ရှင့်ကိုတော့ တသက်စွဲပြီရှင်

ထွန်းကျော်နှင့် ခိုင်ဇာတို့လင်မယားမှာ အရင်ကလို တကျက်ကျက် စကားများ ရန်ဖြစ်ရုံပင်မကတော့ပဲ သတ်ပုတ် ရိုက်နှက်သည်အထိ ဖြစ်လာသည်။ တကယ်တော့ သူတို့လင်မယားကို ဘယ်သူကမှ ပေးစားခဲ့တာမဟုတ်။ သူတို့ချင်း ချစ်ကြိုက်၍ ညားခဲ့ကြတာဖြစ်သည်။ သူတို့လင်မယား အိမ်ထောင်ကျတာ နှစ်နှစ်ကျော်ပြီဖြစ်သည်။ တနှစ်လောက်ပဲ သောကကင်းကင်းဖြင့် နေခဲ့ရသည်။ တစ်နှစ်ကျော်တော့ ထွန်းကျော်က ဗွေဖောက်လာသည်။ ထွန်းကျော်အကြောင်းတွေကို ခိုင်ဇာ မကြားချင်လဲ ကြားနေရသည်။ မသိချင်ပဲ သိနေရသည်။ ထွန်းကျော် အပျော်အပါး လိုက်စားသည်တဲ့။ ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး ခိုင်ဇာက ဖြောင်းဖျပြောဆိုတော့ သူကရန်လုပ်သည်။ အိမ်ပြန်လာတိုင်းလည်း မူးမူးလာတတ်သည်။ လုပ်သည့်အလုပ်က လိုင်းကားဒရိုင်ဘာ။ ဝင်ငွေကောင်းတော့ ထွန်းကျော် ပျက်တော့သည်။ ဇနီးဖြစ်သူ ခိုင်ဇာကိုလည်း ကြင်ကြင်နာနာ မရှိသည့်အပြင် ဘာမဟုတ်သည့် ကိစ္စလေးနှင့် ရိုးမယ်ဖွဲ့ ရိုက်လား ပုတ်လား လုပ်လာသည်။ တစ်နှစ်လောက်ပဲ အိမ်ထောင်ရေးသုခကို ခံစားရပြီး နောက်ပိုင်း စိတ်ညစ်စရာ၊ သောကရောက်စရာတွေနှင့် ကြုံတွေ့နေရသည်သာမက အသားနာအောင်ပါ ရိုက်နှက်လာတော့ သူမ ထွန်းကျော်ကို စိတ်နာလာသည်။ သူမ အနေဖြင့် မယားဝတ္တရားကျေပွန်စွာ သစ္စာရှိရှိ ပေါင်းသင်းလာပေမယ့် ထွန်းကျော်က နှိပ်စက်လာတော့ ခိုင်ဇာမှာ မခံနိုင်တော့သည့်အဆုံး အထုပ်ပိုက်၍ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းလာခဲ့သည်။ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းလာသည် ဆိုရာမှာလည်း တခြားမိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းတွေ အိမ်၊ ကိုယ့်ဖက်က ဆွေမျိုးတွေအိမ်မှာ သွားနေလျှင် ရိုးမယ်ဖွဲ့၍ အပြစ်တင်သမုတ်ကာ ထွန်းကျော်က သူ့အပြစ်ကို ကိုယ့်အပြစ် လုပ်နိုင်သေးသည်။ ဒီတော့ ခိုင်ဇာမှာ ထွန်းကျော်၏ အစ်မဖြစ်သူ နီလာထွန်း၏ အိမ်သို့ ဆင်းလာခဲ့လေသည်။ နီလာတို့မှာ လင်မယားနှစ်ယောက်တည်းရှိပြီး နှစ်ယောက်စလုံးက အလုပ်နှင့်ဆိုတော့ ခိုင်ဇာ ခိုကိုး၍ရသည်။ ပြီးတော့ ယောင်းမအရင်း ဖြစ်ရုံမက နီလာနှင့်ခိုင်ဇာတို့က လမ်းထဲတွင် ငယ်ငယ်ကတည်းက ကစားဖော် ကစားဖက်တွေဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် နီလာက သူ့မောင် ထွန်းကျော်အကြောင်းကို ခရေစေ့တွင်းကျသိသည်။ ပြီးတော့ ငယ်သူငယ်ချင်းလည်းဖြစ်၊ ယောင်းမလည်းဖြစ်သူ ခိုင်ဇာဘက်မှ အမြဲနာတတ်သူဖြစ်သည်။ အရင်ထဲက ထွန်းကျော်ဆိုးလာလျှင် ခိုင်ဇာအား သူမ၏ အိမ်တွင်လာနေရန် နီလာက အမြဲခေါ်တတ်သည်။ အခုတော့ ခိုင်ဇာမှာ နီလာရဲ့အိမ်သို့ တကယ်ရောက်လာရပြီဖြစ်သည်။

ထွန်းကျော်က သူ့အစ်မကိုတော့ ငယ်ကြောက်ဖြစ်သည်။ အခု သူ့ဘက်က မမှန်တော့ နီလာကို မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲတာ ကြာပြီဖြစ်သည်။ ခိုင်ဇာအတွက်လည်း နီလာတို့အိမ်မှာ အလုံခြုံဆုံးဖြစ်လေသည်။ ထို့အပြင် နီလာယောက်ျား ကိုလင်းကလည်း ခပ်အေးအေးနေတတ်သူဖြစ်ကာ ရုံးတရုံးတွင် စာရေးလုပ်နေသည်။ နီလာက ဈေးထဲတွင် ကုန်ခြောက်ဆိုင်ရှိသည်။ သူတို့တွင် သားသမီးလည်း မထွန်းကားလေတော့ ခိုင်ဇာသူတို့အိမ်ရောက်ပြီး နီလာမှာ ကူဖော်လောင်ဖက်ရကာ သူတို့အိမ်လေးမှာ စိုစိုပြေပြေလေးဖြစ်လာသည်။ အရင်ကဆိုလျှင် နီလာမှာ ညနေဈေးသိမ်း၍ ပြန်လာလျှင် ဟင်းချက်စရာပါ တခါတည်းဝယ်လာပြီး အိမ်ကျတော့ မောမောနှင့် ချက်ရပြုတ်ရသေးသည်။ ဒါမှ မနက် သူမဈေးထွက်လျှင် လင်တော်မောင်အတွက်လည်း ထမင်းချိုင့်အသင့်ဖြစ်နိုင်မည်။ တပတ်တွင် ဥပုတ်ရက် တရက်ထဲသာ ဈေးပိတ်၍ ထိုနေ့တွင်မှ နီလာမှာ လျှော်စရာဖွပ်စရာများကို စု၍ လျှော်ဖွပ်ရလေသည်။ အိမ်ရှင်းဖို့ကတော့ အိမ်မက်ပင် မမက်လေနှင့်။ နီလာမှာ ဖတ်ဖတ်ကို မောလေသည်။ အခု ခိုင်ဇာ ရောက်လာတော့မှ အဆင်ပြေသည်။ ညနေ နီလာပြန်လာလျှင် ဟင်းချက်စရာတွေ သူမကို ပေးလိုက်ရုံပင်။ ခိုင်ဇာ သူ့ဖာသာ ချက်သည်။ နီလာက ရေချိုးထမင်းစားပြီး နားရုံသာဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် နီလာဈေးက ပြန်လာလို့ အိမ်ထဲဝင်လိုက်တာနှင့် ရှုပ်ပွနေသော အိမ်ထဲကိုကြည့်ပြီး အမောဆို့သွားရတတ်သည်။ အခုတော့ တအိမ်လုံး ရှင်းနေရုံသာမက ပစ္စည်းလေးတွေကလည်း သူ့နေရာနှင့်သူ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်နေကာ အိမ်လျှာထိုးခင်းလေးတွေမှာလည်း နင်းရက်စရာမရှိအောင် ပြောင်လက်၍နေသည်။ နီလာ ခိုင်ဇာကို စိတ်ထဲမှ ကြိတ်၍ ကျေးဇူးတင်နေမိရုံမက နှုတ်မှလည်း ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောမိသည်။ ထိုအခါမျိုးတွင် ခိုင်ဇာက ခပ်ပြုံးပြုံးဖြင့် “မလိုပါဘူး ယောင်းမရာ ငါလည်း အားယားနေတဲ့ဟာကို ငါ့အတွက် အပန်းမကြီးပါဘူး”ဟုသာ ပြန်ပြောလေ့ရှိသည်။ ဒီနေ့ နီလာအိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဖိနပ်ချွတ်မှ အဝတ်တန်းတွင် လျှော်ပြီးသား အဝတ်တွေ ပြန့်၍နေသည်။ “ခိုင်ဇာရေ.. ခိုင်ဇာ..” “လာပြီ ယောင်းမရေ..” ခိုင်ဇာ မီးဖိုထဲမှ ပြေးထွက်လာသည်။ အနားရောက်တော့ ”ပေး.. ယောင်းမ” နီလာ၏ လက်ထဲမှ ဟင်းချက်စရာများ ထည့်ထားသော ကျွတ်ကျွတ်အိတ်လေးကို လှမ်း၍ယူသည်။ “ဒီအဝတ်တွေ ညည်း လျှော်ထားတာလား” “အို.. ယောင်းမကလည်း အိမ်မှာ သီတာပဲရှိတာပဲဟာ” “မလုပ်နဲ့ သီတာ.. မလုပ်နဲ့.. အဝတ်တွေကို ငါဈေးပိတ်တဲ့နေ့မှ လျှော်ပါ့မယ်အေ..အဝတ်တွေတော့ မလျှော်ပါနဲ့ဟယ်.. တောင်းပန်ပါတယ်” “အော်.. ယောင်းမကလည်း အကုန်လျှော်တာမှ မဟုတ်တာ.. နဲနဲပဲ ခွဲလျှော်တာပါဟာ.. ဈေးပိတ်ရက်ကျတော့ ယောင်းမသက်သာတာပေါ့” ပြောလဲပြော ခိုင်ဇာမှာ ကျွတ်ကျွတ်အိတ်လေးကိုဆွဲ၍ မီးဖိုထဲ ဝင်သွားလေသည်။ နီလာကတော့ ခိုင်ဇာ၏နောက်ကျောကို ကြည့်ရင်း သက်ပြင်းတချချဖြင့် ကျန်ခဲ့လေသည်။

တဖက်ခန်းဆီမှ တချွတ်ချွတ်နှင့် တီးတိုးစကားသံများ ကြားရသဖြင့် အိပ်မပျော်သေးသော ခိုင်ဇာက နံရံရှိ သံပေါက်ရာ အဟောင်းလေးမှတဆင့် ချောင်းကြည့်မိသည်။ အခန်းထဲတွင် ငါးတိုင်အား မီးလုံးလေးက လင်းလင်းချင်းချင်းဖြစ်နေသည်။ သူမတွေ့လိုက်ရသည်က နီလာက ကုတင်ပေါ်တွင် လက်ထောက်ကာ ဖင်ကြီးကုန်းပေးထားသောကြောင့် နို့ကြီးနှစ်လုံးက တွဲလွဲဖြစ်ကာ လှုပ်ရမ်းနေသည်။ နီလာဖင်ကြီးနောက်တွင်မူ ဒူးထောက်လျှက် လက်နှစ်ဖက်က ခါးကိုစုံကိုင်ကာ လီးတန်တဝက်ဝင်နေသော စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ကိုလင်းက စိုက်ကြည့်နေသည်။ လမွေးမဲမဲကြီးများက အုံကောင်းလှပြီး တုတ်ထွားလှသော ကိုလင်းလီးကြီးကို ခိုင်ဇာတယောက် တအံ့တသြလေး စူးစိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ”ဖြေးဖြေးလုပ်နော်.. မောင်” ခိုင်ဇာနားတွေ ထူပူကုန်သည်။ ခိုင်ဇာသည် အိမ်ထောင်ရှင် တစ်ယောက်ဖြစ်သော်လည်း သည်လို မိန်းမနဲ့ယောက်ျားတို့ လိုးသောမြင်ကွင်းမျိုး တခါမှ မမြင်ဖူးခဲ့ပေ။ ကိုလင်းက လီးကြီးကို နဲနဲပြန်ဆွဲထုတ်ကာ ခပ်ဆတ်ဆတ်နှင့် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ ဗွက်ကနဲ မြည်သံနှင့်အတူ လီးချောင်းကြီးက လျှောကနဲ ဝင်သွားပြီး အရင်းထိ မြုပ်၍သွားလေသည်။ ”အား.. အား.. ကျွတ်.. ကျွတ်” နီလာက သူမ၏ ဖင်ကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် နောက်ပြန်ပွတ်ရင်း ညီးညူလိုက်သံမှာ နာလို့လား ကောင်းလို့လား ခိုင်ဇာ မဝေခွဲတတ်။ ကိုလင်းက အဆုံးထိဝင်နေသော လီးကြီးကို ပြန်မဆွဲထုတ်ပဲ သူမ၏ ဖင်ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း ဖင်ကို စကောဝိုင်းဝိုင်းသလို အထက်အောက်ဝဲယာ ယမ်းပေးသည်။ ထိုအခါ လီးကြီးက နီလာ့စောက်ခေါင်းထဲတွင် ပတ်လည်မွှေ့နေမည်မှာ သေချာသည်။ ထို့ပြင် လီးက ဖိကပ်ထားတော့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ပတ်လည်ကိုရော စောက်ဖုတ်အုံကိုပါ ပွတ်တိုက်နေလေတော့ နီလာမှာ ဖင်ကြီးတွေ တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်လာနေသည်။ ”မောင်.. မောင်ရယ်.. အ.. ဟင်း..အင်းးး” နီလာက မပီမသလေးငြီးရင်း မျက်နှာလေးက ဟိုဖက်ဒီဖက် စောင်းသွားသည်။ ကိုလင်းက နီလာ၏ ခါးကျင်ကျင်လေးကို ပြောင်းကာ ဆုပ်ကိုင်ရင်း သူ၏ပြောင်လက်နေသော လီးချောင်းကြီးကို နီလာစောက်ပတ်ထဲမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လာနေသည်။ ခိုင်ဇာတယောက် ဘာမှသတိမရဘဲ ဆက်လက်ချောင်းနေမိရာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေပြီး သန်မာတုတ်ခိုင်လှသည့် လီးကြီးကို မြင်လိုက်ပြီဆိုကတည်းက ကြက်သီးမွေးညှင်းများထကာ တဖျိုးဖျိုးတဖျင်းဖျင်း ခံစားလာရသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်ကြည်လေးများတောင် စိမ့်ထွက်ကုန်သည်။ ”အ.. အီး.. ဟင်း.. ဟင်း..” နီလာ၏ညည်းသံလေးက တိုးတိုးလေးပဲ ဖြစ်သည်။ သို့သော် ခိုင်ဇာ ကောင်းကောင်းကြားနေရသည်။ ကြည့်နေရင်း ခိုင်ဇာ၏ ခြေတွေလက်တွေ အေးစက်လာသည်။

နှလုံးခုန်နှုန်းပါ မြန်လာသည်မို့ ကိုယ်ပါရောပြီး အလိုလိုမောလာသည်။ နထင်စပ်မှာ ချွေးသီးလေးများ စို့လာကာ အာခေါင်တွေ ခြောက်လာပြီး တံထွေးလေးမျိုလိုက်ရသည်။ ”ဗြွတ်.. ဘွတ်.. အ. ရှီး.. ကျွတ်.. ကျွတ်..” ချောင်းကြည့်နေသော ခိုင်ဇာမှာ အသားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်လာသည်။ ဒူးတွေက ကွေးညွှတ်ချင်နေပြီ။ ရုတ်တရက် သူမ၏ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ကာ စောက်ဖုတ်ကို ယောင်ယမ်းပြီး စမ်းလိုက်မိသည်။ ခိုင်ဇာက လက်ညှိုးကို စောက်ခေါင်းထဲ သွင်းကာ ထိုးမွှေကလိနေမိသည်။ လက်မလေးကလည်း စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ချေကစားနေမိသည်။ ” အင့်.. အင့်.. အ.. အ..ပြွတ်.. ဗြစ်.. ပြွတ်..” ကိုလင်းက မီးကုန်ယမ်းကုန် တရစပ်ဆောင့်နေလေရာ ဂွေးစိတွဲတွဲကြီးများက နီလာဆီးခုံအထိ ကော့ကော့ပြီး ဖျောက်ကနဲ ဖတ်ကနဲ ရိုက်နေသည်။ ပြွတ်ကနဲ ပြစ်ကနဲ အသံလေးတွေက သုံးလေးချက်ဆောင့်မှ တခါထွက်ပေါ်လာတတ်သည်။ ကိုလင်းက နီလာကို စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးဆော်နေသည်ကို မြင်သောအခါ ခိုင်ဇာမှာ သူမ၏ လက်ညိုးကို စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ အတင်းပင် ထိုးမွှေပေးလိုက်မိသည်။ ကိုလင်းမှာ နီလာ၏ နို့အစုံကို အားရပါးရဆွဲလိုက်၊ ဖင်သားကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်လိုက်နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ ကိုလင်း ဆောင့်လိုးသည့်အရှိန် ပြင်းထန်လာလေ ခိုင်ဇာ၏ လက်ညိုးလေးကလည်း ကြမ်းလာလေဖြစ်သည်။ ကာမမီးလောင်မြိုက်မှုကြောင့် ခိုင်ဇာခမျာ မရှုမလှ လူးလူးလွန့်လွန့်ဖြစ်လျှက် နှုတ်မှပင် မပီဝိုးတဝါး အသံလေးများ ခပ်သဲ့သဲ့ထွက်ကာ ညည်းညူနေမိသည်။ နီလာက ကုတင်ဘောင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုပ်ပြီး မျက်လုံးလေးတွေမှိတ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ကိုက်လျှက် ခေါင်းလေး မော့ကာ မော့ကာ ခံနေရရှာသည်။ နှုတ်ခမ်းလေး စေ့ထားသည့်ကြားမှ လည်ချောင်းသံ တအင့်အင့်က သဲ့သဲ့လေးထွက်လာသည်။ ခိုင်ဇာတယောက် သူမရှေ့မှ မြင်ကွင်းကို အာသာငမ်းငမ်း ကြည့်နေလေသည်။ ကိုလင်းက အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးနေခိုက်မှာပင် နီလာက ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ စည်းချက်ဝါးချက်ကျကျလေး ပြန်ဆောင့်ပေးနေလေသည်။ ”အား.. ရှီး.. ကောင်းလိုက်တာ.. မောင်ရယ်..” နီလာက မျက်တောင်လေးမှေးပြီး အစ်တစ်တစ်အသံလေးနှင့် ပြောလိုက်သံကို ကြားလိုက်ရသောအခါ သူမမှာ နီလာကို နေရင်းထိုင်ရင်း မနာလိုဖြစ်မိလေသည်။ ကိုလင်းက လက်မောင်းကြောကြီးတွေ ထောင်ထလာအောင် နီလာ့ဖင်ကြီးကို ဖျစ်ညှစ်ရင်း လီးချောင်းကြီးကို အဆုံးထိ ပစ်ဆောင့်လိုက်ပြီး လီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲ အတင်းဖိကပ်ကာ ကိုလင်း၏ ကိုယ်ကြီးသည် တဆတ်ဆတ်ဖြစ်သွားလေသည်။ ခိုင်ဇာတယောက် အိပ်ရာထက်ဝယ် တကိုယ်တည်းလှဲရင်း အိပ်ပျော်ဖို့ကြိုးစားနေမိသည်။ ခိုင်ဇာ မျက်လုံးမှိတ်လိုက်တိုင်း ကိုလင်း၏ သံချောင်းကြီးအလား မာကျောတင်းထနေသော အားရစရာ ကောင်းလှသည့် လီးတန်ကြီးကသာ အရိပ်ထင်နေလေသည်။ သူမ၏ ရင်ထဲတွင်မတော့ ကိုလင်းသည် ထွားကြိုင်းလှသည့် လီးကြီးကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် အားကောင်းမောင်းသန် ယောက်ျားတဦးပါလားဟုသာ ရင်တုန်ပန်းတုန်လေး တွေးနေမိလေသည်။

နေ့လည်ဘက် အဝတ်လျှော်ရန်အတွက် သီတာမှာ ထမီရင်လျားလေးဖြင့် ညိုမီတို့ အိပ်ခန်းထဲသို့ အဝတ်ဟောင်းတွေကို ယူရန်ဝင်ခဲ့ရာ ကိုလင်းနှင့် ပက်ပင်းတိုးတော့သည်။ ”အော်.. ဒီနေ့ အကို ရုံးပိတ်တာပဲ” ”အဝတ်တွေ မလျှော်ပါနဲ့ဟာ..နီလာ အားတဲ့ရက်ကျမှ လျှော်မှာပေါ့ ” ကိုလင်းက အားနာစွာဖြင့် ပြောသည်။ ”ရပါတယ်.. အကိုကလဲ.. ခိုင်ဇာ အားနေတာပဲဟာ” တားနေသည့်ကြားမှ ခိုင်ဇာမှာ ထမီရင်လျားလေးဖြင့် အခန်းထဲမှ အဝတ်တွေကို ယူနေသည်။ ထမီလေးကို ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်လေး ရင်လျားထားသည့် ခိုင်ဇာအား ကိုလင်းက စိုက်၍ကြည့်နေမိသည်။ ခိုင်ဇာ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်မှာ နီလာထက် နဲနဲလေးပို၍ ဖွံ့ထွားပြီး အသားအရည်မှာ နီလာထက် ပို၍တင်းမာ ကျစ်လစ်လိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်း ကိုလင်း မြင်ရုံဖြင့် အကဲခတ်မိသည်။ ဘာအခုအခံမှ မပါသဖြင့် အရှိကို အရှိအတိုင်း အဖုအထစ် အမို့အမောက်တွေက ထင်ရှားနေသည်။ အောက်ပိုင်းတွင်လည်း အောက်ခံပင်တီ ဝတ်မထားပဲ ရင်လျားထားသော ပြောင်အနက်ထမီလေးအောက်မှ ဖြောင့်စင်းလုံးတစ်သော ပေါင်တန်ရှည်ကြီးများနှင့် ကြီးမားလှုပ်ခါယမ်းသွားသော တင်သားအစုံကလည်း မက်မောချင်စရာကြီး ဖြစ်နေသည်။ လက်ပွန်းတတီး အနေများလာတော့လည်း ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်များက ဆွဲဆောင်မှုရှိလာသည်မို့ တောင့်သော ဖြောင့်သော လှသော ခိုင်ဇာကို ကိုလင်း စိတ်မဝင်စားပဲ မနေနိုင်တော့ပေ။ အဝတ်များယူပြီး ပြန်၍လှည့်အထွက် သူမကို စိုက်ကြည့်နေသော ကိုလင်း၏ မျက်လုံးများကို ရင်ဆိုင်မိကာ ခိုင်ဇာမှာ ရင်တွေတဒိတ်ဒိတ် ခုန်သွားရလေသည်။ ကိုလင်းနှင့် နီလာတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်မှာ ပိတ်ရက်ခြင်း မတူကြပေ။ ကိုလင်းမှာ ရုံးဝန်ထမ်းဖြစ်၍ စနေ၊ တနင်္ဂနွေနေ့များတွင် အလုပ်နားရသည်။ နီလာကတော့ ဈေးပိတ်ရက်ဖြစ်သော ဥပုသ်နေ့မှ နားရလေသည်။ ကိုလင်းမှာ များသောအားဖြင့် ရုံးပိတ်ရက်တွင် မနက်စာစားပြီးသည်နှင့် တနေကုန် အပြင်သို့ ထွက်နေတတ်သည်။ ညနေစောင်းတော့မှ နီလာနှင့်အတူ အိမ်သို့ပြန်လာလေ့ရှိသည်။ ဒီတပတ်ရုံးပိတ်ရက်တွင်တော့ ကိုလင်းတယောက် အပြင်သို့မထွက်ဘဲ အိမ်တွင်မြဲနေသည်။ ကိုအေးတယောက် အခုတော့ ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေမိသည်။ ဒီအိမ်လေးထဲမှာ သူနှင့် ခိုင်ဇာ နှစ်ယောက်တည်း။ စားရမှာလဲ သဲနဲ့တရှပ်ရှပ်၊ လွှတ်ပေးလိုက်ရမှာလဲ အဆီတဝင်းဝင်းဖြစ်နေသည်။ ရေချိုးခန်းအနား သွားချောင်းနားထောင်လိုက်ခါမှ ပို၍စိတ်လှုပ်ရှားလာရသည်။ တဗြန်းဗြန်း ရေချိုးနေသော ခိုင်ဇာလေးကို မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်ကြည့်မိသည်။ ခိုင်ဇာ၏ ခရာတာတာ မျက်နှာပေးလေးကို မြင်ယောင်ရင်း ကိုလင်း အချစ်စိတ်တွေ လှိုင်းထလာရတော့သည်။ ရေချိုးခန်းတံခါးကို အမှတ်တမဲ့ကြည့်မိတော့ ဂျက်ထိုးထားဟန်မတူ။ ဟတတလေး ဖြစ်လို့နေရာ ကိုလင်း စိတ်ထဲ သေချာပြီဟု တွက်လိုက်တော့သည်။ ဒီလောက် အထာပေးနေမှတော့ ခိုင်ဇာလေးကို ချန်ထားလို့မဖြစ်တော့ပြီ။ ”ကျွီ” ”အို.. အို.. အကိုလင်း” ဂျက်ထိုးမထားသော ရေချိုးခန်းတံခါးက ရုတ်တရက် ပွင့်သွားပြီး ကိုလင်းက ရေချိုးခန်းလေးထဲ ဝင်လာသည်။

ကိုလင်းက အပေါ်ပိုင်းကို ဗလာကျင်းထားပြီး ခါးတွင်သာ ပုဆိုးဝတ်ထားရာ မို့မောက်ကျစ်လစ်သော ရင်အုပ်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ခိုင်ဇာ ရင်တွေခုန်နေမိသည်။ အံကြိတ်ကာ မာန်ထနေရင်း တံထွေးမျိုချလိုက်သော ကိုလင်းကို မြင်မိတော့မှ ကြက်သီး တဖြန်းဖြန်းထသွားသည်။ ကိုလင်းကတော့ ရေပန်းအောက်မှ ခိုင်ဇာကို ဇွတ်တရွတ် အနမ်းတွေ ပေးလေတော့သည်။ ကိုလင်း၏ ထူထဲသော နှုတ်ခမ်းထူကြီးတွေက သူမ၏ နီတာရဲ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲစုပ်နမ်းနေသည်။ တဖန် လျှာဖျားလေးဖြင့် သူမ၏လျှာဖျားလေးကို တွေ့ထိ၍ ကလိပေးနေသည့်အပြင် သူ၏လက်နှစ်ဖက်ကလဲ ခိုင်ဇာ၏ ကိုယ်ပေါ်ရှိ ကာမခလုတ်တို့ကို တရွရွပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ခိုင်ဇာခမျာ ကိုလင်း၏ သန်မာသော လက်မောင်းကြီးဖြင့် ရစ်ပတ်ထားသည်မို့ မလူးသာမလွန့်သာဖြစ်ကာ ဆန္ဒရမ္မက်တို့ လွှမ်းနေပြီမို့ ခိုင်ဇာမှာ မငြင်းဆန်သာတော့ပဲ သူမ၏ လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ကိုလင်း၏ ဦးခေါင်းမှ ဆံပင်များကို ထိုးဖွပေးနေလေသည်။ ရေပန်းအောက်ထဲ အတန်ကြာ နမ်းနေ ကိုင်နေပြီးနောက် ကိုလင်းသည် ခိုင်ဇာ့ကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ရေစိုထမီလေးကို အနည်းငယ်လျှော့ချပြီး ရေစက်ရေပေါက်လေးများ တွဲခိုနေသော ခိုင်ဇာ့နို့လေးနှစ်လုံးကို ကိုလင်း ချိုမြိန်စွာ စို့လိုက်သည်။ ခိုင်ဇာခမျာ လက်တဖက်က ထမီလေးကို ထိန်းထားရင်း ကျန်လက်တဖက်နှင့် ကိုလင်းကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထားမိတော့သည်။ ကိုလင်းက ပုဆိုးကို ဘယ်တုန်းက ချွတ်ချလိုက်မှန်းမသိ သူ့လီးချောင်းကြီးက ခိုင်ဇာ့စောက်ဖုတ်အုံတဝိုက်မှာ ဟိုထိုး သည်ထောက်နှင့် ဖြစ်နေသည်။ ရေလဲထမီလေးခံနေလို့သာ တော်တော့သည်။ အထိအတွေ့ မရှိတာကြာပြီမို့ ခိုင်ဇာ့တကိုယ်လုံး တုန်ရီနေသည်။ ဒူးများ ညွှတ်ကျချင်လာသည်။ ကိုလင်း လက်ကြီးများက ရေစိုထမီလေးအောက်မှ ထွားကြိုင်းဖုထစ်နေသော တင်ပါးကြီးများကို ဖျစ်ညှစ်နေသည်။ “ခိုင်ဇာ” တိတ်တဆိတ်မှုကို ဖြိုခွင်း၍ ကိုလင်းက ခေါ်လိုက်သည်။ ”ရှင်” ”ဟိုဘက် လှည့်လိုက်ပါလားကွယ်” ”အင်း.. အာ.. အကိုကလည်း ဘာကြီးမှန်းလဲ မသိဘူး” ခိုင်ဇာက မျက်နှာလေး ရဲသွားရာမှ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပြောလိုက်ပုံလေးမှာ ဆွဲနမ်းပစ်ချင်စရာ ကောင်းလှသည်။ ခိုင်ဇာ့ရင်ထဲ လှိုက်ဖိုပူထူပြီး ကိုလင်းကို ကျောခိုင်းရင်း လှည့်လိုက်သည်။ ”အကို ခိုင်ဇာ့ကို ချစ်ပါရစေ” ” အကိုရယ် မသင့်တော်ပါဘူး.. ယောင်းမသိသွားရင် မကောင်းဘူး” ပါးစပ်မှ ငြင်းပယ်နေပေမယ့် ကိုလင်းက ခိုင်ဇာ့ကို အနောက်မှ သိုင်းဖက်ရင်း ထမီလေးကို ဖြေချလိုက်သည်။ ဖြူဝင်းနေသော ခိုင်ဇာ့ဖင်အိုးကြီးက ကိုလင်းကို ရင်သပ်ရှူမောသွားစေသည်။ ”အကိုကလဲ အဟင့် … ဘာလို့ အကြာကြီး စိုက်ကြည့်နေရတာလဲ… လုပ်မဲ့ဟာကို မလုပ်သေးပဲနဲ့” ခိုင်ဇာက နံရံကို တံတောင်လေးနှင့်ထောက်ရင်း ကိုလင်းရှေ့ဝယ် ဖင်ကြီးကို ပိုကော့ကာ နောက်သို့ပစ်ပေးလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်လေးက ဖင်ကြားမှ အနောက်သို့ အုံလိုက်ကျင်းလိုက် ပြူးထွက်လာသည်။

ချွဲတဲတဲနှာသံလေးနှင့် တီးတိုးပြောလိုက်သော ခိုင်ဇာ့စကားကိုကြားမှ ကိုလင်းက ဖင်ကြီးနောက်နားသို့ တိုးကပ်ရင်း လီးကြီးကို စောက်ပတ်အဝတွင် တေ့ဖို့ကြိုးစားတော့သည်။ ခိုင်ဇာက သူမ၏ ကြီးမားလှသော တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးကို ဘယ်ညာယိမ်းနွဲ့ရင်း ဆော့ကစားနေရာ တောင်နေသော ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးနှင့် ခိုင်ဇာ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ မထိတထိဖြင့် ယမ်းခါနေသည်။ တချက်တချက် ခိုင်ဇာက ကိုလင်း၏ လီးကြီးကို စောက်ပတ်အောက်သို့ လျှိုသွင်းထားပြီး ပေါင်နှစ်လုံးနှင့် ညှပ်ခါ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်နေသဖြင့် လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်ကာ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထလာပြီး ကိုလင်းမှာ ရှူးရှူးရှဲရှဲအသံတွေ ထွက်လာသည်။ ”ခစ်.. ခစ်.. ခစ် မာန်ထလာပြီ.. ခစ်ခစ်.. ” ကိုလင်းက လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ခိုင်ဇာ၏ ဖင်ကြီးတွေကို ကိုင်ရင်း လီးနှင့်စောက်ပတ် တဲ့တဲ့ဖြစ်စေရန် ကြိုးစားရင်း နှာမှုတ်သံကြီးက ပြင်းထန်၍ လာသည်။ ခိုင်ဇာက သဘောကျပြီး တခစ်ခစ်ရယ်နေလေသည်။ “ခိုင်ဇာ့ဖင်ကြီးကို ငြိမ်ငြိမ်ထားကွာ” ”အိုး.. ဝင်အောင်လုပ်ပေါ့လို့ ခစ် ခစ်” ခိုင်ဇာက ကိုလင်းကို တမင်ကျီစယ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုလင်းကို ပြောင်စပ်စပ်ပြောရင်း လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်ဝသို့ မဝင်အောင် နိမ့်ချီမြင့်ချီ ဘယ်ညာရမ်းခါ၍ ရှောင်တိမ်းနေရာ ကိုလင်း ကျွဲမြီးတိုလာသည်။ ခပ်ဖွဖွကိုင်ထားသော ခိုင်ဇာ့ခါးသေးသေးလေးကို သူ့လက်ကြီးဖြင့် တင်းကြပ်စွာ စုံကိုင်၍ ယမ်းခါနေသော ဖင်ကြီးကို ထိန်းချုပ်လျှက် ဖင်ကြားထဲမှ နောက်သို့ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်အုံကြီးကြားသို့ လီးထိပ်ကြီးကို မရမက ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။ ”ပြွတ် .. ဗြစ် ” ”အ.. အာ့ .. ကျွတ် ကျွတ် အကိုကလဲ တအားပဲ” ”ညည်းက ငြိမ်ငြိမ်မှ မနေတာ” ”ချစ်လို့ကျီစားတာပဲ ဟာကို” “ခိုင်ဇာ့စောက်ပတ်လေးက ကျပ်လိုက်တာကွာ.. စီးပိုင်နေတာပဲ” ”အ.. ဟင့်.. အစ်ကိုကလဲ ထန်သလား မမေးနဲ့ အ.. အား.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. အဝင်ကြမ်းလိုက်တာကွာ..အကို့လီးထိပ်ဖူးကြီးက တော်တော်မာတာပဲ ရှီး” ”ဗြစ်.. ပလစ်.. ဗြစ်.. ဗြစ်.. ” ”ဟား အား ရှည်လိုက်တာ အကိုရာ အကို့ဟာကြီးက မဆုံးသေးဘူးလား .. အိုး.. အိုး.. ကျွတ် ကျွတ်.. လည်ပင်းမှာတောင် တစ်ဆို့ဆို့ကြီးဖြစ်လာပြီကွာ” ”အဆုံးဝင်လားဟင် ခိုင်ဇာ” ”အိ.. အ..အင်း.. ဝင်တယ်.. ဝင်တယ်.. အဆုံး..ပဲ.. အိ.. အ..” ခိုင်ဇာ ဖင်ကြီးကို မယမ်းနိုင် မဆော့နိုင်တော့ပေ။ ”ထွက်.. ထွက်ကုန်ပြီ ကိုကို.. အ.. အ..” စောက်ခေါင်းအတွင်း နွေးထွေးစွာ ဝင်ရောက်သွားသော လီးတန်ကြီး၏ အထိအတွေ့က ဆန်းပြားချိုအီလှသည်။

သွေးသားဆူဖြိုးတုန်းအရွယ်မှာ လီးနှင့်ဝေးနေရတာ ကြာပြီမို့ ခိုင်ဇာတယောက် ဟန်ပင်မဆောင်နိုင်တော့။ ဘယ်နှချက်မှတောင် ဆောင့်လိုးတာမခံရသေး၊ လီးကြီးက တင်းတင်းကြပ်ကြပ်တိုးဝင် ပြန်ထွက်နေဆဲမှာပင် တချီပြီးသွားရရှာလေသည်။ “ခိုင်ဇာ.. အထဲ သွားကြရအောင်လား” ”ဟင့်အင်း.. ဒီမှာပဲ နေကြရအောင်လားကွယ်.. နော်“။ ကိုလင်းမှာ ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘဲ ခိုင်ဇာ့ကိုယ်လုံးလေးကို စွေ့ကနဲမချီကာ သူတို့အိပ်ခန်းထဲသို့ ပွေ့သွားပါတော့သည်။ ”ဘယ်ကို သွားမလို့လဲဟင်” ”ကိုယ်တို့ ကုတင်ပေါ်ကိုပေါ့ ” ” အင်.. သူတို့လင်မယားလိုးတဲ့ နေရာကြီးမှာ.. မကြိုက်ပါဘူး” ခိုင်ဇာက ကိုလင်း၏ လည်ပင်းကို ဟီးလေးခိုရင်း မျက်စောင်းလေးထိုးကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို စူတူတူလေးလုပ်၍ ပြောသည်။ ခိုင်ဇာ၏ အပြောနွဲ့နွဲ့လေးနှင့် အပြုံးနုနုချွဲချွဲလေးများသည် ကိုလင်းကို တင်းတင်းကြီး ရစ်ပတ်နှောင်ဖွဲ့မိလေသည်။ ခိုင်ဇာယောက် သူမချောင်းကြည့်ခဲ့သည့် ကိုလင်းတို့လင်မယား၏ ကုတင်ပေါ်တွင် ပယ်ပယ်နယ်နယ် အလိုးခံနေရလေပြီ။ ဖြူဝင်းအိစက်သော စောက်ပတ်ဖွေးဖွေးလေးထဲသို့ ညိုမဲပြောင်တင်းနေသော လီးတန်ကြီးက ဇိကနဲ ဇိကနဲ ဆောင့်ဝင်နေလေသည်။ ခိုင်ဇာကလည်း မခေပါ အောက်မှနေ၍ ကိုလင်းကို တင်းကြပ်စွာဖက်ထားရင်း အပေါ်မှ လိုးဆောင့်ချက်များနှင့်အညီ အချက်ကျကျဖြင့် သူမ၏ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးနေသည့်အပြင် လိုးသည့်သူ ပိုကောင်းစေရန်အတွက် သူမ၏ ဖြူဖွေးကြီးမားလှသော ဖင်ကြီးကို စကောဝိုင်းသလို ဝိုင်း၍ပေးရင်း စောက်ပတ်ထဲရှိ ကြွက်သားများဖြင့် လီးကြီးကို တအားညှစ်ပေးနေပြန်သည်။ ကိုလင်းမှာ ဖောင်းဖောင်းအိအိ ကျဉ်းကျဉ်းကြပ်ကြပ် ခိုင်ဇာ့စောက်ပတ်လေးကို လိုးနေရခြင်းမှာ ထူးကဲလှသည့် အရသာမို့ သူမကို အစွဲကြီးစွဲသွားလေတော့သည်။ ခိုင်ဇာခမျာ သူမကိုယ်ပေါ်၌ ကြီးမားသော ကိုယ်လုံးကြီးနှင့်ဖိထားရင်း အချက်မှန်မှန်ဖြင့် အင်တိုက်အားတိုက် လိုးဆော်နေသည့် ဒဏ်ကြောင့် အသက်ရှူပါကြပ်၍ မချိမဆန့်ခံစားနေရသည်။ ”ကိုကိုရယ်.. နဲနဲ လျှော့ပါအုံး.. သူ သိပ်ထန်တာပဲ..” ”ကောင်းရဲ့လား..ခိုင်ဇာ” ”ကောင်းလွန်းလို့.. အသဲကို ခိုက်သွားတာပဲ ကိုရယ်.. အား ဟင့် ဟင့်” ကိုလင်းသည် ခိုင်ဇာ့အပေါ်ဖိကပ်ထားသော ကိုယ်လုံးကြီးကို အနည်းငယ်ကြွပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ခိုင်ဇာ့ဘေး တဖက်တချက်စီတွင် ထောက်ကာ အားပါးတရ ဆက်လိုးဆောင့်လေသည်။

ခိုင်ဇာက ကိုလင်း၏ နဖူးမှချွေးစလေးများကို လက်ဖဝါးလေးဖြင့် လှမ်းသုတ်ပေးလိုက်သည်။ ”ဒီပုံက အားမရချင်တော့ဘူး ခိုင်ဇာရာ.. ပုံစံပြောင်းရအောင်နော်” ”ကိုကို့ သဘောပဲ” ကိုလင်းက ဆောင့်တာကို ရပ်လိုက်ပြီး သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှ လှိမ့်ဆင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကုတင်အောက်သို့ ဆင်းလိုက်သည်။ ခိုင်ဇာ့ကို ကုတင်စောင်းသို့ ရောက်အောင် ရွှေ့ယူလိုက်သည်။ ခိုင်ဇာ၏ ဖင်ကြီးမှာ ကုတင်စောင်းသို့ ရောက်သွားသောအခါ သူမ၏ခါးအောက်သို့ ခေါင်းအုံးတလုံး ထိုးထဲ့ကာ ခုလိုက်သည်။ ထိုအခါ ခိုင်ဇာ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးက မို့မောက်တက်လာသည်။ ကိုလင်းက ကုတင်စောင်းဝယ် တွဲလောင်းကျနေသော သူမ၏ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား အလိုက်သင့် ကားစေလိုက်ပြီးလျှင် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် လီးတန်ကြီးဖြင့် စုန်ဆန်ကာ လျှောတိုက်ပေးလိုက်သည်။ ခိုင်ဇာ၏ နို့သီးခေါင်းလေးဆီသို့လည်း လက်လှမ်းကာ နို့သီးလေးတွေကို လက်ညှိုးလက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ကာ ညင်ညင်သာသာလေး ပွတ်ချေပေးလိုက်ပြန်သည်။ “အ.. ကို.. ကို.. ဟင့်.. ဟင့်.. အို.. လုပ်မှာလုပ်ကွာ.. အချိန်မရှိဘူး” စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် လီးထိပ်ကြီးဖြင့် အပွတ်ခံနေရသဖြင့် ခိုင်ဇာ စိတ်တွေ မချိမဆန့် ထလာပြီး ဖင်တကြွကြွ ဖြစ်နေတော့သည်။ ”ဘာလဲဟင်.. ခိုင်ဇာ” ”ကျမ..ကျမ မနေနိုင်တော့ဘူး.. ဟင့်..ဟင့်” ”ကို ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟင်” ကိုလင်းက စောက်ပတ်အဝတွင် လီးကြီးကိုတေ့ထားရင်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ချေမွမြဲ ချေမွလျှက်မေးသည်။ ”ယား..ယားလှပြီကွယ်.. လိုး..လိုးပါတော့.. အင့် ဟင့်” ကိုလင်း၏ အချော့အမြူနှင့် ကျွမ်းကျင်ညင်သာစွာ နှိုးဆွပေးနေမှုကြောင့် ကာမအရသာကို မခံချိမခံသာ ခံစားနေရသည့် ဝေဒနာအတွက် မပီမသ ဝိုးတဝါးနှာသံလေးဖြင့် ခိုင်ဇာတယောက် အငမ်းမရ တောင်းဆိုနေမိတော့သည်။ ထိုသို့ ငြီးငြူနေရင်း ခိုင်ဇာ့ဖင်ကြီးများမှာ ဘယ်ညာယမ်းခါလျှက် လှုပ်ရှားနေသေးသည်။

ကိုလင်း၏ သွေးသားများကလည်း ကြွသထက် ကြွလာလေသည်။ သူ၏တောင်နေသော လီးကြီးက တဆတ်ဆတ် ဖြစ်လို့နေသည်။ ထို့ကြောင့် နှိုးဆွမှုကို ရပ်လိုက်ပြီး အကြောကြီးများ ထောင်ထသည်အထိ တောင့်တင်းမာကျောနေသော လီးချောင်းကြီး၏ တငေါက်ငေါက်ဖြစ်နေသော လီးထိပ်ကြီးကို စိုရွှဲနီရဲလျှက်ရှိသော စောက်ပတ်လေးထဲသို့ ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့သည်။ ”ဗြွတ်.. ပလွတ်.. ဒုတ်.. ဒုတ်” ” အမေ့.. ကျွတ်.. ကျွတ်” ”နာသွားလားဟင် ခိုင်ဇာ” ကိုလင်းက လီးကိုစိမ်ထားပြီး မေးသည်။ ”ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း.. မနာဘူး.. ကိုကို.. ဆောင့်.. ဆောင့်..ဆောင့်ပါ.. တအားဆောင့်ပေးပါ” ခိုင်ဇာမှာ စောက်ခေါင်းထဲ လီးကြီး မတန်တဆ တိုးဝင်သွားပြီး သားအိမ်ခေါင်းကို ထိုးဆောင့်မိသဖြင့် နာကျင်နေသော်လည်း ကောင်းမွန်သည့် ကာမအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားရနိုင်ရေးအတွက် အငမ်းမရ ကမန်းကတန်း ပြန်ဖြေရှာသည်။ ”ပြွတ်.. ဖွတ်.. စွပ်.. စွပ်.. ဖွတ်.. ဖွတ်..အား.. ဟား.. ကောင်းလိုက်တာနော်.. ဟင်း.. ဟင်း.. အင့်.. ဟုတ်ပြီ.. ဆောင့်..ဆောင့်” ကိုလင်းက ပုံစံအမျိုးမျိုးအနက် ယခုလို စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် လီးတဆုံးဝင်သော ကုတင်စောင်းနည်းကို အကြိုက်ဆုံးဖြစ်သည်။ လီးတချောင်းလုံး အစမှအဆုံးတိုင် စောက်ခေါင်းထဲ ပွတ်တိုက်နေသည့်အတွက် ခံရသူ မိန်းမသားကို ပိုအရသာတွေ့စေသလို ကုတင်အောက်မှ မတ်တပ်ရပ် ဆောင့်ရသည့်အတွက် လိုးရသူ ယောက်ျားမှာလည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဖြင့် စိတ်ထင်တိုင်း ဆောင့်နိုင် ကြမ်းနိုင်လေသည်။ ”ပြွတ်.. ပြွတ်.. စွတ်.. ဖွတ်.. ဖွတ်.. အမလေး.. ကိုရယ်.. ကောင်းလိုက်တာ.. ရှင့်ကိုတော့ တသက်စွဲပြီ..ရှင့်” နှစ်ယောက်စလုံး ကာမအရှိန်က တက်၍လာလေပြီ။ လိုးဆောင့်ရသည့် အရှိန်ကလည်း အားပါးတရရှိလှပါသည်။ လိုးဆော်နေသည့်ကြားမှ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ရွရွလေးနမ်းလိုက်၊ နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ခုအား ဘယ်ပြန်ညာပြန် စုပ်လိုက်ခဲလိုက် လုပ်ပေးနေသေးသည်။ ”စွပ်.. ပြွတ်.. ဖွတ်.. ဖွတ်.. ဖွတ်…. အို.. အို.. ကိုကိုရယ်.. ကောင်း..ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာ.. ဟင့်.. ဟင့်.. ဆောင့်.. ဆောင့်.. ပြီးတော့မယ်.. အ.. အာ့.. အင်း” ခိုင်ဇာ ညီးညူရင်း ခြေဖျားကလေးများ ကွေးလိုက်စန့်လိုက် ဖြစ်သွားပါသည်။

ထို့အပြင် ကိုလင်း၏ ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို လွတ်ထွက်သွားမည် စိုးသည့်အလား တအားဖက်ထားရင်း ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားလေသည်။ သူမ၏ လင်ယောကျ်ားနဲ့ပင် တချီကောင်းလောက်သာ ခံဖူးသော ခိုင်ဇာတယောက် ကိုလင်း လိုးတာကို ခံရတော့မှ တသက်နှင့်တကိုယ် ဆက်တိုက်ပြီးတဲ့ အရသာကို တုန်ခါမောဟိုက်စွာ ခံစားနေရတော့သည်။ ”ခိုင်ဇာ ပြီးသွားပြီလားဟင်” ”သွားပါ သူက သိပ်ကြာတာပဲ.. ခိုင်ဇာဖြင့် နှစ်ခါတောင်ပြီးသွားတယ်.. ဟွန်း” ခိုင်ဇာက ရမက်ရှိန် မပြေသေးဟန်ဖြင့် ခပ်ညုညုလေးပြောသည်။ ”အကို မပြီးသေးဘူး.. ဆက်လိုးအုံးမှာ..ခိုင်ဇာ အလိုးခံနိုင်သေးတယ် မဟုတ်လား” ”ခံမှာ.. ဘာလို့မခံနိုင်ရမှာလဲ.. ကိုကိုလိုးသမျှ ကျမ ခံမယ်” ”ဟုတ်ပြီ.. ဒါဆို အကို.. ဒီပုံစံအတိုင်းဘဲ ဆက်လိုးမယ်” စကားပြောနေရင်းက ကိုလင်း ကိုယ်လုံးကြီးမှာ တလှုပ်လှုပ်နှင့် ဖြစ်နေရာ ခိုင်ဇာ့ စောက်ပတ်လေးထဲ တဆုံးဝင်နေသော သူ့လီးချောင်းကြီးက တလှုပ်လှုပ်နှင့် သူမ၏ စောက်ပတ်အတွင်းသား နုနုလေးများကို လီးတန်ကြီးဖြင့် ထိုးကလန့်ကာ ဆွပေးသလိုဖြစ်နေသည်။ ”အင်း.. လုပ်..လုပ်ချင်လေ လုပ်လေ.. ကိုကလဲ” သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးကို မျက်တောင်မခတ် ခဏတာ ရပ်ကြည့်နေသော ကိုလင်းကို ခိုင်ဇာက စိတ်မရှည်သလို ပြောသည်။ သူမ စကားအဆုံးမှာပင် သူ၏လီးတန်ကြီးကို ဆွဲထုတ်ကာ ခိုင်ဇာ့စောက်ခေါင်းလေးထဲ ဆောင့်လိုးလေသည်။ ကိုလင်း၏ အသက်ပြင်းပြင်းရှူသံ၊ ခိုင်ဇာရဲ့ ညည်းညူမြည်တမ်းသံများက အခန်းထဲတွင် ပဲ့တင်ထပ်လို့နေသည်။ ထို့အပြင် ဆီးစပ်ချင်းတိုက်မိရာမှ ပေါ်ထွက်လာသော တဖတ်ဖတ်ဆိုသော အသံနှင့် ကိုလင်း၏ လဥကြီးများက ခိုင်ဇာ့ဖင်ဆုံကြီးကို ရိုက်မိတဲ့အသံ တဖျတ်ဖျတ်တို့မှာလည်း ဆက်တိုက်ထွက်ပေါ်နေကြသည်။ “အားပါး.. ရှီး .. ဆောင့်.. ဆောင့်.. ကျမကို တအားဆောင့်လိုးစမ်းပါရှင် ဟင့်.. ဟင့်.. ဟင့်..ကိုကို့လီးချောင်းကြီး တချောင်းလုံး အဆုံးထိ တချက်ထဲနဲ့ ထိုးစိုက်လိုက်စမ်းပါ… ခံလို့ကောင်းလွန်းလို့ပါ.. အင့် အားပါး.. ဟင့်.” ”ဘွတ်.. ဘွတ်..ဗြွတ်” ကိုလင်းသည် တရှူးရှူးဖြင့် အသက်ရှူတွေ အရမ်းမြန်လာသည်။ ဆောင့်လိုးချက်တွေကလဲ ကြမ်းသထက်ကြမ်း မြန်သထက် မြန်လာတော့သည်။ ကိုလင်းတယောက် ပြီးကာနီးလာပြီ ဆိုသည်ကို ခိုင်ဇာသိသည်။ သူ ပိုအရသာရှိသွားရအောင် လုပ်ပေးချင်သော ခိုင်ဇာက သူမ၏ ဖင်လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးကို အသာပတ်ပြီး ကိုလင်း၏ ဂွေးအုများကို လက်နဲ့ အသာလှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။

ကိုလင်းတယောက် အရသာတွေ့သွားတာ သေချာသည်။ အသက်ရှူ ပိုမြန်လာသလို ဆောင့်ချက်တွေကလဲ ပိုအားပြင်းကာ ပိုကြမ်းလာသည်။ ထို့နောက် ကိုလင်း၏လီးကြီး ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ ဖြစ်သွားချိန်မှာပင် ခိုင်ဇာက သူမ၏စောက်ပတ်လေးကို ညှစ်၍ ပေးလိုက်ရာ ကိုလင်းလီးထိပ်မှ သုက်ရည်များ စောက်ခေါင်းလေးထဲ ပန်းထည့်ခံလိုက်ရတော့သည်။ ခိုင်ဇာ့ စောက်ပတ်ထဲသို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် ပူကနဲ နွေးကနဲ သုတ်ရည်များ တရကြမ်း ပန်းဝင်လာသည့် ခနမှာပင် ခိုင်ဇာတယောက် သုံးကြိမ်မြောက် ပြီးသွားရတော့သည်။ ”ဟယ်.. ကြည့်ပါအုံး.. ခုနတုန်းက လုပ်ချင်တိုင်းလုပ် ထင်ရာစိုင်းနေပြီး.. အခုကျမှ ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ပျော့ခွေနေတာလဲ” အရည်တွေ စိုရွှဲကာ ပျော့ခွေနေသော လီးကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်ကိုင်ကြည့်ရင်း ခိုင်ဇာက စနောက်နေသည်။ ခိုင်ဇာ့လက်ဖဝါးလေးပေါ်တွင် အိပ်ပျော်နေသော မြွေပွေးတကောင်နှယ် စင်းစင်းကြီး ငြိမ်နေသော ကိုလင်း၏လီးကြီးမှာ ညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးဖြစ်သည်။ ကိုလင်း၏လီးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဘယ်ညာပြောင်းကစားရင်း တခါတရံ ဂွေးဥကြီးများကိုပါ ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက်သည်။ လမွေးများ ထူပိန်းနေသော ဆီးစပ်မှ ထိုးထွက်လာသော လီးတန်ကြီးသည် ဂွေးစိကြီးအောက်သို့ပင် ရောက်ကာ အမြှောင်းလိုက်ကြီးဖြစ်၍ နေသည်။ ခိုင်ဇာက လီးဒစ်ကြီးကို သူမ၏ လက်ချောင်းလေး၂ချောင်းဖြင့် ညှပ်ကိုင်ကာ ဖြဲချပြီး အနီးကပ်ကြည့်နေသည်။ထို့နောက် ခိုင်ဇာက ကြီးမားပြောင်တင်းနေသော လီးချောင်းကြီးကို ဖောင်းကစ်ဖြူဖွေး သွယ်လျနေသော သူမ၏ လက်ချောင်းလေးများနှင့် အထက်အောက်ဆင့်ကာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ဖြဲချလိုက်သည်။ ထို့နောက် အားမရဟန်ဖြင့် အားပါးတရ ကုန်းစုပ်လိုက်တော့သည်။ ကိုလင်းမှာ အတွေ့ထူးကြောင့် ရစ်မူးသွားရတော့သည်။

ဒီလို အရသာမျိုးကို ခံစားချင်တာကြာလှပြီ။ နီလာကို ခိုင်းသော်လည်း တခါမှ မမှုတ်ပေးခဲ့။ အခု ခိုင်ဇာနှင့်ကျမှ ကိုလင်း ဒီအရသာကို ခံစားရတော့သည်။ ကိုလင်းကလည်း သိလိုက်သည်။ အားမရသေးသော ခိုင်ဇာ့ကို နောက်တခါ ထပ်လိုးပေးရပေဦးမည်။ လီးကြီးကို ကုန်းစုပ်နေသော ခိုင်ဇာ၏ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ထားသည့် ဖင်ကြီးကို သူ့ဘက်သို့ဆွဲလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးသည်။ ခိုင်ဇာက တဖြေးဖြေးမာလာပြီဖြစ်သော လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ထုတ်ချီသွင်းချီလုပ်သည်။ သူမ၏လျှာက လီးထိပ်ဖူးကြီးတခုလုံးနှင့် ဒစ်ကြီးကို ကလိပေးနေသည်။ ပါးစပ်လေးထဲမှ ဒစ်ကြီးကို အသာပြန်ထုတ်ပြီး ဒစ်ချိုင့်ထဲသို့ လျှာလေးထိုးသွင်းကာ ရစ်ဝိုက်ကစားပေးသည်။ ထို့ပြင် လီးချောင်းကြီးတခုလုံးကို မဆန့်တဆန့် ငုံကာ ပါးလေးတွေ ချိုင့်သွားအောင် စုပ်ပေးသည်။ ကိုလင်း၏ လီးကြီးမှာ အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထ၍ မာကျောထောင်မတ်ကာ စံချိန်မှီလာပြီဖြစ်သည်။ ခပ်မော့မော့ကြီး တောင်နေသော လီးတန်ကြီးက မီးချောင်းအလင်းရောင်ဖြင့် တဖျတ်ဖျတ် တောက်ပကာ တံထွေးလေးများဖြင့် စိုစွတ်ပြောင်တင်းနေသည်။ ခဏလောက် ဆက်စုပ်ပေးပြီးတော့မှ ခိုင်ဇာက လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲမှထုတ်ကာ မက်မောစွာတချက်ကြည့်ရင်း ငုံ့နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ ”ကို.. နောက်တခါ လိုးကြရအောင်..နော်” ခိုင်ဇာက မှိုရတဲ့မျက်နှာမျိုးနှင့် ရွှန်းရွှန်းလဲ့လဲ့လေး ပြောလိုက်သည်။ သူမ၏ စောက်ပတ်လေးမှာလည်း ကိုလင်း ပွတ်ပေး ကလိပေးနေမှုကြောင့် စိုရွှဲကာ ဖောင်းထနေပြီဖြစ်သည်။ ”ခိုင်ဇာ အပေါ်က တက်ဆောင့်ပေးပါလားကွယ် “ခိုင်ဇာက ကိုလင်းအပေါ်သို့ ခွ၍တက်လိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးကို လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ကိုလင်း၏ လီးတဲ့တဲ့ပေါ်သို့ စောက်ပတ်အဝကိုတေ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ထိုင်ချလိုက်သည်။ ခိုင်ဇာက တင်းရင်းပြည့်အင့်စွာ တိုးဝင်နေသော လီးအရသာကို အံလေးကြိတ်ကာ ခံစားရင်း ဂွေးစိနှင့် ဖင်ကြီးထိသည်အထိ ထိုင်ချလိုက်ရာ ”ဗြစ်.. ပြွတ်.. ဘလွတ်.. အား.. အ..နာတယ်.. သိလား.. အမေ့” ”ဟင်.. ဘာဖြစ်လို့လဲ ခိုင်ဇာ” ” အဟင့်.. အရှိန်လွန်ပြီး.. သားအိမ်ကို သွားထာက်မိလို့” ခိုင်ဇာ၏ဖင်ကြီး ချက်ချင်းပြန်ကြွသွားသည်။ ရှည်လျားသော လီးကြီးက သားအိမ်ခေါင်းနုနုလေးကို မာကြောစွာ ထိုးဆောင့်မိသွားပုံရလေသည်။

ခိုင်ဇာက အပေါ်မှနေ၍ သူမ စိတ်တိုင်းကျ ဖြေးဖြေးတမျိုး မြန်မြန်တဖုံ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးက တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသည်မို့ ကိုလင်းက မက်မောဖွယ်ကောင်းလှသော နို့ကြီးများကို အလွတ်မပေးဘဲ ချေမွှဖျစ်ညှစ်ပေးနေသည်။ “ကို ပြန်ကော့ပြီး ဆောင့် ပေးပါလား” ကောင်းလွန်းသဖြင့် ငြိမ်၍ အရသာခံနေသော ကိုလင်းက သတိရသွားပြီး ခိုင်ဇာ့ ဆောင့်ချက်များနှင့်အညီ သူကလည်း အောက်မှ ကော့ကော့ပြီး ပင့်ဆောင့်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ဆောင့်အားနှစ်ခု ဆုံပြီး ဆောင့်ချက်က ပြင်းကာ တကိုယ်လုံး တုန်တုန်တက်သွားရသည်အထိ ကောင်းလှသည် ထိလှသည်။ ခိုင်ဇာ၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှ သွေးသားများ စုပြုံပေါက်ကွဲသွားသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်များက ဒလဟော ပြိုဆင်းလာကြသည်။ စောက်ရည်များက ကိုလင်း၏ ဆီးခုံပေါ်ရှိ အမွေးမဲများပေါ် ရွှဲနစ်နေသည်။ ခိုင်ဇာက ဇွတ်ကနဲ ဇွတ်ကနဲ ထိုင်ချလိုက်တိုင်း လီးကြီးထိပ်ဖျားက အစွမ်းကုန် ဖြဲကားထားသော သူမ၏ စောက်ခေါင်းလေးထဲ တိုး၍ တိုး၍ စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ကာ ဝင်သွားသည်။ အပေါ်မှ ဆောင့်နေသော ခိုင်ဇာ၏ ဆောင့်ချက်များက တဖြေးဖြေးနှေးလာပြီး အောက်မှပင့်ဆောင့်နေသော ကိုလင်း၏ ဆောင့်လိုးချက်များက သွက်လက်မြန်ဆန်လာလေသည်။ ”အင့်.. အင့်.. အ အ..မလေး.. ထိတယ်.. ထိတယ်” ထို့နောက်တော့ နှေးသွားသော ခိုင်ဇာက အံကြိတ်၍ ခပ်သွက်သွက်မျှ လေးငါးချက်မျှ ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ ”အင့်.. ဟင့်.. အား.. အား.. အီး” အရုပ်ကြိုးပြတ် ဖြစ်သွားသော ခိုင်ဇာ၏ ဖင်သားကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်ပြီး ကိုလင်းက အောက်မှနေ၍ ဆယ်ချက်လောက် ကော့ပင့်ဆောင့်လိုက်ပြီး သူမကို ရင်ချင်းအပ် ဆွဲဖက်ကာ သုက်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။……..ပြီး