သူဌေးမကြီးရဲ့ အရွယ်လွန်ရမက်

ဒေါ်မီမီလွင် အိပ်ရာက ထပြီး ရေချိုးခန်း ထဲကို ဝင်လိုက်တယ်။ သွားတိုက်ရင်း ဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ် ဝတ်ရုံကို ဖြေချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ တကိုယ်လုံးကို မြင်နေရတဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ကြီးထဲမှာ အဝတ်မဲ့နေတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်မိတယ်။ နို့ကြီး နှစ်လုံးက အိကျနေပေမယ့် လုံးဝန်းနေဆဲဘဲ။ နို့သီးခေါင်း နီနီလေးတွေကလည်း တပ်မက်စရာ ကောင်းတုန်းပဲ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အမြဲ အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ နေခဲ့လို့ ဝမ်းဗိုက်သားကလည်း ခပ်မို့မို့လေး ရှိနေပေမယ့် ကြည့်လို့ ကောင်းနေဆဲ။ ခါးက သိပ်မသေးတော့ပေမယ့် တုတ်တုတ်ကြီးလည်း မဖြစ်သေး။ တင်ပါးကြီးတွေကတော့ စွင့်ကား ထယ်ဝါနေဆဲဘဲ။ ပေါင်ကြားနေရာက အမွှေးတွေက တော်တော်ထူနေပြီ။ ရေချိုးရင်း အမွှေးတွေကို ကပ်ကြေးနဲ့ ပါးပစ်လိုက်တယ်။ ယောက်ျား မလိုးပေးတာ နှစ်ချီကြာနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မကြာခင် ဖြိုးမောင်ကို တနေရာရာမှာ လိုးခိုင်းတော့မယ်။ တကယ်လို့ သူ စောက်ဖုတ်ယက်ပေးရင် အနံ့အသက် ကောင်းစေဖို့ ဆပ်ပြာမွှေးနဲ့ သေသေချာချာ ဆေးကြောလိုက်တယ်။ ဖြိုးမောင်နဲ့ ဘယ်နေရာမှာ သွားလိုးရမလဲ ခေါင်းထဲမှာ စဉ်းစားနေမိတယ်။ ခေါင်းထဲမှာ ပေါ်လာတာက ဗိုလ်တထောင်ဖက်မှာ နေတဲ့ သူ့သူငယ်ချင်း ခင်လေးနွယ်ရဲ့ တိုက်ခန်းလေးပါ။ ခင်လေးနွယ်က သဘောကောင်းတယ်။ တယောက်တည်းနေတဲ့ အပျိုကြီး။ စကားလည်းနည်း မိတ်ဆွေလည်း နည်းလို့ သူ့ကို အကူအညီ တောင်းရင် ရမယ်လို့ တွေးမိတယ်။ ခင်ယုမောင်ကတော့ အပေါင်းအသင်းများ ပြီး အာချောင်တတ်လို့ စိတ်မချဘူး။ ခင်လေးနွယ်ကို ဖုန်းလှမ်း ဆက်လိုက်တော့ ခင်လေးနွယ်က “ရတာပေါ့ မီမီရယ်….အချိန်မရွေးပါ…. ဒါပေမယ့်လေ…. သူငယ်ချင်းက ကိုယ့်အခန်းမှာ ဘာလုပ်မလို့လဲ ဆိုတာလေးတော့ စပ်စုပါရစေ” လို့ ရယ်ပြီး မေးလာတယ်။

သူက“ ကိုယ့်အိမ်က ချာတိတ် တယောက်ကို အင်္ဂလိပ်စာ သင်ပေးမလို့ပါ” လို့ ဖြေလိုက်တယ်။ ခင်လေးနွယ်က “သင်… သူငယ်ချင်း… ကိုယ်ဖိရင်ဖိသာ အကောင်းဆုံး သင်ပေးလိုက်ပါ….. မင်းလာရင် ကိုယ် အပြင်ထွက်ပေးမယ်… ကိုယ်လည်း ဂျမ်းရှင်းစကွဲမှာ ရှော့ပင်သွားစရာ ရှိလို့” လို့ ပြောတယ်။ အင်း…နေရာတော့ အိုကေသွားပြီ။ ရေချိုးအပြီး ခါတိုင်းလို အကြာကြီး အလှထိုင် ပြင်မနေတော့ဘဲ။ ခပ်မြန်မြန်ဘဲအဝတ်အစား ပေါ့ပေါ့ပါးပါးတွေကို ဆွဲဝတ်လိုက်ပြီး တိုက်ပေါ်က ဆင်းသွားလိုက်တယ။ တိုက်အရှေ့ အပေါက်ဝတည့်တည့်မှာ ဖြိုးမောင် ကားရပ်ပြီး ကားဘေးမှာ ရပ်စောင့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ အံမယ်..ဒီကောင်လေး အဝတ်အစား သန့်သန့် ပြန့်ပြန့်နဲ့ ကြည့်ကောင်းနေပါလား ရေမိုးလည်း ချိုးထားပုံရတယ်။ “ဖြိုးမောင်” “ဗျာ..ဒေါ်လေး” “ဗိုလ်တထောင် ဖက်ကို လိုက်ပို့ကွာ…. ဒေါ်လေး သူငယ်ချင်း အိမ်ကို” “ဟုတ်ကဲ့…ဒေါ်လေး..” ဒေါ်မီမီလွင် မကြာခင် ဖြစ်လာတော့မှာတွေကို ကြိုတင် စိတ်ကူးယဉ် စဉ်းစားတွေးတောနေရင်း ရင်တွေ တအားခုန်လာသည်။ ဒေါ်မီမီလွင်က ဖြိုးမောင်နဲ့ မကြာခင် လိုးဖြစ်တော့မယ် ဆိုတာကို စဉ်းစားပြီး စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန် နိုးကြွနေပေမယ့် ဖြိုးမောင်ကတော့ ဒေါ်မီမီလွင်ရဲ့ အကြံအစည်ကို မသိသေး။ စောသေးလို့ ကားပိတ်ဆို့တာတွေ မဖြစ်သေးဘူး။ “ဖြိုးမောင်” “ဗျာ…. ဒေါ်လေး” “မနေ့က ဟမ်ဘာဂါ ကောင်းလား” “ဟုတ်..အရမ်း ကောင်းတာဘဲ ဒေါ်လေး…. ဟီး…တခါမှ မစားဘူးသေးဘူး..ကျေးဇူးပါ ဒေါ်လေး” “ဒီနေ့ မင်းကို အကောင်းစားတစ်ခု…. ထပ်ကျွေးအုံးမယ်ကွ”။ “ဟုတ်… ဒေါ်လေး”  ဗိုလ်တထောင်က ဒေါ်မီမီလွင်ရဲ့ သူငယ်ချင်း ခင်လေးနွယ်ရဲ့အိမ်ကို ရောက်တော့ ခင်လေးနွယ်က အပြင်ထွက်ဖို့ အဝတ်အစားသစ်တွေနဲ့ အဆင်သင့် စောင့်နေပြီး “ မီမီရေ….. အေးအေးဆေးဆေး လွတ်လွတ်လပ်လပ် စိတ်တိုင်းကျသာ နေကြ….. ပြန်ရင်လည်း တံခါးသာ ဆွဲပိတ်ခဲ့လိုက်”လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ဖြိုးမောင်လည်း သက်သက်ခိုင်နဲ့ ရန်ကင်းတိုက်က သူ့သူငယ်ချင်း အိမ်ကို လိုက်သွားတဲ့အခါ ဖြစ်ပျက်တာနဲ့ တထပ်တည်း တူနေလို့ ဒေါ်မီမီလွင် သူနဲ့ လိုးကြဖို့ စီစဉ်ထားတာကို ရိပ်မိသွားပါတော့တယ်။

ကျေးဇူးရှင် ဘကြီးအောင်ရဲ့ ဇနီးမယား ဖြစ်လို့ အိမ်မှာ နေတဲ့အချိန် ဒေါ်မီမီလွင်ကို မပြစ်မှားမိရအောင် သတိထားနေခဲ့တာ။ အခုလည်း တဏှာထန်တဲ့ လူတစ်ယောက် ဖြစ်ပေမယ့် ဒေါ်မီမီလွင်ကို တတ်နိုင်ရင် မလုပ်ချင်ဘူး။ သို့ပေမယ့် ဒေါ်မီမီလွင်က “ဖြိုးမောင်… လာ” ဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားတဲ့အခါ ဖြိုးမောင်ရဲ့ စိတ်တွေ ဘလောင်ဆူ လှုပ်ရှားလာရပြီ။ အိပ်ခန်းထဲကို သွားကြတဲ့အခါ သူက ဒေါ်မီမီလွင်ရဲ့ အနောက်က လိုက်ရတော့ စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ လှုပ်ခါနေတာကို မြင်ရသည်။ သူ့စိတ်တွေ ယိမ်းယိုင်ကုန်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲဘဲ ရှိတယ်ဆိုတဲ့ အသိကလည်း ဖြိုးမောင်ရဲ့ စိတ်တွေကို ဖေါက်ပြားလာစေသည်။ အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်တော့ ဒေါ်မီမီလွင်က ဖြိုးမောင်ဖက်ကို လှည့်လိုက်ပြီး “ဖြိုးမောင်…. မင်းကို ဒေါ်လေး ပြောပြ ချင်တာတွေ ရှိတယ်ကွာ….. ဒါကြောင့် မင်းကို ဒီကို ခေါ်လာတာ”လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ဒေါ်မီမီလွင်နဲ့ သူနဲ့ အရမ်းကို နီးကပ်နေတယ်။ “မအိုက်ဘူးလားကွာ….. မင်း အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပါလား”လို့ လေသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်လို့ ဖြိုးမောင်လည်း ဝတ်ထားတဲ့ စပို့ရှပ်ကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ဒေါ်မီမီလွင်က “အင်း…. မင်းလေးက တော်တော် ယောကျ်ား ပီသပါလား”လို့ စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်ပြီး ဖြိုးမောင်ရဲ့ ရင်ဘတ်ကို လက်နဲ့ ဖွဖွလေး ပွတ်လိုက်တယ်။ ဖြိုးမောင်လည်း ကြက်သီးတွေ ထပြီး ပေါင်ကြားက လီးလည်း ငေါက်ကနဲ ထလာရတယ်။ ဒေါ်မီမီလွင်က “အောက်က ပုဆိုးကိုပါ ချွတ်လိုက်ကွာ”လို့ လေသံလေးနဲ့ ထပ် အမိန့်ပေးတယ်။ ဖြိုးမောင်လည်း ချက်ချင်းဘဲ ပုဆိုးကို ချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီဘဲ သူ့တကိုယ်လုံးမှာ ကျန်တော့တယ်။ ဖုဖေါင်း ငေါထနေတဲ့ ပေါင်ကြားက အရာကြီးကို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်ပြီး “မင်း မနက်က ရေ ချိုးခဲ့သေးလား”လို့ မေးပြန်လို့ “ဟုတ်….ချိုးခဲ့ပါတယ် ဒေါ်လေး”လို့ ဖြိုးမောင် ဖြေလိုက်တယ်။ “မင်း အန်ဒါဝဲကိုပါ…. ချွတ်လိုက်” လို့ ထပ်ပြောလို့ မဆိုင်းမတွ အမိန့်ကို နာခံလိုက်တယ်။ တကိုယ်လုံး အဝတ်မဲ့နေပြီ။ ကိုယ်လုံးတီးကြီး ရပ်နေတဲ့ ဖြိုးမောင်ကို ဒေါ်မီမီလွင် ခြေဆုံး ခေါင်းဆုံး ကြည့်နေပုံက ကျွန်ပိုင်ရှင်ခေတ်က သူဌေးတွေက ကျွန်ဝယ်တဲ့နေရာမှာ သေသေချာချာ စစ်ဆေး သုံးသပ်နေတဲ့ ပုံလိုပါဘဲ။ လီးတံငေါငေါကြီးကို ကြည့်ပြီး ဒေါ်မီမီလွင် တံတွေး မြိုချလိုက်တယ်။

ကောင်းလိုက်တဲ့ လီးကြီးပါလား။ လင်ဖြစ်သူရဲ့ လီးတိုလေးနဲ့ တခြားစီဘဲ။ အင်း..စောက်ဖုတ်ထဲက တအား ယားနေရပြီ။ “မင်းရဲ့ ဘကြီးအောင်က…. ခါးနာတဲ့ ဝေဒနာကြောင့်… ဒေါ်လေးကို ပစ်ထားတာ ကြာပြီကွ….. ဒေါ်လေးနဲ့ မအိပ်တော့ဘူး… ဒေါ်လေးလည်း ယောကျ်ား အပေါ်ကို သစ္စာမဖေါက်ချင်တာနဲ့ ကြိတ်မှိတ်ပြီး နေခဲ့တာ ကြာပါပြီကွာ… အခုတော့ ဒေါ်လေး မအောင့်အည်းနိုင်တော့ဘူး… မင်း ဒေါ်လေးကို ဆန္ဒဖြည့်ပေးပါလားဟင်”။ ဒေါ်မီမီလွင်ရဲ့ လက်တစ်ဖက်က ဖြိုးမောင်ရဲ့ လီးတံကြီးဆီကို ရောက်လာတယ်။ ဖြိုးမောင်လည်း ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိဘူး။ ဘကြီးအောင်ရဲ့ သမီးနှစ်ယောက်လုံးကို သူ လိုးခဲ့ပြီးပြီ။ အခု သူ့ဇနီးကို ထပ်လိုးရမယ် ဆိုရင် သူ ကမ်းကုန်နေပြီ။ “မသင့်တော်ဘူး ထင်တယ် ဒေါ်လေးရယ်… ဘကြီးအောင်က ကျနော့်ရဲ့ ကျေးဇူးရှင် တစ်ယောက်ပါ… ဒေါ်လေးကို ကျနော့် အဒေါ်အရင်း တယောက်လို သဘောထားခဲ့တာပါ” ဖြိုးမောင် ပြောနေတဲ့အချိန် ဒေါ်မီမီလွင်က သူ့လီးတံကို ပွတ်သပ်နေတယ်။ သည် အထိအတွေ့ကြောင့် ဖြိုးမောင်ရဲ့ သွေးသားတွေ ထကြွလာတယ်။ လီးကြီးက မတ်မတ်ထောင်လာတယ်။ “ဖြိုးမောင်… ကူညီပါကွာ…. မင်း ဒေါ်လေးကို ကူညီစမ်းပါ” ဒေါ်မီမီလွင်က ဖြိုးမောင်ရဲ့ လီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဖြိုးမောင်ရဲ့ လက်ကို ဆွဲပြီး ကုတင်ဆီကို ခေါ်သွားတယ်။ ဖြိုးမောင်လည်း သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ခံထားရတာကြောင့် ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထပြီး စိတ်တွေ ကြွထန်လာတယ်။ ဒေါ်မီမီလွင်က ဖြိုးမောင်ကို ကုတင်ပေါ်က မွေ့ယာထူထူကြီးပေါ်ကို တွန်းချလိုက်တယ်။ ပက်လက်ကျသွားတဲ့ ဖြိုးမောင်လည်း အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပစ်နေတဲ့ ဒေါ်မီမီလွင်ကို ငေးကြည့်နေမိတယ်။ ဖြူဖွေးတောင့်တင်းတဲ့ ဒေါ်မီမီလွင်ရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ခန္ဓာကိုယ်က ဖြိုးမောင်ရဲ့ စိတ်ဆင်ရိုင်းကို သတိဆိုတဲ့ ချွန်းနဲ့ အုပ်လို့ မရတော့ဘူး။ အထူးသဖြင့် ပေါင်ကြားက မို့ဖေါင်းနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရလို့။ အလတ်ကြီး ရှိသေးတဲ့ ဒေါ်မီမီလွင်ကို လိုးဖို့ သူ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ကြီးမား လုံးဝန်းနေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးက သူ့ကို ကိုင်ညှစ်ပါတော့ စို့ပါတော့လို့ ဖိတ်ခေါ်နေကြသလိုဘဲ။ ကုတင်ပေါ် တက်လာတဲ့ ဒေါ်မီမီလွင်ရဲ့ နို့ကြီးတလုံးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ကျန်တဲ့ တလုံးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံစို့လိုက်နဲ့အခါ ဒေါ်မီမီလွင်လည်း အရမ်း ကျေနပ်သွားတယ်။

မွေ့ယာကြီးပေါ် ပက်လက် အိပ်ချလိုက်တဲ့အချိန် ဖြိုးမောင်းက ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလှလှ နှစ်ချောင်းကို ဆွဲကားလိုက်ပြီး မို့ဖေါင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါ်မီမီလွင်က “ဘာကြည့်တာလဲ”လို့ မေးတယ်။ “ဒေါ်လေး စောက်ဖုတ်က လှလွန်းလို့ပါ”လို့ ဖြိုးမောင်က ဖြေလိုက်ပြီး ဒေါ်မီမီလွင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်မှာ မျက်နှာအပ်လိုက်ရင်း နမ်းရှုံ့ပါတော့တယ်။ “အို…. ဖြိုးမောင်…. ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ …မင်း..မင်း မရွံဘူးလား..ဟင်” လို့မေးပြီး ဖြိုးမောင်ရဲ့ ခေါင်းကို တွန်းပစ်တယ်။ သို့ပေမယ့် ဖြိုးမောင်က ဖင်တုန်းကြီးတွေကို အတင်း ဆုပ်ညှစ်ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို တအားစုပ် တအား ယက်တော့တာဘဲ။ “အို..အား……အမလေး…အီး…..ဟင့်ဟင့်…” ဒေါ်မီမီလွင် တသက်နဲ့တကိုယ် မရဘူးတဲ့ အထိအတွေ့တွေကို ရသွားလို့ တအား ထူးဆန်းနေတယ်။ လင်ဖြစ်သူ တခါမှ မလုပ်ပေးခဲ့တဲ့ စောက်ပတ်ယက်စုပ်တာကို သည်ကောင်လေးက လုပ်ပေးလိုက်ပြီ။ ဖြီးမောင်ရဲ့ လျှာက စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်း မွှေနောက်ပေးတာကြောင့် ဒေါ်မီမီလွင်လည်း ဖင်ကြီးတွေ လှုပ်ခါပြီး တအင်းအင်းနဲ့ သဘောကျနေတယ်။ ဒေါ်မီမီလွင်တယောက် သူ့ဘာဂျာကို ကြိုက်တယ်ဆိုတာကို သိရတော့ ဖြိုးမောင်လည်း ကြိုးစားပမ်းစား မှုတ်ပေးတော့တာဘဲ။ ဒေါ်မီမီလွင်ကို လန့်တဲ့အရှိန်ကြောင့် စစချင်းမှာ မဝံ့မရဲ ဖြစ်နေခဲ့ပေမယ့် ဒေါ်မီမီလွင်က “ငါ့နို့တွေကိုလည်း ညှစ်ပေးလေ….. ဖြိုးမောင်”လို့ ပြောလာတာကြောင့် သူ့လက်တွေလည်း ပိုရဲတင်း သွက်လက်လာတယ်။ တင်းမာလုံးဝန်းတဲ့ ဒေါ်မီမီလွင်ရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်လှမ်းပြီး ကိုင်နယ်ပေးရင်း စောက်ဖုတ်ကို ဖိဖိ ယက်ပေးတယ်။ “အား..ဟင်း..ဟင်း….အင်ဟင်….ကောင်း…. ကောင်းတယ်… ယက်..ယက်…..ယက်….. အမလေး….ကောင်းလိုက်တာ” ဒေါ်မီမီလွင် တစ်ယောက် စောက်ဖုတ်ယက်ခံလို့ ကောင်းလွန်းသလို စောက်ဖုတ်ထဲကလည်း လှိုက်ယားနေပြီ။ တခုခုနဲ့ ထိုးထည့် ဖြေဖျောက်မှ ပြေပျောက်ရမယ့် အခြေအနေမှာ ဖြိုးမောင်ရဲ့ စံချိန်မှီ လီးတံကြီးကို အမြန်ထိုးသွင်းစေချင်လှပြီ။ “ဖြိုးမောင်….တော်တော့ကွာ…. ဒေါ်လေးကို လုပ်ပေးတော့…အရမ်း လိုချင်နေပြီကွာ”လို့ ဖြိုးမောင်ကို ပြောလိုက်ပေမယ့် ဖြိုးမောင်က ယက်တာ အရှိန်ရနေတော့ ရုတ်တရက် ရပ်မပစ်လိုက်နိုင်ဘူး။

စောက်ဖုတ်နဲ့ ကပ်နေတဲ့ ဖင်စအိုပေါက် ညိုညိုလေးကိုပါ သူ့လျှာနဲ့ ထိုးကလိပေးနေတယ်။ တအား ခံချင်လွန်းနေလို့ ဒေါ်မီမီလွင်လည်း ဖြိုးမောင်ခေါင်းကို တွန်းပစ်လိုက်ပြီး “တော်ပြီဆို…. ငါ ယားလှပြီ….မင်း လိုးပေးပါတော့ကွာ”လို့ စိတ်မရှည်တော့သလို ပြောလိုက်တယ်။ ဖြိုးမောင်လည်း “ဒေါ်လေးကို ကောင်းစေချင်လို့ပါ… ဆောရီးဘဲ”လို့ ပြောရင်း ဒေါ်မီမီလွင် ကိုယ်ပေါ်ကို ခွတက်လိုက်ပါတယ်။ ပေါင်တံ ဖြူဖြူနှစ်ချောင်းကို ဘေးကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး အရည်တွေ စိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်မှာ သူ့လီးထိပ်ကို တေ့လိုက်တယ်။ ဒေါ်မီမီလွင်လည်း ယားလွန်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီး အမြန်ဝင်ရေး စိတ်စောနေတယ်။ ဖြိုးမောင်လည်း ဒီလောက်ယားနေတဲ့ စော်ကြီး အပီကို လိုးထည့်အုံးမယ်လို့ စိတ်ထဲ ကြုံးဝါးပြီး သူ့လီးကို ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ အရည်တွေ ရွှဲနေတာကြောင့် ခဲခဲယဉ်းယဉ်း မရှိဘဲ လီးကြီး အဖုတ်ထဲ ဝင်သွားပေမယ့် အသက်၅၀အရွယ် အပျိုမနှစ်ယောက်ရဲ့ အမေရဲ့ စောက်ဖုတ်က တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ရှိနေတာကို သူ အံ့လည်း အံ့သြ သဘောလည်း ကျသွားရတယ်။ ဘကြီးမြိုင်နဲ့ မလိုးတာ ကြာလို့ စောက်ဖုတ်လည်း အခုလို ကြပ်သွားပုံရတယ်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း တိုတောင်းတဲ့ အသွင်းအနှုတ်လေးတွေနဲ့ စလိုက်တယ်။ ဒေါ်မီမီလွင် တဟင်းဟင်းနဲ့ သဘောကျနေတယ်။ သူ့ကို ပြန်သိုင်းဖက်ပြီး “အင်..အင်..ကောင်းတယ်…ရတယ်…လုပ်..လုပ်…”လို့ မျက်လုံး မှိတ်ပြီး ပြောနေတဲ့ ဒေါ်မီမီလွင်ကို စချင် နောက်ချင်လာတာနဲ့ “ဘာလုပ်ရမှာလဲ ဒေါ်လေး”လို့ မေးလိုက်တဲ့ အခါ ဒေါ်မီမီလွင်က “မင်းက သိရဲ့သားနဲ့ကွာ…. ငါ့ပါးစပ်က ထွက်တာကို ကြားချင်တယ်ပေါ့လေ”လို့ မျက်စောင်းလေး ထိုးလိုက်ပြီး ပြောတယ်။ “ဟုတ်တယ်….. ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ”လို့ ဖြိုးမောင်က နို့ကြီးတလုံးကို ကိုင်ဆုပ်ရင်း မေးလိုက်ပြန်တယ်။ “လိုးပေး…. လိုးပေးဖို့ ပြောနေတာ….. မင်းရဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ ဒေါ်လေးစောက်ပတ်ကို လိုးပေးပါလို့”ဖြေရင်း ဒေါ်မီမီလွင်လည်း အောက်ကနေ ဖင်ကြီးတွေကို လှုပ်ခါရင်း ကော့ပေးလိုက်တယ်။ ဖြိုးမောင်လည်း ကံကောင်းလှစွာနဲ့ ဘကြီးအောင်ရဲ့ အိမ်က မိန်းမတိုင်းကို လိုးခွင့်ရပြီး ဆက်တိုက် လိုးနေရလို့ “ငါးသိုင်းများတော့ ဟင်းဟုန်” ဆိုသလို ရိုးအီလာရတယ်။ သို့ပေမယ့် ဒေါ်မီမီလွင်နဲ့ လိုးတာက ပထမဆုံးအကြိမ် ဖြစ်ပြီး ဒေါ်မီမီလွင်က သည်အိမ်က အဓိက ပါဝါအကြီးဆုံးလူ ဖြစ်တာကို သိလို့ သူ့ကို ခိုက်သွား ကြိုက်သွားအောင် လိုးပေးရမည်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားပြီး ကျကျနန လိုးပေးပါတော့တယ်။

အရင်ကလောက် ကြောက်မနေတော့ဘဲ ပက်လက်လှန်နေတဲ့အပေါ် တက်မှောက် လိုးပေးအပြီး ဖင်ကုန်းခိုင်း လိုက်တယ်။ “‌ဒေါ်လေး နောက်ပုံစံတစ်မျိုး ပြောင်းရအောင်… ဖင်ကုန်းပေးပါလား” ဒေါ်မီမီလွင်လည်း ကိုယ်မွေးထားတဲ့ ချာတိတ်က ကိုယ့်ကို ပြန်ခိုင်းနေပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်ပေမယ့် သူက ကောင်းကောင်း လိုးပေးနေတာမို့ သူ့အလိုကို လိုက်တဲ့အနေနဲ့ ဖင်ထောင်ပြီး ကုန်းပေးလိုက်တယ်။ စိတ်ထဲမှာလည်း ဖင်ကုန်းပြီး ခံရတာ စိတ်တွေ ပိုကြွထန်သလို ခံစားရတယ်။ ဖြိုးမောင် အပီကိုင် အပီကြုံးပြီ။ ဒေါ်မီမီလွင်ရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖြဲရင်း စအိုပေါက် နီညိုညိုလေးကို ငုံ့ကြည့်ရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဆက်တိုက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ထည့်တယ်။ “အား….အား” တဖတ်ဖတ် အသံတွေ နဲ့ ညည်းသံအော်သံတွေ ဆူညံနေတယ်။ “ကောင်းလားဟင်… ဒေါ်လေး” “ကောင်းတယ်..လိုး…လိုး… ဆောင့်..ဆောင့်ကွာ..တအား..တအားဆောင့်ပေး” လိုးသူ ခံသူ အသံတူနေတယ်။ သူ အလိုးကောင်းသလို ခံနေတဲ့ ဒေါ်မီမီလွင်ကလည်း ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ပစ်ပြီးကို ခံနေတယ်။ ခါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး အသားကုန် ကြုံးဆောင့်နေတာတွေကို ခံယူနေတယ်။ အချက် ၁၀၀လောက် အားကုန် ဆက်တိုက် ဆောင့်ပေးရင်း သုတ်ရည်တွေ စောက်ခေါင်းထဲကို ပန်းထုတ်ပစ်မိပြီး ပြီးသွားရတယ်။ “ဒေါ်လေးရော ပြီးရဲ့လားဟင်”လို့ မေးမိတော့ “ပြီးတာမှ နှစ်ခါတောင်”လို့ မောဟိုက်တဲ့ လေသံနဲ့ ဒေါ် မီမီလွင်က ဖြေတယ်။ ဖြိုးမောင် တကိုယ်လုံးလည်း ချွေးတွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတယ်။ “မောသွားလား… ဖြိုးမောင်” “ဟင့်အင်း” “မင်း တော်တော် အားကောင်းတာဘဲ….ဟင်း…” “ဒေါ်လေး ကြိုက်လား” “အင်း….ကြိုက်တယ်….” “ဒေါ်လေး…. လိုချင်တဲ့အချိန် ပြောပါ… ကျနော် လုပ်ပေးမယ်” ဒေါ်မီမီလွင် ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်တယ်။ ဒေါ်မီမီလွင်သည် ထမိန်ရင်လျှားနဲ့ ဖြိုးမောင်ကို ကျောခိုင်းပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ တစောင်းလေး လှဲလျောင်းနေသည်။ အင်္ကျီပြန်မဝတ်သေးပုံ ထောက်တော့ ငါနဲ့ နောက်တချီ နောက်တကြောင်းလောက် ထပ်ဆွဲချင်သေးတဲ့ပုံ ရှိတယ်လို့ ဖြိုးမောင် စိတ်ထဲမှာ တွေးနေတယ်။ လိုတာ မရရှာတဲ့ ဒေါ်မီမီလွင်ကို သူ ဆန္ဒဖြည့်ဆည်း ပေးချင်မိတယ်။ ဘကြီးအောင်နဲ့ ဘယ်လို မျက်နှာချင်း ဆိုင်ရမယ်တော့ မသိဘူး။ ဒေါ်မီမီလွင်နား ကပ်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်တယ်။ “ကျနော် နှိပ်ပေးရမလားဟင်”လို့ ခပ်တိုးတိုး မေးလိုက်တယ်။

ဒေါ်မီမီလွင်ဆီက “အင်း”လို့ တိုးတိုးလေး ဖြေလိုက်သံကို သူ ကြားလိုက်ရလို့ အဝတ်မဲ့နေတဲ့ ပုခုံးသားတွေကို သူ့လက်နဲ့ ခပ်ဖွဖွ စနှိပ်ပေးလိုက်တယ်။ “ဖြိုးမောင်“ “ဗျာ” “မင်းနဲ့ ငါ ကိစ္စကို မင်း နှုတ်လုံမှာလား” “ဟုတ်…. ကျနော့်အတွက် စိတ်ချပါ …လုံပါတယ်” “အေး….. ဟိုကောင်…. ဒရိုင်ဘာ စိုးမိုးကို မသိစေနဲ့နော်….. ဒီကောင်က ငါ့ကို ကြံချင်နေတာ….. သူက မင်းဘကြီးအောင်နဲ့ငါ မအိပ်ကြဘူးဆိုတာ သိတယ်… ဟင်း.. လူလည်…ဒီကောင်” “ကျနော် ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါဘူး.. ကတိပေးပါတယ်” “အင်း…. ဟုတ်ပြီလေ….အိမ်မှာတော့ မင်းနဲ့ ငါ ခပ်တန်းတန်းဘဲ နေကြမယ်..သိလား.. လူတွေရှေ့…” “ဟုတ်..ဒေါ်လေး” သူ့လက်ဖဝါးက ဒေါ်မီမီလွင် ကျောပြင်တလျှောက် ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ ထမိန်က နဂိုထဲက လျော့ရည်းရည်းနဲ့ ဆိုတော့ သူ ဆွဲချလိုက်ပြီး ခါးအထိ ဆက်ပွတ်ပေးနေတယ်။ ဝင်းမွတ် ဖြူဖွေးတဲ့ အသားနဲ့ အထိအတွေ့ တွေက သူ့စိတ်တွေကို ပြန်နိုးထလာစေတော့ သူ့ပေါင်ကြားက ဖွားဖက်တော်လည်း တင်းမာလာရပြန်ပြီ။ ခါးကနေ အောက်ဖက် ဆက်ဆင်းတော့ စွင့်ကားဝိုင်းစက်နေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေဆီကို သူ့လက် ရောက်သွားတယ်။ ဒေါ်မီမီလွင် သူ့အကိုင်အတွယ်တွေကို မငြင်း မတားဘူး။ သဘောကျ ကျေနပ်နေတဲ့ပုံ။ တင်ပါးကြီးတွေကို ပွတ်ပေးနေရာက လက်နဲ့ ဆုပ်ညှစ်လိုက်မိတယ်။ ဟင်း….ပေါင်ကြားက ငပဲ ငေါက်ကနဲ ထောင်သွားတယ်။ တင်စိုင်နှစ်လုံးရဲ့ ကြားထဲကို လက်ချောင်းတွေ ရောက်သွားတယ်။ စအိုပေါက် တွန့်တွန့်လေးကို လက်ညှိုးနဲ့ ကလိလိုက်တော့ “အို့”ဆိုတဲ့ အသံလေး ထွက်လာတယ်။ ဆက်ပွတ်ပေးနေမိတဲ့အချိန် ဒေါ်မီမီလွင်ရဲ့ လက်တစ်ဖက်က နောက်ပြန် လာစမ်းတယ်။ သူ့ပေါင်တံတွေ ကြားထဲကို စမ်းမိသွားတော့ သူ လီးတောင်နေတာ သိသွားပြီး ဒေါ်မီမီလွင် ရယ်တယ်။ “ကြည့်စမ်း….. မင်း ပြန်မာနေပြီ… မင်း သိပ် အားကောင်းတဲ့ ကောင်လေး”လို့ ပြောလိုက်ရင်း သူ့ဖက်ကို လှည့်လာတယ်။

ထမိန်က ပြေကျနေတော့ နို့ကြီးနှစ်လုံး ပေါ်နေတယ်။ နို့ကြီးတွေကို အငမ်းမရ ကိုင်ဆုပ်လိုက်မိတယ်။ ဒေါ်မီမီလွင်က “ကြိုက်လား” လို့ ပြုံးပြီး မေးလိုက်တယ်။ “ကြိုက်တယ်…ဒေါ်လေး…. ကျနော် စို့လို့ရမလား” လို့ ခွင့်တောင်းသလို မေးလိုက်တော့ “အင်း”လို့ ဖြေတာနဲ့ နို့ကြီးတစ်လုံးရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို စပြီး စို့လိုက်တယ်။ ဒေါ်မီမီလွင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေ မှိတ်သွားတယ်။ နို့စို့ရင်း ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားတဲ့ ဒေါ်မီမီလွင်က “ရှက်တယ်ကွာ” ဆိုပြီး ပေါင်တန်တွေကို စေ့လိုက်ပြီး လက်နဲ့ကာဖို့ လုပ်ပေမယ့် သူက လက်တွေကို ဆွဲဖယ်လိုက်သလို ပေါင်တန်တွေကို ဘေးကို ဖြဲကားပစ်လိုက်တယ်။ သူ့မျက်နှာကို စောက်ဖုတ်ကြီးဆီကို တိုးကပ်လိုက်ပြီး စနမ်းရှုံ့တော့ “ဟဲ့ အို….ကဲလိုက်တာ”လို့ ပြောသံ ကြားလိုက်ရပေမယ့် ပြုံးစိစိနဲ့ ကျေနပ်နေတဲ့ပုံကို တွေ့ရလို့ စောက်ဖုတ် အကွဲအတိုင်း လျှာနဲ့ စုံချီ ဆန်ချီ ယက်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ စောက်စိကို အပီ ကလိပေး သလို ဖင်ပေါက်ညိုညိုလေးကိုပါ လျာနဲ့ ကလိပေးလိုက်တယ်။ သည်တချီမှာတော့ ဖြိုးမောင်လည်း ပိုရဲတင်းလာသလို ဒေါ်မီမီလွင်ကလည်း ပိုပွင့်လင်းလာတယ်။ ရဲလာတယ်။ ဖြိုးမောင် ဘာဂျာကိုင်ပြီးတဲ့နောက် “မင်းကို ဘာလုပ်ပေးစေချင်လဲ”လို့ မေးလာတယ်။ “ပုလွေ ကိုင်ပေးမလားဟင်… ဒေါ်လေး”လို့ သူ အရဲစွန့်ပြီး မေးကြည့်လိုက်တယ်။ “အင်း..လုပ်ပေးမယ်လေ” ဒေါ်မီမီလွင်က သူ့ကို ပက်လက် အိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ လိင်ချောင်းကို ငုံ့စုပ်လိုက်တယ်။ ဖြိုးမောင် အဖို့ အိပ်မက်တစ်ခုလိုပဲ ဖြစ်နေတယ်။ သူတို့အိမ်က အရှင်သခင် ဒေါ်မီမီလွင်က သူ့ဒုတ်ကို အရင်းပိုင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကျကျနန စုပ်ပေးလို့နေပြီ။ ဒါကြောင့် လောကမှ မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာ မရှိ မဖြစ်သေးတာဘဲ ရှိတယ် ဆိုတဲ့စကား ရှိတယ်လေ။ မထင်တာတွေ ဖြစ်ပျက်နေပြီ။ လီးကို အားရပါးရ စုပ်နေတဲ့ ဒေါ်မီမီလွင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို သူ မသိမသာ ကော့ကော့ပြီး ထိုညှောင့်မိနေတယ်။ သူ့‌‌‌‌ဂွေးစိနှစ်လုံးကိုလည်း ဒေါ်မီမီလွင်က ဆုပ်နယ်ကစားနေတယ်။ တော်တော်ကြာအောင် စုပ်ပေးပြီးမှ လီးကို ပါးစပ်ကနေ ချွတ်ခွာလိုက်ပြီး “ကောင်းလား”လို့ မေးတယ်။ “အရမ်းကောင်းတာဘဲ ဗျာ” လို့ ဖြေလိုက်တဲ့အချိန် ဒေါ်မီမီလွင်က သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ခွတက်ထိုင်လိုက်တယ်။ အပေါ်က လုပ်မယ့်သဘော။

သည် ဒုတိယ တချီမှာတော့ ဖုတ်ပူမီးတိုက် မဟုတ်တော့ဘဲ အရသာခံပြီး ပုံစံ အမျိုးမျိုးပြောင်းပြီး လိုးလိုက်ကြတယ်။ တော်တော့်ကို ရင်းနှီးသွားရပြီး အရှက်လည်း ကုန်သွားတယ်။ စိတ်ကြိုက် လိုးဖြစ်ကြတယ်လို့ ပြောရမယ်။ အပြန်ခရီးမှာ ကားပေါ်မှာ ဘကြီးအောင်ရဲ့ အကို ယူအက်စ်က ဘကြီးသောင်းတို့ သန်ဘက်ခါဆို ရန်ကုန်ကို ရောက်တော့မယ်လို့ ဒေါ်မီမီလွင်က ပြောပြတယ်။ သူတို့ လာမယ်ဆိုပြီး ဖြိုးမောင်တို့ လိုတာတွေ ပြင်ဆင်ထားခဲ့တာ တော်တော် ကြာနေပါပြီ။ အိမ်ရောက်တော့ ဖြိုးမောင် သူ့တန်းလျားကို ပြန်ရောက်ပြီး ရေချိုးဖို့ ပြင်နေခိုက် ဒေါ်သိန်းက ဘကြီးအောင် ခေါ်တယ်လို့ လာပြောလို့ ရင်ထဲ ထိတ်သွားတယ်။ “ငါနဲ့ သူ့မိန်းမ ဖြစ်တာများ သိသွားလေသလား”ဆိုပြီး စိတ်တအား ပူသွားတယ်။ ကတုန်ကရင်နဲ့ ဘကြီးအောင်ရှိတဲ့ တိုက်ကြီးရဲ့ အပေါ်ထပ်ကို ဖြိုးမောင် တက်ခဲ့လိုက်တယ်။ “ဘကြီး ကျနော့်ကို ခေါ်တယ်ဆိုလို့” “အေး ဖြိုးမောင်… မင့်ကို ခိုင်းစရာလေးရှိလို… ဟင်္သာတက ငါ့ပွဲရုံကို သမီး အကြီးမကို စာရင်းသွားစစ်ခိုင်းမလို့ မင်းလိုက်ပို့ပေးလိုက်ကွာ… သန်ဘက်ခါဆို ငါ့အကို ရောက်မှာဆိုတော့ ငါသွားလို့မဖြစ်ဘူး… ဒီမှာ သွားရေးလာရေး အတွက်တော့ စိုးမိုးကို မောင်းပို့ခိုင်းရမှာပဲ” “ဟုတ်…ဘကြီးအောင် စိတ်ချပါခင်ဗျ…. သေချာဂရုစိုက်ပြီး မောင်းပို့ပါ့မယ်”။

ပဲခူးမှာတုန်းက စိုးမိုးဟာ ဘကြီးအောင်နှင့် ဘကြီးသောင်းတို့ လင်မယား နှစ်စုံကို ဘုရားဖူး ဈေးဝယ် လိုက်ပို့ပေးရတဲ့ အချိန် ဘကြီးအောင်ရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်မီမီလွင်နဲ့ရော ဘကြီးသောင်ရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်စတယ်လာနဲ့ရော နီးနီးကပ်ကပ် လက်ပွန်းတတီး နေခဲ့ ဆက်ဆံခဲ့ရတဲ့အချိန် ဒီကတော်ကြီး နှစ်ယောက်က အထာပေးသလိုလို ညုသလိုလို နဲ့ သူ့စိတ်တွေကို ထကြွစေခဲ့ပေမယ့် စိုးမိုးလည်း မိသွားရင် အကျင်ခံရမယ့်အပြင် မော်စကိုကိုပါ ရောက်သွားမှာမို့ စိတ်ကို ထိန်းပြီး ငြိမ်ကုပ်နေခဲ့တယ်။ တကယ်တမ်း တီးချင်တာက ဘကြီးသောင်းရဲ့ ယူအက်စ်က ရောက်လာတဲ့ မိုးမိုးခိုင်လေးကို။ ဖြူဝင်း တောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက လှလွန်းလို့ စိတ်ကူးနဲ့ အဝတ်တွေ ချွတ်ကြည့်နေမိတယ်။ နို့ကြီးတွေက ဘယ်လိုနေမှာ…စောက်ဖုတ်လေးက ဖေါင်းအိနေမှာ..စသဖြင့် စိတ်ကူးတွေ ယဉ်နေမိတော့ လီးက မာကျော တောင်မတ်လာတယ်။ ပုဆိုးပေါ်ကပဲ လီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်မိလိုက်တယ်။ အင်း..မိုးမိုးခိုင်ကို ဗျင်းရရင် ကောင်းလိုက်မယ့် ဖြစ်ခြင်းလို့ စိတ်နဲ့ မှန်းဆရင်း လီးကို ပွတ်တိုက် ဂွင်းထုမိနေတယ်။ မိုးမိုးခိုင်လည်း စီးကရက် သောက်ပြီးသွားလို့ တိုက်ဖက်ကို ပြန်သွားလိုက်တဲ့ အချိန် ကျောဖက်ကနေ တင်ပါးအိ အိတင်းတင်းတွေ တုန်ခါလှုပ်သွားတာတွေကို မျက်လုံးကြီး အပြူးသားနဲ့ စိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ ဟင်း…ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်ကြီးတွေ လေးဖက်ထောက် လိုးလိုက်လို့ကတော့ အီဆိမ့်နေမှာဘဲ။ ဒီအချိန်မှာ နော်မာဖော သူ့အခန်းကို ရောက်လာတယ်။ “ကိုစိုးမိုး…အန်တီလွင် …ခေါ်တယ်” “ ဟေ….ဘာတဲ့လဲ..ခုဘဲ ခရီးဝေးက ပြန်ရောက်တာ..ဘယ်ထွက်ကြအုံးမလို့လဲဟာ” စိုးမိုးသည် မိုးမိုးခိုင် ဖင်တွေကို ငေးမောပြီး မှန်းပြီး ဂွင်းကိုင်နေတာမို့ ရုတ်တရက် စိတ်တိုသွားတယ်။ “ဒါတော့ ကျမလည်း မသိဘူး…သူ့သွားမေးချည်” လို့ နော်မာဖောက မျက်စောင်းထိုးရင်း ခပ်စွာစွာ ပြန်ပြော လိုက်တာကို သူ ခံလိုက်ရတယ်။ နော်မာဖောကလည်း အရင်ထက် နို့ကြီးတွေ ပိုထွားလာသလိုဘဲ။ ဒီကောင်မကို ဆွဲလိုးပစ်လိုက်ရင် ကောင်းမယ်လို့ သူ့စိတ်ရိုင်းတွေက ကြံစည်မိလိုက်တယ်။

သို့ပေမယ့် သူ့အခန်းပေါက်၀ မှာ ဒေါ်မီမီလွင် ကိုယ်တိုင် ရောက်နေတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ ကိုယ်ရှိန်သတ် လိုက်ရတယ်။ “စိုးမိုး…. ဘာအပျင်းကြီးနေတာလဲ…ထ…..ထ…. ငါ အပြင်ထွက်မလို့” ဒေါ်မီမီလွင်က ခပ်မာမာ ခပ်စွာစွာနဲ့ ပြောလိုက်လို့ သူ ကဗျာကယာ ထလိုက်ရတယ်။ သူ့ပုဆိုးအောက်က ငပဲကြီးကတော့ တောင်မတ်နေဆဲ။ ထိုအချိန် နော်မာဖောလည်း တိုက်ဖက်ကို ပြန်လျှောက်သွားနေတယ်။ ဒေါ်မီမီလွင်လည်း စိုးမိုးရဲ့ ပလေကပ် ပုဆိုးအောက်က လီချောင်းကြီး မာမတ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ သေသေချာချာ စူးစိုက်ကြည့်နေတယ်။ “ဟဲ့..စိုးမိုး…. အဲဒါက ဘယ်လို ဖြစ်တာတုန်း…” “ဗျာ….ကျနော် ဘာလုပ်မိလို့လဲဟင်” “အံမယ်….. မင်း ဘာဖြစ်နေတယ် ဆိုတာ… မင်း အသိဆုံးဘဲ…မင်း ပေါင်ကြားက ထောင်နေတာကို မေးနေတာ” “အဟီး…ဆောရီးဘဲ ဒေါ်လေး…. ကျ..ကျနော်…ကျနော်” “ဟင်း..ရုပ်ကိုက …ကဲ..ကဲ..ငါ ဈေးသွားစရာ ရှိလို့…. လိုက်ပို့စမ်း” “ဟုတ်ကဲ့…ဒေါ်လေး” ဒေါ်မီမီလွင်သည် ကျောက်စိမ်းရောင် အသားပျော့ပျော့ အထက်အောက် ဆင်တူ ဝတ်ထားတယ်။ အသားဖွေးဖွေး ဖြူသူမို့ သူမ ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားနဲ့ လိုက်ဖက် ကြည့်ကောင်းလှတယ်လို့ စိုးမိုး ထင်မိတယ်။ ဒေါ်မီမီလွင်နဲ့ အိမ်ကနေ ထွက်ခဲ့ရတဲ့အခါ လမ်းမပေါ် ရောက်တာနဲ့ စိုးမိုးက “ဒေါ်လေး…. ဘယ်ကို မောင်း ရမလဲ”လို့ မေးလိုက်တယ်။ “မင်းနဲ့ စကားပြောစရာတွေ ရှိတယ် စိုးမိုး….. တနေရာရာကို သွားပြောရအောင်” “ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး… ဘယ်လိုနေရာကို မောင်းရမလဲဟင်” “ဟိုတယ် တခုခုပေါ့ကွာ… နာရီပိုင်း ငှားတဲ့ နေရာ တခုခုပေါ့” စိုးမိုး သဘောပေါက်ပြီ။ ရင်တွေလည်း အခုန်မြန်လာသည်။ ငါတော့ ကံကောင်းတော့မလားလို့ တွေးမိလိုက်တယ်။ သူက ဒီလိုနေရာတွေ သိထားသူမို့ နာရီပိုင်း ယူလို့ရတဲ့ ရွှေဂုန်တိုင်ဖက်က ဟိုတယ်တခုကို မောင်းလိုက်တယ်။ ဒီဟိုတယ်က ကောင်းတာက ကးပေါ်က ဆင်းစရာ မလိုဘဲ ဟိုတယ် အခန်းတွေနားအထိ ကားကို မောင်းဝင်သွားလို့ ရတာကြောင့် ကိုယ့်ကို လူမမြင်ဘူး။ ကိုယ့်ကို အခန်းသော့ လာပေးတဲ့ ဟိုတယ်က ဝန်ထမ်း ကောင်လေး တယောက်နဲ့ဘဲ ဆက်ဆံရတယ်။

ဒေါ်မီမီလွင်လည်း သဘောကျသွားတယ်။ ဟိုတယ်ခန်းထဲကို နှစ်ယောက်သား ဝင်လိုက်ကြတာနဲ့ ကိုစိုးမိုး စိတ်တွေ လှုပ်ရှားပြီး သူ့လီးက မတ်နေပြီ။ တောင်နေပြီ။ ဒေါ်မီမီလွင်ရဲ့ ခါးအောက်က စွင့်ကားနေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ဖျတ်ကနဲ ကြည့်မိလိုက်တယ်။ “ စိုးမိုး…” “ဗျာ” “မင်း…ပဲခူးမှာတုန်းက ဘာ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေတာလဲ….မင်း အ ချင်ယောင် ဆောင်နေတာလား” “ဗျာ….ဟို…ဟို….ဟိုဒင်း” ပဲခူးမှာတုန်ုးက ဘကြီးအောင် မိတ်ဆွေရဲ့ ခြံထဲသွားလည်ကြတဲ့ အခါ ညဖက် မှောင်မှ ပြန်ကြတော့ ခြံဝမှာ ရပ်ထားခဲ့တဲ့ ကားဆီကို အားလုံး ပြန်လျှောက်ကြတဲ့အချိန် အမှောင်ထဲမှာ စိုးမိုးရဲ့ အရှေ့က လျှောက်နေတဲ့ ဒေါ်မီမီတလွင်က လက်လွှဲရင်း စိုးမိုးရဲ့ ပေါင်ကြားကို ထိမိသွားတယ်။ သူ့ငပဲတံကို မိမိရရကြီး စမ်းမိခဲ့တာမို့ စိုးမိုး တော်တော် တုန်လှုပ်သွားခဲ့တယ်။ မတောတဆဘဲလို့ ထင်ခဲ့မိတယ်။ အခုတော့ ဒေါ်မီမီလွင် ပြောပုံအရ တမင်တကာ လာထိကိုင်လိုက်တာ ဖြစ်မယ်။ “စိုးမိုး…. ကဲ နုံချင်ယောင် ဆောင်မနေနဲ့….. ကဲ…မင်း ငါ့ကို သဘောမကျဘူးလား…ပြောစမ်း …ကြည့်..ငါ့ကို”။ ဒေါ်မီမီလွင်သည် ကိုယ်ဟန်ပြမယ် တစ်ယောက်လို သူမကိုယ်ကို လှည့်ပြလိုက်တယ်။ “ဟုတ်..ဟုတ်….ဟို..ဟို….” “ အရူးကွက် နင်းမနေနဲ့ စိုးမိုးရယ်..လာစမ်း” ဒေါ်မီမီလွင်က စိုးမိုးရဲ့ ပလေကပ်ပုဆိုးကို ဖျတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။ “အိုး…ဟား….” အတွင်းခံဘောင်းဘီ ခံမဝတ်တတ်တဲ့ စိုးမိုးရဲ့ အောက်ပိုင်း တခုလုံး ဗလာကျင်းသွားပြီး လီးတုတ်တုတ်ကြီး ငေါငေါကြီး ပေါ်သွားတယ်။ ဒေါ်မီမီလွင်က လီးတန်ကြီးကို တပ်မက်စွာနဲ့ စိုက်ကြည့်နေပြီ “မင်း ကုတင်ပေါ် ထိုင်လိုက်စမ်း..စိုးမိုး”လို့ အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။ စိုးမိုးလည်း လီးကြီး ထောင်ရက်နဲ့ ကုတင်ပေါ် ထိုင်လိုက်တော့ ဒေါ်မီမီလွင်လည်း စိုးမိုး ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း ဆတ်ကနဲ လီးကြီးကို ကိုင်ဆုပ်လိုက်တယ်။ “အားပါး…..မင်း လီးက တော်တော် ကြီးတာဘဲ”လို့ သဘောကျသလို ပြောလိုက်ရင်း လီးတန်ကို ပွတ်သပ် ကြည့်နေတယ်။ စိုးမိုး ထင်ထားသလိုဘဲ သူ ကံကောင်းပြီ။ သူဌေးကတော်ကိုတော့ သူ ဝါးရတော့မယ်။ “ငါ…ကြိုက်တယ်….မင်း တော်တော် ယောကျ်ား ပီသတာဘဲ” ဒေါ်မီမီလွင်ရဲ့ လက်က စိုးမိုးရဲ့ ဖွားဖက်တော်ကြီးရဲ့ ထိပ်ဖျားကနေ အရင်းပိုင်းအထိ ထိတယ် ဆိုရုံလေး ပွတ်သပ်နေတယ်။

စိုးမိုးသည် အထိအတွေ့တွေကြောင့် စိတ်တွေ ထသထက် ထလာပြီး ဖွားဖက်တော်မှာ သံချောင်းကြီးတချောင်းလို မာကျောလာပြီး မတ်မတ်ကြီး ထောင်လာတော့ ဒေါ်မီမီလွင်က သဘောကျပြီး တဟင်းဟင်းနဲ့ ရယ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ “ စိုးမိုး..မင်း ငါ့ဖင်ကြီးတွေကို ကြည့်ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ ကြွကြွနေခဲ့တယ် မဟုတ်လား…. ငါ သိပေမယ့် မသိချင်ယောင် ဆောင်နေခဲ့တာ…. မင်း ငါ့ကို မှန်းမှန်းပြီး ဂွင်းထုတယ် မဟုတ်လား”လို့ မေးလိုက်တော့ စိုးမိုးလည်း မငြင်းဘဲ “ဟုတ်ပါတယ် ဒေါ်လေး”လို့ ဖြေလိုက်တယ်။ “မင်း ငါ့ဖင်ကြီးတွေကို အဝတ်မပါဘဲ မြင်ဘူးလား” “မ….မ….မမြင်ဖူးပါဘူး” စိုးမိုး တံတွေးကို ဂလုကနဲ မြိုချလိုက်ပြီး ဖြေလိုက်တယ်။ “မင်း မြင်ချင်လား” “ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့” ဒေါ်မီမီလွင်လည်း အရင်ဆုံး ထမိန်ကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။ အသား ပျော့ပျော့ ထမိန်လေးက ဟုတ်ကနဲ ကြမ်းပေါ်ကို ကွင်းလုံးပုံ ကျသွားသည်။ ပင်တီပါးပါး အဖြူလေးဘဲ ကျန်တဲ့ ဒေါ်မီမီလွင်ရဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းတွေကို စိုးမိုး အငမ်းမရ ကြည့်လိုက်တယ်။ ပေါင်ဂွဆုံနေရာက မို့ဖောင်းဖောင်း နေရာကို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်မိတယ်။ ဒေါ်မီမီလွင်က ပင်တီလေးကိုပါ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ အင်္ကျီကိုလည်း ချွတ်လိုက်တယ်။ ဘရာစီယာအောက်က နို့ကြီး နှစ်လုံးက ဘရာစီယာရဲ့ ချုပ်နှောင်ထားတာကို အတင်း ရုန်းထွက်ချင်နေကြသလိုဘဲ။ ဒေါ်မီမီလွင်က ဘရာစီယာ ချိတ်ကိုလည်း ဖြုတ်ပစ်လိုက်ရော ဖွံ့ထွားတဲ့ နို့ကြီးတွေ ဘွားကနဲ ပေါ်လာတယ်။ “ဘယ်လိုလဲ….ဘာထင်သလဲ..စိုးမိုး” “အရမ်းလှတာဘဲ ဒေါ်လေး” “လာ..ဒို့ အချိန် သိပ်မရှိဘူးကွ…. အိမ်မှာ စတယ်လာတို့ကို ထားခဲ့တာ” ဒေါ်မီမီလွင်က ကုတင်စောင်းမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားလိုက်တယ်။ “စိုးမိုး…. မင်း ငါ့ကို မှုတ်ပေးချင်လား” “ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့” “လာ…မှုတ်လေ“ “ဟုတ်ကဲ့” စိုးမိုး ပေါင်တန်ဖြူဖြူ နှစ်ချောင်းရဲ့ အလည်ခေါင်မှာ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီး မို့ဖေါင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို စနမ်းရှုံ့ပါတော့တယ်။ အမွှေး ရိပ်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက မို့အိနေသည်။ အကွဲကြောင်းကြီးက အသား ဆွတ်ဆွတ်ဖြူသူမို့ ပန်းနုရောင်လေး။ နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေက ရဲနေပေမယ့် ပြဲဟနေတယ်။ အတွင်းသား နီနီရဲရဲလေးတွေကို တပိုင်းတစ တွေ့နေရတယ်။ စိုးမိုး အငမ်းမရ လျှာနဲ့ ယက်ပြီ။ သည်အချိန်အခါမျိုး ရပါစေ ဖြစ်ပါစေလို့ ကျိတ်ဆုတောင်းခဲ့တာ ကြာပြီ။

ဒေါ်မီမီလွင်ကို စိတ်နဲ့ မှန်းပြီး ဂွင်းတိုက်ခဲ့ရတာလည်း အကြိမ်ပေါင်း မရေမတွက်နိုင်တော့ဘူးလေ။ ဖင်ကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး လီးတောင်ရတာလည်း နေ့တိုင်းဘဲ။ အခုတော့ သူ့စိတ်ကြိုက် စောက်ဖုတ် ယက်ခွင့်ကို သူရနေပြီ။ ပေါင်တန်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ဖြဲပြီး ဖိယက်လိုက်တယ်။ ဒေါ်မီမီလွင် မျက်စိတွေ မှိတ်ထားပြီး ခံနေတယ်။ “အား…ရှီး…အင်း…အင်း……အီး… ပလပ်…….ပြတ်…ပလပ်…….ပြတ်…”။ စိုးမိုးလည်း အစိလေးကို လျှာနဲ့ ထိုးကော်လိုက် စုပ်လိုက် အမျိုးမျိုး ကလိပေးနေတော့ ဒေါ်မီမီလွင်လည်း တအားကို အကြိုက်တွေ့နေတယ်။ ဟိုတလောက လိုးဖြစ်လိုက်တဲ့ ဖြိုးမောင်နဲ့တုန်းကလိုဘဲ သဘောကျမိတယ်။ ဖိယက်ပေးနေတဲ့ စိုးမိုးကို “တော်လိုက်တော့ ဒေါ်လေး မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ”လို့ ပြောလိုက်လို့ စိုးမိုးလည်း စောက်ဖုတ်ကနေ မျက်နှာ ခွာလိုက်ပြီး “ဘာလို့လဲ.. ဒေါ်လေး…. ကျနော် မှုတ်တာ မကောင်းလို့လားဟင်…”လို့ မေးလိုက်တယ်။ “မဟုတ်ဘူး…. ဒေါ်လေး လိုချင်နေပြီ… ဒေါ်လေးကို လုပ်ပေးတော့ကွာ”လို့ ဒေါ်မီမီလွင်က ဖြေတယ်။ စိုးမိုးလည်း ချက်ချင်းဘဲ ကုန်းထပြီး ဒေါ်မီမီလွင့်အပေါ် တက်ခွပြီး သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီး သုံးလေးခါလောက် စုန်ချီ ဆန်ချီ ပွတ်တိုက်လိုက်ပြီးမှ ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ ဒေါ်မီမီလွင်လည်း “အိ ”လို့ အသံထွက်သွားပြီး စိုးမိုးကို လှမ်းဆွဲကိုင်လိုက်တယ်။ ဗြိကနဲ လီးကြီး ဒေါ်မီမီလွင်ရဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို တိုးဝင်သွားပြီ။ လုံးပတ်တုတ်တဲ့ လီးကြီးမို့ စောက်ဖုတ် အတွင်းသား နံရံတွေကို တထစ်ထစ်နဲ့ ပွတ်ဆွဲသွားလို့ ဒေါ်မီမီလွင် တဖျင်းဖျင်းနဲ့ အရသာ ထူးသွားတယ်။ စိုးမိုးက သူ တချိန်လုံး လိုးချင်နေခဲ့တဲ့ သူဌေးကတော် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးကို လိုးခွင့်ရပြီဆိုတော့ အရမ်း ပျော်သွားပြီ။ ဖိသွင်းလိုက် ပြန်ဆုတ်လိုက်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း စလိုးပြီ။ “စိုးမိုး…. နို့တွေကို ကိုင်လိုးစမ်းပါဟာ” “ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေ” နို့ကြီး နှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်လိုက် ပါးစပ်နဲ့ စို့လိုက် လုပ်ရင်း စောက်ဖုတ်ထဲကို ဖိဖိ လိုးဆောင့်လိုက်တယ်။

ဒေါ်မီမီလွင်လည်း လင်ကြီး မလိုးနိုင်လို့ တအားဆာလောင် မွတ်သိပ်နေရတာမို့ အခုလိုတွေ ရှိတဲ့အလုပ်သမားတွေနဲ့ ကုန်းဖြစ်သွားရတာ။ စိုးမိုးရဲ့ လီးကိုရော စိုးမိုး လိုးတာကိုရော သူမ ကြိုက်သွားရပြီ။ စိုးမိုးလည်း လှေကြီးထိုး ပက်လက် အနေအထားနဲ့ အားရအောင် လိုးအပြီး ဒေါ်မီမီလွင်ရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သူ့ပုခုံးပေါ်ကို ထမ်းတင်ပြီး လိုးပြန်တယ်။ အရှိန်က မြန်ဆန် သွက်လက်နေပြီ။ “အား..ရှီး…….ဆောင့်…ဆောင့်…ဆောင့်ပါ စိုးမိုးရဲ့…. တအားနင်း ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ”လို့ အားမလို အားမရ တောင်းဆိုနေတဲ့ ဒေါ်မီမီလွင်လည်း စိုးမိုးက သူမ လိုချင်တဲ့အတိုင်း ခပ်ကြမ်း ကြမ်း ပြင်းပြင်း ဆောင့်ပေးလိုက်လို့ ကျေနပ်သွားတယ်။ “ကောင်းတယ်…အိုး…ကောင်းလိုက်တာ …အမလေးလေးး…. အား…အား….အား….ရှီးးး” မွှေယာပေါ်ကနေ ဖင်ကြီး မြှောက်ကြွလာကာ ဘိုင်းကနဲ ပြန်ပြစ်ကျသွားတယ်။ စိုးမိုးလည်း ဒေါ်မီမီလွင် ပြီးသွားတယ် ဆိုတာကို သိလိုက်ပြီး စောက်ပတ်အတွင်းသားတွေကလည်း ဆွဲညှစ်နေတာမို့ သူလည်း ကောင်းသထက် ကောင်းလာလို့ ဒေါ်မီမီလွင်းလည်း ပြီးသွားရော သုတ်ရည်တွေကို ဒေါ်မီမီလွင်ရဲ့ စောက်ဖုတ် အတွင်းထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ပြီးလိုက်တော့တယ်။…ပြီး

Zawgyi

ေဒၚမီမီလြင္ အိပ္ရာက ထၿပီး ေရခ်ိဳးခန္း ထဲကို ဝင္လိုက္တယ္။ သြားတိုက္ရင္း ဝတ္ထားတဲ့ ညဝတ္ ဝတ္႐ုံကို ေျဖခြၽတ္ပစ္လိုက္တယ္။ တကိုယ္လုံးကို ျမင္ေနရတဲ့ ကိုယ္လုံးေပၚ မွန္ႀကီးထဲမွာ အဝတ္မဲ့ေနတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ ႏို႔ႀကီး ႏွစ္လုံးက အိက်ေနေပမယ့္ လုံးဝန္းေနဆဲဘဲ။ ႏို႔သီးေခါင္း နီနီေလးေတြကလည္း တပ္မက္စရာ ေကာင္းတုန္းပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အၿမဲ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ေနခဲ့လို႔ ဝမ္းဗိုက္သားကလည္း ခပ္မို႔မို႔ေလး ရွိေနေပမယ့္ ၾကည့္လို႔ ေကာင္းေနဆဲ။ ခါးက သိပ္မေသးေတာ့ေပမယ့္ တုတ္တုတ္ႀကီးလည္း မျဖစ္ေသး။ တင္ပါးႀကီးေတြကေတာ့ စြင့္ကား ထယ္ဝါေနဆဲဘဲ။ ေပါင္ၾကားေနရာက အေမႊးေတြက ေတာ္ေတာ္ထူေနၿပီ။ ေရခ်ိဳးရင္း အေမႊးေတြကို ကပ္ေၾကးနဲ႔ ပါးပစ္လိုက္တယ္။ ေယာက္်ား မလိုးေပးတာ ႏွစ္ခ်ီၾကာေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို မၾကာခင္ ၿဖိဳးေမာင္ကို တေနရာရာမွာ လိုးခိုင္းေတာ့မယ္။ တကယ္လို႔ သူ ေစာက္ဖုတ္ယက္ေပးရင္ အနံ႔အသက္ ေကာင္းေစဖို႔ ဆပ္ျပာေမႊးနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ေဆးေၾကာလိုက္တယ္။ ၿဖိဳးေမာင္နဲ႔ ဘယ္ေနရာမွာ သြားလိုးရမလဲ ေခါင္းထဲမွာ စဥ္းစားေနမိတယ္။ ေခါင္းထဲမွာ ေပၚလာတာက ဗိုလ္တေထာင္ဖက္မွာ ေနတဲ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ခင္ေလးႏြယ္ရဲ႕ တိုက္ခန္းေလးပါ။ ခင္ေလးႏြယ္က သေဘာေကာင္းတယ္။ တေယာက္တည္းေနတဲ့ အပ်ိဳႀကီး။ စကားလည္းနည္း မိတ္ေဆြလည္း နည္းလို႔ သူ႔ကို အကူအညီ ေတာင္းရင္ ရမယ္လို႔ ေတြးမိတယ္။ ခင္ယုေမာင္ကေတာ့ အေပါင္းအသင္းမ်ား ၿပီး အာေခ်ာင္တတ္လို႔ စိတ္မခ်ဘူး။ ခင္ေလးႏြယ္ကို ဖုန္းလွမ္း ဆက္လိုက္ေတာ့ ခင္ေလးႏြယ္က “ရတာေပါ့ မီမီရယ္….အခ်ိန္မေ႐ြးပါ…. ဒါေပမယ့္ေလ…. သူငယ္ခ်င္းက ကိုယ့္အခန္းမွာ ဘာလုပ္မလို႔လဲ ဆိုတာေလးေတာ့ စပ္စုပါရေစ” လို႔ ရယ္ၿပီး ေမးလာတယ္။

သူက“ ကိုယ့္အိမ္က ခ်ာတိတ္ တေယာက္ကို အဂၤလိပ္စာ သင္ေပးမလို႔ပါ” လို႔ ေျဖလိုက္တယ္။ ခင္ေလးႏြယ္က “သင္… သူငယ္ခ်င္း… ကိုယ္ဖိရင္ဖိသာ အေကာင္းဆုံး သင္ေပးလိုက္ပါ….. မင္းလာရင္ ကိုယ္ အျပင္ထြက္ေပးမယ္… ကိုယ္လည္း ဂ်မ္းရွင္းစကြဲမွာ ေရွာ့ပင္သြားစရာ ရွိလို႔” လို႔ ေျပာတယ္။ အင္း…ေနရာေတာ့ အိုေကသြားၿပီ။ ေရခ်ိဳးအၿပီး ခါတိုင္းလို အၾကာႀကီး အလွထိုင္ ျပင္မေနေတာ့ဘဲ။ ခပ္ျမန္ျမန္ဘဲအဝတ္အစား ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေတြကို ဆြဲဝတ္လိုက္ၿပီး တိုက္ေပၚက ဆင္းသြားလိုက္တယ။ တိုက္အေရွ႕ အေပါက္ဝတည့္တည့္မွာ ၿဖိဳးေမာင္ ကားရပ္ၿပီး ကားေဘးမွာ ရပ္ေစာင့္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အံမယ္..ဒီေကာင္ေလး အဝတ္အစား သန႔္သန႔္ ျပန႔္ျပန႔္နဲ႔ ၾကည့္ေကာင္းေနပါလား ေရမိုးလည္း ခ်ိဳးထားပုံရတယ္။ “ၿဖိဳးေမာင္” “ဗ်ာ..ေဒၚေလး” “ဗိုလ္တေထာင္ ဖက္ကို လိုက္ပို႔ကြာ…. ေဒၚေလး သူငယ္ခ်င္း အိမ္ကို” “ဟုတ္ကဲ့…ေဒၚေလး..” ေဒၚမီမီလြင္ မၾကာခင္ ျဖစ္လာေတာ့မွာေတြကို ႀကိဳတင္ စိတ္ကူးယဥ္ စဥ္းစားေတြးေတာေနရင္း ရင္ေတြ တအားခုန္လာသည္။ ေဒၚမီမီလြင္က ၿဖိဳးေမာင္နဲ႔ မၾကာခင္ လိုးျဖစ္ေတာ့မယ္ ဆိုတာကို စဥ္းစားၿပီး စိတ္ေတြ ေဖါက္ျပန္ ႏိုးႂကြေနေပမယ့္ ၿဖိဳးေမာင္ကေတာ့ ေဒၚမီမီလြင္ရဲ႕ အႀကံအစည္ကို မသိေသး။ ေစာေသးလို႔ ကားပိတ္ဆို႔တာေတြ မျဖစ္ေသးဘူး။ “ၿဖိဳးေမာင္” “ဗ်ာ…. ေဒၚေလး” “မေန႔က ဟမ္ဘာဂါ ေကာင္းလား” “ဟုတ္..အရမ္း ေကာင္းတာဘဲ ေဒၚေလး…. ဟီး…တခါမွ မစားဘူးေသးဘူး..ေက်းဇူးပါ ေဒၚေလး” “ဒီေန႔ မင္းကို အေကာင္းစားတစ္ခု…. ထပ္ေကြၽးအုံးမယ္ကြ”။ “ဟုတ္… ေဒၚေလး”  ဗိုလ္တေထာင္က ေဒၚမီမီလြင္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ခင္ေလးႏြယ္ရဲ႕အိမ္ကို ေရာက္ေတာ့ ခင္ေလးႏြယ္က အျပင္ထြက္ဖို႔ အဝတ္အစားသစ္ေတြနဲ႔ အဆင္သင့္ ေစာင့္ေနၿပီး “ မီမီေရ….. ေအးေအးေဆးေဆး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စိတ္တိုင္းက်သာ ေနၾက….. ျပန္ရင္လည္း တံခါးသာ ဆြဲပိတ္ခဲ့လိုက္”လို႔ ၿပဳံးစိစိနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါ ၿဖိဳးေမာင္လည္း သက္သက္ခိုင္နဲ႔ ရန္ကင္းတိုက္က သူ႔သူငယ္ခ်င္း အိမ္ကို လိုက္သြားတဲ့အခါ ျဖစ္ပ်က္တာနဲ႔ တထပ္တည္း တူေနလို႔ ေဒၚမီမီလြင္ သူနဲ႔ လိုးၾကဖို႔ စီစဥ္ထားတာကို ရိပ္မိသြားပါေတာ့တယ္။

ေက်းဇူးရွင္ ဘႀကီးေအာင္ရဲ႕ ဇနီးမယား ျဖစ္လို႔ အိမ္မွာ ေနတဲ့အခ်ိန္ ေဒၚမီမီလြင္ကို မျပစ္မွားမိရေအာင္ သတိထားေနခဲ့တာ။ အခုလည္း တဏွာထန္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေပမယ့္ ေဒၚမီမီလြင္ကို တတ္ႏိုင္ရင္ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ သို႔ေပမယ့္ ေဒၚမီမီလြင္က “ၿဖိဳးေမာင္… လာ” ဆိုၿပီး အိပ္ခန္းထဲကို ေခၚသြားတဲ့အခါ ၿဖိဳးေမာင္ရဲ႕ စိတ္ေတြ ဘေလာင္ဆူ လႈပ္ရွားလာရၿပီ။ အိပ္ခန္းထဲကို သြားၾကတဲ့အခါ သူက ေဒၚမီမီလြင္ရဲ႕ အေနာက္က လိုက္ရေတာ့ စြင့္ကားတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြ လႈပ္ခါေနတာကို ျမင္ရသည္။ သူ႔စိတ္ေတြ ယိမ္းယိုင္ကုန္သည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲဘဲ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အသိကလည္း ၿဖိဳးေမာင္ရဲ႕ စိတ္ေတြကို ေဖါက္ျပားလာေစသည္။ အိပ္ခန္းထဲကို ေရာက္ေတာ့ ေဒၚမီမီလြင္က ၿဖိဳးေမာင္ဖက္ကို လွည့္လိုက္ၿပီး “ၿဖိဳးေမာင္…. မင္းကို ေဒၚေလး ေျပာျပ ခ်င္တာေတြ ရွိတယ္ကြာ….. ဒါေၾကာင့္ မင္းကို ဒီကို ေခၚလာတာ”လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ေဒၚမီမီလြင္နဲ႔ သူနဲ႔ အရမ္းကို နီးကပ္ေနတယ္။ “မအိုက္ဘူးလားကြာ….. မင္း အက်ႌကို ခြၽတ္လိုက္ပါလား”လို႔ ေလသံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္လို႔ ၿဖိဳးေမာင္လည္း ဝတ္ထားတဲ့ စပို႔ရွပ္ကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ေဒၚမီမီလြင္က “အင္း…. မင္းေလးက ေတာ္ေတာ္ ေယာက်္ား ပီသပါလား”လို႔ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္ၿပီး ၿဖိဳးေမာင္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို လက္နဲ႔ ဖြဖြေလး ပြတ္လိုက္တယ္။ ၿဖိဳးေမာင္လည္း ၾကက္သီးေတြ ထၿပီး ေပါင္ၾကားက လီးလည္း ေငါက္ကနဲ ထလာရတယ္။ ေဒၚမီမီလြင္က “ေအာက္က ပုဆိုးကိုပါ ခြၽတ္လိုက္ကြာ”လို႔ ေလသံေလးနဲ႔ ထပ္ အမိန႔္ေပးတယ္။ ၿဖိဳးေမာင္လည္း ခ်က္ခ်င္းဘဲ ပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီဘဲ သူ႔တကိုယ္လုံးမွာ က်န္ေတာ့တယ္။ ဖုေဖါင္း ေငါထေနတဲ့ ေပါင္ၾကားက အရာႀကီးကို ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ၿပီး “မင္း မနက္က ေရ ခ်ိဳးခဲ့ေသးလား”လို႔ ေမးျပန္လို႔ “ဟုတ္….ခ်ိဳးခဲ့ပါတယ္ ေဒၚေလး”လို႔ ၿဖိဳးေမာင္ ေျဖလိုက္တယ္။ “မင္း အန္ဒါဝဲကိုပါ…. ခြၽတ္လိုက္” လို႔ ထပ္ေျပာလို႔ မဆိုင္းမတြ အမိန႔္ကို နာခံလိုက္တယ္။ တကိုယ္လုံး အဝတ္မဲ့ေနၿပီ။ ကိုယ္လုံးတီးႀကီး ရပ္ေနတဲ့ ၿဖိဳးေမာင္ကို ေဒၚမီမီလြင္ ေျခဆုံး ေခါင္းဆုံး ၾကည့္ေနပုံက ကြၽန္ပိုင္ရွင္ေခတ္က သူေဌးေတြက ကြၽန္ဝယ္တဲ့ေနရာမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆး သုံးသပ္ေနတဲ့ ပုံလိုပါဘဲ။ လီးတံေငါေငါႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ေဒၚမီမီလြင္ တံေတြး ၿမိဳခ်လိုက္တယ္။

ေကာင္းလိုက္တဲ့ လီးႀကီးပါလား။ လင္ျဖစ္သူရဲ႕ လီးတိုေလးနဲ႔ တျခားစီဘဲ။ အင္း..ေစာက္ဖုတ္ထဲက တအား ယားေနရၿပီ။ “မင္းရဲ႕ ဘႀကီးေအာင္က…. ခါးနာတဲ့ ေဝဒနာေၾကာင့္… ေဒၚေလးကို ပစ္ထားတာ ၾကာၿပီကြ….. ေဒၚေလးနဲ႔ မအိပ္ေတာ့ဘူး… ေဒၚေလးလည္း ေယာက်္ား အေပၚကို သစၥာမေဖါက္ခ်င္တာနဲ႔ ႀကိတ္မွိတ္ၿပီး ေနခဲ့တာ ၾကာပါၿပီကြာ… အခုေတာ့ ေဒၚေလး မေအာင့္အည္းႏိုင္ေတာ့ဘူး… မင္း ေဒၚေလးကို ဆႏၵျဖည့္ေပးပါလားဟင္”။ ေဒၚမီမီလြင္ရဲ႕ လက္တစ္ဖက္က ၿဖိဳးေမာင္ရဲ႕ လီးတံႀကီးဆီကို ေရာက္လာတယ္။ ၿဖိဳးေမာင္လည္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိဘူး။ ဘႀကီးေအာင္ရဲ႕ သမီးႏွစ္ေယာက္လုံးကို သူ လိုးခဲ့ၿပီးၿပီ။ အခု သူ႔ဇနီးကို ထပ္လိုးရမယ္ ဆိုရင္ သူ ကမ္းကုန္ေနၿပီ။ “မသင့္ေတာ္ဘူး ထင္တယ္ ေဒၚေလးရယ္… ဘႀကီးေအာင္က က်ေနာ့္ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ တစ္ေယာက္ပါ… ေဒၚေလးကို က်ေနာ့္ အေဒၚအရင္း တေယာက္လို သေဘာထားခဲ့တာပါ” ၿဖိဳးေမာင္ ေျပာေနတဲ့အခ်ိန္ ေဒၚမီမီလြင္က သူ႔လီးတံကို ပြတ္သပ္ေနတယ္။ သည္ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ၿဖိဳးေမာင္ရဲ႕ ေသြးသားေတြ ထႂကြလာတယ္။ လီးႀကီးက မတ္မတ္ေထာင္လာတယ္။ “ၿဖိဳးေမာင္… ကူညီပါကြာ…. မင္း ေဒၚေလးကို ကူညီစမ္းပါ” ေဒၚမီမီလြင္က ၿဖိဳးေမာင္ရဲ႕ လီးကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ ေနာက္လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ၿဖိဳးေမာင္ရဲ႕ လက္ကို ဆြဲၿပီး ကုတင္ဆီကို ေခၚသြားတယ္။ ၿဖိဳးေမာင္လည္း သူ႔လီးကို ဆုပ္ကိုင္ခံထားရတာေၾကာင့္ ၾကက္သီးေတြ တဖ်န္းဖ်န္းထၿပီး စိတ္ေတြ ႂကြထန္လာတယ္။ ေဒၚမီမီလြင္က ၿဖိဳးေမာင္ကို ကုတင္ေပၚက ေမြ႕ယာထူထူႀကီးေပၚကို တြန္းခ်လိုက္တယ္။ ပက္လက္က်သြားတဲ့ ၿဖိဳးေမာင္လည္း အဝတ္အစားေတြ ခြၽတ္ပစ္ေနတဲ့ ေဒၚမီမီလြင္ကို ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ ျဖဴေဖြးေတာင့္တင္းတဲ့ ေဒၚမီမီလြင္ရဲ႕ ဝတ္လစ္စလစ္ ခႏၶာကိုယ္က ၿဖိဳးေမာင္ရဲ႕ စိတ္ဆင္႐ိုင္းကို သတိဆိုတဲ့ ခြၽန္းနဲ႔ အုပ္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ အထူးသျဖင့္ ေပါင္ၾကားက မို႔ေဖါင္းေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔။ အလတ္ႀကီး ရွိေသးတဲ့ ေဒၚမီမီလြင္ကို လိုးဖို႔ သူ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ႀကီးမား လုံးဝန္းေနတဲ့ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးက သူ႔ကို ကိုင္ညႇစ္ပါေတာ့ စို႔ပါေတာ့လို႔ ဖိတ္ေခၚေနၾကသလိုဘဲ။ ကုတင္ေပၚ တက္လာတဲ့ ေဒၚမီမီလြင္ရဲ႕ ႏို႔ႀကီးတလုံးကို လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး က်န္တဲ့ တလုံးကို ပါးစပ္နဲ႔ ငုံစို႔လိုက္နဲ႔အခါ ေဒၚမီမီလြင္လည္း အရမ္း ေက်နပ္သြားတယ္။

ေမြ႕ယာႀကီးေပၚ ပက္လက္ အိပ္ခ်လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ၿဖိဳးေမာင္းက ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးလွလွ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲကားလိုက္ၿပီး မို႔ေဖါင္းတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒၚမီမီလြင္က “ဘာၾကည့္တာလဲ”လို႔ ေမးတယ္။ “ေဒၚေလး ေစာက္ဖုတ္က လွလြန္းလို႔ပါ”လို႔ ၿဖိဳးေမာင္က ေျဖလိုက္ၿပီး ေဒၚမီမီလြင္ရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္မွာ မ်က္ႏွာအပ္လိုက္ရင္း နမ္းရႈံ႕ပါေတာ့တယ္။ “အို…. ၿဖိဳးေမာင္…. ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ …မင္း..မင္း မ႐ြံဘူးလား..ဟင္” လို႔ေမးၿပီး ၿဖိဳးေမာင္ရဲ႕ ေခါင္းကို တြန္းပစ္တယ္။ သို႔ေပမယ့္ ၿဖိဳးေမာင္က ဖင္တုန္းႀကီးေတြကို အတင္း ဆုပ္ညႇစ္ကိုင္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို တအားစုပ္ တအား ယက္ေတာ့တာဘဲ။ “အို..အား……အမေလး…အီး…..ဟင့္ဟင့္…” ေဒၚမီမီလြင္ တသက္နဲ႔တကိုယ္ မရဘူးတဲ့ အထိအေတြ႕ေတြကို ရသြားလို႔ တအား ထူးဆန္းေနတယ္။ လင္ျဖစ္သူ တခါမွ မလုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ေစာက္ပတ္ယက္စုပ္တာကို သည္ေကာင္ေလးက လုပ္ေပးလိုက္ၿပီ။ ၿဖီးေမာင္ရဲ႕ လွ်ာက ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ထိုးသြင္း ေမႊေနာက္ေပးတာေၾကာင့္ ေဒၚမီမီလြင္လည္း ဖင္ႀကီးေတြ လႈပ္ခါၿပီး တအင္းအင္းနဲ႔ သေဘာက်ေနတယ္။ ေဒၚမီမီလြင္တေယာက္ သူ႔ဘာဂ်ာကို ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာကို သိရေတာ့ ၿဖိဳးေမာင္လည္း ႀကိဳးစားပမ္းစား မႈတ္ေပးေတာ့တာဘဲ။ ေဒၚမီမီလြင္ကို လန႔္တဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ စစခ်င္းမွာ မဝံ့မရဲ ျဖစ္ေနခဲ့ေပမယ့္ ေဒၚမီမီလြင္က “ငါ့ႏို႔ေတြကိုလည္း ညႇစ္ေပးေလ….. ၿဖိဳးေမာင္”လို႔ ေျပာလာတာေၾကာင့္ သူ႔လက္ေတြလည္း ပိုရဲတင္း သြက္လက္လာတယ္။ တင္းမာလုံးဝန္းတဲ့ ေဒၚမီမီလြင္ရဲ႕ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို လက္လွမ္းၿပီး ကိုင္နယ္ေပးရင္း ေစာက္ဖုတ္ကို ဖိဖိ ယက္ေပးတယ္။ “အား..ဟင္း..ဟင္း….အင္ဟင္….ေကာင္း…. ေကာင္းတယ္… ယက္..ယက္…..ယက္….. အမေလး….ေကာင္းလိုက္တာ” ေဒၚမီမီလြင္ တစ္ေယာက္ ေစာက္ဖုတ္ယက္ခံလို႔ ေကာင္းလြန္းသလို ေစာက္ဖုတ္ထဲကလည္း လႈိက္ယားေနၿပီ။ တခုခုနဲ႔ ထိုးထည့္ ေျဖေဖ်ာက္မွ ေျပေပ်ာက္ရမယ့္ အေျခအေနမွာ ၿဖိဳးေမာင္ရဲ႕ စံခ်ိန္မွီ လီးတံႀကီးကို အျမန္ထိုးသြင္းေစခ်င္လွၿပီ။ “ၿဖိဳးေမာင္….ေတာ္ေတာ့ကြာ…. ေဒၚေလးကို လုပ္ေပးေတာ့…အရမ္း လိုခ်င္ေနၿပီကြာ”လို႔ ၿဖိဳးေမာင္ကို ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ၿဖိဳးေမာင္က ယက္တာ အရွိန္ရေနေတာ့ ႐ုတ္တရက္ ရပ္မပစ္လိုက္ႏိုင္ဘူး။

ေစာက္ဖုတ္နဲ႔ ကပ္ေနတဲ့ ဖင္စအိုေပါက္ ညိဳညိဳေလးကိုပါ သူ႔လွ်ာနဲ႔ ထိုးကလိေပးေနတယ္။ တအား ခံခ်င္လြန္းေနလို႔ ေဒၚမီမီလြင္လည္း ၿဖိဳးေမာင္ေခါင္းကို တြန္းပစ္လိုက္ၿပီး “ေတာ္ၿပီဆို…. ငါ ယားလွၿပီ….မင္း လိုးေပးပါေတာ့ကြာ”လို႔ စိတ္မရွည္ေတာ့သလို ေျပာလိုက္တယ္။ ၿဖိဳးေမာင္လည္း “ေဒၚေလးကို ေကာင္းေစခ်င္လို႔ပါ… ေဆာရီးဘဲ”လို႔ ေျပာရင္း ေဒၚမီမီလြင္ ကိုယ္ေပၚကို ခြတက္လိုက္ပါတယ္။ ေပါင္တံ ျဖဴျဖဴႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေဘးကို ၿဖဲကားလိုက္ၿပီး အရည္ေတြ စို႐ႊဲေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္မွာ သူ႔လီးထိပ္ကို ေတ့လိုက္တယ္။ ေဒၚမီမီလြင္လည္း ယားလြန္းေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို လီး အျမန္ဝင္ေရး စိတ္ေစာေနတယ္။ ၿဖိဳးေမာင္လည္း ဒီေလာက္ယားေနတဲ့ ေစာ္ႀကီး အပီကို လိုးထည့္အုံးမယ္လို႔ စိတ္ထဲ ႀကဳံးဝါးၿပီး သူ႔လီးကို ဖိသြင္းလိုက္တယ္။ အရည္ေတြ ႐ႊဲေနတာေၾကာင့္ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း မရွိဘဲ လီးႀကီး အဖုတ္ထဲ ဝင္သြားေပမယ့္ အသက္၅၀အ႐ြယ္ အပ်ိဳမႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အေမရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္က တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ရွိေနတာကို သူ အံ့လည္း အံ့ၾသ သေဘာလည္း က်သြားရတယ္။ ဘႀကီးၿမိဳင္နဲ႔ မလိုးတာ ၾကာလို႔ ေစာက္ဖုတ္လည္း အခုလို ၾကပ္သြားပုံရတယ္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တိုေတာင္းတဲ့ အသြင္းအႏႈတ္ေလးေတြနဲ႔ စလိုက္တယ္။ ေဒၚမီမီလြင္ တဟင္းဟင္းနဲ႔ သေဘာက်ေနတယ္။ သူ႔ကို ျပန္သိုင္းဖက္ၿပီး “အင္..အင္..ေကာင္းတယ္…ရတယ္…လုပ္..လုပ္…”လို႔ မ်က္လုံး မွိတ္ၿပီး ေျပာေနတဲ့ ေဒၚမီမီလြင္ကို စခ်င္ ေနာက္ခ်င္လာတာနဲ႔ “ဘာလုပ္ရမွာလဲ ေဒၚေလး”လို႔ ေမးလိုက္တဲ့ အခါ ေဒၚမီမီလြင္က “မင္းက သိရဲ႕သားနဲ႔ကြာ…. ငါ့ပါးစပ္က ထြက္တာကို ၾကားခ်င္တယ္ေပါ့ေလ”လို႔ မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးလိုက္ၿပီး ေျပာတယ္။ “ဟုတ္တယ္….. ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ”လို႔ ၿဖိဳးေမာင္က ႏို႔ႀကီးတလုံးကို ကိုင္ဆုပ္ရင္း ေမးလိုက္ျပန္တယ္။ “လိုးေပး…. လိုးေပးဖို႔ ေျပာေနတာ….. မင္းရဲ႕ လီးတုတ္တုတ္ႀကီးနဲ႔ ေဒၚေလးေစာက္ပတ္ကို လိုးေပးပါလို႔”ေျဖရင္း ေဒၚမီမီလြင္လည္း ေအာက္ကေန ဖင္ႀကီးေတြကို လႈပ္ခါရင္း ေကာ့ေပးလိုက္တယ္။ ၿဖိဳးေမာင္လည္း ကံေကာင္းလွစြာနဲ႔ ဘႀကီးေအာင္ရဲ႕ အိမ္က မိန္းမတိုင္းကို လိုးခြင့္ရၿပီး ဆက္တိုက္ လိုးေနရလို႔ “ငါးသိုင္းမ်ားေတာ့ ဟင္းဟုန္” ဆိုသလို ႐ိုးအီလာရတယ္။ သို႔ေပမယ့္ ေဒၚမီမီလြင္နဲ႔ လိုးတာက ပထမဆုံးအႀကိမ္ ျဖစ္ၿပီး ေဒၚမီမီလြင္က သည္အိမ္က အဓိက ပါဝါအႀကီးဆုံးလူ ျဖစ္တာကို သိလို႔ သူ႔ကို ခိုက္သြား ႀကိဳက္သြားေအာင္ လိုးေပးရမည္လို႔ ဆုံးျဖတ္ထားၿပီး က်က်နန လိုးေပးပါေတာ့တယ္။

အရင္ကေလာက္ ေၾကာက္မေနေတာ့ဘဲ ပက္လက္လွန္ေနတဲ့အေပၚ တက္ေမွာက္ လိုးေပးအၿပီး ဖင္ကုန္းခိုင္း လိုက္တယ္။ “‌ေဒၚေလး ေနာက္ပုံစံတစ္မ်ိဳး ေျပာင္းရေအာင္… ဖင္ကုန္းေပးပါလား” ေဒၚမီမီလြင္လည္း ကိုယ္ေမြးထားတဲ့ ခ်ာတိတ္က ကိုယ့္ကို ျပန္ခိုင္းေနၿပီ ဆိုတာကို သိလိုက္ေပမယ့္ သူက ေကာင္းေကာင္း လိုးေပးေနတာမို႔ သူ႔အလိုကို လိုက္တဲ့အေနနဲ႔ ဖင္ေထာင္ၿပီး ကုန္းေပးလိုက္တယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း ဖင္ကုန္းၿပီး ခံရတာ စိတ္ေတြ ပိုႂကြထန္သလို ခံစားရတယ္။ ၿဖိဳးေမာင္ အပီကိုင္ အပီႀကဳံးၿပီ။ ေဒၚမီမီလြင္ရဲ႕ ဖင္တုန္းႀကီးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ၿဖဲရင္း စအိုေပါက္ နီညိဳညိဳေလးကို ငုံ႔ၾကည့္ရင္း ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ဆက္တိုက္ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ထည့္တယ္။ “အား….အား” တဖတ္ဖတ္ အသံေတြ နဲ႔ ညည္းသံေအာ္သံေတြ ဆူညံေနတယ္။ “ေကာင္းလားဟင္… ေဒၚေလး” “ေကာင္းတယ္..လိုး…လိုး… ေဆာင့္..ေဆာင့္ကြာ..တအား..တအားေဆာင့္ေပး” လိုးသူ ခံသူ အသံတူေနတယ္။ သူ အလိုးေကာင္းသလို ခံေနတဲ့ ေဒၚမီမီလြင္ကလည္း ဖင္ႀကီးေတြကို ေကာ့ပစ္ၿပီးကို ခံေနတယ္။ ခါးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကိုင္ၿပီး အသားကုန္ ႀကဳံးေဆာင့္ေနတာေတြကို ခံယူေနတယ္။ အခ်က္ ၁၀၀ေလာက္ အားကုန္ ဆက္တိုက္ ေဆာင့္ေပးရင္း သုတ္ရည္ေတြ ေစာက္ေခါင္းထဲကို ပန္းထုတ္ပစ္မိၿပီး ၿပီးသြားရတယ္။ “ေဒၚေလးေရာ ၿပီးရဲ႕လားဟင္”လို႔ ေမးမိေတာ့ “ၿပီးတာမွ ႏွစ္ခါေတာင္”လို႔ ေမာဟိုက္တဲ့ ေလသံနဲ႔ ေဒၚ မီမီလြင္က ေျဖတယ္။ ၿဖိဳးေမာင္ တကိုယ္လုံးလည္း ေခြၽးေတြ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနတယ္။ “ေမာသြားလား… ၿဖိဳးေမာင္” “ဟင့္အင္း” “မင္း ေတာ္ေတာ္ အားေကာင္းတာဘဲ….ဟင္း…” “ေဒၚေလး ႀကိဳက္လား” “အင္း….ႀကိဳက္တယ္….” “ေဒၚေလး…. လိုခ်င္တဲ့အခ်ိန္ ေျပာပါ… က်ေနာ္ လုပ္ေပးမယ္” ေဒၚမီမီလြင္ ေခါင္းညႇိမ့္ျပလိုက္တယ္။ ေဒၚမီမီလြင္သည္ ထမိန္ရင္လွ်ားနဲ႔ ၿဖိဳးေမာင္ကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ကုတင္ေပၚမွာ တေစာင္းေလး လွဲေလ်ာင္းေနသည္။ အက်ႌျပန္မဝတ္ေသးပုံ ေထာက္ေတာ့ ငါနဲ႔ ေနာက္တခ်ီ ေနာက္တေၾကာင္းေလာက္ ထပ္ဆြဲခ်င္ေသးတဲ့ပုံ ရွိတယ္လို႔ ၿဖိဳးေမာင္ စိတ္ထဲမွာ ေတြးေနတယ္။ လိုတာ မရရွာတဲ့ ေဒၚမီမီလြင္ကို သူ ဆႏၵျဖည့္ဆည္း ေပးခ်င္မိတယ္။ ဘႀကီးေအာင္နဲ႔ ဘယ္လို မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ရမယ္ေတာ့ မသိဘူး။ ေဒၚမီမီလြင္နား ကပ္ၿပီး ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္လိုက္တယ္။ “က်ေနာ္ ႏွိပ္ေပးရမလားဟင္”လို႔ ခပ္တိုးတိုး ေမးလိုက္တယ္။

ေဒၚမီမီလြင္ဆီက “အင္း”လို႔ တိုးတိုးေလး ေျဖလိုက္သံကို သူ ၾကားလိုက္ရလို႔ အဝတ္မဲ့ေနတဲ့ ပုခုံးသားေတြကို သူ႔လက္နဲ႔ ခပ္ဖြဖြ စႏွိပ္ေပးလိုက္တယ္။ “ၿဖိဳးေမာင္“ “ဗ်ာ” “မင္းနဲ႔ ငါ ကိစၥကို မင္း ႏႈတ္လုံမွာလား” “ဟုတ္…. က်ေနာ့္အတြက္ စိတ္ခ်ပါ …လုံပါတယ္” “ေအး….. ဟိုေကာင္…. ဒ႐ိုင္ဘာ စိုးမိုးကို မသိေစနဲ႔ေနာ္….. ဒီေကာင္က ငါ့ကို ႀကံခ်င္ေနတာ….. သူက မင္းဘႀကီးေအာင္နဲ႔ငါ မအိပ္ၾကဘူးဆိုတာ သိတယ္… ဟင္း.. လူလည္…ဒီေကာင္” “က်ေနာ္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာပါဘူး.. ကတိေပးပါတယ္” “အင္း…. ဟုတ္ၿပီေလ….အိမ္မွာေတာ့ မင္းနဲ႔ ငါ ခပ္တန္းတန္းဘဲ ေနၾကမယ္..သိလား.. လူေတြေရွ႕…” “ဟုတ္..ေဒၚေလး” သူ႔လက္ဖဝါးက ေဒၚမီမီလြင္ ေက်ာျပင္တေလွ်ာက္ ပြတ္သပ္ေပးေနတယ္။ ထမိန္က နဂိုထဲက ေလ်ာ့ရည္းရည္းနဲ႔ ဆိုေတာ့ သူ ဆြဲခ်လိုက္ၿပီး ခါးအထိ ဆက္ပြတ္ေပးေနတယ္။ ဝင္းမြတ္ ျဖဴေဖြးတဲ့ အသားနဲ႔ အထိအေတြ႕ ေတြက သူ႔စိတ္ေတြကို ျပန္ႏိုးထလာေစေတာ့ သူ႔ေပါင္ၾကားက ဖြားဖက္ေတာ္လည္း တင္းမာလာရျပန္ၿပီ။ ခါးကေန ေအာက္ဖက္ ဆက္ဆင္းေတာ့ စြင့္ကားဝိုင္းစက္ေနတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြဆီကို သူ႔လက္ ေရာက္သြားတယ္။ ေဒၚမီမီလြင္ သူ႔အကိုင္အတြယ္ေတြကို မျငင္း မတားဘူး။ သေဘာက် ေက်နပ္ေနတဲ့ပုံ။ တင္ပါးႀကီးေတြကို ပြတ္ေပးေနရာက လက္နဲ႔ ဆုပ္ညႇစ္လိုက္မိတယ္။ ဟင္း….ေပါင္ၾကားက ငပဲ ေငါက္ကနဲ ေထာင္သြားတယ္။ တင္စိုင္ႏွစ္လုံးရဲ႕ ၾကားထဲကို လက္ေခ်ာင္းေတြ ေရာက္သြားတယ္။ စအိုေပါက္ တြန႔္တြန႔္ေလးကို လက္ညႇိဳးနဲ႔ ကလိလိုက္ေတာ့ “အို႔”ဆိုတဲ့ အသံေလး ထြက္လာတယ္။ ဆက္ပြတ္ေပးေနမိတဲ့အခ်ိန္ ေဒၚမီမီလြင္ရဲ႕ လက္တစ္ဖက္က ေနာက္ျပန္ လာစမ္းတယ္။ သူ႔ေပါင္တံေတြ ၾကားထဲကို စမ္းမိသြားေတာ့ သူ လီးေတာင္ေနတာ သိသြားၿပီး ေဒၚမီမီလြင္ ရယ္တယ္။ “ၾကည့္စမ္း….. မင္း ျပန္မာေနၿပီ… မင္း သိပ္ အားေကာင္းတဲ့ ေကာင္ေလး”လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း သူ႔ဖက္ကို လွည့္လာတယ္။

ထမိန္က ေျပက်ေနေတာ့ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံး ေပၚေနတယ္။ ႏို႔ႀကီးေတြကို အငမ္းမရ ကိုင္ဆုပ္လိုက္မိတယ္။ ေဒၚမီမီလြင္က “ႀကိဳက္လား” လို႔ ၿပဳံးၿပီး ေမးလိုက္တယ္။ “ႀကိဳက္တယ္…ေဒၚေလး…. က်ေနာ္ စို႔လို႔ရမလား” လို႔ ခြင့္ေတာင္းသလို ေမးလိုက္ေတာ့ “အင္း”လို႔ ေျဖတာနဲ႔ ႏို႔ႀကီးတစ္လုံးရဲ႕ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို စၿပီး စို႔လိုက္တယ္။ ေဒၚမီမီလြင္ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြ မွိတ္သြားတယ္။ ႏို႔စို႔ရင္း ထမိန္ကို ဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ကိုယ္လုံးတီး ျဖစ္သြားတဲ့ ေဒၚမီမီလြင္က “ရွက္တယ္ကြာ” ဆိုၿပီး ေပါင္တန္ေတြကို ေစ့လိုက္ၿပီး လက္နဲ႔ကာဖို႔ လုပ္ေပမယ့္ သူက လက္ေတြကို ဆြဲဖယ္လိုက္သလို ေပါင္တန္ေတြကို ေဘးကို ၿဖဲကားပစ္လိုက္တယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာကို ေစာက္ဖုတ္ႀကီးဆီကို တိုးကပ္လိုက္ၿပီး စနမ္းရႈံ႕ေတာ့ “ဟဲ့ အို….ကဲလိုက္တာ”လို႔ ေျပာသံ ၾကားလိုက္ရေပမယ့္ ၿပဳံးစိစိနဲ႔ ေက်နပ္ေနတဲ့ပုံကို ေတြ႕ရလို႔ ေစာက္ဖုတ္ အကြဲအတိုင္း လွ်ာနဲ႔ စုံခ်ီ ဆန္ခ်ီ ယက္ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ေစာက္စိကို အပီ ကလိေပး သလို ဖင္ေပါက္ညိဳညိဳေလးကိုပါ လ်ာနဲ႔ ကလိေပးလိုက္တယ္။ သည္တခ်ီမွာေတာ့ ၿဖိဳးေမာင္လည္း ပိုရဲတင္းလာသလို ေဒၚမီမီလြင္ကလည္း ပိုပြင့္လင္းလာတယ္။ ရဲလာတယ္။ ၿဖိဳးေမာင္ ဘာဂ်ာကိုင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ “မင္းကို ဘာလုပ္ေပးေစခ်င္လဲ”လို႔ ေမးလာတယ္။ “ပုေလြ ကိုင္ေပးမလားဟင္… ေဒၚေလး”လို႔ သူ အရဲစြန႔္ၿပီး ေမးၾကည့္လိုက္တယ္။ “အင္း..လုပ္ေပးမယ္ေလ” ေဒၚမီမီလြင္က သူ႔ကို ပက္လက္ အိပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး မတ္မတ္ေထာင္ေနတဲ့ လိင္ေခ်ာင္းကို ငုံ႔စုပ္လိုက္တယ္။ ၿဖိဳးေမာင္ အဖို႔ အိပ္မက္တစ္ခုလိုပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ သူတို႔အိမ္က အရွင္သခင္ ေဒၚမီမီလြင္က သူ႔ဒုတ္ကို အရင္းပိုင္းကေန ဆုပ္ကိုင္ၿပီး က်က်နန စုပ္ေပးလို႔ေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ေလာကမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာ မရွိ မျဖစ္ေသးတာဘဲ ရွိတယ္ ဆိုတဲ့စကား ရွိတယ္ေလ။ မထင္တာေတြ ျဖစ္ပ်က္ေနၿပီ။ လီးကို အားရပါးရ စုပ္ေနတဲ့ ေဒၚမီမီလြင္ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို သူ မသိမသာ ေကာ့ေကာ့ၿပီး ထိုေညႇာင့္မိေနတယ္။ သူ႔‌‌‌‌ေဂြးစိႏွစ္လုံးကိုလည္း ေဒၚမီမီလြင္က ဆုပ္နယ္ကစားေနတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ စုပ္ေပးၿပီးမွ လီးကို ပါးစပ္ကေန ခြၽတ္ခြာလိုက္ၿပီး “ေကာင္းလား”လို႔ ေမးတယ္။ “အရမ္းေကာင္းတာဘဲ ဗ်ာ” လို႔ ေျဖလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေဒၚမီမီလြင္က သူ႔ကိုယ္ေပၚကို ခြတက္ထိုင္လိုက္တယ္။ အေပၚက လုပ္မယ့္သေဘာ။

သည္ ဒုတိယ တခ်ီမွာေတာ့ ဖုတ္ပူမီးတိုက္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ အရသာခံၿပီး ပုံစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းၿပီး လိုးလိုက္ၾကတယ္။ ေတာ္ေတာ့္ကို ရင္းႏွီးသြားရၿပီး အရွက္လည္း ကုန္သြားတယ္။ စိတ္ႀကိဳက္ လိုးျဖစ္ၾကတယ္လို႔ ေျပာရမယ္။ အျပန္ခရီးမွာ ကားေပၚမွာ ဘႀကီးေအာင္ရဲ႕ အကို ယူအက္စ္က ဘႀကီးေသာင္းတို႔ သန္ဘက္ခါဆို ရန္ကုန္ကို ေရာက္ေတာ့မယ္လို႔ ေဒၚမီမီလြင္က ေျပာျပတယ္။ သူတို႔ လာမယ္ဆိုၿပီး ၿဖိဳးေမာင္တို႔ လိုတာေတြ ျပင္ဆင္ထားခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာေနပါၿပီ။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ၿဖိဳးေမာင္ သူ႔တန္းလ်ားကို ျပန္ေရာက္ၿပီး ေရခ်ိဳးဖို႔ ျပင္ေနခိုက္ ေဒၚသိန္းက ဘႀကီးေအာင္ ေခၚတယ္လို႔ လာေျပာလို႔ ရင္ထဲ ထိတ္သြားတယ္။ “ငါနဲ႔ သူ႔မိန္းမ ျဖစ္တာမ်ား သိသြားေလသလား”ဆိုၿပီး စိတ္တအား ပူသြားတယ္။ ကတုန္ကရင္နဲ႔ ဘႀကီးေအာင္ရွိတဲ့ တိုက္ႀကီးရဲ႕ အေပၚထပ္ကို ၿဖိဳးေမာင္ တက္ခဲ့လိုက္တယ္။ “ဘႀကီး က်ေနာ့္ကို ေခၚတယ္ဆိုလို႔” “ေအး ၿဖိဳးေမာင္… မင့္ကို ခိုင္းစရာေလးရွိလို… ဟသၤာတက ငါ့ပြဲ႐ုံကို သမီး အႀကီးမကို စာရင္းသြားစစ္ခိုင္းမလို႔ မင္းလိုက္ပို႔ေပးလိုက္ကြာ… သန္ဘက္ခါဆို ငါ့အကို ေရာက္မွာဆိုေတာ့ ငါသြားလို႔မျဖစ္ဘူး… ဒီမွာ သြားေရးလာေရး အတြက္ေတာ့ စိုးမိုးကို ေမာင္းပို႔ခိုင္းရမွာပဲ” “ဟုတ္…ဘႀကီးေအာင္ စိတ္ခ်ပါခင္ဗ်…. ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ၿပီး ေမာင္းပို႔ပါ့မယ္”။

ပဲခူးမွာတုန္းက စိုးမိုးဟာ ဘႀကီးေအာင္ႏွင့္ ဘႀကီးေသာင္းတို႔ လင္မယား ႏွစ္စုံကို ဘုရားဖူး ေဈးဝယ္ လိုက္ပို႔ေပးရတဲ့ အခ်ိန္ ဘႀကီးေအာင္ရဲ႕ မိန္းမ ေဒၚမီမီလြင္နဲ႔ေရာ ဘႀကီးေသာင္ရဲ႕ မိန္းမ ေဒၚစတယ္လာနဲ႔ေရာ နီးနီးကပ္ကပ္ လက္ပြန္းတတီး ေနခဲ့ ဆက္ဆံခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ ဒီကေတာ္ႀကီး ႏွစ္ေယာက္က အထာေပးသလိုလို ညဳသလိုလို နဲ႔ သူ႔စိတ္ေတြကို ထႂကြေစခဲ့ေပမယ့္ စိုးမိုးလည္း မိသြားရင္ အက်င္ခံရမယ့္အျပင္ ေမာ္စကိုကိုပါ ေရာက္သြားမွာမို႔ စိတ္ကို ထိန္းၿပီး ၿငိမ္ကုပ္ေနခဲ့တယ္။ တကယ္တမ္း တီးခ်င္တာက ဘႀကီးေသာင္းရဲ႕ ယူအက္စ္က ေရာက္လာတဲ့ မိုးမိုးခိုင္ေလးကို။ ျဖဴဝင္း ေတာင့္တင္းတဲ့ ကိုယ္လုံးေလးက လွလြန္းလို႔ စိတ္ကူးနဲ႔ အဝတ္ေတြ ခြၽတ္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ႏို႔ႀကီးေတြက ဘယ္လိုေနမွာ…ေစာက္ဖုတ္ေလးက ေဖါင္းအိေနမွာ..စသျဖင့္ စိတ္ကူးေတြ ယဥ္ေနမိေတာ့ လီးက မာေက်ာ ေတာင္မတ္လာတယ္။ ပုဆိုးေပၚကပဲ လီးကို လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္မိလိုက္တယ္။ အင္း..မိုးမိုးခိုင္ကို ဗ်င္းရရင္ ေကာင္းလိုက္မယ့္ ျဖစ္ျခင္းလို႔ စိတ္နဲ႔ မွန္းဆရင္း လီးကို ပြတ္တိုက္ ဂြင္းထုမိေနတယ္။ မိုးမိုးခိုင္လည္း စီးကရက္ ေသာက္ၿပီးသြားလို႔ တိုက္ဖက္ကို ျပန္သြားလိုက္တဲ့ အခ်ိန္ ေက်ာဖက္ကေန တင္ပါးအိ အိတင္းတင္းေတြ တုန္ခါလႈပ္သြားတာေတြကို မ်က္လုံးႀကီး အျပဴးသားနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ဟင္း…ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဖင္ႀကီးေတြ ေလးဖက္ေထာက္ လိုးလိုက္လို႔ကေတာ့ အီဆိမ့္ေနမွာဘဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေနာ္မာေဖာ သူ႔အခန္းကို ေရာက္လာတယ္။ “ကိုစိုးမိုး…အန္တီလြင္ …ေခၚတယ္” “ ေဟ….ဘာတဲ့လဲ..ခုဘဲ ခရီးေဝးက ျပန္ေရာက္တာ..ဘယ္ထြက္ၾကအုံးမလို႔လဲဟာ” စိုးမိုးသည္ မိုးမိုးခိုင္ ဖင္ေတြကို ေငးေမာၿပီး မွန္းၿပီး ဂြင္းကိုင္ေနတာမို႔ ႐ုတ္တရက္ စိတ္တိုသြားတယ္။ “ဒါေတာ့ က်မလည္း မသိဘူး…သူ႔သြားေမးခ်ည္” လို႔ ေနာ္မာေဖာက မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း ခပ္စြာစြာ ျပန္ေျပာ လိုက္တာကို သူ ခံလိုက္ရတယ္။ ေနာ္မာေဖာကလည္း အရင္ထက္ ႏို႔ႀကီးေတြ ပိုထြားလာသလိုဘဲ။ ဒီေကာင္မကို ဆြဲလိုးပစ္လိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ သူ႔စိတ္႐ိုင္းေတြက ႀကံစည္မိလိုက္တယ္။

သို႔ေပမယ့္ သူ႔အခန္းေပါက္၀ မွာ ေဒၚမီမီလြင္ ကိုယ္တိုင္ ေရာက္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ကိုယ္ရွိန္သတ္ လိုက္ရတယ္။ “စိုးမိုး…. ဘာအပ်င္းႀကီးေနတာလဲ…ထ…..ထ…. ငါ အျပင္ထြက္မလို႔” ေဒၚမီမီလြင္က ခပ္မာမာ ခပ္စြာစြာနဲ႔ ေျပာလိုက္လို႔ သူ ကဗ်ာကယာ ထလိုက္ရတယ္။ သူ႔ပုဆိုးေအာက္က ငပဲႀကီးကေတာ့ ေတာင္မတ္ေနဆဲ။ ထိုအခ်ိန္ ေနာ္မာေဖာလည္း တိုက္ဖက္ကို ျပန္ေလွ်ာက္သြားေနတယ္။ ေဒၚမီမီလြင္လည္း စိုးမိုးရဲ႕ ပေလကပ္ ပုဆိုးေအာက္က လီေခ်ာင္းႀကီး မာမတ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ “ဟဲ့..စိုးမိုး…. အဲဒါက ဘယ္လို ျဖစ္တာတုန္း…” “ဗ်ာ….က်ေနာ္ ဘာလုပ္မိလို႔လဲဟင္” “အံမယ္….. မင္း ဘာျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ… မင္း အသိဆုံးဘဲ…မင္း ေပါင္ၾကားက ေထာင္ေနတာကို ေမးေနတာ” “အဟီး…ေဆာရီးဘဲ ေဒၚေလး…. က်..က်ေနာ္…က်ေနာ္” “ဟင္း..႐ုပ္ကိုက …ကဲ..ကဲ..ငါ ေဈးသြားစရာ ရွိလို႔…. လိုက္ပို႔စမ္း” “ဟုတ္ကဲ့…ေဒၚေလး” ေဒၚမီမီလြင္သည္ ေက်ာက္စိမ္းေရာင္ အသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ အထက္ေအာက္ ဆင္တူ ဝတ္ထားတယ္။ အသားေဖြးေဖြး ျဖဴသူမို႔ သူမ ဝတ္ထားတဲ့ အဝတ္အစားနဲ႔ လိုက္ဖက္ ၾကည့္ေကာင္းလွတယ္လို႔ စိုးမိုး ထင္မိတယ္။ ေဒၚမီမီလြင္နဲ႔ အိမ္ကေန ထြက္ခဲ့ရတဲ့အခါ လမ္းမေပၚ ေရာက္တာနဲ႔ စိုးမိုးက “ေဒၚေလး…. ဘယ္ကို ေမာင္း ရမလဲ”လို႔ ေမးလိုက္တယ္။ “မင္းနဲ႔ စကားေျပာစရာေတြ ရွိတယ္ စိုးမိုး….. တေနရာရာကို သြားေျပာရေအာင္” “ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေလး… ဘယ္လိုေနရာကို ေမာင္းရမလဲဟင္” “ဟိုတယ္ တခုခုေပါ့ကြာ… နာရီပိုင္း ငွားတဲ့ ေနရာ တခုခုေပါ့” စိုးမိုး သေဘာေပါက္ၿပီ။ ရင္ေတြလည္း အခုန္ျမန္လာသည္။ ငါေတာ့ ကံေကာင္းေတာ့မလားလို႔ ေတြးမိလိုက္တယ္။ သူက ဒီလိုေနရာေတြ သိထားသူမို႔ နာရီပိုင္း ယူလို႔ရတဲ့ ေ႐ႊဂုန္တိုင္ဖက္က ဟိုတယ္တခုကို ေမာင္းလိုက္တယ္။ ဒီဟိုတယ္က ေကာင္းတာက ကးေပၚက ဆင္းစရာ မလိုဘဲ ဟိုတယ္ အခန္းေတြနားအထိ ကားကို ေမာင္းဝင္သြားလို႔ ရတာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကို လူမျမင္ဘူး။ ကိုယ့္ကို အခန္းေသာ့ လာေပးတဲ့ ဟိုတယ္က ဝန္ထမ္း ေကာင္ေလး တေယာက္နဲ႔ဘဲ ဆက္ဆံရတယ္။

ေဒၚမီမီလြင္လည္း သေဘာက်သြားတယ္။ ဟိုတယ္ခန္းထဲကို ႏွစ္ေယာက္သား ဝင္လိုက္ၾကတာနဲ႔ ကိုစိုးမိုး စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားၿပီး သူ႔လီးက မတ္ေနၿပီ။ ေတာင္ေနၿပီ။ ေဒၚမီမီလြင္ရဲ႕ ခါးေအာက္က စြင့္ကားေနတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြကို ဖ်တ္ကနဲ ၾကည့္မိလိုက္တယ္။ “ စိုးမိုး…” “ဗ်ာ” “မင္း…ပဲခူးမွာတုန္းက ဘာ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာလဲ….မင္း အ ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာလား” “ဗ်ာ….ဟို…ဟို….ဟိုဒင္း” ပဲခူးမွာတုႏ္ုးက ဘႀကီးေအာင္ မိတ္ေဆြရဲ႕ ၿခံထဲသြားလည္ၾကတဲ့ အခါ ညဖက္ ေမွာင္မွ ျပန္ၾကေတာ့ ၿခံဝမွာ ရပ္ထားခဲ့တဲ့ ကားဆီကို အားလုံး ျပန္ေလွ်ာက္ၾကတဲ့အခ်ိန္ အေမွာင္ထဲမွာ စိုးမိုးရဲ႕ အေရွ႕က ေလွ်ာက္ေနတဲ့ ေဒၚမီမီတလြင္က လက္လႊဲရင္း စိုးမိုးရဲ႕ ေပါင္ၾကားကို ထိမိသြားတယ္။ သူ႔ငပဲတံကို မိမိရရႀကီး စမ္းမိခဲ့တာမို႔ စိုးမိုး ေတာ္ေတာ္ တုန္လႈပ္သြားခဲ့တယ္။ မေတာတဆဘဲလို႔ ထင္ခဲ့မိတယ္။ အခုေတာ့ ေဒၚမီမီလြင္ ေျပာပုံအရ တမင္တကာ လာထိကိုင္လိုက္တာ ျဖစ္မယ္။ “စိုးမိုး…. ကဲ ႏုံခ်င္ေယာင္ ေဆာင္မေနနဲ႔….. ကဲ…မင္း ငါ့ကို သေဘာမက်ဘူးလား…ေျပာစမ္း …ၾကည့္..ငါ့ကို”။ ေဒၚမီမီလြင္သည္ ကိုယ္ဟန္ျပမယ္ တစ္ေယာက္လို သူမကိုယ္ကို လွည့္ျပလိုက္တယ္။ “ဟုတ္..ဟုတ္….ဟို..ဟို….” “ အ႐ူးကြက္ နင္းမေနနဲ႔ စိုးမိုးရယ္..လာစမ္း” ေဒၚမီမီလြင္က စိုးမိုးရဲ႕ ပေလကပ္ပုဆိုးကို ဖ်တ္ကနဲ ဆြဲခြၽတ္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။ “အိုး…ဟား….” အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ခံမဝတ္တတ္တဲ့ စိုးမိုးရဲ႕ ေအာက္ပိုင္း တခုလုံး ဗလာက်င္းသြားၿပီး လီးတုတ္တုတ္ႀကီး ေငါေငါႀကီး ေပၚသြားတယ္။ ေဒၚမီမီလြင္က လီးတန္ႀကီးကို တပ္မက္စြာနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနၿပီ “မင္း ကုတင္ေပၚ ထိုင္လိုက္စမ္း..စိုးမိုး”လို႔ အမိန႔္ေပးလိုက္တယ္။ စိုးမိုးလည္း လီးႀကီး ေထာင္ရက္နဲ႔ ကုတင္ေပၚ ထိုင္လိုက္ေတာ့ ေဒၚမီမီလြင္လည္း စိုးမိုး ေဘးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း ဆတ္ကနဲ လီးႀကီးကို ကိုင္ဆုပ္လိုက္တယ္။ “အားပါး…..မင္း လီးက ေတာ္ေတာ္ ႀကီးတာဘဲ”လို႔ သေဘာက်သလို ေျပာလိုက္ရင္း လီးတန္ကို ပြတ္သပ္ ၾကည့္ေနတယ္။ စိုးမိုး ထင္ထားသလိုဘဲ သူ ကံေကာင္းၿပီ။ သူေဌးကေတာ္ကိုေတာ့ သူ ဝါးရေတာ့မယ္။ “ငါ…ႀကိဳက္တယ္….မင္း ေတာ္ေတာ္ ေယာက်္ား ပီသတာဘဲ” ေဒၚမီမီလြင္ရဲ႕ လက္က စိုးမိုးရဲ႕ ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ ထိပ္ဖ်ားကေန အရင္းပိုင္းအထိ ထိတယ္ ဆို႐ုံေလး ပြတ္သပ္ေနတယ္။

စိုးမိုးသည္ အထိအေတြ႕ေတြေၾကာင့္ စိတ္ေတြ ထသထက္ ထလာၿပီး ဖြားဖက္ေတာ္မွာ သံေခ်ာင္းႀကီးတေခ်ာင္းလို မာေက်ာလာၿပီး မတ္မတ္ႀကီး ေထာင္လာေတာ့ ေဒၚမီမီလြင္က သေဘာက်ၿပီး တဟင္းဟင္းနဲ႔ ရယ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ “ စိုးမိုး..မင္း ငါ့ဖင္ႀကီးေတြကို ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး စိတ္ေတြ ႂကြႂကြေနခဲ့တယ္ မဟုတ္လား…. ငါ သိေပမယ့္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနခဲ့တာ…. မင္း ငါ့ကို မွန္းမွန္းၿပီး ဂြင္းထုတယ္ မဟုတ္လား”လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ စိုးမိုးလည္း မျငင္းဘဲ “ဟုတ္ပါတယ္ ေဒၚေလး”လို႔ ေျဖလိုက္တယ္။ “မင္း ငါ့ဖင္ႀကီးေတြကို အဝတ္မပါဘဲ ျမင္ဘူးလား” “မ….မ….မျမင္ဖူးပါဘူး” စိုးမိုး တံေတြးကို ဂလုကနဲ ၿမိဳခ်လိုက္ၿပီး ေျဖလိုက္တယ္။ “မင္း ျမင္ခ်င္လား” “ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့” ေဒၚမီမီလြင္လည္း အရင္ဆုံး ထမိန္ကို ခြၽတ္ခ်လိုက္တယ္။ အသား ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ထမိန္ေလးက ဟုတ္ကနဲ ၾကမ္းေပၚကို ကြင္းလုံးပုံ က်သြားသည္။ ပင္တီပါးပါး အျဖဴေလးဘဲ က်န္တဲ့ ေဒၚမီမီလြင္ရဲ႕ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းေတြကို စိုးမိုး အငမ္းမရ ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေပါင္ဂြဆုံေနရာက မို႔ေဖာင္းေဖာင္း ေနရာကို ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္မိတယ္။ ေဒၚမီမီလြင္က ပင္တီေလးကိုပါ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္။ အက်ႌကိုလည္း ခြၽတ္လိုက္တယ္။ ဘရာစီယာေအာက္က ႏို႔ႀကီး ႏွစ္လုံးက ဘရာစီယာရဲ႕ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတာကို အတင္း ႐ုန္းထြက္ခ်င္ေနၾကသလိုဘဲ။ ေဒၚမီမီလြင္က ဘရာစီယာ ခ်ိတ္ကိုလည္း ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ေရာ ဖြံ႕ထြားတဲ့ ႏို႔ႀကီးေတြ ဘြားကနဲ ေပၚလာတယ္။ “ဘယ္လိုလဲ….ဘာထင္သလဲ..စိုးမိုး” “အရမ္းလွတာဘဲ ေဒၚေလး” “လာ..ဒို႔ အခ်ိန္ သိပ္မရွိဘူးကြ…. အိမ္မွာ စတယ္လာတို႔ကို ထားခဲ့တာ” ေဒၚမီမီလြင္က ကုတင္ေစာင္းမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေပါင္တန္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ၿဖဲကားလိုက္တယ္။ “စိုးမိုး…. မင္း ငါ့ကို မႈတ္ေပးခ်င္လား” “ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့” “လာ…မႈတ္ေလ“ “ဟုတ္ကဲ့” စိုးမိုး ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴ ႏွစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ အလည္ေခါင္မွာ ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး မို႔ေဖါင္းတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို စနမ္းရႈံ႕ပါေတာ့တယ္။ အေမႊး ရိပ္ထားတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက မို႔အိေနသည္။ အကြဲေၾကာင္းႀကီးက အသား ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴသူမို႔ ပန္းႏုေရာင္ေလး။ ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူေတြက ရဲေနေပမယ့္ ၿပဲဟေနတယ္။ အတြင္းသား နီနီရဲရဲေလးေတြကို တပိုင္းတစ ေတြ႕ေနရတယ္။ စိုးမိုး အငမ္းမရ လွ်ာနဲ႔ ယက္ၿပီ။ သည္အခ်ိန္အခါမ်ိဳး ရပါေစ ျဖစ္ပါေစလို႔ က်ိတ္ဆုေတာင္းခဲ့တာ ၾကာၿပီ။

ေဒၚမီမီလြင္ကို စိတ္နဲ႔ မွန္းၿပီး ဂြင္းတိုက္ခဲ့ရတာလည္း အႀကိမ္ေပါင္း မေရမတြက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။ ဖင္ႀကီးေတြကို ၾကည့္ၿပီး လီးေတာင္ရတာလည္း ေန႔တိုင္းဘဲ။ အခုေတာ့ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ေစာက္ဖုတ္ ယက္ခြင့္ကို သူရေနၿပီ။ ေပါင္တန္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ၿဖဲၿပီး ဖိယက္လိုက္တယ္။ ေဒၚမီမီလြင္ မ်က္စိေတြ မွိတ္ထားၿပီး ခံေနတယ္။ “အား…ရွီး…အင္း…အင္း……အီး… ပလပ္…….ျပတ္…ပလပ္…….ျပတ္…”။ စိုးမိုးလည္း အစိေလးကို လွ်ာနဲ႔ ထိုးေကာ္လိုက္ စုပ္လိုက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကလိေပးေနေတာ့ ေဒၚမီမီလြင္လည္း တအားကို အႀကိဳက္ေတြ႕ေနတယ္။ ဟိုတေလာက လိုးျဖစ္လိုက္တဲ့ ၿဖိဳးေမာင္နဲ႔တုန္းကလိုဘဲ သေဘာက်မိတယ္။ ဖိယက္ေပးေနတဲ့ စိုးမိုးကို “ေတာ္လိုက္ေတာ့ ေဒၚေလး မေနႏိုင္ေတာ့ဘူးကြာ”လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ စိုးမိုးလည္း ေစာက္ဖုတ္ကေန မ်က္ႏွာ ခြာလိုက္ၿပီး “ဘာလို႔လဲ.. ေဒၚေလး…. က်ေနာ္ မႈတ္တာ မေကာင္းလို႔လားဟင္…”လို႔ ေမးလိုက္တယ္။ “မဟုတ္ဘူး…. ေဒၚေလး လိုခ်င္ေနၿပီ… ေဒၚေလးကို လုပ္ေပးေတာ့ကြာ”လို႔ ေဒၚမီမီလြင္က ေျဖတယ္။ စိုးမိုးလည္း ခ်က္ခ်င္းဘဲ ကုန္းထၿပီး ေဒၚမီမီလြင့္အေပၚ တက္ခြၿပီး သူ႔လီးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ဝမွာ ေတ့ၿပီး သုံးေလးခါေလာက္ စုန္ခ်ီ ဆန္ခ်ီ ပြတ္တိုက္လိုက္ၿပီးမွ ဖိသြင္းလိုက္တယ္။ ေဒၚမီမီလြင္လည္း “အိ ”လို႔ အသံထြက္သြားၿပီး စိုးမိုးကို လွမ္းဆြဲကိုင္လိုက္တယ္။ ၿဗိကနဲ လီးႀကီး ေဒၚမီမီလြင္ရဲ႕ ေစာက္ပတ္ထဲကို တိုးဝင္သြားၿပီ။ လုံးပတ္တုတ္တဲ့ လီးႀကီးမို႔ ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းသား နံရံေတြကို တထစ္ထစ္နဲ႔ ပြတ္ဆြဲသြားလို႔ ေဒၚမီမီလြင္ တဖ်င္းဖ်င္းနဲ႔ အရသာ ထူးသြားတယ္။ စိုးမိုးက သူ တခ်ိန္လုံး လိုးခ်င္ေနခဲ့တဲ့ သူေဌးကေတာ္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေရေဆးငါးႀကီးကို လိုးခြင့္ရၿပီဆိုေတာ့ အရမ္း ေပ်ာ္သြားၿပီ။ ဖိသြင္းလိုက္ ျပန္ဆုတ္လိုက္နဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စလိုးၿပီ။ “စိုးမိုး…. ႏို႔ေတြကို ကိုင္လိုးစမ္းပါဟာ” “ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေလ” ႏို႔ႀကီး ႏွစ္လုံးကို ဆုပ္နယ္လိုက္ ပါးစပ္နဲ႔ စို႔လိုက္ လုပ္ရင္း ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ဖိဖိ လိုးေဆာင့္လိုက္တယ္။

ေဒၚမီမီလြင္လည္း လင္ႀကီး မလိုးႏိုင္လို႔ တအားဆာေလာင္ မြတ္သိပ္ေနရတာမို႔ အခုလိုေတြ ရွိတဲ့အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ကုန္းျဖစ္သြားရတာ။ စိုးမိုးရဲ႕ လီးကိုေရာ စိုးမိုး လိုးတာကိုေရာ သူမ ႀကိဳက္သြားရၿပီ။ စိုးမိုးလည္း ေလွႀကီးထိုး ပက္လက္ အေနအထားနဲ႔ အားရေအာင္ လိုးအၿပီး ေဒၚမီမီလြင္ရဲ႕ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူ႔ပုခုံးေပၚကို ထမ္းတင္ၿပီး လိုးျပန္တယ္။ အရွိန္က ျမန္ဆန္ သြက္လက္ေနၿပီ။ “အား..ရွီး…….ေဆာင့္…ေဆာင့္…ေဆာင့္ပါ စိုးမိုးရဲ႕…. တအားနင္း ေဆာင့္လိုက္စမ္းပါ”လို႔ အားမလို အားမရ ေတာင္းဆိုေနတဲ့ ေဒၚမီမီလြင္လည္း စိုးမိုးက သူမ လိုခ်င္တဲ့အတိုင္း ခပ္ၾကမ္း ၾကမ္း ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ေပးလိုက္လို႔ ေက်နပ္သြားတယ္။ “ေကာင္းတယ္…အိုး…ေကာင္းလိုက္တာ …အမေလးေလးး…. အား…အား….အား….ရွီးးး” ေမႊယာေပၚကေန ဖင္ႀကီး ေျမႇာက္ႂကြလာကာ ဘိုင္းကနဲ ျပန္ျပစ္က်သြားတယ္။ စိုးမိုးလည္း ေဒၚမီမီလြင္ ၿပီးသြားတယ္ ဆိုတာကို သိလိုက္ၿပီး ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေတြကလည္း ဆြဲညႇစ္ေနတာမို႔ သူလည္း ေကာင္းသထက္ ေကာင္းလာလို႔ ေဒၚမီမီလြင္းလည္း ၿပီးသြားေရာ သုတ္ရည္ေတြကို ေဒၚမီမီလြင္ရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းထဲကို ပန္းထုတ္လိုက္ရင္း ၿပီးလိုက္ေတာ့တယ္။…ၿပီး