ရမက်မပြေလို့ ခိုးစားတဲ့ အိမ်ထောင်သည် မမကြီး

Unicode

ဖိုးတုတ်ကမနီကို လုလင်ပြန်ချိန် အကြောင်းရှင်းပြနေ၏။ လူငယ်သလောက် ဗဟုသုတကြွယ်သော ဖိုးတုတ်ကို မနီအံ့သြနေသည်။ သူမပင် ဒီဝေါဟာရတွေ မသိတော့။ ငယ်ငယ်ကတော့ ကြားဖူးသလိုရှိ၏။ ဘာအဓိပ္ပာယ်မှန်းတော့ မသိ။ ဖိုးတုတ်က ဆက်ပြောသည်။

 “ ရှေးမြန်မာမင်းတွေ လက်ထက်က တောကလူပျို ကာလသားတွေဟာ နေပြည်တော်ကြီးနဲ့ဝေးတော့ ရွှေဗဟိုရ် စည်သံတွေ မကြားရဘူးပေါ့ မမရာ၊ ဒီတော့ ရွာလည်ရင်အခုလို ရွှေဗဟိုရ်ကြက်တွန်သံနဲ့ လည်ကြရတာ တဲ့ ”

          “ ရွာလည်တယ်ဆိုတာက ဘာလဲဟင် ”

          မနီက တကယ်ပင်မသိ၍ စိတ်ဝင်တစား မေးလိုက်သည်။

 “ ရွာလည်တယ်ဆိုတာ လူပျိုကာလသားတွေက အပျိုကညာမယ်တွေဆီ ပိုးဖို့ပန်းဖို့ လည်ပတ်သွားလာတာ ကိုပြောတာ။ အိမ်ထောင်ဖက်ရွေးဖို့ ရည်စားရှာတာလေ သူတို့ လူပျိုလှည့်တဲ့အချိန်က ကြက်ဦးတွန်ချိန်၊ ည(၇) နာရီ လောက်ပေ့ါ။ သူတို့လွတ်လွတ်လပ်လပ် စကားပြောရအောင် အဖိုးကြီး အဖွားကြီးတွေက အိပ်ယာဝင်ပေးကြတယ်။ အဲဒါကိုတော့ သက်ကြီးခေါင်းချချိန်လို့ ခေါ်တယ်။ ပိုးကြပန်းကြ စကားထာဝှက်ကြ ပန်းပေးကြ အထာပြကြနဲ့ ည(၁၀)နာရီလောက်ရှိတော့ ကာလသားတွေပြန်ကြတယ်။ အဲဒီအချိန်ကိုတော့ လုလင်ပြန်ချိန်လို့ခေါ်တယ် ”

          ဖိုးတုတ်အသေအချာရှင်းပြနေသည်ကို မနီက စိတ်ဝင်တစား နားထောင်နေ၏။

 “အဟဲဟဲ… အခုတော့ ဘယ်လိုပြောရမှန်းမသိတော့ဘူး၊ သက္ကရာဇ် ၂၀၀၀ နှစ်ဆယ်ရာစု အကြိုမို့ထင်ပါရဲ့ ကညာအိုက လူပျိုသိုးဆီလာပြီး ရွာလည်ရတယ်နော်၊ သူပြန်ချိန်ကိုတော့ ကညာအိုပြန်ချိန်လို့ ခေါ်မလား၊ မျောက် ဇာတ်နှစ်ပါးသွားပြီးချိန်လို့ ခေါ်မလား၊ အချစ်အရေခွံလဲချိန်လို့ ခေါ်မလား.. ဟား… ဟား…..တစ်ခုခုပေ့ါနော်အမ ”

 ဖိုးတုတ်က ခပ်တိုးတိုးပြောရင်း ခပ်အုပ်အုပ်ရယ်မောလိုက်သည်။ စောစောကမူ ဘာပါလိမ့်ဟု နားထောင်နေမိသည်။ ပြီးမှ သူမကို စောင်းပြောနေမှန်းသိ၍

          “ ဟွန်း.. သူကများ ပြောရတယ်ရှိသေး၊ မင်းငတ်နေမှာစိုးလို့ လာကျွေးတာသိလား ”            မနီက ဖိုးတုတ်ပေါင်တွင်းကြောကို ခပ်ဖွဖွလေးဆွဲလိမ်သည်။

 “ အား…လားလား.. အလကားစတာပါအမရ၊ အမကိုစွဲလန်းပြီး ဒီကောင်ရူးနေရတာပါ၊ အခုတော့ အရူးကို အမဲသားကျွေး မိသလို ဖြစ်သွားပြီ။ နောက်လဲ ကျွေးဦးနော်.. နော်လို့ ”  ဖိုးတုတ်က မနီကို သူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်း ပွေ့ဖက်ထားလိုက်သည်။

          “ ဟင့်အင်း.. တော်ဘီ ကျွေးတော့ဘူး… ဘာလို့ သူများကို ကညာအို နောက်ပိုးလို့ ပြောသေးလဲ ”

          “ ချစ်လို့စတာပါဆို မမကလဲ… ”

 ဖိုးတုတ်က မနီကို တိုး၍ ဖက်ထားလိုက်ပြီး ပါးကို ဆွဲလှန်ကာ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ပြွတ်ကနဲ စုတ်ယူလိုက် သည်။ မနီဘယ်ဘက်လက်က ဖိုးတုတ်၏ခါးကို ဖက်ထား၏။ ဖိုးတုတ်က သူ့လျှာကို မနီ၏ပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းပေး ရာ မနီက ခပ်မျှင်းမျှင်းလေး စုပ်ယူလိုက်သည်။

 ကမ္ဘာဦးက ဖိုနှင့်မလို တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ပွေ့ဖက်ပွတ်သပ်ကလိ ဆွဲနေကြသဖြင့် နွေးထွေးသော အတွေ့က ရမ္မက်သွေးကို ဆူကြွစေပြန်သည်။ ငြိမ်သက်နေသော ဖိုးတုတ်လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း ကြွကြွလာ၏။ ထို့အတူ မနီစောက်ဖုတ်ကြီးမှာလည်း တစတစရွရွလာသည်။ ထိုစဉ် ဖိုးတုတ်က မနီကို ဆွေ့ကနဲ့မကာ စောစောကလာလမ်း အတိုင်း အိမ်ဘက်ဆီသို့ ခေါ်ခဲ့လေးသည်။ ထောင်မတ်နေသော ဖိုးတုတ်လီးကြီးက မနီခါးအောက်မှ ပင့်ထောက် ထားသလို ဖြစ်နေလေသည်။ မနီတယောက် ရင်တွေခုန် ဖင်တွေတုန်လျှက် ဘဝင်တသိမ့်သိမ့်နှင့် တငြိမ့်ငြိမ့် ပါလာ သည်။

 အိမ်အောက်အရောက် မနီကို တန်းလျားခုံပေါ်အသာချပြီး စားပွဲပေါ်ရှိ လက်နှိပ်ဓာတ်မီးနှင့် အရှေ့ဘက် နံရံတွင် ချိတ်ထားသော နာရီကိုထိုးကြည့်ရာ (၉)နာရီခွဲပြီ၊ အချိန်မသေးတော့။ သည်တစ်ချီအချိန်ဆွဲနေလို့မဖြစ်။ ဖိုးတုတ်က ပင်ပန်းနွမ်းနယ်သမျှတွေ ပြေပျောက်သွားအောင် အရက်တစ်ခွက်ငှဲ့လိုက်သည်။

ကြက်ဥနှစ်လုံးလည်း ရှိသေး၏။ အလွန်ထန်လှပ်သည်ဆိုသော မနီသည်ပင် ဖိုးတုတ်နှင့်တွေ့ရသောအခါ

အီဆောင့်ပျော့ခွေချင်သလို ဖြစ်နေ၏။

 ဖိုးတုတ်က ကြက်ဥတစ်လုံးနှင့် အရက်ခွက်ကို မနီထံပေးလိုက်သည်။ ဘာစကားမှပြောမနေတော့ဘဲ မနီက ကြက်ဥကို ဖောက်သောက်ပြစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဖန်ခွက်ထဲက အရက်ကို တဝက်ကျော်ကျော် ရေမပါဘဲ သောက်ပြစ်လိုက်၏။ အပေါ်ထပ်တွင် ထွန်းထားသော ဘတ္ထရီမီးချောင်းက အားပျော့လာပြီမို့ အိုးပြောင်းချိတ်ရန် ဖိုးတုတ်အပေါ်ထပ်တတ်သွားသည်။ လူမပြောနှင့် ဘတ္ထရီလည်း သုံးအားများတော့ အားလျော့သွားသည်။ ၁၂ ဗို့ အိုးနှင့် ပြောင်းချိတ်လိုက်သည်မို့ အလင်းရောင်က စောစောကထက် လင်းထိန်သွားသည်။

 ဖိုးတုတ်လည်း အားလျော့သွားတော ကာမဘတ္ထရီဓာတ်အားကို အရက်ကြက်ဥတို့နှင့် ဖြည့်ဆည်းရန် အောက်ထပ်ဆင်းလာ၏။ ဖိုးတုတ် ကြက်ဥနှင့် အရက်သောက်နေစဉ် မနီက စားပွဲပေါ်ရှိ လက်နှိပ်ဓာတ်မီးနှင့် နာရီကို ထိုးကြည့်လိုက်ပြန်သည်။

          (၁၀) မတ်တင်း။

 သည်တစ်ချီ မြန်မြန်လုပ်ပြီး မြန်မြန်ပြန်မှ ဖြစ်တော့မည်။ ပတ်ဝန်းကျင် ရိပ်မိသွားလျှင် ပြသနာတတ်၊ အရှက် ရရုံမျှမက ကာမရတနာသိုက်ကြီးပါ ပျောက်ကွယ်သွားနိုင်၏။ (၃)ချီ (၃)ခါ ကာမဆန္ဒပြည်ဝခဲ့ပြီမို့ မနီ အလွန်ကျေနပ် အားရပါသည်။ သို့သော် ပြန်လည်ထကြွလာသော ကာမရာဂစိတ်က နောက်ဆုတ်မသွားဘဲ တရိပ်ရိပ် အရှိန်တက် လာသည်။ အလိုးမခံရဘဲ ပြန်လို့မဖြစ်။ ခံကိုခံရမှဖြစ်မည်။

          “ မောင်လေး.. အချိန်မနည်းတော့ဘူးနော် ”

          “ ဘာလဲ အမက ပြန်ချင်ပြီလား၊ အခုမှ သက်ကြီးခေါင်းချချိန်ရှိသေး အဟဲ… ဟဲ ”

          “ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့်ပါကွာ၊ ကြာကြာဝါးမဲ့သွား အရိုးကြည့်ရှောင်ရမယ်လေ ”

          “ စိတ်ချပါအမရာ.. မောင်လေးလဲ သဘောပေါက်ပါတယ် ”

 ဖိုးတုတ်က အရက်လက်ကျန်ကို အပြတ်ရှင်းပြီး ပွဲသိမ်းတချီအတွက် ပြင်ဆင်လိုက်သည်။ အထွေအထူး ဇာချဲ့မနေတော့ဘဲ မနီကို ရှေ့ဖင်ကုန်ခိုင်းပြီး ပွဲသိမ်းရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

          “ မမ သောက်ဦးမလား ”

          “ ဟင့်အင်း.. ပြန်မှတစ်ခွက်သောက်တော့မယ် ”

          “ ဒီတစ်ခါ မမဖင်ကုန်းပေးနော် ”

           “ ရှင့်သဘော.. ရှင့်သဘော၊ ကဲပြော ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ ”

 မနီကစားပွဲပေါ်တွင် အရက်ခွက်တွေတင်နေသော ဖိုးတုတ်ထံကပ်သွားပြီး ပေါင်ကြားရှိ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင် လျက် ပြူးပြူးသွက်သွက်ကလေးမေး၏။ ဖိုးတုတ်လီးကြီးက သံမဏိချောင်းကြီးသဖွယ် မာကြော တောင့်တင်း နေပါ တော့သည်။

          “ အဲဒီခုံရှည် ဘောင်တန်းပေါ် လက်ထောက်ပြီး ကုန်းလိုက် အမရာ ”

          “ ဟုတ်ကဲ့ရှင့် ဟုတ်ကဲ့ ”

 ငေ့ါတော့တော့ အသံဖြင့် မြူးကြွသွက်လက်နေသော မနီ၏ ဟန်ပန်ကြောင့် ဖိုးတုတ်ရင်ထဲ ကလိတိတိ ယားကျိကျိ ဖြစ်သွားသည်။ ဒီလောက်တောင်ရှိလှတာ ပြန်ခါနီး အသားကုန်ဆော်ထည့်လိုက်ဦးမယ်ဟု စိတ်ထဲ ကြိမ်းဝါးလိုက်၏။ ဖိုးတုတ်ပြောသည့်အတိုင်း မနီက ခုံရှည်ဘောင်တန်းပေါ် လက်ထောက်၍ ဖင်ကုန်းပေးထား သည်။ အပေါ်ထပ်တွင် ထွန်းထားတော ဘတ္ထရီက စောစောကထက် လင်းအားကောင်းနေသည့်မို့ အပြင်တွင် ဖြန့်ကျက်လျက်နေသော အရောင်ပြန်ဟပ်မှုကြောင့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး စွင့်စွင့်ကားကား ဖင်အိုးထွားထွားကြီး နှစ်မွှာကို ရေးရေးရိပ်ရိပ်ကလေး မြင်နေရသည်။ သည်မြင်ကွင်းကြောင့် ဖိုးတုတ်၏ အရှိန်ရစပြုနေသော ရမ္မက်မီးတောက်မှာ ဟုန်းကနဲ တောက်ပလာပါတော့သည်။ ဖိုးတုတ်က ဖင်ကုန်းထာသော မနီအနားသို့ တိုးကပ်သွားပြီး နောက်သို့ ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်အဝနှင့် တည့်တည့်နေရာတွင် မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။

သူ့လီးကြီးကို ထိုးမသွင်းခင် မနီစောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်ကြီးကို အောက်ကနေ ပင့်လှန်ကုတ်ဆွလိုက်သေး၏။ မနီဖင်အိုးကြီး နှစ်မွှာ တွန့်ခနဲ့ တုန်ခါသွား၏။ ဖိုးတုတ်က သူ့ဒစ်ပွင့်ကြီးကို စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့မြုပ်လိုက်ပြီး လှည့်ပတ်မွှေနှောက်လိုက်သည်။ စောက်ရေတွေက စိုရွှဲနေပြီမို့ ပျွိ.. ပြွတ်.. ပြစ်.. ပြွစ်..ဟူသော အသံတွေနှင့်အတူ မနီဖင်ဆုံ ထွားထွားအိအိကြီးတစ်ခုလုံး မျှောက်ကြွရမ်းခါသွား၏။

 ဤမျှဆွရလျှင်တော်လောက်ပြီ။ ဖိုးတုတ်က လီးတန်ကြီးကို (၂)လက်မလောက် မြှုပ်သွင်းလိုက်ပြီး မနီ၏ ခါးနှစ်ဖက်ကို အကျအန ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဖိသွင်းသည်။ လီးကြီးက တစ်ရစ်ခြင်း မြုပ်ဝင်သွား၏။ နှစ် လက်မ လောက် အလိုမှ အားထည့်ပြီး ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

          “ ဗျစ်.. ဖွစ်.. ဖွတ်.. ဖွပ်..ဒုတ် ”

          “ အီး.. အင့်.. အမေ့.. အား.. ကျွတ်ကျွတ် ”

 ဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးက သားအိမ်ဝကို အရှိန်နှင့် ဝင်ဆောင့်လိုက်သည်မို့ နှစ်ယောက်စလုံး အီဆိမ့်ကျင်တက် သွား၏။ မနီခါးမှာလည်း ကော့တတ်သွားသည်။ သည်မှနောက် ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် ဒလစပ် ပစ်ပစ်ဆောင့်ပါ တော့သည်

။

          “ ဖွစ်.. ဖွတ်.. ဖွပ်.ဖွတ်.. ဖွစ်ဖွတ်… ”

          “ အီး.. အင့်အမေ့.. အား…ကျွတ်ကျွတ် ”

          “ အမေ့.. အင့်..ရှီး..အင့် အမေ့.. အ..အင့်.အအား.. အမေ့..ကျွတ်ကျွတ် ”

 နှစ်ယောက်သားမှာ ကာမဘီလူး အပူးခံထားရပြီဖြစ်ဿ ဆောင့်ချက် ကော့ချက်တွေက ကြောက်ခမန်းလိလိ ပြင်းထန်လာသည်။ ဖိုးတုတ်ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ မနီကလည်း သူ့ဖင်ဆုံကြီးကို နောက်သို့ပစ်၍ ပစ်၍ခံသည်။ အပေးကောင်းသည်ဟူသော သဘောကို ဖိုးတုတ်လက်တွေ့သိသွားပြီ။ လီးအဝင်အထွက်အသံများ၊ လီးအုနှင့် စောက်ဖုတ်ရိုက်ခတ်သံများ၊ ရမ္မက်ကြွ၍ ရင်တွင်းက အံထွက်လာသော ညီးညူသံများ ပြင်းထန်သော အသက်ရှူသံ များဖြင့် ဆူညံနေပါတော့သည်။

 မည်သည့် အရှက်အကြောက်မှ မရှိတော့၊ သတ္တလောကသားပီပီ ဖိုမသဘာဝဆန္ဒကို စိတ်ရှိတိုင်း ပြုမူခံစား နေကြပါတော့သည်။ ပြီးကာနီးမို့ ဖိုးတုတ်က အသားကုန်ကြုံးကြုံးဆောင့်သည်။ မနီကလည်း အသားကုန် ပစ်ပစ်ခံသည်။ အပေးအယူ ဟန်ချက်ညီလွန်းလှ၏။ အချက်ပေါင် (၉၀) ကျော်တွင် နှစ်ဦးလုံးလေထဲ အမြှောက်ခံ လိုက်ရသလို ဟိုက်ကနဲ ဟာကနဲဖြစ်သွားပြီး အကြောတွေတဆတ်ဆတ်တုံလှုပ်ကာ သုတ်ရေတွေ ပန်းထွက်ကုန်တော့၏။ မနီလည်း ခုံတန်းရှည်ပေါ် မှောက်ကျသွားသည်။ သုံးလေးချက်လောက် ဆက်ဆောင့်ပြီး ဖိုးတုတ်က သူ့လီးကြီးကို အဆုံးထိ ဖိကပ်ထားလိုက်သညါ။ သုတ်ရေပူတွေ အတားအဆီးမရှိ တပြစ်ပြစ် ထွက်နေ၏။ ထွက်တိုင်းထွက်တိုင်း ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ  တုန်ခါသွားသည်။ ထုံးစံအတိုင်း ပွင့်အာလာသော သားအိမ်ခေါင်းထဲသို့ သုတ်ရေပူတွေ ဝင်ရောက်သွားသည်။ ထိုအခိုက်သည် မိန်းမတယောက်အဖို့ နှိုင်းယှဉ်ဖော်ပြစရာ စကားလုံး ဥပမာ မရှိသော အကောင်းတကာ့ အကောင်းဆုံး အချိန်မျိုး ဖြစ်ပါတော့သည်။

          ‘ဖျစ်.. ဖျပ်.. ဖျပ်…ဖျပ်’

          ‘အွတ်..အီး…အီး.. အွတ်’

 ရွှေဗဟိုကြက်သံကြားမှ ကိုယ်ချင်းခွာလိုက်ကြသည်။ နှစ်ယောက်သား အဝတ်အစားဝတ်လိုက်ကြ၏။ မနီ အရက်တစ်ခွက်သောက်သည်။ ဖိုးတုတ်က ခြံဝအထိ လိုက်လာပြီး တံခါးကို ဟပေးလိုက်သည်။ မနီက အပြင်သို့ ကုန်း၍ အထွက် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကုတ်ထည့်လိုက်သေး၏။ မကြာခင် မနီတစ်ကိုယ်လုံး အမှောင်နှင့် ရောထွေး ပျောက်ကွယ် သွားတော့သည်။

×   ×   ×   ×   ×

မနီနှင့် (၃)ချီတိတိ ဆော်လိုက်ရသည်မို့ လူပျိုသိုး ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် တော်တော်လေး နေသာထိုင်သာ ရှိသွားပါသည်။ အနှစ်နှစ်အလလက မျိုသိပ်ကြံစည်ခဲ့ရသော ဆန္ဒတွေ ယနေ့ပြည်ဝသွားပါပြီ။ မနီကို စိတ်ကမှန်း ပြီး လက်သရမ်းကာ လဟာပြင်သို့ ထုတ်ပြစ်ခဲ့ရသော ကာမသုတ်ရေတွေကို ယခု မနီ၏ စောက်ဖုတ်ခေါင်း အတွင်း သို့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် သွန်းလောင်းထည့်ခဲ့ပါပြီ။ ဖိုးတုတ်ဖက်ကကြည့်လျှင် (၂)ချီ (၂)မောင်း ကောင်းကောင်း ကြီး ပြီးခဲ့သလို မနီအဖို့လည်း (၂)ချီအတွင်း လေးချီလေးမောင်း ကောင်းကောင်းကြီး အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ခါ ပြီးဆုံးခဲ့ပါသည်။

          အံ့မခန်းလောက်သည့် အတွေ့အကြုံတစ်ခုပင်။

 ရသေ့စိတ်ဖြေသဘောနှင့် ထွက်လာခဲ့ရာမှ ဖိုးတုတ်ဆက်ဆံလိုက်သော ကာမအတွေ့က ခြေဖျားဆံဖျား အရေဖျား တွင်သာမက ရိုးတွင်းချဉ်ဆီ ခိုက်သည်အထိ အစွဲကြီးစွဲသွားပါပြီ။ ယခင်က ဘမောင်နှင့်ဖြစ်ကြစဉ် သူ ရောကိုယ်ပါ ကောင်းပြီး ကာမဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝခဲ့ဘူးပါ၏။ သို့သော ယခု ဖိုးတုတ်နှင့် တွေ့ရစဉ်လောက် အခြေ ရောက်ဖို့ အပုံကြီး လိုပါသေးသည်။ လင်မယား စစ်စစ်တွေလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် စိတ်တိုင်းကျ ဆက်ဆံခွင့် မရ တာလည်းပါမည်။ သူများအိမ်မှာ ချိန်းတွေ့ရတာမို့ အချိန်ကာလ ကန့်သတ်ချက်ကလည်း ရှိနေသည်။ သည်တော့ ဇိမ်ကျကျ စိတ်ထင်တိုင်း ကျဲခွင့်မရခဲ့ပါ။

 ဘမောင်က ပေးနိုင်ကျွေးနိုင်သည့်အတွက် ချိန်းတွေ့ရသော အိမ်အနေဖြင့် စိတ်ချလုံခြုံမှုတကယ်ရှိပါသည်။ အိမ်ရှင်မ ခင်သီပင် ဘမောင်နှင့် လွတ်ကင်းပုံမရ။ ထွားထွားတစ်တစ် မိုးဦးကျပေါက်သော မျှစ်စို့ကြီးလိ ကြည့်ပျော် ရှုပျော် ရှိလွန်းလှသော မခင်သီကိုလည်း ဘမောင်က ချမ်းသာပေးမည် မဟုတ်။ ၃၉-၄၀ အရွယ်ဆိုသော်လည်း မခင်သီ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ယောက်ျားတွေ ဖောက်ပြန်ချင်စရာ အလွန်ကောင်း၏။ သူ့ယောက်ျား ကိုမြင့်ဟန်မှာ မိုးလင်းက မိုးချုပ်ထိ သောက်လေ့ရှိသော အရက်ချိုးကပ်နေသူ။ အရက်သာတိုက်လို့ကတော့ သူ့မိန်းမကို တစ်ညတာ အလကားပေးမည့် ပုံမျိုး။ မိန်းမထက် အရက်ကို ပိုမက် ပိုစွဲသူ။ ပြီးတော့ မွေးထားတာက သမီးမိန်းခလေးနှစ်ယောက်။ အကြီးမက အပျိုကြီး ဖားဖားဖြစ်လို့။ အငယ်မက အပျိုအရွယ် ရောက်နေပြီ။ မအေတူ မို့ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားတွေက ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား တစ်တစ်မို့မို့ စွင့်စွင့်ကားကား..။ ပျံလိုက် နန့်လိုက်တာကလည်း လွန်ပါရော။

 သည်လိုအိမ်မျိုးမှာ ချိန်းတွေရတာမို့ နေရာကတော့ တကယ် စိတ်ချရသည်။ ခက်သည်က လင်မယား စစ်စစ်တွေလိ မဟုတ်ကြလေတော့ အချိန်ကစကားပြောသည်။ တောရွာဆိုတာက သိသည့်အတိုင်း မြို့အရပ်လို ထင်တိုင်းကျဲနိုင်တာမဟုတ်။ သူ့အမျိုး ကိုယ့်အမျိုးတွေ လိမ်ယှက်နေသည်။ သည်ကိစ္စမျိုးက အချိန်ယူနိုင်လေ

ကောင်းလေ မဟုတ်လား၊

ယနေ့အဖို့မူ မနီတစ်ယောက် ထင်တိုင်ကျဲ အားရပါးရ လုပ်ပြီးနောက် စိတ်ရှိလက်ရှိ ဖက်အိပ်ခွင်မရသည်က လွဲလျှင် အတော်လေး ကျေနပ်စရာကောင်းလှပါသည်။ ညနေ နေဝင်ရီတရော အချိန်မှစ၍ ည(၁၀)နာရီ ကျော် အချိန်ထိ ဤကာမကိစ္စနှင့်သာ အချိန်ကုန်ခဲ့ကြပါသည်။ ခန့်မှန်းချေ (၃)နာရီကျော်ကျော်လောက်ရှိ၏။ ဖိုးတုတ်၏ အံ့မခန်းသော ထိမိပြင်းထန်သည့် ကာမရေးရာ စွမ်းဆောင်ချက်တွေကြောင့် မနီတစ်ယောက် မနွမ်းစဖူး နွမ်း၍ မပန်းစဖူး ပန်းခဲ့ရသည်။ မနီက သူ့ညီမထံ သမီးကိုအပခဲ့ပြီး အကြွေးတောင်းဟု ထွက်လာခဲ့သည်။ သူ့ယောက်ျား မရှိခိုက် ညီမဖြစ်သူကို အဖော်ခေါ်အိပ် ခြင်းဖြစ်၏။

 သည်တော့ မနီဘက်ကကြည့်လျှင် ကျောလုံစိတ်ချရသည်။ ခါတိုင်းလည်း နေ့ပြန်တိုးတွေ ယခုလို တောင်း ပေးနေကျ။ ဖိုးတုတ်ဖက်ကလည်း တအိမ်လုံးမှ သူတစ်ယောက်ထဲ၊ ကျောတွင်မက တကိုယ်လုံးပင် လုံခြုံနေပါသည်။ သည်တော့ ထင်တိုင်းကျဲ လိုးနိုင်ပါတော့၏။ ချစ်ဗိမာန်၊ ချစ်စခန်းသို့ စိတ်တူကိုယ်မျှ လျှောက်လှမ်း ခဲ့ကြပြီးနောက် အိမ်ပြန်လာသည်။ လျှပ်စစ်မရှိသော ကျေးလက်ဒေသမို့ မှောင်မှောင်မဲမဲ မသဲကွဲ၊ အသံမဲပြုလို့ကတော့ တစ္ဆေသူရဲတစ်ကောင်ဟု ထင်မှတ်ရလောက်အောင် အမှောင်ထုက အားကောင်းလှသည်။ ရွာလမ်းမတစ်လျှောက် မန်ကျီးပင်အုပ်အုပ်၊ ကုက္ကိုပင်အုပ်အုပ်ကြီးတွေကလည်း အမှောင်ဓာတ်ကို အားမြှင့်ပေးသလို ဖြစ်နေ၏။ တိုးတက်မှုနှေးကွေးခြင်းက ယခုလို အချစ်မှောင်ခိုကူးသည့်ကိစ္စတွင် အလွန်အထောက်အကူပြုပါသည်။

ခြံတွေကလည်း အတန်အသင့် ကျယ်ဝန်းသဖြင့် ဤမျှမှောင်မိုက်သော ရွာလမ်းမပေါ်ဝယ် လူတစ်ယောက် လမ်းလျှောက်နေသည်ကို ညကြည့်မှန်ဘီလူးဖြင့် ကြည့်မှသာ မြင်နိုင်ပေတော့မည်။

 မနီပြန်ရောက်တော့ သူ့သမီးက အိပ်ပျော်နေပြီ။ သူ့ညီမကတော့ မဂ္ဂဇင်းတစ်အုပ် ဖတ်နေ၏။ ပူလောင်ပြင် ပျ မွတ်သိပ်ခဲ့ရသော ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ အလုံးစုံ ပြည့်ဝခဲ့ရသော်လည်း ထိုအခြေဆိုက်အောင် အားထုတ်ခဲ့ရသော ဝီရိယဇောအဟုန်ကြောင့် မနီတစ်ယောက် ခြေကုန်လက်ပန်းကျပြီး နွမ်းရီပျော့ခွေခဲ့ရပါသည်။ ထို့ကြောင့် အိပ်ယာ သို့ တန်းဝင်ခဲ့၏။ သူ့ညီမကိုတော့ အိပ်လျှင် ဘတ္ထရီမီးဖြုတ်ခဲ့ဖို့ မှာခဲ့၏။ အဆင်ပြေခဲ့လား အမ ဟူသော အမေးကို အေး တစ်လုံးတည်းသာ ဖြေပြစ်ခဲ့သည်။

 အိပ်ယာပေါ် ခေါင်းချသည်နှင့် တပြိုင်နက် မနီတစ်ယောက် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျသွားပါတော့ သည်။ စောင်လွတ်၍ ပိုးလိုးပက်လက်ဖြစ်နေသော သမီးကိုပင် စောင်ခြုံပေးဖို့ သတိမရတော့ပေ။ မိခင်မေတ္တာ ကို ထောင့်ငါးရာအချစ်က အပြတ်အသတ် အနိုင်ယူခဲ့ပြီမဟုတ်လား။ ဘဝင်မကျခင် စက္ကန့်ပိုင်းအထိ ဖိုးတုတ်ပေး လိုက်သော မျက်ရှချိုအီသည့် အချစ်ဝေဒနာကို တမ်းတရင်း အိပ်မက်ထဲသို့ အပါခေါ်ကာ ဆက်လက်ခံစား နေဦး မည်လားမသိ။

 လောကကြီသည် သူ့အစီအစဉ်နှင့်သူ အဆက်မပြတ် လှုပ်ရှားနေသလို လောကသားတို့ကလည်း သူ့အစီ အစဉ် နှင့်သူ လှုပ်ရှားနေကြပါ၏။ ကိလေသာ အမှောင်ဓာတ်တွေ ကြီးစိုးနေသော ဤမြေကမ္ဘာတွင် ကိလေသာ ရမ္မက်ပန်းတွေ အခါမလပ် ပွင့်လန်းနဦးမည်သာ။ လှုပ်ရှားခြင်းသည် ရှင်သန်ခြင်း သင်္ကေတမို့ စိုပြေလှပ နေပါ တော့သည်။

×   ×   ×   ×   ×

 အမှန်တကယ်ခက်နေသည်က ဖိုးတုတ်။ ကျန်းမာကြံ့ခိုင်ပြီး အလွန်သန်စွမ်းသော လူပျိုသိုးမို့ (၂)ချီ တိတိ မနီ၏ ကာမအဆီ၊ ကာမသွေးသားများကို သောက်မျိုလိုက်ရသော်လည်း မနီနှင့် အချစ်စခန်း သွားခဲ့ရပုံ များကို တစိမ့်စိမ့် ပြန်တွေးရင်း သူ့ကိုယ်တွင်းရှိ ရာဂစိတ်တွေ တရိပ်ရိပ်နှိုးထလာပြန်၏။ ဖိုးတိုတ်သည် အရက်ကို အမြဲသောက်လေ့ရှိသူကားမဟုတ်။ ယနေ့လည်း မနီများ အကယ်၍ လာခဲ့လျှင်ဟူသောအတွေးဖြင့် စကားပြောလျှင် သတ္တိဝင်ရန် အနည်းငယ်သောက်လိုက်ခြင်းဖြစ်၏။ အကယ်၍ မလာခဲ့လျှင်လည်း သူ့လက်ကိုပင် မုဒိန်းကျင့်ဖို့ စိတ်ကူးပြီးသား။ အရက်ကို အလွန်အကျွံ မသောက်သည့်အတွက် အရက်၏ ဖိစီးမှုဝန်ထုပ်ကို ဦးနှောက်က ဝန်ပိခြင်း မရှိပါ။ သတ္တိဝင်၍ ပျော်ရွှင်တက်ကျွရုံမျှသာ ဖြစ်၏။

 ဤမျှသန်စွမ်းသော လူပျိုကာလသားတစ်ယောက်အဖို့ ဤမျှလောက်သော ကာမသုတ်ဓာတ်ကို ဖြုံးလိုက် ရသည့်အတွက် ဘာမျှယုတ်လျှောသွားမည်မဟုတ်ပါ။ ထပ်တူအားဖြည့်ထားသော ဆေးအရက်နှင့် တိုက်ကြက်မ စစ်စစ်က ဥထားသော ကြက်ဥ၏ အားသတ္တိတွေကလည်း အဆက်မပြတ်ပို့လွှတ်နေသဖြင့် စောစောက ချစ်စခန်းတွေကို စိတ်ကူးနှင့် မှန်းရုံရှိသေး သူ့ပေါင်ကြားရှိ ဒုတ်တန်ကြီးမှာ ရမ္မက်သွေးကြွ၍ တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီး ထောင် ထလာပါသည်။ စောက်ဖုတ်အတွေ့အရသာကို မကြာခင်ကမှ လောလောလတ်လတ်ခံစားထားရသဖြင့် လိင်တံကို ရစ်ပတ်ယှက်သိုင်းထားသော အကြောတွေက တဖျပ်ဖျပ် တလှပ်လှပ် ပွင့်လျက်ရှိနေပါသည်။

 ယခုအချိန်မှာ ခါတိုင်းကဲ့သို့ လက်နှင့် မတင်းတိမ်နိုင်တေ့ အမှန်အားဖြင့် လက်သည် လီး၏ဓာတ်စာ မဟုတ်ပါ။ စောက်ဖုတ်သာလျှင် လီးနှင့်သဟဇာတဖြစ်သော သဘာဝ ဓာတ်စာအစစ်ဖြစ်ပါတော့သည်။ မနီကို ပြန် ခေါ်ရင် ကောင်းမလားဟု အထပ်ထပ်အခါခါ စဉ်းစားမိသည်။ ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် စိတ်တွေ အလွန် လှုပ်ရှားပြီး ဂဏာမငြိမ် ယောက်ယက်ခတ်နေပါတော့သည်။ တောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို လက်နှင့် ခပ်တင်းတင်း ဆုတ် ကိုင်၍ လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဂွင်းတိုက်လိုက်၏။ ပို၍သာဆိုးဆိုးလာသည်။ ဒုတ်နှင့်အပစ်ခံရသော တောကြီးမြွေဟောက်တကောင်လို ပို၍ပို၍သာ မာန်ဖီထကြွလာတော့၏။

မနီကို သွားခေါ်ရန်စိတ်ကူးနှင့် ပုဆိုးတိုတိုဝတ်၍ ခတ်သုတ်သုတ်ထွက်လာသည်။ အချိန်က အတော်ညဉ့် နက်နေပြီမို့ ခြံဝတွင်အကြာကြီး စဉ်းစာနေ၏။ စိတ်အဟုန်က မနီနှင့်တွေ့ဖို့သာ ဇောကပ်နေသည်။ တစ်ရွာလုံး အမှောင်ကျ၍ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေပြီး မနီအိမ်က အနည်းငယ်လှမ်းသည်။ ပြီးတော့ ရွာလည်လောက်မှာဖြစ်၏။ ပတ်ဝန်ကျင် သိသွားလျှင် ပြသနာတက်၍ အရှက်ရနိုင်သည်။

                 သူဖတ်မှတ်ထားသော စာပေဗဟုသုတတွေက သူ့စိတ်ကို ဆွဲထိန်းထားလိုက်၏။ ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် ခြံတံခါးနားတွင် တွေတွေကြီးရပ်ကာ အကြာကြီးစဉ်းစာပြီးနောက် အိမ်ဖက်ဆီသို့ ပြန်လှည့်ခဲ့သည်။ ထိုစဉ် မထင် မှတ်ဘဲ သူ့အာရုံထဲသို့ မစောရီ၏ အရိပ်က ဖျတ်ကနဲ့ ပေါ်လာသည်။ မစောရီက အသက် ၄၀ ဝန်းကျင်ခန့်ရှိပြီး ဖြစ်သောလည်း အရက်အမောင်းကောင်း၍ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစား တောင့်ဖြောင့်၏။ သူမခန္ဓာကိုရှိ အသားဆုံ အသားဆိုင် အဖုအထင် အမို့အမောက် အစွင့်အကားတွေက မနီထက်ပင် ဖွံ့ထွား၏။ အသားဖြူသည်ဟု ပြောရမည် ထက် နီစပ်စပ်ဟုပြောမှ မှန်မည်။ ဖင်ဆုံကြီးတွေက ထွားကား အယ်ထယ်နေပြီး ခြေသလုံးသာ တုတ်တုတ် တွေက စိုဝင်းတင်းရင်းနေ၏။ မစောရီက နတ်ကတော် အကြီးစား၊ တောင်ပြုန်းအထိ ပေါက်ရောက်၏။ ရုပ်လက္ခဏာကို အသေအချာစဉ်းစာကြည့်မှ ဟတ္ထနီနွယ်ဇင်ကြီး ဖြစ်မှန်းသိရတော့သည်။

 ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် သူဖတ်မှတ်ဖူးသော ဟတ္ထနီမိန်းမ၏ အင်္ဂါရပ်တွေနှင့် မစောရီကို စပ်ဟပ်ကြည့်လိုက် သည်။ သေချာပြီ… ဟတ္ထနီမှ ရေမရောသည် ဟတ္ထနီ။ တဏှာရာဂအားကြီးရာတွင် မဟေသီတင်လောက်သည့် ဟတ္ထနီ။ မစောရီ ယောက်ျားကလည်း အရက်ဂျိုး။ သားတစ်ယောက်သာရှိ၏။ သူသားကရွှေတောမှာ မိန်းမရနေ သည်။ တစ်လတစ်ခါ ငွေလှမ်းပို့၏။ တစ်ခါပို့လျှင် လေးငါးသောင်း၊ သည်တော့ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံး ငွေရှာရသည့် ဒုက္ခတော့ငြိမ်း၏။ မစောရီဂုဏ်သတင်းက အနီးဝန်းကျင် ရွာများသို့တိုင် ပျံ့လှိုင်ကျော်ကြားနေသည့်အတွက် ဟိုကဒီက ပင့်ကြဖိတ်ကြ မေးကြမြန်းကြရာ သူ့နှုတ်ဖျားမှာ ငွေသီးနေပါတော့၏။

 သည်တော့ မစောရီယောက်ျားမှာ အရက်ကလေး တမြမြနှင့် လောကစည်းစိမ်ခံကာ ဇိမ်ကျနေပါတော့ သည်။ မိန်းမထက် အရက်ကို ပိုမက်သည်။ အရက်သောက်ချက်ကတော့ မခင်သီယောက်ျား ကိုမြင့်ဟန်နှင့် လယ်ပယ်တူတွေ၊ ကိုမြင့်ဟန်ကမှ အလုပ်ကလေး ဘာလေးလုပ်သေး၏။ မစောရီယောက်ျား ကိုဘမြင့်ကမူ အငြိမ်းစာ အရက်သမားသက်သက်။ ဘယ်အရွယ်ကစ၍ သောက်သည်မသိ လူလည်း ပိန်ညှော်၍ ဖောနေပြီ။ အလွန်မလိုက်ဖက်သော လင်မယားဖြစ်၏။ မိန်းမက နတ်ကတော်မို့ အရက်က ပေါသလားမမေးနှင့် ရမ်၊ ဝီစကီ၊ ရွှေလိမ္မော်၊ ရှောက်ပေါင်း၊ ပျားအရက် အစုံသောက်ရသည်။

 သွေးသားဆူနှောက် တဏှာရာဂ ကြီးပုံပေါက်သော မိန်းမတွေ သူတို့ယောက်ျားများကို အရက်အလွန် အကျွံ သောက်ခွင့်ပြုထားသည်မှာ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းလှ၏။ သောက်လျှင်မူး၏။ မူးလျှင်မေ့၏။ မေ့လျှင်ဘာမျှ မသိတော့။ ဘာမျှမသိတော့သော အချိန်တွင် သူတို့ထင်ရာ လုပ်ခွင်ရနေလို့သာ ယခုလို ပြစ်ထားခြင်း ဖြစ်ပုံရ၏။ အရက်ရသ တဏှာက ဖောဋ္ဌဗ္ဗ ကာမတဏှာထက်ဆိုးသည် မဟုတ်ပါလား။

 နတ်ကတော် မစောရီတို့အိမ်က ဖိုးတုတ်တို့အိမ်နောက်ဖေးနှင့် ကပ်လျှက်မှာဖြစ်သည်။ ဖိုးတုတ်တို့ခြံက အတော်လေး ကျယ်ဝန်းသည်မို့ နော်ကျောဘက်၊ အရှေ့ခြမ်းတွင် အသက်(၆၀)ကျော် လူပျိုကြီး ဦးသာထူး ဝင်းရှိ ၏။ ဦးသာထူးက ဗိန္ဓောလည်းကု၊ ပယောဂလည်း ကု၏။ မစောရီတို့ ဝင်းနှင့် အရှေ့ဖက် အနောက်ဖက် ကပ်လျှက် ရှိသည်။ ကြားတွင်လသာပင် စည်ရိုးတန်းသာခြားသည်။ ၎င်းနှစ်ဝင်းစာပေါင်းမှ ဖိုးတုတ်တို့ တဝင်းစာရှိသည်။  မစောရီတို့ခြံဝင်းနှင့် ဖိုးတုတ်တို့အိမ်သာ ကျောဘက်ရှိ အိမ်သာမှာ ကပ်နေသည်။ လသာပင် စည်းရိုးခြား ထားသောလည်း ဝင်ထွက်ကူးသန်းနိုင်သော တကိုယ်စာ လူဝင်ပေါက်ရှိသည်။ တံခါးပေါက်ကို မရွှေ့ရုံနှင့် မစောရီ တို့ အိမ်ဘက်သို့ အလွယ်တကူ ကူးသွားနိုင်သည်။

 တစ်ရွာလုံးအတွက် အားအထားရဆုံး၊ နတ်ကတော်အကြီးစားမို့ မစောရီနှင့် ဖိုးတုတ်အမေတို့က မကင်းပါ။ ဖိုးတုတ်အမေမှာ နတ်ပယောဂ၊ စုန်းပယောကဂ အလွန်ယုံကြည်သူဖြစ်၏။

 ခလုပ်တိုက်၊ မျက်စိစွံတာကအစ နတ်မေးလေ့ရှိ၏။ သည်တော့ မစောရီနှင့် လူရင်တွေလို ဖြစ်နေကြသည်။ အခုဖိုးတုတ်အကြံထုတ်နေသည်မှာ မစောရီကို ဉာဏ်ဆင်ခေါ်၍ မနီနေရာတွင် အစားထိုးပြီး တအားကြီး ထကြွနေသော ကာမပိုးတွေကို ကာမအစာကြွေးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

 အချိန်ကြည့်လိုက်တော့ (၁)နာရီကျော်ပြီး သန်းခေါင်နားနီးနေပြီမို့ နောက်မီးလင်း၊ ရှေ့မီးလင်း အကြံအ ဖန်တွေမှအပ အားလုံးအိပ်မောကျနေပြီ။ ဖိုးတုတ်နောက်မဆုတ်ချင်တော့ ရှေ့သို့ရဲရဲကြီးတိုးရန် အရက်တစ်ခွက် သောက်လိုက်၏။ ယုန်းသားကင်ဖတ် တော်တော်များများကိုလည်း ပလုပ်ပလောင်း စားလိုက်သည်။ ကြက်ဥသုံး လုံး ထပ်ယူ၏။ ထို့နောက် မစောရီတို့၏ အိမ်ဘက်ထွက်လာခဲ့သည်။ မစောရီက အနောက်ခန်း အောက်ထပ်မှာအိပ်ပြီး သူ့ယောက်ျားက အိမ်ရှေ့ခေါင်းရင်းအဖီအောင်တွင် အိပ် ၏။ ဖိုးတုတ်က မစောရီကို ဦးစွာနှိုးရန် စိတ်ကူးလိုက်သည်။

×   ×   ×   ×   ×

          “ သေချင်းဆိုးသာထူး လူကိုဆွရုံသာဆွပြီး၊ ပီးအောင်လိုးမပေးဘူး၊ ဟွန်း သေနာကျ ”

 မစောရီပါးစပ်က ဦးသာထူးအပေါ် တွတ်ပွတွတ်ပွနှင့် ကျိန်ဆဲနေ၏။ ညနေက သူချိန်း၍ ရှစ်နာရီခန့် လောက်တွင် ဦးသာထူးအိမ်ဘက်သို့ ကူးခဲ့၏။ သူ့ကိုလိုးချင်လို့ ချိန်းမှန်း မစောရီသိ၏။ ဒါတောင်သေနာကြီးက နက္ခတ်ကောင်းနဲ့ ယှဉ်ခိုက်မို့ ယက္ခမန္တာန်ရွတ်ဖတ်ရန်ဟု သူ့ယောက်ျားရှေ့တွင် ခပ်တည်တည်နှင့် ပြောလိုက်သေး၏။

          “ ယက္ခမန္တာန်ဆိုတာဘာလဲ အကိုကြီး သာထူးရဲ့ ”

          သူ့ယောက်ျားက အရက်သောက်ရင်းမှ မေးလိုက်သည်။

 “ ဘီလူးသရဲတွေချစ်တဲ့ မန္တာန်ပေ့ါကွာ၊ ဒီမန္တာန်က ကိုယ်ရွတ်ချင်တိုင်း ရွတ်လို့ရတာမဟုတ်ဘူးကွ၊ အခုလို ဘီလူးနက္ခတ်ယှဉ်အခိုက်မှာသာ ရွတ်လို့ရတာ၊ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်လောက်ကထဲက ငါတွက်ချက်ကြည့်ပြီးသား ”

          “ အော.. အော.. ”

 မစောရီယောက်ျား ကိုဘမြင့်ခမျာ ဦးသာထူးစကားကြောင့် သောက်လက်စအရက်ကိုပင် နှုတ်ခမ်းဝ မရောက်တော့ဘဲ မျက်လုံးကြီးပြူး၊ ပါးစပ်ကြီးအဟောင်းသားနှင့် အံ့သြထိတ်လန့်သွားမိသည်။ ကိုဘမြင့်က အလွန် သရဲကြောက်တတ်၏။ ထို့ကြောင့် မစောရီနှင့် ဦးသာထူး ဖြီးဖျန်းချောက်လှန့်သမျှကို အယုံကြီးယုံ၊ အကြောက်ကြီး ကြောက်နေရသည်။ သောက်လာသော အရက်သက်တမ်းကလည်း နှစ်ပေါင်းများစွာကြာလာပြီမို့ အရက်ကြောင်ကြောင်ကာ ဖတ်ကနဲဆို ဖင်တုန်အောင် ကြောက်တတ်နေသည်။

                “ ရွာထပ်က သရဲကြီး အညိုနဲ့ ရွာသင်္ချိုင်းဝင်း ညောင်ပင်ကြီးက သရဲကြီးစာမတို့ကိုပါ ဖတ်ထားပြီးသား။

နောက်ပြီး ကိုးသင်္ချိုင်းက အဓိပတိသရဲကြီးတွေပါ ဒီနေ့ညလာကြမှာ ”

 ဦးသာထူးစကားကြောင့် ကိုဘမြင့်တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးမွှေးညင်းတွေ ဖျင်းကနဲ ထသွားပြီး ခေါင်းက ဆံပင်တွေပါ ထောင်ထသွားသည်။ အကြောက်ပြေအောင် ရော့သွားသော ဖန်ခွက်ထဲ အရက်ထပ်ဖြည့်၍ တစ်ခါတည်း မော့ချလိုက်သည်။ သို့သော် အကြောက်ကပြေမသွားပါ။

 “ ဒီမန္တာန်အောင်သွားလို့ကတော့ ပွဲပြတ်ပြီမောင်၊ ခိုင်းချင်ရာခိုင်း၊ ရွှေယူမလား၊ ငွေယူမလား၊ ရတနာတွေ ယူမလား၊ အကုန်ရဘဲ၊ တစ်စုံတစ်ခု ချွတ်ယွင်းလို့ အစီအစဉ်တွေပျက်ကုန်ရင်လဲ သွေးပွက်ပွက်ထပြီး သေဖို့သာ ပြင်ပေတော့။ အခု မင်းမိန်းမ စောရီကို အမဲသာပြုတ်ခိုင်းချင်လို့ လာခေါ်တာ။ သူက အဆင့်(၅) ရောက်နေပြီ ဆိုတော့ သူ့ခိုင်းမှရမှာ၊ ဒီပြင်မိန်းမတွေဆိုရင် လိပ်ပြာစင်ပြီး သေပွဲဝင်ကုန်မှာ၊ ကဲ.. ကဲ ငါသွားမယ် စောရီ၊ ည (၈) နာရီတိတိအရောက်လာခဲ့။ အင်း လက်ကိုင်ပုဝါရဲ့ ဂမ္ဘီရဓားမြှောင်ရယ်ဆောင်ပြီးလာခဲ့၊ ခြံထဲကို နောက်ပြန်ဝင်ခဲ့ဖို့လဲ မမေနဲ့နော်.. ကြားလား ငါပြောတာ ”

          ‘ဟုတ်ကဲ့.. ဟုတ်ကဲ့’

 ဦးသာထူးက တဏှာရာဂ လွှမ်းသော ရမ္မက်မျက်လုံးတို့ဖြင့် စူးစူးဝါးဝါးကြည့်ရင်း ပြောသည်။ မစောရီ စိတ်ထဲ ရီချင်လွန်းလှသော်လည်း သူ့ယောက်ျားရှေ့မို့ ဟန်လုပ်ကာ ဟုတ်ကဲ့လိုက်ရသည်။ ဟွန်း လူလည် တဏှာရူးကြီး ဒီလို ဉာဏ်နီဉာဏ်နက် တွေသုံးပြီး လိုးလိုးလာတာ နဲတဲ့နှစ်တွေမှတ်လို့။ ပြီးတော့ ဦးသာထူးက ဗိန္ဓောလိုင်း၊ ဓာတ်လိုင်း၊ နတ်လိုင်း၊ ဂမ္ဘီရလိုင်းတွင် ဧရာမဆရာကြီး သူကိုယုံကြည်ကိုးကွယ်တဲ့ မိန်းမယောက်ျား ပရိသတ်က အင်အားမသေးလှ။ ဗိန္ဓောလိုင်းကို ချေချေမြစ်မြစ် လိုက်စားခဲ့သူမို့ ကာမဆေးစွမ်းကောင်းတွေရှိ၏။ မစောရီအနေဖြင့်လည်း ဦးသာထူးနှင့် ယခုလိုပတ်သတ်ရသည်ကို သဘောကျပါသည်။ ဦးသာထူးကြောင့် သူ့မှာ တံခါးပါဝါတွေ တို့ခဲ့ရသည်။ ကာမကိစ္စတွင် သူ့ယောက်ျားက မစွမ်းဆောင်နိုင်တော့။ အရက်က လူကိုနိုင်သွားပြီး ကာမအင်အားတွေ ဆုတ်ယုတ်ကုန်ပြီ။

 သူ့ယောက်ျားမစွမ်းဆောင်နိုင်တော့သော ကာမကိစ္စကို ဦးသာထူးက ဖြည့်ဆည်းပေး၏။ မစောရီကိုယ် တိုင်လည်း သွေးသားဆူဖြိုး အလှတွေတိုးဆဲမို့ ဦးသာထူးကိုယ်တိုင်ကလည်း မစောရီကို စွဲလန်းနေသည်။ နှစ် ယောက်လုံး တဏှာရာဂကြီးသူတွေမို့ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ လိုက်ဖက်လွန်းလှသည်။ မစောရီယောက်ျား ကိုဘမြင့် (၇) နာရီခွဲလောက်ကပင် အမူးလွန်၍ အိပ်ပျော်သွားပြီ၊ သရဲအလွန်ကြောက်တတ်သူမို့ စောစောမူးအောင် သောက်၍ စောစောအိပ်ပြစ်လိုက်၏။ မစောရီထွက်လာတော့ တခေါခေါဟောက်၍ အိပ်မောကျနေပြီ။

 အိမ်အပေါ်ထပ်တွင် ဦးသာထူးတစ်ယောက် သူ့လီးကြီးကို ဆေးအုန်းဆီ လိမ်း၍ ဆွပေးနေသည်။ ဘတ္ထရီ မီးချောင်းအောက်ဝယ် ဆေးအုန်းဆီ လိမ်းထားသော လီးကြီက အရောင်တလက်လက် ထွက်နေ၏။ ဒစ်ပြဲကြီးက တင်းရင်းထစ်အယ်နေ၏။ အရှည်(၇)လက်မ၊ လုံးပတ်(၆)လက်မမို့ စံချိန်မှီလီးဟုပင် ဆိုရမည်။ တစတစနှင့် လီး ကြီးက တင်းသထက်တင်း မတ်သထက်မတ်လာသည်။ လီးကြီးကို အရင်းက ညှပ်ဖိ၍ မွှေးယမ်းပြစ်လိုက်ရာ သွေး ကြောကြီးတွေထောင်၍ ရှေ့ထွက်လာသည်။ ဦးသာထူးက သူ့လီးကြီးကို တစ်ချက်ငုံ့ကြည့်ရင်း ကျေနပ်စွာပြုံးလိုက် သည်။ ထို့နောက် အရက်ကဲ့သို့ ချက်ယူထားသော ဆေးပေါင်းရည်တစ်ခွက် သောက်လိုက်၏။ တစ်ကိုယ်လုံး ပူရှိန်း ပွင့်ကန်သွား၏။

          ‘ဒေါက်… ဒေါက်… ဒေါက်…’

 မစောရီတံခါးခေါက်ပြီး မကြာခင်မှာပင် ဦးသာထူးက တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ တံခါးကို ဂျက်ပြန်ထိုးပြီး အနီးတွင်ရပ်နေသော မစောရီခါးကို သိုင်းဖတ်လိုက်ပြီး ပါးနှစ်ဖက်ကို နမ်းလိုက်၏။ ဦးသာထူးလက်တွေက တင်သား ထွားထွားအိအိတွေပေါ်သို့ စုန်ချီ ဆန်ချီ ဆုတ်ချေပွတ်သပ်နေပြန်၏။ မစောရီမှာ ပင်ကိုယ်အားဖြင့် ကိလေ သာ ကာမဓာတ် အားကြီးသူမို့ ခဏချင်းဖြင့်ပင် ရာဂစိတ်တွေထကြွလာပြီး စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး ရွတတ်ဖောင်းအက်လာတော့သည်။

          ‘ဒီနားတင်ဘဲ ရပ်ပြီး ကိုင်နေတော့မှာလား’

 မကျေနပ်သော ဒေါသသံလေးဖြင့် ပြောလိုက်ရာ ဦးသာထူးက တဟဲဟဲရယ်မောရင်း မစောရီကို ခပ်တင်း တင်းဖက်လျှက် ခန်းမအလယ်သို့ ခေါ်သွားပါတော့သည်။ မကြာခင် ရက်ပိုင်းလောက်ကမှ ဓမ္မာဆင်းခဲ့သည်မို့ မစောရီစိတ်တွေ အရမ်းထကြွနေပသည်။ သွေးဟောင်း သွေးညစ်တွေ ကင်းစင်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ လတ်ဆတ်သစ်လွင်သလို ဖြစ်နေ၏။ အိမ်ခန်းအလယ်တွင် မွှေးပွကော်ဇောတစ်ချပ်ခင်းထား၏။ ထိုနေရာမှာပင် နှစ်ယောက်သား ထိုက်လိုက်ကြသည်။ မစေရီက ဦးသာထူကို ကျောပေးပြီး ဦးသာထူးရင်ခွင်ထဲတွင် ထိုင်ချလိုက် သည်။ ဦးသာထူးက သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဘေးသို့စင်း၍ ချဲပေးထားသည်။ ဦးသာထူးလီးကြီးက မစောရီ ၏ ဖင်အိုးကြီး နှစ်လုံးကြားတွင် ဖိထောက်ထားသည်။ ဦးသာထူးလက်နှစ်ဖက်က မစောရီ၏ မို့မို့ထွားထွား တင်းတင်း အိအိ နို့အုံကြီးများကို ဆုတ်ချေပွတ်ဆွပေးနေ၏။

          အဖျားကျော့လျက် ဝိုင်းဝန်းမို့မောက်သော နို့အုံသားနုနုတွေက ကိုင်လို့ကောင်းလွန်းပြီး ဦးသာထူး၏ ရမ္မက် မီးကို အလျှံကြီးစေခဲ့သည်။ အတွင်းခံမပါဘဲ ခါးတိုလက်ပြတ်အင်္ကျီပါးလေးသာ ဝတ်လာခဲ့သည်မို့ နှိပ်သီး သုံးလေး လုံးလောက် ဖြုတ်လိုက်သောအခါ နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးက ဘွားကနဲပေါ်လာသည်။ ဦးသာထူးက မစောရီ၏ ခန္ဓာကိုယ် ကို ဘယ်ဘက်သို့ ပွေ့လှဲလိုက် မျက်နှာချင်းဆိုင်လှန်လိုက်သည်။ သည်တော့ မစောရီညာလက်က ဦးသာထူးခါးကို အလိုက်သင့် ဖက်ထားလိုက်သည်။

 ပေါက်စီလုံးကြီးပမာ ဖွေးဥနုထွတ်နေသော နို့ကြီးနှစ်မွှာက ထင်းထင်းမို့မို့ကြီး ပြူးထွက်နေ၏။ ဦးသာထူး က ခေါင်းကို အနည်းငယ်ငုံ့၍ နို့ကြီးနှစ်လုံးပေါ်သို့ မျက်နှာမှောက်ကာ ဘယ်ညာလး၍ နမ်းသည်။ နှုတ်ခမ်းမွှေးငုတ် များက အလွန်နူးညံ့သော နို့အုံသားများကို စူးစူးရှရှဖြစ်စေသောအခါ မစောရီရင်ထဲ လှိုက်လှိုက်တက်လာပြီး တခစ်ခစ် ရီပါတော့သည်။

          “ အဟစ်… ခစ်… ခစ်.. ယား… ယားတယ်တော့.. အဟစ်… ခစ ..ခစ် ”

 နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပါးစပ်ဖြင့် စုတ်ယူပြီး တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စို့ပေးနေရင်း ဦးသာထူး ညာလက်က မစောရီ ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ခပ်ဖွဖွလေးအုပ်လျှက် ခပ်ရွရွလေး ပွတ်ပေးနေ၏။ စောက်မွှေးအုံကြီးက မြေသြဇာကောင်းသော မြေ၌ ပေါက်ရောက်နေသည့် မြက်ရိုင်းများလို ထူထဲသန်စွန်းလှသည်။ စောက်ဖုတ် အနေအထားကို ကြည့်၍ မစောရီတစ်ယောက် အလွန်ခံချင်နေပြီဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။

 စောက်ဖုတ်အပြင်သို့ စွန်းထက်နေသော နှုတ်ခမ်းသားများပင် နူးညံ့ကြွရွနေပြီဖြစ်၏။ မစောရီက ဦးသာထူး ကိုင်ရနှိုက်ရ အဆင်ပြေအောင် သူမ၏ညာဘက်ပေါင်ကို ဦးသာထူး၏ ညာဘက်ပေါင်ပေါ်သို့ ခွတင်ပေးလိုက်၏။ သည်တော့ ပြူးဖောင်းမို့အစ်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အနည်းငယ်ဟတတလေးဖြစ်သွား၏။ ဦးသာထူး၏ လက် ခလယ်ထိပ်က စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် ခပ်ရွရွလေး ထက်အောက်ပွတ်ဆွဲ၍ ပေးနေသည်။ ကျိချွဲ ချွဲ စောက်ရေတွေက တစိမ့်စိမ့်နှင့် ထွက်နေသည်ဖြစ်ရာ ရမ္မက်သွေးကြောင့် ဖောင်းအစ်ရွနေသော စောက်ဖုတ် အတွင်းသားများနှင့် စောက်ရေအတွေ့က အရသာထူးခြားစေရုံမျှမက ရာဂစိတ်ကို ပိုမိုတက်ကြွစေပါသည်။

            စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ ငေါက်တောက်တောက်လေး ပြူးထွက်နေသော စောက်စိငုတ် တင်းတင်း လေးပေါ်သို့ လက်ခလယ်ထိပ်ကိုတင်၍ ခြေပေးခြင်းနှင့် နို့သီးခေါင်းများကို သွားလေးဖြင့် ခပ်ဆဆလေး ကိုက်ပေးခြင်းကို ပြိုင်တူပြုလုပ်ပေးလိုက်ရာ မစောရီတစ်ကိုယ်လုံး လျှပ်စစ်နှင့် အတို့ခံလိုက်ရသလို တုန်လှုပ်ခါရမ်းသွား၏။

          “ ရှီး.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. အား.. ကျွတ်…ဟင်း.. အင်းး.. ယားတယ်.. ”

          ဦးသာထူးက သူ့လက်ခလယ်ကို စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ပေးလိုက် ရာ။

          “ အဟင့်..အင့်.. အမေ့… အင်း…အိုး.. အား… ဟင်း… အ.. ဟား.. အင်း ”

 ဤသို့ အော်ဟစ်မြည်တမ်းရင်း မစောရီတချီပြီးသွားပြီး စောက်ရေပူပူတွေက ဦးသာထူးလက်ခလယ်ကို ရစ်သိုင်း လွှမ်းခြုံသွား၏။ မစောရီတစ်ယောက် တဆတ်ဆတ်တုံခါရင်း ကာမအရာသာကို ခံစားနေ၏။ ခါတိုင်းဆို လျှင် ဤအခြေရောက်လျှင် ဇွတ်အဓမ္မအလိုးခိုင်းမိသည်။ အခုလိုပြီးဆုံးနေချိန်တွင် လီးအလိုးခံရမှုကို ကျေနပ်မိ၏။ ဦးသာထူးက ကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်သည်။ မစောရီကို ဖေးဖေးမမ ပွေ့၍ တစ်စောင်းကွေးလေး ချထားလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ရှိ အဝတ်အစားများကို အကုန်ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။

 အဖုအထစ် အမို့အမောက်တို့ဖြင့် ဖွေးဖွေးနုနု တစ်လုံး တခဲကြီးရှိလှသော မစောရီ ကိုယ်ကာယအလှက ဦးသာထူး၏ ရမ္မက်မီးလျှံကို အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်အောင် တောက်လောင်စေသည်။ ဦးသာထူးကလည်း သူ့ ပုဆိုးနှင့် အင်္ကျီများကို ချွတ်ပုံထားလိုက်သည်။ စွင့်ကားမို့မောက် ခုံးကြွနေသော တင်ဆုံသားများကို ဆုတ်၍ ဆုတ်၍ ချေပေးရင်း ရှုးကနဲ.. ရှုးကနဲ ကုန်းနမ်းလိုက်၏။

 အထူးအဆန်းလုပ်တတ်သည့်နေရာတွင် သူများထက်သာသောကြောင့် သာထူးဟူသောအမည်ကို ခံယူ ထားသလားမသိ။ ယခုလည်းကြည့်…. ဖင်အိုးကြီးနှစ်လုံးကြားတွင် နောက်သို့ပြူး၍ထွက်နေသော စောက်ဖုတ်

ဖောင်းဖောင်း ရွရွကြီးကို ငုံ့၍နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ နမ်းရုံတင်မက လျှာဖြင့်လျက်၍ ကလိလိုက်သေးသည်။

တော်သလင်းလ ရာသီမှာ ခွေးထီးက ခွေးမအဖုတ်ကို နမ်းသည်နှင့် တပုံစံတည်းတူ၏။ မေထုန်ကိစ္စသို့ ဦး တည်သော ကာမရာဂစိတ်မှန်သမျှ တိရစ္ဆာန်နှင့်လူ ခြားနားခြင်းမရှိသည်မှာ မှန်လှ၏။ စူးရှပြင်းသက်သော

စောက်ဖုတ် နံ့က ဦးသာထူးကို မြူဆွကလိလိုက်သည့်နှယ်… ဦးသာထူး၏ လီးတံကြီးမှာ တင်းသထက်တင်း မတ်သထက်မတ်လာသည်။ ဒစ်ပြဲကြီးကလည်း ပေါက်ကွဲ ထွက်မတတ် ပြောင်တင်းဝင်းအက်လာသည်။ ဦးသာထူးက တောင်ဘက်ကို ခေါင်းပြူ၍ အနောက်ဖက်သို့ မျက်နှာ မူကာ တစ်စောင်းကြီးဖြစ်နေသော မစောရီ၏ ညာဘက်ပေါင်ကိုကွေး၍ အထက်သို့ ပင့်တင်လိုက်၏။ ထို့နောက် ဒူးထောက်၍ ဘယ်ဘက်ပေါင်လုံးပေါ် ခွလိုက်သည်။ သူ့ပေါင်ရင်းကိုလည်း မစောရီ၏ ဖင်ဆုံခွနားသို့ တိုးကပ်လိုက်၏။ အထက်သို့ကော့၍ ကော့၍ မတ်တောင်နေသော သူ့လီးကြီးကို အောက်သို့ဆွဲလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်အဝတွင်

တေ့မြုပ်ကာ ဖင်ကိုရှုံ၍ ညှောင့်သွင်းထည့်လိုက်တော့သည်။

          “ ဇွိ..စွတ်… ဇွစ်.. ပြွစ်.. ဗျစ်.. စွပ်.. ဖျစ် ”

 လီးတံကြီက တစ်ရစ်ခြင်း အဆုံးထိနစ်ဝင်သွား၏။ ထိုအတိုင်း စက္ကန့်ပေါင်း (၉၀)ခန့် မြှုပ်စိမ်ထားရင်း စောက်ဖုတ်အငွေ့ တေဇောဓာတ်ကို ထုံပေးလိုက်၏။ ရွစိရွစိဖြစ်နေသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေက လီးထိပ်ကြီးကို ယားကြွစေသည်။ ရှိန်းကနဲ ဒိန်းကနဲ ကျင်ကနဲ ဆိမ့်ကနဲ အရသာက လီးကြီးကိုပို၍ တုတ်ကြွလာ စေသည်။ ဦးသာထူး ဘယ်လက်က မစောရီ၏ ညာဘက်ပုခုံးကို တင်းတင်းဆုပ်လျက် ညာလက်က မိရာနို့အုံကို တင်းတင်းဆွဲကာ ဖင်ကြောရှုံ့၍ လီးကြီးကို တဝက်ကျော်ကျော်နှုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်ညှောင်၍ ခပ်မျှင်းမျှင်း ဖိသွင်းသည်။ ဤသို့ သုံးလေးငါးခြောက်ခါမျှ ပြုလုပ်ပြီး ခပ်သွက်သွက် ခပ်ပြင်းပြင်း အချက်၂ဝခန့် ဆောင့်လိုက် သည်။

          “ ဖွစ်… ဖွတ်.. ပြွတ်… ဖွပ်…. ”

          “ ဖွစ်… ဖွတ်.. ပြွတ်… ဖွပ်…. ”

          “ ဖွစ်… ဖွတ်.. ပြွတ်… ဖွပ်…. ”

          “ အင့်… အမေ့.. အား.. အင့်.အမေ့…အင့်..အင့်….အား..အမေ့… ”

 ပြင်းထန်မြန်ဆန်သော ဆောင့်ချက်တွေက မစောရီကို အရသာတွေ့စေသည်။ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီး တံကြီးက စောက်ဖုတ်အတွင်းသား နုနုတွေကို ပွတ်ထိုးတိုးဝင်၍ ပြင်းရှသော ကာမအရသာထူးကို ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့ သည်။ စောစောက တချီပြီးထားသည့်တိုင် ယခုတဖန် သူမစိတ်တွေက ပြီးလုနီးသည်အထိ ထကြွလာပြန်၏။ မကြာ ခင် ပြီးတော့မည်ကို မစောရီ သိနေသည်။

 ထိုစဉ်.. စောက်ခေါက်အတွင်း ဖျင်းကနဲ ပူနွေးသော အတွေ့ကိုခံစားလိုက်ရ၏။ ဦးသာထူးက ဆက်မ ဆောင့်တော့ဘဲ သူ့ဆီးခုံနှင့် စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို ဖိကပ်ထားလိုက်သည်။ ခေါင်းကြီးကိုမော့လျှက် သုတ်ရေထွက် ခိုက် ကာမအရသာထူးကြီးကို ခံစာနေသည်။ သုတ်ရေတွေ ကုန်စင်သွားလောက်မှ သူ့လီးကြီးကို ဗြွတ်ကနဲ ဆွဲ ထုတ်လိုက်၏။ လီးကြီးက ခေါင်းငိုက်စိုက်ကြီးနှင့် ကျွတ်ထွက်လာသည်။

 မစောရီဘက်က မပြီးဆုံးသေးဘဲ တန်းလန်းကြီး ကျန်ရစ်ခဲ့၏။ စိတ်တွေတို အလိုမကျဖြစ်ကာ ထထိုင် လိုက် သည။် ပကလ်ြက်ကီးအပိ ၍် အမောဖြေနေသော ဦးသာထူးက ိုမျက်စောင်းထိုးကြညသ့်ည။် ပြုံးဖြီးဖြီးကြီး ကြည့်နေသော ဦးသာထူးကို ဆွဲဆောင့်ပြစ်လိုက်ချင်သည်။ မစောရီမျက်လုံးက ပေါင်ကြားရှိ လီးကြီးဆီရောက်သွားပြန်သည်။ ကိုယ်တော်မြတ်က အရှိန်အဟုန်လျော့၍ ငေါင်စင်းစင်းကြီး စိုက်ကျနေသည်။

 ဦးသာထူးအကျင့်က တစ်ချီတစ်မောင်းသာ ကောင်းကောင်းကြီးတွယ်တတ်သူမို့ နောက်တစ်ချီ မကျော့ နိုင်တော့သည်ကို မစောရီသိထားပြီးဖြစ်၏။ သူကလည်းသူ လက်နှင့်တစ်ချီ စောစောပြီးနှင့်ခဲ့ပြီကိုး။ စိတ်ပေါက် ပေါက်နှင့် ထမီ အကျီကောက်ဝတ်လိုက်သည်။ ဦးသာထူးက ထထိုင်ပြီး ကော်ဇောအောက်တွင် ထိုးထားသော ထောင်တန် (၁၀)ရွက်ကို မစောရီ ရင်ဘတ်ကြားသို့ ထိုးထည့်ပေးလိုက်၏။ ထို့နောက် မစောရီကို ပွေ့ဖက်ပြီး ပါးနှစ် ဖက်ကို နမ်းလိုက်သည်။

“ သွားတော့မယ်နော်.. ”

 မျက်လုံးရွဲကြီးတွေဖြင့် နှုတ်ဆက်လာသော မစောရီကို ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်၏။ အသက်က စကားပြောလာ၍ ထင်သည်။ ဦးသာထူးတစ်ယောက် အတော်လေး ပင်ပန်းနွမ်းနယ်သွားသည်။ တံခါးကိုပင် ထမပိတ်တော့ဘဲ စောင် ပါး တစ်ထည်လွှမ်းခြုံပြီး သည်အတိုင်းပင် အိပ်ပြစ်လိုက်တော့သည်။

×   ×   ×   ×   ×

          “ ဒေါက်.. ဒေါက်.. ဒေါက် ”     “ ဒေါ်ဒေါ်…..ဒေါ်ဒေါ်.. ဒေါက်ဒေါက် ”

 ဦးသာထူးဆီကအပြန် အလိုဆန္ဒမပြည့်ဝဘဲ ဆက်တငံ့ငံ့ကြီးဖြစ်ခဲ့ရသည်မို့ စိတ်ထဲက တတွတ်တွတ် ကျိန် ဆဲရင်း ထမီကို ကွင်းလုံးချွတ် ပေါင်နှစ်ခြမ်းကိုဖြဲ ဘယ်ဘက်လက်ညှိုးထိပ်ဖြင့် စောက်စိကို ပွတ်ချေ၊ ညာလက်က ရေမွှေးပုလင်းကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ အသွင်းအနှုတ် ခပ်သွက်သွက်လုပ်ပြီး အရသာယူနေစဉ် တံခါးကို တဒေါက်ဒေါက် ခေါက်သံနှင့်အတူ သူ့ကိုခေါ်နေသာ အသံကိုပါ ကြားလိုက်၍ ထိတ်ကနဲဖြစ်သွားသည်။

 အသံက တောင်ဘက်အိမ်က ဖိုးတုတ်အသံ။ အချိန်မတော် ညကြီးမိုးချုပ် ဒီကောင်လေး ဘာများရှုပ်မလို့ပါ လိမ့်၊ ငါနဲ့ ဦးသာထူးအကြောင်းများ သိသွားလေသလား၊ မစောရီ တခေါင်းလုံး ထူပူဗျာများသွားရ၏။

          “ ဒေါက်..ဒေါက်… ဒေါ်.ဒေါ်…. ”

          “ ဟဲ့.. ဘယ်သူတုံး.. ဘာကိစ္စတုံး ” မစောရီက ခပ်အုပ်အုပ်အသံပြုလိုက်သည်။            “ ကျွန်… ကျွန်တော် ဖိုးတုတ်ပါ အရေးကြီးလို့ပါ ဒေါ်ဒေါ်.. တံခါး.. တံခါးဖွင့်ပါ ”

          မစောရီက သူ့ခုတင်ဘေးရှိ အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

          “ လာ..လာ… အဲဒီက ကျော်ဝင်ခဲ့.. ”

 ဖိုးတုတ် အခန်းထဲရောက်တော့ တံခါးပိတ်ပြီး ဖယောင်းတိုင် ထွန်းလိုက်သည်။ ဖိုးတုတ်က သူ့ခြေရင်းတွင် ဆောင့်ကြောင့်ကြီး ထိုင်နေသည်။ မီးရောင်ထဲတွင် ထမီရင်လျှားကြီးနှင့် ကားယားကြီး လှုပ်ရှားနေသော မစောရီကို ဖိုးတုတ်က စိုက်ကြည့်နေသည်။  မစောရီက ဖိုးတုတ်ကို ပြန်အကြည့်..

          “ ဒေါ်ဒေါ်.. ကျွန်တော် ဒေါ်ဒေါ့်ကို မျက်စိထဲမြင်ပြီး ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်လို့.. ဟို..ဟို ”

 ဖိုးတုတ်က ပြောပြောဆိုဆို မစောရီကို ပွေ့လှဲသိပ်လိုက်ပြီး အပေါ်က တက်ခွပါတော့သည်။ မစောရီက အလိုက်သင့် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားမြှောက်ထောင်ပေးလိုက်၏။ ဖိုးတုတ်က သူ့ပုဆိုးကို မလှန်ပြီး သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်အဝနှင့် တေ့၍ ဆောင့်ထိုးပြစ်လိုက်သည်။

          “ ဗျစ်…ဖွစ်…ဗျစ်..ဖွပ်.. ဒုတ် ”

          “ အင့်.. အ..အမေ့.. သေ..သေပါပြီဟဲ့ ”

 ဖိုးတုတ်တယောက် သရဲသဘက် ပူးဝင်နေသူပမာ ပျာယာခပ်နေပါတော့သည်။ စွတ်ထိုးလိုက်သော အရှိန်ကမသေး။ ပြီးတော့ လီးအတုတ်ကမသေး၊ အရှည်က ရှစ်လက်မကျော်ကျော် အရွယ်က အလွန်သန်သည့် လူပျိုသိုးအရွယ်၊ မစောရီစောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံး ရှိန်းဖိန်းကျဉ်သွား၏။ သို့သော်.. အလွန်အားရကျေနပ်သွားသည်။ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ ထကြွနေသော သူမစောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အခုမှ ငြိမ်ဝပ်သလိုဖြစ်သွား၏။

 ဖိုးတုတ်က လီးကြီးကို သွင်းမြှုပ်ထားလျှက်ကပင် အကျအနထိုင်လိုက်ပြီး မစောရီ၏ နို့အုံတင်းတင်းကြီးကို အခြေမှစုဆွဲကာ အားပါးတရ ဒလစပ် ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့သည်။

          “ ဖွတ်… ဖွပ်.. ဖွတ်ဖွပ်… ဖွတ်…ဖွပ် ”

 ပြင်းလိုက်သည့်အရှိန် သန်လိုက်သည့်အလိုး၊ ကြီးလိုက်သည့် လီး … ဖိုးတုတ်က တရှူးရှူး တရှဲရှဲနှင့် နွားသိုး ကြိုးပြတ် အတင်းဒလကြမ်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။

 “ အင့်… အမေ့… အား.. အီး… အမေ့… အင့်.. ” မစောရီကလည်း ကော့၍ ကော့၍ ခံသည်၊ လေကုန်ခံပြီး ဘာမှမေးမနေတော့။ သူလိုချင်တာရပြီ၊ တော်ပြီပေ့ါ။ ဖိုးတုတ်၏ ကြမ်းသော ရမ်းသာ အပြုအမူကို မစောရီ အလွန်ကျေနပ်နေ၏။ အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ကြီးသောလီးမှန်း သိ၏။ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပြည့်ညပ်တင်းကျပ်နေသည်။ အသွင်းအနှုတ်လုပ်တိုင်း စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေ စုတ်ပြတ်သွားမလား အောင့်မေ့ရလောက်အောင် ပြင်းထန်၏။ မီးပွင့်မတတ် ကောင်းသည်ဆိုတာ ဒါမျိုးထင်ပါရဲ့…  အချက်ပေါင်း (၇၀)ကျော်သောအခါ မစောရီတစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးပြီး သုတ်ရေတွေ ပန်း ထွက်ကုန်သည်။ ဖိုးတုတ်ကိုလည်း တင်းနေအောင် ကုတ်ဖတ်ထား၏။ ကောင်လေးကမပြီးသေး ကျားရိုင်းတစ်

ကောင်လို မာန်ဖီနေ၏။ ဒလကြမ်း ဆောင့်နေ၏။

          “ ဖွတ်… ဘွတ်.. ဖွပ်.. ဖွတ်.. ဘွတ်.. ဖွတ် ”

          “ အမေ့.. အ.. အမေ့… အင့်…အား..အမေ့ ”

 စောက်ဖုတ်တစ်အုံလုံး ထူပူယားကြွလာ၏။ မေ့မတတ် မူးမတတ်ကောင်း၏။ မစောရီတစ်ကိုယ်လုံး လဟာ ပြင်ထဲ မြောက်တတ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရ၏။

 “ အား.. ကျွတ်…ကျွတ်… ကျွတ်… ” ဖိုးတုတ်ကို ဖက်ထားရင်း ဒုတိယအကြိမ် သုတ်ရေပူတွေ ထွက်ကုန် ပြန်၏။ ဖိုးတုတ်လချောင်းတစ်ခုလုံး ထုံကျဉ်ရှိန်းဖိန်းသွားပြီး လီးကြောကြီး တင်းတောင့်သွားကာ ကာမရေပူတွေ ဟောကနဲ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်……။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ရမက္မေျပလို႔ ခိုးစားတဲ့ အိမ္ေထာင္သည္ မမႀကီး

ဖိုးတုတ္ကမနီကို လုလင္ျပန္ခ်ိန္ အေၾကာင္းရွင္းျပေန၏။ လူငယ္သေလာက္ ဗဟုသုတႂကြယ္ေသာ ဖိုးတုတ္ကို မနီအံ့ၾသေနသည္။ သူမပင္ ဒီေဝါဟာရေတြ မသိေတာ့။ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ၾကားဖူးသလိုရွိ၏။ ဘာအဓိပၸာယ္မွန္းေတာ့ မသိ။ ဖိုးတုတ္က ဆက္ေျပာသည္။
“ ေရွးျမန္မာမင္းေတြ လက္ထက္က ေတာကလူပ်ိဳ ကာလသားေတြဟာ ေနျပည္ေတာ္ႀကီးနဲ႔ေဝးေတာ့ ေ႐ႊဗဟိုရ္ စည္သံေတြ မၾကားရဘူးေပါ့ မမရာ၊ ဒီေတာ့ ႐ြာလည္ရင္အခုလို ေ႐ႊဗဟိုရ္ၾကက္တြန္သံနဲ႔ လည္ၾကရတာ တဲ့ ”
“ ႐ြာလည္တယ္ဆိုတာက ဘာလဲဟင္ ”
မနီက တကယ္ပင္မသိ၍ စိတ္ဝင္တစား ေမးလိုက္သည္။
“ ႐ြာလည္တယ္ဆိုတာ လူပ်ိဳကာလသားေတြက အပ်ိဳကညာမယ္ေတြဆီ ပိုးဖို႔ပန္းဖို႔ လည္ပတ္သြားလာတာ ကိုေျပာတာ။ အိမ္ေထာင္ဖက္ေ႐ြးဖို႔ ရည္စားရွာတာေလ သူတို႔ လူပ်ိဳလွည့္တဲ့အခ်ိန္က ၾကက္ဦးတြန္ခ်ိန္၊ ည(၇) နာရီ ေလာက္ေပ့ါ။ သူတို႔လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စကားေျပာရေအာင္ အဖိုးႀကီး အဖြားႀကီးေတြက အိပ္ယာဝင္ေပးၾကတယ္။ အဲဒါကိုေတာ့ သက္ႀကီးေခါင္းခ်ခ်ိန္လို႔ ေခၚတယ္။ ပိုးၾကပန္းၾက စကားထာဝွက္ၾက ပန္းေပးၾက အထာျပၾကနဲ႔ ည(၁၀)နာရီေလာက္ရွိေတာ့ ကာလသားေတြျပန္ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကိုေတာ့ လုလင္ျပန္ခ်ိန္လို႔ေခၚတယ္ ”
ဖိုးတုတ္အေသအခ်ာရွင္းျပေနသည္ကို မနီက စိတ္ဝင္တစား နားေထာင္ေန၏။
“အဟဲဟဲ… အခုေတာ့ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘူး၊ သကၠရာဇ္ ၂၀၀၀ ႏွစ္ဆယ္ရာစု အႀကိဳမို႔ထင္ပါရဲ႕ ကညာအိုက လူပ်ိဳသိုးဆီလာၿပီး ႐ြာလည္ရတယ္ေနာ္၊ သူျပန္ခ်ိန္ကိုေတာ့ ကညာအိုျပန္ခ်ိန္လို႔ ေခၚမလား၊ ေမ်ာက္ ဇာတ္ႏွစ္ပါးသြားၿပီးခ်ိန္လို႔ ေခၚမလား၊ အခ်စ္အေရခြံလဲခ်ိန္လို႔ ေခၚမလား.. ဟား… ဟား…..တစ္ခုခုေပ့ါေနာ္အမ ”
ဖိုးတုတ္က ခပ္တိုးတိုးေျပာရင္း ခပ္အုပ္အုပ္ရယ္ေမာလိုက္သည္။ ေစာေစာကမူ ဘာပါလိမ့္ဟု နားေထာင္ေနမိသည္။ ၿပီးမွ သူမကို ေစာင္းေျပာေနမွန္းသိ၍
“ ဟြန္း.. သူကမ်ား ေျပာရတယ္ရွိေသး၊ မင္းငတ္ေနမွာစိုးလို႔ လာေကြၽးတာသိလား ” မနီက ဖိုးတုတ္ေပါင္တြင္းေၾကာကို ခပ္ဖြဖြေလးဆြဲလိမ္သည္။
“ အား…လားလား.. အလကားစတာပါအမရ၊ အမကိုစြဲလန္းၿပီး ဒီေကာင္႐ူးေနရတာပါ၊ အခုေတာ့ အ႐ူးကို အမဲသားေကြၽး မိသလို ျဖစ္သြားၿပီ။ ေနာက္လဲ ေကြၽးဦးေနာ္.. ေနာ္လို႔ ” ဖိုးတုတ္က မနီကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္း ေပြ႕ဖက္ထားလိုက္သည္။
“ ဟင့္အင္း.. ေတာ္ဘီ ေကြၽးေတာ့ဘူး… ဘာလို႔ သူမ်ားကို ကညာအို ေနာက္ပိုးလို႔ ေျပာေသးလဲ ”
“ ခ်စ္လို႔စတာပါဆို မမကလဲ… ”
ဖိုးတုတ္က မနီကို တိုး၍ ဖက္ထားလိုက္ၿပီး ပါးကို ဆြဲလွန္ကာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို ႁပြတ္ကနဲ စုတ္ယူလိုက္ သည္။ မနီဘယ္ဘက္လက္က ဖိုးတုတ္၏ခါးကို ဖက္ထား၏။ ဖိုးတုတ္က သူ႔လွ်ာကို မနီ၏ပါးစပ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းေပး ရာ မနီက ခပ္မွ်င္းမွ်င္းေလး စုပ္ယူလိုက္သည္။

ကမာၻဦးက ဖိုႏွင့္မလို တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ေပြ႕ဖက္ပြတ္သပ္ကလိ ဆြဲေနၾကသျဖင့္ ေႏြးေထြးေသာ အေတြ႕က ရမၼက္ေသြးကို ဆူႂကြေစျပန္သည္။ ၿငိမ္သက္ေနေသာ ဖိုးတုတ္လီးႀကီးမွာ တျဖည္းျဖည္း ႂကြႂကြလာ၏။ ထို႔အတူ မနီေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာလည္း တစတစ႐ြ႐ြလာသည္။ ထိုစဥ္ ဖိုးတုတ္က မနီကို ေဆြ႕ကနဲ႔မကာ ေစာေစာကလာလမ္း အတိုင္း အိမ္ဘက္ဆီသို႔ ေခၚခဲ့ေလးသည္။ ေထာင္မတ္ေနေသာ ဖိုးတုတ္လီးႀကီးက မနီခါးေအာက္မွ ပင့္ေထာက္ ထားသလို ျဖစ္ေနေလသည္။ မနီတေယာက္ ရင္ေတြခုန္ ဖင္ေတြတုန္လွ်က္ ဘဝင္တသိမ့္သိမ့္ႏွင့္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ ပါလာ သည္။

အိမ္ေအာက္အေရာက္ မနီကို တန္းလ်ားခုံေပၚအသာခ်ၿပီး စားပြဲေပၚရွိ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးႏွင့္ အေရွ႕ဘက္ နံရံတြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ နာရီကိုထိုးၾကည့္ရာ (၉)နာရီခြဲၿပီ၊ အခ်ိန္မေသးေတာ့။ သည္တစ္ခ်ီအခ်ိန္ဆြဲေနလို႔မျဖစ္။ ဖိုးတုတ္က ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္သမွ်ေတြ ေျပေပ်ာက္သြားေအာင္ အရက္တစ္ခြက္ငွဲ႔လိုက္သည္။
ၾကက္ဥႏွစ္လုံးလည္း ရွိေသး၏။ အလြန္ထန္လွပ္သည္ဆိုေသာ မနီသည္ပင္ ဖိုးတုတ္ႏွင့္ေတြ႕ရေသာအခါ
အီေဆာင့္ေပ်ာ့ေခြခ်င္သလို ျဖစ္ေန၏။

ဖိုးတုတ္က ၾကက္ဥတစ္လုံးႏွင့္ အရက္ခြက္ကို မနီထံေပးလိုက္သည္။ ဘာစကားမွေျပာမေနေတာ့ဘဲ မနီက ၾကက္ဥကို ေဖာက္ေသာက္ျပစ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဖန္ခြက္ထဲက အရက္ကို တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေရမပါဘဲ ေသာက္ျပစ္လိုက္၏။ အေပၚထပ္တြင္ ထြန္းထားေသာ ဘတၳရီမီးေခ်ာင္းက အားေပ်ာ့လာၿပီမို႔ အိုးေျပာင္းခ်ိတ္ရန္ ဖိုးတုတ္အေပၚထပ္တတ္သြားသည္။ လူမေျပာႏွင့္ ဘတၳရီလည္း သုံးအားမ်ားေတာ့ အားေလ်ာ့သြားသည္။ ၁၂ ဗို႔ အိုးႏွင့္ ေျပာင္းခ်ိတ္လိုက္သည္မို႔ အလင္းေရာင္က ေစာေစာကထက္ လင္းထိန္သြားသည္။
ဖိုးတုတ္လည္း အားေလ်ာ့သြားေတာ ကာမဘတၳရီဓာတ္အားကို အရက္ၾကက္ဥတို႔ႏွင့္ ျဖည့္ဆည္းရန္ ေအာက္ထပ္ဆင္းလာ၏။ ဖိုးတုတ္ ၾကက္ဥႏွင့္ အရက္ေသာက္ေနစဥ္ မနီက စားပြဲေပၚရွိ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးႏွင့္ နာရီကို ထိုးၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။

      (၁၀) မတ္တင္း။

သည္တစ္ခ်ီ ျမန္ျမန္လုပ္ၿပီး ျမန္ျမန္ျပန္မွ ျဖစ္ေတာ့မည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ ရိပ္မိသြားလွ်င္ ျပသနာတတ္၊ အရွက္ ရ႐ုံမွ်မက ကာမရတနာသိုက္ႀကီးပါ ေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္၏။ (၃)ခ်ီ (၃)ခါ ကာမဆႏၵျပည္ဝခဲ့ၿပီမို႔ မနီ အလြန္ေက်နပ္ အားရပါသည္။ သို႔ေသာ္ ျပန္လည္ထႂကြလာေသာ ကာမရာဂစိတ္က ေနာက္ဆုတ္မသြားဘဲ တရိပ္ရိပ္ အရွိန္တက္ လာသည္။ အလိုးမခံရဘဲ ျပန္လို႔မျဖစ္။ ခံကိုခံရမွျဖစ္မည္။
“ ေမာင္ေလး.. အခ်ိန္မနည္းေတာ့ဘူးေနာ္ ”
“ ဘာလဲ အမက ျပန္ခ်င္ၿပီလား၊ အခုမွ သက္ႀကီးေခါင္းခ်ခ်ိန္ရွိေသး အဟဲ… ဟဲ ”
“ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ပါကြာ၊ ၾကာၾကာဝါးမဲ့သြား အ႐ိုးၾကည့္ေရွာင္ရမယ္ေလ ”
“ စိတ္ခ်ပါအမရာ.. ေမာင္ေလးလဲ သေဘာေပါက္ပါတယ္ ”
ဖိုးတုတ္က အရက္လက္က်န္ကို အျပတ္ရွင္းၿပီး ပြဲသိမ္းတခ်ီအတြက္ ျပင္ဆင္လိုက္သည္။ အေထြအထူး ဇာခ်ဲ႕မေနေတာ့ဘဲ မနီကို ေရွ႕ဖင္ကုန္ခိုင္းၿပီး ပြဲသိမ္းရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
“ မမ ေသာက္ဦးမလား ”
“ ဟင့္အင္း.. ျပန္မွတစ္ခြက္ေသာက္ေတာ့မယ္ ”
“ ဒီတစ္ခါ မမဖင္ကုန္းေပးေနာ္ ”
“ ရွင့္သေဘာ.. ရွင့္သေဘာ၊ ကဲေျပာ ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ ”
မနီကစားပြဲေပၚတြင္ အရက္ခြက္ေတြတင္ေနေသာ ဖိုးတုတ္ထံကပ္သြားၿပီး ေပါင္ၾကားရွိ လီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ လ်က္ ျပဴးျပဴးသြက္သြက္ကေလးေမး၏။ ဖိုးတုတ္လီးႀကီးက သံမဏိေခ်ာင္းႀကီးသဖြယ္ မာေၾကာ ေတာင့္တင္း ေနပါ ေတာ့သည္။
“ အဲဒီခုံရွည္ ေဘာင္တန္းေပၚ လက္ေထာက္ၿပီး ကုန္းလိုက္ အမရာ ”
“ ဟုတ္ကဲ့ရွင့္ ဟုတ္ကဲ့ ”
ေင့ါေတာ့ေတာ့ အသံျဖင့္ ျမဴးႂကြသြက္လက္ေနေသာ မနီ၏ ဟန္ပန္ေၾကာင့္ ဖိုးတုတ္ရင္ထဲ ကလိတိတိ ယားက်ိက်ိ ျဖစ္သြားသည္။ ဒီေလာက္ေတာင္ရွိလွတာ ျပန္ခါနီး အသားကုန္ေဆာ္ထည့္လိုက္ဦးမယ္ဟု စိတ္ထဲ ႀကိမ္းဝါးလိုက္၏။ ဖိုးတုတ္ေျပာသည့္အတိုင္း မနီက ခုံရွည္ေဘာင္တန္းေပၚ လက္ေထာက္၍ ဖင္ကုန္းေပးထား သည္။ အေပၚထပ္တြင္ ထြန္းထားေတာ ဘတၳရီက ေစာေစာကထက္ လင္းအားေကာင္းေနသည့္မို႔ အျပင္တြင္ ျဖန႔္က်က္လ်က္ေနေသာ အေရာင္ျပန္ဟပ္မႈေၾကာင့္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး စြင့္စြင့္ကားကား ဖင္အိုးထြားထြားႀကီး ႏွစ္မႊာကို ေရးေရးရိပ္ရိပ္ကေလး ျမင္ေနရသည္။ သည္ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ဖိုးတုတ္၏ အရွိန္ရစျပဳေနေသာ ရမၼက္မီးေတာက္မွာ ဟုန္းကနဲ ေတာက္ပလာပါေတာ့သည္။ ဖိုးတုတ္က ဖင္ကုန္းထာေသာ မနီအနားသို႔ တိုးကပ္သြားၿပီး ေနာက္သို႔ ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အဝႏွင့္ တည့္တည့္ေနရာတြင္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။

သူ႔လီးႀကီးကို ထိုးမသြင္းခင္ မနီေစာက္ဖုတ္ ေဖာင္းေဖာင္ႀကီးကို ေအာက္ကေန ပင့္လွန္ကုတ္ဆြလိုက္ေသး၏။ မနီဖင္အိုးႀကီး ႏွစ္မႊာ တြန႔္ခနဲ႔ တုန္ခါသြား၏။ ဖိုးတုတ္က သူ႔ဒစ္ပြင့္ႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္အဝတြင္ ေတ့ျမဳပ္လိုက္ၿပီး လွည့္ပတ္ေမႊေႏွာက္လိုက္သည္။ ေစာက္ေရေတြက စို႐ႊဲေနၿပီမို႔ ပြၽိ.. ႁပြတ္.. ျပစ္.. ႁပြစ္..ဟူေသာ အသံေတြႏွင့္အတူ မနီဖင္ဆုံ ထြားထြားအိအိႀကီးတစ္ခုလုံး ေမွ်ာက္ႂကြရမ္းခါသြား၏။
ဤမွ်ဆြရလွ်င္ေတာ္ေလာက္ၿပီ။ ဖိုးတုတ္က လီးတန္ႀကီးကို (၂)လက္မေလာက္ ျမႇဳပ္သြင္းလိုက္ၿပီး မနီ၏ ခါးႏွစ္ဖက္ကို အက်အန ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဖိသြင္းသည္။ လီးႀကီးက တစ္ရစ္ျခင္း ျမဳပ္ဝင္သြား၏။ ႏွစ္ လက္မ ေလာက္ အလိုမွ အားထည့္ၿပီး ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။

      “ ဗ်စ္.. ဖြစ္.. ဖြတ္.. ဖြပ္..ဒုတ္ ”
      “ အီး.. အင့္.. အေမ့.. အား.. ကြၽတ္ကြၽတ္ ”

ဒစ္ထိပ္ဖူးႀကီးက သားအိမ္ဝကို အရွိန္ႏွင့္ ဝင္ေဆာင့္လိုက္သည္မို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အီဆိမ့္က်င္တက္ သြား၏။ မနီခါးမွာလည္း ေကာ့တတ္သြားသည္။ သည္မွေနာက္ ဖိုးတုတ္တစ္ေယာက္ ဒလစပ္ ပစ္ပစ္ေဆာင့္ပါ ေတာ့သည္
။
“ ဖြစ္.. ဖြတ္.. ဖြပ္.ဖြတ္.. ဖြစ္ဖြတ္… ”
“ အီး.. အင့္အေမ့.. အား…ကြၽတ္ကြၽတ္ ”
“ အေမ့.. အင့္..ရွီး..အင့္ အေမ့.. အ..အင့္.အအား.. အေမ့..ကြၽတ္ကြၽတ္ ”
ႏွစ္ေယာက္သားမွာ ကာမဘီလူး အပူးခံထားရၿပီျဖစ္ႆ ေဆာင့္ခ်က္ ေကာ့ခ်က္ေတြက ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ျပင္းထန္လာသည္။ ဖိုးတုတ္ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ မနီကလည္း သူ႔ဖင္ဆုံႀကီးကို ေနာက္သို႔ပစ္၍ ပစ္၍ခံသည္။ အေပးေကာင္းသည္ဟူေသာ သေဘာကို ဖိုးတုတ္လက္ေတြ႕သိသြားၿပီ။ လီးအဝင္အထြက္အသံမ်ား၊ လီးအုႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္႐ိုက္ခတ္သံမ်ား၊ ရမၼက္ႂကြ၍ ရင္တြင္းက အံထြက္လာေသာ ညီးညဴသံမ်ား ျပင္းထန္ေသာ အသက္ရႉသံ မ်ားျဖင့္ ဆူညံေနပါေတာ့သည္။

မည္သည့္ အရွက္အေၾကာက္မွ မရွိေတာ့၊ သတၱေလာကသားပီပီ ဖိုမသဘာဝဆႏၵကို စိတ္ရွိတိုင္း ျပဳမူခံစား ေနၾကပါေတာ့သည္။ ၿပီးကာနီးမို႔ ဖိုးတုတ္က အသားကုန္ႀကဳံးႀကဳံးေဆာင့္သည္။ မနီကလည္း အသားကုန္ ပစ္ပစ္ခံသည္။ အေပးအယူ ဟန္ခ်က္ညီလြန္းလွ၏။ အခ်က္ေပါင္ (၉၀) ေက်ာ္တြင္ ႏွစ္ဦးလုံးေလထဲ အေျမႇာက္ခံ လိုက္ရသလို ဟိုက္ကနဲ ဟာကနဲျဖစ္သြားၿပီး အေၾကာေတြတဆတ္ဆတ္တုံလႈပ္ကာ သုတ္ေရေတြ ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့၏။ မနီလည္း ခုံတန္းရွည္ေပၚ ေမွာက္က်သြားသည္။ သုံးေလးခ်က္ေလာက္ ဆက္ေဆာင့္ၿပီး ဖိုးတုတ္က သူ႔လီးႀကီးကို အဆုံးထိ ဖိကပ္ထားလိုက္သညါ။ သုတ္ေရပူေတြ အတားအဆီးမရွိ တျပစ္ျပစ္ ထြက္ေန၏။ ထြက္တိုင္းထြက္တိုင္း ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ တုန္ခါသြားသည္။ ထုံးစံအတိုင္း ပြင့္အာလာေသာ သားအိမ္ေခါင္းထဲသို႔ သုတ္ေရပူေတြ ဝင္ေရာက္သြားသည္။ ထိုအခိုက္သည္ မိန္းမတေယာက္အဖို႔ ႏႈိင္းယွဥ္ေဖာ္ျပစရာ စကားလုံး ဥပမာ မရွိေသာ အေကာင္းတကာ့ အေကာင္းဆုံး အခ်ိန္မ်ိဳး ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

      ‘ဖ်စ္.. ဖ်ပ္.. ဖ်ပ္…ဖ်ပ္’
      ‘အြတ္..အီး…အီး.. အြတ္’

ေ႐ႊဗဟိုၾကက္သံၾကားမွ ကိုယ္ခ်င္းခြာလိုက္ၾကသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အဝတ္အစားဝတ္လိုက္ၾက၏။ မနီ အရက္တစ္ခြက္ေသာက္သည္။ ဖိုးတုတ္က ၿခံဝအထိ လိုက္လာၿပီး တံခါးကို ဟေပးလိုက္သည္။ မနီက အျပင္သို႔ ကုန္း၍ အထြက္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ကုတ္ထည့္လိုက္ေသး၏။ မၾကာခင္ မနီတစ္ကိုယ္လုံး အေမွာင္ႏွင့္ ေရာေထြး ေပ်ာက္ကြယ္ သြားေတာ့သည္။
× × × × ×
မနီႏွင့္ (၃)ခ်ီတိတိ ေဆာ္လိုက္ရသည္မို႔ လူပ်ိဳသိုး ဖိုးတုတ္တစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေနသာထိုင္သာ ရွိသြားပါသည္။ အႏွစ္ႏွစ္အလလက မ်ိဳသိပ္ႀကံစည္ခဲ့ရေသာ ဆႏၵေတြ ယေန႔ျပည္ဝသြားပါၿပီ။ မနီကို စိတ္ကမွန္း ၿပီး လက္သရမ္းကာ လဟာျပင္သို႔ ထုတ္ျပစ္ခဲ့ရေသာ ကာမသုတ္ေရေတြကို ယခု မနီ၏ ေစာက္ဖုတ္ေခါင္း အတြင္း သို႔ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ သြန္းေလာင္းထည့္ခဲ့ပါၿပီ။ ဖိုးတုတ္ဖက္ကၾကည့္လွ်င္ (၂)ခ်ီ (၂)ေမာင္း ေကာင္းေကာင္း ႀကီး ၿပီးခဲ့သလို မနီအဖို႔လည္း (၂)ခ်ီအတြင္း ေလးခ်ီေလးေမာင္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ခါ ၿပီးဆုံးခဲ့ပါသည္။

      အံ့မခန္းေလာက္သည့္ အေတြ႕အႀကဳံတစ္ခုပင္။

ရေသ့စိတ္ေျဖသေဘာႏွင့္ ထြက္လာခဲ့ရာမွ ဖိုးတုတ္ဆက္ဆံလိုက္ေသာ ကာမအေတြ႕က ေျခဖ်ားဆံဖ်ား အေရဖ်ား တြင္သာမက ႐ိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီ ခိုက္သည္အထိ အစြဲႀကီးစြဲသြားပါၿပီ။ ယခင္က ဘေမာင္ႏွင့္ျဖစ္ၾကစဥ္ သူ ေရာကိုယ္ပါ ေကာင္းၿပီး ကာမဆႏၵေတြ ျပည့္ဝခဲ့ဘူးပါ၏။ သို႔ေသာ ယခု ဖိုးတုတ္ႏွင့္ ေတြ႕ရစဥ္ေလာက္ အေျခ ေရာက္ဖို႔ အပုံႀကီး လိုပါေသးသည္။ လင္မယား စစ္စစ္ေတြလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စိတ္တိုင္းက် ဆက္ဆံခြင့္ မရ တာလည္းပါမည္။ သူမ်ားအိမ္မွာ ခ်ိန္းေတြ႕ရတာမို႔ အခ်ိန္ကာလ ကန႔္သတ္ခ်က္ကလည္း ရွိေနသည္။ သည္ေတာ့ ဇိမ္က်က် စိတ္ထင္တိုင္း က်ဲခြင့္မရခဲ့ပါ။

ဘေမာင္က ေပးႏိုင္ေကြၽးႏိုင္သည့္အတြက္ ခ်ိန္းေတြ႕ရေသာ အိမ္အေနျဖင့္ စိတ္ခ်လုံၿခဳံမႈတကယ္ရွိပါသည္။ အိမ္ရွင္မ ခင္သီပင္ ဘေမာင္ႏွင့္ လြတ္ကင္းပုံမရ။ ထြားထြားတစ္တစ္ မိုးဦးက်ေပါက္ေသာ မွ်စ္စို႔ႀကီးလိ ၾကည့္ေပ်ာ္ ရႈေပ်ာ္ ရွိလြန္းလွေသာ မခင္သီကိုလည္း ဘေမာင္က ခ်မ္းသာေပးမည္ မဟုတ္။ ၃၉-၄၀ အ႐ြယ္ဆိုေသာ္လည္း မခင္သီ၏ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္က ေယာက္်ားေတြ ေဖာက္ျပန္ခ်င္စရာ အလြန္ေကာင္း၏။ သူ႔ေယာက္်ား ကိုျမင့္ဟန္မွာ မိုးလင္းက မိုးခ်ဳပ္ထိ ေသာက္ေလ့ရွိေသာ အရက္ခ်ိဳးကပ္ေနသူ။ အရက္သာတိုက္လို႔ကေတာ့ သူ႔မိန္းမကို တစ္ညတာ အလကားေပးမည့္ ပုံမ်ိဳး။ မိန္းမထက္ အရက္ကို ပိုမက္ ပိုစြဲသူ။ ၿပီးေတာ့ ေမြးထားတာက သမီးမိန္းခေလးႏွစ္ေယာက္။ အႀကီးမက အပ်ိဳႀကီး ဖားဖားျဖစ္လို႔။ အငယ္မက အပ်ိဳအ႐ြယ္ ေရာက္ေနၿပီ။ မေအတူ မို႔ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားေတြက ဖြံ႕ဖြံ႕ထြားထြား တစ္တစ္မို႔မို႔ စြင့္စြင့္ကားကား..။ ပ်ံလိုက္ နန႔္လိုက္တာကလည္း လြန္ပါေရာ။

သည္လိုအိမ္မ်ိဳးမွာ ခ်ိန္းေတြရတာမို႔ ေနရာကေတာ့ တကယ္ စိတ္ခ်ရသည္။ ခက္သည္က လင္မယား စစ္စစ္ေတြလိ မဟုတ္ၾကေလေတာ့ အခ်ိန္ကစကားေျပာသည္။ ေတာ႐ြာဆိုတာက သိသည့္အတိုင္း ၿမိဳ႕အရပ္လို ထင္တိုင္းက်ဲႏိုင္တာမဟုတ္။ သူ႔အမ်ိဳး ကိုယ့္အမ်ိဳးေတြ လိမ္ယွက္ေနသည္။ သည္ကိစၥမ်ိဳးက အခ်ိန္ယူႏိုင္ေလ
ေကာင္းေလ မဟုတ္လား၊
ယေန႔အဖို႔မူ မနီတစ္ေယာက္ ထင္တိုင္က်ဲ အားရပါးရ လုပ္ၿပီးေနာက္ စိတ္ရွိလက္ရွိ ဖက္အိပ္ခြင္မရသည္က လြဲလွ်င္ အေတာ္ေလး ေက်နပ္စရာေကာင္းလွပါသည္။ ညေန ေနဝင္ရီတေရာ အခ်ိန္မွစ၍ ည(၁၀)နာရီ ေက်ာ္ အခ်ိန္ထိ ဤကာမကိစၥႏွင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ၾကပါသည္။ ခန႔္မွန္းေခ် (၃)နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိ၏။ ဖိုးတုတ္၏ အံ့မခန္းေသာ ထိမိျပင္းထန္သည့္ ကာမေရးရာ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ မနီတစ္ေယာက္ မႏြမ္းစဖူး ႏြမ္း၍ မပန္းစဖူး ပန္းခဲ့ရသည္။ မနီက သူ႔ညီမထံ သမီးကိုအပခဲ့ၿပီး အေႂကြးေတာင္းဟု ထြက္လာခဲ့သည္။ သူ႔ေယာက္်ား မရွိခိုက္ ညီမျဖစ္သူကို အေဖာ္ေခၚအိပ္ ျခင္းျဖစ္၏။

သည္ေတာ့ မနီဘက္ကၾကည့္လွ်င္ ေက်ာလုံစိတ္ခ်ရသည္။ ခါတိုင္းလည္း ေန႔ျပန္တိုးေတြ ယခုလို ေတာင္း ေပးေနက်။ ဖိုးတုတ္ဖက္ကလည္း တအိမ္လုံးမွ သူတစ္ေယာက္ထဲ၊ ေက်ာတြင္မက တကိုယ္လုံးပင္ လုံၿခဳံေနပါသည္။ သည္ေတာ့ ထင္တိုင္းက်ဲ လိုးႏိုင္ပါေတာ့၏။ ခ်စ္ဗိမာန္၊ ခ်စ္စခန္းသို႔ စိတ္တူကိုယ္မွ် ေလွ်ာက္လွမ္း ခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ အိမ္ျပန္လာသည္။ လွ်ပ္စစ္မရွိေသာ ေက်းလက္ေဒသမို႔ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲ မသဲကြဲ၊ အသံမဲျပဳလို႔ကေတာ့ တေစၦသူရဲတစ္ေကာင္ဟု ထင္မွတ္ရေလာက္ေအာင္ အေမွာင္ထုက အားေကာင္းလွသည္။ ႐ြာလမ္းမတစ္ေလွ်ာက္ မန္က်ီးပင္အုပ္အုပ္၊ ကုကၠိဳပင္အုပ္အုပ္ႀကီးေတြကလည္း အေမွာင္ဓာတ္ကို အားျမႇင့္ေပးသလို ျဖစ္ေန၏။ တိုးတက္မႈေႏွးေကြးျခင္းက ယခုလို အခ်စ္ေမွာင္ခိုကူးသည့္ကိစၥတြင္ အလြန္အေထာက္အကူျပဳပါသည္။

ၿခံေတြကလည္း အတန္အသင့္ က်ယ္ဝန္းသျဖင့္ ဤမွ်ေမွာင္မိုက္ေသာ ႐ြာလမ္းမေပၚဝယ္ လူတစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္ကို ညၾကည့္မွန္ဘီလူးျဖင့္ ၾကည့္မွသာ ျမင္ႏိုင္ေပေတာ့မည္။
မနီျပန္ေရာက္ေတာ့ သူ႔သမီးက အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ။ သူ႔ညီမကေတာ့ မဂၢဇင္းတစ္အုပ္ ဖတ္ေန၏။ ပူေလာင္ျပင္ ပ် မြတ္သိပ္ခဲ့ရေသာ ရမၼက္ဆႏၵေတြ အလုံးစုံ ျပည့္ဝခဲ့ရေသာ္လည္း ထိုအေျခဆိုက္ေအာင္ အားထုတ္ခဲ့ရေသာ ဝီရိယေဇာအဟုန္ေၾကာင့္ မနီတစ္ေယာက္ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ၿပီး ႏြမ္းရီေပ်ာ့ေခြခဲ့ရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အိပ္ယာ သို႔ တန္းဝင္ခဲ့၏။ သူ႔ညီမကိုေတာ့ အိပ္လွ်င္ ဘတၳရီမီးျဖဳတ္ခဲ့ဖို႔ မွာခဲ့၏။ အဆင္ေျပခဲ့လား အမ ဟူေသာ အေမးကို ေအး တစ္လုံးတည္းသာ ေျဖျပစ္ခဲ့သည္။

အိပ္ယာေပၚ ေခါင္းခ်သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ မနီတစ္ေယာက္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေမာက်သြားပါေတာ့ သည္။ ေစာင္လြတ္၍ ပိုးလိုးပက္လက္ျဖစ္ေနေသာ သမီးကိုပင္ ေစာင္ၿခဳံေပးဖို႔ သတိမရေတာ့ေပ။ မိခင္ေမတၱာ ကို ေထာင့္ငါးရာအခ်စ္က အျပတ္အသတ္ အႏိုင္ယူခဲ့ၿပီမဟုတ္လား။ ဘဝင္မက်ခင္ စကၠန႔္ပိုင္းအထိ ဖိုးတုတ္ေပး လိုက္ေသာ မ်က္ရွခ်ိဳအီသည့္ အခ်စ္ေဝဒနာကို တမ္းတရင္း အိပ္မက္ထဲသို႔ အပါေခၚကာ ဆက္လက္ခံစား ေနဦး မည္လားမသိ။
ေလာကႀကီသည္ သူ႔အစီအစဥ္ႏွင့္သူ အဆက္မျပတ္ လႈပ္ရွားေနသလို ေလာကသားတို႔ကလည္း သူ႔အစီ အစဥ္ ႏွင့္သူ လႈပ္ရွားေနၾကပါ၏။ ကိေလသာ အေမွာင္ဓာတ္ေတြ ႀကီးစိုးေနေသာ ဤေျမကမာၻတြင္ ကိေလသာ ရမၼက္ပန္းေတြ အခါမလပ္ ပြင့္လန္းနဦးမည္သာ။ လႈပ္ရွားျခင္းသည္ ရွင္သန္ျခင္း သေကၤတမို႔ စိုေျပလွပ ေနပါ ေတာ့သည္။

× × × × ×
အမွန္တကယ္ခက္ေနသည္က ဖိုးတုတ္။ က်န္းမာႀကံ့ခိုင္ၿပီး အလြန္သန္စြမ္းေသာ လူပ်ိဳသိုးမို႔ (၂)ခ်ီ တိတိ မနီ၏ ကာမအဆီ၊ ကာမေသြးသားမ်ားကို ေသာက္မ်ိဳလိုက္ရေသာ္လည္း မနီႏွင့္ အခ်စ္စခန္း သြားခဲ့ရပုံ မ်ားကို တစိမ့္စိမ့္ ျပန္ေတြးရင္း သူ႔ကိုယ္တြင္းရွိ ရာဂစိတ္ေတြ တရိပ္ရိပ္ႏႈိးထလာျပန္၏။ ဖိုးတိုတ္သည္ အရက္ကို အၿမဲေသာက္ေလ့ရွိသူကားမဟုတ္။ ယေန႔လည္း မနီမ်ား အကယ္၍ လာခဲ့လွ်င္ဟူေသာအေတြးျဖင့္ စကားေျပာလွ်င္ သတၱိဝင္ရန္ အနည္းငယ္ေသာက္လိုက္ျခင္းျဖစ္၏။ အကယ္၍ မလာခဲ့လွ်င္လည္း သူ႔လက္ကိုပင္ မုဒိန္းက်င့္ဖို႔ စိတ္ကူးၿပီးသား။ အရက္ကို အလြန္အကြၽံ မေသာက္သည့္အတြက္ အရက္၏ ဖိစီးမႈဝန္ထုပ္ကို ဦးေႏွာက္က ဝန္ပိျခင္း မရွိပါ။ သတၱိဝင္၍ ေပ်ာ္႐ႊင္တက္ကြၽ႐ုံမွ်သာ ျဖစ္၏။

ဤမွ်သန္စြမ္းေသာ လူပ်ိဳကာလသားတစ္ေယာက္အဖို႔ ဤမွ်ေလာက္ေသာ ကာမသုတ္ဓာတ္ကို ၿဖဳံးလိုက္ ရသည့္အတြက္ ဘာမွ်ယုတ္ေလွ်ာသြားမည္မဟုတ္ပါ။ ထပ္တူအားျဖည့္ထားေသာ ေဆးအရက္ႏွင့္ တိုက္ၾကက္မ စစ္စစ္က ဥထားေသာ ၾကက္ဥ၏ အားသတၱိေတြကလည္း အဆက္မျပတ္ပို႔လႊတ္ေနသျဖင့္ ေစာေစာက ခ်စ္စခန္းေတြကို စိတ္ကူးႏွင့္ မွန္း႐ုံရွိေသး သူ႔ေပါင္ၾကားရွိ ဒုတ္တန္ႀကီးမွာ ရမၼက္ေသြးႂကြ၍ တန္းတန္းမတ္မတ္ႀကီး ေထာင္ ထလာပါသည္။ ေစာက္ဖုတ္အေတြ႕အရသာကို မၾကာခင္ကမွ ေလာေလာလတ္လတ္ခံစားထားရသျဖင့္ လိင္တံကို ရစ္ပတ္ယွက္သိုင္းထားေသာ အေၾကာေတြက တဖ်ပ္ဖ်ပ္ တလွပ္လွပ္ ပြင့္လ်က္ရွိေနပါသည္။

ယခုအခ်ိန္မွာ ခါတိုင္းကဲ့သို႔ လက္ႏွင့္ မတင္းတိမ္ႏိုင္ေတ့ အမွန္အားျဖင့္ လက္သည္ လီး၏ဓာတ္စာ မဟုတ္ပါ။ ေစာက္ဖုတ္သာလွ်င္ လီးႏွင့္သဟဇာတျဖစ္ေသာ သဘာဝ ဓာတ္စာအစစ္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ မနီကို ျပန္ ေခၚရင္ ေကာင္းမလားဟု အထပ္ထပ္အခါခါ စဥ္းစားမိသည္။ ဖိုးတုတ္တစ္ေယာက္ စိတ္ေတြ အလြန္ လႈပ္ရွားၿပီး ဂဏာမၿငိမ္ ေယာက္ယက္ခတ္ေနပါေတာ့သည္။ ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးကို လက္ႏွင့္ ခပ္တင္းတင္း ဆုတ္ ကိုင္၍ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန႔္ ခပ္ျပင္းျပင္း ဂြင္းတိုက္လိုက္၏။ ပို၍သာဆိုးဆိုးလာသည္။ ဒုတ္ႏွင့္အပစ္ခံရေသာ ေတာႀကီးေႁမြေဟာက္တေကာင္လို ပို၍ပို၍သာ မာန္ဖီထႂကြလာေတာ့၏။
မနီကို သြားေခၚရန္စိတ္ကူးႏွင့္ ပုဆိုးတိုတိုဝတ္၍ ခတ္သုတ္သုတ္ထြက္လာသည္။ အခ်ိန္က အေတာ္ညဥ့္ နက္ေနၿပီမို႔ ၿခံဝတြင္အၾကာႀကီး စဥ္းစာေန၏။ စိတ္အဟုန္က မနီႏွင့္ေတြ႕ဖို႔သာ ေဇာကပ္ေနသည္။ တစ္႐ြာလုံး အေမွာင္က်၍ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနၿပီး မနီအိမ္က အနည္းငယ္လွမ္းသည္။ ၿပီးေတာ့ ႐ြာလည္ေလာက္မွာျဖစ္၏။ ပတ္ဝန္က်င္ သိသြားလွ်င္ ျပသနာတက္၍ အရွက္ရႏိုင္သည္။

             သူဖတ္မွတ္ထားေသာ စာေပဗဟုသုတေတြက သူ႔စိတ္ကို ဆြဲထိန္းထားလိုက္၏။ ဖိုးတုတ္တစ္ေယာက္ ၿခံတံခါးနားတြင္ ေတြေတြႀကီးရပ္ကာ အၾကာႀကီးစဥ္းစာၿပီးေနာက္ အိမ္ဖက္ဆီသို႔ ျပန္လွည့္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္ မထင္ မွတ္ဘဲ သူ႔အာ႐ုံထဲသို႔ မေစာရီ၏ အရိပ္က ဖ်တ္ကနဲ႔ ေပၚလာသည္။ မေစာရီက အသက္ ၄၀ ဝန္းက်င္ခန႔္ရွိၿပီး ျဖစ္ေသာလည္း အရက္အေမာင္းေကာင္း၍ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစား ေတာင့္ေျဖာင့္၏။ သူမခႏၶာကိုရွိ အသားဆုံ အသားဆိုင္ အဖုအထင္ အမို႔အေမာက္ အစြင့္အကားေတြက မနီထက္ပင္ ဖြံ႕ထြား၏။ အသားျဖဴသည္ဟု ေျပာရမည္ ထက္ နီစပ္စပ္ဟုေျပာမွ မွန္မည္။ ဖင္ဆုံႀကီးေတြက ထြားကား အယ္ထယ္ေနၿပီး ေျခသလုံးသာ တုတ္တုတ္ ေတြက စိုဝင္းတင္းရင္းေန၏။ မေစာရီက နတ္ကေတာ္ အႀကီးစား၊ ေတာင္ျပဳန္းအထိ ေပါက္ေရာက္၏။ ႐ုပ္လကၡဏာကို အေသအခ်ာစဥ္းစာၾကည့္မွ ဟတၳနီႏြယ္ဇင္ႀကီး ျဖစ္မွန္းသိရေတာ့သည္။

ဖိုးတုတ္တစ္ေယာက္ သူဖတ္မွတ္ဖူးေသာ ဟတၳနီမိန္းမ၏ အဂၤါရပ္ေတြႏွင့္ မေစာရီကို စပ္ဟပ္ၾကည့္လိုက္ သည္။ ေသခ်ာၿပီ… ဟတၳနီမွ ေရမေရာသည္ ဟတၳနီ။ တဏွာရာဂအားႀကီးရာတြင္ မေဟသီတင္ေလာက္သည့္ ဟတၳနီ။ မေစာရီ ေယာက္်ားကလည္း အရက္ဂ်ိဳး။ သားတစ္ေယာက္သာရွိ၏။ သူသားကေ႐ႊေတာမွာ မိန္းမရေန သည္။ တစ္လတစ္ခါ ေငြလွမ္းပို႔၏။ တစ္ခါပို႔လွ်င္ ေလးငါးေသာင္း၊ သည္ေတာ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလုံး ေငြရွာရသည့္ ဒုကၡေတာ့ၿငိမ္း၏။ မေစာရီဂုဏ္သတင္းက အနီးဝန္းက်င္ ႐ြာမ်ားသို႔တိုင္ ပ်ံ႕လႈိင္ေက်ာ္ၾကားေနသည့္အတြက္ ဟိုကဒီက ပင့္ၾကဖိတ္ၾက ေမးၾကျမန္းၾကရာ သူ႔ႏႈတ္ဖ်ားမွာ ေငြသီးေနပါေတာ့၏။

သည္ေတာ့ မေစာရီေယာက္်ားမွာ အရက္ကေလး တျမျမႏွင့္ ေလာကစည္းစိမ္ခံကာ ဇိမ္က်ေနပါေတာ့ သည္။ မိန္းမထက္ အရက္ကို ပိုမက္သည္။ အရက္ေသာက္ခ်က္ကေတာ့ မခင္သီေယာက္်ား ကိုျမင့္ဟန္ႏွင့္ လယ္ပယ္တူေတြ၊ ကိုျမင့္ဟန္ကမွ အလုပ္ကေလး ဘာေလးလုပ္ေသး၏။ မေစာရီေယာက္်ား ကိုဘျမင့္ကမူ အၿငိမ္းစာ အရက္သမားသက္သက္။ ဘယ္အ႐ြယ္ကစ၍ ေသာက္သည္မသိ လူလည္း ပိန္ေညႇာ္၍ ေဖာေနၿပီ။ အလြန္မလိုက္ဖက္ေသာ လင္မယားျဖစ္၏။ မိန္းမက နတ္ကေတာ္မို႔ အရက္က ေပါသလားမေမးႏွင့္ ရမ္၊ ဝီစကီ၊ ေ႐ႊလိေမၼာ္၊ ေရွာက္ေပါင္း၊ ပ်ားအရက္ အစုံေသာက္ရသည္။

ေသြးသားဆူေႏွာက္ တဏွာရာဂ ႀကီးပုံေပါက္ေသာ မိန္းမေတြ သူတို႔ေယာက္်ားမ်ားကို အရက္အလြန္ အကြၽံ ေသာက္ခြင့္ျပဳထားသည္မွာ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလွ၏။ ေသာက္လွ်င္မူး၏။ မူးလွ်င္ေမ့၏။ ေမ့လွ်င္ဘာမွ် မသိေတာ့။ ဘာမွ်မသိေတာ့ေသာ အခ်ိန္တြင္ သူတို႔ထင္ရာ လုပ္ခြင္ရေနလို႔သာ ယခုလို ျပစ္ထားျခင္း ျဖစ္ပုံရ၏။ အရက္ရသ တဏွာက ေဖာ႒ဗၺ ကာမတဏွာထက္ဆိုးသည္ မဟုတ္ပါလား။

နတ္ကေတာ္ မေစာရီတို႔အိမ္က ဖိုးတုတ္တို႔အိမ္ေနာက္ေဖးႏွင့္ ကပ္လွ်က္မွာျဖစ္သည္။ ဖိုးတုတ္တို႔ၿခံက အေတာ္ေလး က်ယ္ဝန္းသည္မို႔ ေနာ္ေက်ာဘက္၊ အေရွ႕ျခမ္းတြင္ အသက္(၆၀)ေက်ာ္ လူပ်ိဳႀကီး ဦးသာထူး ဝင္းရွိ ၏။ ဦးသာထူးက ဗိေႏၶာလည္းကု၊ ပေယာဂလည္း ကု၏။ မေစာရီတို႔ ဝင္းႏွင့္ အေရွ႕ဖက္ အေနာက္ဖက္ ကပ္လွ်က္ ရွိသည္။ ၾကားတြင္လသာပင္ စည္႐ိုးတန္းသာျခားသည္။ ၎ႏွစ္ဝင္းစာေပါင္းမွ ဖိုးတုတ္တို႔ တဝင္းစာရွိသည္။ မေစာရီတို႔ၿခံဝင္းႏွင့္ ဖိုးတုတ္တို႔အိမ္သာ ေက်ာဘက္ရွိ အိမ္သာမွာ ကပ္ေနသည္။ လသာပင္ စည္း႐ိုးျခား ထားေသာလည္း ဝင္ထြက္ကူးသန္းႏိုင္ေသာ တကိုယ္စာ လူဝင္ေပါက္ရွိသည္။ တံခါးေပါက္ကို မေ႐ႊ႕႐ုံႏွင့္ မေစာရီ တို႔ အိမ္ဘက္သို႔ အလြယ္တကူ ကူးသြားႏိုင္သည္။

တစ္႐ြာလုံးအတြက္ အားအထားရဆုံး၊ နတ္ကေတာ္အႀကီးစားမို႔ မေစာရီႏွင့္ ဖိုးတုတ္အေမတို႔က မကင္းပါ။ ဖိုးတုတ္အေမမွာ နတ္ပေယာဂ၊ စုန္းပေယာကဂ အလြန္ယုံၾကည္သူျဖစ္၏။
ခလုပ္တိုက္၊ မ်က္စိစြံတာကအစ နတ္ေမးေလ့ရွိ၏။ သည္ေတာ့ မေစာရီႏွင့္ လူရင္ေတြလို ျဖစ္ေနၾကသည္။ အခုဖိုးတုတ္အႀကံထုတ္ေနသည္မွာ မေစာရီကို ဉာဏ္ဆင္ေခၚ၍ မနီေနရာတြင္ အစားထိုးၿပီး တအားႀကီး ထႂကြေနေသာ ကာမပိုးေတြကို ကာမအစာေႂကြးရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။

အခ်ိန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ (၁)နာရီေက်ာ္ၿပီး သန္းေခါင္နားနီးေနၿပီမို႔ ေနာက္မီးလင္း၊ ေရွ႕မီးလင္း အႀကံအ ဖန္ေတြမွအပ အားလုံးအိပ္ေမာက်ေနၿပီ။ ဖိုးတုတ္ေနာက္မဆုတ္ခ်င္ေတာ့ ေရွ႕သို႔ရဲရဲႀကီးတိုးရန္ အရက္တစ္ခြက္ ေသာက္လိုက္၏။ ယုန္းသားကင္ဖတ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္း ပလုပ္ပေလာင္း စားလိုက္သည္။ ၾကက္ဥသုံး လုံး ထပ္ယူ၏။ ထို႔ေနာက္ မေစာရီတို႔၏ အိမ္ဘက္ထြက္လာခဲ့သည္။ မေစာရီက အေနာက္ခန္း ေအာက္ထပ္မွာအိပ္ၿပီး သူ႔ေယာက္်ားက အိမ္ေရွ႕ေခါင္းရင္းအဖီေအာင္တြင္ အိပ္ ၏။ ဖိုးတုတ္က မေစာရီကို ဦးစြာႏႈိးရန္ စိတ္ကူးလိုက္သည္။
× × × × ×
“ ေသခ်င္းဆိုးသာထူး လူကိုဆြ႐ုံသာဆြၿပီး၊ ပီးေအာင္လိုးမေပးဘူး၊ ဟြန္း ေသနာက် ”
မေစာရီပါးစပ္က ဦးသာထူးအေပၚ တြတ္ပြတြတ္ပြႏွင့္ က်ိန္ဆဲေန၏။ ညေနက သူခ်ိန္း၍ ရွစ္နာရီခန႔္ ေလာက္တြင္ ဦးသာထူးအိမ္ဘက္သို႔ ကူးခဲ့၏။ သူ႔ကိုလိုးခ်င္လို႔ ခ်ိန္းမွန္း မေစာရီသိ၏။ ဒါေတာင္ေသနာႀကီးက နကၡတ္ေကာင္းနဲ႔ ယွဥ္ခိုက္မို႔ ယကၡမႏၲာန္႐ြတ္ဖတ္ရန္ဟု သူ႔ေယာက္်ားေရွ႕တြင္ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ေျပာလိုက္ေသး၏။
“ ယကၡမႏၲာန္ဆိုတာဘာလဲ အကိုႀကီး သာထူးရဲ႕ ”
သူ႔ေယာက္်ားက အရက္ေသာက္ရင္းမွ ေမးလိုက္သည္။
“ ဘီလူးသရဲေတြခ်စ္တဲ့ မႏၲာန္ေပ့ါကြာ၊ ဒီမႏၲာန္က ကိုယ္႐ြတ္ခ်င္တိုင္း ႐ြတ္လို႔ရတာမဟုတ္ဘူးကြ၊ အခုလို ဘီလူးနကၡတ္ယွဥ္အခိုက္မွာသာ ႐ြတ္လို႔ရတာ၊ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ေလာက္ကထဲက ငါတြက္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးသား ”
“ ေအာ.. ေအာ.. ”
မေစာရီေယာက္်ား ကိုဘျမင့္ခမ်ာ ဦးသာထူးစကားေၾကာင့္ ေသာက္လက္စအရက္ကိုပင္ ႏႈတ္ခမ္းဝ မေရာက္ေတာ့ဘဲ မ်က္လုံးႀကီးျပဴး၊ ပါးစပ္ႀကီးအေဟာင္းသားႏွင့္ အံ့ၾသထိတ္လန႔္သြားမိသည္။ ကိုဘျမင့္က အလြန္ သရဲေၾကာက္တတ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မေစာရီႏွင့္ ဦးသာထူး ၿဖီးဖ်န္းေခ်ာက္လွန႔္သမွ်ကို အယုံႀကီးယုံ၊ အေၾကာက္ႀကီး ေၾကာက္ေနရသည္။ ေသာက္လာေသာ အရက္သက္တမ္းကလည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာလာၿပီမို႔ အရက္ေၾကာင္ေၾကာင္ကာ ဖတ္ကနဲဆို ဖင္တုန္ေအာင္ ေၾကာက္တတ္ေနသည္။

            “ ႐ြာထပ္က သရဲႀကီး အညိဳနဲ႔ ႐ြာသခ်ႋဳင္းဝင္း ေညာင္ပင္ႀကီးက သရဲႀကီးစာမတို႔ကိုပါ ဖတ္ထားၿပီးသား။

ေနာက္ၿပီး ကိုးသခ်ႋဳင္းက အဓိပတိသရဲႀကီးေတြပါ ဒီေန႔ညလာၾကမွာ ”
ဦးသာထူးစကားေၾကာင့္ ကိုဘျမင့္တစ္ကိုယ္လုံး ၾကက္သီးေမႊးညင္းေတြ ဖ်င္းကနဲ ထသြားၿပီး ေခါင္းက ဆံပင္ေတြပါ ေထာင္ထသြားသည္။ အေၾကာက္ေျပေအာင္ ေရာ့သြားေသာ ဖန္ခြက္ထဲ အရက္ထပ္ျဖည့္၍ တစ္ခါတည္း ေမာ့ခ်လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ အေၾကာက္ကေျပမသြားပါ။

“ ဒီမႏၲာန္ေအာင္သြားလို႔ကေတာ့ ပြဲျပတ္ၿပီေမာင္၊ ခိုင္းခ်င္ရာခိုင္း၊ ေ႐ႊယူမလား၊ ေငြယူမလား၊ ရတနာေတြ ယူမလား၊ အကုန္ရဘဲ၊ တစ္စုံတစ္ခု ခြၽတ္ယြင္းလို႔ အစီအစဥ္ေတြပ်က္ကုန္ရင္လဲ ေသြးပြက္ပြက္ထၿပီး ေသဖို႔သာ ျပင္ေပေတာ့။ အခု မင္းမိန္းမ ေစာရီကို အမဲသာျပဳတ္ခိုင္းခ်င္လို႔ လာေခၚတာ။ သူက အဆင့္(၅) ေရာက္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ သူ႔ခိုင္းမွရမွာ၊ ဒီျပင္မိန္းမေတြဆိုရင္ လိပ္ျပာစင္ၿပီး ေသပြဲဝင္ကုန္မွာ၊ ကဲ.. ကဲ ငါသြားမယ္ ေစာရီ၊ ည (၈) နာရီတိတိအေရာက္လာခဲ့။ အင္း လက္ကိုင္ပုဝါရဲ႕ ဂမၻီရဓားေျမႇာင္ရယ္ေဆာင္ၿပီးလာခဲ့၊ ၿခံထဲကို ေနာက္ျပန္ဝင္ခဲ့ဖို႔လဲ မေမနဲ႔ေနာ္.. ၾကားလား ငါေျပာတာ ”
‘ဟုတ္ကဲ့.. ဟုတ္ကဲ့’
ဦးသာထူးက တဏွာရာဂ လႊမ္းေသာ ရမၼက္မ်က္လုံးတို႔ျဖင့္ စူးစူးဝါးဝါးၾကည့္ရင္း ေျပာသည္။ မေစာရီ စိတ္ထဲ ရီခ်င္လြန္းလွေသာ္လည္း သူ႔ေယာက္်ားေရွ႕မို႔ ဟန္လုပ္ကာ ဟုတ္ကဲ့လိုက္ရသည္။ ဟြန္း လူလည္ တဏွာ႐ူးႀကီး ဒီလို ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ ေတြသုံးၿပီး လိုးလိုးလာတာ နဲတဲ့ႏွစ္ေတြမွတ္လို႔။ ၿပီးေတာ့ ဦးသာထူးက ဗိေႏၶာလိုင္း၊ ဓာတ္လိုင္း၊ နတ္လိုင္း၊ ဂမၻီရလိုင္းတြင္ ဧရာမဆရာႀကီး သူကိုယုံၾကည္ကိုးကြယ္တဲ့ မိန္းမေယာက္်ား ပရိသတ္က အင္အားမေသးလွ။ ဗိေႏၶာလိုင္းကို ေခ်ေခ်ျမစ္ျမစ္ လိုက္စားခဲ့သူမို႔ ကာမေဆးစြမ္းေကာင္းေတြရွိ၏။ မေစာရီအေနျဖင့္လည္း ဦးသာထူးႏွင့္ ယခုလိုပတ္သတ္ရသည္ကို သေဘာက်ပါသည္။ ဦးသာထူးေၾကာင့္ သူ႔မွာ တံခါးပါဝါေတြ တို႔ခဲ့ရသည္။ ကာမကိစၥတြင္ သူ႔ေယာက္်ားက မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေတာ့။ အရက္က လူကိုႏိုင္သြားၿပီး ကာမအင္အားေတြ ဆုတ္ယုတ္ကုန္ၿပီ။

သူ႔ေယာက္်ားမစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ေသာ ကာမကိစၥကို ဦးသာထူးက ျဖည့္ဆည္းေပး၏။ မေစာရီကိုယ္ တိုင္လည္း ေသြးသားဆူၿဖိဳး အလွေတြတိုးဆဲမို႔ ဦးသာထူးကိုယ္တိုင္ကလည္း မေစာရီကို စြဲလန္းေနသည္။ ႏွစ္ ေယာက္လုံး တဏွာရာဂႀကီးသူေတြမို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ လိုက္ဖက္လြန္းလွသည္။ မေစာရီေယာက္်ား ကိုဘျမင့္ (၇) နာရီခြဲေလာက္ကပင္ အမူးလြန္၍ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ၊ သရဲအလြန္ေၾကာက္တတ္သူမို႔ ေစာေစာမူးေအာင္ ေသာက္၍ ေစာေစာအိပ္ျပစ္လိုက္၏။ မေစာရီထြက္လာေတာ့ တေခါေခါေဟာက္၍ အိပ္ေမာက်ေနၿပီ။
အိမ္အေပၚထပ္တြင္ ဦးသာထူးတစ္ေယာက္ သူ႔လီးႀကီးကို ေဆးအုန္းဆီ လိမ္း၍ ဆြေပးေနသည္။ ဘတၳရီ မီးေခ်ာင္းေအာက္ဝယ္ ေဆးအုန္းဆီ လိမ္းထားေသာ လီးႀကီက အေရာင္တလက္လက္ ထြက္ေန၏။ ဒစ္ၿပဲႀကီးက တင္းရင္းထစ္အယ္ေန၏။ အရွည္(၇)လက္မ၊ လုံးပတ္(၆)လက္မမို႔ စံခ်ိန္မွီလီးဟုပင္ ဆိုရမည္။ တစတစႏွင့္ လီး ႀကီးက တင္းသထက္တင္း မတ္သထက္မတ္လာသည္။ လီးႀကီးကို အရင္းက ညႇပ္ဖိ၍ ေမႊးယမ္းျပစ္လိုက္ရာ ေသြး ေၾကာႀကီးေတြေထာင္၍ ေရွ႕ထြက္လာသည္။ ဦးသာထူးက သူ႔လီးႀကီးကို တစ္ခ်က္ငုံ႔ၾကည့္ရင္း ေက်နပ္စြာၿပဳံးလိုက္ သည္။ ထို႔ေနာက္ အရက္ကဲ့သို႔ ခ်က္ယူထားေသာ ေဆးေပါင္းရည္တစ္ခြက္ ေသာက္လိုက္၏။ တစ္ကိုယ္လုံး ပူရွိန္း ပြင့္ကန္သြား၏။

      ‘ေဒါက္… ေဒါက္… ေဒါက္…’

မေစာရီတံခါးေခါက္ၿပီး မၾကာခင္မွာပင္ ဦးသာထူးက တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ တံခါးကို ဂ်က္ျပန္ထိုးၿပီး အနီးတြင္ရပ္ေနေသာ မေစာရီခါးကို သိုင္းဖတ္လိုက္ၿပီး ပါးႏွစ္ဖက္ကို နမ္းလိုက္၏။ ဦးသာထူးလက္ေတြက တင္သား ထြားထြားအိအိေတြေပၚသို႔ စုန္ခ်ီ ဆန္ခ်ီ ဆုတ္ေခ်ပြတ္သပ္ေနျပန္၏။ မေစာရီမွာ ပင္ကိုယ္အားျဖင့္ ကိေလ သာ ကာမဓာတ္ အားႀကီးသူမို႔ ခဏခ်င္းျဖင့္ပင္ ရာဂစိတ္ေတြထႂကြလာၿပီး ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးတစ္ခုလုံး ႐ြတတ္ေဖာင္းအက္လာေတာ့သည္။

      ‘ဒီနားတင္ဘဲ ရပ္ၿပီး ကိုင္ေနေတာ့မွာလား’

မေက်နပ္ေသာ ေဒါသသံေလးျဖင့္ ေျပာလိုက္ရာ ဦးသာထူးက တဟဲဟဲရယ္ေမာရင္း မေစာရီကို ခပ္တင္း တင္းဖက္လွ်က္ ခန္းမအလယ္သို႔ ေခၚသြားပါေတာ့သည္။ မၾကာခင္ ရက္ပိုင္းေလာက္ကမွ ဓမၼာဆင္းခဲ့သည္မို႔ မေစာရီစိတ္ေတြ အရမ္းထႂကြေနပသည္။ ေသြးေဟာင္း ေသြးညစ္ေတြ ကင္းစင္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ လတ္ဆတ္သစ္လြင္သလို ျဖစ္ေန၏။ အိမ္ခန္းအလယ္တြင္ ေမႊးပြေကာ္ေဇာတစ္ခ်ပ္ခင္းထား၏။ ထိုေနရာမွာပင္ ႏွစ္ေယာက္သား ထိုက္လိုက္ၾကသည္။ မေစရီက ဦးသာထူကို ေက်ာေပးၿပီး ဦးသာထူးရင္ခြင္ထဲတြင္ ထိုင္ခ်လိုက္ သည္။ ဦးသာထူးက သူ႔ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေဘးသို႔စင္း၍ ခ်ဲေပးထားသည္။ ဦးသာထူးလီးႀကီးက မေစာရီ ၏ ဖင္အိုးႀကီး ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ဖိေထာက္ထားသည္။ ဦးသာထူးလက္ႏွစ္ဖက္က မေစာရီ၏ မို႔မို႔ထြားထြား တင္းတင္း အိအိ ႏို႔အုံႀကီးမ်ားကို ဆုတ္ေခ်ပြတ္ဆြေပးေန၏။

      အဖ်ားေက်ာ့လ်က္ ဝိုင္းဝန္းမို႔ေမာက္ေသာ ႏို႔အုံသားႏုႏုေတြက ကိုင္လို႔ေကာင္းလြန္းၿပီး ဦးသာထူး၏ ရမၼက္ မီးကို အလွ်ံႀကီးေစခဲ့သည္။ အတြင္းခံမပါဘဲ ခါးတိုလက္ျပတ္အက်ႌပါးေလးသာ ဝတ္လာခဲ့သည္မို႔ ႏွိပ္သီး သုံးေလး လုံးေလာက္ ျဖဳတ္လိုက္ေသာအခါ ႏို႔အုံေဖြးေဖြးႀကီးက ဘြားကနဲေပၚလာသည္။ ဦးသာထူးက မေစာရီ၏ ခႏၶာကိုယ္ ကို ဘယ္ဘက္သို႔ ေပြ႕လွဲလိုက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လွန္လိုက္သည္။ သည္ေတာ့ မေစာရီညာလက္က ဦးသာထူးခါးကို အလိုက္သင့္ ဖက္ထားလိုက္သည္။

ေပါက္စီလုံးႀကီးပမာ ေဖြးဥႏုထြတ္ေနေသာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္မႊာက ထင္းထင္းမို႔မို႔ႀကီး ျပဴးထြက္ေန၏။ ဦးသာထူး က ေခါင္းကို အနည္းငယ္ငုံ႔၍ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးေပၚသို႔ မ်က္ႏွာေမွာက္ကာ ဘယ္ညာလး၍ နမ္းသည္။ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးငုတ္ မ်ားက အလြန္ႏူးညံ့ေသာ ႏို႔အုံသားမ်ားကို စူးစူးရွရွျဖစ္ေစေသာအခါ မေစာရီရင္ထဲ လႈိက္လႈိက္တက္လာၿပီး တခစ္ခစ္ ရီပါေတာ့သည္။

      “ အဟစ္… ခစ္… ခစ္.. ယား… ယားတယ္ေတာ့.. အဟစ္… ခစ ..ခစ္ ”

ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ပါးစပ္ျဖင့္ စုတ္ယူၿပီး တႁပြတ္ႁပြတ္ႏွင့္ စို႔ေပးေနရင္း ဦးသာထူး ညာလက္က မေစာရီ ေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ခပ္ဖြဖြေလးအုပ္လွ်က္ ခပ္႐ြ႐ြေလး ပြတ္ေပးေန၏။ ေစာက္ေမႊးအုံႀကီးက ေျမၾသဇာေကာင္းေသာ ေျမ၌ ေပါက္ေရာက္ေနသည့္ ျမက္႐ိုင္းမ်ားလို ထူထဲသန္စြန္းလွသည္။ ေစာက္ဖုတ္ အေနအထားကို ၾကည့္၍ မေစာရီတစ္ေယာက္ အလြန္ခံခ်င္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္သည္။

ေစာက္ဖုတ္အျပင္သို႔ စြန္းထက္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားပင္ ႏူးညံ့ႂကြ႐ြေနၿပီျဖစ္၏။ မေစာရီက ဦးသာထူး ကိုင္ရႏႈိက္ရ အဆင္ေျပေအာင္ သူမ၏ညာဘက္ေပါင္ကို ဦးသာထူး၏ ညာဘက္ေပါင္ေပၚသို႔ ခြတင္ေပးလိုက္၏။ သည္ေတာ့ ျပဴးေဖာင္းမို႔အစ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အနည္းငယ္ဟတတေလးျဖစ္သြား၏။ ဦးသာထူး၏ လက္ ခလယ္ထိပ္က ေစာက္ဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ခပ္႐ြ႐ြေလး ထက္ေအာက္ပြတ္ဆြဲ၍ ေပးေနသည္။ က်ိခြၽဲ ခြၽဲ ေစာက္ေရေတြက တစိမ့္စိမ့္ႏွင့္ ထြက္ေနသည္ျဖစ္ရာ ရမၼက္ေသြးေၾကာင့္ ေဖာင္းအစ္႐ြေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းသားမ်ားႏွင့္ ေစာက္ေရအေတြ႕က အရသာထူးျခားေစ႐ုံမွ်မက ရာဂစိတ္ကို ပိုမိုတက္ႂကြေစပါသည္။

        ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းထိပ္ရွိ ေငါက္ေတာက္ေတာက္ေလး ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္စိငုတ္ တင္းတင္း ေလးေပၚသို႔ လက္ခလယ္ထိပ္ကိုတင္၍ ေျခေပးျခင္းႏွင့္ ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားကို သြားေလးျဖင့္ ခပ္ဆဆေလး ကိုက္ေပးျခင္းကို ၿပိဳင္တူျပဳလုပ္ေပးလိုက္ရာ မေစာရီတစ္ကိုယ္လုံး လွ်ပ္စစ္ႏွင့္ အတို႔ခံလိုက္ရသလို တုန္လႈပ္ခါရမ္းသြား၏။

      “ ရွီး.. ကြၽတ္.. ကြၽတ္.. အား.. ကြၽတ္…ဟင္း.. အင္းး.. ယားတယ္.. ”
      ဦးသာထူးက သူ႔လက္ခလယ္ကို ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး လွည့္ပတ္ေမႊေႏွာက္ေပးလိုက္ ရာ။
      “ အဟင့္..အင့္.. အေမ့… အင္း…အိုး.. အား… ဟင္း… အ.. ဟား.. အင္း ”

ဤသို႔ ေအာ္ဟစ္ျမည္တမ္းရင္း မေစာရီတခ်ီၿပီးသြားၿပီး ေစာက္ေရပူပူေတြက ဦးသာထူးလက္ခလယ္ကို ရစ္သိုင္း လႊမ္းၿခဳံသြား၏။ မေစာရီတစ္ေယာက္ တဆတ္ဆတ္တုံခါရင္း ကာမအရာသာကို ခံစားေန၏။ ခါတိုင္းဆို လွ်င္ ဤအေျခေရာက္လွ်င္ ဇြတ္အဓမၼအလိုးခိုင္းမိသည္။ အခုလိုၿပီးဆုံးေနခ်ိန္တြင္ လီးအလိုးခံရမႈကို ေက်နပ္မိ၏။ ဦးသာထူးက ေက်နပ္စြာၿပဳံးလိုက္သည္။ မေစာရီကို ေဖးေဖးမမ ေပြ႕၍ တစ္ေစာင္းေကြးေလး ခ်ထားလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ခႏၶာကိုယ္ေပၚရွိ အဝတ္အစားမ်ားကို အကုန္ခြၽတ္ျပစ္လိုက္သည္။
အဖုအထစ္ အမို႔အေမာက္တို႔ျဖင့္ ေဖြးေဖြးႏုႏု တစ္လုံး တခဲႀကီးရွိလွေသာ မေစာရီ ကိုယ္ကာယအလွက ဦးသာထူး၏ ရမၼက္မီးလွ်ံကို အထြတ္အထိပ္သို႔ေရာက္ေအာင္ ေတာက္ေလာင္ေစသည္။ ဦးသာထူးကလည္း သူ႔ ပုဆိုးႏွင့္ အက်ႌမ်ားကို ခြၽတ္ပုံထားလိုက္သည္။ စြင့္ကားမို႔ေမာက္ ခုံးႂကြေနေသာ တင္ဆုံသားမ်ားကို ဆုတ္၍ ဆုတ္၍ ေခ်ေပးရင္း ရႈးကနဲ.. ရႈးကနဲ ကုန္းနမ္းလိုက္၏။

အထူးအဆန္းလုပ္တတ္သည့္ေနရာတြင္ သူမ်ားထက္သာေသာေၾကာင့္ သာထူးဟူေသာအမည္ကို ခံယူ ထားသလားမသိ။ ယခုလည္းၾကည့္…. ဖင္အိုးႀကီးႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ေနာက္သို႔ျပဴး၍ထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္
ေဖာင္းေဖာင္း ႐ြ႐ြႀကီးကို ငုံ႔၍နမ္းလိုက္ျပန္သည္။ နမ္း႐ုံတင္မက လွ်ာျဖင့္လ်က္၍ ကလိလိုက္ေသးသည္။
ေတာ္သလင္းလ ရာသီမွာ ေခြးထီးက ေခြးမအဖုတ္ကို နမ္းသည္ႏွင့္ တပုံစံတည္းတူ၏။ ေမထုန္ကိစၥသို႔ ဦး တည္ေသာ ကာမရာဂစိတ္မွန္သမွ် တိရစာၦန္ႏွင့္လူ ျခားနားျခင္းမရွိသည္မွာ မွန္လွ၏။ စူးရွျပင္းသက္ေသာ
ေစာက္ဖုတ္ နံ႔က ဦးသာထူးကို ျမဴဆြကလိလိုက္သည့္ႏွယ္… ဦးသာထူး၏ လီးတံႀကီးမွာ တင္းသထက္တင္း မတ္သထက္မတ္လာသည္။ ဒစ္ၿပဲႀကီးကလည္း ေပါက္ကြဲ ထြက္မတတ္ ေျပာင္တင္းဝင္းအက္လာသည္။ ဦးသာထူးက ေတာင္ဘက္ကို ေခါင္းျပဴ၍ အေနာက္ဖက္သို႔ မ်က္ႏွာ မူကာ တစ္ေစာင္းႀကီးျဖစ္ေနေသာ မေစာရီ၏ ညာဘက္ေပါင္ကိုေကြး၍ အထက္သို႔ ပင့္တင္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ဒူးေထာက္၍ ဘယ္ဘက္ေပါင္လုံးေပၚ ခြလိုက္သည္။ သူ႔ေပါင္ရင္းကိုလည္း မေစာရီ၏ ဖင္ဆုံခြနားသို႔ တိုးကပ္လိုက္၏။ အထက္သို႔ေကာ့၍ ေကာ့၍ မတ္ေတာင္ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို ေအာက္သို႔ဆြဲလိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္အဝတြင္
ေတ့ျမဳပ္ကာ ဖင္ကိုရႈံ၍ ေညႇာင့္သြင္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။

      “ ဇြိ..စြတ္… ဇြစ္.. ႁပြစ္.. ဗ်စ္.. စြပ္.. ဖ်စ္ ”

လီးတံႀကီက တစ္ရစ္ျခင္း အဆုံးထိနစ္ဝင္သြား၏။ ထိုအတိုင္း စကၠန႔္ေပါင္း (၉၀)ခန႔္ ျမႇဳပ္စိမ္ထားရင္း ေစာက္ဖုတ္အေငြ႕ ေတေဇာဓာတ္ကို ထုံေပးလိုက္၏။ ႐ြစိ႐ြစိျဖစ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုေတြက လီးထိပ္ႀကီးကို ယားႂကြေစသည္။ ရွိန္းကနဲ ဒိန္းကနဲ က်င္ကနဲ ဆိမ့္ကနဲ အရသာက လီးႀကီးကိုပို၍ တုတ္ႂကြလာ ေစသည္။ ဦးသာထူး ဘယ္လက္က မေစာရီ၏ ညာဘက္ပုခုံးကို တင္းတင္းဆုပ္လ်က္ ညာလက္က မိရာႏို႔အုံကို တင္းတင္းဆြဲကာ ဖင္ေၾကာရႈံ႕၍ လီးႀကီးကို တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ႏႈတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ေညႇာင္၍ ခပ္မွ်င္းမွ်င္း ဖိသြင္းသည္။ ဤသို႔ သုံးေလးငါးေျခာက္ခါမွ် ျပဳလုပ္ၿပီး ခပ္သြက္သြက္ ခပ္ျပင္းျပင္း အခ်က္၂ဝခန႔္ ေဆာင့္လိုက္ သည္။

      “ ဖြစ္… ဖြတ္.. ႁပြတ္… ဖြပ္…. ”
      “ ဖြစ္… ဖြတ္.. ႁပြတ္… ဖြပ္…. ”
      “ ဖြစ္… ဖြတ္.. ႁပြတ္… ဖြပ္…. ”
      “ အင့္… အေမ့.. အား.. အင့္.အေမ့…အင့္..အင့္….အား..အေမ့… ”

ျပင္းထန္ျမန္ဆန္ေသာ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက မေစာရီကို အရသာေတြ႕ေစသည္။ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ေသာ လီး တံႀကီးက ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသား ႏုႏုေတြကို ပြတ္ထိုးတိုးဝင္၍ ျပင္းရွေသာ ကာမအရသာထူးကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ့ သည္။ ေစာေစာက တခ်ီၿပီးထားသည့္တိုင္ ယခုတဖန္ သူမစိတ္ေတြက ၿပီးလုနီးသည္အထိ ထႂကြလာျပန္၏။ မၾကာ ခင္ ၿပီးေတာ့မည္ကို မေစာရီ သိေနသည္။

ထိုစဥ္.. ေစာက္ေခါက္အတြင္း ဖ်င္းကနဲ ပူေႏြးေသာ အေတြ႕ကိုခံစားလိုက္ရ၏။ ဦးသာထူးက ဆက္မ ေဆာင့္ေတာ့ဘဲ သူ႔ဆီးခုံႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးကို ဖိကပ္ထားလိုက္သည္။ ေခါင္းႀကီးကိုေမာ့လွ်က္ သုတ္ေရထြက္ ခိုက္ ကာမအရသာထူးႀကီးကို ခံစာေနသည္။ သုတ္ေရေတြ ကုန္စင္သြားေလာက္မွ သူ႔လီးႀကီးကို ႁဗြတ္ကနဲ ဆြဲ ထုတ္လိုက္၏။ လီးႀကီးက ေခါင္းငိုက္စိုက္ႀကီးႏွင့္ ကြၽတ္ထြက္လာသည္။

မေစာရီဘက္က မၿပီးဆုံးေသးဘဲ တန္းလန္းႀကီး က်န္ရစ္ခဲ့၏။ စိတ္ေတြတို အလိုမက်ျဖစ္ကာ ထထိုင္ လိုက္ သည။္ ပကလ္ၾက္ကီးအပိ ၍္ အေမာေျဖေနေသာ ဦးသာထူးက ိုမ်က္ေစာင္းထိုးၾကညသ့္ည။္ ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးႀကီး ၾကည့္ေနေသာ ဦးသာထူးကို ဆြဲေဆာင့္ျပစ္လိုက္ခ်င္သည္။ မေစာရီမ်က္လုံးက ေပါင္ၾကားရွိ လီးႀကီးဆီေရာက္သြားျပန္သည္။ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က အရွိန္အဟုန္ေလ်ာ့၍ ေငါင္စင္းစင္းႀကီး စိုက္က်ေနသည္။
ဦးသာထူးအက်င့္က တစ္ခ်ီတစ္ေမာင္းသာ ေကာင္းေကာင္းႀကီးတြယ္တတ္သူမို႔ ေနာက္တစ္ခ်ီ မေက်ာ့ ႏိုင္ေတာ့သည္ကို မေစာရီသိထားၿပီးျဖစ္၏။ သူကလည္းသူ လက္ႏွင့္တစ္ခ်ီ ေစာေစာၿပီးႏွင့္ခဲ့ၿပီကိုး။ စိတ္ေပါက္ ေပါက္ႏွင့္ ထမီ အက်ီေကာက္ဝတ္လိုက္သည္။ ဦးသာထူးက ထထိုင္ၿပီး ေကာ္ေဇာေအာက္တြင္ ထိုးထားေသာ ေထာင္တန္ (၁၀)႐ြက္ကို မေစာရီ ရင္ဘတ္ၾကားသို႔ ထိုးထည့္ေပးလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ မေစာရီကို ေပြ႕ဖက္ၿပီး ပါးႏွစ္ ဖက္ကို နမ္းလိုက္သည္။

“ သြားေတာ့မယ္ေနာ္.. ”
မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးေတြျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္လာေသာ မေစာရီကို ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္၏။ အသက္က စကားေျပာလာ၍ ထင္သည္။ ဦးသာထူးတစ္ေယာက္ အေတာ္ေလး ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္သြားသည္။ တံခါးကိုပင္ ထမပိတ္ေတာ့ဘဲ ေစာင္ ပါး တစ္ထည္လႊမ္းၿခဳံၿပီး သည္အတိုင္းပင္ အိပ္ျပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
× × × × ×
“ ေဒါက္.. ေဒါက္.. ေဒါက္ ” “ ေဒၚေဒၚ…..ေဒၚေဒၚ.. ေဒါက္ေဒါက္ ”
ဦးသာထူးဆီကအျပန္ အလိုဆႏၵမျပည့္ဝဘဲ ဆက္တငံ့ငံ့ႀကီးျဖစ္ခဲ့ရသည္မို႔ စိတ္ထဲက တတြတ္တြတ္ က်ိန္ ဆဲရင္း ထမီကို ကြင္းလုံးခြၽတ္ ေပါင္ႏွစ္ျခမ္းကိုၿဖဲ ဘယ္ဘက္လက္ညႇိဳးထိပ္ျဖင့္ ေစာက္စိကို ပြတ္ေခ်၊ ညာလက္က ေရေမႊးပုလင္းကိုင္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲ အသြင္းအႏႈတ္ ခပ္သြက္သြက္လုပ္ၿပီး အရသာယူေနစဥ္ တံခါးကို တေဒါက္ေဒါက္ ေခါက္သံႏွင့္အတူ သူ႔ကိုေခၚေနသာ အသံကိုပါ ၾကားလိုက္၍ ထိတ္ကနဲျဖစ္သြားသည္။

အသံက ေတာင္ဘက္အိမ္က ဖိုးတုတ္အသံ။ အခ်ိန္မေတာ္ ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ ဒီေကာင္ေလး ဘာမ်ားရႈပ္မလို႔ပါ လိမ့္၊ ငါနဲ႔ ဦးသာထူးအေၾကာင္းမ်ား သိသြားေလသလား၊ မေစာရီ တေခါင္းလုံး ထူပူဗ်ာမ်ားသြားရ၏။
“ ေဒါက္..ေဒါက္… ေဒၚ.ေဒၚ…. ”
“ ဟဲ့.. ဘယ္သူတုံး.. ဘာကိစၥတုံး ” မေစာရီက ခပ္အုပ္အုပ္အသံျပဳလိုက္သည္။ “ ကြၽန္… ကြၽန္ေတာ္ ဖိုးတုတ္ပါ အေရးႀကီးလို႔ပါ ေဒၚေဒၚ.. တံခါး.. တံခါးဖြင့္ပါ ”
မေစာရီက သူ႔ခုတင္ေဘးရွိ အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။
“ လာ..လာ… အဲဒီက ေက်ာ္ဝင္ခဲ့.. ”
ဖိုးတုတ္ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ တံခါးပိတ္ၿပီး ဖေယာင္းတိုင္ ထြန္းလိုက္သည္။ ဖိုးတုတ္က သူ႔ေျခရင္းတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ႀကီး ထိုင္ေနသည္။ မီးေရာင္ထဲတြင္ ထမီရင္လွ်ားႀကီးႏွင့္ ကားယားႀကီး လႈပ္ရွားေနေသာ မေစာရီကို ဖိုးတုတ္က စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ မေစာရီက ဖိုးတုတ္ကို ျပန္အၾကည့္..
“ ေဒၚေဒၚ.. ကြၽန္ေတာ္ ေဒၚေဒါ့္ကို မ်က္စိထဲျမင္ၿပီး ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္လို႔.. ဟို..ဟို ”
ဖိုးတုတ္က ေျပာေျပာဆိုဆို မေစာရီကို ေပြ႕လွဲသိပ္လိုက္ၿပီး အေပၚက တက္ခြပါေတာ့သည္။ မေစာရီက အလိုက္သင့္ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ၿဖဲကားေျမႇာက္ေထာင္ေပးလိုက္၏။ ဖိုးတုတ္က သူ႔ပုဆိုးကို မလွန္ၿပီး သူ႔လီးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္အဝႏွင့္ ေတ့၍ ေဆာင့္ထိုးျပစ္လိုက္သည္။

      “ ဗ်စ္…ဖြစ္…ဗ်စ္..ဖြပ္.. ဒုတ္ ”
      “ အင့္.. အ..အေမ့.. ေသ..ေသပါၿပီဟဲ့ ”

ဖိုးတုတ္တေယာက္ သရဲသဘက္ ပူးဝင္ေနသူပမာ ပ်ာယာခပ္ေနပါေတာ့သည္။ စြတ္ထိုးလိုက္ေသာ အရွိန္ကမေသး။ ၿပီးေတာ့ လီးအတုတ္ကမေသး၊ အရွည္က ရွစ္လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ အ႐ြယ္က အလြန္သန္သည့္ လူပ်ိဳသိုးအ႐ြယ္၊ မေစာရီေစာက္ဖုတ္အုံတစ္ခုလုံး ရွိန္းဖိန္းက်ဥ္သြား၏။ သို႔ေသာ္.. အလြန္အားရေက်နပ္သြားသည္။ ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမရ ထႂကြေနေသာ သူမေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အခုမွ ၿငိမ္ဝပ္သလိုျဖစ္သြား၏။
ဖိုးတုတ္က လီးႀကီးကို သြင္းျမႇဳပ္ထားလွ်က္ကပင္ အက်အနထိုင္လိုက္ၿပီး မေစာရီ၏ ႏို႔အုံတင္းတင္းႀကီးကို အေျခမွစုဆြဲကာ အားပါးတရ ဒလစပ္ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။

      “ ဖြတ္… ဖြပ္.. ဖြတ္ဖြပ္… ဖြတ္…ဖြပ္ ”

ျပင္းလိုက္သည့္အရွိန္ သန္လိုက္သည့္အလိုး၊ ႀကီးလိုက္သည့္ လီး … ဖိုးတုတ္က တရႉးရႉး တရွဲရွဲႏွင့္ ႏြားသိုး ႀကိဳးျပတ္ အတင္းဒလၾကမ္း ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးသည္။
“ အင့္… အေမ့… အား.. အီး… အေမ့… အင့္.. ” မေစာရီကလည္း ေကာ့၍ ေကာ့၍ ခံသည္၊ ေလကုန္ခံၿပီး ဘာမွေမးမေနေတာ့။ သူလိုခ်င္တာရၿပီ၊ ေတာ္ၿပီေပ့ါ။ ဖိုးတုတ္၏ ၾကမ္းေသာ ရမ္းသာ အျပဳအမူကို မေစာရီ အလြန္ေက်နပ္ေန၏။ အ႐ြယ္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ ႀကီးေသာလီးမွန္း သိ၏။ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာ ျပည့္ညပ္တင္းက်ပ္ေနသည္။ အသြင္းအႏႈတ္လုပ္တိုင္း ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုေတြ စုတ္ျပတ္သြားမလား ေအာင့္ေမ့ရေလာက္ေအာင္ ျပင္းထန္၏။ မီးပြင့္မတတ္ ေကာင္းသည္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးထင္ပါရဲ႕… အခ်က္ေပါင္း (၇၀)ေက်ာ္ေသာအခါ မေစာရီတစ္ကိုယ္လုံး တြန႔္လိမ္ေကာက္ေကြးၿပီး သုတ္ေရေတြ ပန္း ထြက္ကုန္သည္။ ဖိုးတုတ္ကိုလည္း တင္းေနေအာင္ ကုတ္ဖတ္ထား၏။ ေကာင္ေလးကမၿပီးေသး က်ား႐ိုင္းတစ္
ေကာင္လို မာန္ဖီေန၏။ ဒလၾကမ္း ေဆာင့္ေန၏။

      “ ဖြတ္… ဘြတ္.. ဖြပ္.. ဖြတ္.. ဘြတ္.. ဖြတ္ ”
      “ အေမ့.. အ.. အေမ့… အင့္…အား..အေမ့ ”

ေစာက္ဖုတ္တစ္အုံလုံး ထူပူယားႂကြလာ၏။ ေမ့မတတ္ မူးမတတ္ေကာင္း၏။ မေစာရီတစ္ကိုယ္လုံး လဟာ ျပင္ထဲ ေျမာက္တတ္သြားသလို ခံစားလိုက္ရ၏။
“ အား.. ကြၽတ္…ကြၽတ္… ကြၽတ္… ” ဖိုးတုတ္ကို ဖက္ထားရင္း ဒုတိယအႀကိမ္ သုတ္ေရပူေတြ ထြက္ကုန္ ျပန္၏။ ဖိုးတုတ္လေခ်ာင္းတစ္ခုလုံး ထုံက်ဥ္ရွိန္းဖိန္းသြားၿပီး လီးေၾကာႀကီး တင္းေတာင့္သြားကာ ကာမေရပူေတြ ေဟာကနဲ ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သည္……။…ၿပီးပါၿပီ