လိုအပ်ချက်ကိုယ်စီ

မင်းသန့်တစ်ယောက် စိတ်ထဲတွင် ကာမသုခကို အရမ်း လိုချင်တောင့်တနေသည်။ မိန်းမနှင့်လဲ ခွဲနေရတာ လေးလလောက်ရှိနေပြီး ဆန္ဒဖြေဖျောက်စရာ အပျော်တွေကလဲ မရှိ။ ဒါကြောင့် အွန်လိုင်းပေါ် တက်လိုက် အပြာစာအုပ်များ ဖတ်လိုက်နဲ့ တကိုယ်ရည် အာသာဖြေနေရသည်။ ကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှုတော့ မရှိပေ။ တနေ့တော့ သူတာဝန်ကျရာ နေရာအနားရှိ မြို့ပေါ်သို့ အလုပ်ကိစ္စနှင့်သွားရာ မြို့ထဲတွင် သူ သင်တန်းတက်ခဲ့တုန်းက ကောင်မလေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ခင်သန်းယု ဆိုသည့်ကောင်မလေး။ အသက်ကတော့ ၃ဝဝန်းကျင် သူ့ထက် တစ်နှစ်ကျော်ကျော် ငယ်သည်။ ကလေးတစ်ယောက်အမေ ဖြစ်သည်။ သူ့အမျိုးသား နှင့်လဲ ရင်းနှီးသည်။ သင်တန်းပြီးသွားတော့ လူချင်းမတွေ့ ဖြစ်ကြပေမယ့် လိုင်းပေါ်တွင် အမြဲ စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ သူ့အမျိုးသားနှင့် ကိုယ်နဲ့က ဘောလုံးပွဲ ဝါသနာပါတာခြင်း တူညီကြလေသည်။ လောင်းကြေးများကို အွန်လိုင်းပေါ်မှတဆင့် တူတူလောင်းကြသည်။ သူ့အမျိုးသားက သူ့ထက် နှစ်နှစ်ငယ်ကာ ပွဲစားတစ်ဦးဖြစ်သည်။ ခင်သန်းယုက ရုပ်ရည်အားဖြင့် အချောစားကြီးထဲက မဟုတ်ပေ။ ဒါပေမယ့် ယဉ်ယဉ်လေးနှင့် ချစ်စရာ ကောင်းသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အရပ်က ၅ပေ၂လက်မမို့ ပုသည်ဟု မဆိုနိုင်ပေမယ့် ရှည်တဲ့အထဲတော့ မပါပေ။ အရပ်နဲ့အလိုက် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က မထွားပေ။ တင်များက အရမ်း မသေးပေမယ့် မကြီးပေ။ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် လှသည်။ ကလေးတစ်ယောက်အမေ ဆိုပေမယ့် ကလေးက သုံးနှစ်ကျော်ပြီမို့ နို့မတိုက်ရလို့လား၊ ရင်သားများကို တင်းရင်းစေရန် ဆေးလိမ်းလို့လားမသိ သေးသေးနှင့် တင်းတင်းရင်း ရင်းရှိသည်။ သူကပဲ တဏှာစိတ်တွေ ထကြွနေလို့လားမသိ တွေ့တာနဲ့ အကုန်ကို တဏှာကြည့်နဲ့ ကြည့်နေမိသည်။ သူနဲ့တွေ့တော့ ခင်သန်းယုမှာ အရမ်းဝမ်းသာသွားပြီး လာနှုတ်ဆက်သည်။ သူမလဲ ဒီဖက်မှာ အလုပ်နဲ့ရောက်နေတာ သုံးလကျော်ပြီဟု ပြောသည်။ အမျိုးသားနှင့် ကလေးကို ထားခဲ့ရပြီး တခါမှ မပြန်ရသေးဘူးလို့လဲ ပြောသည်။ သူနဲ့တွေ့တော့ အရမ်းအားရှိတာပဲဟု ပြောသည်။

နှစ်ယောက်သား အအေးဆိုင်တစ်ခု မှာထိုင်ပြီး ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်နှင့် အိမ်ထောင်ရေး လူမှုရေး စီးပွားရေး အခြေအနေများကို အပြန်အလှန် မေးကြ ပြောကြသည်။ ခင်သန်းယုက နောက်နှစ်လနေရင် သူတို့မြို့သို့ ပြန်ပြောင်းရမှာမို့ ခွင့်မရကြောင်း၊ သူ့အမျိုးသားကလဲ အလုပ်မအားသဖြင့် မလာနိုင်ကြောင်း၊ ဟိုတစ်ခါသားနှင့်လင် လာသော်လည်း နေ့ချင်း ပြန်သွားရကြောင်း၊ ခဏသာ တွေ့ရသဖြင့် နောက်ပိုင်းမလာတော့ကြောင်း၊ ခုနည်းနည်းကြာလာလို့ အပြင်သို့ ထွက်လို့ရသော်လည်း အိမ်ကိုပြန်ဖို့ထိ နားရက်က မလုံလောက်လို့ သူမလဲ မပြန်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြသည်။ မင့်သန့်လဲ သူကတော့ တာဝန်နဲ့မို့ ပြန်လို့ မရကြောင်း၊ ပြန်ချင်ရင် ရပေမယ့် အလုပ်က အရေးကြီးတော့ မပြန်ဖြစ်ကြောင်း ပြောသည်။ ခင်သန်းယု အလုပ်ကိုမေးရာ အလှကုန်ပစ္စည်း ရောင်းသည့်နေရာမှာ အရောင်းကိုယ်စာလှယ် တာဝန်ခံဖြစ်သော်လည်း စက်ရုံလာဆောက်ပြီး ကုန်ပစ္စည်း ထုတ်နေသောကြောင့် လာရောက်ပြီး သင်တန်းသဘောအနေနဲ့ တက်ရပြီး ကြီးကြပ်ပေးရတာ ဖြစ်သည်ဟု ပြောသည်။ စက်ရုံနေရာက သူတာဝန်ကျရာ နေရာနှင့် နီးသည်။ သူလဲ အဲ့စက်ရုံနားက ကုမ္ပဏီမှာ တာဝန်ကျနေတာမို့ အကူအညီလိုရင် အားမနာနဲ့ဟု ပြောလိုက်သည်။ ပြန်တော့ ခင်သန်းယုနှင့် သူမအခန်းဖော်အမကို သူ့ကားနှင့်ခေါ်ကာ လိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။ မင်းသန့်လဲ ခင်သန်းယုနဲ့တွေ့ပြီးနောက် စိတ်တွေက ပိုကြွလာသည်။ ခင်သန်းယုက ဆက်စီမကျပေမယ့် သူ့စိတ်ကို ကြွစေသည်။ ဒါကြောင့် လိုင်းပေါ်တွင် ခင်သန်းယု သူ့အခေါ် ယုယုရဲ့အကောင့်ထဲ ဝင်ကာ ပုံများကို ဆေ့ပ်ပြီး မှန်းမှန်းပြီး အာသာဖြေရသည်။ နောက်ရက်များတွင် ယုယုဆီ အလည်သွားကာ ဘာလိုသလဲ၊ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ မေးပြီး ညနေစာကို အပြင်မှာ ကျွေးလိုက်သည်။ စက်ရုံက သိပ်စားမကောင်း မစားနိုင်ဟု စကားစပ်မိရင်း ပြောတော့ သူ ညနေတိုင်း ညနေစာ လာကျွေးမယ်ဟု ပြောရာ ငြင်းရှာသည်။ သူကလဲ သင်တန်းတက်တုန်းက မန္တလေးမှာ တက်ရသည်။ ယုယုတို့က မြို့ခံတွေ၊ သူ့ကို သင်တန်းကာလ သုံးလလုံး လိုလေသေးမရှိအောင် တာဝန်ကျေကြသည်။ သင်တန်းမှာ ဂရုပ်တွေခွဲတော့ သူ့ရဲ့ ဂရုပ်ထဲတွင် ၁ဝယောက်၊ အားလုံးက မြို့ခံတွေ။ အားလုံးက သူ့ကို အစစအရာရာ လိုလေသေးမရှိ ဂရုစိုက်ကြသည်။ ယုယုကလဲ ဒုခေါင်းဆောင်။ သူနှင့်အတွဲညီစွာ ပရောဂျက်တစ်ခုကို သူလုပ်ချင်သမျှ သူ့စကားနားထောင်ကာ လိုက်လုပ်ပေးသည်။ အစတုန်းက ယုယုက သူ့ကို ငယ်သည်ဟု ထင်ပြီး ဆရာလုပ်သည်။ နောက်မှ လုပ်ရည်ကိုင်ရည် အရည်အချင်းကို သိပြီး တလေးတစားနှင့် တဆင့်နိမ့်ချ ဆက်ဆံလာသည်။

သူ့ကို အကိုတစ်ယောက်လို သူတို့အိမ်တွင် ထမင်းခေါ်ကျွေး၊ ထမင်းချိုင့်များ ထည့်လာပေးသည်။ သူမကိုယ်တိုင် အဖွဲ့ထဲမှ မိန်းကလေး၃ယောက်ကို အလှည့်ကျ သူ့ရဲ့ အဝတ်တွေကို လျှော်ဖွတ် မီးပူတိုက်ခိုင်းသည်။ သူမက အများဆုံး လုပ်ပေးသည်။ သူက အားနာပြီး မလုပ်ဖို့ တောင်းပန်ပေမယ့် မရ။ သူမတို့လင်မယားနှစ်ယောက်လုံးက သူ့ကို လေးစားခင်မင်ကြသည်။ အဖွဲ့သားတွေ အားလုံးကလဲ လေးစားခင်မင်ကြလို့ ပျော်စရာ သင်တန်းလေးတစ်ခု ပြီးဆုံးသည့်တိုင် ယနေ့ထိ အဆက်အသွယ် မပြတ်ကြပေ။ ဒါကြောင့် ယုယုတို့ကျေးဇူးရှိရဲ့နဲ့ ယုယုကို စိတ်ဖောက်ပြန်မိတာ ဆန္ဒပြေသွားချိန်တိုင်း အားနာရှက်ရွံ့မိပေမယ့် တွေ့တိုင်း တွေးတိုင်း ပြန်ပြီး စိတ်ဖောက်ပြန်လာရပြန်သည်။ သူလဲ ယုယုကို ခုတခါ ပြန်ကူညီမှာမို့ မငြင်းဖို့နဲ့ သူ့စေတနာကို လက်ခံဖို့ မငြင်းနိုင်အောင်ပြောရာ ယုယုခမျာ အားနာနာနှင့် လက်ခံရသည်။ သူ့အမျိုးသားကလဲ အားနာပြီး သူ့ဆီဖုန်းဆက်ကာ ပြောသည်။ သူကတော့ ယုယုနှင့် နေ့တိုင်းတွေ့ပြီး စိတ်အာသာပြေအောင်အတွက် ကြံတာလဲပါသည်။ ယုယုတို့ရဲ့ ကျေးဇူးကို ပြန်ပြီး တုန့်ပြန်ချင်တာလဲ ပါသည်။ ဒီလိုနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက် ညနေတိုင်း တွေ့ကာ ညနေစာ အတူတူစားဖြစ်ကြသည်။ အလုပ်ထဲက သူတွေကတော့ သူ့အကိုဟု သိထားကြသည်တဲ့။ ယုယု အလုပ်နားရက်ဆိုရင် သူ့ကားနဲ့ အနားတဝိုက်သို့ သွားလည်တတ်ကြသည်။ တခါတလေ ဆိုင်ကယ်နှင့် သွားတတ်ကြသည်။ သွေးသားမတော်စပ်ပဲ အိမ်ထောင်တွေ ကိုယ်စီနှင့် ခွဲနေရတာ ကြာပြီဖြစ်သော တက်ကြွတဲ့အရွယ်တွေ ဖြစ်တာကြောင့် ခုလို လက်ပွန်းတတီး နေလာတာ အချိန်တွေ ကြာလာတာနဲ့အမျှ သံယောဇဉ်က ဖြူစင်တယ် ပြောစေကာမူ စိတ်ကတော့ ယိုင်လာကြသည်။ ယုယုလဲ တစ်ခါတစ်ခါကျရင် ဆိုင်ကယ်နှင့် သွားလျှင် သူ့ခါးကို နောက်ကနေ ဖက်ကာ ကျောပြင်ကို ပါးအပ်ကာ လိုက်တတ်သည်။ ဘုရားပေါ်တက်သည့်အခါ သူက လက်ကိုင်ကာ တွဲခေါ်တတ်သလို ယုယုကလဲ ဖိနပ်ကို အမြဲတမ်း ကိုင်ပေးတတ်သည်။ ညတိုင်းလိုင်းပေါ်တွင် သံယောဇဉ် စကားတွေနဲ့ ပြောတတ်ကြသည်။ တစ်ရက်တွင် ယုယုပြန်ခါနီး တစ်လတောင် မလိုတော့တဲ့ချိန်မှာ အလုပ်မှ နောက်ထပ် တစ်လခွဲခန့် ထပ်နေပေးပါ။ လစာပိုပေးပြီး ပြည့်တာနှင့် ရာထူးတိုးပေးကာ မန္တလေးသို့ ပြောင်းပေးပါမည်ဟု ကမ်းလှမ်း လာလို့ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲမေးရာ သူက ကိုယ့်အတွက် အခွင့်အရေးတစ်ခုမို့ မငြင်းသင့်ကြောင်း တစ်လခွဲလောက် ထပ်နေရတာမို့ အပန်းမကြီးကြောင်း ပြောပြီး လက်ခံသင့်ကြောင်း အကြံပြုသည်။

ဒီနေ့ နေ့လည်က ယုယုက သူ့ကို ငိုသံကြီးနှင့် ဖုန်းဆက်ကာ ညနေကြရင် သူမကို လာခေါ် ဖို့နှင့် သူမ စိတ်ညစ်နေကြောင်း ပြောကာ ဖုန်းချသွားသည်။ မနက်ဖြန်ကျ ယုယုက နားရက်။ ဘာဖြစ်တာလဲ သူမသိ။ စိတ်တော့ ပူသွားသည်။ ညနေက အလုပ်ထဲတွင် အစည်းအဝေးပြီးတာနဲ့ ရေပြန်ချိုးကာ ကားနဲ့ထွက်လာရာ ကားဘီပေါက်နေသဖြင့် ကားကို သူ့တပည့်အား ပြင်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဆိုင်ကယ်နှင့် ယုယုဆီ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ယုယုတို့စက်ရုံရှေ့ ရောက်တော့ ယုယုဆီ ဖုန်းဆက်ကာ သူရောက်နေပြီဟု ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။ ယုယုတို့နေသည့် နေရာက စက်ရုံဝင်းထဲက အဆောင်တွေ။ တအောင့်ကြာတော့ ထွက်လာသည်။ အင်္ကျီအပြာပြောင်ရင်စေ့၊ ထမိန်အဝါရောင် အပျော့သားလေး ဝတ်ထားပြီး လှမ်းလာတဲ့ ယုယုရဲ့ဟန်မှာ သူ့စိတ်ကို စိတ်ရိုင်းဝင်စေသည်။ ဖြီးလိမ်း ဝတ်ဆင်လာပေမယ့် ယုယုမျက်နှာက မကောင်း။ သူလဲ ဆိုင်ကယ်ပေါ်သို့ တင်ကာ ဘာမှမမေးပဲ မောင်းထွက်လာခဲ့သည်။ တစ်လမ်းလုံး သူ့ခါးကိုဖက်ကာ စကားမပြောပဲ ငြိမ်ပြီးလိုက်လာသည်။ ထမင်းဆိုင် ရောက်တော့ သူကပဲ သူတို့နှစ်ယောက်အကြိုက်ကို မှာပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ယုယုအတွက် အအေးနှင့် သူ့အတွက် ဘီယာတစ်ပုလင်း မှာလိုက်သည်။ ယုယုက ယောက်ျားလေးတွေ စိတ်ညစ်ရင် ဘာလုပ်လဲဟုမေးရာ သူက အများစုကတော့ အရက်ဘီယာ သောက်တာပဲဟု ပြောရာ အကိုကရော စိတ်ညစ်ရင် ဘာလုပ်လဲ မေးပြန်သဖြင့် သူက စိတ်ကို အရမ်းအညစ်မခံပါဘူး၊ စိတ်ညစ်ရင် အိပ်တယ်ဟု ဟာသပြောလိုက်သည်။ သူလဲ ဘီယာသောက်မယ်ကွာဟု ပြောသဖြင့် သူ အံ့သြပြီး မျက်လုံးပင့်ကြည့်ရာ တကယ်ဟု ပြောလို့ သူလဲ ထပ်မှာလိုက်သည်။ ဘာမှတော့ မမေး။ စားစရာနှင့် ဘီယာရောက်လာတော့ သူလဲ ဘီယာကို ခွက်ထဲငှဲ့ကာ ယုယုရှေ့သို ချပေးလိုက်ပြီး “ချီးယား” သောက်လိုက်သည်။ ယုယုလဲ သောက်လိုက်ရာ မျက်နှာရှုံ့မဲ့သွားသဖြင့် သူလဲ ရီလိုက်ပြီး အသားဟင်းတစ်ဖတ်ကို တူနှင့်ညှပ်ကာ ယုယုကို ခွံ့လိုက်သည်။ “ဘီယာကလဲ ခါးလိုက်တာ” သူ ရီလိုက်ပြီး “ချိုတယ်လို့ ကြားဖူးလို့လား… ညည်းက” “သိဖူးလေ သူများတွေသောက်တော့ ချိုများ ချိုသလားလို့… ဟီး” “အရူးမလေး” “သူများကို အရူးမတဲ့ အကိုကမှ အရူး” “အပေါ” စနောက်ရင်း ထပ်သောက်လိုက်ကြသည်။

“ကဲပြောပါဦး.. နေ့ခင်းက ဘာဖြစ်လို့လဲ” “အကို့ညီလေ ညီမကို ပြသာနာရှာတယ်… အလုပ်ထွက်တော့ ခုပြန်လာခဲ့ဆိုပြီး”။ “ဟင် ဘာလို့လဲ” “နောက်ထပ် တစ်လခွဲ နေရမယ်ဆိုလို့…. မနေနဲ့တော့ ပြန်လာခဲ့… ပိုက်ဆံ အဲ့လောက်မက်လား သူရှာပေးမယ် ဆိုပြီးတော့… သူလဲ ရှာတာဟုတ်ပါတယ်… ညီမလဲ တဖက်တစ်လမ်းက ရှာတော့ ပိုအဆင်ပြေတာပေါ့… ခုက သားက ကျောင်းတက်ရတော့မယ်…. ကျောင်းစရိတ် အိမ်စရိတ်နဲ့…. သူက တစ်ခါတစ်ခါ အလုပ်မဖြစ်ရင် တော်တော်ခက်တယ်… ပိုက်ဆံက ပြတ်သွားရော…. ညီမအလုပ်က ခုအဆင်လဲ ပြေတယ်…. ပြီးတော့ လစာက ကောင်းတယ်… ပြီးရင် ပြန်ပြောင်းဖို့က ကြိမ်းသေတဲ့ဟာကို… သူကမှ တော်သေးတယ်… မိသားစုနဲ့ သားနဲ့ နေရသေးတယ်… ညီမက တယောက်တည်း လင်နဲ့သားနဲ့ခွဲနေရတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ… ခဏလေး သည်းခံရမှာကို ပြသာနာရှာတယ်…. ညီမက ပြေလည်ရာ ပြေလည်ကြောင်း ပြောတာကို မရဘူး… အကြီးအကျယ် စကားများရတယ်… အကိုမလာခင်က ဖုန်းဆက်တော့လဲ မကိုင်ဘူး… ညီမ ဘယ်လောက်ခံစားရလဲ အကိုစဉ်းစားကြည့်… ဘယ်တော့မှ ညီမကို မညှာဘူး…. တစ်ကိုယ်ကောင်း အရမ်းဆန်တယ်”ဟု သူမပြောရင်း မျက်ရည်ကျလာသည်။ သူလဲ နှစ်သိမ့်ရသည်။ ပြောရင်း သူမအမျိုးသားဆီက ဖုန်းလာသဖြင့် သူမလဲ ထသွားပြီး ဖုန်းထွက်ပြောနေသည်။ တော်တော်ကြာသည်အထိ ဖုန်းပြောနေပြီးမှ ပြန်လာသည်။ မျက်နှာက ပြိုတော့မယ့်မိုးလို။ “အရမ်းစိတ်ဆိုးတယ် တကယ်ပဲ… သူပဲ ခံစားတတ်တာကျလို့… ညီမလဲ ဘယ်လောက် သတိရနေတယ်ဆိုတာ မသိတာကျနေတာပဲ”ပြောပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်ကာ ဘီယာကို တရှိန်ထိုး သောက်ချလိုက်လို့ သူ မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။ ထိုစဉ် သူ့ဆီ ဖုန်းဝင်လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ယုယုယောက်ျားဆီက ဖြစ်နေသည်။ သူ ကိုင်လိုက်ရာ ယုယုဆီ သွားဖြစ်ရင် နေမကောင်းဖြစ်နေကြောင်း၊ သူ့အစား ဂရုစိုက်ပေးဖို့နှင့် မနက်ဖြန်မနက် သူမိုးကုတ်ဖက် သွားရမှာမို့ လာချင်ပေမယ့် မလာနိုင်တာ ပြောပေးဖို၊ သူ့ကို စိတ်မဆိုးဖို့ ပြောပေးပါဟု ပြောပြီး ဖုန်းချသွားသည်။ သူလဲ ယုယုကို ပြန်ပြောပြရာ ယုယုက နှုတ်ခမ်းမဲ့ပြီး ပြောချင်ရာပြောပြီး အဲ့လို့ပဲဟု ပြောသည်။ ထမင်းလဲ မစားတော့။ သူလဲ အခြအနေ မကောင်းတာနဲ့ ပိုက်ဆံရှင်းကာ ယုယုကို ခေါ်ပြီး ဆိုင်ကယ်နဲ့ လူရှင်းရာ ခေါ်လာခဲ့လိုက်သည်။ ဆောင်းတွင်း ဝင်လာပြီမို့ ခြောက်နာရီကျော်လာတာနှင့် အအေးဓာတ် ပိုလာပြီး မှောင်လာသည်။

သူလဲ လူရှင်းသည့်နေရာတွင် ဆိုင်ကယ်ရပ်ကာ သူမကို ရင်ဖွင့်စရာရှိတာ ရင်ဖွင့်ဖို့နဲ ငိုချင်ရင် အားရပါးရငိုဖို့ ပြောလိုက်ရာ ယုယုလဲ ငိုပါလေတော့သည်။ သူလဲ ဘာမှမပြောပဲ ကြည့်နေလိုက်သည်။ အတန်ကြာမှ တိတ်ဖို့ ချော့လိုက်ရာ ချော့မည့်သူရှိရင် ပိုငိုလို့ကောင်းတာ ထုံးစံမို့ ပိုငိုပြန်သည်။ သူလဲ ယုယုကိုဖက်ကာ နှစ်သိမ့်ရင်း ဖြစ်တတ်ကြောင်း သဘာဝမို့ အရမ်းမခံစာဖို့ ပြီးရင် လင်မယား ပြေလည်သွားတာပဲ စသဖြင့် နှစ်သိမ့်ကာ ဖက်ထားလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် အငိုတိတ်သွားတော့ သူလဲ ဖက်ထားရာမှ ပြန်ခွာကာ မျက်ရည်တွေ သုတ်ပေးလိုက်ပြီး ခေါင်းတွေ ကိုက်နေမယ်ဟု ပြောလိုက်သည်။ ယုယုက သူ့ကို ရီဝေဝေမျက်လုံးများနှင့် မော့ကြည့်လာသည်။ မျက်လုံးထဲတွင် တစ်စုံတစ်ခုကို တွေ့သလို ခံစားလိုက်ရပြီး သူလဲ စိတ်လွတ်သွားကာ ယုယုရဲ့ မဟတဟဖြစ်နေသော နှုတ်ခမ်းကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတာနဲ့ လျှာကို ပါးစပ်ထဲသို့ထည့်ကာ မွှေပေးလိုက်သည်။ ယုယုလဲ မျက်လုံးများ မှေးစင်းသွားပြီး သူ့ကို ပြန်ဖက်လာပြီး လျှာခြင်းကစား လာသည်။ သူလဲ အားတက်သွားကာ ကိုယ်လုံးလေးကို ခပ်ဖွဖွဖက်ရင်း လက်တွေက နောက်ကျောတွေကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ အနမ်းက ကြာရှည်လာပြီး နှစ်ယောက်သား အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာတော့သည်။ သူလဲ ယုယုရဲ့တင်ပါးများကို ပွတ်လိုက်ညစ်လိုက် လုပ်နေသလို ယုယုလဲ သူ့ကို ပြန်ဖက်ထားသည်။ နှုတ်ခမ်းကို ခွာလိုက်ရင်း “ယုယု… အကို မထိန်းတော့ဘူးကွာ… အကို့နောက် လိုက်ခဲ့နော်” ယုယုကလဲ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ သူက ယုယုကို အဆောင်ကို ဖုန်းဆက်ခိုင်းရာ ယုယုလဲ ဖုန်းထုတ်ကာ ဒီည ပြန်မအိပ်တော့ကြောင်းနှင့် နက်ဖြန်မှ ပြန်လာတော့မယ်ဟု ပြောလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့ဆိုင်ကယ်နှင့် ယုယုကို တင်ကာ သူ့အခန်းကို ခေါ်လာလိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှ မွေ့ယာများကို ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ဆွဲချကာ မွေ့ရာနှစ်ခု ထပ်လိုက်သည်။ ပြီး ယုယုကို ဖက်ကာ နမ်းလိုက်သည်။ လက်များက တင်ပါးတွေကို ကိုင်ရင်း ညှစ်ရင် အတွင်းခံဘောင်းဘီအရာများကို စမ်းကာ သားရေကြိုးကို ဆွဲကာ လွှတ်ချလိုက် လုပ်သည်။ တဖတ်ဖတ်နှင့် နာလို့လား ဘာလားမသိ ယုယုဖင်လေး ကော့ကော့သွားသည်။ အနမ်းက မပျက်သလို့ မငြင်းလဲ မငြင်း။ နမ်းနေရင်းမှ ယုယုကို မွေ့ရာပေါ်သို့ လှဲလိုက်ရင်း ရင်စေ့အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။ ဘော်လီအနက်ရောင်လေးသာ ကျန်တော့သည်။ သူ ဘော်လီချိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ချွတ်လိုက်သောအခါ နို့လေးနှစ်လုံးမှာ တင်းတင်းလေးနှင့် စို့ချင်စရာ ကောင်းလှသည်။

သူလဲ ယုယုရဲ့ လည်ပင်းနှင့် နှုတ်ခမ်းကို အသာ လျှာနှင့်တို့လိုက်ရင်း ယက်ကာ နို့အုံကို ကိုင်လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းများကို ချေလိုက် ကလိလိုက် လုပ်နေသည်။ “အင်းး ဟင်း ဟင်း “အသက်ရှူသံမှာ ပြင်းလာပြီး ယုယုမှာ ကိုယ်လုံးကြီး ကော့တက်လာသည်။ နို့တွေကို ပွတ်သပ် ကိုင်တွယ်ပြီးနောက် ပါးစပ်ဖြင့် နို့ကို ငုံကာစို့လိုက်သည်။ ယုယုခမျာ မင်းသန့်ရဲ့ နှိုးဆွမှုတွေနှင့် ကော့တက်နေပြီး လက်နှစ်ဖက်က နို့တွေ စို့နေသော မင်းသန့်ခေါင်းကို ဖွနေသည်။ မင်းသန့်လဲ နို့များကို စို့နေရင်းမှ ထမိန်အဝါလေးကို အသာချွတ်ချလိုက်သည်။ ယုယုလဲ ချွတ်လို့လွယ်အောင် ဖင်လေးကို အသာမပေးသည်။ ပင်တီ ခရမ်းရောင်ကို ဆက်မချွတ်ပဲ ပင်တီအပေါ်မှ အမြှောင်းလိုက် လက်ခလယ်နှင့် ထက်အောက် ဆွဲချလိုက်ရာ “အို့ အို့ အကို… အင်းးဟင်း… ဟင့်ဟင့်” ယုယု ဆက်မပြောနိုင်ပဲ သူ့လက်ကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ ပင်တီဂွဆုံမှာ စိုရွှဲနေသည်။ ပင်တီကို အသာလိပ်ချွတ်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားလိုက်ရင်း အစေ့ကို အသာကလိပြီး နှုတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက်ရာ “အွန်းး” မပီမသ ညည်းရင်း ယုယုမှာ သူ့ကိုအတင်းဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းကို ပြန်စုပ်နမ်းလေသည်။ အစေ့ကို ကလိမှုနှင့်အတူ ဖင်လေးက မြှောက်မြှောက်တက်လာသည်။ အစေ့ကို ကလိရင်း အဖုတ်ထဲသို့ လက်ခလယ်ကို အသာထည့်လိုက်သည်။ အဖုတ်ထဲတွင် အရည်များ ရွှဲနေသည်။ ရမက်တွေလဲ အရမ်းထန်နေသည်။ မင်းသန့်လဲ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းနေရာမှ အသာခွာကာ သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ယုယုကို ပေါင်းကားလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ဝင်ထိုင်ကာ အဖုတ်ထဲ ကလိနေသောလက်ကို ထုတ်လိုက်ပြီး လီးကိုကိုင်ကာ အစေ့ကို ပွတ်ဆွဲချလိုက်ရာ “အာ့… အင်းးဟင်းဟင်းးး… အကို ညီမကို နှိပ်စက်နေတာလား… ဟင့် ဟင့်… လုပ်ပါတော့ အကိုရယ်” သူလဲ လေးငါးချက် ဆက်တိုက် ထက်အောက် လီးနှင့်ပွတ်ဆွဲနေရာ ယုယုခမျာ လူးလွန့်နေသည်။ သူလဲ အဖုတ်ဝကို လီးနှင့် တေ့လိုက်ရင်း အသာသွင်းလိုက်သည်။ “ဗြစ် ဗြွတ် ဗြိ ဘွတ်” သူ့ရဲ့လီးက အဖုတ်ထဲ ကျွံဝင်သွားပြီး “အာ့ ကျွတ်ကျွတ်… အကို ဖြေးဖြေး နာတယ်” သူလဲ ဖြည်းညှင်းစွာ လီးကို ထည့်လိုက်ပြီး တဝက်လောက် ရောက်တော့ ပြန်ထုတ်လိုက်ရာ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများက ပြန်ကြွလာသည်။ ယုယုမှာ အလိုးမခံရတာ ကြာသည်က တစ်ကြောင်း၊ မင်းသန့်ရဲ့လီးက ကြီးသည်က တစ်ကြောင်းမို့ နည်းနည်းတော့ နာသည်။ လီကကြီးတော့ အဖုတ်တစ်ခုလုံး ပြည့်ကြပ်နေသည်။

မင်းသန့်လဲ လီးတဝက်ခန့်ကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နှင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်လိုးနေသည်။ “အ… ဖြည်းဖြည်း ကျွတ်ကျွတ်” “နာလို့လား ညီမ” “အင်း နာတယ်… အကို့ဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲ”ဟုတ်မည်။ မင်းသန့်လီးက သာမန်လီးတွေထက် ကြီးသည်။ နေရာစုံရောက်၍ ဆေးကောင်းများတွေ့ပြီး မှီဝဲခဲ့ရသည်။ သူ အရင်တုန်းက သူ့လီးကို ကြီးစေရန် ဆေးထိုးခြင်းများ မလုပ်ပဲ တိုင်းရင်းဆေးမျိုးစုံဖြင့် နည်းအမျိုးမျိုး သုံးခဲ့ဖူးသဖြင့် လီးမှာ ကြီးနေရခြင်းဖြစ်သည်။ မင်းသန့်လဲ အတော်ကြာကြာ စိတ်ရှည်စွာ ညှောင့်လိုးရင်း ယုယုတစ်ယောက် ခံနိုင်လာသည်။ ဖင်ကို အောက်ကနေ ကော့ပေးလာသည်။ သူလဲ လီးကို တဆုံးထိ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထည့်လိုက်ရာ “အာ့ ရှီး… အကို…. ဟင့် ဟင့်… အိုးး” ယုယုတစ်ယောက် အရသာကို ပြည့်ဝသွားသလို ဖြစ်ကာ ဗလုံးဗထွေးနှင့် ဘာပြောမှန်းမသိ လက်တွေက မွေ့ရာခင်းကို တင်းကျပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ခေါင်းကိုမော့ ရင်ကိုကော့ကာ နှုတ်ခမ်းများကို ကိုက်ထားရင်း ရင်ထဲမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသလိုပင်။ မင်းသန့်က ကော့တက်လာသော နို့ကို ပါးစပ်နှင့် ကုန်းစို့လိုက်ရင်း လီးတစ်ဝက်ခန့် ထုတ်ကာ ဆောင့်ချလိုက်သည်။ လေးငါးချက် ဆောင့်လိုက်ရာ ယုယုလဲ တအင့်အင့်နှင့် ဖြစ်နေသည်။ သူ ဆောင့်နေရာမှ အသာရပ်လိုက်ပြီး ယုယုကို ထူလိုက်ကာ သူက လှဲချလိုက်ပြီး ယုယုကို အပေါ်မှ နေစေကာ ဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။ ယုယုလဲ ကောင်းမွန်တဲ့အရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ လိုချင်လာပြီမို့ မင်းသန့်အပေါ် ခွထိုင်ကာ စောက်ရည်များနှင့် တင်မာပြောင်လက်နေသော လီးကြီးအား လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး အဖုတ်ဝတွင် တေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ “ဗြစ် ဘွတ်… အားး… ရှီးးး” အပေါ်မှနေ မင်သန့်ရင်ဘတ်ကို လက်နဲ့ထောက် အားပြုရင်း ဖင်ကို ကြွလိုက် ချလိုက်နှင့် ဆောင့်လေတော့သည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဆောင့်ချက်များက ကြမ်းလာ မြန်လာသည်။ ပါးစပ်မှလဲ “အင့် ဟင့် အင့်ဟင့်… အိုးး…အားး…  အင်းးဟင်းဟင်းးး” အော်ညည်းနေသည်။ သူမရဲ့ စောက်ပတ်လေးက အရည်များဖြင့် ရွှဲနေပြီး အဖုတ်ထဲသို့ လီးဝင်သွားတိုင်း “ပြွတ် ဗြွတ် ဗြွတ် ဖတ်ဖတ်”နှင့် ဆူညံနေတော့သည်။ မင်းသန့်ကတော့ အောက်ကနေ လီးကို ဆောင့်ချက်နဲ့အညီ ကော့ထားပေးရင်း ယုယုရဲ့ နို့များကို ချေလိုက် စို့လိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ ယုယုကို အရင်ပြီးအောင် လုပ်ပြီးမှ သူပြီးအောင် လုပ်မည်ဟု တွေးမိလို့ ယုယုကို အပေါ်မှ ဆောင့်ခိုင်းခြင်းလဲ ဖြစ်သည်။

ဆောင့်ချက်များ မြန်လာသည်။ “အာ့ အာ့ အကို အကို… အာ့ အအ အဟင့်… အားးး… အိုးးးရှီးးး”အသံနှင့်အတူ အဖုတ်ထဲမှ တင်းကျပ်စွာ ဆွဲစုပ်သွားသလို ဖြစ်သွားပြီး သူပါ ပြီးချင်သွားသည်။ ယုယုလဲ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး ကော့တက်ကာ တုန်ခါသွားပြီးနောက် သူ့အပေါ်သို့ မှောက်ကျလာလေသည်။ ယုယုရဲ့ အဖုတ်ထဲက ဆွဲဆွဲစုပ်နေသည်။ တော်ရုံယောက်ျးများဆို မခံနိုင်လောက်ပေ။ သူက မိန်းမများစွာနဲ့ ကြုံတွေ့ဖူးထားလို့ အတွေ့အကြုံရှိနေပြီး သုတ်ကို ထိန်းနိုင်သူ ဖြစ်သဖြင့် ထိန်းထားနိုင်သည်။ “ဟင်း ဟင်း… ဟူးးး… အဟင့် အဟင့်” တအင်းအင်းနှင့် ယုယုတယောက် အသက်ကို လုရှူနေရသလို ဖြစ်ပြီး သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် မှိန်းနေသည်။ “ယုယု ကောင်းလား” ခေါင်းညိတ်ကာ ဖြေပေးသည်။ သူ့ရင်ဘတ်ကို လက်သည်းနှင့် ကစားနေသည်။ သူလဲ ယုယုရဲ့ဆံပင်တွေကို နမ်းလိုက်ရင် နောက်ကျောကို ပွတ်နေရင်းနှင့် လက်တွေက တင်ပါးပေါ်သို့ လျှောချလိုက်ကာ ဖင်ကို ဖြစ်ညှစ်လိုက်ပြီး စအိုဝကို အသာစမ်းကာ လက်သည်းဖြင့် ဝလုံးရေးလိုက်သည်။ ယုယု တွန့်ခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး “အာ့ အကိုရယ်… ဘယ်လို လုပ်နေတာလဲ.. ဟင့်… ယားတယ်ကွာ”ပြောရင်း သူ့လက်ကို အတင်းဖယ်သည်။ သူလဲ ယုယုနှုတ်ခမ်းကို အသာနမ်းစုပ်လိုက်ရင်း မဖယ်ပေးပဲ ဆက်ကလိနေလိုက်သည်။ ယုယုလဲ ဆက်မဖယ်တော့ပဲ သူ့ကို ပြန်နူးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူက “အကို မပြီးသေးဘူး” “ဟင့်… သူက အကြာကြီးပဲ… ခုထိ မပြီးသေးဘူး… အကိုက သိပ်အားသန်တာပဲ” သူလဲ ယုယုကို ပြန်လှဲချကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အသာထိန်းမကာ လက်တွင် ချိတ်လိုက်ပြီး လက်ကို မွေ့ရာကို ထောက်ကာ အရှေ့ကို ကုန်းလိုက်ပြီး ခြေထောက်များကို ဆန့်ထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ လီးကို ဒစ်ပေါ်တဲ့ထိ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး တဆုံးထိ အသာသွင်းလိုက်သည်။ ယုယုက ခုမှပြီးထားသောကြောင့် အရည်များက ရွှဲနေသဖြင့် လီးတချောင်းလုံးမှာ ချောမွေ့စွာ ဝင်သွားသည်။ “အာ့ အကိုရယ်… ဘယ်လို လုပ်တာလဲကွာ… အထဲက အောင့်သလိုလိုကြီး” သူလဲ ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ပဲ လီးကို တဆုံးထုတ်လိုက် တဆုံးထည့်လိုက်ဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆက်တိုက် လုပ်နေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ယုယုမှာ ခံနိုင်လာြပီး နောက်ထပ် တစ်ခါ ဆန္ဒဖြစ်လာရသဖြင့် သူလဲ အံ့သြရသည်။ တစ်ခါမှ အဲလို့ မဖြစ်ခဲ့ဖူးပေ။ ခုလိုလဲ ကျေနပ်မှု ရလောက်အောင် မပြီးဖူးပေ။ သူမလဲ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ဖြစ်လာသည်။ အရည်များက ပိုရွှဲလာကာ ခံနိုင်ရည် ရှိလာပြီး ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးမှုကို လိုချင်မိသည်။

ဒါကြောင့် ဖင်ကို ဆောင့်ချက်နှင့်အတူ အလိုက်သင့် ကော့ကော့ပေးရင်း “ဟင့် အကို လုပ်လုပ်… ညီမ ခံနိုင်လာပြီ အင်းး.. အင့်… အာ့” “ဆောင့်ပေးရမှာလား ” “အင်း… ဆောင့်ဆောင့်အကို… အားမနာနဲ့” သူလဲ အားရပါးရ ဆောင့်ချပစ်လိုက်သည်။ “ဗြွတ် ဗြွတ် ဗြစ် ဗြီ ဘွတ် ဖွတ်ဖွတ်” အသံနှင့်အတူ ယုယုရဲ့ ကျေနပ်နှစ်သက်တဲ့ အသံတို့သည် အခန်းထဲမှာ ဆူညံနေသည်။ အချက်ပေါင်း လေးငါးဆယ်ခန့် ကြာလာတော့ သူလဲ ပုံစံပြောင်းကာ ဒူးကို ပြန်ကွေးလိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်က နို့တွေကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ “အာ့ ဟုတ်တယ် အကို… ဆောင့်ဆောင့်… အာ့အာ့” “ကြိုက်လား… ယုယု အကို ဆောင့်တာ ကြိုက်လား” “ကြိုက်တယ်… အကို ဆောင့်တာကြိုက်တယ်… ဆောင့်ပါ အကိုရယ်… ဆောင့်ဆောင့်”ဆောင့်ရင်းဆောင့်ရင်းနှင့် သူ့ရဲ့လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲက ထပ်ပြီး တင်းကျပ်စွာ စုပ်လာသည်ကို ခံစားလာရပြန်သည်။ ယုယု ထပ်ပြီးပြန်တော့မည်။ “အကို အကို အာ့ အာ့ ဟား ရှီး ကျွတ် ကျွတ် အကို ဆောင့်… အင့် ဟင့်ဟင့်… ဆောင့်… အိုးးးအားး… ရှီးးးးး” ယုယု လေထဲသို့ လွင့်မျောနေသလိုပင် ခံစားလိုက်ရသည်။ အရမ်းကို ကောင်းမွန်သည်။ ဒီအရသာက ပထမအကြိမ်ထက် ပိုကောင်းသည်ဟု ထင်မိပြန်သည်။ မင်းသန့်လဲ ဒီတခါတော့ လုံးဝကို မညှာတော့ပဲ နို့ကို အသားကုန် ဆုပ်ကိုင်ကာ အားနှင် အားရပါးရဆောင့်လိုက်သည်။ “ဗြွတ် ဗြွတ် ဖတ် ဖတ် ဗြွတ် ဖတ် ဖတ် ဗျိ ဗျိ” လီးအဝင် အထွက် အသံတို့သည်လည်း အရည်များထွက်နေလို့ ပိုဆူညံလာသည်။ နောက်ဆုံး တစ်ချက်ကို အဆုံးထိထုတ်ကာ နို့နှစ်လုံးကို အသားကုန် ညှစ်ကိုင်ပြီး တဆုံးထိ အားရပါးရ ဆောင့်ချလိုက်ရင်း “အားး… အကိုလည်း ပြီး ပြီး.. ပြီးပြီ… အားးဟားးး” သန့်စင်လဲ လီးတစ်ချောင်း ကျင်စိမ့်လာကာ သုတ်ရည်များကို အဖုတ်လေးထဲသို့ တဖျောဖျော ပန်းထည့်ကာ ပြီးသွားရသည်။ ဒီတစ်ခါ သူ့အလှည့် ယုယုအပေါ်သို့ မှောက်ချကာ နှစ်ယောက်သား စကားပင်မပြောနိုင် ကိုယ်စီအရသာကို ခံစားရင်း မှိန်းနေလိုက်ကြသည်။ ခဏကြာတော့ သူလဲ ယုယုပါးကို အသာ နမ်းရှိုက်ပြီး အဖုတ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ရင်း ဘေးကို လှဲချလိုက်သည်။ “အာ ဟင့်ဟင့်”အသံနှင့်အတူ ယုယုရင်ထဲ ဟာသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ အဖုတ်ထဲမှ သုတ်ရည်များနှင့်အတူ အပြင်သို့ လျှံကျလာသဖြင့် ယုယုမှာ လက်နှင့် အသာအုပ်ခံရင်း ထမိန်ကိုဆွဲကာ ရေချိုးခန်းသို့ ပြေးဝင်သွားသည်။ သူကတော့ စာပွဲပေါ်မှ တစ်ရှူးကို ယူကာ သုတ်လိုက်ပြီး အမှိုက်ပုံးထဲ ထည့်ကာ ပုဆိုးတထည် ယူဝတ်ပြီး မွေ့ရာပေါ်တွင် လှဲနေလိုက်သည်။

ရေသံများ ရပ်သွားပြီး ခဏကြာတော့ ယုယု ထမိန်ရင်ရှားကာ ထွက်လာပြီး အနားရှိခုံတွင် ငူငူကြီး ဝင်ထိုင်နေသည်။ ခုမှ ရမက်ရှိန်ပြေကာ မှားသွားပြီဟု တွေးမိသွားလို့ ထင်သည်။ သူလဲ အသာထသွားကာ ယုယုကိုဖက်ရင်း ချော့လိုက်သည်။ ကျူးလွန်ချင်လို့မဟုတ် လူတိုင်း ဒီလိုဖြစ်လာရင် ဒီလိုကြုံရမှာ ဖြစ်ကြောင်း ကြိုတင်ရည်ရွယ်တာ မဟုတ်ပဲနှင့် အခြေအနေကြောင့် ဖြစ်သွားတာ ဖြစ်ကြောင်း သူတို့အကြောင်းကို ဘယ်သူမှ မသိနိုင်ကြောင်း ဟုတ်တာ မဟုတ်တာ အပထား နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို ကြင်နာယုယစွာ မျက်နှာအနှံ့ နမ်းပေးလိုက်ပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ကာ ညင်သာစွာ ဖက်ထားပေးလိုက်သည်။ ယုယုလဲ အလိုက်သင့် ဝင်လာပြီး သူ့ရင်ခွင်ကို ပါးအပ်ကာ ငြိမ်နေသည်။ တော်တော်ကြာလာတော့ သူ့ရဲ့လီးမှာ ပြန်ပြီး ထလာကာ သူ့နို့တွေနားကို ထောက်မိသည်။ ယုယုက သူ့ကို ဆွဲဆိတ်ကာ “ဟင့် သူက သိပ်သန်တာပဲ…. ခုလေးတင် ပြီးသွားတာ ပြန်ထလာပြီ… သူများက ကျိန်းစပ်နေတာ သူက တော်တော်ထ… ဟွန်း” အသံတိုးတိုးဖြင့် ပြောပြီး မျက်နှာက ရှက်သွေးဖြင့် နီရဲသွားသည်။ သူလဲ တိုးတိုးလေး ရီပြီး “ညီမ ဟာလေးက လိုးလို့ကောင်းတာကိုး” “ဟာ.. အကိုနော် စကားပြောတာ အရမ်းကြမ်းတာပဲ… နားရှက်စရာတွေ မပြောပါနဲ့လား…. ညီမ နားရှက်တယ်” “အော်… ဘာရှက်စရာရှိလို့လဲကွာ… အကိုနဲ့ညီမပဲ ရှိတာ… အခုက အကိုတို့က ရှက်နေစရာ လိုသေးလို့လား ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောမယ်လေ… အကိုလဲပြောမယ်… ညီမလဲ ပြော” “ဟင်အင့်ကွာ… ရှက်တယ် မသိဘူး” သူလဲ ရှက်သည်းပိုနေသော မျက်နှာ‌လေးကို လက်ဖြင့် အသာပင့်တင်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်း‌လေးကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ယုယုတစ်ယောက် မျက်လုံးလေးတွေ စင်းသွားပြီး အကို့ကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်သည်။ ယုယု အရမ်းအံ့သြမိသည် သူမဘဝတွင် ယောက်ျားလေးများနှင့် ရင်းနှီးခင်မင်စွာ နေပေမယ့် မကလက်ခဲ့ တည်တည်တံ့တံ့ နေထိုင်ခဲ့သည်။ အလုပ်လုပ်တုန်းကလဲ ယောက်ကျားလေးတွေနှင့် ပေါင်းသင်း ဆက်ဆံရပေမယ့် ရဲရဲတင်းတင်း ဆက်ဆံကာ လိုတာထက်တော့ မပိုခဲ့။ သူ့ယောက်ျားဖြစ်လာမယ့် ကောင်လေးတစ်ယောက်သာ စွဲမြဲစွာ ချစ်သွားပြီး သူ့ကိုသာ လက်ထပ်ကာ သူမရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို ပေးခဲ့သည်။ သူ့ယောက်ျားကလဲ သူမကို ဒီတစ်ခုကိုတော့ ချွင်းချက်မရှိ ယုံသည်။ ဘယ်သူနဲ့ ဘယ်သွားသွား သံသယ ကင်းသည်။

သူမကလဲ သံသယကင်းအောင် နေသည်။ သားကို ကိုယ်ဝန်လွယ်ကာ မွေးခါနီးမှ စိတ်မချ၍ အလုပ်မှ ထွက်ခိုင်းလိုက်တာပင်။ အရမ်းချစ်ကြလို့ ခွဲမနေချင်တာလဲ ပါသည်မို့ သူလဲ အလုပ်ထွက်လိုက်ပြီး သားလေးကိုမွေးပြီး သုံးနှစ်ကျော် လေးနှစ်ရောက်သည်အထိ အလုပ်မလုပ်ပဲ ဒီလင်နှင့် ဒီသားကို ပြုစုရင်း ဘဝကို ပျော်ရွှင်နေသည်။ လင်မယားကိစ္စတွေမှာတော့ ညားကာစ တစ်နှစ်ခန့်လောက်ထိ ကျေနပ်မှုရှိသည်။ မိဘတွေနှင့် အတူနေရသည်မို့ စိတ်ရှိတိုင်းတော့ မလုပ်နိုင်ပေမယ့် ကျေနပ်ခဲ့ရသည်။ တစ်နှစ်ကျော်လာတော့ သူ့ယောက်ျားက အရင်လို မလုပ်နိုင်တော့။ ရိုးသွားတာလား ဘာလားမသိ အပြီးမြန်လာသည်။ သူမလဲ အစပိုင်းက အခံရခက်ပေမယ့် နောက်ပိုင်း နေသားကျလာသလိုပင်။ သူမကိုယ်တိုင်လဲ အမြဲတမ်း စိတ်က မပါတော့ပေ။ ကိုယ်ဝန်ရလာတော့ ပိုဆိုးသွားသည်။ သူ့ယောက်ျား စိတ်ပါလာလျှင် ပါးစပ်နှင့်ဖြစ်စေ လက်နှင့်ဖြစ်စေ ပီးအောင်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ကလေးမွေးပြီးနောက်ပိုင်းတွင် အိမ်ခွဲကာ နေသဖြင့် လွတ်လပ်သွားကာ ညားကာစကလို ပြန်ဖြစ်သွားရပြန်သည်။ အိမ်ထောင်သက်ကြာလာတော့ သူက အပြီး မမြန်တော့။ သူ့ယောက်ကျားကလဲ သူ့ကို နူးနှပ်မနေတော့ပဲ စိတ်ပါလာလျှင် ထမိန်လှန်ကာ လုပ်တော့သည်။ စိတ်မပါသည့် အခါမျိုးတွင် နာကျင်ရသည်။ သူမ စိတ်တအားပါသည့် အခါတွင်တော့ ပြီးဆုံးခြင်းတော့ ဖြစ်ရသည်။ ဒါပေမယ့် သူမ စိတ်မပျက်ခဲ့။ လင်သားနှင့် သားအတွက် အိမ်ထောင်ရှင်မ ပီသစွာ နေထိုင်သည်။ ယောက်ျားကလဲ လိင်ကိစ္စကလွှဲရင် ကျန်တာအားလုံး သူမကို အလိုလိုက်သည်။ သားနှင့်သူမအပေါ် သစ္စာရှိသည်။ သူမ လိုချင်တာ အကုန်ဖြည့်ဆည်းပေးသည်။ တစ်ခါတရံ အပြာကားများကို လင်မယားနှစ်ယောက် အတူကြည့်ကာ အဲ့လို လုပ်တတ်ကြသည်။ ထိုအခါမျိုးတွင်တော့ ကျေနပ်မှု အတိုင်းအတာတစ်ခုတော့ ရသည်။ တခါတရံ စအိုထဲလုပ်သည့် ကားမျိုးဆိုလျှင် သူ့ယောက်ျားကို မေးရာ လုပ်လို့ရသည်ဟု ပြောပေမယ့် ထိတောင် မထိ။ သူမစိတ်ထဲတွင် စမ်းချင်သလိုလို ဖြစ်မိပေမယ့် မစမ်းရဲ။ အခုအလုပ်ဝင်တော့ ဒီနေရာ လာရသည့်အခါတွင် ယောက်ျားက မျက်နှာမကောင်း။ သားကတော့ ငယ်သေးလို့ မခွဲချင်ပေမယ့် အဘိုးအဘွား အသည်းကျော်မို့ အဘိုးအဘွား အဒေါ်တွေနှင့် ပိုပျော်သည်။ သူမက ကလေးရှေ့ရေးအတွက် တိုင်ပင်ကာ လုပ်မှဖြစ်မည်ဟု ပြောပြလို့ သဘောမတူချင် တူချင်နှင့် လွှတ်လိုက်တာ ဖြစ်သည်။

ဒီရောက်တော့ မမျှော်လင့်ပဲ အကိုနဲ့တွေ့လို့ ဝမ်းသာရသည်။ အကိုကလဲ သူမကို အစစအရာရာ ဂရုစိုက်သည်။ အကိုရင်းလိုပင်။ သူမလဲ ရပ်ဝေးတနေရာတွင် ကိုယ်နဲ့ ရင်းနှီးသူကို တွေ့လိုက်ရလို့ ဝမ်းသာ အားရှိမိသည်။ အကိုက ညီမရင်းလို စောင့်ရှောက် ဂရုစိုက်လို့လဲ ကြည်နူးမိသည်။ ယောက်ျားကို ပြောပြရာ သူလဲ ဝမ်းသာပြီး တော်သေးတယ်ဟု ပြောသည်။ သူမက အကို့ကို လေးစားသည်။ ခင်လဲခင်သည်။ အကိုက စိတ်ရင်းကောင်းသလို အရည်အချင်းက ပြည့်သည်။ ခေါင်းဆောင်စိတ်ဓာတ် အပြည့်ရှိကာ အနစ်နာခံတတ်မှုတွေကြောင့် သင်တန်းမှာ သူတို့တဖွဲ့လုံးတင်မက တဖွဲ့လုံးရဲ့ သက်ဆိုင်သူတွေက ခင်ကြချစ်ကြသည်။ ဒါကြောငိ့လဲ အကို့ကို ခေါင်းဆောင်လို သဘောထားကာ အဝတ်အစားမှအစ လျှော်ပေး မီးပူတိုက်ပေးဖို့ သူမက ဦးဆောင်ကာ လုပ်ပေးခဲ့သည်။ အကိုက အဲ့ဒါကို ကျေးဇူးတင်ပြီး ဒီမှာတွေ့တော့ သူမကို လိုလေးသေး မရှိအောင် ဂရုစိုက်သည်။ ထမင်းက စားလို့ မကောင်းဘူးဟု တစ်ခါပဲ ပြောလိုက်မိရာ ညနေတိုင်း တဆိုင်ပြီးတဆိုင် လိုက်ကျွေးသည်။ သူမလဲ အားနာပြီး ငြင်းပေမယ့် ငြင်းလို့မရ။ သူ့ယောက်ျားကို ပြောပြတော့ သူမကို ဆူသည်။ အကို့ကို ဒုက္ခပေးသည်ဟု။ အကိုကတော့ လက်မခံ။ သူမယောက်ကျားနှင့် သားကိုပါ အလည်ခေါ်ဖို့ ခဏခဏပြောသည်။ မလာနိုင်လို့သာပင်။ သူမလဲ အကို့ကို စာနာမိသည်။ အကိုက မိသားစုနှင့် ခွဲနေရတာ ကြာပြီဟု ပြောပြသည်။ အတူနေချိန်က တစ်နှစ်မှာ တွက်ကြည့်ရင် တစ်လပင် မပြည့်ဟု ပြောသည်။ ခုလဲ အိမ်ကို မပြန်ရတာ ခြောက်လလောက်ပင် ရှိသည်။ အိမ်ထောင်သည်ချင်းမို့ အကို့ကိုရော အကို့အမျိုးသမီးကိုပါ ကိုယ်ချင်းစာသည်။ သူလဲ ယောက်ျားနှင့် ခွဲနေရလို့ ညဖက်တွေမှာ အထိအတွေ့ကို သတိရမိသည်။ သူတို့လဲ ဒီလိုနေမှာပဲဟု တွေးမိရင်း အကို့ကို သနားမိသည်။ အကို့ရဲ့ ဂရုစိုက်မှု ကြင်နာမှု အလေးပေးမှုတွေကြောင့် အခန်းဖော်အမနှင့် သူမရဲ့ အလုပ်ဖော်တွေက သူမကို အားကျနေကြသည်။ သူမရဲ့အကိုဟုသာ သိထားပြီး ဒီလို အကိုတယောက်ရှိတာ ကံကောင်းသည်ဟု ပြောကြသည်။ အကိုကလဲ တကယ့်ကို အကိုရင်းလိုပင်။ ဖြူဖြူစင်စင်နှင့်ပင်။ သူမအပေါ် မရိုးသားမှု တစ်စုံတရာ မပြ။ ဒါကြောင့်လဲ သူမ လေးစားခင်မင်ကာနေရင်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် အကို့ကို ကြာလာတော့ စိတ်ယိုင်လာမိသည်။ အကိုက သူမဆီ နေတိုင်းလာနေရာ သူမကလဲ မတွေ့ပဲ မနေနိုင်။ အကို့ရဲ့ ကြင်နာမှုတွေကို သာယာမိနေသည်။

ဒီနေ့လဲ သူ့ယောက်ျားဆီ ကုမ္ပဏီက နောက်ထပ် တစ်လခွဲခန့် နေရမည်ဟု ပြောကြောင်း ပြောပြရာ စကားများ ရန်ဖြစ်ရသည်။ တစ်ခါမှ လင်မယားသက်တမ်း ငါးနှစ်ကျော်အတွင်း ရန်မဖြစ်ဘူးလို့လဲ သူမ ဝမ်းနည်းရသည်။ ဒါကြောင့် သူမ အကို့ကို ရင်ဖွင့်ချင်လို့ ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။ ငိုသံပါသွားလို့ အကိုလဲ စိတ်ပူကာ လာခေါ်သည်။ ညနေ အပြင်ထွက်ခါနီး ယောက်ျားဆီ ဖုန်းဆက်တော့ မကိုင်ပဲ ချချပစ်သည်။ သူမလဲ စိတ်ဆိုးဝမ်းနည်းသဖြင့် မျက်နှာမကောင်းရာ အကိုက ဘာမှမမေး။ ထမင်းဆိုင်သို့ ခေါ်လာကာ သူမကို ထမင်း မှာပေးသည်။ သူကတော့ ဘီယာမှာသဖြင့် သူမလဲ စိတ်ညစ်ညစ်နှင့် ဘီယာသောက်မယ်ဟု ပြောရာ အကိုလဲ အံ့သြသွားပေမယ့် ဘာမှတော့ မပြော။ သူမကို ပျော်ရွှင်စေရန် အမျိုးမျိုး ရီစရာတွေ ပြောပြရင်း သူမကို စိတ်ပြေအောင် လုပ်ပေးသည်။ ပြီးမှ မေးလို့ပြောနေတုန်း သူ့ယောက်ျားက ဖုန်းဆက်ပြီး ပြသာနာရှာပြန်ရာ သူမလဲ ခေါင်းကိုက်နေလို့ ဆေးသောက်ပြီး အိပ်တော့မယ် ပြောပြီး ဖုန်းချလိုက်သည်။ အကို့ဆီ ဖုန်းဆက်ပြီး သူမကို ဂရုစိုက်ပေးဖို့ ပြောသည်ဟု အကိုက ပြောသည်။ သူမလဲ စိတ်ညစ်ဝမ်းနည်းပြီ ဘီယာကို အတော် သောက်လိုက်မိသည်။ ထမင်းကို သိပ်မစား။ အကိုလဲ ပိုက်ဆံရှင်းပြီး သူမကို လူရှင်းတဲ့နေရာ ခေါ်လာပြီး ရင်ဖွင့်ဖို့နဲ့ အားရပါးရငိုဖို့ ပြောသည်။ သူမလဲ ငိုချင်ရက်လက်တို့မို့ အားရပါးရငိုပြီး အကို့ကို ပြောပြလိုက်သည်။ အကိုက နှစ်သိမ့်အားပေးသဖြင့် ပိုငိုမိသည်။ ရင်ထဲ ပေါ့သွားတော့ အငိုရပ်သွားရာ အကိုက မျက်ရည်သုတ်ပေးသဖြင့် သူမရင်ထဲ ကြည်နူးရင်ခုန်မိသွားပြီး အကို သူမကို လာနမ်းတဲ့အခါ သူမစိတ်တွေ ဘာတွေ ဖြစ်သွားသည် မသိ။ အကိုခေါ်ရာ လိုက်လာခဲ့မိသည်။ အခန်းဖော်အမကို ပြန်မအိပ်တော့ဟု ပြောရာ ယောက်ျား ရောက်နေလို့လားဟု မေးသဖြင့် သူမလဲ ဟုတ်တယ်လို့ ဖြေလိုက်သည်။ အကို့အခန်း ရောက်တော့ အကို့ရဲ့ ကြင်နာယုယမှု အထိအတွေ့တွေက သူမကို သာယာစေမိသည်။ အကို့ရဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် သူမ မေ့လောက်ပြီရှိတဲ့ တက်ကြွမှုတွေ အရသာတွေကို ရစေသည်။ သူမ အကို့ရဲ့ နိုးဆွမှုတွေအောက်မှာ အကြိမ်ကြိမ် ကျရှူံးခဲ့ရသည်။ ဘယ်ယောက်ျားမှ မထိတွေ့ဖူးတဲ့ သူမ၊ အကို့ရဲ့ ယုယမှုတွေအောက်မှာ အကို့အလိုကျ ကျေကျေနပ်နပ် နေခဲ့မိသည်။ အကောင်းဆုံးတွေရပြီး ငြိမ်သက်သွားတော့မှ ယောက်ျားနဲ့သားကို သတိရကာ သူမ ဝမ်းနည်း နောင်တရမိသည်။ အကို့ကိုတော့ စိတ်မဆိုးမိ။ သူမရဲ့ အပြစ်လဲ ပါသည်ကိုး။

သူမ ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည်။ နောက်ထပ် မမှားအောင် နေမယ်ဟု။ အကိုက သူမကို နည်းမျိုးစုံနှင့် နှစ်သိမ့်သည်။ အကို့ရဲ့ စကားလုံးတွေအောက်မှာ နစ်မျောသွားပြီး အကို့ရဲ့ အနမ်းတွေ အောက်မှာပင် ထပ်မံပြီး သူမ ကျရှုံးရပြန်သည်။ သူမရဲ့ ခိုင်မာတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်သည်လဲ လေထဲမှာ လွင့်သွားသည်။ အကိုက အတော်ကျွမ်းကျင်သည်။ သူမယောက်ျား မသိတဲ့ မလုပ်တဲ့ သူမရဲ့ ကာမခလုတ်တွေကို တစ်ခုခြင်း စိတ်ရှည်ရှည်နှင့်ဖွင့်ကာ သူမကို အရှက်ကုန်စေခဲ့သည်။ အကို့ရဲ့ ကြီးမားတဲ့ လိင်တံက သူမအထဲမှာ ပြည့်ကျပ်နေကာ သူမကို အရသာ အပြည့်ပေးသည်။ သူမယောက်ျားက သာမန်လောက်ရှိပေမယ့် အကိုက သူကြည့်ခဲ့ဖူးတဲ့ ကားတွေထဲကလို ကြီးမား တုတ်ခိုင်ရှည်သည်။ အချက်ပေါင်းများစွာ ဆောင့်သည့်တိုင် သူ ထိန်းနိုင်သည်။ သူမ သုံးကြိမ် ပြီးပေမယ့် အကိုက တစ်ခါသာ ပြီးသည်။ ပြီးတာမှ နာရီဝက်မရှိသေး ထပ်ပြီး ထန်လာပြန်လို့ အံ့သြရသည်။ သူမယောက်ျား တစ်ခါမှ မထိဘူးတဲ့ စအိုကို အကိုက ကျွမ်းကျင်စွာ ကလိလို့ သူမ နာကျင်မိပေမယ့် ခဏပင်။ ကောင်းမွန်မှုက ကပ်ပါလာသောကြောင့် သူမ မငြင်းနိုင်ပေ။ အရှေ့ကော အနောက်ရော ကလိနေမှုကြောင့် သူမစိတ်တွေ အရမ်းကြွလာကာ အကိုက သူ့လီးကို စုပ်ခိုင်းလို့ သူမလဲ စိတ်လိုလက်ရ စုပ်ပေးလိုက်သည်။ သူမယောက်ျားကို စုပ်ပေးတုန်းက အနံ့နည်းနည်းရှိပြီး ပါးစပ်ထဲတွင် သိပ်မကြီး။ အကိုက သန့်ရှင်းမှု အမြဲလုပ်သည် ထင်သည်။ အနံ့အသက် မရှိ ပါးစပ်ထဲတွင် ပြည့်ကာ ကြီးမားနေသည်။ သူမလဲ လီးထိပ်ကို လျှာနှင့် ယက်ပေးလိုက်တော့ အကို ကော့တက် သွားကာ ပါးစပ်က တအင်းအင်း အော်သံ ကြားလို့ သဘောကျကာ သူမ တတ်သမျှ လုပ်ပေးတော့ အကိုလဲ သဘောအကျကြီး ကျနေသည်။ ပြီးတော့ သူမကို မွေ့ရာပေါ်တွင် ကုန်းခိုင်းရာ ယောက်ျားနှင့်တုန်းက ကုန်းပေးဖူးလို့ ရှက်မနေတော့ပဲ အကို့အလိုကျ ကုန်းပေးရာ အကိုက လက်ကို မွေ့ရာပေါ်တွင် တံတောင်ဆစ်ကို အားပြုခိုင်းပြီး ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ဝပ်ခိုင်းကာ ခါးကိုခွက်ပြီး တင်ကိုစွင့်နေအောင် ထားလိုက်သည်။ ခြေထောက်တွေကို ချဲလိုက်ပြီး နောက်ကနေ ဖင်ကိုဖြဲကာ စအိုပေါ်သို့ တံတွေးထွေးချလိုက်လို့ သူမရင်ထဲ လှိုက်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ပြီးတော့ အဖုတ်ထဲသို့ ကလိလိုက်ပြီး စအိုဝကို လက်နှင့်ဖိကာ ထည့်လိုက်တော့ အရည်တွေနှင့် လျောခနဲ့ဝင်သွားရာ သူမလဲ ကောင်းသွားရသည်။ ဖင်ကို အစွမ်းကုန် ကားစွင့်ထားလိုက်သည်။ အကိုက လီးကို အဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်လို့ သူမ အရမ်းကို ကောင်းနေရသည်။

ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်နေလို့ သူမ ခံနိုင်လာပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်စေချင်လို့ ဖင်ကိုနောက်ကို ဆောင့်ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ အကိုက ချက်ချင်းပဲ လီးကို အကုန်ထုတ်လိုက်ပြီး အကုန်ဆောင့်ထည့်လိုက်လို့ သူမလဲ ရင်ထဲနင့်နေအောင် ဖြစ်သွားရသည်။ အကိုက ခဏရပ်ပြီး အစေ့နဲ့စအိုကို ကလိလိုက်လို့ အကောင်းကြီး ကောင်းသွားရပြန်သည်။ ပြီးတော့ တောက်လျှောက် သူမခါးကို တင်းတင်းကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်တော့သည်။ သူမလဲ ကောင်းလွန်းလို့ ပါးစပ်က တအို့အို့ တအားအားနှင့် ညည်းမိသည်။ အကိုက ကောင်းလား လိုးတာ ကောင်းလား မေးလို့ သူမလဲ အကို့အလိုကျ အကိုလိုးတာ အရမ်းကောင်းတာပဲလို့ ဖြေလိုက်သည်။ သူမဘဝမှာ တစ်ခါမှ မထွက်ဖူးတဲ့ စကားတွေ အကိုနဲ့တွေ့မှ ထွက်သွားရသည်။ သဘောလဲ ကျသွားလို့ ဆက်ပြီး ထွက်နေတော့တယ်။ အကိုကတော့ ဖင်တွေကို ခပ်ဆတ်ဆတ် ရိုက်ရိုက်ပြီး လိုးနေတော့ စပ်လဲစပ် ကောင်းလဲကောင်းနဲ့မို့ ဆက်ပြီး ရိုက်စေချင်လို့ ရိုက်ပါ နာနာရိုက်ပြီး နာနာလေး လိုးပေးပါလို့ မရှက်တော့ပဲ ပြောတော့ အကိုလဲ သဘောတွေကျပြီး ရိုက်လိုက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုက်နဲ့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကြမ်းရာက ရမ်းလာတဲ့အထိ သူမကို တရစပ် ဆောင့်နေတော့သည်။ သူမလဲ နောက်ထပ်တခါ ပြီးခါနီး ဖြစ်လာတော့ အရမ်းကို ကောင်းလွန်းနေလို့ ပါးစပ်ကနေ မညှာတမ်း လုပ်ပါလို့ ပြောမိပြန်သည်။ အကိုလဲ မနားတမ်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေရင်း သူမလဲ ပြီးသွားသလို အကိုလဲ ပြီးသွားကာ သူမအဖုတ်ထဲမှာ ပူခနဲဖြစ်သွားသည်။ ပြီးတော့ သူမလဲ တကိုယ်လုံး အားအင်တွေ ကုန်သွားသလို အရုပ်ကြိုးပြတ် မွေ့ရာပေါ် လဲကျသွားတယ်။ အကိုလဲ ထပ်လျှက်သား သူမအပေါ်မှာ မှိန်းနေတယ်။ အကို့ကို ချီးကျူးမိသည်။ တရစပ် မနားတမ်း ဆောင့်နိုင်တာကို။ အမှန်တိုင်းဝန်ခံရရင် အကိုရဲ့ လိုးချက်တွေကို အရမ်းကို ကြိုက်မိသွားပြီး စွဲသွားမိ‌လေပြီ။ အကိုလဲ သူမကို ကောင်းလားလို့ မေးတော ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ အရမ်းကောင်းတာပဲ အကိုရယ် အကိုရော ကောင်းလားလို့ မေးတော့ ယုယုရဲ့အဖုတ်လေးက လိုးလို့အရမ်းကောင်းတာပဲတဲ့။ ခဏကြာတော ရေချိုးခန်းထဲ သန့်ရှင်းရေး ဝင်လုပ်တော့ အကိုက လိုက်လာပြီး သူလုပ်ပေးမယ်ဆိုပြီး အတင်းဆေးပေးနေလို့ သူမလဲ အကို့ကို ပြန်ပြီးဆေးပေးတော့ လီးက ပြန်မတ်လာတော့ လန့်တောင်သွားတယ်။ သူမလဲ အဖုတ်က ကျိန်းနေပြီ။ အကိုက စုပ်ပေးပါလားပြောတော့ လိုလိုချင်ချင်ပဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီး လီးကြီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။ အကိုက သူမခေါင်းတွေကိုင်ပြီး ညှောင့်လိုး လိုးနေတယ်။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းကို စူထော်ခိုင်းပြီး စူတူတူနှုတ်ခမ်းကြားထဲ အဖုတ်ကို လိုးသလို လိုးနေသည်။

အတော်လေးကြာတော့ အကိုပြီးခါနီးတော့ အပြင်ထုတ်မလို့ သူမလဲ ညစ်ချင်တာနဲ့ အထုတ်မခံပဲ အားနဲ့ စုပ်လိုက်တော့ အကို ကော့စင်းသွားပြီး ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးသွားတယ်။ အကိုလဲ အားနာလို့ သူမကို တောင်းပန်ပေမယ့် အကို့အရည်တွေကို မြိုချလိုက်တော့ အကိုက သူမကို ကြင်နာစွာနမ်းပြီး ပွေ့ချီလာကာ မွေ့ရာပေါ် အသာတင်လိုက်ကာ အဝတ်တွေကို ဝတ်ပေးလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား ပင်ပန်းနွမ်းနယ်သွားလို့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယာက် ဖက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ မနက်သုံးနာရီကျော်တော့ နိုးလာကြပြီး တစ်ခါ လိုးကြပြန်သည်။ ယုယုလဲ မရှက်တော့ပေ။ မင်းသန့်အလိုကျ တစ်တစ်ခွခွ ပြောရဲလာသည်။ လိုးပြီးတော့ ပြန်အိပ်ကြသည်။ မနက်ကိုးနာရီထိုးမှ နိုးလာသည်။ မျက်နှာသစ် မနက်စာကို အကိုက အပြင်ထွက်ဝယ်ကာ အတူစားကြသည်။ ညားကာစ လင်မယားတွေလိုပင်။ စားပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဖက်ကာ စကားပြောကြသည်။ ပြီးတော့ တစ်ချီ ထပ်လိုးကြသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ နှစ်ယောက်သား အချိန်ယူကာ လိုးကြသည်။ နည်းမျိုးစုံ လုပ်ကြသည်။ မင်းသန့်က သူ့ရဲ့လက်စွဲတော် ငုံးဥပုံစံ ဘိုင်ဘရေတာနဲ့ သူမကို မိတ်ဆက်ပေးတော့ ကော့ပြန်လန်သွားရသည်။ ပြီး ဂေါ်လီပါ ကွန်ဒုံးကို စွပ်ပြီး ယုယုကို လိုးရာ ယုယုခမျာ မျက်ဖြူလန်မတတ် ကောင်းသွားရသည်။ မင်းသန့်က တစ်ချီပြီးပေမယ့် ယုယုက နှစ်ချီ ပြီးသွားရသည်။ လူလဲ ဘယ်လိုမှ မခံနိုင်တော့။ ဒူးတွေလဲ ချောင်ကာ မျက်ကွင်းတွေလဲ ချိုင့်သွားသည်။ သူမ အလုပ်ထဲကို ဘယ်လို ပြန်ရမှာလဲဟု ရန်တွေ့တော့ မင်းသန့်က ရီနေလိုက်သည်။ ညနေ မိုးချုပ်တော့ ယုယုကို အလုပ်ထဲသို့ ကားနဲ့ လိုက်ပို့လိုက်သည်။ ညရောက်တော့ ယုယုက သူ့ဆီ ဖုန်းဆက်သည်။ အခန်းဖော်အမက သူမကို အရမ်းစနေသည်တဲ့။ ယောက်ျားက ဘယ်လောက်တောင် သောင်းကျန်းလဲမသိ မျက်တွင်းတွေကော နားထင်နာရင်းတွေပါ ချိုင့်လာတယ်ဟု စသည်တဲ့။ အဲ့ဒါ အကို့ကြောင့် ဟင့် သူများကို ပြန်လျော်ပေးလို့ ချွဲသည်။ မင်းသန့်လဲ အာဘွားပေးမယ်ဟု ပြန်ချော့လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား သမီးရည်းစားတွေလိုပင်။ နောက်ရက်ညနေတွင် ယုယုဆီသွားကာ ထမင်းထွက်စားကြသည်။ အခန်းဖော်ကိုပါ ခေါ်ခဲ့ခိုင်းကာ ထမင်းကျွေးလိုက်သည်။ ယုယုအခန်းဖော် သူ့ကို တိုင်သည်။ ပြန်မအိပ်ဟု။ သူကလဲ မသိချင်ယောင် ဆောင်ကာ ဟုတ်လား ဘာလို့လဲဟု မေးရာ ယောက်ျားရောက်လာလို့ ပြောသဖြင့် သူလဲ ရှက်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ ငါ့ကိုမပြောဘူးဟု ပြန်ပြောလိုက်ရာ သဘောတွေကျပြီး ရီနေကြသည်။

ယုယုက ဘယ်သူမှ မသိအောင် မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။ စားသောက်ရင်း စကား ဟိုပြောဒီပြောနှင့် အတော်လေးကြာတော့ သူတို့ကို ပြန်ပို့ကာ သူလဲ ပြန်လာလိုက်သည်။ ညဖက်တွင် အွန်းလိုင်းပေါ်ကနေ စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ ယုယုရဲ့ နားရက်ရောက်သည့်အခါတွင် မနက်ပိုင်းတွင် သွားခေါ်ကာ သူ့အခန်းထဲတွင် တနေကုန် လိုးကြသည်။ ညနေမိုးချုပ်မှ ပြန်ပို့ပေးသည်။ ယုယုလဲ မင်းသန့်ရဲ့ သင်ပြမှုတွေကြောင့် နည်းမျိုးစုံ အလိုးခံတတ်လာကာ ဘီဂျေ ကောင်းကောင်း ပေးတတ်လာသည်။ မင်းသန့်ကတော့ ပြောသည် ယုယုကို ဘယ်သူမှ မလုပ်ရသေးတဲ့ဖင်ကို လုပ်ချင်တယ်ဟု။ ယုယုကတော့ ကြောက်တာလဲ ပါသည်။ ငြင်းသည်မို့ မင်သန့် အတင်းတော့မလုပ်။ ယုယုမှာ ခံလဲ ခံကြည့်ချင်သည်။ မင်းသန့်ရဲ့ လီးကြီးကို ကြောက်တာလဲ ပါမည်။ ဒီလိုနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက် ယုယုရဲ့နားရက်တိုင်း ချိန်းပြီး လိုးဖြစ်ကြရင်း ယုယု ပြောင်းဖို့ရက် နီးကပ်လာတော့သည်။ နောက်လေးရက်နေလျှင် ပြန်ရတော့မည်။ ယုယုတစ်ယာက် ပျော်လဲပျော် အကိုနဲ့လဲ မခွဲချင်။ အကို့ကို သူမ စွဲနေမိပြီ။ အကိုကတော့ သူတို့တွေက အိပ်မက်ပမာလိုပဲ သဘောထားဖို့ လက်တွေ့ဘဝကို အလေးထားဖို့ လိုကြောင်း ပြောသည်။ မှန်သည်မို့ သူမလဲ မငြင်းသာ။ အကို့ကို အနိုင်ယူချင်လို့ လျှောက်သာပြောရသည် မှန်သည်။ သူမ မပြန်ခင် အကိုက တွေ့ချင်တယ်လို့ တောင်းဆိုတော့ သူမလဲ အဝတ်အစား အပိုယူကာ အကို့ကို လာခေါ်ခိုင်းလိုက်သည်။ အခန်းဖော်နှင့် သူမနဲ့ခင်သူတွေကတော့ မနက်က ပြန်သွားကြပြီ။ သူမသာ ကျန်နေသည်။ လစာမထုတ်ရသေးလို့။ အကိုက လာခေါ်မှာမို့ ရေချိုး ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်ကာ အဝတ်အစားဝတ်ပီး အလှပြင်နေလိုက်သည်။ အဖြူပေါ် အနက်လုံးလေးတွေပါသော ရေခဲသားအစကို ကိုယ်ပေါ်မှာ ဝတ်လိုက်တော့ သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နှင့်ကပ်ကာ တင်နှင့်ရင်တို့က အရှိတိုင်း ပေါ်လာသည်။ အကိုက ပြောသည်။ ကလေးမွေးပြီးမှ ပိုလှလာသည်တဲ့။ အကို လာခေါ်တော့ ကားပေါ်တက်ကာ  အကိုက စားသောက်စရာများကို ဝယ်ပြီး အကို့အခန်းကို မောင်းလာလိုက်သည်။ အခန်းထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် အကိုက ကဲပါတော့သည်။ သူမလဲ သူမပင် အကိုနဲ့တွေ့ရင် စိတ်တွေက အလိုလို ကြွလာရသည်။ အကိုက ဒီနေ့ အရမ်းကြမ်းသည်။ ဆောင့်ချက်တိုင်းက အရိုင်းဆန်သည်။ သူမ နာကျင်ပေမယ့် အရမ်းကောင်းသည်။ ပထမအချီမှာတင် သူမ အတော်လေး ပြိုင်းသွားသည်။

ဒုတိယအချီ စဖို့ အတော်အားမွေးလိုက်ရသည်။ အကိုက ဒုတိယအချီမှာတော့ အတော့်ကို နူးညံ့သည်။ စိတ်ရှည်စွာ သူမ လမ်းဆုံးရောက်အောင် လုပ်ပေးသည်။ တနေကုန်နဲ့ တညလုံး နှစ်ယောက်သား အဝတ်အစား မကပ်သလောက်ပင်။ အခန်းထဲတွင် လိုးသံ တဖတ်ဖတ်မြည်သံ သူမရဲ့ ညည်းညူသံတွေနဲ့ ဖုံးလွှမ်းနေသည်။ အကိုက သူမကို ပြန်သွားလို့ တခါလောက် အခွင့်အရေး နောက်တခါရခဲ့ရင် ဖင်ချချင်တယ် ခွင့်ပြုဖို့ ပြောရာ သူမလဲ အရမ်းကို စမ်းချင်နေသဖြင့် ခေါင်းညိမ့်မိလိုက်သည်။ အခုတော့ အဖုတ်ထဲကိုသာ အားရအောင် လုပ်ပေးဖို့ ပြောလိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ဦး အကြိမ်ကြိမ် လိုးခဲ့ကြပြီးနောက် သူမကို ပြန်လိုက်ပို့သည်။ ညဖက်တွင် ဖုန်းပြောနေရင်း ဖုန်းထဲမှာ အကိုက ပါးစပ်နှင့်လိုးသည်။ သူမလဲ တစ်ခါမှ မလုပ်စဖူး ကိုယ့်ဟာကို ကလိရင်း ပြီးသွားခဲ့သည်။ မနက်ကျတော့ အကိုက သူ့စက်ရုံက ကားနဲ့ သူမကို မန္တလေးသို့ လိုက်ပို့ခိုင်းသည်။ ပြန်ခါနီး လာနှုတ်ဆက်ပေမယ့် လိုက်တော့ မလိုက်။ မျက်နှာမကောင်းတဲ့ အကို့ကိုမြင်တော့ သူမလဲ ငိုချင်မိသည်။ စိတ်ထဲမှာ လွမ်းသလိုလို ဟာသလိုလိုနဲ့ ရင်ထဲမှာ နင့်နေသည်။ မန္တလေးသို့ ပြန်ရောက်တော့ လင်နဲ့သားကိုတွေ့ပြီး အကို့ကို မေ့သွားသည်။ ဖြစ်သင့်သည်ပင်။ ညရောက်တော့ လင်မယားနှစ်ယောက် လုပ်ကြတော့ အတော်လေး ကျေနပ်မိသည်ပင်။ အကိုနဲ့ကလောက်တော့ မကောင်းပေမယ့် ချစ်ရတဲ့လင်သားနဲ့မို့ ကျေနပ်သည်။ လုပ်နေရင်း အကို့ရဲ့ ဆောင့်ချက်ကို သတိရမိတာတော့ သူမ မလွန်ဘူးလို့ ထင်သည်။ အကိုက သူမ မန္တလေးပြန်ရောက်တဲ့အချိန်ကစပြီး ဖုန်းသိပ်မဆက်တော့။ တခါတခါ လိုင်းပေါ်တွင်သာ နှုတ်ဆက်တတ်သည်။ မန္တလေး ပြန်ရောက်ပြီး သုံးလလောက်ကြာတော့ အကို သူမဆီ ဖုန်းဆက်လာသည်။ အရမ်းတွေ့ချင်တယ်ဟု။ သူမလဲ တွေ့ချင်သွားမိသည်။ အခြေအနေမပေး။ ပေးတာနဲ့ ပြောမည်လို့ ပြောလိုက်သည်။

မင်းသန့်လဲ ယုယု ပြန်သွားသည့်နောက်ပိုင်း အလုပ်တွေ အတော်ရှုပ်သည်။ ရုံးချုပ်သို့ ခဏခဏသွားပြီး အစည်းအဝေး တက်ရသည်။ မိန်းမနဲ့ သမီးကိုတွေ့ရလို့ ဝမ်းသာမိသည်။ ယုယုကိုလဲ သတိမရတော့။ တခါတခါ လိုင်းပေါ်မှာ တွေ့ရင်တော့ စကားပြောဖြစ်သည်။ ယုယုလဲ သူ့လို့ပဲ နေမည်။ သူ့လင်သူ့သားနဲ့မို့ သူ့ကို သတိရချင်မှ ရပေမည်။ လေ့လာရေးဆိုပြီး ဂျပန်သို့တစ်ခေါက် တရုတ်သို့တစ်ခေါက် ဒီကြားထဲ ရောက်လိုက်သည်။ တရုတ်ကနေ ပြန်လာပြီး သူ့ မူလတာဝန်တွေ ပြန်ထမ်းဆောင်ရန် လူကြီးက ပြောလို့ ပြန်လာရသည်။ မိန်းမနဲ့သမီးကို ထားခဲ့ရပြန်သည်။ သူ ကွယ်ရာမှာ ဖောက်ပြန်နေပေမယ့် သူ့မိန်းမအပါအဝင် မည်သူမှ မသိအောင် သိုသိပ်စွာနေသည်။ ဇယားအငြိမခံ။ သူ ဖောက်ပြန်သလို မိန်းမကိုလဲ သဝန်မတိုပါ။ သို့ပေမယ့် မိန်းမနဲ့သမီးက မိဘတွေနှင့် အတူနေပြီး သူ့ရုံးမှာပင် လုပ်လို့ အရာရာစိတ်ချရသလို မိန်းမကိုလဲ စိတ်ချသည်။ သူက လိင်ဆက်ဆံသည့်အခါတိုင်း ကြမ်းတမ်းစွာ လုပ်ချင်သည်။ မိန်းမက လက်မခံ။ သူက ဖင်ကို လုပ်ရတာကို ကြိုက်သည်။ မိန်းမက လုံးဝမပေး။ မရမက တောင်းလွန်းလို့ တခါ သူ့ကို လိုက်လျောခဲ့သည်။ သူ တစ်လလောက် အတူ အိပ်ခွင့်မရတော့။ နောက်ပိုင်း သူ လက်လျော့လိုက်သည်။ အရမ်းကြမ်းတာကိုလဲ မနှစ်သက်။ ဒါကြောင့် သူ့ရဲ့ထုံးစံ သူ့ဆက်ဆံဖော်တိုင်းရဲ့ အလိုကို ဖြည့်တတ်သူမို့ သူချစ်ရတဲ့ သူ့မိန်းမကို ညင်ညင်သာသာ ဆက်ဆံလိုက် တခါတလေ ကြမ်းလိုက်နဲ့ အမြဲတမ်း ဆက်ဆံဖြစ်သည်။ သူ ပြန်ရောက်တော့ ကွန်ပျူတာထဲမှ ဗွီဒီယိုဖိုင်တွေ ကြည့်မိသည်။ ယုယုနှင့်လိုးခဲ့သည်ကို ခိုးရိုက်ခဲ့တဲ့ ဗွီဒီယိုဖိုင်ကို ကြည့်ရင်း ယုယုကို လုပ်ချင်စိတ်ပေါ်လာကာ ယုယုဆီ ဖုန်းဆက်ကာ တွေ့ချင်သည်ဟု ပြောရာ ယုယုက အခြေအနေပေးရင် ဖုန်းပြန်ဆက်မည်ဟု ပြောသည်။ ဒီလိုနဲ့ ဆယ်ရက်ခန့်ကြာတော့ ယုယု သူ့ဆီ ဖုန်းဆက်လာသည်။ နောက်နှစ်ရက်နေရင် မန္တလေးသို့ ဆင်းလာခဲ့ဖို့နှင် သူ့ယောက်ျား ဖားကန့်သို့ နက်ဖြန်သွားမည်၊ နှစ်ပတ်ခန့်ကြာမည်ဟု ပြောသည်။ ယုယုက မုံရွာက သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဆီ တစ်ရက်နှစ်ရက် အလည်သွားမလို့ဟု ပြောရာ ခွင့်ပြုကြောင်း တစ်ခါမှ ဒီလိုမပြောဖူးလို့ သူ့ကို အထူးအထွေ မမေးကြောင်း သားကိုတော့ သူ့ဘိုးအေ ဘွားအေ အဒေါ်တို့နဲ့ ထားမှာမို့ သူမ ထွက်လာလို့ရကြောင်း ပြောသည်။ သူက ယုယုကို ဒီတစ်ခါ ဖင်ကို လုပ်မယ်ဟုပြောရာ ယုယုက အကိုကလဲကွာ မသိဘူးဟု ရှက်ရမ်းရမ်းပြီး ဖုန်းချသွားသည်။ သူလဲ နှစ်ရက်ခန့် မန္တလေးသို့ သွားမည်မို့ သူ မရှိရင် ပြသာနာမဖြစ်စေရန် ကြိုတင် စီစဉ်စရာတွေ စီစဉ်ရသည်။ အလုပ်တွေကို ဖြတ်စရာရှိတာတွေ ဖြတ်၊ သတင်းပို့စရာရှိတာတွေ ပို့ကာ၊ မန္တလေးဆင်းရမည့် ရက်တွင် မနက်အစောကြီး ကားမောင်းကာ လာခဲ့လိုက်သည်။

မနက်ကိုးနာရီလောက်ရောက်သော် သူတည်းနေကျ ဟိုတယ်တွင် အခန်းတခန်း ယူလိုက်ပြီး အသင့်ယူလာသည့် ကင်မရာတွေကို မြင်ကွင်းကောင်းသည့် နေရာတွင် တပ်ကာ ကွန်ပျူတာနဲ့ ချိတ်လိုက်ပြီး ကြည့်ရာ မြင်ကွင်းတွေက အတော်ကောင်းလွန်းနေသည်။ သူလဲ ရေချိုး အဝတ်လဲကာ ယုယုဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။ သူ ဟိုတယ်ရောက်ပြီလို့။ ယုယုလဲ ရေချိုး အဝတ်လဲပြီးရင် ထွက်လာမည် ကားဂိတ်သို့ လာကြိုဖို့ပြောသည်။ သူလဲ လိင်အားတိုးဆေးကို သောက်ပြီး လီးကို ဆေးလိမ်းကာ ယုယု ဖုန်းဆက်မည့်အချိန်ကို စောင့်နေလိုက်သည်။ သူသုံးသည့် ဆေးတွေက မြန်မာတိုင်းရင်းဆေး များသည်။ ယုယုက မုံရွာကားဂိတ်ရောက်တော့ သူ့ဆီ ဖုန်းဆက်လာသည်။ သူလဲ ကားယူကာ ကားဂိတ်သို့ ထွက်လာပြီး ယုယုကို ဟိုတယ်သို့ ခေါ်လာခဲ့သည်။ ယုယုက ရင်စေ့အင်္ကျီ အပြာဖျော့ဖျော့ အပျော့းသား လက်စကလေး ဝတ်ထားပြီး ထမိန်စကပ်အပြာနုနု အပျော့သားကို အထက်အောက် ဝမ်းဆက်ဝတ်ထားသည်။ ခေါင်းကို လျှော်လာခဲ့သည်ထင်သည်။ လမ်းလျှောက်တိုင်း ဂုတ်သားကျော်ကျော်ဆံပင် နီညိုရောင်လေးက ပျော့ပျော့အိအိနဲ့ ဝဲဝဲသွားသည်။ လမ်းလျှောက်တိုင်း ပျော့အိအိ ထမိန်စကပ်အောက်က တင်သားများက စည်းချက်နဲ့အညီ လှုပ်ရှားနေသည်။ ကိုယ်လုံးနဲ့ ကပ်နေတာမို့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအရာနှစ်ဖက်က အသည်းယားစရာ ကောင်းနေသည်။ ယုယုရဲ့ ကိုယ်က လွင့်ပျံလာတဲ့ ရေမွှေးအနံ့က နှာဝကို လာတို့ထိသည်။ ယိမ်းနွဲ့နေတဲ့ဆံပင် စည်းချက်နှင့်အညီ လှုပ်ရှားနေတဲ့ တင်သားတွေက သူ့စိတ်ကို ထကြွစေသည်။ သူ ယုယုရဲ့ ဖင်ကို ဒီနေ့ရအောင် လိုးတော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည်။ အတွေးနှင့် စိတ်တွေက ပိုကြွလာကာ အောက်က ငယ်ပါကြီးက ထလာသည်။ ဟိုတယ်အခန်းသို့ ရောက်တာနဲ့ အဲကွန်းကို အဆုံးထိ ဖွင့်ကာ ကင်မရာတွေကို ယုယု အဝတ်ထည့်လာတဲ့ အိတ်ကို စားပွဲပေါ် တင်နေတုန်း မသိအောင် ဖွင့်လိုက်သည်။ ယုယု သူ့ဖက်လှည့်လာတော့ ယုယုရဲ့ကိုယ်လုံးကို ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲဖက်လိုက်သည်။ “လွမ်းလိုက်တာ ယုယုရယ်” “ညီမလဲ အတူတူပါပဲ အကိုရယ်” သူ ယုယုရဲ့ပါးကို အသာနမ်းလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ကာ နမ်းလိုက်သည်။ လျှာကို ပါးစပ်အတွင်းသို့ ထည့်ကာ လျှာခြင်း ကစားနေရင်း လက်တွေက ယုယုရဲ့ တင်ပါးလုံးလုံး ကျစ်ကျစ်လေးကို ပွတ်သပ် ကိုင်တွယ်လိုက်သည်။ အတွင်းခံရာလေးတွေကို စမ်းမိပြီး ဘောင်းဘီမျှော့ကြိုးကို ဆွဲလိုက် လွှတ်လိုက် လုပ်ရာ သားရေကြိုးက တင်ပါးသို့ တဖတ်ဖတ် နှင့်မြည်နေသည်။

ကစ်ဆင် တော်တော်ကြာဆွဲလိုက်ပြီးတော့ ယုယုက နှုတ်ခမ်းခြင်း ခွာလိုက်ကာ “အကို့ကို နမ်းပေးချင်တယ်” ပြောပြီး သူ့တီရှပ်ကို ချွတ်လိုက်သည်။ သူ့ရဲ့ရင်ဘတ်တွေကို နှုတ်ခမ်းနှင့် အသာစုပ်လိုက်ရင်း ဘောင်းဘီခါးပတ်ကို ချွတ်ကာ ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်သည်။ သူ ရှိန်းတိန်းတိန်း ဖြစ်သွားသည်။ အကြောတွေ တောင့်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ပြီးတော့ ယုယုက ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ကာ အတွင်းခံကိုပါ ချွတ်လိုက်သဖြင့် သူ့ရဲ့ တင်းမာနေသော လီးကြီးက ယုယုရဲ့မျက်နှာနားတွင် တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသည်။ “ခိခိ အရမ်း သန်တာပဲ… ဟင့် သူ့လီးကြီးက အမြဲတမ်း တောင်နေတာ… ပိုပို ကြီးကြီး လာသလိုပဲ… လွန်ကို လွန်တယ်… အဲ့လီးကို မှတ်လောက်အောင် ဆုံးမပစ်မယ်” ပြောရင်းနဲ့ လီးကိုကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲသို့ အသာငုံလိုက်ကာ လီးထိပ်ဝကို လျှာနဲ့ အသာကစားလိုက်သည်။ “အား ရှီးးးးးကောင်းလိုက်တာ ယုယုရာ” သူ ဒီတစ်ခါ အတော်ကော့သွားရသည်။ ယုယုက အရင်ကထက်ကို ပုလွေ ကျွမ်းလာသည်။ ဘောနှစ်လုံးကို ညှစ်လိုက် စုပ်လိုက် အတံကို လက်နဲ့ထုလိုက် ပါးစပ်နဲ့ စုပ်လိုက် လျှာနဲ့ ကစားလိုက် လုပ်နေရာ သူ တအင်းအင်းနဲ့ ကောင်းနေတော့သည်။ ယုယုခေါင်းကို ကိုင်ကာ ဆံပင်တွေကို လက်နဲ့ဆွဲပြီး လီးကို ပါးစပ်ထဲသို့ ဆောင့်ဆောင့် ထည့်မိသည်အထိ ကောင်းနေသည်။ တော်တော်ကြာတော့ သူ တော်ခိုင်းလိုက်ရာ ယုယုက မကျေမနပ် ဖြစ်သွားသည်။ “တော်ကြာ ပြီးသွားလိမ့်မယ်… အကိုက ယုယုဖင်ကို လိုးချင်သေးတာ” “ဟင့် သူက ဒါပဲ… လူကို ဖင်ပဲ ပြသာနာ ရှာနေတယ်… မပြောချင်ဘူး” မျက်စောင်းထိုးကာ ချစ်စဖွယ် အမူအရာနဲ့ ပြောတော့ သူလဲ ယုယုကို ကုတင်ပေါ်သို့ လှဲချလိုက်ကာ ရင်စေ့အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။ ဘော်လီပန်းရောင်လေးကို ချိတ်တွေပါ တစ်ခါတည်း ဖြုတ်ချွတ်လိုက်ပြီး နို့တွေကို စို့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူ့အိတ်ထဲက ငုံးဥဘိုင်ဗရေတာကို ထုတ်ကာ နို့တွေကို ကလိလိုက်သည်။ သူ အချိန်ယူကာ နိုးဆွနေသည်။ ပြီးတော့ ထမိန်စကပ်ဘေးက ဇစ်ကို ဆွဲချလိုက်ပြီး ချွတ်လိုက်ရာ အတွင်းခံပင်တီ ပန်းရောင်လေးက ဂွဆုံတွင် စိုနေသည်။ စီးလာတဲ့ ကြိုးသိုင်းဒေါက်ဖိနပ်ကိုတော့ မချွတ်တော့။ အတွင်းခံပေါ်ကနေ အဖုတ်အမြှောင်းလေးတိုင်း လက်ညှိုးနဲ့ ဆွဲချလိုက်ရာ ယုယု ကော့တက်သွားသည်။ အတန်ကြာ အဲလိုလုပ်ပြီး ပင်တီကို ချွတ်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ထောင်လိုက်ရာ အဖုတ်က ဟသွားပြီး အရည်တချို့ ကျလာကာ ဖင်ကြားထဲသို့ စီးသွားသည်။ ဖင်အောက်တွင် ပုဆိုးကို ခင်းလိုက်ပြီး အစေ့ကို ကလိလိုက်သည်။

တအင်းအင်းနဲ့ ကော့တက်သွားရပြန်သည်။ ငုံးဥလုံးနဲ့ အစေ့ကို ကလိလိုက်ရင်း လက်ညှိုး လက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူးကာ အဖုတ်ထဲသို့ လက်တွေကို ကွေးပြီးထည့်လိုက်ရာ ဂျီစပေါ့တ်ကို သွားသွားထိသဖြင့် ယုယု ဟန်မဆောင်နိုင်အောင် ကောင်းနေပြီး ပါးစပ်မှလဲ အသံမျိုးစုံ ညည်းနေသည်။ ဖင်ကို ကော့လိုက် ချလိုက် ပေါင်တွေကို စုလိုက်ကားလိုက် လက်တွေက မွေ့ရာခင်းကို ဆုပ်လိုက် သူ့ရဲလက်မောင်းတွေကို ကိုင်လိုက်နဲ့ ဆောက်တည်ရာမရ ဖြစ်နေသည်။ အဖုတ်ထဲကို ကလိနေရာ အရည်တွေ ထပ်ထွက်လာပြန်သည်။ သူလဲ ဂျယ်လ်ယူကာ စအိုဝကို ရွှဲရွှဲသုတ်လိုက်ပြီး ဖင်ပေါက်ထဲသို့ လက်ခလယ်ကို ဖိထည့်လိုက်သည်။ အလည်ခဏခဏရောက်ပေမယ့် မရောက်တာ ကြာလို့လားမသိ ပြန်ကျပ်နေပြီး ယုယုခမျာ နာသွားရသည်။ အော်တော့မအော်သလို ငြင်းလဲမငြင်းပေ။ နို့တွေကို ကလိနေသော ငုံးဥကိုယူကာ အဖုတ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်ပြီး လက်တဖက်က အစေ့ကို ငုံးဥနှင့်ကလိနေသည်။ လက်တစ်ဖက်က စအိုကို အပေါက်ချဲ့နေသည်။ လက်ခလယ် နေသားကျလာတော့ လက်ညှိုးကိုပါ စစ်ကူခေါ်ပြီး ထပ်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ အရည်တွေက ဖင်ဝသို့ စီးကျနေပြီး ရွှဲနေလို့ ဒီတစ်ခါ သိပ်မနာတော့။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဖင်ထဲကပါ အရသာပေးလာသည်။ သူလဲ စအိုထဲမှ လက်ကို ပြန်ထုတ်ကာ ယုယုကို နေရာပြောင်းလိုက်သည်။ လူကို ကုတင်ပေါ်သို့ ထားပြီး ပက်လက်အနေအထားနဲ့ ခေါင်းကို ကုတင်အောက်ကို လျှောချလိုက်ကာ သူ့လီးကို စုပ်ခိုင်းပြီး သူက ပြန်ကလိပြန်သည်။ သန်းသန်းမှာ အဖုတ် အစေ့ ဖင် တစ်ခုမှ မအားရအောင် ကလိခံရသဖြင့် ကောင်းလွန်းနေပြီး တစ်ကြိမ် ပြီးသွားရသည်။ ပါးစပ်ဖြင့် မင်းသန့်လီးကို စုပ်ပေးလိုက်ရင်း နို့တွေကို ချေလိုက် ဘောကို ကိုင်လိုက် လုပ်နေသည်။ ကလိတာတွေကြောင့် နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ပြီး စိတ်ပါလာရာ ကျဉ်ခနဲ ကျဉ်ခနဲ ဖြစ်လာပြန်သည်။ “အကို… ညီမကို လိုးပေးပါတော့… ညီမ မခံနိုင်တော့ဘူးကွာ… လိုးပါတော့… ဟင့်ဟင့်” ယုယု မရှက်နိုင်တော့ တောင်းဆိုလိုက်သည်။ မင်းသန့်လဲ ကလိနေတာ အသာရပ်လိုက်ပြီး ဂေါ်လီပါ ကွန်ဒုံးကို စွပ်လိုက်ပြီး အဖုတ်ထဲမှ ကျနေသောအရည်ကို ယူကာ သုတ်လိုက်သည်။ ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ လှဲချကာ ယုယုကို အပေါ်မှ နေခိုင်းလိုက်သည်။ အဖုတ်ထဲမှ ငုံးဥကို ထုတ်ကာ စအိုထဲ ထည့်လိုက်ပြီး ယုယုကို နောက်ကျောပေးကာ တက်ခိုင်းလိုက်သည်။ ယုယုလဲ အဖုတ်ကို အသာဖြဲကာ လီးကို ကိုင်ပြီး အပေါ်ကနေ ဖြည်းဖြည်းလေး ထိုင်ချလိုက်သည်။

အရည်တွေ ရွှဲနေတာမို့ အဖုတ်ထဲသို့ ချောမွေ့စွာ ဝင်သွားပေမယ့် လီးကြီးကတော့ ဂေါ်လီတွေနှင့်မို့ အဖုတ်တစ်ခုလုံး တင်းကျပ်ကာ ပြည့်နေသည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ကြွလိုက် ချလိုက် လုပ်နေရာမှ စိတ်ထန်လာကာ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုက်သည်။ “အ အ အ ဟင့်ဟင့် ဟင့်” “ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဗြွတ် ဗြွတ်  ..ဗြွတ်”လီးကြီးမှာ အဖုတ်ထဲသို့ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် နှင့် တဗြွတ်ဗြွတ် တဖတ်ဖတ် မြည်နေသည်။ ယုယုမှာ တင်းကျပ် ကောင်းမွန်လှတဲ့ အရသာကို အတော်ကြာ ဝေးနေသည်မို့ အခုလို ပြန်ကြုံရတော့ အားနှင့်မာန်နှင့် ဆောင့်နေတော့သည်။ အတော်ကြာတော့ မင်းသန့်က ယုယုကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြန်လှည့်ခိုင်းလိုက်သည်။ လီးကိုအဖုတ်ထဲမှ မချွတ်စေပဲ လှည့်ခိုင်းလိုက်သဖြင့် ယုယုမှာ အတော် အနေရ ခက်သွားသည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ရောက်တော့ မင်းသန့်က နို့တွေကို ထကာစို့လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အောက်ကနေ ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ ယုယု ကော့တက်သွားရပြန်ပြီး အားကျမခံ အပေါ်ကနေ မနားတမ်း ဆောင့်ချလိုက်သည်။ မင်းသန့်က အောက်ကနေ တင်ပါးတွေကို ညှစ်လိုက် နို့တွေကိူ ညှစ်လိုက် လုပ်ပေးနေရာ ယုယုရဲ့ စိတ်တွေကို အားပေးနေသလိုပင်။ ဆောင့်ချက်များနှင့် အတူ ယုယုတယောက် ပြီးခါနီးလာသည်။ အဖုတ်က လီးကို ဆွဲညှစ်ညှစ်ပေးကာ ဆောင့်ချက်တွေက ပိုသွက်လာသည်။ ပါးစပ်မှလဲ တအင်းအင်းနှင့်အော်ကာ လက်တွေက နို့တွေကို ညှစ်ထားလိုက်သည်။ မင်းသန့်လဲ ယုယု ပြီးတော့မည်ဖြစ်သဖြင့် ထထိုင်လိုက်ပြီး ယုယုကို ကုတင်းစောင်းကို ကန့်လန်ဖြတ် လှဲချလိုက်ရာ ယုယုတစ်ယောက် ဇိမ်ပျက်သွားရသဖြင့် “အာ အကို ဘာလုပ်တာလဲလို့… ညီမ ပြီးတော့မှာကို… ဟင့်ဟင့်” အားမလို အားမရဖြစ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ မင်းသန့်က ပြုံးပြလိုက်ပြီး ယုယုခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ကာ တင်ပါးကို ကုတင်အစွန်းထိ ဆွဲလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်လုံးကို နှိမ့်ချလိုက်ကာ နို့နှစ်လုံးကို ညှစ်ကိုင်လိုက်ပြီး တင်ပါးအားနှင့် လီးကို တစ်ဝက်ကျော်ကျော် ထုတ်ကာ အားနှင့်ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။ “ဗြွတ် ဘွတ် ဖွတ်” “ဟင့်… အင့်” “ဗြွတ် ” “ဖတ်” တချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ယုယု အသက်ရှူ မှားသွားရသည်။ အတွင်းထဲက သားအိမ်ဝကို လီးထိပ်က အကြိမ်ကြိမ် တံခါးလာခေါက်နေရာ သားအိမ်ဝက ပွင့်လာပြီး ယုယုတယောက် ပြီးလုလု ပြန်ဖြစ်လာကာ မင်းသန့်ကို ဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။ “အကို ညီမပြီးတော့မယ်… အားရပါးရ ဆောင့်ပေးပါ… ဆောင့်ဆောင့်… အား အား အာ့အာ့” နို့တွေ ကိုင်ထားသော လက်ကို အတင်းဆုပ်ကိုင်လာပြီး ဆောင့်ခိုင်းလိုက်ရာ မင်းသန့်လဲ ခါးအားနှင့် တင်ပါးအားကို သုံးကာ တရစပ် ဆောင့်ချလိုက်သည်။

ဆောင့်ချက် ဆယ့်ငါးချက် ကျော်လာတော့ ယုယုတယောက် သူမလက်သည်းတွေနဲ့ မင်းသန့်ကို အတင်းကုပ်ခြစ်ထားလို့ သွေးစို့ကာ သွားရသလို “အားး အကို… ပြီး… ပြီး… ပြီးပြီ.. အိုးးး..အားး” ယုယုလဲ ကောလန့်ကာ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ပြီးသွားရသည်။ ယုယုမှာ ဒီလိုမျိုး မကြုံရတာ ကြာသည်ကတစ်ကြောင်း၊ အတွင်းသားနုနုကို ဂေါ်လီတွေက ပွတ်တိုက်နိုးဆွမှုက တစ်ကြောင်း၊ ဖင်ထဲသို့ ထည့်ထားတဲ့ ဘိုင်ဘရေတာရဲ့ လှုပ်ရှားမှုနဲ့ မင်းသန့်ရဲ့ ပညာပါလှတဲ့ လိုးချက်တွေကြောင့်လဲ အပြီးကြီး ပြီးသွားရကာ မင်းသန့်ကို အတင်းဖက်ထားလိုက်သည်။ “အီး… အကိုရယ်… ကောင်းလိုက်တာ အရမ်းကောင်းတာပဲ… ဟင့်ဟင့် ရှီး” ပါးစပ်မှလဲ ဗလုံးဗထွေးရေရွတ်နေပြီး တင်ပါးကို ကော့ကော့ပေးကာ အရမ်းကိုဟော့နေသည်။ မင်းသန့်လဲ ယုယုကို အသာဖက်ထားရင်း အနားယူကာ အချိန်စောင့်နေလိုက်သည်။ တော်တော်လေးကြာတော့ ယုယု ငြိမ်သွားပြီး မောဟိုက်နေသည်။ ရင်အစုံက နိမ့်ချည်မြင့်ချည်နှင့် အဲကွန်းကို မိုင်ကုန်ဖွင့်ထားပေမယ့် ချွေးစို့နေသည်။ သူလဲ ယုယုကို နမ်းလိုက်ရင်း “ယုယု မောသွားလား” “မောတယ်အကို…. ကောင်းလဲ အရမ်းကောင်းတယ်”။ “ရေသောက်မလား” “မသောက်တော့ဘူး”စကားပြောနေလိုက်သည်။ ယုယုလဲ အမောပြေသွားမှ ခုန ရမက်ဇော အရှိန်ကြောင့် သတိမရတော့ပေမယ့် ခု အရှိန်သေ သွားတော့ ဖင်ထဲမှ နိုးဆွမှုကို ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။ အဖုတ်ထဲမှလဲ အကို့ရဲ့လီးကြီးက အပြည့်ပင် ဖြစ်နေသည်။ အကိုက “ယုယု အကို ဖင်လိုးချင်ပြီကွာ… ကုန်းပေးတော့” ယုယု ရှက်သလိုလို ဖြစ်သွားပြီး စိတ်ထဲတွင်လဲ အရင်တုန်းက ဖင်လိုးကားတွေ ကြည့်ဖူးတာရော၊ ခုထိ ဖင်ထဲမှ နှိုးဆွမှုကြောင့်ရော ဖင်ခံဖို့ကို စမ်းချင်မိသည်။ အကိုကလဲ တောင်းဆိုနေတာ ကြာပြီ။ သူမ ကြောက်လဲ ကြောက်သည်။ အကို့လီးကြီးက ကြီးလွန်းလှသည်။ မင်းသန့်လဲ အဖုတ်ထဲမှ လီးကို အသာဆွဲချွတ်လိုက်ရာ အရည်များက ဗွက်ဆို အဖုတ်ထဲမှ ထွက်ကျလာပြီး ဖင်ကြားတစ်လျှောက် စီးကျသွားသည်။ ပြီးတော့ ယုယုကို ထစေကာ ကုတင်အလယ်နားတွင် ကုန်းခိုင်းကာ အပေါ်ပိုင်းကို မွေ့ရာပေါ်သို့ ဝပ်စေပြီး ဖင်တွေကို အပေါ်သို့ ထောင်ကုန်းခိုင်းကာ ခါးကို ခွက်လိုက်ပြီး သူလိုချင်သည့်ပုံစံ ပြင်ပေးလိုက်သည်။ “အကို… ညီမ ကြောက်တယ်… အကို့လီးကြိးက အကြီးကြီး… ပြီးတော့ ဂေါ်လီတွေနဲ့… ညီမ ဖင်ကွဲသွားဦးမယ်… ဖြေးဖြေးလုပ်နော် ဟင့်” “အင်းပါ ညီမရယ်… ညီမ မခံနိုင်ရင် ပြော… အကို ဆက်မလုပ်တော့ဘူး” ပြောပြီး စအိုထဲမှ ငုံးဥကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

“အင်းးး”ခနဲ့ ယုယုဆီမှ အသံထွက်လာသည်။ မင်းသန့်က ဂျယ်လ်ဗူးယူကာ စအိုဝပေါ်သို့ ညှစ်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ရွှဲနေအောင် သုတ်လိုက်သည်။ သူ့ရဲ့လီးကိုလဲ ရွှဲနေအောင် သုတ်လိုက်သည်။ ချက်ချင်း မလိုးသေးပဲ ဖင်ကို ဆွပေးနေလိုက်သည်။ “အကို… လုပ်မှာဖြင့် လုပ်တော့လေ… ဒီမှာ ဒီတိုင်းကြီးနေရတာ… ရှက်လာပြီလို့” “ယုယု ဖင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပေးကွာ… ပြီးတော့ ဖင်ဝကို မရှုံထားနဲ့ ဖွင့်ထား” “အာ အကိုကလဲ… အရမ်းအနိုင်ကျင့်တယ် သိလား… ဟွန့်”နှုတ်ခမ်းဆူကာ ဖင်သားနှစ်ဖက်ကို လက်တွေနဲ့ ဖြဲပေးလိုက်သည်။ စအိုမှာ ရဲခနဲပေါ်လာကာ သူ့ရဲ့စိတ်က ထောင်းခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ မင်းသန့်လဲ အသာထကာ ဖင်ဝကို လီးနဲ့ အသာတေ့လိုက်ရာ “အို့ ဟင့်” “မရှုံထားနဲ့နော်” ပြောရင်း ဖိထည့်လိုက်ရာ ဖင်ဝမှာ တင်းခနဲ ဖြစ်သွားပြီး လီးက ဝင်သွားသည်။ “အား ကျွတ် ကျွတ်” “နာလား ယုယု” “ရတယ်အကို သိပ်မနာဘူး” မင်းသန့် နည်းနည်း ထပ်ဖိထည့်လိုက်ရာ ဒစ်မြှုပ်သွားသည်။ ယုယု အံကြိတ်ကာ ခံနေသည်။ ဖင်နဲ့လီးကို ဂျယ်လ်များ ရွှဲနေအောင် သုတ်ထားတာ‌ရော နှိုးဆွမှုတွေ‌ရောကြောင့် အဝင်က ချောနေပေမယ့် ဘယ်လောက် နာကျင်နေတယ်ဆိုတာ ဖင်တွေကို ဖြဲထားတဲ့ ယုယုရဲ့ လက်တွေက သက်သေပင်။ သူမရဲ့ လက်ကလေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ မင်းသန့်လဲ ဆက်မသွင်းသေးပဲ ငုံးဥယူကာ အစေ့လေးကို ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ယုယုမှာ ဖင်ဝက တင်းကြပ်စွာ ခံစားနေရသည်။ အကို့ရဲ့လီးကြီးက စအိုဝကို ထိုးခွဲကာ တရစ်ရစ်ဝင်လာလို့ နာကျင်မိပေမယ့် ထင်သလောက် တော့မနာ။ ဒါကြောင့် အကိုမေးတာကို ရတယ်ဟု ပြောလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် နာလာသည်။ နားထဲမှာ လေတွေထွက်လာသလို အူလာကာ ဖင်တစ်ခုလုံး တံစို့နှင့် ထိုးခံရသလိုပင်။ အံကြိတ်ကာ ခံနေပေမယ့် တအစ်အစ်နဲ့ အသံကထွက်လာသည်။ ဖင်ကိုဖြဲထားတဲ့ လက်တွေက တဆတ်ဆတ်တုန်လာသည်။ အကိုက ဆက်မသွင်းသေးပဲ သူမအစေ့ကို ကလိလိုက်ရာ နာကျင်မှုက သက်သက် ကောင်းမွန်မှုက သက်သက်ဖြစ်သွားပြီး နာကျင်မှုကို မေ့သွားရပြန်သည်။ စအိုကို ဖွင့်လိုက်ရာ အကိုက တရစ် ထပ်ထည့်လိုက်သည်။ အကို့ကို ကျေးဇူးတင်ရမည် ဇွတ်ဆက်မသွင်းပဲ အစေ့ကို ကလိလိုက်လို့သာ ဇွတ်သွင်းလိုက်ပါက သူမ ဒီနေရာတွင် လဲကျသွားနိုင်သည်။ ထောက်ထားတဲ့ ဒူးတွေက တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။

အစေ့ကို ကလိတဲ့အရှိန်က ကောင်းလာပြီး ဖင်ကို ဖွင့်လိုက်သည့်အခါ အကို့ရဲ့ ဂေါ်လီတစ်လုံးက ဖင်ထဲသို့ တင်းရင်းစွာ ဝင်လာပြီး ဖင်ဝအနားသားတွေကို ချိတ်ကာ ဝင်သွားသည်။ သူမ အရမ်းနာသွားရပေမယ့် နာကျင်မှုနဲ့အတူ ဖင်ဝမှတဆင့် တကိုယ်လုံး ဘာမှန်းမသိတဲ့ အရာက ပျံ့နှံ့စွာ ခံစားလိုက်ရသည်။ နာကျင်မှုက တဖြည်းဖြည်း သက်သာလာသည်။ သူမ ဖင်ဝကို ဖွင့်ပေးထားသည်။ စိတ်ကို အဆုံးထိ လျှော့ချလိုက်သည်။ လီးကြီးက တရစ်ချင်း ဝင်လာသည်။ အကိုကတော့ မေးသည်။ နာနေသေးလား မခံနိုင်ရင် မလုပ်တော့ဘူး ထုတ်လိုက်မယ်လို့။ သူမ ခု ခံနိုင်လာပြီး ဖင်ခံသည့်အရသာကို သိလာလို့ မနာတော့ဘူး ရတယ်လုပ်ဟု ပြောလိုက်သည်။ အကိုက ဖြည်းဖြည်းချင်း လီးကို ပြန်ထုတ် ဖြည်းဖြည်းညင်သာစွာ ပြန်ထည့် လုပ်ပေးနေရာ တော်တော်လေး ကြာလာတော့ ဖင်ထဲသို့ အဝင်ချောလာကာ ခံနိုင်လာပြီး နာကျင်မှု လုံးဝမရှိတော့ပဲ စအိုဝမှတဆင့် ကောင်းမွန်မှုကို ခံစားလာရသဖြင့် အဲ့အရသာကို နှစ်သက်လာသည်။ အကိုကလဲ သူမ ခံနိုင်လာသည်ကို သိလို့ ဖြေးဖြေးချင်း ထပ်ထည့်လိုက်ရာ သူမဖင်သားတွေနဲ့ အကို့အမွှေးတွေ ထိကပ်သွားလို့ အကို့ရဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံးက သူမ ဖင်ထဲသို့ ဝင်သွားသည်ကို သိလိုက်သည်။ အကိုက ပြန်မထုတ်သေးပဲ ခဏရပ်လိုက်ကာ အစေ့တွေကို ကလိပြန်သည်။ သူမ အရှိန်ထပ်တက်လာရပြန်သည်။ လီးကို ဖြေးညှင်းစွာ ထုတ်လိုက်ပြီး ဖြေးဖြေးခြင်း ပြန်ထည့်လိုက်သည်။ သူမလဲ ကောင်းသထက် ကောင်းလာပြီး ခံနိုင်ရည်ရှိလာပြီမို့ အကို့ကို ဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။ အကိုလဲ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ဆောင့်ရင်းနဲ့ သူမ အရမ်းကို ကောင်းလာရသည်။ အဖုတ်ထဲကို လုပ်တုန်းက ကောင်းတာနှင့် ဖင်ထဲကို လုပ်လို့ ကောင်းတာခြင်းက မတူ။ ဘယ်လို မတူလဲ မပြောတတ်ပေ။ တစ်မျိုးစီ‌ ကောင်းသည်။ ဖင်ထဲက အစက နာကျင်လွန်းပြီး အခုက အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းသည်။ ကောင်းနေတုန်း အကိုက လီးကို ချွတ်လိုက်လို့ သူမ အရှိန်ပျက်သွားပြီး “အာ အကိုကလဲ… ဘာလုပ်တာလဲ… သူများ ကောင်းနေတဲ့ဟာကို… ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး” အကို ပြီးသွားလို့ ချွတ်လိုက်တာ မဟုတ်မှန်းသိလို့ သူမလဲ မရှက်မရွံ့ ပြောလိုက်မိသည်။ မင်းသန့် ယုယုကို ချီးကျူးမိသည်။ တော်တော် ခံနိုင်ရည်ရှိသည်။ သူ့လီးကို ခံနိုင်လို့။ သူမလို တစ်ခါမှ ဖင်မခံဘူးတဲ့သူ မပြောနဲ့ ဖင်ခံဖူးတဲ့သူတောင် သူ့လီးကို လန့်သည်။

ဒါကြောင့်လဲ ဖင်ကို စိတ်ရှည်စွာ ကလိပြီး ဂျယ်လ်တွေ ရွှဲနေအောင်လိမ်းပြီးမှ လုပ်တာ။ လီးတချောင်းလုံး ဝင်သွားပြီး ယုယုက ခံနိုင်လာလို့ ဆောင့်ခိုင်းရာ သူလဲ ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်ရင်နဲ့ တင်းကျပ်တဲ့ စအိုရဲ့ ကြွက်သားတွေရဲ့ စုပ်အားကြောင့် သူ ပြီးချင်သလိုဖြစ်သွားလို့ လီးကို ဖင်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်တာဖြစ်သည်။ ယုယုက အရှိန်ပျက်သွားလို့ ပြောတော့ သူလဲ ညောင်းလာလို့ ပုံစံပြောင်းမလို့ဟု ပြောလိုက်ရင်း ယုယုကို ကုတင်စွန်း၌ ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြန်သည်။ ယုယုလဲ သူ့စိတ်တိုင်းကျ ကုန်းပေးရာ သူအဆင်ပြေမည့်ပုံစံကို  ပြင်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ ပြီးချင်တဲ့စိတ်ကို ပြောင်းရန် တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ ခပ်ဆတ်ဆတ်ရိုက်ရင်း “တောက် လှလိုက်တဲ့ ဖင်လေးကွာ… ယုယု အကို ဖင်လိုးပေးတာ ခံလို့ကောင်းလား..ဟင်” “ဟင့် စပ်တယ်အကိုရဲ့… ကောင်းလည်း ကောင်းတယ်… အကို ဖင်လိုးတာကို ခံလို့ကောင်းတယ်… လုပ်ပါ… လိုးပေးပါ… ယုယုဖင်ကို လိုးပေးပါ” သူလဲ ယုယုကို ဖင်ထပ်ဖြဲခိုင်းလိုက်ပြီး ပြဲအာအာဖြစ်နေတဲ့ စအိုနီညိုညိုအပေါ် တံတွေးထွေးလိုက်ပြီး လီးကို စအိုဝတေ့ကာ ထပ်သွင်းလိုက်သည်။ “အာ့ဟ… ဟင့်ဟင့်… ကောင်းလိုက်တာ အကိုရယ်” မင်းသန့် လီးကို တဆုံးပဲ တရစ်ချင်း ဖြည်းဖြည်းသွင်းလိုက်သည်။ “ပတစ် ပတစ် စွိ” “ရှီး အား အကိုရယ် ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ… ကောင်းလိုက်တာ ဟင့်ဟင့်” စအိုထဲသို့ ဂေါ်လီများ တစ်လုံးချင်း ဝင်သွားပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံး ဖင်ထဲတွင် ပြည့်ကြပ်ကာ ဝင်သွားရာ ယုယုခမျာ အရမ်းကို ကောင်းသွားရသည်။ နာနာကျင်ကျင်နှင့် ကောင်းနေတာ ဖြစ်သည်။ အဲ့ဒီအရသာကို ကြိုက်သည်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ပြန်ထုတ်လိုက်ကာ ထပ်ထည့်လိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်နေရင်း ယုယုရဲ့ဖင်ကို ဖြဲထားတဲ့လက်တွေကို ဖယ်လိုက်ပြီး ကျစ်လစ်လုံးဝန်းနေတဲ့ တင်သားတွေကို လက်နဲ့ ရိုက်လိုက်ရင်း “ယုယု ကောင်းလား…. အကို ဖင်လိုးတာ ကောင်းလား” “ကောင်းတယ် အကို… အကို လိုးတာ ကောင်းတယ်…. ဟင့် ဟင့်” “ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်” “ကြိုက်လား ယုယု… ဖင်ခံရတာကို ကြိုက်လား” “ကြိုက်တယ် အကို… အားး ရှီးး.. ဖင်ခံရတာကို ကြိုက်တယ်…. ဆောင့်ပေးပါ ညီမ ခံနိုင်ပြီး…. အကို့စိတ်ကြိုက်ဆောင့်… ညီမ ဖင်ပြဲရင် ပြဲပါစေ ဆောင့်ဆောင့်… အင်းး ဟင့် အဟင့်…. အာ့ ရှီး ကောင်းတယ်” မင်းသန့်လဲ ယုယုတစ်ယောက် အရမ်းဟော့နေပြီး ဆောင့်ခိုင်းနေတာကြောင့် သူလဲ သိပ်ထိန်းမနေတော့ပဲ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်းဖြဲကာ လီးကို တစ်ဝက်လောက်သာ ထုတ်ပြီး ဆက်တိုက် ဆောင့်ချလိုက်လေသည်။

ယုယုမှာ တအင်းအင်းနှင့် ဖြစ်နေပြီး လက်တွေက နို့တွေကို ညှစ်လိုက် မွေ့ရာကို ဆုပ်လိုက်နှင့် ဖင်လိုးခံနေတော့သည်။ မျက်နှာက အရမ်းဖီလ်းတက်နေတဲ့ ပုံစံဖြစ်နေသည်။ မင်းသန့်လဲ လီးကို အကုန်နီးပါး ထုတ်လိုက် ထည့်လိုက်နှင့် ထပ်ဆောင့်လိုက်သည်။ ယုယုမှာ နာကျင်မှု မရှိတော့ပဲ ကောင်းခြင်းတွေကိုသာ ရနေသဖြင့် ဖင်ကို နောက်သို့ အစွမ်းကုန် ကော့ထားပေးနေသည်။ စအိုက တဖြည်းဖြည်းနှင့် ညှစ်အားသန်လာသည်။ ယုယုမှာ ကောင်းလွန်းလို့ “အားး… အမလေးးလေးး… ပြီး…အားး… ပြီးပြီ…အားးရှီးးးး” အသားကုန်အော်ပြီး လီးကို တအားညှစ်ထားလိုက်ရင်း ပြီးသွားရာ မင်းသန့်လဲ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို တအားဆုပ်ပြီး အားကုန်ဆက်တိုက် ဆောင့်ချလိုက်သည်။ အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ရောက်တော့ လီးတစ်ခုလုံး ကျင်တက်လာကာ “အားး..အားးး ရှီးးးး”သုတ်ရည်များ ထွက်သွားကာ ပြီးသွားတော့သည်။ နှစ်ယောက်သား မွေ့ရာပေါ်သို့ လဲကျသွားသည်။ မင်းသန့်က ခဏနေတော့ လီးကို ဖင်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ကာ ရေချိုးခန်း ဝင်သွားပြီး ဆေးကြောလိုက်သည်။ သူ့တကိုယ်လုံး နှုန်းသွားရပေမယ့် ကျေနပ်သွားရသည်။ ယုယုရဲ့ ဖင်အပျိုပါကင်ကို သူ ပါကင်ဖွင့်လိုက်ရသလို သူအရမ်းလုပ်ချင်တဲ့ ယုယုရဲ့ဖင်ကို အားရပါးရ လုပ်လိုက်ရလို့ ဖြစ်သည်။ သူ ပြန်ထွက်လာတော့ ယုယု ထမိန်ကိုဝတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ တော်တော်ကြာမှ ထွက်လာပြီး မျက်နှာလေး ရှုံမဲ့နေသည်။ ဖင်ဝက နာလို့ စပ်သည်ဟု ပြောသည်။ သူလဲ ယုယုကို ကုတင်ပေါ်သို့ ဖက်ကာ လှဲချလိုက်ပြီး ကြင်နာစွာ ပါးလေးကို နမ်းကာ နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည်။ ယုယုလဲ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဝင်လာပြီး သူ့ကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်လေတော့သည်။….ပြီး