Unicode
ကျနော့ နံမည်က နေလင်း၊ အဖေက ကျနော်၅နှစ်သားကတည်းက ဆုံးသွားလို့ အမေတစ်ခုသားတစ်ခုပေါ့ဗျာ။ မိခင်မုဆိုးမကြီးကပဲ ကျနော်၈တန်းရောက်အောင် ကျောင်းထားပေးခဲ့ပါတယ်။ ကျနော် ၈တန်းဖြေပီးတာနဲ့ မိခင်က ရပ်ကွက်ဈေးမှာ ကုန်စိမ်းရောင်းပြီး ရှာကျွေးနေတာ မကြည့်ရက်တာနဲ့ ကျောင်းထွက်ပြီး ရပ်ကွက်ထဲက ပန်းရံဆရာတစ်ယောက်ဆီမှာ အလုပ်သင်နဲ့ ဝင်လုပ်ခဲ့တာ ခုဆို သံလျက်ကိုင်အဆင့်ကို ရောက်နေပါပြီ။ အတွေးထဲ နစ်မြောနေတုန်း “သားနေလင်း”..”ဗျာ အမေ ဘာပြောမလို့လည်း သားအိပ်တော့မလို့ မနက်အလုပ်ဆင်းရအုံးမှာ အမေရယ်”..”ခဏလေးပါ သားရယ်” ..ကျနော် အိပ်ယာကလူးလဲထလိုက်ပြီး အမေ့ပါးနှစ်ဖက်ကို ဖျစ်ညစ်လိုက်ရင်း “ပြောအမေ” “အသက်ပဲ ၃၀ ရှိနေပြီ ကလေးလုပ်မနေနဲ့” “ဒီလို သားရေ ဟိုဘက်ရပ်ကွက်က ဒေါ်သက်သက်ခိုင်ကို သိတယ်မလား”
“သိတယ်လေ အိမ်အပေါင်ဆိုင်လေးဖွင့်ထားတဲ့ ဒေါ်သက်သက်ခိုင်လေ ဘာဖြစ်လို့လည်း အမေ” “မနေ့က အမေနဲ့ဈေးထဲမှာတွေ့တယ် သားအကြောင်းကိုမေးနေတယ်..သူ့သမီး မီမီကိုနဲ့ လက်ထပ်ပေးချင်လို့တဲ့လေ သားသဘောကို အမေ တီးခေါက်ကြည့်တာပါ ဘယ်လိုသဘောရလဲ ဟင်” “ကျနော် တချက်တွေဝေသွားပြီး ဖြစ်ပါ့မလား အမေရယ် ကောင်မလေးက သားထက် ၄နှစ်လောက်ငယ်တယ် ပြီးတော့ ကောင်မလေးက ခပ်ဆိုးဆိုးလေး သားတို့ထက် ပိုက်ဆံလည်းပိုရှိပါတယ် ဖြစ်ပါ့မလား အမေရယ် ဟူးးး” “အိမ်ထောင်ကျသွားရင်တော့ ဆိုးတာလေးတွေ ပျောက်သွားမှာ သားရယ်နော်” “မသိတော့ဘူး အမေရယ် အမေ့သဘောပဲဗျာ သားအိပ်ပြီဆိုပြီး” ကျနော်အိပ်ယာပေါ် လှဲချလိုက်ပြီးချိန်တွင် “အမေ စီစဉ်လိုက်တော့မယ် သားရေ” “အမေ ကြိုက်တာသာလုပ်တော့ အိပ်ပြီ အိပ်ပြီ”။
အခန်းထဲအမေထွက်သွားမှ ခပ်စွာစွာခပ်ဆိုးဆိုး မီမီကို ကိုမျက်လုံးထဲမြင်မိရင်း အတွေးနဲ့သဘောကျလို့ ခပ်ပြုံးပြုံးလေး အိပ်ပျော်သွားခဲ့ပါတော့တယ်ဗျာ။ နှစ်ဖက်မိဘတွေစီစဉ်မှုနဲ့အတူ ကျနော်နဲ့မီမီကို ရဲ့မင်္ဂလာပွဲလေး ပြီးမြှောက်ခဲ့ပါတယ်။ နှစ်ဖက်မိဘတွေကို ကန်တော့ပြီးနောက် ဘော်ဒါတွေက အရက်တိုက်ဖို့ အတင်းခေါ်နေကြလို့ ကျနော် မီမီကို မျက်နှာလေးကိုကြည့်လိုက်တော့ “လူကို ဘာလာကြည့်နေတာလည်း လိုက်ချင်လည်းလိုက်သွား ဒါပေမဲ့ အန်ဖတ်တော့မကျူံးနိုင်ဘူးနော်” “သတို့သမီးကတော့ စိတ်ပူနေပြီဟေ့” ဘော်ဒါ တစ်သိုက်အော်နောက်လိုက်တော့ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ ကျနော်အနားက မီမီကိုထွက်သွားတော့ တစ်အိမ်လုံး ရယ်သံလေးများဖုံလွှမ်း သွားပါတော့တယ်ဗျာ။ “ချပါကွာ နေလင်းရာ မင်းကလည်းလက်နှေးနေပါလား ဟားးးးးးဟားးးး” “မင်းတို့ကလည်းကွာ ဒီညအမူး လွန်လို့မရဘူးကွ မင်္ဂလာဦးည အရသာလေး ခံစားကြည့်ချင်သေးတယ် ဟားဟားးး” “အေးပါကွာ ငါတို့ကောင်ကြီး နေလင်းအတွက် ဂုဏ်ပြုလိုက်ရအောင် ချီးယားပ်စ်”
လက်ကျန်အရက်လေးကို ကျနော်မော့ချလိုက်ပါတော့တယ်ဗျာ ခေါင်းကခပ်ထွေထွေဖြစ်လာတော့ အားလုံးပဲ ငါသွားတော့မယ်ကွာ “ငါတို့လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ နေလင်း” “ရတယ် သူငယ်ချင်း ပိုက်ဆံငါရှင်းခဲ့လိုက်ပြီ သွားပြီ” “အိုကေ နေလင်းရေ” ဆိုင်ကယ်ကို ပုံမှန်လေးသာမောင်းလို့ အိမ်ကိုပြန်ခဲ့ပါတော့တယ်။ အိမ်ကိုရောက်တော့ ည ၁၀ နာရီထိုးနေပါပြီ။ ခေါင်းကနည်းနည်းနောက်နေတာနဲ့ လန်းသွားအောင် ရေချိုးလိုက်ပါတော့တယ်။ စိတ်ထဲနေရထိုင်ရ သက်သာသွားပေမဲ့ ခေါင်းကတော့ နည်းနည်းလေးဝေနေပါတယ်။ အဝတ်အစားလဲလိုက်ပြီး အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ဝင်လိုက်တော့ အိပ်ယာပေါ် ဘေးတစောင်းအိပ်နေသော မီမီကို ညအိပ်ဂါဝန် ကြိုးတစ်ချောင်းလေးနဲ့ အခန်းထဲဝင်လာသော ကျနော်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး “အရက်နံကလည်း နံစော်နေတာပဲ ကျမ ခေါင်းပါကိုက်လာပြီ” “မီရယ် သူငယ်ချင်းတွေအတင်းတိုက်လို့ပါ”
“ဘာလုပ်နေတာလည်း ဒီနေ့တော့ထားလိုက်တော့ မတ်တပ်ရပ်မနေမဲ့ လာ ဘေးမှာလာအိပ်တော့”လို့ ပြောပြီး မီတစ်ယောက် ကျနော် ကိုကျောပေးအနေအထားအတိုင်း ပြန်အိပ်နေပါတော့တယ်။ ရင်ခုန်နေတာမပြောပါနဲ့တော့ဗျာ ကိုယ်ရင်ခုန်သံ ကိုယ်ပြန်ကြားမိပြီး သောက်ထားတဲ့အရက်ပါ ဘယ်ပျောက်သွားမှန်းမသိတော့ပါဘူးဗျာ။ ကျနော်လည်း အိပ်ယာပေါ်ထက်လိုက်ပြီး မီအနားကပ်ပြီး ဝင်အိပ်လိုက်ပြီး ကျောပေးအိပ်နေသော မီလက်မောင်းလေးကိုကိုင်မိပြီး လက်ကပြန်လွှတ်လိုက်မိလိုက်နဲ့ ချီတုံချတုံဖြစ်ပြီး ဘယ်ကဘာကို စလို့စရမှန်းမသိအောင် ချွေးပါပျံနေမိပါတော့တယ်။ အော် မိဘ ပေးစားလို့ အိမ်ထောင်ကျတော့ အခုမှရည်းစား စကားမိန်းမကို ပြောရမလား ရင်နှီးအောင်ပဲအရင်လုပ်ရမလား အတင်းတက်လုပ်ဖို့ကလည်း စိတ်ကမရဲ ထအော်ရင်လည်း မျက်နှာကဘယ်နားသွားထားရမှလည်း မသိတော့ပါဘူး။
ငါ့နှယ့်ကွာ မင်္ဂလာဦးညတော့ ကင်းကျတာနဲ့တူနေပါပြီ။ တကယ်ပါဗျာ စကားတောင် ကောင်းကောင်းတစ်ခါမှ မပြောဘူးတဲ့သူတစ်ယောက်ကို မင်္ဂလာဆောင်လက်ထပ်ယူလိုက်ရတဲ့အဖြစ်က တကယ်ကို ငိုရမလိုရယ်ရမလို ခံစားချက်ဖြစ်နေပါပြီဗျာ။ “ဒီမှာ ကိုနေလင်း ကျမကို ထိလိုက်တို့လိုက်လုပ်မနေနဲ့ ရှင်ဘာလုပ်ချင်တာလည်း ရှင်လုပ်ချင်လည်းလုပ် ကျမကို ထိလိုက်ကိုင်လိုက် လုပ်မနေနဲ့ ကျမအိပ်ရေးပျက်တယ် လုပ်ချင်တယ်ဆိုလည်းလုပ် ကျမ ရှင့်မိန်းမဖြစ်နေပြီ နောက်လည်းအတူတူနေရတော့မှာပဲ ရှင့်သဘောပဲ ကျမ မငြင်းဘူး လုပ်ချင်ရင်လုပ် မလုပ်ဘူးဆိုလည်း ကျမအိပ်တော့မယ်” ကျောပေးထားရင်းပြောနေသော မီစကားကြောင့် “မီ” “ဘာလည်း” “ကို မီကို သိပ်ချစ်တယ် သိလား” “ဖြစ်ရလေ ကျမ ရှင့်မိန်းမဖြစ်နေပါပြီ ရည်းစားစကားလာ ပြောနေသေးတယ်”
“မဟုတ်ဘူးလေ မီ ချစ်လို့ပြောမိတာပါ ချစ်လား မီ” “ဒီမှာ ကိုနေလင်း ချစ်တာမချစ်တာတော့ ကျမ မပြောတတ်ဘူး ဒါပေမဲ့ မမုန်းဘူး ဆိုတာတော့ လောလောဆယ် အဖြေပေးနိုင်ပါတယ် ကိုနေလင်း” “မမုန်းပါနဲ့ သိပ်ချစ်တယ် မီရယ်” ဆိုပြီး ကျောပေးအိပ်နေသော မီကို ကျနော့ဘက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီးတော့ မျက်လုံးလေးဝိုင်းပြီး ကြောင်ကြည့်နေသော မီနဖူးလေးကို နမ်းရှိုက်လိုက်ပါတော့တယ်။ “အို ကိုနေလင်း” နဖူးလေးကိုနမ်းပြီးနောက် မီ ရဲ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ကျနော် ဆွဲစုပ်နမ်းရှိုက်လိုက်ပါတော့ တယ်ဗျာ။ “ပြွတ် ပြွတ် အွန်းးးးးးးး အင်းးးးးးးးးးပြွတ် ပြွတ်” ကျနော် လက်တစ်ဖက်က မီရင်သားလေးကို ရှပ်အင်္ကျီအပေါ်ကနေ ကိုင်ဆုပ်နှယ်နေရင်း အနမ်းတွေကလည်း ပရမ်းပတာဖြစ်နေပါတော့တယ်ဗျာ။
“အွင်းးးးးအင်းးးးးး ပြွတ် ပြွတ် မီ ညဝတ်အင်္ကျီ ကြိုးသိုင်းဂါဝန်လေးကို ပုခုံးပေါ်က လျှောချပြီး ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ဟောင်းလောင်းပွင့်ထွက်လာသော မီရင်သားလေးကို ကျနော်ကြည့်လိုက်ပြီး “လှလိုက်တာ မီရယ် သိပ်လှတာပဲကွာ”လို့ ပြောပြီး ကျနော် နို့သီးခေါင်းသေးသေးလေးကို ငုံစုပ်လိုက်ပါတော့တယ် “အိုးးးးးးး ကို အင်းးးးးးးးးးအ အ ပြွတ် ပလပ် ပြွတ်” တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ထောင်ထလာသည်အထိ ကျနော် စုပ်နေမိပါတော့တယ်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း မီ နို့ကိုအုပ်ကိုင်ထားပြီး ခပ်ရွရွလေးဆုပ်နယ်ကစားနေမိပါတယ်။ မီကတော့ ကျနော့ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း “အိုးးးးးးး ကို အွန်းးးးးးးး အင်းးးးးးးဟင်းးးးးးးး အ အ ကို အိုးးးးးးးး ကိုရေ” အသံလေးက ကျနော်နားထဲ သိပ်ကိုအေးမြလွန်းတဲ့ သံစဉ်လေးတစ်ခုလို နားထဲချိုမြိန်မိပါတယ်ဗျာ အနမ်းလေးတွေက တဖြေးဖြေးအောက်ကိုဆင်းလို့ မီရဲ့ချက်ကလေးကို လျှာလေးနဲ့ထိုးလို့ အနမ်းခြွေလိုက်မိပါတော့တယ်။ “ပြွတ် ပြွတ်
အွန်းးးးး ဘာတွေလုပ်နေတာလည်း ကိုရယ် ယားလိုက်တာကွာ အွင်းးးးးးးးဟင်းးးးးးးးး” အောက်ဘက်ကို အနမ်းက ဆင်းလိုက်ရင်း ညအိပ်ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ပေါင်ကြား မီစောက်ဖုတ်ရှိရာ ဂွဆုံလေးကို နှာခေါင်းလေး မြုပ်ဝင်သွားလောက်တဲ့အထိ ဖိကပ်နမ်းရှိုက် အဖုတ်လေးနံလေးကို တဝကြီးရှူရှိုက်ရင်း ဖိနမ်းလိုက်ပါတော့တယ်ဗျာ။ “အိုးးးးးးးးးးးးး အိုးးးးးးးးးးး အ အ အင်းးးး ကိုရယ် ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလည်းကွာ အိုးးးးကို” ကျနော် အိပ်ယာပေါ်ထိုင်လိုက်ပြီး မီအတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပါတော့တယ်။ “အိုးးးးး ကို” ဆိုပြီး မီလက်က စောက်ဖုတ်လေကို ဖုံးအုပ်ကာထားပါတယ်။
ကျနော်သဘောကျလို့ ရယ်မိသွားပါတော့တယ်။ “ဟာ ဘာကိုရယ်နေတာ လည်း သူများရှက်နေတာကို မျက်နှာပိုးကမသေသေးဘူးနော် မရယ်နဲ့ ရှက်တယ်ဆို” “ကဲရှက်မနေပါနဲ့တော့ မီရယ်” ဆိုပြီး စောက်ဖုတ်ကိုအုပ်ထားသော မီလက်ကိုဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်တစ်ခုတစ်လုံးကို ကျနော်လက်ဖဝါးနဲ့ ဖိကပ်ထားရင်း ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ရင်း အရည်လေးစိုစိစိဖြစ်လာတော့ လက်ခလယ်တစ်ချောင်းကို စောက်ဖုတ်ထဲထိုးထည့်လိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို မီအပေါ် ဖိချလိုက်ရင်း လက်ကလည်း အဖုတ်ထဲကလိကစားရင်း မီနှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ထပ်နမ်းရှိုက်လိုက်ပါတော့တယ်။
“အွင်းးးးးးအူးးးးးးးအင်းးးးးးးးအီးးးးးးးးးး ပြွတ် ပြွတ် အွင်းးးးးး ပြွတ် ပြွတ်” စောက်ဖုတ်ထဲနှိုက်ကစားနေတဲ့ လက်ခလယ် လက်ချောင်းလေးမှာလည်း အရည်တွေရွှဲစိုနေပါတော့တယ်။ “အွင်းးးးးးးးအင်းးးးး ပြွတ် ပြွတ်” လျှာချင်းထိတွေ့ ကစားနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး ကျနော် အောက်ကိုဆင်းလိုက်ကာ မီအဖုတ်ကို ငုံစုပ်လိုက်ပါတော့တယ်။ “အိုးးးးးကို မလုပ်ပါနဲ့ မ လုပ် အင်းးးးးးအိုးးးးးးးး အားးးးလားးးးးးးးးးကိုရယ် သေပါပြီကွာ” ကျနော့ခေါင်းက ဆံပင်ကိုစုပ်ကိုင်ညစ်ရင်း “အားးးးး အမေ ရေ သေပါပြီ အီးးးးးးးးးးးး အားးးးးး ကို အိုးးးးးးးး ထွက်ကုန်ပြီ ထွက်ကုန်ပြီ အီးးးးးးးးးးးးအင်းးးးးးးးးအ အ အူးးးးးးဟီးးးဟင်းးး” စောက်ဖုတ်ကို လျှာနဲ့ဖိသွင်းထိုးလျှက်ရင်း စိမ့်စိမ့်ထွက်လာတဲ့ စောက်ရည်များကို ပါးစပ်နဲ့စုပ်မြိုချလိုက်ရင်း “အင်းးးးးး သိပ် ကိုချိုလိုက်တာ မီရယ် သိလား”
“ဟာာ ဘာတွေပြောနေမှန်းမသိဘူး သိပ်ရှက်တာပဲ မပြောနဲ့ ဘာမှန်းလည်းမသိဘူးကွာ ရှက် လာပြီ သိလား” ကျနော် မီကိုယ်ပေါ်ထပ်လို့ ခန္ဓာကိုယ်ကိုဖိချရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို နောက်ထပ်စုပ်နမ်းလိုက်ရင်း “အ င်းးးးး အွင်းးးးးးး အင်းးး” ခြေတောက်လေးထောင်ထားရင်း ပေါင်ကားနေသောကြားထဲ ကျနော့ပုဆိုးကို အသာဖြေချလိုက်ပြီး ဘောင်းဘီကိုပါ ချွတ်လိုက်ကာ လက်တစ်ဖက်နဲ့လီးကိုကိုင်လိုက်ပြီး မီစောက်ဖုတ်ကို လီးနဲ့ပွတ်ဆွဲရင်း မီစောက်ဖုတ်ထဲ လီးကို ဒစ်မြုံရုံသာ ထည့်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းစုပ်ရင်း ကျနော့လီးကို မီအဖုတ်ထဲ တရစ်ရစ်ခြင်းဖိသွင်းရင်း လီးတ ဝက်လောက် ကျပ်သိပ်စွာဝင်သွားရင်း ကျနော်လီးကို တချက်တည်း ဆောင့်ထည့်လိုက်ပါတော့တယ်ဗျာ။ နမ်းနေသောနှုတ်ခမ်းလေးပါ လွှတ်သွားပြီး မျက်လုံးလေးပြူးလို့ မီရဲ့အော်ညီးသံသဲ့သဲ့လေး အခန်းထဲပျံလွင့်သွားပါတော့တယ်။
“အားးးးးးးကိုရယ် အီးးးးးးးသေပါပြီ ကို ရယ် အင်းးးးးးနာလိုက်တာ အိုးးးးးအမေ့..ဖတ် ဖတ် အိုးးး” “မီရယ် ချစ်လိုက်တာ အင်းးးးး သိပ်ကောင်းတာပဲ အားးးး ချစ်ရယ်…စေးကျပ်ကျပ်နဲ့ ကောင်းလိုက်တာ မီရယ် အင်းးး” ခပ်မှန်မှန်လေး လိုးဆောင့်နေရင်း “အားးးး ကို အီးးးးးးးးးဘယ်လိုမှန်းသိတော့ဘူးးးးးအင်း တစ်မျိုးကြီးပဲကွာ ရင်ထဲမှာကွာ အင်းးးးးအမေ့ရေ အားးးးးးအင်းးးးကို…အိုးးးးးးးသေပါပြီကွာ အီးးးးးးနာလိုက်တာ ဟင်းးး” ကျနော်လည်း ပြီးချင်သလိုသလိုဖြစ်လာလို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းခပ်သွက်သွက် ပစ်ပစ်ဆောင့်ရင်း “အားးးး အင်းးးးး ချစ်တယ် မီ အားးးးးချစ်လားးးး မီ ဖန်းးးးဖတ် ဖန်းးးးးဖန်းးးးးးးးး အားးးးးးးးးး ကို ချစ်တယ် ချစ်တယ် အင်းးးးဟင်းးးး အားးးးလားးးးးးးကိုရယ် ချစ်တယ် ချစ်တယ် အီးးးးး အိုးးးးး” “ချစ် ကို ပြီးးးးးးပြီးးးးးးးးးတော့ မယ် အ အ အားးးးး မီရေ ထွက်ပြီ ပြီးးးးးးးးးးးးအင်းးးးးးး” “အားးးးးးးးကို ရေ သေပါပြီ အီးးးးးးးချစ်တယ် ချစ်တယ်ကွာ အားးးးးးး ထွက်ပြီ ထွက်ပြီ အိုးးးးးးးးးကိုရယ်” “အားးးးးးးအင်းးးးမီ မီ အားးးးးးးးးး ထွက်…ထွက်ပြီ”
မီအပေါ်ထပ်ရက်ဖိကျသွားတော့ ပထမဆုံး ကျနော်ခါးကိုဖက်ထားရင်း နှစ်ဦးသားအမောဖြေရင်း “မီ ခုနက ချစ်တယ်လို့ပြောတာ တကယ်လား” “အာ လူကြီးဘာတွေလာမေးနေမှန်းမသိဘူး မချစ်ပဲလက်ထပ်ပါ့မလား ဟွန်းး” “ဒါဆို ကို့ကို ချစ်တာပေါ့ နော် မီ” “ အမလေး ဖြစ်ရလေ ရှင့်ဟာကျမအထဲ ရောက်နေတာတောင် ချစ်တာပေါ့ လုပ်နေသေးလား သိပ်မုန်းဖို့ကောင်းတာပဲ လူကြီး ဆင်းတော့ လေးလှပြီ အသက်ရှုမဝတော့ဘူး ဖယ်” ကျနော် မီ အပေါ်ကဆင်းပြီး ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး ဖက်ထားလိုက်ရင်း “သိပ်ချစ်တာပဲ မီရယ်” “တူတူပါပဲ ကိုရယ် ကြယ်ရောင်မစုံတဲ့ ညလေးဖြစ်ပေမဲ့ မင်္ဂလာဦးညအခန်းထဲ အသစ်စက်စက် ချစ်သူနှစ်ဦးမှာတော့ ချစ်စကားလေးတွေ တသွင်သွင်ပြောရင်း အကြိမ်ကြိမ်အချစ်ပင်လယ်ထဲ မမောတမ်းလက်ပစ်ကူးခတ်လို့နေပါတော့ တယ်။ ရက်မှလသို့ပြောင်းလာရင်း သာယာသောအိမ်ထောင်ရေးတစ်ခု လေပွေရိုင်းလေး ဖြတ်တိုက်လာပါတော့တယ်ဗျာ။ ပန်းရံအလုပ်က နေ့လည့်ထမင်းစားရန် အိမ်သို့ပြန်လာသောအခါ မီကိုမတွေ့ရပဲ အိမ်နောက်ဖေးမှာ အဝတ်လျှော် အဝတ်လှန်းနေသော အမေ့ကို မြင်တွေ့လိုက်ရသောမြင်ကွင်းကြောင့် ဒေါသတွေ အလိမ့်လိမ့်ထွက်လာမိပါတော့တယ်။
တအိမ်လုံးအဝတ်အစားကို လျှော်နေသောအမေ ကျနော် ရပ်ကြည့်နေတာကို မမြင်တွေ့ခဲ့ပါဘူး။ မီထမိန်ပါ လျှော်ပေးနေပြီး ထမိန်ကိုလှမ်းပေးနေသော အမေ့ကိုကြည့်ရင်း ကျနော် ပါးပြင်က မျက်ရည်တွေတပေါက်ပေါက် ကျဆင်းလာပါတော့တယ်။ မီ မင်းဘာတွေလုပ်နေတာလည်း ယောက္ခမက ထမိန်ပြန်လျှော်ပေးနေတာ နင်ဝတ်ရက်တယ်ဟာ ကျနော်ကို ခွင့်လွှတ်ပါ အမေ။ အမေ့ ခုလိုလုပ်နေတာ သားတကယ်မသိခဲ့ပါဘူး အမေရယ်။ စိတ်ထဲအလိုလို ဝမ်းနည်းယူကြုံးမရဖြစ်မိပြီး “အမေ အမေ အမေ ဘာတွေ လုပ်နေတာလည်း” ဆိုပြီး အမေအနားပြေးသွားရင်း “မလုပ်ပါနဲ့ အမေရယ် သားသိပ်မှားတယ် အရမ်းမှားတယ် အမေ၊ အမေ့ချွေးမ ထမိန်လျှော်နေတာ သားတကယ်မသိဘူး.. ထားလိုက်ပါတော့ အမေရယ်.. သားရင်ထဲ နင့်နေအောင်ခံစားရတယ် အမေရယ် တော်ပါတော့ တော်ပါတော့ အမေ”
“သားရယ် မီကို ပြသနာမရှာပါနဲ့နော်” “မဟုတ်သေးဘူး အမေ လုံးဝမဖြစ်သင့်ဘူး ယောက္ခမဆိုတာလည်း မိဘပါပဲ၊ အမေ သူနားလည်းရမယ်၊ မိဘတစ်ယောက်လျှော်ပေးတဲ့ထမိန် သူဝတ်ရဲတာ သိပ်အံသြတယ်၊ တကယ်တော့ ဒါတွေ သူလုပ်ပေးရမဲ့တာဝန်တွေပဲ အမေ၊ ရိုသေလေးစားမှုလေးတော့ ထားသင့်ပါတယ် အမေရယ်၊ မီ ဘယ်သွားလည်း အမေ” “လမ်းထိပ်က ဒေါ်တင့်အိမ်ကိုပါ သား” “ဘာ ဒေါ်တင့်အိမ်ဟုတ်လား အမေ၊ အဲဒီအိမ်က ဖဲဝိုင်း ကြိတ်ဝိုင်းကစားနေတာလေ သူမသိတာတော့မဖြစ်နိုင်ဘူး ဘယ်အချိန်က မီ အိမ်ကထွက်သွားတာလည်းအမေ” “မနက်၉နာရီလောက်ကတည်းကပါ သား၊ ရန်တော့မဖြစ်ကြပါနဲ့ သားရယ် အမေတောင်းပန်ပါတယ်နော်” “ဒါဆို မိသားစုအိမ်မှုကိစ္စ ဘာဆိုဘာတစ်ခုမှမလုပ်တာပေါ့ အမေ ဟုတ်လား၊ အမေမှာ ပြောစရာစကားမရှိတော့ဘူးမလား၊ မပြောနဲ့ အမေ သားနားလည်သွားပါပြီ” “သား ထမင်းစားမယ်မလား အမေခူးပေးမယ်နော် လာ” “တော်ပါပြီ အမေ သားမစားချင်တော့ဘူး၊ အလုပ်ထဲပြန်တော့မယ် စိတ်ပျက်တယ် သိပ်စိတ်ကုန်တယ် သွားပြီ အမေ” လုပ်ငန်းခွင်ထဲအလုပ်သာလုပ်နေရတယ် စိတ်ကဒေါသတွေပဲ ဖြစ်နေမိပါတော့တယ်။
“ဟာ ဒီနေ့ ဘာဖြစ်နေမှန်း မသိဘူး တစ်ချက်မှ ကံမကောင်းသေးပါလား ဒေါ်တင့်ရယ် ပိုက်ဆံလည်း ကုန်ပြီ ပြန်တော့မယ် ဒေါ်တင့်ရေ” “ဟာ မီကလည်း ဒီမှာ ဝိုင်းကကောင်းနေပြီလေ၊ ဆက်မကစားတော့ဘူးလား မီ” “မီမှာ ပိုက်ဆံကုန်သွားပြီလေ ပြန်တော့မယ်” “ငွေမျှောငွေနဲ့လိုက်ပေါ့ ကြွေတစ်လှည့်ကြက်တစ်ခုန်ပါပဲ ဆက်ကစားလို့ ရပါသေးတယ် မီ” “ဦးငွေမောင် လိုက်တော့လိုက်ချင်ပါတယ် ဘာနဲ့ဆက်လိုက်ရမှာလည်း ပါတာလည်းကုန်ပြီလေ လက်ထဲပိုက်ဆံမရှိတော့ဘူးလေ” “ရှိပါသေးတယ် မီလည်ပင်းက ဆွဲကြိုးအပေါင်းထားမယ်ဆို သုံးသိန်းပေးမယ်” လည်ပင်းကဆွဲကြိုးကို လက်နဲ့ကိုင်ကြည့်ရင်း မင်္ဂလာဦးလက်ဖွဲ့ အမေပေးထားသောဆွဲကြိုးလေး ဖြစ်ပါ့မလား တွေးနေစဉ် “ကဲ မီ နောက်တစ်ပွဲစတော့မယ် ဘယ်လိုလည်း” “ပေး ဦးငွေမောင် ရော့ဆွဲကြိုး ကျမ ပြန်ရွေးမှာနော်” “အေးပါ ရော့သုံးသိန်း မီ၊ ကဲ လက်ရှောင် နောက်တစ်ပွဲစပြီ” ဖဲချပ်များဝေချလိုက်ပြီး ကစားဝိုင်းလေး ပြန်အသက်ဝင်လာပါတော့တယ်။
မီ တစ်ယောက်ကတော့ ထမင်းစားဖို့လည်း မသိလောက်အောင် လောင်းကစားနွံ့ထဲနစ်နေရင်း ငွေဇောကပ်နေပါတယ်။ နေ့လည်းစောင်းတော့ ငွေလည်းကုန် ဝိုင်းလည်းသိမ်းတော့ မီတစ်ယောက် ခေါင်းငိုက်စိုက်နဲ့ အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့ပါတော့တယ်။ ညဘက် မိသားစု ထမင်းဝိုင်းလေး လက်စုံစားနေပေမဲ့ ကျမစိတ်ထဲမလုံဘူး ဖြစ်နေပါတော့တယ်။ “မီ ထမင်းထပ်ထည့်လေ စားမကောင်းလို့လားသမီး” “စားကောင်းပါတယ် အမေ” “မီ ဘာဖြစ်နေတာလည်း မျက်နှာလည်းမကောင်းပါလား နေမကောင်းဘူးလား” မေးရင်း မီနဖူးကို ဘယ်ဘက်လက်ဖဝါးလေးနဲ့ ဖိကပ်စမ်းလိုက်တော့၊ “ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူးကိုရယ် ညနေကရေချိုးလိုက်တာ နောက်ကျသွားလို့ဖြစ်မယ် ထင်တယ် အဲတာကြောင့် နေရတာတစ်မျိုးလေး ဖြစ်နေလို့ပါ ကို” “မီ လည်ပင်းက ဆွဲကြိုးရော ဆွဲကြိုးမရှိတောပါ့လား၊ မီ ဘာလုပ်ပစ်လိုက်တာလဲ”
“အော် ဆွဲကြိုးလား ကို၊ ဆွဲကြိုးက ဒေါ်တင့် အလှူသွားစရာရှိလို့ ခဏငှားထားတာပါ မနက်ဖြန်ညနေ ပြန်ပေးမှာပါ ကိုရယ်” “ဟုတ်လို့လားမီ မင်းသတင်းတွေ မွှေးနေတာပဲနော်” “အော် သားရယ် သမီးက မနက်ဖြန်ဆွဲကြိုးပြန်ရမှာပဲ သားရယ် စကားမများကျပါနဲ့ နော်” “မီ မင်းလုပ်နေတာတွေ ရပ်တန်းကရပ်တော့နော်” စားလက်စထမင်းပန်းကန်ကို ချထားလိုက်ပြီး လက်ဆေးကာ ကျနော် အိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ အဝတ်ဘီဒိုထဲက သိမ်းထားတဲ့အထည်အောက်က ပိုက်ဆံကိုဆွဲထုက်လိုက်တော့ ကြမ်းပြင်အောက်ပြုတ်ကျသွားသော အရာတစ်ခုကို ကျနော်ကိုင်ကြည့်လိုက်ပြီး သန္ဓေတားဆေးကဒ်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး၊ တောက် တစ်ချက်ခေါက်ရင်း၊ အမေ စိတ်ဆင်းရဲမှာစိုးလို့ ရင်ထဲကစကားကိုမျိုသိပ်လို့ အရက်သောက်ရန် ဘုံဆိုင်လေးသို့ကျနော် ထွက်လာခဲ့ပါတော့တယ်။ အရက် လေးငါးပက်လောက် သောက်လိုက်ပြီး အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့တော့တယ်ဗျာ။
အိမ်ရှေ့မှာ ထိုင်စောင့်နေသောအမေရဲ့ ဆီးကြိုစကားကို စကြားမိပါတော့တယ်။ “သားရယ် ဘာလို့အရက်တွေ သောက်လာတာလည်း၊ အမေ သားတို့ကို ခုလိုမြင်ရတွေ့ရတာ စိတ်မချမ်းသာလိုက်တာ သားရယ်” “ထားလိုက်ပါအမေ သားရင်ထဲမှာဘာတွေဖြစ်နေလည်း သားကိုယ်တိုင်ပဲ အသိဆုံးပါအမေရယ်၊ သား ဘယ်သူကိုမှ ဘာမှမပြောချင်တော့ဘူး အမေ၊ သား ဘုရားခန်းရှေ့မှာပဲ အိပ်တော့မယ် အမေ” “သားအခန်းထဲဝင်အိပ်ပါလား သမီးလေးတစ်ယောက်တည်း အိပ်နေရမှာပေါ့ အခန်းထဲသွားအိပ်လိုက်ပါနော် သား” “မလိုပါဘူး အမေရာ သားဘာသာတစ်ယောက်တည်းပဲ အိပ်ပါရစေ” ပြောပြီး ကျနော် ဘုရားခန်းရှေ့မှာပဲ အိပ်ချလိုက်ပါတော့တယ်။ နံနက်မိုးသောက်အလင်းရောက်လို့ အမေပြင်ထားပေးတဲ့ ထမင်းကြော်နဲ့ကြက်ဥကြော်ကို အစာပြေစားသောက်ရင်း “အမေ” “ပြောလေ သား” “သား အဝတ်ဘီဒိုထဲကစုထားတဲ့ ငွေနှစ်သိန်း ကျော်ပျောက်နေတယ်၊ အမေ ယူသုံးမိသေးလား” “အမေ မယူမိဘူး သား” “ရပြီ အမေ ဘယ်သူယူသုံးလည်း သားသိနေပြီ၊ ချွေးနည်း စာလေးတွေပါ အမေ၊ မိသားစုအတွက် သားစုနေတာပါ တနေ့အလှူ လေးလုပ်ချင်လို့ပါ အမေရယ်၊ နဖူးကချွေးခြေမကျအောင် သား ရှာနေတာပါအမေ၊ ပြောပြီး ယူပါ သားမပြောဘူး အကျိုးရှိအောင် သုံးလိုက်တယ်ဆိုလည်း မပြောတော့ပါဘူး အခုတော့ဗျာ၊ ကဲ အမေရော့ ဈေးဝယ်ဖို့ အမေယူထားလိုက်နော်” ငွေနှစ်သောင်းကို အမေ့လက်ထဲပေးလိုက်ပြီး “သား အလုပ်သွားလိုက်အုံးမယ် အမေ”။ အော် အမေ့သားလေးရယ် အမေ အမှားတွေပါပဲ သားရယ် အမေ့ကိုခွင့်လွှတ်ပေးပါ အေးချမ်းနေတဲ့ဘဝလေးကို ပူလောင်စရာတွေ အမေပေးမိသလိုဖြစ်သွားပြီ သားရေ။ “အမေ” “အော် ပြောလေ သမီးလေး မီ” “သမီး ဒေါ်တင့်တို့အိမ်သွားအုံးမယ်နော် အမေ” “အေး သမီး ထမင်းစားတော့ပြန်လာအုံးနော် မီ” “ဟုတ်ကဲ့ပါအမေ” ပြောဆိုပြီး အိမ်ထဲကဆင်းလာပြီး ဒေါ်တင့်အိမ်ကိုအသွား ဆွဲကြိုးပြန်ရွေးဖို့ ခဏလောက်အကူအညီ ပြန်တောင်းရန် ဦးငွေမောင် အိမ်ဘက်သို့လမ်းလျှောက်ထွက်လာခဲ့ပါတော့တယ်။
“ဦးငွေမောင် ရှိလား ညီမ” “ရှိတယ် အမ၊ ဦးလေး အိမ်ထဲမှာ ဝင်သွားလိုက်နော်” အိမ်ထဲဝင်လိုက်ရင်း ကျမ ဦးငွေမောင်ကို အော်ခေါ်မိပါတော့တယ်။ “ဦးငွေမောင် ဦးငွေမောင်” “လာပြီ လာပြီ ဟေ့.. အော် မီ လာထိုင်ပါအုံး ဘာကိစ္စလည်း” “ဒီလိုပါ ဦးငွေမောင် အကူအညီတောင်းချင်လို့ပါ ကျမ ဆွဲကြိုးလေး တရက်လောက် ခဏပြန်ပေးပါလား မနက်ဖြန် ပြန်ပေးပါ့မယ် ဦးငွေမောင်” “ဟာ ဘယ်ရမလည်း မီ ပိုက်ဆံ ပြန်မရပဲ ဘယ်ပြန်ပေးလို့ရမလည်း” “ကျမ အခက်အခဲဖြစ်နေလို့ပါ ဦးငွေမောင်ရယ် ကူညီပေးပါ” “ပိုက်ဆံမရပဲ ပေးလို့မဖြစ်နိုင်ပါဘူး မီ” “လုပ်ပါ ကူညီပါ ကျမ အခက်အခဲဖြစ်နေလို့ပါ” “ကဲ ဒါဆို နင့်ကိုဆွဲကြိုး ငါပြန်ပေးမယ် ဒါပေမဲ့ ငါ့လိုချင်တာတစ်ခု နင်ဘက်က ပြန်ပေးမယ်ဆို အလကားပြန်ပေးလိုက်မယ်” “ဦးငွေမောင်ဘက်က ဘာလိုချင်တာလည်း ပြောပါ” “ငါပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲပြောမယ် နင် သေချာစဉ်းစားပေါ့၊ ငါ့ကို တစ်နာရီလောက် အဖော်ပြုနေပေးပါ ဒါဆိုဆွဲကြိုးအပြင် ငွေတစ်သိန်းပါ ငါထပ်ပေးမယ် ဘယ်လိုလည်း”
“ဘာ ဦးငွေမောင်” “မီ နင့်သဘောပါ ငါ့ဘက်က ကူညီပေးနိုင်တာဒါပဲရှိတယ်၊ လက်မခံဘူးဆိုလည်း ပြန်တော့လေ၊ ငါ့လည်း ခဏနေ ဒေါ်တင့်တို့အိမ်ကိုသွားရမယ် ဒီနေ့ဝိုင်းရှိတယ်” “ကျမတွေဝေနေမိပါတော့တယ် ငါ့အပြစ်တွေပဲ ဘာလုပ်ရမလည်း ဟူး.. ဆွဲကြိုး ပြန်ရဖို့ရွေးစရာလမ်းမရှိတော့ဘူးးးးဟူးးးးး “ကောင်းပြီ ဦးငွေမောင် ကျမ လက်ခံတယ်” “ဒါဆို ခဏစောင့် မြို့ပြင်တည်းခိုခန်းသွားကြမယ်၊ ပြီးမှ ဒေါ်တင့်အိမ်သွားကြမယ်” ဆိုပြီး အခန်းထဲ ဦးငွေမောင် ဝင်သွားပါတော့တယ်” “တူမကြီး ဆိုင်ကိုသေချာရောင်းနော် ဦးလေး အပြင်ခဏသွားလိုက်အုံးမယ်နော်” “ဟုတ်ကဲ့ စိတ်ချပါ ဦးလေး” “ကျမ ဦးငွေမောင် ဆိုင်ကယ်နောက်မှာလိုက်စီးရင်း မြို့ပြင်ကို ခရီးဆက်လာခဲ့ကြပါတော့တယ်ရှင်။ တည်းခိုခန်း အခန်းတံခါးပိတ်လိုက်တော့ ကျမ ရင်တွေ ဒိုင်းခနဲတုန်သွားပါတော့တယ်။ “မီ ဒီမှာဆွဲကြိုးနဲ့ ပိုက်ဆံတစ်သိန်း” စားပွဲခုံပေါ်တင်ထားလိုက်ပြီး ကျမရှိရာသို့ ဦးငွေမောင်ခြေလှမ်းတိုးလာလို့ ကျမခြေလှမ်းနောက်ကိုဆုတ်ရင်း ကုတင်ကိုတိုက်မိရင်း ကုတင်ပေါ်လှဲကာသွားတော့ ဦးငွေမောင် ကျမအပေါ်ကိုဖိချလိုက်ရင်း “သိပ်ချစ်တယ် ကလေးရယ်” ဆိုပြီး ကျမကိုအတင်းဖက်နမ်း နှုတ်ခမ်းတွေနမ်းစုပ်ရင်း ကျမနို့ကိုကိုင်ဆုပ်ညစ်ချေလိုက်တော့ “အားးးးးး နာတယ် ဖြေးဖြေးညစ်ပါ အားးးးးး ကျွတ်ကျွတ်” အားရစွာဆုပ်ချေနယ်ရင်း အနမ်းကလည်း ပါးစပ်ကိုကျရောက်လာတော့ “အွင်းးးးးအင်းးးးးအု အအ အွင်းးးးး”လက်တစ်ဖက်ကလည်း ကျမစောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင်ဖျစ်ညစ်ကစားလိုက်တော့ ဆန့်ကျင်ဘက် အထိအတွေ့ကြောင့် စောက်ဖုတ်ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းဖြစ်လို့ စောက်ရည်တွေပါ တဆစ်ဆစ်စိမ့်ကျလာပါတော့တယ်။
တဆက်တည်းမှာပဲ စကပ်ကိုချွတ်ကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီပါ အချွတ်ခံလိုက်ရပြီး ကျမစောက်ဖုတ်ကို နောက်တခါအုပ်ကိုင်ခံရပြီး ပါးစပ်ကိုလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်နမ်းတာခံရနေရပါတယ်။ စောက်ဖုတ်ထဲဝင်လာတဲ့ လက်ခလယ်ကလည်း အတွင်းသားကိုခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖိပွတ်ရင်း လက်ဖဝါးကို စောက်ဖုတ်ရဲ့အပေါ်အောက်ကို ဖိဖိဆွဲပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ပွတ်ခံထိသောကျမ အနမ်းပါလွှတ်ရင်း ဖင်ကပါ တကြွကြွဖြစ်ရင်း စောက်ဖုတ်ထဲက စောက်ရည်ကြည်များ အိပ်ယာခင်းပေါ်ပန်းပန်းထွက်ရင်း “အားးးးးးးအားးးးးးးးးးးသေပါပြီ အီးးးးးးးးး ထွက်ပြီ အီးးးးးးးးးအိုးးးးးးးးးပြီးးးးးးပြီးးးးးးးးအားးးးး” အော်ညီးရင်း အိပ်ယာထက် တဆက်ဆက်တုန်နေသော ကျမခြေ ထောက်ကို ဦးငွေမောင်က ဆွဲကားလိုက်ပြီး ကျမပေါင်ကြားမှာ ဒူးတောက်ထိုင်ချရင်း ဦးငွေမောင် ပုဆိုးကိုဖြေချပြီး ကျမစောက်ဖုတ်ကို လီးထိပ်နဲ့ပွတ်ရင်း ကျမ ခါးကိုကိုင်ထားရင်း လီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲ တဆုံးတချက်တည်း ဆောင့်ထည့်ပစ်လိုက်ပါတော့တယ်ရှင့်။
“အားးးးးးးးး သေပါပြီ အင်းးးးးးးအောင့်သွားတာပဲ သေပါပြီ သေပါပြီ အမေရေ အိုးးးးးးအီးးးးးးးးးနာလိုက်တာ အားးးးအ အ အားးးးး” ဦးငွေမောင်ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေအောက် ကုတင်ပေါ်နစ်မြုပ်လုမတတ် လိုးလိုက်တာ ဗိုက်ထဲကပါ အောင့်လောက်အောင် ကျမကို တကယ်ကို ပက်ပက်စက်စက် လိုးနေပါတော့တယ်ရှင်။ ကျမ မှာလည်း အော်ညီးရင်း အသံတွေပျောက်မလုမတတ်ဖြစ်ကာ စောက်ဖုတ်ကပါ တဆစ်ဆစ်နဲ့ ကျိန်းစပ်နေအောင် ကောင်းနေပါတော့တယ် ရှင်။ “ဖတ် ဖတ် ဖန်းးးးဖန်းးးးးးး” မရပ်မနား အားကုန်သုံး ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် ကျမမျက်လုံးလေးပါလန်လို့ အော်သံတွေ တိမ်တိမ်ဝင်လာအောင် လောကကြီးနဲ့အဆက်ပြတ် လုမတတ်အော်အော်ရင်း “အားးးးးးးး ပြီးးးးးအီးးးးးးးးးးးထွက်ပြီ အီးးးးးးးးး အားးးးးးမီ ကောင်းလိုက်တဲ့စောက်ဖုတ် အိုးးးးးးးးး အားးးးးးးးးးးးငါပြီးးးးးးးပြီးးးး” “အို အင့်အားးးးးး အားးးးးးကျမ ပြီးးးးးးးးအီးးးးးးးးးးးးးး အားးးးအ အားးးးးး” “မီ အားးးးးးးးးး” ဦးငွေမောင် လီးတစ်ဆုံးစောက်ဖုတ်ထဲဖိကပ်ထားရင်း ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်ပြီး ကျမအပေါ်မှောက်ချကာ လီးရေတွေ ကျမအဖုတ်ထဲ တသောသောပန်းပန်းထည့်လို့ ကျမရင်ထဲနွေးလို့ တဆက်ဆက်တုန်နေရင်း ဦးငွေမောင်ခါးကို ဖက်ထားရင်း ကျမလည်း ပြီးမြှောက်သွားပါတော့တယ်ရှင်။
“ဟေ့ကောင် နေလင်း ခဏလာအုံး မြန်မြန်” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” ဆိုပြီး သန်ယက်ကိုပစ်ချထားပြီး မဆလာဒယ်ကို ဘေးသို့ရွေ့ပြီး ငြမ်းပေါ်မှအောက်သို့ ခုန်ချဆင်းလိုက်ပါတော့တယ်။ “ဘာခိုင်းမလို့လည်း ဆရာ” “ လာ ငါ့ နောက်လိုက်ခဲ့ နေလင်း” ဆရာဆိုင်ကယ်နောက်ထိုင်လိုက်သွားပြီး မြို့ပြင် ရွှေလင်းယုန် တည်းခိုခန်းနဲ့ မလှမ်းမကမ်း ကားလမ်းဘေး ခြုံအကွယ်ထဲဝင်ခိုင်းပြီး “နေလင်း စိတ်ကိုထိန်းနော် ငါပြောတာ နားလည်တယ်နော်” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” “နေလင်း တိတ်တိတ်နေ ခဏလေးစောင့်ကွာ” “ချစ်လိုက်တာ မီရယ် ချစ်လို့မဝဘူးကွာ သိလား” “တော်ပါတော့ ဦးငွေမောင်ရယ် လေးခါတောင်ရှိနေပြီ၊ တော်ပါတော့ ကျမ မခံနိုင်တော့ဘူး ပြန်ရအောင်” “ကောင်းပါပြီ ဒါပေမဲ့ “မီကို ဦးစွဲနေပြီကွာ သိလား”
“တော်ပြီ ကျမတို့ ဒေါ်တင့်အိမ်သွား ရအောင် ဝိုင်းစနေလောက်ပြီ” “ကောင်းပြီလေ မီ သွားရအောင်နော်” ကျမနဲ့ ဦးငွေမောင် တည်းခိုခန်းက ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ ပြန်ထွက်လာခဲ့ကြပါတော့တယ်ရှင်။ စောင့်ကြည့်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတစ်စုံကို ကျမ မီတစ်ယောက် လုံးဝမမြင်ခဲ့ပါဘူးရှင်။ “တောက် မသာမ ခွေးမ ဖောက်ပြန်နေကြတာကွာ” “နေလင်း နေလင်း စိတ်ကိုထိန်းအုံး” “ကျနော် လူသတ်မိတော့မယ် လူသတ်ချင်နေတယ်” “ဟေ့ကောင် မင်းသူ့ကိုသတ်လို့ ဘာအကျိုးရှိမှာလည်း မင်းသူ့ကိုသတ်လိုက်ရင် မင်းအမေကို ဘယ်သူလုပ်ကျွေးမှာလည်း ရှာဖွေကျွေးမှာလည်း နေလင်း၊ မကောင်းတဲ့လူကို မကောင်းသလို ထားခဲ့လိုက် မင်းမှာအမေရှိသေးတယ် ရှေ့ဆက်ရမဲ့လမ်းတွေရှိသေးတယ်၊ မိဘကျေးဇူးကိုဆပ် ခွင့်ရှိသေးတယ် မင်းသူကို့သတ်မယ်အစား လွတ်လပ်ခွင့်ပေးလိုက်ပါ နေလင်း ငါပြောတာနားလည်လား” ကျနော် မြေကြီးပေါ်ဒူး တောက်ထိုင်ချရင်း “ကျနော်မှားတော့မလို့ဆရာ ကျနော် နားလည်သွားပါပြီ ကျနော် သူ့ကို လွတ်လပ်စွာ ပျံသန်းခွင့်ပေးလိုက်ပါတော့မယ် ဆရာ၊ ပြန်ရအောင် ဆရာ ကျနော် အလုပ်ပဲပြန်လုပ်တော့မယ်” ဆိုပြီး ဆရာတပည့်နှစ်ယောက် အလုပ်သို့ ပြန်ခဲ့ကြပါတော့သတည်း။…ပြီးပါပြီ
Zawgyi
ဖဲေႂကြးဆပ္ဖို႔ ေယာက္်ားမသိေအာင္ တည္ခိုခန္းမွာ ကုန္းလိုက္ရတဲ့ က်မဘဝ
က်ေနာ့ နံမည္က ေနလင္း၊ အေဖက က်ေနာ္၅ႏွစ္သားကတည္းက ဆုံးသြားလို႔ အေမတစ္ခုသားတစ္ခုေပါ့ဗ်ာ။ မိခင္မုဆိုးမႀကီးကပဲ က်ေနာ္၈တန္းေရာက္ေအာင္ ေက်ာင္းထားေပးခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ ၈တန္းေျဖပီးတာနဲ႔ မိခင္က ရပ္ကြက္ေဈးမွာ ကုန္စိမ္းေရာင္းၿပီး ရွာေကၽြးေနတာ မၾကည့္ရက္တာနဲ႔ ေက်ာင္းထြက္ၿပီး ရပ္ကြက္ထဲက ပန္းရံဆရာတစ္ေယာက္ဆီမွာ အလုပ္သင္နဲ႔ ဝင္လုပ္ခဲ့တာ ခုဆို သံလ်က္ကိုင္အဆင့္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ အေတြးထဲ နစ္ေျမာေနတုန္း “သားေနလင္း”..”ဗ်ာ အေမ ဘာေျပာမလို႔လည္း သားအိပ္ေတာ့မလို႔ မနက္အလုပ္ဆင္းရအုံးမွာ အေမရယ္”..”ခဏေလးပါ သားရယ္” ..က်ေနာ္ အိပ္ယာကလူးလဲထလိုက္ၿပီး အေမ့ပါးႏွစ္ဖက္ကို ဖ်စ္ညစ္လိုက္ရင္း “ေျပာအေမ” “အသက္ပဲ ၃၀ ရွိေနၿပီ ကေလးလုပ္မေနနဲ႔” “ဒီလို သားေရ ဟိုဘက္ရပ္ကြက္က ေဒၚသက္သက္ခိုင္ကို သိတယ္မလား”
“သိတယ္ေလ အိမ္အေပါင္ဆိုင္ေလးဖြင့္ထားတဲ့ ေဒၚသက္သက္ခိုင္ေလ ဘာျဖစ္လို႔လည္း အေမ” “မေန႔က အေမနဲ႔ေဈးထဲမွာေတြ႕တယ္ သားအေၾကာင္းကိုေမးေနတယ္..သူ႔သမီး မီမီကိုနဲ႔ လက္ထပ္ေပးခ်င္လို႔တဲ့ေလ သားသေဘာကို အေမ တီးေခါက္ၾကည့္တာပါ ဘယ္လိုသေဘာရလဲ ဟင္” “က်ေနာ္ တခ်က္ေတြေဝသြားၿပီး ျဖစ္ပါ့မလား အေမရယ္ ေကာင္မေလးက သားထက္ ၄ႏွစ္ေလာက္ငယ္တယ္ ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးက ခပ္ဆိုးဆိုးေလး သားတို႔ထက္ ပိုက္ဆံလည္းပိုရွိပါတယ္ ျဖစ္ပါ့မလား အေမရယ္ ဟူးးး” “အိမ္ေထာင္က်သြားရင္ေတာ့ ဆိုးတာေလးေတြ ေပ်ာက္သြားမွာ သားရယ္ေနာ္” “မသိေတာ့ဘူး အေမရယ္ အေမ့သေဘာပဲဗ်ာ သားအိပ္ၿပီဆိုၿပီး” က်ေနာ္အိပ္ယာေပၚ လွဲခ်လိုက္ၿပီးခ်ိန္တြင္ “အေမ စီစဥ္လိုက္ေတာ့မယ္ သားေရ” “အေမ ႀကိဳက္တာသာလုပ္ေတာ့ အိပ္ၿပီ အိပ္ၿပီ”။
အခန္းထဲအေမထြက္သြားမွ ခပ္စြာစြာခပ္ဆိုးဆိုး မီမီကို ကိုမ်က္လုံးထဲျမင္မိရင္း အေတြးနဲ႔သေဘာက်လို႔ ခပ္ျပဳံးျပဳံးေလး အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္ဗ်ာ။ ႏွစ္ဖက္မိဘေတြစီစဥ္မွုနဲ႔အတူ က်ေနာ္နဲ႔မီမီကို ရဲ့မဂၤလာပြဲေလး ၿပီးေျမႇာက္ခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ဖက္မိဘေတြကို ကန္ေတာ့ၿပီးေနာက္ ေဘာ္ဒါေတြက အရက္တိုက္ဖို႔ အတင္းေခၚေနၾကလို႔ က်ေနာ္ မီမီကို မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ “လူကို ဘာလာၾကည့္ေနတာလည္း လိုက္ခ်င္လည္းလိုက္သြား ဒါေပမဲ့ အန္ဖတ္ေတာ့မက်ဴံးနိုင္ဘူးေနာ္” “သတို႔သမီးကေတာ့ စိတ္ပူေနၿပီေဟ့” ေဘာ္ဒါ တစ္သိုက္ေအာ္ေနာက္လိုက္ေတာ့ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႔ က်ေနာ္အနားက မီမီကိုထြက္သြားေတာ့ တစ္အိမ္လုံး ရယ္သံေလးမ်ားဖုံလႊမ္း သြားပါေတာ့တယ္ဗ်ာ။ “ခ်ပါကြာ ေနလင္းရာ မင္းကလည္းလက္ေႏွးေနပါလား ဟားးးးးးဟားးးး” “မင္းတို႔ကလည္းကြာ ဒီညအမူး လြန္လို႔မရဘူးကြ မဂၤလာဦးည အရသာေလး ခံစားၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္ ဟားဟားးး” “ေအးပါကြာ ငါတို႔ေကာင္ႀကီး ေနလင္းအတြက္ ဂုဏ္ျပဳလိုက္ရေအာင္ ခ်ီးယားပ္စ္”
လက္က်န္အရက္ေလးကို က်ေနာ္ေမာ့ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္ဗ်ာ ေခါင္းကခပ္ေထြေထြျဖစ္လာေတာ့ အားလုံးပဲ ငါသြားေတာ့မယ္ကြာ “ငါတို႔လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ ေနလင္း” “ရတယ္ သူငယ္ခ်င္း ပိုက္ဆံငါရွင္းခဲ့လိုက္ၿပီ သြားၿပီ” “အိုေက ေနလင္းေရ” ဆိုင္ကယ္ကို ပုံမွန္ေလးသာေမာင္းလို႔ အိမ္ကိုျပန္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ ည ၁၀ နာရီထိုးေနပါၿပီ။ ေခါင္းကနည္းနည္းေနာက္ေနတာနဲ႔ လန္းသြားေအာင္ ေရခ်ိဳးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ စိတ္ထဲေနရထိုင္ရ သက္သာသြားေပမဲ့ ေခါင္းကေတာ့ နည္းနည္းေလးေဝေနပါတယ္။ အဝတ္အစားလဲလိုက္ၿပီး အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ဝင္လိုက္ေတာ့ အိပ္ယာေပၚ ေဘးတေစာင္းအိပ္ေနေသာ မီမီကို ညအိပ္ဂါဝန္ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းေလးနဲ႔ အခန္းထဲဝင္လာေသာ က်ေနာ္ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး “အရက္နံကလည္း နံေစာ္ေနတာပဲ က်မ ေခါင္းပါကိုက္လာၿပီ” “မီရယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြအတင္းတိုက္လို႔ပါ”
“ဘာလုပ္ေနတာလည္း ဒီေန႔ေတာ့ထားလိုက္ေတာ့ မတ္တပ္ရပ္မေနမဲ့ လာ ေဘးမွာလာအိပ္ေတာ့”လို႔ ေျပာၿပီး မီတစ္ေယာက္ က်ေနာ္ ကိုေက်ာေပးအေနအထားအတိုင္း ျပန္အိပ္ေနပါေတာ့တယ္။ ရင္ခုန္ေနတာမေျပာပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ ကိုယ္ရင္ခုန္သံ ကိုယ္ျပန္ၾကားမိၿပီး ေသာက္ထားတဲ့အရက္ပါ ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္းမသိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္လည္း အိပ္ယာေပၚထက္လိုက္ၿပီး မီအနားကပ္ၿပီး ဝင္အိပ္လိုက္ၿပီး ေက်ာေပးအိပ္ေနေသာ မီလက္ေမာင္းေလးကိုကိုင္မိၿပီး လက္ကျပန္လႊတ္လိုက္မိလိုက္နဲ႔ ခ်ီတုံခ်တုံျဖစ္ၿပီး ဘယ္ကဘာကို စလို႔စရမွန္းမသိေအာင္ ေခၽြးပါပ်ံေနမိပါေတာ့တယ္။ ေအာ္ မိဘ ေပးစားလို႔ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ အခုမွရည္းစား စကားမိန္းမကို ေျပာရမလား ရင္ႏွီးေအာင္ပဲအရင္လုပ္ရမလား အတင္းတက္လုပ္ဖို႔ကလည္း စိတ္ကမရဲ ထေအာ္ရင္လည္း မ်က္ႏွာကဘယ္နားသြားထားရမွလည္း မသိေတာ့ပါဘူး။
ငါ့ႏွယ့္ကြာ မဂၤလာဦးညေတာ့ ကင္းက်တာနဲ႔တူေနပါၿပီ။ တကယ္ပါဗ်ာ စကားေတာင္ ေကာင္းေကာင္းတစ္ခါမွ မေျပာဘူးတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို မဂၤလာေဆာင္လက္ထပ္ယူလိုက္ရတဲ့အျဖစ္က တကယ္ကို ငိုရမလိုရယ္ရမလို ခံစားခ်က္ျဖစ္ေနပါၿပီဗ်ာ။ “ဒီမွာ ကိုေနလင္း က်မကို ထိလိုက္တို႔လိုက္လုပ္မေနနဲ႔ ရွင္ဘာလုပ္ခ်င္တာလည္း ရွင္လုပ္ခ်င္လည္းလုပ္ က်မကို ထိလိုက္ကိုင္လိုက္ လုပ္မေနနဲ႔ က်မအိပ္ေရးပ်က္တယ္ လုပ္ခ်င္တယ္ဆိုလည္းလုပ္ က်မ ရွင့္မိန္းမျဖစ္ေနၿပီ ေနာက္လည္းအတူတူေနရေတာ့မွာပဲ ရွင့္သေဘာပဲ က်မ မျငင္းဘူး လုပ္ခ်င္ရင္လုပ္ မလုပ္ဘူးဆိုလည္း က်မအိပ္ေတာ့မယ္” ေက်ာေပးထားရင္းေျပာေနေသာ မီစကားေၾကာင့္ “မီ” “ဘာလည္း” “ကို မီကို သိပ္ခ်စ္တယ္ သိလား” “ျဖစ္ရေလ က်မ ရွင့္မိန္းမျဖစ္ေနပါၿပီ ရည္းစားစကားလာ ေျပာေနေသးတယ္”
“မဟုတ္ဘူးေလ မီ ခ်စ္လို႔ေျပာမိတာပါ ခ်စ္လား မီ” “ဒီမွာ ကိုေနလင္း ခ်စ္တာမခ်စ္တာေတာ့ က်မ မေျပာတတ္ဘူး ဒါေပမဲ့ မမုန္းဘူး ဆိုတာေတာ့ ေလာေလာဆယ္ အေျဖေပးနိုင္ပါတယ္ ကိုေနလင္း” “မမုန္းပါနဲ႔ သိပ္ခ်စ္တယ္ မီရယ္” ဆိုၿပီး ေက်ာေပးအိပ္ေနေသာ မီကို က်ေနာ့ဘက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆြဲလွည့္လိုက္ၿပီးေတာ့ မ်က္လုံးေလးဝိုင္းၿပီး ေၾကာင္ၾကည့္ေနေသာ မီနဖူးေလးကို နမ္းရွိုက္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ “အို ကိုေနလင္း” နဖူးေလးကိုနမ္းၿပီးေနာက္ မီ ရဲ့ႏွုတ္ခမ္းပါးေလးကို က်ေနာ္ ဆြဲစုပ္နမ္းရွိုက္လိုက္ပါေတာ့ တယ္ဗ်ာ။ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ အြန္းးးးးးးး အင္းးးးးးးးးးႁပြတ္ ႁပြတ္” က်ေနာ္ လက္တစ္ဖက္က မီရင္သားေလးကို ရွပ္အကၤ်ီအေပၚကေန ကိုင္ဆုပ္ႏွယ္ေနရင္း အနမ္းေတြကလည္း ပရမ္းပတာျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္ဗ်ာ။
“အြင္းးးးးအင္းးးးးး ႁပြတ္ ႁပြတ္ မီ ညဝတ္အကၤ်ီ ႀကိဳးသိုင္းဂါဝန္ေလးကို ပုခုံးေပၚက ေလၽွာခ်ၿပီး ခၽြတ္လိုက္ပါတယ္။ ေဟာင္းေလာင္းပြင့္ထြက္လာေသာ မီရင္သားေလးကို က်ေနာ္ၾကည့္လိုက္ၿပီး “လွလိုက္တာ မီရယ္ သိပ္လွတာပဲကြာ”လို႔ ေျပာၿပီး က်ေနာ္ နို႔သီးေခါင္းေသးေသးေလးကို ငုံစုပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္ “အိုးးးးးးး ကို အင္းးးးးးးးးးအ အ ႁပြတ္ ပလပ္ ႁပြတ္” တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ နို႔သီးေခါင္းေလးေတြ ေထာင္ထလာသည္အထိ က်ေနာ္ စုပ္ေနမိပါေတာ့တယ္။ က်န္လက္တစ္ဖက္ကလည္း မီ နို႔ကိုအုပ္ကိုင္ထားၿပီး ခပ္ရြရြေလးဆုပ္နယ္ကစားေနမိပါတယ္။ မီကေတာ့ က်ေနာ့ဆံပင္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း “အိုးးးးးးး ကို အြန္းးးးးးးး အင္းးးးးးးဟင္းးးးးးးး အ အ ကို အိုးးးးးးးး ကိုေရ” အသံေလးက က်ေနာ္နားထဲ သိပ္ကိုေအးျမလြန္းတဲ့ သံစဥ္ေလးတစ္ခုလို နားထဲခ်ိဳၿမိန္မိပါတယ္ဗ်ာ အနမ္းေလးေတြက တေျဖးေျဖးေအာက္ကိုဆင္းလို႔ မီရဲ့ခ်က္ကေလးကို လၽွာေလးနဲ႔ထိုးလို႔ အနမ္းေႁခြလိုက္မိပါေတာ့တယ္။ “ႁပြတ္ ႁပြတ္
အြန္းးးးး ဘာေတြလုပ္ေနတာလည္း ကိုရယ္ ယားလိုက္တာကြာ အြင္းးးးးးးးဟင္းးးးးးးးး” ေအာက္ဘက္ကို အနမ္းက ဆင္းလိုက္ရင္း ညအိပ္ေဘာင္းဘီေပၚကေန ေပါင္ၾကား မီေစာက္ဖုတ္ရွိရာ ဂြဆုံေလးကို ႏွာေခါင္းေလး ျမဳပ္ဝင္သြားေလာက္တဲ့အထိ ဖိကပ္နမ္းရွိုက္ အဖုတ္ေလးနံေလးကို တဝႀကီးရွူရွိုက္ရင္း ဖိနမ္းလိုက္ပါေတာ့တယ္ဗ်ာ။ “အိုးးးးးးးးးးးးး အိုးးးးးးးးးးး အ အ အင္းးးး ကိုရယ္ ဘယ္လိုေတြလုပ္ေနတာလည္းကြာ အိုးးးးကို” က်ေနာ္ အိပ္ယာေပၚထိုင္လိုက္ၿပီး မီအတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးကို ဆြဲခၽြတ္ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။ “အိုးးးးး ကို” ဆိုၿပီး မီလက္က ေစာက္ဖုတ္ေလကို ဖုံးအုပ္ကာထားပါတယ္။
က်ေနာ္သေဘာက်လို႔ ရယ္မိသြားပါေတာ့တယ္။ “ဟာ ဘာကိုရယ္ေနတာ လည္း သူမ်ားရွက္ေနတာကို မ်က္ႏွာပိုးကမေသေသးဘူးေနာ္ မရယ္နဲ႔ ရွက္တယ္ဆို” “ကဲရွက္မေနပါနဲ႔ေတာ့ မီရယ္” ဆိုၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကိုအုပ္ထားေသာ မီလက္ကိုဆြဲဖယ္လိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္တစ္ခုတစ္လုံးကို က်ေနာ္လက္ဖဝါးနဲ႔ ဖိကပ္ထားရင္း ခပ္ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ရင္း အရည္ေလးစိုစိစိျဖစ္လာေတာ့ လက္ခလယ္တစ္ေခ်ာင္းကို ေစာက္ဖုတ္ထဲထိုးထည့္လိုက္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကို မီအေပၚ ဖိခ်လိုက္ရင္း လက္ကလည္း အဖုတ္ထဲကလိကစားရင္း မီႏွုတ္ခမ္းပါးေလးကို ထပ္နမ္းရွိုက္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
“အြင္းးးးးးအူးးးးးးးအင္းးးးးးးးအီးးးးးးးးးး ႁပြတ္ ႁပြတ္ အြင္းးးးးး ႁပြတ္ ႁပြတ္” ေစာက္ဖုတ္ထဲႏွိုက္ကစားေနတဲ့ လက္ခလယ္ လက္ေခ်ာင္းေလးမွာလည္း အရည္ေတြရႊဲစိုေနပါေတာ့တယ္။ “အြင္းးးးးးးးအင္းးးးး ႁပြတ္ ႁပြတ္” လၽွာခ်င္းထိေတြ႕ ကစားေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး က်ေနာ္ ေအာက္ကိုဆင္းလိုက္ကာ မီအဖုတ္ကို ငုံစုပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ “အိုးးးးးကို မလုပ္ပါနဲ႔ မ လုပ္ အင္းးးးးးအိုးးးးးးးး အားးးးလားးးးးးးးးးကိုရယ္ ေသပါၿပီကြာ” က်ေနာ့ေခါင္းက ဆံပင္ကိုစုပ္ကိုင္ညစ္ရင္း “အားးးးး အေမ ေရ ေသပါၿပီ အီးးးးးးးးးးးး အားးးးးး ကို အိုးးးးးးးး ထြက္ကုန္ၿပီ ထြက္ကုန္ၿပီ အီးးးးးးးးးးးးအင္းးးးးးးးးအ အ အူးးးးးးဟီးးးဟင္းးး” ေစာက္ဖုတ္ကို လၽွာနဲ႔ဖိသြင္းထိုးလၽွက္ရင္း စိမ့္စိမ့္ထြက္လာတဲ့ ေစာက္ရည္မ်ားကို ပါးစပ္နဲ႔စုပ္ၿမိဳခ်လိုက္ရင္း “အင္းးးးးး သိပ္ ကိုခ်ိဳလိုက္တာ မီရယ္ သိလား”
“ဟာာ ဘာေတြေျပာေနမွန္းမသိဘူး သိပ္ရွက္တာပဲ မေျပာနဲ႔ ဘာမွန္းလည္းမသိဘူးကြာ ရွက္ လာၿပီ သိလား” က်ေနာ္ မီကိုယ္ေပၚထပ္လို႔ ခႏၶာကိုယ္ကိုဖိခ်ရင္း ႏွုတ္ခမ္းေလးကို ေနာက္ထပ္စုပ္နမ္းလိုက္ရင္း “အ င္းးးးး အြင္းးးးးးး အင္းးး” ေျခေတာက္ေလးေထာင္ထားရင္း ေပါင္ကားေနေသာၾကားထဲ က်ေနာ့ပုဆိုးကို အသာေျဖခ်လိုက္ၿပီး ေဘာင္းဘီကိုပါ ခၽြတ္လိုက္ကာ လက္တစ္ဖက္နဲ႔လီးကိုကိုင္လိုက္ၿပီး မီေစာက္ဖုတ္ကို လီးနဲ႔ပြတ္ဆြဲရင္း မီေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးကို ဒစ္ျမဳံ႐ုံသာ ထည့္ထားၿပီး ႏွုတ္ခမ္းကိုနမ္းစုပ္ရင္း က်ေနာ့လီးကို မီအဖုတ္ထဲ တရစ္ရစ္ျခင္းဖိသြင္းရင္း လီးတ ဝက္ေလာက္ က်ပ္သိပ္စြာဝင္သြားရင္း က်ေနာ္လီးကို တခ်က္တည္း ေဆာင့္ထည့္လိုက္ပါေတာ့တယ္ဗ်ာ။ နမ္းေနေသာႏွုတ္ခမ္းေလးပါ လႊတ္သြားၿပီး မ်က္လုံးေလးျပဴးလို႔ မီရဲ့ေအာ္ညီးသံသဲ့သဲ့ေလး အခန္းထဲပ်ံလြင့္သြားပါေတာ့တယ္။
“အားးးးးးးကိုရယ္ အီးးးးးးးေသပါၿပီ ကို ရယ္ အင္းးးးးးနာလိုက္တာ အိုးးးးးအေမ့..ဖတ္ ဖတ္ အိုးးး” “မီရယ္ ခ်စ္လိုက္တာ အင္းးးးး သိပ္ေကာင္းတာပဲ အားးးး ခ်စ္ရယ္…ေစးက်ပ္က်ပ္နဲ႔ ေကာင္းလိုက္တာ မီရယ္ အင္းးး” ခပ္မွန္မွန္ေလး လိုးေဆာင့္ေနရင္း “အားးးး ကို အီးးးးးးးးးဘယ္လိုမွန္းသိေတာ့ဘူးးးးးအင္း တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲကြာ ရင္ထဲမွာကြာ အင္းးးးးအေမ့ေရ အားးးးးးအင္းးးးကို…အိုးးးးးးးေသပါၿပီကြာ အီးးးးးးနာလိုက္တာ ဟင္းးး” က်ေနာ္လည္း ၿပီးခ်င္သလိုသလိုျဖစ္လာလို႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းခပ္သြက္သြက္ ပစ္ပစ္ေဆာင့္ရင္း “အားးးး အင္းးးးး ခ်စ္တယ္ မီ အားးးးးခ်စ္လားးးး မီ ဖန္းးးးဖတ္ ဖန္းးးးးဖန္းးးးးးးးး အားးးးးးးးးး ကို ခ်စ္တယ္ ခ်စ္တယ္ အင္းးးးဟင္းးးး အားးးးလားးးးးးးကိုရယ္ ခ်စ္တယ္ ခ်စ္တယ္ အီးးးးး အိုးးးးး” “ခ်စ္ ကို ၿပီးးးးးးၿပီးးးးးးးးးေတာ့ မယ္ အ အ အားးးးး မီေရ ထြက္ၿပီ ၿပီးးးးးးးးးးးးအင္းးးးးးး” “အားးးးးးးးကို ေရ ေသပါၿပီ အီးးးးးးးခ်စ္တယ္ ခ်စ္တယ္ကြာ အားးးးးးး ထြက္ၿပီ ထြက္ၿပီ အိုးးးးးးးးးကိုရယ္” “အားးးးးးးအင္းးးးမီ မီ အားးးးးးးးးး ထြက္…ထြက္ၿပီ”
မီအေပၚထပ္ရက္ဖိက်သြားေတာ့ ပထမဆုံး က်ေနာ္ခါးကိုဖက္ထားရင္း ႏွစ္ဦးသားအေမာေျဖရင္း “မီ ခုနက ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာတာ တကယ္လား” “အာ လူႀကီးဘာေတြလာေမးေနမွန္းမသိဘူး မခ်စ္ပဲလက္ထပ္ပါ့မလား ဟြန္းး” “ဒါဆို ကို႔ကို ခ်စ္တာေပါ့ ေနာ္ မီ” “ အမေလး ျဖစ္ရေလ ရွင့္ဟာက်မအထဲ ေရာက္ေနတာေတာင္ ခ်စ္တာေပါ့ လုပ္ေနေသးလား သိပ္မုန္းဖို႔ေကာင္းတာပဲ လူႀကီး ဆင္းေတာ့ ေလးလွၿပီ အသက္ရွုမဝေတာ့ဘူး ဖယ္” က်ေနာ္ မီ အေပၚကဆင္းၿပီး ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းၿပီး ဖက္ထားလိုက္ရင္း “သိပ္ခ်စ္တာပဲ မီရယ္” “တူတူပါပဲ ကိုရယ္ ၾကယ္ေရာင္မစုံတဲ့ ညေလးျဖစ္ေပမဲ့ မဂၤလာဦးညအခန္းထဲ အသစ္စက္စက္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးမွာေတာ့ ခ်စ္စကားေလးေတြ တသြင္သြင္ေျပာရင္း အႀကိမ္ႀကိမ္အခ်စ္ပင္လယ္ထဲ မေမာတမ္းလက္ပစ္ကူးခတ္လို႔ေနပါေတာ့ တယ္။ ရက္မွလသို႔ေျပာင္းလာရင္း သာယာေသာအိမ္ေထာင္ေရးတစ္ခု ေလေပြရိုင္းေလး ျဖတ္တိုက္လာပါေတာ့တယ္ဗ်ာ။ ပန္းရံအလုပ္က ေန႔လည့္ထမင္းစားရန္ အိမ္သို႔ျပန္လာေသာအခါ မီကိုမေတြ႕ရပဲ အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ အဝတ္ေလၽွာ္ အဝတ္လွန္းေနေသာ အေမ့ကို ျမင္ေတြ႕လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေဒါသေတြ အလိမ့္လိမ့္ထြက္လာမိပါေတာ့တယ္။
တအိမ္လုံးအဝတ္အစားကို ေလၽွာ္ေနေသာအေမ က်ေနာ္ ရပ္ၾကည့္ေနတာကို မျမင္ေတြ႕ခဲ့ပါဘူး။ မီထမိန္ပါ ေလၽွာ္ေပးေနၿပီး ထမိန္ကိုလွမ္းေပးေနေသာ အေမ့ကိုၾကည့္ရင္း က်ေနာ္ ပါးျပင္က မ်က္ရည္ေတြတေပါက္ေပါက္ က်ဆင္းလာပါေတာ့တယ္။ မီ မင္းဘာေတြလုပ္ေနတာလည္း ေယာကၡမက ထမိန္ျပန္ေလၽွာ္ေပးေနတာ နင္ဝတ္ရက္တယ္ဟာ က်ေနာ္ကို ခြင့္လႊတ္ပါ အေမ။ အေမ့ ခုလိုလုပ္ေနတာ သားတကယ္မသိခဲ့ပါဘူး အေမရယ္။ စိတ္ထဲအလိုလို ဝမ္းနည္းယူၾကဳံးမရျဖစ္မိၿပီး “အေမ အေမ အေမ ဘာေတြ လုပ္ေနတာလည္း” ဆိုၿပီး အေမအနားေျပးသြားရင္း “မလုပ္ပါနဲ႔ အေမရယ္ သားသိပ္မွားတယ္ အရမ္းမွားတယ္ အေမ၊ အေမ့ေခၽြးမ ထမိန္ေလၽွာ္ေနတာ သားတကယ္မသိဘူး.. ထားလိုက္ပါေတာ့ အေမရယ္.. သားရင္ထဲ နင့္ေနေအာင္ခံစားရတယ္ အေမရယ္ ေတာ္ပါေတာ့ ေတာ္ပါေတာ့ အေမ”
“သားရယ္ မီကို ျပသနာမရွာပါနဲ႔ေနာ္” “မဟုတ္ေသးဘူး အေမ လုံးဝမျဖစ္သင့္ဘူး ေယာကၡမဆိုတာလည္း မိဘပါပဲ၊ အေမ သူနားလည္းရမယ္၊ မိဘတစ္ေယာက္ေလၽွာ္ေပးတဲ့ထမိန္ သူဝတ္ရဲတာ သိပ္အံၾသတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြ သူလုပ္ေပးရမဲ့တာဝန္ေတြပဲ အေမ၊ ရိုေသေလးစားမွုေလးေတာ့ ထားသင့္ပါတယ္ အေမရယ္၊ မီ ဘယ္သြားလည္း အေမ” “လမ္းထိပ္က ေဒၚတင့္အိမ္ကိုပါ သား” “ဘာ ေဒၚတင့္အိမ္ဟုတ္လား အေမ၊ အဲဒီအိမ္က ဖဲဝိုင္း ႀကိတ္ဝိုင္းကစားေနတာေလ သူမသိတာေတာ့မျဖစ္နိုင္ဘူး ဘယ္အခ်ိန္က မီ အိမ္ကထြက္သြားတာလည္းအေမ” “မနက္၉နာရီေလာက္ကတည္းကပါ သား၊ ရန္ေတာ့မျဖစ္ၾကပါနဲ႔ သားရယ္ အေမေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္” “ဒါဆို မိသားစုအိမ္မွုကိစၥ ဘာဆိုဘာတစ္ခုမွမလုပ္တာေပါ့ အေမ ဟုတ္လား၊ အေမမွာ ေျပာစရာစကားမရွိေတာ့ဘူးမလား၊ မေျပာနဲ႔ အေမ သားနားလည္သြားပါၿပီ” “သား ထမင္းစားမယ္မလား အေမခူးေပးမယ္ေနာ္ လာ” “ေတာ္ပါၿပီ အေမ သားမစားခ်င္ေတာ့ဘူး၊ အလုပ္ထဲျပန္ေတာ့မယ္ စိတ္ပ်က္တယ္ သိပ္စိတ္ကုန္တယ္ သြားၿပီ အေမ” လုပ္ငန္းခြင္ထဲအလုပ္သာလုပ္ေနရတယ္ စိတ္ကေဒါသေတြပဲ ျဖစ္ေနမိပါေတာ့တယ္။
“ဟာ ဒီေန႔ ဘာျဖစ္ေနမွန္း မသိဘူး တစ္ခ်က္မွ ကံမေကာင္းေသးပါလား ေဒၚတင့္ရယ္ ပိုက္ဆံလည္း ကုန္ၿပီ ျပန္ေတာ့မယ္ ေဒၚတင့္ေရ” “ဟာ မီကလည္း ဒီမွာ ဝိုင္းကေကာင္းေနၿပီေလ၊ ဆက္မကစားေတာ့ဘူးလား မီ” “မီမွာ ပိုက္ဆံကုန္သြားၿပီေလ ျပန္ေတာ့မယ္” “ေငြေမၽွာေငြနဲ႔လိုက္ေပါ့ ေႂကြတစ္လွည့္ၾကက္တစ္ခုန္ပါပဲ ဆက္ကစားလို႔ ရပါေသးတယ္ မီ” “ဦးေငြေမာင္ လိုက္ေတာ့လိုက္ခ်င္ပါတယ္ ဘာနဲ႔ဆက္လိုက္ရမွာလည္း ပါတာလည္းကုန္ၿပီေလ လက္ထဲပိုက္ဆံမရွိေတာ့ဘူးေလ” “ရွိပါေသးတယ္ မီလည္ပင္းက ဆြဲႀကိဳးအေပါင္းထားမယ္ဆို သုံးသိန္းေပးမယ္” လည္ပင္းကဆြဲႀကိဳးကို လက္နဲ႔ကိုင္ၾကည့္ရင္း မဂၤလာဦးလက္ဖြဲ႕ အေမေပးထားေသာဆြဲႀကိဳးေလး ျဖစ္ပါ့မလား ေတြးေနစဥ္ “ကဲ မီ ေနာက္တစ္ပြဲစေတာ့မယ္ ဘယ္လိုလည္း” “ေပး ဦးေငြေမာင္ ေရာ့ဆြဲႀကိဳး က်မ ျပန္ေရြးမွာေနာ္” “ေအးပါ ေရာ့သုံးသိန္း မီ၊ ကဲ လက္ေရွာင္ ေနာက္တစ္ပြဲစၿပီ” ဖဲခ်ပ္မ်ားေဝခ်လိုက္ၿပီး ကစားဝိုင္းေလး ျပန္အသက္ဝင္လာပါေတာ့တယ္။
မီ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ထမင္းစားဖို႔လည္း မသိေလာက္ေအာင္ ေလာင္းကစားႏြံ့ထဲနစ္ေနရင္း ေငြေဇာကပ္ေနပါတယ္။ ေန႔လည္းေစာင္းေတာ့ ေငြလည္းကုန္ ဝိုင္းလည္းသိမ္းေတာ့ မီတစ္ေယာက္ ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ႔ အိမ္သို႔ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ညဘက္ မိသားစု ထမင္းဝိုင္းေလး လက္စုံစားေနေပမဲ့ က်မစိတ္ထဲမလုံဘူး ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ “မီ ထမင္းထပ္ထည့္ေလ စားမေကာင္းလို႔လားသမီး” “စားေကာင္းပါတယ္ အေမ” “မီ ဘာျဖစ္ေနတာလည္း မ်က္ႏွာလည္းမေကာင္းပါလား ေနမေကာင္းဘူးလား” ေမးရင္း မီနဖူးကို ဘယ္ဘက္လက္ဖဝါးေလးနဲ႔ ဖိကပ္စမ္းလိုက္ေတာ့၊ “ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူးကိုရယ္ ညေနကေရခ်ိဳးလိုက္တာ ေနာက္က်သြားလို႔ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္ အဲတာေၾကာင့္ ေနရတာတစ္မ်ိဳးေလး ျဖစ္ေနလို႔ပါ ကို” “မီ လည္ပင္းက ဆြဲႀကိဳးေရာ ဆြဲႀကိဳးမရွိေတာပါ့လား၊ မီ ဘာလုပ္ပစ္လိုက္တာလဲ”
“ေအာ္ ဆြဲႀကိဳးလား ကို၊ ဆြဲႀကိဳးက ေဒၚတင့္ အလွူသြားစရာရွိလို႔ ခဏငွားထားတာပါ မနက္ျဖန္ညေန ျပန္ေပးမွာပါ ကိုရယ္” “ဟုတ္လို႔လားမီ မင္းသတင္းေတြ ေမႊးေနတာပဲေနာ္” “ေအာ္ သားရယ္ သမီးက မနက္ျဖန္ဆြဲႀကိဳးျပန္ရမွာပဲ သားရယ္ စကားမမ်ားက်ပါနဲ႔ ေနာ္” “မီ မင္းလုပ္ေနတာေတြ ရပ္တန္းကရပ္ေတာ့ေနာ္” စားလက္စထမင္းပန္းကန္ကို ခ်ထားလိုက္ၿပီး လက္ေဆးကာ က်ေနာ္ အိပ္ခန္းထဲဝင္ကာ အဝတ္ဘီဒိုထဲက သိမ္းထားတဲ့အထည္ေအာက္က ပိုက္ဆံကိုဆြဲထုက္လိုက္ေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေအာက္ျပဳတ္က်သြားေသာ အရာတစ္ခုကို က်ေနာ္ကိုင္ၾကည့္လိုက္ၿပီး သေႏၶတားေဆးကဒ္ကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး၊ ေတာက္ တစ္ခ်က္ေခါက္ရင္း၊ အေမ စိတ္ဆင္းရဲမွာစိုးလို႔ ရင္ထဲကစကားကိုမ်ိဳသိပ္လို႔ အရက္ေသာက္ရန္ ဘုံဆိုင္ေလးသို႔က်ေနာ္ ထြက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ အရက္ ေလးငါးပက္ေလာက္ ေသာက္လိုက္ၿပီး အိမ္သို႔ျပန္လာခဲ့ေတာ့တယ္ဗ်ာ။
အိမ္ေရွ႕မွာ ထိုင္ေစာင့္ေနေသာအေမရဲ့ ဆီးႀကိဳစကားကို စၾကားမိပါေတာ့တယ္။ “သားရယ္ ဘာလို႔အရက္ေတြ ေသာက္လာတာလည္း၊ အေမ သားတို႔ကို ခုလိုျမင္ရေတြ႕ရတာ စိတ္မခ်မ္းသာလိုက္တာ သားရယ္” “ထားလိုက္ပါအေမ သားရင္ထဲမွာဘာေတြျဖစ္ေနလည္း သားကိုယ္တိုင္ပဲ အသိဆုံးပါအေမရယ္၊ သား ဘယ္သူကိုမွ ဘာမွမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး အေမ၊ သား ဘုရားခန္းေရွ႕မွာပဲ အိပ္ေတာ့မယ္ အေမ” “သားအခန္းထဲဝင္အိပ္ပါလား သမီးေလးတစ္ေယာက္တည္း အိပ္ေနရမွာေပါ့ အခန္းထဲသြားအိပ္လိုက္ပါေနာ္ သား” “မလိုပါဘူး အေမရာ သားဘာသာတစ္ေယာက္တည္းပဲ အိပ္ပါရေစ” ေျပာၿပီး က်ေနာ္ ဘုရားခန္းေရွ႕မွာပဲ အိပ္ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။ နံနက္မိုးေသာက္အလင္းေရာက္လို႔ အေမျပင္ထားေပးတဲ့ ထမင္းေၾကာ္နဲ႔ၾကက္ဥေၾကာ္ကို အစာေျပစားေသာက္ရင္း “အေမ” “ေျပာေလ သား” “သား အဝတ္ဘီဒိုထဲကစုထားတဲ့ ေငြႏွစ္သိန္း ေက်ာ္ေပ်ာက္ေနတယ္၊ အေမ ယူသုံးမိေသးလား” “အေမ မယူမိဘူး သား” “ရၿပီ အေမ ဘယ္သူယူသုံးလည္း သားသိေနၿပီ၊ ေခၽြးနည္း စာေလးေတြပါ အေမ၊ မိသားစုအတြက္ သားစုေနတာပါ တေန႔အလွူ ေလးလုပ္ခ်င္လို႔ပါ အေမရယ္၊ နဖူးကေခၽြးေျခမက်ေအာင္ သား ရွာေနတာပါအေမ၊ ေျပာၿပီး ယူပါ သားမေျပာဘူး အက်ိဳးရွိေအာင္ သုံးလိုက္တယ္ဆိုလည္း မေျပာေတာ့ပါဘူး အခုေတာ့ဗ်ာ၊ ကဲ အေမေရာ့ ေဈးဝယ္ဖို႔ အေမယူထားလိုက္ေနာ္” ေငြႏွစ္ေသာင္းကို အေမ့လက္ထဲေပးလိုက္ၿပီး “သား အလုပ္သြားလိုက္အုံးမယ္ အေမ”။ ေအာ္ အေမ့သားေလးရယ္ အေမ အမွားေတြပါပဲ သားရယ္ အေမ့ကိုခြင့္လႊတ္ေပးပါ ေအးခ်မ္းေနတဲ့ဘဝေလးကို ပူေလာင္စရာေတြ အေမေပးမိသလိုျဖစ္သြားၿပီ သားေရ။ “အေမ” “ေအာ္ ေျပာေလ သမီးေလး မီ” “သမီး ေဒၚတင့္တို႔အိမ္သြားအုံးမယ္ေနာ္ အေမ” “ေအး သမီး ထမင္းစားေတာ့ျပန္လာအုံးေနာ္ မီ” “ဟုတ္ကဲ့ပါအေမ” ေျပာဆိုၿပီး အိမ္ထဲကဆင္းလာၿပီး ေဒၚတင့္အိမ္ကိုအသြား ဆြဲႀကိဳးျပန္ေရြးဖို႔ ခဏေလာက္အကူအညီ ျပန္ေတာင္းရန္ ဦးေငြေမာင္ အိမ္ဘက္သို႔လမ္းေလၽွာက္ထြက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
“ဦးေငြေမာင္ ရွိလား ညီမ” “ရွိတယ္ အမ၊ ဦးေလး အိမ္ထဲမွာ ဝင္သြားလိုက္ေနာ္” အိမ္ထဲဝင္လိုက္ရင္း က်မ ဦးေငြေမာင္ကို ေအာ္ေခၚမိပါေတာ့တယ္။ “ဦးေငြေမာင္ ဦးေငြေမာင္” “လာၿပီ လာၿပီ ေဟ့.. ေအာ္ မီ လာထိုင္ပါအုံး ဘာကိစၥလည္း” “ဒီလိုပါ ဦးေငြေမာင္ အကူအညီေတာင္းခ်င္လို႔ပါ က်မ ဆြဲႀကိဳးေလး တရက္ေလာက္ ခဏျပန္ေပးပါလား မနက္ျဖန္ ျပန္ေပးပါ့မယ္ ဦးေငြေမာင္” “ဟာ ဘယ္ရမလည္း မီ ပိုက္ဆံ ျပန္မရပဲ ဘယ္ျပန္ေပးလို႔ရမလည္း” “က်မ အခက္အခဲျဖစ္ေနလို႔ပါ ဦးေငြေမာင္ရယ္ ကူညီေပးပါ” “ပိုက္ဆံမရပဲ ေပးလို႔မျဖစ္နိုင္ပါဘူး မီ” “လုပ္ပါ ကူညီပါ က်မ အခက္အခဲျဖစ္ေနလို႔ပါ” “ကဲ ဒါဆို နင့္ကိုဆြဲႀကိဳး ငါျပန္ေပးမယ္ ဒါေပမဲ့ ငါ့လိုခ်င္တာတစ္ခု နင္ဘက္က ျပန္ေပးမယ္ဆို အလကားျပန္ေပးလိုက္မယ္” “ဦးေငြေမာင္ဘက္က ဘာလိုခ်င္တာလည္း ေျပာပါ” “ငါပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲေျပာမယ္ နင္ ေသခ်ာစဥ္းစားေပါ့၊ ငါ့ကို တစ္နာရီေလာက္ အေဖာ္ျပဳေနေပးပါ ဒါဆိုဆြဲႀကိဳးအျပင္ ေငြတစ္သိန္းပါ ငါထပ္ေပးမယ္ ဘယ္လိုလည္း”
“ဘာ ဦးေငြေမာင္” “မီ နင့္သေဘာပါ ငါ့ဘက္က ကူညီေပးနိုင္တာဒါပဲရွိတယ္၊ လက္မခံဘူးဆိုလည္း ျပန္ေတာ့ေလ၊ ငါ့လည္း ခဏေန ေဒၚတင့္တို႔အိမ္ကိုသြားရမယ္ ဒီေန႔ဝိုင္းရွိတယ္” “က်မေတြေဝေနမိပါေတာ့တယ္ ငါ့အျပစ္ေတြပဲ ဘာလုပ္ရမလည္း ဟူး.. ဆြဲႀကိဳး ျပန္ရဖို႔ေရြးစရာလမ္းမရွိေတာ့ဘူးးးးဟူးးးးး “ေကာင္းၿပီ ဦးေငြေမာင္ က်မ လက္ခံတယ္” “ဒါဆို ခဏေစာင့္ ၿမိဳ႕ျပင္တည္းခိုခန္းသြားၾကမယ္၊ ၿပီးမွ ေဒၚတင့္အိမ္သြားၾကမယ္” ဆိုၿပီး အခန္းထဲ ဦးေငြေမာင္ ဝင္သြားပါေတာ့တယ္” “တူမႀကီး ဆိုင္ကိုေသခ်ာေရာင္းေနာ္ ဦးေလး အျပင္ခဏသြားလိုက္အုံးမယ္ေနာ္” “ဟုတ္ကဲ့ စိတ္ခ်ပါ ဦးေလး” “က်မ ဦးေငြေမာင္ ဆိုင္ကယ္ေနာက္မွာလိုက္စီးရင္း ၿမိဳ႕ျပင္ကို ခရီးဆက္လာခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္ရွင္။ တည္းခိုခန္း အခန္းတံခါးပိတ္လိုက္ေတာ့ က်မ ရင္ေတြ ဒိုင္းခနဲတုန္သြားပါေတာ့တယ္။ “မီ ဒီမွာဆြဲႀကိဳးနဲ႔ ပိုက္ဆံတစ္သိန္း” စားပြဲခုံေပၚတင္ထားလိုက္ၿပီး က်မရွိရာသို႔ ဦးေငြေမာင္ေျခလွမ္းတိုးလာလို႔ က်မေျခလွမ္းေနာက္ကိုဆုတ္ရင္း ကုတင္ကိုတိုက္မိရင္း ကုတင္ေပၚလွဲကာသြားေတာ့ ဦးေငြေမာင္ က်မအေပၚကိုဖိခ်လိုက္ရင္း “သိပ္ခ်စ္တယ္ ကေလးရယ္” ဆိုၿပီး က်မကိုအတင္းဖက္နမ္း ႏွုတ္ခမ္းေတြနမ္းစုပ္ရင္း က်မနို႔ကိုကိုင္ဆုပ္ညစ္ေခ်လိုက္ေတာ့ “အားးးးးး နာတယ္ ေျဖးေျဖးညစ္ပါ အားးးးးး ကၽြတ္ကၽြတ္” အားရစြာဆုပ္ေခ်နယ္ရင္း အနမ္းကလည္း ပါးစပ္ကိုက်ေရာက္လာေတာ့ “အြင္းးးးးအင္းးးးးအု အအ အြင္းးးးး”လက္တစ္ဖက္ကလည္း က်မေစာက္ဖုတ္ကို အုပ္ကိုင္ဖ်စ္ညစ္ကစားလိုက္ေတာ့ ဆန႔္က်င္ဘက္ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္ရွိန္းတိန္းဖိန္းတိန္းျဖစ္လို႔ ေစာက္ရည္ေတြပါ တဆစ္ဆစ္စိမ့္က်လာပါေတာ့တယ္။
တဆက္တည္းမွာပဲ စကပ္ကိုခၽြတ္ကာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီပါ အခၽြတ္ခံလိုက္ရၿပီး က်မေစာက္ဖုတ္ကို ေနာက္တခါအုပ္ကိုင္ခံရၿပီး ပါးစပ္ကိုလည္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းစုပ္နမ္းတာခံရေနရပါတယ္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲဝင္လာတဲ့ လက္ခလယ္ကလည္း အတြင္းသားကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဖိပြတ္ရင္း လက္ဖဝါးကို ေစာက္ဖုတ္ရဲ့အေပၚေအာက္ကို ဖိဖိဆြဲၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ပြတ္ခံထိေသာက်မ အနမ္းပါလႊတ္ရင္း ဖင္ကပါ တႂကြႂကြျဖစ္ရင္း ေစာက္ဖုတ္ထဲက ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ား အိပ္ယာခင္းေပၚပန္းပန္းထြက္ရင္း “အားးးးးးးအားးးးးးးးးးးေသပါၿပီ အီးးးးးးးးး ထြက္ၿပီ အီးးးးးးးးးအိုးးးးးးးးးၿပီးးးးးးၿပီးးးးးးးးအားးးးး” ေအာ္ညီးရင္း အိပ္ယာထက္ တဆက္ဆက္တုန္ေနေသာ က်မေၿခ ေထာက္ကို ဦးေငြေမာင္က ဆြဲကားလိုက္ၿပီး က်မေပါင္ၾကားမွာ ဒူးေတာက္ထိုင္ခ်ရင္း ဦးေငြေမာင္ ပုဆိုးကိုေျဖခ်ၿပီး က်မေစာက္ဖုတ္ကို လီးထိပ္နဲ႔ပြတ္ရင္း က်မ ခါးကိုကိုင္ထားရင္း လီးကိုေစာက္ဖုတ္ထဲ တဆုံးတခ်က္တည္း ေဆာင့္ထည့္ပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္ရွင့္။
“အားးးးးးးးး ေသပါၿပီ အင္းးးးးးးေအာင့္သြားတာပဲ ေသပါၿပီ ေသပါၿပီ အေမေရ အိုးးးးးးအီးးးးးးးးးနာလိုက္တာ အားးးးအ အ အားးးးး” ဦးေငြေမာင္ရဲ့ေဆာင့္ခ်က္ေတြေအာက္ ကုတင္ေပၚနစ္ျမဳပ္လုမတတ္ လိုးလိုက္တာ ဗိုက္ထဲကပါ ေအာင့္ေလာက္ေအာင္ က်မကို တကယ္ကို ပက္ပက္စက္စက္ လိုးေနပါေတာ့တယ္ရွင္။ က်မ မွာလည္း ေအာ္ညီးရင္း အသံေတြေပ်ာက္မလုမတတ္ျဖစ္ကာ ေစာက္ဖုတ္ကပါ တဆစ္ဆစ္နဲ႔ က်ိန္းစပ္ေနေအာင္ ေကာင္းေနပါေတာ့တယ္ ရွင္။ “ဖတ္ ဖတ္ ဖန္းးးးဖန္းးးးးးး” မရပ္မနား အားကုန္သုံး ေဆာင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ က်မမ်က္လုံးေလးပါလန္လို႔ ေအာ္သံေတြ တိမ္တိမ္ဝင္လာေအာင္ ေလာကႀကီးနဲ႔အဆက္ျပတ္ လုမတတ္ေအာ္ေအာ္ရင္း “အားးးးးးးး ၿပီးးးးးအီးးးးးးးးးးးထြက္ၿပီ အီးးးးးးးးး အားးးးးးမီ ေကာင္းလိုက္တဲ့ေစာက္ဖုတ္ အိုးးးးးးးးး အားးးးးးးးးးးးငါၿပီးးးးးးးၿပီးးးး” “အို အင့္အားးးးးး အားးးးးးက်မ ၿပီးးးးးးးးအီးးးးးးးးးးးးးး အားးးးအ အားးးးးး” “မီ အားးးးးးးးးး” ဦးေငြေမာင္ လီးတစ္ဆုံးေစာက္ဖုတ္ထဲဖိကပ္ထားရင္း ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္ျဖစ္ၿပီး က်မအေပၚေမွာက္ခ်ကာ လီးေရေတြ က်မအဖုတ္ထဲ တေသာေသာပန္းပန္းထည့္လို႔ က်မရင္ထဲေႏြးလို႔ တဆက္ဆက္တုန္ေနရင္း ဦးေငြေမာင္ခါးကို ဖက္ထားရင္း က်မလည္း ၿပီးေျမႇာက္သြားပါေတာ့တယ္ရွင္။
“ေဟ့ေကာင္ ေနလင္း ခဏလာအုံး ျမန္ျမန္” “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” ဆိုၿပီး သန္ယက္ကိုပစ္ခ်ထားၿပီး မဆလာဒယ္ကို ေဘးသို႔ေရြ႕ၿပီး ျငမ္းေပၚမွေအာက္သို႔ ခုန္ခ်ဆင္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။ “ဘာခိုင္းမလို႔လည္း ဆရာ” “ လာ ငါ့ ေနာက္လိုက္ခဲ့ ေနလင္း” ဆရာဆိုင္ကယ္ေနာက္ထိုင္လိုက္သြားၿပီး ၿမိဳ႕ျပင္ ေရႊလင္းယုန္ တည္းခိုခန္းနဲ႔ မလွမ္းမကမ္း ကားလမ္းေဘး ျခဳံအကြယ္ထဲဝင္ခိုင္းၿပီး “ေနလင္း စိတ္ကိုထိန္းေနာ္ ငါေျပာတာ နားလည္တယ္ေနာ္” “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” “ေနလင္း တိတ္တိတ္ေန ခဏေလးေစာင့္ကြာ” “ခ်စ္လိုက္တာ မီရယ္ ခ်စ္လို႔မဝဘူးကြာ သိလား” “ေတာ္ပါေတာ့ ဦးေငြေမာင္ရယ္ ေလးခါေတာင္ရွိေနၿပီ၊ ေတာ္ပါေတာ့ က်မ မခံနိုင္ေတာ့ဘူး ျပန္ရေအာင္” “ေကာင္းပါၿပီ ဒါေပမဲ့ “မီကို ဦးစြဲေနၿပီကြာ သိလား”
“ေတာ္ၿပီ က်မတို႔ ေဒၚတင့္အိမ္သြား ရေအာင္ ဝိုင္းစေနေလာက္ၿပီ” “ေကာင္းၿပီေလ မီ သြားရေအာင္ေနာ္” က်မနဲ႔ ဦးေငြေမာင္ တည္းခိုခန္းက ဆိုင္ကယ္ေလးနဲ႔ ျပန္ထြက္လာခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္ရွင္။ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္စုံကို က်မ မီတစ္ေယာက္ လုံးဝမျမင္ခဲ့ပါဘူးရွင္။ “ေတာက္ မသာမ ေခြးမ ေဖာက္ျပန္ေနၾကတာကြာ” “ေနလင္း ေနလင္း စိတ္ကိုထိန္းအုံး” “က်ေနာ္ လူသတ္မိေတာ့မယ္ လူသတ္ခ်င္ေနတယ္” “ေဟ့ေကာင္ မင္းသူ႔ကိုသတ္လို႔ ဘာအက်ိဳးရွိမွာလည္း မင္းသူ႔ကိုသတ္လိုက္ရင္ မင္းအေမကို ဘယ္သူလုပ္ေကၽြးမွာလည္း ရွာေဖြေကၽြးမွာလည္း ေနလင္း၊ မေကာင္းတဲ့လူကို မေကာင္းသလို ထားခဲ့လိုက္ မင္းမွာအေမရွိေသးတယ္ ေရွ႕ဆက္ရမဲ့လမ္းေတြရွိေသးတယ္၊ မိဘေက်းဇူးကိုဆပ္ ခြင့္ရွိေသးတယ္ မင္းသူကို႔သတ္မယ္အစား လြတ္လပ္ခြင့္ေပးလိုက္ပါ ေနလင္း ငါေျပာတာနားလည္လား” က်ေနာ္ ေျမႀကီးေပၚဒူး ေတာက္ထိုင္ခ်ရင္း “က်ေနာ္မွားေတာ့မလို႔ဆရာ က်ေနာ္ နားလည္သြားပါၿပီ က်ေနာ္ သူ႔ကို လြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းခြင့္ေပးလိုက္ပါေတာ့မယ္ ဆရာ၊ ျပန္ရေအာင္ ဆရာ က်ေနာ္ အလုပ္ပဲျပန္လုပ္ေတာ့မယ္” ဆိုၿပီး ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္ အလုပ္သို႔ ျပန္ခဲ့ၾကပါေတာ့သတည္း။…ၿပီးပါၿပီ