မှားခဲ့ဖူးတဲ့သီ

Unicode

သမီးလေး အရွယ်ရောက်လာတော့ မဟေသီတစ်ယောက် စိတ်တွေပူလာ ရပြီ။ ခုခေတ် ကလေးတွေက ကဲမှကဲ ဆက်စ်ကိစ္စကို ထမင်းစားရေသောက် လုပ်သလို ဖြစ်နေပြီ။ အချိန်ပိုင်းနှင့် ငှားတဲ့ဟိုတယ်တွေကလဲ ပေါမှပေါ ဆိုသလို အွန်လိုင်းပေါ်မှာတင် ချိန်းဆိုနေကြတာ။ တယ်လီဖုန်းဆင်းကဒ်တွေကလဲ ပေါမှပေါ။ လူမှု့ဆိုရှယ်ဖေ့ဘွတ်တွေ တယ်လီဂရမ် အစရှိတာတွေ သုံးနေကြတော့ ခုခေတ်ကလေးတွေ ထိန်းချုပ်ရတာ မလွယ်တော့ပါလေ။ ကိုယ်တွေခေတ်တုန်းကနဲ့ မတူဘူး။ တစ်ခုခုဆိုရင် အင်တာနက်ပေါ် ရောက်သွားပြီ။ အဲဒီခါမှ အိမ်ကလူတွေ သိပြီး အရှက်တကွဲ အကျိုးနဲတွေ ဖြစ်ရတော့တယ်။ တွေးနေတုန်း ရှိသေးတယ် သမီးလေးက စကပ်အတိုအပြတ်နဲ့ မျက်နှာမိတ်ကပ်လိမ်းပြီး အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာတော့ “သမီး… ညည်း ဘယ်သွားမလို့တုန်း” “သူငယ်ချင်းနဲ့ ချိန်းထားလို့… မာမီ” “ဘယ်ကသူငယ်ချင်းလဲ… သမီး” “မာမီကလဲ… အပြင်တစ်ခါသွားရင် စစ်လားမေးလားနဲ့… သမီးအသက် ဆယ့်ရှစ်နှစ် ပြည့်နေပြီ” “ဟဲ့.. နင့်ဟာနင် ဆယ့်ရှစ်နှစ်မကလို့ ရှစ်ဆယ်ပဲဖြစ်ဖြစ်… နင်ဟာငါ့သမီးပဲ” “မာမီ့သမီးက မာမီသမီးပေါ့… ဒါပေမယ့် နေရာတိုင်းတော့ သမီးကို မချုပ်ချယ်ပါနဲ့ မာမီ” “ငါ ချုပ်ချယ်နေတာ မဟုတ်ဘူး… မသူတော်တွေနဲ့ တွေ့မှာစိုးလို့ဟေ့” “သမီးမှာလဲ စဉ်းစားတတ်တဲ့ဦးနှောက် ရှိတယ်… မာမီ” “အေး… နင်တို့ဦးနှောက်နှင့် မျက်လုံးက… မျက်တောင်မွေး တဆုံးတောင် ကြည့်တာမဟုတ်ဘူး… လူဆိုတာ ရှေ့ဘာဖြစ်မယ်ဆိုတာ မသိနိုင်ဘူး” “မာမီ… ဓာတ်ပြားဟောင်းတွေ လာဖွင့်မနေနဲ့တော့…. မိန်းကလေးဆိုတာ ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိ နေရမယ်… ကိုယ့်ဘဝကို ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ရမယ်… ဒါတွေပဲ ပြောမှာမဟုတ်လား…. တော်ပါပြီ… သမီးအာ့တွေကို နားရည်ဝနေပြီ” ပြောရင်းဆိုရင်း ထွက်သွားသော သမီးကိုကြည့်ရင်း သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။ ဒေါ်ဟေသီတစ်ယောက် ဝဋ်လည်ခြင်းပေလား မသိပေ၊ မိမိ အပျိုဘဝတုန်းကလဲ မေ့မေ့စကား နားမထောင်ခဲ့လို့ အိမ်ထောင်ကျမှ စိတ်ဆင်းရဲမှုတွေကို ခါးစည်းခံနေရတော့သည်။ ဘယ်သူမပြု မိမိမှုပါ။ မိမိဖာသာ ကြိတ်မှိတ်ခံစားရင်း နောင်တတွေရပြီး သမီးလေးကို မိမိကဲ့သို့ မဖြစ်လိုတော့ပေ။ ထို့ကြောင့် သမီးလေးအား ထိန်းချုပ်ခဲ့ရာမှ သမီးမှ မိမိအား အမြင်မှား အထင်မှားတွေ ဖြစ်ရတော့သည်။ တကယ်တော့ မိမိအမှားကို မိမိချစ်သောလင်မှလွှဲ၍ မည်သူ့ကိုမျှ မပြောပြခဲ့ပေ။ ငယ်ရွယ်စဉ်က ကြုံဆုံခဲ့ဖူးသော ဖြစ်ရပ်တစ်ခုက ဟေသီ့ဘဝကို ယခုခြိမ်းခြောက်နေဆဲပင် ဖြစ်ပြီး ထိုအတွေးများ ဝင်လာပါက ငါအမှားကြီးတစ်ခု ပြုလုပ်မိလေခြင်းဟု တွေးမိသည်။

ထိုအမှားမျိုးကို သမီးလေးကို ထိုသို့ မဆုံတွေ့စေလိုပါ။ တွေးမိရင်း ငယ်ကအကြောင်း တစေ့တစောင်း ပေါ်လာရတော့သည်။ ဟေသီ တက္ကသိုလ် စတက်တဲ့နှစ်မှာပဲ သင်္ချာမေဂျာက ဒုတိယနှစ်ကျောင်းသားဖြစ်တဲ့ ကျော်ကျော်လွင်ကို တွေ့ခဲ့သည်။ အသားဖြူပြီး အရပ်ရှည်တယ်။ ဆံပင်ပုခုံးထောက်နှင့် လိုက်ဖက်တဲ့ ကျော်ကျော်လွင်ကို တွေတဲ့အခါမှာတော့ ရင်ခုန်သံဆိုတာကို စတင်ခဲ့မိတယ်။ စတွေ့ပြီး နောက်ပိုင်းမှာပဲ စာသင်ခန်းရှေ့ တဝဲဝဲလည်နေတဲ့ ကျော်ကျော်လွင်ကြောင့် ရွှေစွန်ညို ဘာလိုလို့ဝဲမှန်း သိနေကြပြီလေ။ ဟေသီကိုယ်တိုင်က သဘောကျတာကြောင့် သူငယ်ချင်းတွေ ကောင်းမှုနဲ့ ကျော်စွာနှင့်ဟေသီ ရည်းစားဖြစ်ကြလေသည်ပေါ့။ ချစ်စခင်စ ကြင်နာစမှာ မိုးမမြင် လေမမြင် အချစ်နဲ့အချစ် ရူးခဲ့ရသူက ဟေသီ၊ ဘဝမှာ ပထမဆုံး ချစ်ခဲ့ဖူးတဲ့ အချစ်ဦးဆိုတော့လဲ ကျော်ကျော်လွင်မှလွှဲပြီး မည်သူ့ကိုမှ ချစ်နိုင်တော့မည်ဟု မထင်ပေ။ ကျော်ကျော်လွင်သာ အချစ်၊ ကျော်ကျော်လွင်သာ ဘဝဟု ထင်မှတ်ခဲ့လေတော့ ကျော်ကျော်လွင် ပြောသမျှသာ အဟုတ်ထင်ခဲ့သည်။ မိဘပြောတာကိုပင် အကောင်းမထင်နိုင်လောက်အောင် အချစ်ဆိပ်တို့ မွှန်ခဲ့သည်။ ကျော်ကျော်လွင်၏ အပြုအစုအယုအယတို့မှာ ယစ်မူးခဲ့သည်။ ကျော်ကျော်လွင် ပြောသမျှ နားဝင်ခဲ့သည်။ လူလစ်သောနေရာတို့သည် ဟေသီနဲ့ ကျော်ကျော်လွင်တို့၏ ချစ်ဗိမာန်။ နှစ်ဦးသား တွေ့သည့်အချိန်တို့သည် ကြည်နူးစရာအတိ။ ရင်ခုန်ခြင်းတို့နှင့်အတူ ချစ်စိတ်တို့ မွှန်ခဲ့သည်။ ကျော်ကျော်လွင်က ခန္ဓာကိုယ်ခြင်း ထိတွေ့ရုံဖြင့် အားမရပေ။ ‌ဟေသီလည်း ထိုနည်းတူစွာပင်။ လူသူကင်းမဲ့ပြီး ဆိပ်ကွယ်ရာ အရပ်သည် ချစ်သူစုံတွဲတို့၏ စိတ်ကို ကာမတဏှာ ကြီးစိုးလေသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းရှုပ်ခြင်း၊ နို့ကိုင်ခြင်း အစရှိသည်တို့ကို လုပ်ကြသော်လည်း လူမိမည်စိုး၍ လွတ်လပ်စွာ လုပ်၍မရပေ။ ကျော်ကျော်လွင်စိတ်တို့ မချင့်မရဲဖြစ်သလို ဟေသီလည်း ထိုနည်းတူစွာပင် ဖြစ်ခဲ့သည်။ ထိုသို့သော ကာမအရာတို့၌ ဟေသီ ယစ်မူး၍ လာသည်။ တနေ့တော့ “ချစ်” “ဟင်.. ဘာလဲ ကိုကို” “ဒီနေ့ ကျောင်းလစ်ပြီး အပြင်သွားရအောင်” “ဘယ်သွားမလို့လဲ… ကိုကို” “နားအေးပါးအေးရှိတဲ့… နေရာကိုပေါ့” “ဟင်… ကိုကိုက ဘယ်သွားချင်လို့” “ဟိုတယ် သွားမလားလို့” “ဟာ.. ကိုကိုကလဲ ရှက်စရာကြီး… လူတွေ မြင်မယ်ကွာ” “လူမမြင်တဲ့နေရာကို… သွားမှာပေါ့” “ချစ်ကြောက်တယ်… ကိုကို” “ဘာကြောက်စရာရှိလို့လည်း… ချစ်ရာ” “ချစ် တစ်ခုခုဖြစ်မှာ စိုးတာ” “ချစ်ကလဲ… ကိုကို စီစဉ်ပြီးသားပါ” “ဟင်” “ချစ်နှင့်အပြင်မှာ တွေ့ရမယ့်အရေး ကိုကို အများကြီး စဉ်းစားပြီး… စီစဉ်ထားတာ” “ဟာကွာ… ‌ဟေသီ မသွားရဲဘူး” “ချစ်… ကိုကို့ကို ချစ်တယ် မဟုတ်လား” “ချစ်တာပေါ့ ကိုကို” “ကိုကို့ကို ချစ်ရင်…. ကိုကိုပြောတာ နားထောင်လေ” “ဟုတ်ကဲ့ပါ… ကိုကိုရယ်” ဟေသီ နားလည်ပါသည်။

ဟိုတယ်သို့ ခေါ်ပြီး ဟေသီကား ကိုကို့ စိတ်အလိုကျ နေပေးရလိမ့်မည်။ ဤခနဖြင့် ဟေသီ၏ အပျိုစင်ဘဝ ကုန်ဆုံးရပေမည်ကို တွေးမိသည်။ သို့သော် ဟေသီချစ်သော ကိုကိုနဲ့လည်း နေချင်သည်။ စိုးရိမ်စိတ်ကို ချစ်တဲ့စိတ်နှင့် ကာမစိတ်က လွှမ်းမိုးသွားခဲ့သည်။ ဤသို့နှင့် ကိုကိုခေါ်ရာ ဟိုတယ်သို့ ဟေသီ လိုက်ပါခဲ့တော့သည်။ ခေါ်တယ်ဆိုတော့လဲ ဟေသီ လိုက်ခဲ့ရပါပြီ။ မလိုက်ချင်လဲ ချစ်သူ့အလိုကျ လိုက်ခဲ့ရပြီပေါ့လေ။ ဟိုတယ်အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ကိုကိုက ဟေသီ့ကို နမ်းတော့တယ်။ ဟေသီလဲ ရင်တွေ အရမ်းခုန်နေမိသည်။ “ချစ်.. အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်ရအောင်” ”ကိုကိုကလဲ… ရှက်စရာကြီး” “ချစ်ကလဲ… ပြန်ရင် အဝတ်တွေကြေပြီး ချစ်မိဘတွေ ရိပ်မိမယ်” “ဟုတ်ကဲ့ပါ.. ကိုကို” ဟေသီ့ကို ကိုကိုက အဝတ်တွေ ကူချွတ်ပေးတယ်။ အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်ပြီး ဟေသီက သူမရဲ့ ရင်သားနှင့်ပိပိကို လက်နှင့် ကွယ်လိုက်သေးတယ်။ ကိုကိုလည်း အဝတ်တွေချွတ်တော့ သူ့လီးကြီး ပေါင်ကြားမှာ တရမ်းရမ်းနဲ့မို့ ဟေသီမှာ ကြည့်ပြီး ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ ဖြစ်သွားကာ ရင်ဖိုသလို ဖြစ်သွားရကာ ဒီလီးကြီးနဲ့ မိမိမှာ အလိုးခံရတော့မည့်အရေး တွေးကာ စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်သွားရပြန်တော့တယ်။ “လှလိုက်တာ ချစ်ရာ… ချစ်နို့လေးက ဝိုင်းပြီး တင်းရင်းနေတာပဲကွာ” ကိုကိုက ဟေသီ့လက်ကို ဖယ်ပြီး ဒီလိုပြောတော့ ကြည်နူးမိသည်။ ”ဒီလက်ကလေးကိုပါ… ဖယ်ပေးပါဦး ချစ်ရာ.. ကိုကို အရမ်းကြည့်ချင်နေပြီ” ပိပိကို ကွယ်ထားတဲ့လက်ကို ဖယ်ပြန်တယ်။ “ဟာ အရမ်းကို လှလိုက်တာကွာ… ဖောင်းပြီး ဖြူဖွေးနေတာပဲ” ဒီလိုပြောတော့လဲ စိတ်တွေကြွလာသလို ခံစားမိတယ်” “ဟာကွာ ကိုကို… ချစ်ရှက်တယ်ကွာ” ဟေသီက ပြောပြီး နို့နှင့်အဖုတ်ကို လက်ဖြင့် ကာလိုက်ပြန်တယ်။ “အရမ်းချစ်တယ်… ချစ်ရယ်” ဒီလိုအချိန်မှာ ဒီစကားမျိုး ကြားရတာ စိတ်ကို ပိုပြီး ရဲတင်းသွားသလိုမျိုး ဖြစ်ရတယ်။ ကိုကိုက ဟေသီ့လက်တွေကို ဖယ်ပြီး ဟေသီ့နို့ကို တပြွတ်ပြွတ် စို့တယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အို့… အာ့… အင်းဟင်းးးဟင်းး” နို့စို့ပေးပုံက အရင်ကလို မဟုတ်ပြန်ပါဘူး။ လွတ်လွတ်လပ်လပ် စို့ရလို့လား မသိဘူး၊ ကိုကိုက နို့အုံတစ်ခုလုံးကို ငုံစုပ်လိုက်၊ ကလေး နို့စို့သလို စို့လိုက်၊ နို့သီးခေါင်းထိပ်ဖျားလေးတွေကို လျှာနှင့်ယက်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတယ်။

အစကတည်းက ဒီအနေအထားကို မျှော်မှန်းထားပြီး ရင်ခုန်နေသူမို့ စိတ်လာပြီးထောင် ထနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးဟာ ကျိမ်းသွားလိုက် ကောင်းလိုက်နဲ့ ရသနှစ်မျိုးကို ပေးနေသည်။ ကာမစိတ်က တဖြေးဖြေး တိုးလာတာမို့ ဟေသီ အလိုအလျောက် ညည်းမိတော့သည်။ “အင်းဟင်းးဟင်းးး” ဟေသီမှာ အလိုအလျောက် ညည်းသံတွေ ထွက်လာတယ်။ ပိပိထဲကလဲ ယားယံလာသည်။ ပိပိက ပိုပြီး ဖောင်းကြွလာနေသလား ထင်မိတယ်။ ကိုကိုက နို့စို့ရင်းဖြင့် ပိပိကို ပွတ်ပြန်တယ်။ မအော်ညည်းမိအောင် ထိန်းသော်လည်း ထိန်းချုပ်မရပေ။ ညည်းသံတို့ စိပ်လာသည်။ နို့စို့ပေးပြီး ကိုကိုက အောက်သို့ ထပ်မံလျှောချပြီး ဆီးခုံနေရာကို နမ်းလိုက်သည်။ ထိုသို့ ပြုလုပ်တဲ့အခါ ကိုကိုတစ်ယောက် ဘာလုပ်တော့မည်ကို တွေးမိပြီး ဟေသီမှာ တကိုယ်လုံး ကြက်သီးနွေး ထလာပြန်သည်။ ‌ဟေသီ တားချိန်မရလိုက်ပေ ကိုကိုက အဖုတ်ကို မျက်နှာအပ်နေပြီး ပိပိအကွဲကြောင်းထဲကို ပူနွေးနွေးလျှာက ပွတ်ဆွဲသွားချေသည်။ “အားးး ရှီး… ကိုကို မလုပ်ပါနဲ့… အိုး” လူတကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ အကွဲကြောင်းထဲ လျှာက တိုးဝင်လာပြီး ကလော်သွားပြန်သည်။ “အာ့ အာ့ ကိုကို… ချစ် ငရဲကြီးပါ့မယ်… ပြီးတော့ ချစ် ပြန်မလုပ်နိုင်ဘူးနော်” “ပြွတ်စ်.. ပြွတ်စ်.. ပြွတ်စ်” ကိုကိုက အစေ့ကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်လိုက်သည်။ ကိုကိုက လျှာဖြင့် အစိကို ကလော်လိုက်ပြီး ပိပိအခေါင်းထဲကို လျှာထိုးထည့်ပြီး မွှေလိုက်သည်မို့ ဟေသီမှာ ခါးက အိပ်ရာပေါ် မထိပဲ လေထဲမြှောက်နေသည်။ ပိပိထဲမှ အရည်တို့လဲ တစိမ့်စိမ့် ထွက်ကျလာပြီး အိပ်ရာခင်းစကိုသာ လက်နှစ်ဖက်နှင့် တင်းတင်းဆုပ်ကိုင် ညည်းမိတော့သည်။ တောင့်ထားရသဖြင့် ဗိုက်ကြောတွေလဲ တင်းလာသည်။ “အားး… ကိုကို တော်ပြီ… ချစ် မခံနိုင်တော့ဘူး” “ချစ်” “ဟင်” “ကိုကို့ကိုလဲ စုပ်ပေးပါလား” “ဟင့်အင်း… ချစ် မစုပ်ရဲဘူး ကိုကို” “စုပ်ကြည့်ပါလား… ချစ်ရာ” မစုပ်ဘူးဆိုတော့ ကိုကိုက ဟေသီ့ပါးစပ်ထဲ လီးကို အတင်းထည့်သည်။ ကိုကိုရဲ့လီးကို ပါးစပ်ထဲ ဝင်မလာရအောင် ငြင်းဆန်ပြီး အိပ်ရာက လူးလဲထလိုက်ပြီး ထိုင်လိုက်သည်။ “မလုပ်နဲ့ကိုကို… ချစ် အန်ထွက်လိမ့်မယ်… နောက်မှ လုပ်ပေးမယ်နော်… ကိုကို” “အင်းပါ… နောက်တစ်ခါဆိုရင် ကိုကို့ကို ပြန်လုပ်ပေးနော်” “ဟုတ်ကဲ့.. ကိုကို” “ဒါဆို ကိုကို လုပ်တော့မယ်နော်” “အင်း” ကိုကိုက ပက်လက်ကလေး အိပ်နေတဲ့ ဟေသီတင်ပါးအောက်ကို ခေါင်းအုံးတစ်လုံးယူပြီး ခုလိုက်တော့ ဟေသီဖင်က အပေါ်ကို မြောက်တက်သွားချိန်မှာ ကိုကိုက ဟေသီ့ပေါင်ကို မတင်လိုက်တယ်။

ဟေသီက အလိုက်တသိ ကြွပေးလိုက်တယ်။ ဟေသီ့ပေါင်ကို မတင်ပြီးတဲ့အခါ “ချစ် ခြေချင်းဝတ်ကို လှမ်းဆွဲပေး” ဟေသီလဲ မိမိခြေချင်းဝတ်နှစ်ဘက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။ ထိုအခါ ကိုကိုက ဟေသီရဲ့ ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး တောင်နေတဲ့လီးကြီးနှင့် ဟေသီ့အဖုတ်အဝကို တေ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ “ဗျစ် ဗျစ်” “အာ့.. ဖြေးဖြေး ကိုကို” စောက်ရည်နှင့်ချောနေတဲ့ အဖုတ်ထဲကို လီးက အိကနဲ ဝင်သွားတယ်။ လီးတဝက်လောက်ကျမှ တင်းပြီး နာလာတယ်။ “အရမ်းနာတယ် ကိုကို” “ကိုကို ဖြေးဖြေးချင်း လုပ်ပါ့မယ်” “ဟုတ်” နာလွန်းလို့ မျက်နှာရှုံ့မဲ့ပြီး ပြောလိုက်တယ်။ ကိုကိုက လီးကို ဆက်မသွင်းသေးပဲ ပိပိထဲစိမ်ထားပြီး ဟေသီ့နှုတ်ခမ်းကို လာနမ်းတယ်။ ပိပိထဲ စိမ်ထားတဲ့ လီးကြီးကြောင့် ဟေသီမှာ စိတ်ထဲတမျိုးကြီး ဖြစ်နေတယ်။ ကိုကိုက နမ်းတော့ ဟေသီလဲ ပြန်နမ်းတယ်။ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းပြီး လီးကို မကျွတ်စေဘဲ ဟေသီနို့ကို တပြွတ်ပြွတ် စို့ပြန်တယ်။ နို့စို့ပေးတော့ နာကျင်တာတွေတောင် ပျောက်ပြီး ကာမစိတ်တွေ ပြန်ဖြစ်လာတော့ ဟေသီလဲ ညည်းမိတယ်။ ဟေသီ့ညည်းသံ ကြားရပြီးနောက်မှာတော့ ကိုကိုက လီးကို ရှေ့သို့တိုးပြီး ဖိသွင်းလိုက်တော့ “ဖြစ် ဗျစ် ဖောက်” “အာ့… အိုးးး အာ့လာ့လာ့” တချက်ဆို တချက်ဆိုသလောက် မျက်ရည်များ ကျလောက်အောင်ပင် နားသွားတဲ့ထိ ဟေသီ အော်မိလိုက်တယ်။ “အားး… ကွဲပြဲသွားပြီ… အိုး နာလိုက်တာ ကိုကို” “ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဟေသီ… အပျိုမှေးလေး ပေါက်သွားတာပါ” တကယ့်ကို နာကျင်မှုကို ခံစားလိုက်ရတဲ့ ဟေသီ သည်းခံနေလိုက်တယ်။ ထိုနောက်တော့ ကိုကိုက တဖတ်ဖတ် မြည်အောင် လိုးပါတော့တယ်။ “ဖွတ်… ဖတ်… ဖတ်… ဖန်း… ဖန်း” “အာ့ အိုးး… အင်းဟင်းးးဟင်းး” ဟေသီ့အဖုတ်ကို လိုးဆောင့်တဲ့အချိန် ခနလေးအတွင်းမှာပဲ ဟေသီ့စိတ်တွေ ထန်လာတယ်။ တစ်ခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ အထိအတွေ့တမျိုးကို ခံစားရပြီး ဟေသီမှာ အော်ညည်းသံလေး ထွက်မိတော့တယ်။ ကိုကို့လီးဒစ်ကားကားကြီးက မှိုပွင့်ကြီးလို ဖြစ်ပြီး အစေ့ကို ပွတ်ကာ ဆွဲသွားတယ်။ လီးအဝင်အထွက်တိုင်း နာသလို ကောင်းသလိုနဲ့မို့ အရမ်းကို ဖီလ်းဖြစ်ပြီး ညည်းနေမိတယ်။ “ဖွတ်… ဗြစ်.. ဖတ်…ဖလစ်… ဖတ်..ဖတ်” “အာ့… အိုး… ရှီး… ရှီးးးရှီးးး” ဆီးခုံချင်းရိုက်သံနှင့် ဟေသီ့ရဲ့အော်ညည်းသံတွေ ထွက်လာတယ်။ “ချစ်.. ကိုကို လုပ်တာ… ကောင်းရဲ့လား” “အာ… ကိုကို… အာ့ရှီးးရှီးး” “ဖွတ်ဖတ်… ဗြစ်.. ဖတ်… ဖန်းးဖန်းးဖန်းး” ခြေချင်းဝတ်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီး မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ ဟေသီမှာ ကိုကိုရဲ့ ဆောင့်လိုးချက်တွေကို ခံစားနေရတော့တယ်။

ကာမအရသာကို ကောင်းလိုက် နာလိုက်ဖြင့် နာကောင်းကြီးဖြင့် ခံစားနေရသည်။ စိတ်ထဲက တမျိုးဖြစ်လာတာကြောင့် ကိုကို့ကို ဖက်ထားလိုက်မိတယ်။ “ချစ်.. ပုံစံပြောင်းပြီး လိုးရအောင်နော်” “အင်း… ကိုကို လိုချင်သလိုပြောလေ.. ချစ် ပြောင်းပေးမယ်” “ကုန်းပေးနော်… ချစ်” “ဟုတ်.. ကိုကို” ဟေသီ ပက်လက်အိပ်နေရာက ထပြီး ကုန်းပေးလိုက်တယ်။ ဟေသီမှာ ဖင်ကုန်းပေးတာက ပထမဆုံးဆိုတော့ ကိုကိုလိုချင်တဲ့ပုံစံ မရတာကြောင့် ပုံစံကျအောင် ကိုကိုကပဲ ပြုပြင်ပြီး ဟေသီ့ပိပိဝကို တေ့ကာ လီးကို ကိုင်သွင်းလိုက်တယ်။ “ဗျစ် ဗျစ် ဗျိ.. အာ့… ကိုကို နာတယ်… ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ” လီးကို တဆုံးအထိ သွင်းပြီး ဟေသီရဲ့ ခါးကို လှမ်းဆွဲပြီး တဖန်းဖန်းမြည်အောင် လိုးလိုက်တော့တယ်။ ဟေသီရဲ့ လုံးကျစ်ကျစ်ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး လိုးတာမို့ ကိုကို့စိတ်တွေ ထန်နေလို့လားမသိဘူး မြန်မြန်လေး ဆောင့်လိုးတော့ ဟေသီမှာ ရှေ့ကို လဲမသွားရအောင် ထိန်းထားရတယ်။ ကျပ်တည်းတဲ့ ပိပိလေးကို ကိုကိုရဲ့လီးက ထိုးခွဲပြီး ဝင်လာတယ်။ “ဘွတ် ဖွတ်… ဖန်း.. ဖန်း… ဖန်းး” “အာ့.. အိုးး… ရှီးး…ရှီးးး” ပုံစံပြောင်းပြီး လျော့သွားတဲ့ကာမစိတ်က ဟေသီ့ကို တဖန် ပြန်တက်လာစေတယ်။ ဒီအကြိမ်ကတော့ ဝင်ချက်တိုင်းက ထိမိနေတယ်။ ကိုကိုရဲ့လီးကြီးက သားအိမ်နားအထိကို ရောက်နေတာကြောင့် ပိုပြီး အရပ်ပုတဲ့ ဟေသီအတွက် အောင့်လာတယ်။ “ဖွတ်… ဖန်းး… ဖန်းး… ဖန်းး” “အာ့ရှီးးရှီးးးအိုးး နာတယ်ကိုကို” ကိုကိုကလဲ အပျိုစစ်စစ်လေး ဟေသီ့ကို အပီအပြင် လိုးရတာကြောင့် ကြပ်ထုပ်နေတာမို့ ချော့လိုးတယ် ဆိုပေမယ့် ပြီးချင်သလို ဖြစ်လာတာကြောင့် “ကိုကို… ပြီးတော့မယ် ဟေသီ” “ဖွတ် ဖန်း ဖန်းး… ဘွတ် ဘွတ် ဖန်း” “အာ့ရှီးးရှီးးးအား… ပြီးပြီ… အိုးး” ဟေသီလဲ ကာမဆက်ဆံဖူးတာ ဒီတကြိမ်ထဲဆို ဆိုသလောက် အရသာ ထူးထူးဆန်းဆန်းကို ခံစားလိုက်ပြီး ပိပိထဲက အရည်တွေ စိမ့်ထွက်သွားသလို ခံစားရတယ်။ တကိုယ်လုံးလည်း တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်ကာ ပါးစပ်ထဲက အီးကနဲ အသံထွက်သွားတော့တယ်။ ပူနွေးနွေး သုတ်တွေ ဟေသီ့အဖုတ်ထဲ ဝင်လာတော့ ကိုကို့လီးက သုတ်ရည်တွေ ဝင်သွားမှန်းသိတော့ လန့်သွားမိတယ်။ ဟေသီလဲ မောပန်းသလိုဖြစ်ပြီး အားကုန်သွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး ကုတင်ပေါ် မှောက်ကျကာ ခနမှိန်းနေပေမယ့် ကိုကိုကတော့ အမောဖြေပြီး ဟေသီကို ဖက်ထားတယ်လေ။ “ချစ်.. ကောင်းလား” ဟေသီ ကောင်းတယ်လို့တော့ မဖြေရဲပါဘူး။

နောက်တကြိမ် ထပ်လုပ်မှာလဲ စိုးရိမ်တယ်။ ပိပိလေးက ကျိန်းစပ် နာကျင်နေတာကြောင့် “အရမ်းနာတယ်ကိုကို… ကျိန်းစပ်နေတာပဲ… ချစ်ဟာလေးတော့ ကွဲပြဲသွားပြီလား… မသိတော့ဘူး” “မကွဲပါဘူးချစ်ရယ်… အပျိုစစ်စစ်လေးမို ပထမအကြိမ်က ဒီလိုပဲတဲ့… နောက်အကြိမ်ဆိုရင် နာတာပျောက်ပြီး ဖီးလ်တွေ ရှိတော့မှာ” “နောက်တကြိမ် မလုပ်ရဲတော့ဘူး… ခုတောင် အရမ်းနာနေပြီ” “အင်း.. ခု နောက်ထပ် မလုပ်တော့ဘူးလေ… နောက်တပတ်လောက်မှ လုပ်မှာ” “မလာတော့ဘူးကွာ” “ချစ်ကလဲကွာ” “ချစ် ဗိုက်ကြီးရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ… ဖေဖေ သတ်လိမ့်မယ်” “ချစ် ဗိုက်မကြီးအောင် ကိုကို ဆေးတိုက်မှာပေါ့” “အဲ့ဆေးတွေက ကြာရင်မကောင်းဘူးလို့ ပြောကြတယ် ကိုကို” “ဥပါဒ်မရှိလို့ထုတ်ထားတဲ့ ဆေးတွေပါ ချစ်ရာ” “အင်းပါ… ကိုကို” ထို့နေ့က ဟေသီ့ကို ဆေးတိုက်ပြီးတော့ ဟေသီ အိမ်ပြန်ခဲ့တယ်။ ပိပိတစ်ခုလုံး ကျိန်းစပ်နေပြီး ဟန်မပျက်အောင် မနဲထိန်းနေရတယ်။ အိမ်က ရိပ်မိမှာတော့ ဟေသီ ကြောက်တယ်လေ။ နှစ်ရက်သုံးရက်လောက် ဒဏ်ခံလိုက်ရပြီးနောက်မှာတော့ သက်သာသွားတယ်။ ကိုကိုနဲ့ လိင်ဆက်ဆံမှု မလုပ်ရဲလောက်အောင် ကြောက်သွားပေမယ့် ကိုကိုနဲ့တွေ့တော့လည်း ရင်ခုန်မိပြန်တယ်။ ကိုကိုရဲ့ လှုံ့ဆော်မှုကြောင့် ကာမစိတ်က တဖန်ဖြစ်လာပြန်ရော။ ဒီလိုနဲ့ နောက်တကြိမ် ကိုကိုနဲ့ဟိုတယ်ကို လိုက်မိပြန်တယ်။ ဒုတိယအကြိမ်မှာတော့ ပထမအကြိမ်တုန်းကလို ကြောက်ရွံ့ခြင်း မရှိတော့ပဲ ပိုမိုရဲတင်းသလို ဖြစ်လာပြီး ဟေသီက ကိုကို့လီးကြီးကို ငုံစုပ်တတ်ခဲ့တယ်။ ကိုကို့ရဲ့ စုပ်ယက်မှုမှာလဲ သာယာတတ်ခဲ့ပြီ။ ပုံစံမျိုးစုံအောင်လဲ လုပ်တတ်လာခဲ့တယ်။ ကိုကိုကလည်း ဟေသီ့ကို မတ်တပ်ရပ်ပြီး အောက်မှ ပင့်တင်ကာ လိုးခြင်း၊ ဟေသီအား အပေါ်မှနေစေပြီး လိုးခိုင်းခြင်း စသည့်အကွက်များဖြင့် စုံစိနေအောင် လိုးပေးသည်။ ဒုတိယအကြိမ်မှသည် ရည်စားသက်တမ်း တစ်နှစ်ကျော်လာသည်အထိ တစ်လတစ်ကြိမ် အနည်းဆုံး ကာမဆက်ဆံခဲ့ကြသည်။ ကျောင်းလစ်ပြီး အပြင်ကို ခနခနထွက်သဖြင့် ဟေသီ့မိဘများက သံသယဝင်လာသည်။ ဟေသီအား ကျောင်းအထိ လိုက်လံကြည့်ရှုတတ်လာသည်။ ထိုအခါ ဟေသီတို့သမီးရည်းစားက အပြင်မထွက်ရ‌တော့ပဲ ကျောင်းမှာပဲ ကျောင်းတက်နေရသည်။ များမကြာမှီမှာပင် ကိုကိုတစ်ယောက် သူလိုသည်ကို မရ၍ စိတ်ဆိုးလာသည်။ ဟေသီ အမျိုးမျိုး တောင်းပန်သည့်ကြားမှပင် ကိုကိုတစ်ယောက် ဟေသီ့ဆီ အလာကြဲလာသလို ခြေလှမ်းတို့ တခြားတစ်ယောက်ဆီ လှမ်းတော့သည်။

ကိုကိုကျော်ကျော်လွင် တစ်ယောက် အခြားသောမိန်းကလေးနှင့် ပေါ်တင်တွဲလာသည်နှင့် ထိပ်တိုက်တိုးရာ “ကိုကို ဘယ်လို လုပ်လိုက်တာလဲ… ကိုကိုရယ်” “ဟေသီ.. ငါ့ကို ဖြတ်လိုက်တော့… နင့်နဲ့ငါ ဘာမှ ပတ်သက်စရာ မလိုတော့ဘူး” “ဘယ်လို ကိုကို… ဒီလို လွယ်လွယ်နဲ့ ပြတ်လို့ရလို့လား” “ဘာလို့ မရ ရမှာလဲ… ငါလဲ ငါတကယ်ချစ်တဲ့သူနဲ့ တွေ့နေပြီ… သူနဲ့ပဲ လက်ထပ်မှာ… ငါ့မိဘတွေလဲ သဘောတူတယ်” “ဘာ… နင် နှမချင်း ကိုယ်ချင်းမစာဘူး” “ဘာလဲဟာ… နင်လဲ စိတ်ပါလို့ဖြစ်တာ… နင် သဘောမတူရင်… ငါ ဘာမှလုပ်လို့ မရတာပဲ” “ဘာပြောတယ်… နင် နင်… သိပ်ရက်စက်တာပဲ” ပြောရင်း ကျော်ကျော်လွင်တစ်ယောက် ထွက်သွားလေတော့သည်။ ဖုန်းအကြိမ်ကြိမ်ဆက်သော်လည်း မရသဖြင့် ဟေသီမှာ ကိုကျော်ကျော်လွင်အား စိတ်နာပြီး ကျန်ခဲ့တော့သည်။ စိတ်နာသော်လည်း အရှက်နဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကို ငဲ့ရ၍ တုန့်ပြန်ခြင်းငှာ မတတ်နိုင်ခဲ့ပေ။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်အတွက် ပထမဆုံး အချစ်မှာ ဟေသီတစ်ယောက် ကျဆုံးခဲ့ရသည်။ နောက်ထပ် ချစ်ရမည့်သူကိုပင် တွေ့နိုင်တော့မည်ဟုပင် မထင်ခဲ့ပေ။ ဟေသီတစ်ယောက် ကျောင်းပြီးသည်အထိ နောက်ထပ် ချစ်သူ မထားတော့ပေ။ သို့သော် ကျောင်းပြီးသောအခါတွင်မူ နောက်တစ်ယောက်နှင့် ဆုံတွေ့ခဲ့သည်။ သူသည်ကား ဟေသီ၏ အိမ်ဦးသခင်ဖြစ်လာမည့်သူပင် ဖြစ်သည်။ ထိုသူကား အောင်သူရဖြစ်ပြီး ဟေသီ့မိဘများကပင် သဘောကျရသူ ဖြစ်သည်။ သို့သော် အတင်းအကြပ် စီမံခြင်းတော့ မရှိပေ။ ကိုအောင်သူရကလည်း ဟေသီ့ကို ချစ်ရေးဆိုသည်။ ကိုအောင်သူရသည် အနေအေးသော်လည်း ဟေသီ့အတွက်ကိုတော့ ဦးစားပေး အလေးထားသည်။ ဟေသီ့မျက်နှာ ညိုသည်ကိုပင် သည်းသည်းလှုပ်သည်။ ဟေသီ့လိုအပ်ချက် မှန်သမျှကို အောင်သူရက ချက်ချင်းပင် ဆောင်ရွက်ပေးသည်။ သို့သော် ဟေသီက ကိုအောင်သူရကို အဖြေမပေးပဲ စောင့်ကြည့်ခဲ့သည်။ အောင်သူရကလည်း ဇွဲကောင်းလွန်းသည်။ အောင်သူရက ဟေသီ့အပေါ် အမှန်တကယ်ချစ်မှန်း ဟေသီ သိသည်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ အောင်သူရက ဟေသီ့ရင်ထဲကို နေရာဝင်ယူလာသည်။ ဟေသီ အောင်သူရကို တကယ် ချစ်သွားတော့သည်။ တကယ် ချစ်မိသောအခါ စိတ်မကောင်းလည်း ဖြစ်မိသည်။ နောက်တော့ မိမိချစ်ရသူအတွက် အဖြေပေးလိုက်သည်။ သို့ရာတွင် လက်ထပ်ရန် ပြောသောအခါ ဟေသီတစ်ယောက် အကြောင်းအမျိုးမျိုး ပြတော့သည်။

“သီ.. ကိုတို့ လက်ထပ်ကြမယ်လေကွာ… အချိန်မဆွဲနဲ့တော့ သီ” “ဘာလို့လဲ.. ကိုရယ်… သီက လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်သေးလို့ပါ” “သီ ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲတော့.. ကို မတွေးတတ်တော့ဘူး… ကိုကတော့ သီ့ကို ချစ်လွန်းတော့ မိဘတွေကို ဖွင့်ပြောပြီး တောင်းရမ်းချင်နေပြီ… သီ လက်မထပ်ချင်တာ… ကိုကို့ကို တကယ်မချစ်လို့လားလို့တောင်… ထင်နေပြီ” “သီ.. ကို့ကို တကယ်ချစ်ပါတယ်… ဒါပေမယ့်…” “သီ လက်မထပ်ချင်လောက်တဲ့ အိမ်ထောင်ဖက်တစ်ခုအဖြစ်… လက်မခံနိုင်လောက်တဲ့အပြစ်… ကို့မှာ ရှိနေလို့လား.. သီ” “ခက်တယ် ကိုရယ်… သီ ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး” “ပြောပါသီ… ကို့မှာ အပြစ်ရှိရင် ကို ပြင်မှာပါ” ဒီတစ်ခါတော့ သီ ဆုံးဖြတ်မှ ရတော့မည်။ မိမိက မပြောပဲ ကိုအောင်သူရက သူ့မိဘများကို ဖွင့်ပြောပြီး လာရောက် တောင်းရမ်းယူမည်ဆိုလျှင် ဟေသီ့မိဘများက လက်ခံမည်ကို ဟေသီ သိနှင့်နေသည်။ ထိုအခါ သီလည်း ငြင်း၍ ရတော့မည်မဟုတ်ပေ။ ဤသို့ဆိုလျှင် ဟေသီသည် ကိုသူရအား လိမ်ညာလက်ထပ်သူဖြစ်ပြီး လက်ထပ်သည့်နေ့တွင်ပင် မိမိအပျိုစင် မဟုတ်သည်ကို ကိုသူရ သိပြီး မိမိအား ရွံရှာနိုင်သည်။ အခန့်မသင့်လျှင် အိမ်ထောင်ပင် ပျက်နိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသာ ပြောလိုက်ချင်သည်။ မိမိချစ်ရသော သူကို လိမ်ညာ၍ လက်မထပ်ချင်ပါ။ မိမိအကြောင်းကိုသာ ပြောပြပြီး ကိုအောင်သူရ၏ အဆုံးအဖြတ်ကိုသာ ခံယူတော့မည်ဟု တွေးပြီး “ကိုကို့မှာ အပြစ်မရှိပါဘူး… အပြစ်ရှိတာက သီပါ ကိုကို” “သီ့မှာ ဘာအပြစ်ရှိလို့လဲ သီ” “ကို သေချာနားထောင်နော်… ပြီးမှ ကို့စိတ်တိုင်းကျ ဆုံးဖြတ်ပါ… ချက်ချင်းလဲ ဆုံးဖြတ်စရာ မလိုသလို… ကို့ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုလည်း သီက နားထောင်မှာပါ” “ကောင်းပြီလေသီ… ပြောပါ” “သီက အပျိုစင်မဟုတ်ဘူး ကိုကို… သီ့မှာ အရင်က ချစ်သူရှိခဲ့ဖူးတယ်” “အော်” “ကို… သီ့ကို လက်ထပ်ဖို့ စိတ်ပျက်သွားပြီ မဟုတ်လား” “ဘာလို့ စိတ်ပျက်ရမှာလဲ” “ကို… သီက ကို့ကို အချစ်စမ်းနေတာ မဟုတ်ဘူး… အမှန်အတိုင်း ပြောတာပါ… ကိုစိတ်ပျက်သွားရင် နောက်ဆုတ်နိုင်ပါတယ်… သီ စောဒက မတက်ပါဘူး” “မဟုတ်ဘူးသီ… သီ့ကို… ကို လက်ထပ်မှာပါ” “သေချာစဉ်းစားပါ ကို… အလျင်တလို မဆုံးဖြတ်ပါနဲ့… လက်ထပ်ပြီးမှသာ… ကို ပြောင်းလဲ သွားခဲ့ရင်… သီ ဘယ်လိုမှ ရင်ဆိုင်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး… အခုလို အရဲစွန့်ပြီး အရှက်ကို မငဲ့ဘဲ ပြောရတာလဲ သီက လိပ်ပြာမလုံလို့ပါ” “သီရယ်… လူဆိုတာ မှားတတ်တယ်… မမှားသော ရှေ့နေ… မသေသော ဆေးသမားဆိုတာ မရှိဘူး… ငယ်ရွယ်တဲ့အချိန်မှာ အချစ်ကြောင့်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်… တဏှာကြောင့် မှားတတ်ကြတယ်… ဒါကို နားလည်နိုင်ပါတယ်… ပြီးတော့ ဒါကို ကိုးကွယ်တဲ့အထဲမှာ ကို မပါဘူး… နောက်ဆုံးတစ်ခု ပြောမယ်… ကို အရှက်ပြေ ပြောနေတာမဟုတ်ဘူး… သီက တရားဝင်ယောက်ျားရှိတဲ့သူ မဟုတ်ဘူး… ကို သီ့ကို လက်ထပ်မှာပါ… ဒါလေးတစ်ခုကြောင့် ကိုတို့ချစ်ခြင်းတွေ ဝေးကွာစရာ အကြောင်းမရှိဘူး” သီက ကို့ရင်ခွင်ကျယ်ကို ပြေးဝင်ပြီး ဖက်လိုက်သလို ကိုအောင်သူရကလည်း ကြင်နာယုယစွာ ဖက်ထားလိုက်သည်။

“ကေ… ကို့ကို လက်ထပ်မှာလား” “အင်း” အဖြေပေးပြီး ခြောက်လခန့်အကြာတွင် လက်ထပ်ထိမ်းမြားခြင်း မင်္ဂလာကို မိဘများက ဆောင်ရွက်ပေးကြတော့သည်။ သီတွေးမိသည်က မင်္ဂလာဦးည။ “ဒေါက်..ဒေါက် ..ဒေါက်” “သီရေ …” အခန်းတံခါးခေါက်ပြီး သီ့ကိုခေါ်သံ ကြားလိုက်ရသည်။ တံခါးဆီ သွားရင်း “လာပြီး… ကို” ညဆယ်နာရီကျော်အထိ ကိုအောင်သူရ သူငယ်ချင်းများနှင့် သောက်စားပြီး ပြန်လာသည်။ သို့သော် အများကြီး သောက်လာပုံမရ အရက်နံ့သာ ရနေသည်။ “သီက အရမ်းလှနေပါလား” “ဟင်… ဘယ်မှာ လှလို့လဲ” သီ ရှက်မိသည်။ ညအိပ်ရင် ပေါ့ပေါ့ ပါးပါးအိပ်လို့ရအောင် ဂါဝန်ပဲ အမြဲဝတ်ခဲ့သူမို့ ကိုသူရ ပြောမှ ဂါဝန်ကို သတိထားမိသည်။ ဂါဝန်က အရမ်း ပါးသလို လည်ပင်းကလဲ ဟိုက်နေသည်။ မလုံမလဲ ဖြစ်မိတာကြောင့် စကားလမ်းကြောင်း လွှဲလိုက်သည်။ “အရမ်းများ မူးနေလားဟင်” “မမူးပါဘူး သီရဲ့” “အများကြီး သောက်လာမှာ စိုးလို့” “ဘာလို့ အများကြီး သောက်ရမှာလဲ သီရယ်… ဒီနေ့က သီနှင့် ကိုတို့ရဲ့ မင်္ဂလာဦးညလေ” “ညစာစားဦးမလား ကို” “ဘာမှ မစားတော့ဘူး သီရယ်… ဗိုက်တင်းပြီး လေးနေမှာစိုးလို့” “ဟုတ်..ကို… ရေချိုးရင် ချိုးလိုက်လေ” “အင်း… ရေတော့ ချိုးလိုက်ဦးမယ်” ကိုသူရတစ်ယောက် ရေချိုးခန်းဝင်ချိန်မှာ သီတစ်ယောက် ရင်ခုန်သလို ထိတ်လန့်နေမိသည်။ ရေချိုးခန်းမှ ကိုသူရ သဘက်ပတ်၍ ထွက်လာရာ “ကို… ဒီမှာနော်… အဝတ်တွေ” “အေးပါ သီ” ညဝတ်အိပ်သော အဝတ်တွေကို ကို လှဲလှယ်ဝတ်နေစဉ် သီ မျက်နှာ လွှဲနေလိုက်သည်။ “သီ” “ဟင်” ကိုသူရ ခေါ်သံကြောင့် ရင်ထဲ စိုးရိမ်စိတ်ဝင်နေတဲ့ သီ့ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ “အိပ်ကြမယ်လေ… သီ” “ဟုတ်… ဟုတ် ကို” ဟေသီ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်တော့ ကိုသူရလဲ ကုတင်ပေါ်ထိုင်ပြီး လှဲချလိုက်ရင်း သီ့ကို ဖက်ထားသည်။ “သီ.. ကိုလေ သီ့ကို တကယ် ပိုင်ဆိုင်သွားပြီနော်” “မင်္ဂလာတောင် ဆောင်ပြီးပြီပဲ ကိုရယ်” “အင်း… ဒါကတော့ ကို့ဘဝမှာ တန်ဘိုးအရှိဆုံး အရာတစ်ခုကို ရလိုက်တာပဲ…သီ” “ကိုတို့ ယောက်ျားလေးတွေက မရခင် ဖျာလိုလိပ် ခေါင်းပေါ်တင်ပြီး… ရမှ ဖျာလိုနင်းချေတာမျိုး လုပ်တတ်ကြတယ်ဆို” “ကိုက အဲဒီလိုလူမျိုး မဟုတ်ရပါဘူး သီရယ်” “နောက်မှ အပြစ်ရှိတယ်ဆိုပြီး အပြစ်တွေရှာပြီး စိမ်းကားဖို့တော့ မလုပ်ပါနဲ့ကို” “သီ.. ကိုက သီ့ကို အရမ်း ချစ်တာ… သီကရော ကို့ကို ကိုချစ်သလောက် ပြန်ချစ်ဖို့ပဲ မျှော်လင့်နေတာ” “အရမ်းချစ်လို့လဲ လက်ထပ်ခဲ့တာပဲ ကိုရယ်” ကိုက ကေ့ရဲ့ပါးပြင်ကို မြတ်နိုးစွာ နမ်းရှိုက်လိုက်ပြီးနောက် သီ့နှုတ်ခမ်းလေးအား ငုံစုပ်လိုက်သည်။

လင်မယားအရာမြောက်ပြီး မင်္ဂလာဦးညမှာပဲ လိုးတော့မည်ကို သိနေတဲ့ သီမှာ ကို့အပြောနဲ့ အကြင်နာများကြောင့် ကာမဆက်ဆံဖူးတဲ့ မိန်းကလေး ဖြစ်နေတဲ့အတွက် ပိပိမှာ စိုစိပြီးလာတော့တယ်။ ကိုက ဟေသီ့ကို မျက်နှာဆိုင်ချင်းဆိုင် ဖြစ်စေရန် ဖက်ကာဆွဲယူလိုက်သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်လာမှ ကို့လီးကြီးက သီ့ဗိုက်ကို ထောက်နေသလိုဖြစ်နေပြီး သီလည်း နည်းနည်း ရှက်ရွံ့သွားမိရပြန်သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်တဲ့အခါ သီနှုတ်ခမ်းကို လာနမ်းစုပ်တော့သည်။ အစကတော့ ကြောက်လန့်ပြီး ရှောင်မလို လုပ်ပေမယ့် နှုတ်ခမ်းချင်း ထိသောအခါမှာတော့ ကာမနတ်၏ ဖမ်းစားခြင်းကို သီ ခံလိုက်ရပါပြီ။ အနမ်းကျွမ်းကျင်လှတဲ့ ကို့ကြောင့် သီလဲ တုန့် ပြန်နမ်းမိတယ်။ ကိုသူရရဲ့ အနမ်းတွေက ရဲဆေးတင်ထားသော အရက်ကြောင့်လား မသိပါ။ ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင် ပြင်းထန်လှသည်။ ရမက်တွေနဲ့မို့ သီ့တကိုယ်လုံးလဲ ကိုသူရရဲ့ ပွတ်သပ်ပေးမှုတွေကြောင့် ကြက်သီးနွေးဖုတွေပါ ထလာရသလို ကာမစိတ်တွေလဲ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ပြီး ပိပိထဲ အရည်တွေ စိုလာခဲ့တယ်။ ဂါဝန်ကို မတင်ပြီး လက်က ဘော်လီချိတ်ဆီ ရောက်လာကာ ချိတ်ကို ဖြုတ်သွားပြန်တယ်။ နောက်တော့ ဂါဝန်ကိုပါ အပေါ်ထိလှန်ကာ ပြူးပြီးဖွံ့ထွားလှတဲ့ သီရဲ့နို့ကို တပြွတ်ပြွတ် စို့တော့တယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့… အိုး ကိုရယ်… အင်းဟင်း ဟင်း” နို့စို့ခံဖူးပေမယ့် နို့စို့မခံရတာ ကြာပြီဆိုတော့ နာသလို ကျင်သလို ဖြစ်ပေမယ့် တကယ်တမ်းကျတော့ သီ့စိတ်တွေ ထလာခဲ့တာပါ။ ဘယ်ညာ လှည့်စို့ပြီးနောက်မှာတော့ သီ့အဖုတ်လေးလဲ စိုရွှဲနေပြီလေ။ ကိုက ကေ့ပေါင်သားတွေကို ပွတ်သပ်ပြီး ကေ့အဖုတ်ကို လာပွတ်ချိန်မှာတော့ ကြက်သီးနွေးဖုတွေ ထကာ အဖုတ်ထဲက အရည်က ပေါင်ခြံထဲ စီးဆင်းသွားရပြန်သည်။ အဖုတ်ကို လာပွတ်တဲ့အချိန် “အာ့… အင်းးဟင်းး… ကို” နှုတ်ကလည်း မငြင်းဆန်ချင်သလို ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း ကာမအရှန် မြင့်တက်လို့ လာပါပြီ။ လင်ယောက်ျားနှင့် အပြိုင်သာ ကာမအလိုကို စိတ်က အလိုလိုက်ချင်နေပါပြီလေ။ အကွဲကြောင်း တလျှောက် စုံဆန်ပွတ်ပြီး ကာမစေ့ကိုပါ မထိတထိ ပွတ်ပေးလေတော့ ကေ့မှာ နေလို့မရအောင် ကာမစိတ်တွေ ဖြစ်ခဲ့ရပြီ။ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ညည်းတွားမိသည်။

မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်ချိန်မှာတော့ ကိုသူရမှာ အောက်ပိုင်းအဝတ်အစားတို့ မရှိတော့ချေ။ သီ့မှာတော့ ကိုသူရ နို့စို့ပေးခြင်းကြောင့် နို့သီးခေါင်းတွေလဲ စူထွက်လာပြီ။ အတင်းကာရော စို့တာမဟုတ်ပေမယ့် အထိအတွေ့တို့ ရှိခဲ့ဖူးခြင်းတို့ကြောင့် တချက်တချက်မှာ ကော့နေအောင် ခံစားမိရသည်။ နို့စို့ပြီးနောက် ကိုရဲ့မျက်နှာက သီ့ပေါင်ကြားမျက်နှာအပ်ပြီး အကွဲကြောင်းတလျှောက် လျှာဖျားနှင့် ကလော်လိုက်ရာ “အား… ကိုကို မလုပ်နဲ့ကွာ… အား ကျွတ် ကျွတ်” ချစ်လင် ကိုသူရကို အားနာမိသည်။ ချစ်သူဟောင်း လိုးခဲ့ဖူးသော အဖုတ်ကို ကိုက အားရပါးရ ယက်နေသည်။ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ပြီး အော်လိုက်သည်။ ကြက်သီးထပြီး ခါးပါကော့ သွားရတယ်။ ချစ်လင်ဖြစ်သူ ကိုသူရ ဘုန်းနိမ့်မှာလဲ စိုးရိမ်သွားပြီး အတင်းပင် ကို့လက်ကို ဆွဲယူလိုက်တော့ “မတားနဲ့တော့ သီ… သီ စိတ်အရမ်း လာနေမှ အဆင်ပြေမှာ” “မလုပ်ပါနဲ့ ကို… တော်ပြီ… အရမ်းအားနာလို့” “အားနာရင် ပြန်လုပ်ပေးပေါ့” “လုပ်ပေးမှာပေါ့ ကိုရယ်” သီက ကို့ကို အတင်း လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ ကိုက အလိုက်သင့်ပါပြီး သီ့ရဲ့ အပေါ်တက်လာကာ သီ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားပြီး ဒူးထောက် လိုက်သည်။ ထိုနောက် လီးကိုကိုင်ကာ သီ့အဖုတ်ဝကို တေ့ပြီး အသာဖိထည့်တော့ “ဗျစ် ဗျစ် ဗြိ” “အာ့.. ကို နာတယ်” အလိုးခံရပြီဆိုတဲ့ အသိက ရင်ထဲ လှိုက်ကနဲ ဝင်လာသည်။ အလိုးမခံရတာ နှစ်ချီကြာနေပြီမို့ အပျိုစင် မဟုတ်သော်လည်း နည်းနည်းတော့ နာသည်။ ကိုသူရရဲ့ လီးကလည်း လုံးပတ်တုတ်ပြီး အရှည်ကလည်း ၇လက်မလောက်ဆိုတော့ အဖုတ်တစ်ခုလုံး ပြည့်ကြပ်နေသည်။ နာသည်ဟု အော်လိုက်မိ၍ ကိုက အတင်းအကြပ် မလုပ်ပဲ သီ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းပြန်တယ်။ စိတ်ထဲ ဘယ်လိုဖြစ်ရသည်မသိ ကိုသူရအား ဖက်ထားပြီး ပြန်နမ်းစုပ်ပစ်လိုက်သည်။ ထိုစဉ် ကိုသူရက လီးကို ဆတ်ကနဲ ထိုးသွင်းလိုက်ရာ လီးကြီးက အိကနဲ တဆုံးဝင်သွားတော့သည်။ “ဗြွတ်..စွိ.. ဒုတ်” “အားး.. “ ထိုအချိန်တွင် ကိုသူရက တချက်မျှရ ပ်သလိုဖြစ်ပြီး တွေဝေသွားသလို ဖြစ်သွားသည်ကို သီ မြင်လိုက်သည်။ မိမိ အပျိုမစစ်သည်ကိုများ စိတ်ပျက်လေသလားဟု တွေးမိပြီး စိတ်ထဲ ထင့်သွားသည်။ သို့သော် ကိုသူရအား မိမိ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြခဲ့ပြီး ဖြစ်ရာ သီ့အနေနဲ့ လိပ်ပြာလုံသော်ငြား ချစ်သောလင်အတွက်မူ သီ စိတ်မကောင်းပေ။

ထိုအတွေးကြောင့်ပင် သီတစ်ယောက် စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်သွားရသည်။ “သီ ဘာတွေးနေတာလဲ” “ဟင်.. ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ကို” “ဘာမှတွေးမနေနဲ့သီ… ကိုက သီ့ကို အမြဲချစ်မှာပါ” “သီက အားနာတယ်” “ဟာကွာ” သီ့မှာ စိတ်သက်သာရာ ရသွားသဖြင့် နောက်ထပ် မတွေးတော့ပဲ ကိုသူရ လိုးသည်ကို စိတ်ပါလာခဲ့သည်။ “ဗျစ် ဗျစ် ဗျိ ဘွတ် ဖွတ်ဖွတ်” “အာ့…. အိုး.. အင်းဟင်းး ဟင်း” တင်းကျပ်ကျပ် တစ်ဆို့ဆို့ အရသာနှင့်အတူ အဖုတ်အတွင်းသားများ လှုပ်ရှားလာပြီး အရည်တွေ ပိုထွက်လာသလို ခံစားရလာသည်။ တကယ်တမ်းတော့ သီက ခံနိုင်ပါပြီ သို့သော် ကိုက ဆက်မလှုပ်ရှားပဲ သီရဲ့နို့တွေကို ပွတ်သပ်ပေးတဲ့အခါ အလိုလို ညည်းသံပေးမိနေသည်။ ညည်းသံထွက်မှ ကိုသူရက လီးကို တဖြေးဖြေးနှင့် နှုတ်ယူပြီး ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်တော့သည်။ အစေ့ကိုလဲ ထိသလို အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားများကို ပွတ်ဆွဲသွားတဲ့ ကို့လီးကြီးကြောင့် အဖုတ်လေးက အရသာတမျိုးကိုပါ ခံစားလိုက်ရသည်။ “ဖွတ်… ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်” ဆီးခုံချင်း တဖတ်ဖတ် ရိုက်မိနေသလို လီးက တဇွိဇွိ တဗျိဗျိ ဝင်နေတော့ သီတစ်ယာက် မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ပြီး ညည်းနေမိတော့သည်။ နည်းနည်းမြန်လေ အရသာ တွေ့လေဖြစ်ကာ ပိုညည်းမိတော့သည်။ ”ဗျစ်… ဘွတ်… ဖတ်…  ဖတ်… ဖန်း… ဖန်းးး” “အင့်… အိုးး.. အင်းးဟင်းးဟင်းး” ဘယ်လိုသဘောကြောင့်ရယ် သီမသိတော့ ကို့ခါးကိုသာ အတင်းဖက်ထားပြီး နေချင်တော့တယ်။ ခါးကိုလှမ်းဖက်လိုက်တော့ လိုးတဲ့အရှိန် နှေးသွားတော့ သီ အားမရတော့ပေ။ ခါးကို လွှတ်လိုက်ပြီး မြန်မြန်ဆောင့်စေဖို့သာ ခါးကို လှမ်းဆွဲလိုက် ပြန်တွန်းလိုက်နဲ့ မသိစိတ်ထဲက လုပ်ပေးနေမိပြီး ကိုကလည် အလိုက်တသိ ခပ်မြန်မြန်လေး ဆောင်းလိုးလာသည်နှင့်အမျှ “ဖွတ် ဖတ် ဗျိ…ဗျစ်…ဖန်းးးဖန်းဖန်း… ဘွတ်.. ဇွိ…စွပ်.. ဒုတ်..ဖတ်…ဖတ်..ဖတ်” “အာ့… ရှီးးရှီးးး အိုးး…အား…အင်းဟင်းးဟင်းးး” တကိုယ် လှိုက်ဖိုလာကာ ကျင်စိမ့်လာပြီး အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်နေပြီဆိုတာ သိလိုက်တယ်။ “ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖန်း ဖန်းးဖန်း” “အားရှီးးရှီးးအိုးးး…အားးး..အားးး… ကို.. ပြီး… အားးအားးးးးးးးး” စောက်ဖုတ်အတွင်းသား လှုပ်ရှားမှုများနှင့်အတူ သီ့တကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားပြီး အရည်တွေ စီးဆင်းသွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ဆက်လက် မညည်းနိုင်တော့လောက်အောင် အားအင်ကုန်ခမ်းသလို ဖြစ်သွားပြီး ငြိမ်သွားရတယ်။

ကိုကတော့ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ဆက်လုပ်နေရာ သီလဲ သူပြီးအောင် လုပ်ပါစေဆိုပြီး လွှတ် ထားလိုက်တယ်။ သီပြီးပြီး ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသောအခါမှာတော့ ကို့ဆီက “အင်းး… အားးး ရှီးးးရှီး ဟားးး… ကောင်းလိုက်တာ… အားး” ညည်းသံထွက်လာပြီး အတင်းလိုးတော့တယ်။ မကြာပါဘူး အဖုတ်ထဲ ပူနွေးနွေး သုတ်ရည်တွေ ဝင်လာပြီး ကိုသူရက လီးကို အဆုံးထိသွင်းပြီး နောက်ကော့ပြီး ပန်းထည့်လိုက်ရာ အဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်တို့ ပြည့်လျှံသွားတော့တယ်။ ထိုနောက်တော့ ကိုကိုက သီ့ဘေး ဝင်အိပ်ကာ သီ့ကို နမ်းပြီး “သီ.. ကောင်းရဲ့လား” “အာ… ကိုကလဲ” “ဘာလဲ ရှက်နေတုန်းပဲလား” “အင်းပေါ့” “ခု ကိုနဲ့သီ လိုးပြီးပြီပဲ တကယ်လင်မယား ဖြစ်သွားပြီလေ” “အာ… ကိုကလဲ နားရှက်စရာတွေ” “ရှက်စရာမလိုပါဘူး သီရယ်… နောက်ထပ်လဲ လိုးအုံးမှာ” “နောက်ကြိုက်တဲ့အချိန် လုပ်လို့ရတာပဲ… ကိုရယ်… ခုတော့ သီလဲ ကျိန်းစပ်နေပြီ… မနက်ကျ လှမ်းမလျှောက်နိုင်ရင် ရှက်စရာကြီး… ဒီနေ့တော့ ကိုလဲ မောနေပြီ မဟုတ်လား…အိပ်ကြရအောင်နော်” “အင်းပါ… သီ” ထို့နောက်တော့ သီ့အားဖက်ကာ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ သီ့မှာသာ ချက်ချင်း အိပ်မပျော်နိုင်၊ ကို့ကိုကြည့်ပြီး သနားပြီး စိတ်မကောင်းပေ။ မိမိတွင်လည်း အပြစ်မကင်းဟုဆိုကာ စိတ်ဆင်းရဲရသည်။ မိမိ၏ ထိုအပြစ်ကြောင့်ပင် အိမ်ထောင်သက် ကြာလေ ကိုသူရအား စိတ်မချဖြစ်ပြီး သံသယဝင်ကာ အိမ်ထောင်ရေး၌ အဖုအထစ်တို့ ဖြစ်ရသည်။ ယောက်ျားတို့ မည်သည်မှာလည်း မိမိ၏ဇနီးသည်အား ခြောက်ပစ်ကင်း သဲလဲစင်သာ လိုချင်ကြသည် မဟုတ်လား။ ၎င်းယောက်ျားတို့သာလျှင် လူပျိုစစ်ချင်မှ စစ်မည် ဇနီးမယားတို့ကိုကား အပျိုစစ်မှ လိုချင်တတ်ကြသည်။ ၎င်းတို့ ဖောက်ပြန်ကြသည့်အခါတွင်မူ ဇနီးသည်၏ အပျိုမစစ်မှုကို ယိုးမယ်ဖွဲ့ပြီး အပြစ်ပုံချကာ အနိုင်ယူတတ်သည်ဖြစ်၍ တနေ့နေ့တချိန်ချိန်တွင် ကိုသည် သီ့အား ထိုအပြစ်တစ်ခုကို ယိုးမယ်ဖွဲ့ပြီး အနိုင်ယူမည်ကိုတွေး၍ အမြဲစိတ်ဆင်းရဲရတော့သည်။…ပြီး

Zawgyi

သမီးေလး အ႐ြယ္ေရာက္လာေတာ့ မေဟသီတစ္ေယာက္ စိတ္ေတြပူလာ ရၿပီ။ ခုေခတ္ ကေလးေတြက ကဲမွကဲ ဆက္စ္ကိစၥကို ထမင္းစားေရေသာက္ လုပ္သလို ျဖစ္ေနၿပီ။ အခ်ိန္ပိုင္းႏွင့္ ငွားတဲ့ဟိုတယ္ေတြကလဲ ေပါမွေပါ ဆိုသလို အြန္လိုင္းေပၚမွာတင္ ခ်ိန္းဆိုေနၾကတာ။ တယ္လီဖုန္းဆင္းကဒ္ေတြကလဲ ေပါမွေပါ။ လူမႈ႕ဆိုရွယ္ေဖ့ဘြတ္ေတြ တယ္လီဂရမ္ အစရွိတာေတြ သုံးေနၾကေတာ့ ခုေခတ္ကေလးေတြ ထိန္းခ်ဳပ္ရတာ မလြယ္ေတာ့ပါေလ။ ကိုယ္ေတြေခတ္တုန္းကနဲ႔ မတူဘူး။ တစ္ခုခုဆိုရင္ အင္တာနက္ေပၚ ေရာက္သြားၿပီ။ အဲဒီခါမွ အိမ္ကလူေတြ သိၿပီး အရွက္တကြဲ အက်ိဳးနဲေတြ ျဖစ္ရေတာ့တယ္။ ေတြးေနတုန္း ရွိေသးတယ္ သမီးေလးက စကပ္အတိုအျပတ္နဲ႔ မ်က္ႏွာမိတ္ကပ္လိမ္းၿပီး အိမ္ေပၚက ဆင္းလာေတာ့ “သမီး… ညည္း ဘယ္သြားမလို႔တုန္း” “သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ခ်ိန္းထားလို႔… မာမီ” “ဘယ္ကသူငယ္ခ်င္းလဲ… သမီး” “မာမီကလဲ… အျပင္တစ္ခါသြားရင္ စစ္လားေမးလားနဲ႔… သမီးအသက္ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ ျပည့္ေနၿပီ” “ဟဲ့.. နင့္ဟာနင္ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္မကလို႔ ရွစ္ဆယ္ပဲျဖစ္ျဖစ္… နင္ဟာငါ့သမီးပဲ” “မာမီ့သမီးက မာမီသမီးေပါ့… ဒါေပမယ့္ ေနရာတိုင္းေတာ့ သမီးကို မခ်ဳပ္ခ်ယ္ပါနဲ႔ မာမီ” “ငါ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး… မသူေတာ္ေတြနဲ႔ ေတြ႕မွာစိုးလို႔ေဟ့” “သမီးမွာလဲ စဥ္းစားတတ္တဲ့ဦးေႏွာက္ ရွိတယ္… မာမီ” “ေအး… နင္တို႔ဦးေႏွာက္ႏွင့္ မ်က္လုံးက… မ်က္ေတာင္ေမြး တဆုံးေတာင္ ၾကည့္တာမဟုတ္ဘူး… လူဆိုတာ ေရွ႕ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာ မသိႏိုင္ဘူး” “မာမီ… ဓာတ္ျပားေဟာင္းေတြ လာဖြင့္မေနနဲ႔ေတာ့…. မိန္းကေလးဆိုတာ ဗိုင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ ေနရမယ္… ကိုယ့္ဘဝကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမယ္… ဒါေတြပဲ ေျပာမွာမဟုတ္လား…. ေတာ္ပါၿပီ… သမီးအာ့ေတြကို နားရည္ဝေနၿပီ” ေျပာရင္းဆိုရင္း ထြက္သြားေသာ သမီးကိုၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။ ေဒၚေဟသီတစ္ေယာက္ ဝဋ္လည္ျခင္းေပလား မသိေပ၊ မိမိ အပ်ိဳဘဝတုန္းကလဲ ေမ့ေမ့စကား နားမေထာင္ခဲ့လို႔ အိမ္ေထာင္က်မွ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြကို ခါးစည္းခံေနရေတာ့သည္။ ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈပါ။ မိမိဖာသာ ႀကိတ္မွိတ္ခံစားရင္း ေနာင္တေတြရၿပီး သမီးေလးကို မိမိကဲ့သို႔ မျဖစ္လိုေတာ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သမီးေလးအား ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့ရာမွ သမီးမွ မိမိအား အျမင္မွား အထင္မွားေတြ ျဖစ္ရေတာ့သည္။ တကယ္ေတာ့ မိမိအမွားကို မိမိခ်စ္ေသာလင္မွလႊဲ၍ မည္သူ႔ကိုမွ် မေျပာျပခဲ့ေပ။ ငယ္႐ြယ္စဥ္က ႀကဳံဆုံခဲ့ဖူးေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုက ေဟသီ့ဘဝကို ယခုၿခိမ္းေျခာက္ေနဆဲပင္ ျဖစ္ၿပီး ထိုအေတြးမ်ား ဝင္လာပါက ငါအမွားႀကီးတစ္ခု ျပဳလုပ္မိေလျခင္းဟု ေတြးမိသည္။

ထိုအမွားမ်ိဳးကို သမီးေလးကို ထိုသို႔ မဆုံေတြ႕ေစလိုပါ။ ေတြးမိရင္း ငယ္ကအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း ေပၚလာရေတာ့သည္။ ေဟသီ တကၠသိုလ္ စတက္တဲ့ႏွစ္မွာပဲ သခ်ၤာေမဂ်ာက ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသားျဖစ္တဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္လြင္ကို ေတြ႕ခဲ့သည္။ အသားျဖဴၿပီး အရပ္ရွည္တယ္။ ဆံပင္ပုခုံးေထာက္ႏွင့္ လိုက္ဖက္တဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္လြင္ကို ေတြတဲ့အခါမွာေတာ့ ရင္ခုန္သံဆိုတာကို စတင္ခဲ့မိတယ္။ စေတြ႕ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာပဲ စာသင္ခန္းေရွ႕ တဝဲဝဲလည္ေနတဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္လြင္ေၾကာင့္ ေ႐ႊစြန္ညိဳ ဘာလိုလို႔ဝဲမွန္း သိေနၾကၿပီေလ။ ေဟသီကိုယ္တိုင္က သေဘာက်တာေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေကာင္းမႈနဲ႔ ေက်ာ္စြာႏွင့္ေဟသီ ရည္းစားျဖစ္ၾကေလသည္ေပါ့။ ခ်စ္စခင္စ ၾကင္နာစမွာ မိုးမျမင္ ေလမျမင္ အခ်စ္နဲ႔အခ်စ္ ႐ူးခဲ့ရသူက ေဟသီ၊ ဘဝမွာ ပထမဆုံး ခ်စ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အခ်စ္ဦးဆိုေတာ့လဲ ေက်ာ္ေက်ာ္လြင္မွလႊဲၿပီး မည္သူ႔ကိုမွ ခ်စ္ႏိုင္ေတာ့မည္ဟု မထင္ေပ။ ေက်ာ္ေက်ာ္လြင္သာ အခ်စ္၊ ေက်ာ္ေက်ာ္လြင္သာ ဘဝဟု ထင္မွတ္ခဲ့ေလေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္လြင္ ေျပာသမွ်သာ အဟုတ္ထင္ခဲ့သည္။ မိဘေျပာတာကိုပင္ အေကာင္းမထင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အခ်စ္ဆိပ္တို႔ မႊန္ခဲ့သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္လြင္၏ အျပဳအစုအယုအယတို႔မွာ ယစ္မူးခဲ့သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္လြင္ ေျပာသမွ် နားဝင္ခဲ့သည္။ လူလစ္ေသာေနရာတို႔သည္ ေဟသီနဲ႔ ေက်ာ္ေက်ာ္လြင္တို႔၏ ခ်စ္ဗိမာန္။ ႏွစ္ဦးသား ေတြ႕သည့္အခ်ိန္တို႔သည္ ၾကည္ႏူးစရာအတိ။ ရင္ခုန္ျခင္းတို႔ႏွင့္အတူ ခ်စ္စိတ္တို႔ မႊန္ခဲ့သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္လြင္က ခႏၶာကိုယ္ျခင္း ထိေတြ႕႐ုံျဖင့္ အားမရေပ။ ‌ေဟသီလည္း ထိုနည္းတူစြာပင္။ လူသူကင္းမဲ့ၿပီး ဆိပ္ကြယ္ရာ အရပ္သည္ ခ်စ္သူစုံတြဲတို႔၏ စိတ္ကို ကာမတဏွာ ႀကီးစိုးေလသည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း နမ္းရႈပ္ျခင္း၊ ႏို႔ကိုင္ျခင္း အစရွိသည္တို႔ကို လုပ္ၾကေသာ္လည္း လူမိမည္စိုး၍ လြတ္လပ္စြာ လုပ္၍မရေပ။ ေက်ာ္ေက်ာ္လြင္စိတ္တို႔ မခ်င့္မရဲျဖစ္သလို ေဟသီလည္း ထိုနည္းတူစြာပင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ေသာ ကာမအရာတို႔၌ ေဟသီ ယစ္မူး၍ လာသည္။ တေန႔ေတာ့ “ခ်စ္” “ဟင္.. ဘာလဲ ကိုကို” “ဒီေန႔ ေက်ာင္းလစ္ၿပီး အျပင္သြားရေအာင္” “ဘယ္သြားမလို႔လဲ… ကိုကို” “နားေအးပါးေအးရွိတဲ့… ေနရာကိုေပါ့” “ဟင္… ကိုကိုက ဘယ္သြားခ်င္လို႔” “ဟိုတယ္ သြားမလားလို႔” “ဟာ.. ကိုကိုကလဲ ရွက္စရာႀကီး… လူေတြ ျမင္မယ္ကြာ” “လူမျမင္တဲ့ေနရာကို… သြားမွာေပါ့” “ခ်စ္ေၾကာက္တယ္… ကိုကို” “ဘာေၾကာက္စရာရွိလို႔လည္း… ခ်စ္ရာ” “ခ်စ္ တစ္ခုခုျဖစ္မွာ စိုးတာ” “ခ်စ္ကလဲ… ကိုကို စီစဥ္ၿပီးသားပါ” “ဟင္” “ခ်စ္ႏွင့္အျပင္မွာ ေတြ႕ရမယ့္အေရး ကိုကို အမ်ားႀကီး စဥ္းစားၿပီး… စီစဥ္ထားတာ” “ဟာကြာ… ‌ေဟသီ မသြားရဲဘူး” “ခ်စ္… ကိုကို႔ကို ခ်စ္တယ္ မဟုတ္လား” “ခ်စ္တာေပါ့ ကိုကို” “ကိုကို႔ကို ခ်စ္ရင္…. ကိုကိုေျပာတာ နားေထာင္ေလ” “ဟုတ္ကဲ့ပါ… ကိုကိုရယ္” ေဟသီ နားလည္ပါသည္။

ဟိုတယ္သို႔ ေခၚၿပီး ေဟသီကား ကိုကို႔ စိတ္အလိုက် ေနေပးရလိမ့္မည္။ ဤခနျဖင့္ ေဟသီ၏ အပ်ိဳစင္ဘဝ ကုန္ဆုံးရေပမည္ကို ေတြးမိသည္။ သို႔ေသာ္ ေဟသီခ်စ္ေသာ ကိုကိုနဲ႔လည္း ေနခ်င္သည္။ စိုးရိမ္စိတ္ကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ႏွင့္ ကာမစိတ္က လႊမ္းမိုးသြားခဲ့သည္။ ဤသို႔ႏွင့္ ကိုကိုေခၚရာ ဟိုတယ္သို႔ ေဟသီ လိုက္ပါခဲ့ေတာ့သည္။ ေခၚတယ္ဆိုေတာ့လဲ ေဟသီ လိုက္ခဲ့ရပါၿပီ။ မလိုက္ခ်င္လဲ ခ်စ္သူ႔အလိုက် လိုက္ခဲ့ရၿပီေပါ့ေလ။ ဟိုတယ္အခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႔ ကိုကိုက ေဟသီ့ကို နမ္းေတာ့တယ္။ ေဟသီလဲ ရင္ေတြ အရမ္းခုန္ေနမိသည္။ “ခ်စ္.. အဝတ္ေတြ ခြၽတ္လိုက္ရေအာင္” ”ကိုကိုကလဲ… ရွက္စရာႀကီး” “ခ်စ္ကလဲ… ျပန္ရင္ အဝတ္ေတြေၾကၿပီး ခ်စ္မိဘေတြ ရိပ္မိမယ္” “ဟုတ္ကဲ့ပါ.. ကိုကို” ေဟသီ့ကို ကိုကိုက အဝတ္ေတြ ကူခြၽတ္ေပးတယ္။ အဝတ္ေတြ ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေဟသီက သူမရဲ႕ ရင္သားႏွင့္ပိပိကို လက္ႏွင့္ ကြယ္လိုက္ေသးတယ္။ ကိုကိုလည္း အဝတ္ေတြခြၽတ္ေတာ့ သူ႔လီးႀကီး ေပါင္ၾကားမွာ တရမ္းရမ္းနဲ႔မို႔ ေဟသီမွာ ၾကည့္ၿပီး ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ျဖစ္သြားကာ ရင္ဖိုသလို ျဖစ္သြားရကာ ဒီလီးႀကီးနဲ႔ မိမိမွာ အလိုးခံရေတာ့မည့္အေရး ေတြးကာ စိတ္ထဲ တမ်ိဳးျဖစ္သြားရျပန္ေတာ့တယ္။ “လွလိုက္တာ ခ်စ္ရာ… ခ်စ္ႏို႔ေလးက ဝိုင္းၿပီး တင္းရင္းေနတာပဲကြာ” ကိုကိုက ေဟသီ့လက္ကို ဖယ္ၿပီး ဒီလိုေျပာေတာ့ ၾကည္ႏူးမိသည္။ ”ဒီလက္ကေလးကိုပါ… ဖယ္ေပးပါဦး ခ်စ္ရာ.. ကိုကို အရမ္းၾကည့္ခ်င္ေနၿပီ” ပိပိကို ကြယ္ထားတဲ့လက္ကို ဖယ္ျပန္တယ္။ “ဟာ အရမ္းကို လွလိုက္တာကြာ… ေဖာင္းၿပီး ျဖဴေဖြးေနတာပဲ” ဒီလိုေျပာေတာ့လဲ စိတ္ေတြႂကြလာသလို ခံစားမိတယ္” “ဟာကြာ ကိုကို… ခ်စ္ရွက္တယ္ကြာ” ေဟသီက ေျပာၿပီး ႏို႔ႏွင့္အဖုတ္ကို လက္ျဖင့္ ကာလိုက္ျပန္တယ္။ “အရမ္းခ်စ္တယ္… ခ်စ္ရယ္” ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ဒီစကားမ်ိဳး ၾကားရတာ စိတ္ကို ပိုၿပီး ရဲတင္းသြားသလိုမ်ိဳး ျဖစ္ရတယ္။ ကိုကိုက ေဟသီ့လက္ေတြကို ဖယ္ၿပီး ေဟသီ့ႏို႔ကို တႁပြတ္ႁပြတ္ စို႔တယ္။ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အို႔… အာ့… အင္းဟင္းးးဟင္းး” ႏို႔စို႔ေပးပုံက အရင္ကလို မဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စို႔ရလို႔လား မသိဘူး၊ ကိုကိုက ႏို႔အုံတစ္ခုလုံးကို ငုံစုပ္လိုက္၊ ကေလး ႏို႔စို႔သလို စို႔လိုက္၊ ႏို႔သီးေခါင္းထိပ္ဖ်ားေလးေတြကို လွ်ာႏွင့္ယက္လိုက္နဲ႔ လုပ္ေပးေနတယ္။

အစကတည္းက ဒီအေနအထားကို ေမွ်ာ္မွန္းထားၿပီး ရင္ခုန္ေနသူမို႔ စိတ္လာၿပီးေထာင္ ထေနတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္းေလးဟာ က်ိမ္းသြားလိုက္ ေကာင္းလိုက္နဲ႔ ရသႏွစ္မ်ိဳးကို ေပးေနသည္။ ကာမစိတ္က တေျဖးေျဖး တိုးလာတာမို႔ ေဟသီ အလိုအေလ်ာက္ ညည္းမိေတာ့သည္။ “အင္းဟင္းးဟင္းးး” ေဟသီမွာ အလိုအေလ်ာက္ ညည္းသံေတြ ထြက္လာတယ္။ ပိပိထဲကလဲ ယားယံလာသည္။ ပိပိက ပိုၿပီး ေဖာင္းႂကြလာေနသလား ထင္မိတယ္။ ကိုကိုက ႏို႔စို႔ရင္းျဖင့္ ပိပိကို ပြတ္ျပန္တယ္။ မေအာ္ညည္းမိေအာင္ ထိန္းေသာ္လည္း ထိန္းခ်ဳပ္မရေပ။ ညည္းသံတို႔ စိပ္လာသည္။ ႏို႔စို႔ေပးၿပီး ကိုကိုက ေအာက္သို႔ ထပ္မံေလွ်ာခ်ၿပီး ဆီးခုံေနရာကို နမ္းလိုက္သည္။ ထိုသို႔ ျပဳလုပ္တဲ့အခါ ကိုကိုတစ္ေယာက္ ဘာလုပ္ေတာ့မည္ကို ေတြးမိၿပီး ေဟသီမွာ တကိုယ္လုံး ၾကက္သီးေႏြး ထလာျပန္သည္။ ‌ေဟသီ တားခ်ိန္မရလိုက္ေပ ကိုကိုက အဖုတ္ကို မ်က္ႏွာအပ္ေနၿပီး ပိပိအကြဲေၾကာင္းထဲကို ပူေႏြးေႏြးလွ်ာက ပြတ္ဆြဲသြားေခ်သည္။ “အားးး ရွီး… ကိုကို မလုပ္ပါနဲ႔… အိုး” လူတကိုယ္လုံး တုန္တက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ အကြဲေၾကာင္းထဲ လွ်ာက တိုးဝင္လာၿပီး ကေလာ္သြားျပန္သည္။ “အာ့ အာ့ ကိုကို… ခ်စ္ ငရဲႀကီးပါ့မယ္… ၿပီးေတာ့ ခ်စ္ ျပန္မလုပ္ႏိုင္ဘူးေနာ္” “ႁပြတ္စ္.. ႁပြတ္စ္.. ႁပြတ္စ္” ကိုကိုက အေစ့ကို တႁပြတ္ႁပြတ္ စုပ္လိုက္သည္။ ကိုကိုက လွ်ာျဖင့္ အစိကို ကေလာ္လိုက္ၿပီး ပိပိအေခါင္းထဲကို လွ်ာထိုးထည့္ၿပီး ေမႊလိုက္သည္မို႔ ေဟသီမွာ ခါးက အိပ္ရာေပၚ မထိပဲ ေလထဲေျမႇာက္ေနသည္။ ပိပိထဲမွ အရည္တို႔လဲ တစိမ့္စိမ့္ ထြက္က်လာၿပီး အိပ္ရာခင္းစကိုသာ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ ညည္းမိေတာ့သည္။ ေတာင့္ထားရသျဖင့္ ဗိုက္ေၾကာေတြလဲ တင္းလာသည္။ “အားး… ကိုကို ေတာ္ၿပီ… ခ်စ္ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး” “ခ်စ္” “ဟင္” “ကိုကို႔ကိုလဲ စုပ္ေပးပါလား” “ဟင့္အင္း… ခ်စ္ မစုပ္ရဲဘူး ကိုကို” “စုပ္ၾကည့္ပါလား… ခ်စ္ရာ” မစုပ္ဘူးဆိုေတာ့ ကိုကိုက ေဟသီ့ပါးစပ္ထဲ လီးကို အတင္းထည့္သည္။ ကိုကိုရဲ႕လီးကို ပါးစပ္ထဲ ဝင္မလာရေအာင္ ျငင္းဆန္ၿပီး အိပ္ရာက လူးလဲထလိုက္ၿပီး ထိုင္လိုက္သည္။ “မလုပ္နဲ႔ကိုကို… ခ်စ္ အန္ထြက္လိမ့္မယ္… ေနာက္မွ လုပ္ေပးမယ္ေနာ္… ကိုကို” “အင္းပါ… ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ ကိုကို႔ကို ျပန္လုပ္ေပးေနာ္” “ဟုတ္ကဲ့.. ကိုကို” “ဒါဆို ကိုကို လုပ္ေတာ့မယ္ေနာ္” “အင္း” ကိုကိုက ပက္လက္ကေလး အိပ္ေနတဲ့ ေဟသီတင္ပါးေအာက္ကို ေခါင္းအုံးတစ္လုံးယူၿပီး ခုလိုက္ေတာ့ ေဟသီဖင္က အေပၚကို ေျမာက္တက္သြားခ်ိန္မွာ ကိုကိုက ေဟသီ့ေပါင္ကို မတင္လိုက္တယ္။

ေဟသီက အလိုက္တသိ ႂကြေပးလိုက္တယ္။ ေဟသီ့ေပါင္ကို မတင္ၿပီးတဲ့အခါ “ခ်စ္ ေျခခ်င္းဝတ္ကို လွမ္းဆြဲေပး” ေဟသီလဲ မိမိေျခခ်င္းဝတ္ႏွစ္ဘက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္တယ္။ ထိုအခါ ကိုကိုက ေဟသီရဲ႕ ေပါင္ၾကားထဲဝင္ၿပီး ေတာင္ေနတဲ့လီးႀကီးႏွင့္ ေဟသီ့အဖုတ္အဝကို ေတ့ၿပီး ေျဖးေျဖးခ်င္း ဖိသြင္းလိုက္တယ္။ “ဗ်စ္ ဗ်စ္” “အာ့.. ေျဖးေျဖး ကိုကို” ေစာက္ရည္ႏွင့္ေခ်ာေနတဲ့ အဖုတ္ထဲကို လီးက အိကနဲ ဝင္သြားတယ္။ လီးတဝက္ေလာက္က်မွ တင္းၿပီး နာလာတယ္။ “အရမ္းနာတယ္ ကိုကို” “ကိုကို ေျဖးေျဖးခ်င္း လုပ္ပါ့မယ္” “ဟုတ္” နာလြန္းလို႔ မ်က္ႏွာရႈံ႕မဲ့ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။ ကိုကိုက လီးကို ဆက္မသြင္းေသးပဲ ပိပိထဲစိမ္ထားၿပီး ေဟသီ့ႏႈတ္ခမ္းကို လာနမ္းတယ္။ ပိပိထဲ စိမ္ထားတဲ့ လီးႀကီးေၾကာင့္ ေဟသီမွာ စိတ္ထဲတမ်ိဳးႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။ ကိုကိုက နမ္းေတာ့ ေဟသီလဲ ျပန္နမ္းတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းၿပီး လီးကို မကြၽတ္ေစဘဲ ေဟသီႏို႔ကို တႁပြတ္ႁပြတ္ စို႔ျပန္တယ္။ ႏို႔စို႔ေပးေတာ့ နာက်င္တာေတြေတာင္ ေပ်ာက္ၿပီး ကာမစိတ္ေတြ ျပန္ျဖစ္လာေတာ့ ေဟသီလဲ ညည္းမိတယ္။ ေဟသီ့ညည္းသံ ၾကားရၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ကိုကိုက လီးကို ေရွ႕သို႔တိုးၿပီး ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့ “ျဖစ္ ဗ်စ္ ေဖာက္” “အာ့… အိုးးး အာ့လာ့လာ့” တခ်က္ဆို တခ်က္ဆိုသေလာက္ မ်က္ရည္မ်ား က်ေလာက္ေအာင္ပင္ နားသြားတဲ့ထိ ေဟသီ ေအာ္မိလိုက္တယ္။ “အားး… ကြဲၿပဲသြားၿပီ… အိုး နာလိုက္တာ ကိုကို” “ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးေဟသီ… အပ်ိဳေမွးေလး ေပါက္သြားတာပါ” တကယ့္ကို နာက်င္မႈကို ခံစားလိုက္ရတဲ့ ေဟသီ သည္းခံေနလိုက္တယ္။ ထိုေနာက္ေတာ့ ကိုကိုက တဖတ္ဖတ္ ျမည္ေအာင္ လိုးပါေတာ့တယ္။ “ဖြတ္… ဖတ္… ဖတ္… ဖန္း… ဖန္း” “အာ့ အိုးး… အင္းဟင္းးးဟင္းး” ေဟသီ့အဖုတ္ကို လိုးေဆာင့္တဲ့အခ်ိန္ ခနေလးအတြင္းမွာပဲ ေဟသီ့စိတ္ေတြ ထန္လာတယ္။ တစ္ခါမွ မခံစားဖူးတဲ့ အထိအေတြ႕တမ်ိဳးကို ခံစားရၿပီး ေဟသီမွာ ေအာ္ညည္းသံေလး ထြက္မိေတာ့တယ္။ ကိုကို႔လီးဒစ္ကားကားႀကီးက မႈိပြင့္ႀကီးလို ျဖစ္ၿပီး အေစ့ကို ပြတ္ကာ ဆြဲသြားတယ္။ လီးအဝင္အထြက္တိုင္း နာသလို ေကာင္းသလိုနဲ႔မို႔ အရမ္းကို ဖီလ္းျဖစ္ၿပီး ညည္းေနမိတယ္။ “ဖြတ္… ျဗစ္.. ဖတ္…ဖလစ္… ဖတ္..ဖတ္” “အာ့… အိုး… ရွီး… ရွီးးးရွီးးး” ဆီးခုံခ်င္း႐ိုက္သံႏွင့္ ေဟသီ့ရဲ႕ေအာ္ညည္းသံေတြ ထြက္လာတယ္။ “ခ်စ္.. ကိုကို လုပ္တာ… ေကာင္းရဲ႕လား” “အာ… ကိုကို… အာ့ရွီးးရွီးး” “ဖြတ္ဖတ္… ျဗစ္.. ဖတ္… ဖန္းးဖန္းးဖန္းး” ေျခခ်င္းဝတ္ႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ၿပီး မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ ေဟသီမွာ ကိုကိုရဲ႕ ေဆာင့္လိုးခ်က္ေတြကို ခံစားေနရေတာ့တယ္။

ကာမအရသာကို ေကာင္းလိုက္ နာလိုက္ျဖင့္ နာေကာင္းႀကီးျဖင့္ ခံစားေနရသည္။ စိတ္ထဲက တမ်ိဳးျဖစ္လာတာေၾကာင့္ ကိုကို႔ကို ဖက္ထားလိုက္မိတယ္။ “ခ်စ္.. ပုံစံေျပာင္းၿပီး လိုးရေအာင္ေနာ္” “အင္း… ကိုကို လိုခ်င္သလိုေျပာေလ.. ခ်စ္ ေျပာင္းေပးမယ္” “ကုန္းေပးေနာ္… ခ်စ္” “ဟုတ္.. ကိုကို” ေဟသီ ပက္လက္အိပ္ေနရာက ထၿပီး ကုန္းေပးလိုက္တယ္။ ေဟသီမွာ ဖင္ကုန္းေပးတာက ပထမဆုံးဆိုေတာ့ ကိုကိုလိုခ်င္တဲ့ပုံစံ မရတာေၾကာင့္ ပုံစံက်ေအာင္ ကိုကိုကပဲ ျပဳျပင္ၿပီး ေဟသီ့ပိပိဝကို ေတ့ကာ လီးကို ကိုင္သြင္းလိုက္တယ္။ “ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဗ်ိ.. အာ့… ကိုကို နာတယ္… ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ” လီးကို တဆုံးအထိ သြင္းၿပီး ေဟသီရဲ႕ ခါးကို လွမ္းဆြဲၿပီး တဖန္းဖန္းျမည္ေအာင္ လိုးလိုက္ေတာ့တယ္။ ေဟသီရဲ႕ လုံးက်စ္က်စ္ခါးေလးကို ကိုင္ၿပီး လိုးတာမို႔ ကိုကို႔စိတ္ေတြ ထန္ေနလို႔လားမသိဘူး ျမန္ျမန္ေလး ေဆာင့္လိုးေတာ့ ေဟသီမွာ ေရွ႕ကို လဲမသြားရေအာင္ ထိန္းထားရတယ္။ က်ပ္တည္းတဲ့ ပိပိေလးကို ကိုကိုရဲ႕လီးက ထိုးခြဲၿပီး ဝင္လာတယ္။ “ဘြတ္ ဖြတ္… ဖန္း.. ဖန္း… ဖန္းး” “အာ့.. အိုးး… ရွီးး…ရွီးးး” ပုံစံေျပာင္းၿပီး ေလ်ာ့သြားတဲ့ကာမစိတ္က ေဟသီ့ကို တဖန္ ျပန္တက္လာေစတယ္။ ဒီအႀကိမ္ကေတာ့ ဝင္ခ်က္တိုင္းက ထိမိေနတယ္။ ကိုကိုရဲ႕လီးႀကီးက သားအိမ္နားအထိကို ေရာက္ေနတာေၾကာင့္ ပိုၿပီး အရပ္ပုတဲ့ ေဟသီအတြက္ ေအာင့္လာတယ္။ “ဖြတ္… ဖန္းး… ဖန္းး… ဖန္းး” “အာ့ရွီးးရွီးးးအိုးး နာတယ္ကိုကို” ကိုကိုကလဲ အပ်ိဳစစ္စစ္ေလး ေဟသီ့ကို အပီအျပင္ လိုးရတာေၾကာင့္ ၾကပ္ထုပ္ေနတာမို႔ ေခ်ာ့လိုးတယ္ ဆိုေပမယ့္ ၿပီးခ်င္သလို ျဖစ္လာတာေၾကာင့္ “ကိုကို… ၿပီးေတာ့မယ္ ေဟသီ” “ဖြတ္ ဖန္း ဖန္းး… ဘြတ္ ဘြတ္ ဖန္း” “အာ့ရွီးးရွီးးးအား… ၿပီးၿပီ… အိုးး” ေဟသီလဲ ကာမဆက္ဆံဖူးတာ ဒီတႀကိမ္ထဲဆို ဆိုသေလာက္ အရသာ ထူးထူးဆန္းဆန္းကို ခံစားလိုက္ၿပီး ပိပိထဲက အရည္ေတြ စိမ့္ထြက္သြားသလို ခံစားရတယ္။ တကိုယ္လုံးလည္း တုန္တုန္ယင္ယင္ ျဖစ္ကာ ပါးစပ္ထဲက အီးကနဲ အသံထြက္သြားေတာ့တယ္။ ပူေႏြးေႏြး သုတ္ေတြ ေဟသီ့အဖုတ္ထဲ ဝင္လာေတာ့ ကိုကို႔လီးက သုတ္ရည္ေတြ ဝင္သြားမွန္းသိေတာ့ လန႔္သြားမိတယ္။ ေဟသီလဲ ေမာပန္းသလိုျဖစ္ၿပီး အားကုန္သြားသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး ကုတင္ေပၚ ေမွာက္က်ကာ ခနမွိန္းေနေပမယ့္ ကိုကိုကေတာ့ အေမာေျဖၿပီး ေဟသီကို ဖက္ထားတယ္ေလ။ “ခ်စ္.. ေကာင္းလား” ေဟသီ ေကာင္းတယ္လို႔ေတာ့ မေျဖရဲပါဘူး။

ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္လုပ္မွာလဲ စိုးရိမ္တယ္။ ပိပိေလးက က်ိန္းစပ္ နာက်င္ေနတာေၾကာင့္ “အရမ္းနာတယ္ကိုကို… က်ိန္းစပ္ေနတာပဲ… ခ်စ္ဟာေလးေတာ့ ကြဲၿပဲသြားၿပီလား… မသိေတာ့ဘူး” “မကြဲပါဘူးခ်စ္ရယ္… အပ်ိဳစစ္စစ္ေလးမို ပထမအႀကိမ္က ဒီလိုပဲတဲ့… ေနာက္အႀကိမ္ဆိုရင္ နာတာေပ်ာက္ၿပီး ဖီးလ္ေတြ ရွိေတာ့မွာ” “ေနာက္တႀကိမ္ မလုပ္ရဲေတာ့ဘူး… ခုေတာင္ အရမ္းနာေနၿပီ” “အင္း.. ခု ေနာက္ထပ္ မလုပ္ေတာ့ဘူးေလ… ေနာက္တပတ္ေလာက္မွ လုပ္မွာ” “မလာေတာ့ဘူးကြာ” “ခ်စ္ကလဲကြာ” “ခ်စ္ ဗိုက္ႀကီးရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ… ေဖေဖ သတ္လိမ့္မယ္” “ခ်စ္ ဗိုက္မႀကီးေအာင္ ကိုကို ေဆးတိုက္မွာေပါ့” “အဲ့ေဆးေတြက ၾကာရင္မေကာင္းဘူးလို႔ ေျပာၾကတယ္ ကိုကို” “ဥပါဒ္မရွိလို႔ထုတ္ထားတဲ့ ေဆးေတြပါ ခ်စ္ရာ” “အင္းပါ… ကိုကို” ထို႔ေန႔က ေဟသီ့ကို ေဆးတိုက္ၿပီးေတာ့ ေဟသီ အိမ္ျပန္ခဲ့တယ္။ ပိပိတစ္ခုလုံး က်ိန္းစပ္ေနၿပီး ဟန္မပ်က္ေအာင္ မနဲထိန္းေနရတယ္။ အိမ္က ရိပ္မိမွာေတာ့ ေဟသီ ေၾကာက္တယ္ေလ။ ႏွစ္ရက္သုံးရက္ေလာက္ ဒဏ္ခံလိုက္ရၿပီးေနာက္မွာေတာ့ သက္သာသြားတယ္။ ကိုကိုနဲ႔ လိင္ဆက္ဆံမႈ မလုပ္ရဲေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္သြားေပမယ့္ ကိုကိုနဲ႔ေတြ႕ေတာ့လည္း ရင္ခုန္မိျပန္တယ္။ ကိုကိုရဲ႕ လႈံ႕ေဆာ္မႈေၾကာင့္ ကာမစိတ္က တဖန္ျဖစ္လာျပန္ေရာ။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္တႀကိမ္ ကိုကိုနဲ႔ဟိုတယ္ကို လိုက္မိျပန္တယ္။ ဒုတိယအႀကိမ္မွာေတာ့ ပထမအႀကိမ္တုန္းကလို ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း မရွိေတာ့ပဲ ပိုမိုရဲတင္းသလို ျဖစ္လာၿပီး ေဟသီက ကိုကို႔လီးႀကီးကို ငုံစုပ္တတ္ခဲ့တယ္။ ကိုကို႔ရဲ႕ စုပ္ယက္မႈမွာလဲ သာယာတတ္ခဲ့ၿပီ။ ပုံစံမ်ိဳးစုံေအာင္လဲ လုပ္တတ္လာခဲ့တယ္။ ကိုကိုကလည္း ေဟသီ့ကို မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ေအာက္မွ ပင့္တင္ကာ လိုးျခင္း၊ ေဟသီအား အေပၚမွေနေစၿပီး လိုးခိုင္းျခင္း စသည့္အကြက္မ်ားျဖင့္ စုံစိေနေအာင္ လိုးေပးသည္။ ဒုတိယအႀကိမ္မွသည္ ရည္စားသက္တမ္း တစ္ႏွစ္ေက်ာ္လာသည္အထိ တစ္လတစ္ႀကိမ္ အနည္းဆုံး ကာမဆက္ဆံခဲ့ၾကသည္။ ေက်ာင္းလစ္ၿပီး အျပင္ကို ခနခနထြက္သျဖင့္ ေဟသီ့မိဘမ်ားက သံသယဝင္လာသည္။ ေဟသီအား ေက်ာင္းအထိ လိုက္လံၾကည့္ရႈတတ္လာသည္။ ထိုအခါ ေဟသီတို႔သမီးရည္းစားက အျပင္မထြက္ရ‌ေတာ့ပဲ ေက်ာင္းမွာပဲ ေက်ာင္းတက္ေနရသည္။ မ်ားမၾကာမွီမွာပင္ ကိုကိုတစ္ေယာက္ သူလိုသည္ကို မရ၍ စိတ္ဆိုးလာသည္။ ေဟသီ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေတာင္းပန္သည့္ၾကားမွပင္ ကိုကိုတစ္ေယာက္ ေဟသီ့ဆီ အလာႀကဲလာသလို ေျခလွမ္းတို႔ တျခားတစ္ေယာက္ဆီ လွမ္းေတာ့သည္။

ကိုကိုေက်ာ္ေက်ာ္လြင္ တစ္ေယာက္ အျခားေသာမိန္းကေလးႏွင့္ ေပၚတင္တြဲလာသည္ႏွင့္ ထိပ္တိုက္တိုးရာ “ကိုကို ဘယ္လို လုပ္လိုက္တာလဲ… ကိုကိုရယ္” “ေဟသီ.. ငါ့ကို ျဖတ္လိုက္ေတာ့… နင့္နဲ႔ငါ ဘာမွ ပတ္သက္စရာ မလိုေတာ့ဘူး” “ဘယ္လို ကိုကို… ဒီလို လြယ္လြယ္နဲ႔ ျပတ္လို႔ရလို႔လား” “ဘာလို႔ မရ ရမွာလဲ… ငါလဲ ငါတကယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ ေတြ႕ေနၿပီ… သူနဲ႔ပဲ လက္ထပ္မွာ… ငါ့မိဘေတြလဲ သေဘာတူတယ္” “ဘာ… နင္ ႏွမခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းမစာဘူး” “ဘာလဲဟာ… နင္လဲ စိတ္ပါလို႔ျဖစ္တာ… နင္ သေဘာမတူရင္… ငါ ဘာမွလုပ္လို႔ မရတာပဲ” “ဘာေျပာတယ္… နင္ နင္… သိပ္ရက္စက္တာပဲ” ေျပာရင္း ေက်ာ္ေက်ာ္လြင္တစ္ေယာက္ ထြက္သြားေလေတာ့သည္။ ဖုန္းအႀကိမ္ႀကိမ္ဆက္ေသာ္လည္း မရသျဖင့္ ေဟသီမွာ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္လြင္အား စိတ္နာၿပီး က်န္ခဲ့ေတာ့သည္။ စိတ္နာေသာ္လည္း အရွက္နဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာကို ငဲ့ရ၍ တုန႔္ျပန္ျခင္းငွာ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ေပ။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ ပထမဆုံး အခ်စ္မွာ ေဟသီတစ္ေယာက္ က်ဆုံးခဲ့ရသည္။ ေနာက္ထပ္ ခ်စ္ရမည့္သူကိုပင္ ေတြ႕ႏိုင္ေတာ့မည္ဟုပင္ မထင္ခဲ့ေပ။ ေဟသီတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းၿပီးသည္အထိ ေနာက္ထပ္ ခ်စ္သူ မထားေတာ့ေပ။ သို႔ေသာ္ ေက်ာင္းၿပီးေသာအခါတြင္မူ ေနာက္တစ္ေယာက္ႏွင့္ ဆုံေတြ႕ခဲ့သည္။ သူသည္ကား ေဟသီ၏ အိမ္ဦးသခင္ျဖစ္လာမည့္သူပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုသူကား ေအာင္သူရျဖစ္ၿပီး ေဟသီ့မိဘမ်ားကပင္ သေဘာက်ရသူ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အတင္းအၾကပ္ စီမံျခင္းေတာ့ မရွိေပ။ ကိုေအာင္သူရကလည္း ေဟသီ့ကို ခ်စ္ေရးဆိုသည္။ ကိုေအာင္သူရသည္ အေနေအးေသာ္လည္း ေဟသီ့အတြက္ကိုေတာ့ ဦးစားေပး အေလးထားသည္။ ေဟသီ့မ်က္ႏွာ ညိဳသည္ကိုပင္ သည္းသည္းလႈပ္သည္။ ေဟသီ့လိုအပ္ခ်က္ မွန္သမွ်ကို ေအာင္သူရက ခ်က္ခ်င္းပင္ ေဆာင္႐ြက္ေပးသည္။ သို႔ေသာ္ ေဟသီက ကိုေအာင္သူရကို အေျဖမေပးပဲ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့သည္။ ေအာင္သူရကလည္း ဇြဲေကာင္းလြန္းသည္။ ေအာင္သူရက ေဟသီ့အေပၚ အမွန္တကယ္ခ်စ္မွန္း ေဟသီ သိသည္။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ေအာင္သူရက ေဟသီ့ရင္ထဲကို ေနရာဝင္ယူလာသည္။ ေဟသီ ေအာင္သူရကို တကယ္ ခ်စ္သြားေတာ့သည္။ တကယ္ ခ်စ္မိေသာအခါ စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္မိသည္။ ေနာက္ေတာ့ မိမိခ်စ္ရသူအတြက္ အေျဖေပးလိုက္သည္။ သို႔ရာတြင္ လက္ထပ္ရန္ ေျပာေသာအခါ ေဟသီတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ျပေတာ့သည္။

“သီ.. ကိုတို႔ လက္ထပ္ၾကမယ္ေလကြာ… အခ်ိန္မဆြဲနဲ႔ေတာ့ သီ” “ဘာလို႔လဲ.. ကိုရယ္… သီက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္ေသးလို႔ပါ” “သီ ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲေတာ့.. ကို မေတြးတတ္ေတာ့ဘူး… ကိုကေတာ့ သီ့ကို ခ်စ္လြန္းေတာ့ မိဘေတြကို ဖြင့္ေျပာၿပီး ေတာင္းရမ္းခ်င္ေနၿပီ… သီ လက္မထပ္ခ်င္တာ… ကိုကို႔ကို တကယ္မခ်စ္လို႔လားလို႔ေတာင္… ထင္ေနၿပီ” “သီ.. ကို႔ကို တကယ္ခ်စ္ပါတယ္… ဒါေပမယ့္…” “သီ လက္မထပ္ခ်င္ေလာက္တဲ့ အိမ္ေထာင္ဖက္တစ္ခုအျဖစ္… လက္မခံႏိုင္ေလာက္တဲ့အျပစ္… ကို႔မွာ ရွိေနလို႔လား.. သီ” “ခက္တယ္ ကိုရယ္… သီ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး” “ေျပာပါသီ… ကို႔မွာ အျပစ္ရွိရင္ ကို ျပင္မွာပါ” ဒီတစ္ခါေတာ့ သီ ဆုံးျဖတ္မွ ရေတာ့မည္။ မိမိက မေျပာပဲ ကိုေအာင္သူရက သူ႔မိဘမ်ားကို ဖြင့္ေျပာၿပီး လာေရာက္ ေတာင္းရမ္းယူမည္ဆိုလွ်င္ ေဟသီ့မိဘမ်ားက လက္ခံမည္ကို ေဟသီ သိႏွင့္ေနသည္။ ထိုအခါ သီလည္း ျငင္း၍ ရေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ေဟသီသည္ ကိုသူရအား လိမ္ညာလက္ထပ္သူျဖစ္ၿပီး လက္ထပ္သည့္ေန႔တြင္ပင္ မိမိအပ်ိဳစင္ မဟုတ္သည္ကို ကိုသူရ သိၿပီး မိမိအား ႐ြံရွာႏိုင္သည္။ အခန႔္မသင့္လွ်င္ အိမ္ေထာင္ပင္ ပ်က္ႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းသာ ေျပာလိုက္ခ်င္သည္။ မိမိခ်စ္ရေသာ သူကို လိမ္ညာ၍ လက္မထပ္ခ်င္ပါ။ မိမိအေၾကာင္းကိုသာ ေျပာျပၿပီး ကိုေအာင္သူရ၏ အဆုံးအျဖတ္ကိုသာ ခံယူေတာ့မည္ဟု ေတြးၿပီး “ကိုကို႔မွာ အျပစ္မရွိပါဘူး… အျပစ္ရွိတာက သီပါ ကိုကို” “သီ့မွာ ဘာအျပစ္ရွိလို႔လဲ သီ” “ကို ေသခ်ာနားေထာင္ေနာ္… ၿပီးမွ ကို႔စိတ္တိုင္းက် ဆုံးျဖတ္ပါ… ခ်က္ခ်င္းလဲ ဆုံးျဖတ္စရာ မလိုသလို… ကို႔ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကိုလည္း သီက နားေထာင္မွာပါ” “ေကာင္းၿပီေလသီ… ေျပာပါ” “သီက အပ်ိဳစင္မဟုတ္ဘူး ကိုကို… သီ့မွာ အရင္က ခ်စ္သူရွိခဲ့ဖူးတယ္” “ေအာ္” “ကို… သီ့ကို လက္ထပ္ဖို႔ စိတ္ပ်က္သြားၿပီ မဟုတ္လား” “ဘာလို႔ စိတ္ပ်က္ရမွာလဲ” “ကို… သီက ကို႔ကို အခ်စ္စမ္းေနတာ မဟုတ္ဘူး… အမွန္အတိုင္း ေျပာတာပါ… ကိုစိတ္ပ်က္သြားရင္ ေနာက္ဆုတ္ႏိုင္ပါတယ္… သီ ေစာဒက မတက္ပါဘူး” “မဟုတ္ဘူးသီ… သီ့ကို… ကို လက္ထပ္မွာပါ” “ေသခ်ာစဥ္းစားပါ ကို… အလ်င္တလို မဆုံးျဖတ္ပါနဲ႔… လက္ထပ္ၿပီးမွသာ… ကို ေျပာင္းလဲ သြားခဲ့ရင္… သီ ဘယ္လိုမွ ရင္ဆိုင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး… အခုလို အရဲစြန႔္ၿပီး အရွက္ကို မငဲ့ဘဲ ေျပာရတာလဲ သီက လိပ္ျပာမလုံလို႔ပါ” “သီရယ္… လူဆိုတာ မွားတတ္တယ္… မမွားေသာ ေရွ႕ေန… မေသေသာ ေဆးသမားဆိုတာ မရွိဘူး… ငယ္႐ြယ္တဲ့အခ်ိန္မွာ အခ်စ္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္… တဏွာေၾကာင့္ မွားတတ္ၾကတယ္… ဒါကို နားလည္ႏိုင္ပါတယ္… ၿပီးေတာ့ ဒါကို ကိုးကြယ္တဲ့အထဲမွာ ကို မပါဘူး… ေနာက္ဆုံးတစ္ခု ေျပာမယ္… ကို အရွက္ေျပ ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး… သီက တရားဝင္ေယာက္်ားရွိတဲ့သူ မဟုတ္ဘူး… ကို သီ့ကို လက္ထပ္မွာပါ… ဒါေလးတစ္ခုေၾကာင့္ ကိုတို႔ခ်စ္ျခင္းေတြ ေဝးကြာစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး” သီက ကို႔ရင္ခြင္က်ယ္ကို ေျပးဝင္ၿပီး ဖက္လိုက္သလို ကိုေအာင္သူရကလည္း ၾကင္နာယုယစြာ ဖက္ထားလိုက္သည္။

“ေက… ကို႔ကို လက္ထပ္မွာလား” “အင္း” အေျဖေပးၿပီး ေျခာက္လခန႔္အၾကာတြင္ လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္း မဂၤလာကို မိဘမ်ားက ေဆာင္႐ြက္ေပးၾကေတာ့သည္။ သီေတြးမိသည္က မဂၤလာဦးည။ “ေဒါက္..ေဒါက္ ..ေဒါက္” “သီေရ …” အခန္းတံခါးေခါက္ၿပီး သီ့ကိုေခၚသံ ၾကားလိုက္ရသည္။ တံခါးဆီ သြားရင္း “လာၿပီး… ကို” ညဆယ္နာရီေက်ာ္အထိ ကိုေအာင္သူရ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေသာက္စားၿပီး ျပန္လာသည္။ သို႔ေသာ္ အမ်ားႀကီး ေသာက္လာပုံမရ အရက္နံ႔သာ ရေနသည္။ “သီက အရမ္းလွေနပါလား” “ဟင္… ဘယ္မွာ လွလို႔လဲ” သီ ရွက္မိသည္။ ညအိပ္ရင္ ေပါ့ေပါ့ ပါးပါးအိပ္လို႔ရေအာင္ ဂါဝန္ပဲ အၿမဲဝတ္ခဲ့သူမို႔ ကိုသူရ ေျပာမွ ဂါဝန္ကို သတိထားမိသည္။ ဂါဝန္က အရမ္း ပါးသလို လည္ပင္းကလဲ ဟိုက္ေနသည္။ မလုံမလဲ ျဖစ္မိတာေၾကာင့္ စကားလမ္းေၾကာင္း လႊဲလိုက္သည္။ “အရမ္းမ်ား မူးေနလားဟင္” “မမူးပါဘူး သီရဲ႕” “အမ်ားႀကီး ေသာက္လာမွာ စိုးလို႔” “ဘာလို႔ အမ်ားႀကီး ေသာက္ရမွာလဲ သီရယ္… ဒီေန႔က သီႏွင့္ ကိုတို႔ရဲ႕ မဂၤလာဦးညေလ” “ညစာစားဦးမလား ကို” “ဘာမွ မစားေတာ့ဘူး သီရယ္… ဗိုက္တင္းၿပီး ေလးေနမွာစိုးလို႔” “ဟုတ္..ကို… ေရခ်ိဳးရင္ ခ်ိဳးလိုက္ေလ” “အင္း… ေရေတာ့ ခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္” ကိုသူရတစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ခ်ိန္မွာ သီတစ္ေယာက္ ရင္ခုန္သလို ထိတ္လန႔္ေနမိသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းမွ ကိုသူရ သဘက္ပတ္၍ ထြက္လာရာ “ကို… ဒီမွာေနာ္… အဝတ္ေတြ” “ေအးပါ သီ” ညဝတ္အိပ္ေသာ အဝတ္ေတြကို ကို လွဲလွယ္ဝတ္ေနစဥ္ သီ မ်က္ႏွာ လႊဲေနလိုက္သည္။ “သီ” “ဟင္” ကိုသူရ ေခၚသံေၾကာင့္ ရင္ထဲ စိုးရိမ္စိတ္ဝင္ေနတဲ့ သီ့ရင္ထဲ ထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ “အိပ္ၾကမယ္ေလ… သီ” “ဟုတ္… ဟုတ္ ကို” ေဟသီ ကုတင္ေပၚ တက္လိုက္ေတာ့ ကိုသူရလဲ ကုတင္ေပၚထိုင္ၿပီး လွဲခ်လိုက္ရင္း သီ့ကို ဖက္ထားသည္။ “သီ.. ကိုေလ သီ့ကို တကယ္ ပိုင္ဆိုင္သြားၿပီေနာ္” “မဂၤလာေတာင္ ေဆာင္ၿပီးၿပီပဲ ကိုရယ္” “အင္း… ဒါကေတာ့ ကို႔ဘဝမွာ တန္ဘိုးအရွိဆုံး အရာတစ္ခုကို ရလိုက္တာပဲ…သီ” “ကိုတို႔ ေယာက္်ားေလးေတြက မရခင္ ဖ်ာလိုလိပ္ ေခါင္းေပၚတင္ၿပီး… ရမွ ဖ်ာလိုနင္းေခ်တာမ်ိဳး လုပ္တတ္ၾကတယ္ဆို” “ကိုက အဲဒီလိုလူမ်ိဳး မဟုတ္ရပါဘူး သီရယ္” “ေနာက္မွ အျပစ္ရွိတယ္ဆိုၿပီး အျပစ္ေတြရွာၿပီး စိမ္းကားဖို႔ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ကို” “သီ.. ကိုက သီ့ကို အရမ္း ခ်စ္တာ… သီကေရာ ကို႔ကို ကိုခ်စ္သေလာက္ ျပန္ခ်စ္ဖို႔ပဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနတာ” “အရမ္းခ်စ္လို႔လဲ လက္ထပ္ခဲ့တာပဲ ကိုရယ္” ကိုက ေက့ရဲ႕ပါးျပင္ကို ျမတ္ႏိုးစြာ နမ္းရႈိက္လိုက္ၿပီးေနာက္ သီ့ႏႈတ္ခမ္းေလးအား ငုံစုပ္လိုက္သည္။

လင္မယားအရာေျမာက္ၿပီး မဂၤလာဦးညမွာပဲ လိုးေတာ့မည္ကို သိေနတဲ့ သီမွာ ကို႔အေျပာနဲ႔ အၾကင္နာမ်ားေၾကာင့္ ကာမဆက္ဆံဖူးတဲ့ မိန္းကေလး ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ပိပိမွာ စိုစိၿပီးလာေတာ့တယ္။ ကိုက ေဟသီ့ကို မ်က္ႏွာဆိုင္ခ်င္းဆိုင္ ျဖစ္ေစရန္ ဖက္ကာဆြဲယူလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျဖစ္လာမွ ကို႔လီးႀကီးက သီ့ဗိုက္ကို ေထာက္ေနသလိုျဖစ္ေနၿပီး သီလည္း နည္းနည္း ရွက္႐ြံ႕သြားမိရျပန္သည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တဲ့အခါ သီႏႈတ္ခမ္းကို လာနမ္းစုပ္ေတာ့သည္။ အစကေတာ့ ေၾကာက္လန႔္ၿပီး ေရွာင္မလို လုပ္ေပမယ့္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ထိေသာအခါမွာေတာ့ ကာမနတ္၏ ဖမ္းစားျခင္းကို သီ ခံလိုက္ရပါၿပီ။ အနမ္းကြၽမ္းက်င္လွတဲ့ ကို႔ေၾကာင့္ သီလဲ တုန႔္ ျပန္နမ္းမိတယ္။ ကိုသူရရဲ႕ အနမ္းေတြက ရဲေဆးတင္ထားေသာ အရက္ေၾကာင့္လား မသိပါ။ ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျပင္းထန္လွသည္။ ရမက္ေတြနဲ႔မို႔ သီ့တကိုယ္လုံးလဲ ကိုသူရရဲ႕ ပြတ္သပ္ေပးမႈေတြေၾကာင့္ ၾကက္သီးေႏြးဖုေတြပါ ထလာရသလို ကာမစိတ္ေတြလဲ ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီး ပိပိထဲ အရည္ေတြ စိုလာခဲ့တယ္။ ဂါဝန္ကို မတင္ၿပီး လက္က ေဘာ္လီခ်ိတ္ဆီ ေရာက္လာကာ ခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္သြားျပန္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဂါဝန္ကိုပါ အေပၚထိလွန္ကာ ျပဴးၿပီးဖြံ႕ထြားလွတဲ့ သီရဲ႕ႏို႔ကို တႁပြတ္ႁပြတ္ စို႔ေတာ့တယ္။ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အာ့… အိုး ကိုရယ္… အင္းဟင္း ဟင္း” ႏို႔စို႔ခံဖူးေပမယ့္ ႏို႔စို႔မခံရတာ ၾကာၿပီဆိုေတာ့ နာသလို က်င္သလို ျဖစ္ေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သီ့စိတ္ေတြ ထလာခဲ့တာပါ။ ဘယ္ညာ လွည့္စို႔ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ သီ့အဖုတ္ေလးလဲ စို႐ႊဲေနၿပီေလ။ ကိုက ေက့ေပါင္သားေတြကို ပြတ္သပ္ၿပီး ေက့အဖုတ္ကို လာပြတ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ၾကက္သီးေႏြးဖုေတြ ထကာ အဖုတ္ထဲက အရည္က ေပါင္ၿခံထဲ စီးဆင္းသြားရျပန္သည္။ အဖုတ္ကို လာပြတ္တဲ့အခ်ိန္ “အာ့… အင္းးဟင္းး… ကို” ႏႈတ္ကလည္း မျငင္းဆန္ခ်င္သလို ခႏၶာကိုယ္ကလည္း ကာမအရွန္ ျမင့္တက္လို႔ လာပါၿပီ။ လင္ေယာက္်ားႏွင့္ အၿပိဳင္သာ ကာမအလိုကို စိတ္က အလိုလိုက္ခ်င္ေနပါၿပီေလ။ အကြဲေၾကာင္း တေလွ်ာက္ စုံဆန္ပြတ္ၿပီး ကာမေစ့ကိုပါ မထိတထိ ပြတ္ေပးေလေတာ့ ေက့မွာ ေနလို႔မရေအာင္ ကာမစိတ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ရၿပီ။ မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီး ညည္းတြားမိသည္။

မ်က္လုံး ဖြင့္ၾကည့္ခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုသူရမွာ ေအာက္ပိုင္းအဝတ္အစားတို႔ မရွိေတာ့ေခ်။ သီ့မွာေတာ့ ကိုသူရ ႏို႔စို႔ေပးျခင္းေၾကာင့္ ႏို႔သီးေခါင္းေတြလဲ စူထြက္လာၿပီ။ အတင္းကာေရာ စို႔တာမဟုတ္ေပမယ့္ အထိအေတြ႕တို႔ ရွိခဲ့ဖူးျခင္းတို႔ေၾကာင့္ တခ်က္တခ်က္မွာ ေကာ့ေနေအာင္ ခံစားမိရသည္။ ႏို႔စို႔ၿပီးေနာက္ ကိုရဲ႕မ်က္ႏွာက သီ့ေပါင္ၾကားမ်က္ႏွာအပ္ၿပီး အကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ လွ်ာဖ်ားႏွင့္ ကေလာ္လိုက္ရာ “အား… ကိုကို မလုပ္နဲ႔ကြာ… အား ကြၽတ္ ကြၽတ္” ခ်စ္လင္ ကိုသူရကို အားနာမိသည္။ ခ်စ္သူေဟာင္း လိုးခဲ့ဖူးေသာ အဖုတ္ကို ကိုက အားရပါးရ ယက္ေနသည္။ မ်က္လုံးကို စုံမွိတ္ၿပီး ေအာ္လိုက္သည္။ ၾကက္သီးထၿပီး ခါးပါေကာ့ သြားရတယ္။ ခ်စ္လင္ျဖစ္သူ ကိုသူရ ဘုန္းနိမ့္မွာလဲ စိုးရိမ္သြားၿပီး အတင္းပင္ ကို႔လက္ကို ဆြဲယူလိုက္ေတာ့ “မတားနဲ႔ေတာ့ သီ… သီ စိတ္အရမ္း လာေနမွ အဆင္ေျပမွာ” “မလုပ္ပါနဲ႔ ကို… ေတာ္ၿပီ… အရမ္းအားနာလို႔” “အားနာရင္ ျပန္လုပ္ေပးေပါ့” “လုပ္ေပးမွာေပါ့ ကိုရယ္” သီက ကို႔ကို အတင္း လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။ ကိုက အလိုက္သင့္ပါၿပီး သီ့ရဲ႕ အေပၚတက္လာကာ သီ့ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားၿပီး ဒူးေထာက္ လိုက္သည္။ ထိုေနာက္ လီးကိုကိုင္ကာ သီ့အဖုတ္ဝကို ေတ့ၿပီး အသာဖိထည့္ေတာ့ “ဗ်စ္ ဗ်စ္ ၿဗိ” “အာ့.. ကို နာတယ္” အလိုးခံရၿပီဆိုတဲ့ အသိက ရင္ထဲ လႈိက္ကနဲ ဝင္လာသည္။ အလိုးမခံရတာ ႏွစ္ခ်ီၾကာေနၿပီမို႔ အပ်ိဳစင္ မဟုတ္ေသာ္လည္း နည္းနည္းေတာ့ နာသည္။ ကိုသူရရဲ႕ လီးကလည္း လုံးပတ္တုတ္ၿပီး အရွည္ကလည္း ၇လက္မေလာက္ဆိုေတာ့ အဖုတ္တစ္ခုလုံး ျပည့္ၾကပ္ေနသည္။ နာသည္ဟု ေအာ္လိုက္မိ၍ ကိုက အတင္းအၾကပ္ မလုပ္ပဲ သီ့ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းျပန္တယ္။ စိတ္ထဲ ဘယ္လိုျဖစ္ရသည္မသိ ကိုသူရအား ဖက္ထားၿပီး ျပန္နမ္းစုပ္ပစ္လိုက္သည္။ ထိုစဥ္ ကိုသူရက လီးကို ဆတ္ကနဲ ထိုးသြင္းလိုက္ရာ လီးႀကီးက အိကနဲ တဆုံးဝင္သြားေတာ့သည္။ “ႁဗြတ္..စြိ.. ဒုတ္” “အားး.. “ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကိုသူရက တခ်က္မွ်ရ ပ္သလိုျဖစ္ၿပီး ေတြေဝသြားသလို ျဖစ္သြားသည္ကို သီ ျမင္လိုက္သည္။ မိမိ အပ်ိဳမစစ္သည္ကိုမ်ား စိတ္ပ်က္ေလသလားဟု ေတြးမိၿပီး စိတ္ထဲ ထင့္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုသူရအား မိမိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ရာ သီ့အေနနဲ႔ လိပ္ျပာလုံေသာ္ျငား ခ်စ္ေသာလင္အတြက္မူ သီ စိတ္မေကာင္းေပ။

ထိုအေတြးေၾကာင့္ပင္ သီတစ္ေယာက္ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္သြားရသည္။ “သီ ဘာေတြးေနတာလဲ” “ဟင္.. ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ကို” “ဘာမွေတြးမေနနဲ႔သီ… ကိုက သီ့ကို အၿမဲခ်စ္မွာပါ” “သီက အားနာတယ္” “ဟာကြာ” သီ့မွာ စိတ္သက္သာရာ ရသြားသျဖင့္ ေနာက္ထပ္ မေတြးေတာ့ပဲ ကိုသူရ လိုးသည္ကို စိတ္ပါလာခဲ့သည္။ “ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဗ်ိ ဘြတ္ ဖြတ္ဖြတ္” “အာ့…. အိုး.. အင္းဟင္းး ဟင္း” တင္းက်ပ္က်ပ္ တစ္ဆို႔ဆို႔ အရသာႏွင့္အတူ အဖုတ္အတြင္းသားမ်ား လႈပ္ရွားလာၿပီး အရည္ေတြ ပိုထြက္လာသလို ခံစားရလာသည္။ တကယ္တမ္းေတာ့ သီက ခံႏိုင္ပါၿပီ သို႔ေသာ္ ကိုက ဆက္မလႈပ္ရွားပဲ သီရဲ႕ႏို႔ေတြကို ပြတ္သပ္ေပးတဲ့အခါ အလိုလို ညည္းသံေပးမိေနသည္။ ညည္းသံထြက္မွ ကိုသူရက လီးကို တေျဖးေျဖးႏွင့္ ႏႈတ္ယူၿပီး ေျဖးေျဖးခ်င္း အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေတာ့သည္။ အေစ့ကိုလဲ ထိသလို အတြင္းႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို ပြတ္ဆြဲသြားတဲ့ ကို႔လီးႀကီးေၾကာင့္ အဖုတ္ေလးက အရသာတမ်ိဳးကိုပါ ခံစားလိုက္ရသည္။ “ဖြတ္… ဖတ္..ဖတ္..ဖတ္” ဆီးခုံခ်င္း တဖတ္ဖတ္ ႐ိုက္မိေနသလို လီးက တဇြိဇြိ တဗ်ိဗ်ိ ဝင္ေနေတာ့ သီတစ္ယာက္ မ်က္လုံးကို စုံမွိတ္ၿပီး ညည္းေနမိေတာ့သည္။ နည္းနည္းျမန္ေလ အရသာ ေတြ႕ေလျဖစ္ကာ ပိုညည္းမိေတာ့သည္။ ”ဗ်စ္… ဘြတ္… ဖတ္…  ဖတ္… ဖန္း… ဖန္းးး” “အင့္… အိုးး.. အင္းးဟင္းးဟင္းး” ဘယ္လိုသေဘာေၾကာင့္ရယ္ သီမသိေတာ့ ကို႔ခါးကိုသာ အတင္းဖက္ထားၿပီး ေနခ်င္ေတာ့တယ္။ ခါးကိုလွမ္းဖက္လိုက္ေတာ့ လိုးတဲ့အရွိန္ ေႏွးသြားေတာ့ သီ အားမရေတာ့ေပ။ ခါးကို လႊတ္လိုက္ၿပီး ျမန္ျမန္ေဆာင့္ေစဖို႔သာ ခါးကို လွမ္းဆြဲလိုက္ ျပန္တြန္းလိုက္နဲ႔ မသိစိတ္ထဲက လုပ္ေပးေနမိၿပီး ကိုကလည္ အလိုက္တသိ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး ေဆာင္းလိုးလာသည္ႏွင့္အမွ် “ဖြတ္ ဖတ္ ဗ်ိ…ဗ်စ္…ဖန္းးးဖန္းဖန္း… ဘြတ္.. ဇြိ…စြပ္.. ဒုတ္..ဖတ္…ဖတ္..ဖတ္” “အာ့… ရွီးးရွီးးး အိုးး…အား…အင္းဟင္းးဟင္းးး” တကိုယ္ လႈိက္ဖိုလာကာ က်င္စိမ့္လာၿပီး အထြဋ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ေနၿပီဆိုတာ သိလိုက္တယ္။ “ဘြတ္ ဖြတ္ ဖြတ္ ဖန္း ဖန္းးဖန္း” “အားရွီးးရွီးးအိုးးး…အားးး..အားးး… ကို.. ၿပီး… အားးအားးးးးးးးး” ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသား လႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္အတူ သီ့တကိုယ္လုံး တုန္တက္သြားၿပီး အရည္ေတြ စီးဆင္းသြားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ ဆက္လက္ မညည္းႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ အားအင္ကုန္ခမ္းသလို ျဖစ္သြားၿပီး ၿငိမ္သြားရတယ္။

ကိုကေတာ့ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ၿပီး ဆက္လုပ္ေနရာ သီလဲ သူၿပီးေအာင္ လုပ္ပါေစဆိုၿပီး လႊတ္ ထားလိုက္တယ္။ သီၿပီးၿပီး ငါးမိနစ္ခန႔္ၾကာေသာအခါမွာေတာ့ ကို႔ဆီက “အင္းး… အားးး ရွီးးးရွီး ဟားးး… ေကာင္းလိုက္တာ… အားး” ညည္းသံထြက္လာၿပီး အတင္းလိုးေတာ့တယ္။ မၾကာပါဘူး အဖုတ္ထဲ ပူေႏြးေႏြး သုတ္ရည္ေတြ ဝင္လာၿပီး ကိုသူရက လီးကို အဆုံးထိသြင္းၿပီး ေနာက္ေကာ့ၿပီး ပန္းထည့္လိုက္ရာ အဖုတ္ထဲ သုတ္ရည္တို႔ ျပည့္လွ်ံသြားေတာ့တယ္။ ထိုေနာက္ေတာ့ ကိုကိုက သီ့ေဘး ဝင္အိပ္ကာ သီ့ကို နမ္းၿပီး “သီ.. ေကာင္းရဲ႕လား” “အာ… ကိုကလဲ” “ဘာလဲ ရွက္ေနတုန္းပဲလား” “အင္းေပါ့” “ခု ကိုနဲ႔သီ လိုးၿပီးၿပီပဲ တကယ္လင္မယား ျဖစ္သြားၿပီေလ” “အာ… ကိုကလဲ နားရွက္စရာေတြ” “ရွက္စရာမလိုပါဘူး သီရယ္… ေနာက္ထပ္လဲ လိုးအုံးမွာ” “ေနာက္ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ လုပ္လို႔ရတာပဲ… ကိုရယ္… ခုေတာ့ သီလဲ က်ိန္းစပ္ေနၿပီ… မနက္က် လွမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ရင္ ရွက္စရာႀကီး… ဒီေန႔ေတာ့ ကိုလဲ ေမာေနၿပီ မဟုတ္လား…အိပ္ၾကရေအာင္ေနာ္” “အင္းပါ… သီ” ထို႔ေနာက္ေတာ့ သီ့အားဖက္ကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ သီ့မွာသာ ခ်က္ခ်င္း အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္၊ ကို႔ကိုၾကည့္ၿပီး သနားၿပီး စိတ္မေကာင္းေပ။ မိမိတြင္လည္း အျပစ္မကင္းဟုဆိုကာ စိတ္ဆင္းရဲရသည္။ မိမိ၏ ထိုအျပစ္ေၾကာင့္ပင္ အိမ္ေထာင္သက္ ၾကာေလ ကိုသူရအား စိတ္မခ်ျဖစ္ၿပီး သံသယဝင္ကာ အိမ္ေထာင္ေရး၌ အဖုအထစ္တို႔ ျဖစ္ရသည္။ ေယာက္်ားတို႔ မည္သည္မွာလည္း မိမိ၏ဇနီးသည္အား ေျခာက္ပစ္ကင္း သဲလဲစင္သာ လိုခ်င္ၾကသည္ မဟုတ္လား။ ၎ေယာက္်ားတို႔သာလွ်င္ လူပ်ိဳစစ္ခ်င္မွ စစ္မည္ ဇနီးမယားတို႔ကိုကား အပ်ိဳစစ္မွ လိုခ်င္တတ္ၾကသည္။ ၎တို႔ ေဖာက္ျပန္ၾကသည့္အခါတြင္မူ ဇနီးသည္၏ အပ်ိဳမစစ္မႈကို ယိုးမယ္ဖြဲ႕ၿပီး အျပစ္ပုံခ်ကာ အႏိုင္ယူတတ္သည္ျဖစ္၍ တေန႔ေန႔တခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ကိုသည္ သီ့အား ထိုအျပစ္တစ္ခုကို ယိုးမယ္ဖြဲ႕ၿပီး အႏိုင္ယူမည္ကိုေတြး၍ အၿမဲစိတ္ဆင္းရဲရေတာ့သည္။…ၿပီး