အကြပ်ကိုင်ခံလိုက်ရတဲ့ ချောမောလှပတဲ့ ဆရာမလေး

ကျမနံမည်က နန်းဇင်အေး၊ အလယ်တန်းပြ ဆရာမတစ်ယောက်ဖြစ်ပါတယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့အပတ်က ကျမရဲ့မွေးရပ်မြေပြန်ပီး ကျမရဲ့ချစ်ရသောမောင် ကိုနိုင်အောင်နဲ့ လက်ထပ်ခဲ့တာ ပူပူနွေးနွေးပဲ ရှိပါသေးတယ်။ မောင်နဲ့ကျမတို့ရဲ့ တာဝန်ကျရာမြို့လေးကို ပြန်ရောက်တာ ၃ရက်ပဲရှိသေးတယ်။ အလယ်တန်းပြဆရာမလေး နန်းဇင်အေး ချစ်သောမောင်နှင့် အိမ်ထောင်ရက်သားကျပြီဖြစ်၍ မောင်အလုပ်သွားချိန်စနေနေ့တွင် နန်းဇင်အေး တစ်ယောက်တည်း အိမ်တွင်ကျန်ခဲ့သည်။ နန်းဇင်အေးမှာ မောင်နှင့်မင်္ဂလာဆောင်ပြီးသည်မှစ၍ မောင်နှင့်တစ်ခါသာချစ်ဖူးသေးသည်။

နန်းဇင်အေးမှာ ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိ မိန်းကလေးဖြစ်သဖြင့် မောင်က နန်းဇင်အေးငြင်းဆန်သဖြင့် အင်္ကျီမချွတ်ဖူးသေး။ ဟိုနေ့က ထဘီလေးကို အသာလှန်ကာ ၃မိနစ်ခန့်လုပ်ပြီးလျှင် မောင်ကပြီးသွားသည်။ နန်းဇင်အေးမှာ အသက်၂၅နှစ်ခန့်ရှိပြီး အသားလေးက ဖြူဝင်းစိုပြည်သည်။ အထူးသဖြင့် နက်မှောင်နေသော ဆံကေသာလေးများမှာ နန်းဇင်အေးကို မဟာဆန်၍ ကျက်သရေရှိစေသည်။ အရပ်က၅ပေ၅လက်မခန့်ရှိပြီး အရပ်နှင့်လိုက်အောင် ပင်ခန္ဓာကိုယ်က သူ့နေရာနှင့်သူ အချိုးကျနေသည်။ သေးသွယ်သောခါးလေးအောက်မှ စွင့်ကားလုံးဝန်းသောတင်သားများနှင့် မို့တင်း၍ကြွရွနေသော ရင်သားနှစ်မွှာတို့မှာ မြင်သူပုရိသတို့ကို လည်ပြန်ငေးစေသည်။ ကျောင်းချိန်တွင်ဆိုလျှင် နန်းဇင်အေးသည် ပါးတွင်သနပ်ခါးလေးများ ပါးပါးလိမ်း၍ သူမ၏နက်မောင်လှသောဆံပင်များကို ထုံးထားသည်မှာ ခန့်ညားချောမောလွန်းလှသည်။ နေ့ခင်းအချိန်များသည် ဆရာမလေးနန်းဇင်အေး၏ ကိုယ်လုံးအလှဆုံးအချိန်ဖြစ်သည်။ ဆရာမလေး၏ ကျောင်းစိမ်းအင်္ကျီမှာ အလွန်ပါးလွှာသည် မဟုတ်သော်လည်း တော်တော်လေးကိုပါးသည်။ ထိုအခါ ကျောင်းအင်္ကျီ အဖြူရောင်အောက်မှာ ထင်ရှားလှသော အသားရောင်မြန်မာဘော်လီနှင့် ဝင်းဝါလှပသောနို့အုံကြီးများကို အထင်အရှားမြင်နေရတတ်သည်။ ဆရာမ၏ ဘော်လီပေါ်မှ ၃ပုံ၁ပုံခန့် လျှံထွက်နေသော နို့အုံကြီးသည်လည်း မြင်သမျှယောကျာ်းတိုင်းအား စိန်ခေါ်နေသလိုဖြစ်နေသည်။

ဆရာမလေးနန်းဇင်အေးများ လမ်းလျှောက်လိုက်ရင် အဖြူရောင်ခါးတိုရင်ဖုံးလေးနှင့် ကျောင်းစိမ်းထမီအထက်ဆင်လေးကြားမှ ပေါ်ထွက်လာတဲ့ ဖြူဖွေးချောမွတ်နေတဲ့ ခါးစပ်နေရာလေးက ဝင်းခနဲဝင်းခနဲ…ခပ်တင်းတင်းဆွဲစည်းထားသော အထက်ဆင်လေးအောက်မှ တင်းရင်းကားထွက်နေသော တင်သားစိုင်တို့မှာ နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြင့် ခါးကျင်ကျင်လေးအောက်မှ သိသာထင်ရှားစွာ ကားထွက်နေတယ်။ တင်သားတို့ရဲ့ အောက်ပိုင်းနေရာလေးမှာလည်း သိသာထင်ရှားစွာ ပေါ်ထွက်နေတဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီကြိုးလေးမှာ အစင်းလိုက်အထင်းသား။ စစ်ကိုင်းအိုးလား ဂစ်တာရှိတ်လား မင်းကြီးကြိုက်လား ဘာနဲ့တင်စားခိုင်းနှိုင်းရမလဲ မသိတော့။ လမ်းလျှောက်ဟန် စကားပြောဟန်တို့မှာလည်း သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့ တိုးတိုးညင်းညင်းလေးဖြစ်သည်။ ရုပ်ရည်လေးမှာ လှသည်ဆိုသည်ထက် ချောသည်ဆိုလျှင်ပိုမှန်မည်။ တစိမ့်စိမ့်ကြည့်လေ ရင်ထဲထိစေသည့် အလှပိုင်ရှင်မျိုးဖြစ်သည်။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးခါစ တပတ်လောက်သာရှိသေးတဲ့ အသစ်စက်စက်ဇနီးသည်လေး နန်းဇင်အေး အိမ်တံခါးခေါက်သံကြောင့် အပြေးကလေးထွက်လာမိသည်။ လင်သား ကိုနိုင်အောင် အလုပ်ပြန်လာရင်ကြိုဖို့ အလှဆုံးပြင်ပြီး အပြေးကလေး ထွက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ တံခါးလေးဖွင့်ပေးသောအခါ ကိုနိုင်အောင်အပြင် သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ပါလာလေသည်။ ”အော်…ဧည့်သည်တွေပါလား…အိမ်ထဲကြွပါရှင့်” အသီးသီးအခန်းထဲ ဝင်လိုက်ကြလေသည်။ ”မိန်းမရေ ဒီနေ့ရုံးကကောင်တွေကို လည်းပြုစုရသေးတယ်…ကိုအိမ်ပြန်နောက်ကျလို့စိတ်မဆိုးနဲ့နော်…” အသံကနည်းနည်း အာလေးလျှာလေးဖြစ်နေသည်။ ”ရပါတယ်အကိုရယ်…နန်းတို့မင်္ဂလာဆောင်က အဝေးမှာဆောင်တာဆိုတော့ သူတို့ကိုပြန်ဧည့်ခံရမှာပေါ့” ”မှန်တာပေါ့မိန်းမရာ…ဒီကနှစ်ယောက်က ဒီကွန်ဒိုကအိမ်နီးနားချင်းတွေပါ..” နန်းဇင်အေးအပြုံးလေးဖြင့် နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ နိုင်အောင် လျှာလေးအာလေးဖြင့် ”ဒီဘက်က ဂျင်မီတဲ့ သူကရှေ့အခန်းက၊ ဒီဘက်က အောင်သူတဲ့ သူကအောက်ထပ်က သူတို့ကိုပြုစုဖို့ခေါ်လာတာ၊ ဒီမှာအရက်နဲ့ဘီယာပါလာတယ်…မိန်းမအမြည်းတစ်ခုခုစီစဉ်ပေး” ”ကောင်းပါပြီရှင့်…ရပါစေမယ်” နန်းဇင်အေး နောက်ဘေးခန်းကို တည်ငြိမ်စွာထွက်သွားလေသည်။ သူမရဲ့နိမ့်ချည်မြင့်ချည် တင်သားတွေနဲ့ နောက်ကျောအလှကို  ဂျင်မီ မျက်စိတစ်ဆုံး အရသာခံကြည့်ရှုလိုက်လေသည်။

သူမ၏ဖင်တုံးကြီးတွေ တုန်ခါသွားတာကြည့်ရင်း ဂျင်မီ တံထွေးသာမျိုချနေမိသည်။ ဒီဆော်လေးကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး  နောက်ကနေ ခွလိုးလိုက်ရရင်တော့ သေပျော်ပါပြီလို့ တွေးမိသည်။ ဂျင်မီ ဒီနေ့ တော်တော်တင်းနေသည်။ အလုပ်နောက်ကျလို့ သူဌေးကကောသည်။ ဘာမဆိုင်ညာမဆိုင် စောက်ကုလားတွေ ဘာဖြစ်တယ် ညာဖြစ်တယ်ဆိုပြီး အဆဲခံလိုက်ရသေးသည်။ အသားမဲတာနဲ့ပဲ လူလူချင်းခွဲခြားဆက်ဆံနေကြတာကိုး။ ဒီတိုက်ခန်းက မိန်းမက တော်တော်ချောတယ်။ ဆရာမလေးတဲ့။ ရောက်လာတာ ၃ရက်ပဲရှိသေးသည်။ အခုတော့ သူ့ယောက်ျားဖြစ်သူက မိတ်ဆက်ပေးတော့ သေချာကြည့်မိသည်။ တော်တော်ချောပြီး တော်တော်လဲတောင့်ကြောင်း အနီးကပ်ကြည့်မှ ပိုသိလိုက်ရသည်။ ”ကဲကိုယ့်လူတို့…ကျွန်တော်လည်း သွားကူလိုက်အုန်းမယ် ခဏ…ခဏ” နိုင်အောင်လည်း နန်းဇင်အေးနောက် လိုက်သွားလေသည်။ မကြာမီ နန်းဇင်အေး ရောက်လာကာ စားပွဲခုံပေါ် ဖန်ခွက်လေးတွေလာချပေးသည်။ စားပွဲကိုခါးလေးကုန်းကာ ဖန်ခွက်ချလိုက်သည်မို့ ဟိုက်သွားသောအင်္ကျီကြောင့် နန်းဇင်အေးရဲ့ ရင်သားဖွေးဖွေးနုနုတွေကို ဂျင်မီနဲ့ အောင်သူ ထပ်မြင်လိုက်ရတော့ လီးတွေတောင်ကုန်ကျသည်။ နန်းဇင်အေး ရင်သားဖွေးဖွေးတွေကို ဘော်လီရင်ပုံခွက်အထိ သေချာ မြင်လိုက်ရတာကြောင့် ဂျင်မီ မျက်စိထဲကမထွက်နိုင်တော့။ ဂျင်မီကတော့ နန်းဇင်အေးကို စိတ်ထဲကနေ အသေ မုဒိမ်းကျင့်နေပြီ။

နန်းဇင်အေး အမြည်းစီစဉ်ရန် ထပ်ဝင်သွားပြန်ပြီ။ ကုလားဒိန်ဂျင်မီက ကာမလိုက်စားတဲ့ လူတစ်ယောက်။ သူ့မှာအိပ်ဆေးတွေ ကွန်ဒုံးတွေ အမြဲဆောင်ထားတတ်တယ်။ ဂျင်မီ ဖန်ခွက်တွေထဲ အရက်တွေ ထည့်ပေးထားလိုက်သည်။ နန်းဇင်အေးရဲ့ ခွက်ထဲ အချိုရည်ထည့်ကာ အိပ်ဆေးမှုန့်လေး ခတ်ပေးလိုက်သည်။ နိုင်အောင်ခွက်ထဲလည်း နည်းနည်းထည့်ပေးလိုက်ပြီး ဟန်မပျက်ပြန်နေလေသည်။ ကုလားဒိန်ဂျင်မီက တစ်ကိုယ်ထီးသမား လူရှုပ်လူပွေ။ အောင်သူကတော့ မိန်းမနဲ့ကလေးတစ်ယောက်နဲ့မို့ သိပ်အတင့်မရဲပဲ အကဲသာခတ်နေသည်။ မကြာမှီ အမြည်းပွဲလေးတွေ ကိုင်ကာ နိုင်အောင်နှင့် နန်းဇင်အေး ထွက်လာလေသည်။ ”အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီရှင့်…စားကြနော် အားမနာနဲ့” ”ရပါတယ်…ကျွန်တော် ကျွဲရိုင်းထည့်ပေးထားတယ် သောက်တယ်မလား” ”အားနာစရာရှင်…အကိုတို့ပဲသောက်ကြပါ” သောက်ကြ စားကြ စကားပြောကြရင်း နန်းဇင်အေး မျက်လုံးများလေးကာ ခုံပေါ်မှာတင် အိပ်ပျော်သွားလေသည်။ နိုင်အောင်နဲ့ အောင်သူ စကားတွေဖေါင်ဖွဲ့ရင်း နိုင်အောင်လည်းများပြီး မှောက်သွားလေသည်။ ဂျင်မီက ဟန်ပြသောက်ထားသူမို့ ”အောင်သူ….မင်း…ဒီကောင့်ကို ခဏ အဖော်လုပ်ပြီးထိန်းထားကွာ…ငါ နန်းဇင်အေးနဲ့ ခဏလောက်ကစားချင်လို့..ဟဲဟဲ” ”ဟာ…ဟေ့ကောင် ပြသနာတက်မယ်နော်” ”မင်းကလည်းအေးဆေးပါ….နောက်နေ့ မင်းအတွက်ပါ ဖန်ပေးမယ်” နန်းဇင်အေးကို ဂျင်မီ အသာဆွဲထူကာ အိပ်ခန်းဝကို ပွေ့ခေါ်သွားလေသည်။ နန်းဇင်အေးကတော့ တုတ်တုတ်မလှုပ်။

သူအလွန်တပ်မက်နေသော တွေ့တာတောင်မကြာသေးသည့် မိန်းမချောလေးမို့ ပွေ့ရတာတောင် အရသာရှိလွန်းလှသည်။ ဂျင်မီ နုထွေးအိစက်နေသော နန်းဇင်အေးကို အခန်းဒေါင့်လေးမှာ ထိုင်ရက်သား ပုံစံလေး မှေးထားလိုက်သည်။ အဆီတစ်ဝင်းဝင်းနဲ့ နန်းဇင်အေးကို ဂျင်မီ ကာမခံစားပြီး ဖျက်ဆီးရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် လီးအပြတ်တောင်နေလေသည်။ သောက်လဲသောက်ထားတာမို့ စိတ်ကလဲ စိတ်ရိုင်းဝင်မိသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ တံခါးပိတ်ပြီး နန်းဇင်အေးကို ကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ် ပက်လက်တင်လိုက်သည်။ သူမကတော့ အိပ်ဆေးအစွမ်းနဲ့ မူးနေပြီမို့ မသိတော့။ ဂျင်မီက ဘေးနားမှာ ထိုင်ရင်း အင်္ကျီခါးတို အကြပ်အောက်ကနေ အသက်ရှူတိုင်း မို့မို့တက်လာတဲ့ ရင်သားတွေကို ကြည့်ရင်း စိတ်ကထလာသည်။ နန်းဇင်အေးကို ခုနက မှန်းခဲ့တာတွေကို တွေးမိပြီး နန်းဇင်အေးရဲ့နို့တွေကို လက်ကလှမ်းလိုက်ပြီး ကိုင်လိုက်သည်။ နန်းဇင်အေး အင်္ကျီလေးကို အသာမ၍ ချွတ်လိုက်လေသည်။ အထဲက ဘော်လီအသားရောင်လေးကိုပါ ချိတ်တွေတစ်ခုချင်း သေသေချာချာ ဖြုတ်ပစ်ပြီး ချွတ်လိုက်လေသည်။ စို့ချင်စရာ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကြောင့် ဂျင်မီ တံထွေးတောင်မြိုချမိသည်။ ခဏစိတ်ထိန်းကာ ထမိန်လေးကို အသာလေး ဆက်ချွတ်လိုက်သည်။ နန်းဇင်အေးရဲ့ ထဘီစကပ်ကို ဖိနပ်ကိုမချွတ်တော့ပဲ ချွတ်လိုက်သည်။ ပင်တီအသားရောင်လေးပဲ ကျန်တော့သည်။ ဖြူဝင်းတဲ့အသားအရည်နဲ့ လိုက်ဖက်လှသည်။ ပင်တီပေါ်ကနေ လက်နဲ့ ထက်အောက်ပွတ်ဆွဲချလိုက်သည်။ အတွင်းခံလေးအောက်က စောက်ဖုတ်မို့မို့လေးကို ကုန်းနမ်းကာ အနံ့လေးခံလိုက်သည်။

”အား…အမွှေးနံနဲ့ အဖုတ်နံလေးရောပြီး သင်းနေတာပဲ” နို့တွေကိုလက်နဲ့ အသာပွတ်သပ်ကိုင်လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းနီနီလေးကို ငုံ့ကာစို့လိုက်တော့ အင်းခနဲအသံနဲ့အတူ နန်းဇင်အေးရင်ဘတ်က ကော့တက်လာသည်။ နန်းဇင်အေး မျက်လုံးကတော့ မဖွင့်ပေ။ ဂျင်မီ နန်းဇင်အေး နို့တွေကို စို့ရင်း လက်က ပေါင်တွေကို ပွတ်သပ်နေလိုက်သည်။ ပင်တီကိုချွတ်လိုက်တော့ အမွှေးတွေက ဆေးနဲ့ချွတ်ထားသည် ထင်သည်။ ပါးပါးစုစုလေး။ ဂျင်မီ နန်းဇင်အေးရဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားလိုက်ပြီး လက်ခလယ်နဲ့ အဖုတ်ထဲကို ထည့်လိုက်တော့ အဖုတ်ကအရည်တွေနဲ့။ အတွင်းထဲကို ဝင်သွားတော့ ဂျင်မီလဲ ကလိပေးလိုက်သည်။ ဂျီစပေါ့နေရာကို မှန်းကာ ခပ်ဆပ်ဆပ်လေး ကလိလိုက်တော့ နန်းဇင်အေး ဖင်က ကြွကြွတက်လာပြီး ပါးစပ်က မတိုးမကျယ်အသံနဲ့ ညည်းနေသည်။ အိပ်မောကျနေသော နန်းဇင်အေးခမျာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေသည်။ မနေ့တစ်နေ့ကမှ သတို့သမီးလေးဖြစ်ခဲ့တဲ့ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး နွဲ့နွဲ့နှောင်းနှောင်း မိန်းမချောလေးတစ်ယောက်ကို အဝတ်တွေ ချွတ်နေရတာကြောင့် ဂျင်မီလီးက တအားတောင်နေသည်။ နန်းဇင်အေးပေါင်နှစ်ဖက်ကို ထောင်ဖြဲပြီး ကားစေလိုက်သောအခါ နန်းဇင်အေးနံရံကို မှီကာ အဖုတ်ဖြဲပြနေသော အနေအထားဖြစ်နေသည်။

ဂျင်မီ ဘောင်းဘီထဲကဖုန်းကို ထုတ်လိုက်ပြီး နန်းဇင်အေးရဲ့ ချစ်စရာမျက်နှာကစပြီး ရင်သားတစ်ပြင်လုံးနဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်း လှလှလေးပါ ပေါ်အောင် ဓာတ်ပုံများစွာ ရိုက်လိုက်လေသည်။ ကျေနပ်အောင် မှတ်တမ်းတင်ပြီးသောအခါ ဂျင်မီ ဘောင်းဘီဆွဲချွတ် လိုက်လေသည်။ ဘောင်းဘီထဲက တုတ်ခိုင်သန်မာလှသော ဂေါ်လီတပ်လီးကြီးက မတ်ခနဲထွက်လာသည်။ နန်းဇင်အေးရဲ့ မျက်နာနုနုလေးကို လီးနဲ့ လေးငါးချက်ထိုးကာ အလန်းဆုံးအနေအထားကို ဓာတ်ပုံရိုက်ပြန်သည်။ နောက်ဖုန်းကို ဘေးခဏချကာ နို့အုံဖွေးဖွေးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အားရအောင် စို့ပစ်လိုက်သည်။ ”ဟူး….စောက်ပတ်လေးက စီးပိုင်မယ့်ပုံဘဲ” လီးထိပ်ကို တံထွေးစွတ်ကာ ဘေးစောင်းလှဲပြီး နန်းဇင်အေးစောက်ဖုတ်ဝကို တေ့ကာ စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ လီးဒစ်ကျော်ရုံလောက် ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ လက်တစ်ဖက်က ဖုန်းကိုယူကာ နန်းဇင်အေးမျက်နှာနှင့် အဖုတ်ထဲလီးဝင်နေပုံကို မှတ်တမ်းယူလိုက်ပြန်သည်။ ဂျင်မီ လီးပြန်ထုတ်ကာ နန်းဇင်အေးကို  ခုတင်ပေါ် ကိုယ်တစ်ပိုင်း ကုန်းကုန်းလေးတင်ထားပြီး နောက်ကနေ စောက်ပတ်လေးထဲ လီးထိုးချလိုက်သည်။ ဂျင်မီလဲ နန်းဇင်အေးခါးလေးကို အသာမလိုက်တော့ နန်းဇင်အေးဖင်ကြီးက ကြွလာသည်။ နန်းဇင်အေးအဖုတ်ထဲကို ဂျင်မီလီးကြီး ထည့်လိုက်ရာ ”ဗျစ်….ဗျစ်” ”အ…ဟ….ဟ….အာ့…ဟင်….ကိုဂျင်မီ…” အဖုတ်ထဲသို့ လီးကကြပ်ပြီး ဝင်သွားရာ နန်းဇင်အေး ညည်းသံနဲ့အတူ မျက်လုံးပွင့်သွားပြီး နောက်ပြန်လေး လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ ဂျင်မီကို တွေ့လိုက်ရတော့ အလန့်တကြားဖြစ်သွားသည်။

အစက သူမမူးမူးနဲ့ မောင်ကလုပ်ပေးနေတာလို့ ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်နေပြီး အဖုတ်ထဲကို လီးကြီးကြီး ဝင်လာတော့ နာသွားလို့ ယောင်ယမ်း မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာမှ ဂျင်မီကို တွေ့တော့ အတင်းရုန်းတော့ ဂျင်မီက သူမကိုဖိထားပြီး လီးကို အဆုံးထိထည့်လိုက်သည်။ ဂျင်မီခမျာ အဖုတ်ထဲမှာ ပြည့်သိပ်စွာ လီးကဝင်သွားပြီး နာသွားရသည်။ ”ဖယ်…ကိုဂျင်မီ…မယုတ်မာနဲ့နော်…..ရှင့်သူငယ်ချင်းရဲ့ မိန်းမကို ဒီလိုလုပ်စရာလား….ဖယ်နော်…ကျွန်မအော်လိုက်မှာ..” ”မထူးပါဘူးနန်းရယ်…ကိုယ့်လီးတချောင်းလုံး မင်းအဖုတ်ထဲကို ဝင်နေပြီဟာကို….အော်တော့လဲဘာထူးမှာလဲ…. ဘယ်သူက ကြားမှာမို့လဲ…ငြိမ်ငြိမ်သာ လိုးတာခံလိုက်စမ်းပါ” ”ရှင်…ဟင့်…လူယုတ်မာ…အောက်တန်းစား…ကုလားပီပီ ခွေးကျင့် ခွေးကြံ ကြံတယ်…ခွေးကြီး…ဟင့်…ဟင့်” ”ငိုငို…ကြိုက်သလောက်သာငိုစမ်း…ဟဲ…ဟဲ..ကောင်းလိုက်တာကွာ….မင်းအဖုတ်က လင်ရှိမယားဆိုပေမယ့် ကြပ်နေတာပဲ…. ရှိးးးအားးးး….လိုးလို့ကောင်းတာ…ဟားဟား” ဂျင်မီ ကြမ်းပြီ။ အစက ဒီလောက်ထိ ကြမ်းဖို့မရှိပေ။ နန်းဇင်အေးက သူ့အရှိုက်ထိစေမယ့် စကားကို နစ်နစ်နာနာပြောတာကြောင့် ခုနကတည်းက စိတ်ထဲမှာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းမှန်းဖူးတဲ့ အခံလည်းရှိတော့ စိတ်ကလွတ်သွားသည်။ နန်းဇင်အေး ရုန်းရင်းကန်ရင်းနဲ့  တဖြည်းဖြည်းမောလာသည်။ လူကမူးလဲမူးနေတာမို့ အားမပါ။ ဂျင်မီလဲ လီးကိုမဆောင့်သေးပဲ အဆုံးထိထည့်ထားရင်းနဲ့ နန်းဇင်အေး ရိုက်ပုတ်နေတာတွေကို လက်နဲ့ လိုက်ဆွဲရင်း ပါးစပ်ကပြောချင်ရာတွေ ပြောနေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နန်းဇင်အေး အားပျော့လာတော့ နို့တွေကို လက်နဲ့ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်ရင်း ”အား…ကောင်းလိုက်တာကွာ…နို့တွေကအိတင်းနေတာပဲ…ကောင်မ ဆေးတွေသုံးပြီး ယောက်ကျားကို ဆွဲဆောင်ထားတာမလား….ဟား…ဟား….ဟား…” ”ကိုဂျင်မီရယ်….တော်ပါတော့….နန်းကိုသနားပါ….လွှတ်ပါတော့….အဟင့်…ဟင့်…” နန်းဇင်အေး မရုန်းနိုင်တော့ လေသံပျော့နဲ့ တောင်းပန်သည်။ ဂျင်မီ ခုချိန်မှတော့ မရတော့။ လူကလဲ မူးနေပြီမို့ စိတ်ရိုင်းကဝင်နေပြီ။ နောင်ခါလာ နောင်ခါဈေးလို့ သဘောထားကာ ရှေ့ဆက်တွန်းနေသည်။

နို့တွေကိုကိုင်လိုက်ညှစ်လိုက်နဲ့ ပါးစပ်ကလဲ ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်း တွေပြောနေသည်။ နန်းဇင်အေးဘဝမှာ ဒီလိုတစ်တစ်ခွခွပြောတာ တခါမှမကြားဖူးသလို အပြောလဲမခံရဘူး။ ခုလိုတစိမ်းတဦးရဲ့ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ခြင်းခံရတာ ပထမဦးဆုံးအကြိမ်ပင်။ သူမယောက်ျားတောင် ခုလိုတခါမှမကိုင်ဖူး။ ဂျင်မီက တစ်တစ်ခွခွပြောသလို နေရာအစုံကိုလိုက်ပြီး ကိုင်နေတာမို့ စိတ်က အရမ်းကိုဝမ်းနည်းလာပြီး မောင့်ကို အရမ်းသတိရမိသည်။ မောင့်ကို သူမသစ္စာဖောက်သလို ဖြစ်သွားပြီလို့ တွေးမိပြီး မျက်ရည်က ကျလာပြန်သည်။ ဒါကို ဂျင်မီကတွေ့တော့ တဟားဟားနဲ့ရယ်ပြီး နို့နှစ်လုံးကို ညှစ်ကိုင်ကာ ခါးအားနဲ့ လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ခပ်ဆတ်ဆတ် ဆောင့်ချလိုက်တော့ ”အာ့…ကျွတ်..ကျွတ်…နာတယ်…ဖယ်ပါတော့…တော်ပါတော့…အီး…ဟီး…ဟီး…” ”ကောင်းလိုက်တဲ့အဖုတ်…ကြပ်နေတာပဲလိုးရတာ…စောက်ကောင်မ အရမ်းလိုးလို့ ကောင်းတယ်ကွာ” ပြောပြောဆိုဆို ဂျင်မီတယောက် ကြမ်းပြီ။ နန်းဇင်အေးတယောက် ဝမ်းနည်းပက်လက်နဲ့ ငိုနေပေမယ့် တဖြည်းဖြည်း အဖုတ်ထဲကလီးကို မသိမသာလက်ခံလာသည်။ အရည်တွေက ထွက်လာကာ လီးက အဝင်အထွက် ချောလာသည်။ ဂျင်မီရဲ့ ဆောင့်အားက အားနဲ့မာန်နဲ့ ဆောင့်နေတာမို့ တချက်ဆောင့်တိုင်း အင့်ခနဲအင့်ခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားကာ သားအိမ်ဝက ပူခနဲပူခနဲဖြစ် သွားသည်။ အသိစိတ်နဲ့လူက ငြင်းဆန်နေပေမယ့် ကိုယ်ခန္ဓာအစိတ်အပိုင်းတွေက တဖြည်းဖြည်းလက်ခံလာသည်။ ပြည့်ဝတဲ့ အရသာက တကိုယ်လုံးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပျံ့နှံ့လာသည်။

ဂျင်မီက နန်းဇင်အေး နားနားကိုကပ်ကာ တစ်တစ်ခွခွတွေပြောပြီး ဆောင့်နေဆဲပင်။ ”အ…ဟင့်ဟင့်…အင့်…အင့်…အင့်…တော်ပြီ…တော်ပြီ…ဟင့်…ဟင့်…” နှုတ်ခမ်းကငြင်းနေပေမယ့် သူမယောက်ကျားနဲ့ ကွာခြားစွာ ကာမအရသာကို ပြည့်ဝစွာပေးနေတာကို စိတ်ကတဖြည်းဖြည်းပါလာသည်။ သူမငြင်းဆန်ချင်သည်။ မဟုတ်ဘူး ဒါငါမဟုတ်ဘူး။ ငါ့ကို တခြားလူတယောက်က မုဒိန်းကျင့်နေတာ။ ငါလက်သင့်မခံဘူး တွေးနေပေမယ့် မူးကလဲမူး ဆောင့်ချက်တိုင်းက သူမအရင်က ဘာလိုအပ်မှန်းမသိတာ ကိုယ့်ဟာကိုယ်မေးမိတဲ့အရာက ဒါပါလားဆိုတာ သိသွားပြီး စိတ်ကနှစ်ခွဖြစ်နေသည်။ ဂျင်မီလဲ နန်းဇင်အေးရဲ့ အပြောင်းအလဲကို သတိထားမိတာကြောင့် နန်းဇင်အေး နားကိုကပ်ကာ စိတ်ကြွစေရန် ထပ်ပြီးတစ်တစ်ခွခွပြောလိုက်ကာ လီးကိုတဆုံးထုတ် တဆုံးထည့်ကာ မှန်မှန်ဆောင့်နေသည်။ အဖုတ်က အရည်တွေနဲ့ လီးဝင်တိုင်း တဗြွတ်ဗြွတ်တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ အသားခြင်းရိုက်တဲ့အသံကလဲ အခန်းထဲမှာ ဆူညံနေသည်။ နန်းဇင်အေးခါးလေးကို လက်နဲ့မကာ ကိုယ်ကရှေ့ကို ငိုက်ထားတာမို့ နန်းဇင်အေးဖင်ကြီးက ကြွတက်နေကာ လီးတချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း အတွင်းထဲကို နက်နက်ဝင်သွားကာ ဖိလိုက်တိုင်း မွေ့ရာက အတွင်းဖက်ဝင်သွားပြီး ပြန်ကန်လာပြန်တာမို့ ဆောင့်ချက်တိုင်းက နန်းဇင်အေးအတွက် ရူးသွပ်မှုဖြစ်စေသည်။ မရတော့ပေ။ နန်းဇင်အေးဆန္ဒကို အသိနဲ့ဘယ်လိုမှ ထိန်းချုပ်လို့မရတော့။ အထိအတွေ့နောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်သွားပြီ။ မိန်းမကိစ္စကို ကျွမ်းကျင်ဆရာကျတဲ့ ဂျင်မီရဲ့အောက်မှာ ကျရှုံးသွားပြီ။ ”အ…ဟ…ဟ…အင့်…အင့်” ”ကောင်းလား…နန်း…ကောင်းလား…”မဖြေ။

ဒါကြောင့် ဂျင်မီ နန်းဇင်အေးနို့သီးခေါင်းတွေကို ညှစ်လိုက်ရင်း ”ကောင်မ…မေးနေတယ်…ငါလိုးတာကောင်းလားလို့…ခံလို့ကောင်းလားဖြေစမ်း…” ”အား….ကျွတ်…ကျွတ်…ကောင်းတယ်….အ…ဟင့်…ဟင့်…နာတယ်” ဂျင်မီပြုံးလိုက်သည်။ သူတချက်ချင်းဆောင့်လိုက်ပြီး နို့တွေကို ချိုင်းအောက်က လျှိုကာငုံ့စို့လိုက်သည်။ နန်းဇင်အေးစိတ်က အရမ်းကိုကြွလာသည်။ ပြီးချင်လာသည်။ အရမ်းအရမ်းကို ကောင်းလာကာ ”အ…အင့်…အင့်…ဆောင့်…ဆောင့်…မရပ်နဲ့…ခပ်နာနာလေးဆောင့်ပေး….ကောင်းတယ်…အန်းးးးဟန်းးးး….ကောင်းတယ်….အန်းးးး…အန်းးး…ပြီးပြီ…အစ်..နန်း…ပြီးပြီ…အ…အ…အားးးး” နန်းဇင်အေး ပြီးသွားပြီ။ ဂျင်မီ၏ လည်ကုပ်ကို လက်နောက်ပြန်လေး အတင်းဖက်ကာ ဖင်ကိုအတင်းကော့ကာ ကပ်ထားပြီး တဆတ်ဆတ်နဲ့ဖြစ်နေသည်။ ခြေတွေက ကုပ်ကွေးတက်ကာ ပါးစပ်က ဘယ်လိုအသံတွေမှန်းမသိ။ ဂျင်မီ လိုးလို့မပြီးသေးပေမယ့် နန်းဇင်အေး တအင့်အင့်အသံလေးသာ ထွက်ရင်း ပြန်အိပ်ပျော်သွားသည်။ ”အားပါးပါးကျပ်လိုက်တာ…စီးလိုက်တာကွာ….နိုင်အောင် တခါဘဲ လိုးထားသေးတယ်ထင်တယ်” အမှန်တကယ်လည်း မင်္ဂလာဦးည တစ်ခါဘဲလုပ်ဖြစ်သေးသည်။ မနေ့က မူးမှောက်သွားလို့ မလုပ်ဖြစ်။ ဒီနေ့လည်း နိုင်အောင် မှောက်ပြန်ပြီမို့ ဂျင်မီ ကံကောင်းနေလေသည်။ ဂျင်မီ ခပ်ပြင်းပြင်း ပစ်ဆောင့်နေလေသည်။ ဆီးစပ်ခြင်း တစ်ဘမ်းဘမ်းနဲ့ ထိနေလေသည်။ ခုမှသိတဲ့မိန်းကလေးကို ခိုးလိုးနေရတဲ့အသိနဲ့ စီးပိုင်ကျပ်နေသော စောက်ဖုတ်ကြောင့် အချက်နှစ်ဆယ်လောက်နဲ့တင် ဂျင်မီ ပြီးချင်သွားသည်။ ဂျင်မီ အားကုန် ပစ်ဆောင့်ထည့်လိုက်ပြီး နန်းဇင်အေးစောက်ခေါင်းထဲ လီးတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ကာ သုက်ရည်များပန်းထည့်လိုက်လေသည်။ ”ဟူး…ငါလိုးမ…လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာကွာ” လီးပြန်ထုတ်ပြီး ဘောင်းဘီပြန်ဝတ်လိုက်ကာ နောက်ဆုံး သုက်တရွှဲရွှဲအဖုတ်ထဲမှ စီးကျနေသော နန်းဇင်အေးကို  ဓာတ်ပုံရိုက်ယူလိုက်သည်။ တစ်ရှူးဖြင့် နန်းဇင်အေးကို သန့်စင်ပေးပြီး အဝတ်အစားတွေ သေချာပြန်ဝတ်ပေးလိုက်သည်။ဘော်လီချိတ်တွေကိုလည်းကျကျနနပြန်တပ်ထား ပေးလိုက်သည်။ အဝတ်များဝတ်ပေးပြီး နောက်တော့ ပြန်ထမ်းခေါ်လာကာ ခုံပေါ် ဟန်မပျက် တင်ပေးထားလိုက်လေသည်။

”ဟေ့ကောင်မင်းပြီးပြီလား…ဒါဆိုလည်းပြန်မယ်ကွာ နောက်နေ့ငါ့ကိုလည်း ဖန်ပေးဦးကွ” နောက်နေ့မနက် နန်းဇင်အေး နိုးလာတော့ ၃နာရီလောက်သာရှိသေးသည်။ နန်းဇင်အေးလည်း သူမကြုံတွေ့ခဲ့ရသော အဖြစ်အပျက်ကို အိပ်မက်ဟုသာထင်သွားပြီးရှ က်ပြုံးလေးတစ်ချက် ပြုံးမိလိုက်သေးသည်။ နောက်တစ်နေ့ နန်းဇင်အေး နေ့လည်ကျောင်းပြန်အလာ အိမ်တံခါးကိုသော့ဖွင့်နေတုန်း ရှေ့အခန်းမှ သန်းကြိုင်အခန်းထဲမှ ထွက်လာလေသည်။ ဂျင်မီပြုံးပြကာ ”ဆရာမနန်းဇင်အေး…မင်္ဂလာပါ” အချိုသာဆုံးအပြုံးလေးဖြင့် နန်းဇင်အေးပြုံးပြကာ ”ဟုတ်ကဲ့ရှင့်…ကျွန်မညကလေ…ခေါင်းတွေမူးပြီးအိပ်ပျော်သွားလို့ ရှင်တို့ပြန်သွားတောင် မသိလိုက်ဘူး”ဂျင်မီကတော့ သူ့ရှေ့က ဖြူဖြူတောင့်တောင့်လှလှ မိန်းမချောဆရာမလေးကို ကာမစပ်ယှက်ရန် ရင်ခုန်နေလေသည်။ နန်းဇင်အေးမှာ ကျောင်းသွားရဦးမည်ဖြစ်၍ အဖြူရောင်ရင်ဖုံးအင်္ကျီခါးတိုလေးနှင့် ထဘီအစိမ်းလေးကိုဝတ်ထားသည်။ ခါးတိုအင်္ကျီမှာပါးလွှာသဖြင့် နောက်မှကြည့်လျှင် အထဲမှချိတ်၅ခုတပ် အသားရောင်ဘော်လီလေးကို ထွင်းဖောက်မြင်နေရသည်။ သေချာကြည့်လျှင် ဘော်လီချိတ်များကိုပင် မြင်နိုင်သည်။ လွတ်နေသော ခါးသားဝင်းဝင်းလေးမှာလည်း ဂျင်မီကိုမြူစွယ်နေသည်။

တင်းယင်းလုံးဝန်းသော နန်းဇင်အေး၏ တင်သားနှစ်လုံးမှာ ထဘီထဲမှ ရုန်းကြွနေသည်။ အတွင်းခံအရာလေးကို ထင်ရှားစွာမြင်နေရသည်။ ” နန်းဇင်အေ” ”ရှင်…..ပြောလေ” ” နန်းဇင်အေး….ဒီကောင်မလေးကို သိလားမသိဘူး” အိပ်ကပ်ထဲက ဖုန်းကိုထုတ်ကာ နန်းဇင်အေးကို ပုံတစ်ခုကိုပြလေသည်။ နန်းဇင်အေး သိလိုသိငြား စူးစမ်းကာ ကြည့်လိုက်လေသည်။ ပုံထဲမှာ အရှက်တရားကင်းမဲ့စွာ စောက်ဖုတ်အပြဲသားနှင့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပုံ ဖြစ်နေသည်။ နန်းဇင်အေး မျက်ခုံးလေးပင့်သက်သွားကာ ရင်ဝကိုစို့ရိုက်သလို စူးခနဲဖြစ်ကာ မျက်နာလည်း နီရဲသွားသည်။ လက်ထဲကသော့တောင် လွှတ်ကျသွားသည်။ ”သေချာကြည့်အုန်း…ဒီမှာ…ဒီမှာ” နန်းဇင်အေး လီးတစ်ချောင်းကို နမ်းနေတဲ့ပုံတွေ၊ စောက်ဖုတ်ထဲလီးဝင်နေပုံတွေ၊ နောက်ဆုံး လရည်ရွှဲသောပုံတွေကို ကြည့်ပြီး နန်းဇင်အေး လဲပြိုလုမတတ် ခေါင်းတွေမူးသွားသည်။ ရှက်လွန်းလို့ မျက်နာတစ်ခုလုံး နီမြန်းကာ ဂျင်မီရှေ့ကနေ ကိုယ်ပျောက်သွားလိုက်ချင်မိသည်။ ”သိလားအမ…သူ့ကိုလိုင်းပေါ်တင်ပြီးဖွမလို့” ”ဟင် ရှင် ကျွန်မကို ညကဘာလုပ်ခဲ့ကြတာလည်း….ဒီပုံတွေက….အို..ရှင်ယုတ်မာလိုက်တာ…ဖျက်လိုက်ပါရှင်…တောင်းပန်ပါတယ်.နော်…နော်” ဂျင်မီ ဂွင်ရောက်နေပြီမို့ ”ဖျက်စေချင်ရင် ကျွန်တော်စိတ်ကြိုက် အမခန္ဓာကိုယ်ကိုပေးမလား…ဒါဆို ဘယ်သူမှမသိအောင် ထိန်းသိမ်းထားမယ်” နန်းဇင်အေး ဖောက်ပြန်ရမည့်ကိစ္စ ဖြစ်နေသည်။ ကိုနိုင်အောင်ကို  သစ္စာမဖေါက်ချင်ပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီဘက်က နန်းဇင်အေးရဲ့ပုံတွေ လူပုံအလယ်မှာ အရှက်မကွဲဖို့လည်း အရေးကြီးနေသည်။

လမ်းနှစ်သွယ်ကို ဘယ်လမ်းရွေးရမလည်း နန်းဇင်အေးအခက်တွေ့နေသည်။ ”ကြာပါတယ်အမရယ်…လာ” ယဉ်စစလေးဖြင့် အိန္ဒြေရရလေးချောနေသော နန်းဇင်အေးကို ဂျင်မီ အခန်းထဲဆွဲခေါ်သွားလိုက်ပြီး တံခါးကိုပိတ်ကာ ဂျက်ထိုးလိုက်လေတော့သည်။ အခန်းထဲရောက်လို့ ဂလန့်ထိုးတံခါးပိတ်ပြီးတာနဲ့ နန်းဇင်အေး ပါးပြင်နုနုလေးကို ဖြန်းကနဲ ပိတ်ရိုက်ပစ်လိုက်သည်။ နန်းဇင်အေးခေါင်းထဲမှာ ကြယ်တွေ၊ လတွေမြင်သွားသည်။ နာလိုက်တာလဲ ပြောမနေနဲ့တော့။ မူးဝေပြီးနေရာမှာပဲ လဲကျသွားသည်။ ကုလားက နန်းဇင်အေးကို ပွေ့ချီလာပြီး ကုတင်ပေါ်ဝုန်းကနဲပစ်ချလိုက်သည်။ ”ဘာလုပ်တာလဲ…အဟင့်” ”ပါးစပ်ပိတ်ထား…ပါးထပ်ရိုက်ပစ်လိုက်မယ်” ဒီကုလား သူ့ကိုဗျင်းတော့မယ်ဆိုတာ နန်းဇင်အေး သိပေမယ့် သိပ်မရုန်းရဲတော့ပါဘူး။ ”မလုပ်ပါနဲ့…ကျွန်မမှာလင်ရှိတယ်…မကောင်းပါဘူး” မသိစိတ်က ခပ်ကြမ်းကြမ်းပြုကျင့်ရသည်ကို အရသာတွေ့တတ်သော ဂျင်မီအဖို့တော့ တောင်းပန်သံများကို သနားရမည့်အစား နားဝင်ပီယံဖြစ်သော သီချင်းသံအဖြစ်သာ ခံစားနေရလေသည်။ ထို့နောက် ဂျင်မီက နန်းဇင်အေး၏ နုနုရွရွပါးပြင်လေးကို ဖျန်းခနဲ ဖြတ်ရိုက်လိုက်ပြန်သည်။ ယောက်ျားကြီးတယောက်၏ အားအပြည့်တော့ သုံးထားခြင်းမဟုတ်။ နာကျင်မှုကို ခံစားရုံလောက်သာဖြစ်သည်။ ထို့နောက် ရင်သားအစုံအား ဆုပ်နယ်ခြေမွလိုက်သည်။ အတင်းဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နယ်လိုက်သောကြောင့် အရသာမရှိဘဲ နာကျင်ခြင်းကိုသာ ခံစားလိုက်ရသည်။ ငြင်းဆိုတောင်းပန်ရန် မဖြစ်နိုင်ကြောင်း နားလည်ထားသောကြောင့် ဘာမျှမပြောဘဲ ပြုသမျှကို နုနေရရှာတော့သည်။

ထို့နောက်တော့ ကုလားက နန်းဇင်အေး အင်္ကျီကိုဆွဲဖြဲပစ်သည်။ နန်းဇင်အေးရဲ့ ရင်ဖုံးအင်္ကျီကို ရင်ဘတ်ကနေ ဆောင့်ဆွဲလိုက်တာကြောင့် နှိပ်သီးတွေပြုတ်ထွက်ကုန်ပြီး နို့အုံတင်းတင်းနှစ်အုံက အသားရောင်ဖျော့ဖျော့ ဘော်လီလေးသာခံပြီး ပေါ်လာသည်။ ရင်ဘတ် ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားခြင်းနှင့်အတူ နန်းဇင်အေး၏ လှပပြည့်တင်းသော ရင်အစုံမှာ လှပစွာပြူးထွက်သွားသည်။ ဖြူဝင်းသော အသားအရည် ပိုင်ရှင်ဖြစ်သောကြောင့် ရင်သားများမှာ ပိုမိုဖြူဝင်းကာ အလွန်လှနေသည်။ နန်းဇင်အေး မျက်နှာလေးမှာ နီမြန်းလျှက် မျက်ရည်များပြည့်နှက်နေသည်။ ဒီနေ့က အသိစိတ်ရှိနေတဲ့ မိန်းမချောအကိတ်လေးကို သားမယားအဖြစ် ဆက်ဆံရမှာမို့ ကုလားဒိန်ဂျင်မီလည်း တအားထန်ပြီး နန်းဇင်အေးရဲ့ဘော်လီကို ရင်ဘတ်မှ ဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်ရာ ဘော်လီနောက်ကျော ချိတ်တွေသာမက လက်မောင်းကြိုးတွေပါ ပြုတ်ထွက်ကုန်သည်။ နန်းဇင်အေးရဲ့ ထွားမို့တဲ့ ရင်သားလှလှတစ်စုံကို ဂျင်မီ အငမ်းမရကိုင်ပြီး စို့သည်။ ကုလားက ဆရာမလေးနန်းဇင်အေး ပေါင်ကြားမှာ နေရာအသေအချာယူပြီး နို့ကြီး၂လုံးကို ကုန်းစို့တယ်။ အားနဲ့စို့လိုက်လို့ အရာတွေပါ ထင်ကုန်တယ်။ နန်းဇင်အေးရဲ့ စောက်ပတ်အဝကို လီးထိပ်နဲ့ အသေအချာထောက်ထားတာမို့ စောက်ရည်များ စိမ့်ကျလာလေပြီ။ ”လေးဘက်ထောက်ပေးစမ်း” ဟုပြောလိုက်ရာ နန်းဇင်အေးလည်း ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နှင့် ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်ရသည်။ ကြောက်စိတ်ဖြင့် တုန်တုန်ရီရီလေး ဖြစ်နေရှာပုံက တမျိုးကြည့်ကောင်းနေပြန်သည်။ အလိုမတူရင် လေးဘက်ထောက်ခိုင်းဖို့ မလွယ်ဘူးဆိုပေမယ့် မြန်မြန်ပြီးသွားမှအေးမှာမို့ နန်းဇင်အေး ဂျင်မီပြောသလို လုပ်ပေးလိုက်သည်။

ပတ်ဝန်းကျင်က သိသွားရင် သူမဘဝပျက်သွားနိုင်တယ်လေ။ ”နင့်ဖင်ကြီးကို ကော့နိုင်သမျှ ကော့ပေးစမ်း..အားပါး…ဆရာမအိုးတဲ့…ရှိးးး…ကောင်းလိုက်တဲ့အိုးကွာ..” ပြောပြောဆိုဆို ပြည့်တင်းစွင့်ကားသော တင်ပဆုံကြီးကို ဖြန်းခနဲရိုက်ချလိုက်သည်။ ဖြူဖွေးသောတင်ပါးမှာ နီရဲသွားတော့သည်။ ထို့နောက် ပြည့်တင်းသော တင်ပါးကြီးကို ကိုင်ကာ နေရာယူလိုက်သည်။ တောင်မတ်နေသော လီးကြီးက နန်းဇင်အေး၏ စောက်ဖုတ်ဝလေးကို တေ့လိုက်မိတော့သည်။ ထို့နောက်တော့ နန်းဇင်အေးကို တုံးလုံးချွတ်ပြီး ခုတင်ပေါ်တွင် လေးဖက်ကုန်းခိုင်းကာ နောက်မှနေ၍ အားရပါးရဆက်ဆံတော့သည်။ ”ဗြွတ်….ဗြွတ်…ဗြွတ်…ဖွတ်…ဘွတ်…” ဂျင်မီ၏ လီးကြီးမှာ မာတောင့်နေခြင်း၊ ခါးအားသန်လှခြင်းတို့ကြောင့် တချက်ထဲနှင့် အဆုံးဝင်သွားလေ၏။ ”အား..အား..နာလိုက်တာ…အတင်းမလုပ်ပါနဲ့..အဟင့်အဟင့်…..အမလေး…အား…ဟင့်…ဟင့်” ဆရာမလေး နန်းဇင်အေးရဲ့ တောင်းပန်တိုးလျှိုးသံက သနားစရာမဖြစ်ဘဲ ဂျင်မီရဲ့စိတ်ကို ပိုဆွပေးသလိုသာ ဖြစ်နေလေတော့သည်။ ထို့ကြောင့် နို့ကြီးတွေကိုဆွဲကာ ဆက်ခါဆက်ခါသာ ဆောင့်ပေးနေ၏။ ဆရာမလေးနန်းဇင်အေးမှာ အရုပ်ကြိုးပြတ်ဖြစ်ကာ ဖင်ဘူးတောင်းပင် ထောင်နေလေပြီ။ သူမ၏ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှာ မွေ့ရာနှင့်ထိနေလေပြီ။ မကြာပါချေ နန်းဇင်အေးတယောက်လည်း စိတ်ပါလာပြီး ကာမရည်ကြည်များ မတရား ထွက်လာလေသည်။ ထို့ကြောင့် လိုးအားက ပိုမိုကောင်းလာပြီး သန်းကြိုင်မှာ ပြီးလုပြီးခင်ပင် ဖြစ်လာရတော့သည်။

ဒါပေမယ့် ပြီးလို့ ဘယ်ဖြစ်ဦးမလဲ… ဒီမိန်းမမှာ လိုးစရာ အပေါက်သုံးပေါက်တောင် ရှိတာ။ ဒီလို ဖင်ကြီးကြီးဆော်မျိုးမှ ဖင်မချရင် ဂျင်မီ ငမိုက်သားဖြစ်တော့မည်။ ထို့အပြင် ဂျင်မီလို ကုလားတစ်ယောက်အဖို့ ဒီလိုဖြူဖြူတောင့်တောင့်လေးကို ဖင်လိုးခွင့်ရရန် အခွင့်အရေးမှာ နည်းလှသည် မဟုတ်ပါလား။ ဂျင်မီမှာ နန်းဇင်အေးပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ပြီး စောက်ပတ်လေးကို ရက်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့လျှာကြမ်းကြီးဖြင့် စောက်စိလေးကို ရက်ပေးလိုက်ရာ နန်းဇင်အေး ထွန့်ထွန့်လူးသွားသည်။ စောက်ပတ်ရဲ့ ပွင့်လွှာလေးတွေကို ကိုက်လိုက်၊ ဖင်ဝလေးကို ရက်ပေးလိုက် လုပ်နေရာ နန်းဇင်အေးမှာ ကိုယ့်နို့တွေကိုယ် ပြန်ဖျစ်ညှစ်နေရတော့သည်။ ဘယ်မိန်းမက စောက်ပတ်ကို အရက်မခံချင်ဘဲ ရှိပါ့မလဲလေ။ စောက်စေ့ပြူးပြူးလေးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့စုတ်ပေးနေရင်း စောက်ပတ်ထဲ လက်၂ချောင်းပူးပြီး ကလိပေးလိုက်တော့ ”အား…အား…ဟင်း…ဘယ်လိုများလုပ်နေတာလဲ” နန်းဇင်အေး ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲလိုက်တော့ ပေါ်လာတဲ့ ခရေပွင့်ကလေးကိုဝိုင်းပြီး ဝလုံးလေးတွေ ရေးပေးနေတယ်လေ။ ပြီးတော့ ဖင်ပေါက်ထဲကို လက်၂ချောင်းပူးထဲ့ပြီး ကလိနေတယ်။ လီးကြီးနဲ့ ဖင်ဝကိုတေ့လိုက်ပြီး လီးတန်းလန်းနဲ့ တေ့ရက်ကြီးမှာ ဖင်ကို ပွတ်သပ်နေသေးတယ်။ ဒစ်ကြီးတခုလုံးကို ထည့်လိုက်တော့ ဖင်ဝတခုလုံး ပူတက်သွားတာပဲ။ ”မလုပ်ပါနဲ့….ပြန်ထုတ်လိုက်ပါ…မလုပ်ပါနဲ့…အား…..အား” နန်းဇင်အေး ဖင်ကြီးကို ခါရမ်းလိုက်တော့ လီးက မကျွတ်ထွက်သွားပဲ ပိုပိုပြီးကျွံဝင်လာတယ်။ နာလိုက်တာမှ အရမ်းဘဲ။ အရည်မှ မထွက်တဲ့ဟာကို။ လီးကြီးက ကြီးလွန်းပြီး မဟားဒရားလုပ်နေတာမို့ ဖင်ဝလေးပါ ကွဲထွက်သွားတယ်။ နန်းဇင်အေး လုံးဝမခံနိုင်တော့ဘူး။ ရုန်းလို့ကလဲ မရဘူး။ သေလုမျောပါးဘဲ။ ကုလားကတော့ ဖင်အပျိုလေးကို ပါကင်ဖွင့်လိုးနေရတာမို့ အရသာရှိမှာပေါ့လေ။ ”တော်ပါတော့ရှင်…ကျမသေပါတော့မယ်…နာလွန်းလို့ပါ” ဂျင်မီလည်း ဘာမှပြန်ပြောမနေဘဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်ပြီး ဖင်ခေါင်းထဲမှာပင် သုက်လွှတ်လိုက်၏။

ဖင်ဝနှင့် ဖင်ခေါင်းနံရံတလျှောက် ကွဲပြဲသွားသော နေရာလေးတွေအတွက် ကော်ထည့်ပေးလိုက်ခြင်းပင်။ ဂျင်မီမှာ ပြီးသွားသော်လည်း လီးကြီးမှာ သိပ်မကျသေးပေ။ ခပ်မာမာပင် ရှိနေသေးတာကြောင့် ဆော်လေးကို ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး စောက်ပတ်ထဲ ကျင်းစိမ်ကာ အမောဖြေနေလိုက်သည်။ ထိုခဏမှာပင် နန်းဇင်အေး လက်ကိုင်အိတ်ထဲက ဖုန်းမြည်လာတာကြောင့်… ”ဖုန်းကိုင်လိုက်စမ်း” ဒါ ဂျင်မီသက်သက် ရစ်လိုက်ခြင်းပါ။ နန်းဇင်အေး ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နှင့်ပင် ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်။ ”ဟလို..” ”အင်း.. နန်း ကိုယ်ပါ…ပြန်ရောက်ပြီ ကားဂိတ်မှာ” ”ကို့ကို လာကြိုလို့ရမှာ မဟုတ်ဘူး…အဖေတို့မရောက်သေးဘူး” သူ့လင်နဲ့ စကားပြောနေတဲ့ မိန်းမကို လိုးချင်လာတာမို့ ဂျင်မီလီးက ချက်ချင်းမာတောင့်လာတယ်။ နန်းဇင်အေး စောက်ခေါင်းထဲက လီးကြီးပြန်မာလာတာကို သတိထားမိတယ်။ ”ကို…အင့်…ကားငှားပြီးပြန်….အ…ပြန်ခဲ့လိုက်နော်…အ” အခုဆို ခပ်ပြင်းပြင်းလိုးနေပြီဖြစ်တဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြားမှာ အင့်ကနဲအိကနဲ အသံမထွက်မိအောင် နန်းဇင်အေး သတိထားနေရတယ်။ ဆီးစပ်နှစ်ခု ပူးကပ်သွားတိုင်း တဖတ်ဖတ် အသံတွေကတော့ ထွက်နေလေရဲ့။ ”နန်းလေး….နေကောင်းရဲ့လားဟင်” ”မကောင်းဘူး….….ကို…အု..မြန်မြန်…..ပြန်လာနော်..” ”အင်း..အင်း…ကို မြန်မြန်ပြန်ခဲ့မယ်…ဒါဘဲနော်” ”အင်း…အင်း” နန်းဇင်အေး ဖုန်းကို မြန်မြန်ချလိုက်ရတယ်။ မော်တာတပ်ထားသလို တရကြမ်းဆောင့်လိုးတာကို ခံရင်း နန်းဇင်အေး တော်တော်ကောင်းလာတယ်။ မုဒိမ်းကောင်ကို မုန်းပေမဲ့ လီးကြီးကိုခိုက်သွားတာကြောင့် စောက်ပတ်ကို အောက်ကနေ ပြန်ပင့်ပေးနေမိသည်။ ကုလားက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး နန်းဇင်အေးနို့ကြီးတွေကို ဆွဲကာလိုးတော့သည်။ အရသာကောင်းလွန်းတာမို့ နန်းဇင်အေး တစ်ချီပြီးသွားရတော့သည်။ ဘယ်လောက်ကြာကြာ ဆက်လိုးနေသည်မသိ ကုလားက ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲတွန့်ကာ နန်းဇင်အေး စောက်ပတ်နံရံတွေကို လရည်ပူနွေးနွေးကြီးနဲ့ ဖြန်းလိုက်လေသည်။ ချောမောတောင့်တင်းတဲ့ သူများမယားအသစ်စက်စက်လေးကို လိုးနေရတာမို့ ကုလားဒိန်ဂျင်မီ ကြာကြာမလိုးနိုင်။ ၅မိနစ်လောက်နဲ့ပဲ နန်းဇင်အေးသားအိမ်ထဲကို သုက်ရေတွေ တဇတ်ဇတ်ပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။

မိမိစောက်ခေါင်းထဲ ကုလားမုဒိန်းကောင်၏ သုက်ပိုးများ ဝင်သွားပြီဟူသောအသိနဲ့ စစ်ကနဲခံစားလိုက်ရသည်။ ထို့နောက် သူ့လီးကြီးကို နန်းဇင်အေးစောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ပြီး ပါးစပ်နားကို တေ့ပေးလိုက်သည်။ ”ငါ့လရည် လက်ကျန်တွေ စုပ်ပေးစမ်း” နန်းဇင်အေးလည်း ငြင်းဆန်လို့ မရမှန်းသိပြီး စုပ်ပေးလိုက်ရတော့သည်။ လီးထိပ်အရေပြား ဖြတ်ထားတဲ့လီးတချောင်းကို ပထမဆုံး မြင်ဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ အသားအရေမည်းရတဲ့အထဲ ဖင်ကိုရော၊ စောက်ဖုတ်ကိုပါ လိုးထားလို့ ပေပွနေသည်။ ဆီးစပ်က လမွှေးတွေမှာ လိမ်တွန့်နေရသည့်အထဲ ရှည်ရှည်းလျားလျားကြီးတွေမို့ ရွံဖို့ပင် ကောင်းလေရဲ့။ ထို့နောက်တွင်တော့ နန်းဇင်အေး ခြေကုန်လက်ပန်း ကျသွားတော့သည်။ တရှုံ့ရှုံ့ငိုနေလိုက်တိုင်း နန်းဇင်အေးဖင်ကြီးက တုန်တုန်ထွက်သွားသည်။ ဖင်သားဖြူဖြူလေးမှာ အရှိုးရာတွေရှိနေသည်။ ဖင်ဝမှာ ဝါဖြူဖြူအရည်တွေနဲ့ သွေးစလေးတွေ။ ထို့နောက်တော့ ခဏစောင့်၍ လီးတောင်လာပြန်လျှင် နောက်တစ်ကြိမ် နန်းဇင်အေးရဲ့ အဖုတ်လေးထဲသို့ သုက်ရည်တွေ အကြိမ်ကြိမ် ထည့်ပေးလိုက်တော့သည်။ နန်းဇင်အေးခမျာတော့ ဂျင်မီရဲ့ကာမဆန္ဒရှိတိုင်း စားသုံးခံရမည့်၊ ဂျင်မီ၏ရင်သွေးများကို မွေးပေးရမည့်၊ ဂျင်မီ၏ လူမသိသူမသိ တိတ်တိတ်ပုန်းဇနီးချောလေး ဖြစ်တော့သည်။ ကုလားဒိန်ဂျင်မီကတော့ ချောမောလှပတဲ့ နန်းဇင်အေးလေးကို သူ့ကလေးတွေ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက်မွေးအောင် အားကြိုးမာန်တက် လုပ်တော့တာပေါ့။ တချို့နေ့တွေဆိုရင် ကုလားဒိန်ဂျင်မီတစ်ယောက် နန်းဇင်အေးလေးကို မင်္ဂလာဆောင်တုန်းက သတို့သမီးဝတ်စုံလေး ပြန်ဝတ်ခိုင်းပြီး တစ်နေ့လုံးလိုးပေးသည်။ ထိုနေ့မှစ၍ မိန်းမချောလေး နန်းဇင်အေးမှာ ကုလားဂျင်မီ၏ သားမယားပြုကျင့်ခြင်းကို နေ့စဉ်ခံစားရပါတော့သည်။..ပြီး

Zawgyi

က်မနံမည္က နန္းဇင္ေအး၊ အလယ္တန္းျပ ဆရာမတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က က်မရဲ႕ေမြးရပ္ေျမျပန္ပီး က်မရဲ႕ခ်စ္ရေသာေမာင္ ကိုႏိုင္ေအာင္နဲ႔ လက္ထပ္ခဲ့တာ ပူပူေႏြးေႏြးပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ေမာင္နဲ႔က်မတို႔ရဲ႕ တာဝန္က်ရာၿမိဳ႕ေလးကို ျပန္ေရာက္တာ ၃ရက္ပဲရွိေသးတယ္။ အလယ္တန္းျပဆရာမေလး နန္းဇင္ေအး ခ်စ္ေသာေမာင္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ရက္သားက်ၿပီျဖစ္၍ ေမာင္အလုပ္သြားခ်ိန္စေနေန႔တြင္ နန္းဇင္ေအး တစ္ေယာက္တည္း အိမ္တြင္က်န္ခဲ့သည္။ နန္းဇင္ေအးမွာ ေမာင္ႏွင့္မဂၤလာေဆာင္ၿပီးသည္မွစ၍ ေမာင္ႏွင့္တစ္ခါသာခ်စ္ဖူးေသးသည္။

နန္းဇင္ေအးမွာ ဗိုင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ မိန္းကေလးျဖစ္သျဖင့္ ေမာင္က နန္းဇင္ေအးျငင္းဆန္သျဖင့္ အက်ႌမခြၽတ္ဖူးေသး။ ဟိုေန႔က ထဘီေလးကို အသာလွန္ကာ ၃မိနစ္ခန႔္လုပ္ၿပီးလွ်င္ ေမာင္ကၿပီးသြားသည္။ နန္းဇင္ေအးမွာ အသက္၂၅ႏွစ္ခန႔္ရွိၿပီး အသားေလးက ျဖဴဝင္းစိုျပည္သည္။ အထူးသျဖင့္ နက္ေမွာင္ေနေသာ ဆံေကသာေလးမ်ားမွာ နန္းဇင္ေအးကို မဟာဆန္၍ က်က္သေရရွိေစသည္။ အရပ္က၅ေပ၅လက္မခန႔္ရွိၿပီး အရပ္ႏွင့္လိုက္ေအာင္ ပင္ခႏၶာကိုယ္က သူ႔ေနရာႏွင့္သူ အခ်ိဳးက်ေနသည္။ ေသးသြယ္ေသာခါးေလးေအာက္မွ စြင့္ကားလုံးဝန္းေသာတင္သားမ်ားႏွင့္ မို႔တင္း၍ႂကြ႐ြေနေသာ ရင္သားႏွစ္မႊာတို႔မွာ ျမင္သူပုရိသတို႔ကို လည္ျပန္ေငးေစသည္။ ေက်ာင္းခ်ိန္တြင္ဆိုလွ်င္ နန္းဇင္ေအးသည္ ပါးတြင္သနပ္ခါးေလးမ်ား ပါးပါးလိမ္း၍ သူမ၏နက္ေမာင္လွေသာဆံပင္မ်ားကို ထုံးထားသည္မွာ ခန႔္ညားေခ်ာေမာလြန္းလွသည္။ ေန႔ခင္းအခ်ိန္မ်ားသည္ ဆရာမေလးနန္းဇင္ေအး၏ ကိုယ္လုံးအလွဆုံးအခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ဆရာမေလး၏ ေက်ာင္းစိမ္းအက်ႌမွာ အလြန္ပါးလႊာသည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကိုပါးသည္။ ထိုအခါ ေက်ာင္းအက်ႌ အျဖဴေရာင္ေအာက္မွာ ထင္ရွားလွေသာ အသားေရာင္ျမန္မာေဘာ္လီႏွင့္ ဝင္းဝါလွပေသာႏို႔အုံႀကီးမ်ားကို အထင္အရွားျမင္ေနရတတ္သည္။ ဆရာမ၏ ေဘာ္လီေပၚမွ ၃ပုံ၁ပုံခန႔္ လွ်ံထြက္ေနေသာ ႏို႔အုံႀကီးသည္လည္း ျမင္သမွ်ေယာက်ာ္းတိုင္းအား စိန္ေခၚေနသလိုျဖစ္ေနသည္။

ဆရာမေလးနန္းဇင္ေအးမ်ား လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ရင္ အျဖဴေရာင္ခါးတိုရင္ဖုံးေလးႏွင့္ ေက်ာင္းစိမ္းထမီအထက္ဆင္ေလးၾကားမွ ေပၚထြက္လာတဲ့ ျဖဴေဖြးေခ်ာမြတ္ေနတဲ့ ခါးစပ္ေနရာေလးက ဝင္းခနဲဝင္းခနဲ…ခပ္တင္းတင္းဆြဲစည္းထားေသာ အထက္ဆင္ေလးေအာက္မွ တင္းရင္းကားထြက္ေနေသာ တင္သားစိုင္တို႔မွာ နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖင့္ ခါးက်င္က်င္ေလးေအာက္မွ သိသာထင္ရွားစြာ ကားထြက္ေနတယ္။ တင္သားတို႔ရဲ႕ ေအာက္ပိုင္းေနရာေလးမွာလည္း သိသာထင္ရွားစြာ ေပၚထြက္ေနတဲ့ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီႀကိဳးေလးမွာ အစင္းလိုက္အထင္းသား။ စစ္ကိုင္းအိုးလား ဂစ္တာရွိတ္လား မင္းႀကီးႀကိဳက္လား ဘာနဲ႔တင္စားခိုင္းႏႈိင္းရမလဲ မသိေတာ့။ လမ္းေလွ်ာက္ဟန္ စကားေျပာဟန္တို႔မွာလည္း သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ တိုးတိုးညင္းညင္းေလးျဖစ္သည္။ ႐ုပ္ရည္ေလးမွာ လွသည္ဆိုသည္ထက္ ေခ်ာသည္ဆိုလွ်င္ပိုမွန္မည္။ တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေလ ရင္ထဲထိေစသည့္ အလွပိုင္ရွင္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ မဂၤလာေဆာင္ၿပီးခါစ တပတ္ေလာက္သာရွိေသးတဲ့ အသစ္စက္စက္ဇနီးသည္ေလး နန္းဇင္ေအး အိမ္တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ အေျပးကေလးထြက္လာမိသည္။ လင္သား ကိုႏိုင္ေအာင္ အလုပ္ျပန္လာရင္ႀကိဳဖို႔ အလွဆုံးျပင္ၿပီး အေျပးကေလး ထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ တံခါးေလးဖြင့္ေပးေသာအခါ ကိုႏိုင္ေအာင္အျပင္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ပါလာေလသည္။ ”ေအာ္…ဧည့္သည္ေတြပါလား…အိမ္ထဲႂကြပါရွင့္” အသီးသီးအခန္းထဲ ဝင္လိုက္ၾကေလသည္။ ”မိန္းမေရ ဒီေန႔႐ုံးကေကာင္ေတြကို လည္းျပဳစုရေသးတယ္…ကိုအိမ္ျပန္ေနာက္က်လို႔စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္…” အသံကနည္းနည္း အာေလးလွ်ာေလးျဖစ္ေနသည္။ ”ရပါတယ္အကိုရယ္…နန္းတို႔မဂၤလာေဆာင္က အေဝးမွာေဆာင္တာဆိုေတာ့ သူတို႔ကိုျပန္ဧည့္ခံရမွာေပါ့” ”မွန္တာေပါ့မိန္းမရာ…ဒီကႏွစ္ေယာက္က ဒီကြန္ဒိုကအိမ္နီးနားခ်င္းေတြပါ..” နန္းဇင္ေအးအၿပဳံးေလးျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ ႏိုင္ေအာင္ လွ်ာေလးအာေလးျဖင့္ ”ဒီဘက္က ဂ်င္မီတဲ့ သူကေရွ႕အခန္းက၊ ဒီဘက္က ေအာင္သူတဲ့ သူကေအာက္ထပ္က သူတို႔ကိုျပဳစုဖို႔ေခၚလာတာ၊ ဒီမွာအရက္နဲ႔ဘီယာပါလာတယ္…မိန္းမအျမည္းတစ္ခုခုစီစဥ္ေပး” ”ေကာင္းပါၿပီရွင့္…ရပါေစမယ္” နန္းဇင္ေအး ေနာက္ေဘးခန္းကို တည္ၿငိမ္စြာထြက္သြားေလသည္။ သူမရဲ႕နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ တင္သားေတြနဲ႔ ေနာက္ေက်ာအလွကို  ဂ်င္မီ မ်က္စိတစ္ဆုံး အရသာခံၾကည့္ရႈလိုက္ေလသည္။

သူမ၏ဖင္တုံးႀကီးေတြ တုန္ခါသြားတာၾကည့္ရင္း ဂ်င္မီ တံေထြးသာမ်ိဳခ်ေနမိသည္။ ဒီေဆာ္ေလးကို ဖင္ကုန္းခိုင္းၿပီး  ေနာက္ကေန ခြလိုးလိုက္ရရင္ေတာ့ ေသေပ်ာ္ပါၿပီလို႔ ေတြးမိသည္။ ဂ်င္မီ ဒီေန႔ ေတာ္ေတာ္တင္းေနသည္။ အလုပ္ေနာက္က်လို႔ သူေဌးကေကာသည္။ ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ ေစာက္ကုလားေတြ ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး အဆဲခံလိုက္ရေသးသည္။ အသားမဲတာနဲ႔ပဲ လူလူခ်င္းခြဲျခားဆက္ဆံေနၾကတာကိုး။ ဒီတိုက္ခန္းက မိန္းမက ေတာ္ေတာ္ေခ်ာတယ္။ ဆရာမေလးတဲ့။ ေရာက္လာတာ ၃ရက္ပဲရွိေသးသည္။ အခုေတာ့ သူ႔ေယာက္်ားျဖစ္သူက မိတ္ဆက္ေပးေတာ့ ေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ ေတာ္ေတာ္ေခ်ာၿပီး ေတာ္ေတာ္လဲေတာင့္ေၾကာင္း အနီးကပ္ၾကည့္မွ ပိုသိလိုက္ရသည္။ ”ကဲကိုယ့္လူတို႔…ကြၽန္ေတာ္လည္း သြားကူလိုက္အုန္းမယ္ ခဏ…ခဏ” ႏိုင္ေအာင္လည္း နန္းဇင္ေအးေနာက္ လိုက္သြားေလသည္။ မၾကာမီ နန္းဇင္ေအး ေရာက္လာကာ စားပြဲခုံေပၚ ဖန္ခြက္ေလးေတြလာခ်ေပးသည္။ စားပြဲကိုခါးေလးကုန္းကာ ဖန္ခြက္ခ်လိုက္သည္မို႔ ဟိုက္သြားေသာအက်ႌေၾကာင့္ နန္းဇင္ေအးရဲ႕ ရင္သားေဖြးေဖြးႏုႏုေတြကို ဂ်င္မီနဲ႔ ေအာင္သူ ထပ္ျမင္လိုက္ရေတာ့ လီးေတြေတာင္ကုန္က်သည္။ နန္းဇင္ေအး ရင္သားေဖြးေဖြးေတြကို ေဘာ္လီရင္ပုံခြက္အထိ ေသခ်ာ ျမင္လိုက္ရတာေၾကာင့္ ဂ်င္မီ မ်က္စိထဲကမထြက္ႏိုင္ေတာ့။ ဂ်င္မီကေတာ့ နန္းဇင္ေအးကို စိတ္ထဲကေန အေသ မုဒိမ္းက်င့္ေနၿပီ။

နန္းဇင္ေအး အျမည္းစီစဥ္ရန္ ထပ္ဝင္သြားျပန္ၿပီ။ ကုလားဒိန္ဂ်င္မီက ကာမလိုက္စားတဲ့ လူတစ္ေယာက္။ သူ႔မွာအိပ္ေဆးေတြ ကြန္ဒုံးေတြ အၿမဲေဆာင္ထားတတ္တယ္။ ဂ်င္မီ ဖန္ခြက္ေတြထဲ အရက္ေတြ ထည့္ေပးထားလိုက္သည္။ နန္းဇင္ေအးရဲ႕ ခြက္ထဲ အခ်ိဳရည္ထည့္ကာ အိပ္ေဆးမႈန႔္ေလး ခတ္ေပးလိုက္သည္။ ႏိုင္ေအာင္ခြက္ထဲလည္း နည္းနည္းထည့္ေပးလိုက္ၿပီး ဟန္မပ်က္ျပန္ေနေလသည္။ ကုလားဒိန္ဂ်င္မီက တစ္ကိုယ္ထီးသမား လူရႈပ္လူေပြ။ ေအာင္သူကေတာ့ မိန္းမနဲ႔ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔မို႔ သိပ္အတင့္မရဲပဲ အကဲသာခတ္ေနသည္။ မၾကာမွီ အျမည္းပြဲေလးေတြ ကိုင္ကာ ႏိုင္ေအာင္ႏွင့္ နန္းဇင္ေအး ထြက္လာေလသည္။ ”အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီရွင့္…စားၾကေနာ္ အားမနာနဲ႔” ”ရပါတယ္…ကြၽန္ေတာ္ ကြၽဲ႐ိုင္းထည့္ေပးထားတယ္ ေသာက္တယ္မလား” ”အားနာစရာရွင္…အကိုတို႔ပဲေသာက္ၾကပါ” ေသာက္ၾက စားၾက စကားေျပာၾကရင္း နန္းဇင္ေအး မ်က္လုံးမ်ားေလးကာ ခုံေပၚမွာတင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။ ႏိုင္ေအာင္နဲ႔ ေအာင္သူ စကားေတြေဖါင္ဖြဲ႕ရင္း ႏိုင္ေအာင္လည္းမ်ားၿပီး ေမွာက္သြားေလသည္။ ဂ်င္မီက ဟန္ျပေသာက္ထားသူမို႔ ”ေအာင္သူ….မင္း…ဒီေကာင့္ကို ခဏ အေဖာ္လုပ္ၿပီးထိန္းထားကြာ…ငါ နန္းဇင္ေအးနဲ႔ ခဏေလာက္ကစားခ်င္လို႔..ဟဲဟဲ” ”ဟာ…ေဟ့ေကာင္ ျပသနာတက္မယ္ေနာ္” ”မင္းကလည္းေအးေဆးပါ….ေနာက္ေန႔ မင္းအတြက္ပါ ဖန္ေပးမယ္” နန္းဇင္ေအးကို ဂ်င္မီ အသာဆြဲထူကာ အိပ္ခန္းဝကို ေပြ႕ေခၚသြားေလသည္။ နန္းဇင္ေအးကေတာ့ တုတ္တုတ္မလႈပ္။

သူအလြန္တပ္မက္ေနေသာ ေတြ႕တာေတာင္မၾကာေသးသည့္ မိန္းမေခ်ာေလးမို႔ ေပြ႕ရတာေတာင္ အရသာရွိလြန္းလွသည္။ ဂ်င္မီ ႏုေထြးအိစက္ေနေသာ နန္းဇင္ေအးကို အခန္းေဒါင့္ေလးမွာ ထိုင္ရက္သား ပုံစံေလး ေမွးထားလိုက္သည္။ အဆီတစ္ဝင္းဝင္းနဲ႔ နန္းဇင္ေအးကို ဂ်င္မီ ကာမခံစားၿပီး ဖ်က္ဆီးရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အသိေၾကာင့္ လီးအျပတ္ေတာင္ေနေလသည္။ ေသာက္လဲေသာက္ထားတာမို႔ စိတ္ကလဲ စိတ္႐ိုင္းဝင္မိသည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ တံခါးပိတ္ၿပီး နန္းဇင္ေအးကို ကုတင္ေပၚကန႔္လန႔္ျဖတ္ ပက္လက္တင္လိုက္သည္။ သူမကေတာ့ အိပ္ေဆးအစြမ္းနဲ႔ မူးေနၿပီမို႔ မသိေတာ့။ ဂ်င္မီက ေဘးနားမွာ ထိုင္ရင္း အက်ႌခါးတို အၾကပ္ေအာက္ကေန အသက္ရႉတိုင္း မို႔မို႔တက္လာတဲ့ ရင္သားေတြကို ၾကည့္ရင္း စိတ္ကထလာသည္။ နန္းဇင္ေအးကို ခုနက မွန္းခဲ့တာေတြကို ေတြးမိၿပီး နန္းဇင္ေအးရဲ႕ႏို႔ေတြကို လက္ကလွမ္းလိုက္ၿပီး ကိုင္လိုက္သည္။ နန္းဇင္ေအး အက်ႌေလးကို အသာမ၍ ခြၽတ္လိုက္ေလသည္။ အထဲက ေဘာ္လီအသားေရာင္ေလးကိုပါ ခ်ိတ္ေတြတစ္ခုခ်င္း ေသေသခ်ာခ်ာ ျဖဳတ္ပစ္ၿပီး ခြၽတ္လိုက္ေလသည္။ စို႔ခ်င္စရာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြေၾကာင့္ ဂ်င္မီ တံေထြးေတာင္ၿမိဳခ်မိသည္။ ခဏစိတ္ထိန္းကာ ထမိန္ေလးကို အသာေလး ဆက္ခြၽတ္လိုက္သည္။ နန္းဇင္ေအးရဲ႕ ထဘီစကပ္ကို ဖိနပ္ကိုမခြၽတ္ေတာ့ပဲ ခြၽတ္လိုက္သည္။ ပင္တီအသားေရာင္ေလးပဲ က်န္ေတာ့သည္။ ျဖဴဝင္းတဲ့အသားအရည္နဲ႔ လိုက္ဖက္လွသည္။ ပင္တီေပၚကေန လက္နဲ႔ ထက္ေအာက္ပြတ္ဆြဲခ်လိုက္သည္။ အတြင္းခံေလးေအာက္က ေစာက္ဖုတ္မို႔မို႔ေလးကို ကုန္းနမ္းကာ အနံ႔ေလးခံလိုက္သည္။

”အား…အေမႊးနံနဲ႔ အဖုတ္နံေလးေရာၿပီး သင္းေနတာပဲ” ႏို႔ေတြကိုလက္နဲ႔ အသာပြတ္သပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းနီနီေလးကို ငုံ႔ကာစို႔လိုက္ေတာ့ အင္းခနဲအသံနဲ႔အတူ နန္းဇင္ေအးရင္ဘတ္က ေကာ့တက္လာသည္။ နန္းဇင္ေအး မ်က္လုံးကေတာ့ မဖြင့္ေပ။ ဂ်င္မီ နန္းဇင္ေအး ႏို႔ေတြကို စို႔ရင္း လက္က ေပါင္ေတြကို ပြတ္သပ္ေနလိုက္သည္။ ပင္တီကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ အေမႊးေတြက ေဆးနဲ႔ခြၽတ္ထားသည္ ထင္သည္။ ပါးပါးစုစုေလး။ ဂ်င္မီ နန္းဇင္ေအးရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားလိုက္ၿပီး လက္ခလယ္နဲ႔ အဖုတ္ထဲကို ထည့္လိုက္ေတာ့ အဖုတ္ကအရည္ေတြနဲ႔။ အတြင္းထဲကို ဝင္သြားေတာ့ ဂ်င္မီလဲ ကလိေပးလိုက္သည္။ ဂ်ီစေပါ့ေနရာကို မွန္းကာ ခပ္ဆပ္ဆပ္ေလး ကလိလိုက္ေတာ့ နန္းဇင္ေအး ဖင္က ႂကြႂကြတက္လာၿပီး ပါးစပ္က မတိုးမက်ယ္အသံနဲ႔ ညည္းေနသည္။ အိပ္ေမာက်ေနေသာ နန္းဇင္ေအးခမ်ာ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္း ျဖစ္ေနသည္။ မေန႔တစ္ေန႔ကမွ သတို႔သမီးေလးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေႏွာင္းေႏွာင္း မိန္းမေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ကို အဝတ္ေတြ ခြၽတ္ေနရတာေၾကာင့္ ဂ်င္မီလီးက တအားေတာင္ေနသည္။ နန္းဇင္ေအးေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ေထာင္ၿဖဲၿပီး ကားေစလိုက္ေသာအခါ နန္းဇင္ေအးနံရံကို မွီကာ အဖုတ္ၿဖဲျပေနေသာ အေနအထားျဖစ္ေနသည္။

ဂ်င္မီ ေဘာင္းဘီထဲကဖုန္းကို ထုတ္လိုက္ၿပီး နန္းဇင္ေအးရဲ႕ ခ်စ္စရာမ်က္ႏွာကစၿပီး ရင္သားတစ္ျပင္လုံးနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္း လွလွေလးပါ ေပၚေအာင္ ဓာတ္ပုံမ်ားစြာ ႐ိုက္လိုက္ေလသည္။ ေက်နပ္ေအာင္ မွတ္တမ္းတင္ၿပီးေသာအခါ ဂ်င္မီ ေဘာင္းဘီဆြဲခြၽတ္ လိုက္ေလသည္။ ေဘာင္းဘီထဲက တုတ္ခိုင္သန္မာလွေသာ ေဂၚလီတပ္လီးႀကီးက မတ္ခနဲထြက္လာသည္။ နန္းဇင္ေအးရဲ႕ မ်က္နာႏုႏုေလးကို လီးနဲ႔ ေလးငါးခ်က္ထိုးကာ အလန္းဆုံးအေနအထားကို ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ျပန္သည္။ ေနာက္ဖုန္းကို ေဘးခဏခ်ကာ ႏို႔အုံေဖြးေဖြးေတြကို ဆုပ္ကိုင္ကာ အားရေအာင္ စို႔ပစ္လိုက္သည္။ ”ဟူး….ေစာက္ပတ္ေလးက စီးပိုင္မယ့္ပုံဘဲ” လီးထိပ္ကို တံေထြးစြတ္ကာ ေဘးေစာင္းလွဲၿပီး နန္းဇင္ေအးေစာက္ဖုတ္ဝကို ေတ့ကာ ေစာက္ေခါင္းထဲ ထိုးထည့္လိုက္ေလသည္။ လီးဒစ္ေက်ာ္႐ုံေလာက္ ထိုးထည့္လိုက္ေလသည္။ လက္တစ္ဖက္က ဖုန္းကိုယူကာ နန္းဇင္ေအးမ်က္ႏွာႏွင့္ အဖုတ္ထဲလီးဝင္ေနပုံကို မွတ္တမ္းယူလိုက္ျပန္သည္။ ဂ်င္မီ လီးျပန္ထုတ္ကာ နန္းဇင္ေအးကို  ခုတင္ေပၚ ကိုယ္တစ္ပိုင္း ကုန္းကုန္းေလးတင္ထားၿပီး ေနာက္ကေန ေစာက္ပတ္ေလးထဲ လီးထိုးခ်လိုက္သည္။ ဂ်င္မီလဲ နန္းဇင္ေအးခါးေလးကို အသာမလိုက္ေတာ့ နန္းဇင္ေအးဖင္ႀကီးက ႂကြလာသည္။ နန္းဇင္ေအးအဖုတ္ထဲကို ဂ်င္မီလီးႀကီး ထည့္လိုက္ရာ ”ဗ်စ္….ဗ်စ္” ”အ…ဟ….ဟ….အာ့…ဟင္….ကိုဂ်င္မီ…” အဖုတ္ထဲသို႔ လီးကၾကပ္ၿပီး ဝင္သြားရာ နန္းဇင္ေအး ညည္းသံနဲ႔အတူ မ်က္လုံးပြင့္သြားၿပီး ေနာက္ျပန္ေလး လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ ဂ်င္မီကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ အလန႔္တၾကားျဖစ္သြားသည္။

အစက သူမမူးမူးနဲ႔ ေမာင္ကလုပ္ေပးေနတာလို႔ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေနၿပီး အဖုတ္ထဲကို လီးႀကီးႀကီး ဝင္လာေတာ့ နာသြားလို႔ ေယာင္ယမ္း မ်က္လုံး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာမွ ဂ်င္မီကို ေတြ႕ေတာ့ အတင္း႐ုန္းေတာ့ ဂ်င္မီက သူမကိုဖိထားၿပီး လီးကို အဆုံးထိထည့္လိုက္သည္။ ဂ်င္မီခမ်ာ အဖုတ္ထဲမွာ ျပည့္သိပ္စြာ လီးကဝင္သြားၿပီး နာသြားရသည္။ ”ဖယ္…ကိုဂ်င္မီ…မယုတ္မာနဲ႔ေနာ္…..ရွင့္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ မိန္းမကို ဒီလိုလုပ္စရာလား….ဖယ္ေနာ္…ကြၽန္မေအာ္လိုက္မွာ..” ”မထူးပါဘူးနန္းရယ္…ကိုယ့္လီးတေခ်ာင္းလုံး မင္းအဖုတ္ထဲကို ဝင္ေနၿပီဟာကို….ေအာ္ေတာ့လဲဘာထူးမွာလဲ…. ဘယ္သူက ၾကားမွာမို႔လဲ…ၿငိမ္ၿငိမ္သာ လိုးတာခံလိုက္စမ္းပါ” ”ရွင္…ဟင့္…လူယုတ္မာ…ေအာက္တန္းစား…ကုလားပီပီ ေခြးက်င့္ ေခြးႀကံ ႀကံတယ္…ေခြးႀကီး…ဟင့္…ဟင့္” ”ငိုငို…ႀကိဳက္သေလာက္သာငိုစမ္း…ဟဲ…ဟဲ..ေကာင္းလိုက္တာကြာ….မင္းအဖုတ္က လင္ရွိမယားဆိုေပမယ့္ ၾကပ္ေနတာပဲ…. ရွိးးးအားးးး….လိုးလို႔ေကာင္းတာ…ဟားဟား” ဂ်င္မီ ၾကမ္းၿပီ။ အစက ဒီေလာက္ထိ ၾကမ္းဖို႔မရွိေပ။ နန္းဇင္ေအးက သူ႔အရႈိက္ထိေစမယ့္ စကားကို နစ္နစ္နာနာေျပာတာေၾကာင့္ ခုနကတည္းက စိတ္ထဲမွာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းမွန္းဖူးတဲ့ အခံလည္းရွိေတာ့ စိတ္ကလြတ္သြားသည္။ နန္းဇင္ေအး ႐ုန္းရင္းကန္ရင္းနဲ႔  တျဖည္းျဖည္းေမာလာသည္။ လူကမူးလဲမူးေနတာမို႔ အားမပါ။ ဂ်င္မီလဲ လီးကိုမေဆာင့္ေသးပဲ အဆုံးထိထည့္ထားရင္းနဲ႔ နန္းဇင္ေအး ႐ိုက္ပုတ္ေနတာေတြကို လက္နဲ႔ လိုက္ဆြဲရင္း ပါးစပ္ကေျပာခ်င္ရာေတြ ေျပာေနသည္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ နန္းဇင္ေအး အားေပ်ာ့လာေတာ့ ႏို႔ေတြကို လက္နဲ႔ပယ္ပယ္နယ္နယ္ကိုင္ရင္း ”အား…ေကာင္းလိုက္တာကြာ…ႏို႔ေတြကအိတင္းေနတာပဲ…ေကာင္မ ေဆးေတြသုံးၿပီး ေယာက္က်ားကို ဆြဲေဆာင္ထားတာမလား….ဟား…ဟား….ဟား…” ”ကိုဂ်င္မီရယ္….ေတာ္ပါေတာ့….နန္းကိုသနားပါ….လႊတ္ပါေတာ့….အဟင့္…ဟင့္…” နန္းဇင္ေအး မ႐ုန္းႏိုင္ေတာ့ ေလသံေပ်ာ့နဲ႔ ေတာင္းပန္သည္။ ဂ်င္မီ ခုခ်ိန္မွေတာ့ မရေတာ့။ လူကလဲ မူးေနၿပီမို႔ စိတ္႐ိုင္းကဝင္ေနၿပီ။ ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါေဈးလို႔ သေဘာထားကာ ေရွ႕ဆက္တြန္းေနသည္။

ႏို႔ေတြကိုကိုင္လိုက္ညႇစ္လိုက္နဲ႔ ပါးစပ္ကလဲ ညစ္ညစ္ညမ္းညမ္း ေတြေျပာေနသည္။ နန္းဇင္ေအးဘဝမွာ ဒီလိုတစ္တစ္ခြခြေျပာတာ တခါမွမၾကားဖူးသလို အေျပာလဲမခံရဘူး။ ခုလိုတစိမ္းတဦးရဲ႕ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္ျခင္းခံရတာ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ပင္။ သူမေယာက္်ားေတာင္ ခုလိုတခါမွမကိုင္ဖူး။ ဂ်င္မီက တစ္တစ္ခြခြေျပာသလို ေနရာအစုံကိုလိုက္ၿပီး ကိုင္ေနတာမို႔ စိတ္က အရမ္းကိုဝမ္းနည္းလာၿပီး ေမာင့္ကို အရမ္းသတိရမိသည္။ ေမာင့္ကို သူမသစၥာေဖာက္သလို ျဖစ္သြားၿပီလို႔ ေတြးမိၿပီး မ်က္ရည္က က်လာျပန္သည္။ ဒါကို ဂ်င္မီကေတြ႕ေတာ့ တဟားဟားနဲ႔ရယ္ၿပီး ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ညႇစ္ကိုင္ကာ ခါးအားနဲ႔ လီးကိုဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ခပ္ဆတ္ဆတ္ ေဆာင့္ခ်လိုက္ေတာ့ ”အာ့…ကြၽတ္..ကြၽတ္…နာတယ္…ဖယ္ပါေတာ့…ေတာ္ပါေတာ့…အီး…ဟီး…ဟီး…” ”ေကာင္းလိုက္တဲ့အဖုတ္…ၾကပ္ေနတာပဲလိုးရတာ…ေစာက္ေကာင္မ အရမ္းလိုးလို႔ ေကာင္းတယ္ကြာ” ေျပာေျပာဆိုဆို ဂ်င္မီတေယာက္ ၾကမ္းၿပီ။ နန္းဇင္ေအးတေယာက္ ဝမ္းနည္းပက္လက္နဲ႔ ငိုေနေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္း အဖုတ္ထဲကလီးကို မသိမသာလက္ခံလာသည္။ အရည္ေတြက ထြက္လာကာ လီးက အဝင္အထြက္ ေခ်ာလာသည္။ ဂ်င္မီရဲ႕ ေဆာင့္အားက အားနဲ႔မာန္နဲ႔ ေဆာင့္ေနတာမို႔ တခ်က္ေဆာင့္တိုင္း အင့္ခနဲအင့္ခနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားကာ သားအိမ္ဝက ပူခနဲပူခနဲျဖစ္ သြားသည္။ အသိစိတ္နဲ႔လူက ျငင္းဆန္ေနေပမယ့္ ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းေတြက တျဖည္းျဖည္းလက္ခံလာသည္။ ျပည့္ဝတဲ့ အရသာက တကိုယ္လုံးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပ်ံ႕ႏွံ႔လာသည္။

ဂ်င္မီက နန္းဇင္ေအး နားနားကိုကပ္ကာ တစ္တစ္ခြခြေတြေျပာၿပီး ေဆာင့္ေနဆဲပင္။ ”အ…ဟင့္ဟင့္…အင့္…အင့္…အင့္…ေတာ္ၿပီ…ေတာ္ၿပီ…ဟင့္…ဟင့္…” ႏႈတ္ခမ္းကျငင္းေနေပမယ့္ သူမေယာက္က်ားနဲ႔ ကြာျခားစြာ ကာမအရသာကို ျပည့္ဝစြာေပးေနတာကို စိတ္ကတျဖည္းျဖည္းပါလာသည္။ သူမျငင္းဆန္ခ်င္သည္။ မဟုတ္ဘူး ဒါငါမဟုတ္ဘူး။ ငါ့ကို တျခားလူတေယာက္က မုဒိန္းက်င့္ေနတာ။ ငါလက္သင့္မခံဘူး ေတြးေနေပမယ့္ မူးကလဲမူး ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းက သူမအရင္က ဘာလိုအပ္မွန္းမသိတာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေမးမိတဲ့အရာက ဒါပါလားဆိုတာ သိသြားၿပီး စိတ္ကႏွစ္ခြျဖစ္ေနသည္။ ဂ်င္မီလဲ နန္းဇင္ေအးရဲ႕ အေျပာင္းအလဲကို သတိထားမိတာေၾကာင့္ နန္းဇင္ေအး နားကိုကပ္ကာ စိတ္ႂကြေစရန္ ထပ္ၿပီးတစ္တစ္ခြခြေျပာလိုက္ကာ လီးကိုတဆုံးထုတ္ တဆုံးထည့္ကာ မွန္မွန္ေဆာင့္ေနသည္။ အဖုတ္က အရည္ေတြနဲ႔ လီးဝင္တိုင္း တႁဗြတ္ႁဗြတ္တဗ်စ္ဗ်စ္နဲ႔ အသားျခင္း႐ိုက္တဲ့အသံကလဲ အခန္းထဲမွာ ဆူညံေနသည္။ နန္းဇင္ေအးခါးေလးကို လက္နဲ႔မကာ ကိုယ္ကေရွ႕ကို ငိုက္ထားတာမို႔ နန္းဇင္ေအးဖင္ႀကီးက ႂကြတက္ေနကာ လီးတခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း အတြင္းထဲကို နက္နက္ဝင္သြားကာ ဖိလိုက္တိုင္း ေမြ႕ရာက အတြင္းဖက္ဝင္သြားၿပီး ျပန္ကန္လာျပန္တာမို႔ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းက နန္းဇင္ေအးအတြက္ ႐ူးသြပ္မႈျဖစ္ေစသည္။ မရေတာ့ေပ။ နန္းဇင္ေအးဆႏၵကို အသိနဲ႔ဘယ္လိုမွ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရေတာ့။ အထိအေတြ႕ေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္သြားၿပီ။ မိန္းမကိစၥကို ကြၽမ္းက်င္ဆရာက်တဲ့ ဂ်င္မီရဲ႕ေအာက္မွာ က်ရႈံးသြားၿပီ။ ”အ…ဟ…ဟ…အင့္…အင့္” ”ေကာင္းလား…နန္း…ေကာင္းလား…”မေျဖ။

ဒါေၾကာင့္ ဂ်င္မီ နန္းဇင္ေအးႏို႔သီးေခါင္းေတြကို ညႇစ္လိုက္ရင္း ”ေကာင္မ…ေမးေနတယ္…ငါလိုးတာေကာင္းလားလို႔…ခံလို႔ေကာင္းလားေျဖစမ္း…” ”အား….ကြၽတ္…ကြၽတ္…ေကာင္းတယ္….အ…ဟင့္…ဟင့္…နာတယ္” ဂ်င္မီၿပဳံးလိုက္သည္။ သူတခ်က္ခ်င္းေဆာင့္လိုက္ၿပီး ႏို႔ေတြကို ခ်ိဳင္းေအာက္က လွ်ိဳကာငုံ႔စို႔လိုက္သည္။ နန္းဇင္ေအးစိတ္က အရမ္းကိုႂကြလာသည္။ ၿပီးခ်င္လာသည္။ အရမ္းအရမ္းကို ေကာင္းလာကာ ”အ…အင့္…အင့္…ေဆာင့္…ေဆာင့္…မရပ္နဲ႔…ခပ္နာနာေလးေဆာင့္ေပး….ေကာင္းတယ္…အန္းးးးဟန္းးးး….ေကာင္းတယ္….အန္းးးး…အန္းးး…ၿပီးၿပီ…အစ္..နန္း…ၿပီးၿပီ…အ…အ…အားးးး” နန္းဇင္ေအး ၿပီးသြားၿပီ။ ဂ်င္မီ၏ လည္ကုပ္ကို လက္ေနာက္ျပန္ေလး အတင္းဖက္ကာ ဖင္ကိုအတင္းေကာ့ကာ ကပ္ထားၿပီး တဆတ္ဆတ္နဲ႔ျဖစ္ေနသည္။ ေျခေတြက ကုပ္ေကြးတက္ကာ ပါးစပ္က ဘယ္လိုအသံေတြမွန္းမသိ။ ဂ်င္မီ လိုးလို႔မၿပီးေသးေပမယ့္ နန္းဇင္ေအး တအင့္အင့္အသံေလးသာ ထြက္ရင္း ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ ”အားပါးပါးက်ပ္လိုက္တာ…စီးလိုက္တာကြာ….ႏိုင္ေအာင္ တခါဘဲ လိုးထားေသးတယ္ထင္တယ္” အမွန္တကယ္လည္း မဂၤလာဦးည တစ္ခါဘဲလုပ္ျဖစ္ေသးသည္။ မေန႔က မူးေမွာက္သြားလို႔ မလုပ္ျဖစ္။ ဒီေန႔လည္း ႏိုင္ေအာင္ ေမွာက္ျပန္ၿပီမို႔ ဂ်င္မီ ကံေကာင္းေနေလသည္။ ဂ်င္မီ ခပ္ျပင္းျပင္း ပစ္ေဆာင့္ေနေလသည္။ ဆီးစပ္ျခင္း တစ္ဘမ္းဘမ္းနဲ႔ ထိေနေလသည္။ ခုမွသိတဲ့မိန္းကေလးကို ခိုးလိုးေနရတဲ့အသိနဲ႔ စီးပိုင္က်ပ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေၾကာင့္ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္နဲ႔တင္ ဂ်င္မီ ၿပီးခ်င္သြားသည္။ ဂ်င္မီ အားကုန္ ပစ္ေဆာင့္ထည့္လိုက္ၿပီး နန္းဇင္ေအးေစာက္ေခါင္းထဲ လီးတစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ကာ သုက္ရည္မ်ားပန္းထည့္လိုက္ေလသည္။ ”ဟူး…ငါလိုးမ…လိုးလို႔ေကာင္းလိုက္တာကြာ” လီးျပန္ထုတ္ၿပီး ေဘာင္းဘီျပန္ဝတ္လိုက္ကာ ေနာက္ဆုံး သုက္တ႐ႊဲ႐ႊဲအဖုတ္ထဲမွ စီးက်ေနေသာ နန္းဇင္ေအးကို  ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ယူလိုက္သည္။ တစ္ရႉးျဖင့္ နန္းဇင္ေအးကို သန႔္စင္ေပးၿပီး အဝတ္အစားေတြ ေသခ်ာျပန္ဝတ္ေပးလိုက္သည္။ေဘာ္လီခ်ိတ္ေတြကိုလည္းက်က်နနျပန္တပ္ထား ေပးလိုက္သည္။ အဝတ္မ်ားဝတ္ေပးၿပီး ေနာက္ေတာ့ ျပန္ထမ္းေခၚလာကာ ခုံေပၚ ဟန္မပ်က္ တင္ေပးထားလိုက္ေလသည္။

”ေဟ့ေကာင္မင္းၿပီးၿပီလား…ဒါဆိုလည္းျပန္မယ္ကြာ ေနာက္ေန႔ငါ့ကိုလည္း ဖန္ေပးဦးကြ” ေနာက္ေန႔မနက္ နန္းဇင္ေအး ႏိုးလာေတာ့ ၃နာရီေလာက္သာရွိေသးသည္။ နန္းဇင္ေအးလည္း သူမႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရေသာ အျဖစ္အပ်က္ကို အိပ္မက္ဟုသာထင္သြားၿပီးရွ က္ၿပဳံးေလးတစ္ခ်က္ ၿပဳံးမိလိုက္ေသးသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ နန္းဇင္ေအး ေန႔လည္ေက်ာင္းျပန္အလာ အိမ္တံခါးကိုေသာ့ဖြင့္ေနတုန္း ေရွ႕အခန္းမွ သန္းႀကိဳင္အခန္းထဲမွ ထြက္လာေလသည္။ ဂ်င္မီၿပဳံးျပကာ ”ဆရာမနန္းဇင္ေအး…မဂၤလာပါ” အခ်ိဳသာဆုံးအၿပဳံးေလးျဖင့္ နန္းဇင္ေအးၿပဳံးျပကာ ”ဟုတ္ကဲ့ရွင့္…ကြၽန္မညကေလ…ေခါင္းေတြမူးၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ ရွင္တို႔ျပန္သြားေတာင္ မသိလိုက္ဘူး”ဂ်င္မီကေတာ့ သူ႔ေရွ႕က ျဖဴျဖဴေတာင့္ေတာင့္လွလွ မိန္းမေခ်ာဆရာမေလးကို ကာမစပ္ယွက္ရန္ ရင္ခုန္ေနေလသည္။ နန္းဇင္ေအးမွာ ေက်ာင္းသြားရဦးမည္ျဖစ္၍ အျဖဴေရာင္ရင္ဖုံးအက်ႌခါးတိုေလးႏွင့္ ထဘီအစိမ္းေလးကိုဝတ္ထားသည္။ ခါးတိုအက်ႌမွာပါးလႊာသျဖင့္ ေနာက္မွၾကည့္လွ်င္ အထဲမွခ်ိတ္၅ခုတပ္ အသားေရာင္ေဘာ္လီေလးကို ထြင္းေဖာက္ျမင္ေနရသည္။ ေသခ်ာၾကည့္လွ်င္ ေဘာ္လီခ်ိတ္မ်ားကိုပင္ ျမင္ႏိုင္သည္။ လြတ္ေနေသာ ခါးသားဝင္းဝင္းေလးမွာလည္း ဂ်င္မီကိုျမဴစြယ္ေနသည္။

တင္းယင္းလုံးဝန္းေသာ နန္းဇင္ေအး၏ တင္သားႏွစ္လုံးမွာ ထဘီထဲမွ ႐ုန္းႂကြေနသည္။ အတြင္းခံအရာေလးကို ထင္ရွားစြာျမင္ေနရသည္။ ” နန္းဇင္ေအ” ”ရွင္…..ေျပာေလ” ” နန္းဇင္ေအး….ဒီေကာင္မေလးကို သိလားမသိဘူး” အိပ္ကပ္ထဲက ဖုန္းကိုထုတ္ကာ နန္းဇင္ေအးကို ပုံတစ္ခုကိုျပေလသည္။ နန္းဇင္ေအး သိလိုသိျငား စူးစမ္းကာ ၾကည့္လိုက္ေလသည္။ ပုံထဲမွာ အရွက္တရားကင္းမဲ့စြာ ေစာက္ဖုတ္အၿပဲသားႏွင့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပုံ ျဖစ္ေနသည္။ နန္းဇင္ေအး မ်က္ခုံးေလးပင့္သက္သြားကာ ရင္ဝကိုစို႔႐ိုက္သလို စူးခနဲျဖစ္ကာ မ်က္နာလည္း နီရဲသြားသည္။ လက္ထဲကေသာ့ေတာင္ လႊတ္က်သြားသည္။ ”ေသခ်ာၾကည့္အုန္း…ဒီမွာ…ဒီမွာ” နန္းဇင္ေအး လီးတစ္ေခ်ာင္းကို နမ္းေနတဲ့ပုံေတြ၊ ေစာက္ဖုတ္ထဲလီးဝင္ေနပုံေတြ၊ ေနာက္ဆုံး လရည္႐ႊဲေသာပုံေတြကို ၾကည့္ၿပီး နန္းဇင္ေအး လဲၿပိဳလုမတတ္ ေခါင္းေတြမူးသြားသည္။ ရွက္လြန္းလို႔ မ်က္နာတစ္ခုလုံး နီျမန္းကာ ဂ်င္မီေရွ႕ကေန ကိုယ္ေပ်ာက္သြားလိုက္ခ်င္မိသည္။ ”သိလားအမ…သူ႔ကိုလိုင္းေပၚတင္ၿပီးဖြမလို႔” ”ဟင္ ရွင္ ကြၽန္မကို ညကဘာလုပ္ခဲ့ၾကတာလည္း….ဒီပုံေတြက….အို..ရွင္ယုတ္မာလိုက္တာ…ဖ်က္လိုက္ပါရွင္…ေတာင္းပန္ပါတယ္.ေနာ္…ေနာ္” ဂ်င္မီ ဂြင္ေရာက္ေနၿပီမို႔ ”ဖ်က္ေစခ်င္ရင္ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ႀကိဳက္ အမခႏၶာကိုယ္ကိုေပးမလား…ဒါဆို ဘယ္သူမွမသိေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားမယ္” နန္းဇင္ေအး ေဖာက္ျပန္ရမည့္ကိစၥ ျဖစ္ေနသည္။ ကိုႏိုင္ေအာင္ကို  သစၥာမေဖါက္ခ်င္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီဘက္က နန္းဇင္ေအးရဲ႕ပုံေတြ လူပုံအလယ္မွာ အရွက္မကြဲဖို႔လည္း အေရးႀကီးေနသည္။

လမ္းႏွစ္သြယ္ကို ဘယ္လမ္းေ႐ြးရမလည္း နန္းဇင္ေအးအခက္ေတြ႕ေနသည္။ ”ၾကာပါတယ္အမရယ္…လာ” ယဥ္စစေလးျဖင့္ အိေျႏၵရရေလးေခ်ာေနေသာ နန္းဇင္ေအးကို ဂ်င္မီ အခန္းထဲဆြဲေခၚသြားလိုက္ၿပီး တံခါးကိုပိတ္ကာ ဂ်က္ထိုးလိုက္ေလေတာ့သည္။ အခန္းထဲေရာက္လို႔ ဂလန႔္ထိုးတံခါးပိတ္ၿပီးတာနဲ႔ နန္းဇင္ေအး ပါးျပင္ႏုႏုေလးကို ျဖန္းကနဲ ပိတ္႐ိုက္ပစ္လိုက္သည္။ နန္းဇင္ေအးေခါင္းထဲမွာ ၾကယ္ေတြ၊ လေတြျမင္သြားသည္။ နာလိုက္တာလဲ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ မူးေဝၿပီးေနရာမွာပဲ လဲက်သြားသည္။ ကုလားက နန္းဇင္ေအးကို ေပြ႕ခ်ီလာၿပီး ကုတင္ေပၚဝုန္းကနဲပစ္ခ်လိုက္သည္။ ”ဘာလုပ္တာလဲ…အဟင့္” ”ပါးစပ္ပိတ္ထား…ပါးထပ္႐ိုက္ပစ္လိုက္မယ္” ဒီကုလား သူ႔ကိုဗ်င္းေတာ့မယ္ဆိုတာ နန္းဇင္ေအး သိေပမယ့္ သိပ္မ႐ုန္းရဲေတာ့ပါဘူး။ ”မလုပ္ပါနဲ႔…ကြၽန္မမွာလင္ရွိတယ္…မေကာင္းပါဘူး” မသိစိတ္က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းျပဳက်င့္ရသည္ကို အရသာေတြ႕တတ္ေသာ ဂ်င္မီအဖို႔ေတာ့ ေတာင္းပန္သံမ်ားကို သနားရမည့္အစား နားဝင္ပီယံျဖစ္ေသာ သီခ်င္းသံအျဖစ္သာ ခံစားေနရေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဂ်င္မီက နန္းဇင္ေအး၏ ႏုႏု႐ြ႐ြပါးျပင္ေလးကို ဖ်န္းခနဲ ျဖတ္႐ိုက္လိုက္ျပန္သည္။ ေယာက္်ားႀကီးတေယာက္၏ အားအျပည့္ေတာ့ သုံးထားျခင္းမဟုတ္။ နာက်င္မႈကို ခံစား႐ုံေလာက္သာျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ရင္သားအစုံအား ဆုပ္နယ္ေျခမြလိုက္သည္။ အတင္းဖ်စ္ညႇစ္ ဆုပ္နယ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ အရသာမရွိဘဲ နာက်င္ျခင္းကိုသာ ခံစားလိုက္ရသည္။ ျငင္းဆိုေတာင္းပန္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း နားလည္ထားေသာေၾကာင့္ ဘာမွ်မေျပာဘဲ ျပဳသမွ်ကို ႏုေနရရွာေတာ့သည္။

ထို႔ေနာက္ေတာ့ ကုလားက နန္းဇင္ေအး အက်ႌကိုဆြဲၿဖဲပစ္သည္။ နန္းဇင္ေအးရဲ႕ ရင္ဖုံးအက်ႌကို ရင္ဘတ္ကေန ေဆာင့္ဆြဲလိုက္တာေၾကာင့္ ႏွိပ္သီးေတြျပဳတ္ထြက္ကုန္ၿပီး ႏို႔အုံတင္းတင္းႏွစ္အုံက အသားေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ေဘာ္လီေလးသာခံၿပီး ေပၚလာသည္။ ရင္ဘတ္ ဟာလာဟင္းလင္း ျဖစ္သြားျခင္းႏွင့္အတူ နန္းဇင္ေအး၏ လွပျပည့္တင္းေသာ ရင္အစုံမွာ လွပစြာျပဴးထြက္သြားသည္။ ျဖဴဝင္းေသာ အသားအရည္ ပိုင္ရွင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရင္သားမ်ားမွာ ပိုမိုျဖဴဝင္းကာ အလြန္လွေနသည္။ နန္းဇင္ေအး မ်က္ႏွာေလးမွာ နီျမန္းလွ်က္ မ်က္ရည္မ်ားျပည့္ႏွက္ေနသည္။ ဒီေန႔က အသိစိတ္ရွိေနတဲ့ မိန္းမေခ်ာအကိတ္ေလးကို သားမယားအျဖစ္ ဆက္ဆံရမွာမို႔ ကုလားဒိန္ဂ်င္မီလည္း တအားထန္ၿပီး နန္းဇင္ေအးရဲ႕ေဘာ္လီကို ရင္ဘတ္မွ ဆြဲျဖဳတ္ပစ္လိုက္ရာ ေဘာ္လီေနာက္ေက်ာ ခ်ိတ္ေတြသာမက လက္ေမာင္းႀကိဳးေတြပါ ျပဳတ္ထြက္ကုန္သည္။ နန္းဇင္ေအးရဲ႕ ထြားမို႔တဲ့ ရင္သားလွလွတစ္စုံကို ဂ်င္မီ အငမ္းမရကိုင္ၿပီး စို႔သည္။ ကုလားက ဆရာမေလးနန္းဇင္ေအး ေပါင္ၾကားမွာ ေနရာအေသအခ်ာယူၿပီး ႏို႔ႀကီး၂လုံးကို ကုန္းစို႔တယ္။ အားနဲ႔စို႔လိုက္လို႔ အရာေတြပါ ထင္ကုန္တယ္။ နန္းဇင္ေအးရဲ႕ ေစာက္ပတ္အဝကို လီးထိပ္နဲ႔ အေသအခ်ာေထာက္ထားတာမို႔ ေစာက္ရည္မ်ား စိမ့္က်လာေလၿပီ။ ”ေလးဘက္ေထာက္ေပးစမ္း” ဟုေျပာလိုက္ရာ နန္းဇင္ေအးလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္လန႔္လန႔္ႏွင့္ ကုတင္ေပၚတြင္ ေလးဘက္ေထာက္ေပးလိုက္ရသည္။ ေၾကာက္စိတ္ျဖင့္ တုန္တုန္ရီရီေလး ျဖစ္ေနရွာပုံက တမ်ိဳးၾကည့္ေကာင္းေနျပန္သည္။ အလိုမတူရင္ ေလးဘက္ေထာက္ခိုင္းဖို႔ မလြယ္ဘူးဆိုေပမယ့္ ျမန္ျမန္ၿပီးသြားမွေအးမွာမို႔ နန္းဇင္ေအး ဂ်င္မီေျပာသလို လုပ္ေပးလိုက္သည္။

ပတ္ဝန္းက်င္က သိသြားရင္ သူမဘဝပ်က္သြားႏိုင္တယ္ေလ။ ”နင့္ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ႏိုင္သမွ် ေကာ့ေပးစမ္း..အားပါး…ဆရာမအိုးတဲ့…ရွိးးး…ေကာင္းလိုက္တဲ့အိုးကြာ..” ေျပာေျပာဆိုဆို ျပည့္တင္းစြင့္ကားေသာ တင္ပဆုံႀကီးကို ျဖန္းခနဲ႐ိုက္ခ်လိုက္သည္။ ျဖဴေဖြးေသာတင္ပါးမွာ နီရဲသြားေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ျပည့္တင္းေသာ တင္ပါးႀကီးကို ကိုင္ကာ ေနရာယူလိုက္သည္။ ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးက နန္းဇင္ေအး၏ ေစာက္ဖုတ္ဝေလးကို ေတ့လိုက္မိေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ေတာ့ နန္းဇင္ေအးကို တုံးလုံးခြၽတ္ၿပီး ခုတင္ေပၚတြင္ ေလးဖက္ကုန္းခိုင္းကာ ေနာက္မွေန၍ အားရပါးရဆက္ဆံေတာ့သည္။ ”ႁဗြတ္….ႁဗြတ္…ႁဗြတ္…ဖြတ္…ဘြတ္…” ဂ်င္မီ၏ လီးႀကီးမွာ မာေတာင့္ေနျခင္း၊ ခါးအားသန္လွျခင္းတို႔ေၾကာင့္ တခ်က္ထဲႏွင့္ အဆုံးဝင္သြားေလ၏။ ”အား..အား..နာလိုက္တာ…အတင္းမလုပ္ပါနဲ႔..အဟင့္အဟင့္…..အမေလး…အား…ဟင့္…ဟင့္” ဆရာမေလး နန္းဇင္ေအးရဲ႕ ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးသံက သနားစရာမျဖစ္ဘဲ ဂ်င္မီရဲ႕စိတ္ကို ပိုဆြေပးသလိုသာ ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏို႔ႀကီးေတြကိုဆြဲကာ ဆက္ခါဆက္ခါသာ ေဆာင့္ေပးေန၏။ ဆရာမေလးနန္းဇင္ေအးမွာ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ျဖစ္ကာ ဖင္ဘူးေတာင္းပင္ ေထာင္ေနေလၿပီ။ သူမ၏ကိုယ္အေပၚပိုင္းမွာ ေမြ႕ရာႏွင့္ထိေနေလၿပီ။ မၾကာပါေခ် နန္းဇင္ေအးတေယာက္လည္း စိတ္ပါလာၿပီး ကာမရည္ၾကည္မ်ား မတရား ထြက္လာေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လိုးအားက ပိုမိုေကာင္းလာၿပီး သန္းႀကိဳင္မွာ ၿပီးလုၿပီးခင္ပင္ ျဖစ္လာရေတာ့သည္။

ဒါေပမယ့္ ၿပီးလို႔ ဘယ္ျဖစ္ဦးမလဲ… ဒီမိန္းမမွာ လိုးစရာ အေပါက္သုံးေပါက္ေတာင္ ရွိတာ။ ဒီလို ဖင္ႀကီးႀကီးေဆာ္မ်ိဳးမွ ဖင္မခ်ရင္ ဂ်င္မီ ငမိုက္သားျဖစ္ေတာ့မည္။ ထို႔အျပင္ ဂ်င္မီလို ကုလားတစ္ေယာက္အဖို႔ ဒီလိုျဖဴျဖဴေတာင့္ေတာင့္ေလးကို ဖင္လိုးခြင့္ရရန္ အခြင့္အေရးမွာ နည္းလွသည္ မဟုတ္ပါလား။ ဂ်င္မီမွာ နန္းဇင္ေအးေပါင္ၾကားထဲ ေခါင္းတိုးဝင္ၿပီး ေစာက္ပတ္ေလးကို ရက္ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔လွ်ာၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ေစာက္စိေလးကို ရက္ေပးလိုက္ရာ နန္းဇင္ေအး ထြန႔္ထြန႔္လူးသြားသည္။ ေစာက္ပတ္ရဲ႕ ပြင့္လႊာေလးေတြကို ကိုက္လိုက္၊ ဖင္ဝေလးကို ရက္ေပးလိုက္ လုပ္ေနရာ နန္းဇင္ေအးမွာ ကိုယ့္ႏို႔ေတြကိုယ္ ျပန္ဖ်စ္ညႇစ္ေနရေတာ့သည္။ ဘယ္မိန္းမက ေစာက္ပတ္ကို အရက္မခံခ်င္ဘဲ ရွိပါ့မလဲေလ။ ေစာက္ေစ့ျပဴးျပဴးေလးကို ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔စုတ္ေပးေနရင္း ေစာက္ပတ္ထဲ လက္၂ေခ်ာင္းပူးၿပီး ကလိေပးလိုက္ေတာ့ ”အား…အား…ဟင္း…ဘယ္လိုမ်ားလုပ္ေနတာလဲ” နန္းဇင္ေအး ဖင္သားႀကီးႏွစ္ျခမ္းကို ဆြဲၿဖဲလိုက္ေတာ့ ေပၚလာတဲ့ ခေရပြင့္ကေလးကိုဝိုင္းၿပီး ဝလုံးေလးေတြ ေရးေပးေနတယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ ဖင္ေပါက္ထဲကို လက္၂ေခ်ာင္းပူးထဲ့ၿပီး ကလိေနတယ္။ လီးႀကီးနဲ႔ ဖင္ဝကိုေတ့လိုက္ၿပီး လီးတန္းလန္းနဲ႔ ေတ့ရက္ႀကီးမွာ ဖင္ကို ပြတ္သပ္ေနေသးတယ္။ ဒစ္ႀကီးတခုလုံးကို ထည့္လိုက္ေတာ့ ဖင္ဝတခုလုံး ပူတက္သြားတာပဲ။ ”မလုပ္ပါနဲ႔….ျပန္ထုတ္လိုက္ပါ…မလုပ္ပါနဲ႔…အား…..အား” နန္းဇင္ေအး ဖင္ႀကီးကို ခါရမ္းလိုက္ေတာ့ လီးက မကြၽတ္ထြက္သြားပဲ ပိုပိုၿပီးကြၽံဝင္လာတယ္။ နာလိုက္တာမွ အရမ္းဘဲ။ အရည္မွ မထြက္တဲ့ဟာကို။ လီးႀကီးက ႀကီးလြန္းၿပီး မဟားဒရားလုပ္ေနတာမို႔ ဖင္ဝေလးပါ ကြဲထြက္သြားတယ္။ နန္းဇင္ေအး လုံးဝမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ႐ုန္းလို႔ကလဲ မရဘူး။ ေသလုေမ်ာပါးဘဲ။ ကုလားကေတာ့ ဖင္အပ်ိဳေလးကို ပါကင္ဖြင့္လိုးေနရတာမို႔ အရသာရွိမွာေပါ့ေလ။ ”ေတာ္ပါေတာ့ရွင္…က်မေသပါေတာ့မယ္…နာလြန္းလို႔ပါ” ဂ်င္မီလည္း ဘာမွျပန္ေျပာမေနဘဲ ဆက္တိုက္ေဆာင့္ၿပီး ဖင္ေခါင္းထဲမွာပင္ သုက္လႊတ္လိုက္၏။

ဖင္ဝႏွင့္ ဖင္ေခါင္းနံရံတေလွ်ာက္ ကြဲၿပဲသြားေသာ ေနရာေလးေတြအတြက္ ေကာ္ထည့္ေပးလိုက္ျခင္းပင္။ ဂ်င္မီမွာ ၿပီးသြားေသာ္လည္း လီးႀကီးမွာ သိပ္မက်ေသးေပ။ ခပ္မာမာပင္ ရွိေနေသးတာေၾကာင့္ ေဆာ္ေလးကို ပက္လက္လွန္လိုက္ၿပီး ေစာက္ပတ္ထဲ က်င္းစိမ္ကာ အေမာေျဖေနလိုက္သည္။ ထိုခဏမွာပင္ နန္းဇင္ေအး လက္ကိုင္အိတ္ထဲက ဖုန္းျမည္လာတာေၾကာင့္… ”ဖုန္းကိုင္လိုက္စမ္း” ဒါ ဂ်င္မီသက္သက္ ရစ္လိုက္ျခင္းပါ။ နန္းဇင္ေအး ေၾကာက္ေၾကာက္လန႔္လန႔္ႏွင့္ပင္ ဖုန္းကိုင္လိုက္သည္။ ”ဟလို..” ”အင္း.. နန္း ကိုယ္ပါ…ျပန္ေရာက္ၿပီ ကားဂိတ္မွာ” ”ကို႔ကို လာႀကိဳလို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး…အေဖတို႔မေရာက္ေသးဘူး” သူ႔လင္နဲ႔ စကားေျပာေနတဲ့ မိန္းမကို လိုးခ်င္လာတာမို႔ ဂ်င္မီလီးက ခ်က္ခ်င္းမာေတာင့္လာတယ္။ နန္းဇင္ေအး ေစာက္ေခါင္းထဲက လီးႀကီးျပန္မာလာတာကို သတိထားမိတယ္။ ”ကို…အင့္…ကားငွားၿပီးျပန္….အ…ျပန္ခဲ့လိုက္ေနာ္…အ” အခုဆို ခပ္ျပင္းျပင္းလိုးေနၿပီျဖစ္တဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြၾကားမွာ အင့္ကနဲအိကနဲ အသံမထြက္မိေအာင္ နန္းဇင္ေအး သတိထားေနရတယ္။ ဆီးစပ္ႏွစ္ခု ပူးကပ္သြားတိုင္း တဖတ္ဖတ္ အသံေတြကေတာ့ ထြက္ေနေလရဲ႕။ ”နန္းေလး….ေနေကာင္းရဲ႕လားဟင္” ”မေကာင္းဘူး….….ကို…အု..ျမန္ျမန္…..ျပန္လာေနာ္..” ”အင္း..အင္း…ကို ျမန္ျမန္ျပန္ခဲ့မယ္…ဒါဘဲေနာ္” ”အင္း…အင္း” နန္းဇင္ေအး ဖုန္းကို ျမန္ျမန္ခ်လိုက္ရတယ္။ ေမာ္တာတပ္ထားသလို တရၾကမ္းေဆာင့္လိုးတာကို ခံရင္း နန္းဇင္ေအး ေတာ္ေတာ္ေကာင္းလာတယ္။ မုဒိမ္းေကာင္ကို မုန္းေပမဲ့ လီးႀကီးကိုခိုက္သြားတာေၾကာင့္ ေစာက္ပတ္ကို ေအာက္ကေန ျပန္ပင့္ေပးေနမိသည္။ ကုလားက ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး နန္းဇင္ေအးႏို႔ႀကီးေတြကို ဆြဲကာလိုးေတာ့သည္။ အရသာေကာင္းလြန္းတာမို႔ နန္းဇင္ေအး တစ္ခ်ီၿပီးသြားရေတာ့သည္။ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ဆက္လိုးေနသည္မသိ ကုလားက ဆတ္ကနဲဆတ္ကနဲတြန႔္ကာ နန္းဇင္ေအး ေစာက္ပတ္နံရံေတြကို လရည္ပူေႏြးေႏြးႀကီးနဲ႔ ျဖန္းလိုက္ေလသည္။ ေခ်ာေမာေတာင့္တင္းတဲ့ သူမ်ားမယားအသစ္စက္စက္ေလးကို လိုးေနရတာမို႔ ကုလားဒိန္ဂ်င္မီ ၾကာၾကာမလိုးႏိုင္။ ၅မိနစ္ေလာက္နဲ႔ပဲ နန္းဇင္ေအးသားအိမ္ထဲကို သုက္ေရေတြ တဇတ္ဇတ္ပန္းထည့္ေပးလိုက္သည္။

မိမိေစာက္ေခါင္းထဲ ကုလားမုဒိန္းေကာင္၏ သုက္ပိုးမ်ား ဝင္သြားၿပီဟူေသာအသိနဲ႔ စစ္ကနဲခံစားလိုက္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔လီးႀကီးကို နန္းဇင္ေအးေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္ၿပီး ပါးစပ္နားကို ေတ့ေပးလိုက္သည္။ ”ငါ့လရည္ လက္က်န္ေတြ စုပ္ေပးစမ္း” နန္းဇင္ေအးလည္း ျငင္းဆန္လို႔ မရမွန္းသိၿပီး စုပ္ေပးလိုက္ရေတာ့သည္။ လီးထိပ္အေရျပား ျဖတ္ထားတဲ့လီးတေခ်ာင္းကို ပထမဆုံး ျမင္ဖူးျခင္းျဖစ္သည္။ အသားအေရမည္းရတဲ့အထဲ ဖင္ကိုေရာ၊ ေစာက္ဖုတ္ကိုပါ လိုးထားလို႔ ေပပြေနသည္။ ဆီးစပ္က လေမႊးေတြမွာ လိမ္တြန႔္ေနရသည့္အထဲ ရွည္ရွည္းလ်ားလ်ားႀကီးေတြမို႔ ႐ြံဖို႔ပင္ ေကာင္းေလရဲ႕။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ နန္းဇင္ေအး ေျခကုန္လက္ပန္း က်သြားေတာ့သည္။ တရႈံ႕ရႈံ႕ငိုေနလိုက္တိုင္း နန္းဇင္ေအးဖင္ႀကီးက တုန္တုန္ထြက္သြားသည္။ ဖင္သားျဖဴျဖဴေလးမွာ အရႈိးရာေတြရွိေနသည္။ ဖင္ဝမွာ ဝါျဖဴျဖဴအရည္ေတြနဲ႔ ေသြးစေလးေတြ။ ထို႔ေနာက္ေတာ့ ခဏေစာင့္၍ လီးေတာင္လာျပန္လွ်င္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ နန္းဇင္ေအးရဲ႕ အဖုတ္ေလးထဲသို႔ သုက္ရည္ေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ ထည့္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ နန္းဇင္ေအးခမ်ာေတာ့ ဂ်င္မီရဲ႕ကာမဆႏၵရွိတိုင္း စားသုံးခံရမည့္၊ ဂ်င္မီ၏ရင္ေသြးမ်ားကို ေမြးေပးရမည့္၊ ဂ်င္မီ၏ လူမသိသူမသိ တိတ္တိတ္ပုန္းဇနီးေခ်ာေလး ျဖစ္ေတာ့သည္။ ကုလားဒိန္ဂ်င္မီကေတာ့ ေခ်ာေမာလွပတဲ့ နန္းဇင္ေအးေလးကို သူ႔ကေလးေတြ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ေမြးေအာင္ အားႀကိဳးမာန္တက္ လုပ္ေတာ့တာေပါ့။ တခ်ိဳ႕ေန႔ေတြဆိုရင္ ကုလားဒိန္ဂ်င္မီတစ္ေယာက္ နန္းဇင္ေအးေလးကို မဂၤလာေဆာင္တုန္းက သတို႔သမီးဝတ္စုံေလး ျပန္ဝတ္ခိုင္းၿပီး တစ္ေန႔လုံးလိုးေပးသည္။ ထိုေန႔မွစ၍ မိန္းမေခ်ာေလး နန္းဇင္ေအးမွာ ကုလားဂ်င္မီ၏ သားမယားျပဳက်င့္ျခင္းကို ေန႔စဥ္ခံစားရပါေတာ့သည္။..ၿပီး