ရွထနေတဲ့ အိုးတောင့်တဲ့ မုဆိုးမ

ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှဆင်းပြီး အိမ်ခြံဝန်းထဲကို လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ လျှောက်ဝင်သွားသော ဒေါ်နီနီခိုင်၏အိုးကြီးကို ကြည့်၍ ခန့်ကျော်စိတ်ထဲက ကောင်းကောင်းကြီး ပြစ်မှားနေမိသည်။ ဒေါ်နီနီခိုင်သည် သူဆိုင်ကယ် ကယ်ရီဆွဲလာသည့် သက်တမ်းတစ်လျှောက် စိတ်ဝင်စားစရာ အကောင်းဆုံးဟု ဆိုရမည်ဖြစ်သည့် အမျိုးသမီးကြီး တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူမသည် အသက်အားဖြင့် ၄၅ နှစ်ဝန်းကျင်ခန့် ရှိပြီး ခန့်ကျော်ထက် အသက် ထက်ဝက်နီးပါးလောက် ကွာသည်။ အဒေါ်အရွယ် အန်တီကြီးအရွယ်သာဖြစ်သည်။ ခန့်ကျော်က အသက်သုံးဆယ်ပင် မပြည့်သေးပါ။ ဒေါ်နီနီခိုင်က လင်မရှိသည့် မုဆိုးမတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သမီးနှစ်ယောက်အမေလည်း ဖြစ်သည်။ သမီးတွေက အိမ်ထောင်ရက်သား ကျကုန်ကြပြီး အဝေးမှာ သွားရောက်၍ မိသားစုအလိုက် အလုပ်လုပ်ကိုင်နေကြသည်။ သူမအနားမှာ ဘယ်သူမှမရှိပါ။ အချိန်မရွေး ဆွဲစားလို့ရသည်ဆိုတာ သေချာပါသည်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဆိုင်ကယ် ကယ်ရီသမားများစွာထဲကမှ ခန့်ကျော်ဆိုင်ကယ်ကိုသာ အမြဲတစေ ရွေးစီးတတ်သည့် သူမကို ခန့်ကျော်ကိုယ်တိုင်ပင် သတိထားမိလာခြင်းကြောင့်ပဲ ဖြစ်လေသည်။ ခန့်ကျော်မှာလည်း ဒီလို မိန်းမကြီးတွေ အပီကိုင်ခဲ့သည့် အတွေ့အကြုံတွေ ရှိပါသည်။ အချို့မိန်းမတွေဆိုလျှင် ဆိုင်ကယ်ဖြင့် ဟိုင်းဝေးခရီးသွားရင်း လမ်းတစ်ဝက်မှာပင် အလုပ်ဖြစ်ခဲ့ကြတာမျိုးလည်း ကြုံတွေ့ရတတ်ပါသည်။ သူကတော့ ဘယ်သောအခါမှ လက်နှေးခဲ့ခြင်းလည်း မရှိပေ။ ဘယ်ယောက်ျား ဘယ်မိန်းမ မဆို လီးနှင့်စောက်ဖုတ် လိုးခြင်းတည်းဟူသော အတွေ့အရသာမှာ သာယာတတ်သူတွေ ဖြစ်ကြပြီး ဆုံဆည်းမှု မှန်သမျှသည်လည်း ထိုနေရာမှာပင် လမ်းဆုံးလေ့ ရှိတတ်ကြတာကို သူသိထားပြီးဖြစ်သည်။ ဆိုင်ကယ်ကို ပြန်ကွေ့လာခဲ့ပြီးမှ သူမပိုက်ဆံအိတ်နှင့် ဘုရားတင်ဖို့ ဝယ်ယူလာခဲ့သော မေမြို့ပန်းတစ်စည်းက သူ့ဆိုင်ကယ် အရှေ့ခြင်းထဲမှာ ကျန်နေတာကို သတိထားလိုက်မိပြီး ခန့်ကျော် သူ့ငမြွေထိုးဆိုင်ကယ်ကို သူမအိမ်ဖက်ဆီ ပြန်ကွေ့လာလိုက်သည်။ ဆိုင်ကယ်စက်သတ်ကာ ဒေါက်ထောက်ပြီး အိမ်ဝင်းထဲကို အသာလျှောက်ဝင်လာခဲ့သည်။ “အန်တီခိုင် … အန်တီခိုင်” နှစ်ကြိမ်တိတိ ခေါ်လိုက်ပြီး ပြန်ထူးသံမကြားရ၍ ခန့်ကျော်လည်း စေ့ထားသော ဘာဂျာတံခါးကို ဆွဲဖွင့်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းကို လှမ်းဝင်လာခဲ့ပါသည်။ အိမ်ထဲရောက်နေပြီဖြစ်၍ အော်ခေါ်၍ ကြားမည်ဟု ယူဆပြီး “အန်တီခိုင် ကျွန်တော်ပါ ခန့်ကျော်ပါ” ဒေါ်နီနီခိုင် အိမ်နောက်ခန်းထဲက ထွက်လာသည်။

“အော် မောင်ခန့်ကျော် ပြော ဘာများလဲလို့ ” “ဒီမှာလေ အန်တီ့ပိုက်ဆံအိတ်နဲ့ ပန်းစည်း ကျန်နေလို့ လာပြန်ပေးတာပါ” “အိုး.. ဟုတ်သားပဲ ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ သားရေ မင်းမပြောရင် အန်တီတောင် သတိရဦးမှာ မဟုတ်ဘူး… ဟင်း ဟင်း ဟင်း… လာ လာ အိမ်ထဲမှာ ခဏထိုင် တစ်ခုခုသောက်ပါဦး ” ခန့်ကျော်လက်ကာပြလိုက်ကာ ဟန်ကိုယ့်ဖို့ဆိုတဲ့ အမူအယာနှင့် “နေပါစေ ဒုက္ခရှာလို့ အန်တီရယ်” “အို ဒုက္ခရှာတာတော့ ဘယ်ဟုတ်မှာလဲ သားရဲ့… မင်းကိုကျေးဇူးတင်လွန်းလို့ ကျေးဇူးဆပ်ရတာပေါ့… တခြားသူ တစ်ယောက်ယောက်သာဆို… မင်း ခုပြန်ပေးသလို လာပြီးပေးချင်မှ ပေးမှာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား… အန်တီလည်းဒီနေ့ ခရီးတစ်ခုသွားစရာရှိလို့ဆိုပြီး အိတ်ထဲမှာ ငွေငါးသိန်းလောက်ထည့်ထားမိတာ…. ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ မောင်ကျော်ခန့်…. အဲ မောင်ခန့်‌ကျော်ရယ်”။ “ရပါတယ် အန်တီရယ်… ကျွန်တော်က အဲဒီလိုမျိုး…. မလုပ်တတ်ပါဘူး အန်တီရဲ့ ဟင်းဟင်း ” “အေးပါကွယ် အန်တီနားလည်ပါတယ်…. ခဏနော် အန်တီအဝတ်အစားလဲလိုက်ဦးမယ် ပြီးမှ အအေးအတူ သောက်ကြတာပေါ့… မင်းလည်း ဆိုင်ကယ်တစ်ချိန်လုံး ပတ်မောင်းရတာနဲ့ မောနေပြီ…. အမောပြေ ကလေးတော့ လုပ်သွားပါ” သူမနောက်ဆုံးစကားဖြစ်သော အမောပြေကလေးတော့ လုပ်သွားပါ ဆိုတဲ့စကားကြောင့် ခန့်ကျော်စိတ်ထဲက ရယ်ချင်ပက်ကျိ ဖြစ်သွားရသလို ပုဆိုးအောက်က ညီတော်မောင်ပင် ထောင်းကနဲ ခေါင်းထောင်ထချင်သလိုလို ဖြစ်သွားရလေသည်။ ဒေါ်နီနီခိုင် အင်္ကျီအဝတ်အစားလဲပြီး အိမ်နေဝတ်စုံဖြင့်ပင် အခန်းထဲကနေ ပြန်ထွက်လာသည်။ ဘာအခုအခံမျှ ပါမည်မထင်သည့် ဘလောက်စ်လက်ပြတ် ပါးလှပ်လှပ်ကလေးက သူမ၏ထွားထွားအိအိရှိလှသည့် ရင်သားဆိုင်ကြီးနှစ်မြွာကိုပင် ထွင်းဖောက်မြင်တွေ့စေသလို ဖြစ်နေပေသည်။ ထမီတိုတိုကို သူမခါးအထက်မှာ ခပ်တင်းတင်း စည်းနှောင်ဝတ်ဆင်ထားသဖြင့် ခြေသလုံးသားဝင်းဝင်းကလေးများ ပေါ်လွင်လို့နေကာ တင်ပါးအိအိကားကားကြီးနှစ်ဖက်ကို လှုပ်လီလှုပ်လဲ့နှင့် အိမ်နောက်ခန်းဖက်ဆီသို့ ခပ်သုတ်သုတ်ကလေး လျှောက်ဝင်သွားပြန်တာကို တွေ့ရလေသည်။ “မောင်ခန့်ကျော် မပြန်လိုက်နဲ့ဦးနော် သား… အချိန်တော့ရတယ်မဟုတ်လား ” “ရပါတယ် အန်တီ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ ” အိမ်ရှေ့အိမ်နောက် လှမ်းအော်ပြောရင်း သူမဝင်ရောက်သွားရာဆီကို ခန့်ကျော် မသိမသာ ခိုးချောင်းကြည့်လိုက်မိသည်။ ဒေါ်နီနီခိုင်က အအေးဖန်ခွက်နှစ်လုံးကို အရှေ့မှာချပြီး အအေးတစ်ခုခုကို ဖျော်စပ်နေဟန်တူပါသည်။

မကြာပါ သူမ အအေးခွက် နှစ်ခွက်ကိုင်ကာ အိမ်ရှေ့ကိုလှမ်းထွက်လာခဲ့ပြီး တစ်ခွက်ကို ခန့်ကျော်ဆီ ကမ်းပေးလိုက်ရင်း “ရော့သောက် ငါ့မောင် အဲ …ငါ့တူကလေး ဟင်း ဟင်း ဟင်း ” “ရပါတယ် ဘယ်လိုခေါ်ခေါ်ပါ … မမရဲ့” “ဟင် မင်း ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ် မမတဲ့လား…. အဲလိုခေါ်တာ ပိုပြီး နားဝင်ချိုသလိုပဲနော် မောင်လေး… မင်းအသက် ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ ခန့်ကျော်” “အဟင်း ဟင်း … ဟင်း ” ခန့်ကျော်လည်း ရှက်စနိုးပုံစံနှင့် ရယ်နေလိုက်ပြီးမှ “ဒီနှစ်ဆိုရင် သုံးဆယ်ပြည့်ပါပြီ အန်တီ့ထက်တော့ အများကြီး ငယ်မှာပါ ” “အို အန်တီလို့တော့ မခေါ်နဲ့ကွယ် မမလို့ပဲ ခေါ်လို့ရပါတယ်…. အဟင်းဟင်း … မင်းနဲ့ မမနဲ့က ကွာလွန်းမှ ၁၅ နှစ် ၁၆ နှစ်လောက် ရှိမှာပါ မောင်လေးရယ်” “မမ ကျေနပ်သလို ခေါ်ပါ့မယ် ကျွန်တော့်ကိုလည်း ခန့်ကျော် ဒါမှမဟုတ် မောင်လေးလို့ပဲ ခေါ်ပါ ဟို.. အဲ မမ” “မမခိုင်ပေါ့…. အားလုံး ဒီလိုပဲ ခေါ်တာပဲ…. ကဲ ကဲ…. စကားကောင်းနေတာနဲ့ အအေးလည်း သောက်ပါဦးကွယ်…. မမလက်ရာ သံပုရာအအေးလေး ဘယ့်နှယ်လဲ ” ခန့်ကျော်လည်း သံပုရာရည်ကို တစ်စုပ် စုပ်ကြည့်လိုက်ပြီး “ကောင်းတယ် မမရဲ့… မမလက်ရာက ဆိုင်တောင်ဖွင့်လို့ရတယ် သိလား” ဆိုပြီး ခပ်မြှောက်မြှောက်ကလေး ပြောလိုက်ရာ ဒေါ်နီနီခိုင် တဟင်းဟင်းရယ်ပြီး မျက်လုံးရွဲကြီးများနှင့် သူ့ဖက်ကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါ စောင်းငဲ့၍ ကြည့်လိုက်ပါသည်။ နှစ်ယောက်သား ဧည့်ခန်းထဲက ကြိမ်ကုလားထိုင် နှစ်လုံးပေါ်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်၍ ခြေချိတ်ထိုင်ရင်း စကားကောင်းနေကြရာ ခန့်ကျော်က သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို စေ့စေ့ကြည့်၍ အကဲခတ်နေသလို ဒေါ်နီနီခိုင်ကလည်း ခန့်ကျော်ကို ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်၍ ခန္ဓာကိုယ်အထက်အောက် မကျန်အောင် တိတ်တခိုးကြည့်ရှုကာ အရသာခံနေလေသည်။ ဖိုနှင့်မတို့၏ ထူးခြားလှသော ဆွဲဆောင်မှုအားပင်တည်း။ ခန့်ကျော်၏ စေ့စပ်လှသော မျက်လုံးများက ခြေကိုချိတ်ထိုင်နေသော ဒေါ်နီနီခိုင်၏ ခြေသလုံးသားနှစ်ဖက် အောက်နားဆီကနေ ထမီအောက်စကလေးလွတ်ကာ လပ်ဟာလျှက်ရှိသော အသားဆိုင် ဝင်းဝင်းအိအိကလေးတွေ ရှိရာဆီကို မတော်တဆ မျက်စိခလုတ်တိုက် ရောက်ရှိသွားလေသည်။

ပေါင်ခွဆုံရှိ လျှို့ဝှက်အင်္ဂါဆီကို မရောက်ပေမယ့် ပေါင်ရင်းအသားစိုင် ဝါဝါဝင်းဝင်းကလေးများကိုတော့ အတိုင်းသားကြီး မြင်တွေ့ခွင့်ရလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ မျက်စိကသာ ရောက်နေပေမယ့် စကားစမပြတ်အောင်ဆိုပြီး ခန့်ကျော်က “အော် ဒါနဲ့ မမ…စောစောက ပြောတော့… ခရီးသွားဖို့ရှိတယ်ဆိုတာ ဘယ်ကိုသွားမှာမို့များလဲ မမရဲ့… ကျွန်တော့်ဆိုင်ကယ်နဲ့ သွားမယ်ဆိုရင်ကော ဖြစ်နိုင်မှာလား” ဒေါ်နီနီခိုင် မျက်မှောင်ကလေး အသာကျုံ့ကာ စဉ်းစားသည်။ “အင်း ဖြစ်နိုင်တယ်… ဒါပေမယ့် တစ်ညအိပ်ဆိုတော့ မင်းနဲ့မမ အင်း…. မောင်နှမတွေလို့ ပြောလည်းရတာပဲ…. ဘီးလင်းတောင်စွန်းအထိသွားမှာ မောင်လေး…. သမီးအငယ်မဆီ ပစ္စည်းလူကြုံပါးဖို့ ရှိလို့ပါ…. ဒါဖြင့် မမ သွားဖြစ်တာနဲ့ မင်းကို ခေါ်လိုက်မယ်လေ…. ဟုတ်ပီလား ” “ကျေးဇူးပါ မမရယ်” “အံမယ် ကျေးဇူးတင်ရမှာက ကျွန်မပါတဲ့ရှင်… ကိုင်း မပြန်ခင် မင်းအတွက်” သူမဘာလုပ်မည်ဆိုတာ ကြိုသိလိုက်တာမို့ ခန့်ကျော် ထိုင်ရာကနေ လှစ်ကနဲထလိုက်ပြီး ပိုက်ဆံအိတ်ဖွင့်ကာ ငွေစက္ကူတစ်ထပ်ကို နှိုက်ထုတ်မလိုလုပ်နေသော ဒေါ်နီနီခိုင်လက်ကို ဖမ်းဆွဲချုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိသည်။ “မမ မလုပ်နဲ့လေ ကျွန်တော် မ မလိုပါဘူး” “အိုးး လွတ် ဖယ်ပါ မောင်လေး…. မမက ဒီငွေမဆုံးတာပဲ ကျေးဇူးတင်ရဦးမှာ”။ “ဟာ မပေးနဲ့ တော်ပြီ မမ…. ဒီလို လုပ်ရင် နောက်ဆို ဆိုင်ကယ်သွားဖို့ ခေါ်လည်း ကျွန်တော်လာမှာ မဟုတ်တော့ဘူး ” “မရဘူး… ယူကိုယူရမယ် မောင်လေး ခန့်ကျော် မင်းအသာနေစမ်း ” မယူဘူး ယူရမယ် လုပ်ကာ နှစ်ယောက်သား ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ကလေးဖြစ်သွားပြီး ဒေါ်နီနီခိုင်၏ ကိုယ်လုံးအိအိကလေးက ခန့်ကျော်ရင်ခွင်ထဲကို မထင်မှတ်ပဲ ရောက်ရှိသွားသည်။ ခန့်ကျော် သူမလက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဖက်ကို မလွတ်ဘဲ ကိုင်မြဲကိုင်ထားပြီး ပိုက်ဆံအိတ်ထဲမှ ပိုက်ဆံတစ်ထပ်လုံး ကြမ်းပြင်ပေါ် လွင့်ကျသွားသည်။ “ဆောရီး မမ… ကျွန်တော် ပြန်ကောက်ပေးမယ်… ငွေတော့ မယူပါရစေနဲ့ ” “မမ မင်းကို ကိုယ့်မောင်လေး အရင်းတစ်ယောက်လို ချစ်လို့ခင်လို့ ပေးတယ်မှတ်ပါ များများမယူလည်း ငွေတစ်သိန်းလောက်တော့ဖြင့် ယူသွား မင်းသုံးဖို့ပေါ့” မမနီနီခိုင်က ခန့်ကျော် ပုဆိုးခါးပုံစထဲကို ငွေစက္ကူ တစ်သိန်းကျပ်တိတိရှိသည့် တစ်သောင်းတန်တစ်အုပ်ကို အတင်းအကြပ်ပင် ထိုးထည့်ပေးသည်။

မယူဘူးလုပ်ကာ ရုန်းကန်ရင်း ထိုင်ရာက ထအပြေးမှာ ခန့်ကျော်ပုဆိုးက မထင်မှတ်ပဲ ကွင်းလုံပုံကျွတ်ကျသွားရာ အောက်ခံဘောင်းဘီလည်း ဝတ်လေ့ဝတ်ထမရှိတာမို့ ခန့်ကျော် လီးတန်းလန်းနှင့် ဖြစ်ကာသွားရတော့သည်။ “ဟာာ.. မ … မမ ” “ဟင် …မောင် မောင်လေး … ခိခိ ခိ ” ဒေါ်နီနီခိုင်ရော သူပါ ကြက်သေသေပြီး ခန့်ကျော်လည်း ကြောင်တက်တက်နှင့် ဒီအတိုင်း ရပ်နေမိခိုက်ဝယ် ဒေါ်နီနီခိုင်တစ်ယောက် သူ့ရဲ့စံချိန်မီဖြစ်သော တုတ်တုတ်ထွားထွား အလျှားရှည်ရှည် ငပဲကြီးအား အနီးကပ် အနေအထားအတိုင်း ဝဝလင်လင်ကြီး တွေ့မြင်ရှုစားခွင့်ကို ရရှိခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ခန့်ကျော် တစ်ဖက်လှည့်၍ ပုဆိုးပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာလည်း ပြုံးစိစိကြီးဖြစ်နေပြီး ဒေါ်နီနီခိုင် သူ့လီးကို မြင်တွေ့သွားသဖြင့် မရှက်သည့်အပြင် ပိုလို့တောင်မှ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ ဖြစ်နေမိပါသေးသည်။ “မမ ပိုက်ဆံ ပြန်ယူနော် မယူရင် မမလိုပဲ ကျွန်တော် အတင်းထည့်ပေးမှာ ” “ထည့်လေ ဘယ်နေရာထည့်မှာလဲ ခိခိ ခိ …မင်းက လူနံပိန်သလောက်… ဟင်း ဟင်း လူနဲ့တောင်မလိုက်ဘူး…. မမ ထင်တောင် မထင်ထားမိဘူး” ဒေါ်နီနီခိုင်လည်း ခန့်ကျော် မနေတတ်အောင် စနောက်၍ပြောလိုက်ရာ “အာ.. မမကလည်း ပေါက်ကရ ပြောတော့မယ် ဟင်းဟင်း… ကဲ ဒီမှာရော့… မမ ပိုက်ဆံတွေ ပြန်ယူ” “အို အိုးးး မ မလုပ်နဲ့ မောင်လေး…အာ …ပြန်ယူကွာ ဒုက္ခပါပဲဟယ် ဒီကလေး” ဒေါ်နီနီခိုင် ကိုယ်ကလေးတွန့်၍ ရုန်းသည်။ ခန့်ကျော်က သူမအင်္ကျီရင်ဘတ်ကြားထဲကို ငွေစက္ကူတွေ အထပ်လိုက်ကို လုံးထွေးပြီး ပြန်ထိုးထည့်ပေးနေသည်။ ဒေါ်နီနီခိုင်ရင်ဘတ်ကြားထဲ သူ့လက်က တိုးဝင်သွားချိန်ဝယ် တင်းမာလုံးခဲ၍ အိအိကလေးဖြစ်နေသော နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို သူ့လက်က တိုက်ရိုက်ပင် ထိတွေ့မိသွားပြီး ခန့်ကျော်လည်း မသိဟန်ပြု၍ နို့ကို ဖျစ်နယ်ညှစ်ကိုင်ပစ်လိုက်ပါသည်။ သူမကလည်း မခေလှပါ။ ရင်ဘတ်ကြားထဲက ပိုက်ဆံကို မရမက ပြန်လုယူကာ ခန့်ကျော်ခါးကြားထဲကို ပြန်ထည့်သည်။ နှစ်ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင် တွန်းရုန်း၍ ခန့်ကျော်လက်က သူမရင်ဘတ်ကြားက ပြန်ထွက်မလာသေးသလို ဒေါ်နီနီခိုင်လက်ကလည်း သူ့ပုဆိုးစကို တမင်တကာ ဖြေလျှော့ချွတ်ချ၍ ခါးအောက်ပိုင်း ပေါင်ခွဆုံရှိ သူ့လီးကြီးကို မတော်တဆလိုလိုပုံစံနှင့် တမင်တကာပင် ဖျစ်ကိုင်ဆုပ်ဆွဲပစ်လိုက်ပါသည်။

“အား မမ လွတ်… လွတ်ပါ” “မလွတ်ဘူး မင်းကျတော့ မလွတ်ပဲနဲ့များ… ဟွင်း… လာစမ်း ပိုက်ဆံမယူချင်ဘူးဆိုတဲ့ ကောင်လေး သိမယ် ” “အ အား ယူ ယူမယ် ယူပါ့မယ်… နာ နာတယ်မမရဲ့… ကျွန်တော့်ဟာကြီးကို ဆောင့်မဆွဲနဲ့လေ” “ဘာလဲ ပြတ်ထွက်သွားမှာ စိုးလို့လား ဟွန်း” “ဟုတ်ဘူး မမရယ် လ လ လီး … တောင် တောင်လာရင် ခက်မှာ ဟင်းဟင်း ဟင်း ” “အမယ်လေ့လေး လီးတောင်တာများ… နီနီခိုင်တို့က အံတိုနေပြီ” “မမ ကြည့်ချင်လို့လား” နီနီခိုင် ဘာမျှပြန်မပြောပဲ အင်းမလုပ် အဲမလုပ် လုပ်နေသည်။ ခန့်ကျော် မထူးဇာတ်ခင်းပြီး တစ်ဝက်တစ်ပျက် ကျွတ်နေသောပုဆိုးကို အကုန်ချွတ်ချလိုက်သည်။ သူ့လီးက သူပြောသလိုပင် မတ်မတ်တောင်ချင်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ကိုင်းခရမ်းသီးကြီးနှယ် ရှည်လမျောကြီးဖြစ်ကာ တွဲလောင်းကျနေသော လီးချောင်းတွဲတွဲကြီးက ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်ဖြစ်သော သူ့ခန္ဓာကိုယ်နှင့် ဘယ်လိုမှ မအပ်စပ် မလိုက်ဖက်လှဘဲ ဖြစ်နေပေသည်။ “နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး… ဟွန်း ” နီနီခိုင် ပါးစပ်မှ သူမဖာသာသူ ရေရွတ်သလို အသံကလေး ထွက်လာသည်။ သူမမျက်လုံးအစုံကတော့ ခန့်ကျော်လချောင်း တုတ်တုတ် တွဲတွဲကြီးကို တအံ့တသြ ငေးမောကြည့်နေပေသည်။ “မမ ငွေကို မလိုချင်ပါဘူး… ကျွန်တော် မမကို ခင်လွန်းလို့ ကြည့်ချင်တယ်ဆိုလို့ ပြပေးတာနော်” “ငွေမလိုချင် မင်းက ဘာလိုချင်လို့တုန်း” ပြောပြီးမှ သူမစကားလွန်သွားမှန်းသိ၍ ပြန်ဖာထေးရှာပါသည်။ “မင်း မမကို အထင်တော့ မသေးရဘူးနော် ခန့််ကျော်” “အို မမကလည်း ဒါ အထင်သေးစရာလားလို့ အထင်မသေးတဲ့အပြင် အထင်ကြီးလို့ ချစ်လို့ ” ခန့်ကျော်ပြောပြီး သူမကိုဆက်ပြီး စကားနာထိုးမနေတော့ဘဲ သူမခါးလေးကို သိမ်းကျုံးပွေ့ဖက်ပစ်လိုက်သည်။ ရင်သားအုံအိအိကြီး နှစ်မွှာကို လက်တစ်ဖက်က ဖျစ်နယ်ပစ်လိုက်ရင်း ကျန်တစ်ဖက်က ဖင်သားအိအိကြီး နှစ်ဖက်ကြားထဲကို လက်လျှို၍ နှိုက်သွင်းလိုက်ကာ ဖင်အကွဲကြောင်းအတိုင်း အောက်ကနေ အထက်ကို ပွတ်ဆွဲတင်လိုက်ပြီး ထမီအောက်နားစကလေးကိုပါ တစ်လက်စတည်း ဆွဲလှန်တင်လိုက်ပါသည်။ “အိုးး မင်းးး မင်းးးး … သိပ် လက်ရဲဇက်ရဲနိုင်တာပဲ ခန့်ကျော်ရယ် … ဟင်းးး” ဒေါ်နီနီခိုင် မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရှက်စိတ်ဖြင့် နီရဲတွတ်လို့ သွားသည်။ သူမလက်က ထမီကို ပြန်လည်ဖုံးဖိသော်လည်း မရတော့ပေ။ ခန့်ကျော်က သူမထက်ကို အရင်လက်ဦးနေပြီ။

အသံမထွက်ပဲ ကိုယ်ကလေးကို တွန့်လိမ်ရုန်းကန်နေရင်းက နီနီခိုင့်လက်တစ်ဖက်က သူ့လီးကြီးရှိရာဆီကို မရည်ရွယ်ပဲ ရောက်ရှိသွားခဲ့ရပြန်လေသည်။ “မ မမ” “မောင်လေး… ဟင့် ဟင့် အို… သိပ်မဆိုးနဲ့ကွယ်” သူမ အသံက တိမ်ဝင်နေသလို အားအင်ဖျော့တော့လွန်းနေသည်။ ခန့်ကျော်၏ လက်ရဲဇက်ရဲနိုင်မှုက ဒီနေရာမှာ ထိရောက်မှု ရှိလွန်းလှပေသည်။ အမျိုးသမီးကြီး၏ စောက်ပတ်ကို လက်ဖဝါးကြမ်းကြီးဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ပွတ်သပ်ပစ်လိုက်ကာ ထူထပ်သော အမွေးအမြှင်အုံကြီးကို အပေါ်သပ်တင်လိုက်ပြီး သူမစောက်ခေါင်းထဲ လက်ချောင်းများ ထိုးသိပ်ထည့်၍ စောက်စိကလေးကိုရော စောက်ပတ်အုံကြီး တစ်ခုလုံးကိုပါ အပေါ်ကြွတက်လာအောင် တဇပ်ဇပ်ထိုးနှိုက် ဆောင့်သွင်းပေးလိုက်လေသည်။ “အ အ … မောင် မောင်လေး… မ … မလုပ်… အ …အား” နီနီခိုင်တစ်ယောက် ဒူးညွှတ်ကာ ပျော့ကျသွားရှာပါသည်။ သူမလက်က ဆုပ်ဆွဲကာ ကိုင်ထားသော ခန့်ကျော်လီးလည်း လက်ထဲကနေ ပြုတ်ကျွတ်၍ သွားရလေသည်။ ခန့်ကျော် သူမကိုယ်ပေါ်ကို ဖိမှောက်၍ အိပ်ချလိုက်သည်။ အပေါ်ပိုင်းရှိ ဘလောက်စ်အင်္ကျီအပါးလေးကို ဆွဲလှန်၍ ဘော်လီဝတ်ဆင်မထားသည့် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ အသံထွက်အောင် စို့ပစ်လိုက်သည်။ သူမခါးမှ ထမီကိုလည်း ကွင်းလုံးကျွတ် ချွတ်ချလိုက်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်နှင့် ဝေးရာဆီကိုရောက်အောင် တစ်လက်စတည်း ကန်ထုတ်ပစ်လိုက်ပါသည်။ သည့်နောက်မှာတော့ သူ၏အဆင်သင့် တောင်မတ်နေပြီဖြစ်သော လီးကြီးကို ဒေါ်နီနီခိုင့်စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း၏ အောက်ဖက်ရှိ စောက်ခေါင်းပေါက် ကျဉ်းကျဉ်းကလေးထဲသို့ တစ်ဆုံးမြုပ်သည်အထိ ဝင်ရောက်သွားအောင် အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် မနားတမ်း လိုးဆောင့်ပစ်လိုက်လေတော့သည်။ “ဇွတ် ဗြွတ် … ဗြိ စွပ် … ဇွပ် ” “အ အမေ့ အီး … အင့် အင့် ဟင့်…. မောင်… မောင်ထူး ကျော် … သေ သေပါပြီ… တကတည်း လူကို အသေလိုးတာပဲ… အိ အီး ဟီး … အီး” “စွတ် … ဖွပ် ဘုတ် … စွိ ဇွပ် ဘွတ် … ဗွပ် … ဗလပ် ဘုတ်… ဖတ် ဘတ် … ဗြိ ပြွတ် ဗြွတ်” “အိ အီး … အီးယာ့ … အ အလာ့… လာ့.. လားးး နာ နာတယ် အင့်.. ရှီး ကျွတ် …သေ ပီ အိ အီးအီး ” လူငယ်သလောက် အားအင်ကြီးမား သန်စွမ်းမှုက ဒေါ်နီနီခိုင်ကို ရုတ်ခြည်း အငိုက်မိသွားခဲ့စေပြီ။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း လီးနှင့်ပက်ပက်စက်စက် အလိုးမခံရတာကြာပြီဖြစ်၍ ယောက်ျားပျိုတစ်ယောက်၏ လီးနှင့်အတွေ့မှာ မလူးသာမလွန့်သာ မရုန်းဖယ်သာပဲ ဖြစ်ခဲ့ရပြီး လျှပ်စစ်ဓာတ် အလိုက်ခံလိုက်ရသလို တုန်တခိုက်ခိုက်နှင့် မိန်းမူးသာယာနေမိရာက ခန်ကျော်၏ ပင့်မြှောက်ဆောင့်လိုးချက်များအတိုင်း အောက်ကနေ သူမစောက်ပတ်တစ်ခုလုံးကို ကော့ကာကြွကာနှင့် အလိုက်သင့်ပင် ခံညှောင့် ဆောင့်လိုးပေးနေမိပါသည်။

လိုးချက်က ကြမ်းသည် သွက်သည်။ ထိချက်က မီးပွင့်မတတ် ပြင်းထန်လွန်းနေပေသည်။ နီနီခိုင် စိတ်ရိုင်းဝင်ပြီး “လိုး… လိုးစမ်း ငါ့မောင်… မင်းဒီလောက် ငါ့စောက်ပတ်ကို လိုးချင်နေရင်လည်း… ကွဲပြဲသွားအောင်သာ… လိုးလိုက်စမ်းပါ ခန့်ကျော်ရာ” “မမကို ကျွန်တော် စော်ကားမိသလို ဖြစ်သွားရင်… တောင်းပန်ပါတယ် မမရယ် ” “မတောင်းပန်နဲ့ မင်း ငါ့ကို ဘယ်ကတည်းက လိုးဖို့ကြံစည်နေသလဲ… မှန်မှန်ပြောစမ်း မညာနဲ့ ခန့်ကျော် ” “မမကို လိုးချင်နေတာကြာပြီ လိုးခွင့်ရတာနဲ့ လိုးဖို့ စိတ်ကူးထားပြီးသားပဲ” “အေး… အဲဒီလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပါ… မင်းလိုးချင်လို့ ငါအလိုးခံပေးမယ်… လိုးချင်သလောက် ဘယ်နှစ်ချီလိုးလိုး ရတယ်… စကားတော့မဖွာနဲ့ ကြားလား ထူးကျော်…. ငါ့စကားနားမထောင်ရင် မင်းနဲ့ငါ သေခန်းပြတ်ပဲ” “မမရယ် ကျွန်တော် ခုလိုဖြစ်တာ မထင်မှတ်ပဲဖြစ်တာပါ… ကျွန်တော် မမဂုဏ်ငယ်အောင်… ဘယ်တော့မှမလုပ်ဘူး ယုံပါ” “အေး… မင်းစကားနဲ့မင်းပဲ… ကဲပါ လိုးတာ ဒီလောက်ကြာနေပြီ… ငါ့အရည်တွေလည်း ထွက်ကုန်တာ မနည်းတော့ဘူး မင်းမပြီးသေးတာ အံ့သြတယ် တကယ်ပဲ” “ကျွန်တော် ခုလို အခွင့်ရတုန်း နှစ်ချီဆက်လိုးချင်တယ် မမ… ခွင့်ပြုပါနော် ” “ဟင်း မောင်လေးရယ်” နီနီခိုင် ဘာစိတ်ပေါက်တယ်မသိ မချင့်မရဲ သက်ပြင်းရှည်ကြီးချပြီး ခန့်ကျော်ကျောပြင်ကို ခပ်တင်းတင်းကြီး ပွေ့ဖက်ထားလိုက်ရာက “လိုးမှာဖြင့် လိုးစမ်းပါ ကိုယ်တော်ရယ်… မမ ခုလို အလိုးမခံရတာလည်း ကြာနေပြီ… ဒါလေးတောင် မင်း မသိဘူးလား ဟင်” အားမလို အားမရ ပြောလိုက်မိရင်း သူမစောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဝင်ထွက်နေသောလီးကြီးကို တင်ပါးကြီး ပင့်မြှောက်ကော့ဝိုက်ကာဖြင့် အောက်ကနေ အဆက်မပြတ်ညှောင့်၍ ညှောင့်၍ပေးနေ မိလေတော့၏။ ခန့်ကျော်လည်း ဒေါ်နီနီခိုင့်ဖင်သားအိအိ ကားကားကြီးနှစ်ဖက်ကို အားပါးတရ အောက်ကနေ ပင့်မကိုင်ကာ ဆုပ်ဆွဲရင်း ဇယ်ဆက်သလို လိုးပေးလိုက်သည်။ အချက်နှစ်ဆယ် အစိတ်မက၊ အချက်လေးငါးဆယ် နာရီဝက်နီးပါးလောက် ကြာအောင် အပီအပြင် ထင်တိုင်းကြဲ၍ လိုးပစ်လိုက်ရင်း သူ့လီးထိပ်မှ ကျင်ကနဲကျင်ကနဲ ဖြစ်လာပြီး ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သော လရည်ပျစ်ချွဲချွဲများကို ဒေါ်နီနီခိုင်၏ စောက်ခေါင်းလေးထဲမှတစ်ဆင့် သူမသားအိမ်ထဲသို့ အဆက်မပြတ်ပင် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်လေသည်။

ဒေါ်နီနီခိုင်လည်း ငိုချင်ရက်လက်တို့ ဆိုသလိုပင် ခန့်ကျော် ပြီးလျှင်ပြီးချင်းပင် သူမစောက်ပတ်ဆီမှ စောက်ရည်များ ရေကာတာမှ ရေလွတ်လိုက်သကဲ့သို့ တဖြောဖြော ပန်းထွက်လာရပြီး ဒုတိယအကြိမ်မြောက် ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်ခဲ့ရလေတော့၏။ နှစ်ယောက်သား မောမောနှင့် စကားမပြောနိုင်ကြသေးပဲ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဖက်ကာ ထပ်မှောက်လဲလျှောင်း နေမိကြ၏။ ခန့်ကျော်က သူမနှုတ်ခမ်းလေးများကို အသာအယာပင် စုပ်ဆွဲနမ်းလိုက်ရာ သူမဆီမှ ချက်ချင်းပင် တုံ့ပြန်နမ်းစုပ်ပေးလာပါသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်ရုံမက လျှာချင်းလည်း ယှက်လိမ်ဆွဲကာ ခလုတ်တိုက်မိကြသည်။ အောက်နှုတ်ခမ်း အပေါ်နှုတ်ခမ်း တစ်လှည့်စီ အနမ်းပေးရင်း ခန့်ကျော်လက်နှစ်ဖက်က ဒေါ်နီနီခိုင်၏ ရင်သားအိအိကြီးနှစ်မွှာကို စတင်လူးလှိမ့် ဖျစ်ကိုင်ပေးလာသည်။ နို့သီးခေါင်း လုံးလုံးချွန်ချွန်ကလေး နှစ်ခုကို လှိမ့်နယ်ဖျစ်ချေ ကစားရင်း နို့တစ်ဖက်စီကို စို့ပေးလိုက်ရာ ဒေါ်နီနီခိုင့်နွုတ်ဖျားဆီမှ တအင်းအင်း တဟင်းဟင်းနှင့် ငှက်ဖျားတက်သလို ညည်းသံကလေးများ စတင် ထွက်ပေါ်လာရတော့သည်။ “အိုး မောင်လေးရယ် ကောင်းလှချည်လားကွယ် ဘယ်တုန်းကများ ဒီအတတ်တွေကို တတ်နေပါလိမ့်နော် ” “မမကို ချစ်လွန်းလို့ပါ မမရယ်” “မင်း တကယ်ပြောနေတာလား… လမ်းကြုံတုန်း အပျော်ချစ်တာ မဟုတ်ဘူးလား” “မမ ယုံကြည်အာင် ဘယ်လို သက်သေပြရမလဲ” “ချစ်ပေး.. ခုနကလို အမုန်းထပ်ဆွဲပေးဦး… မမ မင်း အဲဒီလိုလုပ်ပေးတာကို… သိပ်ကြိုက်တယ်” “တကယ်နော် မမ… ဟိုဖက်လှည့်ပေးပါ… မမဖင်ကြီးကို ကြည့်ချင်တယ်…. ဖင်ကြည့်ရင်း လီးတောင်ချင်တာ… မမစောက်ပတ်ကိုလည်း… အားရပါးရ မှုတ်ပေးချင်သေးတယ်” “မောင်လေး မောင်ခန့်… မမပြောပြီးပြီပဲ မဟုတ်လား… မင်းသဘောအတိုင်းပါလို့” ဒေါ်နီနီခိုင်က ကိုယ်ကို တစ်ဖက်သို့ လှည့်ကာ လှဲအိပ်ပေးလိုက်သည်။ သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို ကားကားကြီး လုပ်ပေးထားသည့်အတွက် အနောက်ကကြည့်နေသူ ခန့်ကျော်အဖို့ သူမဖင်အိအိကြီးတွေကို တစိမ့်စိမ့် အရသာခံကြည့်ရှုရင်း ဖီလင်တွေ တဖြည်းဖြည်း တက်လာရလေသည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် လီးက ပျော့ခွေနေရာက တမုဟုတ်ချင်းပင် ပြန်လည် တောင်မတ်လာရပေသည်။ ခန့်ကျော် သူမဖင်ကို ကြည့်ရင်း သူ့လီးကို လက်နှင့်ဂွင်းရိုက်၍နေသည်။ သူမဖင်အုံကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နှင့်ထပ်မံ၍ ပြဲပြဲကားကား လုပ်ပေးလိုက်ရင်း ဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲကို လက်တံတွေးဆွတ်၍ ထည့်လိုက်သည်။ လက်နှစ်ချောင်းပူး ထိုးထည့်လိုက်ခြင်းဖြစ်၍ နီနီခိုင့်ဖင်လေး တွန့်တက်သွားပါသည်။ ခန့်ကျော် သူမဖင်ကိုနမ်းသည်။

မက်မက်စက်စက် နမ်းပစ်လိုက်ခြင်းဖြစ်ပြီး ဖင်ပေါက်ကိုပါ လျှာနှင့်ယက်သည်။ ထိုမှတစ်ဆင့် အောက်ကို လျှောဆင်းသွားလိုက်ကာ စောက်ဖုတ် ပြူတစ်တစ်ကလေးကိုပါ ပါးစပ်နှင့် ပြွတ်ပြွတ်ဆိုပြီး ဆက်လက် နမ်းစုပ်ပစ်လိုက်ပြန်လေသည်။ “မမ ဒီဖက်ပြန်လှည့်” “အင်း မောင်လေး ” နီနီခိုင် သူပြောသမျှကို တသွေမတိမ်း လိုက်နာနေသည်။ ကိုယ်ကို တစ်ပတ်ပြန်လှည့်လိုက်တော့ သူမစောက်ပတ်ကို ခန့်ကျော်မျက်နှာအရှေ့မှာ တမင်တကာ ဖြဲပြလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။ ဒီအချိန်ကျမှ ခန့်ကျော်လည်း သူမစောက်ပတ်ကို ကုန်းပြီးနမ်းလိုက်တော့သည်။ ခန့်ကျော်မှာ ငယ်စဉ်လူပျိုပေါက်စ အရွယ်လောက်ကတည်းက မမကြီးများ၏ အသည်းစွဲဖြစ်ခဲ့သဖြင့် ဘာဂျာမှုတ်သည့်အလုပ်ကို ရွယ်တူယောက်ျားလေးတွေထက် ပိုပြီး လုပ်တတ်ကိုင်တတ် ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ ဘာဂျာအလွန်ကောင်းသည်ဟု မမတွေကြားမှာ အထူးတလည် ရေပန်းစားသူတစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား ထူအိအိတွေကို တအားစုပ်ဆွဲနမ်းရင်း အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း အောက်မှနေ၍ အထက်သို့ လျှာပြားကြီးဖြင့် တစ်ချက်နှစ်ချက် ပင့်ယက်သပ်တင်ပေးလိုက်ပါသည်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းရဲ့ အောက်ဖက်က ‌စောက်ခေါင်းလေးထဲကို လျှာကိုလိမ့်သွင်းပြီး အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်လေသည်။ နီနီခိုင့်စောက်ပတ်က သူ့အပြုအစု အယုအယကြောင့်ထင်သည် အရည်တွေစိုရွှဲ၍ ထွက်လာပါသည်။ ခန့်ကျော် အရည်တစ်စက်မျှ မကျန်အောင် စုပ်ပစ်လိုက်သည်။ “ကောင်းလားဟင် မမ” “ကောင်း ကောင်းတယ် မောင်လေးရယ် မမ တစ်ချီတောင် ပြီးချင်တယ် ယက် ယက် မောင်လေး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ယက်ပေး မမစောက်ပတ် တအားရွနေပြီ” လျှာနှင့်ယက်ရုံတောင် မဟုတ်ပဲ စောက်ခေါင်းထဲကိုလည်း လက်နှစ်ချောင်းပူးထည့်၍ လိုးပေးလိုက်သေးသည်။ ဒေါ်နီနီခိုင်ခမျာ ဘယ်လိုမှ စိတ်မထိန်းနိုင်ရှာတော့ပြီ။ တစ်ကိုယ်လုံးကော့ကြွကာ ထွန့်ထွန့်လူးရင်းက သူမစောက်ပတ်တဝိုက်မှာလည်း စောက်ရည်ဗရပွ စီးယိုထွက်ကျလာခဲ့ရကာ သူမလက်နှစ်ဖက်က သူ့ခေါင်းကို ရုတ်တရက်ကြီး တွန်းဖယ်ပစ်လိုက်ပြီး “တော်ပြီ မောင်လေး.. မင်းလီးကို မမတစ်လှည့်စုပ်ပေးမယ်… မင်းအဆင်သင့်ဖြစ်ရင် လိုးကြရအောင်ကွယ်… မမ မနေနိုင်တော့ဘူး ” “ဒါဖြင့် စုပ်လေ.. မမရဲ့ ” ခန့်ကျော် သူ့လီးကြီးကို နီနီခိုင့်ပါးစပ်နား တိုးကပ်ပေးလိုက်ပြီး လီးစုပ်စေလိုက်သည်။ နီနီခိုင်၏ လီးစုပ်ပညာကလည်း မခေလှပေ။ ခန့်ကျော်လိုလူကို ကော့ပျံသွားလောက်အောင်ပင် စွမ်းလွန်းလှသည်။ လီးဒစ်ထိပ်လုံးကို ငုံကာစုပ်၍ လီးကိုယ်ထည်တစ်လျှောက်အား လျှာဖြင့်ယက်လိုက် ဆွလိုက် လုပ်ပေးသည်။

ခန့်ကျော်လီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ လီးတစ်ချောင်းလုံး အာခေါင်တွင်းသို့ မဝင်ဝင်အောင်သွင်းပြီး ခေါင်းကိုနှိမ့်လိုက် ကြွလိုက်လုပ်၍ ပါးစပ်နှင့်လိုးပေးသည်။ လချောင်းကိုရော ဂွေးဥနှစ်လုံးကိုပါ ပါးစပ်နှင့် တပြွတ်ပြွတ်စုပ်၍ လျှာနှင့်မရပ်မနား ဆွနှူးပေးလိုက်လေရာ ခန့်ကျော်လည်း လီးတောင်လွန်း၍ နီနီခိုင့်ပါးစပ်ထဲမှာတောင် သူ့လီးကမဆန့်ပဲ ဖြစ်သွားခဲ့ရလေသည်။ အာငွေ့အထိခံရသော ခန့်ကျော်လီးကြီးက အဆမတန် ကြီးထွားလာသည်။ “လိုးကြစို့ မမရယ် နော် ” သူ့အပြောကိုပင် နီနီခိုင်တစ်ယောက် စောင့်နေပုံရသည်။ “မမ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ… ပြော မောင်လေး ” “ကုန်းလိုက် မမ… ကျွန်တော် အနောက်ကလိုးပေးမယ်” ဒေါ်နီနီခိုင် ခြေလက်လေးဘက်ထောက်ပြီး မှောက်ခုံရက် ဖင်ကို ကုန်းပေးလိုက်သည်။ သူမဖင်ကြီးမှာ အယ်အယ်ထွားထွားကြီးဖြစ်ရာ အသားအရည် ဖြူဝင်းသလောက် ဖင်ကြီးမှာ ဖွေးဖွေးကြီးဖြစ်လျှက် ခါးလေးကို အနည်းငယ်ကွေးညွှတ်ပြီး ဖင်ကို ယောက်ျားလေးများအကြိုက် ထင်သလို လိုးနိုင်အောင် အလိုက်တသိ ကော့ထောင်ပေးထားသည့် အနေအထားနှင့်မို့ ခန့်ကျော်လည်း လိုးချင်စိတ်ကို ဘယ်လိုနည်းနှင့်မျှ ထိန်းချုပ်မထားနိုင်တော့ပါချေ။ နီနီခိုင့်ဖင်သားကားကားကြီးအား ကုန်းနမ်းပစ်လိုက်ရာက ဖင်နှစ်ဖက်ကို ခပ်ကော့ကော့လေး စိတ်တိုင်းကျပြုပြင်၍ သူမဖင်အုံးကြီး အနောက်ကနေပြီး ပြူးပြဲထွက်နေသည့် စောက်ပတ်ကြီးထဲကို သူ့လီးထိပ်အား ထည့်သွင်းပြီး “ဖွပ်.. ဇွပ်”ဆိုပြီး အနောက်ကနေ ခပ်ဆတ်ဆတ်ကလေး ညောင့်ကာ ဆောင့်လိုးချလိုက်လေသည်။ လီးကြီးက တစ်ဝက်သာသာလောက် နစ်ဝင်သွားပြီး နီနီခိုင့်ဖင်ကြီး အပေါ်ကို ငေါ့ထောင်ကာ ကောက်တက်သွားရလေသည်။ ခန့်ကျော် အပီအပြင် ကျုံးလိုးသည်။ သူမကလည်း ဖင်ကိုနောက်ပြန်တွန်း၍ ညှောင့်ဆောင့်ပေးနေသည်။ လီးကြီးမှာ ကြီးလွန်းလှ၍ ခံရချက်ကတော့ မသက်သာလှပေ။ နီနီခိုင့်မျက်နှာလေး အိန္ဒြေမဆယ်နိုင်လောက်အောင် ရှုံ့မဲ့နေရပြီး အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့်ပင် ခန့်ကျော်လိုးသမျှ ကုန်းရုန်းခံနေကာ လီးအရသာကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားနေလျှက်ရှိပေသည်။

“မမ အကြိုက်တွေ့ရဲ့လား ” “ကြိုက်တယ် ငါ့မောင်ရယ်… ဒါပေမယ့် မင်းလီးကြီးက မမရဲ့သေသွားတဲ့လင်ထက်တောင် နှစ်ဆလောက် ကြီးမားနေသေးတယ်… မမ ဒီလို တစ်ခါမှ အလိုးမခံဖူးပါဘူးကွယ်… မင်းလိုးတာ မမ အသည်းတွေအူတွေတောင် ဘယ်လိုဖြစ်ကုန်တယ်…. မသိတော့ပါဘူး ” “မမ သားအိမ်ထောက်မိလို့လား…. ဒါဖြင့် ရိုးရိုးပဲလိုးရအောင်လေ…. နောက်ကျင့်သားရတော့မှ ဖင်ထောင်လိုးတာပေါ့… မမကို ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး လိုးပေးမယ်…. ကျေနပ်လား ဟင် မမ” “ကျေနပ်ပါတယ် မောင်လေးရယ်… ဟုတ်တယ် မင်းပြောသလိုပဲ ခုနကအတိုင်းပြန်လိုးရအောင်…. စောစောက အနောက်ကနေလိုးတာ… မင်းဟာကြီးက သားအိမ်လားဘာလား တစ်ခုခုထောက်မိနေသလိုပဲ… မမ စိတ်ထဲ တစ်မျိုးဖြစ်နေတယ် ” “ရတယ် ကျွန်တော် လီးချွတ်လိုက်မယ်… မမ ပက်လက်လှန်လိုက်နော် ” နှစ်ယောက်သား ပုံစံပြန်ပြောင်းပြီး လှေကြီးထိုးအတိုင်း လိုးပေးလိုက်ရသည်။ နီနီခိုင်က ဒီပုံစံကြိုက်သလို ခန့်ကျော်လည်း ကြိုက်သည်။ သူမနို့ကိုစို့၍ စိတ်ရှိလက်ရှိ ကိုယ်လိုသလို ဆွဲလိုးလို့လည်း ရနေပေသည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် စတွေ့ကာ ချစ်မဝနိုင်သေးချိန်မှာ ဒီနည်းအတိုင်း ဖက်ရမ်းနမ်းရှုံ့၍ အချိန်ယူ လိုးရတာလည်း တစ်မျိုးအရသာရှိတာ အမှန်ပဲဖြစ်သည်။ သူမဖင်အိုးကြီးကို ပင့်မပြီး ထူးကျော် ပက်ပက်စက်စက် ဆောင့်သွင်းပစ်လိုက်သည်။ သူ့လီးကို တဆုံးထည့်လိုးလိုက်တာမို့ ထိထိမိမိအရသာလည်းရှိပြီး အိကနဲအင့်ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားကာ နီနီခိုင် သူ့ရင်ဘတ်ကိုပင် အလန့်တကြား တွန်းကန်ထားလိုက်မိပါသေးသည်။ ကြီးလည်းကြီး ရှည်လည်းရှည်သောလီးမို့ နီနီခိုင်တစ်ယောက် သူ့ကို လက်မလွတ်ချင်လောက်အောင် အချစ်ပိုသွားမိပါသည်။ ခန့်ကျော်က အသက်ငယ်ရွယ်သူဖြစ်၍ လိုးအားဆောင့်အားလည်း ကောင်းသည်။ မိန်းမအကြိုက် အကြမ်းတစ်မျိုး အချောတစ်ဖုံ အမျိုးမျိုးလိုးပေးနိုင်ပြီး သူမစောက်ပတ် အတွင်းနံရံတွေကို သူ့လီးကြီးက အပြည့်အသိပ် ထည့်သွင်းပွတ်တိုက်မှုပေးနေတာမို့ ဒေါ်နီနီခိုင်တစ်ယောက် ကော့ပျံနေအောင် အလိုးခံနေရကာ ပါးစပ်ကလည်း တကျွတ်ကျွတ် တအိုးအိုး တအင့်အင့် အသံစုံမြည်တမ်း ညည်းညူရင်း ခန့်ကျော်ခါးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်တွယ်၍ ကာမစည်းစိမ်အတွေ့ကြီး တွေ့နေမိလေသည်။ အချက်၅၀လောက် ဆောင့်အပြီးတွင် “အားး..အင်းး…ဟင်းး…မောင်လေး..သွက်သွက်လေး…သွက်သွက်လေး ဆောင့်ပါ..မမ ပြီ…ပြီးတော့မယ်…ဆောင့်ဆောင့်” “ဟုတ် မမ..ဒီလိုလား..ရော့ ရော့ကွာ” “ဟုတ်… ဟုတ်တယ်..အဲ့…အဲ့လို…အမလေးလေး… ကောင်းလိုက်တာ… အားးး…အို…ထွက်…ထွက်ပြီ…ပီး..ပီးပီ… ကောင်းလိုက်တာ…ငါ့မောင်‌ရယ်”ဟုဆိုကာ ဆန့်တငင်ငင်ဖြစ်ကာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းဖြင့် ခန့်ကျော်ခါးကို ခွတင်လာတဲ့အချိန်မှာပဲ အထဲက စောက်ပတ်ညှစ်အားကြောင့် လီးထိပ်မှာ ကျင်တက်လာပီး တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက် တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲဖြစ်ကာ ကြိတ်ဆောင့်ရင်း လရည်းများ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ တဖျောဖျော ပန့်ထည့်လိုက်ပါတော့သည်။…..ပြီး

Zawgyi

ဆိုင္ကယ္ေပၚမွဆင္းၿပီး အိမ္ၿခံဝန္းထဲကို လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ ေလွ်ာက္ဝင္သြားေသာ ေဒၚနီနီခိုင္၏အိုးႀကီးကို ၾကည့္၍ ခန႔္ေက်ာ္စိတ္ထဲက ေကာင္းေကာင္းႀကီး ျပစ္မွားေနမိသည္။ ေဒၚနီနီခိုင္သည္ သူဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီဆြဲလာသည့္ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ စိတ္ဝင္စားစရာ အေကာင္းဆုံးဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည့္ အမ်ိဳးသမီးႀကီး တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူမသည္ အသက္အားျဖင့္ ၄၅ ႏွစ္ဝန္းက်င္ခန႔္ ရွိၿပီး ခန႔္ေက်ာ္ထက္ အသက္ ထက္ဝက္နီးပါးေလာက္ ကြာသည္။ အေဒၚအ႐ြယ္ အန္တီႀကီးအ႐ြယ္သာျဖစ္သည္။ ခန႔္ေက်ာ္က အသက္သုံးဆယ္ပင္ မျပည့္ေသးပါ။ ေဒၚနီနီခိုင္က လင္မရွိသည့္ မုဆိုးမတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး သမီးႏွစ္ေယာက္အေမလည္း ျဖစ္သည္။ သမီးေတြက အိမ္ေထာင္ရက္သား က်ကုန္ၾကၿပီး အေဝးမွာ သြားေရာက္၍ မိသားစုအလိုက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္။ သူမအနားမွာ ဘယ္သူမွမရွိပါ။ အခ်ိန္မေ႐ြး ဆြဲစားလို႔ရသည္ဆိုတာ ေသခ်ာပါသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီသမားမ်ားစြာထဲကမွ ခန႔္ေက်ာ္ဆိုင္ကယ္ကိုသာ အၿမဲတေစ ေ႐ြးစီးတတ္သည့္ သူမကို ခန႔္ေက်ာ္ကိုယ္တိုင္ပင္ သတိထားမိလာျခင္းေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ေလသည္။ ခန႔္ေက်ာ္မွာလည္း ဒီလို မိန္းမႀကီးေတြ အပီကိုင္ခဲ့သည့္ အေတြ႕အႀကဳံေတြ ရွိပါသည္။ အခ်ိဳ႕မိန္းမေတြဆိုလွ်င္ ဆိုင္ကယ္ျဖင့္ ဟိုင္းေဝးခရီးသြားရင္း လမ္းတစ္ဝက္မွာပင္ အလုပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကတာမ်ိဳးလည္း ႀကဳံေတြ႕ရတတ္ပါသည္။ သူကေတာ့ ဘယ္ေသာအခါမွ လက္ေႏွးခဲ့ျခင္းလည္း မရွိေပ။ ဘယ္ေယာက္်ား ဘယ္မိန္းမ မဆို လီးႏွင့္ေစာက္ဖုတ္ လိုးျခင္းတည္းဟူေသာ အေတြ႕အရသာမွာ သာယာတတ္သူေတြ ျဖစ္ၾကၿပီး ဆုံဆည္းမႈ မွန္သမွ်သည္လည္း ထိုေနရာမွာပင္ လမ္းဆုံးေလ့ ရွိတတ္ၾကတာကို သူသိထားၿပီးျဖစ္သည္။ ဆိုင္ကယ္ကို ျပန္ေကြ႕လာခဲ့ၿပီးမွ သူမပိုက္ဆံအိတ္ႏွင့္ ဘုရားတင္ဖို႔ ဝယ္ယူလာခဲ့ေသာ ေမၿမိဳ႕ပန္းတစ္စည္းက သူ႔ဆိုင္ကယ္ အေရွ႕ျခင္းထဲမွာ က်န္ေနတာကို သတိထားလိုက္မိၿပီး ခန႔္ေက်ာ္ သူ႔ငေႁမြထိုးဆိုင္ကယ္ကို သူမအိမ္ဖက္ဆီ ျပန္ေကြ႕လာလိုက္သည္။ ဆိုင္ကယ္စက္သတ္ကာ ေဒါက္ေထာက္ၿပီး အိမ္ဝင္းထဲကို အသာေလွ်ာက္ဝင္လာခဲ့သည္။ “အန္တီခိုင္ … အန္တီခိုင္” ႏွစ္ႀကိမ္တိတိ ေခၚလိုက္ၿပီး ျပန္ထူးသံမၾကားရ၍ ခန႔္ေက်ာ္လည္း ေစ့ထားေသာ ဘာဂ်ာတံခါးကို ဆြဲဖြင့္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ခန္းကို လွမ္းဝင္လာခဲ့ပါသည္။ အိမ္ထဲေရာက္ေနၿပီျဖစ္၍ ေအာ္ေခၚ၍ ၾကားမည္ဟု ယူဆၿပီး “အန္တီခိုင္ ကြၽန္ေတာ္ပါ ခန႔္ေက်ာ္ပါ” ေဒၚနီနီခိုင္ အိမ္ေနာက္ခန္းထဲက ထြက္လာသည္။

“ေအာ္ ေမာင္ခန႔္ေက်ာ္ ေျပာ ဘာမ်ားလဲလို႔ ” “ဒီမွာေလ အန္တီ့ပိုက္ဆံအိတ္နဲ႔ ပန္းစည္း က်န္ေနလို႔ လာျပန္ေပးတာပါ” “အိုး.. ဟုတ္သားပဲ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ သားေရ မင္းမေျပာရင္ အန္တီေတာင္ သတိရဦးမွာ မဟုတ္ဘူး… ဟင္း ဟင္း ဟင္း… လာ လာ အိမ္ထဲမွာ ခဏထိုင္ တစ္ခုခုေသာက္ပါဦး ” ခန႔္ေက်ာ္လက္ကာျပလိုက္ကာ ဟန္ကိုယ့္ဖို႔ဆိုတဲ့ အမူအယာႏွင့္ “ေနပါေစ ဒုကၡရွာလို႔ အန္တီရယ္” “အို ဒုကၡရွာတာေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မွာလဲ သားရဲ႕… မင္းကိုေက်းဇူးတင္လြန္းလို႔ ေက်းဇူးဆပ္ရတာေပါ့… တျခားသူ တစ္ေယာက္ေယာက္သာဆို… မင္း ခုျပန္ေပးသလို လာၿပီးေပးခ်င္မွ ေပးမွာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား… အန္တီလည္းဒီေန႔ ခရီးတစ္ခုသြားစရာရွိလို႔ဆိုၿပီး အိတ္ထဲမွာ ေငြငါးသိန္းေလာက္ထည့္ထားမိတာ…. ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ေမာင္ေက်ာ္ခန႔္…. အဲ ေမာင္ခန႔္‌ေက်ာ္ရယ္”။ “ရပါတယ္ အန္တီရယ္… ကြၽန္ေတာ္က အဲဒီလိုမ်ိဳး…. မလုပ္တတ္ပါဘူး အန္တီရဲ႕ ဟင္းဟင္း ” “ေအးပါကြယ္ အန္တီနားလည္ပါတယ္…. ခဏေနာ္ အန္တီအဝတ္အစားလဲလိုက္ဦးမယ္ ၿပီးမွ အေအးအတူ ေသာက္ၾကတာေပါ့… မင္းလည္း ဆိုင္ကယ္တစ္ခ်ိန္လုံး ပတ္ေမာင္းရတာနဲ႔ ေမာေနၿပီ…. အေမာေျပ ကေလးေတာ့ လုပ္သြားပါ” သူမေနာက္ဆုံးစကားျဖစ္ေသာ အေမာေျပကေလးေတာ့ လုပ္သြားပါ ဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ ခန႔္ေက်ာ္စိတ္ထဲက ရယ္ခ်င္ပက္က်ိ ျဖစ္သြားရသလို ပုဆိုးေအာက္က ညီေတာ္ေမာင္ပင္ ေထာင္းကနဲ ေခါင္းေထာင္ထခ်င္သလိုလို ျဖစ္သြားရေလသည္။ ေဒၚနီနီခိုင္ အက်ႌအဝတ္အစားလဲၿပီး အိမ္ေနဝတ္စုံျဖင့္ပင္ အခန္းထဲကေန ျပန္ထြက္လာသည္။ ဘာအခုအခံမွ် ပါမည္မထင္သည့္ ဘေလာက္စ္လက္ျပတ္ ပါးလွပ္လွပ္ကေလးက သူမ၏ထြားထြားအိအိရွိလွသည့္ ရင္သားဆိုင္ႀကီးႏွစ္ႁမြာကိုပင္ ထြင္းေဖာက္ျမင္ေတြ႕ေစသလို ျဖစ္ေနေပသည္။ ထမီတိုတိုကို သူမခါးအထက္မွာ ခပ္တင္းတင္း စည္းေႏွာင္ဝတ္ဆင္ထားသျဖင့္ ေျခသလုံးသားဝင္းဝင္းကေလးမ်ား ေပၚလြင္လို႔ေနကာ တင္ပါးအိအိကားကားႀကီးႏွစ္ဖက္ကို လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ႏွင့္ အိမ္ေနာက္ခန္းဖက္ဆီသို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ကေလး ေလွ်ာက္ဝင္သြားျပန္တာကို ေတြ႕ရေလသည္။ “ေမာင္ခန႔္ေက်ာ္ မျပန္လိုက္နဲ႔ဦးေနာ္ သား… အခ်ိန္ေတာ့ရတယ္မဟုတ္လား ” “ရပါတယ္ အန္တီ ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ ” အိမ္ေရွ႕အိမ္ေနာက္ လွမ္းေအာ္ေျပာရင္း သူမဝင္ေရာက္သြားရာဆီကို ခန႔္ေက်ာ္ မသိမသာ ခိုးေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေဒၚနီနီခိုင္က အေအးဖန္ခြက္ႏွစ္လုံးကို အေရွ႕မွာခ်ၿပီး အေအးတစ္ခုခုကို ေဖ်ာ္စပ္ေနဟန္တူပါသည္။

မၾကာပါ သူမ အေအးခြက္ ႏွစ္ခြက္ကိုင္ကာ အိမ္ေရွ႕ကိုလွမ္းထြက္လာခဲ့ၿပီး တစ္ခြက္ကို ခန႔္ေက်ာ္ဆီ ကမ္းေပးလိုက္ရင္း “ေရာ့ေသာက္ ငါ့ေမာင္ အဲ …ငါ့တူကေလး ဟင္း ဟင္း ဟင္း ” “ရပါတယ္ ဘယ္လိုေခၚေခၚပါ … မမရဲ႕” “ဟင္ မင္း ဘယ္လိုေခၚလိုက္တယ္ မမတဲ့လား…. အဲလိုေခၚတာ ပိုၿပီး နားဝင္ခ်ိဳသလိုပဲေနာ္ ေမာင္ေလး… မင္းအသက္ ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ ခန႔္ေက်ာ္” “အဟင္း ဟင္း … ဟင္း ” ခန႔္ေက်ာ္လည္း ရွက္စႏိုးပုံစံႏွင့္ ရယ္ေနလိုက္ၿပီးမွ “ဒီႏွစ္ဆိုရင္ သုံးဆယ္ျပည့္ပါၿပီ အန္တီ့ထက္ေတာ့ အမ်ားႀကီး ငယ္မွာပါ ” “အို အန္တီလို႔ေတာ့ မေခၚနဲ႔ကြယ္ မမလို႔ပဲ ေခၚလို႔ရပါတယ္…. အဟင္းဟင္း … မင္းနဲ႔ မမနဲ႔က ကြာလြန္းမွ ၁၅ ႏွစ္ ၁၆ ႏွစ္ေလာက္ ရွိမွာပါ ေမာင္ေလးရယ္” “မမ ေက်နပ္သလို ေခၚပါ့မယ္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း ခန႔္ေက်ာ္ ဒါမွမဟုတ္ ေမာင္ေလးလို႔ပဲ ေခၚပါ ဟို.. အဲ မမ” “မမခိုင္ေပါ့…. အားလုံး ဒီလိုပဲ ေခၚတာပဲ…. ကဲ ကဲ…. စကားေကာင္းေနတာနဲ႔ အေအးလည္း ေသာက္ပါဦးကြယ္…. မမလက္ရာ သံပုရာအေအးေလး ဘယ့္ႏွယ္လဲ ” ခန႔္ေက်ာ္လည္း သံပုရာရည္ကို တစ္စုပ္ စုပ္ၾကည့္လိုက္ၿပီး “ေကာင္းတယ္ မမရဲ႕… မမလက္ရာက ဆိုင္ေတာင္ဖြင့္လို႔ရတယ္ သိလား” ဆိုၿပီး ခပ္ေျမႇာက္ေျမႇာက္ကေလး ေျပာလိုက္ရာ ေဒၚနီနီခိုင္ တဟင္းဟင္းရယ္ၿပီး မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးမ်ားႏွင့္ သူ႔ဖက္ကို အဓိပၸါယ္ပါပါ ေစာင္းငဲ့၍ ၾကည့္လိုက္ပါသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ဧည့္ခန္းထဲက ႀကိမ္ကုလားထိုင္ ႏွစ္လုံးေပၚမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္၍ ေျခခ်ိတ္ထိုင္ရင္း စကားေကာင္းေနၾကရာ ခန႔္ေက်ာ္က သူမတစ္ကိုယ္လုံးကို ေစ့ေစ့ၾကည့္၍ အကဲခတ္ေနသလို ေဒၚနီနီခိုင္ကလည္း ခန႔္ေက်ာ္ကို ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္၍ ခႏၶာကိုယ္အထက္ေအာက္ မက်န္ေအာင္ တိတ္တခိုးၾကည့္ရႈကာ အရသာခံေနေလသည္။ ဖိုႏွင့္မတို႔၏ ထူးျခားလွေသာ ဆြဲေဆာင္မႈအားပင္တည္း။ ခန႔္ေက်ာ္၏ ေစ့စပ္လွေသာ မ်က္လုံးမ်ားက ေျခကိုခ်ိတ္ထိုင္ေနေသာ ေဒၚနီနီခိုင္၏ ေျခသလုံးသားႏွစ္ဖက္ ေအာက္နားဆီကေန ထမီေအာက္စကေလးလြတ္ကာ လပ္ဟာလွ်က္ရွိေသာ အသားဆိုင္ ဝင္းဝင္းအိအိကေလးေတြ ရွိရာဆီကို မေတာ္တဆ မ်က္စိခလုတ္တိုက္ ေရာက္ရွိသြားေလသည္။

ေပါင္ခြဆုံရွိ လွ်ိဳ႕ဝွက္အဂၤါဆီကို မေရာက္ေပမယ့္ ေပါင္ရင္းအသားစိုင္ ဝါဝါဝင္းဝင္းကေလးမ်ားကိုေတာ့ အတိုင္းသားႀကီး ျမင္ေတြ႕ခြင့္ရလိုက္ၿပီျဖစ္သည္။ မ်က္စိကသာ ေရာက္ေနေပမယ့္ စကားစမျပတ္ေအာင္ဆိုၿပီး ခန႔္ေက်ာ္က “ေအာ္ ဒါနဲ႔ မမ…ေစာေစာက ေျပာေတာ့… ခရီးသြားဖို႔ရွိတယ္ဆိုတာ ဘယ္ကိုသြားမွာမို႔မ်ားလဲ မမရဲ႕… ကြၽန္ေတာ့္ဆိုင္ကယ္နဲ႔ သြားမယ္ဆိုရင္ေကာ ျဖစ္ႏိုင္မွာလား” ေဒၚနီနီခိုင္ မ်က္ေမွာင္ကေလး အသာက်ဳံ႕ကာ စဥ္းစားသည္။ “အင္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္… ဒါေပမယ့္ တစ္ညအိပ္ဆိုေတာ့ မင္းနဲ႔မမ အင္း…. ေမာင္ႏွမေတြလို႔ ေျပာလည္းရတာပဲ…. ဘီးလင္းေတာင္စြန္းအထိသြားမွာ ေမာင္ေလး…. သမီးအငယ္မဆီ ပစၥည္းလူႀကဳံပါးဖို႔ ရွိလို႔ပါ…. ဒါျဖင့္ မမ သြားျဖစ္တာနဲ႔ မင္းကို ေခၚလိုက္မယ္ေလ…. ဟုတ္ပီလား ” “ေက်းဇူးပါ မမရယ္” “အံမယ္ ေက်းဇူးတင္ရမွာက ကြၽန္မပါတဲ့ရွင္… ကိုင္း မျပန္ခင္ မင္းအတြက္” သူမဘာလုပ္မည္ဆိုတာ ႀကိဳသိလိုက္တာမို႔ ခန႔္ေက်ာ္ ထိုင္ရာကေန လွစ္ကနဲထလိုက္ၿပီး ပိုက္ဆံအိတ္ဖြင့္ကာ ေငြစကၠဴတစ္ထပ္ကို ႏႈိက္ထုတ္မလိုလုပ္ေနေသာ ေဒၚနီနီခိုင္လက္ကို ဖမ္းဆြဲခ်ဳပ္ကိုင္ထားလိုက္မိသည္။ “မမ မလုပ္နဲ႔ေလ ကြၽန္ေတာ္ မ မလိုပါဘူး” “အိုးး လြတ္ ဖယ္ပါ ေမာင္ေလး…. မမက ဒီေငြမဆုံးတာပဲ ေက်းဇူးတင္ရဦးမွာ”။ “ဟာ မေပးနဲ႔ ေတာ္ၿပီ မမ…. ဒီလို လုပ္ရင္ ေနာက္ဆို ဆိုင္ကယ္သြားဖို႔ ေခၚလည္း ကြၽန္ေတာ္လာမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ” “မရဘူး… ယူကိုယူရမယ္ ေမာင္ေလး ခန႔္ေက်ာ္ မင္းအသာေနစမ္း ” မယူဘူး ယူရမယ္ လုပ္ကာ ႏွစ္ေယာက္သား ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ကေလးျဖစ္သြားၿပီး ေဒၚနီနီခိုင္၏ ကိုယ္လုံးအိအိကေလးက ခန႔္ေက်ာ္ရင္ခြင္ထဲကို မထင္မွတ္ပဲ ေရာက္ရွိသြားသည္။ ခန႔္ေက်ာ္ သူမလက္ေကာက္ဝတ္ႏွစ္ဖက္ကို မလြတ္ဘဲ ကိုင္ၿမဲကိုင္ထားၿပီး ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွ ပိုက္ဆံတစ္ထပ္လုံး ၾကမ္းျပင္ေပၚ လြင့္က်သြားသည္။ “ေဆာရီး မမ… ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ေကာက္ေပးမယ္… ေငြေတာ့ မယူပါရေစနဲ႔ ” “မမ မင္းကို ကိုယ့္ေမာင္ေလး အရင္းတစ္ေယာက္လို ခ်စ္လို႔ခင္လို႔ ေပးတယ္မွတ္ပါ မ်ားမ်ားမယူလည္း ေငြတစ္သိန္းေလာက္ေတာ့ျဖင့္ ယူသြား မင္းသုံးဖို႔ေပါ့” မမနီနီခိုင္က ခန႔္ေက်ာ္ ပုဆိုးခါးပုံစထဲကို ေငြစကၠဴ တစ္သိန္းက်ပ္တိတိရွိသည့္ တစ္ေသာင္းတန္တစ္အုပ္ကို အတင္းအၾကပ္ပင္ ထိုးထည့္ေပးသည္။

မယူဘူးလုပ္ကာ ႐ုန္းကန္ရင္း ထိုင္ရာက ထအေျပးမွာ ခန႔္ေက်ာ္ပုဆိုးက မထင္မွတ္ပဲ ကြင္းလုံပုံကြၽတ္က်သြားရာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီလည္း ဝတ္ေလ့ဝတ္ထမရွိတာမို႔ ခန႔္ေက်ာ္ လီးတန္းလန္းႏွင့္ ျဖစ္ကာသြားရေတာ့သည္။ “ဟာာ.. မ … မမ ” “ဟင္ …ေမာင္ ေမာင္ေလး … ခိခိ ခိ ” ေဒၚနီနီခိုင္ေရာ သူပါ ၾကက္ေသေသၿပီး ခန႔္ေက်ာ္လည္း ေၾကာင္တက္တက္ႏွင့္ ဒီအတိုင္း ရပ္ေနမိခိုက္ဝယ္ ေဒၚနီနီခိုင္တစ္ေယာက္ သူ႔ရဲ႕စံခ်ိန္မီျဖစ္ေသာ တုတ္တုတ္ထြားထြား အလွ်ားရွည္ရွည္ ငပဲႀကီးအား အနီးကပ္ အေနအထားအတိုင္း ဝဝလင္လင္ႀကီး ေတြ႕ျမင္ရႈစားခြင့္ကို ရရွိခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ခန႔္ေက်ာ္ တစ္ဖက္လွည့္၍ ပုဆိုးျပန္ဝတ္လိုက္သည္။ သူ႔မ်က္ႏွာလည္း ၿပဳံးစိစိႀကီးျဖစ္ေနၿပီး ေဒၚနီနီခိုင္ သူ႔လီးကို ျမင္ေတြ႕သြားသျဖင့္ မရွက္သည့္အျပင္ ပိုလို႔ေတာင္မွ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္ေနမိပါေသးသည္။ “မမ ပိုက္ဆံ ျပန္ယူေနာ္ မယူရင္ မမလိုပဲ ကြၽန္ေတာ္ အတင္းထည့္ေပးမွာ ” “ထည့္ေလ ဘယ္ေနရာထည့္မွာလဲ ခိခိ ခိ …မင္းက လူနံပိန္သေလာက္… ဟင္း ဟင္း လူနဲ႔ေတာင္မလိုက္ဘူး…. မမ ထင္ေတာင္ မထင္ထားမိဘူး” ေဒၚနီနီခိုင္လည္း ခန႔္ေက်ာ္ မေနတတ္ေအာင္ စေနာက္၍ေျပာလိုက္ရာ “အာ.. မမကလည္း ေပါက္ကရ ေျပာေတာ့မယ္ ဟင္းဟင္း… ကဲ ဒီမွာေရာ့… မမ ပိုက္ဆံေတြ ျပန္ယူ” “အို အိုးးး မ မလုပ္နဲ႔ ေမာင္ေလး…အာ …ျပန္ယူကြာ ဒုကၡပါပဲဟယ္ ဒီကေလး” ေဒၚနီနီခိုင္ ကိုယ္ကေလးတြန႔္၍ ႐ုန္းသည္။ ခန႔္ေက်ာ္က သူမအက်ႌရင္ဘတ္ၾကားထဲကို ေငြစကၠဴေတြ အထပ္လိုက္ကို လုံးေထြးၿပီး ျပန္ထိုးထည့္ေပးေနသည္။ ေဒၚနီနီခိုင္ရင္ဘတ္ၾကားထဲ သူ႔လက္က တိုးဝင္သြားခ်ိန္ဝယ္ တင္းမာလုံးခဲ၍ အိအိကေလးျဖစ္ေနေသာ ႏို႔အုံႀကီးႏွစ္လုံးကို သူ႔လက္က တိုက္႐ိုက္ပင္ ထိေတြ႕မိသြားၿပီး ခန႔္ေက်ာ္လည္း မသိဟန္ျပဳ၍ ႏို႔ကို ဖ်စ္နယ္ညႇစ္ကိုင္ပစ္လိုက္ပါသည္။ သူမကလည္း မေခလွပါ။ ရင္ဘတ္ၾကားထဲက ပိုက္ဆံကို မရမက ျပန္လုယူကာ ခန႔္ေက်ာ္ခါးၾကားထဲကို ျပန္ထည့္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တြန္း႐ုန္း၍ ခန႔္ေက်ာ္လက္က သူမရင္ဘတ္ၾကားက ျပန္ထြက္မလာေသးသလို ေဒၚနီနီခိုင္လက္ကလည္း သူ႔ပုဆိုးစကို တမင္တကာ ေျဖေလွ်ာ့ခြၽတ္ခ်၍ ခါးေအာက္ပိုင္း ေပါင္ခြဆုံရွိ သူ႔လီးႀကီးကို မေတာ္တဆလိုလိုပုံစံႏွင့္ တမင္တကာပင္ ဖ်စ္ကိုင္ဆုပ္ဆြဲပစ္လိုက္ပါသည္။

“အား မမ လြတ္… လြတ္ပါ” “မလြတ္ဘူး မင္းက်ေတာ့ မလြတ္ပဲနဲ႔မ်ား… ဟြင္း… လာစမ္း ပိုက္ဆံမယူခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ ေကာင္ေလး သိမယ္ ” “အ အား ယူ ယူမယ္ ယူပါ့မယ္… နာ နာတယ္မမရဲ႕… ကြၽန္ေတာ့္ဟာႀကီးကို ေဆာင့္မဆြဲနဲ႔ေလ” “ဘာလဲ ျပတ္ထြက္သြားမွာ စိုးလို႔လား ဟြန္း” “ဟုတ္ဘူး မမရယ္ လ လ လီး … ေတာင္ ေတာင္လာရင္ ခက္မွာ ဟင္းဟင္း ဟင္း ” “အမယ္ေလ့ေလး လီးေတာင္တာမ်ား… နီနီခိုင္တို႔က အံတိုေနၿပီ” “မမ ၾကည့္ခ်င္လို႔လား” နီနီခိုင္ ဘာမွ်ျပန္မေျပာပဲ အင္းမလုပ္ အဲမလုပ္ လုပ္ေနသည္။ ခန႔္ေက်ာ္ မထူးဇာတ္ခင္းၿပီး တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ ကြၽတ္ေနေသာပုဆိုးကို အကုန္ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ သူ႔လီးက သူေျပာသလိုပင္ မတ္မတ္ေတာင္ခ်င္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ကိုင္းခရမ္းသီးႀကီးႏွယ္ ရွည္လေမ်ာႀကီးျဖစ္ကာ တြဲေလာင္းက်ေနေသာ လီးေခ်ာင္းတြဲတြဲႀကီးက ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ျဖစ္ေသာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ ဘယ္လိုမွ မအပ္စပ္ မလိုက္ဖက္လွဘဲ ျဖစ္ေနေပသည္။ “နည္းတာႀကီး မဟုတ္ဘူး… ဟြန္း ” နီနီခိုင္ ပါးစပ္မွ သူမဖာသာသူ ေရ႐ြတ္သလို အသံကေလး ထြက္လာသည္။ သူမမ်က္လုံးအစုံကေတာ့ ခန႔္ေက်ာ္လေခ်ာင္း တုတ္တုတ္ တြဲတြဲႀကီးကို တအံ့တၾသ ေငးေမာၾကည့္ေနေပသည္။ “မမ ေငြကို မလိုခ်င္ပါဘူး… ကြၽန္ေတာ္ မမကို ခင္လြန္းလို႔ ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ျပေပးတာေနာ္” “ေငြမလိုခ်င္ မင္းက ဘာလိုခ်င္လို႔တုန္း” ေျပာၿပီးမွ သူမစကားလြန္သြားမွန္းသိ၍ ျပန္ဖာေထးရွာပါသည္။ “မင္း မမကို အထင္ေတာ့ မေသးရဘူးေနာ္ ခန႔္္ေက်ာ္” “အို မမကလည္း ဒါ အထင္ေသးစရာလားလို႔ အထင္မေသးတဲ့အျပင္ အထင္ႀကီးလို႔ ခ်စ္လို႔ ” ခန႔္ေက်ာ္ေျပာၿပီး သူမကိုဆက္ၿပီး စကားနာထိုးမေနေတာ့ဘဲ သူမခါးေလးကို သိမ္းက်ဳံးေပြ႕ဖက္ပစ္လိုက္သည္။ ရင္သားအုံအိအိႀကီး ႏွစ္မႊာကို လက္တစ္ဖက္က ဖ်စ္နယ္ပစ္လိုက္ရင္း က်န္တစ္ဖက္က ဖင္သားအိအိႀကီး ႏွစ္ဖက္ၾကားထဲကို လက္လွ်ိဳ၍ ႏႈိက္သြင္းလိုက္ကာ ဖင္အကြဲေၾကာင္းအတိုင္း ေအာက္ကေန အထက္ကို ပြတ္ဆြဲတင္လိုက္ၿပီး ထမီေအာက္နားစကေလးကိုပါ တစ္လက္စတည္း ဆြဲလွန္တင္လိုက္ပါသည္။ “အိုးး မင္းးး မင္းးးး … သိပ္ လက္ရဲဇက္ရဲႏိုင္တာပဲ ခန႔္ေက်ာ္ရယ္ … ဟင္းးး” ေဒၚနီနီခိုင္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ရွက္စိတ္ျဖင့္ နီရဲတြတ္လို႔ သြားသည္။ သူမလက္က ထမီကို ျပန္လည္ဖုံးဖိေသာ္လည္း မရေတာ့ေပ။ ခန႔္ေက်ာ္က သူမထက္ကို အရင္လက္ဦးေနၿပီ။

အသံမထြက္ပဲ ကိုယ္ကေလးကို တြန႔္လိမ္႐ုန္းကန္ေနရင္းက နီနီခိုင့္လက္တစ္ဖက္က သူ႔လီးႀကီးရွိရာဆီကို မရည္႐ြယ္ပဲ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ရျပန္ေလသည္။ “မ မမ” “ေမာင္ေလး… ဟင့္ ဟင့္ အို… သိပ္မဆိုးနဲ႔ကြယ္” သူမ အသံက တိမ္ဝင္ေနသလို အားအင္ေဖ်ာ့ေတာ့လြန္းေနသည္။ ခန႔္ေက်ာ္၏ လက္ရဲဇက္ရဲႏိုင္မႈက ဒီေနရာမွာ ထိေရာက္မႈ ရွိလြန္းလွေပသည္။ အမ်ိဳးသမီးႀကီး၏ ေစာက္ပတ္ကို လက္ဖဝါးၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ ပြတ္သပ္ပစ္လိုက္ကာ ထူထပ္ေသာ အေမြးအျမႇင္အုံႀကီးကို အေပၚသပ္တင္လိုက္ၿပီး သူမေစာက္ေခါင္းထဲ လက္ေခ်ာင္းမ်ား ထိုးသိပ္ထည့္၍ ေစာက္စိကေလးကိုေရာ ေစာက္ပတ္အုံႀကီး တစ္ခုလုံးကိုပါ အေပၚႂကြတက္လာေအာင္ တဇပ္ဇပ္ထိုးႏႈိက္ ေဆာင့္သြင္းေပးလိုက္ေလသည္။ “အ အ … ေမာင္ ေမာင္ေလး… မ … မလုပ္… အ …အား” နီနီခိုင္တစ္ေယာက္ ဒူးၫႊတ္ကာ ေပ်ာ့က်သြားရွာပါသည္။ သူမလက္က ဆုပ္ဆြဲကာ ကိုင္ထားေသာ ခန႔္ေက်ာ္လီးလည္း လက္ထဲကေန ျပဳတ္ကြၽတ္၍ သြားရေလသည္။ ခန႔္ေက်ာ္ သူမကိုယ္ေပၚကို ဖိေမွာက္၍ အိပ္ခ်လိုက္သည္။ အေပၚပိုင္းရွိ ဘေလာက္စ္အက်ႌအပါးေလးကို ဆြဲလွန္၍ ေဘာ္လီဝတ္ဆင္မထားသည့္ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို တစ္လွည့္စီ ႁပြတ္ကနဲ ႁပြတ္ကနဲ အသံထြက္ေအာင္ စို႔ပစ္လိုက္သည္။ သူမခါးမွ ထမီကိုလည္း ကြင္းလုံးကြၽတ္ ခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ေဝးရာဆီကိုေရာက္ေအာင္ တစ္လက္စတည္း ကန္ထုတ္ပစ္လိုက္ပါသည္။ သည့္ေနာက္မွာေတာ့ သူ၏အဆင္သင့္ ေတာင္မတ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ လီးႀကီးကို ေဒၚနီနီခိုင့္ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္း၏ ေအာက္ဖက္ရွိ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ က်ဥ္းက်ဥ္းကေလးထဲသို႔ တစ္ဆုံးျမဳပ္သည္အထိ ဝင္ေရာက္သြားေအာင္ အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ မနားတမ္း လိုးေဆာင့္ပစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ “ဇြတ္ ႁဗြတ္ … ၿဗိ စြပ္ … ဇြပ္ ” “အ အေမ့ အီး … အင့္ အင့္ ဟင့္…. ေမာင္… ေမာင္ထူး ေက်ာ္ … ေသ ေသပါၿပီ… တကတည္း လူကို အေသလိုးတာပဲ… အိ အီး ဟီး … အီး” “စြတ္ … ဖြပ္ ဘုတ္ … စြိ ဇြပ္ ဘြတ္ … ဗြပ္ … ဗလပ္ ဘုတ္… ဖတ္ ဘတ္ … ၿဗိ ႁပြတ္ ႁဗြတ္” “အိ အီး … အီးယာ့ … အ အလာ့… လာ့.. လားးး နာ နာတယ္ အင့္.. ရွီး ကြၽတ္ …ေသ ပီ အိ အီးအီး ” လူငယ္သေလာက္ အားအင္ႀကီးမား သန္စြမ္းမႈက ေဒၚနီနီခိုင္ကို ႐ုတ္ျခည္း အငိုက္မိသြားခဲ့ေစၿပီ။ သူမကိုယ္တိုင္လည္း လီးႏွင့္ပက္ပက္စက္စက္ အလိုးမခံရတာၾကာၿပီျဖစ္၍ ေယာက္်ားပ်ိဳတစ္ေယာက္၏ လီးႏွင့္အေတြ႕မွာ မလူးသာမလြန႔္သာ မ႐ုန္းဖယ္သာပဲ ျဖစ္ခဲ့ရၿပီး လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ အလိုက္ခံလိုက္ရသလို တုန္တခိုက္ခိုက္ႏွင့္ မိန္းမူးသာယာေနမိရာက ခန္ေက်ာ္၏ ပင့္ေျမႇာက္ေဆာင့္လိုးခ်က္မ်ားအတိုင္း ေအာက္ကေန သူမေစာက္ပတ္တစ္ခုလုံးကို ေကာ့ကာႂကြကာႏွင့္ အလိုက္သင့္ပင္ ခံေညႇာင့္ ေဆာင့္လိုးေပးေနမိပါသည္။

လိုးခ်က္က ၾကမ္းသည္ သြက္သည္။ ထိခ်က္က မီးပြင့္မတတ္ ျပင္းထန္လြန္းေနေပသည္။ နီနီခိုင္ စိတ္႐ိုင္းဝင္ၿပီး “လိုး… လိုးစမ္း ငါ့ေမာင္… မင္းဒီေလာက္ ငါ့ေစာက္ပတ္ကို လိုးခ်င္ေနရင္လည္း… ကြဲၿပဲသြားေအာင္သာ… လိုးလိုက္စမ္းပါ ခန႔္ေက်ာ္ရာ” “မမကို ကြၽန္ေတာ္ ေစာ္ကားမိသလို ျဖစ္သြားရင္… ေတာင္းပန္ပါတယ္ မမရယ္ ” “မေတာင္းပန္နဲ႔ မင္း ငါ့ကို ဘယ္ကတည္းက လိုးဖို႔ႀကံစည္ေနသလဲ… မွန္မွန္ေျပာစမ္း မညာနဲ႔ ခန႔္ေက်ာ္ ” “မမကို လိုးခ်င္ေနတာၾကာၿပီ လိုးခြင့္ရတာနဲ႔ လိုးဖို႔ စိတ္ကူးထားၿပီးသားပဲ” “ေအး… အဲဒီလို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာပါ… မင္းလိုးခ်င္လို႔ ငါအလိုးခံေပးမယ္… လိုးခ်င္သေလာက္ ဘယ္ႏွစ္ခ်ီလိုးလိုး ရတယ္… စကားေတာ့မဖြာနဲ႔ ၾကားလား ထူးေက်ာ္…. ငါ့စကားနားမေထာင္ရင္ မင္းနဲ႔ငါ ေသခန္းျပတ္ပဲ” “မမရယ္ ကြၽန္ေတာ္ ခုလိုျဖစ္တာ မထင္မွတ္ပဲျဖစ္တာပါ… ကြၽန္ေတာ္ မမဂုဏ္ငယ္ေအာင္… ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ဘူး ယုံပါ” “ေအး… မင္းစကားနဲ႔မင္းပဲ… ကဲပါ လိုးတာ ဒီေလာက္ၾကာေနၿပီ… ငါ့အရည္ေတြလည္း ထြက္ကုန္တာ မနည္းေတာ့ဘူး မင္းမၿပီးေသးတာ အံ့ၾသတယ္ တကယ္ပဲ” “ကြၽန္ေတာ္ ခုလို အခြင့္ရတုန္း ႏွစ္ခ်ီဆက္လိုးခ်င္တယ္ မမ… ခြင့္ျပဳပါေနာ္ ” “ဟင္း ေမာင္ေလးရယ္” နီနီခိုင္ ဘာစိတ္ေပါက္တယ္မသိ မခ်င့္မရဲ သက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်ၿပီး ခန႔္ေက်ာ္ေက်ာျပင္ကို ခပ္တင္းတင္းႀကီး ေပြ႕ဖက္ထားလိုက္ရာက “လိုးမွာျဖင့္ လိုးစမ္းပါ ကိုယ္ေတာ္ရယ္… မမ ခုလို အလိုးမခံရတာလည္း ၾကာေနၿပီ… ဒါေလးေတာင္ မင္း မသိဘူးလား ဟင္” အားမလို အားမရ ေျပာလိုက္မိရင္း သူမေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ ဝင္ထြက္ေနေသာလီးႀကီးကို တင္ပါးႀကီး ပင့္ေျမႇာက္ေကာ့ဝိုက္ကာျဖင့္ ေအာက္ကေန အဆက္မျပတ္ေညႇာင့္၍ ေညႇာင့္၍ေပးေန မိေလေတာ့၏။ ခန႔္ေက်ာ္လည္း ေဒၚနီနီခိုင့္ဖင္သားအိအိ ကားကားႀကီးႏွစ္ဖက္ကို အားပါးတရ ေအာက္ကေန ပင့္မကိုင္ကာ ဆုပ္ဆြဲရင္း ဇယ္ဆက္သလို လိုးေပးလိုက္သည္။ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ အစိတ္မက၊ အခ်က္ေလးငါးဆယ္ နာရီဝက္နီးပါးေလာက္ ၾကာေအာင္ အပီအျပင္ ထင္တိုင္းႀကဲ၍ လိုးပစ္လိုက္ရင္း သူ႔လီးထိပ္မွ က်င္ကနဲက်င္ကနဲ ျဖစ္လာၿပီး ပထမဆုံးအႀကိမ္ျဖစ္ေသာ လရည္ပ်စ္ခြၽဲခြၽဲမ်ားကို ေဒၚနီနီခိုင္၏ ေစာက္ေခါင္းေလးထဲမွတစ္ဆင့္ သူမသားအိမ္ထဲသို႔ အဆက္မျပတ္ပင္ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ေလသည္။

ေဒၚနီနီခိုင္လည္း ငိုခ်င္ရက္လက္တို႔ ဆိုသလိုပင္ ခန႔္ေက်ာ္ ၿပီးလွ်င္ၿပီးခ်င္းပင္ သူမေစာက္ပတ္ဆီမွ ေစာက္ရည္မ်ား ေရကာတာမွ ေရလြတ္လိုက္သကဲ့သို႔ တေျဖာေျဖာ ပန္းထြက္လာရၿပီး ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ၿပီးဆုံးျခင္းသို႔ ေရာက္ခဲ့ရေလေတာ့၏။ ႏွစ္ေယာက္သား ေမာေမာႏွင့္ စကားမေျပာႏိုင္ၾကေသးပဲ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဖက္ကာ ထပ္ေမွာက္လဲေလွ်ာင္း ေနမိၾက၏။ ခန႔္ေက်ာ္က သူမႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို အသာအယာပင္ စုပ္ဆြဲနမ္းလိုက္ရာ သူမဆီမွ ခ်က္ခ်င္းပင္ တုံ႔ျပန္နမ္းစုပ္ေပးလာပါသည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္႐ုံမက လွ်ာခ်င္းလည္း ယွက္လိမ္ဆြဲကာ ခလုတ္တိုက္မိၾကသည္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္း အေပၚႏႈတ္ခမ္း တစ္လွည့္စီ အနမ္းေပးရင္း ခန႔္ေက်ာ္လက္ႏွစ္ဖက္က ေဒၚနီနီခိုင္၏ ရင္သားအိအိႀကီးႏွစ္မႊာကို စတင္လူးလွိမ့္ ဖ်စ္ကိုင္ေပးလာသည္။ ႏို႔သီးေခါင္း လုံးလုံးခြၽန္ခြၽန္ကေလး ႏွစ္ခုကို လွိမ့္နယ္ဖ်စ္ေခ် ကစားရင္း ႏို႔တစ္ဖက္စီကို စို႔ေပးလိုက္ရာ ေဒၚနီနီခိုင့္ႏြဳတ္ဖ်ားဆီမွ တအင္းအင္း တဟင္းဟင္းႏွင့္ ငွက္ဖ်ားတက္သလို ညည္းသံကေလးမ်ား စတင္ ထြက္ေပၚလာရေတာ့သည္။ “အိုး ေမာင္ေလးရယ္ ေကာင္းလွခ်ည္လားကြယ္ ဘယ္တုန္းကမ်ား ဒီအတတ္ေတြကို တတ္ေနပါလိမ့္ေနာ္ ” “မမကို ခ်စ္လြန္းလို႔ပါ မမရယ္” “မင္း တကယ္ေျပာေနတာလား… လမ္းႀကဳံတုန္း အေပ်ာ္ခ်စ္တာ မဟုတ္ဘူးလား” “မမ ယုံၾကည္အာင္ ဘယ္လို သက္ေသျပရမလဲ” “ခ်စ္ေပး.. ခုနကလို အမုန္းထပ္ဆြဲေပးဦး… မမ မင္း အဲဒီလိုလုပ္ေပးတာကို… သိပ္ႀကိဳက္တယ္” “တကယ္ေနာ္ မမ… ဟိုဖက္လွည့္ေပးပါ… မမဖင္ႀကီးကို ၾကည့္ခ်င္တယ္…. ဖင္ၾကည့္ရင္း လီးေတာင္ခ်င္တာ… မမေစာက္ပတ္ကိုလည္း… အားရပါးရ မႈတ္ေပးခ်င္ေသးတယ္” “ေမာင္ေလး ေမာင္ခန႔္… မမေျပာၿပီးၿပီပဲ မဟုတ္လား… မင္းသေဘာအတိုင္းပါလို႔” ေဒၚနီနီခိုင္က ကိုယ္ကို တစ္ဖက္သို႔ လွည့္ကာ လွဲအိပ္ေပးလိုက္သည္။ သူမဖင္သားႀကီးႏွစ္ဖက္ကို ကားကားႀကီး လုပ္ေပးထားသည့္အတြက္ အေနာက္ကၾကည့္ေနသူ ခန႔္ေက်ာ္အဖို႔ သူမဖင္အိအိႀကီးေတြကို တစိမ့္စိမ့္ အရသာခံၾကည့္ရႈရင္း ဖီလင္ေတြ တျဖည္းျဖည္း တက္လာရေလသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ လီးက ေပ်ာ့ေခြေနရာက တမုဟုတ္ခ်င္းပင္ ျပန္လည္ ေတာင္မတ္လာရေပသည္။ ခန႔္ေက်ာ္ သူမဖင္ကို ၾကည့္ရင္း သူ႔လီးကို လက္ႏွင့္ဂြင္း႐ိုက္၍ေနသည္။ သူမဖင္အုံႀကီးႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွင့္ထပ္မံ၍ ၿပဲၿပဲကားကား လုပ္ေပးလိုက္ရင္း ဖင္စအိုေပါက္ကေလးထဲကို လက္တံေတြးဆြတ္၍ ထည့္လိုက္သည္။ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူး ထိုးထည့္လိုက္ျခင္းျဖစ္၍ နီနီခိုင့္ဖင္ေလး တြန႔္တက္သြားပါသည္။ ခန႔္ေက်ာ္ သူမဖင္ကိုနမ္းသည္။

မက္မက္စက္စက္ နမ္းပစ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ဖင္ေပါက္ကိုပါ လွ်ာႏွင့္ယက္သည္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ ေအာက္ကို ေလွ်ာဆင္းသြားလိုက္ကာ ေစာက္ဖုတ္ ျပဴတစ္တစ္ကေလးကိုပါ ပါးစပ္ႏွင့္ ႁပြတ္ႁပြတ္ဆိုၿပီး ဆက္လက္ နမ္းစုပ္ပစ္လိုက္ျပန္ေလသည္။ “မမ ဒီဖက္ျပန္လွည့္” “အင္း ေမာင္ေလး ” နီနီခိုင္ သူေျပာသမွ်ကို တေသြမတိမ္း လိုက္နာေနသည္။ ကိုယ္ကို တစ္ပတ္ျပန္လွည့္လိုက္ေတာ့ သူမေစာက္ပတ္ကို ခန႔္ေက်ာ္မ်က္ႏွာအေရွ႕မွာ တမင္တကာ ၿဖဲျပလိုက္သလို ျဖစ္သြားသည္။ ဒီအခ်ိန္က်မွ ခန႔္ေက်ာ္လည္း သူမေစာက္ပတ္ကို ကုန္းၿပီးနမ္းလိုက္ေတာ့သည္။ ခန႔္ေက်ာ္မွာ ငယ္စဥ္လူပ်ိဳေပါက္စ အ႐ြယ္ေလာက္ကတည္းက မမႀကီးမ်ား၏ အသည္းစြဲျဖစ္ခဲ့သျဖင့္ ဘာဂ်ာမႈတ္သည့္အလုပ္ကို ႐ြယ္တူေယာက္်ားေလးေတြထက္ ပိုၿပီး လုပ္တတ္ကိုင္တတ္ ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ ဘာဂ်ာအလြန္ေကာင္းသည္ဟု မမေတြၾကားမွာ အထူးတလည္ ေရပန္းစားသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ထူအိအိေတြကို တအားစုပ္ဆြဲနမ္းရင္း အကြဲေၾကာင္းေလးအတိုင္း ေအာက္မွေန၍ အထက္သို႔ လွ်ာျပားႀကီးျဖင့္ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ပင့္ယက္သပ္တင္ေပးလိုက္ပါသည္။ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းရဲ႕ ေအာက္ဖက္က ‌ေစာက္ေခါင္းေလးထဲကို လွ်ာကိုလိမ့္သြင္းၿပီး အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေပးလိုက္ေလသည္။ နီနီခိုင့္ေစာက္ပတ္က သူ႔အျပဳအစု အယုအယေၾကာင့္ထင္သည္ အရည္ေတြစို႐ႊဲ၍ ထြက္လာပါသည္။ ခန႔္ေက်ာ္ အရည္တစ္စက္မွ် မက်န္ေအာင္ စုပ္ပစ္လိုက္သည္။ “ေကာင္းလားဟင္ မမ” “ေကာင္း ေကာင္းတယ္ ေမာင္ေလးရယ္ မမ တစ္ခ်ီေတာင္ ၿပီးခ်င္တယ္ ယက္ ယက္ ေမာင္ေလး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ယက္ေပး မမေစာက္ပတ္ တအား႐ြေနၿပီ” လွ်ာႏွင့္ယက္႐ုံေတာင္ မဟုတ္ပဲ ေစာက္ေခါင္းထဲကိုလည္း လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးထည့္၍ လိုးေပးလိုက္ေသးသည္။ ေဒၚနီနီခိုင္ခမ်ာ ဘယ္လိုမွ စိတ္မထိန္းႏိုင္ရွာေတာ့ၿပီ။ တစ္ကိုယ္လုံးေကာ့ႂကြကာ ထြန႔္ထြန႔္လူးရင္းက သူမေစာက္ပတ္တဝိုက္မွာလည္း ေစာက္ရည္ဗရပြ စီးယိုထြက္က်လာခဲ့ရကာ သူမလက္ႏွစ္ဖက္က သူ႔ေခါင္းကို ႐ုတ္တရက္ႀကီး တြန္းဖယ္ပစ္လိုက္ၿပီး “ေတာ္ၿပီ ေမာင္ေလး.. မင္းလီးကို မမတစ္လွည့္စုပ္ေပးမယ္… မင္းအဆင္သင့္ျဖစ္ရင္ လိုးၾကရေအာင္ကြယ္… မမ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး ” “ဒါျဖင့္ စုပ္ေလ.. မမရဲ႕ ” ခန႔္ေက်ာ္ သူ႔လီးႀကီးကို နီနီခိုင့္ပါးစပ္နား တိုးကပ္ေပးလိုက္ၿပီး လီးစုပ္ေစလိုက္သည္။ နီနီခိုင္၏ လီးစုပ္ပညာကလည္း မေခလွေပ။ ခန႔္ေက်ာ္လိုလူကို ေကာ့ပ်ံသြားေလာက္ေအာင္ပင္ စြမ္းလြန္းလွသည္။ လီးဒစ္ထိပ္လုံးကို ငုံကာစုပ္၍ လီးကိုယ္ထည္တစ္ေလွ်ာက္အား လွ်ာျဖင့္ယက္လိုက္ ဆြလိုက္ လုပ္ေပးသည္။

ခန႔္ေက်ာ္လီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ကာ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး အာေခါင္တြင္းသို႔ မဝင္ဝင္ေအာင္သြင္းၿပီး ေခါင္းကိုႏွိမ့္လိုက္ ႂကြလိုက္လုပ္၍ ပါးစပ္ႏွင့္လိုးေပးသည္။ လေခ်ာင္းကိုေရာ ေဂြးဥႏွစ္လုံးကိုပါ ပါးစပ္ႏွင့္ တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္၍ လွ်ာႏွင့္မရပ္မနား ဆြႏႉးေပးလိုက္ေလရာ ခန႔္ေက်ာ္လည္း လီးေတာင္လြန္း၍ နီနီခိုင့္ပါးစပ္ထဲမွာေတာင္ သူ႔လီးကမဆန႔္ပဲ ျဖစ္သြားခဲ့ရေလသည္။ အာေငြ႕အထိခံရေသာ ခန႔္ေက်ာ္လီးႀကီးက အဆမတန္ ႀကီးထြားလာသည္။ “လိုးၾကစို႔ မမရယ္ ေနာ္ ” သူ႔အေျပာကိုပင္ နီနီခိုင္တစ္ေယာက္ ေစာင့္ေနပုံရသည္။ “မမ ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ… ေျပာ ေမာင္ေလး ” “ကုန္းလိုက္ မမ… ကြၽန္ေတာ္ အေနာက္ကလိုးေပးမယ္” ေဒၚနီနီခိုင္ ေျခလက္ေလးဘက္ေထာက္ၿပီး ေမွာက္ခုံရက္ ဖင္ကို ကုန္းေပးလိုက္သည္။ သူမဖင္ႀကီးမွာ အယ္အယ္ထြားထြားႀကီးျဖစ္ရာ အသားအရည္ ျဖဴဝင္းသေလာက္ ဖင္ႀကီးမွာ ေဖြးေဖြးႀကီးျဖစ္လွ်က္ ခါးေလးကို အနည္းငယ္ေကြးၫႊတ္ၿပီး ဖင္ကို ေယာက္်ားေလးမ်ားအႀကိဳက္ ထင္သလို လိုးႏိုင္ေအာင္ အလိုက္တသိ ေကာ့ေထာင္ေပးထားသည့္ အေနအထားႏွင့္မို႔ ခန႔္ေက်ာ္လည္း လိုးခ်င္စိတ္ကို ဘယ္လိုနည္းႏွင့္မွ် ထိန္းခ်ဳပ္မထားႏိုင္ေတာ့ပါေခ်။ နီနီခိုင့္ဖင္သားကားကားႀကီးအား ကုန္းနမ္းပစ္လိုက္ရာက ဖင္ႏွစ္ဖက္ကို ခပ္ေကာ့ေကာ့ေလး စိတ္တိုင္းက်ျပဳျပင္၍ သူမဖင္အုံးႀကီး အေနာက္ကေနၿပီး ျပဴးၿပဲထြက္ေနသည့္ ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲကို သူ႔လီးထိပ္အား ထည့္သြင္းၿပီး “ဖြပ္.. ဇြပ္”ဆိုၿပီး အေနာက္ကေန ခပ္ဆတ္ဆတ္ကေလး ေညာင့္ကာ ေဆာင့္လိုးခ်လိုက္ေလသည္။ လီးႀကီးက တစ္ဝက္သာသာေလာက္ နစ္ဝင္သြားၿပီး နီနီခိုင့္ဖင္ႀကီး အေပၚကို ေငါ့ေထာင္ကာ ေကာက္တက္သြားရေလသည္။ ခန႔္ေက်ာ္ အပီအျပင္ က်ဳံးလိုးသည္။ သူမကလည္း ဖင္ကိုေနာက္ျပန္တြန္း၍ ေညႇာင့္ေဆာင့္ေပးေနသည္။ လီးႀကီးမွာ ႀကီးလြန္းလွ၍ ခံရခ်က္ကေတာ့ မသက္သာလွေပ။ နီနီခိုင့္မ်က္ႏွာေလး အိေျႏၵမဆယ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရႈံ႕မဲ့ေနရၿပီး အံတႀကိတ္ႀကိတ္ႏွင့္ပင္ ခန႔္ေက်ာ္လိုးသမွ် ကုန္း႐ုန္းခံေနကာ လီးအရသာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားေနလွ်က္ရွိေပသည္။

“မမ အႀကိဳက္ေတြ႕ရဲ႕လား ” “ႀကိဳက္တယ္ ငါ့ေမာင္ရယ္… ဒါေပမယ့္ မင္းလီးႀကီးက မမရဲ႕ေသသြားတဲ့လင္ထက္ေတာင္ ႏွစ္ဆေလာက္ ႀကီးမားေနေသးတယ္… မမ ဒီလို တစ္ခါမွ အလိုးမခံဖူးပါဘူးကြယ္… မင္းလိုးတာ မမ အသည္းေတြအူေတြေတာင္ ဘယ္လိုျဖစ္ကုန္တယ္…. မသိေတာ့ပါဘူး ” “မမ သားအိမ္ေထာက္မိလို႔လား…. ဒါျဖင့္ ႐ိုး႐ိုးပဲလိုးရေအာင္ေလ…. ေနာက္က်င့္သားရေတာ့မွ ဖင္ေထာင္လိုးတာေပါ့… မမကို ဒီေန႔တစ္ေန႔လုံး လိုးေပးမယ္…. ေက်နပ္လား ဟင္ မမ” “ေက်နပ္ပါတယ္ ေမာင္ေလးရယ္… ဟုတ္တယ္ မင္းေျပာသလိုပဲ ခုနကအတိုင္းျပန္လိုးရေအာင္…. ေစာေစာက အေနာက္ကေနလိုးတာ… မင္းဟာႀကီးက သားအိမ္လားဘာလား တစ္ခုခုေထာက္မိေနသလိုပဲ… မမ စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္ ” “ရတယ္ ကြၽန္ေတာ္ လီးခြၽတ္လိုက္မယ္… မမ ပက္လက္လွန္လိုက္ေနာ္ ” ႏွစ္ေယာက္သား ပုံစံျပန္ေျပာင္းၿပီး ေလွႀကီးထိုးအတိုင္း လိုးေပးလိုက္ရသည္။ နီနီခိုင္က ဒီပုံစံႀကိဳက္သလို ခန႔္ေက်ာ္လည္း ႀကိဳက္သည္။ သူမႏို႔ကိုစို႔၍ စိတ္ရွိလက္ရွိ ကိုယ္လိုသလို ဆြဲလိုးလို႔လည္း ရေနေပသည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ စေတြ႕ကာ ခ်စ္မဝႏိုင္ေသးခ်ိန္မွာ ဒီနည္းအတိုင္း ဖက္ရမ္းနမ္းရႈံ႕၍ အခ်ိန္ယူ လိုးရတာလည္း တစ္မ်ိဳးအရသာရွိတာ အမွန္ပဲျဖစ္သည္။ သူမဖင္အိုးႀကီးကို ပင့္မၿပီး ထူးေက်ာ္ ပက္ပက္စက္စက္ ေဆာင့္သြင္းပစ္လိုက္သည္။ သူ႔လီးကို တဆုံးထည့္လိုးလိုက္တာမို႔ ထိထိမိမိအရသာလည္းရွိၿပီး အိကနဲအင့္ကနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားကာ နီနီခိုင္ သူ႔ရင္ဘတ္ကိုပင္ အလန႔္တၾကား တြန္းကန္ထားလိုက္မိပါေသးသည္။ ႀကီးလည္းႀကီး ရွည္လည္းရွည္ေသာလီးမို႔ နီနီခိုင္တစ္ေယာက္ သူ႔ကို လက္မလြတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ အခ်စ္ပိုသြားမိပါသည္။ ခန႔္ေက်ာ္က အသက္ငယ္႐ြယ္သူျဖစ္၍ လိုးအားေဆာင့္အားလည္း ေကာင္းသည္။ မိန္းမအႀကိဳက္ အၾကမ္းတစ္မ်ိဳး အေခ်ာတစ္ဖုံ အမ်ိဳးမ်ိဳးလိုးေပးႏိုင္ၿပီး သူမေစာက္ပတ္ အတြင္းနံရံေတြကို သူ႔လီးႀကီးက အျပည့္အသိပ္ ထည့္သြင္းပြတ္တိုက္မႈေပးေနတာမို႔ ေဒၚနီနီခိုင္တစ္ေယာက္ ေကာ့ပ်ံေနေအာင္ အလိုးခံေနရကာ ပါးစပ္ကလည္း တကြၽတ္ကြၽတ္ တအိုးအိုး တအင့္အင့္ အသံစုံျမည္တမ္း ညည္းညဴရင္း ခန႔္ေက်ာ္ခါးကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္တြယ္၍ ကာမစည္းစိမ္အေတြ႕ႀကီး ေတြ႕ေနမိေလသည္။ အခ်က္၅၀ေလာက္ ေဆာင့္အၿပီးတြင္ “အားး..အင္းး…ဟင္းး…ေမာင္ေလး..သြက္သြက္ေလး…သြက္သြက္ေလး ေဆာင့္ပါ..မမ ၿပီ…ၿပီးေတာ့မယ္…ေဆာင့္ေဆာင့္” “ဟုတ္ မမ..ဒီလိုလား..ေရာ့ ေရာ့ကြာ” “ဟုတ္… ဟုတ္တယ္..အဲ့…အဲ့လို…အမေလးေလး… ေကာင္းလိုက္တာ… အားးး…အို…ထြက္…ထြက္ၿပီ…ပီး..ပီးပီ… ေကာင္းလိုက္တာ…ငါ့ေမာင္‌ရယ္”ဟုဆိုကာ ဆန႔္တငင္ငင္ျဖစ္ကာ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ခန႔္ေက်ာ္ခါးကို ခြတင္လာတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အထဲက ေစာက္ပတ္ညႇစ္အားေၾကာင့္ လီးထိပ္မွာ က်င္တက္လာပီး တင္ပါးႀကီးႏွစ္ဖက္ တြန႔္ကနဲ တြန႔္ကနဲျဖစ္ကာ ႀကိတ္ေဆာင့္ရင္း လရည္းမ်ား ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ တေဖ်ာေဖ်ာ ပန႔္ထည့္လိုက္ပါေတာ့သည္။…..ၿပီး