လိုအပ်နေတဲ့ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် ဒေါက်တာမမကြီး

Unicode

” ကျွီ … ဟာ …… ကျွီကျွိ ”

” အမလေး … ဝုန်း ”

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ တစ်ယောက် မနေ့ညက ဆေးရုံမှ အရေးပေါ် ညဂျူတီ ဖုန်းဆက်ခေါ်သဖြင့် ဆေးရုံကြီးတွင် တညလုံး အလုပ်ဝင်၍ မနက်လင်းမှ သူမအိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်အပြန်လမ်းတွင် မနက်ပိုင်း ရုတ်တရက် မိုးသည်းထန်စွာ ရွာကာ လေကြီးမိုးကြီး တိုက်ခတ်လာ၏။ နက်ဖန်သင်္ကြန်အကြိုနေ့မို့ ခင်ပွန်းသည် ဦးမိုးကျော် နှင့် သားဖြစ်သူ နိုင်ဦး တို့မှာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ မွေးရပ်မြေသို့ ရေကန်တော့ ပြန်သွားကြသည်။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ နှစ်တိုင်းလိုက်ကန်တော့နေကြ ဖြစ်သော်လည်း ဒီနှစ်ဆေးရုံမှ အတွင်းလူနာ များ၍ အရေးပေါ်ဂျူတီဝင်ရသဖြင့် မလိုက်နိုင်ခဲ့ပေ။

မိုးရွာထဲဘကားလေးအား ထိန်းမောင်းကာ လက်တဖက်က ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။ ခင်ပွန်းသည်အား ဆေးရုံမှ အိမ်သို့ပြန်နေကြောင်း အသိပေးရန်ဖြစ်သည်။ သို့သော် ဖုန်းလှိုင်းများအောက်ကာ ဖုန်းမဝင်သဖြင့် ထပ်ကာထပ်ကာ ခေါ်ရင်း လမ်းချိုးတစ်ခုအား ကွေ့ရာ လူရိပ်တစ်ခု ပေါ်လာသဖြင့် ကားအား ဘရိတ်အုပ်ပစ်လိုက်၏။ သို့သော် လူရိပ်မှာလည်း ရုတ်တရက်လန့်ကာ ဘေးသို့ခုန်ရှောင်ရင်း လဲကျသွားသည်။

” ကျွတ် … အရေးထဲ ဒုက္ခပါပဲနော် ”

ဆရာဝန်တစ်ယောက် ဖြစ်သည့်အပြင် စိတ်ထားပြည့်ဝသူမို့ ကားတံခါးဖွင့်ကာ လဲကျနေသော လူနား လျှောက်သွားလိုက်၏။

” အမလေး … ဘုရားဘုရား … သေများသွားရင်တော့ … ဟင် …… အိုရ် ”

အသက်၂၀ ခန့် သားဖြစ်သူနိုင်ဦး အရွယ်လောက်ပင် ရှိဦးမည်။ နဖူးအထက်နားမှ သွေးများစီးကျနေကာ တအီးအီး ညည်းနေရှာသည်။ ပုဆိုးခါးပုံစလေးပြည်ကာ ပုဆိုးအပေါ်အနားစမှာ ပေါင်လယ်ထိလျှောကျနေပြီး ခန္ဓာကိုယ်ဘေးတစ်စောင်း အနေထားဖြင့် ပေါင်ကြားမှ လီးက အတိုင်းသား ထွက်နေ၏။ လေကြီးမိုးကြီး တိုက်နေသဖြင့် လူသွားလူလာ ရှင်းသလောက် ဖြစ်နေသည်။

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ဆုံးဖြတ်ချက်ချကာ လဲကျနေသော သားအရွယ်ကောင်လေးအား မနိုင်တနိုင်ဖြင့် ပွေ့ချီကာ သူမအိမ်သို့ မောင်းလာခဲ့တော့သည်။ အိမ်ရောက်သည်နှင့် ကားအားဂိုဒေါင်ထဲ မောင်းသွင်းကာ လူငယ်လေးအား အိမ်အောက်ထပ် အခန်းပိုတစ်ခန်းထဲ ပွေ့ခေါ်လာခဲ့၏။ ရေနွေးအမြန်တည်ကာ နဖူးမှဒဏ်ရာအား ဆေးကြောကြည့်သည်။ စိတ်အေးသွားရ၏။ ကျောက်လမ်းပေါ်မှ ခဲချွန်တစ်ခုနှင့် လဲအကျ ထိခိုက်မိပုံရ၏။ မေးခိုင်ကာကွယ်ဆေး အရင်ထိုးကာ အခြေအနေ စောင့်ကြည့်နေသည်။

” အော် … ငါ့နယ် စိတ်က လူသေမှာ ကြောက်တာနဲ့ … စိတ်လောနေမိတာ … ဟူးးး ”

သူမရော ထိုကောင်လေးပါ ရေစိုအဝတ်များ မလဲရသေးပေ။ သူမတို့ လင်မယားခန်းထဲဝင်ကာ ပါတိတ်အင်္ကျီလက်ရှည်အား ချွတ်ချလိုက်သည်။ ဖြူဝင်းသော လက်မောင်းအိုးလေးပေါ်လာကာ လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးအောက် ရင်သားစိုင်ကြီးနှစ်ခုမှာ ဘော်လီအနီရဲလေးအတွင်း ရုန်းကန်ထွက်ချင်နေသည့် အနေထားဖြင့် တင်းကားနေ၏။ ရေစိုအင်္ကျီအား အဝတ်ဟောင်းခြင်းထဲလှမ်းပစ်ကာ ဘော်လီအား နောက်ပြန်ချိတ်ဖြုတ်လိုက်သည်။ တဆက်ထဲ အဝတ်ဗီဒိုရှေ့လျှောက်ကာ ထမိန်အား ချွတ်ချပစ်၏။ ခြေရင်းပုံကျသွားသော ထမိန်အား အဝတ်ဟောင်းခြင်းထဲပင် ပစ်ရင်း ဗီဒိုအနီး တန်းတစ်ခုပေါ်မှ တဘက်တထည်ဆွဲယူကာ ဆံနွယ်များအား အရင်သုတ်သည်။ ပြီးမှ မျက်နှာအား ခပ်ဖွဖွသုတ်ကာ ဝင်းအိနေသောနို့အုံများအား ဖိသုတ်ပစ်၏။

အသက်ရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် ချပ်ကပ်နေသော ဗိုက်သားလေးအား ဝိုက်သုတ်ရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအာ ဆွဲချွတ်နေပြန်သည်။ တဘက်အား ပုခုံးပေါ်ပတ်ကာ ဘောင်းဘီချွတ်ချစဉ် စောက်မွှေးရိတ်ထားသဖြင့် ပြန်ပေါက်နေသော အမွှေးတိုလေးများမှာ စောက်ပတ်တပြင်လုံး ခပ်ပါးပါး ဖုံးထားနေ၏။ ဗီဒိုထဲမှ အင်္ကျီလက်တကိုင်းလေးထုတ်ကာ ခေါင်းမှစွပ်ချလိုက်သည်။ အင်္ကျီအပျော့သားလေးမှာ စကပ်နှင့် တွဲလျက်ဖြစ်ကာ ပေါင်လယ်ထိဖုံး၏။ အားလုံးပြီးစီးသည်နှင့် သားဖြစ်သူ နိုင်ဦးအိပ်ခန်းဝင်ကာ တဘက်တထည်နှင့် အဝတ်စားတစ်စုံ ယူပြီး လူငယ်လေးဆီ ပြန်လာခဲ့သည်။

ကုတင်ပေါ်တွင် ပတ်တီးအဖွေးသားနှင့် မှေးနေသော လူငယ်လေးအား အင်္ကျီအား ခက်ခက်ခဲခဲချွတ်ကာ သားဖြစ်သူ ရှပ်အင်္ကျီလက်တိုအား ဝတ်ပေးလိုက်၏။ မျက်နှာသွယ်သွယ် နာတန်ချွန်ချွန် ဆံပင်အလယ်ခွဲလေးနှင့် ခန္ဓာကိုယ်မှာ သားဖြစ်သူထက် ကျစ်လစ်ကြောင်း သတိထားမိသည်။ ရင်အုပ်ကြွတ်သားများ ထွက်နေသည်မှာ ကြည့်ကောင်းလှ၏။ ထို့နောက် ပုဆိုးအားဆွဲချွတ်ရာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် မျက်လုံးလေး ပြူးထွက်နေတော့သည်။

ဆရာဝန်မတစ်ယောက်မို့ ခင်ပွန်းသည် လီးသာမက လူနာများ၏ လီများပါ အလုပ်သဘောအရ မြင်ဖူးနေသည်။ သို့သော် အခု သူမရှေ့ မြင်နေရသောလီးမှာ မြန်မာလူမျိုး ယောင်္ကျားများထဲတွင် ရှားမှရှားသော လီးအမျိုးစားဖြစ်၏။ ပျော့ခွေနေသည့် အနေထားပင် ၅ လက်မခွဲကျော်ကျော်ရှိကာ လုံးပတ်မှာ ထွားကျိုင်းလှသည်။ သူမ ဘယ်လက်လေးမှာ အလိုလျောက် လီးဆီရောက်ကာ ဆုပ်ကိုင်ကြည့်လိုက်၏။ သူမလက်ခလယ်နှင့်လက်မ ထိသည်ဆိုရုံမျှလေး ထိကပ်နေသည်။ တင်းမာလာလျှင်ဟုသော အတွေးလေး ဝင်ကာ ခပ်တင်းတင်း တစ်ချက် ညှစ်ကြည့်ပြီး လီးအား လွတ်ပေးလိုက်၏။ ဒီလိုလီးမျိုး တစ်နှစ်ကျော်ခန့်က ပိုင်ဆိုင်ဖူးထားသည်။

ထို့နောက် ပုဆိုးဝတ်ပေးကာ ကုတင်ဘေး၌ ခုံတစ်လုံးယူကာ လူငယ်လေးအား ကြည့်နေတော့သည်။ ထိုစဉ် လူငယ်လေး၏ ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးက တဖြည်းဖြည်းခုံးထ လာနေသည်။

” ဟင် ”

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ပုဆိုးအတွင်းမှ ထောင်နေသော လီးကြီးအားကြည့်လိုက် လူငယ်လေးမျက်နှာအား ကြည့်လိုက်နှင့် မျက်နှာပေါ် အပြုံးရိပ်လေး ဖြတ်သန်းသွား၏။ ထိုအပြုံးလေး ခဏပဲထင်စေပြီး လူငယ်လေး၏ မျက်နှာအားစိုက်ကြည့်ကာ စကားစလိုက်တော့သည်။

” ကဲ … ဒီက သားလေး … သတိရပြီထင်တယ် ”

” ဟုတ် … အန်တီ … ကျနော် ဘယ်ရောက်နေတာလဲဗျာ ”

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စကားဆုံးသည်နှင့် လူငယ်လေးက အိပ်ခန်းပတ်ဝန်းကျင်အား မျက်လုံးကစားကာ ချက်ချင်းပြန်မေးလိုက်၏။

” အန်တီက ဆရာဝန် တစ်ယောက်ပါ … ဆေးရုံကအပြန် … မင်းကို ကားနဲ့တိုက်မိသလို ဖြစ်ပြီး အိမ်ခေါ်လာခဲ့တာ ”

” အော် ”

” ဒါနဲ့ … မင်းနာမည် … နေရပ်လိပ်စာ ပြောဦး သက်သာရင် အန်တီက … မိုးတိတ်တာနဲ့ အိမ်လိုက်ပို့ပေးမလို့ … ခုတော့ မင်းမြင်တဲ့ အတိုင်းပဲ … လေရာမိုးရော … အပြင်ထွက်ဖို့က မလွယ်ဘူး ”

” ကျနော့်နာမည် … ထူးဝေပါ အန်တီ … နေတာက အန်တီ့ကားနဲ့ တိုက်မိတဲ့ လမ်းမရဲ့ အနောက်ဘက် ရပ်ကွက်ကပါ ”

” မင်း အသက်က ”

” ၂၀ ကျော်ပြီ အန်တီ … ၁၀ တန်းနဲ့ ကျောင်းထွက်ပြီး ကြုံရာအလုပ် လုပ်တာပါ … ခုလောလောဆယ်တော့ ဆိုင်ကယ်တက္ကစီ ဆွဲတာပါ ”

” အော် ”

” မိုးတအားရွာပြီး လေတွေပါတိုက်လို့ … သူငယ်ချင်းအိမ် ဆိုင်ကယ်ထားခဲ့ပြီး …… အိမ်အပြန် အန်တီကားနဲ့ တိုက်မလို ဖြစ်သွားတာပါ ”

” ကဲ … ခုန မေးခိုင်ကာကွယ်ဆေး ထိုးထားပြီးပြီ ဒါလေးသောက်လိုက်ဦး … အိပ်ဆေးနဲ့ နဖူးကဒဏ်ရာ အနာမရင်းအောင်ပါ ”

ဒေါ်စိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ထူးဝေအား ဆေးတိုက်ကာ မီးဖိုခန်းဘက် ဝင်လာခဲ့သည်။ နွားနို့တည်ကာ ပေါင်မုန့်နှင့် ကြက်ဥများ ကြော်နေလိုက်၏။ အားလုံးပြီးစီးမှ ဧည့်ခန်းတွင်း သားရည်ဆိုဖာထိုင်ခုံ အရှည်ပေါ်တွင် ခဏနားရင်း အဖြစ်ပျက်များအား တွေးနေမိသည်။

” ဝုန်း … ဝုန်းးးး …… ဂျိန်းးးး ဒလိန်းးးး … ဝေါ ဝေါ ဝေါ …… အုံးးးး ဒလိန်းးးး ဂျိန်းးး ဒလိန်း ”

မိုးကလည်း ကောင်းနေရာ ကောင်းကင်တစ်ခုလုံး မဲမှောင်နေပြီး လျှပ်စီးများလက်ကာ မိုးကြိုးပစ်သံများပါ ထွက်ပေါ်နေသည်။ ဒေါ်စိမ်းလတ်သူမှာ ဦးမိုးကျော်နှင့် အိမ်ထောင်ကျစဉ် မြို့ထဲနေထိုင်ကာ သားဖြစ်သူ နိုင်ဦး ၁၀ နှစ်သားတွင် အခုလက်ရှိနေထိုင်သော ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်လေးထဲ လုံးချင်းအိမ်လေးဝယ်ကာ နေထိုင်တော့၏။ အသက် ၄၁ နှစ်ထဲရောက်လာပေမယ့် ကျန်းမာရေး လိုက်စားသူမို့ ခန္ဓာကိုယ်မှာ တင်းတင်းရင်းရင်းဖြင့် အခုထိ လုပ်ငန်းရှင်များ အရာရှိများ ပိုးပန်းခံနေရတုန်းပင် ဖြစ်သည်။

ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးမိုးကျော်မှာ ဒေါ်စိမ်းလတ်သူထက် ၅ နှစ်ခန့်ကြီးရာ အသက် ၄၆ နှစ် ပိန်ပိန်အသားဖြူဖြူ အေးဆေးသောသူ တစ်ယောက်ဖြစ်ကာ တီဗွီ ရေခဲသေတ္တာ အီလက်ထရောနှစ် ပစ္စည်းများ ပြည်ပမှာ မှာယူကာ ရောင်းဝယ်ရင်း စီးပွားရှာနေ၏။

သားဖြစ်သူနိုင်ဦးမှာ စီးပွားရေး တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်တက်ကာ ဖခင်လုပ်ငန်းအား တဖက်တလမ်းမှ ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးနေသည်။

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ သားရေးသမီးရေး ကံကောင်းသော်လည်း အိမ်ထောင်ရေးသုခ မပြည့်စုံခဲ့ပေ။ နိုင်ဦး မွေးပြီးနောက်ပိုင်း ခင်ပွန်းသည်မှာ သူမအား အင်တိုက်အားတိုက် ဆက်ဆံခြင်း မရှိတော့ပေ။ တခါတခါ လူနာများ၏ လီးများအား ကြည့်ရင်း အာသာဖြည်ရသည့် ရက်များကလည်း အကြိမ်ကြိမ်ပင်ဖြစ်၏။ တောက်လောင်လာသော ကာမမီးလေးအား လွန်ခဲ့သော တစ်နှစ်ကျော်ထိ လူမသိသူမသိ ငြိမ်းပစ်ခဲ့ရသည်။

သူမနှင့်အတူ ကူငြိမ်းပေးသူမှာ သူမဘဝတွင် ဘယ်လိုမှ ထင်မထားသော လူတစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့ရ၏။ ထိုသူမှာ ဆေးရုံတွင် ဆရာဝန်ကားများ နေရာချပေးရသော ဆေးရုံဝန်ထမ်းခေါင်းဆောင် ဦးသာဒင် ဖြစ်သည်။ အသက် ၅၀ ခန့် ဦးသာဒင်မှာ ဆေးရုံဝင်းအတွင်း မိန်းမနှစ်ယောက် တပြိုင်ထဲ ပေါင်းသင်းကာ တစ်ကုတင်ထဲ အတူထားအိပ်သည်။ ဆေးရုံတဝိုက်တွင် သူ့သတင်းမှာ ထင်ပေါ်လှ၏။ နယ်မှလာသော နပ်စ်မလေးများပင် မလွတ်ဟု သတင်းကြီးသည်။

အသက် ၅၀ နား နီးသော်လည်း ဝန်ထမ်းဝတ်စုံအပြာအင်္ကျီနှင့် အောက်က ဘောင်းဘီအနက်ဝတ်ကာ ဆံပင်အား ပြောင်နေအောင် ဖီးရင်း သပ်သပ်ရပ်ရပ် နေထိုင်တတ်၏။ ဆရာဝန်များ နားနေခန်းတွင် အချိန်မရွေး ဝင်ထွက်သွားလာနိုင်ပြီး စားစရာ သောက်စရာများ ခိုင်းသမျှ ဝယ်ပေးတတ်သလို ဆရာဝန် အတော်များများနှင့်လည်း ရင်းနှီးစွာ ပေါင်းသင်းထားသည်။ ဆရာဝန်များ၏ အပြင်ဆေးခန်းများတွင် ဦးသာဒင်မှတဆင့် ရောက်ရှိလာသော လူနာများမှာလည်း မရည်မတွက်နိုင်ပေ။

ဒေါ်စိမ်းလတ်သူအား အပြင်ဆေးခန်းဖွင့်စားရန် တိုက်တွန်းဖူး၏။ သို့သော် ဒေါ်စိမ်းလတ်သူမှာ ခင်ပွန်းသည် အရောင်းဝယ်လုပ်ငန်းနှင့်ပင် ထိုင်စားလို့ရသည့် အနေအထားမို့ အပိုဝင်ငွေ မရှာတော့ပေ။

ဒေါ်စိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ညပိုင်းဂျူတီရှိသဖြင့် ညနေပိုင်းအိမ်မပြန်တော့ပဲ ဦးသာဒင်အား ထမင်းကြော် ဝယ်ခိုင်းလိုက်၏။ ဆေးရုံအတွင်း ဆရာဝန်များသီးသန့် သန့်စင်ခန်းတွင် ရေချိုးပစ်သည်။ နားနေခန်းသို့ ပြန်ဝင်လာကာ အသင့်ပါလာသော အင်္ကျီအား လဲလည်ဝတ်ဆင်ချိန် အခန်းတံခါး ပွင့်လာ၏။

” အိုရ် ”

” အော် … ဆောရီး ဆရာမ … ထမင်းကြော် လာပို့တာပါ ”

” ဟုတ် … ဦးသာဒင် … ပိုတာ ပြန်မအမ်းနဲ့ … ယူထားလိုက်တော့ … ညပိုင်းကျ … ကော်ဖီ နှစ်ခွက်လောက် လာဝယ်ပေးပါဦး ”

” ဟုတ်ကဲ … ဆရာမ ”

ဦးသာဒင်မှာ လူဝင်လာသဖြင့် လျှပ်တပျက် ရင်လျားထားသော ဒေါ်စိမ်းလတ်သူ ၏ ကိုယ်လုံးအား သိမ်းကျူံးကြည့်ရင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ဦးသာဒင် ထွက်သွားသည်နှင့် ချက်ချင်းဆိုသလို ဆရာဝန်မ တစ်ယောက် ဝင်ချလာ၏။

” ဟိတ် … စိမ်း … လှုပ်ရှားနေကြတာလား ”

” ဟယ် … နန်း … အယုတ်တမာမ … လာပြီ ”

” ခ်ခ် … မသိပါဘူးအေ … ဦးသာဒင်ကြီး ဒီအခန်းကထွက်လာပြီး … ဒီအခန်းထဲ … စိမ်းက ရင်လျားကြီးနဲ့ဆိုတော့ … အလုပ်ဖြစ်ပြီ ထင်နေတာ ”

” ခုမှ ရေချိုးထားတာပါ … နန်းရယ် … အဝတ်လဲတုန်း ဦးသာဒင်က … စိမ်း ဝယ်ခိုင်းထားတဲ့ ထမင်းကြော် လာပို့တာပါ … မယုံ လာနမ်းကြည့် … အွန့် ”

” လာပြီဟေ့ ”

ဒေါက်တာ နန်းသူဇာမှာလည်း အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်ဖြစ်ကာ နယ်မှလာသူ တစ်ဦးဖြစ်ပြီး ဒေါ်စိမ်းလတ်သူနှင့် ၂ နှစ်ကျော် ပေါင်းသင်းရင်းနှီးကာ ညီအစ်မတွေလို ဖြစ်နေကြသည်။ အခုလည်း စိမ်းလတ်သူ ရင်လျားထားသော ထမိန်အပေါ်စအား ဖြည်ပြီး အောက်အနည်းငယ် ဆွဲချကာ နို့သီးခေါင်း နီနီလေးအား ဆွဲစုပ်ပစ်၏။

” ခ်ခ် … ကဲ … တော်တော့ … ယုံပြီမလား ”

” ဟင့်အင် … ဒီလောက်နဲ့ ကျုပ်က မယုံဘူးနော် ”

ဒေါက်တာနန်းသူဇာမှာ နို့သီးခေါင်းလေးအား ညှစ်ရင်း ဒေါက်တာ စိမ်းလတ်သူ ပေါင်ကြား မျက်စပစ်ပြနေပြန်သည်။

” အာ … နန်းနော် … တကယ်ကို ယွနေတာ … လာ ဟိုဘက် … ဒီနားက တံခါးဖွင့်တာနဲ့ လူမြင်မယ် ”

………………………………………………

အခန်း (၂)

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ဒေါက်တာနန်းသူဇာအား ပြောရင်း စားပွဲခုံ တောင်ဘက် အညိုရောင်ဆေးဗီဒိုအား ကွယ်ကာ မတ်တပ်ရပ်ရင်း ပေါင်တန်လေးအား ဖြဲပေးထား၏။ နန်းသူဇာတစ်ယောက် စိမ်းလတ်သူရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ထမိန်အားလှန်၍ ပေါင်ကြားမှ အဖုတ်လေးအား တရှုံ့ရှုံ့နမ်းလိုက်တော့သည်။ အားရအောင် နမ်းရှိုက်ပြီးမှ မတ်တပ်ရပ်ကာ လူချင်းခွာလိုက်၏။ ထိုနောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ တစ်ယောက် အဝတ်စားလှဲကာ ထမင်းကြော်ဗူးအား ဖောက်စားနေသည်။

ဒေါက်တာနန်းသူဇာမှာ နားနေခန်းထဲရှိရေခဲသေတ္တာထဲမှ ရေဗူးတစ်ဗူးဖေါက်ကာ စိမ်းလတ်သူရှေ့ ဖန်ခွက်အလွတ်တစ်လုံးထဲ ငှဲ့ပေးလိုက်၏။ စိမ်းလတ်သူမှာ ထမင်းကြော်အား လက်စသတ်စားကာ နန်းသူဇာ ငှဲ့ပေးသော ဖန်ခွက်ထဲမှ ရေအား အကုန်မော့သောက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ရောက်ရာပေါက်ရာ စကားပြောရင်း ကုတင်ပေါ်က ပြဇတ်များဆီ ရောက်ရှိသွားတော့၏။

” စိမ်း ”

” ပြောလေ … နန်း ”

” နင်က ရုပ်လည်းချော နို့တွေကလည်း တင်းကားပြီး ဖင်သားကြီးတွေဆို အိမ်ထောင်သည်ချင်းမပြောနဲ့ အပျိုတွေတောင် အားကျနေရတာ ”

” အံမယ် … အဲတာ ဘာဖြစ်တုန်း … ကျုပ်ကုသိုလ်ပေါ့အေ … ခ်ခ် ”

” ရယ်မနေနဲ့ … ငါက အကောင်း ပြောမလို့ပါဆို ”

” အေးပါအေဟဲ့ … ပြောပြော ”

” အဲတာတောင် … စိမ်းလူကြီးက … မလုပ်တော့ဘူးလား ”

နန်းသူဇာ စကားကြောင့် စိမ်းလတ်သူမျက်နှာလေး ရယ်မောနေရာမှ တည်သွားတော့သည်။

” အေးဟာ … စီးပွားရေးဘက် စိတ်ပါနေလို့လား … ငါကပဲ ဆွဲဆောင်မှု့မရှိတော့လို့လား မသိဘူး … အရင်က ၁ ပတ် ၄ ကြိမ်လောက် ဆက်ဆံရင်း နောက်ပိုင်း မလုပ်ဖြစ်ကြတာ … ခုကြ ၁ နှစ်ကျော်ပြီဟာ ၁ လ ၁ ကြိမ်တောင် မလုပ်ကြတော့ဘူး ”

” အင်း … နင်က စိတ်လျော့တာလား ”

” အာ … မဟုတ်ပါဘူး … ငါက ရက်ခြား တောင့်တ မိတယ် … ကိုကြီးက စိတ်မပါတော့ … ငါလည်း ပါသည်ပါသာ နေတော့တာပေါ့ ”

” ငါဖြင့် မနေနိုင်ပါဘူး စိမ်းရယ် … တစ်ပတ်တခါ ယောင်္ကျားကို ဒီခေါ်ပြီး လုပ်ခိုင်းရတယ် ”

” ခ်ခ် ခ်ခ် … နယ်ကနေ လိုင်းကားနဲ့ လာရတာလား ”

” အေးပေါ့ဟ … သူကလည်း … ရောက်တာနဲ့ ပြောစရာကို မလိုတာ … ခိခိ ”

” ပိုင်တာအေ … နန်းတို့များ ”

” ဒီကြားထဲ လူနာရဲ့ ပစ္စည်းမိုက်တာလေး မြင်ပြီဆို လက်နဲ့ မာစတာဗေးရှင်း လုပ်ပစ်ရတာ ”

” အဲဒါတော့ ငါလည်း … နင့်လိုပါပဲ နန်းရာ ”

” မသိပါဘူး ငါဖြင့် ခုနက … တကယ်ကို ဦးသာဒင်နဲ့ လုပ်တယ်ထင်လို့ … အောက်ပိုင်းပါ နမ်းကြည့်နေမိတာ … ခ်ခ် ”

” အေးဟယ် … ဦးသာဒင်က ဒီဆေးရုံမှာ နာမည်ကြီးသား ”

” အံမယ် … တကယ်လဲ … ဇရှိတယ်နော် … ဒေါက်တာခိုင်သဇင်ကို သိတယ်မလား … သူ့ယောင်္ကျားက ညနေတိုင်း အမြဲလာကြိုတာလေ ကားအနက်လေးနဲ့ ”

” အင်း … ဦးနှောက်နဲ့အာရုံကြောက လက်ထောက်ဆရာမ မဟုတ်လား … အသားဖြူဖြူနဲ့ ”

” ဟုတ်ပါ့ … ပြီးခဲ့တဲ့ ၂ လကျော်လောက်က … နန်းအသိ တစ်ယောက် … အက်ဆီးဒင့်ဖြစ်တာ … ခွဲရမှာမို့ လိုက်အပ်ပေးတာ … အပေါ်ယံခွဲစိတ်မှု့ဆိုတော့ လူနာသက်သာတာနဲ့ … ဆေးဖိုးရှင်းရင် လူနာရှင်က ကန်တော့ချင်တယ်ဆိုလို့ … သွားတွေ့တာ ”

” အင်း ”

” နားနေခန်းထဲမှာ စိမ်းရယ် … စားပွဲခုံနဲ့ နံရံကြားထဲ အုတ်ခင်းပေါ် ခိုင်သဇင်က လေးဖက်ကုန်းပေးထားတာ နောက်က ဝတ်စုံပြာနဲ့လူတစ်ယောက်က ဒူးထောက်ပြီး လိုးနေတာဟာ ”

” ဟမ် ”

” ဟုတ်တယ် စိမ်းရဲ့ … နန်းလည်း အပြင်ပြန်ထွက်ပြီး မယောင်မလည်နဲ့ နားနေခန်းပေါက်ကို ကြည့်နေတာပေါ့ … ခဏကြာတော့ … ဝတ်စုံပြာနဲ့ ထွက်လာတာ ဦးသာဒင်ကြီး ဖြစ်နေတာ ”

” ဟယ် ”

” နန်းဝင်သွားတော့ … ခိုင်သဇင်က သူ့ပေါင်ကြားထဲကို တစ်ရှုးနဲ့ သုတ်နေတာပေါ့ … နန်းမြင်တော့ ထမိန်ကို အမြန်ပြန်ဖုံးရင်း မတ်တပ်ရပ်လျက်နဲ့ ပြုံးပြနေတာ … နန်းလည်း လူနာရှင်က ကန်တော့ချင်ကြောင်း ပြောပြီး ပြန်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ် ”

နှစ်ယောက်သား စကားပြောရင်း အချိန်များ တရွေ့ရွေ့ ကုန်ဆုံးလာကာ ညနေပိုင်း ဒေါက်တာနန်းသူဇာ ပြန်သွားချိန် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ တစ်ယောက် စိတ်ထဲ တအုံနွေးနွေးလေး ဖြစ်နေခဲ့သည်။ မေ့လျော့နေသော ကာမဆန္ဒလေးများ သတိရမိလာ၏။ ည ၉ နာရီကျော်ကျော်တွင် သင်တန်းဆင်းပြီးစ ဆရာဝန် ဆရာဝန်မလေးများနှင့် အတူ သက်ဆိုင်ရာ ကုသဆောင်များသို့ လူနာများအား ကြည့်ရှု့ကာ ဆေးမှတ်တမ်းများဖတ်ရင်း လိုအပ်သည့် ကုသမှု့များအား ပြောကြားကာ နားနေခန်းသို့ ပြန်လာနားလိုက်သည်။ မနက် ၂ နာရီလောက် တခါစစ်ပြီး သူမဂျူတီ ပြီးဆုံးမည်ဖြစ်၏။

သီးသန့်နားနေခန်းမို့ လူသွားလူလာ မရှိ၍ နားနေခန်း အပေါ်ရေ တင်ထားသဖြင့် ရေပိုက်မှ ရေကျသံမှာအပ တိတ်ဆိတ်နေသည်။ နားနေခန်း၏ တောင်ဘက် အနောက်ဘက်ထောင့် ကွေ့ကောင်တာအတွင်းမှ ခုံလေးပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်၏။ အပြင်မှ လူဝင်လာလျင် ရှေ့စားပွဲခုံနှင့် ဆေးဘီဒိုကြီးအား ကျော်မှ သူမထိုင်နေသော ကွေ့ကောင်တာအား မြင်ရပေမည်။ ညနေဘက် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ နန်းသူဇာနှင့်ပြောခဲ့သည့် နန်းသူဇာမှ ယောင်္ကျားဖြစ်သူအား အလိုးခံပုံ ဒေါက်တာခိုင်သဇင်အား ဦးသာဒင်မှ လေးဘက်ထောက်လိုးပုံများ ပြန်တွေးရင်း စိတ်ကူးထဲမြင်ယောင်လာရ၏။ အတွေးများအား ပုံဖော်ကာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ ညာဘက်လက်လေးမှာ သူမပေါင်ကြားထဲ အလိုလျောက်ရောက်ရှိသွားသည်။

ကာမစိတ်လေးနိုးထကာ စီးမျောနေသဖြင့် နားနေခန်းတံခါးဖွင့်ကာ လူတစ်ယောက် ဝင်ရောက်လာသည်ကို သတိမထားမိတော့ပေ။ ထိုလူမှာ ကော်ဖီပါဆယ်ထုပ်လေးကိုင်ကာ ခြေသံမကြားအောင် ခပ်ဖွဖွနင်းရင်း ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ထိုင်နေသော နားနေခန်း၏ တောင်ဘက်ဆုံး အုတ်နံရံထိ လျှောက်လာခဲ့သည်။ ထိုနောက် ကော်ဖီပါဆယ်ထုပ်အား ကောင်တာပေါ်တင်ကာ ဘောင်းဘီအတွင်းမှ ဖုန်းထုတ်ယူလိုက်၏။ ကာမစိတ်တက်ကာ မျက်လုံးလေးစင်း၍ နူတ်ခမ်းဖူးဖူးမှ တအီးအီးညည်းနေသည်ကို အနီးကပ်ဗွီဒီယိုရိုက်ယူကာ ကောင်တာအတွင်းဘက် ကွေ့ဝင်ရင်း ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ဖုန်းကင်မရာအား ပြောင်းချိန်လိုက်ပြန်သည်။

ကျောမှီမပါသော ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ထမိန်အောက်နားစမှာ ပေါင်ရင်းလှန်နေကာ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေးပေါ် ညာဘက်လက်လေးတင်ကာ ပေါင်အတွင်းအား ထိုးနိုက်ပွတ်သပ်နေသည်ကို ကန့်လန့်ဖျက်အနေထားဖြင့် အနီးကပ်ထပ်ရိုက်လိုက်၏။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ကာမစိတ်လေး ထကြွရင်း စောက်ဖုတ်အားပွတ်ကာ အထွဋ်ထိပ်ရောက်ဖို့ တက်လှမ်းနေစဉ် သူမနှာခေါင်းလေးထဲ ချွေးနံ့ပြင်းပြင်းလေး ဝင်ရောက်လာသဖြင့် မျက်လုံးလေးဖွင့်ကြည့်သည်။ သူမရှေ့တည့်တည့် ကွေ့ကောင်တာပေါ် ကော်ဖီပါဆယ်အိတ်လေး တွေ့ကာ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားမိ၏။

နှာခေါင်းလေးထပ်ရှုံ့ကာ အနံ့ခံရင်း ညာဘက်ဘေးသို့ ကြည့်လိုက်ရာ သူမဘေးနာ ဒူးထောက်လျက်အနေထားနှင့် ဖုန်းဖြင့် ရိုက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့သည်။

” ဟင် … ဘာ ဘာ ဘာလုပ်တာလဲ … ဦးသာဒင် ”

ထိုင်ခုံပေါ်ထိုက်လျက် အနေထားဖြင့် စောက်ပတ်အားပွတ်နေသော ညာဘက်လက်လေးအား ပေါင်ကြာမှ ထုတ်ကာ ထမိန်အောက်နားစလေးအား အောက်သို ဆွဲချလိုက်၏။

” ဘာမ မလုပ်ပါဘူး … ဆရာမရယ် … ကော်ဖီ လာပို့ရင်း ဆရာမ စောက်ဖုတ်လေးပွတ်ပြီး မျက်လုံးလေးစင်းနေတာနဲ့ … အမှတ်တရ ဗွီဒီယိုလေး ရိုက်ထားလိုက်တာပါ ”

” ဟာ … ရှင် … ဘာအကြံလဲ … အခု ရှင့်ဖုန်း ကျမကိုပေး ”

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ကာမစိတ်လေးပျောက်ကာ ရုတ်တရက် အရှက်တရား ကြီးစိုးလာသည်။ ခုံပေါ် ထိုင်လျက်အနေထားမှ ဒူးထောက်ထိုင်နေသော ဦးသာဒင်ဘက် မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်ကာ ဦးသာဒင် လက်ထဲမှ ဖုန်းအား လှမ်းလုလိုက်သည်။

” ဝှီးးး … ဖတ် … အင့် …… ဘုတ် …… ဝုန်း ”

ဦးသာဒင်မှာ ကြိုတင်တွက်ထားပြီးသားမို့ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ လက်ရောက်လာသည်နှင့် လက်တဖက်က ဖုန်းအားနောက်သို့ ဆုတ်ရှောင်ကာ ကျန်တဖက်က ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ လက်အားဆွဲချပစ်၏။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ခါးညွတ်ရင်း ဒူးထောက်ထားသော ဦးသာဒင်ရင်ခွင်ထဲ ကျရောက်သွားတော့သည်။ ချက်ချင်း ဦးသာဒင်မှာ ဘယ်လက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ကာ ညာလက်က ဖုန်းအား ကောင်တာပေါ် ပစ်တင်လိုက်သည်။ ကြောင်ကြည့်နေသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား တေ့စုပ်ရင်း ညာလက်က ရင်သားများအား ညှစ်ချေလိုက်ပြန်၏။

” ဝူး … ဖလူး … လွတ်ပါ … လွတ်ပါရှင် ”

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်ခံနေရာမှ သူမခေါင်းလေး နောက်ဆုတ်ကာ ဦးသာဒင်အား အသံတုန်ရီစွာဖြင့် တောင်းပန်နေရသည်။ ညနေပိုင်းကမှ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါက်တာနန်းသူဇာ ပြောပြထားသဖြင့် ဦးသာဒင်အကြောင်း သိထားနှင့်၏။ သူမလို ဆရာဝန်မ တစ်ယောက်အား ဆေးရုံစောင့်ဝန်ထမ်းက တက်လိုးမှာကိုလည်း မသတီပေ။ သို့သော် သူမ ထမိန်လှန်၍ စောက်ပတ်ပွတ်နေပုံက ဦးသာဒင် ဖုံးထဲ ရောက်ရှိနေပြန်သည်။ ဦးသာဒင် ပါးစပ်မှ ဆေးလိပ်နံ့ကွမ်းနံ့များအား အသက်အောင့်ကာ ကြိတ်မိတ်သည်းခံရင်း နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ အကြံထုတ်နေမိ၏။

” ဘာမှ စဉ်းစားမနေပါနဲ့ … ဆရာမရယ် … တစ်ခါပဲ လိုးမှာပါ … နောက်ရက်တွေ ဆရာမ စိတ်ပါမှ … ဆက်မှာပါ … ဆရာမ စိတ်မပါရင် မသိသလိုပဲ … နေပေးမှာပါ ”

ဦးသာဒင်မှာ သူမအကြံထုတ်နေသည်ကို ရိပ်မိနေသည့်အလား စကားပြောကာ နို့အုံများအား ညှစ်ချေနေသောလက်က သူမပေါင်ကြားထဲ ရောက်လာကာ စောက်ဖုတ်အား မိမိရရ ပွတ်ချေနေတော့၏။

” ဟာ … မသင့်တော်ပါဘူး … အဲဒါကို မထိပါနဲ့ … ကျမ ပိုက်ဆံပေးပါ့မယ် … ဘယ်လောက်ပေးရမလဲ … ဦးသာဒင် … ရှင့်ဖုန်းထဲက ကျမဗွီဒီယိုဖိုင် ဖျက်ပေးပါနော် ”

” ပိုက်ဆံမလိုပါဘူး … ဆရာမရယ် … ဆရာမကို ကျုပ် လိုးချင်နေတာ ကြာပါပြီ … ပြီးတော့ ဆရာမ ယောင်္ကျားက … လိုးမပေးတာပါ … ကျုပ်သိထားပါတယ်ဗျာ ”

” ဟင် ”

” မဟင်ပါနဲ့ … ညနေက … ကျုပ် အခန်းထဲက ထွက်တော့ ဒေါက်တာနန်းသူဇာ နဲ့ ဆရာမ ပြောတာတွေ … အကုန်ကြားပြီးသားပါ ”

” ဒါဆို … ရှင် ရှင် …… ခိုးနားထောင်တာပေါ့ ”

” ခိုးနားထောင်တယ်ပြောလည်း ခံရမှာပါပဲ … အမှန်က ကော်ဖီ ဘယ်နှစ်ခွက်ဝယ်ခဲ့ရမှာလည်း … ပြန်လာမေးတာ … ကျုပ်နာမည် ပါလာတာနဲ့ … အခန်းပြင်က နားထောင်နေမိတာပါ ”

” အာ …… ကျွတ် …… ရှီးးးး အ ”

အရေးထဲ စောက်ပတ်က အလိုက်ကန်းဆိုးမသိ အရည်များထွက်ကာ ယားတက်လာ၏။

” ဆရာမ ဘယ်လိုပဲငြင်းငြင်း … စောက်ပတ်က အလိုးခံချင်နေပါပြီဗျာ … အပင်ပန်းခံပြီး ငြင်းမနေပါနဲ့ … ဆရာမတင် မဟုတ်ပါဘူး … ကျုပ်လည်း ကြည်ပါဦး ”

ဦးသာဒင်မှာ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့်ပင် မျက်နှာချင်းဆိုင်မှ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူအား ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်ကာ လီးအား ထုတ်ပြလိုက်တော့သည်။

” အိုရ် ”

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ တစ်ယောက် မျက်လုံးလေး ပြူးထွက်နေရ၏။ ဦးသာဒင်ပေါင်ကြားမှ လီးညိုကြီးမှာ ခင်ပွန်းသည် ကိုမိုးကျော်လီးနှင့် ဘာမှမဆိုင်ပေ။ အရှည် ၇ လက်မခွဲခန့်ရှိပြီး လီးအရည်ပြားတစ်လျှောက် အကြောများထနေကာ ဒစ်ဖူးကြီးက ခရမ်းချဉ်သီးအမည့်ရောင်သန်းကာ ကားထွက်နေသည်။

” ကိုင်ကြည့်လေ … ဆရာမ … ဆရာမယောင်္ကျားလီးထက် သာတယ်မလား ”

” ရှင့်ဟာကြီးကလည်း … လွန်လွန်းပါတယ် ”

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ပါးစပ်မှ လွတ်ကနဲ့ ယောင်ထွက်သွားမိ၏။ ထိုနောက် ကာမစိတ်လေး ပြန်လည်လာသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူအား ထိုင်ခုံလေးအား မှီခိုင်းကာ ထမိန်လှန်ရင်း ဦးသာဒင်တစ်ယောက် ကုန်းယက်ပေးတော့သည်။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ဝေးကွာနေသော ကာမအရသာလေး ပြန်ရသည့်အပြင် ခင်ပွန်းသည် တခါတရံမှ ယက်ပေးသော စောက်ပတ်လေးအား ဦးသာဒင်မှ မက်မက်မောမော ယက်ပေးနေသဖြင့် ဆေးရုံဝန်ထမ်းတစ်ယောက်၏ အလိုးခံရမည်ကို တွေးရင်း သိမ်ငယ်သလိုလို ရှက်စိတ်နှင်အတူ တဖက်ကလည်း အားရကျေနပ်မိနေ၏။ စောက်စိလေးအား အစုပ်ခံရတိုင်း လူတစ်ကိုယ်လုံး ဦးသာဒင်ပါးစပ်ထဲရောက်သွားသလို ခံစားမိကာ စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ ခံစားနေရသည်။

” အ …… ခဏ …… ရှီးးးး းးးး ”

” ဘာလို့လဲ … ကျုပ်ယက်ပေးတာ မကောင်းလို့လား ”

” မဟုတ်ပါဘူး … ဟို … ဗီဒိုထဲက … စောင်အပါးလေး … ယူပေးပါ့လား ”

…………………………………………………

အခန်း (၃)

” ဘာလုပ်မလို့လဲ ”

” ကျွတ် … စကားများတာရှင် … ထမိန်နဲ့ အင်္ကျီက အပိုမပါတော့ဘူး … ဒီတစ်စုံပဲပါတာ ညနေက လဲထားပြီးပြီ ”

ဦးသာဒင်မှာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ပြောသည်ကို နားမလည်ပဲ သူမခိုင်းသည့်အတိုင်း ဆေးဗီဒိုဖွင့်ကာ အောက်ဆုံးထပ်မှ စောင်အပါးလေးတစ်ထည် ယူလာခဲ့သည်။ စောင်အပါးလေးနှင့် ခေါင်းအုံး အသေးလေးများမှာ နိုက်ဂျူတီအတွက် အိမ်မှ သီးသန့်ယူလာခဲ့၏။ ဦးသာဒင် ကွေ့ကောင်တာအတွင်းထဲ ပြန်အရောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ အပေါ်မှ လောင်းကုတ်အဖြူနှင့် ထမိန်အားချွတ်ထားကာ အင်္ကျီကြယ်သီးများ ကျောပေးဖြုတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

” အဲဒီစောင်လေး ခင်းလိုက်လေ … ဘာကြည့်နေတာလည်း ”

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ အင်္ကျီအားချွတ်ပြီးသည်နှင့် ဦးသာဒင်ဘက်လှည့်ကာ ဘော်လီဝတ်ထားလျက်ပင် နို့အုံများအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းကာရင်း လှမ်းပြောလိုက်၏။ စောင်ခင်းပြီးသည်နှင့် ပက်လက်လှန်အိပ်ကာ ပေါင်တန်လေးဖြဲရင်း ဦးသာဒင်အား စောက်ပတ်ပြန်ယက်ခိုင်းလိုက်သည်။ သိပ်ကြာကြာ အယက်မခံနိုင်ပေ။ ခဏအကြာတွင် စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းကာ ဦးသာဒင်မျက်နာအား ရွှဲနှစ်သွားတော့၏။

ဦးသာဒင်မှာ စောက်ရည်ထွက်နေသော အဖုတ်လေးအား တပြင်လုံး အဆက်မပြတ်ယက်ကာ ထရပ်ရင်း သူ၏ဘောင်းဘီအား ချွတ်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် တဆက်ဆက်တုန်နေသော လီးညိုကြီးအား ဖမ်းကိုင်ရင်း ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စောက်ပတ်လေးထဲ ဖိထည့်ပစ်တော့၏။

” အားးး …… အမလေး …… မရဘူး …… သေပါပြီ …… ပြန်ထုတ် … ခဏထုတ်ပါဦး ”

လီးတဝက်ခန့် ရောက်သည်နှင် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် အော်ဟစ်နေရသည်။ သို့သော် ဦးသာဒင်မှာ အတွေ့ကြုံရင့်နေသည်မို့ ဒေါက်တာ စိမ်းလတ်သူ ပါးစပ်အား ဘယ်လက်ဖြင့် လှမ်းပိတ်ကာ နို့အုံလေးအား လိုးရင်းတန်းလန်း ကုန်းစို့ပေးသည်။ ညာဘက်လက်ကလည်း လွတ်နေသော နို့အုံအားညှစ်ချေကာ လီးတဝက်လောက်သာ အထုတ်သွင်းလုပ် လိုးသည်။ ခဏအကြာ စောက်ရည်များဖြင့် အဝင်အထွက်ကောင်းမှ လီးတစ်ဆုံးထည့်ကာ မနားတမ်း ပစ်လိုးတော့သည်။

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ တစ်ယောက် အစပိုင်း တစ်ဆို့ကြီးဖြစ်ကာ နာကျင်သလောက် နောက်ပိုင်း တခါမှ မခံစားဘူးသော လီးအရသာအား ခံယူကာ ကာမစည်းစိမ်လေးရရှိနေသည်။ ဦးသာဒင်၏ ထိထိမိမိ လိုးချက်များကြောင်း ၂ ကြိမ်တိုင်တိုင် အထွဋ်ထိပ်ရောက်ရှိခဲ့၏။ အခုချိန်ထိ ခင်ပွန်းဖြစ်သူနှင့် သူမအထွဋ်ထိပ်ရောက်သည်မှာ လက်ချိုးရေလို့ရသည်။ တစ်ချီတည်းနှင့် ၂ ကြိမ်ပြီးအောင် လိုးနိုင်သော ဦးသာဒင်လီးအား စွဲလမ်းနှစ်ချိုက်သွားရသည်။

သူမစောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်ထွက်နေသော ဦးသာဒင်လီးကြီး ရပ်သွားလျင် အောက်မှ မသိမသာလေး ပင့်ဆောင့်ပေး၏။ ၃ ခါလောက် ဆီးခုံးချင်းကပ်အောင့် ပင့်ပေးလိုက်သည်နှင့် ခဏအကြာ ဦးသာဒင်ဆီမှ မီးပွင့်မတတ်လိုးချက်များ ကျရောက်လာကာ စောက်ပတ်လေးထဲ ပူကနဲ့ လရည်များ ဝင်ရောက်လာကာ စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး နွေးကနဲ့ခံစားလိုက်ရတော့သည်။ လီးတန်ကြီးအား လရည်များကုန်စင်ရန် စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများနှင့် ညှစ်ပေးစဉ် ဦးသာဒင်မှ အချက် ၂၀ ခန့် ကြိတ်လိုးလေး လိုးပေးရာ တတိယအကြိမ် စောက်ရည်များပန်းထုတ်ရင်း ဦးသာဒင်၏ ဆေးလိပ်နံ့ကွမ်းနံ့ ထွက်နေသော ပါးစပ်အား အငမ်းမရ တေ့စုပ်လိုက်တော့၏။

……………………………………………………..

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် နွားနို့တည်ပြီး ပေါင်မုန့်ကြက်ဥကြော်ပြီးသဖြင့် ဧည့်ခန်းအတွင်း နှစ်ယောက်ထိုင် ကတီပါဖုံးထားသော ဆိုဖာခုံပေါ်တွင် ကျော်မှီဘက် ကိုယ်လုံးစောင်းကာ ဒူးကွေးမှေးရင်း အတိတ်မှ ဦးသာဒင်နှင် ဖြစ်ရပ်များ ပြန်တွေးနေစဉ် ထူးဝေတစ်ယောက် အိပ်ယာနိုးရာမှ ရေဆာသဖြင့် ထလာခဲ့သည်။

အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် အိပ်ခန်း ၂ ခန်းအားတွေ့လိုက်ရသည်။ မြောက်ဘက်လျှောက်ကြည့်ရာ အိမ်အနောက်ဖက်ထွက်သော တခြမ်းဖွင့်ထားသည့်တံခါးအား တွေ့ရှိရ၏။ ပြန်လှည်ကာ တောင်ဘက်ထွက်လာစဉ် အိပ်ခန်း ၂ ခန်း၏ တောင်ဘက်တွင် သန့်စင်ခန်းတစ်ခန်းတွေ့ပြီး ကပ်လျက်တွင် မီးဖိုခန်းအား တွေ့လိုက်သည်။

မီးဖိုခန်းမှ အရှေ့ထွက်ရာ ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်ရှိလာ၏။ ဧည်းခန်းအလည်တွင် မှန်မျက်နှာပြင် ဘဲဥပုံ စားပွဲဝိုင်းတစ်လုံးရှိပြီး ထိုစားပွဲအရှေ့ဘက်နှင့် အနောက်ဘက်တွင် တန်းဖိုးရှိသော နှစ်ယောက်ထိုင် ခုံရှည်နှစ်လုံးနှင့် တောင်ဘက်နှင့် မြောက်ဘက်တွင် တစ်ယောက်ထိုင်ခုံ ၂ လုံး ချထားသည်။ ဧည့်ခန်းအရှေ့ဘက်ခြမ်းတွင် နံရံကပ် ပန်းကန်စင်ပုံစံလုပ်ထားပြီး ကြွေအိုးများ ဖန်အိုးများ အစီအရီ အလှဆင်ထားပြန်၏။ ဧည့်ခန်းတောင်ဘက်ခြမ်းတွင် ကျွန်းဖြင့်ပြုလုပ်ထားသော ပန်းပုရုပ်ကြီးများက နေရာယူကာ ဘေးနားတွင် ကျွန်းခုံလေးများပေါ် အပင်ပုလေးများ စုံလင်စွာ ရှိနေသည်။

ဧည်ခန်းမြောက်ဖက်တွင် အိမ်ရှေ့ထွက်သော တံခါးမကြီးအား မြင်လိုက်ရ၍ ရေခဲသေတ္တာမှာ ဧည့်ခန်းအဝင်ဝလေးနား ထားရှိ၏။ ချက်ချင်း ရေခဲသေတ္တာဆီ လျှောက်သွားကာ ရေအေးတစ်ဗူးဖောက်ကာ တဝက်ခန့် မော့သောက်ပစ်သည်။ ထိုစဉ် ဘဲဥပုံစားပွဲခုံအဝိုင်း၏ အနောက်ဘက်ခုံရှည်ပေါ်မှ ဒေါ်စိမ်းလတ်သူအား မြင်တွေ့လိုက်ရ၏။

ထူးဝေ ဧည့်ခန်းထဲဝင်လာစဉ် ခုံရှည်မှာ ကျောမှီပါသဖြင့် အမှတ်တမဲ့ ခုံပေါ်ကွေးနေသော ဒေါ်စိမ်းလတ်သူအား သတိမထားမိပေ။ ရေခဲသေတ္တာဆီရောက်မှ မျက်စောင်းထိုးအနေထားဖြင့် တွေ့ရတော့သည်။ ဒေါ်စိမ်းလတ်သူနားအရောက် ဖင်သားကြီး ကော့ထွက်ကာ ကျောမှီဘက်ဒူးကွေးထားရင်း ပေါင်သားလေးများ လှုပ်ကာ တအီးအီးဖြင့် ခပ်တိုးတိုး ညည်းနေသည်ကို မြင်တွေ့နေ၏။

ဒေါ်စိမ်းလတ်သူမှာ ဦးသာဒင်နှင့် ဖြစ်ခဲ့ပုံများအားတွေးရင်း ပေါင်သားလေးများ လှုပ်ခါနေစဉ် ထူးဝေရောက်လာကာ ပေါင်လယ်ထိဖုံးသော စကက်အောက်နားစလေးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ခါးထိလိပ်တင်ပစ်သည်။ ပေါင်တန်းဖွေးဖွေးနှစ်ခြမ်း အလယ်မှ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများ စူထွက်နေကာ ဖင်ဝနီညိုလေးအောက် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးမှာ အရည်ကြည်များ စို့နေသည်ကို တွေ့ရ၏။

ထူးဝေတစ်ယောက် ပုဆိုးအားခြေရင်းပုံကာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ အဖုတ်အားကြည့်၍ ဒူးထောက်ချလိုက်တော့သည်။ ထိုအချိန် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာလည်း အတွေးထဲ ဦးသာဒင်နှင့်လိုးနေရာ ပေါင်သားချင်းပွတ်ရင်း ဖင်ကြီးက ကော့ထိုးနေသလို ဖြစ်နေရ၏။ ၁၅ ချက် ခန့်ထုလိုက်သည်နှင့် ထူးဝေ၏ လီးကြီးမှာ ဆန့်ထွက်လာရင်း လီးအရည်ပြားတွင် အကြောများထလာခဲ့သည်။ ဒူးခေါင်းအား ခုံနားကပ်ကာ ခါးဆန့်လိုက်၏။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဒစ်ဖူးတေ့ကာ ဖိသွင်းပစ်သည်။ စောက်ရည်ကြည်များဖြင့် လီး၏ ၃ ပုံ ၁ ပုံခန့် တရစ်ချင်း ဝင်သွားတော့၏။ ထူးဝေးမှ ခါးအားဖြင့် ဝင်သလောက်လေး နှဲ့လိုးရာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာလည်း အတွေးထဲ ဦးသာဒင်နှင့်လိုးနေရာ ဖင်ကြီးအား ကော့ကော့ထိုးပေးပြန်သည်။

တဖြည်းဖြည်း ထူးဝေတစ်ယောက် ဖွေးဥနေသောဖင်သားစိုင်ကြီးအား ကြည့်ကာ စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ လီးအရင်းထိ ပစ်လိုးရာ ၃ ချက်မြောက်တွင် ဒေါက်တာ စိမ်းလတ်သူမှာ မျက်လုံးလေးပွင့်ကာ ကိုယ်တစ်စောင်းအနေထားဖြင့် သူမဖင်နောက်မှ လူအား လည်ပြန်ကြည့်လိုက်၏။

ခေါင်းတွင်ပတ်တီးအဖွေးသားနှင့် လက်နှစ်ဖက်ဘေးချကာ အားထည့်လိုးနေသော ထူးဝေအား တွေ့လိုက်ရတော့သည်။

” ဟင် … ထူးဝေ …… မင်း မင်း … ဒါမျိူး မသင့်တော်ဘူးလေ … အ အားးးး ”

သူမ မသင့်တော်ဘူး ပြောမှ ထူးဝေမှာ ဘယ်လက်ဖြင့် သူမခါးအားဖိကာ ညာလက်က သူမဘယ်ဘက်ပုခုံးအား ဖိရင်း ကိုယ်လုံးအားညွတ်ကာ ဆောင့်လိုးနေ၏။

” ဗျစ် … အ …… ဘွတ် ဘွတ် …… အမလေး …… သေပါပြီကွာ ”

ထူးဝေတစ်ယောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူစကားအား မကြားဟန်ဆောင်ကာ တဘွတ်ဘွတ်နှင့် ဆောင့်လိုးနေသည်။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ခန္ဓာကိုယ်ဘေးတစ်စောင်း အနေထားဖြင့် ချုပ်အလိုးခံသလို ဖြစ်နေတော့၏။ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးအရင်းထိကပ်မိတိုင်း ထူးဝေ လဥနှစ်လုံးမှာ သူမညာဘက်ပေါင်အား တဘတ်ဘတ်ဖြင့် ရိုက်မိကာ အဖုတ်ထဲလီးဝင်သံနှင့် လဥရိုက်သံမှာ ဘွတ်ဘတ် ဘွတ်ဘတ်ဖြင့် စည်းချက်ကြကြလေး ထွက်ပေါ်နေသည်။

” ကောင်းလိုက်တာ … အန်တီရယ် … အားးးး အားဟား …… ရှီးးးးးးး ”

” ဖွပ် …… အင့် …… အမလေးးး …… မင်းကသာ ကောင်းနေတာ … ငါ့ သားအိမ်ဝ … မင်းဟာက လာလာထောက်တာ … နာတယ်ကွာ ”

” ဗျာ … ဖလွပ် …… ဗြိ …… အားဟား …… ဘွတ် ဘွတ် ”

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စကားကြောင့် ထူးဝေမှာ လိုးအားလျှော့ကာ လီးအရင်းထိ မဆောင့်တော့ပဲ ထိန်းလိုးတော့သည်။ ဒီလိုတော့လည်း ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ဟာတာကြီးဖြစ်ကာ ဖင်ကြီးအား မသိမသာကော့ထိုးရင်း လီးအရင်းထိကပ်မိအောင် ကြိုးစားရပြန်၏။

” ကျွတ် …… လိုးပါကွာ … မင်းက လူငယ်မဟုတ်တဲ့ အတိုင်းပဲ …… ရှီးးးးးးး ”

” ဟမ် … အန်တီက … ဟို ဟို …… နာတယ်ဆိုလို့ပါ ”

” နာတယ်ပဲပြောတာလေ …… မင်း ဆောင့်မလိုးနဲ့လို့ … ပြောမိလား ”

အားမလိုအားမရ အသံလေးဖြင့် ဖင်ကြီးအား ကစားပေးနေ၏။ ထူးဝေတစ်ယောက် သဘောပေါက်ကာ တရစပ် မနားတမ်း ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ဒစ်ပေါ်ရုံထုတ်ကာ ပြန်သွင်းလျင် လီးအရင်းထိကပ်အောင် ပစ်ပစ်လိုးပေး၏။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးချက်များကြောင့် ကာမအရသာအား ထိထိမိမိလေး ခံစားလာရကာ အချက် ၉၀ လောက်တွင် အားကနဲ့ အော်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။

ထူးဝေမှာလည်း လီးတစ်ချောင်းလုံး နွေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ အချက် ၃၀ ခန့် ထပ်လိုးရင်း နောက်ဆုံးတစ်ချက်ဆောင့်အပြီး စောင်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးအရင်းထိ ဖိကပ်ကာ လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်တော့၏။

” အားးး အ အ …… ကောင်းလိုက်တာ … အန်တီရယ် ………… ဟူးးးး ရှီးးးးးးးးးး ”

” အင်း …… ခဏထုတ်ဦးကွာ … ခါးတွေညှောင်းတာ … လှုပ်မရအောင် ချုပ်လိုးနေတာ …… ဟွန့် ”

” အန်တီ အလိုးမခံမှာ … ကြောက်လို့ပါဗျာ ”

” တော်ပါ … စောက်ပတ်ထဲ …… လရည်တောင် ဝင်နေပြီ ”

………………………………………………………

အခန်း (၄)

ထူးဝေတစ်ယောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ အဖုတ်ထဲမှ လီးအားထုတ်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ချရင်း အမောဖြေနေတော့သည်။

” မင်းက … အိမ်ထောင်နဲ့လား … ဒီလောက်မောနေတာ ”

” အိမ်ထောင်မရှိပါဘူး … ခေါင်းက နာလို့ပါ ”

” အော် … ဟုတ်သား … ခန္ဓာကိုယ်က လှုပ်တော့ ဒဏ်ရာက သွေးတောင် ပြန်ကျနေပြီ ”

” ရပါတယ် … သိပ်တော့ မနာတော့ပါဘူး ”

” ကဲ ထ … ဒီခုံပေါ် လာထိုင်ပါ ပုဆိုးပြန်ဝတ်ဦး … လီးကြီးက လူမြင်မကောင်းဘူး … ခ်ခ် ”

ထူးဝေတစ်ယောက် ပုဆိုးထဝတ်ကာ လီးတန်အားပေပွနေသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စောက်ရည်များအား ပုဆိုးဖြင့် သုတ်လိုက်၏။ ပြီးမှ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဘေးနား မရဲတရဲ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

” အမ် … မင်းက … လိုးတုန်းက မပြောမဆို လိုးပြီးတော့ … အခုကျ … ကြောက်နေတာလား ”

” ဟုတ် ဟုတ် … အန်တီ ”

ထူးဝေမှာ တကယ်လည်း ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူအား ကြည့်ကာ ရှိန်းနေမိသည်။ ရမ္မက်စိတ်ကြောင့် အတင်းလိုးခဲ့ပေမယ့် သွေးအေးသွားချိန် အကြောက်တရားများ ဝင်လာတော့၏။ သူ့လို ဆိုင်ကယ်တက္ကစီသမားတစ်ယောက်မှ အခုလို ချောချောလှလှ သူဋ္ဌေးမတစ်ဦးအား လိုးဖို့ဆိုတာ အိပ်မက်ပင် မမက်ဖူးပေ။ တွေးရင်း ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးစက်လာသည်။ ထိုစဉ် စားပွဲခုံပေါ် ကားသော့ဘေးနားမှ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ ဖုန်းသံလေး မြည်လာတော့သည်။

” တူတူ …… တူတူ …… တူ ”

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ထူးဝေအား ကြည့်ကာ နှုတ်ခမ်းပေါ် လက်ညိုးထောင်ကပ်ပြရင် တိတ်တိတ်နေရန် အချက်ပြလိုက်၏။

” ဟဲလို … ကိုကြီးလား ”

” အင်း … စိမ်း … ကိုကြီးတို့ ဒီနေ့ ပြန်မလာဖြစ်တော့ဘူး နက်ဖန် ညနေမှ ပြန်လာတော့မယ် … လေတွေမိုးတွေ ကြီးနေလို့ လမ်းကလည်း မကောင်းသေးဘူး ”

” ဟုတ် … ကိုကြီး … ရာသီဥတု ကောင်းမှ ပြန်ခဲ့ပါ … အမေတို့လည်း ပြောလိုက်ပါဦး … စိမ်း … ဆေးရုံ ဂျူတီကျလို့ပါလို့ ”

” ရောက်ရောက်ချင်း မေးနေလို့ … ပြောထားပါတယ်ကွာ ”

” ဒါနဲ့ … သားလေးရော ”

” သားကတော့ ထုံးစံအတိုင်း … ရောက်တာနဲ့ လည်တော့တာပဲ … ဒါပေမယ့် မိုးရွာနေလို့ ကားယူမသွားဘူး အနီးနားပဲ လည်နေတာပါ ”

” အင်းပါ … အချိန်နဲ့အချိန်စားနော် … ကိုကြီး တအားလည်း သောက်မနေနဲ့ဦး ”

” အေးပါ … မိန်းမရယ် …… ဟားဟားးးး ”

တဖက်မှ ဖုန်းချသွားသဖြင့် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် သူမဖုန်းအား ပိတ်ကာ စားပွဲခုံပေါ် ပြန်တင်ရင်း ထူးဝေဘက် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ မျက်နှာပျက်ကာ နှာခေါင်းထိပ်တွင် ချွေးစေးများပြန်ရင် သူမအားကြည့်နေသော ထူးဝေအား မြင်လိုက်ရ၏။

” ခ်ခ် … ဘာလဲ … ငါက အိမ်ထောင်သည်မှန်း သိတာနဲ့ … လန့်နေပြီပေါ့ ”

” ဟုတ် … ဟုတ် … အန်တီ … ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ … အန်တီပုံစံက အိမ်ထောင်သည်နဲ့ မတူလို့ပါ ”

” ဟေ … အိမ်ထောင်သည်မှန်း ကြိုသိရင် မင်းက မလိုးဘူးပေါ့ ”

” ဟုတ် … ကျနော် … မလုပ်ပါဘူး ”

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ထူးဝေစကားဆုံးသည်နှင့် ထူးဝေမျက်နှာအားကြည့်ရာ ခပ်တည်တည် ပြောနေသည်ကို တွေ့နေရ၏။

” ခ်ခ် … အခု မင်းဝတ်ထားတာ ငါ့သား အဝတ်စားတွေကွ ”

” ဟုတ်ကဲ့ပါ … အန်တီ … အိမ်ရောက်တာနဲ့ … ကျနော် လျှော်ဖွတ်ပြီး … ပြန်လာပို့ပေးပါ့မယ် ”

” အော် … မင်းက … အားရတော့ ပြန်ချင်ပြီးပေါ့ ”

” ဟာ … အဲလို သဘော … မဟုတ်ပါဘူးဗျာ ”

” ဒါဆို ”

” အန်တီပြန်ခိုင်းတဲ့ အချိန်မှ ပြန်ပါ့မယ် ”

” Ok လေ … အဲဒါဆို … နက်ဖန် ညနေပိုင်း ငါ့ယောင်္ကျား ပြန်လာခါနီးမှ ပြန်ရမယ် … ဒီကြားထဲ မင်းသဘောနဲ့ မင်းပြန်ရင် …… ပြဿနာ တက်မယ် ”

” ဟုတ် ဟုတ် … အန်တီ ”

ဒေါက်တာ စိမ်းလတ်သူ တစ်ယောက် ထူးဝေအား ကြည့်ကာ ကျေနပ်သွားသည်။ ဘာပြောပြော ဒီနေညနှင့် နက်ဖန်ညနေအထိ ကာမဆန္ဒအတွက် ထူးဝေအား အသုံးချချင်သေးသည်။ နက်ဖန် ဆေးရုံ နေ့တပိုင်းဆင်းကာ အိမ်ပြန်လာပြီး လိုအပ်သော ကာမသုခများ ဖြည့်စည်းပေးရန် ထူးဝေအား တေးထားလိုက်တော့၏။ ထို့နောက် နှစ်ယောက်သား ရေအတူချိုးရာ ထူးဝေခေါင်းအား ပလတ်စတစ် တစ်လုံးအုပ်ကာ သူမ ခန္ဓာကိုယ်အား ခြေဖျားမှ နဖူးထိ ဆပ်ပြာတိုက်ခိုင်းလိုက်သည်။ ရေချိုးပြီးစဉ် အဖုတ်နှင့် ဖင်ဝလေးအား အားရကျေနပ်သည်အထိ ယက်ခိုင်းပြီးမှ ရေချိုးခန်းမှ ထွက်ခဲ့၏။

” ကဲ … နွားနို့နဲ့ ပေါင်မုန့်ကြက်ဥကြော် စားထား … ဒါမှ ညကြ အားရှိမှာ … ခေါင်းက နာသေးလား ”

” မနာဘူး အန်တီ … ရပါတယ် ”

” အင်း … ဆေးတော့ သောက်ရဦးမယ်နော် ”

” ဟုတ် ”

ညနေပိုင်းရောက်သော် ထမင်းမချက်တော့ပဲ ထူးဝေအား သားဖြစ်သူဆိုင်ကယ်ဖြင့် ထမင်းနှင့်ဟင်း ဝယ်ခိုင်းကာ အတူစားလိုက်ကြသည်။ တဖြည်းဖြည်း အမှောင်ထု ကြီးစိုးလာရာ ဧည့်ခန်းတွင်း တီဗွီဖွင့်ကာ နှစ်ယောက်သား အတူထိုင်ကာ ကြည့်နေ၏။ ထူးဝေမှာ အနည်းငယ်ရှိန်းနေသဖြင့် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ထူးဝေဘက်တိုးကပ်ကာ ထူးဝေပေါင်တန်များအား ပွတ်သပ်ပေးနေတော့သည်။ အတော်ကြာသည်အထိ ထူးဝေဘက်က မလှုပ်ရှားသဖြင့် သူမကိုယ်တိုင် ထူးဝေလက်ဆွဲယူကာ သူမပေါင်တန်ပေါ် တင်ပေးထားလိုက်၏။ ခဏအကြာတွင် ထူးဝေလက်ချောင်းလေးများ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ပေါင်တန်ပေါ်မှတဆင့် ပေါင်ကြားထဲ ရောက်ရှိလာသည်။

” ဒင် ဒင် …… ဒင် ဒင် ”

” ဟော … ၁၁ တောင် ရှိပြီ … ဇတ်ကြောတွေလည်း တက်တာကွာ အန်တီ အိပ်တော့မယ် ”

” ဗျာ …… ဟုတ် ဟုတ် …… ကျနော်လည်း အိပ်မယ်လေ ”

ထို့နောက် ခြံဝင်းတံခါးသော့ခတ်ကာ အိမ်မကြီးတံခါးအား ပိတ်ရင်း တီဗွီပိတ်ပြီး ဧည့်ခန်းတွင်း မီးများ ပိတ်လိုက်တော့၏။ ထူးဝေထားသော အိပ်ခန်းမှာ သူမတို့လင်မယားအိပ်ခန်းနှင့် မျက်စောင်းထိုး အခန်းပို ဖြစ်သည်။ ထူးဝေအိပ်ခန်းအား ကျော်ပြီးမှ သူမအိပ်ခန်းသို့ ရောက်ရှိရာ ထူးဝေတစ်ယောက် သူ့အတွက်ပေးထားသော အိပ်ခန်းထဲမဝင်ပဲ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူနောက် ကပ်ပါလာ၏။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ သူမတို့အိပ်ခန်းအား ဖွင့်ရင်း နောက်ကျောဘက်မှ လူရိပ်ကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

” ဟင် … ထူးဝေ …… မအိပ်သေးဘူးလား ”

” ဟို လေ … အန်တီကို … နှိပ်ပေးပြီးမှ … အိပ်မလို့ပါ ”

” အော် … ကျေးဇူးပဲကွာ … လာလာ ”

အမှန်တော့ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာလည်း အိပ်ခန်းထဲခဏမှေးကာ ထူးဝေအား နှိပ်ခိုင်ရင်း ဇိမ်ယူရန် စဉ်စားထား၏။ ထူးဝေမှာလည်း ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ပွတ်သပ်ပေးထားသဖြင့် ပုဆိုးအတွင်းက လီးမှာ ထောင်ထွက်ကာ လိုးခွင့်ရဖို့ ကြိုးစားကြည့်ချင်သေးသည်။

အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် မီးရောင်ဖွေးဖွေးလေးအောက် နှင်းဆီရေမွှေးနံ့လေး တခန်းလုံးသင်းနေကာ မှန်တင်ခုံတစ်လုံး အလုပ်စားပွဲပုံစံတစ်လုံး အဝတ်ဗီဒိုတစ်လုံး နှစ်ယောက်အိပ် အမြင့် ၁ ပေခန့် ရေမြုပ်မွေ့ယာတစ်ခု မှလွဲ၍ ကျန်အပို ပရိဘောဂ ပစ္စည်းများ မတွေ့ရပေ။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ မွေ့ယာနားလျှောက်သွားရင်း ဝမ်းလျားမှောက်အနားယူကာ ထူးဝေအား ပြတင်းတံခါးများ ဖွင့်ခိုင်းကာ လိုက်ကာများအား ဘေးသို့ဆွဲချခိုင်းလိုက်သည်။

ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာသော မိုးသက်လေအေးလေးကြောင့် အိပ်ခန်းတွင်း ချမ်းစိမ့်စိမ့်လေး ဖြစ်လာခဲ့၏။ ထို့နောက် ထူးဝေအား ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှ မှောက်လျက်အနေထားဖြင့် ခြေသလုံးမှ စနှိပ်ရန် ပြောလိုက်တော့သည်။

……………………………………..

အခန်း (၅)

ထူးဝေတစ်ယောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စကား ဆုံးသည်နှင့် မွေ့ယာပေါ်တက်ကာ ပေါင်တန်များဖြဲရင်း ခြေသလုံးကြား ဒူးတုတ်ထိုင်ကာ ခြေချင်းဝတ်မှ စ၍ နှိပ်ပေးလိုက်၏။ ခြေသလုံး ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်လေးအား နှိပ်ရင်း ဒူးကောက်ကွေးကျော်လာရာ ဒူးဆစ်ဖုံးသောညဝတ် ဂါဝန်အပါးလေးအား ပေါင်ပေါ်သို့ လိပ်လိပ်တင်ပစ်သည်။ ဂါဝန်အောက်နားစလေးမှာ ပေါင်ရင်းနားအရောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ပေါင်ဂွကြားမှ နေ့လည်က လိုးထားသော စောက်ပတ်အား မြင်နေရတော့၏။ ပေါင်တန်များအားနှိပ်ရင်း ထူးဝေပုဆိုးအတွင်းက လီးမှာ ဒုတ်ကနဲဒုတ်ကနဲ့ ခေါင်းထောင်နေသည်။ ပေါင်ရင်းအား လက်နှစ်ဖက်နှင့်နှိပ်ရင်း အာခေါင်များ ခြောက်ကပ်လာ၏။

ထိုစဉ် မှောက်အိပ်နေသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ သူမခန္ဓာကိုယ်အား ပက်လက်လှန်ပစ်လိုက်သည်။ ထူးဝေမှာလည်း သူမခြေသလုံးကြားမှ ဘေးထွက်ကာ ခြေထောက်လှန်ရန် နေရာဖယ်ပေး၏။ ပက်လက်အနေထား ဖြစ်သွားသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ခြေသလုံးကြား ခုနပုံစံအတိုင်း ဝင်ထိုင်ကာ နှိပ်ပေးပြန်သည်။ ဒီတကြိမ် ထူးဝေ လက်ချောင်းများ ဒူးခေါင်းနားအရောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ သူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဂါဝန်အောက်နားစအား ခါးပေါ်ထိ ဆွဲတင်ပေးလိုက်၏။ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးကြားမှ စောက်ဖုတ်မှာ ဘေးနူတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက် ဖောင်းနေကာ စောက်မွှေးပါးပါးလေးမှ စောက်ပတ်တအုံလုံး ဖုံးအုပ်ထားသည်ကို မြင်နေရသည်။

ထူးဝေ လက်ချောင်းများက ပေါင်တန်များ နှိပ်နေရာ မျက်လုံးများက ဖောင်းကြွနေသော စောက်ပတ်ပေါ် ရောက်ရှိနေ၏။ တံတွေးများ မျိုချကာ ခဏအကြာတွင် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စောက်ဖုတ်အာ မျက်နှာနှင့်ကပ်ကာ တပြတ်ပြတ် ယက်ပေးတော့သည်။ ထူးဝေမှာ နေ့လည်က ဒီတိုင်းလိုးလိုက်သဖြင့် ဒီတစ်ကြိမ် စောက်ပတ်အား ယက်ပေးပြီးမှ လိုးရန် ဆုံးဖြတ်ထား၏။

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ပါးစပ်မှဖွင့်မပြောရပဲ အလိုလျောက် သူမစောက်ပတ်အား ထူးဝေမှ ယက်ပေးသဖြင့် အရသာခံရင်း သူမနို့အုံများအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ညှစ်ချေနေသည်။ ထူးဝေတစ်ယောက် ဖောင်းကြွနေသော စောက်ပတ်ဘေးနှစ်ခြမ်းအား လက်ဖြင့်ဖြဲကာ အတွင်းသားလေးများအား လျှာအပြားလိုင်ပင့်ယက်ရင်း အပေါ်ရောက်မှ ခေါင်းထောင်နေသော စောက်စိလေးအား မထိတထိလေး ကိုက်ပေးလိုက်၏။

ထို့နောက် အဖုတ်တပြင်လုံးယက်လိုက် အစိလေးစုက်လိုက် စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲ လျှာစုချွန်သွင်းကာ ထိုးကလိုက်ဖြင့် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်ကြီး ကော့ကော့တက်လာရသည်။

” အားလားလား …… ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲ … ထူးဝေ …… ရှီးးးး ရှီးးးးးးးးး …… အားဟား အားလား ”

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ပေါင်တန်ကြီးများ မြှောက်တက်လာကာ ဒူးကွေးထားရင်း ဒူးကောင်ကွေးကြား သူမလက်နှစ်ဖက်သွင်းကာ ဆွဲထားရင် ပေါင်ခြံအား ဖြဲပေးလိုက်၏။ ထူဝေမှာလည်း ပေါင်ကြားအလယ်တည့်တည့်မှ ဖောင်းကားနေသော စောက်ပတ်အုံအား တပြင်လုံးယက်ကာ စောက်ခေါင်းဝအောက်ဖက် ဖင်ဝနီညိုလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးစွပေးပြန်သည်။

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ စောက်ဖုတ်အယက်ခံရင်း ဖင်ပေါက်လေးပါ ကလိခံရကာ အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ရောက်သလို ခံစားနေရပြီး တအားအား တအီးအီးနှင့် အသံထွက် ညည်းတွားနေရသည်။ ထူးဝေမှာ အဖုတ်ယက်လိုက် ဖင်ဝလေးအား ကလိလိုက်နှင့် နောက်ဆုံး စူပွစူပွဖြစ်လာသော ဖင်ဝလေးအား နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်သလို့ တေ့စုပ်ပစ်ရာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် မွေ့ယာအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တဖုန်းဖုန်း ထုရိုက်ကာ ခါးကော့တက်လာပြီး စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေတော့၏။

” အမလေးးး …… ထူးဝေရယ် …… အ အားးးးး …… ထွက် ထွက် ထွက်ပြီကွာ ……… အားးးး အားးးးးးးးးး ………… ရှီးးးးးးးးးး ဟူးးးးးး းးးးးးးးး …… အင်းဟင်း ”

စောက်ရည်များ ဒလဟောပန်းရင်း ခဏအကြာမှ ဖင်သားစိုင်ကြီး မွေ့ယာပေါ် ဘုတ်ကနဲ့ ပြန်ကျလာသည်။ ထူးဝေမှာ စောက်ရည်များမကုန်ခင် ဒူးထောင်လျက် အနေထားဖြင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ထောင်ဖြဲပေးထားသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စောက်ပတ်အား တေ့လိုးပစ်၏။

” ဇွိ … ဘွတ် …… ဖွပ်ဖွပ် …… ဗျစ် …… အင်းဟင်း ”

စောက်ရည်များ ရွှဲနေသဖြင့် ထူးဝေလီးကြီး အဝင်အထွက်တိုင်း တဇွိဇွိ တဘွတ်ဘွတ်ဖြင့် အသံပေါင်းစုံ မြည်နေတော့သည်။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာလည်း ပူပူနွေးနွေး စောက်ရည်များပန်းထုတ်အပြီး ချက်ချင်းဆိုသလို လီးကြီးဝင်ရောက်လာရာ ရမ္မက်စိတ်မကျပဲ တိုးပွားလာလျက်ရှိသည်။

” အန်တီ ”

” ဘာလဲ … ထူးဝေ ”

” လေးဖက်ကုန်းပေးပါ့လား ”

” အယ် … မင်းလည်း မလွယ်ဘူးနော် … မိန်းမ မရှိတာရော ဟုတ်ရဲ့လား ”

” မိန်းမ မရှိပေမယ့် … ချစ်သူရှိတယ်လေ … အန်တီ ”

” အော် အော် … ဒါကြောင့်မို့ … အတတ်ပေါင်းစုံ တတ်နေတာပေါ့နော့ ”

စကားပြောရင်း အလိုးမပြတ်ကြပေ။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ပက်လက်အနေထားမို့ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော ထူးဝေလီးကြီးအား ကြည့်ကာ စကားပြန်ပြောနေ၏။ ခဏအကြာ ထူးဝေစိတ်တိုင်းကျ လေးဖက်ထောက်ကာ ဖင်ကြီးအား ကော့ထားပေးလိုက်သည်။ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီး ကြားမှ ဖောင်းကြွစူထွက်နေသော စောက်ပတ်က ထူးဝေလီးကြီး ဝင်လာရန် စောင့်မျှော်နေစဉ် အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း လျှာဖျားလေးဖြင့် ထိုးခွဲခြင်း ခံလိုက်ရပြန်သည်။

” ဟိတ် … အားလား …… မလိုးပဲနဲ့ ပြန်ဆွနေတာလားကွာ ”

လည်ပြန်လှည့်ကြည့်ရင်း သူမဖင်ကြီးနောက်က ကုန်းယက်နေသော ထူးဝေအား အားရကျေနပ်သံလေးဖြင့် လှမ်းပြောလိုက်၏။ ထိုစဉ် ထူးဝေလျှာဖျားလေးမှာ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း ပင့်ယက်လာရာ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား ကျော်ပြီး ဖင်ဝနီညိုလေးထဲ လျှာဖျားလေးက ထိုးစိုက်ပစ်သည်။

” အာ … အင့်အင့် …… ရှီးးးးးးးးး ”

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် လေးဘက်ကုန်းလျက် အနေအထားနှင့် ညာလက်က အိပ်ယာပေါ်ထောက်ထားရင်း ခါးလေးကော့ကာ ဘယ်လက်က နောက်သို့ဆန့်ထုတ်ပြီး ထူးဝေခေါင်းအား ဖမ်းဆွဲလိုက်၏။ သူမဖင်နှင့် ထူးဝေမျက်နှာအား ဖိကပ်ကာ ညည်းတွားနေတော့သည်။

” အားးးး …… ကောင်းလိုက်တာ …… အင်း ဟုတ်တယ် …… မွှေပေး ဖင်ဝလေးကို …… အ အားးးး …… ထိုးထည့်ပါ … အထဲကို … အင်းအင်း …… အားဟား …… ဟုတ်တယ် … အမလေး … ဖင်ထဲ မွှေနေတာ ကောင်းတယ်ကွာ … တမျိုးလေးပဲ ”

သူမဖင်ထဲ ထူးဝေအား လျှာနှင့်မွှေပေးရန် တတွတ်တွတ် ပြောရင်း ကာမအရသာ ခံယူနေပြန်၏။ ခဏအကြာတွင် ထူးဝေတစ်ယောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်ကြားမှ မျက်နှာအားခွာကာ ခါးဆန့်ရင်း လီးအား ၂ ချက် ၃ ချက်ဆွကာ စောက်ခေါင်းဝထဲ ဖိထည့်လိုက်တော့သည်။ လိုးပြီးသားမို့ ဒစ်ဖူးမြုပ်သည်နှင့် လီးတန်ကြီးက အရင်းထိ ရှောရှောရှူရှူ ဝင်သွား၏။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ဖင်ဇိမ်ခံနေရာမှ စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်လာသည်နှင့် လက်နှစ်ဖက် ကွေးထောက်ကာ ဖင်သားစိုင်ကြီးအား မြှောက်ပေးရင်း ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား အနည်းငယ်ထပ်ဖြဲပေးလိုက်သည်။ သူမအနေဖြင့် ထူဝေတစ်ယောက် အားရပါးရ လိုးနိုင်ရန် အဆင်သင့် ပြင်ပေးထား၏။

သို့သော် ထူးဝေမှာ ပုံမှန်လေး လိုးရင်း ဘယ်လက်မှ ဖင်သားစိုင်ကြီးများပွတ်ကာ ညာဘက်လက်မလေးက ဖင်ဝနီညိုလေးအား ဖိဆွဲပေးနေသည်။ တရကြမ်း လိုးမည်ထင်ပြီး စောင့်မျှော်နေရာ မထင်မှတ်ပဲ စောက်ဖုတ်အား ပုံမှန်လေးလိုးကာ ဖင်ဝအား ကလိနေသဖြင့် မတူညီသော အရသာနှစ်ခု တပြိုင်ထဲ ခံစားလိုက်ရ၏။

ထိုစဉ် ထူးဝေလက်မလေးမှာ ဖင်ဝထဲ တိုးဝင်လာရာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ တစ်ယောက် နဖူးကြောလေးတွန့်ကာ ချွေပြန်လာရသည်။ မကြာမှီ ထူးဝေမှာ သူမဖင်ပါ လိုးတော့မည်ကို ရိပ်မိလာ၏။ ဦးသာဒင်နှင့်တုန်းက တံတွေးစွတ် ဖင်အလိုးခံရစဉ် ဖင်ထဲသပ်လျှိူထားသလို တစ်စို့ကြီး ခံရခက်ဖူးသည်။ နောက်ပိုင်း ဖင်အတွင်း ကြွက်သားများ လျော့ချပေးမှ လီးဒဏ်ခံနိုင်လာခဲ့၏။

” ထူးဝေ ”

” ဗျာ … အန်တီ ”

” မင်း … အန်တီဖင် လိုးမလို့လား ”

” အန်တီ ခွင့်ပြုရင် … လိုးချင်တာပေါ့ … အန်တီရယ် ဖင်ဝလေးက စူထွက်နေတာ … လိုးချင်စရာလေး ”

” ကဲပါ … အပိုတွေ … မင်း အန်တီဖင်ပေါက်လေး ကလိနေတာ … ဖင်လိုးချင်မှန်း ရိပ်မိပါတယ်ကွာ … မှန်တင်ခုံပေါ် ဆေးသေတ္တာထဲက စအိုထဲစမ်းရင်သုံးတဲ့ ဂျယ်ပုလင်းလေး ယူလိုက် … မင်းလိုးခါနီးကျ ဖင်ထဲရော မင်းလီးတစ်ချောင်းလုံး လူးပြီးလိုးပေါ့ ”

” ဟုတ် … အန်တီ ”

ထူးဝေမှာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စကားဆုံးသည်နှင့် စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးအားချွတ်ကာ အိပ်ခန်းတွင်း မှန်တင်ခုံပေါ်မှ ဂျယ်ပုလင်းအား သွားသူတော့သည်။ ထို့နောက် လေးဖက်ထောက် အနေအထားဖြင့် မျက်လုံးလေးစင်းနေသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်ဝထဲ ဂျယ်များညှစ်ချလိုက်၏။ လက်ခလယ်ဖြင့် ဖင်ဝလေးထဲ ထိုးမွှေကာ ကြောင်းပေးသည်။ ညာဘက်လက်ခလယ်ဖြင့် ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးမွှေနေစဉ် လွတ်နေသော ဘယ်ဘက်လက်ခလယ်က စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးကလိပေးပြန်၏။

” အားးးး ရှီးးးးးးးးး …… တတ်လိုက်တာ …… ထူးဝေရယ် …… အန်တီကို … အရှင်လတ်လတ် … နတ်ပြည်ပို့နေတာလား …… ကျွတ် ကျွတ် ”

ထူးဝေတစ်ယောက် မြှောက်တက်လာသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်ကြီးအား လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် အလိုက်သင့်ထိန်းကာ ဖင်ရော အဖုတ်ရော လက်နှင့် တပြိုင်ထဲ လိုးပေးနေသည်။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာလည်း ကာမအရသာ ၂ ခု တပြိုင်ထဲခံစားရင်း သူမနို့အုံကြီးများ အိပ်ယာခင်းဖြင့်ကပ်ကာ အိစက်ကော့ထွက်နေသော ဖင်ကြီးအား ထောင်ပေးရင်း ဘဝင်ကျနေရ၏။ ခဏအကြာတွင် ထူးဝေမှာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်ဝနီညိုလေးအား လျှာဖြင့် ၅ ချက်လောက် ပင့်ယက်ကာ လီးထိပ်အား တေ့သွင်းလိုက်သည်။

” ဗျစ် … အ … ဖြည်းဖြည်း ထူးဝေ … မင်းလီးရော အန်တီဖင်ဝလေးရော ဂျယ်များများလေး သုံး …… အမလေး …… ကျွတ်ကျွတ် ”

ထူးဝေမှာ ဖင်ဝထဲ ဒစ်ဖူးမြုပ်သည်နှင့် လီအရည်ပြားတစ်လျှောက် အရင်းထိ ဂျယ်များ လောင်းချလိုက်၏။ လီတဝက် အထုတ်အသွင်းလုပ်ရင်း ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ အခြေနေအား ကြည့်နေပြန်သည်။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးဝင်လာသည်နှင့် ဖင်အတွင်း ကြွက်သားများလျော့ကာ ဖွင့်ထားပေး၏။ သို့သော် ထူးဝေလီးမှာ ဦးသာဒင်လီးထက် ပိုတုတ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ဖင်ထဲ တစ်စို့ကြီးဖြစ်ကာ အံလေးကြိတ်ခံနေလိုက်၏။ ခဏအကြာ ရရှိလာမည့် လီးအရသာအား ကြိုတင်တွက်ထားမိသည်။

ထိုစဉ် သူမဖင်ခေါင်းထဲမှ လီးမှာ ကျွတ်ထွက်သွားပြီး ဖင်ဝမှ တဘူဘူ တဘင်ဘင် ဖြင့် လေပြန်အမ်ချိန် ကျွတ်ထွက်သွားသော လီးကြီးမှာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လျက်တပြက် တိုးဝင်လာတော့၏။

” ဖလွပ် … ဖလူးးး …… ဗွီဗွီ …… ဗျစ် ဗျစ် … ဘွတ် … ဗြိ ”

ဖင်ဝလေးထဲမှ လေအမ်သံနှင်အတူ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးဝင်သွားသော အသံများ တဆက်တည်း ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက် ထူးဝေတစ်ယောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ ဖောင်းကားနေသော စောက်ဖုတ်အား အချက် ၃၀ ခန့် မနားတမ်းလိုးကာ လီးအား စောက်ပတ်ထဲမှ ပြန်ထုတ်ကာ ဖင်ပေါက်ထဲ ပြန်လိုးပေး၏။ ဒီတကြိမ်တွင် လီးတန်မှာ စောက်ရည်များစိုရွှဲကာ ဂျယ်မလိုပဲ ဖင်ပေါက်ထဲ ခပ်စီးစီး အနေထားဖြင့် တိုးဝင်သွားသည်။ လီးအရင်းထိ ဖိလိုးရာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် အိကနဲ့ ရှိုက်သံလေး ထွက်ရုံမှအပ နာကျင်ဟန်မပြတော့ပေ။

…………………………………………………..

အခန်း (၆)

ထူးဝေမှာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ အမူယာအားကြည့်ကာ ဖင်ပေါက်လေးအား ထိန်းလိုးရင်း စောက်ပတ်ထဲ ပြောင်းလိုးလိုက်ပြန်သည်။ လီးအဖျားထိထုတ်ကာ အရင်းထိပြန်သွင်းရင်း ဖင်တလှည့် စောက်ဖုတ်တစ်လှည့် ပြောင်းလိုးပေး၏။

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာလည်း အဖုတ်ရော ဖင်ရော တလှည့်စီအလိုးခံရင်း မတူညီသော ကာမစည်းစိမ်လေးအာ ခံယူနေသည်။ ထူးဝေတစ်ယောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ အမူယာအား မျက်ချေမပြတ်ကြည့်ကာ ခံနိုင်လာသည်ကို ရိပ်မိသည်နှင့် လိုးချက်များ မြှင့်လိုက်တော့၏။ ဆောင့်ချက်များ ကြမ်းလာသည်နှင့် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ ညည်းသံများ ပြန်လည်ထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။

” အားးး …… ဘွတ်ဘွတ် …… အ အ …… ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် …… အမလေးးးး …… ဗျစ် ဘွတ် …… အ အားးး …… ရှီးးးးးးးး …… အားးး အားးးး အားးးး ”

ထူးဝေ၏ မီးပွင့်မတတ် လိုးချက်များအား တအားအား ညည်းတွားရင် ကျေနပ်စွာ ခံယူနေသည်။ ပါးစပ်က ညည်းနေသော်လည်း ထူးဝေလီးကြီး ဖင်ပေါက်ထဲဝင်လာတိုင်း ဖင်အားကော့ကာ မသိမသာလေး ပင့်ထိုးပေး၏။ စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်လာချိန်တွင်လည်း လီးအား စောက်ပတ်အတွင်းသားများဖြင့် ညှစ်ဆွဲပေးပြန်သည်။

ထူးဝေတစ်ယောက် ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း တုန်ခါနေသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ ဖင်သားကြီးအား ကြည့်ကာ ရှိသမျှအား အကုန်ထဲ့ကာ ပစ်ပစ်လိုးတော့သည်။ စောက်ပတ်ထဲ ဆောင့်လိုးစဉ် လီးတန်အား ညှစ်ဆွဲနေသဖြင့် မနားတမ်း လိုးပစ်လိုက်၏။ ထိုစဉ် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူဆီမှ စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ်သံကြီးထွက်ပေါ်လာကာ လီးတစ်ချောင်းလုံး နွေးကနဲ့ ခံစားလိုက်ရသည်။

” အားးးး …… ထွက် ထွက် …… ထွက်ပြီကွာ …… အားးးးး အားးးးးး …… ဖုန်းးးး ဖုန်းးးးး …… အားလားလားးး …… အမလေးးး အမလေးးးး ……… ရှီးးးးးးးး ”

အိပ်ယာပြင်အား တဖုန်းဖုန်းထုရိုက်ကာ တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်နေရာ ထူးဝေကလည်း လီးတန်တလျှောက် နွေးကနဲ့ ခံစားမိသည်နှင့် စောက်ပတ်ထဲမှ လီးအား ထုတ်ကာ ဖင်ဝလေးထဲ ပြောင်းလိုးလိုက်သည်။ ဒေါက်တာ စိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် စောက်ရည်များထွက်ကျစဉ် ဖင်ပါ ထပ်အလိုးခံရသဖြင့် စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ယားယံကာ လက်ကျန်စောက်ရည်များ တဗြန်းဗြန်း ညှစ်ထုတ်နေရ၏။ ထူးဝေ၏ လဥများ စောက်ရည်ဖြင့် ပန်းပစ်ကာ အိပ်ယာခင်းပေါ်တွင်လည်း စောက်ရည်များစီးကျကာ ရွှဲနှစ်သွားတော့သည်။

ထူးဝေလည်း ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် အထွဋ်ထိပ်ရောက်သွားပုံကို ကြည့်ရင်း ခါးလေးအားစုံကိုင်ကာ ဖင်ဝလေးအား ဆွဲလိုးရင်း ခဏအကြာ လီးတန်တစ်လျှောက် ကျင်တက်လာပြီး ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်ထဲ လရည်ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်များ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။

လီးပြန်အထုတ်တွင် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်ဝမှာ ချက်ချင်းပြန်မစိပဲ ဖင်အတွင်းသားရဲရဲလေးများမှာ မြင်နေရကာ ခဏအကြာ ပြန်စိချိန် ဖင်ဝလေးပွစိပွစ် ဖြစ်ကာ လရည်များ လျှံထွက်လာ၏။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်အားထိန်းကာ ဘေးသို့ လှဲချပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကုတင်ပေါ်မှ အဆင်း ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူထံမှ စကားသံ ထွက်ပေါ်လာ၏။

” ဒီမှာပဲ … အန်တီနဲ့ … အိပ်လိုက်တော့ … မင်း အခန်း ပြန်မနေနဲ့ ”

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စကားဆုံးသည်နှင့် ထူးဝေတစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်ပြန်တက်ကာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ကိုယ်လုံးကြီးအား ခွပစ်လိုက်တော့သည်။ ထို့နောက် နှစ်ဦးသာ ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် မှေးနေကြ၏။ ည ၂ ချက်တီးလောက် ထူးဝေတစ်ယောက် ပေါင်ကြားထဲ နွေးကနဲ့ ခံစားမိသဖြင့် လန့်နိုးလာသည်။

” ဟင် … အန်တီ ”

” အွန် … နိုးသွားတာလား … ပြွတ် ပြွတ် ”

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ တစ်ယောက် တရေးနိုး ရေထသောက်ရာ ကုတင်ပေါ်ပြန်အတက် ထူးဝေပေါင်ကြားမှ ငိုက်စင်းနေသော လီးအား ကြည့်မိရာ စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ကုန်းစုပ်ပေးမိ၏။ လီးစုပ်နေစဉ် ထူးဝေနိုးလာသဖြင့် သူမလက်တဖက်နှင့် လီးတဝက်လောက်မှ ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးရင်း စကားပြောနေလိုက်သည်။

” ဟုတ် ”

” အင်းပါ … မင်းပါသာ ဇိမ်ယူနေတော့ … အန်တီလီးစုပ်ချင်သေးလို့ ”

ထူးဝေလည်း ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စကားကြောင့် မျက်လုံးလေးမိတ်ကာ ပြန်မှေးနေ၏။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ထူးဝေလီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးရင်း သူမစောက်ဖုတ်အား ပွတ်သပ်နေပြန်သည်။ လီးအရည်ပြားအား ဖြဲချပြီး ကားထွက်လာသော ဒစ်ဖူးအား ဖမ်းငုံလိုက်၏။ လီးထိပ်အား စုပ်ရင်း လက်တဖက်ကလည်း ဂွင်းတိုက်ပေးရာ ခဏအကြာတွင် ထူဝေးလီးမှာ တံတွေးများပြောင်လဲ့ကာ ထောင်မတ်နေတော့သည်။

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ပါးစပ်ထဲမှ ဒစ်ဖူးအားထုတ်ရင်း သူမလက်လေးထဲ တင်းမာလာသော လီးအား အားရကျေနပ်စွာကြည့်ရင်း အပေါ်မှ ခွထိုင်ပစ်၏။ ထူးဝေလီးထိပ်နှင့် သူမစောင်ခေါင်းအား တေ့ကာ ဖိချလိုက်သည်။ တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ လီးက သူမစောက်ဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာရာ မျက်လုံးလေး စင်းကျသွားရ၏။ ထို့နောက် ဖင်ကြီးအားကြွကာ ပြန်ဖိချပြန်သည်။ ပထမအကြိမ်လောက် မကြပ်ပဲ ခပ်တင်းတင်း ဝင်သွားတော့၏။ လီးထိပ်ထိ ဖင်အားကြွကာ လီးအရင်းထိ ပြန်ဖိချရင်း အကြိမ်ရေများလာကာ ခပ်သွက်သွက်လေး လုပ်နေမိသည်။

စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများအား ထူးဝေဒစ်ဖူးမှ ချိတ်ဆွဲနေသဖြင့် ခံစားမှု့အားကောင်းလာကာ အပေါ်မှ စိတ်ကြိုက် လိုသလို လိုးနေရသည့်အတွက် ဘဝင်ကျနေရသည်။ တအီးအီး ညည်းနေသော ထူးဝေမျက်နှာလေးအား ကြည့်ကာ ခွလိုးရသည်မှာ သူမအတွက် ခံစားမှု အသစ်ပင် ဖြစ်သည်။ စောက်ခေါင်းတစ်လျှောက် ခပ်စီးစီး အနေထားဖြင့် ဝင်ထွက်နေသော လီးအားငုံ့ကြည့်ကာ စိတ်လွတ်သွားတော့၏။ ထူးဝေရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်ကာ မနားတမ်း ခွလိုးပစ်သည်။

ပြန်ဖိချစဉ် လီးအရင်းထိ ကပ်နေအောင်ဆောင့်ချသဖြင့် ထူးဝေလီးထိပ်မှ သူမသားအိမ်ဝလေးအား ထောက်မိကာ စောက်ဖုတ်တအုံလုံး ကျင်တက်လာကာ ဖေါ်မပြတတ်သော ခံစားမှု့လေး ရရှိနေပြန်၏။ တဖြည်းဖြည်း စောက်ပတ်တအုံလုံး ယားယံလာကာ အားရှိသလောက် ဆောင့်လိုးနေသည်။

ထူးဝေမှာလည်း လီးအားထောင်ပေးကာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်ကြီး ပြန်အကျ အောက်က ပင့်လိုးလိုက်၏။ အောက်မှ ပင့်လိုးလိုက်တိုင်း ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ခေါင်းများ ခါရမ်းကာ ဖင်ကြီးအား တော်တော်နှင့် ပြန်မကြွနိုင်ပဲ ကပ်ထားရသေးသည်။ သို့သော် ဆီးခုံးချင်းထိနေအောင် ကပ်ထားရင် ဖင်သားစိုင်ကြီးများ ဝှေ့ကာဝိုက်ကာဖြင့် မွှေပေးနေသဖြင့် ထူးဝေတစ်ယောက် လီးတစ်ချောင်းလုံး အရင်းမှအဖျားထိ ကျင်စိမ့်စိမ့်လေးနှင့် ပြီးချင်လာ၏။ ထိုစဉ် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ နောက်ဆုံးလက်ကျန်အင်အားများ စုကာ ဖင်ကြီးအားမြှောက်ရင် တဖုန်းဖုန်း ဖိလိုးတော့သည်။

ထူးဝေမှာလည်း အရှိန်နှင့် ဖိချလာသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်ကြီးအား ကော့လိုးပစ်၏။ ခဏအကြာတွင် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် တအီးအီးဖြင့် ကြိတ်အော်ရင်း ထူးဝေရင်ဘတ်ပေါ် သူမကိုယ်လုံးမှောက်ချလိုက်တော့သည်။ လီးအရည်ပြားတလျှောက် နွေးကနဲ့ဖြစ်သည်နှင့် ထူးဝေကလည်း ပင့်လိုးရင်း လရည်များပြန်ပန်းထုတ်ကာ နှစ်ဦးသား အထွဋ်အထိပ် ရောက်သွားခဲ့၏။

မနက်လင်း အိပ်ယာနိုးသည်နှင့် ထူးဝေတစ်ယောက် ဘေးအား စမ်းကြည့်ရာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူအား မတွေ့ရတော့ပေ။ စိတ်ထဲဟာသွားပြီး အိပ်ခန်းပြင်ထွက်ရာ ရေချိုးခန်းထဲမှ ရေသံများကြားနေရ၏။ ဧည့်ခန်းဘက်လျှောက်လာရ၏။ ပေါင်မုန့်ကြက်ဥကြော်နှင့် ကော်ဖီ ခွက်များ ပြင်ဆင်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မျက်နှာသစ် ကိုယ်လက်သန့်စင်ရန် ရေချိုးခန်းဘက် ပြန်လျှောက်လာခဲ့၏။ တံခါးဖွင့်ရာ ကိုယ်တုံးလုံး ဆပ်ပြာတိုက်နေသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူအား တွေ့လိုက်ရသည်။

” ဟင် … ထူးဝေ ”

” အန်တီ … ကျနော် … မျက်နှာသစ်ချင်လို့ ”

” အော် … သစ်လေ … မင်းဖို့ ပေါင်မုန့်နဲ့ကော်ဖီ လုပ်ထားပေးတယ် … အန်တီက ဆေးရုံ နေ့တဝက် ဆင်းပေးရမှာ … နေ့လည်စာ အပြင်က ဝယ်ခဲ့ပေးမယ် ”

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ထူးဝေနှင့်လိုးစဉ် အရှက်ကုန်ခဲ့သည်မို့ အခုလည်း ထူးဝေရှေ့ သူမစောက်ဖုတ်အား ပယ်ပယ်နယ်နယ် ပွတ်တိုက်ဆေးကြောနေ၏။ ထူးဝေတစ်ယောက် မျက်နှာသစ်ရင်း ဘေးနားမှ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စောက်ဖုတ် ပွတ်ဆေးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း လီးတောင်လာတော့သည်။ သို့သော် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူဘက်က မစသဖြင့် ငြိမ်နေရ၏။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာလည်း သူမကိုယ်လုံးအား ထူးဝေတစ်ယောက် မက်မက်မောမော ကြည့်နေသည်ကို ရိပ်မိပေမယ့် ဆေးရုံသွားခါနီးမို့ စိတ်အား ချုပ်တီးထားလိုက်တော့သည်။

” ကဲ … အန်တီသွားပြီနော် … နေ့လည် ပြန်လာခဲ့မယ် ”

ထူးဝေက ကော်ဖီနှင့်မုန့်စားရင်း သူအား နှုတ်ဆက်ထွက်သွားသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ ဖင်ကြီးအားကြည့်ကာ ဧည့်ခန်းတွင်း ကျန်ရစ်ခဲ့၏။

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ဆေးရုံရောက်သည်နှင့် ဦးသာဒင်အား သတိရမိနေသေးသည်။ ဦးသာဒင် ဆေးရုံမှ အလုပ်နားသွားသည်မှာ ၁ နှစ်ကျော်ခန့်ရှိရာ သူမအတွက် မနေ့တနေ့ကလို ခံစားနေမိတော့၏။ ကားထား၍ ကုသဆောင်ဘက် လျှောက်လာရာ နားနေခန်းနား အရောက် ကြားနေကြ အသံလေး ကြားလိုက်ရသည်။

” ဟိတ် … စိမ်း … ဒီနေ့ အပြတ်လန်းနေပါလား ”

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ကာမဆန္ဒများပြည့်ဝကာ စိတ်ကြည်နေသဖြင့် ပါတိတ်အစိမ်းနုရောင် ဝမ်းဆက်လေးဝတ်ကာ ဆံနွယ်များအားစုချည်ရင်း ကျောဘက်ချထားကာ မျက်နှာချောချောတွင် နှုတ်ခမ်းနီအရဲလေး ဆိုးလာခဲ့၏။ အင်္ကျီလက်စကနှင့် ထမိန်အားတင်းနေအောင် ဝတ်ထားသဖြင့် ခါးသေးကျဉ်လေးအောက်မှ ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်နှစ်ခြမ်းမှာ လမ်းလျှောက်တိုင်း ရမ်းခါနေသည်။

” လန်းဆို … အထူးအဆန်းလေး ရှိလို့ပေါ့ … နန်းရယ် ”

” အံမယ် … တစ်ယောက်ထဲ ဆန်းမနေနဲ့ … နန်းလည်းပြောဦး ”

” ခ်ခ် … ပြောမှာပေါ့ … လူနာတွေ ၁ ပတ် ပတ်ကြည့်ဦးမယ် … ပြီးမှ ”

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ပြောရင်း အိမ်မှယူလာသော အိတ်ထဲမှ လောင်းကုတ်အဖြူအား ဝတ်ဆင်လိုက်၏။ ဆေးဗီဒိုအတွင်းမှ နားကြပ်တစ်ခု ဖြုတ်ယူကာ နံရံရှိ ကိုယ်တပိုင်းမှန်လေးအား ကြည့်ရင်း စုချည်ထားသော ဆံနွယ်လေးအား လက်နှင့်သပ်ချနေသည်။ ထိုစဉ် သူမနောက်ကျောဘက် နန်းသူဇာ ရောက်လာကာ ဖင်ပေါ်ခေါက်တင်နေသော လောင်းကုတ်အဖြူအား အောက်ဆွဲချရင်း ဖင်သားကြီးအား ညှစ်ချေလိုက်၏။

” မိန်းမချင်းကို … မနာလိုတာအေ … စိမ်းဖင်ကြီးက … ကော့ထွက် ဝိုင်းစက်နေတာ … ခ်ခ် ခ်ခ် ”

” အံမယ် … နန်းနော် … စိမ်းဖင်ကို … ပစ်မှားနေတာလား ”

” ဟုတ်ပါ့ … ဆွဲကိုက်ပစ်ချင်တာကွာ ”

” ခ်လ်း ခ်လ်း … စိတ်လျှော့ နန်းရေ … အိမ်မှာ … ကိုက်မယ့်သူလေးက … အဆင်သင့် ”

” ဟယ် … တကယ် ”

” အွန်းပေါ့ … အထူးဆန်းပါဆို … ခ်လ်း ”

” နန်းက … ဂျူတီမရှိဘူး ညကြမှ … နိုက်ဂျူတီ … လိုင်းခန်းလဲ မပြန်ချင်သေးဘူး … Ok လေ … စိမ်း … ရောင်းလှည့်တဲ့ထိ … စောင့်နေမယ် … အထူးဆန်းလေး … သိချင်မိတယ် ”

” ကဲ … နန်း … စိမ်းသွားပြီနော် ”

နန်းသူဇာ တစ်ယောက် ဆရာဝန်နားနေခန်းအတွင်း မှေးရင်းစောင့်နေရာ ခဏအကြာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူနှင့် ဂျူတီချိန်းသော ဆရာဝန်မတစ်ဦး ဝင်ချလာသည်။

” အော် … ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူကို … စောင့်နေတာထင်တယ် ”

” ဟုတ် … မမ ”

” စိမ်းက … ရောင်းလှည့်နေတုန်း … နောက် ၁ နာရီကျော်မှ ပြန်ရောက်မှာ … ကျမ ပြန်တော့မှာမို့ အခန်းသော့ မခတ်တော့ဘူးနော် … တံခါးလော့ကျလည်း စိမ်းဆီမှာ သော့အပိုတစ်ချောင်း ရှိပါတယ် ”

” မခတ်နဲ့တော့ … မမ … နန်းက ဂျူတီမရှိဘူး … ညကြမှပါ … လိုင်းခန်း မပြန်ချင်သေးတာနဲ့ ဒီလာနေတာ ”

တာဝန်ပြီးဆုံးကာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူနှင့် ဂျူတီချိန်းသော ဆရာဝန်မ ပြန်သွားပြီး ခဏအကြာ ဒေါက်တာနန်းသူဇာ တစ်ယောက် ဖုန်းဖွင့်ကာ ဖေ့ဘုတ်ဖွင့်ကြည့်နေသည်။ Fake acc မို့ အပြာစာပေ Page များ အပြာမူဗီ Page များ like လုပ်ထား၏။ အပြာစာရေးသူများကိုလည်း add ကာ seefirst လုပ်ထားသည်။ မောင်ခြိမ့်၏ ရှိသည် ဖြစ်သည် အပြာစာအုပ်လေးမှာ သူမတို့၏ ဖြစ်စဉ်များနှင့် တူနေသဖြင့် ဖတ်ရင်း အံ့အောမိနေရ၏။

ခဏအကြာတွင် မက်ဆေဂျာမှ တချွင်ချွင်နှင့် ပို့နေသော boy fri များ၏ လီးပုံများအား မျက်စိအရသာခံကာ ကြည့်ရှု့နေသည်။ သူမထံ ပုံတောင်းသူများကိုလည်း ထမိန်အောက်နားစအား အသာလေးမကာ ပေါင်ဂွတည့်တည့် ချိန်ရင် ရိုက်ပို့ပေး၏။ ဘောက်ဆာမှ xnxx link အား ရိုက်ကာ အပြာကားများ ဝင်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ ကြည့်ရင်း လိုင်းကျသွားလျင် သက်ဆိုင်ရာဆင်းကဒ် ကုမ္ပဏီများအား တီးတိုးဆဲနေသေးသည်။

အပြာကားများ ကြည့်ရင်း အချိန်မည်မျှ ကုန်သွားသည်မသိ သူမပုခုံးပေါ်သို့ လက်တဖက်ကျရောက်လာမှ ဆက်ကနဲ့ ကိုယ်လုံးလေးတုန်ကာ လှည့်ကြည်မိ၏။

…………………………………………….

အခန်း (၇)

” အမလေး … စိမ်းရယ် … လန့်လိုက်တာဟာ ”

” ခ်လ်း ခ်လ်း …… အမြဲတမ်း လိုးကားတွေပဲ ကြည့်နေတာလား … နန်းက ”

” အံအောပါ့တော် … အမြဲတမ်းတော့ မကြည့်ဖြစ်ပါဘူး … လင်တော်မောင် လာမယ့်ရက်လေးနီးမှ ကြည့်ဖြစ်တာပါ ”

” ဒီ ၁ ပတ်ရော … နန်းလူကြီးက … လာမှာတဲ့လား ”

” သင်္ကြန်ပြီး … ကွက်တိပဲလေ … လာမှာပါ ”

” ဟူးးး … အရေးပေါ်လူနာတွေကလည်း … များလိုက်တာ နန်းရယ် ”

” အင်း … ငယ်ငယ်က … ရုပ်ရှင်တွေ ဗွီဒီယိုတွေထဲ … ဆရာဝန်ခန်းတွေဆို … ကျော့ကျော့မော့မော့နဲ့ ကြည့်ပြီး အားကျမိတယ် … ကိုယ်တိုင်လည်းဖြစ်ရော … ယားလို့တောင် မကုတ်အားတော့တာ … ခ်ခ် ခ်ခ် ”

” ကြံကြံဖန်ဖန် … နန်းရာ …… ခ်လ်း ခ်လ်း ”

” ကဲ … အထူးဆန်းလေး ပြောတော့ … နန်းဖြင့် ဘာမှ မစားပဲ … စောင့်နေရတာ ”

” ပြောပါ့မယ် … နန်းရယ် ”

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ခင်ပွန်းနှင့် သားဖြစ်သူ မွေးရပ်မြေ ရေကန်တော့သွားကြရာ ပြန်မလာသေးကြောင်း မနေ့မနက်က ဆေးရုံကအပြန် ထူးဝေအား ကားဖြင့်ပွတ်မိကာ အိမ်ခေါ်လာစဉ် သူမအား ထူးဝေမှ အတင်းတက်လိုးကြောင်း အိမ်ထောင်သည်မှန်းသိသွားကာ သူမအားကြောက်ရွံ့၍ ခုထိအိမ်မှာပဲ သူမစကားအတိုင်း စောင့်နေသေးကြောင်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါက်တာနန်းသူဇာအား ပြောပြလိုက်တော့သည်။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ စကားအဆုံး ဒေါက်တာနန်းသူဇာ၏ မျက်လုံးများ အရောင်တောက်လာ၏။

” ဒါဆို … စိမ်းယောင်္ကျား … အိမ်ပြန်မလာသေးဘူးပေါ့ ”

” အင်း … ညနေမှ … ပြန်လာမှာ … အာ့မို့ … နေ့လည် စောစော … အိမ်ပြန်မလို့ … ခ်လ်းးး ”

” စိမ်းတစ်ယောက်ထဲ … မစားနဲ့လေ … နန်းလည်း ကျွေးဦး ”

” ဟမ် ”

” ဘာလဲ … စိမ်းက … အဲဒီကောင်လေးကို … ကြွေနေပြီလား ”

” မဟုတ်ပါဘူး … နန်းရယ် … ကိုယ့်သားလောက် အရွယ်လေးကို … ကြုံတုန်း sex ကိစ္စပဲ … စဉ်းစားတာပါ ”

” အင်းလေ … ပိုပျော်စရာ ကောင်းအောင် … စိမ်းပြန်ရင် နန်းပါ လိုက်ခဲ့မယ် … နန်းလည်း ဆန္ဒမပြည့်သေးတာ တစ်ခုရှိတယ် … အဲဒါကို ကြုံတုန်း … အကောင်ထည် ဖော်ချင်တာ ”

” အမ် … ဘယ်လို ”

” ဒီလိုကွာ ”

ထို့နောက် နန်းသူဇာမှာ စိမ်းလတ်သူအား သူမ အစီစဉ်များ ပြောပြလိုက်သည်။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါက်တာနန်းသူဇာ စကားများနားထောင်ရင်း မျက်လုံးလေး ပြူးလာလိုက် မျက်နှာလေးရဲလာလိုက် ခံစားမှုပေါင်းစုံဖြင့် နားထောင်နေရ၏။

” ဖြစ်ပါ့မလား … နန်းရယ် ”

” ဖြစ်ပါတယ် … စိမ်းရဲ့ … အိမ်ရောက်တာနဲ့ … အဲကောင်လေး ရှိနေသေးရင် … အဆင်ပြေပြီ ”

” ဘာဖြစ်လို့ ”

” စိမ်းကို အိမ်ထောင်သည်မှန်းသိပြီး ကြောက်လို့ စိမ်းစကားနားထောင်ရင် … အိမ်မှာ စောင့်နေမှာပေါ့ … မကြောက်တတ်တဲ့သူဆို စိမ်း ဆေးရုံလာတာနဲ့ သူလည်း ထွက်ပြေးမှာပဲ ”

” ဟုတ်တော့လည်း … ဟုတ်သား … ဒါပေမယ့် ”

” ဒါပေမယ့်မနေနဲ့ … နန်း ပြောတဲ့အတိုင်းသာ လုပ် … ကျန်တာ … နန်းပါသာ စီစဉ်မှာ ”

ကော်ဖီ ဝယ်သောက်ရင်း ဂျူတီပြည့်ကာနီး အရေးပေါ် ကုသဆောင်များရှိ လူနာများအား တစ်ခေါက်ပတ်ကြည့်ကာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါက်တာနန်းသူဇာအား ခေါ်ပြီး ထမင်းကြော်နင့် အသားသုပ်တစ်ပွဲဝယ်ကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့တော့သည်။ အိမ်နားမရောက်ခင် ဒေါက်တာနန်းသူဇာအား ကားပေါ်မှချကာ ခြံဝင်းရှေ့ ဟွန်းတီးလိုက်၏။ ဟွန်းသံကြားသည်နှင့် ထူးဝေတစ်ယောက် ပြေးထွက်လာကာ ခြံတခါးလာဖွင့်ပေးနေသည်။ ထူးဝေကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ မျက်နှာလေး ဝင်းလက်သွားရ၏။

တဆက်တည်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါက်တာနန်းသူဇာ၏ အစီအစဉ်အား တွေးမိချိန် ရင်ခုန်သံ မြန်လာတော့သည်။ ကားလေးအား ခြံဝင်းထဲ မောင်းဝင်ရင်း ဂိုဒေါင်ထဲ သွင်းထားလိုက်၏။ သူမ ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ထူးဝေတစ်ယောက် ထမင်းကြော်နှင့် အသားသုပ် ထည့်ပြင်ရန် မီးဖိုခန်းဘက် ပန်းကန်များ ဝင်ယူနေသည်။ ဧည့်ခန်းထဲရှိ စားပွဲခုံပေါ်မှ ထူးဝေချထားတော့ ခြံဝင်းတံခါးသော့အား ယူကာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ခြံတံခါးပြေးဖွင့်ကာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါက်တာနန်းသူဇာအား အမြန်ခေါ်သွင်းပြီး တံခါးပြန်သော့ခတ်လိုက်တော့၏။

” ကားရှေ့ခန်းမှာ … နန်းဖို့ … ထမင်းကြော်ဗူးရော ရေဗူးရောရှိတယ် … ဂိုဒေါင်သော့ ခတ်မထားဘူး … မြန်မြန်လာ ”

ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ နန်းသူဇာအား ခေါ်လာရင်း ကားဂိုဒေါင်ဘက်လိုက်ပို့ပြီးမှ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းဘက် ဝင်လာခဲ့သည်။ ခြံတံခါးသော့အား ထူးဝေမရိပ်မိရန် ခုံပေါ်ပြန်တင်ရင်း ထမင်းကြော် အတူစားကြ၏။ ခဏအကြာ စားသောက်ပြီးကာ ထူးဝေ ပန်းကန်ခွက်ရောက်များ သိမ်းနေစဉ် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ သူမအိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာကာ မနက်က ဝတ်ဆင်ထားသော ပါတိတ်ဝမ်းဆက်အား ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဘော်လီနှင့်အတွင်းခံဘောင်းဘီပါ ချွတ်ကာ လက်တကိုင်းအင်္ကျီအပါးလေးအား ဝတ်ဆင်ထား၏။

အင်္ကျီလေးမှာ စကပ်နှင့်တွဲလျက်မို့ ပေါင်လယ်ထိဖုံးသဖြင့် ထမိန်မဝတ်တော့ပဲ တံခါးပေါက်ဘက် ကျောပေးရင်း ကုတင်ပေါ် ကိုယ်တစ်စောင်းလှဲကာ အနားယူနေတော့သည်။ ခဏအကြာ အခန်းတံခါး ဖွင့်သံနှင်အတူ လူတစ်ယောက်ဝင်လာကာ ကုတင်ပေါ်တက်ရင်း သူမနောက်ကျောဘက်မှ ခွလိုက်သည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်၏။ ယောင်္ကျားချွေးနံ့ သင်းသင်းလေး ရရှိနေသဖြင့် ထူးဝေမှန်း အတတ်သိနေသည်။ သို့သော် အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်၏။

တဖြည်းဖြည်း ကိုယ်တစ်စောင်းလှဲထားသော သူမဖင်ကြားထဲ ထူးဝေလီးက ဇပ်ကနဲဇပ်ကနဲ့ တုန်ကာ လီးထိပ်က ပုဆိုးအတွင်းမှ ဟိုထိဒီထိဖြင့် စိတ်ကြွနေရှာသည်။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ သူမဆန္ဒအရ မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်ပြီး နမ်းရှိုက်ပွတ်သပ်ပေးချင်ပေမယ့် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါက်တာနန်းသူဇာ မှာထားသဖြင့် စိတ်အား ချိုးနိမ်ထားလိုက်၏။ ခဏအကြာတွင် ထူးဝေတစ်ယောက် မနက်ထဲက လိုးချင်လွန်းလှသဖြင့် စောင့်နေရာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ အိပ်ပျော်နေသည်ထင်ပြီး ကာမစိတ်ကြွလာရန် ကိုယ်လုံးအားအောက်သို့ လျှောချရင်း ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ ဖင်ကြားအရောက် ပေါင်လယ်ဖုံးသော စကပ်အောက်နားစအား ဖင်ကြီးပေါ်အောင် ဆွဲတင်ပစ်သည်။

ဘေးတစ်စောင်းလှဲအိပ်နေသဖြင့် ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားမှ စူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်အားကြည့်ကာ မျက်နှာအပ်လိုက်တော့၏။ ထို့နောက် စောက်ပတ်အားလျှာဖြင့်ထိုးခွဲကာ ကန့်လန့်ဖျက် ဖိဆွဲပေးသည်။ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား လျှာဖြင့်ထိုးကလိရာ တချက်တချက် ဖင်ဝလေးအား ထိုးမိသဖြင့် အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ အော်ဟစ်ညည်းတွားချင်သည့်စိတ်များ အတော်ထိန်းထားရသည်။

ထူးဝေတစ်ယောက် စောက်ပတ်ယက်ရင်း ရမ္မက်စိတ်များ ထကြွကာ အင်္ကျီရော ပုဆိုးပါ တုံးလုံးချွတ်ချပစ်၏။ ကိုယ်တစ်စောင်းလှဲနေသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူအား ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်တန်များဖြဲရင်း ပေါင်ကြားထဲ လေးဘက်ထောက် နေရာယူပြီး စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများအား ဖြဲယက်တော့သည်။ ထိုစဉ် အခန်းတံခါး ဖွင့်သံနှင့်အတူ အသားဖြူဖြူ မျက်နာဖောင်းဖောင်းဖြင့် မိန်းမတစ်ယောက် ဝင်ရောက်လာ၏။

” ကျွီ … ဟင် … မင်း မင်း … ဘယ်သူလည်း … စိမ်း စိမ်း … ထစမ်း … ယောင်္ကျားမရှိခင် … ဖောက်ပြန်နေတာလား ”

” ဟာ ”

” ဟင် … နန်း … မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူး … မင်း …… ခွေးကျင့်ခွေးကြံ … ကြံတာလား ထူးဝေ … အဟင့် ဟင့် ”

ထူးဝေမှာ ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲသွားသော ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ အမူယာကြောင့် တကိုယ်လုံးတုန်ကာ ထထိုင်ရင်း ပေါင်ကြားမှ တောင်ကာစလီးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ထားလိုက်သည်။

” တော်စမ်း … စိမ်း … စိမ်းယောင်္ကျားပြန်လာရင် … ဒီကိစ္စ … နန်းကိုယ်တိုင် ဖွင့်ပြောမယ် … ဖုန်းနဲ့လည်း ဓါတ်ပုံရိုက်ထားပြီးသား … ဟိုကောင်လေးလဲ … မယာခိုးမှုနဲ့ … ထောင်ထဲသွားရမယ် ”

” ဟို … ဟို … မလုပ်ပါနဲ့ … နန်းရယ် … မနေ့က … စိမ်းကားနဲ့ … တိုက်မိထားလို့ အိမ်ခေါ်ပြီး ဆေးကုပေးနေတာပါ … ခုဟာ … မမျှော်လင့်ပဲ … အဟင့် ဟင့် ”

” ဟုတ် … ဟုတ် ဟုတ်ပါတယ်ဗျာ … ခု လည်း … ဘာ မှ … မ ဖြစ် သေး ပါ ဘူး ”

ထူးဝေတစ်ယောက် မျက်စိမျက်နှာပျက်ကာ ထောင်ထဲဝင်ရမည်ကို တွေးရင်း ကြောက်လန့်ကာ အသံမျာတုန်ကာ ပြောရင်း တိမ်ဝင်သွား၏။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူနှင် ဒေါက်တာနန်းသူဇာ တို့မှာ မှင်သေသေနှင့် သရုပ်ဆောင် ကောင်းနေကြသည်။ နောက်ဆုံး ထူးဝေတစ်ယောက် ထောင်ထဲမဝင်ရပြီးရော ကြိုက်တဲ့အပစ် ပေးရန် ဒေါက်တာနန်းသူဇာအား မျက်နှာငယ်လေးဖြင့် တတွတ်တွတ် တောင်းပန်နေတော့၏။

” ကောင်းပြီလေ … ငါခိုင်းတဲ့အတိုင်း မင်းလုပ်နိုင်မလား ”

” လုပ်နိုင်ပါတယ်ဗျာ … ကြိုက်တာခိုင်းပါ … ကျနော်ကြိုးစားလုပ်မှာပါ … ထောင်ထဲ မပို့ပါနဲ့ ”

” အေးလေ … ကြည့်ကြသေးတာပေါ့ ”

” ဟုတ် … ဟုတ် ”

ထူးဝေတစ်ယောက် စိတ်ထဲ ကြိတ်ပျော်မိသွားရသည်။ ထောင်ထဲမရောက်ပြီးရော ဘာခိုင်းခိုင်း လုပ်ဖို့ အားမွေးရင်း ဘေးနားမှ ပုဆိုးအား လှမ်းယူလိုက်၏။

” ဟိတ် … မင်း … ဒါ ဘာလုပ်တာလည်း ”

” ဟို … ဟို …… ပုဆိုးဝတ်မလို့ပါ ”

” ဘာ … …… မင်း ဘယ်သူက … ဝတ်ခိုင်းလို့လဲ … ဒီတိုင်းနေ … ခုချိန်က စပြီး မင်းက ငါ့ကျွန်ပဲ … နားလည်လား ”

” ဟုတ် ”

” အခု … ကုတင်ပေါ်က … လေးဖက်ထောက်ဆင်းစမ်း … ဟို တံခါးပေါက်နား … ကျောပေး ထိုင်နေ … ငါခေါ်မှ လာခဲ့ ”

ထူးဝေတစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်မှ လေးဖက်ထောက် ဆင်းကာ ခေါင်းငုံ့ထားရင်း အခန်းတံခါးပေါက်နား ကျောပေးထိုင်နေတော့သည်။ ဒေါက်တာ နန်းသူဇာမှာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူအား မျက်ရိပ်မျက်ကဲပြကာ ဘယ်လိုလဲဟု မေးလိုက်၏။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူကလည်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါက်တာနန်းသူဇာအား လက်မလေးထောင်ပြကာ မျက်စိတဖက် မှိတ်ပြနေသည်။ ထိုနောက် နှစ်ယောက်သား ကုတင်စောင်း ထိုင်ကာ ဘေးတိုက် မျက်နှာချင်းဆိုင် နမ်းနေကြ၏။ နားအောက် လည်တိုင်ဘေးသားလေးအား ပြိုင်တူနမ်းရင်း လျှာဖြင့် ထိုးစုပ်ကြသည်။

နမ်းရှိုက်ရင်း ဒေါက်တာနန်းသူဇာမှာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ လက်တကိုင်း အင်္ကျီအား ပင့်ချွတ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာနန်းသူဇာ တစ်ယောက် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ၏ ထွားကြိုင်းစူဖြိုးသော နို့အုံအား ကလေးတစ်ယောက်လို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ရင်း သူမအင်္ကျီအား ချွတ်ပစ်နေ၏။ ထို့နောက် ဘော်လီချွတ်ကာ နို့သီးခေါင်းချင်း ထိကပ် ပွတ်ဆွဲပြန်သည်။ ထိုစဉ် ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ဒေါက်တာနန်းသူဇာ ထမိန်အား ချွတ်ပစ်လိုက်၏။ ထမိန်ကျွတ်သွားသည်နှင့် အောက်ခံစကပ် အပါးလေး ပေါ်ထွက်လာသည်။

စကပ်အပါးလေးမှာ ဒေါက်တာနန်းသူဇာ ပေါင်တန်အား ကပ်နေကာ ဖင်သားကြီးပေါ်မှ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးပါ ခပ်ရေးရေး မြင်နေရ၏။ စကပ်အပါးလေးအားချွတ်ရာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူထက် ဖွေးသော ဖင်သားကြီးအား အတွင်းခံဘောင်းဘီ အညိုလေးက မနိုင်မနင်း ဖုံးအုပ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ရင်း တစ်ယောက်ပေါင်ကြား တစ်ယောက်နိုက်ရာ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ ဒေါက်တာနန်းသူဇာ၏ အတွင်းခံလေးအား အောက်ဆွဲချစဉ် နန်းသူဇာမှာ ခေါင်းရမ်းပြလိုက်၏။

” ကောင်လေး … ဒီနား လေးဖက်ထောက်လာခဲ့ ”

…………………………………………

အခန်း (၈)

နန်းသူဇာက စိမ်းလတ်သူအား ခေါင်းရမ်းပြရင်း ထူးဝေအား အသံခပ်တင်းတင်းဖြင့် လှမ်းခေါ်နေသည်။ ထူးဝေမှာလည်း သူ့နာမည်ခေါ်သံကြားသည်နှင့် ချက်ချင်း လေးဖက်ထောက်ကာ ကုတင်နားလျှောက်လာခဲ့၏။ ကုတင်နား ရောက်သည်နှင့် ဒေါက်တာနန်းသူဇာမှ သူမခြေချောင်းများ စတင်ယက်ခိုင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် ခြေဖမိုးမှ တဆင့် ခြေသလုံးထိ ယက်ခိုင်းပြန်၏။ သူမ၏ ကိန်းအောင်းနေသော ကာမဆန္ဒများ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူကြောင့် အကောင်ထည်ဖော်ခွင့် ရရှိလိုက်သည်။ ထူးဝေ၏ လျှာနွေးနွေးလေးမှာ ဒူးခေါင်းနားရောက်ကာ အထက်မကျော်ရဲပဲ အောက်ပြန်ဆင်းနေ၏။

” အပေါ်ထိယက်လေ ”

ဒေါက်တာနန်းသူဇာက ထူးဝေဆံပင်အား ဆွဲကာ သူမပေါင်ပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ ထိုစဉ် ဘေးမှ စိမ်းလတ်သူမှာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ နို့အုံလေးစို့ပေးလိုက်ပြန်သည်။ နန်းသူဇာမှာ ပေါင်ရင်းနား ထူးဝေလျှာဖျားလေး ရောက်လာစဉ် နို့အုံအား စို့ခံရသဖြင့် ကာမစိတ်များ ရုန်းထလာ၏။ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအား သူမပါသာ ဖင်ကြွချွတ်ရာ စောက်ပတ်လေးမှာ ဘေးနှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဘက် ဖောင်းနေရင်း စောက်ခေါင်းဝလေးမှာ အရည်ကြည်များ အိုင်နေသည်။

” ဟယ် … ဘယ်လိုလေးလဲ နန်းရယ် … အူယားတာ ”

စိမ်းလတ်သူမှာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးအား ကြည့်ရင်း အံသြနေမိ၏။ နန်းသူဇာ စောက်ပတ်လေးမှာ ပန်းရောင်သန်းနေပြီး ဆီးခုံးပေါ်တွင် စောက်မွှေးပါးပါးလေးပေါက်ကာ အဖုတ်မျက်နှာပြင်တွင် ဘာအမွှေးမှ မရှိပေ။ ထူးဝေမှာလည်း စိမ်းလတ်သူစကားကြောင့် နန်းသူဇာ စောက်ပတ်အား မော့ကြည့်လိုက်ရင်း ယက်ချင်သည့်စိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေ၏။ သို့သော် နန်းသူဇာမှ ယက်ခွင့်မပေးသေးသဖြင့် ကြည့်ရုံကြည့်နေရသည်။

” ဟုတ်တယ် စိမ်းရဲ့ … ငယ်ငယ်ထဲက အဖုတ်ပေါ်အမွှေးမရှိတာ … ခ်ခ် ”

” ခ်လ်း ခ်လ်း … စောက်ပတ်ပြောင်တယ် ဆိုတာ ဒါမျိုးနေမှာ ”

စိမ်းလတ်သူနှင့် နန်းသူဇာတို့က တစ်တစ်ခွခွပြောနေသဖြင့် ထူးဝေမှာ နားထောင်ရင်း လီးကထောင်နေတော့၏။

” ကောင်လေး … ဒီလို စောက်ဖုတ် မြင်ဖူးလားကွ ”

နန်းသူဇာက စိမ်းလတ်သူနှင့်ပြောရင်း သူမစောက်ဖုတ်အား ငေးကြည့်နေသော ထူးဝေအား လှမ်းမေးလိုက်သည်။

” မမြင်ဖူးပါဘူး … အန်တီ ”

” ခ်ခ် … မင်းက စောက်ဖုတ် ဘယ်နှစ်ခု မြင်ဖူးလို့လဲ ”

” ကျနော့်ချစ်သူရယ် … ဒီက အန်တီစိမ်း စောက်ဖုတ်ရယ် ဒါပဲ မြင်ဖူးတာပါ ”

” အခုရော ”

” အခု … အန်တီနန်း စောက်ဖုတ်ပါ မြင်ဖူးပါပြီ ”

” ယက်ချင်နေတာလား ”

” ဟုတ် ”

” ဒီတိုင်းတော့ မရဘူးကွ … ငါ့ ဖင်ကို အရင်ယက်ပေးရမယ် ”

” ဟုတ် … အန်တီနန်း ”

နန်းသူဇာမှာ ပြောရင်း ကုတင်ပေါ် ပတ်လက်လှဲချကာ ကုတင်စောင်းအား ခြေဖျားထောက်ရင်း ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ဖြဲပေးလိုက်တော့၏။

” ကဲ … ဖင် အရင်ယက်နော် ပြီးမှ စောက်ပတ်ယက်ရမယ် ”

ထူးဝေမှာ နန်းသူဇာ စကားဆုံးသည်နှင့် ဖင်ဝလေးအား လျှာထိပ်လေးဖြင့် ထိုးယက်ပစ်သည်။ နန်းသူဇာပေါင်နှစ်ဖက် ဆက်ကနဲ တုန်သွားရ၏။ အပြာကားများကြည့်ကာ ဖင်အယက်ခံချင်နေသည့် သူမဆန္ဒများ ပြည့်ဝခဲ့သည်။ ထူးဝေတစ်ယောက် ဖင်ဝလေးအား အထက်အောက်ယက်လိုက် လျှာထိပ်လေးဖြင့်ဝိုင်းပေးလိုက်နှင့် စူပွစူပွဖြစ်လာချိန် လျှာဖျားအား စုချွန်ကာ ဖင်ပေါက်ထဲ ရသလောက် ထိုးမွှေပေးနေ၏။

” အားလား … ဟုတ်တယ် … အထဲမွှေကွာ … အ အားးး …… ကောင်းလိုက်တာ … ကောင်လေးရာ ”

တဖြည်းဖြည်း နန်းသူဇာ စောက်စိလေးမှာ ထောင်ထွက်လာပြီး အစိခေါင်းလေး ပြူးထွက်လာသည်။ ပက်လက်အနေထားမို့ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ စောက်ရည်ကြည်များ အိုင်ထွက်လာရာ ဖင်ဝလေးထဲ စီးကျနေပြန်၏။ ထူးဝေက ဖင်ကြားထဲ စီးကျလာသော စောက်ရည်များအား လျှာဖြင့် ပင့်ယက်ကာ မျိုချပစ်သည်။ ထိုအချိန်ဘေးမှ ကြည့်နေသော စိမ်းလတ်သူမှာ နန်းသူဇာ၏ စောင်စိလေးအား မပြောမဆိုနှင့် ကုန်းစုပ်လိုက်၏။

” အားဟား …… အမလေးးး …… အအ ”

နန်းသူဇာတစ်ယောက် စောက်စိလေးအား အစုပ်ခံရင်း ဖင်ပေါက်လေးပါ ကလိခံနေရသဖြင့် အရသာနှစ်မျိုး တပြိုင်ထဲ ခံစားရကာ ခဏအကြာတွင် စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေတော့သည်။ သူမဘဝတွင် အလိုးမခံရပဲ ပထမဆုံးအကြိမ် အထွဋ်ထိပ်ရောက်ခဲ့ရ၏။ စောက်စိလေးအား စုပ်နေသော သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စိမ်းလတ်သူ၏ ခေါင်းအား သူမမျက်နာအနီး ဆွဲယူကာ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ပစ်သည်။ စိမ်းလတ်သူနူတ်ခမ်းတဝိုက် ပေကပ်နေသော သူမစောက်ရည်များအား လျှာဖြင့်သိမ်းယက်ကာ ထူးဝေအား ဖင်ဆက်မရပ်ရန် တားလိုက်တော့၏။

” ကောင်လေး … ခဏ ရပ်ဦး ”

ထူးဝေမျက်နှာနှင့် သူမဖင်ကြီး ခွာသွားစဉ် စိမ်းလတ်သူအား ခပ်တိုးတိုး ပြောပြနေပြန်သည်။

” တကယ်ကောင်းတာ စိမ်းရဲ့ … လေးဖက်ကုန်းလိုက် ကုတင်စောင်းကို ”

စိမ်းလတ်သူလည်း နန်းသူဇာပြောသည့်အတိုင်း ကုတင်စောင်းတွင် လေးဖက်ထောက်ကာ ပေါင်ကားရင်း ဖင်ကြီးအား ကော့ပေးထားလိုက်၏။

” ကောင်လေး … ဒီဘက်လာ … စိမ်းစောက်ဖုတ်ကြီး ယက်ပေးလိုက်ဦး ”

စိမ်းလတ်သူ ဖင်ကုန်းပေးသည်နှင့် နန်းသူဇာမှာ ထထိုင်ရင်း ထူးဝေအား စိမ်းလတ်သူစောက်ပတ်အား ယက်ခိုင်းနေသည်။ ထူးဝေးတစ်ယောက် ကုတင်အောက် ဒူးထောက်ကာ စိမ်းလတ်သူ အဖုတ်အားယက်ပေးစဉ် နန်းသူဇာမှာ ကုတင်ပေါ်တွင် စိမ်းလတ်သူ ဖင်ကြီးအား ဆွဲဖြဲလိုက်၏။ ထို့နောက် နန်းသူဇာတစ်ယောက် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စိမ်းလတ်သူ၏ ဖင်ဝညိုညိုလေးအား လျှာဖြင့် ထိုးကလိပေးနေသည်။

” အားဟား … ဟုတ်တယ် …… နန်းရယ် … အမလေးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … ဇိမ်ပဲဟာ … ထူးဝေ …… အန်တီ အစိလေးကို မလွတ်နဲ့ စုပ်ထား …… အ အားးး ”

စိမ်းလတ်သူမှာ နန်းသူဇာကြောင့် ဖင်ရော အဖုတ်ရော အယက်ခံနေရရင်း မတူညီသော ကာမစည်းစိမ် နှစ်ခုအား တပြိုင်ထဲ ခံစားနေရ၏။ နန်းသူဇာမှာလည်း စိမ်းလတ်သူ ဖင်ဝလေးအား ကုန်းယက်ရင်း အဖုတ်ယက်နေသော ထူးဝေနှာခေါင်းလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

ထူးဝေမှာလည်း စောက်စိလေးစုပ်ရင်း အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်း အတိုင်း လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးခွဲကာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးမွှေပေးရင်း တဆက်တည်း သူ့နှာခေါင်းအားလှမ်းစုပ်သော နန်းသူဇာ နှုတ်ခမ်းနားလေး လျှာထိုးကလိပေး၏။ နန်းသူဇာမှာ စိမ်းလတ်သူဖင်ပေါက်ထဲ လျှာထိပ်လေးသွင်းနေစဉ် ထူးဝေလျှာဖျားလေးမှ နှုတ်ခမ်းနားရောက်လာသဖြင့် ဖမ်းစုပ်လိုက်သည်။

စိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ကုတင်စောင်း ဖင်ကြီးထောင်ကာ သူမညာဘက်ဘေးမှ နန်းသူဇာက ဖင်ပေါက်ထဲ ကလိပေးနေပြီး သူမဖင်နောက်တည့်တည့် ထူးဝေက ကုတင်အောက်ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ကာ စောက်ဖုတ်တပြင်လုံး ယက်ပေးသဖြင့် ခဏအကြာတွင် မထိန်းနိုင်တော့ပဲ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းတော့၏။

” ကောင်လေး … စိမ်းစောက်ခေါင်းပေါက်လေးကို တေ့စုပ်လေ … မြန်မြန် ”

နန်းသူဇာမှာ ထောင်ပန်းနေသော စိမ်းလတ်သူ စောက်ရည်များအား နှမျောသည့်အနေဖြင့် ထူးဝေအား သောက်ခိုင်းနေသည်။ ထူးဝေကလည်း နန်းသူဇာ စကားအဆုံး စိမ်းလတ်သူ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား ပါးစပ်ဖြင့်တေ့ကာ ထွက်လာသမျှစောက်ရည်များ စုပ်ယူမျိုချပစ်၏။

” အားးး …… အမလေးးး …… ကောင်းလိုက်တာနန်းရယ် …… အားလား …… အ အားးးးးးးး …… ရှီးးးးးး ”

စိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ထူးဝေပါးစပ်ထဲ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ရာ စောက်ရည်များကုန်စင်မှ သူမဖင်ကြီးအား ဘယ်ဘက်ဘေး စောင်းရင်း လှဲချပစ်လိုက်သည်။ မျက်လုံးမှိတ်ကာ မှေးနေစဉ် ခဏ အကြာ သူမဘေးမှ နန်းသူဇာ အော်သံလေးကြားလိုက်ရ၏။

” အ …… အားးး …… ဖြည်းဖြည်း ကောင်လေး …… မင်းဟာကြီးက … အန်တီ့ယောင်္ကျားထက် ထွားတယ် …… အမလေးးး …… မရဘူး …… ဖင်ထဲကပြန်ထုတ် စောက်ပတ်ပဲ လိုးဦး ”

စိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် အားယူမျက်လုံးဖွင့်ကာ ဘေးသို့ လှည့်ကြည်မိသည်။ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ နန်းသူဇာမှာ လေးဖက်ကုန်းနေကာ နောက်မှ ထူးဝေက ခါးဆွဲကာ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဖင်ဆောင့်လိုးနေသည်ကို မြင်နေရ၏။

” အန်တီ မခံနိုင်သေးရင် … ပက်လက်လှန်လိုက်လေ … ကျနော် … စောက်ဖုတ်ကို အရင်လိုးပေးမယ် ”

ထူးဝေမှာ ပြောပြီးသည်နှင့် နန်းသူဇာ ဖင်ထဲမှာ လီးကြီးအား ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ လီးကျွတ်ထွက်သည်နှင့် တဘူဘူဖြင့် ဖင်ထဲမှ လေများ အမ်ထွက်လာ၏။

” ဖလွပ် … ဗွီ … ဘူ ဘူ ဘူ … ဗွိ ”

” ခ်လ်း … အရေးထဲ … နန်းဖင်က … နှုတ်ဆက်နေပါလား … ခ်လ်း ခ်လ်းးး ”

စိမ်းလတ်သူမှာ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲကာ ပေါင်တန်များ မြှောက်ဖြဲနေသော နန်းသူဇာအား ဘေးမှ ကြည့်ရင်း လှမ်းစနေသည်။

” အဲဒါ … နှုတ်ဆက်တာ မဟုတ်ဘူး … စိမ်းရဲ့ … ခဏနေ … ပြန်လာကိုကိုလို့ … ဖင်ဘာသာနဲ့ မှာနေတာ … ခ်ခ် ခ်ခ် ”

” ခ်လ်း ခ်လ်း ခ်လ်းးး ”

ခဏအကြာတွင် ထူးဝေလက်မောင်းအိုးကြီးဆွဲကာ နန်းသူဇာတစ်ယောက် ပက်လက်အနေထားနှင့် ပေါင်နှစ်ခြမ်းဖြဲကာ အလိုးခံနေတော့၏။

” အ ……… ကောင်းလိုက်တာ … ကောင်လေးရာ …… ရှီးးး ………… လိုး လိုး …… စောက်ဖုတ်က ခံနိုင်တယ်ကွ …… မင်း ကြိုက်သလောက်သာ လိုး …… မညှာနဲ့ …… အ အားးး …… ဟုတ်တယ် …… ဆောင့်ဆောင့် ”

နန်းသူဇာတစ်ယောက် လင်ဖြစ်သူလီးထက်ကြီးသော ထူးဝေလီးအား အရသာခံကာ ဆောင့်လိုးခိုင်းနေသည်။ တဖြည်းဖြည်း ဘေးမှ စိမ်းလတ်သူပါ နန်းသူဇာအားကြည့်ရင်း ကာမမီးလေး ပြန်လည်တောက်လောင် နေတော့၏။

” စိမ်း … ယားနေပြီလား ”

” ဟုတ်တယ် … နန်းရယ် … ရှီးးး းးးး ”

” ခဏလေးနော် …… စိမ်း …… အ အ …… ကောင်လေးလီးက … ထွားလို့လား မသိဘူး …… အာဟား …… အတွင်းထဲ … စီးပိုင်နေတာ …… အမလေးးး …… ကောင်းချက်က … 9+ပဲ … အီစိမ့်နေတာ ”

” ဟူးးး …… မရတော့ဘူး …… နန်းရာ ”

” ဒီလိုလုပ်ကွာ … နန်းမျက်နှာပေါ် ခွထိုင်လိုက် … စိမ်း စောက်ဖုတ်ကို … ယက်ပေးထားမယ် ”

စိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် နန်းသူဇာ စကားအဆုံး ဟန်မဆောင်နိုင်ပဲ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ နန်းသူဇာ၏ မျက်နှာဖောင်းဖောင်းလေးပေါ် ခွထိုင်ကာ မျက်နှာတပြင်လုံး ဖေါင်းကြွနေသော အဖုတ်လေးဖြင့် ဖိပွတ်နေတော့သည်။

…………………………………………

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

နန်းသူဇာတစ်ယောက် စိမ်းလတ်သူ၏ စောက်ပတ်နှင့် မျက်နှာ အပွတ်ခံရင်း အလိုးခံနေတော့၏။

” ဘွတ် …… ဗျစ် ဗျစ် …… ဖွပ်ဖွပ် …… ဘွတ် ”

ထူးဝေမှာလည်း နန်းသူဇာနှင့် စိမ်းလတ်သူတို့၏ ကာမ ပြင်းထန်ပုံကို ကြည့်ရင်း ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေ၏။

” ဟူးးးး ………… ရှီးးးး ……… စိမ်း မ ရ တော့ ဘူး နန်းရယ် ”

စိမ်းလတ်သူမှာ နန်းသူဇာ စောက်ဖုတ်ထဲ ထူးဝေလီးကြီး ဝင်ထွက်နေပုံကို ကြည့်ရင်း အလိုးခံချင်သည့် စိတ်များ ထကြွလာရသည်။ နန်းသူဇာ မျက်နှာပေါ်မှ ထရပ်ကာ ဗိုက်ပေါ်တက်ခွပြီး ထူးဝေဘက် ဖင်ကြီးထောင်ပေးလိုက်တော့၏။ ထူးဝေတစ်ယောက် ပက်လက်အနေထားနှင့် နန်းသူဇာအား လိုးရင်း နန်းသူဇာ ဗိုက်ပေါ်မှ စိမ်းလတ်သူ ဖင်ကြီးအား ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။

” ပွတ်နေတော့မှာလား ထူးဝေရာ … အန်တီ စောက်ပတ်ကြီး ကြည့်လိုက်ပါဦး ”

စိမ်းလတ်သူက စကားပြောရင်း ခါးခွက်ပြလိုက်ပြန်၏။ ဖင်းစိုင် အလယ်တွင် ဖင်ဝနီညိုလေးမှာ ချိုင့်ဝင်နေလျက် ဖင်ဝအောက်ဖက် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ အရည်ကြည်များ အိုင်နေကာ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်မှာ ဖောင်းကြွနေသည်ကို မြင်နေရသည်။

ထူးဝေတစ်ယောက် စိမ်းလတ်သူ စကားကြောင့် နန်းသူဇာ၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးအား ထုတ်ကာ စိမ်းလတ်သူ စောက်ပတ်ထဲ ပြောင်းလိုးတော့၏။ အချက် ၈၀ လောက်တွင် နန်းသူဇာမှ သူမအား လိုးရန် ပြောလာသဖြင့် နန်းသူဇာ စောက်ပတ်အား တခါပြန်ပြောင်း လိုးပေးရပြန်သည်။

နန်းသူဇာ နှင့် စိမ်းလတ်သူတို့အား ဖင်ရော အဖုတ်ရော တလှည့်စီ ပြောင်းလိုးရင်း ထူးဝေတစ်ယောက် ၂ ချီမြောက်တွင် ခြေကုန်လက်ပန်းကျသွားတော့၏။ သို့သော် ခဏသာ အနားရပြီး နန်းသူဇာက လီးအား ထောင်မတ်နေအောင် စုပ်ပေးကာ အပေါ်မှ ခွလိုးပြန်သည်။ နန်းသူဇာ ခွလိုးစဉ် စိမ်းလတ်သူမှာ ထူးဝေမျက်နှာပေါ် ခွကာ စောက်ဖုတ်ယက်ခိုင်းပြန်၏။ စိမ်းလတ်သူနှင့် နန်းသူဇာတို့ တလှည့်စီ နေရာချင်း ချိန်းကာ ခွလိုးလိုက် စောက်ဖုတ်အယက်ခံလိုက်နှင့် ကာမစည်းစိမ်ယူနေကြရာ ညနေပိုင်း အရောက် ထူးဝေတစ်ယောက် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်ကာ အိပ်ပျော်သွားရှာသည်။

သို့သော် ကြာကြာ မအိပ်လိုက်ရပေ စိမ်းလတ်သူ ခင်ပွန်း ပြန်လာနေပြီ ဖြစ်ကြောင်း ဖုန်းလာသဖြင့် ထူးဝေမှာ စိမ်းလတ်သူတို့ အိမ်မှ ပြန်လာခဲ့တော့၏။

……………………………………………………..

” စိမ်းရေ … စိမ်းလေး ”

” ဟော … မောင် ပြန်လာပြီလား ”

အိပ်ခန်းထဲမှ ထမိန်ရင်လျားလေးနှင့် ထွက်လာကာ ခင်ပွန်းသည် ဦးမိုးကျော် လက်ထဲမှ အိတ်များ ကူသည်လိုက်သည်။ လင်ဖြစ်သူနောက်တွင် အသက် ၆၀ နှစ်ခန့် ခန္ဓာကိုယ် ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် မျက်မှန်ကိုင်း အနက်ကြီး တပ်ထားသော လူကြီးတစ်ဦး ကပ်ပါလာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

” လာပြီ စိမ်းရေ … သားလေးက … နေရစ်ခဲ့တယ် … သင်္ကြန်ပြီးမှ လာမယ်ထင်တယ် … ဘကြီးကျော်အုန်း က … ဒီမှာနေမယ်ဆိုလို့ ခေါ်လာခဲ့တာ ”

ဦးကျော်အုန်းမှာ ဦးမိုးကျော်၏ အမေ့ဘက်မှ ဦးလေးတော်စပ်သူ ဖြစ်ပြီး ဇနီးဆုံးသွားသည်မှာ ၆ လ ခန့်သာ ရှိသေး၏။ ဦးမိုးကျော် မွေးရပ်မြေသို့ ရေလာကန်တော့ရာ အပြန်တွင် စိတ်ပြေလက်ပျောက် လိုက်နေရန် လိုက်လာခဲ့သည်။

” စိမ်းလေး ”

” ပြောလေ … မောင် ”

” မောင့် ဘကြီး… အိမ်နေတဲ့ချိန် … ဂရုစိုက်ပေးနော် ”

” အင်းပါ … မောင်ရယ် … မောင့်ဘကြီးဆိုတော့ စိမ်း ဘကြီးပဲပေါ့ ”

” ဟိုမှာ … အဒေါ်ဆုံးတော့ ဘကြီးလည်း အတော်စိတ်ညစ်နေရှာတာ … ထင်တယ် … မောင့်အစ်မ အိမ်က အလုပ်သမားတွေနဲ့မို့ … မောင်တို့အိမ် လာနေဖို့ ဆုံးဖြတ်တာ ထင်တာပဲ ”

ဒီမြို့လေးတွင် ဦးမိုးကျော်၏ အစ်မဝမ်းကွဲ တစ်ယောက်ရှိရာ ထိုအစ်မတော်သူမှာ ဖိနပ်လုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်သဖြင့် အချိန်ပြည့် အလုပ်သမားများဖြင့် ဆူညံနေတတ်သည်။ ညပိုင်းစားသောက်ပြီး အိပ်ယာဝင်ချိန် ဦးမိုးကျော် နှင့် စိမ်းလတ်သူတို့ ကုတင်ပေါ် စကားပြောနေကြ၏။

” ကဲပါ … မောင်ရယ် … စိမ်းမှာလည်း မိဘတွေမရှိတော့ပါဘူး အစ်ကိုနဲ့ အစ်မ တစ်ယောက်ပဲ ရှိတော့တာ … မောင့်ဘကြီးကို စိမ်း မိဘလို သဘောထားရမှာပေါ့ … စိတ်ရှုပ်ခံမနေနဲ့ … စိမ်း ဂရုစိုက်ပေးပါ့မယ် ”

စိမ်းလတ်သူမှာ ပြောရင်း ပက်လက်လှဲနေသော လင်ဖြစ်သူအား ခွရာ လင်ဖြစ်သူ ဦးမိုးကျော် ပေါင်ကြားရှိ လီးအား ဒူးခေါင်းဖြင့် ဖိမိလိုက်သည်။ ခပ်နွေးနွေး ခွေနေသော လီးအား ဒူးခေါင်းလေးဖြင့် ဖိပွတ်ရာ ခဏအကြာတွင် ခြေသလုံးအတွင်းသားလေးအား လီးထိပ်က ထိကပ်နေသည်ကို ခံစားသိရှိနေ၏။ ဒူးခေါင်း ကြွလိုက်စဉ် သူမထင်သည့်အတိုင်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးကြီးက ထောင်မတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။

ဦးမိုးကျော် မှာလည်း ညနေပြန်ရောက်ကတည်းက မယားဖြစ်သူ၏ ဖင်ကြီးအား ကြည့်ကာ လိုးချင်သည့် စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေ၏။ ခဏအကြာတွင် လင်ဖြစ်သူ ခါးပုံစအား ဖြည်ကာ ပေါင်လယ်ထိ လျှောချကာ လက်နှင့် ၁၀ ချက်ခန့် ဂွင်းထုပေးလိုက်၏။ ဦးမိုးကျော်မှာလည်း မယားဖြစ်သူ ဂွင်းထုမပေးခင်တည်းက တောင်နေရာ ဟန်မဆောင်တော့ပေ။ စိမ်းလတ်သူ ပေါင်ကြားနေရာယူကာ ထမိန်အောက်နားစအား ပေါင်ရင်းထိ လှန်တင်လိုက်သည်။ အိပ်ခန်းတွင်း ဖန်ချောင်းမီး အလင်းရောင်လေးအောက် မယားဖြစ်သူ စိမ်းလတ်သူ၏ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားမှ စောက်မွှေးပါးပါးလေးဖြင့် ဖုံးထားသော အဖုတ်နီတာရဲလေးအား တွေ့လိုက်ရတော့၏။

တောင်မတ်နေသော လီးထိပ်အား တေ့ကာ ဖိလိုးလိုက်သည်။ စိမ်းလတ်သူမှာ သူမအဖုတ်လေးထဲ လီးဝင်သည်နှင့် ဦးမိုးကျော် ပုခုံးအားဆွဲကာ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ရင်း ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား အနည်းငယ် ထပ်ဖြဲပေး၏။ တအားအား တအီးအီး ညည်းသံလေးများနှင့် လီးဝင်လီးထွက်သံလေးများ ဆူညံလာကာ အတော်လေးကြာမှ ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။

……………………………………………………..

” ဟဲလို … မာမီလား ”

စိမ်းလတ်သူ ထမင်းဟင်းချက်ပြီး ဧည့်ခန်းတွင်း ခဏနားနေစဉ် ဖုန်းလာသဖြင့် ဖွင့်ကြည့်ရာ သားဖြစ်သူ နိုင်ဦးထံမှ ဖြစ်နေတော့သည်။

” ဟုတ်ပါ့ရှင် … သားလေး ပြန်မလာသေးဘူးလား ”

” မလာသေးဘူး … မာမီ … နောက် ၁ လ လောက်နေမှ ပြန်လာတော့မယ် ”

” သားဆီကလား … စိမ်း ”

” ဟုတ်ပါ့ … ရှင့်သားက ရှင်တို့ဆီမှာ ပျော်နေတာ သင်္ကြန်ပြီးတာတောင် ၁ လကျော်နေပြီ … အခုလည်း မလာသေးဘူးတဲ့ ”

” ကောင်းပါတယ်ကွာ … ဒီမှာဆို မောင့်အလုပ်ထဲ နေရရှာတာ … သူလည်း ကျောင်းမပြီးသေးတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေပါစေ … အော် … စိမ်း … မောင် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ နက်ဖန် ခရီးထွက်ဦးမယ် … ၁၀ ရက်လောက် ကြာမှာ … ဘကြီးကို ဂရုစိုက်လိုက်ဦး ”

” အင်းပါ … မောင်ရယ် ”

နောက်ရက် မနက် ဦးမိုးကျော် ခရီးထွက်သွားပြီး ၁၀ ရက်ခန့်နေမှ ပြန်ရောက်လာသည်။

………………………………………………………

” ဘကြီးရော … စိမ်းလေး ”

” မနက်စာ စာပြီး … လက်ဖက်ရည်သောက် ထွက်ပြီထင်တယ် ”

” မောင်မရှိတုန်း … ဂရုစိုက်ရဲ့လား ဘကြီးကို ”

” စိုက်ပါသတဲ့ရှင် … ဟွန့် ”

” ယုံပါတယ် … စိမ်းလေးရယ် … မောင့်မိန်းမ ဘယ်လောက်ဂရုစိုက်လဲ … ဆိုတာ … အိမ်ရောက်တာ ၂ လ မပြည့်သေးဘူး … ဘကြီး မျက်နှာလေး ကြည်လင်နေတာ … ခိခိ … ”

” ဘာ ခိခိလည်း … မောင်နော် ”

စိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် လင်ဖြစ်သူ ဦးမိုးကျော် စကားကြောင့် မျက်နှာလေး ရဲတက်လာကာ နှုတ်ခမ်းလေး စူထားလိုက်၏။ သူမ၏ တိတ်တခိုး ကာမဇတ်လမ်းလေးအား စဉ်းစားမိသွားပြန်သည်။

စိမ်းလတ်သူမှာ ဒီအသက်ရွယ်ထိ ပုရိသ အပေါင်း၏ ပစ်မှားခြင်း ခံနေရသူဖြစ်ရာ အရပ်မနိမ့်မမြင့်နှင့် မျက်ခုံးထူထူ နှာတံစင်းစင်းလေးက သူမ ထူးခြားချက်ဖြစ်၏။ နို့အုံစူစူလေးနှင့် ခါးသေးကျဉ်လေးအောက်က ဖင်ကြီးမှာ အိမ်ထောင်သည်ဘဝထိ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်များအား ဖမ်းစားနိုင်သည်။ ထို ပုရိသများထဲတွင် ဦးမိုးကျော်၏ ဘကြီး ဦးကျော်အုန်း တစ်ယောက် ပါနေသည်ကို ဦးမိုးကျော် မသိရှိသေးပေ။

ဦးမိုးကျော် ခရီးပန်းကာ ခဏအကြာ အိပ်ပျော်သွားသည်နှင့် စိမ်းလတ်သူမှာ ဦးကျော်အုန်းနှင့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များအား ပြန်စဉ်းစားနေမိပြန်၏။

ဦးကျော်အုန်း တစ်ယောက် ရောက်ကတည်းက သူမကိုယ်ခန္ဓာအား ခိုးခိုး ကြည့်နေသည်ကို စိမ်းလတ်သူ တစ်ယောက် သတိထားမိနေသည်။ သို့သော် လူကြီးပိုင်းမို့ သာမာန်လောက်သာ သဘောထားပြီး ပါသည်ပါသာ နေခဲ့လိုက်သည်။ ရောက်ပြီး ၂ ပတ်အကြာ ခေါင်းမူးသည်ဟု ပြောသဖြင့် ဦးကျော်အုန်းအား သွေးပေါင်ချိန်ပေးရာ မမျှော်လင့်သော အဖြစ်ပျက်များ ရင်ဆိုင်လိုက်ရတော့၏။

” သွေးက … နည်းနည်းလေးတိုးတာပါ … ဘဘရယ် … ဘာမှ မစိုးရိမ်ပါနဲ့ ”

” အင်း … အထိုင်အထ ရိပ်ကနဲ ရိပ်ကနဲ့ … ဖြစ်ဖြစ်နေတာ ”

ဦးကျော်အုန်းမှာ အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ပေါ်တွင် စွပ်ကျယ်နှင့် ကချင်ပုဆိုးအကွက်လေး ဝတ်ကာ ပက်လက်လှန်ထားလျက် စိမ်းလတ်သူမှ သွေးပေါင် ချိန်ပေးနေသည်။ ဆေးရုံနားရက်မို့ အိမ်တွင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အင်္ကျီအပါးလေးနှင့် တွဲလျက် စကပ်ဒူးဖုံးလေး ဝတ်ဆင်ထားမိ၏။ စိမ်းလတ်သူ၏ အင်္ကျီ အပါးလေးအောက်မှ နို့အုံလေးအား ကြည့်ကာ ဦးကျော်အုန်း ပေါင်ကြားမှ လီးက အမြှောင်းလိုက် ကြွတက်လာနေသည်။ စိမ်းလတ်သူမှာလည်း အမှတ်တမဲ့ ဦးကျော်အုန်းပေါင်ကြား ကြည့်မိကာ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ခံစားနေရ၏။

သွေးပေါင်ချိန်ပြီးသည်နှင့် စိမ်းလတ်သူမှာ သံပရာရည်ဖျော်ပြီး နောက်တခေါက် အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်လာခဲ့ရာ ကုတင်ပေါ်တွင် ဦးကျော်အုန်း တစ်ယောက် ပုဆိုးအောက်နားစအား ဗိုက်ပေါ်လှန်တင်ကာ ထောင်မတ်နေသော လီးအား ဂွင်းထုနေသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရတော့သည်။ ရောက်ကတည်းက တူဖြစ်သူ၏ မိန်းမ ဆရာဝန်မစိမ်းလတ်သူ၏ ဖင်ကြီးအား မြင်ကာ ခိုးခိုး ဂွင်းထုနေမိ၏။ အခုလည်း သွေးပေါင်ချိန်စဉ် စိမ်းလတ်သူ၏ နို့အုံအား အနီးကပ်မြင်မိရာ စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ စိမ်းလတ်သူ ထွက်သွားသည်နှင့် ဂွင်းမှန်းထုနေတော့သည်။

” အိုရ် ”

” ဟာ … တူမကြီး … ဆောရီးနော် ”

အိပ်ခန်းပေါက်မှ စိမ်းလတ်သူ၏ အိုရ် ဟူသော အသံကြောင့် ဦးကျော်မိုးတစ်ယောက် ပုဆိုးအား အမြန်ဖုံးကာ တောင်းပန်နေ၏။ စိမ်းလတ်သူမှာ စကားမပြောပဲ ဦးကျော်အုန်း၏ ကုတင်နား လျှောက်လာပြီး သံပရာရည် ဖန်ခွက်လေးအား ကုတင်ခေါင်းရင်းဘေး စားပွဲခုံပေါ် တင်ထားလိုက်သည်။

” ဘဘ … သံပရာရည် သောက်ပြီး ခဏ အိပ်လိုက်နော် … အမူးပြေသွားမှာပါ ”

စမ်းလတ်သူမှ ခေါင်းငုံထားရင်း ဦးကျော်အုန်းအား ပြောကာ လှည့်ထွက်လိုက်၏။ သို့သော် သူမလက်မောင်းတဖက်အား ဆွဲခံရကာ ကုတင်ပေါ် ကိုယ်လုံး ပစ်ကျသွားတော့သည်။

” အာ …… ဘဘ …… မသင့်တော်ပါဘူး … လွတ်ပါ ”

စိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ဦးကျော်အုန်း ရင်ခွင်မှ ရုန်းကန်ရင်း တဖြည်းဖြည်း အသံလေး တိတ်ဆိတ်သွားရသည်။ အသက် ၆၀ ခန့်မို့ ဒီလောက် အားအင်ပြည့်ဖြိုးနေမည်ဟု မထင်ထားပေ။ မထင်မှတ်သော အနေထားမို့ သတိပြန်ကပ်ချိန် သူမစောက်ပတ်လေးထဲ ဦးကျော်အုန်း လီးက တဝက်ကျော် မြုပ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ ထို့နောက် မျက်လုံးမှိတ်ကာ ပက်လက်အနေထားဖြင့် ခေါင်းလေးလွဲကာ ဦးကျော်အုန်း၏ ထိထိမိမိ လိုးချက်များအား အံသြစွာ ခံယူလိုက်တော့သည်။

ဦးကျော်အုန်းမှာ မယားဖြစ်သူ မဆုံးခင်ကတည်းက စောက်ပတ်နှင့် ဝေးနေရာ ဒုတိယအကြိမ် ကာမစိတ်များ ပြင်းထန်စွာ ထကြွလာပြီး အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် မီးပွင့်မတတ် ပစ်လိုးနေ၏။ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း စိမ်းလတ်သူ အင်္ကျီအပါးလေး အောက်မှ နို့အုံများ တုန်ခါနေရာ နို့အုံနှစ်ဖက်အား လက်ဖြင့် ညှစ်ရင်း မနားတမ်း လိုးနေပြန်သည်။ စိမ်းလတ်သူမှာ မီးပွင့်မတတ် လိုးချက်များအောက် စောက်ရည်များ ဒလဟော ပန်းထွက်ခဲ့ရတော့၏။ ထိုနေ့မှစ၍ ဦးကျော်အုန်းမှာ လင်ဖြစ်သူဦးကျော်မိုး လစ်သည်နှင့် စိမ်းလတ်သူအား ခိုးခိုးလိုးတတ်လာသည်။

ရေချိုးခန်း အိပ်ခန်း ကားဂိုဒေါင်များထဲတွင် စိမ်းလတ်သူမှာလည်း အခွင့်ရေးများ ဖန်တီးကာ အလိုးခံနေတော့၏။ ထူးဝေနှင့် လိုးပြီး နောက်ပိုင်း သူစိမ်းယောင်္ကျားများပေါ် ရဲတင်းလာခဲ့သည်။ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ နန်းသူဇာ၏ အဆက်အသွယ်ဖြင့် တခါတရံ ခပ်ချောချော ကောင်လေးများအား ခိုးစားတတ်သေး၏။ ဇယားမကပ်ရန် အစစ အရာရာ သတိထားနေသဖြင့် ခုချိန်ထိ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးမိုးကျော်တစ်ယောက် မရိပ်မိသေးပေ။

………………………………………………………

” အို့ … ဘဘကလည်း … မောင် ဧည့်ခန်းထဲမှာ … မနက်စာ စားနေတုန်းရှိသေး ”

စိမ်းလတ်သူ တစ်ယောက် လင်ဖြစ်သူဦးမိုးကျော် မနက်စာ စားပြီး ကော်ဖီသောက်ရန် မီးဖိုခန်းထဲ ကော်ဖီဖျော်နေစဉ် ဦးကျော်အုန်းမှာ သူမနောက်ကျောဘက် ဒူးထောက်ထိုင်လျက် ညဝတ်စကပ်လေးအား မကာ ဖင်သားစိုင်ဖွေးဖွေးကြီး နှစ်ဖက်အား လျှာဖြင့် အပြားလိုက် ယက်ပေးနေသည်။

” ခဏ နေပါဦး … ဘဘရယ် … ရှီးးးး ကျွတ်ကျွတ် ”

သူမတားနေစဉ် ဦးကျော်အုန်းမှာ ဖင်နှစ်ခြမ်းဆွဲဖြဲကာ ဖင်ဝနီညိုလေးအား လျှာဖြင့် ထိုးကလော်လိုက်သဖြင့် တကျွတ်ကျွတ်ဖြင့် ညည်းလိုက်ရ၏။ စိမ်းလတ်သူတစ်ယောက် ခင်ပွန်းသည် ဧည့်ခန်းထဲ ရှိနေသော်လည်း ကာမစိတ်လေးများ ထကြွ ဖြစ်ပေါ်နေရတော့သည်။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

လိုအပ္ေနတဲ့ ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ေဒါက္တာမမႀကီး

” ကၽြီ … ဟာ …… ကၽြီကၽြိ ”

” အမေလး … ဝုန္း ”

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ တစ္ေယာက္ မေန႔ညက ေဆး႐ုံမွ အေရးေပၚ ညဂ်ဴတီ ဖုန္းဆက္ေခၚသျဖင့္ ေဆး႐ုံႀကီးတြင္ တညလုံး အလုပ္ဝင္၍ မနက္လင္းမွ သူမအိမ္သို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။ အိမ္အျပန္လမ္းတြင္ မနက္ပိုင္း ႐ုတ္တရက္ မိုးသည္းထန္စြာ ရြာကာ ေလႀကီးမိုးႀကီး တိုက္ခတ္လာ၏။ နက္ဖန္သၾကၤန္အႀကိဳေန႔မို႔ ခင္ပြန္းသည္ ဦးမိုးေက်ာ္ ႏွင့္ သားျဖစ္သူ နိုင္ဦး တို႔မွာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ေမြးရပ္ေျမသို႔ ေရကန္ေတာ့ ျပန္သြားၾကသည္။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ႏွစ္တိုင္းလိုက္ကန္ေတာ့ေနၾက ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒီႏွစ္ေဆး႐ုံမွ အတြင္းလူနာ မ်ား၍ အေရးေပၚဂ်ဴတီဝင္ရသျဖင့္ မလိုက္နိုင္ခဲ့ေပ။

မိုးရြာထဲဘကားေလးအား ထိန္းေမာင္းကာ လက္တဖက္က ဖုန္းေခၚလိုက္သည္။ ခင္ပြန္းသည္အား ေဆး႐ုံမွ အိမ္သို႔ျပန္ေနေၾကာင္း အသိေပးရန္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဖုန္းလွိုင္းမ်ားေအာက္ကာ ဖုန္းမဝင္သျဖင့္ ထပ္ကာထပ္ကာ ေခၚရင္း လမ္းခ်ိဳးတစ္ခုအား ေကြ႕ရာ လူရိပ္တစ္ခု ေပၚလာသျဖင့္ ကားအား ဘရိတ္အုပ္ပစ္လိုက္၏။ သို႔ေသာ္ လူရိပ္မွာလည္း ႐ုတ္တရက္လန႔္ကာ ေဘးသို႔ခုန္ေရွာင္ရင္း လဲက်သြားသည္။

” ကၽြတ္ … အေရးထဲ ဒုကၡပါပဲေနာ္ ”

ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည့္အျပင္ စိတ္ထားျပည့္ဝသူမို႔ ကားတံခါးဖြင့္ကာ လဲက်ေနေသာ လူနား ေလၽွာက္သြားလိုက္၏။

” အမေလး … ဘုရားဘုရား … ေသမ်ားသြားရင္ေတာ့ … ဟင္ …… အိုရ္ ”

အသက္၂၀ ခန႔္ သားျဖစ္သူနိုင္ဦး အရြယ္ေလာက္ပင္ ရွိဦးမည္။ နဖူးအထက္နားမွ ေသြးမ်ားစီးက်ေနကာ တအီးအီး ညည္းေနရွာသည္။ ပုဆိုးခါးပုံစေလးျပည္ကာ ပုဆိုးအေပၚအနားစမွာ ေပါင္လယ္ထိေလၽွာက်ေနၿပီး ခႏၶာကိုယ္ေဘးတစ္ေစာင္း အေနထားျဖင့္ ေပါင္ၾကားမွ လီးက အတိုင္းသား ထြက္ေန၏။ ေလႀကီးမိုးႀကီး တိုက္ေနသျဖင့္ လူသြားလူလာ ရွင္းသေလာက္ ျဖစ္ေနသည္။

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ကာ လဲက်ေနေသာ သားအရြယ္ေကာင္ေလးအား မနိုင္တနိုင္ျဖင့္ ေပြ႕ခ်ီကာ သူမအိမ္သို႔ ေမာင္းလာခဲ့ေတာ့သည္။ အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ ကားအားဂိုေဒါင္ထဲ ေမာင္းသြင္းကာ လူငယ္ေလးအား အိမ္ေအာက္ထပ္ အခန္းပိုတစ္ခန္းထဲ ေပြ႕ေခၚလာခဲ့၏။ ေရေႏြးအျမန္တည္ကာ နဖူးမွဒဏ္ရာအား ေဆးေၾကာၾကည့္သည္။ စိတ္ေအးသြားရ၏။ ေက်ာက္လမ္းေပၚမွ ခဲခၽြန္တစ္ခုႏွင့္ လဲအက် ထိခိုက္မိပုံရ၏။ ေမးခိုင္ကာကြယ္ေဆး အရင္ထိုးကာ အေျခအေန ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။

” ေအာ္ … ငါ့နယ္ စိတ္က လူေသမွာ ေၾကာက္တာနဲ႔ … စိတ္ေလာေနမိတာ … ဟူးးး ”

သူမေရာ ထိုေကာင္ေလးပါ ေရစိုအဝတ္မ်ား မလဲရေသးေပ။ သူမတို႔ လင္မယားခန္းထဲဝင္ကာ ပါတိတ္အကၤ်ီလက္ရွည္အား ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ ျဖဴဝင္းေသာ လက္ေမာင္းအိုးေလးေပၚလာကာ လည္တိုင္ေဖြးေဖြးေလးေအာက္ ရင္သားစိုင္ႀကီးႏွစ္ခုမွာ ေဘာ္လီအနီရဲေလးအတြင္း ႐ုန္းကန္ထြက္ခ်င္ေနသည့္ အေနထားျဖင့္ တင္းကားေန၏။ ေရစိုအကၤ်ီအား အဝတ္ေဟာင္းျခင္းထဲလွမ္းပစ္ကာ ေဘာ္လီအား ေနာက္ျပန္ခ်ိတ္ျဖဳတ္လိုက္သည္။ တဆက္ထဲ အဝတ္ဗီဒိုေရွ႕ေလၽွာက္ကာ ထမိန္အား ခၽြတ္ခ်ပစ္၏။ ေျခရင္းပုံက်သြားေသာ ထမိန္အား အဝတ္ေဟာင္းျခင္းထဲပင္ ပစ္ရင္း ဗီဒိုအနီး တန္းတစ္ခုေပၚမွ တဘက္တထည္ဆြဲယူကာ ဆံႏြယ္မ်ားအား အရင္သုတ္သည္။ ၿပီးမွ မ်က္ႏွာအား ခပ္ဖြဖြသုတ္ကာ ဝင္းအိေနေသာနို႔အုံမ်ားအား ဖိသုတ္ပစ္၏။

အသက္ရြယ္ႏွင့္ မလိုက္ေအာင္ ခ်ပ္ကပ္ေနေသာ ဗိုက္သားေလးအား ဝိုက္သုတ္ရင္း အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးအာ ဆြဲခၽြတ္ေနျပန္သည္။ တဘက္အား ပုခုံးေပၚပတ္ကာ ေဘာင္းဘီခၽြတ္ခ်စဥ္ ေစာက္ေမႊးရိတ္ထားသျဖင့္ ျပန္ေပါက္ေနေသာ အေမႊးတိုေလးမ်ားမွာ ေစာက္ပတ္တျပင္လုံး ခပ္ပါးပါး ဖုံးထားေန၏။ ဗီဒိုထဲမွ အကၤ်ီလက္တကိုင္းေလးထုတ္ကာ ေခါင္းမွစြပ္ခ်လိုက္သည္။ အကၤ်ီအေပ်ာ့သားေလးမွာ စကပ္ႏွင့္ တြဲလ်က္ျဖစ္ကာ ေပါင္လယ္ထိဖုံး၏။ အားလုံးၿပီးစီးသည္ႏွင့္ သားျဖစ္သူ နိုင္ဦးအိပ္ခန္းဝင္ကာ တဘက္တထည္ႏွင့္ အဝတ္စားတစ္စုံ ယူၿပီး လူငယ္ေလးဆီ ျပန္လာခဲ့သည္။

ကုတင္ေပၚတြင္ ပတ္တီးအေဖြးသားႏွင့္ ေမွးေနေသာ လူငယ္ေလးအား အကၤ်ီအား ခက္ခက္ခဲခဲခၽြတ္ကာ သားျဖစ္သူ ရွပ္အကၤ်ီလက္တိုအား ဝတ္ေပးလိုက္၏။ မ်က္ႏွာသြယ္သြယ္ နာတန္ခၽြန္ခၽြန္ ဆံပင္အလယ္ခြဲေလးႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္မွာ သားျဖစ္သူထက္ က်စ္လစ္ေၾကာင္း သတိထားမိသည္။ ရင္အုပ္ႂကြတ္သားမ်ား ထြက္ေနသည္မွာ ၾကည့္ေကာင္းလွ၏။ ထို႔ေနာက္ ပုဆိုးအားဆြဲခၽြတ္ရာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ မ်က္လုံးေလး ျပဴးထြက္ေနေတာ့သည္။

ဆရာဝန္မတစ္ေယာက္မို႔ ခင္ပြန္းသည္ လီးသာမက လူနာမ်ား၏ လီမ်ားပါ အလုပ္သေဘာအရ ျမင္ဖူးေနသည္။ သို႔ေသာ္ အခု သူမေရွ႕ ျမင္ေနရေသာလီးမွာ ျမန္မာလူမ်ိဳး ေယာကၤ်ားမ်ားထဲတြင္ ရွားမွရွားေသာ လီးအမ်ိဳးစားျဖစ္၏။ ေပ်ာ့ေခြေနသည့္ အေနထားပင္ ၅ လက္မခြဲေက်ာ္ေက်ာ္ရွိကာ လုံးပတ္မွာ ထြားက်ိဳင္းလွသည္။ သူမ ဘယ္လက္ေလးမွာ အလိုေလ်ာက္ လီးဆီေရာက္ကာ ဆုပ္ကိုင္ၾကည့္လိုက္၏။ သူမလက္ခလယ္ႏွင့္လက္မ ထိသည္ဆို႐ုံမၽွေလး ထိကပ္ေနသည္။ တင္းမာလာလၽွင္ဟုေသာ အေတြးေလး ဝင္ကာ ခပ္တင္းတင္း တစ္ခ်က္ ညႇစ္ၾကည့္ၿပီး လီးအား လြတ္ေပးလိုက္၏။ ဒီလိုလီးမ်ိဳး တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ခန႔္က ပိုင္ဆိုင္ဖူးထားသည္။

ထို႔ေနာက္ ပုဆိုးဝတ္ေပးကာ ကုတင္ေဘး၌ ခုံတစ္လုံးယူကာ လူငယ္ေလးအား ၾကည့္ေနေတာ့သည္။ ထိုစဥ္ လူငယ္ေလး၏ ပုဆိုးအတြင္းမွ လီးက တျဖည္းျဖည္းခုံးထ လာေနသည္။

” ဟင္ ”

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ပုဆိုးအတြင္းမွ ေထာင္ေနေသာ လီးႀကီးအားၾကည့္လိုက္ လူငယ္ေလးမ်က္ႏွာအား ၾကည့္လိုက္ႏွင့္ မ်က္ႏွာေပၚ အျပဳံးရိပ္ေလး ျဖတ္သန္းသြား၏။ ထိုအျပဳံးေလး ခဏပဲထင္ေစၿပီး လူငယ္ေလး၏ မ်က္ႏွာအားစိုက္ၾကည့္ကာ စကားစလိုက္ေတာ့သည္။

” ကဲ … ဒီက သားေလး … သတိရၿပီထင္တယ္ ”

” ဟုတ္ … အန္တီ … က်ေနာ္ ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲဗ်ာ ”

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ လူငယ္ေလးက အိပ္ခန္းပတ္ဝန္းက်င္အား မ်က္လုံးကစားကာ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေမးလိုက္၏။

” အန္တီက ဆရာဝန္ တစ္ေယာက္ပါ … ေဆး႐ုံကအျပန္ … မင္းကို ကားနဲ႔တိုက္မိသလို ျဖစ္ၿပီး အိမ္ေခၚလာခဲ့တာ ”

” ေအာ္ ”

” ဒါနဲ႔ … မင္းနာမည္ … ေနရပ္လိပ္စာ ေျပာဦး သက္သာရင္ အန္တီက … မိုးတိတ္တာနဲ႔ အိမ္လိုက္ပို႔ေပးမလို႔ … ခုေတာ့ မင္းျမင္တဲ့ အတိုင္းပဲ … ေလရာမိုးေရာ … အျပင္ထြက္ဖို႔က မလြယ္ဘူး ”

” က်ေနာ့္နာမည္ … ထူးေဝပါ အန္တီ … ေနတာက အန္တီ့ကားနဲ႔ တိုက္မိတဲ့ လမ္းမရဲ့ အေနာက္ဘက္ ရပ္ကြက္ကပါ ”

” မင္း အသက္က ”

” ၂၀ ေက်ာ္ၿပီ အန္တီ … ၁၀ တန္းနဲ႔ ေက်ာင္းထြက္ၿပီး ၾကဳံရာအလုပ္ လုပ္တာပါ … ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဆိုင္ကယ္တကၠစီ ဆြဲတာပါ ”

” ေအာ္ ”

” မိုးတအားရြာၿပီး ေလေတြပါတိုက္လို႔ … သူငယ္ခ်င္းအိမ္ ဆိုင္ကယ္ထားခဲ့ၿပီး …… အိမ္အျပန္ အန္တီကားနဲ႔ တိုက္မလို ျဖစ္သြားတာပါ ”

” ကဲ … ခုန ေမးခိုင္ကာကြယ္ေဆး ထိုးထားၿပီးၿပီ ဒါေလးေသာက္လိုက္ဦး … အိပ္ေဆးနဲ႔ နဖူးကဒဏ္ရာ အနာမရင္းေအာင္ပါ ”

ေဒၚစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ထူးေဝအား ေဆးတိုက္ကာ မီးဖိုခန္းဘက္ ဝင္လာခဲ့သည္။ ႏြားနို႔တည္ကာ ေပါင္မုန႔္ႏွင့္ ၾကက္ဥမ်ား ေၾကာ္ေနလိုက္၏။ အားလုံးၿပီးစီးမွ ဧည့္ခန္းတြင္း သားရည္ဆိုဖာထိုင္ခုံ အရွည္ေပၚတြင္ ခဏနားရင္း အျဖစ္ပ်က္မ်ားအား ေတြးေနမိသည္။

” ဝုန္း … ဝုန္းးးး …… ဂ်ိန္းးးး ဒလိန္းးးး … ေဝါ ေဝါ ေဝါ …… အုံးးးး ဒလိန္းးးး ဂ်ိန္းးး ဒလိန္း ”

မိုးကလည္း ေကာင္းေနရာ ေကာင္းကင္တစ္ခုလုံး မဲေမွာင္ေနၿပီး လၽွပ္စီးမ်ားလက္ကာ မိုးႀကိဳးပစ္သံမ်ားပါ ထြက္ေပၚေနသည္။ ေဒၚစိမ္းလတ္သူမွာ ဦးမိုးေက်ာ္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်စဥ္ ၿမိဳ႕ထဲေနထိုင္ကာ သားျဖစ္သူ နိုင္ဦး ၁၀ ႏွစ္သားတြင္ အခုလက္ရွိေနထိုင္ေသာ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္ေလးထဲ လုံးခ်င္းအိမ္ေလးဝယ္ကာ ေနထိုင္ေတာ့၏။ အသက္ ၄၁ ႏွစ္ထဲေရာက္လာေပမယ့္ က်န္းမာေရး လိုက္စားသူမို႔ ခႏၶာကိုယ္မွာ တင္းတင္းရင္းရင္းျဖင့္ အခုထိ လုပ္ငန္းရွင္မ်ား အရာရွိမ်ား ပိုးပန္းခံေနရတုန္းပင္ ျဖစ္သည္။

ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဦးမိုးေက်ာ္မွာ ေဒၚစိမ္းလတ္သူထက္ ၅ ႏွစ္ခန႔္ႀကီးရာ အသက္ ၄၆ ႏွစ္ ပိန္ပိန္အသားျဖဴျဖဴ ေအးေဆးေသာသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ကာ တီဗြီ ေရခဲေသတၱာ အီလက္ထေရာႏွစ္ ပစၥည္းမ်ား ျပည္ပမွာ မွာယူကာ ေရာင္းဝယ္ရင္း စီးပြားရွာေန၏။

သားျဖစ္သူနိုင္ဦးမွာ စီးပြားေရး တကၠသိုလ္ ေနာက္ဆုံးႏွစ္တက္ကာ ဖခင္လုပ္ငန္းအား တဖက္တလမ္းမွ ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးေနသည္။

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ သားေရးသမီးေရး ကံေကာင္းေသာ္လည္း အိမ္ေထာင္ေရးသုခ မျပည့္စုံခဲ့ေပ။ နိုင္ဦး ေမြးၿပီးေနာက္ပိုင္း ခင္ပြန္းသည္မွာ သူမအား အင္တိုက္အားတိုက္ ဆက္ဆံျခင္း မရွိေတာ့ေပ။ တခါတခါ လူနာမ်ား၏ လီးမ်ားအား ၾကည့္ရင္း အာသာျဖည္ရသည့္ ရက္မ်ားကလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ပင္ျဖစ္၏။ ေတာက္ေလာင္လာေသာ ကာမမီးေလးအား လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ထိ လူမသိသူမသိ ၿငိမ္းပစ္ခဲ့ရသည္။

သူမႏွင့္အတူ ကူၿငိမ္းေပးသူမွာ သူမဘဝတြင္ ဘယ္လိုမွ ထင္မထားေသာ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ရ၏။ ထိုသူမွာ ေဆး႐ုံတြင္ ဆရာဝန္ကားမ်ား ေနရာခ်ေပးရေသာ ေဆး႐ုံဝန္ထမ္းေခါင္းေဆာင္ ဦးသာဒင္ ျဖစ္သည္။ အသက္ ၅၀ ခန႔္ ဦးသာဒင္မွာ ေဆး႐ုံဝင္းအတြင္း မိန္းမႏွစ္ေယာက္ တၿပိဳင္ထဲ ေပါင္းသင္းကာ တစ္ကုတင္ထဲ အတူထားအိပ္သည္။ ေဆး႐ုံတဝိုက္တြင္ သူ႔သတင္းမွာ ထင္ေပၚလွ၏။ နယ္မွလာေသာ နပ္စ္မေလးမ်ားပင္ မလြတ္ဟု သတင္းႀကီးသည္။

အသက္ ၅၀ နား နီးေသာ္လည္း ဝန္ထမ္းဝတ္စုံအျပာအကၤ်ီႏွင့္ ေအာက္က ေဘာင္းဘီအနက္ဝတ္ကာ ဆံပင္အား ေျပာင္ေနေအာင္ ဖီးရင္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေနထိုင္တတ္၏။ ဆရာဝန္မ်ား နားေနခန္းတြင္ အခ်ိန္မေရြး ဝင္ထြက္သြားလာနိုင္ၿပီး စားစရာ ေသာက္စရာမ်ား ခိုင္းသမၽွ ဝယ္ေပးတတ္သလို ဆရာဝန္ အေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္လည္း ရင္းႏွီးစြာ ေပါင္းသင္းထားသည္။ ဆရာဝန္မ်ား၏ အျပင္ေဆးခန္းမ်ားတြင္ ဦးသာဒင္မွတဆင့္ ေရာက္ရွိလာေသာ လူနာမ်ားမွာလည္း မရည္မတြက္နိုင္ေပ။

ေဒၚစိမ္းလတ္သူအား အျပင္ေဆးခန္းဖြင့္စားရန္ တိုက္တြန္းဖူး၏။ သို႔ေသာ္ ေဒၚစိမ္းလတ္သူမွာ ခင္ပြန္းသည္ အေရာင္းဝယ္လုပ္ငန္းႏွင့္ပင္ ထိုင္စားလို႔ရသည့္ အေနအထားမို႔ အပိုဝင္ေငြ မရွာေတာ့ေပ။

ေဒၚစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ညပိုင္းဂ်ဴတီရွိသျဖင့္ ညေနပိုင္းအိမ္မျပန္ေတာ့ပဲ ဦးသာဒင္အား ထမင္းေၾကာ္ ဝယ္ခိုင္းလိုက္၏။ ေဆး႐ုံအတြင္း ဆရာဝန္မ်ားသီးသန႔္ သန႔္စင္ခန္းတြင္ ေရခ်ိဳးပစ္သည္။ နားေနခန္းသို႔ ျပန္ဝင္လာကာ အသင့္ပါလာေသာ အကၤ်ီအား လဲလည္ဝတ္ဆင္ခ်ိန္ အခန္းတံခါး ပြင့္လာ၏။

” အိုရ္ ”

” ေအာ္ … ေဆာရီး ဆရာမ … ထမင္းေၾကာ္ လာပို႔တာပါ ”

” ဟုတ္ … ဦးသာဒင္ … ပိုတာ ျပန္မအမ္းနဲ႔ … ယူထားလိုက္ေတာ့ … ညပိုင္းက် … ေကာ္ဖီ ႏွစ္ခြက္ေလာက္ လာဝယ္ေပးပါဦး ”

” ဟုတ္ကဲ … ဆရာမ ”

ဦးသာဒင္မွာ လူဝင္လာသျဖင့္ လၽွပ္တပ်က္ ရင္လ်ားထားေသာ ေဒၚစိမ္းလတ္သူ ၏ ကိုယ္လုံးအား သိမ္းက်ဴံးၾကည့္ရင္း ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ဦးသာဒင္ ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ဆရာဝန္မ တစ္ေယာက္ ဝင္ခ်လာ၏။

” ဟိတ္ … စိမ္း … လွုပ္ရွားေနၾကတာလား ”

” ဟယ္ … နန္း … အယုတ္တမာမ … လာၿပီ ”

” ခ္ခ္ … မသိပါဘူးေအ … ဦးသာဒင္ႀကီး ဒီအခန္းကထြက္လာၿပီး … ဒီအခန္းထဲ … စိမ္းက ရင္လ်ားႀကီးနဲ႔ဆိုေတာ့ … အလုပ္ျဖစ္ၿပီ ထင္ေနတာ ”

” ခုမွ ေရခ်ိဳးထားတာပါ … နန္းရယ္ … အဝတ္လဲတုန္း ဦးသာဒင္က … စိမ္း ဝယ္ခိုင္းထားတဲ့ ထမင္းေၾကာ္ လာပို႔တာပါ … မယုံ လာနမ္းၾကည့္ … အြန႔္ ”

” လာၿပီေဟ့ ”

ေဒါက္တာ နန္းသူဇာမွာလည္း အိမ္ေထာင္သည္တစ္ေယာက္ျဖစ္ကာ နယ္မွလာသူ တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ေဒၚစိမ္းလတ္သူႏွင့္ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ ေပါင္းသင္းရင္းႏွီးကာ ညီအစ္မေတြလို ျဖစ္ေနၾကသည္။ အခုလည္း စိမ္းလတ္သူ ရင္လ်ားထားေသာ ထမိန္အေပၚစအား ျဖည္ၿပီး ေအာက္အနည္းငယ္ ဆြဲခ်ကာ နို႔သီးေခါင္း နီနီေလးအား ဆြဲစုပ္ပစ္၏။

” ခ္ခ္ … ကဲ … ေတာ္ေတာ့ … ယုံၿပီမလား ”

” ဟင့္အင္ … ဒီေလာက္နဲ႔ က်ဳပ္က မယုံဘူးေနာ္ ”

ေဒါက္တာနန္းသူဇာမွာ နို႔သီးေခါင္းေလးအား ညႇစ္ရင္း ေဒါက္တာ စိမ္းလတ္သူ ေပါင္ၾကား မ်က္စပစ္ျပေနျပန္သည္။

” အာ … နန္းေနာ္ … တကယ္ကို ယြေနတာ … လာ ဟိုဘက္ … ဒီနားက တံခါးဖြင့္တာနဲ႔ လူျမင္မယ္ ”

………………………………………………

အခန္း (၂)

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ေဒါက္တာနန္းသူဇာအား ေျပာရင္း စားပြဲခုံ ေတာင္ဘက္ အညိဳေရာင္ေဆးဗီဒိုအား ကြယ္ကာ မတ္တပ္ရပ္ရင္း ေပါင္တန္ေလးအား ျဖဲေပးထား၏။ နန္းသူဇာတစ္ေယာက္ စိမ္းလတ္သူေရွ႕ ဒူးေထာက္ထိုင္ကာ ထမိန္အားလွန္၍ ေပါင္ၾကားမွ အဖုတ္ေလးအား တရွုံ႔ရွုံ႔နမ္းလိုက္ေတာ့သည္။ အားရေအာင္ နမ္းရွိုက္ၿပီးမွ မတ္တပ္ရပ္ကာ လူခ်င္းခြာလိုက္၏။ ထိုေနာက္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ တစ္ေယာက္ အဝတ္စားလွဲကာ ထမင္းေၾကာ္ဗူးအား ေဖာက္စားေနသည္။

ေဒါက္တာနန္းသူဇာမွာ နားေနခန္းထဲရွိေရခဲေသတၱာထဲမွ ေရဗူးတစ္ဗူးေဖါက္ကာ စိမ္းလတ္သူေရွ႕ ဖန္ခြက္အလြတ္တစ္လုံးထဲ ငွဲ႕ေပးလိုက္၏။ စိမ္းလတ္သူမွာ ထမင္းေၾကာ္အား လက္စသတ္စားကာ နန္းသူဇာ ငွဲ႕ေပးေသာ ဖန္ခြက္ထဲမွ ေရအား အကုန္ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေရာက္ရာေပါက္ရာ စကားေျပာရင္း ကုတင္ေပၚက ျပဇတ္မ်ားဆီ ေရာက္ရွိသြားေတာ့၏။

” စိမ္း ”

” ေျပာေလ … နန္း ”

” နင္က ႐ုပ္လည္းေခ်ာ နို႔ေတြကလည္း တင္းကားၿပီး ဖင္သားႀကီးေတြဆို အိမ္ေထာင္သည္ခ်င္းမေျပာနဲ႔ အပ်ိဳေတြေတာင္ အားက်ေနရတာ ”

” အံမယ္ … အဲတာ ဘာျဖစ္တုန္း … က်ဳပ္ကုသိုလ္ေပါ့ေအ … ခ္ခ္ ”

” ရယ္မေနနဲ႔ … ငါက အေကာင္း ေျပာမလို႔ပါဆို ”

” ေအးပါေအဟဲ့ … ေျပာေျပာ ”

” အဲတာေတာင္ … စိမ္းလူႀကီးက … မလုပ္ေတာ့ဘူးလား ”

နန္းသူဇာ စကားေၾကာင့္ စိမ္းလတ္သူမ်က္ႏွာေလး ရယ္ေမာေနရာမွ တည္သြားေတာ့သည္။

” ေအးဟာ … စီးပြားေရးဘက္ စိတ္ပါေနလို႔လား … ငါကပဲ ဆြဲေဆာင္မွု႔မရွိေတာ့လို႔လား မသိဘူး … အရင္က ၁ ပတ္ ၄ ႀကိမ္ေလာက္ ဆက္ဆံရင္း ေနာက္ပိုင္း မလုပ္ျဖစ္ၾကတာ … ခုၾက ၁ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီဟာ ၁ လ ၁ ႀကိမ္ေတာင္ မလုပ္ၾကေတာ့ဘူး ”

” အင္း … နင္က စိတ္ေလ်ာ့တာလား ”

” အာ … မဟုတ္ပါဘူး … ငါက ရက္ျခား ေတာင့္တ မိတယ္ … ကိုႀကီးက စိတ္မပါေတာ့ … ငါလည္း ပါသည္ပါသာ ေနေတာ့တာေပါ့ ”

” ငါျဖင့္ မေနနိုင္ပါဘူး စိမ္းရယ္ … တစ္ပတ္တခါ ေယာကၤ်ားကို ဒီေခၚၿပီး လုပ္ခိုင္းရတယ္ ”

” ခ္ခ္ ခ္ခ္ … နယ္ကေန လိုင္းကားနဲ႔ လာရတာလား ”

” ေအးေပါ့ဟ … သူကလည္း … ေရာက္တာနဲ႔ ေျပာစရာကို မလိုတာ … ခိခိ ”

” ပိုင္တာေအ … နန္းတို႔မ်ား ”

” ဒီၾကားထဲ လူနာရဲ့ ပစၥည္းမိုက္တာေလး ျမင္ၿပီဆို လက္နဲ႔ မာစတာေဗးရွင္း လုပ္ပစ္ရတာ ”

” အဲဒါေတာ့ ငါလည္း … နင့္လိုပါပဲ နန္းရာ ”

” မသိပါဘူး ငါျဖင့္ ခုနက … တကယ္ကို ဦးသာဒင္နဲ႔ လုပ္တယ္ထင္လို႔ … ေအာက္ပိုင္းပါ နမ္းၾကည့္ေနမိတာ … ခ္ခ္ ”

” ေအးဟယ္ … ဦးသာဒင္က ဒီေဆး႐ုံမွာ နာမည္ႀကီးသား ”

” အံမယ္ … တကယ္လဲ … ဇရွိတယ္ေနာ္ … ေဒါက္တာခိုင္သဇင္ကို သိတယ္မလား … သူ႔ေယာကၤ်ားက ညေနတိုင္း အျမဲလာႀကိဳတာေလ ကားအနက္ေလးနဲ႔ ”

” အင္း … ဦးေႏွာက္နဲ႔အာ႐ုံေၾကာက လက္ေထာက္ဆရာမ မဟုတ္လား … အသားျဖဴျဖဴနဲ႔ ”

” ဟုတ္ပါ့ … ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂ လေက်ာ္ေလာက္က … နန္းအသိ တစ္ေယာက္ … အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္တာ … ခြဲရမွာမို႔ လိုက္အပ္ေပးတာ … အေပၚယံခြဲစိတ္မွု႔ဆိုေတာ့ လူနာသက္သာတာနဲ႔ … ေဆးဖိုးရွင္းရင္ လူနာရွင္က ကန္ေတာ့ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ … သြားေတြ႕တာ ”

” အင္း ”

” နားေနခန္းထဲမွာ စိမ္းရယ္ … စားပြဲခုံနဲ႔ နံရံၾကားထဲ အုတ္ခင္းေပၚ ခိုင္သဇင္က ေလးဖက္ကုန္းေပးထားတာ ေနာက္က ဝတ္စုံျပာနဲ႔လူတစ္ေယာက္က ဒူးေထာက္ၿပီး လိုးေနတာဟာ ”

” ဟမ္ ”

” ဟုတ္တယ္ စိမ္းရဲ့ … နန္းလည္း အျပင္ျပန္ထြက္ၿပီး မေယာင္မလည္နဲ႔ နားေနခန္းေပါက္ကို ၾကည့္ေနတာေပါ့ … ခဏၾကာေတာ့ … ဝတ္စုံျပာနဲ႔ ထြက္လာတာ ဦးသာဒင္ႀကီး ျဖစ္ေနတာ ”

” ဟယ္ ”

” နန္းဝင္သြားေတာ့ … ခိုင္သဇင္က သူ႔ေပါင္ၾကားထဲကို တစ္ရွုးနဲ႔ သုတ္ေနတာေပါ့ … နန္းျမင္ေတာ့ ထမိန္ကို အျမန္ျပန္ဖုံးရင္း မတ္တပ္ရပ္လ်က္နဲ႔ ျပဳံးျပေနတာ … နန္းလည္း လူနာရွင္က ကန္ေတာ့ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာၿပီး ျပန္ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္ ”

ႏွစ္ေယာက္သား စကားေျပာရင္း အခ်ိန္မ်ား တေရြ႕ေရြ႕ ကုန္ဆုံးလာကာ ညေနပိုင္း ေဒါက္တာနန္းသူဇာ ျပန္သြားခ်ိန္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ တစ္ေယာက္ စိတ္ထဲ တအုံေႏြးေႏြးေလး ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ေမ့ေလ်ာ့ေနေသာ ကာမဆႏၵေလးမ်ား သတိရမိလာ၏။ ည ၉ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ သင္တန္းဆင္းၿပီးစ ဆရာဝန္ ဆရာဝန္မေလးမ်ားႏွင့္ အတူ သက္ဆိုင္ရာ ကုသေဆာင္မ်ားသို႔ လူနာမ်ားအား ၾကည့္ရွု႔ကာ ေဆးမွတ္တမ္းမ်ားဖတ္ရင္း လိုအပ္သည့္ ကုသမွု႔မ်ားအား ေျပာၾကားကာ နားေနခန္းသို႔ ျပန္လာနားလိုက္သည္။ မနက္ ၂ နာရီေလာက္ တခါစစ္ၿပီး သူမဂ်ဴတီ ၿပီးဆုံးမည္ျဖစ္၏။

သီးသန႔္နားေနခန္းမို႔ လူသြားလူလာ မရွိ၍ နားေနခန္း အေပၚေရ တင္ထားသျဖင့္ ေရပိုက္မွ ေရက်သံမွာအပ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ နားေနခန္း၏ ေတာင္ဘက္ အေနာက္ဘက္ေထာင့္ ေကြ႕ေကာင္တာအတြင္းမွ ခုံေလးေပၚ ဝင္ထိုင္လိုက္၏။ အျပင္မွ လူဝင္လာလ်င္ ေရွ႕စားပြဲခုံႏွင့္ ေဆးဘီဒိုႀကီးအား ေက်ာ္မွ သူမထိုင္ေနေသာ ေကြ႕ေကာင္တာအား ျမင္ရေပမည္။ ညေနဘက္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ နန္းသူဇာႏွင့္ေျပာခဲ့သည့္ နန္းသူဇာမွ ေယာကၤ်ားျဖစ္သူအား အလိုးခံပုံ ေဒါက္တာခိုင္သဇင္အား ဦးသာဒင္မွ ေလးဘက္ေထာက္လိုးပုံမ်ား ျပန္ေတြးရင္း စိတ္ကူးထဲျမင္ေယာင္လာရ၏။ အေတြးမ်ားအား ပုံေဖာ္ကာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ၏ ညာဘက္လက္ေလးမွာ သူမေပါင္ၾကားထဲ အလိုေလ်ာက္ေရာက္ရွိသြားသည္။

ကာမစိတ္ေလးနိုးထကာ စီးေမ်ာေနသျဖင့္ နားေနခန္းတံခါးဖြင့္ကာ လူတစ္ေယာက္ ဝင္ေရာက္လာသည္ကို သတိမထားမိေတာ့ေပ။ ထိုလူမွာ ေကာ္ဖီပါဆယ္ထုပ္ေလးကိုင္ကာ ေျခသံမၾကားေအာင္ ခပ္ဖြဖြနင္းရင္း ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ထိုင္ေနေသာ နားေနခန္း၏ ေတာင္ဘက္ဆုံး အုတ္နံရံထိ ေလၽွာက္လာခဲ့သည္။ ထိုေနာက္ ေကာ္ဖီပါဆယ္ထုပ္အား ေကာင္တာေပၚတင္ကာ ေဘာင္းဘီအတြင္းမွ ဖုန္းထုတ္ယူလိုက္၏။ ကာမစိတ္တက္ကာ မ်က္လုံးေလးစင္း၍ ႏူတ္ခမ္းဖူးဖူးမွ တအီးအီးညည္းေနသည္ကို အနီးကပ္ဗြီဒီယိုရိုက္ယူကာ ေကာင္တာအတြင္းဘက္ ေကြ႕ဝင္ရင္း ဒူးေထာက္ထိုင္ကာ ဖုန္းကင္မရာအား ေျပာင္းခ်ိန္လိုက္ျပန္သည္။

ေက်ာမွီမပါေသာ ထိုင္ခုံေပၚတြင္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ထမိန္ေအာက္နားစမွာ ေပါင္ရင္းလွန္ေနကာ ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးေလးေပၚ ညာဘက္လက္ေလးတင္ကာ ေပါင္အတြင္းအား ထိုးနိုက္ပြတ္သပ္ေနသည္ကို ကန႔္လန႔္ဖ်က္အေနထားျဖင့္ အနီးကပ္ထပ္ရိုက္လိုက္၏။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ကာမစိတ္ေလး ထႂကြရင္း ေစာက္ဖုတ္အားပြတ္ကာ အထြဋ္ထိပ္ေရာက္ဖို႔ တက္လွမ္းေနစဥ္ သူမႏွာေခါင္းေလးထဲ ေခၽြးနံ့ျပင္းျပင္းေလး ဝင္ေရာက္လာသျဖင့္ မ်က္လုံးေလးဖြင့္ၾကည့္သည္။ သူမေရွ႕တည့္တည့္ ေကြ႕ေကာင္တာေပၚ ေကာ္ဖီပါဆယ္အိတ္ေလး ေတြ႕ကာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားမိ၏။

ႏွာေခါင္းေလးထပ္ရွုံ႔ကာ အနံ့ခံရင္း ညာဘက္ေဘးသို႔ ၾကည့္လိုက္ရာ သူမေဘးနာ ဒူးေထာက္လ်က္အေနထားႏွင့္ ဖုန္းျဖင့္ ရိုက္ေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရေတာ့သည္။

” ဟင္ … ဘာ ဘာ ဘာလုပ္တာလဲ … ဦးသာဒင္ ”

ထိုင္ခုံေပၚထိုက္လ်က္ အေနထားျဖင့္ ေစာက္ပတ္အားပြတ္ေနေသာ ညာဘက္လက္ေလးအား ေပါင္ၾကာမွ ထုတ္ကာ ထမိန္ေအာက္နားစေလးအား ေအာက္သို ဆြဲခ်လိုက္၏။

” ဘာမ မလုပ္ပါဘူး … ဆရာမရယ္ … ေကာ္ဖီ လာပို႔ရင္း ဆရာမ ေစာက္ဖုတ္ေလးပြတ္ၿပီး မ်က္လုံးေလးစင္းေနတာနဲ႔ … အမွတ္တရ ဗြီဒီယိုေလး ရိုက္ထားလိုက္တာပါ ”

” ဟာ … ရွင္ … ဘာအႀကံလဲ … အခု ရွင့္ဖုန္း က်မကိုေပး ”

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ကာမစိတ္ေလးေပ်ာက္ကာ ႐ုတ္တရက္ အရွက္တရား ႀကီးစိုးလာသည္။ ခုံေပၚ ထိုင္လ်က္အေနထားမွ ဒူးေထာက္ထိုင္ေနေသာ ဦးသာဒင္ဘက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လွည့္ကာ ဦးသာဒင္ လက္ထဲမွ ဖုန္းအား လွမ္းလုလိုက္သည္။

” ဝွီးးး … ဖတ္ … အင့္ …… ဘုတ္ …… ဝုန္း ”

ဦးသာဒင္မွာ ႀကိဳတင္တြက္ထားၿပီးသားမို႔ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ လက္ေရာက္လာသည္ႏွင့္ လက္တဖက္က ဖုန္းအားေနာက္သို႔ ဆုတ္ေရွာင္ကာ က်န္တဖက္က ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ လက္အားဆြဲခ်ပစ္၏။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ခါးညြတ္ရင္း ဒူးေထာက္ထားေသာ ဦးသာဒင္ရင္ခြင္ထဲ က်ေရာက္သြားေတာ့သည္။ ခ်က္ခ်င္း ဦးသာဒင္မွာ ဘယ္လက္ျဖင့္ သိုင္းဖက္ကာ ညာလက္က ဖုန္းအား ေကာင္တာေပၚ ပစ္တင္လိုက္သည္။ ေၾကာင္ၾကည့္ေနေသာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ႏွုတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးအား ေတ့စုပ္ရင္း ညာလက္က ရင္သားမ်ားအား ညႇစ္ေခ်လိုက္ျပန္၏။

” ဝူး … ဖလူး … လြတ္ပါ … လြတ္ပါရွင္ ”

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ႏူတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ခံေနရာမွ သူမေခါင္းေလး ေနာက္ဆုတ္ကာ ဦးသာဒင္အား အသံတုန္ရီစြာျဖင့္ ေတာင္းပန္ေနရသည္။ ညေနပိုင္းကမွ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေဒါက္တာနန္းသူဇာ ေျပာျပထားသျဖင့္ ဦးသာဒင္အေၾကာင္း သိထားႏွင့္၏။ သူမလို ဆရာဝန္မ တစ္ေယာက္အား ေဆး႐ုံေစာင့္ဝန္ထမ္းက တက္လိုးမွာကိုလည္း မသတီေပ။ သို႔ေသာ္ သူမ ထမိန္လွန္၍ ေစာက္ပတ္ပြတ္ေနပုံက ဦးသာဒင္ ဖုံးထဲ ေရာက္ရွိေနျပန္သည္။ ဦးသာဒင္ ပါးစပ္မွ ေဆးလိပ္နံ့ကြမ္းနံ့မ်ားအား အသက္ေအာင့္ကာ ႀကိတ္မိတ္သည္းခံရင္း ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ကာ အႀကံထုတ္ေနမိ၏။

” ဘာမွ စဥ္းစားမေနပါနဲ႔ … ဆရာမရယ္ … တစ္ခါပဲ လိုးမွာပါ … ေနာက္ရက္ေတြ ဆရာမ စိတ္ပါမွ … ဆက္မွာပါ … ဆရာမ စိတ္မပါရင္ မသိသလိုပဲ … ေနေပးမွာပါ ”

ဦးသာဒင္မွာ သူမအႀကံထုတ္ေနသည္ကို ရိပ္မိေနသည့္အလား စကားေျပာကာ နို႔အုံမ်ားအား ညႇစ္ေခ်ေနေသာလက္က သူမေပါင္ၾကားထဲ ေရာက္လာကာ ေစာက္ဖုတ္အား မိမိရရ ပြတ္ေခ်ေနေတာ့၏။

” ဟာ … မသင့္ေတာ္ပါဘူး … အဲဒါကို မထိပါနဲ႔ … က်မ ပိုက္ဆံေပးပါ့မယ္ … ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ … ဦးသာဒင္ … ရွင့္ဖုန္းထဲက က်မဗြီဒီယိုဖိုင္ ဖ်က္ေပးပါေနာ္ ”

” ပိုက္ဆံမလိုပါဘူး … ဆရာမရယ္ … ဆရာမကို က်ဳပ္ လိုးခ်င္ေနတာ ၾကာပါၿပီ … ၿပီးေတာ့ ဆရာမ ေယာကၤ်ားက … လိုးမေပးတာပါ … က်ဳပ္သိထားပါတယ္ဗ်ာ ”

” ဟင္ ”

” မဟင္ပါနဲ႔ … ညေနက … က်ဳပ္ အခန္းထဲက ထြက္ေတာ့ ေဒါက္တာနန္းသူဇာ နဲ႔ ဆရာမ ေျပာတာေတြ … အကုန္ၾကားၿပီးသားပါ ”

” ဒါဆို … ရွင္ ရွင္ …… ခိုးနားေထာင္တာေပါ့ ”

” ခိုးနားေထာင္တယ္ေျပာလည္း ခံရမွာပါပဲ … အမွန္က ေကာ္ဖီ ဘယ္ႏွစ္ခြက္ဝယ္ခဲ့ရမွာလည္း … ျပန္လာေမးတာ … က်ဳပ္နာမည္ ပါလာတာနဲ႔ … အခန္းျပင္က နားေထာင္ေနမိတာပါ ”

” အာ …… ကၽြတ္ …… ရွီးးးး အ ”

အေရးထဲ ေစာက္ပတ္က အလိုက္ကန္းဆိုးမသိ အရည္မ်ားထြက္ကာ ယားတက္လာ၏။

” ဆရာမ ဘယ္လိုပဲျငင္းျငင္း … ေစာက္ပတ္က အလိုးခံခ်င္ေနပါၿပီဗ်ာ … အပင္ပန္းခံၿပီး ျငင္းမေနပါနဲ႔ … ဆရာမတင္ မဟုတ္ပါဘူး … က်ဳပ္လည္း ၾကည္ပါဦး ”

ဦးသာဒင္မွာ ဒူးေထာက္လ်က္ အေနထားျဖင့္ပင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူအား ေဘာင္းဘီဇစ္ဖြင့္ကာ လီးအား ထုတ္ျပလိုက္ေတာ့သည္။

” အိုရ္ ”

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ တစ္ေယာက္ မ်က္လုံးေလး ျပဴးထြက္ေနရ၏။ ဦးသာဒင္ေပါင္ၾကားမွ လီးညိဳႀကီးမွာ ခင္ပြန္းသည္ ကိုမိုးေက်ာ္လီးႏွင့္ ဘာမွမဆိုင္ေပ။ အရွည္ ၇ လက္မခြဲခန႔္ရွိၿပီး လီးအရည္ျပားတစ္ေလၽွာက္ အေၾကာမ်ားထေနကာ ဒစ္ဖူးႀကီးက ခရမ္းခ်ဥ္သီးအမည့္ေရာင္သန္းကာ ကားထြက္ေနသည္။

” ကိုင္ၾကည့္ေလ … ဆရာမ … ဆရာမေယာကၤ်ားလီးထက္ သာတယ္မလား ”

” ရွင့္ဟာႀကီးကလည္း … လြန္လြန္းပါတယ္ ”

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ပါးစပ္မွ လြတ္ကနဲ႔ ေယာင္ထြက္သြားမိ၏။ ထိုေနာက္ ကာမစိတ္ေလး ျပန္လည္လာေသာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူအား ထိုင္ခုံေလးအား မွီခိုင္းကာ ထမိန္လွန္ရင္း ဦးသာဒင္တစ္ေယာက္ ကုန္းယက္ေပးေတာ့သည္။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ေဝးကြာေနေသာ ကာမအရသာေလး ျပန္ရသည့္အျပင္ ခင္ပြန္းသည္ တခါတရံမွ ယက္ေပးေသာ ေစာက္ပတ္ေလးအား ဦးသာဒင္မွ မက္မက္ေမာေမာ ယက္ေပးေနသျဖင့္ ေဆး႐ုံဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္၏ အလိုးခံရမည္ကို ေတြးရင္း သိမ္ငယ္သလိုလို ရွက္စိတ္ႏွင္အတူ တဖက္ကလည္း အားရေက်နပ္မိေန၏။ ေစာက္စိေလးအား အစုပ္ခံရတိုင္း လူတစ္ကိုယ္လုံး ဦးသာဒင္ပါးစပ္ထဲေရာက္သြားသလို ခံစားမိကာ စိတ္ထဲ သိမ့္ကနဲ႔ ခံစားေနရသည္။

” အ …… ခဏ …… ရွီးးးး းးးး ”

” ဘာလို႔လဲ … က်ဳပ္ယက္ေပးတာ မေကာင္းလို႔လား ”

” မဟုတ္ပါဘူး … ဟို … ဗီဒိုထဲက … ေစာင္အပါးေလး … ယူေပးပါ့လား ”

…………………………………………………

အခန္း (၃)

” ဘာလုပ္မလို႔လဲ ”

” ကၽြတ္ … စကားမ်ားတာရွင္ … ထမိန္နဲ႔ အကၤ်ီက အပိုမပါေတာ့ဘူး … ဒီတစ္စုံပဲပါတာ ညေနက လဲထားၿပီးၿပီ ”

ဦးသာဒင္မွာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ေျပာသည္ကို နားမလည္ပဲ သူမခိုင္းသည့္အတိုင္း ေဆးဗီဒိုဖြင့္ကာ ေအာက္ဆုံးထပ္မွ ေစာင္အပါးေလးတစ္ထည္ ယူလာခဲ့သည္။ ေစာင္အပါးေလးႏွင့္ ေခါင္းအုံး အေသးေလးမ်ားမွာ နိုက္ဂ်ဴတီအတြက္ အိမ္မွ သီးသန႔္ယူလာခဲ့၏။ ဦးသာဒင္ ေကြ႕ေကာင္တာအတြင္းထဲ ျပန္အေရာက္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ အေပၚမွ ေလာင္းကုတ္အျဖဴႏွင့္ ထမိန္အားခၽြတ္ထားကာ အကၤ်ီၾကယ္သီးမ်ား ေက်ာေပးျဖဳတ္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

” အဲဒီေစာင္ေလး ခင္းလိုက္ေလ … ဘာၾကည့္ေနတာလည္း ”

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ အကၤ်ီအားခၽြတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ဦးသာဒင္ဘက္လွည့္ကာ ေဘာ္လီဝတ္ထားလ်က္ပင္ နို႔အုံမ်ားအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သိုင္းကာရင္း လွမ္းေျပာလိုက္၏။ ေစာင္ခင္းၿပီးသည္ႏွင့္ ပက္လက္လွန္အိပ္ကာ ေပါင္တန္ေလးျဖဲရင္း ဦးသာဒင္အား ေစာက္ပတ္ျပန္ယက္ခိုင္းလိုက္သည္။ သိပ္ၾကာၾကာ အယက္မခံနိုင္ေပ။ ခဏအၾကာတြင္ ေစာက္ရည္မ်ား ေထာင္ပန္းကာ ဦးသာဒင္မ်က္နာအား ရႊဲႏွစ္သြားေတာ့၏။

ဦးသာဒင္မွာ ေစာက္ရည္ထြက္ေနေသာ အဖုတ္ေလးအား တျပင္လုံး အဆက္မျပတ္ယက္ကာ ထရပ္ရင္း သူ၏ေဘာင္းဘီအား ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ တဆက္ဆက္တုန္ေနေသာ လီးညိဳႀကီးအား ဖမ္းကိုင္ရင္း ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ေစာက္ပတ္ေလးထဲ ဖိထည့္ပစ္ေတာ့၏။

” အားးး …… အမေလး …… မရဘူး …… ေသပါၿပီ …… ျပန္ထုတ္ … ခဏထုတ္ပါဦး ”

လီးတဝက္ခန႔္ ေရာက္သည္ႏွင္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ေအာ္ဟစ္ေနရသည္။ သို႔ေသာ္ ဦးသာဒင္မွာ အေတြ႕ၾကဳံရင့္ေနသည္မို႔ ေဒါက္တာ စိမ္းလတ္သူ ပါးစပ္အား ဘယ္လက္ျဖင့္ လွမ္းပိတ္ကာ နို႔အုံေလးအား လိုးရင္းတန္းလန္း ကုန္းစို႔ေပးသည္။ ညာဘက္လက္ကလည္း လြတ္ေနေသာ နို႔အုံအားညႇစ္ေခ်ကာ လီးတဝက္ေလာက္သာ အထုတ္သြင္းလုပ္ လိုးသည္။ ခဏအၾကာ ေစာက္ရည္မ်ားျဖင့္ အဝင္အထြက္ေကာင္းမွ လီးတစ္ဆုံးထည့္ကာ မနားတမ္း ပစ္လိုးေတာ့သည္။

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ တစ္ေယာက္ အစပိုင္း တစ္ဆို႔ႀကီးျဖစ္ကာ နာက်င္သေလာက္ ေနာက္ပိုင္း တခါမွ မခံစားဘူးေသာ လီးအရသာအား ခံယူကာ ကာမစည္းစိမ္ေလးရရွိေနသည္။ ဦးသာဒင္၏ ထိထိမိမိ လိုးခ်က္မ်ားေၾကာင္း ၂ ႀကိမ္တိုင္တိုင္ အထြဋ္ထိပ္ေရာက္ရွိခဲ့၏။ အခုခ်ိန္ထိ ခင္ပြန္းျဖစ္သူႏွင့္ သူမအထြဋ္ထိပ္ေရာက္သည္မွာ လက္ခ်ိဳးေရလို႔ရသည္။ တစ္ခ်ီတည္းႏွင့္ ၂ ႀကိမ္ၿပီးေအာင္ လိုးနိုင္ေသာ ဦးသာဒင္လီးအား စြဲလမ္းႏွစ္ခ်ိဳက္သြားရသည္။

သူမေစာက္ပတ္ေလးထဲ ဝင္ထြက္ေနေသာ ဦးသာဒင္လီးႀကီး ရပ္သြားလ်င္ ေအာက္မွ မသိမသာေလး ပင့္ေဆာင့္ေပး၏။ ၃ ခါေလာက္ ဆီးခုံးခ်င္းကပ္ေအာင့္ ပင့္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ ခဏအၾကာ ဦးသာဒင္ဆီမွ မီးပြင့္မတတ္လိုးခ်က္မ်ား က်ေရာက္လာကာ ေစာက္ပတ္ေလးထဲ ပူကနဲ႔ လရည္မ်ား ဝင္ေရာက္လာကာ ေစာက္ေခါင္းတစ္ခုလုံး ေႏြးကနဲ႔ခံစားလိုက္ရေတာ့သည္။ လီးတန္ႀကီးအား လရည္မ်ားကုန္စင္ရန္ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားႏွင့္ ညႇစ္ေပးစဥ္ ဦးသာဒင္မွ အခ်က္ ၂၀ ခန႔္ ႀကိတ္လိုးေလး လိုးေပးရာ တတိယအႀကိမ္ ေစာက္ရည္မ်ားပန္းထုတ္ရင္း ဦးသာဒင္၏ ေဆးလိပ္နံ့ကြမ္းနံ့ ထြက္ေနေသာ ပါးစပ္အား အငမ္းမရ ေတ့စုပ္လိုက္ေတာ့၏။

……………………………………………………..

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ႏြားနို႔တည္ၿပီး ေပါင္မုန႔္ၾကက္ဥေၾကာ္ၿပီးသျဖင့္ ဧည့္ခန္းအတြင္း ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ ကတီပါဖုံးထားေသာ ဆိုဖာခုံေပၚတြင္ ေက်ာ္မွီဘက္ ကိုယ္လုံးေစာင္းကာ ဒူးေကြးေမွးရင္း အတိတ္မွ ဦးသာဒင္ႏွင္ ျဖစ္ရပ္မ်ား ျပန္ေတြးေနစဥ္ ထူးေဝတစ္ေယာက္ အိပ္ယာနိုးရာမွ ေရဆာသျဖင့္ ထလာခဲ့သည္။

အိပ္ခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ အိပ္ခန္း ၂ ခန္းအားေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေျမာက္ဘက္ေလၽွာက္ၾကည့္ရာ အိမ္အေနာက္ဖက္ထြက္ေသာ တျခမ္းဖြင့္ထားသည့္တံခါးအား ေတြ႕ရွိရ၏။ ျပန္လွည္ကာ ေတာင္ဘက္ထြက္လာစဥ္ အိပ္ခန္း ၂ ခန္း၏ ေတာင္ဘက္တြင္ သန႔္စင္ခန္းတစ္ခန္းေတြ႕ၿပီး ကပ္လ်က္တြင္ မီးဖိုခန္းအား ေတြ႕လိုက္သည္။

မီးဖိုခန္းမွ အေရွ႕ထြက္ရာ ဧည့္ခန္းထဲ ေရာက္ရွိလာ၏။ ဧည္းခန္းအလည္တြင္ မွန္မ်က္ႏွာျပင္ ဘဲဥပုံ စားပြဲဝိုင္းတစ္လုံးရွိၿပီး ထိုစားပြဲအေရွ႕ဘက္ႏွင့္ အေနာက္ဘက္တြင္ တန္းဖိုးရွိေသာ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ ခုံရွည္ႏွစ္လုံးႏွင့္ ေတာင္ဘက္ႏွင့္ ေျမာက္ဘက္တြင္ တစ္ေယာက္ထိုင္ခုံ ၂ လုံး ခ်ထားသည္။ ဧည့္ခန္းအေရွ႕ဘက္ျခမ္းတြင္ နံရံကပ္ ပန္းကန္စင္ပုံစံလုပ္ထားၿပီး ေႂကြအိုးမ်ား ဖန္အိုးမ်ား အစီအရီ အလွဆင္ထားျပန္၏။ ဧည့္ခန္းေတာင္ဘက္ျခမ္းတြင္ ကၽြန္းျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ ပန္းပု႐ုပ္ႀကီးမ်ားက ေနရာယူကာ ေဘးနားတြင္ ကၽြန္းခုံေလးမ်ားေပၚ အပင္ပုေလးမ်ား စုံလင္စြာ ရွိေနသည္။

ဧည္ခန္းေျမာက္ဖက္တြင္ အိမ္ေရွ႕ထြက္ေသာ တံခါးမႀကီးအား ျမင္လိုက္ရ၍ ေရခဲေသတၱာမွာ ဧည့္ခန္းအဝင္ဝေလးနား ထားရွိ၏။ ခ်က္ခ်င္း ေရခဲေသတၱာဆီ ေလၽွာက္သြားကာ ေရေအးတစ္ဗူးေဖာက္ကာ တဝက္ခန႔္ ေမာ့ေသာက္ပစ္သည္။ ထိုစဥ္ ဘဲဥပုံစားပြဲခုံအဝိုင္း၏ အေနာက္ဘက္ခုံရွည္ေပၚမွ ေဒၚစိမ္းလတ္သူအား ျမင္ေတြ႕လိုက္ရ၏။

ထူးေဝ ဧည့္ခန္းထဲဝင္လာစဥ္ ခုံရွည္မွာ ေက်ာမွီပါသျဖင့္ အမွတ္တမဲ့ ခုံေပၚေကြးေနေသာ ေဒၚစိမ္းလတ္သူအား သတိမထားမိေပ။ ေရခဲေသတၱာဆီေရာက္မွ မ်က္ေစာင္းထိုးအေနထားျဖင့္ ေတြ႕ရေတာ့သည္။ ေဒၚစိမ္းလတ္သူနားအေရာက္ ဖင္သားႀကီး ေကာ့ထြက္ကာ ေက်ာမွီဘက္ဒူးေကြးထားရင္း ေပါင္သားေလးမ်ား လွုပ္ကာ တအီးအီးျဖင့္ ခပ္တိုးတိုး ညည္းေနသည္ကို ျမင္ေတြ႕ေန၏။

ေဒၚစိမ္းလတ္သူမွာ ဦးသာဒင္ႏွင့္ ျဖစ္ခဲ့ပုံမ်ားအားေတြးရင္း ေပါင္သားေလးမ်ား လွုပ္ခါေနစဥ္ ထူးေဝေရာက္လာကာ ေပါင္လယ္ထိဖုံးေသာ စကက္ေအာက္နားစေလးအား ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခါးထိလိပ္တင္ပစ္သည္။ ေပါင္တန္းေဖြးေဖြးႏွစ္ျခမ္း အလယ္မွ အဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသားမ်ား စူထြက္ေနကာ ဖင္ဝနီညိဳေလးေအာက္ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလးမွာ အရည္ၾကည္မ်ား စို႔ေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏။

ထူးေဝတစ္ေယာက္ ပုဆိုးအားေျခရင္းပုံကာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ အဖုတ္အားၾကည့္၍ ဒူးေထာက္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာလည္း အေတြးထဲ ဦးသာဒင္ႏွင့္လိုးေနရာ ေပါင္သားခ်င္းပြတ္ရင္း ဖင္ႀကီးက ေကာ့ထိုးေနသလို ျဖစ္ေနရ၏။ ၁၅ ခ်က္ ခန႔္ထုလိုက္သည္ႏွင့္ ထူးေဝ၏ လီးႀကီးမွာ ဆန႔္ထြက္လာရင္း လီးအရည္ျပားတြင္ အေၾကာမ်ားထလာခဲ့သည္။ ဒူးေခါင္းအား ခုံနားကပ္ကာ ခါးဆန႔္လိုက္၏။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ ဒစ္ဖူးေတ့ကာ ဖိသြင္းပစ္သည္။ ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ားျဖင့္ လီး၏ ၃ ပုံ ၁ ပုံခန႔္ တရစ္ခ်င္း ဝင္သြားေတာ့၏။ ထူးေဝးမွ ခါးအားျဖင့္ ဝင္သေလာက္ေလး ႏွဲ႕လိုးရာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာလည္း အေတြးထဲ ဦးသာဒင္ႏွင့္လိုးေနရာ ဖင္ႀကီးအား ေကာ့ေကာ့ထိုးေပးျပန္သည္။

တျဖည္းျဖည္း ထူးေဝတစ္ေယာက္ ေဖြးဥေနေသာဖင္သားစိုင္ႀကီးအား ၾကည့္ကာ စိတ္မထိန္းနိုင္ပဲ လီးအရင္းထိ ပစ္လိုးရာ ၃ ခ်က္ေျမာက္တြင္ ေဒါက္တာ စိမ္းလတ္သူမွာ မ်က္လုံးေလးပြင့္ကာ ကိုယ္တစ္ေစာင္းအေနထားျဖင့္ သူမဖင္ေနာက္မွ လူအား လည္ျပန္ၾကည့္လိုက္၏။

ေခါင္းတြင္ပတ္တီးအေဖြးသားႏွင့္ လက္ႏွစ္ဖက္ေဘးခ်ကာ အားထည့္လိုးေနေသာ ထူးေဝအား ေတြ႕လိုက္ရေတာ့သည္။

” ဟင္ … ထူးေဝ …… မင္း မင္း … ဒါမ်ိဴး မသင့္ေတာ္ဘူးေလ … အ အားးးး ”

သူမ မသင့္ေတာ္ဘူး ေျပာမွ ထူးေဝမွာ ဘယ္လက္ျဖင့္ သူမခါးအားဖိကာ ညာလက္က သူမဘယ္ဘက္ပုခုံးအား ဖိရင္း ကိုယ္လုံးအားညြတ္ကာ ေဆာင့္လိုးေန၏။

” ဗ်စ္ … အ …… ဘြတ္ ဘြတ္ …… အမေလး …… ေသပါၿပီကြာ ”

ထူးေဝတစ္ေယာက္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူစကားအား မၾကားဟန္ေဆာင္ကာ တဘြတ္ဘြတ္ႏွင့္ ေဆာင့္လိုးေနသည္။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ခႏၶာကိုယ္ေဘးတစ္ေစာင္း အေနထားျဖင့္ ခ်ဳပ္အလိုးခံသလို ျဖစ္ေနေတာ့၏။ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ လီးအရင္းထိကပ္မိတိုင္း ထူးေဝ လဥႏွစ္လုံးမွာ သူမညာဘက္ေပါင္အား တဘတ္ဘတ္ျဖင့္ ရိုက္မိကာ အဖုတ္ထဲလီးဝင္သံႏွင့္ လဥရိုက္သံမွာ ဘြတ္ဘတ္ ဘြတ္ဘတ္ျဖင့္ စည္းခ်က္ၾကၾကေလး ထြက္ေပၚေနသည္။

” ေကာင္းလိုက္တာ … အန္တီရယ္ … အားးးး အားဟား …… ရွီးးးးးးး ”

” ဖြပ္ …… အင့္ …… အမေလးးး …… မင္းကသာ ေကာင္းေနတာ … ငါ့ သားအိမ္ဝ … မင္းဟာက လာလာေထာက္တာ … နာတယ္ကြာ ”

” ဗ်ာ … ဖလြပ္ …… ၿဗိ …… အားဟား …… ဘြတ္ ဘြတ္ ”

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ စကားေၾကာင့္ ထူးေဝမွာ လိုးအားေလၽွာ့ကာ လီးအရင္းထိ မေဆာင့္ေတာ့ပဲ ထိန္းလိုးေတာ့သည္။ ဒီလိုေတာ့လည္း ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ဟာတာႀကီးျဖစ္ကာ ဖင္ႀကီးအား မသိမသာေကာ့ထိုးရင္း လီးအရင္းထိကပ္မိေအာင္ ႀကိဳးစားရျပန္၏။

” ကၽြတ္ …… လိုးပါကြာ … မင္းက လူငယ္မဟုတ္တဲ့ အတိုင္းပဲ …… ရွီးးးးးးး ”

” ဟမ္ … အန္တီက … ဟို ဟို …… နာတယ္ဆိုလို႔ပါ ”

” နာတယ္ပဲေျပာတာေလ …… မင္း ေဆာင့္မလိုးနဲ႔လို႔ … ေျပာမိလား ”

အားမလိုအားမရ အသံေလးျဖင့္ ဖင္ႀကီးအား ကစားေပးေန၏။ ထူးေဝတစ္ေယာက္ သေဘာေပါက္ကာ တရစပ္ မနားတမ္း ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။ ဒစ္ေပၚ႐ုံထုတ္ကာ ျပန္သြင္းလ်င္ လီးအရင္းထိကပ္ေအာင္ ပစ္ပစ္လိုးေပး၏။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း လိုးခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ကာမအရသာအား ထိထိမိမိေလး ခံစားလာရကာ အခ်က္ ၉၀ ေလာက္တြင္ အားကနဲ႔ ေအာ္ကာ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္လိုက္သည္။

ထူးေဝမွာလည္း လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ေႏြးကနဲ႔ ျဖစ္ကာ အခ်က္ ၃၀ ခန႔္ ထပ္လိုးရင္း ေနာက္ဆုံးတစ္ခ်က္ေဆာင့္အၿပီး ေစာင္ေခါင္းေပါက္ထဲ လီးအရင္းထိ ဖိကပ္ကာ လရည္မ်ား ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့၏။

” အားးး အ အ …… ေကာင္းလိုက္တာ … အန္တီရယ္ ………… ဟူးးးး ရွီးးးးးးးးးး ”

” အင္း …… ခဏထုတ္ဦးကြာ … ခါးေတြေညႇာင္းတာ … လွုပ္မရေအာင္ ခ်ဳပ္လိုးေနတာ …… ဟြန႔္ ”

” အန္တီ အလိုးမခံမွာ … ေၾကာက္လို႔ပါဗ်ာ ”

” ေတာ္ပါ … ေစာက္ပတ္ထဲ …… လရည္ေတာင္ ဝင္ေနၿပီ ”

………………………………………………………

အခန္း (၄)

ထူးေဝတစ္ေယာက္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ အဖုတ္ထဲမွ လီးအားထုတ္ကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ထိုင္ခ်ရင္း အေမာေျဖေနေတာ့သည္။

” မင္းက … အိမ္ေထာင္နဲ႔လား … ဒီေလာက္ေမာေနတာ ”

” အိမ္ေထာင္မရွိပါဘူး … ေခါင္းက နာလို႔ပါ ”

” ေအာ္ … ဟုတ္သား … ခႏၶာကိုယ္က လွုပ္ေတာ့ ဒဏ္ရာက ေသြးေတာင္ ျပန္က်ေနၿပီ ”

” ရပါတယ္ … သိပ္ေတာ့ မနာေတာ့ပါဘူး ”

” ကဲ ထ … ဒီခုံေပၚ လာထိုင္ပါ ပုဆိုးျပန္ဝတ္ဦး … လီးႀကီးက လူျမင္မေကာင္းဘူး … ခ္ခ္ ”

ထူးေဝတစ္ေယာက္ ပုဆိုးထဝတ္ကာ လီးတန္အားေပပြေနေသာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ေစာက္ရည္မ်ားအား ပုဆိုးျဖင့္ သုတ္လိုက္၏။ ၿပီးမွ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ေဘးနား မရဲတရဲ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။

” အမ္ … မင္းက … လိုးတုန္းက မေျပာမဆို လိုးၿပီးေတာ့ … အခုက် … ေၾကာက္ေနတာလား ”

” ဟုတ္ ဟုတ္ … အန္တီ ”

ထူးေဝမွာ တကယ္လည္း ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူအား ၾကည့္ကာ ရွိန္းေနမိသည္။ ရမၼက္စိတ္ေၾကာင့္ အတင္းလိုးခဲ့ေပမယ့္ ေသြးေအးသြားခ်ိန္ အေၾကာက္တရားမ်ား ဝင္လာေတာ့၏။ သူ႔လို ဆိုင္ကယ္တကၠစီသမားတစ္ေယာက္မွ အခုလို ေခ်ာေခ်ာလွလွ သူေ႒းမတစ္ဦးအား လိုးဖို႔ဆိုတာ အိပ္မက္ပင္ မမက္ဖူးေပ။ ေတြးရင္း ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားမ်ား ေအးစက္လာသည္။ ထိုစဥ္ စားပြဲခုံေပၚ ကားေသာ့ေဘးနားမွ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ၏ ဖုန္းသံေလး ျမည္လာေတာ့သည္။

” တူတူ …… တူတူ …… တူ ”

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ထူးေဝအား ၾကည့္ကာ ႏွုတ္ခမ္းေပၚ လက္ညိဳးေထာင္ကပ္ျပရင္ တိတ္တိတ္ေနရန္ အခ်က္ျပလိုက္၏။

” ဟဲလို … ကိုႀကီးလား ”

” အင္း … စိမ္း … ကိုႀကီးတို႔ ဒီေန႔ ျပန္မလာျဖစ္ေတာ့ဘူး နက္ဖန္ ညေနမွ ျပန္လာေတာ့မယ္ … ေလေတြမိုးေတြ ႀကီးေနလို႔ လမ္းကလည္း မေကာင္းေသးဘူး ”

” ဟုတ္ … ကိုႀကီး … ရာသီဥတု ေကာင္းမွ ျပန္ခဲ့ပါ … အေမတို႔လည္း ေျပာလိုက္ပါဦး … စိမ္း … ေဆး႐ုံ ဂ်ဴတီက်လို႔ပါလို႔ ”

” ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေမးေနလို႔ … ေျပာထားပါတယ္ကြာ ”

” ဒါနဲ႔ … သားေလးေရာ ”

” သားကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း … ေရာက္တာနဲ႔ လည္ေတာ့တာပဲ … ဒါေပမယ့္ မိုးရြာေနလို႔ ကားယူမသြားဘူး အနီးနားပဲ လည္ေနတာပါ ”

” အင္းပါ … အခ်ိန္နဲ႔အခ်ိန္စားေနာ္ … ကိုႀကီး တအားလည္း ေသာက္မေနနဲ႔ဦး ”

” ေအးပါ … မိန္းမရယ္ …… ဟားဟားးးး ”

တဖက္မွ ဖုန္းခ်သြားသျဖင့္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ သူမဖုန္းအား ပိတ္ကာ စားပြဲခုံေပၚ ျပန္တင္ရင္း ထူးေဝဘက္ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာပ်က္ကာ ႏွာေခါင္းထိပ္တြင္ ေခၽြးေစးမ်ားျပန္ရင္ သူမအားၾကည့္ေနေသာ ထူးေဝအား ျမင္လိုက္ရ၏။

” ခ္ခ္ … ဘာလဲ … ငါက အိမ္ေထာင္သည္မွန္း သိတာနဲ႔ … လန႔္ေနၿပီေပါ့ ”

” ဟုတ္ … ဟုတ္ … အန္တီ … က်ေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ … အန္တီပုံစံက အိမ္ေထာင္သည္နဲ႔ မတူလို႔ပါ ”

” ေဟ … အိမ္ေထာင္သည္မွန္း ႀကိဳသိရင္ မင္းက မလိုးဘူးေပါ့ ”

” ဟုတ္ … က်ေနာ္ … မလုပ္ပါဘူး ”

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ထူးေဝစကားဆုံးသည္ႏွင့္ ထူးေဝမ်က္ႏွာအားၾကည့္ရာ ခပ္တည္တည္ ေျပာေနသည္ကို ေတြ႕ေနရ၏။

” ခ္ခ္ … အခု မင္းဝတ္ထားတာ ငါ့သား အဝတ္စားေတြကြ ”

” ဟုတ္ကဲ့ပါ … အန္တီ … အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ … က်ေနာ္ ေလၽွာ္ဖြတ္ၿပီး … ျပန္လာပို႔ေပးပါ့မယ္ ”

” ေအာ္ … မင္းက … အားရေတာ့ ျပန္ခ်င္ၿပီးေပါ့ ”

” ဟာ … အဲလို သေဘာ … မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ ”

” ဒါဆို ”

” အန္တီျပန္ခိုင္းတဲ့ အခ်ိန္မွ ျပန္ပါ့မယ္ ”

” Ok ေလ … အဲဒါဆို … နက္ဖန္ ညေနပိုင္း ငါ့ေယာကၤ်ား ျပန္လာခါနီးမွ ျပန္ရမယ္ … ဒီၾကားထဲ မင္းသေဘာနဲ႔ မင္းျပန္ရင္ …… ျပႆနာ တက္မယ္ ”

” ဟုတ္ ဟုတ္ … အန္တီ ”

ေဒါက္တာ စိမ္းလတ္သူ တစ္ေယာက္ ထူးေဝအား ၾကည့္ကာ ေက်နပ္သြားသည္။ ဘာေျပာေျပာ ဒီေနညႏွင့္ နက္ဖန္ညေနအထိ ကာမဆႏၵအတြက္ ထူးေဝအား အသုံးခ်ခ်င္ေသးသည္။ နက္ဖန္ ေဆး႐ုံ ေန႔တပိုင္းဆင္းကာ အိမ္ျပန္လာၿပီး လိုအပ္ေသာ ကာမသုခမ်ား ျဖည့္စည္းေပးရန္ ထူးေဝအား ေတးထားလိုက္ေတာ့၏။ ထို႔ေနာက္ ႏွစ္ေယာက္သား ေရအတူခ်ိဳးရာ ထူးေဝေခါင္းအား ပလတ္စတစ္ တစ္လုံးအုပ္ကာ သူမ ခႏၶာကိုယ္အား ေျခဖ်ားမွ နဖူးထိ ဆပ္ျပာတိုက္ခိုင္းလိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးစဥ္ အဖုတ္ႏွင့္ ဖင္ဝေလးအား အားရေက်နပ္သည္အထိ ယက္ခိုင္းၿပီးမွ ေရခ်ိဳးခန္းမွ ထြက္ခဲ့၏။

” ကဲ … ႏြားနို႔နဲ႔ ေပါင္မုန႔္ၾကက္ဥေၾကာ္ စားထား … ဒါမွ ညၾက အားရွိမွာ … ေခါင္းက နာေသးလား ”

” မနာဘူး အန္တီ … ရပါတယ္ ”

” အင္း … ေဆးေတာ့ ေသာက္ရဦးမယ္ေနာ္ ”

” ဟုတ္ ”

ညေနပိုင္းေရာက္ေသာ္ ထမင္းမခ်က္ေတာ့ပဲ ထူးေဝအား သားျဖစ္သူဆိုင္ကယ္ျဖင့္ ထမင္းႏွင့္ဟင္း ဝယ္ခိုင္းကာ အတူစားလိုက္ၾကသည္။ တျဖည္းျဖည္း အေမွာင္ထု ႀကီးစိုးလာရာ ဧည့္ခန္းတြင္း တီဗြီဖြင့္ကာ ႏွစ္ေယာက္သား အတူထိုင္ကာ ၾကည့္ေန၏။ ထူးေဝမွာ အနည္းငယ္ရွိန္းေနသျဖင့္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ထူးေဝဘက္တိုးကပ္ကာ ထူးေဝေပါင္တန္မ်ားအား ပြတ္သပ္ေပးေနေတာ့သည္။ အေတာ္ၾကာသည္အထိ ထူးေဝဘက္က မလွုပ္ရွားသျဖင့္ သူမကိုယ္တိုင္ ထူးေဝလက္ဆြဲယူကာ သူမေပါင္တန္ေပၚ တင္ေပးထားလိုက္၏။ ခဏအၾကာတြင္ ထူးေဝလက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ေပါင္တန္ေပၚမွတဆင့္ ေပါင္ၾကားထဲ ေရာက္ရွိလာသည္။

” ဒင္ ဒင္ …… ဒင္ ဒင္ ”

” ေဟာ … ၁၁ ေတာင္ ရွိၿပီ … ဇတ္ေၾကာေတြလည္း တက္တာကြာ အန္တီ အိပ္ေတာ့မယ္ ”

” ဗ်ာ …… ဟုတ္ ဟုတ္ …… က်ေနာ္လည္း အိပ္မယ္ေလ ”

ထို႔ေနာက္ ၿခံဝင္းတံခါးေသာ့ခတ္ကာ အိမ္မႀကီးတံခါးအား ပိတ္ရင္း တီဗြီပိတ္ၿပီး ဧည့္ခန္းတြင္း မီးမ်ား ပိတ္လိုက္ေတာ့၏။ ထူးေဝထားေသာ အိပ္ခန္းမွာ သူမတို႔လင္မယားအိပ္ခန္းႏွင့္ မ်က္ေစာင္းထိုး အခန္းပို ျဖစ္သည္။ ထူးေဝအိပ္ခန္းအား ေက်ာ္ၿပီးမွ သူမအိပ္ခန္းသို႔ ေရာက္ရွိရာ ထူးေဝတစ္ေယာက္ သူ႔အတြက္ေပးထားေသာ အိပ္ခန္းထဲမဝင္ပဲ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူေနာက္ ကပ္ပါလာ၏။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ သူမတို႔အိပ္ခန္းအား ဖြင့္ရင္း ေနာက္ေက်ာဘက္မွ လူရိပ္ေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။

” ဟင္ … ထူးေဝ …… မအိပ္ေသးဘူးလား ”

” ဟို ေလ … အန္တီကို … ႏွိပ္ေပးၿပီးမွ … အိပ္မလို႔ပါ ”

” ေအာ္ … ေက်းဇူးပဲကြာ … လာလာ ”

အမွန္ေတာ့ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာလည္း အိပ္ခန္းထဲခဏေမွးကာ ထူးေဝအား ႏွိပ္ခိုင္ရင္း ဇိမ္ယူရန္ စဥ္စားထား၏။ ထူးေဝမွာလည္း ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ပြတ္သပ္ေပးထားသျဖင့္ ပုဆိုးအတြင္းက လီးမွာ ေထာင္ထြက္ကာ လိုးခြင့္ရဖို႔ ႀကိဳးစားၾကည့္ခ်င္ေသးသည္။

အိပ္ခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ မီးေရာင္ေဖြးေဖြးေလးေအာက္ ႏွင္းဆီေရေမႊးနံ့ေလး တခန္းလုံးသင္းေနကာ မွန္တင္ခုံတစ္လုံး အလုပ္စားပြဲပုံစံတစ္လုံး အဝတ္ဗီဒိုတစ္လုံး ႏွစ္ေယာက္အိပ္ အျမင့္ ၁ ေပခန႔္ ေရျမဳပ္ေမြ႕ယာတစ္ခု မွလြဲ၍ က်န္အပို ပရိေဘာဂ ပစၥည္းမ်ား မေတြ႕ရေပ။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ေမြ႕ယာနားေလၽွာက္သြားရင္း ဝမ္းလ်ားေမွာက္အနားယူကာ ထူးေဝအား ျပတင္းတံခါးမ်ား ဖြင့္ခိုင္းကာ လိုက္ကာမ်ားအား ေဘးသို႔ဆြဲခ်ခိုင္းလိုက္သည္။

ျပတင္းေပါက္မွ ဝင္ေရာက္လာေသာ မိုးသက္ေလေအးေလးေၾကာင့္ အိပ္ခန္းတြင္း ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ေလး ျဖစ္လာခဲ့၏။ ထို႔ေနာက္ ထူးေဝအား ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွ ေမွာက္လ်က္အေနထားျဖင့္ ေျခသလုံးမွ စႏွိပ္ရန္ ေျပာလိုက္ေတာ့သည္။

……………………………………..

အခန္း (၅)

ထူးေဝတစ္ေယာက္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ စကား ဆုံးသည္ႏွင့္ ေမြ႕ယာေပၚတက္ကာ ေပါင္တန္မ်ားျဖဲရင္း ေျခသလုံးၾကား ဒူးတုတ္ထိုင္ကာ ေျခခ်င္းဝတ္မွ စ၍ ႏွိပ္ေပးလိုက္၏။ ေျခသလုံး ေဖြးေဖြး တုတ္တုတ္ေလးအား ႏွိပ္ရင္း ဒူးေကာက္ေကြးေက်ာ္လာရာ ဒူးဆစ္ဖုံးေသာညဝတ္ ဂါဝန္အပါးေလးအား ေပါင္ေပၚသို႔ လိပ္လိပ္တင္ပစ္သည္။ ဂါဝန္ေအာက္နားစေလးမွာ ေပါင္ရင္းနားအေရာက္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ေပါင္ဂြၾကားမွ ေန႔လည္က လိုးထားေသာ ေစာက္ပတ္အား ျမင္ေနရေတာ့၏။ ေပါင္တန္မ်ားအားႏွိပ္ရင္း ထူးေဝပုဆိုးအတြင္းက လီးမွာ ဒုတ္ကနဲဒုတ္ကနဲ႔ ေခါင္းေထာင္ေနသည္။ ေပါင္ရင္းအား လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ႏွိပ္ရင္း အာေခါင္မ်ား ေျခာက္ကပ္လာ၏။

ထိုစဥ္ ေမွာက္အိပ္ေနေသာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ သူမခႏၶာကိုယ္အား ပက္လက္လွန္ပစ္လိုက္သည္။ ထူးေဝမွာလည္း သူမေျခသလုံးၾကားမွ ေဘးထြက္ကာ ေျခေထာက္လွန္ရန္ ေနရာဖယ္ေပး၏။ ပက္လက္အေနထား ျဖစ္သြားေသာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ေျခသလုံးၾကား ခုနပုံစံအတိုင္း ဝင္ထိုင္ကာ ႏွိပ္ေပးျပန္သည္။ ဒီတႀကိမ္ ထူးေဝ လက္ေခ်ာင္းမ်ား ဒူးေခါင္းနားအေရာက္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ သူမလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဂါဝန္ေအာက္နားစအား ခါးေပၚထိ ဆြဲတင္ေပးလိုက္၏။ ေပါင္တန္ ေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ႀကီးၾကားမွ ေစာက္ဖုတ္မွာ ေဘးႏူတ္ခမ္းသားႏွစ္ဖက္ ေဖာင္းေနကာ ေစာက္ေမႊးပါးပါးေလးမွ ေစာက္ပတ္တအုံလုံး ဖုံးအုပ္ထားသည္ကို ျမင္ေနရသည္။

ထူးေဝ လက္ေခ်ာင္းမ်ားက ေပါင္တန္မ်ား ႏွိပ္ေနရာ မ်က္လုံးမ်ားက ေဖာင္းႂကြေနေသာ ေစာက္ပတ္ေပၚ ေရာက္ရွိေန၏။ တံေတြးမ်ား မ်ိဳခ်ကာ ခဏအၾကာတြင္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ေစာက္ဖုတ္အာ မ်က္ႏွာႏွင့္ကပ္ကာ တျပတ္ျပတ္ ယက္ေပးေတာ့သည္။ ထူးေဝမွာ ေန႔လည္က ဒီတိုင္းလိုးလိုက္သျဖင့္ ဒီတစ္ႀကိမ္ ေစာက္ပတ္အား ယက္ေပးၿပီးမွ လိုးရန္ ဆုံးျဖတ္ထား၏။

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ပါးစပ္မွဖြင့္မေျပာရပဲ အလိုေလ်ာက္ သူမေစာက္ပတ္အား ထူးေဝမွ ယက္ေပးသျဖင့္ အရသာခံရင္း သူမနို႔အုံမ်ားအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ညႇစ္ေခ်ေနသည္။ ထူးေဝတစ္ေယာက္ ေဖာင္းႂကြေနေသာ ေစာက္ပတ္ေဘးႏွစ္ျခမ္းအား လက္ျဖင့္ျဖဲကာ အတြင္းသားေလးမ်ားအား လၽွာအျပားလိုင္ပင့္ယက္ရင္း အေပၚေရာက္မွ ေခါင္းေထာင္ေနေသာ ေစာက္စိေလးအား မထိတထိေလး ကိုက္ေပးလိုက္၏။

ထို႔ေနာက္ အဖုတ္တျပင္လုံးယက္လိုက္ အစိေလးစုက္လိုက္ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းထဲ လၽွာစုခၽြန္သြင္းကာ ထိုးကလိုက္ျဖင့္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ဖင္ႀကီး ေကာ့ေကာ့တက္လာရသည္။

” အားလားလား …… ဘယ္လိုေတြလုပ္ေနတာလဲ … ထူးေဝ …… ရွီးးးး ရွီးးးးးးးးး …… အားဟား အားလား ”

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ေပါင္တန္ႀကီးမ်ား ေျမႇာက္တက္လာကာ ဒူးေကြးထားရင္း ဒူးေကာင္ေကြးၾကား သူမလက္ႏွစ္ဖက္သြင္းကာ ဆြဲထားရင္ ေပါင္ၿခံအား ျဖဲေပးလိုက္၏။ ထူေဝမွာလည္း ေပါင္ၾကားအလယ္တည့္တည့္မွ ေဖာင္းကားေနေသာ ေစာက္ပတ္အုံအား တျပင္လုံးယက္ကာ ေစာက္ေခါင္းဝေအာက္ဖက္ ဖင္ဝနီညိဳေလးအား လၽွာထိပ္ျဖင့္ ထိုးစြေပးျပန္သည္။

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ေစာက္ဖုတ္အယက္ခံရင္း ဖင္ေပါက္ေလးပါ ကလိခံရကာ အရွင္လတ္လတ္ နတ္ျပည္ေရာက္သလို ခံစားေနရၿပီး တအားအား တအီးအီးႏွင့္ အသံထြက္ ညည္းတြားေနရသည္။ ထူးေဝမွာ အဖုတ္ယက္လိုက္ ဖင္ဝေလးအား ကလိလိုက္ႏွင့္ ေနာက္ဆုံး စူပြစူပြျဖစ္လာေသာ ဖင္ဝေလးအား ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းေတ့စုပ္သလို႔ ေတ့စုပ္ပစ္ရာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ေမြ႕ယာအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တဖုန္းဖုန္း ထုရိုက္ကာ ခါးေကာ့တက္လာၿပီး ေစာက္ရည္မ်ား ေထာင္ပန္းေနေတာ့၏။

” အမေလးးး …… ထူးေဝရယ္ …… အ အားးးးး …… ထြက္ ထြက္ ထြက္ၿပီကြာ ……… အားးးး အားးးးးးးးးး ………… ရွီးးးးးးးးးး ဟူးးးးးး းးးးးးးးး …… အင္းဟင္း ”

ေစာက္ရည္မ်ား ဒလေဟာပန္းရင္း ခဏအၾကာမွ ဖင္သားစိုင္ႀကီး ေမြ႕ယာေပၚ ဘုတ္ကနဲ႔ ျပန္က်လာသည္။ ထူးေဝမွာ ေစာက္ရည္မ်ားမကုန္ခင္ ဒူးေထာင္လ်က္ အေနထားျဖင့္ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ ေထာင္ျဖဲေပးထားေသာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ေစာက္ပတ္အား ေတ့လိုးပစ္၏။

” ဇြိ … ဘြတ္ …… ဖြပ္ဖြပ္ …… ဗ်စ္ …… အင္းဟင္း ”

ေစာက္ရည္မ်ား ရႊဲေနသျဖင့္ ထူးေဝလီးႀကီး အဝင္အထြက္တိုင္း တဇြိဇြိ တဘြတ္ဘြတ္ျဖင့္ အသံေပါင္းစုံ ျမည္ေနေတာ့သည္။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာလည္း ပူပူေႏြးေႏြး ေစာက္ရည္မ်ားပန္းထုတ္အၿပီး ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို လီးႀကီးဝင္ေရာက္လာရာ ရမၼက္စိတ္မက်ပဲ တိုးပြားလာလ်က္ရွိသည္။

” အန္တီ ”

” ဘာလဲ … ထူးေဝ ”

” ေလးဖက္ကုန္းေပးပါ့လား ”

” အယ္ … မင္းလည္း မလြယ္ဘူးေနာ္ … မိန္းမ မရွိတာေရာ ဟုတ္ရဲ့လား ”

” မိန္းမ မရွိေပမယ့္ … ခ်စ္သူရွိတယ္ေလ … အန္တီ ”

” ေအာ္ ေအာ္ … ဒါေၾကာင့္မို႔ … အတတ္ေပါင္းစုံ တတ္ေနတာေပါ့ေနာ့ ”

စကားေျပာရင္း အလိုးမျပတ္ၾကေပ။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ပက္လက္အေနထားမို႔ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္ထြက္ေနေသာ ထူးေဝလီးႀကီးအား ၾကည့္ကာ စကားျပန္ေျပာေန၏။ ခဏအၾကာ ထူးေဝစိတ္တိုင္းက် ေလးဖက္ေထာက္ကာ ဖင္ႀကီးအား ေကာ့ထားေပးလိုက္သည္။ ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ႀကီး ၾကားမွ ေဖာင္းႂကြစူထြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္က ထူးေဝလီးႀကီး ဝင္လာရန္ ေစာင့္ေမၽွာ္ေနစဥ္ အဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းအတိုင္း လၽွာဖ်ားေလးျဖင့္ ထိုးခြဲျခင္း ခံလိုက္ရျပန္သည္။

” ဟိတ္ … အားလား …… မလိုးပဲနဲ႔ ျပန္ဆြေနတာလားကြာ ”

လည္ျပန္လွည့္ၾကည့္ရင္း သူမဖင္ႀကီးေနာက္က ကုန္းယက္ေနေသာ ထူးေဝအား အားရေက်နပ္သံေလးျဖင့္ လွမ္းေျပာလိုက္၏။ ထိုစဥ္ ထူးေဝလၽွာဖ်ားေလးမွာ အဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းအတိုင္း ပင့္ယက္လာရာ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလးအား ေက်ာ္ၿပီး ဖင္ဝနီညိဳေလးထဲ လၽွာဖ်ားေလးက ထိုးစိုက္ပစ္သည္။

” အာ … အင့္အင့္ …… ရွီးးးးးးးးး ”

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ေလးဘက္ကုန္းလ်က္ အေနအထားႏွင့္ ညာလက္က အိပ္ယာေပၚေထာက္ထားရင္း ခါးေလးေကာ့ကာ ဘယ္လက္က ေနာက္သို႔ဆန႔္ထုတ္ၿပီး ထူးေဝေခါင္းအား ဖမ္းဆြဲလိုက္၏။ သူမဖင္ႏွင့္ ထူးေဝမ်က္ႏွာအား ဖိကပ္ကာ ညည္းတြားေနေတာ့သည္။

” အားးးး …… ေကာင္းလိုက္တာ …… အင္း ဟုတ္တယ္ …… ေမႊေပး ဖင္ဝေလးကို …… အ အားးးး …… ထိုးထည့္ပါ … အထဲကို … အင္းအင္း …… အားဟား …… ဟုတ္တယ္ … အမေလး … ဖင္ထဲ ေမႊေနတာ ေကာင္းတယ္ကြာ … တမ်ိဳးေလးပဲ ”

သူမဖင္ထဲ ထူးေဝအား လၽွာႏွင့္ေမႊေပးရန္ တတြတ္တြတ္ ေျပာရင္း ကာမအရသာ ခံယူေနျပန္၏။ ခဏအၾကာတြင္ ထူးေဝတစ္ေယာက္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ဖင္ၾကားမွ မ်က္ႏွာအားခြာကာ ခါးဆန႔္ရင္း လီးအား ၂ ခ်က္ ၃ ခ်က္ဆြကာ ေစာက္ေခါင္းဝထဲ ဖိထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ လိုးၿပီးသားမို႔ ဒစ္ဖူးျမဳပ္သည္ႏွင့္ လီးတန္ႀကီးက အရင္းထိ ေရွာေရွာရွူရွူ ဝင္သြား၏။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ဖင္ဇိမ္ခံေနရာမွ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးဝင္လာသည္ႏွင့္ လက္ႏွစ္ဖက္ ေကြးေထာက္ကာ ဖင္သားစိုင္ႀကီးအား ေျမႇာက္ေပးရင္း ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္အား အနည္းငယ္ထပ္ျဖဲေပးလိုက္သည္။ သူမအေနျဖင့္ ထူေဝတစ္ေယာက္ အားရပါးရ လိုးနိုင္ရန္ အဆင္သင့္ ျပင္ေပးထား၏။

သို႔ေသာ္ ထူးေဝမွာ ပုံမွန္ေလး လိုးရင္း ဘယ္လက္မွ ဖင္သားစိုင္ႀကီးမ်ားပြတ္ကာ ညာဘက္လက္မေလးက ဖင္ဝနီညိဳေလးအား ဖိဆြဲေပးေနသည္။ တရၾကမ္း လိုးမည္ထင္ၿပီး ေစာင့္ေမၽွာ္ေနရာ မထင္မွတ္ပဲ ေစာက္ဖုတ္အား ပုံမွန္ေလးလိုးကာ ဖင္ဝအား ကလိေနသျဖင့္ မတူညီေသာ အရသာႏွစ္ခု တၿပိဳင္ထဲ ခံစားလိုက္ရ၏။

ထိုစဥ္ ထူးေဝလက္မေလးမွာ ဖင္ဝထဲ တိုးဝင္လာရာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ တစ္ေယာက္ နဖူးေၾကာေလးတြန႔္ကာ ေခၽြျပန္လာရသည္။ မၾကာမွီ ထူးေဝမွာ သူမဖင္ပါ လိုးေတာ့မည္ကို ရိပ္မိလာ၏။ ဦးသာဒင္ႏွင့္တုန္းက တံေတြးစြတ္ ဖင္အလိုးခံရစဥ္ ဖင္ထဲသပ္လၽွိဴထားသလို တစ္စို႔ႀကီး ခံရခက္ဖူးသည္။ ေနာက္ပိုင္း ဖင္အတြင္း ႂကြက္သားမ်ား ေလ်ာ့ခ်ေပးမွ လီးဒဏ္ခံနိုင္လာခဲ့၏။

” ထူးေဝ ”

” ဗ်ာ … အန္တီ ”

” မင္း … အန္တီဖင္ လိုးမလို႔လား ”

” အန္တီ ခြင့္ျပဳရင္ … လိုးခ်င္တာေပါ့ … အန္တီရယ္ ဖင္ဝေလးက စူထြက္ေနတာ … လိုးခ်င္စရာေလး ”

” ကဲပါ … အပိုေတြ … မင္း အန္တီဖင္ေပါက္ေလး ကလိေနတာ … ဖင္လိုးခ်င္မွန္း ရိပ္မိပါတယ္ကြာ … မွန္တင္ခုံေပၚ ေဆးေသတၱာထဲက စအိုထဲစမ္းရင္သုံးတဲ့ ဂ်ယ္ပုလင္းေလး ယူလိုက္ … မင္းလိုးခါနီးက် ဖင္ထဲေရာ မင္းလီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး လူးၿပီးလိုးေပါ့ ”

” ဟုတ္ … အန္တီ ”

ထူးေဝမွာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ လီးအားခၽြတ္ကာ အိပ္ခန္းတြင္း မွန္တင္ခုံေပၚမွ ဂ်ယ္ပုလင္းအား သြားသူေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ေလးဖက္ေထာက္ အေနအထားျဖင့္ မ်က္လုံးေလးစင္းေနေသာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ဖင္ဝထဲ ဂ်ယ္မ်ားညႇစ္ခ်လိုက္၏။ လက္ခလယ္ျဖင့္ ဖင္ဝေလးထဲ ထိုးေမႊကာ ေၾကာင္းေပးသည္။ ညာဘက္လက္ခလယ္ျဖင့္ ဖင္ေပါက္ထဲ ထိုးေမႊေနစဥ္ လြတ္ေနေသာ ဘယ္ဘက္လက္ခလယ္က ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ ထိုးကလိေပးျပန္၏။

” အားးးး ရွီးးးးးးးးး …… တတ္လိုက္တာ …… ထူးေဝရယ္ …… အန္တီကို … အရွင္လတ္လတ္ … နတ္ျပည္ပို႔ေနတာလား …… ကၽြတ္ ကၽြတ္ ”

ထူးေဝတစ္ေယာက္ ေျမႇာက္တက္လာေသာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ဖင္ႀကီးအား လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ အလိုက္သင့္ထိန္းကာ ဖင္ေရာ အဖုတ္ေရာ လက္ႏွင့္ တၿပိဳင္ထဲ လိုးေပးေနသည္။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာလည္း ကာမအရသာ ၂ ခု တၿပိဳင္ထဲခံစားရင္း သူမနို႔အုံႀကီးမ်ား အိပ္ယာခင္းျဖင့္ကပ္ကာ အိစက္ေကာ့ထြက္ေနေသာ ဖင္ႀကီးအား ေထာင္ေပးရင္း ဘဝင္က်ေနရ၏။ ခဏအၾကာတြင္ ထူးေဝမွာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ဖင္ဝနီညိဳေလးအား လၽွာျဖင့္ ၅ ခ်က္ေလာက္ ပင့္ယက္ကာ လီးထိပ္အား ေတ့သြင္းလိုက္သည္။

” ဗ်စ္ … အ … ျဖည္းျဖည္း ထူးေဝ … မင္းလီးေရာ အန္တီဖင္ဝေလးေရာ ဂ်ယ္မ်ားမ်ားေလး သုံး …… အမေလး …… ကၽြတ္ကၽြတ္ ”

ထူးေဝမွာ ဖင္ဝထဲ ဒစ္ဖူးျမဳပ္သည္ႏွင့္ လီအရည္ျပားတစ္ေလၽွာက္ အရင္းထိ ဂ်ယ္မ်ား ေလာင္းခ်လိုက္၏။ လီတဝက္ အထုတ္အသြင္းလုပ္ရင္း ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ အေျခေနအား ၾကည့္ေနျပန္သည္။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ဖင္ေပါက္ထဲ လီးဝင္လာသည္ႏွင့္ ဖင္အတြင္း ႂကြက္သားမ်ားေလ်ာ့ကာ ဖြင့္ထားေပး၏။ သို႔ေသာ္ ထူးေဝလီးမွာ ဦးသာဒင္လီးထက္ ပိုတုတ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။ ဖင္ထဲ တစ္စို႔ႀကီးျဖစ္ကာ အံေလးႀကိတ္ခံေနလိုက္၏။ ခဏအၾကာ ရရွိလာမည့္ လီးအရသာအား ႀကိဳတင္တြက္ထားမိသည္။

ထိုစဥ္ သူမဖင္ေခါင္းထဲမွ လီးမွာ ကၽြတ္ထြက္သြားၿပီး ဖင္ဝမွ တဘူဘူ တဘင္ဘင္ ျဖင့္ ေလျပန္အမ္ခ်ိန္ ကၽြတ္ထြက္သြားေသာ လီးႀကီးမွာ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ လ်က္တျပက္ တိုးဝင္လာေတာ့၏။

” ဖလြပ္ … ဖလူးးး …… ဗြီဗြီ …… ဗ်စ္ ဗ်စ္ … ဘြတ္ … ၿဗိ ”

ဖင္ဝေလးထဲမွ ေလအမ္သံႏွင္အတူ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ လီးဝင္သြားေသာ အသံမ်ား တဆက္တည္း ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ထူးေဝတစ္ေယာက္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ၏ ေဖာင္းကားေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အား အခ်က္ ၃၀ ခန႔္ မနားတမ္းလိုးကာ လီးအား ေစာက္ပတ္ထဲမွ ျပန္ထုတ္ကာ ဖင္ေပါက္ထဲ ျပန္လိုးေပး၏။ ဒီတႀကိမ္တြင္ လီးတန္မွာ ေစာက္ရည္မ်ားစိုရႊဲကာ ဂ်ယ္မလိုပဲ ဖင္ေပါက္ထဲ ခပ္စီးစီး အေနထားျဖင့္ တိုးဝင္သြားသည္။ လီးအရင္းထိ ဖိလိုးရာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ အိကနဲ႔ ရွိုက္သံေလး ထြက္႐ုံမွအပ နာက်င္ဟန္မျပေတာ့ေပ။

…………………………………………………..

အခန္း (၆)

ထူးေဝမွာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ၏ အမူယာအားၾကည့္ကာ ဖင္ေပါက္ေလးအား ထိန္းလိုးရင္း ေစာက္ပတ္ထဲ ေျပာင္းလိုးလိုက္ျပန္သည္။ လီးအဖ်ားထိထုတ္ကာ အရင္းထိျပန္သြင္းရင္း ဖင္တလွည့္ ေစာက္ဖုတ္တစ္လွည့္ ေျပာင္းလိုးေပး၏။

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာလည္း အဖုတ္ေရာ ဖင္ေရာ တလွည့္စီအလိုးခံရင္း မတူညီေသာ ကာမစည္းစိမ္ေလးအာ ခံယူေနသည္။ ထူးေဝတစ္ေယာက္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ၏ အမူယာအား မ်က္ေခ်မျပတ္ၾကည့္ကာ ခံနိုင္လာသည္ကို ရိပ္မိသည္ႏွင့္ လိုးခ်က္မ်ား ျမႇင့္လိုက္ေတာ့၏။ ေဆာင့္ခ်က္မ်ား ၾကမ္းလာသည္ႏွင့္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ၏ ညည္းသံမ်ား ျပန္လည္ထြက္ေပၚလာျပန္သည္။

” အားးး …… ဘြတ္ဘြတ္ …… အ အ …… ဘြတ္ ဘြတ္ ဘြတ္ …… အမေလးးးး …… ဗ်စ္ ဘြတ္ …… အ အားးး …… ရွီးးးးးးးး …… အားးး အားးးး အားးးး ”

ထူးေဝ၏ မီးပြင့္မတတ္ လိုးခ်က္မ်ားအား တအားအား ညည္းတြားရင္ ေက်နပ္စြာ ခံယူေနသည္။ ပါးစပ္က ညည္းေနေသာ္လည္း ထူးေဝလီးႀကီး ဖင္ေပါက္ထဲဝင္လာတိုင္း ဖင္အားေကာ့ကာ မသိမသာေလး ပင့္ထိုးေပး၏။ ေစာက္ေခါင္းထဲ ဝင္လာခ်ိန္တြင္လည္း လီးအား ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားျဖင့္ ညႇစ္ဆြဲေပးျပန္သည္။

ထူးေဝတစ္ေယာက္ ေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္း တုန္ခါေနေသာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ၏ ဖင္သားႀကီးအား ၾကည့္ကာ ရွိသမၽွအား အကုန္ထဲ့ကာ ပစ္ပစ္လိုးေတာ့သည္။ ေစာက္ပတ္ထဲ ေဆာင့္လိုးစဥ္ လီးတန္အား ညႇစ္ဆြဲေနသျဖင့္ မနားတမ္း လိုးပစ္လိုက္၏။ ထိုစဥ္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူဆီမွ စူးစူးဝါးဝါး ေအာ္ဟစ္သံႀကီးထြက္ေပၚလာကာ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ေႏြးကနဲ႔ ခံစားလိုက္ရသည္။

” အားးးး …… ထြက္ ထြက္ …… ထြက္ၿပီကြာ …… အားးးးး အားးးးးး …… ဖုန္းးးး ဖုန္းးးးး …… အားလားလားးး …… အမေလးးး အမေလးးးး ……… ရွီးးးးးးးး ”

အိပ္ယာျပင္အား တဖုန္းဖုန္းထုရိုက္ကာ တကိုယ္လုံး တုန္ခါေနရင္း ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္ေနရာ ထူးေဝကလည္း လီးတန္တေလၽွာက္ ေႏြးကနဲ႔ ခံစားမိသည္ႏွင့္ ေစာက္ပတ္ထဲမွ လီးအား ထုတ္ကာ ဖင္ဝေလးထဲ ေျပာင္းလိုးလိုက္သည္။ ေဒါက္တာ စိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ေစာက္ရည္မ်ားထြက္က်စဥ္ ဖင္ပါ ထပ္အလိုးခံရသျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းတစ္ခုလုံး ယားယံကာ လက္က်န္ေစာက္ရည္မ်ား တျဗန္းျဗန္း ညႇစ္ထုတ္ေနရ၏။ ထူးေဝ၏ လဥမ်ား ေစာက္ရည္ျဖင့္ ပန္းပစ္ကာ အိပ္ယာခင္းေပၚတြင္လည္း ေစာက္ရည္မ်ားစီးက်ကာ ရႊဲႏွစ္သြားေတာ့သည္။

ထူးေဝလည္း ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ အထြဋ္ထိပ္ေရာက္သြားပုံကို ၾကည့္ရင္း ခါးေလးအားစုံကိုင္ကာ ဖင္ဝေလးအား ဆြဲလိုးရင္း ခဏအၾကာ လီးတန္တစ္ေလၽွာက္ က်င္တက္လာၿပီး ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ဖင္ထဲ လရည္ျဖဴျဖဴပ်စ္ပ်စ္မ်ား ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။

လီးျပန္အထုတ္တြင္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ဖင္ဝမွာ ခ်က္ခ်င္းျပန္မစိပဲ ဖင္အတြင္းသားရဲရဲေလးမ်ားမွာ ျမင္ေနရကာ ခဏအၾကာ ျပန္စိခ်ိန္ ဖင္ဝေလးပြစိပြစ္ ျဖစ္ကာ လရည္မ်ား လၽွံထြက္လာ၏။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ဖင္အားထိန္းကာ ေဘးသို႔ လွဲခ်ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကုတင္ေပၚမွ အဆင္း ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူထံမွ စကားသံ ထြက္ေပၚလာ၏။

” ဒီမွာပဲ … အန္တီနဲ႔ … အိပ္လိုက္ေတာ့ … မင္း အခန္း ျပန္မေနနဲ႔ ”

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ထူးေဝတစ္ေယာက္ အိပ္ယာေပၚျပန္တက္ကာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ကိုယ္လုံးႀကီးအား ခြပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ႏွစ္ဦးသာ ကိုယ္တုံးလုံးျဖင့္ ေမွးေနၾက၏။ ည ၂ ခ်က္တီးေလာက္ ထူးေဝတစ္ေယာက္ ေပါင္ၾကားထဲ ေႏြးကနဲ႔ ခံစားမိသျဖင့္ လန႔္နိုးလာသည္။

” ဟင္ … အန္တီ ”

” အြန္ … နိုးသြားတာလား … ႁပြတ္ ႁပြတ္ ”

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ တစ္ေယာက္ တေရးနိုး ေရထေသာက္ရာ ကုတင္ေပၚျပန္အတက္ ထူးေဝေပါင္ၾကားမွ ငိုက္စင္းေနေသာ လီးအား ၾကည့္မိရာ စိတ္မထိန္းနိုင္ပဲ ကုန္းစုပ္ေပးမိ၏။ လီးစုပ္ေနစဥ္ ထူးေဝနိုးလာသျဖင့္ သူမလက္တဖက္ႏွင့္ လီးတဝက္ေလာက္မွ ဆုပ္ကိုင္ကာ ဂြင္းထုေပးရင္း စကားေျပာေနလိုက္သည္။

” ဟုတ္ ”

” အင္းပါ … မင္းပါသာ ဇိမ္ယူေနေတာ့ … အန္တီလီးစုပ္ခ်င္ေသးလို႔ ”

ထူးေဝလည္း ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ စကားေၾကာင့္ မ်က္လုံးေလးမိတ္ကာ ျပန္ေမွးေန၏။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ထူးေဝလီးအား မက္မက္ေမာေမာ စုပ္ေပးရင္း သူမေစာက္ဖုတ္အား ပြတ္သပ္ေနျပန္သည္။ လီးအရည္ျပားအား ျဖဲခ်ၿပီး ကားထြက္လာေသာ ဒစ္ဖူးအား ဖမ္းငုံလိုက္၏။ လီးထိပ္အား စုပ္ရင္း လက္တဖက္ကလည္း ဂြင္းတိုက္ေပးရာ ခဏအၾကာတြင္ ထူေဝးလီးမွာ တံေတြးမ်ားေျပာင္လဲ့ကာ ေထာင္မတ္ေနေတာ့သည္။

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ပါးစပ္ထဲမွ ဒစ္ဖူးအားထုတ္ရင္း သူမလက္ေလးထဲ တင္းမာလာေသာ လီးအား အားရေက်နပ္စြာၾကည့္ရင္း အေပၚမွ ခြထိုင္ပစ္၏။ ထူးေဝလီးထိပ္ႏွင့္ သူမေစာင္ေခါင္းအား ေတ့ကာ ဖိခ်လိုက္သည္။ တဗ်စ္ဗ်စ္နဲ႔ လီးက သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ တိုးဝင္လာရာ မ်က္လုံးေလး စင္းက်သြားရ၏။ ထို႔ေနာက္ ဖင္ႀကီးအားႂကြကာ ျပန္ဖိခ်ျပန္သည္။ ပထမအႀကိမ္ေလာက္ မၾကပ္ပဲ ခပ္တင္းတင္း ဝင္သြားေတာ့၏။ လီးထိပ္ထိ ဖင္အားႂကြကာ လီးအရင္းထိ ျပန္ဖိခ်ရင္း အႀကိမ္ေရမ်ားလာကာ ခပ္သြက္သြက္ေလး လုပ္ေနမိသည္။

ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားအား ထူးေဝဒစ္ဖူးမွ ခ်ိတ္ဆြဲေနသျဖင့္ ခံစားမွု႔အားေကာင္းလာကာ အေပၚမွ စိတ္ႀကိဳက္ လိုသလို လိုးေနရသည့္အတြက္ ဘဝင္က်ေနရသည္။ တအီးအီး ညည္းေနေသာ ထူးေဝမ်က္ႏွာေလးအား ၾကည့္ကာ ခြလိုးရသည္မွာ သူမအတြက္ ခံစားမွု အသစ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ေစာက္ေခါင္းတစ္ေလၽွာက္ ခပ္စီးစီး အေနထားျဖင့္ ဝင္ထြက္ေနေသာ လီးအားငုံ႔ၾကည့္ကာ စိတ္လြတ္သြားေတာ့၏။ ထူးေဝရင္ဘတ္ေပၚ လက္ေထာက္ကာ မနားတမ္း ခြလိုးပစ္သည္။

ျပန္ဖိခ်စဥ္ လီးအရင္းထိ ကပ္ေနေအာင္ေဆာင့္ခ်သျဖင့္ ထူးေဝလီးထိပ္မွ သူမသားအိမ္ဝေလးအား ေထာက္မိကာ ေစာက္ဖုတ္တအုံလုံး က်င္တက္လာကာ ေဖၚမျပတတ္ေသာ ခံစားမွု႔ေလး ရရွိေနျပန္၏။ တျဖည္းျဖည္း ေစာက္ပတ္တအုံလုံး ယားယံလာကာ အားရွိသေလာက္ ေဆာင့္လိုးေနသည္။

ထူးေဝမွာလည္း လီးအားေထာင္ေပးကာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ဖင္ႀကီး ျပန္အက် ေအာက္က ပင့္လိုးလိုက္၏။ ေအာက္မွ ပင့္လိုးလိုက္တိုင္း ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ေခါင္းမ်ား ခါရမ္းကာ ဖင္ႀကီးအား ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ျပန္မႂကြနိုင္ပဲ ကပ္ထားရေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ဆီးခုံးခ်င္းထိေနေအာင္ ကပ္ထားရင္ ဖင္သားစိုင္ႀကီးမ်ား ေဝွ႕ကာဝိုက္ကာျဖင့္ ေမႊေပးေနသျဖင့္ ထူးေဝတစ္ေယာက္ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး အရင္းမွအဖ်ားထိ က်င္စိမ့္စိမ့္ေလးႏွင့္ ၿပီးခ်င္လာ၏။ ထိုစဥ္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ေနာက္ဆုံးလက္က်န္အင္အားမ်ား စုကာ ဖင္ႀကီးအားေျမႇာက္ရင္ တဖုန္းဖုန္း ဖိလိုးေတာ့သည္။

ထူးေဝမွာလည္း အရွိန္ႏွင့္ ဖိခ်လာေသာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ဖင္ႀကီးအား ေကာ့လိုးပစ္၏။ ခဏအၾကာတြင္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ တအီးအီးျဖင့္ ႀကိတ္ေအာ္ရင္း ထူးေဝရင္ဘတ္ေပၚ သူမကိုယ္လုံးေမွာက္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။ လီးအရည္ျပားတေလၽွာက္ ေႏြးကနဲ႔ျဖစ္သည္ႏွင့္ ထူးေဝကလည္း ပင့္လိုးရင္း လရည္မ်ားျပန္ပန္းထုတ္ကာ ႏွစ္ဦးသား အထြဋ္အထိပ္ ေရာက္သြားခဲ့၏။

မနက္လင္း အိပ္ယာနိုးသည္ႏွင့္ ထူးေဝတစ္ေယာက္ ေဘးအား စမ္းၾကည့္ရာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူအား မေတြ႕ရေတာ့ေပ။ စိတ္ထဲဟာသြားၿပီး အိပ္ခန္းျပင္ထြက္ရာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ေရသံမ်ားၾကားေနရ၏။ ဧည့္ခန္းဘက္ေလၽွာက္လာရ၏။ ေပါင္မုန႔္ၾကက္ဥေၾကာ္ႏွင့္ ေကာ္ဖီ ခြက္မ်ား ျပင္ဆင္ထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မ်က္ႏွာသစ္ ကိုယ္လက္သန႔္စင္ရန္ ေရခ်ိဳးခန္းဘက္ ျပန္ေလၽွာက္လာခဲ့၏။ တံခါးဖြင့္ရာ ကိုယ္တုံးလုံး ဆပ္ျပာတိုက္ေနေသာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူအား ေတြ႕လိုက္ရသည္။

” ဟင္ … ထူးေဝ ”

” အန္တီ … က်ေနာ္ … မ်က္ႏွာသစ္ခ်င္လို႔ ”

” ေအာ္ … သစ္ေလ … မင္းဖို႔ ေပါင္မုန႔္နဲ႔ေကာ္ဖီ လုပ္ထားေပးတယ္ … အန္တီက ေဆး႐ုံ ေန႔တဝက္ ဆင္းေပးရမွာ … ေန႔လည္စာ အျပင္က ဝယ္ခဲ့ေပးမယ္ ”

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ထူးေဝႏွင့္လိုးစဥ္ အရွက္ကုန္ခဲ့သည္မို႔ အခုလည္း ထူးေဝေရွ႕ သူမေစာက္ဖုတ္အား ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ပြတ္တိုက္ေဆးေၾကာေန၏။ ထူးေဝတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာသစ္ရင္း ေဘးနားမွ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ေစာက္ဖုတ္ ပြတ္ေဆးေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း လီးေတာင္လာေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူဘက္က မစသျဖင့္ ၿငိမ္ေနရ၏။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာလည္း သူမကိုယ္လုံးအား ထူးေဝတစ္ေယာက္ မက္မက္ေမာေမာ ၾကည့္ေနသည္ကို ရိပ္မိေပမယ့္ ေဆး႐ုံသြားခါနီးမို႔ စိတ္အား ခ်ဳပ္တီးထားလိုက္ေတာ့သည္။

” ကဲ … အန္တီသြားၿပီေနာ္ … ေန႔လည္ ျပန္လာခဲ့မယ္ ”

ထူးေဝက ေကာ္ဖီႏွင့္မုန႔္စားရင္း သူအား ႏွုတ္ဆက္ထြက္သြားေသာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ၏ ဖင္ႀကီးအားၾကည့္ကာ ဧည့္ခန္းတြင္း က်န္ရစ္ခဲ့၏။

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ေဆး႐ုံေရာက္သည္ႏွင့္ ဦးသာဒင္အား သတိရမိေနေသးသည္။ ဦးသာဒင္ ေဆး႐ုံမွ အလုပ္နားသြားသည္မွာ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္ခန႔္ရွိရာ သူမအတြက္ မေန႔တေန႔ကလို ခံစားေနမိေတာ့၏။ ကားထား၍ ကုသေဆာင္ဘက္ ေလၽွာက္လာရာ နားေနခန္းနား အေရာက္ ၾကားေနၾက အသံေလး ၾကားလိုက္ရသည္။

” ဟိတ္ … စိမ္း … ဒီေန႔ အျပတ္လန္းေနပါလား ”

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ကာမဆႏၵမ်ားျပည့္ဝကာ စိတ္ၾကည္ေနသျဖင့္ ပါတိတ္အစိမ္းႏုေရာင္ ဝမ္းဆက္ေလးဝတ္ကာ ဆံႏြယ္မ်ားအားစုခ်ည္ရင္း ေက်ာဘက္ခ်ထားကာ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာတြင္ ႏွုတ္ခမ္းနီအရဲေလး ဆိုးလာခဲ့၏။ အကၤ်ီလက္စကႏွင့္ ထမိန္အားတင္းေနေအာင္ ဝတ္ထားသျဖင့္ ခါးေသးက်ဥ္ေလးေအာက္မွ ေကာ့ထြက္ေနေသာ ဖင္သားစိုင္ႏွစ္ျခမ္းမွာ လမ္းေလၽွာက္တိုင္း ရမ္းခါေနသည္။

” လန္းဆို … အထူးအဆန္းေလး ရွိလို႔ေပါ့ … နန္းရယ္ ”

” အံမယ္ … တစ္ေယာက္ထဲ ဆန္းမေနနဲ႔ … နန္းလည္းေျပာဦး ”

” ခ္ခ္ … ေျပာမွာေပါ့ … လူနာေတြ ၁ ပတ္ ပတ္ၾကည့္ဦးမယ္ … ၿပီးမွ ”

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ေျပာရင္း အိမ္မွယူလာေသာ အိတ္ထဲမွ ေလာင္းကုတ္အျဖဴအား ဝတ္ဆင္လိုက္၏။ ေဆးဗီဒိုအတြင္းမွ နားၾကပ္တစ္ခု ျဖဳတ္ယူကာ နံရံရွိ ကိုယ္တပိုင္းမွန္ေလးအား ၾကည့္ရင္း စုခ်ည္ထားေသာ ဆံႏြယ္ေလးအား လက္ႏွင့္သပ္ခ်ေနသည္။ ထိုစဥ္ သူမေနာက္ေက်ာဘက္ နန္းသူဇာ ေရာက္လာကာ ဖင္ေပၚေခါက္တင္ေနေသာ ေလာင္းကုတ္အျဖဴအား ေအာက္ဆြဲခ်ရင္း ဖင္သားႀကီးအား ညႇစ္ေခ်လိုက္၏။

” မိန္းမခ်င္းကို … မနာလိုတာေအ … စိမ္းဖင္ႀကီးက … ေကာ့ထြက္ ဝိုင္းစက္ေနတာ … ခ္ခ္ ခ္ခ္ ”

” အံမယ္ … နန္းေနာ္ … စိမ္းဖင္ကို … ပစ္မွားေနတာလား ”

” ဟုတ္ပါ့ … ဆြဲကိုက္ပစ္ခ်င္တာကြာ ”

” ခ္လ္း ခ္လ္း … စိတ္ေလၽွာ့ နန္းေရ … အိမ္မွာ … ကိုက္မယ့္သူေလးက … အဆင္သင့္ ”

” ဟယ္ … တကယ္ ”

” အြန္းေပါ့ … အထူးဆန္းပါဆို … ခ္လ္း ”

” နန္းက … ဂ်ဴတီမရွိဘူး ညၾကမွ … နိုက္ဂ်ဴတီ … လိုင္းခန္းလဲ မျပန္ခ်င္ေသးဘူး … Ok ေလ … စိမ္း … ေရာင္းလွည့္တဲ့ထိ … ေစာင့္ေနမယ္ … အထူးဆန္းေလး … သိခ်င္မိတယ္ ”

” ကဲ … နန္း … စိမ္းသြားၿပီေနာ္ ”

နန္းသူဇာ တစ္ေယာက္ ဆရာဝန္နားေနခန္းအတြင္း ေမွးရင္းေစာင့္ေနရာ ခဏအၾကာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူႏွင့္ ဂ်ဴတီခ်ိန္းေသာ ဆရာဝန္မတစ္ဦး ဝင္ခ်လာသည္။

” ေအာ္ … ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူကို … ေစာင့္ေနတာထင္တယ္ ”

” ဟုတ္ … မမ ”

” စိမ္းက … ေရာင္းလွည့္ေနတုန္း … ေနာက္ ၁ နာရီေက်ာ္မွ ျပန္ေရာက္မွာ … က်မ ျပန္ေတာ့မွာမို႔ အခန္းေသာ့ မခတ္ေတာ့ဘူးေနာ္ … တံခါးေလာ့က်လည္း စိမ္းဆီမွာ ေသာ့အပိုတစ္ေခ်ာင္း ရွိပါတယ္ ”

” မခတ္နဲ႔ေတာ့ … မမ … နန္းက ဂ်ဴတီမရွိဘူး … ညၾကမွပါ … လိုင္းခန္း မျပန္ခ်င္ေသးတာနဲ႔ ဒီလာေနတာ ”

တာဝန္ၿပီးဆုံးကာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူႏွင့္ ဂ်ဴတီခ်ိန္းေသာ ဆရာဝန္မ ျပန္သြားၿပီး ခဏအၾကာ ေဒါက္တာနန္းသူဇာ တစ္ေယာက္ ဖုန္းဖြင့္ကာ ေဖ့ဘုတ္ဖြင့္ၾကည့္ေနသည္။ Fake acc မို႔ အျပာစာေပ Page မ်ား အျပာမူဗီ Page မ်ား like လုပ္ထား၏။ အျပာစာေရးသူမ်ားကိုလည္း add ကာ seefirst လုပ္ထားသည္။ ေမာင္ၿခိမ့္၏ ရွိသည္ ျဖစ္သည္ အျပာစာအုပ္ေလးမွာ သူမတို႔၏ ျဖစ္စဥ္မ်ားႏွင့္ တူေနသျဖင့္ ဖတ္ရင္း အံ့ေအာမိေနရ၏။

ခဏအၾကာတြင္ မက္ေဆဂ်ာမွ တခၽြင္ခၽြင္ႏွင့္ ပို႔ေနေသာ boy fri မ်ား၏ လီးပုံမ်ားအား မ်က္စိအရသာခံကာ ၾကည့္ရွု႔ေနသည္။ သူမထံ ပုံေတာင္းသူမ်ားကိုလည္း ထမိန္ေအာက္နားစအား အသာေလးမကာ ေပါင္ဂြတည့္တည့္ ခ်ိန္ရင္ ရိုက္ပို႔ေပး၏။ ေဘာက္ဆာမွ xnxx link အား ရိုက္ကာ အျပာကားမ်ား ဝင္ၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။ ၾကည့္ရင္း လိုင္းက်သြားလ်င္ သက္ဆိုင္ရာဆင္းကဒ္ ကုမၸဏီမ်ားအား တီးတိုးဆဲေနေသးသည္။

အျပာကားမ်ား ၾကည့္ရင္း အခ်ိန္မည္မၽွ ကုန္သြားသည္မသိ သူမပုခုံးေပၚသို႔ လက္တဖက္က်ေရာက္လာမွ ဆက္ကနဲ႔ ကိုယ္လုံးေလးတုန္ကာ လွည့္ၾကည္မိ၏။

…………………………………………….

အခန္း (၇)

” အမေလး … စိမ္းရယ္ … လန႔္လိုက္တာဟာ ”

” ခ္လ္း ခ္လ္း …… အျမဲတမ္း လိုးကားေတြပဲ ၾကည့္ေနတာလား … နန္းက ”

” အံေအာပါ့ေတာ္ … အျမဲတမ္းေတာ့ မၾကည့္ျဖစ္ပါဘူး … လင္ေတာ္ေမာင္ လာမယ့္ရက္ေလးနီးမွ ၾကည့္ျဖစ္တာပါ ”

” ဒီ ၁ ပတ္ေရာ … နန္းလူႀကီးက … လာမွာတဲ့လား ”

” သၾကၤန္ၿပီး … ကြက္တိပဲေလ … လာမွာပါ ”

” ဟူးးး … အေရးေပၚလူနာေတြကလည္း … မ်ားလိုက္တာ နန္းရယ္ ”

” အင္း … ငယ္ငယ္က … ႐ုပ္ရွင္ေတြ ဗြီဒီယိုေတြထဲ … ဆရာဝန္ခန္းေတြဆို … ေက်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့နဲ႔ ၾကည့္ၿပီး အားက်မိတယ္ … ကိုယ္တိုင္လည္းျဖစ္ေရာ … ယားလို႔ေတာင္ မကုတ္အားေတာ့တာ … ခ္ခ္ ခ္ခ္ ”

” ႀကံႀကံဖန္ဖန္ … နန္းရာ …… ခ္လ္း ခ္လ္း ”

” ကဲ … အထူးဆန္းေလး ေျပာေတာ့ … နန္းျဖင့္ ဘာမွ မစားပဲ … ေစာင့္ေနရတာ ”

” ေျပာပါ့မယ္ … နန္းရယ္ ”

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ခင္ပြန္းႏွင့္ သားျဖစ္သူ ေမြးရပ္ေၿမ ေရကန္ေတာ့သြားၾကရာ ျပန္မလာေသးေၾကာင္း မေန႔မနက္က ေဆး႐ုံကအျပန္ ထူးေဝအား ကားျဖင့္ပြတ္မိကာ အိမ္ေခၚလာစဥ္ သူမအား ထူးေဝမွ အတင္းတက္လိုးေၾကာင္း အိမ္ေထာင္သည္မွန္းသိသြားကာ သူမအားေၾကာက္ရြံ့၍ ခုထိအိမ္မွာပဲ သူမစကားအတိုင္း ေစာင့္ေနေသးေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေဒါက္တာနန္းသူဇာအား ေျပာျပလိုက္ေတာ့သည္။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ စကားအဆုံး ေဒါက္တာနန္းသူဇာ၏ မ်က္လုံးမ်ား အေရာင္ေတာက္လာ၏။

” ဒါဆို … စိမ္းေယာကၤ်ား … အိမ္ျပန္မလာေသးဘူးေပါ့ ”

” အင္း … ညေနမွ … ျပန္လာမွာ … အာ့မို႔ … ေန႔လည္ ေစာေစာ … အိမ္ျပန္မလို႔ … ခ္လ္းးး ”

” စိမ္းတစ္ေယာက္ထဲ … မစားနဲ႔ေလ … နန္းလည္း ေကၽြးဦး ”

” ဟမ္ ”

” ဘာလဲ … စိမ္းက … အဲဒီေကာင္ေလးကို … ေႂကြေနၿပီလား ”

” မဟုတ္ပါဘူး … နန္းရယ္ … ကိုယ့္သားေလာက္ အရြယ္ေလးကို … ၾကဳံတုန္း sex ကိစၥပဲ … စဥ္းစားတာပါ ”

” အင္းေလ … ပိုေပ်ာ္စရာ ေကာင္းေအာင္ … စိမ္းျပန္ရင္ နန္းပါ လိုက္ခဲ့မယ္ … နန္းလည္း ဆႏၵမျပည့္ေသးတာ တစ္ခုရွိတယ္ … အဲဒါကို ၾကဳံတုန္း … အေကာင္ထည္ ေဖာ္ခ်င္တာ ”

” အမ္ … ဘယ္လို ”

” ဒီလိုကြာ ”

ထို႔ေနာက္ နန္းသူဇာမွာ စိမ္းလတ္သူအား သူမ အစီစဥ္မ်ား ေျပာျပလိုက္သည္။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေဒါက္တာနန္းသူဇာ စကားမ်ားနားေထာင္ရင္း မ်က္လုံးေလး ျပဴးလာလိုက္ မ်က္ႏွာေလးရဲလာလိုက္ ခံစားမွုေပါင္းစုံျဖင့္ နားေထာင္ေနရ၏။

” ျဖစ္ပါ့မလား … နန္းရယ္ ”

” ျဖစ္ပါတယ္ … စိမ္းရဲ့ … အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ … အဲေကာင္ေလး ရွိေနေသးရင္ … အဆင္ေျပၿပီ ”

” ဘာျဖစ္လို႔ ”

” စိမ္းကို အိမ္ေထာင္သည္မွန္းသိၿပီး ေၾကာက္လို႔ စိမ္းစကားနားေထာင္ရင္ … အိမ္မွာ ေစာင့္ေနမွာေပါ့ … မေၾကာက္တတ္တဲ့သူဆို စိမ္း ေဆး႐ုံလာတာနဲ႔ သူလည္း ထြက္ေျပးမွာပဲ ”

” ဟုတ္ေတာ့လည္း … ဟုတ္သား … ဒါေပမယ့္ ”

” ဒါေပမယ့္မေနနဲ႔ … နန္း ေျပာတဲ့အတိုင္းသာ လုပ္ … က်န္တာ … နန္းပါသာ စီစဥ္မွာ ”

ေကာ္ဖီ ဝယ္ေသာက္ရင္း ဂ်ဴတီျပည့္ကာနီး အေရးေပၚ ကုသေဆာင္မ်ားရွိ လူနာမ်ားအား တစ္ေခါက္ပတ္ၾကည့္ကာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေဒါက္တာနန္းသူဇာအား ေခၚၿပီး ထမင္းေၾကာ္နင့္ အသားသုပ္တစ္ပြဲဝယ္ကာ အိမ္ျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္။ အိမ္နားမေရာက္ခင္ ေဒါက္တာနန္းသူဇာအား ကားေပၚမွခ်ကာ ၿခံဝင္းေရွ႕ ဟြန္းတီးလိုက္၏။ ဟြန္းသံၾကားသည္ႏွင့္ ထူးေဝတစ္ေယာက္ ေျပးထြက္လာကာ ၿခံတခါးလာဖြင့္ေပးေနသည္။ ထူးေဝကို ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ မ်က္ႏွာေလး ဝင္းလက္သြားရ၏။

တဆက္တည္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေဒါက္တာနန္းသူဇာ၏ အစီအစဥ္အား ေတြးမိခ်ိန္ ရင္ခုန္သံ ျမန္လာေတာ့သည္။ ကားေလးအား ၿခံဝင္းထဲ ေမာင္းဝင္ရင္း ဂိုေဒါင္ထဲ သြင္းထားလိုက္၏။ သူမ ဧည့္ခန္းထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္ ထူးေဝတစ္ေယာက္ ထမင္းေၾကာ္ႏွင့္ အသားသုပ္ ထည့္ျပင္ရန္ မီးဖိုခန္းဘက္ ပန္းကန္မ်ား ဝင္ယူေနသည္။ ဧည့္ခန္းထဲရွိ စားပြဲခုံေပၚမွ ထူးေဝခ်ထားေတာ့ ၿခံဝင္းတံခါးေသာ့အား ယူကာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ၿခံတံခါးေျပးဖြင့္ကာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေဒါက္တာနန္းသူဇာအား အျမန္ေခၚသြင္းၿပီး တံခါးျပန္ေသာ့ခတ္လိုက္ေတာ့၏။

” ကားေရွ႕ခန္းမွာ … နန္းဖို႔ … ထမင္းေၾကာ္ဗူးေရာ ေရဗူးေရာရွိတယ္ … ဂိုေဒါင္ေသာ့ ခတ္မထားဘူး … ျမန္ျမန္လာ ”

ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ နန္းသူဇာအား ေခၚလာရင္း ကားဂိုေဒါင္ဘက္လိုက္ပို႔ၿပီးမွ အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းဘက္ ဝင္လာခဲ့သည္။ ၿခံတံခါးေသာ့အား ထူးေဝမရိပ္မိရန္ ခုံေပၚျပန္တင္ရင္း ထမင္းေၾကာ္ အတူစားၾက၏။ ခဏအၾကာ စားေသာက္ၿပီးကာ ထူးေဝ ပန္းကန္ခြက္ေရာက္မ်ား သိမ္းေနစဥ္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ သူမအိပ္ခန္းထဲ ဝင္လာကာ မနက္က ဝတ္ဆင္ထားေသာ ပါတိတ္ဝမ္းဆက္အား ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေဘာ္လီႏွင့္အတြင္းခံေဘာင္းဘီပါ ခၽြတ္ကာ လက္တကိုင္းအကၤ်ီအပါးေလးအား ဝတ္ဆင္ထား၏။

အကၤ်ီေလးမွာ စကပ္ႏွင့္တြဲလ်က္မို႔ ေပါင္လယ္ထိဖုံးသျဖင့္ ထမိန္မဝတ္ေတာ့ပဲ တံခါးေပါက္ဘက္ ေက်ာေပးရင္း ကုတင္ေပၚ ကိုယ္တစ္ေစာင္းလွဲကာ အနားယူေနေတာ့သည္။ ခဏအၾကာ အခန္းတံခါး ဖြင့္သံႏွင္အတူ လူတစ္ေယာက္ဝင္လာကာ ကုတင္ေပၚတက္ရင္း သူမေနာက္ေက်ာဘက္မွ ခြလိုက္သည္ကို ခံစားသိရွိလိုက္၏။ ေယာကၤ်ားေခၽြးနံ့ သင္းသင္းေလး ရရွိေနသျဖင့္ ထူးေဝမွန္း အတတ္သိေနသည္။ သို႔ေသာ္ အိပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနလိုက္၏။

တျဖည္းျဖည္း ကိုယ္တစ္ေစာင္းလွဲထားေသာ သူမဖင္ၾကားထဲ ထူးေဝလီးက ဇပ္ကနဲဇပ္ကနဲ႔ တုန္ကာ လီးထိပ္က ပုဆိုးအတြင္းမွ ဟိုထိဒီထိျဖင့္ စိတ္ႂကြေနရွာသည္။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ သူမဆႏၵအရ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လွည့္ၿပီး နမ္းရွိုက္ပြတ္သပ္ေပးခ်င္ေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေဒါက္တာနန္းသူဇာ မွာထားသျဖင့္ စိတ္အား ခ်ိဳးနိမ္ထားလိုက္၏။ ခဏအၾကာတြင္ ထူးေဝတစ္ေယာက္ မနက္ထဲက လိုးခ်င္လြန္းလွသျဖင့္ ေစာင့္ေနရာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ထင္ၿပီး ကာမစိတ္ႂကြလာရန္ ကိုယ္လုံးအားေအာက္သို႔ ေလၽွာခ်ရင္း ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ ဖင္ၾကားအေရာက္ ေပါင္လယ္ဖုံးေသာ စကပ္ေအာက္နားစအား ဖင္ႀကီးေပၚေအာင္ ဆြဲတင္ပစ္သည္။

ေဘးတစ္ေစာင္းလွဲအိပ္ေနသျဖင့္ ဖင္ႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ စူထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အားၾကည့္ကာ မ်က္ႏွာအပ္လိုက္ေတာ့၏။ ထို႔ေနာက္ ေစာက္ပတ္အားလၽွာျဖင့္ထိုးခြဲကာ ကန႔္လန႔္ဖ်က္ ဖိဆြဲေပးသည္။ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလးအား လၽွာျဖင့္ထိုးကလိရာ တခ်က္တခ်က္ ဖင္ဝေလးအား ထိုးမိသျဖင့္ အိပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနေသာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ေအာ္ဟစ္ညည္းတြားခ်င္သည့္စိတ္မ်ား အေတာ္ထိန္းထားရသည္။

ထူးေဝတစ္ေယာက္ ေစာက္ပတ္ယက္ရင္း ရမၼက္စိတ္မ်ား ထႂကြကာ အကၤ်ီေရာ ပုဆိုးပါ တုံးလုံးခၽြတ္ခ်ပစ္၏။ ကိုယ္တစ္ေစာင္းလွဲေနေသာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူအား ပက္လက္လွန္ကာ ေပါင္တန္မ်ားျဖဲရင္း ေပါင္ၾကားထဲ ေလးဘက္ေထာက္ ေနရာယူၿပီး ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသားမ်ားအား ျဖဲယက္ေတာ့သည္။ ထိုစဥ္ အခန္းတံခါး ဖြင့္သံႏွင့္အတူ အသားျဖဴျဖဴ မ်က္နာေဖာင္းေဖာင္းျဖင့္ မိန္းမတစ္ေယာက္ ဝင္ေရာက္လာ၏။

” ကၽြီ … ဟင္ … မင္း မင္း … ဘယ္သူလည္း … စိမ္း စိမ္း … ထစမ္း … ေယာကၤ်ားမရွိခင္ … ေဖာက္ျပန္ေနတာလား ”

” ဟာ ”

” ဟင္ … နန္း … မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး … မင္း …… ေခြးက်င့္ေခြးႀကံ … ႀကံတာလား ထူးေဝ … အဟင့္ ဟင့္ ”

ထူးေဝမွာ ႐ုတ္တရက္ ေျပာင္းလဲသြားေသာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ၏ အမူယာေၾကာင့္ တကိုယ္လုံးတုန္ကာ ထထိုင္ရင္း ေပါင္ၾကားမွ ေတာင္ကာစလီးအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အုပ္ထားလိုက္သည္။

” ေတာ္စမ္း … စိမ္း … စိမ္းေယာကၤ်ားျပန္လာရင္ … ဒီကိစၥ … နန္းကိုယ္တိုင္ ဖြင့္ေျပာမယ္ … ဖုန္းနဲ႔လည္း ဓါတ္ပုံရိုက္ထားၿပီးသား … ဟိုေကာင္ေလးလဲ … မယာခိုးမွုနဲ႔ … ေထာင္ထဲသြားရမယ္ ”

” ဟို … ဟို … မလုပ္ပါနဲ႔ … နန္းရယ္ … မေန႔က … စိမ္းကားနဲ႔ … တိုက္မိထားလို႔ အိမ္ေခၚၿပီး ေဆးကုေပးေနတာပါ … ခုဟာ … မေမၽွာ္လင့္ပဲ … အဟင့္ ဟင့္ ”

” ဟုတ္ … ဟုတ္ ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ … ခု လည္း … ဘာ မွ … မ ျဖစ္ ေသး ပါ ဘူး ”

ထူးေဝတစ္ေယာက္ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ကာ ေထာင္ထဲဝင္ရမည္ကို ေတြးရင္း ေၾကာက္လန႔္ကာ အသံမ်ာတုန္ကာ ေျပာရင္း တိမ္ဝင္သြား၏။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူႏွင္ ေဒါက္တာနန္းသူဇာ တို႔မွာ မွင္ေသေသႏွင့္ သ႐ုပ္ေဆာင္ ေကာင္းေနၾကသည္။ ေနာက္ဆုံး ထူးေဝတစ္ေယာက္ ေထာင္ထဲမဝင္ရၿပီးေရာ ႀကိဳက္တဲ့အပစ္ ေပးရန္ ေဒါက္တာနန္းသူဇာအား မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ တတြတ္တြတ္ ေတာင္းပန္ေနေတာ့၏။

” ေကာင္းၿပီေလ … ငါခိုင္းတဲ့အတိုင္း မင္းလုပ္နိုင္မလား ”

” လုပ္နိုင္ပါတယ္ဗ်ာ … ႀကိဳက္တာခိုင္းပါ … က်ေနာ္ႀကိဳးစားလုပ္မွာပါ … ေထာင္ထဲ မပို႔ပါနဲ႔ ”

” ေအးေလ … ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့ ”

” ဟုတ္ … ဟုတ္ ”

ထူးေဝတစ္ေယာက္ စိတ္ထဲ ႀကိတ္ေပ်ာ္မိသြားရသည္။ ေထာင္ထဲမေရာက္ၿပီးေရာ ဘာခိုင္းခိုင္း လုပ္ဖို႔ အားေမြးရင္း ေဘးနားမွ ပုဆိုးအား လွမ္းယူလိုက္၏။

” ဟိတ္ … မင္း … ဒါ ဘာလုပ္တာလည္း ”

” ဟို … ဟို …… ပုဆိုးဝတ္မလို႔ပါ ”

” ဘာ … …… မင္း ဘယ္သူက … ဝတ္ခိုင္းလို႔လဲ … ဒီတိုင္းေန … ခုခ်ိန္က စၿပီး မင္းက ငါ့ကၽြန္ပဲ … နားလည္လား ”

” ဟုတ္ ”

” အခု … ကုတင္ေပၚက … ေလးဖက္ေထာက္ဆင္းစမ္း … ဟို တံခါးေပါက္နား … ေက်ာေပး ထိုင္ေန … ငါေခၚမွ လာခဲ့ ”

ထူးေဝတစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚမွ ေလးဖက္ေထာက္ ဆင္းကာ ေခါင္းငုံ႔ထားရင္း အခန္းတံခါးေပါက္နား ေက်ာေပးထိုင္ေနေတာ့သည္။ ေဒါက္တာ နန္းသူဇာမွာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူအား မ်က္ရိပ္မ်က္ကဲျပကာ ဘယ္လိုလဲဟု ေမးလိုက္၏။ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူကလည္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေဒါက္တာနန္းသူဇာအား လက္မေလးေထာင္ျပကာ မ်က္စိတဖက္ မွိတ္ျပေနသည္။ ထိုေနာက္ ႏွစ္ေယာက္သား ကုတင္ေစာင္း ထိုင္ကာ ေဘးတိုက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ နမ္းေနၾက၏။ နားေအာက္ လည္တိုင္ေဘးသားေလးအား ၿပိဳင္တူနမ္းရင္း လၽွာျဖင့္ ထိုးစုပ္ၾကသည္။

နမ္းရွိုက္ရင္း ေဒါက္တာနန္းသူဇာမွာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ၏ လက္တကိုင္း အကၤ်ီအား ပင့္ခၽြတ္လိုက္သည္။ ေဒါက္တာနန္းသူဇာ တစ္ေယာက္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူ၏ ထြားႀကိဳင္းစူၿဖိဳးေသာ နို႔အုံအား ကေလးတစ္ေယာက္လို တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ရင္း သူမအကၤ်ီအား ခၽြတ္ပစ္ေန၏။ ထို႔ေနာက္ ေဘာ္လီခၽြတ္ကာ နို႔သီးေခါင္းခ်င္း ထိကပ္ ပြတ္ဆြဲျပန္သည္။ ထိုစဥ္ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ေဒါက္တာနန္းသူဇာ ထမိန္အား ခၽြတ္ပစ္လိုက္၏။ ထမိန္ကၽြတ္သြားသည္ႏွင့္ ေအာက္ခံစကပ္ အပါးေလး ေပၚထြက္လာသည္။

စကပ္အပါးေလးမွာ ေဒါက္တာနန္းသူဇာ ေပါင္တန္အား ကပ္ေနကာ ဖင္သားႀကီးေပၚမွ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးပါ ခပ္ေရးေရး ျမင္ေနရ၏။ စကပ္အပါးေလးအားခၽြတ္ရာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူထက္ ေဖြးေသာ ဖင္သားႀကီးအား အတြင္းခံေဘာင္းဘီ အညိဳေလးက မနိုင္မနင္း ဖုံးအုပ္ထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုပ္ရင္း တစ္ေယာက္ေပါင္ၾကား တစ္ေယာက္နိုက္ရာ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူမွာ ေဒါက္တာနန္းသူဇာ၏ အတြင္းခံေလးအား ေအာက္ဆြဲခ်စဥ္ နန္းသူဇာမွာ ေခါင္းရမ္းျပလိုက္၏။

” ေကာင္ေလး … ဒီနား ေလးဖက္ေထာက္လာခဲ့ ”

…………………………………………

အခန္း (၈)

နန္းသူဇာက စိမ္းလတ္သူအား ေခါင္းရမ္းျပရင္း ထူးေဝအား အသံခပ္တင္းတင္းျဖင့္ လွမ္းေခၚေနသည္။ ထူးေဝမွာလည္း သူ႔နာမည္ေခၚသံၾကားသည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္း ေလးဖက္ေထာက္ကာ ကုတင္နားေလၽွာက္လာခဲ့၏။ ကုတင္နား ေရာက္သည္ႏွင့္ ေဒါက္တာနန္းသူဇာမွ သူမေျခေခ်ာင္းမ်ား စတင္ယက္ခိုင္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေျခဖမိုးမွ တဆင့္ ေျခသလုံးထိ ယက္ခိုင္းျပန္၏။ သူမ၏ ကိန္းေအာင္းေနေသာ ကာမဆႏၵမ်ား သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေဒါက္တာစိမ္းလတ္သူေၾကာင့္ အေကာင္ထည္ေဖာ္ခြင့္ ရရွိလိုက္သည္။ ထူးေဝ၏ လၽွာေႏြးေႏြးေလးမွာ ဒူးေခါင္းနားေရာက္ကာ အထက္မေက်ာ္ရဲပဲ ေအာက္ျပန္ဆင္းေန၏။

” အေပၚထိယက္ေလ ”

ေဒါက္တာနန္းသူဇာက ထူးေဝဆံပင္အား ဆြဲကာ သူမေပါင္ေပၚ တင္ေပးလိုက္သည္။ ထိုစဥ္ ေဘးမွ စိမ္းလတ္သူမွာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ နို႔အုံေလးစို႔ေပးလိုက္ျပန္သည္။ နန္းသူဇာမွာ ေပါင္ရင္းနား ထူးေဝလၽွာဖ်ားေလး ေရာက္လာစဥ္ နို႔အုံအား စို႔ခံရသျဖင့္ ကာမစိတ္မ်ား ႐ုန္းထလာ၏။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးအား သူမပါသာ ဖင္ႂကြခၽြတ္ရာ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ ေဘးႏွုတ္ခမ္းသားႏွစ္ဘက္ ေဖာင္းေနရင္း ေစာက္ေခါင္းဝေလးမွာ အရည္ၾကည္မ်ား အိုင္ေနသည္။

” ဟယ္ … ဘယ္လိုေလးလဲ နန္းရယ္ … အူယားတာ ”

စိမ္းလတ္သူမွာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေစာက္ပတ္ေလးအား ၾကည့္ရင္း အံၾသေနမိ၏။ နန္းသူဇာ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ ပန္းေရာင္သန္းေနၿပီး ဆီးခုံးေပၚတြင္ ေစာက္ေမႊးပါးပါးေလးေပါက္ကာ အဖုတ္မ်က္ႏွာျပင္တြင္ ဘာအေမႊးမွ မရွိေပ။ ထူးေဝမွာလည္း စိမ္းလတ္သူစကားေၾကာင့္ နန္းသူဇာ ေစာက္ပတ္အား ေမာ့ၾကည့္လိုက္ရင္း ယက္ခ်င္သည့္စိတ္မ်ား တဖြားဖြား ေပၚေပါက္ေန၏။ သို႔ေသာ္ နန္းသူဇာမွ ယက္ခြင့္မေပးေသးသျဖင့္ ၾကည့္႐ုံၾကည့္ေနရသည္။

” ဟုတ္တယ္ စိမ္းရဲ့ … ငယ္ငယ္ထဲက အဖုတ္ေပၚအေမႊးမရွိတာ … ခ္ခ္ ”

” ခ္လ္း ခ္လ္း … ေစာက္ပတ္ေျပာင္တယ္ ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေနမွာ ”

စိမ္းလတ္သူႏွင့္ နန္းသူဇာတို႔က တစ္တစ္ခြခြေျပာေနသျဖင့္ ထူးေဝမွာ နားေထာင္ရင္း လီးကေထာင္ေနေတာ့၏။

” ေကာင္ေလး … ဒီလို ေစာက္ဖုတ္ ျမင္ဖူးလားကြ ”

နန္းသူဇာက စိမ္းလတ္သူႏွင့္ေျပာရင္း သူမေစာက္ဖုတ္အား ေငးၾကည့္ေနေသာ ထူးေဝအား လွမ္းေမးလိုက္သည္။

” မျမင္ဖူးပါဘူး … အန္တီ ”

” ခ္ခ္ … မင္းက ေစာက္ဖုတ္ ဘယ္ႏွစ္ခု ျမင္ဖူးလို႔လဲ ”

” က်ေနာ့္ခ်စ္သူရယ္ … ဒီက အန္တီစိမ္း ေစာက္ဖုတ္ရယ္ ဒါပဲ ျမင္ဖူးတာပါ ”

” အခုေရာ ”

” အခု … အန္တီနန္း ေစာက္ဖုတ္ပါ ျမင္ဖူးပါၿပီ ”

” ယက္ခ်င္ေနတာလား ”

” ဟုတ္ ”

” ဒီတိုင္းေတာ့ မရဘူးကြ … ငါ့ ဖင္ကို အရင္ယက္ေပးရမယ္ ”

” ဟုတ္ … အန္တီနန္း ”

နန္းသူဇာမွာ ေျပာရင္း ကုတင္ေပၚ ပတ္လက္လွဲခ်ကာ ကုတင္ေစာင္းအား ေျခဖ်ားေထာက္ရင္း ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ ျဖဲေပးလိုက္ေတာ့၏။

” ကဲ … ဖင္ အရင္ယက္ေနာ္ ၿပီးမွ ေစာက္ပတ္ယက္ရမယ္ ”

ထူးေဝမွာ နန္းသူဇာ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ဖင္ဝေလးအား လၽွာထိပ္ေလးျဖင့္ ထိုးယက္ပစ္သည္။ နန္းသူဇာေပါင္ႏွစ္ဖက္ ဆက္ကနဲ တုန္သြားရ၏။ အျပာကားမ်ားၾကည့္ကာ ဖင္အယက္ခံခ်င္ေနသည့္ သူမဆႏၵမ်ား ျပည့္ဝခဲ့သည္။ ထူးေဝတစ္ေယာက္ ဖင္ဝေလးအား အထက္ေအာက္ယက္လိုက္ လၽွာထိပ္ေလးျဖင့္ဝိုင္းေပးလိုက္ႏွင့္ စူပြစူပြျဖစ္လာခ်ိန္ လၽွာဖ်ားအား စုခၽြန္ကာ ဖင္ေပါက္ထဲ ရသေလာက္ ထိုးေမႊေပးေန၏။

” အားလား … ဟုတ္တယ္ … အထဲေမႊကြာ … အ အားးး …… ေကာင္းလိုက္တာ … ေကာင္ေလးရာ ”

တျဖည္းျဖည္း နန္းသူဇာ ေစာက္စိေလးမွာ ေထာင္ထြက္လာၿပီး အစိေခါင္းေလး ျပဴးထြက္လာသည္။ ပက္လက္အေနထားမို႔ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ား အိုင္ထြက္လာရာ ဖင္ဝေလးထဲ စီးက်ေနျပန္၏။ ထူးေဝက ဖင္ၾကားထဲ စီးက်လာေသာ ေစာက္ရည္မ်ားအား လၽွာျဖင့္ ပင့္ယက္ကာ မ်ိဳခ်ပစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္ေဘးမွ ၾကည့္ေနေသာ စိမ္းလတ္သူမွာ နန္းသူဇာ၏ ေစာင္စိေလးအား မေျပာမဆိုႏွင့္ ကုန္းစုပ္လိုက္၏။

” အားဟား …… အမေလးးး …… အအ ”

နန္းသူဇာတစ္ေယာက္ ေစာက္စိေလးအား အစုပ္ခံရင္း ဖင္ေပါက္ေလးပါ ကလိခံေနရသျဖင့္ အရသာႏွစ္မ်ိဳး တၿပိဳင္ထဲ ခံစားရကာ ခဏအၾကာတြင္ ေစာက္ရည္မ်ား ေထာင္ပန္းေနေတာ့သည္။ သူမဘဝတြင္ အလိုးမခံရပဲ ပထမဆုံးအႀကိမ္ အထြဋ္ထိပ္ေရာက္ခဲ့ရ၏။ ေစာက္စိေလးအား စုပ္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ စိမ္းလတ္သူ၏ ေခါင္းအား သူမမ်က္နာအနီး ဆြဲယူကာ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုပ္ပစ္သည္။ စိမ္းလတ္သူႏူတ္ခမ္းတဝိုက္ ေပကပ္ေနေသာ သူမေစာက္ရည္မ်ားအား လၽွာျဖင့္သိမ္းယက္ကာ ထူးေဝအား ဖင္ဆက္မရပ္ရန္ တားလိုက္ေတာ့၏။

” ေကာင္ေလး … ခဏ ရပ္ဦး ”

ထူးေဝမ်က္ႏွာႏွင့္ သူမဖင္ႀကီး ခြာသြားစဥ္ စိမ္းလတ္သူအား ခပ္တိုးတိုး ေျပာျပေနျပန္သည္။

” တကယ္ေကာင္းတာ စိမ္းရဲ့ … ေလးဖက္ကုန္းလိုက္ ကုတင္ေစာင္းကို ”

စိမ္းလတ္သူလည္း နန္းသူဇာေျပာသည့္အတိုင္း ကုတင္ေစာင္းတြင္ ေလးဖက္ေထာက္ကာ ေပါင္ကားရင္း ဖင္ႀကီးအား ေကာ့ေပးထားလိုက္၏။

” ေကာင္ေလး … ဒီဘက္လာ … စိမ္းေစာက္ဖုတ္ႀကီး ယက္ေပးလိုက္ဦး ”

စိမ္းလတ္သူ ဖင္ကုန္းေပးသည္ႏွင့္ နန္းသူဇာမွာ ထထိုင္ရင္း ထူးေဝအား စိမ္းလတ္သူေစာက္ပတ္အား ယက္ခိုင္းေနသည္။ ထူးေဝးတစ္ေယာက္ ကုတင္ေအာက္ ဒူးေထာက္ကာ စိမ္းလတ္သူ အဖုတ္အားယက္ေပးစဥ္ နန္းသူဇာမွာ ကုတင္ေပၚတြင္ စိမ္းလတ္သူ ဖင္ႀကီးအား ဆြဲျဖဲလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ နန္းသူဇာတစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ စိမ္းလတ္သူ၏ ဖင္ဝညိဳညိဳေလးအား လၽွာျဖင့္ ထိုးကလိေပးေနသည္။

” အားဟား … ဟုတ္တယ္ …… နန္းရယ္ … အမေလးးး …… ေကာင္းလိုက္တာ … ဇိမ္ပဲဟာ … ထူးေဝ …… အန္တီ အစိေလးကို မလြတ္နဲ႔ စုပ္ထား …… အ အားးး ”

စိမ္းလတ္သူမွာ နန္းသူဇာေၾကာင့္ ဖင္ေရာ အဖုတ္ေရာ အယက္ခံေနရရင္း မတူညီေသာ ကာမစည္းစိမ္ ႏွစ္ခုအား တၿပိဳင္ထဲ ခံစားေနရ၏။ နန္းသူဇာမွာလည္း စိမ္းလတ္သူ ဖင္ဝေလးအား ကုန္းယက္ရင္း အဖုတ္ယက္ေနေသာ ထူးေဝႏွာေခါင္းေလးအား ဆြဲစုပ္လိုက္သည္။

ထူးေဝမွာလည္း ေစာက္စိေလးစုပ္ရင္း အဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္း အတိုင္း လၽွာထိပ္ျဖင့္ ထိုးခြဲကာ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ ထိုးေမႊေပးရင္း တဆက္တည္း သူ႔ႏွာေခါင္းအားလွမ္းစုပ္ေသာ နန္းသူဇာ ႏွုတ္ခမ္းနားေလး လၽွာထိုးကလိေပး၏။ နန္းသူဇာမွာ စိမ္းလတ္သူဖင္ေပါက္ထဲ လၽွာထိပ္ေလးသြင္းေနစဥ္ ထူးေဝလၽွာဖ်ားေလးမွ ႏွုတ္ခမ္းနားေရာက္လာသျဖင့္ ဖမ္းစုပ္လိုက္သည္။

စိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ကုတင္ေစာင္း ဖင္ႀကီးေထာင္ကာ သူမညာဘက္ေဘးမွ နန္းသူဇာက ဖင္ေပါက္ထဲ ကလိေပးေနၿပီး သူမဖင္ေနာက္တည့္တည့္ ထူးေဝက ကုတင္ေအာက္ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္ကာ ေစာက္ဖုတ္တျပင္လုံး ယက္ေပးသျဖင့္ ခဏအၾကာတြင္ မထိန္းနိုင္ေတာ့ပဲ ေစာက္ရည္မ်ား ေထာင္ပန္းေတာ့၏။

” ေကာင္ေလး … စိမ္းေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလးကို ေတ့စုပ္ေလ … ျမန္ျမန္ ”

နန္းသူဇာမွာ ေထာင္ပန္းေနေသာ စိမ္းလတ္သူ ေစာက္ရည္မ်ားအား ႏွေမ်ာသည့္အေနျဖင့္ ထူးေဝအား ေသာက္ခိုင္းေနသည္။ ထူးေဝကလည္း နန္းသူဇာ စကားအဆုံး စိမ္းလတ္သူ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလးအား ပါးစပ္ျဖင့္ေတ့ကာ ထြက္လာသမၽွေစာက္ရည္မ်ား စုပ္ယူမ်ိဳခ်ပစ္၏။

” အားးး …… အမေလးးး …… ေကာင္းလိုက္တာနန္းရယ္ …… အားလား …… အ အားးးးးးးး …… ရွီးးးးးး ”

စိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ထူးေဝပါးစပ္ထဲ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္ရာ ေစာက္ရည္မ်ားကုန္စင္မွ သူမဖင္ႀကီးအား ဘယ္ဘက္ေဘး ေစာင္းရင္း လွဲခ်ပစ္လိုက္သည္။ မ်က္လုံးမွိတ္ကာ ေမွးေနစဥ္ ခဏ အၾကာ သူမေဘးမွ နန္းသူဇာ ေအာ္သံေလးၾကားလိုက္ရ၏။

” အ …… အားးး …… ျဖည္းျဖည္း ေကာင္ေလး …… မင္းဟာႀကီးက … အန္တီ့ေယာကၤ်ားထက္ ထြားတယ္ …… အမေလးးး …… မရဘူး …… ဖင္ထဲကျပန္ထုတ္ ေစာက္ပတ္ပဲ လိုးဦး ”

စိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ အားယူမ်က္လုံးဖြင့္ကာ ေဘးသို႔ လွည့္ၾကည္မိသည္။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ နန္းသူဇာမွာ ေလးဖက္ကုန္းေနကာ ေနာက္မွ ထူးေဝက ခါးဆြဲကာ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဖင္ေဆာင့္လိုးေနသည္ကို ျမင္ေနရ၏။

” အန္တီ မခံနိုင္ေသးရင္ … ပက္လက္လွန္လိုက္ေလ … က်ေနာ္ … ေစာက္ဖုတ္ကို အရင္လိုးေပးမယ္ ”

ထူးေဝမွာ ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ နန္းသူဇာ ဖင္ထဲမွာ လီးႀကီးအား ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ လီးကၽြတ္ထြက္သည္ႏွင့္ တဘူဘူျဖင့္ ဖင္ထဲမွ ေလမ်ား အမ္ထြက္လာ၏။

” ဖလြပ္ … ဗြီ … ဘူ ဘူ ဘူ … ဗြိ ”

” ခ္လ္း … အေရးထဲ … နန္းဖင္က … ႏွုတ္ဆက္ေနပါလား … ခ္လ္း ခ္လ္းးး ”

စိမ္းလတ္သူမွာ ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွဲကာ ေပါင္တန္မ်ား ေျမႇာက္ျဖဲေနေသာ နန္းသူဇာအား ေဘးမွ ၾကည့္ရင္း လွမ္းစေနသည္။

” အဲဒါ … ႏွုတ္ဆက္တာ မဟုတ္ဘူး … စိမ္းရဲ့ … ခဏေန … ျပန္လာကိုကိုလို႔ … ဖင္ဘာသာနဲ႔ မွာေနတာ … ခ္ခ္ ခ္ခ္ ”

” ခ္လ္း ခ္လ္း ခ္လ္းးး ”

ခဏအၾကာတြင္ ထူးေဝလက္ေမာင္းအိုးႀကီးဆြဲကာ နန္းသူဇာတစ္ေယာက္ ပက္လက္အေနထားႏွင့္ ေပါင္ႏွစ္ျခမ္းျဖဲကာ အလိုးခံေနေတာ့၏။

” အ ……… ေကာင္းလိုက္တာ … ေကာင္ေလးရာ …… ရွီးးး ………… လိုး လိုး …… ေစာက္ဖုတ္က ခံနိုင္တယ္ကြ …… မင္း ႀကိဳက္သေလာက္သာ လိုး …… မညႇာနဲ႔ …… အ အားးး …… ဟုတ္တယ္ …… ေဆာင့္ေဆာင့္ ”

နန္းသူဇာတစ္ေယာက္ လင္ျဖစ္သူလီးထက္ႀကီးေသာ ထူးေဝလီးအား အရသာခံကာ ေဆာင့္လိုးခိုင္းေနသည္။ တျဖည္းျဖည္း ေဘးမွ စိမ္းလတ္သူပါ နန္းသူဇာအားၾကည့္ရင္း ကာမမီးေလး ျပန္လည္ေတာက္ေလာင္ ေနေတာ့၏။

” စိမ္း … ယားေနၿပီလား ”

” ဟုတ္တယ္ … နန္းရယ္ … ရွီးးး းးးး ”

” ခဏေလးေနာ္ …… စိမ္း …… အ အ …… ေကာင္ေလးလီးက … ထြားလို႔လား မသိဘူး …… အာဟား …… အတြင္းထဲ … စီးပိုင္ေနတာ …… အမေလးးး …… ေကာင္းခ်က္က … 9+ပဲ … အီစိမ့္ေနတာ ”

” ဟူးးး …… မရေတာ့ဘူး …… နန္းရာ ”

” ဒီလိုလုပ္ကြာ … နန္းမ်က္ႏွာေပၚ ခြထိုင္လိုက္ … စိမ္း ေစာက္ဖုတ္ကို … ယက္ေပးထားမယ္ ”

စိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ နန္းသူဇာ စကားအဆုံး ဟန္မေဆာင္နိုင္ပဲ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ နန္းသူဇာ၏ မ်က္ႏွာေဖာင္းေဖာင္းေလးေပၚ ခြထိုင္ကာ မ်က္ႏွာတျပင္လုံး ေဖါင္းႂကြေနေသာ အဖုတ္ေလးျဖင့္ ဖိပြတ္ေနေတာ့သည္။

…………………………………………

ဇာတ္သိမ္းပိုင္း

နန္းသူဇာတစ္ေယာက္ စိမ္းလတ္သူ၏ ေစာက္ပတ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာ အပြတ္ခံရင္း အလိုးခံေနေတာ့၏။

” ဘြတ္ …… ဗ်စ္ ဗ်စ္ …… ဖြပ္ဖြပ္ …… ဘြတ္ ”

ထူးေဝမွာလည္း နန္းသူဇာႏွင့္ စိမ္းလတ္သူတို႔၏ ကာမ ျပင္းထန္ပုံကို ၾကည့္ရင္း ေဆာင့္ေဆာင့္ လိုးေန၏။

” ဟူးးးး ………… ရွီးးးး ……… စိမ္း မ ရ ေတာ့ ဘူး နန္းရယ္ ”

စိမ္းလတ္သူမွာ နန္းသူဇာ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထူးေဝလီးႀကီး ဝင္ထြက္ေနပုံကို ၾကည့္ရင္း အလိုးခံခ်င္သည့္ စိတ္မ်ား ထႂကြလာရသည္။ နန္းသူဇာ မ်က္ႏွာေပၚမွ ထရပ္ကာ ဗိုက္ေပၚတက္ခြၿပီး ထူးေဝဘက္ ဖင္ႀကီးေထာင္ေပးလိုက္ေတာ့၏။ ထူးေဝတစ္ေယာက္ ပက္လက္အေနထားႏွင့္ နန္းသူဇာအား လိုးရင္း နန္းသူဇာ ဗိုက္ေပၚမွ စိမ္းလတ္သူ ဖင္ႀကီးအား ပြတ္သပ္ေပးလိုက္ျပန္သည္။

” ပြတ္ေနေတာ့မွာလား ထူးေဝရာ … အန္တီ ေစာက္ပတ္ႀကီး ၾကည့္လိုက္ပါဦး ”

စိမ္းလတ္သူက စကားေျပာရင္း ခါးခြက္ျပလိုက္ျပန္၏။ ဖင္းစိုင္ အလယ္တြင္ ဖင္ဝနီညိဳေလးမွာ ခ်ိဳင့္ဝင္ေနလ်က္ ဖင္ဝေအာက္ဖက္ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲ အရည္ၾကည္မ်ား အိုင္ေနကာ အဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသားႏွစ္ဖက္မွာ ေဖာင္းႂကြေနသည္ကို ျမင္ေနရသည္။

ထူးေဝတစ္ေယာက္ စိမ္းလတ္သူ စကားေၾကာင့္ နန္းသူဇာ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ လီးအား ထုတ္ကာ စိမ္းလတ္သူ ေစာက္ပတ္ထဲ ေျပာင္းလိုးေတာ့၏။ အခ်က္ ၈၀ ေလာက္တြင္ နန္းသူဇာမွ သူမအား လိုးရန္ ေျပာလာသျဖင့္ နန္းသူဇာ ေစာက္ပတ္အား တခါျပန္ေျပာင္း လိုးေပးရျပန္သည္။

နန္းသူဇာ ႏွင့္ စိမ္းလတ္သူတို႔အား ဖင္ေရာ အဖုတ္ေရာ တလွည့္စီ ေျပာင္းလိုးရင္း ထူးေဝတစ္ေယာက္ ၂ ခ်ီေျမာက္တြင္ ေျခကုန္လက္ပန္းက်သြားေတာ့၏။ သို႔ေသာ္ ခဏသာ အနားရၿပီး နန္းသူဇာက လီးအား ေထာင္မတ္ေနေအာင္ စုပ္ေပးကာ အေပၚမွ ခြလိုးျပန္သည္။ နန္းသူဇာ ခြလိုးစဥ္ စိမ္းလတ္သူမွာ ထူးေဝမ်က္ႏွာေပၚ ခြကာ ေစာက္ဖုတ္ယက္ခိုင္းျပန္၏။ စိမ္းလတ္သူႏွင့္ နန္းသူဇာတို႔ တလွည့္စီ ေနရာခ်င္း ခ်ိန္းကာ ခြလိုးလိုက္ ေစာက္ဖုတ္အယက္ခံလိုက္ႏွင့္ ကာမစည္းစိမ္ယူေနၾကရာ ညေနပိုင္း အေရာက္ ထူးေဝတစ္ေယာက္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားရွာသည္။

သို႔ေသာ္ ၾကာၾကာ မအိပ္လိုက္ရေပ စိမ္းလတ္သူ ခင္ပြန္း ျပန္လာေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ဖုန္းလာသျဖင့္ ထူးေဝမွာ စိမ္းလတ္သူတို႔ အိမ္မွ ျပန္လာခဲ့ေတာ့၏။

……………………………………………………..

” စိမ္းေရ … စိမ္းေလး ”

” ေဟာ … ေမာင္ ျပန္လာၿပီလား ”

အိပ္ခန္းထဲမွ ထမိန္ရင္လ်ားေလးႏွင့္ ထြက္လာကာ ခင္ပြန္းသည္ ဦးမိုးေက်ာ္ လက္ထဲမွ အိတ္မ်ား ကူသည္လိုက္သည္။ လင္ျဖစ္သူေနာက္တြင္ အသက္ ၆၀ ႏွစ္ခန႔္ ခႏၶာကိုယ္ က်စ္က်စ္လစ္လစ္ႏွင့္ မ်က္မွန္ကိုင္း အနက္ႀကီး တပ္ထားေသာ လူႀကီးတစ္ဦး ကပ္ပါလာသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။

” လာၿပီ စိမ္းေရ … သားေလးက … ေနရစ္ခဲ့တယ္ … သၾကၤန္ၿပီးမွ လာမယ္ထင္တယ္ … ဘႀကီးေက်ာ္အုန္း က … ဒီမွာေနမယ္ဆိုလို႔ ေခၚလာခဲ့တာ ”

ဦးေက်ာ္အုန္းမွာ ဦးမိုးေက်ာ္၏ အေမ့ဘက္မွ ဦးေလးေတာ္စပ္သူ ျဖစ္ၿပီး ဇနီးဆုံးသြားသည္မွာ ၆ လ ခန႔္သာ ရွိေသး၏။ ဦးမိုးေက်ာ္ ေမြးရပ္ေျမသို႔ ေရလာကန္ေတာ့ရာ အျပန္တြင္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ လိုက္ေနရန္ လိုက္လာခဲ့သည္။

” စိမ္းေလး ”

” ေျပာေလ … ေမာင္ ”

” ေမာင့္ ဘႀကီး… အိမ္ေနတဲ့ခ်ိန္ … ဂ႐ုစိုက္ေပးေနာ္ ”

” အင္းပါ … ေမာင္ရယ္ … ေမာင့္ဘႀကီးဆိုေတာ့ စိမ္း ဘႀကီးပဲေပါ့ ”

” ဟိုမွာ … အေဒၚဆုံးေတာ့ ဘႀကီးလည္း အေတာ္စိတ္ညစ္ေနရွာတာ … ထင္တယ္ … ေမာင့္အစ္မ အိမ္က အလုပ္သမားေတြနဲ႔မို႔ … ေမာင္တို႔အိမ္ လာေနဖို႔ ဆုံးျဖတ္တာ ထင္တာပဲ ”

ဒီၿမိဳ႕ေလးတြင္ ဦးမိုးေက်ာ္၏ အစ္မဝမ္းကြဲ တစ္ေယာက္ရွိရာ ထိုအစ္မေတာ္သူမွာ ဖိနပ္လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္သျဖင့္ အခ်ိန္ျပည့္ အလုပ္သမားမ်ားျဖင့္ ဆူညံေနတတ္သည္။ ညပိုင္းစားေသာက္ၿပီး အိပ္ယာဝင္ခ်ိန္ ဦးမိုးေက်ာ္ ႏွင့္ စိမ္းလတ္သူတို႔ ကုတင္ေပၚ စကားေျပာေနၾက၏။

” ကဲပါ … ေမာင္ရယ္ … စိမ္းမွာလည္း မိဘေတြမရွိေတာ့ပါဘူး အစ္ကိုနဲ႔ အစ္မ တစ္ေယာက္ပဲ ရွိေတာ့တာ … ေမာင့္ဘႀကီးကို စိမ္း မိဘလို သေဘာထားရမွာေပါ့ … စိတ္ရွုပ္ခံမေနနဲ႔ … စိမ္း ဂ႐ုစိုက္ေပးပါ့မယ္ ”

စိမ္းလတ္သူမွာ ေျပာရင္း ပက္လက္လွဲေနေသာ လင္ျဖစ္သူအား ခြရာ လင္ျဖစ္သူ ဦးမိုးေက်ာ္ ေပါင္ၾကားရွိ လီးအား ဒူးေခါင္းျဖင့္ ဖိမိလိုက္သည္။ ခပ္ေႏြးေႏြး ေခြေနေသာ လီးအား ဒူးေခါင္းေလးျဖင့္ ဖိပြတ္ရာ ခဏအၾကာတြင္ ေျခသလုံးအတြင္းသားေလးအား လီးထိပ္က ထိကပ္ေနသည္ကို ခံစားသိရွိေန၏။ ဒူးေခါင္း ႂကြလိုက္စဥ္ သူမထင္သည့္အတိုင္း ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ပုဆိုးအတြင္းမွ လီးႀကီးက ေထာင္မတ္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့သည္။

ဦးမိုးေက်ာ္ မွာလည္း ညေနျပန္ေရာက္ကတည္းက မယားျဖစ္သူ၏ ဖင္ႀကီးအား ၾကည့္ကာ လိုးခ်င္သည့္ စိတ္မ်ား တဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚေန၏။ ခဏအၾကာတြင္ လင္ျဖစ္သူ ခါးပုံစအား ျဖည္ကာ ေပါင္လယ္ထိ ေလၽွာခ်ကာ လက္ႏွင့္ ၁၀ ခ်က္ခန႔္ ဂြင္းထုေပးလိုက္၏။ ဦးမိုးေက်ာ္မွာလည္း မယားျဖစ္သူ ဂြင္းထုမေပးခင္တည္းက ေတာင္ေနရာ ဟန္မေဆာင္ေတာ့ေပ။ စိမ္းလတ္သူ ေပါင္ၾကားေနရာယူကာ ထမိန္ေအာက္နားစအား ေပါင္ရင္းထိ လွန္တင္လိုက္သည္။ အိပ္ခန္းတြင္း ဖန္ေခ်ာင္းမီး အလင္းေရာင္ေလးေအာက္ မယားျဖစ္သူ စိမ္းလတ္သူ၏ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ၾကားမွ ေစာက္ေမႊးပါးပါးေလးျဖင့္ ဖုံးထားေသာ အဖုတ္နီတာရဲေလးအား ေတြ႕လိုက္ရေတာ့၏။

ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးထိပ္အား ေတ့ကာ ဖိလိုးလိုက္သည္။ စိမ္းလတ္သူမွာ သူမအဖုတ္ေလးထဲ လီးဝင္သည္ႏွင့္ ဦးမိုးေက်ာ္ ပုခုံးအားဆြဲကာ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းေတ့စုပ္ရင္း ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္အား အနည္းငယ္ ထပ္ျဖဲေပး၏။ တအားအား တအီးအီး ညည္းသံေလးမ်ားႏွင့္ လီးဝင္လီးထြက္သံေလးမ်ား ဆူညံလာကာ အေတာ္ေလးၾကာမွ ၿငိမ္သက္သြားေတာ့သည္။

……………………………………………………..

” ဟဲလို … မာမီလား ”

စိမ္းလတ္သူ ထမင္းဟင္းခ်က္ၿပီး ဧည့္ခန္းတြင္း ခဏနားေနစဥ္ ဖုန္းလာသျဖင့္ ဖြင့္ၾကည့္ရာ သားျဖစ္သူ နိုင္ဦးထံမွ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။

” ဟုတ္ပါ့ရွင္ … သားေလး ျပန္မလာေသးဘူးလား ”

” မလာေသးဘူး … မာမီ … ေနာက္ ၁ လ ေလာက္ေနမွ ျပန္လာေတာ့မယ္ ”

” သားဆီကလား … စိမ္း ”

” ဟုတ္ပါ့ … ရွင့္သားက ရွင္တို႔ဆီမွာ ေပ်ာ္ေနတာ သၾကၤန္ၿပီးတာေတာင္ ၁ လေက်ာ္ေနၿပီ … အခုလည္း မလာေသးဘူးတဲ့ ”

” ေကာင္းပါတယ္ကြာ … ဒီမွာဆို ေမာင့္အလုပ္ထဲ ေနရရွာတာ … သူလည္း ေက်ာင္းမၿပီးေသးေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနပါေစ … ေအာ္ … စိမ္း … ေမာင္ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ နက္ဖန္ ခရီးထြက္ဦးမယ္ … ၁၀ ရက္ေလာက္ ၾကာမွာ … ဘႀကီးကို ဂ႐ုစိုက္လိုက္ဦး ”

” အင္းပါ … ေမာင္ရယ္ ”

ေနာက္ရက္ မနက္ ဦးမိုးေက်ာ္ ခရီးထြက္သြားၿပီး ၁၀ ရက္ခန႔္ေနမွ ျပန္ေရာက္လာသည္။

………………………………………………………

” ဘႀကီးေရာ … စိမ္းေလး ”

” မနက္စာ စာၿပီး … လက္ဖက္ရည္ေသာက္ ထြက္ၿပီထင္တယ္ ”

” ေမာင္မရွိတုန္း … ဂ႐ုစိုက္ရဲ့လား ဘႀကီးကို ”

” စိုက္ပါသတဲ့ရွင္ … ဟြန႔္ ”

” ယုံပါတယ္ … စိမ္းေလးရယ္ … ေမာင့္မိန္းမ ဘယ္ေလာက္ဂ႐ုစိုက္လဲ … ဆိုတာ … အိမ္ေရာက္တာ ၂ လ မျပည့္ေသးဘူး … ဘႀကီး မ်က္ႏွာေလး ၾကည္လင္ေနတာ … ခိခိ … ”

” ဘာ ခိခိလည္း … ေမာင္ေနာ္ ”

စိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ လင္ျဖစ္သူ ဦးမိုးေက်ာ္ စကားေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလး ရဲတက္လာကာ ႏွုတ္ခမ္းေလး စူထားလိုက္၏။ သူမ၏ တိတ္တခိုး ကာမဇတ္လမ္းေလးအား စဥ္းစားမိသြားျပန္သည္။

စိမ္းလတ္သူမွာ ဒီအသက္ရြယ္ထိ ပုရိသ အေပါင္း၏ ပစ္မွားျခင္း ခံေနရသူျဖစ္ရာ အရပ္မနိမ့္မျမင့္ႏွင့္ မ်က္ခုံးထူထူ ႏွာတံစင္းစင္းေလးက သူမ ထူးျခားခ်က္ျဖစ္၏။ နို႔အုံစူစူေလးႏွင့္ ခါးေသးက်ဥ္ေလးေအာက္က ဖင္ႀကီးမွာ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝထိ ဆန႔္က်င္ဘက္လိင္မ်ားအား ဖမ္းစားနိုင္သည္။ ထို ပုရိသမ်ားထဲတြင္ ဦးမိုးေက်ာ္၏ ဘႀကီး ဦးေက်ာ္အုန္း တစ္ေယာက္ ပါေနသည္ကို ဦးမိုးေက်ာ္ မသိရွိေသးေပ။

ဦးမိုးေက်ာ္ ခရီးပန္းကာ ခဏအၾကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ႏွင့္ စိမ္းလတ္သူမွာ ဦးေက်ာ္အုန္းႏွင့္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္မ်ားအား ျပန္စဥ္းစားေနမိျပန္၏။

ဦးေက်ာ္အုန္း တစ္ေယာက္ ေရာက္ကတည္းက သူမကိုယ္ခႏၶာအား ခိုးခိုး ၾကည့္ေနသည္ကို စိမ္းလတ္သူ တစ္ေယာက္ သတိထားမိေနသည္။ သို႔ေသာ္ လူႀကီးပိုင္းမို႔ သာမာန္ေလာက္သာ သေဘာထားၿပီး ပါသည္ပါသာ ေနခဲ့လိုက္သည္။ ေရာက္ၿပီး ၂ ပတ္အၾကာ ေခါင္းမူးသည္ဟု ေျပာသျဖင့္ ဦးေက်ာ္အုန္းအား ေသြးေပါင္ခ်ိန္ေပးရာ မေမၽွာ္လင့္ေသာ အျဖစ္ပ်က္မ်ား ရင္ဆိုင္လိုက္ရေတာ့၏။

” ေသြးက … နည္းနည္းေလးတိုးတာပါ … ဘဘရယ္ … ဘာမွ မစိုးရိမ္ပါနဲ႔ ”

” အင္း … အထိုင္အထ ရိပ္ကနဲ ရိပ္ကနဲ႔ … ျဖစ္ျဖစ္ေနတာ ”

ဦးေက်ာ္အုန္းမွာ အိပ္ခန္းထဲ ကုတင္ေပၚတြင္ စြပ္က်ယ္ႏွင့္ ကခ်င္ပုဆိုးအကြက္ေလး ဝတ္ကာ ပက္လက္လွန္ထားလ်က္ စိမ္းလတ္သူမွ ေသြးေပါင္ ခ်ိန္ေပးေနသည္။ ေဆး႐ုံနားရက္မို႔ အိမ္တြင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အကၤ်ီအပါးေလးႏွင့္ တြဲလ်က္ စကပ္ဒူးဖုံးေလး ဝတ္ဆင္ထားမိ၏။ စိမ္းလတ္သူ၏ အကၤ်ီ အပါးေလးေအာက္မွ နို႔အုံေလးအား ၾကည့္ကာ ဦးေက်ာ္အုန္း ေပါင္ၾကားမွ လီးက အေျမႇာင္းလိုက္ ႂကြတက္လာေနသည္။ စိမ္းလတ္သူမွာလည္း အမွတ္တမဲ့ ဦးေက်ာ္အုန္းေပါင္ၾကား ၾကည့္မိကာ စိတ္ထဲ တရွိန္းရွိန္းေလး ခံစားေနရ၏။

ေသြးေပါင္ခ်ိန္ၿပီးသည္ႏွင့္ စိမ္းလတ္သူမွာ သံပရာရည္ေဖ်ာ္ၿပီး ေနာက္တေခါက္ အိပ္ခန္းထဲျပန္ဝင္လာခဲ့ရာ ကုတင္ေပၚတြင္ ဦးေက်ာ္အုန္း တစ္ေယာက္ ပုဆိုးေအာက္နားစအား ဗိုက္ေပၚလွန္တင္ကာ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးအား ဂြင္းထုေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရေတာ့သည္။ ေရာက္ကတည္းက တူျဖစ္သူ၏ မိန္းမ ဆရာဝန္မစိမ္းလတ္သူ၏ ဖင္ႀကီးအား ျမင္ကာ ခိုးခိုး ဂြင္းထုေနမိ၏။ အခုလည္း ေသြးေပါင္ခ်ိန္စဥ္ စိမ္းလတ္သူ၏ နို႔အုံအား အနီးကပ္ျမင္မိရာ စိတ္မထိန္းနိုင္ပဲ စိမ္းလတ္သူ ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ဂြင္းမွန္းထုေနေတာ့သည္။

” အိုရ္ ”

” ဟာ … တူမႀကီး … ေဆာရီးေနာ္ ”

အိပ္ခန္းေပါက္မွ စိမ္းလတ္သူ၏ အိုရ္ ဟူေသာ အသံေၾကာင့္ ဦးေက်ာ္မိုးတစ္ေယာက္ ပုဆိုးအား အျမန္ဖုံးကာ ေတာင္းပန္ေန၏။ စိမ္းလတ္သူမွာ စကားမေျပာပဲ ဦးေက်ာ္အုန္း၏ ကုတင္နား ေလၽွာက္လာၿပီး သံပရာရည္ ဖန္ခြက္ေလးအား ကုတင္ေခါင္းရင္းေဘး စားပြဲခုံေပၚ တင္ထားလိုက္သည္။

” ဘဘ … သံပရာရည္ ေသာက္ၿပီး ခဏ အိပ္လိုက္ေနာ္ … အမူးေျပသြားမွာပါ ”

စမ္းလတ္သူမွ ေခါင္းငုံထားရင္း ဦးေက်ာ္အုန္းအား ေျပာကာ လွည့္ထြက္လိုက္၏။ သို႔ေသာ္ သူမလက္ေမာင္းတဖက္အား ဆြဲခံရကာ ကုတင္ေပၚ ကိုယ္လုံး ပစ္က်သြားေတာ့သည္။

” အာ …… ဘဘ …… မသင့္ေတာ္ပါဘူး … လြတ္ပါ ”

စိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ဦးေက်ာ္အုန္း ရင္ခြင္မွ ႐ုန္းကန္ရင္း တျဖည္းျဖည္း အသံေလး တိတ္ဆိတ္သြားရသည္။ အသက္ ၆၀ ခန႔္မို႔ ဒီေလာက္ အားအင္ျပည့္ၿဖိဳးေနမည္ဟု မထင္ထားေပ။ မထင္မွတ္ေသာ အေနထားမို႔ သတိျပန္ကပ္ခ်ိန္ သူမေစာက္ပတ္ေလးထဲ ဦးေက်ာ္အုန္း လီးက တဝက္ေက်ာ္ ျမဳပ္ေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။ ထို႔ေနာက္ မ်က္လုံးမွိတ္ကာ ပက္လက္အေနထားျဖင့္ ေခါင္းေလးလြဲကာ ဦးေက်ာ္အုန္း၏ ထိထိမိမိ လိုးခ်က္မ်ားအား အံၾသစြာ ခံယူလိုက္ေတာ့သည္။

ဦးေက်ာ္အုန္းမွာ မယားျဖစ္သူ မဆုံးခင္ကတည္းက ေစာက္ပတ္ႏွင့္ ေဝးေနရာ ဒုတိယအႀကိမ္ ကာမစိတ္မ်ား ျပင္းထန္စြာ ထႂကြလာၿပီး အရြယ္ႏွင့္ မလိုက္ေအာင္ မီးပြင့္မတတ္ ပစ္လိုးေန၏။ ေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္း စိမ္းလတ္သူ အကၤ်ီအပါးေလး ေအာက္မွ နို႔အုံမ်ား တုန္ခါေနရာ နို႔အုံႏွစ္ဖက္အား လက္ျဖင့္ ညႇစ္ရင္း မနားတမ္း လိုးေနျပန္သည္။ စိမ္းလတ္သူမွာ မီးပြင့္မတတ္ လိုးခ်က္မ်ားေအာက္ ေစာက္ရည္မ်ား ဒလေဟာ ပန္းထြက္ခဲ့ရေတာ့၏။ ထိုေန႔မွစ၍ ဦးေက်ာ္အုန္းမွာ လင္ျဖစ္သူဦးေက်ာ္မိုး လစ္သည္ႏွင့္ စိမ္းလတ္သူအား ခိုးခိုးလိုးတတ္လာသည္။

ေရခ်ိဳးခန္း အိပ္ခန္း ကားဂိုေဒါင္မ်ားထဲတြင္ စိမ္းလတ္သူမွာလည္း အခြင့္ေရးမ်ား ဖန္တီးကာ အလိုးခံေနေတာ့၏။ ထူးေဝႏွင့္ လိုးၿပီး ေနာက္ပိုင္း သူစိမ္းေယာကၤ်ားမ်ားေပၚ ရဲတင္းလာခဲ့သည္။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ နန္းသူဇာ၏ အဆက္အသြယ္ျဖင့္ တခါတရံ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ေကာင္ေလးမ်ားအား ခိုးစားတတ္ေသး၏။ ဇယားမကပ္ရန္ အစစ အရာရာ သတိထားေနသျဖင့္ ခုခ်ိန္ထိ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဦးမိုးေက်ာ္တစ္ေယာက္ မရိပ္မိေသးေပ။

………………………………………………………

” အို႔ … ဘဘကလည္း … ေမာင္ ဧည့္ခန္းထဲမွာ … မနက္စာ စားေနတုန္းရွိေသး ”

စိမ္းလတ္သူ တစ္ေယာက္ လင္ျဖစ္သူဦးမိုးေက်ာ္ မနက္စာ စားၿပီး ေကာ္ဖီေသာက္ရန္ မီးဖိုခန္းထဲ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေနစဥ္ ဦးေက်ာ္အုန္းမွာ သူမေနာက္ေက်ာဘက္ ဒူးေထာက္ထိုင္လ်က္ ညဝတ္စကပ္ေလးအား မကာ ဖင္သားစိုင္ေဖြးေဖြးႀကီး ႏွစ္ဖက္အား လၽွာျဖင့္ အျပားလိုက္ ယက္ေပးေနသည္။

” ခဏ ေနပါဦး … ဘဘရယ္ … ရွီးးးး ကၽြတ္ကၽြတ္ ”

သူမတားေနစဥ္ ဦးေက်ာ္အုန္းမွာ ဖင္ႏွစ္ျခမ္းဆြဲျဖဲကာ ဖင္ဝနီညိဳေလးအား လၽွာျဖင့္ ထိုးကေလာ္လိုက္သျဖင့္ တကၽြတ္ကၽြတ္ျဖင့္ ညည္းလိုက္ရ၏။ စိမ္းလတ္သူတစ္ေယာက္ ခင္ပြန္းသည္ ဧည့္ခန္းထဲ ရွိေနေသာ္လည္း ကာမစိတ္ေလးမ်ား ထႂကြ ျဖစ္ေပၚေနရေတာ့သည္။…ၿပီးပါၿပီ