ဆာလောင်နေတဲ့ဒေါ်ထွေးနဲ့ ပညာစုံတဲ့တူလေး

ဒီနေ့ အောင်အောင် ကင်းမစောင်ဖြစ်။ မမဌေးနှင့်ဦးလေးတို့နှစ်ဦး စစ်ကိုင်းဘက်က ဆွေမျိုးတယောက်ဆုံးလို့ သားအဖနှစ်ယောက် သတင်းမေးရင်း ညအိပ်ကြမှာမို့ အိမ်မှာက ဦးလေးမိန်းမ ဒေါ်တင့်ထွေးနှင့် မိမိသာရှိနေသည်။ အိမ်စောင့်ရင်း သင်ခန်းစာများကို ထမင်းစားပြီးကတည်းက ကြည့်နေလိုက်သည်မှာ ည၉နာရီပင် ရှိလေပြီ။ မိုးဦးကျရာသီမို့ ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံး မိုးတွေအုံ့ပြီး လေတွေလာနေသည်။ အောင်အောင်က အခန်းထဲမှ ပြေးထွက်လာပြီး အိမ်ရှေ့မှ သိမ်းစရာရှိသည်များကို အဒေါ်ဖြစ်သူကို ကူညီ၍ သိမ်းဆည်းပေးနေသည်။ “ဟဲ့အောင်အောင် အိမ်အပေါ်ထပ်က တံခါးတွေကို တက်ပိတ်လိုက်အုံး” “ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး” အောင်အောင် အပေါ်ထပ်သို့ အပြေးအလွှား တက်သွားသည်။ အောင်အောင်၏အဒေါ် ဒေါ်တင့်ထွေးလည်း အိမ်ရှေ့တံခါးမကြီးကို ပိတ်ပြီး အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားပြန်သည်။ မိမိတို့အိမ်ခန်းတွင်းဝင်ပြီး ခေါင်းရင်းတံခါးကို ဆွဲပိတ်လိုက်သည်။ အပြင်မှာ လေတိုက်နေသည်မှာ ဝုန်ဒိုင်းကြဲနေသည်။ အိမ်မှာလည်း ရိမ်းထိုးလှုပ်ခါနေသည်ဟု ဒေါ်တင့်ထွေး မြင်မိလိုက်သည်။ ဒီကြားထဲ လျှပ်စစ်မီးက ပြတ်သွားသဖြင့် မှောင်နဲ့မဲမဲ စမ်းတဝါးရှိလွန်း၏၊ “ဝုန်း ဂျိန်း ဒလိန်း” “အမလေး.. အား အောင်အောင်” “ဗျာ ဒေါ်လေး လာပြီ လာပြီ” ဒေါ်တင့်ထွေး၏ အလန့်တကြား အော်ဟစ်ခေါ်သံကြောင့် အောင်အောင် လက်နှိပ်ဓါတ်မီးကိုင်ပြီး တက်လာသည်။ “ဘာဖြစ်လို့လဲ ဒေါ်လေး” “ငါ မိုးချိန်းတာကို ကြောက်တတ်မှန်းသိရက်နဲ့ မေးမှမေးတတ်ပလေ”။ ဒေါ်တင့်ထွေးမှာ အသက်(၄၅)နှစ်ခန့်သာရှိပြီး အသားညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ကျန်းမာသန်စွမ်းသူ တစ်ဦးဖြစ်ပေမယ့် မိန်းမတို့သဘာဝ ကြောက်စရာမရှိ ရှာကြံကြောက်တဲ့အတိုင်း ဒေါ်တင့်ထွေးမှာ ငယ်စဉ်ကတည်းက အခုအချိန်ထိ မိုးချိန်းလျှင် ကြောက်ဒူးတုန်နေဆဲပင်ဖြစ်သည်။ “ဂျိန်း ဒလိမ်း ဂျိန်း ချလွင်” “အား အမလေး အိုး” မိုးချိန်းပြီး လေအဆောင့်မှာ စားပွဲပေါ်ထောင်ထားသော ကြည့်မှန်လဲကျပြီး ကွဲသွားသံနှင့်အတူ ဒေါ်တင့်ထွေးတစ်ယောက် ငယ်သံပါအာင် အော်ဟစ်ပြီး အောင်အောင်ကို ပြေးဖက်လိုက်သည်။ အောင်အောင်မှာလဲ ဟာကနဲ လန့်အော်ပြီး ဒေါ်တင့်ထွေးကို ပြန်လည်ဖက်တွယ် မိလိုက်လေသည်။ “ဂျိန်း ဒလိန်း ဂျိန်း ဂျိန်း” “အိုး အမေ့” အဆက်မပြတ်သော မိုးချိန်းသံကြောင့် ဒေါ်တင့်ထွေးခမျာ ဒူးများတဆတ်ဆတ်တုန်ကာ အောင်အောင်ကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်တွယ်လိုက်မိသည်။ ဒုက္ခရောက်နေရသူက အောင်အောင် ဖြစ်သည်။

ငယ်စဉ်ကတည်းက အတူနေခဲ့ပေမယ့် ယခုလို ပူးပူးကပ်ကပ် မနေဖူးသဖြင့် အနေခက်ရသည်။ ဒေါ်တင့်ထွေး၏ ဖေါင်းကားပြီး အိထွားလှသည့် နို့ကြီးများက မိမိရင်ဘတ်ကို ဖိကပ်ထားသဖြင့်လည်း ပို၍အနေခက်နေ၏၊ အပြင်မှာ မိုးက သည်းထန်စွာ ရွာနေသည်။ ကဆုန်လပြည်ခါနီးမို့ ထင်ရဲ့ ရွာပြီဆိုတော့ ဒလဟော သွန်ချလိုက်သလို လျှပ်စီးတဝင်းဝင်း မိုးချိန်းသံ တညံညံနှင့် ရှိနေသလို ကြောက်တတ်သော ဒေါ်တင့်ထွေးမှာလည်း အောင်အောင့်ရင်ခွင်ထဲသို့ တိုးခွေ့ဝင်ရောက်နေ၏။ အောင်အောင်မှာ ဒေါ်တင့်ထွေး၏ ရင်နှစ်မွှာဖြင့် ပွတ်သပ်ခံနေရသည်မို့ သွေးများဆူဝေလာသည်။ မိမိပေါင်ကြားက လီးကြီးကလည်း တဖြေးဖြေး မာထန်လာသည်။ အသက်ရှူ မြန်ဆန်လာသည်။ မရည်ရွယ်ပဲနဲ့ မိမိလက်များက ဒေါ်တင့်ထွေး၏ ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်နေမိသည်ကိုလည်း သတိထားမိလိုက်သည်။ ဒေါ်တင့်ထွေးမှာလည်း ကြောက်ရွံ့စွာ အမှတ်မထင် ဖက်တွယ်မိသဖြင့် မိမိ၏ပေါင်တစ်ဖက်ကို အောင်အောင်၏လီးက လာထောက်သည်ကို သတိမထားမိပဲ ပို၍တင်းကြပ်အောင် ဖက်တွယ်မိလိုက်ရပြန်သည်။ “ဂျိန်း ဂျိန်း ဒလိန်း” “အမလေး အိုး အောင်အောင်” ကြောက်လွန်းမက ကြောက်လာသဖြင့် ဒေါ်တင့်ထွေး အောင်အောင့်ကို တိုးဖက်လိုက်ရာ အောင်အောင်မှာ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်၍ လှဲကျသွားသလို။ ဒေါ်တင့်ထွေးမှာလည်း အောင်အောင့်ပေါ် ထပ်လျှက်သား ပါသွားရသည်။ အောင်အောင် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ ဓာတ်မတူသော အဖိုအမအထိအတွေ့ကို မလွန်ဆန်နိုင်ဖြစ်သွားကာ ဒေါ်တင့်ထွေးကို တဖက်သို့ လှဲလိုက်ပြီး အပေါ်မှ မှောက်ချလိုက်သည်။ “ဂျိန်း ဒလိန်း ဒိန်း” “အိုး အောင်အောင်” ဒေါ်တင့်ထွေးရဲ့ ကြောက်လန့်တကြား ရေရွတ်သံ တိတ်သွားသည်။ အောင်အောင်၏ သွက်လက်မြန်ဆန်သော လွုပ်ရှားမှုများက ဒေါ်တင့်ထွေး၏ အသံများကို တိတ်သွားစေလေသည်။ အောင်အောင် အင်္ကျီကြယ်သီးကို ဖြုတ်မနေတော့ပဲ ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။ ကျောနောက်မှ ‌ဘော်လီချိတ်ကိုလည်း လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲလိုက်တော့ ဖြုတ်ကနဲ ပြုတ်သွားသလို အဝတ်တွေ ဘေးတဖက်ဆီသို့ လှန်ကျသွားသဖြင့် ပြည့်ဖြိုး ဖေါင်းကားနေသော သူမ၏နို့ကြီးများ ဟင်းလင်းပွင့်ကာ ပေါ်လာလေ၏။ “ဂျိန်း ဂျိန်း ဒလိန်း လိန်း” “အမလေး လေး အိုး အောင်အောင်” ကွက်တိအံကိုက်ပင်။ ဟင်းလင်းပွင့်သွားတဲ့ နို့တွေကို အောင်အောင် ငုံခဲပြီးအစို့ မိုးချိန်းသံကလည်း ပြင်းထန်စွာ ချိန်းလိုက်တော့ ဒေါ်တင့်ထွေး အောင်အောင့်ဂုတ်ကို ဆွဲနှိမ်မိလိုက်သည်။

အထိအတွေ့က သူမတကိုယ်လုံး ကြက်သီးတဖျန်းဖျန်း ထသွားအောင်ကို ကောင်းလွန်းလှသည်မို့ အောင်အောင့်ကို တွန်းဖယ်ပစ်ရမည်လား ဖက်တွယ်ထားရမည်လား မဝေခွဲတတ်တော့ပဲ အသိစိတ်တို့ ဝေဝါးကုန်သည်။ တရှိန်းရှိန်းတက်လာသော ကာမဆန္ဒကြောင့် ဒေါ်တင့်ထွေးတကိုယ်လုံး တုန်ခတ်လှုပ်ရှားနေ၏။ အောင်အောင်သည် ကပိုကရို ရစ်ပတ်ထားသော ဒေါ်တင့်ထွေး၏ ထမီအထက်ဆင်စကို ဆွဲဖြုတ်ပြစ်လိုက်သည်၊ မဲနက်ကောက်ကွေးနေသော စောက်မွေးကြီးများ ခြံရံလျှက် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ကြီးမားဖေါင်းကြွလျှက် ပေါ်ထွက်လာသည်။ အောင်အောင်က ဒူးဆစ်အထိ ထမီကို တွန်းချလိုက်ပြီး ကွင်းလုံးကျွတ်သွားစေရန် ကျန်နေသောအပိုင်းကို ခြေထောက်ဖြင့် တွန်းချလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်က ဒေါ်တင့်ထွေး၏ နို့ကြီးများကို ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်လိုက်သည်။ ‌ကြောက်လန့်တကြား အော်ဟစ်နေတဲ့ ဒေါ်တင့်ထွေး၏ နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးများကို မိမိပါးစပ်ဖြင့် ငုံခဲ၍ တအားကုန် စုပ်ယူလိုက်သည်။ “ဂျိန်း ဂျိန်း ဒလိန်း” “အား အမလေး ဝူး ဖလူး ဝု” အပွတ်အသပ် အနမ်းအရှိုက်များကြောင့် ဒေါ်တင့်ထွေး တကိုယ်လုံး ဆူဝေကုန်သည်။ ကြောက်လန့်တာတွေ ပြေကုန်သလို အောင်အောင်၏ နောက်ကျောကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်တွယ်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။ အဆိုးဆုံးက အောင်အောင်၏ ကြီးမားသန်မာလှတဲ့ လီးကြီးက သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့ အကွဲကြောင်းမှာ အလျားလိုက် ပွတ်သပ်ထိုးဆွ လှုပ်ရှားနေမှုက စောက်ခေါင်းတွင်းမှ အရည်များ ဒလဟော ထွက်ကျလာစေသည်အထိပင် ဖြစ်လို့ ဒေါ်တင့်ထွေး အောက်မှနေ၍ ဖင်ကြီးကို ယမ်းခါနေရလေတော့သည်။ အောင်အောင်ဆိုသည့် အောင်အောင်ကလည်း ချက်ဆိုနားခွက်က မီးတောက်သည့် အကောင်စားမို့ ဒေါ်တင့်ထွေး စိတ်တွေကြွထ ရွလာပြီဆိုတာကို သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ဖင်ကြီးကို ယမ်းခါနေတဲ့ ဒေါ်တင့်ထွေး၏ စောက်ခေါင်းဝကို မှန်းထောက်ချိန်ဆပြီး ဖင်ကိုကြွကာ ခါးကိုနွဲ့ပြီး ဖိသိပ်ချလိုက်သည်။ “ပလွတ် စွတ် စွတ် စွတ်” “အင့်” လွတ်ပဟေ့ဆိုကတည်းက အောင်အောင်တို့ မနားတမ်း ဖိဆောင့်ပါလေပြီ။

ဒေါ်တင့်ထွေးခမျာ အောင်အောင်၏လီးကြီးက ကြီးထွားရှည်လျှားလှသဖြင့် လီးထိပ်က သားအိမ်ကို လာထောက်ကာ အောင့်ကနဲ အောင့်ကနဲ ဖြစ်သွားရသဖြင့် နာကျင်ခံခက် ဖြစ်နေရပြန်သည်။ အောင်အောင် နွားသိုးကြိုးပြတ် လိုးဆောင့်နေသည်မှာ ကုတင်တခုလုံး ရမ်းခါနေတော့၏။ အပြင်ဘက်မှာလည်း မိုးက သည်းထန်စွာ ရွာနေသည်။ “စွတ် စွတ် ဒုတ် ဒုတ် စွတ် စွတ်” “အိုး အင့် အင့် ဟင့် အင့် အီး… ဖြေး ဖြေး အင့်ဟင်း အောင့်တယ်”။ ဒေါ်တင့်ထွေး အောင်အောင်၏ ရှည်လျာကြီးထွားသော လီးတချောင်းလုံး မိမိစောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို ဝင်ထွက်ပါများတော့ အီစိမ့်သွားအောင်ပင် အရသာတွေ့လာသည်။ အောင်အောင်၏ခါးကို လှမ်းဖက်တွယ်လိုက်ပြီး ဆောင့်သည့်အရှိန်နှင့် အံကျဖြစ်အောင် အောက်မှ ဖင်ကြီးကို ကော့မြှောက် ပင့်တင်ပေးလိုက်သည်။ လီးကြီး ပြန်အချွတ်မှာ ဖင်ကြောကိုရှုံ့လိုက်ပြီး ခါးကိုကော့၍ လီးတန်ကြီးကို ညှစ်ဆွဲချပေးလိုက်သည်။ အောင်အောင်မှာ ဒေါ်တင့်ထွေး အပေးကောင်းမှုကြောင့် တခါမျှ မခံစားဘူးသေးသော အတွေ့အကြုံကို ခံစားရပြန်သည်မို့ ဒေါ်တင့်ထွေး၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲ၍ တအားကုန် ဖိဆောင့်နေပြန်သည်။ “စွိ ဒုတ် စွတ် စွတ် စွိ” “အင့် ဟင်း ဟင်း အို အီး ကျွတ် ကျွတ်” ဒေါ်တင့်ထွေး၏ နှုတ်ဖျားမှ အံကြိတ်၍ ငြီးငြူသံ ထွက်ပါ်လာသည်။ အောင်အောင်လည်း ဆက်မဆောင့်တော့ပဲ သူမ၏မျက်နှာကို ခေါင်းမော့ကြည့်ရင်း “နာလို့လားဟင် ဒေါ်လေး” “အခုမှ တောင်းပန်မနေနဲ့ လုပ်မှာဖြင့် မြန်မြန်သာလုပ် ဒီမှာဆန့်တငန့်ငန့်ဖြစ်နေပြီ” “အော် ဟုတ်လား ကဲ ဒီလိုဆို” အောင်အောင် ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် လှေကြီးထိုး လိုးနေရာမှ သူ၏ဒူးနှစ်ဖက်ကို ထောက်ပြီး သူမ၏ပေါင်ကြီးများကို ဆွဲထောင်လိုက်သည်။ အောင်အောင် ဒေါ်တင့်ထွေး၏ခါးကို မကိုင်ပဲ ကြီးမားဖေါင်းကား ပြည့်ဖြိုးလှသည့် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး ဖိဖိဆောင့်ချပြီး လိုးတော့သည်။ “ဗြစ် ဗြုတ် စွတ် စွတ် စွိ” “အင့် အင့် အိုး ဖြေးဖြးဆောင့်ပါဟဲ့ အောင်အောင်”ပြောလည်း မရတော့။ အောင်အောင် ဒလကြမ်း ဆောင့်ပါလေပြီ။ မိုးသံလေသံများနှင့်အပြိုင် အခန်းလေးထဲမှာ အသံများဆူညံနေသည်။ အခန်းတွင်း နှစ်ပေမီးချောင်းရဲ့ အလင်းရောင်အောက်မှာ လူသားနှစ်ဦး ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် အမှောင်တကာ့ အမှောင်ဆုံး ကာမအမှောင်ကြီး ကျနေသည်။ တူတော်မောင်၏ လီးတချောင်းလုံး မိမိ၏စောက်ခါင်းထဲသို့ ပူနွးမာကြောစွာ သွက်သွက်လက်လက်ကြီး ဝင်ထွက်နေမှုကြောင့် အကြောများ တဖျင်းဖျင်းထအောင် ကောင်းမွန် အီဆိမ့်လွန်းလှသည်။

သူမလည်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မိုးပေါ်ထောင်ပြီး အောင်အောင်ရဲ့ခါးကို ညှပ်ယူဆွဲဖိ၍ အောက်မှဖင်ကြီးကို အားရပါးရ ကော့မြှောက်ပေးသလို လီးကိုလည်း မိမိ၏စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားများဖြင့် အားပါးတရ ညှစ်ဆွဲနေလိုက်သည်။ အောင်အောင် ဒေါ်လေး၏ ပေါင်ကြီးများကို ပင့်မြှောက်လိုက်သည်။ ဒူးထောက်လိုးနေရာမှ ဝမ်းလျားမှောက်ခါ ကုတင်ဘောင်ကို ခြေကန်လိုက်သည်။ ပြည့်ဖြိုး ကြီးမားလှတဲ့ သူမ၏ပေါင်တွေကို ပုခုံးနှစ်ဖက်ဖြင့် ဖိတွန်းချလိုက်သည်။ သူမ၏ဒူးနှစ်ဖက်သည် နို့ကြီးများပေါ်သို့ ပိကျသွားကာ ဖင်ကြီးမှာလည်း မြှောက်ကြွလာ၏။ အောင်အောင်သည် သူမ၏ ဖင်အုံကြီးများကို လက်ပြန် ကိုင်တွယ်ဖျစ်ညှစ်ရင်း ဆတ်ကနဲ ဖိဆောင့်လိုက်သည်။ “စွိ စွတ် ဒုတ် အင့် အိုး စွိ စွတ် အင့် ဟင့် အား ရှီး ဟင်း” ဒေါ်တင့်ထွေးတစ်ယောက် သွားပြီ။ သဘာရင့်နေတဲသူမ မျက်ဖြူဆိုက်လေပြီ။ အောင်အောင်၏ ပညာသားပါပါ လီးကိုနှဲ့နှဲ့ပြီး စကောဝိုင်းသလို ဖိသိပ်လိုးဆောင့်လိုးချက်များကြောင့် ဒေါ်တင့်ထွေး ဖျတ်ဖျတ်လူးနေလေပြီ။ “အား အင့် ကောင်း ကောင်း ကောင်းလှချည်လား… အောင်‌အောင် အင့် ဆောင့် ဆောင့် အိုး” “စွတ် စွတ် ဒုတ် ဒုတ်” လီးဒစ်ခေါင်းက သူမ၏သားအိမ်ထိပ်ကို ထောက်မိလိုက်ပြန်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး ကျင်ကနဲဖြစ်သွားပြီး အကြောပေါင်းတစ်ထောင် အီစိမ့်သွားကြသည်။ ရပ်ကွက်ထဲက ကာလသားခေါင်း၏ သင်းပြမှုများက ယခုအချိန်မှာ အသုံးဝင်လှသည်။ ဆရာကောင်းတပည့် ပန်းကောင်းပန်သလို သွန်သင်ညွှန်ကြားသည့် ဆရာသမား၏စကားကို တသွေမတိမ်း လိုက်ပါလုပ်ဆောင်ချက်များသည် အောင်အောင်အဖို့ ထူးခြားကောင်းမွန် အီစိမ့်သောကာမအရသာကို ခံစားရပြီမို့ အားရကျေနပ်စွာ ပညာကုန် သုံးနေလိုက်ပြန်သည်။ ဆောင့်လိုးနေရင်းမှ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဒေါ်တင့်ထွေး၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်း ထူထူကြီးနှစ်ဖက်ကို တဖက်တချက် ဆွဲဖြဲဟလျှက် လီးဝင်တိုင်း ငုပ်ချီပေါ်ချီဖြစ်နေသည့် စောက်စေ့ကြီးကို လက်မဖြင့် ဖိချေပွတ်သပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ဒေါ်တင့်ထွေး ဖင်ကြီးရမ်းခါသွားပြီး ခေါင်းထောင်ထ၍ အောင်အောင်၏ဂုတ်ကို မမှီမကမ်း လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ တဖန် မိမိ၏ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖင်ကို အတတ်နိုင်ဆုံး ပင့်မြှောက်ရင်း လီးကြီးကို ညှစ်ဆွဲနေပြန်သလို နှုတ်ဖျားမှလည်း “အိုး အင့် ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာ… အင့် ဟင့် ဆောင့်” “စွိ ဒုတ်” “အမေ့… ဟီး.. အောင်အောင်” “ဒုတ် ဒုတ် စွပ်“ “အားယား ပြီး ပြီးတော့မယ် ဆောင့် ဆောင့်…အမလေး…ပြီး…ပြီး…အားးး” ဒေါ်တင့်ထွေး ကယောင်ကတမ်း ရေရွတ်မြည်တမ်းရင်း လှုပ်ရှားမှုများ ငြိမ်သက်သွားလေတော့သည်။

အောင်အောင် ဒေါ်တင့်ထွေးတစ်ယာက် ကာမအထွတ်အထိပ်ကို ရောက်ရှိသွားပြီကို သိလိုက်သည်နှင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဖြဲကိုင်နေရာမှ လက်နှစ်ဖက် လွတ်လိုက်သည်။ တစ်တီတူးထောင်နေတဲ့ ခြေထောက်နှစ်ခြောင်းမှ တစ်ချောင်းကို ဆွဲချလိုက်ပြီး တပေါင်ကျော် ပုခုံးထမ်းပုံစံဖြင့် ကုန်းလျှက် အသားကုန်ဆောင့်လိုက်သည်။ “အင့် အင့် စွိ စွတ် စွတ် ဒုတ် ဒုတ် စွိ “ အောင်အောင့်တကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားအောင် ကောင်းလာပြီး သုတ်ကိုမထိန်းတော့ပဲ မှီထားသောပေါင်တဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖက်တွယ်ရင်း သုတ်ရည်များကို သူမ၏စောက်ခေါင်းအတွင်း ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်လေတော့၏။ အခန်းတွင်းမှာ ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ်သွားပြီး အပြင်မှာက မိုးမစဲသေး။ သက်ပြင်းများ ပြိုင်တူချလိုက်မိကြသည်။ ချွေးလေးစို့နေသည့် အောင်အောင်၏နဖူးကို ပွတ်သပ်ရင်း ခေါင်းမှဆံပင်များကို လက်များဖြင့် ခပ်ဖွဖွ ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ “မောသွားသလား အောင်အောင်” “အင်း နဲနဲမောတယ် ဒေါ်လေး” “အမယ် ဒီလောက် ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်လိုးပြီးတာတောင် ငါ့ကို ဒေါ်လေး ခေါ်နေရသေးတယ်” “ဒေါ်လေးလို့မခေါ်ရင် ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ” “မမကြီးလို့ ခေါ်ပေါ့ အောင်အောင်ရဲ့” “မမကြီး” “အင် မောင်လေး” တဏှာရဲ့စေရာ သွားနေကြတဲ့ လူတွေအဖို့ အသက်အရွယ် သွေးသားတော်စပ်မှု လူမှုဓမ္မသတ်တွေ ဘေးချိတ်ပစ်လိုက်ကြသည်။ ဦးလေးနဲ့စပ်မှ အဒေါ်တော်ရပေမဲ့ ဆွေရင်းမျိုးရင်းပင် လူမှုနယ်ပယ်မှာ အထိအတွေ့နောက် ကောက်ကောက်ပါအာင် လိုက်မိကြရင်းဖြင့် လူမှုရေး ဖေါက်ပြန်မှု ဒုနဲ့ဒေး များနေပြီ။ ပတ်ဝန်းကျင် တစိမ်းတရံစာ မသိအောင် ကျိတ်ပုံးခုတ်၍ ပြဿနာကို ဖြေးရှင်းနေကြရသည်မှာလည်း မနဲမနော။ အောင့်အောင့်အသက်ကို တွက်ကြည့်ပါက ၁၈နှစ် မပြည့်သေးပေ။ ပတ်ဝန်းကျင် အသိုင်းအဝိုင်းနယ်ပယ်မှ ဆရာ့ဆရာတွေရဲ့ သွန်သင်မှု မြှောက်ပင့်မှုတွေကတဆင့် စိတ်ကူးယဉ်နယ်ပယ်ကနေ လက်တွေ့ဘဝကို စမ်းသပ်မိရပြန်သည်။ ဒေါ်တင့်ထွေးအသက် ၄၅ နှစ်ဆိုပေမယ့် ပြည့်ပြည်ဖြိုးဖြိုး ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း သွေးသားဆူဖြိုးတုန်း။ ထို့ကြောင့် ကြောင်ခံတွင်းပျက်နှင့် ဇရက်တောင်ပံကျိုး တွေ့ကြပြီး သူမကလည်း တဏှာရမက် ကြီးလွန်းသူဆိုပြန်တော့ ဖြစ်ကြတာ မဆန်းပေ။ အောင်အောင် သူမ၏ဘေးမှာ လဲလျောင်းအနားယူရင်း သူမ၏ ပြည့်ဖြိုးဖေါင်းကားနေတဲ့ နို့အုံကြီးကို အားရပါးရ နှယ်ဖတ်ဆုပ်ချေနေပြန်သည်။ ဒူးတဖက်ကလည်း အငြိမ်မနေပါ။ ဒေါ်တင့်ထွေး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ် ခွတင်ရင်း ဒူးဖျားဖြင် သူမ၏ဆီးခုံပေါ်ကို ပွတ်သပ်နေပြန်သည်။ အောင်အောင်၏ အပွတ်အသပ်များကြောင့် ဒေါ်တင့်ထွေး နှာမှုတ်သံ ပြင်းလာသလို နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း လှုပ်ရှားနေပြန်သည်။

အောင်အောင်၏ ပညာသားပါပါ နှိုးဆွပေးမှုများကြောင့် ငြိမ်သက်နေတဲ့ ခံချင်စိတ်တွေ တဖြည်းတဖြည်း ကြွတက်လာပြန်၏။ “အိုး အင့် ယားတယ် အောင်ရဲ့” အသက်အရွယ်နှင့်မလိုက် ညုတုတုအသံက သူမ၏နှုတ်ဖျားမှ ပေါ်ထွက်လာသည်။ မမှီမကန်းနှင့် အောင်အောင်၏ ပျော့ခွေနေတဲ့ လီးကြီးကို လှမ်းဆွဲဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ အရည်များဖြင့် စွတ်စိုနေသဖြင့် လက်ထဲမှ ချော်ထွက်နေသည်။ ပက်လက်စင်းစင်းကြီး အိပ်နေရာမှ လူလဲထထိုင်ပြီး ထမီဖြင့် အောင်အောင်၏လီးမှ ပေကျံနေသော အရည်ချွဲချွဲတွေကို တယုတယ သုတ်ပေးလိုက်သည်။ ကျေနပ်အောင် သုတ်သင်ပြီး ထမီကို ခြေရင်းကို လှမ်းပစ်လိုက်သည်။ လက်များက အောင်အောင်၏ ပျော့ခွေနေတဲ့လီးကို ဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်သည်။ ဒေါ်တင့်ထွေး၏ ညင်သာသော အထိအတွေ့ အပွတ်အသပ်များကြောင့် ပျော့ခွေနေသော အောင်အောင့်လီးကြီးမှာ သူမ၏လက်ထဲမှာ တစတစ မာန်ထလာသည်။ အကြောများ အပြိုင်းအပြိုင်းထကာ ဖုထစ်မာကျစ်နေသည့် လီးကြီးမှာ ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ထားသော လက်နှစ်ဖက်စာထက်ပို၍ ဒစ်ဖျားကြီးမှာ ပိုလျှံနေပြန်ရာ “အိုး ကြည့်စမ်း လူသာငယ်တယ် လီးကဖြင့် သူ့ဦးလေးလီးကြီးအတိုင်းပဲ မာထန်ကြီးထွားလှချည်လား” “ကြီးတော့ မကြိုက်ဘူးလား ဒေါ်လေးအဲ မမကြီး” “မမတို့က ကြီးလေကြိုက်လေပေါ့ဟဲ့… အဲ ဒီတခါ နင်ကအောက်ကနေ ငါအပေါ်က တက်လုပ်မယ်” “မမ သဘောလေ” ဒေါ်တင့်ထွေးတစ်ယောက် တဏှာ၏စေရာနောက်သို့ တကောက်ကောက် လိုက်တော့သည်။ ကြည့် မိမိ၏ တူသားပါလားဆိုတဲ့ အသိ မရှိတော့။ မွတ်သိပ်တဲ့ ဆန္ဒများကြောင့် မတ်ထောင်နေတဲ့ လီးကြီးပေါ် ကျော်ခွ၍ မိမိ၏စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ထောက်ပြီး ဖြေးဖြေးလေး ဖိချလိုက်သည်။ “ပြွတ် ပတစ်… စွိ စွတ်…. အာ့ အင့် အာ… နင့်ဟာက စောစောကထက်တောင် ပိုထွားလာတယ်ထင်တယ် ငါ့အဖုတ်ထဲ ပြည့်နေတာပဲ ဟင့်…. အင်း စွိ စွိ ဒုတ် အိ” တကြိမ်နဲ့တကြိမ် မာထန်ကြီးတုတ်လာတဲ့ လီးကြီးကြောင့် ဒေါ်တင့်ထွေး အကြိုက်တွေ့လာရပြန်လေ၏။ ဖင်ကို ကြွလိုက်သည့်အခါမှာ ပြဲလန်နေသည့် သူမ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများက လုံးပတ်ထွားထွားလီးတံကြီးကို ညှင်းဆွဲ၍ ယူသွားစေရန်အတွက် ပညာကုန်သုံးရင်း အထိုင်အထကို ခပ်သွက်သွက်ကလေးလုပ်ကာ လိုးလိုက်ပြန်သည်။

“စွိ စွတ် အင့် အင့် အီး ရှီး အင့် အင်း” ဒေါ်တင့်ထွေး၏ဖင်ကြီးကို အောက်မှလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မနိုင်မနင်း ပင့်တင်ရင်း အောင်အောင် ဖင်ကိုကော့မြှောက် ညှောင့်လိုးလိုက်ရာ လီးထိပ်က သူမ၏သားအိမ်ထဲသို့ နစ်ဝင်သွားသဖြင့် ဒေါ်တင့်ထွေးခမျာ အသဲများအူများ ပြုတ်ထွက်သွားမလား ထင်မှတ်ရလောက်အောင် ကောင်းလွန်ကာ “အ အင့် အင့် အမလး ရှီး ကျွတ် ကျွတ် ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ ပင့် ပင့်… နာနာပင့်ပြီး… နာနာဆောင့်စမ်းပါ မမ အပေါ်က စိတ်ရှိလက်ရှိ ဖိချမယ်…. အား အား အီး ဟုတ် ဟုတ်ပြီ အား” နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်ခု စုချွန်၍ တရှီးရှီးနဲ့ ငြုတ်သီးစပ်သလို အသံများထွက်အောင် ငြီးငြူရင်း မျက်လုံးကိုပိတ်၍ ခေါင်းလေးမော့ကာ ဖင်ကြီးကို ကြွလိုက် ဗြိကနဲ နေအောင်ဖိချလိုက်နဲ့ စည်းချက်ညီညီ ဖိဆောင့်နေတော့၏။ ဒေါ်တင့်ထွေး ဗိုက်သားကိုရှုံ့ ဖင်ကိုကြုံ့ကာ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို စုလိုက် ဖြဲလိုက် ဖြစ်အောင်လုပ်၍ အောင်အောင်၏လီးကြီးကို ညှစ်ဆွဲစုပ်ယူရင်းမှ “တအား ကောင်း ကောင်းလာပြန်ပြီ… ကောင်း ကောင်း… အင့် အင့်… စွိစွိ စွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ်” သူမ၏ စောက်ခေါင်းတလျှောက် ကျင်ကနဲဖြစ်သွားကာ စောက်ရေများ ဒလဟော ပန်းထွက်မိလိုက်ရသည်အထိ အီဆိမ့်အောင် ကောင်းသွားရသည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ အရည်များလျှံကျပြီး အောင်အောင်၏ဆီးခုံပေါ်  ရွှဲနစ်သွားရပြန်၏။ “ကောင်းလိုက်တာ အောင်အောင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ” ပါးစပ်မှ အဆက်မပြတ်ပြောဆိုရင်းမှ လေးငါးချက် ဖိထိုင်ချလိုက်ပီး အောင်အောင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ တအိအိ လဲပြိုကျသွားရတော့၏။ အောင်‌အောင်မှာ ဆန့်တငန့်ငန့်ဖြင့် မပြီးသေးပေ။ ထို့ကြောင့် လေးလံလှသော ဒေါ်တင့်ထွေး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်လိုက်ရင်း ဆွဲလှဲချလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ ပုံ့ပုံ့ကြီး ငြိမ်သက်နေတဲ့ ဒေါ်တင့်ထွေးရဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးကို ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ်ဖြစ်အောင် ခြေနှစ်ချောင်းမှ ကိုင်ဆွဲ၍ ပြုလုပ်လိုက်သည်။ ဒေါ်တင့်ထွေး၏ ခြေနှစ်ချောင်း ကုတင်အောက်သို့ တွဲလဲကျသွား၏။ သူမ၏ လုံးကျစ် ပြည့်တင်းလှတဲ့ ခြေသလုံးသား နှစ်ဖက်မှနေ၍ ခြေနှစ်ချောင်းကို ပင့်မြှောက်လိုက်ပြန်သည်။ ဒေါ်တင့်ထွေး ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ်အနေအထားဖြင့် ခြေနှစ်ချောင်းကို ကား၍ ကုတင်စွန်းတွင် ပြန်ထောက်ထားလျှက်ရှိနေပြန်သည်။  အစွမ်းကုန်ဖြဲကားထားတဲ့ ပေါင်ခြံကြားမှာတော့ စောက်ရည်များဖြင့် ပြောက်လက်နေသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ပြဲလန်နေ၏။

ကုတင်အာက်မှ အောင်အာင်သည် သူမ၏ခြေနှစ်ချောင်းကြားမှနေ၍ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဖေါင်းအိကြီးမားလွန်းလှတဲ့ သူမ၏နို့ကြီးများကို ခပ်နာနာလေး ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်လိုက်သလို လက်ညိုးတစ်ဆစ်စာလောက်ရှိသည့် နို့သီးခေါင်း ညိုညိုကြီးတွေကိုလည်း လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ဖိချေပစ်လိုက်၏။ “အဟင်း ဟင် အီး အောင်အောင်ရယ် လုပ်မှာဖြင့် လုပ်စမ်းပါ ဒီလိုလုပ်နေတာ အနေခက်လွန်းလို့” ကုတင်စွန်းမှ အိထွားအိစက်နေတဲ့ တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက် ယမ်းခါနေရင်းမှ မနေနိုင် မထိုင်နိုင်အောင် ဖြစ် နေရရှာပြန်သည်။ အောင်အောင် လီးကိုအရင်းမှကိုင်၍ သူမ၏စောက်ခေါင်းဝတွင် မွေနှောက်လိုက်ပြန်ရာ ပို၍အနေခက်ရပြန်သည်မို့ ခေါင်းကြီးကို ရမ်းခါလိုက်ရပြန်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ခါးကို စုံကိုင်ဆွဲကာ ခါးကိုနွဲ့၍ ဖိသိပ်လိုက်သည်။ “စွိ ဒုတ် စွတ် ဒုတ်” “ဟင်း အိုး ဟင်းဟင်း” လီးကြီးတချောင်းလုံး သူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲ နစ်ဝင်သွားသည်။ ဒေါ်တင့်ထွေး သူမ၏ဖင်ကြီးကို အတတ်နိုင်ဆုံး ရမ်းခါပြီး အလိုက်သင့် ခါးလေးကို မသိမသာလေး ကော့ကော့ပေး လိုက်ပြန်တော့ အောင်အောင် အကြိုက်တွေ့သွားပြန်သည်။ ခါးကို ကိုင်ဆွဲထားသည့် လက်နှစ်ဖက်စလုံး နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီး လှမ်းဆွဲပြီး အောင်အောင် ဖိဆောင့်လိုးနေပြန်သည်။ “ဒုတ် စွတ် ဒုတ် ကျွိ ကျွိ စွိ” “ဟင့်ဟင့် အိုး အင်း အောင်အောင် ဆောင့်” ကုတင်တစ်ခုလုံး ယမ်းခါနေ၏။ ခါးလေးကိုကော့ ဖင်ကိုကြွလိုက်ပြီး အောင်အောင်၏ လီးကြီးကို ညှစ်ဆွဲလိုက်ပြန်သည်။ ကုတင်စွန်းတွင် ထောက်ထားသော ခြေနှစ်ချောင်းမှာလည်း အောင်အောင်ခါးကို ဆွဲဖိချလိုက်သလို မိမိကလည်း ကော့၍ကော့၍ အလိုးခံလိုက်မိ၏။ “ပြွတ် ပြွတ် စွတ် စွတ် ဖတ် ဖတ်” အောင်အောင် ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ တအားဆုတ်ကာ အားနှင့် တရစပ် ဆောင့်နေပြန်ရာ ဒေါ်တင့်ထွေး၏ ဖင်တုံကြီးများ ကုတင်စွန်မှာ ပိပြားချပ်သွားရလေသည်။ “ဗြွတ် စွိ စွိ ဒုတ် ကျွိ စွတ် ဖတ်” “အား အင့် ကောင်းလာပြီ… မောင်… မောင်လေး ဆောင့်ဆောင့်” နှစ်ယောက်စလုံး ကာမ၏အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်လာကြပြီဖြစ်သဖြင့် အသက်ရှူသံများ ပြင်းထန်ကာ ဒေါ်တင့်ထွေးမှာ မျက်တောင်လေးများ မှေးစင်းသွားသည်။ ခြေနှစ်ချောင်းမှာလည်း ကုတင်အောက်သို့ တွဲလဲကြီး ကျသွားရပြန်လေသည်။ အောင်အောင်မှာလည်း အရွယ်နှင့်မမျှ ကြီးထွားလှတဲ့လီးကြီး တဆုံးမြုပ်အောင် အားကုန် ပစ်ကြုံးလိုက်ရင်း ”အား…ကျနော် ပြီး…ပြီးတော့မယ်…အင့် အင့်..ရော့ကွာ..အားးး” ဒေါ်တင်ထွေး၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး မောဟိုက်ကာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး တင်းကျပ်စွာ ဖက်တွယ်ရင်း ငြိမ်သက်သွားကြလေတော့သည်။….ပြီး

Zawgyi

ဒီေန႔ ေအာင္ေအာင္ ကင္းမေစာင္ျဖစ္။ မမေဌးႏွင့္ဦးေလးတို႔ႏွစ္ဦး စစ္ကိုင္းဘက္က ေဆြမ်ိဳးတေယာက္ဆုံးလို႔ သားအဖႏွစ္ေယာက္ သတင္းေမးရင္း ညအိပ္ၾကမွာမို႔ အိမ္မွာက ဦးေလးမိန္းမ ေဒၚတင့္ေထြးႏွင့္ မိမိသာရွိေနသည္။ အိမ္ေစာင့္ရင္း သင္ခန္းစာမ်ားကို ထမင္းစားၿပီးကတည္းက ၾကည့္ေနလိုက္သည္မွာ ည၉နာရီပင္ ရွိေလၿပီ။ မိုးဦးက်ရာသီမို႔ ပတ္ဝန္းက်င္တခုလုံး မိုးေတြအုံ႔ၿပီး ေလေတြလာေနသည္။ ေအာင္ေအာင္က အခန္းထဲမွ ေျပးထြက္လာၿပီး အိမ္ေရွ႕မွ သိမ္းစရာရွိသည္မ်ားကို အေဒၚျဖစ္သူကို ကူညီ၍ သိမ္းဆည္းေပးေနသည္။ “ဟဲ့ေအာင္ေအာင္ အိမ္အေပၚထပ္က တံခါးေတြကို တက္ပိတ္လိုက္အုံး” “ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေလး” ေအာင္ေအာင္ အေပၚထပ္သို႔ အေျပးအလႊား တက္သြားသည္။ ေအာင္ေအာင္၏အေဒၚ ေဒၚတင့္ေထြးလည္း အိမ္ေရွ႕တံခါးမႀကီးကို ပိတ္ၿပီး အိမ္အေပၚထပ္သို႔ တက္သြားျပန္သည္။ မိမိတို႔အိမ္ခန္းတြင္းဝင္ၿပီး ေခါင္းရင္းတံခါးကို ဆြဲပိတ္လိုက္သည္။ အျပင္မွာ ေလတိုက္ေနသည္မွာ ဝုန္ဒိုင္းႀကဲေနသည္။ အိမ္မွာလည္း ရိမ္းထိုးလႈပ္ခါေနသည္ဟု ေဒၚတင့္ေထြး ျမင္မိလိုက္သည္။ ဒီၾကားထဲ လွ်ပ္စစ္မီးက ျပတ္သြားသျဖင့္ ေမွာင္နဲ႔မဲမဲ စမ္းတဝါးရွိလြန္း၏၊ “ဝုန္း ဂ်ိန္း ဒလိန္း” “အမေလး.. အား ေအာင္ေအာင္” “ဗ်ာ ေဒၚေလး လာၿပီ လာၿပီ” ေဒၚတင့္ေထြး၏ အလန႔္တၾကား ေအာ္ဟစ္ေခၚသံေၾကာင့္ ေအာင္ေအာင္ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးကိုင္ၿပီး တက္လာသည္။ “ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေဒၚေလး” “ငါ မိုးခ်ိန္းတာကို ေၾကာက္တတ္မွန္းသိရက္နဲ႔ ေမးမွေမးတတ္ပေလ”။ ေဒၚတင့္ေထြးမွာ အသက္(၄၅)ႏွစ္ခန႔္သာရွိၿပီး အသားညိဳညိဳ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း က်န္းမာသန္စြမ္းသူ တစ္ဦးျဖစ္ေပမယ့္ မိန္းမတို႔သဘာဝ ေၾကာက္စရာမရွိ ရွာႀကံေၾကာက္တဲ့အတိုင္း ေဒၚတင့္ေထြးမွာ ငယ္စဥ္ကတည္းက အခုအခ်ိန္ထိ မိုးခ်ိန္းလွ်င္ ေၾကာက္ဒူးတုန္ေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။ “ဂ်ိန္း ဒလိမ္း ဂ်ိန္း ခ်လြင္” “အား အမေလး အိုး” မိုးခ်ိန္းၿပီး ေလအေဆာင့္မွာ စားပြဲေပၚေထာင္ထားေသာ ၾကည့္မွန္လဲက်ၿပီး ကြဲသြားသံႏွင့္အတူ ေဒၚတင့္ေထြးတစ္ေယာက္ ငယ္သံပါအာင္ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ေအာင္ေအာင္ကို ေျပးဖက္လိုက္သည္။ ေအာင္ေအာင္မွာလဲ ဟာကနဲ လန႔္ေအာ္ၿပီး ေဒၚတင့္ေထြးကို ျပန္လည္ဖက္တြယ္ မိလိုက္ေလသည္။ “ဂ်ိန္း ဒလိန္း ဂ်ိန္း ဂ်ိန္း” “အိုး အေမ့” အဆက္မျပတ္ေသာ မိုးခ်ိန္းသံေၾကာင့္ ေဒၚတင့္ေထြးခမ်ာ ဒူးမ်ားတဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ေအာင္ေအာင္ကို တင္းၾကပ္စြာ ဖက္တြယ္လိုက္မိသည္။ ဒုကၡေရာက္ေနရသူက ေအာင္ေအာင္ ျဖစ္သည္။

ငယ္စဥ္ကတည္းက အတူေနခဲ့ေပမယ့္ ယခုလို ပူးပူးကပ္ကပ္ မေနဖူးသျဖင့္ အေနခက္ရသည္။ ေဒၚတင့္ေထြး၏ ေဖါင္းကားၿပီး အိထြားလွသည့္ ႏို႔ႀကီးမ်ားက မိမိရင္ဘတ္ကို ဖိကပ္ထားသျဖင့္လည္း ပို၍အေနခက္ေန၏၊ အျပင္မွာ မိုးက သည္းထန္စြာ ႐ြာေနသည္။ ကဆုန္လျပည္ခါနီးမို႔ ထင္ရဲ႕ ႐ြာၿပီဆိုေတာ့ ဒလေဟာ သြန္ခ်လိုက္သလို လွ်ပ္စီးတဝင္းဝင္း မိုးခ်ိန္းသံ တညံညံႏွင့္ ရွိေနသလို ေၾကာက္တတ္ေသာ ေဒၚတင့္ေထြးမွာလည္း ေအာင္ေအာင့္ရင္ခြင္ထဲသို႔ တိုးေခြ႕ဝင္ေရာက္ေန၏။ ေအာင္ေအာင္မွာ ေဒၚတင့္ေထြး၏ ရင္ႏွစ္မႊာျဖင့္ ပြတ္သပ္ခံေနရသည္မို႔ ေသြးမ်ားဆူေဝလာသည္။ မိမိေပါင္ၾကားက လီးႀကီးကလည္း တေျဖးေျဖး မာထန္လာသည္။ အသက္ရႉ ျမန္ဆန္လာသည္။ မရည္႐ြယ္ပဲနဲ႔ မိမိလက္မ်ားက ေဒၚတင့္ေထြး၏ ေက်ာျပင္ကို ပြတ္သပ္ေနမိသည္ကိုလည္း သတိထားမိလိုက္သည္။ ေဒၚတင့္ေထြးမွာလည္း ေၾကာက္႐ြံ႕စြာ အမွတ္မထင္ ဖက္တြယ္မိသျဖင့္ မိမိ၏ေပါင္တစ္ဖက္ကို ေအာင္ေအာင္၏လီးက လာေထာက္သည္ကို သတိမထားမိပဲ ပို၍တင္းၾကပ္ေအာင္ ဖက္တြယ္မိလိုက္ရျပန္သည္။ “ဂ်ိန္း ဂ်ိန္း ဒလိန္း” “အမေလး အိုး ေအာင္ေအာင္” ေၾကာက္လြန္းမက ေၾကာက္လာသျဖင့္ ေဒၚတင့္ေထြး ေအာင္ေအာင့္ကို တိုးဖက္လိုက္ရာ ေအာင္ေအာင္မွာ ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွန္၍ လွဲက်သြားသလို။ ေဒၚတင့္ေထြးမွာလည္း ေအာင္ေအာင့္ေပၚ ထပ္လွ်က္သား ပါသြားရသည္။ ေအာင္ေအာင္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့။ ဓာတ္မတူေသာ အဖိုအမအထိအေတြ႕ကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ျဖစ္သြားကာ ေဒၚတင့္ေထြးကို တဖက္သို႔ လွဲလိုက္ၿပီး အေပၚမွ ေမွာက္ခ်လိုက္သည္။ “ဂ်ိန္း ဒလိန္း ဒိန္း” “အိုး ေအာင္ေအာင္” ေဒၚတင့္ေထြးရဲ႕ ေၾကာက္လန႔္တၾကား ေရ႐ြတ္သံ တိတ္သြားသည္။ ေအာင္ေအာင္၏ သြက္လက္ျမန္ဆန္ေသာ လြဳပ္ရွားမႈမ်ားက ေဒၚတင့္ေထြး၏ အသံမ်ားကို တိတ္သြားေစေလသည္။ ေအာင္ေအာင္ အက်ႌၾကယ္သီးကို ျဖဳတ္မေနေတာ့ပဲ ဆြဲၿဖဲလိုက္သည္။ ေက်ာေနာက္မွ ‌ေဘာ္လီခ်ိတ္ကိုလည္း လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲလိုက္ေတာ့ ျဖဳတ္ကနဲ ျပဳတ္သြားသလို အဝတ္ေတြ ေဘးတဖက္ဆီသို႔ လွန္က်သြားသျဖင့္ ျပည့္ၿဖိဳး ေဖါင္းကားေနေသာ သူမ၏ႏို႔ႀကီးမ်ား ဟင္းလင္းပြင့္ကာ ေပၚလာေလ၏။ “ဂ်ိန္း ဂ်ိန္း ဒလိန္း လိန္း” “အမေလး ေလး အိုး ေအာင္ေအာင္” ကြက္တိအံကိုက္ပင္။ ဟင္းလင္းပြင့္သြားတဲ့ ႏို႔ေတြကို ေအာင္ေအာင္ ငုံခဲၿပီးအစို႔ မိုးခ်ိန္းသံကလည္း ျပင္းထန္စြာ ခ်ိန္းလိုက္ေတာ့ ေဒၚတင့္ေထြး ေအာင္ေအာင့္ဂုတ္ကို ဆြဲႏွိမ္မိလိုက္သည္။

အထိအေတြ႕က သူမတကိုယ္လုံး ၾကက္သီးတဖ်န္းဖ်န္း ထသြားေအာင္ကို ေကာင္းလြန္းလွသည္မို႔ ေအာင္ေအာင့္ကို တြန္းဖယ္ပစ္ရမည္လား ဖက္တြယ္ထားရမည္လား မေဝခြဲတတ္ေတာ့ပဲ အသိစိတ္တို႔ ေဝဝါးကုန္သည္။ တရွိန္းရွိန္းတက္လာေသာ ကာမဆႏၵေၾကာင့္ ေဒၚတင့္ေထြးတကိုယ္လုံး တုန္ခတ္လႈပ္ရွားေန၏။ ေအာင္ေအာင္သည္ ကပိုက႐ို ရစ္ပတ္ထားေသာ ေဒၚတင့္ေထြး၏ ထမီအထက္ဆင္စကို ဆြဲျဖဳတ္ျပစ္လိုက္သည္၊ မဲနက္ေကာက္ေကြးေနေသာ ေစာက္ေမြးႀကီးမ်ား ၿခံရံလွ်က္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ႀကီးမားေဖါင္းႂကြလွ်က္ ေပၚထြက္လာသည္။ ေအာင္ေအာင္က ဒူးဆစ္အထိ ထမီကို တြန္းခ်လိုက္ၿပီး ကြင္းလုံးကြၽတ္သြားေစရန္ က်န္ေနေသာအပိုင္းကို ေျခေထာက္ျဖင့္ တြန္းခ်လိုက္သည္။ လက္တစ္ဖက္က ေဒၚတင့္ေထြး၏ ႏို႔ႀကီးမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ျဖစ္ညႇစ္လိုက္သည္။ ‌ေၾကာက္လန႔္တၾကား ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ ေဒၚတင့္ေထြး၏ ႏႈတ္ခမ္းထူထူႀကီးမ်ားကို မိမိပါးစပ္ျဖင့္ ငုံခဲ၍ တအားကုန္ စုပ္ယူလိုက္သည္။ “ဂ်ိန္း ဂ်ိန္း ဒလိန္း” “အား အမေလး ဝူး ဖလူး ဝု” အပြတ္အသပ္ အနမ္းအရႈိက္မ်ားေၾကာင့္ ေဒၚတင့္ေထြး တကိုယ္လုံး ဆူေဝကုန္သည္။ ေၾကာက္လန႔္တာေတြ ေျပကုန္သလို ေအာင္ေအာင္၏ ေနာက္ေက်ာကို တင္းၾကပ္စြာ ဖက္တြယ္ပစ္လိုက္ျပန္သည္။ အဆိုးဆုံးက ေအာင္ေအာင္၏ ႀကီးမားသန္မာလွတဲ့ လီးႀကီးက သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးရဲ႕ အကြဲေၾကာင္းမွာ အလ်ားလိုက္ ပြတ္သပ္ထိုးဆြ လႈပ္ရွားေနမႈက ေစာက္ေခါင္းတြင္းမွ အရည္မ်ား ဒလေဟာ ထြက္က်လာေစသည္အထိပင္ ျဖစ္လို႔ ေဒၚတင့္ေထြး ေအာက္မွေန၍ ဖင္ႀကီးကို ယမ္းခါေနရေလေတာ့သည္။ ေအာင္ေအာင္ဆိုသည့္ ေအာင္ေအာင္ကလည္း ခ်က္ဆိုနားခြက္က မီးေတာက္သည့္ အေကာင္စားမို႔ ေဒၚတင့္ေထြး စိတ္ေတြႂကြထ ႐ြလာၿပီဆိုတာကို သိလိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖင္ႀကီးကို ယမ္းခါေနတဲ့ ေဒၚတင့္ေထြး၏ ေစာက္ေခါင္းဝကို မွန္းေထာက္ခ်ိန္ဆၿပီး ဖင္ကိုႂကြကာ ခါးကိုႏြဲ႕ၿပီး ဖိသိပ္ခ်လိုက္သည္။ “ပလြတ္ စြတ္ စြတ္ စြတ္” “အင့္” လြတ္ပေဟ့ဆိုကတည္းက ေအာင္ေအာင္တို႔ မနားတမ္း ဖိေဆာင့္ပါေလၿပီ။

ေဒၚတင့္ေထြးခမ်ာ ေအာင္ေအာင္၏လီးႀကီးက ႀကီးထြားရွည္လွ်ားလွသျဖင့္ လီးထိပ္က သားအိမ္ကို လာေထာက္ကာ ေအာင့္ကနဲ ေအာင့္ကနဲ ျဖစ္သြားရသျဖင့္ နာက်င္ခံခက္ ျဖစ္ေနရျပန္သည္။ ေအာင္ေအာင္ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ လိုးေဆာင့္ေနသည္မွာ ကုတင္တခုလုံး ရမ္းခါေနေတာ့၏။ အျပင္ဘက္မွာလည္း မိုးက သည္းထန္စြာ ႐ြာေနသည္။ “စြတ္ စြတ္ ဒုတ္ ဒုတ္ စြတ္ စြတ္” “အိုး အင့္ အင့္ ဟင့္ အင့္ အီး… ေျဖး ေျဖး အင့္ဟင္း ေအာင့္တယ္”။ ေဒၚတင့္ေထြး ေအာင္ေအာင္၏ ရွည္လ်ာႀကီးထြားေသာ လီးတေခ်ာင္းလုံး မိမိေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲကို ဝင္ထြက္ပါမ်ားေတာ့ အီစိမ့္သြားေအာင္ပင္ အရသာေတြ႕လာသည္။ ေအာင္ေအာင္၏ခါးကို လွမ္းဖက္တြယ္လိုက္ၿပီး ေဆာင့္သည့္အရွိန္ႏွင့္ အံက်ျဖစ္ေအာင္ ေအာက္မွ ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ေျမႇာက္ ပင့္တင္ေပးလိုက္သည္။ လီးႀကီး ျပန္အခြၽတ္မွာ ဖင္ေၾကာကိုရႈံ႕လိုက္ၿပီး ခါးကိုေကာ့၍ လီးတန္ႀကီးကို ညႇစ္ဆြဲခ်ေပးလိုက္သည္။ ေအာင္ေအာင္မွာ ေဒၚတင့္ေထြး အေပးေကာင္းမႈေၾကာင့္ တခါမွ် မခံစားဘူးေသးေသာ အေတြ႕အႀကဳံကို ခံစားရျပန္သည္မို႔ ေဒၚတင့္ေထြး၏ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲ၍ တအားကုန္ ဖိေဆာင့္ေနျပန္သည္။ “စြိ ဒုတ္ စြတ္ စြတ္ စြိ” “အင့္ ဟင္း ဟင္း အို အီး ကြၽတ္ ကြၽတ္” ေဒၚတင့္ေထြး၏ ႏႈတ္ဖ်ားမွ အံႀကိတ္၍ ၿငီးျငဴသံ ထြက္ပၚလာသည္။ ေအာင္ေအာင္လည္း ဆက္မေဆာင့္ေတာ့ပဲ သူမ၏မ်က္ႏွာကို ေခါင္းေမာ့ၾကည့္ရင္း “နာလို႔လားဟင္ ေဒၚေလး” “အခုမွ ေတာင္းပန္မေနနဲ႔ လုပ္မွာျဖင့္ ျမန္ျမန္သာလုပ္ ဒီမွာဆန႔္တငန႔္ငန႔္ျဖစ္ေနၿပီ” “ေအာ္ ဟုတ္လား ကဲ ဒီလိုဆို” ေအာင္ေအာင္ ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ေလွႀကီးထိုး လိုးေနရာမွ သူ၏ဒူးႏွစ္ဖက္ကို ေထာက္ၿပီး သူမ၏ေပါင္ႀကီးမ်ားကို ဆြဲေထာင္လိုက္သည္။ ေအာင္ေအာင္ ေဒၚတင့္ေထြး၏ခါးကို မကိုင္ပဲ ႀကီးမားေဖါင္းကား ျပည့္ၿဖိဳးလွသည့္ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆြဲကိုင္လိုက္ၿပီး ဖိဖိေဆာင့္ခ်ၿပီး လိုးေတာ့သည္။ “ျဗစ္ ျဗဳတ္ စြတ္ စြတ္ စြိ” “အင့္ အင့္ အိုး ေျဖးျဖးေဆာင့္ပါဟဲ့ ေအာင္ေအာင္”ေျပာလည္း မရေတာ့။ ေအာင္ေအာင္ ဒလၾကမ္း ေဆာင့္ပါေလၿပီ။ မိုးသံေလသံမ်ားႏွင့္အၿပိဳင္ အခန္းေလးထဲမွာ အသံမ်ားဆူညံေနသည္။ အခန္းတြင္း ႏွစ္ေပမီးေခ်ာင္းရဲ႕ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ လူသားႏွစ္ဦး ကိုယ္လုံးတီးျဖင့္ အေမွာင္တကာ့ အေမွာင္ဆုံး ကာမအေမွာင္ႀကီး က်ေနသည္။ တူေတာ္ေမာင္၏ လီးတေခ်ာင္းလုံး မိမိ၏ေစာက္ခါင္းထဲသို႔ ပူႏြးမာေၾကာစြာ သြက္သြက္လက္လက္ႀကီး ဝင္ထြက္ေနမႈေၾကာင့္ အေၾကာမ်ား တဖ်င္းဖ်င္းထေအာင္ ေကာင္းမြန္ အီဆိမ့္လြန္းလွသည္။

သူမလည္း ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို မိုးေပၚေထာင္ၿပီး ေအာင္ေအာင္ရဲ႕ခါးကို ညႇပ္ယူဆြဲဖိ၍ ေအာက္မွဖင္ႀကီးကို အားရပါးရ ေကာ့ေျမႇာက္ေပးသလို လီးကိုလည္း မိမိ၏ေစာက္ဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားျဖင့္ အားပါးတရ ညႇစ္ဆြဲေနလိုက္သည္။ ေအာင္ေအာင္ ေဒၚေလး၏ ေပါင္ႀကီးမ်ားကို ပင့္ေျမႇာက္လိုက္သည္။ ဒူးေထာက္လိုးေနရာမွ ဝမ္းလ်ားေမွာက္ခါ ကုတင္ေဘာင္ကို ေျခကန္လိုက္သည္။ ျပည့္ၿဖိဳး ႀကီးမားလွတဲ့ သူမ၏ေပါင္ေတြကို ပုခုံးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဖိတြန္းခ်လိုက္သည္။ သူမ၏ဒူးႏွစ္ဖက္သည္ ႏို႔ႀကီးမ်ားေပၚသို႔ ပိက်သြားကာ ဖင္ႀကီးမွာလည္း ေျမႇာက္ႂကြလာ၏။ ေအာင္ေအာင္သည္ သူမ၏ ဖင္အုံႀကီးမ်ားကို လက္ျပန္ ကိုင္တြယ္ဖ်စ္ညႇစ္ရင္း ဆတ္ကနဲ ဖိေဆာင့္လိုက္သည္။ “စြိ စြတ္ ဒုတ္ အင့္ အိုး စြိ စြတ္ အင့္ ဟင့္ အား ရွီး ဟင္း” ေဒၚတင့္ေထြးတစ္ေယာက္ သြားၿပီ။ သဘာရင့္ေနတဲသူမ မ်က္ျဖဴဆိုက္ေလၿပီ။ ေအာင္ေအာင္၏ ပညာသားပါပါ လီးကိုႏွဲ႔ႏွဲ႔ၿပီး စေကာဝိုင္းသလို ဖိသိပ္လိုးေဆာင့္လိုးခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ေဒၚတင့္ေထြး ဖ်တ္ဖ်တ္လူးေနေလၿပီ။ “အား အင့္ ေကာင္း ေကာင္း ေကာင္းလွခ်ည္လား… ေအာင္‌ေအာင္ အင့္ ေဆာင့္ ေဆာင့္ အိုး” “စြတ္ စြတ္ ဒုတ္ ဒုတ္” လီးဒစ္ေခါင္းက သူမ၏သားအိမ္ထိပ္ကို ေထာက္မိလိုက္ျပန္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံး က်င္ကနဲျဖစ္သြားၿပီး အေၾကာေပါင္းတစ္ေထာင္ အီစိမ့္သြားၾကသည္။ ရပ္ကြက္ထဲက ကာလသားေခါင္း၏ သင္းျပမႈမ်ားက ယခုအခ်ိန္မွာ အသုံးဝင္လွသည္။ ဆရာေကာင္းတပည့္ ပန္းေကာင္းပန္သလို သြန္သင္ၫႊန္ၾကားသည့္ ဆရာသမား၏စကားကို တေသြမတိမ္း လိုက္ပါလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားသည္ ေအာင္ေအာင္အဖို႔ ထူးျခားေကာင္းမြန္ အီစိမ့္ေသာကာမအရသာကို ခံစားရၿပီမို႔ အားရေက်နပ္စြာ ပညာကုန္ သုံးေနလိုက္ျပန္သည္။ ေဆာင့္လိုးေနရင္းမွ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေဒၚတင့္ေထြး၏ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္း ထူထူႀကီးႏွစ္ဖက္ကို တဖက္တခ်က္ ဆြဲၿဖဲဟလွ်က္ လီးဝင္တိုင္း ငုပ္ခ်ီေပၚခ်ီျဖစ္ေနသည့္ ေစာက္ေစ့ႀကီးကို လက္မျဖင့္ ဖိေခ်ပြတ္သပ္ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ေဒၚတင့္ေထြး ဖင္ႀကီးရမ္းခါသြားၿပီး ေခါင္းေထာင္ထ၍ ေအာင္ေအာင္၏ဂုတ္ကို မမွီမကမ္း လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။ တဖန္ မိမိ၏ေျခက်င္းဝတ္ႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဖင္ကို အတတ္ႏိုင္ဆုံး ပင့္ေျမႇာက္ရင္း လီးႀကီးကို ညႇစ္ဆြဲေနျပန္သလို ႏႈတ္ဖ်ားမွလည္း “အိုး အင့္ ေကာင္း..ေကာင္းလိုက္တာ… အင့္ ဟင့္ ေဆာင့္” “စြိ ဒုတ္” “အေမ့… ဟီး.. ေအာင္ေအာင္” “ဒုတ္ ဒုတ္ စြပ္“ “အားယား ၿပီး ၿပီးေတာ့မယ္ ေဆာင့္ ေဆာင့္…အမေလး…ၿပီး…ၿပီး…အားးး” ေဒၚတင့္ေထြး ကေယာင္ကတမ္း ေရ႐ြတ္ျမည္တမ္းရင္း လႈပ္ရွားမႈမ်ား ၿငိမ္သက္သြားေလေတာ့သည္။

ေအာင္ေအာင္ ေဒၚတင့္ေထြးတစ္ယာက္ ကာမအထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္ရွိသြားၿပီကို သိလိုက္သည္ႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ၿဖဲကိုင္ေနရာမွ လက္ႏွစ္ဖက္ လြတ္လိုက္သည္။ တစ္တီတူးေထာင္ေနတဲ့ ေျခေထာက္ႏွစ္ေျခာင္းမွ တစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲခ်လိုက္ၿပီး တေပါင္ေက်ာ္ ပုခုံးထမ္းပုံစံျဖင့္ ကုန္းလွ်က္ အသားကုန္ေဆာင့္လိုက္သည္။ “အင့္ အင့္ စြိ စြတ္ စြတ္ ဒုတ္ ဒုတ္ စြိ “ ေအာင္ေအာင့္တကိုယ္လုံး တုန္ခါသြားေအာင္ ေကာင္းလာၿပီး သုတ္ကိုမထိန္းေတာ့ပဲ မွီထားေသာေပါင္တဖက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဖက္တြယ္ရင္း သုတ္ရည္မ်ားကို သူမ၏ေစာက္ေခါင္းအတြင္း ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ေလေတာ့၏။ အခန္းတြင္းမွာ ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္သြားၿပီး အျပင္မွာက မိုးမစဲေသး။ သက္ျပင္းမ်ား ၿပိဳင္တူခ်လိုက္မိၾကသည္။ ေခြၽးေလးစို႔ေနသည့္ ေအာင္ေအာင္၏နဖူးကို ပြတ္သပ္ရင္း ေခါင္းမွဆံပင္မ်ားကို လက္မ်ားျဖင့္ ခပ္ဖြဖြ ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ “ေမာသြားသလား ေအာင္ေအာင္” “အင္း နဲနဲေမာတယ္ ေဒၚေလး” “အမယ္ ဒီေလာက္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္လိုးၿပီးတာေတာင္ ငါ့ကို ေဒၚေလး ေခၚေနရေသးတယ္” “ေဒၚေလးလို႔မေခၚရင္ ဘယ္လိုေခၚရမွာလဲ” “မမႀကီးလို႔ ေခၚေပါ့ ေအာင္ေအာင္ရဲ႕” “မမႀကီး” “အင္ ေမာင္ေလး” တဏွာရဲ႕ေစရာ သြားေနၾကတဲ့ လူေတြအဖို႔ အသက္အ႐ြယ္ ေသြးသားေတာ္စပ္မႈ လူမႈဓမၼသတ္ေတြ ေဘးခ်ိတ္ပစ္လိုက္ၾကသည္။ ဦးေလးနဲ႔စပ္မွ အေဒၚေတာ္ရေပမဲ့ ေဆြရင္းမ်ိဳးရင္းပင္ လူမႈနယ္ပယ္မွာ အထိအေတြ႕ေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါအာင္ လိုက္မိၾကရင္းျဖင့္ လူမႈေရး ေဖါက္ျပန္မႈ ဒုနဲ႔ေဒး မ်ားေနၿပီ။ ပတ္ဝန္းက်င္ တစိမ္းတရံစာ မသိေအာင္ က်ိတ္ပုံးခုတ္၍ ျပႆနာကို ေျဖးရွင္းေနၾကရသည္မွာလည္း မနဲမေနာ။ ေအာင့္ေအာင့္အသက္ကို တြက္ၾကည့္ပါက ၁၈ႏွစ္ မျပည့္ေသးေပ။ ပတ္ဝန္းက်င္ အသိုင္းအဝိုင္းနယ္ပယ္မွ ဆရာ့ဆရာေတြရဲ႕ သြန္သင္မႈ ေျမႇာက္ပင့္မႈေတြကတဆင့္ စိတ္ကူးယဥ္နယ္ပယ္ကေန လက္ေတြ႕ဘဝကို စမ္းသပ္မိရျပန္သည္။ ေဒၚတင့္ေထြးအသက္ ၄၅ ႏွစ္ဆိုေပမယ့္ ျပည့္ျပည္ၿဖိဳးၿဖိဳး ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ေသြးသားဆူၿဖိဳးတုန္း။ ထို႔ေၾကာင့္ ေၾကာင္ခံတြင္းပ်က္ႏွင့္ ဇရက္ေတာင္ပံက်ိဳး ေတြ႕ၾကၿပီး သူမကလည္း တဏွာရမက္ ႀကီးလြန္းသူဆိုျပန္ေတာ့ ျဖစ္ၾကတာ မဆန္းေပ။ ေအာင္ေအာင္ သူမ၏ေဘးမွာ လဲေလ်ာင္းအနားယူရင္း သူမ၏ ျပည့္ၿဖိဳးေဖါင္းကားေနတဲ့ ႏို႔အုံႀကီးကို အားရပါးရ ႏွယ္ဖတ္ဆုပ္ေခ်ေနျပန္သည္။ ဒူးတဖက္ကလည္း အၿငိမ္မေနပါ။ ေဒၚတင့္ေထြး၏ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ေပၚ ခြတင္ရင္း ဒူးဖ်ားျဖင္ သူမ၏ဆီးခုံေပၚကို ပြတ္သပ္ေနျပန္သည္။ ေအာင္ေအာင္၏ အပြတ္အသပ္မ်ားေၾကာင့္ ေဒၚတင့္ေထြး ႏွာမႈတ္သံ ျပင္းလာသလို ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးမွာလည္း လႈပ္ရွားေနျပန္သည္။

ေအာင္ေအာင္၏ ပညာသားပါပါ ႏႈိးဆြေပးမႈမ်ားေၾကာင့္ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ခံခ်င္စိတ္ေတြ တျဖည္းတျဖည္း ႂကြတက္လာျပန္၏။ “အိုး အင့္ ယားတယ္ ေအာင္ရဲ႕” အသက္အ႐ြယ္ႏွင့္မလိုက္ ညဳတုတုအသံက သူမ၏ႏႈတ္ဖ်ားမွ ေပၚထြက္လာသည္။ မမွီမကန္းႏွင့္ ေအာင္ေအာင္၏ ေပ်ာ့ေခြေနတဲ့ လီးႀကီးကို လွမ္းဆြဲဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ အရည္မ်ားျဖင့္ စြတ္စိုေနသျဖင့္ လက္ထဲမွ ေခ်ာ္ထြက္ေနသည္။ ပက္လက္စင္းစင္းႀကီး အိပ္ေနရာမွ လူလဲထထိုင္ၿပီး ထမီျဖင့္ ေအာင္ေအာင္၏လီးမွ ေပက်ံေနေသာ အရည္ခြၽဲခြၽဲေတြကို တယုတယ သုတ္ေပးလိုက္သည္။ ေက်နပ္ေအာင္ သုတ္သင္ၿပီး ထမီကို ေျခရင္းကို လွမ္းပစ္လိုက္သည္။ လက္မ်ားက ေအာင္ေအာင္၏ ေပ်ာ့ေခြေနတဲ့လီးကို ဖြဖြေလးဆုပ္ကိုင္ကာ ပြတ္သပ္ေပးေနျပန္သည္။ ေဒၚတင့္ေထြး၏ ညင္သာေသာ အထိအေတြ႕ အပြတ္အသပ္မ်ားေၾကာင့္ ေပ်ာ့ေခြေနေသာ ေအာင္ေအာင့္လီးႀကီးမွာ သူမ၏လက္ထဲမွာ တစတစ မာန္ထလာသည္။ အေၾကာမ်ား အၿပိဳင္းအၿပိဳင္းထကာ ဖုထစ္မာက်စ္ေနသည့္ လီးႀကီးမွာ ဖြဖြေလး ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ လက္ႏွစ္ဖက္စာထက္ပို၍ ဒစ္ဖ်ားႀကီးမွာ ပိုလွ်ံေနျပန္ရာ “အိုး ၾကည့္စမ္း လူသာငယ္တယ္ လီးကျဖင့္ သူ႔ဦးေလးလီးႀကီးအတိုင္းပဲ မာထန္ႀကီးထြားလွခ်ည္လား” “ႀကီးေတာ့ မႀကိဳက္ဘူးလား ေဒၚေလးအဲ မမႀကီး” “မမတို႔က ႀကီးေလႀကိဳက္ေလေပါ့ဟဲ့… အဲ ဒီတခါ နင္ကေအာက္ကေန ငါအေပၚက တက္လုပ္မယ္” “မမ သေဘာေလ” ေဒၚတင့္ေထြးတစ္ေယာက္ တဏွာ၏ေစရာေနာက္သို႔ တေကာက္ေကာက္ လိုက္ေတာ့သည္။ ၾကည့္ မိမိ၏ တူသားပါလားဆိုတဲ့ အသိ မရွိေတာ့။ မြတ္သိပ္တဲ့ ဆႏၵမ်ားေၾကာင့္ မတ္ေထာင္ေနတဲ့ လီးႀကီးေပၚ ေက်ာ္ခြ၍ မိမိ၏ေစာက္ဖုတ္ဝတြင္ ေတ့ေထာက္ၿပီး ေျဖးေျဖးေလး ဖိခ်လိုက္သည္။ “ႁပြတ္ ပတစ္… စြိ စြတ္…. အာ့ အင့္ အာ… နင့္ဟာက ေစာေစာကထက္ေတာင္ ပိုထြားလာတယ္ထင္တယ္ ငါ့အဖုတ္ထဲ ျပည့္ေနတာပဲ ဟင့္…. အင္း စြိ စြိ ဒုတ္ အိ” တႀကိမ္နဲ႔တႀကိမ္ မာထန္ႀကီးတုတ္လာတဲ့ လီးႀကီးေၾကာင့္ ေဒၚတင့္ေထြး အႀကိဳက္ေတြ႕လာရျပန္ေလ၏။ ဖင္ကို ႂကြလိုက္သည့္အခါမွာ ၿပဲလန္ေနသည့္ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားက လုံးပတ္ထြားထြားလီးတံႀကီးကို ညႇင္းဆြဲ၍ ယူသြားေစရန္အတြက္ ပညာကုန္သုံးရင္း အထိုင္အထကို ခပ္သြက္သြက္ကေလးလုပ္ကာ လိုးလိုက္ျပန္သည္။

“စြိ စြတ္ အင့္ အင့္ အီး ရွီး အင့္ အင္း” ေဒၚတင့္ေထြး၏ဖင္ႀကီးကို ေအာက္မွလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မႏိုင္မနင္း ပင့္တင္ရင္း ေအာင္ေအာင္ ဖင္ကိုေကာ့ေျမႇာက္ ေညႇာင့္လိုးလိုက္ရာ လီးထိပ္က သူမ၏သားအိမ္ထဲသို႔ နစ္ဝင္သြားသျဖင့္ ေဒၚတင့္ေထြးခမ်ာ အသဲမ်ားအူမ်ား ျပဳတ္ထြက္သြားမလား ထင္မွတ္ရေလာက္ေအာင္ ေကာင္းလြန္ကာ “အ အင့္ အင့္ အမလး ရွီး ကြၽတ္ ကြၽတ္ ေကာင္း ေကာင္းလိုက္တာ ပင့္ ပင့္… နာနာပင့္ၿပီး… နာနာေဆာင့္စမ္းပါ မမ အေပၚက စိတ္ရွိလက္ရွိ ဖိခ်မယ္…. အား အား အီး ဟုတ္ ဟုတ္ၿပီ အား” ႏႈတ္ခမ္းေလးႏွစ္ခု စုခြၽန္၍ တရွီးရွီးနဲ႔ ျငဳတ္သီးစပ္သလို အသံမ်ားထြက္ေအာင္ ၿငီးျငဴရင္း မ်က္လုံးကိုပိတ္၍ ေခါင္းေလးေမာ့ကာ ဖင္ႀကီးကို ႂကြလိုက္ ၿဗိကနဲ ေနေအာင္ဖိခ်လိုက္နဲ႔ စည္းခ်က္ညီညီ ဖိေဆာင့္ေနေတာ့၏။ ေဒၚတင့္ေထြး ဗိုက္သားကိုရႈံ႕ ဖင္ကိုႀကဳံ႕ကာ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားကို စုလိုက္ ၿဖဲလိုက္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္၍ ေအာင္ေအာင္၏လီးႀကီးကို ညႇစ္ဆြဲစုပ္ယူရင္းမွ “တအား ေကာင္း ေကာင္းလာျပန္ၿပီ… ေကာင္း ေကာင္း… အင့္ အင့္… စြိစြိ စြတ္ ဖြတ္ ဖတ္ ဖတ္” သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းတေလွ်ာက္ က်င္ကနဲျဖစ္သြားကာ ေစာက္ေရမ်ား ဒလေဟာ ပန္းထြက္မိလိုက္ရသည္အထိ အီဆိမ့္ေအာင္ ေကာင္းသြားရသည္။ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းမွ အရည္မ်ားလွ်ံက်ၿပီး ေအာင္ေအာင္၏ဆီးခုံေပၚ  ႐ႊဲနစ္သြားရျပန္၏။ “ေကာင္းလိုက္တာ ေအာင္ေအာင္ရယ္ ေကာင္းလိုက္တာ” ပါးစပ္မွ အဆက္မျပတ္ေျပာဆိုရင္းမွ ေလးငါးခ်က္ ဖိထိုင္ခ်လိုက္ပီး ေအာင္ေအာင္၏ ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ တအိအိ လဲၿပိဳက်သြားရေတာ့၏။ ေအာင္‌ေအာင္မွာ ဆန႔္တငန႔္ငန႔္ျဖင့္ မၿပီးေသးေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလးလံလွေသာ ေဒၚတင့္ေထြး၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို ဖက္လိုက္ရင္း ဆြဲလွဲခ်လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္။ ပုံ႔ပုံ႔ႀကီး ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ေဒၚတင့္ေထြးရဲ႕ ကိုယ္လုံးႀကီးကို ကုတင္ေပၚ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းမွ ကိုင္ဆြဲ၍ ျပဳလုပ္လိုက္သည္။ ေဒၚတင့္ေထြး၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ကုတင္ေအာက္သို႔ တြဲလဲက်သြား၏။ သူမ၏ လုံးက်စ္ ျပည့္တင္းလွတဲ့ ေျခသလုံးသား ႏွစ္ဖက္မွေန၍ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပင့္ေျမႇာက္လိုက္ျပန္သည္။ ေဒၚတင့္ေထြး ကုတင္ေပၚ ကန႔္လန႔္ျဖတ္အေနအထားျဖင့္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကား၍ ကုတင္စြန္းတြင္ ျပန္ေထာက္ထားလွ်က္ရွိေနျပန္သည္။  အစြမ္းကုန္ၿဖဲကားထားတဲ့ ေပါင္ၿခံၾကားမွာေတာ့ ေစာက္ရည္မ်ားျဖင့္ ေျပာက္လက္ေနသည့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ၿပဲလန္ေန၏။

ကုတင္အာက္မွ ေအာင္အာင္သည္ သူမ၏ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားမွေန၍ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ေဖါင္းအိႀကီးမားလြန္းလွတဲ့ သူမ၏ႏို႔ႀကီးမ်ားကို ခပ္နာနာေလး ဆုပ္ကိုင္ျဖစ္ညႇစ္လိုက္သလို လက္ညိဳးတစ္ဆစ္စာေလာက္ရွိသည့္ ႏို႔သီးေခါင္း ညိဳညိဳႀကီးေတြကိုလည္း လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ ဖိေခ်ပစ္လိုက္၏။ “အဟင္း ဟင္ အီး ေအာင္ေအာင္ရယ္ လုပ္မွာျဖင့္ လုပ္စမ္းပါ ဒီလိုလုပ္ေနတာ အေနခက္လြန္းလို႔” ကုတင္စြန္းမွ အိထြားအိစက္ေနတဲ့ တင္ပါးႀကီးႏွစ္ဖက္ ယမ္းခါေနရင္းမွ မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ ေနရရွာျပန္သည္။ ေအာင္ေအာင္ လီးကိုအရင္းမွကိုင္၍ သူမ၏ေစာက္ေခါင္းဝတြင္ ေမြေႏွာက္လိုက္ျပန္ရာ ပို၍အေနခက္ရျပန္သည္မို႔ ေခါင္းႀကီးကို ရမ္းခါလိုက္ရျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ခါးကို စုံကိုင္ဆြဲကာ ခါးကိုႏြဲ႕၍ ဖိသိပ္လိုက္သည္။ “စြိ ဒုတ္ စြတ္ ဒုတ္” “ဟင္း အိုး ဟင္းဟင္း” လီးႀကီးတေခ်ာင္းလုံး သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ထဲ နစ္ဝင္သြားသည္။ ေဒၚတင့္ေထြး သူမ၏ဖင္ႀကီးကို အတတ္ႏိုင္ဆုံး ရမ္းခါၿပီး အလိုက္သင့္ ခါးေလးကို မသိမသာေလး ေကာ့ေကာ့ေပး လိုက္ျပန္ေတာ့ ေအာင္ေအာင္ အႀကိဳက္ေတြ႕သြားျပန္သည္။ ခါးကို ကိုင္ဆြဲထားသည့္ လက္ႏွစ္ဖက္စလုံး ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ႀကီး လွမ္းဆြဲၿပီး ေအာင္ေအာင္ ဖိေဆာင့္လိုးေနျပန္သည္။ “ဒုတ္ စြတ္ ဒုတ္ ကြၽိ ကြၽိ စြိ” “ဟင့္ဟင့္ အိုး အင္း ေအာင္ေအာင္ ေဆာင့္” ကုတင္တစ္ခုလုံး ယမ္းခါေန၏။ ခါးေလးကိုေကာ့ ဖင္ကိုႂကြလိုက္ၿပီး ေအာင္ေအာင္၏ လီးႀကီးကို ညႇစ္ဆြဲလိုက္ျပန္သည္။ ကုတင္စြန္းတြင္ ေထာက္ထားေသာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းမွာလည္း ေအာင္ေအာင္ခါးကို ဆြဲဖိခ်လိုက္သလို မိမိကလည္း ေကာ့၍ေကာ့၍ အလိုးခံလိုက္မိ၏။ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ စြတ္ စြတ္ ဖတ္ ဖတ္” ေအာင္ေအာင္ ဖင္ႀကီးကို ေနာက္သို႔ တအားဆုတ္ကာ အားႏွင့္ တရစပ္ ေဆာင့္ေနျပန္ရာ ေဒၚတင့္ေထြး၏ ဖင္တုံႀကီးမ်ား ကုတင္စြန္မွာ ပိျပားခ်ပ္သြားရေလသည္။ “ႁဗြတ္ စြိ စြိ ဒုတ္ ကြၽိ စြတ္ ဖတ္” “အား အင့္ ေကာင္းလာၿပီ… ေမာင္… ေမာင္ေလး ေဆာင့္ေဆာင့္” ႏွစ္ေယာက္စလုံး ကာမ၏အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္လာၾကၿပီျဖစ္သျဖင့္ အသက္ရႉသံမ်ား ျပင္းထန္ကာ ေဒၚတင့္ေထြးမွာ မ်က္ေတာင္ေလးမ်ား ေမွးစင္းသြားသည္။ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းမွာလည္း ကုတင္ေအာက္သို႔ တြဲလဲႀကီး က်သြားရျပန္ေလသည္။ ေအာင္ေအာင္မွာလည္း အ႐ြယ္ႏွင့္မမွ် ႀကီးထြားလွတဲ့လီးႀကီး တဆုံးျမဳပ္ေအာင္ အားကုန္ ပစ္ႀကဳံးလိုက္ရင္း ”အား…က်ေနာ္ ၿပီး…ၿပီးေတာ့မယ္…အင့္ အင့္..ေရာ့ကြာ..အားးး” ေဒၚတင္ေထြး၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေမာဟိုက္ကာ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး တင္းက်ပ္စြာ ဖက္တြယ္ရင္း ၿငိမ္သက္သြားၾကေလေတာ့သည္။….ၿပီ