ရှင်နှောင်း မခံနိုင်တော့လို့ပါ

နိုင်ဦးတစ်ယောက် ရေချိုးပြီးကာစမို့ ဆေးလိပ်တိုကို မီးညှိကာ တစ်ချက်ဖွာလိုက်သည်။ ကိုနိုင်ဦးမှာ ကွန်ပျူတာသင်တန်းတွင် လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းဖြစ်သည်။ တယောက်တည်းသမားမို့ ၂၄နာရီတာဝန်ယူရသော ဤအလုပ်မျိုးကိုကြိုက်သည်။ နေစရာ အိမ်ငှါးရန်မလိုသည်မို့ လစာက စားသောက်စရိတ် တခုသာသုံးရသည်။ ငွေပိုငွေလျှံ ရှိသည်ပေါ့။ အသက် ၄၅နှစ်ခန့်ရှိပြီဖြစ်သော်လည်း မိန်းမမယူ လူပျိုကြီးဖြစ်သည်။ သူ မိန်းမမယူတာက စိတ်မဝင်စား၍မဟုတ်။ ကိုယ်ပိုင်ကားမဝယ်၊ အငှါးကားသာ စီးခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုနိုင်ဦး ပြောနေကျစကားက “အငှါးကားစီးတာ ကားမော်ဒယ်လ်အစုံ၊ အမျိုးအစားအစုံ၊ အရောင်စုံ စီးချင်တာရွေးစီးလို့ရတယ်ကွ၊ ကိုယ်ပိုင်ကားဝယ်လိုက်ရင် မရောင်းမချင်း ဒီတစ်စီးပဲ စီးရတော့မှာ…၊ ဝယ်စလေးပဲ စီးကောင်းတာ၊ အင်ဂျင်ကျသွားရင် တွန်းနှိုးရမှာ၊ အငှါးကပဲ ကောင်းပါတယ်” ကိုနိုင်ဦး ဆေးလိပ်တိုခဲကာ ဆရာမလေး ရှင်‌နှောင်းကို မြင်ယောင်နေသည်။ ဆရာမလေးမှာ ကိုနိုင်ဦး အလုပ်လုပ်သော ကွန်ပျူတာသင်တန်းမှ ဆရာမလေးဖြစ်သည်။ အသက်က ၂၂နှစ်၊ အသား ဖြူဖြူ၊ အရပ် ၅ ပေခွဲခန့်၊ ချောသည်ဟု ပြောနိုင်သော မျက်နှာပေါက်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ အလှဆုံးက သေးကျဉ်သောခါး၊ လုံးဝန်းသော တင်ပါး နှင့် မို့မောက်နေသော ရင်သားတို့ဖြစ်သည်။ ပုရိသတို့ အသက် ရှည်နိုင်သော ကိုယ်လုံးမို့ ကိုနိုင်ဦးအကြိုက် ပုံစံဖြစ်သည်။ ကြိုက်သည်မှာ ရာဂစိတ်သက်သက်။ ကိုနိုင်ဦးမှာ ဆရာမလေးကို အတွေးနှင့် ပြစ်မှားနေသည်။ ကာယကံမြောက် ကျူးလွန်ရန် အကြံထုတ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ရှင်နှောင်းက ကချင်ပြည်နယ်မှ ရွာလေးတစ်ရွာမှ ဖြစ်သည်။ မိဘများ ဆုံးပါးသွားပြီးတည်းက အဒေါ်ဖြစ်သူ၏အုပ်ထိန်းမှုအောက်တွင် ပညာသင်ကြားရင်း ၁ဝတန်းအောင်တော့ ရန်ကုန်တွင် အဆောင်နေ၍ ကွန်ပျူတာတက္ကသိုလ် တက်သည်။ ဘွဲ့ရပြီးသော်လည်း ရွာမပြန်တော့ဘဲ ရန်ကုန်တွင်သာ အလုပ်ရှာရင်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူက မိတ်ဆက်ပေးမှုဖြင့် သင်တန်းဆရာမ အလုပ်ရသည်။ အဒေါ်ဖြစ်သူထံ တစ်နှစ်တစ်ခါသာ ပြန်သည်။ ည ၈နာရီခန့်တွင် ကိုနိုင်ဦးတစ်ယောက် လုပ်နေကျအတိုင်း သင်တန်းခန်းမထဲ လှည့်ပတ်စစ်ဆေးနေသည်။ စားပွဲတစ်လုံးရှေ့အရောက် ကိုနိုင်ဦး ရပ်လိုက်ရင်း စားပွဲအောက်မှ အံဆွဲသော့ပေါက်ထဲသို့ သော့တစ်ချောင်းထိုး၍ လှည့်လိုက်သည်။

သော့ပွင့်သွားတော့ အိပ်ကပ်အတွင်းမှ တစ်စုံတစ်ခုကို ထုတ်၍ အံဆွဲထောင့်သို့ ထည့်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက် မမြင်စေရန် ဖိုင်တွဲများ ဖုံးထားလိုက်ကာ အံဆွဲကို သော့ပြန်ခတ်ကာ လျှို့ဝှက်သော အပြုံးတစ်ချက် ပြုံးလိုက်ရင်း လှည့်ထွက်သွားသည်။ မနက် ၁ဝနာရီခန့်တွင် သင်တန်းခန်းမအတွင်း  ပြဿနာတက်နေသည်။ သင်တန်းသူတစ်ယောက် လက်စွပ်ပျောက်သွား၍ ရှာရန် ကိုနိုင်ဦးကို ခေါ်သည်။ ကိုနိုင်ဦးက လုံခြုံရေး အစောင့်ဆိုတော့ တာဝန်ရှိသည် မဟုတ်လား။ ကိုနိုင်ဦး  ကောင်မလေးအား နည်းနည်းပါးပါး မေးမြန်းပြီး သင်တန်းသားများကို သင်တန်းရှိ လူတိုင်း၏ လွယ်အိပ်များ၊ စားပွဲများအား ရှာရန် ခွင့်ပြုချက် တောင်းလိုက်သည်။ အားလုံးက ခွင့်ပြု၍ ဆရာမလေး ရှင်နှေင်းဘက် လှည့်၍ “ဆရာမလေးရော ခွင့်ပြုတယ် မဟုတ်လား”ဟု မေးလိုက်သည်။ ရှင်နှောင်း ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည်။ ဆရာမလေးထံမှ ခွင့်ပြုချက်ရသည်နှင့် ကိုနိုင်ဦး လက်စွပ်ရှာပုံတော် ဖွင့်တော့သည်။ သင်တန်းရှိ ခုံတိုင်း၊ စားပွဲတိုင်း ရှာသည် မတွေ့။ နောက်ဆုံး ဆရာမလေး ရှင်နှောင်းရဲ့ ခုံသာ ကျန်တော့သည်။ “ဆရာမလေး ခုံလည်း ရှာမယ်နော်” “ရှာပါရှင့်၊ ရပါတယ်” ရှင်‌နှောင်းက ပြောရင်း အံဆွဲသော့ကို ယူကာ ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ နိုင်ဦးတစ်ယောက် ဟိုလှန် ဒီလှန် လုပ်နေသည်ကို ရှင်နှောင်းက ကြည့်နေရာမှ မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ အံဆွဲထောင့်မှ လက်စွပ်ကို မြင်လိုက်ရ၍ ဖြစ်သည်။ ကိုနိုင်ဦးနှင့် ရှင်နှောင်း မျက်လုံးချင်း ဆုံသွားသည်။ ကိုနိုင်ဦးက သနားသောအကြည့်ဖြင့်၊ ရှင်နှောင်းက နားမလည်သောအကြည့်၊ ဝေခွဲမရသောအကြည့်။ “မတွေ့ဘူး ထမင်းစားချိန်လည်း ရောက်နေပြီ…. ထမင်းစားပြီးမှ ဆက်ရှာပေးမယ်နော်…. သမီးလည်း ထမင်းစားဦး…. စိတ်မပူနဲ့.. တွေ့မှာပါ သမီးရဲ့” “ဟုတ်ကဲ့၊ ဦးကိုပဲ အားကိုးပါတယ်.. ကူညီပါနော်” “အေး..အေး..သမီး ဦးသေချာ ရှာပေးပါ့မယ်” ကိုနိုင်ဦး လက်စွပ်ပျောက်သော ကောင်မလေးကို အားပေးစကားပြောရင်း ရှင်နှောင်းကို တချက်ကြည့်ကာ အပြင်ထွက်သွားသည်။ သင်တန်းသူ သင်တန်းသားအားလုံးလည်း အပြင်ထွက်သွားကြသည်။ ရှင်နှောင်း ဘာလုပ်ရမည် မသိတော့ပဲ ငိုချင်လာသည်။ တစ်ယောက်ယောက် တမင်လုပ်ကြံတာဟု တွေးမိတော့ ကိုနိုင်ဦးကို မြင်ယောင်မိသည်။

ထိုအခိုက် အခန်းထဲ ကိုနိုင်ဦး ဝင်လာသည်။ “ကဲ.. ဆရာမ ဒီကိစ္စဘယ်လိုလုပ်မလဲ” “ဒါ ရှင် တမင်အကွက်ချပြီး လုပ်တာမဟုတ်လား” “ဆရာမ ထင်ချင်သလိုထင်လို့ရတယ်… ခုလောလောဆယ်မှာ လက်စွပ်က ဆရာမ ဆီမှာ…. ကျွန်တော် ပြောပြလိုက်ရင် ဆရာမ ဘာဖြစ်သွားမလဲ…. သေချာစဉ်းစားနော်” ရှင်နှောင်း တစ်ချက် တွေဝေသွားသည်။ ဖြစ်စဉ်ကို ပြန်သုံးသပ်သည်။ လက်စွပ်ပျောက်သည်၊ မိမိစားပွဲရှိ အံဆွဲထဲတွင် ပြန်တွေ့သည်။ လုပ်ကြံခံရသည် ဆိုသော်လည်း မိမိဘက်မှ သက်သေမရှိ။ မိမိကိုယ်တိုင်ရဲ့ အထင်သာ ဖြစ်သည်။ လက်ရှိ အခြေအနေအရ မိမိသာ တရားခံ။ ငြင်းဆန်ဖို့ အခွင့်အရေးမရှိပေ။ ရှင်နှောင်း သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ကိုနိုင်ဦးက အောင်နိုင်သူပုံဖြင့် “ဆရာမ… သူခိုးမဆိုတဲ့ နာမည်ဆိုးနဲ့ ထောင်နန်းစံ ရတော့မယ်…. ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့် ပြောစကား နားထောင်မယ်ဆိုရင်တော့.. ဆရာမကို ကူညီမယ်” ရှင်နှောင်း စဉ်းစားရပြီ။ သူခိုးမအဖြစ်နှင့် ထောင်ကျရင် မိမိဘဝမှာ အရှက်ရော၊ သိက္ခာပါ ကုန်ပြီ။ အသက်ပင် ဆက်ရှင်နိုင်မည် မဟုတ်။ သူ့စကားနားထောင်လျှင် မိမိသိက္ခာ ဆယ်နိုင်မည်။ အရှက်တော့ ကွဲပေမည်။ လူအများရှေ့တွင် အရှက်ကွဲမည်ထက် သူ့တစ်ယောက်တည်းရှေ့ အရှက်ကွဲခြင်းက တော်သည်ဟု တွေးကာ “ရှင် ဘယ်လိုကူညီမှာလဲ” “လက်စွပ်ကို တွေ့တာ ဆရာမနဲ့ကျွန်တော်ပဲ ရှိတယ်…. ကျွန်တော် လက်စွပ်ကို ဆရာမဆီက တွေ့တယ်လို့ မပြောဘဲ တခြားက တွေ့တယ်ဆိုရင်” “ကောင်းပြီလေ.. ညနေကျရင် ရှင်ပြောသလို လုပ်ပေါ့” “ဆရာမ  ကျွန်တော့်စကား နားထောင်မလားဆိုတာ မသိရသေးဘဲ ဘယ်ဖြစ်မလဲ” နိုင်ဦးကိုများ ဘာထင်နေလဲ ပုံစံဖြင့် ဆရာမရှင်နှောင်းကို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ “ရှင်နှောင်း ကတိပေးပါတယ်ဆို” “ကတိပေးတာ လွယ်တယ်၊ တည်မယ်လို့ ဘယ်သူမှ အာမမခံဘူး ဆရာမ” ရှင်နှောင်း စိတ်ညစ်သွားသည်။ မထူးတဲ့အဆုံး “ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ပြော” “၃ရက်တိတိ ဆရာမ ကျွန်တော် ခိုင်းတာလုပ်ရမယ်…. ၃ရက်ပြည့်ရင် လက်စွပ်ကို ကျွန်တော် အမှိုက်သိမ်းရင်း တွေ့တယ်ဆိုပြီး ပေးလိုက်မယ်…. ဆရာမလည်း ခိုင်းတာ မလုပ်ရတော့ဘူး” “ရှင် ကတိမတည်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ” “ဆရာမ ကျွန်တော် ကတိတည်စေရမယ်…. မယုံရင်တော့ အဖြစ်မှန် အတိုင်းပေါ့” ရှင်နှောင်း ဘာမျှမတတ်နိုင်။ ကံကိုယုံပြီး ဆူးပုံကိုသာ ပြေးနင်းရတော့မည်။

“ကောင်းပြီလေ… ရှင်ခိုင်းတာ ၃ရက် လုပ်ပေးမယ်…. ရှင်သာ ကတိတည်ပါစေ” “နိုင်ဦးဆိုတဲ့ကောင်က ပြောရင် ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်တယ်…. ဘယ်တော့မှ မလွဲစေရဘူး… အရင်ဆုံး ဆရာမ ညကျရင် ဒီကို ပြန်လာခဲ့…. အလှပြင်လာ” နိုင်ဦးပြောရင်း ရှင်နှောင်း၏ ဖင်ကို လက်ဖြင့် ပုတ်ကာ အပြင်ပြန်ထွက်သွားသည်။ ဖတ်ကနဲ ဖင်ပုတ်ခံလိုက်ရ၍ ရှင်နှောင်း လန့်သွားသည်။ ရင်လည်း တုန်သွားကာ ညမရောက်ပါစေနဲ့ဟု ဆုတောင်းနေမိသည်။ တဖြည်းဖြည်း အချိန်များကုန်ဆုံးကာ ရှင်နှောင်း မရောက်ချင်သော ညသို့နီးကပ်လာသည်။ ရှင်နှောင်း ရေချိုးသန့်စင်ကာ မှန်တင်ခုံရှေ့ထိုင်ကာ အလှပြင်နေသည်။ စိတ်မပါပေမဲ့ ကိုယ်တော်ချောက အလှပြင်လာခိုင်း၍ ပြင်နေရသည်။ အလှပြင်ကာ သင်တန်းရှိရာသို့ လေးပင်သောခြေလှမ်းတို့ဖြင့် ထွက်လာခဲ့တော့သည်။ နိုင်ဦးတယောက် အလုပ်များနေသည်။ သင်တန်းခန်းမနှင့် ကပ်လျှက် အခန်းလွတ်ကို ပြင်နေသည်။ ဒီအခန်းက သင်တန်းပိုင်ရှင်သူဌေး နေရန် ပြုလုပ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် သူဌေးရဲ့မိန်းမက မနေချင်၍ အိမ်တစ်လုံးဝယ်ပြီး နေတာကြောင့် လွတ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ နိုင်ဦး အခန်းရှင်းပြီးတာနဲ့ ရေမိုးချိုးကာ ထမင်းစားလိုက်သည်။ ထမင်းစားပြီး အပေါက်ဝကို လှမ်းကြည့်မိတော့ ဆရာမလေး ဝင်လာသည်ကို လှမ်းတွေ့လိုက်ရသည်။ ထမိန်နှင့် အင်္ကျီခါးတင်ရင်စေ့ကို တွဲဝတ်ထားသည်။ မြန်မာဆန်ဆန်သာ ဝတ်လာသည်။ ရှင်နှောင်း စကပ်ဝတ်ရန် စိတ်ကူးထားပြီးမှ စိတ်ကူးပြောင်းကာ ထမိန် ပြောင်းဝတ်လိုက်သည်။ နိုင်ဦး ရှင်နှောင်း၏ ကိုယ်လုံးကို အားရပါးရ ကြည့်ကာ “ဆရာမစောသားပဲ…. ဆရာမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားက ကျွန်တော့်အကြိုက်ပဲ…. တင်ပါး တောင့်တောင့်နဲ့” နိုင်ဦး၏ ခရီးကြို နှုတ်ဆက်မှုပင် ဖြစ်သည်။ ဒါ အစပဲ ရှိသေးတယ်။ ရှင်နှောင်း ရှက်သွားသလို ဒေါသလည်းထွက်သွားကာ “အပိုတွေ ပြောမနေနဲ့… ဘာလုပ်ခိုင်းမှာလဲ” ဒေါသကြောင့် အသံမာမာနှင့် မေးလိုက်သည်။ နိုင်ဦးကို လာစမ်းချင်တယ်ပေါ့။ ဒါမျိုး ရမလားဟု စိတ်ထဲတွင် ကြိမ်းလိုက်ကာ “ဆရာမ ဒေါသတွေ သိမ်းထားလိုက်…. နောက်တစ်ခါ ဒီလေသံမျိုးကြားရင်… သဘောတူညီမှု ပျက်ပြီသာ မှတ်ထားလိုက်… ဘာခိုင်းမှာလဲဆိုတော့ ငါလိုးတာ ခံခိုင်းမှာ” နိုင်ဦး ခပ်ရိုင်းရိုင်းပင် ပြောလိုက်သည်။ ပထမ အဲ့လောက်ပြောဖို့ စိတ်ကူးမရှိ။ ရှင်နှောင်း နားရှက်သွားသလို မျက်နှာလည်း ရဲတွတ်သွားသည်။ လန့်ပင် လန့်သွားသည်။ ရှင်နှောင်း စိတ်လျှော့လိုက်သည်။ နိုင်ဦး ထိုင်ခုံတွင်ထိုင်ကာ ရှင်နှောင်းအား အရှေ့တွင် မတ်တပ်ရပ်စေ၍ အင်္ကျီချွတ်ခိုင်းလိုက်သည်။

“အင်္ကျီချွတ်လိုက်… ဘရာဇီယာပါ ချွတ်..,, ဖြေးဖြေးချင်းချွတ်” ရှင်နှောင်း အင်္ကျီကို ခပ်မြန်မြန် ချွတ်နေသောကြောင့် ဖြေးဖြေးချင်းချွတ်ဟု ပြောလိုက်သည်။ ရှင်နှောင်းမှာတော့ မိမိမှာ အပျိုစင် မဟုတ်သော်လည်း အရှက်ကြီးသည်။ သုံးလေးခါသာ ချစ်သူအလိုကျ ခံပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါတောင် အခုလိုမဟုတ် ဘရာဇီယာကို လှန်ရုံသာ လှန်ပေးသည်။ ဘယ်တော့မှ မချွတ်ခဲ့။ အခုမှ မိမိထက် အသက်၂ဆကြီးပြီး မိမိအလုပ်မှ အစောင့်၏ရှေ့မှာမှ ပြည့်တန်ဆာလို ပြုမူပြနေရသည်ကို တွေးရင်း ဝမ်းနည်းလာသည်။ “မင်းနို့လေးက ငါထင်တာထက် ပိုလှပါလား… ဖြူဖွေးပြီး လုံးနေတာပဲ…. နို့သီးခေါင်းက နီရဲနေတော့ နို့စို့လို့ကောင်းမယ်…. အရှေ့တိုးလာ” နိုင်ဦး ပြောသည်အတိုင်း ရှင်နှောင်း ရှေ့တိုးသွားသည်။ ရှင်နှောင်း မျက်ရည်ဝဲနေသည်ကို နိုင်ဦး တွေ့ရာ သနားစိတ်ထက် ကာမစိတ်သာ ထန်လာသည်။ အနားရောက်နေသော ရှင်နှောင်း၏ နို့နှစ်လုံးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆွဲညှစ်လိုက်သည်။ “အ..နာတယ်” ရှင်နှောင်း နာကျင်မှုကြောင့် ညည်းညူမိသည်။ နိုင်ဦး နို့အုံနှစ်လုံးကို ကိုင်ကာ ကစားနေသည်။ နို့သီးထိပ်လေးကို လက်ညှိုးနှင့် လက်မဖြင့် ပွတ်ချေရင်း ထမိန် ချွတ်ခိုင်းလိုက်သည်။ ထမိန်ချွတ်ချလိုက်သည်နှင့် ပင်တီအပြာဖျော့ရောင်လေးမှာ ထင်းခနဲပေါ်လာသည်။ ပင်တီမှာ တင်းနေ၍ အဖုတ်ကို အဖောင်းလေးအတိုင်း မြင်နေရသည်။ “စောက်ဖုတ်ကို ဖောင်းနေတာပဲ… လူလှသလောက် စောက်ဖုတ်လည်း လှတယ်…. အားရအောင် လိုးပစ်မယ်” နိုင်ဦး ပြောပြောဆိုဆို ရှင်နှောင်း၏ အဖုတ်ကို ပင်တီပေါ်မှ ပွတ်နေသည်။ လက်တစ်ဖတ်က ဖင်ကိုပွတ်သည်။ ရှင်နှောင်းမှာ စောစောက နို့ကို ကစားပေးစဉ်ကပင် ကာမစိတ်နှိုးဆွမှုကြောင့် ရှက်စိတ် လျော့ပါးသွားသည်။ ယခု အဖုတ်လှန်ပြရတော့ ခဏသာ ရှက်စိတ်ဖြစ်သော်လည်း အဖုတ်လေး အပွတ်ခံရ၍ ကာမစိတ် ထလာပြန်သည်။ “ငါ့ပေါင်ပေါ် ခွထိုင်လိုက်… ဒါမှ နင့်နို့တွေ အားရပါးရ စို့လို့ရမှာ” နိုင်ဦး ခိုင်းသည့်အတိုင်း ရှင်နှောင်း လိုက်လုပ်သည်။ ပေါင်ပေါ် ထိုင်လိုက်သဖြင့် နိုင်ဦးပါးစပ်က နို့သီးထိပ်လေးနှင့် တည့်သွားသည်။ နိုင်ဦး နို့တစ်ဖက်ကို စုပ်ရင်း လျှာထိပ်လေးဖြင့် နို့သီးထိပ်လေးကို ကလိသည်။ ကျန်နို့တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ကစားပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က တကိုယ်လုံးကို ပွတ်နေရာ ရှင်နှောင်းခမျာ ကာမစိတ်တွေ အတော် တက်လာသည်။

တချက် တချက် ညည်းသံပင် ထွက်သည်။ “အင့်..ဟင့်…….အင်း” နိုင်ဦး သိလိုက်သည်။ ရှင်နှောင်း စိတ်ပါလာပြီ။ “ဆရာမလေး မတ်တပ်ရပ်လိုက်” ရှင်နှောင်း မတ်တပ် ရပ်ပေးလိုက်သည်။ နိုင်ဦးက ရှင်နှောင်းရဲ့ ပင်တီလေးကို ချွတ်ရင်း “ဆရာမလေး.. စောက်ဖုတ်အရည်တွေ ထွက်နေပါလား… ပင်တီမှာ စိုထိုင်းထိုင်း ဖြစ်နေပြီ… ခံချင်လာပြီလား… ဆရာမ” ဆရာမဆိုမှ ရှင်နှောင်း အသိက အကျပ်ကိုင် ခံရသည်ကို သတိရသည်။ သို့သော် သိပ်မရှက်တော့။ ကာမစိတ်က ပြင်းထန်နေသည်လေ။ နိုင်ဦးလက်က ရှင်နှောင်း စောက်ဖုတ်လေးပေါ်တွင် အထက်အောက် ပွတ်နေသည်။ အစိလေးကို မထိတထိ။ ရှင်နှောင်း တယောက် ကာမစိတ် ရွလာ၍ ညည်းသည်။ “အင့်… ဟင့်… ဟင်း… အင်း… အ” လက်ခလယ်လေးက အဖုတ်မြောင်းကြားထဲမှ အစိလေးကို ပွတ်ချေလိုက်သည်။ “အင်း… အား” ရှင်နှောင်း ညည်းသံ နည်းနည်းကျယ်သွားကာ တွန့်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ “စောက်စိလေးကို ပွတ်ပေးတာ ကောင်းလား” “အင့်…ဟင့်… ဟုတ်… အင်း… အ” ရှင်နှောင်းက အရည်ရွှမ်းသူမို့ ယခုလို အစိလေးကို ကလိနေတော့ အရည်များ ထွက်နေသည်။ ရှင်နှောင်းမှာ နှာထန်သူဖြစ်သည်။ “အင့်… အင့်… အိုး… ယားတယ်…. တော်တော့…. လုပ်စရာရှိတာ လုပ်တော့… အင့်…. ဟင့် ဟင်း” “အလိုးခံချင်ပြီပေါ့… စကားလုံးရင့်ရင့်တွေနဲ့ လိုးဖို့ တောင်းပန်မှ လိုးမယ်…. ငါကြိုက်တဲ့ စကားလုံး မကြားရမချင်း… မရပ်ဘူး” ရှင်နှောင်းမှာ မိန်းကလေးတစ်ယောက်မို့ ထိုသို့ ပြောရန် ပါးစပ်မရဲပါ ရှက်သည်။ ‘မပြောဘူး ဒင်းက ယောကျ်ားပဲ…. မလုပ်ဘဲတော့ မနေနိုင်ပါဘူး….. ငါ ခဏသည်းခံလိုက်ရင် ပြောစရာမလိုဘဲ ဖြစ်သွားမှာပါ’ ဟုတွေးကာ အံကြိတ်ပြီး ခံနေသည်။ အံကြိတ်ခံနေပေမဲ့ ကာမစိတ်က ပိုပိုတိုးလာသည်။ နိုင်ဦး၏ ကျွမ်းကျင်စွာ ကာမနှိုးဆွမှုအောက် ရှင်နှောင်း တစ်ယောက် အလူးအလဲ ခံနေရသည်။ “အင့်… ဟင့်..ဟင့်… အ..အ… အင့်..ဟင့်…အီး” ညည်းသံများ ပိုမြန်၊ ပိုကျယ်လာကာ ရှင်နှောင်း ကိုယ်လုံးလေးမှာ တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်သွားသည်။ နိုင်ဦးကလည်း ရှင်နှောင်းအကြံကို ရိပ်မိသည်။ ဒါကြောင့် ကာမခလုတ်ဖြစ်သော အစိလေးကို ပိုပြင်းထန်စွာ နှိုးဆွလိုက်သည့်အပြင် လက်ညှိုးနဲ့ လက်ခလယ်ကို စောက်ခေါင်းထဲ ဖြေးညှင်းစွာ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ အစိလေးကိုလည်း လက်မဖြင့် ဖိချေသည်။ နောက်လက်တစ်ဖက်က နို့နှစ်လုံးပေါ် ဘယ်ညာ ကူးချည်သန်းချည် လုပ်နေလေသည်။ ရှင်နှောင်း မခံစားနိုင်တော့ နိုင်ဦးလက်ကို အတင်းတွန်းသည်။ “မခံစားနိုင်တော့ဘူး… ဟင့်… အ… အား… မနှိပ်စက်ပါနဲ့ …ဟင့်.. တော်ပါတော့နော်” ရှင်နှောင်း တောင်းပန် တိုးလျှိုးလိုက်သည်။ ရှင်နှောင်း စောက်ဖုတ်လေးမှာ အရည်များရွှဲနေပြီ။

ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ပင် တစက်တစက် ကျနေပြီမို့ မခံနိုင်တော့။ ကားထားသော ပေါင်များကို စိလိုက်ပြီး လက်ကလေးဖြင့် နိုင်ဦးကို အတင်းတွန်းသည်။ “ဒီမှာ ဆရာမ၊ ဆရာမ မခံနိုင်ရင် လိမ်လိမ်မာမာနဲ့ ကျွန်တော် ပြောခိုင်းတာပြော…. ရုန်းကန်နေမယ်ဆိုရင်တော့ သဘောတူညီချက်ကို ဖျက်ပစ်ရလိမ့်မယ်နော်… မပြောသေးဘူးဆိုရင် ဆရာမလက်တွေကို ခေါင်းနောက်မှာ ထားလိုက်…. ပေါင်လည်း ဟလိုက်… ကျယ်ကျယ်လေးဟ” နိုင်ဦးအသံက မတိုးမကျယ် လေအေးနှင့်သာ။ သို့သော် အထက်စီး ဆန်သည်။ ရှင်နှောင်း ပြောဖို့တော့ စိတ်မကူး၊ လက်ကိုသာ ခေါင်းနောက်တွင် ထားပြီး ပေါင်လေးကို ဟပေးလိုက်သည်။ ခုနက စကားပြောလိုက်၍ ကာမမီးအရှိန် အတန်ငယ် လျော့သွား၍ ပြောခိုင်းသည်ကို မပြောဘဲ တင်းခံလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ နိုင်ဦး ဒီတစ်ခါ ပိုကြမ်းတော့သည်။ ‘မိရှင်းရာ…. ဒီတစ်ခါ… နင် င့ါကို တောင်းတောင်းပန်ပန်နဲ့ လိုးခိုင်းဖို့သာ ပြင်ထားပေတော့´ဟု စိတ်ထဲတွင် ကြိမ်းကာ ရှင်နှောင်းရဲ့ အဖုတ်ကို ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် ခပ်ဟဟလေး လုပ်ပြီး အစိလေးကို ညာဖက် လက်ခလယ်ဖြင့် ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်လိုက်သည်။ “အင့်…..ဟင့်…ဟင့်… အင်..အ…အ….ဟင့်… ဟင့်” ညည်းသံလေး ပြန်ထွက်လာသည်။ ကိုယ်လုံးလေးလည်း တွန့်တွန့်တက်နေသည်။ နိုင်ဦး အစိကို လေးငါးကြိမ်မျှ ပွတ်လိုက်ပြီး လက်ခလယ်ကို စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးသွင်းပြီး ဂျီစပေါ့လေးအား ရှာဖွေလိုက်သည်။ ဂျီစပေါ့ကို တွေ့ပြီ။ ရှင်နှောင်း၏ တုန်ခါသွားသည့် ကိုယ်လုံးလေးက သက်သေ။ နိုင်ဦး၏ ကျွမ်းကျင်စွာ နှိုးဆွမှုကို ရှင်နှောင်း လက်မြှောက်ကာ အရှုံးပေးရပြီ။ ” ရှင်နှောင်း သေပါပြီ… အင်.ဟင့်…ဟင့်..အင်း… ထပ်မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့နော်… ရှင်နှောင်း တောင်းပန်ပါတယ်…. အင့်..အင့်… ရှင်နှောင်းကို လုပ်ပေးပါတော့နော်…. အင်း…အား…ဟင့်ဟင့်” ရှင်နှောင်း၏ တောင်းပန်မှုက နိုင်ဦးအကြိုက် မဟုတ်။ “ဒီထက် ပိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလေ… ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်း စကားလုံးတွေ သုံးပြီးပြော” အရှက်ကုန်အောင်ကို ပြောရမည့် စကားလုံးများကို ရှင်နှောင်း မပြောလိုပေမဲ့ ခုလို ကာမသွေးဆိုး ရွပိုးထိုးနေအောင် နှိပ်စက်မှုဒဏ်ကိုသာ ဆက်ပြီး ခံစားရလျှင် ရှင်နှောင်း သေတာထက် ပိုဆိုးမည်။ ဒါကြောင့် ” ရှင်နှောင်းကို လိုးပေးပါတော့နော်…. ရှင်နှောင်း မခံနိုင်တော့လို့ပါ…. လိုးပေးတော့နော်” “မကြိုက်သေးဘူး… ပြန်ပြင်ပြောဦး” နိုင်ဦးမှာ အရမ်းလိုးချင်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း အခုချိန် အပိုင်ကိုင်ထားနိုင်လျှင် နောင်အခါ မိမိ ထားရာနေ  စေရာသွား စိတ်တိုင်းကျ ခိုင်းစေနိုင်မည်ကိုသိ၍ အောင့်အည်းနေရသည်။

“ရှင်နှောင်း စောက်စိတောင်ပြီး အရမ်းခံချင်နေပါပြီရှင်… ရှင်နှောင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လိုးပေးပါတော့နော်… ရှင့်လီးနဲ့ ရှင်နှောင်း စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး လိုးပေးပါတော့… အလိုးမခံရရင် သေပါတော့မယ်ရှင်” ရှင်နှောင်း အသိဝယ် ရှက်စိတ်မရှိတော့။ သိက္ခာတွေ၊ မာနတွေလည်း ပျောက်ကုန်ကာ အလိုးခံရရေးသာ သိတော့သည်။ ဒါကြောင့် အိပ်မက်ထဲပင် မယောင်ဘူးသော စကားလုံးမျိုးစုံကို သုံးပြီး လိုးပေးရန် တောင်းပန်တော့သည်။ ရှင်နှောင်း၏ တောင်းပန်စကားကို ကြားလိုက်ရ၍ နိုင်ဦး ကျေနပ်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် ရှင်နှောင်းအား မတ်တပ်ရပ်စေပြီး ဖင့်ကို ကော့ခိုင်းထားကာ အနောက်မှနေ၍ အားရပါးရ လိုးလေတော့သည်။ “ဗြစ် ဗြွတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဘွတ်… အင်း ဟင်းဟင်း… အအ… အားအင်း…အိုးး” နိုင်ဦး၏ မိန်းမကျမ်း ကျေမှုကြောင့် ရှင်နှောင်းခမျာ အရှက်တကွဲ အလိုးခံနေရသော်လည်း  စိတ်ထဲ၌မူ ကျေနပ်သလို ခံစားနေရလေသည်။ “မိရှင်နှောင်း ဘယ်လိုလဲ… လိုးခံရတဲ့ အရသာလေးက… ကောင်းတယ် မဟုတ်လား” “ဟုတ်ကဲ့ အရမ်းကောင်းတယ်…အအ အင်း အင့် အား… မြန်မြန်လေး လိုးပေးပါ… အရမ်းကောင်းနေပြီ ပြီးတော့မယ်… အား…အား..အင့်…ဟင်း…. အို အမေ့… အိုးး… ပြီး ပြီပြီ…အားးးးရှီးးးး” တင်ပါးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး လည်ပင်းကြောလေးများ ထောင်ထကာ ရှင်နှောင်းတစ်ယောက် ပြီးသွားတော့သည်။ နိုင်ဦးလည်း ရှင်နှောင်းအား နောက်ထပ် ၁၅မိနစ်ခန့် နည်းမျိုးစုံသုံးကာ လိုးလိုက်ပြီး “အားးး… အားးဟား…. ရှီးးးး”ဟု ညည်းကာ သုတ်ရည်များ စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ လိုးပွဲကြီး ပြီးတော့ ရှင်နှောင်းခမျာ အဖုတ်က နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်း အရည်များစိုရွှဲကာ စပ်ဖျင်းဖျင်း ဖြစ်နေတော့သည်။ လူလည်း အားအင်ကုန်ခန်းကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဝယ် အရုပ်ကြိုးပြတ် လဲနေလေတော့သည်။ နိုင်ဦးလည်း ကုလားထိုင်ကို ကျောမှီကာ အနားယူနေသည်။ ခဏအကြာတော့ နိုင်ဦးက “ဆရာမလေး ကျွန်တော့်စကားကို နားထောင်ပြီး ခိုင်းတဲ့အတိုင်း တသွေမတိမ်း လုပ်ရမယ်နော်” “ဘာတွေ ခိုင်းမှာလည်း” “ကျွန်တော် ခိုင်းမှာက ဒီနေ့ကစပြီး သဘောတူထားတဲ့ သတ်မှတ်ရက်ထိ ဆရာမလေး အတွင်းခံ ပင်တီ မဝတ်ရဘူး၊ သင်တန်းမစခင် နာရီဝက်ကြိုပြီး ကျွန်တော့်ဆီလာခဲ့ရမယ်… ကျွန်တော် ခိုင်းချင်တာ ခိုင်းမယ်၊ သင်တန်းပြီးရင် ကျွန်တော့်ဆီလာရမယ်.. ကျွန်တော် ပြန်ခွင့်ပြုတဲ့ အချိန်မှ ပြန်ရမယ်၊ အဲ့ဒီအချက်တွေကို မလိုက်နာရင် ပြင်းပြင်းထန်ထန်  အပြစ်ပေးခံရမယ် ဆရာမလေး ကြားလား” “ဟုတ်…ဟုတ်ကဲ့ ကိုနိုင်ဦး ကြားပါတယ်ရှင်” ရှင်နှောင်းအဖို့ ပေဖြစ်သမျှ ခံရန်သာ ရှိတော့သည်။

ရှင်နှောင်းအား အားရပါးရ လိုးလိုက်ရသည့် နိုင်ဦးမှာ ရှင်နှောင်းအား လိုးရရုံ မကျေနပ်သေးပေ။ နိုင်ဦးမှာ ရှင်နှောင်းကို မိမိ၏ ကျွန်ကဲ့သို့ မိမိခိုင်းသမျှ လုပ်စေချင်သည်။ “ကဲ…ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်ပဲ.. ပြန်လို့ရပြီ… စည်းကမ်းတော့ မမေ့နဲ့နော်…. စည်းကမ်းမလိုက်နာရင် အပြစ်ပေးခံရမယ်” ရှင်နှောင်း ဘာမျှ ပြန်မပြောနေတော့ “ဟုတ်” တစ်ခွန်းသာ ပြောပြီး မိမိ၏ အဝတ်အစားများကို ပြန်ဝတ်နေသည်။ “ဟိတ်…. ပင်တီမဝတ်ရဘူးလေ…. အပြစ်ပေးခံထိချင်ပြီလား… ဆရာမလေး” ရှင်နှောင်း ဝတ်လက်စ ပင်တီအား ဆက်မဝတ်နိုင်ပဲ ပြန်ချွတ်လိုက်ရသည်။ ပြီးနောက် ထဘီကို ယူကာ ဝတ်လိုက်သည်။ “ကဲ…ဆရာမလေး စည်းကမ်းဖောက်တဲ့အတွက် ကြိမ်ဒဏ်ပေးမယ်… ဒါက အစမို့ လျှော့ပေးလိုက်တာနော်…. နောက်တစ်ခါဆို မရဘူး” ရှင်နှောင်း ပြန်ပြောရန် ပါးစပ်ဟလိုက်သော်လည်း ပြန်မပြောဖြစ်တော့။ ဆရာမ ထဘီကို ဖင်ပေါ်အောင်လှန်ပေး… ဟိုဘက်လှည့်” ဟုပြောကာ ကြိမ်လုံးဖြင့် ရှင်နှောင်းရဲ့ ဖင်လုံး ဖြူဖြူးလေးပေါ် တစ်ချက်ရိုက်လိုက်သည်။ “ရွှမ်း….အ…..အမေ့” နိုင်ဦး အားသိပ်မထည့်ပဲ ရိုက်ခြင်းဖြစ်သော်လည်း ရှင်နှောင်း ဖင်ဖြူဖြူပေါ်တွင်တော့ အရှိုးရာလေး ထင်းသွားသည်။ ရှင်နှောင်း လက်ကလေးဖြင့် ဖင်တုံးကို ပွတ်လိုက်သည်။ “လက်ဖယ်စမ်း…. ထဘီကို သေချာကိုင်ထား ၅ချက်ရိုက်မယ်” ရှင်နှောင်းလည်း ထဘီကို ပြန်ပြီး မကာ ဖင်လှန်ပေးလိုက်သည်နှင့် ကြိမ်လုံးဖြင့် ၄ချက်ဆက်တိုက် ရိုက်ချလိုက်သည်။ ရှင်နှောင်း ဖင်ဖွေးဖွေး ပြောင်ပြောင်ပေါ်ဝယ် အရှိုးရာ ၅ခု ထင်းနေသည်။ ရှင်နှောင်း လက်ကလေးဖြင့် ဖင်ကို ပွတ်ကာ မျက်ရည်များပင် ကျလာသည်။ ဟုတ်သည်လေ… မှတ်မှတ်ရရ ကိုးတန်းနှစ်က စာမရ၍ အရိုက်ခံခဲ့ရပြီး နောက်ပိုင်း လုံးဝအရိုက်မခံခဲ့ရ။ အရိုက်ခံရမည်ကို စိုး၍ စာကို ကြိုးစားခဲ့သည်။ ယခု အပျိုဖြစ်မှ ဖင်လှန်ပြီး အရိုက်ခံရသည်မှာ ရှက်စရာလည်း ကောင်းလှသည်။ နာသည်က မပြောပလောက် ရိုက်တုန်းတစ်ချက်သာ နာသည်။ “ဆရာမလေး ငိုမနေနဲ့… သွားပြန်တော့… မနက်ကျရင် ပင်တီ မဝတ်လာနဲ့ဦး.. နာရီဝက်နော်” ရှင်နှောင်းလည်း မိမိပစ္စည်းပစ္စယများ သိမ်းကာ ပြန်လာခဲ့တော့သည်။ ထိုညတစ်ညလုံး ရှင်နှောင်း  မျက်ရည်နှင့် နှစ်ပါးသွားလိုက်လေသည်။ မိုးလင်းတော့ မျက်နှာသစ်ပြီး ရေပါ တခါတည်း ချိုးလိုက်သည်။ အလှပြင်ပြီးတော့ အဝတ်အစားများ ဝတ်လိုက်သည်။

ပင်တီတော့ မဝတ်တော့။ ရှင်နှောင်းအဖို့ ပင်တီမဝတ်ပဲ စကတ်အနက်ရောင် ဒူးဖုံး အကျပ်လေး ဝတ်ထားရာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်မလုံသလို ခံစားရကာ ရှက်ရှက်နှင့်ပင် သင်တန်းသို့ လာခဲ့ရသည်။ သင်တန်းအောက်ရောက်တော့ ၃၅မိနစ်အလို အချိန်ကွတ်တိ ရောက်လာသည်။ ရှင်နှောင်း သိန်းဦးနေသည့် အခန်းသို့ ကြည့်လိုက်သည်။ တံခါး ပိတ်မထား၍ ဝင်လိုက်သည်။ ရှင်နှောင်း အထဲရောက်တော့ နိုင်ဦး အထဲမှ ထွက်လာပြီး “ဆရာမလေးက အချိန်တိကျသားပဲ… တံခါးပိတ်လိုက်” ရှင်နှောင်းလည်း အခန်းတံခါးပိတ်ကာ လွယ်ထားသော ပိုက်ဆံအိတ်ကို ခုံပေါ်တင်လိုက်သည်။ “ဆရာမလေး စကတ်လှန်လိုက်” ရှင်နှောင်းအဖို့ ကြိုတွေးထားပြီးပြီမို့ မကြောက်တော့ အရှက်လည်း ကုန်ခဲ့ပြီလေ။ ရှင်နှောင်း စကတ်အား လှန်လိုက်သည်။ “ပင်တီ ဝတ်မထားဘူးပဲ လိမ္မာတယ်… ဆရာမ အဖုတ်လေးက ဖောင်းဖောင်းမို့မို့လေး အရမ်းလှတယ်… လာ ငါ့ရှေ့ကိုလာခဲ့” ရှင်နှောင်းလည်း နိုင်ဦးရှေ့အား စကတ်လေးမကာ သွားပြီး ရပ်လိုက်သည်။ ရှင်နှောင်း အဖုတ်မြောင်းလေးအား လက်ညှိုးဖြင့် ပွတ်လိုက်သည်။ အစိလေးကိုလည်း ပွတ်ကစားပေးလိုက်သည်။ ရှင်နှောင်း တောင့်ခံထားသော်လည်း ကြာကြာမခံနိုင် အစိက ပေးသော ကာမအရသာကို ခံစားလာရသည်။ “ဟာ… ဆရာမလေး အဖုတ်ယားနေပြီပဲ .. အရည်တွေ ထွက်လာပြီပဲ”ဟုပြောကာ ရှင်နှောင်းအား ထိုင်ခုံတွင် ထိုင်ခိုင်းကာ ပေါင်းကားခိုင်းလိုက်သည်။ ပေါင်ကားသွားသည်နှင့် ရှင်နှောင်းအဖုတ်လေးမှာ ပြဲအာသွားကာ အစိလေးမှာ ငေါက်တောက်လေး ပေါ်လာသည်။ နိုင်ဦးလည်း မနေနိုင်တော့ပဲ ရှင်နှောင်းအစိအား လျှာဖြင့် ယက်လိုက်သည်။ ရှင်နှောင်း တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်။

နိုင်ဦး မနားတမ်း အစိလေးအား လျှာထိပ်လေးဖြင့် ထိုးကစားလိုက် ယက်လိုက် လုပ်နေရာ ရှင်နှောင်း မနေနိုင်တော့။ ညည်းသံလေး ထွက်လာသလို စောက်ရည်များလည်း ထွက်လာသည်။ နိုင်ဦးက လက်ဖြင့် အပေါက်ထဲ လက်ခလယ်လေးထည့်ကာ ဂျီစပေါ့ နေရာအား ပွတ်ကစားပေးလိုက်ရာ ရှင်နှောင်းတစ်ယောက် ထွန့်ထွန့်လူး ဖြစ်သွားကာ “အား…အင်း….အင်…ဟင်…” ရမက်သံလေးနှင့် ညည်းနေရှာသည်။ နိုင်ဦးက အစိလေးအား ယက်နေသည်ကို ရပ်လိုက်ပြီး “ဆရာမလေး ကောင်းလား…. စိတ်ပါလာပြီဟုတ်” “ဟုတ်…အ… အင်း..ကောင်းတယ်” ရှင်နှောင်း အသံဆုံးတော့ နိုင်ဦး အဖုတ်ထဲမှ လက်ကို ဆွဲထုတ်ကာ ထိုင်ခုံတွင် ထိုင်လိုက်သည်။ ရှင်နှောင်း ကောင်းနေစဉ် အဖုတ်မှ လက်ဆွဲထုတ်ခံလိုက်ရ၍ မချင့်မရဲ ဖြစ်သွားသည်။ “ဆရာမလေး ဒီကိုလာ… ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး လီးစုပ်ပေးစမ်း… လက်တစ်ဖက်က ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကိုယ် ပြန်ပွတ်နေ… ဟိုဖက်လက်က ဂွင်းတိုက်ပေး… မြန်မြန်လုပ် သင်တန်းချိန် ရောက်တော့မယ်” ရှင်နှောင်း ရွံသော်လည်း မတတ်နိုင်။ နိုင်ဦး၏ ထောင်မတ်နေသည့် လီးကြီးအား ဂွင်းတိုက်ပေးရင် ပါးစပ်လေး ဟကာ စုပ်ပေးလိုက်ရသည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း အစိလေးကို ပွတ်ပေးနေရရာ ရှင်နှောင်း ကာမရာဂစိတ်တို့ ထန်လာပြန်ရာ လီးစုပ်သည်မှာလည်း မြန်လာသည်။ နိုင်ဦး မနေနိုင်တော့ ရှင်နှောင်း၏ ခေါင်းကို ကိုင်ကာ ခပ်မြန်မြန်လေး လိုးညှောင့်လိုက်ကာ ပြီးသွားတော့သည်။ သုတ်ရည်များကို ရှင်နှောင်း ပါးစပ်ထဲမှာပင် ထုတ်လိုက်ရာ ရှင်နှောင်း အမြန် ထွေးထုတ်လိုက်ရသည်။ ရှင်နှောင်းမှာ မပြီးသေး။ လီးမစုပ်ရတော့ပေမဲ့ အဖုတ်ကိုတော့ ဆက်ပွတ်နေဆဲ။ နိုင်ဦး ခဏနားပြီး ရှင်နှောင်းအား မတ်တပ်ရပ်ခိုင်းကာ လက်ခလယ်နှင့် လက်ညှိုးအား အပေါက်ထဲ ထည့်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် လိုးပေးလိုက်ရာ ကြမ်းပေါ်သို့ပင် အဖုတ်ရည်များ ကျလာပြီး ရှင်နှောင်းလည်း ပြီးသွားသည်။ ထိုချိန်တွင်ပင် သင်တန်းတတ်ရောက်ရန် ကျောင်းသား ကျောင်းသူများ ဝင်ရောက်လာလေတော့သည်။….ပြီး

Zawgyi

ႏိုင္ဦးတစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳးၿပီးကာစမို႔ ေဆးလိပ္တိုကို မီးညႇိကာ တစ္ခ်က္ဖြာလိုက္သည္။ ကိုႏိုင္ဦးမွာ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းတြင္ လုံၿခဳံေရးဝန္ထမ္းျဖစ္သည္။ တေယာက္တည္းသမားမို႔ ၂၄နာရီတာဝန္ယူရေသာ ဤအလုပ္မ်ိဳးကိုႀကိဳက္သည္။ ေနစရာ အိမ္ငွါးရန္မလိုသည္မို႔ လစာက စားေသာက္စရိတ္ တခုသာသုံးရသည္။ ေငြပိုေငြလွ်ံ ရွိသည္ေပါ့။ အသက္ ၄၅ႏွစ္ခန႔္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း မိန္းမမယူ လူပ်ိဳႀကီးျဖစ္သည္။ သူ မိန္းမမယူတာက စိတ္မဝင္စား၍မဟုတ္။ ကိုယ္ပိုင္ကားမဝယ္၊ အငွါးကားသာ စီးျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုႏိုင္ဦး ေျပာေနက်စကားက “အငွါးကားစီးတာ ကားေမာ္ဒယ္လ္အစုံ၊ အမ်ိဳးအစားအစုံ၊ အေရာင္စုံ စီးခ်င္တာေ႐ြးစီးလို႔ရတယ္ကြ၊ ကိုယ္ပိုင္ကားဝယ္လိုက္ရင္ မေရာင္းမခ်င္း ဒီတစ္စီးပဲ စီးရေတာ့မွာ…၊ ဝယ္စေလးပဲ စီးေကာင္းတာ၊ အင္ဂ်င္က်သြားရင္ တြန္းႏႈိးရမွာ၊ အငွါးကပဲ ေကာင္းပါတယ္” ကိုႏိုင္ဦး ေဆးလိပ္တိုခဲကာ ဆရာမေလး ရွင္‌ေႏွာင္းကို ျမင္ေယာင္ေနသည္။ ဆရာမေလးမွာ ကိုႏိုင္ဦး အလုပ္လုပ္ေသာ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းမွ ဆရာမေလးျဖစ္သည္။ အသက္က ၂၂ႏွစ္၊ အသား ျဖဴျဖဴ၊ အရပ္ ၅ ေပခြဲခန႔္၊ ေခ်ာသည္ဟု ေျပာႏိုင္ေသာ မ်က္ႏွာေပါက္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ အလွဆုံးက ေသးက်ဥ္ေသာခါး၊ လုံးဝန္းေသာ တင္ပါး ႏွင့္ မို႔ေမာက္ေနေသာ ရင္သားတို႔ျဖစ္သည္။ ပုရိသတို႔ အသက္ ရွည္ႏိုင္ေသာ ကိုယ္လုံးမို႔ ကိုႏိုင္ဦးအႀကိဳက္ ပုံစံျဖစ္သည္။ ႀကိဳက္သည္မွာ ရာဂစိတ္သက္သက္။ ကိုႏိုင္ဦးမွာ ဆရာမေလးကို အေတြးႏွင့္ ျပစ္မွားေနသည္။ ကာယကံေျမာက္ က်ဴးလြန္ရန္ အႀကံထုတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ရွင္ေႏွာင္းက ကခ်င္ျပည္နယ္မွ ႐ြာေလးတစ္႐ြာမွ ျဖစ္သည္။ မိဘမ်ား ဆုံးပါးသြားၿပီးတည္းက အေဒၚျဖစ္သူ၏အုပ္ထိန္းမႈေအာက္တြင္ ပညာသင္ၾကားရင္း ၁ဝတန္းေအာင္ေတာ့ ရန္ကုန္တြင္ အေဆာင္ေန၍ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ တက္သည္။ ဘြဲ႕ရၿပီးေသာ္လည္း ႐ြာမျပန္ေတာ့ဘဲ ရန္ကုန္တြင္သာ အလုပ္ရွာရင္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက မိတ္ဆက္ေပးမႈျဖင့္ သင္တန္းဆရာမ အလုပ္ရသည္။ အေဒၚျဖစ္သူထံ တစ္ႏွစ္တစ္ခါသာ ျပန္သည္။ ည ၈နာရီခန႔္တြင္ ကိုႏိုင္ဦးတစ္ေယာက္ လုပ္ေနက်အတိုင္း သင္တန္းခန္းမထဲ လွည့္ပတ္စစ္ေဆးေနသည္။ စားပြဲတစ္လုံးေရွ႕အေရာက္ ကိုႏိုင္ဦး ရပ္လိုက္ရင္း စားပြဲေအာက္မွ အံဆြဲေသာ့ေပါက္ထဲသို႔ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းထိုး၍ လွည့္လိုက္သည္။

ေသာ့ပြင့္သြားေတာ့ အိပ္ကပ္အတြင္းမွ တစ္စုံတစ္ခုကို ထုတ္၍ အံဆြဲေထာင့္သို႔ ထည့္လိုက္သည္။ ႐ုတ္တရက္ မျမင္ေစရန္ ဖိုင္တြဲမ်ား ဖုံးထားလိုက္ကာ အံဆြဲကို ေသာ့ျပန္ခတ္ကာ လွ်ိဳ႕ဝွက္ေသာ အၿပဳံးတစ္ခ်က္ ၿပဳံးလိုက္ရင္း လွည့္ထြက္သြားသည္။ မနက္ ၁ဝနာရီခန႔္တြင္ သင္တန္းခန္းမအတြင္း  ျပႆနာတက္ေနသည္။ သင္တန္းသူတစ္ေယာက္ လက္စြပ္ေပ်ာက္သြား၍ ရွာရန္ ကိုႏိုင္ဦးကို ေခၚသည္။ ကိုႏိုင္ဦးက လုံၿခဳံေရး အေစာင့္ဆိုေတာ့ တာဝန္ရွိသည္ မဟုတ္လား။ ကိုႏိုင္ဦး  ေကာင္မေလးအား နည္းနည္းပါးပါး ေမးျမန္းၿပီး သင္တန္းသားမ်ားကို သင္တန္းရွိ လူတိုင္း၏ လြယ္အိပ္မ်ား၊ စားပြဲမ်ားအား ရွာရန္ ခြင့္ျပဳခ်က္ ေတာင္းလိုက္သည္။ အားလုံးက ခြင့္ျပဳ၍ ဆရာမေလး ရွင္ေႏွင္းဘက္ လွည့္၍ “ဆရာမေလးေရာ ခြင့္ျပဳတယ္ မဟုတ္လား”ဟု ေမးလိုက္သည္။ ရွင္ေႏွာင္း ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္သည္။ ဆရာမေလးထံမွ ခြင့္ျပဳခ်က္ရသည္ႏွင့္ ကိုႏိုင္ဦး လက္စြပ္ရွာပုံေတာ္ ဖြင့္ေတာ့သည္။ သင္တန္းရွိ ခုံတိုင္း၊ စားပြဲတိုင္း ရွာသည္ မေတြ႕။ ေနာက္ဆုံး ဆရာမေလး ရွင္ေႏွာင္းရဲ႕ ခုံသာ က်န္ေတာ့သည္။ “ဆရာမေလး ခုံလည္း ရွာမယ္ေနာ္” “ရွာပါရွင့္၊ ရပါတယ္” ရွင္‌ေႏွာင္းက ေျပာရင္း အံဆြဲေသာ့ကို ယူကာ ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ ႏိုင္ဦးတစ္ေယာက္ ဟိုလွန္ ဒီလွန္ လုပ္ေနသည္ကို ရွင္ေႏွာင္းက ၾကည့္ေနရာမွ မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။ အံဆြဲေထာင့္မွ လက္စြပ္ကို ျမင္လိုက္ရ၍ ျဖစ္သည္။ ကိုႏိုင္ဦးႏွင့္ ရွင္ေႏွာင္း မ်က္လုံးခ်င္း ဆုံသြားသည္။ ကိုႏိုင္ဦးက သနားေသာအၾကည့္ျဖင့္၊ ရွင္ေႏွာင္းက နားမလည္ေသာအၾကည့္၊ ေဝခြဲမရေသာအၾကည့္။ “မေတြ႕ဘူး ထမင္းစားခ်ိန္လည္း ေရာက္ေနၿပီ…. ထမင္းစားၿပီးမွ ဆက္ရွာေပးမယ္ေနာ္…. သမီးလည္း ထမင္းစားဦး…. စိတ္မပူနဲ႔.. ေတြ႕မွာပါ သမီးရဲ႕” “ဟုတ္ကဲ့၊ ဦးကိုပဲ အားကိုးပါတယ္.. ကူညီပါေနာ္” “ေအး..ေအး..သမီး ဦးေသခ်ာ ရွာေပးပါ့မယ္” ကိုႏိုင္ဦး လက္စြပ္ေပ်ာက္ေသာ ေကာင္မေလးကို အားေပးစကားေျပာရင္း ရွင္ေႏွာင္းကို တခ်က္ၾကည့္ကာ အျပင္ထြက္သြားသည္။ သင္တန္းသူ သင္တန္းသားအားလုံးလည္း အျပင္ထြက္သြားၾကသည္။ ရွင္ေႏွာင္း ဘာလုပ္ရမည္ မသိေတာ့ပဲ ငိုခ်င္လာသည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ တမင္လုပ္ႀကံတာဟု ေတြးမိေတာ့ ကိုႏိုင္ဦးကို ျမင္ေယာင္မိသည္။

ထိုအခိုက္ အခန္းထဲ ကိုႏိုင္ဦး ဝင္လာသည္။ “ကဲ.. ဆရာမ ဒီကိစၥဘယ္လိုလုပ္မလဲ” “ဒါ ရွင္ တမင္အကြက္ခ်ၿပီး လုပ္တာမဟုတ္လား” “ဆရာမ ထင္ခ်င္သလိုထင္လို႔ရတယ္… ခုေလာေလာဆယ္မွာ လက္စြပ္က ဆရာမ ဆီမွာ…. ကြၽန္ေတာ္ ေျပာျပလိုက္ရင္ ဆရာမ ဘာျဖစ္သြားမလဲ…. ေသခ်ာစဥ္းစားေနာ္” ရွင္ေႏွာင္း တစ္ခ်က္ ေတြေဝသြားသည္။ ျဖစ္စဥ္ကို ျပန္သုံးသပ္သည္။ လက္စြပ္ေပ်ာက္သည္၊ မိမိစားပြဲရွိ အံဆြဲထဲတြင္ ျပန္ေတြ႕သည္။ လုပ္ႀကံခံရသည္ ဆိုေသာ္လည္း မိမိဘက္မွ သက္ေသမရွိ။ မိမိကိုယ္တိုင္ရဲ႕ အထင္သာ ျဖစ္သည္။ လက္ရွိ အေျခအေနအရ မိမိသာ တရားခံ။ ျငင္းဆန္ဖို႔ အခြင့္အေရးမရွိေပ။ ရွင္ေႏွာင္း သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ ကိုႏိုင္ဦးက ေအာင္ႏိုင္သူပုံျဖင့္ “ဆရာမ… သူခိုးမဆိုတဲ့ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေထာင္နန္းစံ ရေတာ့မယ္…. ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ ေျပာစကား နားေထာင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့.. ဆရာမကို ကူညီမယ္” ရွင္ေႏွာင္း စဥ္းစားရၿပီ။ သူခိုးမအျဖစ္ႏွင့္ ေထာင္က်ရင္ မိမိဘဝမွာ အရွက္ေရာ၊ သိကၡာပါ ကုန္ၿပီ။ အသက္ပင္ ဆက္ရွင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္။ သူ႔စကားနားေထာင္လွ်င္ မိမိသိကၡာ ဆယ္ႏိုင္မည္။ အရွက္ေတာ့ ကြဲေပမည္။ လူအမ်ားေရွ႕တြင္ အရွက္ကြဲမည္ထက္ သူ႔တစ္ေယာက္တည္းေရွ႕ အရွက္ကြဲျခင္းက ေတာ္သည္ဟု ေတြးကာ “ရွင္ ဘယ္လိုကူညီမွာလဲ” “လက္စြပ္ကို ေတြ႕တာ ဆရာမနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ပဲ ရွိတယ္…. ကြၽန္ေတာ္ လက္စြပ္ကို ဆရာမဆီက ေတြ႕တယ္လို႔ မေျပာဘဲ တျခားက ေတြ႕တယ္ဆိုရင္” “ေကာင္းၿပီေလ.. ညေနက်ရင္ ရွင္ေျပာသလို လုပ္ေပါ့” “ဆရာမ  ကြၽန္ေတာ့္စကား နားေထာင္မလားဆိုတာ မသိရေသးဘဲ ဘယ္ျဖစ္မလဲ” ႏိုင္ဦးကိုမ်ား ဘာထင္ေနလဲ ပုံစံျဖင့္ ဆရာမရွင္ေႏွာင္းကို ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ “ရွင္ေႏွာင္း ကတိေပးပါတယ္ဆို” “ကတိေပးတာ လြယ္တယ္၊ တည္မယ္လို႔ ဘယ္သူမွ အာမမခံဘူး ဆရာမ” ရွင္ေႏွာင္း စိတ္ညစ္သြားသည္။ မထူးတဲ့အဆုံး “ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ေျပာ” “၃ရက္တိတိ ဆရာမ ကြၽန္ေတာ္ ခိုင္းတာလုပ္ရမယ္…. ၃ရက္ျပည့္ရင္ လက္စြပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ အမႈိက္သိမ္းရင္း ေတြ႕တယ္ဆိုၿပီး ေပးလိုက္မယ္…. ဆရာမလည္း ခိုင္းတာ မလုပ္ရေတာ့ဘူး” “ရွင္ ကတိမတည္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ” “ဆရာမ ကြၽန္ေတာ္ ကတိတည္ေစရမယ္…. မယုံရင္ေတာ့ အျဖစ္မွန္ အတိုင္းေပါ့” ရွင္ေႏွာင္း ဘာမွ်မတတ္ႏိုင္။ ကံကိုယုံၿပီး ဆူးပုံကိုသာ ေျပးနင္းရေတာ့မည္။

“ေကာင္းၿပီေလ… ရွင္ခိုင္းတာ ၃ရက္ လုပ္ေပးမယ္…. ရွင္သာ ကတိတည္ပါေစ” “ႏိုင္ဦးဆိုတဲ့ေကာင္က ေျပာရင္ ေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္တယ္…. ဘယ္ေတာ့မွ မလြဲေစရဘူး… အရင္ဆုံး ဆရာမ ညက်ရင္ ဒီကို ျပန္လာခဲ့…. အလွျပင္လာ” ႏိုင္ဦးေျပာရင္း ရွင္ေႏွာင္း၏ ဖင္ကို လက္ျဖင့္ ပုတ္ကာ အျပင္ျပန္ထြက္သြားသည္။ ဖတ္ကနဲ ဖင္ပုတ္ခံလိုက္ရ၍ ရွင္ေႏွာင္း လန႔္သြားသည္။ ရင္လည္း တုန္သြားကာ ညမေရာက္ပါေစနဲ႔ဟု ဆုေတာင္းေနမိသည္။ တျဖည္းျဖည္း အခ်ိန္မ်ားကုန္ဆုံးကာ ရွင္ေႏွာင္း မေရာက္ခ်င္ေသာ ညသို႔နီးကပ္လာသည္။ ရွင္ေႏွာင္း ေရခ်ိဳးသန႔္စင္ကာ မွန္တင္ခုံေရွ႕ထိုင္ကာ အလွျပင္ေနသည္။ စိတ္မပါေပမဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက အလွျပင္လာခိုင္း၍ ျပင္ေနရသည္။ အလွျပင္ကာ သင္တန္းရွိရာသို႔ ေလးပင္ေသာေျခလွမ္းတို႔ျဖင့္ ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ႏိုင္ဦးတေယာက္ အလုပ္မ်ားေနသည္။ သင္တန္းခန္းမႏွင့္ ကပ္လွ်က္ အခန္းလြတ္ကို ျပင္ေနသည္။ ဒီအခန္းက သင္တန္းပိုင္ရွင္သူေဌး ေနရန္ ျပဳလုပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူေဌးရဲ႕မိန္းမက မေနခ်င္၍ အိမ္တစ္လုံးဝယ္ၿပီး ေနတာေၾကာင့္ လြတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ႏိုင္ဦး အခန္းရွင္းၿပီးတာနဲ႔ ေရမိုးခ်ိဳးကာ ထမင္းစားလိုက္သည္။ ထမင္းစားၿပီး အေပါက္ဝကို လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ဆရာမေလး ဝင္လာသည္ကို လွမ္းေတြ႕လိုက္ရသည္။ ထမိန္ႏွင့္ အက်ႌခါးတင္ရင္ေစ့ကို တြဲဝတ္ထားသည္။ ျမန္မာဆန္ဆန္သာ ဝတ္လာသည္။ ရွင္ေႏွာင္း စကပ္ဝတ္ရန္ စိတ္ကူးထားၿပီးမွ စိတ္ကူးေျပာင္းကာ ထမိန္ ေျပာင္းဝတ္လိုက္သည္။ ႏိုင္ဦး ရွင္ေႏွာင္း၏ ကိုယ္လုံးကို အားရပါးရ ၾကည့္ကာ “ဆရာမေစာသားပဲ…. ဆရာမရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားက ကြၽန္ေတာ့္အႀကိဳက္ပဲ…. တင္ပါး ေတာင့္ေတာင့္နဲ႔” ႏိုင္ဦး၏ ခရီးႀကိဳ ႏႈတ္ဆက္မႈပင္ ျဖစ္သည္။ ဒါ အစပဲ ရွိေသးတယ္။ ရွင္ေႏွာင္း ရွက္သြားသလို ေဒါသလည္းထြက္သြားကာ “အပိုေတြ ေျပာမေနနဲ႔… ဘာလုပ္ခိုင္းမွာလဲ” ေဒါသေၾကာင့္ အသံမာမာႏွင့္ ေမးလိုက္သည္။ ႏိုင္ဦးကို လာစမ္းခ်င္တယ္ေပါ့။ ဒါမ်ိဳး ရမလားဟု စိတ္ထဲတြင္ ႀကိမ္းလိုက္ကာ “ဆရာမ ေဒါသေတြ သိမ္းထားလိုက္…. ေနာက္တစ္ခါ ဒီေလသံမ်ိဳးၾကားရင္… သေဘာတူညီမႈ ပ်က္ၿပီသာ မွတ္ထားလိုက္… ဘာခိုင္းမွာလဲဆိုေတာ့ ငါလိုးတာ ခံခိုင္းမွာ” ႏိုင္ဦး ခပ္႐ိုင္း႐ိုင္းပင္ ေျပာလိုက္သည္။ ပထမ အဲ့ေလာက္ေျပာဖို႔ စိတ္ကူးမရွိ။ ရွင္ေႏွာင္း နားရွက္သြားသလို မ်က္ႏွာလည္း ရဲတြတ္သြားသည္။ လန႔္ပင္ လန႔္သြားသည္။ ရွင္ေႏွာင္း စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္သည္။ ႏိုင္ဦး ထိုင္ခုံတြင္ထိုင္ကာ ရွင္ေႏွာင္းအား အေရွ႕တြင္ မတ္တပ္ရပ္ေစ၍ အက်ႌခြၽတ္ခိုင္းလိုက္သည္။

“အက်ႌခြၽတ္လိုက္… ဘရာဇီယာပါ ခြၽတ္..,, ေျဖးေျဖးခ်င္းခြၽတ္” ရွင္ေႏွာင္း အက်ႌကို ခပ္ျမန္ျမန္ ခြၽတ္ေနေသာေၾကာင့္ ေျဖးေျဖးခ်င္းခြၽတ္ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ရွင္ေႏွာင္းမွာေတာ့ မိမိမွာ အပ်ိဳစင္ မဟုတ္ေသာ္လည္း အရွက္ႀကီးသည္။ သုံးေလးခါသာ ခ်စ္သူအလိုက် ခံေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါေတာင္ အခုလိုမဟုတ္ ဘရာဇီယာကို လွန္႐ုံသာ လွန္ေပးသည္။ ဘယ္ေတာ့မွ မခြၽတ္ခဲ့။ အခုမွ မိမိထက္ အသက္၂ဆႀကီးၿပီး မိမိအလုပ္မွ အေစာင့္၏ေရွ႕မွာမွ ျပည့္တန္ဆာလို ျပဳမူျပေနရသည္ကို ေတြးရင္း ဝမ္းနည္းလာသည္။ “မင္းႏို႔ေလးက ငါထင္တာထက္ ပိုလွပါလား… ျဖဴေဖြးၿပီး လုံးေနတာပဲ…. ႏို႔သီးေခါင္းက နီရဲေနေတာ့ ႏို႔စို႔လို႔ေကာင္းမယ္…. အေရွ႕တိုးလာ” ႏိုင္ဦး ေျပာသည္အတိုင္း ရွင္ေႏွာင္း ေရွ႕တိုးသြားသည္။ ရွင္ေႏွာင္း မ်က္ရည္ဝဲေနသည္ကို ႏိုင္ဦး ေတြ႕ရာ သနားစိတ္ထက္ ကာမစိတ္သာ ထန္လာသည္။ အနားေရာက္ေနေသာ ရွင္ေႏွာင္း၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ ဆြဲညႇစ္လိုက္သည္။ “အ..နာတယ္” ရွင္ေႏွာင္း နာက်င္မႈေၾကာင့္ ညည္းညဴမိသည္။ ႏိုင္ဦး ႏို႔အုံႏွစ္လုံးကို ကိုင္ကာ ကစားေနသည္။ ႏို႔သီးထိပ္ေလးကို လက္ညႇိဳးႏွင့္ လက္မျဖင့္ ပြတ္ေခ်ရင္း ထမိန္ ခြၽတ္ခိုင္းလိုက္သည္။ ထမိန္ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္ႏွင့္ ပင္တီအျပာေဖ်ာ့ေရာင္ေလးမွာ ထင္းခနဲေပၚလာသည္။ ပင္တီမွာ တင္းေန၍ အဖုတ္ကို အေဖာင္းေလးအတိုင္း ျမင္ေနရသည္။ “ေစာက္ဖုတ္ကို ေဖာင္းေနတာပဲ… လူလွသေလာက္ ေစာက္ဖုတ္လည္း လွတယ္…. အားရေအာင္ လိုးပစ္မယ္” ႏိုင္ဦး ေျပာေျပာဆိုဆို ရွင္ေႏွာင္း၏ အဖုတ္ကို ပင္တီေပၚမွ ပြတ္ေနသည္။ လက္တစ္ဖတ္က ဖင္ကိုပြတ္သည္။ ရွင္ေႏွာင္းမွာ ေစာေစာက ႏို႔ကို ကစားေပးစဥ္ကပင္ ကာမစိတ္ႏႈိးဆြမႈေၾကာင့္ ရွက္စိတ္ ေလ်ာ့ပါးသြားသည္။ ယခု အဖုတ္လွန္ျပရေတာ့ ခဏသာ ရွက္စိတ္ျဖစ္ေသာ္လည္း အဖုတ္ေလး အပြတ္ခံရ၍ ကာမစိတ္ ထလာျပန္သည္။ “ငါ့ေပါင္ေပၚ ခြထိုင္လိုက္… ဒါမွ နင့္ႏို႔ေတြ အားရပါးရ စို႔လို႔ရမွာ” ႏိုင္ဦး ခိုင္းသည့္အတိုင္း ရွင္ေႏွာင္း လိုက္လုပ္သည္။ ေပါင္ေပၚ ထိုင္လိုက္သျဖင့္ ႏိုင္ဦးပါးစပ္က ႏို႔သီးထိပ္ေလးႏွင့္ တည့္သြားသည္။ ႏိုင္ဦး ႏို႔တစ္ဖက္ကို စုပ္ရင္း လွ်ာထိပ္ေလးျဖင့္ ႏို႔သီးထိပ္ေလးကို ကလိသည္။ က်န္ႏို႔တစ္ဖက္ကို လက္ျဖင့္ ကစားၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္က တကိုယ္လုံးကို ပြတ္ေနရာ ရွင္ေႏွာင္းခမ်ာ ကာမစိတ္ေတြ အေတာ္ တက္လာသည္။

တခ်က္ တခ်က္ ညည္းသံပင္ ထြက္သည္။ “အင့္..ဟင့္…….အင္း” ႏိုင္ဦး သိလိုက္သည္။ ရွင္ေႏွာင္း စိတ္ပါလာၿပီ။ “ဆရာမေလး မတ္တပ္ရပ္လိုက္” ရွင္ေႏွာင္း မတ္တပ္ ရပ္ေပးလိုက္သည္။ ႏိုင္ဦးက ရွင္ေႏွာင္းရဲ႕ ပင္တီေလးကို ခြၽတ္ရင္း “ဆရာမေလး.. ေစာက္ဖုတ္အရည္ေတြ ထြက္ေနပါလား… ပင္တီမွာ စိုထိုင္းထိုင္း ျဖစ္ေနၿပီ… ခံခ်င္လာၿပီလား… ဆရာမ” ဆရာမဆိုမွ ရွင္ေႏွာင္း အသိက အက်ပ္ကိုင္ ခံရသည္ကို သတိရသည္။ သို႔ေသာ္ သိပ္မရွက္ေတာ့။ ကာမစိတ္က ျပင္းထန္ေနသည္ေလ။ ႏိုင္ဦးလက္က ရွင္ေႏွာင္း ေစာက္ဖုတ္ေလးေပၚတြင္ အထက္ေအာက္ ပြတ္ေနသည္။ အစိေလးကို မထိတထိ။ ရွင္ေႏွာင္း တေယာက္ ကာမစိတ္ ႐ြလာ၍ ညည္းသည္။ “အင့္… ဟင့္… ဟင္း… အင္း… အ” လက္ခလယ္ေလးက အဖုတ္ေျမာင္းၾကားထဲမွ အစိေလးကို ပြတ္ေခ်လိုက္သည္။ “အင္း… အား” ရွင္ေႏွာင္း ညည္းသံ နည္းနည္းက်ယ္သြားကာ တြန႔္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ “ေစာက္စိေလးကို ပြတ္ေပးတာ ေကာင္းလား” “အင့္…ဟင့္… ဟုတ္… အင္း… အ” ရွင္ေႏွာင္းက အရည္႐ႊမ္းသူမို႔ ယခုလို အစိေလးကို ကလိေနေတာ့ အရည္မ်ား ထြက္ေနသည္။ ရွင္ေႏွာင္းမွာ ႏွာထန္သူျဖစ္သည္။ “အင့္… အင့္… အိုး… ယားတယ္…. ေတာ္ေတာ့…. လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ေတာ့… အင့္…. ဟင့္ ဟင္း” “အလိုးခံခ်င္ၿပီေပါ့… စကားလုံးရင့္ရင့္ေတြနဲ႔ လိုးဖို႔ ေတာင္းပန္မွ လိုးမယ္…. ငါႀကိဳက္တဲ့ စကားလုံး မၾကားရမခ်င္း… မရပ္ဘူး” ရွင္ေႏွာင္းမွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္မို႔ ထိုသို႔ ေျပာရန္ ပါးစပ္မရဲပါ ရွက္သည္။ ‘မေျပာဘူး ဒင္းက ေယာက်္ားပဲ…. မလုပ္ဘဲေတာ့ မေနႏိုင္ပါဘူး….. ငါ ခဏသည္းခံလိုက္ရင္ ေျပာစရာမလိုဘဲ ျဖစ္သြားမွာပါ’ ဟုေတြးကာ အံႀကိတ္ၿပီး ခံေနသည္။ အံႀကိတ္ခံေနေပမဲ့ ကာမစိတ္က ပိုပိုတိုးလာသည္။ ႏိုင္ဦး၏ ကြၽမ္းက်င္စြာ ကာမႏႈိးဆြမႈေအာက္ ရွင္ေႏွာင္း တစ္ေယာက္ အလူးအလဲ ခံေနရသည္။ “အင့္… ဟင့္..ဟင့္… အ..အ… အင့္..ဟင့္…အီး” ညည္းသံမ်ား ပိုျမန္၊ ပိုက်ယ္လာကာ ရွင္ေႏွာင္း ကိုယ္လုံးေလးမွာ တုန္တုန္ရီရီ ျဖစ္သြားသည္။ ႏိုင္ဦးကလည္း ရွင္ေႏွာင္းအႀကံကို ရိပ္မိသည္။ ဒါေၾကာင့္ ကာမခလုတ္ျဖစ္ေသာ အစိေလးကို ပိုျပင္းထန္စြာ ႏႈိးဆြလိုက္သည့္အျပင္ လက္ညႇိဳးနဲ႔ လက္ခလယ္ကို ေစာက္ေခါင္းထဲ ေျဖးညႇင္းစြာ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ အစိေလးကိုလည္း လက္မျဖင့္ ဖိေခ်သည္။ ေနာက္လက္တစ္ဖက္က ႏို႔ႏွစ္လုံးေပၚ ဘယ္ညာ ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္ လုပ္ေနေလသည္။ ရွင္ေႏွာင္း မခံစားႏိုင္ေတာ့ ႏိုင္ဦးလက္ကို အတင္းတြန္းသည္။ “မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူး… ဟင့္… အ… အား… မႏွိပ္စက္ပါနဲ႔ …ဟင့္.. ေတာ္ပါေတာ့ေနာ္” ရွင္ေႏွာင္း ေတာင္းပန္ တိုးလွ်ိဳးလိုက္သည္။ ရွင္ေႏွာင္း ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ အရည္မ်ား႐ႊဲေနၿပီ။

ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ပင္ တစက္တစက္ က်ေနၿပီမို႔ မခံႏိုင္ေတာ့။ ကားထားေသာ ေပါင္မ်ားကို စိလိုက္ၿပီး လက္ကေလးျဖင့္ ႏိုင္ဦးကို အတင္းတြန္းသည္။ “ဒီမွာ ဆရာမ၊ ဆရာမ မခံႏိုင္ရင္ လိမ္လိမ္မာမာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာခိုင္းတာေျပာ…. ႐ုန္းကန္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သေဘာတူညီခ်က္ကို ဖ်က္ပစ္ရလိမ့္မယ္ေနာ္… မေျပာေသးဘူးဆိုရင္ ဆရာမလက္ေတြကို ေခါင္းေနာက္မွာ ထားလိုက္…. ေပါင္လည္း ဟလိုက္… က်ယ္က်ယ္ေလးဟ” ႏိုင္ဦးအသံက မတိုးမက်ယ္ ေလေအးႏွင့္သာ။ သို႔ေသာ္ အထက္စီး ဆန္သည္။ ရွင္ေႏွာင္း ေျပာဖို႔ေတာ့ စိတ္မကူး၊ လက္ကိုသာ ေခါင္းေနာက္တြင္ ထားၿပီး ေပါင္ေလးကို ဟေပးလိုက္သည္။ ခုနက စကားေျပာလိုက္၍ ကာမမီးအရွိန္ အတန္ငယ္ ေလ်ာ့သြား၍ ေျပာခိုင္းသည္ကို မေျပာဘဲ တင္းခံလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ႏိုင္ဦး ဒီတစ္ခါ ပိုၾကမ္းေတာ့သည္။ ‘မိရွင္းရာ…. ဒီတစ္ခါ… နင္ င့ါကို ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႔ လိုးခိုင္းဖို႔သာ ျပင္ထားေပေတာ့´ဟု စိတ္ထဲတြင္ ႀကိမ္းကာ ရွင္ေႏွာင္းရဲ႕ အဖုတ္ကို ဘယ္ဘက္လက္ျဖင့္ ခပ္ဟဟေလး လုပ္ၿပီး အစိေလးကို ညာဖက္ လက္ခလယ္ျဖင့္ ခပ္ဖြဖြေလး ပြတ္လိုက္သည္။ “အင့္…..ဟင့္…ဟင့္… အင္..အ…အ….ဟင့္… ဟင့္” ညည္းသံေလး ျပန္ထြက္လာသည္။ ကိုယ္လုံးေလးလည္း တြန႔္တြန႔္တက္ေနသည္။ ႏိုင္ဦး အစိကို ေလးငါးႀကိမ္မွ် ပြတ္လိုက္ၿပီး လက္ခလယ္ကို ေစာက္ေခါင္းထဲ ထိုးသြင္းၿပီး ဂ်ီစေပါ့ေလးအား ရွာေဖြလိုက္သည္။ ဂ်ီစေပါ့ကို ေတြ႕ၿပီ။ ရွင္ေႏွာင္း၏ တုန္ခါသြားသည့္ ကိုယ္လုံးေလးက သက္ေသ။ ႏိုင္ဦး၏ ကြၽမ္းက်င္စြာ ႏႈိးဆြမႈကို ရွင္ေႏွာင္း လက္ေျမႇာက္ကာ အရႈံးေပးရၿပီ။ ” ရွင္ေႏွာင္း ေသပါၿပီ… အင္.ဟင့္…ဟင့္..အင္း… ထပ္မႏွိပ္စက္ပါနဲ႔ေတာ့ေနာ္… ရွင္ေႏွာင္း ေတာင္းပန္ပါတယ္…. အင့္..အင့္… ရွင္ေႏွာင္းကို လုပ္ေပးပါေတာ့ေနာ္…. အင္း…အား…ဟင့္ဟင့္” ရွင္ေႏွာင္း၏ ေတာင္းပန္မႈက ႏိုင္ဦးအႀကိဳက္ မဟုတ္။ “ဒီထက္ ပိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာေလ… ႐ိုင္း႐ိုင္းစိုင္းစိုင္း စကားလုံးေတြ သုံးၿပီးေျပာ” အရွက္ကုန္ေအာင္ကို ေျပာရမည့္ စကားလုံးမ်ားကို ရွင္ေႏွာင္း မေျပာလိုေပမဲ့ ခုလို ကာမေသြးဆိုး ႐ြပိုးထိုးေနေအာင္ ႏွိပ္စက္မႈဒဏ္ကိုသာ ဆက္ၿပီး ခံစားရလွ်င္ ရွင္ေႏွာင္း ေသတာထက္ ပိုဆိုးမည္။ ဒါေၾကာင့္ ” ရွင္ေႏွာင္းကို လိုးေပးပါေတာ့ေနာ္…. ရွင္ေႏွာင္း မခံႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ…. လိုးေပးေတာ့ေနာ္” “မႀကိဳက္ေသးဘူး… ျပန္ျပင္ေျပာဦး” ႏိုင္ဦးမွာ အရမ္းလိုးခ်င္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း အခုခ်ိန္ အပိုင္ကိုင္ထားႏိုင္လွ်င္ ေနာင္အခါ မိမိ ထားရာေန  ေစရာသြား စိတ္တိုင္းက် ခိုင္းေစႏိုင္မည္ကိုသိ၍ ေအာင့္အည္းေနရသည္။

“ရွင္ေႏွာင္း ေစာက္စိေတာင္ၿပီး အရမ္းခံခ်င္ေနပါၿပီရွင္… ရွင္ေႏွာင္းရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ကို လိုးေပးပါေတာ့ေနာ္… ရွင့္လီးနဲ႔ ရွင္ေႏွာင္း ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထိုးထည့္ၿပီး လိုးေပးပါေတာ့… အလိုးမခံရရင္ ေသပါေတာ့မယ္ရွင္” ရွင္ေႏွာင္း အသိဝယ္ ရွက္စိတ္မရွိေတာ့။ သိကၡာေတြ၊ မာနေတြလည္း ေပ်ာက္ကုန္ကာ အလိုးခံရေရးသာ သိေတာ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ အိပ္မက္ထဲပင္ မေယာင္ဘူးေသာ စကားလုံးမ်ိဳးစုံကို သုံးၿပီး လိုးေပးရန္ ေတာင္းပန္ေတာ့သည္။ ရွင္ေႏွာင္း၏ ေတာင္းပန္စကားကို ၾကားလိုက္ရ၍ ႏိုင္ဦး ေက်နပ္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရွင္ေႏွာင္းအား မတ္တပ္ရပ္ေစၿပီး ဖင့္ကို ေကာ့ခိုင္းထားကာ အေနာက္မွေန၍ အားရပါးရ လိုးေလေတာ့သည္။ “ျဗစ္ ႁဗြတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဘြတ္ ဘြတ္… အင္း ဟင္းဟင္း… အအ… အားအင္း…အိုးး” ႏိုင္ဦး၏ မိန္းမက်မ္း ေက်မႈေၾကာင့္ ရွင္ေႏွာင္းခမ်ာ အရွက္တကြဲ အလိုးခံေနရေသာ္လည္း  စိတ္ထဲ၌မူ ေက်နပ္သလို ခံစားေနရေလသည္။ “မိရွင္ေႏွာင္း ဘယ္လိုလဲ… လိုးခံရတဲ့ အရသာေလးက… ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား” “ဟုတ္ကဲ့ အရမ္းေကာင္းတယ္…အအ အင္း အင့္ အား… ျမန္ျမန္ေလး လိုးေပးပါ… အရမ္းေကာင္းေနၿပီ ၿပီးေတာ့မယ္… အား…အား..အင့္…ဟင္း…. အို အေမ့… အိုးး… ၿပီး ၿပီၿပီ…အားးးးရွီးးးး” တင္ပါးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး လည္ပင္းေၾကာေလးမ်ား ေထာင္ထကာ ရွင္ေႏွာင္းတစ္ေယာက္ ၿပီးသြားေတာ့သည္။ ႏိုင္ဦးလည္း ရွင္ေႏွာင္းအား ေနာက္ထပ္ ၁၅မိနစ္ခန႔္ နည္းမ်ိဳးစုံသုံးကာ လိုးလိုက္ၿပီး “အားးး… အားးဟား…. ရွီးးးး”ဟု ညည္းကာ သုတ္ရည္မ်ား ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသို႔ ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။ လိုးပြဲႀကီး ၿပီးေတာ့ ရွင္ေႏွာင္းခမ်ာ အဖုတ္က နာလည္းနာ ေကာင္းလည္းေကာင္း အရည္မ်ားစို႐ႊဲကာ စပ္ဖ်င္းဖ်င္း ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ လူလည္း အားအင္ကုန္ခန္းကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚဝယ္ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ လဲေနေလေတာ့သည္။ ႏိုင္ဦးလည္း ကုလားထိုင္ကို ေက်ာမွီကာ အနားယူေနသည္။ ခဏအၾကာေတာ့ ႏိုင္ဦးက “ဆရာမေလး ကြၽန္ေတာ့္စကားကို နားေထာင္ၿပီး ခိုင္းတဲ့အတိုင္း တေသြမတိမ္း လုပ္ရမယ္ေနာ္” “ဘာေတြ ခိုင္းမွာလည္း” “ကြၽန္ေတာ္ ခိုင္းမွာက ဒီေန႔ကစၿပီး သေဘာတူထားတဲ့ သတ္မွတ္ရက္ထိ ဆရာမေလး အတြင္းခံ ပင္တီ မဝတ္ရဘူး၊ သင္တန္းမစခင္ နာရီဝက္ႀကိဳၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ဆီလာခဲ့ရမယ္… ကြၽန္ေတာ္ ခိုင္းခ်င္တာ ခိုင္းမယ္၊ သင္တန္းၿပီးရင္ ကြၽန္ေတာ့္ဆီလာရမယ္.. ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ခြင့္ျပဳတဲ့ အခ်ိန္မွ ျပန္ရမယ္၊ အဲ့ဒီအခ်က္ေတြကို မလိုက္နာရင္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္  အျပစ္ေပးခံရမယ္ ဆရာမေလး ၾကားလား” “ဟုတ္…ဟုတ္ကဲ့ ကိုႏိုင္ဦး ၾကားပါတယ္ရွင္” ရွင္ေႏွာင္းအဖို႔ ေပျဖစ္သမွ် ခံရန္သာ ရွိေတာ့သည္။

ရွင္ေႏွာင္းအား အားရပါးရ လိုးလိုက္ရသည့္ ႏိုင္ဦးမွာ ရွင္ေႏွာင္းအား လိုးရ႐ုံ မေက်နပ္ေသးေပ။ ႏိုင္ဦးမွာ ရွင္ေႏွာင္းကို မိမိ၏ ကြၽန္ကဲ့သို႔ မိမိခိုင္းသမွ် လုပ္ေစခ်င္သည္။ “ကဲ…ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ.. ျပန္လို႔ရၿပီ… စည္းကမ္းေတာ့ မေမ့နဲ႔ေနာ္…. စည္းကမ္းမလိုက္နာရင္ အျပစ္ေပးခံရမယ္” ရွင္ေႏွာင္း ဘာမွ် ျပန္မေျပာေနေတာ့ “ဟုတ္” တစ္ခြန္းသာ ေျပာၿပီး မိမိ၏ အဝတ္အစားမ်ားကို ျပန္ဝတ္ေနသည္။ “ဟိတ္…. ပင္တီမဝတ္ရဘူးေလ…. အျပစ္ေပးခံထိခ်င္ၿပီလား… ဆရာမေလး” ရွင္ေႏွာင္း ဝတ္လက္စ ပင္တီအား ဆက္မဝတ္ႏိုင္ပဲ ျပန္ခြၽတ္လိုက္ရသည္။ ၿပီးေနာက္ ထဘီကို ယူကာ ဝတ္လိုက္သည္။ “ကဲ…ဆရာမေလး စည္းကမ္းေဖာက္တဲ့အတြက္ ႀကိမ္ဒဏ္ေပးမယ္… ဒါက အစမို႔ ေလွ်ာ့ေပးလိုက္တာေနာ္…. ေနာက္တစ္ခါဆို မရဘူး” ရွင္ေႏွာင္း ျပန္ေျပာရန္ ပါးစပ္ဟလိုက္ေသာ္လည္း ျပန္မေျပာျဖစ္ေတာ့။ ဆရာမ ထဘီကို ဖင္ေပၚေအာင္လွန္ေပး… ဟိုဘက္လွည့္” ဟုေျပာကာ ႀကိမ္လုံးျဖင့္ ရွင္ေႏွာင္းရဲ႕ ဖင္လုံး ျဖဴျဖဴးေလးေပၚ တစ္ခ်က္႐ိုက္လိုက္သည္။ “႐ႊမ္း….အ…..အေမ့” ႏိုင္ဦး အားသိပ္မထည့္ပဲ ႐ိုက္ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ရွင္ေႏွာင္း ဖင္ျဖဴျဖဴေပၚတြင္ေတာ့ အရႈိးရာေလး ထင္းသြားသည္။ ရွင္ေႏွာင္း လက္ကေလးျဖင့္ ဖင္တုံးကို ပြတ္လိုက္သည္။ “လက္ဖယ္စမ္း…. ထဘီကို ေသခ်ာကိုင္ထား ၅ခ်က္႐ိုက္မယ္” ရွင္ေႏွာင္းလည္း ထဘီကို ျပန္ၿပီး မကာ ဖင္လွန္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ ႀကိမ္လုံးျဖင့္ ၄ခ်က္ဆက္တိုက္ ႐ိုက္ခ်လိုက္သည္။ ရွင္ေႏွာင္း ဖင္ေဖြးေဖြး ေျပာင္ေျပာင္ေပၚဝယ္ အရႈိးရာ ၅ခု ထင္းေနသည္။ ရွင္ေႏွာင္း လက္ကေလးျဖင့္ ဖင္ကို ပြတ္ကာ မ်က္ရည္မ်ားပင္ က်လာသည္။ ဟုတ္သည္ေလ… မွတ္မွတ္ရရ ကိုးတန္းႏွစ္က စာမရ၍ အ႐ိုက္ခံခဲ့ရၿပီး ေနာက္ပိုင္း လုံးဝအ႐ိုက္မခံခဲ့ရ။ အ႐ိုက္ခံရမည္ကို စိုး၍ စာကို ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ ယခု အပ်ိဳျဖစ္မွ ဖင္လွန္ၿပီး အ႐ိုက္ခံရသည္မွာ ရွက္စရာလည္း ေကာင္းလွသည္။ နာသည္က မေျပာပေလာက္ ႐ိုက္တုန္းတစ္ခ်က္သာ နာသည္။ “ဆရာမေလး ငိုမေနနဲ႔… သြားျပန္ေတာ့… မနက္က်ရင္ ပင္တီ မဝတ္လာနဲ႔ဦး.. နာရီဝက္ေနာ္” ရွင္ေႏွာင္းလည္း မိမိပစၥည္းပစၥယမ်ား သိမ္းကာ ျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ထိုညတစ္ညလုံး ရွင္ေႏွာင္း  မ်က္ရည္ႏွင့္ ႏွစ္ပါးသြားလိုက္ေလသည္။ မိုးလင္းေတာ့ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ေရပါ တခါတည္း ခ်ိဳးလိုက္သည္။ အလွျပင္ၿပီးေတာ့ အဝတ္အစားမ်ား ဝတ္လိုက္သည္။

ပင္တီေတာ့ မဝတ္ေတာ့။ ရွင္ေႏွာင္းအဖို႔ ပင္တီမဝတ္ပဲ စကတ္အနက္ေရာင္ ဒူးဖုံး အက်ပ္ေလး ဝတ္ထားရာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္မလုံသလို ခံစားရကာ ရွက္ရွက္ႏွင့္ပင္ သင္တန္းသို႔ လာခဲ့ရသည္။ သင္တန္းေအာက္ေရာက္ေတာ့ ၃၅မိနစ္အလို အခ်ိန္ကြတ္တိ ေရာက္လာသည္။ ရွင္ေႏွာင္း သိန္းဦးေနသည့္ အခန္းသို႔ ၾကည့္လိုက္သည္။ တံခါး ပိတ္မထား၍ ဝင္လိုက္သည္။ ရွင္ေႏွာင္း အထဲေရာက္ေတာ့ ႏိုင္ဦး အထဲမွ ထြက္လာၿပီး “ဆရာမေလးက အခ်ိန္တိက်သားပဲ… တံခါးပိတ္လိုက္” ရွင္ေႏွာင္းလည္း အခန္းတံခါးပိတ္ကာ လြယ္ထားေသာ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ခုံေပၚတင္လိုက္သည္။ “ဆရာမေလး စကတ္လွန္လိုက္” ရွင္ေႏွာင္းအဖို႔ ႀကိဳေတြးထားၿပီးၿပီမို႔ မေၾကာက္ေတာ့ အရွက္လည္း ကုန္ခဲ့ၿပီေလ။ ရွင္ေႏွာင္း စကတ္အား လွန္လိုက္သည္။ “ပင္တီ ဝတ္မထားဘူးပဲ လိမၼာတယ္… ဆရာမ အဖုတ္ေလးက ေဖာင္းေဖာင္းမို႔မို႔ေလး အရမ္းလွတယ္… လာ ငါ့ေရွ႕ကိုလာခဲ့” ရွင္ေႏွာင္းလည္း ႏိုင္ဦးေရွ႕အား စကတ္ေလးမကာ သြားၿပီး ရပ္လိုက္သည္။ ရွင္ေႏွာင္း အဖုတ္ေျမာင္းေလးအား လက္ညႇိဳးျဖင့္ ပြတ္လိုက္သည္။ အစိေလးကိုလည္း ပြတ္ကစားေပးလိုက္သည္။ ရွင္ေႏွာင္း ေတာင့္ခံထားေသာ္လည္း ၾကာၾကာမခံႏိုင္ အစိက ေပးေသာ ကာမအရသာကို ခံစားလာရသည္။ “ဟာ… ဆရာမေလး အဖုတ္ယားေနၿပီပဲ .. အရည္ေတြ ထြက္လာၿပီပဲ”ဟုေျပာကာ ရွင္ေႏွာင္းအား ထိုင္ခုံတြင္ ထိုင္ခိုင္းကာ ေပါင္းကားခိုင္းလိုက္သည္။ ေပါင္ကားသြားသည္ႏွင့္ ရွင္ေႏွာင္းအဖုတ္ေလးမွာ ၿပဲအာသြားကာ အစိေလးမွာ ေငါက္ေတာက္ေလး ေပၚလာသည္။ ႏိုင္ဦးလည္း မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ရွင္ေႏွာင္းအစိအား လွ်ာျဖင့္ ယက္လိုက္သည္။ ရွင္ေႏွာင္း တြန႔္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။

ႏိုင္ဦး မနားတမ္း အစိေလးအား လွ်ာထိပ္ေလးျဖင့္ ထိုးကစားလိုက္ ယက္လိုက္ လုပ္ေနရာ ရွင္ေႏွာင္း မေနႏိုင္ေတာ့။ ညည္းသံေလး ထြက္လာသလို ေစာက္ရည္မ်ားလည္း ထြက္လာသည္။ ႏိုင္ဦးက လက္ျဖင့္ အေပါက္ထဲ လက္ခလယ္ေလးထည့္ကာ ဂ်ီစေပါ့ ေနရာအား ပြတ္ကစားေပးလိုက္ရာ ရွင္ေႏွာင္းတစ္ေယာက္ ထြန႔္ထြန႔္လူး ျဖစ္သြားကာ “အား…အင္း….အင္…ဟင္…” ရမက္သံေလးႏွင့္ ညည္းေနရွာသည္။ ႏိုင္ဦးက အစိေလးအား ယက္ေနသည္ကို ရပ္လိုက္ၿပီး “ဆရာမေလး ေကာင္းလား…. စိတ္ပါလာၿပီဟုတ္” “ဟုတ္…အ… အင္း..ေကာင္းတယ္” ရွင္ေႏွာင္း အသံဆုံးေတာ့ ႏိုင္ဦး အဖုတ္ထဲမွ လက္ကို ဆြဲထုတ္ကာ ထိုင္ခုံတြင္ ထိုင္လိုက္သည္။ ရွင္ေႏွာင္း ေကာင္းေနစဥ္ အဖုတ္မွ လက္ဆြဲထုတ္ခံလိုက္ရ၍ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္သြားသည္။ “ဆရာမေလး ဒီကိုလာ… ဒူးေထာက္ထိုင္ၿပီး လီးစုပ္ေပးစမ္း… လက္တစ္ဖက္က ကိုယ့္ေစာက္ဖုတ္ကိုယ္ ျပန္ပြတ္ေန… ဟိုဖက္လက္က ဂြင္းတိုက္ေပး… ျမန္ျမန္လုပ္ သင္တန္းခ်ိန္ ေရာက္ေတာ့မယ္” ရွင္ေႏွာင္း ႐ြံေသာ္လည္း မတတ္ႏိုင္။ ႏိုင္ဦး၏ ေထာင္မတ္ေနသည့္ လီးႀကီးအား ဂြင္းတိုက္ေပးရင္ ပါးစပ္ေလး ဟကာ စုပ္ေပးလိုက္ရသည္။ လက္တစ္ဖက္ကလည္း အစိေလးကို ပြတ္ေပးေနရရာ ရွင္ေႏွာင္း ကာမရာဂစိတ္တို႔ ထန္လာျပန္ရာ လီးစုပ္သည္မွာလည္း ျမန္လာသည္။ ႏိုင္ဦး မေနႏိုင္ေတာ့ ရွင္ေႏွာင္း၏ ေခါင္းကို ကိုင္ကာ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး လိုးေညႇာင့္လိုက္ကာ ၿပီးသြားေတာ့သည္။ သုတ္ရည္မ်ားကို ရွင္ေႏွာင္း ပါးစပ္ထဲမွာပင္ ထုတ္လိုက္ရာ ရွင္ေႏွာင္း အျမန္ ေထြးထုတ္လိုက္ရသည္။ ရွင္ေႏွာင္းမွာ မၿပီးေသး။ လီးမစုပ္ရေတာ့ေပမဲ့ အဖုတ္ကိုေတာ့ ဆက္ပြတ္ေနဆဲ။ ႏိုင္ဦး ခဏနားၿပီး ရွင္ေႏွာင္းအား မတ္တပ္ရပ္ခိုင္းကာ လက္ခလယ္ႏွင့္ လက္ညႇိဳးအား အေပါက္ထဲ ထည့္ၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ လိုးေပးလိုက္ရာ ၾကမ္းေပၚသို႔ပင္ အဖုတ္ရည္မ်ား က်လာၿပီး ရွင္ေႏွာင္းလည္း ၿပီးသြားသည္။ ထိုခ်ိန္တြင္ပင္ သင္တန္းတတ္ေရာက္ရန္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား ဝင္ေရာက္လာေလေတာ့သည္။….ၿပီး