အဝေးကချစ်သူ

“မကြာမီအချိန်အတွင်း ရန်ကုန်အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာလေဆိပ်ကို ဆင်းသက်တော့မှာ ဖြစ်ပါတယ်ရှင်၊ ကျေးဇူးပြု၍ ထိုင်ခုံနောက်မှီများကို ပြန်တည့်မှတ်ပြီး ထိုင်ခုံခါးပတ်များကို ပြန်ပတ်ထားပေးကြပါရှင်” လေယာဉ်မယ်၏အသံ ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာသဖြင့် ငိုက်မြည်းနေ‌သော ရာဇာတစ်ယောက် နိုး၍လာသည်။ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှု နှောင့်နှေးသော နိုင်ငံတွင် ဖြစ်လေ့ရှိသော လူငယ်သဘာဝ အတိုင်း အများနည်းတူ စွန့်စားကာ မြို့ပြလူနေမှုစနစ် ရှေ့ရောက်နေသော စင်္ကာပူတွင် ကျောင်းတက်ရင်း အလုပ်လုပ်နေသည်မှာ ၄ နှစ်ကျော်လေပြီ။ အခုဆို ရာဇာ အသက် ၂၈ပင် ပြည့်တော့မည်။ မိဘများ ဆုံးပါးပြီးနောက် တစ်ကောင်ကြွက်ဖြစ်နေသော ရာဇာအဖို့ လူငယ်ပီပီ တဇွတ်တိုး ထိုးထွက်ကာ စင်္ကာပူတွင် ပရိုဂရမ်မင်း သင်တန်းတက်ရင်း အချိန်ပိုင်းအလုပ် လုပ်ဖြစ်သည်။ ကျောင်နှစ်နှစ်တက်ပြီးသောအခါ အိုင်တီကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင် ဆက်လုပ်ဖြစ်သည်။ လူငယ်သဘာဝ အပျော်အပါးအသောက်အစား အနည်းငယ်ရှိသော်လည်း မိန်းမ ကိစ္စတော့ရှင်းသည်။ မမြင်ရသော ရောဂါတွေအတွက် တွေ့ကရာ မိန်းမနှင့်လည်း မနေလိုသောကြောင့်ပင်။ လွန်ခဲ့သော ၆ လ လောက်ကမှ ဖေ့စ်ဘုတ်မှတဆင့် ကောင်မလေး တစ်ယောက်နှင့် သိကျွမ်းခဲ့သည်။ ကောင်မလေးကတော့ သူ့ထက် ငယ်သည်။ ၂၅ နှစ်၊ သူမသည်လည်း လက်ရှိ မြန်မာနိုင်ငံတွင် အိုင်တီပညာကို လေ့လာနေကာ စင်္ကာပူသို့ လာရန် ကြိုးပမ်းနေသူ ဖြစ်သောကြောင့် သိလိုသည်များကို ရာဇာအား မေးမြန်းရာမှတဆင့် ခင်မင်ရင်းနှီးခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုသို့ခင်မင်ရာမှ ချစ်သူရည်းစား ဖြစ်ပြီးနောက် လူချင်းတွေ့ဆုံရန် ရန်ကုန်သို့ ရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ လေယာဉ်ပေါ်မှ ဆင်းကာ လူဝင်မှုကြီးကြပ်ရေး ဌာနရှိသော ပထမထပ်သို့ အဆင်းတွင် အရှေ့တည့်တည့်တွင်ရှိသော မှန်ချပ်ကာထားသည့် နံရံကြီးမှတဆင့် အကြည့်တွေ ထိုးဖောက်ကာ လူအုပ်ကြီးကြားထဲမှ ချစ်သူကို ရှာဖွေကြည့်လိုက်သည်။ ဖျတ်ကနဲ တွေ့လိုက်ရသည့် ချစ်သူကောင်မလေးက အလွန်လှပလွန်းနေသည်။ ဝမ်းပိစ်  အကျီလက်ပြတ် အမည်းရောင်လေးကို ဝတ်ဆင်ကာ လည်ပင်းတွင် သူ လက်ဆောင်ပေးထားသော ပလက်တီနမ် ဆွဲကြိုးလေးကို ဝတ်ဆင်ထားသည်။ မျက်နှာတွင် မိတ်ကပ်ကို ခပ်ပါးပါးလေး လိမ်းကျံကာ ခါးလောက်ရှိသော ဆံပင်အမည်းရောင်ကို ဒီအတိုင်းလေး ချထားကာ ညာဘက်နားတွင် အနီရင့်ရင့် နှင်းဆီပန်းပွင့်ကြီးကြီးကို ပန်ဆင်ထားသည်။ အလွန်လှပသော ချစ်သူလေးကို လက်ပြနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ သူမကတော့ ခေါင်းလေးအသာငြိမ့်ကာ ပြုံးပြသည်။ သို့နှင့် အရှေ့တွင် တန်းစီနေသော လူတန်းကြီးနောက်တွင်ရပ်ကာ ကိုယ့်အလှည့်စောင့်နေလိုက်သည်။ “နောက်တစ်ယောက်” ခေါ်သံအပြီးတွင် ရာဇာ ကောင်တာသို့ သွားလိုက်သည်။ ကိုယ့်မှာရှိသော ပတ်စ်ပို့စ်စာအုပ်၊ စာရွက်စာတမ်းများကို ကောင်တာပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ အချက်အလက်များကို စစ်ဆေးနေသော ကောင်တာမှ အရာရှိကို ကြည့်ကာ စိတ်ထဲမှ ချီးကျူးလိုက်သည်။ တို့ မြန်မာနိုင်ငံ တိုးတက်လာတာပဲ။

ထိုသို့ တွေးနေစဉ်မှာပင် “ညီလေး စင်္ကာပူမှာ အလုပ်လုပ်ရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား” “ပြေပါတယ် အကို” “အေးကွာ ဝမ်းသာပါတယ် အကိုတို့လည်း ဒီမှာ အလုပ်လုပ်ရတာ ညီလေးတို့လောက် အဆင်မပြေဘူးကွ လက်ဖက်ရည်လေး မတိုက်ချင်ဘူးလား ညီလေး” စောစောက အတွေးနှင့် တက်တက်စင်အောင် လွှဲနေသည်။ အကျင့်တွေကတော့ မပျောက်သေးပါလား။ အဆင်ပြေအောင်တော့ ပြောလိုက်ရသည်။ “တိုက်ချင်ပါတယ်..အကိုရာ.. ကျနော့်မှာလည်း မြန်မာပိုက်ဆံ မပါဘူးဗျ.. ပါတဲ့‌ဒေါ်လာကလည်း အတန်ကြီးတွေကြီးပဲ တက်စီခတောင် ဘယ်လိုပေးရမလည်းမသိဘူး” “အေးပါကွာ ငါက ပြန်ပေးရမလို ဖြစ်နေပြီ သွားပါတော့” “ကျေးဇူးပါ အကို” ရန်ကုန်တွင် တစ်ပတ်ပဲ နေမှာဖြစ်သောကြောင့် အဝတ်အစား အနည်းပဲ အိတ်အသေးတွင် ထည့်လာသောကြောင့် လက်ဂေ့ချ်ဘာညာ ရွေးစရာမလိုတော့၍ ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ ပစ္စည်းစစ်ဌာနကို ဖြတ်ကာ ကောင်မလေးဆီ အမြန်ပြေးလာခဲ့သည်။ စိတ်ထဲတွင်တော့ ပြေးဖက်ကာ အနမ်းခြွေလိုက်ချင်သော်လည်း လူချင်း အခုမှ တွေ့ဖူးသောကြောင့်လည်းကောင်း၊ မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှုနှင့် အမြင်မတော်ရာ ဖြစ်မှာစိုးသောကြောင့် လည်းကောင်း၊ ကိုယ်ရှိန်သပ်ကာ ကောင်မလေးကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ “ခိုင်.. အရမ်းလှတယ်” “ကျေးဇူး…ကို ကို့က ဓါတ်ပုံထဲကထက်  အပြင်မှာ ပိုခန့်တယ်” “ဗိုက်ဆာပြီလား ခိုင်” “မဆာသေးပါဘူး ဘာဖြစ်လို့လဲ..ကိုကော ဆာပြီလား” “လေယာဉ်ပေါ်မှာ စားလာတယ်..မဆာသေးပါဘူး…ခိုင်က မြှောက်ပြောနေလို့လေ..” “ခစ်ခစ်… ကိုကတော့ လုပ်ပြီ” “ဟောဗျာ ဘာမှ မလုပ်ရသေးပါဘူး” “ကိုနော် ဇာတိက ပြလာပြီ အခုမှ စရောက်ကာစပဲ ရှိသေးတယ်” “ဟားဟား ဟုတ်တယ်နော် နောက်တစ်ပတ်ဆို ဘယ်လောက်ထိ ဆိုးမလဲ တွေးကြည့်” “အာ ကိုကွာ တော်ပြီ မစနဲ့တော့” “ဟုတ်ပါပြီဗျာ မတ်တပ်ကြီး စကားပြောနေရတာ လာခိုင် တစ်ခုခု သွားစားရင်း စကားပြောရအောင် အချိန်ရတယ်မလား” “ဟုတ် ကို အိမ်ကို ပြောလာတယ် သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် သွားကြိုမယ်လို့” “အိုခေ ခိုင်…ခိုင်ဘာစားချင်လဲ” “အင်း…အခုမှ ညနေ ၄ နာရီကျော်ပဲ ရှိသေးတယ်ဆိုတော့ အဆာပြေပဲ စားရအောင်လေ” “ခိုင်ပဲ ဦးဆောင်သွားလိုက်နော် ကိုက မရောက်တာ ၄နှစ်ကျော်ပြီ ဆိုတော့ ဘာမှမသိဘူး” “ကိုဘယ်မှာတည်းဖို့ စီစဉ်ထားလဲ” “ခိုင့်အိမ်မှာလေ” “အာ…ကိုကတော့ ပြောတော့မယ် ပေါက်တတ်ကရတွေ” “ဟားဟား စတာပါကွာ ခိုင်နေတဲ့ နေရာနဲ့လည်း နီးအောင် မြို့လယ်ခေါင် တရုတ်တန်းမှာပဲ တည်းမလားလို့လေ” “အင်း ဒါဆို တရုတ်တန်းမှာပဲ လျှောက်ကြည့်ရင်း မုန့်တွေ စားကြတာပေါ့” သို့နှင့် တရုတ်တန်းရှိ ဟော်တယ်တစ်ခုတွင် တစ်ပတ်တည်းခိုရန် စာရင်းသွင်းကာ အထုပ်အပိုးထားပြီး ခိုင်နှင့် မုန့်လျှောက်စားကြသည်။

ထိုနေ့က ညနေ ၈နာရီလောက်တွင် ခိုင့်ကို သူမအိမ်သို့ ပြန်ပို့လိုက်သည်။ နောက်ရက်များတွင် ခိုင်နှင့် ရန်ကုန်မြို့အနှံ့ လျှောက်လည်ကာ ချစ်သူဘဝကို ပျော်ရွှင်မြူးတူးစေခဲ့သည်။ ရုပ်ရှင်လည်း သွားကြည့်ဖြစ်တာပေါ့။ အေးချမ်းလွန်းလှသော သမ္မတ ရုပ်ရှင်ရုံထဲတွင် ပြသနေသောဇာတ်ကားကို လျစ်လျူရှုကာ ရာဇာ အလုပ်များတော့သည်။ ထိုင်ခုံကတော့ အများသိသည့် နောက်ဆုံးမှ အတွဲခုံပင်ဖြစ်သည်။ အရမ်းချမ်းနေပုံရသော ချစ်သူခိုင်ကို ဖက်ထားရာမှတဆင့် အနမ်းများခြွေကာ ချစ်သူ၏ရွှေတွင်းလေးကို လက်ချောင်းလေးဖြင့် အသာတူးဖော်နေမိသည်။ ချစ်သူဆီမှ တအင့်အင့်နှင့် တိုးတိတ်ငြင်သာစွာ ထွက်လာသော အသံကလည်း ရာဇာကို ကာမစိတ် အမြင့်ဆုံးသို့ ရောက်စေသည်။ ပင်တီပေါ်မှတဆင့် ပွတ်နေရာမှ ပေါင်ကို အနည်းငယ် ကားစေကာ ပင်တီကို မချွတ်စေပဲ ဘေးဘက်မှတွန်းဖယ်ကာ ချစ်သူရဲ့ ညီမလေးကို ဆွပေးလိုက်သည်။ မြောတစ်လျှောက် ပွတ်ပေးနေရာမှ ထိပ်ပိုင်းမှာ မြုပ်နေသော အစိလေးကို ရှာဖွေပြီး ကာမခလုတ်တွေကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ အပေါက်ထဲကိုတော့ လက်ချောင်းလေးတွေကို မထည့်ဖြစ်ပါ။ ဘုရင်မသည် ဘုရင်နှင့်သာ ထိုက်တန်သည်ဟု ယူဆသောကြောင့် ရှေ့ပြေးတပ်သားနှင့် အရင် ပေးမတွေ့ပါ။ ချစ်သူရဲ့ ပိပိလေးကလည်း တဖြေးဖြေး အရည်ရွှဲလာသည်။ ချစ်သူကို ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးလေးစင်းကာ ခြောက်ကပ်လာသော နှုတ်ခမ်း ခပ်ဟဟ ထံမှ ငြီးသံလေးတွေ ခပ်အုပ်အုပ် ထွက်လာသည်။ ချစ်သူလည်ပင်းကို ခပ်ဖွဖွလေး နမ်းကာ နားနားသို့ ကပ်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ “ခိုင်.. အဆင်ပြေရဲ့လား” “အင်း” “ကောင်းရော ကောင်းလား” မျက်လုံးလေး အသာဖွင့်ကြည့်ကာ မျက်စောင်းထိုးရင်း “ဘာတွေ မေးနေတာလဲကွာ” “မရှက်ပါနဲ့ ခိုင်ရယ်.. ကိုတို့ကြားမှာ ဘာဆို ဘာမှမရှိအောင် လုပ်နေတာ…တစ်ခုပဲ ချန်ထားမယ်.. သံယောဇဉ် ချစ်ခြင်း ဆိုတဲ့ ကြိုးလေးပဲ” “ကိုနော် တော်တော် ပြောတတ်တယ် လူလည်” ရာဇာ လက်ကတော့ လှုပ်ရှားမြဲပါ။ ကောင်မလေးကလည်း ခံစားမြဲပါ။ “ဖြေဦးလေ…ကောင်းလားလို့” “ဟုတ်….” ခပ်ပြတ်ပြတ်ပင် ပြန်ဖြေသည်။ ရာဇာလည်း ဆက်မမေးတော့ပဲ ညီမလေးကို ပွတ်သပ်နေသော လက် အရှိန်ကို မြှင့်လိုက်သည်။ ခြောက်ကပ်နေသော ချစ်သူနှုတ်ခမ်းကို အနမ်းများနှင့် စိုစွတ်စေလိုက်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သတိမရပါ။ သူတို့လည်း သူတို့ဘာသာ အချစ်ကမ္ဘာ တည်ဆောင်နေမည်မှာ အမှန်ပင်။ တအောင့်ကြာသော် ချစ်သူရဲ့ လက်ဖဝါးနုနုက ရာဇာ ပေါင်ခွကြားသို့ လာဆုပ်ကိုင်သည်။ အသာညှစ်သည်။ ခပ်ဖွဖွ ကိုင်သည်။ ဘောင်းဘီမှ ဇစ်ကို ဆွဲချကာ ညီလေးကို အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကြားမှ လျှိုကာ ခပ်သာသာလေး ညှစ်သည်။ သိပ်မကြာချေ။ ချစ်သူက တကိုယ်လုံး တုန်တက်ကာ သက်ပြင်းရှည်းကြီး ချသွားသည်။ ချစ်သူ ပြီးသွားတာကို ကြည့်ပြီး ချစ်သူနှဖူးသို့ အနမ်းပေးလိုက်သည်။ ကိုယ်ဟန်အနေအထား အင်္ကျီတွေ ပြန်ပြင်ကာ ချစ်သူခေါင်းလေးကို ရင်ခွင်ထဲသို့ ပြန်သွင်းလိုက်သည်။ “ကောင်းလား…ခိုင်” “ဟုတ်” “ကိုကော” “ကိုက ဘာမှ မှ မလုပ်တာ..ဘာမှ မဖြစ်ဘူးလေ” “ခိုင် ဘာပြန်လုပ်ပေးရမလဲဟင်” “ရတယ်..ခိုင် မလုပ်နဲ့” “သေချာလို့လား” “အင်း.ဒါပေမယ့်” ရင်ခွင်မှာ ခေါင်းမှီနေသော ကောင်မလေး မေးစေ့ကို အသာမော့ခိုင်းကာ မျက်ဝန်းလှလှလေးကို ကြည့်ပြီး “ကိုနဲ့… လိုက်ခဲ့ကွာ…ခိုင့်ကို ချစ်ချင်တယ်” “အခုလည်း ချစ်နေတာပဲကို..” “မဟုတ်ဘူးလေ…ခိုင်နဲ့ကိုနဲ့ တစ်စိတ်ထဲ တစ်ကိုယ်ထဲ တစ်သားထဲ ဖြစ်ချင်တာ” “ကို သဘောပါရှင်” သို့နှင့် ရုပ်ရှင်အပြီးတွင် ဟိုတယ်သို့ အပြေးနှင်တော့သည်။

ကောင်မလေးကို အိမ်ပြန်ပို့ရန် ၁ နာရီလောက် အချိန်ရသဖြင့် အလျင်မလိုပေမယ့် နှေးလို့လည်း မဖြစ်ပေ။ ဟိုတယ်သို့ ရောက်သည်နှင့် ကောင်မလေးက ခဏဟုဆိုကာ သန့်စင်ခန်းသို့ ဝင်သွားသည်။ ရာဇာလည်း အပျော်ကြီး ပျော်ကာ ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲနေသည်။ ကောင်မလေးက ရေချိုးခန်းမှ ထွက်လာကာ ဘေးသို့ဝင်အိပ်သည်။ ရာဇာနှင့် မျက်နှာချင်းမဆိုင်ပဲ တဘက်စောင်း အိပ်နေသည်။ အချိန်အနည်းငယ် ကြာသည်အထိ တိတ်ဆိတ်နေသည်။ ကောင်မလေး ကိုယ်လုံးကို အသာလေး ဆွဲလှည့်ကာ တိတ်ဆိတ်မှုကို ရာဇာ ဖြိုခွဲလိုက်သည်။ “ချစ်တယ်…ခိုင်ရယ်” “ခိုင်လည်း ကို့ကို ချစ်ပါတယ်” “ဘယ်လောက်ထိ ချစ်လဲ” “ကိုကလည်း ကိုနဲ့ အခုလို လိုက်လာတာ ကို့ကို ချစ်လို့ပေါ့” “ကျေးဇူးပါ ခိုင်” “ခိုင့်ကို အထင်မသေးရဘူးနော်…ကို့ကို တအားချစ်လို့ ခိုင့်ဘဝကို ပေးမှာ” “အင်းပါ အထင်မသေးပါဘူး …တအားချစ်တာပဲ ခိုင်ရယ်” ခိုင် နှုတ်ခမ်းပါးကို အနမ်းစပျိုးလိုက်သည်။ အနမ်းတွေကို အသားကျစပြုလာသော ခိုင်က တုံ့ပြန်အနမ်းတွေ ပေးသည်။ ရာဇာ လက်တစ်ဘက်က ကောင်မလေးပုခုံးကို လျှိုကာဖက်လိုက်ပြီး ကျန်တစ်ဘက်က အကျီပေါ်မှနေကာ ရင်သားတွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ထို့နောက် အင်္ကျီများကို ချွတ်စေကာ ခပ်ထွားထွား နို့ ၂လုံးကို ချေပေးနေတော့သည်။ ဘယ်ဘက်မှသည် ညာဘက်၊ ညာဘက်မှသည် ဘယ်ဘက်ပြောင်းကာ ချေပေးသည်။ ထို့နောက် နို့သီးခေါင်း တစ်ဘက်ကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ကျန်တစ်ဘက်ကိုလည်း အအားမပေးပါ။ လက်ညှိုး လက်မနှင့် အသာအယာ ပွတ်ချေပေးသည်။ ထိုသို့လုပ်နေရင်းမှ လက်ချောင်းများသည် ကောင်မလေး ဗိုက်သားလေးများကို ပွတ်ပြီးဆင်းကာ ပင်တီဆီသို့ ရောက်လာသည်။ ဒီတစ်ခေါက်တော့ ပင်တီကို ချွတ်စေကာ လက်နှင့် အသာအုပ်ပြီး ပွတ်ပေးတော့သည်။ကောင်မလေးဆီမှလည်း တအင်းအင်း အသံတွေ တဖြေးဖြေး ကျယ်လောင်လာသည်။ တရစပ် နမ်းနေသော နှုတ်ခမ်းတို့ကို ခဏရပ်ကာ ကောင်မလေး ပေါင်ကြားသို့ မျက်နှာမူလိုက်သည်။ ညီမလေးက အရည်တွေနှင့် တောက်ပြောင်ရွှန်းလဲ့နေသည်။ အမွှေးတွေကလည်း မထူမပါး ခပ်ပါးပါးရယ်။ ပန်းရောင်နုနုသန်းနေသော အပေါက်ဝနှုတ်ခမ်းသားကို အသာဖြဲကာ အစေ့ကို ရှာလိုက်သည်။ လျှာဖျားနှင့် အသာထိုးဆွကာ လျှာကိုအထက်အောက် လှုပ်ရှားလိုက်သည်။ တပြတ်ပြတ် အသံနှင့်အတူ ကောင်မလေးဆီမှ တအားအား အော်သံပါ စည်းချက်ကျကျ ထွက်လာသည်။ ဖင်အနည်းငယ် ကြွလာကာ စည်းချက်အလိုက် လှုပ်ရှားလာသည်။ “ကို…ခိုင် မနေတတ်တော့ဘူး…လုပ်ပေးပါတော့” “ကောင်းလား…ခိုင်” “တအားကောင်းလို့ ခက်နေတာ…မြန်မြန်လုပ်တော့ကွာ” အခုချိန်ထိ အဝတ်အစား ဘာမှ မချွတ်ရသေးသော ရာဇာ လျှပ်တပြတ်အတွင်း အမြန်ချွတ်လိုက်သည်။ ခုဏက ဟိုတယ်ပြန်ကာစတွင် ဝန်ထမ်းကောင်လေးထံမှ မှာထားသော ကွန်ဒုံးကို ဖောက်လိုက်သည်။ အတွေ့အကြုံ မရှိသော်လည်း အောကားများကြည့်ထားသောကြောင့် ဒီလောက်တော့ ဖောက်တတ်သည်။

မြင်ဖူးထားသည့်အတိုင်း ကွန်ဒုံးကို ထိပ်ဖျားလေးကို ဖိကာ ညီလေးကို စွပ်လိုက်သည်။ အဆုံးထိ ဆွဲချလိုက်သည်။ မခံစားဖူးလို့လား မသိ။ ညီလေးကို ခပ်တင်းတင်း ဖြစ်စေသည်။ နောင်ရဲ လုပ်သမျှကို ကြည့်နေသော ကောင်မလေးကို လှမ်းပြောလိုက်သည်။ “ကို ထည့်လိုက်တော့မယ်နော်” ကောင်မလေးက မျက်လုံးမှိတ်ပြကာ ခွင့်ပြုလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကားနေသော ပေါင်ကို အသာကိုင်ဖြဲကာ ညီလေးခေါင်းတိုးရန် အပေါက် ရှာရတော့သည်။ အမြှောင်းတစ်လျှောက်ကို အချောင်းလိုက် ပွတ်သပ်ရင်း အပေါက်ဝကို မှန်းဆကာ ညီလေးနှင့် ခပ်ဆဆ ထိုးလိုက်သည်။ ထိုးလို့ မရ။ အပေါက်ပျောက်နေသည်။ သေချာအောင် အပေါက်ဝကို တစ်ခါ ဖြဲကြည့်ကာ စိတ်နှင့် မှတ်သားလိုက်သည်။ အစေ့လေးရဲ့ အောက်မှာ အပေါက် တစ်ပေါက်ရှိတယ်။ အဲ့ဒါ သေးပေါက်သည့်အပေါက်။ ထိုအပေါက်မှတဆင့် အောက်သို့ အတန်ငယ်မျှတွင် အပေါက် ယောင်ယောင် တစ်ခုရှိသည်။ ထိုနေရာပင် ဖြစ်မည်။ ညီလေးကို အရင်းမှ ကိုင်ကာ အစေ့ကို ချိန်လိုက်သည်။ တဖြေးဖြေး အောက်သို့ ဆင်းလာကာ အပေါက်ဝဟု ထင်သော နေရာကို ပြန်ထိုးထည့်ကြည့်သည်။ ကောင်မလေးကို ကြည့်တော့ ရှက်လို့ ထင်မည် မျက်စိမှိတ်ထားသည်။ လုပ်စရာ ရှိတာကို ဆက်လုပ်လိုက်သည်။ ထိုးထည့်သည်။ မဝင်။ ညီလေးက ခပ်တင်းတင်း ဖြစ်လာသည်။ ကွန်ဒုံးစွပ်ထားသည့် အရှိန်အပြင် တင်ပါး၊ ခါးတို့ လှုပ်ရှားမှုကြောင့် တင်းရင်းလာသလို ခံစားရသည်။ အပေါက်ဝက ကိုယ့်အရှေ့မှာ မျှော်တော်ယောင်ဖြစ်နေသည်။ စိတ်ပြန်တင်းကာ ပြန်ထည့်သည်။ “အ..အ…အား” ဘယ်လိုမှ မထင်မှတ်ထားသော အဖြစ်အပျက်။ ညီလေးဆီမှ ခပ်ပျစ်ပျစ် အရည်တွေ ကွန်ဒုံးထဲသို့ ထွက်လာသည်။ သွားပြီ။ ခဲလေသမျှ သဲရေကျပြီ။ အသံကြားသောကြောင့် မျက်လုံးဖွင့်ကာ ကောင်မလေးက လှမ်းမေးသည်။ “ကို..ဘာဖြစ်တာလဲ” “ပြီးသွားလို့ခိုင် ကိုမထိန်းနိုင်လို့ ထွက်သွားတာ” အားတုံ့အားနာ ရယ်ကျဲကျဲနှင့် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ “ဟင်…ကိုကလည်း…လုပ်တောင် မလုပ်ရသေးဘူး” “ဆောရီး…ခိုင်…ကို ပထမဆုံးလုပ်တာဆိုတော့ ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင် ဖြစ်သွားတယ်” “ရပါတယ်…ကို…ခိုင်လည်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေတာ” “နောက်တစ်ခေါက်ပေါ့…ခိုင်” “ဟင်…လုပ်ဦးမလို့လား” “ညီလေး ပြန်နိုးလာရင်လေ” “ခစ်ခစ်…ဟုတ်ပါပြီရှင်”။ ခဏနေတော့ စိတ်ပြန်ထလာတာနဲ့ အစပျိုးရန် ခိုင့်ပိပိလေးကို ဘာဂျာပေးဖို့ လုပ်ပါတော့တယ်။ ခိုင့်ရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကို သူမရဲ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ မခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့စောက်စေ့လေးက ငေါက်တောက်လေး ပေါ်၍လာသည်။ ထိုအခါ ကျနော်က စောက်စေ့လေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ခပ်ဖိဖိလေးညှပ်ယူကာ လျှာဖြင့်ကလိလိုက်ကာ သကြားလုံးစုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးလိုက်သည်။ “အ.အားအဟင်းအင်း.အင်း” ခိုင်၏ လှပသော အဝတ်မဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးက လူလိမ့်တွန့်လိမ်၍သွားသည်။ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကလည်း လူးလွန့်ရင်း အပေါ်သို့ကွေးတင်လိုက်ပေရာ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ပြဲအာသွားပြီး စောက်ဖုတ်အတွင်းသား ရဲရဲလေးများကို ဖြတ်ကနဲတွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအခါ ရာဇာက စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လျှာကိုလိပ်သွင်းပြီး စုပ်ပေးလိုက်ရာ ခိုင်၏ ကိုယ်လုံးလေး တုန်တက်သွားသည်။ “ပြွတ်.ပလပ်.ပြွတ်ပြွတ်..ပလပ်ပလပ်” “ရှူး အား အင်း ဟင်း.ဟင်း.အီး.အိုး.ကျွတ်.ကျွတ်” ဖင်စအိုလေးပေါ်လာသည်အထိ စောက်ဖုတ်လေးက ကြွကြွတက်သွားသည်။ ချစ်ရသူ ကိုရဲ့ နှိုးဆွထိတွေ့မှုတွေကြောင့် ခိုင်၏ သွေးသားများ ကာမရေစုန်တွင် တဖန်ပြန်မျောလေပြီ။ အားရပါးရ တပြတ်ပြတ်အသံမြည်အောင် ယက်ပေးနေသော လျှာနွေးနွေးကြီးကြောင့် စောက်ခေါင်းထဲ၌ ပြစ်ချွဲချွဲအရည်ကြည်များ စိမ့်ယိုထွက်ကျလာရပေသည်။

ခိုင်ခမျာ ထကြွသောင်းကျန်းလာသော သွေးသားများကြောင့် လီးတစ်ချောင်း၏ လိုးသွင်းမှုကို တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှ မခံစားဖူးခဲ့သော်လည်း လီးတစ်ချောင်းနှင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးသည်ကို ခံချင်စိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်ထွက်လာလေသည်။ “ပြွတ်စွပ်.ပလပ်..ပြွတ်ပြွတ်.. ပြတ်ပြတ်..ဟ.အား.အလာလား..အင်း.အင်း.´´ အသက်ကိုအောင့်ပြီး ခါးကိုကော့ကာ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းကလိပေးနေသော လျှာဖျားကြီးကို စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ဖြင့် တစ်အားညှပ်ယူဆွဲလိုက်မိသည်။ သဘာဝစွမ်းအားက ကြီးမားလှသည်။ ဖွေးဖွေးဖြူသော တင်သားကြီးနှစ်လုံးကြားမှ စအိုပေါက်နီနီရဲရဲလေးမှာ ရှုံ့ဝင်သွားလိုက် ပြန်ကန်ပြီးထွက်လာလိုက်နှင့် ရှုံ့ချီပွချီဖြစ်နေသည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖြဲပြီး အတွင်းသားလေးများကို လျှာဖြင့်ထိုးထိုးယက်ပေးသည်။ ချွဲကျိပြစ်နွေးသော အရည်ကြည်လေးများကို မျိုချပစ်လိုက်သည်။ “တော်တော်ပါတော့ ကိုရယ် အဟင့်.ဟင့်”  “ခံချင်လာပြီလားဟင် ခိုင်” “အင်း.. ကို ခိုင်မနေနိုင်တော့ဘူး” ထိုအခါမှ ကွန်းဒုံးဖောက်ပြီး စွပ်ဖို့လုပ်တော့သည်။ အရေးထဲတော်တော်နဲ့ ဖောက်မရဖြစ်နေသည်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဝတ်လစ်စလစ်လေးဖြစ်နေသော ခိုင်မှာ ရာဇာကိုကြည့်ရင်း လက်ဆစ်လေးတွေကို တစ်ဖြောက်ဖြောက်ချိုးလိုက်၊ ထောင်ထားသောဒူးနှစ်ဖက်ကို စုလိုက်ကားလိုက်ဖြင့် စိတ်မရှည်နိုင်သလို လှုပ်ရှား၍နေသည်။ စွပ်ပီးသွားတာနဲ့ ရာဇာက ပြဲလန်နီရဲနေသော လီးထိပ်ကြီးကို ရွစိရွစိဖြစ်နေသည့် စောက်ဖုတ်ဝလေးသို့ တေ့သွင်းလိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတာ တည့်တည့်ဝင်သွားသည်။ “ဗြစ်.အ” ဒစ်ဝင်ရုံမျှဖြင့် မနာသော်လည်း လန့်ပြီးအော်လိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။ လီးဒစ်ကြီးက စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကြားသို့ နစ်ဝင်ရုံမျှဝင်သွားသည်နှင့် လီးကြီးကို အကွဲကြောင်းအတိုင်း အထက်အောက်ဆွဲမွှေပစ်လိုက်သည်။ ခိုင်၏ နှုတ်ခမ်းများ တစ်ဖျတ်ဖျတ်တုန်ခါနေကြသည်။ နီစွေးသော နှုတ်ခမ်းလေးများဟကာ လျှာဖျားလေးနှင့် ယက်ပေးနေမိသည်။ စောက်ပတ်အဝမှ လီးကြီး၏အထိအတွေ့အာရုံမှာ ခိုင်၏ တစ်ကိုယ်လုံးဖိန်းရှိန်း၍နေ၏။ “ဗြစ်..ပြွတ်” “အ.အ..အီး” နာကျင်လိမ့်မည်ဆိုတာ ကြိုသိထား၍ အသက်အောင့်ထားသည့်ကြားမှ ခိုင်တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲတွန့်သွားအောင် လီးကြီးက ဆောင့်ဝင်သွားသည်။ “အား.ရှီး.နာတယ်.နာတယ်အိုး.အိုး” ရာဇာ၏ ရင်ဘတ်ကြီးကို ဆီး၍တွန်းထားလိုက်မိသည်။ နာကျင်သော ဝေဒနာသက်သာစေရန် ခိုင် ခြေနှစ်ဖက်ကို အစွမ်းကုန်ဖြဲကား၍ ခံလိုက်သည်။ သို့သော် ပေါင်ဖြဲသလောက် စောက်ပတ်က လိုက်ပြဲသည်မဟုတ်တော့ လီးကြီးက ကျဉ်းမြောင်းကျစ်လစ်သော စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ ပြည့်ကြပ်စွာ တိုးဝင်နေပေသည်။ “အားအား.နာလိုက်တာ..အ..အား” ခိုင် မည်မျှပင်နာကျင်စေကာမူ ရာဇာကတော့ တစ်ပြားသားမျှ မလျှော့ပေ။ လီးကြီးကို လိုးသွင်းမြဲ လိုးသွင်းနေသည်။ လီးတစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားပြီး တင်းကြပ်နာကျင်သောဝေဒနာကို ခံစားနေရသည်။ “အားမရဘူး မရဘူး ဝူးဝူး..နာတယ်..နာတယ်.”စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ အပျိုမှေးလေးက အားတက်သရောရှေ့သို့ တိုးဝင်လာသော လီးကြီးထိပ်အားဆီးကြို၍ ခုခံတွန်းလှန်ပိတ်ဆို့လိုက်သည်။

ထိုအတွေ့ကြောင့် ပြင်းပြင်းထန်ထန်နာကျင်ခြင်း ခံစားလိုက်ရရှာသော ခိုင်ခမျာ တစ်အားအော်လိုက်ပြီး မျက်ရည်ပေါက်လေးတွေ စို့ထွက်လာသည်။ အခြေအနေကို သိလိုက်သော ရာဇာကလည်း ဒီအတားအဆီးကို ချိုးဖောက်နိုင်ရန် အားယူပြီး လီးကိုဖိဆောင့်ချလိုက်သည်။ “ဗြစ်.ဖောက်..အမလေး.သေပါပြီ” လီးကြီးမှာ သားအိမ်ဝသို့ တိုင်အောင် အောင်မြင်စွာ လိုးဝင်သွားတော့သည်။ သူ့လီးထိပ်လည်း ပူဆင်းသွားသည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း လူပျိုစစ်စစ် မဟုတ်ပါလား။ ခိုင်မှာ တစ်ချက်သာအော်လိုက်နိုင်ပြီး မျက်တောင်ကော့ကြီးများ မှေးစင်းပိတ်ကျသွားသည်။ စောက်မှေးပါးကို ထိုးဖောက်ကျွံဝင်သွားသော လီးကြီးနှင့်အတွင်းသားနုနုနွေးနွေးလေးများ ကြည်နူးစွာ ဆုံတွေ့မိသွားကြလေသည်။ မျက်တောင်ကြီးများ ကော့စင်းကျသွားသလို စောက်ဖုတ်လေးကလဲ ကော့၍တက်လာသည်။ ရာဇာ၏ လက်နှစ်ဖက်က ခိုင်၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို ယုယုယယလေးဆုပ်နယ်ရင်း အောက်ပိုင်းကလီးကြီးကတော့ စောက်ဖုတ်ဖွေးဖွေးဖောင်းဖောင်းလေးကို မညှာမတာကြမ်းတမ်းစွာ လိုးဆောင့်နေတော့သည်။ “ပြွတ်.ဒုတ်ဖွတ်ပြွတ်.စွပ်.စွပ်.အင်း.အားအင်း.ဟင်း.” ခိုင် မျက်နှာလေး ဘယ်ညာယမ်းခါ၍နေသည်။ မဆန့်မပြဲဝင်နေသော လီးကြီးအား စောက်ခေါင်းအတွင်းသားလေးတွေက မနိုင်မနင်း ရစ်ပတ်ညှစ်နယ်၍နေသည်။ “ပြွတ်စွပ်..ဒုတ်..ပလွတ်.ပြွတ်.စွပ်.စွပ်” ရာဇာသည် အားရပါးရဆောင့်ကာ လီးကြီးက အရသာတွေ့နေသလို ခိုင်မှာလည်း စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ နီရဲပြီး တက်လာပေမယ့် ရာဇာဆောင့်လိုက်တိုင်း ခန္ဓာကိုယ်လေးကို တောင့်တောင့်ပြီး ကော့ကော့ခံသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကာမဇောက အမြင့်ဆုံးဖြစ်လာကြပြီး မကြာမီအတွင်းမှာပင် “အာားး ကိုပြီးတော့မယ်ခိုင်..ခိုင်ကော ပြီးတော့မလား” “အား အင်း ကို ခိုင်လည်းပြီးတော့မယ်..ပြီးလိုက်တော့ ပြိုင်တူပီးရအောင်…” “အာားခိုင် ပြီးပြီ အာား.. အိုအားး အင်း ခိုင်လည်းပြီးပြီ အားးဟားးး” ရာဇာနှင့် ခိုင်တို့မှာ ပြိုင်တူနီးပါး ပြီးသွားကြလေတော့သည်။….ပြီး

Zawgyi

“မၾကာမီအခ်ိန္အတြင္း ရန္ကုန္အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္ကို ဆင္းသက္ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္ရွင္၊ ေက်းဇူးျပဳ၍ ထိုင္ခုံေနာက္မွီမ်ားကို ျပန္တည့္မွတ္ၿပီး ထိုင္ခုံခါးပတ္မ်ားကို ျပန္ပတ္ထားေပးၾကပါရွင္” ေလယာဥ္မယ္၏အသံ ႐ုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာသျဖင့္ ငိုက္ျမည္းေန‌ေသာ ရာဇာတစ္ေယာက္ ႏိုး၍လာသည္။ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ ေႏွာင့္ေႏွးေသာ ႏိုင္ငံတြင္ ျဖစ္ေလ့ရွိေသာ လူငယ္သဘာဝ အတိုင္း အမ်ားနည္းတူ စြန႔္စားကာ ၿမိဳ႕ျပလူေနမႈစနစ္ ေရွ႕ေရာက္ေနေသာ စကၤာပူတြင္ ေက်ာင္းတက္ရင္း အလုပ္လုပ္ေနသည္မွာ ၄ ႏွစ္ေက်ာ္ေလၿပီ။ အခုဆို ရာဇာ အသက္ ၂၈ပင္ ျပည့္ေတာ့မည္။ မိဘမ်ား ဆုံးပါးၿပီးေနာက္ တစ္ေကာင္ႂကြက္ျဖစ္ေနေသာ ရာဇာအဖို႔ လူငယ္ပီပီ တဇြတ္တိုး ထိုးထြက္ကာ စကၤာပူတြင္ ပ႐ိုဂရမ္မင္း သင္တန္းတက္ရင္း အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ လုပ္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္ႏွစ္ႏွစ္တက္ၿပီးေသာအခါ အိုင္တီကုမၸဏီတစ္ခုတြင္ ဆက္လုပ္ျဖစ္သည္။ လူငယ္သဘာဝ အေပ်ာ္အပါးအေသာက္အစား အနည္းငယ္ရွိေသာ္လည္း မိန္းမ ကိစၥေတာ့ရွင္းသည္။ မျမင္ရေသာ ေရာဂါေတြအတြက္ ေတြ႕ကရာ မိန္းမႏွင့္လည္း မေနလိုေသာေၾကာင့္ပင္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၆ လ ေလာက္ကမွ ေဖ့စ္ဘုတ္မွတဆင့္ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္ သိကြၽမ္းခဲ့သည္။ ေကာင္မေလးကေတာ့ သူ႔ထက္ ငယ္သည္။ ၂၅ ႏွစ္၊ သူမသည္လည္း လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အိုင္တီပညာကို ေလ့လာေနကာ စကၤာပူသို႔ လာရန္ ႀကိဳးပမ္းေနသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သိလိုသည္မ်ားကို ရာဇာအား ေမးျမန္းရာမွတဆင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ခင္မင္ရာမွ ခ်စ္သူရည္းစား ျဖစ္ၿပီးေနာက္ လူခ်င္းေတြ႕ဆုံရန္ ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ေလယာဥ္ေပၚမွ ဆင္းကာ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ဌာနရွိေသာ ပထမထပ္သို႔ အဆင္းတြင္ အေရွ႕တည့္တည့္တြင္ရွိေသာ မွန္ခ်ပ္ကာထားသည့္ နံရံႀကီးမွတဆင့္ အၾကည့္ေတြ ထိုးေဖာက္ကာ လူအုပ္ႀကီးၾကားထဲမွ ခ်စ္သူကို ရွာေဖြၾကည့္လိုက္သည္။ ဖ်တ္ကနဲ ေတြ႕လိုက္ရသည့္ ခ်စ္သူေကာင္မေလးက အလြန္လွပလြန္းေနသည္။ ဝမ္းပိစ္  အက်ီလက္ျပတ္ အမည္းေရာင္ေလးကို ဝတ္ဆင္ကာ လည္ပင္းတြင္ သူ လက္ေဆာင္ေပးထားေသာ ပလက္တီနမ္ ဆြဲႀကိဳးေလးကို ဝတ္ဆင္ထားသည္။ မ်က္ႏွာတြင္ မိတ္ကပ္ကို ခပ္ပါးပါးေလး လိမ္းက်ံကာ ခါးေလာက္ရွိေသာ ဆံပင္အမည္းေရာင္ကို ဒီအတိုင္းေလး ခ်ထားကာ ညာဘက္နားတြင္ အနီရင့္ရင့္ ႏွင္းဆီပန္းပြင့္ႀကီးႀကီးကို ပန္ဆင္ထားသည္။ အလြန္လွပေသာ ခ်စ္သူေလးကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ သူမကေတာ့ ေခါင္းေလးအသာၿငိမ့္ကာ ၿပဳံးျပသည္။ သို႔ႏွင့္ အေရွ႕တြင္ တန္းစီေနေသာ လူတန္းႀကီးေနာက္တြင္ရပ္ကာ ကိုယ့္အလွည့္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ “ေနာက္တစ္ေယာက္” ေခၚသံအၿပီးတြင္ ရာဇာ ေကာင္တာသို႔ သြားလိုက္သည္။ ကိုယ့္မွာရွိေသာ ပတ္စ္ပို႔စ္စာအုပ္၊ စာ႐ြက္စာတမ္းမ်ားကို ေကာင္တာေပၚ တင္ေပးလိုက္သည္။ အခ်က္အလက္မ်ားကို စစ္ေဆးေနေသာ ေကာင္တာမွ အရာရွိကို ၾကည့္ကာ စိတ္ထဲမွ ခ်ီးက်ဴးလိုက္သည္။ တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ တိုးတက္လာတာပဲ။

ထိုသို႔ ေတြးေနစဥ္မွာပင္ “ညီေလး စကၤာပူမွာ အလုပ္လုပ္ရတာ အဆင္ေျပရဲ႕လား” “ေျပပါတယ္ အကို” “ေအးကြာ ဝမ္းသာပါတယ္ အကိုတို႔လည္း ဒီမွာ အလုပ္လုပ္ရတာ ညီေလးတို႔ေလာက္ အဆင္မေျပဘူးကြ လက္ဖက္ရည္ေလး မတိုက္ခ်င္ဘူးလား ညီေလး” ေစာေစာက အေတြးႏွင့္ တက္တက္စင္ေအာင္ လႊဲေနသည္။ အက်င့္ေတြကေတာ့ မေပ်ာက္ေသးပါလား။ အဆင္ေျပေအာင္ေတာ့ ေျပာလိုက္ရသည္။ “တိုက္ခ်င္ပါတယ္..အကိုရာ.. က်ေနာ့္မွာလည္း ျမန္မာပိုက္ဆံ မပါဘူးဗ်.. ပါတဲ့‌ေဒၚလာကလည္း အတန္ႀကီးေတြႀကီးပဲ တက္စီခေတာင္ ဘယ္လိုေပးရမလည္းမသိဘူး” “ေအးပါကြာ ငါက ျပန္ေပးရမလို ျဖစ္ေနၿပီ သြားပါေတာ့” “ေက်းဇူးပါ အကို” ရန္ကုန္တြင္ တစ္ပတ္ပဲ ေနမွာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အဝတ္အစား အနည္းပဲ အိတ္အေသးတြင္ ထည့္လာေသာေၾကာင့္ လက္ေဂ့ခ်္ဘာညာ ေ႐ြးစရာမလိုေတာ့၍ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ ပစၥည္းစစ္ဌာနကို ျဖတ္ကာ ေကာင္မေလးဆီ အျမန္ေျပးလာခဲ့သည္။ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ေျပးဖက္ကာ အနမ္းေႁခြလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း လူခ်င္း အခုမွ ေတြ႕ဖူးေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ အျမင္မေတာ္ရာ ျဖစ္မွာစိုးေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္ရွိန္သပ္ကာ ေကာင္မေလးကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ “ခိုင္.. အရမ္းလွတယ္” “ေက်းဇူး…ကို ကို႔က ဓါတ္ပုံထဲကထက္  အျပင္မွာ ပိုခန႔္တယ္” “ဗိုက္ဆာၿပီလား ခိုင္” “မဆာေသးပါဘူး ဘာျဖစ္လို႔လဲ..ကိုေကာ ဆာၿပီလား” “ေလယာဥ္ေပၚမွာ စားလာတယ္..မဆာေသးပါဘူး…ခိုင္က ေျမႇာက္ေျပာေနလို႔ေလ..” “ခစ္ခစ္… ကိုကေတာ့ လုပ္ၿပီ” “ေဟာဗ်ာ ဘာမွ မလုပ္ရေသးပါဘူး” “ကိုေနာ္ ဇာတိက ျပလာၿပီ အခုမွ စေရာက္ကာစပဲ ရွိေသးတယ္” “ဟားဟား ဟုတ္တယ္ေနာ္ ေနာက္တစ္ပတ္ဆို ဘယ္ေလာက္ထိ ဆိုးမလဲ ေတြးၾကည့္” “အာ ကိုကြာ ေတာ္ၿပီ မစနဲ႔ေတာ့” “ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ မတ္တပ္ႀကီး စကားေျပာေနရတာ လာခိုင္ တစ္ခုခု သြားစားရင္း စကားေျပာရေအာင္ အခ်ိန္ရတယ္မလား” “ဟုတ္ ကို အိမ္ကို ေျပာလာတယ္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ သြားႀကိဳမယ္လို႔” “အိုေခ ခိုင္…ခိုင္ဘာစားခ်င္လဲ” “အင္း…အခုမွ ညေန ၄ နာရီေက်ာ္ပဲ ရွိေသးတယ္ဆိုေတာ့ အဆာေျပပဲ စားရေအာင္ေလ” “ခိုင္ပဲ ဦးေဆာင္သြားလိုက္ေနာ္ ကိုက မေရာက္တာ ၄ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ ဆိုေတာ့ ဘာမွမသိဘူး” “ကိုဘယ္မွာတည္းဖို႔ စီစဥ္ထားလဲ” “ခိုင့္အိမ္မွာေလ” “အာ…ကိုကေတာ့ ေျပာေတာ့မယ္ ေပါက္တတ္ကရေတြ” “ဟားဟား စတာပါကြာ ခိုင္ေနတဲ့ ေနရာနဲ႔လည္း နီးေအာင္ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ တ႐ုတ္တန္းမွာပဲ တည္းမလားလို႔ေလ” “အင္း ဒါဆို တ႐ုတ္တန္းမွာပဲ ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း မုန႔္ေတြ စားၾကတာေပါ့” သို႔ႏွင့္ တ႐ုတ္တန္းရွိ ေဟာ္တယ္တစ္ခုတြင္ တစ္ပတ္တည္းခိုရန္ စာရင္းသြင္းကာ အထုပ္အပိုးထားၿပီး ခိုင္ႏွင့္ မုန႔္ေလွ်ာက္စားၾကသည္။

ထိုေန႔က ညေန ၈နာရီေလာက္တြင္ ခိုင့္ကို သူမအိမ္သို႔ ျပန္ပို႔လိုက္သည္။ ေနာက္ရက္မ်ားတြင္ ခိုင္ႏွင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အႏွံ႔ ေလွ်ာက္လည္ကာ ခ်စ္သူဘဝကို ေပ်ာ္႐ႊင္ျမဴးတူးေစခဲ့သည္။ ႐ုပ္ရွင္လည္း သြားၾကည့္ျဖစ္တာေပါ့။ ေအးခ်မ္းလြန္းလွေသာ သမၼတ ႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲတြင္ ျပသေနေသာဇာတ္ကားကို လ်စ္လ်ဴရႈကာ ရာဇာ အလုပ္မ်ားေတာ့သည္။ ထိုင္ခုံကေတာ့ အမ်ားသိသည့္ ေနာက္ဆုံးမွ အတြဲခုံပင္ျဖစ္သည္။ အရမ္းခ်မ္းေနပုံရေသာ ခ်စ္သူခိုင္ကို ဖက္ထားရာမွတဆင့္ အနမ္းမ်ားေႁခြကာ ခ်စ္သူ၏ေ႐ႊတြင္းေလးကို လက္ေခ်ာင္းေလးျဖင့္ အသာတူးေဖာ္ေနမိသည္။ ခ်စ္သူဆီမွ တအင့္အင့္ႏွင့္ တိုးတိတ္ျငင္သာစြာ ထြက္လာေသာ အသံကလည္း ရာဇာကို ကာမစိတ္ အျမင့္ဆုံးသို႔ ေရာက္ေစသည္။ ပင္တီေပၚမွတဆင့္ ပြတ္ေနရာမွ ေပါင္ကို အနည္းငယ္ ကားေစကာ ပင္တီကို မခြၽတ္ေစပဲ ေဘးဘက္မွတြန္းဖယ္ကာ ခ်စ္သူရဲ႕ ညီမေလးကို ဆြေပးလိုက္သည္။ ေျမာတစ္ေလွ်ာက္ ပြတ္ေပးေနရာမွ ထိပ္ပိုင္းမွာ ျမဳပ္ေနေသာ အစိေလးကို ရွာေဖြၿပီး ကာမခလုတ္ေတြကို ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ အေပါက္ထဲကိုေတာ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို မထည့္ျဖစ္ပါ။ ဘုရင္မသည္ ဘုရင္ႏွင့္သာ ထိုက္တန္သည္ဟု ယူဆေသာေၾကာင့္ ေရွ႕ေျပးတပ္သားႏွင့္ အရင္ ေပးမေတြ႕ပါ။ ခ်စ္သူရဲ႕ ပိပိေလးကလည္း တေျဖးေျဖး အရည္႐ႊဲလာသည္။ ခ်စ္သူကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္လုံးေလးစင္းကာ ေျခာက္ကပ္လာေသာ ႏႈတ္ခမ္း ခပ္ဟဟ ထံမွ ၿငီးသံေလးေတြ ခပ္အုပ္အုပ္ ထြက္လာသည္။ ခ်စ္သူလည္ပင္းကို ခပ္ဖြဖြေလး နမ္းကာ နားနားသို႔ ကပ္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ “ခိုင္.. အဆင္ေျပရဲ႕လား” “အင္း” “ေကာင္းေရာ ေကာင္းလား” မ်က္လုံးေလး အသာဖြင့္ၾကည့္ကာ မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း “ဘာေတြ ေမးေနတာလဲကြာ” “မရွက္ပါနဲ႔ ခိုင္ရယ္.. ကိုတို႔ၾကားမွာ ဘာဆို ဘာမွမရွိေအာင္ လုပ္ေနတာ…တစ္ခုပဲ ခ်န္ထားမယ္.. သံေယာဇဥ္ ခ်စ္ျခင္း ဆိုတဲ့ ႀကိဳးေလးပဲ” “ကိုေနာ္ ေတာ္ေတာ္ ေျပာတတ္တယ္ လူလည္” ရာဇာ လက္ကေတာ့ လႈပ္ရွားၿမဲပါ။ ေကာင္မေလးကလည္း ခံစားၿမဲပါ။ “ေျဖဦးေလ…ေကာင္းလားလို႔” “ဟုတ္….” ခပ္ျပတ္ျပတ္ပင္ ျပန္ေျဖသည္။ ရာဇာလည္း ဆက္မေမးေတာ့ပဲ ညီမေလးကို ပြတ္သပ္ေနေသာ လက္ အရွိန္ကို ျမႇင့္လိုက္သည္။ ေျခာက္ကပ္ေနေသာ ခ်စ္သူႏႈတ္ခမ္းကို အနမ္းမ်ားႏွင့္ စိုစြတ္ေစလိုက္သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ကို သတိမရပါ။ သူတို႔လည္း သူတို႔ဘာသာ အခ်စ္ကမာၻ တည္ေဆာင္ေနမည္မွာ အမွန္ပင္။ တေအာင့္ၾကာေသာ္ ခ်စ္သူရဲ႕ လက္ဖဝါးႏုႏုက ရာဇာ ေပါင္ခြၾကားသို႔ လာဆုပ္ကိုင္သည္။ အသာညႇစ္သည္။ ခပ္ဖြဖြ ကိုင္သည္။ ေဘာင္းဘီမွ ဇစ္ကို ဆြဲခ်ကာ ညီေလးကို အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီၾကားမွ လွ်ိဳကာ ခပ္သာသာေလး ညႇစ္သည္။ သိပ္မၾကာေခ်။ ခ်စ္သူက တကိုယ္လုံး တုန္တက္ကာ သက္ျပင္းရွည္းႀကီး ခ်သြားသည္။ ခ်စ္သူ ၿပီးသြားတာကို ၾကည့္ၿပီး ခ်စ္သူႏွဖူးသို႔ အနမ္းေပးလိုက္သည္။ ကိုယ္ဟန္အေနအထား အက်ႌေတြ ျပန္ျပင္ကာ ခ်စ္သူေခါင္းေလးကို ရင္ခြင္ထဲသို႔ ျပန္သြင္းလိုက္သည္။ “ေကာင္းလား…ခိုင္” “ဟုတ္” “ကိုေကာ” “ကိုက ဘာမွ မွ မလုပ္တာ..ဘာမွ မျဖစ္ဘူးေလ” “ခိုင္ ဘာျပန္လုပ္ေပးရမလဲဟင္” “ရတယ္..ခိုင္ မလုပ္နဲ႔” “ေသခ်ာလို႔လား” “အင္း.ဒါေပမယ့္” ရင္ခြင္မွာ ေခါင္းမွီေနေသာ ေကာင္မေလး ေမးေစ့ကို အသာေမာ့ခိုင္းကာ မ်က္ဝန္းလွလွေလးကို ၾကည့္ၿပီး “ကိုနဲ႔… လိုက္ခဲ့ကြာ…ခိုင့္ကို ခ်စ္ခ်င္တယ္” “အခုလည္း ခ်စ္ေနတာပဲကို..” “မဟုတ္ဘူးေလ…ခိုင္နဲ႔ကိုနဲ႔ တစ္စိတ္ထဲ တစ္ကိုယ္ထဲ တစ္သားထဲ ျဖစ္ခ်င္တာ” “ကို သေဘာပါရွင္” သို႔ႏွင့္ ႐ုပ္ရွင္အၿပီးတြင္ ဟိုတယ္သို႔ အေျပးႏွင္ေတာ့သည္။

ေကာင္မေလးကို အိမ္ျပန္ပို႔ရန္ ၁ နာရီေလာက္ အခ်ိန္ရသျဖင့္ အလ်င္မလိုေပမယ့္ ေႏွးလို႔လည္း မျဖစ္ေပ။ ဟိုတယ္သို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ ေကာင္မေလးက ခဏဟုဆိုကာ သန႔္စင္ခန္းသို႔ ဝင္သြားသည္။ ရာဇာလည္း အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္ကာ ကုတင္ေပၚတြင္ လွဲေနသည္။ ေကာင္မေလးက ေရခ်ိဳးခန္းမွ ထြက္လာကာ ေဘးသို႔ဝင္အိပ္သည္။ ရာဇာႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ပဲ တဘက္ေစာင္း အိပ္ေနသည္။ အခ်ိန္အနည္းငယ္ ၾကာသည္အထိ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ေကာင္မေလး ကိုယ္လုံးကို အသာေလး ဆြဲလွည့္ကာ တိတ္ဆိတ္မႈကို ရာဇာ ၿဖိဳခြဲလိုက္သည္။ “ခ်စ္တယ္…ခိုင္ရယ္” “ခိုင္လည္း ကို႔ကို ခ်စ္ပါတယ္” “ဘယ္ေလာက္ထိ ခ်စ္လဲ” “ကိုကလည္း ကိုနဲ႔ အခုလို လိုက္လာတာ ကို႔ကို ခ်စ္လို႔ေပါ့” “ေက်းဇူးပါ ခိုင္” “ခိုင့္ကို အထင္မေသးရဘူးေနာ္…ကို႔ကို တအားခ်စ္လို႔ ခိုင့္ဘဝကို ေပးမွာ” “အင္းပါ အထင္မေသးပါဘူး …တအားခ်စ္တာပဲ ခိုင္ရယ္” ခိုင္ ႏႈတ္ခမ္းပါးကို အနမ္းစပ်ိဳးလိုက္သည္။ အနမ္းေတြကို အသားက်စျပဳလာေသာ ခိုင္က တုံ႔ျပန္အနမ္းေတြ ေပးသည္။ ရာဇာ လက္တစ္ဘက္က ေကာင္မေလးပုခုံးကို လွ်ိဳကာဖက္လိုက္ၿပီး က်န္တစ္ဘက္က အက်ီေပၚမွေနကာ ရင္သားေတြကို ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ ထို႔ေနာက္ အက်ႌမ်ားကို ခြၽတ္ေစကာ ခပ္ထြားထြား ႏို႔ ၂လုံးကို ေခ်ေပးေနေတာ့သည္။ ဘယ္ဘက္မွသည္ ညာဘက္၊ ညာဘက္မွသည္ ဘယ္ဘက္ေျပာင္းကာ ေခ်ေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ ႏို႔သီးေခါင္း တစ္ဘက္ကို ငုံစုပ္လိုက္သည္။ က်န္တစ္ဘက္ကိုလည္း အအားမေပးပါ။ လက္ညႇိဳး လက္မႏွင့္ အသာအယာ ပြတ္ေခ်ေပးသည္။ ထိုသို႔လုပ္ေနရင္းမွ လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ ေကာင္မေလး ဗိုက္သားေလးမ်ားကို ပြတ္ၿပီးဆင္းကာ ပင္တီဆီသို႔ ေရာက္လာသည္။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ပင္တီကို ခြၽတ္ေစကာ လက္ႏွင့္ အသာအုပ္ၿပီး ပြတ္ေပးေတာ့သည္။ေကာင္မေလးဆီမွလည္း တအင္းအင္း အသံေတြ တေျဖးေျဖး က်ယ္ေလာင္လာသည္။ တရစပ္ နမ္းေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းတို႔ကို ခဏရပ္ကာ ေကာင္မေလး ေပါင္ၾကားသို႔ မ်က္ႏွာမူလိုက္သည္။ ညီမေလးက အရည္ေတြႏွင့္ ေတာက္ေျပာင္႐ႊန္းလဲ့ေနသည္။ အေမႊးေတြကလည္း မထူမပါး ခပ္ပါးပါးရယ္။ ပန္းေရာင္ႏုႏုသန္းေနေသာ အေပါက္ဝႏႈတ္ခမ္းသားကို အသာၿဖဲကာ အေစ့ကို ရွာလိုက္သည္။ လွ်ာဖ်ားႏွင့္ အသာထိုးဆြကာ လွ်ာကိုအထက္ေအာက္ လႈပ္ရွားလိုက္သည္။ တျပတ္ျပတ္ အသံႏွင့္အတူ ေကာင္မေလးဆီမွ တအားအား ေအာ္သံပါ စည္းခ်က္က်က် ထြက္လာသည္။ ဖင္အနည္းငယ္ ႂကြလာကာ စည္းခ်က္အလိုက္ လႈပ္ရွားလာသည္။ “ကို…ခိုင္ မေနတတ္ေတာ့ဘူး…လုပ္ေပးပါေတာ့” “ေကာင္းလား…ခိုင္” “တအားေကာင္းလို႔ ခက္ေနတာ…ျမန္ျမန္လုပ္ေတာ့ကြာ” အခုခ်ိန္ထိ အဝတ္အစား ဘာမွ မခြၽတ္ရေသးေသာ ရာဇာ လွ်ပ္တျပတ္အတြင္း အျမန္ခြၽတ္လိုက္သည္။ ခုဏက ဟိုတယ္ျပန္ကာစတြင္ ဝန္ထမ္းေကာင္ေလးထံမွ မွာထားေသာ ကြန္ဒုံးကို ေဖာက္လိုက္သည္။ အေတြ႕အႀကဳံ မရွိေသာ္လည္း ေအာကားမ်ားၾကည့္ထားေသာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေတာ့ ေဖာက္တတ္သည္။

ျမင္ဖူးထားသည့္အတိုင္း ကြန္ဒုံးကို ထိပ္ဖ်ားေလးကို ဖိကာ ညီေလးကို စြပ္လိုက္သည္။ အဆုံးထိ ဆြဲခ်လိုက္သည္။ မခံစားဖူးလို႔လား မသိ။ ညီေလးကို ခပ္တင္းတင္း ျဖစ္ေစသည္။ ေနာင္ရဲ လုပ္သမွ်ကို ၾကည့္ေနေသာ ေကာင္မေလးကို လွမ္းေျပာလိုက္သည္။ “ကို ထည့္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္” ေကာင္မေလးက မ်က္လုံးမွိတ္ျပကာ ခြင့္ျပဳလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကားေနေသာ ေပါင္ကို အသာကိုင္ၿဖဲကာ ညီေလးေခါင္းတိုးရန္ အေပါက္ ရွာရေတာ့သည္။ အေျမႇာင္းတစ္ေလွ်ာက္ကို အေခ်ာင္းလိုက္ ပြတ္သပ္ရင္း အေပါက္ဝကို မွန္းဆကာ ညီေလးႏွင့္ ခပ္ဆဆ ထိုးလိုက္သည္။ ထိုးလို႔ မရ။ အေပါက္ေပ်ာက္ေနသည္။ ေသခ်ာေအာင္ အေပါက္ဝကို တစ္ခါ ၿဖဲၾကည့္ကာ စိတ္ႏွင့္ မွတ္သားလိုက္သည္။ အေစ့ေလးရဲ႕ ေအာက္မွာ အေပါက္ တစ္ေပါက္ရွိတယ္။ အဲ့ဒါ ေသးေပါက္သည့္အေပါက္။ ထိုအေပါက္မွတဆင့္ ေအာက္သို႔ အတန္ငယ္မွ်တြင္ အေပါက္ ေယာင္ေယာင္ တစ္ခုရွိသည္။ ထိုေနရာပင္ ျဖစ္မည္။ ညီေလးကို အရင္းမွ ကိုင္ကာ အေစ့ကို ခ်ိန္လိုက္သည္။ တေျဖးေျဖး ေအာက္သို႔ ဆင္းလာကာ အေပါက္ဝဟု ထင္ေသာ ေနရာကို ျပန္ထိုးထည့္ၾကည့္သည္။ ေကာင္မေလးကို ၾကည့္ေတာ့ ရွက္လို႔ ထင္မည္ မ်က္စိမွိတ္ထားသည္။ လုပ္စရာ ရွိတာကို ဆက္လုပ္လိုက္သည္။ ထိုးထည့္သည္။ မဝင္။ ညီေလးက ခပ္တင္းတင္း ျဖစ္လာသည္။ ကြန္ဒုံးစြပ္ထားသည့္ အရွိန္အျပင္ တင္ပါး၊ ခါးတို႔ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ တင္းရင္းလာသလို ခံစားရသည္။ အေပါက္ဝက ကိုယ့္အေရွ႕မွာ ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ျဖစ္ေနသည္။ စိတ္ျပန္တင္းကာ ျပန္ထည့္သည္။ “အ..အ…အား” ဘယ္လိုမွ မထင္မွတ္ထားေသာ အျဖစ္အပ်က္။ ညီေလးဆီမွ ခပ္ပ်စ္ပ်စ္ အရည္ေတြ ကြန္ဒုံးထဲသို႔ ထြက္လာသည္။ သြားၿပီ။ ခဲေလသမွ် သဲေရက်ၿပီ။ အသံၾကားေသာေၾကာင့္ မ်က္လုံးဖြင့္ကာ ေကာင္မေလးက လွမ္းေမးသည္။ “ကို..ဘာျဖစ္တာလဲ” “ၿပီးသြားလို႔ခိုင္ ကိုမထိန္းႏိုင္လို႔ ထြက္သြားတာ” အားတုံ႔အားနာ ရယ္က်ဲက်ဲႏွင့္ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ “ဟင္…ကိုကလည္း…လုပ္ေတာင္ မလုပ္ရေသးဘူး” “ေဆာရီး…ခိုင္…ကို ပထမဆုံးလုပ္တာဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္ ျဖစ္သြားတယ္” “ရပါတယ္…ကို…ခိုင္လည္း စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနတာ” “ေနာက္တစ္ေခါက္ေပါ့…ခိုင္” “ဟင္…လုပ္ဦးမလို႔လား” “ညီေလး ျပန္ႏိုးလာရင္ေလ” “ခစ္ခစ္…ဟုတ္ပါၿပီရွင္”။ ခဏေနေတာ့ စိတ္ျပန္ထလာတာနဲ႔ အစပ်ိဳးရန္ ခိုင့္ပိပိေလးကို ဘာဂ်ာေပးဖို႔ လုပ္ပါေတာ့တယ္။ ခိုင့္ရဲ႕ေပါင္ႏွစ္လုံးကို သူမရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ မခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ေစာက္ေစ့ေလးက ေငါက္ေတာက္ေလး ေပၚ၍လာသည္။ ထိုအခါ က်ေနာ္က ေစာက္ေစ့ေလးကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ခပ္ဖိဖိေလးညႇပ္ယူကာ လွ်ာျဖင့္ကလိလိုက္ကာ သၾကားလုံးစုပ္သလို တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ေပးလိုက္သည္။ “အ.အားအဟင္းအင္း.အင္း” ခိုင္၏ လွပေသာ အဝတ္မဲ့ခႏၶာကိုယ္ေလးက လူလိမ့္တြန႔္လိမ္၍သြားသည္။ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း လူးလြန႔္ရင္း အေပၚသို႔ေကြးတင္လိုက္ေပရာ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ ၿပဲအာသြားၿပီး ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသား ရဲရဲေလးမ်ားကို ျဖတ္ကနဲေတြ႕လိုက္ရသည္။ ထိုအခါ ရာဇာက ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ လွ်ာကိုလိပ္သြင္းၿပီး စုပ္ေပးလိုက္ရာ ခိုင္၏ ကိုယ္လုံးေလး တုန္တက္သြားသည္။ “ႁပြတ္.ပလပ္.ႁပြတ္ႁပြတ္..ပလပ္ပလပ္” “ရႉး အား အင္း ဟင္း.ဟင္း.အီး.အိုး.ကြၽတ္.ကြၽတ္” ဖင္စအိုေလးေပၚလာသည္အထိ ေစာက္ဖုတ္ေလးက ႂကြႂကြတက္သြားသည္။ ခ်စ္ရသူ ကိုရဲ႕ ႏႈိးဆြထိေတြ႕မႈေတြေၾကာင့္ ခိုင္၏ ေသြးသားမ်ား ကာမေရစုန္တြင္ တဖန္ျပန္ေမ်ာေလၿပီ။ အားရပါးရ တျပတ္ျပတ္အသံျမည္ေအာင္ ယက္ေပးေနေသာ လွ်ာေႏြးေႏြးႀကီးေၾကာင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲ၌ ျပစ္ခြၽဲခြၽဲအရည္ၾကည္မ်ား စိမ့္ယိုထြက္က်လာရေပသည္။

ခိုင္ခမ်ာ ထႂကြေသာင္းက်န္းလာေသာ ေသြးသားမ်ားေၾကာင့္ လီးတစ္ေခ်ာင္း၏ လိုးသြင္းမႈကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ မခံစားဖူးခဲ့ေသာ္လည္း လီးတစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္လိုးသည္ကို ခံခ်င္စိတ္မ်ား တဖြားဖြားေပၚထြက္လာေလသည္။ “ႁပြတ္စြပ္.ပလပ္..ႁပြတ္ႁပြတ္.. ျပတ္ျပတ္..ဟ.အား.အလာလား..အင္း.အင္း.´´ အသက္ကိုေအာင့္ၿပီး ခါးကိုေကာ့ကာ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းကလိေပးေနေသာ လွ်ာဖ်ားႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တစ္အားညႇပ္ယူဆြဲလိုက္မိသည္။ သဘာဝစြမ္းအားက ႀကီးမားလွသည္။ ေဖြးေဖြးျဖဴေသာ တင္သားႀကီးႏွစ္လုံးၾကားမွ စအိုေပါက္နီနီရဲရဲေလးမွာ ရႈံ႕ဝင္သြားလိုက္ ျပန္ကန္ၿပီးထြက္လာလိုက္ႏွင့္ ရႈံ႕ခ်ီပြခ်ီျဖစ္ေနသည္။ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ၿဖဲၿပီး အတြင္းသားေလးမ်ားကို လွ်ာျဖင့္ထိုးထိုးယက္ေပးသည္။ ခြၽဲက်ိျပစ္ေႏြးေသာ အရည္ၾကည္ေလးမ်ားကို မ်ိဳခ်ပစ္လိုက္သည္။ “ေတာ္ေတာ္ပါေတာ့ ကိုရယ္ အဟင့္.ဟင့္”  “ခံခ်င္လာၿပီလားဟင္ ခိုင္” “အင္း.. ကို ခိုင္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး” ထိုအခါမွ ကြန္းဒုံးေဖာက္ၿပီး စြပ္ဖို႔လုပ္ေတာ့သည္။ အေရးထဲေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေဖာက္မရျဖစ္ေနသည္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ဝတ္လစ္စလစ္ေလးျဖစ္ေနေသာ ခိုင္မွာ ရာဇာကိုၾကည့္ရင္း လက္ဆစ္ေလးေတြကို တစ္ေျဖာက္ေျဖာက္ခ်ိဳးလိုက္၊ ေထာင္ထားေသာဒူးႏွစ္ဖက္ကို စုလိုက္ကားလိုက္ျဖင့္ စိတ္မရွည္ႏိုင္သလို လႈပ္ရွား၍ေနသည္။ စြပ္ပီးသြားတာနဲ႔ ရာဇာက ၿပဲလန္နီရဲေနေသာ လီးထိပ္ႀကီးကို ႐ြစိ႐ြစိျဖစ္ေနသည့္ ေစာက္ဖုတ္ဝေလးသို႔ ေတ့သြင္းလိုက္သည္။ ဒီတစ္ခါတာ တည့္တည့္ဝင္သြားသည္။ “ျဗစ္.အ” ဒစ္ဝင္႐ုံမွ်ျဖင့္ မနာေသာ္လည္း လန႔္ၿပီးေအာ္လိုက္မိျခင္းျဖစ္သည္။ လီးဒစ္ႀကီးက ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလးၾကားသို႔ နစ္ဝင္႐ုံမွ်ဝင္သြားသည္ႏွင့္ လီးႀကီးကို အကြဲေၾကာင္းအတိုင္း အထက္ေအာက္ဆြဲေမႊပစ္လိုက္သည္။ ခိုင္၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္တုန္ခါေနၾကသည္။ နီေစြးေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားဟကာ လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ ယက္ေပးေနမိသည္။ ေစာက္ပတ္အဝမွ လီးႀကီး၏အထိအေတြ႕အာ႐ုံမွာ ခိုင္၏ တစ္ကိုယ္လုံးဖိန္းရွိန္း၍ေန၏။ “ျဗစ္..ႁပြတ္” “အ.အ..အီး” နာက်င္လိမ့္မည္ဆိုတာ ႀကိဳသိထား၍ အသက္ေအာင့္ထားသည့္ၾကားမွ ခိုင္တစ္ကိုယ္လုံး ဆတ္ကနဲတြန႔္သြားေအာင္ လီးႀကီးက ေဆာင့္ဝင္သြားသည္။ “အား.ရွီး.နာတယ္.နာတယ္အိုး.အိုး” ရာဇာ၏ ရင္ဘတ္ႀကီးကို ဆီး၍တြန္းထားလိုက္မိသည္။ နာက်င္ေသာ ေဝဒနာသက္သာေစရန္ ခိုင္ ေျခႏွစ္ဖက္ကို အစြမ္းကုန္ၿဖဲကား၍ ခံလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ေပါင္ၿဖဲသေလာက္ ေစာက္ပတ္က လိုက္ၿပဲသည္မဟုတ္ေတာ့ လီးႀကီးက က်ဥ္းေျမာင္းက်စ္လစ္ေသာ ေစာက္ေခါင္းေလးထဲသို႔ ျပည့္ၾကပ္စြာ တိုးဝင္ေနေပသည္။ “အားအား.နာလိုက္တာ..အ..အား” ခိုင္ မည္မွ်ပင္နာက်င္ေစကာမူ ရာဇာကေတာ့ တစ္ျပားသားမွ် မေလွ်ာ့ေပ။ လီးႀကီးကို လိုးသြင္းၿမဲ လိုးသြင္းေနသည္။ လီးတစ္ဝက္ခန႔္ ဝင္သြားၿပီး တင္းၾကပ္နာက်င္ေသာေဝဒနာကို ခံစားေနရသည္။ “အားမရဘူး မရဘူး ဝူးဝူး..နာတယ္..နာတယ္.”ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ အပ်ိဳေမွးေလးက အားတက္သေရာေရွ႕သို႔ တိုးဝင္လာေသာ လီးႀကီးထိပ္အားဆီးႀကိဳ၍ ခုခံတြန္းလွန္ပိတ္ဆို႔လိုက္သည္။

ထိုအေတြ႕ေၾကာင့္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္နာက်င္ျခင္း ခံစားလိုက္ရရွာေသာ ခိုင္ခမ်ာ တစ္အားေအာ္လိုက္ၿပီး မ်က္ရည္ေပါက္ေလးေတြ စို႔ထြက္လာသည္။ အေျခအေနကို သိလိုက္ေသာ ရာဇာကလည္း ဒီအတားအဆီးကို ခ်ိဳးေဖာက္ႏိုင္ရန္ အားယူၿပီး လီးကိုဖိေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။ “ျဗစ္.ေဖာက္..အမေလး.ေသပါၿပီ” လီးႀကီးမွာ သားအိမ္ဝသို႔ တိုင္ေအာင္ ေအာင္ျမင္စြာ လိုးဝင္သြားေတာ့သည္။ သူ႔လီးထိပ္လည္း ပူဆင္းသြားသည္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း လူပ်ိဳစစ္စစ္ မဟုတ္ပါလား။ ခိုင္မွာ တစ္ခ်က္သာေအာ္လိုက္ႏိုင္ၿပီး မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးမ်ား ေမွးစင္းပိတ္က်သြားသည္။ ေစာက္ေမွးပါးကို ထိုးေဖာက္ကြၽံဝင္သြားေသာ လီးႀကီးႏွင့္အတြင္းသားႏုႏုေႏြးေႏြးေလးမ်ား ၾကည္ႏူးစြာ ဆုံေတြ႕မိသြားၾကေလသည္။ မ်က္ေတာင္ႀကီးမ်ား ေကာ့စင္းက်သြားသလို ေစာက္ဖုတ္ေလးကလဲ ေကာ့၍တက္လာသည္။ ရာဇာ၏ လက္ႏွစ္ဖက္က ခိုင္၏ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ယုယုယယေလးဆုပ္နယ္ရင္း ေအာက္ပိုင္းကလီးႀကီးကေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ေဖြးေဖြးေဖာင္းေဖာင္းေလးကို မညႇာမတာၾကမ္းတမ္းစြာ လိုးေဆာင့္ေနေတာ့သည္။ “ႁပြတ္.ဒုတ္ဖြတ္ႁပြတ္.စြပ္.စြပ္.အင္း.အားအင္း.ဟင္း.” ခိုင္ မ်က္ႏွာေလး ဘယ္ညာယမ္းခါ၍ေနသည္။ မဆန႔္မၿပဲဝင္ေနေသာ လီးႀကီးအား ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားေလးေတြက မႏိုင္မနင္း ရစ္ပတ္ညႇစ္နယ္၍ေနသည္။ “ႁပြတ္စြပ္..ဒုတ္..ပလြတ္.ႁပြတ္.စြပ္.စြပ္” ရာဇာသည္ အားရပါးရေဆာင့္ကာ လီးႀကီးက အရသာေတြ႕ေနသလို ခိုင္မွာလည္း ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြ နီရဲၿပီး တက္လာေပမယ့္ ရာဇာေဆာင့္လိုက္တိုင္း ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ေတာင့္ေတာင့္ၿပီး ေကာ့ေကာ့ခံသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ကာမေဇာက အျမင့္ဆုံးျဖစ္လာၾကၿပီး မၾကာမီအတြင္းမွာပင္ “အာားး ကိုၿပီးေတာ့မယ္ခိုင္..ခိုင္ေကာ ၿပီးေတာ့မလား” “အား အင္း ကို ခိုင္လည္းၿပီးေတာ့မယ္..ၿပီးလိုက္ေတာ့ ၿပိဳင္တူပီးရေအာင္…” “အာားခိုင္ ၿပီးၿပီ အာား.. အိုအားး အင္း ခိုင္လည္းၿပီးၿပီ အားးဟားးး” ရာဇာႏွင့္ ခိုင္တို႔မွာ ၿပိဳင္တူနီးပါး ၿပီးသြားၾကေလေတာ့သည္။….ၿပီ