အပျိုစင်လေးနှင့် ဆန်းကြယ်တဲ့ရမက်

“လင်းလဲ့နိုင်” ဆိုလျှင် အလုံ(ထ.၅) တစ်ကျောင်းလုံး မသိသူမရှိပေ။ လင်းလဲ့က စာတော်ရုံသာမက အသားဖြူဖြူလေးနှင့် ချောလဲချောလှလဲလှသည်။ ကျောင်းမှာ ဘာဖွင့်ပွဲ အခမ်းအနားပဲရှိရှိ လင်းလဲ့နိုင်က ဗန်းကိုင်အဖြစ် အရွေခံရသည်ချည်းပင် ဖြစ်သည်။ လင်းလဲ့နိုင် နေတာကလည်း ကိုယ်ပိုင်ခြံဝန်း ကိုယ်ပိုင်တိုက် ကိုယ်ပိုင်ကားနှင့်ဖြစ်၍ ဘဝလှသော လင်းလဲ့နိုင်ဟုပင် ဆိုရမည်ဖြစ်ပါသည်။ အလှတရားဟူသည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အပြင်ပန်း အနေအထားအရ သုံးသပ်ပြောဆိုနိုင်သော အရာဖြစ်ပေသည်။ မှန်သည်…. လင်းလဲ့နိုင်တစ်ယောက် အများအားကျအောင် အပြင်ပန်းအနေအထားတွင် မည်သို့ပင်အလှ တရားတွေ ဝေဆာနေပါစေ အတွင်းသဏ္ဍာန် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာတွင်တော့ လင်းလဲ့နိုင် တစ်ယောက် မလှနိုင်ပေ။ လင်းလဲ့နိုင်၏ ဖခင်မှာ မနှစ်က လင်းလဲ့ (၈)တန်းအရောက် မိခင်ဖြစ်သူနှင့် ကွာရှင်းပြီး အိမ်မှထွက်သွားခဲ့သည်မှစ၍ လင်းလဲ့နိုင်မှာ ဖခင်ဖြစ်သူအား တစ်ခါမှ ပြန်၍ မတွေ့ရတော့ပေ။ လင်းလဲ့နိုင်က မိခင်နှင့်အတူ ကျန်ရစ်ခဲ့ရသည်။ ဒီလောက်လှသော မာမီကို ဒက်ဒီ ဘာလို့ စွန့်လွှတ်သွားသလဲဆိုတာ လင်းလဲ့နိုင် အဖြေမထုတ်နိုင်။ မင်္ဂလာဈေးတွင်ရှိသော ဆေးဆိုင်ကြီးကို လင်းလဲ့၏မိခင် ကြည်ပြာလင်းက ဦးစီးရောင်းဝယ်၍ အိမ်၏ စီးပွားရေးကို ဦးဆောင်၍ နေရလေသည်။ ပြီးတော့ လင်းလဲ့၏မိခင် ကြည်ပြာလင်းအပေါ် ဒီနှစ်ပိုင်းထဲတွင် လင်းလဲ့နိုင် သိပ်ပြီး အမြင် မကြည်မလင် ဖြစ်ချင်လာသည်။ အိမ်တွင် ဒက်ဒီမရှိတော့သည့် နောက်ပိုင်း မာမီတစ်ယောက် အရင်ကထက် အလှတွေကို တအားပြင်လာသည်။ ပြီးတော့ ဂျော်နီသန်းဆိုသော လူကြီးတစ်ယောက်နှင့်လည်း တတွဲတွဲလုပ်နေသည်။ အဲ့ဒီ ဂျော်နီသန်း ဆိုတဲ့လူကြီးက မာမီနဲ့အတူ အိမ်ကိုပိတ်ရက်တွေမှာ ပါလာတတ်ပြီး အိမ်တွင်ပင် မာမီနှင့် အတူ နေတတ်လေသည်။ အပျိုပေါက်အရွယ် သမီးလေးတစ်ယောက် အိမ်တွင်ရှိသည် ဆိုတာတောင် မာမီဂရုမစိုက် တော့ဘူးလားဟု လင်းလဲ့နိုင် ဒေါသဖြစ်မိသည်။

မိန်းမတွေက တဏှာရာဂနဲ့ ပတ်သက်လာရင် သားသမီးရင်းတောင်မှ ဒုက္ခပေးတတ်တာကို (၁၀)တန်းကျောင်းသူအရွယ် လင်းလဲ့နိုင်လေး မသိရှာသေးပေ။ အဲ့ဒီ ဂျော်နီသန်း ဆိုတဲ့လူကြီးကို လင်းလဲ့နိုင် မျက်နှာကြောမတဲ့။ ကြည့်၍ မရချေ။ သူ့ပုံစံကြီးကို ကြည့်ပါဦး။ နဲနဲနောနော ခန္ဓာကိုယ်ကြီးမဟုတ်။ ဗလကြီးက အယ်နေသလို အရပ်ကြီးကလည်း မြင့်မြင့်ကြီးဖြစ်သည်။ အားလုံး ခြုံပြောရလျှင် ဗလကောင်းကောင်း ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းပေါ့၊ ပထမပိုင်းက အိမ်ကို ဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့လူကြီး ပါပါလာစဉ်က မာမီကပါ လင်းလဲ့နိုင်ကို ဖာသိဖာသာနေသည်။ အဲ့ဒီနောက်ပိုင်းကျတော့ လင်းလဲ့နိုင်ကို သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက သိသိသာသာကြီးပင် အတင်းလိုက်ရောပြီး ဂရုစိုက်ပြနေကြသည်။ အိမ်သို့ တစ်ပတ်တစ်ခါ ပါလာသော ဟိုလူကြီးကလည်း လင်းလဲ့နိုင်အတွက် လက်ဆောင်တွေ တစ်ပုံတစ်ပင် ဝယ်လာတတ်သည်။ ပြီးတော့ မာမီကိုယ်တိုင်ကလည်း လင်းလဲ့နိုင်ကို အဲ့ဒီဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့ လူကြီးနဲ့ ရင်းနှီးအောင် အမျိုးမျိုး ဖျောင်းဖျခဲ့သည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မာမီဟာ မာမီပါဘဲ လောကကြီးအလယ်မှာ ဒီသားအမိ နှစ်ယောက်တည်းသာ ရှိကြတာမဟုတ်လား။ ဒီတော့ မာမီစိတ်ချမ်းသာရင် ပြီးရောဟု လင်းလဲ့နိုင်ကိုယ်တိုင် လိုက်လိုက် လျောလျော နေခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတော့ လင်းလဲ့နိုင်တစ်ယောက် ဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့ လူကြီးနဲ့ ကြက်တောင်ရိုက် ကစားတဲ့အထိ အဆင်ပြေအောင်နေခဲ့သည်။ ဒီအခါမျိုးတွင် လင်းလဲ့နိုင်မိခင် ကြည်ပြာလင်းက ဘေးမှနေ၍ ကုလားထိုင်တစ်လုံးနှင့် ထိုင်ကာ လက်ခုပ်လက်ဝါးတီး၍ အားပေးနေတတ်သည်။ ဒီလို မာမီတစ်ယောက် ကြည်နူးပျော်ရွှင်နေပုံကို မြင်ရပြီး လင်းလဲ့နိုင် တစ်ယောက် စိတ်ချမ်းသာခဲ့ရသည်။ ဒါပေမယ့် လင်းလဲ့နိုင်၏ စိတ်ချမ်းသာမှုက တအုံနွေးနွေးနဲ့ရယ်ပါ။ နောက်ပိုင်းတွင်တော့ အဲ့ဒီဂျော်နီသန်း ဆိုတဲ့လူကြီးက ဈေးပိတ်ရက်မှသာ မဟုတ်တော့ဘဲ ကျန်တဲ့ရက်တွေမှာလည်း အိမ်ကိုပါ ပါလာတတ်ပြီး ညအိပ်ကာ မနက် မာမီ ဆိုင်သွားတော့မှ မာမီနှင့်အတူ ပြန်သွားတတ်လေသည်။ အိမ်မှာ ဒက်ဒီရှိကတည်းက ဒက်ဒီနှင့်မာမီတို့က အိမ်အောက်ထပ်တွင်အိပ်ပြီး လင်းလဲ့နိုင်က အပေါ်ထပ်တွင် အိပ်သည်။ အခု ဟိုလူကြီး အိမ်မှာ လာလာပြီးနေတော့ ဘယ်မှာအိပ်သလဲ လင်းလဲ့နိုင်မသိ။

မာမီနဲ့များ အတူအိပ်နေသလား မသိဘူး။ အင်းလေ ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ။ လင်းလဲ့က ည(၈)နာရီထိုးတာနဲ့ အပေါ်ထပ်မှာ စာဖတ်စရာ တွေရှိရင်ဖတ်တယ်။ အိမ်စာ လေ့ကျင့်ခန်း တွေလုပ်တယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ယာဝင်တယ်။ ဒါက လင်းလဲ့နိုင် နေ့စဉ် လုပ်နေကြဖြစ်သည်။ အိပ်ပြီဟေ့ ဆိုလျှင်လည်း တစ်နေ့လုံး ကျူရှင်တက်ရ၊ စာဖတ်ရ၊ ကျောင်းတက်ရနဲ့ မောမောပန်းပန်းနဲ့ အိပ် လိုက်တာ အရွယ်ကလည်း ကလေးသာသာဆိုတော့ ခေါင်းချရင် အိပ်ပျော်ရော။ ပြီးတော့ မိုးလင်းမှဘဲ တစ်ရေးနိုးတော့သည်။ ဒီလိုဆိုတော့ မာမီနဲ့ ဟိုလူကြီးအကြောင်းကို လင်းလဲ့နိုင် မသိနိုင်တော့ချေ။ ဒီနေ့ညနေပိုင်း ကျူရှင်မရှိ၍ လင်းလဲ့နိုင် (၄)နာရီထိုးကတည်းက အိမ်သို့ ပြန်ရောက်နေသည်။ ရေချိုး၊ ထမင်းစားပြီး အခွေထိုင်ကြည့်နေတုန်း ညနေ(၆)နာရီလောက်မှာ မာမီပြန်လာသည်။ ဟိုဂျော်နီသန်း ဆိုသော လူကြီးပါ ပါလာသည်။ “ရော့… ဒါတွေက လင်းလဲ့နိုင်အတွက် အန်ကယ်ဝယ်လာတ” “ဟယ်… အန်ကယ်… အများကြီးဘဲ… ကျေးဇူးဘဲ” အဝတ်အစားတွေသာမက စားစရာတွေလည်းပါသည်။ လင်းလဲ့နိုင်က ဂျော်နီသန်းပေးသော အထုပ်ကြီးကို လှမ်း၍ယူလိုက်သည်။ မာမီကတော့ အနားမှနေ၍ ပြုံးပြီး ရပ်ကြည့်နေသည်။ ဂျော်နီသန်းပေးသော အထုပ်ကြီးကို ပွေ့ပိုက်၍ လင်းလဲ့အပေါ်ထပ်သို့ ပြေးတက်ခဲ့သည်။ အပေါ်ထပ်သို့ ခြေချမိကာမှ သူမ စားလက်စ အာလူးကြော်ထုပ် စားပွဲခုံပေါ်တွင် ကျန်ခဲ့တာကိုသတိရ၍ တစ်ခါ ပြန်၍ ဆင်းယူရန် လက်ထဲမှ အထုပ်ကြီးကို လှေခါးဝ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ချ၍ လင်းလဲ့နိုင် လှေခါးကို ပြန်ဆင်းသည်။ လှေခါး ငါးထစ်လောက် ဆင်းပြီးသွားတော့ လင်းလဲ့နိုင် အောက်ထပ်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ “အယ်…..တော့” လင်းလဲ့နိုင် ပါးစပ်အဟောင်းသားလေး ဖြစ်သွားသည်။ အောက်ထပ်ဧည့်ခန်းထဲတွင် ဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့ လူကြီးက မာမီကို မတ်တပ်ကြီး ဖက်၍နမ်းနေသည်။ မာမီကြည်ပြာလင်းက လင်းလဲ့နိုင်ဖက်ကို ကျောခိုင်းထား၍ လင်းလဲ့နိုင်ကို မတွေ့ရသော်လည်း ဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့ လူကြီးကတော့ လင်းလဲ့နိုင်ကို လှမ်း၍ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မာမီ၏ နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးကို အတင်းငုံ၍ စုပ်နမ်းသည်။

မာမီတစ်ကိုယ်လုံး တွန့်တက်သွားပြီး ခြေဖျားလေး ထောက်ခါ မျက်နှာလေး ကော့တက်သွားပြီး ဂျော်နီသန်း၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းပြန်၍ ဖက်သည်။ လင်းလဲ့နိုင်ရင်ထဲ ဟာခနဲ ဖြစ်သွားပြီး ယောင်ယမ်း၍ လှေခါးထစ်ကို လေးထစ်လောက် ဆင်းလိုက်မိပြီးမှ အသာ ကိုယ်ရှိန်သပ်၍ ရပ်ကာ ကြည့်နေမိသည်။ ဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့ လူကြီးက မျက်လုံးတစ်ချက်လှန်ကာ လင်းလဲ့နိုင်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ ပြီးတော့ မာမီ ကြည်ပြာလင်း၏ ခါးကို သိုင်းဖက်ထားသော သူ့လက်ကြီးတစ်ဖက်က အောက်သို့ လျှောကျသွားပြီး မာမီရဲ့ တင်ပါးကားကားကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်သည်။ မာမီ့ကိုယ်လုံးလေး လှုပ်ကနဲ လှုပ်ကနဲပင် ဖြစ်သွားရသည်။ မာမီ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုလည်း မလွှတ်။ ရပ်ကြည့်နေရင်းမှ လင်းလဲ့နိုင်၏ တစ်ကိုယ်လုံး ခွန်အားတွေ ချိနဲ့၍လာသည်။ ရှေ့မှ လှေခါးလက်ရမ်းလေးကို သူမ၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် အားပြုကိုင်ရင်း အသာလေးရပ်၍ ကြည့်နေမိသည်။ ဂျော်နီသန်းက ကြည်ပြာလင်း၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ မာမီကြည်ပြာလင်းက မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားလျှက်မှ သူမမျက်နှာလေးကို ဂျော်နီသန်း၏ ရင်ခွင်ထဲ တိုး၍ဝင်သည်။ ဂျော်နီသန်းဆိုတဲ့ လူကြီးက မာမီနဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး သူ့လက်ကြီးတစ်ဖက်က နှစ်ကိုယ်ကြား တိုးဝင်သွားပြီး မာမီရဲ့ နို့အုံထွားထွားကြီးတွေကို အင်္ကျီပေါ်မှပင် ကိုင်၍ ဆုပ်နယ်သည်။ မာမီခမျာ ကိုယ်လုံးလေး လှုပ်လှုပ်သွားပြီး မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားတဲ့ မာမီမျက်နှာလေးက ဂျော်နီသန်း၏ ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီးမှာ လူးလိမ့်၍နေသည်။ မာမီ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ မသိပါဘူး။ မာမီကြည်ပြာလင်းရဲ့ လက်တွေက ဂျော်နီသန်း၏ ခါးကြီးကို အတင်းအကြပ် တိုးဖက်လိုက်တာ လင်းလဲ့ တွေ့လိုက်ရသည်။ ဂျော်နီသန်းလက်ကြီးတွေက မာမီနို့အုံကြီးတွေပေါ်က ဖယ်ခွာပြီး မာမီ့နောက်ကျောကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြန်သည်။ ပြီးတော့ မာမီကျောပြင်လေးကို အသာအယာပွတ်ပေးသည်။ မာမီ ကြည်ပြာလင်း မျက်လုံးလေးတွေ ဖွင့်လာပြီး ဂျော်နီသန်း၏မျက်နှာကို မော့ပြီးကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ ဂျော်နီသန်းရဲ့ လည်ပင်းကြီးကို လှမ်း၍ဖက်လိုက်ပြီး ခြေဖျားလေး ထောက်ကာ ဟိုလူကြီးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို မာမီက အတင်းပဲ လှမ်းပြီး စုပ်နမ်းလိုက်သည်။

လင်းလဲ့နိုင် တစ်ကိုယ်လုံး ပုရွက်ဆိတ်အကောင်တစ်သောင်းလောက် တက်လာသလို တရွရွနှင့် နေရခက်လာသည်။ ပြီးတော့ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အားအင်တွေက ချိနဲ့လာသည်။ လင်းလဲ့နိုင် ဆတ်ကနဲ မျက်နှာကိုလှည့်ကာ သူတို့ကို မျက်ကွယ်ပြုလိုက်ပြီး လှေခါးထစ်တွေကို တစ်ထစ်ချင်းနင်းကာ အပေါ်ထပ်ကို ပြန်ပြီး တက်လာခဲ့သည်။ လှေခါးဝ ကြမ်းပြင်တွင် ချထားသော ဂျော်နီသန်းပေးသော လက်ဆောင်ထုပ်ကြီးကိုပင် မယူနိုင်တော့ဘဲ သူမ၏ အိပ်ခန်းထဲ ပြေးဝင်ကာ အိပ်ယာပေါ်သို့ ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲချလိုက်သည်။ “ဟင်…..ဘာတွေလဲ မသိဘူး…” လင်းလဲ့နိုင် သူမခါးမှ စကပ်လေးကိုမ၍ လှန်ကြည့်မိသည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီပါးလေးက ပေါင်ကြားတွင် ရွှဲနစ်နေသည်။ လင်းလဲ့နိုင် ကုတင်ပေါ်မှ ပြန်၍ ဆင်းလိုက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ကာ ရေလဲထဘီဟောင်းလေးကို ယူ၍ သူမပေါင်ခွကြားကို သုတ်ပြီး အိပ်ယာပေါ်သို့ ပြန်၍လှဲလိုက်သည်။ လင်းလဲ့နိုင်၏ ပုံသဏ္ဍာန်မှာ အသက်မပါ နှေးကွေး၍ စက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို လှုပ်ရှား၍နေသည်။ အိပ်ယာပေါ်တွင် လင်းလဲ့နိုင် မျက်လုံးလေး မှိတ်၍ ငြိမ်နေသည်။ အမှန်ဆိုလျှင် မာမီကြည်ပြာလင်းက အသက်(၃၅)နှစ်သာ ရှိသေးသည်။ အပျိုတွေ ရှုံးလောက်အောင် လှသည့် အလှကိုလည်း ပိုင်ဆိုင်ထားသူဖြစ်သည်။ ဒါနဲ့များ ဒီလူကြီးကို ဘာလို့ လက်ခံထားသလဲဆိုတာ လင်းလဲ့နိုင် မစဉ်းစားတတ်ချေ။ သူတို့နှစ်ယောက် နမ်းနေသောပုံရိပ်က လင်းလဲ့နိုင်၏ မျက်စေ့ထဲမှ မထွက်ပေ။ သက်ပြင်းတွေ အခါခါချရင်း လင်းလဲ့နိုင်တစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်တွင် လူးလှိမ့်၍နေသည်။ တစ်နာရီဆိုသော အချိန်ဆိုသည်မှာ ဘာမှ မကြာလိုက်သလိုပင်။ အိပ်ယာပေါ်တွင် မျက်လုံးလေး မှိတ်နေသော လင်းလဲ့နိုင် တစ်ယောက် သူမ၏အိပ်ခန်းထဲသို့ တစ်စုံတစ်ယောက် ဝင်လာသည်ဆိုသော အသိကြောင့် မျက်လုံးလေးကို အားယူ၍ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ “ဟင်… အန်ကယ်..” လင်းလဲ့နိုင် မျက်လုံးလေး ဝိုင်းသွားပြီး အံ့သြတကြီး ရေရွတ်မိရင်း ထထိုင်လိုက်မိသည်။ လင်းလဲ့နိုင် တွေ့မြင်လိုက်ရသည်ကတော့ သူမ၏ကုတင်ဘေးသို့ ရောက်နေသော ဂျော်နီသန်း၊ အင်္ကျီမပါဘဲ အောက်တွင် ပုဆိုးတစ်ထည်ကို ဖြစ်သလို ဝတ်ထားသည်။ ဂျော်နီသန်းက လင်းလဲ့နိုင်ကို ဘာမှမပြောဘဲ သူမ၏ ဝိုင်းဝိုင်းစက်စက် မျက်လုံးလေးများကို စိုက်ပြီး ကြည့်နေသည်။

ပြီးတော့မှ သူမ၏မျက်နှာလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ညှပ်ကိုင်၍ ဆွဲယူလိုက်သည်။ “ချစ်တယ်… ကလေးရယ်..” ဝမ်းခေါင်းသံဖြင့် တုန်ခိုက်စွာ မြည်တမ်းပြီး လင်းလဲ့နိုင်၏ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည့် နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကပ် စုပ်နမ်းပစ်လိုက်သည်။ လင်းလဲ့နိုင် အစိမ်းသက်သက် သွေးသားလေးတွေ အလန့်တကြား ဖြစ်သွားပြီး လက်လေးတစ်ဖက်က ဂျော်နီသန်း၏ လည်ပင်းကြီးကို ပြန်၍ သိုင်းဖက်လိုက်မိသည်။ ဂျော်နီသန်းက သူမကို ရင်ခွင်ထဲထည့်၍ ခပ်တင်းတင်းလေး ဖက်ထားသည်။ အတန်ကြာအောင် စုပ်နမ်းပြီးသော အခါတွင်တော့ သူမကိုပွေ့၍ အိပ်ယာထဲ ပြန်လှဲသိပ်လိုက်သည်။ ကောင်မလေး တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ ရီဝေသော မျက်လုံးအစုံနဲ့ ဂျော်နီသန်းကို မော့ကြည့်နေသည်။ ဂျော်နီသန်းက လင်းလဲ့နိုင်ကို ငုံ့၍ကြည့်နေရာမှ ခေါင်းခါလိုက်ပြီး အခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်ရန် လှည့်လိုက်သည်။ “ဟင်…အန်ကယ်… ဘယ်လဲ” လင်းလဲ့ ဂျော်နီသန်း၏ လက်ကောက်ဝတ် တစ်ဖက်ကို အမိအရ လှမ်း၍ဆွဲလိုက်သည်။ “ကြာရင် မှားကုန်မယ် ကလေး… အန်ကယ် ပြန်တော့မယ်” “ဘာ…. ဘာ… မှားမှာလဲဟင်” ဂျော်နီသန်း၏ လက်ကိုမလွှတ်ဘဲ အမောတကော မေးသည်။ “အန်ကယ် မနေနိုင်တော့ဘူး… ဒီမှာကြည့်ပါလား” ဂျော်နီသန်းခါးမှာ ဖြစ်သလို ဝတ်ထားသော ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ “အာ.. ဟာ……ကြောက်စရာကြီး” မတ်တောင်နေသော ဂျော်နီသန်း၏ စံချိန်မှီလီးကြီးကို ကြည့်ပြီး လင်းလဲ့နိုင် ဆတ်ကနဲ တုန်သွားသည်။ ပြီးတော့ မျက်စိနှစ်လုံးကို မှိတ်ချလိုက်သည်။ ဂျော်နီသန်းက လင်းလဲ့နိုင်၏ လက်လေးတစ်ဖက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ၏ လီးတန်ကြီးပေါ် တင်၍ သူမ၏လက်ချောင်းလေးတွေကို လီးတန်ကြီးအား ဆုပ်ပေးလိုက်သည်။ ပူနွေး၍ မာကျောလှသော အချောင်းကြီးက စေးကပ်ကပ်နှင့် ဖြစ်နေသည်။ မာမီ့ကို လုပ်ထားတဲ့ အရည်တွေလား မသိဘူး။ လီးချောင်းကြီးကို လက်လေးဖြင့် အသာလေး ညှစ်ကိုင်လိုက်ရင်း အိပ်ယာပေါ်တွင် ဆန့်ထားသော သူမ၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ချောင်းကို တစ်ချောင်းနှင့် တစ်ချောင်း လိမ်၍ ညှပ်လိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ လီးချောင်းကြီး၏ အတွေ့က လင်းလဲ့နိုင်၏ သွေးသားတွေကို ဆူပွက်စေသလို နုညက်သော သူမလက်လေး၏ အထိအတွေ့ကလည်း ဂျော်နီသန်း၏ လီးကြီးကို တခဏအတွင်း ပို၍ မာကျောလာစေသည်။

“အန်ကယ်… မနေနိုင်တော့ဘူး လင်းလဲ့နိုင်ရာ” “ဘာ… ဘာလုပ်မလို့လဲ…. အန်ကယ်ရယ်” “ချစ်မလို့ပေါ့… လင်းလဲ့နိုင်ရဲ့”ပြောပြောဆိုဆို ဂျော်နီသန်းက ကုတင်ပေါ် လှိမ့်တက်လိုက်ပြီး လင်းလဲ့နိုင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ် အသာ မှောက်ချလိုက်ရာမှ သူမ၏ နီရဲနေသော နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း လင်းလဲ့နိုင်၏ အင်္ကျီတွေပေါ်မှနေ၍ နို့လေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့ လင်းလဲ့နိုင် ခါးလေး ကော့တက်သွားရသည်။ လင်းလဲ့နိုင်ခမျာ တွန့်တွန့်လူးနေရှာသည်။ ဂျော်နီသန်းက လင်းလဲ့နိုင်၏ အင်္ကျီကြယ်သီးလေးများကို တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် သူမကို အနည်းငယ် စောင်းပေးလိုက်ပြီး ဘရာစီယာချိတ်ကို ဖြုတ်ကာ ဘရာစီယာလေးကို ရင်ဘတ်က နေခွာလိုက်တော့ ဗမာကြက်ဥလောက်ရှိသော သူမ၏ ဖောင်းဖောင်းအိအိ နို့လေးတွေက ထွက်ပေါ်လာသည်။ နီရဲသော နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ပြားကပ်နေသည်။ နို့သီး ခေါင်းနီတာရဲလေးများကို လက်နဲ့ထိုးကော်ပြီး အသာဖွဖွလေး ပွတ်ချေပေးလိုက်တော့ လင်းလဲ့နိုင် ဒူးကလေးတွေ ဆတ်ကနဲ ထောင်လာပြီး စုလိုက် ကားလိုက်ဖြင့် ခေါင်းလေးကို ဘယ်ညာရမ်း နေတော့သည်။ “အိုး….အိုး… အားလားလား….အန်…အန်ကယ်….ဟာ….ဟာ့…” လင်းလဲ့စကားမဆုံးလိုက် ဂျော်နီသန်းက သူမ၏နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖိကပ်စုပ်နမ်း ပစ်လိုက်သည်။ ထိုသို့ စုပ်နမ်းရင်း လက်များကလည်း သူမ၏နို့လေးတွေကို ဆုပ်ကိုင် ပွတ်ချေ၍နေသည်။ လင်းလဲ့နိုင် သိပ်ပြီး ကြောက်နေပုံရပေမယ့် တစ်ခါမှ မတွေ့ကြုံဖူးသေးတဲ့ အတွေ့အာရုံ အရသာမှာ ရစ်မူးနေမိပြီး ဂျော်နီသန်းကို ငြင်းဆန်ခြင်း မပြုမိပေ။ ဂျော်နီသန်းက သူမ၏နို့လေးတွေကို တယုတယဖြင့် နမ်းရှိုက်လိုက်ရင်း သူ့လက်က ဝတ်ထားတဲ့ စကပ်လေးပေါ်ကနေ လင်းလဲ့ရဲ့ပေါင်ကြားကို စမ်းလိုက်သည်။ ကောင်မလေး အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထားကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ပေါင်ရင်းနှင့် ဝမ်းဗိုက်သားလေးတွေကို ပွတ်ပေးရင်း စကပ်လေးကို တဖြေးဖြေး တရွေ့ရွေ့ခါးဆီသို့ ဆွဲလှန်တင်လိုက်သည်။ (၁၅)နှစ်သမီးနဲ့မလိုက် ဖောင်းမို့မို့ ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်းနှင့် အမွှေးနု ရေးရေးလေးဖြင့် စောက်ဖုတ်လေးသည် တင်းတင်းမာမာလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။ တင်းတင်းစေ့ကပ်နေသော အကွဲကြောင်းလေး၏ ထိပ်နားတွင်တော့ အစိလေးက ပြူးပြူးလေး ထွက်နေသည်။

ဂျော်နီသန်းက လင်းလဲ့နိုင်၏ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲမလိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပေါင်တွင်းကြောလေးတွေ ထောင်ထလာတဲ့အထိ ဆွဲကားပစ်လိုက်တော့ ကောင်မလေး၏ ပစ္စည်းလေးက အတန်ငယ် ပြဲဟသွားသည်။ အစေ့လေးက မန်ကျည်းစေ့လောက် ပြူး၍ထွက်လာသည်။ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုနဲ့ အစိလေးကို အသာပွတ်ပေးလိုက်သည်။ “အိုး…. အား……ဟား….အန်…အန်ကယ်….” လင်းလဲ့နိုင်မှာ မချိမဆန့်လေး ညီးညူလိုက်ပြီး ပက်လက်အိပ်နေရာမှ ဂျော်နီသန်း၏ လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ဂျော်နီသန်း၏ မျက်နှာအနှံ့ကို ဒလစပ် နမ်းလိုက်တော့သည်။ ဂျော်နီသန်းမှာ လင်းလဲ့နိုင်၏ ဘေးသို့ဝင်၍ လှဲအိပ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် လုံးကျစ်မာခဲနေသော သူမ၏နို့အုံလေးတစ်ဖက်ကို ငုံခဲလိုက်သလို ကျန်သော နို့တစ်ဖက်ကိုလည်း လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး နယ်ဖတ်ပစ်လိုက်သည်။ “အိုး…..အင်း….အိုး…..အိုး… ဟင်း…..ဟင်း…..ဟင်း…” လင်းလဲ့နိုင် တွန့်လိမ်ကောက်ကွေး၍ သွားရသည်။ ဂျော်နီသန်း သူမ၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ဒီလို နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်ပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးတွေအား လျှာဖျားနှင့် ပွတ်ပေးသလို လင်းလဲ့နိုင်၏ အာခေါင်ထဲထိ ထိုးမွှေလိုက်သည်။ နောက် သူမ၏ လျှာလေးကိုလည်း သူ့လျှာကြီးနဲ့ ကလိရင်း ဂျော်နီသန်း၏ လက်တစ်ဖက်က လင်းလဲ့နိုင်၏ ပေါင်ခြံကြားထဲက ဆီးခုံမောက်မောက်လေးနဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ တစ်ဝိုက်ကို ဖွဖွလေး လျှောက်ပြီး ပွတ်နေလိုက်သည်။ လင်းလဲ့နိုင်တစ်ယောက် တွန့်တွန့်လူးနေတဲ့ ကြားက သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို စေ့လိုက်ကားလိုက်ဖြင့် ဂနာမငြိမ်ဖြစ်၍ နေလေသည်။ ဂျော်နီသန်းက လင်းလဲ့၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကြား အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း အထက်အောက် မထိတထိလေး ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ “အင့်….ဟင့်….အိုး… ဟင်း…..ဟင်း..” တဟင်းဟင်းနဲ့ အဖျားတက်သလို ညီးညူရင်း ဖင်လေးက ခါ၍နေရှာသည်။ ဂျော်နီသန်း၏ ပွတ်သပ် နမ်းရှုံ့မှုတို့ကြောင့် လင်းလဲ့နိုင်ခမျာ ကာမဆန္ဒတွေ တရှိန်းရှိန်းတက်ကြွလာပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ထောင်တက်၍လာသည်။ မတ်ထောင်တက်လာသော နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဂျော်နီသန်းက လက်မနဲ့ လက်ညှိုးကြားမှာ ညှပ်ပြီး မနာတနာလေး ပွတ်ချေလိုက်ပြန်သည်။

“အ….အို….အိုး… ဟင်း… ဟင့်…. အန်.. အန်ကယ်” လင်းလဲ့နိုင် တွန့်လိမ်ပြီး ညီးညူလိုက်သည်။ ဂျော်နီသန်း သူမ၏ နို့လေးတွေကို အားရအောင် ပွတ်ချေပြီးမှ သူမ၏ပေါင်ကြားထဲက ချစ်စရာ၊ စွဲမက်စရာကောင်းလှတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်နဲ့အုပ်ပြီး စမ်းကြည့်လိုက်တော့ အကွဲကြောင်းလေးမှာ အရည်လေးတွေ စိုနေတာကို စမ်းမိလိုက်သည်။ ဂျော်နီသန်းက အသာအယာ လက်ညိုးလေးနဲ့ သူမ၏ စောက်ပတ်လေးထဲ ထိုးထည့် ကြည့်လိုက်တော့ “ပြွတ်” ကနဲ လက်က တဆုံး ဝင်သွားသည်။ လင်းလဲ့လည်း “ဟ… အင့်…. ဟင့်… အင်း… အင်း”ဆိုပြီး ခါးလေး ကော့တက်သွားသည်။ ဂျော်နီသန်းက သူမ၏ နို့လေးတွေကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ အသံမြည်တဲ့အထိ စို့လိုက် ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကို နမ်းလိုက် တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော သူမ၏နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်လိုက်နဲ့ အစွမ်းကုန် နှိုးဆွ၍နေသည်။ လင်းလဲ့၏ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးလိုက် သွင်းလိုက်လုပ်နေတဲ့ ဂျော်နီသန်း၏ လက်ညိုးတစ်ချောင်းမှာလည်း အရည်တွေကြောင့် စိုရွှဲ၍နေပြီ။ ဂျော်နီသန်းက အတန်ကြာတဲ့အထိ လက်ညိုးကို စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးလိုက် သွင်းလိုက် လုပ်ပေးနေပြီးမှ လက်ခလယ်ကိုပါ လက်ညိုးနဲ့ပူးပြီး လက်နှစ်ချောင်းပူးကို လင်းလဲ့နိုင်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ “အား… နာတယ်… အန်ကယ်” သူမ၏စကားကို ဂျော်နီသန်းက ဂရုမစိုက်တော့ပဲ သူမ၏စောက်ပတ်ထဲ ဝင်နေသော လက်နှစ်ချောင်းစလုံးဖြင့် အထဲကို ထိုးမွှေကလိနေသည်။ လင်းလဲ့နိုင်တစ်ယောက် ခြေထောက်လေးတွေကို ထောင်လိုက်၊ ကားလိုက်၊ စေ့လိုက် ဖြစ်နေသည်။ “အား….အား…. အန်ကယ်… လင်းလဲ့…. မ… အား….မနေတတ်…တော့ဘူး…အိုး ထွက်ကုန်ပြီ…”လင်းလဲ့နိုင် စောက်ခေါင်းထဲရှိ ဂျော်နီသန်း၏ လက်နှစ်ချောင်းစလုံး ချွဲကျိကျိ အရည်ပြစ်ပြစ်များနှင့် စိုစွတ်သွားသည်။ လင်းလဲ့နိုင်တစ်ယောက် မအောင့်နိုင်တော့ဘဲ ပထမဆုံးအချီ ပြီးသွားသည်။ လက်ချောင်း နှစ်ချောင်းကို ခဏကြာအောင် ဆက်ပြီး မွှေနေပြီးမှ အသာလေး ဂျော်နီသန်းက ဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ဂျော်နီသန်းက လှဲနေရာမှထလိုက်ပြီး လင်းလဲ့နိုင်၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားတွင် ဒူးထောက်ပြီး နေရာယူလိုက်သည်။ သူမပေါင်နှစ်ချောင်းကို အသာလေး ထပ်ပြီး ဖြဲကားလိုက်သဖြင့် ရွှဲစိုနေသော စောက်ဖုတ်လေးမှာ နီရဲ ပြဲအာသွားသည်။

ဂျော်နီသန်းက သူမပေါင်နှစ်ချောင်းအား ဆွဲမလိုက်ပြီး သူ့ပေါင် တစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီပေါ် တင်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်လေးက ပိုပြီး ပြဲအာသွားသည်။ အဲ့ဒီနောက် ဂျော်နီသန်းက မာကျောတင်းပြောင်နေသော သူ့လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ အရင်းကနေကိုင်ပြီး လင်းလဲ့နိုင်၏ စောက်ခေါင်းဝတွင် တေ့လိုက်ကာ လီးထိပ်ကြီးနဲ့ စောက်ပတ်ဝလေး ပတ်လည်ကို ထိပြီး ပွတ်ပေးလိုက်တော့ လင်းလဲ့နိုင်မှာ တဆတ်ဆတ် တုန်သွားသည်။ ဒီလို ပွတ်နေရာကနေ လီးထိပ်ကြီးနဲ့ သူမရဲ့စောက်စေ့လေးကို ဆတ်ကနဲ ထိုးလိုက်သည်။ “အိုး… အား… အန်ကယ်…. အဟင့်” လင်းလဲ့ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ညည်းညူနေသည်။ ပြီးမှ လီးထိပ်ကြီးကို စောက်ခေါင်းဝမှာ အသေအချာ တေ့ပြီး ဆတ်ကနဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ “ပြွတ်… အား……ဟား……အ… နာ….နာတယ်….အီး….ဟီး…..ဟီး….” ဂျော်နီသန်း၏ လီးထိပ်ကြီးက လင်းလဲ့နိုင်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ငြိမ့်ကနဲ နစ်ဝင်သွားသည်။ လင်းလဲ့နိုင်မှာ ထွန့်ထွန့်လူးပြီး မျက်ရည်တွေ စီးကျလာသည်။ ဂျော်နီသန်းက လီးကိုဆက်၍ မသွင်းသေးသော်လည်း ကျွတ်မထွက်အောင် အသာလေး ဖိထားလိုက်ပြီး ခါးကိုကုန်းကာ သူမ၏နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်သလို လက်တွေကလည်း နို့တွေကို ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေပေးသည်။ လင်းလဲ့၏ တစ်ကိုယ်လုံး ဖြတ်ဖြတ်လူးနေသည်။ တစ်ဖြေးဖြေး စီးကျနေတဲ့ မျက်ရည်တွေကတော့ ရပ်သွားသည်။ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေး တဖြေးဖြေး ငြိမ်ကျသွားတော့မှ လီးကြီးကို တစ်ခါ ဖိပြီး သွင်းလိုက်ပြန်သည်။ “ဗြစ်…..ဗြစ်…အာ….အား… ကျွတ်….ကျွတ်….နာ…..နာတယ်… အန်ကယ်….” လင်းလဲ့နိုင် တစ်ယောက် ကော့တက်သွားပြီး ညီးညူလိုက်ရပြန်သည်။ မျက်လုံးမှာ မျက်ရည်လေးတွေ ပြန်ပြီး ဝဲလာသည်။ ဂျော်နီသန်း၏ လီးကြီးက လင်းလဲ့နိုင်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ သုံးပုံတစ်ပုံခန့် မဆန့်မပြဲ နစ်ဝင်၍သွားသည်။ ဂျော်နီသန်းက သူမ၏ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို လက်နဲ့အသာအယာပွတ်လိုက် မနာတနာလေး ကုတ်ဆွဲလိုက် စောက်မွှေး ပါးပါးလေးတွေကို အသာအယာလေး ပွတ်ပေးလိုက် စိတ်ရှည်ရှည်ဖြင့် လုပ်ပေးနေသည်။ လင်းလဲ့မှာ ခေါင်းလေးတခါခါနှင့် တဟင်းဟင်း ညီးညူ၍နေသည်။ ဂျော်နီသန်းက စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်နေသော သူ့လီး သုံးပုံတစ်ပုံခန့်နှင့်ပင် အသာလေး ညှောင့်၍လိုးနေရင်းက သူ့လီးကြီးကို တစ်ချက် ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်။

“ဗြစ်…. အိုး…..အို….နာ…နာတယ်… အား….အား..နာတယ်… အန်ကယ်… ကျွတ် ကျွတ်… နာတယ်” ဂျော်နီသန်းက လင်းလဲ့၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ သုံးပုံတစ်ပုံခန့် ဝင်နေပြီဖြစ်တဲ့ သူ့လီးကြီးကို အသာလေး ဆွဲထုတ်ပြီး အထဲမှာ လီးထိပ်ကြီး ကျန်ရုံသာ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ “အာ…အာ… အင်း…အင်း…ဟင်း”လင်းလဲ့နိုင် အမောတကော သက်ပြင်းချလိုက်ပြန်သည်။ သူမ၏စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခုက လီးကြီးကို ငုံခဲပြီး ဖုထစ်မောက်ကြွလာသည်။ ဂျော်နီသန်းက သူ၏ လက်မထိပ်ဖြင့် စောက်စိလေးကို ပွတ်ချေလိုက်ပြန်သည်။ “အာ….ဟာ… အင်း…အီး…. အူး….အိုး” လင်းလဲ့ ခါးလေးကော့ ရင်လေး မော့တက်လာတဲ့အခိုက်မှာဘဲ လီးကြီးကို စောစောက ဝင်ထားသလောက်ဘဲ ချိန်ဆပြီး ပြန်ထိုးထည့်လိုက်ပြန်သည်။ “ဗြစ်…ပြွတ်…. အာ….အင်း… ကျွတ်…..ကျွတ်” “စောစောကလောက် မနာတော့ဘူးမို့လား” “အင်း….ဟုတ်… ဟုတ်တယ်” ဂျော်နီသန်းက လီးထိပ်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲမှာ ဝင်သလောက် တစ်ခါ စိမ်ထားလိုက်ပြီး သူမ၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီး ဆုပ်နယ်ကာ နို့သီးလေးတွေကိုလည်း ပွတ်ချေပေးပြန်သည်။ လင်းလဲ့၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ သုံးပုံနှစ်ပုံမျှ ဝင်နေသော လီးကြီးမှာလည်း လိုးချင်လွန်းသဖြင့် ဒေါမာန်တွေ ထနေတော့သည်။ တင်းကနဲ တင်းကနဲ ဆစ်ကနဲ ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ် ဖြစ်နေသည်။ ထိုသို့ဖြစ်နေသော အတွေ့က နုဖတ်နေသော လင်းလဲ့နိုင်၏ စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးတွေက တွေ့ထိ ခံစား သိရှိရပြီး လင်းလဲ့နိုင်မှာ စိတ်တွေ ထသထက်ထကာ အရည်ကြည်တွေမှာ စောစောက ပြီးထားသော ခပ်ပြစ်ပြစ် အရည်များနှင့်ရော၍ ရွှဲနစ်လာသည်။ ဂျော်နီသန်းက လီးကြီးကို ဝင်သလောက် ထပ်၍ ညှောင့်လိုး လိုးလိုက်ပြန်သည်။ “ပြွတ်….ပလွတ်….ပြွတ်… ပြွတ်…..အင်း…..အင်း…..ဟင်း” စောက်ခေါင်းထဲကို လီးကြီးသွင်း၍ ညှောင့်ရင်း နို့နှစ်လုံးကိုပါ စုံကိုင်ပြီး ဆုပ်နယ်ခံနေရတော့ လင်းလဲ့နိုင်မှာ ထူးခြားသော အရသာတွေ ဆူဝေ၍လာသည်။ ခံစားလာရသော အရသာက နာကျင်တာထက် တဖြေးဖြေး သာလွန်လာပြီး နာကျင်မှုကို ဖုံလွှမ်း၍လာသည်။

ဂျော်နီသန်း လုပ်နေပုံမှာလည်း မြေကြီးထဲသို့ တိုင်တစ်တိုင် စိုက်သလို ဆွဲထုတ်လိုက်၊ စိုက်လိုက်၊ နှဲ့ပြီး တွင်းကိုချဲ့လိုက်၊ ပြန်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်နှင့် ဖြစ်နေသည်။ ဝင်သလောက် လီးသုံးပုံ နှစ်ပုံခန့်နှင့်ပင် ခဏကြာ ညှောင့်လိုးနေရာမှ စောစောကလိုပင် လက်မထိပ်ဖြင့် စောက်စိလေးကို ပွတ်ချေပေးလိုက်ပြန်သည်။ “အာဟ… အီး…..အင်းဟင်းး” “ဗြစ်…အား… အီး…ကျွတ်…ကျွတ်…..ကျွတ်” လီးဖြင့် ညှောင့်လိုးလိုးရင်း စောက်စိကို အပွတ်ခံလိုက်ရတော့ လင်းလဲ့နိုင်မှာ မနေနိုင် မထိုင်နိုင်ဖြင့် လူးလှိမ့်သွားခိုက် ဂျော်နီသန်းက သူ့လီးကြီးကို တစ်ခါထပ်၍ ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ လင်းလဲ့နိုင် နာတယ်လို့ မပြောတော့ဘဲ စုပ်ကလေးသာ တကျွတ်ကျွတ်နဲ့ သပ်ပြီး အသားလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်သွားရရှာသည်။ လီးကတော့ စောစောကလောက် လက်တစ်လုံးခန့် ပို၍ဝင်သွားသည်။ တဆုံးဝင်ရန် အပြင်တွင် လက်နှစ်လုံးလောက် ကျန်သေးသည်။ ဂျော်နီသန်းက စောစောကနည်းအတိုင်း လီးကို ဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ လင်းလဲ့နိုင်၏ စောက်ပတ်ဝ အသားလေးတွေက ကပ်ပြီး စို့ထွက်ပါလာကာ လင်းလဲ့၏ ဖင်ကြီးကလည်း အိပ်ယာပေါ်မှ ကြွ၍ ပါလာသည်။ “အိုး….အိုး….အင်း…..အင်း ဟင်း ဟင်းးး” ဂျော်နီသန်းက လီးကို တစ်ခါထပ်၍ ညှောင့်ပေးပြန်သည်။ ဒါပေမယ့် စောစောကလို နဲနဲကြာအောင်တော့ မညှောင့်တော့ပေ။ ဂျော်နီသန်းမှာလည်း လိုးချင်စိတ်တွေက ပြင်းထန်နေပြီး ကာမစိတ်တွေက အဆမတန် တက်နေသည်။ ထို့ကြောင့် လေးငါးကြိမ်မျှ ညှောင့်ပေးပြီး စောက်စိခလုပ်လေးကိုပင် မနှိပ်တော့ဘဲ လီးကြီးကို တဆုံး ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့သည်။ “ဗြစ်…. ဗြစ်… ပြွတ်… ဒုတ်…. အား…. နာ…. တယ်…. အီး…. ဟီး…. အင်း…. နာတယ်… အထဲ….. အထဲမှာ ပြည့်ကျပ်နေတာဘဲ ….ကွဲများ….ကွဲသွားလား အသိဘူး….အင်း….ဟင်း” လင်းလဲ့နိုင် ဆတ်ဆတ်ခါသွားပြီး တောင်စဉ်ရေမရ စကားတွေ လျှောက်ပြောနေသည်။ ဂျော်နီသန်းက ဘာမှမပြောဘဲ စောက်ခေါင်းထဲမှာ တဆုံးသွင်းထားသော သူ့လီးကြီးကို အသာလေး ဖိကပ်သွင်းထားလိုက်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချကာ တစ်ဆတ်ဆတ် တုန်နေသော နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးတွေကို ခပ်မျှဉ်းမျှဉ်းလေး စုပ်နမ်းပေးလိုက်သည်။

လင်းလဲ့နိုင်နှင့် ဂျော်နီသန်းတို့ နှစ်ယောက်စလုံး၏ ကိုယ်လုံးတွင် ချွေးများပြန်နေသည်။ အမှန်တော့ ချွေးပြန်တာ သူတို့နှစ်ယောက်ထဲသာ မဟုတ်ပါ။ အခန်းဝတွင် ထဘီရင်လျှားလေးနှင့် တံခါးထောင့်မှ မျက်နှာတစ်ခြမ်း ထုတ်ကာ အိပ်ခန်းထဲသို့ ကြည့်နေသော ကြည်ပြာလင်းမှာလည်း သူတို့ကိုကြည့်ရင်း ချွေးတွေ ပြန်နေသည်။ စောစောက ဂျော်နီသန်းနှင့် ကြည်ပြာလင်းတို့သည် ဧည့်ခန်းထဲတွင် နမ်းကြရင်း တဖြေးဖြေး တရွေ့ရွေ့နဲ့ အိပ်ခန်းထဲသို့ ရောက်လာခဲ့ကြပြီး အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ကာ ကာမစပ်ယှက်ခဲ့ကြသည်။ ထုံးစံအတိုင်း ဂျော်နီသန်း တစ်ချီပြီးလျှင် ကြည်ပြာလင်းက နှစ်ချီပြီးခဲ့ပြီး နုံးခွေကာ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့်ပင် တခဏတာ ကြည်ပြာလင်း အိပ်ပျော်သွားသည်။ ညသန်းခေါင်ကျော် တစ်နာရီခွဲ နှစ်နာရီခန့်တွင် တရေးနိုးလာပြီး နောက်ထပ် တစ်ချီတစ်မောင်း ထပ်၍လိုးနေကြဖြစ်သည်။ ယနေ့တွင်တော့ ကြည်ပြာလင်းမှာ မသောက်စဖူး ညနေဘက် အိမ်အပြန်တွင် လဘက်ရည် သောက်လာခဲ့သဖြင့် ခဏတာမျှသာ အိပ်ပျော်သွားပြီး ပြန်၍နိုးလာခဲ့သည်။ သူမနိုးလာခဲ့တော့ အနားတွင် ဂျော်နီသန်းကို မတွေ့ရသဖြင့် နောက်ဖေးအိမ်သာသို့ သွားကြည့်သည်။ မတွေ့ ဧည့်ခန်းထဲသို့ သွားကြည့်သော်လည်း မတွေ့သဖြင့် စိတ်ပူ၍ ခေါင်းနပမ်းကြီးကာ အပေါ်ထပ်ရှိ သမီးဖြစ်သူ လင်းလဲ့နိုင်၏ အိပ်ခန်းဆီသို့ တက်၍ ကြည့်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ လင်းလဲ့နိုင်၏ အိပ်ခန်းဝသို့အရောက် ဂျော်နီသန်းနှင့် လင်းလဲ့နိုင်တို့၏ အဖြစ်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရပြီး ဒေါသဖြင့် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်မည်အလုပ် ကြည်ပြာလင်း၏ မျက်လုံးများက ဂျော်နီသန်း၏ လီးကြီးအထဲသို့ တစ်ဝက်လောက် ဝင်နေပြီဖြစ်သော သမီးဖြစ်သူ လင်းလဲ့နိုင်၏ စောက်ပတ်လေးကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ မဆန့်မပြဲ ဝင်နေသော လီးကြီး၏ ပတ်လည်တွင် ကိုင်ဆုတ်ထားသလို ဖြစ်နေသော လင်းလဲ့နိုင်၏ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေမှာ လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်နေပြီး လင်းလဲ့နိုင်၏ ပြန့်ပြူးချပ်ရပ်နေသော ဝမ်းဗိုက်သား ဖွေးဖွေးလေးမှာလည်း ခွက်ဝင်လိုက် ပြန်၍တက်လာလိုက်နှင့် လှိုင်းထနေသည်။

ကာမဂုဏ်အာရုံကို အထူးတလည် လိုက်စားသူလည်းဖြစ်၊ မိန်းမချင်းလဲဖြစ်သော ကြည်ပြာလင်းမှာ လင်းလဲ့နိုင်တစ်ယောက် သဘာဝစေ့ဆော်မှုဖြင့် ဂျော်နီသန်း၏ လီးကြီးကို သူမ၏အသွေးအသားတွေက တတ်နိုင်သမျှ ဆွဲသွင်းနေကြောင်း ကြည်ပြာလင်း သတိထား လိုက်မိပြီး သမီးလေး၏ အတွေ့အာရုံကို မဖျက်ဆီးလိုသဖြင့် မျက်ရည်အဝိုင်းသားဖြင့် တံခါးဝမှရပ်၍ ကြည့်နေခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သမီးဖြစ်သူ၏ အဖြစ်ကိုကြည့်ကာ ဂျော်နီသန်း၏ လီးကြီး မြန်မြန်တဆုံး ဝင်သွားပါစေဟုလည်း ဆုတောင်း နေမိသည်။ ဂျော်နီသန်းက လီးကို တဆုံးသွင်းထားရင်း လင်းလဲ့နိုင်၏ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စုပ်နေရာမှ သူမ၏ နို့လေးတွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့ပေးရင်း လင်းလဲ့နိုင်၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ “အင်း…. ဟင်း…. ဟင်း… အန်ကယ်…. အန်ကယ်… ဟိုဟာကြီးက အထဲမှာ မလှုပ်တော့ဘူးလား… လင်းလဲ့ အနေခက်လိုက်တာနော်…. အင်း…. ဟင်း….. ဟင်” ဂျော်နီသန်း ပြုံးလိုက်သည်။ လင်းလဲ့နိုင် အလွန်အမင်း ခံချင်နေပြီ။ ဒါကြောင့် လီးကို တဝက်လောက် တဝက်လောက် ထုတ်ထုတ်ပြီး လိုးပေးသည်။ “ပြွတ်….ပလွတ်…..ဗြစ်….ဗြစ်…. အား….အင့်…..အား… အင်း…အင်း….ဟင်း….” ဆောင့်ခြင်း သဘောတရားကို လင်းလဲ့နိုင် နားလည်သွားပြီ။ အသွေးအသား တွေကလည်း အဆမတန် ထကြွလာသဖြင့် ပြင်းပြင်း ဆောင့်တာကိုလည်း လိုလားတောင့်တ၍ လာခြင်းဖြစ်သည်။ ဂျော်နီသန်းကလည်း သူ၏လီးကြီးကို တဆုံးနီးပါး ဆွဲထုတ်ပြီး ဆယ်ချက်လောက် ဆောင့်၍အပြီး “ပြွတ်…ပလွတ်…ဒုတ်… အား….အီး…ထွက်… ထွက်ကုန်ပြီ….အား…..အား” လင်းလဲ့နိုင် ဖျတ်ဖျတ်လူးကာ တစ်ချီ ပြီးသွားပြန်သည်။

ဂျော်နီသန်းက မပြီးသေး၍ ဆက်၍ဆောင့်သည်။ “ပြွတ်….ပလွတ်….ဒုတ်… အမလေး… မရဘူး…မရဘူး… အထဲမှာ ကျိန်းစပ်နေပြီ” နာကျင်လွန်းလှသဖြင့် လင်းလဲ့နိုင်က အော်၍ ငိုကာအပြော ဂျော်နီသန်းက သူ့လီးကြီးကို လင်းလဲ့နိုင်၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်များ တမျှားမျှားဖြင့် ဆွဲ၍ထုတ်လိုက်သည်။ ထိုအခိုက် အခန်းဝမှ ကြည်ပြာလင်းက သူမကိုယ်ပေါ်မှ ထဘီကို ချွတ်ချပြီး အခန်းထဲသို့ ပြေးဝင်ကာ ကုတင်စောင်းတွင် မှောက်လိုက်သည်။ “ဟင်” “ဟာ” “လာ… ဂျော်နီ မင်း ပြီးချင်နေပြီမို့လား….. ကိုယ့်ကိုလုပ်ပြီး ပြီးလိုက်…. လင်းလဲ့ မခံနိုင်တော့ဘူး” ဂျော်နီသန်းလည်း ဘာမှ စဉ်းစားမရတော့။ ကုန်းထားသဖြင့် နောက်သို့ပြူးတစ်၍ ထွက်နေသော ကြည်ပြာလင်း၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ သူ့လီးကြီးကို တေ့၍ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ “ပြွတ်…ပလွတ်…ဒုတ်…. အင့်….ဟင့်…” “အန်ကယ်က မာမီကိုလုပ်ပြီး ပီးမှာတဲ့….” လင်းလဲ့နိုင် သူမ၏မိခင်ကို မနာလိုဖြစ်သွားသည်။ ဒါပေမယ့် လင်းလဲ့နိုင် ဘာမှမတတ်နိုင်။ အစိမ်းသက်သက် အပျိုစင်လေးမှာ စံချိန်မှီ လီးကြီး၏ ဒဏ်ကိုခံခဲ့ရပြီး နှစ်ချီဆက်တိုက်လည်း ပြီးထားတော့ တစ်ကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက် ခံထားရသလို မလှုပ်နိုင်တော့သဖြင့် အိပ်ယာပေါ်တွင် ပေါင်လေးကားကာ ပက်လက်လှန်ရင်း လက်လေးတစ်ဖက်က သူမ၏စောက်ပတ်တွင် စိုရွှဲနေသော အရည်လေးတွေကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ် ကြည့်နေရင်း ဂျော်နီသန်းနှင့် သူမ၏ မိခင်တို့၏ တရှိုက်မက်မက် ဆောင့်ချက်တွေကို ပက်လက်လေး ရီဝေစွာ ကြည့်နေပါတော့သည်။….ပြီး

Zawgyi

“လင္းလဲ့ႏိုင္” ဆိုလွ်င္ အလုံ(ထ.၅) တစ္ေက်ာင္းလုံး မသိသူမရွိေပ။ လင္းလဲ့က စာေတာ္႐ုံသာမက အသားျဖဴျဖဴေလးႏွင့္ ေခ်ာလဲေခ်ာလွလဲလွသည္။ ေက်ာင္းမွာ ဘာဖြင့္ပြဲ အခမ္းအနားပဲရွိရွိ လင္းလဲ့ႏိုင္က ဗန္းကိုင္အျဖစ္ အေ႐ြခံရသည္ခ်ည္းပင္ ျဖစ္သည္။ လင္းလဲ့ႏိုင္ ေနတာကလည္း ကိုယ္ပိုင္ၿခံဝန္း ကိုယ္ပိုင္တိုက္ ကိုယ္ပိုင္ကားႏွင့္ျဖစ္၍ ဘဝလွေသာ လင္းလဲ့ႏိုင္ဟုပင္ ဆိုရမည္ျဖစ္ပါသည္။ အလွတရားဟူသည္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အျပင္ပန္း အေနအထားအရ သုံးသပ္ေျပာဆိုႏိုင္ေသာ အရာျဖစ္ေပသည္။ မွန္သည္…. လင္းလဲ့ႏိုင္တစ္ေယာက္ အမ်ားအားက်ေအာင္ အျပင္ပန္းအေနအထားတြင္ မည္သို႔ပင္အလွ တရားေတြ ေဝဆာေနပါေစ အတြင္းသ႑ာန္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာတြင္ေတာ့ လင္းလဲ့ႏိုင္ တစ္ေယာက္ မလွႏိုင္ေပ။ လင္းလဲ့ႏိုင္၏ ဖခင္မွာ မႏွစ္က လင္းလဲ့ (၈)တန္းအေရာက္ မိခင္ျဖစ္သူႏွင့္ ကြာရွင္းၿပီး အိမ္မွထြက္သြားခဲ့သည္မွစ၍ လင္းလဲ့ႏိုင္မွာ ဖခင္ျဖစ္သူအား တစ္ခါမွ ျပန္၍ မေတြ႕ရေတာ့ေပ။ လင္းလဲ့ႏိုင္က မိခင္ႏွင့္အတူ က်န္ရစ္ခဲ့ရသည္။ ဒီေလာက္လွေသာ မာမီကို ဒက္ဒီ ဘာလို႔ စြန႔္လႊတ္သြားသလဲဆိုတာ လင္းလဲ့ႏိုင္ အေျဖမထုတ္ႏိုင္။ မဂၤလာေဈးတြင္ရွိေသာ ေဆးဆိုင္ႀကီးကို လင္းလဲ့၏မိခင္ ၾကည္ျပာလင္းက ဦးစီးေရာင္းဝယ္၍ အိမ္၏ စီးပြားေရးကို ဦးေဆာင္၍ ေနရေလသည္။ ၿပီးေတာ့ လင္းလဲ့၏မိခင္ ၾကည္ျပာလင္းအေပၚ ဒီႏွစ္ပိုင္းထဲတြင္ လင္းလဲ့ႏိုင္ သိပ္ၿပီး အျမင္ မၾကည္မလင္ ျဖစ္ခ်င္လာသည္။ အိမ္တြင္ ဒက္ဒီမရွိေတာ့သည့္ ေနာက္ပိုင္း မာမီတစ္ေယာက္ အရင္ကထက္ အလွေတြကို တအားျပင္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုေသာ လူႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္လည္း တတြဲတြဲလုပ္ေနသည္။ အဲ့ဒီ ေဂ်ာ္နီသန္း ဆိုတဲ့လူႀကီးက မာမီနဲ႔အတူ အိမ္ကိုပိတ္ရက္ေတြမွာ ပါလာတတ္ၿပီး အိမ္တြင္ပင္ မာမီႏွင့္ အတူ ေနတတ္ေလသည္။ အပ်ိဳေပါက္အ႐ြယ္ သမီးေလးတစ္ေယာက္ အိမ္တြင္ရွိသည္ ဆိုတာေတာင္ မာမီဂ႐ုမစိုက္ ေတာ့ဘူးလားဟု လင္းလဲ့ႏိုင္ ေဒါသျဖစ္မိသည္။

မိန္းမေတြက တဏွာရာဂနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ သားသမီးရင္းေတာင္မွ ဒုကၡေပးတတ္တာကို (၁၀)တန္းေက်ာင္းသူအ႐ြယ္ လင္းလဲ့ႏိုင္ေလး မသိရွာေသးေပ။ အဲ့ဒီ ေဂ်ာ္နီသန္း ဆိုတဲ့လူႀကီးကို လင္းလဲ့ႏိုင္ မ်က္ႏွာေၾကာမတဲ့။ ၾကည့္၍ မရေခ်။ သူ႔ပုံစံႀကီးကို ၾကည့္ပါဦး။ နဲနဲေနာေနာ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးမဟုတ္။ ဗလႀကီးက အယ္ေနသလို အရပ္ႀကီးကလည္း ျမင့္ျမင့္ႀကီးျဖစ္သည္။ အားလုံး ၿခဳံေျပာရလွ်င္ ဗလေကာင္းေကာင္း ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းေပါ့၊ ပထမပိုင္းက အိမ္ကို ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့လူႀကီး ပါပါလာစဥ္က မာမီကပါ လင္းလဲ့ႏိုင္ကို ဖာသိဖာသာေနသည္။ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ လင္းလဲ့ႏိုင္ကို သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက သိသိသာသာႀကီးပင္ အတင္းလိုက္ေရာၿပီး ဂ႐ုစိုက္ျပေနၾကသည္။ အိမ္သို႔ တစ္ပတ္တစ္ခါ ပါလာေသာ ဟိုလူႀကီးကလည္း လင္းလဲ့ႏိုင္အတြက္ လက္ေဆာင္ေတြ တစ္ပုံတစ္ပင္ ဝယ္လာတတ္သည္။ ၿပီးေတာ့ မာမီကိုယ္တိုင္ကလည္း လင္းလဲ့ႏိုင္ကို အဲ့ဒီေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့ လူႀကီးနဲ႔ ရင္းႏွီးေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေဖ်ာင္းဖ်ခဲ့သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မာမီဟာ မာမီပါဘဲ ေလာကႀကီးအလယ္မွာ ဒီသားအမိ ႏွစ္ေယာက္တည္းသာ ရွိၾကတာမဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ မာမီစိတ္ခ်မ္းသာရင္ ၿပီးေရာဟု လင္းလဲ့ႏိုင္ကိုယ္တိုင္ လိုက္လိုက္ ေလ်ာေလ်ာ ေနခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ လင္းလဲ့ႏိုင္တစ္ေယာက္ ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့ လူႀကီးနဲ႔ ၾကက္ေတာင္႐ိုက္ ကစားတဲ့အထိ အဆင္ေျပေအာင္ေနခဲ့သည္။ ဒီအခါမ်ိဳးတြင္ လင္းလဲ့ႏိုင္မိခင္ ၾကည္ျပာလင္းက ေဘးမွေန၍ ကုလားထိုင္တစ္လုံးႏွင့္ ထိုင္ကာ လက္ခုပ္လက္ဝါးတီး၍ အားေပးေနတတ္သည္။ ဒီလို မာမီတစ္ေယာက္ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္႐ႊင္ေနပုံကို ျမင္ရၿပီး လင္းလဲ့ႏိုင္ တစ္ေယာက္ စိတ္ခ်မ္းသာခဲ့ရသည္။ ဒါေပမယ့္ လင္းလဲ့ႏိုင္၏ စိတ္ခ်မ္းသာမႈက တအုံေႏြးေႏြးနဲ႔ရယ္ပါ။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ အဲ့ဒီေဂ်ာ္နီသန္း ဆိုတဲ့လူႀကီးက ေဈးပိတ္ရက္မွသာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ က်န္တဲ့ရက္ေတြမွာလည္း အိမ္ကိုပါ ပါလာတတ္ၿပီး ညအိပ္ကာ မနက္ မာမီ ဆိုင္သြားေတာ့မွ မာမီႏွင့္အတူ ျပန္သြားတတ္ေလသည္။ အိမ္မွာ ဒက္ဒီရွိကတည္းက ဒက္ဒီႏွင့္မာမီတို႔က အိမ္ေအာက္ထပ္တြင္အိပ္ၿပီး လင္းလဲ့ႏိုင္က အေပၚထပ္တြင္ အိပ္သည္။ အခု ဟိုလူႀကီး အိမ္မွာ လာလာၿပီးေနေတာ့ ဘယ္မွာအိပ္သလဲ လင္းလဲ့ႏိုင္မသိ။

မာမီနဲ႔မ်ား အတူအိပ္ေနသလား မသိဘူး။ အင္းေလ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ။ လင္းလဲ့က ည(၈)နာရီထိုးတာနဲ႔ အေပၚထပ္မွာ စာဖတ္စရာ ေတြရွိရင္ဖတ္တယ္။ အိမ္စာ ေလ့က်င့္ခန္း ေတြလုပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အိပ္ယာဝင္တယ္။ ဒါက လင္းလဲ့ႏိုင္ ေန႔စဥ္ လုပ္ေနၾကျဖစ္သည္။ အိပ္ၿပီေဟ့ ဆိုလွ်င္လည္း တစ္ေန႔လုံး က်ဴရွင္တက္ရ၊ စာဖတ္ရ၊ ေက်ာင္းတက္ရနဲ႔ ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႔ အိပ္ လိုက္တာ အ႐ြယ္ကလည္း ကေလးသာသာဆိုေတာ့ ေခါင္းခ်ရင္ အိပ္ေပ်ာ္ေရာ။ ၿပီးေတာ့ မိုးလင္းမွဘဲ တစ္ေရးႏိုးေတာ့သည္။ ဒီလိုဆိုေတာ့ မာမီနဲ႔ ဟိုလူႀကီးအေၾကာင္းကို လင္းလဲ့ႏိုင္ မသိႏိုင္ေတာ့ေခ်။ ဒီေန႔ညေနပိုင္း က်ဴရွင္မရွိ၍ လင္းလဲ့ႏိုင္ (၄)နာရီထိုးကတည္းက အိမ္သို႔ ျပန္ေရာက္ေနသည္။ ေရခ်ိဳး၊ ထမင္းစားၿပီး အေခြထိုင္ၾကည့္ေနတုန္း ညေန(၆)နာရီေလာက္မွာ မာမီျပန္လာသည္။ ဟိုေဂ်ာ္နီသန္း ဆိုေသာ လူႀကီးပါ ပါလာသည္။ “ေရာ့… ဒါေတြက လင္းလဲ့ႏိုင္အတြက္ အန္ကယ္ဝယ္လာတ” “ဟယ္… အန္ကယ္… အမ်ားႀကီးဘဲ… ေက်းဇူးဘဲ” အဝတ္အစားေတြသာမက စားစရာေတြလည္းပါသည္။ လင္းလဲ့ႏိုင္က ေဂ်ာ္နီသန္းေပးေသာ အထုပ္ႀကီးကို လွမ္း၍ယူလိုက္သည္။ မာမီကေတာ့ အနားမွေန၍ ၿပဳံးၿပီး ရပ္ၾကည့္ေနသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းေပးေသာ အထုပ္ႀကီးကို ေပြ႕ပိုက္၍ လင္းလဲ့အေပၚထပ္သို႔ ေျပးတက္ခဲ့သည္။ အေပၚထပ္သို႔ ေျခခ်မိကာမွ သူမ စားလက္စ အာလူးေၾကာ္ထုပ္ စားပြဲခုံေပၚတြင္ က်န္ခဲ့တာကိုသတိရ၍ တစ္ခါ ျပန္၍ ဆင္းယူရန္ လက္ထဲမွ အထုပ္ႀကီးကို ေလွခါးဝ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ခ်၍ လင္းလဲ့ႏိုင္ ေလွခါးကို ျပန္ဆင္းသည္။ ေလွခါး ငါးထစ္ေလာက္ ဆင္းၿပီးသြားေတာ့ လင္းလဲ့ႏိုင္ ေအာက္ထပ္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ “အယ္…..ေတာ့” လင္းလဲ့ႏိုင္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားေလး ျဖစ္သြားသည္။ ေအာက္ထပ္ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့ လူႀကီးက မာမီကို မတ္တပ္ႀကီး ဖက္၍နမ္းေနသည္။ မာမီၾကည္ျပာလင္းက လင္းလဲ့ႏိုင္ဖက္ကို ေက်ာခိုင္းထား၍ လင္းလဲ့ႏိုင္ကို မေတြ႕ရေသာ္လည္း ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့ လူႀကီးကေတာ့ လင္းလဲ့ႏိုင္ကို လွမ္း၍ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မာမီ၏ ႏႈတ္ခမ္းလုံးလုံးေလးကို အတင္းငုံ၍ စုပ္နမ္းသည္။

မာမီတစ္ကိုယ္လုံး တြန႔္တက္သြားၿပီး ေျခဖ်ားေလး ေထာက္ခါ မ်က္ႏွာေလး ေကာ့တက္သြားၿပီး ေဂ်ာ္နီသန္း၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို အတင္းျပန္၍ ဖက္သည္။ လင္းလဲ့ႏိုင္ရင္ထဲ ဟာခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး ေယာင္ယမ္း၍ ေလွခါးထစ္ကို ေလးထစ္ေလာက္ ဆင္းလိုက္မိၿပီးမွ အသာ ကိုယ္ရွိန္သပ္၍ ရပ္ကာ ၾကည့္ေနမိသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့ လူႀကီးက မ်က္လုံးတစ္ခ်က္လွန္ကာ လင္းလဲ့ႏိုင္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ မာမီ ၾကည္ျပာလင္း၏ ခါးကို သိုင္းဖက္ထားေသာ သူ႔လက္ႀကီးတစ္ဖက္က ေအာက္သို႔ ေလွ်ာက်သြားၿပီး မာမီရဲ႕ တင္ပါးကားကားႀကီးေတြကို ဆုပ္နယ္သည္။ မာမီ့ကိုယ္လုံးေလး လႈပ္ကနဲ လႈပ္ကနဲပင္ ျဖစ္သြားရသည္။ မာမီ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုလည္း မလႊတ္။ ရပ္ၾကည့္ေနရင္းမွ လင္းလဲ့ႏိုင္၏ တစ္ကိုယ္လုံး ခြန္အားေတြ ခ်ိနဲ႔၍လာသည္။ ေရွ႕မွ ေလွခါးလက္ရမ္းေလးကို သူမ၏ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အားျပဳကိုင္ရင္း အသာေလးရပ္၍ ၾကည့္ေနမိသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက ၾကည္ျပာလင္း၏ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့ မာမီၾကည္ျပာလင္းက မ်က္လုံးေလး မွိတ္ထားလွ်က္မွ သူမမ်က္ႏွာေလးကို ေဂ်ာ္နီသန္း၏ ရင္ခြင္ထဲ တိုး၍ဝင္သည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့ လူႀကီးက မာမီနဖူးေလးကို ငုံ႔နမ္းလိုက္ၿပီး သူ႔လက္ႀကီးတစ္ဖက္က ႏွစ္ကိုယ္ၾကား တိုးဝင္သြားၿပီး မာမီရဲ႕ ႏို႔အုံထြားထြားႀကီးေတြကို အက်ႌေပၚမွပင္ ကိုင္၍ ဆုပ္နယ္သည္။ မာမီခမ်ာ ကိုယ္လုံးေလး လႈပ္လႈပ္သြားၿပီး မ်က္လုံးေလး မွိတ္ထားတဲ့ မာမီမ်က္ႏွာေလးက ေဂ်ာ္နီသန္း၏ ရင္ဘတ္က်ယ္ႀကီးမွာ လူးလိမ့္၍ေနသည္။ မာမီ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ မသိပါဘူး။ မာမီၾကည္ျပာလင္းရဲ႕ လက္ေတြက ေဂ်ာ္နီသန္း၏ ခါးႀကီးကို အတင္းအၾကပ္ တိုးဖက္လိုက္တာ လင္းလဲ့ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းလက္ႀကီးေတြက မာမီႏို႔အုံႀကီးေတြေပၚက ဖယ္ခြာၿပီး မာမီ့ေနာက္ေက်ာကို သိုင္းဖက္လိုက္ျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ မာမီေက်ာျပင္ေလးကို အသာအယာပြတ္ေပးသည္။ မာမီ ၾကည္ျပာလင္း မ်က္လုံးေလးေတြ ဖြင့္လာၿပီး ေဂ်ာ္နီသန္း၏မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၿပီးၾကည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဂ်ာ္နီသန္းရဲ႕ လည္ပင္းႀကီးကို လွမ္း၍ဖက္လိုက္ၿပီး ေျခဖ်ားေလး ေထာက္ကာ ဟိုလူႀကီးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မာမီက အတင္းပဲ လွမ္းၿပီး စုပ္နမ္းလိုက္သည္။

လင္းလဲ့ႏိုင္ တစ္ကိုယ္လုံး ပု႐ြက္ဆိတ္အေကာင္တစ္ေသာင္းေလာက္ တက္လာသလို တ႐ြ႐ြႏွင့္ ေနရခက္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ကိုယ္လုံးရွိ အားအင္ေတြက ခ်ိနဲ႔လာသည္။ လင္းလဲ့ႏိုင္ ဆတ္ကနဲ မ်က္ႏွာကိုလွည့္ကာ သူတို႔ကို မ်က္ကြယ္ျပဳလိုက္ၿပီး ေလွခါးထစ္ေတြကို တစ္ထစ္ခ်င္းနင္းကာ အေပၚထပ္ကို ျပန္ၿပီး တက္လာခဲ့သည္။ ေလွခါးဝ ၾကမ္းျပင္တြင္ ခ်ထားေသာ ေဂ်ာ္နီသန္းေပးေသာ လက္ေဆာင္ထုပ္ႀကီးကိုပင္ မယူႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူမ၏ အိပ္ခန္းထဲ ေျပးဝင္ကာ အိပ္ယာေပၚသို႔ ေျခပစ္လက္ပစ္ လွဲခ်လိုက္သည္။ “ဟင္…..ဘာေတြလဲ မသိဘူး…” လင္းလဲ့ႏိုင္ သူမခါးမွ စကပ္ေလးကိုမ၍ လွန္ၾကည့္မိသည္။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီပါးေလးက ေပါင္ၾကားတြင္ ႐ႊဲနစ္ေနသည္။ လင္းလဲ့ႏိုင္ ကုတင္ေပၚမွ ျပန္၍ ဆင္းလိုက္ၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ကာ ေရလဲထဘီေဟာင္းေလးကို ယူ၍ သူမေပါင္ခြၾကားကို သုတ္ၿပီး အိပ္ယာေပၚသို႔ ျပန္၍လွဲလိုက္သည္။ လင္းလဲ့ႏိုင္၏ ပုံသ႑ာန္မွာ အသက္မပါ ေႏွးေကြး၍ စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို လႈပ္ရွား၍ေနသည္။ အိပ္ယာေပၚတြင္ လင္းလဲ့ႏိုင္ မ်က္လုံးေလး မွိတ္၍ ၿငိမ္ေနသည္။ အမွန္ဆိုလွ်င္ မာမီၾကည္ျပာလင္းက အသက္(၃၅)ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္။ အပ်ိဳေတြ ရႈံးေလာက္ေအာင္ လွသည့္ အလွကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္ထားသူျဖစ္သည္။ ဒါနဲ႔မ်ား ဒီလူႀကီးကို ဘာလို႔ လက္ခံထားသလဲဆိုတာ လင္းလဲ့ႏိုင္ မစဥ္းစားတတ္ေခ်။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ နမ္းေနေသာပုံရိပ္က လင္းလဲ့ႏိုင္၏ မ်က္ေစ့ထဲမွ မထြက္ေပ။ သက္ျပင္းေတြ အခါခါခ်ရင္း လင္းလဲ့ႏိုင္တစ္ေယာက္ အိပ္ယာေပၚတြင္ လူးလွိမ့္၍ေနသည္။ တစ္နာရီဆိုေသာ အခ်ိန္ဆိုသည္မွာ ဘာမွ မၾကာလိုက္သလိုပင္။ အိပ္ယာေပၚတြင္ မ်က္လုံးေလး မွိတ္ေနေသာ လင္းလဲ့ႏိုင္ တစ္ေယာက္ သူမ၏အိပ္ခန္းထဲသို႔ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ဝင္လာသည္ဆိုေသာ အသိေၾကာင့္ မ်က္လုံးေလးကို အားယူ၍ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ “ဟင္… အန္ကယ္..” လင္းလဲ့ႏိုင္ မ်က္လုံးေလး ဝိုင္းသြားၿပီး အံ့ၾသတႀကီး ေရ႐ြတ္မိရင္း ထထိုင္လိုက္မိသည္။ လင္းလဲ့ႏိုင္ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္ကေတာ့ သူမ၏ကုတင္ေဘးသို႔ ေရာက္ေနေသာ ေဂ်ာ္နီသန္း၊ အက်ႌမပါဘဲ ေအာက္တြင္ ပုဆိုးတစ္ထည္ကို ျဖစ္သလို ဝတ္ထားသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက လင္းလဲ့ႏိုင္ကို ဘာမွမေျပာဘဲ သူမ၏ ဝိုင္းဝိုင္းစက္စက္ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို စိုက္ၿပီး ၾကည့္ေနသည္။

ၿပီးေတာ့မွ သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ညႇပ္ကိုင္၍ ဆြဲယူလိုက္သည္။ “ခ်စ္တယ္… ကေလးရယ္..” ဝမ္းေခါင္းသံျဖင့္ တုန္ခိုက္စြာ ျမည္တမ္းၿပီး လင္းလဲ့ႏိုင္၏ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဖိကပ္ စုပ္နမ္းပစ္လိုက္သည္။ လင္းလဲ့ႏိုင္ အစိမ္းသက္သက္ ေသြးသားေလးေတြ အလန႔္တၾကား ျဖစ္သြားၿပီး လက္ေလးတစ္ဖက္က ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လည္ပင္းႀကီးကို ျပန္၍ သိုင္းဖက္လိုက္မိသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက သူမကို ရင္ခြင္ထဲထည့္၍ ခပ္တင္းတင္းေလး ဖက္ထားသည္။ အတန္ၾကာေအာင္ စုပ္နမ္းၿပီးေသာ အခါတြင္ေတာ့ သူမကိုေပြ႕၍ အိပ္ယာထဲ ျပန္လွဲသိပ္လိုက္သည္။ ေကာင္မေလး တစ္ကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္။ ရီေဝေသာ မ်က္လုံးအစုံနဲ႔ ေဂ်ာ္နီသန္းကို ေမာ့ၾကည့္ေနသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက လင္းလဲ့ႏိုင္ကို ငုံ႔၍ၾကည့္ေနရာမွ ေခါင္းခါလိုက္ၿပီး အခန္းထဲမွ ျပန္ထြက္ရန္ လွည့္လိုက္သည္။ “ဟင္…အန္ကယ္… ဘယ္လဲ” လင္းလဲ့ ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လက္ေကာက္ဝတ္ တစ္ဖက္ကို အမိအရ လွမ္း၍ဆြဲလိုက္သည္။ “ၾကာရင္ မွားကုန္မယ္ ကေလး… အန္ကယ္ ျပန္ေတာ့မယ္” “ဘာ…. ဘာ… မွားမွာလဲဟင္” ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လက္ကိုမလႊတ္ဘဲ အေမာတေကာ ေမးသည္။ “အန္ကယ္ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး… ဒီမွာၾကည့္ပါလား” ေဂ်ာ္နီသန္းခါးမွာ ျဖစ္သလို ဝတ္ထားေသာ ပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ “အာ.. ဟာ……ေၾကာက္စရာႀကီး” မတ္ေတာင္ေနေသာ ေဂ်ာ္နီသန္း၏ စံခ်ိန္မွီလီးႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး လင္းလဲ့ႏိုင္ ဆတ္ကနဲ တုန္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ မ်က္စိႏွစ္လုံးကို မွိတ္ခ်လိုက္သည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက လင္းလဲ့ႏိုင္၏ လက္ေလးတစ္ဖက္ကို ဆြဲယူၿပီး သူ၏ လီးတန္ႀကီးေပၚ တင္၍ သူမ၏လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို လီးတန္ႀကီးအား ဆုပ္ေပးလိုက္သည္။ ပူေႏြး၍ မာေက်ာလွေသာ အေခ်ာင္းႀကီးက ေစးကပ္ကပ္ႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။ မာမီ့ကို လုပ္ထားတဲ့ အရည္ေတြလား မသိဘူး။ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို လက္ေလးျဖင့္ အသာေလး ညႇစ္ကိုင္လိုက္ရင္း အိပ္ယာေပၚတြင္ ဆန႔္ထားေသာ သူမ၏ ေျခေထာက္ေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းကို တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ တစ္ေခ်ာင္း လိမ္၍ ညႇပ္လိုက္သည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ လီးေခ်ာင္းႀကီး၏ အေတြ႕က လင္းလဲ့ႏိုင္၏ ေသြးသားေတြကို ဆူပြက္ေစသလို ႏုညက္ေသာ သူမလက္ေလး၏ အထိအေတြ႕ကလည္း ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လီးႀကီးကို တခဏအတြင္း ပို၍ မာေက်ာလာေစသည္။

“အန္ကယ္… မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး လင္းလဲ့ႏိုင္ရာ” “ဘာ… ဘာလုပ္မလို႔လဲ…. အန္ကယ္ရယ္” “ခ်စ္မလို႔ေပါ့… လင္းလဲ့ႏိုင္ရဲ႕”ေျပာေျပာဆိုဆို ေဂ်ာ္နီသန္းက ကုတင္ေပၚ လွိမ့္တက္လိုက္ၿပီး လင္းလဲ့ႏိုင္၏ ရင္ဘတ္ေပၚ အသာ ေမွာက္ခ်လိုက္ရာမွ သူမ၏ နီရဲေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကို စုပ္နမ္းလိုက္ျပန္သည္။ လက္တစ္ဖက္ကလည္း လင္းလဲ့ႏိုင္၏ အက်ႌေတြေပၚမွေန၍ ႏို႔ေလးေတြကို ပြတ္သပ္ေပးလိုက္ေတာ့ လင္းလဲ့ႏိုင္ ခါးေလး ေကာ့တက္သြားရသည္။ လင္းလဲ့ႏိုင္ခမ်ာ တြန႔္တြန႔္လူးေနရွာသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက လင္းလဲ့ႏိုင္၏ အက်ႌၾကယ္သီးေလးမ်ားကို တစ္လုံးခ်င္း ျဖဳတ္ပစ္လိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ သူမကို အနည္းငယ္ ေစာင္းေပးလိုက္ၿပီး ဘရာစီယာခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္ကာ ဘရာစီယာေလးကို ရင္ဘတ္က ေနခြာလိုက္ေတာ့ ဗမာၾကက္ဥေလာက္ရွိေသာ သူမ၏ ေဖာင္းေဖာင္းအိအိ ႏို႔ေလးေတြက ထြက္ေပၚလာသည္။ နီရဲေသာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြက ျပားကပ္ေနသည္။ ႏို႔သီး ေခါင္းနီတာရဲေလးမ်ားကို လက္နဲ႔ထိုးေကာ္ၿပီး အသာဖြဖြေလး ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္ေတာ့ လင္းလဲ့ႏိုင္ ဒူးကေလးေတြ ဆတ္ကနဲ ေထာင္လာၿပီး စုလိုက္ ကားလိုက္ျဖင့္ ေခါင္းေလးကို ဘယ္ညာရမ္း ေနေတာ့သည္။ “အိုး….အိုး… အားလားလား….အန္…အန္ကယ္….ဟာ….ဟာ့…” လင္းလဲ့စကားမဆုံးလိုက္ ေဂ်ာ္နီသန္းက သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ဖိကပ္စုပ္နမ္း ပစ္လိုက္သည္။ ထိုသို႔ စုပ္နမ္းရင္း လက္မ်ားကလည္း သူမ၏ႏို႔ေလးေတြကို ဆုပ္ကိုင္ ပြတ္ေခ်၍ေနသည္။ လင္းလဲ့ႏိုင္ သိပ္ၿပီး ေၾကာက္ေနပုံရေပမယ့္ တစ္ခါမွ မေတြ႕ႀကဳံဖူးေသးတဲ့ အေတြ႕အာ႐ုံ အရသာမွာ ရစ္မူးေနမိၿပီး ေဂ်ာ္နီသန္းကို ျငင္းဆန္ျခင္း မျပဳမိေပ။ ေဂ်ာ္နီသန္းက သူမ၏ႏို႔ေလးေတြကို တယုတယျဖင့္ နမ္းရႈိက္လိုက္ရင္း သူ႔လက္က ဝတ္ထားတဲ့ စကပ္ေလးေပၚကေန လင္းလဲ့ရဲ႕ေပါင္ၾကားကို စမ္းလိုက္သည္။ ေကာင္မေလး ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ဝတ္မထားေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။ ေပါင္ရင္းႏွင့္ ဝမ္းဗိုက္သားေလးေတြကို ပြတ္ေပးရင္း စကပ္ေလးကို တေျဖးေျဖး တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ခါးဆီသို႔ ဆြဲလွန္တင္လိုက္သည္။ (၁၅)ႏွစ္သမီးနဲ႔မလိုက္ ေဖာင္းမို႔မို႔ ထြားထြားႀကိဳင္းႀကိဳင္းႏွင့္ အေမႊးႏု ေရးေရးေလးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ေလးသည္ တင္းတင္းမာမာေလး ထြက္ေပၚလာသည္။ တင္းတင္းေစ့ကပ္ေနေသာ အကြဲေၾကာင္းေလး၏ ထိပ္နားတြင္ေတာ့ အစိေလးက ျပဴးျပဴးေလး ထြက္ေနသည္။

ေဂ်ာ္နီသန္းက လင္းလဲ့ႏိုင္၏ ဒူးႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲမလိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ေပါင္တြင္းေၾကာေလးေတြ ေထာင္ထလာတဲ့အထိ ဆြဲကားပစ္လိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလး၏ ပစၥည္းေလးက အတန္ငယ္ ၿပဲဟသြားသည္။ အေစ့ေလးက မန္က်ည္းေစ့ေလာက္ ျပဴး၍ထြက္လာသည္။ ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုနဲ႔ အစိေလးကို အသာပြတ္ေပးလိုက္သည္။ “အိုး…. အား……ဟား….အန္…အန္ကယ္….” လင္းလဲ့ႏိုင္မွာ မခ်ိမဆန႔္ေလး ညီးညဴလိုက္ၿပီး ပက္လက္အိပ္ေနရာမွ ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး ေဂ်ာ္နီသန္း၏ မ်က္ႏွာအႏွံ႔ကို ဒလစပ္ နမ္းလိုက္ေတာ့သည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းမွာ လင္းလဲ့ႏိုင္၏ ေဘးသို႔ဝင္၍ လွဲအိပ္လိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ လုံးက်စ္မာခဲေနေသာ သူမ၏ႏို႔အုံေလးတစ္ဖက္ကို ငုံခဲလိုက္သလို က်န္ေသာ ႏို႔တစ္ဖက္ကိုလည္း လက္ဖဝါးျဖင့္ အုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး နယ္ဖတ္ပစ္လိုက္သည္။ “အိုး…..အင္း….အိုး…..အိုး… ဟင္း…..ဟင္း…..ဟင္း…” လင္းလဲ့ႏိုင္ တြန႔္လိမ္ေကာက္ေကြး၍ သြားရသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္း သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို စုပ္နမ္းလိုက္သည္။ ဒီလို ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဖိကပ္စုပ္နမ္းလိုက္ၿပီး သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြအား လွ်ာဖ်ားႏွင့္ ပြတ္ေပးသလို လင္းလဲ့ႏိုင္၏ အာေခါင္ထဲထိ ထိုးေမႊလိုက္သည္။ ေနာက္ သူမ၏ လွ်ာေလးကိုလည္း သူ႔လွ်ာႀကီးနဲ႔ ကလိရင္း ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လက္တစ္ဖက္က လင္းလဲ့ႏိုင္၏ ေပါင္ၿခံၾကားထဲက ဆီးခုံေမာက္ေမာက္ေလးနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြ တစ္ဝိုက္ကို ဖြဖြေလး ေလွ်ာက္ၿပီး ပြတ္ေနလိုက္သည္။ လင္းလဲ့ႏိုင္တစ္ေယာက္ တြန႔္တြန႔္လူးေနတဲ့ ၾကားက သူမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေစ့လိုက္ကားလိုက္ျဖင့္ ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္၍ ေနေလသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက လင္းလဲ့၏ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုၾကား အကြဲေၾကာင္းေလးအတိုင္း အထက္ေအာက္ မထိတထိေလး ပြတ္သပ္ေပးလိုက္သည္။ “အင့္….ဟင့္….အိုး… ဟင္း…..ဟင္း..” တဟင္းဟင္းနဲ႔ အဖ်ားတက္သလို ညီးညဴရင္း ဖင္ေလးက ခါ၍ေနရွာသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္း၏ ပြတ္သပ္ နမ္းရႈံ႕မႈတို႔ေၾကာင့္ လင္းလဲ့ႏိုင္ခမ်ာ ကာမဆႏၵေတြ တရွိန္းရွိန္းတက္ႂကြလာၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြက ေထာင္တက္၍လာသည္။ မတ္ေထာင္တက္လာေသာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ေဂ်ာ္နီသန္းက လက္မနဲ႔ လက္ညႇိဳးၾကားမွာ ညႇပ္ၿပီး မနာတနာေလး ပြတ္ေခ်လိုက္ျပန္သည္။

“အ….အို….အိုး… ဟင္း… ဟင့္…. အန္.. အန္ကယ္” လင္းလဲ့ႏိုင္ တြန႔္လိမ္ၿပီး ညီးညဴလိုက္သည္။ ေဂ်ာ္နီသန္း သူမ၏ ႏို႔ေလးေတြကို အားရေအာင္ ပြတ္ေခ်ၿပီးမွ သူမ၏ေပါင္ၾကားထဲက ခ်စ္စရာ၊ စြဲမက္စရာေကာင္းလွတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို လက္နဲ႔အုပ္ၿပီး စမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အကြဲေၾကာင္းေလးမွာ အရည္ေလးေတြ စိုေနတာကို စမ္းမိလိုက္သည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက အသာအယာ လက္ညိဳးေလးနဲ႔ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ေလးထဲ ထိုးထည့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ “ႁပြတ္” ကနဲ လက္က တဆုံး ဝင္သြားသည္။ လင္းလဲ့လည္း “ဟ… အင့္…. ဟင့္… အင္း… အင္း”ဆိုၿပီး ခါးေလး ေကာ့တက္သြားသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက သူမ၏ ႏို႔ေလးေတြကို တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ အသံျမည္တဲ့အထိ စို႔လိုက္ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးကို နမ္းလိုက္ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းေတြကို စုပ္လိုက္နဲ႔ အစြမ္းကုန္ ႏႈိးဆြ၍ေနသည္။ လင္းလဲ့၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ထိုးလိုက္ သြင္းလိုက္လုပ္ေနတဲ့ ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္းမွာလည္း အရည္ေတြေၾကာင့္ စို႐ႊဲ၍ေနၿပီ။ ေဂ်ာ္နီသန္းက အတန္ၾကာတဲ့အထိ လက္ညိဳးကို ေစာက္ေခါင္းထဲ ထိုးလိုက္ သြင္းလိုက္ လုပ္ေပးေနၿပီးမွ လက္ခလယ္ကိုပါ လက္ညိဳးနဲ႔ပူးၿပီး လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးကို လင္းလဲ့ႏိုင္၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ “အား… နာတယ္… အန္ကယ္” သူမ၏စကားကို ေဂ်ာ္နီသန္းက ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ပဲ သူမ၏ေစာက္ပတ္ထဲ ဝင္ေနေသာ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းစလုံးျဖင့္ အထဲကို ထိုးေမႊကလိေနသည္။ လင္းလဲ့ႏိုင္တစ္ေယာက္ ေျခေထာက္ေလးေတြကို ေထာင္လိုက္၊ ကားလိုက္၊ ေစ့လိုက္ ျဖစ္ေနသည္။ “အား….အား…. အန္ကယ္… လင္းလဲ့…. မ… အား….မေနတတ္…ေတာ့ဘူး…အိုး ထြက္ကုန္ၿပီ…”လင္းလဲ့ႏိုင္ ေစာက္ေခါင္းထဲရွိ ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းစလုံး ခြၽဲက်ိက်ိ အရည္ျပစ္ျပစ္မ်ားႏွင့္ စိုစြတ္သြားသည္။ လင္းလဲ့ႏိုင္တစ္ေယာက္ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ပထမဆုံးအခ်ီ ၿပီးသြားသည္။ လက္ေခ်ာင္း ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ခဏၾကာေအာင္ ဆက္ၿပီး ေမႊေနၿပီးမွ အသာေလး ေဂ်ာ္နီသန္းက ဆြဲထုတ္ပစ္လိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ေဂ်ာ္နီသန္းက လွဲေနရာမွထလိုက္ၿပီး လင္းလဲ့ႏိုင္၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားတြင္ ဒူးေထာက္ၿပီး ေနရာယူလိုက္သည္။ သူမေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အသာေလး ထပ္ၿပီး ၿဖဲကားလိုက္သျဖင့္ ႐ႊဲစိုေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ နီရဲ ၿပဲအာသြားသည္။

ေဂ်ာ္နီသန္းက သူမေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းအား ဆြဲမလိုက္ၿပီး သူ႔ေပါင္ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ဆီေပၚ တင္လိုက္ေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ေလးက ပိုၿပီး ၿပဲအာသြားသည္။ အဲ့ဒီေနာက္ ေဂ်ာ္နီသန္းက မာေက်ာတင္းေျပာင္ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ အရင္းကေနကိုင္ၿပီး လင္းလဲ့ႏိုင္၏ ေစာက္ေခါင္းဝတြင္ ေတ့လိုက္ကာ လီးထိပ္ႀကီးနဲ႔ ေစာက္ပတ္ဝေလး ပတ္လည္ကို ထိၿပီး ပြတ္ေပးလိုက္ေတာ့ လင္းလဲ့ႏိုင္မွာ တဆတ္ဆတ္ တုန္သြားသည္။ ဒီလို ပြတ္ေနရာကေန လီးထိပ္ႀကီးနဲ႔ သူမရဲ႕ေစာက္ေစ့ေလးကို ဆတ္ကနဲ ထိုးလိုက္သည္။ “အိုး… အား… အန္ကယ္…. အဟင့္” လင္းလဲ့ မ်က္လုံးေလးမွိတ္ၿပီး ညည္းညဴေနသည္။ ၿပီးမွ လီးထိပ္ႀကီးကို ေစာက္ေခါင္းဝမွာ အေသအခ်ာ ေတ့ၿပီး ဆတ္ကနဲ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ “ႁပြတ္… အား……ဟား……အ… နာ….နာတယ္….အီး….ဟီး…..ဟီး….” ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လီးထိပ္ႀကီးက လင္းလဲ့ႏိုင္၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ၿငိမ့္ကနဲ နစ္ဝင္သြားသည္။ လင္းလဲ့ႏိုင္မွာ ထြန႔္ထြန႔္လူးၿပီး မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက လီးကိုဆက္၍ မသြင္းေသးေသာ္လည္း ကြၽတ္မထြက္ေအာင္ အသာေလး ဖိထားလိုက္ၿပီး ခါးကိုကုန္းကာ သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းလိုက္သလို လက္ေတြကလည္း ႏို႔ေတြကို ပြတ္သပ္ဆုပ္ေခ်ေပးသည္။ လင္းလဲ့၏ တစ္ကိုယ္လုံး ျဖတ္ျဖတ္လူးေနသည္။ တစ္ေျဖးေျဖး စီးက်ေနတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကေတာ့ ရပ္သြားသည္။ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလး တေျဖးေျဖး ၿငိမ္က်သြားေတာ့မွ လီးႀကီးကို တစ္ခါ ဖိၿပီး သြင္းလိုက္ျပန္သည္။ “ျဗစ္…..ျဗစ္…အာ….အား… ကြၽတ္….ကြၽတ္….နာ…..နာတယ္… အန္ကယ္….” လင္းလဲ့ႏိုင္ တစ္ေယာက္ ေကာ့တက္သြားၿပီး ညီးညဴလိုက္ရျပန္သည္။ မ်က္လုံးမွာ မ်က္ရည္ေလးေတြ ျပန္ၿပီး ဝဲလာသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လီးႀကီးက လင္းလဲ့ႏိုင္၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ သုံးပုံတစ္ပုံခန႔္ မဆန႔္မၿပဲ နစ္ဝင္၍သြားသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက သူမ၏ေပါင္တြင္းသားေလးေတြကို လက္နဲ႔အသာအယာပြတ္လိုက္ မနာတနာေလး ကုတ္ဆြဲလိုက္ ေစာက္ေမႊး ပါးပါးေလးေတြကို အသာအယာေလး ပြတ္ေပးလိုက္ စိတ္ရွည္ရွည္ျဖင့္ လုပ္ေပးေနသည္။ လင္းလဲ့မွာ ေခါင္းေလးတခါခါႏွင့္ တဟင္းဟင္း ညီးညဴ၍ေနသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက ေစာက္ေခါင္းထဲ ဝင္ေနေသာ သူ႔လီး သုံးပုံတစ္ပုံခန႔္ႏွင့္ပင္ အသာေလး ေညႇာင့္၍လိုးေနရင္းက သူ႔လီးႀကီးကို တစ္ခ်က္ ဖိသြင္းလိုက္ျပန္သည္။

“ျဗစ္…. အိုး…..အို….နာ…နာတယ္… အား….အား..နာတယ္… အန္ကယ္… ကြၽတ္ ကြၽတ္… နာတယ္” ေဂ်ာ္နီသန္းက လင္းလဲ့၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ သုံးပုံတစ္ပုံခန႔္ ဝင္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ သူ႔လီးႀကီးကို အသာေလး ဆြဲထုတ္ၿပီး အထဲမွာ လီးထိပ္ႀကီး က်န္႐ုံသာ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ “အာ…အာ… အင္း…အင္း…ဟင္း”လင္းလဲ့ႏိုင္ အေမာတေကာ သက္ျပင္းခ်လိုက္ျပန္သည္။ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးႏွစ္ခုက လီးႀကီးကို ငုံခဲၿပီး ဖုထစ္ေမာက္ႂကြလာသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက သူ၏ လက္မထိပ္ျဖင့္ ေစာက္စိေလးကို ပြတ္ေခ်လိုက္ျပန္သည္။ “အာ….ဟာ… အင္း…အီး…. အူး….အိုး” လင္းလဲ့ ခါးေလးေကာ့ ရင္ေလး ေမာ့တက္လာတဲ့အခိုက္မွာဘဲ လီးႀကီးကို ေစာေစာက ဝင္ထားသေလာက္ဘဲ ခ်ိန္ဆၿပီး ျပန္ထိုးထည့္လိုက္ျပန္သည္။ “ျဗစ္…ႁပြတ္…. အာ….အင္း… ကြၽတ္…..ကြၽတ္” “ေစာေစာကေလာက္ မနာေတာ့ဘူးမို႔လား” “အင္း….ဟုတ္… ဟုတ္တယ္” ေဂ်ာ္နီသန္းက လီးထိပ္ႀကီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲမွာ ဝင္သေလာက္ တစ္ခါ စိမ္ထားလိုက္ၿပီး သူမ၏ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ စုံကိုင္ၿပီး ဆုပ္နယ္ကာ ႏို႔သီးေလးေတြကိုလည္း ပြတ္ေခ်ေပးျပန္သည္။ လင္းလဲ့၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ သုံးပုံႏွစ္ပုံမွ် ဝင္ေနေသာ လီးႀကီးမွာလည္း လိုးခ်င္လြန္းသျဖင့္ ေဒါမာန္ေတြ ထေနေတာ့သည္။ တင္းကနဲ တင္းကနဲ ဆစ္ကနဲ ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ ျဖစ္ေနသည္။ ထိုသို႔ျဖစ္ေနေသာ အေတြ႕က ႏုဖတ္ေနေသာ လင္းလဲ့ႏိုင္၏ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးေတြက ေတြ႕ထိ ခံစား သိရွိရၿပီး လင္းလဲ့ႏိုင္မွာ စိတ္ေတြ ထသထက္ထကာ အရည္ၾကည္ေတြမွာ ေစာေစာက ၿပီးထားေသာ ခပ္ျပစ္ျပစ္ အရည္မ်ားႏွင့္ေရာ၍ ႐ႊဲနစ္လာသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက လီးႀကီးကို ဝင္သေလာက္ ထပ္၍ ေညႇာင့္လိုး လိုးလိုက္ျပန္သည္။ “ႁပြတ္….ပလြတ္….ႁပြတ္… ႁပြတ္…..အင္း…..အင္း…..ဟင္း” ေစာက္ေခါင္းထဲကို လီးႀကီးသြင္း၍ ေညႇာင့္ရင္း ႏို႔ႏွစ္လုံးကိုပါ စုံကိုင္ၿပီး ဆုပ္နယ္ခံေနရေတာ့ လင္းလဲ့ႏိုင္မွာ ထူးျခားေသာ အရသာေတြ ဆူေဝ၍လာသည္။ ခံစားလာရေသာ အရသာက နာက်င္တာထက္ တေျဖးေျဖး သာလြန္လာၿပီး နာက်င္မႈကို ဖုံလႊမ္း၍လာသည္။

ေဂ်ာ္နီသန္း လုပ္ေနပုံမွာလည္း ေျမႀကီးထဲသို႔ တိုင္တစ္တိုင္ စိုက္သလို ဆြဲထုတ္လိုက္၊ စိုက္လိုက္၊ ႏွဲ႔ၿပီး တြင္းကိုခ်ဲ႕လိုက္၊ ျပန္ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္ႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။ ဝင္သေလာက္ လီးသုံးပုံ ႏွစ္ပုံခန႔္ႏွင့္ပင္ ခဏၾကာ ေညႇာင့္လိုးေနရာမွ ေစာေစာကလိုပင္ လက္မထိပ္ျဖင့္ ေစာက္စိေလးကို ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္ျပန္သည္။ “အာဟ… အီး…..အင္းဟင္းး” “ျဗစ္…အား… အီး…ကြၽတ္…ကြၽတ္…..ကြၽတ္” လီးျဖင့္ ေညႇာင့္လိုးလိုးရင္း ေစာက္စိကို အပြတ္ခံလိုက္ရေတာ့ လင္းလဲ့ႏိုင္မွာ မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ျဖင့္ လူးလွိမ့္သြားခိုက္ ေဂ်ာ္နီသန္းက သူ႔လီးႀကီးကို တစ္ခါထပ္၍ ဖိသြင္းလိုက္ျပန္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ လင္းလဲ့ႏိုင္ နာတယ္လို႔ မေျပာေတာ့ဘဲ စုပ္ကေလးသာ တကြၽတ္ကြၽတ္နဲ႔ သပ္ၿပီး အသားေလးေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္သြားရရွာသည္။ လီးကေတာ့ ေစာေစာကေလာက္ လက္တစ္လုံးခန႔္ ပို၍ဝင္သြားသည္။ တဆုံးဝင္ရန္ အျပင္တြင္ လက္ႏွစ္လုံးေလာက္ က်န္ေသးသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက ေစာေစာကနည္းအတိုင္း လီးကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ လင္းလဲ့ႏိုင္၏ ေစာက္ပတ္ဝ အသားေလးေတြက ကပ္ၿပီး စို႔ထြက္ပါလာကာ လင္းလဲ့၏ ဖင္ႀကီးကလည္း အိပ္ယာေပၚမွ ႂကြ၍ ပါလာသည္။ “အိုး….အိုး….အင္း…..အင္း ဟင္း ဟင္းးး” ေဂ်ာ္နီသန္းက လီးကို တစ္ခါထပ္၍ ေညႇာင့္ေပးျပန္သည္။ ဒါေပမယ့္ ေစာေစာကလို နဲနဲၾကာေအာင္ေတာ့ မေညႇာင့္ေတာ့ေပ။ ေဂ်ာ္နီသန္းမွာလည္း လိုးခ်င္စိတ္ေတြက ျပင္းထန္ေနၿပီး ကာမစိတ္ေတြက အဆမတန္ တက္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလးငါးႀကိမ္မွ် ေညႇာင့္ေပးၿပီး ေစာက္စိခလုပ္ေလးကိုပင္ မႏွိပ္ေတာ့ဘဲ လီးႀကီးကို တဆုံး ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေတာ့သည္။ “ျဗစ္…. ျဗစ္… ႁပြတ္… ဒုတ္…. အား…. နာ…. တယ္…. အီး…. ဟီး…. အင္း…. နာတယ္… အထဲ….. အထဲမွာ ျပည့္က်ပ္ေနတာဘဲ ….ကြဲမ်ား….ကြဲသြားလား အသိဘူး….အင္း….ဟင္း” လင္းလဲ့ႏိုင္ ဆတ္ဆတ္ခါသြားၿပီး ေတာင္စဥ္ေရမရ စကားေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက ဘာမွမေျပာဘဲ ေစာက္ေခါင္းထဲမွာ တဆုံးသြင္းထားေသာ သူ႔လီးႀကီးကို အသာေလး ဖိကပ္သြင္းထားလိုက္ၿပီး သူမ၏ ကိုယ္ေပၚသို႔ ေမွာက္ခ်ကာ တစ္ဆတ္ဆတ္ တုန္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းရဲရဲေလးေတြကို ခပ္မွ်ဥ္းမွ်ဥ္းေလး စုပ္နမ္းေပးလိုက္သည္။

လင္းလဲ့ႏိုင္ႏွင့္ ေဂ်ာ္နီသန္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး၏ ကိုယ္လုံးတြင္ ေခြၽးမ်ားျပန္ေနသည္။ အမွန္ေတာ့ ေခြၽးျပန္တာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲသာ မဟုတ္ပါ။ အခန္းဝတြင္ ထဘီရင္လွ်ားေလးႏွင့္ တံခါးေထာင့္မွ မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္း ထုတ္ကာ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ၾကည့္ေနေသာ ၾကည္ျပာလင္းမွာလည္း သူတို႔ကိုၾကည့္ရင္း ေခြၽးေတြ ျပန္ေနသည္။ ေစာေစာက ေဂ်ာ္နီသန္းႏွင့္ ၾကည္ျပာလင္းတို႔သည္ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ နမ္းၾကရင္း တေျဖးေျဖး တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕နဲ႔ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ေရာက္လာခဲ့ၾကၿပီး အဝတ္အစားေတြ ခြၽတ္ကာ ကာမစပ္ယွက္ခဲ့ၾကသည္။ ထုံးစံအတိုင္း ေဂ်ာ္နီသန္း တစ္ခ်ီၿပီးလွ်င္ ၾကည္ျပာလင္းက ႏွစ္ခ်ီၿပီးခဲ့ၿပီး ႏုံးေခြကာ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖင့္ပင္ တခဏတာ ၾကည္ျပာလင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ တစ္နာရီခြဲ ႏွစ္နာရီခန႔္တြင္ တေရးႏိုးလာၿပီး ေနာက္ထပ္ တစ္ခ်ီတစ္ေမာင္း ထပ္၍လိုးေနၾကျဖစ္သည္။ ယေန႔တြင္ေတာ့ ၾကည္ျပာလင္းမွာ မေသာက္စဖူး ညေနဘက္ အိမ္အျပန္တြင္ လဘက္ရည္ ေသာက္လာခဲ့သျဖင့္ ခဏတာမွ်သာ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး ျပန္၍ႏိုးလာခဲ့သည္။ သူမႏိုးလာခဲ့ေတာ့ အနားတြင္ ေဂ်ာ္နီသန္းကို မေတြ႕ရသျဖင့္ ေနာက္ေဖးအိမ္သာသို႔ သြားၾကည့္သည္။ မေတြ႕ ဧည့္ခန္းထဲသို႔ သြားၾကည့္ေသာ္လည္း မေတြ႕သျဖင့္ စိတ္ပူ၍ ေခါင္းနပမ္းႀကီးကာ အေပၚထပ္ရွိ သမီးျဖစ္သူ လင္းလဲ့ႏိုင္၏ အိပ္ခန္းဆီသို႔ တက္၍ ၾကည့္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ လင္းလဲ့ႏိုင္၏ အိပ္ခန္းဝသို႔အေရာက္ ေဂ်ာ္နီသန္းႏွင့္ လင္းလဲ့ႏိုင္တို႔၏ အျဖစ္ကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရၿပီး ေဒါသျဖင့္ အိပ္ခန္းထဲ ဝင္မည္အလုပ္ ၾကည္ျပာလင္း၏ မ်က္လုံးမ်ားက ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လီးႀကီးအထဲသို႔ တစ္ဝက္ေလာက္ ဝင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ သမီးျဖစ္သူ လင္းလဲ့ႏိုင္၏ ေစာက္ပတ္ေလးကို ၾကည့္လိုက္မိသည္။ မဆန႔္မၿပဲ ဝင္ေနေသာ လီးႀကီး၏ ပတ္လည္တြင္ ကိုင္ဆုတ္ထားသလို ျဖစ္ေနေသာ လင္းလဲ့ႏိုင္၏ ေစာက္ဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြမွာ လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြျဖစ္ေနၿပီး လင္းလဲ့ႏိုင္၏ ျပန႔္ျပဴးခ်ပ္ရပ္ေနေသာ ဝမ္းဗိုက္သား ေဖြးေဖြးေလးမွာလည္း ခြက္ဝင္လိုက္ ျပန္၍တက္လာလိုက္ႏွင့္ လႈိင္းထေနသည္။

ကာမဂုဏ္အာ႐ုံကို အထူးတလည္ လိုက္စားသူလည္းျဖစ္၊ မိန္းမခ်င္းလဲျဖစ္ေသာ ၾကည္ျပာလင္းမွာ လင္းလဲ့ႏိုင္တစ္ေယာက္ သဘာဝေစ့ေဆာ္မႈျဖင့္ ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လီးႀကီးကို သူမ၏အေသြးအသားေတြက တတ္ႏိုင္သမွ် ဆြဲသြင္းေနေၾကာင္း ၾကည္ျပာလင္း သတိထား လိုက္မိၿပီး သမီးေလး၏ အေတြ႕အာ႐ုံကို မဖ်က္ဆီးလိုသျဖင့္ မ်က္ရည္အဝိုင္းသားျဖင့္ တံခါးဝမွရပ္၍ ၾကည့္ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သမီးျဖစ္သူ၏ အျဖစ္ကိုၾကည့္ကာ ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လီးႀကီး ျမန္ျမန္တဆုံး ဝင္သြားပါေစဟုလည္း ဆုေတာင္း ေနမိသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက လီးကို တဆုံးသြင္းထားရင္း လင္းလဲ့ႏိုင္၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို စုပ္ေနရာမွ သူမ၏ ႏို႔ေလးေတြကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ စို႔ေပးရင္း လင္းလဲ့ႏိုင္၏ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို လက္ျဖင့္ ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ “အင္း…. ဟင္း…. ဟင္း… အန္ကယ္…. အန္ကယ္… ဟိုဟာႀကီးက အထဲမွာ မလႈပ္ေတာ့ဘူးလား… လင္းလဲ့ အေနခက္လိုက္တာေနာ္…. အင္း…. ဟင္း….. ဟင္” ေဂ်ာ္နီသန္း ၿပဳံးလိုက္သည္။ လင္းလဲ့ႏိုင္ အလြန္အမင္း ခံခ်င္ေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ လီးကို တဝက္ေလာက္ တဝက္ေလာက္ ထုတ္ထုတ္ၿပီး လိုးေပးသည္။ “ႁပြတ္….ပလြတ္…..ျဗစ္….ျဗစ္…. အား….အင့္…..အား… အင္း…အင္း….ဟင္း….” ေဆာင့္ျခင္း သေဘာတရားကို လင္းလဲ့ႏိုင္ နားလည္သြားၿပီ။ အေသြးအသား ေတြကလည္း အဆမတန္ ထႂကြလာသျဖင့္ ျပင္းျပင္း ေဆာင့္တာကိုလည္း လိုလားေတာင့္တ၍ လာျခင္းျဖစ္သည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းကလည္း သူ၏လီးႀကီးကို တဆုံးနီးပါး ဆြဲထုတ္ၿပီး ဆယ္ခ်က္ေလာက္ ေဆာင့္၍အၿပီး “ႁပြတ္…ပလြတ္…ဒုတ္… အား….အီး…ထြက္… ထြက္ကုန္ၿပီ….အား…..အား” လင္းလဲ့ႏိုင္ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးကာ တစ္ခ်ီ ၿပီးသြားျပန္သည္။

ေဂ်ာ္နီသန္းက မၿပီးေသး၍ ဆက္၍ေဆာင့္သည္။ “ႁပြတ္….ပလြတ္….ဒုတ္… အမေလး… မရဘူး…မရဘူး… အထဲမွာ က်ိန္းစပ္ေနၿပီ” နာက်င္လြန္းလွသျဖင့္ လင္းလဲ့ႏိုင္က ေအာ္၍ ငိုကာအေျပာ ေဂ်ာ္နီသန္းက သူ႔လီးႀကီးကို လင္းလဲ့ႏိုင္၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ အရည္မ်ား တမွ်ားမွ်ားျဖင့္ ဆြဲ၍ထုတ္လိုက္သည္။ ထိုအခိုက္ အခန္းဝမွ ၾကည္ျပာလင္းက သူမကိုယ္ေပၚမွ ထဘီကို ခြၽတ္ခ်ၿပီး အခန္းထဲသို႔ ေျပးဝင္ကာ ကုတင္ေစာင္းတြင္ ေမွာက္လိုက္သည္။ “ဟင္” “ဟာ” “လာ… ေဂ်ာ္နီ မင္း ၿပီးခ်င္ေနၿပီမို႔လား….. ကိုယ့္ကိုလုပ္ၿပီး ၿပီးလိုက္…. လင္းလဲ့ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး” ေဂ်ာ္နီသန္းလည္း ဘာမွ စဥ္းစားမရေတာ့။ ကုန္းထားသျဖင့္ ေနာက္သို႔ျပဴးတစ္၍ ထြက္ေနေသာ ၾကည္ျပာလင္း၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲသို႔ သူ႔လီးႀကီးကို ေတ့၍ ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။ “ႁပြတ္…ပလြတ္…ဒုတ္…. အင့္….ဟင့္…” “အန္ကယ္က မာမီကိုလုပ္ၿပီး ပီးမွာတဲ့….” လင္းလဲ့ႏိုင္ သူမ၏မိခင္ကို မနာလိုျဖစ္သြားသည္။ ဒါေပမယ့္ လင္းလဲ့ႏိုင္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္။ အစိမ္းသက္သက္ အပ်ိဳစင္ေလးမွာ စံခ်ိန္မွီ လီးႀကီး၏ ဒဏ္ကိုခံခဲ့ရၿပီး ႏွစ္ခ်ီဆက္တိုက္လည္း ၿပီးထားေတာ့ တစ္ကိုယ္လုံး ကိုင္႐ိုက္ ခံထားရသလို မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ အိပ္ယာေပၚတြင္ ေပါင္ေလးကားကာ ပက္လက္လွန္ရင္း လက္ေလးတစ္ဖက္က သူမ၏ေစာက္ပတ္တြင္ စို႐ႊဲေနေသာ အရည္ေလးေတြကို ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ ၾကည့္ေနရင္း ေဂ်ာ္နီသန္းႏွင့္ သူမ၏ မိခင္တို႔၏ တရႈိက္မက္မက္ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို ပက္လက္ေလး ရီေဝစြာ ၾကည့္ေနပါေတာ့သည္။….ၿပီး