Unicode
နွေရာသီပူအိုက်သော ကာလမို့ ထင်ပါရဲ့……။ ခင်မြင့်ဟာ ဘောလီအင်္ကျီလေးသာ ဝတ်ပြီး အိပ်ပျော်နေ၏။ အိုက်စပ်ပူလောင်နေသဖြင့် လူးလွန့်ရင်းနှင့် ခါးကထမီဟာလည်း ပေါင်ရင်းထိကို လန်တက်နေသည်။ သတိရလို့ကြည့်လိုက်တော့ မိမိကိုယ်သည် ခင်မြင့်၏ ကုတင်ဘေးတွင် မတ်တပ်ရပ်လျှက်သား ရှိနေသည်ကို သိရှိလိုက်ရသည်။
အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ လူပျိုသိုးလေးတစ်ယောက်နှယ် ရင်တစ်ခုလုံး တုန်ရီနေသလို ဒူးများကလည်း မနိုင်ချင်အောင် ဖြစ်လာသည်။ ညွတ်ခွေကျလာသဖြင့် ကုတင်ကို အားပြုလိုက်မိ၏။ သိမ့်ကနဲ ကုတင်လှုပ်သွားသဖြင့် ခြင်ထောင်အတွင်းမှ ခင်မြင့်သည်…
“….ကိုလွင်လား….. လာလေ… ဘာပြုလို့ ကုတင်ဘေးမှာ ရပ်နေတာလဲ……”
ဆိုတဲ့ ခင်မြင့်ရဲ့ အိပ်ချင်မူးတူးခေါ်သံကြောင့် မောင်မောင်တစ်ယောက် ညို့ချက်မိသလို ဆတ်ကနဲ ကုတင်ပေါ်က ခြင်ထောင်ထဲကို ရောက်သွားရသလို လူဟာလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်နေရသည့်အဖြစ်……။
“…..ကိုလွင်… ဘာဖြစ်နေတာလဲ.. တလှုပ်လှုပ်နဲ့….”
လို့ပြောဆိုပြီး မောင်မောင်ရဲ့ကိုယ်လုံးကို သူမဘက်ဆွဲလိုက်သည်။ ဒိတ်ကနဲ ရင်အစုံဟာ အပြင်ကို ပြုတ်ထွက်သွားပလားဟုပင် ထင်မှတ်လိုက်ရသည်။
နွေးထွေးနူးညံ့သော ခင်မြင့်ရဲ့လက်အစုံနဲ့ အဖက်ခံလိုက်ရတော့ မောင်မောင်တို့ သွေးဆူလာပြီး အေးအေးမော်နဲ့ ဖိုက်ဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံကလည်း သူ့ကို တွန်းအားပေးနေသည်မို့ မောင်မောင်ရဲ့လက်တွေဟာ ခင်မြင့်ရဲ့နောက်ကျောကို သိုင်းယှက်ဖက်တွယ် လိုက်ပြီး နီထွေးစွတ်စိုနေတဲ့ ခင်မြင့်နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖိကပ်နမ်းစုပ်လိုက်သည်။
“…..ဟင်း…ဟင်း….ဟင်း…..”
ပူနွေးချိုမြိန်သော အနမ်းစကြောင့်ပင်ထင်….. ခင်မြင့်သည်လည်း အချစ်သွေးတို့ ထကြွလာချေပြီ။ မောင်မောင်သည် နောက်ကျောမှနေ၍ ခင်မြင့်ရဲ့ဘော်လီအင်္ကျီချိတ်တွေကို ဆွဲဖြုတ်ကာ ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဆွဲပါကိုင်ပါများသဖြင့် ဖောင်းကားပြည့်ဖြိုး လုံးမောက်နေတဲ့ ခင်မြင့်နို့ကြီးနှစ်လုံးကို သူ၏လက်များဖြင့် အသာအယာ အုပ်ကိုင်ပြီး ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်ပေးခါ မတ်တောင်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ချောင်းကြားမှာ ဖိကြိတ်ပွတ်ချေလိုက်တော့…..
“……အာ့… အင်း….. ဟင်း…. အို… ကိုလွင်…. အင့်…..”
ခင်မြင့်ခါးလေး ကော့တက်ရင်းက မပွင့်တပွင့် ငြီးငြူမှုပြုလိုက်၏။ မောင်မောင်ရဲ့ လက်အစုံကလည်း သူမရဲ့ ပေါင်တွင်းသားတဝိုက်ကို ကတုံကရင်ကြီးနဲ့ ပွတ်သပ်ပေး၏။ ဖူးဖူးရွရွ အဖုတ်ကလေးတဝိုက်မှာတော့ စောက်မွှေးတွေက ထိုးထိုးထောင်ထောင်မို့ မောင်မောင်ဆုပ်ဆွဲလိုက်သည်။
“…..အိုး….. နာလိုက်တာ…. ကိုလွင်ရယ်…… တအားဆုပ်ဆွဲတာကိုး…… ဟွန်း….”
ခင်မြင့် တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးနေရင်းမှ မပွင့်တပွင့် တိုးတိုးလေး ကြိတ်၍ ပြောလိုက်၏။ ဘယ်အချိန်က ချွတ်ချလိုက်မှန်းမသိ မောင်မောင်ခါးတွင် ပုဆိုးမရှိတော့။ သူ့ပေါင်တွင်းပိုင်း ပေါင်သားများနှင့် ခင်မြင့်၏ အိစက်ကြီးမားသော ပေါင်လုံးကြီးများ နွေးထွေးစွာ ထိတွေ့မိကြ၏။ ဝိုးတဝါးအလင်းရောင်အောက် ခြင်ထောင်အတွင်းမှာတော့ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းနှင့် အဝတ်များ လှုပ်ရှားသံများကိုသာ ကြားနေပြီး… နှစ်ဦးစလုံး စကားပြောသံ တိတ်နေကြ၏။
ခင်မြင့်၏ တသွေးတမွေး ကိုယ်လုံးလေးကို မောင်မောင် ပွတ်သပ်နှိုးဆွနေသည်ကို ခင်မြင့် ယားယံစွာခံစားရင်း တွန့်ကနဲ ဆတ်ကနဲ… လိမ်ကော့တက်သွားရရှာပြန်သည်။
“….ဘာတွေလုပ်နေမှန်းမသိဘူး…. ခါထဲမှ….”
မောဟိုက်တုန်ရီသံဖြင့် ခင်မြင့်ရဲ့ အသံလေးများက မောင်မောင့်ရင်ကို လှုပ်ခတ်သွားစေသည်။ ဖိုမ…အထိအတွေ့ကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံးမှာ တုန်တုန်လှုပ်လှုပ်ဖြင့် ကိုယ်တွယ်စမ်းသပ်နေမိကြပြန်၏။
မောင်မောင်လက်တစ်ဖက်က ခင်မြင့်၏ ဖောင်းအိနေသော စောက်ဖုတ်ကလေးကို စမ်းပြီး အကွဲကြောင်းအလိုက် အထက်အောက် ပွတ်သပ်ပေးမိသလို… ခင်မြင့်၏ လက်တစ်ဖက်ကလည်း မောင်မောင်၏လီးကို ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်ပေးသဖြင့် ပူနွေးနူးညံ့သော အထိအတွေ့လေးများကြောင့် လီးကြီးမှာလည်း တဖြေးဖြေး မာတင်းလာပြီး ထောင်ထလာလေသည်။ မောင်မောင်ရဲ့ အရွယ်နှင့်မမျှသော လီးကြီးက ခင်မြင့်လက်ထဲဝယ် ပြည့်ဖြိုးတင်းမာကာ လက်တဆုပ်စာလောက် ကြီးထွားလွန်းလှ၏။
ခင်မြင့်သည် သန်းလွင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျသည့် တစ်ပတ်ကျော်ကျော်အတွင်းမှာ ညစဉ်ထိတွေ့ အလိုးခံဖူးပြီး သန်းလွင်ရဲ့လီးကို ကိုင်တွယ်ဆုပ်ကိုင်ခဲ့ဖူးပေမယ့် ယခုလောက် မကြီးထွားဟု စိတ်ထဲမှာ ထင်မှတ်မိလိုက်ပေမယ့် ကာမရဲ့လောင်မြိုက်မှုကြောင့် စဉ်းစား တွေးခေါ်မှုခွန်အားများမှာ ယုတ်လျော့နည်းပါးစေလေသည်။ တက်ကြွလှုပ်ရှားမှုတွေက ခင်မြင့်ကို ချုုပ်ကိုင်လွှမ်းမိုးလျက်ရှိ၏။ တစ်ခုဘဲ ခင်မြင့်စိတ်ထဲမှာ စနိုးစနောင့်ဖြစ်မိသည်။
သန်းလွင်၏ချွေးနံ့သည် အနည်းငယ်စူးလှ၏။ ယခု အမှောင်ထဲ၌ မိမိကို အားပါးတရကြီး ဖက်ပွေ့ပွတ်သပ်နေသော အနံ့ကတမျိုး။ တခါတရံ ချွေးနံ့က စူးရှသလိုရှိပြီး တစ်ခါတရံ မွှေးမွှေးလေး ချိုအီနေပြန်သည်ကိုတော့ ခင်မြင့် တဒင်္ဂစဉ်းစားမိလိုက်သလိုရှိသည်။
“…..ကို…..ကိုလွင်…..”
ခင်မြင့် ကြီးထွားသန်မာသော လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း တိုးညှင်းစွာခေါ်ကြည့်၏။ တုန့်ပြန်သံ ထွက်မလာဘဲ ပြင်းထန်သော အသက်ရှူသံနှင့်အတူ နှာခေါင်းမှ ပူနွေးသော သက်ပြန်လေက ခင်မြင့်၏ မျက်နှာကို ရိုက်ခတ်လာသည်။ တဆက်ထဲမှာဘဲ လက်တွေက မိမိရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးနှိုက်ကလိပေးနေသလို လုံးကျစ်မာခဲနေတဲ့ နို့တွေကိုလည်း တဖက်စီ တလှဲ့စီ စို့ပေးခြင်းကို ခံစားလိုက်ရပြန်တော့ ခင်မြင့် မတူသော ဖိုမဆိုသော အထိအတွေ့တွေက ခင်မြင့်အား ရစ်ပတ်ချုပ်နှောင်လာသဖြင့် ရုန်းထွက်နိုင်စွမ်းတွေ လွင့်မျောကုန်ပြီဖြစ်သည်။
မောင်မောင်ကလည်း တလုံးတပါဒမျှ ပြောဆိုမနေတော့ဘဲ သူမကို အပျိုဘဝထဲက ပိုးပန်းပြီး စိတ်မှန်းနဲ့ ဂွင်းတိုက်ခဲ့ရပေါင်းများလှပြီမို့ ယခုလက်တွေ့ အပိုင်နှိပ်ရန်ကိုသာ စိတ်စောစွာ ပြုမူနေလေရာ ဘာဆိုဘာမှ အပိုပြောမနေတော့…။ ဆရာ့ဆရာကြီးတွေရဲ့ သင်ကြားပို့ချချက်တွေ၏ သင်ခန်းစွာတွေကို နံပါတ်စဉ်အလိုက် ကာမရဲ့ သော့ချက်များကိုသာ တွင်တွင်ကြီး ဖွင့်လှစ်ဖို့ ကြိုးစားနေလေတော့သည်။
“….ဟင်း…. ဟင်း… အီး…. အား….. ယားတယ်… အဟင့်… ဟင့်…..”
တုန်ရီလှိုက်ဖိုသောအသံ တိုးညှင်းစွာ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ခင်မြင့် ဂနာမငြိမ်တော့ ပေါင်တွေကို ချဲ့လိုက်စုလိုက်နဲ့ ရာဂသွေးတွေ ဆူကုန်ပြီဖြစ်သည်။ သူမရဲ့စောက်ဖုတ် အတွင်းသားနံရံများကလည်း တလှုပ်လှုပ်၊ တရွရွနဲ့ အရည်ကြည်များ ရွှဲရွှဲစိုစေပြန်၏။
မောင်မောင်သည် သူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကြား ဒူးထောက်၍ အနေတော်ဖြစ်အောင် နေရာယူလိုက်ပြီး ခင်မြင့်၏ ပြည့်ဖြိုးအိစက်နေသော ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကားမြှောက်ပင့်၍ သူ့ပေါင်ပေါ် တင်လိုက်သည်။ ပူနွေးသော လီးထိပ်၏ အထိအတွေ့က ခင်မြင့်၏ စောက်ခေါင်းဝမှတဆင့် တကိုယ်လုံးသို့ ပျံ့နှံ့စီးဆင်းစေသည်မို့ မချင့်မရဲသော ဝေဒနာတစ်ရပ်ကို ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။ လီးကို စောက်ခေါင်းဝတွင် တေ့ထောက်ပြီး ဂျိုင်းအောက်သို့ လက်လျှိုသွင်းပြီး ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို အားပြုကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နွေးထွေးအိစိုသော ခင်မြင့်၏နှုတ်ခမ်းကို ငုံခဲဖိကပ်ပြီး သူ၏လီးကို ဖိသွင်းလိုက်သည်။
“…….ဗြစ်….. ဗြစ်…. အာ….. အီး…. ဗြစ်….. စွပ်…….”
“……အား… အ…. မလေး….. ကျွတ်… ကျွတ်….”
လီးကြီးဝင်သွားပုံက ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးပင်။ စောက်စိထိပ်လေးကို ထိုးဖိပြီးမှ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဖိဖိပြီး ထိုးဝင်သွားခြင်းဖြစ်ရာ ဆီးခုံတစ်ခုလုံး ထူပူ၍ ကျင်တက်သွား၏။ ပြည့်သိပ်ကြပ်သိပ်နေသော အထိအတွေ့ကြောင့် ခင်မြင့်မှာ ချွေးလေးများပင် ပျံလာသည်။ ကျယ်လောင်သော အသံဖြင့်လည်း မငြီးတွားရဲ။ အပေါ်ထပ်မှာ အိပ်နေကြသော သန်းလွင် အဖေ၊ အမေတို့ နိုးသွားမှာစိုးသဖြင့် အံကြိတ်ကာ အသားလေးများ တဆတ်ဆတ် တုန်သည်အထိ မာန်တင်း၍ ခံလိုက်ရသည်။
“…..ဗြစ်… ဗြစ်…… ပလပ်…. ပြွတ်… ပြွတ်….. ဒုတ်…. အား… အ……”
တင်းတင်းမာမာကြီး တိုးဝင်နေသော လီးကြီးက တဖြေးဖြေး နစ်ဝင်နေရာမှ ရုတ်တရက် ဗြစ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ အသံတွေနဲ့အတူ စောက်ခေါင်းအတွင်းသား သားအိမ်ဝအထိ စူးစူးနစ်နစ်ကြီး ဝင်ရောက်လာသဖြင့် ခင်မြင့်အလန့်တကြား
”….အား..”
ဟု အံကြိတ်၍ အော်ဟစ်လိုက်မိရင်း မောင်မောင်၏ ရင်ဘတ်ကြီးကို ဆီး၍တွန်းထားလိုက်ရသည်။ တစ်ပတ်ကျော်ကျော် အလိုးခံထားဖူးသည့် စောက်ဖုတ်က အခုချိန်ထိ ကျိန်းနေဆဲ ကြပ်နေဆဲမို့ မောင်မောင်၏ စံချိန်မှီ ကြီးထွားရှည်လျားလွန်းသော လီးကြီးဒဏ်ကို အလူးအလဲ ခံစားနေရသည်။ တွန်းထားသော လက်နှစ်ဖက်မှာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ တဟင်းဟင်းနဲ့ မာန်ထနေသော မောင်မောင် အရှိန်ကိုမလျှော့ဘဲ ဖိ၍လိုးလိုက်ပြန်သည်။
“….အာ့… အား…. အို့.. အို့.. ကျွတ်….. ကျွတ်….. အမလေး…. နာ…. နာတယ်….. အို… ကိုလွင်…. ရယ်….. ဒီကနေ့မှ… ကိုလွင့်လီးက…. အကြီး…. ကြီး… ဖြစ်နေပါလား…. ကိုလွင်ရယ်……. ရှီး…. ကျွတ်… အ…….”
“…..ပြွတ်…. စွတ်…. စွတ်…. စွိ….. ထုတ်…. အာ့…. အမ့လေး…. တော်….. တော်ပြီ…… အင့်…. အား….. နာတယ်….. နာ…. တယ်…… ကျွတ်…. ကျွတ်……..”
နာကျင်စူးရှစွာ ပြောဆိုလာသော ခင်မြင့်ရဲ့ တိုးလျှိုးတောင်းပန်သံကြောင့် မောင်မောင်က အလိုးအညှောင့်ကို ရပ်ပြီး ရုန်းကန်ဖယ်ရှားနေသော ခင်မြင့်ရဲ့ လက်အစုံကို ဖယ်ရှားကာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသော သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းကို ဖိကပ်ငုံခဲစုပ်ယူလိုက်ပြီး သူမရဲ့နို့တွေကို ဖွဖွလေးပွတ်လိုက်၊ တင်းကနဲနေအောင် ဆုတ်ချေနယ်ဖတ်လိုက်၊ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ချမ်းကို ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်ရာ ခဏကြာတော့ ခင်မြင့် ရုန်းကန်ဖယ်ရှားခြင်းများ ငြိမ်သက်သွားသလို ပေါင်နှစ်လုံးကလည်း ရမ်းခါနေလေတော့၏။
အရင်းထိ နစ်ဝင်နေသော လီးကြီးကို အသာအယာ ချွတ်လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများ လီးကိုငုံခဲ၍ စုပုံပါလာလေသည်။ နောက်ထပ်အသာလေး ဖိကြိပ်၍ သွင်းလိုက်သည်။ ခင်မြင့်တစ်ချက်မျှ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရပြန်သည်။ ရုန်းကန်လှုပ်ရှားရင်းမှ ခြင်ထောင်ကြိုးကလည်း ပြုတ်ကျလို့ထွေးနေသည်ကို မောင်မောင်လက်တစ်ဖက်က ဖယ်ရှားရင်း….. ခင်မြင့်ရဲ့ နို့တစ်ဘက်ကို ဆုပ်ကိုင်ဆွဲယူပြီး ဆက်၍လိုးလိုက်သည်။
သွက်လက်သော ဆောင့်ချက်…. ရိုက်ချက်များဖြင့် အဆက်မပြတ် ဆက်၍လိုးနေရာမှ ခင်ပြင်းပြင်း ဝေဒနာကို ခံစားလိုက်ရသဖြင့်……
“…….အီး… ဟီး….. ဟင်း.. အ.. အား…. ကွဲသွားပြီ… ထင်တယ်…… အာ့… အား… အမလေး…. ကျွတ်…. ကျွတ်…… အ…….”
စောက်ပတ်ကလေး ကွဲသွားသဖြင့် စောက်ဖုတ်မှာ အနည်းငယ် ကျယ်သွားသလိုရှိပြီး ကြီးမားသော လီးကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းပိုင်း သားအိမ်အထိ ထိထိမိမိကြီး ပွတ်တိုက် လိုးသွင်းမိပြန်လေရာ… ခင်မြင့် နားဖျားခြေဖျားလေးများ ပူနွေးသွားပြီး… တဖျင်းဖျင်းဖြင့် နာကျင်ခံကောင်း ဖြစ်လာတော့သည်။ အောက်မှနေ၍ ဖင်ကိုပင့်မြှောက် ကော့ထောင်ပေးလာသည်။
“……အား… ရှိ….. ကျွတ်…. ကျွတ်….. ဆောင့်… ဆော့င်….. အင့်…. အ…. ဒုတ်….. ဘွတ်..”
“အသံတွေက ကျယ်လိုက်တာ ကိုလွင်ရယ်……..”
ခင်မြင့်၏ အားမလိုအားမရသံနှင့် အလိုမကျဟန်စွက်ဖက်သော စကားသံတစ်ရပ် မောင်မောင့်နားမှာ တိုးညှင်းစွာ ကြားလိုက်ရပြန်သည်။ အမှောင်တွင်း၌ ကြီးမားသော အပူလှိုင်း ကာမမီးလောင်မြိုက်ခြင်းကို ခံစားနေကြသော ခင်မြင့်နှင့် မောင်မောင်တို့နှစ်ယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖက်တွယ်ရင်း လိုးနေကြပြန်သည်မှာ တဖြေးဖြေး အမြင့်ဆုံးအခြေအနေသို့ ဆိုက်ရောက်သွားလေသည်။
“……ဟင့်…. ဟင့်…… အင့်….. အိုး… အိုး….. ရှီး…. ကျွတ်….. ကျွတ်……”
“….စွတ်…စွတ်….ဗျီ…..ဒုတ်…ဒုတ်…..”
“…..အား… အား…. ကောင်း…. ကောင်းလာပြီ…… ဆောင့်…. ဆောင့်…. အင့်… ကိုလွင်…… ခင်မြင့်….. ပြီး….. ပြီး…… တော့မယ်… အား…. ထွက်…. ထွက်ကုန်ပြီ…”
ခင်မြင့် တရှီးရှီး… တကျွတ်ကျွတ်… ငြီးတွားပြီးနောက် မောင်မောင်၏ နောက်ကျောကို တွဲဖက်ရမ်းခါရင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ သုတ်ရည်များ ပျစ်ကနဲနေအောင် ပေါင်တွင်းကျောတွေ တောင့်တင်း၍ ညှစ်ထုတ်ပစ်လိုက်ရင်းမှ ငြိမ်ကျသွားရလေသည်။
ထိုစဉ်မှာဘဲ မောင်မောင်ကလည်း စီးပိုင်ပိုင်ကြီး လိုး၍ကောင်းသော ခင်မြင့်၏ စောက်ပတ်ညှစ်အားကြောင့် သူ့လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်များကို ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ရင်းမှ ခင်မြင့်၏ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချပြီး ဖင်ကိုဆတ်ကနဲ… ဆတ်ကနဲ.. ညှောင့်ရင်းမှ အရသာထူးကို ခံစားရင်း မှိန်းကျသွားလေသည်။
နှစ်ယောက်သား တင်းကြပ်စွာ ဖက်တွယ်နမ်းရှိုက် အမောဖြေရင်းမှ ခဏအကြာမှာ မတိုးလွန်း မကျယ်လွန်း နှစ်ကိုယ်ကြားလေသံဖြင့် ခင်မြင့်၏နှုတ်ဖျားမှ မောလျတုန်ရီလှိုက်ဖိုသံဖြင့်……..
“….ဒီနေ့ညလို အဖြစ်မျိုးကို တစ်သက်လုံး မေ့လို့ရနိုင်တော့မှာ မဟုတ်တော့ဘူး…. မောင်မောင်…….”
ဒိတ်ကနဲ ထိတ်လန့်အံ့သြကာ ရုတ်ချည်းပင် သူမပေါ်မှ မှောက်လျှက်မှေးနေသော မောင်မောင် ခေါင်းနပန်းကြီးကာ ဆတ်ကနဲ ခေါင်းထောင်၍ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးဘေး တစ်ဖက်ကို တံတောင်ဖြင့်ထောက်၍ အံ့သြသောအမူအရာဖြင့် ခင်မြင့်အားကြည့်ရင်း….
“…..နင်…… နင်…. ခင်… ခင်မြင့်…. ငါ့ကို….. မှတ်…. မှတ်မိသွား…….”
“..အင်း…. အစကတော့…. နင်မှန်းမသိဘူး….။ ငါ့စောက်ဖုတ်ကလေးထဲ…. နင့်လီးကြီး ဝင်သွားတော့ ငါ့ယောကျ်ားလီးက ဒီလောက်လည်းမကြီး ရှည်လည်းမရှည်တော့ ငါ့သံသယစိတ်ကို ကြီးထွားလာတယ်ဟ….။ ပြုတ်ကျလာတဲ့ ခြင်ထောင်ကို နင်ဖယ်ပစ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မှန်အိမ်က အလင်းရောင်လေးနဲ့ပဲ ငါအားစိုက်ကြည့်လိုက်တော့ ငါ့ယောကျာ်းမဟုတ်ဘဲ နင်ဆိုတာ ငါသေသေချာချာကြီး သိလိုက်ရတယ်…”
“….ဒါဆိုလည်း…. ခင်မြင့်ရယ်….. အဲဒီအချိန်ထဲက ရုန်းကန်ဖယ်ရှားပစ်လိုက်ပေါ့….”
“အင်း…. ခက်တော့ခက်သားဟ… မောင်မောင်ရ…။ မိန်းမသားဘဝဆိုတာ ဒီလိုပါဘဲ…။ ကြိုက်ချင်ကြိုက် မကြိုက်ချင်နေ ချစ်တာမချစ်တာ အသာထား…. စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးဝင်သွားပြီဆိုရင်တော့ စောက်ပတ်က လီးကို မထွေးချင် မအံချင်ဘူး ဖြစ်နေပြန်ရော.…။ စောက်ဖုတ်က လီးကြီးကို ဖြစ်ညှစ်ဆုပ်ထားပြီး စောက်ပတ်ကွဲပြဲသည်အထိ အလိုးခံချင်ကြတော့တာပါဘဲဟာ….။ ဒါပေမဲ့…….”
“…ဘာဒါပေမဲ့လဲ…”
ခင်မြင့်ရဲ့ မိန်းမဘဝဒဿနကို တမေ့တမော နားစိုက်ထောင်ရင်းမှ ခင်မြင့်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပွတ်သပ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း ပြန်လည်မေးခွန်းထုတ်လိုက်မိသည်။
“ဒါပေမဲ့ဆိုတာ မိန်းမတိုင်းတော့ မဟုတ်ဘူး…. မောင်မောင်….။ ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့…. နင်နဲ့ ငါတို့နှစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အခြေအနေနဲ့ အချိန်ကလည်း နှစ်ဦးနှစ်ဖက် အားပေးဦးမှ…။ ကဲပါလေ… ဒါတွေပြောနေလို့ ဆုံးမှာမဟုတ်တော့ဘူး…..။ နောက်တစ်ခါ လုပ်မှာဖြင့် လုပ်တော့ဟာ…..။ နင့်အသပ်အနယ်…. အရှိုက်တွေက ငါ့စိတ်တွေကို မူမမှန်အောင် ဖြစ်နေကုန်ပြီ…..။ နောက်ပြီး ငါ့ယောကျ်ား ပြန်လာရင်လည်း ပြဿနာ……”
“….နင့်…. ယောကျ်ားသန်းလွင်…. ကင်းတဲမှာ ဖဲရိုက်နေပြီဟ…..။ ဖဲချပ်ကိုင်နေရရင် မနက်လင်းအောင် ထိုင်ရာကမထစတမ်းဆိုတဲ့… အစားထဲကဘဲဆိုတာ နင်လည်းသိသားနဲ့ဟာ…။ ဒီကောင် မနက်မိုးထိန်ထိန်လင်းမှ ပြန်လာမယ်ဆိုတာ သေချာပေါက်ဘဲ…..”
“…..အင်း… ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်ဟ…. မောင်မောင်ရ….။ သူက…. သူ့အဖေအတိုင်းဘဲ.. ဖဲဆိုအသေရိုက်တာ…… အိုးပစ်အိမ်ပစ်…။ အခုလည်းကြည့်လေ…. သူ့မယားကို ဒီ့ပြင်လူ တက်လိုးနေပြီ….။ ငါတစ်ခုတော့ တောင်းပန်ပါရစေဟာ……”
“…ဘာကိုလဲ….. ခင်မြင့်…..”
“….အခုညဖြစ်တဲ့ ကိစ္စကို လူမသိပါစေနဲ့ဟာ….။ နောက်ပြီး ငါ့ကိုလည်း အထင်မသေးပါနဲ့လို့…..”
“…အော်… ဒါက….. စိတ်ချစမ်းပါ…. ခင်မြင့်ရာ….။ ဒါမျိုးက လူသိလို့ ဖြစ်တာမှ မဟုတ်တာ….။ နင့်ကိုလည်း ငါအထင်မသေးပါဘူးဟာ….။ အရင်ထဲက နင့်ကို ငါချစ်ခဲ့တာဟ… အခုမှ”
“…..ကဲပါဟယ်….. စကားတွေ ပြောမနေပါနဲ့တော့…..။ ငါ… ငါ…. မနေနိုင်တော့ပြန်ဘူးဟ… လိုးမှာဖြင့်…. လိုးလိုက်စမ်းပါဟာ…..”
“….အေး…… ငါကလည်း…. လိုးဖို့အသင့်ဘဲ…..။ ဒီတစ်ခါ တစ်မျိုးပြောင်းလိုးမယ်….။ နင် လေးဘက်ကုန်းပေးဟာ……”
မောင်မောင်ရဲ့ စကားအဆုံးမှာတော့ လီးကို ဖွဖွရွရွ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေတဲ့ ခင်မြင့် လူးလဲထကာ ကုတင်ပေါ်၌ လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်၏။ သူမ၏ ကြီးမားပြည့်ဖြိုးလှတဲ့ နို့နှစ်လုံးဟာ ရမ်းခါ၍နေသည်။
မောင်မောင် သူမရဲ့ခါးပေါ်ကို လက်နဲ့ဖိလိုက်တော့ ခါးလေးကော့ ဖင်လေးအောက်ပစ်သွားကာ အရည်များဖြင့် စိုရွှဲနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးက လက်တစ်ဆုပ်စာမှ ပြူးပြူးကြီး နောက်သို့ ပြူးထွက်လာသည်ကို မီးရောင်ဖြင့် ဝိုးတဝါး မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။
မောင်မောင် ဒူးထောက်ထိုင်နေရာမှ ခင်မြင့်၏ ဖင်စုံကြီးရဲ့ နောက်ကနေ မြင်းထိုင် အနေအထား မကုန်းမကွဖြင့် နေရာယူ ပြင်ဆင်လိုက်၏။ သူ၏ ကြီးမားရှည်လျားနေတဲ့ လီးကြီးကို အရင်းမှကိုင်ကာ အကွဲကြောင်းလေး အထက်အောက် ဘယ်ညာကို လီးထိပ်ဖြင့် လူးလှိမ့်ပွတ်သပ် ဆွဲယူလိုက်၏။
“….အ…. အင့်…… ကျွတ်… ကျွတ်…. ဒုက္ခပါဘဲ… လုပ်မှာသာလုပ်စမ်းပါဟာ…။ နင် အဲသလိုကြီး မထိတထိ မလုပ်စမ်းပါနဲ့… ငါ … မနေတတ်ဘူးဟ……”
သက်တူရွယ်တူ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေမို့ ရဲတင်းပွင့်လင်းစွာ ခင်မြင့် ပြောဆိုလိုက်သည်နှင့် မောင်မောင်ကလည်း လီးကြီးကို သူမ၏စောက်ခေါင်းဝတွင် တေ့ထောက်၍ သေးကျင်နေသည့် ခင်မြင့်၏ခါးလေးကို စုံကိုင်ဆွဲကာ မဟားတယား ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဆောင့်ချက်မှန်မှန်လေးဖြင့် လိုးဆောင့်နေပြန်ရာ ခင်မြင့်မှာ အသဲစွဲအောင် ကောင်းနေသမို့ စောက်ခေါင်းထဲက သုတ်ရည်များ အဆမတန် ပန်းထုတ်လိုက်မိရပြန်သည်။ လီးကြီးကလည်း ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်လိုးနေရာ တဘွတ်ဘွတ် အသံများ မြည်ဟီးရရှာ၏။
“…ဟိတ်… အသံတွေ သိပ်မမြည်စေနဲ့… ဟ…..”
“….ထိန်းတော့… ထိန်းလုပ်တာဘဲဟ…။ နင့်စောက်ဖုတ်က… အရည်တွေ တအားထွက်တာကိုး…..”
စကားကို အပြန်အလှန် ပြောဆိုနေရင်းမှ မောင်မောင်သည် တွဲလဲကျ ရမ်းခါနေတဲ့ ခင်မြင့်ရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို စုံကိုင်ဆွဲယူ ဖြစ်ညှစ်ဆုပ်ချေလိုက်၏။
“….အား…. ဟင်း… ဟင်း…… အား….. တမျိုးကြီးဘဲ….. မောင်မောင်…… ငါ…. အားမရဘူး.…. ဆောင့်… ဟာ…. နာနာလေး…..”
မောင်မောင်ကလည်း ဖိုးကျိုင်းတုန်ဖြစ်သွားကာ ဆွဲကိုင်ဆုပ်ချေနေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လွှတ်လိုက်ပြီး သူမရဲ့ ပခုံးနှစ်ဖက်ကို လက်များဖြင့် ဆွဲကိုင်အားပြုပြီး အသားကုန် ပစ်ပစ်ဆောင့်လေသည်။
“…..အင့်….. အင့်…… စွတ်….. စွတ်….. ဘွတ်….. ဘွတ်….. အင့်… ဟီး……. ကျွတ်….. ကျွတ်….. ဗြစ်….. ဗြစ်…… ဘူ… ဘွတ်……..”
ဒုတိယအချီမို့ စောက်ခေါင်းကလည်းကြပ် အရည်တွေကလည်း ရွှမ်းစိုနေသည်မှာ လေအဝင်များပြီး လီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်တိုင်း အီးပေါက်သံကဲ့သို့ လေသံများ ထွက်ပေါ်လာသည်။
လိုးနေကျ သန်းလွင်၏ လီး မဟုတ်ဘဲ….. သူစိမ်းလီးတစ်ချောင်း အဝင်ခံရပြီမို့ အသစ်အဆန်းတမျိုးလိုပင် အီဆိမ့်အောင် ကောင်းသွားရသူကတော့ ခင်မြင့်ပင် ဖြစ်၏။ ခေါင်းအုံးပေါ် ခေါင်းစိုက်အားပြုပြီး လက်နောက်ပြန်ဖြင့် မမှီမကမ်း မောင်မောင်ရဲ့ ပေါင်တွေကို ဆွဲကိုင်အားပြု ဖိကပ်သလို သူမ၏ဖင်ကြီးကိုလည်း နောက်သို့ ကော့ကော့ပေးကာ အလိုးခံလိုက်မိလေသည်။
“…..ပြွတ်…. ပြွတ်…… စွတ်….. စွတ်…. ဗြွတ်….. ဗြစ်……”
ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ အားပါပြီး ပြင်းထန်လွန်းလှသည်။ ခင်မြင့်ဖင်ကြီးနှစ်လုံးမှာ လှိုင်းထ၍ တုန်တုန်သွားသလို နို့ကြီးနှစ်လုံးကလည်း ဘယ်ညာ ရမ်းခါ၍ပင်နေ၏။
နှစ်ဦးစလုံး ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်လာကြပြီး အသက်ရှူသံများ ပြင်းထန်နေ၏။ မောင်မောင်ကလည်း သူမ၏ တင်ပဆုံကို လက်ဖြင့် တဖျန်းဖျန်းရိုက်ကာ အားမာန်အပြည့်ဖြင့် လိုးဆောင့်နေလေ၏။
“…ဗြစ်…. ဗြစ်….. စွတ်…. စွတ်…… ဘွတ်….. အ… အား… အ….. အ…… ဟင်းဟင်း….”
ခင်မြင့် မျက်တောင်လေးများ မှေးစင်းသွားပြီး သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ သုတ်ရည်များကို ပျစ်ကနဲ ပန်းထုတ်ရင်း ငြိမ်သက်သွားသည်နှင့် မရှေးမနှောင်းမှာပင် လေးငါးဆယ်ချက် ဖိဆောင့်လိုးလိုက်ရင်းမှ မောင်မောင်တင်ပါးများ ခွက်ဝင်သွားအောင် လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်များကို ခင်မြင့်၏ စောက်ခေါင်းကျဉ်းလေးထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်ရင်းမှပင်….. နှစ်ဦးသား ကုတင်ပေါ် မှောက်ရက်အနေအထားဖြင့် မိန်းမော၍ သွားလေတော့သည်။
“…..ဟေ့ကောင်…..မောင်မောင်…..”
“…ဟာ….ကိုထွန်းလွင်…”
အိမ်ထဲမှ ခေါင်းစုတ်ဖွားနှင့် ထွက်လာသော မောင်မောင်အား အသံများကပ်၍ ခေါ်လိုက်သော ထွန်းလွင်၏ စကားသံကြောင့် အလန့်တကြား ခေါင်းမော့၍ တုန့်ပြန်ထူးလိုက်ရမိသည်။
“….ညှော်တွေများနေပြီ ထင်တယ်….”
“…ဗျာ….ဘာ…ညှော်မိရမှာလဲ…..”
“…..စောက်ဖုတ်ညှော်….စောက်ဖုတ်…..”
“….ခင်များကတော့ လုပ်ပြီ….. မဟုတ်က ဟုတ်က……”
“…….ငါသိပါတယ်…. မောင်မောင်ရာ…..။ မနေ့ညက တစ်ညလုံး…. ငါ့ညီမခင်မြင့်နဲ့ မင်းတစ်ညလုံး ဖိုက်ကြတာ…..”
“…..အိုး….ခင်…ခင်….ခင်များ….”
မောင်မောင် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်စွာ နောက်သို့ ခြေတစ်လှမ်း ဆုတ်လိုက်မိရင်းမှ… စကားကို ထစ်ငေါ့စွာ ပြောဆိုရေရွတ်လိုက်မိရသည်။
“….မကြောက်ပါနဲ့… မောင်မောင်ရာ….. မင်းကို ငါဘာမှမလုပ်ပါဘူး….. စိတ်ချနေစမ်းပါ…”
“….အင်း…..တော်ပါသေးရဲ့ဗျာ….။ နို့မို့ဆို…. ခင်များရဲ့ ပွဲသိမ်း လက်သီးချက်မိလောက်ပြီ မှတ်တာ…..”
“…..မိန်းမနဲ့ယောကျာ်းဆိုတာ ထိမိရင် မီးပွင့်တယ်ဆိုတာ ဓမ္မတာပါဘဲကွာ…။ သူလည်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားပြီးဆိုတော့…။ အင်း…. ငါကတော့ ပြဿနာမရှာပါဘူးကွာ…။ ဒါပေမဲ့… မင်း… သန်းလွင်ကိုတော့ ဂရုစိုက်ကွာ….။ တော်ကြာ မယားထိ ဓားကြည့်ဆိုတာ ဖြစ်နေဦးမယ်….”
“…..ဟုတ်ကဲ့… ပါ…. ကိုထွန်းလွင်… ရာ…..”။…ပြီးပါပြီ
Zawgyi
အခုညျဖစ္တဲ့ ကိစၥကို လူမသိပါေစနဲ႔ဟာ… ေနာက္ၿပီး ငါ့ကိုလည္း အထင္မေသးပါနဲ႔လို႔…
ေႏြရာသီပူအိုက္ေသာ ကာလမို႔ ထင္ပါရဲ့……။ ခင္ျမင့္ဟာ ေဘာလီအကၤ်ီေလးသာ ဝတ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေန၏။ အိုက္စပ္ပူေလာင္ေနသျဖင့္ လူးလြန႔္ရင္းႏွင့္ ခါးကထမီဟာလည္း ေပါင္ရင္းထိကို လန္တက္ေနသည္။ သတိရလို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိမိကိုယ္သည္ ခင္ျမင့္၏ ကုတင္ေဘးတြင္ မတ္တပ္ရပ္လၽွက္သား ရွိေနသည္ကို သိရွိလိုက္ရသည္။
အေတြ႕အၾကဳံမရွိေသးတဲ့ လူပ်ိဳသိုးေလးတစ္ေယာက္ႏွယ္ ရင္တစ္ခုလုံး တုန္ရီေနသလို ဒူးမ်ားကလည္း မနိုင္ခ်င္ေအာင္ ျဖစ္လာသည္။ ညြတ္ေခြက်လာသျဖင့္ ကုတင္ကို အားျပဳလိုက္မိ၏။ သိမ့္ကနဲ ကုတင္လွုပ္သြားသျဖင့္ ျခင္ေထာင္အတြင္းမွ ခင္ျမင့္သည္…
“….ကိုလြင္လား….. လာေလ… ဘာျပဳလို႔ ကုတင္ေဘးမွာ ရပ္ေနတာလဲ……”
ဆိုတဲ့ ခင္ျမင့္ရဲ့ အိပ္ခ်င္မူးတူးေခၚသံေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္တစ္ေယာက္ ညိဳ႕ခ်က္မိသလို ဆတ္ကနဲ ကုတင္ေပၚက ျခင္ေထာင္ထဲကို ေရာက္သြားရသလို လူဟာလည္း တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနရသည့္အျဖစ္……။
“…..ကိုလြင္… ဘာျဖစ္ေနတာလဲ.. တလွုပ္လွုပ္နဲ႔….”
လို႔ေျပာဆိုၿပီး ေမာင္ေမာင္ရဲ့ကိုယ္လုံးကို သူမဘက္ဆြဲလိုက္သည္။ ဒိတ္ကနဲ ရင္အစုံဟာ အျပင္ကို ျပဳတ္ထြက္သြားပလားဟုပင္ ထင္မွတ္လိုက္ရသည္။
ေႏြးေထြးႏူးညံ့ေသာ ခင္ျမင့္ရဲ့လက္အစုံနဲ႔ အဖက္ခံလိုက္ရေတာ့ ေမာင္ေမာင္တို႔ ေသြးဆူလာၿပီး ေအးေအးေမာ္နဲ႔ ဖိုက္ဖူးတဲ့ အေတြ႕အၾကဳံကလည္း သူ႔ကို တြန္းအားေပးေနသည္မို႔ ေမာင္ေမာင္ရဲ့လက္ေတြဟာ ခင္ျမင့္ရဲ့ေနာက္ေက်ာကို သိုင္းယွက္ဖက္တြယ္ လိုက္ၿပီး နီေထြးစြတ္စိုေနတဲ့ ခင္ျမင့္ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို ဖိကပ္နမ္းစုပ္လိုက္သည္။
“…..ဟင္း…ဟင္း….ဟင္း…..”
ပူေႏြးခ်ိဳၿမိန္ေသာ အနမ္းစေၾကာင့္ပင္ထင္….. ခင္ျမင့္သည္လည္း အခ်စ္ေသြးတို႔ ထႂကြလာေခ်ၿပီ။ ေမာင္ေမာင္သည္ ေနာက္ေက်ာမွေန၍ ခင္ျမင့္ရဲ့ေဘာ္လီအကၤ်ီခ်ိတ္ေတြကို ဆြဲျဖဳတ္ကာ ခၽြတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ဆြဲပါကိုင္ပါမ်ားသျဖင့္ ေဖာင္းကားျပည့္ၿဖိဳး လုံးေမာက္ေနတဲ့ ခင္ျမင့္နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို သူ၏လက္မ်ားျဖင့္ အသာအယာ အုပ္ကိုင္ၿပီး ဖြဖြရြရြေလး ပြတ္ေပးခါ မတ္ေတာင္ေနတဲ့ နို႔သီးေခါင္းေလးကို လက္ေခ်ာင္းၾကားမွာ ဖိႀကိတ္ပြတ္ေခ်လိုက္ေတာ့…..
“……အာ့… အင္း….. ဟင္း…. အို… ကိုလြင္…. အင့္…..”
ခင္ျမင့္ခါးေလး ေကာ့တက္ရင္းက မပြင့္တပြင့္ ၿငီးျငဴမွုျပဳလိုက္၏။ ေမာင္ေမာင္ရဲ့ လက္အစုံကလည္း သူမရဲ့ ေပါင္တြင္းသားတဝိုက္ကို ကတုံကရင္ႀကီးနဲ႔ ပြတ္သပ္ေပး၏။ ဖူးဖူးရြရြ အဖုတ္ကေလးတဝိုက္မွာေတာ့ ေစာက္ေမႊးေတြက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္မို႔ ေမာင္ေမာင္ဆုပ္ဆြဲလိုက္သည္။
“…..အိုး….. နာလိုက္တာ…. ကိုလြင္ရယ္…… တအားဆုပ္ဆြဲတာကိုး…… ဟြန္း….”
ခင္ျမင့္ တြန႔္လိမ္ေကာက္ေကြးေနရင္းမွ မပြင့္တပြင့္ တိုးတိုးေလး ႀကိတ္၍ ေျပာလိုက္၏။ ဘယ္အခ်ိန္က ခၽြတ္ခ်လိုက္မွန္းမသိ ေမာင္ေမာင္ခါးတြင္ ပုဆိုးမရွိေတာ့။ သူ႔ေပါင္တြင္းပိုင္း ေပါင္သားမ်ားႏွင့္ ခင္ျမင့္၏ အိစက္ႀကီးမားေသာ ေပါင္လုံးႀကီးမ်ား ေႏြးေထြးစြာ ထိေတြ႕မိၾက၏။ ဝိုးတဝါးအလင္းေရာင္ေအာက္ ျခင္ေထာင္အတြင္းမွာေတာ့ အသက္ရွူသံျပင္းျပင္းႏွင့္ အဝတ္မ်ား လွုပ္ရွားသံမ်ားကိုသာ ၾကားေနၿပီး… ႏွစ္ဦးစလုံး စကားေျပာသံ တိတ္ေနၾက၏။
ခင္ျမင့္၏ တေသြးတေမြး ကိုယ္လုံးေလးကို ေမာင္ေမာင္ ပြတ္သပ္ႏွိုးဆြေနသည္ကို ခင္ျမင့္ ယားယံစြာခံစားရင္း တြန႔္ကနဲ ဆတ္ကနဲ… လိမ္ေကာ့တက္သြားရရွာျပန္သည္။
“….ဘာေတြလုပ္ေနမွန္းမသိဘူး…. ခါထဲမွ….”
ေမာဟိုက္တုန္ရီသံျဖင့္ ခင္ျမင့္ရဲ့ အသံေလးမ်ားက ေမာင္ေမာင့္ရင္ကို လွုပ္ခတ္သြားေစသည္။ ဖိုမ…အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္စလုံးမွာ တုန္တုန္လွုပ္လွုပ္ျဖင့္ ကိုယ္တြယ္စမ္းသပ္ေနမိၾကျပန္၏။
ေမာင္ေမာင္လက္တစ္ဖက္က ခင္ျမင့္၏ ေဖာင္းအိေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ကေလးကို စမ္းၿပီး အကြဲေၾကာင္းအလိုက္ အထက္ေအာက္ ပြတ္သပ္ေပးမိသလို… ခင္ျမင့္၏ လက္တစ္ဖက္ကလည္း ေမာင္ေမာင္၏လီးကို ဆုပ္ကိုင္ျဖစ္ညႇစ္ေပးသျဖင့္ ပူေႏြးႏူးညံ့ေသာ အထိအေတြ႕ေလးမ်ားေၾကာင့္ လီးႀကီးမွာလည္း တေျဖးေျဖး မာတင္းလာၿပီး ေထာင္ထလာေလသည္။ ေမာင္ေမာင္ရဲ့ အရြယ္ႏွင့္မမၽွေသာ လီးႀကီးက ခင္ျမင့္လက္ထဲဝယ္ ျပည့္ၿဖိဳးတင္းမာကာ လက္တဆုပ္စာေလာက္ ႀကီးထြားလြန္းလွ၏။
ခင္ျမင့္သည္ သန္းလြင္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်သည့္ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္အတြင္းမွာ ညစဥ္ထိေတြ႕ အလိုးခံဖူးၿပီး သန္းလြင္ရဲ့လီးကို ကိုင္တြယ္ဆုပ္ကိုင္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ ယခုေလာက္ မႀကီးထြားဟု စိတ္ထဲမွာ ထင္မွတ္မိလိုက္ေပမယ့္ ကာမရဲ့ေလာင္ၿမိဳက္မွုေၾကာင့္ စဥ္းစား ေတြးေခၚမွုခြန္အားမ်ားမွာ ယုတ္ေလ်ာ့နည္းပါးေစေလသည္။ တက္ႂကြလွုပ္ရွားမွုေတြက ခင္ျမင့္ကို ခ်ဳုပ္ကိုင္လႊမ္းမိုးလ်က္ရွိ၏။ တစ္ခုဘဲ ခင္ျမင့္စိတ္ထဲမွာ စနိုးစေနာင့္ျဖစ္မိသည္။
သန္းလြင္၏ေခၽြးနံ့သည္ အနည္းငယ္စူးလွ၏။ ယခု အေမွာင္ထဲ၌ မိမိကို အားပါးတရႀကီး ဖက္ေပြ႕ပြတ္သပ္ေနေသာ အနံ့ကတမ်ိဳး။ တခါတရံ ေခၽြးနံ့က စူးရွသလိုရွိၿပီး တစ္ခါတရံ ေမႊးေမႊးေလး ခ်ိဳအီေနျပန္သည္ကိုေတာ့ ခင္ျမင့္ တဒဂၤစဥ္းစားမိလိုက္သလိုရွိသည္။
“…..ကို…..ကိုလြင္…..”
ခင္ျမင့္ ႀကီးထြားသန္မာေသာ လီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း တိုးညႇင္းစြာေခၚၾကည့္၏။ တုန႔္ျပန္သံ ထြက္မလာဘဲ ျပင္းထန္ေသာ အသက္ရွူသံႏွင့္အတူ ႏွာေခါင္းမွ ပူေႏြးေသာ သက္ျပန္ေလက ခင္ျမင့္၏ မ်က္ႏွာကို ရိုက္ခတ္လာသည္။ တဆက္ထဲမွာဘဲ လက္ေတြက မိမိရဲ့ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ထိုးႏွိုက္ကလိေပးေနသလို လုံးက်စ္မာခဲေနတဲ့ နို႔ေတြကိုလည္း တဖက္စီ တလွဲ႕စီ စို႔ေပးျခင္းကို ခံစားလိုက္ရျပန္ေတာ့ ခင္ျမင့္ မတူေသာ ဖိုမဆိုေသာ အထိအေတြ႕ေတြက ခင္ျမင့္အား ရစ္ပတ္ခ်ဳပ္ေႏွာင္လာသျဖင့္ ႐ုန္းထြက္နိုင္စြမ္းေတြ လြင့္ေမ်ာကုန္ၿပီျဖစ္သည္။
ေမာင္ေမာင္ကလည္း တလုံးတပါဒမၽွ ေျပာဆိုမေနေတာ့ဘဲ သူမကို အပ်ိဳဘဝထဲက ပိုးပန္းၿပီး စိတ္မွန္းနဲ႔ ဂြင္းတိုက္ခဲ့ရေပါင္းမ်ားလွၿပီမို႔ ယခုလက္ေတြ႕ အပိုင္ႏွိပ္ရန္ကိုသာ စိတ္ေစာစြာ ျပဳမူေနေလရာ ဘာဆိုဘာမွ အပိုေျပာမေနေတာ့…။ ဆရာ့ဆရာႀကီးေတြရဲ့ သင္ၾကားပို႔ခ်ခ်က္ေတြ၏ သင္ခန္းစြာေတြကို နံပါတ္စဥ္အလိုက္ ကာမရဲ့ ေသာ့ခ်က္မ်ားကိုသာ တြင္တြင္ႀကီး ဖြင့္လွစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနေလေတာ့သည္။
“….ဟင္း…. ဟင္း… အီး…. အား….. ယားတယ္… အဟင့္… ဟင့္…..”
တုန္ရီလွိုက္ဖိုေသာအသံ တိုးညႇင္းစြာ ထြက္ေပၚလာသည္။ ခင္ျမင့္ ဂနာမၿငိမ္ေတာ့ ေပါင္ေတြကို ခ်ဲ႕လိုက္စုလိုက္နဲ႔ ရာဂေသြးေတြ ဆူကုန္ၿပီျဖစ္သည္။ သူမရဲ့ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းသားနံရံမ်ားကလည္း တလွုပ္လွုပ္၊ တရြရြနဲ႔ အရည္ၾကည္မ်ား ရႊဲရႊဲစိုေစျပန္၏။
ေမာင္ေမာင္သည္ သူမ၏ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကား ဒူးေထာက္၍ အေနေတာ္ျဖစ္ေအာင္ ေနရာယူလိုက္ၿပီး ခင္ျမင့္၏ ျပည့္ၿဖိဳးအိစက္ေနေသာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲကားေျမႇာက္ပင့္၍ သူ႔ေပါင္ေပၚ တင္လိုက္သည္။ ပူေႏြးေသာ လီးထိပ္၏ အထိအေတြ႕က ခင္ျမင့္၏ ေစာက္ေခါင္းဝမွတဆင့္ တကိုယ္လုံးသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ့စီးဆင္းေစသည္မို႔ မခ်င့္မရဲေသာ ေဝဒနာတစ္ရပ္ကို ခံစားလိုက္ရျပန္သည္။ လီးကို ေစာက္ေခါင္းဝတြင္ ေတ့ေထာက္ၿပီး ဂ်ိဳင္းေအာက္သို႔ လက္လၽွိုသြင္းၿပီး ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို အားျပဳကိုင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေႏြးေထြးအိစိုေသာ ခင္ျမင့္၏ႏွုတ္ခမ္းကို ငုံခဲဖိကပ္ၿပီး သူ၏လီးကို ဖိသြင္းလိုက္သည္။
“…….ျဗစ္….. ျဗစ္…. အာ….. အီး…. ျဗစ္….. စြပ္…….”
“……အား… အ…. မေလး….. ကၽြတ္… ကၽြတ္….”
လီးႀကီးဝင္သြားပုံက ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးပင္။ ေစာက္စိထိပ္ေလးကို ထိုးဖိၿပီးမွ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ဖိဖိၿပီး ထိုးဝင္သြားျခင္းျဖစ္ရာ ဆီးခုံတစ္ခုလုံး ထူပူ၍ က်င္တက္သြား၏။ ျပည့္သိပ္ၾကပ္သိပ္ေနေသာ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ခင္ျမင့္မွာ ေခၽြးေလးမ်ားပင္ ပ်ံလာသည္။ က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံျဖင့္လည္း မၿငီးတြားရဲ။ အေပၚထပ္မွာ အိပ္ေနၾကေသာ သန္းလြင္ အေဖ၊ အေမတို႔ နိုးသြားမွာစိုးသျဖင့္ အံႀကိတ္ကာ အသားေလးမ်ား တဆတ္ဆတ္ တုန္သည္အထိ မာန္တင္း၍ ခံလိုက္ရသည္။
“…..ျဗစ္… ျဗစ္…… ပလပ္…. ႁပြတ္… ႁပြတ္….. ဒုတ္…. အား… အ……”
တင္းတင္းမာမာႀကီး တိုးဝင္ေနေသာ လီးႀကီးက တေျဖးေျဖး နစ္ဝင္ေနရာမွ ႐ုတ္တရက္ ျဗစ္ကနဲ ဒုတ္ကနဲ အသံေတြနဲ႔အတူ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသား သားအိမ္ဝအထိ စူးစူးနစ္နစ္ႀကီး ဝင္ေရာက္လာသျဖင့္ ခင္ျမင့္အလန႔္တၾကား
”….အား..”
ဟု အံႀကိတ္၍ ေအာ္ဟစ္လိုက္မိရင္း ေမာင္ေမာင္၏ ရင္ဘတ္ႀကီးကို ဆီး၍တြန္းထားလိုက္ရသည္။ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ အလိုးခံထားဖူးသည့္ ေစာက္ဖုတ္က အခုခ်ိန္ထိ က်ိန္းေနဆဲ ၾကပ္ေနဆဲမို႔ ေမာင္ေမာင္၏ စံခ်ိန္မွီ ႀကီးထြားရွည္လ်ားလြန္းေသာ လီးႀကီးဒဏ္ကို အလူးအလဲ ခံစားေနရသည္။ တြန္းထားေသာ လက္ႏွစ္ဖက္မွာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္။ တဟင္းဟင္းနဲ႔ မာန္ထေနေသာ ေမာင္ေမာင္ အရွိန္ကိုမေလၽွာ့ဘဲ ဖိ၍လိုးလိုက္ျပန္သည္။
“….အာ့… အား…. အို႔.. အို႔.. ကၽြတ္….. ကၽြတ္….. အမေလး…. နာ…. နာတယ္….. အို… ကိုလြင္…. ရယ္….. ဒီကေန႔မွ… ကိုလြင့္လီးက…. အႀကီး…. ႀကီး… ျဖစ္ေနပါလား…. ကိုလြင္ရယ္……. ရွီး…. ကၽြတ္… အ…….”
“…..ႁပြတ္…. စြတ္…. စြတ္…. စြိ….. ထုတ္…. အာ့…. အမ့ေလး…. ေတာ္….. ေတာ္ၿပီ…… အင့္…. အား….. နာတယ္….. နာ…. တယ္…… ကၽြတ္…. ကၽြတ္……..”
နာက်င္စူးရွစြာ ေျပာဆိုလာေသာ ခင္ျမင့္ရဲ့ တိုးလၽွိုးေတာင္းပန္သံေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္က အလိုးအေညႇာင့္ကို ရပ္ၿပီး ႐ုန္းကန္ဖယ္ရွားေနေသာ ခင္ျမင့္ရဲ့ လက္အစုံကို ဖယ္ရွားကာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနေသာ သူမရဲ့ႏွုတ္ခမ္းကို ဖိကပ္ငုံခဲစုပ္ယူလိုက္ၿပီး သူမရဲ့နို႔ေတြကို ဖြဖြေလးပြတ္လိုက္၊ တင္းကနဲေနေအာင္ ဆုတ္ေခ်နယ္ဖတ္လိုက္၊ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခ်မ္းကို ပြတ္သပ္ေပးေနျပန္ရာ ခဏၾကာေတာ့ ခင္ျမင့္ ႐ုန္းကန္ဖယ္ရွားျခင္းမ်ား ၿငိမ္သက္သြားသလို ေပါင္ႏွစ္လုံးကလည္း ရမ္းခါေနေလေတာ့၏။
အရင္းထိ နစ္ဝင္ေနေသာ လီးႀကီးကို အသာအယာ ခၽြတ္လိုက္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသားေလးမ်ား လီးကိုငုံခဲ၍ စုပုံပါလာေလသည္။ ေနာက္ထပ္အသာေလး ဖိႀကိပ္၍ သြင္းလိုက္သည္။ ခင္ျမင့္တစ္ခ်က္မၽွ တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားရျပန္သည္။ ႐ုန္းကန္လွုပ္ရွားရင္းမွ ျခင္ေထာင္ႀကိဳးကလည္း ျပဳတ္က်လို႔ေထြးေနသည္ကို ေမာင္ေမာင္လက္တစ္ဖက္က ဖယ္ရွားရင္း….. ခင္ျမင့္ရဲ့ နို႔တစ္ဘက္ကို ဆုပ္ကိုင္ဆြဲယူၿပီး ဆက္၍လိုးလိုက္သည္။
သြက္လက္ေသာ ေဆာင့္ခ်က္…. ရိုက္ခ်က္မ်ားျဖင့္ အဆက္မျပတ္ ဆက္၍လိုးေနရာမွ ခင္ျပင္းျပင္း ေဝဒနာကို ခံစားလိုက္ရသျဖင့္……
“…….အီး… ဟီး….. ဟင္း.. အ.. အား…. ကြဲသြားၿပီ… ထင္တယ္…… အာ့… အား… အမေလး…. ကၽြတ္…. ကၽြတ္…… အ…….”
ေစာက္ပတ္ကေလး ကြဲသြားသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္မွာ အနည္းငယ္ က်ယ္သြားသလိုရွိၿပီး ႀကီးမားေသာ လီးႀကီးက ေစာက္ေခါင္းအတြင္းပိုင္း သားအိမ္အထိ ထိထိမိမိႀကီး ပြတ္တိုက္ လိုးသြင္းမိျပန္ေလရာ… ခင္ျမင့္ နားဖ်ားေျခဖ်ားေလးမ်ား ပူေႏြးသြားၿပီး… တဖ်င္းဖ်င္းျဖင့္ နာက်င္ခံေကာင္း ျဖစ္လာေတာ့သည္။ ေအာက္မွေန၍ ဖင္ကိုပင့္ေျမႇာက္ ေကာ့ေထာင္ေပးလာသည္။
“……အား… ရွိ….. ကၽြတ္…. ကၽြတ္….. ေဆာင့္… ေဆာ့င္….. အင့္…. အ…. ဒုတ္….. ဘြတ္..”
“အသံေတြက က်ယ္လိုက္တာ ကိုလြင္ရယ္……..”
ခင္ျမင့္၏ အားမလိုအားမရသံႏွင့္ အလိုမက်ဟန္စြက္ဖက္ေသာ စကားသံတစ္ရပ္ ေမာင္ေမာင့္နားမွာ တိုးညႇင္းစြာ ၾကားလိုက္ရျပန္သည္။ အေမွာင္တြင္း၌ ႀကီးမားေသာ အပူလွိုင္း ကာမမီးေလာင္ၿမိဳက္ျခင္းကို ခံစားေနၾကေသာ ခင္ျမင့္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီး ဖက္တြယ္ရင္း လိုးေနၾကျပန္သည္မွာ တေျဖးေျဖး အျမင့္ဆုံးအေျခအေနသို႔ ဆိုက္ေရာက္သြားေလသည္။
“……ဟင့္…. ဟင့္…… အင့္….. အိုး… အိုး….. ရွီး…. ကၽြတ္….. ကၽြတ္……”
“….စြတ္…စြတ္….ဗ်ီ…..ဒုတ္…ဒုတ္…..”
“…..အား… အား…. ေကာင္း…. ေကာင္းလာၿပီ…… ေဆာင့္…. ေဆာင့္…. အင့္… ကိုလြင္…… ခင္ျမင့္….. ၿပီး….. ၿပီး…… ေတာ့မယ္… အား…. ထြက္…. ထြက္ကုန္ၿပီ…”
ခင္ျမင့္ တရွီးရွီး… တကၽြတ္ကၽြတ္… ၿငီးတြားၿပီးေနာက္ ေမာင္ေမာင္၏ ေနာက္ေက်ာကို တြဲဖက္ရမ္းခါရင္း ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ သုတ္ရည္မ်ား ပ်စ္ကနဲေနေအာင္ ေပါင္တြင္းေက်ာေတြ ေတာင့္တင္း၍ ညႇစ္ထုတ္ပစ္လိုက္ရင္းမွ ၿငိမ္က်သြားရေလသည္။
ထိုစဥ္မွာဘဲ ေမာင္ေမာင္ကလည္း စီးပိုင္ပိုင္ႀကီး လိုး၍ေကာင္းေသာ ခင္ျမင့္၏ ေစာက္ပတ္ညႇစ္အားေၾကာင့္ သူ႔လီးထိပ္မွ သုတ္ရည္မ်ားကို ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ရင္းမွ ခင္ျမင့္၏ကိုယ္ေပၚသို႔ ေမွာက္ခ်ၿပီး ဖင္ကိုဆတ္ကနဲ… ဆတ္ကနဲ.. ေညႇာင့္ရင္းမွ အရသာထူးကို ခံစားရင္း မွိန္းက်သြားေလသည္။
ႏွစ္ေယာက္သား တင္းၾကပ္စြာ ဖက္တြယ္နမ္းရွိုက္ အေမာေျဖရင္းမွ ခဏအၾကာမွာ မတိုးလြန္း မက်ယ္လြန္း ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေလသံျဖင့္ ခင္ျမင့္၏ႏွုတ္ဖ်ားမွ ေမာလ်တုန္ရီလွိုက္ဖိုသံျဖင့္……..
“….ဒီေန႔ညလို အျဖစ္မ်ိဳးကို တစ္သက္လုံး ေမ့လို႔ရနိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး…. ေမာင္ေမာင္…….”
ဒိတ္ကနဲ ထိတ္လန႔္အံ့ၾသကာ ႐ုတ္ခ်ည္းပင္ သူမေပၚမွ ေမွာက္လၽွက္ေမွးေနေသာ ေမာင္ေမာင္ ေခါင္းနပန္းႀကီးကာ ဆတ္ကနဲ ေခါင္းေထာင္၍ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးေဘး တစ္ဖက္ကို တံေတာင္ျဖင့္ေထာက္၍ အံ့ၾသေသာအမူအရာျဖင့္ ခင္ျမင့္အားၾကည့္ရင္း….
“…..နင္…… နင္…. ခင္… ခင္ျမင့္…. ငါ့ကို….. မွတ္…. မွတ္မိသြား…….”
“..အင္း…. အစကေတာ့…. နင္မွန္းမသိဘူး….။ ငါ့ေစာက္ဖုတ္ကေလးထဲ…. နင့္လီးႀကီး ဝင္သြားေတာ့ ငါ့ေယာက်္ားလီးက ဒီေလာက္လည္းမႀကီး ရွည္လည္းမရွည္ေတာ့ ငါ့သံသယစိတ္ကို ႀကီးထြားလာတယ္ဟ….။ ျပဳတ္က်လာတဲ့ ျခင္ေထာင္ကို နင္ဖယ္ပစ္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ မွန္အိမ္က အလင္းေရာင္ေလးနဲ႔ပဲ ငါအားစိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ငါ့ေယာက်ာ္းမဟုတ္ဘဲ နင္ဆိုတာ ငါေသေသခ်ာခ်ာႀကီး သိလိုက္ရတယ္…”
“….ဒါဆိုလည္း…. ခင္ျမင့္ရယ္….. အဲဒီအခ်ိန္ထဲက ႐ုန္းကန္ဖယ္ရွားပစ္လိုက္ေပါ့….”
“အင္း…. ခက္ေတာ့ခက္သားဟ… ေမာင္ေမာင္ရ…။ မိန္းမသားဘဝဆိုတာ ဒီလိုပါဘဲ…။ ႀကိဳက္ခ်င္ႀကိဳက္ မႀကိဳက္ခ်င္ေန ခ်စ္တာမခ်စ္တာ အသာထား…. ေစာက္ဖုတ္ထဲကို လီးဝင္သြားၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေစာက္ပတ္က လီးကို မေထြးခ်င္ မအံခ်င္ဘူး ျဖစ္ေနျပန္ေရာ.…။ ေစာက္ဖုတ္က လီးႀကီးကို ျဖစ္ညႇစ္ဆုပ္ထားၿပီး ေစာက္ပတ္ကြဲျပဲသည္အထိ အလိုးခံခ်င္ၾကေတာ့တာပါဘဲဟာ….။ ဒါေပမဲ့…….”
“…ဘာဒါေပမဲ့လဲ…”
ခင္ျမင့္ရဲ့ မိန္းမဘဝဒႆနကို တေမ့တေမာ နားစိုက္ေထာင္ရင္းမွ ခင္ျမင့္ရဲ့ နို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ပြတ္သပ္ဆုပ္ကိုင္ရင္း ျပန္လည္ေမးခြန္းထုတ္လိုက္မိသည္။
“ဒါေပမဲ့ဆိုတာ မိန္းမတိုင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး…. ေမာင္ေမာင္….။ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔…. နင္နဲ႔ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္ကလည္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အားေပးဦးမွ…။ ကဲပါေလ… ဒါေတြေျပာေနလို႔ ဆုံးမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး…..။ ေနာက္တစ္ခါ လုပ္မွာျဖင့္ လုပ္ေတာ့ဟာ…..။ နင့္အသပ္အနယ္…. အရွိုက္ေတြက ငါ့စိတ္ေတြကို မူမမွန္ေအာင္ ျဖစ္ေနကုန္ၿပီ…..။ ေနာက္ၿပီး ငါ့ေယာက်္ား ျပန္လာရင္လည္း ျပႆနာ……”
“….နင့္…. ေယာက်္ားသန္းလြင္…. ကင္းတဲမွာ ဖဲရိုက္ေနၿပီဟ…..။ ဖဲခ်ပ္ကိုင္ေနရရင္ မနက္လင္းေအာင္ ထိုင္ရာကမထစတမ္းဆိုတဲ့… အစားထဲကဘဲဆိုတာ နင္လည္းသိသားနဲ႔ဟာ…။ ဒီေကာင္ မနက္မိုးထိန္ထိန္လင္းမွ ျပန္လာမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေပါက္ဘဲ…..”
“…..အင္း… ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္တယ္ဟ…. ေမာင္ေမာင္ရ….။ သူက…. သူ႔အေဖအတိုင္းဘဲ.. ဖဲဆိုအေသရိုက္တာ…… အိုးပစ္အိမ္ပစ္…။ အခုလည္းၾကည့္ေလ…. သူ႔မယားကို ဒီ့ျပင္လူ တက္လိုးေနၿပီ….။ ငါတစ္ခုေတာ့ ေတာင္းပန္ပါရေစဟာ……”
“…ဘာကိုလဲ….. ခင္ျမင့္…..”
“….အခုညျဖစ္တဲ့ ကိစၥကို လူမသိပါေစနဲ႔ဟာ….။ ေနာက္ၿပီး ငါ့ကိုလည္း အထင္မေသးပါနဲ႔လို႔…..”
“…ေအာ္… ဒါက….. စိတ္ခ်စမ္းပါ…. ခင္ျမင့္ရာ….။ ဒါမ်ိဳးက လူသိလို႔ ျဖစ္တာမွ မဟုတ္တာ….။ နင့္ကိုလည္း ငါအထင္မေသးပါဘူးဟာ….။ အရင္ထဲက နင့္ကို ငါခ်စ္ခဲ့တာဟ… အခုမွ”
“…..ကဲပါဟယ္….. စကားေတြ ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့…..။ ငါ… ငါ…. မေနနိုင္ေတာ့ျပန္ဘူးဟ… လိုးမွာျဖင့္…. လိုးလိုက္စမ္းပါဟာ…..”
“….ေအး…… ငါကလည္း…. လိုးဖို႔အသင့္ဘဲ…..။ ဒီတစ္ခါ တစ္မ်ိဳးေျပာင္းလိုးမယ္….။ နင္ ေလးဘက္ကုန္းေပးဟာ……”
ေမာင္ေမာင္ရဲ့ စကားအဆုံးမွာေတာ့ လီးကို ဖြဖြရြရြ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ေနတဲ့ ခင္ျမင့္ လူးလဲထကာ ကုတင္ေပၚ၌ ေလးဘက္ကုန္းေပးလိုက္၏။ သူမ၏ ႀကီးမားျပည့္ၿဖိဳးလွတဲ့ နို႔ႏွစ္လုံးဟာ ရမ္းခါ၍ေနသည္။
ေမာင္ေမာင္ သူမရဲ့ခါးေပၚကို လက္နဲ႔ဖိလိုက္ေတာ့ ခါးေလးေကာ့ ဖင္ေလးေအာက္ပစ္သြားကာ အရည္မ်ားျဖင့္ စိုရႊဲေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက လက္တစ္ဆုပ္စာမွ ျပဴးျပဴးႀကီး ေနာက္သို႔ ျပဴးထြက္လာသည္ကို မီးေရာင္ျဖင့္ ဝိုးတဝါး ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ေမာင္ေမာင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ေနရာမွ ခင္ျမင့္၏ ဖင္စုံႀကီးရဲ့ ေနာက္ကေန ျမင္းထိုင္ အေနအထား မကုန္းမကြျဖင့္ ေနရာယူ ျပင္ဆင္လိုက္၏။ သူ၏ ႀကီးမားရွည္လ်ားေနတဲ့ လီးႀကီးကို အရင္းမွကိုင္ကာ အကြဲေၾကာင္းေလး အထက္ေအာက္ ဘယ္ညာကို လီးထိပ္ျဖင့္ လူးလွိမ့္ပြတ္သပ္ ဆြဲယူလိုက္၏။
“….အ…. အင့္…… ကၽြတ္… ကၽြတ္…. ဒုကၡပါဘဲ… လုပ္မွာသာလုပ္စမ္းပါဟာ…။ နင္ အဲသလိုႀကီး မထိတထိ မလုပ္စမ္းပါနဲ႔… ငါ … မေနတတ္ဘူးဟ……”
သက္တူရြယ္တူ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြမို႔ ရဲတင္းပြင့္လင္းစြာ ခင္ျမင့္ ေျပာဆိုလိုက္သည္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္ကလည္း လီးႀကီးကို သူမ၏ေစာက္ေခါင္းဝတြင္ ေတ့ေထာက္၍ ေသးက်င္ေနသည့္ ခင္ျမင့္၏ခါးေလးကို စုံကိုင္ဆြဲကာ မဟားတယား ဖိသြင္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေဆာင့္ခ်က္မွန္မွန္ေလးျဖင့္ လိုးေဆာင့္ေနျပန္ရာ ခင္ျမင့္မွာ အသဲစြဲေအာင္ ေကာင္းေနသမို႔ ေစာက္ေခါင္းထဲက သုတ္ရည္မ်ား အဆမတန္ ပန္းထုတ္လိုက္မိရျပန္သည္။ လီးႀကီးကလည္း ခပ္သြက္သြက္ေလး ေဆာင့္လိုးေနရာ တဘြတ္ဘြတ္ အသံမ်ား ျမည္ဟီးရရွာ၏။
“…ဟိတ္… အသံေတြ သိပ္မျမည္ေစနဲ႔… ဟ…..”
“….ထိန္းေတာ့… ထိန္းလုပ္တာဘဲဟ…။ နင့္ေစာက္ဖုတ္က… အရည္ေတြ တအားထြက္တာကိုး…..”
စကားကို အျပန္အလွန္ ေျပာဆိုေနရင္းမွ ေမာင္ေမာင္သည္ တြဲလဲက် ရမ္းခါေနတဲ့ ခင္ျမင့္ရဲ့ နို႔ႏွစ္လုံးကို စုံကိုင္ဆြဲယူ ျဖစ္ညႇစ္ဆုပ္ေခ်လိုက္၏။
“….အား…. ဟင္း… ဟင္း…… အား….. တမ်ိဳးႀကီးဘဲ….. ေမာင္ေမာင္…… ငါ…. အားမရဘူး.…. ေဆာင့္… ဟာ…. နာနာေလး…..”
ေမာင္ေမာင္ကလည္း ဖိုးက်ိဳင္းတုန္ျဖစ္သြားကာ ဆြဲကိုင္ဆုပ္ေခ်ေနတဲ့ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို လႊတ္လိုက္ၿပီး သူမရဲ့ ပခုံးႏွစ္ဖက္ကို လက္မ်ားျဖင့္ ဆြဲကိုင္အားျပဳၿပီး အသားကုန္ ပစ္ပစ္ေဆာင့္ေလသည္။
“…..အင့္….. အင့္…… စြတ္….. စြတ္….. ဘြတ္….. ဘြတ္….. အင့္… ဟီး……. ကၽြတ္….. ကၽြတ္….. ျဗစ္….. ျဗစ္…… ဘူ… ဘြတ္……..”
ဒုတိယအခ်ီမို႔ ေစာက္ေခါင္းကလည္းၾကပ္ အရည္ေတြကလည္း ရႊမ္းစိုေနသည္မွာ ေလအဝင္မ်ားၿပီး လီးႀကီးကို ဆြဲႏွုတ္လိုက္တိုင္း အီးေပါက္သံကဲ့သို႔ ေလသံမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။
လိုးေနက် သန္းလြင္၏ လီး မဟုတ္ဘဲ….. သူစိမ္းလီးတစ္ေခ်ာင္း အဝင္ခံရၿပီမို႔ အသစ္အဆန္းတမ်ိဳးလိုပင္ အီဆိမ့္ေအာင္ ေကာင္းသြားရသူကေတာ့ ခင္ျမင့္ပင္ ျဖစ္၏။ ေခါင္းအုံးေပၚ ေခါင္းစိုက္အားျပဳၿပီး လက္ေနာက္ျပန္ျဖင့္ မမွီမကမ္း ေမာင္ေမာင္ရဲ့ ေပါင္ေတြကို ဆြဲကိုင္အားျပဳ ဖိကပ္သလို သူမ၏ဖင္ႀကီးကိုလည္း ေနာက္သို႔ ေကာ့ေကာ့ေပးကာ အလိုးခံလိုက္မိေလသည္။
“…..ႁပြတ္…. ႁပြတ္…… စြတ္….. စြတ္…. ႁဗြတ္….. ျဗစ္……”
ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းမွာ အားပါၿပီး ျပင္းထန္လြန္းလွသည္။ ခင္ျမင့္ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးမွာ လွိုင္းထ၍ တုန္တုန္သြားသလို နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကလည္း ဘယ္ညာ ရမ္းခါ၍ပင္ေန၏။
ႏွစ္ဦးစလုံး ကာမအထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္လာၾကၿပီး အသက္ရွူသံမ်ား ျပင္းထန္ေန၏။ ေမာင္ေမာင္ကလည္း သူမ၏ တင္ပဆုံကို လက္ျဖင့္ တဖ်န္းဖ်န္းရိုက္ကာ အားမာန္အျပည့္ျဖင့္ လိုးေဆာင့္ေနေလ၏။
“…ျဗစ္…. ျဗစ္….. စြတ္…. စြတ္…… ဘြတ္….. အ… အား… အ….. အ…… ဟင္းဟင္း….”
ခင္ျမင့္ မ်က္ေတာင္ေလးမ်ား ေမွးစင္းသြားၿပီး သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ သုတ္ရည္မ်ားကို ပ်စ္ကနဲ ပန္းထုတ္ရင္း ၿငိမ္သက္သြားသည္ႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ ဖိေဆာင့္လိုးလိုက္ရင္းမွ ေမာင္ေမာင္တင္ပါးမ်ား ခြက္ဝင္သြားေအာင္ လီးထိပ္မွ သုတ္ရည္မ်ားကို ခင္ျမင့္၏ ေစာက္ေခါင္းက်ဥ္းေလးထဲကို ပန္းထုတ္လိုက္ရင္းမွပင္….. ႏွစ္ဦးသား ကုတင္ေပၚ ေမွာက္ရက္အေနအထားျဖင့္ မိန္းေမာ၍ သြားေလေတာ့သည္။
“…..ေဟ့ေကာင္…..ေမာင္ေမာင္…..”
“…ဟာ….ကိုထြန္းလြင္…”
အိမ္ထဲမွ ေခါင္းစုတ္ဖြားႏွင့္ ထြက္လာေသာ ေမာင္ေမာင္အား အသံမ်ားကပ္၍ ေခၚလိုက္ေသာ ထြန္းလြင္၏ စကားသံေၾကာင့္ အလန႔္တၾကား ေခါင္းေမာ့၍ တုန႔္ျပန္ထူးလိုက္ရမိသည္။
“….ေညႇာ္ေတြမ်ားေနၿပီ ထင္တယ္….”
“…ဗ်ာ….ဘာ…ေညႇာ္မိရမွာလဲ…..”
“…..ေစာက္ဖုတ္ေညႇာ္….ေစာက္ဖုတ္…..”
“….ခင္မ်ားကေတာ့ လုပ္ၿပီ….. မဟုတ္က ဟုတ္က……”
“…….ငါသိပါတယ္…. ေမာင္ေမာင္ရာ…..။ မေန႔ညက တစ္ညလုံး…. ငါ့ညီမခင္ျမင့္နဲ႔ မင္းတစ္ညလုံး ဖိုက္ၾကတာ…..”
“…..အိုး….ခင္…ခင္….ခင္မ်ား….”
ေမာင္ေမာင္ ထိတ္လန႔္တုန္လွုပ္စြာ ေနာက္သို႔ ေျခတစ္လွမ္း ဆုတ္လိုက္မိရင္းမွ… စကားကို ထစ္ေငါ့စြာ ေျပာဆိုေရရြတ္လိုက္မိရသည္။
“….မေၾကာက္ပါနဲ႔… ေမာင္ေမာင္ရာ….. မင္းကို ငါဘာမွမလုပ္ပါဘူး….. စိတ္ခ်ေနစမ္းပါ…”
“….အင္း…..ေတာ္ပါေသးရဲ့ဗ်ာ….။ နို႔မို႔ဆို…. ခင္မ်ားရဲ့ ပြဲသိမ္း လက္သီးခ်က္မိေလာက္ၿပီ မွတ္တာ…..”
“…..မိန္းမနဲ႔ေယာက်ာ္းဆိုတာ ထိမိရင္ မီးပြင့္တယ္ဆိုတာ ဓမၼတာပါဘဲကြာ…။ သူလည္း ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးဝင္သြားၿပီးဆိုေတာ့…။ အင္း…. ငါကေတာ့ ျပႆနာမရွာပါဘူးကြာ…။ ဒါေပမဲ့… မင္း… သန္းလြင္ကိုေတာ့ ဂ႐ုစိုက္ကြာ….။ ေတာ္ၾကာ မယားထိ ဓားၾကည့္ဆိုတာ ျဖစ္ေနဦးမယ္….”
“…..ဟုတ္ကဲ့… ပါ…. ကိုထြန္းလြင္… ရာ…..”။…ၿပီးပါၿပီ