သားကောင်ဖြစ်သွားတဲ့ ရမက်မုဆိုး

Unicode

ကျော်စိန်ဘ တောထဲ ရောက်နေသည် ။ သူသည် မုဆိုးတစ်ယောက်ပါ ။ တောသတ္တဝါတွေကို ချောင်းမြောင်း သတ်ဖြတ်တဲ့ မုဆိုး ။ သူ ပဲခူးရိုးမ တောင်ခြေ တောကြီးရဲ့ တောနက်ထဲမှာ ရောက်နေသည် ။ စိမ်းစိုထူထပ်တဲ့ တောနက်နက်ထဲမှာ တစ်ကိုယ်တော် သေနတ်သမား မုဆိုးကျော်စိန်ဘ သည် သားကောင်ကို ရှာဖွေနေသည် ။ အပင်မြင့်ကြီးတွေရဲ့ ထိပ်ဖျားမှာ မျောက်တစ်အုပ် တကွိကွိနဲ့ တစ်ပင်နဲ့ တစ်ပင် ကူးလွှဲ ပြေးလွှားနေသည် ။ လက်တန်ရှည်ရှည် အမြီး ရှည်ရှည်နဲ့ မျောက်လွှဲကျော်တွေ . . ။ တကိုယ်လုံး အနက်ရောင် ။ မျက်နှာတွေက အဖြူရောင် …။ တစ်ချက်တစ်ချက် ခပ်ဝေးဝေးဆီက ငှက်တွေ ဝုန်းကနဲ ထပျံတဲ့ အသံကိုလည်း ကြားရသည် ။

သူသည် ဝါရင့် မုဆိုးတစ်ယောက် ဖြစ်သည် ။ သူသည် အဖော်အပေါင်းနဲ့ အမဲ မလိုက်တတ် ။ သူက တစ်ကိုယ်တော် ။ သားကောင်ကြီးတွေကို ချောင်းမြောင်း ပစ်ခတ်လေ့ရှိတဲ့ ဝါရင့်မုဆိုးတစ်ယောက် ပီပီ တစ်ကိုယ်ထဲ တစ်ယောက်ထဲ အမဲလိုက်ရတာကို ကြိုက်သည် ။ တခါတရံမှာတော့ တောခြောက်ပြီး ပစ်ခတ်ရင်တော့ ဒေသခံရွာသားတွေကို တောခြောက်ခိုင်းပြီး အထိတ်တလန့် ပြေးလာတဲ့ သားကောင်ကို သူက စောင့်ဆိုင်းပြီး ပစ်ခတ် သတ်ဖြတ်လေ့ ရှိသည် ။ ကျော်စိန်ဘသည် အရပ် ငါးပေဆယ်လက်မ မြင့်ပြီး ကြံ့ခိုင်တောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာပိုင်ရှင် ဖြစ်ပြီး ကျန်းမာရေးလိုက်စားသူ အားကစားသမားတစ်ယောက် ဖြစ်သည် ။ အသားဖြူဖွေးဖွေး မျက်လုံးမျက်ဖန်ကောင်းကောင်း နှာတန်ပေါ်ပေါ်နဲ့ ရုပ်ရည် ကြည့်ကောင်းတဲ့ ကျော်စိန်ဘသည် တောထဲက သားရဲတွေကို လိုက်လံ ပစ်ခတ်တဲ့မုဆိုးတစ်ယောက် ။ ဒါတင်မက သူသည် မြို့ပေါ်က အချောအလှ မိန်းမပျိုလေးတွေကိုလည်း ချဉ်းကပ်ပြီး အရယူတတ်တဲ့ မနုသ မုဆိုး တစ်ယောက်လည်း ဖြစ်သည် ။

ရှမ်းပြည်နယ်.. ကချင်ပြည်နယ်တွေက တောနက်နက်တွေထဲမှာ လူသားစား ကိုးတောင် ကျားဆိုးကြီးတွေကို အကြိမ်ကြိမ် ပစ်ခတ်ခဲ့ဘူးတဲ့ ကျော်စိန်ဘသည် သူကိုယ်တိုင်က မြို့ပေါ်က မိန်းမတွေရဲ့ အဆီအသားကို ဝါးမြိုတဲ့ လူသားစား ကျားကြီးတစ်ကောင် ပါ ။ ကျော်စိန်ဘသည် မိန်းကလေးတွေကို လက်ထပ် ပေါင်းသင်းဖို့ နည်းနည်းမှ စိတ်ကူးခဲ့သူ မဟုတ် ။ အပျော်သဘော အိပ်ရရုံအတွက် ( ကာမရယူဖို့အတွက် ) ဘဲ ဖန်ခဲ့တာချည်း ဖြစ်သည် ။ ကျော်စိန်ဘကြောင့် ကိုယ်ဝန်ရှိသွားရတဲ့ မိန်းကလေးတွေ တော်တော်များသလို ကျော်စိန်ဘ ဖျက်ဆီးခဲ့လို့ ဘဝပျက်.. မျက်ရည်နဲ့မျက်ခွက် ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ မိန်းကလေးတွေလည်း တပုံတပင်ပါဘဲ ။ ကျော်စိန်ဘကတော့ အောင်ပွဲခံနေဆဲဘဲ ။ မိန်းကလေးတွေကို ကျေနပ်အောင် တဝကြီး ပျော်ပါးလိုက်ပြီး မိန်းကလေးက သူ့ကို နည်းလမ်းမျိုးစုံ သုံးပြီး လက်ထပ် အတည်ယူဖို့ လုပ်လာရင် ပြင်ဦးလွင်က ဘကြီးဆီကို ဖြစ်ဖြစ် သူ့မိဘတွေ အခြေစိုက် နေထိုင်တဲ့ နိုင်ငံခြားကိုဖြစ်ဖြစ် ရှောင်ထွက်သွားတတ်သည် ။ သူ့ခေါင်းထဲမှာ မိန်းမဆိုတာ သူ့အလိုကို ဖြည့်ပေးမယ့် သူတွေလို့ဘဲ သိသည် ။

မနက်အစောကြီးထဲက လက်စွဲတော် 30.06 အမဲပစ် ရိုင်ဖယ်သေနတ်နဲ့ တောနက်ထဲကို ထွက်ခဲ့တဲ့ ကျော်စိန်ဘသည် နေမြင့်တဲ့တိုင် ဘာသားကောင်းကိုမှ မတွေ့လို့ စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ကျွန်းပင်ကြီးတစ်ပင်ရဲ့ ပင်စည်မှာ ကျောကပ်ထိုင်လိုက်ပြီး ကျောပိုးအိတ်ထဲမှာ ပါလာတဲ့ စားစရာထုပ်ကို စားဖို့ စဉ်းစားလိုက်သည် ။ ရိုင်ဖယ်သေနတ်ကို သူ့ပေါင်ပေါ်မှာ ကန့်လန့်ဖြတ် တင်ထားပြီး အရင်ဆုံး ရေဘူးထဲက ရေကို မော့သောက်လိုက်သည် ။ ဟူး . . . မိုင်တော်တော်များများ ခရီးနှင်ခဲ့လို့ တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ စိုနေသည် ။ ယူလာတဲ့ ကောက်ညှင်းပေါင်းနဲ့ ပဲပြုတ်ကို သူ စားနေတဲ့ အချိန် သူ့နောက်ကျောဖက်က လူသံလိုလို အသံတွေကို ကြားလိုက်သည် ။ စားစရာထုပ်ကို ဘေးကို အမြန်ချလိုက်ပြီး သေနတ်သမားပီပီ ဖျတ်ကနဲ မြန်ဆန်စွာနဲ့ သေနတ်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်သည် ။

လူသံတွေက ပိုကျယ်လာသည်။ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ စူးစူးရှရှ အော်လိုက်တဲ့ အသံ ။ ယောကျ်ားတွေရဲ့ ဟားတိုက် ရယ်မောလိုက်တဲ့ အသံသြသြတွေ ။ ဘာတွေလဲ …။ သွေးရိုးသားရိုး အေးအေးဆေးဆေး မဟုတ်တာတော့ သေချာတယ် ….။ သူသည် ခရီးစထွက်တဲ့ အချိန်ထဲက သူ့အမဲပစ်ရိုင်ဖယ်ကို ကျည်ထိုး မောင်းတင်ထားပြီးဖြစ်သည် ။ အရေးပေါ် ပစ်ခတ်ဖို့လိုအပ်လာရင် မောင်းထိန်းခလုပ် ( ဆေ့ဖ် )လေးကို တွန်းရွှေ့ပြီး ပစ်ခတ်ရုံဘဲ ။ အခုလည်း မောင်းထိန်းခလုပ်ကို တွန်းရွှေ့ကာ ပစ်ခတ်ဖို့ အဆင်သင့် အနေအထားနဲ့ ကျွန်းပင်ကြီးရဲ့ အခြားတဖက်ကို သူ အသာခေါင်းငဲ့ကာ ကြည့်လိုက်သည် ။ တောင်ကုန်း ဆင်ခြေလျှောလေးရဲ့ အောက်က ကွက်လပ်လေးမှာ ယောကျ်ားသုံးယောက်နဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် ရှိနေသည် ။ ယောကျ်ားသုံးယောက်သည် တောခွေးတွေက သမင်ပေါက်လေးကို ဝိုင်း ဆွဲကြတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့ မိန်းမကို ဝိုင်းပြီး ဆွဲနေကြသည် ။

အို.. မိန်းမက အသက်ငယ်ငယ် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ပါလား ။ အကြမ်းဖျင်း ခန့်မှန်းလိုက်တာ ဆယ့်ရှစ်နှစ် ဆယ့်ကိုးနှစ်လောက်ဘဲ ရှိမည် ။ နုပျိုလတ်ဆတ်တဲ့ မျက်နှာလေးသည် ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့နေသည် ။ လက်ရဲဇက်ရဲ လူသုံးယောက်ရဲ့ လက်ချက်ကြောင့် ဒီကောင်မလေးရဲ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းသည် စုတ်ပြတ်ပြဲနေတဲ့ အင်္ကျီလေးနဲ့ မလုံခြုံတော့ ။ ဝင်းဝါတဲ့ အတွင်းသားတွေ တပိုင်းတစ ပေါ်နေသည် ။ “ မင်း အဖေကြီးဆီက ရစရာတွေ အားလုံးကို မင်းဆီကဘဲ ယူလိုက်မယ်ကွာ….။ ငြင်းမနေနဲ့… ဟားဟားဟား……” “ နင်တို့ ငါ့ကို ညာခေါ်လာတယ်..။ ငါ့အဖေနဲ့ တွေ့ရမယ် ဆိုပြီး….” “ အေးအေးဆေးဆေး…. ငါတို့နဲ့ ပျော်လိုက်ပါ … ထွေးထွေးရယ်….။ ဒါဆို နင့်အဖေကြီး ပေးစရာ အကြွေးတွေလည်း ဆပ်စရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့ ဟာ….” ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း အသားမဲနက်နက် လူထွားကြီးက ကောင်မလေးရဲ့ တပိုင်းတစ ကျန်နေတဲ့ အင်္ကျီလေးကို ဗျန်းကနဲ ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်သည် ။

“ အို …. ”

အဝတ်မဲ့သွားတဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားစိုင်နှစ်လုံးကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ လူကြမ်းကြီးသုံးယောက်က တဟားဟား ရယ်မောလိုက်ကြပြီး တစ်ယောက်က ကောင်မလေးရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို အတင်းချုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ ကောင်မလေးက ရုန်းသည် ။ ရင်သားစိုင်တွေက ဗရမ်းဗတာ တုန်ခါလှုပ်နေကြသည် ။ နောက်တစ်ယောက်က ကောင်မလေးရဲ့ အနက်ရောင်နဲ့ အနီစင်းကြား ထမိန်နွမ်း စုတ်စုတ်လေးကို အတင်းဆွဲချွတ်သည် ။ “ လူစိတ်မရှိတဲ့ ခွေးတွေ….. ငါ့ကို လွှတ်… လွှတ်…. စောက်ကောင်တွေ…….. ခွေးကောင်တွေ ……..” ရုန်းကန်နေတဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ အော်ဟစ်ဆဲဆိုသံတွေ လူကြမ်းကြီးတွေရဲ့ အော်ရယ်သံတွေက တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ တောကြီးထဲမှာ သိသာနေသည် ။ ကျယ်လောင်လွန်းနေသည် ။ ပွဲက ကြည့်မကောင်းဘူး ။ အားကောင်းမောင်းသန် ယောကျ်ားကြီး သုံးယောက်နဲ့ အားနွဲ့တဲ့ မိန်းမပျိုလေး တစ်ယောက် ။

အင်အားချင်း မမျှတဲ့ ပွဲကို ကျော်စိန်ဘ လက်ပိုက် ကြည့်မနေနိုင်ဘူး ။ ဝင်စွက်ဖက်နိုင်အောင်လည်း သူ့လက်ထဲမှာက အင်အားကြီးတဲ့ လူသတ်လက်နက် တစ်ခုက ရှိနေသည်လေ ။ ခလုပ်လေးကို အသာကွေးညှစ်လိုက်ရုံနဲ့ လူတစ်ယောက်ရဲ့ အသက်ဇီဝိန်ကို ချက်ချင်း ချွေပစ်စေနိုင်တဲ့ သေနတ် က ရှိနေသည် ။ သေစေတဲ့ နတ် ..။ သေနတ် ..။ 30.06 တောဆင်ရိုင်းကြီးတစ်ကောင် ဒါမှမဟုတ် တောဘုရင်လို့ ခေါ်ရမယ့် ကျားရဲတစ်ကောင်ကို တုန်းကနဲ လဲသေသွားအောင် ပြင်းထန်တဲ့ အမဲပစ် ရိုင်ဖယ်…။ ကျွန်းပင်ကြီး အကွယ်ကနေ ထွက်လိုက်ပြီး  “ တော်လောက်ပြီဟေ့…. ရပ်လိုက်တော့..”  လို့ သူ ပြောလိုက်သည် ။ သူ့ရိုင်ဖယ်ပြောင်းက ဒီ လူစုတွေဆီကို တန်းတန်းမတ်မတ် ချိန်ရွယ်ထားသည် ။ သူ့အသံကို ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရလို့ လူကြမ်းသုံးယောက် ခြာကနဲ လှည့်ကြည့်သည် ။ သူ့ကို ကြည့်လိုက် သူ့လက်ထဲက သေနတ်ကို ကြည့်လိုက် နဲ့ ..။ ထင်မထားကြ ။ အံ့သြနေကြသည် ။ ရွံရှာမုန်းတီးတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ …။

“ မင်း..မင်း…ဘယ်သူလဲ..ဘာကောင်လဲ…..”  လို့ တစ်ယောက်က ပြောလိုက်သလို နောက်တစ်ယောက်က  “ ဘာဝင်ရှုပ်တာလဲ.. မဆိုင်တာ ဝင်မပါနဲ့…”  လို့ အော်လိုက်သည် ။ “ မိန်းကလေး အလိုမတူရင်.. ဒါ မုဒိန်းမှုဘဲ..။ မင်းတို့ သူ့ကိုထားခဲ့ပြီး ထွက်သွားလိုက်ကွာ….။ ငါ မပစ်ချင်ဘူး..။ ဒီသေနတ်က စွယ်စုံဆင်ကြီးတစ်ကောင်ကိုတောင် တစ်ချက်ထဲနဲ့ ဖင်ထိုင်ကျသွားရအောင်ကို ပြင်းထန်တယ်…။ မင်းတို့ ထွက်သွားလိုက်တာ အကောင်းဆုံးပါဘဲ…..” လို့ သူက ပြောလိုက်သည် ။ လူကြမ်းကြီး သုံးယောက်ထဲက ထွားထွားမြင့်မြင့်ကောင်ကြီးက သူ့နောက်ကျောမှာ ထိုးထားတဲ့ ဓါးမြှောင်ကြီး တစ်ချောင်းကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ် ။ “ ဟေ့… ဟေ့….. မလုပ်နဲ့လေ… ငါက တကယ် ပစ်မှာ….” သူ တကယ် ပစ်သည် ။ မောင်းခလုပ်ကို ကွေးညှစ်လိုက်သည် ။ သူတို့ဘေးက ကညင်ပင်ကြီးရဲ့ ပင်စည်ကို ပစ်ထည့်လိုက်သည် ။ ကျယ်လောင်တဲ့ ယမ်းပေါက်ကွဲသံ ထိန်းကနဲနဲ့အတူ သစ်ခေါက်ဖတ်တွေ ဖွာကနဲ လွင့်ထွက်ကုန်သည် ။ ပစ်ပြီးတာနဲ့ ချောက်ထရောက် ဆိုပြီး မောင်းတုန်းတံကို ဆွဲတင်လိုက်သည် ။ ကျည်ကပ်( မဂ္ဂဇင်းဘောက် )ထဲက တက်လာတဲ့ ကျည်ဆံတောင့်ကို မောင်းတုံးတန်ကို ပြန်တွန်းလိုက်ခြင်းအားဖြင့် ပြောင်းရင်းထဲကို ပို့လိုက်ပြီ ။ ပြောင်းရင်းထဲမှာ နောက်ထပ် ကျည်တစ်တောင့်က ရောက်နေပြီ ။

“ ကဲ သွားကြကွာ..သွားကြ..သူ့ကို ထားခဲ့လိုက်…..” မောင်းခလုပ်ပေါ် လက်ညှိုးတင်ရင်း သူတို့ကို စောင့်ကြည့်သည် ။ အတော့်ကို တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွားတဲ့ ဟန် ရှိပေမယ့် သူ့အခြေအနေကို လှမ်း အကဲခတ်နေကြသေးလို့ နောက်ထပ် တစ်ချက် သူတို့ရဲ့ရှေ့ မြေကြီးပေါ်ကို ထပ်ပစ်လိုက်သည် ။ ၃၀.၀၆ ကျည်ဖူးက မြေကြီးခဲတွေကို ဖွာထွက် လွင့်စင်သွားစေသည် ။ မောင်းတုန်းတန်ကို အနောက်ဆုတ်ရှေ့တိုးနဲ့ နောက်ထပ် ကျည်တစ်တောင့်ကို ထိုးလိုက်သည် ။ ပေစောင်းစောင်းနဲ့ တောက်ခေါက်ပြီး လူထွားကြီး အနောက်ကို ဆုတ်သွားသည် ။ သူ့လူနှစ်ယောက်ကို လက်ပြပြီး ခေါ်သည် ။ သူတို့ ခပ်ဝေးဝေးကို ရောက်သွားတဲ့အထိ သူ သေနတ်နဲ့ ချိန်ထားသည် ။ အဝတ်အစား မလုံမလဲနဲ့ အပျိုဖျန်းကလေးသည် မြေကြီးပေါ်မှာ ဒူးကလေးထောက်ပြီး ကျန်ရစ်သည် ။ အလုံးလိုက် ပြူးထွက်နေတဲ့ သူမရဲ့ ရင်စိုင်တွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ယှက်ကာထားပြီး ငိုရှိုက်နေသည် ။ မျက်ရည်ပေါက်ကြီးတွေက ပါးပြင်နှစ်ဖက်ပေါ်ကို စီးကျနေသည် ။ လူကြမ်းသုံးယောက် မြင်ကွင်းထဲက ပျောက်ကွယ်သွားတော့ သူ ကောင်မလေး အနားကို လျှောက်သွားလိုက်သည် ။

“ မင်းနာမည် ဘာလဲ.. မင်းက ဘယ်ကလဲ….” ကျော်စိန်ဘက ကောင်မလေးကို မေးသည် ။ ကျော်စိန်ဘရဲ့ အသံက မာကျောကျော ..။ “ ကျမ… ကျမနာမည်…ထွေးထွေးရီ ပါ ….။ ကျမ…. အင်ကြင်းရွာကပါ ….” လို့ တုန်ရီတဲ့ အသံလေးနဲ့ ဖြေတဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ စုတ်ပြဲနေတဲ့ ထမိန်လေးကြောင့် အရင်းအထိ ပေါ်နေတဲ့ ပေါင်တန် ဖြူဖြူတစ်ချောင်းကို သူကြည့်မိသည် ။ ဝှူး….. ဖြူဆွတ်နေတဲ့ ပေါင်တွင်းသား ဖွေးဖွေးတွေကနေ သူ့မျက်လုံးတွေကို မလွှဲဖယ်ချင် ။ “ မင်းရွာက ဒီကနေ ဘယ်လောက်ဝေးသလဲ…..” “ နည်းနည်းတော့ ဝေးတယ်…….။ ကျမအဖေက သစ်ခုတ်နေတယ် ဆိုပြီး.. အဲ့လူတွေက ကျမကို ညာခေါ်လာကြတာရှင့်….” “ အင်း..ယောကျ်ားသုံးယောက် ခေါ်တာကို မင်း ဘာကြောင့် လိုက်ခဲ့သလဲ..။ မင်း…. ပေါ့ဆတာပေါ့…..” “ ကျမ..ကျမ….အဖေ သစ်ခုတ်ရင်း ဒါဏ်ရာရနေတယ်.. စိုးရိမ်ရတယ်လို့ ပြောပြီး ခေါ်လို့ ကျမ…..ပူထူပြီး လိုက်လာမိတာပါ…။ ကျမ အပြစ်ပါ …. ” “ မင်း ရွာကို မင်းဖာသာ ပြန်လို့ ဖြစ်ပါ့မလား….။ ဟိုသုံးယောက်နဲ့ တောထဲမှာ မင်း ပြန်တွေ့နေရင် ခက်မယ်…” “ ဟုတ်..ကျမ မပြန်ရဲဘူး…။ ကျမ ပြန်လည်း မပြန်ချင်ဘူး …” “ ဟေ…ဘာလို့လဲ……” “ စောစောက သုံးယောက်ထဲက ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း တစ်ယောက်က ကျမတို့ရွာက ရွာလူကြီး…။ သူ့လက်ခုပ်ထဲကို ကျမ မပြန်ချင်ဘူး . . .”

“ ဟေ့..ကောင်မလေး …. မင်းက ရွာကို မပြန်ချင်ဘူး ဆိုတော့ ဘယ်ကို သွားမလဲ….။ ငါက အမဲလိုက် ထွက်လာတာ..။ မင်းကို မစဖို့ ဘုရာသခင်က .. နတ်ကောင်းနတ်မြတ်တွေက …. လွှတ်လိုက်တာ မဟုတ်ဘူး …။ မင်း ဘယ်ကိုသွားမလဲ …ပြော….” “ ကျမ မသိဘူး …..။ ကျမ ရွာကို မပြန်ချင်တာတော့ သေချာတယ် . . . .။ အစ်ကိုကြီး ပြန်တဲ့အခါ ကျမ လိုက်ခဲ့လို့ရမလား ….” “ ဘာ …ညည်းက ဘယ်ကိုလိုက်မှာလဲ….” “ ကျမ ဒီကနေ ဝေးရာ နေရာကို ထွက်သွားချင်တယ်….။ အစ်ကိုကြီး ကျေးဇူးကြောင့် ဒီလူယုတ်မာတွေ… လက်ထဲက လွတ်ရတာ….။ မုဒိန်းအကျင့် ခံရဖို့ သီသီလေးဘဲ လိုတော့တဲ့အချိန် အစ်ကိုကြီး အချိန်မှီ ရောက်လာပေလို့ …” “ ငါက ရန်ကုန်ကို ပြန်မှာ…..။ မင်းမှာ ရန်ကုန်မှာ ဆွေမျိုး မိတ်ဆွေ ရှိသလား……” “ ရှိတယ် . . အစ်ကိုကြီး….။ အဒေါ်တစ်ယောက် ရှိတယ်….။ အဒေါ်အရင်းတော့ မဟုတ်ဘူး . ..။ အစ်ကိုကြီးနဲ့ … ကျမ ရန်ကုန်ကို လိုက်ခဲ့လို့ ရမလားဟင် ..” “ သေချာလား.. မင်းအဖေက မင်းကို လိုက်မရှာဘူး ဆိုတာ…..” “ သေချာပါတယ်… အစ်ကိုကြီး…။ သူက မူးရူးနေတာ..။ သမီးအရင်းကိုတောင် ရောင်းစားချင်တဲ့ အမူးသမားကြီး…….။ ကျမကို ရန်ကုန်ကို ခေါ်သွားပေးပါ….။ ကူညီပါ အစ်ကိုကြီးရယ် … နော်…… နော် . . . .” ထွေးထွေးရီက မျက်ရည်ခံထိုး ခြေသလုံးဖက် တောင်းပန်သည် ။ ကျော်စိန်ဘ ထွေးထွေးရီကိုငုံ့ကြည့်သည် ။ စုတ်ပြတ်သတ်နေတဲ့ အင်္ကျီလေးကြောင့် ထွေးထွေးရီရဲ့ ဝင်းမွတ်လုံးတင်းနေတဲ့ စနေနှစ်ခိုင်ကို တွေ့နေရသည် ။ မိန်းမ ဝါသနာကြီးတဲ့ ကျော်စိန်ဘ တွေသွားသည် ။ ပစ္စည်းက ကောင်းသည် ။ သန့်သည် ။ ဟူး ..ဒါလေးကို စားလိုက်ရရင် …ကောင်းလိုက်မယ့်ဖြစ်ခြင်း ..။

“ အင်း.. ငါက ဒီလိုအလုပ်တွေ သူများအတွက် လုပ်လေ့လုပ်ထ မရှိဘူးဟ …။ အေးလေ… နင့်ကိုတော့ ဒီတောကြီးထဲမှာ မထားခဲ့ချင်ဘူး…….။ လာ…. ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့ . . .” လို့ ခေါ်လိုက်သည် ။ “ ကျေးဇူးပါဘဲ အစ်ကိုကြီးရယ် . . . ” “ ဒါပေမယ့် နင့်ကိုယ်တွေက မလုံမခြုံ ဖြစ်နေတယ်…။ ငါ့ ဂျာကင်ကို ဝတ် …. ” ကျော်စိန်ဘသည် သူ ဝတ်ထားတဲ့ အစိမ်းပုတ်ရောင် စစ်ဂျာကင်ကြီးကို ချွတ်ပေးလိုက်သည် ။ ထွေးထွေးရီကြောင့် သူ အမဲဆက်မလိုက် ဖြစ်တော့ ။ ဒီတောထဲမှာလည်း သူ မနေသင့်တော့ ။ ပြန်မည် ။ အိမ်ပြန်မည် ။ ရန်ကုန်ကို ပြန်မည် ။ လာရာလမ်းကို ပြန်ဖို့ ပြင်သည် ။ နောက်ကြောင်းကို ပြန်လှည့်ပြီ ။ သေနတ်ကို ပြောင်းဖျားက ကိုင်ပြီး ပုခုံးပေါ်ထမ်းကာ တောတိုးနေတဲ့ ကျော်စိန်ဘရဲ့ အနောက်ကို ထွေးထွေးရီလည်း ထပ်ချပ်မကွာ လိုက်ပါသွားပါတော့သည် ။

ကျော်စိန်ဘ သူ့ကားကို ထားခဲ့တဲ့ သပြေရိုးရွာကို ရောက်တော့ သူ့ကားကို အပ်ခဲ့တဲ့ ခင်နေတဲ့ ကိုသံချောင်းသည် သူ့အိမ်လေးမှာ မရှိနေ ။ “ ကဲ… ကားပေါ်တက်…. နင်လည်း အဝတ်တစ်ထည် ကိုယ်တစ်ခုနဲ့ဆိုတော့.. နင့်ကို အဝတ်အစား ဝယ်ပေးရမယ့် သဘော ရှိတယ်….” “ ဟုတ်ကဲ့ပါ အစ်ကိုကြီးရယ်..။ အစ်ကိုကြီးကို ကျမ အားလုံး တစ်နေ့ကြ ပြန်ဆပ်ပါ့မယ်…” သူ့ဂျာကင်ကြီးက ထွေးထွေးရီအတွက် ရှည်လျား ကြီးမားနေသည် ။ ပေရေညစ်ပတ်နေပေမယ့် အသားဖြူဖြူနဲ့ ရုပ်သန့်တဲ့ ဒီကောင်မလေးကို သူ သဘောကျမိသွားသည် ။ “ ဟယ်.. အစ်ကိုကြီးကားက တကယ့် အကောင်းစားကြီးနော်..။ အစ်ကိုကြီးက သူဌေးပဲ…..။ အစ်ကိုကြီးက စစ်ဗိုလ်ကြီးလားဟင်….”  လို့ ထွေးထွေးရီက ကားပေါ်တက်ရင်း မေးသည် ။ သေနတ်ကိုင်သူမို့ မေးသည် ထင်တာဘဲ ။ “ မဟုတ်ဘူး….” လို့ ကျော်စိန်ဘ ဖြေလိုက်သည် ။ အမဲလိုက်ထွက်တာ အမဲမရဘဲ စိုပြေဖြူဝင်း တောင့်တင်းတဲ့ ကောင်မလေး သူ့နောက်ကို ပါလာသည် ။ သပြေရိုးရွာကနေ မြေနီလမ်းကြမ်းလေးအတိုင်း ကားလမ်းမကြီးဆီကို ရောက်ဖို့ မောင်းလာတဲ့အချိန် ထွေးထွေးရီက  “ အစ်ကိုကြီးက အိမ်ထောင်ရှိလားဟင်…..။ တစ်ယောက်ထဲ နေတာလား….။ ဘာအလုပ်လုပ်လဲ….”  ဆိုတဲ့ မေးခွန်းတွေကို တစ်ခုပြီး တစ်ခု မေးလာသည် ။ ကျော်စိန်ဘသည် စိတ်ထဲမှာ “ ငါ ဒီကောင်မလေးကို ခေါ်လာတာ သူ့နို့လှလှကြီးတွေကို တပ်မက်မိသွားလို့လား….” လို့ တွေးနေသည် ။ သူသည် အမေးအမြန်းထူတဲ့သူ စကားများတဲ့သူ ဆိုရင် ယောကျ်ားဖြစ်စေ မိန်းမဖြစ်စေ ပိတ်ဟောက်ပစ်တတ်သည် ။ ဘုပြောပစ်တတ်သည် ။ အခုတော့ ထွေးထွေးရီ မေးသမျှကို စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ ဖြေနေသည် ။

“ ငါက တစ်ယောက်ထဲ နေတယ်….။ မိန်းမ မရှိဘူး……။ မိဘတွေက အမေရိကန်မှာ…။ ဘကြီးတစ်ယောက်တော့.. ပြင်ဦးလွင်မှာ ရှိတယ် …. …” ကားလမ်းမကြီးကို ထိပြီ ။ ရန်ကုန်ဖက်ကို ဦးတည်မောင်းလိုက်ရင်း ထွေးထွေးရီကို  “ နင်.. ထမင်းဟင်း.. ချက်တတ်လား..” လို့ မေးလိုက်သည် ။ “ ဟုတ်ကဲ့ အစ်ကိုကြီး…..ချက်တတ်ပါတယ် . . ”  “ ထမင်းချက် အဝတ်လျှော် အလုပ်လုပ်ရင် တစ်လ ဘယ်လောက် လိုချင်လဲ…” “ မသိဘူး အစ်ကိုကြီး.. ဘယ်လောက် ဖြစ်ဖြစ်ပါ..။ ကျမ ရန်ကုန်မှာ နေရရင် ပြီးရော…။ ရွာကို မပြန်ချင်ဘူးရှင့်..” “အင်း… မင်း ငါ့ကို ထမင်းဟင်းချက်ပေး..။ အိမ်ရှင်း အဝတ်လျှော်ပေးဖို့ ငါ့အိမ်ကို လိုက်ခဲ့ချင် လိုက်ခဲ့ပေါ့…..။ ငါ လခ ကောင်းကောင်းပေးမယ်..။ ဒါပေမယ့် မင်းမိသားစုက ဘာမှ ငါ့ကို လာဒုက္ခပေး ရန်ရှာတာတော့ ငါ မလိုချင်ဘူးနော် . . ” “ ဟာ…. အစ်ကိုကြီးက ကျမရဲ့ ကျေးဇူးရှင်ပါ…..။ ဟိုလူဆိုးကြီးတွေက ကျမကို မတရားကျင့်ကြပြီးရင်လည်း အရှင်ထားချင်မှထားမှာ..။ နှုတ်ပိတ်တဲ့အနေနဲ့ တခါထဲ အပျောက်ရှင်းပစ်ကြမှာ…။ ကျမနဲ့ ပတ်သက်ပြီး အစ်ကိုကြီးကို ဘာမှ မထိခိုက်စေရပါဘူးရှင် ..။ ကျမကိုလည်း လခ ဘယ်လောက်ရယ်လို့ မဟုတ်ပါဘူး….။ အစ်ကိုကြီး ပေးချင်သလောက်ဘဲ ပေးပါ….။ နေစရာ.. စားစရာလေး ရရင် ကျေနပ်ပါတယ်…” “ အေးလေ…ကောင်းပြီလေ…ငါနဲ့လိုက်ခဲ့…..” ထွေးထွေးရီ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးကို သူ့အိမ်ကို ခေါ်သွားလိုက်သည် ။ တစ်ကိုယ်တည်းသမား တစ်ယောက်ရဲ့ အိမ်က ရှင်းလင်းဆေးကြောမယ့် လူတစ်ယောက်တော့ လိုအပ်နေသည် ။

ကျော်စိန်ဘ အနံ့အသက်တွေကြောင့် အိပ်မောကျနေရာက နိုးလာသည် ။ ဟွန်း….. ကြော်လှော်တဲ့ အနံ့တွေ …။ အောက်ထပ်က မီးဖိုခန်းက လာတာ…။ ညက ခေါ်လာတဲ့ ထွေးထွေးရီတစ်ယောက် ချက်ပြုတ်နေတာဖြစ်မယ် ။ ညက သူ့ကို မီးဖိုသုံးနည်းတွေ ပြပေးခဲ့တာ ။ မနက်စောစော ဘရိတ်ဖတ်စ်အတွက် ကြော်လှော်နေပြီနဲ့ တူတယ် ။ အင်း… ဆတ်မရဘဲ ဆတ်ပေါက်လေးဘဲ ရလာတယ်…. လို့ ကျော်စိန်ဘ ပြုံးပြုံးကြီး တွေးလိုက်ပြီး အိပ်ရာက ထလိုက်သည် ။ ထွေးထွေးရီရဲ့ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလှလှတွေနဲ့ နို့အုံသားကြီးတွေကို မြင်ယောင်မိသွားသည် ။ ရေချိုးခန်းဆီကို လျှောက်သွားလိုက်တဲ့အချိန် သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားက အမွှေးမဲမဲတွေထဲက ထိုးထွက်နေတဲ့ လိင်တန်ချောင်း ငေါငေါကြီးက မနက်အိပ်ရာထခါစ ဖြစ်လေ့ရှိတဲ့အတိုင်း မာကြောတင်းထောင်လို့နေသည် ။ သွားတိုက်ရင်း ရေပန်းကို ဖွင့်လိုက်သည် ။ မနေ့ညက ထွေးထွေးရီကို အိမ်ခေါ်လာပြီး တစ်သက်လုံး တစ်ယောက်ထဲ နေလာတဲ့ ဖီလင်မျိုး မဟုတ်တော့တာ သိသိသာသာ ခံစားရသည် ။ လူတစ်ယောက် အိမ်မှာရှိနေတယ် ဆိုတဲ့ အသိရယ် ဒီလူက ကိုယ့်လို ယောကျ်ားသား တစ်ယောက် မဟုတ်ဘဲ မိန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်နေတယ် ဆိုတာက ထူးခြားနေသည် ။ မိန်းမသားမှာမှ မီးယပ်ပိန် မီးယပ်ခြောက်လည်း မဟုတ်၊ အရုပ်ဆိုးဆိုးလည်း မဟုတ်၊ ဖြူဖွေးပြီး အချိုးကျ တောင့်တင်းတဲ့ အသက်ဆယ့်ကိုး နှစ်ဆယ်လောက်ဘဲ ရှိသေးတဲ့ မိန်းကလေး ။

ရေချိုးနေတုန်း ထွေးထွေးရီရဲ့ ရှိုက်ကြီးဖိုငယ် အသွယ်သွယ်ကို ပြန်လည်မြင်ယောင်မိလိုက်တာကြောင့် သူ့ရဲ့ မာတင်းထွားနေတဲ့ လိင်တန်ရှည်ကြီးကို ပွတ်တိုက်မိသွားရသည် ။ အင်း.. တစ်အိမ်ထဲ နေကြပြီဆိုတော့ ဒီအကွေ့အကောက် အစွင့်အကားတွေကို လျစ်လျူရှုထားပြီး နေနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး ။ ကြိုးချင်းထား ကြိုးချင်းညိ အိုးချင်းထား အိုးချင်းထိ ကြမည်မှ မလွဲမသွေဘဲ လို့ သူတွေးမိလိုက်တော့ သူ့မျက်နှာကြီး ပြုံးသွားသည် ။ ရေချိုးအပြီး မွေးပွတဘက်ကြီးနဲ့ အရင်ဦးဆုံး ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို သုတ်သည် ။ ပြီးတော့ တကိုယ်လုံး အနှံ့သုတ်သည် ။ တဘက်ကြီးကို ခါးမှာပတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတဲ့အချိန် သူ့အိပ်ခန်းဝမှာ ရပ်နေတဲ့ ထွေးထွေးရီကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ “ အစ်ကိုကြီး…. စားစရာ အဆင်သင့် ဖြစ်ပါပြီ…။ အပေါ်ကို ယူခဲ့ရမလား.. အောက်ထပ်က ထမင်းစား တဲ့ စားပွဲမှာ လာစားမလား….” ကိုယ်လေးရို့ပြီး ပြောလိုက်တဲ့ ထွေးထွေးရီကို ကြည့်လိုက်မိသည် ။

“ အေး.. ငါ အောက်ကို လာစားမယ်….”  လို့ ဖြေလိုက်သည် ။ ထွေးထွေးရီရဲ့ မျက်လုံးတွေက အခုတိုင် တဘက်အောက်က ငေါထွက်နေတဲ့ သူ့လိင်တန်ရှည်ထွားထွား ရှိတဲ့နေရာကို ငေးစိုက်ကြည့်နေတယ်ဆိုတာ သူ သိလိုက်သည် ။ “ ဟုတ်…ဟုတ်..အစ်ကိုကြီး….” ထွေးထွေးရီ ပြန်ထွက်သွားပြီးတဲ့နောက် သူ အဝတ်လဲသည် ။ နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ အလုပ်သွားဖို့ အချိန်တန်နေပြီဆိုတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။ အလုပ်သွားတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို တစ်ခါထဲ ဝတ်လိုက်ပြီး အောက်ထပ်ကို ဆင်းသွားလိုက်သည် ။ ထွေးထွေးရီသည် ထမင်းစား စားပွဲမှာ ကြက်ဥနဲ့ မွှေကြော်ထားတဲ့ ထမင်းကြော်..ဝက်အူချောင်းကြော်နဲ့ အငွေ့တထောင်းထောင်းထနေတဲ့ ကော်ဖီတစ်ခွက် ကို ပြင်ဆင်ထားသည် ။ “ ထွေးထွေးရီ …” “ ရှင် ….” “ မင်းကော စားလေ . . ” “ ဟို..ဟို…နောက်…. နောက်မှ…. စားမယ် အစ်ကိုကြီး…..” “ အာ..မဟုတ်တာ…လာ… လာ… လာထိုင်စား……. လာခဲ့…….” “ ဟုတ် . . . ” ထွေးထွေးရီ ပြင်ဆင်ထားပေးတာတွေကို စားသောက်ရင်း သဘောကျသွားပြီး…. “ ထွေးထွေးရီ…. မင်းလေးက တောရွာမှာနေတယ် ဆိုပေမယ့် ကြော်လှော်တာတွေက မြို့ဆန်နေတယ်…။ ကောင်းတယ်…. စားလို့..။ မင်း.. ဒါတွေ ဘယ်လိုလုပ်တတ်နေလဲ….” “ ကျမတို့ရွာကို လာနေကြ သစ်တောဌာနက ဝန်ထောက် မိသားစုတွေကို လုပ်ကိုင်ပေးရလို့ လုပ်တတ်နေတာပါ အစ်ကိုကြီး …” “ အော်..ဒီလိုလား …။ အင်း…. ဒီနေ့ညနေ ငါ ပြန်လာရင် မင်းအတွက် အဝတ်အစားတွေ ဝယ်လာခဲ့ပေးမယ် … ထွေးထွေးရီ…..” “ ဟုတ်..ကျေးဇူးပါ အစ်ကိုကြီး ….” ကျော်စိန်ဘသည် လက်မှတ်ထိုးရမယ့် စာရွက်စာတမ်းကို ရင်မှာပိုက်ပြီး သူဖုန်းပြောတာ ပြီးအောင်စောင့်နေတဲ့ ရုံးဝန်ထမ်း ကောင်မလေးကို အကဲခတ်နေသည် ။ ဖြူဖြူသွယ်သွယ်လေး ။ ရင်သားတွေကိုတော့ စာရွက်တွေကွယ်နေလို့ မတွေ့ရ ။ တစ်ဖက်က သူနဲ့ ဖုန်းပြောနေတာက ဌာနတစ်ခုရဲ့ အကြီးအကဲတစ်ယောက်မို့ ဖြတ်လို့ မရသေး။ ကောင်မလေးရဲ့ ဘယ်ဘက်ရင်ဘတ် အပေါ်နားက နာမည် ရင်ထိုးလေးကတော့ မြင်နေရသည် ။ ရွှန်းရတီမွန်း…… တဲ့ ။

ကျော်စိန်ဘသည် မိန်းမတွေကို ကြည့်တဲ့နေရာမှာ မျက်စိက သိပ်လျင်သည် ။ ခြုံငုံသုံးသပ်တာ မြန်သည် ။ မိန်းမတွေကလည်း သူ့အကြည့်ကို သိသည် ။ သဘောပေါက်သည် ။ အထာပေါက်သည် ။ သူ့မျက်လုံးပြူးကြီးတွေက သိသာသည် ။ ရမက်ပြင်းတဲ့ မျက်လုံးတွေမှန်း မိန်းမတွေက သိသည် ။ ဒီဘဲကြီး ငါ့ကို ဘူးနေပြီ…. စားချင်ဝါးချင်နေပြီ လို့ သိကြသည် ။ ကျော်စိန်ဘသည် ဖုန်းပြောတာ ပြီးတာနဲ့ ရပ်စောင့်နေတဲ့ ရွှန်းရတီမွန်း ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးကို မော့ကြည့်သည် ။ “ ဆရာ.. ဆရာလက်မှတ်ထိုးဖို့ စာရွက်စာတမ်းတွေပါ …” “ အေး..အေး..ထားခဲ့မလား..စောင့်ယူမလား . . ” “ ထားခဲ့ပါမယ်..ဆရာ..။ နောက်မှ သမီး ပြန်လာယူပါမယ် . . ” ရွှန်းရတီမွန်း အခန်းထဲက ပြန်ထွက်သွားတဲ့အချိန် တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေ လှုပ်သွားတာတွေကို မျက်တောင်မခတ်တမ်း ငေးမောမိနေသည် ။ သိပ်မကြီးပေမယ့် တော်တော် ကြည့်ကောင်းတဲ့ တင်ပါးတွေ ။ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချပြီး လက်မှတ်ထိုးရမယ့် စာရွက်စာတန်းတွေကို ကောက်ယူလိုက်သည် ။ ရွှန်းရတီမွန်းရဲ့ တင်ပါးတွေကြောင့် သူ့စိတ်ရိုင်းတွေ တော်တော်လေး သောင်းကျန်းထကြွသွားသည် ။

ဒီကောင်မလေးသည် လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးနှစ်လောက်က သူနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ခင်နှင်းဆီ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ တော်တော်လေး ရုပ်ဆင်သည် ။ ခင်နှင်းဆီသည် ဆင်းရဲသည် ။ တောက တက်လာပြီး ရန်ကုန်မြို့ ဆင်ခြေဖုံး ရပ်ကွက်တစ်ခုက မုန့်ဟင်းခါးရောင်းတဲ့ အဒေါ်နဲ့ လာနေပြီး အလုပ် ဝိုင်းကူလုပ်တဲ့ ကောင်မလေး ။ သူက သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဆီကို သွားရင်း မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်လေးက သန့်ပြန့်ပြီး စားတဲ့လူတွေ အုံနေတာနဲ့ ကောင်းလို့ ဖြစ်မှာဘဲ ဆိုပြီး ဝင်စားရင်း ခင်နှင်းဆီကို တွေ့သွားတာ ။ ခင်နှင်းဆီက တဖျစ်တောက်တောက်နဲ့ တချိန်လုံး ပြောဆိုရေရွတ်နေတဲ့ အဒေါ် ခိုင်းသမျှကို လုပ်ပေးနေသည် ။ တောသူပေမယ့် အသားလေးက ဖွေးနုနေသည် ။ ကိုယ်နေဟန်လေးက ကျော့ကျော့ရှင်းရှင်းလေး ။ ကျော်စိန်ဘ မြင်မြင်ခြင်း ကြိုက်သွားသည် ။ တွေ့တွေ့ခြင်း ချစ်မိသွားသည် ။ ခင်နှင်းဆီကို တွေ့သွားပြီးတဲ့နောက် နေ့တစ်နေ့ရဲ့ အချိန်တွေ တော်တော်များများမှာ ခင်နှင်းဆီလေးကို သတိရ မြင်ယောင်နေမိလို့ ငါ တကယ်စွဲလမ်း ချစ်သွားမိပါပြီလား လို့ သိလိုက်ပြီး နောက်တစ်နေ့ မနက်စောစောမှာ ခင်နှင်းဆီတို့ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်ဆီကို သူ ပြန်ရောက်သွားသည် ။

ဒီနေ့မနက်လည်း မနေ့ကလိုဘဲ ခင်နှင်းဆီရဲ့ အဒေါ်က အော်ငေါက် အပြစ်တင်နေသည် ။  “ခင်နှင်းဆီရေ…. နှေးမနေနဲ့ လုပ်စရာရှိ မြန်မြန်လုပ်စမ်း….. ပြောနေရတယ်.. တစ်ချိန်လုံး….. အမလေး.. မယ်မင်းကြီးမရဲ့..” လို့ ပြောဆိုနေတာကြောင့်လည်း စတွေ့ကထဲက သူကလေးရဲ့ နာမည်ဟာ ခင်နှင်းဆီ ဆိုတာ သိခဲ့ရသည် ။ ခင်နှင်းဆီကို ကျွန်တစ်ယောက်လို အော်ငေါက် ခိုင်းစေနေတဲ့ အဒေါ်ဖြစ်တဲ့သူကိုလည်း စိတ်ထဲမှာ မုန်းတီးနေမိခဲ့သည် ။ ဒီလို ချောချောလှလှလေးသည် ဒီလို နေရာနဲ့ မတန်ဘူးလို့လည်း တွေးလိုက်မိသည် ။ ခင်နှင်းဆီကို ငေးပြီးကြည့်နေလိုက်တာ အတွေးတွေ လွန်သွားသည် ။ သူ့အဒေါ်ကြီးက  “ ဒီက ဆရာ.. ဘာလိုလဲဟင်… နောက်တစ်ပွဲ ထပ်ပြင်ပေးရမလား…”  လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ သူ သတိဝင်လာသည် ။ “ ဟုတ်တယ်… နောက်တစ်ပွဲ… အကြော်နဲ့ တစ်ပွဲ….”  လို့ အမြန်ဖြေလိုက်သည် ။  “ ဘာအကြော် ထည့်ပေးရမလဲ…”  လို့ မေးပြန်တော့.. “ ဘူးသီး..ငါးဖယ်…”  လို့ သူဖြေလိုက်သည် ။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ပန်းကန်တွေ ဆေးနေတဲ့ ခင်နှင်းဆီရဲ့ ဘေးတိုက် အနေအထား မြင်ကွင်းလေးမှာ အချိုးပြေပြေ လှနေပြီး ပေါင်တန်လှလှတွေကို မြင်နေရသည် ။ နွမ်းပါးတဲ့ ဒီအချောအလှလေးကို စေတနာဘလပွနဲ့ ငွေတွေ ရင်းပေးပြီး ဒီဘဝထဲက ဆွဲထုတ်ပေးနိုင်မယ် ဆိုရင် သူကလေးကလည်း စေတနာရှင် အစ်ကိုကြီး သူ့ကို ကျေးဇူးတုန့်ပြန်တဲ့ အနေနဲ့ အင်မတန်မှ အချိုးပြေပြေ ကျော့ရှင်းဝင်းပနေတဲ့ သူမကိုယ် အလန်းစားလေးကို သူ့ကို ပြန်ကျွေးမှာ သေချာတယ်လို့ သူ့ဖာသာတွေး သူ့ဖာသာ အကြိုက်တွေ့နေသည် ။

ခင်နှင်းဆီကို တွေ့ချင်လို့ မနက်တိုင်း သူနေတဲ့နေရာနဲ့ ဝေးတဲ့ ဒီရပ်ကွက်ကို သူ လာရသည် ။ သူတို့ဆိုင်က မုန့်ဟင်းခါးကို မနက်တိုင်း သူ လာစားတော့ ခင်နှင်းဆီရော သူ့အဒေါ်ရော သူ့ကို သတိထားမိလာကြသည် ။ မှတ်မိလာသည် ။ သူစားနေကြ အကြော်တွေကိုလည်း သူတို့ မှတ်မိသည် ။ စားနေကြ ဖောက်သည် ဖြစ်လာလို့ ဟင်းရည်ကို မတောင်းဘဲ အဆစ်ထည့်ပေးတာတို့ လုပ်လာကြသည် ။ တစ်နေ့မှာတော့ သူ တအား ပျော်သွားခဲ့သည် ။ အော်ငေါက် ပါဝါပြတဲ့ အဒေါ်ကို မတွေ့တော့လို့ ။ “ ညီမ….” “ ရှင် . . .” “ တစ်ယောက်ထဲလား…” “ ရှင်…” ခင်နှင်းဆီ မော့ကြည့်သည် ။ “ အော်.. ညီမအဒေါ် မလာဘူးလား..” “ ဟုတ်တယ်…အဒေါ် နေမကောင်းဘူးရှင့် . . ” ခင်နှင်းဆီလေးသည် တစ်ယောက်ထဲမို့ လက်မလည်ဘူး ဖြစ်နေသည် ။ ခဏကြာတော့ ကလေးမလေးတစ်ယောက် ရောက်လာပြီး ကူသည် ။ “ ဒါ ညီမရဲ့ ညီမလေးလား. . ” လို့ သူ စပ်စုလိုက်သည် ။ “ မဟုတ်ဘူး… သူက အိမ်ဘေးကပ်ရက်က ကလေး… သိပ် ကူညီတတ်တယ် . . . ” “ အော် . . ” စားတဲ့လူတွေ အများကြီးက ခင်နှင်းဆီကို အကြောင်းရှာပြီး စကားပြောနေတဲ့ သူ့ကို “ မင်းရဲ့အကြံ ဒို့သိပါတယ် ” ဆိုတဲ့ အကြည့်မျိုးတွေနဲ့ ကြည့်တာကို သူ ခံရသည် ။ ဒါပေမယ့် အခွင့်အရေး ရတုန်း သူကတော့ ပြောရမှာဘဲ ။ ဘယ်သူ ဘာထင်ထင် ။ မျက်နှာပြောင်တဲ့လူဟာ အစားကောင်း စားရတယ်ကွ..။ ဒီဟာလုပ်ရင် မရှက်နဲ့..။ ရဲရဲသာဝင်..။ ဘေးလူတွေကို ဘေးချိတ်ထားကွ.. လို့ စော်ဖန်ကျွမ်းတဲ့ ကိုရဲမြင့်ဆိုတဲ့ အစ်ကိုကြီးက သူ့ကို ပြောဖူးတာ သူ ဘယ်တော့မှ မမေ့ဘူး ။

သူ အဝင်ရဲတော့ ခင်နှင်းဆီ ဆိုင်သိမ်းအပြီး နောက်နေ့အတွက် ချက်ပြုတ်ဖို့အတွက် လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းတွေ ဝယ်ဖို့ ဈေးသွားမယ့် အချိန်ကို သူ သိရသည် ။ အကြံသမားမို့ ခင်နှင်းဆီ အိမ်က ထွက်မယ့်အချိန်မှာ သူ ကားနဲ့ လမ်းထိပ်က လာစောင့်နေလိုက်သည် ။ ခင်နှင်းဆီကို ခရီးသွားဟန်လွှဲ တွေ့တဲ့ ပုံစံမျိုးနဲ့ ဈေးကို လမ်းကြုံ လိုက်ခဲ့ပါလား လို့ သူ ခေါ်သည် ။ ခင်နှင်းဆီက မလိုက်ဘူး ။ သူက အတင်းခေါ်သည် ။ လာစားနေကြ ဖောက်သည် ဖြစ်လို့ အခင်မင် မပျက်ချင်တာကြောင့်လား မသိ ။ ခင်နှင်းဆီ သူနဲ့ လိုက်လာသည် ။ သူ ဈေးကို ပို့ပေးသည် ။ အပြန်ကြ သူမဖာသာ တက်စီငှားပြန်ပါမယ်… လို့ ပြောလည်း မရ ။ သူ့ပစ္စည်းတွေ ဝိုင်းဆွဲ ဝိုင်းသယ်သလို အပြန်ကိုလည်း အိမ်နားအထိ လိုက်ပို့ပေးသည် ။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ခင်နှင်းဆီနဲ့ ခင်မင်ခွင့်လေး သူ ရလိုက်သည် ။ “ ဆရာ…” ရွှန်းရတီမွန်းရဲ့ အသံလေးကြောင့် သူ သတိဝင်လာသည် ။ ရွှန်းရတီမွန်းကို မော့ကြည့်သည် ။ အင်း… ခင်နှင်းဆီနဲ့ ရုပ်တော်တော်ဆင်သည် ။ “ အေး..ဒီမှာ အကုန် လက်မှတ်ထိုးပြီးပြီ …” “ ဟုတ်…ဆရာ..ကျေးဇူး….” ရိုရိုသေသေ လှမ်းယူလိုက်တဲ့ ရွှန်းရတီမွန်းရဲ့ ငုံ့လိုက်လို့ ဟသွားတဲ့ လည်ပင်းပေါက်ထဲက ရင်မို့မို့တွေရဲ့ အပေါ်ပိုင်းကို သူ ဖျတ်ကနဲ ကြည့်လိုက်သည် ။ ပစ္စည်းရှိ လူတန်းစားထဲကပါဘဲ ။

ခင်နှင်းဆီအကြောင်းကို ပြန်တွေးမိတော့ သူ့ကိုယ်သူ အပြစ်ရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်လို သူ ခံစားလိုက်ရမိသည် ။ တတ်နိုင်ရင် ပြီးခဲ့တဲ့ အတိတ် အချိန်က အကြောင်းတွေကို သူ ပြန်မစဉ်းစားလိုဘူး ။ လတ်တလောလည်း သူ့ဗီဇနဲ့ ဝါသနာအရ နောက်ထပ် လုပ်မိပြန်ပြီ ။ ထွေးထွးရီဆိုတဲ့ တောပန်းဖြူလေး တစ်ပွင့်ကို တောကြီးမျက်မဲထဲကနေ ကယ်တင်လာမိပြန်သည် ။ ထွေးထွေးရီသည် ခင်နှင်းဆီ လိုမလှပေမယ့် ဖြူဖြူဝင်းဝင်းနဲ့ လုံးကြီးပေါက်လှလေး ။ ဆက်စီပိုဖြစ်သည် လို့ သူ ထင်သည် ။ ဟင်း… ဝတ္ထုစာအုပ်တွေထဲမှာ “ရေဆေးငါးကြီးသဖွယ် ” လို့ စာရေးသူတွေ တင်စား ရေးသားကြတဲ့ ဟာမျိုး . .။ အိမ်ကို ဖုန်းကောက်ဆက်လိုက်သည် ။ ထွေးထွေးရီသည် ရိုးမတောင်ခြေ ရွာလေးက ကောင်မလေးမို့ဖုန်းပြောတတ်ပါ့မလားလို့ သူတွေးမိတာ မှားနေသည် ။ ထွေးထွေးရီက ဖုန်းထူးသည် ။ ညနေကြရင် အဆင်သင့် စောင့်နေဖို့ ပြောလိုက်သည် ။ သူ့တီရှပ်တစ်ထည် ရှာဝတ်လိုက်ပြီး ဆိုင်ကို လိုက်ခဲ့ဖို့ ပြောလိုက်သည် ။ သူတစ်ယောက်ထဲနေတဲ့ အိမ်ကို မိန်းကလေး တစ်ယောက်ကို ခေါ်လာတာကို ဘေးကလူတွေ ဘယ်လို မြင်မလဲ.. ဘာပြောမလဲ ဆိုတာတွေကို သူ ဘာမှ ဂရုမစိုက်ဘူး ။ ဒါက ကျော်စိန်ဘရဲ့စတိုင် ။ ကျော်စိန်ဘရဲ့ အကျင့် ။

ကျော်စိန်ဘသည် လုပ်စရာတွေကို ပြီးပြတ်အောင် လုပ်နေသည် ။ ဒီလာမယ့် စနေ တနင်္ဂနွေနေ့တွေမှာ သူ တောလိုက်သွားမယ်လို့ ကြံစည်နေတဲ့အတွက် အလုပ်တွေကို အကြွေးမကျန်ရလေအောင် ဖြတ်နေတာ ဖြစ်သည် ။ တခါတလေ သူသည် သတ်မှတ်တဲ့ ရက်မှာ အလုပ် ပြန်မတက်နိုင်လို့ ခွင့်ယူလိုက်ရတာတွေ ဖြစ်တတ်လို့ပါ ။

ညနေ ငါးနာရီခွဲမှ ကျော်စိန်ဘ အလုပ်ကနေ ပြန်ဖြစ်သည် ။ ရုံးပေါ်က ဆင်းလာတဲ့အချိန် အိမ်ပြန်ဖို့ ဓါတ်လှေခါးရှိတဲ့ဖက်ကို လျှောက်အသွား ရိုးရိုးလှေခါးက ဆင်းဖို့ပြင်နေတဲ့ ရွှန်းရတီမွန်းနဲ့ တိုးသည် ။ “ ပြန်တော့မလား….ရွှန်းရတီ…..” “ ဟုတ်….ဆရာ…….” ရွှန်းရတီမွန်းက ကျော်စိန်ဘကို ပြုံးပြပြီး ဖြေလိုက်သည် ။ “ ဘယ်မှာနေလဲ…..” “ ရန်ကင်းမှာပါ ..ဆရာ….” “ အင်..ဟုတ်လား . . . . ကျနော် သွားမယ့်ဖက်ဘဲ … လမ်းကြုံတယ်….လိုက်ခဲ့ပါလား . . ” “ နေ..နေပါစေ..ဆရာ……။ ရွှန်း…. ဘတ်စ်ကားနဲ့ဘဲ ပြန်ပါမယ်… ကျေးဇူး……” ရွှန်းရတီမွန်း ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး လှေခါးကနေ ဆင်းသွားသည် ။ ကျော်စိန်ဘ သူခေါ်တာကို ကောင်မလေး မလိုက်လို့ နည်းနည်း စိတ်ခုသွားသည် ။ ( ဟွန်း…စေတနာနဲ့ ခေါ်တာကို သဘောမပေါက်ဘူး . .။ ဒီအချိန် ကားက ကြပ်မှကြပ်….။ အဲကွန်းလေးနဲ့ ငြိမ့်ငြိမ့်လေး စီးရမှာကို မလိုက်ချင်ဘူး .. ခက်သေးတယ်….) လို့ စိတ်ထဲမှာ ပြောနေမိရင်း ဓါတ်လှေခါးက အဆင်းခလုပ်လေးကို ဖိနှိပ်လိုက်သည် ။

ဟင်း….. မြင့်စေချင်လို့ နတ်ပြည်တင်.. ဖင်အေးလို့ မနေချင်ဘူး ဆိုပြီး ခုန်ချချင်တဲ့ ဟာတွေ……။ ဓါတ်လှေခါးက တော်တော်နဲ့ မလာဘူး ။ အိမ်က ထွေးထွေးရီ အကြောင်းကို စဉ်းစားလိုက်မိသည် ။ တောင့်တင်းဆူဖြိုးတဲ့ ထွေးထွေးရီကို ဖြုတ်ရရင် အရမ်းကိုငြိမ့်မည် .. လို့ တောထဲမှာ တွေ့ခဲ့ဖူးတဲ့ အတွင်းသား ဝင်းဝင်းတွေကို ပြန်လည် မြင်ယောင်မိသည် ။ ပါးနပ်ဖို့တော့ လိုတယ် ။ အကိုင်အတွယ် တတ်ဖို့ပေါ့ ။ ကိုယ်ကလည်း လူလွတ် ..။ တွယ်ကပ်နေတာတို့.. မကျေနပ်လို့ သွားတိုင်တာတို့ မလုပ်ရအောင် အလိမ္မာသုံးပြီး ဖြုတ်ရမယ် ။ ကျော်စိန်ဘသည် မုဆိုးတစ်ယောက် ဖြစ်သလို ရက်စက်တတ်သူ သနား ကြင်နာစိတ် မရှိသူကြီး လို့ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေက ပြောကြသည် ။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူသည် သားကောင်တွေကို ပစ်ခတ်သတ်ဖြတ်တဲ့ နေရာမှာ တခါတလေ တချို့သော သားကောင်လေးတွေကို သူ မစားပါ ။ စားဖို့ အတွက် သူ အမဲလိုက်တာ မဟုတ် ။ လှုပ်ရှားနေတဲ့ သက်ရှိ ပစ်မှတ်တွေကို ရအောင် ပစ်ခတ်နိုင်တာကို ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားချင်လို့ .. ဂိမ်းတစ်ခုအနေနဲ့ အမဲလိုက်တာ ဖြစ်သည် ။

လူသားပစ်မှတ် မိန်းကလေးတွေကိုတော့ သူသည် အမဲလိုက်သလို အပျော်တမ်း လုပ်ချင်လို့ လိုက်တတ်တာ မဟုတ် ။ လူသား ပစ်မှတ်တွေကိုတော့ သူသည် အလွတ်ပေးခဲ့တဲ့ အစဉ်အလာ မရှိ ။ ထွေးထွေးရီလို ဝင်းဝင်းဖြူဖြူ တောင့်တောင့်တင်းတင်း တစ်ယောက် အိမ်မှာ ရောက်နေရက်နဲ့ ရွှန်းရတီမွန်း လို ချောချောလေးကို တွေ့လိုက်ပြန်ရင်လည်း ဖန်ချင်သည် ။ ကြံချင်သည် ။ ဓါတ်လှေခါးထဲမှာဆုံတဲ့ အပေါ်ထပ် ငွေစာရင်းဌာနက ရုံးအုပ်မန်နေဂျာ အပျိုကြီး ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်နဲ့ စကားပြောရင်း အောက်ထပ် ရုံးတံခါးပေါက်ကို ရောက်လာသည် ။ ဒီ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်သည် သူ့ကို အထာခင်းနေသည်လို့ ကျော်စိန်ဘ ထင်နေသည် ။ ဖန်လို့ရှိရင် စားရမည်လို့ သိနေသည် ။ သို့သော် ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ကို သူ မလုပ်သေး ။ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်သည် သူ့ကို ချကျွေးသလို အမိအရ ဖမ်းမယ့် မိန်းမလယ်သိန်းကြွယ် တစ်ယောက်လို့ သူ့စိတ်ထဲ ထင်နေသည် ။

ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က သူနဲ့ ပတ်သက်ချင်နေတာ သိသာသည် ။ သူက ကားနဲ့လိုက်ရောင်းတဲ့ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်လေးက စားလို့ ကောင်းသည်လို့ ကြားတဲ့အကြောင်းကို သူ့ကို ပြောပြတာ… သူက အတူတူဆုံပြီး သွားစမ်းစားကြည့်ရအောင်လို့ ချိန်းနေသည် ။ ကျော်စိန်ဘ ဆိုတဲ့ကောင်ကလည်း လက်က ခပ်မြန်မြန် ။ လာမငြိနဲ့ ဆွဲစိလိုက်တဲ့ကောင် ။ အင်း.. အစားမတော် တစ်လုတ် ဆိုတဲ့ စကားကို သတိရပြီး ချင့်ချိန်နေဆဲ ။ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ ခါးတုတ်တုတ်အောက်က တင်ပါး အိပဲ့ပဲ့ကြီးကို စိတ်နဲ့ ပစ်မှားရင်း ရုံးဘေး ကွပ်လပ်မှာ ရပ်ထားတဲ့ သူ့ကားဆီကို လျှောက်သွားသည် ။ နေ့စဉ် ကြုံတွေ့ရတဲ့ ကားပိတ်တာကို ကြုံရပြန်သည် ။ တရွေ့ရွေ့နဲ့ သွားနေတဲ့ ကားတန်းကြီးထဲ လိုက်ပါမျောရင်း နေပူပူအောက် ဘတ်စ်ကား စောင့်နေတဲ့ ရွှန်းရတီမွန်းကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ကားကို ဘတ်စ်ကား မှတ်တိုင်မှာ လူတွေ တပြုံကြီးနဲ့ အတူတူ ရပ်စောင့်နေတဲ့ ရွှန်းရတီမွန်း အရှေ့ကို ထိုးရပ်လိုက်မိသည် ။ မှန်ချတဲ့ ခလုပ်လေးကို ဖိနှိပ်လိုက်သည် ။

“ လာ..လာ..တက်….တက်…..” လို့ ခေါ်လိုက်သည် ။ ဒီတခါတော့ လူတွေအများကြီးရဲ့ ရှေ့မှာမို့ လူတွေ ကြည့်နေတဲ့အတွက် မငြင်းတော့တာလား မသိ ။ ရွှန်းရတီမွန်း ကားပေါ်ကို တက်သည် ။ ကားကြပ်လို့ သိပ်မြန်မြန် မမောင်းနိုင်ပေမယ့် ရွှန်းရတီမွန်းအတွက် နေပူထဲ ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်မှာ စောင့်နေရတာထက်စာရင် အဲကွန်းအေးအေးနဲ့ ကားထဲမှာ ထိုင်စီးနေရတာက ပို ကောင်းမှာပါလို့ သူတွေးမိသည် ။ သူကလေးသာ နေ့တိုင်း လိုက်မယ်ဆိုရင် ကားကြုံ တင်ခေါ်သွားဖို့ သူ ဝန်မလေးပါဘူး ။ ရွှန်းရတီမွန်းရဲ့ ဒူးအထိဘဲ ဖုံးနေတဲ့ စကပ်အပြာလေးအောက်က ခြေထောက် ဖြူဖြူလေးတွေကို သူ တွေ့နေရသည် ။ အသား တော်တော်ဖြူတာဘဲ ။ “ ရွှန်းရတီက ဘာလူမျိုးလဲဟင်…” “ ရှင်…” သူ့ဖက်ကို လှည့်ကြည့်သည် ။ “ အသား အရမ်းဖြူလို့.. ဘာလူမျိုးလဲလို့ မေးတာ..” “ အဖေ မြန်မာ.. အမေ ရှမ်းပါ ….. ဆရာ …” နှုတ်ခမ်းလေးတွေကလည်း ဆေးမဆိုးထားဘဲ ရဲနေသည် ။ ကျော်စိန်ဘရဲ့ စိတ်တွေ ဒီကလေးမလေးကို မေတ္တာသက်ဝင်ချင်လာပြီ ။

ဟိုးတုန်းက ခင်နှင်းဆီနဲ့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို ပြန်မြင်ယောင်လာပြန်သည် ။ ခင်နှင်းဆီကို သူ့အဒေါ် နေမကောင်းဖြစ်နေတဲ့အချိန်မှာ သူ အခွင့်ကောင်းယူပြီး ဈေးကို နေ့တိုင်းလိုက်ပို့သည် ။ ပစ္စည်းတွေ ဝိုင်းသယ်ပေးသည် ။ စိတ်သဘောကောင်းတဲ့လူလို့ ခင်နှင်းဆီက ထင်မြင်လာသည် ။ အဲလို ထင်မြင်ပြီး သူ့အပေါ် ယုံကြည်မှု ရှိလာအောင် သူကလည်း လုပ်ပြနေတာဘဲလေ ။

ခင်နှင်းဆီနဲ့ ရင်းနှီးခင်မင်ခွင့် ရခဲ့သည် ။ အဒေါ်နေပြန်ကောင်းလာလို့ ဈေးသွားတာ အဒေါ် သွားနေပြီ ဆိုတော့ သူ့ရဲ့ဂွင်ကို ပြောင်းလိုက်သည် ။ အဒေါ်က သူ ဈေးသွားနေတဲ့ အချိန်မှာ ခင်နှင်းဆီကို အိမ်မှာ လှီးချွတ်စရာတွေ ပြင်ဆင်စရာတွေ ပြင်ဆင်ခိုင်းထားသည် ။ ချက်စရာတွေ ကြို ချက်ခိုင်းထားသည် ။ အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ ကျန်နေတဲ့ ခင်နှင်းဆီကို သူ သွားတွေ့သည် ။ စကားပြောသည် ။ ခင်နှင်းဆီက အဒေါ်သိသွားရင် မကောင်းဘူးအစ်ကို.. ခင်နှင်းဆီကို ဆူလိမ့်မယ် လို့ ပြောပေမယ့် သူ့ကိုတော့ မနှင်ဘူး ။ သဘောကောင်းတဲ့ ကောင်မလေးလေ ။

သူလည်း တစ်လုံးသွင်း.. နှစ်လုံးသွင်းနဲ့ နောက်တော့ တပြုံလုံး သွင်းတော့တာဘဲ ။ ခင်နှင်းဆီကို ချစ်စကားပြောတော့  “ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး.. အစ်ကိုက သူဌေးသား…။ ခင်နှင်းဆီက လက်လုပ်လက်စား ဆင်းရဲသားပါ…”  လို့ ပြောပြီး ငြင်းတဲ့ ခင်နှင်းဆီတစ်ယောက် သူ့ကို ပြန်ချစ်လာအောင် နောက်ထပ် ပညာခန်းတွေနဲ့ သူ ထပ်သိမ်းသွင်းရပြန်သည် ။ မလျှော့သော ဇွဲလုံ့လနဲ့ ကြိုးစားတဲ့အတွက် သူ ဇွဲဆုကို နောက်ဆုံး ရသည် ။ ခင်နှင်းဆီရဲ့ ချစ်ပါတယ် ဆိုတဲ့ အဖြေစကားကို သူ ကြားရသည် ။ ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားကြသည် ။ 

ကျော်စိန်ဘသည် ချစ်သူရဲ့အလှအပတွေကို ထိုင်ငေးကြည့်ပြီး ချစ်သူကို မေတ္တာသန့်သန့်လေးနဲ့ မင်္ဂလာဦးညအထိ စောင့်မယ့် လူစားမျိုး မဟုတ်တော့ ခင်နှင်းဆီကို သူ့ဒေါ်လေး တောကိုသွားနေတုန်းမှာ အတင်းကြံစည်တော့သည်  ခင်နှင်းဆီလည်း ကျော်စိန်ဘကို ချစ်သွားတာက တကြောင်း နဂိုထဲက သဘောကောင်း အားနာတတ်သူ ဖြစ်တာက တကြောင်းကြောင့် ကျော်စိန်ဘရဲ့ အလိုကို လိုက်မိလိုက်သည် ။ ကျော်စိန်ဘလည်း အထီး ဆိုလို့က ယင်ဖိုတောင် မသန်းဖူးသေးပါ ဆိုတဲ့ ချောလှတောင့်တင်းတဲ့ ခင်နှင်းဆီရဲ့ ပထမဆုံး ပန်းဦးပန်းဖူးလေးကို သုံးဆောင်လိုက်ရသည် ။ တစ်တက်စားလည်း ကြက်သွန်၊ နှစ်တက်စားလည်း ကြက်သွန် ဆိုသလို တစ်ခါ ဖြစ်ဖူးသွားတော့ နောက်တစ်ခါ ထပ်ဖြစ်ဖို့က မခဲယဉ်းတော့ ။

ကျော်စိန်ဘသည် လစ်ရင် လစ်သလို ခင်နှင်းဆီကို ဝင်ဝင်ကစ်တော့သည် ။ ခင်နှင်းဆီကလည်း သူ့ကို အလိုလိုက် အကြိုက်ဆောင်ပေးသည် ။ သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေတဲ့ ဆားငံရည်ကို ကြိမ်ဖန်များစွာ သူတို့ သောက်သုံးဖြစ်နေတော့ တစ်နေ့သောအခါမှာ ခင်နှင်းဆီမှာ ခိုးစားထားတဲ့ ခြေရာလက်ရာတွေက မဖုံးနိုင် မဖိနိုင်ဘဲ ဘွားဘွားကြီး ပေါ်လာတော့သည် ။

ဒီအချိန်မှာ စားတုန်းက တအားစားခဲ့တဲ့ ကျော်စိန်ဘသည် မျက်ပြူးဆန်ပြာ ဖြစ်လာသည် ။ သူ့ဘကြီးက အမေရိကန်ကနေ ခေါ်လိုက်လို့ တစ်လလောက် သွားရမည်.. ပြန်လာတာနဲ့ ခင်နှင်းဆီကို တောင်းရမ်းလက်ထပ်မည် ဘာညာ သာရကာတွေ ပြောပြီး လစ်သွားသည် ။ သူ့ဂတိအတိုင်း သူ အမေရိကန်ကနေ ပြန်မလာ ။ ခင်နှင်းဆီလည်း ကိုယ်လေးလက်ဝန်ကြီးနဲ့ အဖေမပေါ်လို့ အရှက်တွေ ဟက်တက်ကွဲသည် ။ လူတကာရဲ့ ကဲ့ရဲ့တာကို ခါးစည်းခံရသည် ။ အဒေါ်အိမ်ကနေ ထွက်ပြေးသွားသည် ။ ခင်နှင်းဆီ ဘယ်ရောက်လို့ ရောက်မှန်း ကျော်စိန်ဘ မသိ ။ သူ ဂရုလည်း မစိုက်။ တစ်နှစ်ကျော်ကြာတော့ သူ ပြန်လာသည် ။ ခင်နှင်းဆီနေခဲ့တဲ့ အဒေါ်အိမ်ကို သူ သွားမေးသည် ။ ခင်နှင်းဆီ မရှိတော့ဘူး ဆိုတာကိုဘဲ သူ သိရသည် ။ ကြာတော့လည်း ကျော်စိန်ဘ တခါတခါမှဘဲ ခင်နှင်းဆီကို သတိရသည် ။ မိန်းမချောလေးတွေကို မြင်ရင် သူ လိုက်ဖန်သည် ။ ကြံစည်သည် ။ ရရင် လုပ်သည် ။ ဘယ်တော့မှတော့ သူ အတည်မကြံ ။ လက်မထပ် ။ တာဝန်ယူဖို့သူ မစဉ်းစား ။ လူလည်ကြီး သားသမီး လုပ်နေသည် ။

ခင်နှင်းဆီကို သူ သတိရတာက ခင်နှင်းဆီနဲ့ ချစ်သူ ဘ၀ ခိုးစားကြတဲ့ အချိန်တုန်းက ရင်သိမ့်တုန်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်လေးတွေကို အဓိကဘဲ ။ သူနဲ့ရတဲ့ ကိုယ်ဝန်အကြောင်းကို သူ ထည့်မတွက် ။ မစဉ်းစား။ ရွှန်းရတီမွန်းက ရန်ကင်းမှာ ဆင်းသွားသည် ။ သူက သူနဲ့ နေ့တိုင်း လမ်းကြုံလိုက်နိုင်တယ် လို့ ပြောလိုက်သည် ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သူမှာထားတဲ့အတိုင်း ထွေးထွေးရီက အဆင်သင့် စောင့်နေသည် ။ ထွေးထွေးရီကို ကုန်တိုက်ကို ခေါ်သွားပြီး အဝတ်အစားတွေ သူ လိုက်ဝယ်ပေးသည် ။ သဘောကောင်းတဲ့ လူတစ်ယောက်လို သူ ဟန်ဆောင်ပြန်ပြီ ။ ကျော်စိန်ဘသည် ထွေးထွေးရီကို အဝတ်အစားတွေ အများကြီး ဝယ်ပေးသည် ။ ဒါတင် မကသေး ။ အနားက ဆံပင်အလှဆိုင်ကို ပို့ပေးသည် ။ ထွေးထွေးရီလည်း ကျော်စိန်ဘက ဒီလို ဂရုစိုက်မည်လို့ မျှော်လင့်ထားပုံ မပေါ်ဘူး ။ အိမ်အပြန်မှာ သဘာ၀ ဆိုတဲ့ ထိုင်းအစားအစာ ကြော်လှော်ရောင်းတဲ့ ဆိုင်လေးမှာ ထမင်းကျွေးသည် ။

“ အစ်ကိုကြီး.. ထွေးရီ အိမ်မှာ ဝက်သားဟင်းတွေ ချက်ထားတယ်….။ အလကား ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်….။ အိမ်မှာ မစားဘူးလား” လို့ ပြောပေမယ့်.. “ အလကား မဖြစ်ဘူး..။ နောက်နေ့ စားလို့ရတယ်…။ အခု ဒီမှာဘဲ စားကြရအောင်….”  လို့ ပြောပြီး ထွေးထွေးရီနဲ့ ဟင်းမျိုးစုံ မှာပြီး စားသည် ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျော်စိန်ဘ ထမင်းဝလို့ လီးက တောင်ပြီ ။ ရေဝင်ချိုးနေတဲ့အချိန် သူ့လီးကြီးက မတ်မတ်တောင်ပြီး ထကြွနေသည် ။ အင်း…. ထွေးထွေးရီနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ တတွဲတွဲ သွားလာစားသောက်ခဲ့တာတင် မကဘူး.. အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ထွေးထွေးရီက ဝယ်လာတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ဝတ်ပြီး လာပြတဲ့အခါ ကိုယ်ဟန်ပြမယ်လေးလို ကိုယ်ကို တစ်ပတ်လှည့်ပြီး ပြတော့ ထွေးထွေးရီရဲ့ တင်ပါးလှလှကြီးတွေကို အနီးကပ် ရှုစားရတာက ကျော်စိန်ဘရဲ့ စိတ်တွေကို ထကြွစေခဲ့သည် ။ စာကြည့်စားပွဲမှာ ကွန်ပြူတာရှေ့ ထိုင်ရင်း အလုပ်နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ အီးမေးလ်တွေ စစ်နေတဲ့အချိန်လည်း ထွေးထွေးရီရဲ့ ဆူဖြိုးကော့တင်းတဲ့ နို့လုံးကြီးတွေကိုဘဲ မြင်ယောင်နေမိပြီး ပေါင်ကြားက လီးကလည်း မာလွန်း တောင်လွန်းနေလို့ အခက်တွေ့နေသည် ။ ထွေးထွေးရီကို အခု သွားကြံလိုက်ရင် သိပ်များစောနေမလားလို့ တွေးပြီး စိတ်ကို ထိန်းချုပ်နေတာ ဖြစ်သည် ။ အိမ်နေရင်းဝတ် ပလေကပ် ပုဆိုးပါးပါးပျော့ပျော့အောက်ထဲက လီးက ထိုးထောင်ထနေတာကို လက်နဲ့ အသာပွတ်နေတဲ့အချိန်  “ အစ်ကိုကြီး…. အကြမ်းလေး သောက်လိုက်ပါလား….။ ကောက်ညှင်းမွှေး လဖက်ခြောက်လေး ခပ်ထားတာ.. မွှေးနေတာဘဲ….”  လို့ ပြောရင်း သူ့အခန်းပေါက်ဝမှာ ထွေးထွေးရီ ရောက်လာသည် ။ လက်ထဲမှာလည်း အငွေ့တထောင်းထောင်း နဲ့ မတ်ခွက်တစ်ခွက် ကိုင်လို့ ။

“ အင်း..အင်း..ကောင်းသားဘဲ….”  လို့ သူပြောသည် ။ စိတ်တွေကတော့ ကတုန်ကရင် နဲ့ ။ စိတ်ထနေတဲ့အချိန်မှာ စွင့်ကားလုံးထယ်နေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ တရမ်းရမ်းနဲ့ ထွေးထွေးရီ လာပြန်ပြီ ။ ဒီ တင်ပါးကြီးတွေကို တအား ဆုပ်ကိုင်လိုက်ချင်မိသည် ။ “ ထွေးထွေးရီ…..” “ ရှင်..အစ်ကိုကြီး….” “ ငါ တစ်ခု စဉ်းစားနေတယ်…..” “ ဟုတ်..ဘာလဲးဟင်..အစ်ကိုကြီး…..” “ ငါနဲ့ နင်နဲ့ အခုလို တစ်အိမ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ နေလို့ ကောင်းပါ့မလားလို့…” “ ရှင် …” “ အေးဟာ… နင်ကတော့ ဘယ်လိုနေလဲ မသိဘူး..။ ငါကတော့ နင်နဲ့ အခုလို နီးနီးစပ်စပ် နေတဲ့အခါ စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီး ဖြစ်လာတယ်ဟ…..” ထွေးထွေးရီက သူ့ကို မကြည့်ဘဲ ခေါင်းငုံ့ထားသည် ။ ကြမ်းပြင်ကိုဘဲ ကြည့်နေတဲ့ပုံ ။ “ ငါ့ရင်ထဲ ဘာဖြစ်နေလဲ သိလား ထွေးထွေးရီ….” “ မသိဘူး အစ်ကိုကြီး…..။ အစ်ကိုကြီး ပြောပြမှ ထွေးရီက သိမှာပေါ့လို့….” ထွေးထွေးရီက မတ်ခွက်ကို စားပွဲပေါ် တင်လိုက်ရင်း ပြောသည် ။ “ အေး.. နင့်ကို ကြည့်ကြည့်ပြီး ငါ့စိတ်တွေ တအား ဖောက်ပြန်နေတယ်.. ထွေးထွေးရီ …။ ကဲ နင်သွားတော့ သွားတော့.. နင့်အခန်း နင်ပြန်တော့…။ ကြာရင် ခက်ကုန်မယ် . . . . ” “ ဟုတ် အစ်ကိုကြီး….”  လို့ ထွေးထွေးရီ ပြောပြီး သူ့အခန်းထဲက ခပ်မြန်မြန် ပြေးထွက်သွားသည် ။ ခါးသေးသေးလေးရဲ့ အောက်က ဝိုင်းကားတဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေ တုန်ခါလှုပ်သွားနေတာတွေကို ကျော်စိန်ဘ မျက်လုံးပြူးကြီးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်ရင်း အနောက်ကနေ ပြေးလိုက်သွားချင်စိတ် ပေါက်သွားသည် ။ အိပ်ရာထဲမှာ လီးကြီး တောင်ရင်း ထွေးထွေးရီဆီကို သွားလိုက်ရမလား… အကြိမ်ကြိမ် စဉ်းစားနေမိသည် ။ အင်း… မဖြစ်သေးပါဘူး … စောသေးတယ်လို့ တွေးမိပြီး လီးကို ပွတ်တိုက်ရင်း ဆက်အိပ်နေမိသည် ။

ပွတ်တိုက်လေ စိတ်က ထန်လေ ။ အိပ်လို့ မရဘူး ။ ထပြီး ကွန်ပြူတာကို ဖွင့်.. အပြာဆိုက်တစ်ခုကို သွားလိုက်ပြီး လှလှတောင့်တောင့် အာရှမတစ်ယောက်ကို ဗျင်းတဲ့ ဇာတ်လမ်းတိုတစ်ခုကို ကြည့်ပြီး ဂွင်းတိုက်လိုက်သည် ။ တစ်ညလုံး ကောင်းကောင်းအိပ်မပျော်လို့ သူ မနက်မှာ အိပ်ရာထ နောက်ကျသည် ။ သူသည် ကားတွေ ကြပ်တာကြောင့် အလုပ်ကို စောစော သွားလေ့ရှိပေမယ့် ဒီနေ့တော့ နောက်ကျပြီ ။ “ အစ်ကိုကြီး… ထမင်းနဲ့ ပဲပြုတ်လေး ကြော်ထားတယ်..။ ကြက်ဥအလုံးလိုက် ကြော်လေးရော….။ ကော်ဖီမွှေးမွှေးလေးနဲ့ စားလိုက်ပါဦး….”  လို့ ပြုံးပြုံးလေး လာပြောလိုက်တဲ့ ထွေးထွေးရီကြောင့် နောက်ကျလည်း ကျတော့ကွာလို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ရင်း ထမင်းစား စားပွဲကြီးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။ ထွေးထွေးရီက စေတနာနဲ့ လုပ်ပေးလုပ်ကျွေးတာကို မငြင်းချင်ဘူးလေ . .။ အရင်က လက်သွက်သွက်နဲ့ မိန်းမဆိုရင် ခုန်အုပ်ခဲ့တဲ့ ကျော်စိန်ဘသည် မနေ့ညက လက်နှေးနေခဲ့သည် ။ ထွေးထွေးရီသည် မနေ့ညက ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလို ပုံမျိုးနဲ့ ကျော်စိန်ဘကို ဂရုတစိုက် လုပ်နေသည် ။ ဘာဖြစ်လို့ သူ လက်နှေးသွားသလဲ ဆိုတာ အဖြေ ရှာလို့ မရဘူး ။

ရုံးကို ရောက်တော့ သူ့ရုံးခန်းထဲကို ဖိုင်တွဲတွေ လာပို့တဲ့ ရွှန်းရတီမွန်းကို တွေ့ရတော့လည်း ထွေးထွေးရီကို သတိမရတော့ဘူး ။ ရွှန်းရတီမွန်းကို တပ်မက်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ စူးစိုက်ကြည့်ရင်း  “ ရွှန်းရတီ….”  လို့ ခေါ်လိုက်သည် ။ “ ရှင်..ဆရာ….”  လို့ ပြန်ထူးတဲ့ ရွှန်းရတီမွန်းကို  “ ရုံးဆင်းချိန် ကျနော့်နဲ့ လမ်းကြုံလိုက်ခဲ့နော်..”  လို့ ပြောလိုက်မိသည် ။ ရွှန်းရတီမွန်းက  “ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ…”  လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။  “ ကျနော့်ကား မှတ်မိတယ် မဟုတ်လား..။ ကားနားက စောင့်…”  လို့ ထပ် ပြောလိုက်သည် ။ ရွှန်းရတီမွန်းက  “ ဟုတ်ကဲ့ပါ..ဆရာ..”  လို့ ပြန်ဖြေသည် ။ ကောင်မလေး လက်ခံလို့ အတိုင်းမသိ ဝမ်းသာသွားတာ အမှန် ။ ခြုံငုံအကဲခတ်ရင်း..“ ကောင်မလေး မဆိုးဘူး.. ပစ္စည်းက အတော်လတ်တယ်…” လို့ စိတ်ထဲကနေ ပစ်မှားနေမိသည် ။

နေ့လည် ထမင်းစားချိန်မှာ ရုံးဘေးနားက “မယ်ရီဘရောင်း ” ဆိုင်မှာ တစ်ခုခု သွားစားဖို့ ဆင်းလာတဲ့အချိန် အပေါ်ထပ်က ရုံးအုပ်မန်နေဂျာ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်နဲ့ တိုးသည် ။ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က သူ့ကို အထာပေးနေတယ် ဆိုတာကို သိနေတာ ကြာပြီ ။ ရွှန်းရတီမွန်းတို့လို အငယ်လေးတွေကို မဲနေတဲ့အချိန် အရွယ်ဟိုင်းနေတဲ့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်လို မိန်းမတစ်ယောက်ကို သူ လျစ်လျူရှုမိတာက သဘာ၀ ပါဘဲလေ ။ ဒီမိန်းမ အရွယ်က ညိလိုက်ရင် သူ လစ်ပြေးလို့ ရမှာ မဟုတ်တော့ ။ သူ့ကို အတင်းကြီး လက်ထပ်ယူခိုင်းမှာက သေချာနေတာကြောင့်လည်း သတိထား ခပ်ခွာခွာ နေနေတာ ။

ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က သူနဲ့ ထမင်းလိုက်စားပါလား.. ကျွေးချင်လို့ပါလို့ အထပ်ထပ် ခေါ်နေတာနဲ့ သူနဲ့ လိုက်သွားလိုက်သည် ။ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် ခေါ်သွားတာက လမ်းဘေး နံရံကပ် ထမင်းဆိုင်လေး ။ အမဲအူပြုတ်နဲ့ ထမင်းဆိုင် ။ အနေအထား မသန့်တာကလွဲပြီး အမဲအူပြုတ်က အရမ်းကောင်းသည် ။ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က သူ့ကို တအား ဂရုစိုက်ပြသည် ။ ရုံးပိတ်ရက် စနေ တနင်္ဂနွေတွေမှာ အားလား.. ဘာလုပ်သလဲ မေးသည် ။ သူက အမဲလိုက်ထွက်သည်လို့ မပြောဘူး ။ များသောအားဖြင့် လူတွေက သတ္တဝါတွေရဲ့ အသက်ကို သတ်ဖြတ်တဲ့အလုပ်ကို စက်ဆုတ်ကြမှန်း အရင်က အတွေ့အကြုံတွေအရ သိသည် ။ အငြင်းပွားရမှာတွေ မလိုလားတော့ဘူး ။ သူက တောကောင်တွေကို မစားတာတောင် စိတ်လှုပ်ရှားမှု ( Excitement ) အတွက် လိုက် သတ်ဖြတ်နေတဲ့လူတယောက် မဟုတ်လား ။ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကလည်း ထွေးထွေးရီလိုဘဲ တောင့်တောင့်ကားကားကြီးတွေမို့ သူ့စိတ်ကို ကြွစေတာ အမှန် ။ သို့ပေမယ့် တစ်ရုံးထဲ လုပ်နေတာမို့ ရှောင်ပြေးဖို့က မလွယ်ကူလို့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ကို ဗျင်းချင်ရက်နဲ့ သူ ငြိမ်နေခဲ့တာ ။ သိပ်ပြီး ပွတ်သီးပွတ်သတ် လာလုပ်နေရင်တော့ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်… ဆွဲပြီး ဗျင်းလိုက်မိတော့မယ် ။

ရုံးကို အပြန်မှာ စနေနေ့ ညဖက်အားရင် သူနဲ့ ဆိုင်ကောင်းကောင်းမှာ ညစာ ထွက်စားရအောင်လို့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ကို သူခေါ်လိုက်မိသည် ။ ရည်ရွယ်ချက် မရှိဘဲနဲ့ ပါးစပ်က လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားသည် ။ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က ဝမ်းသာသွားတဲ့ပုံ ။  “ ဟုတ်..ဟုတ်….. ကိုကျော်စိန်ဘ … ရတယ်.. သွားမယ်…။ လာခေါ်မှာ မဟုတ်လား..။ ကျမနေတဲ့နေရာ သိတယ် မဟုတ်လား . . .”  လို့ ပြန်ပြောသည် ။ ရုံးခန်းကို ပြန်ရောက်ပြီး ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ကို ချိန်းလိုက်တာ ငါ မှားသွားပြီလား လို့ တစ်ချက် တွေးမိသည် ။ ဒါပေမယ့်လတ်တလော နှာစိတ်တွေ တအားပြင်းထန်ပြီး မိန်းမတစ်ယောက်ကို အားရပါးရ စပ်ယှက်ပစ်ချင်စိတ်တွေက မတရားကြီး ဖြစ်ပေါ်နေတာကြောင့် ဒီစိတ်တွေ လွှမ်းမိုးနေလို့ ဘာဖြစ်ဖြစ် လုပ်ပစ်မယ်လို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်တော့သည် ။

ညနေ ရုံးဆင်းချိန်ကို ရောက်ပြီ ။ နေ့လည်ပိုင်း ထမင်းစားချိန်အပြီး ရွှန်းရတီမွန်းနဲ့ တစ်ခေါက် တွေ့သေးသည် ။ သူက အိမ်သာဆီကိုအသွား ဝန်ထမ်းတွေ ထမင်းစားတဲ့ အခန်းလေးမှာ ရွှန်းရတီမွန်းနဲ့ ကောင်မလေး တစ်ယောက် ထမင်းဘူးလေးတွေ ဖွင့်စားနေတာကို အမှတ်မထင် သူတွေ့လိုက်သည် ။ ဘဲဥပြုတ်ခြမ်းလေးနဲ့ စားနေတာကို သူတွေ့လိုက်ရလို့ စိတ်ထဲမှာမကောင်း ဖြစ်သွားသည် ။ ဒီကောင်မလေးသည် ရုပ်ကလေး ချောချောလေးနဲ့ ဆင်းရဲနွမ်းပါးနေသည် ။ သူကလေးကို ညနေကြရင် အစားတစ်ခုခု လိုက်ကျွေးချင်မိသည် ။ သူ လိုက်ပါ့မလားတော့ မသေချာ ။ သူ့ကားနားကို ရောက်တော့ ရွှန်းရတီမွန်းကို မတွေ့ဘူး ။ ကားထဲ ဝင်ထိုင်ပြီး စက်နှိုးလိုက်သည် ။ အဲကွန်းကို ဖွင့်လိုက်သည် ။ သူ ပြန်များသွားပြီလား မသိဘူး ။ မနက်တုန်းကတော့ ဟုတ်ကဲ့..ဟုတ်ကဲ့နဲ့ . . ။ အင်း… ငါလည်း မလွယ်ဘူး ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်တင်နေမိဆဲ အဝေးက လျှောက်လာတဲ့ ရွှန်းရတီမွန်းကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ဒိတ်ကနဲ ဝမ်းသာသွားသည် ။ သူ လာရှာသားဘဲ ။ ရှက်သလို အပြုံးလေးနဲ့ ကားပေါ်တက်လာတဲ့ ရွှန်းရတီမွန်းကို မြင်လိုက်ရတာ သူ့စိတ်တွေ တအားကြီး ကျေနပ်မိသွားသည် ။ 

“ အလုပ်မပြတ်လို့လား .. ရွှန်းရတီ . .”  လို့မေးလိုက်သည် ။  “ ဟုတ်..ဆရာ….စူပါဘိုင်ဇာ ဦးထိန်ဝင်းလတ်က တစ်ခု ခိုင်းလိုက်လို့ ကြာနေတာ။ ဆောရီးနော်.. ဆရာ စောင့်နေရတာ . . ”  လို့ ပြန်ဖြေသည် ။ “ ရတယ်… ကိစ္စမရှိပါဘူး …. ”  လို့ ပြောလိုက်ရင်း ကားကို မောင်းထွက်ခဲ့သည် ။ လမ်းမှာ ရွှန်းရတီမွန်းကို သူ ဟိုမေး ဒီမေးနဲ့ စပ်စုသည် ။ ရွှန်းရတီမွန်းရဲ့ မိသားစု ဘက်ဂရောင်း အခြေအနေကို မေးကြည့်တာ ။ ကျော်စိန်ဘသည် ဒီကနေ့ ထူးထူးဆန်းဆန်း ကားသိပ်မကြပ်လို့ ရွှန်းရတီမွန်းနေတဲ့ ရန်ကင်းကို သိပ်မကြာလိုက်ဘဲ ရောက်တော့မှာမို့ သူပြောချင်နေတာကို အမြန်ပြောချလိုက်သည် ။ “ ရွှန်းရတီ.. ဘာအစားအစာ ကြိုက်သလဲဟင်….” ကျော်စိန်ဘ ပြောတာကို ရွှန်းရတီမွန်း နားမလည်သလို မော့ကြည့်သည် ။ “ အော်… ပြောချင်တာ လောသွားတယ်….။ ရွှန်းရတီမွန်း.. ဗိုက်မဆာဘူးလား…..။ တစ်ခုခု စားပါလား..။ ကျနော် ကျွေးပါရစေ …”  လို့ ပြုံးပြုံးကြီး ပြောလိုက်တဲ့ ကျော်စိန်ဘကို ရွှန်းရတီမွန်းက  “ ဟင့်အင်း… ကျမ ဆိုင်စာတွေ မစားတတ်ဘူး… ဆရာ….။ အိမ်မှာဘဲ မိသားစုနဲ့ ညနေစာ အတူတူ စားပါမယ်..။ ကျွေးမယ် ပြောတာကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာ….”  လို့ ပြန်ပြောသည် ။ သူနေတဲ့နေရာကို ရောက်နေပြီမို့ ကားကို ရပ်ပေးလိုက်ရသည် ။

“ ကျေးဇူးဘဲနော်… ဆရာ..။ သွားလိုက်ပါဦးမယ်. . ”  လို့ ရွှန်းရတီမွန်းက နှုတ်ဆက်ပြီး ကားပေါ်က ဆင်းသွားတာကို ကျော်စိန်ဘ ငေးမောကြည့်နေသည် ။ အင်း… ဒါလေးနဲ့ ငြိမ့်လိုက်ရရင် လူဖြစ်ရကျိုး တော်တော် နပ်သွားမယ် . . လို့ တွေးရင်း ဒီဆော်လေးကို မရရအောင် ဖန်မည်လို့ ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည် ။ အိမ်ကို ပြန်ရောက်တော့ ထွေးထွေးရီက သူကားထိုးဆိုက်လိုက်တာနဲ့ သူ့ကားဆီကို ပြေးလာသည် ။ “ အစ်ကိုကြီး… ဘာသယ်ပေးရမလဲဟင် . . ” “ မလိုဘူး…. ဘာမှသယ်စရာ မပါဘူး…..။ ထွေးထွေးရီ… အံမာ.. နင်က တယ်လှနေပါလား….. ပါးကွက်တွေ ဘာတွေနဲ့” “ ဟီး…..” ထွေးထွေးရီက မနေ့က သူ ဝယ်ပေးထားတဲ့ အဝတ်အစားသစ်တွေနဲ့ သနပ်ခါးတွေ လိမ်းကျံထားပြီး သန့်ရှင်းလှပနေသည် ။ အိမ်ထဲရောက်တော့ ထွေးထွေးရီက ဒီနေ့ ချက်ပြုတ်ထားတဲ့ ဟင်းလျာတွေကို ရွတ်ပြသည် ။ “ အစ်ကိုကြီး စိတ်ထဲမှာ စားချင်တာတွေ စဉ်းစား.. ထွေးရီကို ပြောပြ.. ထွေးရီ ချက်ကျွေးမယ်…..။ ဒီမှာကြည့်.. ထွေးရီ ဟင်းချက်နည်း စာအုပ်လေးထဲကနေ အစ်ကိုကြီးကို ဘာတွေ ဖွယ်ဖွယ်ရာရာ ချက်ကျွေးရမလဲ ဆိုတာ ဖတ်နေ လေ့လာနေတယ် အစ်ကိုကြီးရဲ့…..”  လို့ ပြောရင်း ဟင်းချက်နည်းမျိုးစုံ ဆိုတဲ့ စာအုပ်ကလေးကို ပြသည် ။ “ အစ်ကိုကြီး ရေမိုးချိုးပြီးရင် ထွေးရီ ထမင်းပြင်ပေးမယ်နော် . .”  လို့ ပြုံးပြုံးလေး ပြောလိုက်တဲ့ ထွေးထွေးရီသည် ဖက်နမ်းချင်စရာ ကောင်းနေသည် လို့ ကျော်စိန်ဘ ထင်မိသည် ။ “ ထွေးထွေးရီ… နင်လည်း ငါနဲ့အတူတူ စားရမယ်နော်….”  လို့ သူပြောလိုက်သည် ။ ရေချိုးနေတဲ့အချိန် ပေါင်ကြားက သူ့လက်နက်က တအားထကြွနေသည် ။ ထွေးထွေးရီ အိမ်ကိုရောက်ကတည်းက ဒင်း တော်တော်လေး ကဲနေသည် ။ တစ်ချိန်လုံး ခေါင်းတထောင်ထောင်နဲ့ ။ အရင်တုန်းကဆို တခါတခါမှ မထချင် ထချင်နဲ့ကောင် ။ အခုတော့ အစာမြင်လို့ ကြွနေတာ ။ အဝတ်အစား လဲပြီးတဲ့ အချိန်  “ ထမင်း ပြင်ပြီးပြီ အစ်ကိုကြီး….”  လို့ အခန်းဝကနေ ထွေးထွေးရီ လာပြောလို့ ထမင်းစားခန်းကို သူ သွားလိုက်သည် ။ စားပွဲမှာ ထိုင်လိုက်ရင်း.. “ လာလေ.. ထွေးထွေးရီလည်း လာစား….”  လို့ခေါ်လိုက်သည် ။ 

“ အစ်ကိုကြီး စားပါ..။ ထွေးရီက နောက်မှစားမယ်…။ အစ်ကိုကြီး လိုအပ်တာတွေကို လုပ်ပေးချင်သေးတယ် . .”  လို့ ထွေးထွေးရီက ပြောပြီး သူ့ကို  “ ဒါက ဆိတ်သားဆီပြန်..။ ဒါက မုန်လာဥချဉ်ရည် ..။ ဒါက ပဲသီးနဲ့ ကြက်သားစဉ်းကောကြော် ” ဆိုပြီး ဟင်းတွေကို သူ့ပန်းကန်ထဲကို ခပ်ထည့်ပေးသည် ။ စားလို့ကောင်းပေမယ့် အများကြီး မစားလိုက် ။ “ အစ်ကိုကြီး… သိပ်လည်း မစားဘူး…။ ထွေးရီ ချက်တာတွေကို မကြိုက်လို့လားဟင် . .” “ ကြိုက်တယ်.. ထွေးထွေးရီ.. အရမ်းကြိုက်တယ်…။ ကြိုက်တိုင်းလည်း စားလို့ မဖြစ်ဘူးလေ….” ထွေးထွေးရီကို ဧည့်ခန်းမှာ တီဗီဖွင့်ပေးခဲ့ပြီး သူက အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ခဲ့သည် ။ ထွေးထွေးရီကြောင့် သူ့ဒုတ်က တစ်ချိန်လုံး မြူးနေသည် ။ အင်း… စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘူး . . ။ ကွန်ပြူတာနဲ့ အလုပ်နဲ့ ပတ်သက်တာတွေ လုပ်ကိုင်နေတဲ့အချိန် ထွေးထွေးရီတစ်ယောက် သူ့အခန်းပေါက်ဝကို ရောက်လာပြန်သည် ။

“ အစ်ကိုကြီး …” “ ဟင်..ထွေးထွေးရီ …ဘာဖြစ်လဲ…” “ အစ်ကိုကြီး ညောင်းလားဟင်.. ထွေးရီ… နှိပ်နင်းပေးချင်လို့…..” အင်း… ထွေးထွေးရီ…. နင်နဲ့ငါနဲ့တော့ ညားတော့မယ် ထင်တယ်…။ ဇာတ်လမ်းက လာစနေပြီကွာ …။ ဒါက စိတ်ထဲက ပြောလိုက်တာတွေပါ ။ ပါးစပ်ကတော့  “ အင်း..အင်း …ကောင်းသားပဲ…ထွေးထွေးရီ….”  လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ ထွေးထွေးရီသည် သူ့ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ သူ့ကို မှောက်ရက်အနေအထားနဲ့ လှဲခိုင်းပြီး သူ့ဘေးမှာ လာထိုင်ပြီး စနှိပ်ပေးသည် ။ ထွေးထွေးရီဆီက သနပ်ခါး အနံ့လေးတွေကို သူ ရလိုက်လို့ စိတ်တွေ တော်တော့်ကို လှုပ်ရှားသွားရသည် ။ ပေါင်ကြားက ဒုတ်ကတော့ စောစောထဲက မာနေသည် ။ ထွေးထွေးရီရဲ့ လက်ကလေးတွေက ပေါင်ကို စနှိပ်နေသည် ။  “ အစ်ကိုကြီး…နှိပ်စေချင်တဲ့ နေရာကို ပြောနော်…။ ထွေးရီလက်က ပေါက်ရဲ့လား….”  လို့ ပြောလိုက်တဲ့ ထွေးထွေးရီရဲ့ အသံလေးလည်း နည်းနည်း တုန်နေသလိုလို ထင်မိသည် ။ အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ နှစ်ယောက်ထဲ ရောက်နေကြတယ် ဆိုတော့ သူလေးလည်း ရင်ခုန်နေမှာ အသေအချာပေါ့ ။ စိတ်တော့ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး ထင်တာဘဲ ။ ထွေးထွေးရီက  “ ခါးကို တံတောင်နဲ့ ထောင်းပေးရမလား အစ်ကိုကြီး”  လို့ မေးပြန်သည် ။  “ အင်း..အင်း..”  လို့ သူဖြေလိုက်သည် ။ ထွေးထွေးရီရဲ့ တံတောင်ဆစ်နဲ့ ခါးကို ထောင်းပေးနေတဲ့အချိန် ထွေးထွေးရီရဲ့ ပေါင်တန်တဖက်နဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ ထိကပ်နေသည် ။

“ အစ်ကိုကြီး.. ဒီနေ့ စားလို့ကောင်းရဲ့လားဟင်….။ ထွေးရီလည်း အစ်ကိုကြီး ဘာကြိုက်မှန်း မသိဘူး….။ စဉ်းစားမိသလို ချက်လိုက်တာ..။ နောက်ဆို .. အစ်ကိုကြီး စားချင်တာရှိရင် ပြောနော်…. ထွေးရီ ချက်ကျွေးမယ်…..” “ ဘာဖြစ်ဖြစ်ပါ.. ထွေးရီ…။ သိပ်စားကောင်းလို့ တအားကြီး ဝလာဦးမယ်……” သူရယ်သလို ထွေးထွေးရီက လိုက်ရယ်သည် ။ ထွေးထွေးရီသည် တော်တော်ကြာကြာ ခါးကို တံတောင်နဲ့ ထောင်းပေးအပြီး ကျောပြင်နဲ့ ပုခုံးကို နှိပ်ပေးပြန်သည်။ “ အဆင်ပြေရဲ့လား အစ်ကိုကြီး….” “ အင်း…. ပြေတယ်….။ ထွေးရီလည်း အိပ်ချင် အိပ်တော့လေ…. နှိပ်ပေးတာလည်း ကြာနေပြီ…” “ ရပါတယ် အစ်ကိုကြီးကလည်း..။ ထွေးရီက အိမ်မှာဘဲ နေတဲ့လူ… နေ့လည်နေ့ခင်းမှာ တရေးလောက် အိပ်နိုင်တယ်..။ အစ်ကိုကြီးကဘဲ အလုပ်သွားရတဲ့လူ…” အင်း… ထွေးထွေးရီ… နင်နဲ့ငါနဲ့တော့ ညားကြတော့မယ် ထင်တာဘဲ …။ “ ကဲ အစ်ကိုကြီး..ပက်လက်လှန်လိုက်….”  လို့ ထွေးထွေးရီက ပြောလိုက်တဲ့အခါ သူ ပက်လက်လှန်ဖို့ ဝန်လေးနေသည် ။ ပက်လက်လှန်လိုက်ရင် မာတောင် ကြီးထွားနေတဲ့ သူ့ဒုတ်ကြီးက ဘွားကနဲ ထင်ထင်ရှားရှား ပေါ်လာတော့မည် ။

“ အစ်ကိုကြီး.. လှန်လိုက်လေ… ခြေသလုံးတွေကို နှိပ်ပေးချင်လို့…” “ အင်း..အင်း…” ပက်လက်လှန်လိုက်တာနဲ့ ပုဆိုးကြားက ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ လီးတန်ကို ထွေးထွေးရီ မြင်သွားသည် ။ စူးစိုက်ကြည့်နေပေမယ့် ဘာမှမပြောဘဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ခြေသလုံးတွေကို စနှိပ်သည် ။  “ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ခြေသလုံးတွေက တင်းတောင့်နေတာဘဲ …။ ပြေလျော့သွားအောင် ထွေးရီ ကောင်းကောင်း နှိပ်ပေးမယ်နော်..” လို့ ပြောရင်း ခြေသလုံးတွေကို နှိပ်ပေးနေပေမယ့် ထွေးထွေးရီရဲ့ မျက်လုံးတွေကတော့ ထောင်နေတဲ့နေရာကို ကြည့်နေသည် ။ “ ဟုတ်တယ်… ထွေးရီ….။ တောင့်တင်းမာကျောနေတဲ့ နေရာတွေ ငါ့ကိုယ်မှာ အများကြီးဘဲ..။ နင် ဖြေလျော့ပေးရင်တော့ သိပ်ကောင်းတာပေါ့ဟာ….” “ ဟုတ် အစ်ကိုကြီး… ထွေးရီ လုပ်ပေးမယ်…..” ခြေသလုံးတွေကနေ ပေါင်တွေဆီကို တဖြည်းဖြည်း ရွေ့ပြောင်းပြီး ထွေးထွေးရီ နှိပ်ပေးလာသည် ။ ထောင်နေတဲ့ သူ့လီးနဲ့ ထွေးထွေးရီရဲ့ နှိပ်ပေးနေတဲ့ လက်တွေက အရမ်းကို နီးကပ်နေပြီ ။ “ အစ်ကိုကြီး…. ဘယ်နေရာတွေ တောင့်တင်းနေသေးလဲဟင်….” ထွေးထွေးရီရဲ့ အသံလေးတွေ တုန်ပြီး တိုးနေသည် ။ သူ့လက်က ထွေးထွေးရီရဲ့ နှိပ်ပေးနေတဲ့ လက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ လီးတန်ပေါ်ကို ပို့ပေးလိုက်သည် ။

“ ဟယ်… တအား မာတောင့်နေတာဘဲ အစ်ကိုကြီးရယ် . . .။ ထွေးရီ လျော့သွားအောင် နှိပ်ပေးမယ်နော် . . ” “ အင်း….” ထွေးထွေးရီက လီးတန်ကို လက်ကလေးတွေနဲ့ ဆုပ်ညှစ် ပွတ်တိုက်ပေးနေပြီ ။ “ ငါ့ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက် .. ထွေးရီ…..” “ ဟုတ်.. အစ်ကိုကြီး……” ထွေးထွေးရီသည် သူခိုင်းတဲ့အတိုင်း သူ့ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည် ။ ဒစ်ကားကားနဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးသည် အကြောအပြိုင်းပြိုင်း ထောင်ထလျက် မတ်မတ်ကြီး ပေါ်လာသည် ။ ထွေးထွေးရီက လက်ကလေးတွေနဲ့ ဖွဖွလေး ကိုင်တွယ် ပွတ်တိုက်ပေးနေသည် ။ “ နွေးနွေးကြီးနော် …။ အို.. ထိပ်က အပေါက်လေးက အရည်ကြည်လေးတွေ စီးကျနေတယ်… အစ်ကိုကြီး…..” ထွေးထွေးရီရဲ့ လက်ညှိုးလေးက လီးထိပ်ပေါက်က စီးကျနေတဲ့ အရည်ကြည်လေးတွေကို တို့ထိကြည့်လိုက်သည် ။ “ ထွေးရီ.. တင်းနေတာတွေ ပြေလျော့သွားအောင် တိုက်ပေးဟာ…..” လို့ ပြောလိုက်ရင်း ဂွင်းတိုက်နည်းကို ပြပေးလိုက်တော့ ထွေးထွေးရီသည် သူ့လီးတန်ကို ရှေ့နောက် ပွတ်တိုက်ပေးသည် ။

“ အစ်ကိုကြီ..ကောင်းလားဟင်…။ ထွေးရီ တိုက်ပေးတာ ကောင်းလား….” “ အင်း.. တအားကောင်းတယ်….။ နင် စုပ်ပေးပါလား ..” “ ထွေးရီ တစ်ခါမှတော့ မစုပ်ဖူးသေးဘူး… စမ်းကြည့်မယ်လေ . . .” ထွေးထွေးရီသည် သူ့ဒစ်ထိပ်ဖျားကို ပါးစပ်နဲ့ အသာငုံလိုက်သည် ။ လက်တစ်ဖက်က လီးရဲ့ အရင်းပိုင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်ထားသည် ။ “ အင်း..ဟုတ်တယ်…အဲလို..စုပ်..စုပ်…..” ထွေးထွေးရီသည် မရဲတရဲနဲ့ လီးကို စမ်းစုပ်ပေးသည်။ “ အိုး..ဟုတ်တယ်.. စုပ်..စုပ်…… အား…. ကောင်းတယ်… စုပ်.. စုပ်…..” လီးအရင်းအထိ ငုံကာငုံကာနဲ့ စုပ်ပေးနေပြီ ။ တစ်ချက်တစ်ချက် ပြွတ် ပြတ် ပြွတ် ပြတ် ဆိုတဲ့ အသံတွေ ထွက်နေသည် ။ တတ်လွယ်တဲ့ ထွေးထွေးရီသည် ကြာကြာ မသင်ပြလိုက်ရ ။ လီးကို အပီအပြင် စုပ်တတ်သွားသည် ။ လျှာလေးနဲ့ ကလိပေးတတ်သွားသည် ။ “ အိုး… ကောင်း.. ကောင်းလိုက်တာ.. ထွေးရီရယ် . . . အား……. အီး…….. အိုးအိုး……” သူ အော်ညည်းနေရပြီ ။ ထွေးထွေးရီရဲ့ ပုလွေ အစွမ်းက တအားကို ထူးထူးခြားခြား ကောင်းလွန်းနေသည် ။ လီးကို အရင်းအထိ ငုံထားပြီး ထွေးထွေးရီ ငြိမ်နေသည် ။ လီးတန်တစ်ချောင်းလုံးသည် ထွေးထွေးရီရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ ရောက်နေသည် ။ သူ လီးကို အသာလေး ရှေ့နောက် လှုပ်ရှားပေးလိုက်သည် ။ တစ်နည်းအားဖြင့် ထွေးထွေးရီရဲ့ ပါးစပ်ပေါက်ကို သူ လိုးနေတာ ။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးလိုက် ဆုတ်လိုက် လုပ်သည် ။ တော်တော်ကြာကြာ ဒီလိုထိုးညှောင့်ကစားနေပြီးမှ ထွေးထွေးရီရဲ့ ပါးစပ်ထဲကနေ သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။

“ အစ်ကိုကြီး ကောင်းလားဟင်….” “ အရမ်းကို ကောင်းတယ်.. ထွေးထွေးရီ….” “ ဒါဆို ဘာလို့ ရပ်လိုက်တာလဲ အစ်ကိုကြီး….။ ထွေးရီ စုပ်ပေးတာ မကောင်းလို့လား…..” “ မဟုတ်ဘူး.. အရမ်းကောင်းတယ်…. ထွေးရီကို တစ်လှည့် နမ်းပေးမလို့….” “ ဟင်..နမ်းပေးမယ်… ဟုတ်လား… ဘယ်ကိုလဲ.. နှုတ်ခမ်းကိုလား . . ” “ မဟုတ်ဘူး …ဒီကို ….” ထွေးထွေးရီရဲ့ ပေါင်ကြားက ဖောင်းမို့မို့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို လက်နဲ့ ကိုင်စမ်းလိုက်သည် ။ အကွဲကြောင်းသည် တဏှာရှေ့ပြေး အရည်တွေနဲ့ စိုစိုရွှဲနေသည် ။ “ အို.. အစ်ကိုကြီးကလည်း…. ထွေးရီ အားနာတယ်… မနမ်းပါနဲ့….” “ ဟင့်အင်း နမ်းမယ်….။ ထွေးရီက အစ်ကိုကြီးကို ကောင်းအောင် စုပ်ပေးသလို အစ်ကိုကြီးကလည်း ထွေးရီ ကောင်းအောင် နမ်းပေးချင်တာပေါ့ …” လက်ကလေးနှစ်ဖက်နဲ့ ယှက်ကာထားတာကို အတင်းဖယ်ပစ်ပြီး သူ ထွေးထွေးရီရဲ့ အကွဲကြောင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး သူ့လျှာကြီးနဲ့ အောက်ကနေ အထက် ပင့်ကော်တင် ယက်လိုက်သည် ။ “ အိုး…..ကိုကြီး…အင်…….အာ…….” ထွေးထွေးရီ သူမပေါင်တန်တွေကို စိဖို့ ကြိုးစားလိုက်ပေမယ့် ကျော်စိန်ဘရဲ့ လက်တွေက ပေါင်တန်တွေကို ဆွဲဖြဲကိုင်ထားလို့ စိလို့ မရတော့ ။ ကျော်စိန်ဘရဲ့ လျှာကြီးက အပေါ်အောက် ယက်ပေးနေတာကို ဆက်တိုက် ခံနေရသည် ။ ထွေးထွေးရီရဲ့ အော်ညည်းသံတွေ ထွက်လာသည် ။

“ အား…. အိုး….. အား….. အားရှီး…… အား…… ရှီး…….. အိုး….. အိုး……..” ကျော်စိန်ဘရဲ့ လက်တစ်ဖက်က ထွေးထွေးရီရဲ့ နို့ကြီးတစ်လုံးကို လှမ်းကိုင်ဆုပ်ထားသည် ။ လျှာထိပ်နဲ့ အစိလေးကို ကလိပေးသည် ။ ထွေးထွေးရီလည်း ထွန့်ထွန့်လူး တုန်ခါနေသည်..။ “ တော်ပါတော့ အစ်ကိုကြီးရယ်… ထွေးရီ မခံနိုင်ဘူး..။ အစ်ကိုကြီး လုပ်ပေးတာတွေ ထွေးရီ ကြိုက်တယ်…။ ကောင်းလွန်းလို့ ဆက်မခံနိုင်တော့ဘူး….. အစ်ကိုကြီးရယ်….” လို့ ပြောရင်း သူ့နဖူးကို တွန်းလို့ အစိကို လျှာထိပ်နဲ့ ထိုးတာကို ရပ်လိုက်သည် ။ လိုးဖို့ အချိန်တန်ပြီဆိုတာ သိလိုက်သည် ။ ထွေးထွေးရီရဲ့ ပေါင်ကြားကို သူ့ကိုယ်ကြီးနဲ့ နေရာယူ တက်မှောက်လိုက်ပြီး သူ့လီးကို ထွေးထွေးရီရဲ့ စောက်ဖုတ်မှာ တေ့လိုက်သည် ။ ထွေးထွေးရီက မျက်လုံးလေး ပြူးပြီး.. “ အစ်ကိုကြီး..ဘာလုပ်မလို့လဲဟင်….”  လို့ မေးသည် ။ “ အစ်ကိုကြီး… ထွေးရီကို ချစ်ပေးမလို့လေ…” “ အို့… အစ်ကိုကြီး ချစ်တာကြီးက ကြောက်စရာကြီး…။ ထွေးရီကို အစ်ကိုကြီးဟာကြီးနဲ့ ထိုးသွင်းမလို့ မဟုတ်လား…” “ ဟုတ်တယ်… ထွေးရီရော အစ်ကိုကြီးရော ကောင်းအောင် လုပ်မလို့…” “ ဟင့်..တကယ် ကောင်းလို့လား….” “ အင်း… ထွေးရီစောက်ပတ်ထဲက ယားနေတာတွေကို ပြေပျောက်သွားအောင် လုပ်ပေးမလို့လေ ..။ ထွေးရီလည်းကောင်း.. အစ်ကိုကြီးလည်းကောင်း…..” “ အစ်ကိုကြီးဟာကြီးက ဧရာမကြီး… ထွေးရီဟာ ကွဲပြဲသွားမှဖြင့်…..”

“ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး.. ကိုကြီးက မနာအောင် လုပ်မှာ….” “ တကယ်ဟုတ်လို့လား အစ်ကိုကြီးရယ်…. ကြောက်တယ် . . .” ထွေးထွေးရီရဲ့ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို လီးထိပ်နဲ့ စုန်ချီဆန်ချီ ပွတ်တိုက်ပေးသည် ။ ထွေးထွေးရီလည်း တဟင်ဟင်နဲ့ ဖင်ကြီးတွေ ဘယ်ညာ ရမ်းခါနေသည် ။ အရည်တွေက စိုလူးနေတာမို့ လီးထိပ် သည် အရည်တွေနဲ့ ပေစိုလူးနေသည်။ အပေါက်မှာ တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည် ။ “ အို့ အကိုကြီး…..” လီးထိပ်လုံးကြီး ပိကနဲ တိုးဝင်သွားလို့ ထွေးထွေးရီ သူ့လက်မောင်းတွေကို တအားလှမ်းကိုင်လိုက်တာကို ခံရသည် ။ ဆက်ဖိသွင်းလိုက်တော့ လီးတန်ကြီး တဝက်လောက် တင်းကြပ်ကြပ် စီးစီးကြီးနဲ့ ဝင်သွားသည် ။ “ အိုး…. အစ်ကိုကြီး… အီး……. နာ… နာ…. နာတယ်……” “ ခဏပါ ထွေးရီ….. နောက်တော့ ကောင်းသွားလိမ့်မယ် . . .” အထိုးအဆုတ်လေးတွေနဲ့ ထွေးထွေးရီရဲ့ ညည်းသံလေးတွေ…။ လီးတန်က အတွင်းသား အိအိနုနုတွေကို ပွတ်တိုက်နေသည် ။ ထွေးထွေးရီရဲ့ တုန်ခါနေတဲ့ နို့လုံးကြီးတွေကို တစ်ဖက်စီ တစ်လှည့်စီ ငုံစို့ပေးသည် ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ထွေးထွေးရီရဲ့ စောက်ဖုတ်က သူ့လီးကို လက်ခံလာနိုင်သည် ။ အရည်တွေ ထွက်လွန်းတာကလည်း အထောက်အကူပေးနေသည် ။

“ ကောင်းလား..ထွေးရီ….” “ သိဘူး ….” ထွေးထွေးရီက မျက်လုံးစုံပိတ်ပြီး မဲ့မဲ့လေး ပြောလိုက်သည် ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အထိုးအဆုတ်က သွက်လာသည် ။ ထွေးထွေးရီလည်း ခံနိုင်လာသည် ။ နို့ကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တစ်လုံးစီ ဆုပ်ညှစ်ထားရင်း သွက်သွက်လေး ထိုးညှောင့်လိုးသည် ။ တအားကောင်းလာတဲ့အချိန် ပြီးခါနီးပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်လို့ လီးကို ထွေးထွေးရီ စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲနုတ်လိုက်တဲ့အချိန် သုတ်ရည်တွေ တဖျောဖျော ပန်းထွက်ကုန်ပြီး တအားကောင်းသွားသည် ။ သုတ်ရည်တွေက ထွေးထွေးရီရဲ့ ဝမ်းပျဉ်သား ဖြူဖွေးဖွေးလေး အပေါ်ကို ထိမှန်ကုန်သည် ။ ထွေးထွေးရီသည် သုတ်ရည်တွေကို အထူးအဆန်းလို သေသေချာချာ ကြည့်နေသည် ။ ထွေးထွေးရီသည် ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ကျော်စိန်ဘရဲ့ အိပ်ခန်းထဲက ခြေဖျားလေး ထောက်ပြီး အသာလေး ပြန်ထွက်သွားမယ် ပြင်ခိုက်  “ ဟိတ်..ဒါက ဘယ်လဲ..”  လို့ အသံသြသြကြီးနဲ့ မေးလိုက်တဲ့ ကျော်စိန်ဘရဲ့ အသံကြီးကို ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရလို့ ကိုယ်လုံးလေး တုန်သွားပြီး…. “ ထွေးရီ အခန်းကို ပြန်မလို့ပါ ကိုကြီး….”  လို့ ပြန်ဖြေလိုက်သည် ။

ကျော်စိန်ဘသည် မျက်လုံးတွေ ပိတ်ထားပြီး တရှူးရှူးနဲ့ အိပ်ပျော်နေတဲ့ပုံမို့ ထွေးထွေးရီလည်း ကြမ်းပြင်မှာ ကျနေတဲ့ အဝတ်တွေကို ကောက်ယူပြီး သူ့အိပ်ခန်းထဲကနေ ထွက်ဖို့ ပြင်လိုက်တာပါ ။ မျက်လုံးတွေ ပိတ်ထားပြီး အိပ်မပျော်သေးတဲ့ ကျော်စိန်ဘက  “ ပြန်လာခဲ့… ဒီမှာဘဲ အိပ်…”  လို့ အမိန့်သံနဲ့ ပြောလိုက်တာကြောင့် ထွေးထွေးရီလည်း  “ ဟုတ်ကဲ့ ကိုကြီး..”  လို့ ပြန်ပြောလိုက်ရင်း ကုတင်ပေါ်ကို တက်လိုက်သည် ။ “ လာ.. ဒီအနားကို…..” သူ့အနားက မွေ့ရာကို လက်နဲ့ ပုတ်ပြပြီး ခေါ်တာကြောင့် ထွေးထွေးရီလည်း သူ့ဘေးနားမှာ ကပ်ပြီး လှဲအိပ်လိုက်ရသည် ။ ကျော်စိန်ဘလည်း ထွေးထွေးရီ သူ့ဘေးနားကို လှဲအိပ်ပြီးလို့ မကြာခင်မှာဘဲ ထွေးထွေးရီရဲ့ ပေါင်တန်ကို သူ့ညာလက်နဲ့ ကိုင်စမ်းလိုက်သည် ။ ပေါင်တန်တလျှောက် စုန်ချီဆန်ချီ ပွတ်သပ်သည် ။ “ ထွေးရီ….” “ ရှင်..ကိုကြီး….” “ နင်လည်း ငါ့ကို ပြန်ကိုင်လေ…” “ ဟုတ်…” ထွေးထွေးရီလည်း သူ့ပေါင်တန်ကို လက်နဲ့ ကိုင်လိုက်သည် ။ သူက ထွေးထွေးရီရဲ့ လက်ကို ဆွဲကိုင်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းရဲ့ ကြားခလယ်ကို ရွှေ့ပို့လိုက်သည် ။ အလုံးတုတ်တုတ် အတန်ကြီးက ပြန်လည် မာကြောနေတာကို ထွေးထွေးရီ အံ့သြဖွယ်ရာ စမ်းမိလိုက်သည် ။

“ ဟယ်… ကိုကြီးဟာကြီးက ပြန်မာနေပြီတော့ ..” သူ ပြုံးသွားတာကို ထွေးထွေးရီ တွေ့လိုက်သည် ။ သူ ကျေနပ်အောင် ထွေးထွေးရီလည်း သူ့အတန်ချောင်းကြီးကို သူ ထွေးထွေးရီရဲ့ ပေါင်တန်ကို ပွတ်နေသလိုမျိုး ပွတ်ပေးနေမိသည် ။ သူ့လက်က ထွေးထွေးရီရဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲကို ရောက်လာသည် ။ မို့ဖောင်းဖောင်း အင်္ဂါစပ်ကြီးကို သူ့လက်ချောင်းတွေက စမ်းနေသည် ။ ဘာကို သူ ရှာနေတာလဲ ။ အကွဲကြောင်းကြီးကို သူ့လက်ချောင်းတွေက တွေ့သွားတော့ အပေါ်အောက် ပွတ်သပ်ပေးသည် ။ မကြာလိုက်ဘဲ သူ့အတန်ကြီး တဟုန်ထိုး ထွားတက်လာသည် ။ ရှည်ထွက် ကြီးထွားလာသလို မာကြောလာသည် ။ “ ကိုကြီး..ထွေးရီ စုပ်ပေးရမလားဟင် . .” ကျော်စိန်ဘ ထွေးထွေးရီက ဒီလိုမေးလိုက်တာကို သဘောကျသွားတဲ့ပုံဘဲ ။ “ အင်း… စုပ်ပေးဟာ..။ နင်က တစ်ထွာပြရင် တစ်တောင် မြင်တယ်..။ တော်တော် လိမ္မာတဲ့ အကင်းပါးတဲ့ ကောင်မလေး” လို့ ပြောလိုက်ပြီး သူ့ပုဆိုးကို ဖြေချလိုက်သည် ။ ခြေထောက်နဲ့ တွန်းပြီး ကန်ထုတ်ပစ်လိုက်တော့ သူ့တန်ဆာချောင်းကြီး မတ်မတ်ကြီး ထောင်နေတာကို ဘွားကနဲ တွေ့လိုက်ရသည်။ တုတ်တုတ်ခဲခဲ အတန်ကြီးသည် တအားကို မာကြောပြီး ထောင်နေသည် ။ ကိုယ်ထည် လုံးပတ်ကြီးမှာ အကြောကြီးတွေ ထင်းထင်းကြီး ထောင်ထနေသည် ။ ထိပ်လုံးကြီးက အသဲယားစရာ မှိုပွင့်ကြီး တစ်ပွင့်လိုဘဲ ။ 

ထွေးထွေးရီလည်း ဒါကြီးက ငါ့စောက်ပတ်ထဲကို ထိုးဆောင့်တဲ့ လက်နက်ကြီးပါလားလို့ တွေးလိုက်မိတော့ ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲ ထသွားရသည် ။ လှဲနေရာက ထထိုင်လိုက်ပြီး အတန်ချောင်းကြီးကို နှာခေါင်းလေးနဲ့ အရင်ဆုံး ထိတွေ့ နမ်းရှုံ့လိုက်သည် ။ “ နင်က အရင်က တစ်ခါမှ လီးမစုပ်ဖူးဘူးပေါ့.. ဟုတ်လား….” “ ဟုတ် ကိုကြီး….မစုပ်ဖူးပါဘူး….” “ ဒါပေမယ့် နင်က လီးစုပ်တာ မဆိုးဘူး…။ ငါ အရမ်း သဘောကျသွားတယ် …” “ ကိုကြီး ကြိုက်ရင် ထွေးရီ အမြဲ စုပ်ပေးမှာပေါ့….” ထွေးထွေးရီလည်း မှိုပွင့်ထိပ်ဖူးကြီးကို လျှာလေးနဲ့ ယက်ပေးလိုက်သည် ။ “ အင်း….” သူ့ပါးစပ်က ညည်းသံ ထွက်လာသည် ။ ထိပ်လုံး ဒစ်ကားကြီးကို ငုံပြီး လျှာလေးနဲ့ ကလိပေးလိုက်သည် ။ “ အိုး……ဟင်း…..” ထိပ်က အပေါက်လေးကို လျှာထိပ်နဲ့ ထိုးထိုး ကလိပေးတော့ သူ ထွေးထွေးရီရဲ့ ခေါင်းကို သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ လာကိုင်လိုက်သည် ။ ထွေးထွေးရီလည်း သူ့အကြိုက်တွေကို ပထမဆုံး စုပ်ပေးကတည်းက သိပြီးပြီမို့ သူ့ကို အကောင်းစား ပုလွေစုပ်ချက်လေးတွေ ပေးလိုက်သည် ။ ထွေးထွေးရီသည် ကျော်စိန်ဘကို အမှန်အတိုင်း ပြောခြင်း ဖြစ်သည် ။ တစ်ခါမှ ယောကျ်ားနဲ့ လိင်မဆက်ဆံဖူးသလို တစ်ခါမှလည်း ပုလွေ မှုတ်ဖူးခြင်း မရှိခဲ့ပါ ။ သို့ပေမယ့် တောရွာမှာ ကြီးပြင်းခဲ့တဲ့ အချိန် အသက်ကြီးကြီး မိန်းမကြီးတွေရဲ့ နှုတ်မစောင့်စည်းမှုကြောင့် သူတို့ အချင်းချင်း သန်းရှာရင်း နှိပ်နင်းပေးရင်း ပြောဆိုကြတဲ့ လိင်ဆက်ဆံခြင်း အတွေ့အကြုံတွေကို မကြားချင်ဘဲ ကြားနေခဲ့ရလို့ လိင်ကိစ္စကို အနည်းအကျဉ်း တီးမိခေါက်မိသလို သစ်တောဝန်ထောက်.. သစ်တောမင်းကြီးတို့ မိသားစုတွေ တောကို အလည်လာကြတော့ သစ်တောဘိုတဲမှာ ပျော်ပွဲစားအဖြစ် နေထိုင်ကြတာတွေကို လိုက်ကူညီ ချက်ပြုတ် မစပေးတဲ့အချိန် ညဖက် သစ်တောဝန်ထောက် လင်မယားသည် အရက်မူးမူးနဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်တွေနဲ့ မီးထွန်းရက်ကြီး လိင်ဆက်ဆံကြတာတွေကို ညတိုင်းလို ထွေးထွေးရီ ကြားရ မြင်ရတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေလည်း ရှိခဲ့ပေသည် ။

သူတို့ရဲ့ အသံဘလံတွေကို ကြားရတဲ့အခါ ထွေးထွေးရီလည်း တစ်ဖက်ခန်းကနေပြီး အပေါက်ရှာပြီး ချောင်းကြည့်မိတဲ့အတွက် သူတို့ရဲ့ ကာမဇာတ်လမ်းတွေကို မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း တွေ့မြင်ဖူးခဲ့ရပေသည် ။ သစ်တောဝန်ထောက်ကတော်က သူ့ယောကျ်ားရဲ့ လိင်တန်ကို ကျကျနန စုပ်ပေးခဲ့တာတွေဟာ ထွေးထွေးရီရဲ့ ခေါင်းထဲမှာ စွဲမှတ်ထားမိခဲ့တော့ ကျော်စိန်ဘကို စုပ်ပေးတဲ့နေရာမှာ ဒီအတွေ့အကြုံတွေက သူ့လုပ်ရပ်တွေကို ပိုမိုပံ့ပိုးပေးခဲ့တာ ဖြစ်သည် ။ ထွေးထွေးရီရဲ့ စုပ်ချက်ကောင်းတွေကြောင့် ကျော်စိန်ဘမှာ တအင်းအင်းနဲ့ ညည်းရင်း အရသာတွေ ထူးထူးကဲကဲ ရရှိခံစားနေရပြီး ထွေးထွေးရီကို လိုးချင်နေပြီ ။ “ တော်တော့ ထွေးရီ…။ နင် စုပ်တာတွေကို ရပ်လိုက်တော့..” ထွေးထွေးရီလည်း စုပ်နေရာက မျက်လုံးလေး ကလယ်ကလယ်နဲ့ တန်ဆာချောင်းကို ပါးစပ်ကနေ ချွတ်လိုက်ပြီး “ ထွေးရီစုပ်ပေးတာ မကြိုက်လို့လားဟင်…”  လို့ မေးလိုက်လေသည် ။ ကျော်စိန်ဘက  “ ဟီးဟီး.. နင်စုပ်တာ ကြိုက်လွန်းလို့ ငါ့မှာ လရည်တွေ နင့်ပါးစပ်ထဲ ပန်းထုတ်မိတော့မလို့ဟဲ့…..။ ဒါကြောင့် မစုပ်နဲ့တော့လို့ တားလိုက်ရတာ…”  လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ထွေးထွေးရီလည်း သူစုပ်တာတွေကို ချီးမွမ်းလို့ သဘောကျ ကျေနပ်သွားသည် ။

“ ကဲ..ထွေးရီ.. ဒုတိယအကြိမ်လေး ဆွဲလိုက်ကြရအောင်….”  လို့ ကျော်စိန်ဘက ပြောလိုက်သောအခါ ထွေးထွေးရီလည်း ဒုတိယအကြိမ် အလိုးအညှောင့်တွေ ခံရတော့မည် ဆိုတာကို တွေးလိုက်တော့ ကြက်သီး‌တွေ တဖျန်းဖျန်း ထသွားရလေသည် ။ “ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲဟင်..ကိုကြီး….” “ ဖင်ထောင်ကုန်းပေးစမ်းဟာ..။ နင့်ဖင်ကြီးတွေနဲ့ ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကြည့်ပြီး လိုးရတာ တအားကို အရသာရှိတာဟ…..။ နင့်ဖင်ပေါက်လေးကလည်း ငါ့စိတ်တွေကို တအားထကြွစေတယ်…..” “ ဟုတ်..ကိုကြီး…”  လို့ ပြောရင်း လေးဖက်ထောက်ပေးကာ ဖင်တွေကို ထောင်ပေးလိုက်လေသည် ။ ဖင်ပူးတောင်းထောင် ပုံစံနဲ့ ရှိနေတဲ့ ထွေးထွေးရီရဲ့ အင်္ဂါစပ်ဖောင်းမို့မို့ကြီးသည် ဖင်နှစ်လုံးကြားက ပြူးထွက်နေသည် ။ ကာမရှေ့ပြေး အရည်ကြည်တွေကလည်း နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ချပ်မှာ ပေစိုနေကြလို့ မီးရောင်မှာ ပြောင်လက်နေကြသည်။ ကျော်စိန်ဘလည်း သူ့တုတ်ကြီးကို အကွဲကြောင်း တလျှောက် အပေါ်အောက် ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်သည် ။

“ အဟင့်ဟင့်…… ကိုကြီးရယ် . . ”  လို့ ထွေးထွေးရီရဲ့ ပါးစပ်က အသံထွက်လာသည် ။ ထွေးထွေးရီ စိတ်ထသထက်ထအောင် ကျော်စိန်ဘ လုပ်နေသလား မသိ ။ သူ့လိင်တန်ကို ထွေးထွေးရီရဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲကို မသွင်းထည့်သေးဘဲ အမျိုးမျိုး ကလိပေးနေသည်။ ထွေးထွေးရီရဲ့ ဖွံ့ဖြိုးတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုလည်း လျှာထိပ်လေးနဲ့ ဆွကလိနေပြန်သည် ။  ထွေးထွေးရီလည်း ဗိုက်ဆာလာရင် တစ်ခါထဲ ချက်ချင်း စားပစ်လိုက်ချင်တာ ။ စောက်ဖုတ်ထဲက တအား ယားတက်လာပြီး သူ့လီးကြီးကို ချက်ချင်း ထိုးထည့်စေချင်တာ ။ သူက ဟိုဒီ လျှောက်ကလိနေလို့ ထွန့်ထွန့်လူးခါလာသည် ။ မနေနိုင်တော့ဘဲ  “ ကိုကြီး….လုပ်ပါတော့…”  လို့ မကျေမနပ် ပုံစံလေးနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။ ကျော်စိန်ဘလည်း ထွေးထွေးရီရဲ့ ဒီပုံစံလေးကို ဟတ်ထိသွားသည် ။ ကြိုက်သွားသည် ။ အစက သူ့ကို ကျေးဇူးရှင် သူဌေးတစ်ယောက်လို ရိုရိုကျိုးကျိုးနဲ့ဘဲ ဆက်ဆံနေပြီး သူနဲ့ ရင်းနှီးမှု မရှိလှဘူးလေ ။ အခုတော့ မျက်စောင်းလေး ထိုးပြီး မကျေမနပ်လေး ပြောလိုက်တဲ့ပုံက ချစ်သူရည်းစားတွေလိုလို လင်မယားလိုလို ဖြစ်နေသည် ။

ကျော်စိန်ဘလည်း အချိန်ထပ်ဆွဲမနေတော့ဘဲ ထွေးထွေးရီရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို သူ့လိင်တန်ကို ဖိသွင်း စပ်ယှက်လိုက်သည် ။ “ အို.. အို….. အာ… ဟင်…..အင်….. အား..အား…. အား….. အား… အမလေး….. ကျွတ်ကျွတ်…… ကြီးလိုက်တာ…. ကိုကြီးရယ်….. အို့…. အာ့……”ခပ်သွက်သွက် ထိုးဆောင့်နေတဲ့ ကျော်စိန်ဘသည် အသံမျိုးစုံ အော်ညည်းနေတဲ့ ထွေးထွေးရီကို 

“ ဘာ အခုမှ ကြောက်ပါပြီလဲ..”  လို့ ပြုံးပြုံးကြီး ပြောလိုက်ရင်း ဖင်ကို ကော့ကာကော့ကာနဲ့ ဆောင့်ထည့်သည်။ ထွေးထွေးရီလည်း ပထမအချီတုန်းက ကျော်စိန်ဘ သင်ပြပေးသလို ဖင်ကြီးတွေကို စကောဝိုင်းသလို ဝှေ့ရမ်းလိုက် ကော့ပင့်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေသည် ။ အောက်ပေးကောင်းတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်အောင် သင်ပေးမည်လို့ ကျော်စိန်ဘက ပြောခဲ့သည်လေ ။ ကျော်စိန်ဘက ဖိဆောင့်လိုက်တဲ့အချိန် ထွေးထွေးရီကလည်း ကော့ပင့်လိုက်တဲ့အခါ လီးတဆုံးဝင်သွားပြီး နှစ်ယောက်စလုံး ငြိမ့်သွားကောင်းသွားကြရသည် ။ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်ပါလက်ပါ ဆွဲလိုက်ကြတာ မကြာခင် အရှိန်မြင့်သထက် မြင့်လာပြီး ကောင်းသထက် ကောင်းလာသည် ။ ဒီထက် ပြင်းပြင်းလေး ဆွဲလိုက်ရင် ပြီးတော့မည် ဆိုတာကို နှစ်ယောက်လုံး သိလာကြသည် ။ 

ကျော်စိန်ဘက ထွေးထွေးရီရဲ့ ခြေထောက်တွေကို ပုခုံးပေါ်ကို ထမ်းတင်လိုက်ပြီး အပီအပြင် ဆောင့်လေတော့ မကြာခင်မှာဘဲ ထွေးထွေးရီရော ကျော်စိန်ဘရော ပြိုင်တူလို ပြီးခြင်းကို ရောက်ရှိသွားကြသည် ။ ကျော်စိန်ဘက သူပြီးခါနီးလေးမှာ သူ့လိင်တန်ကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ထွေးထွေးရီရဲ့ မျက်နှာနားကို တိုးကပ်လိုက်တဲ့အခါ သုတ်ရည်တွေ တဖျောဖျော ပန်းထွက်ကုန်တဲ့အခါ ထွေးထွေးရီရဲ့ ဟထားတဲ့ ပါးစပ်ထဲကို သုတ်ရည်တွေ ဝင်ကုန်သည် ။ ထွေးထွေးရီလည်း ဝင်လာတဲ့ သုတ်ရည်တွေကို မြိုချပစ်သည် ။ ကျော်စိန်ဘလည်း အပေးအယူမျှတဲ့ ထွေးထွေးရီကို အရမ်း သဘောကျသွားလေသည် ။ နောက်တစ်နေ့မှာ ကျော်စိန်ဘ ရုံးမတက်နိုင်တော့ ။ တစ်ညလုံး ထွေးထွေးရီနဲ့ လိုးလိုက်တာ မနက် ရုံးချိန်မှာ သူ ဖလက်ပြနေသည် ။ ရုံးကို ဖုန်းဆက်ပြီး သူနေမကောင်းလို့ မလာတော့ဘူးလို့ ပြောလိုက်သည် ။ ထွေးထွေးရီနဲ့ ကျော်စိန်ဘတို့ အရင်ကထက် ပို ရင်းနှီး နီးစပ်သွားကြသည် ။ ထွေးထွေးရီ ပြင်ဆင်ပေးတဲ့ ပဲပြုတ်နဲ့ နံပြားကို ကော်ဖီခါးခါးနဲ့ သောက်ရင်း တစ်ညလုံး ကဲခဲ့တာတွေကို ပြန်စဉ်းစားရင်း ကျော်စိန်ဘ ကျေနပ်နေသည် ။ ဟိုတုန်းက ခင်နှင်းဆီနဲ့လည်း သူ ဒီလိုဘဲ တစ်ညလုံး အပြတ် ကြမ်းခဲ့ဘူးတာကို ဖျတ်ကနဲ သတိရမိသွားရပြန်သည် ။

ခင်နှင်းဆီရဲ့အဒေါ် နယ်သွားနေတဲ့ အချိန်တွေမှာ ခင်နှင်းဆီကို သူ တဝကြီး လုပ်သည် ။ ခင်နှင်းဆီလေးသည် အခု ထွေးထွေးရီ သူ့ကို အားလုံးကို ဖြည့်ဆည်းပေးသလိုဘဲ ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့သည် ။ ခင်နှင်းဆီကို သူ စိတ်ကြိုက် လုပ်ခဲ့သည် ။ သူဘာလုပ်လုပ် ကြည်ဖြူခဲ့တဲ့ ခင်နှင်းဆီသည် မကြာခင်မှာဘဲ ကိုယ်ဝန်ရှိသွားခဲ့သည် ။ သူက ဒီကိုယ်ဝန်ကို ဖျက်ချခိုင်းသည် ။ ခင်နှင်းဆီက မဖျက်ချင်။ သူနဲ့ရတဲ့ ရင်သွေးလေးမို့ မွေးချင်သည် ။ သူက တကယ်တော့ ခင်နှင်းဆီကို အတည်တကျ လက်ထပ်ဖို့ စဉ်းစားတဲ့လူမှ မဟုတ်တာ ။ သူနဲ့ အရမ်း ရင်းနှီးတဲ့ ဆရာဝန်တစ်ယောက်နဲ့ ဖျက်ချခိုင်းဖို့ လုပ်သည် ။ ခင်နှင်းဆီက လက်မခံ ။ ခါးခါးသီးသီး ငြင်းဆန်ခဲ့သည် ။ အို…. သူ ဘာတွေ ပြန် စဉ်းစားနေမိပါလိမ့် ။ မျက်နှာပျက်သွားတဲ့ ကျော်စိန်ဘကို ထွေးထွေးရီက  “ ကိုကြီး.. ဘာဖြစ်လဲဟင်…. ထွေးရီ လုပ်ပေးတဲ့အစားတွေ မကြိုက်လို့လား..”  လို့ ပြာပြာသလဲ မေးလိုက်သည် ။ “ မဟုတ်ပါဘူး…. စားလို့ကောင်းပါတယ်…။ ကိုယ့်ဖာသာ အလုပ်အကြောင်းတွေးရင်း နည်းနည်း စိတ် ရှုပ်သွားလို့ပါ ထွေးရီ…”  လို့ သူ ပြန်ပြောသည် ။ 

ညနေပိုင်းရောက်တော့ ရွှန်းရတီမွန်းလေး ရုံးပြန်တဲ့အချိန် သူ့ကို ရုံးနားက စောင့်ပြီး အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးမလားလို့ စိတ်ကူးပေါက်လာသည် ။ ဒါကြောင့် ရွှန်းရတီမွန်းကို ဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်သည် ။ ရွှန်းရတီမွန်းရဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ကို သူ မသိ ။ သူလုပ်တဲ့ ဌာနကို ဖုန်းဆက်ပြီး ရွှန်းရတီမွန်းနဲ့ ပြောချင်တယ်လို့ ပြောပြီး ခေါ်ခိုင်းသည် ။ ရွှန်းရတီမွန်းက “ စောင့်နေမယ် ဆရာ…” တဲ့ ။ ဟင်း….. တစ်ညလုံး ထွေးထွေးရီလို အကောင်းစားလေးနဲ့ ကြမ်းခဲ့ရတာတောင် အားမရသေးဘဲ နောက်တစ်ယောက်ကို လှမ်းချင်နေတဲ့ သူ့ကိုယ်သူလည်း ငါဟာ တကယ့်ကို “ အားကြီး ” တဲ့ လူတစ်ယောက်ပါလားလို့ ပြန်တွေးတောမိရင်း ပြုံးလိုက်မိသည် ။ “ ထွေးရီရေ.. ကိုကြီး ရုံး ခဏသွားလိုက်ဦးမယ်ကွယ်..။ အလုပ်လေးတွေ လုပ်စရာ ရှိနေတယ်…”  လို့ နှုတ်ဆက်ပြီး အိမ်က ထွက်ခဲ့သည် ။ ရုံးနားကနေ ရွှန်းရတီမွန်းကို စောင့်နေတဲ့အခိုက် ရုံးထဲက ထွက်လာနေတဲ့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ကို တွေ့လိုက်ရလို့ သူ့ကို မြင်သွားမှာကို စိုးရိမ်လို့ ကားထဲမှာ ရှိနေတဲ့ ဂျာနယ်တစ်စောင်ကို အမြန်ဆွဲယူပြီး ဖတ်နေသယောင် မျက်နှာကို ကာလိုက်သည် ။ တော်ပါသေးသည် ။ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က သူ့ကို မမြင်ဘူး ။ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေကိုတော့ သူ ကြည့်ဖြစ်အောင် ကြည့်လိုက်သေးသည် ။

ဟော….. လာပြီ……. လာနေပြီ……။ ရွှန်းရတီမွန်းလေးသည် အိတ်လေးကို စလွယ်သိုင်း လွယ်ထားရင်း ရုံးထဲက ထွက်လာနေသည် ။ ကျော်စိန်ဘ ကားပေါ်မှာ ရွှန်းရတီမွန်း ပါလာသည် ။ ရွှန်းရတီမွန်းသည် အရင်နေ့တွေကထက် ပိုပြီး တောက်ပနေသည် ။ ဒီနေ့ မိတ်ကပ်နဲ့ နှုတ်ခမ်းဆိုးဆေးတွေ ခြယ်သလာတာကို သတိထားမိသည် ။ လမ်းခုလတ်မှာ ကျော်စိန်ဘက တစ်နေရာရာမှာ တစ်ခုခု ဝင်စားရအောင်လို့ ခေါ်လိုက်တဲ့အခါ ရွှန်းရတီမွန်းသည် ခါတိုင်းလို “ မစားတော့ပါဘူး….. နေပါစေ… အမေစောင့်နေလို့ အိမ်ကို အမြန် ပြန်ရမယ်…” ဆိုတာတွေကို မပြောတော့ဘဲ ကျော်စိန်ဘကို  “ ဟုတ် ဆရာ.. စားလေ …”  လို့ ပြန်ပြောလိုက်တာကြောင့် ကျော်စိန်ဘလည်း ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေ ပြူးကျယ်သွားသည် ။ “ ဟက်ပီး ” မှာ ကျော်စိန်ဘသည် ရွှန်းရတီမွန်းနဲ့ ထိုင်စားနေသည် ။ ကြွေရုပ်ကလေးလို ကော့ကော့လေး လှပနေတဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ ရုပ်ကြမ်းကြမ်း ကျော်စိန်ဘတို့ မလိုက်ဖက်လှ ။ ဒါပေမယ့် မိန်းမတွေ ကြိုက်တဲ့ အရည်အချင်း အချက်အလက်တွေက ကျော်စိန်ဘမှာ ရှိနေသည် ။

ရွှန်းရတီမွန်းသည် ဒီကနေ့ အပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲသွားသည် ။ ကျော်စိန်ဘကို လိုလိုချင်ချင်နဲ့ စကားတွေ ပြောလိုက် ကျွေးတဲ့အစားတွေကို အားရပါးရ စားလိုက်နဲ့ ..။ ဒီအတိုင်းဆိုရင် ဒီကောင်မလေးကို မကြာခင် သူ ဝါးရမည်လို့ ကျော်စိန်ဘ ခန့်မှန်းလိုက်သည် ။ ကောင်မလေးတွေကို စားရဖို့ဆို ငွေကို မနှမျောဘဲ အလုံးအရင်းနဲ့ ဖိဝင်တတ်တဲ့ ကျော်စိန်ဘသည် ရွှန်းရတီမွန်းရဲ့ မိသားစုတွေပါ ညစာစားကြဖို့ ဟက်ပီးက စားကောင်း သောက်ဖွယ်တွေကို ပါဆယ်ထုပ်ခိုင်းတော့သည် ။ ရွှန်းရတီမွန်းလည်း.. “ ဆရာရယ်.. ဆရာက စိတ်သဘော သိပ်ကောင်းတာဘဲနော်….။ ရွှန်းရတီအပေါ်မှာ အရမ်းကို စေတနာ ထားတယ်….”  လို့ ပြောရင်း အိမ်အတွက် အစားထုပ်တွေကို ဆွဲရင်း ကားပေါ်က ဆင်းသည် ။ ကျော်စိန်ဘသည် အောင်ပွဲခံပြီး အိမ်ကို ပြန်လာသည် ။ ရွှန်းရတီမွန်းနဲ့ အဆင်ပြေလာလို့ သူ ပျော်နေသည် ။ သူ့ရဲ့ သားကောင်ကို သူ မကြာခင် ရမိတော့မှာမို့ ကျေနပ် ပီတိဖြစ်နေတဲ့ မုဆိုးတစ်ယောက် ပါ ။ အိမ်ကို ပြန်ရောက်တော့ ထွေးထွေးရီကို သနပ်ခါး အဖွေးသားနဲ့ သန့်သန့်ရှင်းရှင်း သစ်လွင်တဲ့ အဝတ်အစားတွေနဲ့ တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ ကိုကြီး.. ထမင်းစားမလားဟင်….. စားခဲ့ပြီးပြီလား…..” “ ထွေးရီက ဘာများ စီစဉ်ထားသလဲ” “ ကိုကြီး ကြိုက်တတ်တဲ့ ဟင်းလေးတွေပေါ့…… အစုံဘဲ….။ ကိုကြီး ဒီညစာ မစားတော့ဘူး ဆိုရင် မနက်ဖြန် အလုပ်ကို ထမင်းဂျိုင့် ထည့်ပေးလိုက်မယ်လေ….” “ အင်း…မစားတော့ဘူး…..စားလာခဲ့ပြီးပြီ…….” “ ဟုတ် ကိုကြီး….. ဒါဆို ထွေးရီ ထမင်း စားလိုက်တော့မယ်နော်….” “ အေး…အေး….စား…စား.. နောက်ကို ငါ့ကို မစောင့်နဲ့.. စားနှင့်….” သူ့အိပ်ခန်းထဲကို ပြန်လာပြီး ကွန်ပြူတာကို ဖွင့်လိုက်သည် ။ ရွှန်းရတီမွန်းနဲ့ chat လုပ်ဖို့ ချိန်းထားသည်လေ ။ ရွှန်းရတီမွန်းသည် သူ ခေါ်ရာကို လိုက်စားပြီဆိုတော့ သူကလည်း နေ့တိုင်း ခေါ်ရုံဘဲပေါ့ ။ စားသောက်ဆိုင်တွေ ပလာဇာတွေ ကုန်တိုက်တွေကို ခေါ်သွားမည် ။ လိုချင်တာတွေ ဝယ်ပေးမည် ။ အင်း.. နောက်တစ်ဆင့်က ဟိုတယ်ကောင်းကောင်းကို ခေါ်သွားဖို့ဘဲ ။ ည ၁၀ နာရီ ထိုးပြီ ။ ထွေးထွေးရီ မလာတော့ ။ သူမ အခန်းမှာဘဲ အိပ်ပြီ ထင်သည် ။ အင်းလေ.. သူ ပွဲကြမ်းထားတာ ကောင်မလေး ကိုယ်တွေ လက်တွေ ဟိုဒင်းတွေ နာကျင်ကျိန်းစပ်ပြီး နားရှာပြီ ထင်သည် ။ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး လှဲအိပ်လိုက်တဲ့ အချိန် အိပ်ခန်းအဝက  “ ကိုကြီး…အိပ်တော့မလား….”  လို့ ပြောလိုက်တဲ့ ထွေးထွေးရီရဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရသည် ။

“ ဟင်..ထွေးရီ….အိပ်သွားပြီ ထင်နေတာ..” ထွေးထွေးရီသည် ဘလောက်စ်အင်္ကျီ ပွပွကြီးကို အတွင်းခံ မပါဘဲ တစ်ထပ်ထဲ ဝတ်ထားသည် ။ ဖြိုးကော့နေတဲ့ နို့လုံးကြီးတွေက လှုပ်တုပ်တုပ် ဖြစ်နေသည် ။ ကျော်စိန်ဘ စိုက်ကြည့်နေတာကို ထွေးထွေးရီ တွေ့သည် ။ “ ကိုကြီးကို ဘာလုပ်ပေးရမလဲ လာမေးတာ…..”  လို့ မေးလိုက်တဲ့ ထွေးထွေးရီရဲ့ အသံလေးက တုန်ရီနေသလိုလို …။ “ နင် နေကောင်းလို့လား…..” ကျော်စိန်ဘ ဆိုလိုတာက မနေ့က တစ်ညလုံး ဖြုတ်ထားလို့ နင် ခံနိုင်သေးရဲ့လားလို့ ။ “ ကောင်းပါတယ် ကိုကြီး.. ထွေးရီ… နင်းနှိပ်ပေးရမလားဟင်……” “ အင်း….” ထွေးထွေးရီ သူ့ကုတင်ကြီးပေါ်ကို ရောက်လာသည် ။ နင်းနှိပ်ပေးဖို့တော့ မဟုတ် ။ သူ့ လိုအင်ဆန္ဒတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ပါ ။ ထွေးထွေးရီက  “ ကိုကြီး…..ထွေးရီ ပါးစပ်နဲ့ လုပ်ပေးမယ်နော်….”  လို့ လေသံလေးနဲ့ မပွင့်တပွင့် ပြောလိုက်ရင်း ဖျတ်ကနဲ သူ့ပုဆိုးစကို ဆွဲဖြေချွတ်ပြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာတဲ့ မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ သူ့တန်ဆာချောင်းကြီးကို လျှာလေးနဲ့ စပြီး ယက်ပါတော့သည် ။ “ အို…ထွေးရီ…နင်.. နင်….. နင် အလိုက်တယ်သိပါလားဟာ……” ထွေးထွေးရီသည် ပုလွေကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် မှုတ်ပြသွားသည် ။ ကျော်စိန်ဘလည်း စေတနာကို တုန့်ပြန်သောအားဖြင့် ထွေးထွေးရီကို ဘာဂျာ အစွမ်း ပြပေးလိုက်သည် ။ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်တွေ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထကြွသောင်းကျန်းလာကြသောအခါ စိတ်တူကိုယ်တူ အားရပါးရ စပ်ယှက်ကြလေသည် ။ ထူးဆန်းတာမှာ ကျော်စိန်ဘသည် ဒီည ထွေးထွေးရီနဲ့ စိတ်ကြိုက် စပ်ယှက် ပျော်ပါးပြီးသောအခါ သူသည် တစ်ချိန်က ခင်နှင်းဆီဆိုတဲ့ ချစ်သူလေးကို တအားချစ်ခဲ့ပြီး ယခု ထွေးထွေးရီနဲ့ ကာမစပ်ယှက်သလို စိတ်တူကိုယ်တူ ကာမစပ်ယှက်ခဲ့ကြောင်း.. ခင်နှင်းဆီက ရလာတဲ့ ကိုယ်ဝန်ကို ဖျက်မချချင် .. သူကလည်း ကလေး မယူချင်လို့ လမ်းခွဲသွားခဲ့ရကြောင်း ထွေးထွေးရီကို ပြောပြတာပါဘဲ ။

KFC ကြက်ကြော်ဆိုင်ထဲမှာ ကျော်စိန်ဘ ရောက်နေသည် ။ ရွှန်းရတီမွန်းက ကြက်ကြော်စားချင်တယ် ဆိုလို့ ။ ရွှန်းရတီမွန်း စားတာကို သူ ပြုံးပြုံးကြီး ထိုင်ကြည့်နေသည် ။ ကြွေရုပ်ကလေးနဲ့ ကျော်စိန်ဘ ။ လူတွေက ရုပ်ကြမ်းကြမ်းနဲ့ လူကြီးနဲ့ ကြွေရုပ်ကလေးလို လှတဲ့ ရွှန်းရတီမွန်းကို ကြည့်ကြည့်သွားကြသည် ။ မလိုက်ဖက်တဲ့ စုံတွဲပေမယ့် ဒါမျိုးတွေကို တွေ့ဖူးနေကြပါဘဲလေ ။ ကောင်မလေးတွေက ရုပ်ရည်ပုံပန်းကို ကြည့်ကြတာမှ မဟုတ်တာ ။ ဘဲကြီးတွေက ဘာလဲ.. သူတို့ဆီက ဘာတွေလာမလဲ ဆိုတာကိုဘဲ ကြည့်ပြီး တွဲကြတာတွေက အများကြီးဘဲလေ ။ အိမ်အပြန်မှာလည်း မိသားစု စားဖို့ပါ စေတနာရှင် ကျော်စိန်ဘက ဝယ်ထည့်ပေးလိုက်သေးသည် ။ KFC ကြက်ကြော် အထုပ်လေးတွေ ဆွဲပြီး ရွှန်းရတီမွန်းသည် ကျော်စိန်ဘရဲ့ ကားပေါ်က ဆင်းသွားသည် ။ ဒီနေ့ အခြေအနေက တိုးတက်လာသည် ။ ကျော်စိန်ဘသည် ရွှန်းရတီမွန်းက ရုံးပိတ်ရက်မှာ သူနဲ့ ဈေးဝယ်ထွက် ( ရှော့ပင်လုပ် )ဖို့ သဘောတူလိုက်လို့ အားတက်သွားသည် ။ နေ့လည်ကတည်းက ရုံးခန်းကို ရွှန်းရတီမွန်းသည် အကြောင်းအမျိုးမျိုးနဲ့ ခဏခဏ လာသည် ။ သူ့ကို စိုက်စိုက်ကြည့်ပြီး ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ မျက်စိလွှဲလွှဲသွားသည် ။ သူ့အပေါ် ရွှန်းရတီမွန်းရဲ့ ကောင်းတဲ့ တုန့်ပြန်မှုလေးတွေကြောင့် သူ အရမ်း ကျေနပ်နေပြီ ။

ကျော်စိန်ဘလည်း လမ်းကြားလေးထဲကို လျှောက်ဝင်သွားတဲ့ ရွှန်းရတီမွန်းကို ကားမထွက်သေးဘဲ ငေးကြည့်နေသည် ။ ဒီနေ့ ကျော်စိန်ဘ တော်တော် စန်းထနေသည် ။ မနက်စောစော ရုံးရောက်ရောက်ချင်းလည်း သူ့ကို အထာပေးနေတဲ့ အပေါ်ထပ်က အကိတ်ကြီး ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က သူနဲ့ ကော်ဖီသွားသောက်ဖို့ လာခေါ်သည် ။ ရုံးဘေးက ကော်ဖီဆိုင်မှာ ထိုင်ကြတော့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က သူနဲ့ အရေးတကြီး စကားပြောစရာလေး တစ်ခုရှိသည် အကူအညီ အကြံဉာဏ်လေး တောင်းဖို့ပါလို့ ပြောလာသည် ။ ရုံးအဆင်းမှာ တွေ့ချင်တယ်လို့ ပြောတဲ့အခါ ကျော်စိန်ဘက အိမ်အပြန်ဆို ရွှန်းရတီမွန်းနဲ့ သူ တစ်နေရာရာကို ဝင်စားဖို့ ပြင်ထားတာကြောင့် အလုပ်တစ်ခုရှိလို့ ရုံးဆင်းဆင်းချင်းတော့ မအားဘူး လို့ ပြောလိုက်သည် ။

ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က ည ခုနစ်နာရီလောက် ဆိုရင်ကော.. လို့ မေးတော့ သူ သဘောတူလိုက်သည် ။ ကျောက်ကုန်း မိုးကောင်းဘုရားနားက စားသောက်ဆိုင်လေးမှာ ဆုံကြဖို့ သူ ချိန်းလိုက်သည် ။ သူ့စိတ်ကူးက ရွှန်းရတီမွန်းနဲ့ တစ်ခုခု စားသောက်ပြီး ရွှန်းရတီမွန်းကို ရန်ကင်းကို ပို့ပေးပြီးတဲ့အခါ ကျောက်ကုန်းမှာ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်နဲ့ တွေ့မည် ဆိုပြီးပေါ့ ။ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က သဘောတူသည် ။ ကြည့်ရတာ တော်တော် အရေးကြီးပုံဘဲ။ ချိန်းထားတဲ့ စားသောက်ဆိုင်လေးကို ကျော်စိန်ဘ ရောက်သွားတော့ ခုနစ်နာရီ မထိုးသေး။ ဆိုင်ထဲမှာ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် ရောက်နှင့်နေတာကို တွေ့ရသည် ။ ကျော်စိန်ဘလည်း KFC မှာ ရွှန်းရတီမွန်းနဲ့ စားခဲ့ပြီးလို့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်နဲ့ ညစာ မစားနိုင်တော့ ။ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ကလည်း စတိသဘောနဲ့ ထမင်းကြော် တစ်ပွဲကို မှာလိုက်သည် ။ ကျော်စိန်ဘလည်း သူ့ကိုချိန်းတာ ဘာအတွက်လဲ ဆိုတာ သိချင်လှပြီမို့ တိုတိုနဲ့ လိုရင်း ပြောစေချင်လှပြီ ။

“ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် .. တိုင်ပင်ချင်တယ်ဆိုတာလေး သိလို့ရမလား….”  လို့ စကား စလိုက်သည် ။ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က  “ ဟုတ်ပါတယ်… ဆရာရယ်……။ ကျမမှာ ကူမယ့်လူ လုံး၀မရှိလို့ ဆရာ့ကို အကူအညီ တောင်းမလို့ပါ…။ ကျမ…. ကျမ….. အမေ ဆေးကုရလို့ အိမ်ပေါင်ထားတာ…. မရွေးရင် အိမ်ဆုံးတော့မှာမို့… ဆရာကူညီနိုင်မလားလို့ အကူအညီ တောင်းမလို့ပါ … ဆရာရယ်…။ ကူညီပါဦးနော်..။ ဆရာ့ကို ဘယ်လို ကျေးဇူး ဆပ်ရဆပ်ရ ဆပ်ပါမယ်….။ ကျမ တကယ့်ကိုဘဲ အခက်အခဲ တွေ့နေရလို့ပါ ဆရာရယ် ….”  လို့ မျက်ရည်ပေါက်တွေ တတောက်တောက် ကျလာပြီး ပြောရင်း သူ့လက်တွေကို လာဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ ကျော်စိန်ဘသည် ငွေရေးကြေးရေးနဲ့ အကူအညီ လာတောင်းခံတာတွေကို ချက်ချင်း ငြင်းပယ်တတ်သူပါ။ ဘယ်သူ့ကိုမှ ငွေချေးလေ့ မရှိ ။ ငွေချေးတယ် ဆိုကတည်းက ငွေမရှိလို့ ချေးတာ…။ ပြန်ဆပ်ဖို့ ရာခိုင်နှုန်းက အင်မတန်မှ နည်းပါးသည်…..။ မချေးလိုက်တာက အကောင်းဆုံးဘဲလို့ သူက အမြဲခံယူထားသည်။

အခုတော့ သူ သွားရည်ယိုပြီး တိတ်တခိုး ပြစ်မှားမှားနေတဲ့ အကိတ်ကြီး ဖြစ်နေလို့ သူ နည်းနည်း တုံ့နှေးနေသည် ။ အင်း.. အဲ… နဲ့ သူ စဉ်းစားနေသည် ။ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ကလည်း မရမကကို တွယ်ကပ်ပြီး လက်မလွှတ်ချင် ။ သူ့စိတ်ရိုင်းတွေက  “ ဒီဟာမကြီးကို တစ်နေရာခေါ်သွားပြီး ဖြုတ်ခွင့်ရရင်တော့ ချေးကောင်း ချေးမိလိမ့်မယ် ”  လို့ တွေးတောမိသွားသည် ။ နို့လုံးကြီးတွေက တပ်မက် စရာကြီးတွေလေ ။ ဟီး.. ဖင်တုံးကြီးတွေကလည်း လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီး ဒေါ့ဂီစတိုင် ဆွဲလိုက်လို့ကတော့ ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ တဆတ်ဆတ် ခါနေမှာ…..။ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်သည် မနောပေါက်လေသလား မသိ ။ သူ့စိတ်ထဲအှာ တွေးတောမိတာကို သိနေသလိုဘဲ ။ “ ဆရာရယ်… ကျမ ဘယ်လောက် ဒက်စပရိတ် ဖြစ်နေသလဲ ဆိုရင်.. ဆရာသာ ကျမကို ဒီဥစ္စာ ကူညီမယ် ဆိုလို့ရှိရင် ဆရာ့ကို ကျမကိုယ်ကို ကျမ ထိုးအပ်.. ဆရာ လိုရာသုံးစေဆိုပြီး ကျေးဇူးဆပ်ဖို့ အထိတောင် ပြင်ဆင်ထားတယ် ဆိုတာ အရှက်ကို ဘေးဖယ်ထားပြီး ပြောပြပါရစေရှင်….” သူ့လက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ပြောနေတာပါ ။

“ အေးဗျာ…… ခင်ဗျား ဒီလောက်တောင် ခက်ခဲနေတာကို တွေ့ရတော့လည်း ကျနော် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ငြင်းလို့ရမလဲလေ… အင်း…… ဒီလိုလုပ်…..” “ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲဟင်.. ဆရာ…။ ဆရာ ဖြစ်စေချင်တာကို ပြောလေ….” ငွေချေးတော့မယ့်ပုံ ပေါက်လာလို့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် အငို ရပ်သွားပြီး မျက်နှာလေး လန်းလာသည် ။ “ ဟိုဗျာ.. ဒါ ခင်ဗျား ပြောလာလို့ ကျနော်လည်း ပြောတာနော်…။ ဟိုဒင်း.. ခင်ဗျား ခုနပြောသွားတာ တကယ်လား…” “ ဘာလဲဟင်..ဆရာ..” “ လိုရာသုံးစေ ဆိုပြီး…..ထိုးအပ်မယ် ဆိုတာ…..” “ တကယ်.. တကယ်ပြောတာပါ..။ ဆရာ လိုချင်တဲ့ အချိန်…… အဲနီးတိုင်းမ်ပါ.. ဆရာ…. အဆင်သင့်ပါဘဲ…..။ ငွေ အဆင်ပြေတာနဲ့လည်း ပြန်ဆပ်ပါမယ်… ဆရာ….။ ကူညီပါ ဆရာ.. ကယ်ပေးပါ…..” သူ့ပါးစပ်က ထွက်သွားတဲ့ စကားကို သူ့ဖာသာတောင် မယုံချင် ။ “ ခင်ဗျားမှာ နေရာရှိလား….”  လို့ ပြောမိသွားသည် ။ “ နေရာ….. ဟို… တွေ့ကြဖို့လားဟင်….။ ဟုတ်.. ဟုတ်…… ရှိတယ်ဆရာ…။ ကျမ အမေက ဆေးရုံတက်နေရတာလေ..။ အိမ်မှာ ကျမ တစ်ယောက်ထဲ….။ ဆရာ… ကျမအိမ်ကို လိုက်ခဲ့လို့ ရတယ်…..” ကျော်စိန်ဘ စိတ်ရိုင်းတွေ ထိန်းလို့မရတော့။

“ အိုကေလေ…..ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်..။ ခင်ဗျား ပြောတဲ့အတိုင်း အိုကေမယ်ဆိုရင် သွားကြတာပေါ့…။ ငွေကတော့ မနက်ဖြန် မနက်ကြမှ ထုတ်ပေးလို့ ရမယ်…..” “ ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ပါ….ဆရာ….” “ ကဲ..ကဲ..အချိန်ရှိတုန်း.. ခင်ဗျားအိမ်ကို သွားလိုက်ရအောင် . . ” ငွေချေးပြီး အတိုးအနေနဲ့ ဒီအကိတ်ကြီးကို စိတ်ကြိုက် ဗြုံးခွင့်ရမယ် ဆိုတာကို တအားကြိုက်သွားသည် ။ ဒီလို အပေးအယူနဲ့ ဗြုံးရတာကို ကျော်စိန်ဘတို့က တအားကြိုက်သည် ။ သူသည် ကာမရာဂနဲ့ ပတ်သက်ရင် တအား လောဘကြီးတဲ့ လောဘသားတစ်ကောင် ဆိုတာကိုလည်း သူ့ဖာသာ သူ သိသည် ။ ထွေးထွေးရီလို ငယ်ငယ်တောင့်တောင့် အပေးကောင်း သဘောကောင်းလေး အိမ်ပေါ် ရောက်နေတာတောင် ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်လို အကိတ်ကြီးကို စားရမယ် ဖြစ်လာတော့ ပြေးပြီး စားပစ်လိုက်ချင်ပြန်သည် ။ စားသောက်ဆိုင်ထဲက အထွက်မှာ အိမ်က ထွေးထွေးရီဆီကို ဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်သည် ။

“ ထွေးရီရေ.. ငါ ဒီည အိမ်မပြန်ဖြစ်ဘူး…။ မနက်ဖြန်ကြမှ တွေ့မယ်…..” ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်လည်း ငွေလိုချင်လွန်းလို့သာ လုပ်ရတာ ဖြစ်သည်။ ရှက်သလိုလို ပုံစံနဲ့ စိတ်တွေ တအားကို လှုပ်ရှားနေတဲ့ပုံ ရှိသည် ။ တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေသည် ။ သူ့အိမ်ကိုရောက်ဖို့ ကျော်စိန်ဘကို လမ်းပြပေးနေတဲ့အခါ သူ့အသံတွေသည် သိသိသာသာ တုန်ခါနေသည် ။ “ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်….” “ ဆွေလို့ ခေါ်ပါလား..ကိုကျော်စိန်ဘ…..” “ ခင်ဗျား..အိမ်ထောင်ကျခဲ့ဖူးလား…..” ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က ခေါင်းခါပြသည် ။  “ မကျဖူးဘူး.. ကိုကျော်စိန်ဘ…..”  လို့ ပါးစပ်က တိုးတိုး ပြန်ဖြေသည် ။ “ ရည်းစားကော ရှိခဲ့ဖူးလား…..” “ ဟုတ်….ရှိခဲ့ဖူးတယ်…..” ကျော်စိန်ဘရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ရည်းစားနဲ့တော့ အတွေ့အကြုံများခဲ့မှာပါ..။ ဒါကြောင့်လည်း ငါနဲ့ အိပ်ဖို့ကို သူ့ပါးစပ်က ပြောထွက်ရဲတာပေါ့..။ အတွေ့အကြုံကတော့ ကောင်းကောင်း ရှိပုံပေါက်တယ်… လို့ တွေးနေသည် ။

“ ကိုကျော်စိန်ဘကော.. အိမ်ထောင်ကျခဲ့ဖူးလားဟင်….” “ မကျဖူးဘူး..မဆွေ…” ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်တို့နေတဲ့ နေရာကို ရောက်သွားပြီ ။ သူတို့ အိမ်လေးက လမ်းအဆုံးက မီးရထား သံလမ်းနားက အုတ်တံတိုင်းနဲ့ ကပ်ရက်က အစွန်ဆုံး အိမ်လေး ဖြစ်သည် ။ အိမ်လေးဆီကို ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က အရှေ့ကနေ ဦးဆောင်ပြီး လျှောက်သွားနေတဲ့အချိန် ကျော်စိန်ဘသည် လမ်းဓါတ်မီးတိုင်ရဲ့ အလင်းရောင်နဲ့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ နောက်ပိုင်း ကောက်ကြောင်းကို စူးစိုက်ကြည့်ပြီး လိုက်သွားနေသည် ။ သူ ငယ်ငယ်က သူငယ်ချင်းတွေ သုံးနှုန်းခဲ့တဲ့ စကားတစ်ခုကို ဖျတ်ကနဲ သတိရလိုက်မိသည် ။ “ တင်ကြုံစီးသည် ” ဆိုတာ…။ အခုလည်း ကျော်စိန်ဘသည် တင်ကြုံစီးပြီး လိုက်နေသည် ။ အိမ်တံခါးကို သော့ဖွင့်နေသော ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ လက်တွေ တုန်နေလို့ တော်တော်နဲ့ သော့ပေါက်ထဲ သော့တံ မရောက်နိုင်တာနဲ့ ကျော်စိန်ဘက ကူညီလိုက်ရသည် ။

အင်း… ဆော်ကြီး စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေပြီ ။ သူလည်း ဒီလိုပါဘဲ ။ ဗျင်းရတော့မယ် ဆိုတာက သေချာနေပြီ ဆိုတော့ သူ့ငပဲက တအားကို ထကြွနေသည် ။ အိမ်လေးထဲမှာ မှောင်မဲနေသည် ။ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က မီးခလုတ်တွေကို တခြောက်ခြောက်နဲ့ လိုက်နှိပ်ဖွင့်လိုက်လို့ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ပြင်ဆင်ထားတဲ့ ဧည့်ခန်းလေးကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ “ ကိုကျော်စိန်ဘ..ထိုင်ဦးနော်..ခဏ…..“ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်သည် တင်ပါးကြီးတွေ တလှုပ်လှုပ်နဲ့ အတွင်းခန်းထဲကို ဝင်သွားသည် ။ ကျော်စိန်ဘလည်း နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာလေးမှာ ထိုင်စောင့်နေလိုက်သည် ။ အိပ်ဖို့နေရာကို သွားခင်းကျင်း ပြင်ဆင်နေတာ ဖြစ်မည်လို့ စိတ်ထဲမှာ တွေးလိုက်သည် ။ နံရံမှာ ချိတ်ထားတဲ့ ဓါတ်ပုံတွေ ပြက္ခဒိန်တွေကို သူ လိုက်ကြည့်နေရင်း ငွေချေးတာကလည်း တခြားမှာ ဘယ်လိုမှ ချေးလို့ မရနိုင်ဘူးလား… လို့ စဉ်းစားနေမိသည် ။ သူက မိန်းမကြိုက်တဲ့ ဘဲကြီး ဆိုတာ သူ သိနေလို့ ဖြစ်မည် ။

ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ဒီတောင့်တောင့်တင်းတင်းကြီးကို အမြဲဝါးနေရမယ် ဆိုရင် တော်တော်ကောင်းသည် ။ သူသည် ထွေးထွေးရီကို ဝါးလို့ရနေပေမယ့် ဘေးမှာ လိုက်ပွဲ အသင့်ဆောင်ထားတာက ပိုကောင်းသည် ။ တခါတလေ ပစ္စည်းကောင်း စားရဖို့က မလွယ်ဘူး ။ “ ကိုကျော်စိန်ဘ …လာလို့ ရပြီ….” အတွင်းခန်းထဲက ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် ထွက်လာသည် ။ အိုး … အိမ်နေရင်း ညအိပ်ဝတ် ဂါဝန်ရှည်ကြီးကို လဲလှယ် ဝတ်ဆင်ထားနေပြီ ။ သေချာတာက ဒီ ဂါဝန်အောက်မှာ ဘာအတွင်းခံမှ ခံဝတ်မထားဘူး ။ ဟူး….. ဆူဖြိုးတဲ့ ရင်သားစိုင် ထွားထွားကြီးတွေက လှုပ်တုပ်တုပ်နဲ့ …။  သူ့အနောက်က လိုက်သွားသည် ။ အိပ်ခန်းနှစ်ခန်း အနက် ဘယ်ဖက်က အခန်းထဲကို ခေါ်သွားသည် ။ ညအိပ် မီးလုံး ဝါကျင်ကျင်လေးဘဲ ထွန်းထားတဲ့ အိပ်ခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်အိပ် ကုတင်လေးတစ်လုံး ရှိနေသည် ။ မှောင်နေလို့များ ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းနေသလား မသိ။ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က သူ့ကို ကုတင်ဆီကို ခေါ်သွားသည် ။ ကျော်စိန်ဘရဲ့ ဒုတ်က အဆင်သင့် မာကြောထောင်မတ်နေပြီ ။

“ ဆွေ… ဆွေ့ကို ဘာလုပ်စေချင်လဲဟင်…..” ကုတင်ဘေးနားမှာ နီးနီးကပ်ကပ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်မိကြတဲ့အချိန် ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က တုန်ရီတဲ့ အသံလေးနဲ့ မေးလိုက်တဲ့အခါ ကျော်စိန်ဘလည်း  “ ဆွေ့ရဲ့ အဝတ်တွေကို အကုန်ချွတ်လိုက်..”  လို့ ပြောလိုက်သည် ။ သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကိုလည်း အမြန်ချွတ်လိုက်သည် ။ ညဝတ် ဂါဝန်ရှည်လေးကို တစ်ထပ်ထဲ ဝတ်ထားတာမို့ ချွတ်ပစ်တာက မကြာပါဘူး ။ တခဏ အတွင်းမှာဘဲ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်သည် ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားသည် ။ ကျော်စိန်ဘလည်း အဝတ်တွေကို အကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်တာမို့ ကိုယ်လုံးတီးကြီး ဒုတ်ကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ ဖြစ်နေပြီ ။ သူ့ဒုတ်ကြီးသည် လုံးပတ် တုတ်လွန်းသလို ရှည်လွန်းတာကြောင့် ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်လည်း ဒါကြီးကို ကြောက်လန့်သလို ပါးစပ်လေး အဟောင်းသားနဲ့ ငေးကြည့်နေသည် ။ “ ကဲ… ဆွေ.. ကုတင်ပေါ်ကိုတက်.. လုပ်ကြရအောင်…..” ပေါင်လုံး ဖြူတုတ်တုတ် ဖင်ကြီးကြီးနဲ့ ရေဆေးငါးကြီးကို ကြည့်ပြီး ကျော်စိန်ဘ စိတ်တွေ ထိန်းလို့မရတော့ ။ ဒုတ်ကလည်း ဘာနာသလဲ မမေးနဲ့ ။ ချက်ကို ကပ်နေပြီ ။ သူ့လက်နှစ်ဖက်က တင်းလုံးနေတဲ့ ရင်စိုင်ကြီး နှစ်မွှာပေါ်ကို ရောက်သွားကြသည် ။ ပွတ်သက်သလို ဆုပ်နယ်နေသည် ။ ရင်သီးလေးတွေက စူထွက်နေကြသလို မာတင်းနေသည် ။ ပြင်းထန်လွန်းတဲ့ ကာမစိတ်တွေကြောင့် လိင်တန်ရဲ့ ထိပ်ပေါက်လေးထဲက အရည်ကြည်လေးတွေ ယိုစီး ကျနေကြပြီ ။

“ ဆွေ….ကိုယ့်ဟာကို စုပ်ပေးမလား…..” ကျော်စိန်ဘက သူ့ဒုတ်ကြီးကို ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ လက်ထဲကို ထည့်ပေးလိုက်သည် ။ “ ဟို..ဟိုလေ…… ဆွေ… ဆွေ…. ဆွေ… မစုပ်ဖူးဘူး…..” “ ဆွေ မစုပ်တတ်ရင် ကိုယ် သင်ပေးမှာပေါ့…..” ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ ကျော်စိန်ဘရဲ့ လီးကြီး အဆန့်မပြဲ ရောက်နေပြီ ။ “ စုပ်..စုပ်….မဆွေ.. လျှာနဲ့ဝိုက်ပြီး ကလိပေး….” ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်လည်း သူခိုင်းတဲ့အတိုင်း သူ့လီးကို လျှာနဲ့ ဝိုက်ကစားပြီး စုပ်ပေးနေတဲ့အချိန် တင်းလုံးပြီး ခပ်တွဲတွဲကျနေတဲ့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို သူကိုင်နယ် ကစားနေသည် ။ စူထွက်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းညိုညိုလေးတွေကို လက်ညှိုးနဲ့ လက်မ သုံးပြီး ချေပေးနေသည် ။ ဒီဆော်ကြီးသည် သူ့ကို အထာပေးနေတာတော့ ကြာပြီ ။ ဒီလောက် မြန်မြန်နဲ့ ဒီအခြေအနေကို ရောက်သွားလိမ့်မယ်လို့ ကျော်စိန်ဘ မထင်ခဲ့ ။ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို သူ ကော့ကော့ထိုးသွင်းနေရင်း နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်သည် ။ “ ဟူး…ကောင်းလိုက်တာ..စုပ်..စုပ်..။ ဒါ ပြီးရင် ခင်ဗျားစောက်ပတ်ကို ကျုပ် ယက်ပေးမယ်…..” ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်သည် လိင်ဆက်ဆံဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့ပေမယ့် လိင်တန်ကိုစုပ်တဲ့ အတွေ့အကြုံ မရှိခဲ့ဘူး ဆိုတာ ကျော်စိန်ဘ သိလိုက်သည် ။ သူက ဘယ်လို စုပ်ရမည် ဆိုတာကို သင်ပြတာတောင် သူမသည် ကျွမ်းကျင်မှု မရှိ ။ ဒါကြောင့် သူမကို စုပ်နေတာကို ရပ်ခိုင်းလိုက်သည် ။ ပြီးတော့ သူမကို ဖင်ပူးတောင်းထောင် ကုန်းခိုင်းလိုက်သည် ။ ဖင်တုံးကြီးသူ ဖြစ်တာကြောင့် ဖင်ပူးတောင်း ထောင်လိုက်တဲ့အခါ ဖင်ကားကားကြီးတွေက ပိုကြီးသလို ထင်မှတ်ရပြီး ဖင်ကြီးတွေကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးက ပြူးထွက်နေသည် ။

ကျော်စိန်ဘလည်း ပက်လက် ပေါင်ကားခိုင်းပြီး ယက်ရတာထက် အခုလို ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ထားတဲ့အချိန် ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ယက်ရတာက ပိုကောင်းသည်လို့ ထင်ပြီး အခုလို ဖင်ပူးတောင်းထောင်တဲ့ ပုံစံကို လုပ်ခိုင်းလိုက်တာပါ ။ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်လည်း သူလုပ်ခိုင်းတဲ့ ပုံစံကို ချက်ချင်း လုပ်ပေးလို့ ကျော်စိန်ဘသည် ဒီမိန်းမ မဆိုးဘူးလို့ မှတ်ချက်ချသည် ။ ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီကို မယက်ခင် အရင် နမ်းရှုံ့လိုက်သည် ။ “ ဟင့်… ဘာလုပ်တာလဲကွယ်….. မနံဘူးလား…. အားနာလိုက်တာ…..” “ ဟင်း.. အဲဒီအနံ့ကို ကျုပ်ကြိုက်တာ….။ ဒီအနံ့က ကျုပ်ရဲ့ လိင်စိတ်ထကြွတာကို အမြင့်ဆုံးကို ရောက်သွားစေတယ်…” ပြောပြောဆိုဆို ကျော်စိန်ဘက ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ ခုံးဖောင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျှာနဲ့ ယက်လိုက်သည်။ အောက်ကနေ အပေါ်ကို ပင့်ကော် ယက်လိုက်တာပါ ။ “ အိုး…….ဟင့်…..အမလေး………” ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်လည်း ဖင်တုံးကြီးတွေ ရမ်းခါသွားရအောင် တုန်လှုပ်သွားသည် ။ ကျော်စိန်ဘလည်း ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးထားတဲ့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ အနောက်ဖက်မှာ လေးဖက်ထောက်ရက်နဲ့ သူမ စောက်ဖုတ်အကွဲကြီးကို လျှာနဲ့ ယက်နေတာမို့ ခွေးတွေ တစ်ကောင်နဲ့ တစ်ကောင် ဖင်ကို လျှာနဲ့ ယက်နေသလိုပုံစံ ဖြစ်နေသည်လို့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က ထင်မိလိုက်သည် ။

ကျော်စိန်ဘလည်း လျှာနဲ့ ဆက်တိုက် ဖိဖိယက်ပေးလိုက်ရင်း စိတ်တအား ကြွလာတော့ စောက်ဖုတ်ကို ပြွတ်ကနဲ စုပ်ယူလိုက်သည် ။ “ ဟား…..” “ အိုး……” ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်လည်း သူမ ဘဝမှာ ပထမဆုံး စောက်ဖုတ် အယက်ခံဘူးတာမို့ အတွေ့အကြုံသစ်ကို ထူးဆန်း သဘောကျနေသည် ။ ငွေအများကြီးကို အပူတပြင်းလိုလို့ အကူအညီပေးတဲ့ ကျော်စိန်ဘကို သူ့လိုအင်တွေ ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ရပေမယ့် တကယ်တမ်း သူမကိုယ်တိုင်လည်း ယောကျ်ားရဲ့ အထိအတွေ့တွေကို ငတ်မွတ် ငံ့လင့်နေခဲ့တာ မဟုတ်လား ။ ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲကျလိုက်သလို လိုချင်တာတွေကို ကျော်စိန်ဘက ပေးစွမ်းနေပြီ ။ သူ့လျှာကြီးက အပြားလိုက်ကြီး အကွဲကြောင်းတလျှောက် အပေါ်ကအောက် အောက်ကအပေါ် တပြတ်ပြတ်နဲ့ ယက်ပေးနေသလို လျှာထိပ်ချွန်နဲ့လည်း စောက်ဖုတ် အတွင်းထဲကို ထိုးပေးလာသည် ။

“ အိုး…အား…..အား……အား……….” ဖင်ကြီးတွေ တကြွကြွနဲ့ တအား အရသာထူးကဲနေတဲ့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ကို ဒီလောက် နှူးနှပ်ပေးရင် တော်ပြီလို့ ကျော်စိန်ဘ ယူဆသည် ။ သူမသည် ဖင်တကြွကြွနဲ့ စောက်ဖုတ် တအား ယားကြွနေပြီ ။ “ ကျုပ် ယက်တာတွေ ကြိုက်လား…မဆွေ…..” “ ကြိုက်….ကြိုက်တယ်..ကိုကျော်စိန်ဘ……” “ အင်း.. ကြိုက်ရမယ်လေ..။ ကျုပ်က စေတနာ ပါတယ်ဗျ……။ ခင်ဗျားကို ကောင်းစေချင်တယ်.. သိလား…” “ အင်း..ဟုတ်ကဲ့ပါ…..” “ ကဲ..ကျုပ်တို့ လိုးကြရအောင်ဗျာ……” ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ကို ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ်တဝက် ပက်လက် အိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ကျော်စိန်ဘက ကုတင်ဘေးမှာ မတ်တပ်ရပ်ရင်း သူမ ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားစေသည် ။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပူးကာ မြှောက်ကိုင်လိုက်တော့ ပေါင်ကြားက အင်္ဂါစပ်ကြီးက ဖောင်းပြူး အစ်ထွက်နေသည် ။ ကျော်စိန်ဘလည်း ဒီမြင်ကွင်းကို စွဲမက်စွာနဲ့ ပြုံးပြုံးကြီး စိုက်ကြည့်နေလို့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်လည်း  “ အို.. လုပ်မှာဖြင့် လုပ်လေ..။ ဘာလို့ သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်နေတာလဲကွာ….”  လို့ လေသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်ရင်း သူမ မျက်လုံးတွေကို ပိတ်ထားလိုက်သည် ။

“ ခင်ဗျားရဲ့ အဖုတ်ကြီးက ကြည့်ကောင်းလွန်းလို့ပါဗျာ…”  လို့ ကျော်စိန်ဘက ပြောလိုက်သည် ။  “ ဒီလိုဘဲ ကြည့်နေတော့မှာလား “  လို့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က ပြောပြန်တော့ ကျော်စိန်ဘလည်း  “ လိုးပါပြီဗျာ..လိုးပါပြီ….”  လို့ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ ပြောလိုက်ရင်း သူ့လိင်တန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ အကွဲကြောင်းကြီးကို အောက်ကအထက် အထက်ကအောက် လိုင်းဆွဲ ပွတ်တိုက်လိုက်သည် ။ လိင်တန်ထိပ် ဒစ်လုံးကြီးက ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ အစိလေးကို ထိပွတ်သွားတာမို့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်လည်း ဆတ်ကနဲ တုန်သွားရသည် ။ သူ့လက်တစ်ဖက်က ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ နို့ကြီးတစ်လုံးကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည် ။ မာတင်း စူထွက်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ဆွဲလိုက်တဲ့အချိန် လိင်တန်ကို အင်္ဂါစပ်အပေါက်ထဲကို ဖိသွင်းလိုက်သည် ။  လုံးပတ်တုတ်လှတဲ့ သူ့လိင်ချောင်းကြီး အတင်းကြီး တိုးဝင်လာတာက ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင့်ကို အထူး အရသာ တွေ့သွားစေသည် ။ အင်္ဂါစပ် အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်သွားတာဆိုတော့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် တအားကို တုန်ခါသွားရသည် ။

“ အို…….အမလေး…. ကြီးလိုက်တဲ့ ဟာကြီး . .” ကျော်စိန်ဘက သူ့ပစ္စည်းကို ကြီးတယ် ပြောလို့ သဘောကျသွားသည် ။ တင်းကြပ်နေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ပေါက်ထဲကို ဆက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တော့ လိင်တန်တုတ်ကြီးဟာ တထစ်ထစ်နဲ့ ဗျစ်ကနဲ ထပ်ဝင်သွားသည် ။ ကျော်စိန်ဘအတွက်လည်း တအားကြပ်လွန်းနေသည် ။ နောက်ကို ပြန်ဆုတ်ပြီး ဖိသွင်းတာတွေကို သုံးလေးကြိမ်လောက် လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူ့တန်ဆာချောင်းသည် အင်္ဂါစပ်ခေါင်းထဲမှာ လှုပ်ရှားလို့ ရလာသည် ။ ဖိဖိသွင်းတော့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ အော်ညည်းသံတွေလည်း ဆက်တိုက် ထွက်လာသည် ။ ကျော်စိန်ဘအတွက် အရသာ ရှိသလို ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် အတွက်လည်း ထူးကဲတဲ့ ကာမ အရသာထူးကို ရနေသည် ။ လိင်ဆက်ဆံခြင်းဟာ တစ်ဖက်ထဲအတွက် မဟုတ်ဘဲ သူကောင်းကိုယ်ကောင်း ယောကျ်ားရော မိန်းမပါ ကောင်းကြတဲ့ ကိစ္စတစ်ခုပါလား ။  ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ ခြေထောက်တွေကို သူ့ပုခုံး တစ်ဖက်တစ်ချက်ပေါ်မှာ တင်ပြီး အားနဲ့ ဖိဖိ ဆောင့်ထည့်တဲ့အခါ တဖပ်ဖပ် အသံတွေနဲ့ အရည်လိုက်လာလို့ တခါတခါ ဖွတ်ဖွတ်ဖွတ် ဆိုတဲ့ အသံတွေကိုပါ ကြားကြရသည် ။

“ ကောင်းလား.. မဆွေ……. ကျုပ် လိုးပေးတာ ကောင်းလား….” ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်လည်း ကာမအရှိန်တွေ တအား တက်နေပြီ ။ တစွပ်စွပ် လိုးထည့်ပေးနေတဲ့ ကျော်စိန်ဘရဲ့ လိုးချက်တွေကိုရော လုံးပတ်တုတ်တုတ် လီးကြီးကိုရော တအားကြိုက်နေသည်မို့  “ ကောင်းတယ်.. တအားကောင်းတယ်…..”  လို့ ဖြေလိုက်သည် ။ ကျော်စိန်ဘကလည်း  “ လိုးပြီဗျာ.. ကျုုပ်လည်း တအားကို ကောင်းတယ်..။ ခင်ဗျားအဖုတ်က ရေလည် လိုးလို့ အရသာ ရှိတယ်…..”  လို့ ပြောရင်း ဆက်တိုက်ဘဲ ဆောင့်ထည့် လိုးလေတော့သည် ။ “ အီး… တအား.. တအားဆောင့်.. ဆောင့်… ဆောင့်… အူး…. အူး……. တအားကောင်းနေပြီ… အို… ဆောင့်ပါ… ဆောင့်ပါ……” ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်တစ်ယောက် အထွဋ်အထိပ်ကို ရောက်တော့မှာမို့ သွေးရူးသွေးတန်းတွေ ဖြစ်နေပြီ ဆိုတာကို ကျော်စိန်ဘ သိတာကြောင့် တအား ဆက်တိုက် ဆောင့်ထည့်သည် ။ ထမ်းထားတဲ့ သူမ ပေါင်တွေကို ပြန်ချလိုက်ပြီး အားနဲ့ ဖိဖိဆောင့်သည် ။ ဖပ်ဖပ် ဖပ်ဖပ် အသံတွေနဲ့ ကျယ်လောင်တဲ့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ရဲ့ အော်ညည်းသံတွေဟာ ကျော်စိန်ဘရဲ့ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းတွေနဲ့အတူ ထွက်ပေါ်နေသည် ။ 

ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်သည် အင်္ဂါစပ် ကြွက်သားတွေကို တအားညှစ်လိုက်တာကြောင့် ကျော်စိန်ဘရဲ့ လိင်တန်ကို တအားဆုပ်ညှစ်တဲ့ ကြပ်တည်းတဲ့ ခံစားမှုနဲ့အတူ ကျော်စိန်ဘ တအားကောင်းလွန်းလာလို့ ပြီးခါနီးဆဲဆဲ ဖြစ်လာတဲ့ အချိန်မှာ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် အရင် ပြီးသွားသည် ။ “ အမလေး..အမလေး…ကောင်းလိုက်တာ… အို… အို….. ကောင်းလိုက်တာ……. အား……. အား…..”  လို့ အော်ရင်း ပြီးသွားသည် ..။ ကျော်စိန်ဘလည်း ဆက်တိုက် ဆက်ဆောင့်လိုက်သည် ။ သူလည်း တအားကောင်းတက်သွားပြီး သုတ်တွေ တအားပန်းထွက်သွားပြီး ပြီးသွားသည် ။ “ အား…… အား….. အား…….. ဟင်း… ဟင်း……….. ဟင်း……….. အိုး………” “ ကိုကျော်စိန်ဘ….. ရှင့်ဟာကို မထုတ်နဲ့ဦး……” အရေးထဲ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က သူ့ကို တဆုံး ဆက်သွင်းစိမ်ထားဖို့ ပြောနေပြန်သည် ။ အိမ်ကို ပြန်ရောက်ပြီ ။ ကျော်စိန်ဘ ရေချိုးနေသည် ။ အလုပ်က ခွင့်ယူထားသည် ။ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်နဲ့ အပြတ်ကဲလိုက်လို့ သူ့တကိုယ်လုံး နုံးချိနေသည် ။ ကာမဆန္ဒ ပြင်းထန်လိုလားနေတဲ့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်လည်း တစ်ချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ် ဖြစ်သွားလို့ ကျေနပ်နေသည် ။ ငွေလိုတာလည်း ငွေရ.. ကာမဆန္ဒလိုတာလည်း ကာမဆန္ဒ ပြည့်ရလို့ပါ ။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ထွေးထွေးရီက နွေးထွေးတဲ့ အပြုံးလေးနဲ့ ကြိုနေသည် ။ သူ့ကို ပြာပြာသလဲ ဂရုစိုက်သည်။ သူ ဘယ်သွားသည် ဘာလုပ်သည် ဆိုတာတွေကို မမေး ။ စပ်လည်း မစပ်စု ။ ဟင်းကောင်းတွေ ချက်ထားသည်..။ အစ်ကိုကြီး စားချင်တဲ့အချိန် ပြောပါတဲ့ ။ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ရေပူပူတွေ တဝေါဝေါ ကျနေတဲ့ ရေပန်းအောက်မှာ မျက်စိပိတ် မတ်တပ်ရပ်ပြီး ရေချိုးလိုက်သည် ။ “ အစ်ကိုကြီး…..” ဟင်… ထွေးထွေးရီ သူ့ဆီ ရောက်လာသည် ။ ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်လာသည် ။ ထွေးထွေးရီသည် ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်ဆိုလို့ ချည်တစ်မျှင်တောင် ကပ်မနေ ။ ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ ဝင်လာသည် ။ “ အစ်ကိုကြီးကို ချေးတွန်းပေးဖို့ လာတာပါ..”  လို့ ထွေးထွေးရီက ပြောလိုက်ရင်း သူ့ကျောပြင်ကို ထွားလုံးတင်းနေတဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးနှစ်လုံးနဲ့ ဖိကာ ပွတ်ပေးတော့သည် ။ ကျောပြင်ကို ဆပ်ပြာရည်တွေနဲ့ ရင်သားကြီးနှစ်လုံးက ချောမွတ် ပွတ်တိုက်နေသည် ။ ထွေးထွေးရီရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကလည်း သူ့ရင်ဘတ်ကို လာပွတ်နေသည် ။

“ ခံလို့ ကောင်းလားဟင်.. အစ်ကိုကြီး…..” “ အင်း….ကောင်းတယ်…” ထွေးထွေးရီက သူ့လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲယူကာ သူမပေါင်ကြားထဲကို ပို့ပေးလိုက်သည် ။ သူမ ကိုင်စေချင်တဲ့နေရာကို ပို့ပေးလိုက်သည် ။ သူ့လက်သည် ထွေးထွေးရီရဲ့ မို့ဖောင်းတဲ့ ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ်ကို ရောက်နေသည် ။ အမွှေးပါးပါးနဲ့ ဖောင်းအိနေတဲ့ ထွေးထွေးရီရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို ကိုင်မိရတော့ သူ့စိတ်ရိုင်းတွေက ထိန်းကနဲ ထကြွလာရတော့သည် ။ ဘယ်လောက်ဘဲ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်နဲ့ တစ်ညလုံး ဆွဲထားထား.. ထွေးထွေးရီရဲ့ နို့ကြီးတွေနဲ့ ကျောကို ပွတ်နေကတည်းက သူ့လိင်တန်သည် တမဟုတ်ချင်း ကြီးလာထွားလာ ရှည်ထွက်လာခဲ့ပြီး အခုလို သူက ထွေးထွေးရီရဲ့ မိန်းမကိုယ်ကို ကိုင်လိုက်တော့ တအားကို ထကြွ ထောင်မတ်လာသည် ။ “ ဟိ.. အစ်ကိုကြီး ထလာပြီ ……. ဒုံးပျံကြီး ပစ်ဖို့ ရယ်ဒီ ဖြစ်တော့မယ်….. ခိခိ…..” ထွေးထွေးရီက သူ့လိင်တန်ကို ထိပ်ပိုင်းကနေ ကိုင်ဆုပ်လိုက်သည် ။ ဆပ်ပြာရည်တွေနဲ့ ရှေ့နဲ့နောက် ပွတ်တိုက်ပေးသည် ။ “ အူး…… အား… အား……. ထွေးထွေးရီ… နင်.. တတ်လည်း တတ်နိုင်တယ်ဟာ….။ ငါ့ကို မထထအောင် လာဆွနေတယ် . . .” ထွေးထွေးရီက ပြုံးစိစိနဲ့ မတ်မတ်ထောင်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျော်စိန်ဘရဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီးကို ကွင်းတိုက် ကစားပေးနေရာက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ချလိုက်ပြီး ထိပ်ဖူးကားကြီးကို ငုံကာ စုပ်လိုက်လေသည် ။

“ ဟေး… အိုး…….. နင်… နင်…. လုပ်လည်း လုပ်တတ်တယ်…” ထွေးထွေးရီသည် လိင်တန်ကြီးကို အားရပါးရ စုပ်နေပြီ ။ ထွေးထွေးရီရဲ့ အစုပ်သည် ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ထက် ပိုသာတာက အမှန် ။ သူ့လိင်တန်ကြီး အစွမ်းကုန် တင်းမာပြီး ထွေးထွေးရီရဲ့ အစုပ်အယက် ကလိချက်တွေကြောင့် တအားထန်တင်းနေသည် ။ ထွေးထွေးရီကို နံရံမှာ လက်နှစ်ဖက် ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည် ။ ခြေထောက်တွေကို ကားခိုင်းလိုက်သည် ။ ဖင်တုံးတွေ ကြားက ပေါ်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်အမြောင်းထဲကို လိင်တန်တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည် ။ “ အား……” ထွေးထွေးရီရဲ့ အော်သံလေး ထွက်လာသည် ။ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး ဖိဖိထိုးညှောင့်ပစ်လိုက်သည် ။ “ အား…..အား….အား…..” “ ဖပ်..ဖပ်…ဖပ်..ဖပ်……..” ထွေးထွေးရီက  “ကုတင်ပေါ် ရွှေ့ကြရအောင် အစ်ကိုကြီး…” လို့ ပြောသည် ။ ကုတင်ပေါ် ရောက်တော့  “ ကျမ အပေါ်က တက်ပါရစေ ”  လို့ ပြောတာကြောင့် ပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်တဲ့အခါ ထွေးထွေးရီလည်း ပေါ့ပါးစွာနဲ့ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ခွတက်လာသည် ။ မာကျောတင်းထောင်နေတဲ့ သူ့လိင်တန်အပေါ်ကို ခွထိုင်လိုက်ပြီး လက်ကလေးနဲ့ လိင်တန်ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး သူမ စောက်ဖုတ်မှာ တေ့လိုက်တဲ့ ထွေးထွေးရီသည် ကာမစိတ်တွေ တော်တော် ပြင်းထန်နေပုံရသည် ။ နှာတန်အဖျားနဲ့ ပါးပြင် နားရွက်တွေ နီရဲနေသည် ။ လိင်တန်ပေါ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိထိုင်ချလိုက်တဲ့အချိန် တဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းလိုက်တဲ့ အသံတွေ ထွက်လာသည် ။

“ အိုး..ကျွတ်..ကျွတ်…..” ထွေးထွေးရီသည် သူမ စိတ်ကြိုက် ဖိဖိညှောင့်တော့သည် ။ ကျော်စိန်ဘလည်း အောက်ကနေ ပင့်ကော့ ထိုးပေးသည် ။ ဆောင့်အချနဲ့ ပင့်အထိုး စည်းချက်ညီနေသည် ။ တစွပ်စွပ် တဖပ်ဖပ် အသံတွေ ထွက်နေသည် ။ “ အား…… အား… ကောင်းလိုက်တာ… အစ်ကိုကြီးရယ်…..” သူ အားမရတာကြောင့် ထွေးထွေးရီကို ပက်လက်ပေါင်ဖြဲခိုင်းလိုက်ပြီး အားနဲ့မာန်နဲ့ တက်ဆောင့်တော့မှ တအားကောင်းသွားပြီး သူရော ထွေးထွေးရီကော ပြိုင်တူလို ပြီးသွားကြရသည် ။ ပက်လက်လှန်ပြီး အမောဖြေနေခိုက် ထွေးထွေးရီဆီက ထူးဆန်းတဲ့ စကားတွေကို သူ ကြားလိုက်ရသည် ။ “ အစ်ကိုကြီး….. အစ်ကိုကြီးနဲ့ ကွဲသွားခဲ့တဲ့ ခင်နှင်းဆီကို အစ်ကိုကြီး လိုက်ရှာသေးလားဟင်…..”  ကျော်စိန်ဘလည်း ထွေးထွေးရီကို ဆတ်ကနဲ လှည့်ကြည့်လိုက်သည် ။ “ ရှာတာပေါ့…. ဘယ်ကို ရောက်သွားသလဲ မသိတော့ဘူး…..” “ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ရင်သွေးလေး တစ်နေရာရာမှာ ရှိနေမှာဘဲနော်…” “ အင်း…..” “ အစ်ကိုကြီး… ပြန်တွေ့ချင်လားဟင်……” “ ထွေးထွေးရီ.. နင်ဘာတွေ လာမေးနေတာလဲ…..။ ငါ့စိတ်တွေကို ကြေကွဲထိခိုက်အောင် လာလုပ်မနေနဲ့…..။ ငါ တွေ့ချင်တာပေါ့..။ ခင်နှင်းဆီကို ငါ တကယ် ချစ်ခဲ့ကြိုက်ခဲ့တာ….” “ အော်.. အစ်ကိုကြီးရယ်… ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ…။ ဒါနဲ့များ .. သူ့ကိုထားပြီး နိုင်ငံခြားကို ထွက်သွားရတယ်လို့…” “ အေး.. အဲ့တုန်းက ငါက ကလေးမယူချင်ဘူးဟ…။ ငါက တကယ်ဆို ပျော်လို့ အားမရသေးတာ..။ ငါ မှားပါတယ်…။ ငါ့ရဲ့ မိုက်မဲချက်တွေပေါ့ဟာ…” ထွေးထွေးရီလည်း မထင်တာတွေ ကြားရလို့ အံ့သြနေသည် ။

“ ဒါဆို ခင်နှင်းဆီကို ပြန်တွေ့ရင် အစ်ကိုကြီး လက်ခံမှာလား….” “ အင်း..လက်ခံမှာပေါ့…” “ ဟင်..ဒါဆို.. ထွေးထွေးရီကို ဘယ်လို လုပ်မလဲဟင်….။ အစ်ကိုကြီးက ထွေးရီကို ကန်ထုတ်လိုက်တော့မှာလား..” ထွေးထွေးရီက ပြုံးစိစိနဲ့ မေးလိုက်တာပါ ။ ကျော်စိန်ဘက ထွေးထွေးရီရဲ့ ဖင်ကားကားကြီးကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ ဖျန်းကနဲ ရိုက်ထည့်လိုက်ရင်း  “ နင့်ကို ငါ ဘယ်ကန်ထုတ်မလဲ..။ နင့်ကို ငါ အရံထားမှာပေါ့….။ ခင်နှင်းဆီကို လိုးလိုက်.. နင့်ကို လိုးလိုက်..။ တခါတလေ နှစ်ယောက်စလုံးကို တစ်ချိန်ထဲမှာ လိုးလိုက်နဲ့… ဟားဟားဟား……”  လို့ ပြောရင်း ရယ်မောလိုက်တဲ့အခါ ထွေးထွေးရီလည်း.. “ ဟာ…အစ်ကိုကြီး.. တအားဆိုးတာဘဲကွာ….”  လို့ ပြောရင်း ကျော်စိန်ဘရဲ့ ချွေးတွေ စိုနေတဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို လှမ်းရိုက်လိုက်သည် ။ “ ဟားဟားဟား….” ဒီနေ့ ရုံးကို ရောက်တော့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်တစ်ယောက် ဘယ်လိုနေသလဲ ဆိုတာ ကျော်စိန်ဘ သိချင်သည် ။ မနေ့က ဘဏ်ကနေ သူမ လိုတဲ့ ငွေတွေကို ကိုယ်တိုင် လိုက်ထုတ်ပေးလိုက်သည် ။ ငွေက တော်တော်များပေမယ့် ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ကြီးကို အပေါက်စုံအောင် လိုးခွင့်ရတာကိုလည်း ကျော်စိန်ဘ အင်မတန် ကျေနပ်နေသည် ။ ဆက်ဆက် ပြန်ဆပ်ပါမယ်လို့ အတန်တန် အထပ်ထပ် ဂတိပေးနေတဲ့ သူမကိုလည်း ယုံမိသည် ။ အတိုး တစ်ပြားမှ သူ မယူလိုဘူး ။ သူမက သူလိုတဲ့အချိန် သူ့လီးကို အားရပါးရ စုပ်ပေးတာတွေနဲ့ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးပြီး စိတ်ကြိုက် လုပ်ချင်သလို လုပ်ပါတော့လို့ စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ စအိုပေါက်ကို သူ့ကို ထိုအပ်တာတွေနဲ့တင် သူ ကျေနပ်နေပါပြီ ။

ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်ဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်သည် ။ ဟင်…. ဖုန်းပိတ်ထားတာလား…။ ခေါ်လို့ မရဘူး….။ သူ့ရုံးဖုန်းကို ရုံးက ဖုန်းစာအုပ်မှာ ကြည့်သည် ။ ခေါ်ကြည့်သည် ။ မရဘူး ။ သူ့လက်အောက်က စာရေးကလေး အောင်ဇင်မိုး ကို လှမ်းခေါ်ပြီး  “ ဟေ့ကောင်.. အပေါ်ထပ်က ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် သိတယ် မဟုတ်လား….။ မင်း သူ့ဆီတက်သွားလိုက်ပြီး ငါ့ဆီကို ဖုန်းခေါ်ဖို့ သွားပြောစမ်းကွာ…”  လို့ ခိုင်းလိုက်သည် ။  “ ဟေ့ကောင် …”  အောင်ဇင်မိုး လှည့်ကြည့်သည် ။  “ သူ့စားပွဲမှာ မတွေ့ရင် သူ့ကို လိုက်ရှာကွာ….”  လို့ သူ ထပ်ပြောလိုက်သည် ။ အောင်ဇင်မိုးက  “ ဟုတ်..”  လို့ မျက်နှာပုတ်ပုတ်နဲ့ ပြန်ပြောပြီး ရုံးခန်းထဲက ထွက်သွားသည် ။ “ ဆရာ….” ကျော်စိန်ဘ အလုပ်ထဲကို စိတ်ဝင်စားနေရာက ခေါ်သံကြောင့် မော့ကြည့်လိုက်သည် ။ ရွှန်းရတီမွန်း….။
အို… အလှမိဖုရားမလေး…. လှလိုက်တာ အရမ်းပါဘဲ….။ “ ခေါ်ပြန်ပြီလား…..ဆရာလို့..” ကျော်စိန်ဘရဲ့ အသံက လူငယ်လေး တစ်ယောက်လိုဘဲ ။ “ ဘယ်လို ခေါ်ရမှာလဲလို့….။ ဦး… လား…..” ရွှန်းရတီမွန်းရဲ့ စိုက်ကြည့်တဲ့ ဒဏ်ကို သူ မခံနိုင်ဘူး..။ သူ့အသဲနှလုံးတွေကို ထိုးဖောက်သွားတဲ့ အကြည့်လို့ သူ တင်စားလိုက်သည် ။

“ ဘယ်လိုလဲ…. ရွှန်းရတီ…။ ကိုယ်နဲ့ ဒီညနေ ထွက်မှာလား…..” ရွှန်းရတီမွန်းက တိုးတိုးလေး… “ ထွက်ချင်တာပေါ့ ဦးရယ်…..။ ဦးရဲ့ စေတနာတွေကို ရွှန်းက တကယ် တန်ဖိုးထားပါတယ်..။ ရွှန်းကို တအား ဂရုစိုက်တယ် ဆိုတာ ရွှန်းသိတာပေါ့…..။ ရုံးမှာ တစ်နေကုန် အလုပ်လုပ်ထားတာ ဆိုတော့ ချွေးတွေသန်တွေနဲ့..။ ဦးနံမှာကို ရွှန်းစိုးတယ်.. အားနာတယ်….. ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းလဲ မသိတော့ပါဘူး…..” လို့ ပြောသည် ။ “ ဒါအတွက် မပူပါနဲ့..။ ရွှန်းက စနေနေ့ထွက်လို့ မရဘူး ဆိုလို့ပါ…။ ရွှန်း အဝတ်တစ်စုံ အပိုထည့်လာခဲ့လေ…။ ကိုယ်က ဟိုတယ်ခန်း အကောင်းစား ငှားထားမယ်….။ ရုံးက ထွက်ထွက်ချင်း ရွှန်း ရေဝင်ချိုးလိုက်ပေါ့….” “ အို.. ဟိုတယ်…. ရွှန်းကြောက်တယ်.. မသွားရဲပါဘူး.. ဦးရယ်…… ရှက်စရာကြီး…….” “ ဒါတော့ ရွှန်းသဘောပါ..။ ရွှန်း မသွားချင်တာကို ကိုယ်က အတင်းကြီး ခေါ်လို့ မဖြစ်ပါဘူး…” ကျော်စိန်ဘလည်း မျက်နှာညှိုးတဲ့ပုံနဲ့ ခေါင်းငုံ့လိုက်သည် ။ ရွှန်းရတီမွန်းက  “ ဦး.. ရွှန်းကို စိတ်ဆိုးသွားလားဟင်…..”  လို့ မေးသည် ။

“ မဆိုးပါဘူး..။ ဦးက ရွှန်းနဲ့ အေးအေးဆေးဆေး နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ချင်တာလေ..။ ရန်ကင်းထိပ်က လဖက်ရည်ဆိုင်မှာဘဲ ပူပူလောင်လောင် လူတွေ ကြားထဲမှာဘဲ တွေ့ပေါ့..။ ရပါတယ်လေ…..” “ ဟိတ်.. ဦး… ရွှန်းကို စိတ်ကောက်သွားတာလား…..” “ ဟင့်အင်း…” “ ဦးသဘော.. ဦးသဘော…..။ ရွှန်း ဦးခေါ်တဲ့ နေရာကို လိုက်မယ်….. ကျေနပ်လား…..” “ အင်း…..” ရွှန်းရတီမွန်း ရုံးခန်းထဲက ပြန်ထွက်သွားတော့ တပည့်လေး အောင်ဇင်မိုး ပြန်ရောက်လာသည် ။ “ ဆရာ….. ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် အလုပ်ထွက်သွားပြီ တဲ့…..” “ ဘာ….” “ ဟုတ်တယ် ဆရာ….။ အလုပ်ထွက်စာ တင်ထားတာ ၂ ပတ်ရှိပြီ..။ မနေ့က သူ့နောက်ဆုံးနေ့တဲ့..” “ ဘာ…..” “ ဟုတ်ရဲ့လားကွာ… မင်းကလည်း… သေချာရဲ့လား….” “ သေချာပါတယ်… ဆရာ…” ဟိုက်…. ဘယ်လိုကြီးလဲ…။ ညနေ ရုံးဆင်းချိန်မှာ ရွှန်းရတီမွန်းကို သူ ကြိုတင် ချိတ်ဆက်ထားတဲ့ ဟိုတယ်ကို ခေါ်သွားသည် ။ ပထမတန်းစား ဟိုတယ်ခန်းလေးကို ဈေးကြီးပေးပြီး ယူထားသည် ။ ရွှန်းရတီမွန်းက ဒီလိုနေရာမျိုးကို ယောကျ်ားတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ခါမှ မလိုက်ဖူးလို့ ရွက်ရွံ့ကြောက်လန့်နေတဲ့ အမူအရာလေးနဲ့ ခေါင်းလေး ငုံ့ပြီး လိုက်လာသည် ။ ဒီနေ့မနက် ရုံးက ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်တစ်ယောက် အလုပ်က ထွက်သွားတယ် ဆိုတဲ့ သတင်းသာ မကြားရမသိရရင် ဒီအချိန်သည် ကျော်စိန်ဘ အတွက် တအားကို ပျော်စရာ ဖြစ်နေလိမ့်မည် ။ အခုတော့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်တစ်ယောက် ဖုန်းလည်း မထူး.. အလုပ်ကလည်း အပြီး ထွက်သွားတဲ့ဟာကြီးက သူ့ခေါင်းထဲမှာ တစ်ချိန်လုံး ရှိနေသည် ။ ဘယ်လိုမှ မေ့ဖျောက်ပစ်လို့မှ မရနိုင်ဘဲ ။

ရွှန်းရတီမွန်းလေးကို အရေးကြီးတဲ့ စကားတွေ ပြောစရာရှိတယ် ဆိုပြီး ဟိုတယ်ခန်းကို ပင့်လာပေမယ့် ကျော်စိန်ဘသည် ဘာစကားကိုမှ မပြောဘဲ ရောက်တာနဲ့ ကုတင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းပြီး ရွှန်းရတီမွန်းကို တအားဖက် တအားနမ်းလေတော့သည် ။ ရွှန်းရတီမွန်းက  “ ဦး…ရွှန်းကို တကယ် ချစ်တာလားဟင်….”  လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ ကျော်စိန်ဘလည်း အလွယ်တကူဘဲ  “ အရမ်းချစ်တာပေါ့..။ ဦးက ရွှန်းကို စွဲလန်းလွန်းလို့ အသဲတွေကို ကျွမ်းလုလုဘဲ” လို့ ပြောလိုက်သည် ။  “ ရွှန်းကို တစ်သက်လုံးပေါင်းဖို့ လက်ထပ်မှာလား..”  လို့ မေးပြန်တော့လည်း  “ ရွှန်းရယ်.. ကိုယ်က အပျော်အပျက် လုပ်နေတယ်လို့ ထင်နေတာလား..။ တကယ်ချစ်လို့ တကယ် လက်ထပ်မှာပေါ့လို့..”  လို့ ပြန်ပြောရင်း ရွှန်းရတီမွန်းရဲ့ အဝတ်တွေကို တစ်ခုပြီး တစ်ခု ချွတ်ခွာဖို့ ကြိုးစားတော့သည် ။ ရွှန်းရတီမွန်းက  “ ဦး…. ရွှန်းပြောထားသလိုဘဲ တစ်နေကုန် ရုံးမှာ အလုပ်လုပ်ထားတော့ ချွေးနံ့တွေ နံစော်နေတဲ့ အတွက် ရွှန်း.. စိတ်အိုက်တယ်… စိတ်မသန့်ဘူး…။ ရွှန်း ရေမိုးချိုးချင်တယ်ကွယ်…။ နံစော်ရင် မကောင်းဘူး… ဦးကို ရွှန်း သိပ်အားနာတာ…။ ရွှန်း ရေချိုးပါရစေနော် ..”  လို့ တောင်းပန်သည် ။ ဘရာစီယာလေးသာ ကျန်နေတဲ့ ရွှန်းရတီမွန်းရဲ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ကျော်စိန်ဘ ငေးမော စူးစိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း..

“ အိုကေလေ… ဒါကြောင့်လည်း ရေချိုးခန်း အပျံစား နဲ့ ဒီဟိုတယ်ကို ဦးက ကြိုငှားခဲ့တာပေါ့ …”  လို့ ပြောလိုက်သည် ။ လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးရက်ထဲက ရွှေဂုန်တိုင်က ဒီဟိုတယ်မှာ အခုလို တွေ့ကြမယ့်အကြောင်း ရွှန်းရတီမွန်းကို သူ ကြိုပြောပြခဲ့သည် ။ ရွှန်းရတီမွန်းကို ညနေတိုင်း သူ ညစာကျွေးပြီး အိမ်သားတွေ အတွက်လည်း စားစရာ ပါဆယ်တွေ ထည့်ပေးလိုက်သည် ။ မနေ့ကဆိုရင် ကုန်တိုက်တစ်ခုကို ဝင်ပြီး ရွှန်းရတီမွန်းအတွက် လက်ကိုင်အိတ်တွေ ဖိနပ်တွေ အများကြီး ဝယ်ပေးလိုက်သည် ။ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် ဒိုးသွားတာကို လိုက်မစုံစမ်းဖြစ်သေးဘူး ။ စိတ်ထဲမှာ ခိုးလိုးခုလု ဖြစ်နေသေးသည် ။ ဒါပေမယ့် ရွှန်းရတီမွန်းလေးကို အခွင့်သာတုန်း စားလိုက်ဦးမည် ။

“ ကဲ ဦး.. ခဏစောင့်နော်..။ ရွှန်း ရေအမြန်ချိုးလိုက်ဦးမယ် . . ” လို့ ပြောပြီး ရွှန်းရတီမွန်းသည် ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်သွားသည် ။ အိုး… လှလိုက်တဲ့ အိုးကလေး …။ ဟီး… စားရချည်သေးရဲ့ …။ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲလျောင်းရင်း ကုတင်ဘေးက ကုလားထိုင်ပေါ် ပစ်တင်ထားတဲ့ သူ့တိုက်ပုံဆီကို လက်ရောက်သွားသည် ။ တိုက်ပုံအိတ်ထဲက ကွန်ဒုံးအထုပ်ကြီးကို ထုတ်ယူလိုက်သည် ။ လိင်ဆက်ဆံတဲ့နေရာမှာ သုံး တဲ့ အဆီပုလင်းလေးရော ။ သူ့ပေါင်ကြားကဒုတ်က တအားကို ထွားတက် ကြီးထွား မာကြောနေသည် ။ မကြာခင် စားရတော့မှာမို့ပေါ့ ။ ရွှန်းရတီမွန်းလေး ရေချိုးနေတဲ့ ရေသံတွေကို တရှဲရှဲ ကြားနေရသည် ။ ကိုယ်တုံးလုံးလေး ဖြစ်နေမယ့် ရွှန်းလေးကို မြင်ယောင်ကြည့်နေသည် ။ သူ့ဒုတ်က တအားကို ထကြွနေသည် ။ ချောက်….။ ရေချိုးခန်း တံခါး ပွင့်လာသည် ။ ဆံပင်ရေစိုလေးကို တဘက်နဲ့ သုတ်ရင်း ထွက်လာတဲ့ ရွှန်းရတီမွန်းသည် ကိုယ်လုံးမှာ တဘက်တစ်ထည်ကို ပတ်ချည်ထားသည် ။ ပေါင်တန်ဖြူဖြူတွေက ဝင်းထင်းနေသည် ။ ရင်ညွန့်ဖွေးဖွေး ပခုံးသားဖွေးဖွေးတွေကလည်း ဝင်းထင်းနေသည် ။

“ ဦး…. ရွှန်း တအား ရှက်မိနေတယ်ကွာ….။ ရွှန်း ဦးနောက်ကို လိုက်ခဲ့မိတာ မှားပြီလား မသိဘူး …” ဒီအချိန်မှာ ဟိုတယ်ခန်းကို အပြင်ကနေ လာခေါက်သည် ။ “ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်…” “ဆရာ.. ဆရာ.. ကျနော် ဟိုတယ်က ဝန်ထမ်းပါ…..။ ခဏလေး …တံခါးဖွင့်နိုင်မလား….” ကျော်စိန်ဘ ဖီးငုတ်သွားသည် ။ “ ဟေ့…. ဘာလဲကွာ.. နောက်မှလာခဲ့…” “ အရေးကြီးလို့ပါ ဆရာ..။ ခဏလေး…. ခဏလေးပါ….” ကျော်စိန်ဘ ဒေါသထွက်သွားသည် ။ တံခါးကို ဖွင့်ပေမယ့် ဟရုံလေး ။ ရွှန်းက မလုံ့တလုံ ဖြစ်နေတယ် မဟုတ်လား …။ တံခါးဖွင့်လိုက်တာနဲ့ အပြင်က လူတွေ တပုံကြီး အတင်းတွန်းပြီး ဝင်လာကြသည် ။ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်း မန်နေဂျာ ကောင်လေးတင်မကဘဲ လူတွေ တပုံကြီး ။ တိုက်ပုံဝတ်တွေရော….. ရဲယူနီဖောင်းတွေရော…. ငိုယိုနေတဲ့ မိန်းမကြီးတွေရော….။ “ ဘာတွေလဲ.. ခင်ဗျားတို့က ဘယ်သူတွေလဲ…။ ဘာကြောင့် အတင်းကြီး ဝင်လာတာလဲ….” ကျော်စိန်ဘက မေးလိုက်တဲ့အချိန် ရွှန်းရတီမွန်းသည် စောစောက ဆံပင်ကို ရေသုတ်နေတဲ့ တဘက်လေးကို ရင်မှာလွှားလိုက်ပြီး တအီးအီးနဲ့ ငိုနေသည် ။ ယူနီဖောင်းဝတ် ရဲက  “ ဒါတွေက ဒီက မိန်းကလေးရဲ့ မိဘတွေနဲ့ ဦးလေးတွေ.. သူတို့ရပ်ကွက်က အုပ်ချုပ်ရေးမှူးတွေ… ခင်ဗျားနဲ့ စကားပြောချင်ကြလို့ လာခဲ့ကြတာ…။ ခင်ဗျားက လူကြီးလူကောင်း အရာရှိတစ်ယောက်ဆိုရင်… အေးအေးဆေးဆေး ဆွေးနွေးလိုက်ပါဗျာ..။ ကျနော်တို့က ဘေးက ဝိုင်းဝန်းကြတဲ့ သဘောပါ..။ ခင်ဗျားတို့ အချင်းချင်း ပြေလည်ကြရင် ပြီးတာဘဲ…..”  လို့ စပြောလိုက်သည် ။ ခေါင်းဖြူဖြူနဲ့ ပိန်ပိန် အဖိုးကြီးတစ်ယောက်ကတော့ 

“ မင်း.. ငါ့သမီးလေးကို လုပ်ရက်တယ်ကွာ..။ တကယ်ဆို မိသားဖသား ပီပီ လာတောင်းရမ်းပြီး လက်ထပ်ဖို့ကောင်းတယ်….”  လို့ နီရဲနေတဲ့ မျက်နှာကြီးနဲ့ အော်ပြောလိုက်သည် ။ သူ့မိန်းမလို့ ထင်ရတဲ့ ခပ်၀၀ မိန်းမကြီးကလည်း.. “ ဟုတ်ပတော်… ကျုပ်သမီး နုနုထွတ်ထွတ်လေးကို စော်ကားရက်တယ်….။ ကဲ…. ဘယ်လို လုပ်ပေးမလဲ..”  လို့ ဘေးက ဝင်အော်သည် ။

“ ကျနော်တို့… စကားပြောကြဖို့ ဒီဟိုတယ်ခန်းကို လာကြ…” “ ဟေ့…. ဘာစကားပြောတာလဲ…။ ကြည့်စမ်း… ကွန်ဒုံးထုပ်နဲ့ အဆီပုလင်းနဲ့..။ ဒါလား ထိုင် စကားပြောမယ့်ကောင်..” ရွှန်းရဲ့ ဦးလေးဆိုတဲ့ လူကြီးက လက်သီးဆုပ်ကြီး ရွယ်ရင်း အနားကို တိုးကပ်လာသည် ။ ဆွဲကြလွဲကြနဲ့ ဆူညံနေသည် ။ ရွှန်းရတီမွန်းက  “ အီးဟီး.. ဦးက ရွှန်းကို တကယ်ချစ်တာပါ..။ အတည်လက်ထပ်မယ်တဲ့..။ ဦးကို ရန်မလုပ်ကြပါနဲ့” လို့ အော်ပြောသည် ။ ရဲသားကြီးကလည်း  “ ပြေလည်အောင် လုပ်ကြပါဗျာ..”  ဆိုတာကို အကြိမ်ကြိမ် ရွတ်နေသည် ။ ကျော်စိန်ဘလည်း ချွေးပြန်နေပြီ ။ ခေါင်း အကြီးအကျယ် မီးတောက်နေပြီ ။

“ ကဲ..ကဲ..ရပ်ကွက်ရုံးကို လိုက်ခဲ့ကြ….” ရပ်ကွက် အုပ်ချုပ်ရေးမှူးက ခေါ်သည် ။ ရွှန်းရတီမွန်းက  “ ရှက်တယ်… ရှက်တယ်…. အီးဟီး….. ဘယ်လို မျက်နှာနဲ့ ရပ်ကွက်ရုံးကို လိုက်ရမလဲ…”  လို့ အော်ပြီး ငိုသည် ။ ကျော်စိန်ဘသည် သူ့ဆီကို အကုသိုလ်သည် တစ်ကိုယ်တည်း မလာဘဲ အဖော်အပေါင်းနဲ့ လာနေပြီလို့ စဉ်းစားလိုက်သည် ။ “ ကဲ ပြေလည်အောင် ညှိပေးကြပါဗျာ……”  လို့ သူ ပြောလိုက်သည် ။ ကျော်စိန်ဘ ညစ်ညူးတဲ့ စိတ်နဲ့ အိမ်ကို ပြန်လာသည် ။ ရွှန်းရတီမွန်းရဲ့ မိသားစုကို ရွှန်းရတီမွန်းကို မကြာခင် ခမ်းခမ်းနားနား လက်ထပ်ပါမည်လို့ လူကြီးစုံရာ သက်သေတွေရဲ့ ရှေ့မှာ ဂတိပေးလာရသည် ။ တကယ်ဆို သူသည် ရွှန်းရတီမွန်းကို လက်ကလေးတောင် မကိုင်ရသေး ။ ရေချိုးခန်းထဲက တဘက်လေးပတ်ပြီး ထွက်လာတဲ့ ရွှန်းရတီမိုးကြောင့် သူနဲ့ ချစ်စခန်းဖွင့်ပြီးကြပြီလို့ အားလုံးက စွပ်စွဲကြသည် ။ ရွှန်းရတီမွန်းကလည်း ဟုတ်သယောင် သံယောင်လိုက်ပြီး တအီးအီး ငိုကြွေးပြလိုက်သည် ။

အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင်က ခေါင်းထဲကို ရောက်လာတာနဲ့ သူ့အိမ်ဖက်ကို ကွေ့ဝင်လိုက်သည် ။ အိမ်တံခါးကြီး သော့တွေ ခတ်ထားတာ တွေ့လို့ ဘေးအိမ်တွေကို မေးကြည့်တော့ 

“ ဒါ ငှားထားတဲ့အိမ်…။ အခု ပြောင်းသွားကြပြီ…”  လို့ ပြောကြသည် ။ ကျော်စိန်ဘလည်း လေးလံတဲ့ ခြေလှမ်းတွေနဲ့ ကားပေါ်က ဆင်းပြီး.. အိမ်ဆီကို လျှောက်လာပြီး အိမ်တံခါးက ဘဲလ်ခလုပ်လေး ကို နှိပ်လိုက်သည် ။ တင်တောင် တင်တောင် ဆိုတဲ့ အသံလေး မြည်ပြီး မကြာခင်မှာ တံခါးပွင့်လာသည် ။ ထွေးထွေးရီရဲ့ ပြုံးရွှင်တဲ့ မျက်နှာလေး ပေါ်လာသည် ။ “ အစ်ကိုကြီးရေ.. ဝမ်းသာစရာ တွေ့ရမယ်…။ ဟောဒီမှာ ကြည့်စမ်း..။ ဘယ်သူတွေ ရောက်နေသလဲ ဆိုတာ….”  လို့ ပြောပြီး ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာတွေ အနားမှာ ရှိနေတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ ကလေးလေး တစ်ယောက်ကို ပြလိုက်သည် ။ “ ဟင်…..ခင်…ခင်နှင်းဆီ……” ထွေးထွေးရီက  “ ဟုတ်တယ်.. အစ်ကိုကြီး…။ အစ်ကိုကြီး ပြန်တွေ့ချင်နေတဲ့ ခင်နှင်းဆီနဲ့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ သမီးလေး….” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ကျော်စိန်ဘရဲ့ ခေါင်းထဲမှာ မိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ေက်ာ္စိန္ဘ ေတာထဲ ေရာက္ေနသည္ ။ သူသည္ မုဆိုးတစ္ေယာက္ပါ ။ ေတာသတၱဝါေတြကို ေခ်ာင္းေျမာင္း သတ္ျဖတ္တဲ့ မုဆိုး ။ သူ ပဲခူး႐ိုးမ ေတာင္ေျခ ေတာႀကီးရဲ႕ ေတာနက္ထဲမွာ ေရာက္ေနသည္ ။ စိမ္းစိုထူထပ္တဲ့ ေတာနက္နက္ထဲမွာ တစ္ကိုယ္ေတာ္ ေသနတ္သမား မုဆိုးေက်ာ္စိန္ဘ သည္ သားေကာင္ကို ရွာေဖြေနသည္ ။ အပင္ျမင့္ႀကီးေတြရဲ႕ ထိပ္ဖ်ားမွာ ေမ်ာက္တစ္အုပ္ တကြိကြိနဲ႔ တစ္ပင္နဲ႔ တစ္ပင္ ကူးလႊဲ ေျပးလႊားေနသည္ ။ လက္တန္ရွည္ရွည္ အၿမီး ရွည္ရွည္နဲ႔ ေမ်ာက္လႊဲေက်ာ္ေတြ . . ။ တကိုယ္လုံး အနက္ေရာင္ ။ မ်က္ႏွာေတြက အျဖဴေရာင္ …။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ခပ္ေဝးေဝးဆီက ငွက္ေတြ ဝုန္းကနဲ ထပ်ံတဲ့ အသံကိုလည္း ၾကားရသည္ ။

သူသည္ ဝါရင့္ မုဆိုးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္ ။ သူသည္ အေဖာ္အေပါင္းနဲ႔ အမဲ မလိုက္တတ္ ။ သူက တစ္ကိုယ္ေတာ္ ။ သားေကာင္ႀကီးေတြကို ေခ်ာင္းေျမာင္း ပစ္ခတ္ေလ့ရွိတဲ့ ဝါရင့္မုဆိုးတစ္ေယာက္ ပီပီ တစ္ကိုယ္ထဲ တစ္ေယာက္ထဲ အမဲလိုက္ရတာကို ႀကိဳက္သည္ ။ တခါတရံမွာေတာ့ ေတာေျခာက္ၿပီး ပစ္ခတ္ရင္ေတာ့ ေဒသခံ႐ြာသားေတြကို ေတာေျခာက္ခိုင္းၿပီး အထိတ္တလန႔္ ေျပးလာတဲ့ သားေကာင္ကို သူက ေစာင့္ဆိုင္းၿပီး ပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္ေလ့ ရွိသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ အရပ္ ငါးေပဆယ္လက္မ ျမင့္ၿပီး ႀကံ့ခိုင္ေတာင့္တင္းတဲ့ ကိုယ္ခႏၶာပိုင္ရွင္ ျဖစ္ၿပီး က်န္းမာေရးလိုက္စားသူ အားကစားသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္ ။ အသားျဖဴေဖြးေဖြး မ်က္လုံးမ်က္ဖန္ေကာင္းေကာင္း ႏွာတန္ေပၚေပၚနဲ႔ ႐ုပ္ရည္ ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ ေတာထဲက သားရဲေတြကို လိုက္လံ ပစ္ခတ္တဲ့မုဆိုးတစ္ေယာက္ ။ ဒါတင္မက သူသည္ ၿမိဳ႕ေပၚက အေခ်ာအလွ မိန္းမပ်ိဳေလးေတြကိုလည္း ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး အရယူတတ္တဲ့ မႏုသ မုဆိုး တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္သည္ ။

ရွမ္းျပည္နယ္.. ကခ်င္ျပည္နယ္ေတြက ေတာနက္နက္ေတြထဲမွာ လူသားစား ကိုးေတာင္ က်ားဆိုးႀကီးေတြကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ပစ္ခတ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ သူကိုယ္တိုင္က ၿမိဳ႕ေပၚက မိန္းမေတြရဲ႕ အဆီအသားကို ဝါးၿမိဳတဲ့ လူသားစား က်ားႀကီးတစ္ေကာင္ ပါ ။ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ မိန္းကေလးေတြကို လက္ထပ္ ေပါင္းသင္းဖို႔ နည္းနည္းမွ စိတ္ကူးခဲ့သူ မဟုတ္ ။ အေပ်ာ္သေဘာ အိပ္ရ႐ုံအတြက္ ( ကာမရယူဖို႔အတြက္ ) ဘဲ ဖန္ခဲ့တာခ်ည္း ျဖစ္သည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘေၾကာင့္ ကိုယ္ဝန္ရွိသြားရတဲ့ မိန္းကေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားသလို ေက်ာ္စိန္ဘ ဖ်က္ဆီးခဲ့လို႔ ဘဝပ်က္.. မ်က္ရည္နဲ႔မ်က္ခြက္ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ မိန္းကေလးေတြလည္း တပုံတပင္ပါဘဲ ။ ေက်ာ္စိန္ဘကေတာ့ ေအာင္ပြဲခံေနဆဲဘဲ ။ မိန္းကေလးေတြကို ေက်နပ္ေအာင္ တဝႀကီး ေပ်ာ္ပါးလိုက္ၿပီး မိန္းကေလးက သူ႔ကို နည္းလမ္းမ်ိဳးစုံ သုံးၿပီး လက္ထပ္ အတည္ယူဖို႔ လုပ္လာရင္ ျပင္ဦးလြင္က ဘႀကီးဆီကို ျဖစ္ျဖစ္ သူ႔မိဘေတြ အေျခစိုက္ ေနထိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားကိုျဖစ္ျဖစ္ ေရွာင္ထြက္သြားတတ္သည္ ။ သူ႔ေခါင္းထဲမွာ မိန္းမဆိုတာ သူ႔အလိုကို ျဖည့္ေပးမယ့္ သူေတြလို႔ဘဲ သိသည္ ။

မနက္အေစာႀကီးထဲက လက္စြဲေတာ္ 30.06 အမဲပစ္ ႐ိုင္ဖယ္ေသနတ္နဲ႔ ေတာနက္ထဲကို ထြက္ခဲ့တဲ့ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ ေနျမင့္တဲ့တိုင္ ဘာသားေကာင္းကိုမွ မေတြ႕လို႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ကြၽန္းပင္ႀကီးတစ္ပင္ရဲ႕ ပင္စည္မွာ ေက်ာကပ္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာ ပါလာတဲ့ စားစရာထုပ္ကို စားဖို႔ စဥ္းစားလိုက္သည္ ။ ႐ိုင္ဖယ္ေသနတ္ကို သူ႔ေပါင္ေပၚမွာ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ တင္ထားၿပီး အရင္ဆုံး ေရဘူးထဲက ေရကို ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္ ။ ဟူး . . . မိုင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ခရီးႏွင္ခဲ့လို႔ တကိုယ္လုံး ေခြၽးေတြ စိုေနသည္ ။ ယူလာတဲ့ ေကာက္ညႇင္းေပါင္းနဲ႔ ပဲျပဳတ္ကို သူ စားေနတဲ့ အခ်ိန္ သူ႔ေနာက္ေက်ာဖက္က လူသံလိုလို အသံေတြကို ၾကားလိုက္သည္ ။ စားစရာထုပ္ကို ေဘးကို အျမန္ခ်လိုက္ၿပီး ေသနတ္သမားပီပီ ဖ်တ္ကနဲ ျမန္ဆန္စြာနဲ႔ ေသနတ္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္ ။

လူသံေတြက ပိုက်ယ္လာသည္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ စူးစူးရွရွ ေအာ္လိုက္တဲ့ အသံ ။ ေယာက်္ားေတြရဲ႕ ဟားတိုက္ ရယ္ေမာလိုက္တဲ့ အသံၾသၾသေတြ ။ ဘာေတြလဲ …။ ေသြး႐ိုးသား႐ိုး ေအးေအးေဆးေဆး မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ ….။ သူသည္ ခရီးစထြက္တဲ့ အခ်ိန္ထဲက သူ႔အမဲပစ္႐ိုင္ဖယ္ကို က်ည္ထိုး ေမာင္းတင္ထားၿပီးျဖစ္သည္ ။ အေရးေပၚ ပစ္ခတ္ဖို႔လိုအပ္လာရင္ ေမာင္းထိန္းခလုပ္ ( ေဆ့ဖ္ )ေလးကို တြန္းေ႐ႊ႕ၿပီး ပစ္ခတ္႐ုံဘဲ ။ အခုလည္း ေမာင္းထိန္းခလုပ္ကို တြန္းေ႐ႊ႕ကာ ပစ္ခတ္ဖို႔ အဆင္သင့္ အေနအထားနဲ႔ ကြၽန္းပင္ႀကီးရဲ႕ အျခားတဖက္ကို သူ အသာေခါင္းငဲ့ကာ ၾကည့္လိုက္သည္ ။ ေတာင္ကုန္း ဆင္ေျခေလွ်ာေလးရဲ႕ ေအာက္က ကြက္လပ္ေလးမွာ ေယာက်္ားသုံးေယာက္နဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ ရွိေနသည္ ။ ေယာက်္ားသုံးေယာက္သည္ ေတာေခြးေတြက သမင္ေပါက္ေလးကို ဝိုင္း ဆြဲၾကတဲ့ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ မိန္းမကို ဝိုင္းၿပီး ဆြဲေနၾကသည္ ။

အို.. မိန္းမက အသက္ငယ္ငယ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပါလား ။ အၾကမ္းဖ်င္း ခန႔္မွန္းလိုက္တာ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ ဆယ့္ကိုးႏွစ္ေလာက္ဘဲ ရွိမည္ ။ ႏုပ်ိဳလတ္ဆတ္တဲ့ မ်က္ႏွာေလးသည္ ထိတ္လန႔္ေၾကာက္႐ြံ႕ေနသည္ ။ လက္ရဲဇက္ရဲ လူသုံးေယာက္ရဲ႕ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ဒီေကာင္မေလးရဲ႕ ကိုယ္အေပၚပိုင္းသည္ စုတ္ျပတ္ၿပဲေနတဲ့ အက်ႌေလးနဲ႔ မလုံၿခဳံေတာ့ ။ ဝင္းဝါတဲ့ အတြင္းသားေတြ တပိုင္းတစ ေပၚေနသည္ ။ “ မင္း အေဖႀကီးဆီက ရစရာေတြ အားလုံးကို မင္းဆီကဘဲ ယူလိုက္မယ္ကြာ….။ ျငင္းမေနနဲ႔… ဟားဟားဟား……” “ နင္တို႔ ငါ့ကို ညာေခၚလာတယ္..။ ငါ့အေဖနဲ႔ ေတြ႕ရမယ္ ဆိုၿပီး….” “ ေအးေအးေဆးေဆး…. ငါတို႔နဲ႔ ေပ်ာ္လိုက္ပါ … ေထြးေထြးရယ္….။ ဒါဆို နင့္အေဖႀကီး ေပးစရာ အေႂကြးေတြလည္း ဆပ္စရာ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့ ဟာ….” ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း အသားမဲနက္နက္ လူထြားႀကီးက ေကာင္မေလးရဲ႕ တပိုင္းတစ က်န္ေနတဲ့ အက်ႌေလးကို ဗ်န္းကနဲ ဆြဲၿဖဲပစ္လိုက္သည္ ။

“ အို …. ”

အဝတ္မဲ့သြားတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ ဖြံ႕ထြားတဲ့ ရင္သားစိုင္ႏွစ္လုံးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ လူၾကမ္းႀကီးသုံးေယာက္က တဟားဟား ရယ္ေမာလိုက္ၾကၿပီး တစ္ေယာက္က ေကာင္မေလးရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္ကို အတင္းခ်ဳပ္ကိုင္လိုက္သည္ ။ ေကာင္မေလးက ႐ုန္းသည္ ။ ရင္သားစိုင္ေတြက ဗရမ္းဗတာ တုန္ခါလႈပ္ေနၾကသည္ ။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေကာင္မေလးရဲ႕ အနက္ေရာင္နဲ႔ အနီစင္းၾကား ထမိန္ႏြမ္း စုတ္စုတ္ေလးကို အတင္းဆြဲခြၽတ္သည္ ။ “ လူစိတ္မရွိတဲ့ ေခြးေတြ….. ငါ့ကို လႊတ္… လႊတ္…. ေစာက္ေကာင္ေတြ…….. ေခြးေကာင္ေတြ ……..” ႐ုန္းကန္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ ေအာ္ဟစ္ဆဲဆိုသံေတြ လူၾကမ္းႀကီးေတြရဲ႕ ေအာ္ရယ္သံေတြက တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေတာႀကီးထဲမွာ သိသာေနသည္ ။ က်ယ္ေလာင္လြန္းေနသည္ ။ ပြဲက ၾကည့္မေကာင္းဘူး ။ အားေကာင္းေမာင္းသန္ ေယာက်္ားႀကီး သုံးေယာက္နဲ႔ အားႏြဲ႕တဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလး တစ္ေယာက္ ။

အင္အားခ်င္း မမွ်တဲ့ ပြဲကို ေက်ာ္စိန္ဘ လက္ပိုက္ ၾကည့္မေနႏိုင္ဘူး ။ ဝင္စြက္ဖက္ႏိုင္ေအာင္လည္း သူ႔လက္ထဲမွာက အင္အားႀကီးတဲ့ လူသတ္လက္နက္ တစ္ခုက ရွိေနသည္ေလ ။ ခလုပ္ေလးကို အသာေကြးညႇစ္လိုက္႐ုံနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္ဇီဝိန္ကို ခ်က္ခ်င္း ေခြၽပစ္ေစႏိုင္တဲ့ ေသနတ္ က ရွိေနသည္ ။ ေသေစတဲ့ နတ္ ..။ ေသနတ္ ..။ 30.06 ေတာဆင္႐ိုင္းႀကီးတစ္ေကာင္ ဒါမွမဟုတ္ ေတာဘုရင္လို႔ ေခၚရမယ့္ က်ားရဲတစ္ေကာင္ကို တုန္းကနဲ လဲေသသြားေအာင္ ျပင္းထန္တဲ့ အမဲပစ္ ႐ိုင္ဖယ္…။ ကြၽန္းပင္ႀကီး အကြယ္ကေန ထြက္လိုက္ၿပီး  “ ေတာ္ေလာက္ၿပီေဟ့…. ရပ္လိုက္ေတာ့..”  လို႔ သူ ေျပာလိုက္သည္ ။ သူ႔႐ိုင္ဖယ္ေျပာင္းက ဒီ လူစုေတြဆီကို တန္းတန္းမတ္မတ္ ခ်ိန္႐ြယ္ထားသည္ ။ သူ႔အသံကို ႐ုတ္တရက္ ၾကားလိုက္ရလို႔ လူၾကမ္းသုံးေယာက္ ျခာကနဲ လွည့္ၾကည့္သည္ ။ သူ႔ကို ၾကည့္လိုက္ သူ႔လက္ထဲက ေသနတ္ကို ၾကည့္လိုက္ နဲ႔ ..။ ထင္မထားၾက ။ အံ့ၾသေနၾကသည္ ။ ႐ြံရွာမုန္းတီးတဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ …။

“ မင္း..မင္း…ဘယ္သူလဲ..ဘာေကာင္လဲ…..”  လို႔ တစ္ေယာက္က ေျပာလိုက္သလို ေနာက္တစ္ေယာက္က  “ ဘာဝင္ရႈပ္တာလဲ.. မဆိုင္တာ ဝင္မပါနဲ႔…”  လို႔ ေအာ္လိုက္သည္ ။ “ မိန္းကေလး အလိုမတူရင္.. ဒါ မုဒိန္းမႈဘဲ..။ မင္းတို႔ သူ႔ကိုထားခဲ့ၿပီး ထြက္သြားလိုက္ကြာ….။ ငါ မပစ္ခ်င္ဘူး..။ ဒီေသနတ္က စြယ္စုံဆင္ႀကီးတစ္ေကာင္ကိုေတာင္ တစ္ခ်က္ထဲနဲ႔ ဖင္ထိုင္က်သြားရေအာင္ကို ျပင္းထန္တယ္…။ မင္းတို႔ ထြက္သြားလိုက္တာ အေကာင္းဆုံးပါဘဲ…..” လို႔ သူက ေျပာလိုက္သည္ ။ လူၾကမ္းႀကီး သုံးေယာက္ထဲက ထြားထြားျမင့္ျမင့္ေကာင္ႀကီးက သူ႔ေနာက္ေက်ာမွာ ထိုးထားတဲ့ ဓါးေျမႇာင္ႀကီး တစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္ ။ “ ေဟ့… ေဟ့….. မလုပ္နဲ႔ေလ… ငါက တကယ္ ပစ္မွာ….” သူ တကယ္ ပစ္သည္ ။ ေမာင္းခလုပ္ကို ေကြးညႇစ္လိုက္သည္ ။ သူတို႔ေဘးက ကညင္ပင္ႀကီးရဲ႕ ပင္စည္ကို ပစ္ထည့္လိုက္သည္ ။ က်ယ္ေလာင္တဲ့ ယမ္းေပါက္ကြဲသံ ထိန္းကနဲနဲ႔အတူ သစ္ေခါက္ဖတ္ေတြ ဖြာကနဲ လြင့္ထြက္ကုန္သည္ ။ ပစ္ၿပီးတာနဲ႔ ေခ်ာက္ထေရာက္ ဆိုၿပီး ေမာင္းတုန္းတံကို ဆြဲတင္လိုက္သည္ ။ က်ည္ကပ္( မဂၢဇင္းေဘာက္ )ထဲက တက္လာတဲ့ က်ည္ဆံေတာင့္ကို ေမာင္းတုံးတန္ကို ျပန္တြန္းလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ေျပာင္းရင္းထဲကို ပို႔လိုက္ၿပီ ။ ေျပာင္းရင္းထဲမွာ ေနာက္ထပ္ က်ည္တစ္ေတာင့္က ေရာက္ေနၿပီ ။

“ ကဲ သြားၾကကြာ..သြားၾက..သူ႔ကို ထားခဲ့လိုက္…..” ေမာင္းခလုပ္ေပၚ လက္ညႇိဳးတင္ရင္း သူတို႔ကို ေစာင့္ၾကည့္သည္ ။ အေတာ့္ကို တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားတဲ့ ဟန္ ရွိေပမယ့္ သူ႔အေျခအေနကို လွမ္း အကဲခတ္ေနၾကေသးလို႔ ေနာက္ထပ္ တစ္ခ်က္ သူတို႔ရဲ႕ေရွ႕ ေျမႀကီးေပၚကို ထပ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ၃၀.၀၆ က်ည္ဖူးက ေျမႀကီးခဲေတြကို ဖြာထြက္ လြင့္စင္သြားေစသည္ ။ ေမာင္းတုန္းတန္ကို အေနာက္ဆုတ္ေရွ႕တိုးနဲ႔ ေနာက္ထပ္ က်ည္တစ္ေတာင့္ကို ထိုးလိုက္သည္ ။ ေပေစာင္းေစာင္းနဲ႔ ေတာက္ေခါက္ၿပီး လူထြားႀကီး အေနာက္ကို ဆုတ္သြားသည္ ။ သူ႔လူႏွစ္ေယာက္ကို လက္ျပၿပီး ေခၚသည္ ။ သူတို႔ ခပ္ေဝးေဝးကို ေရာက္သြားတဲ့အထိ သူ ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ထားသည္ ။ အဝတ္အစား မလုံမလဲနဲ႔ အပ်ိဳဖ်န္းကေလးသည္ ေျမႀကီးေပၚမွာ ဒူးကေလးေထာက္ၿပီး က်န္ရစ္သည္ ။ အလုံးလိုက္ ျပဴးထြက္ေနတဲ့ သူမရဲ႕ ရင္စိုင္ေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ယွက္ကာထားၿပီး ငိုရႈိက္ေနသည္ ။ မ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးေတြက ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ေပၚကို စီးက်ေနသည္ ။ လူၾကမ္းသုံးေယာက္ ျမင္ကြင္းထဲက ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့ သူ ေကာင္မေလး အနားကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္ ။

“ မင္းနာမည္ ဘာလဲ.. မင္းက ဘယ္ကလဲ….” ေက်ာ္စိန္ဘက ေကာင္မေလးကို ေမးသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ အသံက မာေက်ာေက်ာ ..။ “ က်မ… က်မနာမည္…ေထြးေထြးရီ ပါ ….။ က်မ…. အင္ၾကင္း႐ြာကပါ ….” လို႔ တုန္ရီတဲ့ အသံေလးနဲ႔ ေျဖတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ စုတ္ၿပဲေနတဲ့ ထမိန္ေလးေၾကာင့္ အရင္းအထိ ေပၚေနတဲ့ ေပါင္တန္ ျဖဴျဖဴတစ္ေခ်ာင္းကို သူၾကည့္မိသည္ ။ ဝႉး….. ျဖဴဆြတ္ေနတဲ့ ေပါင္တြင္းသား ေဖြးေဖြးေတြကေန သူ႔မ်က္လုံးေတြကို မလႊဲဖယ္ခ်င္ ။ “ မင္း႐ြာက ဒီကေန ဘယ္ေလာက္ေဝးသလဲ…..” “ နည္းနည္းေတာ့ ေဝးတယ္…….။ က်မအေဖက သစ္ခုတ္ေနတယ္ ဆိုၿပီး.. အဲ့လူေတြက က်မကို ညာေခၚလာၾကတာရွင့္….” “ အင္း..ေယာက်္ားသုံးေယာက္ ေခၚတာကို မင္း ဘာေၾကာင့္ လိုက္ခဲ့သလဲ..။ မင္း…. ေပါ့ဆတာေပါ့…..” “ က်မ..က်မ….အေဖ သစ္ခုတ္ရင္း ဒါဏ္ရာရေနတယ္.. စိုးရိမ္ရတယ္လို႔ ေျပာၿပီး ေခၚလို႔ က်မ…..ပူထူၿပီး လိုက္လာမိတာပါ…။ က်မ အျပစ္ပါ …. ” “ မင္း ႐ြာကို မင္းဖာသာ ျပန္လို႔ ျဖစ္ပါ့မလား….။ ဟိုသုံးေယာက္နဲ႔ ေတာထဲမွာ မင္း ျပန္ေတြ႕ေနရင္ ခက္မယ္…” “ ဟုတ္..က်မ မျပန္ရဲဘူး…။ က်မ ျပန္လည္း မျပန္ခ်င္ဘူး …” “ ေဟ…ဘာလို႔လဲ……” “ ေစာေစာက သုံးေယာက္ထဲက ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း တစ္ေယာက္က က်မတို႔႐ြာက ႐ြာလူႀကီး…။ သူ႔လက္ခုပ္ထဲကို က်မ မျပန္ခ်င္ဘူး . . .”

“ ေဟ့..ေကာင္မေလး …. မင္းက ႐ြာကို မျပန္ခ်င္ဘူး ဆိုေတာ့ ဘယ္ကို သြားမလဲ….။ ငါက အမဲလိုက္ ထြက္လာတာ..။ မင္းကို မစဖို႔ ဘုရာသခင္က .. နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္ေတြက …. လႊတ္လိုက္တာ မဟုတ္ဘူး …။ မင္း ဘယ္ကိုသြားမလဲ …ေျပာ….” “ က်မ မသိဘူး …..။ က်မ ႐ြာကို မျပန္ခ်င္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ . . . .။ အစ္ကိုႀကီး ျပန္တဲ့အခါ က်မ လိုက္ခဲ့လို႔ရမလား ….” “ ဘာ …ညည္းက ဘယ္ကိုလိုက္မွာလဲ….” “ က်မ ဒီကေန ေဝးရာ ေနရာကို ထြက္သြားခ်င္တယ္….။ အစ္ကိုႀကီး ေက်းဇူးေၾကာင့္ ဒီလူယုတ္မာေတြ… လက္ထဲက လြတ္ရတာ….။ မုဒိန္းအက်င့္ ခံရဖို႔ သီသီေလးဘဲ လိုေတာ့တဲ့အခ်ိန္ အစ္ကိုႀကီး အခ်ိန္မွီ ေရာက္လာေပလို႔ …” “ ငါက ရန္ကုန္ကို ျပန္မွာ…..။ မင္းမွာ ရန္ကုန္မွာ ေဆြမ်ိဳး မိတ္ေဆြ ရွိသလား……” “ ရွိတယ္ . . အစ္ကိုႀကီး….။ အေဒၚတစ္ေယာက္ ရွိတယ္….။ အေဒၚအရင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး . ..။ အစ္ကိုႀကီးနဲ႔ … က်မ ရန္ကုန္ကို လိုက္ခဲ့လို႔ ရမလားဟင္ ..” “ ေသခ်ာလား.. မင္းအေဖက မင္းကို လိုက္မရွာဘူး ဆိုတာ…..” “ ေသခ်ာပါတယ္… အစ္ကိုႀကီး…။ သူက မူး႐ူးေနတာ..။ သမီးအရင္းကိုေတာင္ ေရာင္းစားခ်င္တဲ့ အမူးသမားႀကီး…….။ က်မကို ရန္ကုန္ကို ေခၚသြားေပးပါ….။ ကူညီပါ အစ္ကိုႀကီးရယ္ … ေနာ္…… ေနာ္ . . . .” ေထြးေထြးရီက မ်က္ရည္ခံထိုး ေျခသလုံးဖက္ ေတာင္းပန္သည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘ ေထြးေထြးရီကိုငုံ႔ၾကည့္သည္ ။ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ အက်ႌေလးေၾကာင့္ ေထြးေထြးရီရဲ႕ ဝင္းမြတ္လုံးတင္းေနတဲ့ စေနႏွစ္ခိုင္ကို ေတြ႕ေနရသည္ ။ မိန္းမ ဝါသနာႀကီးတဲ့ ေက်ာ္စိန္ဘ ေတြသြားသည္ ။ ပစၥည္းက ေကာင္းသည္ ။ သန႔္သည္ ။ ဟူး ..ဒါေလးကို စားလိုက္ရရင္ …ေကာင္းလိုက္မယ့္ျဖစ္ျခင္း ..။

“ အင္း.. ငါက ဒီလိုအလုပ္ေတြ သူမ်ားအတြက္ လုပ္ေလ့လုပ္ထ မရွိဘူးဟ …။ ေအးေလ… နင့္ကိုေတာ့ ဒီေတာႀကီးထဲမွာ မထားခဲ့ခ်င္ဘူး…….။ လာ…. ငါနဲ႔ လိုက္ခဲ့ . . .” လို႔ ေခၚလိုက္သည္ ။ “ ေက်းဇူးပါဘဲ အစ္ကိုႀကီးရယ္ . . . ” “ ဒါေပမယ့္ နင့္ကိုယ္ေတြက မလုံမၿခဳံ ျဖစ္ေနတယ္…။ ငါ့ ဂ်ာကင္ကို ဝတ္ …. ” ေက်ာ္စိန္ဘသည္ သူ ဝတ္ထားတဲ့ အစိမ္းပုတ္ေရာင္ စစ္ဂ်ာကင္ႀကီးကို ခြၽတ္ေပးလိုက္သည္ ။ ေထြးေထြးရီေၾကာင့္ သူ အမဲဆက္မလိုက္ ျဖစ္ေတာ့ ။ ဒီေတာထဲမွာလည္း သူ မေနသင့္ေတာ့ ။ ျပန္မည္ ။ အိမ္ျပန္မည္ ။ ရန္ကုန္ကို ျပန္မည္ ။ လာရာလမ္းကို ျပန္ဖို႔ ျပင္သည္ ။ ေနာက္ေၾကာင္းကို ျပန္လွည့္ၿပီ ။ ေသနတ္ကို ေျပာင္းဖ်ားက ကိုင္ၿပီး ပုခုံးေပၚထမ္းကာ ေတာတိုးေနတဲ့ ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ အေနာက္ကို ေထြးေထြးရီလည္း ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ပါသြားပါေတာ့သည္ ။

ေက်ာ္စိန္ဘ သူ႔ကားကို ထားခဲ့တဲ့ သေျပ႐ိုး႐ြာကို ေရာက္ေတာ့ သူ႔ကားကို အပ္ခဲ့တဲ့ ခင္ေနတဲ့ ကိုသံေခ်ာင္းသည္ သူ႔အိမ္ေလးမွာ မရွိေန ။ “ ကဲ… ကားေပၚတက္…. နင္လည္း အဝတ္တစ္ထည္ ကိုယ္တစ္ခုနဲ႔ဆိုေတာ့.. နင့္ကို အဝတ္အစား ဝယ္ေပးရမယ့္ သေဘာ ရွိတယ္….” “ ဟုတ္ကဲ့ပါ အစ္ကိုႀကီးရယ္..။ အစ္ကိုႀကီးကို က်မ အားလုံး တစ္ေန႔ၾက ျပန္ဆပ္ပါ့မယ္…” သူ႔ဂ်ာကင္ႀကီးက ေထြးေထြးရီအတြက္ ရွည္လ်ား ႀကီးမားေနသည္ ။ ေပေရညစ္ပတ္ေနေပမယ့္ အသားျဖဴျဖဴနဲ႔ ႐ုပ္သန႔္တဲ့ ဒီေကာင္မေလးကို သူ သေဘာက်မိသြားသည္ ။ “ ဟယ္.. အစ္ကိုႀကီးကားက တကယ့္ အေကာင္းစားႀကီးေနာ္..။ အစ္ကိုႀကီးက သူေဌးပဲ…..။ အစ္ကိုႀကီးက စစ္ဗိုလ္ႀကီးလားဟင္….”  လို႔ ေထြးေထြးရီက ကားေပၚတက္ရင္း ေမးသည္ ။ ေသနတ္ကိုင္သူမို႔ ေမးသည္ ထင္တာဘဲ ။ “ မဟုတ္ဘူး….” လို႔ ေက်ာ္စိန္ဘ ေျဖလိုက္သည္ ။ အမဲလိုက္ထြက္တာ အမဲမရဘဲ စိုေျပျဖဴဝင္း ေတာင့္တင္းတဲ့ ေကာင္မေလး သူ႔ေနာက္ကို ပါလာသည္ ။ သေျပ႐ိုး႐ြာကေန ေျမနီလမ္းၾကမ္းေလးအတိုင္း ကားလမ္းမႀကီးဆီကို ေရာက္ဖို႔ ေမာင္းလာတဲ့အခ်ိန္ ေထြးေထြးရီက  “ အစ္ကိုႀကီးက အိမ္ေထာင္ရွိလားဟင္…..။ တစ္ေယာက္ထဲ ေနတာလား….။ ဘာအလုပ္လုပ္လဲ….”  ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ေမးလာသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ စိတ္ထဲမွာ “ ငါ ဒီေကာင္မေလးကို ေခၚလာတာ သူ႔ႏို႔လွလွႀကီးေတြကို တပ္မက္မိသြားလို႔လား….” လို႔ ေတြးေနသည္ ။ သူသည္ အေမးအျမန္းထူတဲ့သူ စကားမ်ားတဲ့သူ ဆိုရင္ ေယာက်္ားျဖစ္ေစ မိန္းမျဖစ္ေစ ပိတ္ေဟာက္ပစ္တတ္သည္ ။ ဘုေျပာပစ္တတ္သည္ ။ အခုေတာ့ ေထြးေထြးရီ ေမးသမွ်ကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ေျဖေနသည္ ။

“ ငါက တစ္ေယာက္ထဲ ေနတယ္….။ မိန္းမ မရွိဘူး……။ မိဘေတြက အေမရိကန္မွာ…။ ဘႀကီးတစ္ေယာက္ေတာ့.. ျပင္ဦးလြင္မွာ ရွိတယ္ …. …” ကားလမ္းမႀကီးကို ထိၿပီ ။ ရန္ကုန္ဖက္ကို ဦးတည္ေမာင္းလိုက္ရင္း ေထြးေထြးရီကို  “ နင္.. ထမင္းဟင္း.. ခ်က္တတ္လား..” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။ “ ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကိုႀကီး…..ခ်က္တတ္ပါတယ္ . . ”  “ ထမင္းခ်က္ အဝတ္ေလွ်ာ္ အလုပ္လုပ္ရင္ တစ္လ ဘယ္ေလာက္ လိုခ်င္လဲ…” “ မသိဘူး အစ္ကိုႀကီး.. ဘယ္ေလာက္ ျဖစ္ျဖစ္ပါ..။ က်မ ရန္ကုန္မွာ ေနရရင္ ၿပီးေရာ…။ ႐ြာကို မျပန္ခ်င္ဘူးရွင့္..” “အင္း… မင္း ငါ့ကို ထမင္းဟင္းခ်က္ေပး..။ အိမ္ရွင္း အဝတ္ေလွ်ာ္ေပးဖို႔ ငါ့အိမ္ကို လိုက္ခဲ့ခ်င္ လိုက္ခဲ့ေပါ့…..။ ငါ လခ ေကာင္းေကာင္းေပးမယ္..။ ဒါေပမယ့္ မင္းမိသားစုက ဘာမွ ငါ့ကို လာဒုကၡေပး ရန္ရွာတာေတာ့ ငါ မလိုခ်င္ဘူးေနာ္ . . ” “ ဟာ…. အစ္ကိုႀကီးက က်မရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ပါ…..။ ဟိုလူဆိုးႀကီးေတြက က်မကို မတရားက်င့္ၾကၿပီးရင္လည္း အရွင္ထားခ်င္မွထားမွာ..။ ႏႈတ္ပိတ္တဲ့အေနနဲ႔ တခါထဲ အေပ်ာက္ရွင္းပစ္ၾကမွာ…။ က်မနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အစ္ကိုႀကီးကို ဘာမွ မထိခိုက္ေစရပါဘူးရွင္ ..။ က်မကိုလည္း လခ ဘယ္ေလာက္ရယ္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး….။ အစ္ကိုႀကီး ေပးခ်င္သေလာက္ဘဲ ေပးပါ….။ ေနစရာ.. စားစရာေလး ရရင္ ေက်နပ္ပါတယ္…” “ ေအးေလ…ေကာင္းၿပီေလ…ငါနဲ႔လိုက္ခဲ့…..” ေထြးေထြးရီ ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးကို သူ႔အိမ္ကို ေခၚသြားလိုက္သည္ ။ တစ္ကိုယ္တည္းသမား တစ္ေယာက္ရဲ႕ အိမ္က ရွင္းလင္းေဆးေၾကာမယ့္ လူတစ္ေယာက္ေတာ့ လိုအပ္ေနသည္ ။

ေက်ာ္စိန္ဘ အနံ႔အသက္ေတြေၾကာင့္ အိပ္ေမာက်ေနရာက ႏိုးလာသည္ ။ ဟြန္း….. ေၾကာ္ေလွာ္တဲ့ အနံ႔ေတြ …။ ေအာက္ထပ္က မီးဖိုခန္းက လာတာ…။ ညက ေခၚလာတဲ့ ေထြးေထြးရီတစ္ေယာက္ ခ်က္ျပဳတ္ေနတာျဖစ္မယ္ ။ ညက သူ႔ကို မီးဖိုသုံးနည္းေတြ ျပေပးခဲ့တာ ။ မနက္ေစာေစာ ဘရိတ္ဖတ္စ္အတြက္ ေၾကာ္ေလွာ္ေနၿပီနဲ႔ တူတယ္ ။ အင္း… ဆတ္မရဘဲ ဆတ္ေပါက္ေလးဘဲ ရလာတယ္…. လို႔ ေက်ာ္စိန္ဘ ၿပဳံးၿပဳံးႀကီး ေတြးလိုက္ၿပီး အိပ္ရာက ထလိုက္သည္ ။ ေထြးေထြးရီရဲ႕ ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးလွလွေတြနဲ႔ ႏို႔အုံသားႀကီးေတြကို ျမင္ေယာင္မိသြားသည္ ။ ေရခ်ိဳးခန္းဆီကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကားက အေမႊးမဲမဲေတြထဲက ထိုးထြက္ေနတဲ့ လိင္တန္ေခ်ာင္း ေငါေငါႀကီးက မနက္အိပ္ရာထခါစ ျဖစ္ေလ့ရွိတဲ့အတိုင္း မာေၾကာတင္းေထာင္လို႔ေနသည္ ။ သြားတိုက္ရင္း ေရပန္းကို ဖြင့္လိုက္သည္ ။ မေန႔ညက ေထြးေထြးရီကို အိမ္ေခၚလာၿပီး တစ္သက္လုံး တစ္ေယာက္ထဲ ေနလာတဲ့ ဖီလင္မ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့တာ သိသိသာသာ ခံစားရသည္ ။ လူတစ္ေယာက္ အိမ္မွာရွိေနတယ္ ဆိုတဲ့ အသိရယ္ ဒီလူက ကိုယ့္လို ေယာက်္ားသား တစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘဲ မိန္းမတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာက ထူးျခားေနသည္ ။ မိန္းမသားမွာမွ မီးယပ္ပိန္ မီးယပ္ေျခာက္လည္း မဟုတ္၊ အ႐ုပ္ဆိုးဆိုးလည္း မဟုတ္၊ ျဖဴေဖြးၿပီး အခ်ိဳးက် ေတာင့္တင္းတဲ့ အသက္ဆယ့္ကိုး ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ဘဲ ရွိေသးတဲ့ မိန္းကေလး ။

ေရခ်ိဳးေနတုန္း ေထြးေထြးရီရဲ႕ ရႈိက္ႀကီးဖိုငယ္ အသြယ္သြယ္ကို ျပန္လည္ျမင္ေယာင္မိလိုက္တာေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕ မာတင္းထြားေနတဲ့ လိင္တန္ရွည္ႀကီးကို ပြတ္တိုက္မိသြားရသည္ ။ အင္း.. တစ္အိမ္ထဲ ေနၾကၿပီဆိုေတာ့ ဒီအေကြ႕အေကာက္ အစြင့္အကားေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈထားၿပီး ေနႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး ။ ႀကိဳးခ်င္းထား ႀကိဳးခ်င္းညိ အိုးခ်င္းထား အိုးခ်င္းထိ ၾကမည္မွ မလြဲမေသြဘဲ လို႔ သူေတြးမိလိုက္ေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာႀကီး ၿပဳံးသြားသည္ ။ ေရခ်ိဳးအၿပီး ေမြးပြတဘက္ႀကီးနဲ႔ အရင္ဦးဆုံး ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို သုတ္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ တကိုယ္လုံး အႏွံ႔သုတ္သည္ ။ တဘက္ႀကီးကို ခါးမွာပတ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္ သူ႔အိပ္ခန္းဝမွာ ရပ္ေနတဲ့ ေထြးေထြးရီကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ “ အစ္ကိုႀကီး…. စားစရာ အဆင္သင့္ ျဖစ္ပါၿပီ…။ အေပၚကို ယူခဲ့ရမလား.. ေအာက္ထပ္က ထမင္းစား တဲ့ စားပြဲမွာ လာစားမလား….” ကိုယ္ေလး႐ို႕ၿပီး ေျပာလိုက္တဲ့ ေထြးေထြးရီကို ၾကည့္လိုက္မိသည္ ။

“ ေအး.. ငါ ေအာက္ကို လာစားမယ္….”  လို႔ ေျဖလိုက္သည္ ။ ေထြးေထြးရီရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက အခုတိုင္ တဘက္ေအာက္က ေငါထြက္ေနတဲ့ သူ႔လိင္တန္ရွည္ထြားထြား ရွိတဲ့ေနရာကို ေငးစိုက္ၾကည့္ေနတယ္ဆိုတာ သူ သိလိုက္သည္ ။ “ ဟုတ္…ဟုတ္..အစ္ကိုႀကီး….” ေထြးေထြးရီ ျပန္ထြက္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ သူ အဝတ္လဲသည္ ။ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အလုပ္သြားဖို႔ အခ်ိန္တန္ေနၿပီဆိုတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ အလုပ္သြားတဲ့ အဝတ္အစားေတြကို တစ္ခါထဲ ဝတ္လိုက္ၿပီး ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းသြားလိုက္သည္ ။ ေထြးေထြးရီသည္ ထမင္းစား စားပြဲမွာ ၾကက္ဥနဲ႔ ေမႊေၾကာ္ထားတဲ့ ထမင္းေၾကာ္..ဝက္အူေခ်ာင္းေၾကာ္နဲ႔ အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ ကို ျပင္ဆင္ထားသည္ ။ “ ေထြးေထြးရီ …” “ ရွင္ ….” “ မင္းေကာ စားေလ . . ” “ ဟို..ဟို…ေနာက္…. ေနာက္မွ…. စားမယ္ အစ္ကိုႀကီး…..” “ အာ..မဟုတ္တာ…လာ… လာ… လာထိုင္စား……. လာခဲ့…….” “ ဟုတ္ . . . ” ေထြးေထြးရီ ျပင္ဆင္ထားေပးတာေတြကို စားေသာက္ရင္း သေဘာက်သြားၿပီး…. “ ေထြးေထြးရီ…. မင္းေလးက ေတာ႐ြာမွာေနတယ္ ဆိုေပမယ့္ ေၾကာ္ေလွာ္တာေတြက ၿမိဳ႕ဆန္ေနတယ္…။ ေကာင္းတယ္…. စားလို႔..။ မင္း.. ဒါေတြ ဘယ္လိုလုပ္တတ္ေနလဲ….” “ က်မတို႔႐ြာကို လာေနၾက သစ္ေတာဌာနက ဝန္ေထာက္ မိသားစုေတြကို လုပ္ကိုင္ေပးရလို႔ လုပ္တတ္ေနတာပါ အစ္ကိုႀကီး …” “ ေအာ္..ဒီလိုလား …။ အင္း…. ဒီေန႔ညေန ငါ ျပန္လာရင္ မင္းအတြက္ အဝတ္အစားေတြ ဝယ္လာခဲ့ေပးမယ္ … ေထြးေထြးရီ…..” “ ဟုတ္..ေက်းဇူးပါ အစ္ကိုႀကီး ….” ေက်ာ္စိန္ဘသည္ လက္မွတ္ထိုးရမယ့္ စာ႐ြက္စာတမ္းကို ရင္မွာပိုက္ၿပီး သူဖုန္းေျပာတာ ၿပီးေအာင္ေစာင့္ေနတဲ့ ႐ုံးဝန္ထမ္း ေကာင္မေလးကို အကဲခတ္ေနသည္ ။ ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ေလး ။ ရင္သားေတြကိုေတာ့ စာ႐ြက္ေတြကြယ္ေနလို႔ မေတြ႕ရ ။ တစ္ဖက္က သူနဲ႔ ဖုန္းေျပာေနတာက ဌာနတစ္ခုရဲ႕ အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္မို႔ ျဖတ္လို႔ မရေသး။ ေကာင္မေလးရဲ႕ ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ အေပၚနားက နာမည္ ရင္ထိုးေလးကေတာ့ ျမင္ေနရသည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္း…… တဲ့ ။

ေက်ာ္စိန္ဘသည္ မိန္းမေတြကို ၾကည့္တဲ့ေနရာမွာ မ်က္စိက သိပ္လ်င္သည္ ။ ၿခဳံငုံသုံးသပ္တာ ျမန္သည္ ။ မိန္းမေတြကလည္း သူ႔အၾကည့္ကို သိသည္ ။ သေဘာေပါက္သည္ ။ အထာေပါက္သည္ ။ သူ႔မ်က္လုံးျပဴးႀကီးေတြက သိသာသည္ ။ ရမက္ျပင္းတဲ့ မ်က္လုံးေတြမွန္း မိန္းမေတြက သိသည္ ။ ဒီဘဲႀကီး ငါ့ကို ဘူးေနၿပီ…. စားခ်င္ဝါးခ်င္ေနၿပီ လို႔ သိၾကသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ ဖုန္းေျပာတာ ၿပီးတာနဲ႔ ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ ႐ႊန္းရတီမြန္း ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးကို ေမာ့ၾကည့္သည္ ။ “ ဆရာ.. ဆရာလက္မွတ္ထိုးဖို႔ စာ႐ြက္စာတမ္းေတြပါ …” “ ေအး..ေအး..ထားခဲ့မလား..ေစာင့္ယူမလား . . ” “ ထားခဲ့ပါမယ္..ဆရာ..။ ေနာက္မွ သမီး ျပန္လာယူပါမယ္ . . ” ႐ႊန္းရတီမြန္း အခန္းထဲက ျပန္ထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္ တင္ပါးဝိုင္းဝိုင္းေလးေတြ လႈပ္သြားတာေတြကို မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း ေငးေမာမိေနသည္ ။ သိပ္မႀကီးေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ တင္ပါးေတြ ။ ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းခ်ၿပီး လက္မွတ္ထိုးရမယ့္ စာ႐ြက္စာတန္းေတြကို ေကာက္ယူလိုက္သည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းရဲ႕ တင္ပါးေတြေၾကာင့္ သူ႔စိတ္႐ိုင္းေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး ေသာင္းက်န္းထႂကြသြားသည္ ။

ဒီေကာင္မေလးသည္ လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးႏွစ္ေလာက္က သူနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ခင္ႏွင္းဆီ ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ႐ုပ္ဆင္သည္ ။ ခင္ႏွင္းဆီသည္ ဆင္းရဲသည္ ။ ေတာက တက္လာၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဆင္ေျခဖုံး ရပ္ကြက္တစ္ခုက မုန႔္ဟင္းခါးေရာင္းတဲ့ အေဒၚနဲ႔ လာေနၿပီး အလုပ္ ဝိုင္းကူလုပ္တဲ့ ေကာင္မေလး ။ သူက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီကို သြားရင္း မုန႔္ဟင္းခါးဆိုင္ေလးက သန႔္ျပန႔္ၿပီး စားတဲ့လူေတြ အုံေနတာနဲ႔ ေကာင္းလို႔ ျဖစ္မွာဘဲ ဆိုၿပီး ဝင္စားရင္း ခင္ႏွင္းဆီကို ေတြ႕သြားတာ ။ ခင္ႏွင္းဆီက တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ တခ်ိန္လုံး ေျပာဆိုေရ႐ြတ္ေနတဲ့ အေဒၚ ခိုင္းသမွ်ကို လုပ္ေပးေနသည္ ။ ေတာသူေပမယ့္ အသားေလးက ေဖြးႏုေနသည္ ။ ကိုယ္ေနဟန္ေလးက ေက်ာ့ေက်ာ့ရွင္းရွင္းေလး ။ ေက်ာ္စိန္ဘ ျမင္ျမင္ျခင္း ႀကိဳက္သြားသည္ ။ ေတြ႕ေတြ႕ျခင္း ခ်စ္မိသြားသည္ ။ ခင္ႏွင္းဆီကို ေတြ႕သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ခင္ႏွင္းဆီေလးကို သတိရ ျမင္ေယာင္ေနမိလို႔ ငါ တကယ္စြဲလမ္း ခ်စ္သြားမိပါၿပီလား လို႔ သိလိုက္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ေစာေစာမွာ ခင္ႏွင္းဆီတို႔ မုန႔္ဟင္းခါးဆိုင္ဆီကို သူ ျပန္ေရာက္သြားသည္ ။

ဒီေန႔မနက္လည္း မေန႔ကလိုဘဲ ခင္ႏွင္းဆီရဲ႕ အေဒၚက ေအာ္ေငါက္ အျပစ္တင္ေနသည္ ။  “ခင္ႏွင္းဆီေရ…. ေႏွးမေနနဲ႔ လုပ္စရာရွိ ျမန္ျမန္လုပ္စမ္း….. ေျပာေနရတယ္.. တစ္ခ်ိန္လုံး….. အမေလး.. မယ္မင္းႀကီးမရဲ႕..” လို႔ ေျပာဆိုေနတာေၾကာင့္လည္း စေတြ႕ကထဲက သူကေလးရဲ႕ နာမည္ဟာ ခင္ႏွင္းဆီ ဆိုတာ သိခဲ့ရသည္ ။ ခင္ႏွင္းဆီကို ကြၽန္တစ္ေယာက္လို ေအာ္ေငါက္ ခိုင္းေစေနတဲ့ အေဒၚျဖစ္တဲ့သူကိုလည္း စိတ္ထဲမွာ မုန္းတီးေနမိခဲ့သည္ ။ ဒီလို ေခ်ာေခ်ာလွလွေလးသည္ ဒီလို ေနရာနဲ႔ မတန္ဘူးလို႔လည္း ေတြးလိုက္မိသည္ ။ ခင္ႏွင္းဆီကို ေငးၿပီးၾကည့္ေနလိုက္တာ အေတြးေတြ လြန္သြားသည္ ။ သူ႔အေဒၚႀကီးက  “ ဒီက ဆရာ.. ဘာလိုလဲဟင္… ေနာက္တစ္ပြဲ ထပ္ျပင္ေပးရမလား…”  လို႔ ေမးလိုက္တဲ့အခါ သူ သတိဝင္လာသည္ ။ “ ဟုတ္တယ္… ေနာက္တစ္ပြဲ… အေၾကာ္နဲ႔ တစ္ပြဲ….”  လို႔ အျမန္ေျဖလိုက္သည္ ။  “ ဘာအေၾကာ္ ထည့္ေပးရမလဲ…”  လို႔ ေမးျပန္ေတာ့.. “ ဘူးသီး..ငါးဖယ္…”  လို႔ သူေျဖလိုက္သည္ ။ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး ပန္းကန္ေတြ ေဆးေနတဲ့ ခင္ႏွင္းဆီရဲ႕ ေဘးတိုက္ အေနအထား ျမင္ကြင္းေလးမွာ အခ်ိဳးေျပေျပ လွေနၿပီး ေပါင္တန္လွလွေတြကို ျမင္ေနရသည္ ။ ႏြမ္းပါးတဲ့ ဒီအေခ်ာအလွေလးကို ေစတနာဘလပြနဲ႔ ေငြေတြ ရင္းေပးၿပီး ဒီဘဝထဲက ဆြဲထုတ္ေပးႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ သူကေလးကလည္း ေစတနာရွင္ အစ္ကိုႀကီး သူ႔ကို ေက်းဇူးတုန႔္ျပန္တဲ့ အေနနဲ႔ အင္မတန္မွ အခ်ိဳးေျပေျပ ေက်ာ့ရွင္းဝင္းပေနတဲ့ သူမကိုယ္ အလန္းစားေလးကို သူ႔ကို ျပန္ေကြၽးမွာ ေသခ်ာတယ္လို႔ သူ႔ဖာသာေတြး သူ႔ဖာသာ အႀကိဳက္ေတြ႕ေနသည္ ။

ခင္ႏွင္းဆီကို ေတြ႕ခ်င္လို႔ မနက္တိုင္း သူေနတဲ့ေနရာနဲ႔ ေဝးတဲ့ ဒီရပ္ကြက္ကို သူ လာရသည္ ။ သူတို႔ဆိုင္က မုန႔္ဟင္းခါးကို မနက္တိုင္း သူ လာစားေတာ့ ခင္ႏွင္းဆီေရာ သူ႔အေဒၚေရာ သူ႔ကို သတိထားမိလာၾကသည္ ။ မွတ္မိလာသည္ ။ သူစားေနၾက အေၾကာ္ေတြကိုလည္း သူတို႔ မွတ္မိသည္ ။ စားေနၾက ေဖာက္သည္ ျဖစ္လာလို႔ ဟင္းရည္ကို မေတာင္းဘဲ အဆစ္ထည့္ေပးတာတို႔ လုပ္လာၾကသည္ ။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ သူ တအား ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္ ။ ေအာ္ေငါက္ ပါဝါျပတဲ့ အေဒၚကို မေတြ႕ေတာ့လို႔ ။ “ ညီမ….” “ ရွင္ . . .” “ တစ္ေယာက္ထဲလား…” “ ရွင္…” ခင္ႏွင္းဆီ ေမာ့ၾကည့္သည္ ။ “ ေအာ္.. ညီမအေဒၚ မလာဘူးလား..” “ ဟုတ္တယ္…အေဒၚ ေနမေကာင္းဘူးရွင့္ . . ” ခင္ႏွင္းဆီေလးသည္ တစ္ေယာက္ထဲမို႔ လက္မလည္ဘူး ျဖစ္ေနသည္ ။ ခဏၾကာေတာ့ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး ကူသည္ ။ “ ဒါ ညီမရဲ႕ ညီမေလးလား. . ” လို႔ သူ စပ္စုလိုက္သည္ ။ “ မဟုတ္ဘူး… သူက အိမ္ေဘးကပ္ရက္က ကေလး… သိပ္ ကူညီတတ္တယ္ . . . ” “ ေအာ္ . . ” စားတဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီးက ခင္ႏွင္းဆီကို အေၾကာင္းရွာၿပီး စကားေျပာေနတဲ့ သူ႔ကို “ မင္းရဲ႕အႀကံ ဒို႔သိပါတယ္ ” ဆိုတဲ့ အၾကည့္မ်ိဳးေတြနဲ႔ ၾကည့္တာကို သူ ခံရသည္ ။ ဒါေပမယ့္ အခြင့္အေရး ရတုန္း သူကေတာ့ ေျပာရမွာဘဲ ။ ဘယ္သူ ဘာထင္ထင္ ။ မ်က္ႏွာေျပာင္တဲ့လူဟာ အစားေကာင္း စားရတယ္ကြ..။ ဒီဟာလုပ္ရင္ မရွက္နဲ႔..။ ရဲရဲသာဝင္..။ ေဘးလူေတြကို ေဘးခ်ိတ္ထားကြ.. လို႔ ေစာ္ဖန္ကြၽမ္းတဲ့ ကိုရဲျမင့္ဆိုတဲ့ အစ္ကိုႀကီးက သူ႔ကို ေျပာဖူးတာ သူ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး ။

သူ အဝင္ရဲေတာ့ ခင္ႏွင္းဆီ ဆိုင္သိမ္းအၿပီး ေနာက္ေန႔အတြက္ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ဝယ္ဖို႔ ေဈးသြားမယ့္ အခ်ိန္ကို သူ သိရသည္ ။ အႀကံသမားမို႔ ခင္ႏွင္းဆီ အိမ္က ထြက္မယ့္အခ်ိန္မွာ သူ ကားနဲ႔ လမ္းထိပ္က လာေစာင့္ေနလိုက္သည္ ။ ခင္ႏွင္းဆီကို ခရီးသြားဟန္လႊဲ ေတြ႕တဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ ေဈးကို လမ္းႀကဳံ လိုက္ခဲ့ပါလား လို႔ သူ ေခၚသည္ ။ ခင္ႏွင္းဆီက မလိုက္ဘူး ။ သူက အတင္းေခၚသည္ ။ လာစားေနၾက ေဖာက္သည္ ျဖစ္လို႔ အခင္မင္ မပ်က္ခ်င္တာေၾကာင့္လား မသိ ။ ခင္ႏွင္းဆီ သူနဲ႔ လိုက္လာသည္ ။ သူ ေဈးကို ပို႔ေပးသည္ ။ အျပန္ၾက သူမဖာသာ တက္စီငွားျပန္ပါမယ္… လို႔ ေျပာလည္း မရ ။ သူ႔ပစၥည္းေတြ ဝိုင္းဆြဲ ဝိုင္းသယ္သလို အျပန္ကိုလည္း အိမ္နားအထိ လိုက္ပို႔ေပးသည္ ။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ခင္ႏွင္းဆီနဲ႔ ခင္မင္ခြင့္ေလး သူ ရလိုက္သည္ ။ “ ဆရာ…” ႐ႊန္းရတီမြန္းရဲ႕ အသံေလးေၾကာင့္ သူ သတိဝင္လာသည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းကို ေမာ့ၾကည့္သည္ ။ အင္း… ခင္ႏွင္းဆီနဲ႔ ႐ုပ္ေတာ္ေတာ္ဆင္သည္ ။ “ ေအး..ဒီမွာ အကုန္ လက္မွတ္ထိုးၿပီးၿပီ …” “ ဟုတ္…ဆရာ..ေက်းဇူး….” ႐ို႐ိုေသေသ လွမ္းယူလိုက္တဲ့ ႐ႊန္းရတီမြန္းရဲ႕ ငုံ႔လိုက္လို႔ ဟသြားတဲ့ လည္ပင္းေပါက္ထဲက ရင္မို႔မို႔ေတြရဲ႕ အေပၚပိုင္းကို သူ ဖ်တ္ကနဲ ၾကည့္လိုက္သည္ ။ ပစၥည္းရွိ လူတန္းစားထဲကပါဘဲ ။

ခင္ႏွင္းဆီအေၾကာင္းကို ျပန္ေတြးမိေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ အျပစ္ရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္လို သူ ခံစားလိုက္ရမိသည္ ။ တတ္ႏိုင္ရင္ ၿပီးခဲ့တဲ့ အတိတ္ အခ်ိန္က အေၾကာင္းေတြကို သူ ျပန္မစဥ္းစားလိုဘူး ။ လတ္တေလာလည္း သူ႔ဗီဇနဲ႔ ဝါသနာအရ ေနာက္ထပ္ လုပ္မိျပန္ၿပီ ။ ေထြးထြးရီဆိုတဲ့ ေတာပန္းျဖဴေလး တစ္ပြင့္ကို ေတာႀကီးမ်က္မဲထဲကေန ကယ္တင္လာမိျပန္သည္ ။ ေထြးေထြးရီသည္ ခင္ႏွင္းဆီ လိုမလွေပမယ့္ ျဖဴျဖဴဝင္းဝင္းနဲ႔ လုံးႀကီးေပါက္လွေလး ။ ဆက္စီပိုျဖစ္သည္ လို႔ သူ ထင္သည္ ။ ဟင္း… ဝတၳဳစာအုပ္ေတြထဲမွာ “ေရေဆးငါးႀကီးသဖြယ္ ” လို႔ စာေရးသူေတြ တင္စား ေရးသားၾကတဲ့ ဟာမ်ိဳး . .။ အိမ္ကို ဖုန္းေကာက္ဆက္လိုက္သည္ ။ ေထြးေထြးရီသည္ ႐ိုးမေတာင္ေျခ ႐ြာေလးက ေကာင္မေလးမို႔ဖုန္းေျပာတတ္ပါ့မလားလို႔ သူေတြးမိတာ မွားေနသည္ ။ ေထြးေထြးရီက ဖုန္းထူးသည္ ။ ညေနၾကရင္ အဆင္သင့္ ေစာင့္ေနဖို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ သူ႔တီရွပ္တစ္ထည္ ရွာဝတ္လိုက္ၿပီး ဆိုင္ကို လိုက္ခဲ့ဖို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ သူတစ္ေယာက္ထဲေနတဲ့ အိမ္ကို မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို ေခၚလာတာကို ေဘးကလူေတြ ဘယ္လို ျမင္မလဲ.. ဘာေျပာမလဲ ဆိုတာေတြကို သူ ဘာမွ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး ။ ဒါက ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕စတိုင္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ အက်င့္ ။

ေက်ာ္စိန္ဘသည္ လုပ္စရာေတြကို ၿပီးျပတ္ေအာင္ လုပ္ေနသည္ ။ ဒီလာမယ့္ စေန တနဂၤေႏြေန႔ေတြမွာ သူ ေတာလိုက္သြားမယ္လို႔ ႀကံစည္ေနတဲ့အတြက္ အလုပ္ေတြကို အေႂကြးမက်န္ရေလေအာင္ ျဖတ္ေနတာ ျဖစ္သည္ ။ တခါတေလ သူသည္ သတ္မွတ္တဲ့ ရက္မွာ အလုပ္ ျပန္မတက္ႏိုင္လို႔ ခြင့္ယူလိုက္ရတာေတြ ျဖစ္တတ္လို႔ပါ ။

ညေန ငါးနာရီခြဲမွ ေက်ာ္စိန္ဘ အလုပ္ကေန ျပန္ျဖစ္သည္ ။ ႐ုံးေပၚက ဆင္းလာတဲ့အခ်ိန္ အိမ္ျပန္ဖို႔ ဓါတ္ေလွခါးရွိတဲ့ဖက္ကို ေလွ်ာက္အသြား ႐ိုး႐ိုးေလွခါးက ဆင္းဖို႔ျပင္ေနတဲ့ ႐ႊန္းရတီမြန္းနဲ႔ တိုးသည္ ။ “ ျပန္ေတာ့မလား….႐ႊန္းရတီ…..” “ ဟုတ္….ဆရာ…….” ႐ႊန္းရတီမြန္းက ေက်ာ္စိန္ဘကို ၿပဳံးျပၿပီး ေျဖလိုက္သည္ ။ “ ဘယ္မွာေနလဲ…..” “ ရန္ကင္းမွာပါ ..ဆရာ….” “ အင္..ဟုတ္လား . . . . က်ေနာ္ သြားမယ့္ဖက္ဘဲ … လမ္းႀကဳံတယ္….လိုက္ခဲ့ပါလား . . ” “ ေန..ေနပါေစ..ဆရာ……။ ႐ႊန္း…. ဘတ္စ္ကားနဲ႔ဘဲ ျပန္ပါမယ္… ေက်းဇူး……” ႐ႊန္းရတီမြန္း ေခါင္းေလးငုံ႔ၿပီး ေလွခါးကေန ဆင္းသြားသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘ သူေခၚတာကို ေကာင္မေလး မလိုက္လို႔ နည္းနည္း စိတ္ခုသြားသည္ ။ ( ဟြန္း…ေစတနာနဲ႔ ေခၚတာကို သေဘာမေပါက္ဘူး . .။ ဒီအခ်ိန္ ကားက ၾကပ္မွၾကပ္….။ အဲကြန္းေလးနဲ႔ ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလး စီးရမွာကို မလိုက္ခ်င္ဘူး .. ခက္ေသးတယ္….) လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေျပာေနမိရင္း ဓါတ္ေလွခါးက အဆင္းခလုပ္ေလးကို ဖိႏွိပ္လိုက္သည္ ။

ဟင္း….. ျမင့္ေစခ်င္လို႔ နတ္ျပည္တင္.. ဖင္ေအးလို႔ မေနခ်င္ဘူး ဆိုၿပီး ခုန္ခ်ခ်င္တဲ့ ဟာေတြ……။ ဓါတ္ေလွခါးက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မလာဘူး ။ အိမ္က ေထြးေထြးရီ အေၾကာင္းကို စဥ္းစားလိုက္မိသည္ ။ ေတာင့္တင္းဆူၿဖိဳးတဲ့ ေထြးေထြးရီကို ျဖဳတ္ရရင္ အရမ္းကိုၿငိမ့္မည္ .. လို႔ ေတာထဲမွာ ေတြ႕ခဲ့ဖူးတဲ့ အတြင္းသား ဝင္းဝင္းေတြကို ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္မိသည္ ။ ပါးနပ္ဖို႔ေတာ့ လိုတယ္ ။ အကိုင္အတြယ္ တတ္ဖို႔ေပါ့ ။ ကိုယ္ကလည္း လူလြတ္ ..။ တြယ္ကပ္ေနတာတို႔.. မေက်နပ္လို႔ သြားတိုင္တာတို႔ မလုပ္ရေအာင္ အလိမၼာသုံးၿပီး ျဖဳတ္ရမယ္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ မုဆိုးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သလို ရက္စက္တတ္သူ သနား ၾကင္နာစိတ္ မရွိသူႀကီး လို႔ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြက ေျပာၾကသည္ ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူသည္ သားေကာင္ေတြကို ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္တဲ့ ေနရာမွာ တခါတေလ တခ်ိဳ႕ေသာ သားေကာင္ေလးေတြကို သူ မစားပါ ။ စားဖို႔ အတြက္ သူ အမဲလိုက္တာ မဟုတ္ ။ လႈပ္ရွားေနတဲ့ သက္ရွိ ပစ္မွတ္ေတြကို ရေအာင္ ပစ္ခတ္ႏိုင္တာကို ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားခ်င္လို႔ .. ဂိမ္းတစ္ခုအေနနဲ႔ အမဲလိုက္တာ ျဖစ္သည္ ။

လူသားပစ္မွတ္ မိန္းကေလးေတြကိုေတာ့ သူသည္ အမဲလိုက္သလို အေပ်ာ္တမ္း လုပ္ခ်င္လို႔ လိုက္တတ္တာ မဟုတ္ ။ လူသား ပစ္မွတ္ေတြကိုေတာ့ သူသည္ အလြတ္ေပးခဲ့တဲ့ အစဥ္အလာ မရွိ ။ ေထြးေထြးရီလို ဝင္းဝင္းျဖဴျဖဴ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း တစ္ေယာက္ အိမ္မွာ ေရာက္ေနရက္နဲ႔ ႐ႊန္းရတီမြန္း လို ေခ်ာေခ်ာေလးကို ေတြ႕လိုက္ျပန္ရင္လည္း ဖန္ခ်င္သည္ ။ ႀကံခ်င္သည္ ။ ဓါတ္ေလွခါးထဲမွာဆုံတဲ့ အေပၚထပ္ ေငြစာရင္းဌာနက ႐ုံးအုပ္မန္ေနဂ်ာ အပ်ိဳႀကီး ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္နဲ႔ စကားေျပာရင္း ေအာက္ထပ္ ႐ုံးတံခါးေပါက္ကို ေရာက္လာသည္ ။ ဒီ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္သည္ သူ႔ကို အထာခင္းေနသည္လို႔ ေက်ာ္စိန္ဘ ထင္ေနသည္ ။ ဖန္လို႔ရွိရင္ စားရမည္လို႔ သိေနသည္ ။ သို႔ေသာ္ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ကို သူ မလုပ္ေသး ။ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္သည္ သူ႔ကို ခ်ေကြၽးသလို အမိအရ ဖမ္းမယ့္ မိန္းမလယ္သိန္းႂကြယ္ တစ္ေယာက္လို႔ သူ႔စိတ္ထဲ ထင္ေနသည္ ။

ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္က သူနဲ႔ ပတ္သက္ခ်င္ေနတာ သိသာသည္ ။ သူက ကားနဲ႔လိုက္ေရာင္းတဲ့ မုန႔္ဟင္းခါးဆိုင္ေလးက စားလို႔ ေကာင္းသည္လို႔ ၾကားတဲ့အေၾကာင္းကို သူ႔ကို ေျပာျပတာ… သူက အတူတူဆုံၿပီး သြားစမ္းစားၾကည့္ရေအာင္လို႔ ခ်ိန္းေနသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘ ဆိုတဲ့ေကာင္ကလည္း လက္က ခပ္ျမန္ျမန္ ။ လာမၿငိနဲ႔ ဆြဲစိလိုက္တဲ့ေကာင္ ။ အင္း.. အစားမေတာ္ တစ္လုတ္ ဆိုတဲ့ စကားကို သတိရၿပီး ခ်င့္ခ်ိန္ေနဆဲ ။ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ရဲ႕ ခါးတုတ္တုတ္ေအာက္က တင္ပါး အိပဲ့ပဲ့ႀကီးကို စိတ္နဲ႔ ပစ္မွားရင္း ႐ုံးေဘး ကြပ္လပ္မွာ ရပ္ထားတဲ့ သူ႔ကားဆီကို ေလွ်ာက္သြားသည္ ။ ေန႔စဥ္ ႀကဳံေတြ႕ရတဲ့ ကားပိတ္တာကို ႀကဳံရျပန္သည္ ။ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕နဲ႔ သြားေနတဲ့ ကားတန္းႀကီးထဲ လိုက္ပါေမ်ာရင္း ေနပူပူေအာက္ ဘတ္စ္ကား ေစာင့္ေနတဲ့ ႐ႊန္းရတီမြန္းကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ကားကို ဘတ္စ္ကား မွတ္တိုင္မွာ လူေတြ တၿပဳံႀကီးနဲ႔ အတူတူ ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ ႐ႊန္းရတီမြန္း အေရွ႕ကို ထိုးရပ္လိုက္မိသည္ ။ မွန္ခ်တဲ့ ခလုပ္ေလးကို ဖိႏွိပ္လိုက္သည္ ။

“ လာ..လာ..တက္….တက္…..” လို႔ ေခၚလိုက္သည္ ။ ဒီတခါေတာ့ လူေတြအမ်ားႀကီးရဲ႕ ေရွ႕မွာမို႔ လူေတြ ၾကည့္ေနတဲ့အတြက္ မျငင္းေတာ့တာလား မသိ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္း ကားေပၚကို တက္သည္ ။ ကားၾကပ္လို႔ သိပ္ျမန္ျမန္ မေမာင္းႏိုင္ေပမယ့္ ႐ႊန္းရတီမြန္းအတြက္ ေနပူထဲ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္မွာ ေစာင့္ေနရတာထက္စာရင္ အဲကြန္းေအးေအးနဲ႔ ကားထဲမွာ ထိုင္စီးေနရတာက ပို ေကာင္းမွာပါလို႔ သူေတြးမိသည္ ။ သူကေလးသာ ေန႔တိုင္း လိုက္မယ္ဆိုရင္ ကားႀကဳံ တင္ေခၚသြားဖို႔ သူ ဝန္မေလးပါဘူး ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းရဲ႕ ဒူးအထိဘဲ ဖုံးေနတဲ့ စကပ္အျပာေလးေအာက္က ေျခေထာက္ ျဖဴျဖဴေလးေတြကို သူ ေတြ႕ေနရသည္ ။ အသား ေတာ္ေတာ္ျဖဴတာဘဲ ။ “ ႐ႊန္းရတီက ဘာလူမ်ိဳးလဲဟင္…” “ ရွင္…” သူ႔ဖက္ကို လွည့္ၾကည့္သည္ ။ “ အသား အရမ္းျဖဴလို႔.. ဘာလူမ်ိဳးလဲလို႔ ေမးတာ..” “ အေဖ ျမန္မာ.. အေမ ရွမ္းပါ ….. ဆရာ …” ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကလည္း ေဆးမဆိုးထားဘဲ ရဲေနသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ စိတ္ေတြ ဒီကေလးမေလးကို ေမတၱာသက္ဝင္ခ်င္လာၿပီ ။

ဟိုးတုန္းက ခင္ႏွင္းဆီနဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာျပန္သည္ ။ ခင္ႏွင္းဆီကို သူ႔အေဒၚ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ေဈးကို ေန႔တိုင္းလိုက္ပို႔သည္ ။ ပစၥည္းေတြ ဝိုင္းသယ္ေပးသည္ ။ စိတ္သေဘာေကာင္းတဲ့လူလို႔ ခင္ႏွင္းဆီက ထင္ျမင္လာသည္ ။ အဲလို ထင္ျမင္ၿပီး သူ႔အေပၚ ယုံၾကည္မႈ ရွိလာေအာင္ သူကလည္း လုပ္ျပေနတာဘဲေလ ။

ခင္ႏွင္းဆီနဲ႔ ရင္းႏွီးခင္မင္ခြင့္ ရခဲ့သည္ ။ အေဒၚေနျပန္ေကာင္းလာလို႔ ေဈးသြားတာ အေဒၚ သြားေနၿပီ ဆိုေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဂြင္ကို ေျပာင္းလိုက္သည္ ။ အေဒၚက သူ ေဈးသြားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခင္ႏွင္းဆီကို အိမ္မွာ လွီးခြၽတ္စရာေတြ ျပင္ဆင္စရာေတြ ျပင္ဆင္ခိုင္းထားသည္ ။ ခ်က္စရာေတြ ႀကိဳ ခ်က္ခိုင္းထားသည္ ။ အိမ္မွာ တစ္ေယာက္ထဲ က်န္ေနတဲ့ ခင္ႏွင္းဆီကို သူ သြားေတြ႕သည္ ။ စကားေျပာသည္ ။ ခင္ႏွင္းဆီက အေဒၚသိသြားရင္ မေကာင္းဘူးအစ္ကို.. ခင္ႏွင္းဆီကို ဆူလိမ့္မယ္ လို႔ ေျပာေပမယ့္ သူ႔ကိုေတာ့ မႏွင္ဘူး ။ သေဘာေကာင္းတဲ့ ေကာင္မေလးေလ ။

သူလည္း တစ္လုံးသြင္း.. ႏွစ္လုံးသြင္းနဲ႔ ေနာက္ေတာ့ တၿပဳံလုံး သြင္းေတာ့တာဘဲ ။ ခင္ႏွင္းဆီကို ခ်စ္စကားေျပာေတာ့  “ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး.. အစ္ကိုက သူေဌးသား…။ ခင္ႏွင္းဆီက လက္လုပ္လက္စား ဆင္းရဲသားပါ…”  လို႔ ေျပာၿပီး ျငင္းတဲ့ ခင္ႏွင္းဆီတစ္ေယာက္ သူ႔ကို ျပန္ခ်စ္လာေအာင္ ေနာက္ထပ္ ပညာခန္းေတြနဲ႔ သူ ထပ္သိမ္းသြင္းရျပန္သည္ ။ မေလွ်ာ့ေသာ ဇြဲလုံ႔လနဲ႔ ႀကိဳးစားတဲ့အတြက္ သူ ဇြဲဆုကို ေနာက္ဆုံး ရသည္ ။ ခင္ႏွင္းဆီရဲ႕ ခ်စ္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ အေျဖစကားကို သူ ၾကားရသည္ ။ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားၾကသည္ ။ 

ေက်ာ္စိန္ဘသည္ ခ်စ္သူရဲ႕အလွအပေတြကို ထိုင္ေငးၾကည့္ၿပီး ခ်စ္သူကို ေမတၱာသန႔္သန႔္ေလးနဲ႔ မဂၤလာဦးညအထိ ေစာင့္မယ့္ လူစားမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ ခင္ႏွင္းဆီကို သူ႔ေဒၚေလး ေတာကိုသြားေနတုန္းမွာ အတင္းႀကံစည္ေတာ့သည္  ခင္ႏွင္းဆီလည္း ေက်ာ္စိန္ဘကို ခ်စ္သြားတာက တေၾကာင္း နဂိုထဲက သေဘာေကာင္း အားနာတတ္သူ ျဖစ္တာက တေၾကာင္းေၾကာင့္ ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ အလိုကို လိုက္မိလိုက္သည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘလည္း အထီး ဆိုလို႔က ယင္ဖိုေတာင္ မသန္းဖူးေသးပါ ဆိုတဲ့ ေခ်ာလွေတာင့္တင္းတဲ့ ခင္ႏွင္းဆီရဲ႕ ပထမဆုံး ပန္းဦးပန္းဖူးေလးကို သုံးေဆာင္လိုက္ရသည္ ။ တစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္၊ ႏွစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္ ဆိုသလို တစ္ခါ ျဖစ္ဖူးသြားေတာ့ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ျဖစ္ဖို႔က မခဲယဥ္းေတာ့ ။

ေက်ာ္စိန္ဘသည္ လစ္ရင္ လစ္သလို ခင္ႏွင္းဆီကို ဝင္ဝင္ကစ္ေတာ့သည္ ။ ခင္ႏွင္းဆီကလည္း သူ႔ကို အလိုလိုက္ အႀကိဳက္ေဆာင္ေပးသည္ ။ ေသာက္ေလ ေသာက္ေလ ငတ္မေျပတဲ့ ဆားငံရည္ကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ သူတို႔ ေသာက္သုံးျဖစ္ေနေတာ့ တစ္ေန႔ေသာအခါမွာ ခင္ႏွင္းဆီမွာ ခိုးစားထားတဲ့ ေျခရာလက္ရာေတြက မဖုံးႏိုင္ မဖိႏိုင္ဘဲ ဘြားဘြားႀကီး ေပၚလာေတာ့သည္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ စားတုန္းက တအားစားခဲ့တဲ့ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ မ်က္ျပဴးဆန္ျပာ ျဖစ္လာသည္ ။ သူ႔ဘႀကီးက အေမရိကန္ကေန ေခၚလိုက္လို႔ တစ္လေလာက္ သြားရမည္.. ျပန္လာတာနဲ႔ ခင္ႏွင္းဆီကို ေတာင္းရမ္းလက္ထပ္မည္ ဘာညာ သာရကာေတြ ေျပာၿပီး လစ္သြားသည္ ။ သူ႔ဂတိအတိုင္း သူ အေမရိကန္ကေန ျပန္မလာ ။ ခင္ႏွင္းဆီလည္း ကိုယ္ေလးလက္ဝန္ႀကီးနဲ႔ အေဖမေပၚလို႔ အရွက္ေတြ ဟက္တက္ကြဲသည္ ။ လူတကာရဲ႕ ကဲ့ရဲ႕တာကို ခါးစည္းခံရသည္ ။ အေဒၚအိမ္ကေန ထြက္ေျပးသြားသည္ ။ ခင္ႏွင္းဆီ ဘယ္ေရာက္လို႔ ေရာက္မွန္း ေက်ာ္စိန္ဘ မသိ ။ သူ ဂ႐ုလည္း မစိုက္။ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာေတာ့ သူ ျပန္လာသည္ ။ ခင္ႏွင္းဆီေနခဲ့တဲ့ အေဒၚအိမ္ကို သူ သြားေမးသည္ ။ ခင္ႏွင္းဆီ မရွိေတာ့ဘူး ဆိုတာကိုဘဲ သူ သိရသည္ ။ ၾကာေတာ့လည္း ေက်ာ္စိန္ဘ တခါတခါမွဘဲ ခင္ႏွင္းဆီကို သတိရသည္ ။ မိန္းမေခ်ာေလးေတြကို ျမင္ရင္ သူ လိုက္ဖန္သည္ ။ ႀကံစည္သည္ ။ ရရင္ လုပ္သည္ ။ ဘယ္ေတာ့မွေတာ့ သူ အတည္မႀကံ ။ လက္မထပ္ ။ တာဝန္ယူဖို႔သူ မစဥ္းစား ။ လူလည္ႀကီး သားသမီး လုပ္ေနသည္ ။

ခင္ႏွင္းဆီကို သူ သတိရတာက ခင္ႏွင္းဆီနဲ႔ ခ်စ္သူ ဘ၀ ခိုးစားၾကတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ရင္သိမ့္တုန္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြကို အဓိကဘဲ ။ သူနဲ႔ရတဲ့ ကိုယ္ဝန္အေၾကာင္းကို သူ ထည့္မတြက္ ။ မစဥ္းစား။ ႐ႊန္းရတီမြန္းက ရန္ကင္းမွာ ဆင္းသြားသည္ ။ သူက သူနဲ႔ ေန႔တိုင္း လမ္းႀကဳံလိုက္ႏိုင္တယ္ လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူမွာထားတဲ့အတိုင္း ေထြးေထြးရီက အဆင္သင့္ ေစာင့္ေနသည္ ။ ေထြးေထြးရီကို ကုန္တိုက္ကို ေခၚသြားၿပီး အဝတ္အစားေတြ သူ လိုက္ဝယ္ေပးသည္ ။ သေဘာေကာင္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္လို သူ ဟန္ေဆာင္ျပန္ၿပီ ။ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ ေထြးေထြးရီကို အဝတ္အစားေတြ အမ်ားႀကီး ဝယ္ေပးသည္ ။ ဒါတင္ မကေသး ။ အနားက ဆံပင္အလွဆိုင္ကို ပို႔ေပးသည္ ။ ေထြးေထြးရီလည္း ေက်ာ္စိန္ဘက ဒီလို ဂ႐ုစိုက္မည္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားပုံ မေပၚဘူး ။ အိမ္အျပန္မွာ သဘာ၀ ဆိုတဲ့ ထိုင္းအစားအစာ ေၾကာ္ေလွာ္ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေလးမွာ ထမင္းေကြၽးသည္ ။

“ အစ္ကိုႀကီး.. ေထြးရီ အိမ္မွာ ဝက္သားဟင္းေတြ ခ်က္ထားတယ္….။ အလကား ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္….။ အိမ္မွာ မစားဘူးလား” လို႔ ေျပာေပမယ့္.. “ အလကား မျဖစ္ဘူး..။ ေနာက္ေန႔ စားလို႔ရတယ္…။ အခု ဒီမွာဘဲ စားၾကရေအာင္….”  လို႔ ေျပာၿပီး ေထြးေထြးရီနဲ႔ ဟင္းမ်ိဳးစုံ မွာၿပီး စားသည္ ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေက်ာ္စိန္ဘ ထမင္းဝလို႔ လီးက ေတာင္ၿပီ ။ ေရဝင္ခ်ိဳးေနတဲ့အခ်ိန္ သူ႔လီးႀကီးက မတ္မတ္ေတာင္ၿပီး ထႂကြေနသည္ ။ အင္း…. ေထြးေထြးရီနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ တတြဲတြဲ သြားလာစားေသာက္ခဲ့တာတင္ မကဘူး.. အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေထြးေထြးရီက ဝယ္လာတဲ့ အဝတ္အစားေတြကို ဝတ္ၿပီး လာျပတဲ့အခါ ကိုယ္ဟန္ျပမယ္ေလးလို ကိုယ္ကို တစ္ပတ္လွည့္ၿပီး ျပေတာ့ ေထြးေထြးရီရဲ႕ တင္ပါးလွလွႀကီးေတြကို အနီးကပ္ ရႈစားရတာက ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ စိတ္ေတြကို ထႂကြေစခဲ့သည္ ။ စာၾကည့္စားပြဲမွာ ကြန္ျပဴတာေရွ႕ ထိုင္ရင္း အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အီးေမးလ္ေတြ စစ္ေနတဲ့အခ်ိန္လည္း ေထြးေထြးရီရဲ႕ ဆူၿဖိဳးေကာ့တင္းတဲ့ ႏို႔လုံးႀကီးေတြကိုဘဲ ျမင္ေယာင္ေနမိၿပီး ေပါင္ၾကားက လီးကလည္း မာလြန္း ေတာင္လြန္းေနလို႔ အခက္ေတြ႕ေနသည္ ။ ေထြးေထြးရီကို အခု သြားႀကံလိုက္ရင္ သိပ္မ်ားေစာေနမလားလို႔ ေတြးၿပီး စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ေနတာ ျဖစ္သည္ ။ အိမ္ေနရင္းဝတ္ ပေလကပ္ ပုဆိုးပါးပါးေပ်ာ့ေပ်ာ့ေအာက္ထဲက လီးက ထိုးေထာင္ထေနတာကို လက္နဲ႔ အသာပြတ္ေနတဲ့အခ်ိန္  “ အစ္ကိုႀကီး…. အၾကမ္းေလး ေသာက္လိုက္ပါလား….။ ေကာက္ညႇင္းေမႊး လဖက္ေျခာက္ေလး ခပ္ထားတာ.. ေမႊးေနတာဘဲ….”  လို႔ ေျပာရင္း သူ႔အခန္းေပါက္ဝမွာ ေထြးေထြးရီ ေရာက္လာသည္ ။ လက္ထဲမွာလည္း အေငြ႕တေထာင္းေထာင္း နဲ႔ မတ္ခြက္တစ္ခြက္ ကိုင္လို႔ ။

“ အင္း..အင္း..ေကာင္းသားဘဲ….”  လို႔ သူေျပာသည္ ။ စိတ္ေတြကေတာ့ ကတုန္ကရင္ နဲ႔ ။ စိတ္ထေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စြင့္ကားလုံးထယ္ေနတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြ တရမ္းရမ္းနဲ႔ ေထြးေထြးရီ လာျပန္ၿပီ ။ ဒီ တင္ပါးႀကီးေတြကို တအား ဆုပ္ကိုင္လိုက္ခ်င္မိသည္ ။ “ ေထြးေထြးရီ…..” “ ရွင္..အစ္ကိုႀကီး….” “ ငါ တစ္ခု စဥ္းစားေနတယ္…..” “ ဟုတ္..ဘာလဲးဟင္..အစ္ကိုႀကီး…..” “ ငါနဲ႔ နင္နဲ႔ အခုလို တစ္အိမ္ထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေနလို႔ ေကာင္းပါ့မလားလို႔…” “ ရွင္ …” “ ေအးဟာ… နင္ကေတာ့ ဘယ္လိုေနလဲ မသိဘူး..။ ငါကေတာ့ နင္နဲ႔ အခုလို နီးနီးစပ္စပ္ ေနတဲ့အခါ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးႀကီး ျဖစ္လာတယ္ဟ…..” ေထြးေထြးရီက သူ႔ကို မၾကည့္ဘဲ ေခါင္းငုံ႔ထားသည္ ။ ၾကမ္းျပင္ကိုဘဲ ၾကည့္ေနတဲ့ပုံ ။ “ ငါ့ရင္ထဲ ဘာျဖစ္ေနလဲ သိလား ေထြးေထြးရီ….” “ မသိဘူး အစ္ကိုႀကီး…..။ အစ္ကိုႀကီး ေျပာျပမွ ေထြးရီက သိမွာေပါ့လို႔….” ေထြးေထြးရီက မတ္ခြက္ကို စားပြဲေပၚ တင္လိုက္ရင္း ေျပာသည္ ။ “ ေအး.. နင့္ကို ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ငါ့စိတ္ေတြ တအား ေဖာက္ျပန္ေနတယ္.. ေထြးေထြးရီ …။ ကဲ နင္သြားေတာ့ သြားေတာ့.. နင့္အခန္း နင္ျပန္ေတာ့…။ ၾကာရင္ ခက္ကုန္မယ္ . . . . ” “ ဟုတ္ အစ္ကိုႀကီး….”  လို႔ ေထြးေထြးရီ ေျပာၿပီး သူ႔အခန္းထဲက ခပ္ျမန္ျမန္ ေျပးထြက္သြားသည္ ။ ခါးေသးေသးေလးရဲ႕ ေအာက္က ဝိုင္းကားတဲ့ ဖင္တုံးႀကီးေတြ တုန္ခါလႈပ္သြားေနတာေတြကို ေက်ာ္စိန္ဘ မ်က္လုံးျပဴးႀကီးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ရင္း အေနာက္ကေန ေျပးလိုက္သြားခ်င္စိတ္ ေပါက္သြားသည္ ။ အိပ္ရာထဲမွာ လီးႀကီး ေတာင္ရင္း ေထြးေထြးရီဆီကို သြားလိုက္ရမလား… အႀကိမ္ႀကိမ္ စဥ္းစားေနမိသည္ ။ အင္း… မျဖစ္ေသးပါဘူး … ေစာေသးတယ္လို႔ ေတြးမိၿပီး လီးကို ပြတ္တိုက္ရင္း ဆက္အိပ္ေနမိသည္ ။

ပြတ္တိုက္ေလ စိတ္က ထန္ေလ ။ အိပ္လို႔ မရဘူး ။ ထၿပီး ကြန္ျပဴတာကို ဖြင့္.. အျပာဆိုက္တစ္ခုကို သြားလိုက္ၿပီး လွလွေတာင့္ေတာင့္ အာရွမတစ္ေယာက္ကို ဗ်င္းတဲ့ ဇာတ္လမ္းတိုတစ္ခုကို ၾကည့္ၿပီး ဂြင္းတိုက္လိုက္သည္ ။ တစ္ညလုံး ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္လို႔ သူ မနက္မွာ အိပ္ရာထ ေနာက္က်သည္ ။ သူသည္ ကားေတြ ၾကပ္တာေၾကာင့္ အလုပ္ကို ေစာေစာ သြားေလ့ရွိေပမယ့္ ဒီေန႔ေတာ့ ေနာက္က်ၿပီ ။ “ အစ္ကိုႀကီး… ထမင္းနဲ႔ ပဲျပဳတ္ေလး ေၾကာ္ထားတယ္..။ ၾကက္ဥအလုံးလိုက္ ေၾကာ္ေလးေရာ….။ ေကာ္ဖီေမႊးေမႊးေလးနဲ႔ စားလိုက္ပါဦး….”  လို႔ ၿပဳံးၿပဳံးေလး လာေျပာလိုက္တဲ့ ေထြးေထြးရီေၾကာင့္ ေနာက္က်လည္း က်ေတာ့ကြာလို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ရင္း ထမင္းစား စားပြဲႀကီးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္ ။ ေထြးေထြးရီက ေစတနာနဲ႔ လုပ္ေပးလုပ္ေကြၽးတာကို မျငင္းခ်င္ဘူးေလ . .။ အရင္က လက္သြက္သြက္နဲ႔ မိန္းမဆိုရင္ ခုန္အုပ္ခဲ့တဲ့ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ မေန႔ညက လက္ေႏွးေနခဲ့သည္ ။ ေထြးေထြးရီသည္ မေန႔ညက ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့သလို ပုံမ်ိဳးနဲ႔ ေက်ာ္စိန္ဘကို ဂ႐ုတစိုက္ လုပ္ေနသည္ ။ ဘာျဖစ္လို႔ သူ လက္ေႏွးသြားသလဲ ဆိုတာ အေျဖ ရွာလို႔ မရဘူး ။

႐ုံးကို ေရာက္ေတာ့ သူ႔႐ုံးခန္းထဲကို ဖိုင္တြဲေတြ လာပို႔တဲ့ ႐ႊန္းရတီမြန္းကို ေတြ႕ရေတာ့လည္း ေထြးေထြးရီကို သတိမရေတာ့ဘူး ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းကို တပ္မက္တဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ စူးစိုက္ၾကည့္ရင္း  “ ႐ႊန္းရတီ….”  လို႔ ေခၚလိုက္သည္ ။ “ ရွင္..ဆရာ….”  လို႔ ျပန္ထူးတဲ့ ႐ႊန္းရတီမြန္းကို  “ ႐ုံးဆင္းခ်ိန္ က်ေနာ့္နဲ႔ လမ္းႀကဳံလိုက္ခဲ့ေနာ္..”  လို႔ ေျပာလိုက္မိသည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းက  “ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ…”  လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။  “ က်ေနာ့္ကား မွတ္မိတယ္ မဟုတ္လား..။ ကားနားက ေစာင့္…”  လို႔ ထပ္ ေျပာလိုက္သည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းက  “ ဟုတ္ကဲ့ပါ..ဆရာ..”  လို႔ ျပန္ေျဖသည္ ။ ေကာင္မေလး လက္ခံလို႔ အတိုင္းမသိ ဝမ္းသာသြားတာ အမွန္ ။ ၿခဳံငုံအကဲခတ္ရင္း..“ ေကာင္မေလး မဆိုးဘူး.. ပစၥည္းက အေတာ္လတ္တယ္…” လို႔ စိတ္ထဲကေန ပစ္မွားေနမိသည္ ။

ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ ႐ုံးေဘးနားက “မယ္ရီဘေရာင္း ” ဆိုင္မွာ တစ္ခုခု သြားစားဖို႔ ဆင္းလာတဲ့အခ်ိန္ အေပၚထပ္က ႐ုံးအုပ္မန္ေနဂ်ာ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္နဲ႔ တိုးသည္ ။ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္က သူ႔ကို အထာေပးေနတယ္ ဆိုတာကို သိေနတာ ၾကာၿပီ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းတို႔လို အငယ္ေလးေတြကို မဲေနတဲ့အခ်ိန္ အ႐ြယ္ဟိုင္းေနတဲ့ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္လို မိန္းမတစ္ေယာက္ကို သူ လ်စ္လ်ဴရႈမိတာက သဘာ၀ ပါဘဲေလ ။ ဒီမိန္းမ အ႐ြယ္က ညိလိုက္ရင္ သူ လစ္ေျပးလို႔ ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ ။ သူ႔ကို အတင္းႀကီး လက္ထပ္ယူခိုင္းမွာက ေသခ်ာေနတာေၾကာင့္လည္း သတိထား ခပ္ခြာခြာ ေနေနတာ ။

ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္က သူနဲ႔ ထမင္းလိုက္စားပါလား.. ေကြၽးခ်င္လို႔ပါလို႔ အထပ္ထပ္ ေခၚေနတာနဲ႔ သူနဲ႔ လိုက္သြားလိုက္သည္ ။ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ ေခၚသြားတာက လမ္းေဘး နံရံကပ္ ထမင္းဆိုင္ေလး ။ အမဲအူျပဳတ္နဲ႔ ထမင္းဆိုင္ ။ အေနအထား မသန႔္တာကလြဲၿပီး အမဲအူျပဳတ္က အရမ္းေကာင္းသည္ ။ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္က သူ႔ကို တအား ဂ႐ုစိုက္ျပသည္ ။ ႐ုံးပိတ္ရက္ စေန တနဂၤေႏြေတြမွာ အားလား.. ဘာလုပ္သလဲ ေမးသည္ ။ သူက အမဲလိုက္ထြက္သည္လို႔ မေျပာဘူး ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ လူေတြက သတၱဝါေတြရဲ႕ အသက္ကို သတ္ျဖတ္တဲ့အလုပ္ကို စက္ဆုတ္ၾကမွန္း အရင္က အေတြ႕အႀကဳံေတြအရ သိသည္ ။ အျငင္းပြားရမွာေတြ မလိုလားေတာ့ဘူး ။ သူက ေတာေကာင္ေတြကို မစားတာေတာင္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ ( Excitement ) အတြက္ လိုက္ သတ္ျဖတ္ေနတဲ့လူတေယာက္ မဟုတ္လား ။ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ရဲ႕ တင္ပါးႀကီးေတြကလည္း ေထြးေထြးရီလိုဘဲ ေတာင့္ေတာင့္ကားကားႀကီးေတြမို႔ သူ႔စိတ္ကို ႂကြေစတာ အမွန္ ။ သို႔ေပမယ့္ တစ္႐ုံးထဲ လုပ္ေနတာမို႔ ေရွာင္ေျပးဖို႔က မလြယ္ကူလို႔ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ကို ဗ်င္းခ်င္ရက္နဲ႔ သူ ၿငိမ္ေနခဲ့တာ ။ သိပ္ၿပီး ပြတ္သီးပြတ္သတ္ လာလုပ္ေနရင္ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္… ဆြဲၿပီး ဗ်င္းလိုက္မိေတာ့မယ္ ။

႐ုံးကို အျပန္မွာ စေနေန႔ ညဖက္အားရင္ သူနဲ႔ ဆိုင္ေကာင္းေကာင္းမွာ ညစာ ထြက္စားရေအာင္လို႔ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ကို သူေခၚလိုက္မိသည္ ။ ရည္႐ြယ္ခ်က္ မရွိဘဲနဲ႔ ပါးစပ္က လႊတ္ကနဲ ထြက္သြားသည္ ။ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္က ဝမ္းသာသြားတဲ့ပုံ ။  “ ဟုတ္..ဟုတ္….. ကိုေက်ာ္စိန္ဘ … ရတယ္.. သြားမယ္…။ လာေခၚမွာ မဟုတ္လား..။ က်မေနတဲ့ေနရာ သိတယ္ မဟုတ္လား . . .”  လို႔ ျပန္ေျပာသည္ ။ ႐ုံးခန္းကို ျပန္ေရာက္ၿပီး ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ကို ခ်ိန္းလိုက္တာ ငါ မွားသြားၿပီလား လို႔ တစ္ခ်က္ ေတြးမိသည္ ။ ဒါေပမယ့္လတ္တေလာ ႏွာစိတ္ေတြ တအားျပင္းထန္ၿပီး မိန္းမတစ္ေယာက္ကို အားရပါးရ စပ္ယွက္ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြက မတရားႀကီး ျဖစ္ေပၚေနတာေၾကာင့္ ဒီစိတ္ေတြ လႊမ္းမိုးေနလို႔ ဘာျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ပစ္မယ္လို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္ ။

ညေန ႐ုံးဆင္းခ်ိန္ကို ေရာက္ၿပီ ။ ေန႔လည္ပိုင္း ထမင္းစားခ်ိန္အၿပီး ႐ႊန္းရတီမြန္းနဲ႔ တစ္ေခါက္ ေတြ႕ေသးသည္ ။ သူက အိမ္သာဆီကိုအသြား ဝန္ထမ္းေတြ ထမင္းစားတဲ့ အခန္းေလးမွာ ႐ႊန္းရတီမြန္းနဲ႔ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ထမင္းဘူးေလးေတြ ဖြင့္စားေနတာကို အမွတ္မထင္ သူေတြ႕လိုက္သည္ ။ ဘဲဥျပဳတ္ျခမ္းေလးနဲ႔ စားေနတာကို သူေတြ႕လိုက္ရလို႔ စိတ္ထဲမွာမေကာင္း ျဖစ္သြားသည္ ။ ဒီေကာင္မေလးသည္ ႐ုပ္ကေလး ေခ်ာေခ်ာေလးနဲ႔ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေနသည္ ။ သူကေလးကို ညေနၾကရင္ အစားတစ္ခုခု လိုက္ေကြၽးခ်င္မိသည္ ။ သူ လိုက္ပါ့မလားေတာ့ မေသခ်ာ ။ သူ႔ကားနားကို ေရာက္ေတာ့ ႐ႊန္းရတီမြန္းကို မေတြ႕ဘူး ။ ကားထဲ ဝင္ထိုင္ၿပီး စက္ႏႈိးလိုက္သည္ ။ အဲကြန္းကို ဖြင့္လိုက္သည္ ။ သူ ျပန္မ်ားသြားၿပီလား မသိဘူး ။ မနက္တုန္းကေတာ့ ဟုတ္ကဲ့..ဟုတ္ကဲ့နဲ႔ . . ။ အင္း… ငါလည္း မလြယ္ဘူး ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္တင္ေနမိဆဲ အေဝးက ေလွ်ာက္လာတဲ့ ႐ႊန္းရတီမြန္းကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ဒိတ္ကနဲ ဝမ္းသာသြားသည္ ။ သူ လာရွာသားဘဲ ။ ရွက္သလို အၿပဳံးေလးနဲ႔ ကားေပၚတက္လာတဲ့ ႐ႊန္းရတီမြန္းကို ျမင္လိုက္ရတာ သူ႔စိတ္ေတြ တအားႀကီး ေက်နပ္မိသြားသည္ ။ 

“ အလုပ္မျပတ္လို႔လား .. ႐ႊန္းရတီ . .”  လို႔ေမးလိုက္သည္ ။  “ ဟုတ္..ဆရာ….စူပါဘိုင္ဇာ ဦးထိန္ဝင္းလတ္က တစ္ခု ခိုင္းလိုက္လို႔ ၾကာေနတာ။ ေဆာရီးေနာ္.. ဆရာ ေစာင့္ေနရတာ . . ”  လို႔ ျပန္ေျဖသည္ ။ “ ရတယ္… ကိစၥမရွိပါဘူး …. ”  လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ကားကို ေမာင္းထြက္ခဲ့သည္ ။ လမ္းမွာ ႐ႊန္းရတီမြန္းကို သူ ဟိုေမး ဒီေမးနဲ႔ စပ္စုသည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းရဲ႕ မိသားစု ဘက္ဂေရာင္း အေျခအေနကို ေမးၾကည့္တာ ။ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ ဒီကေန႔ ထူးထူးဆန္းဆန္း ကားသိပ္မၾကပ္လို႔ ႐ႊန္းရတီမြန္းေနတဲ့ ရန္ကင္းကို သိပ္မၾကာလိုက္ဘဲ ေရာက္ေတာ့မွာမို႔ သူေျပာခ်င္ေနတာကို အျမန္ေျပာခ်လိုက္သည္ ။ “ ႐ႊန္းရတီ.. ဘာအစားအစာ ႀကိဳက္သလဲဟင္….” ေက်ာ္စိန္ဘ ေျပာတာကို ႐ႊန္းရတီမြန္း နားမလည္သလို ေမာ့ၾကည့္သည္ ။ “ ေအာ္… ေျပာခ်င္တာ ေလာသြားတယ္….။ ႐ႊန္းရတီမြန္း.. ဗိုက္မဆာဘူးလား…..။ တစ္ခုခု စားပါလား..။ က်ေနာ္ ေကြၽးပါရေစ …”  လို႔ ၿပဳံးၿပဳံးႀကီး ေျပာလိုက္တဲ့ ေက်ာ္စိန္ဘကို ႐ႊန္းရတီမြန္းက  “ ဟင့္အင္း… က်မ ဆိုင္စာေတြ မစားတတ္ဘူး… ဆရာ….။ အိမ္မွာဘဲ မိသားစုနဲ႔ ညေနစာ အတူတူ စားပါမယ္..။ ေကြၽးမယ္ ေျပာတာကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာ….”  လို႔ ျပန္ေျပာသည္ ။ သူေနတဲ့ေနရာကို ေရာက္ေနၿပီမို႔ ကားကို ရပ္ေပးလိုက္ရသည္ ။

“ ေက်းဇူးဘဲေနာ္… ဆရာ..။ သြားလိုက္ပါဦးမယ္. . ”  လို႔ ႐ႊန္းရတီမြန္းက ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ကားေပၚက ဆင္းသြားတာကို ေက်ာ္စိန္ဘ ေငးေမာၾကည့္ေနသည္ ။ အင္း… ဒါေလးနဲ႔ ၿငိမ့္လိုက္ရရင္ လူျဖစ္ရက်ိဳး ေတာ္ေတာ္ နပ္သြားမယ္ . . လို႔ ေတြးရင္း ဒီေဆာ္ေလးကို မရရေအာင္ ဖန္မည္လို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္သည္ ။ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေထြးေထြးရီက သူကားထိုးဆိုက္လိုက္တာနဲ႔ သူ႔ကားဆီကို ေျပးလာသည္ ။ “ အစ္ကိုႀကီး… ဘာသယ္ေပးရမလဲဟင္ . . ” “ မလိုဘူး…. ဘာမွသယ္စရာ မပါဘူး…..။ ေထြးေထြးရီ… အံမာ.. နင္က တယ္လွေနပါလား….. ပါးကြက္ေတြ ဘာေတြနဲ႔” “ ဟီး…..” ေထြးေထြးရီက မေန႔က သူ ဝယ္ေပးထားတဲ့ အဝတ္အစားသစ္ေတြနဲ႔ သနပ္ခါးေတြ လိမ္းက်ံထားၿပီး သန႔္ရွင္းလွပေနသည္ ။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ေထြးေထြးရီက ဒီေန႔ ခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ ဟင္းလ်ာေတြကို ႐ြတ္ျပသည္ ။ “ အစ္ကိုႀကီး စိတ္ထဲမွာ စားခ်င္တာေတြ စဥ္းစား.. ေထြးရီကို ေျပာျပ.. ေထြးရီ ခ်က္ေကြၽးမယ္…..။ ဒီမွာၾကည့္.. ေထြးရီ ဟင္းခ်က္နည္း စာအုပ္ေလးထဲကေန အစ္ကိုႀကီးကို ဘာေတြ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ခ်က္ေကြၽးရမလဲ ဆိုတာ ဖတ္ေန ေလ့လာေနတယ္ အစ္ကိုႀကီးရဲ႕…..”  လို႔ ေျပာရင္း ဟင္းခ်က္နည္းမ်ိဳးစုံ ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကေလးကို ျပသည္ ။ “ အစ္ကိုႀကီး ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးရင္ ေထြးရီ ထမင္းျပင္ေပးမယ္ေနာ္ . .”  လို႔ ၿပဳံးၿပဳံးေလး ေျပာလိုက္တဲ့ ေထြးေထြးရီသည္ ဖက္နမ္းခ်င္စရာ ေကာင္းေနသည္ လို႔ ေက်ာ္စိန္ဘ ထင္မိသည္ ။ “ ေထြးေထြးရီ… နင္လည္း ငါနဲ႔အတူတူ စားရမယ္ေနာ္….”  လို႔ သူေျပာလိုက္သည္ ။ ေရခ်ိဳးေနတဲ့အခ်ိန္ ေပါင္ၾကားက သူ႔လက္နက္က တအားထႂကြေနသည္ ။ ေထြးေထြးရီ အိမ္ကိုေရာက္ကတည္းက ဒင္း ေတာ္ေတာ္ေလး ကဲေနသည္ ။ တစ္ခ်ိန္လုံး ေခါင္းတေထာင္ေထာင္နဲ႔ ။ အရင္တုန္းကဆို တခါတခါမွ မထခ်င္ ထခ်င္နဲ႔ေကာင္ ။ အခုေတာ့ အစာျမင္လို႔ ႂကြေနတာ ။ အဝတ္အစား လဲၿပီးတဲ့ အခ်ိန္  “ ထမင္း ျပင္ၿပီးၿပီ အစ္ကိုႀကီး….”  လို႔ အခန္းဝကေန ေထြးေထြးရီ လာေျပာလို႔ ထမင္းစားခန္းကို သူ သြားလိုက္သည္ ။ စားပြဲမွာ ထိုင္လိုက္ရင္း.. “ လာေလ.. ေထြးေထြးရီလည္း လာစား….”  လို႔ေခၚလိုက္သည္ ။ 

“ အစ္ကိုႀကီး စားပါ..။ ေထြးရီက ေနာက္မွစားမယ္…။ အစ္ကိုႀကီး လိုအပ္တာေတြကို လုပ္ေပးခ်င္ေသးတယ္ . .”  လို႔ ေထြးေထြးရီက ေျပာၿပီး သူ႔ကို  “ ဒါက ဆိတ္သားဆီျပန္..။ ဒါက မုန္လာဥခ်ဥ္ရည္ ..။ ဒါက ပဲသီးနဲ႔ ၾကက္သားစဥ္းေကာေၾကာ္ ” ဆိုၿပီး ဟင္းေတြကို သူ႔ပန္းကန္ထဲကို ခပ္ထည့္ေပးသည္ ။ စားလို႔ေကာင္းေပမယ့္ အမ်ားႀကီး မစားလိုက္ ။ “ အစ္ကိုႀကီး… သိပ္လည္း မစားဘူး…။ ေထြးရီ ခ်က္တာေတြကို မႀကိဳက္လို႔လားဟင္ . .” “ ႀကိဳက္တယ္.. ေထြးေထြးရီ.. အရမ္းႀကိဳက္တယ္…။ ႀကိဳက္တိုင္းလည္း စားလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ….” ေထြးေထြးရီကို ဧည့္ခန္းမွာ တီဗီဖြင့္ေပးခဲ့ၿပီး သူက အိပ္ခန္းထဲ ဝင္ခဲ့သည္ ။ ေထြးေထြးရီေၾကာင့္ သူ႔ဒုတ္က တစ္ခ်ိန္လုံး ျမဴးေနသည္ ။ အင္း… စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး . . ။ ကြန္ျပဴတာနဲ႔ အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္တာေတြ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေထြးေထြးရီတစ္ေယာက္ သူ႔အခန္းေပါက္ဝကို ေရာက္လာျပန္သည္ ။

“ အစ္ကိုႀကီး …” “ ဟင္..ေထြးေထြးရီ …ဘာျဖစ္လဲ…” “ အစ္ကိုႀကီး ေညာင္းလားဟင္.. ေထြးရီ… ႏွိပ္နင္းေပးခ်င္လို႔…..” အင္း… ေထြးေထြးရီ…. နင္နဲ႔ငါနဲ႔ေတာ့ ညားေတာ့မယ္ ထင္တယ္…။ ဇာတ္လမ္းက လာစေနၿပီကြာ …။ ဒါက စိတ္ထဲက ေျပာလိုက္တာေတြပါ ။ ပါးစပ္ကေတာ့  “ အင္း..အင္း …ေကာင္းသားပဲ…ေထြးေထြးရီ….”  လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။ ေထြးေထြးရီသည္ သူ႔ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ သူ႔ကို ေမွာက္ရက္အေနအထားနဲ႔ လွဲခိုင္းၿပီး သူ႔ေဘးမွာ လာထိုင္ၿပီး စႏွိပ္ေပးသည္ ။ ေထြးေထြးရီဆီက သနပ္ခါး အနံ႔ေလးေတြကို သူ ရလိုက္လို႔ စိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ့္ကို လႈပ္ရွားသြားရသည္ ။ ေပါင္ၾကားက ဒုတ္ကေတာ့ ေစာေစာထဲက မာေနသည္ ။ ေထြးေထြးရီရဲ႕ လက္ကေလးေတြက ေပါင္ကို စႏွိပ္ေနသည္ ။  “ အစ္ကိုႀကီး…ႏွိပ္ေစခ်င္တဲ့ ေနရာကို ေျပာေနာ္…။ ေထြးရီလက္က ေပါက္ရဲ႕လား….”  လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့ ေထြးေထြးရီရဲ႕ အသံေလးလည္း နည္းနည္း တုန္ေနသလိုလို ထင္မိသည္ ။ အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေရာက္ေနၾကတယ္ ဆိုေတာ့ သူေလးလည္း ရင္ခုန္ေနမွာ အေသအခ်ာေပါ့ ။ စိတ္ေတာ့ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး ထင္တာဘဲ ။ ေထြးေထြးရီက  “ ခါးကို တံေတာင္နဲ႔ ေထာင္းေပးရမလား အစ္ကိုႀကီး”  လို႔ ေမးျပန္သည္ ။  “ အင္း..အင္း..”  လို႔ သူေျဖလိုက္သည္ ။ ေထြးေထြးရီရဲ႕ တံေတာင္ဆစ္နဲ႔ ခါးကို ေထာင္းေပးေနတဲ့အခ်ိန္ ေထြးေထြးရီရဲ႕ ေပါင္တန္တဖက္နဲ႔ သူ႔ကိုယ္လုံးနဲ႔ ထိကပ္ေနသည္ ။

“ အစ္ကိုႀကီး.. ဒီေန႔ စားလို႔ေကာင္းရဲ႕လားဟင္….။ ေထြးရီလည္း အစ္ကိုႀကီး ဘာႀကိဳက္မွန္း မသိဘူး….။ စဥ္းစားမိသလို ခ်က္လိုက္တာ..။ ေနာက္ဆို .. အစ္ကိုႀကီး စားခ်င္တာရွိရင္ ေျပာေနာ္…. ေထြးရီ ခ်က္ေကြၽးမယ္…..” “ ဘာျဖစ္ျဖစ္ပါ.. ေထြးရီ…။ သိပ္စားေကာင္းလို႔ တအားႀကီး ဝလာဦးမယ္……” သူရယ္သလို ေထြးေထြးရီက လိုက္ရယ္သည္ ။ ေထြးေထြးရီသည္ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ခါးကို တံေတာင္နဲ႔ ေထာင္းေပးအၿပီး ေက်ာျပင္နဲ႔ ပုခုံးကို ႏွိပ္ေပးျပန္သည္။ “ အဆင္ေျပရဲ႕လား အစ္ကိုႀကီး….” “ အင္း…. ေျပတယ္….။ ေထြးရီလည္း အိပ္ခ်င္ အိပ္ေတာ့ေလ…. ႏွိပ္ေပးတာလည္း ၾကာေနၿပီ…” “ ရပါတယ္ အစ္ကိုႀကီးကလည္း..။ ေထြးရီက အိမ္မွာဘဲ ေနတဲ့လူ… ေန႔လည္ေန႔ခင္းမွာ တေရးေလာက္ အိပ္ႏိုင္တယ္..။ အစ္ကိုႀကီးကဘဲ အလုပ္သြားရတဲ့လူ…” အင္း… ေထြးေထြးရီ… နင္နဲ႔ငါနဲ႔ေတာ့ ညားၾကေတာ့မယ္ ထင္တာဘဲ …။ “ ကဲ အစ္ကိုႀကီး..ပက္လက္လွန္လိုက္….”  လို႔ ေထြးေထြးရီက ေျပာလိုက္တဲ့အခါ သူ ပက္လက္လွန္ဖို႔ ဝန္ေလးေနသည္ ။ ပက္လက္လွန္လိုက္ရင္ မာေတာင္ ႀကီးထြားေနတဲ့ သူ႔ဒုတ္ႀကီးက ဘြားကနဲ ထင္ထင္ရွားရွား ေပၚလာေတာ့မည္ ။

“ အစ္ကိုႀကီး.. လွန္လိုက္ေလ… ေျခသလုံးေတြကို ႏွိပ္ေပးခ်င္လို႔…” “ အင္း..အင္း…” ပက္လက္လွန္လိုက္တာနဲ႔ ပုဆိုးၾကားက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္နဲ႔ လီးတန္ကို ေထြးေထြးရီ ျမင္သြားသည္ ။ စူးစိုက္ၾကည့္ေနေပမယ့္ ဘာမွမေျပာဘဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေျခသလုံးေတြကို စႏွိပ္သည္ ။  “ အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ ေျခသလုံးေတြက တင္းေတာင့္ေနတာဘဲ …။ ေျပေလ်ာ့သြားေအာင္ ေထြးရီ ေကာင္းေကာင္း ႏွိပ္ေပးမယ္ေနာ္..” လို႔ ေျပာရင္း ေျခသလုံးေတြကို ႏွိပ္ေပးေနေပမယ့္ ေထြးေထြးရီရဲ႕ မ်က္လုံးေတြကေတာ့ ေထာင္ေနတဲ့ေနရာကို ၾကည့္ေနသည္ ။ “ ဟုတ္တယ္… ေထြးရီ….။ ေတာင့္တင္းမာေက်ာေနတဲ့ ေနရာေတြ ငါ့ကိုယ္မွာ အမ်ားႀကီးဘဲ..။ နင္ ေျဖေလ်ာ့ေပးရင္ေတာ့ သိပ္ေကာင္းတာေပါ့ဟာ….” “ ဟုတ္ အစ္ကိုႀကီး… ေထြးရီ လုပ္ေပးမယ္…..” ေျခသလုံးေတြကေန ေပါင္ေတြဆီကို တျဖည္းျဖည္း ေ႐ြ႕ေျပာင္းၿပီး ေထြးေထြးရီ ႏွိပ္ေပးလာသည္ ။ ေထာင္ေနတဲ့ သူ႔လီးနဲ႔ ေထြးေထြးရီရဲ႕ ႏွိပ္ေပးေနတဲ့ လက္ေတြက အရမ္းကို နီးကပ္ေနၿပီ ။ “ အစ္ကိုႀကီး…. ဘယ္ေနရာေတြ ေတာင့္တင္းေနေသးလဲဟင္….” ေထြးေထြးရီရဲ႕ အသံေလးေတြ တုန္ၿပီး တိုးေနသည္ ။ သူ႔လက္က ေထြးေထြးရီရဲ႕ ႏွိပ္ေပးေနတဲ့ လက္ကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး မတ္မတ္ေထာင္ေနတဲ့ လီးတန္ေပၚကို ပို႔ေပးလိုက္သည္ ။

“ ဟယ္… တအား မာေတာင့္ေနတာဘဲ အစ္ကိုႀကီးရယ္ . . .။ ေထြးရီ ေလ်ာ့သြားေအာင္ ႏွိပ္ေပးမယ္ေနာ္ . . ” “ အင္း….” ေထြးေထြးရီက လီးတန္ကို လက္ကေလးေတြနဲ႔ ဆုပ္ညႇစ္ ပြတ္တိုက္ေပးေနၿပီ ။ “ ငါ့ပုဆိုးကို ခြၽတ္လိုက္ .. ေထြးရီ…..” “ ဟုတ္.. အစ္ကိုႀကီး……” ေထြးေထြးရီသည္ သူခိုင္းတဲ့အတိုင္း သူ႔ပုဆိုးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္ ။ ဒစ္ကားကားနဲ႔ လီးတုတ္တုတ္ႀကီးသည္ အေၾကာအၿပိဳင္းၿပိဳင္း ေထာင္ထလ်က္ မတ္မတ္ႀကီး ေပၚလာသည္ ။ ေထြးေထြးရီက လက္ကေလးေတြနဲ႔ ဖြဖြေလး ကိုင္တြယ္ ပြတ္တိုက္ေပးေနသည္ ။ “ ေႏြးေႏြးႀကီးေနာ္ …။ အို.. ထိပ္က အေပါက္ေလးက အရည္ၾကည္ေလးေတြ စီးက်ေနတယ္… အစ္ကိုႀကီး…..” ေထြးေထြးရီရဲ႕ လက္ညႇိဳးေလးက လီးထိပ္ေပါက္က စီးက်ေနတဲ့ အရည္ၾကည္ေလးေတြကို တို႔ထိၾကည့္လိုက္သည္ ။ “ ေထြးရီ.. တင္းေနတာေတြ ေျပေလ်ာ့သြားေအာင္ တိုက္ေပးဟာ…..” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ဂြင္းတိုက္နည္းကို ျပေပးလိုက္ေတာ့ ေထြးေထြးရီသည္ သူ႔လီးတန္ကို ေရွ႕ေနာက္ ပြတ္တိုက္ေပးသည္ ။

“ အစ္ကိုႀကီ..ေကာင္းလားဟင္…။ ေထြးရီ တိုက္ေပးတာ ေကာင္းလား….” “ အင္း.. တအားေကာင္းတယ္….။ နင္ စုပ္ေပးပါလား ..” “ ေထြးရီ တစ္ခါမွေတာ့ မစုပ္ဖူးေသးဘူး… စမ္းၾကည့္မယ္ေလ . . .” ေထြးေထြးရီသည္ သူ႔ဒစ္ထိပ္ဖ်ားကို ပါးစပ္နဲ႔ အသာငုံလိုက္သည္ ။ လက္တစ္ဖက္က လီးရဲ႕ အရင္းပိုင္းကေန ဆုပ္ကိုင္ထားသည္ ။ “ အင္း..ဟုတ္တယ္…အဲလို..စုပ္..စုပ္…..” ေထြးေထြးရီသည္ မရဲတရဲနဲ႔ လီးကို စမ္းစုပ္ေပးသည္။ “ အိုး..ဟုတ္တယ္.. စုပ္..စုပ္…… အား…. ေကာင္းတယ္… စုပ္.. စုပ္…..” လီးအရင္းအထိ ငုံကာငုံကာနဲ႔ စုပ္ေပးေနၿပီ ။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ႁပြတ္ ျပတ္ ႁပြတ္ ျပတ္ ဆိုတဲ့ အသံေတြ ထြက္ေနသည္ ။ တတ္လြယ္တဲ့ ေထြးေထြးရီသည္ ၾကာၾကာ မသင္ျပလိုက္ရ ။ လီးကို အပီအျပင္ စုပ္တတ္သြားသည္ ။ လွ်ာေလးနဲ႔ ကလိေပးတတ္သြားသည္ ။ “ အိုး… ေကာင္း.. ေကာင္းလိုက္တာ.. ေထြးရီရယ္ . . . အား……. အီး…….. အိုးအိုး……” သူ ေအာ္ညည္းေနရၿပီ ။ ေထြးေထြးရီရဲ႕ ပုေလြ အစြမ္းက တအားကို ထူးထူးျခားျခား ေကာင္းလြန္းေနသည္ ။ လီးကို အရင္းအထိ ငုံထားၿပီး ေထြးေထြးရီ ၿငိမ္ေနသည္ ။ လီးတန္တစ္ေခ်ာင္းလုံးသည္ ေထြးေထြးရီရဲ႕ ပါးစပ္ထဲမွာ ေရာက္ေနသည္ ။ သူ လီးကို အသာေလး ေရွ႕ေနာက္ လႈပ္ရွားေပးလိုက္သည္ ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေထြးေထြးရီရဲ႕ ပါးစပ္ေပါက္ကို သူ လိုးေနတာ ။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုးလိုက္ ဆုတ္လိုက္ လုပ္သည္ ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ဒီလိုထိုးေညႇာင့္ကစားေနၿပီးမွ ေထြးေထြးရီရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကေန သူ႔လီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္ ။

“ အစ္ကိုႀကီး ေကာင္းလားဟင္….” “ အရမ္းကို ေကာင္းတယ္.. ေထြးေထြးရီ….” “ ဒါဆို ဘာလို႔ ရပ္လိုက္တာလဲ အစ္ကိုႀကီး….။ ေထြးရီ စုပ္ေပးတာ မေကာင္းလို႔လား…..” “ မဟုတ္ဘူး.. အရမ္းေကာင္းတယ္…. ေထြးရီကို တစ္လွည့္ နမ္းေပးမလို႔….” “ ဟင္..နမ္းေပးမယ္… ဟုတ္လား… ဘယ္ကိုလဲ.. ႏႈတ္ခမ္းကိုလား . . ” “ မဟုတ္ဘူး …ဒီကို ….” ေထြးေထြးရီရဲ႕ ေပါင္ၾကားက ေဖာင္းမို႔မို႔ အဂၤါစပ္ႀကီးကို လက္နဲ႔ ကိုင္စမ္းလိုက္သည္ ။ အကြဲေၾကာင္းသည္ တဏွာေရွ႕ေျပး အရည္ေတြနဲ႔ စိုစို႐ႊဲေနသည္ ။ “ အို.. အစ္ကိုႀကီးကလည္း…. ေထြးရီ အားနာတယ္… မနမ္းပါနဲ႔….” “ ဟင့္အင္း နမ္းမယ္….။ ေထြးရီက အစ္ကိုႀကီးကို ေကာင္းေအာင္ စုပ္ေပးသလို အစ္ကိုႀကီးကလည္း ေထြးရီ ေကာင္းေအာင္ နမ္းေပးခ်င္တာေပါ့ …” လက္ကေလးႏွစ္ဖက္နဲ႔ ယွက္ကာထားတာကို အတင္းဖယ္ပစ္ၿပီး သူ ေထြးေထြးရီရဲ႕ အကြဲေၾကာင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲၿဖဲလိုက္ၿပီး သူ႔လွ်ာႀကီးနဲ႔ ေအာက္ကေန အထက္ ပင့္ေကာ္တင္ ယက္လိုက္သည္ ။ “ အိုး…..ကိုႀကီး…အင္…….အာ…….” ေထြးေထြးရီ သူမေပါင္တန္ေတြကို စိဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ေပမယ့္ ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ လက္ေတြက ေပါင္တန္ေတြကို ဆြဲၿဖဲကိုင္ထားလို႔ စိလို႔ မရေတာ့ ။ ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ လွ်ာႀကီးက အေပၚေအာက္ ယက္ေပးေနတာကို ဆက္တိုက္ ခံေနရသည္ ။ ေထြးေထြးရီရဲ႕ ေအာ္ညည္းသံေတြ ထြက္လာသည္ ။

“ အား…. အိုး….. အား….. အားရွီး…… အား…… ရွီး…….. အိုး….. အိုး……..” ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ လက္တစ္ဖက္က ေထြးေထြးရီရဲ႕ ႏို႔ႀကီးတစ္လုံးကို လွမ္းကိုင္ဆုပ္ထားသည္ ။ လွ်ာထိပ္နဲ႔ အစိေလးကို ကလိေပးသည္ ။ ေထြးေထြးရီလည္း ထြန႔္ထြန႔္လူး တုန္ခါေနသည္..။ “ ေတာ္ပါေတာ့ အစ္ကိုႀကီးရယ္… ေထြးရီ မခံႏိုင္ဘူး..။ အစ္ကိုႀကီး လုပ္ေပးတာေတြ ေထြးရီ ႀကိဳက္တယ္…။ ေကာင္းလြန္းလို႔ ဆက္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး….. အစ္ကိုႀကီးရယ္….” လို႔ ေျပာရင္း သူ႔နဖူးကို တြန္းလို႔ အစိကို လွ်ာထိပ္နဲ႔ ထိုးတာကို ရပ္လိုက္သည္ ။ လိုးဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီဆိုတာ သိလိုက္သည္ ။ ေထြးေထြးရီရဲ႕ ေပါင္ၾကားကို သူ႔ကိုယ္ႀကီးနဲ႔ ေနရာယူ တက္ေမွာက္လိုက္ၿပီး သူ႔လီးကို ေထြးေထြးရီရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္မွာ ေတ့လိုက္သည္ ။ ေထြးေထြးရီက မ်က္လုံးေလး ျပဴးၿပီး.. “ အစ္ကိုႀကီး..ဘာလုပ္မလို႔လဲဟင္….”  လို႔ ေမးသည္ ။ “ အစ္ကိုႀကီး… ေထြးရီကို ခ်စ္ေပးမလို႔ေလ…” “ အို႔… အစ္ကိုႀကီး ခ်စ္တာႀကီးက ေၾကာက္စရာႀကီး…။ ေထြးရီကို အစ္ကိုႀကီးဟာႀကီးနဲ႔ ထိုးသြင္းမလို႔ မဟုတ္လား…” “ ဟုတ္တယ္… ေထြးရီေရာ အစ္ကိုႀကီးေရာ ေကာင္းေအာင္ လုပ္မလို႔…” “ ဟင့္..တကယ္ ေကာင္းလို႔လား….” “ အင္း… ေထြးရီေစာက္ပတ္ထဲက ယားေနတာေတြကို ေျပေပ်ာက္သြားေအာင္ လုပ္ေပးမလို႔ေလ ..။ ေထြးရီလည္းေကာင္း.. အစ္ကိုႀကီးလည္းေကာင္း…..” “ အစ္ကိုႀကီးဟာႀကီးက ဧရာမႀကီး… ေထြးရီဟာ ကြဲၿပဲသြားမွျဖင့္…..”

“ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး.. ကိုႀကီးက မနာေအာင္ လုပ္မွာ….” “ တကယ္ဟုတ္လို႔လား အစ္ကိုႀကီးရယ္…. ေၾကာက္တယ္ . . .” ေထြးေထြးရီရဲ႕ အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ကို လီးထိပ္နဲ႔ စုန္ခ်ီဆန္ခ်ီ ပြတ္တိုက္ေပးသည္ ။ ေထြးေထြးရီလည္း တဟင္ဟင္နဲ႔ ဖင္ႀကီးေတြ ဘယ္ညာ ရမ္းခါေနသည္ ။ အရည္ေတြက စိုလူးေနတာမို႔ လီးထိပ္ သည္ အရည္ေတြနဲ႔ ေပစိုလူးေနသည္။ အေပါက္မွာ ေတ့ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္သည္ ။ “ အို႔ အကိုႀကီး…..” လီးထိပ္လုံးႀကီး ပိကနဲ တိုးဝင္သြားလို႔ ေထြးေထြးရီ သူ႔လက္ေမာင္းေတြကို တအားလွမ္းကိုင္လိုက္တာကို ခံရသည္ ။ ဆက္ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့ လီးတန္ႀကီး တဝက္ေလာက္ တင္းၾကပ္ၾကပ္ စီးစီးႀကီးနဲ႔ ဝင္သြားသည္ ။ “ အိုး…. အစ္ကိုႀကီး… အီး……. နာ… နာ…. နာတယ္……” “ ခဏပါ ေထြးရီ….. ေနာက္ေတာ့ ေကာင္းသြားလိမ့္မယ္ . . .” အထိုးအဆုတ္ေလးေတြနဲ႔ ေထြးေထြးရီရဲ႕ ညည္းသံေလးေတြ…။ လီးတန္က အတြင္းသား အိအိႏုႏုေတြကို ပြတ္တိုက္ေနသည္ ။ ေထြးေထြးရီရဲ႕ တုန္ခါေနတဲ့ ႏို႔လုံးႀကီးေတြကို တစ္ဖက္စီ တစ္လွည့္စီ ငုံစို႔ေပးသည္ ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေထြးေထြးရီရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္က သူ႔လီးကို လက္ခံလာႏိုင္သည္ ။ အရည္ေတြ ထြက္လြန္းတာကလည္း အေထာက္အကူေပးေနသည္ ။

“ ေကာင္းလား..ေထြးရီ….” “ သိဘူး ….” ေထြးေထြးရီက မ်က္လုံးစုံပိတ္ၿပီး မဲ့မဲ့ေလး ေျပာလိုက္သည္ ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အထိုးအဆုတ္က သြက္လာသည္ ။ ေထြးေထြးရီလည္း ခံႏိုင္လာသည္ ။ ႏို႔ႀကီးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ တစ္လုံးစီ ဆုပ္ညႇစ္ထားရင္း သြက္သြက္ေလး ထိုးေညႇာင့္လိုးသည္ ။ တအားေကာင္းလာတဲ့အခ်ိန္ ၿပီးခါနီးၿပီ ဆိုတာကို သိလိုက္လို႔ လီးကို ေထြးေထြးရီ ေစာက္ဖုတ္ထဲက ဆြဲႏုတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ သုတ္ရည္ေတြ တေဖ်ာေဖ်ာ ပန္းထြက္ကုန္ၿပီး တအားေကာင္းသြားသည္ ။ သုတ္ရည္ေတြက ေထြးေထြးရီရဲ႕ ဝမ္းပ်ဥ္သား ျဖဴေဖြးေဖြးေလး အေပၚကို ထိမွန္ကုန္သည္ ။ ေထြးေထြးရီသည္ သုတ္ရည္ေတြကို အထူးအဆန္းလို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေနသည္ ။ ေထြးေထြးရီသည္ ထမိန္ရင္လ်ားနဲ႔ ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ အိပ္ခန္းထဲက ေျခဖ်ားေလး ေထာက္ၿပီး အသာေလး ျပန္ထြက္သြားမယ္ ျပင္ခိုက္  “ ဟိတ္..ဒါက ဘယ္လဲ..”  လို႔ အသံၾသၾသႀကီးနဲ႔ ေမးလိုက္တဲ့ ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ အသံႀကီးကို ႐ုတ္တရက္ ၾကားလိုက္ရလို႔ ကိုယ္လုံးေလး တုန္သြားၿပီး…. “ ေထြးရီ အခန္းကို ျပန္မလို႔ပါ ကိုႀကီး….”  လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္သည္ ။

ေက်ာ္စိန္ဘသည္ မ်က္လုံးေတြ ပိတ္ထားၿပီး တရႉးရႉးနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ပုံမို႔ ေထြးေထြးရီလည္း ၾကမ္းျပင္မွာ က်ေနတဲ့ အဝတ္ေတြကို ေကာက္ယူၿပီး သူ႔အိပ္ခန္းထဲကေန ထြက္ဖို႔ ျပင္လိုက္တာပါ ။ မ်က္လုံးေတြ ပိတ္ထားၿပီး အိပ္မေပ်ာ္ေသးတဲ့ ေက်ာ္စိန္ဘက  “ ျပန္လာခဲ့… ဒီမွာဘဲ အိပ္…”  လို႔ အမိန႔္သံနဲ႔ ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ ေထြးေထြးရီလည္း  “ ဟုတ္ကဲ့ ကိုႀကီး..”  လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ရင္း ကုတင္ေပၚကို တက္လိုက္သည္ ။ “ လာ.. ဒီအနားကို…..” သူ႔အနားက ေမြ႕ရာကို လက္နဲ႔ ပုတ္ျပၿပီး ေခၚတာေၾကာင့္ ေထြးေထြးရီလည္း သူ႔ေဘးနားမွာ ကပ္ၿပီး လွဲအိပ္လိုက္ရသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘလည္း ေထြးေထြးရီ သူ႔ေဘးနားကို လွဲအိပ္ၿပီးလို႔ မၾကာခင္မွာဘဲ ေထြးေထြးရီရဲ႕ ေပါင္တန္ကို သူ႔ညာလက္နဲ႔ ကိုင္စမ္းလိုက္သည္ ။ ေပါင္တန္တေလွ်ာက္ စုန္ခ်ီဆန္ခ်ီ ပြတ္သပ္သည္ ။ “ ေထြးရီ….” “ ရွင္..ကိုႀကီး….” “ နင္လည္း ငါ့ကို ျပန္ကိုင္ေလ…” “ ဟုတ္…” ေထြးေထြးရီလည္း သူ႔ေပါင္တန္ကို လက္နဲ႔ ကိုင္လိုက္သည္ ။ သူက ေထြးေထြးရီရဲ႕ လက္ကို ဆြဲကိုင္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ ၾကားခလယ္ကို ေ႐ႊ႕ပို႔လိုက္သည္ ။ အလုံးတုတ္တုတ္ အတန္ႀကီးက ျပန္လည္ မာေၾကာေနတာကို ေထြးေထြးရီ အံ့ၾသဖြယ္ရာ စမ္းမိလိုက္သည္ ။

“ ဟယ္… ကိုႀကီးဟာႀကီးက ျပန္မာေနၿပီေတာ့ ..” သူ ၿပဳံးသြားတာကို ေထြးေထြးရီ ေတြ႕လိုက္သည္ ။ သူ ေက်နပ္ေအာင္ ေထြးေထြးရီလည္း သူ႔အတန္ေခ်ာင္းႀကီးကို သူ ေထြးေထြးရီရဲ႕ ေပါင္တန္ကို ပြတ္ေနသလိုမ်ိဳး ပြတ္ေပးေနမိသည္ ။ သူ႔လက္က ေထြးေထြးရီရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကားထဲကို ေရာက္လာသည္ ။ မို႔ေဖာင္းေဖာင္း အဂၤါစပ္ႀကီးကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက စမ္းေနသည္ ။ ဘာကို သူ ရွာေနတာလဲ ။ အကြဲေၾကာင္းႀကီးကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက ေတြ႕သြားေတာ့ အေပၚေအာက္ ပြတ္သပ္ေပးသည္ ။ မၾကာလိုက္ဘဲ သူ႔အတန္ႀကီး တဟုန္ထိုး ထြားတက္လာသည္ ။ ရွည္ထြက္ ႀကီးထြားလာသလို မာေၾကာလာသည္ ။ “ ကိုႀကီး..ေထြးရီ စုပ္ေပးရမလားဟင္ . .” ေက်ာ္စိန္ဘ ေထြးေထြးရီက ဒီလိုေမးလိုက္တာကို သေဘာက်သြားတဲ့ပုံဘဲ ။ “ အင္း… စုပ္ေပးဟာ..။ နင္က တစ္ထြာျပရင္ တစ္ေတာင္ ျမင္တယ္..။ ေတာ္ေတာ္ လိမၼာတဲ့ အကင္းပါးတဲ့ ေကာင္မေလး” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး သူ႔ပုဆိုးကို ေျဖခ်လိုက္သည္ ။ ေျခေထာက္နဲ႔ တြန္းၿပီး ကန္ထုတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ သူ႔တန္ဆာေခ်ာင္းႀကီး မတ္မတ္ႀကီး ေထာင္ေနတာကို ဘြားကနဲ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ တုတ္တုတ္ခဲခဲ အတန္ႀကီးသည္ တအားကို မာေၾကာၿပီး ေထာင္ေနသည္ ။ ကိုယ္ထည္ လုံးပတ္ႀကီးမွာ အေၾကာႀကီးေတြ ထင္းထင္းႀကီး ေထာင္ထေနသည္ ။ ထိပ္လုံးႀကီးက အသဲယားစရာ မႈိပြင့္ႀကီး တစ္ပြင့္လိုဘဲ ။ 

ေထြးေထြးရီလည္း ဒါႀကီးက ငါ့ေစာက္ပတ္ထဲကို ထိုးေဆာင့္တဲ့ လက္နက္ႀကီးပါလားလို႔ ေတြးလိုက္မိေတာ့ ၾကက္သီးေတြ ဖ်န္းကနဲ ထသြားရသည္ ။ လွဲေနရာက ထထိုင္လိုက္ၿပီး အတန္ေခ်ာင္းႀကီးကို ႏွာေခါင္းေလးနဲ႔ အရင္ဆုံး ထိေတြ႕ နမ္းရႈံ႕လိုက္သည္ ။ “ နင္က အရင္က တစ္ခါမွ လီးမစုပ္ဖူးဘူးေပါ့.. ဟုတ္လား….” “ ဟုတ္ ကိုႀကီး….မစုပ္ဖူးပါဘူး….” “ ဒါေပမယ့္ နင္က လီးစုပ္တာ မဆိုးဘူး…။ ငါ အရမ္း သေဘာက်သြားတယ္ …” “ ကိုႀကီး ႀကိဳက္ရင္ ေထြးရီ အၿမဲ စုပ္ေပးမွာေပါ့….” ေထြးေထြးရီလည္း မႈိပြင့္ထိပ္ဖူးႀကီးကို လွ်ာေလးနဲ႔ ယက္ေပးလိုက္သည္ ။ “ အင္း….” သူ႔ပါးစပ္က ညည္းသံ ထြက္လာသည္ ။ ထိပ္လုံး ဒစ္ကားႀကီးကို ငုံၿပီး လွ်ာေလးနဲ႔ ကလိေပးလိုက္သည္ ။ “ အိုး……ဟင္း…..” ထိပ္က အေပါက္ေလးကို လွ်ာထိပ္နဲ႔ ထိုးထိုး ကလိေပးေတာ့ သူ ေထြးေထြးရီရဲ႕ ေခါင္းကို သူ႔လက္တစ္ဖက္နဲ႔ လာကိုင္လိုက္သည္ ။ ေထြးေထြးရီလည္း သူ႔အႀကိဳက္ေတြကို ပထမဆုံး စုပ္ေပးကတည္းက သိၿပီးၿပီမို႔ သူ႔ကို အေကာင္းစား ပုေလြစုပ္ခ်က္ေလးေတြ ေပးလိုက္သည္ ။ ေထြးေထြးရီသည္ ေက်ာ္စိန္ဘကို အမွန္အတိုင္း ေျပာျခင္း ျဖစ္သည္ ။ တစ္ခါမွ ေယာက်္ားနဲ႔ လိင္မဆက္ဆံဖူးသလို တစ္ခါမွလည္း ပုေလြ မႈတ္ဖူးျခင္း မရွိခဲ့ပါ ။ သို႔ေပမယ့္ ေတာ႐ြာမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ အသက္ႀကီးႀကီး မိန္းမႀကီးေတြရဲ႕ ႏႈတ္မေစာင့္စည္းမႈေၾကာင့္ သူတို႔ အခ်င္းခ်င္း သန္းရွာရင္း ႏွိပ္နင္းေပးရင္း ေျပာဆိုၾကတဲ့ လိင္ဆက္ဆံျခင္း အေတြ႕အႀကဳံေတြကို မၾကားခ်င္ဘဲ ၾကားေနခဲ့ရလို႔ လိင္ကိစၥကို အနည္းအက်ဥ္း တီးမိေခါက္မိသလို သစ္ေတာဝန္ေထာက္.. သစ္ေတာမင္းႀကီးတို႔ မိသားစုေတြ ေတာကို အလည္လာၾကေတာ့ သစ္ေတာဘိုတဲမွာ ေပ်ာ္ပြဲစားအျဖစ္ ေနထိုင္ၾကတာေတြကို လိုက္ကူညီ ခ်က္ျပဳတ္ မစေပးတဲ့အခ်ိန္ ညဖက္ သစ္ေတာဝန္ေထာက္ လင္မယားသည္ အရက္မူးမူးနဲ႔ ကိုယ္လုံးတီး ခြၽတ္ေတြနဲ႔ မီးထြန္းရက္ႀကီး လိင္ဆက္ဆံၾကတာေတြကို ညတိုင္းလို ေထြးေထြးရီ ၾကားရ ျမင္ရတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံေတြလည္း ရွိခဲ့ေပသည္ ။

သူတို႔ရဲ႕ အသံဘလံေတြကို ၾကားရတဲ့အခါ ေထြးေထြးရီလည္း တစ္ဖက္ခန္းကေနၿပီး အေပါက္ရွာၿပီး ေခ်ာင္းၾကည့္မိတဲ့အတြက္ သူတို႔ရဲ႕ ကာမဇာတ္လမ္းေတြကို မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ေတြ႕ျမင္ဖူးခဲ့ရေပသည္ ။ သစ္ေတာဝန္ေထာက္ကေတာ္က သူ႔ေယာက်္ားရဲ႕ လိင္တန္ကို က်က်နန စုပ္ေပးခဲ့တာေတြဟာ ေထြးေထြးရီရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာ စြဲမွတ္ထားမိခဲ့ေတာ့ ေက်ာ္စိန္ဘကို စုပ္ေပးတဲ့ေနရာမွာ ဒီအေတြ႕အႀကဳံေတြက သူ႔လုပ္ရပ္ေတြကို ပိုမိုပံ့ပိုးေပးခဲ့တာ ျဖစ္သည္ ။ ေထြးေထြးရီရဲ႕ စုပ္ခ်က္ေကာင္းေတြေၾကာင့္ ေက်ာ္စိန္ဘမွာ တအင္းအင္းနဲ႔ ညည္းရင္း အရသာေတြ ထူးထူးကဲကဲ ရရွိခံစားေနရၿပီး ေထြးေထြးရီကို လိုးခ်င္ေနၿပီ ။ “ ေတာ္ေတာ့ ေထြးရီ…။ နင္ စုပ္တာေတြကို ရပ္လိုက္ေတာ့..” ေထြးေထြးရီလည္း စုပ္ေနရာက မ်က္လုံးေလး ကလယ္ကလယ္နဲ႔ တန္ဆာေခ်ာင္းကို ပါးစပ္ကေန ခြၽတ္လိုက္ၿပီး “ ေထြးရီစုပ္ေပးတာ မႀကိဳက္လို႔လားဟင္…”  လို႔ ေမးလိုက္ေလသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘက  “ ဟီးဟီး.. နင္စုပ္တာ ႀကိဳက္လြန္းလို႔ ငါ့မွာ လရည္ေတြ နင့္ပါးစပ္ထဲ ပန္းထုတ္မိေတာ့မလို႔ဟဲ့…..။ ဒါေၾကာင့္ မစုပ္နဲ႔ေတာ့လို႔ တားလိုက္ရတာ…”  လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ေထြးေထြးရီလည္း သူစုပ္တာေတြကို ခ်ီးမြမ္းလို႔ သေဘာက် ေက်နပ္သြားသည္ ။

“ ကဲ..ေထြးရီ.. ဒုတိယအႀကိမ္ေလး ဆြဲလိုက္ၾကရေအာင္….”  လို႔ ေက်ာ္စိန္ဘက ေျပာလိုက္ေသာအခါ ေထြးေထြးရီလည္း ဒုတိယအႀကိမ္ အလိုးအေညႇာင့္ေတြ ခံရေတာ့မည္ ဆိုတာကို ေတြးလိုက္ေတာ့ ၾကက္သီး‌ေတြ တဖ်န္းဖ်န္း ထသြားရေလသည္ ။ “ ဘယ္လိုေနေပးရမလဲဟင္..ကိုႀကီး….” “ ဖင္ေထာင္ကုန္းေပးစမ္းဟာ..။ နင့္ဖင္ႀကီးေတြနဲ႔ ျပဴးထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး လိုးရတာ တအားကို အရသာရွိတာဟ…..။ နင့္ဖင္ေပါက္ေလးကလည္း ငါ့စိတ္ေတြကို တအားထႂကြေစတယ္…..” “ ဟုတ္..ကိုႀကီး…”  လို႔ ေျပာရင္း ေလးဖက္ေထာက္ေပးကာ ဖင္ေတြကို ေထာင္ေပးလိုက္ေလသည္ ။ ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ ပုံစံနဲ႔ ရွိေနတဲ့ ေထြးေထြးရီရဲ႕ အဂၤါစပ္ေဖာင္းမို႔မို႔ႀကီးသည္ ဖင္ႏွစ္လုံးၾကားက ျပဴးထြက္ေနသည္ ။ ကာမေရွ႕ေျပး အရည္ၾကည္ေတြကလည္း ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခ်ပ္မွာ ေပစိုေနၾကလို႔ မီးေရာင္မွာ ေျပာင္လက္ေနၾကသည္။ ေက်ာ္စိန္ဘလည္း သူ႔တုတ္ႀကီးကို အကြဲေၾကာင္း တေလွ်ာက္ အေပၚေအာက္ ပြတ္တိုက္ေပးလိုက္သည္ ။

“ အဟင့္ဟင့္…… ကိုႀကီးရယ္ . . ”  လို႔ ေထြးေထြးရီရဲ႕ ပါးစပ္က အသံထြက္လာသည္ ။ ေထြးေထြးရီ စိတ္ထသထက္ထေအာင္ ေက်ာ္စိန္ဘ လုပ္ေနသလား မသိ ။ သူ႔လိင္တန္ကို ေထြးေထြးရီရဲ႕ အဂၤါစပ္ထဲကို မသြင္းထည့္ေသးဘဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကလိေပးေနသည္။ ေထြးေထြးရီရဲ႕ ဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကိုလည္း လွ်ာထိပ္ေလးနဲ႔ ဆြကလိေနျပန္သည္ ။  ေထြးေထြးရီလည္း ဗိုက္ဆာလာရင္ တစ္ခါထဲ ခ်က္ခ်င္း စားပစ္လိုက္ခ်င္တာ ။ ေစာက္ဖုတ္ထဲက တအား ယားတက္လာၿပီး သူ႔လီးႀကီးကို ခ်က္ခ်င္း ထိုးထည့္ေစခ်င္တာ ။ သူက ဟိုဒီ ေလွ်ာက္ကလိေနလို႔ ထြန႔္ထြန႔္လူးခါလာသည္ ။ မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ  “ ကိုႀကီး….လုပ္ပါေတာ့…”  လို႔ မေက်မနပ္ ပုံစံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘလည္း ေထြးေထြးရီရဲ႕ ဒီပုံစံေလးကို ဟတ္ထိသြားသည္ ။ ႀကိဳက္သြားသည္ ။ အစက သူ႔ကို ေက်းဇူးရွင္ သူေဌးတစ္ေယာက္လို ႐ို႐ိုက်ိဳးက်ိဳးနဲ႔ဘဲ ဆက္ဆံေနၿပီး သူနဲ႔ ရင္းႏွီးမႈ မရွိလွဘူးေလ ။ အခုေတာ့ မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးၿပီး မေက်မနပ္ေလး ေျပာလိုက္တဲ့ပုံက ခ်စ္သူရည္းစားေတြလိုလို လင္မယားလိုလို ျဖစ္ေနသည္ ။

ေက်ာ္စိန္ဘလည္း အခ်ိန္ထပ္ဆြဲမေနေတာ့ဘဲ ေထြးေထြးရီရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို သူ႔လိင္တန္ကို ဖိသြင္း စပ္ယွက္လိုက္သည္ ။ “ အို.. အို….. အာ… ဟင္…..အင္….. အား..အား…. အား….. အား… အမေလး….. ကြၽတ္ကြၽတ္…… ႀကီးလိုက္တာ…. ကိုႀကီးရယ္….. အို႔…. အာ့……”ခပ္သြက္သြက္ ထိုးေဆာင့္ေနတဲ့ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ အသံမ်ိဳးစုံ ေအာ္ညည္းေနတဲ့ ေထြးေထြးရီကို 

“ ဘာ အခုမွ ေၾကာက္ပါၿပီလဲ..”  လို႔ ၿပဳံးၿပဳံးႀကီး ေျပာလိုက္ရင္း ဖင္ကို ေကာ့ကာေကာ့ကာနဲ႔ ေဆာင့္ထည့္သည္။ ေထြးေထြးရီလည္း ပထမအခ်ီတုန္းက ေက်ာ္စိန္ဘ သင္ျပေပးသလို ဖင္ႀကီးေတြကို စေကာဝိုင္းသလို ေဝွ႔ရမ္းလိုက္ ေကာ့ပင့္လိုက္နဲ႔ လုပ္ေပးေနသည္ ။ ေအာက္ေပးေကာင္းတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေအာင္ သင္ေပးမည္လို႔ ေက်ာ္စိန္ဘက ေျပာခဲ့သည္ေလ ။ ေက်ာ္စိန္ဘက ဖိေဆာင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေထြးေထြးရီကလည္း ေကာ့ပင့္လိုက္တဲ့အခါ လီးတဆုံးဝင္သြားၿပီး ႏွစ္ေယာက္စလုံး ၿငိမ့္သြားေကာင္းသြားၾကရသည္ ။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး စိတ္ပါလက္ပါ ဆြဲလိုက္ၾကတာ မၾကာခင္ အရွိန္ျမင့္သထက္ ျမင့္လာၿပီး ေကာင္းသထက္ ေကာင္းလာသည္ ။ ဒီထက္ ျပင္းျပင္းေလး ဆြဲလိုက္ရင္ ၿပီးေတာ့မည္ ဆိုတာကို ႏွစ္ေယာက္လုံး သိလာၾကသည္ ။ 

ေက်ာ္စိန္ဘက ေထြးေထြးရီရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြကို ပုခုံးေပၚကို ထမ္းတင္လိုက္ၿပီး အပီအျပင္ ေဆာင့္ေလေတာ့ မၾကာခင္မွာဘဲ ေထြးေထြးရီေရာ ေက်ာ္စိန္ဘေရာ ၿပိဳင္တူလို ၿပီးျခင္းကို ေရာက္ရွိသြားၾကသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘက သူၿပီးခါနီးေလးမွာ သူ႔လိင္တန္ကို ဆတ္ကနဲ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ေထြးေထြးရီရဲ႕ မ်က္ႏွာနားကို တိုးကပ္လိုက္တဲ့အခါ သုတ္ရည္ေတြ တေဖ်ာေဖ်ာ ပန္းထြက္ကုန္တဲ့အခါ ေထြးေထြးရီရဲ႕ ဟထားတဲ့ ပါးစပ္ထဲကို သုတ္ရည္ေတြ ဝင္ကုန္သည္ ။ ေထြးေထြးရီလည္း ဝင္လာတဲ့ သုတ္ရည္ေတြကို ၿမိဳခ်ပစ္သည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘလည္း အေပးအယူမွ်တဲ့ ေထြးေထြးရီကို အရမ္း သေဘာက်သြားေလသည္ ။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ေက်ာ္စိန္ဘ ႐ုံးမတက္ႏိုင္ေတာ့ ။ တစ္ညလုံး ေထြးေထြးရီနဲ႔ လိုးလိုက္တာ မနက္ ႐ုံးခ်ိန္မွာ သူ ဖလက္ျပေနသည္ ။ ႐ုံးကို ဖုန္းဆက္ၿပီး သူေနမေကာင္းလို႔ မလာေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ေထြးေထြးရီနဲ႔ ေက်ာ္စိန္ဘတို႔ အရင္ကထက္ ပို ရင္းႏွီး နီးစပ္သြားၾကသည္ ။ ေထြးေထြးရီ ျပင္ဆင္ေပးတဲ့ ပဲျပဳတ္နဲ႔ နံျပားကို ေကာ္ဖီခါးခါးနဲ႔ ေသာက္ရင္း တစ္ညလုံး ကဲခဲ့တာေတြကို ျပန္စဥ္းစားရင္း ေက်ာ္စိန္ဘ ေက်နပ္ေနသည္ ။ ဟိုတုန္းက ခင္ႏွင္းဆီနဲ႔လည္း သူ ဒီလိုဘဲ တစ္ညလုံး အျပတ္ ၾကမ္းခဲ့ဘူးတာကို ဖ်တ္ကနဲ သတိရမိသြားရျပန္သည္ ။

ခင္ႏွင္းဆီရဲ႕အေဒၚ နယ္သြားေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ခင္ႏွင္းဆီကို သူ တဝႀကီး လုပ္သည္ ။ ခင္ႏွင္းဆီေလးသည္ အခု ေထြးေထြးရီ သူ႔ကို အားလုံးကို ျဖည့္ဆည္းေပးသလိုဘဲ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့သည္ ။ ခင္ႏွင္းဆီကို သူ စိတ္ႀကိဳက္ လုပ္ခဲ့သည္ ။ သူဘာလုပ္လုပ္ ၾကည္ျဖဴခဲ့တဲ့ ခင္ႏွင္းဆီသည္ မၾကာခင္မွာဘဲ ကိုယ္ဝန္ရွိသြားခဲ့သည္ ။ သူက ဒီကိုယ္ဝန္ကို ဖ်က္ခ်ခိုင္းသည္ ။ ခင္ႏွင္းဆီက မဖ်က္ခ်င္။ သူနဲ႔ရတဲ့ ရင္ေသြးေလးမို႔ ေမြးခ်င္သည္ ။ သူက တကယ္ေတာ့ ခင္ႏွင္းဆီကို အတည္တက် လက္ထပ္ဖို႔ စဥ္းစားတဲ့လူမွ မဟုတ္တာ ။ သူနဲ႔ အရမ္း ရင္းႏွီးတဲ့ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္နဲ႔ ဖ်က္ခ်ခိုင္းဖို႔ လုပ္သည္ ။ ခင္ႏွင္းဆီက လက္မခံ ။ ခါးခါးသီးသီး ျငင္းဆန္ခဲ့သည္ ။ အို…. သူ ဘာေတြ ျပန္ စဥ္းစားေနမိပါလိမ့္ ။ မ်က္ႏွာပ်က္သြားတဲ့ ေက်ာ္စိန္ဘကို ေထြးေထြးရီက  “ ကိုႀကီး.. ဘာျဖစ္လဲဟင္…. ေထြးရီ လုပ္ေပးတဲ့အစားေတြ မႀကိဳက္လို႔လား..”  လို႔ ျပာျပာသလဲ ေမးလိုက္သည္ ။ “ မဟုတ္ပါဘူး…. စားလို႔ေကာင္းပါတယ္…။ ကိုယ့္ဖာသာ အလုပ္အေၾကာင္းေတြးရင္း နည္းနည္း စိတ္ ရႈပ္သြားလို႔ပါ ေထြးရီ…”  လို႔ သူ ျပန္ေျပာသည္ ။ 

ညေနပိုင္းေရာက္ေတာ့ ႐ႊန္းရတီမြန္းေလး ႐ုံးျပန္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔ကို ႐ုံးနားက ေစာင့္ၿပီး အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမလားလို႔ စိတ္ကူးေပါက္လာသည္ ။ ဒါေၾကာင့္ ႐ႊန္းရတီမြန္းကို ဖုန္းလွမ္းဆက္လိုက္သည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ကို သူ မသိ ။ သူလုပ္တဲ့ ဌာနကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ႐ႊန္းရတီမြန္းနဲ႔ ေျပာခ်င္တယ္လို႔ ေျပာၿပီး ေခၚခိုင္းသည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းက “ ေစာင့္ေနမယ္ ဆရာ…” တဲ့ ။ ဟင္း….. တစ္ညလုံး ေထြးေထြးရီလို အေကာင္းစားေလးနဲ႔ ၾကမ္းခဲ့ရတာေတာင္ အားမရေသးဘဲ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို လွမ္းခ်င္ေနတဲ့ သူ႔ကိုယ္သူလည္း ငါဟာ တကယ့္ကို “ အားႀကီး ” တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါလားလို႔ ျပန္ေတြးေတာမိရင္း ၿပဳံးလိုက္မိသည္ ။ “ ေထြးရီေရ.. ကိုႀကီး ႐ုံး ခဏသြားလိုက္ဦးမယ္ကြယ္..။ အလုပ္ေလးေတြ လုပ္စရာ ရွိေနတယ္…”  လို႔ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အိမ္က ထြက္ခဲ့သည္ ။ ႐ုံးနားကေန ႐ႊန္းရတီမြန္းကို ေစာင့္ေနတဲ့အခိုက္ ႐ုံးထဲက ထြက္လာေနတဲ့ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ သူ႔ကို ျမင္သြားမွာကို စိုးရိမ္လို႔ ကားထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ကို အျမန္ဆြဲယူၿပီး ဖတ္ေနသေယာင္ မ်က္ႏွာကို ကာလိုက္သည္ ။ ေတာ္ပါေသးသည္ ။ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္က သူ႔ကို မျမင္ဘူး ။ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ရဲ႕ ဖင္တုံးႀကီးေတြကိုေတာ့ သူ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္လိုက္ေသးသည္ ။

ေဟာ….. လာၿပီ……. လာေနၿပီ……။ ႐ႊန္းရတီမြန္းေလးသည္ အိတ္ေလးကို စလြယ္သိုင္း လြယ္ထားရင္း ႐ုံးထဲက ထြက္လာေနသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘ ကားေပၚမွာ ႐ႊန္းရတီမြန္း ပါလာသည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းသည္ အရင္ေန႔ေတြကထက္ ပိုၿပီး ေတာက္ပေနသည္ ။ ဒီေန႔ မိတ္ကပ္နဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းဆိုးေဆးေတြ ျခယ္သလာတာကို သတိထားမိသည္ ။ လမ္းခုလတ္မွာ ေက်ာ္စိန္ဘက တစ္ေနရာရာမွာ တစ္ခုခု ဝင္စားရေအာင္လို႔ ေခၚလိုက္တဲ့အခါ ႐ႊန္းရတီမြန္းသည္ ခါတိုင္းလို “ မစားေတာ့ပါဘူး….. ေနပါေစ… အေမေစာင့္ေနလို႔ အိမ္ကို အျမန္ ျပန္ရမယ္…” ဆိုတာေတြကို မေျပာေတာ့ဘဲ ေက်ာ္စိန္ဘကို  “ ဟုတ္ ဆရာ.. စားေလ …”  လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ ေက်ာ္စိန္ဘလည္း ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ မ်က္လုံးႀကီးေတြ ျပဴးက်ယ္သြားသည္ ။ “ ဟက္ပီး ” မွာ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ ႐ႊန္းရတီမြန္းနဲ႔ ထိုင္စားေနသည္ ။ ေႂကြ႐ုပ္ကေလးလို ေကာ့ေကာ့ေလး လွပေနတဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ ႐ုပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေက်ာ္စိန္ဘတို႔ မလိုက္ဖက္လွ ။ ဒါေပမယ့္ မိန္းမေတြ ႀကိဳက္တဲ့ အရည္အခ်င္း အခ်က္အလက္ေတြက ေက်ာ္စိန္ဘမွာ ရွိေနသည္ ။

႐ႊန္းရတီမြန္းသည္ ဒီကေန႔ အေျပာင္းလဲႀကီး ေျပာင္းလဲသြားသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘကို လိုလိုခ်င္ခ်င္နဲ႔ စကားေတြ ေျပာလိုက္ ေကြၽးတဲ့အစားေတြကို အားရပါးရ စားလိုက္နဲ႔ ..။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ ဒီေကာင္မေလးကို မၾကာခင္ သူ ဝါးရမည္လို႔ ေက်ာ္စိန္ဘ ခန႔္မွန္းလိုက္သည္ ။ ေကာင္မေလးေတြကို စားရဖို႔ဆို ေငြကို မႏွေမ်ာဘဲ အလုံးအရင္းနဲ႔ ဖိဝင္တတ္တဲ့ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ ႐ႊန္းရတီမြန္းရဲ႕ မိသားစုေတြပါ ညစာစားၾကဖို႔ ဟက္ပီးက စားေကာင္း ေသာက္ဖြယ္ေတြကို ပါဆယ္ထုပ္ခိုင္းေတာ့သည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းလည္း.. “ ဆရာရယ္.. ဆရာက စိတ္သေဘာ သိပ္ေကာင္းတာဘဲေနာ္….။ ႐ႊန္းရတီအေပၚမွာ အရမ္းကို ေစတနာ ထားတယ္….”  လို႔ ေျပာရင္း အိမ္အတြက္ အစားထုပ္ေတြကို ဆြဲရင္း ကားေပၚက ဆင္းသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ ေအာင္ပြဲခံၿပီး အိမ္ကို ျပန္လာသည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းနဲ႔ အဆင္ေျပလာလို႔ သူ ေပ်ာ္ေနသည္ ။ သူ႔ရဲ႕ သားေကာင္ကို သူ မၾကာခင္ ရမိေတာ့မွာမို႔ ေက်နပ္ ပီတိျဖစ္ေနတဲ့ မုဆိုးတစ္ေယာက္ ပါ ။ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေထြးေထြးရီကို သနပ္ခါး အေဖြးသားနဲ႔ သန႔္သန႔္ရွင္းရွင္း သစ္လြင္တဲ့ အဝတ္အစားေတြနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

“ ကိုႀကီး.. ထမင္းစားမလားဟင္….. စားခဲ့ၿပီးၿပီလား…..” “ ေထြးရီက ဘာမ်ား စီစဥ္ထားသလဲ” “ ကိုႀကီး ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ဟင္းေလးေတြေပါ့…… အစုံဘဲ….။ ကိုႀကီး ဒီညစာ မစားေတာ့ဘူး ဆိုရင္ မနက္ျဖန္ အလုပ္ကို ထမင္းဂ်ိဳင့္ ထည့္ေပးလိုက္မယ္ေလ….” “ အင္း…မစားေတာ့ဘူး…..စားလာခဲ့ၿပီးၿပီ…….” “ ဟုတ္ ကိုႀကီး….. ဒါဆို ေထြးရီ ထမင္း စားလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္….” “ ေအး…ေအး….စား…စား.. ေနာက္ကို ငါ့ကို မေစာင့္နဲ႔.. စားႏွင့္….” သူ႔အိပ္ခန္းထဲကို ျပန္လာၿပီး ကြန္ျပဴတာကို ဖြင့္လိုက္သည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းနဲ႔ chat လုပ္ဖို႔ ခ်ိန္းထားသည္ေလ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းသည္ သူ ေခၚရာကို လိုက္စားၿပီဆိုေတာ့ သူကလည္း ေန႔တိုင္း ေခၚ႐ုံဘဲေပါ့ ။ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ ပလာဇာေတြ ကုန္တိုက္ေတြကို ေခၚသြားမည္ ။ လိုခ်င္တာေတြ ဝယ္ေပးမည္ ။ အင္း.. ေနာက္တစ္ဆင့္က ဟိုတယ္ေကာင္းေကာင္းကို ေခၚသြားဖို႔ဘဲ ။ ည ၁၀ နာရီ ထိုးၿပီ ။ ေထြးေထြးရီ မလာေတာ့ ။ သူမ အခန္းမွာဘဲ အိပ္ၿပီ ထင္သည္ ။ အင္းေလ.. သူ ပြဲၾကမ္းထားတာ ေကာင္မေလး ကိုယ္ေတြ လက္ေတြ ဟိုဒင္းေတြ နာက်င္က်ိန္းစပ္ၿပီး နားရွာၿပီ ထင္သည္ ။ ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး လွဲအိပ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ အိပ္ခန္းအဝက  “ ကိုႀကီး…အိပ္ေတာ့မလား….”  လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့ ေထြးေထြးရီရဲ႕ အသံကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။

“ ဟင္..ေထြးရီ….အိပ္သြားၿပီ ထင္ေနတာ..” ေထြးေထြးရီသည္ ဘေလာက္စ္အက်ႌ ပြပြႀကီးကို အတြင္းခံ မပါဘဲ တစ္ထပ္ထဲ ဝတ္ထားသည္ ။ ၿဖိဳးေကာ့ေနတဲ့ ႏို႔လုံးႀကီးေတြက လႈပ္တုပ္တုပ္ ျဖစ္ေနသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘ စိုက္ၾကည့္ေနတာကို ေထြးေထြးရီ ေတြ႕သည္ ။ “ ကိုႀကီးကို ဘာလုပ္ေပးရမလဲ လာေမးတာ…..”  လို႔ ေမးလိုက္တဲ့ ေထြးေထြးရီရဲ႕ အသံေလးက တုန္ရီေနသလိုလို …။ “ နင္ ေနေကာင္းလို႔လား…..” ေက်ာ္စိန္ဘ ဆိုလိုတာက မေန႔က တစ္ညလုံး ျဖဳတ္ထားလို႔ နင္ ခံႏိုင္ေသးရဲ႕လားလို႔ ။ “ ေကာင္းပါတယ္ ကိုႀကီး.. ေထြးရီ… နင္းႏွိပ္ေပးရမလားဟင္……” “ အင္း….” ေထြးေထြးရီ သူ႔ကုတင္ႀကီးေပၚကို ေရာက္လာသည္ ။ နင္းႏွိပ္ေပးဖို႔ေတာ့ မဟုတ္ ။ သူ႔ လိုအင္ဆႏၵေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ပါ ။ ေထြးေထြးရီက  “ ကိုႀကီး…..ေထြးရီ ပါးစပ္နဲ႔ လုပ္ေပးမယ္ေနာ္….”  လို႔ ေလသံေလးနဲ႔ မပြင့္တပြင့္ ေျပာလိုက္ရင္း ဖ်တ္ကနဲ သူ႔ပုဆိုးစကို ဆြဲေျဖခြၽတ္ၿပီး ဘြားကနဲ ေပၚလာတဲ့ မတ္မတ္ေထာင္ေနတဲ့ သူ႔တန္ဆာေခ်ာင္းႀကီးကို လွ်ာေလးနဲ႔ စၿပီး ယက္ပါေတာ့သည္ ။ “ အို…ေထြးရီ…နင္.. နင္….. နင္ အလိုက္တယ္သိပါလားဟာ……” ေထြးေထြးရီသည္ ပုေလြကို ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ မႈတ္ျပသြားသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘလည္း ေစတနာကို တုန႔္ျပန္ေသာအားျဖင့္ ေထြးေထြးရီကို ဘာဂ်ာ အစြမ္း ျပေပးလိုက္သည္ ။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး စိတ္ေတြ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထႂကြေသာင္းက်န္းလာၾကေသာအခါ စိတ္တူကိုယ္တူ အားရပါးရ စပ္ယွက္ၾကေလသည္ ။ ထူးဆန္းတာမွာ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ ဒီည ေထြးေထြးရီနဲ႔ စိတ္ႀကိဳက္ စပ္ယွက္ ေပ်ာ္ပါးၿပီးေသာအခါ သူသည္ တစ္ခ်ိန္က ခင္ႏွင္းဆီဆိုတဲ့ ခ်စ္သူေလးကို တအားခ်စ္ခဲ့ၿပီး ယခု ေထြးေထြးရီနဲ႔ ကာမစပ္ယွက္သလို စိတ္တူကိုယ္တူ ကာမစပ္ယွက္ခဲ့ေၾကာင္း.. ခင္ႏွင္းဆီက ရလာတဲ့ ကိုယ္ဝန္ကို ဖ်က္မခ်ခ်င္ .. သူကလည္း ကေလး မယူခ်င္လို႔ လမ္းခြဲသြားခဲ့ရေၾကာင္း ေထြးေထြးရီကို ေျပာျပတာပါဘဲ ။

KFC ၾကက္ေၾကာ္ဆိုင္ထဲမွာ ေက်ာ္စိန္ဘ ေရာက္ေနသည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းက ၾကက္ေၾကာ္စားခ်င္တယ္ ဆိုလို႔ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္း စားတာကို သူ ၿပဳံးၿပဳံးႀကီး ထိုင္ၾကည့္ေနသည္ ။ ေႂကြ႐ုပ္ကေလးနဲ႔ ေက်ာ္စိန္ဘ ။ လူေတြက ႐ုပ္ၾကမ္းၾကမ္းနဲ႔ လူႀကီးနဲ႔ ေႂကြ႐ုပ္ကေလးလို လွတဲ့ ႐ႊန္းရတီမြန္းကို ၾကည့္ၾကည့္သြားၾကသည္ ။ မလိုက္ဖက္တဲ့ စုံတြဲေပမယ့္ ဒါမ်ိဳးေတြကို ေတြ႕ဖူးေနၾကပါဘဲေလ ။ ေကာင္မေလးေတြက ႐ုပ္ရည္ပုံပန္းကို ၾကည့္ၾကတာမွ မဟုတ္တာ ။ ဘဲႀကီးေတြက ဘာလဲ.. သူတို႔ဆီက ဘာေတြလာမလဲ ဆိုတာကိုဘဲ ၾကည့္ၿပီး တြဲၾကတာေတြက အမ်ားႀကီးဘဲေလ ။ အိမ္အျပန္မွာလည္း မိသားစု စားဖို႔ပါ ေစတနာရွင္ ေက်ာ္စိန္ဘက ဝယ္ထည့္ေပးလိုက္ေသးသည္ ။ KFC ၾကက္ေၾကာ္ အထုပ္ေလးေတြ ဆြဲၿပီး ႐ႊန္းရတီမြန္းသည္ ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ ကားေပၚက ဆင္းသြားသည္ ။ ဒီေန႔ အေျခအေနက တိုးတက္လာသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ ႐ႊန္းရတီမြန္းက ႐ုံးပိတ္ရက္မွာ သူနဲ႔ ေဈးဝယ္ထြက္ ( ေရွာ့ပင္လုပ္ )ဖို႔ သေဘာတူလိုက္လို႔ အားတက္သြားသည္ ။ ေန႔လည္ကတည္းက ႐ုံးခန္းကို ႐ႊန္းရတီမြန္းသည္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ခဏခဏ လာသည္ ။ သူ႔ကို စိုက္စိုက္ၾကည့္ၿပီး ရွက္ၿပဳံးေလးနဲ႔ မ်က္စိလႊဲလႊဲသြားသည္ ။ သူ႔အေပၚ ႐ႊန္းရတီမြန္းရဲ႕ ေကာင္းတဲ့ တုန႔္ျပန္မႈေလးေတြေၾကာင့္ သူ အရမ္း ေက်နပ္ေနၿပီ ။

ေက်ာ္စိန္ဘလည္း လမ္းၾကားေလးထဲကို ေလွ်ာက္ဝင္သြားတဲ့ ႐ႊန္းရတီမြန္းကို ကားမထြက္ေသးဘဲ ေငးၾကည့္ေနသည္ ။ ဒီေန႔ ေက်ာ္စိန္ဘ ေတာ္ေတာ္ စန္းထေနသည္ ။ မနက္ေစာေစာ ႐ုံးေရာက္ေရာက္ခ်င္းလည္း သူ႔ကို အထာေပးေနတဲ့ အေပၚထပ္က အကိတ္ႀကီး ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္က သူနဲ႔ ေကာ္ဖီသြားေသာက္ဖို႔ လာေခၚသည္ ။ ႐ုံးေဘးက ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ထိုင္ၾကေတာ့ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္က သူနဲ႔ အေရးတႀကီး စကားေျပာစရာေလး တစ္ခုရွိသည္ အကူအညီ အႀကံဉာဏ္ေလး ေတာင္းဖို႔ပါလို႔ ေျပာလာသည္ ။ ႐ုံးအဆင္းမွာ ေတြ႕ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာတဲ့အခါ ေက်ာ္စိန္ဘက အိမ္အျပန္ဆို ႐ႊန္းရတီမြန္းနဲ႔ သူ တစ္ေနရာရာကို ဝင္စားဖို႔ ျပင္ထားတာေၾကာင့္ အလုပ္တစ္ခုရွိလို႔ ႐ုံးဆင္းဆင္းခ်င္းေတာ့ မအားဘူး လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္က ည ခုနစ္နာရီေလာက္ ဆိုရင္ေကာ.. လို႔ ေမးေတာ့ သူ သေဘာတူလိုက္သည္ ။ ေက်ာက္ကုန္း မိုးေကာင္းဘုရားနားက စားေသာက္ဆိုင္ေလးမွာ ဆုံၾကဖို႔ သူ ခ်ိန္းလိုက္သည္ ။ သူ႔စိတ္ကူးက ႐ႊန္းရတီမြန္းနဲ႔ တစ္ခုခု စားေသာက္ၿပီး ႐ႊန္းရတီမြန္းကို ရန္ကင္းကို ပို႔ေပးၿပီးတဲ့အခါ ေက်ာက္ကုန္းမွာ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္နဲ႔ ေတြ႕မည္ ဆိုၿပီးေပါ့ ။ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္က သေဘာတူသည္ ။ ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ အေရးႀကီးပုံဘဲ။ ခ်ိန္းထားတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ေလးကို ေက်ာ္စိန္ဘ ေရာက္သြားေတာ့ ခုနစ္နာရီ မထိုးေသး။ ဆိုင္ထဲမွာ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ ေရာက္ႏွင့္ေနတာကို ေတြ႕ရသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘလည္း KFC မွာ ႐ႊန္းရတီမြန္းနဲ႔ စားခဲ့ၿပီးလို႔ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္နဲ႔ ညစာ မစားႏိုင္ေတာ့ ။ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ကလည္း စတိသေဘာနဲ႔ ထမင္းေၾကာ္ တစ္ပြဲကို မွာလိုက္သည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘလည္း သူ႔ကိုခ်ိန္းတာ ဘာအတြက္လဲ ဆိုတာ သိခ်င္လွၿပီမို႔ တိုတိုနဲ႔ လိုရင္း ေျပာေစခ်င္လွၿပီ ။

“ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ .. တိုင္ပင္ခ်င္တယ္ဆိုတာေလး သိလို႔ရမလား….”  လို႔ စကား စလိုက္သည္ ။ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္က  “ ဟုတ္ပါတယ္… ဆရာရယ္……။ က်မမွာ ကူမယ့္လူ လုံး၀မရွိလို႔ ဆရာ့ကို အကူအညီ ေတာင္းမလို႔ပါ…။ က်မ…. က်မ….. အေမ ေဆးကုရလို႔ အိမ္ေပါင္ထားတာ…. မေ႐ြးရင္ အိမ္ဆုံးေတာ့မွာမို႔… ဆရာကူညီႏိုင္မလားလို႔ အကူအညီ ေတာင္းမလို႔ပါ … ဆရာရယ္…။ ကူညီပါဦးေနာ္..။ ဆရာ့ကို ဘယ္လို ေက်းဇူး ဆပ္ရဆပ္ရ ဆပ္ပါမယ္….။ က်မ တကယ့္ကိုဘဲ အခက္အခဲ ေတြ႕ေနရလို႔ပါ ဆရာရယ္ ….”  လို႔ မ်က္ရည္ေပါက္ေတြ တေတာက္ေတာက္ က်လာၿပီး ေျပာရင္း သူ႔လက္ေတြကို လာဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ ေငြေရးေၾကးေရးနဲ႔ အကူအညီ လာေတာင္းခံတာေတြကို ခ်က္ခ်င္း ျငင္းပယ္တတ္သူပါ။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေငြေခ်းေလ့ မရွိ ။ ေငြေခ်းတယ္ ဆိုကတည္းက ေငြမရွိလို႔ ေခ်းတာ…။ ျပန္ဆပ္ဖို႔ ရာခိုင္ႏႈန္းက အင္မတန္မွ နည္းပါးသည္…..။ မေခ်းလိုက္တာက အေကာင္းဆုံးဘဲလို႔ သူက အၿမဲခံယူထားသည္။

အခုေတာ့ သူ သြားရည္ယိုၿပီး တိတ္တခိုး ျပစ္မွားမွားေနတဲ့ အကိတ္ႀကီး ျဖစ္ေနလို႔ သူ နည္းနည္း တုံ႔ေႏွးေနသည္ ။ အင္း.. အဲ… နဲ႔ သူ စဥ္းစားေနသည္ ။ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ကလည္း မရမကကို တြယ္ကပ္ၿပီး လက္မလႊတ္ခ်င္ ။ သူ႔စိတ္႐ိုင္းေတြက  “ ဒီဟာမႀကီးကို တစ္ေနရာေခၚသြားၿပီး ျဖဳတ္ခြင့္ရရင္ေတာ့ ေခ်းေကာင္း ေခ်းမိလိမ့္မယ္ ”  လို႔ ေတြးေတာမိသြားသည္ ။ ႏို႔လုံးႀကီးေတြက တပ္မက္ စရာႀကီးေတြေလ ။ ဟီး.. ဖင္တုံးႀကီးေတြကလည္း ေလးဖက္ကုန္းခိုင္းၿပီး ေဒါ့ဂီစတိုင္ ဆြဲလိုက္လို႔ကေတာ့ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းမွာ တဆတ္ဆတ္ ခါေနမွာ…..။ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္သည္ မေနာေပါက္ေလသလား မသိ ။ သူ႔စိတ္ထဲအွာ ေတြးေတာမိတာကို သိေနသလိုဘဲ ။ “ ဆရာရယ္… က်မ ဘယ္ေလာက္ ဒက္စပရိတ္ ျဖစ္ေနသလဲ ဆိုရင္.. ဆရာသာ က်မကို ဒီဥစၥာ ကူညီမယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္ ဆရာ့ကို က်မကိုယ္ကို က်မ ထိုးအပ္.. ဆရာ လိုရာသုံးေစဆိုၿပီး ေက်းဇူးဆပ္ဖို႔ အထိေတာင္ ျပင္ဆင္ထားတယ္ ဆိုတာ အရွက္ကို ေဘးဖယ္ထားၿပီး ေျပာျပပါရေစရွင္….” သူ႔လက္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း ေျပာေနတာပါ ။

“ ေအးဗ်ာ…… ခင္ဗ်ား ဒီေလာက္ေတာင္ ခက္ခဲေနတာကို ေတြ႕ရေတာ့လည္း က်ေနာ္ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ျငင္းလို႔ရမလဲေလ… အင္း…… ဒီလိုလုပ္…..” “ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲဟင္.. ဆရာ…။ ဆရာ ျဖစ္ေစခ်င္တာကို ေျပာေလ….” ေငြေခ်းေတာ့မယ့္ပုံ ေပါက္လာလို႔ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ အငို ရပ္သြားၿပီး မ်က္ႏွာေလး လန္းလာသည္ ။ “ ဟိုဗ်ာ.. ဒါ ခင္ဗ်ား ေျပာလာလို႔ က်ေနာ္လည္း ေျပာတာေနာ္…။ ဟိုဒင္း.. ခင္ဗ်ား ခုနေျပာသြားတာ တကယ္လား…” “ ဘာလဲဟင္..ဆရာ..” “ လိုရာသုံးေစ ဆိုၿပီး…..ထိုးအပ္မယ္ ဆိုတာ…..” “ တကယ္.. တကယ္ေျပာတာပါ..။ ဆရာ လိုခ်င္တဲ့ အခ်ိန္…… အဲနီးတိုင္းမ္ပါ.. ဆရာ…. အဆင္သင့္ပါဘဲ…..။ ေငြ အဆင္ေျပတာနဲ႔လည္း ျပန္ဆပ္ပါမယ္… ဆရာ….။ ကူညီပါ ဆရာ.. ကယ္ေပးပါ…..” သူ႔ပါးစပ္က ထြက္သြားတဲ့ စကားကို သူ႔ဖာသာေတာင္ မယုံခ်င္ ။ “ ခင္ဗ်ားမွာ ေနရာရွိလား….”  လို႔ ေျပာမိသြားသည္ ။ “ ေနရာ….. ဟို… ေတြ႕ၾကဖို႔လားဟင္….။ ဟုတ္.. ဟုတ္…… ရွိတယ္ဆရာ…။ က်မ အေမက ေဆး႐ုံတက္ေနရတာေလ..။ အိမ္မွာ က်မ တစ္ေယာက္ထဲ….။ ဆရာ… က်မအိမ္ကို လိုက္ခဲ့လို႔ ရတယ္…..” ေက်ာ္စိန္ဘ စိတ္႐ိုင္းေတြ ထိန္းလို႔မရေတာ့။

“ အိုေကေလ…..ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္..။ ခင္ဗ်ား ေျပာတဲ့အတိုင္း အိုေကမယ္ဆိုရင္ သြားၾကတာေပါ့…။ ေငြကေတာ့ မနက္ျဖန္ မနက္ၾကမွ ထုတ္ေပးလို႔ ရမယ္…..” “ ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့ပါ….ဆရာ….” “ ကဲ..ကဲ..အခ်ိန္ရွိတုန္း.. ခင္ဗ်ားအိမ္ကို သြားလိုက္ရေအာင္ . . ” ေငြေခ်းၿပီး အတိုးအေနနဲ႔ ဒီအကိတ္ႀကီးကို စိတ္ႀကိဳက္ ၿဗဳံးခြင့္ရမယ္ ဆိုတာကို တအားႀကိဳက္သြားသည္ ။ ဒီလို အေပးအယူနဲ႔ ၿဗဳံးရတာကို ေက်ာ္စိန္ဘတို႔က တအားႀကိဳက္သည္ ။ သူသည္ ကာမရာဂနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ တအား ေလာဘႀကီးတဲ့ ေလာဘသားတစ္ေကာင္ ဆိုတာကိုလည္း သူ႔ဖာသာ သူ သိသည္ ။ ေထြးေထြးရီလို ငယ္ငယ္ေတာင့္ေတာင့္ အေပးေကာင္း သေဘာေကာင္းေလး အိမ္ေပၚ ေရာက္ေနတာေတာင္ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္လို အကိတ္ႀကီးကို စားရမယ္ ျဖစ္လာေတာ့ ေျပးၿပီး စားပစ္လိုက္ခ်င္ျပန္သည္ ။ စားေသာက္ဆိုင္ထဲက အထြက္မွာ အိမ္က ေထြးေထြးရီဆီကို ဖုန္းလွမ္းဆက္လိုက္သည္ ။

“ ေထြးရီေရ.. ငါ ဒီည အိမ္မျပန္ျဖစ္ဘူး…။ မနက္ျဖန္ၾကမွ ေတြ႕မယ္…..” ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္လည္း ေငြလိုခ်င္လြန္းလို႔သာ လုပ္ရတာ ျဖစ္သည္။ ရွက္သလိုလို ပုံစံနဲ႔ စိတ္ေတြ တအားကို လႈပ္ရွားေနတဲ့ပုံ ရွိသည္ ။ တုန္တုန္ရီရီ ျဖစ္ေနသည္ ။ သူ႔အိမ္ကိုေရာက္ဖို႔ ေက်ာ္စိန္ဘကို လမ္းျပေပးေနတဲ့အခါ သူ႔အသံေတြသည္ သိသိသာသာ တုန္ခါေနသည္ ။ “ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္….” “ ေဆြလို႔ ေခၚပါလား..ကိုေက်ာ္စိန္ဘ…..” “ ခင္ဗ်ား..အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ဖူးလား…..” ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္က ေခါင္းခါျပသည္ ။  “ မက်ဖူးဘူး.. ကိုေက်ာ္စိန္ဘ…..”  လို႔ ပါးစပ္က တိုးတိုး ျပန္ေျဖသည္ ။ “ ရည္းစားေကာ ရွိခဲ့ဖူးလား…..” “ ဟုတ္….ရွိခဲ့ဖူးတယ္…..” ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ရည္းစားနဲ႔ေတာ့ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားခဲ့မွာပါ..။ ဒါေၾကာင့္လည္း ငါနဲ႔ အိပ္ဖို႔ကို သူ႔ပါးစပ္က ေျပာထြက္ရဲတာေပါ့..။ အေတြ႕အႀကဳံကေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ရွိပုံေပါက္တယ္… လို႔ ေတြးေနသည္ ။

“ ကိုေက်ာ္စိန္ဘေကာ.. အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ဖူးလားဟင္….” “ မက်ဖူးဘူး..မေဆြ…” ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္တို႔ေနတဲ့ ေနရာကို ေရာက္သြားၿပီ ။ သူတို႔ အိမ္ေလးက လမ္းအဆုံးက မီးရထား သံလမ္းနားက အုတ္တံတိုင္းနဲ႔ ကပ္ရက္က အစြန္ဆုံး အိမ္ေလး ျဖစ္သည္ ။ အိမ္ေလးဆီကို ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္က အေရွ႕ကေန ဦးေဆာင္ၿပီး ေလွ်ာက္သြားေနတဲ့အခ်ိန္ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ လမ္းဓါတ္မီးတိုင္ရဲ႕ အလင္းေရာင္နဲ႔ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္း ေကာက္ေၾကာင္းကို စူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး လိုက္သြားေနသည္ ။ သူ ငယ္ငယ္က သူငယ္ခ်င္းေတြ သုံးႏႈန္းခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခုကို ဖ်တ္ကနဲ သတိရလိုက္မိသည္ ။ “ တင္ႀကဳံစီးသည္ ” ဆိုတာ…။ အခုလည္း ေက်ာ္စိန္ဘသည္ တင္ႀကဳံစီးၿပီး လိုက္ေနသည္ ။ အိမ္တံခါးကို ေသာ့ဖြင့္ေနေသာ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ရဲ႕ လက္ေတြ တုန္ေနလို႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေသာ့ေပါက္ထဲ ေသာ့တံ မေရာက္ႏိုင္တာနဲ႔ ေက်ာ္စိန္ဘက ကူညီလိုက္ရသည္ ။

အင္း… ေဆာ္ႀကီး စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနၿပီ ။ သူလည္း ဒီလိုပါဘဲ ။ ဗ်င္းရေတာ့မယ္ ဆိုတာက ေသခ်ာေနၿပီ ဆိုေတာ့ သူ႔ငပဲက တအားကို ထႂကြေနသည္ ။ အိမ္ေလးထဲမွာ ေမွာင္မဲေနသည္ ။ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္က မီးခလုတ္ေတြကို တေျခာက္ေျခာက္နဲ႔ လိုက္ႏွိပ္ဖြင့္လိုက္လို႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ ဧည့္ခန္းေလးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ “ ကိုေက်ာ္စိန္ဘ..ထိုင္ဦးေနာ္..ခဏ…..“ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္သည္ တင္ပါးႀကီးေတြ တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ အတြင္းခန္းထဲကို ဝင္သြားသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘလည္း ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ ဆိုဖာေလးမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္ ။ အိပ္ဖို႔ေနရာကို သြားခင္းက်င္း ျပင္ဆင္ေနတာ ျဖစ္မည္လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေတြးလိုက္သည္ ။ နံရံမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ဓါတ္ပုံေတြ ျပကၡဒိန္ေတြကို သူ လိုက္ၾကည့္ေနရင္း ေငြေခ်းတာကလည္း တျခားမွာ ဘယ္လိုမွ ေခ်းလို႔ မရႏိုင္ဘူးလား… လို႔ စဥ္းစားေနမိသည္ ။ သူက မိန္းမႀကိဳက္တဲ့ ဘဲႀကီး ဆိုတာ သူ သိေနလို႔ ျဖစ္မည္ ။

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းႀကီးကို အၿမဲဝါးေနရမယ္ ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းသည္ ။ သူသည္ ေထြးေထြးရီကို ဝါးလို႔ရေနေပမယ့္ ေဘးမွာ လိုက္ပြဲ အသင့္ေဆာင္ထားတာက ပိုေကာင္းသည္ ။ တခါတေလ ပစၥည္းေကာင္း စားရဖို႔က မလြယ္ဘူး ။ “ ကိုေက်ာ္စိန္ဘ …လာလို႔ ရၿပီ….” အတြင္းခန္းထဲက ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ ထြက္လာသည္ ။ အိုး … အိမ္ေနရင္း ညအိပ္ဝတ္ ဂါဝန္ရွည္ႀကီးကို လဲလွယ္ ဝတ္ဆင္ထားေနၿပီ ။ ေသခ်ာတာက ဒီ ဂါဝန္ေအာက္မွာ ဘာအတြင္းခံမွ ခံဝတ္မထားဘူး ။ ဟူး….. ဆူၿဖိဳးတဲ့ ရင္သားစိုင္ ထြားထြားႀကီးေတြက လႈပ္တုပ္တုပ္နဲ႔ …။  သူ႔အေနာက္က လိုက္သြားသည္ ။ အိပ္ခန္းႏွစ္ခန္း အနက္ ဘယ္ဖက္က အခန္းထဲကို ေခၚသြားသည္ ။ ညအိပ္ မီးလုံး ဝါက်င္က်င္ေလးဘဲ ထြန္းထားတဲ့ အိပ္ခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္အိပ္ ကုတင္ေလးတစ္လုံး ရွိေနသည္ ။ ေမွာင္ေနလို႔မ်ား ပိုၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားစရာ ေကာင္းေနသလား မသိ။ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္က သူ႔ကို ကုတင္ဆီကို ေခၚသြားသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ ဒုတ္က အဆင္သင့္ မာေၾကာေထာင္မတ္ေနၿပီ ။

“ ေဆြ… ေဆြ႕ကို ဘာလုပ္ေစခ်င္လဲဟင္…..” ကုတင္ေဘးနားမွာ နီးနီးကပ္ကပ္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ရပ္မိၾကတဲ့အခ်ိန္ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္က တုန္ရီတဲ့ အသံေလးနဲ႔ ေမးလိုက္တဲ့အခါ ေက်ာ္စိန္ဘလည္း  “ ေဆြ႕ရဲ႕ အဝတ္ေတြကို အကုန္ခြၽတ္လိုက္..”  လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ သူ႔ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကိုလည္း အျမန္ခြၽတ္လိုက္သည္ ။ ညဝတ္ ဂါဝန္ရွည္ေလးကို တစ္ထပ္ထဲ ဝတ္ထားတာမို႔ ခြၽတ္ပစ္တာက မၾကာပါဘူး ။ တခဏ အတြင္းမွာဘဲ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္သည္ ကိုယ္လုံးတီး ျဖစ္သြားသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘလည္း အဝတ္ေတြကို အကုန္ခြၽတ္ပစ္လိုက္တာမို႔ ကိုယ္လုံးတီးႀကီး ဒုတ္ႀကီး တရမ္းရမ္းနဲ႔ ျဖစ္ေနၿပီ ။ သူ႔ဒုတ္ႀကီးသည္ လုံးပတ္ တုတ္လြန္းသလို ရွည္လြန္းတာေၾကာင့္ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္လည္း ဒါႀကီးကို ေၾကာက္လန႔္သလို ပါးစပ္ေလး အေဟာင္းသားနဲ႔ ေငးၾကည့္ေနသည္ ။ “ ကဲ… ေဆြ.. ကုတင္ေပၚကိုတက္.. လုပ္ၾကရေအာင္…..” ေပါင္လုံး ျဖဴတုတ္တုတ္ ဖင္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ေရေဆးငါးႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ေက်ာ္စိန္ဘ စိတ္ေတြ ထိန္းလို႔မရေတာ့ ။ ဒုတ္ကလည္း ဘာနာသလဲ မေမးနဲ႔ ။ ခ်က္ကို ကပ္ေနၿပီ ။ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္က တင္းလုံးေနတဲ့ ရင္စိုင္ႀကီး ႏွစ္မႊာေပၚကို ေရာက္သြားၾကသည္ ။ ပြတ္သက္သလို ဆုပ္နယ္ေနသည္ ။ ရင္သီးေလးေတြက စူထြက္ေနၾကသလို မာတင္းေနသည္ ။ ျပင္းထန္လြန္းတဲ့ ကာမစိတ္ေတြေၾကာင့္ လိင္တန္ရဲ႕ ထိပ္ေပါက္ေလးထဲက အရည္ၾကည္ေလးေတြ ယိုစီး က်ေနၾကၿပီ ။

“ ေဆြ….ကိုယ့္ဟာကို စုပ္ေပးမလား…..” ေက်ာ္စိန္ဘက သူ႔ဒုတ္ႀကီးကို ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ရဲ႕ လက္ထဲကို ထည့္ေပးလိုက္သည္ ။ “ ဟို..ဟိုေလ…… ေဆြ… ေဆြ…. ေဆြ… မစုပ္ဖူးဘူး…..” “ ေဆြ မစုပ္တတ္ရင္ ကိုယ္ သင္ေပးမွာေပါ့…..” ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲမွာ ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ လီးႀကီး အဆန႔္မၿပဲ ေရာက္ေနၿပီ ။ “ စုပ္..စုပ္….မေဆြ.. လွ်ာနဲ႔ဝိုက္ၿပီး ကလိေပး….” ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္လည္း သူခိုင္းတဲ့အတိုင္း သူ႔လီးကို လွ်ာနဲ႔ ဝိုက္ကစားၿပီး စုပ္ေပးေနတဲ့အခ်ိန္ တင္းလုံးၿပီး ခပ္တြဲတြဲက်ေနတဲ့ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ရဲ႕ ႏို႔ႀကီးေတြကို သူကိုင္နယ္ ကစားေနသည္ ။ စူထြက္ေနတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္းညိဳညိဳေလးေတြကို လက္ညႇိဳးနဲ႔ လက္မ သုံးၿပီး ေခ်ေပးေနသည္ ။ ဒီေဆာ္ႀကီးသည္ သူ႔ကို အထာေပးေနတာေတာ့ ၾကာၿပီ ။ ဒီေလာက္ ျမန္ျမန္နဲ႔ ဒီအေျခအေနကို ေရာက္သြားလိမ့္မယ္လို႔ ေက်ာ္စိန္ဘ မထင္ခဲ့ ။ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို သူ ေကာ့ေကာ့ထိုးသြင္းေနရင္း ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ္နယ္သည္ ။ “ ဟူး…ေကာင္းလိုက္တာ..စုပ္..စုပ္..။ ဒါ ၿပီးရင္ ခင္ဗ်ားေစာက္ပတ္ကို က်ဳပ္ ယက္ေပးမယ္…..” ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္သည္ လိင္ဆက္ဆံဖူးတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံ ရွိခဲ့ေပမယ့္ လိင္တန္ကိုစုပ္တဲ့ အေတြ႕အႀကဳံ မရွိခဲ့ဘူး ဆိုတာ ေက်ာ္စိန္ဘ သိလိုက္သည္ ။ သူက ဘယ္လို စုပ္ရမည္ ဆိုတာကို သင္ျပတာေတာင္ သူမသည္ ကြၽမ္းက်င္မႈ မရွိ ။ ဒါေၾကာင့္ သူမကို စုပ္ေနတာကို ရပ္ခိုင္းလိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ သူမကို ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ ကုန္းခိုင္းလိုက္သည္ ။ ဖင္တုံးႀကီးသူ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္လိုက္တဲ့အခါ ဖင္ကားကားႀကီးေတြက ပိုႀကီးသလို ထင္မွတ္ရၿပီး ဖင္ႀကီးေတြၾကားက ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ျပဴးထြက္ေနသည္ ။

ေက်ာ္စိန္ဘလည္း ပက္လက္ ေပါင္ကားခိုင္းၿပီး ယက္ရတာထက္ အခုလို ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ထားတဲ့အခ်ိန္ ျပဴးထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကို ယက္ရတာက ပိုေကာင္းသည္လို႔ ထင္ၿပီး အခုလို ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္တဲ့ ပုံစံကို လုပ္ခိုင္းလိုက္တာပါ ။ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္လည္း သူလုပ္ခိုင္းတဲ့ ပုံစံကို ခ်က္ခ်င္း လုပ္ေပးလို႔ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ ဒီမိန္းမ မဆိုးဘူးလို႔ မွတ္ခ်က္ခ်သည္ ။ ျပဴးထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီကို မယက္ခင္ အရင္ နမ္းရႈံ႕လိုက္သည္ ။ “ ဟင့္… ဘာလုပ္တာလဲကြယ္….. မနံဘူးလား…. အားနာလိုက္တာ…..” “ ဟင္း.. အဲဒီအနံ႔ကို က်ဳပ္ႀကိဳက္တာ….။ ဒီအနံ႔က က်ဳပ္ရဲ႕ လိင္စိတ္ထႂကြတာကို အျမင့္ဆုံးကို ေရာက္သြားေစတယ္…” ေျပာေျပာဆိုဆို ေက်ာ္စိန္ဘက ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ရဲ႕ ခုံးေဖာင္းေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လွ်ာနဲ႔ ယက္လိုက္သည္။ ေအာက္ကေန အေပၚကို ပင့္ေကာ္ ယက္လိုက္တာပါ ။ “ အိုး…….ဟင့္…..အမေလး………” ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္လည္း ဖင္တုံးႀကီးေတြ ရမ္းခါသြားရေအာင္ တုန္လႈပ္သြားသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘလည္း ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ေပးထားတဲ့ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ရဲ႕ အေနာက္ဖက္မွာ ေလးဖက္ေထာက္ရက္နဲ႔ သူမ ေစာက္ဖုတ္အကြဲႀကီးကို လွ်ာနဲ႔ ယက္ေနတာမို႔ ေခြးေတြ တစ္ေကာင္နဲ႔ တစ္ေကာင္ ဖင္ကို လွ်ာနဲ႔ ယက္ေနသလိုပုံစံ ျဖစ္ေနသည္လို႔ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္က ထင္မိလိုက္သည္ ။

ေက်ာ္စိန္ဘလည္း လွ်ာနဲ႔ ဆက္တိုက္ ဖိဖိယက္ေပးလိုက္ရင္း စိတ္တအား ႂကြလာေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ကို ႁပြတ္ကနဲ စုပ္ယူလိုက္သည္ ။ “ ဟား…..” “ အိုး……” ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္လည္း သူမ ဘဝမွာ ပထမဆုံး ေစာက္ဖုတ္ အယက္ခံဘူးတာမို႔ အေတြ႕အႀကဳံသစ္ကို ထူးဆန္း သေဘာက်ေနသည္ ။ ေငြအမ်ားႀကီးကို အပူတျပင္းလိုလို႔ အကူအညီေပးတဲ့ ေက်ာ္စိန္ဘကို သူ႔လိုအင္ေတြ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ရေပမယ့္ တကယ္တမ္း သူမကိုယ္တိုင္လည္း ေယာက်္ားရဲ႕ အထိအေတြ႕ေတြကို ငတ္မြတ္ ငံ့လင့္ေနခဲ့တာ မဟုတ္လား ။ ေရငတ္တုန္း ေရတြင္းထဲက်လိုက္သလို လိုခ်င္တာေတြကို ေက်ာ္စိန္ဘက ေပးစြမ္းေနၿပီ ။ သူ႔လွ်ာႀကီးက အျပားလိုက္ႀကီး အကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ အေပၚကေအာက္ ေအာက္ကအေပၚ တျပတ္ျပတ္နဲ႔ ယက္ေပးေနသလို လွ်ာထိပ္ခြၽန္နဲ႔လည္း ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းထဲကို ထိုးေပးလာသည္ ။

“ အိုး…အား…..အား……အား……….” ဖင္ႀကီးေတြ တႂကြႂကြနဲ႔ တအား အရသာထူးကဲေနတဲ့ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ကို ဒီေလာက္ ႏႉးႏွပ္ေပးရင္ ေတာ္ၿပီလို႔ ေက်ာ္စိန္ဘ ယူဆသည္ ။ သူမသည္ ဖင္တႂကြႂကြနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ တအား ယားႂကြေနၿပီ ။ “ က်ဳပ္ ယက္တာေတြ ႀကိဳက္လား…မေဆြ…..” “ ႀကိဳက္….ႀကိဳက္တယ္..ကိုေက်ာ္စိန္ဘ……” “ အင္း.. ႀကိဳက္ရမယ္ေလ..။ က်ဳပ္က ေစတနာ ပါတယ္ဗ်……။ ခင္ဗ်ားကို ေကာင္းေစခ်င္တယ္.. သိလား…” “ အင္း..ဟုတ္ကဲ့ပါ…..” “ ကဲ..က်ဳပ္တို႔ လိုးၾကရေအာင္ဗ်ာ……” ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ကို ကုတင္ေပၚမွာ ကိုယ္တဝက္ ပက္လက္ အိပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ေက်ာ္စိန္ဘက ကုတင္ေဘးမွာ မတ္တပ္ရပ္ရင္း သူမ ေပါင္တန္ေတြကို ၿဖဲကားေစသည္ ။ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပူးကာ ေျမႇာက္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ေပါင္ၾကားက အဂၤါစပ္ႀကီးက ေဖာင္းျပဴး အစ္ထြက္ေနသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘလည္း ဒီျမင္ကြင္းကို စြဲမက္စြာနဲ႔ ၿပဳံးၿပဳံးႀကီး စိုက္ၾကည့္ေနလို႔ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္လည္း  “ အို.. လုပ္မွာျဖင့္ လုပ္ေလ..။ ဘာလို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ေနတာလဲကြာ….”  လို႔ ေလသံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္ရင္း သူမ မ်က္လုံးေတြကို ပိတ္ထားလိုက္သည္ ။

“ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အဖုတ္ႀကီးက ၾကည့္ေကာင္းလြန္းလို႔ပါဗ်ာ…”  လို႔ ေက်ာ္စိန္ဘက ေျပာလိုက္သည္ ။  “ ဒီလိုဘဲ ၾကည့္ေနေတာ့မွာလား “  လို႔ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္က ေျပာျပန္ေတာ့ ေက်ာ္စိန္ဘလည္း  “ လိုးပါၿပီဗ်ာ..လိုးပါၿပီ….”  လို႔ ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးနဲ႔ ေျပာလိုက္ရင္း သူ႔လိင္တန္ႀကီးကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ရဲ႕ အကြဲေၾကာင္းႀကီးကို ေအာက္ကအထက္ အထက္ကေအာက္ လိုင္းဆြဲ ပြတ္တိုက္လိုက္သည္ ။ လိင္တန္ထိပ္ ဒစ္လုံးႀကီးက ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ရဲ႕ အစိေလးကို ထိပြတ္သြားတာမို႔ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္လည္း ဆတ္ကနဲ တုန္သြားရသည္ ။ သူ႔လက္တစ္ဖက္က ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ရဲ႕ ႏို႔ႀကီးတစ္လုံးကို လွမ္းကိုင္လိုက္သည္ ။ မာတင္း စူထြက္ေနတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ဆြဲလိုက္တဲ့အခ်ိန္ လိင္တန္ကို အဂၤါစပ္အေပါက္ထဲကို ဖိသြင္းလိုက္သည္ ။  လုံးပတ္တုတ္လွတဲ့ သူ႔လိင္ေခ်ာင္းႀကီး အတင္းႀကီး တိုးဝင္လာတာက ေဒၚေဆြေဆြလႈိင့္ကို အထူး အရသာ ေတြ႕သြားေစသည္ ။ အဂၤါစပ္ အတြင္းသားေတြကို ပြတ္တိုက္သြားတာဆိုေတာ့ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ တအားကို တုန္ခါသြားရသည္ ။

“ အို…….အမေလး…. ႀကီးလိုက္တဲ့ ဟာႀကီး . .” ေက်ာ္စိန္ဘက သူ႔ပစၥည္းကို ႀကီးတယ္ ေျပာလို႔ သေဘာက်သြားသည္ ။ တင္းၾကပ္ေနတဲ့ အဂၤါစပ္ေပါက္ထဲကို ဆက္ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့ လိင္တန္တုတ္ႀကီးဟာ တထစ္ထစ္နဲ႔ ဗ်စ္ကနဲ ထပ္ဝင္သြားသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘအတြက္လည္း တအားၾကပ္လြန္းေနသည္ ။ ေနာက္ကို ျပန္ဆုတ္ၿပီး ဖိသြင္းတာေတြကို သုံးေလးႀကိမ္ေလာက္ လုပ္ေပးလိုက္ေတာ့ သူ႔တန္ဆာေခ်ာင္းသည္ အဂၤါစပ္ေခါင္းထဲမွာ လႈပ္ရွားလို႔ ရလာသည္ ။ ဖိဖိသြင္းေတာ့ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ရဲ႕ ေအာ္ညည္းသံေတြလည္း ဆက္တိုက္ ထြက္လာသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘအတြက္ အရသာ ရွိသလို ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ အတြက္လည္း ထူးကဲတဲ့ ကာမ အရသာထူးကို ရေနသည္ ။ လိင္ဆက္ဆံျခင္းဟာ တစ္ဖက္ထဲအတြက္ မဟုတ္ဘဲ သူေကာင္းကိုယ္ေကာင္း ေယာက်္ားေရာ မိန္းမပါ ေကာင္းၾကတဲ့ ကိစၥတစ္ခုပါလား ။  ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြကို သူ႔ပုခုံး တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ေပၚမွာ တင္ၿပီး အားနဲ႔ ဖိဖိ ေဆာင့္ထည့္တဲ့အခါ တဖပ္ဖပ္ အသံေတြနဲ႔ အရည္လိုက္လာလို႔ တခါတခါ ဖြတ္ဖြတ္ဖြတ္ ဆိုတဲ့ အသံေတြကိုပါ ၾကားၾကရသည္ ။

“ ေကာင္းလား.. မေဆြ……. က်ဳပ္ လိုးေပးတာ ေကာင္းလား….” ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္လည္း ကာမအရွိန္ေတြ တအား တက္ေနၿပီ ။ တစြပ္စြပ္ လိုးထည့္ေပးေနတဲ့ ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ လိုးခ်က္ေတြကိုေရာ လုံးပတ္တုတ္တုတ္ လီးႀကီးကိုေရာ တအားႀကိဳက္ေနသည္မို႔  “ ေကာင္းတယ္.. တအားေကာင္းတယ္…..”  လို႔ ေျဖလိုက္သည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘကလည္း  “ လိုးၿပီဗ်ာ.. က်ဳုပ္လည္း တအားကို ေကာင္းတယ္..။ ခင္ဗ်ားအဖုတ္က ေရလည္ လိုးလို႔ အရသာ ရွိတယ္…..”  လို႔ ေျပာရင္း ဆက္တိုက္ဘဲ ေဆာင့္ထည့္ လိုးေလေတာ့သည္ ။ “ အီး… တအား.. တအားေဆာင့္.. ေဆာင့္… ေဆာင့္… အူး…. အူး……. တအားေကာင္းေနၿပီ… အို… ေဆာင့္ပါ… ေဆာင့္ပါ……” ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္တစ္ေယာက္ အထြဋ္အထိပ္ကို ေရာက္ေတာ့မွာမို႔ ေသြး႐ူးေသြးတန္းေတြ ျဖစ္ေနၿပီ ဆိုတာကို ေက်ာ္စိန္ဘ သိတာေၾကာင့္ တအား ဆက္တိုက္ ေဆာင့္ထည့္သည္ ။ ထမ္းထားတဲ့ သူမ ေပါင္ေတြကို ျပန္ခ်လိုက္ၿပီး အားနဲ႔ ဖိဖိေဆာင့္သည္ ။ ဖပ္ဖပ္ ဖပ္ဖပ္ အသံေတြနဲ႔ က်ယ္ေလာင္တဲ့ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ရဲ႕ ေအာ္ညည္းသံေတြဟာ ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ အသက္ရႉသံ ျပင္းျပင္းေတြနဲ႔အတူ ထြက္ေပၚေနသည္ ။ 

ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္သည္ အဂၤါစပ္ ႂကြက္သားေတြကို တအားညႇစ္လိုက္တာေၾကာင့္ ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ လိင္တန္ကို တအားဆုပ္ညႇစ္တဲ့ ၾကပ္တည္းတဲ့ ခံစားမႈနဲ႔အတူ ေက်ာ္စိန္ဘ တအားေကာင္းလြန္းလာလို႔ ၿပီးခါနီးဆဲဆဲ ျဖစ္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ အရင္ ၿပီးသြားသည္ ။ “ အမေလး..အမေလး…ေကာင္းလိုက္တာ… အို… အို….. ေကာင္းလိုက္တာ……. အား……. အား…..”  လို႔ ေအာ္ရင္း ၿပီးသြားသည္ ..။ ေက်ာ္စိန္ဘလည္း ဆက္တိုက္ ဆက္ေဆာင့္လိုက္သည္ ။ သူလည္း တအားေကာင္းတက္သြားၿပီး သုတ္ေတြ တအားပန္းထြက္သြားၿပီး ၿပီးသြားသည္ ။ “ အား…… အား….. အား…….. ဟင္း… ဟင္း……….. ဟင္း……….. အိုး………” “ ကိုေက်ာ္စိန္ဘ….. ရွင့္ဟာကို မထုတ္နဲ႔ဦး……” အေရးထဲ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္က သူ႔ကို တဆုံး ဆက္သြင္းစိမ္ထားဖို႔ ေျပာေနျပန္သည္ ။ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ၿပီ ။ ေက်ာ္စိန္ဘ ေရခ်ိဳးေနသည္ ။ အလုပ္က ခြင့္ယူထားသည္ ။ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္နဲ႔ အျပတ္ကဲလိုက္လို႔ သူ႔တကိုယ္လုံး ႏုံးခ်ိေနသည္ ။ ကာမဆႏၵ ျပင္းထန္လိုလားေနတဲ့ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္လည္း တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ ျဖစ္သြားလို႔ ေက်နပ္ေနသည္ ။ ေငြလိုတာလည္း ေငြရ.. ကာမဆႏၵလိုတာလည္း ကာမဆႏၵ ျပည့္ရလို႔ပါ ။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေထြးေထြးရီက ေႏြးေထြးတဲ့ အၿပဳံးေလးနဲ႔ ႀကိဳေနသည္ ။ သူ႔ကို ျပာျပာသလဲ ဂ႐ုစိုက္သည္။ သူ ဘယ္သြားသည္ ဘာလုပ္သည္ ဆိုတာေတြကို မေမး ။ စပ္လည္း မစပ္စု ။ ဟင္းေကာင္းေတြ ခ်က္ထားသည္..။ အစ္ကိုႀကီး စားခ်င္တဲ့အခ်ိန္ ေျပာပါတဲ့ ။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီး ေရပူပူေတြ တေဝါေဝါ က်ေနတဲ့ ေရပန္းေအာက္မွာ မ်က္စိပိတ္ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ေရခ်ိဳးလိုက္သည္ ။ “ အစ္ကိုႀကီး…..” ဟင္… ေထြးေထြးရီ သူ႔ဆီ ေရာက္လာသည္ ။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ဝင္လာသည္ ။ ေထြးေထြးရီသည္ ကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္ဆိုလို႔ ခ်ည္တစ္မွ်င္ေတာင္ ကပ္မေန ။ ကိုယ္လုံးတီးႀကီးနဲ႔ ဝင္လာသည္ ။ “ အစ္ကိုႀကီးကို ေခ်းတြန္းေပးဖို႔ လာတာပါ..”  လို႔ ေထြးေထြးရီက ေျပာလိုက္ရင္း သူ႔ေက်ာျပင္ကို ထြားလုံးတင္းေနတဲ့ ရင္သားစိုင္ႀကီးႏွစ္လုံးနဲ႔ ဖိကာ ပြတ္ေပးေတာ့သည္ ။ ေက်ာျပင္ကို ဆပ္ျပာရည္ေတြနဲ႔ ရင္သားႀကီးႏွစ္လုံးက ေခ်ာမြတ္ ပြတ္တိုက္ေနသည္ ။ ေထြးေထြးရီရဲ႕ လက္တစ္ဖက္ကလည္း သူ႔ရင္ဘတ္ကို လာပြတ္ေနသည္ ။

“ ခံလို႔ ေကာင္းလားဟင္.. အစ္ကိုႀကီး…..” “ အင္း….ေကာင္းတယ္…” ေထြးေထြးရီက သူ႔လက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲယူကာ သူမေပါင္ၾကားထဲကို ပို႔ေပးလိုက္သည္ ။ သူမ ကိုင္ေစခ်င္တဲ့ေနရာကို ပို႔ေပးလိုက္သည္ ။ သူ႔လက္သည္ ေထြးေထြးရီရဲ႕ မို႔ေဖာင္းတဲ့ ဆီးခုံေဖာင္းေဖာင္းႀကီးေပၚကို ေရာက္ေနသည္ ။ အေမႊးပါးပါးနဲ႔ ေဖာင္းအိေနတဲ့ ေထြးေထြးရီရဲ႕ အဂၤါစပ္ႀကီးကို ကိုင္မိရေတာ့ သူ႔စိတ္႐ိုင္းေတြက ထိန္းကနဲ ထႂကြလာရေတာ့သည္ ။ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္နဲ႔ တစ္ညလုံး ဆြဲထားထား.. ေထြးေထြးရီရဲ႕ ႏို႔ႀကီးေတြနဲ႔ ေက်ာကို ပြတ္ေနကတည္းက သူ႔လိင္တန္သည္ တမဟုတ္ခ်င္း ႀကီးလာထြားလာ ရွည္ထြက္လာခဲ့ၿပီး အခုလို သူက ေထြးေထြးရီရဲ႕ မိန္းမကိုယ္ကို ကိုင္လိုက္ေတာ့ တအားကို ထႂကြ ေထာင္မတ္လာသည္ ။ “ ဟိ.. အစ္ကိုႀကီး ထလာၿပီ ……. ဒုံးပ်ံႀကီး ပစ္ဖို႔ ရယ္ဒီ ျဖစ္ေတာ့မယ္….. ခိခိ…..” ေထြးေထြးရီက သူ႔လိင္တန္ကို ထိပ္ပိုင္းကေန ကိုင္ဆုပ္လိုက္သည္ ။ ဆပ္ျပာရည္ေတြနဲ႔ ေရွ႕နဲ႔ေနာက္ ပြတ္တိုက္ေပးသည္ ။ “ အူး…… အား… အား……. ေထြးေထြးရီ… နင္.. တတ္လည္း တတ္ႏိုင္တယ္ဟာ….။ ငါ့ကို မထထေအာင္ လာဆြေနတယ္ . . .” ေထြးေထြးရီက ၿပဳံးစိစိနဲ႔ မတ္မတ္ေထာင္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ လိင္တန္ေခ်ာင္းႀကီးကို ကြင္းတိုက္ ကစားေပးေနရာက ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ ခ်လိုက္ၿပီး ထိပ္ဖူးကားႀကီးကို ငုံကာ စုပ္လိုက္ေလသည္ ။

“ ေဟး… အိုး…….. နင္… နင္…. လုပ္လည္း လုပ္တတ္တယ္…” ေထြးေထြးရီသည္ လိင္တန္ႀကီးကို အားရပါးရ စုပ္ေနၿပီ ။ ေထြးေထြးရီရဲ႕ အစုပ္သည္ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ထက္ ပိုသာတာက အမွန္ ။ သူ႔လိင္တန္ႀကီး အစြမ္းကုန္ တင္းမာၿပီး ေထြးေထြးရီရဲ႕ အစုပ္အယက္ ကလိခ်က္ေတြေၾကာင့္ တအားထန္တင္းေနသည္ ။ ေထြးေထြးရီကို နံရံမွာ လက္ႏွစ္ဖက္ ေထာက္ၿပီး ဖင္ကုန္းခိုင္းလိုက္သည္ ။ ေျခေထာက္ေတြကို ကားခိုင္းလိုက္သည္ ။ ဖင္တုံးေတြ ၾကားက ေပၚလာတဲ့ ေစာက္ဖုတ္အေျမာင္းထဲကို လိင္တန္ေတ့ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္သည္ ။ “ အား……” ေထြးေထြးရီရဲ႕ ေအာ္သံေလး ထြက္လာသည္ ။ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို လွမ္းဆြဲၿပီး ဖိဖိထိုးေညႇာင့္ပစ္လိုက္သည္ ။ “ အား…..အား….အား…..” “ ဖပ္..ဖပ္…ဖပ္..ဖပ္……..” ေထြးေထြးရီက  “ကုတင္ေပၚ ေ႐ႊ႕ၾကရေအာင္ အစ္ကိုႀကီး…” လို႔ ေျပာသည္ ။ ကုတင္ေပၚ ေရာက္ေတာ့  “ က်မ အေပၚက တက္ပါရေစ ”  လို႔ ေျပာတာေၾကာင့္ ပက္လက္အိပ္ေပးလိုက္တဲ့အခါ ေထြးေထြးရီလည္း ေပါ့ပါးစြာနဲ႔ သူ႔ကိုယ္ေပၚကို ခြတက္လာသည္ ။ မာေက်ာတင္းေထာင္ေနတဲ့ သူ႔လိင္တန္အေပၚကို ခြထိုင္လိုက္ၿပီး လက္ကေလးနဲ႔ လိင္တန္ေခါင္းကို ကိုင္ၿပီး သူမ ေစာက္ဖုတ္မွာ ေတ့လိုက္တဲ့ ေထြးေထြးရီသည္ ကာမစိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ျပင္းထန္ေနပုံရသည္ ။ ႏွာတန္အဖ်ားနဲ႔ ပါးျပင္ နား႐ြက္ေတြ နီရဲေနသည္ ။ လိင္တန္ေပၚကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖိထိုင္ခ်လိုက္တဲ့အခ်ိန္ တဟင္းဟင္းနဲ႔ ညည္းလိုက္တဲ့ အသံေတြ ထြက္လာသည္ ။

“ အိုး..ကြၽတ္..ကြၽတ္…..” ေထြးေထြးရီသည္ သူမ စိတ္ႀကိဳက္ ဖိဖိေညႇာင့္ေတာ့သည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘလည္း ေအာက္ကေန ပင့္ေကာ့ ထိုးေပးသည္ ။ ေဆာင့္အခ်နဲ႔ ပင့္အထိုး စည္းခ်က္ညီေနသည္ ။ တစြပ္စြပ္ တဖပ္ဖပ္ အသံေတြ ထြက္ေနသည္ ။ “ အား…… အား… ေကာင္းလိုက္တာ… အစ္ကိုႀကီးရယ္…..” သူ အားမရတာေၾကာင့္ ေထြးေထြးရီကို ပက္လက္ေပါင္ၿဖဲခိုင္းလိုက္ၿပီး အားနဲ႔မာန္နဲ႔ တက္ေဆာင့္ေတာ့မွ တအားေကာင္းသြားၿပီး သူေရာ ေထြးေထြးရီေကာ ၿပိဳင္တူလို ၿပီးသြားၾကရသည္ ။ ပက္လက္လွန္ၿပီး အေမာေျဖေနခိုက္ ေထြးေထြးရီဆီက ထူးဆန္းတဲ့ စကားေတြကို သူ ၾကားလိုက္ရသည္ ။ “ အစ္ကိုႀကီး….. အစ္ကိုႀကီးနဲ႔ ကြဲသြားခဲ့တဲ့ ခင္ႏွင္းဆီကို အစ္ကိုႀကီး လိုက္ရွာေသးလားဟင္…..”  ေက်ာ္စိန္ဘလည္း ေထြးေထြးရီကို ဆတ္ကနဲ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ “ ရွာတာေပါ့…. ဘယ္ကို ေရာက္သြားသလဲ မသိေတာ့ဘူး…..” “ အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ ရင္ေသြးေလး တစ္ေနရာရာမွာ ရွိေနမွာဘဲေနာ္…” “ အင္း…..” “ အစ္ကိုႀကီး… ျပန္ေတြ႕ခ်င္လားဟင္……” “ ေထြးေထြးရီ.. နင္ဘာေတြ လာေမးေနတာလဲ…..။ ငါ့စိတ္ေတြကို ေၾကကြဲထိခိုက္ေအာင္ လာလုပ္မေနနဲ႔…..။ ငါ ေတြ႕ခ်င္တာေပါ့..။ ခင္ႏွင္းဆီကို ငါ တကယ္ ခ်စ္ခဲ့ႀကိဳက္ခဲ့တာ….” “ ေအာ္.. အစ္ကိုႀကီးရယ္… ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ…။ ဒါနဲ႔မ်ား .. သူ႔ကိုထားၿပီး ႏိုင္ငံျခားကို ထြက္သြားရတယ္လို႔…” “ ေအး.. အဲ့တုန္းက ငါက ကေလးမယူခ်င္ဘူးဟ…။ ငါက တကယ္ဆို ေပ်ာ္လို႔ အားမရေသးတာ..။ ငါ မွားပါတယ္…။ ငါ့ရဲ႕ မိုက္မဲခ်က္ေတြေပါ့ဟာ…” ေထြးေထြးရီလည္း မထင္တာေတြ ၾကားရလို႔ အံ့ၾသေနသည္ ။

“ ဒါဆို ခင္ႏွင္းဆီကို ျပန္ေတြ႕ရင္ အစ္ကိုႀကီး လက္ခံမွာလား….” “ အင္း..လက္ခံမွာေပါ့…” “ ဟင္..ဒါဆို.. ေထြးေထြးရီကို ဘယ္လို လုပ္မလဲဟင္….။ အစ္ကိုႀကီးက ေထြးရီကို ကန္ထုတ္လိုက္ေတာ့မွာလား..” ေထြးေထြးရီက ၿပဳံးစိစိနဲ႔ ေမးလိုက္တာပါ ။ ေက်ာ္စိန္ဘက ေထြးေထြးရီရဲ႕ ဖင္ကားကားႀကီးကို သူ႔လက္ဖဝါးႀကီးနဲ႔ ဖ်န္းကနဲ ႐ိုက္ထည့္လိုက္ရင္း  “ နင့္ကို ငါ ဘယ္ကန္ထုတ္မလဲ..။ နင့္ကို ငါ အရံထားမွာေပါ့….။ ခင္ႏွင္းဆီကို လိုးလိုက္.. နင့္ကို လိုးလိုက္..။ တခါတေလ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ လိုးလိုက္နဲ႔… ဟားဟားဟား……”  လို႔ ေျပာရင္း ရယ္ေမာလိုက္တဲ့အခါ ေထြးေထြးရီလည္း.. “ ဟာ…အစ္ကိုႀကီး.. တအားဆိုးတာဘဲကြာ….”  လို႔ ေျပာရင္း ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ ေခြၽးေတြ စိုေနတဲ့ ေက်ာျပင္ႀကီးကို လွမ္း႐ိုက္လိုက္သည္ ။ “ ဟားဟားဟား….” ဒီေန႔ ႐ုံးကို ေရာက္ေတာ့ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္တစ္ေယာက္ ဘယ္လိုေနသလဲ ဆိုတာ ေက်ာ္စိန္ဘ သိခ်င္သည္ ။ မေန႔က ဘဏ္ကေန သူမ လိုတဲ့ ေငြေတြကို ကိုယ္တိုင္ လိုက္ထုတ္ေပးလိုက္သည္ ။ ေငြက ေတာ္ေတာ္မ်ားေပမယ့္ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ႀကီးကို အေပါက္စုံေအာင္ လိုးခြင့္ရတာကိုလည္း ေက်ာ္စိန္ဘ အင္မတန္ ေက်နပ္ေနသည္ ။ ဆက္ဆက္ ျပန္ဆပ္ပါမယ္လို႔ အတန္တန္ အထပ္ထပ္ ဂတိေပးေနတဲ့ သူမကိုလည္း ယုံမိသည္ ။ အတိုး တစ္ျပားမွ သူ မယူလိုဘူး ။ သူမက သူလိုတဲ့အခ်ိန္ သူ႔လီးကို အားရပါးရ စုပ္ေပးတာေတြနဲ႔ ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ေပးၿပီး စိတ္ႀကိဳက္ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ပါေတာ့လို႔ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးနဲ႔ စအိုေပါက္ကို သူ႔ကို ထိုအပ္တာေတြနဲ႔တင္ သူ ေက်နပ္ေနပါၿပီ ။

ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ဆီကို ဖုန္းေခၚလိုက္သည္ ။ ဟင္…. ဖုန္းပိတ္ထားတာလား…။ ေခၚလို႔ မရဘူး….။ သူ႔႐ုံးဖုန္းကို ႐ုံးက ဖုန္းစာအုပ္မွာ ၾကည့္သည္ ။ ေခၚၾကည့္သည္ ။ မရဘူး ။ သူ႔လက္ေအာက္က စာေရးကေလး ေအာင္ဇင္မိုး ကို လွမ္းေခၚၿပီး  “ ေဟ့ေကာင္.. အေပၚထပ္က ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ သိတယ္ မဟုတ္လား….။ မင္း သူ႔ဆီတက္သြားလိုက္ၿပီး ငါ့ဆီကို ဖုန္းေခၚဖို႔ သြားေျပာစမ္းကြာ…”  လို႔ ခိုင္းလိုက္သည္ ။  “ ေဟ့ေကာင္ …”  ေအာင္ဇင္မိုး လွည့္ၾကည့္သည္ ။  “ သူ႔စားပြဲမွာ မေတြ႕ရင္ သူ႔ကို လိုက္ရွာကြာ….”  လို႔ သူ ထပ္ေျပာလိုက္သည္ ။ ေအာင္ဇင္မိုးက  “ ဟုတ္..”  လို႔ မ်က္ႏွာပုတ္ပုတ္နဲ႔ ျပန္ေျပာၿပီး ႐ုံးခန္းထဲက ထြက္သြားသည္ ။ “ ဆရာ….” ေက်ာ္စိန္ဘ အလုပ္ထဲကို စိတ္ဝင္စားေနရာက ေခၚသံေၾကာင့္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္း….။
အို… အလွမိဖုရားမေလး…. လွလိုက္တာ အရမ္းပါဘဲ….။ “ ေခၚျပန္ၿပီလား…..ဆရာလို႔..” ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ အသံက လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္လိုဘဲ ။ “ ဘယ္လို ေခၚရမွာလဲလို႔….။ ဦး… လား…..” ႐ႊန္းရတီမြန္းရဲ႕ စိုက္ၾကည့္တဲ့ ဒဏ္ကို သူ မခံႏိုင္ဘူး..။ သူ႔အသဲႏွလုံးေတြကို ထိုးေဖာက္သြားတဲ့ အၾကည့္လို႔ သူ တင္စားလိုက္သည္ ။

“ ဘယ္လိုလဲ…. ႐ႊန္းရတီ…။ ကိုယ္နဲ႔ ဒီညေန ထြက္မွာလား…..” ႐ႊန္းရတီမြန္းက တိုးတိုးေလး… “ ထြက္ခ်င္တာေပါ့ ဦးရယ္…..။ ဦးရဲ႕ ေစတနာေတြကို ႐ႊန္းက တကယ္ တန္ဖိုးထားပါတယ္..။ ႐ႊန္းကို တအား ဂ႐ုစိုက္တယ္ ဆိုတာ ႐ႊန္းသိတာေပါ့…..။ ႐ုံးမွာ တစ္ေနကုန္ အလုပ္လုပ္ထားတာ ဆိုေတာ့ ေခြၽးေတြသန္ေတြနဲ႔..။ ဦးနံမွာကို ႐ႊန္းစိုးတယ္.. အားနာတယ္….. ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းလဲ မသိေတာ့ပါဘူး…..” လို႔ ေျပာသည္ ။ “ ဒါအတြက္ မပူပါနဲ႔..။ ႐ႊန္းက စေနေန႔ထြက္လို႔ မရဘူး ဆိုလို႔ပါ…။ ႐ႊန္း အဝတ္တစ္စုံ အပိုထည့္လာခဲ့ေလ…။ ကိုယ္က ဟိုတယ္ခန္း အေကာင္းစား ငွားထားမယ္….။ ႐ုံးက ထြက္ထြက္ခ်င္း ႐ႊန္း ေရဝင္ခ်ိဳးလိုက္ေပါ့….” “ အို.. ဟိုတယ္…. ႐ႊန္းေၾကာက္တယ္.. မသြားရဲပါဘူး.. ဦးရယ္…… ရွက္စရာႀကီး…….” “ ဒါေတာ့ ႐ႊန္းသေဘာပါ..။ ႐ႊန္း မသြားခ်င္တာကို ကိုယ္က အတင္းႀကီး ေခၚလို႔ မျဖစ္ပါဘူး…” ေက်ာ္စိန္ဘလည္း မ်က္ႏွာညႇိဳးတဲ့ပုံနဲ႔ ေခါင္းငုံ႔လိုက္သည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းက  “ ဦး.. ႐ႊန္းကို စိတ္ဆိုးသြားလားဟင္…..”  လို႔ ေမးသည္ ။

“ မဆိုးပါဘူး..။ ဦးက ႐ႊန္းနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆး ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေတြ႕ခ်င္တာေလ..။ ရန္ကင္းထိပ္က လဖက္ရည္ဆိုင္မွာဘဲ ပူပူေလာင္ေလာင္ လူေတြ ၾကားထဲမွာဘဲ ေတြ႕ေပါ့..။ ရပါတယ္ေလ…..” “ ဟိတ္.. ဦး… ႐ႊန္းကို စိတ္ေကာက္သြားတာလား…..” “ ဟင့္အင္း…” “ ဦးသေဘာ.. ဦးသေဘာ…..။ ႐ႊန္း ဦးေခၚတဲ့ ေနရာကို လိုက္မယ္….. ေက်နပ္လား…..” “ အင္း…..” ႐ႊန္းရတီမြန္း ႐ုံးခန္းထဲက ျပန္ထြက္သြားေတာ့ တပည့္ေလး ေအာင္ဇင္မိုး ျပန္ေရာက္လာသည္ ။ “ ဆရာ….. ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ အလုပ္ထြက္သြားၿပီ တဲ့…..” “ ဘာ….” “ ဟုတ္တယ္ ဆရာ….။ အလုပ္ထြက္စာ တင္ထားတာ ၂ ပတ္ရွိၿပီ..။ မေန႔က သူ႔ေနာက္ဆုံးေန႔တဲ့..” “ ဘာ…..” “ ဟုတ္ရဲ႕လားကြာ… မင္းကလည္း… ေသခ်ာရဲ႕လား….” “ ေသခ်ာပါတယ္… ဆရာ…” ဟိုက္…. ဘယ္လိုႀကီးလဲ…။ ညေန ႐ုံးဆင္းခ်ိန္မွာ ႐ႊန္းရတီမြန္းကို သူ ႀကိဳတင္ ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့ ဟိုတယ္ကို ေခၚသြားသည္ ။ ပထမတန္းစား ဟိုတယ္ခန္းေလးကို ေဈးႀကီးေပးၿပီး ယူထားသည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းက ဒီလိုေနရာမ်ိဳးကို ေယာက်္ားတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ခါမွ မလိုက္ဖူးလို႔ ႐ြက္႐ြံ႕ေၾကာက္လန႔္ေနတဲ့ အမူအရာေလးနဲ႔ ေခါင္းေလး ငုံ႔ၿပီး လိုက္လာသည္ ။ ဒီေန႔မနက္ ႐ုံးက ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္တစ္ေယာက္ အလုပ္က ထြက္သြားတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းသာ မၾကားရမသိရရင္ ဒီအခ်ိန္သည္ ေက်ာ္စိန္ဘ အတြက္ တအားကို ေပ်ာ္စရာ ျဖစ္ေနလိမ့္မည္ ။ အခုေတာ့ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္တစ္ေယာက္ ဖုန္းလည္း မထူး.. အလုပ္ကလည္း အၿပီး ထြက္သြားတဲ့ဟာႀကီးက သူ႔ေခါင္းထဲမွာ တစ္ခ်ိန္လုံး ရွိေနသည္ ။ ဘယ္လိုမွ ေမ့ေဖ်ာက္ပစ္လို႔မွ မရႏိုင္ဘဲ ။

႐ႊန္းရတီမြန္းေလးကို အေရးႀကီးတဲ့ စကားေတြ ေျပာစရာရွိတယ္ ဆိုၿပီး ဟိုတယ္ခန္းကို ပင့္လာေပမယ့္ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ ဘာစကားကိုမွ မေျပာဘဲ ေရာက္တာနဲ႔ ကုတင္ေပၚ ထိုင္ခိုင္းၿပီး ႐ႊန္းရတီမြန္းကို တအားဖက္ တအားနမ္းေလေတာ့သည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းက  “ ဦး…႐ႊန္းကို တကယ္ ခ်စ္တာလားဟင္….”  လို႔ ေမးလိုက္တဲ့အခါ ေက်ာ္စိန္ဘလည္း အလြယ္တကူဘဲ  “ အရမ္းခ်စ္တာေပါ့..။ ဦးက ႐ႊန္းကို စြဲလန္းလြန္းလို႔ အသဲေတြကို ကြၽမ္းလုလုဘဲ” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။  “ ႐ႊန္းကို တစ္သက္လုံးေပါင္းဖို႔ လက္ထပ္မွာလား..”  လို႔ ေမးျပန္ေတာ့လည္း  “ ႐ႊန္းရယ္.. ကိုယ္က အေပ်ာ္အပ်က္ လုပ္ေနတယ္လို႔ ထင္ေနတာလား..။ တကယ္ခ်စ္လို႔ တကယ္ လက္ထပ္မွာေပါ့လို႔..”  လို႔ ျပန္ေျပာရင္း ႐ႊန္းရတီမြန္းရဲ႕ အဝတ္ေတြကို တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ခြၽတ္ခြာဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့သည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းက  “ ဦး…. ႐ႊန္းေျပာထားသလိုဘဲ တစ္ေနကုန္ ႐ုံးမွာ အလုပ္လုပ္ထားေတာ့ ေခြၽးနံ႔ေတြ နံေစာ္ေနတဲ့ အတြက္ ႐ႊန္း.. စိတ္အိုက္တယ္… စိတ္မသန႔္ဘူး…။ ႐ႊန္း ေရမိုးခ်ိဳးခ်င္တယ္ကြယ္…။ နံေစာ္ရင္ မေကာင္းဘူး… ဦးကို ႐ႊန္း သိပ္အားနာတာ…။ ႐ႊန္း ေရခ်ိဳးပါရေစေနာ္ ..”  လို႔ ေတာင္းပန္သည္ ။ ဘရာစီယာေလးသာ က်န္ေနတဲ့ ႐ႊန္းရတီမြန္းရဲ႕ ကိုယ္အေပၚပိုင္းကို ေက်ာ္စိန္ဘ ေငးေမာ စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္း..

“ အိုေကေလ… ဒါေၾကာင့္လည္း ေရခ်ိဳးခန္း အပ်ံစား နဲ႔ ဒီဟိုတယ္ကို ဦးက ႀကိဳငွားခဲ့တာေပါ့ …”  လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးရက္ထဲက ေ႐ႊဂုန္တိုင္က ဒီဟိုတယ္မွာ အခုလို ေတြ႕ၾကမယ့္အေၾကာင္း ႐ႊန္းရတီမြန္းကို သူ ႀကိဳေျပာျပခဲ့သည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းကို ညေနတိုင္း သူ ညစာေကြၽးၿပီး အိမ္သားေတြ အတြက္လည္း စားစရာ ပါဆယ္ေတြ ထည့္ေပးလိုက္သည္ ။ မေန႔ကဆိုရင္ ကုန္တိုက္တစ္ခုကို ဝင္ၿပီး ႐ႊန္းရတီမြန္းအတြက္ လက္ကိုင္အိတ္ေတြ ဖိနပ္ေတြ အမ်ားႀကီး ဝယ္ေပးလိုက္သည္ ။ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္ ဒိုးသြားတာကို လိုက္မစုံစမ္းျဖစ္ေသးဘူး ။ စိတ္ထဲမွာ ခိုးလိုးခုလု ျဖစ္ေနေသးသည္ ။ ဒါေပမယ့္ ႐ႊန္းရတီမြန္းေလးကို အခြင့္သာတုန္း စားလိုက္ဦးမည္ ။

“ ကဲ ဦး.. ခဏေစာင့္ေနာ္..။ ႐ႊန္း ေရအျမန္ခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္ . . ” လို႔ ေျပာၿပီး ႐ႊန္းရတီမြန္းသည္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ဝင္သြားသည္ ။ အိုး… လွလိုက္တဲ့ အိုးကေလး …။ ဟီး… စားရခ်ည္ေသးရဲ႕ …။ ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္လွဲေလ်ာင္းရင္း ကုတင္ေဘးက ကုလားထိုင္ေပၚ ပစ္တင္ထားတဲ့ သူ႔တိုက္ပုံဆီကို လက္ေရာက္သြားသည္ ။ တိုက္ပုံအိတ္ထဲက ကြန္ဒုံးအထုပ္ႀကီးကို ထုတ္ယူလိုက္သည္ ။ လိင္ဆက္ဆံတဲ့ေနရာမွာ သုံး တဲ့ အဆီပုလင္းေလးေရာ ။ သူ႔ေပါင္ၾကားကဒုတ္က တအားကို ထြားတက္ ႀကီးထြား မာေၾကာေနသည္ ။ မၾကာခင္ စားရေတာ့မွာမို႔ေပါ့ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းေလး ေရခ်ိဳးေနတဲ့ ေရသံေတြကို တရွဲရွဲ ၾကားေနရသည္ ။ ကိုယ္တုံးလုံးေလး ျဖစ္ေနမယ့္ ႐ႊန္းေလးကို ျမင္ေယာင္ၾကည့္ေနသည္ ။ သူ႔ဒုတ္က တအားကို ထႂကြေနသည္ ။ ေခ်ာက္….။ ေရခ်ိဳးခန္း တံခါး ပြင့္လာသည္ ။ ဆံပင္ေရစိုေလးကို တဘက္နဲ႔ သုတ္ရင္း ထြက္လာတဲ့ ႐ႊန္းရတီမြန္းသည္ ကိုယ္လုံးမွာ တဘက္တစ္ထည္ကို ပတ္ခ်ည္ထားသည္ ။ ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴေတြက ဝင္းထင္းေနသည္ ။ ရင္ၫြန႔္ေဖြးေဖြး ပခုံးသားေဖြးေဖြးေတြကလည္း ဝင္းထင္းေနသည္ ။

“ ဦး…. ႐ႊန္း တအား ရွက္မိေနတယ္ကြာ….။ ႐ႊန္း ဦးေနာက္ကို လိုက္ခဲ့မိတာ မွားၿပီလား မသိဘူး …” ဒီအခ်ိန္မွာ ဟိုတယ္ခန္းကို အျပင္ကေန လာေခါက္သည္ ။ “ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္…” “ဆရာ.. ဆရာ.. က်ေနာ္ ဟိုတယ္က ဝန္ထမ္းပါ…..။ ခဏေလး …တံခါးဖြင့္ႏိုင္မလား….” ေက်ာ္စိန္ဘ ဖီးငုတ္သြားသည္ ။ “ ေဟ့…. ဘာလဲကြာ.. ေနာက္မွလာခဲ့…” “ အေရးႀကီးလို႔ပါ ဆရာ..။ ခဏေလး…. ခဏေလးပါ….” ေက်ာ္စိန္ဘ ေဒါသထြက္သြားသည္ ။ တံခါးကို ဖြင့္ေပမယ့္ ဟ႐ုံေလး ။ ႐ႊန္းက မလုံ႔တလုံ ျဖစ္ေနတယ္ မဟုတ္လား …။ တံခါးဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ အျပင္က လူေတြ တပုံႀကီး အတင္းတြန္းၿပီး ဝင္လာၾကသည္ ။ ဟိုတယ္ဝန္ထမ္း မန္ေနဂ်ာ ေကာင္ေလးတင္မကဘဲ လူေတြ တပုံႀကီး ။ တိုက္ပုံဝတ္ေတြေရာ….. ရဲယူနီေဖာင္းေတြေရာ…. ငိုယိုေနတဲ့ မိန္းမႀကီးေတြေရာ….။ “ ဘာေတြလဲ.. ခင္ဗ်ားတို႔က ဘယ္သူေတြလဲ…။ ဘာေၾကာင့္ အတင္းႀကီး ဝင္လာတာလဲ….” ေက်ာ္စိန္ဘက ေမးလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ႐ႊန္းရတီမြန္းသည္ ေစာေစာက ဆံပင္ကို ေရသုတ္ေနတဲ့ တဘက္ေလးကို ရင္မွာလႊားလိုက္ၿပီး တအီးအီးနဲ႔ ငိုေနသည္ ။ ယူနီေဖာင္းဝတ္ ရဲက  “ ဒါေတြက ဒီက မိန္းကေလးရဲ႕ မိဘေတြနဲ႔ ဦးေလးေတြ.. သူတို႔ရပ္ကြက္က အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြ… ခင္ဗ်ားနဲ႔ စကားေျပာခ်င္ၾကလို႔ လာခဲ့ၾကတာ…။ ခင္ဗ်ားက လူႀကီးလူေကာင္း အရာရွိတစ္ေယာက္ဆိုရင္… ေအးေအးေဆးေဆး ေဆြးေႏြးလိုက္ပါဗ်ာ..။ က်ေနာ္တို႔က ေဘးက ဝိုင္းဝန္းၾကတဲ့ သေဘာပါ..။ ခင္ဗ်ားတို႔ အခ်င္းခ်င္း ေျပလည္ၾကရင္ ၿပီးတာဘဲ…..”  လို႔ စေျပာလိုက္သည္ ။ ေခါင္းျဖဴျဖဴနဲ႔ ပိန္ပိန္ အဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္ကေတာ့ 

“ မင္း.. ငါ့သမီးေလးကို လုပ္ရက္တယ္ကြာ..။ တကယ္ဆို မိသားဖသား ပီပီ လာေတာင္းရမ္းၿပီး လက္ထပ္ဖို႔ေကာင္းတယ္….”  လို႔ နီရဲေနတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္ ။ သူ႔မိန္းမလို႔ ထင္ရတဲ့ ခပ္၀၀ မိန္းမႀကီးကလည္း.. “ ဟုတ္ပေတာ္… က်ဳပ္သမီး ႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးကို ေစာ္ကားရက္တယ္….။ ကဲ…. ဘယ္လို လုပ္ေပးမလဲ..”  လို႔ ေဘးက ဝင္ေအာ္သည္ ။

“ က်ေနာ္တို႔… စကားေျပာၾကဖို႔ ဒီဟိုတယ္ခန္းကို လာၾက…” “ ေဟ့…. ဘာစကားေျပာတာလဲ…။ ၾကည့္စမ္း… ကြန္ဒုံးထုပ္နဲ႔ အဆီပုလင္းနဲ႔..။ ဒါလား ထိုင္ စကားေျပာမယ့္ေကာင္..” ႐ႊန္းရဲ႕ ဦးေလးဆိုတဲ့ လူႀကီးက လက္သီးဆုပ္ႀကီး ႐ြယ္ရင္း အနားကို တိုးကပ္လာသည္ ။ ဆြဲၾကလြဲၾကနဲ႔ ဆူညံေနသည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းက  “ အီးဟီး.. ဦးက ႐ႊန္းကို တကယ္ခ်စ္တာပါ..။ အတည္လက္ထပ္မယ္တဲ့..။ ဦးကို ရန္မလုပ္ၾကပါနဲ႔” လို႔ ေအာ္ေျပာသည္ ။ ရဲသားႀကီးကလည္း  “ ေျပလည္ေအာင္ လုပ္ၾကပါဗ်ာ..”  ဆိုတာကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ြတ္ေနသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘလည္း ေခြၽးျပန္ေနၿပီ ။ ေခါင္း အႀကီးအက်ယ္ မီးေတာက္ေနၿပီ ။

“ ကဲ..ကဲ..ရပ္ကြက္႐ုံးကို လိုက္ခဲ့ၾက….” ရပ္ကြက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးက ေခၚသည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းက  “ ရွက္တယ္… ရွက္တယ္…. အီးဟီး….. ဘယ္လို မ်က္ႏွာနဲ႔ ရပ္ကြက္႐ုံးကို လိုက္ရမလဲ…”  လို႔ ေအာ္ၿပီး ငိုသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘသည္ သူ႔ဆီကို အကုသိုလ္သည္ တစ္ကိုယ္တည္း မလာဘဲ အေဖာ္အေပါင္းနဲ႔ လာေနၿပီလို႔ စဥ္းစားလိုက္သည္ ။ “ ကဲ ေျပလည္ေအာင္ ညႇိေပးၾကပါဗ်ာ……”  လို႔ သူ ေျပာလိုက္သည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘ ညစ္ညဴးတဲ့ စိတ္နဲ႔ အိမ္ကို ျပန္လာသည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းရဲ႕ မိသားစုကို ႐ႊန္းရတီမြန္းကို မၾကာခင္ ခမ္းခမ္းနားနား လက္ထပ္ပါမည္လို႔ လူႀကီးစုံရာ သက္ေသေတြရဲ႕ ေရွ႕မွာ ဂတိေပးလာရသည္ ။ တကယ္ဆို သူသည္ ႐ႊန္းရတီမြန္းကို လက္ကေလးေတာင္ မကိုင္ရေသး ။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက တဘက္ေလးပတ္ၿပီး ထြက္လာတဲ့ ႐ႊန္းရတီမိုးေၾကာင့္ သူနဲ႔ ခ်စ္စခန္းဖြင့္ၿပီးၾကၿပီလို႔ အားလုံးက စြပ္စြဲၾကသည္ ။ ႐ႊန္းရတီမြန္းကလည္း ဟုတ္သေယာင္ သံေယာင္လိုက္ၿပီး တအီးအီး ငိုေႂကြးျပလိုက္သည္ ။

အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ေဒၚေဆြေဆြလႈိင္က ေခါင္းထဲကို ေရာက္လာတာနဲ႔ သူ႔အိမ္ဖက္ကို ေကြ႕ဝင္လိုက္သည္ ။ အိမ္တံခါးႀကီး ေသာ့ေတြ ခတ္ထားတာ ေတြ႕လို႔ ေဘးအိမ္ေတြကို ေမးၾကည့္ေတာ့ 

“ ဒါ ငွားထားတဲ့အိမ္…။ အခု ေျပာင္းသြားၾကၿပီ…”  လို႔ ေျပာၾကသည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘလည္း ေလးလံတဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ကားေပၚက ဆင္းၿပီး.. အိမ္ဆီကို ေလွ်ာက္လာၿပီး အိမ္တံခါးက ဘဲလ္ခလုပ္ေလး ကို ႏွိပ္လိုက္သည္ ။ တင္ေတာင္ တင္ေတာင္ ဆိုတဲ့ အသံေလး ျမည္ၿပီး မၾကာခင္မွာ တံခါးပြင့္လာသည္ ။ ေထြးေထြးရီရဲ႕ ၿပဳံး႐ႊင္တဲ့ မ်က္ႏွာေလး ေပၚလာသည္ ။ “ အစ္ကိုႀကီးေရ.. ဝမ္းသာစရာ ေတြ႕ရမယ္…။ ေဟာဒီမွာ ၾကည့္စမ္း..။ ဘယ္သူေတြ ေရာက္ေနသလဲ ဆိုတာ….”  လို႔ ေျပာၿပီး ဧည့္ခန္းက ဆိုဖာေတြ အနားမွာ ရွိေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ကို ျပလိုက္သည္ ။ “ ဟင္…..ခင္…ခင္ႏွင္းဆီ……” ေထြးေထြးရီက  “ ဟုတ္တယ္.. အစ္ကိုႀကီး…။ အစ္ကိုႀကီး ျပန္ေတြ႕ခ်င္ေနတဲ့ ခင္ႏွင္းဆီနဲ႔ အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ သမီးေလး….” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ေက်ာ္စိန္ဘရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာ မိုက္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္ ။…ၿပီးပါၿပီ