အောင့်သွားတာပဲ ကိုကိုရယ်

မမြစိမ်းဆိုတာ တရပ်ကွက်လုံးက လက်ဖျားခါရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်။ စံပြဈေးနောက်ဘက် ရပ်ကွက်လေးထဲကို ပြောင်းရွေ့လာတဲ့ မမြစိမ်းတို့မိသားစုကို ပတ်ဝန်းကျင်က လူအချို့က နှာခေါင်းရွုံ့ကြသည်။ အချို့ အတင်းပြောတတ်သော မိန်းမများက မဲ့ကြရွဲ့ကြသည်။ အချို့ကတော့ စုတ်တသပ်သပ်နဲ့ နှမြောတသစွာဖြင့် မမြစိမ်းကို ဝေဖန်ပြောဆိုကြပြန်သည်။ မမြစိမ်းကို အဘယ့်ကြောင့် ဤသို့ လူအများက ပြောဆိုဝေဖန်ကောက်ချက်ချနေရသလဲဆိုတော့…။ မမြစိမ်းက အသားခပ်ညိုညို မျက်နှာကျက မေးချွန်ချွန်လေးနဲ့ ညိုညိုစိမ့်စိမ့်လေး ချောမောသူ။ အရပ်အမောင်းက ငါးပေသာသာရှိပြီး ထိုအရပ်အမောင်းနဲ့ လိုက်ဖက်တဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ လုံးကြီးပေါက်လှဟု ခေါ်ဆိုရမည့် ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစား။ ရင်အုံမောက်မောက်၊ ဗိုက်သားက ချပ်ချပ်၊ ဆီးခုံလေးက အနည်းငယ်ဖောင်းတက်နေသည်။ တင်သားအစုံကတော့ ယောက်ျားသားတွေ မျက်စိကျစရာကောင်းလောက်အောင် ပြည့်တင်းမို့မောက်နေပြီး ထိုတင်သားများနှင့် ပနံသင့်စွာ ပေါင်တံဖြောင့်ဖြောင့်စင်းစင်းလေးက လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း အချိုးကျစွာ လှပလို့နေ၏။ ထိုသို့သော လုံးကြီးပေါက်လှ အလှပိုင်ရှင် မမြစိမ်းက အသက်(၂၉)နှစ်သာရှိသေးသည်။ မိန်းမတို့၏ အလှအပတရားများ ပြည့်စုံကြွယ်ဝသည့် အသက်အရွယ်ပင်ဖြစ်၏။ ဒါပေမယ့် သူမက အပျိုမဟုတ်။ လင်နှစ်ဆက် ရှိပြီဖြစ်သော မိန်းမတယောက်ဖြစ်သည်။ ပထမလင်က သူမနှင့် ငါးနှစ်သာ ပေါင်းခဲ့ရပြီး သူမအသက်(၂၆)နှစ်အရွယ်မှာ ကားမှောက် တိမ်းပါးသွားခဲ့ခြင်းကြောင့် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့် မုဆိုးမလေးဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ဒါပေမယ့် မမြစိမ်းတယောက် မုဆိုးမဘဝနဲ့ ကြာကြာမနေလိုက်ရ။ သူမ၏ ပထမလင်နှင့် ခင်မင်ရင်းနှီးသော တစ်ယောက်က ပေါင်းသင်းလက်ထပ်ခွင့် တောင်းကာ မမြစိမ်းအား လက်ထပ်ယူခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် မမြစိမ်းမှာ သူမဘဝအတွက် အားကိုးမှီခိုရာအဖြစ် တပင်လဲမူ တပင်ထူဆိုသည့်အတိုင်း နောက်ထပ်အိမ်ထောင်ကျခဲ့ရပြန်သည်။ ထိုအိမ်ထောင်ဖြင့် စံပြဈေးနောက်ဘက် ရပ်ကွက်လေးထဲသို့ ပြောင်းရွေ့လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ထိုရပ်ကွက်လေးထဲသို့ စရောက်ကတည်းက မမြစိမ်းတို့ အိမ်ထောင်စုကို လူအများ စိတ်ဝင်တစား ဖြစ်ခဲ့ကြရ၏။ မမြစိမ်းက အသားညိုသော်လည်း မဲမှောင်နေခြင်းမဟုတ်။ အသားအရေ စိုပြေသဖြင့် ဝင်းဝင်းပပဖြင့် လှပသူတယောက်ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် သူမ၏ ဒုတိယလင်က မမြစိမ်းနှင့် ဘယ်လိုမှ လိုက်ဖက်ခြင်း မရှိသူ ဖြစ်၏။

အသားက မဲနက်ပြီး လူကောင်ထွားထွား ဗိုက်က နဲနဲပူပြီး ပုံမလာပန်းမလာ အမျိုးအစားဖြစ်သည်။ ဒီကြားထဲ ကွမ်းကစားပြန်တော့ သွားတွေက နီရဲကာ နှုတ်ခမ်းမွေး ထူလဗြစ်နှင့် လူ့ဘီလူးကြီးတကောင်လို ဖြစ်နေ၏။ ထိုသူက အောင်မင်းဆိုသည့် အညာသားတယောက်ဖြစ်ပြီး ကလေးနှစ်ယောက်အဖေ မုဆိုးဖိုတယောက် ဖြစ်လေသည်။ အောင်မင်း၏ သားနှစ်ယောက်မှာ တယောက်က အသက်(၁၆)နှစ်အရွယ် လူပျိုပေါက်လေးဖြစ်ပြီး အငယ်လေးမှာ ရှစ်နှစ်သာ ရှိသေးသည်။ ဒီလို မဲမဲတူးတူးမိသားစုထဲမှာ လုံးကြီးပေါက်လှ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် မိန်းမချောတယောက် ပါလာသည်ဆိုတော့ ရပ်ကွက်က စိတ်ဝင်စားကြသည်မှာ အဆန်းမဟုတ်တော့။ အချိန်ကြာလာတော့ စပ်စပ်စုစု မိန်းမတွေကြောင့် ရပ်ကွက်ထဲရှိ လူအများ သိလာခဲ့ကြသည်။ အကြောင်းစုံ မဟုတ်သော်လည်း အတော်အတန် သိလာကြတော့ မမြစိမ်းကို ရှုတ်ချကြ မဲ့ကြ ရွဲ့ကြဖြင့် အပြစ်မြင်လာကြသည်။ မမြစိမ်းကတော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ ဂရုမစိုက်။ ဘယ်သူ ဘာပဲပြောပြော အရေးမလုပ်။ အသားမဲမဲမုဆိုးဖို ကလေးနှစ်ယောက်အဖေကို ယူတယ်ဆိုပြီး ပြောကြလည်း မမြစိမ်း မသိချင်ယောင် ဆောင်နေသည်။ လူ့ဘီလူးကြီးလို ပုံဆိုးပန်းဆိုးကို ယူတယ်ပြောလည်း ပြုံးလို့သာနေသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်က မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ပြောကြမည်ဆိုလည်း ပြောချင်စရာကိုး။ မမြစိမ်းက အသက်လေးလည်း ငယ်သေးသည်။ ရုပ်လေးကလည်း ချောချောမောမော။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ဆိုရင် ပြောစရာမရှိအောင် အဝိုက်အဝန်း၊ အမို့အမောက်တို့ဖြင့် လှပသူ၊ သူမအနေဖြင့် ရုပ်ရည်ရှိ သူဌေးတယောက်ကို ရနိုင်လောက်သေးသည် မဟုတ်ပါလား။ ဒါပေမယ့် မမြစိမ်းတယောက် ဘာလို့ အောင်မင်းဆိုတဲ့ မဲမဲတူးတူးလူ့ဘီလူးကြီးကို ”ကိုကို.. ကိုကို.. ” ဆိုပြီး ချစ်ပြနေသလဲဆိုတာ ဘယ်သူမှ နားမလည်နိုင်ကြ။ ဒီကြားထဲ အောင်မင်းက မူးပြီး ဆဲဆိုရိုက်ပုတ်ကန်ကျောက် နှိပ်စက်တတ်သေးသည်။ ဒါလည်း သည်းခံ ဒုက္ခခံပြီး ဘာကြောင့် ဆက်ပေါင်းနေလဲဆိုတာ နားမလည်နိုင်အောင်ဖြစ်ကာ မမြစိမ်းကို ပတ်ဝန်းကျင်က လက်ဖျားခါယူရသည်အထိ ဝေဖန်ရှုတ်ချနေကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ဘယ်သူတွေ ဘာပြောပြော မမြစိမ်းကတော့ သူမ၏ ဒုတိယအိမ်ထောင်ရေးကို အလွန်ကျေနပ်နေသည်။ ယခုမှ သူမဘဝ လူဖြစ်ရကျိုးနပ်သည်ဟုလည်း ခံစားရ၏။ အကြောင်းက သူမ၏ ပထမလင်သား ဆုံးပါးသွားပြီးနောက်ပိုင်းမှ စတင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။

သူမကို ရှာဖွေကျွေးမွေးနေသည့် လင်သားဆုံးပါးသွားခြင်းကြောင့် မမြစိမ်းတယောက် ပူဆွေးသောကရောက်ကာ နေ့စဉ်နှင့်အမျှ မျက်ရည်ကျနေရသည်။ လင်ဖြစ်သူက ရှာဖွေပေးသော ငွေကို သူမက စုဆောင်းသိမ်းဆည်းထားနိုင်ခဲ့၍သာ ရက်လည်ဆွမ်း သွတ်ပြီးသည့်နောက်ပိုင်း သူမတဦးထဲ ရပ်တည်နေနိုင်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ လင်ဖြစ်သူက ကားသမားဆိုတော့ အပေါင်းအသင်းများသဖြင့် ဝိုင်းဝန်းကူညီပေးကြတာနှင့်ပင် ရက်လည်ဆွမ်းသွတ်က ပြေပြေလည်လည် ပြီးဆုံးသွားခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။ ရက်လည်ပြီးနောက်ပိုင်း သူမတဦးထဲ ရပ်တည်နေရချိန်တွင် လင်ဖြစ်သူ၏အပေါင်းအသင်းများထဲမှ တယောက်စ နှစ်ယောက်စဝင်ထွက်ပြီး ငွေလေးကြေးလေးထောက်ပံ့နေသဖြင့်လည်း မမြစိမ်းတယောက် အသက်ရှူချောင်ရရှာသည်။ ဒါပေမယ့် လူတိုင်းက ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ် ကိုယ့်အပူနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့ မမြစိမ်းကို အချိန်ပြည့် လာရောက် ပေးကမ်းထောက်ပံ့ခြင်းမျိုး မလုပ်နိုင်ကြပါ။ အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ မမြစိမ်းတယောက်တည်း ကျန်ခဲ့ရသည့် အိမ်ကလေးသို့ အဝင်အထွက် ကျဲပါးလာခဲ့ရသည်။ သို့ပေမယ့် မမြစိမ်းထံသို့ အချိန်မှန်မှန် ပုံမှန်ဝင်ထွက်ကာ တတ်နိုင်သလောက် ပေးကမ်းထောက်ပံ့နေသူ တစ်ယောက်တော့ ရှိနေခဲ့သည်။ ထိုသူက အောင်မင်းပင် ဖြစ်လေသည်။ ကိုအောင်မင်းက မမြစိမ်းခင်ပွန်း ဆုံးသွားသည့် အချိန်ကစ၍ ရက်လည်ပြီးသည်အထိ အများသူငါတွေလို လာရောက်ကြည့်ရှုသည်။ ရက်လည်ပြီးပြန်တော့လည်း ဝတ္တရားမပျက် တပတ်တခါ ပုံမှန်လာရောက်ကာ မမြစိမ်းကို ထောက်ပံ့မှုပြုသည်။ မမြစိမ်းက အစပိုင်းတွင် လက်မခံသော်လည်း တဖြေးဖြေးနဲ့ ကိုအောင်မင်း၏ ထောက်ပံ့ပေးကမ်းမှုကို ကျေးဇူးတင်စိတ်၊ အားနာစိတ်များဖြင့် အသိအမှတ်ပြုကာ ခင်မင်ရင်းနှီးလာခဲ့လေတော့သည်။ အောင်မင်းက ကွန်တိန်နာကားမောင်းသူ တစ်ယောက်မို့ ဝင်ငွေကောင်းသည်။ ထို့ကြောင့် မမြစိမ်းအား ပေးကမ်းထောက်ပံ့ရာတွင် ရက်ရောသည်။ အောင်မင်း၏ သိတတ်မှုအပေါ် မမြစိမ်း အလွန်အားနာလာသည်။ ထို့ကြောင့် အောင်မင်းလာသည့် အခါတိုင်း အချိန်မရွေး တံခါးဖွင့် ဧည့်ခံသည်။ အောင်မင်းက တပတ်တခါသာ ပုံမှန်လာပြီး လာသည့်အချိန်ကလည်း ညဆယ်နာရီဝန်းကျင်လောက် ဖြစ်သဖြင့် ပတ်ဝန်းကျင်က မမြစိမ်းကို မေးငေါ့လာကြသည်။

ဒါပေမယ့် မမြစိမ်းကတော့ ကိုယ့်အပူနဲ့ကိုယ်မို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို လျစ်လျူရှုမိခဲ့သည်။ အောင်မင်းက မမြစိမ်းကို တလေးတစားပင် ဆက်ဆံပြောဆိုသည်။ အချို့တွေလို လင်ဆုံးပြီး မုဆိုးမဖြစ်သွားသော သူမကို ရိသဲ့သဲ့ ပြောဆိုဆက်ဆံခြင်းမျိုး မပြု။ ထို့ကြောင့်လည်း မမြစိမ်းက အောင်မင်းကို သူမအိမ်သို့ ဝင်ထွက်ခွင့်ပြုပေးခဲ့မိခြင်း ဖြစ်သည်။ အောင်မင်းကလည်း သူက မုဆိုးဖို၊ ကလေးနှစ်ယောက်အဖေ ဖြစ်ကြောင်း၊ မမြစိမ်း၏ယောကျာ်းဖြစ်သူနှင့် ခင်မင်ရင်းနှီးခဲ့ကြောင်း၊ မမြစိမ်းကို သနားစိတ်၊ ဂရုဏာစိတ်ဖြင့် ယခုလို ဝင်ထွက်သွားလာပြီး ထောက်ပံ့မှုများ ပြုလုပ်နေခြင်းဖြစ်ကြောင်း အတိအလင်း ဖွင့်ဟပြောပြထားသည်။ ထိုသို့ တယောက်နှင့်တယောက် နားလည်မှုဖြင့် ပတ်သက်လာခဲ့ကြသည်မှာ ခြောက်လခန့်ပင် လွန်မြောက်သွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ မမြစိမ်းလည်း စိတ်သက်သာရာရလာခဲ့ပြီး ပုံမှန်နေထိုင်နေသလို အောင်မင်းကလည်း ပုံမှန်ဝင်ထွက်သွားလာနေခဲ့သည်။ တညမှာတော့ ”ဒေါက်..ဒေါက်..ဒေါက်” အိမ်ရှေ့တံခါးကို သုံးချက်ခေါက်သံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် မမြစိမ်း နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ဒီလိုအချိန်၊ ဒီလိုတံခါးခေါက်သံက အောင်မင်းသာ ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သဖြင့် တံခါးကို အပြေးကလေး သွားဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ “ဟင်..ကိုအောင်မင်း ဘာဖြစ်လာတာလဲ.. ခေါင်းမှာလဲ သွေးတွေနဲ့ပါလား..လာ..ဝင်..ဝင်.. ” မမြစိမ်းတယောက် အောင်မင်း၏ပုံစံကို မြင်တော့ ပျာပျာသလဲ ဖြစ်သွားပြီး အိမ်ထဲသို့ အမြန်ခေါ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အောင်မင်းကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူမက အိမ်ထဲမှ ရေနွေးဓါတ်ဗူး၊ ဇလုံ၊ ဂွမ်းတို့ကို ယူဆောင်လာသည်။ ”ရပါတယ်..မမြစိမ်း၊ ဘာမှလုပ်မနေပါနဲ့.. ခေါင်းလေးနဲနဲ ပေါက်သွားတာပါ ” ”အို..ဘယ်ဟုတ်မလဲ၊ အသာငြိမ်နေစမ်းပါရှင်.. ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲ၊ ပြောပါအုံး..” မမြစိမ်းက အောင်မင်းအား ကလေးတယောက်ကို အမိန့်ပေးသလို ပြောလိုက်ပြီး အောင်မင်း၏ခေါင်းမှ ဒဏ်ရာကို ဆေးကြော သန့်စင်ပေးလိုက်သည်။ အောင်မင်းကလည်း မမြစိမ်းပြောသည့်အတိုင်း အသာငြိမ်နေ၏။ လူကငြိမ်နေသော်လည်း စိတ်တွေက မငြိမ်။ သူ့အနီးအပါးသို့ တိုးကပ်ရောက်ရှိနေသည့် မမြစိမ်း၏ခန္ဓာကိုယ်အလှတွင် နစ်မြောကာ ရမက်စိတ်တို့က ထောင်းကနဲ ထကြွလို့လာသည်။ ”ကိုအောင်မင်း..ပြောလေ၊ ဘာဖြစ်လာတာလဲလို့” မမြစိမ်းက ငြိမ်သွားသော အောင်မင်းကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ရာ သူမ၏ရင်နှစ်မွှာကို စူးစိုက်ကြည့်နေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ရင်ထဲ လှပ်ကနဲ ဖိုသွားသည်။

ဒါပေမယ့် မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ သူမ သိချင်နေသော အကြောင်းအရာကို မေးလိုက်ပြန်၏။ “မမြစိမ်းတို့ လမ်းထိပ်မှာပါဗျာ.. ချာတိတ်လေးတွေ သုံးလေးယောက် မူးပြီးရစ်တော့.. နောက်ဆုံး သူတို့က လက်ပါလာကြတယ်လေ… အဲဒါနဲ့ ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်ပြီး ဒဏ်ရာရလာတာပါ ” ”အို..ဖြစ်မှဖြစ်ရလေရှင်၊ ဘယ်က ကလေကချေတွေလဲ မသိဘူး.. ဒီကိစ္စ ရပ်ကွက်ရုံးတိုင်ရမယ်” ”နေပါစေ..မမြစိမ်း ရပါတယ် ” ”အို..ဘယ်ဟုတ်မလဲ၊ ကျမဆီလာရင်း အခုလိုဖြစ်တာဆိုတော့..နေအုံး.. ကျမရပ်ကွက်ရုံးကို သွားပြောလိုက်မယ်” ပြောပြောဆိုဆို မဟုတ်မခံ ဇတ်ဇတ်ကြဲဖြစ်သည့် မမြစိမ်းက ဒဏ်ရာကို ဆေးကြောသုတ်သင်ပြီးသည်နှင့် အိမ်ထဲမှ ထွက်ဖို့ပြင်သည်။ ဒါပေမယ့် ခြေလှမ်းပြင်ကာစ မမြစိမ်းမှာ တုန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ အောင်မင်းက မမြစိမ်း၏လက်ကို လှမ်းဆွဲထားလိုက်ခြင်းကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ “မမြစိမ်းရယ်.. အရှည်အရှည်တွေ ဖြစ်ကုန်မယ်.. ထားလိုက်ပါတော့၊ ဒီမှာလာထိုင်ပါဗျာ..နော် ” အောင်မင်းက မမြစိမ်းလက်ကို ဆွဲကာ သူ၏ဘေးမှထိုင်ခုံပေါ်သို့ ဆွဲကာ ထိုင်ခိုင်းသည်။ ”မမြစိမ်း” ”ရှင်.. ကိုအောင်မင်း.. ” အောင်မင်းက မမြစိမ်း၏လက်ကို သူ၏လက်နှစ်ဖက်နှင့် အုပ်ကိုင်ပြီး မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်ကာ ညင်ညင်သာသာလေး ခေါ်လိုက်၏။ မမြစိမ်းကလည်း လက်ကို ရုန်းဖယ်ခြင်းမပြုပဲ အောင်မင်းကို ပြန်ကြည့်ကာ အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ထူးသည်။ အဲဒီမှာစလို့ အိုးချင်းထား အိုးချင်းထိ၊ ကြိုးချင်းထား ကြိုးချင်းငြိတွေ ဖြစ်ကုန်ကြတော့သည်။ မုဆိုးဖိုနဲ့ ပူပူနွေးနွေး မုဆိုးမအသစ်ကလေးတို့ ငြိကုန်ကြတော့၏။ ထိုအချိန်၌ အောင်မင်းလို ပုံဆိုးပန်းဆိုး မဲမဲသဲသဲကြီးကို မမြစိမ်း မမြင်နိုင်လောက်အောင် ရမက်သွေးတွေ ဆူပွက်သွားရသည်။ လင်ရဲ့အရသာ၊ လီးရဲ့အရသာကို သိရှိထားပြီးဖြစ်တဲ့ မိန်းမတယောက်အနေနဲ့ လင်ဖြစ်သူဆုံးပါးသွားခဲ့သဖြင့် လီးနဲ့ ပြတ်လပ်နေတာကြောင့်လည်း အောင်မင်းကို လိုက်လျောမိဟန် ရှိလေသည်။ အောင်မင်းကလည်း မမြစိမ်းကို စိတ်ထဲ ကြိတ်ကြံနေသူဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် စွဲမက်ဖွယ် ခန္ဓာကိုယ်အလှကို ပိုင်ဆိုင်ထားသော မိန်းမတယောက်မို့ တနပ်စားမကြံဘဲ တသက်စာကြံကာ မမြစိမ်း သူ့ကို စွဲလန်းသွားအောင် အပီကိုင်လေတော့သည်။

”အဟင့်..ဟင့်..ကိုအောင်မင်းရယ်..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ..ဟင့်.. ငရဲကြီးအုံးမယ်” ”ပြွတ်..ပြိ..ပြွတ်..ဗြစ်..ဟင်း..ဒီလိုလုပ်တာ ငရဲကြီးတယ်လို့ ကျုပ်မကြားဖူးဘူး မမြစိမ်းရဲ့.. ကောင်းတယ်မဟုတ်လား..စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးတာ” “အင့်..ဟင့်..အ..ဟင့်..သိဘူး.. ” အောင်မင်းက မမြစိမ်း၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖင်ကြီးကြွတက်အောင်ပင် တွန်းတင်ထားပြီး ဖောင်းကားတင်းရင်းကာ အမွေးမဲမဲလေးများ ဖုံးအုပ်နေသည့် သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို အသည်းအသန် ယက်ပေးနေသည်။ မမြစိမ်း တားနေပေမယ့်လည်း အောင်မင်းက မလျှော့။ စကားပြန်ပြောရင်းမှ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းမှ စောက်စိအထိ ယက်တင်ပြီး စောက်စိလေးကို နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ဖိစုပ်လိုက်ရာ မမြစိမ်း တွန့်တက်သွားပြီး ချွဲနွဲ့သော အသံလေးများပင် ထွက်လာရသည်။ ကွမ်းကို ထမင်းစားသလိုစားသော အောင်မင်း၏လျှာကြီးက နီရဲကာ ထူလပျစ်ကြီးဖြစ်ပြီး ကြမ်းထော်လို့နေသည်။ ထိုလျှာကြီးဖြင့် မမြစိမ်း၏ စောက်ပတ်အတွင်းသား နုနုလေးများကို ထိုးကော် ယက်ပေးလိုက်ပြန်တော့ မမြစိမ်းခမျာ လောကကြီးကို မေ့ပြီး လေထဲလွင့်မျောသွားသလို ခံစားသွားရတော့သည်။ ”အင့်..ဟင့်..ကိုအောင်မင်းရယ်..ဟင့်..ကျမ မနေတတ်တော့ဘူး..အင်း..ဟင်း.. “မမြစိမ်း မျက်လုံးပင် မဖွင့်နိုင်။ အသားလေးတွေလည်း ကတုံကယင် ဖြစ်လာသည်။ စောက်ပတ်ကို ထန်းလျက် ခွေးယက်သလို ယက်ပေးနေသော အောင်မင်းကြောင့် မမြစိမ်း လူးပျံနေရလေပြီ။ ထို့ကြောင့် သွယ်ဝိုက်သောနည်းဖြင့် အလိုးခံချင်ပြီဖြစ်ကြောင်း တောင်းပန်စကား ဆိုလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ မုဆိုးဖိုဖြစ်ပြီး ဖာပေါင်းစုံချနေသော ကားသမားအောင်မင်းက မမြစိမ်းရဲ့ဆန္ဒကို သဘောပေါက်သည်။ ထို့ကြောင့် မမြစိမ်း၏စောက်ဖုတ်ကို နောက်ဆုံးပိတ်အနေဖြင့် ဖင်စအိုဝအထက် လိုးပေါက်မှနေ၍ စောက်စိလေးအထိ သူ၏လျှာပြား ကြမ်းကြမ်းကြီးဖြင့် တချက်ယက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် မမြစိမ်း၏ပေါင်ခွကြားသို့ ဒူးထောက်ဝင်ကာ သူ၏ခါးမှ ပလေကပ်ပုဆိုးကို ခေါင်းမှ ကျော်ချွတ်လိုက်သည်။ မမြစိမ်း၏ ခြေနှစ်ချောင်းကို အောင်မင်းက ဖြဲကားလိုက်ပြီး အပေါ်သို့ တွန်းတင်လိုက်သဖြင့် မမြစိမ်းမှာ တစ်တီတူးထောင် အနေအထားပုံစံမျိုး ဖြစ်သွားပြီး စောက်ခေါင်းအတွင်း အတွင်းသားနီနီရဲရဲများ ပေါ်ထွက်လာသည်။

မမြစိမ်း၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အောင်မင်းက မက်မောစွာကြည့်ရင်း သူ၏လီးမဲမဲကြီးကို စောက်ခေါင်းဝသို့ တေ့ထောက်လိုက်သည်။ အောင်မင်း၏လီးက တချောင်းလုံးမဲနက်နေပြီး လီးဒစ်ကြီးက အတော့်ကို ပြဲလန်နေသည်။ လုံးပတ်က ကျပ်လုံးခန့်ရှိပြီး အရှည်အားဖြင့် ခြောက်လက်မကျော်ကျော်လောက်ရှိသည်။ စံချိန်မှီ လီးအမျိုးအစားပင် ဖြစ်သည်။ မမြစိမ်းက သူမကို လိုးမည့်လီးကို ခေါင်းထောင်ထကာ ကြည့်ပြီး မြင်လိုက်ရသောအခါ ရင်ထဲ နင့်သွားဟန်ဖြင့် မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ တံထွေးကို ဂလုကနဲ မျိုချပြီး အလိုးခံဖို့ အသင့်ပြင်အားယူလိုက်၏။ ”မမြစိမ်း.. ကျုပ် လိုးတော့မယ်နော်” အောင်မင်းက ခွင့်တောင်းသလို ပြောလိုက်တာလား၊ အသိပေးတာလား မသိ။ မမြစိမ်းကတော့ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ကာ ခေါင်းကို တဖက်စောင်းထားပြီး အောင်မင်းကို ခေါင်းအသာငြိတ်ပြလိုက်၏။ ထိုအခါ အောင်မင်းက မမြစိမ်း၏အပေါ်ပိုင်း ရှပ်အင်္ကျီကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာအောက်မှ ရုန်းကန်ထွက်မယောက် ဆူဖြိုးတင်းရင်းနေသည့် နို့အုံကြီးကို လက်ဖြင့် လှမ်းညှစ်လိုက်၏။ ပြီးမှ သူ၏လီးကြီးကို စောက်ပတ်အဝသို့ တေ့ကာ အသာအယာပင် ဖိသွင်းလိုက်တော့သည်။ အစပိုင်း၌ မမြစိမ်းက အောင်မင်းနှင့် ပွေ့ဖက်နမ်းမိကြပြီး အိပ်ခန်းထဲသို့ ရောက်ရှိသွားသည့်အချိန်မှ စောက်ဖုတ်အယက်ခံရသည့် အချိန်အထိ သူမအင်္ကျီကို ချွတ်ခွင့်မပေး။ အောင်မင်းကလည်း အင်္ကျီပေါ်မှ နို့တွေကို ညှစ်ကိုင်ကာ မမြစိမ်းကို နူးနှပ်နေခြင်းကြောင့် ယခုလိုး မည့်အချိန်ရောက်မှ အင်္ကျီကို လှန်တင်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ အခုလိုအချိန်တွင်တော့ မမြစိမ်းက ကန့်ကွက်ခြင်း မပြုတော့ပေ။ အောင်မင်း၏လီးက တအိအိဖြင့်ပင် မမြစိမ်း၏စောက်ရည်တွေ ပြည့်လျှံနေသော စောက်ခေါင်းထဲသို့ နစ်ဝင်စိုက်ဆင်းသွားသည်။ ” အင့်..ဟင်း.. ကျွတ်..ကျွတ်.. ” ” နာလို့လား..မမြစိမ်း ” ” အင်း..ရှင့်ဟာကြီးက အရမ်းကြီးတာပဲ.. ရှည်လဲရှည်သေးတယ်..ဖြေးဖြေးလုပ်နော်.. ” ” အင်းပါ.. ခုန ငြီးတာက နာလို့လားလို့ ” ” ဟင့်..ဘာတွေ လျှောက်မေးနေတာလဲ..မသိဘူး.. ” အမှန်က လီးစောက်ပတ်ထဲဝင်သွားတာကို အရသာတွေ့ပြီး မမြစိမ်း ငြီးလိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။ လီးကို ညင်သာစွာ သွင်းသည့်အပြင် အဝင်အထွက် ချောမွေ့နေသဖြင့် မမြစိမ်း မနာမှန်း အောင်မင်း သိ၏။ ဒါပေမယ့် အလိုးခံသူ မိန်းမသားနှင့် ရင်းနှီးသွားပြီး ရှက်စိတ်ပျောက်သွားအောင် တမင်မေးလိုက်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

မမြစိမ်းက မနာသော်လည်း အောင်မင်း၏အမေးကြောင့် လီးကြီးဖြင့် ဆောင့်လိုးခံရသည့်အခါ အရသာတွေ့စေရန် ခပ်ဖြေးဖြေးသာလိုးဖို့ ပြောလိုက်သော်လည်း အောင်မင်း၏နောက်ထပ်မေးခွန်းကြောင့် သူမဘာသာ မလုံမလဲဖြစ်ကာ ရှက်ဟန်ဖြင့် စကားဆက်မပြောတော့ပဲ သူမ၏စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်သိပ်စွာ ဝင်နေသော အောင်မင်း၏လီးကို ဆွဲဆွဲညှစ်ပေးနေလေသည်။ မမြစိမ်း၏စောက်ပတ်အတွင်းသားများဖြင့် ဆွဲညှစ်တုန့်ပြန်မွုကို ခံစားမိသော အောင်မင်းက အလိုက်သိစွာဖြင့် သူ၏လီးကြီးကို အသွင်းအထုတ်မှန်မှန်ဖြင့် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည်။ နို့အုံတွေကိုလည်း ဖျစ်ညှစ်ပေး၏။ ” ဖုတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ် ” ” အင့်..အင့်..ဟင့်..အင့်..အင့်.. ” အပေါ်စီးမှ ကြီးမားသော ခန္ဓာကိုယ်ကြီးဖြင့် ဖိကာ ဆောင့်လိုးနေခြင်းကြောင့် မမြစိမ်းမှာ တအင့်အင့်ဖြင့် နင့်နင့်နဲနဲကြီး အလိုးခံနေရသည်။ ဆယ်မိနစ်မျှ လိုးပြီးနောက် အောင်မင်းက… ” မမြစိမ်း..ကောင်းရဲ့လား ” ” အင်း..ဟင်း..ကောင်းတယ်..ကိုအောင်မင်းရယ်၊ ခပ်သွက်သွက်လေး လုပ်ပေးပါနော်.. ကျမပြီးချင်လာသလိုပဲ.. ” မမြစိမ်း ကာမရမ္မက်ဇောတွေ တက်ကြွကာ အောင်မင်းကို ခပ်ရဲရဲပင် တောင်းဆိုလိုက်သည်။ ထိုအခါ အောင်မင်းကလည်း အားမနာတမ်းပင် အပေါ်စီးမှ မီးကုန်ယမ်းကုန်ပစ်ဆောင့် လိုးချနေလေတော့ရာ ” ဖွတ်..ဖွတ်..ဟင့်..အင့်..အင့်..အ..အိ..အ..” ဟူသော မမြစိမ်း၏နွုတ်မှ မြည်တမ်းသံများ ဆူညံစွာ ထွက်ပေါ်လာပြီး ခဏအကြာတွင် နှစ်ယောက်စလုံး ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းများချကာ တဦးကိုတဦး တင်းကြပ်စွာ ဖက်ရင်း ငြိမ်သက်သွားကြလေတော့သည်။ ထိုမှအစပြုခဲ့သည့် ဇာတ်လမ်းက အောင်မင်းနှင့် မမြစိမ်းတို့ကို ညားစေခဲ့သည်။ အောင်မင်းက မမြစိမ်းယခင်က ဌားနေသော အိမ်လေးတွင် မနေစေတော့ဘဲ သူ၏ သားနှစ်ယောက်နှင့်အတူ မမြစိမ်းကို ခေါ်ကာ စံပြဈေးအနောက်ဘက်ရှိ ရပ်ကွက်ထဲသို့ ပြောင်းရွေ့လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ မမြစိမ်းမှာ အောင်မင်း၏သားတွေကို ကြည်ဖြူစွာပင် ဆက်ဆံသည်။ အောင်မင်းကို အစွဲကြီးစွဲခဲ့ပြီဖြစ်သောကြောင့် အောင်မင်း၏သားတွေကိုလည်း အလိုက်အထိုက်ဆက်ဆံရမည်မှန်း သူမနားလည်ထားသည်။ အောင်မင်း၏သားတွေကလည်း မမြရှိန်ကို အမေတယောက်၊ အဒေါ်တယောက်လိုပင် ဆက်ဆံသည်။ အောင်မင်း၏ စောက်ဖုတ်အယက်ကောင်းမှုကြောင့် မမြစိမ်းအရာရာကို မေ့ပြီး အောင်မင်းမှ အောင်မင်းဖြစ်ကာ အလိုးခံသည့်အခါတိုင်း “ကိုကို”ဟုပင် ခေါ်နေတတ်ပြီဖြစ်လေသည်။

နောက်ပိုင်းတွင် အောင်မင်းက မမြစိမ်းကို ယခင်ကလို တလေးတစားဆက်ဆံခြင်း မပြုတော့။ အချိန်ကြာလာတာနဲ့အမျှ “ဟဲ့..ကောင်မ”အစချီကာ ဆဲဆိုကန်ကျောက်တာမျိုး ပြုလုပ်လာသည်။ ဒါပေမယ့် ပြီးလျှင်တော့ မမြစိမ်းအကြိုက် ဘာဂျာကို အစွမ်းကုန်မှုတ်ပေးလိုက်သည်။ မမြစိမ်းကလည်း ဘယ်လောက်ဆဲဆဲ၊ ဘယ်လောက်ရိုက်ရိုက် လျှာဖြင့် စောက်ဖုတ်ကို တချက်လောက် အယက်ခံလိုက်ရတာနဲ့ နာကျင်တာတွေ မေ့သွားတတ်သည်။ အောင်မင်းက သူမကို ဘာဂျာ ကောင်းကောင်းမှုတ်ပေးပြီးသည်နှင့် ပက်ပက်စက်စက်တက်ချသည်။ လမ်းသွားတိုင်း ယောက်ျားတွေ သွားရည်ကျစရာဖြစ်နေသည့် မမြစိမ်း၏ နို့အုံမို့မို့မောက်မောက်ကြီးတွေကို သူ၏လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် မညှာမတာဆွဲသည်။ ညှစ်သည်။ ယောကျာ်းတွေကို လီးတောင်စေသည့် သူမ၏ဖင်အိုး တင်းတင်းကားကားကြီးကိုလည်း မညှာတမ်း အပီဖြုတ်သည်။ မမြစိမ်းအဖို့တော့ အောင်မင်း၏ ကြမ်းတမ်းသော ကာမဆက်ဆံမှုများကို စွဲလမ်းပြီးရင်း စွဲလမ်းနေမိကာ အောင်မင်းကို မပစ်နိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေရလေ၏။ သူမကိုယ်သူမလည်း ယခုမှပင် ကာမစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝခံစားရကာ လူဖြစ်ရကျိုးနပ်သည်ဟု ခံစားနေမိလေသည်။ မမြစိမ်းတယောက် လောကစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝခံစားနေရသလို အောင်မင်း၏သား အကြီးကောင် လူပျိုပေါက် ထွန်းထွန်းကလည်း သူ့အဖေနောက်မိန်းမယူတော့မှ သူလည်း လူဖြစ်ရကျိုးနပ်ပြီဟု ခံယူထားသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် လူပျိုဖော်ဝင် ဂွင်းတိုက်တတ်စအရွယ်မှာ သူ့အဖေက မိထွေးကို အပြတ်ဆော်နေပုံကို ချောင်းမြောင်းကြည့်ပြီး ကာမအရသာကို ကောင်းစွာ ခံစားတတ်လာခဲ့ခြင်းကြောင့် ဖြစ်လေသည်။ သူ့အဖေအောင်မင်း မမြစိမ်းကို တက်ချတိုင်း ကချောင်းကြည့်ပြီး ဂွင်းတိုက်သည်။ နောက်တော့ သူ့အဖေ ကားမောင်းထွက်သည့် အချိန်များ၌လည်း မိထွေးဖြစ်သူ မမြစိမ်းရဲ့ စွဲမက်ဖွယ် ခန္ဓာကိုယ်အလှကို မှန်းပြီး ဂွင်းထုကာ အာသာဖြေသည်။ အပြင်ပန်းမှာ သူမကို တရိုတသေ တလေးတစား ဆက်ဆံနေသော်လည်း ထွန်းထွန်း၏ စိတ်ထဲမှာတော့ မမြစိမ်း၏ခန္ဓာကိုယ် ကောက်ကြောင်းတို့ကို အမြဲပုံဖော်ကြည့်ကာ စိတ်ထနေသူဖြစ်လေ၏။ မမြစိမ်း ရေချိုးရင် မယောင်မလည်ဖြင့် သူမအနီး ရစ်သီနေတတ်သည်။

ထွန်းထွန်း၏အပြုအမူများကို အိမ်မှာ အမြဲမြင်တွေ့ဆက်ဆံနေရသော မမြစိမ်းလည်း ကြာတော့ ရိပ်မိလာသည်။ ဒါပေမယ့် သူမစိတ်ထဲမှာ ထွန်းထွန်းကို သိပ်ပြီး ဂရုတစိုက်မဖြစ်မိ။ ကလေးသာသာ ချာတိတ်အရွယ် ထွန်းထွန်း၏အကြည့်များ အပေါ် စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းလည်း မဖြစ်မိပေ။ ဒါပေမယ့် တညတွင်တော့ ”မြစိမ်း..နင်အပေါ်က တက်ဆောင့်စမ်း.. ငါမူးနေပြီ၊ အပေါ်က မလုပ်နိုင်တော့ဘူး ” ” ဟုတ်ကဲ့..ကိုကို.. ” အောင်မင်းက မမြစိမ်းကို ဘာဂျာမှုတ်ပေးပြီးသည်နှင့် အိပ်ယာပေါ်လှဲလိုက်ပြီး လီးအတောင်သားနှင့် ပက်လက်လှန်ကာ မမြစိမ်းကို ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ မမြစိမ်းကလည်း အောင်မင်းစကားကို လိုက်နာသည်။ စောက်ဖုတ် အယက်ခံထားရသဖြင့် ရမက်ဆန္ဒတွေ အဆမတန်ထကြွနေသော မမြစိမ်းခမျာ အိပ်ယာပေါ်လှဲနေရာမှ လူးလဲထကာ အောင်မင်း၏ပေါင်ကြားထဲမှ တောင်မတ်ဖြောင့်စင်းနေသည့် လီးမဲမဲတုတ်တုတ်ကြီးကို သူမလက်ကလေးဖြင့် ဆွဲကိုင်ကာ အထက်အောက် လှုပ်ရှားဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။ ထိုမျှနှင့် အားမရနိုင်သေးပဲ ဖင်ကြီးကုန်းကာ အောင်မင်း၏လီးကို ကုန်းစုပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ အောင်မင်း၏ခါးကြီးတွန့်ကနဲ တချက်ဖြစ်သွားကာ ပါးစပ်မှ ” အ..ရှီး..”ဆိုသော ညီးညူသံပင် ထွက်ပေါ်သွားရအောင် မမြစိမ်းက လီးကို ပါးစပ်ထဲသွင်းပြီး အားရပါးရ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပစ်သည်။ ဂွေးဥကြီးနှစ်လုံးကိုလည်း သူမလက်ဖြင့် အသာဖွဖွညှစ်ကိုင်ကာ ကယုကယင် ဆော့ကစားနေလိုက်သေး၏။ ဖခင်ဖြစ်သူနှင့် မိထွေးတို့ အိပ်ယာမဝင်ခင် စောစောစီးစီး အိပ်နေကြသော ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်အနက် တယောက်ကတော့ ကုလားသေကုလားမော အိပ်ပျော်နေပြီဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် အကြီးကောင် ထွန်းထွန်းကတော့ ထုံးစံအတိုင်း သူ့အိပ်ယာထဲမှ ခိုးထကာ မိထွေးနှင့်ဖခင်တို့၏ အခန်းဝအကွယ်မှ ချောင်းပြီး ဂွင်းတိုက်သည့် လုပ်ငန်းကို စတင်နေပြီဖြစ်လေသည်။ အခန်းအတွင်းမှ ဖခင်ဖြစ်သူက မမြစိမ်းကို စောက်ဖုတ်ယက်ပေးသည့်အခါ မမြစိမ်း ကော့တက်လူးပျံပြီး ရမက်ထန်စွာ ညီးညူနေဟန်ကို ကြည့်ပြီး ထွန်းထွန်းဖီးလ်တွေတက်ကာ သူ့လီးကို လက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေလေသည်။

ထိုမှ မမြစိမ်းက အိပ်ယာထက်မှထကာ သူ့ဖခင်လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ထုပေးပုံ၊ လီးစုပ်နေပုံတို့အပြင် ဖင်ကြီးကုန်းပြီး လီးစုပ်နေသောကြောင့် ဖင်ကြားထဲမှ ပြူးထွက်နေသော ဖောင်းကားပြဲအာနေသည့် မမြစိမ်း၏ စောက်ဖုတ်ကြီးတို့ကို မြင်တွေ့ရပြန်တော့ ဖီလင်က ပိုတက်လာသည်။ ထို့ကြောင့် လီးကို ပိုတင်းတင်းဆုပ်ကာ ခပ်သွက်သွက်လေး ဂွင်းတိုက်နေသည်။ မမြစိမ်းကတော့ အောင်မင်း၏လီးကြီးကို အငမ်းမရပုံစံဖြင့် စုပ်ပေးနေလေသည်။ ” ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..အ..ရှီး.. မြစိမ်း..တက်ဆောင့်တော့ဟာ.. ငါမြန်မြန်ပြီး ပြီး အိပ်ချင်နေပြီ ” အောင်မင်းက ထပ်မံလောဆော်လိုက်သဖြင့် မမြစိမ်းမှာ သူမပါးစပ်ထဲမှ လီးကို မချွတ်ချင် ချွတ်ချင်ဟန်ဖြင့် ချွတ်ကာ အောင်မင်း၏ကိုယ်ပေါ်သို့ တက်ခွလိုက်တော့သည်။ ထို့နောက် အောင်မင်း၏လီးကြီးကို သူမလက်လေးတဖက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ကာ စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ပြီး တချက်ထဲ ဖိထိုင်ချလိုက်လေတော့၏။ ”ဖွတ်..ပြွတ်..ဖတ်.. ” ” အ..အင့်..ဟင်း.. ကျွတ်..ကျွတ်.. အထဲမှာ ပြည့်သိပ်ပြီး အောင့်သွားတာပဲ ကိုကိုရယ်.” ” နင်က တချက်ထဲ ဆောင့်ချပစ်လိုက်တာကိုး.. ကဲ..ဆောင့်လိုးပေးစမ်း ” စောက်ဖုတ်အယက်ခံထားရသည့် အရှိန်၊ လီးကိုမက်မောစွာ စုပ်ထားခြင်းတို့ကြောင့် မမြစိမ်း စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်တွေက ရွဲနစ်စွာ ထွက်နေသည်။ ထို့ကြောင့် အပေါ်မှ ဝိတ်နှင့်ဖိချလိုက်သည်နှင့် လီးကြီးက ရှောကနဲဝင်သွားကာ သားအိမ်ကို ပြေးဆောင့်သည်။ ဒါပေမယ့် မမြစိမ်းမှာ နာကျင်မွုကို သတိမရနိုင်ပဲ လီး၏အတွေ့ကြောင့် အောင်မင်းစေခိုင်းသည့်အတိုင်း သူမ၏တင်ပါးကြီးများကို မြှောက်မြှောက်ပြီး ပြင်းထန်နေသော စိတ်ဆန္ဒများအရ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆောင့်ဆောင့်လိုးချပေးသည်။ ” ပြွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ” ”အ..ဟင့်..ဟင့်..ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်.. အ..ဟင့်..အောက်က ပင့်ကော်ပြီး လိုးပေးပါအုံး..အဟင့်..အ..ဟုတ်တယ်..ကော့ဆောင့်..အ..ဟင့်.. ” မမြစိမ်း ရမက်ထန်စွာဖြင့် အောင်မင်း၏ ရင်အုပ်မဲမဲကြီးပေါ် သူမလက်လေးနှစ်ဖက်ကို အားပြုထောက်ကာ တင်ပါးထွားထွားကြီးကို ကော့မြှောက်ပြီး ဆောင့်ချပေးနေသည်။

အောင်မင်းကလည်း မမြစိမ်း ရမက်ထန်နေမှုကို သဘောကျကာ အောက်မှ ပင့်ဆောင့်ပေးပြီး သူမ၏ဖင်သားကြီးများကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပေးနေ၏။ အခန်းတွင်းမှ လိုးပွဲကတော့ တစထက်တစ ပြင်းထန်လာသည်။ မမြစိမ်း၏ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆောင့်ချလိုးပေးမှုများနှင့်အတူ သူမနှုတ်မှလည်း တဟင့်ဟင့်ဖြင့် နှာထန်စွာ ညီးညူနေသံတို့က အခန်းအပြင်မှ ချောင်းကြည့်နေသော ထွန်းထွန်းကို အထူးဖီးတက်စေသည်။ ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း တုန်ခါသွားသော ဖင်သားကြီးများ၊ ထက်အောက်လှုပ်ခါယမ်းနေသော နို့အုံထွားထွားကြီးများက ထွန်းထွန်း၏မြင်ကွင်းထဲမှာ ထင်ရှားစွာ တွေ့မြင်နေရခြင်းကြောင့် ထွန်းထွန်းတယောက် စိတ်တွေလှုပ်ရှားကာ လီးကို အဆက်မပြတ် ထုရင်း လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်လေတော့သည်။ မမြစိမ်း နှာထန်စွာ အလိုးခံနေပုံကို ထွန်းထွန်း ဆက်ကြည့်နေချင်သေး၏။ ဒါပေမယ့် မတ်တတ်ရပ်ပြီး ဂွင်းတိုက်ကာ ပြီးသွားခဲ့ရခြင်းကြောင့် ဒူးတွေ ညွှတ်ကျချင်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် သူ့အဖေကလည်း မိထွေးကို အပေါ်မှ တက်ဆောင့်ခိုင်းပြီး အပြီးသတ်တော့မှာမို့ နောက်ပုံစံတမျိုးနဲ့ ချမှာ မဟုတ်တော့ဘူးဆိုတာ သိနေခြင်းကြောင့်လည်း အိပ်ယာထဲသို့ ပြန်ဝင်ခွေနေလိုက်တော့သည်။ မမြစိမ်းကတော့ အောင်မင်း၏လီးကြီးပေါ်မှာ ခွထိုင်လျှက်ပင် စကောဝိုင်းတမျိုး၊ ကပ်ညှောင့်ပွတ်လိုးနည်း တဖုံ၊ ဖင်ကြွဆောင့်နည်းများဖြင့် မီးကုန်ယမ်းကုန် တက်လိုးပေးနေရှာ၏။ မကြာမီမှာပင် နှစ်ဦးစလုံး ကာမ၏အဆုံးစွန်နယ်ပယ်ကို ရောက်ရှိတော့မည့်ဟန်ဖြင့် အားကုန်ကြဲကာ ပင့်ဆောင့်သူက ဆောင့်၊ ဆောင့်ချသူက ချဖြင့် တဟင်းဟင်း ညီးညူကာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တွန့်တွန့် သွားကြတော့သည်။ အောင်မင်းတယောက် ကာမဆန္ဒတွေပြည့်ဝသွားတော့ တခေါခေါ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ မမြစိမ်းကလည်း ကာမစည်းစိမ်ကို ခံစားရင်း အောင်မင်းကို ခွထား ခဏကြာမှိန်းနေရာမှ ထလိုက်၏။ ထို့နောက် အောင်မင်းကို စောင်တထည် ခြုံပေးလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်နှင့် ပေါင်ခြံတွင် ပေပွနေသော အရည်များကို ဆေးကြောရန် ထဘီရင်လျားဖြင့်ပင် အခန်းတွင်းမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ မမြစိမ်းတယောက် အခန်းထဲက ရုတ်တရက်လှမ်းအထွက်တွင် သူမခြေလှမ်းတွေ တုန့်ဆိုင်းသွားရသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းတွင် ထွန်းထားသော လေးပေမီးချောင်းအရောင်က ထွန်းထွန်းတို့ညီအစ်ကို အိပ်နေသော ခြင်ထောင်အတွင်းသို့ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်နေသည်။

ထိုအလင်းရောင်ဖြင့် ထွန်းထွန်း၏အပြုအမူကို မမြစိမ်း အမှတ်မထင် မြင်တွေ့လိုက်ရခြင်းကြောင့်ပင် ဖြစ်လေသည်။ ထွန်းထွန်းက သူ့အဖေနဲ့မိထွေးတို့ လိုးနေကြပုံကို ကြည့်ပြီး ဂွင်းတိုက်ကာ တချီပြီးသွားသဖြင့် အိပ်ယာထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် သူအိပ်မပျော်။ မိထွေးဖြစ်သူ သူ့အဖေလီးကြီးပေါ် တက်ခွထိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးနေပုံကို မျက်စိထဲပြန်မြင်ယောင်ကာ စိတ်ထလာပြန်သည်။ ထို့ကြောင့် နောက်တကြိမ် စိတ်မှန်းဖြင့် ဂွင်းထုနေခြင်းဖြစ်သည်။ မမြစိမ်းကလည်း ကိစ္စပြီးတော့ ခဏနှပ်နေပြီးမှ အခန်းတွင်းမှ ထွက်လာသည်ဖြစ်ရာ ထွန်းထွန်း နောက်တကြိမ် ဂွင်းတိုက်နေမှုကို မြင်မိသွားခြင်းဖြစ်သည်။ ထွန်းထွန်းကတော့ မျက်လုံးများကို စုံမှိတ်ထားပြီး အတွေးအာရုံ၌ မမြစိမ်း၏ခန္ဓာကိုယ် ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွားကြီးနဲ့ နှာထန်နေပုံတို့ကို မြင်ယောင်ကာ သူ၏လီးကို လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ပြီး အချက်မှန်မှန်ဖြင့် ထက်အောက် လှုပ်ရှားကာ ဂွင်းတိုက်နေ၏။ ထို့ကြောင့် အခန်းဝမှ ထွက်ဖို့ပြင်နေသော မမြစိမ်း၏လှုပ်ရှားမှုကို သတိမပြုမိ။ မမြစိမ်းကလည်း အခန်းဝတွင် အသံမပေးပဲ အသာငြိမ်နေကာ အလင်းရောင်အောက်မှ ထွန်းထွန်း၏ လှုပ်ရှားမှုကို မမှိတ်မသုန် စိုက်ကြည့်လို့နေ၏။ သူမနှင့်အောင်မင်းတို့ ရဲ့လိုးပွဲကို လာချောင်းကြည့်ပြီး ထွန်းထွန်းအခုလို ဂွင်းတိုက်နေကြောင်း သူမစိတ်ထဲ အလိုလို နားလည်သိရှိလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ထွန်းထွန်းလက်အတွင်းမှ ဆုပ်ကိုင်ထားသော လီးကိုလည်း စူးစိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ထွန်းထွန်းက လူသာငယ်သော်လည်း လီးကမသေးလှ။ လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ထားသော လီးက အပေါ်ပိုင်းတွင် လက်လေးလုံးစာလောက် လွတ်နေခြင်းကြောင့် အတော်ပင် ရှည်လျားကြောင်း မမြစိမ်းမှန်းဆမိသည်။ ”ဒီကောင်လေးက မခေပါလား..”ဟု မမြစိမ်းစိတ်ထဲ မှတ်ချက်ချမိပြီး သူမစိတ်ထဲ ဘာကို ကျေနပ်မှန်းမသိ ကျေနပ်နေမိပြန်သည်။ ထို့အပြင် သူမသာ အခန်းထဲမှ ထွက်ကာ နောက်ဖေးသို့သွားမည်ဆိုလျှင် ထွန်းထွန်းတယောက် ဖီးပျက်သွားမည်ကို သိလိုက်သဖြင့် ပေပွနေသော အရည်များကို မဆေးတော့ဘူးဟု စိတ်ဆုံးဖြတ်ကာ ထွန်းထွန်း၏ ဂွင်းတိုက်နေမှုကိုသာ အသာငြိမ်၍ ကြည့်နေလိုက်၏။ ခဏအကြာတွင်တော့ ထွန်းထွန်းတယောက် သူ၏လီးကို ကိုင်ကာ လှုပ်ရှားမှုတွေ မြန်ဆန်လာသည့်အပြင် လှုပ်လှုပ်ရွရွလည်း ဖြစ်လို့လာ၏။ ထွန်းထွန်း လရည်ထွက်တော့မည်မှန်း မမြစိမ်း နားလည်လိုက်သည်။ သူမစိတ်ထဲ၌လည်း လှိုက်ဖိုသလို ခံစားလာရသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် ထွန်းထွန်း၏နှုတ်မှ “အ..အ..မမမြ..အ.ထွက်..ထွက်ပြီ”ဟု ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်သံနှင့်အတူ ခါးက ကော့ကနဲဖြစ်သွားသည်။

ထွန်းထွန်းက ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် သူ၏လီးထိပ်ကို အုပ်ကာကိုင်လိုက်ပြီး ညာဘက်လက်ကလည်း အလွန်လျင်မြန်စွာ လှုပ်ရှားလိုက်သည်ကို မမြစိမ်း မြင်တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ ထွန်းထွန်းက သူ၏လီးထိပ်မှ ပန်းထွက်လာသော လရည်များကို ဘယ်လက်ဖြင့် အုပ်ကာထားလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့နောက် လရည်များကို ပုဆိုးနှင့်သုတ်ကာ တဖက်သို့စောင်း၍ အိပ်သွားလေတော့သည်။ မမြစိမ်းတယောက် ထွန်းထွန်းဂွင်းထုကာ ပြီးဆုံးသွားပုံကို အစအဆုံးမြင်လိုက်ရတော့ ရင်ထဲ တမျိုးကြီးဖြစ်နေ၏။ ထို့အပြင် ထွန်းထွန်းနှုတ်မှ ပြီးခါနီး ရေရွတ်လိုက်သော စကားတွင် “မမမြ”ဟု ကြားမိလိုက်သဖြင့် သူမကို စိတ်ဖြင့် မှန်းပြီးပစ်မှားကာ ဂွင်းတိုက်နေခြင်း ဖြစ်ကြောင်းလည်း သိရှိလိုက်သည်။ ”ဟင်း..ဒီကောင်လေးကတော့..” မမြစိမ်း စိတ်ထဲမှ ရေရွတ်လိုက်ရင်း အိပ်ခန်းတွင်း ပြန်ဝင်ကာ အောင်မင်း၏ဘေးတွင် ဝင်လှဲအိပ်လိုက်လေတော့သည်။ “ကိုကြီး..သမီးကို ကြက်တူရွေးလေးပြမယ်ဆို..ဘယ်မှာလဲ.. ” ” အေးပေါ့.. ပြမှာပေါ့..အိမ်ထဲဝင်ကြည့်ရမှာ.. လာ..လာ” အောင်မင်းက ကားမောင်းရန် မနက်အစောကြီးကတည်းက ထွက်သွားသည်။ မမြစိမ်းက ဈေးဝယ်စရာရှိသည်ဆိုပြီး ထွက်သွားတာ သိပ်မကြာသေး။ မမြစိမ်းဈေးဝယ်လျှင် အနည်းဆုံး သုံးလေးနာရီ ကြာတတ်ကြောင်း ထွန်းထွန်းသိထားသည်။ သူ့ညီအငယ်ကောင်ကလည်း ရပ်ကွက်ထဲ ပတ်ဆော့နေသည်။ ညနေစောင်း ပြန်လာလျှင်တောင် ကံကောင်း။ ဒီတော့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိ။ ဒါကို အခွင့်ကောင်းယူကာ ထွန်းထွန်းက သူတို့အိမ်နှင့် လေးအိမ်ကျော်လောက်တွင်နေသော ၁၄နှစ်ခန့်သာ ရှိသေးသည့် ချစ်စုဆိုသည့် ကောင်မလေးကို အိမ်သို့ လှည့်ပတ်ခေါ်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။ သူ့အကြံက ”ကိုကြီး.. ကြက်တူရွေးလေးက ဘယ်မှာလဲလို့” ”ရှိပါတယ် ချစ်စုရ.. နောက်ဖေးမှာလား မသိဘူး၊ နင် ကြက်တူရွေးထက် စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတဲ့ဟာ မကြည့်ချင်ဘူးလား” ”ဘာလဲ..ကြည့်ချင်တယ်..ပြ” ထွန်းထွန်းက စူးစမ်း လေ့လာ စပ်စုတတ်စ ကလေးမကို ကြက်တူရွေးဖြင့် သွေးဆောင်ကာ အိမ်သို့အပါ ခေါ်လာခဲ့ပြီး အိမ်ထဲအရောက်တွင် သူလိုချင်သောဂွင်ကို ဖန်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ”ဒီမှာ ကြည့် ” ထွန်းထွန်းက ခါးမှာဝတ်ထားသော ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးကျွတ် ချွတ်ချပြလိုက်သည်။ ချစ်စု မျက်လုံးပြူးသွား၏။ ထွန်းထွန်းပေါင်ကြားမှ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီး ဖြစ်နေသောအရာကို မျက်လုံးလေးအဝိုင်းသားဖြင့် ကြောင်ငေးကြည့်နေ၏။

ချစ်စုငြိမ်သွားခြင်းကြောင့် ထွန်းထွန်းအားတက်ကာ သူ၏ထောင်မတ်နေသော လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ လှုပ်ခါပြသည်။ ”ဟာ.. ကိုကြီးကလည်း” ချစ်စုက ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဟန်လေးဖြင့် ပြောသည်။ ဒါပေမယ့် ထွန်းထွန်းပေါင်ကြားထဲမှ အရာကို မျက်လုံးက အကြည့်မလွဲ။ အပျိုမဖြစ်တတ် ဖြစ်တတ် ကလေးသာသာ မိန်းကလေးမို့ အန္တရာယ်ကို မသိ မမြင်။ လေ့လာစူးစမ်းချင်စိတ်ဖြင့် ထွန်းထွန်းကိုသာ ပေကြည့်နေသည်။ “ချစ်စု..ဒီလိုဟာမျိုး နင်မြင်ဖူးလား” ”ဟင့်အင်း.. ” ” ဒီဟာက ကြက်တူရွေးထက်တောင် စိတ်ဝင်စားဖို့ ကောင်းသေးတယ်၊ နင်ကိုင်ကြည့်ချင်လား ” ”အို..မကိုင်ချင်ပါဘူး.. ရွံစရာကြီး.. ” သဘာဝအရ ချစ်စုက စိတ်ထဲရှိရာ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ “ဘာမှ ရွံစရာမရှိပါဘူးဟ.. နင့်မှာရော ငါ့လိုဟာမျိုး ပါလား” ”အို..ဘာတွေလာမေးနေတာလဲ.. မသိဘူး.. ” ” မပါဘူး မဟုတ်လား.. လာကိုင်ကြည့်စမ်းပါ၊ လာပါ.. မကြောက်ပါနဲ့ဟ ” ထွန်းထွန်းက ချစ်စုကို အမျိုးမျိုးသွေးဆောင် ဖြားယောင်းနေသည်။ ချစ်စုကလည်း ပေပြီး မလှုပ်။ ဒါပေမယ့် ထွန်းထွန်းပေါင်ကြားထဲမှ အရာကို စိတ်ဝင်စားစွာ ကြည့်နေဆဲဖြစ်သည်။ သူမ၏ပေါင်ကြားထဲ၌ ထွန်းထွန်းပြောသလို ထိုအရာမျိုး မပါကြောင်း သိနေသဖြင့်လည်း စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေမိခြင်းဖြစ်လေသည်။ “လာကိုင်ကြည့်ပါဆိုဟာ ” ” အို..မကိုင်ချင်ပါဘူးဆိုနေ.. ” ထွန်းထွန်း စိတ်မရှည်တော့။ ဒေါသထွက်လာသည်။ ”ဒါဆို နင့်မှာ ရှိတဲ့ဟာကို ငါကိုင်ကြည့်မယ်လေ.. ငါ့ကို ခဏလောက်ပြပါလား၊ နင့်ဟာနဲ့ ငါ့ဟာ မတူဘူး မဟုတ်လား” ချစ်စု အနည်းငယ် တွေဝေသွားသည်။ မသိတတ်သေးသော အရွယ်မို့ ထွန်းထွန်း၏ လှည့်ပတ်ဖြားယောင်း ပြောဆိုနေမှုအပေါ် စိတ်ဝင်စားစိတ်ဖြင့်သာ ထိုနေရာ၌ ရပ်နေမိခြင်းဖြစ်လေသည်။ ထွန်းထွန်းက သူမဟာနှင့် နှိုင်းယှဉ်ကြည့်ချင်သည်ဆိုတော့ ချစ်စုတယောက် စိတ်ပါသလိုဖြစ်လာသည်။ ”ငါ ခဏကြည့်မယ်.. နင့်ဂါဝန်ကို လှန်တင်ပေးထား ” ထွန်းထွန်းက ချစ်စုတွေဝေနေတာကို အခွင့်ကောင်းယူကာ အမြန်လှုပ်ရှားသည်။ အောက်ပိုင်းပုဆိုးမပါ လီးတန်းလန်းဖြင့် ချစ်စုအနီးသို့ တိုးကပ်သွားပြီး သူမအရှေ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ဂါဝန်လေးကို လှန်တင်ခိုင်းသည်။

ချစ်စုကလည်း ယောင်တောင်ပေါင်တောင်ဖြင့် သူမ၏ဂါဝန်လေးကို ဆွဲမပေးလိုက်သည်။ “ဟဲ့..အိမ်တံခါးကြီးဖွင့်ထားကြီး ဖွင့်ထားပြီး လူလည်းမတွေ့ပါလား၊ ထွန်းထွန်းတို့ဘယ်မှာလဲ.. ထွန်းထွန်း.. ” ထွန်းထွန်းအတွက် အရေးကောင်း ဒိန်းဒေါင်းဖျက်ဟုပင် ပြောရပေတော့မည်။ ခါတိုင်း ဈေးဝယ်ထွက်လျှင် လေးငါးနာရီကြာတတ်သည့် မမြစိမ်းတယောက် မထင်မှတ်ပဲ ပေါက်ချလာခြင်းဖြစ်သည်။ မမြစိမ်းအသံကြားတော့ ချစ်စု ဆတ်ကနဲ တုန်သွားသည်။ အသိဝင်လာသလို၊ ဘာလိုလိုနဲ့ ချက်ချင်းအိမ်ထဲမှ အပြင်သို့ ပြေးထွက်ကာ အိမ်ပေါ်တက်လာသော မမြစိမ်းနှင့် တိုးတိုက်မိမတတ် ပြေးဆင်းသွားတော့သည်။ ထွန်းထွန်းကလဲ ရုတ်တရက် ကြောက်လန့်ကာ ပျာသွားပြီး လှစ်ကနဲ ဧည့်ခန်းဘက်သို့ ထွက်မိသွား၏။ ထိုအခိုက်တွင် ထွန်းထွန်း၏ခါး၌ ပုဆိုးမပါ။ လီးက အတောင်သား။ အိမ်ပေါ်သို့ ရောက်လာပြီဖြစ်သော မမြစိမ်းကလည်း ချစ်စု ပြေးဆင်းသွားတာမြင်တော့ ဘာဖြစ်မှန်းမသိ ကြောင်နေမိကာ ဧည့်ခန်းထဲ လှမ်းကြည့်မိသည်။ ထိုအခါ အောက်ပိုင်းဗလာ လီးအတောင်သားနဲ့ ကြောင်တောင်တောင်ဖြင့် ရပ်နေသော ထွန်းထွန်းကိုတွေ့လိုက်တော့ မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။ တခဏအတွင်း မမြစိမ်း အခြေအနေကို သဘောပေါက်သလို ဖြစ်သွားသည်။ ” ထွန်းထွန်း.. မင်းညီကော.. ” ” ဟို..ရပ်ကွက်ထဲမှာ ပတ်ဆော့နေတယ် ” မမြစိမ်းက အရောင် တလက်လက်ထနေသော မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် ထွန်းထွန်း၏ခါးအောက်ပိုင်းမှ လီးကြီးကို ကြည့်ရင်း မေးသည်။ ထို့နောက် အိမ်ရှေ့တံခါးကို ဂျက်ထိုးကာ ပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ထွန်းထွန်းအနားသို့ လျှောက်သွားပြီး အပြုံးလှလှဖြင့်ကြည့်က ”ကဲ..လာ.. မမနဲ့ အခန်းထဲ လိုက်ခဲ့.. “ဟု ပြောရင်း ထွန်းထွန်းကို လက်ဆွဲ ခေါ်သွားလေတော့သတည်း။…ပြီး

Zawgyi

မျမစိမ္းဆိုတာ တရပ္ကြက္လုံးက လက္ဖ်ားခါရတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္။ စံျပေဈးေနာက္ဘက္ ရပ္ကြက္ေလးထဲကို ေျပာင္းေ႐ြ႕လာတဲ့ မျမစိမ္းတို႔မိသားစုကို ပတ္ဝန္းက်င္က လူအခ်ိဳ႕က ႏွာေခါင္း႐ြဳံ႕ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ အတင္းေျပာတတ္ေသာ မိန္းမမ်ားက မဲ့ၾက႐ြဲ႕ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ စုတ္တသပ္သပ္နဲ႔ ႏွေျမာတသစြာျဖင့္ မျမစိမ္းကို ေဝဖန္ေျပာဆိုၾကျပန္သည္။ မျမစိမ္းကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤသို႔ လူအမ်ားက ေျပာဆိုေဝဖန္ေကာက္ခ်က္ခ်ေနရသလဲဆိုေတာ့…။ မျမစိမ္းက အသားခပ္ညိဳညိဳ မ်က္ႏွာက်က ေမးခြၽန္ခြၽန္ေလးနဲ႔ ညိဳညိဳစိမ့္စိမ့္ေလး ေခ်ာေမာသူ။ အရပ္အေမာင္းက ငါးေပသာသာရွိၿပီး ထိုအရပ္အေမာင္းနဲ႔ လိုက္ဖက္တဲ့ ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ လုံးႀကီးေပါက္လွဟု ေခၚဆိုရမည့္ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစား။ ရင္အုံေမာက္ေမာက္၊ ဗိုက္သားက ခ်ပ္ခ်ပ္၊ ဆီးခုံေလးက အနည္းငယ္ေဖာင္းတက္ေနသည္။ တင္သားအစုံကေတာ့ ေယာက္်ားသားေတြ မ်က္စိက်စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျပည့္တင္းမို႔ေမာက္ေနၿပီး ထိုတင္သားမ်ားႏွင့္ ပနံသင့္စြာ ေပါင္တံေျဖာင့္ေျဖာင့္စင္းစင္းေလးက လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တိုင္း အခ်ိဳးက်စြာ လွပလို႔ေန၏။ ထိုသို႔ေသာ လုံးႀကီးေပါက္လွ အလွပိုင္ရွင္ မျမစိမ္းက အသက္(၂၉)ႏွစ္သာရွိေသးသည္။ မိန္းမတို႔၏ အလွအပတရားမ်ား ျပည့္စုံႂကြယ္ဝသည့္ အသက္အ႐ြယ္ပင္ျဖစ္၏။ ဒါေပမယ့္ သူမက အပ်ိဳမဟုတ္။ လင္ႏွစ္ဆက္ ရွိၿပီျဖစ္ေသာ မိန္းမတေယာက္ျဖစ္သည္။ ပထမလင္က သူမႏွင့္ ငါးႏွစ္သာ ေပါင္းခဲ့ရၿပီး သူမအသက္(၂၆)ႏွစ္အ႐ြယ္မွာ ကားေမွာက္ တိမ္းပါးသြားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ႏွင့္ မုဆိုးမေလးျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ဒါေပမယ့္ မျမစိမ္းတေယာက္ မုဆိုးမဘဝနဲ႔ ၾကာၾကာမေနလိုက္ရ။ သူမ၏ ပထမလင္ႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးေသာ တစ္ေယာက္က ေပါင္းသင္းလက္ထပ္ခြင့္ ေတာင္းကာ မျမစိမ္းအား လက္ထပ္ယူခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မျမစိမ္းမွာ သူမဘဝအတြက္ အားကိုးမွီခိုရာအျဖစ္ တပင္လဲမူ တပင္ထူဆိုသည့္အတိုင္း ေနာက္ထပ္အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ရျပန္သည္။ ထိုအိမ္ေထာင္ျဖင့္ စံျပေဈးေနာက္ဘက္ ရပ္ကြက္ေလးထဲသို႔ ေျပာင္းေ႐ြ႕လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ထိုရပ္ကြက္ေလးထဲသို႔ စေရာက္ကတည္းက မျမစိမ္းတို႔ အိမ္ေထာင္စုကို လူအမ်ား စိတ္ဝင္တစား ျဖစ္ခဲ့ၾကရ၏။ မျမစိမ္းက အသားညိဳေသာ္လည္း မဲေမွာင္ေနျခင္းမဟုတ္။ အသားအေရ စိုေျပသျဖင့္ ဝင္းဝင္းပပျဖင့္ လွပသူတေယာက္ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူမ၏ ဒုတိယလင္က မျမစိမ္းႏွင့္ ဘယ္လိုမွ လိုက္ဖက္ျခင္း မရွိသူ ျဖစ္၏။

အသားက မဲနက္ၿပီး လူေကာင္ထြားထြား ဗိုက္က နဲနဲပူၿပီး ပုံမလာပန္းမလာ အမ်ိဳးအစားျဖစ္သည္။ ဒီၾကားထဲ ကြမ္းကစားျပန္ေတာ့ သြားေတြက နီရဲကာ ႏႈတ္ခမ္းေမြး ထူလျဗစ္ႏွင့္ လူ႔ဘီလူးႀကီးတေကာင္လို ျဖစ္ေန၏။ ထိုသူက ေအာင္မင္းဆိုသည့္ အညာသားတေယာက္ျဖစ္ၿပီး ကေလးႏွစ္ေယာက္အေဖ မုဆိုးဖိုတေယာက္ ျဖစ္ေလသည္။ ေအာင္မင္း၏ သားႏွစ္ေယာက္မွာ တေယာက္က အသက္(၁၆)ႏွစ္အ႐ြယ္ လူပ်ိဳေပါက္ေလးျဖစ္ၿပီး အငယ္ေလးမွာ ရွစ္ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္။ ဒီလို မဲမဲတူးတူးမိသားစုထဲမွာ လုံးႀကီးေပါက္လွ ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မိန္းမေခ်ာတေယာက္ ပါလာသည္ဆိုေတာ့ ရပ္ကြက္က စိတ္ဝင္စားၾကသည္မွာ အဆန္းမဟုတ္ေတာ့။ အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ စပ္စပ္စုစု မိန္းမေတြေၾကာင့္ ရပ္ကြက္ထဲရွိ လူအမ်ား သိလာခဲ့ၾကသည္။ အေၾကာင္းစုံ မဟုတ္ေသာ္လည္း အေတာ္အတန္ သိလာၾကေတာ့ မျမစိမ္းကို ရႈတ္ခ်ၾက မဲ့ၾက ႐ြဲ႕ၾကျဖင့္ အျပစ္ျမင္လာၾကသည္။ မျမစိမ္းကေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္။ ဘယ္သူ ဘာပဲေျပာေျပာ အေရးမလုပ္။ အသားမဲမဲမုဆိုးဖို ကေလးႏွစ္ေယာက္အေဖကို ယူတယ္ဆိုၿပီး ေျပာၾကလည္း မျမစိမ္း မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနသည္။ လူ႔ဘီလူးႀကီးလို ပုံဆိုးပန္းဆိုးကို ယူတယ္ေျပာလည္း ၿပဳံးလို႔သာေနသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္က မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ေျပာၾကမည္ဆိုလည္း ေျပာခ်င္စရာကိုး။ မျမစိမ္းက အသက္ေလးလည္း ငယ္ေသးသည္။ ႐ုပ္ေလးကလည္း ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ။ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ဆိုရင္ ေျပာစရာမရွိေအာင္ အဝိုက္အဝန္း၊ အမို႔အေမာက္တို႔ျဖင့္ လွပသူ၊ သူမအေနျဖင့္ ႐ုပ္ရည္ရွိ သူေဌးတေယာက္ကို ရႏိုင္ေလာက္ေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။ ဒါေပမယ့္ မျမစိမ္းတေယာက္ ဘာလို႔ ေအာင္မင္းဆိုတဲ့ မဲမဲတူးတူးလူ႔ဘီလူးႀကီးကို ”ကိုကို.. ကိုကို.. ” ဆိုၿပီး ခ်စ္ျပေနသလဲဆိုတာ ဘယ္သူမွ နားမလည္ႏိုင္ၾက။ ဒီၾကားထဲ ေအာင္မင္းက မူးၿပီး ဆဲဆို႐ိုက္ပုတ္ကန္ေက်ာက္ ႏွိပ္စက္တတ္ေသးသည္။ ဒါလည္း သည္းခံ ဒုကၡခံၿပီး ဘာေၾကာင့္ ဆက္ေပါင္းေနလဲဆိုတာ နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ကာ မျမစိမ္းကို ပတ္ဝန္းက်င္က လက္ဖ်ားခါယူရသည္အထိ ေဝဖန္ရႈတ္ခ်ေနၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ဘယ္သူေတြ ဘာေျပာေျပာ မျမစိမ္းကေတာ့ သူမ၏ ဒုတိယအိမ္ေထာင္ေရးကို အလြန္ေက်နပ္ေနသည္။ ယခုမွ သူမဘဝ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္သည္ဟုလည္း ခံစားရ၏။ အေၾကာင္းက သူမ၏ ပထမလင္သား ဆုံးပါးသြားၿပီးေနာက္ပိုင္းမွ စတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။

သူမကို ရွာေဖြေကြၽးေမြးေနသည့္ လင္သားဆုံးပါးသြားျခင္းေၾကာင့္ မျမစိမ္းတေယာက္ ပူေဆြးေသာကေရာက္ကာ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် မ်က္ရည္က်ေနရသည္။ လင္ျဖစ္သူက ရွာေဖြေပးေသာ ေငြကို သူမက စုေဆာင္းသိမ္းဆည္းထားႏိုင္ခဲ့၍သာ ရက္လည္ဆြမ္း သြတ္ၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း သူမတဦးထဲ ရပ္တည္ေနႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ လင္ျဖစ္သူက ကားသမားဆိုေတာ့ အေပါင္းအသင္းမ်ားသျဖင့္ ဝိုင္းဝန္းကူညီေပးၾကတာႏွင့္ပင္ ရက္လည္ဆြမ္းသြတ္က ေျပေျပလည္လည္ ၿပီးဆုံးသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ ရက္လည္ၿပီးေနာက္ပိုင္း သူမတဦးထဲ ရပ္တည္ေနရခ်ိန္တြင္ လင္ျဖစ္သူ၏အေပါင္းအသင္းမ်ားထဲမွ တေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စဝင္ထြက္ၿပီး ေငြေလးေၾကးေလးေထာက္ပံ့ေနသျဖင့္လည္း မျမစိမ္းတေယာက္ အသက္ရႉေခ်ာင္ရရွာသည္။ ဒါေပမယ့္ လူတိုင္းက ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ကိုယ္ ကိုယ့္အပူနဲ႔ကိုယ္ဆိုေတာ့ မျမစိမ္းကို အခ်ိန္ျပည့္ လာေရာက္ ေပးကမ္းေထာက္ပံ့ျခင္းမ်ိဳး မလုပ္ႏိုင္ၾကပါ။ အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် မျမစိမ္းတေယာက္တည္း က်န္ခဲ့ရသည့္ အိမ္ကေလးသို႔ အဝင္အထြက္ က်ဲပါးလာခဲ့ရသည္။ သို႔ေပမယ့္ မျမစိမ္းထံသို႔ အခ်ိန္မွန္မွန္ ပုံမွန္ဝင္ထြက္ကာ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေပးကမ္းေထာက္ပံ့ေနသူ တစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိေနခဲ့သည္။ ထိုသူက ေအာင္မင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ကိုေအာင္မင္းက မျမစိမ္းခင္ပြန္း ဆုံးသြားသည့္ အခ်ိန္ကစ၍ ရက္လည္ၿပီးသည္အထိ အမ်ားသူငါေတြလို လာေရာက္ၾကည့္ရႈသည္။ ရက္လည္ၿပီးျပန္ေတာ့လည္း ဝတၱရားမပ်က္ တပတ္တခါ ပုံမွန္လာေရာက္ကာ မျမစိမ္းကို ေထာက္ပံ့မႈျပဳသည္။ မျမစိမ္းက အစပိုင္းတြင္ လက္မခံေသာ္လည္း တေျဖးေျဖးနဲ႔ ကိုေအာင္မင္း၏ ေထာက္ပံ့ေပးကမ္းမႈကို ေက်းဇူးတင္စိတ္၊ အားနာစိတ္မ်ားျဖင့္ အသိအမွတ္ျပဳကာ ခင္မင္ရင္းႏွီးလာခဲ့ေလေတာ့သည္။ ေအာင္မင္းက ကြန္တိန္နာကားေမာင္းသူ တစ္ေယာက္မို႔ ဝင္ေငြေကာင္းသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မျမစိမ္းအား ေပးကမ္းေထာက္ပံ့ရာတြင္ ရက္ေရာသည္။ ေအာင္မင္း၏ သိတတ္မႈအေပၚ မျမစိမ္း အလြန္အားနာလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေအာင္မင္းလာသည့္ အခါတိုင္း အခ်ိန္မေ႐ြး တံခါးဖြင့္ ဧည့္ခံသည္။ ေအာင္မင္းက တပတ္တခါသာ ပုံမွန္လာၿပီး လာသည့္အခ်ိန္ကလည္း ညဆယ္နာရီဝန္းက်င္ေလာက္ ျဖစ္သျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္က မျမစိမ္းကို ေမးေငါ့လာၾကသည္။

ဒါေပမယ့္ မျမစိမ္းကေတာ့ ကိုယ့္အပူနဲ႔ကိုယ္မို႔ ပတ္ဝန္းက်င္ကို လ်စ္လ်ဴရႈမိခဲ့သည္။ ေအာင္မင္းက မျမစိမ္းကို တေလးတစားပင္ ဆက္ဆံေျပာဆိုသည္။ အခ်ိဳ႕ေတြလို လင္ဆုံးၿပီး မုဆိုးမျဖစ္သြားေသာ သူမကို ရိသဲ့သဲ့ ေျပာဆိုဆက္ဆံျခင္းမ်ိဳး မျပဳ။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း မျမစိမ္းက ေအာင္မင္းကို သူမအိမ္သို႔ ဝင္ထြက္ခြင့္ျပဳေပးခဲ့မိျခင္း ျဖစ္သည္။ ေအာင္မင္းကလည္း သူက မုဆိုးဖို၊ ကေလးႏွစ္ေယာက္အေဖ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မျမစိမ္း၏ေယာက်ာ္းျဖစ္သူႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့ေၾကာင္း၊ မျမစိမ္းကို သနားစိတ္၊ ဂ႐ုဏာစိတ္ျဖင့္ ယခုလို ဝင္ထြက္သြားလာၿပီး ေထာက္ပံ့မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အတိအလင္း ဖြင့္ဟေျပာျပထားသည္။ ထိုသို႔ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ နားလည္မႈျဖင့္ ပတ္သက္လာခဲ့ၾကသည္မွာ ေျခာက္လခန႔္ပင္ လြန္ေျမာက္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ မျမစိမ္းလည္း စိတ္သက္သာရာရလာခဲ့ၿပီး ပုံမွန္ေနထိုင္ေနသလို ေအာင္မင္းကလည္း ပုံမွန္ဝင္ထြက္သြားလာေနခဲ့သည္။ တညမွာေတာ့ ”ေဒါက္..ေဒါက္..ေဒါက္” အိမ္ေရွ႕တံခါးကို သုံးခ်က္ေခါက္သံ ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ မျမစိမ္း နာရီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ဒီလိုအခ်ိန္၊ ဒီလိုတံခါးေခါက္သံက ေအာင္မင္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္သျဖင့္ တံခါးကို အေျပးကေလး သြားဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ “ဟင္..ကိုေအာင္မင္း ဘာျဖစ္လာတာလဲ.. ေခါင္းမွာလဲ ေသြးေတြနဲ႔ပါလား..လာ..ဝင္..ဝင္.. ” မျမစိမ္းတေယာက္ ေအာင္မင္း၏ပုံစံကို ျမင္ေတာ့ ပ်ာပ်ာသလဲ ျဖစ္သြားၿပီး အိမ္ထဲသို႔ အျမန္ေခၚလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေအာင္မင္းကို ထိုင္ခိုင္းလိုက္ၿပီး သူမက အိမ္ထဲမွ ေရေႏြးဓါတ္ဗူး၊ ဇလုံ၊ ဂြမ္းတို႔ကို ယူေဆာင္လာသည္။ ”ရပါတယ္..မျမစိမ္း၊ ဘာမွလုပ္မေနပါနဲ႔.. ေခါင္းေလးနဲနဲ ေပါက္သြားတာပါ ” ”အို..ဘယ္ဟုတ္မလဲ၊ အသာၿငိမ္ေနစမ္းပါရွင္.. ဘယ္လိုျဖစ္လာတာလဲ၊ ေျပာပါအုံး..” မျမစိမ္းက ေအာင္မင္းအား ကေလးတေယာက္ကို အမိန႔္ေပးသလို ေျပာလိုက္ၿပီး ေအာင္မင္း၏ေခါင္းမွ ဒဏ္ရာကို ေဆးေၾကာ သန႔္စင္ေပးလိုက္သည္။ ေအာင္မင္းကလည္း မျမစိမ္းေျပာသည့္အတိုင္း အသာၿငိမ္ေန၏။ လူကၿငိမ္ေနေသာ္လည္း စိတ္ေတြက မၿငိမ္။ သူ႔အနီးအပါးသို႔ တိုးကပ္ေရာက္ရွိေနသည့္ မျမစိမ္း၏ခႏၶာကိုယ္အလွတြင္ နစ္ေျမာကာ ရမက္စိတ္တို႔က ေထာင္းကနဲ ထႂကြလို႔လာသည္။ ”ကိုေအာင္မင္း..ေျပာေလ၊ ဘာျဖစ္လာတာလဲလို႔” မျမစိမ္းက ၿငိမ္သြားေသာ ေအာင္မင္းကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ရာ သူမ၏ရင္ႏွစ္မႊာကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနေၾကာင္း ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ရင္ထဲ လွပ္ကနဲ ဖိုသြားသည္။

ဒါေပမယ့္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ သူမ သိခ်င္ေနေသာ အေၾကာင္းအရာကို ေမးလိုက္ျပန္၏။ “မျမစိမ္းတို႔ လမ္းထိပ္မွာပါဗ်ာ.. ခ်ာတိတ္ေလးေတြ သုံးေလးေယာက္ မူးၿပီးရစ္ေတာ့.. ေနာက္ဆုံး သူတို႔က လက္ပါလာၾကတယ္ေလ… အဲဒါနဲ႔ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ၿပီး ဒဏ္ရာရလာတာပါ ” ”အို..ျဖစ္မွျဖစ္ရေလရွင္၊ ဘယ္က ကေလကေခ်ေတြလဲ မသိဘူး.. ဒီကိစၥ ရပ္ကြက္႐ုံးတိုင္ရမယ္” ”ေနပါေစ..မျမစိမ္း ရပါတယ္ ” ”အို..ဘယ္ဟုတ္မလဲ၊ က်မဆီလာရင္း အခုလိုျဖစ္တာဆိုေတာ့..ေနအုံး.. က်မရပ္ကြက္႐ုံးကို သြားေျပာလိုက္မယ္” ေျပာေျပာဆိုဆို မဟုတ္မခံ ဇတ္ဇတ္ႀကဲျဖစ္သည့္ မျမစိမ္းက ဒဏ္ရာကို ေဆးေၾကာသုတ္သင္ၿပီးသည္ႏွင့္ အိမ္ထဲမွ ထြက္ဖို႔ျပင္သည္။ ဒါေပမယ့္ ေျခလွမ္းျပင္ကာစ မျမစိမ္းမွာ တုန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ေအာင္မင္းက မျမစိမ္း၏လက္ကို လွမ္းဆြဲထားလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ “မျမစိမ္းရယ္.. အရွည္အရွည္ေတြ ျဖစ္ကုန္မယ္.. ထားလိုက္ပါေတာ့၊ ဒီမွာလာထိုင္ပါဗ်ာ..ေနာ္ ” ေအာင္မင္းက မျမစိမ္းလက္ကို ဆြဲကာ သူ၏ေဘးမွထိုင္ခုံေပၚသို႔ ဆြဲကာ ထိုင္ခိုင္းသည္။ ”မျမစိမ္း” ”ရွင္.. ကိုေအာင္မင္း.. ” ေအာင္မင္းက မျမစိမ္း၏လက္ကို သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ အုပ္ကိုင္ၿပီး မ်က္လုံးခ်င္းဆိုင္ၾကည့္ကာ ညင္ညင္သာသာေလး ေခၚလိုက္၏။ မျမစိမ္းကလည္း လက္ကို ႐ုန္းဖယ္ျခင္းမျပဳပဲ ေအာင္မင္းကို ျပန္ၾကည့္ကာ အသံတိုးတိုးေလးျဖင့္ ထူးသည္။ အဲဒီမွာစလို႔ အိုးခ်င္းထား အိုးခ်င္းထိ၊ ႀကိဳးခ်င္းထား ႀကိဳးခ်င္းၿငိေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့သည္။ မုဆိုးဖိုနဲ႔ ပူပူေႏြးေႏြး မုဆိုးမအသစ္ကေလးတို႔ ၿငိကုန္ၾကေတာ့၏။ ထိုအခ်ိန္၌ ေအာင္မင္းလို ပုံဆိုးပန္းဆိုး မဲမဲသဲသဲႀကီးကို မျမစိမ္း မျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရမက္ေသြးေတြ ဆူပြက္သြားရသည္။ လင္ရဲ႕အရသာ၊ လီးရဲ႕အရသာကို သိရွိထားၿပီးျဖစ္တဲ့ မိန္းမတေယာက္အေနနဲ႔ လင္ျဖစ္သူဆုံးပါးသြားခဲ့သျဖင့္ လီးနဲ႔ ျပတ္လပ္ေနတာေၾကာင့္လည္း ေအာင္မင္းကို လိုက္ေလ်ာမိဟန္ ရွိေလသည္။ ေအာင္မင္းကလည္း မျမစိမ္းကို စိတ္ထဲ ႀကိတ္ႀကံေနသူျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ စြဲမက္ဖြယ္ ခႏၶာကိုယ္အလွကို ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ မိန္းမတေယာက္မို႔ တနပ္စားမႀကံဘဲ တသက္စာႀကံကာ မျမစိမ္း သူ႔ကို စြဲလန္းသြားေအာင္ အပီကိုင္ေလေတာ့သည္။

”အဟင့္..ဟင့္..ကိုေအာင္မင္းရယ္..ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ..ဟင့္.. ငရဲႀကီးအုံးမယ္” ”ႁပြတ္..ၿပိ..ႁပြတ္..ျဗစ္..ဟင္း..ဒီလိုလုပ္တာ ငရဲႀကီးတယ္လို႔ က်ဳပ္မၾကားဖူးဘူး မျမစိမ္းရဲ႕.. ေကာင္းတယ္မဟုတ္လား..ေစာက္ဖုတ္ကို ယက္ေပးတာ” “အင့္..ဟင့္..အ..ဟင့္..သိဘူး.. ” ေအာင္မင္းက မျမစိမ္း၏ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ဖင္ႀကီးႂကြတက္ေအာင္ပင္ တြန္းတင္ထားၿပီး ေဖာင္းကားတင္းရင္းကာ အေမြးမဲမဲေလးမ်ား ဖုံးအုပ္ေနသည့္ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အသည္းအသန္ ယက္ေပးေနသည္။ မျမစိမ္း တားေနေပမယ့္လည္း ေအာင္မင္းက မေလွ်ာ့။ စကားျပန္ေျပာရင္းမွ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းမွ ေစာက္စိအထိ ယက္တင္ၿပီး ေစာက္စိေလးကို ႏႈတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ ဖိစုပ္လိုက္ရာ မျမစိမ္း တြန႔္တက္သြားၿပီး ခြၽဲႏြဲ႕ေသာ အသံေလးမ်ားပင္ ထြက္လာရသည္။ ကြမ္းကို ထမင္းစားသလိုစားေသာ ေအာင္မင္း၏လွ်ာႀကီးက နီရဲကာ ထူလပ်စ္ႀကီးျဖစ္ၿပီး ၾကမ္းေထာ္လို႔ေနသည္။ ထိုလွ်ာႀကီးျဖင့္ မျမစိမ္း၏ ေစာက္ပတ္အတြင္းသား ႏုႏုေလးမ်ားကို ထိုးေကာ္ ယက္ေပးလိုက္ျပန္ေတာ့ မျမစိမ္းခမ်ာ ေလာကႀကီးကို ေမ့ၿပီး ေလထဲလြင့္ေမ်ာသြားသလို ခံစားသြားရေတာ့သည္။ ”အင့္..ဟင့္..ကိုေအာင္မင္းရယ္..ဟင့္..က်မ မေနတတ္ေတာ့ဘူး..အင္း..ဟင္း.. “မျမစိမ္း မ်က္လုံးပင္ မဖြင့္ႏိုင္။ အသားေလးေတြလည္း ကတုံကယင္ ျဖစ္လာသည္။ ေစာက္ပတ္ကို ထန္းလ်က္ ေခြးယက္သလို ယက္ေပးေနေသာ ေအာင္မင္းေၾကာင့္ မျမစိမ္း လူးပ်ံေနရေလၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ သြယ္ဝိုက္ေသာနည္းျဖင့္ အလိုးခံခ်င္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေတာင္းပန္စကား ဆိုလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ မုဆိုးဖိုျဖစ္ၿပီး ဖာေပါင္းစုံခ်ေနေသာ ကားသမားေအာင္မင္းက မျမစိမ္းရဲ႕ဆႏၵကို သေဘာေပါက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မျမစိမ္း၏ေစာက္ဖုတ္ကို ေနာက္ဆုံးပိတ္အေနျဖင့္ ဖင္စအိုဝအထက္ လိုးေပါက္မွေန၍ ေစာက္စိေလးအထိ သူ၏လွ်ာျပား ၾကမ္းၾကမ္းႀကီးျဖင့္ တခ်က္ယက္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ မျမစိမ္း၏ေပါင္ခြၾကားသို႔ ဒူးေထာက္ဝင္ကာ သူ၏ခါးမွ ပေလကပ္ပုဆိုးကို ေခါင္းမွ ေက်ာ္ခြၽတ္လိုက္သည္။ မျမစိမ္း၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေအာင္မင္းက ၿဖဲကားလိုက္ၿပီး အေပၚသို႔ တြန္းတင္လိုက္သျဖင့္ မျမစိမ္းမွာ တစ္တီတူးေထာင္ အေနအထားပုံစံမ်ိဳး ျဖစ္သြားၿပီး ေစာက္ေခါင္းအတြင္း အတြင္းသားနီနီရဲရဲမ်ား ေပၚထြက္လာသည္။

မျမစိမ္း၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေအာင္မင္းက မက္ေမာစြာၾကည့္ရင္း သူ၏လီးမဲမဲႀကီးကို ေစာက္ေခါင္းဝသို႔ ေတ့ေထာက္လိုက္သည္။ ေအာင္မင္း၏လီးက တေခ်ာင္းလုံးမဲနက္ေနၿပီး လီးဒစ္ႀကီးက အေတာ့္ကို ၿပဲလန္ေနသည္။ လုံးပတ္က က်ပ္လုံးခန႔္ရွိၿပီး အရွည္အားျဖင့္ ေျခာက္လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိသည္။ စံခ်ိန္မွီ လီးအမ်ိဳးအစားပင္ ျဖစ္သည္။ မျမစိမ္းက သူမကို လိုးမည့္လီးကို ေခါင္းေထာင္ထကာ ၾကည့္ၿပီး ျမင္လိုက္ရေသာအခါ ရင္ထဲ နင့္သြားဟန္ျဖင့္ မ်က္လုံးေလးမွိတ္ကာ တံေထြးကို ဂလုကနဲ မ်ိဳခ်ၿပီး အလိုးခံဖို႔ အသင့္ျပင္အားယူလိုက္၏။ ”မျမစိမ္း.. က်ဳပ္ လိုးေတာ့မယ္ေနာ္” ေအာင္မင္းက ခြင့္ေတာင္းသလို ေျပာလိုက္တာလား၊ အသိေပးတာလား မသိ။ မျမစိမ္းကေတာ့ မ်က္လုံးကို စုံမွိတ္ကာ ေခါင္းကို တဖက္ေစာင္းထားၿပီး ေအာင္မင္းကို ေခါင္းအသာၿငိတ္ျပလိုက္၏။ ထိုအခါ ေအာင္မင္းက မျမစိမ္း၏အေပၚပိုင္း ရွပ္အက်ႌကို လွန္တင္လိုက္ၿပီး ဘရာစီယာေအာက္မွ ႐ုန္းကန္ထြက္မေယာက္ ဆူၿဖိဳးတင္းရင္းေနသည့္ ႏို႔အုံႀကီးကို လက္ျဖင့္ လွမ္းညႇစ္လိုက္၏။ ၿပီးမွ သူ၏လီးႀကီးကို ေစာက္ပတ္အဝသို႔ ေတ့ကာ အသာအယာပင္ ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့သည္။ အစပိုင္း၌ မျမစိမ္းက ေအာင္မင္းႏွင့္ ေပြ႕ဖက္နမ္းမိၾကၿပီး အိပ္ခန္းထဲသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည့္အခ်ိန္မွ ေစာက္ဖုတ္အယက္ခံရသည့္ အခ်ိန္အထိ သူမအက်ႌကို ခြၽတ္ခြင့္မေပး။ ေအာင္မင္းကလည္း အက်ႌေပၚမွ ႏို႔ေတြကို ညႇစ္ကိုင္ကာ မျမစိမ္းကို ႏူးႏွပ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ယခုလိုး မည့္အခ်ိန္ေရာက္မွ အက်ႌကို လွန္တင္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အခုလိုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ မျမစိမ္းက ကန႔္ကြက္ျခင္း မျပဳေတာ့ေပ။ ေအာင္မင္း၏လီးက တအိအိျဖင့္ပင္ မျမစိမ္း၏ေစာက္ရည္ေတြ ျပည့္လွ်ံေနေသာ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ နစ္ဝင္စိုက္ဆင္းသြားသည္။ ” အင့္..ဟင္း.. ကြၽတ္..ကြၽတ္.. ” ” နာလို႔လား..မျမစိမ္း ” ” အင္း..ရွင့္ဟာႀကီးက အရမ္းႀကီးတာပဲ.. ရွည္လဲရွည္ေသးတယ္..ေျဖးေျဖးလုပ္ေနာ္.. ” ” အင္းပါ.. ခုန ၿငီးတာက နာလို႔လားလို႔ ” ” ဟင့္..ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေမးေနတာလဲ..မသိဘူး.. ” အမွန္က လီးေစာက္ပတ္ထဲဝင္သြားတာကို အရသာေတြ႕ၿပီး မျမစိမ္း ၿငီးလိုက္မိျခင္းျဖစ္သည္။ လီးကို ညင္သာစြာ သြင္းသည့္အျပင္ အဝင္အထြက္ ေခ်ာေမြ႕ေနသျဖင့္ မျမစိမ္း မနာမွန္း ေအာင္မင္း သိ၏။ ဒါေပမယ့္ အလိုးခံသူ မိန္းမသားႏွင့္ ရင္းႏွီးသြားၿပီး ရွက္စိတ္ေပ်ာက္သြားေအာင္ တမင္ေမးလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

မျမစိမ္းက မနာေသာ္လည္း ေအာင္မင္း၏အေမးေၾကာင့္ လီးႀကီးျဖင့္ ေဆာင့္လိုးခံရသည့္အခါ အရသာေတြ႕ေစရန္ ခပ္ေျဖးေျဖးသာလိုးဖို႔ ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း ေအာင္မင္း၏ေနာက္ထပ္ေမးခြန္းေၾကာင့္ သူမဘာသာ မလုံမလဲျဖစ္ကာ ရွက္ဟန္ျဖင့္ စကားဆက္မေျပာေတာ့ပဲ သူမ၏ေစာက္ပတ္ထဲ ျပည့္သိပ္စြာ ဝင္ေနေသာ ေအာင္မင္း၏လီးကို ဆြဲဆြဲညႇစ္ေပးေနေလသည္။ မျမစိမ္း၏ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားျဖင့္ ဆြဲညႇစ္တုန႔္ျပန္မြဳကို ခံစားမိေသာ ေအာင္မင္းက အလိုက္သိစြာျဖင့္ သူ၏လီးႀကီးကို အသြင္းအထုတ္မွန္မွန္ျဖင့္ ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္သည္။ ႏို႔အုံေတြကိုလည္း ဖ်စ္ညႇစ္ေပး၏။ ” ဖုတ္..ဖတ္..ဖတ္..ဖတ္ ” ” အင့္..အင့္..ဟင့္..အင့္..အင့္.. ” အေပၚစီးမွ ႀကီးမားေသာ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးျဖင့္ ဖိကာ ေဆာင့္လိုးေနျခင္းေၾကာင့္ မျမစိမ္းမွာ တအင့္အင့္ျဖင့္ နင့္နင့္နဲနဲႀကီး အလိုးခံေနရသည္။ ဆယ္မိနစ္မွ် လိုးၿပီးေနာက္ ေအာင္မင္းက… ” မျမစိမ္း..ေကာင္းရဲ႕လား ” ” အင္း..ဟင္း..ေကာင္းတယ္..ကိုေအာင္မင္းရယ္၊ ခပ္သြက္သြက္ေလး လုပ္ေပးပါေနာ္.. က်မၿပီးခ်င္လာသလိုပဲ.. ” မျမစိမ္း ကာမရမၼက္ေဇာေတြ တက္ႂကြကာ ေအာင္မင္းကို ခပ္ရဲရဲပင္ ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။ ထိုအခါ ေအာင္မင္းကလည္း အားမနာတမ္းပင္ အေပၚစီးမွ မီးကုန္ယမ္းကုန္ပစ္ေဆာင့္ လိုးခ်ေနေလေတာ့ရာ ” ဖြတ္..ဖြတ္..ဟင့္..အင့္..အင့္..အ..အိ..အ..” ဟူေသာ မျမစိမ္း၏ႏြဳတ္မွ ျမည္တမ္းသံမ်ား ဆူညံစြာ ထြက္ေပၚလာၿပီး ခဏအၾကာတြင္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းမ်ားခ်ကာ တဦးကိုတဦး တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ရင္း ၿငိမ္သက္သြားၾကေလေတာ့သည္။ ထိုမွအစျပဳခဲ့သည့္ ဇာတ္လမ္းက ေအာင္မင္းႏွင့္ မျမစိမ္းတို႔ကို ညားေစခဲ့သည္။ ေအာင္မင္းက မျမစိမ္းယခင္က ဌားေနေသာ အိမ္ေလးတြင္ မေနေစေတာ့ဘဲ သူ၏ သားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ မျမစိမ္းကို ေခၚကာ စံျပေဈးအေနာက္ဘက္ရွိ ရပ္ကြက္ထဲသို႔ ေျပာင္းေ႐ြ႕လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ မျမစိမ္းမွာ ေအာင္မင္း၏သားေတြကို ၾကည္ျဖဴစြာပင္ ဆက္ဆံသည္။ ေအာင္မင္းကို အစြဲႀကီးစြဲခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေအာင္မင္း၏သားေတြကိုလည္း အလိုက္အထိုက္ဆက္ဆံရမည္မွန္း သူမနားလည္ထားသည္။ ေအာင္မင္း၏သားေတြကလည္း မျမရွိန္ကို အေမတေယာက္၊ အေဒၚတေယာက္လိုပင္ ဆက္ဆံသည္။ ေအာင္မင္း၏ ေစာက္ဖုတ္အယက္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ မျမစိမ္းအရာရာကို ေမ့ၿပီး ေအာင္မင္းမွ ေအာင္မင္းျဖစ္ကာ အလိုးခံသည့္အခါတိုင္း “ကိုကို”ဟုပင္ ေခၚေနတတ္ၿပီျဖစ္ေလသည္။

ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေအာင္မင္းက မျမစိမ္းကို ယခင္ကလို တေလးတစားဆက္ဆံျခင္း မျပဳေတာ့။ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် “ဟဲ့..ေကာင္မ”အစခ်ီကာ ဆဲဆိုကန္ေက်ာက္တာမ်ိဳး ျပဳလုပ္လာသည္။ ဒါေပမယ့္ ၿပီးလွ်င္ေတာ့ မျမစိမ္းအႀကိဳက္ ဘာဂ်ာကို အစြမ္းကုန္မႈတ္ေပးလိုက္သည္။ မျမစိမ္းကလည္း ဘယ္ေလာက္ဆဲဆဲ၊ ဘယ္ေလာက္႐ိုက္႐ိုက္ လွ်ာျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကို တခ်က္ေလာက္ အယက္ခံလိုက္ရတာနဲ႔ နာက်င္တာေတြ ေမ့သြားတတ္သည္။ ေအာင္မင္းက သူမကို ဘာဂ်ာ ေကာင္းေကာင္းမႈတ္ေပးၿပီးသည္ႏွင့္ ပက္ပက္စက္စက္တက္ခ်သည္။ လမ္းသြားတိုင္း ေယာက္်ားေတြ သြားရည္က်စရာျဖစ္ေနသည့္ မျမစိမ္း၏ ႏို႔အုံမို႔မို႔ေမာက္ေမာက္ႀကီးေတြကို သူ၏လက္ၾကမ္းႀကီးျဖင့္ မညႇာမတာဆြဲသည္။ ညႇစ္သည္။ ေယာက်ာ္းေတြကို လီးေတာင္ေစသည့္ သူမ၏ဖင္အိုး တင္းတင္းကားကားႀကီးကိုလည္း မညႇာတမ္း အပီျဖဳတ္သည္။ မျမစိမ္းအဖို႔ေတာ့ ေအာင္မင္း၏ ၾကမ္းတမ္းေသာ ကာမဆက္ဆံမႈမ်ားကို စြဲလမ္းၿပီးရင္း စြဲလမ္းေနမိကာ ေအာင္မင္းကို မပစ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနရေလ၏။ သူမကိုယ္သူမလည္း ယခုမွပင္ ကာမစည္းစိမ္ကို အျပည့္အဝခံစားရကာ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္သည္ဟု ခံစားေနမိေလသည္။ မျမစိမ္းတေယာက္ ေလာကစည္းစိမ္ကို အျပည့္အဝခံစားေနရသလို ေအာင္မင္း၏သား အႀကီးေကာင္ လူပ်ိဳေပါက္ ထြန္းထြန္းကလည္း သူ႔အေဖေနာက္မိန္းမယူေတာ့မွ သူလည္း လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ၿပီဟု ခံယူထားသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူပ်ိဳေဖာ္ဝင္ ဂြင္းတိုက္တတ္စအ႐ြယ္မွာ သူ႔အေဖက မိေထြးကို အျပတ္ေဆာ္ေနပုံကို ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္ၿပီး ကာမအရသာကို ေကာင္းစြာ ခံစားတတ္လာခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။ သူ႔အေဖေအာင္မင္း မျမစိမ္းကို တက္ခ်တိုင္း ကေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး ဂြင္းတိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔အေဖ ကားေမာင္းထြက္သည့္ အခ်ိန္မ်ား၌လည္း မိေထြးျဖစ္သူ မျမစိမ္းရဲ႕ စြဲမက္ဖြယ္ ခႏၶာကိုယ္အလွကို မွန္းၿပီး ဂြင္းထုကာ အာသာေျဖသည္။ အျပင္ပန္းမွာ သူမကို တ႐ိုတေသ တေလးတစား ဆက္ဆံေနေသာ္လည္း ထြန္းထြန္း၏ စိတ္ထဲမွာေတာ့ မျမစိမ္း၏ခႏၶာကိုယ္ ေကာက္ေၾကာင္းတို႔ကို အၿမဲပုံေဖာ္ၾကည့္ကာ စိတ္ထေနသူျဖစ္ေလ၏။ မျမစိမ္း ေရခ်ိဳးရင္ မေယာင္မလည္ျဖင့္ သူမအနီး ရစ္သီေနတတ္သည္။

ထြန္းထြန္း၏အျပဳအမူမ်ားကို အိမ္မွာ အၿမဲျမင္ေတြ႕ဆက္ဆံေနရေသာ မျမစိမ္းလည္း ၾကာေတာ့ ရိပ္မိလာသည္။ ဒါေပမယ့္ သူမစိတ္ထဲမွာ ထြန္းထြန္းကို သိပ္ၿပီး ဂ႐ုတစိုက္မျဖစ္မိ။ ကေလးသာသာ ခ်ာတိတ္အ႐ြယ္ ထြန္းထြန္း၏အၾကည့္မ်ား အေပၚ စိတ္လႈပ္ရွားျခင္းလည္း မျဖစ္မိေပ။ ဒါေပမယ့္ တညတြင္ေတာ့ ”ျမစိမ္း..နင္အေပၚက တက္ေဆာင့္စမ္း.. ငါမူးေနၿပီ၊ အေပၚက မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ” ” ဟုတ္ကဲ့..ကိုကို.. ” ေအာင္မင္းက မျမစိမ္းကို ဘာဂ်ာမႈတ္ေပးၿပီးသည္ႏွင့္ အိပ္ယာေပၚလွဲလိုက္ၿပီး လီးအေတာင္သားႏွင့္ ပက္လက္လွန္ကာ မျမစိမ္းကို ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ မျမစိမ္းကလည္း ေအာင္မင္းစကားကို လိုက္နာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ အယက္ခံထားရသျဖင့္ ရမက္ဆႏၵေတြ အဆမတန္ထႂကြေနေသာ မျမစိမ္းခမ်ာ အိပ္ယာေပၚလွဲေနရာမွ လူးလဲထကာ ေအာင္မင္း၏ေပါင္ၾကားထဲမွ ေတာင္မတ္ေျဖာင့္စင္းေနသည့္ လီးမဲမဲတုတ္တုတ္ႀကီးကို သူမလက္ကေလးျဖင့္ ဆြဲကိုင္ကာ အထက္ေအာက္ လႈပ္ရွားဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္သည္။ ထိုမွ်ႏွင့္ အားမရႏိုင္ေသးပဲ ဖင္ႀကီးကုန္းကာ ေအာင္မင္း၏လီးကို ကုန္းစုပ္ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ေအာင္မင္း၏ခါးႀကီးတြန႔္ကနဲ တခ်က္ျဖစ္သြားကာ ပါးစပ္မွ ” အ..ရွီး..”ဆိုေသာ ညီးညဴသံပင္ ထြက္ေပၚသြားရေအာင္ မျမစိမ္းက လီးကို ပါးစပ္ထဲသြင္းၿပီး အားရပါးရ တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ပစ္သည္။ ေဂြးဥႀကီးႏွစ္လုံးကိုလည္း သူမလက္ျဖင့္ အသာဖြဖြညႇစ္ကိုင္ကာ ကယုကယင္ ေဆာ့ကစားေနလိုက္ေသး၏။ ဖခင္ျဖစ္သူႏွင့္ မိေထြးတို႔ အိပ္ယာမဝင္ခင္ ေစာေစာစီးစီး အိပ္ေနၾကေသာ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္အနက္ တေယာက္ကေတာ့ ကုလားေသကုလားေမာ အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ အႀကီးေကာင္ ထြန္းထြန္းကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း သူ႔အိပ္ယာထဲမွ ခိုးထကာ မိေထြးႏွင့္ဖခင္တို႔၏ အခန္းဝအကြယ္မွ ေခ်ာင္းၿပီး ဂြင္းတိုက္သည့္ လုပ္ငန္းကို စတင္ေနၿပီျဖစ္ေလသည္။ အခန္းအတြင္းမွ ဖခင္ျဖစ္သူက မျမစိမ္းကို ေစာက္ဖုတ္ယက္ေပးသည့္အခါ မျမစိမ္း ေကာ့တက္လူးပ်ံၿပီး ရမက္ထန္စြာ ညီးညဴေနဟန္ကို ၾကည့္ၿပီး ထြန္းထြန္းဖီးလ္ေတြတက္ကာ သူ႔လီးကို လက္ျဖင့္ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဂြင္းတိုက္ေနေလသည္။

ထိုမွ မျမစိမ္းက အိပ္ယာထက္မွထကာ သူ႔ဖခင္လီးကို လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ထုေပးပုံ၊ လီးစုပ္ေနပုံတို႔အျပင္ ဖင္ႀကီးကုန္းၿပီး လီးစုပ္ေနေသာေၾကာင့္ ဖင္ၾကားထဲမွ ျပဴးထြက္ေနေသာ ေဖာင္းကားၿပဲအာေနသည့္ မျမစိမ္း၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးတို႔ကို ျမင္ေတြ႕ရျပန္ေတာ့ ဖီလင္က ပိုတက္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လီးကို ပိုတင္းတင္းဆုပ္ကာ ခပ္သြက္သြက္ေလး ဂြင္းတိုက္ေနသည္။ မျမစိမ္းကေတာ့ ေအာင္မင္း၏လီးႀကီးကို အငမ္းမရပုံစံျဖင့္ စုပ္ေပးေနေလသည္။ ” ႁပြတ္..ႁပြတ္..ႁပြတ္..အ..ရွီး.. ျမစိမ္း..တက္ေဆာင့္ေတာ့ဟာ.. ငါျမန္ျမန္ၿပီး ၿပီး အိပ္ခ်င္ေနၿပီ ” ေအာင္မင္းက ထပ္မံေလာေဆာ္လိုက္သျဖင့္ မျမစိမ္းမွာ သူမပါးစပ္ထဲမွ လီးကို မခြၽတ္ခ်င္ ခြၽတ္ခ်င္ဟန္ျဖင့္ ခြၽတ္ကာ ေအာင္မင္း၏ကိုယ္ေပၚသို႔ တက္ခြလိုက္ေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ေအာင္မင္း၏လီးႀကီးကို သူမလက္ေလးတဖက္ျဖင့္ ထိန္းကိုင္ကာ ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ေတ့ၿပီး တခ်က္ထဲ ဖိထိုင္ခ်လိုက္ေလေတာ့၏။ ”ဖြတ္..ႁပြတ္..ဖတ္.. ” ” အ..အင့္..ဟင္း.. ကြၽတ္..ကြၽတ္.. အထဲမွာ ျပည့္သိပ္ၿပီး ေအာင့္သြားတာပဲ ကိုကိုရယ္.” ” နင္က တခ်က္ထဲ ေဆာင့္ခ်ပစ္လိုက္တာကိုး.. ကဲ..ေဆာင့္လိုးေပးစမ္း ” ေစာက္ဖုတ္အယက္ခံထားရသည့္ အရွိန္၊ လီးကိုမက္ေမာစြာ စုပ္ထားျခင္းတို႔ေၾကာင့္ မျမစိမ္း ေစာက္ပတ္ထဲမွ ေစာက္ရည္ေတြက ႐ြဲနစ္စြာ ထြက္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေပၚမွ ဝိတ္ႏွင့္ဖိခ်လိုက္သည္ႏွင့္ လီးႀကီးက ေရွာကနဲဝင္သြားကာ သားအိမ္ကို ေျပးေဆာင့္သည္။ ဒါေပမယ့္ မျမစိမ္းမွာ နာက်င္မြဳကို သတိမရႏိုင္ပဲ လီး၏အေတြ႕ေၾကာင့္ ေအာင္မင္းေစခိုင္းသည့္အတိုင္း သူမ၏တင္ပါးႀကီးမ်ားကို ေျမႇာက္ေျမႇာက္ၿပီး ျပင္းထန္ေနေသာ စိတ္ဆႏၵမ်ားအရ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးခ်ေပးသည္။ ” ႁပြတ္..ဖတ္..ဖတ္..ဖတ္.. ” ”အ..ဟင့္..ဟင့္..ေကာင္းလိုက္တာ ကိုကိုရယ္.. အ..ဟင့္..ေအာက္က ပင့္ေကာ္ၿပီး လိုးေပးပါအုံး..အဟင့္..အ..ဟုတ္တယ္..ေကာ့ေဆာင့္..အ..ဟင့္.. ” မျမစိမ္း ရမက္ထန္စြာျဖင့္ ေအာင္မင္း၏ ရင္အုပ္မဲမဲႀကီးေပၚ သူမလက္ေလးႏွစ္ဖက္ကို အားျပဳေထာက္ကာ တင္ပါးထြားထြားႀကီးကို ေကာ့ေျမႇာက္ၿပီး ေဆာင့္ခ်ေပးေနသည္။

ေအာင္မင္းကလည္း မျမစိမ္း ရမက္ထန္ေနမႈကို သေဘာက်ကာ ေအာက္မွ ပင့္ေဆာင့္ေပးၿပီး သူမ၏ဖင္သားႀကီးမ်ားကို လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ဖ်စ္ညႇစ္ေပးေန၏။ အခန္းတြင္းမွ လိုးပြဲကေတာ့ တစထက္တစ ျပင္းထန္လာသည္။ မျမစိမ္း၏ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ေဆာင့္ခ်လိုးေပးမႈမ်ားႏွင့္အတူ သူမႏႈတ္မွလည္း တဟင့္ဟင့္ျဖင့္ ႏွာထန္စြာ ညီးညဴေနသံတို႔က အခန္းအျပင္မွ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ထြန္းထြန္းကို အထူးဖီးတက္ေစသည္။ ေဆာင့္ခ်လိုက္တိုင္း တုန္ခါသြားေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ား၊ ထက္ေအာက္လႈပ္ခါယမ္းေနေသာ ႏို႔အုံထြားထြားႀကီးမ်ားက ထြန္းထြန္း၏ျမင္ကြင္းထဲမွာ ထင္ရွားစြာ ေတြ႕ျမင္ေနရျခင္းေၾကာင့္ ထြန္းထြန္းတေယာက္ စိတ္ေတြလႈပ္ရွားကာ လီးကို အဆက္မျပတ္ ထုရင္း လရည္ေတြ ပန္းထြက္ကုန္ေလေတာ့သည္။ မျမစိမ္း ႏွာထန္စြာ အလိုးခံေနပုံကို ထြန္းထြန္း ဆက္ၾကည့္ေနခ်င္ေသး၏။ ဒါေပမယ့္ မတ္တတ္ရပ္ၿပီး ဂြင္းတိုက္ကာ ၿပီးသြားခဲ့ရျခင္းေၾကာင့္ ဒူးေတြ ၫႊတ္က်ခ်င္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ သူ႔အေဖကလည္း မိေထြးကို အေပၚမွ တက္ေဆာင့္ခိုင္းၿပီး အၿပီးသတ္ေတာ့မွာမို႔ ေနာက္ပုံစံတမ်ိဳးနဲ႔ ခ်မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ သိေနျခင္းေၾကာင့္လည္း အိပ္ယာထဲသို႔ ျပန္ဝင္ေခြေနလိုက္ေတာ့သည္။ မျမစိမ္းကေတာ့ ေအာင္မင္း၏လီးႀကီးေပၚမွာ ခြထိုင္လွ်က္ပင္ စေကာဝိုင္းတမ်ိဳး၊ ကပ္ေညႇာင့္ပြတ္လိုးနည္း တဖုံ၊ ဖင္ႂကြေဆာင့္နည္းမ်ားျဖင့္ မီးကုန္ယမ္းကုန္ တက္လိုးေပးေနရွာ၏။ မၾကာမီမွာပင္ ႏွစ္ဦးစလုံး ကာမ၏အဆုံးစြန္နယ္ပယ္ကို ေရာက္ရွိေတာ့မည့္ဟန္ျဖင့္ အားကုန္ႀကဲကာ ပင့္ေဆာင့္သူက ေဆာင့္၊ ေဆာင့္ခ်သူက ခ်ျဖင့္ တဟင္းဟင္း ညီးညဴကာ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ တြန႔္တြန႔္ သြားၾကေတာ့သည္။ ေအာင္မင္းတေယာက္ ကာမဆႏၵေတြျပည့္ဝသြားေတာ့ တေခါေခါ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ မျမစိမ္းကလည္း ကာမစည္းစိမ္ကို ခံစားရင္း ေအာင္မင္းကို ခြထား ခဏၾကာမွိန္းေနရာမွ ထလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ေအာင္မင္းကို ေစာင္တထည္ ၿခဳံေပးလိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ ေပါင္ၿခံတြင္ ေပပြေနေသာ အရည္မ်ားကို ေဆးေၾကာရန္ ထဘီရင္လ်ားျဖင့္ပင္ အခန္းတြင္းမွ ထြက္လာခဲ့သည္။ မျမစိမ္းတေယာက္ အခန္းထဲက ႐ုတ္တရက္လွမ္းအထြက္တြင္ သူမေျခလွမ္းေတြ တုန႔္ဆိုင္းသြားရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းတြင္ ထြန္းထားေသာ ေလးေပမီးေခ်ာင္းအေရာင္က ထြန္းထြန္းတို႔ညီအစ္ကို အိပ္ေနေသာ ျခင္ေထာင္အတြင္းသို႔ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ေနသည္။

ထိုအလင္းေရာင္ျဖင့္ ထြန္းထြန္း၏အျပဳအမူကို မျမစိမ္း အမွတ္မထင္ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ထြန္းထြန္းက သူ႔အေဖနဲ႔မိေထြးတို႔ လိုးေနၾကပုံကို ၾကည့္ၿပီး ဂြင္းတိုက္ကာ တခ်ီၿပီးသြားသျဖင့္ အိပ္ယာထဲ ဝင္လာခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ သူအိပ္မေပ်ာ္။ မိေထြးျဖစ္သူ သူ႔အေဖလီးႀကီးေပၚ တက္ခြထိုင္ၿပီး ေဆာင့္လိုးေပးေနပုံကို မ်က္စိထဲျပန္ျမင္ေယာင္ကာ စိတ္ထလာျပန္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္တႀကိမ္ စိတ္မွန္းျဖင့္ ဂြင္းထုေနျခင္းျဖစ္သည္။ မျမစိမ္းကလည္း ကိစၥၿပီးေတာ့ ခဏႏွပ္ေနၿပီးမွ အခန္းတြင္းမွ ထြက္လာသည္ျဖစ္ရာ ထြန္းထြန္း ေနာက္တႀကိမ္ ဂြင္းတိုက္ေနမႈကို ျမင္မိသြားျခင္းျဖစ္သည္။ ထြန္းထြန္းကေတာ့ မ်က္လုံးမ်ားကို စုံမွိတ္ထားၿပီး အေတြးအာ႐ုံ၌ မျမစိမ္း၏ခႏၶာကိုယ္ ဖြံ႕ဖြံ႕ထြားထြားႀကီးနဲ႔ ႏွာထန္ေနပုံတို႔ကို ျမင္ေယာင္ကာ သူ၏လီးကို လက္ျဖင့္ဆုပ္ကိုင္ၿပီး အခ်က္မွန္မွန္ျဖင့္ ထက္ေအာက္ လႈပ္ရွားကာ ဂြင္းတိုက္ေန၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အခန္းဝမွ ထြက္ဖို႔ျပင္ေနေသာ မျမစိမ္း၏လႈပ္ရွားမႈကို သတိမျပဳမိ။ မျမစိမ္းကလည္း အခန္းဝတြင္ အသံမေပးပဲ အသာၿငိမ္ေနကာ အလင္းေရာင္ေအာက္မွ ထြန္းထြန္း၏ လႈပ္ရွားမႈကို မမွိတ္မသုန္ စိုက္ၾကည့္လို႔ေန၏။ သူမႏွင့္ေအာင္မင္းတို႔ ရဲ႕လိုးပြဲကို လာေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး ထြန္းထြန္းအခုလို ဂြင္းတိုက္ေနေၾကာင္း သူမစိတ္ထဲ အလိုလို နားလည္သိရွိလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ထြန္းထြန္းလက္အတြင္းမွ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ လီးကိုလည္း စူးစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ထြန္းထြန္းက လူသာငယ္ေသာ္လည္း လီးကမေသးလွ။ လက္ျဖင့္ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ လီးက အေပၚပိုင္းတြင္ လက္ေလးလုံးစာေလာက္ လြတ္ေနျခင္းေၾကာင့္ အေတာ္ပင္ ရွည္လ်ားေၾကာင္း မျမစိမ္းမွန္းဆမိသည္။ ”ဒီေကာင္ေလးက မေခပါလား..”ဟု မျမစိမ္းစိတ္ထဲ မွတ္ခ်က္ခ်မိၿပီး သူမစိတ္ထဲ ဘာကို ေက်နပ္မွန္းမသိ ေက်နပ္ေနမိျပန္သည္။ ထို႔အျပင္ သူမသာ အခန္းထဲမွ ထြက္ကာ ေနာက္ေဖးသို႔သြားမည္ဆိုလွ်င္ ထြန္းထြန္းတေယာက္ ဖီးပ်က္သြားမည္ကို သိလိုက္သျဖင့္ ေပပြေနေသာ အရည္မ်ားကို မေဆးေတာ့ဘူးဟု စိတ္ဆုံးျဖတ္ကာ ထြန္းထြန္း၏ ဂြင္းတိုက္ေနမႈကိုသာ အသာၿငိမ္၍ ၾကည့္ေနလိုက္၏။ ခဏအၾကာတြင္ေတာ့ ထြန္းထြန္းတေယာက္ သူ၏လီးကို ကိုင္ကာ လႈပ္ရွားမႈေတြ ျမန္ဆန္လာသည့္အျပင္ လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြလည္း ျဖစ္လို႔လာ၏။ ထြန္းထြန္း လရည္ထြက္ေတာ့မည္မွန္း မျမစိမ္း နားလည္လိုက္သည္။ သူမစိတ္ထဲ၌လည္း လႈိက္ဖိုသလို ခံစားလာရသည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ ထြန္းထြန္း၏ႏႈတ္မွ “အ..အ..မမျမ..အ.ထြက္..ထြက္ၿပီ”ဟု ခပ္တိုးတိုးေရ႐ြတ္သံႏွင့္အတူ ခါးက ေကာ့ကနဲျဖစ္သြားသည္။

ထြန္းထြန္းက ဘယ္ဘက္လက္ျဖင့္ သူ၏လီးထိပ္ကို အုပ္ကာကိုင္လိုက္ၿပီး ညာဘက္လက္ကလည္း အလြန္လ်င္ျမန္စြာ လႈပ္ရွားလိုက္သည္ကို မျမစိမ္း ျမင္ေတြ႕လိုက္ရေတာ့သည္။ ထြန္းထြန္းက သူ၏လီးထိပ္မွ ပန္းထြက္လာေသာ လရည္မ်ားကို ဘယ္လက္ျဖင့္ အုပ္ကာထားလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ လရည္မ်ားကို ပုဆိုးႏွင့္သုတ္ကာ တဖက္သို႔ေစာင္း၍ အိပ္သြားေလေတာ့သည္။ မျမစိမ္းတေယာက္ ထြန္းထြန္းဂြင္းထုကာ ၿပီးဆုံးသြားပုံကို အစအဆုံးျမင္လိုက္ရေတာ့ ရင္ထဲ တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေန၏။ ထို႔အျပင္ ထြန္းထြန္းႏႈတ္မွ ၿပီးခါနီး ေရ႐ြတ္လိုက္ေသာ စကားတြင္ “မမျမ”ဟု ၾကားမိလိုက္သျဖင့္ သူမကို စိတ္ျဖင့္ မွန္းၿပီးပစ္မွားကာ ဂြင္းတိုက္ေနျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သိရွိလိုက္သည္။ ”ဟင္း..ဒီေကာင္ေလးကေတာ့..” မျမစိမ္း စိတ္ထဲမွ ေရ႐ြတ္လိုက္ရင္း အိပ္ခန္းတြင္း ျပန္ဝင္ကာ ေအာင္မင္း၏ေဘးတြင္ ဝင္လွဲအိပ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ “ကိုႀကီး..သမီးကို ၾကက္တူေ႐ြးေလးျပမယ္ဆို..ဘယ္မွာလဲ.. ” ” ေအးေပါ့.. ျပမွာေပါ့..အိမ္ထဲဝင္ၾကည့္ရမွာ.. လာ..လာ” ေအာင္မင္းက ကားေမာင္းရန္ မနက္အေစာႀကီးကတည္းက ထြက္သြားသည္။ မျမစိမ္းက ေဈးဝယ္စရာရွိသည္ဆိုၿပီး ထြက္သြားတာ သိပ္မၾကာေသး။ မျမစိမ္းေဈးဝယ္လွ်င္ အနည္းဆုံး သုံးေလးနာရီ ၾကာတတ္ေၾကာင္း ထြန္းထြန္းသိထားသည္။ သူ႔ညီအငယ္ေကာင္ကလည္း ရပ္ကြက္ထဲ ပတ္ေဆာ့ေနသည္။ ညေနေစာင္း ျပန္လာလွ်င္ေတာင္ ကံေကာင္း။ ဒီေတာ့ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိ။ ဒါကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ ထြန္းထြန္းက သူတို႔အိမ္ႏွင့္ ေလးအိမ္ေက်ာ္ေလာက္တြင္ေနေသာ ၁၄ႏွစ္ခန႔္သာ ရွိေသးသည့္ ခ်စ္စုဆိုသည့္ ေကာင္မေလးကို အိမ္သို႔ လွည့္ပတ္ေခၚလာခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ သူ႔အႀကံက ”ကိုႀကီး.. ၾကက္တူေ႐ြးေလးက ဘယ္မွာလဲလို႔” ”ရွိပါတယ္ ခ်စ္စုရ.. ေနာက္ေဖးမွာလား မသိဘူး၊ နင္ ၾကက္တူေ႐ြးထက္ စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းတဲ့ဟာ မၾကည့္ခ်င္ဘူးလား” ”ဘာလဲ..ၾကည့္ခ်င္တယ္..ျပ” ထြန္းထြန္းက စူးစမ္း ေလ့လာ စပ္စုတတ္စ ကေလးမကို ၾကက္တူေ႐ြးျဖင့္ ေသြးေဆာင္ကာ အိမ္သို႔အပါ ေခၚလာခဲ့ၿပီး အိမ္ထဲအေရာက္တြင္ သူလိုခ်င္ေသာဂြင္ကို ဖန္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ”ဒီမွာ ၾကည့္ ” ထြန္းထြန္းက ခါးမွာဝတ္ထားေသာ ပုဆိုးကို ကြင္းလုံးကြၽတ္ ခြၽတ္ခ်ျပလိုက္သည္။ ခ်စ္စု မ်က္လုံးျပဴးသြား၏။ ထြန္းထြန္းေပါင္ၾကားမွ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ႀကီး ျဖစ္ေနေသာအရာကို မ်က္လုံးေလးအဝိုင္းသားျဖင့္ ေၾကာင္ေငးၾကည့္ေန၏။

ခ်စ္စုၿငိမ္သြားျခင္းေၾကာင့္ ထြန္းထြန္းအားတက္ကာ သူ၏ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးကို လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ လႈပ္ခါျပသည္။ ”ဟာ.. ကိုႀကီးကလည္း” ခ်စ္စုက ရွက္ကိုးရွက္ကန္း ဟန္ေလးျဖင့္ ေျပာသည္။ ဒါေပမယ့္ ထြန္းထြန္းေပါင္ၾကားထဲမွ အရာကို မ်က္လုံးက အၾကည့္မလြဲ။ အပ်ိဳမျဖစ္တတ္ ျဖစ္တတ္ ကေလးသာသာ မိန္းကေလးမို႔ အႏၲရာယ္ကို မသိ မျမင္။ ေလ့လာစူးစမ္းခ်င္စိတ္ျဖင့္ ထြန္းထြန္းကိုသာ ေပၾကည့္ေနသည္။ “ခ်စ္စု..ဒီလိုဟာမ်ိဳး နင္ျမင္ဖူးလား” ”ဟင့္အင္း.. ” ” ဒီဟာက ၾကက္တူေ႐ြးထက္ေတာင္ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းေသးတယ္၊ နင္ကိုင္ၾကည့္ခ်င္လား ” ”အို..မကိုင္ခ်င္ပါဘူး.. ႐ြံစရာႀကီး.. ” သဘာဝအရ ခ်စ္စုက စိတ္ထဲရွိရာ ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ “ဘာမွ ႐ြံစရာမရွိပါဘူးဟ.. နင့္မွာေရာ ငါ့လိုဟာမ်ိဳး ပါလား” ”အို..ဘာေတြလာေမးေနတာလဲ.. မသိဘူး.. ” ” မပါဘူး မဟုတ္လား.. လာကိုင္ၾကည့္စမ္းပါ၊ လာပါ.. မေၾကာက္ပါနဲ႔ဟ ” ထြန္းထြန္းက ခ်စ္စုကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေသြးေဆာင္ ျဖားေယာင္းေနသည္။ ခ်စ္စုကလည္း ေပၿပီး မလႈပ္။ ဒါေပမယ့္ ထြန္းထြန္းေပါင္ၾကားထဲမွ အရာကို စိတ္ဝင္စားစြာ ၾကည့္ေနဆဲျဖစ္သည္။ သူမ၏ေပါင္ၾကားထဲ၌ ထြန္းထြန္းေျပာသလို ထိုအရာမ်ိဳး မပါေၾကာင္း သိေနသျဖင့္လည္း စိတ္ဝင္တစား ၾကည့္ေနမိျခင္းျဖစ္ေလသည္။ “လာကိုင္ၾကည့္ပါဆိုဟာ ” ” အို..မကိုင္ခ်င္ပါဘူးဆိုေန.. ” ထြန္းထြန္း စိတ္မရွည္ေတာ့။ ေဒါသထြက္လာသည္။ ”ဒါဆို နင့္မွာ ရွိတဲ့ဟာကို ငါကိုင္ၾကည့္မယ္ေလ.. ငါ့ကို ခဏေလာက္ျပပါလား၊ နင့္ဟာနဲ႔ ငါ့ဟာ မတူဘူး မဟုတ္လား” ခ်စ္စု အနည္းငယ္ ေတြေဝသြားသည္။ မသိတတ္ေသးေသာ အ႐ြယ္မို႔ ထြန္းထြန္း၏ လွည့္ပတ္ျဖားေယာင္း ေျပာဆိုေနမႈအေပၚ စိတ္ဝင္စားစိတ္ျဖင့္သာ ထိုေနရာ၌ ရပ္ေနမိျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ထြန္းထြန္းက သူမဟာႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ခ်င္သည္ဆိုေတာ့ ခ်စ္စုတေယာက္ စိတ္ပါသလိုျဖစ္လာသည္။ ”ငါ ခဏၾကည့္မယ္.. နင့္ဂါဝန္ကို လွန္တင္ေပးထား ” ထြန္းထြန္းက ခ်စ္စုေတြေဝေနတာကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ အျမန္လႈပ္ရွားသည္။ ေအာက္ပိုင္းပုဆိုးမပါ လီးတန္းလန္းျဖင့္ ခ်စ္စုအနီးသို႔ တိုးကပ္သြားၿပီး သူမအေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ကာ ဂါဝန္ေလးကို လွန္တင္ခိုင္းသည္။

ခ်စ္စုကလည္း ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ျဖင့္ သူမ၏ဂါဝန္ေလးကို ဆြဲမေပးလိုက္သည္။ “ဟဲ့..အိမ္တံခါးႀကီးဖြင့္ထားႀကီး ဖြင့္ထားၿပီး လူလည္းမေတြ႕ပါလား၊ ထြန္းထြန္းတို႔ဘယ္မွာလဲ.. ထြန္းထြန္း.. ” ထြန္းထြန္းအတြက္ အေရးေကာင္း ဒိန္းေဒါင္းဖ်က္ဟုပင္ ေျပာရေပေတာ့မည္။ ခါတိုင္း ေဈးဝယ္ထြက္လွ်င္ ေလးငါးနာရီၾကာတတ္သည့္ မျမစိမ္းတေယာက္ မထင္မွတ္ပဲ ေပါက္ခ်လာျခင္းျဖစ္သည္။ မျမစိမ္းအသံၾကားေတာ့ ခ်စ္စု ဆတ္ကနဲ တုန္သြားသည္။ အသိဝင္လာသလို၊ ဘာလိုလိုနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းအိမ္ထဲမွ အျပင္သို႔ ေျပးထြက္ကာ အိမ္ေပၚတက္လာေသာ မျမစိမ္းႏွင့္ တိုးတိုက္မိမတတ္ ေျပးဆင္းသြားေတာ့သည္။ ထြန္းထြန္းကလဲ ႐ုတ္တရက္ ေၾကာက္လန႔္ကာ ပ်ာသြားၿပီး လွစ္ကနဲ ဧည့္ခန္းဘက္သို႔ ထြက္မိသြား၏။ ထိုအခိုက္တြင္ ထြန္းထြန္း၏ခါး၌ ပုဆိုးမပါ။ လီးက အေတာင္သား။ အိမ္ေပၚသို႔ ေရာက္လာၿပီျဖစ္ေသာ မျမစိမ္းကလည္း ခ်စ္စု ေျပးဆင္းသြားတာျမင္ေတာ့ ဘာျဖစ္မွန္းမသိ ေၾကာင္ေနမိကာ ဧည့္ခန္းထဲ လွမ္းၾကည့္မိသည္။ ထိုအခါ ေအာက္ပိုင္းဗလာ လီးအေတာင္သားနဲ႔ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖင့္ ရပ္ေနေသာ ထြန္းထြန္းကိုေတြ႕လိုက္ေတာ့ မ်က္လုံးျပဴးသြားရသည္။ တခဏအတြင္း မျမစိမ္း အေျခအေနကို သေဘာေပါက္သလို ျဖစ္သြားသည္။ ” ထြန္းထြန္း.. မင္းညီေကာ.. ” ” ဟို..ရပ္ကြက္ထဲမွာ ပတ္ေဆာ့ေနတယ္ ” မျမစိမ္းက အေရာင္ တလက္လက္ထေနေသာ မ်က္ဝန္းအစုံျဖင့္ ထြန္းထြန္း၏ခါးေအာက္ပိုင္းမွ လီးႀကီးကို ၾကည့္ရင္း ေမးသည္။ ထို႔ေနာက္ အိမ္ေရွ႕တံခါးကို ဂ်က္ထိုးကာ ပိတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ထြန္းထြန္းအနားသို႔ ေလွ်ာက္သြားၿပီး အၿပဳံးလွလွျဖင့္ၾကည့္က ”ကဲ..လာ.. မမနဲ႔ အခန္းထဲ လိုက္ခဲ့.. “ဟု ေျပာရင္း ထြန္းထြန္းကို လက္ဆြဲ ေခၚသြားေလေတာ့သတည္း။…ၿပီး