Unicode
သူငယ်ချင်း နာမည်က ကြွက်သိုး။ ငယ်ငယ်ကတည်းက ဆော့ဖော်ဆော့ဖက် ။ ဒီကောင်က (၇) တန်းလောက်မှာ ကျောင်းထွက်သွားတယ်။ အပြင်လောကအကြောင်း နောကြေတယ်။ ဒီကောင့်ကြောင့်ပဲ ဂွင်းထုတတ်လာတာ။ နှာကိစ္စကတော့ စကားပြောတိုင်းပါတယ်။ သူ့အစ်မလင်မယား လိုးတာပါ ချောင်းပြီး ထုတဲ့ကောင်။ သူ့အစ်မအကြီးဆုံးက လင်နှစ်ယောက် ယူထားတယ်။ ခြံဝိုင်းထဲမှာပဲ အိမ်ဆောက်နေတယ်။ ပထမယောကျ်ား သေပြီးတော့ ဒုတိယအိမ်ထောင်ထူတယ်ပေါ့။ ဖင်အငြိမ်ဆုံးပေါ့ ။ ကျနော်တို့က မကြီးမခိုင်လို့ ခေါ်ကြတယ်။
သူ့အောက်မှာတော့ တင်မာဝင်း သူကတော့ ၂ လင်ကွာ ။ ကလေးတစ်ယောက် အမေ ။ ကြားထဲမှာ အပျော်ကုန်းတဲ့ လင်တွေကလည်း မနည်းလှ။ ကြွက်သိုး အထက်က အစ်ကိုက အရက်သမား။ စိတ်ကောင်းရှိတယ်။ အငယ်ဆုံး ကောင်မလေးကလည်း အပျိုဖြန်း။ ဆတ်စလူးထနေပြီ။ ကြွက်သိုးက ကျနော့်အပေါ် သဘောအတော်ကောင်းတဲ့ကောင်။ သူမိန်းမယူပြီးတော့ သူ့မိန်းမကို လေးဘက်ထောက်ခိုင်းထားပြီး ကျနော့်ကို တံခါးအကွယ်ကနေ ခေါ်ထုတ်ပြီး သူ့မိန်းမစောက်ပတ်ကို ပြတယ် ။ သူ့မိန်းမက မသိရှာ ။ ကျနော်လည်း လက်နဲ့ ထိကိုင်ကြည့်မိတယ်။
မိန်းမယူထားပေမဲ့ ကျနော်နဲ့ အတွဲမပြတ်။ သူတို့တစ်အိမ်လုံးက ကျနော်နဲ့ ကြွက်သိုးကို လင်မယားလို့ ခေါ်ကြတယ် ။ ကြွက်သိုးက ကျနော့်ကို ပြောဖူးတယ် “ငဇော် မင်းကို စိတ်ချတာ တစ်ခုရှိတယ်။ မင်းမှာ ကြာကူလီစိတ် မရှိတာပဲ။ ငါကတော့ ရလို့ကတော့အကုန်လိုးမှာ” ဒါ့ကြောင့်လဲ ကြွက်သိုးက ကျနော့်ကို စိတ်ချတာ။ ကြွက်သိုးက သူ့အမေ မုဆိုးမဒေါ်မြင့်နဲ့ စီးပွားမခွဲ။ ကုန်ကူးတဲ့ အလုပ်ကို လုပ်ရတယ်။ အိမ်ထောင်ဦးစီးပေါ့။ ရထားနဲ့ ကုန်ကူးတယ် ။ စျေးမှာ သူ့အမေဒေါ်မြင့်က ရောင်းတယ်။ အပျိုပေါက်မ စန္ဒာရယ် ကြွက်သိုးရယ် အရက်သမားရယ်က ကူလုပ်ရတယ်။
ကြွက်သိုးအမေက လူကြားထဲတောင် အတော်နောက်တာ ။ လူပျိုကြီး ဂွေးကြည့်ခြင်လို့ဆိုပြီး ပုဆိုးဆွဲချွတ်တာ။ အဲ့လိုနောက်တာကို မိသားစုစုံတိုင်း လုပ်လေ့ရှိတယ် ။ ကျနော်ကရှက်ပြီး ပြေးရင် ဝိုင်းရီကြတာ။ ဓလေ့လို ဖြစ်နေပြီ။ ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ အမြဲစိတ်ပါဖီးလာတာက တင်မာဝင်း ။ သူတို့ခြံဝင်းထဲ လူရှင်းတဲ့ရက်ဆို ကျနော် တင်မာဝင်းကို ကြံဖို့ချောင်းတယ်။ ဒါပေမယ့် မရဲပါဘူး။ တင်မာဝင်းကလည်း တစ်လတစ်ခေါက်တော့ ကုန်ကူးတယ်။ သူ့စီးပွားနဲ့သူ။
တစ်ရက် နေ့လည်ပိုင်း လူရှင်းတော့ တင်မာဝင်းကို တွေ့လိုတွေ့ညား သွားချောင်းတယ်။ ကြွက်သိုးတို့ အိမ်အောက်ကနေ ကြည့်နေတုန်း ဒေါ်မြင့်က သူ့အိမ်မကြီးကနေ … “ဟဲ့ ငဇော် ကြွက်သိုး ညက ခရီးထွက်သွားတယ်လေ နင်မသိဘူးလား..” လို့ ရုတ်တရက် လှမ်းအော်တော့ လန့်တောင်သွားသေး။ ဒေါ်မြင့်က စျေးရောင်းလို့လားမသိ ။ အသံကတော့ အော်ကျယ် အော်ကျယ်။
“ဟဲ့ ကောင်လေး လာစမ်း ငါ့ကိုလာကူစမ်း”
ဆိုတော့ ကျနော်လည်း အိမ်မကြီးပေါ် တက်သွားတယ်။ ဒေါ်မြင့်မျက်နှာက မကြည်မသာ။
“အဒေါ် နေမကောင်းလို့လား”
“အေးဟယ် ဟိုဟာတွေ စိတ်မချပေမဲ့ မတတ်နိုင်ဘူး လာပြန်နားရတာပဲ။ တံခါးမကြီးကို ပိတ်ထားလိုက် ငဇော်.. ကြက်တွေ ခွေးတွေ တက်လို့”
ကျနော်လည်း တံခါးမကြီးကို ပိတ်လိုက်ပြီး ဒေါ်မြင့်က ခန်းစည်းချထားတဲ့ အခန်းထဲကို ရှေ့ကဝင်သွားပြီး လိုက်ခဲ့ဖို့ခေါ်တယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ဒေါ်မြင့်က ကုတင်ပေါ် ခြေဆင်းထိုင်ချလိုက်တယ်။
“အဒေါ် ကျနော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ”
“ငါ့ကို ဇက်ကြော ဆွဲနှိပ်ပေးစမ်းပါ ဟယ်… အကြောတွေ တက်နေတယ်… ဆေးသောက်တာလည်း မရဘူး ဟယ်..”
ကျနော်လည်း ဇက်ကြောဆွဲ ဂုတ်ပိုးသားတွေ နှိပ်ပေးတယ်။ ဆွဲကြိုးအတုတ်ကြီးက ဆွဲထားသေး။ ဆွဲကြိုးက ခံနေတော့ ဆွဲကြိုးကို ချွတ်ခိုင်းတယ်။ ဒေါ်မြင့် နှိပ်ခိုင်းသမျှ နှိပ်ပေးရတယ်။ ပေါင်တွင်း ကြောတွေကို နှိပ်ခိုင်းပြန်တယ်။ ပေါင်တွင်းကြောတွေကို ထမိန်အောက်ထဲ လက်ဝင်ခိုင်းပြီး နှိပ်ခိုင်းတော့ ဒေါ်မြင့်ရဲ့ အဖုတ်မည်းကြီးက ပေါ်နေတယ် ။ ကျနော်လည်း အဲ့ကျမှ မရိုးမသားစိတ်တွေ ဖြစ်လာတာပဲ။
ဒေါ်မြင့်က “ပေါင်ခြံလေးကို နှိပ်စမ်းပါ ကလေးရယ်” ဆိုပြန်တော့ စောက်ဖုတ်က ပေါ်တင်ကြီး မြင်နေရတယ်။ အသက် ၅၀ ကျော် လူကပိန်တယ်ဆိုပေမဲ့ ဒေါ်မြင့်က အတွင်းပိုင်းအသားအရည် ပျော့တွဲမနေဘဲ ကျစ်လျစ်နေတယ်။ ကျနော့်ကို ဆီးခုံအပေါ်ကိုလည်း နှိပ်ခိုင်းတယ်။ ထမိန်ကို မပေါ်ပေါ်အောင် နှိပ်ခိုင်းနေမှန်း သတိထားမိလာတယ်။ ကျနော့်ပေါင်ကိုလည်း ပြန်ပွတ်ပေးနေတော့ စိတ်ကထလာပြီး ငပဲက ထောင်လာတယ်။
ထမိန်ပေါ်ရက်နဲ့ကို ထထိုင်ပြီး ကျနော့ကို ခြေဆင်းထိုင်ခိုင်းပြီး သူကလည်း ကျနော့်ခြေထောက်ပေါ် သူ့ခြေဆင်းထိုင်လို့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဇက်ကြောကို နှိပ်ခိုင်းတယ်။ နှိပ်နေရင်းက ကျနော့်ပေါင်ပေါ် လက်ရောက်လာတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်ငပဲကို ပုဆိုးပေါ်က ကိုင်လိုက်တယ်။ ပါးစပ်ကလည်း “ဒီတစ်ခါတော့ မိပြီ” လို့ ပြောတယ်။
ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးကို ကိုင်ဆွတော့ ကျနော် မနေနိုင်တော့ဘူး။ “အဒေါ် ကျနော်မရတော့ဘူး။ လွှတ်ပါတော့” ဆိုလည်း မရဘူး။ “အဒေါ် လရည်တွေ ထွက်ကုန်လိမ့်မယ်” ဆိုတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပေါင်ဖြဲကားပေးတယ်။ ကျနော်လည်း အံ့အားသင့်နေတယ်။ “ဘာလုပ်နေလဲ ဒီထဲပန်းထည့်” တဲ့။
တကယ့်တကယ်လုပ်တော့ အပေါက်ကမတည့်။ အတွေ့အကြုံ မရှိတော့ ဒေါ်မြင့်ကကိုင်ပြီး တေ့ပေးရတယ်။ တခါတည်း ဒေါ်မြင့်စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားတာနဲ့ အားရှိသမျှ လိုးပစ်တယ်။ လရည်က မကြာဘူး ထွက်သွားတယ်…။ ဒါပေမဲ့ ဆက်လိုးချင်နေတာနဲ့ လိုးနေလိုက်တယ်။ ဒေါ်မြင့်က အပေးကောင်းတော့ ကြာလည်းကြာ ကောင်းလည်းကောင်း ဒေါ်မြင့်လည်း ပြီးသွားတယ်။ ကျနော့်လီးကို သုတ်ပေးပြီး “ပါးစပ်လုံပစေနော်။ ထပ်လုပ်ချင်ရင်” တဲ့…..။
ဒေါ်မြင့်နှင့် မထင်မှတ်ဘဲ စားလိုက်ရတာဟာ ကျနော်ရဲ့ ပွဲဦးထွက် ကံကောင်းမှုဆိုတာ နောက်ပိုင်း နှစ်ကာလတွေ အတော်ကြာမှ သုံးသပ်သိရှိရပါတယ်။ စိတ်လက်ကြည်လင်ပေါ့ပါးပြီး ကြွက်သားတွေလည်း ပျော့ပျောင်းလို့နေတယ်။ လူဟာ ငါစားဖူးပြီဆိုတဲ့ ဘဝင်လေးလည်း ဖြစ်နေတယ်။ ကြွက်သိုးကလည်း ပြန်မရောက်သေးတော့ တိုင်ပင်ဖော် မရှိ။ ဒေါ်မြင့်နဲ့ နေ့လည်ဖက် ဆုံရမလား။ စျေးဆိုင်ဖက် လမ်းကြုံသလိုနဲ့ ဝင်ပေမဲ့ ဒေါ်မြင့်ကတော့ စကားလမ်းကြောင်းလည်း ဘာမှမဖြစ်သလိုနဲ့။ နောက်တစ်ခုက ခပ်တည်တည် ခပ်တန်းတန်း ဖြစ်နေသလိုပဲ။ အရူးအမဲသားကြွေးတယ် ဆိုတာ ဒါမျိုးဖြစ်မှာ။
ဒေါ်မြင့်ကို အရင်က ဂွင်းမှန်းထုတဲ့ အထဲတောင် မထည့်။ တင်မာဝင်းကသာ ထိပ်ဆုံး။ အခုတော့ ဂွင်းထုရတဲ့ အရသာတောင် မကြိုက်တော့ဘူး။ တင်မာဝင်းကိုလည်း သွားချောင်းဖို့ စိတ်မလာတော့ဘူး။ ဒေါ်မြင့် စျေးဆိုင်မလာဘူးဆိုတဲ့နေ့က နောက်ဆုံးအကြိမ် ကြိုးစားခြင်းပါပဲ။
လှေကားအတိုင်း အိမ်ပေါ်တက်တော့ တံခါးပိတ်ထားတယ်။ တံခါးခေါက်ပေမဲ့ တံခါးထမဖွင့်ပေး။ ဒါတောင် ဆယ်မိနစ်လောက် စောင့်သေးတယ် ။ စိတ်ထဲမှာ ရှက်တာရယ် မခံချင်စိတ် ဖြစ်သွားတာရယ်က ကျနော့်ကို လမ်းကြောင်း ပြောင်းသွားစေတယ်။ အားကစားရုံမှာ ဝိတ်သွားမတယ် ။ အပြေးလေ့ကျင့်တယ် ကြိုးခုန်တယ်။ ဒေါ်မြင့်ကို အာရုံထဲက ထွက်ဖို့ အားကစားနဲ့ အာရုံပြောင်းလိုက်တယ်။ သိပ်တော့မလွယ်ကူလှ။ ကြွက်သိုး ကျနော့်အိမ် လာသေးတယ်လို့ ပြောတယ်။ မဆုံဖြစ်တာ မသွားဖြစ်တာ ၃ လနီးပါး ရှိသွားတယ်။
ဂွင်းမတိုက် ဖာမချတော့ အသားအရည် ကျစ်လျစ်ပြီး လူဟာ လန်းဆန်းလို့နေတယ် ။ အားအင်က အပြည့်။ ၆ လတစ်ခေါက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့ အဖေတောင် ကျနော့်ကို အတော်အံ့သြ ချီးကျူးနေတယ်။ သုံးဖို့စွဲဖို့လည်း အတော်များများ အမေတို့ မသိအောင် ပေးသွားသေးတယ်။
ကျနော် အရင်က ဖြစ်သလိုဝ တ်စားတာတွေ နေထိုင်မှုတွေကအစ ပြင်ပလိုက်တယ်။ သန့်သန့်ရှင်းရှင်း သပ်သပ်ရပ်ရပ်။ လူကြီးဆန်တဲ့ အဝတ်အစားကိုပဲ ဝတ်ဖြစ်တော့တယ် ။ တောက်ပ စျေးကြီးတာမျိုးတော့ မဝတ်။ နောက်ပိုင်းမှ သိလာတာက ဂွင်းမထု ဖာမချဘဲ အားကစား ပုံမှန်လုပ်တဲ့ အကျိုးဟာ ကျနော့်ကို အတော်အကျိုးရှိစေတာပါပဲ။
ယုံမလားမသိ ။ မိန်းမတွေ ပျိုပျိုအိုအို လိင်တိမ်းညွှတ်မှု ရှိလာတာပဲ။ ကြွက်သိုးအိမ်ကို ခဏခဏလာတာ အားနာစရာကောင်းတယ် ။ သူ့အိမ်သွားလိုက်ပါဦး အမေက ပြောတာနဲ့ ညဘက် ထွက်သွားလိုက်တယ်။ ဒေါ်မြင့် ကြွက်သိုးတို့မိသားစု အစုံအလင် ထမင်းစားနေတာနဲ့ ကြုံတယ်။ ကျနော့်ကို တံအံ့တသြ ကြည့်နေကြတယ်။
ထမင်းစားပြီးတော့ ကြွက်သိုးတို့အိမ်ဘက် သွားကြ၊ သူငယ်ချင်း ၂ ယောက် စကားတွေ ဖောင်ဖွဲ့ကြပေါ့။ နှာအကြောင်း မမေးတော့လို့ ကြွက်သိုး အံ့သြနေတယ်။
အိမ်ပြန်တော့ အပြင်သွားမလို့လုပ်နေတဲ့ တင်မာဝင်းက အဖော်လိုက်ပေးပါဦးဆိုပြီး လက်ကို အတင်းဆွဲတယ်။ လမ်းထဲမှာ မှောင်နေတော့ တင်မာဝင်းက ကိုယ်ချင်းထိပြီး လျှောက်နေတယ်။ တင်မာဝင်းက
“အမေတို့ ကြွက်သိုးတို့အိမ်ပဲ နင်ကလာတာ၊ ငါ့အိမ်ကိုလည်း လာလည်ပါဦးဟယ် ။ ငါကအိမ်မှာ အမြဲတမ်းရှိတယ်။ လာခဲ့နော်”
တဲ့။ စုပ်ရော လာဒ်ရော ပွင့်တယ်ဆိုတာ မကြာခင် ရက်ပိုင်းအတွင်း သိရတော့တာပါပဲ ။ အရင်က အဖတ်တောင် မလုပ်ခဲ့တဲ့ ၂ လင်ကွာ ကလေးတစ်ယောက်အမေ တင်မာဝင်း ကိုယ်လုံးချင်း လာထိပြီး ဖိတ်ခေါ်နေပြီ။ ကျနော့်အနေနဲ့ တိုးတက်မှုကို မြင့်သထက် မြင့်စေချင်တာက တစ်ဖက်၊ တင်မာဝင်းရဲ့ အရပ်ပုပု ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်လှလှနဲ့ ကြာမျက်လုံးကြာနှုတ်ခမ်းတွေဆီက ခေါ်သံကို ပြန်ထူးချင်တဲ့ စိတ်ကလေးကလည်း ရှိနေပြန်တယ်။
မနက် စျေးခေါင်းကွဲတဲ့ အချိန်မှာ ကြွက်သိုး ကျနော့်ကို လိုက်ရှာနေတယ်ဆိုတဲ့ သတင်းက ကျနော် ထိုင်နေကြ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဆီ ရောက်လာခဲ့တယ်။ ဒီသတင်းနဲ့အတူ မကြာတဲ့ အချိန်မှာ ကြွက်သိုး လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲ ရောက်လာတယ်။
“သယ်ရင်း မင်းကို အမေက အရေးကြီး တိုင်ပင်စရာရှိလို့ ငါ့ကို လာရှာခိုင်းတယ်။ သွားရအောင်”
ဒေါ်မြင့်က အိမ်အပေါ်ထက်က ဆက်တီစားပွဲခုံမှာ ဆေးပေါ့လိပ်ဖွာရင်း စောင့်နေတယ်။ ကြွက်သိုးကတော့ ကျနော့်ကိုထားပြီး သူ့အိမ်ဘက် ထွက်သွားတယ်။
“အရေးကြီးတယ်ဆိုလို့ အဒေါ်….”
ကျနော် စကားစပြီး ထိုင်တော့
“သိပ်တော့လည်း အရေးကြီးတယ်ရယ် မဟုတ်ပါဘူး”
ဆိုပြီး ကိစ္စကို ရှင်းတယ်။ ဒီလိုပါ။ ဒေါ်မြင့်က ၂ လုံးထီ စာအုပ်တွေကို ဆွဲစားချင်တယ် ။ သူတစ်ယောက်တည်း မနိုင်ဘူး။ ကျနော်က ပိုက်ဆံတတ်နိုင်မှန်းသိလို့ ရှယ်ယာတစ်ဝက် ပါနိုင်သလား။ နာမည်ခံပေးမှာက ဒေါ်မြင့်။ စာအုပ်တွေကို မိသားစုထဲက တစ်ယောက်ယောက်ကို သိမ်းခိုင်းမယ်။ ခြံဝင်းတံခါးပိတ် အိမ်တံခါးပိတ်ပြီး စာအုပ်တွေကိုစစ်၊ အလျော်အစားလုပ်ရုံ။ အန္တရာယ် ဖမ်းရယ်ဆီးရယ်ဆိုရင် စာအုပ်တွေ မီးရှို့ အလွယ်တကူ လက်စဖျောက်ဖို့လည်း လွယ်တယ်။ ပြေးပေါက်လည်း ရှိတယ်။ ကျနော်လည်း အလုပ်မရှိတာနဲ့စာရင် မဆိုးပါဘူးပေါ့။ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်တယ်။ အိမ်ကလည်း ဘာမှမပြောပါဘူး ကျနော့်သဘော။
အလုပ်စလုပ်ခါစက မကျွမ်းသေးတော့ စာရင်းတွေ စာအုပ်တွေ အလျော်အစား ငွေကအစ စီစစ်ရတော့ ညနေစောင်း မှောင်ခါနီးမှ သက်ပြင်းချနိုင်တယ်။ ဒေါ်မြင့်ကတော့ ကျနော်နဲ့ ကံစပ်တယ်ချည်း ပြောနေတော့တာပဲ….။ အလုပ်သဘောလည်း ကျွမ်းသွားပြီ။ အကျိုးအမြတ်ကလည်း အတော်ရတယ် ဆိုရမယ်။
ဒေါ်မြင့်က ဆိုင်ကယ်တစ်စီးဝယ်ပြီး စာအုပ်သိမ်းဖို့လုပ်တယ်။ အဲဒီမှာ တင်မာဝင်းက သူစာအုပ် သိမ်းပေးမယ် အားအားနေ ကလေးမုန့်ဖိုးရတယ် လုပ်မယ်ဆိုပြီး ဇာတ်လမ်းထဲ ဝင်လာတယ်။ ဒေါ်မြင့်လည်း စျေးဆိုင်ခင်း စျေးရောင်းအလုပ်တွေ မလုပ်ရတော့ဘဲ အိမ်မှာ အဆီအစိမ့် စားနေရလို့လားမသိ ပိန်ခြောက်ကပ်ကနေ အသားရည်ပြည့်ပြီး ဆူဖြိုးလာ အသားဖြူလာတယ်။ နှစ်ထပ်သစ်သားအိမ်ကို မြှင့်ပြီး အိမ်အောက်ထပ်ကို အုတ်ပတ်ကားလုပ်တယ် ။ အခန်းဖွဲ့ပြီး အိမ်ကို လုံခြုံလှပအောင် ပြင်နိုင်တဲ့အထိ ဖြစ်လာတယ်။
ကျနော်ကတော့ ကျနော့် အကျိုးအမြတ် ဝေစုကို အမေ့နာမည်နဲ့ ဘဏ်ထဲကို ထည့်ခိုင်းထားတယ် ။ သူငယ်ချင်း ကြွက်သိုးကို အရင်းတောင့်အောင် ပိုက်ဆံ ထောက်ပံ့ပေးတယ်။
ကျနော် သတိထားမိနေတာ ကြာပြီ။ အရင်ကတော့ အလုပ်ဇောနဲ့ သတိမပြုမိ။ ဒေါ်မြင့်က စာရင်းလုပ်ရင်လည်း ကျနော်နဲ့ ပူးပူးကပ်ကပ် ထိုင်တယ်။ လက်ကိုင်လိုက် ပေါင်ပွတ်လိုက်နဲ့။ အပြင်က လူရိပ်လူသံကြားမှ ထပြီး လူလာရင် တံခါးဖွင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ထိုင်တယ်။
ကျနော်လည်း သွေးနဲ့ကိုယ်သားနဲ့ကိုယ်။ တင်သား၊ ရင်သား ငှါးစွင့် ရေဆင်းငါးကြီးလို ဖြစ်လာတဲ့ ဒေါ်မြင့်ရဲ့ အထိအတွေ့ကို သာယာမိတာ အမှန်ပဲ။ ဒါပေမဲ့ ဟန်ဆောင်ထားရတယ်။ စကားနဲ့လည်း မြူဆွယ်တာပဲ။
“ယောက်ျားမရှိတာကြာတော့ ယောက်ျားရဲ့ အပြုအစု အယုအယလေးတော့ လိုချင်သား ။ တခါတလေဆို သားအိမ်ကတောင် ယားကျိကျိ ဖြစ်တယ်”
ဆိုပြီး အခြားအကြောင်းပြောရင်း လမ်းကြောင်းပြောင်းလာတယ်။
ဖုန်းနဲ့ အလုပ်ရလာတော့ တင်မာဝင်းက ဖုန်းနဲ့ စာရင်းအနှစ်ချုပ် လှမ်းတင်တယ်။ အဲဒီရက်က ၂ လုံးထီ ထွက်မဲ့ရက်ကို မထွက်ဘူး။ ဒီတော့ တံခါးတွေ ပိတ်ထားတဲ့ အိမ်ထဲမှာ ပူလောင်အိုက်စက်နေတယ်။ တံခါးကလည်း အမြဲပိတ်နေကြ ထဖွင့်လို့မရ။ ဒေါ်မြင့်ကတော့ ရှင်းတယ်။ သူ့အတွက် အခွင့်ကောင်းဆိုတော့
“အိုက်လိုက်တာဟယ်”
ဆိုပြီး ဘရာစီယာနဲ့ ယက်ခပ်နေတယ်။ ထမိန်ကိုလည်း ပေါင်သားတွေပေါ်အောင် လုပ်နေတယ်။ အိမ်ခေါင်မိုး သွပ်ပြားပေါ် မိုးသီးမိုးပေါက်တွေ ရွာချလာတော့
“ငဇော်ရေ အိမ်အပေါ်ထပ် တံခါးတွေ မပိတ်ထားဘူးလား မသိဘူး ။ မိုးပက်ထည့်ကုန်မယ်။ လာကူဦး”
ဆိုပြီး လှေကားပေါ် ဦးဆောင်တက်သွားတယ်။ အောက်ကနေ ဖင်လုံးကြီးတွေကို ကြည့်ရင်း တက်နေရတော့ စိတ်ကမရိုးမရွ။ အရင်က ဒေါ်မြင့်နေတဲ့ အခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။
“ဒီတံခါးက အားနဲ့ဆွဲမှရမယ်၊ လာပါဦး နင့်အားသန်သန်နဲ့”
လို့ ခေါ်တယ်။ တံခါးက ကြပ်တာတော့ မှန်တယ်၊ မိုးလည်း လုံပါတယ် ။ တံခါးကို အားနဲ့ဆွဲနေတဲ့ ကျနော့်ခါးကို နောက်ကနေ ဒေါ်မြင့် ကိုင်ထားတယ်။
“ရလားကွယ့် ရလားကွယ့်”
ပြောပြီး ကျနော့်ခါးကို ဖက်ပြီး ကျနော်နဲ့အတူ ကူဆွဲတယ်ပေါ့။ တကယ်တော့ အဲဒီတံခါး အဲ့လိုဖြစ်နေတာ ကျနော်လည်းသိ ဒေါ်မြင့်လည်းအသိ။ နို့နဲ့ နောက်ကနေ ပွတ်နေတာက အားပိုပါနေသလိုပဲ။ အခန်းကလည်း မှောင်နေတယ်။
“မရဘူး အဒေါ်”
ကျနော် နောက်ပြန်လှည့်တဲ့အထိ မခွာ။ ဒေါ်မြင့် ပုခုံးကို ကိုင်ပြီး ကျနော်လည်း စဉ်းစားနေမိတယ် ။ လုပ်သင့် မလုပ်သင့်။ အဖွားကြီးလက်က ကျောတွေကို ပွတ်နေပြီ။ မျက်နှာကိုမော့ပြီး ထိုးပေးနေတယ်။
ကျနော် မလုပ်ချင်ဘူးလို့ စိတ်ထဲက ပြောနေမိတယ်။ ပုခုံးပေါ်ကလက်ကို ဖယ်ပြီး ငြင်းမလို့။ လက်နှစ်ဖက်က ဒေါ်မြင့် ဖင်သားဆိုင်ပေါ် ရောက်တဲ့အခါမှာတော့ လျှပ်စစ်အမဓါတ်က စီးဝင်လာနေတော့တယ် ။ ဖင်တွေကို ဆုပ်ကိုင် ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ စောစောက မော့ပေးနေတုန်းကတော့ ဖီးမလာ။ အခုတော့ ဒေါ်မြင့်မျက်နှာကို ဆွဲယူပြီး နှုတ်ခမ်းစုပ်နေမိတယ်။
ဒေါ်မြင့်ကလည်း ခေသူမဟုတ် ပြန်စုပ်တယ်။ သူစုပ်ရင် ကိုယ်ကနား၊ သူနားရင် ကိုယ်ကစုပ်နဲ့ အပေးအယူ မျှနေတယ်။ လျှာချင်းထိရင်း စုပ်နမ်းတဲ့အခါ ကျနော် ထိန်းချုပ်ထားသမျှ ပွင့်ထွက်သွားတော့တယ်။
ကုတင်ပေါ် ဒေါ်မြင့်ကို ပစ်တင်ပြီး ရမက်ကြမ်းတွေ နမ်းမိတယ်။ နို့တွေကိုလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ညှစ်ချေရင်း စောက်ဖုတ်ကိုလည်း လက်နဲ့ပွတ်နေမိတယ်။ ဘဝမှာ ရွှဲစိုနေသော စောက်ဖုတ်ကို ပထမဆုံး ကိုင်ဖူးတာပဲ။ ဘယ်တုန်းက ထမိန်ချွတ်ထားလည်းမသိ။ ကျနော် ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကိုပွတ်တော့ တဟင်းဟင်း ငြီးရှာတယ်။
“ငဇော် မောင်လေး လိုးတော့ကွယ်… ထည့်ပါတော့”
လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထိုးသွင်းလိုက်တော့ …..
“အား အမလေး”
လို့ အော်တယ်။ ကုတင်စောင်းတင်ပြီး ညှောင့်ပေးတော့ လက်တွေက ကျနော့်လက်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ထားတယ်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကို လိုးပစ်ချင်စိတ်က ကျနော့်ကို ကစားခဲ့တဲ့ ဒေါ်မြင့် ဒီတခါတော့ နင့်အလှည့်ပဲ တွေ့ကြသေးတာပေါ့ဆိုတဲ့ ကြိမ်းဝါးခဲ့မှုကို သတိရမိတယ်။
မိုးသံလေသံကြားမှာ ကုတင်တိုင်တွေက ပျဉ်နံရံတွေကို သွားဆောင့်နေတာ တဒိုင်းဒိုင်း။ ဒေါ်မြင့် အားအားအား အမလေး အော်သံကလည်း တညံညံ။ ဖင်သားတွေ အိကျသွားအောင် ဖိလိုးလိုက် ပုခုံးပေါ် တင်ထားတဲ့ ခြေနှစ်ဖက်ကို အမျိုးမျိုး ဖြဲလိုက်စုလိုက်နဲ့ လိုးပစ်နေလိုက်တယ်။
ကျနော် နှစ်ချီလောက် ပြီးနေပြီ ဒါပေမဲ့ မရပ်ဘူး။ လီးနဲ့စောက်ဖုတ် တပ်လျက်။ ဒေါ်မြင့်ကို ခွဖက်ခိုင်းပြီး အောက်ထပ်ကို မချီလာ။ အောက်ထပ်က ကြမ်းခင်းမှာလည်း ထပ်လိုးလိုက်တယ်။ အဖွားကြီးကို အငြိုးနဲ့ ကြောက်သွားအောင် လိုးပစ်နေပေမဲ့ ပြန်ရတဲ့ ရလာဒ်က ပြောင်းပြန်။ ဒေါ်မြင့် ကျနော့်ကို သိသိသာသာ ဖက်လာတယ် ။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်နေတယ်။ ကျနော့်ခါးကို ခြေကျင်းလိမ်ပြီး အတင်းဖိကပ်ထားနေရင်း ငိုသံလိုလို ရီသံလိုလို အော်ညဉ်းပြီး တုန်တက်ပြီး ငြိမ်သွားတော့တယ်။
အတော်ကြာမှ ကိုဇော် ဆိုပြီး ကျနော့်ကို နမ်းတယ်။ ကျနော့်လီးက အတောင်မကျ။ ဒေါ်မြင့်ကို ထထိုင်ခိုင်းပြီး ကျနော်လည်း ခေါင်းကို ဆံပင်ကနေ ဆွဲကိုင် မတ်တပ်ရပ်လို့ လီးစုပ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ အဖွားကြီးက သေသေချာချာကို စုပ်ပေးသဗျာ ။ သူလည်း လင် ၂ ဆက်နဲ့ပဲ ပညာဘယ်သေးမလဲ ။ ကျနော် စွဲသွားအောင်ကို ပညာပြစုပ်တာ။
လီးကိုစုပ်လျက် ကျနော့်ကိုဘမော့ကြည့်တယ်။ ကျနော်လည်း အပြာကားထဲကလို ဖီးတက်ပြီး အော်ရတော့တာပဲ။ အကြောပေါင်းစုံ ဆိမ့်တက်လာပြီး လီးရည်တွေကို ပန်းထည့်ချင်လာတာနဲ့ ဒေါ်မြင့်ခေါင်းကို ချုပ်ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ အဆုံးထိ ထိုးသွင်း လိုက်တယ်။
ဒေါ်မြင့်လည်း အသက်ရှူ ကြပ်မှာပေါ့။ အတင်း ရုန်းတယ် အင်အားခြင်းကမမျှ။ ဒါကိုက တကယ့်ဖီလင်။ ခေါင်းကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့မှ အဟွတ်အဟွတ် ဆိုပြီး လီးရည်တွေ ပါးစပ်ထဲသီးပြီး ချောင်းဆိုးနေရှာတယ်။ သိပ်ဆိုးတာပဲတဲ့။
ပုဆိုးမဝတ်သေးဘဲ အိမ်ရှေ့ လှမ်းကြည့်မိတော့ တင်မာဝင်း တံခါးဖွင့်ဝင်လာတယ်။ အိမ်ထဲ မီးတွေ ကပြာကယာထွန်းပြီး အဖွားကြီးကို အသိပေးရတယ်။ ခြေရာလက်ရာသိမ်းပြီး အဖွားကြီး အိမ်ပေါ်မှာ အိပ်ပျော်နေကြောင်း ခြေဟန်လက်ဟန်နဲ့ ပြတယ်။ အိမ်အောက်ကြမ်းပြင်က အရည်တွေကိုတော့ အငယ်ဆုံးမ ထမီယူပြီး သုတ်ပလိုက်တယ်။ အိမ်တံခါး ဖွင့်ထားလိုက်တယ်။
တင်မာဝင်းလည်း ရေစိုနဲ့ ဆိုင်ကယ်လာထားပုံရတယ်။
“အမေရော”
“အဒေါ် အိပ်နေတယ် အပေါ်ထပ်မှာ”
“ဟင် ဒါဆို ပြင်းနေမှာပေါ့။ အိမ်လိုက်ခဲ့ပါလား”
တဲ့။ ရေစိုအလှကလည်း ဆွဲဆောင်နေပြန်တယ်။ ငါလုပ်နိုင်ပါဦးမလားလို့လည်း သံသယ ဝင်ပြန်တယ်။ တံခါးဝမှာ တင်သားတွေ တင်းကားနေတာကို အသားပေးပြီး ရပ်စောင့်နေတဲ့ တင်မာဝင်း အကြည့်ဟာ ကျနော့်ကို အသနားခံနေတာလား၊ ခြင်္သေ့ကို ပြန်စားမဲ့ ကဝေမ သမင်ရဲ့ အကြည့်လေလား။
ထီးအတူဆောင်းပြီး လိုက်သွားလိုက်တယ်။ ကြွက်သိုးအိမ်ထဲဝင်ပြီး အာမီရမ်တစ်လုံး၊ တောကြက်ဥတွေ ဝင်ယူခဲ့တယ်။ အဝတ်အစားလဲပြီး ဆံပင်တွေ သဘက်နဲ့သုတ်ပြီး အမြည်းလုပ်ပေးတယ်။ တောကြက်ဥ ၂ လုံး ဗိုက်ထဲအရင် ပစ်ထည့်ပြီး တင်မာဝင်း လုပ်ပေးတဲ့ အမြည်းကို စောင့်တယ်။ စီးကရက်တစ်ဗူး လာချပေးတာကို ဖွင့်ပြီး ဟန်ပါပါ သောက်နေမိတယ်။
ဆေးလိပ် သိပ်မသောက်တတ်၊ အရက်လည်း သိပ်သောက်လေ့ မရှိတဲ့ ငါ။ အခုတော့….။ ရမ်ရဲ့အရသာက အူထဲ ပူဆင်းသွားတယ်။ အမြည်းအနည်းငယ်စားရင်း အရက်ငှဲ့ပေးနေတဲ့ တင်မာဝင်းဟာ တစ်ခွက်ပြီး တစ်ခွက် ပိုလှလာတယ်။ အားအင်တွေ ပြန်လည်ပြည့်ဖြိုးလာသလို ခံစားရတဲ့ လစ်မစ် အရောက်မှာ
“တော်ပြီ မတင်မာဝင်း၊ ကျနော် အတော်မူးနေပြီ မရတော့ဘူး၊ ပြန်တော့မယ်”
ဆိုပြီး ထလိုက်တာ ယိမ်းထိုးယိုင်လဲသွားတယ် ။ အမှန်တော့ ဒေါ်မြင့်လက်ချက်ကြောင့် ဒူးချောင်သလို ဖြစ်နေတာ။
“ပြန်မနေပါနဲ့လား၊ မိုးစဲတဲ့ထိ နားနားနေနေ စောင့်ပါဦး”
ကျနော့်ကို တွဲပြီး သူ့အိပ်ယာထဲ လှဲခိုင်းတယ်။ ကြမ်းပြင်မှာ မွေ့ယာခင်းထားတဲ့ အိပ်ယာပေါ့။ မိုးသက်လေကလည်း အအေးဓာတ်ကို သယ်ဆောင်လာတယ်။ ခြင်ထောင်ချပေးပြီး စောင်နဲ့ ဘေးပတ်လည် ကာပေးတယ်။ ကျနော့် အပေါ်ကနေကျော်ပြီး လက်ထောက်ပြီး ခြင်ထောင်ကို ဖိပေးနေတဲ့ တင်မာဝင်းဆီက ရေမွှေးနံ့ရတယ်။ ခြင်ထောင်ကလည်း လျှော်ဖွပ်ပြီး သိမ်းထားတာကိုး။ အခုမှထောင်တော့ ပရုပ်လုံးအနံ့က သန့်ရှင်းမှုကို ခံစားရစေတယ်။
တံခါးပိတ်သံ ပန်းကန်ခွက်ရောက် သိမ်းဆည်းသံတွေ ငြိမ်သွားတော့မှ တင်မာဝင်း ခြင်ထောင်ထဲ ရောက်လာတယ် ။ လီးထိပ်မှာ သားရည်နှင့် ညှစ်ယူခံရသော အရသာမျိုး ခံစားနေရပြီး အိပ်မက်လိုလို ဖြစ်နေတယ်။
အိပ်ယာ ခြင်ထောင် အခင်းအာလုံး သူစိမ်းပြင်ပြင် မှိန်ဖျော့ဖျော့ မီးရောင်ကလည်း မှောရုံတောထဲ ရောက်နေသလိုလို။ ငါဘယ်ရောက်နေလဲ အတော်စဉ်းစားယူလိုက်မှ ကျနော့်ကို ကျောပေး၊ ကျနော့်လီးဆီက ထူးကဲသော အရသာ ပေးစွမ်းနေသူမှာ တင်မာဝင်းပဲ။ အိပ်မက်ထဲမှာ အခါခါ မယားအဖြစ် မှန်းခဲ့ရသော တင်မာဝင်း အိပ်မက်သခင်မ။ အခုတော့ ကျနော့်ကို ပြုစုပေးနေရှာတယ်။
“အား”
လို့ ကျနော့်မှာ အော်ညည်းမိလာရတယ်။ လီးဒစ်ကနေ အာခေါင်အဆုံးအထိ စုပ်သွင်းနေတာကိုး။ ကျနော် မခံစားနိုင်တော့ဘူး။
တင်မာဝင်း ထမိန်ကိုလှန်ပြီး ကျနော့်မျက်နှာပေါ် ခွခိုင်းလိုက်တယ်။ အမွှေးတွေ ပြောင်ရှင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လျှာနဲ့သိမ်းကြုံး လှန်ယက်ပလိုက်တာ တင်မာဝင်းဆီက ညည်းသံ ထွက်လာတဲ့အထိပဲ။
“ကိုဇော် လိုးပါတော့”
မီးရောင်ဖျော့ဖျော့မှာ ရမ္မက်မျက်ဝန်းလေးတွေကို ပြန်ကြည့်ရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တော့တယ်။
“အင့် အမေ့ အား အ အ”
ကျနော့ လက်မောင်းကို အတင်းဖျစ်ညစ် ကိုင်လာတယ်။ အားယူပြီး တစတစ ဖြည်းရာကနေ မြန်မြန်လေး လိုးပေးလိုက်တယ်။ တင်မာဝင်း ဘာ့ကြောင့် လင်နဲ့ ခဏခဏ ကွဲရတာလဲဆိုတာ လက်တွေ့ သိလာရတယ်။
ကြွက်သိုးပြောတဲ့ မျှော့ဆိုတာ သူ့အစ်မ တင်မာဝင်းမှာ ရှိနေတာပါပဲ။ အောက်ကနေ သူမက ပြန်ညှောင့်ပေးရင်း ကျနော့်လီးတံ တစ်ခုလုံးကို စုပ်ဆွဲယူနေတယ်။ ကျနော်လည်း
“ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရယ်.. အချစ်ရယ် ”
တင်မာဝင်းရဲ့ ဆံပင်စလေးကို သပ်တင်ပေးရင်း၊ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ရင်း၊ ချစ်တယ် မိန်းမရယ်လို့ ပြောပြီး လိုးနေမိတယ်။ ဒေါ်မြင့်ကို လိုးထားတာရယ် အရက်အရှိန်ရယ်ကြောင့်သာ ခဏလေးနဲ့ မပြီးသွားတာ။ တင်မာဝင်းက အတော်နှာထန်တာပဲ။ ဒါ့ကြောင့် အရင်ယောက်ျားတွေ မနိုင်တော့ပဲ ကွဲကြ ကွာကြရတာ။
တင်မာဝင်းက အပေါ်က တက်ဆောင့်ပေးပြန်တယ်။ ဖင်ကို ရှေ့နောက် ပစ်ညှောင့်တယ်။ စကောဝိုင်းပုံစံ လှည့်ပြီး လီးထဲက လရည်ကို ညှစ်ယူတယ်။ အပေါ်အောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်တယ်။
“အား အီး အား ဟင်းဟင်း အအား”
အပေါ်ကနေ ဆောင့်နေရင်း ကျနော့်လည်ပင်းကို လက်နဲ့သိုင်းဖက်ပြီး ခေါင်းက နောက်ပြန်လန်ကျမတတ် ယိမ်းထိုးနေတယ်။
ကျနော်လည်း ပြီးချင်လာတာနဲ့ တင်မာဝင်းကို အပေါ်ကနေ ခပ်မြန်မြန်ဆင်းခိုင်းပြီး လေးဘက်ထောက် အနေအထားနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တယ်။ ကျနော့်လီးက ရှည်တယ် ။ ခါးတိုတဲ့ တင်မာဝင်းရဲ့ သားအိမ်ကို ထိုးနေမိတယ်။
“အား ကိုရယ် နာလိုက်တာ အား အား ဆောင့် အောင့်တယ် ပြီးတော့မယ်။ ဆောင့် ဆောင့်”
ဆံပင်တွေပါ နောက်ပြန်လှန်သိမ်းပြီး ဆောင့်လိုးချတာ လေထဲတောင် မြောက်တက်သွားသလား မသိ ။ ကာယလေ့ကျင့်ခန်းက ဒီနေရာမှာ အသုံးဝင်လှတယ်။ အိပ်ယာထဲ အသံစုံမြည်ပြီး ၂ ယောက်သား အော်ညည်းသံနဲ့ ကျနော်လည်း တင်မာဝင်းဖင် အပေါ်ကနေဆောင့်ပြီး သားအိမ်ထဲ လီးရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်မိတော့တယ်။ ပြီးတော့ အပေါ်က မှီဖက်ရင်း မှိန်းနေလိုက်တယ်။ ကျနော့် ကိုယ်အလေးချိန်ကို ခံနိုင်သဗျာ။
မနက် ၄ နာရီလောက်မှာ ကွေးကွေးလေး အိပ်နေတဲ့ တင်မာဝင်း ထမိန်ကိုလှန်ပြီး ကပ်တွန်းလေး လိုးပေးလိုက်တယ်။
“ကိုရယ် ဖြည်းဖြည်းနော် မိန်းမသားအိမ်တွေ အောင့်နေလို့”
“အာ့ဆို မလုပ်ရတော့ဘူးလား။”
“လုပ်ပါ ခံနိုင်ပါတယ်။ သူများကို စွဲအောင်လုပ်ပြီးတော့ မထားသွားနဲ့နော်။ ကိုဇော်က ဆရာကြီးပဲ။ လူပျို မဟုတ်တော့ဘူးမလား။ ပြော တင်မာ့ရှေ့မှာ ဘယ်နှစ်ယောက်လဲ”
ကျနော် သူ့မျက်နှာလေးကို ဆွဲယူပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူပစ်ပေမဲ့
“ပြောကွာ သိချင်တယ်” တဲ့။
“တစ်ယောက်တည်းပါ ”
ဆိုတော့
“ဘယ်သူလဲ”
တဲ့။ ပြောပြပါ အတင်းလုပ်နေတယ်။
“တကယ်လို့ ပြောပြရင် စိတ်ထဲ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးလို့ ကတိပေးမလား ”
လို့ ပြန်ချုပ်လိုက်တယ်။
“အင်း”
“တကယ်နော်”
“တကယ်”
“ကိုယ့်ရဲ့ ပထမဆုံး လူပျိုဘဝကို ယူသွားသူက ယောက္ခမကြီး ဒေါ်မြင့်ပဲ”
“ဟယ် မေမေနဲ့”
“ကိုယ့်ကို စိတ်ဆိုးလား မိန်းမ”
“မဆိုးပါဘူး ”
နောက်ကနေ လိုးပေးနေရင်း သူ့အမေနဲ့ ဘယ်လိုဘယ်ပုံ လိုးကြတယ်ဆိုတာကို ခရေစေ့တွင်းကျ မေးနေသဗျာ။ ဘယ်နှစ်ခါ ဘယ်နေရာကအစ အဲ့လိုပြောပေးနေရင်း အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာပြီး တင်မာဝင်း ကောင်းနေတယ်။ ပက်လက်ဆွဲလှန်ပြီး လီးကို အဆုံးထိသွင်း ပြီးပြန်နုတ်။ အစိကို ချော်ထိုးလိုက် သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးတော့ ကျနော့်ကို အတင်းဆွဲဖက်လာတယ်။
တင်မာဝင်း ပြီးခြင်နေပြီ။ ခပ်သွက်သွက် လိုးပေးလိုက်တော့ မကြာဘူး ကျနော့်ကို အတင်းဖက်ပြီး ငြိမ်ကျသွားတယ်။
သူပြီးပေမဲ့ ကျနော်က မပြီးသေးဘူးလေ။ ဒါမျိုးကို ချောင်းနေတာ။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုမ ပုခုံးပေါ် ခြေနှစ်ချောင်း ပစ်တင်ပြီး လိုးပစ်လိုက်တယ်။ တင်မာဝင်း အော်လိုက်တာဗျာ။ ပြီးတော့ လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး ထပ်ဆွဲလိုက်တာ တင်မာဝင်း ငိုသံပါ ထွက်လာတယ်။
“ကိုနာတယ် အား အား ဟင့် ဟင့် တော်ပါတော့ ကိုရယ် ယောက်ျားရယ်”
ဒါမျိုးဆွဲချွတ်ချင်နေတာ တင်မာဝင်းလို့ စိတ်ထဲက ပြောနေမိတယ်။ တင်မာဝင်း အော်လေလေ ကျနော်လိုးလို့ ကောင်းလေလေပါပဲ။ လှေကြီးထိုးရိုးရိုး ပြန်ဆွဲလှန်ပြီး လိုးတော့မှ ကျနော် ပြီးချင်လာတယ်။ စောက်စိကို လက်နဲ့ဆွပေးပြီး သုတ်ရည်ကို ပန်းထည့်တော့မှ တင်မာဝင်းလည်း နောက်တချီ ထပ်ပြီးသွားပြန်တယ်။ နာကျင်မှုနဲ့ရတဲ့ အရသာကို တင်မာဝင်း စွဲသွားတယ်ဆိုတာ ကျနော် သိလိုက်တယ်။
“လူရိပ်လူခြေ ကြည့်ဦး ကို”
မနက်အလင်းရောင် ဝိုးတဝါးမှာ တံခါးအသာလှပ်လို့ ဖိနပ်သံမကြားအောင် လျှောက်လာခဲ့တယ် ။ ဒေါ်မြင့် တံခါးဖွင့်သံ ကြားရတယ်။ တင်မာဝင်း လှမ်းကြည့်နေတာ သိနေတော့ ခြံတံခါး အသာဖွင့် ကိုယ့်အိမ်ကိုပြန်တာ ကောင်းပါတယ်လေပေါ့။
တင်မာဝင်းတော့ အီစိမ့်ပြီး ကျန်နေခဲ့မှာ သေချာတယ်။ လမ်းလျှောက်ရင် ထော့နဲ့ထော့နဲ့ ခြေထောက် နာနေသလိုလိုနဲ့ လှမ်းနေတာကို ညနေဘက်မှာ တွေ့ရတာပဲ။ ချစ်စဖွယ် မျက်စောင်းတွေ ထိုးလို့ပေါ့။ ကိုယ့်ထက် အသက်ခုနှစ်နှစ်လောက် ကြီးပေမဲ့ ကိုယ့်ထက် ငယ်သွားသလိုပဲ။
လူရှင်းလို့ ညလာခဲ့ရမလား ဆိုတော့ နှစ်ရက်လောက် နားပါရစေဦးတဲ့။ ကျနော်လည်း ဒေါ်မြင့်တစ်လှည့် တင်မာဝင်း တစ်လှည့် လိုးပေးနေတာ (၂) နှစ်လောက်ကြာတော့ အငယ်ဆုံးမလေး စန္ဒာနဲ့ ကျနော့်ကို သဘောတူ ပေးစားကြတယ်။ ကျနော်ကလည်း ငြင်းမနေဘူး ။ ခေါင်းညိမ့်လိုက်တယ်။ ဟီး ………..။…ပြီးပါပြီ
Zawgyi
“ငေဇာ္..ေမာင္ေလး လုပ္ေတာ့ကြယ္”ဆိုတဲ ေဒၚျမင့္
သူငယ္ခ်င္း နာမည္က ႂကြက္သိုး။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေဆာ့ေဖာ္ေဆာ့ဖက္ ။ ဒီေကာင္က (၇) တန္းေလာက္မွာ ေက်ာင္းထြက္သြားတယ္။ အျပင္ေလာကအေၾကာင္း ေနာေၾကတယ္။ ဒီေကာင့္ေၾကာင့္ပဲ ဂြင္းထုတတ္လာတာ။ ႏွာကိစၥကေတာ့ စကားေျပာတိုင္းပါတယ္။ သူ႔အစ္မလင္မယား လိုးတာပါ ေခ်ာင္းၿပီး ထုတဲ့ေကာင္။ သူ႔အစ္မအႀကီးဆုံးက လင္ႏွစ္ေယာက္ ယူထားတယ္။ ၿခံဝိုင္းထဲမွာပဲ အိမ္ေဆာက္ေနတယ္။ ပထမေယာက်္ား ေသၿပီးေတာ့ ဒုတိယအိမ္ေထာင္ထူတယ္ေပါ့။ ဖင္အၿငိမ္ဆုံးေပါ့ ။ က်ေနာ္တို႔က မႀကီးမခိုင္လို႔ ေခၚၾကတယ္။
သူ႔ေအာက္မွာေတာ့ တင္မာဝင္း သူကေတာ့ ၂ လင္ကြာ ။ ကေလးတစ္ေယာက္ အေမ ။ ၾကားထဲမွာ အေပ်ာ္ကုန္းတဲ့ လင္ေတြကလည္း မနည္းလွ။ ႂကြက္သိုး အထက္က အစ္ကိုက အရက္သမား။ စိတ္ေကာင္းရွိတယ္။ အငယ္ဆုံး ေကာင္မေလးကလည္း အပ်ိဳျဖန္း။ ဆတ္စလူးထေနၿပီ။ ႂကြက္သိုးက က်ေနာ့္အေပၚ သေဘာအေတာ္ေကာင္းတဲ့ေကာင္။ သူမိန္းမယူၿပီးေတာ့ သူ႔မိန္းမကို ေလးဘက္ေထာက္ခိုင္းထားၿပီး က်ေနာ့္ကို တံခါးအကြယ္ကေန ေခၚထုတ္ၿပီး သူ႔မိန္းမေစာက္ပတ္ကို ျပတယ္ ။ သူ႔မိန္းမက မသိရွာ ။ က်ေနာ္လည္း လက္နဲ႔ ထိကိုင္ၾကည့္မိတယ္။
မိန္းမယူထားေပမဲ့ က်ေနာ္နဲ႔ အတြဲမျပတ္။ သူတို႔တစ္အိမ္လုံးက က်ေနာ္နဲ႔ ႂကြက္သိုးကို လင္မယားလို႔ ေခၚၾကတယ္ ။ ႂကြက္သိုးက က်ေနာ့္ကို ေျပာဖူးတယ္ “ငေဇာ္ မင္းကို စိတ္ခ်တာ တစ္ခုရွိတယ္။ မင္းမွာ ၾကာကူလီစိတ္ မရွိတာပဲ။ ငါကေတာ့ ရလို႔ကေတာ့အကုန္လိုးမွာ” ဒါ့ေၾကာင့္လဲ ႂကြက္သိုးက က်ေနာ့္ကို စိတ္ခ်တာ။ ႂကြက္သိုးက သူ႔အေမ မုဆိုးမေဒၚျမင့္နဲ႔ စီးပြားမခြဲ။ ကုန္ကူးတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ရတယ္။ အိမ္ေထာင္ဦးစီးေပါ့။ ရထားနဲ႔ ကုန္ကူးတယ္ ။ ေစ်းမွာ သူ႔အေမေဒၚျမင့္က ေရာင္းတယ္။ အပ်ိဳေပါက္မ စႏၵာရယ္ ႂကြက္သိုးရယ္ အရက္သမားရယ္က ကူလုပ္ရတယ္။
ႂကြက္သိုးအေမက လူၾကားထဲေတာင္ အေတာ္ေနာက္တာ ။ လူပ်ိဳႀကီး ေဂြးၾကည့္ျခင္လို႔ဆိုၿပီး ပုဆိုးဆြဲခၽြတ္တာ။ အဲ့လိုေနာက္တာကို မိသားစုစုံတိုင္း လုပ္ေလ့ရွိတယ္ ။ က်ေနာ္ကရွက္ၿပီး ေျပးရင္ ဝိုင္းရီၾကတာ။ ဓေလ့လို ျဖစ္ေနၿပီ။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ အျမဲစိတ္ပါဖီးလာတာက တင္မာဝင္း ။ သူတို႔ၿခံဝင္းထဲ လူရွင္းတဲ့ရက္ဆို က်ေနာ္ တင္မာဝင္းကို ႀကံဖို႔ေခ်ာင္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ မရဲပါဘူး။ တင္မာဝင္းကလည္း တစ္လတစ္ေခါက္ေတာ့ ကုန္ကူးတယ္။ သူ႔စီးပြားနဲ႔သူ။
တစ္ရက္ ေန႔လည္ပိုင္း လူရွင္းေတာ့ တင္မာဝင္းကို ေတြ႕လိုေတြ႕ညား သြားေခ်ာင္းတယ္။ ႂကြက္သိုးတို႔ အိမ္ေအာက္ကေန ၾကည့္ေနတုန္း ေဒၚျမင့္က သူ႔အိမ္မႀကီးကေန … “ဟဲ့ ငေဇာ္ ႂကြက္သိုး ညက ခရီးထြက္သြားတယ္ေလ နင္မသိဘူးလား..” လို႔ ႐ုတ္တရက္ လွမ္းေအာ္ေတာ့ လန႔္ေတာင္သြားေသး။ ေဒၚျမင့္က ေစ်းေရာင္းလို႔လားမသိ ။ အသံကေတာ့ ေအာ္က်ယ္ ေအာ္က်ယ္။
“ဟဲ့ ေကာင္ေလး လာစမ္း ငါ့ကိုလာကူစမ္း”
ဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္း အိမ္မႀကီးေပၚ တက္သြားတယ္။ ေဒၚျမင့္မ်က္ႏွာက မၾကည္မသာ။
“အေဒၚ ေနမေကာင္းလို႔လား”
“ေအးဟယ္ ဟိုဟာေတြ စိတ္မခ်ေပမဲ့ မတတ္နိုင္ဘူး လာျပန္နားရတာပဲ။ တံခါးမႀကီးကို ပိတ္ထားလိုက္ ငေဇာ္.. ၾကက္ေတြ ေခြးေတြ တက္လို႔”
က်ေနာ္လည္း တံခါးမႀကီးကို ပိတ္လိုက္ၿပီး ေဒၚျမင့္က ခန္းစည္းခ်ထားတဲ့ အခန္းထဲကို ေရွ႕ကဝင္သြားၿပီး လိုက္ခဲ့ဖို႔ေခၚတယ္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေဒၚျမင့္က ကုတင္ေပၚ ေျခဆင္းထိုင္ခ်လိုက္တယ္။
“အေဒၚ က်ေနာ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ”
“ငါ့ကို ဇက္ေၾကာ ဆြဲႏွိပ္ေပးစမ္းပါ ဟယ္… အေၾကာေတြ တက္ေနတယ္… ေဆးေသာက္တာလည္း မရဘူး ဟယ္..”
က်ေနာ္လည္း ဇက္ေၾကာဆြဲ ဂုတ္ပိုးသားေတြ ႏွိပ္ေပးတယ္။ ဆြဲႀကိဳးအတုတ္ႀကီးက ဆြဲထားေသး။ ဆြဲႀကိဳးက ခံေနေတာ့ ဆြဲႀကိဳးကို ခၽြတ္ခိုင္းတယ္။ ေဒၚျမင့္ ႏွိပ္ခိုင္းသမၽွ ႏွိပ္ေပးရတယ္။ ေပါင္တြင္း ေၾကာေတြကို ႏွိပ္ခိုင္းျပန္တယ္။ ေပါင္တြင္းေၾကာေတြကို ထမိန္ေအာက္ထဲ လက္ဝင္ခိုင္းၿပီး ႏွိပ္ခိုင္းေတာ့ ေဒၚျမင့္ရဲ့ အဖုတ္မည္းႀကီးက ေပၚေနတယ္ ။ က်ေနာ္လည္း အဲ့က်မွ မရိုးမသားစိတ္ေတြ ျဖစ္လာတာပဲ။
ေဒၚျမင့္က “ေပါင္ၿခံေလးကို ႏွိပ္စမ္းပါ ကေလးရယ္” ဆိုျပန္ေတာ့ ေစာက္ဖုတ္က ေပၚတင္ႀကီး ျမင္ေနရတယ္။ အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ လူကပိန္တယ္ဆိုေပမဲ့ ေဒၚျမင့္က အတြင္းပိုင္းအသားအရည္ ေပ်ာ့တြဲမေနဘဲ က်စ္လ်စ္ေနတယ္။ က်ေနာ့္ကို ဆီးခုံအေပၚကိုလည္း ႏွိပ္ခိုင္းတယ္။ ထမိန္ကို မေပၚေပၚေအာင္ ႏွိပ္ခိုင္းေနမွန္း သတိထားမိလာတယ္။ က်ေနာ့္ေပါင္ကိုလည္း ျပန္ပြတ္ေပးေနေတာ့ စိတ္ကထလာၿပီး ငပဲက ေထာင္လာတယ္။
ထမိန္ေပၚရက္နဲ႔ကို ထထိုင္ၿပီး က်ေနာ့ကို ေျခဆင္းထိုင္ခိုင္းၿပီး သူကလည္း က်ေနာ့္ေျခေထာက္ေပၚ သူ႔ေျခဆင္းထိုင္လို႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဇက္ေၾကာကို ႏွိပ္ခိုင္းတယ္။ ႏွိပ္ေနရင္းက က်ေနာ့္ေပါင္ေပၚ လက္ေရာက္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ငပဲကို ပုဆိုးေပၚက ကိုင္လိုက္တယ္။ ပါးစပ္ကလည္း “ဒီတစ္ခါေတာ့ မိၿပီ” လို႔ ေျပာတယ္။
ပုဆိုးလွန္ၿပီး လီးကို ကိုင္ဆြေတာ့ က်ေနာ္ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး။ “အေဒၚ က်ေနာ္မရေတာ့ဘူး။ လႊတ္ပါေတာ့” ဆိုလည္း မရဘူး။ “အေဒၚ လရည္ေတြ ထြက္ကုန္လိမ့္မယ္” ဆိုေတာ့ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေပါင္ျဖဲကားေပးတယ္။ က်ေနာ္လည္း အံ့အားသင့္ေနတယ္။ “ဘာလုပ္ေနလဲ ဒီထဲပန္းထည့္” တဲ့။
တကယ့္တကယ္လုပ္ေတာ့ အေပါက္ကမတည့္။ အေတြ႕အၾကဳံ မရွိေတာ့ ေဒၚျမင့္ကကိုင္ၿပီး ေတ့ေပးရတယ္။ တခါတည္း ေဒၚျမင့္ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးဝင္သြားတာနဲ႔ အားရွိသမၽွ လိုးပစ္တယ္။ လရည္က မၾကာဘူး ထြက္သြားတယ္…။ ဒါေပမဲ့ ဆက္လိုးခ်င္ေနတာနဲ႔ လိုးေနလိုက္တယ္။ ေဒၚျမင့္က အေပးေကာင္းေတာ့ ၾကာလည္းၾကာ ေကာင္းလည္းေကာင္း ေဒၚျမင့္လည္း ၿပီးသြားတယ္။ က်ေနာ့္လီးကို သုတ္ေပးၿပီး “ပါးစပ္လုံပေစေနာ္။ ထပ္လုပ္ခ်င္ရင္” တဲ့…..။
ေဒၚျမင့္ႏွင့္ မထင္မွတ္ဘဲ စားလိုက္ရတာဟာ က်ေနာ္ရဲ့ ပြဲဦးထြက္ ကံေကာင္းမွုဆိုတာ ေနာက္ပိုင္း ႏွစ္ကာလေတြ အေတာ္ၾကာမွ သုံးသပ္သိရွိရပါတယ္။ စိတ္လက္ၾကည္လင္ေပါ့ပါးၿပီး ႂကြက္သားေတြလည္း ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလို႔ေနတယ္။ လူဟာ ငါစားဖူးၿပီဆိုတဲ့ ဘဝင္ေလးလည္း ျဖစ္ေနတယ္။ ႂကြက္သိုးကလည္း ျပန္မေရာက္ေသးေတာ့ တိုင္ပင္ေဖာ္ မရွိ။ ေဒၚျမင့္နဲ႔ ေန႔လည္ဖက္ ဆုံရမလား။ ေစ်းဆိုင္ဖက္ လမ္းၾကဳံသလိုနဲ႔ ဝင္ေပမဲ့ ေဒၚျမင့္ကေတာ့ စကားလမ္းေၾကာင္းလည္း ဘာမွမျဖစ္သလိုနဲ႔။ ေနာက္တစ္ခုက ခပ္တည္တည္ ခပ္တန္းတန္း ျဖစ္ေနသလိုပဲ။ အ႐ူးအမဲသားေႂကြးတယ္ ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးျဖစ္မွာ။
ေဒၚျမင့္ကို အရင္က ဂြင္းမွန္းထုတဲ့ အထဲေတာင္ မထည့္။ တင္မာဝင္းကသာ ထိပ္ဆုံး။ အခုေတာ့ ဂြင္းထုရတဲ့ အရသာေတာင္ မႀကိဳက္ေတာ့ဘူး။ တင္မာဝင္းကိုလည္း သြားေခ်ာင္းဖို႔ စိတ္မလာေတာ့ဘူး။ ေဒၚျမင့္ ေစ်းဆိုင္မလာဘူးဆိုတဲ့ေန႔က ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ ႀကိဳးစားျခင္းပါပဲ။
ေလွကားအတိုင္း အိမ္ေပၚတက္ေတာ့ တံခါးပိတ္ထားတယ္။ တံခါးေခါက္ေပမဲ့ တံခါးထမဖြင့္ေပး။ ဒါေတာင္ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ ေစာင့္ေသးတယ္ ။ စိတ္ထဲမွာ ရွက္တာရယ္ မခံခ်င္စိတ္ ျဖစ္သြားတာရယ္က က်ေနာ့္ကို လမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းသြားေစတယ္။ အားကစား႐ုံမွာ ဝိတ္သြားမတယ္ ။ အေျပးေလ့က်င့္တယ္ ႀကိဳးခုန္တယ္။ ေဒၚျမင့္ကို အာ႐ုံထဲက ထြက္ဖို႔ အားကစားနဲ႔ အာ႐ုံေျပာင္းလိုက္တယ္။ သိပ္ေတာ့မလြယ္ကူလွ။ ႂကြက္သိုး က်ေနာ့္အိမ္ လာေသးတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ မဆုံျဖစ္တာ မသြားျဖစ္တာ ၃ လနီးပါး ရွိသြားတယ္။
ဂြင္းမတိုက္ ဖာမခ်ေတာ့ အသားအရည္ က်စ္လ်စ္ၿပီး လူဟာ လန္းဆန္းလို႔ေနတယ္ ။ အားအင္က အျပည့္။ ၆ လတစ္ေခါက္မွ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ အေဖေတာင္ က်ေနာ့္ကို အေတာ္အံ့ၾသ ခ်ီးက်ဴးေနတယ္။ သုံးဖို႔စြဲဖို႔လည္း အေတာ္မ်ားမ်ား အေမတို႔ မသိေအာင္ ေပးသြားေသးတယ္။
က်ေနာ္ အရင္က ျဖစ္သလိုဝ တ္စားတာေတြ ေနထိုင္မွုေတြကအစ ျပင္ပလိုက္တယ္။ သန႔္သန႔္ရွင္းရွင္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္။ လူႀကီးဆန္တဲ့ အဝတ္အစားကိုပဲ ဝတ္ျဖစ္ေတာ့တယ္ ။ ေတာက္ပ ေစ်းႀကီးတာမ်ိဳးေတာ့ မဝတ္။ ေနာက္ပိုင္းမွ သိလာတာက ဂြင္းမထု ဖာမခ်ဘဲ အားကစား ပုံမွန္လုပ္တဲ့ အက်ိဳးဟာ က်ေနာ့္ကို အေတာ္အက်ိဳးရွိေစတာပါပဲ။
ယုံမလားမသိ ။ မိန္းမေတြ ပ်ိဳပ်ိဳအိုအို လိင္တိမ္းညႊတ္မွု ရွိလာတာပဲ။ ႂကြက္သိုးအိမ္ကို ခဏခဏလာတာ အားနာစရာေကာင္းတယ္ ။ သူ႔အိမ္သြားလိုက္ပါဦး အေမက ေျပာတာနဲ႔ ညဘက္ ထြက္သြားလိုက္တယ္။ ေဒၚျမင့္ ႂကြက္သိုးတို႔မိသားစု အစုံအလင္ ထမင္းစားေနတာနဲ႔ ၾကဳံတယ္။ က်ေနာ့္ကို တံအံ့တၾသ ၾကည့္ေနၾကတယ္။
ထမင္းစားၿပီးေတာ့ ႂကြက္သိုးတို႔အိမ္ဘက္ သြားၾက၊ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕ၾကေပါ့။ ႏွာအေၾကာင္း မေမးေတာ့လို႔ ႂကြက္သိုး အံ့ၾသေနတယ္။
အိမ္ျပန္ေတာ့ အျပင္သြားမလို႔လုပ္ေနတဲ့ တင္မာဝင္းက အေဖာ္လိုက္ေပးပါဦးဆိုၿပီး လက္ကို အတင္းဆြဲတယ္။ လမ္းထဲမွာ ေမွာင္ေနေတာ့ တင္မာဝင္းက ကိုယ္ခ်င္းထိၿပီး ေလၽွာက္ေနတယ္။ တင္မာဝင္းက
“အေမတို႔ ႂကြက္သိုးတို႔အိမ္ပဲ နင္ကလာတာ၊ ငါ့အိမ္ကိုလည္း လာလည္ပါဦးဟယ္ ။ ငါကအိမ္မွာ အျမဲတမ္းရွိတယ္။ လာခဲ့ေနာ္”
တဲ့။ စုပ္ေရာ လာဒ္ေရာ ပြင့္တယ္ဆိုတာ မၾကာခင္ ရက္ပိုင္းအတြင္း သိရေတာ့တာပါပဲ ။ အရင္က အဖတ္ေတာင္ မလုပ္ခဲ့တဲ့ ၂ လင္ကြာ ကေလးတစ္ေယာက္အေမ တင္မာဝင္း ကိုယ္လုံးခ်င္း လာထိၿပီး ဖိတ္ေခၚေနၿပီ။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ တိုးတက္မွုကို ျမင့္သထက္ ျမင့္ေစခ်င္တာက တစ္ဖက္၊ တင္မာဝင္းရဲ့ အရပ္ပုပု ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္လွလွနဲ႔ ၾကာမ်က္လုံးၾကာႏွုတ္ခမ္းေတြဆီက ေခၚသံကို ျပန္ထူးခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးကလည္း ရွိေနျပန္တယ္။
မနက္ ေစ်းေခါင္းကြဲတဲ့ အခ်ိန္မွာ ႂကြက္သိုး က်ေနာ့္ကို လိုက္ရွာေနတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းက က်ေနာ္ ထိုင္ေနၾက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဆီ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ဒီသတင္းနဲ႔အတူ မၾကာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ႂကြက္သိုး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲ ေရာက္လာတယ္။
“သယ္ရင္း မင္းကို အေမက အေရးႀကီး တိုင္ပင္စရာရွိလို႔ ငါ့ကို လာရွာခိုင္းတယ္။ သြားရေအာင္”
ေဒၚျမင့္က အိမ္အေပၚထက္က ဆက္တီစားပြဲခုံမွာ ေဆးေပါ့လိပ္ဖြာရင္း ေစာင့္ေနတယ္။ ႂကြက္သိုးကေတာ့ က်ေနာ့္ကိုထားၿပီး သူ႔အိမ္ဘက္ ထြက္သြားတယ္။
“အေရးႀကီးတယ္ဆိုလို႔ အေဒၚ….”
က်ေနာ္ စကားစၿပီး ထိုင္ေတာ့
“သိပ္ေတာ့လည္း အေရးႀကီးတယ္ရယ္ မဟုတ္ပါဘူး”
ဆိုၿပီး ကိစၥကို ရွင္းတယ္။ ဒီလိုပါ။ ေဒၚျမင့္က ၂ လုံးထီ စာအုပ္ေတြကို ဆြဲစားခ်င္တယ္ ။ သူတစ္ေယာက္တည္း မနိုင္ဘူး။ က်ေနာ္က ပိုက္ဆံတတ္နိုင္မွန္းသိလို႔ ရွယ္ယာတစ္ဝက္ ပါနိုင္သလား။ နာမည္ခံေပးမွာက ေဒၚျမင့္။ စာအုပ္ေတြကို မိသားစုထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ကို သိမ္းခိုင္းမယ္။ ၿခံဝင္းတံခါးပိတ္ အိမ္တံခါးပိတ္ၿပီး စာအုပ္ေတြကိုစစ္၊ အေလ်ာ္အစားလုပ္႐ုံ။ အႏၲရာယ္ ဖမ္းရယ္ဆီးရယ္ဆိုရင္ စာအုပ္ေတြ မီးရွို႔ အလြယ္တကူ လက္စေဖ်ာက္ဖို႔လည္း လြယ္တယ္။ ေျပးေပါက္လည္း ရွိတယ္။ က်ေနာ္လည္း အလုပ္မရွိတာနဲ႔စာရင္ မဆိုးပါဘူးေပါ့။ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္တယ္။ အိမ္ကလည္း ဘာမွမေျပာပါဘူး က်ေနာ့္သေဘာ။
အလုပ္စလုပ္ခါစက မကၽြမ္းေသးေတာ့ စာရင္းေတြ စာအုပ္ေတြ အေလ်ာ္အစား ေငြကအစ စီစစ္ရေတာ့ ညေနေစာင္း ေမွာင္ခါနီးမွ သက္ျပင္းခ်နိုင္တယ္။ ေဒၚျမင့္ကေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ ကံစပ္တယ္ခ်ည္း ေျပာေနေတာ့တာပဲ….။ အလုပ္သေဘာလည္း ကၽြမ္းသြားၿပီ။ အက်ိဳးအျမတ္ကလည္း အေတာ္ရတယ္ ဆိုရမယ္။
ေဒၚျမင့္က ဆိုင္ကယ္တစ္စီးဝယ္ၿပီး စာအုပ္သိမ္းဖို႔လုပ္တယ္။ အဲဒီမွာ တင္မာဝင္းက သူစာအုပ္ သိမ္းေပးမယ္ အားအားေန ကေလးမုန႔္ဖိုးရတယ္ လုပ္မယ္ဆိုၿပီး ဇာတ္လမ္းထဲ ဝင္လာတယ္။ ေဒၚျမင့္လည္း ေစ်းဆိုင္ခင္း ေစ်းေရာင္းအလုပ္ေတြ မလုပ္ရေတာ့ဘဲ အိမ္မွာ အဆီအစိမ့္ စားေနရလို႔လားမသိ ပိန္ေျခာက္ကပ္ကေန အသားရည္ျပည့္ၿပီး ဆူၿဖိဳးလာ အသားျဖဴလာတယ္။ ႏွစ္ထပ္သစ္သားအိမ္ကို ျမႇင့္ၿပီး အိမ္ေအာက္ထပ္ကို အုတ္ပတ္ကားလုပ္တယ္ ။ အခန္းဖြဲ႕ၿပီး အိမ္ကို လုံျခဳံလွပေအာင္ ျပင္နိုင္တဲ့အထိ ျဖစ္လာတယ္။
က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ့္ အက်ိဳးအျမတ္ ေဝစုကို အေမ့နာမည္နဲ႔ ဘဏ္ထဲကို ထည့္ခိုင္းထားတယ္ ။ သူငယ္ခ်င္း ႂကြက္သိုးကို အရင္းေတာင့္ေအာင္ ပိုက္ဆံ ေထာက္ပံ့ေပးတယ္။
က်ေနာ္ သတိထားမိေနတာ ၾကာၿပီ။ အရင္ကေတာ့ အလုပ္ေဇာနဲ႔ သတိမျပဳမိ။ ေဒၚျမင့္က စာရင္းလုပ္ရင္လည္း က်ေနာ္နဲ႔ ပူးပူးကပ္ကပ္ ထိုင္တယ္။ လက္ကိုင္လိုက္ ေပါင္ပြတ္လိုက္နဲ႔။ အျပင္က လူရိပ္လူသံၾကားမွ ထၿပီး လူလာရင္ တံခါးဖြင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ထိုင္တယ္။
က်ေနာ္လည္း ေသြးနဲ႔ကိုယ္သားနဲ႔ကိုယ္။ တင္သား၊ ရင္သား ငွါးစြင့္ ေရဆင္းငါးႀကီးလို ျဖစ္လာတဲ့ ေဒၚျမင့္ရဲ့ အထိအေတြ႕ကို သာယာမိတာ အမွန္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဟန္ေဆာင္ထားရတယ္။ စကားနဲ႔လည္း ျမဴဆြယ္တာပဲ။
“ေယာက္်ားမရွိတာၾကာေတာ့ ေယာက္်ားရဲ့ အျပဳအစု အယုအယေလးေတာ့ လိုခ်င္သား ။ တခါတေလဆို သားအိမ္ကေတာင္ ယားက်ိက်ိ ျဖစ္တယ္”
ဆိုၿပီး အျခားအေၾကာင္းေျပာရင္း လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းလာတယ္။
ဖုန္းနဲ႔ အလုပ္ရလာေတာ့ တင္မာဝင္းက ဖုန္းနဲ႔ စာရင္းအႏွစ္ခ်ဳပ္ လွမ္းတင္တယ္။ အဲဒီရက္က ၂ လုံးထီ ထြက္မဲ့ရက္ကို မထြက္ဘူး။ ဒီေတာ့ တံခါးေတြ ပိတ္ထားတဲ့ အိမ္ထဲမွာ ပူေလာင္အိုက္စက္ေနတယ္။ တံခါးကလည္း အျမဲပိတ္ေနၾက ထဖြင့္လို႔မရ။ ေဒၚျမင့္ကေတာ့ ရွင္းတယ္။ သူ႔အတြက္ အခြင့္ေကာင္းဆိုေတာ့
“အိုက္လိုက္တာဟယ္”
ဆိုၿပီး ဘရာစီယာနဲ႔ ယက္ခပ္ေနတယ္။ ထမိန္ကိုလည္း ေပါင္သားေတြေပၚေအာင္ လုပ္ေနတယ္။ အိမ္ေခါင္မိုး သြပ္ျပားေပၚ မိုးသီးမိုးေပါက္ေတြ ရြာခ်လာေတာ့
“ငေဇာ္ေရ အိမ္အေပၚထပ္ တံခါးေတြ မပိတ္ထားဘူးလား မသိဘူး ။ မိုးပက္ထည့္ကုန္မယ္။ လာကူဦး”
ဆိုၿပီး ေလွကားေပၚ ဦးေဆာင္တက္သြားတယ္။ ေအာက္ကေန ဖင္လုံးႀကီးေတြကို ၾကည့္ရင္း တက္ေနရေတာ့ စိတ္ကမရိုးမရြ။ အရင္က ေဒၚျမင့္ေနတဲ့ အခန္းထဲ ဝင္သြားတယ္။
“ဒီတံခါးက အားနဲ႔ဆြဲမွရမယ္၊ လာပါဦး နင့္အားသန္သန္နဲ႔”
လို႔ ေခၚတယ္။ တံခါးက ၾကပ္တာေတာ့ မွန္တယ္၊ မိုးလည္း လုံပါတယ္ ။ တံခါးကို အားနဲ႔ဆြဲေနတဲ့ က်ေနာ့္ခါးကို ေနာက္ကေန ေဒၚျမင့္ ကိုင္ထားတယ္။
“ရလားကြယ့္ ရလားကြယ့္”
ေျပာၿပီး က်ေနာ့္ခါးကို ဖက္ၿပီး က်ေနာ္နဲ႔အတူ ကူဆြဲတယ္ေပါ့။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီတံခါး အဲ့လိုျဖစ္ေနတာ က်ေနာ္လည္းသိ ေဒၚျမင့္လည္းအသိ။ နို႔နဲ႔ ေနာက္ကေန ပြတ္ေနတာက အားပိုပါေနသလိုပဲ။ အခန္းကလည္း ေမွာင္ေနတယ္။
“မရဘူး အေဒၚ”
က်ေနာ္ ေနာက္ျပန္လွည့္တဲ့အထိ မခြာ။ ေဒၚျမင့္ ပုခုံးကို ကိုင္ၿပီး က်ေနာ္လည္း စဥ္းစားေနမိတယ္ ။ လုပ္သင့္ မလုပ္သင့္။ အဖြားႀကီးလက္က ေက်ာေတြကို ပြတ္ေနၿပီ။ မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၿပီး ထိုးေပးေနတယ္။
က်ေနာ္ မလုပ္ခ်င္ဘူးလို႔ စိတ္ထဲက ေျပာေနမိတယ္။ ပုခုံးေပၚကလက္ကို ဖယ္ၿပီး ျငင္းမလို႔။ လက္ႏွစ္ဖက္က ေဒၚျမင့္ ဖင္သားဆိုင္ေပၚ ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ လၽွပ္စစ္အမဓါတ္က စီးဝင္လာေနေတာ့တယ္ ။ ဖင္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ ပြတ္ေပးေနမိတယ္။ ေစာေစာက ေမာ့ေပးေနတုန္းကေတာ့ ဖီးမလာ။ အခုေတာ့ ေဒၚျမင့္မ်က္ႏွာကို ဆြဲယူၿပီး ႏွုတ္ခမ္းစုပ္ေနမိတယ္။
ေဒၚျမင့္ကလည္း ေခသူမဟုတ္ ျပန္စုပ္တယ္။ သူစုပ္ရင္ ကိုယ္ကနား၊ သူနားရင္ ကိုယ္ကစုပ္နဲ႔ အေပးအယူ မၽွေနတယ္။ လၽွာခ်င္းထိရင္း စုပ္နမ္းတဲ့အခါ က်ေနာ္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသမၽွ ပြင့္ထြက္သြားေတာ့တယ္။
ကုတင္ေပၚ ေဒၚျမင့္ကို ပစ္တင္ၿပီး ရမက္ၾကမ္းေတြ နမ္းမိတယ္။ နို႔ေတြကိုလည္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ညႇစ္ေခ်ရင္း ေစာက္ဖုတ္ကိုလည္း လက္နဲ႔ပြတ္ေနမိတယ္။ ဘဝမွာ ရႊဲစိုေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ကို ပထမဆုံး ကိုင္ဖူးတာပဲ။ ဘယ္တုန္းက ထမိန္ခၽြတ္ထားလည္းမသိ။ က်ေနာ္ ပုဆိုးလွန္ၿပီး လီးနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ကိုပြတ္ေတာ့ တဟင္းဟင္း ၿငီးရွာတယ္။
“ငေဇာ္ ေမာင္ေလး လိုးေတာ့ကြယ္… ထည့္ပါေတာ့”
လီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့ …..
“အား အမေလး”
လို႔ ေအာ္တယ္။ ကုတင္ေစာင္းတင္ၿပီး ေညႇာင့္ေပးေတာ့ လက္ေတြက က်ေနာ့္လက္ႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ထားတယ္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းကို လိုးပစ္ခ်င္စိတ္က က်ေနာ့္ကို ကစားခဲ့တဲ့ ေဒၚျမင့္ ဒီတခါေတာ့ နင့္အလွည့္ပဲ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ဆိုတဲ့ ႀကိမ္းဝါးခဲ့မွုကို သတိရမိတယ္။
မိုးသံေလသံၾကားမွာ ကုတင္တိုင္ေတြက ပ်ဥ္နံရံေတြကို သြားေဆာင့္ေနတာ တဒိုင္းဒိုင္း။ ေဒၚျမင့္ အားအားအား အမေလး ေအာ္သံကလည္း တညံညံ။ ဖင္သားေတြ အိက်သြားေအာင္ ဖိလိုးလိုက္ ပုခုံးေပၚ တင္ထားတဲ့ ေျခႏွစ္ဖက္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖဲလိုက္စုလိုက္နဲ႔ လိုးပစ္ေနလိုက္တယ္။
က်ေနာ္ ႏွစ္ခ်ီေလာက္ ၿပီးေနၿပီ ဒါေပမဲ့ မရပ္ဘူး။ လီးနဲ႔ေစာက္ဖုတ္ တပ္လ်က္။ ေဒၚျမင့္ကို ခြဖက္ခိုင္းၿပီး ေအာက္ထပ္ကို မခ်ီလာ။ ေအာက္ထပ္က ၾကမ္းခင္းမွာလည္း ထပ္လိုးလိုက္တယ္။ အဖြားႀကီးကို အၿငိဳးနဲ႔ ေၾကာက္သြားေအာင္ လိုးပစ္ေနေပမဲ့ ျပန္ရတဲ့ ရလာဒ္က ေျပာင္းျပန္။ ေဒၚျမင့္ က်ေနာ့္ကို သိသိသာသာ ဖက္လာတယ္ ။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ေနတယ္။ က်ေနာ့္ခါးကို ေျခက်င္းလိမ္ၿပီး အတင္းဖိကပ္ထားေနရင္း ငိုသံလိုလို ရီသံလိုလို ေအာ္ညဥ္းၿပီး တုန္တက္ၿပီး ၿငိမ္သြားေတာ့တယ္။
အေတာ္ၾကာမွ ကိုေဇာ္ ဆိုၿပီး က်ေနာ့္ကို နမ္းတယ္။ က်ေနာ့္လီးက အေတာင္မက်။ ေဒၚျမင့္ကို ထထိုင္ခိုင္းၿပီး က်ေနာ္လည္း ေခါင္းကို ဆံပင္ကေန ဆြဲကိုင္ မတ္တပ္ရပ္လို႔ လီးစုပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ အဖြားႀကီးက ေသေသခ်ာခ်ာကို စုပ္ေပးသဗ်ာ ။ သူလည္း လင္ ၂ ဆက္နဲ႔ပဲ ပညာဘယ္ေသးမလဲ ။ က်ေနာ္ စြဲသြားေအာင္ကို ပညာျပစုပ္တာ။
လီးကိုစုပ္လ်က္ က်ေနာ့္ကိုဘေမာ့ၾကည့္တယ္။ က်ေနာ္လည္း အျပာကားထဲကလို ဖီးတက္ၿပီး ေအာ္ရေတာ့တာပဲ။ အေၾကာေပါင္းစုံ ဆိမ့္တက္လာၿပီး လီးရည္ေတြကို ပန္းထည့္ခ်င္လာတာနဲ႔ ေဒၚျမင့္ေခါင္းကို ခ်ဳပ္ကိုင္ၿပီး ပါးစပ္ထဲ အဆုံးထိ ထိုးသြင္း လိုက္တယ္။
ေဒၚျမင့္လည္း အသက္ရွူ ၾကပ္မွာေပါ့။ အတင္း ႐ုန္းတယ္ အင္အားျခင္းကမမၽွ။ ဒါကိုက တကယ့္ဖီလင္။ ေခါင္းကို လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့မွ အဟြတ္အဟြတ္ ဆိုၿပီး လီးရည္ေတြ ပါးစပ္ထဲသီးၿပီး ေခ်ာင္းဆိုးေနရွာတယ္။ သိပ္ဆိုးတာပဲတဲ့။
ပုဆိုးမဝတ္ေသးဘဲ အိမ္ေရွ႕ လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ တင္မာဝင္း တံခါးဖြင့္ဝင္လာတယ္။ အိမ္ထဲ မီးေတြ ကျပာကယာထြန္းၿပီး အဖြားႀကီးကို အသိေပးရတယ္။ ေျခရာလက္ရာသိမ္းၿပီး အဖြားႀကီး အိမ္ေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေၾကာင္း ေျခဟန္လက္ဟန္နဲ႔ ျပတယ္။ အိမ္ေအာက္ၾကမ္းျပင္က အရည္ေတြကိုေတာ့ အငယ္ဆုံးမ ထမီယူၿပီး သုတ္ပလိုက္တယ္။ အိမ္တံခါး ဖြင့္ထားလိုက္တယ္။
တင္မာဝင္းလည္း ေရစိုနဲ႔ ဆိုင္ကယ္လာထားပုံရတယ္။
“အေမေရာ”
“အေဒၚ အိပ္ေနတယ္ အေပၚထပ္မွာ”
“ဟင္ ဒါဆို ျပင္းေနမွာေပါ့။ အိမ္လိုက္ခဲ့ပါလား”
တဲ့။ ေရစိုအလွကလည္း ဆြဲေဆာင္ေနျပန္တယ္။ ငါလုပ္နိုင္ပါဦးမလားလို႔လည္း သံသယ ဝင္ျပန္တယ္။ တံခါးဝမွာ တင္သားေတြ တင္းကားေနတာကို အသားေပးၿပီး ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ တင္မာဝင္း အၾကည့္ဟာ က်ေနာ့္ကို အသနားခံေနတာလား၊ ျခေသၤ့ကို ျပန္စားမဲ့ ကေဝမ သမင္ရဲ့ အၾကည့္ေလလား။
ထီးအတူေဆာင္းၿပီး လိုက္သြားလိုက္တယ္။ ႂကြက္သိုးအိမ္ထဲဝင္ၿပီး အာမီရမ္တစ္လုံး၊ ေတာၾကက္ဥေတြ ဝင္ယူခဲ့တယ္။ အဝတ္အစားလဲၿပီး ဆံပင္ေတြ သဘက္နဲ႔သုတ္ၿပီး အျမည္းလုပ္ေပးတယ္။ ေတာၾကက္ဥ ၂ လုံး ဗိုက္ထဲအရင္ ပစ္ထည့္ၿပီး တင္မာဝင္း လုပ္ေပးတဲ့ အျမည္းကို ေစာင့္တယ္။ စီးကရက္တစ္ဗူး လာခ်ေပးတာကို ဖြင့္ၿပီး ဟန္ပါပါ ေသာက္ေနမိတယ္။
ေဆးလိပ္ သိပ္မေသာက္တတ္၊ အရက္လည္း သိပ္ေသာက္ေလ့ မရွိတဲ့ ငါ။ အခုေတာ့….။ ရမ္ရဲ့အရသာက အူထဲ ပူဆင္းသြားတယ္။ အျမည္းအနည္းငယ္စားရင္း အရက္ငွဲ႕ေပးေနတဲ့ တင္မာဝင္းဟာ တစ္ခြက္ၿပီး တစ္ခြက္ ပိုလွလာတယ္။ အားအင္ေတြ ျပန္လည္ျပည့္ၿဖိဳးလာသလို ခံစားရတဲ့ လစ္မစ္ အေရာက္မွာ
“ေတာ္ၿပီ မတင္မာဝင္း၊ က်ေနာ္ အေတာ္မူးေနၿပီ မရေတာ့ဘူး၊ ျပန္ေတာ့မယ္”
ဆိုၿပီး ထလိုက္တာ ယိမ္းထိုးယိုင္လဲသြားတယ္ ။ အမွန္ေတာ့ ေဒၚျမင့္လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ဒူးေခ်ာင္သလို ျဖစ္ေနတာ။
“ျပန္မေနပါနဲ႔လား၊ မိုးစဲတဲ့ထိ နားနားေနေန ေစာင့္ပါဦး”
က်ေနာ့္ကို တြဲၿပီး သူ႔အိပ္ယာထဲ လွဲခိုင္းတယ္။ ၾကမ္းျပင္မွာ ေမြ႕ယာခင္းထားတဲ့ အိပ္ယာေပါ့။ မိုးသက္ေလကလည္း အေအးဓာတ္ကို သယ္ေဆာင္လာတယ္။ ျခင္ေထာင္ခ်ေပးၿပီး ေစာင္နဲ႔ ေဘးပတ္လည္ ကာေပးတယ္။ က်ေနာ့္ အေပၚကေနေက်ာ္ၿပီး လက္ေထာက္ၿပီး ျခင္ေထာင္ကို ဖိေပးေနတဲ့ တင္မာဝင္းဆီက ေရေမႊးနံ့ရတယ္။ ျခင္ေထာင္ကလည္း ေလၽွာ္ဖြပ္ၿပီး သိမ္းထားတာကိုး။ အခုမွေထာင္ေတာ့ ပ႐ုပ္လုံးအနံ့က သန႔္ရွင္းမွုကို ခံစားရေစတယ္။
တံခါးပိတ္သံ ပန္းကန္ခြက္ေရာက္ သိမ္းဆည္းသံေတြ ၿငိမ္သြားေတာ့မွ တင္မာဝင္း ျခင္ေထာင္ထဲ ေရာက္လာတယ္ ။ လီးထိပ္မွာ သားရည္ႏွင့္ ညႇစ္ယူခံရေသာ အရသာမ်ိဳး ခံစားေနရၿပီး အိပ္မက္လိုလို ျဖစ္ေနတယ္။
အိပ္ယာ ျခင္ေထာင္ အခင္းအာလုံး သူစိမ္းျပင္ျပင္ မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ မီးေရာင္ကလည္း ေမွာ႐ုံေတာထဲ ေရာက္ေနသလိုလို။ ငါဘယ္ေရာက္ေနလဲ အေတာ္စဥ္းစားယူလိုက္မွ က်ေနာ့္ကို ေက်ာေပး၊ က်ေနာ့္လီးဆီက ထူးကဲေသာ အရသာ ေပးစြမ္းေနသူမွာ တင္မာဝင္းပဲ။ အိပ္မက္ထဲမွာ အခါခါ မယားအျဖစ္ မွန္းခဲ့ရေသာ တင္မာဝင္း အိပ္မက္သခင္မ။ အခုေတာ့ က်ေနာ့္ကို ျပဳစုေပးေနရွာတယ္။
“အား”
လို႔ က်ေနာ့္မွာ ေအာ္ညည္းမိလာရတယ္။ လီးဒစ္ကေန အာေခါင္အဆုံးအထိ စုပ္သြင္းေနတာကိုး။ က်ေနာ္ မခံစားနိုင္ေတာ့ဘူး။
တင္မာဝင္း ထမိန္ကိုလွန္ၿပီး က်ေနာ့္မ်က္ႏွာေပၚ ခြခိုင္းလိုက္တယ္။ အေမႊးေတြ ေျပာင္ရွင္းေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကို လၽွာနဲ႔သိမ္းၾကဳံး လွန္ယက္ပလိုက္တာ တင္မာဝင္းဆီက ညည္းသံ ထြက္လာတဲ့အထိပဲ။
“ကိုေဇာ္ လိုးပါေတာ့”
မီးေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မွာ ရမၼက္မ်က္ဝန္းေလးေတြကို ျပန္ၾကည့္ရင္း ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့တယ္။
“အင့္ အေမ့ အား အ အ”
က်ေနာ့ လက္ေမာင္းကို အတင္းဖ်စ္ညစ္ ကိုင္လာတယ္။ အားယူၿပီး တစတစ ျဖည္းရာကေန ျမန္ျမန္ေလး လိုးေပးလိုက္တယ္။ တင္မာဝင္း ဘာ့ေၾကာင့္ လင္နဲ႔ ခဏခဏ ကြဲရတာလဲဆိုတာ လက္ေတြ႕ သိလာရတယ္။
ႂကြက္သိုးေျပာတဲ့ ေမၽွာ့ဆိုတာ သူ႔အစ္မ တင္မာဝင္းမွာ ရွိေနတာပါပဲ။ ေအာက္ကေန သူမက ျပန္ေညႇာင့္ေပးရင္း က်ေနာ့္လီးတံ တစ္ခုလုံးကို စုပ္ဆြဲယူေနတယ္။ က်ေနာ္လည္း
“ေကာင္းလိုက္တာ မိန္းမရယ္.. အခ်စ္ရယ္ ”
တင္မာဝင္းရဲ့ ဆံပင္စေလးကို သပ္တင္ေပးရင္း၊ ႏွုတ္ခမ္းေလးကို စုပ္ရင္း၊ ခ်စ္တယ္ မိန္းမရယ္လို႔ ေျပာၿပီး လိုးေနမိတယ္။ ေဒၚျမင့္ကို လိုးထားတာရယ္ အရက္အရွိန္ရယ္ေၾကာင့္သာ ခဏေလးနဲ႔ မၿပီးသြားတာ။ တင္မာဝင္းက အေတာ္ႏွာထန္တာပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ အရင္ေယာက္်ားေတြ မနိုင္ေတာ့ပဲ ကြဲၾက ကြာၾကရတာ။
တင္မာဝင္းက အေပၚက တက္ေဆာင့္ေပးျပန္တယ္။ ဖင္ကို ေရွ႕ေနာက္ ပစ္ေညႇာင့္တယ္။ စေကာဝိုင္းပုံစံ လွည့္ၿပီး လီးထဲက လရည္ကို ညႇစ္ယူတယ္။ အေပၚေအာက္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္တယ္။
“အား အီး အား ဟင္းဟင္း အအား”
အေပၚကေန ေဆာင့္ေနရင္း က်ေနာ့္လည္ပင္းကို လက္နဲ႔သိုင္းဖက္ၿပီး ေခါင္းက ေနာက္ျပန္လန္က်မတတ္ ယိမ္းထိုးေနတယ္။
က်ေနာ္လည္း ၿပီးခ်င္လာတာနဲ႔ တင္မာဝင္းကို အေပၚကေန ခပ္ျမန္ျမန္ဆင္းခိုင္းၿပီး ေလးဘက္ေထာက္ အေနအထားနဲ႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္တယ္။ က်ေနာ့္လီးက ရွည္တယ္ ။ ခါးတိုတဲ့ တင္မာဝင္းရဲ့ သားအိမ္ကို ထိုးေနမိတယ္။
“အား ကိုရယ္ နာလိုက္တာ အား အား ေဆာင့္ ေအာင့္တယ္ ၿပီးေတာ့မယ္။ ေဆာင့္ ေဆာင့္”
ဆံပင္ေတြပါ ေနာက္ျပန္လွန္သိမ္းၿပီး ေဆာင့္လိုးခ်တာ ေလထဲေတာင္ ေျမာက္တက္သြားသလား မသိ ။ ကာယေလ့က်င့္ခန္းက ဒီေနရာမွာ အသုံးဝင္လွတယ္။ အိပ္ယာထဲ အသံစုံျမည္ၿပီး ၂ ေယာက္သား ေအာ္ညည္းသံနဲ႔ က်ေနာ္လည္း တင္မာဝင္းဖင္ အေပၚကေနေဆာင့္ၿပီး သားအိမ္ထဲ လီးရည္ေတြ ပန္းထည့္လိုက္မိေတာ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အေပၚက မွီဖက္ရင္း မွိန္းေနလိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ကို ခံနိုင္သဗ်ာ။
မနက္ ၄ နာရီေလာက္မွာ ေကြးေကြးေလး အိပ္ေနတဲ့ တင္မာဝင္း ထမိန္ကိုလွန္ၿပီး ကပ္တြန္းေလး လိုးေပးလိုက္တယ္။
“ကိုရယ္ ျဖည္းျဖည္းေနာ္ မိန္းမသားအိမ္ေတြ ေအာင့္ေနလို႔”
“အာ့ဆို မလုပ္ရေတာ့ဘူးလား။”
“လုပ္ပါ ခံနိုင္ပါတယ္။ သူမ်ားကို စြဲေအာင္လုပ္ၿပီးေတာ့ မထားသြားနဲ႔ေနာ္။ ကိုေဇာ္က ဆရာႀကီးပဲ။ လူပ်ိဳ မဟုတ္ေတာ့ဘူးမလား။ ေျပာ တင္မာ့ေရွ႕မွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လဲ”
က်ေနာ္ သူ႔မ်က္ႏွာေလးကို ဆြဲယူၿပီး ႏွုတ္ခမ္းေလးကို စုပ္ယူပစ္ေပမဲ့
“ေျပာကြာ သိခ်င္တယ္” တဲ့။
“တစ္ေယာက္တည္းပါ ”
ဆိုေတာ့
“ဘယ္သူလဲ”
တဲ့။ ေျပာျပပါ အတင္းလုပ္ေနတယ္။
“တကယ္လို႔ ေျပာျပရင္ စိတ္ထဲ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးလို႔ ကတိေပးမလား ”
လို႔ ျပန္ခ်ဳပ္လိုက္တယ္။
“အင္း”
“တကယ္ေနာ္”
“တကယ္”
“ကိုယ့္ရဲ့ ပထမဆုံး လူပ်ိဳဘဝကို ယူသြားသူက ေယာကၡမႀကီး ေဒၚျမင့္ပဲ”
“ဟယ္ ေမေမနဲ႔”
“ကိုယ့္ကို စိတ္ဆိုးလား မိန္းမ”
“မဆိုးပါဘူး ”
ေနာက္ကေန လိုးေပးေနရင္း သူ႔အေမနဲ႔ ဘယ္လိုဘယ္ပုံ လိုးၾကတယ္ဆိုတာကို ခေရေစ့တြင္းက် ေမးေနသဗ်ာ။ ဘယ္ႏွစ္ခါ ဘယ္ေနရာကအစ အဲ့လိုေျပာေပးေနရင္း အရည္ေတြ စိမ့္ထြက္လာၿပီး တင္မာဝင္း ေကာင္းေနတယ္။ ပက္လက္ဆြဲလွန္ၿပီး လီးကို အဆုံးထိသြင္း ၿပီးျပန္ႏုတ္။ အစိကို ေခ်ာ္ထိုးလိုက္ သြင္းလိုက္ ထုတ္လိုက္ လုပ္ေပးေတာ့ က်ေနာ့္ကို အတင္းဆြဲဖက္လာတယ္။
တင္မာဝင္း ၿပီးျခင္ေနၿပီ။ ခပ္သြက္သြက္ လိုးေပးလိုက္ေတာ့ မၾကာဘူး က်ေနာ့္ကို အတင္းဖက္ၿပီး ၿငိမ္က်သြားတယ္။
သူၿပီးေပမဲ့ က်ေနာ္က မၿပီးေသးဘူးေလ။ ဒါမ်ိဳးကို ေခ်ာင္းေနတာ။ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုမ ပုခုံးေပၚ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ပစ္တင္ၿပီး လိုးပစ္လိုက္တယ္။ တင္မာဝင္း ေအာ္လိုက္တာဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ ေလးဘက္ေထာက္ခိုင္းၿပီး ထပ္ဆြဲလိုက္တာ တင္မာဝင္း ငိုသံပါ ထြက္လာတယ္။
“ကိုနာတယ္ အား အား ဟင့္ ဟင့္ ေတာ္ပါေတာ့ ကိုရယ္ ေယာက္်ားရယ္”
ဒါမ်ိဳးဆြဲခၽြတ္ခ်င္ေနတာ တင္မာဝင္းလို႔ စိတ္ထဲက ေျပာေနမိတယ္။ တင္မာဝင္း ေအာ္ေလေလ က်ေနာ္လိုးလို႔ ေကာင္းေလေလပါပဲ။ ေလွႀကီးထိုးရိုးရိုး ျပန္ဆြဲလွန္ၿပီး လိုးေတာ့မွ က်ေနာ္ ၿပီးခ်င္လာတယ္။ ေစာက္စိကို လက္နဲ႔ဆြေပးၿပီး သုတ္ရည္ကို ပန္းထည့္ေတာ့မွ တင္မာဝင္းလည္း ေနာက္တခ်ီ ထပ္ၿပီးသြားျပန္တယ္။ နာက်င္မွုနဲ႔ရတဲ့ အရသာကို တင္မာဝင္း စြဲသြားတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ သိလိုက္တယ္။
“လူရိပ္လူေၿခ ၾကည့္ဦး ကို”
မနက္အလင္းေရာင္ ဝိုးတဝါးမွာ တံခါးအသာလွပ္လို႔ ဖိနပ္သံမၾကားေအာင္ ေလၽွာက္လာခဲ့တယ္ ။ ေဒၚျမင့္ တံခါးဖြင့္သံ ၾကားရတယ္။ တင္မာဝင္း လွမ္းၾကည့္ေနတာ သိေနေတာ့ ၿခံတံခါး အသာဖြင့္ ကိုယ့္အိမ္ကိုျပန္တာ ေကာင္းပါတယ္ေလေပါ့။
တင္မာဝင္းေတာ့ အီစိမ့္ၿပီး က်န္ေနခဲ့မွာ ေသခ်ာတယ္။ လမ္းေလၽွာက္ရင္ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ ေျခေထာက္ နာေနသလိုလိုနဲ႔ လွမ္းေနတာကို ညေနဘက္မွာ ေတြ႕ရတာပဲ။ ခ်စ္စဖြယ္ မ်က္ေစာင္းေတြ ထိုးလို႔ေပါ့။ ကိုယ့္ထက္ အသက္ခုႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ႀကီးေပမဲ့ ကိုယ့္ထက္ ငယ္သြားသလိုပဲ။
လူရွင္းလို႔ ညလာခဲ့ရမလား ဆိုေတာ့ ႏွစ္ရက္ေလာက္ နားပါရေစဦးတဲ့။ က်ေနာ္လည္း ေဒၚျမင့္တစ္လွည့္ တင္မာဝင္း တစ္လွည့္ လိုးေပးေနတာ (၂) ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အငယ္ဆုံးမေလး စႏၵာနဲ႔ က်ေနာ့္ကို သေဘာတူ ေပးစားၾကတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း ျငင္းမေနဘူး ။ ေခါင္းညိမ့္လိုက္တယ္။ ဟီး ………..။…ၿပီးပါၿပီ
Leave a Reply