နောက်ဆုံးနှစ်ကျောင်းသူလေးရဲ့ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံ(ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)

Unicode

*ပထမပိုင်းကို ၂၆. ဒီဇင်ဘာ.၂၀၂၂တွင် ဒီဖေ့ဘုတ်ပေ့ချ်တွင် တင်ထားပါသည်*

မင်းဒင် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့တံခါးက စေ့ရုံသာစေ့ထားသည်။ အိမ်ပေါ်တက်လိုက်တော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ မတွေ့ ခင်နှင်းဦး အိမ်မှာကျန်ခဲ့သည်ပဲ…။ အခုဘယ်သွားနေလဲ အိမ်ပေါ်ရောက်ကာမှ မင်းဒင် ဖိနပ်ချွတ်ကို တစ်ခါပြန်၍ ကြည့်သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ ဖိနပ်ကရှိနေသည်။ ဒါဆို ဒီကောင်မလေး အိပ်နေတာပဲဖြစ်မည်။ “ဟင်း….ဘယ်လိုဟာမလေးလဲမသိဘူး….အိပ်ပျော်နေတာပဲဖြစ်မယ်….ခါတိုင်း ဒါမျိုးမဟုတ်ပါဘူး….” ဆိုသော အတွေးပေါင်းစုံက မင်းဒင်၏ ခေါင်းထဲတွင် ဖြတ်သန်း၍သွားသည်။ မင်းဒင်က ခင်နှင်းဦး၏ အဒေါ်ကျောင်းဆရာမကြီး ဒေါ်မိုးမိုး၏ ယောက်ျားဖြစ်သည်။ အခုဆိုလျှင် ဒေါ်မိုးမိုးက အသက်(၆၀)ပြည့်ပြီး အငြိမ်းစားယူထားပြီးဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် မင်းဒင်က အသက်(၄၀)သာရှိသေးသည်။ ဆရာမနှင့် တပည့်ယူခဲ့ကြတာ ဖြစ်ပြီး ခုချိန်ထိ သားသမီးတစ်ယောက်မျှ မရခဲ့ပေ။ ပြီးတော့ တစ်ခန်းစီ တစ်အိပ်ယာစီခွဲပြီး အိပ်ခဲ့ကြတာလည်း သုံးလေးနှစ်ခန့် ရှိပြီဖြစ်သည်။ အပေါ်မှာ ဝတ်ထားသော ရှပ်အင်္ကျီကို ချွတ်၍ မင်းဒင် သူ၏အိပ်ခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။ ရှပ်အင်္ကျီကို ချိတ်တွင် ချိတ်၍ အိပ်ယာပေါ်သို့ လှဲမည်အလုပ် သူ၏ အိပ်ယာခင်းတွင် တစ်ထွာပတ်လည်ခန့် စိုနေသော အကွက်ကြီးတစ်ကွက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မင်းဒင် အပေါ်ဘက် ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။အပေါ်တွင် သပ်ရပ်စွာတင်ထားသော ခြင်ထောင်တွင် ဘာမှမတွေ့ရဘဲ ဒါဆိုအပေါ်မှကျလာသော ရေမဖြစ်နိုင်။ အဆိုပါစိုနေသော အစွန်းကွက်ကြီးကို မင်းဒင် လက်ဖဝါးဖြင့် ဖွဖွလေးပွတ်ကြည့်သည်။ စိုထိုင်းထိုင်း စီးကပ်ကပ်နှင့် မင်းဒင် သူ့လက်ဖဝါးကို နှာခေါင်းဖြင့် ကပ်၍နမ်းကြည့်သည်။ ‘ဟင်…’ မင်းဒင် ခေါင်းနပမ်းကြီးသွားသည်။

ဘာလဲဆိုတာ အတတ်သိလိုက်ပြီး “ခင်နှင်းဦး… ခင်နှင်းဦး တော်လှ….တော်လှဖြင့် ယောင်းမမြင်းစီးထွက်ပြီ” ဗြုံးကနဲ ခက်ထန်ကြမ်း ကြုတ်သွားသော မင်းဒင်၏ မျက်နှာကြီးက တဖြေးဖြေးပြေလျော့ကာ ပြုံးယောင်သန်းလာသည်။ ဒီအချိန်မှာပင် ခင်နှင်းဦး၏ အခန်းဘက်ဆီမှ တံခါးဖွင့်သံနှင့် ခြေသံတို့ကြားလိုက်ရသည်။ “ ခင်နှင်းဦး….ခင်နှင်းဦး….” “ ရှင်….” မင်းဒင် အော်ခေါ်လိုက်တော့ ခင်နှင်းဦး သူ၏အိပ်ခန်းဝသို့ရောက်လာသည်။ မင်းဒင်လှမ်းကြည့်၍ အကဲခတ်လိုက် သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ မျက်နှာက မလုံမလဲနှင့် ပန်းဆီရောင်သန်းနေသည်။ ပြီးတော့ အတော်နွမ်းနယ်နေသည့် ပုံမျိုး တွေ့လိုက်ရသည်။ “ဘာလဲ…အန်ကယ်….သမီး….အိပ်ပျော်သွားလို့ တံခါးသော့မပိတ်မိတာ….” မင်းဒင် သူမမျက်နှာကို ကြည့်၍ပြုံးလိုက်သည်။ “ ဒီနားလာဦး….” ခင်နှင်းဦး သူ့နားရောက်လာသည်။ “ ဒါတွေက ဘာတွေလဲ….” “ဟို….ရှင်…ဟို…ဟို….သမီး…မသိဘူး….အိပ်နေတာ….” မင်းဒင် ပြလိုက်သော အိပ်ယာခင်းပေါ်မှ အစိုကွက်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ခိုက်….ခင်နှင်းဦး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ စကားတွေက အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့နှင့် ထွက်လာသည်။ သူမနှင့် စိုးသီဟ လွန်ခဲ့သော နာရီဝက်ခန့်ကမှ ဒီအိပ်ယာပေါ်မှ ထခဲ့ကြသည် မဟုတ်ပါလား။ “အေး….ဒီကိစ္စ…. သမီးမသိဘူးဆိုပေမယ့်…. အန်ကယ်….သိတယ်….ကဲ….သမီးသွားတော့….အန်ကယ် မင်း အန်တီကို မပြောပါဘူး….” “ ရှင်….” ခင်နှင်းဦး မျက်ရည်တွေဝိုင်းကာ ခေါင်းငုံ့ပြီး အပြေးတပိုင်းနှင့် ထွက်သွားသည်။ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါသွားသော ခင်နှင်းဦး၏ နောက်ပိုင်းကို ကြည့်ရင်း မင်းဒင် ပြုံးလိုက်ပြန်သည်။ ဒီနေ့တော့ ရှိစေတော့ ကောင်မလေး ပင်ပန်းနေပြီ သူလည်းခုမှ မာဆတ်ကပြန်လာတာ မဟုတ်ပါလား။

“ဟာ….အန်ကယ်….” အမြဲတစေ နီစွေးနေသော နှုတ်ခမ်းထူထူလုံးလုံးလေးကို မင်းဒင်၏ နှုတ်ခမ်းအစုံက ငုံစုပ်တာကို ခံလိုက်ရသည်။ “ ဟွန်း…အွန်း…ဟင်း….ဟင်း….” သက်ပြင်းရှိုက်သံများ ပြိုင်တူပေါ်လာသည်။ ခင်နှင်းဦး၏ မျက်တောင်ကော့ကြီးများ မှေးစင်း၍ ကျလာသည်။ “အန်ကယ်….ရှင်…ရှင်….” ခင်နှင်းဦး ဆောင့်ရုန်းလိုက်သောကြောင့် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာပြွတ်ကနဲ ကွာသွားသည်။ သို့သော် မင်းဒင်က ကျွမ်း သည်။ နှုတ်ခမ်းအစုံကို အလျှင်အမြန်ဆွဲယူကပ်သည်။ အပူလှိုင်းစီးကြောင်းက ခင်နှင်းဦး၏ ခန္ဓာကိုယ်တွင်းသို့ စီးဝင်ပျံ့နှံ့သွား သည်။ “ ပြွတ်….အို….” အသိလေးတစ်ချက်ဝင်သည်နှင့် ခင်နှင်းဦး နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲခွာ၍ ပြေးထွက်ရန် ကိုယ်ကိုလှည့်လိုက်သည်။ ဒီမှာတင် မင်းဒင်၏ မာကျောလှသော ပစ္စည်းကြီးက သူမ၏ဖောင်းဖောင်းကားကား ဖင်သားလုံးလုံးတွေဆီသို့ ထိုးဖောက်ထိကပ်ရင်း မင်းဒင်က သူမကိုနောက်ကျောမှ ဖက်လိုက်သည်။ “ပြွတ်…ပြတ်…ပြတ်…” မင်းဒင်က ခင်နှင်းဦး၏ လည်ဂုတ်ဖွေးဖွေးလေးကို နမ်းသည်။ ပြီးတော့ ပါးစပ်နှင့် စုပ်သည်။ ခင်နှင်းဦး တကိုယ်လုံး ကြက်သီးထသွားရုံမျှမက သူမ၏ တင်သားကို ဖိကပ်ထိုးထောက်ထားသော ပစ္စည်းကြီးမှာ တင်းကနဲ တင်းကနဲ ရုန်းကန် ထကြွနေသည်ကို သိနေရသည်။ ခင်နှင်းဦးက အသားများ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ သူမကို ဖက်ထားသော မင်းဒင်၏ လက်အစုံက သူမ၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို ခပ်ကျစ်ကျစ် ဆုပ်နယ်ဆွဲကိုင်ပြီး ချေမွနယ်ဖတ်နေပြန်ရာ ခင်နှင်းဦး တစ်ကိုယ်လုံး ဖြိုး ဖြိုးဖျင်းဖျင်းနှင့် စိတ်များယောက်ယက်ခတ်ကာ သွေးများဆူပွက်လာသည်။ ရပ်နေသော သူမ၏ ခြေထောက်တွေ ယိုင်နဲ့လာသည်။ “အင်း….အန်ကယ်….သမီးကို…သနားပါ….” လှိုက်မောတုံခါစွာ တောင်းပန်သံလေးက ရာဂဘီလူး မင်းဒင်ကို မဖြောင်းဖျနိုင်ချေ။ မင်းဒင်၏ သန်မာသော လက်နှစ်ဖက်ကြားမှ ရုန်းမထွက်နိုင်မှန်းသိလျှက်နှင့် ခင်နှင်းဦး သူမကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းလှုပ်၍ရုန်းသည်။

ဒီမှာတင် သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက ဟသွားပုံရပြီး နောက်မှ ဖိကပ်ထိုးထောက်ထားသော မင်းဒင်၏လီးကြီးက သူမ၏ ပေါင်ကြားသို့ တိုးဝင်လာသည်။ မင်းဒင် ဒူးကိုညွှတ်၍ ဆောင့်သွင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကြားက ပုဆိုးနှင့် ထဘီခံနေသော်လည်း သူ့လီးကြီးက စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်၍နေသည်။ ခင်နှင်းဦး အရည်ပျော်ချင်လာသည်။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး နုံးချိ၍လာသည်။ မင်းဒင်က ခင်နှင်းဦး၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲလှန်၍ ရင်ခြင်းအပ်လိုက်သည်။ ဒီအခါတွင်တော့ မင်းဒင်၏ ပစ္စည်းကြီးက ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ပတ်အုံလေးပေါ်သို့ ထဘီပေါ်မှ ခပ်တင်းတင်း ဖိထောက်ထားလိုက်သည်။ “အင့်….အင်း….” နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်ပြီး ခင်နှင်းဦး၏ လျှာဖျားလေးကို ကလိ၍ဆွသည်။ “ချစ်လိုက်တာ… နှင်းလေးရယ်…” ခင်နှင်းဦး၏ နှိပ်စေ့လေးတွေတပ်ထားသော ရင်စေ့အင်္ကျီလေးက ပွင့်ထွက်သွားသည်။ အနက်ရောင် ဘရာစီယာ လေးထဲမှ ဝင်းဝါသော နို့လေးနှစ်လုံးကို ညင်သာစွာ ကော်ထုတ်သည်။ ဝင်းကနဲ အိစက်ပြည့်တင်းစွာ ကန်ထွက်လာသော နို့ လေးနှစ်လုံးက မင်းဒင်၏ ရာဂမီးကို ဟုန်းကနဲထသွားစေသည်။ “အန်…အန်ကယ်….မလုပ်….အ….” အသံလေးက ညင်သာလွန်းပြီး မောသံလေးဖြင့် တုန်ခါ၍နေသည်။ “နှင်းလေးကို… ကိုယ် လိုးချင်နေတာ ကြာလှပြီ….” ကြားရတာနှင့်ပင် ရင်ထဲတုန်ခါသွားပြီး ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် မျက်တောင်ကြီးတွေ စင်းကျကုန်သည်။ မင်းဒင် နို့သီးခေါင်း ရဲရဲလေးများကို ညင်သာစွာ စုပ်ယူလိုက်သည်။ “ပြွတ်….အ….အ…ဟင့်…အင်း…ဟင်း….ဟင်း….” ခင်နှင်းဦး ဆတ်ဆတ်ခါ သွားသည်။ သူမ၏ လက်ချောင်းလေးများက မင်းဒင်၏ ဆံပင်များကြားသို့ တိုးဝင်ကာ မင်းဒင်၏ ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မချင့်မရဲကိုင်ပြီး နို့စို့ခံနေမိသည်။ “ပြွတ်….ပြွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….အ….အာ…. ဟင်း….” ခင်နှင်းဦး မျက်လုံးမဖွင့်ဘဲ သက်ပြင်းတွေအကြိမ်ကြိမ်ချနေမိသည်။ မင်းဒင်၏ လက်ဖဝါးက သူမ၏ စောက်ပတ်အုံ လေးကို အုပ်၍ သုတ်လိုက်သည်။ ထွက်နေသော အရည်ကြည်လေးတွေက ထဘီကိုဖောက်၍ မင်းဒင် လက်ကို စိုသွား သည်။ မီးစိမ်းပြနေပြီ ဂီယာပြောင်း၍ မောင်းထွက်ရတော့မည်။ မင်းဒင် သူမကို ပွေ့ချီ၍ ကုတင်ပေါ်သို့ တင်လိုက်သည်။

ခင်နှင်းဦး စိတ်ထဲ အန်ကယ့်အပေါ် အလိုမတူမှုတွေ ဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိ စောစောက သူမကို ထိုးထောက်ကာ ဖိကပ် ထားသော ‘ဟာကြီးက’ သူမ၏ ချစ်သူ စိုးသီဟ၏ ဟာထက် အတော်ကြီးထွားကြောင်း တွေးလိုက်မိသည်။ မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်၍ ခင်နှင်းဦး အသာလေးငြိမ်နေသည်။ မင်းဒင်၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းလေးကို ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်ပေးသည်။ အမွှေးထုက ထဘီအောက်တွင် လုံးထွေးရှုပ်ထွေးနေကြပြီ။ ထဘီကို ဆွဲချွတ်သည်။ “အို….မချွတ်….နဲ့….ကြည့်ပါလား….အဟင့်….” ခင်နှင်းဦး၏ စကားလမ်းကြောင်းနှင့် အသံအနေအထားလေးတွေ ပြောင်းလာကြောင်း မင်းဒင် သတိထားမိလိုက်သည်။ ဖောင်းတင်းခုံးထနေသော စောက်ပတ်ဝင်းဝင်းလေးကို မင်းဒင် ဖြဲကြည့်သည်။ စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများက နီစွေး၍ ထွက်နေသော အရည်ကြည်လေးများဖြင့် ရွှမ်းလက်၍နေသည်။ ထောင်တက်နေသော စောက်စေ့လေးကို လက်မထိပ်လေးဖြင့် ပွတ်လှည့်လိုက်သည်။ “အား….ရှီး… သေပါပြီ…အ…အ….” ခင်နှင်းဦး ဆွေ့ဆွေ့ခုန်သွားသည်။ မင်းဒင် ပုဆိုးကိုချွတ်၍ ဒူးထောက်ဝင်လိုက်သည်။ သံချောင်းအလား မာကျော နေသည့် သူ့လီးကြီးဖြင့် စောက်စေ့လေးကို ထိုးထောက်လိုက်သည်။“အ…ဟာ…အ…အ…ဟင်း….” ဖင်ကြီးကော့တက်သွားပြီး ချက်ချင်းပြန်ကျသွားသည်။ အကိုင်အတွယ် အနူးအနှပ်ကအစ စိုးသီဟနှင့် ဘာမှမဆိုင် သာလွန်ကောင်းမွန်လှသော အန်ကယ်၏ အကိုင်အတွယ်အောက်မှာ ခင်နှင်းဦး၏ စိတ်ကရောက်နေသည်။ စိုးသီဟတင် သာမဟုတ် အန်ကယ်ကလွဲရင် ခင်နှင်းဦး ဘာဆိုဘာမှ မသိတော့ပေ။ “ကိုယ်….လိုးတော့မယ်နော်… နှင်းလေး…” “ဟွန်း…ကြည့်…သူသိပ်နိုင်တာပဲ…” မျက်တောင်ကော့ကြီးတွေက တဖျပ်ဖျပ်နှင့် ရွှမ်းပသောမျက်လုံးလေးများဖြင့် မျက်စောင်းလေး ထိုးလိုက်သည့်အခိုက် မင်းဒင်က သူ့လီးထိပ်ကြီးကို တေ့ကာ တဆက်တည်း ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ “ပြွတ်….ပလွတ်….ဖွတ်…” “ အ…အင်း….” သံရှည်လေးဖြင့်ညီးကာ ခင်နှင်းဦး သူ့ရင်ဘတ်ကြီးကို ဆီး၍ တွန်းထားမိသည်။

“အင်း….ဟင်း….အရမ်းကြီးဘဲ… အန်ကယ့်ဟာကြီးကလဲ….နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး….” “ ဟဲ…ဟဲ…” “ ပြွတ်…စွပ်…ပြွတ်….ပြွတ်….” လီးကြီးကို တဝက်လောက်ထုတ်ပြီး ညင်သာစွာ ဆောင့်၍လိုးပေးသည်။ လေးငါးကြိမ်လောက် ညှောင့်ပြီးလိုးပြီး တော့မှ လီးကိုဗြုံးကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ “ ဗြစ်…” “အိုး….အား….ဘာဖြစ်လို့လဲ…” မှိတ်ထားသော မျက်လုံးကို ဖြတ်ကနဲဖွင့်ပြီး ခင်နှင်းဦး ကမန်းကတန်းမေးလိုက်ရှာသည်။ သူမ မေးလိုက်ခိုက်မှာပင် မင်းဒင်က ဗြုံးကနဲ ငုံ့၍ သူမစောက်ပတ်ကို ဖြဲကာ နှုတ်ခမ်းအစုံဖြင့် တေ့၍ စုပ်လိုက်သည်။ စောက်စေ့ရဲရဲလေး တင်းကနဲ ထောင်တက်သွားသည်။ “ဗြစ်…ပြတ်…ပြွတ်…ဗြစ်…ဗြစ်…” “ ရှီး…အိုး…ကျွတ်….ကျွတ်…ကျွတ်” မင်းဒင်၏ ဆံပင်ကို စုံကိုင်ပြီး မင်းဒင်၏ မျက်နှာနှင့် သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့ကပ်ကာ ခေါင်းကို ဘယ်ညာ လူးရင်း ညည်းတွားလိုက်မိသည်။ “ပြွတ်…ပြတ်…ပြတ်….ပြွတ်….” “ အား….ရှီး…အား….အား….အ….” စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် စုပ်ယက်နေမှုကြောင့် ဒူးနှစ်ဖက်က ဆတ်ကနဲ ထောင်သွားကာ ခြေဖဝါးအစုံက အိပ်ယာကို ကန်ထောက်၍ ဖင်ကြီးကြွကာ ကော့တက်လာသည်။ “ပြွတ်… ပြွတ်…ပလပ်…ပလပ်….” လျှာအပြားလိုက်ကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ်အောက်ခြေမှ စောက်စေ့ကို ကျော်ကာ ယက်တင်လိုက်သောကြောင့် ခင်နှင်းဦး ဆွေ့ဆွေ့ခုန်သွားရှာသည်။ မင်းဒင် ခေါင်းထောင်၍ ထလာသည်။ ပြီးတော့ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။ မင်းဒင် ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားသည်။ ခင်နှင်းဦး အမောဖြေရင်း မင်းဒင် လုပ်သမျှကို မျက်လုံးလေးမှေး၍ ကြည့်နေသည်။ မင်းဒင်က အသက်(၄၀)ဆိုပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်က ကျစ်လစ်သန်မာလှသည်။ ကြွက်သားစိုင်တို့က သူ့နေရာနှင့်သူ ကျစ်လစ်မာကျောနေသည်။ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း မှေးစင်းနေသော ခင်နှင်းဦး၏ မျက်လုံးအစုံက တောက်ပ၍ အရောင်ထွက်လာသည်။ “အန်ကယ်….ဘာလုပ်အုံးမလို့လဲ ဟင်….” သိရဲ့သားနှင့် စကားမရှိစကားရှာ၍ သနားစဖွယ် မျက်နှာလေးနှင့်မေးသည်။ “ နှင်းလေးကို… ကိုယ် လိုးတော့မလို့…” “ကျွတ်… ဒီစကားကြီးပဲပြောနေ….”သူမ၏ မျက်စောင်းလေးတွေက အလှပဆုံးဖြစ်နေသည်။

မျက်စောင်းလေးအဆုံး သူမ၏ အကြည့်က ကော့ထောင် နေသော မင်းဒင်၏ လီးတန်ကြီးဆီသို့ရောက်သွားပြီး ရင်ထဲဖိုသွားသည်။ ငြုပ်ကျည်ပွေ့ကြီးလားမှတ်ရသည်။ “နှင်းလေး… အဝတ်တွေချွတ်လိုက်ပါလား….” “ ဟင့်အင်းကွာ” “ဒို့ လိုးကြမယ်လေ…” “ ဒီအတိုင်းလဲ ရသားနဲ့ကွာ” ခင်နှင်းဦး မူတူတူ ငြူစူစူလေးပြောသည်။ ဒါပေမယ့် မင်းဒင်ကမရပါ။ ပထမဆုံး ရင်ဘတ်ကျယ်သီးတွေ ပြုတ်နေသော သူမ၏ အင်္ကျီကို ကိုယ်မှခွာလိုက်ပြီး ကျန်သောဘရာစီယာကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ခင်နှင်းဦး ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ် သွားပြီ။ “ဟင့်အင်းး….ဘာမှန်းလဲမသိဘူး….” ပြောလိုက်ပေမယ့် ခင်နှင်းဦး၏ မျက်လုံးအစုံက ပြုံးယောင်သမ်းနေသည်။ “နှင်းလေး… ကိုယ့်ဟာကြီး ကိုင်ကြည့်စမ်း….” “ ဟာကွာ…” ပြောလဲပြော မင်းဒင်က ခင်နှင်းဦး၏ ညာဘက်လက်လေးကိုဆွဲ၍ သူ၏လီးကြီးပေါ် အသာလေး တင်ပေးလိုက်သည်။ စောစောက လိုးထားသဖြင့်မာကျောလှသော လီးတန်ကြီးအပေါ် အချွဲအရည်တို့က ကပ်ညှိကာ စီးထန်းထန်းဖြစ်နေသည်။ တုန်ရီနေသော ခင်နှင်းဦး၏ လက်ချောင်းလေးတွေက ပထမဖွဖွလေး လီးကြီးကို ဆုပ်လိုက်ပြီးနောက် အတင်းညှစ်၍ အားရပါးရကိုင်လိုက်သည်။ လီးကြီးထိပ်မှ အရည်ကြည်လေးတစ်ပေါက် စို့ထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရရင်း မနေနိုင် မထိုင်နိုင်ဖြင့် ခင်နှင်းဦး စအိုလေးကို ရှုံ့လိုက်မိသည်။ “မှောက်လိုက်ပါလား….နှင်းလေး….” “ ဟာကွာ…စိတ်..ညစ်..တယ်…” ပြောမယ့်သာပြောသည် လက်ထဲမှလီးကို မလွှတ်ချင် လွှတ်ချင်လွှတ်၍ မှောက်အိပ်လိုက်သည်။ မင်းဒင်က သေးကျင်သော သူမ၏ခါးကို ဒူးထောက်မိသည်အထိ ဆွဲထောင်ပစ်လိုက်ရာ ကြီးမားအိစက် ဖြူဝင်းနေသော ဖင်ဆုံကြီးများက သူမ၏ နောက်တွင် ဒူးထောင်ထားသော မင်းဒင်၏ လီးကြီးတဲ့တဲ့၌ ချိန်သားကိုက်ဖြစ်သွားသည်။ ခင်နှင်းဦးမှာ ဖင်ကြီးကို ဖင်ဘူးထောင်း ထောင်ပေးထားသလိုဖြစ်နေပြီး ထောက်ထားသော ဒူးနှစ်ဖက်က အတန်ငယ်ကားထားသောကြောင့် ထူအမ်းအမ်းမို့ နေသော စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းမှာ အတန်ငယ်ဟလျှက် စောက်ပတ်ဝမှ အရည်ဖြူဖြူလေးကို တွေ့မြင်နေရသည်။ မင်းဒင်က လီးကို နောက်သို့စူထွက်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားသို့ တေ့၍ သူမ၏ ဖင်သားကြီး တစ်ဖက်တစ်ချက်စီကို အားရ ပါးရ ဆွဲကိုင်ညှစ်၍ လီးတန်ကြီးကို လိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ပြွတ်…ပလွတ်… အား….အီး….” ခင်နှင်းဦး၏ ခေါင်းလေး မော့တက်သွားသည်။ မင်းဒင်ကလည်း အားရပါးရကို ဆောင့်လိုးတော့သည်။ “ပြွတ်…ပြတ်… ပလွတ်….ပြွတ်…ဗြစ်…ပြွတ်… ဗြစ်….” “အင့်….အင့်….အင့်….အဟင်း….” သဘာဝ၏ စေ့ဆော်မှုကြောင့် ခင်နှင်းဦး၏ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးမှာ နောက်သို့ပြန်၍ ပြန်၍ ကော့ဆောင့်လာသည်။ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်၍ မာန်တင်းကာ ခင်နှင်းဦး အားရပါးရကြီးကို အလိုးခံနေသည်။ “ပြွတ်….ဖွတ်….ပလွတ်….ပလွတ်… ပြွတ်…ဗြစ်….ဖွတ်….အင့်….အင့်… အ…အ…အင့်…အင့်….” ဆင့်ကဲ ဆင့်ကဲ ခါရမ်းသွားသော ခင်နှင်းဦး၏ ဖင်ကြီးကို ထိန်း၍ကိုင်ကာ ဆောင့်လိုးသည်။ အိပ်ယာပေါ်တွင် တစောင်းလေးဖြစ်နေသော သူမ၏ မျက်နှာလေးက ရှုံ့ချီမဲ့ချီ အံကြိတ်ချီဖြင့် ဝေဒနာပေါင်းစုံကို ခံစားနေရသည်။ “ဗြစ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….” “အ…အီး….အမလေး… အန်ကယ်ရဲ့….အ…ဟ….အားးး… အိုးးး…. ပြီး… ပြီးးး….အားးး… ရှီးးးး” ဒီတစ်ခါတွင်တော့ ခင်နှင်းဦး၏ ဖင်ဆုံဖွေးဖွေးကြီးသာမက ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးတစ်ခုလုံး ခါယမ်းသွားပြီး အိပ်ယာပေါ် မှေးချထားသော သူမ၏ ခေါင်းလေးက နောက်ကို လှန်တက်သွားတော့သည်။ ခင်နှင်းဦး ကာမအထွတ်အထိပ်ကို ရောက်ရှိကာ ပြီးသွားပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်သော မင်းဒင်က လေးငါးချက်လောက် အပြင်းထန်ဆုံး ဆောင့်လိုက်ရင်း “အားး… အားးး…. အားးဟားးးး” သုတ်ရည်များကို စောက်ဖုတ်‌လေးအတွင်းသို့ ဖျစ်ကနဲ ဖျစ်ကနဲ ပန်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။…ပြီး

Zawgyi

ပထမပိုင္းကို ၂၆. ဒီဇင္ဘာ.၂၀၂၂တြင္ ဒီေဖ့ဘုတ္ေပ့ခ်္တြင္ တင္ထားပါသည္

မင္းဒင္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕တံခါးက ေစ့႐ုံသာေစ့ထားသည္။ အိမ္ေပၚတက္လိုက္ေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေတြ႕ ခင္ႏွင္းဦး အိမ္မွာက်န္ခဲ့သည္ပဲ…။ အခုဘယ္သြားေနလဲ အိမ္ေပၚေရာက္ကာမွ မင္းဒင္ ဖိနပ္ခြၽတ္ကို တစ္ခါျပန္၍ ၾကည့္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ ဖိနပ္ကရွိေနသည္။ ဒါဆို ဒီေကာင္မေလး အိပ္ေနတာပဲျဖစ္မည္။ “ဟင္း….ဘယ္လိုဟာမေလးလဲမသိဘူး….အိပ္ေပ်ာ္ေနတာပဲျဖစ္မယ္….ခါတိုင္း ဒါမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး….” ဆိုေသာ အေတြးေပါင္းစုံက မင္းဒင္၏ ေခါင္းထဲတြင္ ျဖတ္သန္း၍သြားသည္။ မင္းဒင္က ခင္ႏွင္းဦး၏ အေဒၚေက်ာင္းဆရာမႀကီး ေဒၚမိုးမိုး၏ ေယာက္်ားျဖစ္သည္။ အခုဆိုလွ်င္ ေဒၚမိုးမိုးက အသက္(၆၀)ျပည့္ၿပီး အၿငိမ္းစားယူထားၿပီးျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ မင္းဒင္က အသက္(၄၀)သာရွိေသးသည္။ ဆရာမႏွင့္ တပည့္ယူခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ၿပီး ခုခ်ိန္ထိ သားသမီးတစ္ေယာက္မွ် မရခဲ့ေပ။ ၿပီးေတာ့ တစ္ခန္းစီ တစ္အိပ္ယာစီခြဲၿပီး အိပ္ခဲ့ၾကတာလည္း သုံးေလးႏွစ္ခန႔္ ရွိၿပီျဖစ္သည္။ အေပၚမွာ ဝတ္ထားေသာ ရွပ္အက်ႌကို ခြၽတ္၍ မင္းဒင္ သူ၏အိပ္ခန္းထဲဝင္လာခဲ့သည္။ ရွပ္အက်ႌကို ခ်ိတ္တြင္ ခ်ိတ္၍ အိပ္ယာေပၚသို႔ လွဲမည္အလုပ္ သူ၏ အိပ္ယာခင္းတြင္ တစ္ထြာပတ္လည္ခန႔္ စိုေနေသာ အကြက္ႀကီးတစ္ကြက္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မင္းဒင္ အေပၚဘက္ ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။အေပၚတြင္ သပ္ရပ္စြာတင္ထားေသာ ျခင္ေထာင္တြင္ ဘာမွမေတြ႕ရဘဲ ဒါဆိုအေပၚမွက်လာေသာ ေရမျဖစ္ႏိုင္။ အဆိုပါစိုေနေသာ အစြန္းကြက္ႀကီးကို မင္းဒင္ လက္ဖဝါးျဖင့္ ဖြဖြေလးပြတ္ၾကည့္သည္။ စိုထိုင္းထိုင္း စီးကပ္ကပ္ႏွင့္ မင္းဒင္ သူ႔လက္ဖဝါးကို ႏွာေခါင္းျဖင့္ ကပ္၍နမ္းၾကည့္သည္။ ‘ဟင္…’ မင္းဒင္ ေခါင္းနပမ္းႀကီးသြားသည္။

ဘာလဲဆိုတာ အတတ္သိလိုက္ၿပီး “ခင္ႏွင္းဦး… ခင္ႏွင္းဦး ေတာ္လွ….ေတာ္လွျဖင့္ ေယာင္းမျမင္းစီးထြက္ၿပီ” ၿဗဳံးကနဲ ခက္ထန္ၾကမ္း ၾကဳတ္သြားေသာ မင္းဒင္၏ မ်က္ႏွာႀကီးက တေျဖးေျဖးေျပေလ်ာ့ကာ ၿပဳံးေယာင္သန္းလာသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာပင္ ခင္ႏွင္းဦး၏ အခန္းဘက္ဆီမွ တံခါးဖြင့္သံႏွင့္ ေျခသံတို႔ၾကားလိုက္ရသည္။ “ ခင္ႏွင္းဦး….ခင္ႏွင္းဦး….” “ ရွင္….” မင္းဒင္ ေအာ္ေခၚလိုက္ေတာ့ ခင္ႏွင္းဦး သူ၏အိပ္ခန္းဝသို႔ေရာက္လာသည္။ မင္းဒင္လွမ္းၾကည့္၍ အကဲခတ္လိုက္ သည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ မ်က္ႏွာက မလုံမလဲႏွင့္ ပန္းဆီေရာင္သန္းေနသည္။ ၿပီးေတာ့ အေတာ္ႏြမ္းနယ္ေနသည့္ ပုံမ်ိဳး ေတြ႕လိုက္ရသည္။ “ဘာလဲ…အန္ကယ္….သမီး….အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ တံခါးေသာ့မပိတ္မိတာ….” မင္းဒင္ သူမမ်က္ႏွာကို ၾကည့္၍ၿပဳံးလိုက္သည္။ “ ဒီနားလာဦး….” ခင္ႏွင္းဦး သူ႔နားေရာက္လာသည္။ “ ဒါေတြက ဘာေတြလဲ….” “ဟို….ရွင္…ဟို…ဟို….သမီး…မသိဘူး….အိပ္ေနတာ….” မင္းဒင္ ျပလိုက္ေသာ အိပ္ယာခင္းေပၚမွ အစိုကြက္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ခိုက္….ခင္ႏွင္းဦး ဆတ္ကနဲ တုန္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ စကားေတြက အထစ္ထစ္ အေငါ့ေငါ့ႏွင့္ ထြက္လာသည္။ သူမႏွင့္ စိုးသီဟ လြန္ခဲ့ေသာ နာရီဝက္ခန႔္ကမွ ဒီအိပ္ယာေပၚမွ ထခဲ့ၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။ “ေအး….ဒီကိစၥ…. သမီးမသိဘူးဆိုေပမယ့္…. အန္ကယ္….သိတယ္….ကဲ….သမီးသြားေတာ့….အန္ကယ္ မင္း အန္တီကို မေျပာပါဘူး….” “ ရွင္….” ခင္ႏွင္းဦး မ်က္ရည္ေတြဝိုင္းကာ ေခါင္းငုံ႔ၿပီး အေျပးတပိုင္းႏွင့္ ထြက္သြားသည္။ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါသြားေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ ေနာက္ပိုင္းကို ၾကည့္ရင္း မင္းဒင္ ၿပဳံးလိုက္ျပန္သည္။ ဒီေန႔ေတာ့ ရွိေစေတာ့ ေကာင္မေလး ပင္ပန္းေနၿပီ သူလည္းခုမွ မာဆတ္ကျပန္လာတာ မဟုတ္ပါလား။

“ဟာ….အန္ကယ္….” အၿမဲတေစ နီေစြးေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းထူထူလုံးလုံးေလးကို မင္းဒင္၏ ႏႈတ္ခမ္းအစုံက ငုံစုပ္တာကို ခံလိုက္ရသည္။ “ ဟြန္း…အြန္း…ဟင္း….ဟင္း….” သက္ျပင္းရႈိက္သံမ်ား ၿပိဳင္တူေပၚလာသည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးမ်ား ေမွးစင္း၍ က်လာသည္။ “အန္ကယ္….ရွင္…ရွင္….” ခင္ႏွင္းဦး ေဆာင့္႐ုန္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာႁပြတ္ကနဲ ကြာသြားသည္။ သို႔ေသာ္ မင္းဒင္က ကြၽမ္း သည္။ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို အလွ်င္အျမန္ဆြဲယူကပ္သည္။ အပူလႈိင္းစီးေၾကာင္းက ခင္ႏွင္းဦး၏ ခႏၶာကိုယ္တြင္းသို႔ စီးဝင္ပ်ံ႕ႏွံ႔သြား သည္။ “ ႁပြတ္….အို….” အသိေလးတစ္ခ်က္ဝင္သည္ႏွင့္ ခင္ႏွင္းဦး ႏႈတ္ခမ္းကို ဆြဲခြာ၍ ေျပးထြက္ရန္ ကိုယ္ကိုလွည့္လိုက္သည္။ ဒီမွာတင္ မင္းဒင္၏ မာေက်ာလွေသာ ပစၥည္းႀကီးက သူမ၏ေဖာင္းေဖာင္းကားကား ဖင္သားလုံးလုံးေတြဆီသို႔ ထိုးေဖာက္ထိကပ္ရင္း မင္းဒင္က သူမကိုေနာက္ေက်ာမွ ဖက္လိုက္သည္။ “ႁပြတ္…ျပတ္…ျပတ္…” မင္းဒင္က ခင္ႏွင္းဦး၏ လည္ဂုတ္ေဖြးေဖြးေလးကို နမ္းသည္။ ၿပီးေတာ့ ပါးစပ္ႏွင့္ စုပ္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး တကိုယ္လုံး ၾကက္သီးထသြား႐ုံမွ်မက သူမ၏ တင္သားကို ဖိကပ္ထိုးေထာက္ထားေသာ ပစၥည္းႀကီးမွာ တင္းကနဲ တင္းကနဲ ႐ုန္းကန္ ထႂကြေနသည္ကို သိေနရသည္။ ခင္ႏွင္းဦးက အသားမ်ား တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ သူမကို ဖက္ထားေသာ မင္းဒင္၏ လက္အစုံက သူမ၏ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ခပ္က်စ္က်စ္ ဆုပ္နယ္ဆြဲကိုင္ၿပီး ေခ်မြနယ္ဖတ္ေနျပန္ရာ ခင္ႏွင္းဦး တစ္ကိုယ္လုံး ၿဖိဳး ၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္းႏွင့္ စိတ္မ်ားေယာက္ယက္ခတ္ကာ ေသြးမ်ားဆူပြက္လာသည္။ ရပ္ေနေသာ သူမ၏ ေျခေထာက္ေတြ ယိုင္နဲ႔လာသည္။ “အင္း….အန္ကယ္….သမီးကို…သနားပါ….” လႈိက္ေမာတုံခါစြာ ေတာင္းပန္သံေလးက ရာဂဘီလူး မင္းဒင္ကို မေျဖာင္းဖ်ႏိုင္ေခ်။ မင္းဒင္၏ သန္မာေသာ လက္ႏွစ္ဖက္ၾကားမွ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္မွန္းသိလွ်က္ႏွင့္ ခင္ႏွင္းဦး သူမကိုယ္လုံးေလးကို အတင္းလႈပ္၍႐ုန္းသည္။

ဒီမွာတင္ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားက ဟသြားပုံရၿပီး ေနာက္မွ ဖိကပ္ထိုးေထာက္ထားေသာ မင္းဒင္၏လီးႀကီးက သူမ၏ ေပါင္ၾကားသို႔ တိုးဝင္လာသည္။ မင္းဒင္ ဒူးကိုၫႊတ္၍ ေဆာင့္သြင္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ၾကားက ပုဆိုးႏွင့္ ထဘီခံေနေသာ္လည္း သူ႔လီးႀကီးက ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို ပြတ္တိုက္၍ေနသည္။ ခင္ႏွင္းဦး အရည္ေပ်ာ္ခ်င္လာသည္။ သူမတစ္ကိုယ္လုံး ႏုံးခ်ိ၍လာသည္။ မင္းဒင္က ခင္ႏွင္းဦး၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ဆတ္ကနဲ ဆြဲလွန္၍ ရင္ျခင္းအပ္လိုက္သည္။ ဒီအခါတြင္ေတာ့ မင္းဒင္၏ ပစၥည္းႀကီးက ခင္ႏွင္းဦး၏ ေစာက္ပတ္အုံေလးေပၚသို႔ ထဘီေပၚမွ ခပ္တင္းတင္း ဖိေထာက္ထားလိုက္သည္။ “အင့္….အင္း….” ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို ဖိကပ္စုပ္နမ္းလိုက္ျပန္ၿပီး ခင္ႏွင္းဦး၏ လွ်ာဖ်ားေလးကို ကလိ၍ဆြသည္။ “ခ်စ္လိုက္တာ… ႏွင္းေလးရယ္…” ခင္ႏွင္းဦး၏ ႏွိပ္ေစ့ေလးေတြတပ္ထားေသာ ရင္ေစ့အက်ႌေလးက ပြင့္ထြက္သြားသည္။ အနက္ေရာင္ ဘရာစီယာ ေလးထဲမွ ဝင္းဝါေသာ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ညင္သာစြာ ေကာ္ထုတ္သည္။ ဝင္းကနဲ အိစက္ျပည့္တင္းစြာ ကန္ထြက္လာေသာ ႏို႔ ေလးႏွစ္လုံးက မင္းဒင္၏ ရာဂမီးကို ဟုန္းကနဲထသြားေစသည္။ “အန္…အန္ကယ္….မလုပ္….အ….” အသံေလးက ညင္သာလြန္းၿပီး ေမာသံေလးျဖင့္ တုန္ခါ၍ေနသည္။ “ႏွင္းေလးကို… ကိုယ္ လိုးခ်င္ေနတာ ၾကာလွၿပီ….” ၾကားရတာႏွင့္ပင္ ရင္ထဲတုန္ခါသြားၿပီး ရွက္႐ြံ႕စြာျဖင့္ မ်က္ေတာင္ႀကီးေတြ စင္းက်ကုန္သည္။ မင္းဒင္ ႏို႔သီးေခါင္း ရဲရဲေလးမ်ားကို ညင္သာစြာ စုပ္ယူလိုက္သည္။ “ႁပြတ္….အ….အ…ဟင့္…အင္း…ဟင္း….ဟင္း….” ခင္ႏွင္းဦး ဆတ္ဆတ္ခါ သြားသည္။ သူမ၏ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက မင္းဒင္၏ ဆံပင္မ်ားၾကားသို႔ တိုးဝင္ကာ မင္းဒင္၏ ေခါင္းကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မခ်င့္မရဲကိုင္ၿပီး ႏို႔စို႔ခံေနမိသည္။ “ႁပြတ္….ႁပြတ္….ျဗစ္….ျဗစ္….အ….အာ…. ဟင္း….” ခင္ႏွင္းဦး မ်က္လုံးမဖြင့္ဘဲ သက္ျပင္းေတြအႀကိမ္ႀကိမ္ခ်ေနမိသည္။ မင္းဒင္၏ လက္ဖဝါးက သူမ၏ ေစာက္ပတ္အုံ ေလးကို အုပ္၍ သုတ္လိုက္သည္။ ထြက္ေနေသာ အရည္ၾကည္ေလးေတြက ထဘီကိုေဖာက္၍ မင္းဒင္ လက္ကို စိုသြား သည္။ မီးစိမ္းျပေနၿပီ ဂီယာေျပာင္း၍ ေမာင္းထြက္ရေတာ့မည္။ မင္းဒင္ သူမကို ေပြ႕ခ်ီ၍ ကုတင္ေပၚသို႔ တင္လိုက္သည္။

ခင္ႏွင္းဦး စိတ္ထဲ အန္ကယ့္အေပၚ အလိုမတူမႈေတြ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ ေစာေစာက သူမကို ထိုးေထာက္ကာ ဖိကပ္ ထားေသာ ‘ဟာႀကီးက’ သူမ၏ ခ်စ္သူ စိုးသီဟ၏ ဟာထက္ အေတာ္ႀကီးထြားေၾကာင္း ေတြးလိုက္မိသည္။ မ်က္လုံးအစုံကို မွိတ္၍ ခင္ႏွင္းဦး အသာေလးၿငိမ္ေနသည္။ မင္းဒင္၏ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ ဆီးခုံေဖာင္းေဖာင္းေလးကို ဖြဖြ႐ြ႐ြေလး ပြတ္ေပးသည္။ အေမႊးထုက ထဘီေအာက္တြင္ လုံးေထြးရႈပ္ေထြးေနၾကၿပီ။ ထဘီကို ဆြဲခြၽတ္သည္။ “အို….မခြၽတ္….နဲ႔….ၾကည့္ပါလား….အဟင့္….” ခင္ႏွင္းဦး၏ စကားလမ္းေၾကာင္းႏွင့္ အသံအေနအထားေလးေတြ ေျပာင္းလာေၾကာင္း မင္းဒင္ သတိထားမိလိုက္သည္။ ေဖာင္းတင္းခုံးထေနေသာ ေစာက္ပတ္ဝင္းဝင္းေလးကို မင္းဒင္ ၿဖဲၾကည့္သည္။ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားေလးမ်ားက နီေစြး၍ ထြက္ေနေသာ အရည္ၾကည္ေလးမ်ားျဖင့္ ႐ႊမ္းလက္၍ေနသည္။ ေထာင္တက္ေနေသာ ေစာက္ေစ့ေလးကို လက္မထိပ္ေလးျဖင့္ ပြတ္လွည့္လိုက္သည္။ “အား….ရွီး… ေသပါၿပီ…အ…အ….” ခင္ႏွင္းဦး ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္သြားသည္။ မင္းဒင္ ပုဆိုးကိုခြၽတ္၍ ဒူးေထာက္ဝင္လိုက္သည္။ သံေခ်ာင္းအလား မာေက်ာ ေနသည့္ သူ႔လီးႀကီးျဖင့္ ေစာက္ေစ့ေလးကို ထိုးေထာက္လိုက္သည္။“အ…ဟာ…အ…အ…ဟင္း….” ဖင္ႀကီးေကာ့တက္သြားၿပီး ခ်က္ခ်င္းျပန္က်သြားသည္။ အကိုင္အတြယ္ အႏူးအႏွပ္ကအစ စိုးသီဟႏွင့္ ဘာမွမဆိုင္ သာလြန္ေကာင္းမြန္လွေသာ အန္ကယ္၏ အကိုင္အတြယ္ေအာက္မွာ ခင္ႏွင္းဦး၏ စိတ္ကေရာက္ေနသည္။ စိုးသီဟတင္ သာမဟုတ္ အန္ကယ္ကလြဲရင္ ခင္ႏွင္းဦး ဘာဆိုဘာမွ မသိေတာ့ေပ။ “ကိုယ္….လိုးေတာ့မယ္ေနာ္… ႏွင္းေလး…” “ဟြန္း…ၾကည့္…သူသိပ္ႏိုင္တာပဲ…” မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးေတြက တဖ်ပ္ဖ်ပ္ႏွင့္ ႐ႊမ္းပေသာမ်က္လုံးေလးမ်ားျဖင့္ မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးလိုက္သည့္အခိုက္ မင္းဒင္က သူ႔လီးထိပ္ႀကီးကို ေတ့ကာ တဆက္တည္း ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ “ႁပြတ္….ပလြတ္….ဖြတ္…” “ အ…အင္း….” သံရွည္ေလးျဖင့္ညီးကာ ခင္ႏွင္းဦး သူ႔ရင္ဘတ္ႀကီးကို ဆီး၍ တြန္းထားမိသည္။

“အင္း….ဟင္း….အရမ္းႀကီးဘဲ… အန္ကယ့္ဟာႀကီးကလဲ….နဲတာႀကီးမဟုတ္ဘူး….” “ ဟဲ…ဟဲ…” “ ႁပြတ္…စြပ္…ႁပြတ္….ႁပြတ္….” လီးႀကီးကို တဝက္ေလာက္ထုတ္ၿပီး ညင္သာစြာ ေဆာင့္၍လိုးေပးသည္။ ေလးငါးႀကိမ္ေလာက္ ေညႇာင့္ၿပီးလိုးၿပီး ေတာ့မွ လီးကိုၿဗဳံးကနဲ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ “ ျဗစ္…” “အိုး….အား….ဘာျဖစ္လို႔လဲ…” မွိတ္ထားေသာ မ်က္လုံးကို ျဖတ္ကနဲဖြင့္ၿပီး ခင္ႏွင္းဦး ကမန္းကတန္းေမးလိုက္ရွာသည္။ သူမ ေမးလိုက္ခိုက္မွာပင္ မင္းဒင္က ၿဗဳံးကနဲ ငုံ႔၍ သူမေစာက္ပတ္ကို ၿဖဲကာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံျဖင့္ ေတ့၍ စုပ္လိုက္သည္။ ေစာက္ေစ့ရဲရဲေလး တင္းကနဲ ေထာင္တက္သြားသည္။ “ျဗစ္…ျပတ္…ႁပြတ္…ျဗစ္…ျဗစ္…” “ ရွီး…အိုး…ကြၽတ္….ကြၽတ္…ကြၽတ္” မင္းဒင္၏ ဆံပင္ကို စုံကိုင္ၿပီး မင္းဒင္၏ မ်က္ႏွာႏွင့္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ေကာ့ကပ္ကာ ေခါင္းကို ဘယ္ညာ လူးရင္း ညည္းတြားလိုက္မိသည္။ “ႁပြတ္…ျပတ္…ျပတ္….ႁပြတ္….” “ အား….ရွီး…အား….အား….အ….” ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ စုပ္ယက္ေနမႈေၾကာင့္ ဒူးႏွစ္ဖက္က ဆတ္ကနဲ ေထာင္သြားကာ ေျခဖဝါးအစုံက အိပ္ယာကို ကန္ေထာက္၍ ဖင္ႀကီးႂကြကာ ေကာ့တက္လာသည္။ “ႁပြတ္… ႁပြတ္…ပလပ္…ပလပ္….” လွ်ာအျပားလိုက္ႀကီးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ေအာက္ေျခမွ ေစာက္ေစ့ကို ေက်ာ္ကာ ယက္တင္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ခင္ႏွင္းဦး ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္သြားရွာသည္။ မင္းဒင္ ေခါင္းေထာင္၍ ထလာသည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွ အက်ႌကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ မင္းဒင္ ဝတ္လစ္စလစ္ ျဖစ္သြားသည္။ ခင္ႏွင္းဦး အေမာေျဖရင္း မင္းဒင္ လုပ္သမွ်ကို မ်က္လုံးေလးေမွး၍ ၾကည့္ေနသည္။ မင္းဒင္က အသက္(၄၀)ဆိုေပမယ့္ ခႏၶာကိုယ္က က်စ္လစ္သန္မာလွသည္။ ႂကြက္သားစိုင္တို႔က သူ႔ေနရာႏွင့္သူ က်စ္လစ္မာေက်ာေနသည္။ ၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္း ေမွးစင္းေနေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ မ်က္လုံးအစုံက ေတာက္ပ၍ အေရာင္ထြက္လာသည္။ “အန္ကယ္….ဘာလုပ္အုံးမလို႔လဲ ဟင္….” သိရဲ႕သားႏွင့္ စကားမရွိစကားရွာ၍ သနားစဖြယ္ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ေမးသည္။ “ ႏွင္းေလးကို… ကိုယ္ လိုးေတာ့မလို႔…” “ကြၽတ္… ဒီစကားႀကီးပဲေျပာေန….”သူမ၏ မ်က္ေစာင္းေလးေတြက အလွပဆုံးျဖစ္ေနသည္။

မ်က္ေစာင္းေလးအဆုံး သူမ၏ အၾကည့္က ေကာ့ေထာင္ ေနေသာ မင္းဒင္၏ လီးတန္ႀကီးဆီသို႔ေရာက္သြားၿပီး ရင္ထဲဖိုသြားသည္။ ျငဳပ္က်ည္ေပြ႕ႀကီးလားမွတ္ရသည္။ “ႏွင္းေလး… အဝတ္ေတြခြၽတ္လိုက္ပါလား….” “ ဟင့္အင္းကြာ” “ဒို႔ လိုးၾကမယ္ေလ…” “ ဒီအတိုင္းလဲ ရသားနဲ႔ကြာ” ခင္ႏွင္းဦး မူတူတူ ျငဴစူစူေလးေျပာသည္။ ဒါေပမယ့္ မင္းဒင္ကမရပါ။ ပထမဆုံး ရင္ဘတ္က်ယ္သီးေတြ ျပဳတ္ေနေသာ သူမ၏ အက်ႌကို ကိုယ္မွခြာလိုက္ၿပီး က်န္ေသာဘရာစီယာကိုပါ ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္ သြားၿပီ။ “ဟင့္အင္းး….ဘာမွန္းလဲမသိဘူး….” ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ခင္ႏွင္းဦး၏ မ်က္လုံးအစုံက ၿပဳံးေယာင္သမ္းေနသည္။ “ႏွင္းေလး… ကိုယ့္ဟာႀကီး ကိုင္ၾကည့္စမ္း….” “ ဟာကြာ…” ေျပာလဲေျပာ မင္းဒင္က ခင္ႏွင္းဦး၏ ညာဘက္လက္ေလးကိုဆြဲ၍ သူ၏လီးႀကီးေပၚ အသာေလး တင္ေပးလိုက္သည္။ ေစာေစာက လိုးထားသျဖင့္မာေက်ာလွေသာ လီးတန္ႀကီးအေပၚ အခြၽဲအရည္တို႔က ကပ္ညႇိကာ စီးထန္းထန္းျဖစ္ေနသည္။ တုန္ရီေနေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ပထမဖြဖြေလး လီးႀကီးကို ဆုပ္လိုက္ၿပီးေနာက္ အတင္းညႇစ္၍ အားရပါးရကိုင္လိုက္သည္။ လီးႀကီးထိပ္မွ အရည္ၾကည္ေလးတစ္ေပါက္ စို႔ထြက္လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရရင္း မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ျဖင့္ ခင္ႏွင္းဦး စအိုေလးကို ရႈံ႕လိုက္မိသည္။ “ေမွာက္လိုက္ပါလား….ႏွင္းေလး….” “ ဟာကြာ…စိတ္..ညစ္..တယ္…” ေျပာမယ့္သာေျပာသည္ လက္ထဲမွလီးကို မလႊတ္ခ်င္ လႊတ္ခ်င္လႊတ္၍ ေမွာက္အိပ္လိုက္သည္။ မင္းဒင္က ေသးက်င္ေသာ သူမ၏ခါးကို ဒူးေထာက္မိသည္အထိ ဆြဲေထာင္ပစ္လိုက္ရာ ႀကီးမားအိစက္ ျဖဴဝင္းေနေသာ ဖင္ဆုံႀကီးမ်ားက သူမ၏ ေနာက္တြင္ ဒူးေထာင္ထားေသာ မင္းဒင္၏ လီးႀကီးတဲ့တဲ့၌ ခ်ိန္သားကိုက္ျဖစ္သြားသည္။ ခင္ႏွင္းဦးမွာ ဖင္ႀကီးကို ဖင္ဘူးေထာင္း ေထာင္ေပးထားသလိုျဖစ္ေနၿပီး ေထာက္ထားေသာ ဒူးႏွစ္ဖက္က အတန္ငယ္ကားထားေသာေၾကာင့္ ထူအမ္းအမ္းမို႔ ေနေသာ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းမွာ အတန္ငယ္ဟလွ်က္ ေစာက္ပတ္ဝမွ အရည္ျဖဴျဖဴေလးကို ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။ မင္းဒင္က လီးကို ေနာက္သို႔စူထြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားသို႔ ေတ့၍ သူမ၏ ဖင္သားႀကီး တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီကို အားရ ပါးရ ဆြဲကိုင္ညႇစ္၍ လီးတန္ႀကီးကို လိုးသြင္းလိုက္သည္။

“ႁပြတ္…ပလြတ္… အား….အီး….” ခင္ႏွင္းဦး၏ ေခါင္းေလး ေမာ့တက္သြားသည္။ မင္းဒင္ကလည္း အားရပါးရကို ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။ “ႁပြတ္…ျပတ္… ပလြတ္….ႁပြတ္…ျဗစ္…ႁပြတ္… ျဗစ္….” “အင့္….အင့္….အင့္….အဟင္း….” သဘာဝ၏ ေစ့ေဆာ္မႈေၾကာင့္ ခင္ႏွင္းဦး၏ ဖင္ေဖြးေဖြးႀကီးမွာ ေနာက္သို႔ျပန္၍ ျပန္၍ ေကာ့ေဆာင့္လာသည္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္၍ မာန္တင္းကာ ခင္ႏွင္းဦး အားရပါးရႀကီးကို အလိုးခံေနသည္။ “ႁပြတ္….ဖြတ္….ပလြတ္….ပလြတ္… ႁပြတ္…ျဗစ္….ဖြတ္….အင့္….အင့္… အ…အ…အင့္…အင့္….” ဆင့္ကဲ ဆင့္ကဲ ခါရမ္းသြားေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ ဖင္ႀကီးကို ထိန္း၍ကိုင္ကာ ေဆာင့္လိုးသည္။ အိပ္ယာေပၚတြင္ တေစာင္းေလးျဖစ္ေနေသာ သူမ၏ မ်က္ႏွာေလးက ရႈံ႕ခ်ီမဲ့ခ်ီ အံႀကိတ္ခ်ီျဖင့္ ေဝဒနာေပါင္းစုံကို ခံစားေနရသည္။ “ျဗစ္….ပလြတ္….ျဗစ္….ျဗစ္….” “အ…အီး….အမေလး… အန္ကယ္ရဲ႕….အ…ဟ….အားးး… အိုးးး…. ၿပီး… ၿပီးးး….အားးး… ရွီးးးး” ဒီတစ္ခါတြင္ေတာ့ ခင္ႏွင္းဦး၏ ဖင္ဆုံေဖြးေဖြးႀကီးသာမက ကိုယ္လုံးျဖဴျဖဴေလးတစ္ခုလုံး ခါယမ္းသြားၿပီး အိပ္ယာေပၚ ေမွးခ်ထားေသာ သူမ၏ ေခါင္းေလးက ေနာက္ကို လွန္တက္သြားေတာ့သည္။ ခင္ႏွင္းဦး ကာမအထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္ရွိကာ ၿပီးသြားၿပီ ဆိုတာကို သိလိုက္ေသာ မင္းဒင္က ေလးငါးခ်က္ေလာက္ အျပင္းထန္ဆုံး ေဆာင့္လိုက္ရင္း “အားး… အားးး…. အားးဟားးးး” သုတ္ရည္မ်ားကို ေစာက္ဖုတ္‌ေလးအတြင္းသို႔ ဖ်စ္ကနဲ ဖ်စ္ကနဲ ပန္းထည့္လိုက္ေလေတာ့သည္။…ၿပီး