လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် အပျိုစစ်စစ်လေး

ကိုဝေလင်း…ဗျာ….ကိုရဲလင်း…..အော်……ပြောပါနှင်းဝေရဲ့“ဟိုလေ…နှင်းကိုလာနနိုးနော်”“အင်းပါ နှင်းဝေရယ်”“သေသေချာချာလာနိုးနော်….အင်း…ကားကစထွက်မှာ သုံးနာရီဆိုတော့ နှစ်နာရီလောက်လာနိုးသိလား”“အင်းပါ….နှစ်နာရီ….နှစ်နာရီ…..မဖြစ်သေးပါဘူး…ကိုရဲလင်းရယ်….နှစ်နာရီလာနိုးတော့ နှင်း ပြင်မှာဆင်မှာနဲ့ဆိုတော့ သုံးနာရီမမှီဘဲနေအုန်းမယ်….ဒီတော့..”” ““ဒီတော့ ဘာဖြစ်လဲ နှင်းဝေပြောလေ….”” “မထူးပါဘူး ကိုရဲလင်းရယ်….နှင်းဆီ တစ်နာရီလာနိုး…နောက်ပြီး နှင်းက အိမ်အောက်ထပ်မှာတစ်ယောက်ထည်းအိပ်မှာ…….ကိုရဲလင်းလာနိုးရင် အလွယ်တကူဖြစ်အောင်….ဒီတော့ ကိုရဲလင်းတစ်နာရီ နှင်းဆီကိုလာနိုသိလား” “သိပါပြီ မဖုရားလေးရယ်…” “ကိုရဲလင်းနော် ကိုရဲလင်း…..နှင်းကို သိပ်မစနဲ့….ဒါပဲနော် လာမနိုးရင်တော့ ကိုရဲလင်းတာဝန်ပဲ” “အင်းပါနှင်းရယ် …..လာနိုးပါ့မယ်”” ရဲလင်းတစ်ယောက် စိတ်ပျက်မိနေသည်။

နှင်းဝေဆိုတာက ကိုရဲလင်းနှင့်လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တစ်ဦးဖြစ်သည်။ ရုံးတစ်ရုံးထဲတွင် အလုပ်အတူတူ လုပ်ကြသူများဖြစ်သည်။ ကိုရဲလင်းနှင့် နှင်းဝေတို့နှစ်ယောက်စလုံးမှာ လူပျို၊ အပျိုများဖြစ်ကြသည်။ ကိုရဲလင်းက နယ်သို့ခဏခဏထွက်ရသည်။ သို့အတွက် ကိုရဲလင်းမှာ အတွေ့အကြုံတွေ စုံသင့်သလောက်စုံသည်။ နောက်ပြီး ကိုရဲလင်းပေါင်းသင်းသောလူများမှာ စီးပွားရေးဘက်တွင် အထိုက်အလျောက်ကောင်းသောသူများဖြစ်ကြသည်။ ဒီအတွက်ကိုရဲလင်းမှာ တစ်ခြားလူများထက်စာလျှင် ပို၍အတွေ့အကြုံရှိသည်။ ရုံးမှာရှိသော လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များထဲတွင်မှ နှင်းဝေက ကိုရဲလင်းကို ဦးစားအပေးဆုံးဖြစ်သည်။ ရုံးသို့ထမင်းချိုင့်ထည့်လာပြီး ကိုရဲလင်းနှင့်အတူတူစားသည်။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်လျှင် ကိုရဲလင်းနောက်က အမြဲတမ်းကပ်ပါလာသည်။ ဘာပဲလုပ်လုပ် ဘယ်ကိုသွားသွား နှင်း‌ဝေက ကိုရဲလင်းကို ခေါ်လေ့ရှိသည်။ ကြာတော့ ကိုရဲလင်းစိတ်ပျက်လာမိသည်။ ကိုရဲလင်း စိတ်ပျက်သည်မှာ အခြားမဟုတ်။

ကိုရဲလင်းက နယ်မှနေ၍ အလုပ်လာလုပ်သူဖြစ်သည်။ နယ်တွင် ကိုရဲလင်း၏ချစ်သူရှိသည်။ ဒီအတွက် ကိုရဲလင်းက နှင်းဝေနှင့်မငြိရအောင် ရှောင်နေခြင်းလည်းဖြစ်သည်။ နှင်းဝေကတော့ ဘယ်လိုရှောင်ရှောင် ကိုရဲလင်းကို အမိအရတွယ်ဖက်ထားသည်။ ဒီအတွက် ကိုရဲလင်းမှာ နှင်းဝေကို စိတ်ပျက်မိခြင်းဖြစ်သည်။ နယ်မှာရှိသော ချစ်သူသာမရှိလျှင်တော့ ကိုရဲလင်းမှာနှင်းဝေကို ချစ်ပစ်လိုက်မှာမလွဲဧကန်ပင်ဖြစ်သည်။ နယ်ကချစ်သူကို သနားသဖြင့် နှင်းဝေနှင့်သိပ်မပတ်သက်အောင် နေနေရခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် နှင်း‌‌‌‌ဝေကတော့ ကိုရဲလင်းမှ ကိုရဲလင်းဖြစ်နေလေသည်။ ခုလည်းကြည့်ပါလေ။ မနက်ဆိုလျှင် ကိုရဲလင်းတို့တစ်ရုံးလုံး ဘုရားဖူးသွားရန် စီစဉ်ထားပြီးဖြစ်သည်။ ဒီတော့ မနက်သုံးနာရီကားထွက်မည်ဖြစ်ရာ နှင်း‌ဝေက ကိုရဲလင်းကို လာနှိုးဖို့ပြောခြင်းဖြစ်သည်။ ပြောပုံက ကြည့်ပါအုန်း အိမ်အောက်ထပ်မှာ တစ်ယောက်တည်းအိပ်မှာ ကိုရဲလင်းလာနှိုးရင် အဆင်သင့်ဖြစ်အောင်လို့ဟူ၍ဖြစ်ရာ ကိုရဲလင်းမှာ ရှောင်၍မလွတ်တော့မှန်းသိလိုက်သည်။

နှင်း‌ဝေကိုလည်းကြည့်ပါဦး။ မပူမပင် မကြောင့်မကျနေခဲ့ရသော သူမ၏အလှသည် ဖြူဝင်းသန့်စင်သော အသားအရေများဖြင့် ပံ့ပိုးထားသည်။ ဝိုင်းဝန်း၍ နက်မှောင်နေသော နှင်းဝေ၏မျက်လုံးအစုံက ထာဝစဉ်ရီဝေရွှန်းလဲ့နေပြီး နှာတံကျကျ၊ နှုတ်ခမ်းအလှများနှင့် ပေါင်းစပ်လိုက်ပါက ဆန့်ကျင်ဖက် ယောက်ျားများအတွက် အားကျငေးမောဖွယ်ပင်ဖြစ်နေရသည်။ နှင်းဝေ၏ ရင်သားမွတ်မွတ်ညက်ညက်လေးများက စူမို့မို့နှင့် တင်းတင်းလုံးလုံးလေးတည်ရှိပြီး ခါးမှာလည်း အဆီကင်းစွာကျစ်လစ်သေးသိမ်နေသည်။ သွယ်နွဲ့သော၊ သေးသိမ်သော ခါးအောက်ပိုင်းမှ ကားစွင့်၍ဆင်းလာသော တင်သားကြီးများက တင်းအိနေပြီး ခိုင်မာသန့်စင်သော ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကြီးနှစ်လုံးက ကျန်းမာရေးကောင်းခြင်းလက္ခဏာကို ထင်ထင်ရှားရှားပြသနေလေသည်။ အတွေ့အကြုံများအရ နှင်းဝေ၏အလှအပတွေက မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကမျှ ရယူပိုင်ဆိုင်ခြင်းမရှိသေးကြောင်း ကိုရဲလင်းသိနေပေသည်။

နယ်မှချစ်သူမျက်နှာကြောင့် ကိုရဲလင်းမှာ နှင်းဝေ၏ရေလာမြောင်းပေးပြုလုပ်သမျှကို အမြဲတမ်း အံတုရှောင်ဖယ်ခဲ့သည်ချည်းဖြစ်သည်။ ကိုရဲလင်းအဖို့ နှင်းဝေသည် မစားကောင်းသောသစ်သီးတစ်လုံးသာ ဖြစ်နေလေသည်။ သို့သော် ကိုရဲလင်း အိပ်ယာကနိုးတော့ ညဆယ့်နှစ်နာရီရှိပြီဖြစ်သည်။ ညဦးကတည်းက ခရီးသွားရန်ပြင်ဆင်ပြီးဖြစ်သဖြင့် မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ပြီး ခရီးဆောင်အိတ်ကိုယူလျက် အိမ်မှထွက်ခဲ့သည်။ နှင်းဝေကိုနှိုးပြီး စုရပ်သို့သွားရမှာဖြစ်သဖြင့် နှင်း‌‌ဝေ၏နေအိမ်သို့ထွက်လာခဲ့သည်။ နှင်းဝေတို့အိမ်ခြံတံခါးမှာ သစ်သားတံခါးဖြစ်ပြီး အပေါ်မှချိတ်ဖြင့် ချိတ်တွဲပိတ်ထားသည်ဖြစ်ရာ အကြောင်းသိနေသော ကိုရဲလင်းက အသာဖွင့်ပြီး အိမ်ခြံထဲဝင်လာလိုက်သည်။ အိမ်တံခါးဝသို့ရောက်သော် တံခါးရှေ့တွင်ခဏရပ်လျက် အခြေအနေစောင့်ကြည့်လိုက်သည်။ နှင်း‌ဝေတို့အိမ်က နှစ်ထပ်အိမ်ကြီးဖြစ်သည်။ တိုက်ခံသဘောမျိုး တည်ဆောက်ထားသည်ဖြစ်ရာ အောက်ထပ်အမြင့်မှာ လက်ခုပ်တစ်ဖောင်ခန့်မြင့်သည်။

ဒီအတွက် အောက်ထပ်ကလှုပ်ရှားမှုတွေကို အပေါ်ထပ်မှလုံးဝကြားရခြင်းမရှိသလို၊ အပေါ်ထပ်မှလှုပ်ရှားမှုများကို အောက်ထပ်က လုံးဝမကြားရပေ။ နှင်းဝေတွင် အမေတစ်ဦးတည်းသာရှိပြီး အဖေဖြစ်သူမှာ နှင်းဝေ ဆယ်နှစ်သမီးအရွယ်မှာ ဆုံးပါးသွားသည်။ နှင်းဝေအမေမှာ ဈေးထဲတွင်အထည်ဆိုင်ဖွင့်လှစ်ရောင်းချသဖြင့် အိန္ဒြေမပျက် စားနိုင်သောက်နိုင်သည့် အနေအထားတွင်ရှိလေသည်။ ထိုအချိန်ကတည်းက နှင်းဝေကိုဘော်ဒါပို့ကာ စာသင်ကြားစေခဲ့သည်မှာ နှင်းဝေတက္ကသိုလ်တက်ပြီးသည် အထိဖြစ်သည်။ ထို့အတွက် နှင်းဝေမှာလွတ်လပ်ပွင့်လင်းလျှက် ရဲတင်းသွက်လက်သည်။ အလုပ်ဝင်ခဲ့သော နှင်းဝေအနေဖြင့် အိမ်မှာနေသည့်အခါ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်သောကြောင့် အမေဖြစ်သူကို အပေါ်ထပ်တွင်နေစေပြီး သူမကတော့ အိမ်အောက်ထပ်တွင်နေခဲ့လေသည်။ နှင်းဝေအမေကလည်း ဤသို့နေရသည်ကို ကြိုက်သူဖြစ်သည်။

မူလကတည်းကပင် နှင်းဝေအမေမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလိုသဖြင့် နှင်းဝေကို ဘော်ဒါဆောင်အမြဲပို့ထားခြင်းဖြစ်သည်။ နှင်းဝေအား ဘော်ဒါဆောင်ပို့ထားသောအချိန်တွင်မတော့ နှင်းဝေအမေသည် ဈေးထဲမှ ရွှေဆိုင်ပိုင်ရှင်အိမ်ထောင်သည်နှင့်၎င်း၊ တစ်လမ်းကျော်မှာ အိမ်ထောင်သည်နှင့်၎င်း ဇာတ်လမ်းများဖန်တီးလေသည်။ နှင်းဝေပြန်ရောက်တော့ နှင်းဝေအမေမှာ နှင်းဝေရိပ်မိသွားမည်စိုးသဖြင့် ခဏငြိမ်သက်လိုက်သော်လည်း၊ အခါအခွင့်သင့်ပါက အိမ်တွင်တွေ့ဆုံတတ်လေသည်။ နှင်းဝေကလည်း ခပ်ပါးပါးလေးဖြစ်သဖြင့် သူမအမေ ဘယ်သို့အချိုးချိုးနေသည်ကို ရိပ်မိသည်။ အမေဖြစ်သူနှင့် အိမ်ထောင်သည် ယောက်ျားနှစ်ယောက်တို့၏ ဆုံတွေ့မှုကိုလည်း သိလာရသည်။ ခေတ်မှီပွင့်လင်းသော မိန်းကလေးဖြစ်သဖြင့် သူမအမေကိစ္စကိုအသာလေးထားခဲ့သည်။ နှင်းဝေမှာ ခေတ်မှီပွင့်လင်းသော်လည်း ရည်းစားမထားခဲ့ဘဲ ယောက်ျားလေးသူငယ်ချင်းသာ ထားခဲ့သည်ဖြစ်၍ သူမကိုသူမထိန်းထားခဲ့၏။

ကိုရဲလင်းကို ရုံးမှာအတူတူ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်အဖြစ် မြင်လာရင်းက ကိုရဲလင်းကို ချစ်ခင်တွယ်တာစိတ်များပေါ်လာမိသည်။ ထို့ပြင် သူငယ်ချင်းလိုဘဲ ဆက်ဆံဆောင်ရွက်ခဲ့သော်လည်း သူငယ်ချင်းထက်ပိုသည်။ စိတ်ချသည်။ ယုံကြည်သည်။ ထို့အတွက် ကိုရဲလင်းကို အိမ်လာနှိုးရန် ပြောထားခြင်းဖြစ်သည်။ “နှင်းဝေ…..နှင်းဝေ….”” “နှင်းဝေ…..နှင်းဝေ” ကိုရဲလင်းက အသံခပ်အုပ်အုပ်ဖြင့် တံခါးဝဆီသို့ ကပ်ပြီးခေါ်လိုက်သည်။ အတွင်းမှလှုပ်ရှားသံမကြားရသဖြင့် ထပ်ပြီးခေါ်လိုက်ပြန်လေသည်။ ““နှင်းဝေ…..နှင်းဝေ….”” ““နှင်းဝေ…..နှင်းဝေ”” ““ဟင် ရှင်….ကိုရဲလင်းလား…..လာပြီ…..လာပြီ…”” နှင်းဝေကြားလိုက်ပြီဖြစ်ကြောင်း ထူးသံကိုကြည့်၍ ကိုရဲလင်းမှတ်ချက်ချလိုက်သည်။ အိမ်အောက်ထပ်မီးချောင်း ဖျတ်ကနဲလင်းသွားပြီး အောက်ထပ်တစ်ခုလုံး လင်းလင်းချင်းချင်းရှိသွားလေသည်။ ကိုရဲလင်းမှ အိမ်ထဲလှမ်းကြည့်လိုက်ရာတွင် နှင်းဝေတစ်ယောက် အိပ်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီး ထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ထိုသို့ထွက်လာရာတွင် အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်ထွက်ပြီး အိပ်ခန်းရှေ့သို့အရောက်တွင် ထဘီကိုဖြန့်ဝတ်လိုက်သည်။ ကိုရဲလင်းအတွက် တံခါးဖွင့်ပေးရန်အလျင်စလိုနိုင်စွာဖြင့် ထွက်လာပြီးထမီကျွတ်ခါနီးဖြစ်သဖြင့် အိပ်ခန်းရှေ့အရောက်မှ ဝတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်ရာ သူမ၏ရင်စိအင်္ကျီအောက်မှ ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးမှာ စောက်ဖုတ်အပေါ်ဆီးစပ်အထိ ပေါ်သွားသည်မှာ အထဲမှစောက်မွေးထူထူနက်နက်များကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ ထို့ပြင် အိပ်ယာမှကမန်းကတန်းထလာရသောကြောင့် နှင်းဝေ၏ရင်စေ့ဘလောက်အင်္ကျီလေးမှာ အပေါ်မှ နှိပ်ကြယ်သီးနှစ်လုံးက ပြုတ်ထွက်နေလေရာ နှင်းဝေ၏ရင်သားအပေါ်ပိုင်းမှာ ဝင်းလက်စွာဖြင့် ပေါ်ထွက်နေလေသည်။ ကိုရဲလင်းမှာ နှင်းဝေ၏ ကပိုကရိုဟန်ပန်လေးနှင့် ရင်သားဝင်းဝင်းနှင့်ဗိုက်သားဝင်းဝင်းများကို မြင်တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ရင်ထဲ၌ကာမဆန္ဒတွေ ထကြွလာရလေသည်။ “ကိုရဲလင်းကလဲ စောလိုက်တာ” မစောပါဘူး နှင်းဝေရဲ့´´` “ဘာကိုမစောရမှာလဲ……ခုမှ ဆယ့်နှစ်နာရီခွဲဘဲရှိသေးတာ….နှင်းဝေတောင် အိပ်ပျော်တာမကြာသေးဘူး…..´´ “အဲ့ဒါဆို ကိုရဲလင်းပြန်တော့မယ်…..နှင်းဝေဖာသာ နှင်းဝေလာတော့……။

အဲ့သလိုတော့မလုပ်ပါနဲ့ ကိုရဲလင်းရယ်……လာပါ….ဝင်ပါ….ဝင်ပါ…´´ နှင်းဝေကတံခါးသို့ အပြေးအလွားလာ၍ သော့ဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး ကိုရဲလင်းကိုဝင်စေသည်။ ပြီးနောက် နှင်းဝေက အနောက်မှလိုက်ဝင်လေသည်။ နှင်းဝေ၏အိပ်ခန်းနှင့်တံခါးဝကြား ခေါင်းရင်းဘက်တွင် ဆက်တီခုံများထားရှိလေသည်။ ကိုရဲလင်းက ဆက်တီထိုင်ခုံများတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ နှင်းဝေက ဆက်တီထိုင်ခုံပေါ်တွင် မထိုင်သေးဘဲ မတ်တပ်ရပ်နေလေသည်။ “ကဲ….စောသေးရင် ခဏလောက်ထိုင်ပါဦးလားဟင်….နှင်းဝေ….´´ “အင်း……ရပါတယ် ကိုရဲလင်း….ရပါတယ်´´ ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ကိုရဲလင်းနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆက်တီပေါ်တွင် နှင်းဝေကဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ကိုရဲလင်းမှာ နှင်းဝေဆီကို အကြည့်ရောက်ပြီး နှင်းဝေတစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကျုံးကြည့်လိုက်သည်။ မည်သည့်စကားကိုမှ မပြောမဆိုဖြစ်ဘဲနှင့်ရှိနေကြသည်။ နှင်းဝေသည် ညအိပ်ဝတ်သဖြင့် ထမီတစ်ပတ်နွမ်းလေးနှင့်ဖြစ်သည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် လုံချည်လေး၏ပါးလွာမှုကြောင့် နှင်းဝေ၏ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးကြီးများနှင့် ကားအယ်သော တင်ပါးသားကြီးများမှာ

တင်းပြောင်အိစက်နေသည်ကို မီးရောင်အောက်တွင် အတိုင်းသားမြင်နေရသည်။ ရင်စေ့ဘလောက်လက်ပြတ်လေးကို ဝတ်ထားသည်မှာလည်း အောက်တွင် အခုအခံမပါရှိသဖြင့် နှင်းဝေ၏ လုံးဝန်းသောရင်သားနှစ်မွှမှာ သိသိသာသာလေးရှိနေပြီး နို့သီးခေါင်းလေးမှာလည်း အင်္ကျီအပေါ်မှာ အရာလေးပေးလျှက် သိသာထင်ရှားလှပေသည်။ ပြုတ်ထွက်နေသော နှိပ်ကြယ်သီးများကို ပြန်မတပ်ထားသဖြင့် နို့အုံဝင်းဝင်းလေးများက ပေါ်ထွက်နေသည်။ ဆံပင်ကို နောက်တွင် တစ်ပတ်လျှိုလေးထုံးထားပြီး မျက်နှာပြင်ပေါ် တွင် ပါးကွက်ကြားလေးမှာ တစ်ဝက်တစ်ပျက်သာ ပါးပါးလေးရှိတော့သည်။ အိပ်ယာကနိုးစလည်းဖြစ်၊ အဝတ်အစား ကပိုကရိုနှင့်လည်းဖြစ်သော်လည်း လှမြဲလှနေသော နှင်းဝေကို စူးစိုက်ပြီးတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေသော ကိုရဲလင်းကြောင့် နှင်းဝေမျက်နှာလေး ရှက်စနိုးဖြစ်သွားသည်။ “ကိုရဲလင်း….ဘာကိုကြည့်နေတာလဲ …နှင်းဝေရှက်တယ် ဘာပြောမလို့လဲ။

“ဟို….ဟို….ရေတစ်ခွက်လောက် “ “ဒါများကိုမျိုးဝေရယ်…..နှင်းဝေခပ်ပေးပါ့မယ်…..´´ “အင်း….အင်း….´´ နှင်းဝေမှာ သူမအား ကိုရဲလင်းက တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေသဖြင့်လည်းကောင်း၊ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ညဖက်ဖြစ်သောကြောင့် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လျှက်ရှိသဖြင့် လည်းကောင်း၊ ယောက်ျားလေးတစ်ဦး၏ရှေ့တွင် အတန်ကြာထိုင်နေသဖြင့်လည်းကောင်း သူမ၏စိတ်ထဲတွင် အမျိုးအမည်မသိသော ခံစားမှုလေးတစ်ခုက ရင်ထဲသို့ဝင်ရောက်လာသည်။ အမှတ်တမဲ့ဖြင့် ကိုမျိုးဝေ၏ထိုင်နေသော ပေါင်ကြားကို မျက်စိဝေ့၀ဲကြည့်မိရာ အချောင်းကြီးတစ်ချောင်းက မတ်ထောင်ပြီး ပုဆိုးဖောင်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒီအတွက် ကိုမျိုးဝေတစ်ယောက် သူမကိုမြင်တွေ့ပြီး ကာမဆန္ဒတွေ ထကြွနေသည်ကို သိရှိတွေ့မြင်ရသဖြင့် စောစောက ရင်ထဲကဖြစ်ပေါ်လာသော အမျိုးအမည်မသိသော ခံစားမှုများက နှင်းဝေ၏ငုပ်လျှိုးနေသော ကာမစိတ်များကို ထကြွလာစေတော့သည်။

ဒီအတွက် ရေလာမြောင်းပေးအနေဖြင့် ကိုရဲလင်းကိုပြောလိုက်သော်လည်း ကိုရဲလင်းက ရေတစ်ခွက်တောင်း လိုက်သဖြင့် ကိုရဲလင်းအကြည့်အောက်တွင် ထိုင်ရင်း ကာမစိတ်များထကြွလာမှုမှ သက်သာအောင် ဆက်တီထိုင်ခုံမှထကာ ရေအိုးစင်ရှိရာသို့ လျှောက်လာလေသည်။ ရေခပ်ရန်အတွက် ကျောခိုင်းလျှောက်သွားသော နှင်းဝေ၏ တင်သားကြီးများမှာ လှုပ်ရမ်းတုန်ခါလျက်ရှိရာ ကိုရဲလင်းမှာ သူမ၏နောက်ပိုင်းအလှကို အာသာငမ်းငမ်းဖြင့်ကြည့်ရင်း နှင်း‌‌ဝေကိုလိုးချင်စိတ်များပို၍ ထကြွလာလေတော့သည်။ နှင်းဝေကလည်း ကိုရဲလင်းတစ်ယောက် ကာမစိတ်များထကြွပြီး သူမကိုကြည့်နေမည်မှန်းသိသိကြီးနှင့် ရေအိုးစင်ဘက်သို့ လျှောက်လာချိန်တွင် သူမ၏တင်သားကြီးများကို ပို၍ခါရမ်းကာလျှောက်ပြလိုက်သည်။ ဘုရားဖူးမလိုက်ဖြစ်ချင်လည်း ရှိပါစေတော့။ ကိုမျိုးဝေတစ်ယောက် သူမကိုချစ်ရန်အတွက် အလွန်အရေးကြီးသော အချိန်သာဖြစ်သည်ဟူ၍ တွေးမိပြီး မူယာမာယာသုံးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

သောက်ရေအိုးစင်မှ ရေတစ်ခွက်ခပ်ပြီးပြန်ထွက်လာသော နှင်းဝေမှာ ကိုရဲလင်းဆီသို့ကြည့်လိုက်ရာတွင် ကိုရဲလင်း၏အကြည့်များက သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြား စောက်ဖုတ်လေးနေရာကို စူးစိုက်ကြည့်နေသဖြင့် ရင်ထဲမှထိတ်ကနဲဖြင့် နွေးထွေးသွားပြီး ကာမဆန္ဒများပို၍ ထကြွလာရတော့သည်။ “ရော့…ကိုရဲလင်း….သောက်´´ ကိုရဲလင်းထိုင်နေရာသို့ ရောက်သည်နှင့် နှင်းဝေက ရေခွက်ကိုလှမ်းပြီး ကိုရဲလင်းကို ပေးလိုက်သည်။ ကိုရဲလင်း၏ မျက်နှာကိုလည်း ရီတီတီ၊ ရီလဲ့လဲ့လေးကြည့်ကာ နေလိုက်သည်။ ကိုရဲလင်းက ရေခွက်လှမ်းယူလိုက်ရာ နှင်းဝေ၏လက်များနှင့် ထိတွေ့မိလိုက်သဖြင့် နှစ်ဦးစလုံး၏ရင်ထဲ မရိုးမရွလေးများဖြစ်သွားရလေတော့သည်။ ကိုရဲလင်းက ရေခွက်လှမ်းယူပြီး သောက်လိုက်ကာ ဖန်ခွက်ကိုစားပွဲပေါ်သို့တင်လိုက်သည်။ ယခုတိုင် ရပ်နေဆဲဖြစ်သော နှင်းဝေကိုရီဝေဝေမျက်နှာဖြင့် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ “အို…ကိုရဲလင်း…အင့်….အွန့်….အွန့်…..´´ နှင်းဝေ၏ မျက်နှာအနေအထားမှာ ကာမဆန္ဒတွေတက်ကြွနေပြီး ကိုရဲလင်းအား ကာမဆန္ဒတွေဖြည့်ပေးရန် တောင်းပန်သော အရိပ်အယောင်လေးတွေကို တွေ့မြင်နေရသော ကိုရဲလင်းမှာဗြုန်းကနဲထပြီး နှင်းဝေကိုလှမ်းဖက်လိုက်သည်။ နှင်းဝေမှာ ကိုရဲလင်းအားမြူဆွယ်မိသော်လည်း ယခုကဲ့သို့ဗြုံးစားကြီးဖြစ်သွားသဖြင့် လန့်ပြီးရေရွတ်လိုက်သည်။ ကိုရဲလင်းမှာ ထိန်းချုပ်ထားခဲ့သမျှအားလုံးကို လွတ်ချလိုက်သလိုဖြင့် နှင်းဝေ၏ကိုယ်လုံးကိုလှမ်းဖက်ပြီး နှင်းဝေ၏ပါးပြင်များကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းလိုက်သည်။ မျက်နှာချင်း ဆိုင်ဖက်လိုက်သည်ဖြစ်သဖြင့် နှင်းဝေ၏နို့အုံထွားထွားများက ကိုရဲလင်း၏ရင်ဘတ်ကို ထိုးထိဖိကပ်သွားသလို ကိုရဲလင်း၏ လီးတန်ချောင်းမာမာကြီးကလည်း နှင်းဝေ၏ စောက်ဖုတ်ကိုထိုးမိလေသည်။ နှင်းဝေမှာ တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းထသွားကာ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်လျက် မောလာသလိုကြီး ဖြစ်လာသောကြောင့် ကိုရဲလင်း၏ကျောပြင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပြန်လည်သိုင်းဖက်လိုက်ရလေသည်။

ကိုရဲလင်းက နှင်းဝေ၏ပါးပြင်များကို နမ်းလိုက်ပြီး သူ၏နွုတ်ခမ်းများဖြင့် နှင်းဝေ၏ နွုတ်ခမ်းနုနုလေးနှစ်လွာကို ငုံကာစုပ်ယူလိုက်သည်။ သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် နှင်းဝေ၏ ကျောပြင်လေးကို သိုင်းဖက်ပြီး ကျောပြင်လေးတစ်လျှောက် စုန်ကာဆန်ကာရွေ့လျားလျှက် ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်သည်။ နှင်းဝေမှာ အသက်ရှူသံများပြင်းလာပြီးလျှင် ကိုရဲလင်း၏ ကျောပြင်ကို သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တိုး၍ဖက်ထားလိုက်သည်။ “နှင်းဝေ´´ “ဟင်…..ကိုရဲလင်း´´ “နှင်းကို ချစ်တယ်ကွယ်´´ “နှင်းလည်း ကိုလင်းကို ချစ်တယ်´´ “ဒါဆို…..´´ “ဘာလဲဟင် ကိုလင်း´´ “ဟို….ဟို….အရမ်းချစ်တော့မယ်နော်´´ “ချစ်ပါ ကိုလင်းရယ်….ချစ်ပါ….ကိုလင်းချစ်မှာကို နှင်းက အမြဲစောင့်မျှော်နေရတာပါ´´ “ဒါဆို အခန်းထဲသွားမယ်နော်´´ “သွားလေ ကိုလင်း´´ ကိုရဲလင်းးမှာ တောကသူ၏ချစ်သူကိုလည်း သတိမရတော့။ နှင်းဝေကို ချစ်ခွင့်ကြုံချိန်ဖြစ်သဖြင့် ချစ်လိုက်ရန်သာ စိတ်ထဲတွင်ရှိနေလေတော့သည်။

သို့နှင့် နှင်းဝေအား နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နေရာမှခွာပြီး စကားပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ နှင်းဝေထံမှ တုန့်ပြန်လက်ခံသံပေါ်လာသောကြောင့် နှင်းဝေ၏ခါးကိုဖက်လျှက် နှင်းဝေ၏အိပ်ခန်းဆီသို့ လျှောက်လာလိုက်သည်။ နှင်းဝေမှာလည်း ကိုရဲလင်း၏အချစ်ကိုခံရန်အတွက် ကိုရဲလင်းကိုဖက်တွယ်ပြီး လိုက်လာလေတော့သည်။ နှင်းဝေ၏ အိပ်ခန်းထဲတွင်မတော့ မီးချောင်းကထွန်းထားသဖြင့် လင်းချင်းနေသည်။ အခန်းနံရံတစ်ဖက်တွင် နှင်းဝေအိပ်သောကုတင်ရှိ ပြီး ဆန့်ကျင်ဖက်တွင် မှန်တင်ခုံရှိနေလေသည်။ ကုတင်နှင့်မှန်တင်ခုံကြားတွင် စာရေးစားပွဲတစ်လုံးရှိလေသည်။ အိပ်ခန်းထဲရောက်၍ ကုတင်ဆီသို့မရောက်ခင်မှာ ကိုရဲလင်းက နှင်းဝေကိုသိမ်းကြုံး ဖက်၍ သူ၏ရင်ခွင်အတွင်းသို့ ဆွဲသွင်းဖက်လိုက်သည်။ နှင်းဝေကလည်း ကိုရဲလင်း၏ရင်ခွင်အတွင်းသို့ အလိုက်သင့်လေး ဝင်ရောက်လိုက်ရာက ခေါင်းကိုမော့ပေးလိုက်သည်။ ကိုရဲလင်းကလည်း နှင်းဝေ၏ ခေါင်းမော့ပေးသည်နှင့် နှင်းဝေ၏နှုတ်ခမ်းနုနုလေး နှစ်လွာကိုငုံလျက် သူ၏နှုတ်ခမ်းဖြင့်စုပ်ယူလိုက်သည်။ ပြီးနောက် နှင်းဝေ၏နွုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို သူ၏လျှာဖျားလေးဖြင့် ရွရွလေးပွတ်သပ်ပေးလိုက်လေသည်။ ကိုရဲလင်းက နှင်းဝေ၏ကျောပြင်ကိုဖက်ပြီး စုန်ဆန်ထက်အောက်ပွတ်ပေးလိုက်ရာ နှင်းဝေကလည်း ကိုရဲလင်း၏ကျောပြင်ကို သူမ၏လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ပြန်လည်သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ ကိုရဲလင်းက နှင်းဝေ၏ အောက်နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးကလေးကိုစုပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို လျှာဖြင့်ပွတ်သပ်ပေးနေသလို နှင်းဝေကလည်း ကိုရဲလင်း၏ အပေါ်နှုတ်ခမ်းကို ပြန်လည်စုပ်နမ်းကာ သူမ၏လျှာဖြင့် ကိုရဲလင်း၏နှုတ်ခမ်းကို ပွတ်သပ်ပေးလေတော့သည်။ ထိုမှတဖန် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာချင်း ထိတွေ့စုပ်နမ်းလျှက် တစ်ဦး၏လျှာဖြင့် တစ်ဦး၏လျှာကို ထိတွေ့လိမ်ပတ်ထိုးမွေလိုက်သည်။ ကိုရဲလင်းနှင့် နှင်းဝေတို့နှစ်ဦးစလုံး တင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်ထားသဖြင့် နှင်းဝေ၏နို့အုံထွားထွားများက ကိုရဲလင်း၏ရင်အုံသို့ လာရောက်ဖိကပ်နေရာ နွေးနွေးထွေးထွေးအိအိလေးဖြစ်နေသည်ကို ခံစားနေရလေသည်။ ကိုရဲလင်း၏မာတောင်နေသော လီးတန်ကြီးကလည်း နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်အုံပေါ်ကို နွေးနွေးမာမာကြီးဖြင့် ထောက်ထားသဖြင့်လည်း နှင်းဝေမှာ စောက်ဖုတ်ထဲ စစ်ကနဲစစ်ကနဲဖြစ်အောင် ခံစားရလေတော့သည်။ နှစ်ယောက်စလုံးမျက်စိမှိတ်ထားပြီး ကာမဆိပ်တက်လာမှုကို ခံစားနေရသဖြင့် အသက်ရှူသံများ ပြင်းထန်လာကြပြီဖြစ်လေသည်။ ကိုရဲလင်းက နှင်းဝေ၏ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်ပေးသောလက်ကို အောက်သို့ရွှေ့ပြီး နှင်းဝေ၏တင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပေးနေလေသည်။ နှင်းဝေမှာ ကိုရဲလင်း၏လီးတန်ကြီးကို တိုးထိမိနေသော သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးကိုကော့၍ လီးကြီးနှင့်အတင်းဖိကပ်ကာပေးလိုက်သည်။ နှင်းဝေ၏ စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းတွင်ကား စောက်ရည်များစိုစွတ်လာပြီး ရင်ထဲတွင်မတော့ ကာမဆန္ဒတွေတစ်ရိပ်ရိပ်နှင့် တားမနိုင်ဆီးမရ ဖြစ်လာရပြီဖြစ်သည်။

“နှင်း “ရှင် ကိုလင်း´´ “ကို ချစ်တော့မယ်နော်´´ “အင်းပါ……ချစ်ပါ ကိုလင်း….ချစ်ပါ´´ ကိုရဲလင်းက နှင်းဝေကိုစုပ်နမ်းနေသော နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ပြီး နှင်းဝေအားချစ်မည်ဟူ၍ ပြောလိုက်ရာ နှင်းဝေကလည်း ချစ်စေလိုလာပြီဖြစ်၍ ခွင့်ပြုပေးလိုက်သည်။ သို့နှင့် ကိုလင်းကဖက်တွယ်ထားခြင်းမှ နောက်သို့ဆုတ်ခွာလိုက်ပြီး နှင်းဝေ၏ကိုယ်လုံးကို ဆွဲကိုင်လျှက် ကုတင်ပေါ်သို့ ထိုင်စေလိုက်သည်။ ပြီးနောက် နှင်းဝေ၏ တစ်ထပ်တည်းဝတ်ထားသော ရင်စေ့လက်ပြတ် ဘလောက်အင်္ကျီရင်ဘတ်ရှိ နှိပ်စေ့လေးများကို တစ်လုံးစီဖြုတ်လိုက်သည်။ နှင်းဝေ၏နို့နှစ်လုံးမှာ မို့ဝန်းလျှက် နုထွတ်တင်းရင်းနေသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်နှင့် ကိုရဲလင်းက ဘလောက်အင်္ကျီလေးကို လက်မှလျှို၍ ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် နှင်းဝေကိုဖက်လျှက် ကုတင်ပေါ်လှဲလိုက်ပြီး နှင်းဝေ၏နို့အုံကို မျက်နှာအပ်လျှက် ဆွဲ၍စို့လိုက်သည်။ တစ်လုံးစို့ပြီး နောက်တစ်လုံးကို ထပ်စို့လိုက်သည်။

ကိုရဲလင်းက လက်တစ်ဖက်ကိုလည်း နှင်းဝေ၏ပေါင်ကြားထဲသို့ ထိုးသွင်းကာ နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်မို့မို့ကြီးကို လက်ဖဝါးဖြင့်ဆုပ်၍ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ နှင်းဝေမှာ ကာမဆန္ဒဒီကရီတွေ တက်လာသဖြင့် ကုတင်အောင်ချထားသော ပေါင်နှစ်လုံးကိုဟပေးလိုက်ရာ ကိုရဲလင်း၏လက်က သူမ၏ပေါင်ကြားသို့ မိမိရရရောက်သွားပြီး နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်၍ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ကိုရဲလင်းက နှင်းဝေ၏နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့နေရုံမျှမက နို့သီးခေါင်းကလေးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားတွင် ညှပ်၍ဆွဲဆွဲပြီး မတင်ပေးလိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းထိပ်ကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုနှင့်ညှပ်ထားပြီး နို့သီးခေါင်းထိပ်ကို လျှာထိပ်ဖြင့်ဖိဖိပေးပြီး ထိုးပေးလိုက်ရာ ကိုရဲလင်း၏ခေါင်းကို သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲဖက်လိုက်သည်။ နှင်းဝေမှာ သူမ၏နိုု့အုံများကိုစို့နေယက်နေရင်းက တစ်ဖန် သူမ၏စောက်ဖုတ်ကို ထမီပေါ်မှအုပ်ကိုင်ပြီး ရွစိရွစိလုပ်နေသဖြင့် အားမလိုအားမရစိတ်တွေဖြစ်လာကာ ကိုရဲလင်း၏ဆံပင်တွေကြားထဲသို့ သူမ၏လက်တစ်ဖက်ကိုထိုးသွင်းကာ ကိုရဲလင်း၏ဆံပင်များကို ဖွပေးနေမိသည်။ “ဟင်း….ဟင်း….ဟင်း….ကိုရဲလင်းရယ်´´ နှင်းဝေမှာ ပါးစပ်မှမပီမသရွတ်ရင်း မျက်စိကိုစုံမှိတ်လျှက် ကာမအရသာကို ခံစားနေလေတော့သည်။ ကိုရဲလင်းက နှင်းဝေ၏ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းပေါ်သို့ တဲ့တဲ့မတ်မတ်ကျနေသော လက်ခလယ်ထိပ်ကိုကွေးကာ နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်ဝလေးကို ထမီပေါ်မှကလိပေးနေသည်။ လက်ဖဝါးဖြင့်လည်း နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်တွင် ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် ရွေ့လျားကာဖိ၍ဖိ၍ ပွတ်ပေးလိုက်ရာ နှင်းဝေမှာ ကိုယ်လုံးလေးတွန့်လိမ်လျှက်ရှိလေသည်။ ကိုရဲလင်းမှာ နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်ကို ထမီပေါ်မှ ပွတ်သပ်ပေးနေရသည်ကို အားမရသဖြင့် ထမီကိုဖြည်ပြီးဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ “ဟင့်…..ကိုလင်းရယ်….ဒီအတိုင်းချစ်ပါလားကွယ်….ဟင့်…..အင့်……အင့်…..´´ ထမီကိုချွတ်လိုက်သဖြင့် ပြင်ပလေစိမ်းက စောက်ဖုတ်နှင့်ပေါင်အတွင်းသားတွေကို ဟပ်သွားရသောကြောင့် နှင်းဝေမှာ ရုတ်တရက်ရှက်စိတ်ဖြင့် ဒီအတိုင်းချစ်ပါလားဟူ၍ ပြောလိုက်သော်လည်း အားမပါသောလေသံဖြင့်သာ ရေရွတ်မိသလိုဖြစ်သွားသည်။

နှင်းဝေမှာ ကာမဆန္ဒဒီကရီတွေ လှိမ့်တက်နေသောကြောင့် ချစ်ချင်စိတ်တွေများနေသဖြင့် ကိုရဲလင်း လုပ်ချင်ရာလုပ်တော့ဟူ၍ ထားလိုက်ရသည်။ ကိုရဲလင်း ပြုသမျှခံမည်ဟူ၍ စိတ်ထဲမှာဒုံးဒုံးချလိုက်သဖြင့် ကိုရဲလင်းက ထမီကိုအချွတ်တွင် တင်ပါးနှင့်ထမီညှိနေသည်ကိုပင် တင်ပါးကိုကြွပေးလိုက်သည်။ နှင်းဝေမှာ ကုတင်ပေါ်တွင် ကိုယ်တစ်ပိုင်းတင်လျက်ဖြစ်နေသောကြောင့် သူမ၏စောက်ဖုတ်မှာ ခပ်မော့မော့လေးဖြစ်နေသည်။ ကိုရဲလင်းမှာ နို့စို့နေခြင်းကိုရပ်လိုက်ပြီး ကုတင်အောက်ဆင်း၍ အင်္ကျီနှင့်ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ကိုရဲလင်း၏တောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးမှာ တငေါက်ငေါက်ဖြစ်လျှက် လီးထိပ်ကြီးအဝမှ အရည်များစို့ထွက်နေလေသည်။ ကိုရဲလင်းမှာ ကုတင်ပေါ်တစောင်းတင်လျှက် ပက်လက်ဖြစ်နေသော နှင်းဝေ၏ကိုယ်လုံးအလှကိုကြည့်ရင်း ပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကြည့်လိုက်ရာ အတော်ပင် အံ့အားသင့်သွားရလေသည်။ ကြည့်ပါဦး နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်မှာ ဖောင်းဖောင်းကားကားခုံးခုံးကြီးဖြစ်နေကာ အရမ်းကိုလှရုံမျှမက စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းအတွင်းမှ သူမ၏စောက်စေ့အတက်လေးသည် အတော်လေးပင် တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် ရှည်ရှည်လျားလျားလေးဖြစ်ကာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းအတွင်းမှနေ၍ အပေါ်သို့ပင်ထိုးထွက်နေသည်။ ကိုရဲလင်းမှာ နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်နှင့် သူ၏လက်ဖြင့် နှင်းဝေ၏ စောက်ဖုတ်ကိုအုပ်ကိုင်လိုက်၊ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားဖောင်းဖောင်းကြီးတွေကို ပွတ်ပေးလိုက်၊ အမွှေလေးတွေ တွန့်ခွေကာပေါက်နေသော သူမ၏စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို လက်ဖနောင့်ဖြင့် ခပ်ဖိဖိလေး ပွတ်၍ပေးလိုက်၊ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကိုလည်း လက်စောင်းလေးဖြင့်လျှောတိုက်ကာပွတ်လိုက်၊ စောက်စေ့အတက်ပြူးပြူးလေးကိုလည်း မထိတထိတို့ထိလိုက်ဖြင့်လုပ်ပေးရင်း နှင်းဝေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကစားစရာရသောကလေးနှယ် အပြန်ပြန်အလှန်လှန် ကလိပေးနေတော့သည်။ “ဟင်း…..ဟင်း….ကိုလင်းရယ်…..ယားတယ်…..အင်း….ဟင်း….ဟင်း….´´ နှင်းဝေမှာ ကိုရဲလင်းမှနေ၍ သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကလိချင်တိုင်းကလိပေးနေသောကြောင့် သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ဖျတ်ဖျတ်လူး၍လာရုံမျှပင်မကတော့ပဲ စောက်ဖုတ်ထဲမှစောက်ရည်များ စိမ့်ထွက်ကာစိုရွှဲလာပြီဖြစ်သည်။ တစ်ခါတစ်ခါတွင်မတော့ သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပင့်၍ပင့်၍တင်ကာ ကိုရဲလင်း၏လက်များကို ကပ်ပေးလိုက်ရာ သူမ၏ဖင်သားဖွေးဖွေးလုံးလုံးကြီးများမှာ လုံးကနဲ လုံးကနဲ ကြွ၍ကြွ၍တက်လာလေသည်။ ကိုရဲလင်းမှာ လီးတန်ချောင်းကြီး မာတောင်နေပြီး လီးထိပ်မှာအရည်ကြည်များ စို့ထွက်လာအောင် နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်ရသောကြောင့် ကာမစိတ်တွေ မထိန်းနိုင်အောင်ဖြစ်လာရလေသည်။

“နှင်း “ဟင်….ကိုလင်း´´ “ကို နှင်းကိုချစ်တော့မယ်နော်´´ “ချစ်ပါ….ကိုလင်းရယ်…..ချစ်ပါ နှင်းမနေတတ်တော့ဘူး…..ဟင်း….ဟင်း…´´ “ဒါဆို ခြေထောက်တွေ ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်´´ “ဒီလိုလား´´ “မဟုတ်ဘူး…ဒီလို….ဒီလို…..´´ ကိုရဲလင်းမှာ ကာမဆန္ဒတွေ ပြင်းပြလာပြီး ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်နေသော နှင်းဝေ၏ကိုယ်လုံး၊ ဖောင်းဖူးနေသော နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်၊ အတွေ့အထိနူးညံ့သော နှင်းဝေ၏ကိုယ်ခန္ဓာတို့ကြောင့် တောင်မတ်တင်းမာသော လီးတန်ကြီးဖြင့် နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်ကို လိုးချင်လာပြီဖြစ်သည်။ သို့အတွက် နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ကလိပေးနေခြင်းအား ရပ်လိုက်ကာ နှင်းဝေအားချစ်တော့မည်ဟုပြောပြီး ခြေထောက်တွေ ကုတင်ပေါ်တင်ရန်ပြောလိုက်သည်။ နှင်းဝေက ဘေးစောင်းလုပ်ပြီး ခြေထောက်တွေကိုတင်သဖြင့် မဟုတ်ဘူးဟူ၍ပြောကာ ပက်လက်တစ်ပိုင်းလေးကုတင်ပေါ်တင်နေသော နှင်းဝေ၏ကိုယ်လုံးတစ်ဝက်ကို ဒီအတိုင်းထားစေလျှက် ကုတင်စောင်းအစပ်ထိ တင်ပါးကိုတင်စေလိုက်သည်။ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဒူးမှထောင်စေပြီး ခြေဖဝါးနှစ်ဖက်ကို ကုတင်စောင်းသို့ထောက်ထားစေလိုက်သည်။ ခြေဖဝါးနှစ်ဖက်ကို ခပ်ကားကားလုပ်ထားပြီး ဒူးခေါင်းကိုထောင်ထားသဖြင့် နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်မှာ ဟပြဲပြဲလေးဖြစ်သွားသည်။ စောက်ရည်တွေစိုရွှဲနေပြီး မို့မောက်ကာပြောင်တင်းနေသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခုက ကိုရဲလင်း၏လီးတန်ကြီးကို စောင့်ကြိုနေသလို ရှိနေလေသည်။ “နှင်း´´ “ဟင် …ကိုလင်း´´ “ကိုလင်း ထည့်လိုက်တော့မယ်နော်´´ “ဟုတ်ကဲ့ ကိုလင်း´´ ကိုရဲလင်းက သူ၏တောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးကိုကိုင်လျှက် နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့လိုက်ပြီး နှင်းဝေကိုပြောလိုက်သည်။ နှင်းဝေမှာ လီးတန်ထိပ်ကြီးစောက်ဖုတ်အဝကို တေ့မိသည်နှင့် ရင်တွေတစ်ဒိန်းဒိန်းခုန်လျက် ဖျန်းကနဲကြက်သီးများထသွားကာ မျက်လုံးလေးများကို မှေးစင်းထားလိုက်သည်။

ကိုရဲလင်းက သူ၏လီးတန်ကြီးကို နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကို အလျားလိုက်ပွတ်ပေးလိုက်ပြီး ဟ၍နေသော နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်နွုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားသို့ တေ့လိုက်ပြီး အတွင်းသို့ဖိ၍သွင်းလိုက်သည်။ “ဗျစ်…..ဗျစ်…..ဗျစ်´´ “အင့်…..အ….အ…ဟင်း´´ ကိုရဲလင်းက လီးတန်ကြီးကို ထိုးသွင်းလိုက်ရာ တင်းစေ့နေသည့် နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်အတွင်းသားများကို လီးတန်ထိပ်ကထိုးခွဲဖြတ်ကျော်သံနှင့်အတူ နှင်းဝေ၏လည်ချောင်းသံ အစ်အစ်လေးကထွက်ပေါ်လာကာ လီးတန်ထိပ်ဖူးကြီးတစ်ခုလုံး စောက်ခေါင်းထဲဝင်သွားချိန်တွင် ရပ်လိုက်သဖြင့် နှင်းဝေမှာသက်ပြင်းချလိုက်ရလေသည်။ နှင်းဝေ၏စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များမှာ ပထမထွက်လာသော စောက်ရည်များနှင့်ပေါင်းပြီး ထပ်မံ၍ စီးကနဲထွက်၍လာရာ လီးတန်ထိပ်ကြီးကိုစိုသွားလေသည်။ ကိုရဲလင်းမှာ လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ထားသောလက်ကိုလွတ်လိုက်ပြီး သူမ၏ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို လက်များဖြင့်အသာဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်စပြုနေပြီဖြစ်သော လီးတန်ကြီးကို စောစောကထက်ပို၍ ဖိသွင်းလိုက်လေသည်။ “အား….အား….ကျွတ်…ကျွတ်….နာလိုက်တာ ကိုလင်းရယ်´´ “ခဏတော့အောင့်ခံပါ နှင်းရယ်´´ နှင်းဝေ၏တင်သားအယ်အယ်ကြီးများမှာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် ခါရမ်းသွားသည်။ လီးမဝင်ဖူးသေးသော စောက်ဖုတ်အသစ်စက်စက်လေးဖြစ်သဖြင့် နှင်းဝေမှာ လီးဝင်သည့်ဒဏ်ကိုလဲ ခံစားလိုက်ရသည်။ စောက်ဖုတ်ဝပြဲဟသွားပြီး နာကျင်လှသောကြောင့် နှင်းဝေမှာ ကြိတ်မှိတ်မခံစားနိုင်တော့ဘဲ ငြီးငြူလိုက်မိသည်။ ကိုရဲလင်း၏ လီးတန်ကြီးထိပ်ဖျားကို စောက်ခေါင်းထဲမှအရာ တစ်ခုက ဆီး၍တားထားသလိုရှိနေသဖြင့် အပျိုမှေးဖြစ်ကြောင်း ကိုရဲလင်းသိလိုက်သည်။ ကိုရဲလင်း ရင်ထဲတွင်မတော့ နှင်းဝေ၏ အပျိုစစ်စစ်စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ဗွေဆော်ဦးလိုးကာ ပါကင်ဖွင့်ရမည် ဖြစ်သဖြင့် အလွန်ပင်ကျေနပ်အားရဖြစ်နေသည်။ ထို့အတွက် နှင်းဝေ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ထားသောလက်နှစ်ဖက်ကို သူမ၏နို့အုံများဆီသို့လှမ်းလျှက် ဆုပ်နယ်ချေမွလိုက်သည်။

နှင်းဝေ၏ စောက်ခေါင်းထဲကိုဝင်နေသော သူ၏လီးတန်ကြီးကို အသာဆွဲထုတ်လိုက်၊ ဖြေးဖြေးလေးပြန်သွင်းလိုက်နှင့် လိုးပေးလိုက်သည်။ ကိုရဲလင်းမှာ ကိုယ်ကိုကိုင်း၍ သူမ၏နို့အုံနှစ်လုံးကို ကိုင်ဆုပ်ကာလိုးသွင်း၊ လိုးထုတ်လုပ်ပေးနေသဖြင့် လီးတန်ကြီး ဝင်ထွက်တိုင်းတွင် နှင်းဝေ၏စောက်စေ့လေးကို ထိမိပွတ်မိနေလေရာ သူမမှာသွေးသားရမက်တွေပြင်းပြကာ မရိုးမရွဖြစ်လာရတော့သည်။ “စွတ်…..ဖွတ်….စွတ်….ဖွတ်….´´ “အိုး….ဟင့်….ဟင့်….ကိုလင်းရယ်´´ နှင်းဝေတစ်ယောက် စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးတန်ကြီးဝင်ထွက်ကာလိုးပေးနေသလို၊ စောက်စေ့လေးကို လီးတန်ကြီးကဝင်ထွက်တိုင်း ခလုတ်တိုက်နေသလို သူမ၏နို့အုံကိုချေမွပေးနေသဖြင့် အရသာများတွေ့လာရပြီဖြစ်သည်။ သို့အတွက် နို့အုံများကို ကိုင်ဆုပ်ထားသော ကိုရဲလင်း၏လက်နှစ်ဖက်ကို သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်ပြီး သူမ၏ဖင်သားများကို လှုပ်ရမ်းပေးနေသည်။

ကိုရဲလင်းကလဲ နှင်းဝေ၏အပျိုမှေးပါးကိုဖောက်ပြီး လိုးသွင်းရန်ရည်ရွယ်သဖြင့် နှင်းဝေ၏နို့နှစ်လုံးကို အားကုန်ပင် တစ်အားဆွဲညှစ်၍နယ်ပေးကာ လီးတန်ကြီး၏ဒစ်ကြီးကျွတ်လုလုဖြစ်အောင် ဆွဲထုတ်ကာ လီးတန်ကြီးကို အားအပြည့်ထည့်၍ ဖိပြီးလိုးသွင်းလိုက်လေသည်။ “စွပ်…..ဖွတ်….ဖေါက်….စွပ်´´ “အား….ကိုလင်း….အား…..နာတယ်……အား….နာတယ် ကိုလင်းရယ်´´ နှင်းဝေ၏အပျိုအမှေးပါးက လီးတန်ကြီးထိပ်ကို တင်းပြီးခံနေသော်လည်း ဆောင့်လိုးသည့်အားကပြင်းလှသောကြောင့် လီးဒစ်ထိပ်ကြီးက အပျိုအမှေးပါးကို ရက်ရက်စက်စက်ပင် ထိုးဖောက်မိလျှက် သွေးများထွက်လာသော်လည်း ကိုရဲလင်း၏လီးတန်ကြီးက သူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲ တစ်ဆုံးဝင်သွားသဖြင့် နာကျင်ခံခက်သောဝေဒနာကြောင့် နှင်းဝေမှာအော်ဟစ်လျှက် ကိုရဲလင်း၏ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားလိုက်သည်။ ကိုရဲလင်းက နှင်းဝေ၏နို့အုံကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပွတ်ချေပေးလျှက် လီးတန်ကြီးကို တစ်ဝက်မျှဆွဲထုတ်ပြီး ခပ်ဆတ်ဆတ်ပြန်၍ဆောင့် သွင်းကာ တစ်ချက်ချင်းလိုးဆောင့်ပေးလိုက်ရာ နှင်းဝေမှာ နာကျင်မှုများပြေပျောက်လျှက် အကောင်းဘက်သို့ ရောက်လာလေသည်။ လီးတန်ကြီး ဝင်ထွက်တိုင်း စောက်စေ့လေးကို ဆွဲပွတ်နေသဖြင့် ကောင်းသထက်ကောင်းလာပြီး နှင်းဝေမှာ ဖင်ကြီးကို ကော့ကာကော့ကာပေးလာသည်။ ကိုရဲလင်းကလည်း နှင်းဝေတစ်ယောက် ပို၍ခံနိုင်ရည်ရှိလာသည့်အဖြစ်ကိုမြင်သဖြင့် လီးတန်ကြီးကို အဆုံးနားထိဆွဲထုတ်ပြီး တစ်ဆုံးဝင်အောင် ဆောင့်သွင်းလျှက် သွက်သွက်ကြီးလိုးပေးလိုက်ရာ နှင်းဝေမှာခံ၍ ကောင်းလွန်းသဖြင့် ဖင်ကြီးကိုကော့ကော့ပြီးခံနေလေသည်။

မကြာခင်မှာတော့ ကိုရဲလင်း၏လီးတန်ကြီး ကျင်ကနဲဖြစ်ကာ လီးတန်ထိပ်မှသုတ်ရည်များကို ပန်းထုတ်လိုက်သလို နှင်းဝေကလည်း ကိုရဲလင်း၏လက်များကို တွယ်ဖက်ပြီး ဖင်ကြီးကိုမြှောက်ကာ လီးတန်ကြီးအဆုံးဝင်အောင်လုပ်လျှက် စောက်ရည်များပန်းထုတ်ကာ ပြီးသွားလေသည်။ ကိုရဲလင်း၏ လီးတန်ကြီးအရင်းတွင်ကား အပျိုမှေးပေါက်လျှက်ထွက်လာသော သွေးများနှင့်သုတ်ရည်များက ပေါင်းစပ်လျှက် စိုရွဲနေလေသည်။ “နှင်း…..ကောင်းလား ဟင်´´ “ကောင်းတယ် ကိုလင်းရယ်…..ကောင်းတယ်….ကိုလင်းကို နှင်းအရမ်းချစ်တယ်´´ “ကိုလင်းလည်း နှင်းကို အရမ်းချစ်သွားပြီ….ထပ်ချစ်အုံးမယ်နော်´´ “ချစ်ပါ….ကိုလင်း…ချစ်ပါ´´ ကိုရဲလင်းနှင့် နှင်းဝေမှာ ထိုနေ့က ဘုရားဖူးမလိုက်ဖြစ်ကြတော့ပေ။…. ပြီး

Zawgyi

ကိုေဝလင္း…ဗ်ာ….ကိုရဲလင္း…..ေအာ္……ေျပာပါႏွင္းေဝရဲ႕“ဟိုေလ…ႏွင္းကိုလာနႏိုးေနာ္”“အင္းပါ ႏွင္းေဝရယ္”“ေသေသခ်ာခ်ာလာႏိုးေနာ္….အင္း…ကားကစထြက္မွာ သုံးနာရီဆိုေတာ့ ႏွစ္နာရီေလာက္လာႏိုးသိလား”“အင္းပါ….ႏွစ္နာရီ….ႏွစ္နာရီ…..မျဖစ္ေသးပါဘူး…ကိုရဲလင္းရယ္….ႏွစ္နာရီလာႏိုးေတာ့ ႏွင္း ျပင္မွာဆင္မွာနဲ႔ဆိုေတာ့ သုံးနာရီမမွီဘဲေနအုန္းမယ္….ဒီေတာ့..”” ““ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ ႏွင္းေဝေျပာေလ….”” “မထူးပါဘူး ကိုရဲလင္းရယ္….ႏွင္းဆီ တစ္နာရီလာႏိုး…ေနာက္ၿပီး ႏွင္းက အိမ္ေအာက္ထပ္မွာတစ္ေယာက္ထည္းအိပ္မွာ…….ကိုရဲလင္းလာႏိုးရင္ အလြယ္တကူျဖစ္ေအာင္….ဒီေတာ့ ကိုရဲလင္းတစ္နာရီ ႏွင္းဆီကိုလာႏိုသိလား” “သိပါၿပီ မဖုရားေလးရယ္…” “ကိုရဲလင္းေနာ္ ကိုရဲလင္း…..ႏွင္းကို သိပ္မစနဲ႔….ဒါပဲေနာ္ လာမႏိုးရင္ေတာ့ ကိုရဲလင္းတာဝန္ပဲ” “အင္းပါႏွင္းရယ္ …..လာႏိုးပါ့မယ္”” ရဲလင္းတစ္ေယာက္ စိတ္ပ်က္မိေနသည္။

ႏွင္းေဝဆိုတာက ကိုရဲလင္းႏွင့္လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ႐ုံးတစ္႐ုံးထဲတြင္ အလုပ္အတူတူ လုပ္ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ကိုရဲလင္းႏွင့္ ႏွင္းေဝတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးမွာ လူပ်ိဳ၊ အပ်ိဳမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ကိုရဲလင္းက နယ္သို႔ခဏခဏထြက္ရသည္။ သို႔အတြက္ ကိုရဲလင္းမွာ အေတြ႕အႀကဳံေတြ စုံသင့္သေလာက္စုံသည္။ ေနာက္ၿပီး ကိုရဲလင္းေပါင္းသင္းေသာလူမ်ားမွာ စီးပြားေရးဘက္တြင္ အထိုက္အေလ်ာက္ေကာင္းေသာသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဒီအတြက္ကိုရဲလင္းမွာ တစ္ျခားလူမ်ားထက္စာလွ်င္ ပို၍အေတြ႕အႀကဳံရွိသည္။ ႐ုံးမွာရွိေသာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားထဲတြင္မွ ႏွင္းေဝက ကိုရဲလင္းကို ဦးစားအေပးဆုံးျဖစ္သည္။ ႐ုံးသို႔ထမင္းခ်ိဳင့္ထည့္လာၿပီး ကိုရဲလင္းႏွင့္အတူတူစားသည္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္လွ်င္ ကိုရဲလင္းေနာက္က အၿမဲတမ္းကပ္ပါလာသည္။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ဘယ္ကိုသြားသြား ႏွင္း‌ေဝက ကိုရဲလင္းကို ေခၚေလ့ရွိသည္။ ၾကာေတာ့ ကိုရဲလင္းစိတ္ပ်က္လာမိသည္။ ကိုရဲလင္း စိတ္ပ်က္သည္မွာ အျခားမဟုတ္။

ကိုရဲလင္းက နယ္မွေန၍ အလုပ္လာလုပ္သူျဖစ္သည္။ နယ္တြင္ ကိုရဲလင္း၏ခ်စ္သူရွိသည္။ ဒီအတြက္ ကိုရဲလင္းက ႏွင္းေဝႏွင့္မၿငိရေအာင္ ေရွာင္ေနျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ ႏွင္းေဝကေတာ့ ဘယ္လိုေရွာင္ေရွာင္ ကိုရဲလင္းကို အမိအရတြယ္ဖက္ထားသည္။ ဒီအတြက္ ကိုရဲလင္းမွာ ႏွင္းေဝကို စိတ္ပ်က္မိျခင္းျဖစ္သည္။ နယ္မွာရွိေသာ ခ်စ္သူသာမရွိလွ်င္ေတာ့ ကိုရဲလင္းမွာႏွင္းေဝကို ခ်စ္ပစ္လိုက္မွာမလြဲဧကန္ပင္ျဖစ္သည္။ နယ္ကခ်စ္သူကို သနားသျဖင့္ ႏွင္းေဝႏွင့္သိပ္မပတ္သက္ေအာင္ ေနေနရျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ႏွင္း‌‌‌‌ေဝကေတာ့ ကိုရဲလင္းမွ ကိုရဲလင္းျဖစ္ေနေလသည္။ ခုလည္းၾကည့္ပါေလ။ မနက္ဆိုလွ်င္ ကိုရဲလင္းတို႔တစ္႐ုံးလုံး ဘုရားဖူးသြားရန္ စီစဥ္ထားၿပီးျဖစ္သည္။ ဒီေတာ့ မနက္သုံးနာရီကားထြက္မည္ျဖစ္ရာ ႏွင္း‌ေဝက ကိုရဲလင္းကို လာႏႈိးဖို႔ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။ ေျပာပုံက ၾကည့္ပါအုန္း အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ တစ္ေယာက္တည္းအိပ္မွာ ကိုရဲလင္းလာႏႈိးရင္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္လို႔ဟူ၍ျဖစ္ရာ ကိုရဲလင္းမွာ ေရွာင္၍မလြတ္ေတာ့မွန္းသိလိုက္သည္။

ႏွင္း‌ေဝကိုလည္းၾကည့္ပါဦး။ မပူမပင္ မေၾကာင့္မက်ေနခဲ့ရေသာ သူမ၏အလွသည္ ျဖဴဝင္းသန႔္စင္ေသာ အသားအေရမ်ားျဖင့္ ပံ့ပိုးထားသည္။ ဝိုင္းဝန္း၍ နက္ေမွာင္ေနေသာ ႏွင္းေဝ၏မ်က္လုံးအစုံက ထာဝစဥ္ရီေဝ႐ႊန္းလဲ့ေနၿပီး ႏွာတံက်က်၊ ႏႈတ္ခမ္းအလွမ်ားႏွင့္ ေပါင္းစပ္လိုက္ပါက ဆန႔္က်င္ဖက္ ေယာက္်ားမ်ားအတြက္ အားက်ေငးေမာဖြယ္ပင္ျဖစ္ေနရသည္။ ႏွင္းေဝ၏ ရင္သားမြတ္မြတ္ညက္ညက္ေလးမ်ားက စူမို႔မို႔ႏွင့္ တင္းတင္းလုံးလုံးေလးတည္ရွိၿပီး ခါးမွာလည္း အဆီကင္းစြာက်စ္လစ္ေသးသိမ္ေနသည္။ သြယ္ႏြဲ႕ေသာ၊ ေသးသိမ္ေသာ ခါးေအာက္ပိုင္းမွ ကားစြင့္၍ဆင္းလာေသာ တင္သားႀကီးမ်ားက တင္းအိေနၿပီး ခိုင္မာသန႔္စင္ေသာ ေပါင္လုံးတုတ္တုတ္ႀကီးႏွစ္လုံးက က်န္းမာေရးေကာင္းျခင္းလကၡဏာကို ထင္ထင္ရွားရွားျပသေနေလသည္။ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားအရ ႏွင္းေဝ၏အလွအပေတြက မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ် ရယူပိုင္ဆိုင္ျခင္းမရွိေသးေၾကာင္း ကိုရဲလင္းသိေနေပသည္။

နယ္မွခ်စ္သူမ်က္ႏွာေၾကာင့္ ကိုရဲလင္းမွာ ႏွင္းေဝ၏ေရလာေျမာင္းေပးျပဳလုပ္သမွ်ကို အၿမဲတမ္း အံတုေရွာင္ဖယ္ခဲ့သည္ခ်ည္းျဖစ္သည္။ ကိုရဲလင္းအဖို႔ ႏွင္းေဝသည္ မစားေကာင္းေသာသစ္သီးတစ္လုံးသာ ျဖစ္ေနေလသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုရဲလင္း အိပ္ယာကႏိုးေတာ့ ညဆယ့္ႏွစ္နာရီရွိၿပီျဖစ္သည္။ ညဦးကတည္းက ခရီးသြားရန္ျပင္ဆင္ၿပီးျဖစ္သျဖင့္ မ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္ၿပီး ခရီးေဆာင္အိတ္ကိုယူလ်က္ အိမ္မွထြက္ခဲ့သည္။ ႏွင္းေဝကိုႏႈိးၿပီး စုရပ္သို႔သြားရမွာျဖစ္သျဖင့္ ႏွင္း‌‌ေဝ၏ေနအိမ္သို႔ထြက္လာခဲ့သည္။ ႏွင္းေဝတို႔အိမ္ၿခံတံခါးမွာ သစ္သားတံခါးျဖစ္ၿပီး အေပၚမွခ်ိတ္ျဖင့္ ခ်ိတ္တြဲပိတ္ထားသည္ျဖစ္ရာ အေၾကာင္းသိေနေသာ ကိုရဲလင္းက အသာဖြင့္ၿပီး အိမ္ၿခံထဲဝင္လာလိုက္သည္။ အိမ္တံခါးဝသို႔ေရာက္ေသာ္ တံခါးေရွ႕တြင္ခဏရပ္လ်က္ အေျခအေနေစာင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ႏွင္း‌ေဝတို႔အိမ္က ႏွစ္ထပ္အိမ္ႀကီးျဖစ္သည္။ တိုက္ခံသေဘာမ်ိဳး တည္ေဆာက္ထားသည္ျဖစ္ရာ ေအာက္ထပ္အျမင့္မွာ လက္ခုပ္တစ္ေဖာင္ခန႔္ျမင့္သည္။

ဒီအတြက္ ေအာက္ထပ္ကလႈပ္ရွားမႈေတြကို အေပၚထပ္မွလုံးဝၾကားရျခင္းမရွိသလို၊ အေပၚထပ္မွလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ေအာက္ထပ္က လုံးဝမၾကားရေပ။ ႏွင္းေဝတြင္ အေမတစ္ဦးတည္းသာရွိၿပီး အေဖျဖစ္သူမွာ ႏွင္းေဝ ဆယ္ႏွစ္သမီးအ႐ြယ္မွာ ဆုံးပါးသြားသည္။ ႏွင္းေဝအေမမွာ ေဈးထဲတြင္အထည္ဆိုင္ဖြင့္လွစ္ေရာင္းခ်သျဖင့္ အိေျႏၵမပ်က္ စားႏိုင္ေသာက္ႏိုင္သည့္ အေနအထားတြင္ရွိေလသည္။ ထိုအခ်ိန္ကတည္းက ႏွင္းေဝကိုေဘာ္ဒါပို႔ကာ စာသင္ၾကားေစခဲ့သည္မွာ ႏွင္းေဝတကၠသိုလ္တက္ၿပီးသည္ အထိျဖစ္သည္။ ထို႔အတြက္ ႏွင္းေဝမွာလြတ္လပ္ပြင့္လင္းလွ်က္ ရဲတင္းသြက္လက္သည္။ အလုပ္ဝင္ခဲ့ေသာ ႏွင္းေဝအေနျဖင့္ အိမ္မွာေနသည့္အခါ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္ေသာေၾကာင့္ အေမျဖစ္သူကို အေပၚထပ္တြင္ေနေစၿပီး သူမကေတာ့ အိမ္ေအာက္ထပ္တြင္ေနခဲ့ေလသည္။ ႏွင္းေဝအေမကလည္း ဤသို႔ေနရသည္ကို ႀကိဳက္သူျဖစ္သည္။

မူလကတည္းကပင္ ႏွင္းေဝအေမမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနလိုသျဖင့္ ႏွင္းေဝကို ေဘာ္ဒါေဆာင္အၿမဲပို႔ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ႏွင္းေဝအား ေဘာ္ဒါေဆာင္ပို႔ထားေသာအခ်ိန္တြင္မေတာ့ ႏွင္းေဝအေမသည္ ေဈးထဲမွ ေ႐ႊဆိုင္ပိုင္ရွင္အိမ္ေထာင္သည္ႏွင့္၎၊ တစ္လမ္းေက်ာ္မွာ အိမ္ေထာင္သည္ႏွင့္၎ ဇာတ္လမ္းမ်ားဖန္တီးေလသည္။ ႏွင္းေဝျပန္ေရာက္ေတာ့ ႏွင္းေဝအေမမွာ ႏွင္းေဝရိပ္မိသြားမည္စိုးသျဖင့္ ခဏၿငိမ္သက္လိုက္ေသာ္လည္း၊ အခါအခြင့္သင့္ပါက အိမ္တြင္ေတြ႕ဆုံတတ္ေလသည္။ ႏွင္းေဝကလည္း ခပ္ပါးပါးေလးျဖစ္သျဖင့္ သူမအေမ ဘယ္သို႔အခ်ိဳးခ်ိဳးေနသည္ကို ရိပ္မိသည္။ အေမျဖစ္သူႏွင့္ အိမ္ေထာင္သည္ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္တို႔၏ ဆုံေတြ႕မႈကိုလည္း သိလာရသည္။ ေခတ္မွီပြင့္လင္းေသာ မိန္းကေလးျဖစ္သျဖင့္ သူမအေမကိစၥကိုအသာေလးထားခဲ့သည္။ ႏွင္းေဝမွာ ေခတ္မွီပြင့္လင္းေသာ္လည္း ရည္းစားမထားခဲ့ဘဲ ေယာက္်ားေလးသူငယ္ခ်င္းသာ ထားခဲ့သည္ျဖစ္၍ သူမကိုသူမထိန္းထားခဲ့၏။

ကိုရဲလင္းကို ႐ုံးမွာအတူတူ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္အျဖစ္ ျမင္လာရင္းက ကိုရဲလင္းကို ခ်စ္ခင္တြယ္တာစိတ္မ်ားေပၚလာမိသည္။ ထို႔ျပင္ သူငယ္ခ်င္းလိုဘဲ ဆက္ဆံေဆာင္႐ြက္ခဲ့ေသာ္လည္း သူငယ္ခ်င္းထက္ပိုသည္။ စိတ္ခ်သည္။ ယုံၾကည္သည္။ ထို႔အတြက္ ကိုရဲလင္းကို အိမ္လာႏႈိးရန္ ေျပာထားျခင္းျဖစ္သည္။ “ႏွင္းေဝ…..ႏွင္းေဝ….”” “ႏွင္းေဝ…..ႏွင္းေဝ” ကိုရဲလင္းက အသံခပ္အုပ္အုပ္ျဖင့္ တံခါးဝဆီသို႔ ကပ္ၿပီးေခၚလိုက္သည္။ အတြင္းမွလႈပ္ရွားသံမၾကားရသျဖင့္ ထပ္ၿပီးေခၚလိုက္ျပန္ေလသည္။ ““ႏွင္းေဝ…..ႏွင္းေဝ….”” ““ႏွင္းေဝ…..ႏွင္းေဝ”” ““ဟင္ ရွင္….ကိုရဲလင္းလား…..လာၿပီ…..လာၿပီ…”” ႏွင္းေဝၾကားလိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ထူးသံကိုၾကည့္၍ ကိုရဲလင္းမွတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ အိမ္ေအာက္ထပ္မီးေခ်ာင္း ဖ်တ္ကနဲလင္းသြားၿပီး ေအာက္ထပ္တစ္ခုလုံး လင္းလင္းခ်င္းခ်င္းရွိသြားေလသည္။ ကိုရဲလင္းမွ အိမ္ထဲလွမ္းၾကည့္လိုက္ရာတြင္ ႏွင္းေဝတစ္ေယာက္ အိပ္ခန္းတံခါးကို ဖြင့္ၿပီး ထြက္လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

ထိုသို႔ထြက္လာရာတြင္ အိပ္ခန္းတံခါးဖြင့္ထြက္ၿပီး အိပ္ခန္းေရွ႕သို႔အေရာက္တြင္ ထဘီကိုျဖန႔္ဝတ္လိုက္သည္။ ကိုရဲလင္းအတြက္ တံခါးဖြင့္ေပးရန္အလ်င္စလိုႏိုင္စြာျဖင့္ ထြက္လာၿပီးထမီကြၽတ္ခါနီးျဖစ္သျဖင့္ အိပ္ခန္းေရွ႕အေရာက္မွ ဝတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ရာ သူမ၏ရင္စိအက်ႌေအာက္မွ ဗိုက္သားဝင္းဝင္းေလးမွာ ေစာက္ဖုတ္အေပၚဆီးစပ္အထိ ေပၚသြားသည္မွာ အထဲမွေစာက္ေမြးထူထူနက္နက္မ်ားကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ ထို႔ျပင္ အိပ္ယာမွကမန္းကတန္းထလာရေသာေၾကာင့္ ႏွင္းေဝ၏ရင္ေစ့ဘေလာက္အက်ႌေလးမွာ အေပၚမွ ႏွိပ္ၾကယ္သီးႏွစ္လုံးက ျပဳတ္ထြက္ေနေလရာ ႏွင္းေဝ၏ရင္သားအေပၚပိုင္းမွာ ဝင္းလက္စြာျဖင့္ ေပၚထြက္ေနေလသည္။ ကိုရဲလင္းမွာ ႏွင္းေဝ၏ ကပိုက႐ိုဟန္ပန္ေလးႏွင့္ ရင္သားဝင္းဝင္းႏွင့္ဗိုက္သားဝင္းဝင္းမ်ားကို ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ရင္ထဲ၌ကာမဆႏၵေတြ ထႂကြလာရေလသည္။ “ကိုရဲလင္းကလဲ ေစာလိုက္တာ” မေစာပါဘူး ႏွင္းေဝရဲ႕´´` “ဘာကိုမေစာရမွာလဲ……ခုမွ ဆယ့္ႏွစ္နာရီခြဲဘဲရွိေသးတာ….ႏွင္းေဝေတာင္ အိပ္ေပ်ာ္တာမၾကာေသးဘူး…..´´ “အဲ့ဒါဆို ကိုရဲလင္းျပန္ေတာ့မယ္…..ႏွင္းေဝဖာသာ ႏွင္းေဝလာေတာ့……။

အဲ့သလိုေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔ ကိုရဲလင္းရယ္……လာပါ….ဝင္ပါ….ဝင္ပါ…´´ ႏွင္းေဝကတံခါးသို႔ အေျပးအလြားလာ၍ ေသာ့ဖြင့္ေပးလိုက္ၿပီး ကိုရဲလင္းကိုဝင္ေစသည္။ ၿပီးေနာက္ ႏွင္းေဝက အေနာက္မွလိုက္ဝင္ေလသည္။ ႏွင္းေဝ၏အိပ္ခန္းႏွင့္တံခါးဝၾကား ေခါင္းရင္းဘက္တြင္ ဆက္တီခုံမ်ားထားရွိေလသည္။ ကိုရဲလင္းက ဆက္တီထိုင္ခုံမ်ားတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ႏွင္းေဝက ဆက္တီထိုင္ခုံေပၚတြင္ မထိုင္ေသးဘဲ မတ္တပ္ရပ္ေနေလသည္။ “ကဲ….ေစာေသးရင္ ခဏေလာက္ထိုင္ပါဦးလားဟင္….ႏွင္းေဝ….´´ “အင္း……ရပါတယ္ ကိုရဲလင္း….ရပါတယ္´´ ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ကိုရဲလင္းႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆက္တီေပၚတြင္ ႏွင္းေဝကဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ကိုရဲလင္းမွာ ႏွင္းေဝဆီကို အၾကည့္ေရာက္ၿပီး ႏွင္းေဝတစ္ကိုယ္လုံးကို သိမ္းက်ဳံးၾကည့္လိုက္သည္။ မည္သည့္စကားကိုမွ မေျပာမဆိုျဖစ္ဘဲႏွင့္ရွိေနၾကသည္။ ႏွင္းေဝသည္ ညအိပ္ဝတ္သျဖင့္ ထမီတစ္ပတ္ႏြမ္းေလးႏွင့္ျဖစ္သည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ လုံခ်ည္ေလး၏ပါးလြာမႈေၾကာင့္ ႏွင္းေဝ၏ေပါင္တန္တုတ္တုတ္ႀကီးႀကီးမ်ားႏွင့္ ကားအယ္ေသာ တင္ပါးသားႀကီးမ်ားမွာ

တင္းေျပာင္အိစက္ေနသည္ကို မီးေရာင္ေအာက္တြင္ အတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။ ရင္ေစ့ဘေလာက္လက္ျပတ္ေလးကို ဝတ္ထားသည္မွာလည္း ေအာက္တြင္ အခုအခံမပါရွိသျဖင့္ ႏွင္းေဝ၏ လုံးဝန္းေသာရင္သားႏွစ္မႊမွာ သိသိသာသာေလးရွိေနၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေလးမွာလည္း အက်ႌအေပၚမွာ အရာေလးေပးလွ်က္ သိသာထင္ရွားလွေပသည္။ ျပဳတ္ထြက္ေနေသာ ႏွိပ္ၾကယ္သီးမ်ားကို ျပန္မတပ္ထားသျဖင့္ ႏို႔အုံဝင္းဝင္းေလးမ်ားက ေပၚထြက္ေနသည္။ ဆံပင္ကို ေနာက္တြင္ တစ္ပတ္လွ်ိဳေလးထုံးထားၿပီး မ်က္ႏွာျပင္ေပၚ တြင္ ပါးကြက္ၾကားေလးမွာ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္သာ ပါးပါးေလးရွိေတာ့သည္။ အိပ္ယာကႏိုးစလည္းျဖစ္၊ အဝတ္အစား ကပိုက႐ိုႏွင့္လည္းျဖစ္ေသာ္လည္း လွၿမဲလွေနေသာ ႏွင္းေဝကို စူးစိုက္ၿပီးတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနေသာ ကိုရဲလင္းေၾကာင့္ ႏွင္းေဝမ်က္ႏွာေလး ရွက္စႏိုးျဖစ္သြားသည္။ “ကိုရဲလင္း….ဘာကိုၾကည့္ေနတာလဲ …ႏွင္းေဝရွက္တယ္ ဘာေျပာမလို႔လဲ။

“ဟို….ဟို….ေရတစ္ခြက္ေလာက္ “ “ဒါမ်ားကိုမ်ိဳးေဝရယ္…..ႏွင္းေဝခပ္ေပးပါ့မယ္…..´´ “အင္း….အင္း….´´ ႏွင္းေဝမွာ သူမအား ကိုရဲလင္းက တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနသျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ညဖက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လွ်က္ရွိသျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ေယာက္်ားေလးတစ္ဦး၏ေရွ႕တြင္ အတန္ၾကာထိုင္ေနသျဖင့္လည္းေကာင္း သူမ၏စိတ္ထဲတြင္ အမ်ိဳးအမည္မသိေသာ ခံစားမႈေလးတစ္ခုက ရင္ထဲသို႔ဝင္ေရာက္လာသည္။ အမွတ္တမဲ့ျဖင့္ ကိုမ်ိဳးေဝ၏ထိုင္ေနေသာ ေပါင္ၾကားကို မ်က္စိေဝ့၀ဲၾကည့္မိရာ အေခ်ာင္းႀကီးတစ္ေခ်ာင္းက မတ္ေထာင္ၿပီး ပုဆိုးေဖာင္းေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဒီအတြက္ ကိုမ်ိဳးေဝတစ္ေယာက္ သူမကိုျမင္ေတြ႕ၿပီး ကာမဆႏၵေတြ ထႂကြေနသည္ကို သိရွိေတြ႕ျမင္ရသျဖင့္ ေစာေစာက ရင္ထဲကျဖစ္ေပၚလာေသာ အမ်ိဳးအမည္မသိေသာ ခံစားမႈမ်ားက ႏွင္းေဝ၏ငုပ္လွ်ိဳးေနေသာ ကာမစိတ္မ်ားကို ထႂကြလာေစေတာ့သည္။

ဒီအတြက္ ေရလာေျမာင္းေပးအေနျဖင့္ ကိုရဲလင္းကိုေျပာလိုက္ေသာ္လည္း ကိုရဲလင္းက ေရတစ္ခြက္ေတာင္း လိုက္သျဖင့္ ကိုရဲလင္းအၾကည့္ေအာက္တြင္ ထိုင္ရင္း ကာမစိတ္မ်ားထႂကြလာမႈမွ သက္သာေအာင္ ဆက္တီထိုင္ခုံမွထကာ ေရအိုးစင္ရွိရာသို႔ ေလွ်ာက္လာေလသည္။ ေရခပ္ရန္အတြက္ ေက်ာခိုင္းေလွ်ာက္သြားေသာ ႏွင္းေဝ၏ တင္သားႀကီးမ်ားမွာ လႈပ္ရမ္းတုန္ခါလ်က္ရွိရာ ကိုရဲလင္းမွာ သူမ၏ေနာက္ပိုင္းအလွကို အာသာငမ္းငမ္းျဖင့္ၾကည့္ရင္း ႏွင္း‌‌ေဝကိုလိုးခ်င္စိတ္မ်ားပို၍ ထႂကြလာေလေတာ့သည္။ ႏွင္းေဝကလည္း ကိုရဲလင္းတစ္ေယာက္ ကာမစိတ္မ်ားထႂကြၿပီး သူမကိုၾကည့္ေနမည္မွန္းသိသိႀကီးႏွင့္ ေရအိုးစင္ဘက္သို႔ ေလွ်ာက္လာခ်ိန္တြင္ သူမ၏တင္သားႀကီးမ်ားကို ပို၍ခါရမ္းကာေလွ်ာက္ျပလိုက္သည္။ ဘုရားဖူးမလိုက္ျဖစ္ခ်င္လည္း ရွိပါေစေတာ့။ ကိုမ်ိဳးေဝတစ္ေယာက္ သူမကိုခ်စ္ရန္အတြက္ အလြန္အေရးႀကီးေသာ အခ်ိန္သာျဖစ္သည္ဟူ၍ ေတြးမိၿပီး မူယာမာယာသုံးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ေသာက္ေရအိုးစင္မွ ေရတစ္ခြက္ခပ္ၿပီးျပန္ထြက္လာေသာ ႏွင္းေဝမွာ ကိုရဲလင္းဆီသို႔ၾကည့္လိုက္ရာတြင္ ကိုရဲလင္း၏အၾကည့္မ်ားက သူမ၏ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား ေစာက္ဖုတ္ေလးေနရာကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနသျဖင့္ ရင္ထဲမွထိတ္ကနဲျဖင့္ ေႏြးေထြးသြားၿပီး ကာမဆႏၵမ်ားပို၍ ထႂကြလာရေတာ့သည္။ “ေရာ့…ကိုရဲလင္း….ေသာက္´´ ကိုရဲလင္းထိုင္ေနရာသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ ႏွင္းေဝက ေရခြက္ကိုလွမ္းၿပီး ကိုရဲလင္းကို ေပးလိုက္သည္။ ကိုရဲလင္း၏ မ်က္ႏွာကိုလည္း ရီတီတီ၊ ရီလဲ့လဲ့ေလးၾကည့္ကာ ေနလိုက္သည္။ ကိုရဲလင္းက ေရခြက္လွမ္းယူလိုက္ရာ ႏွင္းေဝ၏လက္မ်ားႏွင့္ ထိေတြ႕မိလိုက္သျဖင့္ ႏွစ္ဦးစလုံး၏ရင္ထဲ မ႐ိုးမ႐ြေလးမ်ားျဖစ္သြားရေလေတာ့သည္။ ကိုရဲလင္းက ေရခြက္လွမ္းယူၿပီး ေသာက္လိုက္ကာ ဖန္ခြက္ကိုစားပြဲေပၚသို႔တင္လိုက္သည္။ ယခုတိုင္ ရပ္ေနဆဲျဖစ္ေသာ ႏွင္းေဝကိုရီေဝေဝမ်က္ႏွာျဖင့္ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ “အို…ကိုရဲလင္း…အင့္….အြန႔္….အြန႔္…..´´ ႏွင္းေဝ၏ မ်က္ႏွာအေနအထားမွာ ကာမဆႏၵေတြတက္ႂကြေနၿပီး ကိုရဲလင္းအား ကာမဆႏၵေတြျဖည့္ေပးရန္ ေတာင္းပန္ေသာ အရိပ္အေယာင္ေလးေတြကို ေတြ႕ျမင္ေနရေသာ ကိုရဲလင္းမွာျဗဳန္းကနဲထၿပီး ႏွင္းေဝကိုလွမ္းဖက္လိုက္သည္။ ႏွင္းေဝမွာ ကိုရဲလင္းအားျမဴဆြယ္မိေသာ္လည္း ယခုကဲ့သို႔ၿဗဳံးစားႀကီးျဖစ္သြားသျဖင့္ လန႔္ၿပီးေရ႐ြတ္လိုက္သည္။ ကိုရဲလင္းမွာ ထိန္းခ်ဳပ္ထားခဲ့သမွ်အားလုံးကို လြတ္ခ်လိုက္သလိုျဖင့္ ႏွင္းေဝ၏ကိုယ္လုံးကိုလွမ္းဖက္ၿပီး ႏွင္းေဝ၏ပါးျပင္မ်ားကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္နမ္းလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ဖက္လိုက္သည္ျဖစ္သျဖင့္ ႏွင္းေဝ၏ႏို႔အုံထြားထြားမ်ားက ကိုရဲလင္း၏ရင္ဘတ္ကို ထိုးထိဖိကပ္သြားသလို ကိုရဲလင္း၏ လီးတန္ေခ်ာင္းမာမာႀကီးကလည္း ႏွင္းေဝ၏ ေစာက္ဖုတ္ကိုထိုးမိေလသည္။ ႏွင္းေဝမွာ တစ္ကိုယ္လုံး ၾကက္သီးတျဖန္းျဖန္းထသြားကာ ရင္ေတြတဒိန္းဒိန္းခုန္လ်က္ ေမာလာသလိုႀကီး ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ ကိုရဲလင္း၏ေက်ာျပင္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ျပန္လည္သိုင္းဖက္လိုက္ရေလသည္။

ကိုရဲလင္းက ႏွင္းေဝ၏ပါးျပင္မ်ားကို နမ္းလိုက္ၿပီး သူ၏ႏြဳတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ ႏွင္းေဝ၏ ႏြဳတ္ခမ္းႏုႏုေလးႏွစ္လြာကို ငုံကာစုပ္ယူလိုက္သည္။ သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ႏွင္းေဝ၏ ေက်ာျပင္ေလးကို သိုင္းဖက္ၿပီး ေက်ာျပင္ေလးတစ္ေလွ်ာက္ စုန္ကာဆန္ကာေ႐ြ႕လ်ားလွ်က္ ပြတ္သပ္ေပးေနလိုက္သည္။ ႏွင္းေဝမွာ အသက္ရႉသံမ်ားျပင္းလာၿပီးလွ်င္ ကိုရဲလင္း၏ ေက်ာျပင္ကို သူမ၏လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တိုး၍ဖက္ထားလိုက္သည္။ “ႏွင္းေဝ´´ “ဟင္…..ကိုရဲလင္း´´ “ႏွင္းကို ခ်စ္တယ္ကြယ္´´ “ႏွင္းလည္း ကိုလင္းကို ခ်စ္တယ္´´ “ဒါဆို…..´´ “ဘာလဲဟင္ ကိုလင္း´´ “ဟို….ဟို….အရမ္းခ်စ္ေတာ့မယ္ေနာ္´´ “ခ်စ္ပါ ကိုလင္းရယ္….ခ်စ္ပါ….ကိုလင္းခ်စ္မွာကို ႏွင္းက အၿမဲေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရတာပါ´´ “ဒါဆို အခန္းထဲသြားမယ္ေနာ္´´ “သြားေလ ကိုလင္း´´ ကိုရဲလင္းးမွာ ေတာကသူ၏ခ်စ္သူကိုလည္း သတိမရေတာ့။ ႏွင္းေဝကို ခ်စ္ခြင့္ႀကဳံခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ ခ်စ္လိုက္ရန္သာ စိတ္ထဲတြင္ရွိေနေလေတာ့သည္။

သို႔ႏွင့္ ႏွင္းေဝအား ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္ေနရာမွခြာၿပီး စကားေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ႏွင္းေဝထံမွ တုန႔္ျပန္လက္ခံသံေပၚလာေသာေၾကာင့္ ႏွင္းေဝ၏ခါးကိုဖက္လွ်က္ ႏွင္းေဝ၏အိပ္ခန္းဆီသို႔ ေလွ်ာက္လာလိုက္သည္။ ႏွင္းေဝမွာလည္း ကိုရဲလင္း၏အခ်စ္ကိုခံရန္အတြက္ ကိုရဲလင္းကိုဖက္တြယ္ၿပီး လိုက္လာေလေတာ့သည္။ ႏွင္းေဝ၏ အိပ္ခန္းထဲတြင္မေတာ့ မီးေခ်ာင္းကထြန္းထားသျဖင့္ လင္းခ်င္းေနသည္။ အခန္းနံရံတစ္ဖက္တြင္ ႏွင္းေဝအိပ္ေသာကုတင္ရွိ ၿပီး ဆန႔္က်င္ဖက္တြင္ မွန္တင္ခုံရွိေနေလသည္။ ကုတင္ႏွင့္မွန္တင္ခုံၾကားတြင္ စာေရးစားပြဲတစ္လုံးရွိေလသည္။ အိပ္ခန္းထဲေရာက္၍ ကုတင္ဆီသို႔မေရာက္ခင္မွာ ကိုရဲလင္းက ႏွင္းေဝကိုသိမ္းႀကဳံး ဖက္၍ သူ၏ရင္ခြင္အတြင္းသို႔ ဆြဲသြင္းဖက္လိုက္သည္။ ႏွင္းေဝကလည္း ကိုရဲလင္း၏ရင္ခြင္အတြင္းသို႔ အလိုက္သင့္ေလး ဝင္ေရာက္လိုက္ရာက ေခါင္းကိုေမာ့ေပးလိုက္သည္။ ကိုရဲလင္းကလည္း ႏွင္းေဝ၏ ေခါင္းေမာ့ေပးသည္ႏွင့္ ႏွင္းေဝ၏ႏႈတ္ခမ္းႏုႏုေလး ႏွစ္လြာကိုငုံလ်က္ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္စုပ္ယူလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ႏွင္းေဝ၏ႏြဳတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို သူ၏လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ ႐ြ႐ြေလးပြတ္သပ္ေပးလိုက္ေလသည္။ ကိုရဲလင္းက ႏွင္းေဝ၏ေက်ာျပင္ကိုဖက္ၿပီး စုန္ဆန္ထက္ေအာက္ပြတ္ေပးလိုက္ရာ ႏွင္းေဝကလည္း ကိုရဲလင္း၏ေက်ာျပင္ကို သူမ၏လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ျပန္လည္သိုင္းဖက္လိုက္သည္။ ကိုရဲလင္းက ႏွင္းေဝ၏ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းလုံးလုံးကေလးကိုစုပ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကို လွ်ာျဖင့္ပြတ္သပ္ေပးေနသလို ႏွင္းေဝကလည္း ကိုရဲလင္း၏ အေပၚႏႈတ္ခမ္းကို ျပန္လည္စုပ္နမ္းကာ သူမ၏လွ်ာျဖင့္ ကိုရဲလင္း၏ႏႈတ္ခမ္းကို ပြတ္သပ္ေပးေလေတာ့သည္။ ထိုမွတဖန္ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာခ်င္း ထိေတြ႕စုပ္နမ္းလွ်က္ တစ္ဦး၏လွ်ာျဖင့္ တစ္ဦး၏လွ်ာကို ထိေတြ႕လိမ္ပတ္ထိုးေမြလိုက္သည္။ ကိုရဲလင္းႏွင့္ ႏွင္းေဝတို႔ႏွစ္ဦးစလုံး တင္းၾကပ္စြာေပြ႕ဖက္ထားသျဖင့္ ႏွင္းေဝ၏ႏို႔အုံထြားထြားမ်ားက ကိုရဲလင္း၏ရင္အုံသို႔ လာေရာက္ဖိကပ္ေနရာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးအိအိေလးျဖစ္ေနသည္ကို ခံစားေနရေလသည္။ ကိုရဲလင္း၏မာေတာင္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကလည္း ႏွင္းေဝ၏ေစာက္ဖုတ္အုံေပၚကို ေႏြးေႏြးမာမာႀကီးျဖင့္ ေထာက္ထားသျဖင့္လည္း ႏွင္းေဝမွာ ေစာက္ဖုတ္ထဲ စစ္ကနဲစစ္ကနဲျဖစ္ေအာင္ ခံစားရေလေတာ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးမ်က္စိမွိတ္ထားၿပီး ကာမဆိပ္တက္လာမႈကို ခံစားေနရသျဖင့္ အသက္ရႉသံမ်ား ျပင္းထန္လာၾကၿပီျဖစ္ေလသည္။ ကိုရဲလင္းက ႏွင္းေဝ၏ေက်ာျပင္ကို ပြတ္သပ္ေပးေသာလက္ကို ေအာက္သို႔ေ႐ႊ႕ၿပီး ႏွင္းေဝ၏တင္သားႀကီးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ေပးေနေလသည္။ ႏွင္းေဝမွာ ကိုရဲလင္း၏လီးတန္ႀကီးကို တိုးထိမိေနေသာ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုေကာ့၍ လီးႀကီးႏွင့္အတင္းဖိကပ္ကာေပးလိုက္သည္။ ႏွင္းေဝ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးအတြင္းတြင္ကား ေစာက္ရည္မ်ားစိုစြတ္လာၿပီး ရင္ထဲတြင္မေတာ့ ကာမဆႏၵေတြတစ္ရိပ္ရိပ္ႏွင့္ တားမႏိုင္ဆီးမရ ျဖစ္လာရၿပီျဖစ္သည္။

“ႏွင္း “ရွင္ ကိုလင္း´´ “ကို ခ်စ္ေတာ့မယ္ေနာ္´´ “အင္းပါ……ခ်စ္ပါ ကိုလင္း….ခ်စ္ပါ´´ ကိုရဲလင္းက ႏွင္းေဝကိုစုပ္နမ္းေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းခြာလိုက္ၿပီး ႏွင္းေဝအားခ်စ္မည္ဟူ၍ ေျပာလိုက္ရာ ႏွင္းေဝကလည္း ခ်စ္ေစလိုလာၿပီျဖစ္၍ ခြင့္ျပဳေပးလိုက္သည္။ သို႔ႏွင့္ ကိုလင္းကဖက္တြယ္ထားျခင္းမွ ေနာက္သို႔ဆုတ္ခြာလိုက္ၿပီး ႏွင္းေဝ၏ကိုယ္လုံးကို ဆြဲကိုင္လွ်က္ ကုတင္ေပၚသို႔ ထိုင္ေစလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ႏွင္းေဝ၏ တစ္ထပ္တည္းဝတ္ထားေသာ ရင္ေစ့လက္ျပတ္ ဘေလာက္အက်ႌရင္ဘတ္ရွိ ႏွိပ္ေစ့ေလးမ်ားကို တစ္လုံးစီျဖဳတ္လိုက္သည္။ ႏွင္းေဝ၏ႏို႔ႏွစ္လုံးမွာ မို႔ဝန္းလွ်က္ ႏုထြတ္တင္းရင္းေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္ႏွင့္ ကိုရဲလင္းက ဘေလာက္အက်ႌေလးကို လက္မွလွ်ိဳ၍ ခြၽတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ႏွင္းေဝကိုဖက္လွ်က္ ကုတင္ေပၚလွဲလိုက္ၿပီး ႏွင္းေဝ၏ႏို႔အုံကို မ်က္ႏွာအပ္လွ်က္ ဆြဲ၍စို႔လိုက္သည္။ တစ္လုံးစို႔ၿပီး ေနာက္တစ္လုံးကို ထပ္စို႔လိုက္သည္။

ကိုရဲလင္းက လက္တစ္ဖက္ကိုလည္း ႏွင္းေဝ၏ေပါင္ၾကားထဲသို႔ ထိုးသြင္းကာ ႏွင္းေဝ၏ေစာက္ဖုတ္မို႔မို႔ႀကီးကို လက္ဖဝါးျဖင့္ဆုပ္၍ အုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ႏွင္းေဝမွာ ကာမဆႏၵဒီကရီေတြ တက္လာသျဖင့္ ကုတင္ေအာင္ခ်ထားေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံးကိုဟေပးလိုက္ရာ ကိုရဲလင္း၏လက္က သူမ၏ေပါင္ၾကားသို႔ မိမိရရေရာက္သြားၿပီး ႏွင္းေဝ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အုပ္၍ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိသည္။ ကိုရဲလင္းက ႏွင္းေဝ၏ႏို႔အုံႀကီးႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္စို႔ေန႐ုံမွ်မက ႏို႔သီးေခါင္းကေလးကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားတြင္ ညႇပ္၍ဆြဲဆြဲၿပီး မတင္ေပးလိုက္သည္။ ႏို႔သီးေခါင္းထိပ္ကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုႏွင့္ညႇပ္ထားၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းထိပ္ကို လွ်ာထိပ္ျဖင့္ဖိဖိေပးၿပီး ထိုးေပးလိုက္ရာ ကိုရဲလင္း၏ေခါင္းကို သူမ၏လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲဖက္လိုက္သည္။ ႏွင္းေဝမွာ သူမ၏ႏိုု႔အုံမ်ားကိုစို႔ေနယက္ေနရင္းက တစ္ဖန္ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ကို ထမီေပၚမွအုပ္ကိုင္ၿပီး ႐ြစိ႐ြစိလုပ္ေနသျဖင့္ အားမလိုအားမရစိတ္ေတြျဖစ္လာကာ ကိုရဲလင္း၏ဆံပင္ေတြၾကားထဲသို႔ သူမ၏လက္တစ္ဖက္ကိုထိုးသြင္းကာ ကိုရဲလင္း၏ဆံပင္မ်ားကို ဖြေပးေနမိသည္။ “ဟင္း….ဟင္း….ဟင္း….ကိုရဲလင္းရယ္´´ ႏွင္းေဝမွာ ပါးစပ္မွမပီမသ႐ြတ္ရင္း မ်က္စိကိုစုံမွိတ္လွ်က္ ကာမအရသာကို ခံစားေနေလေတာ့သည္။ ကိုရဲလင္းက ႏွင္းေဝ၏ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းေပၚသို႔ တဲ့တဲ့မတ္မတ္က်ေနေသာ လက္ခလယ္ထိပ္ကိုေကြးကာ ႏွင္းေဝ၏ေစာက္ဖုတ္ဝေလးကို ထမီေပၚမွကလိေပးေနသည္။ လက္ဖဝါးျဖင့္လည္း ႏွင္းေဝ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးေပၚတြင္ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖင့္ ေ႐ြ႕လ်ားကာဖိ၍ဖိ၍ ပြတ္ေပးလိုက္ရာ ႏွင္းေဝမွာ ကိုယ္လုံးေလးတြန႔္လိမ္လွ်က္ရွိေလသည္။ ကိုရဲလင္းမွာ ႏွင္းေဝ၏ေစာက္ဖုတ္ကို ထမီေပၚမွ ပြတ္သပ္ေပးေနရသည္ကို အားမရသျဖင့္ ထမီကိုျဖည္ၿပီးဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ “ဟင့္…..ကိုလင္းရယ္….ဒီအတိုင္းခ်စ္ပါလားကြယ္….ဟင့္…..အင့္……အင့္…..´´ ထမီကိုခြၽတ္လိုက္သျဖင့္ ျပင္ပေလစိမ္းက ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ေပါင္အတြင္းသားေတြကို ဟပ္သြားရေသာေၾကာင့္ ႏွင္းေဝမွာ ႐ုတ္တရက္ရွက္စိတ္ျဖင့္ ဒီအတိုင္းခ်စ္ပါလားဟူ၍ ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း အားမပါေသာေလသံျဖင့္သာ ေရ႐ြတ္မိသလိုျဖစ္သြားသည္။

ႏွင္းေဝမွာ ကာမဆႏၵဒီကရီေတြ လွိမ့္တက္ေနေသာေၾကာင့္ ခ်စ္ခ်င္စိတ္ေတြမ်ားေနသျဖင့္ ကိုရဲလင္း လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေတာ့ဟူ၍ ထားလိုက္ရသည္။ ကိုရဲလင္း ျပဳသမွ်ခံမည္ဟူ၍ စိတ္ထဲမွာဒုံးဒုံးခ်လိုက္သျဖင့္ ကိုရဲလင္းက ထမီကိုအခြၽတ္တြင္ တင္ပါးႏွင့္ထမီညႇိေနသည္ကိုပင္ တင္ပါးကိုႂကြေပးလိုက္သည္။ ႏွင္းေဝမွာ ကုတင္ေပၚတြင္ ကိုယ္တစ္ပိုင္းတင္လ်က္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္မွာ ခပ္ေမာ့ေမာ့ေလးျဖစ္ေနသည္။ ကိုရဲလင္းမွာ ႏို႔စို႔ေနျခင္းကိုရပ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေအာက္ဆင္း၍ အက်ႌႏွင့္ပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ကိုရဲလင္း၏ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးမွာ တေငါက္ေငါက္ျဖစ္လွ်က္ လီးထိပ္ႀကီးအဝမွ အရည္မ်ားစို႔ထြက္ေနေလသည္။ ကိုရဲလင္းမွာ ကုတင္ေပၚတေစာင္းတင္လွ်က္ ပက္လက္ျဖစ္ေနေသာ ႏွင္းေဝ၏ကိုယ္လုံးအလွကိုၾကည့္ရင္း ေပါင္ၾကားမွ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုၾကည့္လိုက္ရာ အေတာ္ပင္ အံ့အားသင့္သြားရေလသည္။ ၾကည့္ပါဦး ႏွင္းေဝ၏ေစာက္ဖုတ္မွာ ေဖာင္းေဖာင္းကားကားခုံးခုံးႀကီးျဖစ္ေနကာ အရမ္းကိုလွ႐ုံမွ်မက ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းအတြင္းမွ သူမ၏ေစာက္ေစ့အတက္ေလးသည္ အေတာ္ေလးပင္ တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ ရွည္ရွည္လ်ားလ်ားေလးျဖစ္ကာ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းအတြင္းမွေန၍ အေပၚသို႔ပင္ထိုးထြက္ေနသည္။ ကိုရဲလင္းမွာ ႏွင္းေဝ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္ႏွင့္ သူ၏လက္ျဖင့္ ႏွင္းေဝ၏ ေစာက္ဖုတ္ကိုအုပ္ကိုင္လိုက္၊ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေဖာင္းေဖာင္းႀကီးေတြကို ပြတ္ေပးလိုက္၊ အေမႊေလးေတြ တြန႔္ေခြကာေပါက္ေနေသာ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးကို လက္ဖေနာင့္ျဖင့္ ခပ္ဖိဖိေလး ပြတ္၍ေပးလိုက္၊ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ကိုလည္း လက္ေစာင္းေလးျဖင့္ေလွ်ာတိုက္ကာပြတ္လိုက္၊ ေစာက္ေစ့အတက္ျပဴးျပဴးေလးကိုလည္း မထိတထိတို႔ထိလိုက္ျဖင့္လုပ္ေပးရင္း ႏွင္းေဝ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ကစားစရာရေသာကေလးႏွယ္ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ကလိေပးေနေတာ့သည္။ “ဟင္း…..ဟင္း….ကိုလင္းရယ္…..ယားတယ္…..အင္း….ဟင္း….ဟင္း….´´ ႏွင္းေဝမွာ ကိုရဲလင္းမွေန၍ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ကလိခ်င္တိုင္းကလိေပးေနေသာေၾကာင့္ သူမ၏တစ္ကိုယ္လုံးမွာ ဖ်တ္ဖ်တ္လူး၍လာ႐ုံမွ်ပင္မကေတာ့ပဲ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွေစာက္ရည္မ်ား စိမ့္ထြက္ကာစို႐ႊဲလာၿပီျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ခါတြင္မေတာ့ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ပင့္၍ပင့္၍တင္ကာ ကိုရဲလင္း၏လက္မ်ားကို ကပ္ေပးလိုက္ရာ သူမ၏ဖင္သားေဖြးေဖြးလုံးလုံးႀကီးမ်ားမွာ လုံးကနဲ လုံးကနဲ ႂကြ၍ႂကြ၍တက္လာေလသည္။ ကိုရဲလင္းမွာ လီးတန္ေခ်ာင္းႀကီး မာေတာင္ေနၿပီး လီးထိပ္မွာအရည္ၾကည္မ်ား စို႔ထြက္လာေအာင္ ႏွင္းေဝ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ျမင္ရေသာေၾကာင့္ ကာမစိတ္ေတြ မထိန္းႏိုင္ေအာင္ျဖစ္လာရေလသည္။

“ႏွင္း “ဟင္….ကိုလင္း´´ “ကို ႏွင္းကိုခ်စ္ေတာ့မယ္ေနာ္´´ “ခ်စ္ပါ….ကိုလင္းရယ္…..ခ်စ္ပါ ႏွင္းမေနတတ္ေတာ့ဘူး…..ဟင္း….ဟင္း…´´ “ဒါဆို ေျခေထာက္ေတြ ကုတင္ေပၚတင္လိုက္´´ “ဒီလိုလား´´ “မဟုတ္ဘူး…ဒီလို….ဒီလို…..´´ ကိုရဲလင္းမွာ ကာမဆႏၵေတြ ျပင္းျပလာၿပီး ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္ေနေသာ ႏွင္းေဝ၏ကိုယ္လုံး၊ ေဖာင္းဖူးေနေသာ ႏွင္းေဝ၏ေစာက္ဖုတ္၊ အေတြ႕အထိႏူးညံ့ေသာ ႏွင္းေဝ၏ကိုယ္ခႏၶာတို႔ေၾကာင့္ ေတာင္မတ္တင္းမာေသာ လီးတန္ႀကီးျဖင့္ ႏွင္းေဝ၏ေစာက္ဖုတ္ကို လိုးခ်င္လာၿပီျဖစ္သည္။ သို႔အတြက္ ႏွင္းေဝ၏ေစာက္ဖုတ္ကို ပြတ္သပ္ကလိေပးေနျခင္းအား ရပ္လိုက္ကာ ႏွင္းေဝအားခ်စ္ေတာ့မည္ဟုေျပာၿပီး ေျခေထာက္ေတြ ကုတင္ေပၚတင္ရန္ေျပာလိုက္သည္။ ႏွင္းေဝက ေဘးေစာင္းလုပ္ၿပီး ေျခေထာက္ေတြကိုတင္သျဖင့္ မဟုတ္ဘူးဟူ၍ေျပာကာ ပက္လက္တစ္ပိုင္းေလးကုတင္ေပၚတင္ေနေသာ ႏွင္းေဝ၏ကိုယ္လုံးတစ္ဝက္ကို ဒီအတိုင္းထားေစလွ်က္ ကုတင္ေစာင္းအစပ္ထိ တင္ပါးကိုတင္ေစလိုက္သည္။ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ဒူးမွေထာင္ေစၿပီး ေျခဖဝါးႏွစ္ဖက္ကို ကုတင္ေစာင္းသို႔ေထာက္ထားေစလိုက္သည္။ ေျခဖဝါးႏွစ္ဖက္ကို ခပ္ကားကားလုပ္ထားၿပီး ဒူးေခါင္းကိုေထာင္ထားသျဖင့္ ႏွင္းေဝ၏ေစာက္ဖုတ္မွာ ဟၿပဲၿပဲေလးျဖစ္သြားသည္။ ေစာက္ရည္ေတြစို႐ႊဲေနၿပီး မို႔ေမာက္ကာေျပာင္တင္းေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီးႏွစ္ခုက ကိုရဲလင္း၏လီးတန္ႀကီးကို ေစာင့္ႀကိဳေနသလို ရွိေနေလသည္။ “ႏွင္း´´ “ဟင္ …ကိုလင္း´´ “ကိုလင္း ထည့္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္´´ “ဟုတ္ကဲ့ ကိုလင္း´´ ကိုရဲလင္းက သူ၏ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကိုကိုင္လွ်က္ ႏွင္းေဝ၏ေစာက္ဖုတ္ဝတြင္ ေတ့လိုက္ၿပီး ႏွင္းေဝကိုေျပာလိုက္သည္။ ႏွင္းေဝမွာ လီးတန္ထိပ္ႀကီးေစာက္ဖုတ္အဝကို ေတ့မိသည္ႏွင့္ ရင္ေတြတစ္ဒိန္းဒိန္းခုန္လ်က္ ဖ်န္းကနဲၾကက္သီးမ်ားထသြားကာ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို ေမွးစင္းထားလိုက္သည္။

ကိုရဲလင္းက သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ႏွင္းေဝ၏ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားကို အလ်ားလိုက္ပြတ္ေပးလိုက္ၿပီး ဟ၍ေနေသာ ႏွင္းေဝ၏ေစာက္ဖုတ္ႏြဳတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကားသို႔ ေတ့လိုက္ၿပီး အတြင္းသို႔ဖိ၍သြင္းလိုက္သည္။ “ဗ်စ္…..ဗ်စ္…..ဗ်စ္´´ “အင့္…..အ….အ…ဟင္း´´ ကိုရဲလင္းက လီးတန္ႀကီးကို ထိုးသြင္းလိုက္ရာ တင္းေစ့ေနသည့္ ႏွင္းေဝ၏ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားမ်ားကို လီးတန္ထိပ္ကထိုးခြဲျဖတ္ေက်ာ္သံႏွင့္အတူ ႏွင္းေဝ၏လည္ေခ်ာင္းသံ အစ္အစ္ေလးကထြက္ေပၚလာကာ လီးတန္ထိပ္ဖူးႀကီးတစ္ခုလုံး ေစာက္ေခါင္းထဲဝင္သြားခ်ိန္တြင္ ရပ္လိုက္သျဖင့္ ႏွင္းေဝမွာသက္ျပင္းခ်လိုက္ရေလသည္။ ႏွင္းေဝ၏ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ေစာက္ရည္မ်ားမွာ ပထမထြက္လာေသာ ေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္ေပါင္းၿပီး ထပ္မံ၍ စီးကနဲထြက္၍လာရာ လီးတန္ထိပ္ႀကီးကိုစိုသြားေလသည္။ ကိုရဲလင္းမွာ လီးတန္ႀကီးကို ကိုင္ထားေသာလက္ကိုလြတ္လိုက္ၿပီး သူမ၏ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို လက္မ်ားျဖင့္အသာဆြဲၿဖဲလိုက္ၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ဝင္စျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ လီးတန္ႀကီးကို ေစာေစာကထက္ပို၍ ဖိသြင္းလိုက္ေလသည္။ “အား….အား….ကြၽတ္…ကြၽတ္….နာလိုက္တာ ကိုလင္းရယ္´´ “ခဏေတာ့ေအာင့္ခံပါ ႏွင္းရယ္´´ ႏွင္းေဝ၏တင္သားအယ္အယ္ႀကီးမ်ားမွာ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖင့္ ခါရမ္းသြားသည္။ လီးမဝင္ဖူးေသးေသာ ေစာက္ဖုတ္အသစ္စက္စက္ေလးျဖစ္သျဖင့္ ႏွင္းေဝမွာ လီးဝင္သည့္ဒဏ္ကိုလဲ ခံစားလိုက္ရသည္။ ေစာက္ဖုတ္ဝၿပဲဟသြားၿပီး နာက်င္လွေသာေၾကာင့္ ႏွင္းေဝမွာ ႀကိတ္မွိတ္မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘဲ ၿငီးျငဴလိုက္မိသည္။ ကိုရဲလင္း၏ လီးတန္ႀကီးထိပ္ဖ်ားကို ေစာက္ေခါင္းထဲမွအရာ တစ္ခုက ဆီး၍တားထားသလိုရွိေနသျဖင့္ အပ်ိဳေမွးျဖစ္ေၾကာင္း ကိုရဲလင္းသိလိုက္သည္။ ကိုရဲလင္း ရင္ထဲတြင္မေတာ့ ႏွင္းေဝ၏ အပ်ိဳစစ္စစ္ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ ေဗြေဆာ္ဦးလိုးကာ ပါကင္ဖြင့္ရမည္ ျဖစ္သျဖင့္ အလြန္ပင္ေက်နပ္အားရျဖစ္ေနသည္။ ထို႔အတြက္ ႏွင္းေဝ၏ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ထားေသာလက္ႏွစ္ဖက္ကို သူမ၏ႏို႔အုံမ်ားဆီသို႔လွမ္းလွ်က္ ဆုပ္နယ္ေခ်မြလိုက္သည္။

ႏွင္းေဝ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲကိုဝင္ေနေသာ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို အသာဆြဲထုတ္လိုက္၊ ေျဖးေျဖးေလးျပန္သြင္းလိုက္ႏွင့္ လိုးေပးလိုက္သည္။ ကိုရဲလင္းမွာ ကိုယ္ကိုကိုင္း၍ သူမ၏ႏို႔အုံႏွစ္လုံးကို ကိုင္ဆုပ္ကာလိုးသြင္း၊ လိုးထုတ္လုပ္ေပးေနသျဖင့္ လီးတန္ႀကီး ဝင္ထြက္တိုင္းတြင္ ႏွင္းေဝ၏ေစာက္ေစ့ေလးကို ထိမိပြတ္မိေနေလရာ သူမမွာေသြးသားရမက္ေတြျပင္းျပကာ မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္လာရေတာ့သည္။ “စြတ္…..ဖြတ္….စြတ္….ဖြတ္….´´ “အိုး….ဟင့္….ဟင့္….ကိုလင္းရယ္´´ ႏွင္းေဝတစ္ေယာက္ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ လီးတန္ႀကီးဝင္ထြက္ကာလိုးေပးေနသလို၊ ေစာက္ေစ့ေလးကို လီးတန္ႀကီးကဝင္ထြက္တိုင္း ခလုတ္တိုက္ေနသလို သူမ၏ႏို႔အုံကိုေခ်မြေပးေနသျဖင့္ အရသာမ်ားေတြ႕လာရၿပီျဖစ္သည္။ သို႔အတြက္ ႏို႔အုံမ်ားကို ကိုင္ဆုပ္ထားေသာ ကိုရဲလင္း၏လက္ႏွစ္ဖက္ကို သူမ၏လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲကိုင္ၿပီး သူမ၏ဖင္သားမ်ားကို လႈပ္ရမ္းေပးေနသည္။

ကိုရဲလင္းကလဲ ႏွင္းေဝ၏အပ်ိဳေမွးပါးကိုေဖာက္ၿပီး လိုးသြင္းရန္ရည္႐ြယ္သျဖင့္ ႏွင္းေဝ၏ႏို႔ႏွစ္လုံးကို အားကုန္ပင္ တစ္အားဆြဲညႇစ္၍နယ္ေပးကာ လီးတန္ႀကီး၏ဒစ္ႀကီးကြၽတ္လုလုျဖစ္ေအာင္ ဆြဲထုတ္ကာ လီးတန္ႀကီးကို အားအျပည့္ထည့္၍ ဖိၿပီးလိုးသြင္းလိုက္ေလသည္။ “စြပ္…..ဖြတ္….ေဖါက္….စြပ္´´ “အား….ကိုလင္း….အား…..နာတယ္……အား….နာတယ္ ကိုလင္းရယ္´´ ႏွင္းေဝ၏အပ်ိဳအေမွးပါးက လီးတန္ႀကီးထိပ္ကို တင္းၿပီးခံေနေသာ္လည္း ေဆာင့္လိုးသည့္အားကျပင္းလွေသာေၾကာင့္ လီးဒစ္ထိပ္ႀကီးက အပ်ိဳအေမွးပါးကို ရက္ရက္စက္စက္ပင္ ထိုးေဖာက္မိလွ်က္ ေသြးမ်ားထြက္လာေသာ္လည္း ကိုရဲလင္း၏လီးတန္ႀကီးက သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ထဲ တစ္ဆုံးဝင္သြားသျဖင့္ နာက်င္ခံခက္ေသာေဝဒနာေၾကာင့္ ႏွင္းေဝမွာေအာ္ဟစ္လွ်က္ ကိုရဲလင္း၏ရင္ဘတ္ကို တြန္းထားလိုက္သည္။ ကိုရဲလင္းက ႏွင္းေဝ၏ႏို႔အုံႀကီးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ပြတ္ေခ်ေပးလွ်က္ လီးတန္ႀကီးကို တစ္ဝက္မွ်ဆြဲထုတ္ၿပီး ခပ္ဆတ္ဆတ္ျပန္၍ေဆာင့္ သြင္းကာ တစ္ခ်က္ခ်င္းလိုးေဆာင့္ေပးလိုက္ရာ ႏွင္းေဝမွာ နာက်င္မႈမ်ားေျပေပ်ာက္လွ်က္ အေကာင္းဘက္သို႔ ေရာက္လာေလသည္။ လီးတန္ႀကီး ဝင္ထြက္တိုင္း ေစာက္ေစ့ေလးကို ဆြဲပြတ္ေနသျဖင့္ ေကာင္းသထက္ေကာင္းလာၿပီး ႏွင္းေဝမွာ ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ကာေကာ့ကာေပးလာသည္။ ကိုရဲလင္းကလည္း ႏွင္းေဝတစ္ေယာက္ ပို၍ခံႏိုင္ရည္ရွိလာသည့္အျဖစ္ကိုျမင္သျဖင့္ လီးတန္ႀကီးကို အဆုံးနားထိဆြဲထုတ္ၿပီး တစ္ဆုံးဝင္ေအာင္ ေဆာင့္သြင္းလွ်က္ သြက္သြက္ႀကီးလိုးေပးလိုက္ရာ ႏွင္းေဝမွာခံ၍ ေကာင္းလြန္းသျဖင့္ ဖင္ႀကီးကိုေကာ့ေကာ့ၿပီးခံေနေလသည္။

မၾကာခင္မွာေတာ့ ကိုရဲလင္း၏လီးတန္ႀကီး က်င္ကနဲျဖစ္ကာ လီးတန္ထိပ္မွသုတ္ရည္မ်ားကို ပန္းထုတ္လိုက္သလို ႏွင္းေဝကလည္း ကိုရဲလင္း၏လက္မ်ားကို တြယ္ဖက္ၿပီး ဖင္ႀကီးကိုေျမႇာက္ကာ လီးတန္ႀကီးအဆုံးဝင္ေအာင္လုပ္လွ်က္ ေစာက္ရည္မ်ားပန္းထုတ္ကာ ၿပီးသြားေလသည္။ ကိုရဲလင္း၏ လီးတန္ႀကီးအရင္းတြင္ကား အပ်ိဳေမွးေပါက္လွ်က္ထြက္လာေသာ ေသြးမ်ားႏွင့္သုတ္ရည္မ်ားက ေပါင္းစပ္လွ်က္ စို႐ြဲေနေလသည္။ “ႏွင္း…..ေကာင္းလား ဟင္´´ “ေကာင္းတယ္ ကိုလင္းရယ္…..ေကာင္းတယ္….ကိုလင္းကို ႏွင္းအရမ္းခ်စ္တယ္´´ “ကိုလင္းလည္း ႏွင္းကို အရမ္းခ်စ္သြားၿပီ….ထပ္ခ်စ္အုံးမယ္ေနာ္´´ “ခ်စ္ပါ….ကိုလင္း…ခ်စ္ပါ´´ ကိုရဲလင္းႏွင့္ ႏွင္းေဝမွာ ထိုေန႔က ဘုရားဖူးမလိုက္ျဖစ္ၾကေတာ့ေပ။…. ၿပီး