ကလေးရယ် ကုန်းပေးနော်.. ဦး နောက်က လုပ်ချင်လို့

Unicode

အထက်တန်းကျောင်းကြီးရဲ့ တစ်စင်းထဲသော လမင်းလေး သော်တာ ဟု သတ်မှတ်ခြင်းခံထားရသည့် ကောင်မလေးရဲ့ ဘဝမှာ ပန်းကလေးများကဲ့သို့ မလှပရှာပေ။ အမေမုဆိုးမကြီးနဲ့ ညီမငယ်တစ်ယောက်တို့နဲ့ အတူ ချို့တဲ့ဆင်းရဲစွာ နေရရှာ၏။အမေမုဆိုးမကြီးက အကြော်ရောင်း ၊ ရပ်ကွက်ထဲအဝတ်တွေ လိုက်လျှော်နဲ့ သမီးနှစ်ယောက် အကူအညီယူကာ ဘဝကို ရုန်းကန်နေရသည်။ ထို့ကြောင့် အကြီးဆုံးသမီးဖြစ်နေသည့် သော်တာမှာ ငါးတန်း ၊ ခြောက်တန်း ကျောင်းသူအရွယ် ကတည်းက မိခင်မုဆိုးမကြီးနဲ့အတူ အဝတ်တွေလိုက်လျှော် ၊ ရပ်ကွက်တွေပတ်ပြီး အကြော်လိုက်ရောင်းခဲ့ရသည်။ ဆင်းရဲသည့်ဒဏ်ကို ကောင်းစွာ ခံစားရသည့်အတွက် သော်တာမှာ အလွန်ပင် ချမ်းသာချင်သည်။ ကျောင်းခန်းထဲက ရွယ်တူကောင်မလေးတွေ ဝတ်သည့် ဂါဝန်လှလှလေးတွေမျိုး သော်တာ ဝတ်ဖူးချင်သည်။

ဒီလို ဆင်းရဲနွမ်းပါးသည့်ကြားကပင် သော်တာ တစ်နှစ်တစ်တန်း မှန်မှန်အောင်ခဲ့သည်။ ချို့တဲ့မှုကြောင့် ကျောင်းကို နောက်ကျမှ တက်ခဲ့ရသဖြင့် သူမအသက် ၁၆ နှစ်တွင် ရှစ်တန်းသို့သာ ရောက်ခဲ့ရသည်။ သက်တူရွယ်တူတွေက ၁၀ တန်း ၊ ၁၀ တန်းအောင်အရွယ် ဖြစ်သော်လည်း သော်တာမှာ ၈ တန်း ကျောင်းသူသာ ဖြစ်ခဲ့သည်။ ဒါပေမဲ့ သူမက ၈ တန်း ကျောင်းသူအရွယ်မှာ အပျိုဖြစ်နေပြီမို့ ဖွံ့ထွားနုပျိုလှပတဲ့ အလှအပတွေ ပိုင်ဆိုင်လာခဲ့သည်။ ရှစ်တန်းကျောင်းသူပေမဲ့ သူမက အပျိုအရွယ်လေးတစ်ယောက်နှင့် မလိုက်အောင်ပင် အလုပ်များလုပ်ခဲ့ရသည်။ အထူးသဖြင့် မနက်စောစော ကျောင်းမသွားခင် အကြော်ဗန်းကို ခေါင်းမှာရွက်ပြီး တစ်မြို့လုံးလှည့်ကာ အကြော်ရောင်းရသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် သော်တာတစ်ယောက် မြို့အနှံ့လှည့်လည်ကာ အကြော်ရောင်းရခြင်းကို ရှက်ရွံ့စပြုလာသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် မိခင်ကြီးနှင့် အတိုက်အခံပြုပြီး အကြော်ရောင်းသည့် တာဝန်ကို ညီမငယ်ဖြစ်သူထံ လွှဲအပ်လိုက်သည်။

ထို့နောက်ပိုင်းတွင် သော်တာ အတော်ပြောင်းလဲလာခဲ့သည်။ သူမအတွက် လိုအပ်မှုတွေကလည်း များပြားလာသည်။ သူများနည်းတူ ဝတ်စားလိုခြင်းနှင့် ပိုမိုလှပလိုခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ ထိုရှစ်တန်းနှစ်မှာပင် သော်တာ ရည်းစားထားတတ်လာသည်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း လှပအောင် ခြယ်မှုန်း ပြင်ဆင်တတ်လာသည်။ ယောကျ်ားလေးတွေရှေ့မှာ ဘယ်လိုပုံစံလေးနဲ့နေပြီး သူတို့တွေကို ဘယ်လို ဆွဲဆောင်ရမလဲ ဆိုတာကို သော်တာ တတ်ကျွမ်းလာသည်။ သော်တာ့အလှကို ပိုမိုတောက်ပအောင် ပံ့ပိုးပေးသည့် အရာတစ်ခုလည်း ရှိသေးသည်။ ထိုအရာက သော်တာ့ရဲ့ ခွေခွေလိပ်လိပ် ပုံစံလေးလို ဖြစ်နေသော လှိုင်းတွန့်ဆံပင်ရှည်များပင် ဖြစ်သည်။ ငယ်စဉ်က ဆံပင်ညှပ်လျှင် ပိုက်ဆံကုန်သောကြောင့် မိခင်ဖြစ်သူက ဆံပင်မညှပ်ခိုင်းခဲ့ပေ။ ထို့ကြောင့် ဆံပင်ရှည်ထားဖြစ်ခဲ့ခြင်း၏ အကျိုးကျေးဇူးက သော်တာ အပျိုဖြစ်လာသောအခါ သူမအတွက် အထောက်အကူ ပြုစေခြင်းဖြစ်သည်။ သော်တာ့ ဆံပင်ရှည်တွေကြောင့်လည်း ယောကျာ်းလေးတွေက သော်တာ့ကို နူးညံ့သိမ်မွေ့ပြီး မြန်မာဆန်ဆန်လှသည်ဟု သတ်မှတ်ထားကြသည် မဟုတ်လား။

ထို့ကြောင့် သူမက ယောကျ်ားလေးတွေရှေ့တွင် မခုတ်တတ်တဲ့ ကြောင်လေးလို စကားပြောတာကအစ တိုးတိုးညင်ညင်သာသာ ၊ ရယ်လိုက်လျှင်လည်း သွားမပေါ်အောင် လက်ကလေးအုပ်ကာ ရယ်တတ်သည်။ သနပ်ခါးပါးပါးလေးကိုလည်း မျက်နှာပေါ်မှာ အမြဲတင်ထားခဲ့သည်။ ခေတ်ပေါ် မိတ်ကပ် အလှပြင်ပစ္စည်းတွေ မသုံးနိုင်သဖြင့် သနပ်ခါးကိုသာ အလှပြင်မိတ်ကပ်ပစ္စည်းလို အသုံးပြုနေခြင်းကလည်း သော်တာ့အတွက် မြန်မာဆန်ဆန် သနပ်ခါးလေးနဲ့ ကောင်မလေးဟူ၍ အလှကျက်သရေ တိုးစေပါသည်။

သော်တာက မိန်းကလေး သိပ်ပီသတာပဲနော်ဟု ချီးကျူးစကားဆိုလာလျှင် ကြိတ်ကာ ကျေနပ်နေရသည်။ ကောင်လေးတွေပေးသော ပိုးကြေး ပန်းကြေး ပစ္စည်းတွေက သော်တာ့မှာ တစ်စထက်တစ်စ များပြားလို့လာခဲ့၏။ ရည်းစားကိုလည်း နှစ်ယောက်တစ်ပြိုင်တည်း ထားတတ်လာသည်။ ဒါပေမဲ့ သော်တာက အနေအထိုင် အသွားအလာ ပိရိသည်။ ထို့ကြောင့် ကောင်လေးတွေက မရိပ်မိပေ။ အကယ်၍ သံသယဝင်ကာ မေးမြန်းလာလျှင်လည်း ဟန်ဆောင်ကောင်းသော သော်တာက မျက်ရည်လေးဝဲကာ “တို့ကိုဒီလိုထင်ရက်တယ်နော်။ တို့မှာ ချစ်သူတစ်ယောက်ကိုတောင် မနည်းသတ္တိမွေးပြီး ချစ်ရတာပါ..” လို့ စကားလေးတွေသုံးပြီး အသံကို ငိုသံပါလေးနဲ့ပြောရင် မေးမိတဲ့သူက သော်တာ့ကို ပင် ပြန်တောင်းပန်သွားကြသည်ပဲ ဖြစ်သည်။

ထိုသို့သော မာယာ၊ ပညာတွေနဲ့ သော်တာမှာ ၁၀ တန်း ရောက်လာတော့ ပညာပိုစုံလာသည်။ မာယာတွေ ပိုများလာတဲ့ သော်တာက ကြိုက်သမျှ အားလုံးလိုလို သူဌေးသားတွေချည်းပင် ဖြစ်သည်။ ပိုက်ဆံရှိ သူဌေးသားတွေကို သော်တာက အပိုင်ချုပ်ထားသည်။ နောက်ပြီး သော်တာက အပေးအကျွေးလည်း ရက်ရောသည်။ ဒါကတော့ သူမ ဆယ်တန်းနှစ်ရောက်မှ ဖြစ်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ “အဟင့် … ရှင့်ကို ချစ်လွန်းလို့ လိုက်လျောတာနော်။” ”အေးပါကွာ… သော်တာကလည်း ကိုယ့်ဘဝပါ။” ဒီလိုအဖြစ်အပျက်မျိုးတွေနဲ့ ပတ်သက်သည့် လူက သော်တာမှာ သုံးလေးယောက်လောက် ရှိပြီဖြစ်သည်။ သူတို့အကြိုက် လိုက်လျောပြီး သူမလိုချင်တာတွေကို တောင်းဆိုတတ်သည့် အကျင့်လေးကလည်း သော်တာ့မှာ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည်။ သူမလိုချင်သည့် အရာကိုလည်း ရအောင် တောင်းဆိုပိုင်ဆိုင်နိုင်သည်အထိ သော်တာတစ်ယောက် ကျွမ်းကျင်လာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။

ပိုက်ဆံရှိ သူဌေးသားတွေကလည်း သော်တာ့ရဲ့ အလှ၊ အညု ၊ အချွဲတွေကို စွဲလန်းမက်မောပြီး သော်တာလိုသမျှ ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ကြသည်။ သော်တာရဲ့ မို့မောက်သည့် ရွှေရင်အစုံကို နယ်ရ စို့ရရုံနဲ့ သူတို့မှာ လူဖြစ်ရကျိုးနပ်ပြီဟု အတွေးတွေ ဝင်ခဲ့ကြသည်။ သော်တာကများ သူတို့ရဲ့ ဒစ်ပြုတ်စ လီးကိုကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်ရင် နတ်ပြည်နတ်နန်း ရောက်နေရသည်ဟု ထင်ကြသည်အထိ သော်တာ့မာယာတွေ အလှတွေမှာ နစ်မျောခဲ့ကြ၏။ ဒီအတွက် သော်တာ့မှာ အဝတ်အစား၊ ရေမွှေး၊ အလှပြင်ပစ္စည်းတွေ သုံးလို့မကုန်နိုင်အောင် ပေါများလာခဲ့၏။ ဒါပေမဲ့ သော်တာက ဒီလိုပိုင်ဆိုင်မှုလေးမျိုး ၊ ဒီလိုဘဝ အခြေအနေလေးနဲ့ နည်းနည်းလေးမှပင် မတင်းတိမ်နိုင်ခဲ့။ ဒီထက် ပိုပြီးပြည့်စုံ ကြွယ်ဝမှုကို မျှော်လင့်တောင့်တနေဆဲပင်။ သော်တာတို့ ဆယ်တန်း စာမေးပွဲတွေ ဖြေခါနီး အချိန်လောက်၌ သော်တာ့ရဲ့ အိပ်မက်တွေ အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ လမ်းစတစ်ခုကို စတင်တွေ့ရှိခဲ့သည်။

ကားအကောင်းစားကြီးနဲ့ သူမတို့ ကျောင်းရှေ့လမ်းမှ ဖြတ်သွားတတ်သည့် သူဌေးကြီးတစ်ဦးကို သော်တာ အမြဲငေးမိနေကျ။ မသိမသာ စုံစမ်းကြည့်တော့ မိုးကုတ်မှ သူဌေးဟု သိရပြန်သည့်အခါ သော်တာတစ်ယောက် အရဲစွန့်ပြီး ထိုကားအကောင်းစားကြီး အလာတွင် ရှေ့ကဖြတ်ပြီး လမ်းကူးပစ်လိုက်တော့၏။

“ကျွီ…အ… အမေ့” ကားဘရိတ်အုပ်သံနှင့်အတူ သော်တာကလည်း လဲအကျ အံကိုက်ပင်။ ကားပေါ်မှ လူကြီးတစ်ဦး အပြေးအလွှား ဆင်းလာသည်။ “ကလေးမ…. ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ…” “ဟို… သမီး….”

“မင်း… ကျုပ်ကားနဲ့ တိုက်မိသွားတာ မဟုတ်ပါဘူးနော်” “မဟုတ်ပါဘူး။ သမီးဘာသာလန့်ပြီး လဲသွားတာပါ… ဦး” အသားညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနှင့် အသက် ၄၀ ကျော်အရွယ် လူကြီးကို သော်တာက ”ဦး” ဟု ခေါ်ပစ်လိုက်သည်။ သော်တာက သူမခြေထောက်လေးကို ပွတ်ကာ မျက်ရည်လေး ဝဲပြလိုက်ပြန်သည်။ သူမရဲ့ လက်နက်တစ်မျိုးဖြစ်သည့် ဆံပင်ရှည်ကြီးများကလည်း ပခုံးပေါ်၌ ကပိုကယိုဝဲကာကျနေ၏။

ကားပေါ်မှ လူကြီးက သော်တာ့ကို စူးစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ကောင်မလေးက နုနုဖြူဖြူ လုံးလုံးတစ်တစ်လေးနဲ့ သနားကမားရုပ်ကလေး။ ဆံပင်ရှည် တွန့်တွန့်လေးတွေနဲ့ ချစ်စရာ ရုပ်သွင်လေးမို့ ကားရှေ့ချော်လဲဟန်ပြပြီး အလျော်တောင်းတတ်သည့် လူမျိုးမဟုတ်ဟု ကောက်ချက်ချလိုက်သည်။ ”ပြစမ်းပါဦးကွယ်…။ မင်းခြေထောက် ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ။ အို….” သော်တာ့ထဘီလေးက ဒူးအထက်နားသို့ လှန်တက်နေခြင်းကြောင့် ခြေသလုံးသား ဖြူဖြူလေးကို တွေ့လိုက်ရသော လူကြီးက သော်တာ့ဒဏ်ရာကိုကြည့်ဖို့ မေ့ကာ မှင်သက်နေ၏။ သော်တာမှ ထိုလူကြီး၏ အကြည့်ကြောင့် မျက်နှာလေးနီကာ ရှက်သွားရပြီး ခေါင်းလေးကို ငုံ့ပစ်လိုက်လေသည်။

”ခြေထောက် အကြောတင်သွားတာ ထင်တယ်… ကဲလာ… မင်းကို ဆေးခန်း လိုက်ပို့ပေးမယ်။” ထိုလူကြီးက ပြောပြောဆိုဆို သော်တာ့ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ကာ ကောက်ချီပြီး ကားပေါ်သို့ တင်ပေးလိုက်သည်။ သူမကလည်း ကိုယ်လုံးလေးကို ထိုလူကြီး၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ အစွမ်းကုန် အပ်ထားလိုက်သည်။ ဒီတော့ သော်တာ့ရဲ့ နူးညံ့အိစက်သော ရင်သားစိုင်လေးတွေက ထိုလူကြီး၏ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးနှင့် ပွတ်ထိမိနေခြင်းက ထိုလူကြီးရင်ကို လှိုက်မောစေသည်ပေါ့။

ဦးလှမြိုင်ဟုခေါ်သည့် ထိုလူကြီးနှင့် သော်တာတို့ ရင်းနှီးသွားကြသည်။ ဦးလှမြိုင်က နောက်တစ်နေ့ ညနေတွင် သော်တာ့ကို လာခေါ်ပြီး ဆေးခန်းလိုက်ပြပေးပြန်၏။ ဆေးခန်းက ပြန်ထွက်တော့လည်း စားစရာတွေ တစ်ပုံတစ်ပင် ဝယ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ သော်တာ့ဘဝမှာ မစီးဖူးသော ကားကို စီးရခြင်း၊ မစားဖူးသော အစားအစာတွေကို စားသောက်ရနဲ့ ပျော်ရွှင်ကြည်နူး ကျေနပ်နေလေ၏။ ဒါပေမဲ့ သော်တာတို့က ဣန္ဒြေမပျက်အောင် နေသည်။ သူမရဲ့ စွန့်စားမှုတွေက အရာထင်စပြုလာပြီ မဟုတ်လား။ ဦးလှမြိုင်ကားရှေ့ ချော်လဲလိုက်ခြင်းက သော်တာ့ရဲ့ စွန့်စားမှုအစပင် ဖြစ်သည်။ သူမက ထိုအခြေအနေမှနေ၍ သူမဘဝအတွက် အများကြီး မျှော်မှန်းထားသည်ပင် ဖြစ်၏။

တတိယမြောက်တွေ့ဆုံမှု ညနေခင်း၌ ထုံးစံအတိုင်း ဦးလှမြိုင် ပေါက်ချလာပြန်၏။ သော်တာ့ကို ဆေးခန်းလိုက်ပြပေးရန် ဖြစ်သည်။ အမှန်မှာ သော်တာ့ခြေထောက်က ကောင်းနေပေပြီ။ ဘာဆိုဘာမှ မဖြစ်တော့။ ဒါပေမဲ့ ဟန်ဆောင်ကောင်းသော သော်တာက ဒီနေ့မှ ပိုနာလာသည်ဟု အကြောင်းပြပြီး လမ်းမလျှောက်နိုင်ဟုဆိုသည်။ အဲဒီမှာ သော်တာ့ကိုယ်လုံးလေးကို သိပ်ပြီး ချီချင်၊ ပွေ့ချင် ၊ ထွေးပိုက်ချင်နေတဲ့ ဦးလှမြိုင်ကလည်း အဆင်သင့်ပင်ဖြစ်ကာ အကြိုက်တွေ့ပေပြီပေါ့။

”အို… ဦး” စွေ့ကနဲ ပွေ့ချီလိုက်သောကြောင့် ဦးလှမြိုင်ရင်ခွင်ထဲသို့ သော်တာ့ကိုယ်လုံးလေးက အလိုက်သင့်။ အိမ်မှာ အကြော်ထွက်ရောင်းနေသည့် အမေနှင့် ညီမတို့မရှိ၍ သော်တာ့မာယာတွေက ပွင့်လင်းလှသည်။ ဦးလှမြိုင်၏ ရင်ဘတ်ကြီးကို သော်တာ့နို့အုံ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးနဲ့ အတင်းဖိကပ်ပြီး ဦးလှမြိုင်ခါးကို ကြောက်လန့်တကြား ပုံစံလေးနဲ့ ခပ်တင်းတင်းလေး ဖက်ပစ်လိုက်လေသည်။ သက်ကြားအိုကြီး ဦးလှမြိုင်မှာ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင် အပျိုပေါက်မလေးရဲ့ အတွေ့မှာ မိန်းမူးသွားရတော့သည်။

ထို့နောက်………..။ ထိုနေ့က သော်တာ ဆေးခန်သို့ မရောက်ဖြစ်ခဲ့။ ဦးလှမြိုင်တည်းခိုသော အိမ်လေးသို့ ဦးလှမြိုင်နဲ့အတူ သော်တာ ရောက်ရှိခဲ့သည်။ ဦးလှမြိုင်ရဲ့ စူးစူးရဲရဲ အကြည့်တွေနဲ့ သော်တာရဲ့ မျက်လုံးတောက်တောက်လေးတွေက အကြည့်ချင်းဆုံကာ အဓိပ္ပာယ်တစ်ရပ်ကို ဖွင့်ဆိုဖြစ်ခဲ့ကြလေတော့၏။

ဦးလှမြိုင်က မုဆိုးဖို၊ ကာမမှုမှာ အတွေ့အကြုံ ရင့်ကျက်ခဲ့သူ။ သော်တာကလည်း ခြေစမ်းပွဲတွေ အများကြီးကန်ဖူးတဲ့ အသင်းတစ်သင်းလို တက်ကြွနိုးကြာနေတဲ့ ရမ္မက်စိတ်တွေနဲ့ အားကျမခံပေ။ ငါးကြော် ကြွပ်ကြွပ်ရွရွလေးနဲ့ အစာပြတ်ငတ်နေသည့် ကြောင်ကြီး။ အတွဲအဖက်ညီစွာဖြင့် ကာမတောသို့ ခရီးထွက်ခဲ့မိကြလေတော့သည်။

”အင်း… ဟင်း… ဦးရယ်” “ကလေးရယ် အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲကွယ်” ဦးလှမြိုင်က သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် နုံးခွေဟန်လေးဖြင့် တိုးဝှေ့ဝင်နေတဲ့ သော်တာ့ကိုယ်လုံးလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်ပြီး သော်တာ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဖျစ်ညှစ်ကစားလို့နေသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် နို့သီးခေါင်းလေးကို မချင့်မရဲဖြင့် ညှစ်လိုက်မှုကြောင့် သော်တာ့မှာ တွန့်ခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားပြီး ဦးလှမြိုင်ကို ညုချွဲလေး ချွဲပြလိုက်သည်။

ဦးလှမြိုင်ကလည်း သော်တာ့ကိုယ်လုံးလေးကို မလွတ်တမ်း ဖက်ထားရင်း နက်မှောင်ရှည်လျားသည့် သော်တာ့ဆံပင်လေးတွေကို နမ်းရင်း ချစ်မဝနိုင်ပတ်ပျိုးကို ဖွဲ့ပြနေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ “ကလေး… အရမ်းမောနေပြီလားဟင်” “ရပါတယ် ဦးရယ်… ဦးရဲ့ ကြင်နာယုယမှုတွေက သော်တာ့ရဲ့ ဘဝအမောတွေလောက်တော့ မမောပါဘူး။” သော်တာက ဦးလှမြိုင် သူမရဲ့ ဆင်းရဲနွမ်းပါးမှုကို ပိုပြီး ဂရုပြုမိစေရန် သနားအောင် ပြောလိုက်သည်။ ဦးလှမြိုင်မှာတော့ နုဖတ်ဖွေးဥ ချောမောလှပနေသည့် ရုပ်ရည်လေးနဲ့ မလိုက်ဖက်သည့် သော်တာ့ဘဝခရီးကြမ်းကို သိမြင်ပြီးဖြစ်ရာ သနားစိတ်ဖြင့် အကြင်နာတွေ ပိုတိုးလာပြီဖြစ်၏။ သော်တာ၏ မာယာတောမှာ မျောနေရခြင်းပင် ဖြစ်ပေတော့၏။

”ဦး ကလေးကို ချစ်ချင်သေးတယ်ကွယ်..” “ဦးသဘောပါပဲ ဦးရယ်” အပေးအကျွေးရက်ရောသော သော်တာက နောက်တစ်ကြိမ်လိုးဖို့ တောင်းဆိုလာသည့် ဦးလှမြိုင်ကို မငြင်း။ ပြီးတော့ သော်တာက အလိုးမခံဖူးသည့် အပျိုစင်လေးလည်း မဟုတ်။ ၁၀ တန်း ကျောင်းသူ ဘဝ ရောက်သည်မှစ၍ အပျိုရည်ပျက်ခဲ့ရပြီးပြီ ဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ သူမထားခဲ့သည့် ရည်းစားတွေရဲ့ လီးနဲ့ ဦးလှမြိုင်ရဲ့ လီးတန်ကြီးကို နှိုင်းယှဉ်ခံစား အလိုးခံကြည့်မှပင် ကာမအရသာဆိုတာကို သေချာခံစားမိခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် ဦးလှမြိုင်ကို ကာမဆက်ဆံသည့် တဒင်္ဂစွဲလမ်းမိစိတ်ဖြင့် ဦးလှမြိုင် အလိုကျ လိုက်လျောနေမိခြင်းပင် ဖြစ်၏။

”ဦးကို ကလေးက ဖင်ကုန်းပေးပါလား… ဦးနောက်ကနေ လိုးပေးချင်လို့” “အို.. ဦးကလည်း” ဒီတစ်ခါတော့ သော်တာ ရှက်သွားရသည်။ ယခင် သူမ ရည်းစားများနဲ့ ဆုံတွေ့ဆက်ဆံခဲ့စဉ်က သမရိုးကျ ဆက်ဆံခြင်းဖြင့်သာ အလိုးခံခဲ့ဖူးသည်။ ဒါ့အပြင် သူမစောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်အလိုးခံပြီး ဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝသွားကြပြီဆိုလျှင် နောက်တစ်ကြိမ်ဆိုတာကို သော်တာ ခွင့်မပြုတော့။ တစ်ခါဆုံတွေ့လျှင် တစ်ကြိမ်သာ အလိုးခံခဲ့သူ။ အတင်းဂျစ်တိုက်နေလျှင် ဂွင်းထုပေးခြင်းဖြင့်သာ ဖြေသိမ့်ပေးခဲ့သူ။ အခုတော့ ဦးလှမြိုင်နဲ့ကျမှ သော်တာ ပေးဆပ်ရတာ များနေခြင်းဖြစ်သည်။

ဦးလှမြိုင်က ဂိုင်းကြီးကြီးနဲ့ဆိုတော့ သော်တာ့ဘက်ကလည်း အရင်းအနှီး ကြီးနေရခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ ”လုပ်ပါ ကလေးရယ်… ဦးက ကလေးက ဖင်ကုန်းပေးထားရင် ကလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်က နောက်ကိုပြူးထွက်နေမှာ…. ဦးက ဒီလီးကြီးနဲ့ ကလေးစောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းဖွေးဖွေးကြီးကို နောက်ကနေ လိုးဆောင့်ပေးမှာ… ကလေးရယ်…. ဖင်လေးကုန်းလိုက်နော်…” ဦးလှမြိုင်က သော်တာ့ကို သင်ပြသွေးဆောင်ခြင်းများဖြင့် ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ တက်ကြွလာအောင် စကားလုံးတွေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းသုံးကာ ရမ္မက်စိတ်ကို ဆွပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါမှ သော်တာ စိတ်တွေ ပြန်ထလာပြီး သူ့အလိုကို လိုက်လျောစေဖို့ဖြစ်၏။ ထို့အပြင် ပြန်လည်ထောင်မတ်နေပြီဖြစ်သော သူ၏ လီးတန်ညိုညို တုတ်တုတ်ကြီးကိုလည်း သော်တာ့ လက်ကလေးဖြင့် ကိုင်စေလိုက်သည်။

ဦးလှမြိုင်ရဲ့ စကားတွေက သော်တာ့ကို အမှန်ပင် ရမ္မက်သွေးတွေ ကြွစေရသည်။ ဒါ့အပြင် သူမလက်ထဲမှ လီးတန်ကြီးကြောင့်လည်း သူမစိတ်ထဲ ဖင်ကုန်း အလိုးခံချင်သော စိတ်များ အလိုအလျောက် ဖြစ်ပေါ်နေရပြီ ဖြစ်သည်။ ဦးလှမြိုင်လီးတန်ကြီးက သူမလက်ကလေးနှင့် တစ်ကိုင်ပင် မပြည့်ပေ။ ထိုလီးတန်ကြီးဆီမှ တဒုတ်ဒုတ်ဖြင့် သွေးခုန်နေသလို အထိအတွေ့က သူမလက်ကလေးမှတစ်ဆင့် အသွေးအသားတွေ တစ်ကိုယ်လုံးကို ရမက်သွေးအရှိန် လွှမ်းခြုံနေသလို ခံစားလာရသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲမှလည်း စစ်ကနဲ စစ်ကနဲဖြစ်ကာ အရည်တွေ ထပ်မံစိမ့်ထွက်လာရပြန်သည်။

“ကဲ…. ထ…ကလေးလေး။ အင်း… ဟုတ်ပြီ။ ခါးကိုခွက်ထား။ ဖင်ကို နောက်ကို ကော့ပစ်ထားလိုက်….။ ဟုတ်ပြီ…။ လက်တွေကို တောင့်ခံမထားနဲ့…။ တံတောင်နဲ့ပဲ ထောက်ထား..။ နည်းနည်းထပ်ပြီး ကုန်းလိုက်ဦး…။ ဟုတ်ပြီ…။ အဲဒီအတိုင်း ကလေးကို ဦးလိုးပေးမယ်နော်..”

သော်တာတစ်ယောက် ဦးလှမြိုင် ခိုင်းစေ နေရာချထားပေးသည့်အတိုင်း ဖင်ကုန်းပေးလိုက်ရတော့သည်။ ဦးလှမြိုင်က သော်တာ့ဖင်ကြီးတွေနောက်မှာ နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး သူ့လီးတန်ညိုတုတ်တုတ်ကြီးကို လက်ဖြင့်ထိန်းကိုင်ကာ သော်တာ့ အဖုတ်လေးရဲ့ အဝမှာတေ့ပြီး ထောက်လိုက်သည်။ အဖုတ်ဝကို ထိပ်နဲ့တေ့ထောက်ခြင်း ခံလိုက်ရသည်နှင့် သော်တာ့ ဖင်ဆုံကြီးက တွန့်ကနဲ တုန်သွားသည်။ နောက်မှ အသက်ကို ၀၀ရှူကာ ဖင်ကိုတောင့်ခံပြီး လီးအဝင်ကို ငဲ့လင့်နေလိုက်တော့သည်။

ဒစ်ထိပ်ဖြင့် တေ့ထောက်ခြင်းခံထားသော သော်တာ့အဖုတ်နီနီလေးက နုအိပြီး ဝင်းလက်နေသည်။ အမွှေးလေးတွေက နုနုလေးပင် ရှိသေးပြီး အစိလေးအထက် ဆီးစပ်နားမှာ အခွေလေးတွေဖြစ်လို့နေသည်။ ဦးလှမြိုင်က သော်တာ့အဖုတ်လေးကို သူ့ရဲ့ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆီးစပ်အထက်နားမှ လက်လျှိုနှိုက်စမ်းပြီး အစေ့လေးကို အသာပင် ပွတ်ချေပေးလိုက်သည်။

“အင့်… ဟင့်.. ဦးရယ်… လုပ်မှာဖြင့် လုပ်ပါတော့။ သော်တာ မနေတတ်တော့ဘူး”

အဖုတ်ထဲ လီးဝင်လာဖို့ စောင့်မျှော်ငဲ့လင့်နေတဲ့ သော်တာခင်မျာ အစိကို ပွတ်ချေခြင်း ခံလိုက်ရသဖြင့် ဖင်ကြီးခါရမ်းသွားပြီး သူမဖင်ကြီးကို အနောက်ဖက်သို့ ကော့ကော့ဆောင့်ကာ အနေအထိုင်ခက်လို့ နေရတော့သည်။ ဦးလှမြိုင်ကလည်း အစိကို ပွတ်ချေနေလျက်မှပင် သူရဲ့ အတန်ကြီးကို သော်တာ့အဖုတ်လေးထဲသို့ ဖိနှစ်ဆောင့်သွင်းလိုက်လေတော့၏။

”ဘွတ်.. ဖွတ်…. ဖွတ်… ပြစ်…. ဒုတ်…”

ပထမတစ်ချီလုပ်ပြီးသား အဖုတ်ထဲသို့ ဦးလှမြိုင်အတန်ကြီးက လေအန်သံနဲ့အတူ ထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားပြန်သည်။ သော်တာကတော့ မသက်မသာပင် ခံစားလိုက်ရရှာသည်။

“အ … အီး… အမေ့… နာလိုက်တာ… ဦးရယ်”

ခါးလေးခွက် ဖင်ကုန်းပေးထားသော သော်တာတစ်ယောက် အဖုတ်ထဲသို့ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ကြီး ဝင်လာတဲ့ အတန်ကြီးကြောင့် ခါးလေးခုံးထသွားရသည်။ ဒါပေမဲ့ လီးအဝင်က ထိထိမိမိ ရှိလှတာကြောင့် ချက်ချင်းပင် အရသာတွေ့သွားရတော့၏။ လီးကြီးက အဖုတ်သေးသေးလေးထဲ ပြည့်ပြည့်ကြပ်ကာ ဝင်နေခြင်းကြောင့် အဝင်အထွက် ချောမွေ့စေရန် လက်ကို နောက်သို့ပြန်ပြီး သူမဖင်သားကြီးကို သူမဘာသာ လှမ်းဆွဲပြီး ဖြဲပေးမိကာ အလိုးခံနေတော့၏။

သော်တာ့ပုံစံလေးမှာ အလိုးခံမှုကို မက်မက်မောမော ခံစားရင်း ကာမအရသာထူးကို ခံစားလို့နေပေ၏။ ဦးလှမြိုင်မှာလည်း အသားဖြူဖြူ၊ ဖင်အိုးကောင်းကောင်း၊ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးဆောင့်ခွင့်ရသဖြင့် သူ၏ အသွေးအသားတို့က ပူနွေးတက်ကြွလို့နေသည်။ ထို့အပြင် ဆောင့်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ရှေ့တိုးနောင်ငင် ခါဆင်းသွားသော ခန္ဓာကိုယ်နှင့်အတူ ဝေ့ဝိုက်ကာကျနေသော ဆံပယ်ရှည်များကြောင့် သော်တာအလိုးခံနေသည့် ပုံစံလေးက ဦးလှမြိုင်အတွက် ကာမဖီလင်အပြည့်ကို ခံစားလို့နေရပြန်သေး၏။

“အား…. ကောင်းလိုက်တာ ဦးရယ်..”

အစပထမ၌ အလိုးခံနေရသော သော်တာ့ရဲ့ ပုံစံလေးက ရမက်သွေးကြွစရာ ဖြစ်နေသော်လည်း နောက်ပိုင်း၌ သော်တာကိုယ်တိုင်ကပင် အလိုးခံရင်း ဦးလှမြိုင်စိတ်တွေ ပိုထန်အောင် အောက်မှ အညု ၊အခရာလေးများ ပြောပေးခြင်း၊ ဦးလှမြိုင်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကို တိုးပွားအောင် အားပေးအားမြှောက်ပြုပေးသည့် စကားသံလေးများကို ပြောတတ်ဆိုတတ်လာလေတော့၏။

“အား… ကောင်းတယ် ဦးရယ်… ဆောင့်.. နာနာလေးဆောင့်ပါ..”

သော်တာ့ရဲ့ အညုအချွဲတွေကြောင့် ရမက်ထန်လာပြီဖြစ်သော ဦးလှမြိုင်မှာ သော်တာ့ကို နင်းကန်ပြီး ဆောင့်လိုးနေလေတော့သည်။ ဦးလှမြိုင် တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးများဖြင့် ရွှဲနစ်နေသလို သော်တာ၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး အသားလေးတွေမှာလည်း ချွေးစက်ကလေးများသီးနေသည်။ ဦးလှမြိုင်မှာ သော်တာ့ရဲ့ အပေးကောင်းမှု၊ အဖုတ်လေးထဲမှ တရစ်ရစ် ဆွဲညှစ်မှုများကြောင့် လိင်တန်ကြီးတစ်ခုလုံး ပူထူကျင်ဆိမ့်ကာ သုတ်ရည်တို့က သုတ်ကြောတစ်လျှောက် တင်းရင်းကာနေတော့သည်။

ဦးလှမြိုင် လိုးအားကို မြှင့်တင်ပြီး ဆောင့်ရင်း သော်တာ့ကို ပက်ပင်စက်စက် မညှာမတာပင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တော့သည်။

“အား…. ထွက်ကုန်ပြီ ဦးရေ….”

ဦးလှမြိုင် သော်တာ့ကို နင်းကန်ဆောင့်လိုး၍ သုတ်ရည်တွေ ထွက်သွားချိန်နှင့် အံကိုက်ပင် သော်တာ့အဖုတ်ထဲမှ အရည်များလည်းထွက်ကာ အပြီးချင်း ဆုံစည်းသွားတော့သည်။ ဦးလှမြိုင်တစ်ယောက် သော်တာ့ကို အစွဲကြီး စွဲမက်လို့သွားရပြီ ဖြစ်သည်။

”ဦးတော့ သော်တာ့ကို အရမ်းချစ်မိသွားပြီကွာ..။”

“တကယ်လား ဦးရယ်။ သော်တာကသာ ဦးကို အားကိုးချင်စိတ်တွေနဲ့ ချစ်မိလို့ အခုလိုတွေ ဖြစ်ခဲ့ရတာ၊ ဦးမှာသာ အိမ်ထောင်တွေ ဘာတွေရှိ…..။”

သော်တာက မျက်ရည်လေးဝဲကာ ငဲ့ကာဖြင့် ဦးလှမြိုင်ကို မာယာထောင်ချောက်နဲ့ အပိုင်ချုပ်သည်။ ဦးလှမြိုင်မှာ သော်တာ၏ သနားစဖွယ် ဟန်ပန်လေးကြောင့် ပျာပျာသလဲဖြစ်ကာ သော်တာ့ရဲ့ နဖူးလေးကို ခပ်ဖွဖွ နမ်းလိုက်ရင်း …

“ဦးမှာ အိမ်ထောင်မရှိတော့ပါဘူး သော်တာလေးရယ်။ ဦးက မုဆိုးဖိုပါ။ ဦး သော်တာလေးကို လက်ထပ်ယူမှာပါကွာ….”

ဦးလှမြိုင်ထက် အသက်ထက်ဝက်ကျော် ငယ်ပေမဲ့ သော်တာက ယောကျ်ားတွေကို ကစားလှည့်စား မာယာများတဲ့ အတတ်ပညာတွင် အတွေ့အကြုံ မနည်းတော့။ ထို့ကြောင့် ဦးလှမြိုင်လို သူဌေးတစ်ယောက်ကို အပီချုပ်နိုင်ခဲ့သည်။ ဦးလှမြိုင်က သော်တာ့မိဘတွေဆီမှာ လိုက်တောင်းပါ့မယ်ဆိုတာတောင် မိခင်ဖြစ်သူ ကန့်ကွက်မှာ စိုးရိမ်တဲ့ သော်တာက သူမသဘောဆန္ဒနဲ့ သူမ ဦးလှမြိုင်နောက် လိုက်ခဲ့မည်ဟု ဆိုခဲ့သည်။ အိမ်ကိုတော့ ချစ်သူနောက် ခိုးရာလိုက်ပြေးသွားပြီဟု စာရေးထားခဲ့ကာ ဦးလှမြိုင်ဆီမှ ပိုက်ဆံငါးသိန်းယူပြီး ပေးထားခဲ့သည်။

သော်တာက ဆင်းရဲတွင်းမှ လွတ်မြောက်ရပြီဟု ယုံကြည်စိတ်ဖြင့် မိသာစုကို လျစ်လျူရှုကာ ခွဲထားနိုင်ခဲ့သည်။ မိသားစု ရှေ့ရေးတွေ ဘာတွေ သူမ မသိတော့။ ဦးလှမြိုင်နောက်သို့ လိုက်သွားလျှင် သူမဘ၀ လုံခြုံမှု အပြည့်ရှိမည်ဆိုသည့် အတွေးသာ သူမတွေးနေခဲ့သည်။

ဦးလှမြိုင်နှင့်အတူ မိုးကုတ်သို့ သော်တာ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ ဦးလှမြိုင်၏ အဆောင်အယောင်တွေက သူမတစ်သက် အိပ်မက်တောင် မမက်ခဲ့ဖူးသည့် အရာတွေ ဖြစ်နေ၏။ တိုက် ၊ ကား၊ အသုံးအဆောင် ပစ္စည်းတွေအားလုံးက သော်တာ့ကို မက်မောတပ်မက်စိတ် ဖြစ်စေရသည်။ မိုးကုတ်ကို ရောက်ကတည်းက သော်တာတစ်ယောက် တိုက်ပေါ်က မြေပေါ် မဆင်းတော့။ ဦးလှမြိုင်ဆင်သည့် အဝတ်အစား၊ လက်ဝတ်ရတနာမျိုးစုံတို့ဖြင့် အိပ်မက်ကမ္ဘာလေးထဲ ရောက်ရှိနေရသလို ပျော်ရွှင်မြူးတူးနေတော့လေသည်။

ဦးလှမြိုင်ကလည်း သော်တာ့လို မယားငယ်ငယ် ချောချောလှလှ ဆယ်ကျော်သက်လေးကို ရထားသည်မို့ သော်တာ ဘာပဲလုပ်လုပ် တပြုံးပြုံးနဲ့ပင်။ အချိန်မှန်မှန် ကာမဆက်ဆံနေရလျှင် ကျေနပ်နေသည်။ သော်တာကလည်း အိစက်ညက်ညောသော ဖဲမွေ့ယာကြီးပေါ်မှာ ဦးလှမြိုင်ကို ရမက်ဆေးတွေ တိုက်ကျွေးပြီး လောကကြီးကို ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ မေ့လို့နေတော့သည်။

တစ်လလောက်ကြာတော့ ဦးလှမြိုင်က သော်တာ့ကို အရေးဆိုလာသည်။

”သော်တာလေး.. ဦးတို့ လက်ထပ်ကြမယ်လေ”

“ဟင်..”

ထိုအခါမှ သော်တာမှာ လက်ရှိဘဝကို သတိရမိသည်။ တကယ်တော့ ဦးလှမြိုင်ကို သော်တာ မချစ်။ ထို့ကြောင့် တစ်ဘဝလုံးစာအတွက် လက်မထပ်ချင်။ သူမချစ်တာ ဦးလှမြိုင်ရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှု၊ အဆောင်အယောင်တွေပင်။ သူမ ဦးလှမြိုင်နောက် လိုက်ခဲ့ခြင်းကလည်း ချမ်းသာချင်၍သာ ဖြစ်သည်။ ဦးလှမြိုင်ကိုချစ်၍ လက်ထပ်ပေါင်းသင်းရန် လိုက်ပါခဲ့ခြင်း မဟုတ်ခဲ့။

”ဘယ်လိုလဲ သော်တာ.. ဝမ်းမသာဘူးလား။”

“ဟုတ်… ဟုတ်ကဲ့ … ဝမ်းသာပါတယ် ဦးရယ်….။ ဒါပေမဲ့ လက်ထပ်ဖို့ ကိစ္စကို အလျင်မလိုပါနဲ့ဦးလား”

“ဘာဖြစ်လို့လဲ သော်တာလေးရဲ့”

“ဟိုလေ.. သော်တာ ဆယ်တန်းစာမေးပွဲ ဖြေချင်သေးတယ်”

“”ဟင်.. ဘယ်လို..”

သူနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ လိုက်လာခဲ့ပြီးမှ စာမေးပွဲဖြေမည် ဆိုတာကို ဦးလှမြိုင် သဘောမပေါက်။ ဘဝင်မကျ။ ဒါပေမဲ့ သော်တာက ဦးလှမြိုင် ကိုယ်လုံးကြီးကို ဆွဲဖက်ပြီး ဆယ်တန်းအောင်ချင်တဲ့ အကြောင်း၊ တက္ကသိုလ်တက်ချင်တဲ့ အကြောင်းတွေ ချွဲ့နွဲ့ပြီး ပြောပြလိုက်တော့ ဦးလှမြိုင်တစ်ယောက် ခေါင်းညိမ့်လိုက်ရတော့သည်။

“ဒါဆို ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဘယ်လိုပြောထားမလဲ သော်တာလေးရဲ့”

“ဦးကလည်း ဦးတူမလို့ ပြောပြထားလိုက်ပေါ့လို့။”

သော်တာက ဦးလှမြိုင်ရဲ့ပါးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ ဒီလိုအပြုအမူတွေနဲ့အတူ ဦးလှမြိုင် လီးတန်ကြီး ပျော့ကျခဲ့ရပြန်သည်။ နောက်ဆုံးတော့ သော်တာ့အလိုကျ ဦးလှမြိုင် လိုက်လျောခဲ့ရတော့သည်။

ဆယ်တန်းအောင်စာရင်းထွက်ပြန်တော့ ဦးလှမြိုင်က တစ်စခန်းထကာ လက်ထပ်ဖို့ ပြောပြန်၏။

“အို… ဦးကလည်း သော်တာဖြင့် စာမေးပွဲအောင်လို့ ပျော်ပြီး ဦးရင်ခွင်ထဲမှာ နေလို့မဝသေးပါဘူး။ လက်ထပ်ဖို့နေပါဦးနော် ဦး…၊ နော်လို့…”

သော်တာ အစွမ်းကုန် ကပ်ချွဲပေမဲ့ ဒီတစ်ခါတော့ ဦးလှမြိုင်ဘက်က တင်းခံထားခဲ့သည်။ သူနဲ့လိုက်ပါပြီး တစ်နှစ်အတွင်း အစားအသောက် ကောင်းကောင်း ၊ အနေအထိုင် ကောင်းကောင်းတွေနဲ့ တစ်သွေးတစ်မွေး လှလာသော သော်တာ့ကို လက်လွှတ်သွားမှာ စိုးရိမ်မိသည်။ သော်တာတစ်ယောက် အရမ်းကိုလှလာပြီး ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားတွေကလည်း မက်မောစရာအတိ ဖြစ်နေပြီဆိုတော့ ဦးလှမြိုင်ဘက်က သော်တာ့ကို လက်လွတ်သွားမှာ စိုးရိမ်နေမိသည်မှာ အလွန်တော့မဟုတ်ပါ။ ဒီတော့ ဦးလှမြိုင် ရသလောက်တော့ တင်းခံထားမိသည်။

နောက်ဆုံးတော့ တက္ကသိုလ်အရမ်းတက်ချင်နေသည့် သော်တာမှာ ဦးလှမြိုင်နှင့် လက်ထပ်ခဲ့ရတော့သည်။ ဒါပေမဲ့ သော်တာက မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲတွေ ဘာတွေ မလုပ်ဖို့နဲ့ တက္ကသိုလ်တက်နေစဉ်တွင် သူမကို ဦးလှမြိုင်၏ တူမအဖြစ်သာ လူသိခံဖို့ တောင်းဆိုခဲ့သည်။ အကြောင်းပြချက်က အိမ်ထောင်သည်ဘဝနဲ့ တက္ကသိုလ်တက်ရမှာ ရှက်လို့ဟူ၍ ဖြစ်သည်။

တူမအရွယ် မယားချောလေးကို အပိုင်ရနေပြီမို့ ဦးလှမြိုင်က သော်တာ့ဆန္ဒကို အလျော့ပေးခွင့်ပြုခဲ့သည်။ ထိုခွင့်ပြုချက်ရတော့ သော်တာက သူမအသွေးအသားတွေနဲ့ ဦးလှမြိုင်ကို အချစ်ကြီးချစ်ပြလိုက်ပြန်သည်။ မာယာတွေနဲ့ အထပ်ထပ် ရစ်ပတ်ပစ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

တက္ကသိုလ်တက်ရမည့်ရက် နီးလာတော့ သော်တာ အပျော်ကြီး ပျော်နေသည်။ မိုးကုတ်ကနေ မန္တလေးထိသွားပြီး ကျောင်းတက်ရမှာမို့ သော်တာက လွတ်လပ်ပြီဟု စိတ်တွင်တွေးကာ ပျော်ရွှင်နေသည်။

”သော်တာနေဖို့ မြို့ထဲမှာ ဦးတိုက်ခန်းရှိတယ်။ အဲဒီ တိုက်ခန်းမှာပဲနေပြီး ကျောင်းတက်လေ။ ဦးလည်း မကြာမကြာလာပြီး သော်တာလေးနဲ့ ချစ်လို့ရတာပေါ့။”

“ဟင့်အင်း .. ဟင့်အင်း.. ဦးကလည်း … သော်တာက တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူဘဝကို ပီပီပြင်ပြင် ခံစားချင်သေးတာ… အဆောင်ကပဲတက်မယ် ဦး…”

“ဟင်… ဒါဆို ဦးလာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။”

”သြော်… ဦးကလည်း အဲဒီတော့ ဦးတိုက်ခန်းမှာ သော်တာ လိုက်နေမှာပေါ့လို့”

“ကဲ သော်တာ့ သဘောပါပဲကွာ”

“ဟေး အဲဒါကြောင့်……”

“ဘာလဲ… အဲဒါကြောင့် ဦးကိုချစ်တာလို့ ပြောဦးမယ် မဟုတ်လား”

“ဟွန်းဦးနော်.။ သော်တာ့ကို ရှက်အောင်လုပ်တယ်။ ကဲ… ကဲ….”

သော်တာ ဦးလှမြိုင်ရင်ဘတ်ကြီးကို လက်သီးဆုပ်ကလေးဖြင့် မနာအောင် ထုလိုက်သည်။ ဦးလှမြိုင်ကလည်း သော်တာ့လက်ကလေးကို ဖမ်းဆွဲကာ သော်တာနဲ့အတူ ကုတင်ပေါ်သို့ လှဲချပစ်လိုက်တော့၏။

“အင်း… ဟင်း… ဦးရယ်…”

အပြုအစု အချွဲ့အနွဲ့ကောင်းသော သော်တာ့ကို ဦးလှမြိုင်တစ်ယောက် အသည်းစွဲ ချစ်နေခြင်းက လွန်သည်ဟု မပြောနိုင်ပေ။ သော်တာက မာယာဆိုတဲ့ အဆိပ်တွေ ပြင်းလှသည်ကိုး………..။

——————————————-

”ဟေ့ကောင်… ငါပြောတာ အဲဒီကောင်မလေးပေါ့။ မိုးကုတ်ကသူဌေးတူမတဲ့ ၊ ဝတ်တာစားတာ၊ သုံးတာစွဲတာတော့ အလျှံပဲ….။”

တက္ကသိုလ်က ယောကျ်ားလေးတွေရဲ့ ပါးစပ်ဖျားမှာ သော်တာတစ်ယောက် နာမည်အတော်လေး ကြီးလာခဲ့သည်။ သော်တာ့ကို မိန်းကလေးတိုင်းက အထင်ကြီး အားကျကြသည်။ သော်တာ့ဘဝက အစစအရာရာ ပြည့်စုံကာ မိုးပေါ်က လမင်းလို စံမြန်းနေရသည်။ အဲဒါတင်ပဲလားဆိုတော့ မဟုတ်သေးပါ။

သော်တာရဲ့ နက်မှောင်သန်စွမ်းသော ဆံပင်ရှည်ကြီးတွေက တင်ပါး ထွားထွားအိအိနားထိ ရောက်သည်။ လုံးကျစ်မို့မောက်သော ရွှေရင်အစုံကို ပေါ်လွင်အောင် ခါးတိုအင်္ကျီလေးတွေဝတ်ပြီး ထဘီကို တင်းနေအောင် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဝတ်တတ်သည့် သော်တာ့အလှကို မြန်မာဆန်ဆန်လှသည်ဟုဆိုကာ ကွင်းဘွဲ့ပင် အပ်နှင်းခဲ့ကြသည်။ မေဂျာကွင်းတွေထက် ပိုလှသည်ဟုပင် သတ်မှတ်ကြပြီး တက္ကသိုလ်တစ်ခုလုံးရဲ့ အလှဘုရင်မဘွဲ့ကို အပ်နှင်းကြပြန်၏။

သော်တာမှာ ဦးလှမြိုင်၏ ကောင်းမှုကြောင့် ရေမြင့်လို့ ကြာတင့်ခဲ့ရသည်။ ဒါပေမဲ့ နှလုံးသားကို ညာနေခဲ့ပြီး စည်းစိမ်ချမ်းသာကို မက်မောနေခဲ့သော သော်တာ့ဘဝထဲသို့ လူတစ်ယောက် ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ဆေးကျောင်းသား၊ သူဌေးသား၊ လူချောလို့ဆိုတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်တွေနဲ့ မိုးမြင့် ။ နယ်ပယ်အသီးသီးက အလှဘုရင်မတွေ၊ အပျိုချောလေးတွေ တိတ်တခိုး စွဲလမ်းနှစ်သက်ကြရသည့် မိုးမြင့်က သော်တာ့ကို မျက်စိကျကာ အနားသို့ ချဉ်းကပ်လာခဲ့သည်။

သော်တာမှာ အဖေအရွယ်၊ ဦးလေးအရွယ် သက်ကြားအိုကြီးကို လင်လုပ်နေရသည့် အခြေအနေတွင် ပျိုတိုင်းကြိုက်တဲ့ နှင်းဆီခိုင်လေးက ခူးခွင့်ပေးနေတော့ ရင်ခုန်သံတွေ မြန်ဆန်ခဲ့ရသည်။ နှလုံးသားက လှုပ်ရှားခဲ့ရသည်။ နောက်ဆုံးတော့ မိုးမြင့်လို သက်တူရွယ်တူ နုပျိုချောမောပြီး ချမ်းသာကြွယ်ဝကာ ဆရာဝန်ဖြစ်မည့်သူကို ရင်ခုန်လှုပ်ရှား ချစ်စိတ်ဖြင့်တစ်ဖက် ၊ ဘဝအတွက် အာမခံချက်တွေ အပြည့်အဝ ပေးနိုင်သည့် အခြေအနေ ရှိနေသည်က တစ်ဖက်၊ နှစ်ဖက်စလုံးက သူမအတွက် အဆင်ပြေနေခြင်းကြေင့် မိုးမြင့်ကို ချစ်သူအဖြစ် လက်ခံလိုက်ပါတော့သည်။

မိုးမြင့်ကလည်း သော်တာ့ကို အလှဘုရင်မလေး မြန်မာဆန်ဆန် လှသူလေးမို့ အသဲစွဲအောင် ချစ်မိခဲ့သည်။ သော်တာ့ကို တစ်ဘဝလုံးစာအတွက် ချစ်သည်ဟူ၍ပင် ကြွေးကြော်နေခဲ့သည်။ ဒါပေမဲ့ မိုးမြင့်ရဲ့ အိပ်မက်တွေ ပျက်စီးရဖို့ အကြောင်းဖန်လာခဲ့သည်။

“မိုးမြင့် …. မင်း သော်တာဆိုတဲ့ မိုးကုတ်က ကောင်မလေးကို တွဲနေတာ အတည်ဆို…”

“အေး..။ ဟုတ်တယ် ဇော်ကြီးရ …. မင်းဘယ်ကကြားလာရတာတုန်း”

မိုးမြင့်သူငယ်ချင်း ဇော်ကြီးက မိုးကုတ်သား။ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေမို့ မိုးမြင့်ကိစ္စကြားတာနဲ့ ဇော်ကြီး ပေါက်ချလာခြင်း ဖြစ်သည်။

“ငါမင်းကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ပြောမယ် မိုးမြင့်…။ အဲဒီဆော်ကို မင်း ဖြုတ်ရုံဖြုတ်ပြီး ခေါက်ထားမယ်ဆိုရင် ငါဒီအထိ လိုက်မလာဘူး။ အခု မင်းက အတည်ကြံနေတယ်ဆိုလို့ ငါ လိုက်လာရတာ”

”ဟာ… ငါ သော်တာ့ကို တကယ်ချစ်တာ ဇော်ကြီးရ ဘာဖြစ်လို့လဲ။”

“အေး… အဲဒီသော်တာဆိုတဲ့ ကောင်မလေးက တို့မြို့က ကျောက်တွင်းသူဌေး ဦးလှမြိုင်ရဲ့ နောက်မိန်းမတဲ့”

“ဘာ…”

မိုးမြင့် ဆွံ့အသွားသည်။ ဒီစကားကို လာပြောတဲ့သူက သာမာန် ရင်းနှီးတဲ့လူဆို မိုးမြင့် လှောင်ပစ်လိုက်မှာ အသေအချာ။ သော်တာ့ကို လိုက်မရလို့ မလိုမုန်းထားပြီး အပုပ်ချပြောနေသည်ဟု သတ်မှတ်လိုက်မိမှာပဲ ဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ အခုက ငယ်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ဖြစ်နေသည့်အပြင်၊ မိုးကုတ်သား စစ်စစ်။ သော်တာ နေထိုင်သည့် နေရာက ငယ်သူငယ်ချင်းက အတိအကျ ပြောနေခြင်းကြောင့် မိုးမြင့် မယုံလို့မရတော့။ မိုးမြင့်စိတ်တွေ ပေါက်ကွဲလာရပြီ ဖြစ်သည်။

သော်တာ့ကို သူချစ်သလောက် သော်တာကလည်း ပြန်ချစ်ခဲ့သည်ဟု ထင်မိခဲ့တဲ့ စိတ်တွေက သော်တာ့အပေါ် အမြင်စောင်းခဲ့ရလေပြီ။ အသက်ကြီးကြီးလင်ကို ယူထားပြီး လင်ငယ်နေချင်သည့် ကောင်မဟု သတ်မှတ်လိုက်မိတော့သည်။ သော်တာ့ကို သူ့ဘက်မှ အချစ်စစ် အချစ်မှန်နဲ့ ချစ်ခဲ့ခြင်းကြောင့် ယခင်ကြိုက်ခဲ့ဖူးသည့် မိန်းကလေးများလို အသွေးအသားကို ဝါးမျိုလိုသည့် စိတ်ကိုပင် ထိန်းချုပ်ထားခဲ့သည်။ သော်တာနဲ့ အတူနေခွင့်ရတာတောင် သူ့ဘက်က စည်းစောင့်ပေးခဲ့သည်။ အခုတော့။

”တောက် … တွေ့ကြသေးတာပေါ့ သော်တာရယ်…။”

မိုးမြင့် အကြီးအကျယ် ကြုံးဝါးပြီး သော်တာနေထိုင်ရာ အဆောင်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဒါပေမဲ့ သော်တာက ရှိမနေခဲ့ပေ။ အဆောင်နေ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို မေးကြည့်လိုက်မိမှပင် မိုးမြင့်စိတ်ကို ပိုမိုထိခိုက်စေသော သတင်းစကားတစ်ခုကို ကြားခဲ့ရပြန်သည်။ ထိုစကားက မိုးမြင့်စိတ်ကို အရမ်းပေါက်ကွဲစေပြန်သည်။

“မိုးကုတ်က သူ့ဦးလေးလာလို့ မြို့ထဲက တိုက်ခန်းမှာ လိုက်အိပ်တယ်။ ကျွန်မတို့ သိသလောက်တော့ သော်တာနဲ့ အဲ့ဒီလူကြီးက ဦးလေးနဲ့တူမ မဟုတ်ဘူး။”

နောက် နှစ်ရက်သုံးရက်လောက်ကြာတော့ သော်တာ အဆောင်ပြန်ရောက်လာပြီဟု သတင်းကြားတာနဲ့ သော်တာ့ဆီကို မိုးမြင့် ထွက်လာခဲ့သည်။

”ဟယ်… ကို… ဒီအချိန်ကြီး မလာစဖူးပါလား..။”

“သော်တာအားရင် ကိုနဲ့ ခဏလိုက်ခဲ့ပါလား။”

“ဟုတ်ကဲ့ ကို”

သော်တာ့မှာတော့ မိုးမြင့် ဘာဖြစ်နေသည်ကို မသိ။ သူမချစ်ရသူက လာခေါ်တော့ ကောက်ခါငင်ခါပင် လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ လွန်ခဲ့သောရက်က ဦးလှမြိုင် ရောက်လာခဲ့သဖြင့် မြို့ထဲတိုက်ခန်းတွင် အတူလိုက်ပါ အိပ်စက်ခဲ့ရသည့် အချိန်များ၌ သော်တာမှာ မိုးမြင့်ကိုပင် သတိရနေခဲ့သည်။ ယခင်က ဦးလှမြိုင်၏ အနမ်း၊ အယုအယများအပေါ် သာယာမိန်းမူးခဲ့သော်လည်း မိုးမြင့်နှင့် ချစ်သူဖြစ်ခဲ့သည့်အချိန် နောက်ပိုင်းတွင် ဦးလှမြိုင်နှင့်အတူ နေရသည်ကို ငရဲကျနေသလို ခံစားနေခဲ့ရသည်။

မိုးမြင့်နှင့် စည်းမကျော်ခဲ့ဖူးသော်လည်း မိုးမြင့်ကို ချစ်သည့်စိတ်ကြောင့် အခုလို ဖြစ်နေခဲ့ရခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ မိုးမြင့်က ယခင်ကောင်မလေးတွေကို ခေါ်လာနေကျ တိုက်ခန်းသို့ သော်တာ့ကို ခေါ်ဆောင်လာသည်။ မိုးမြင့်ပုံစံက အေးတိအေးစက်နိုင်လွန်းလှသည်။ သော်တာ့ကို ယခင်ကလို ဧည့်ခန်း၌ပင် စကားမပြောတော့ဘဲ အိပ်ခန်းထဲသို့ တန်းခေါ်လာခဲ့သည်။

”ကို … ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ဒီနေ့ သော်တာ့ကို ဆက်ဆံတာ တစ်မျိုးကြီးပဲ။”

“ကို … မင်းနဲ့ အတူနေချင်တယ်။ သော်တာ… ကိုယ့်ကို ခွင့်ပြုမလား”

“အို… ကိုကလည်း”

သော်တာ ရှက်သွေးဖြာသွားရသည်။ သူမဘက်မှ လိုက်လျောခဲ့တာတောင်မှ စည်းစောင့်ခဲ့သည့် ချစ်သူက ယခု ကောက်ကာငင်ကာ တောင်းဆိုလာတော့ မငြင်းရက်ပဲ ခေါင်းလေးအသာငုံ့ကာ ငြိမ်ပြီး ရပ်နေလိုက်မိသည်။ သူမဘဝမှာ ဘယ်ယောကျ်ားလေးအပေါ်မှ မခံစားဖူးခဲ့သည့် ရင်ခုန်မှုဖြင့် မိုးမြင့်ကို ချစ်ရသည်မို့ မိုးမြင့်တောင်းဆိုလာလျှင် သူမဘက်မှ အရာရာပေးဆပ်ဖို့ အသင့်ဖြစ်နေခဲ့သည်။

မိုးမြင့်က သော်တာ့ရှေ့တည့်တည့်တွင် ရပ်ကာ သူ၏ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချပစ်လိုက်သည်။ ခေါင်းငုံ့ကာ ရပ်နေသော သော်တာမှာ ရှေ့မှလှုပ်ရှားမှုကြောင့် ခေါင်းကို အသာအယာ မော့အကြည့်တွင် မျက်လုံးလေးဝိုင်းသွားရသည်။ ထိုမျှမကသေး သော်တာတစ်ယောက် အာခေါင်တွေပင်ခြောက်လို့ သွားရတော့သည်။ သူမမျက်စိရှေ့၌ မိုးမြင့်က အတန်ကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ အသင့်ဖြစ်နေပြီကိုး။

အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းနှင့် ရပ်နေသော မိုးမြင့် ပေါင်ကြားထဲမှ အတန်ကြီးက သော်တာ့ကို တန်းမတ်စွာ ချိန်ရွယ်ထားသကဲ့သို့ တောင်မတ်စွာရှိနေ၏။

”မင်း အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်လေ သော်တာ”

မိုးမြင့်က သော်တာ့ကို အမိန့်သံဆန်ဆန် လေသံဖြင့် စေခိုင်းလိုက်သည်။ သော်တာက မိုးမြင့်စကားကို တသွေမတိမ်း လိုက်နာရှာသည်။ သူမကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို တစ်လွှာချင်း ချွတ်ချပစ်လိုက်သည်။

သော်တာ့ရဲ့ ဖြူဖွေးနူးညံ့ပြီး တွဲမကျသေးတဲ့ ရင်သားထွားထွားက ပေါ်ထွက်လာသည်။ ရင်သားထွားထွားအောက်က အဆီပိုမရှိပဲ ချပ်ရပ်နေသော ဗိုက်သားလေး၊ အဲဒီအောက်မှာတော့ အမွှေးအမြင် ပြောင်စင်အောင် ရိတ်ထားတဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးက မြင်ရသူ မိုးမြင့်အဖို့ ရမက်သွေးတို့ ဆူဝေဖွယ်ရာအတိပင်။

သူမရင်ထဲတွင် စွဲလန်းချစ်ခင်ရသည့် မိုးမြင့်ကို ချစ်သည့်စိတ်ကြောင့် အနွမ်းပန်းဖြစ်နေရသည့် သူမမှ မိုးမြင့်အလိုကျ အစွမ်းကုန် လိုက်လျောဖြည့်ဆည်းပေးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ ထို့ကြောင့် သော်တာဆိုတဲ့ မိန်းမချောလေးခင်မျာ မိုးမြင့်ခိုင်းတဲ့အတိုင်း မကန့်ကွက်ပဲ မိုးမြင့်တောင်းဆိုသမျှ လိုက်လုပ်ပေးနေခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

မိုးမြင့်တစ်ယောက် လီးအတောင်သားနှင့် ကုတင်စောင်းမှာ ခြေချထိုင်လိုက်ပြီး ဝတ်လစ်စလစ်ကလေးဖြင့် ထိရက်ကိုင်ရက်စရာမရှိပဲ လှလွန်းနေသော သော်တာ့အလှကို ဝမ်းနည်းကြေကွဲရိပ်သန်းသော မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် ခပ်ဆွေးဆွေးလေး တစ်ချက် စိုက်ကြည့်လိုက်မိ၏။ ဒါပေမဲ့ ချက်ချင်းပင် မိုးမြင့်ရဲ့ မျက်လုံးများက ဒေါသစွက်သော အကြည့်များအဖြစ်သို့ ကူးပြောင်းလို့သွားတော့သည်။

မိုးမြင့်ရင်ထဲမှာ သော်တာရဲ့ သစ္စာဖောက်ဖျက် လိမ်ညာလှည့်စားထားမှုများကို ပြန်လည်တွေးတောမိပြီး စိတ်တွေ ခက်ထန်သွားရခြင်း ဖြစ်သည်။

“ကို့ကို ချစ်သေးလား သော်တာ”

မိုးမြင့်က သူ့ရှေ့မှာ ရှက်ရွံ့ဟန်လေးဖြင့် ရပ်နေသော သော်တာ့ကို စူးစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး လေသံမှန်မှန်ဖြင့်ပင် မေးလိုက်သည်။

“ကို့ကို သော်တာ အရမ်းချစ်ပါတယ် ကိုရယ်။ ကို့ကို ချစ်လွန်းလို့ ကို့ဆန္ဒတွေ ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ သော်တာ အခုလို လိုက်လာခဲ့ရတာပါ။ ကို သော်တာ့ကို အထင်မသေးပါနဲ့နော်….”

ယောကျ်ားတွေကို အမြဲလှည့်ပတ်လိမ်ညာ မာယာများလေ့ရှိသည့် သော်တာက သူမဝသီအတိုင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိက္ခာဆည်သည့်အနေဖြင့် ပြောလိုက်သေး၏။ ထိုစကားသံတွေက မိုးမြင့်၏ ရင်ဘတ်ကို ပိုမိုထိခိုက် နာကျင်စေမှန်း သော်တာ မသိခဲ့ပေ။

“ဒါဆို ကို့လီးကို လာစုပ်ပေးကွာ။ သော်တာ လီးစုပ်ပေးတာကို ကိုအရမ်းခံစားကြည့်ချင်တယ်”

မိုးမြင့်က သော်တာ့အကျင့်စရိုက်ကို အထင်သေးစွာဖြင့် အပျော်မယ်တစ်ယောက်ကို ဆက်ဆံသလို ခပ်ရင့်ရင့်ပင် စေခိုင်းလိုက်၏။ မိုးမြင့်စကားကြောင့် သော်တာ့ကိုယ်လေး တွန့်ကနဲပင် ဖြစ်သွားသည်။ သူမနှင့် ပတ်သက်ဖူးခဲ့သည့် ဘယ်ယောကျ်ားကိုမှ သော်တာ ပုလွေမပေးဖူးခဲ့ပါ။ ယုတ်စွအဆုံး သူမရဲ့ ကျေးဇူးရှင်လို့တောင် ပြောလို့ရသည့် ဦးလှမြိုင်ကိုတောင် သော်တာ စုပ်ပေးခဲ့သည် မဟုတ်ပေ။

ဒါပေမဲ့ မိုးမြင့်က သူမလက်ထပ်မည့် ယောက်ျား၊ သူမချစ်ရသည့် ချစ်သူဟူသော အတွေးဖြင့် သော်တာ့စိတ်ထဲ မာန်တင်းကာ ချစ်သူအလိုကျ လိင်တန်ကို ငုံစုပ်ပေးဖို့ ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေသော မိုးမြင့်ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲသို့ ဒူးလေးထောက်ကာ ထိုင်လိုက်တော့သည်။ မိုးမြင့်၏ တောင်မတ်နေသော လိင်တန်ကြီးကို သော်တာ လက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ တင်းပြောင်ဖူးထွက်နေသည့် ထိပ်ဖူးကို သူမနှုတ်ခမ်းပါးလေးများဖြင့် စတင်တို့ထိကာ စုပ်ငုံလိုက်တော့သည်။

သော်တာ့ ပါးစပ်မှ အားကြိုးမာန်တက် စုပ်သံတပြွတ်ပြွတ်က အခန်းထဲမှာ ခပ်မှန်မှန်ပင် ထွက်လို့နေသည်။ သော်တာ့ခင်မျာ မစုပ်တတ်စုပ်တတ်နှင့် မိုးမြင့်ရဲ့ လိင်တန်ထွားထွားကို ခေါင်းကလေး နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နှင့် အားကြိုးမာန်တက် စုပ်ပေးနေရှာသည်။

မိုးမြင့်က ကုတင်ကို လက်ထောက်ကာ ဖင်ကိုကြွပြီး သော်တာ့ပါးစပ်လေးထဲ သူ့လိင်တန်ကို အားမလိုအားမရဖြင့် ကော့ကော့ ထိုးနေလိုက်သေးသည်။ ပုလွေပေးတာ မကျွမ်းကျင်သည့် သော်တာမှာ မိုးမြင့်ရဲ့ ကော့တင် ဆောင့်ထိုးလိုက်သော လိင်တန်ထိပ်ဖူးက အာခေါင်သို့ လာလာထိုးခြင်းကို ခံစားရသည်။ သော်တာ့ ပါးစပ်တစ်ခုလုံး ပြည့်နေသော လိင်တန်ကြီးကြောင့် လည်ချောင်းထဲ၌ ပျို့အင့်သွားပြီး မျက်ရည်လေးများပင် စို့ထွက်လာသည်။

ဒါပေမဲ့ မိုးမြင့်က သော်တာ့အပေါ် သနားညှာတာစိတ် မရှိတော့ပေ။ သော်တာ့ရဲ့ ဆံပင်ရှည်ရှည်များကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲစုကိုင်ကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သော်တာ့ ဂုတ်သားဝင်းဝင်းလေးကို ထိန်းကိုင်ရင်း သော်တာ့ပါးစပ်ထဲကို အဖုတ်ထဲ လိုးသလို ဆောင့်ဆောင့် ထိုးနေမိတော့သည်။

မိုးမြင့်စိတ်ထဲမှာ နာကျည်းခက်ထန်နေသော စိတ်အစဉ်နှင့်အတူ ရမက်စိတ်က ပြင်းထန်လာသည်။ ချစ်ခဲ့ဖူးသူ၏ သနားစရာ မျက်နှာလှလှလေးနှင့် နွေးထွေးနူးညံ့လွန်းသော သော်တာ့ အာခံတွင်း၏ အထိအတွေ့တွေကြောင့် မိုးမြင့်တစ်ယောက် ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ သုတ်ရည်များ ပြွတ်ခနဲထွက်ကာ သော်တာ့အာခေါင်ထဲထိရောက်အောင် ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။

မိုးမြင့် လိင်တန်ကို သော်တာ့ပါးစပ်လေးထဲမှ ဆွဲထုတ်ပြီး သော်တာ့ခေါင်းလေးကို ဆွဲမော့လိုက်သည်။ သော်တာ့မျက်လုံးလေးများမှာ မျက်ရည်ဥလေးများက တွဲလဲခိုနေသည်။

ချစ်ရသူ၏ ရက်စက်စွာ ဆက်ဆံမှုကြောင့် ဝမ်းနည်းပြီး ထွက်လာသော မျက်ရည်များလား၊ အာခေါင်ကို ထိုးမိသောကြောင့် ထွက်လာသော မျက်ရည်များလား ဆိုတာကတော့ သော်တာမှလွဲ၍ မည်သူမှ သိနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ကေလးရယ္ ကုန္းေပးေနာ္.. ဦး ေနာက္က လုပ္ခ်င္လို႔

အထက္တန္းေက်ာင္းႀကီးရဲ့ တစ္စင္းထဲေသာ လမင္းေလး ေသာ္တာ ဟု သတ္မွတ္ျခင္းခံထားရသည့္ ေကာင္မေလးရဲ့ ဘဝမွာ ပန္းကေလးမ်ားကဲ့သို႔ မလွပရွာေပ။ အေမမုဆိုးမႀကီးနဲ႔ ညီမငယ္တစ္ေယာက္တို႔နဲ႔ အတူ ခ်ိဳ႕တဲ့ဆင္းရဲစြာ ေနရရွာ၏။အေမမုဆိုးမႀကီးက အေၾကာ္ေရာင္း ၊ ရပ္ကြက္ထဲအဝတ္ေတြ လိုက္ေလၽွာ္နဲ႔ သမီးႏွစ္ေယာက္ အကူအညီယူကာ ဘဝကို ႐ုန္းကန္ေနရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အႀကီးဆုံးသမီးျဖစ္ေနသည့္ ေသာ္တာမွာ ငါးတန္း ၊ ေျခာက္တန္း ေက်ာင္းသူအရြယ္ ကတည္းက မိခင္မုဆိုးမႀကီးနဲ႔အတူ အဝတ္ေတြလိုက္ေလၽွာ္ ၊ ရပ္ကြက္ေတြပတ္ၿပီး အေၾကာ္လိုက္ေရာင္းခဲ့ရသည္။ ဆင္းရဲသည့္ဒဏ္ကို ေကာင္းစြာ ခံစားရသည့္အတြက္ ေသာ္တာမွာ အလြန္ပင္ ခ်မ္းသာခ်င္သည္။ ေက်ာင္းခန္းထဲက ရြယ္တူေကာင္မေလးေတြ ဝတ္သည့္ ဂါဝန္လွလွေလးေတြမ်ိဳး ေသာ္တာ ဝတ္ဖူးခ်င္သည္။

ဒီလို ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသည့္ၾကားကပင္ ေသာ္တာ တစ္ႏွစ္တစ္တန္း မွန္မွန္ေအာင္ခဲ့သည္။ ခ်ိဳ႕တဲ့မွုေၾကာင့္ ေက်ာင္းကို ေနာက္က်မွ တက္ခဲ့ရသျဖင့္ သူမအသက္ ၁၆ ႏွစ္တြင္ ရွစ္တန္းသို႔သာ ေရာက္ခဲ့ရသည္။ သက္တူရြယ္တူေတြက ၁၀ တန္း ၊ ၁၀ တန္းေအာင္အရြယ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေသာ္တာမွာ ၈ တန္း ေက်ာင္းသူသာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒါေပမဲ့ သူမက ၈ တန္း ေက်ာင္းသူအရြယ္မွာ အပ်ိဳျဖစ္ေနၿပီမို႔ ဖြံ့ထြားႏုပ်ိဳလွပတဲ့ အလွအပေတြ ပိုင္ဆိုင္လာခဲ့သည္။ ရွစ္တန္းေက်ာင္းသူေပမဲ့ သူမက အပ်ိဳအရြယ္ေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ မလိုက္ေအာင္ပင္ အလုပ္မ်ားလုပ္ခဲ့ရသည္။ အထူးသျဖင့္ မနက္ေစာေစာ ေက်ာင္းမသြားခင္ အေၾကာ္ဗန္းကို ေခါင္းမွာရြက္ၿပီး တစ္ၿမိဳ႕လုံးလွည့္ကာ အေၾကာ္ေရာင္းရသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေသာ္တာတစ္ေယာက္ ၿမိဳ႕အႏွံ့လွည့္လည္ကာ အေၾကာ္ေရာင္းရျခင္းကို ရွက္ရြံ့စျပဳလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ မိခင္ႀကီးႏွင့္ အတိုက္အခံျပဳၿပီး အေၾကာ္ေရာင္းသည့္ တာဝန္ကို ညီမငယ္ျဖစ္သူထံ လႊဲအပ္လိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေသာ္တာ အေတာ္ေျပာင္းလဲလာခဲ့သည္။ သူမအတြက္ လိုအပ္မွုေတြကလည္း မ်ားျပားလာသည္။ သူမ်ားနည္းတူ ဝတ္စားလိုျခင္းႏွင့္ ပိုမိုလွပလိုျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုရွစ္တန္းႏွစ္မွာပင္ ေသာ္တာ ရည္းစားထားတတ္လာသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း လွပေအာင္ ျခယ္မွုန္း ျပင္ဆင္တတ္လာသည္။ ေယာက်္ားေလးေတြေရွ႕မွာ ဘယ္လိုပုံစံေလးနဲ႔ေနၿပီး သူတို႔ေတြကို ဘယ္လို ဆြဲေဆာင္ရမလဲ ဆိုတာကို ေသာ္တာ တတ္ကၽြမ္းလာသည္။ ေသာ္တာ့အလွကို ပိုမိုေတာက္ပေအာင္ ပံ့ပိုးေပးသည့္ အရာတစ္ခုလည္း ရွိေသးသည္။ ထိုအရာက ေသာ္တာ့ရဲ့ ေခြေခြလိပ္လိပ္ ပုံစံေလးလို ျဖစ္ေနေသာ လွိုင္းတြန႔္ဆံပင္ရွည္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္က ဆံပင္ညႇပ္လၽွင္ ပိုက္ဆံကုန္ေသာေၾကာင့္ မိခင္ျဖစ္သူက ဆံပင္မညႇပ္ခိုင္းခဲ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆံပင္ရွည္ထားျဖစ္ခဲ့ျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူးက ေသာ္တာ အပ်ိဳျဖစ္လာေသာအခါ သူမအတြက္ အေထာက္အကူ ျပဳေစျခင္းျဖစ္သည္။ ေသာ္တာ့ ဆံပင္ရွည္ေတြေၾကာင့္လည္း ေယာက်ာ္းေလးေတြက ေသာ္တာ့ကို ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ၿပီး ျမန္မာဆန္ဆန္လွသည္ဟု သတ္မွတ္ထားၾကသည္ မဟုတ္လား။

ထို႔ေၾကာင့္ သူမက ေယာက်္ားေလးေတြေရွ႕တြင္ မခုတ္တတ္တဲ့ ေၾကာင္ေလးလို စကားေျပာတာကအစ တိုးတိုးညင္ညင္သာသာ ၊ ရယ္လိုက္လၽွင္လည္း သြားမေပၚေအာင္ လက္ကေလးအုပ္ကာ ရယ္တတ္သည္။ သနပ္ခါးပါးပါးေလးကိုလည္း မ်က္ႏွာေပၚမွာ အျမဲတင္ထားခဲ့သည္။ ေခတ္ေပၚ မိတ္ကပ္ အလွျပင္ပစၥည္းေတြ မသုံးနိုင္သျဖင့္ သနပ္ခါးကိုသာ အလွျပင္မိတ္ကပ္ပစၥည္းလို အသုံးျပဳေနျခင္းကလည္း ေသာ္တာ့အတြက္ ျမန္မာဆန္ဆန္ သနပ္ခါးေလးနဲ႔ ေကာင္မေလးဟူ၍ အလွက်က္သေရ တိုးေစပါသည္။

ေသာ္တာက မိန္းကေလး သိပ္ပီသတာပဲေနာ္ဟု ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုလာလၽွင္ ႀကိတ္ကာ ေက်နပ္ေနရသည္။ ေကာင္ေလးေတြေပးေသာ ပိုးေၾကး ပန္းေၾကး ပစၥည္းေတြက ေသာ္တာ့မွာ တစ္စထက္တစ္စ မ်ားျပားလို႔လာခဲ့၏။ ရည္းစားကိုလည္း ႏွစ္ေယာက္တစ္ၿပိဳင္တည္း ထားတတ္လာသည္။ ဒါေပမဲ့ ေသာ္တာက အေနအထိုင္ အသြားအလာ ပိရိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေကာင္ေလးေတြက မရိပ္မိေပ။ အကယ္၍ သံသယဝင္ကာ ေမးျမန္းလာလၽွင္လည္း ဟန္ေဆာင္ေကာင္းေသာ ေသာ္တာက မ်က္ရည္ေလးဝဲကာ “တို႔ကိုဒီလိုထင္ရက္တယ္ေနာ္။ တို႔မွာ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ မနည္းသတၱိေမြးၿပီး ခ်စ္ရတာပါ..” လို႔ စကားေလးေတြသုံးၿပီး အသံကို ငိုသံပါေလးနဲ႔ေျပာရင္ ေမးမိတဲ့သူက ေသာ္တာ့ကို ပင္ ျပန္ေတာင္းပန္သြားၾကသည္ပဲ ျဖစ္သည္။

ထိုသို႔ေသာ မာယာ၊ ပညာေတြနဲ႔ ေသာ္တာမွာ ၁၀ တန္း ေရာက္လာေတာ့ ပညာပိုစုံလာသည္။ မာယာေတြ ပိုမ်ားလာတဲ့ ေသာ္တာက ႀကိဳက္သမၽွ အားလုံးလိုလို သူေဌးသားေတြခ်ည္းပင္ ျဖစ္သည္။ ပိုက္ဆံရွိ သူေဌးသားေတြကို ေသာ္တာက အပိုင္ခ်ဳပ္ထားသည္။ ေနာက္ၿပီး ေသာ္တာက အေပးအေကၽြးလည္း ရက္ေရာသည္။ ဒါကေတာ့ သူမ ဆယ္တန္းႏွစ္ေရာက္မွ ျဖစ္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ “အဟင့္ … ရွင့္ကို ခ်စ္လြန္းလို႔ လိုက္ေလ်ာတာေနာ္။” ”ေအးပါကြာ… ေသာ္တာကလည္း ကိုယ့္ဘဝပါ။” ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးေတြနဲ႔ ပတ္သက္သည့္ လူက ေသာ္တာမွာ သုံးေလးေယာက္ေလာက္ ရွိၿပီျဖစ္သည္။ သူတို႔အႀကိဳက္ လိုက္ေလ်ာၿပီး သူမလိုခ်င္တာေတြကို ေတာင္းဆိုတတ္သည့္ အက်င့္ေလးကလည္း ေသာ္တာ့မွာ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။ သူမလိုခ်င္သည့္ အရာကိုလည္း ရေအာင္ ေတာင္းဆိုပိုင္ဆိုင္နိုင္သည္အထိ ေသာ္တာတစ္ေယာက္ ကၽြမ္းက်င္လာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။

ပိုက္ဆံရွိ သူေဌးသားေတြကလည္း ေသာ္တာ့ရဲ့ အလွ၊ အညဳ ၊ အခၽြဲေတြကို စြဲလန္းမက္ေမာၿပီး ေသာ္တာလိုသမၽွ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ၾကသည္။ ေသာ္တာရဲ့ မို႔ေမာက္သည့္ ေရႊရင္အစုံကို နယ္ရ စို႔ရ႐ုံနဲ႔ သူတို႔မွာ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ၿပီဟု အေတြးေတြ ဝင္ခဲ့ၾကသည္။ ေသာ္တာကမ်ား သူတို႔ရဲ့ ဒစ္ျပဳတ္စ လီးကိုကိုင္ၿပီး ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္ရင္ နတ္ျပည္နတ္နန္း ေရာက္ေနရသည္ဟု ထင္ၾကသည္အထိ ေသာ္တာ့မာယာေတြ အလွေတြမွာ နစ္ေမ်ာခဲ့ၾက၏။ ဒီအတြက္ ေသာ္တာ့မွာ အဝတ္အစား၊ ေရေမႊး၊ အလွျပင္ပစၥည္းေတြ သုံးလို႔မကုန္နိုင္ေအာင္ ေပါမ်ားလာခဲ့၏။ ဒါေပမဲ့ ေသာ္တာက ဒီလိုပိုင္ဆိုင္မွုေလးမ်ိဳး ၊ ဒီလိုဘဝ အေျခအေနေလးနဲ႔ နည္းနည္းေလးမွပင္ မတင္းတိမ္နိုင္ခဲ့။ ဒီထက္ ပိုၿပီးျပည့္စုံ ႂကြယ္ဝမွုကို ေမၽွာ္လင့္ေတာင့္တေနဆဲပင္။ ေသာ္တာတို႔ ဆယ္တန္း စာေမးပြဲေတြ ေျဖခါနီး အခ်ိန္ေလာက္၌ ေသာ္တာ့ရဲ့ အိပ္မက္ေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ လမ္းစတစ္ခုကို စတင္ေတြ႕ရွိခဲ့သည္။

ကားအေကာင္းစားႀကီးနဲ႔ သူမတို႔ ေက်ာင္းေရွ႕လမ္းမွ ျဖတ္သြားတတ္သည့္ သူေဌးႀကီးတစ္ဦးကို ေသာ္တာ အျမဲေငးမိေနက်။ မသိမသာ စုံစမ္းၾကည့္ေတာ့ မိုးကုတ္မွ သူေဌးဟု သိရျပန္သည့္အခါ ေသာ္တာတစ္ေယာက္ အရဲစြန႔္ၿပီး ထိုကားအေကာင္းစားႀကီး အလာတြင္ ေရွ႕ကျဖတ္ၿပီး လမ္းကူးပစ္လိုက္ေတာ့၏။

“ကၽြီ…အ… အေမ့” ကားဘရိတ္အုပ္သံႏွင့္အတူ ေသာ္တာကလည္း လဲအက် အံကိုက္ပင္။ ကားေပၚမွ လူႀကီးတစ္ဦး အေျပးအလႊား ဆင္းလာသည္။ “ကေလးမ…. ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ…” “ဟို… သမီး….”
“မင္း… က်ဳပ္ကားနဲ႔ တိုက္မိသြားတာ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္” “မဟုတ္ပါဘူး။ သမီးဘာသာလန႔္ၿပီး လဲသြားတာပါ… ဦး” အသားညိဳညိဳ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႏွင့္ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္အရြယ္ လူႀကီးကို ေသာ္တာက ”ဦး” ဟု ေခၚပစ္လိုက္သည္။ ေသာ္တာက သူမေျခေထာက္ေလးကို ပြတ္ကာ မ်က္ရည္ေလး ဝဲျပလိုက္ျပန္သည္။ သူမရဲ့ လက္နက္တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည့္ ဆံပင္ရွည္ႀကီးမ်ားကလည္း ပခုံးေပၚ၌ ကပိုကယိုဝဲကာက်ေန၏။

ကားေပၚမွ လူႀကီးက ေသာ္တာ့ကို စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေကာင္မေလးက ႏုႏုျဖဴျဖဴ လုံးလုံးတစ္တစ္ေလးနဲ႔ သနားကမား႐ုပ္ကေလး။ ဆံပင္ရွည္ တြန႔္တြန႔္ေလးေတြနဲ႔ ခ်စ္စရာ ႐ုပ္သြင္ေလးမို႔ ကားေရွ႕ေခ်ာ္လဲဟန္ျပၿပီး အေလ်ာ္ေတာင္းတတ္သည့္ လူမ်ိဳးမဟုတ္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ ”ျပစမ္းပါဦးကြယ္…။ မင္းေျခေထာက္ ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ။ အို….” ေသာ္တာ့ထဘီေလးက ဒူးအထက္နားသို႔ လွန္တက္ေနျခင္းေၾကာင့္ ေျခသလုံးသား ျဖဴျဖဴေလးကို ေတြ႕လိုက္ရေသာ လူႀကီးက ေသာ္တာ့ဒဏ္ရာကိုၾကည့္ဖို႔ ေမ့ကာ မွင္သက္ေန၏။ ေသာ္တာမွ ထိုလူႀကီး၏ အၾကည့္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလးနီကာ ရွက္သြားရၿပီး ေခါင္းေလးကို ငုံ႔ပစ္လိုက္ေလသည္။

”ေျခေထာက္ အေၾကာတင္သြားတာ ထင္တယ္… ကဲလာ… မင္းကို ေဆးခန္း လိုက္ပို႔ေပးမယ္။” ထိုလူႀကီးက ေျပာေျပာဆိုဆို ေသာ္တာ့ကိုယ္လုံးေလးကို ေပြ႕ကာ ေကာက္ခ်ီၿပီး ကားေပၚသို႔ တင္ေပးလိုက္သည္။ သူမကလည္း ကိုယ္လုံးေလးကို ထိုလူႀကီး၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔ အစြမ္းကုန္ အပ္ထားလိုက္သည္။ ဒီေတာ့ ေသာ္တာ့ရဲ့ ႏူးညံ့အိစက္ေသာ ရင္သားစိုင္ေလးေတြက ထိုလူႀကီး၏ ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးႏွင့္ ပြတ္ထိမိေနျခင္းက ထိုလူႀကီးရင္ကို လွိုက္ေမာေစသည္ေပါ့။

ဦးလွၿမိဳင္ဟုေခၚသည့္ ထိုလူႀကီးႏွင့္ ေသာ္တာတို႔ ရင္းႏွီးသြားၾကသည္။ ဦးလွၿမိဳင္က ေနာက္တစ္ေန႔ ညေနတြင္ ေသာ္တာ့ကို လာေခၚၿပီး ေဆးခန္းလိုက္ျပေပးျပန္၏။ ေဆးခန္းက ျပန္ထြက္ေတာ့လည္း စားစရာေတြ တစ္ပုံတစ္ပင္ ဝယ္ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ေသာ္တာ့ဘဝမွာ မစီးဖူးေသာ ကားကို စီးရျခင္း၊ မစားဖူးေသာ အစားအစာေတြကို စားေသာက္ရနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူး ေက်နပ္ေနေလ၏။ ဒါေပမဲ့ ေသာ္တာတို႔က ဣေျႏၵမပ်က္ေအာင္ ေနသည္။ သူမရဲ့ စြန႔္စားမွုေတြက အရာထင္စျပဳလာၿပီ မဟုတ္လား။ ဦးလွၿမိဳင္ကားေရွ႕ ေခ်ာ္လဲလိုက္ျခင္းက ေသာ္တာ့ရဲ့ စြန႔္စားမွုအစပင္ ျဖစ္သည္။ သူမက ထိုအေျခအေနမွေန၍ သူမဘဝအတြက္ အမ်ားႀကီး ေမၽွာ္မွန္းထားသည္ပင္ ျဖစ္၏။

တတိယေျမာက္ေတြ႕ဆုံမွု ညေနခင္း၌ ထုံးစံအတိုင္း ဦးလွၿမိဳင္ ေပါက္ခ်လာျပန္၏။ ေသာ္တာ့ကို ေဆးခန္းလိုက္ျပေပးရန္ ျဖစ္သည္။ အမွန္မွာ ေသာ္တာ့ေျခေထာက္က ေကာင္းေနေပၿပီ။ ဘာဆိုဘာမွ မျဖစ္ေတာ့။ ဒါေပမဲ့ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းေသာ ေသာ္တာက ဒီေန႔မွ ပိုနာလာသည္ဟု အေၾကာင္းျပၿပီး လမ္းမေလၽွာက္နိုင္ဟုဆိုသည္။ အဲဒီမွာ ေသာ္တာ့ကိုယ္လုံးေလးကို သိပ္ၿပီး ခ်ီခ်င္၊ ေပြ႕ခ်င္ ၊ ေထြးပိုက္ခ်င္ေနတဲ့ ဦးလွၿမိဳင္ကလည္း အဆင္သင့္ပင္ျဖစ္ကာ အႀကိဳက္ေတြ႕ေပၿပီေပါ့။

”အို… ဦး” ေစြ႕ကနဲ ေပြ႕ခ်ီလိုက္ေသာေၾကာင့္ ဦးလွၿမိဳင္ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေသာ္တာ့ကိုယ္လုံးေလးက အလိုက္သင့္။ အိမ္မွာ အေၾကာ္ထြက္ေရာင္းေနသည့္ အေမႏွင့္ ညီမတို႔မရွိ၍ ေသာ္တာ့မာယာေတြက ပြင့္လင္းလွသည္။ ဦးလွၿမိဳင္၏ ရင္ဘတ္ႀကီးကို ေသာ္တာ့နို႔အုံ လုံးလုံးက်စ္က်စ္ေလးနဲ႔ အတင္းဖိကပ္ၿပီး ဦးလွၿမိဳင္ခါးကို ေၾကာက္လန႔္တၾကား ပုံစံေလးနဲ႔ ခပ္တင္းတင္းေလး ဖက္ပစ္လိုက္ေလသည္။ သက္ၾကားအိုႀကီး ဦးလွၿမိဳင္မွာ ဆန႔္က်င္ဘက္လိင္ အပ်ိဳေပါက္မေလးရဲ့ အေတြ႕မွာ မိန္းမူးသြားရေတာ့သည္။

ထို႔ေနာက္………..။ ထိုေန႔က ေသာ္တာ ေဆးခန္သို႔ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့။ ဦးလွၿမိဳင္တည္းခိုေသာ အိမ္ေလးသို႔ ဦးလွၿမိဳင္နဲ႔အတူ ေသာ္တာ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ဦးလွၿမိဳင္ရဲ့ စူးစူးရဲရဲ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ေသာ္တာရဲ့ မ်က္လုံးေတာက္ေတာက္ေလးေတြက အၾကည့္ခ်င္းဆုံကာ အဓိပၸာယ္တစ္ရပ္ကို ဖြင့္ဆိုျဖစ္ခဲ့ၾကေလေတာ့၏။

ဦးလွၿမိဳင္က မုဆိုးဖို၊ ကာမမွုမွာ အေတြ႕အၾကဳံ ရင့္က်က္ခဲ့သူ။ ေသာ္တာကလည္း ေျခစမ္းပြဲေတြ အမ်ားႀကီးကန္ဖူးတဲ့ အသင္းတစ္သင္းလို တက္ႂကြနိုးၾကာေနတဲ့ ရမၼက္စိတ္ေတြနဲ႔ အားက်မခံေပ။ ငါးေၾကာ္ ႂကြပ္ႂကြပ္ရြရြေလးနဲ႔ အစာျပတ္ငတ္ေနသည့္ ေၾကာင္ႀကီး။ အတြဲအဖက္ညီစြာျဖင့္ ကာမေတာသို႔ ခရီးထြက္ခဲ့မိၾကေလေတာ့သည္။

”အင္း… ဟင္း… ဦးရယ္” “ကေလးရယ္ အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲကြယ္” ဦးလွၿမိဳင္က သူ႔ရင္ခြင္ထဲတြင္ ႏုံးေခြဟန္ေလးျဖင့္ တိုးေဝွ႕ဝင္ေနတဲ့ ေသာ္တာ့ကိုယ္လုံးေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဖက္ၿပီး ေသာ္တာ့နို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္ကစားလို႔ေနသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ နို႔သီးေခါင္းေလးကို မခ်င့္မရဲျဖင့္ ညႇစ္လိုက္မွုေၾကာင့္ ေသာ္တာ့မွာ တြန႔္ခနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားၿပီး ဦးလွၿမိဳင္ကို ညဳခၽြဲေလး ခၽြဲျပလိုက္သည္။

ဦးလွၿမိဳင္ကလည္း ေသာ္တာ့ကိုယ္လုံးေလးကို မလြတ္တမ္း ဖက္ထားရင္း နက္ေမွာင္ရွည္လ်ားသည့္ ေသာ္တာ့ဆံပင္ေလးေတြကို နမ္းရင္း ခ်စ္မဝနိုင္ပတ္ပ်ိဳးကို ဖြဲ႕ျပေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ “ကေလး… အရမ္းေမာေနၿပီလားဟင္” “ရပါတယ္ ဦးရယ္… ဦးရဲ့ ၾကင္နာယုယမွုေတြက ေသာ္တာ့ရဲ့ ဘဝအေမာေတြေလာက္ေတာ့ မေမာပါဘူး။” ေသာ္တာက ဦးလွၿမိဳင္ သူမရဲ့ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမွုကို ပိုၿပီး ဂ႐ုျပဳမိေစရန္ သနားေအာင္ ေျပာလိုက္သည္။ ဦးလွၿမိဳင္မွာေတာ့ ႏုဖတ္ေဖြးဥ ေခ်ာေမာလွပေနသည့္ ႐ုပ္ရည္ေလးနဲ႔ မလိုက္ဖက္သည့္ ေသာ္တာ့ဘဝခရီးၾကမ္းကို သိျမင္ၿပီးျဖစ္ရာ သနားစိတ္ျဖင့္ အၾကင္နာေတြ ပိုတိုးလာၿပီျဖစ္၏။ ေသာ္တာ၏ မာယာေတာမွာ ေမ်ာေနရျခင္းပင္ ျဖစ္ေပေတာ့၏။

”ဦး ကေလးကို ခ်စ္ခ်င္ေသးတယ္ကြယ္..” “ဦးသေဘာပါပဲ ဦးရယ္” အေပးအေကၽြးရက္ေရာေသာ ေသာ္တာက ေနာက္တစ္ႀကိမ္လိုးဖို႔ ေတာင္းဆိုလာသည့္ ဦးလွၿမိဳင္ကို မျငင္း။ ၿပီးေတာ့ ေသာ္တာက အလိုးမခံဖူးသည့္ အပ်ိဳစင္ေလးလည္း မဟုတ္။ ၁၀ တန္း ေက်ာင္းသူ ဘဝ ေရာက္သည္မွစ၍ အပ်ိဳရည္ပ်က္ခဲ့ရၿပီးၿပီ ျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ့ သူမထားခဲ့သည့္ ရည္းစားေတြရဲ့ လီးနဲ႔ ဦးလွၿမိဳင္ရဲ့ လီးတန္ႀကီးကို ႏွိုင္းယွဥ္ခံစား အလိုးခံၾကည့္မွပင္ ကာမအရသာဆိုတာကို ေသခ်ာခံစားမိခဲ့ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးလွၿမိဳင္ကို ကာမဆက္ဆံသည့္ တဒဂၤစြဲလမ္းမိစိတ္ျဖင့္ ဦးလွၿမိဳင္ အလိုက် လိုက္ေလ်ာေနမိျခင္းပင္ ျဖစ္၏။

”ဦးကို ကေလးက ဖင္ကုန္းေပးပါလား… ဦးေနာက္ကေန လိုးေပးခ်င္လို႔” “အို.. ဦးကလည္း” ဒီတစ္ခါေတာ့ ေသာ္တာ ရွက္သြားရသည္။ ယခင္ သူမ ရည္းစားမ်ားနဲ႔ ဆုံေတြ႕ဆက္ဆံခဲ့စဥ္က သမရိုးက် ဆက္ဆံျခင္းျဖင့္သာ အလိုးခံခဲ့ဖူးသည္။ ဒါ့အျပင္ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးဝင္အလိုးခံၿပီး ဆႏၵေတြ ျပည့္ဝသြားၾကၿပီဆိုလၽွင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဆိုတာကို ေသာ္တာ ခြင့္မျပဳေတာ့။ တစ္ခါဆုံေတြ႕လၽွင္ တစ္ႀကိမ္သာ အလိုးခံခဲ့သူ။ အတင္းဂ်စ္တိုက္ေနလၽွင္ ဂြင္းထုေပးျခင္းျဖင့္သာ ေျဖသိမ့္ေပးခဲ့သူ။ အခုေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္နဲ႔က်မွ ေသာ္တာ ေပးဆပ္ရတာ မ်ားေနျခင္းျဖစ္သည္။

ဦးလွၿမိဳင္က ဂိုင္းႀကီးႀကီးနဲ႔ဆိုေတာ့ ေသာ္တာ့ဘက္ကလည္း အရင္းအႏွီး ႀကီးေနရျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ”လုပ္ပါ ကေလးရယ္… ဦးက ကေလးက ဖင္ကုန္းေပးထားရင္ ကေလးရဲ့ ေစာက္ဖုတ္က ေနာက္ကိုျပဴးထြက္ေနမွာ…. ဦးက ဒီလီးႀကီးနဲ႔ ကေလးေစာက္ဖုတ္ ေဖာင္းေဖာင္းေဖြးေဖြးႀကီးကို ေနာက္ကေန လိုးေဆာင့္ေပးမွာ… ကေလးရယ္…. ဖင္ေလးကုန္းလိုက္ေနာ္…” ဦးလွၿမိဳင္က ေသာ္တာ့ကို သင္ျပေသြးေဆာင္ျခင္းမ်ားျဖင့္ ရမၼက္ဆႏၵေတြ တက္ႂကြလာေအာင္ စကားလုံးေတြ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသုံးကာ ရမၼက္စိတ္ကို ဆြေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါမွ ေသာ္တာ စိတ္ေတြ ျပန္ထလာၿပီး သူ႔အလိုကို လိုက္ေလ်ာေစဖို႔ျဖစ္၏။ ထို႔အျပင္ ျပန္လည္ေထာင္မတ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ၏ လီးတန္ညိဳညိဳ တုတ္တုတ္ႀကီးကိုလည္း ေသာ္တာ့ လက္ကေလးျဖင့္ ကိုင္ေစလိုက္သည္။

ဦးလွၿမိဳင္ရဲ့ စကားေတြက ေသာ္တာ့ကို အမွန္ပင္ ရမၼက္ေသြးေတြ ႂကြေစရသည္။ ဒါ့အျပင္ သူမလက္ထဲမွ လီးတန္ႀကီးေၾကာင့္လည္း သူမစိတ္ထဲ ဖင္ကုန္း အလိုးခံခ်င္ေသာ စိတ္မ်ား အလိုအေလ်ာက္ ျဖစ္ေပၚေနရၿပီ ျဖစ္သည္။ ဦးလွၿမိဳင္လီးတန္ႀကီးက သူမလက္ကေလးႏွင့္ တစ္ကိုင္ပင္ မျပည့္ေပ။ ထိုလီးတန္ႀကီးဆီမွ တဒုတ္ဒုတ္ျဖင့္ ေသြးခုန္ေနသလို အထိအေတြ႕က သူမလက္ကေလးမွတစ္ဆင့္ အေသြးအသားေတြ တစ္ကိုယ္လုံးကို ရမက္ေသြးအရွိန္ လႊမ္းျခဳံေနသလို ခံစားလာရသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွလည္း စစ္ကနဲ စစ္ကနဲျဖစ္ကာ အရည္ေတြ ထပ္မံစိမ့္ထြက္လာရျပန္သည္။

“ကဲ…. ထ…ကေလးေလး။ အင္း… ဟုတ္ၿပီ။ ခါးကိုခြက္ထား။ ဖင္ကို ေနာက္ကို ေကာ့ပစ္ထားလိုက္….။ ဟုတ္ၿပီ…။ လက္ေတြကို ေတာင့္ခံမထားနဲ႔…။ တံေတာင္နဲ႔ပဲ ေထာက္ထား..။ နည္းနည္းထပ္ၿပီး ကုန္းလိုက္ဦး…။ ဟုတ္ၿပီ…။ အဲဒီအတိုင္း ကေလးကို ဦးလိုးေပးမယ္ေနာ္..”

ေသာ္တာတစ္ေယာက္ ဦးလွၿမိဳင္ ခိုင္းေစ ေနရာခ်ထားေပးသည့္အတိုင္း ဖင္ကုန္းေပးလိုက္ရေတာ့သည္။ ဦးလွၿမိဳင္က ေသာ္တာ့ဖင္ႀကီးေတြေနာက္မွာ ေနရာဝင္ယူလိုက္ၿပီး သူ႔လီးတန္ညိဳတုတ္တုတ္ႀကီးကို လက္ျဖင့္ထိန္းကိုင္ကာ ေသာ္တာ့ အဖုတ္ေလးရဲ့ အဝမွာေတ့ၿပီး ေထာက္လိုက္သည္။ အဖုတ္ဝကို ထိပ္နဲ႔ေတ့ေထာက္ျခင္း ခံလိုက္ရသည္ႏွင့္ ေသာ္တာ့ ဖင္ဆုံႀကီးက တြန႔္ကနဲ တုန္သြားသည္။ ေနာက္မွ အသက္ကို ၀၀ရွူကာ ဖင္ကိုေတာင့္ခံၿပီး လီးအဝင္ကို ငဲ့လင့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။

ဒစ္ထိပ္ျဖင့္ ေတ့ေထာက္ျခင္းခံထားေသာ ေသာ္တာ့အဖုတ္နီနီေလးက ႏုအိၿပီး ဝင္းလက္ေနသည္။ အေမႊးေလးေတြက ႏုႏုေလးပင္ ရွိေသးၿပီး အစိေလးအထက္ ဆီးစပ္နားမွာ အေခြေလးေတြျဖစ္လို႔ေနသည္။ ဦးလွၿမိဳင္က ေသာ္တာ့အဖုတ္ေလးကို သူ႔ရဲ့ က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆီးစပ္အထက္နားမွ လက္လၽွိုႏွိုက္စမ္းၿပီး အေစ့ေလးကို အသာပင္ ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္သည္။

“အင့္… ဟင့္.. ဦးရယ္… လုပ္မွာျဖင့္ လုပ္ပါေတာ့။ ေသာ္တာ မေနတတ္ေတာ့ဘူး”

အဖုတ္ထဲ လီးဝင္လာဖို႔ ေစာင့္ေမၽွာ္ငဲ့လင့္ေနတဲ့ ေသာ္တာခင္မ်ာ အစိကို ပြတ္ေခ်ျခင္း ခံလိုက္ရသျဖင့္ ဖင္ႀကီးခါရမ္းသြားၿပီး သူမဖင္ႀကီးကို အေနာက္ဖက္သို႔ ေကာ့ေကာ့ေဆာင့္ကာ အေနအထိုင္ခက္လို႔ ေနရေတာ့သည္။ ဦးလွၿမိဳင္ကလည္း အစိကို ပြတ္ေခ်ေနလ်က္မွပင္ သူရဲ့ အတန္ႀကီးကို ေသာ္တာ့အဖုတ္ေလးထဲသို႔ ဖိႏွစ္ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေလေတာ့၏။

”ဘြတ္.. ဖြတ္…. ဖြတ္… ျပစ္…. ဒုတ္…”

ပထမတစ္ခ်ီလုပ္ၿပီးသား အဖုတ္ထဲသို႔ ဦးလွၿမိဳင္အတန္ႀကီးက ေလအန္သံနဲ႔အတူ ထိုးခြဲဝင္ေရာက္သြားျပန္သည္။ ေသာ္တာကေတာ့ မသက္မသာပင္ ခံစားလိုက္ရရွာသည္။

“အ … အီး… အေမ့… နာလိုက္တာ… ဦးရယ္”

ခါးေလးခြက္ ဖင္ကုန္းေပးထားေသာ ေသာ္တာတစ္ေယာက္ အဖုတ္ထဲသို႔ လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ႀကီး ဝင္လာတဲ့ အတန္ႀကီးေၾကာင့္ ခါးေလးခုံးထသြားရသည္။ ဒါေပမဲ့ လီးအဝင္က ထိထိမိမိ ရွိလွတာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ အရသာေတြ႕သြားရေတာ့၏။ လီးႀကီးက အဖုတ္ေသးေသးေလးထဲ ျပည့္ျပည့္ၾကပ္ကာ ဝင္ေနျခင္းေၾကာင့္ အဝင္အထြက္ ေခ်ာေမြ႕ေစရန္ လက္ကို ေနာက္သို႔ျပန္ၿပီး သူမဖင္သားႀကီးကို သူမဘာသာ လွမ္းဆြဲၿပီး ျဖဲေပးမိကာ အလိုးခံေနေတာ့၏။

ေသာ္တာ့ပုံစံေလးမွာ အလိုးခံမွုကို မက္မက္ေမာေမာ ခံစားရင္း ကာမအရသာထူးကို ခံစားလို႔ေနေပ၏။ ဦးလွၿမိဳင္မွာလည္း အသားျဖဴျဖဴ၊ ဖင္အိုးေကာင္းေကာင္း၊ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ဖင္ကုန္းခိုင္းၿပီး လိုးေဆာင့္ခြင့္ရသျဖင့္ သူ၏ အေသြးအသားတို႔က ပူေႏြးတက္ႂကြလို႔ေနသည္။ ထို႔အျပင္ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္း ေရွ႕တိုးေနာင္ငင္ ခါဆင္းသြားေသာ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္အတူ ေဝ့ဝိုက္ကာက်ေနေသာ ဆံပယ္ရွည္မ်ားေၾကာင့္ ေသာ္တာအလိုးခံေနသည့္ ပုံစံေလးက ဦးလွၿမိဳင္အတြက္ ကာမဖီလင္အျပည့္ကို ခံစားလို႔ေနရျပန္ေသး၏။

“အား…. ေကာင္းလိုက္တာ ဦးရယ္..”

အစပထမ၌ အလိုးခံေနရေသာ ေသာ္တာ့ရဲ့ ပုံစံေလးက ရမက္ေသြးႂကြစရာ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း၌ ေသာ္တာကိုယ္တိုင္ကပင္ အလိုးခံရင္း ဦးလွၿမိဳင္စိတ္ေတြ ပိုထန္ေအာင္ ေအာက္မွ အညဳ ၊အခရာေလးမ်ား ေျပာေပးျခင္း၊ ဦးလွၿမိဳင္ရဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို တိုးပြားေအာင္ အားေပးအားေျမႇာက္ျပဳေပးသည့္ စကားသံေလးမ်ားကို ေျပာတတ္ဆိုတတ္လာေလေတာ့၏။

“အား… ေကာင္းတယ္ ဦးရယ္… ေဆာင့္.. နာနာေလးေဆာင့္ပါ..”

ေသာ္တာ့ရဲ့ အညဳအခၽြဲေတြေၾကာင့္ ရမက္ထန္လာၿပီျဖစ္ေသာ ဦးလွၿမိဳင္မွာ ေသာ္တာ့ကို နင္းကန္ၿပီး ေဆာင့္လိုးေနေလေတာ့သည္။ ဦးလွၿမိဳင္ တစ္ကိုယ္လုံး ေခၽြးမ်ားျဖင့္ ရႊဲနစ္ေနသလို ေသာ္တာ၏ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး အသားေလးေတြမွာလည္း ေခၽြးစက္ကေလးမ်ားသီးေနသည္။ ဦးလွၿမိဳင္မွာ ေသာ္တာ့ရဲ့ အေပးေကာင္းမွု၊ အဖုတ္ေလးထဲမွ တရစ္ရစ္ ဆြဲညႇစ္မွုမ်ားေၾကာင့္ လိင္တန္ႀကီးတစ္ခုလုံး ပူထူက်င္ဆိမ့္ကာ သုတ္ရည္တို႔က သုတ္ေၾကာတစ္ေလၽွာက္ တင္းရင္းကာေနေတာ့သည္။

ဦးလွၿမိဳင္ လိုးအားကို ျမႇင့္တင္ၿပီး ေဆာင့္ရင္း ေသာ္တာ့ကို ပက္ပင္စက္စက္ မညႇာမတာပင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္ေတာ့သည္။

“အား…. ထြက္ကုန္ၿပီ ဦးေရ….”

ဦးလွၿမိဳင္ ေသာ္တာ့ကို နင္းကန္ေဆာင့္လိုး၍ သုတ္ရည္ေတြ ထြက္သြားခ်ိန္ႏွင့္ အံကိုက္ပင္ ေသာ္တာ့အဖုတ္ထဲမွ အရည္မ်ားလည္းထြက္ကာ အၿပီးခ်င္း ဆုံစည္းသြားေတာ့သည္။ ဦးလွၿမိဳင္တစ္ေယာက္ ေသာ္တာ့ကို အစြဲႀကီး စြဲမက္လို႔သြားရၿပီ ျဖစ္သည္။

”ဦးေတာ့ ေသာ္တာ့ကို အရမ္းခ်စ္မိသြားၿပီကြာ..။”

“တကယ္လား ဦးရယ္။ ေသာ္တာကသာ ဦးကို အားကိုးခ်င္စိတ္ေတြနဲ႔ ခ်စ္မိလို႔ အခုလိုေတြ ျဖစ္ခဲ့ရတာ၊ ဦးမွာသာ အိမ္ေထာင္ေတြ ဘာေတြရွိ…..။”

ေသာ္တာက မ်က္ရည္ေလးဝဲကာ ငဲ့ကာျဖင့္ ဦးလွၿမိဳင္ကို မာယာေထာင္ေခ်ာက္နဲ႔ အပိုင္ခ်ဳပ္သည္။ ဦးလွၿမိဳင္မွာ ေသာ္တာ၏ သနားစဖြယ္ ဟန္ပန္ေလးေၾကာင့္ ပ်ာပ်ာသလဲျဖစ္ကာ ေသာ္တာ့ရဲ့ နဖူးေလးကို ခပ္ဖြဖြ နမ္းလိုက္ရင္း …

“ဦးမွာ အိမ္ေထာင္မရွိေတာ့ပါဘူး ေသာ္တာေလးရယ္။ ဦးက မုဆိုးဖိုပါ။ ဦး ေသာ္တာေလးကို လက္ထပ္ယူမွာပါကြာ….”

ဦးလွၿမိဳင္ထက္ အသက္ထက္ဝက္ေက်ာ္ ငယ္ေပမဲ့ ေသာ္တာက ေယာက်္ားေတြကို ကစားလွည့္စား မာယာမ်ားတဲ့ အတတ္ပညာတြင္ အေတြ႕အၾကဳံ မနည္းေတာ့။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးလွၿမိဳင္လို သူေဌးတစ္ေယာက္ကို အပီခ်ဳပ္နိုင္ခဲ့သည္။ ဦးလွၿမိဳင္က ေသာ္တာ့မိဘေတြဆီမွာ လိုက္ေတာင္းပါ့မယ္ဆိုတာေတာင္ မိခင္ျဖစ္သူ ကန႔္ကြက္မွာ စိုးရိမ္တဲ့ ေသာ္တာက သူမသေဘာဆႏၵနဲ႔ သူမ ဦးလွၿမိဳင္ေနာက္ လိုက္ခဲ့မည္ဟု ဆိုခဲ့သည္။ အိမ္ကိုေတာ့ ခ်စ္သူေနာက္ ခိုးရာလိုက္ေျပးသြားၿပီဟု စာေရးထားခဲ့ကာ ဦးလွၿမိဳင္ဆီမွ ပိုက္ဆံငါးသိန္းယူၿပီး ေပးထားခဲ့သည္။

ေသာ္တာက ဆင္းရဲတြင္းမွ လြတ္ေျမာက္ရၿပီဟု ယုံၾကည္စိတ္ျဖင့္ မိသာစုကို လ်စ္လ်ဴရွုကာ ခြဲထားနိုင္ခဲ့သည္။ မိသားစု ေရွ႕ေရးေတြ ဘာေတြ သူမ မသိေတာ့။ ဦးလွၿမိဳင္ေနာက္သို႔ လိုက္သြားလၽွင္ သူမဘ၀ လုံျခဳံမွု အျပည့္ရွိမည္ဆိုသည့္ အေတြးသာ သူမေတြးေနခဲ့သည္။

ဦးလွၿမိဳင္ႏွင့္အတူ မိုးကုတ္သို႔ ေသာ္တာ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။ ဦးလွၿမိဳင္၏ အေဆာင္အေယာင္ေတြက သူမတစ္သက္ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္ခဲ့ဖူးသည့္ အရာေတြ ျဖစ္ေန၏။ တိုက္ ၊ ကား၊ အသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းေတြအားလုံးက ေသာ္တာ့ကို မက္ေမာတပ္မက္စိတ္ ျဖစ္ေစရသည္။ မိုးကုတ္ကို ေရာက္ကတည္းက ေသာ္တာတစ္ေယာက္ တိုက္ေပၚက ေျမေပၚ မဆင္းေတာ့။ ဦးလွၿမိဳင္ဆင္သည့္ အဝတ္အစား၊ လက္ဝတ္ရတနာမ်ိဳးစုံတို႔ျဖင့္ အိပ္မက္ကမၻာေလးထဲ ေရာက္ရွိေနရသလို ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးေနေတာ့ေလသည္။

ဦးလွၿမိဳင္ကလည္း ေသာ္တာ့လို မယားငယ္ငယ္ ေခ်ာေခ်ာလွလွ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးကို ရထားသည္မို႔ ေသာ္တာ ဘာပဲလုပ္လုပ္ တျပဳံးျပဳံးနဲ႔ပင္။ အခ်ိန္မွန္မွန္ ကာမဆက္ဆံေနရလၽွင္ ေက်နပ္ေနသည္။ ေသာ္တာကလည္း အိစက္ညက္ေညာေသာ ဖဲေမြ႕ယာႀကီးေပၚမွာ ဦးလွၿမိဳင္ကို ရမက္ေဆးေတြ တိုက္ေကၽြးၿပီး ေလာကႀကီးကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ေမ့လို႔ေနေတာ့သည္။

တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္က ေသာ္တာ့ကို အေရးဆိုလာသည္။

”ေသာ္တာေလး.. ဦးတို႔ လက္ထပ္ၾကမယ္ေလ”

“ဟင္..”

ထိုအခါမွ ေသာ္တာမွာ လက္ရွိဘဝကို သတိရမိသည္။ တကယ္ေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္ကို ေသာ္တာ မခ်စ္။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ဘဝလုံးစာအတြက္ လက္မထပ္ခ်င္။ သူမခ်စ္တာ ဦးလွၿမိဳင္ရဲ့ ပိုင္ဆိုင္မွု၊ အေဆာင္အေယာင္ေတြပင္။ သူမ ဦးလွၿမိဳင္ေနာက္ လိုက္ခဲ့ျခင္းကလည္း ခ်မ္းသာခ်င္၍သာ ျဖစ္သည္။ ဦးလွၿမိဳင္ကိုခ်စ္၍ လက္ထပ္ေပါင္းသင္းရန္ လိုက္ပါခဲ့ျခင္း မဟုတ္ခဲ့။

”ဘယ္လိုလဲ ေသာ္တာ.. ဝမ္းမသာဘူးလား။”

“ဟုတ္… ဟုတ္ကဲ့ … ဝမ္းသာပါတယ္ ဦးရယ္….။ ဒါေပမဲ့ လက္ထပ္ဖို႔ ကိစၥကို အလ်င္မလိုပါနဲ႔ဦးလား”

“ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေသာ္တာေလးရဲ့”

“ဟိုေလ.. ေသာ္တာ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ေျဖခ်င္ေသးတယ္”

“”ဟင္.. ဘယ္လို..”

သူနဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔ လိုက္လာခဲ့ၿပီးမွ စာေမးပြဲေျဖမည္ ဆိုတာကို ဦးလွၿမိဳင္ သေဘာမေပါက္။ ဘဝင္မက်။ ဒါေပမဲ့ ေသာ္တာက ဦးလွၿမိဳင္ ကိုယ္လုံးႀကီးကို ဆြဲဖက္ၿပီး ဆယ္တန္းေအာင္ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္း၊ တကၠသိုလ္တက္ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ ခၽြဲ႕ႏြဲ႕ၿပီး ေျပာျပလိုက္ေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္တစ္ေယာက္ ေခါင္းညိမ့္လိုက္ရေတာ့သည္။

“ဒါဆို ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဘယ္လိုေျပာထားမလဲ ေသာ္တာေလးရဲ့”

“ဦးကလည္း ဦးတူမလို႔ ေျပာျပထားလိုက္ေပါ့လို႔။”

ေသာ္တာက ဦးလွၿမိဳင္ရဲ့ပါးကို ရႊတ္ခနဲ နမ္းလိုက္ျပန္သည္။ ဒီလိုအျပဳအမူေတြနဲ႔အတူ ဦးလွၿမိဳင္ လီးတန္ႀကီး ေပ်ာ့က်ခဲ့ရျပန္သည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေသာ္တာ့အလိုက် ဦးလွၿမိဳင္ လိုက္ေလ်ာခဲ့ရေတာ့သည္။

ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းထြက္ျပန္ေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္က တစ္စခန္းထကာ လက္ထပ္ဖို႔ ေျပာျပန္၏။

“အို… ဦးကလည္း ေသာ္တာျဖင့္ စာေမးပြဲေအာင္လို႔ ေပ်ာ္ၿပီး ဦးရင္ခြင္ထဲမွာ ေနလို႔မဝေသးပါဘူး။ လက္ထပ္ဖို႔ေနပါဦးေနာ္ ဦး…၊ ေနာ္လို႔…”

ေသာ္တာ အစြမ္းကုန္ ကပ္ခၽြဲေပမဲ့ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္ဘက္က တင္းခံထားခဲ့သည္။ သူနဲ႔လိုက္ပါၿပီး တစ္ႏွစ္အတြင္း အစားအေသာက္ ေကာင္းေကာင္း ၊ အေနအထိုင္ ေကာင္းေကာင္းေတြနဲ႔ တစ္ေသြးတစ္ေမြး လွလာေသာ ေသာ္တာ့ကို လက္လႊတ္သြားမွာ စိုးရိမ္မိသည္။ ေသာ္တာတစ္ေယာက္ အရမ္းကိုလွလာၿပီး ခႏၶာကိုယ္ အခ်ိဳးအစားေတြကလည္း မက္ေမာစရာအတိ ျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္ဘက္က ေသာ္တာ့ကို လက္လြတ္သြားမွာ စိုးရိမ္ေနမိသည္မွာ အလြန္ေတာ့မဟုတ္ပါ။ ဒီေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္ ရသေလာက္ေတာ့ တင္းခံထားမိသည္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ တကၠသိုလ္အရမ္းတက္ခ်င္ေနသည့္ ေသာ္တာမွာ ဦးလွၿမိဳင္ႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့ရေတာ့သည္။ ဒါေပမဲ့ ေသာ္တာက မဂၤလာဧည့္ခံပြဲေတြ ဘာေတြ မလုပ္ဖို႔နဲ႔ တကၠသိုလ္တက္ေနစဥ္တြင္ သူမကို ဦးလွၿမိဳင္၏ တူမအျဖစ္သာ လူသိခံဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ အေၾကာင္းျပခ်က္က အိမ္ေထာင္သည္ဘဝနဲ႔ တကၠသိုလ္တက္ရမွာ ရွက္လို႔ဟူ၍ ျဖစ္သည္။

တူမအရြယ္ မယားေခ်ာေလးကို အပိုင္ရေနၿပီမို႔ ဦးလွၿမိဳင္က ေသာ္တာ့ဆႏၵကို အေလ်ာ့ေပးခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ ထိုခြင့္ျပဳခ်က္ရေတာ့ ေသာ္တာက သူမအေသြးအသားေတြနဲ႔ ဦးလွၿမိဳင္ကို အခ်စ္ႀကီးခ်စ္ျပလိုက္ျပန္သည္။ မာယာေတြနဲ႔ အထပ္ထပ္ ရစ္ပတ္ပစ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

တကၠသိုလ္တက္ရမည့္ရက္ နီးလာေတာ့ ေသာ္တာ အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္ေနသည္။ မိုးကုတ္ကေန မႏၲေလးထိသြားၿပီး ေက်ာင္းတက္ရမွာမို႔ ေသာ္တာက လြတ္လပ္ၿပီဟု စိတ္တြင္ေတြးကာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနသည္။

”ေသာ္တာေနဖို႔ ၿမိဳ႕ထဲမွာ ဦးတိုက္ခန္းရွိတယ္။ အဲဒီ တိုက္ခန္းမွာပဲေနၿပီး ေက်ာင္းတက္ေလ။ ဦးလည္း မၾကာမၾကာလာၿပီး ေသာ္တာေလးနဲ႔ ခ်စ္လို႔ရတာေပါ့။”

“ဟင့္အင္း .. ဟင့္အင္း.. ဦးကလည္း … ေသာ္တာက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူဘဝကို ပီပီျပင္ျပင္ ခံစားခ်င္ေသးတာ… အေဆာင္ကပဲတက္မယ္ ဦး…”

“ဟင္… ဒါဆို ဦးလာရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။”

”ေၾသာ္… ဦးကလည္း အဲဒီေတာ့ ဦးတိုက္ခန္းမွာ ေသာ္တာ လိုက္ေနမွာေပါ့လို႔”

“ကဲ ေသာ္တာ့ သေဘာပါပဲကြာ”

“ေဟး အဲဒါေၾကာင့္……”

“ဘာလဲ… အဲဒါေၾကာင့္ ဦးကိုခ်စ္တာလို႔ ေျပာဦးမယ္ မဟုတ္လား”

“ဟြန္းဦးေနာ္.။ ေသာ္တာ့ကို ရွက္ေအာင္လုပ္တယ္။ ကဲ… ကဲ….”

ေသာ္တာ ဦးလွၿမိဳင္ရင္ဘတ္ႀကီးကို လက္သီးဆုပ္ကေလးျဖင့္ မနာေအာင္ ထုလိုက္သည္။ ဦးလွၿမိဳင္ကလည္း ေသာ္တာ့လက္ကေလးကို ဖမ္းဆြဲကာ ေသာ္တာနဲ႔အတူ ကုတင္ေပၚသို႔ လွဲခ်ပစ္လိုက္ေတာ့၏။

“အင္း… ဟင္း… ဦးရယ္…”

အျပဳအစု အခၽြဲ႕အႏြဲ႕ေကာင္းေသာ ေသာ္တာ့ကို ဦးလွၿမိဳင္တစ္ေယာက္ အသည္းစြဲ ခ်စ္ေနျခင္းက လြန္သည္ဟု မေျပာနိုင္ေပ။ ေသာ္တာက မာယာဆိုတဲ့ အဆိပ္ေတြ ျပင္းလွသည္ကိုး………..။

——————————————-

”ေဟ့ေကာင္… ငါေျပာတာ အဲဒီေကာင္မေလးေပါ့။ မိုးကုတ္ကသူေဌးတူမတဲ့ ၊ ဝတ္တာစားတာ၊ သုံးတာစြဲတာေတာ့ အလၽွံပဲ….။”

တကၠသိုလ္က ေယာက်္ားေလးေတြရဲ့ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ေသာ္တာတစ္ေယာက္ နာမည္အေတာ္ေလး ႀကီးလာခဲ့သည္။ ေသာ္တာ့ကို မိန္းကေလးတိုင္းက အထင္ႀကီး အားက်ၾကသည္။ ေသာ္တာ့ဘဝက အစစအရာရာ ျပည့္စုံကာ မိုးေပၚက လမင္းလို စံျမန္းေနရသည္။ အဲဒါတင္ပဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးပါ။

ေသာ္တာရဲ့ နက္ေမွာင္သန္စြမ္းေသာ ဆံပင္ရွည္ႀကီးေတြက တင္ပါး ထြားထြားအိအိနားထိ ေရာက္သည္။ လုံးက်စ္မို႔ေမာက္ေသာ ေရႊရင္အစုံကို ေပၚလြင္ေအာင္ ခါးတိုအကၤ်ီေလးေတြဝတ္ၿပီး ထဘီကို တင္းေနေအာင္ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္တတ္သည့္ ေသာ္တာ့အလွကို ျမန္မာဆန္ဆန္လွသည္ဟုဆိုကာ ကြင္းဘြဲ႕ပင္ အပ္ႏွင္းခဲ့ၾကသည္။ ေမဂ်ာကြင္းေတြထက္ ပိုလွသည္ဟုပင္ သတ္မွတ္ၾကၿပီး တကၠသိုလ္တစ္ခုလုံးရဲ့ အလွဘုရင္မဘြဲ႕ကို အပ္ႏွင္းၾကျပန္၏။

ေသာ္တာမွာ ဦးလွၿမိဳင္၏ ေကာင္းမွုေၾကာင့္ ေရျမင့္လို႔ ၾကာတင့္ခဲ့ရသည္။ ဒါေပမဲ့ ႏွလုံးသားကို ညာေနခဲ့ၿပီး စည္းစိမ္ခ်မ္းသာကို မက္ေမာေနခဲ့ေသာ ေသာ္တာ့ဘဝထဲသို႔ လူတစ္ေယာက္ ဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။ ေဆးေက်ာင္းသား၊ သူေဌးသား၊ လူေခ်ာလို႔ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြနဲ႔ မိုးျမင့္ ။ နယ္ပယ္အသီးသီးက အလွဘုရင္မေတြ၊ အပ်ိဳေခ်ာေလးေတြ တိတ္တခိုး စြဲလမ္းႏွစ္သက္ၾကရသည့္ မိုးျမင့္က ေသာ္တာ့ကို မ်က္စိက်ကာ အနားသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာခဲ့သည္။

ေသာ္တာမွာ အေဖအရြယ္၊ ဦးေလးအရြယ္ သက္ၾကားအိုႀကီးကို လင္လုပ္ေနရသည့္ အေျခအေနတြင္ ပ်ိဳတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ ႏွင္းဆီခိုင္ေလးက ခူးခြင့္ေပးေနေတာ့ ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္ဆန္ခဲ့ရသည္။ ႏွလုံးသားက လွုပ္ရွားခဲ့ရသည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ မိုးျမင့္လို သက္တူရြယ္တူ ႏုပ်ိဳေခ်ာေမာၿပီး ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝကာ ဆရာဝန္ျဖစ္မည့္သူကို ရင္ခုန္လွုပ္ရွား ခ်စ္စိတ္ျဖင့္တစ္ဖက္ ၊ ဘဝအတြက္ အာမခံခ်က္ေတြ အျပည့္အဝ ေပးနိုင္သည့္ အေျခအေန ရွိေနသည္က တစ္ဖက္၊ ႏွစ္ဖက္စလုံးက သူမအတြက္ အဆင္ေျပေနျခင္းေၾကင့္ မိုးျမင့္ကို ခ်စ္သူအျဖစ္ လက္ခံလိုက္ပါေတာ့သည္။

မိုးျမင့္ကလည္း ေသာ္တာ့ကို အလွဘုရင္မေလး ျမန္မာဆန္ဆန္ လွသူေလးမို႔ အသဲစြဲေအာင္ ခ်စ္မိခဲ့သည္။ ေသာ္တာ့ကို တစ္ဘဝလုံးစာအတြက္ ခ်စ္သည္ဟူ၍ပင္ ေႂကြးေၾကာ္ေနခဲ့သည္။ ဒါေပမဲ့ မိုးျမင့္ရဲ့ အိပ္မက္ေတြ ပ်က္စီးရဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာခဲ့သည္။

“မိုးျမင့္ …. မင္း ေသာ္တာဆိုတဲ့ မိုးကုတ္က ေကာင္မေလးကို တြဲေနတာ အတည္ဆို…”

“ေအး..။ ဟုတ္တယ္ ေဇာ္ႀကီးရ …. မင္းဘယ္ကၾကားလာရတာတုန္း”

မိုးျမင့္သူငယ္ခ်င္း ေဇာ္ႀကီးက မိုးကုတ္သား။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြမို႔ မိုးျမင့္ကိစၥၾကားတာနဲ႔ ေဇာ္ႀကီး ေပါက္ခ်လာျခင္း ျဖစ္သည္။

“ငါမင္းကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ ေျပာမယ္ မိုးျမင့္…။ အဲဒီေဆာ္ကို မင္း ျဖဳတ္႐ုံျဖဳတ္ၿပီး ေခါက္ထားမယ္ဆိုရင္ ငါဒီအထိ လိုက္မလာဘူး။ အခု မင္းက အတည္ႀကံေနတယ္ဆိုလို႔ ငါ လိုက္လာရတာ”

”ဟာ… ငါ ေသာ္တာ့ကို တကယ္ခ်စ္တာ ေဇာ္ႀကီးရ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။”

“ေအး… အဲဒီေသာ္တာဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးက တို႔ၿမိဳ႕က ေက်ာက္တြင္းသူေဌး ဦးလွၿမိဳင္ရဲ့ ေနာက္မိန္းမတဲ့”

“ဘာ…”

မိုးျမင့္ ဆြံ့အသြားသည္။ ဒီစကားကို လာေျပာတဲ့သူက သာမာန္ ရင္းႏွီးတဲ့လူဆို မိုးျမင့္ ေလွာင္ပစ္လိုက္မွာ အေသအခ်ာ။ ေသာ္တာ့ကို လိုက္မရလို႔ မလိုမုန္းထားၿပီး အပုပ္ခ်ေျပာေနသည္ဟု သတ္မွတ္လိုက္မိမွာပဲ ျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ့ အခုက ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနသည့္အျပင္၊ မိုးကုတ္သား စစ္စစ္။ ေသာ္တာ ေနထိုင္သည့္ ေနရာက ငယ္သူငယ္ခ်င္းက အတိအက် ေျပာေနျခင္းေၾကာင့္ မိုးျမင့္ မယုံလို႔မရေတာ့။ မိုးျမင့္စိတ္ေတြ ေပါက္ကြဲလာရၿပီ ျဖစ္သည္။

ေသာ္တာ့ကို သူခ်စ္သေလာက္ ေသာ္တာကလည္း ျပန္ခ်စ္ခဲ့သည္ဟု ထင္မိခဲ့တဲ့ စိတ္ေတြက ေသာ္တာ့အေပၚ အျမင္ေစာင္းခဲ့ရေလၿပီ။ အသက္ႀကီးႀကီးလင္ကို ယူထားၿပီး လင္ငယ္ေနခ်င္သည့္ ေကာင္မဟု သတ္မွတ္လိုက္မိေတာ့သည္။ ေသာ္တာ့ကို သူ႔ဘက္မွ အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မွန္နဲ႔ ခ်စ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ယခင္ႀကိဳက္ခဲ့ဖူးသည့္ မိန္းကေလးမ်ားလို အေသြးအသားကို ဝါးမ်ိဳလိုသည့္ စိတ္ကိုပင္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားခဲ့သည္။ ေသာ္တာနဲ႔ အတူေနခြင့္ရတာေတာင္ သူ႔ဘက္က စည္းေစာင့္ေပးခဲ့သည္။ အခုေတာ့။

”ေတာက္ … ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ ေသာ္တာရယ္…။”

မိုးျမင့္ အႀကီးအက်ယ္ ၾကဳံးဝါးၿပီး ေသာ္တာေနထိုင္ရာ အေဆာင္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ ဒါေပမဲ့ ေသာ္တာက ရွိမေနခဲ့ေပ။ အေဆာင္ေန မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ေမးၾကည့္လိုက္မိမွပင္ မိုးျမင့္စိတ္ကို ပိုမိုထိခိုက္ေစေသာ သတင္းစကားတစ္ခုကို ၾကားခဲ့ရျပန္သည္။ ထိုစကားက မိုးျမင့္စိတ္ကို အရမ္းေပါက္ကြဲေစျပန္သည္။

“မိုးကုတ္က သူ႔ဦးေလးလာလို႔ ၿမိဳ႕ထဲက တိုက္ခန္းမွာ လိုက္အိပ္တယ္။ ကၽြန္မတို႔ သိသေလာက္ေတာ့ ေသာ္တာနဲ႔ အဲ့ဒီလူႀကီးက ဦးေလးနဲ႔တူမ မဟုတ္ဘူး။”

ေနာက္ ႏွစ္ရက္သုံးရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေသာ္တာ အေဆာင္ျပန္ေရာက္လာၿပီဟု သတင္းၾကားတာနဲ႔ ေသာ္တာ့ဆီကို မိုးျမင့္ ထြက္လာခဲ့သည္။

”ဟယ္… ကို… ဒီအခ်ိန္ႀကီး မလာစဖူးပါလား..။”

“ေသာ္တာအားရင္ ကိုနဲ႔ ခဏလိုက္ခဲ့ပါလား။”

“ဟုတ္ကဲ့ ကို”

ေသာ္တာ့မွာေတာ့ မိုးျမင့္ ဘာျဖစ္ေနသည္ကို မသိ။ သူမခ်စ္ရသူက လာေခၚေတာ့ ေကာက္ခါငင္ခါပင္ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။ လြန္ခဲ့ေသာရက္က ဦးလွၿမိဳင္ ေရာက္လာခဲ့သျဖင့္ ၿမိဳ႕ထဲတိုက္ခန္းတြင္ အတူလိုက္ပါ အိပ္စက္ခဲ့ရသည့္ အခ်ိန္မ်ား၌ ေသာ္တာမွာ မိုးျမင့္ကိုပင္ သတိရေနခဲ့သည္။ ယခင္က ဦးလွၿမိဳင္၏ အနမ္း၊ အယုအယမ်ားအေပၚ သာယာမိန္းမူးခဲ့ေသာ္လည္း မိုးျမင့္ႏွင့္ ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့သည့္အခ်ိန္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဦးလွၿမိဳင္ႏွင့္အတူ ေနရသည္ကို ငရဲက်ေနသလို ခံစားေနခဲ့ရသည္။

မိုးျမင့္ႏွင့္ စည္းမေက်ာ္ခဲ့ဖူးေသာ္လည္း မိုးျမင့္ကို ခ်စ္သည့္စိတ္ေၾကာင့္ အခုလို ျဖစ္ေနခဲ့ရျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ မိုးျမင့္က ယခင္ေကာင္မေလးေတြကို ေခၚလာေနက် တိုက္ခန္းသို႔ ေသာ္တာ့ကို ေခၚေဆာင္လာသည္။ မိုးျမင့္ပုံစံက ေအးတိေအးစက္နိုင္လြန္းလွသည္။ ေသာ္တာ့ကို ယခင္ကလို ဧည့္ခန္း၌ပင္ စကားမေျပာေတာ့ဘဲ အိပ္ခန္းထဲသို႔ တန္းေခၚလာခဲ့သည္။

”ကို … ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ဒီေန႔ ေသာ္တာ့ကို ဆက္ဆံတာ တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ။”

“ကို … မင္းနဲ႔ အတူေနခ်င္တယ္။ ေသာ္တာ… ကိုယ့္ကို ခြင့္ျပဳမလား”

“အို… ကိုကလည္း”

ေသာ္တာ ရွက္ေသြးျဖာသြားရသည္။ သူမဘက္မွ လိုက္ေလ်ာခဲ့တာေတာင္မွ စည္းေစာင့္ခဲ့သည့္ ခ်စ္သူက ယခု ေကာက္ကာငင္ကာ ေတာင္းဆိုလာေတာ့ မျငင္းရက္ပဲ ေခါင္းေလးအသာငုံ႔ကာ ၿငိမ္ၿပီး ရပ္ေနလိုက္မိသည္။ သူမဘဝမွာ ဘယ္ေယာက်္ားေလးအေပၚမွ မခံစားဖူးခဲ့သည့္ ရင္ခုန္မွုျဖင့္ မိုးျမင့္ကို ခ်စ္ရသည္မို႔ မိုးျမင့္ေတာင္းဆိုလာလၽွင္ သူမဘက္မွ အရာရာေပးဆပ္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

မိုးျမင့္က ေသာ္တာ့ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ ရပ္ကာ သူ၏ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ ေခါင္းငုံ႔ကာ ရပ္ေနေသာ ေသာ္တာမွာ ေရွ႕မွလွုပ္ရွားမွုေၾကာင့္ ေခါင္းကို အသာအယာ ေမာ့အၾကည့္တြင္ မ်က္လုံးေလးဝိုင္းသြားရသည္။ ထိုမၽွမကေသး ေသာ္တာတစ္ေယာက္ အာေခါင္ေတြပင္ေျခာက္လို႔ သြားရေတာ့သည္။ သူမမ်က္စိေရွ႕၌ မိုးျမင့္က အတန္ႀကီး တရမ္းရမ္းနဲ႔ အသင့္ျဖစ္ေနၿပီကိုး။

ေအာက္ပိုင္းဗလာက်င္းႏွင့္ ရပ္ေနေသာ မိုးျမင့္ ေပါင္ၾကားထဲမွ အတန္ႀကီးက ေသာ္တာ့ကို တန္းမတ္စြာ ခ်ိန္ရြယ္ထားသကဲ့သို႔ ေတာင္မတ္စြာရွိေန၏။

”မင္း အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္လိုက္ေလ ေသာ္တာ”

မိုးျမင့္က ေသာ္တာ့ကို အမိန႔္သံဆန္ဆန္ ေလသံျဖင့္ ေစခိုင္းလိုက္သည္။ ေသာ္တာက မိုးျမင့္စကားကို တေသြမတိမ္း လိုက္နာရွာသည္။ သူမကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစားမ်ားကို တစ္လႊာခ်င္း ခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။

ေသာ္တာ့ရဲ့ ျဖဴေဖြးႏူးညံ့ၿပီး တြဲမက်ေသးတဲ့ ရင္သားထြားထြားက ေပၚထြက္လာသည္။ ရင္သားထြားထြားေအာက္က အဆီပိုမရွိပဲ ခ်ပ္ရပ္ေနေသာ ဗိုက္သားေလး၊ အဲဒီေအာက္မွာေတာ့ အေမႊးအျမင္ ေျပာင္စင္ေအာင္ ရိတ္ထားတဲ့ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးက ျမင္ရသူ မိုးျမင့္အဖို႔ ရမက္ေသြးတို႔ ဆူေဝဖြယ္ရာအတိပင္။

သူမရင္ထဲတြင္ စြဲလန္းခ်စ္ခင္ရသည့္ မိုးျမင့္ကို ခ်စ္သည့္စိတ္ေၾကာင့္ အႏြမ္းပန္းျဖစ္ေနရသည့္ သူမမွ မိုးျမင့္အလိုက် အစြမ္းကုန္ လိုက္ေလ်ာျဖည့္ဆည္းေပးမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေသာ္တာဆိုတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလးခင္မ်ာ မိုးျမင့္ခိုင္းတဲ့အတိုင္း မကန႔္ကြက္ပဲ မိုးျမင့္ေတာင္းဆိုသမၽွ လိုက္လုပ္ေပးေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

မိုးျမင့္တစ္ေယာက္ လီးအေတာင္သားႏွင့္ ကုတင္ေစာင္းမွာ ေျခခ်ထိုင္လိုက္ၿပီး ဝတ္လစ္စလစ္ကေလးျဖင့္ ထိရက္ကိုင္ရက္စရာမရွိပဲ လွလြန္းေနေသာ ေသာ္တာ့အလွကို ဝမ္းနည္းေၾကကြဲရိပ္သန္းေသာ မ်က္ဝန္းအစုံျဖင့္ ခပ္ေဆြးေဆြးေလး တစ္ခ်က္ စိုက္ၾကည့္လိုက္မိ၏။ ဒါေပမဲ့ ခ်က္ခ်င္းပင္ မိုးျမင့္ရဲ့ မ်က္လုံးမ်ားက ေဒါသစြက္ေသာ အၾကည့္မ်ားအျဖစ္သို႔ ကူးေျပာင္းလို႔သြားေတာ့သည္။

မိုးျမင့္ရင္ထဲမွာ ေသာ္တာရဲ့ သစၥာေဖာက္ဖ်က္ လိမ္ညာလွည့္စားထားမွုမ်ားကို ျပန္လည္ေတြးေတာမိၿပီး စိတ္ေတြ ခက္ထန္သြားရျခင္း ျဖစ္သည္။

“ကို႔ကို ခ်စ္ေသးလား ေသာ္တာ”

မိုးျမင့္က သူ႔ေရွ႕မွာ ရွက္ရြံ့ဟန္ေလးျဖင့္ ရပ္ေနေသာ ေသာ္တာ့ကို စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေလသံမွန္မွန္ျဖင့္ပင္ ေမးလိုက္သည္။

“ကို႔ကို ေသာ္တာ အရမ္းခ်စ္ပါတယ္ ကိုရယ္။ ကို႔ကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ကို႔ဆႏၵေတြ ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ ေသာ္တာ အခုလို လိုက္လာခဲ့ရတာပါ။ ကို ေသာ္တာ့ကို အထင္မေသးပါနဲ႔ေနာ္….”

ေယာက်္ားေတြကို အျမဲလွည့္ပတ္လိမ္ညာ မာယာမ်ားေလ့ရွိသည့္ ေသာ္တာက သူမဝသီအတိုင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိကၡာဆည္သည့္အေနျဖင့္ ေျပာလိုက္ေသး၏။ ထိုစကားသံေတြက မိုးျမင့္၏ ရင္ဘတ္ကို ပိုမိုထိခိုက္ နာက်င္ေစမွန္း ေသာ္တာ မသိခဲ့ေပ။

“ဒါဆို ကို႔လီးကို လာစုပ္ေပးကြာ။ ေသာ္တာ လီးစုပ္ေပးတာကို ကိုအရမ္းခံစားၾကည့္ခ်င္တယ္”

မိုးျမင့္က ေသာ္တာ့အက်င့္စရိုက္ကို အထင္ေသးစြာျဖင့္ အေပ်ာ္မယ္တစ္ေယာက္ကို ဆက္ဆံသလို ခပ္ရင့္ရင့္ပင္ ေစခိုင္းလိုက္၏။ မိုးျမင့္စကားေၾကာင့္ ေသာ္တာ့ကိုယ္ေလး တြန႔္ကနဲပင္ ျဖစ္သြားသည္။ သူမႏွင့္ ပတ္သက္ဖူးခဲ့သည့္ ဘယ္ေယာက်္ားကိုမွ ေသာ္တာ ပုေလြမေပးဖူးခဲ့ပါ။ ယုတ္စြအဆုံး သူမရဲ့ ေက်းဇူးရွင္လို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရသည့္ ဦးလွၿမိဳင္ကိုေတာင္ ေသာ္တာ စုပ္ေပးခဲ့သည္ မဟုတ္ေပ။

ဒါေပမဲ့ မိုးျမင့္က သူမလက္ထပ္မည့္ ေယာက္်ား၊ သူမခ်စ္ရသည့္ ခ်စ္သူဟူေသာ အေတြးျဖင့္ ေသာ္တာ့စိတ္ထဲ မာန္တင္းကာ ခ်စ္သူအလိုက် လိင္တန္ကို ငုံစုပ္ေပးဖို႔ ကုတင္ေစာင္းတြင္ ထိုင္ေနေသာ မိုးျမင့္ရဲ့ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားထဲသို႔ ဒူးေလးေထာက္ကာ ထိုင္လိုက္ေတာ့သည္။ မိုးျမင့္၏ ေတာင္မတ္ေနေသာ လိင္တန္ႀကီးကို ေသာ္တာ လက္ဖဝါးႏုႏုေလးျဖင့္ ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ကာ တင္းေျပာင္ဖူးထြက္ေနသည့္ ထိပ္ဖူးကို သူမႏွုတ္ခမ္းပါးေလးမ်ားျဖင့္ စတင္တို႔ထိကာ စုပ္ငုံလိုက္ေတာ့သည္။

ေသာ္တာ့ ပါးစပ္မွ အားႀကိဳးမာန္တက္ စုပ္သံတႁပြတ္ႁပြတ္က အခန္းထဲမွာ ခပ္မွန္မွန္ပင္ ထြက္လို႔ေနသည္။ ေသာ္တာ့ခင္မ်ာ မစုပ္တတ္စုပ္တတ္ႏွင့္ မိုးျမင့္ရဲ့ လိင္တန္ထြားထြားကို ေခါင္းကေလး နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ႏွင့္ အားႀကိဳးမာန္တက္ စုပ္ေပးေနရွာသည္။

မိုးျမင့္က ကုတင္ကို လက္ေထာက္ကာ ဖင္ကိုႂကြၿပီး ေသာ္တာ့ပါးစပ္ေလးထဲ သူ႔လိင္တန္ကို အားမလိုအားမရျဖင့္ ေကာ့ေကာ့ ထိုးေနလိုက္ေသးသည္။ ပုေလြေပးတာ မကၽြမ္းက်င္သည့္ ေသာ္တာမွာ မိုးျမင့္ရဲ့ ေကာ့တင္ ေဆာင့္ထိုးလိုက္ေသာ လိင္တန္ထိပ္ဖူးက အာေခါင္သို႔ လာလာထိုးျခင္းကို ခံစားရသည္။ ေသာ္တာ့ ပါးစပ္တစ္ခုလုံး ျပည့္ေနေသာ လိင္တန္ႀကီးေၾကာင့္ လည္ေခ်ာင္းထဲ၌ ပ်ိဳ႕အင့္သြားၿပီး မ်က္ရည္ေလးမ်ားပင္ စို႔ထြက္လာသည္။

ဒါေပမဲ့ မိုးျမင့္က ေသာ္တာ့အေပၚ သနားညႇာတာစိတ္ မရွိေတာ့ေပ။ ေသာ္တာ့ရဲ့ ဆံပင္ရွည္ရွည္မ်ားကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲစုကိုင္ကာ က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေသာ္တာ့ ဂုတ္သားဝင္းဝင္းေလးကို ထိန္းကိုင္ရင္း ေသာ္တာ့ပါးစပ္ထဲကို အဖုတ္ထဲ လိုးသလို ေဆာင့္ေဆာင့္ ထိုးေနမိေတာ့သည္။

မိုးျမင့္စိတ္ထဲမွာ နာက်ည္းခက္ထန္ေနေသာ စိတ္အစဥ္ႏွင့္အတူ ရမက္စိတ္က ျပင္းထန္လာသည္။ ခ်စ္ခဲ့ဖူးသူ၏ သနားစရာ မ်က္ႏွာလွလွေလးႏွင့္ ေႏြးေထြးႏူးညံ့လြန္းေသာ ေသာ္တာ့ အာခံတြင္း၏ အထိအေတြ႕ေတြေၾကာင့္ မိုးျမင့္တစ္ေယာက္ ဘယ္လိုမွ မထိန္းနိုင္ေတာ့ပဲ သုတ္ရည္မ်ား ႁပြတ္ခနဲထြက္ကာ ေသာ္တာ့အာေခါင္ထဲထိေရာက္ေအာင္ ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။

မိုးျမင့္ လိင္တန္ကို ေသာ္တာ့ပါးစပ္ေလးထဲမွ ဆြဲထုတ္ၿပီး ေသာ္တာ့ေခါင္းေလးကို ဆြဲေမာ့လိုက္သည္။ ေသာ္တာ့မ်က္လုံးေလးမ်ားမွာ မ်က္ရည္ဥေလးမ်ားက တြဲလဲခိုေနသည္။

ခ်စ္ရသူ၏ ရက္စက္စြာ ဆက္ဆံမွုေၾကာင့္ ဝမ္းနည္းၿပီး ထြက္လာေသာ မ်က္ရည္မ်ားလား၊ အာေခါင္ကို ထိုးမိေသာေၾကာင့္ ထြက္လာေသာ မ်က္ရည္မ်ားလား ဆိုတာကေတာ့ ေသာ္တာမွလြဲ၍ မည္သူမွ သိနိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။…ၿပီးပါၿပီ