မပြေနိုင်သော ရမက်

နေဝင်းက အိပ်ပျော်လွယ်သလောက် အလွန်အအိပ်ဆတ်သူဖြစ်၏။ အောက်ထပ်အခန်းနှင့်အပေါ်ထပ်ရှိ သူ့အခန်းမှာ တဆက်တည်းဖြစ်နေ၍ လှုပ်ရှားသံတွေကလည်း တဆက်တည်းလိုဖြစ်နေသည်။ နေဝင်း အသံမကြားရအောင် ခုတင်ပေါ်က အသာအယာဆင်းလိုက်သည်။ သူ့အခန်းမှာ မီးမှောင်နေသဖြင့် အောက်ထပ်အခန်းထဲရှိ မီးရောင်က လက်တစ်လုံးခန့် ပေါက်နေသော ကြမ်းပြင်ကို အရောင်ဟပ်နေသည်။ ထိုအပေါက်မှ အောက်ထပ်အခန်းဆီသို့ အသာလေးချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ဦးမြင့်မောင်နှင့် သူ့မိန်းမ မခင်သောင်းတို့ အဝတ်အစားကင်းကွာ ဗလာကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြင့် လိုးနေကြသည်ကို မီးရောင်အောက်တွင် အထင်းသားကြီး မြင်တွေ့ရသည်။ အပေါ်ထပ်နှင့် အောက်ထပ်အကွာအဝေးမှာ ၈ပေလောက် သာရှိသဖြင့် မြင်ရသော မြင်ကွင်းမှာ ဝေးလှသည်မဟုတ်။ ထို့အပြင် ဘတ္ထရီဖန်ချောင်းမီးဖြစ်သဖြင့် အလင်းရောင်က လင်းထိန်နေသည်။ မခင်သောင်းလက်နှစ်ဖက်က ဘေးသို့ဆန့်ချထားပြီး မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ ခံနေသည်။ အသက်အရွယ်ကြောင့်လားမသိ ဦးမြင့်မောင် လိုးနေပုံက အားမာန်သိပ်မပါလှ။ မကြာခင်မှာပင် ဦးမြင့်မောင် ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲလှုပ်ကာ ဖင်ကြောကြီးတွေ ရှုံ့ရှုံ့ခွက်သွားပြီး ဆောင့်နေသော အရှိန်များလည်း ရပ်တန့်သွားသည်။ မခင်သောင်းကမူ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်အနေအထားဖြင့် စောစောက အတိုင်းပင် ငြိမ်သက်နေသည်။ နေဝင်းတစ်ယောက် အပေါ်ထပ်မှချောင်းကြည့်ရင်း လီးတောင်နေသည်။ အမှန်အားဖြင့် သူ့ဦးလေး၏မိန်းမ မခင်သောင်းမှာ သွေးသားဆူဖြိုး ကာမအားတွေ တိုးကောင်းနေဆဲ အရွယ်ဖြစ်သည်။ အခုမှ အသက် ၃၇သာ ရှိသေးသည်ဖြစ်ရာ ထန်လို့သန်လို့ အကောင်းဆုံး အရွယ်ဖြစ်၏။ ထိုသို့ဖြစ်ပါလျှက် မခင်သောင်း တုန့်ပြန်ချက်တွေက အပေးအယူ မမျှဘဲ အေးစက်စက် အနေအထားဖြစ်နေသည်။ ဦးမြင့်မောင်တစ်ယောက် မခင်သောင်းကိုယ်လုံးပေါ်တွင် မှောက်ထပ်ထားရာမှ ကုန်းထလိုက်ပြီး မခင်သောင်းဘေးတွင် ယှဉ်အိပ်လိုက်သည်။ ပေါင်ကြားရှိ လီးတန်ကြီးအရှည်မှာ ငါးလက်မခန့်သာရှိပြီး ပျော့ခွေနေသည်။ တောင်လျှင် အဘယ်မျှရှည်သည်မသိ။ ယခုပျော့ခွေနေသော အနေအထားမှာ ငါးလက်မခန့်သာရှိရာ နေဝင်းလီးထက်ပင် သေးနေပါသေးသည်။ နေဝင်းလီးတန်မှာ အရှည် ခွန်နှစ်လက်မ အတုတ်က ၅လက်မခန့်ရှိသည်။ လီးချင်းယှဉ်ရိုက်လျှင် နေဝင်းလီးက အပြတ်အသတ်နိုင်မှာသေချာ၏။ ပေါင်တံဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးတွေက နေဝင်းစိတ်ကို လှိုင်းထလှုပ်ရှားစေသည်။ မခင်သောင်း၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးကြီးကိုကြည့်ရင်း နေဝင်းပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးမှာ တဆတ်ဆတ်တောင်မတ်လာ၏။ တဖြည်းဖြည်း မာကျောတင်းတောင်လာသည်။ နေဝင်းက သူ့လီးတန်ကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ရင်း ဆက်ကြည့်နေ၏။ သူ့အဒေါ်၏ ကိုယ်ခန္ဓာအလှမှာ အစွမ်းကုန်ပေါ်လွင်နေပါတော့သည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးက တင်းရင်းမို့မောက်ကာ နို့သီးခေါင်းတစ်ဝိုက်မှာ စူဖောင်းနေ၏။ ခါးက အနည်းငယ်တုတ်သယောင်ရှိပြီး ဖင်ဆုံကြီးက ပြည့်ဖြိုး ထွားကားလှသည်။ ဆီးခုံကြီးက စင်းမို့နေပြီး စောက်မွှေးတွေက မဲချိတ်နက်မှောင်နေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက သိသိသာသာကို ခုံးကြွနေသည်။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်လွှာက အညိုရောင်သမ်းနေပြီး အနည်းငယ် ပြဲဟနေသည်။ မခင်သောင်းက ဘယ်ဖက်လက်ဝါးဖြင့် သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးရင်း ညာလက်ဖဝါးကမူ ဦးမြင့်မောင်၏ ပျော့ခွေနေသော လီးတန်ကြီးကို ဆွပေးနေသည်။ ဆုတ်လိုက်ဖြဲလိုက်၊ ဂွင်းတိုက်လိုက်၊ လှုပ်ရမ်းလိုက်ဖြင့် အမျိုးမျိုးဆွပေးနေသည်။ သို့သော် လီးတန်ကြီးက ပျော့ခွေမြဲ ပျော့ခွေနေသည်။ ယခင်က အလွန်အလိုးသန်လှသော ဦးမြင့်မောင်တစ်ယောက် တစ်ချီမျှ လိုးပြီးရုံနှင့် ယခုလို ပျော့ခွေသွားတတ်သည်မှာ မှတ်မှတ်ရရ သုံးလကျော်ပြီ။

မခင်သောင်းတစ်ယောက် ကာမဆန္ဒပြည့်ဝခါနီးပြီဆိုလျှင် သူ့ယောကျ်ား ဦးမြင့်မောင်မှာ သုတ်ရေတွေ ပန်းထွက်ပြီး အရှိန်ကုန်သွားတတ်၏။ စောစောပိုင်းကမူ လီးကြီးက ဆွလိုက်လျှင် ပြန်ထလာတတ်သည်။ ယခုနောက်ပိုင်း မထတော့။သို့သော် ထလိုထညားဟူသော မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် မခင်သောင်းကတော့ ဆွဲပေးမြဲ ဆွပေး၏။ ကြာတော့ မခင်သောင်း စိတ်ဓာတ်ကျလာသည်။ ဆွပေးချင်စိတ်တွေ ကုန်ခမ်းလာသည်။ ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကိုဆွပြီး ကိုယ့်လက်နှင့်ပင် ပြီးလိုက်တော့မည်ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်ကာ ဆက်ဆွမပေးတော့။ တဖြည်းဖြည်းကာမစိတ်တွေ ထကြွလာသည်။ ကာမဇောတွေ ပြင်းထန်လာသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲကို လက်ခလယ်ထိုး၍ ခပ်သွက်သွက်ကလေး အသွင်းအနှုတ်လုပ်သည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပင့်ထောင်လိုက်ပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆွနေ၏။ ဦးမြင့်မောင်ကမူ တစ်ဖက်သို့ စောင်းအိပ်ရင်း တခေါခေါနှင့် ဟောက်နေပါတော့၏။ သွေးသားဆူဖြိုးသော မခင်သောင်းမှာ အသက်သုံးဆယ့်ရှစ်နှစ်မျှသာ ရှိသေးရာ ထန်လို့ ထလို့ ကြွလို့ ရွလို့ အကောင်းဆုံး အရွယ်ဖြစ်သည်။ အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ ရမ္မက်ဇောထန်ကြွနေသော ပုံစံကြီးကိုကြည့်၍ နေဝင်းတစ်ယောက်လည်း ရမ္မက်သွေးဆူဝေ ပွက်ထလာသည်။ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ အလှိုင်းတကြီး ဝင်ရောက်လာ၏။ ဆင်ခြင်တုံအသိတရားတွေလည်း ပျောက်ကွယ်ကုန်ပြီ။ အဒေါ်သော ဘာသော နားမလည်တော့။ ဦးမြင့်မောင်လည်း ဟန်ဆောင် အိပ်ပျော်နေခြင်းမဟုတ်။ စောစောက သူ့မိန်းမကို လိုးဆော်လိုက်ရသဖြင့် တကယ်ပင် မောဟိုက်ကာ အိပ်ပျော်သွားခြင်းဖြစ်သည်။ သူ့အဒေါ်စောက်ဖုတ်ကိုမှ ဒီညမလိုးရဘူးဆိုလျှင် နေဝင်းတစ်ယောက် သေလျှင်သေ မသေလျှင် သည်းခြေပျက်ကာ ရူးသွားဖို့သေချာ၏။ နေဝင်းက သူ့လီးတန်ကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရာမှ လေးငါးချက်ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဂွင်းတိုက်ထည့်လိုက်သည်။ ရာဂစိတ်တွေက ပြင်းထန်နေသဖြင့် သတိလက်လွတ်ဖြစ်ကာ လှုပ်ရှားသံ ထွက်ပေါ်သွားသည်။ အပေါ်ထပ်က လှုပ်ရှားသံကို ကြားလိုက်ရသော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ မခင်သောင်းက သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဆက်ဆွနေသည်။ နို့အုံကြီးကိုလည်း အခြေက ဆုတ်ကိုင်ကာ ပွတ်ချေပေးနေ၏။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း တွန့်လိမ်ကော့ပျံနေပါတော့သည်။ ဦးမြင့်မောင်ကမူ တုတ်တုတ်မျှမလှုပ် တစ်ခေါခေါဟောက်လျက် အိပ်ကောင်းနေပါတော့သည်။ ယခုသူ့တူ နေဝင်းရှိနေသော အပေါ်ထပ်အနောက်ခန်းမှာ ယခင်က မခင်သောင်း နေထိုင်ခဲ့သော အခန်းဖြစ်၏။ ယခု သူတို့လင်မယား နေထိုင်ကြသော အောက်ထပ်အခန်းမှာ ယခင်က သူ့အမေနှင့်အဖေတို့ နေထိုင်ကြသော အခန်းဖြစ်သည်။ အပျိုဖော်ဝင်ကာစ မိန်းကလေးများ ထုံးစံအတိုင်းဆန့်ကျင်ဘက် ယောကျာ်းအပေါ် စိတ်ဝင်စားလာတတ်သော မခင်သောင်းသည် သူ့အဖေနှင့်အမေတို့၏ ညရေးညတာကိစ္စများကို သိချင်စိတ်ပြင်းပြလာ၏။ တစ်နေ့ ကျောင်းနေဘက်သူငယ်ချင်း မြင့်ခင်နှင့် ရေခပ်လမ်းမှာ ဆုံကြသည်။ သက်တူရွယ်တူ ကာမပိုးကြွစ အရွယ်များဖြစ်ကြ၏။ မြင့်ခင်မှာ ပထွေးနှင့်နေရသူဖြစ်၏။ ပြီးတော့ သူက တစ်ဦးတည်းသော သမီးဖြစ်၏။ မြင့်ခင်ကို သူ့ပထွေး ကိုစံမောင်က အပေါ်ထပ်အနောက်ခန်းထဲမှာ နေစေသည်။ သူတို့ လင်မယားကတော့ မြင့်ခင်အခန်းနှင့်တည့်တည့် အောက်ထပ် အခန်းထဲမှာနေကြသည်။ တစ်နေ့ မြင့်ခင် မရှိခိုက် ကိုစံမောင်ပေါ်ထပ်တက်ပြီး မြင့်ခင် အခန်းထဲရှိကြမ်းပြင်ကို စူးနှင့်ဖောက်သည်။ ပြီးတော့ ဓားချွန်နှင့်ချဲ့သည်။ လက်မဝက်လောက်ရှိသောအခါ ရပ်လိုက်သည်။ ကိုစံမောင်က ဤရွာသားမဟုတ်။

ဆယ့်နှစ်ပွဲဈေးသည် လုပ်ခဲ့ဖူးသဖြင့် အတွေ့အကြုံက စုံလှပြီဖြစ်၏။ မိန်းမတွေ မှိုလိုပေါက်အောင်ယူခဲ့သည်။ ယခု မြင့်ခင် အမေ မကြည်ခင်နှင့်ကျမှ အိမ်ထောင်သက် အတော်ကြာသည်ဟု ပြောနိုင်သည်။ ဒါကလည်း အကြောင်းရှိ၏။ မကြည်ခင်က လုံးကြီးပေါက်လှ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် စွဲမက်စရာ ရုပ်ရေရှိ၏။ ထို့အပြင် မြေယာဧကပေါင်းများစွာရှိသည်။ ဘယ်တုန်းကမှ အိမ်ခြေယာခြေ အတည်မရှိခဲ့ဖူးသော ကိုစံမောင်တစ်ယောက် ရုပ်ချောဥစ္စာပေါ မုဆိုးမနှင့်ညားမှ အိန္ဒြေရသွားတော့သည်။ ဒါကလည်း တစ်ချက်။ မကြည်ခင်မှာ ယခင်ယောကျ်ားနှင့်ရထားသော သမီးတစ်ယောက်ရှိ၏။ မအေတူ သမီးမို့ ချောချောလှလှ ဖြူဖြူတုတ်တုတ်ကလေး ဖြစ်သည်။ မအေကိုယ်နှိုက်ကလည်း သွေးသားဆူဖြိုးဆဲ ချောတုန်းတောင့်တုန်း လိုးလို့ မဝတုန်းရှိသေး၏။ ရိုးအီသွားခဲ့လျှင် နောက်ဆက်လိုးရန် သမီးတစ်ယောက်က အဆင်သင့်ရှိနေ၏။ ကိုစံမောင်က အကြမ်းပတမ်းကိုင်ဖို့ စိတ်ကူးမရှိ။ မိန်းမအတွေ့အကြုံ ရှိထားသူပီပီ သူ့အလိုလိုခံချင်စိတ်တွေ တားမနိုင် ဆီးမရဖြစ်လာစေရန် အကွက်ချစီမံ ထား၏။ ထို့အပြင် မယားပါသမီး မြင့်ခင်မှာ ငယ်သေးသည်။ ကိုစံမောင်က အရောတဝင် ပွတ်သီးပွတ်သပ်မနေ ခပ်တည်တည် ခပ်မှန်မှန်နေ၏။ ထို့ကြောင့် သားအမိနှစ်ယောက်လုံးက လေးစားရိုသေကြသည်။ မိန်းမစွဲအောင်လိုးနိုင်သော ကိုစံမောင်ကို မကြည်ခင်ကလည်း အသဲစွဲချစ်နေပါတော့သည်။ အရက်ပုံမှန်သောက်လေ့ရှိသော်လည်း အရက်ကြောင့် ဘာပြဿနာမှ မတက်အောင်နေတတ်၏။ အရက်မူး၍ ဆူပူရန်ဖြစ်ခြင်း လုံးဝမရှိ။ ထို့ကြောင့် မကြည်ခင်က ကိုစံမောင်အရက်သောက်တာကို လုံးဝငြူစူခြင်းမရှိ။ ကျန်းမာရေးလိုအပ်ချက်နှင့် သူ့ကို ကောင်းကောင်းလိုးပေးနိုင်ရန် သောက်သည်ဟု ထင်မှတ်နေသည်။ ကိုစံမောင်နှင့် ညားပြီးနောက်ပိုင်းတွင် အမျှအတမ်းလည်း မဝေတော့။ အမှတ်တရ ကုသိုလ်ကောင်းမှုလည်း မပြုလုပ်တော့။ ဒုတိယလင် ကိုစံမောင်နှင့်သာ မရိုးနိုင်သော ကာမအရသာကို စိတ်တူကိုယ်တူ စိတ်ကူးရတိုင်း ရမက်မြူးကြွတိုင်း ခံစားလျှက်ရှိနေပါတော့သည်။ မြေဧကပေါင်းများစွာနှင့် ခိုင်းနွားမွေးနွားတွေက နည်းနည်းနောနောမဟုတ်။ ကိုစံမောင်အရင်းစိုက်ရတာဆိုလို့ သူ့ပေါင်ကြားက လီးတစ်ချောင်းသာဖြစ်သည်။ မြင့်ခင်အခန်းထဲက ကြမ်းပြင်ကိုအပေါက်ဖောက်ပြီးသည့်ညက ဖွင့်ပွဲအဖြစ် လင်မယားနှစ်ယောက် ကြမ်းချင်တိုင်းကြမ်းခဲ့ကြသည်။ မကြည်ခင်မှာ အနေရိုးသော်လည်း တဏှာရာဂအားကြီးသော မိန်းမဖြစ်သည်။ ကုတ်ကမျင်း အမျိုးအစားဖြစ်သည်။ လီးနှင့်အပြတ်ခံနိုင်သူမဟုတ်။ ကိုစံမောင်မှာ ကာမကိစ္စအထောက်အကူပြု စားဆေးလိမ်းဆေးတွေရှိ၏။ ရိုးအလှသော မကြည်ခင်ကမူ ဘာမှမသိရှာ။ သူ့ဆန္ဒပြည့်ဝအောင် အားရပါးရလိုးပေးတာကိုဘဲ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေရှာ၏။ ထိုညက မကြည်ခင်ကို အရက်တစ်ခွက်တိုက်၏။ အရက်ထဲတွင် စိတ်ကြွဆေးမှုံ့တွေ ခပ်ထားသည်။ ည ဆယ်နာရီခွဲလောက်တွင် အလုပ်စခန်းစကြ၏။ မြင့်ခင် သိုးနေသော အချိန်မို့ ထင်တိုင်းကျဲနေကြသည်။ ခါတိုင်းဆိုလည်း ယခုလိုထင်တိုင်းကျဲခဲ့ကြသော နေ့ရက်တွေ မနည်းလှပါ။ သို့သော် ဒီနေ့လို ဆူဆူပူပူ ဝုန်းဝုန်းဒိုင်းဒိုင်းတော့မဟုတ်။ ကိုစံမောင်က အကြံရှိသူပီပီ အပေါ်ထပ်မှာ အိပ်နေသော မြင့်ခင် မနိုးနိုးအောင် တမင်ဖန်တီးခြင်းဖြစ်၏။ အရက်အရှိန်နှင့် ရမက်ကြွဆေးအရှိန်က တရိပ်ရိပ် တက်လာပြီဖြစ်ရာ မကြည်ခင်တစ်ယောက် အပေါ်ထပ်မှာ ရှိနေသောသမီးကိုတောင် သတိမရတော့။ ဖြစ်ပုံက ဒီလိုပါ ကိုစံမောင်က အလိုးကျွမ်းရုံသာမက ဘာဂျာမှုတ်လည်းကျွမ်းသည်။ ဘာဂျာမှုတ်ဆိုသည်မှာ စောက်ဖုတ်ကိုယက်ခြင်း စုတ်ခြင်း မှုတ်ခြင်းကို ဆိုလိုသည်။ ကိုစံမောင်ရော မကြည်ခင်ပါ လိုးတော့မည်ဆိုလျှင် အလွန်အေးသော ဆောင်းရာသီမှအပ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်၍ အားရပါးရ လိုးလေ့ရှိသည်။ ကိုစံမောင်က မကြည်ခင်ကို ခုတင်စောင်းမှာ ခြေတွဲလောင်းချထိုင်စေပြီး ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးနှစ်ချောင်းကို ခပ်ကားကား ဖြဲကားထားစေသည်။ ထို့နောက် ကိုစံမောင်က ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နှင့်ဖြဲကာ အရည်လဲ့နေသော အတွင်းသားနုနုလေးတွေကို ပါးစပ်ဖြင့် ရှုးကနဲစုတ်ထည့်လိုက်သည်။

အီးကနဲ အသံကြီးနှင့်အတူ မကြည်ခင်လက်နှစ်ဖက်မှာ နောက်သို့ အလိုလိုထောက်မိလျှက်သား ဖြစ်သွားပြီး ဖင်ဆုံကြီးကို မြောက်ကြွလျှက် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကော့ပေးမိလျှက်သားဖြစ်သွား၏။ ကိုစံမောင်က စောက်ဖုတ်အတွင်းသား နုနုတွေကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ရင်း လျှာနှင့်ပါ မွှေနှောက်ထိုးကလိပေးသည်။ ကိုစံမောင် စောက်ခေါင်းအတွင်း လျှာဖြင့်လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ရင်း မကြည်ခင်၏ ဆူဖြိုးထွားကားသော တင်ဆုံသားတင်းတင်းအိအိကြီးကို အားပါးတရ ဆုတ်ချေပွတ်ဆွပေးပြန်၏။ “ကဲ……မိန်းမ….ဖင်ကုန်းပေးစမ်းကွာ” မကြည်ခင်တစ်ယောက် ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်နေသော်လည်း ကိုစံမောင် အလိုကျ ကုတင်ဘောင်တန်းပေါ် လက်ထောက်ပြီး ခါးကိုညွှတ်လျှက် ဖင်အိုးကြီးကို စွင့်မြှောက်ပေးထား၏။ “ဖျန်း…..ဖျန်း…..ဖတ်….ဖတ်……ဖျန်း…” ကိုစံမောင်က ဖင်ဆုံထွားထွားပြည့်ပြည့်ကြီးကို တဖျန်းဖျန်းတစ်ဖတ်ဖတ် ရိုက်ပွတ်လျှက် သူ့လီးတံကြီးကို စောက်ဖုတ်အဝနှင့်တေ့ကာ တရှိန်ထိုး ဆောင့်သွင်းထည့်လိုက်သည်။ “အင့်….အမေ့……အင့်” မကြည်ခင်တစ်ယောက် အင့်ကနဲအသံထွက်ကာ ခါးညွှတ်လျှက် ဖင်ဆုံကြီးမြောက်တက် သွားသည်။ ကိုစံမောင်က လက်နှစ်ဖက်နှင့် မကြည်ခင်ခါးကို ဆုတ်ကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ လိမ်းဆေးအာနိသင်ကြောင့် လီးတန်ကြီးမှာ ထွားကြိုင်းတုတ်ရှည် မာကြောနေ၏။ တဏှာရာဂကြီးသော မကြည်ခင်သည် ဤကဲ့သို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးပေးသည်ကို အလွန်သဘောကျ ကျေနပ်လျှက်ရှိသည်။ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချက်တွေနှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းကော့ကော့ခံနေပုံမှာ သဲထိတ်ရင်ဖိုစရာ ကောင်းလွန်းလှသည်။ အချက် ငါးဆယ်ကျော်လောက် ဆောင့်လိုးပြီးသောအခါ ကိုစံမောင်က သူ့လီးတန်ကြီးကို ဖြုန်းကနဲ ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ ရမက်ဇောတွေပြင်းထန်လျှက် တအားခံကောင်းနေစဉ် ဗြုန်းကနဲ လီးတန်ကြီးကျွတ်သွားသဖြင့် ရင်ထဲဟာသွားသည်။ ဘာများလုပ်အုံးမှာပါလိမ့်ဟု မျှော်လင့်စောင့်စားနေစဉ် ကိုစံမောင်က ဘာမှမလှုပ်ရှားသည့်အတွက် မကြည်ခင် ခေါင်းငဲ့ပြီး နောက်ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။ ကိုစံမောင်က အဝင်ဝတံခါးရှေ့တွင် မတ်တပ်ကြီးစုံရပ်လျှက် သူမကို ပြုံးဖြီးဖြီးကြီး ကြည့်နေသည်။ “ဟွန်း…..မသာကောင်….ဒီကကောင်းနေမှန်းသိလို့ သက်သက်မဲ့ယုတ်တာ”ဟု စိတ်ထဲက ကျိတ်ဆဲရင်း ကိုစံမောင်ရှိရာသို့ ဒုန်းပြေးသွားသည်။ ကိုစံမောင်ကလည်း ကွေ့ရှောင်ပြေး၏။ အခန်းထဲ လိုက်တမ်းပြေးတမ်းကစားသလိုဖြစ်ကာ တစ်ဒုန်းဒုန်း ဆူညံနေသည်။ မိမလိုရှိရာမှ ကိုစံမောင်က ငုံ့ရှောင်လိုက်ပြီး ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို ဖျန်းကနဲ ပုတ်လိုက်။ နို့ကြီးကိုဆွဲချေလိုက်နှင့် မထိတထိစသည်။ ဤကဲ့သို့ အောက်ထပ်မှာ တဒုန်းဒုန်းဖြစ်နေစဉ် အပေါ်ထပ်ရှိ မြင့်ခင် လန့်နိုးသွားသည်။ သူ့အမေနှင့်ပထွေး သတ်များသတ်နေကြသလားဟု စိတ်ထဲပူသွားသည်။ ကျွတ်နေသော ထဘီကိုဖြစ်သလိုပြင်ဝတ်ရင်း အောက်ထပ်သွားမည်အပြု။ အောက်ထပ်မီးရောင်က သူ့အိပ်ယာ သင်ဖြူးစွန်းကြမ်းပေါက်တွင် လာဟပ်နေ၏။ ထို့ကြောင့် ဒူးတုတ်၍ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။

ဘာမှမသိသော မကြည်ခင်က သတိမထားမိသော်လည်း အကြံသမားကိုစံမောင်မှာ အပေါ်ထပ်၏အခြေအနေကို အကဲခတ်နေသည်။ အောက်ထပ်က ဆူညံသံတွေကြောင့် မြင့်ခင် နိုးသွားပြီကို သိလိုက်သည်။ “အား…..အား….နာတယ်ဟ…..မိန်းမရ”..”သေလိုက်လေ….ဘာလို့ယုတ်တာလဲဟင်”….”.ဟ….ဘာယုတ်လို့လဲ”…..”ဒီမယ်….ခံလို့ကောင်းနေတာကို…..ဘာလို့လီးကို ချွတ်ပြစ်ရတာလဲ”.မကြည်ခင်က ပြောလည်းပြော….လီးကြီးကိုလည်း တအားဆောင့်ဆွဲလိုက်ရာ ကိုစံမောင်တစ်ယောက် မကြည်ခင်နှင့် ပူးကပ်သွားသည်။ မကြည်ခင်က လီးတန်ကြီးကို မလွှတ်ဘဲ ဆွဲဖြဲပြီး ခုတင်ဆီခေါ်သွားသည်။ မကြည်ခင်က ခုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ်အိပ်လိုက်ပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပေးသည်။ ပါးစပ်ကလည်း……”အင့်….လိုးတော့…..ဒီတခါချွတ်ပြစ်ရင် ဓါးနဲ့ကိုထိုးသတ်ပစ်”မှာဟု ပြောလိုက်သည်။ ကိုစံမောင်က ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ရင်ဘတ်ဖက်ဆီတိုးကပ်ရင်း သူ့လီးတန်ကြီးကို စောက်ဖုတ်အဝတွင် ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းလိုက်သည်။ မြင့်ခင် ချောင်းကြည့်နေမှန်းသိ၍ တဖြည်းဖြည်းသွင်းပြခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုစံမောင် လီးတံတုတ်တုတ်ကြီးက သူ့အမေစောက်ဖုတ်ထဲ တရစ်ခြင်း ဝင်နေတာကိုကြည့်ရင်း မြင့်ခင် ကြက်သီးတစ်ဖျန်းဖျန်းထသွား၏။ စိတ်ထဲမှာလည်း ဘာလိုလိုဖြစ်နေသည်။ ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်လေးမှာလည်း မာတင်းသွားသည်ဟု စိတ်ထဲက ထင်လိုက်မိသည်။ “အေး…..အဲဒါပဲအေ……..ငါ့အမေနဲ့….ငါ့ပထွေး အဲဒီညက လိုးချက်ကတော့ ပက်ပက်စက်စက်ပါဘဲအေ”…..”ဒါဖြင့်…..ညဉ်းညတိုင်း ကြည့်တာပေါ့….ဟုတ်လား”……”အင်းပေါ့ဟဲ့…..ကြည့်လို့ကောင်းတဲ့ဥစ္စာ…..အဟင်း”…..ယခု သူမကိုယ်တိုင် သူ့အမေနှင့်သူ့အဖေတို့ ညညလိုးကြပုံကို ချောင်းကြည့်ခဲ့ဖူးသော အပေါက်မှာ သူ့တူနေဝင်းက ချောင်းကြည့်နေပေလိမ့်မည်။ တူဆိုသော်လည်း အရင်းမဟုတ်….ယောက်ျားဖက်က တူဖြစ်သည်။ အရင်းဖြစ်လျှင်လည်း မခင်သောင်းက ဂရုမစိုက်ပါ။ ဤကမ္ဘာမြေလောကတွင် မိန်းမယောကျာ်းဒွန်တွဲ၍ ပေါ်လာကတည်းက လိုးဖို့ခံဖို့ ကာမဂုဏ် ခံစားဖို့မဟုတ်ပါလား။ မိန်းမပေါင်ကြားတွင် စောက်ဖုတ်ခေါ် အပေါက်ရှိသလို ယောကျာ်း ပေါင်ကြားတွင်လည်း လီးခေါ်သော အချောင်းရှိသည်။ အဒေါ်ဖြစ်သူ ကာမဆန္ဒမပြည့်ဝရန် တစ်ကိုယ်တည်း နှိုက်ဆွဖြေသိမ့်နေပုံကြီး ကိုကြည့်၍ နေဝင်းလီးကြီးမှာ သံမဏိချောင်းကြီးကဲ့သို့ မာကျော၍ တောင်နေပါသည်။ စောစောက လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်းဂွင်းတိုက်ထားသဖြင့် လချောင်းကြီးတစ်ခုလုံး ပူရှိန်းယားကြွနေပါသည်။ နေဝင်းတစ်ယောက် ဆုတောင်းကောင်းခဲ့ပုံရ၏။ သူ့ပေါင်ကြားက လီးကြီးမှာ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ရှည်လျှားတုတ်ခိုင်လှသည်။ ပြီးတော့ ဂွင်းတိုက်လျှင် တော်တော်နှင့်လရည်ထွက်လေ့မရှိ။ သုတ်ကို ကြာရှည်စွာထိန်းထားနိုင်သော ဆေးဝါးမလိုဘဲနှင့်ကို အံ့သြဖွယ်ကောင်းလောက်အောင် ထိန်းထားနိုင်သည်။ ပေါင်တံဖွေးဖွေး ခြေသလုံးသား ဝင်းဝင်းဖွေးဖွေးကြီးတွေ လူးလွန့်လှုပ်ရှားနေပုံမှာ အသဲယားစရာ ကောင်းလွန်းလှသည်။ နို့သီးခေါင်းကြီးကလည်း ကာမသွေးတွေ ပြည့်လျှမ်းကာ စူတင်းဝင်းပြောင်နေ၏။ မခင်သောင်းတစ်ယောက် ရမက်ဇောတွေ အပြင်းအထန်ကြွ၍ ဤမျှဆက်စလူးထနေသည့်တိုင် ဦးမြင့်မောင်တစ်ယောက် တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်ပါ။

တမင်သက်သက်လုပ်နေသလား သို့မဟုတ် အသက်မှရှိသေးသလားဟု ထင်မှတ်ရသည်။ နေဝင်းဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ပါ။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးအင်္ကျီတွေကို အားလုံးချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ နေဝင်းတစ်ကိုယ်လုံး ကာမအမှောင်ဓာတ်က ဖုံးလွှမ်းသွားပြီဖြစ်သည်။ သူ့ညာလက်ဖဝါးထဲ တံတွေးထွေးထည့်လိုက်ပြီး လီးတံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်းဂွင်းတိုက်လိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးမှာ အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထလျှက် ပို၍တင်းပြောင်လာသည်။ ဒစ်ဆံကြီးမှာလည်း ပေါက်ကွဲထွက်မတတ် တင်းကားလာသည်။ ပြီးတော့ အောက်ထပ်သို့ ဒရောသောပါးဆင်းချလာသည်။ ပြင်းထန်သော ခြေသံများကြောင့် နေဝင်းအောက်ထပ်ဆင်းလာသည်ကို ရိပ်မိ၍ မခင်သောင်း စိတ်ထဲ ပြုံးလိုက်မိသည်။ နေဝင်း အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် လီးကြီးမှန်း မခင်သောင်း သိထားပြီး ဖြစ်သည်။ တစ်ရက် ဦးမြင့်မောင်က နေဝင်းကို ဗေဒင်သင်ကြားပေနေစဉ် အနောက်ဖက်ရွာက လူနှစ်ယောက် ဦးမြင့်မောင်ကို လာပင့်ကြသည်။ အကျိုးအကြောင်း မေးကြည့်သောအခါ ကျေးရွာဥက္ကဌ၏သမီး အောက်လမ်းဆရာအလုပ်ခံရ၍ ကုသပေးရန် လာပင့်ခြင်းဖြစ်ကြောင်း သိရသည်။ ဦးမြင့်မောင်က ဗေဒင်သင်ကြားခြင်းကိုရပ်ကာ လှည်းနှင့်လာပင့်သော အနောက်ဖက်ရွာသားများနှင့်ပါသွားသည်။ နေဝင်းကိုလည်း ယခုပြထားသော နည်းအတိုင်း သံဒိဋ္ဌပြက္ခဒိန်ကြည့်၍ ဇာတာခွင် ဆယ့်ကိုးမျိုးချထားရန် မှာခဲ့သည်။ ဦးမြင့်မောင် ထွက်သွားပြီး မကြာမှီ နေဝင်းလည်း စာအုပ်များကို ယူဆောင်ကာ အပေါ်ထပ်အနောက်ခန်းထဲဝင်၍ ဇာတာခွင်ချနေ၏။ ဇာတာခွင် ဆယ့်ငါး မျိုးချပြီးသောအခါ တအားအိပ်ချင်လာ၍ အခန်းထဲရှိ ခုတင်ပေါ်တွင် တက်အိပ်လိုက်သည်။ နေ့လည် ထမင်းစားချိန်အထိ ဆင်းမလာ၍ မခင်သောင်း နေဝင်းရှိရာ အပေါ်ထပ်တက်လာသည်။ အခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်သောအခါ ခုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်ကားယားကြီး အိပ်ပျော်နေသော နေဝင်းကို တွေ့ရ၏။ ပုဆိုးတွင်းမှ တောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးကို မြင်လိုက်သောအခါ မခင်သောင်းပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဒုတ်နှင့်အတို့ခံလိုက်ရသော ဖားဂုံညင်းကြီးလို ရမက်မာန်ဖီ၍ ခုံးထလာသည်။ လီးတန်ကြီးကို မမြင်ရသော်လည်း သူ့ယောက်ျားထက် နှစ်ဆခန့်ရှည်ကြောင်း ခန့်မှန်းလို့ရသည်။ မခင်သောင်း အခန်းတံခါးပြန်စိ၍ အသာလေးပြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။ ထိုနေ့မှစ၍ နေဝင်းအပေါ် မရိုးမသားစိတ်တွေ ဝင်လာခဲ့သည်။ ကာမရာဂကိလေသာစိတ်က တူဟူသောအသိကို ရိုက်ချိုးဖျက်ဆီး လိုက်ပါတော့သည်။ ယခုသူကြိတ်၍ ကြံစည်ခဲ့သမျှ အထမြောက်တော့မည်မို့ မခင်သောင်းတယောက် ရင်တွေတလှပ်လှပ်ခုန်ကာ အဖုတ်အုံကြီးက တဖျပ်ဖျပ် မြူးကြွနေသည်။ ဦးမြင့်မောင် ညည သောက်လေ့ရှိသော နွားနို့ခွက်ထဲသို့ အိပ်ဆေးနှစ်လုံး ခတ်ထားလိုက်သည်။ ညညမလိုးခင် နွားနို့တစ်ခွက်သောက်နေကျဖြစ်၏။

နေဝင်း ဒီမှာ ညအိပ်ဖြစ်အောင်လည်း မခင်သောင်းပင် အကွက်ဆင်ခဲ့သည်။ နေရာတကာ လာဘ်မြင်အကင်းပါးတတ်လွန်းသော ဦးမြင့်မောင်တယောက် ဒီည ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး ခံလိုက်ရတော့သည်။ နေဝင်းတစ်ယောက် သူ့အဒေါ်အခန်းထဲ မဝင်ခင် အိမ်အပြင်ထွက်၍ သေးပေါက်လိုက်သေးသည်။ ပြီးမှ တံခါးကို အသေအချာဂျက်ထိုးပိတ်ပြီး သူ့အဒေါ်ခန်းဆီလာသည်။ စေ့ထားသောတံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်ရာ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲလက်ထည့်၍ အသွင်းအနှုတ်လုပ်နေသော မခင်သောင်းတစ်ယောက် ဖျပ်ကနဲ အဝင်တံခါးဆီကြည့်မိသည်။ နေဝင်းပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးကို မြင်လိုက်ရသောအခါ ကြက်သီးတဖျင်းဖျင်းထသွား၏။ ပေါင်တံ၊ ရင်အုပ်၊ လက်မောင်း၊ ခြေသလုံး ကြွက်သားတွေက အရွယ်နှင့်မမျှ ကျစ်လျစ်လစ်လစ် ဖုထစ်နေသည်။ ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးက ပုတ်သင်ညိုခေါင်းညိတ်သလို တဆတ်ဆတ်နှင့်တောင်ပြပြီး မခင်သောင်းကို ဖိတ်ခေါ်နေသကဲ့သို့ဖြစ်၏။ နေဝင်းက ခုတင်ဆီသို့ တဖြည်းဖြည်းချင်းလာနေသည်။ လီးကြီးကလည်း တဆတ်ဆတ်နှင့် တောင်နေသည်။ မခင်သောင်း ပက်လက်အိပ်နေရာမှ ထထိုင်လိုက်ပြီး ခုတင်စောင်းတွင် ခြေတွဲလောင်းချကာ ပေါင်ကို အနည်းငယ်ဖြဲလျှက် နေဝင်းကို ကြိုဆိုနေ၏။ အနားသို့ရောက်လာသောအခါ နေဝင်းခါးကို လှမ်းဖက်လိုက်သည်။ နေဝင်း လီးတံနွေးနွေးကြီးက ဆီးခုံမို့မို့ကြီးကို ဖိထောက်ထား၏။ နေဝင်းက မခင်သောင်းပါးကို ဆွဲမော့ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်သည်။ မခင်သောင်းက သူ့လျှာကို နေဝင်းပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးထည့်ပေးသည်။ နေဝင်းက မြှင်း၍စုပ်ပေးသည်။ မခင်သောင်းက တွဲလောင်း ချထားသော ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ခုတင်စောင်းပေါ် မတင်လိုက်ပြီး ကိုယ်ကို အနည်းငယ်ပြင်၍ မတ်တောင်နေသော လီးတန်ကြီးကို သူမလက်နှင့်ကိုင်ကာ အဖုတ်ဝကို တေ့ပေးသည်။ နေဝင်းက ဒူးကောက်ကွေးကြားတွင် သူ့လက်နှစ်ဖက်သွင်းပြီး ခါးကိုလှမ်းဖက်ကာ သူ့ဖင်ကြီးကို ရှေ့သို့တိုးပေးသည်။ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး တိုးဝင်လာသော လီးတန်ကြီး၏ အရသာကို တနင့်တပိုးကြီးခံစားရင်း လက်နှစ်ဖက်က နေဝင်းလည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ထားလိုက်၏။ လီးတန်ကြီးမှာ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးတိုးဝင်နေရာ တဝက်လောက်အရောက်တွင် နေဝင်းက ကိုယ်ကိုမတ်၍ မခင်သောင်းကို ခုတင်ပေါ်မှ ဆွဲယူလိုက်သည်။ အမှတ်တမဲ့မို့ မခင်သောင်း ထိတ်ကနဲ လန့်ဖြန့်သွားပြီး လည်ပင်းကို တင်းနေအောင် ဖက်ထားလိုက်ရသည်။ ပြည့်ဖြိုးထွန်းကားသော ဖင်ဆုံကြီးက အောက်သို့ အနည်းငယ်ကျဆင်းသွားရာ လီးတန်ကြီးကို အားနှင့်ဆောင့်သွင်းလိုက်သလိုဖြစ်ပြီး ‘ ဖလွတ်’ ကနဲ အဆုံးထိ နစ်ဝင်သွားပါတော့သည်။ ကောင်းလိုက်သည်မှာ ခေါင်ခိုက်နေပါတော့သည်။ အသက် သုံးဆယ့်ရှစ် နှစ်ရှိသည့်တိုင် ကလေးမမွေးဖူးသေးသော စောက်ဖုတ်မို့ အပျိုစောက်ဖုတ်နှင့်မခြား စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိလွန်းလှသည်။ လီးတန်ကြီးနှင့်ယှဉ်လိုက်လျှင် စောက်ဖုတ်အဝမှာ ကျဉ်းနေသည်ဖြစ်ရာ ကိုယ်ကိုလှုပ်လိုက်သည့်အခါတိုင်း ဖျင်းကနဲ ဖျင်းကနဲ ပူရှိန်းအီဆောင့်သွားရသည်။ နေဝင်းက မခင်သောင်းကို ပွေ့ချီရင်းလိုးခဲ့ရာ အိမ်အောက်ထပ်အရှေ့ခန်းရှိ နောက်မှီခုံရှည်များဆီသို့ ရောက်လာသည်။ ခုံရှည်နှစ်လုံးအလည်ရှိ စားပွဲခုံပေါ်သို့ မခင်သောင်းကို ပက်လက်ချပေးလိုက်သည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် စားပွဲခုံက အံကျဖစ်ဆိုက်ဖြစ်နေပါတော့သည်။ အပေါ်ယံကြည့်လျှင် အေးဆေးတည်ငြိမ်သလောက် အတွင်းအဇ္ဈတ္တက ကာမရမက်အလွန်ကြီးသော မခင်သောင်းမှာ နေဝင်းလီးကြီးနှင့် တွေ့တော့မှ အားရကျေနပ်သွားပါတော့သည်။ စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံး တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဖြစ်ကာ ပူရှိန်းယားကြွနေသည်။ ထိုစဉ် နေဝင်းက သူ့လီးတန်ကြီးကို တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ပြန်နှုတ်၏။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးက လီးတန်ကြီးနှင့်အတူ ကြွတက်ပါလာ၏။ နေဝင်းက ထိုသို့တဝက်ကျော်ကျော် နှုတ်ထားရင်းကပင် ဘာမှမလုပ်သေးဘဲ မခင်သောင်း၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုတ်ချေပွတ်ဆွပေး၏။ နို့သီးခေါင်းတွေကိုလည်း လှိမ့်ချေပေးသည်။ မခင်သောင်းစောက်ခေါင်းထဲမှာလည်း စောက်ရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကာ လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားတက်လာသည်။ နေဝင်းက ကိုယ်ကိုကုန်း၍ နို့နှစ်လုံးကို စို့ပေးလိုက်၏ မခင်သောင်း နှုတ်ဖျားက…”အီး….အမလေး….” ဟူသော ရမက်ငြီးသံကြီး ထွက်ပေါ်လာပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို အစွမ်းကုန်ကော့ပေးလိုက်ရာ တဖျစ်ဖျစ် အသံများထွက်ပေါ်လာပြီး တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ထွက်နေသော လီးတံကြီးကို စောက်ဖုတ်ကြီးက အဆုံးထိဝါးမြိုသွားပြန်သည်။ “ဒေါ်…ဒေါ်…..ကောင်းလားဟင်” “ကျွတ်….အားပါးပါး…….ကောင်းမှကောင်း ‌ကောင်းလိုက်တာကွယ်…အမလေး….စောက်ဖုတ်ထဲကို…… ကျဉ်စိမ့်နေတာပဲကွယ်….နာနာလေးစောင့်လိုးပေးတာ ကောင်းတယ်ကွယ်…..ထပ်လုပ်ပေးပါဦးနော်….နော်” “ဟုတ်…..ဟုတ်ကဲ့…..ပါ” နေဝင်းအသံတွေက လှိုင်းထတုန်အက်နေပါတော့သည်။…..ပြီး

Zawgyi

ေနဝင္းက အိပ္ေပ်ာ္လြယ္သေလာက္ အလြန္အအိပ္ဆတ္သူျဖစ္၏။ ေအာက္ထပ္အခန္းႏွင့္အေပၚထပ္ရွိ သူ႔အခန္းမွာ တဆက္တည္းျဖစ္ေန၍ လႈပ္ရွားသံေတြကလည္း တဆက္တည္းလိုျဖစ္ေနသည္။ ေနဝင္း အသံမၾကားရေအာင္ ခုတင္ေပၚက အသာအယာဆင္းလိုက္သည္။ သူ႔အခန္းမွာ မီးေမွာင္ေနသျဖင့္ ေအာက္ထပ္အခန္းထဲရွိ မီးေရာင္က လက္တစ္လုံးခန႔္ ေပါက္ေနေသာ ၾကမ္းျပင္ကို အေရာင္ဟပ္ေနသည္။ ထိုအေပါက္မွ ေအာက္ထပ္အခန္းဆီသို႔ အသာေလးေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ ဦးျမင့္ေမာင္ႏွင့္ သူ႔မိန္းမ မခင္ေသာင္းတို႔ အဝတ္အစားကင္းကြာ ဗလာကိုယ္တုံးလုံးႀကီးျဖင့္ လိုးေနၾကသည္ကို မီးေရာင္ေအာက္တြင္ အထင္းသားႀကီး ျမင္ေတြ႕ရသည္။ အေပၚထပ္ႏွင့္ ေအာက္ထပ္အကြာအေဝးမွာ ၈ေပေလာက္ သာရွိသျဖင့္ ျမင္ရေသာ ျမင္ကြင္းမွာ ေဝးလွသည္မဟုတ္။ ထို႔အျပင္ ဘတၳရီဖန္ေခ်ာင္းမီးျဖစ္သျဖင့္ အလင္းေရာင္က လင္းထိန္ေနသည္။ မခင္ေသာင္းလက္ႏွစ္ဖက္က ေဘးသို႔ဆန႔္ခ်ထားၿပီး မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ ခံေနသည္။ အသက္အ႐ြယ္ေၾကာင့္လားမသိ ဦးျမင့္ေမာင္ လိုးေနပုံက အားမာန္သိပ္မပါလွ။ မၾကာခင္မွာပင္ ဦးျမင့္ေမာင္ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲလႈပ္ကာ ဖင္ေၾကာႀကီးေတြ ရႈံ႕ရႈံ႕ခြက္သြားၿပီး ေဆာင့္ေနေသာ အရွိန္မ်ားလည္း ရပ္တန႔္သြားသည္။ မခင္ေသာင္းကမူ ဒူးေထာင္ေပါင္ကား ပက္လက္အေနအထားျဖင့္ ေစာေစာက အတိုင္းပင္ ၿငိမ္သက္ေနသည္။ ေနဝင္းတစ္ေယာက္ အေပၚထပ္မွေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း လီးေတာင္ေနသည္။ အမွန္အားျဖင့္ သူ႔ဦးေလး၏မိန္းမ မခင္ေသာင္းမွာ ေသြးသားဆူၿဖိဳး ကာမအားေတြ တိုးေကာင္းေနဆဲ အ႐ြယ္ျဖစ္သည္။ အခုမွ အသက္ ၃၇သာ ရွိေသးသည္ျဖစ္ရာ ထန္လို႔သန္လို႔ အေကာင္းဆုံး အ႐ြယ္ျဖစ္၏။ ထိုသို႔ျဖစ္ပါလွ်က္ မခင္ေသာင္း တုန႔္ျပန္ခ်က္ေတြက အေပးအယူ မမွ်ဘဲ ေအးစက္စက္ အေနအထားျဖစ္ေနသည္။ ဦးျမင့္ေမာင္တစ္ေယာက္ မခင္ေသာင္းကိုယ္လုံးေပၚတြင္ ေမွာက္ထပ္ထားရာမွ ကုန္းထလိုက္ၿပီး မခင္ေသာင္းေဘးတြင္ ယွဥ္အိပ္လိုက္သည္။ ေပါင္ၾကားရွိ လီးတန္ႀကီးအရွည္မွာ ငါးလက္မခန႔္သာရွိၿပီး ေပ်ာ့ေခြေနသည္။ ေတာင္လွ်င္ အဘယ္မွ်ရွည္သည္မသိ။ ယခုေပ်ာ့ေခြေနေသာ အေနအထားမွာ ငါးလက္မခန႔္သာရွိရာ ေနဝင္းလီးထက္ပင္ ေသးေနပါေသးသည္။ ေနဝင္းလီးတန္မွာ အရွည္ ခြန္ႏွစ္လက္မ အတုတ္က ၅လက္မခန႔္ရွိသည္။ လီးခ်င္းယွဥ္႐ိုက္လွ်င္ ေနဝင္းလီးက အျပတ္အသတ္ႏိုင္မွာေသခ်ာ၏။ ေပါင္တံေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ႀကီးေတြက ေနဝင္းစိတ္ကို လႈိင္းထလႈပ္ရွားေစသည္။ မခင္ေသာင္း၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးႀကီးကိုၾကည့္ရင္း ေနဝင္းေပါင္ၾကားက လီးတန္ႀကီးမွာ တဆတ္ဆတ္ေတာင္မတ္လာ၏။ တျဖည္းျဖည္း မာေက်ာတင္းေတာင္လာသည္။ ေနဝင္းက သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ခပ္တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္ရင္း ဆက္ၾကည့္ေန၏။ သူ႔အေဒၚ၏ ကိုယ္ခႏၶာအလွမွာ အစြမ္းကုန္ေပၚလြင္ေနပါေတာ့သည္။ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးက တင္းရင္းမို႔ေမာက္ကာ ႏို႔သီးေခါင္းတစ္ဝိုက္မွာ စူေဖာင္းေန၏။ ခါးက အနည္းငယ္တုတ္သေယာင္ရွိၿပီး ဖင္ဆုံႀကီးက ျပည့္ၿဖိဳး ထြားကားလွသည္။ ဆီးခုံႀကီးက စင္းမို႔ေနၿပီး ေစာက္ေမႊးေတြက မဲခ်ိတ္နက္ေမွာင္ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက သိသိသာသာကို ခုံးႂကြေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီးႏွစ္လႊာက အညိဳေရာင္သမ္းေနၿပီး အနည္းငယ္ ၿပဲဟေနသည္။ မခင္ေသာင္းက ဘယ္ဖက္လက္ဝါးျဖင့္ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ခပ္ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးရင္း ညာလက္ဖဝါးကမူ ဦးျမင့္ေမာင္၏ ေပ်ာ့ေခြေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို ဆြေပးေနသည္။ ဆုတ္လိုက္ၿဖဲလိုက္၊ ဂြင္းတိုက္လိုက္၊ လႈပ္ရမ္းလိုက္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးဆြေပးေနသည္။ သို႔ေသာ္ လီးတန္ႀကီးက ေပ်ာ့ေခြၿမဲ ေပ်ာ့ေခြေနသည္။ ယခင္က အလြန္အလိုးသန္လွေသာ ဦးျမင့္ေမာင္တစ္ေယာက္ တစ္ခ်ီမွ် လိုးၿပီး႐ုံႏွင့္ ယခုလို ေပ်ာ့ေခြသြားတတ္သည္မွာ မွတ္မွတ္ရရ သုံးလေက်ာ္ၿပီ။

မခင္ေသာင္းတစ္ေယာက္ ကာမဆႏၵျပည့္ဝခါနီးၿပီဆိုလွ်င္ သူ႔ေယာက်္ား ဦးျမင့္ေမာင္မွာ သုတ္ေရေတြ ပန္းထြက္ၿပီး အရွိန္ကုန္သြားတတ္၏။ ေစာေစာပိုင္းကမူ လီးႀကီးက ဆြလိုက္လွ်င္ ျပန္ထလာတတ္သည္။ ယခုေနာက္ပိုင္း မထေတာ့။သို႔ေသာ္ ထလိုထညားဟူေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ မခင္ေသာင္းကေတာ့ ဆြဲေပးၿမဲ ဆြေပး၏။ ၾကာေတာ့ မခင္ေသာင္း စိတ္ဓာတ္က်လာသည္။ ဆြေပးခ်င္စိတ္ေတြ ကုန္ခမ္းလာသည္။ ကိုယ့္ေစာက္ဖုတ္ကိုဆြၿပီး ကိုယ့္လက္ႏွင့္ပင္ ၿပီးလိုက္ေတာ့မည္ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္ကာ ဆက္ဆြမေပးေတာ့။ တျဖည္းျဖည္းကာမစိတ္ေတြ ထႂကြလာသည္။ ကာမေဇာေတြ ျပင္းထန္လာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို လက္ခလယ္ထိုး၍ ခပ္သြက္သြက္ကေလး အသြင္းအႏႈတ္လုပ္သည္။ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပင့္ေထာင္လိုက္ၿပီး စိတ္ရွိလက္ရွိ ဆြေန၏။ ဦးျမင့္ေမာင္ကမူ တစ္ဖက္သို႔ ေစာင္းအိပ္ရင္း တေခါေခါႏွင့္ ေဟာက္ေနပါေတာ့၏။ ေသြးသားဆူၿဖိဳးေသာ မခင္ေသာင္းမွာ အသက္သုံးဆယ့္ရွစ္ႏွစ္မွ်သာ ရွိေသးရာ ထန္လို႔ ထလို႔ ႂကြလို႔ ႐ြလို႔ အေကာင္းဆုံး အ႐ြယ္ျဖစ္သည္။ အေဒၚျဖစ္သူ၏ ရမၼက္ေဇာထန္ႂကြေနေသာ ပုံစံႀကီးကိုၾကည့္၍ ေနဝင္းတစ္ေယာက္လည္း ရမၼက္ေသြးဆူေဝ ပြက္ထလာသည္။ ကာမစိတ္႐ိုင္းေတြ အလႈိင္းတႀကီး ဝင္ေရာက္လာ၏။ ဆင္ျခင္တုံအသိတရားေတြလည္း ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ၿပီ။ အေဒၚေသာ ဘာေသာ နားမလည္ေတာ့။ ဦးျမင့္ေမာင္လည္း ဟန္ေဆာင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနျခင္းမဟုတ္။ ေစာေစာက သူ႔မိန္းမကို လိုးေဆာ္လိုက္ရသျဖင့္ တကယ္ပင္ ေမာဟိုက္ကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႔အေဒၚေစာက္ဖုတ္ကိုမွ ဒီညမလိုးရဘူးဆိုလွ်င္ ေနဝင္းတစ္ေယာက္ ေသလွ်င္ေသ မေသလွ်င္ သည္းေျခပ်က္ကာ ႐ူးသြားဖို႔ေသခ်ာ၏။ ေနဝင္းက သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားရာမွ ေလးငါးခ်က္ခန႔္ ခပ္ျပင္းျပင္း ဂြင္းတိုက္ထည့္လိုက္သည္။ ရာဂစိတ္ေတြက ျပင္းထန္ေနသျဖင့္ သတိလက္လြတ္ျဖစ္ကာ လႈပ္ရွားသံ ထြက္ေပၚသြားသည္။ အေပၚထပ္က လႈပ္ရွားသံကို ၾကားလိုက္ရေသာ္လည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ မခင္ေသာင္းက သူ႔ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ဆက္ဆြေနသည္။ ႏို႔အုံႀကီးကိုလည္း အေျခက ဆုတ္ကိုင္ကာ ပြတ္ေခ်ေပးေန၏။ တစ္ကိုယ္လုံးလည္း တြန႔္လိမ္ေကာ့ပ်ံေနပါေတာ့သည္။ ဦးျမင့္ေမာင္ကမူ တုတ္တုတ္မွ်မလႈပ္ တစ္ေခါေခါေဟာက္လ်က္ အိပ္ေကာင္းေနပါေတာ့သည္။ ယခုသူ႔တူ ေနဝင္းရွိေနေသာ အေပၚထပ္အေနာက္ခန္းမွာ ယခင္က မခင္ေသာင္း ေနထိုင္ခဲ့ေသာ အခန္းျဖစ္၏။ ယခု သူတို႔လင္မယား ေနထိုင္ၾကေသာ ေအာက္ထပ္အခန္းမွာ ယခင္က သူ႔အေမႏွင့္အေဖတို႔ ေနထိုင္ၾကေသာ အခန္းျဖစ္သည္။ အပ်ိဳေဖာ္ဝင္ကာစ မိန္းကေလးမ်ား ထုံးစံအတိုင္းဆန႔္က်င္ဘက္ ေယာက်ာ္းအေပၚ စိတ္ဝင္စားလာတတ္ေသာ မခင္ေသာင္းသည္ သူ႔အေဖႏွင့္အေမတို႔၏ ညေရးညတာကိစၥမ်ားကို သိခ်င္စိတ္ျပင္းျပလာ၏။ တစ္ေန႔ ေက်ာင္းေနဘက္သူငယ္ခ်င္း ျမင့္ခင္ႏွင့္ ေရခပ္လမ္းမွာ ဆုံၾကသည္။ သက္တူ႐ြယ္တူ ကာမပိုးႂကြစ အ႐ြယ္မ်ားျဖစ္ၾက၏။ ျမင့္ခင္မွာ ပေထြးႏွင့္ေနရသူျဖစ္၏။ ၿပီးေတာ့ သူက တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးျဖစ္၏။ ျမင့္ခင္ကို သူ႔ပေထြး ကိုစံေမာင္က အေပၚထပ္အေနာက္ခန္းထဲမွာ ေနေစသည္။ သူတို႔ လင္မယားကေတာ့ ျမင့္ခင္အခန္းႏွင့္တည့္တည့္ ေအာက္ထပ္ အခန္းထဲမွာေနၾကသည္။ တစ္ေန႔ ျမင့္ခင္ မရွိခိုက္ ကိုစံေမာင္ေပၚထပ္တက္ၿပီး ျမင့္ခင္ အခန္းထဲရွိၾကမ္းျပင္ကို စူးႏွင့္ေဖာက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဓားခြၽန္ႏွင့္ခ်ဲ႕သည္။ လက္မဝက္ေလာက္ရွိေသာအခါ ရပ္လိုက္သည္။ ကိုစံေမာင္က ဤ႐ြာသားမဟုတ္။

ဆယ့္ႏွစ္ပြဲေဈးသည္ လုပ္ခဲ့ဖူးသျဖင့္ အေတြ႕အႀကဳံက စုံလွၿပီျဖစ္၏။ မိန္းမေတြ မႈိလိုေပါက္ေအာင္ယူခဲ့သည္။ ယခု ျမင့္ခင္ အေမ မၾကည္ခင္ႏွင့္က်မွ အိမ္ေထာင္သက္ အေတာ္ၾကာသည္ဟု ေျပာႏိုင္သည္။ ဒါကလည္း အေၾကာင္းရွိ၏။ မၾကည္ခင္က လုံးႀကီးေပါက္လွ ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ စြဲမက္စရာ ႐ုပ္ေရရွိ၏။ ထို႔အျပင္ ေျမယာဧကေပါင္းမ်ားစြာရွိသည္။ ဘယ္တုန္းကမွ အိမ္ေျခယာေျခ အတည္မရွိခဲ့ဖူးေသာ ကိုစံေမာင္တစ္ေယာက္ ႐ုပ္ေခ်ာဥစၥာေပါ မုဆိုးမႏွင့္ညားမွ အိေျႏၵရသြားေတာ့သည္။ ဒါကလည္း တစ္ခ်က္။ မၾကည္ခင္မွာ ယခင္ေယာက်္ားႏွင့္ရထားေသာ သမီးတစ္ေယာက္ရွိ၏။ မေအတူ သမီးမို႔ ေခ်ာေခ်ာလွလွ ျဖဴျဖဴတုတ္တုတ္ကေလး ျဖစ္သည္။ မေအကိုယ္ႏႈိက္ကလည္း ေသြးသားဆူၿဖိဳးဆဲ ေခ်ာတုန္းေတာင့္တုန္း လိုးလို႔ မဝတုန္းရွိေသး၏။ ႐ိုးအီသြားခဲ့လွ်င္ ေနာက္ဆက္လိုးရန္ သမီးတစ္ေယာက္က အဆင္သင့္ရွိေန၏။ ကိုစံေမာင္က အၾကမ္းပတမ္းကိုင္ဖို႔ စိတ္ကူးမရွိ။ မိန္းမအေတြ႕အႀကဳံ ရွိထားသူပီပီ သူ႔အလိုလိုခံခ်င္စိတ္ေတြ တားမႏိုင္ ဆီးမရျဖစ္လာေစရန္ အကြက္ခ်စီမံ ထား၏။ ထို႔အျပင္ မယားပါသမီး ျမင့္ခင္မွာ ငယ္ေသးသည္။ ကိုစံေမာင္က အေရာတဝင္ ပြတ္သီးပြတ္သပ္မေန ခပ္တည္တည္ ခပ္မွန္မွန္ေန၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သားအမိႏွစ္ေယာက္လုံးက ေလးစား႐ိုေသၾကသည္။ မိန္းမစြဲေအာင္လိုးႏိုင္ေသာ ကိုစံေမာင္ကို မၾကည္ခင္ကလည္း အသဲစြဲခ်စ္ေနပါေတာ့သည္။ အရက္ပုံမွန္ေသာက္ေလ့ရွိေသာ္လည္း အရက္ေၾကာင့္ ဘာျပႆနာမွ မတက္ေအာင္ေနတတ္၏။ အရက္မူး၍ ဆူပူရန္ျဖစ္ျခင္း လုံးဝမရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ မၾကည္ခင္က ကိုစံေမာင္အရက္ေသာက္တာကို လုံးဝျငဴစူျခင္းမရွိ။ က်န္းမာေရးလိုအပ္ခ်က္ႏွင့္ သူ႔ကို ေကာင္းေကာင္းလိုးေပးႏိုင္ရန္ ေသာက္သည္ဟု ထင္မွတ္ေနသည္။ ကိုစံေမာင္ႏွင့္ ညားၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ အမွ်အတမ္းလည္း မေဝေတာ့။ အမွတ္တရ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈလည္း မျပဳလုပ္ေတာ့။ ဒုတိယလင္ ကိုစံေမာင္ႏွင့္သာ မ႐ိုးႏိုင္ေသာ ကာမအရသာကို စိတ္တူကိုယ္တူ စိတ္ကူးရတိုင္း ရမက္ျမဴးႂကြတိုင္း ခံစားလွ်က္ရွိေနပါေတာ့သည္။ ေျမဧကေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ ခိုင္းႏြားေမြးႏြားေတြက နည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္။ ကိုစံေမာင္အရင္းစိုက္ရတာဆိုလို႔ သူ႔ေပါင္ၾကားက လီးတစ္ေခ်ာင္းသာျဖစ္သည္။ ျမင့္ခင္အခန္းထဲက ၾကမ္းျပင္ကိုအေပါက္ေဖာက္ၿပီးသည့္ညက ဖြင့္ပြဲအျဖစ္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ၾကမ္းခ်င္တိုင္းၾကမ္းခဲ့ၾကသည္။ မၾကည္ခင္မွာ အေန႐ိုးေသာ္လည္း တဏွာရာဂအားႀကီးေသာ မိန္းမျဖစ္သည္။ ကုတ္ကမ်င္း အမ်ိဳးအစားျဖစ္သည္။ လီးႏွင့္အျပတ္ခံႏိုင္သူမဟုတ္။ ကိုစံေမာင္မွာ ကာမကိစၥအေထာက္အကူျပဳ စားေဆးလိမ္းေဆးေတြရွိ၏။ ႐ိုးအလွေသာ မၾကည္ခင္ကမူ ဘာမွမသိရွာ။ သူ႔ဆႏၵျပည့္ဝေအာင္ အားရပါးရလိုးေပးတာကိုဘဲ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနရွာ၏။ ထိုညက မၾကည္ခင္ကို အရက္တစ္ခြက္တိုက္၏။ အရက္ထဲတြင္ စိတ္ႂကြေဆးမႈံ႕ေတြ ခပ္ထားသည္။ ည ဆယ္နာရီခြဲေလာက္တြင္ အလုပ္စခန္းစၾက၏။ ျမင့္ခင္ သိုးေနေသာ အခ်ိန္မို႔ ထင္တိုင္းက်ဲေနၾကသည္။ ခါတိုင္းဆိုလည္း ယခုလိုထင္တိုင္းက်ဲခဲ့ၾကေသာ ေန႔ရက္ေတြ မနည္းလွပါ။ သို႔ေသာ္ ဒီေန႔လို ဆူဆူပူပူ ဝုန္းဝုန္းဒိုင္းဒိုင္းေတာ့မဟုတ္။ ကိုစံေမာင္က အႀကံရွိသူပီပီ အေပၚထပ္မွာ အိပ္ေနေသာ ျမင့္ခင္ မႏိုးႏိုးေအာင္ တမင္ဖန္တီးျခင္းျဖစ္၏။ အရက္အရွိန္ႏွင့္ ရမက္ႂကြေဆးအရွိန္က တရိပ္ရိပ္ တက္လာၿပီျဖစ္ရာ မၾကည္ခင္တစ္ေယာက္ အေပၚထပ္မွာ ရွိေနေသာသမီးကိုေတာင္ သတိမရေတာ့။ ျဖစ္ပုံက ဒီလိုပါ ကိုစံေမာင္က အလိုးကြၽမ္း႐ုံသာမက ဘာဂ်ာမႈတ္လည္းကြၽမ္းသည္။ ဘာဂ်ာမႈတ္ဆိုသည္မွာ ေစာက္ဖုတ္ကိုယက္ျခင္း စုတ္ျခင္း မႈတ္ျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ ကိုစံေမာင္ေရာ မၾကည္ခင္ပါ လိုးေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ အလြန္ေအးေသာ ေဆာင္းရာသီမွအပ ကိုယ္တုံးလုံးခြၽတ္၍ အားရပါးရ လိုးေလ့ရွိသည္။ ကိုစံေမာင္က မၾကည္ခင္ကို ခုတင္ေစာင္းမွာ ေျခတြဲေလာင္းခ်ထိုင္ေစၿပီး ေပါင္တံ ေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ခပ္ကားကား ၿဖဲကားထားေစသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုစံေမာင္က ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လက္ႏွင့္ၿဖဲကာ အရည္လဲ့ေနေသာ အတြင္းသားႏုႏုေလးေတြကို ပါးစပ္ျဖင့္ ရႈးကနဲစုတ္ထည့္လိုက္သည္။

အီးကနဲ အသံႀကီးႏွင့္အတူ မၾကည္ခင္လက္ႏွစ္ဖက္မွာ ေနာက္သို႔ အလိုလိုေထာက္မိလွ်က္သား ျဖစ္သြားၿပီး ဖင္ဆုံႀကီးကို ေျမာက္ႂကြလွ်က္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေကာ့ေပးမိလွ်က္သားျဖစ္သြား၏။ ကိုစံေမာင္က ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသား ႏုႏုေတြကို ပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္ရင္း လွ်ာႏွင့္ပါ ေမႊေႏွာက္ထိုးကလိေပးသည္။ ကိုစံေမာင္ ေစာက္ေခါင္းအတြင္း လွ်ာျဖင့္လွည့္ပတ္ေမႊေႏွာက္ရင္း မၾကည္ခင္၏ ဆူၿဖိဳးထြားကားေသာ တင္ဆုံသားတင္းတင္းအိအိႀကီးကို အားပါးတရ ဆုတ္ေခ်ပြတ္ဆြေပးျပန္၏။ “ကဲ……မိန္းမ….ဖင္ကုန္းေပးစမ္းကြာ” မၾကည္ခင္တစ္ေယာက္ ဖီလင္ေတြ အရမ္းတက္ေနေသာ္လည္း ကိုစံေမာင္ အလိုက် ကုတင္ေဘာင္တန္းေပၚ လက္ေထာက္ၿပီး ခါးကိုၫႊတ္လွ်က္ ဖင္အိုးႀကီးကို စြင့္ေျမႇာက္ေပးထား၏။ “ဖ်န္း…..ဖ်န္း…..ဖတ္….ဖတ္……ဖ်န္း…” ကိုစံေမာင္က ဖင္ဆုံထြားထြားျပည့္ျပည့္ႀကီးကို တဖ်န္းဖ်န္းတစ္ဖတ္ဖတ္ ႐ိုက္ပြတ္လွ်က္ သူ႔လီးတံႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္အဝႏွင့္ေတ့ကာ တရွိန္ထိုး ေဆာင့္သြင္းထည့္လိုက္သည္။ “အင့္….အေမ့……အင့္” မၾကည္ခင္တစ္ေယာက္ အင့္ကနဲအသံထြက္ကာ ခါးၫႊတ္လွ်က္ ဖင္ဆုံႀကီးေျမာက္တက္ သြားသည္။ ကိုစံေမာင္က လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ မၾကည္ခင္ခါးကို ဆုတ္ကိုင္ကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။ လိမ္းေဆးအာနိသင္ေၾကာင့္ လီးတန္ႀကီးမွာ ထြားႀကိဳင္းတုတ္ရွည္ မာေၾကာေန၏။ တဏွာရာဂႀကီးေသာ မၾကည္ခင္သည္ ဤကဲ့သို႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလိုးေပးသည္ကို အလြန္သေဘာက် ေက်နပ္လွ်က္ရွိသည္။ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ခ်က္ေတြႏွင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေကာ့ေကာ့ခံေနပုံမွာ သဲထိတ္ရင္ဖိုစရာ ေကာင္းလြန္းလွသည္။ အခ်က္ ငါးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ ေဆာင့္လိုးၿပီးေသာအခါ ကိုစံေမာင္က သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ျဖဳန္းကနဲ ဆြဲႏႈတ္လိုက္သည္။ ရမက္ေဇာေတြျပင္းထန္လွ်က္ တအားခံေကာင္းေနစဥ္ ျဗဳန္းကနဲ လီးတန္ႀကီးကြၽတ္သြားသျဖင့္ ရင္ထဲဟာသြားသည္။ ဘာမ်ားလုပ္အုံးမွာပါလိမ့္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနစဥ္ ကိုစံေမာင္က ဘာမွမလႈပ္ရွားသည့္အတြက္ မၾကည္ခင္ ေခါင္းငဲ့ၿပီး ေနာက္ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။ ကိုစံေမာင္က အဝင္ဝတံခါးေရွ႕တြင္ မတ္တပ္ႀကီးစုံရပ္လွ်က္ သူမကို ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးႀကီး ၾကည့္ေနသည္။ “ဟြန္း…..မသာေကာင္….ဒီကေကာင္းေနမွန္းသိလို႔ သက္သက္မဲ့ယုတ္တာ”ဟု စိတ္ထဲက က်ိတ္ဆဲရင္း ကိုစံေမာင္ရွိရာသို႔ ဒုန္းေျပးသြားသည္။ ကိုစံေမာင္ကလည္း ေကြ႕ေရွာင္ေျပး၏။ အခန္းထဲ လိုက္တမ္းေျပးတမ္းကစားသလိုျဖစ္ကာ တစ္ဒုန္းဒုန္း ဆူညံေနသည္။ မိမလိုရွိရာမွ ကိုစံေမာင္က ငုံ႔ေရွာင္လိုက္ၿပီး ဖင္ဆုံထြားထြားႀကီးကို ဖ်န္းကနဲ ပုတ္လိုက္။ ႏို႔ႀကီးကိုဆြဲေခ်လိုက္ႏွင့္ မထိတထိစသည္။ ဤကဲ့သို႔ ေအာက္ထပ္မွာ တဒုန္းဒုန္းျဖစ္ေနစဥ္ အေပၚထပ္ရွိ ျမင့္ခင္ လန႔္ႏိုးသြားသည္။ သူ႔အေမႏွင့္ပေထြး သတ္မ်ားသတ္ေနၾကသလားဟု စိတ္ထဲပူသြားသည္။ ကြၽတ္ေနေသာ ထဘီကိုျဖစ္သလိုျပင္ဝတ္ရင္း ေအာက္ထပ္သြားမည္အျပဳ။ ေအာက္ထပ္မီးေရာင္က သူ႔အိပ္ယာ သင္ျဖဴးစြန္းၾကမ္းေပါက္တြင္ လာဟပ္ေန၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒူးတုတ္၍ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။

ဘာမွမသိေသာ မၾကည္ခင္က သတိမထားမိေသာ္လည္း အႀကံသမားကိုစံေမာင္မွာ အေပၚထပ္၏အေျခအေနကို အကဲခတ္ေနသည္။ ေအာက္ထပ္က ဆူညံသံေတြေၾကာင့္ ျမင့္ခင္ ႏိုးသြားၿပီကို သိလိုက္သည္။ “အား…..အား….နာတယ္ဟ…..မိန္းမရ”..”ေသလိုက္ေလ….ဘာလို႔ယုတ္တာလဲဟင္”….”.ဟ….ဘာယုတ္လို႔လဲ”…..”ဒီမယ္….ခံလို႔ေကာင္းေနတာကို…..ဘာလို႔လီးကို ခြၽတ္ျပစ္ရတာလဲ”.မၾကည္ခင္က ေျပာလည္းေျပာ….လီးႀကီးကိုလည္း တအားေဆာင့္ဆြဲလိုက္ရာ ကိုစံေမာင္တစ္ေယာက္ မၾကည္ခင္ႏွင့္ ပူးကပ္သြားသည္။ မၾကည္ခင္က လီးတန္ႀကီးကို မလႊတ္ဘဲ ဆြဲၿဖဲၿပီး ခုတင္ဆီေခၚသြားသည္။ မၾကည္ခင္က ခုတင္ေပၚ ကန႔္လန႔္ျဖတ္အိပ္လိုက္ၿပီး ဒူးေထာင္ေပါင္ကား ေပးသည္။ ပါးစပ္ကလည္း……”အင့္….လိုးေတာ့…..ဒီတခါခြၽတ္ျပစ္ရင္ ဓါးနဲ႔ကိုထိုးသတ္ပစ္”မွာဟု ေျပာလိုက္သည္။ ကိုစံေမာင္က ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ရင္ဘတ္ဖက္ဆီတိုးကပ္ရင္း သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္အဝတြင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသြင္းလိုက္သည္။ ျမင့္ခင္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမွန္းသိ၍ တျဖည္းျဖည္းသြင္းျပျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုစံေမာင္ လီးတံတုတ္တုတ္ႀကီးက သူ႔အေမေစာက္ဖုတ္ထဲ တရစ္ျခင္း ဝင္ေနတာကိုၾကည့္ရင္း ျမင့္ခင္ ၾကက္သီးတစ္ဖ်န္းဖ်န္းထသြား၏။ စိတ္ထဲမွာလည္း ဘာလိုလိုျဖစ္ေနသည္။ ေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာလည္း မာတင္းသြားသည္ဟု စိတ္ထဲက ထင္လိုက္မိသည္။ “ေအး…..အဲဒါပဲေအ……..ငါ့အေမနဲ႔….ငါ့ပေထြး အဲဒီညက လိုးခ်က္ကေတာ့ ပက္ပက္စက္စက္ပါဘဲေအ”…..”ဒါျဖင့္…..ညဥ္းညတိုင္း ၾကည့္တာေပါ့….ဟုတ္လား”……”အင္းေပါ့ဟဲ့…..ၾကည့္လို႔ေကာင္းတဲ့ဥစၥာ…..အဟင္း”…..ယခု သူမကိုယ္တိုင္ သူ႔အေမႏွင့္သူ႔အေဖတို႔ ညညလိုးၾကပုံကို ေခ်ာင္းၾကည့္ခဲ့ဖူးေသာ အေပါက္မွာ သူ႔တူေနဝင္းက ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေပလိမ့္မည္။ တူဆိုေသာ္လည္း အရင္းမဟုတ္….ေယာက္်ားဖက္က တူျဖစ္သည္။ အရင္းျဖစ္လွ်င္လည္း မခင္ေသာင္းက ဂ႐ုမစိုက္ပါ။ ဤကမာၻေျမေလာကတြင္ မိန္းမေယာက်ာ္းဒြန္တြဲ၍ ေပၚလာကတည္းက လိုးဖို႔ခံဖို႔ ကာမဂုဏ္ ခံစားဖို႔မဟုတ္ပါလား။ မိန္းမေပါင္ၾကားတြင္ ေစာက္ဖုတ္ေခၚ အေပါက္ရွိသလို ေယာက်ာ္း ေပါင္ၾကားတြင္လည္း လီးေခၚေသာ အေခ်ာင္းရွိသည္။ အေဒၚျဖစ္သူ ကာမဆႏၵမျပည့္ဝရန္ တစ္ကိုယ္တည္း ႏႈိက္ဆြေျဖသိမ့္ေနပုံႀကီး ကိုၾကည့္၍ ေနဝင္းလီးႀကီးမွာ သံမဏိေခ်ာင္းႀကီးကဲ့သို႔ မာေက်ာ၍ ေတာင္ေနပါသည္။ ေစာေစာက ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန႔္ ခပ္ျပင္းျပင္းဂြင္းတိုက္ထားသျဖင့္ လေခ်ာင္းႀကီးတစ္ခုလုံး ပူရွိန္းယားႂကြေနပါသည္။ ေနဝင္းတစ္ေယာက္ ဆုေတာင္းေကာင္းခဲ့ပုံရ၏။ သူ႔ေပါင္ၾကားက လီးႀကီးမွာ အ႐ြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ ရွည္လွ်ားတုတ္ခိုင္လွသည္။ ၿပီးေတာ့ ဂြင္းတိုက္လွ်င္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္လရည္ထြက္ေလ့မရွိ။ သုတ္ကို ၾကာရွည္စြာထိန္းထားႏိုင္ေသာ ေဆးဝါးမလိုဘဲႏွင့္ကို အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ထိန္းထားႏိုင္သည္။ ေပါင္တံေဖြးေဖြး ေျခသလုံးသား ဝင္းဝင္းေဖြးေဖြးႀကီးေတြ လူးလြန႔္လႈပ္ရွားေနပုံမွာ အသဲယားစရာ ေကာင္းလြန္းလွသည္။ ႏို႔သီးေခါင္းႀကီးကလည္း ကာမေသြးေတြ ျပည့္လွ်မ္းကာ စူတင္းဝင္းေျပာင္ေန၏။ မခင္ေသာင္းတစ္ေယာက္ ရမက္ေဇာေတြ အျပင္းအထန္ႂကြ၍ ဤမွ်ဆက္စလူးထေနသည့္တိုင္ ဦးျမင့္ေမာင္တစ္ေယာက္ တုတ္တုတ္မွ်မလႈပ္ပါ။

တမင္သက္သက္လုပ္ေနသလား သို႔မဟုတ္ အသက္မွရွိေသးသလားဟု ထင္မွတ္ရသည္။ ေနဝင္းဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္ေတာ့ပါ။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီး ပုဆိုးအက်ႌေတြကို အားလုံးခြၽတ္ျပစ္လိုက္သည္။ ေနဝင္းတစ္ကိုယ္လုံး ကာမအေမွာင္ဓာတ္က ဖုံးလႊမ္းသြားၿပီျဖစ္သည္။ သူ႔ညာလက္ဖဝါးထဲ တံေတြးေထြးထည့္လိုက္ၿပီး လီးတံႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ခန႔္ ခပ္ျပင္းျပင္းဂြင္းတိုက္လိုက္သည္။ လီးတန္ႀကီးမွာ အေၾကာအၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလွ်က္ ပို၍တင္းေျပာင္လာသည္။ ဒစ္ဆံႀကီးမွာလည္း ေပါက္ကြဲထြက္မတတ္ တင္းကားလာသည္။ ၿပီးေတာ့ ေအာက္ထပ္သို႔ ဒေရာေသာပါးဆင္းခ်လာသည္။ ျပင္းထန္ေသာ ေျခသံမ်ားေၾကာင့္ ေနဝင္းေအာက္ထပ္ဆင္းလာသည္ကို ရိပ္မိ၍ မခင္ေသာင္း စိတ္ထဲ ၿပဳံးလိုက္မိသည္။ ေနဝင္း အ႐ြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ လီးႀကီးမွန္း မခင္ေသာင္း သိထားၿပီး ျဖစ္သည္။ တစ္ရက္ ဦးျမင့္ေမာင္က ေနဝင္းကို ေဗဒင္သင္ၾကားေပေနစဥ္ အေနာက္ဖက္႐ြာက လူႏွစ္ေယာက္ ဦးျမင့္ေမာင္ကို လာပင့္ၾကသည္။ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးၾကည့္ေသာအခါ ေက်း႐ြာဥကၠဌ၏သမီး ေအာက္လမ္းဆရာအလုပ္ခံရ၍ ကုသေပးရန္ လာပင့္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ဦးျမင့္ေမာင္က ေဗဒင္သင္ၾကားျခင္းကိုရပ္ကာ လွည္းႏွင့္လာပင့္ေသာ အေနာက္ဖက္႐ြာသားမ်ားႏွင့္ပါသြားသည္။ ေနဝင္းကိုလည္း ယခုျပထားေသာ နည္းအတိုင္း သံဒိ႒ျပကၡဒိန္ၾကည့္၍ ဇာတာခြင္ ဆယ့္ကိုးမ်ိဳးခ်ထားရန္ မွာခဲ့သည္။ ဦးျမင့္ေမာင္ ထြက္သြားၿပီး မၾကာမွီ ေနဝင္းလည္း စာအုပ္မ်ားကို ယူေဆာင္ကာ အေပၚထပ္အေနာက္ခန္းထဲဝင္၍ ဇာတာခြင္ခ်ေန၏။ ဇာတာခြင္ ဆယ့္ငါး မ်ိဳးခ်ၿပီးေသာအခါ တအားအိပ္ခ်င္လာ၍ အခန္းထဲရွိ ခုတင္ေပၚတြင္ တက္အိပ္လိုက္သည္။ ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္အထိ ဆင္းမလာ၍ မခင္ေသာင္း ေနဝင္းရွိရာ အေပၚထပ္တက္လာသည္။ အခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္ေသာအခါ ခုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္ကားယားႀကီး အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေနဝင္းကို ေတြ႕ရ၏။ ပုဆိုးတြင္းမွ ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို ျမင္လိုက္ေသာအခါ မခင္ေသာင္းေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ဒုတ္ႏွင့္အတို႔ခံလိုက္ရေသာ ဖားဂုံညင္းႀကီးလို ရမက္မာန္ဖီ၍ ခုံးထလာသည္။ လီးတန္ႀကီးကို မျမင္ရေသာ္လည္း သူ႔ေယာက္်ားထက္ ႏွစ္ဆခန႔္ရွည္ေၾကာင္း ခန႔္မွန္းလို႔ရသည္။ မခင္ေသာင္း အခန္းတံခါးျပန္စိ၍ အသာေလးျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။ ထိုေန႔မွစ၍ ေနဝင္းအေပၚ မ႐ိုးမသားစိတ္ေတြ ဝင္လာခဲ့သည္။ ကာမရာဂကိေလသာစိတ္က တူဟူေသာအသိကို ႐ိုက္ခ်ိဳးဖ်က္ဆီး လိုက္ပါေတာ့သည္။ ယခုသူႀကိတ္၍ ႀကံစည္ခဲ့သမွ် အထေျမာက္ေတာ့မည္မို႔ မခင္ေသာင္းတေယာက္ ရင္ေတြတလွပ္လွပ္ခုန္ကာ အဖုတ္အုံႀကီးက တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ျမဴးႂကြေနသည္။ ဦးျမင့္ေမာင္ ညည ေသာက္ေလ့ရွိေသာ ႏြားႏို႔ခြက္ထဲသို႔ အိပ္ေဆးႏွစ္လုံး ခတ္ထားလိုက္သည္။ ညညမလိုးခင္ ႏြားႏို႔တစ္ခြက္ေသာက္ေနက်ျဖစ္၏။

ေနဝင္း ဒီမွာ ညအိပ္ျဖစ္ေအာင္လည္း မခင္ေသာင္းပင္ အကြက္ဆင္ခဲ့သည္။ ေနရာတကာ လာဘ္ျမင္အကင္းပါးတတ္လြန္းေသာ ဦးျမင့္ေမာင္တေယာက္ ဒီည ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး ခံလိုက္ရေတာ့သည္။ ေနဝင္းတစ္ေယာက္ သူ႔အေဒၚအခန္းထဲ မဝင္ခင္ အိမ္အျပင္ထြက္၍ ေသးေပါက္လိုက္ေသးသည္။ ၿပီးမွ တံခါးကို အေသအခ်ာဂ်က္ထိုးပိတ္ၿပီး သူ႔အေဒၚခန္းဆီလာသည္။ ေစ့ထားေသာတံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ရာ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ ေစာက္ဖုတ္ထဲလက္ထည့္၍ အသြင္းအႏႈတ္လုပ္ေနေသာ မခင္ေသာင္းတစ္ေယာက္ ဖ်ပ္ကနဲ အဝင္တံခါးဆီၾကည့္မိသည္။ ေနဝင္းေပါင္ၾကားက လီးတန္ႀကီးကို ျမင္လိုက္ရေသာအခါ ၾကက္သီးတဖ်င္းဖ်င္းထသြား၏။ ေပါင္တံ၊ ရင္အုပ္၊ လက္ေမာင္း၊ ေျခသလုံး ႂကြက္သားေတြက အ႐ြယ္ႏွင့္မမွ် က်စ္လ်စ္လစ္လစ္ ဖုထစ္ေနသည္။ ေပါင္ၾကားက လီးတန္ႀကီးက ပုတ္သင္ညိဳေခါင္းညိတ္သလို တဆတ္ဆတ္ႏွင့္ေတာင္ျပၿပီး မခင္ေသာင္းကို ဖိတ္ေခၚေနသကဲ့သို႔ျဖစ္၏။ ေနဝင္းက ခုတင္ဆီသို႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းလာေနသည္။ လီးႀကီးကလည္း တဆတ္ဆတ္ႏွင့္ ေတာင္ေနသည္။ မခင္ေသာင္း ပက္လက္အိပ္ေနရာမွ ထထိုင္လိုက္ၿပီး ခုတင္ေစာင္းတြင္ ေျခတြဲေလာင္းခ်ကာ ေပါင္ကို အနည္းငယ္ၿဖဲလွ်က္ ေနဝင္းကို ႀကိဳဆိုေန၏။ အနားသို႔ေရာက္လာေသာအခါ ေနဝင္းခါးကို လွမ္းဖက္လိုက္သည္။ ေနဝင္း လီးတံေႏြးေႏြးႀကီးက ဆီးခုံမို႔မို႔ႀကီးကို ဖိေထာက္ထား၏။ ေနဝင္းက မခင္ေသာင္းပါးကို ဆြဲေမာ့ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္သည္။ မခင္ေသာင္းက သူ႔လွ်ာကို ေနဝင္းပါးစပ္ထဲသို႔ ထိုးထည့္ေပးသည္။ ေနဝင္းက ျမႇင္း၍စုပ္ေပးသည္။ မခင္ေသာင္းက တြဲေလာင္း ခ်ထားေသာ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ခုတင္ေစာင္းေပၚ မတင္လိုက္ၿပီး ကိုယ္ကို အနည္းငယ္ျပင္၍ မတ္ေတာင္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို သူမလက္ႏွင့္ကိုင္ကာ အဖုတ္ဝကို ေတ့ေပးသည္။ ေနဝင္းက ဒူးေကာက္ေကြးၾကားတြင္ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္သြင္းၿပီး ခါးကိုလွမ္းဖက္ကာ သူ႔ဖင္ႀကီးကို ေရွ႕သို႔တိုးေပးသည္။ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီး တိုးဝင္လာေသာ လီးတန္ႀကီး၏ အရသာကို တနင့္တပိုးႀကီးခံစားရင္း လက္ႏွစ္ဖက္က ေနဝင္းလည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ထားလိုက္၏။ လီးတန္ႀကီးမွာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီးတိုးဝင္ေနရာ တဝက္ေလာက္အေရာက္တြင္ ေနဝင္းက ကိုယ္ကိုမတ္၍ မခင္ေသာင္းကို ခုတင္ေပၚမွ ဆြဲယူလိုက္သည္။ အမွတ္တမဲ့မို႔ မခင္ေသာင္း ထိတ္ကနဲ လန႔္ျဖန႔္သြားၿပီး လည္ပင္းကို တင္းေနေအာင္ ဖက္ထားလိုက္ရသည္။ ျပည့္ၿဖိဳးထြန္းကားေသာ ဖင္ဆုံႀကီးက ေအာက္သို႔ အနည္းငယ္က်ဆင္းသြားရာ လီးတန္ႀကီးကို အားႏွင့္ေဆာင့္သြင္းလိုက္သလိုျဖစ္ၿပီး ‘ ဖလြတ္’ ကနဲ အဆုံးထိ နစ္ဝင္သြားပါေတာ့သည္။ ေကာင္းလိုက္သည္မွာ ေခါင္ခိုက္ေနပါေတာ့သည္။ အသက္ သုံးဆယ့္ရွစ္ ႏွစ္ရွိသည့္တိုင္ ကေလးမေမြးဖူးေသးေသာ ေစာက္ဖုတ္မို႔ အပ်ိဳေစာက္ဖုတ္ႏွင့္မျခား စီးစီးပိုင္ပိုင္ရွိလြန္းလွသည္။ လီးတန္ႀကီးႏွင့္ယွဥ္လိုက္လွ်င္ ေစာက္ဖုတ္အဝမွာ က်ဥ္းေနသည္ျဖစ္ရာ ကိုယ္ကိုလႈပ္လိုက္သည့္အခါတိုင္း ဖ်င္းကနဲ ဖ်င္းကနဲ ပူရွိန္းအီေဆာင့္သြားရသည္။ ေနဝင္းက မခင္ေသာင္းကို ေပြ႕ခ်ီရင္းလိုးခဲ့ရာ အိမ္ေအာက္ထပ္အေရွ႕ခန္းရွိ ေနာက္မွီခုံရွည္မ်ားဆီသို႔ ေရာက္လာသည္။ ခုံရွည္ႏွစ္လုံးအလည္ရွိ စားပြဲခုံေပၚသို႔ မခင္ေသာင္းကို ပက္လက္ခ်ေပးလိုက္သည္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ စားပြဲခုံက အံက်ဖစ္ဆိုက္ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ အေပၚယံၾကည့္လွ်င္ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္သေလာက္ အတြင္းအဇၩတၱက ကာမရမက္အလြန္ႀကီးေသာ မခင္ေသာင္းမွာ ေနဝင္းလီးႀကီးႏွင့္ ေတြ႕ေတာ့မွ အားရေက်နပ္သြားပါေတာ့သည္။ ေစာက္ဖုတ္အုံတစ္ခုလုံး တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီးျဖစ္ကာ ပူရွိန္းယားႂကြေနသည္။ ထိုစဥ္ ေနဝင္းက သူ႔လီးတန္ႀကီးကို တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ျပန္ႏႈတ္၏။ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီးက လီးတန္ႀကီးႏွင့္အတူ ႂကြတက္ပါလာ၏။ ေနဝင္းက ထိုသို႔တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ႏႈတ္ထားရင္းကပင္ ဘာမွမလုပ္ေသးဘဲ မခင္ေသာင္း၏ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆုတ္ေခ်ပြတ္ဆြေပး၏။ ႏို႔သီးေခါင္းေတြကိုလည္း လွိမ့္ေခ်ေပးသည္။ မခင္ေသာင္းေစာက္ေခါင္းထဲမွာလည္း ေစာက္ရည္ေတြ တစိမ့္စိမ့္ထြက္ကာ လႈိက္လႈိက္ၿပီး ယားတက္လာသည္။ ေနဝင္းက ကိုယ္ကိုကုန္း၍ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို စို႔ေပးလိုက္၏ မခင္ေသာင္း ႏႈတ္ဖ်ားက…”အီး….အမေလး….” ဟူေသာ ရမက္ၿငီးသံႀကီး ထြက္ေပၚလာၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အစြမ္းကုန္ေကာ့ေပးလိုက္ရာ တဖ်စ္ဖ်စ္ အသံမ်ားထြက္ေပၚလာၿပီး တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ထြက္ေနေသာ လီးတံႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက အဆုံးထိဝါးၿမိဳသြားျပန္သည္။ “ေဒၚ…ေဒၚ…..ေကာင္းလားဟင္” “ကြၽတ္….အားပါးပါး…….ေကာင္းမွေကာင္း ‌ေကာင္းလိုက္တာကြယ္…အမေလး….ေစာက္ဖုတ္ထဲကို…… က်ဥ္စိမ့္ေနတာပဲကြယ္….နာနာေလးေစာင့္လိုးေပးတာ ေကာင္းတယ္ကြယ္…..ထပ္လုပ္ေပးပါဦးေနာ္….ေနာ္” “ဟုတ္…..ဟုတ္ကဲ့…..ပါ” ေနဝင္းအသံေတြက လႈိင္းထတုန္အက္ေနပါေတာ့သည္။…..ၿပီး