စိတ်လာ‌တော့လည်း ဘဘကြီးဟာက ကြီးသားနော်

Unicode

ခင်သက်ထားသည် စိတ်စောနေသဖြင့် ဖာသည်မဆန်ဆန် ဦးဘ၏ ပြော့ခွေနေသောလီးကြီးကို သူ၏လက်ချောင်း သွယ်သွယ်လေးများဖြင့် ဆွပေးနေရာ မကြာမီ မာကြောတောင့်တင်းလာ၏။ မတောင်မီက ကြက်တက်လေးလောက် ရှိသော်လည်း တောင်လာသောအခါ ခရမ်းသီးအလတ်စား နီးနီး ကြီးထွားလာပြီးလျှင် အရှည်ငါးလက်မခွဲခန့် ရှိလေသည်။ ခင်သက်ထား ခြင်ထောင်သံပါပါ ညု၍ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။ “ဟီဟိ… ဘဘကြီး ခလေးမွေးအောင် လုပ်နိုင်လို့လား”  “ညားတော့သိရမှာပေါ့ကွာ”  “သိနေတာပဲ ဘဘကြီးဟာက ထလဲမထ သေးလဲသေးနဲ့ မြန်မြန်လုပ်ပါ…. ဟိုမှာ လူမမာတယောက်လုံး ပစ်ထားခဲ့ရတာ ဘဘကြီးရဲ့” လုံးပတ်ကြီးပေမဲ့ ဟာမက်၊ လီလျောင်တန်၊ ကျော်မိုးတို့လောက်တော့ မရှည်။ တိုလျှင်တုတ် သေးလျှင် ရှည်ပါစေဟု မိန်းမတို့ ဆုတောင်းပြည့် လီးပိုင်ရှင်ဖြစ်ပါ၏။ “စိတ်လာတော့လဲ ဘဘကြီးဟာက ကြီးသားနော်” ခင်သက်ထားက ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်ပြီးလျှင် ‌စောက်ရည်ကြည်များ ရွှမ်းနေသည့် စောက်ပတ်ထဲ လီးမြုပ်အောင် ဆွဲထည့်ပေးလိုက်သည်။ “မကြီးပါဘူးကွဲ့… ခံကြည့်တော့သိမှာပေါ့” ဦးဘသည် အသင့်ထည့်ပေးထားသော သူ၏လီးကြီးကို တဝက်မျှဝင်အောင် ထိုးသွင်းလိုက်ပြီးလျှင် နို့နှစ်လုံးကိုဆွဲ၍ တချက်ချင်း မျှင်းဆောင့်တော့၏။ ခင်သက်ထားမှာ ထိုထက်ကြီး၍ရှည်သော လီးများကို ခံဖူးသဖြင့် ကျင့်သားရနေသော်လည်း ရုတ်တရက် ဝင်သွားသောအခါ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားလေသည်။ “နာလို့လား ထား” “မေးမှမေးရက်ပလေ ဘဘကြီးရယ်…. ထားကအပျို၊ ဘဘကြီးကလူအိုလဲ ဖြစ်ပြန် လီးကလဲ ကြီးပြန်ဆိုတော့ နာတာပေါ့…. ထား ဒီလိုယောကျ်ားနဲ့ တခါမှမတွေ့ဖူးဘူး… ဘဘကြီးကို ချစ်လွန်းလို့ အခုလို ကိုယ်လုံးတီးချွတ်ပြီး ခံပေးတာ သိလား…. ပြီးတော့ ကိုယ့်ကျေးဇူးရှင်၊ ကိုယ့်ထက်လဲ အသက်အရွယ်ကြီးတော့ ထားအနေနဲ့ မရှက်နိုင်ဘဲ ဘဘကြီးလီးကို ဆွပေးတယ်မဟုတ်လား” “သိပါတယ်ကွယ်…. ဘဘကြီးက ဒါကြောင့်ချစ်တာ” ဦးဘကြည်သည် ခင်သက်ထား၏ ဗိုက်ပေါ် သို့ တသားထဲကျအောင် ဖိချလိုက်ပြီးလျှင် ချိုင်းအောက်မှ လက်လျှို၍ သိုင်းဖက်ခါ ဆယ်ချက်ခန့် ဆက်ဆောင့်ပေးလိုက်၏။

သူ့ဗိုက်ခေါက်သားကြီးက ခံနေသဖြင့် လီးမှာ ခင်သက်ထား စောက်ခေါင်းတွင်းသို့ မဝင်ဘဲ သုံးပုံနှစ်ပုံမျှသာ ဝင်ထွက်နေသည့်အတွက် ခင်သက်ထားအဖို့ အားမလိုအားမရ ဖြစ်နေ၏။ အောက်မှပင့်လျှက် စကောဝိုင်းသလို ဝိုင်း၍ ခါးလေးကို ကော့ကော့ထိုးလိုက်ရာ ဦးဘသည် အထူးဇိမ်တွေ့နေ၏။ အပေါ်မှ သုံးလေးချက် ညှောင့်လိုက် နားနေလိုက်နှင့် ခင်သက်ထား၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို တပြွတ်ပြွတ်စုတ်နေလေ၏။ ခင်သက်ထားကလည်း ဦးဘ၏ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ကာ မျက်လုံးအစုံ ဝင်းလက်နေ၏။ ဦးဘ၏ကိုယ်လုံးမှာ ဝလွန်းသဖြင့် ကျော်မိုး၊ ဟာမက်၊ လီလျောင်တန်တို့၏ သုံးကိုယ်စာလောက် လေးသော်လည်း ခင်သက်ထားသည် ကာမစိတ်ကြောင့် မမှုပေ။ အောက်မှနေ၍ တအင်းအင်း တအဲအဲ ညဉ်းညူရင်း ဦးဘ၏နှုတ်ခမ်းကိုပင် အတင်းလိုက်စုပ်နေ၏။ “ဆောင့်လေ ဘဘကြီးရဲ့… အပေါ်က ဖိထားရုံနဲ့ ပြီးမှာလား” ခင်သက်ထားက အားမလိုအားမရ ပြောဆိုရင်း သူ၏ပေါင်နှစ်လုံးကို အစွမ်းကုန် ကားပေးလျှက် သုံးလေးချက် ကော့ထိုးပေးလိုက်သည်။ ဦးဘမှာ မောနေ၏။ စိတ်ရှိတိုင်းလဲ ထင်းတိုင်း မဆောင့်နိုင်ပေ။ “ဆောင့်နေတာပဲ ထားရဲ့… မင်းက သိပ်လောကြီးနေတာကိုး” ဦးဘသည် မောဟိုက်သံကြီးနှင့် ပြောရင်း ခင်သက်ထား၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို နာနာဖက်၍ ခွန်အားရှိသမျှ ၁၀ချက်ခန့် သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ ကုတင်ကြီးတစ်ခုလုံး သွက်သွက်ခါလျှက် ဂျိုးဂျိုးဂျွတ်ဂျွတ် အသံများ မြည်ဟီးသွားလေသည်။ ထိုအခါ ခင်သက်ထားသည် တချီပြီးသွားသဖြင့် “အားးး… အိုးးး… ရှီးး… အင်းးဟင်းဟင်းးး” ဦးဘ၏ ကျောပြင်ကြီးကို ပွတ်တိုက် ကုတ်ချစ်နေ၏။ ပေါင်နှစ်လုံးကလည်း ကားလိုက်စုလိုက်နှင့် အကြောအချဉ်များ စုရုံးတက်နေသည်။ ဦးဘကား မပြီးသေးပေ။ ဟောဟဲ ဟောဟဲနှင့် မောနေ၏။ ဗိုက်ပေါ်တွင် မလှုပ်ရှားဘဲ ငြိမ်သက်နေရာ ခင်သက်ထားသည် တချီပြီးသွားသဖြင့် တဏှာစိတ်လျော့နည်းကာ လေးရမှန်း သတိထားမိလာတော့၏။ “မပြီးသေးဘူးလား ဘဘကြီးရယ်…. ဘဘကြီးကိုယ်က လေးလိုက်တာ”။ “မပြီးသေးဘူးထားရဲ့၊ ပုံစံတမျိုး ပြောင်းလိုးပါရစေ” ဦးဘသည် ထား၏ရင်ဘတ်ပေါ် မှ ထလိုက်၏။

ပြီးလျှင် ထား၏တကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ်တွင် ကန့်လန့်နေစေပြီး ဖင်နှစ်လုံးကို ကုတင်အစွန်းတွင် တင်ထားလျှက်၊ အောက်မှ ခေါင်းအုံး ခုလိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်နှစ်ချောင်းနောက်သို့ ပစ်ခါ နံရံကို တွန်းထားစေလျှက် ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဝင်ရပ်၍ တချောင်းကို ပခုံးပေါ် သို့ ထမ်းတင်လိုက်သည်။ ဤတွင် ခင်သက်ထား၏ စောက်ပတ်အုံလေး တစ်ခုလုံးမှာ နောက်သို့ အစွမ်းကုန် ပြူးထွက်နေရာ တောင်မတ်နေသော သူ၏လီးကြီးကို တေ့ပြီး သွင်းလိုက်သဖြင့် “ဖွပ်”ဆိုပြီး အဆုံးဝင်သွားလေတော့သည်။ ခင်သက်ထားလည်း အထက်သို့ ကော့ကော့တက်သွားပြီးလျှင် မော့၍ ဦးဘအား ကြည့်ကာ “အခုမှ အဆုံးဝင်တယ် ဘဘကြီးရဲ့… စိတ်ကြိုက်ဆောင့်စမ်းပါ… ထားတောင့်ခံထားမယ်”ဟု ရယ်သွမ်းသွေး၍ ပြောလိုက်သည်။ ပြီးတော့လည်း ယောကျ်ားများဟာ ဘယ်လောက်ပဲ အသက်ကြီးကြီး ဒီနေရာမျိုးမှာ တကယ်ကြိုးစားပါလားဟု မှတ်ချက်ချမိပြန်သည်။ “စိတ်ကြိုက်ဆောင့်စမ်းပါ… ထား တောင့်ခံထားမယ်” ဦးဘမှာ ညှောင့်အားဆောင့်အား ကောင်းသည့်ပုံစံမျိုး ဖြစ်၍ မို့မောက်ကြီးထွားသော နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို နာနာနယ်လျှက် အချက်လေးဆယ်ခန့် မနှေးမမြန် တအားဆောင့်ထည့်လိုက်ရာ “ဖွတ်…. ဖတ်ဖတ်… စွပ်စွပ်…. ပြွတ်… ပြွတ်…. ဖွပ်” ဟူသော စောက်ခေါင်းထဲ လီးဝင်သံ ထွက်သံများ တခန်းလုံး ဆူညံသွားပြီးလျှင် နှစ်ဦးသား ပြိုင်တူ အဆုံးစွန် ပန်းတိုင်သို့ ရောက်ရှိသွားကြလေသည်။ “အားး… ရှီးး.. ကောင်လိုက်တာ… ထားကော ကောင်းရဲ့လား” “အင်းးဟင်းးဟင်းးး… ကောင်းပါတယ် ဘဘကြီးရယ်… ဘဘကြီးရောကောင်းရဲ့လား”။ “ကောင်းတာတော့ မပြောနဲ့ဟေ့၊ အိမ်ကဟာမကြီးကို မေ့သွားတာပဲ” ဦးဘသည် တစ်မိနစ်ခန့် မှိန်းနေပြီးလျှင် ခင်သက်ထားစောက်ဖုတ်ထဲမှ သူ၏လီးကြီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ “ဖွပ် .. ဗြွတ်” ဟူသောအသံနှင့်အတူ အပြင်ဘက်သို့ တန်းလန်းကြီး ထွက်လာလေတော့သည်။ ခင်သက်ထားလည်း လူးလဲထ၍ အဝတ်အစားများ ဝတ်လိုက်လေသည်။ “ကဲ တူမလေး၊ နောက်တပတ် ဥပုပ်နေ့ ဒီအချိန်ကျရင်… ဆက်ဆက်လာခဲ့ဦးနော်” “ဟုတ်ကဲ့ ဘဘကြီး” ဦးဘသည် လီးတန်းလန်းနှင့် သူ၏ဘီရိုထဲမှ ငွေအထပ်လိုက် ဆွဲထုတ်ကာ ခင်သက်ထားအား ကတိအတိုင်း ပေးလိုက်သည်။

ခင်သက်ထားမှာ အပြုံးပန်းပွင့်လျှက် ဦးဘအပေါ် အားကိုး၍ လင်လုပ်ချင်စိတ်များ တမဟုတ်ချင်း ပေါ်လာလေသည်။ “ထား ဘဘကြီးကို.. တကယ်အားကိုးရမှာလားဟင်”။ ခင်သက်ထားက ငွေစက္ကူများကို ယူ၍ သူ၏လက်ပွေ့အိတ်ထဲသို့ ထည့်ရင်း အပြုံးလေးနှင့် မေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဦးဘ၏ခါးကို သိုင်းဖက်ရင်း ရင်ချင်းအပ်ထားလေသည်။ “ဟဲ ဟဲ… တကယ်မဟုတ်ဘူး နှစ်ကယ်… မင်းကသာ ဘဘကြီးကို မလှည့်စားပါနဲ့” “အို… ဘဘကြီးရယ်… ထားအနေနဲ့ လှည့်စားစရာ မလိုပါဘူး… ဘဘကြီးတို့လို ယောကျ်ားတွေကမှ လှည့်စားမှာပါ… အခုလဲ ဘဘကြီး မယားဖြစ်အောင်လုပ်ပြီးပြီ မဟုတ်လား… ထားအနေနဲ့ ဘဘကြီးကိုဘဲ လင်သားအဖြစ် အသိအမှတ် ပြုချင်တာပါ… ဘယ်လိုလဲ ဘဘကြီး ဒီကိစ္စကို အမြန်ဆုံး အကောင်အထည် ဖော်နိုင်ပါ့မလား” “အကောင်အထည် ဖော်စရာမလိုပါဘူး ထားရယ်…. ဒီလိုပဲ နေသွားကြတာပေါ့… ဘဘကြီး မင်းတို့သားအမိအတွက် လိုသလောက် စရိတ်ထောက်မှာပေါ့”။ ခင်သက်ထား၏ ချစ်စဖွယ်မျက်နှာကလေးမှာ ငြှိုးကျသွားသည်။ “ဒါဖြင့် . . ဘဘကြီးက ထားကို အပျော်သဘောမျိုးပေါ့လေ” “ဒီလိုလဲမဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ လူကြီးဆိုတာ ကိုယ့်ဂုဏ်သက္ခာ ကိုယ်ပြန်ငဲ့ရသေးတယ်’’ ‘‘ထားနားလည်ပါပြီ… ဘဘကြီးတို့လို လူကြီးလူကောင်း ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင် စက်ရုံပိုင်ရှင် သူဌေးတွေဟာ ကိုယ့်လက်အောက်က အလုပ်သမားမိန်းကလေးတွေကို ငွေနဲ့ပေါက်ပြီး အပျော်ကြံကာ ခြေတော်တင်လေ့ရှိတယ်ဆိုတာ ထားသိပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် ဘဝအခြေအနေက မလှတော့ သိရက်နဲ့ ဇွတ်မှိတ်ရတာပဲ’’ ခင်သက်ထား၏ အသံမှာ တုန်ရီလျှက် မျက်လုံးအိမ်အတွင်းမှ မျက်ရည်များ ရစ်ဝဲလာ၏။ ‘‘ဘဘကြီး မငြင်းလိုဘူး၊ ဒါပေမယ့် ဘဘကြီးက သူများနှင့်တူတာ မဟုတ်ဘူးကွ… မင်းကို မယားငယ်အဖြစ်နဲ့ ယူထားရင် ပေါ် သွားတဲ့တနေ့မှာ မင်းလဲ ဒုက္ခရောက်မယ် ဘဘကြီးလဲ အရှက်ကွဲမယ်။ ဒါကြောင့် ဘဘကြီး တောင်းပန်တာပါ။ နောင် အခြေအနေပေးလာရင်လည်း ဖြစ်သလို စခန်းသွားကြသေးတာပေါ့’’ တကယ်တော့လည်း ထားတို့လို အားကိုးရာမဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်သည် ယောကျ်ားတကာတို့၏ လှည့်စားခြင်းကို ခံရမည်သာဖြစ်သည်။ ‘‘ရှိပါစေတော့ ဘဘကြီးရယ်၊ ထားရဲ့ ကုသိုလ်ကံက ဆိုးပါတယ်၊ ကိုင်း ထားပြန်မယ်၊ ဘဘကြီး ချိန်းတဲ့နေ့ကို ထားလာခဲ့ပါ့မယ်’’ ထားသည် ငိုသံပါလေးနှင့် ပြောဆိုပြီးနောက် ဦးဘ၏ အခန်းထဲမှ ချာခနဲ လှည့်ထွက်သွားလေသည်။

ဤအချိန်မှစ၍ ထား၏ဘဝမှာ ကြေးတန်းစား မိန်းမပေါ့ဘဝသို့ ကူးပြောင်းမှန်းမသိ ကူးပြောင်းသွားလေပြီ။ အပြင်ဘက် ဘိနပ်ချွတ်သို့ ရောက်သောအခါ ထားသည် မျက်လုံးပြူးသွားရှာ၏။ အကြောင်းမူကား သူမချွတ်ခဲ့သော ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်မှာ မတွေ့ရတော့ပေ။ အနီးအပါးတွင် မည်သူမျှလည်း မတွေ့ရ။ လူရိပ်လူခြေလည်း မမြင်၊ ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံး တိတ်ဆိတ်စွာ ငြိမ်ချက်သားကောင်းနေသည်ကို ထူးဆန်းစွာ တွေ့ရလေသည်။ သို့သော် အချိန်မရှိတော့သဖြင့် ရှည်ရှည်ဝေးဝေး တွေးတောမနေတော့ပဲ ခွေးချီသွား၍သာ မိမိဖိနပ် မတွေ့တာ ဖြစ်မည်ဟု တထစ်ချ ယုံကြည်လျှက် လှေခါးမှ ပြေးဆင်းသွားလေသည်။ အိမ်ရောက်သောအခါ မိခင်ကြီးအား ရရှိလာသည့် ငွေကြေးနှင့် ဆရာဝန်ခေါ် ၍ ကုသ သဖြင့် အတန်ငယ် သက်သာသွား၏။ ဆရာဝန်ပြန်သွားပြီး များမကြာမီအတွင်း ခင်သက်ထား မမျှော်လင့်တော့သော ချစ်သူဇော်လွင် ပေါက်ချလာသည်။ ခင်သက်ထားမှာ ဝမ်းသာလွန်း၍ ရုတ်တရက် အံအားသင့်သွားသည်။ ပြီးတော့လည်း မျက်လုံးအိမ်အတွင်းမှ မျက်ရည်ဥများ ဝဲလာလေသည်။ “ဟင် .. မောင် . . ထားကိုမမုန်းသေးဘူးနော်” ခင်သက်ထား ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘဲ ဇော်လွင်အား ပြေးဖက်လိုက်၏။ ဇော်လွင်ကလည်း အလိုက်သင့် ပြေးဖက်၍ ‘‘မမုန်းသေးပါဘူးထားရယ်၊ ထားဟာ သစ္စာရှိမိန်းကလေး တစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်း မောင်အခုမှသိရလို့ တောင်းပန်ဘို့ တမင်လာခဲ့တာပါ ’’ ဟု အပြုံးနှင့် လေချိုအေး အဖြေပေးလိုက်သည်။ ထား၏ ချစ်စရာမျက်နှာလေးမှာ လမင်းကြီးပမာ ဝင်းလက်သွားရှာသည်။ ‘‘ဝမ်းသာလိုက်တာ မောင်ရယ်၊ လာအခန်းထဲသွားရအောင်။ မောင့်ကိုလေ ထားမျိုသိပ်ထားသမျှ ခံစားချက်တွေ ဖွင့်ပြောချင်လွန်းလို့’’ ထား၏မိခင်ကြီးမှာ ဆရာဝန်၏ ဆေးတန်ခိုးကြောင့် အိပ်ပျော်နေလေသည်။ ထိုအချိန်ဝယ် ခင်သက်ထားနှင့် ဇော်လွင်လည်း အခန်းထဲသို့ တပြုံးပြုံးဖြင့် ရောက်ရှိလာကြသည်။ အခန်းတခုလုံးကား မိန်းကလေးတစ်ယောက်၏ အသုံးအဆောင်များဖြင့် ပြည့်နှက်နေရုံမျှမက ခြေရင်းပိုင်း၌ ကိုယ်အလှပြုပြင်သော အားကစားပစ္စည်းများကိုပါ တွေ့မြင်ရပေသည်။ ‘‘ထားက အားကစားလဲ ဝါသနာပါတယ်နော်၊ မောင်ဖြင့် သိတောင်မသိဘူးကွယ်၊ ဒါကြောင့် ထားကိုယ်လုံးဟာ သဘာဝထက် ပိုပြီးလှနေတာကိုး ’’ ဇော်လွင်သည် ခင်သက်ထား၏အလှကို ချီးကျူးပြီးနောက် ပုခုံးမှ လွယ်အိတ်ကို နံရံမှ ချိတ်တခုတွင် ချိတ်ထားလိုက်၏။

ခင်သက်ထားမှာ ဇော်လွင်၏အိတ်ကို တချက်မျှ လှမ်းကြည့်လျက် ‘‘ဘာတွေများ ဝယ်လာတာလဲ မောင်ရယ် ဒုက္ခရှာလိုက်တာ၊ ထားက လက်ဆောင်ပေးမှ ချစ်မယ့်ကြိုက်မယ့် မိန်းမစားမျိုး မဟုတ်ပါဘူး။ မောင့်အပေါ်မှာ တကယ့်မေတ္တာစစ်နဲ့ ချစ်နေတာပါ၊ မှန်း . . ဘာတွေလဲ ထားမကြည့်ရဘူးလား ’’ဟု ပြောပြောဆိုဆို လွယ်အိတ်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်စဉ် ဇော်လွင်က ခင်သက်ထား၏လက်ကို ဆွဲကိုင်ထားလျှက် ‘‘မကြည့်ပါနဲ့ထားရယ်၊ မောင်ပြန်ခါနီးကျ ပြလဲပြမယ် ပေးလဲပေးမယ်… ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ချစ်သူတယောက်အနေနဲ့ အမြတ်တနိုးပေးတဲ့ လက်ဆောင်ပစ္စည်းကိုတော့ လက်ခံစေချင်တယ်’’ဟု အပြုံးနှင့်ပြောရင်း တယောက်အိပ်ကုတင်လေးပေါ် သို့ တွဲခေါ် သွား၏။ ‘‘ထားမေမေ နေကောင်းသွားပြီ မဟုတ်လားဟင် ’’ ဇော်လွင်က စကားလွှဲ၍ မေးလိုက်သည်။ ‘‘နေကောင်းသွားပါပြီ မောင်ရယ်၊ ဒီအပတ်တော့ ရောဂါလုံးလုံး ပျောက်ကင်းရဲ့လို့ မျှော်လင့်ရတာပဲ’’ ‘‘ဝမ်းသာပါတယ်ကွယ် ’’ ခပ်ပြုံးပြုံးပြောလျှက် ဇော်လွင်က ခင်သက်ထားအား ရင်ခွင်ထဲဆွဲပြီး တချက်မျှ နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။ ခင်သက်ထားက နားလည်လိုက်ပါပြီ။ ထို့ကြောင့် အခန်းတံခါးကို ကပြာကသီ ထပိတ်၍ ကုတင်ပေါ် ၌ ပြန်ထိုင်သည်။ထိုအခါ ဇော်လွင်က ရင်ချင်းအပ် တအားဖက်၍ အလိုက်သင့် လှဲချလိုက်သည်။ ‘‘မောင့်အလိုကျ ထားမငြင်းရက်ပါဘူးမောင်ရယ်၊ ဒါပေမယ့် မေမေ နေမကောင်းဖြစ်နေတဲ့အတွက် မသင့်တော်ဘူးလို့ အောက်မေ့တာပဲ’’ ‘‘ဘာဆိုင်လို့လဲ ထားရယ်၊ ဒါတွေ အယူမရှိပါနဲ့ ’’ ပြောရင်းဆိုရင်း ခင်သက်ထား၏ အပေါ် ကြယ်သီးများကို တလုံးချင်း ဖြုတ်နေသည်။ ထို့အတူ ထမီကိုခြေထောက်နှင့် ကန်၍ ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဘော်လီအင်္ကျီကို နို့ကြီးနှစ်လုံးအပေါ် မှ ဆွဲချွတ်၍ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ပေးကာ အဆိုပါ ကြီးထွားဝင်းဝါနေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အသာအယာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ထို့နောက် လူချင်းခွာလျှက် ဇော်လွင်သည် သူ့ကိုယ်မှ အဝတ်အစားများကို တခဏချင်း ချွတ်ချလိုက်သည်။ ခင်သက်ထားမှာ သဘာဝကိုယ်လုံးနှင့် ပကတိ ဖြူဝင်းနေလေသည်။ ချစ်သူရှေ့မှာမို့ ရှက်သွေးလေးများ ဖြန်းကာ ပေါင်နှစ်လုံးကို ရှက်လိမ်ထားသည်။ ထို့ကြောင့် ဇော်လွင်မှာ စောက်ပတ်ကို မတွေ့ရပဲ မို့မောက်ချွန်ကားသော နို့ကြီးနှစ်လုံးနှင့် ပြေပြစ်ဖြောင့်စင်းသည့် ပေါင်တံနှစ်ချောင်းကိုသာ မက်မောစဖွယ် မြင်တွေ့နေရလေသည်။

ခင်သက်ထား၏ သဘာဝအလှကို ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း ဇော်လွင်၏ ကြီးထွားရှည်လျားလှသော လီးတံကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း ထောင်မတ်လာလေသည်။ လူချင်း ခွဲနေသဖြင့် တစ်ယောက်၏ သဘာဝကို တစ်ယောက်က တွေ့မြင်နေရရာ ထားက ရှက်ဟန်ဖြင့် “အို… မောင်ကလဲ ရှက်စရာကြီး ’’ ဟုဆို၍ ပက်လက်အိပ်နေရာမှ တဘက်သို့ ကျောခိုင်းကာ စောင်းအိပ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ကြီးထွားဖွံ့ကားသော ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးနှင့်အတူ ညက်ညောသော ကျောပြင်လေးတလျောက်ကို မက်မောဖွယ် တွေ့မြင်ရပြန်လေသည်။ ဇော်လွင်မှာ ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပေ။ ခင်သက်ထား၏ နောက်တွင် အတူလှဲအိပ်၍ တောင်မတ်နေသော သူ၏လီးကြီးကို ဖင်နှစ်လုံးကြားသို့ အသာတေ့သွင်းကာ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို အသာအုပ်ကိုင်လိုက်ရာ ခင်သက်ထား၏ တကိုယ်လုံးမှာ ကြက်သီးများဖြန်းပြီး တုန်လှုပ်သွားရလေသည်။ ‘‘မောင်ကလဲကွယ် . . ’’ ခင်သက်ထားသည် ချွဲတဲတဲအသံလေးနှင့် ညုကာ ပက်လက်လှန်မပေးဘဲ နို့နှစ်လုံးကို လက်ဝါးနှင့်ဖုံး၍ စောင်းမြဲ စောင်းထား၏။ ဖင်ကြားထဲတွင် လီးကြီးထိုးသွင်းထားသဖြင့် ယားသလိုလို ခံချင်သလိုလိုနှင့် တမျိုး အရသာထူးနေသည်။ အမှန်မှာတော့ မိမိ တကယ်ကြိုက်နှစ်သက်သော ချစ်သူတယောက်နှင့် လွတ်လပ်စွာ ထင်သလိုနေရသည်မှာ ကြည်နူးပျော်ရွှင်စရာ အကောင်းဆုံးဖြစ်ပါ၏။ ဇော်လွင်သည် နောက်မှနေ၍ ဖင်ကြားထဲမှလီးကို သွင်းချီထုတ်ချီ အသာဆက်ညှောင့်နေသော်လည်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ မဝင်ပေ။ စောက်စေ့နှင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလောက်သာ ဒစ်နှင့်ပွတ်တိုက်မိသည့်အတွက် နှစ်ဦးစလုံး မရိုးမရွနှင့် ဆိုးတိုးဆတ်တတ် ဖြစ်လာကြ၏။ အထူးသဖြင့် ခင်သက်ထားမှာ ခံချင်စိတ် ပြင်းထန်လာသည့်အလျောက် သူ၏ဖွံထွားလှသော ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကို နောက်သို့ ကော့၍ကော့၍ ပေးနေသဖြင့် ဇော်လွင်က နို့နှစ်လုံးကို တအားဆုပ်နယ်လျှက် လီးကို ပြန်ဆွဲနှုတ်ပြီးလျှင် ပက်လက် ဆွဲလှန်လိုက်လေသည်။ ပြီးမှ အပေါ် သို့ လှိမ့်တက်ကာ ပါးလွှာသော နှုတ်ခမ်းအစုံကို တအားကုန် တေ့စုပ်လိုက်ပြန်ရာ ခင်သက်ထားသည် ကော့ပျံတက်လာလျှက် ကျောပြင်ကြီးကို အောက်မှ ပင့်သိုင်းဖက်ထားလေတော့သည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှလည်း စောက်ရည်ကြည်များ စိမ့်ဆင်းလာလျှက် ပေါင်နှစ်လုံးကို စိလိုက်ဟလိုက်နှင့် ခါးကလေးကော့၍ ကော့၍ ထိုးနေလေသည်။ “မောင် . . မောင် . . ဟင့် . . ဟင်း . . ဟင်း” သဲ့သဲ့မျှ ထွက်ပေါ် လာသော  ညည်းညူသံများမှာ တဏှာရာဂ၏ တိုက်တွန်းနှိုးဆွလာသော ညုသံများသာ ဖြစ်ပါ၏။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်မို့ “တက်လိုးပါတော့ မောင်ရယ်”ဟု ဖွင့်မပြောသော်လည်း ဤသို့ ကိုယ်အမူအယာ နှုတ်အမူအယာ ပြခြင်းအားဖြင့် တက်လိုးခိုင်းသည်နှင့် ဘာမျှမခြားတော့ပေ။

ထို့ကြောင့် ဇော်လွင်သည် နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို အသာအယာ ပွတ်ချေရင်း တောင်မတ်နေသော သူ၏လီးတန်ဒစ်ကြီးကို ပွင့်အာ၍ အရည်ရွမှ်းနေသော စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ အသာတေ့သွင်းလိုက်ရာ ‘‘ပြွတ်’’ဆိုပြီး တဝက်နီးပါးမျှ ဝင်သွားသည်။ ဤတွင် ခင်သက်ထားသည် အစွမ်းကုန် ထရွနေသဖြင့် ဇိမ်တမျိုးတွေ့ကာ အယားပြေသလိုလို ဖြစ်သွားပြီးလျှင် တချက်မျှ တအားကုန် ပင့်ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ ဇော်လွင်က ထိုးမသွင်းပဲ သုံးပုံနှစ်ပုံခန့် ဝင်သွားလေသည်။ “ထား မောင်နဲ့အခုလိုနေရတာ သိပ်ကောင်း၊ သိပ်ပျော်တယ် မောင်ရယ်။ မောင့်စိတ်တိုင်းကျ ထင်သလိုသာ လိုးပါတော့၊ ချစ်တဲ့သူနှင့် အတူတူ နေရာတာဟာ လောကနိဗ္ဗာန်ပါဘဲ’’  “မောင်လဲ ဒီလိုပါပဲ ထားရယ်’’ ဇော်လွင်သည် ပြောပြောဆိုဆို အဆုံးအထိ တအားဆောင့်လိုးထည့်လိုက်၏။ ခင်သက်ထားမှာ ရုတ်တရက် ကုန်းတက်သွားကာ မျက်လုံးအစုံ ပြူးသွားရှာသည်။ ထို့နောက် ဇော်လွင်မှာ သုံးလေးချက်မျှ ဆောင့်၍ နှုတ်ခမ်းကို လျှာနှင့်ကလိပေးလိုက်၊ နို့နှစ်လုံးကို ကုန်းစို့ပေးလိုက်၊ လီးကို အဆုံးသွင်းပြီး ပွတ်လိုက် ထိုးလိုက်ဖြင့် အရသာ မတွေ့တွေ့အောင် ဇိမ်ခံညှောင့်နေသဖြင့် ခင်သက်ထားမှာ မျက်လုံးအစုံမှေးလျှက် ထွန့်ထွန့်လူးနေလေသည်။ ယင်းသို့ လိုးနေရာမှတဖန် ဇော်လွင်က ဗိုက်ပေါ် မှ ကုန်းထ၍ ခင်သက်ထား၏ ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကို ထောင်ကာ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် တလုံးကို ဘေးသို့ကားနိုင်သမျှ ကားအောင် ဖြဲထားစေလျှက် ကျန်ပေါင်တလုံးကို ဒူးကွေးထောင်ကာ ပုခုံးတဖက်ကို ဒေါင့်တန်းဆွဲပြီးလျှင် သုံးလေးချက်ခန့် အားရှိပါးရှိ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်၏။ ‘‘ဘွတ် . . ဘွတ် . . စွိ . . စွိ . . ’’ ‘‘ အား . . ’’ ‘‘ကောင်းရဲ့လား . . ထား ’’ ‘‘အဆုံးဝင်တော့ ကောင်းလဲကောင်း… အောင့်လဲအောင့်တယ် မောင်ရယ်၊ ဒီပုံစံမျိုး လိုးတတ်ရင် မခေတော့ဘူး… ဟင်း . . မောင်တော့ ဖာမတွေကို လိုးဖူးပြီ ထင်တယ်… ဒီနည်းကို ဖာသည်မတွေ သင်ပေးမှာဘဲ” ’‘ထားကလဲကွာ သဘာဝပဲ ဘယ်သူသင်ပေးရမှာလဲ ’’ ‘‘တော်စမ်းပါမောင်ရယ်၊ မောင်တို့ယောကျ်ားတွေလား နေမှာ ’’ ခင်သက်ထားက ချစ်မျက်စောင်းလေး ဝေ့ကာ ခနဲ့လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပုလဲရောင် သွားလေး ပေါ်လွင်လာအောင် ပြုံးနေ၏။

ဇော်လွင်ကမူ မည်သို့မျှ ပြန်မပြောတော့ဘဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လိုးနေရာ စောက်ပတ်မှာ အစွမ်းကုန် ပြူးအာ ပြဲထွက်နေသဖြင့် လီးကြီး ဝင်သွားတိုင်း ‘‘ဖွပ် . . စွပ် . . ဖွပ် . . စွပ် ’’ ဟူသောအသံများနှင့်အတူ အရသာရှိရှိ စီးစီးပိုင်ပိုင် ဝင်ထွက်နေ၏။ ခင်သက်ထားသည် အထူးအရသာ တွေ့ကာ မျက်လုံးစင်းနေ၏။ ထိုအတွင်း ဇော်လွင်က တအားဆောင့်၍ အချက်သုံးဆယ်ခန့် အဆက်မပြတ် လိုးပေးလိုက်သည့် အတွက် ခင်သက်ထားမှာ ကောင်းလွန်းသဖြင့် သူ၏ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကို မြှောက်၍မြှောက်၍ ကော့ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ‘‘အောင်မယ်လေး . . ကောင်းလိုက်တာမောင်ရယ် . . ဆောင့်ပါ ဆောင့်ပါ . . နာနာကြီး ဆောင့်လိုးလိုက်စမ်းပါ . . ဟင်း . . ဟင်း ’’ ဇော်လွင်လည်း မနားတမ်း သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်နေ၏။ ကုတင်တခုလုံးမှာ သိမ့်သိမ့်တုန်လျှက် စောက်ခေါင်းထဲ လီးဝင်သံ ထွက်သံများမှာ တခန်းလုံး ဆူညံနေလေတော့၏။ ခင်သက်ထားသည် လီးမျိုးစုံသလောက် ခံဖူးသူ တဦးဖြစ်သော်လည်း ဇော်လွင်၏လီးမှာ မကြီးလွန်း မသေးလွန်း လူတန်းစေ့လီးကြီး ဖြစ်သဖြင့် အတိုင်းထက်အလွန် ခံ၍ကောင်းနေလေသည်။ ထို့အပြင် ရိုးရိုးပုံစံမျိုး မဟုတ်ဘဲ စောက်ပတ်တခုလုံးကို အစွမ်းကုန်ဖြဲထားကာ အပေါ် မှ ဖိလိုးနေသော ပုံစံမျိုးမို့ ဇိမ်တွေ့လှပေသည်။ အထူးသဖြင့် ပေါင်တချောင်းကို ဘေးသို့ အစွမ်းကုန် ကားထားပြီးလျှင် တချောင်းကို ထောင်၍ ဒူးကွေးစေလျှက် ဒူး၏ထိပ်ဖျားပေါ် မှ လက်တဖက်နှင့် ဖိချပြီး လိုးလိုက်သောကြောင့် ပုံဆန်းသလောက် အဆုံးဝင်ပြီး ခံကောင်းနေခြင်း ဖြစ်ပါ၏။ ဇော်လွင်သည် အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ဆောင့်ပေးလိုက်သောအခါ “အားး…အိုးး.. ပြီး… ပြီးတော့မယ် မောင်… အားး” “အာားး… မောင်လည်း… ထွက်… ထွက်… ထွက်ပြီ… အားးရှီးးးး” နှစ်ဦးစလုံး ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်သွားကြလေသည်။ ဤတင်္ဒဂဝယ် နှစ်ဦးစလုံး အသက်ရှုများမြန်လျှက် တဖြည်းဖြည်း ပြင်းထန်လာကြ၏။ ထို့နောက် ခြေချောင်းလက်ချောင်းလေးများ ကိုယ်စီအသီးသီး ကုတ်ကွေးတက်သွားကြကာ နောက်ဆုံး ဇော်လွင်က ခင်သက်ထား၏ ဗိုက်ပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်လေတော့သည်။….ပြီး

Zawgyi

ခင္သက္ထားသည္ စိတ္ေစာေနသျဖင့္ ဖာသည္မဆန္ဆန္ ဦးဘ၏ ေျပာ့ေခြေနေသာလီးႀကီးကို သူ၏လက္ေခ်ာင္း သြယ္သြယ္ေလးမ်ားျဖင့္ ဆြေပးေနရာ မၾကာမီ မာေၾကာေတာင့္တင္းလာ၏။ မေတာင္မီက ၾကက္တက္ေလးေလာက္ ရွိေသာ္လည္း ေတာင္လာေသာအခါ ခရမ္းသီးအလတ္စား နီးနီး ႀကီးထြားလာၿပီးလွ်င္ အရွည္ငါးလက္မခြဲခန႔္ ရွိေလသည္။ ခင္သက္ထား ျခင္ေထာင္သံပါပါ ညဳ၍ တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္သည္။ “ဟီဟိ… ဘဘႀကီး ခေလးေမြးေအာင္ လုပ္ႏိုင္လို႔လား”  “ညားေတာ့သိရမွာေပါ့ကြာ”  “သိေနတာပဲ ဘဘႀကီးဟာက ထလဲမထ ေသးလဲေသးနဲ႔ ျမန္ျမန္လုပ္ပါ…. ဟိုမွာ လူမမာတေယာက္လုံး ပစ္ထားခဲ့ရတာ ဘဘႀကီးရဲ႕” လုံးပတ္ႀကီးေပမဲ့ ဟာမက္၊ လီေလ်ာင္တန္၊ ေက်ာ္မိုးတို႔ေလာက္ေတာ့ မရွည္။ တိုလွ်င္တုတ္ ေသးလွ်င္ ရွည္ပါေစဟု မိန္းမတို႔ ဆုေတာင္းျပည့္ လီးပိုင္ရွင္ျဖစ္ပါ၏။ “စိတ္လာေတာ့လဲ ဘဘႀကီးဟာက ႀကီးသားေနာ္” ခင္သက္ထားက ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ကားေပးလိုက္ၿပီးလွ်င္ ‌ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ား ႐ႊမ္းေနသည့္ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးျမဳပ္ေအာင္ ဆြဲထည့္ေပးလိုက္သည္။ “မႀကီးပါဘူးကြဲ႕… ခံၾကည့္ေတာ့သိမွာေပါ့” ဦးဘသည္ အသင့္ထည့္ေပးထားေသာ သူ၏လီးႀကီးကို တဝက္မွ်ဝင္ေအာင္ ထိုးသြင္းလိုက္ၿပီးလွ်င္ ႏို႔ႏွစ္လုံးကိုဆြဲ၍ တခ်က္ခ်င္း မွ်င္းေဆာင့္ေတာ့၏။ ခင္သက္ထားမွာ ထိုထက္ႀကီး၍ရွည္ေသာ လီးမ်ားကို ခံဖူးသျဖင့္ က်င့္သားရေနေသာ္လည္း ႐ုတ္တရက္ ဝင္သြားေသာအခါ မ်က္ႏွာေလး ရႈံ႕မဲ့သြားေလသည္။ “နာလို႔လား ထား” “ေမးမွေမးရက္ပေလ ဘဘႀကီးရယ္…. ထားကအပ်ိဳ၊ ဘဘႀကီးကလူအိုလဲ ျဖစ္ျပန္ လီးကလဲ ႀကီးျပန္ဆိုေတာ့ နာတာေပါ့…. ထား ဒီလိုေယာက်္ားနဲ႔ တခါမွမေတြ႕ဖူးဘူး… ဘဘႀကီးကို ခ်စ္လြန္းလို႔ အခုလို ကိုယ္လုံးတီးခြၽတ္ၿပီး ခံေပးတာ သိလား…. ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ေက်းဇူးရွင္၊ ကိုယ့္ထက္လဲ အသက္အ႐ြယ္ႀကီးေတာ့ ထားအေနနဲ႔ မရွက္ႏိုင္ဘဲ ဘဘႀကီးလီးကို ဆြေပးတယ္မဟုတ္လား” “သိပါတယ္ကြယ္…. ဘဘႀကီးက ဒါေၾကာင့္ခ်စ္တာ” ဦးဘၾကည္သည္ ခင္သက္ထား၏ ဗိုက္ေပၚ သို႔ တသားထဲက်ေအာင္ ဖိခ်လိုက္ၿပီးလွ်င္ ခ်ိဳင္းေအာက္မွ လက္လွ်ိဳ၍ သိုင္းဖက္ခါ ဆယ္ခ်က္ခန႔္ ဆက္ေဆာင့္ေပးလိုက္၏။

သူ႔ဗိုက္ေခါက္သားႀကီးက ခံေနသျဖင့္ လီးမွာ ခင္သက္ထား ေစာက္ေခါင္းတြင္းသို႔ မဝင္ဘဲ သုံးပုံႏွစ္ပုံမွ်သာ ဝင္ထြက္ေနသည့္အတြက္ ခင္သက္ထားအဖို႔ အားမလိုအားမရ ျဖစ္ေန၏။ ေအာက္မွပင့္လွ်က္ စေကာဝိုင္းသလို ဝိုင္း၍ ခါးေလးကို ေကာ့ေကာ့ထိုးလိုက္ရာ ဦးဘသည္ အထူးဇိမ္ေတြ႕ေန၏။ အေပၚမွ သုံးေလးခ်က္ ေညႇာင့္လိုက္ နားေနလိုက္ႏွင့္ ခင္သက္ထား၏ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို တႁပြတ္ႁပြတ္စုတ္ေနေလ၏။ ခင္သက္ထားကလည္း ဦးဘ၏ေက်ာျပင္ႀကီးကို သိုင္းဖက္ကာ မ်က္လုံးအစုံ ဝင္းလက္ေန၏။ ဦးဘ၏ကိုယ္လုံးမွာ ဝလြန္းသျဖင့္ ေက်ာ္မိုး၊ ဟာမက္၊ လီေလ်ာင္တန္တို႔၏ သုံးကိုယ္စာေလာက္ ေလးေသာ္လည္း ခင္သက္ထားသည္ ကာမစိတ္ေၾကာင့္ မမႈေပ။ ေအာက္မွေန၍ တအင္းအင္း တအဲအဲ ညဥ္းညဴရင္း ဦးဘ၏ႏႈတ္ခမ္းကိုပင္ အတင္းလိုက္စုပ္ေန၏။ “ေဆာင့္ေလ ဘဘႀကီးရဲ႕… အေပၚက ဖိထား႐ုံနဲ႔ ၿပီးမွာလား” ခင္သက္ထားက အားမလိုအားမရ ေျပာဆိုရင္း သူ၏ေပါင္ႏွစ္လုံးကို အစြမ္းကုန္ ကားေပးလွ်က္ သုံးေလးခ်က္ ေကာ့ထိုးေပးလိုက္သည္။ ဦးဘမွာ ေမာေန၏။ စိတ္ရွိတိုင္းလဲ ထင္းတိုင္း မေဆာင့္ႏိုင္ေပ။ “ေဆာင့္ေနတာပဲ ထားရဲ႕… မင္းက သိပ္ေလာႀကီးေနတာကိုး” ဦးဘသည္ ေမာဟိုက္သံႀကီးႏွင့္ ေျပာရင္း ခင္သက္ထား၏ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို နာနာဖက္၍ ခြန္အားရွိသမွ် ၁၀ခ်က္ခန႔္ သြက္သြက္ႀကီး ေဆာင့္ေပးလိုက္ရာ ကုတင္ႀကီးတစ္ခုလုံး သြက္သြက္ခါလွ်က္ ဂ်ိဳးဂ်ိဳးဂြၽတ္ဂြၽတ္ အသံမ်ား ျမည္ဟီးသြားေလသည္။ ထိုအခါ ခင္သက္ထားသည္ တခ်ီၿပီးသြားသျဖင့္ “အားးး… အိုးးး… ရွီးး… အင္းးဟင္းဟင္းးး” ဦးဘ၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို ပြတ္တိုက္ ကုတ္ခ်စ္ေန၏။ ေပါင္ႏွစ္လုံးကလည္း ကားလိုက္စုလိုက္ႏွင့္ အေၾကာအခ်ဥ္မ်ား စု႐ုံးတက္ေနသည္။ ဦးဘကား မၿပီးေသးေပ။ ေဟာဟဲ ေဟာဟဲႏွင့္ ေမာေန၏။ ဗိုက္ေပၚတြင္ မလႈပ္ရွားဘဲ ၿငိမ္သက္ေနရာ ခင္သက္ထားသည္ တခ်ီၿပီးသြားသျဖင့္ တဏွာစိတ္ေလ်ာ့နည္းကာ ေလးရမွန္း သတိထားမိလာေတာ့၏။ “မၿပီးေသးဘူးလား ဘဘႀကီးရယ္…. ဘဘႀကီးကိုယ္က ေလးလိုက္တာ”။ “မၿပီးေသးဘူးထားရဲ႕၊ ပုံစံတမ်ိဳး ေျပာင္းလိုးပါရေစ” ဦးဘသည္ ထား၏ရင္ဘတ္ေပၚ မွ ထလိုက္၏။

ၿပီးလွ်င္ ထား၏တကိုယ္လုံးကို ကုတင္ေပၚတြင္ ကန႔္လန႔္ေနေစၿပီး ဖင္ႏွစ္လုံးကို ကုတင္အစြန္းတြင္ တင္ထားလွ်က္၊ ေအာက္မွ ေခါင္းအုံး ခုလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေနာက္သို႔ ပစ္ခါ နံရံကို တြန္းထားေစလွ်က္ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ဝင္ရပ္၍ တေခ်ာင္းကို ပခုံးေပၚ သို႔ ထမ္းတင္လိုက္သည္။ ဤတြင္ ခင္သက္ထား၏ ေစာက္ပတ္အုံေလး တစ္ခုလုံးမွာ ေနာက္သို႔ အစြမ္းကုန္ ျပဴးထြက္ေနရာ ေတာင္မတ္ေနေသာ သူ၏လီးႀကီးကို ေတ့ၿပီး သြင္းလိုက္သျဖင့္ “ဖြပ္”ဆိုၿပီး အဆုံးဝင္သြားေလေတာ့သည္။ ခင္သက္ထားလည္း အထက္သို႔ ေကာ့ေကာ့တက္သြားၿပီးလွ်င္ ေမာ့၍ ဦးဘအား ၾကည့္ကာ “အခုမွ အဆုံးဝင္တယ္ ဘဘႀကီးရဲ႕… စိတ္ႀကိဳက္ေဆာင့္စမ္းပါ… ထားေတာင့္ခံထားမယ္”ဟု ရယ္သြမ္းေသြး၍ ေျပာလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့လည္း ေယာက်္ားမ်ားဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ အသက္ႀကီးႀကီး ဒီေနရာမ်ိဳးမွာ တကယ္ႀကိဳးစားပါလားဟု မွတ္ခ်က္ခ်မိျပန္သည္။ “စိတ္ႀကိဳက္ေဆာင့္စမ္းပါ… ထား ေတာင့္ခံထားမယ္” ဦးဘမွာ ေညႇာင့္အားေဆာင့္အား ေကာင္းသည့္ပုံစံမ်ိဳး ျဖစ္၍ မို႔ေမာက္ႀကီးထြားေသာ ႏို႔အုံႀကီးႏွစ္လုံးကို နာနာနယ္လွ်က္ အခ်က္ေလးဆယ္ခန႔္ မေႏွးမျမန္ တအားေဆာင့္ထည့္လိုက္ရာ “ဖြတ္…. ဖတ္ဖတ္… စြပ္စြပ္…. ႁပြတ္… ႁပြတ္…. ဖြပ္” ဟူေသာ ေစာက္ေခါင္းထဲ လီးဝင္သံ ထြက္သံမ်ား တခန္းလုံး ဆူညံသြားၿပီးလွ်င္ ႏွစ္ဦးသား ၿပိဳင္တူ အဆုံးစြန္ ပန္းတိုင္သို႔ ေရာက္ရွိသြားၾကေလသည္။ “အားး… ရွီးး.. ေကာင္လိုက္တာ… ထားေကာ ေကာင္းရဲ႕လား” “အင္းးဟင္းးဟင္းးး… ေကာင္းပါတယ္ ဘဘႀကီးရယ္… ဘဘႀကီးေရာေကာင္းရဲ႕လား”။ “ေကာင္းတာေတာ့ မေျပာနဲ႔ေဟ့၊ အိမ္ကဟာမႀကီးကို ေမ့သြားတာပဲ” ဦးဘသည္ တစ္မိနစ္ခန႔္ မွိန္းေနၿပီးလွ်င္ ခင္သက္ထားေစာက္ဖုတ္ထဲမွ သူ၏လီးႀကီးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ရာ “ဖြပ္ .. ႁဗြတ္” ဟူေသာအသံႏွင့္အတူ အျပင္ဘက္သို႔ တန္းလန္းႀကီး ထြက္လာေလေတာ့သည္။ ခင္သက္ထားလည္း လူးလဲထ၍ အဝတ္အစားမ်ား ဝတ္လိုက္ေလသည္။ “ကဲ တူမေလး၊ ေနာက္တပတ္ ဥပုပ္ေန႔ ဒီအခ်ိန္က်ရင္… ဆက္ဆက္လာခဲ့ဦးေနာ္” “ဟုတ္ကဲ့ ဘဘႀကီး” ဦးဘသည္ လီးတန္းလန္းႏွင့္ သူ၏ဘီ႐ိုထဲမွ ေငြအထပ္လိုက္ ဆြဲထုတ္ကာ ခင္သက္ထားအား ကတိအတိုင္း ေပးလိုက္သည္။

ခင္သက္ထားမွာ အၿပဳံးပန္းပြင့္လွ်က္ ဦးဘအေပၚ အားကိုး၍ လင္လုပ္ခ်င္စိတ္မ်ား တမဟုတ္ခ်င္း ေပၚလာေလသည္။ “ထား ဘဘႀကီးကို.. တကယ္အားကိုးရမွာလားဟင္”။ ခင္သက္ထားက ေငြစကၠဴမ်ားကို ယူ၍ သူ၏လက္ေပြ႕အိတ္ထဲသို႔ ထည့္ရင္း အၿပဳံးေလးႏွင့္ ေမးလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဦးဘ၏ခါးကို သိုင္းဖက္ရင္း ရင္ခ်င္းအပ္ထားေလသည္။ “ဟဲ ဟဲ… တကယ္မဟုတ္ဘူး ႏွစ္ကယ္… မင္းကသာ ဘဘႀကီးကို မလွည့္စားပါနဲ႔” “အို… ဘဘႀကီးရယ္… ထားအေနနဲ႔ လွည့္စားစရာ မလိုပါဘူး… ဘဘႀကီးတို႔လို ေယာက်္ားေတြကမွ လွည့္စားမွာပါ… အခုလဲ ဘဘႀကီး မယားျဖစ္ေအာင္လုပ္ၿပီးၿပီ မဟုတ္လား… ထားအေနနဲ႔ ဘဘႀကီးကိုဘဲ လင္သားအျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳခ်င္တာပါ… ဘယ္လိုလဲ ဘဘႀကီး ဒီကိစၥကို အျမန္ဆုံး အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္ပါ့မလား” “အေကာင္အထည္ ေဖာ္စရာမလိုပါဘူး ထားရယ္…. ဒီလိုပဲ ေနသြားၾကတာေပါ့… ဘဘႀကီး မင္းတို႔သားအမိအတြက္ လိုသေလာက္ စရိတ္ေထာက္မွာေပါ့”။ ခင္သက္ထား၏ ခ်စ္စဖြယ္မ်က္ႏွာကေလးမွာ ျငႇိဳးက်သြားသည္။ “ဒါျဖင့္ . . ဘဘႀကီးက ထားကို အေပ်ာ္သေဘာမ်ိဳးေပါ့ေလ” “ဒီလိုလဲမဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ လူႀကီးဆိုတာ ကိုယ့္ဂုဏ္သကၡာ ကိုယ္ျပန္ငဲ့ရေသးတယ္’’ ‘‘ထားနားလည္ပါၿပီ… ဘဘႀကီးတို႔လို လူႀကီးလူေကာင္း ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ စက္႐ုံပိုင္ရွင္ သူေဌးေတြဟာ ကိုယ့္လက္ေအာက္က အလုပ္သမားမိန္းကေလးေတြကို ေငြနဲ႔ေပါက္ၿပီး အေပ်ာ္ႀကံကာ ေျခေတာ္တင္ေလ့ရွိတယ္ဆိုတာ ထားသိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘဝအေျခအေနက မလွေတာ့ သိရက္နဲ႔ ဇြတ္မွိတ္ရတာပဲ’’ ခင္သက္ထား၏ အသံမွာ တုန္ရီလွ်က္ မ်က္လုံးအိမ္အတြင္းမွ မ်က္ရည္မ်ား ရစ္ဝဲလာ၏။ ‘‘ဘဘႀကီး မျငင္းလိုဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ဘဘႀကီးက သူမ်ားႏွင့္တူတာ မဟုတ္ဘူးကြ… မင္းကို မယားငယ္အျဖစ္နဲ႔ ယူထားရင္ ေပၚ သြားတဲ့တေန႔မွာ မင္းလဲ ဒုကၡေရာက္မယ္ ဘဘႀကီးလဲ အရွက္ကြဲမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘဘႀကီး ေတာင္းပန္တာပါ။ ေနာင္ အေျခအေနေပးလာရင္လည္း ျဖစ္သလို စခန္းသြားၾကေသးတာေပါ့’’ တကယ္ေတာ့လည္း ထားတို႔လို အားကိုးရာမဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္သည္ ေယာက်္ားတကာတို႔၏ လွည့္စားျခင္းကို ခံရမည္သာျဖစ္သည္။ ‘‘ရွိပါေစေတာ့ ဘဘႀကီးရယ္၊ ထားရဲ႕ ကုသိုလ္ကံက ဆိုးပါတယ္၊ ကိုင္း ထားျပန္မယ္၊ ဘဘႀကီး ခ်ိန္းတဲ့ေန႔ကို ထားလာခဲ့ပါ့မယ္’’ ထားသည္ ငိုသံပါေလးႏွင့္ ေျပာဆိုၿပီးေနာက္ ဦးဘ၏ အခန္းထဲမွ ခ်ာခနဲ လွည့္ထြက္သြားေလသည္။

ဤအခ်ိန္မွစ၍ ထား၏ဘဝမွာ ေၾကးတန္းစား မိန္းမေပါ့ဘဝသို႔ ကူးေျပာင္းမွန္းမသိ ကူးေျပာင္းသြားေလၿပီ။ အျပင္ဘက္ ဘိနပ္ခြၽတ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ထားသည္ မ်က္လုံးျပဴးသြားရွာ၏။ အေၾကာင္းမူကား သူမခြၽတ္ခဲ့ေသာ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္မွာ မေတြ႕ရေတာ့ေပ။ အနီးအပါးတြင္ မည္သူမွ်လည္း မေတြ႕ရ။ လူရိပ္လူေျခလည္း မျမင္၊ ပတ္ဝန္းက်င္တခုလုံး တိတ္ဆိတ္စြာ ၿငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနသည္ကို ထူးဆန္းစြာ ေတြ႕ရေလသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိန္မရွိေတာ့သျဖင့္ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ေတြးေတာမေနေတာ့ပဲ ေခြးခ်ီသြား၍သာ မိမိဖိနပ္ မေတြ႕တာ ျဖစ္မည္ဟု တထစ္ခ် ယုံၾကည္လွ်က္ ေလွခါးမွ ေျပးဆင္းသြားေလသည္။ အိမ္ေရာက္ေသာအခါ မိခင္ႀကီးအား ရရွိလာသည့္ ေငြေၾကးႏွင့္ ဆရာဝန္ေခၚ ၍ ကုသ သျဖင့္ အတန္ငယ္ သက္သာသြား၏။ ဆရာဝန္ျပန္သြားၿပီး မ်ားမၾကာမီအတြင္း ခင္သက္ထား မေမွ်ာ္လင့္ေတာ့ေသာ ခ်စ္သူေဇာ္လြင္ ေပါက္ခ်လာသည္။ ခင္သက္ထားမွာ ဝမ္းသာလြန္း၍ ႐ုတ္တရက္ အံအားသင့္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့လည္း မ်က္လုံးအိမ္အတြင္းမွ မ်က္ရည္ဥမ်ား ဝဲလာေလသည္။ “ဟင္ .. ေမာင္ . . ထားကိုမမုန္းေသးဘူးေနာ္” ခင္သက္ထား ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေဇာ္လြင္အား ေျပးဖက္လိုက္၏။ ေဇာ္လြင္ကလည္း အလိုက္သင့္ ေျပးဖက္၍ ‘‘မမုန္းေသးပါဘူးထားရယ္၊ ထားဟာ သစၥာရွိမိန္းကေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း ေမာင္အခုမွသိရလို႔ ေတာင္းပန္ဘို႔ တမင္လာခဲ့တာပါ ’’ ဟု အၿပဳံးႏွင့္ ေလခ်ိဳေအး အေျဖေပးလိုက္သည္။ ထား၏ ခ်စ္စရာမ်က္ႏွာေလးမွာ လမင္းႀကီးပမာ ဝင္းလက္သြားရွာသည္။ ‘‘ဝမ္းသာလိုက္တာ ေမာင္ရယ္၊ လာအခန္းထဲသြားရေအာင္။ ေမာင့္ကိုေလ ထားမ်ိဳသိပ္ထားသမွ် ခံစားခ်က္ေတြ ဖြင့္ေျပာခ်င္လြန္းလို႔’’ ထား၏မိခင္ႀကီးမွာ ဆရာဝန္၏ ေဆးတန္ခိုးေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေလသည္။ ထိုအခ်ိန္ဝယ္ ခင္သက္ထားႏွင့္ ေဇာ္လြင္လည္း အခန္းထဲသို႔ တၿပဳံးၿပဳံးျဖင့္ ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ အခန္းတခုလုံးကား မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ အသုံးအေဆာင္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေန႐ုံမွ်မက ေျခရင္းပိုင္း၌ ကိုယ္အလွျပဳျပင္ေသာ အားကစားပစၥည္းမ်ားကိုပါ ေတြ႕ျမင္ရေပသည္။ ‘‘ထားက အားကစားလဲ ဝါသနာပါတယ္ေနာ္၊ ေမာင္ျဖင့္ သိေတာင္မသိဘူးကြယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ထားကိုယ္လုံးဟာ သဘာဝထက္ ပိုၿပီးလွေနတာကိုး ’’ ေဇာ္လြင္သည္ ခင္သက္ထား၏အလွကို ခ်ီးက်ဴးၿပီးေနာက္ ပုခုံးမွ လြယ္အိတ္ကို နံရံမွ ခ်ိတ္တခုတြင္ ခ်ိတ္ထားလိုက္၏။

ခင္သက္ထားမွာ ေဇာ္လြင္၏အိတ္ကို တခ်က္မွ် လွမ္းၾကည့္လ်က္ ‘‘ဘာေတြမ်ား ဝယ္လာတာလဲ ေမာင္ရယ္ ဒုကၡရွာလိုက္တာ၊ ထားက လက္ေဆာင္ေပးမွ ခ်စ္မယ့္ႀကိဳက္မယ့္ မိန္းမစားမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ေမာင့္အေပၚမွာ တကယ့္ေမတၱာစစ္နဲ႔ ခ်စ္ေနတာပါ၊ မွန္း . . ဘာေတြလဲ ထားမၾကည့္ရဘူးလား ’’ဟု ေျပာေျပာဆိုဆို လြယ္အိတ္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္စဥ္ ေဇာ္လြင္က ခင္သက္ထား၏လက္ကို ဆြဲကိုင္ထားလွ်က္ ‘‘မၾကည့္ပါနဲ႔ထားရယ္၊ ေမာင္ျပန္ခါနီးက် ျပလဲျပမယ္ ေပးလဲေပးမယ္… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္သူတေယာက္အေနနဲ႔ အျမတ္တႏိုးေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ပစၥည္းကိုေတာ့ လက္ခံေစခ်င္တယ္’’ဟု အၿပဳံးႏွင့္ေျပာရင္း တေယာက္အိပ္ကုတင္ေလးေပၚ သို႔ တြဲေခၚ သြား၏။ ‘‘ထားေမေမ ေနေကာင္းသြားၿပီ မဟုတ္လားဟင္ ’’ ေဇာ္လြင္က စကားလႊဲ၍ ေမးလိုက္သည္။ ‘‘ေနေကာင္းသြားပါၿပီ ေမာင္ရယ္၊ ဒီအပတ္ေတာ့ ေရာဂါလုံးလုံး ေပ်ာက္ကင္းရဲ႕လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရတာပဲ’’ ‘‘ဝမ္းသာပါတယ္ကြယ္ ’’ ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးေျပာလွ်က္ ေဇာ္လြင္က ခင္သက္ထားအား ရင္ခြင္ထဲဆြဲၿပီး တခ်က္မွ် နမ္းရႈံ႕လိုက္သည္။ ခင္သက္ထားက နားလည္လိုက္ပါၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ အခန္းတံခါးကို ကျပာကသီ ထပိတ္၍ ကုတင္ေပၚ ၌ ျပန္ထိုင္သည္။ထိုအခါ ေဇာ္လြင္က ရင္ခ်င္းအပ္ တအားဖက္၍ အလိုက္သင့္ လွဲခ်လိုက္သည္။ ‘‘ေမာင့္အလိုက် ထားမျငင္းရက္ပါဘူးေမာင္ရယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေမေမ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ ေအာက္ေမ့တာပဲ’’ ‘‘ဘာဆိုင္လို႔လဲ ထားရယ္၊ ဒါေတြ အယူမရွိပါနဲ႔ ’’ ေျပာရင္းဆိုရင္း ခင္သက္ထား၏ အေပၚ ၾကယ္သီးမ်ားကို တလုံးခ်င္း ျဖဳတ္ေနသည္။ ထို႔အတူ ထမီကိုေျခေထာက္ႏွင့္ ကန္၍ ခြၽတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေဘာ္လီအက်ႌကို ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးအေပၚ မွ ဆြဲခြၽတ္၍ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုပ္ေပးကာ အဆိုပါ ႀကီးထြားဝင္းဝါေနေသာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အသာအယာ ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ ထို႔ေနာက္ လူခ်င္းခြာလွ်က္ ေဇာ္လြင္သည္ သူ႔ကိုယ္မွ အဝတ္အစားမ်ားကို တခဏခ်င္း ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ခင္သက္ထားမွာ သဘာဝကိုယ္လုံးႏွင့္ ပကတိ ျဖဴဝင္းေနေလသည္။ ခ်စ္သူေရွ႕မွာမို႔ ရွက္ေသြးေလးမ်ား ျဖန္းကာ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ရွက္လိမ္ထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဇာ္လြင္မွာ ေစာက္ပတ္ကို မေတြ႕ရပဲ မို႔ေမာက္ခြၽန္ကားေသာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးႏွင့္ ေျပျပစ္ေျဖာင့္စင္းသည့္ ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းကိုသာ မက္ေမာစဖြယ္ ျမင္ေတြ႕ေနရေလသည္။

ခင္သက္ထား၏ သဘာဝအလွကို ၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္း ေဇာ္လြင္၏ ႀကီးထြားရွည္လ်ားလွေသာ လီးတံႀကီးမွာ တျဖည္းျဖည္း ေထာင္မတ္လာေလသည္။ လူခ်င္း ခြဲေနသျဖင့္ တစ္ေယာက္၏ သဘာဝကို တစ္ေယာက္က ေတြ႕ျမင္ေနရရာ ထားက ရွက္ဟန္ျဖင့္ “အို… ေမာင္ကလဲ ရွက္စရာႀကီး ’’ ဟုဆို၍ ပက္လက္အိပ္ေနရာမွ တဘက္သို႔ ေက်ာခိုင္းကာ ေစာင္းအိပ္လိုက္သည္။ ထိုအခါ ႀကီးထြားဖြံ႕ကားေသာ ဖင္သားႀကီးႏွစ္လုံးႏွင့္အတူ ညက္ေညာေသာ ေက်ာျပင္ေလးတေလ်ာက္ကို မက္ေမာဖြယ္ ေတြ႕ျမင္ရျပန္ေလသည္။ ေဇာ္လြင္မွာ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ခင္သက္ထား၏ ေနာက္တြင္ အတူလွဲအိပ္၍ ေတာင္မတ္ေနေသာ သူ၏လီးႀကီးကို ဖင္ႏွစ္လုံးၾကားသို႔ အသာေတ့သြင္းကာ ႏို႔အုံႀကီးႏွစ္လုံးကို အသာအုပ္ကိုင္လိုက္ရာ ခင္သက္ထား၏ တကိုယ္လုံးမွာ ၾကက္သီးမ်ားျဖန္းၿပီး တုန္လႈပ္သြားရေလသည္။ ‘‘ေမာင္ကလဲကြယ္ . . ’’ ခင္သက္ထားသည္ ခြၽဲတဲတဲအသံေလးႏွင့္ ညဳကာ ပက္လက္လွန္မေပးဘဲ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို လက္ဝါးႏွင့္ဖုံး၍ ေစာင္းၿမဲ ေစာင္းထား၏။ ဖင္ၾကားထဲတြင္ လီးႀကီးထိုးသြင္းထားသျဖင့္ ယားသလိုလို ခံခ်င္သလိုလိုႏွင့္ တမ်ိဳး အရသာထူးေနသည္။ အမွန္မွာေတာ့ မိမိ တကယ္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ ခ်စ္သူတေယာက္ႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ ထင္သလိုေနရသည္မွာ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္႐ႊင္စရာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ပါ၏။ ေဇာ္လြင္သည္ ေနာက္မွေန၍ ဖင္ၾကားထဲမွလီးကို သြင္းခ်ီထုတ္ခ်ီ အသာဆက္ေညႇာင့္ေနေသာ္လည္း ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ မဝင္ေပ။ ေစာက္ေစ့ႏွင့္ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလာက္သာ ဒစ္ႏွင့္ပြတ္တိုက္မိသည့္အတြက္ ႏွစ္ဦးစလုံး မ႐ိုးမ႐ြႏွင့္ ဆိုးတိုးဆတ္တတ္ ျဖစ္လာၾက၏။ အထူးသျဖင့္ ခင္သက္ထားမွာ ခံခ်င္စိတ္ ျပင္းထန္လာသည့္အေလ်ာက္ သူ၏ဖြံထြားလွေသာ ဖင္သားႀကီးႏွစ္လုံးကို ေနာက္သို႔ ေကာ့၍ေကာ့၍ ေပးေနသျဖင့္ ေဇာ္လြင္က ႏို႔ႏွစ္လုံးကို တအားဆုပ္နယ္လွ်က္ လီးကို ျပန္ဆြဲႏႈတ္ၿပီးလွ်င္ ပက္လက္ ဆြဲလွန္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးမွ အေပၚ သို႔ လွိမ့္တက္ကာ ပါးလႊာေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို တအားကုန္ ေတ့စုပ္လိုက္ျပန္ရာ ခင္သက္ထားသည္ ေကာ့ပ်ံတက္လာလွ်က္ ေက်ာျပင္ႀကီးကို ေအာက္မွ ပင့္သိုင္းဖက္ထားေလေတာ့သည္။ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွလည္း ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ား စိမ့္ဆင္းလာလွ်က္ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို စိလိုက္ဟလိုက္ႏွင့္ ခါးကေလးေကာ့၍ ေကာ့၍ ထိုးေနေလသည္။ “ေမာင္ . . ေမာင္ . . ဟင့္ . . ဟင္း . . ဟင္း” သဲ့သဲ့မွ် ထြက္ေပၚ လာေသာ  ညည္းညဴသံမ်ားမွာ တဏွာရာဂ၏ တိုက္တြန္းႏႈိးဆြလာေသာ ညဳသံမ်ားသာ ျဖစ္ပါ၏။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္မို႔ “တက္လိုးပါေတာ့ ေမာင္ရယ္”ဟု ဖြင့္မေျပာေသာ္လည္း ဤသို႔ ကိုယ္အမူအယာ ႏႈတ္အမူအယာ ျပျခင္းအားျဖင့္ တက္လိုးခိုင္းသည္ႏွင့္ ဘာမွ်မျခားေတာ့ေပ။

ထို႔ေၾကာင့္ ေဇာ္လြင္သည္ ႏို႔အုံႀကီးႏွစ္လုံးကို အသာအယာ ပြတ္ေခ်ရင္း ေတာင္မတ္ေနေသာ သူ၏လီးတန္ဒစ္ႀကီးကို ပြင့္အာ၍ အရည္႐ြမွ္းေနေသာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ အသာေတ့သြင္းလိုက္ရာ ‘‘ႁပြတ္’’ဆိုၿပီး တဝက္နီးပါးမွ် ဝင္သြားသည္။ ဤတြင္ ခင္သက္ထားသည္ အစြမ္းကုန္ ထ႐ြေနသျဖင့္ ဇိမ္တမ်ိဳးေတြ႕ကာ အယားေျပသလိုလို ျဖစ္သြားၿပီးလွ်င္ တခ်က္မွ် တအားကုန္ ပင့္ေဆာင့္ေပးလိုက္ရာ ေဇာ္လြင္က ထိုးမသြင္းပဲ သုံးပုံႏွစ္ပုံခန႔္ ဝင္သြားေလသည္။ “ထား ေမာင္နဲ႔အခုလိုေနရတာ သိပ္ေကာင္း၊ သိပ္ေပ်ာ္တယ္ ေမာင္ရယ္။ ေမာင့္စိတ္တိုင္းက် ထင္သလိုသာ လိုးပါေတာ့၊ ခ်စ္တဲ့သူႏွင့္ အတူတူ ေနရာတာဟာ ေလာကနိဗၺာန္ပါဘဲ’’  “ေမာင္လဲ ဒီလိုပါပဲ ထားရယ္’’ ေဇာ္လြင္သည္ ေျပာေျပာဆိုဆို အဆုံးအထိ တအားေဆာင့္လိုးထည့္လိုက္၏။ ခင္သက္ထားမွာ ႐ုတ္တရက္ ကုန္းတက္သြားကာ မ်က္လုံးအစုံ ျပဴးသြားရွာသည္။ ထို႔ေနာက္ ေဇာ္လြင္မွာ သုံးေလးခ်က္မွ် ေဆာင့္၍ ႏႈတ္ခမ္းကို လွ်ာႏွင့္ကလိေပးလိုက္၊ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ကုန္းစို႔ေပးလိုက္၊ လီးကို အဆုံးသြင္းၿပီး ပြတ္လိုက္ ထိုးလိုက္ျဖင့္ အရသာ မေတြ႕ေတြ႕ေအာင္ ဇိမ္ခံေညႇာင့္ေနသျဖင့္ ခင္သက္ထားမွာ မ်က္လုံးအစုံေမွးလွ်က္ ထြန႔္ထြန႔္လူးေနေလသည္။ ယင္းသို႔ လိုးေနရာမွတဖန္ ေဇာ္လြင္က ဗိုက္ေပၚ မွ ကုန္းထ၍ ခင္သက္ထား၏ ဖင္သားႀကီးႏွစ္လုံးကို ေထာင္ကာ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ၿဖဲလိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ တလုံးကို ေဘးသို႔ကားႏိုင္သမွ် ကားေအာင္ ၿဖဲထားေစလွ်က္ က်န္ေပါင္တလုံးကို ဒူးေကြးေထာင္ကာ ပုခုံးတဖက္ကို ေဒါင့္တန္းဆြဲၿပီးလွ်င္ သုံးေလးခ်က္ခန႔္ အားရွိပါးရွိ ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္၏။ ‘‘ဘြတ္ . . ဘြတ္ . . စြိ . . စြိ . . ’’ ‘‘ အား . . ’’ ‘‘ေကာင္းရဲ႕လား . . ထား ’’ ‘‘အဆုံးဝင္ေတာ့ ေကာင္းလဲေကာင္း… ေအာင့္လဲေအာင့္တယ္ ေမာင္ရယ္၊ ဒီပုံစံမ်ိဳး လိုးတတ္ရင္ မေခေတာ့ဘူး… ဟင္း . . ေမာင္ေတာ့ ဖာမေတြကို လိုးဖူးၿပီ ထင္တယ္… ဒီနည္းကို ဖာသည္မေတြ သင္ေပးမွာဘဲ” ’‘ထားကလဲကြာ သဘာဝပဲ ဘယ္သူသင္ေပးရမွာလဲ ’’ ‘‘ေတာ္စမ္းပါေမာင္ရယ္၊ ေမာင္တို႔ေယာက်္ားေတြလား ေနမွာ ’’ ခင္သက္ထားက ခ်စ္မ်က္ေစာင္းေလး ေဝ့ကာ ခနဲ႔လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ပုလဲေရာင္ သြားေလး ေပၚလြင္လာေအာင္ ၿပဳံးေန၏။

ေဇာ္လြင္ကမူ မည္သို႔မွ် ျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္ လိုးေနရာ ေစာက္ပတ္မွာ အစြမ္းကုန္ ျပဴးအာ ၿပဲထြက္ေနသျဖင့္ လီးႀကီး ဝင္သြားတိုင္း ‘‘ဖြပ္ . . စြပ္ . . ဖြပ္ . . စြပ္ ’’ ဟူေသာအသံမ်ားႏွင့္အတူ အရသာရွိရွိ စီးစီးပိုင္ပိုင္ ဝင္ထြက္ေန၏။ ခင္သက္ထားသည္ အထူးအရသာ ေတြ႕ကာ မ်က္လုံးစင္းေန၏။ ထိုအတြင္း ေဇာ္လြင္က တအားေဆာင့္၍ အခ်က္သုံးဆယ္ခန႔္ အဆက္မျပတ္ လိုးေပးလိုက္သည့္ အတြက္ ခင္သက္ထားမွာ ေကာင္းလြန္းသျဖင့္ သူ၏ဖင္သားႀကီးႏွစ္လုံးကို ေျမႇာက္၍ေျမႇာက္၍ ေကာ့ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ‘‘ေအာင္မယ္ေလး . . ေကာင္းလိုက္တာေမာင္ရယ္ . . ေဆာင့္ပါ ေဆာင့္ပါ . . နာနာႀကီး ေဆာင့္လိုးလိုက္စမ္းပါ . . ဟင္း . . ဟင္း ’’ ေဇာ္လြင္လည္း မနားတမ္း သြက္သြက္ႀကီး ေဆာင့္ေန၏။ ကုတင္တခုလုံးမွာ သိမ့္သိမ့္တုန္လွ်က္ ေစာက္ေခါင္းထဲ လီးဝင္သံ ထြက္သံမ်ားမွာ တခန္းလုံး ဆူညံေနေလေတာ့၏။ ခင္သက္ထားသည္ လီးမ်ိဳးစုံသေလာက္ ခံဖူးသူ တဦးျဖစ္ေသာ္လည္း ေဇာ္လြင္၏လီးမွာ မႀကီးလြန္း မေသးလြန္း လူတန္းေစ့လီးႀကီး ျဖစ္သျဖင့္ အတိုင္းထက္အလြန္ ခံ၍ေကာင္းေနေလသည္။ ထို႔အျပင္ ႐ိုး႐ိုးပုံစံမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ေစာက္ပတ္တခုလုံးကို အစြမ္းကုန္ၿဖဲထားကာ အေပၚ မွ ဖိလိုးေနေသာ ပုံစံမ်ိဳးမို႔ ဇိမ္ေတြ႕လွေပသည္။ အထူးသျဖင့္ ေပါင္တေခ်ာင္းကို ေဘးသို႔ အစြမ္းကုန္ ကားထားၿပီးလွ်င္ တေခ်ာင္းကို ေထာင္၍ ဒူးေကြးေစလွ်က္ ဒူး၏ထိပ္ဖ်ားေပၚ မွ လက္တဖက္ႏွင့္ ဖိခ်ၿပီး လိုးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ပုံဆန္းသေလာက္ အဆုံးဝင္ၿပီး ခံေကာင္းေနျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ ေဇာ္လြင္သည္ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ခန႔္ ေဆာင့္ေပးလိုက္ေသာအခါ “အားး…အိုးး.. ၿပီး… ၿပီးေတာ့မယ္ ေမာင္… အားး” “အာားး… ေမာင္လည္း… ထြက္… ထြက္… ထြက္ၿပီ… အားးရွီးးးး” ႏွစ္ဦးစလုံး ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထြက္သြားၾကေလသည္။ ဤတဒၤဂဝယ္ ႏွစ္ဦးစလုံး အသက္ရႈမ်ားျမန္လွ်က္ တျဖည္းျဖည္း ျပင္းထန္လာၾက၏။ ထို႔ေနာက္ ေျခေခ်ာင္းလက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား ကိုယ္စီအသီးသီး ကုတ္ေကြးတက္သြားၾကကာ ေနာက္ဆုံး ေဇာ္လြင္က ခင္သက္ထား၏ ဗိုက္ေပၚသို႔ ေမွာက္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။….ၿပီး