ဆွဲစားလိုက်တဲ့ မမကြီးနှစ်ယောက်

ဒေါ်မိုးစန္ဒာကို ထွန်းနောင် သိတာတော့ကြာပြီ။ ဒါပေမဲ့ ရင်းနှီးတာတော့ အရမ်းကြီးမရင်းနှီး။ ထွန်းနောင်ကား အသက် (၂၇)နှစ်ခန့်ရှိသည့် လူလတ်ပိုင်းတစ်ဦး။ ယောက်ျားဆန်ဆန်နှင့် ချောမောသော ရုပ်ရည်ပိုင်ရှင်တစ်ဦး ဖြစ်သည်။ စကားပြောလည်း ကောင်းသောကြောင့် ချစ်သူခင်သူ များသည်။ ဘွဲ့ရပြီးနောက်ပိုင်းတွင် မြို့မှာလာပြီး ကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင် အလုပ်လုပ်ကိုင်နေသူ။ ဒေါ်မိုးစန္ဒာကား သူငှားနေသည့် အိမ်မှ အိမ်ပိုင်ရှင် ဦးကောင်းမြတ်၊ ဒေါ် သူဇာတို့နှင့် သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်သည်။ ဒေါ်သူဇာထံလာရင်း မျက်မှန်းတန်းမိကာ ရင်းနှီးနေသလိုဖြစ်သည်။ ဒီလောက်ပဲရှိသည်။ ဒါပေမဲ့ တစ်ခုတော့ ထွန်းနောင် သိသည်။ ဒေါ်မိုးစန္ဒာက တော်တော်လှသည်ဟု။ ဟုတ်တယ်လေ အသက်က(၄၀)စွန်းစွန်း။ ငယ်စဉ်က မယ်ဘွဲ့တွေ ဘာတွေရဖူးသည်ဟုတော့ သိရသည်။ သူမနှင့် သူမယောက်ျား ဦးတင်မောင်ဝင်းက ကလေး(၂)ယောက် ထွန်းကားခဲ့သည်။ ထိုကလေးတွေကိုလည်း သူ မြင်တော့ မြင်ဖူးသည်။ ဒါကလဲ ကျောင်းပိတ်ချိန်တွေ လောက်မှပါ။ ဘော်ဒါဆောင်မှာ ထားတာဆိုတော့ တစ်ခါတစ်ရံမှသာ တွေ့ရတတ်သည်။ ဒေါ်မိုးစန္ဒာယောက်ျားကလည်း အလုပ်များသူပီပီ အိမ်မှာမကပ်။ ဒီတော့ သူမကလည်း ထွန်းနောင်ငှားနေသော အိမ်ပိုင်ရှင် ဒေါ်သူဇာဆီ မကြာမကြာ လာလည်သည်။။ သူမတို့ ဘာတွေ ပြောလို့ပြောနေကြမှန်းတော့ မသိ။ ထွန်းနောင် အလုပ်ပြန်လာသည့်အခါ မကြာခဏတွေ့သည်။ ထိုအခါမျိုးတွင် ဒေါ်မိုးစန္ဒာက သူ့ကို မကြာခဏ ပြုံးပြတတ်သည်။ ပြုံးသည့်အခါတွင်တော့ တော်တော် ချစ်စရာကောင်းသည်။ ပါးပြင်တွင် ပါးချိုင့်လေးတစ်ခု ရှိသည်။ ငယ်စဉ်ကဆိုလျှင်တော့ ဒီထက်ပိုလှလိမ့်မည်ဟု ထွန်းနောင် ထင်သည်။ ပြီးတော့ အဆောင်ပိုင်ရှင်မိန်းမ ဒေါ်သူဇာနှင့် သူမသူငယ်ချင်း ဒေါ်မိုးစန္ဒာတို့သည် ခေတ်လည်းဆန်သည်။ ခေတ်နှင့်အညီလည်း ပြင်ဆင်တတ်ကြသဖြင့် တစ်ခါတစ်ရံ မသိသူများက သူမတို့နှစ်ယောက်ကို အပြင်ထွက်သွားလျှင် အပျိုကြီးတွေလို ထင်ကြသေးသည်။ ဒါတွေက ထွန်းနောင် ကိစ္စမဟုတ်ပါ။ ထွန်းနောင်သိသည်က တစ်နေ့တစ်နေ့ အလုပ်သွားဖို့။ ပြန်လာလျှင် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အပြင်ထွက်ချင် ထွက်မည်။ အခန်းထဲအောင်းကာ စာအုပ်ဖတ်ချင် ဖတ်မည်။ ဖုန်းဖြင့် အပြာကား ကြည့်ချင်ကြည့်နေမည်။ လကုန်လျှင် လခထဲမှပိုသော ပိုက်ဆံကို အိမ်သို့ပို့မည်။ ဒီလောက်ပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ တစ်ခါတစ်ရံ ပုံမှန်လည်ပတ်နေသော စက်တစ်လုံးသည် တစ်ခုခုချို့ယွင်းသွားသည်နှင့် ဗွေဖောက်လာတတ်သော သဘောရှိသည်။

ထွန်းနောင် မသိသည်က သူ့အဆောင်ပိုင်ရှင်ဇနီး ဒေါ်သူဇာနှင့် ဒေါ်မိုးစန္ဒာတို့ကား သူထင်ထားသလို အေးဆေးတည်ငြိမ်သော မိန်းမများ မဟုတ်ကြ။ လစ်လျှင်လစ်သလို ကမြင်းတတ်ကြသော ကုတ်ကမြင်းများသာ ဖြစ်ကြသည်ကိုပင်။ “မောင်လေး…ပြန်လာပြီလား…. ဒီနေ့ နည်းနည်း နောက်ကျတယ်နော်”အိမ်ရှေ့တွင် လမ်းလျှောက်နေသော ဒေါ်သူဇာက ထွန်းနောင်ကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ဒေါ်သူဇာဘေးတွင် အတူတူလျှောက်နေသော ဒေါ်မိုးစန္ဒာက ထွန်းနောင်ကို ပြုံးပြသဖြင့် ထွန်းနောင်လည်း ပြန်ပြုံးပြလိုက်သည်။ “ဟုတ်ကဲ့ အမ…. ဒီနေ့ အလုပ်နည်းနည်းရှုပ်နေတာနဲ့ နောက်ကျသွားတာ”။ ထွန်းနောင် ငှားနေသော အိမ်လေးက ဒေါ်သူဇာတို့ အိမ်ကြီးဘေးက တိုက်ပုလေးမှာ။ ဒေါ်နီလာတို့ နှစ်ထပ်အိမ်သစ်ကြီးဆောက်ခဲ့ရာတွင် ဘေးတွင် သူမတို့ယခင်ကနေခဲ့သော တိုက်ပုလေးက ပိုနေသဖြင့် အလကားဖြစ်နေမည့်အတူတူ လူငှားတင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ငှားစကတော့ ထွန်းနောင်နှင့် သူ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်။ သူ့သူငယ်ချင်းက ကုမ္ပဏီရုံးချုပ်သို့ ပြောင်းရွှေ့သွားသဖြင့် ထွန်းနောင်တစ်ယောက်သာ ကျန်ခဲ့သည်။ အိမ်ကြီးမှာတော့ ဒေါ်သူဇာတို့ လင်မယားနှင့် အိမ်ဖော်အဒေါ်ကြီးတို့ သားအမိရှိသည်။ သူမယောက်ျား ဦးကောင်းမြတ်ကလည်း ကုန်သည်တစ်ဦးပီပီ မကြာမကြာ ခရီးထွက်တတ်သည်။ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း ဦးကောင်းမြတ်ကို မမြင်မိ။ ခရီးထွက်သွားပြန်ပြီ ထင်တယ်ဟု သူတွေးမိသဖြင့် “အမ… အခုတလော ဦးကို မမြင်ပါလား..ဘယ်သွားပြန်ပြီလဲ”။ “သြော်…မင်းဦးလေးက နယ်ဘက် ခဏဆင်းသွားတယ်… ကုန်ဖိုးတွေ ကောက်ရင်း နှစ်ပတ်လောက်တော့ ကြာမယ်ပြောတယ်… ငါ့မောင် အိမ်ငှားနေလို့ တော်သေးတယ်… နို့မို့ဆို အမတို့က မိန်းမသားတွေချည်းနေရတာ…. သူခိုးတွေကလည်း သောင်းကျန်းလိုက်တာကွယ်”။ “ဟုတ်..ဟုတ်..အမ ကျွန်တော်က ညဖက်ဆို အပြင်သိပ်မထွက်တော့ အမြဲလိုလိုရှိပါတယ်…. တစ်ခုခုကြားရင် လှမ်းခေါ်လိုက်နော်”။ “အေးအေး… ငါ့မောင်… ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွယ်”။ ဒေါ်သူဇာကို နှုတ်ဆက်ပြီး ထွန်းနောင် သူငှားနေသော တိုက်ပုလေးအတွင်းသို့ ဝင်ခဲ့သည်။ တစ်ယောက်ထဲနေတော့ ထမင်းဟင်းက ချက်ရဦးမည်။ ရေအရင်ချိုးပြီး ရေမချိုးခင် ထမင်းအိုးတစ်လုံး တည်ထားဦးမှ။ အိမ်ကိုသော့ဖွင့်ပြီး ဝင်လိုက်ကာ သူရဲ့လက်ဆွဲအိတ်ကို စားပွဲပေါ်တင်ပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာ ခဏလှဲကာ အညောင်းအညာ ဖြေနေလိုက်သည်။

“ဒေါက်ဒေါက်” တံခါးခေါက်သံကြောင့် သူတံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်တော့ ဒေါ်သူဇာအိမ်မှ အိမ်ဖော်ကောင်မလေး မခင် ဖြစ်နေသည်။” ဦး.. ဒီနေ့ည အန်တီက သူ့အိမ်မှာ ထမင်းလာစားပါတဲ့…. အကို့ကို ပြောခိုင်းလို့…. ဒီနေ့ ထမင်းမချက်နဲ့တော့တဲ့”။ ဒေါ်သူဇာတို့မိသားစုက တစ်ခါတစ်လေ သူ့ကို ထမင်းဖိတ်ကျွေးတတ်သည်။ “သြော်…အေးအေး” ကောင်းလိုက်တာ ဒီနေ့အဖို့တော့ ထမင်းချက်ရမဲ့ ဝဋ်ကျွေးလွတ်သွားပြန်ပြီလို့ တွေးရင်း ထွန်းနောင် ပုဆိုးဟောင်း တစ်ထည်ကိုယူကာ ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်သွားတော့သည်။ တနေကုန် ပင်ပန်းခဲ့သမျှကို ပေါ့ပါးလန်းဆန်းသွားအောင် ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်လေ။ “သူဇာ…. အဲ့ကောင်လေးနာမည်က ထွန်းနောင်နော်” “ဟုတ်တယ်… မိုးစန္ဒာရဲ့…. ကောင်လေးက အေးအေးဆေးဆေးလေး…. နေ့တိုင်း အလုပ်ပြန် အိမ်ထဲတန်းဝင်…. ဘာတွေလုပ်လို့ လုပ်မှန်းတော့ မသိဘူး”။ “အေးပါဟဲ့….. နင်ကလည်း အဲ့လောက် အမွမ်းတင်မနေပါနဲ့…ခစ်ခစ်”။ “ဟင်…. စကားကောင်းပြောနေတာကို….. ဖောက်ဖောက်လာတယ်..မိန်းမ”။ ဒေါ်မိုးစန္ဒာအပြောကို ဒေါ်သူဇာက ပုခုံးကို ပုတ်ရင်း ချက်ချင်းပြန်ပြောလိုက်သည်။ “ခိခိ…မသိတာကြနေတာဘဲ သူဇာရယ်… အခုက နင့်ဘဲကြီးကလဲ ခရီးတွက်၊ ဒီအိမ်မှာကလဲ… ဒီလို ယောက်ျားပီပီသသ ကောင်လေးကလည်းရှိ…. နင်အပျင်းပြေတာပေါ့” ဒေါ်နီလာရှက်သွားသည်။ ဒေါ်မိုးစန္ဒာရဲ့ တင်ပါးကို ဆွဲဆိတ်လိုက်ပြီး “ညည်းနော်…. ညည်း.. မိမိုး…မိန်းမ နင့်စိတ်နဲ့ နှိုင်းမနေနဲ့… နင့်လိုယွတယ်များ မှတ်နေလား…. ဘယ်အချိန်ကတည်းက အဲ့ကောင်လေးကို နင် ပစ်မှားနေမှန်း မသိရပါလား မိမိုး”။ သူမတို့ကား ငယ်သူငယ်ချင်းတွေပီပီ ဝါသနာတူ စရိုက်တူတွေ။ သူတော်ချင်းချင်း သတင်းလွေ့လွေ့ ပေါင်းဖက်မိကြတာ ဆန်းတော့မဆန်း။ “အောင်မယ်… ညည်းကျတော့ ခိုးစားဖို့ ကြံနေတာ မသိတာကျ”။ “ခစ်..ခစ်..နင်သိရင်ပြီးတာဘဲလေ”။ “ကောင်လေးကတော့ ရိုးရိုးအအပုံစံလေးနော်….သူဇာ… နင်တစ်ယောက်ထဲတော့ ကြိတ်ကြံမနေနဲ့…. ငါ့ကိုမျှပေးရမယ်… နင်တစ်ယောက်ထဲ စားလို့ကတော့ အားလုံးဖော်ပစ်လိုက်မယ်…ဟင်းဟင်း”။ “ဘာလဲ..အဝတ်တွေကို ချွတ်ပြီးတော့လား…ခိခိ”။ “ကဲဟယ်… မိန်းမ….. ကြည့်စမ်းကြည့်စမ်း… ယွချက်ကလွန်တယ်”။ ဒေါ်မိုးစန္ဒာကို ဒေါ်သူဇာက ပြန်နောက်လိုက်သဖြင့် ဒေါ်မိုးစန္ဒာက ဒေါ်သူဇာကျောကို တအုန်းအုန်း ထုတော့သည်။ “ရှုး…တိုးတိုး…ကြားသွားဦးမယ်” နှုတ်ခမ်းနားတွင် လက်ညိုးထောင်ရင်း ဒေါ်သူဇာက ပြောလိုက်သည်။ အိမ်ဖော်ကောင်မလေးက သူမတို့ထိုင်နေသည့် နေရာဘက်သို့ လာနေသည်။

“အမ…. ဟိုဖက်အိမ်က ဦးကို ပြောပြီးပါပြီ…ထမင်းလာစားဖို့” “သြော်..အေး…အေး.. ဒေါ်သူဇာက မျက်နှာထားကို ခပ်တင်းတင်းပြင်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ အိမ်ဖော် အဒေါ်ကြီးကလဲ အခန်းထဲဝင်လာသည်။ “မမလေး” “ပြောပါ..ဒေါ်လေး…. ဘာကိစ္စရှိလို့” “ဟိုလေ…ရွာမှာလေ…ဒေါ်လေးညီမ နေမကောင်းလို့တဲ့….လာပြောလို့… အဲ့ဒါ လေးငါးရက်လောက် ပြန်ချင်တယ်”။ “သြော်..ဟုတ်လား..ဒေါ်လေး….. ကျန်းမာရေးဘဲ…ပြန်ရမှာပေါ့…. ပိုက်ဆံရောလိုမှာဘဲ… ဒေါ်သူဇာကား ပိုက်ဆံအိတ်ကိုဖွင့်ပြီး ပိုက်ဆံတစ်ထပ်ကို ဆွဲထုတ်ကာ အဒေါ်ကြီးကို ပေးလိုက်ပါတယ်။ အဒေါ်ကြီးကတော့ ကျေးဇူးတွေကို တင်လို့။ ဒီတစ်ခါ သူ့အိမ်ကြီးရှင်မက သဘောကောင်းနေလိုက်တာပေါ့လေ။ ထမင်းစားဖိတ်ထားသည့်အချိန်က နည်းနည်းစောသေးသဖြင့် ထွန်းနောင် အိပ်ယာပေါ်မှာ လှဲနေရင်း နေ့လည်က အလုပ်ထဲမှ မိတ်ဆွေဖုန်းထဲကနေ သူ့ဖုန်းထဲကို ကူးလာသော အပြာကားတစ်ကားကို ကြည့်နေသည်။ အမေရိကန်ကားဆိုတော့ အားရစရာကောင်းသည်။ ဇာတ်ကားက တော်တော်ကောင်းသည်။ အပေါက်စုံလိုးရုံမကဘူး စုပ်တာမှုတ်တာကလည်း ဘတစ်ပြန်ကျားတစ်ပြန်ပင်။ ကြည့်ရင်းနှင့် ဖီးလ်တက်လာသဖြင့် ပုဆိုးအောက်ကို လက်နှိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆွနေမိသည်။ သူ့လီးကလည်း ဇာတ်ကားထဲက နီဂရိုးလီးထက် မကြီးလျှင်သာနေမည် လျော့တာတော့မလျော့။ အတုတ်က ၆လက်မခန့်ရှိပြီး ဓါတ်ခဲလုံး အကြီးခန့်ရှိသည်။ တစ်ခုတော့ကွာသည် ဇာတ်ကားထဲက လက်တွေ့လိုးနေတာ။ သူကတော့ မိန်းမပင် မလိုးဖူးသေး။ ဖုန်းကိုဘေးချရင်း ဂွင်းတိုက်လိုက်သည်။ အာရုံထဲမှာ သူမြင်နေကျ မိန်းမတွေကို မြင်လာသည်။ သို့သော် တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် မှန်းကြည့်သည်။ ဖီးလ်က မလာ။ စိတ်ကူးထဲမှာ ခုနက အိမ်ထဲအဝင်မှာ မြင်ခဲ့ရသော ဒေါ်သူဇာနှင့် ဒေါ်မိုးစန္ဒာကို မြင်လာသည်။ ဒေါ်သူဇာနှင့်ဒေါ်မိုးစန္ဒာကလည်း အအိုတွေသာဆိုတယ် အသားဖြူဖြူအရပ်မြင့်မြင့် အိုးကြီးတွေက တောင့်တောင့်ကြီးတွေ။ မြင်ယောင်ကြည့်ရင်းနဲ့ မှန်းလို့ကောင်းလာသည်။ သူ့ထုချက်တွေက ပိုမိုမြန်ဆန် သွက်လက်လာသည်။ ဆော်ကြီးတွေကလည်း ယောက်ျားမရှိတော့ ဆာချင်ဆာနေမှာလို့ သူတွေးမိလာသည်။ ဒါပေမဲ့ လက်တွေ့ကျတော့ သူမစရဲ။ “အင်း…ဟင်း” သူ့စိတ်ထဲမှာ ဒေါ်သူဇာအဖုတ်ကို တစ်လှည့် ဒေါ်မိုးစန္ဒာအဖုတ်ကိုတစ်လှည့် လိုးပေးနေရသလို ခံစားလိုက်သည်။ “အ..အာ..မမမိုး… မမသူဇာ…အအ..” ထွန်းနောင်တစ်ယောက် ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ လရေတွေ ပန်းထွက်ကုန်ပြီ။ “ဒေါက်ဒေါက်” တံခါးခေါက်သံကြားသဖြင့် ထွန်းနောင်တစ်ကိုယ်လုံး တုန်သွားသည်။

“ဦး…မမက ထမင်းစားရအောင်တဲ့” “သြော်..အေးအေး…လာခဲ့မယ်”။ ဒေါ်သူဇာအိမ်မှ အိမ်ဖော်မလေး ထမင်းစားရအောင်လို့ လာခေါ်တာထင်သည်။ သူလဲ ရေချိုးခန်းအတွင်းဝင်ပြီး လက်ကို ကပျာကယာဆေး၊ ပေပွသွားသော ပုဆိုးကို နောက်တစ်ထည်ဖြင့်လဲပြီး အိပ်ယာပေါ်မှ ချထားသောဖုန်းကို ကောက်ယူကာ အဝတ်အစားကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင် ပြုပြင်လိုက်ပြီး အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ကာ ဒေါ်သူဇာတို့ တိုက်ဖက်ကို ထွက်ခဲ့တော့သည်။ “ငါ့မောင်..လာလာ…. ဒေါ်သူဇာက ပျုပျုငှာငှာ ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်။ ထွန်းနိုင် ထမင်းစားပွဲကို ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါ်မိုးစန္ဒာပါ ရောက်နေတာကို တွေ့ရသည်။ “ဒီလို ငါ့မောင်ရေ မမိုးကလည်း သူ့အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ မမတို့အိမ်မှာ ထမင်းစားရအောင် ဖိတ်ထားတယ်… သူ့ချစ်ချစ်ကြီးကလည်း ခရီးထွက်သွားတယ်လေ”။ “သြော်..ဟုတ်ကဲ့” ထွန်းနောင် စားပွဲမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ထမင်းစားတယ်ဆိုတာထက် ထမင်းထက်ဟင်းက များနေသည်။ “သြော်…အမနီလာ.. ဒေါ်ကြီးရော မမြင်ပါလား” “ညနေကဘဲ ရွာက သူ့ညီမ နေမကောင်းလို့ဆိုလို့ ပြန်ခိုင်းလိုက်ရတယ်… ကောင်မလေးဘဲရှိတယ်” ထိုအချိန်မှာပင် ကောင်မလေးက စားပွဲပေါ်သို့ ဟင်းခွက်တွေ လာချသည်။ “အန်တီသူဇာ…. သမီးသယ်လာခဲ့ရတော့မလား…. အန်တီပြောထားတဲ့ဟာ” “အေးလေ…. သယ်လာခဲ့လိုက်တော့” ထွန်းနောင် နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်သွားသည်။ ဘာအစီအစဉ်တွေ ရှိသေးပါလိမ့်။ “ဘာများလဲ…. အမ”လို့ မေးလိုက်သည်။ သူ့အမေးကို ဒေါ်သူဇာက မဖြေပါ။ ဒေါ်မိုးစန္ဒာက ကြားထဲက ဝင်ဖြေလိုက်ပါတယ်။ ဒီလိုငါ့မောင်ရဲ့ အမအိမ်မှာ ဝိုင်ပုလင်း(၂)ပုလင်းလေ အမမိတ်ဆွေ ပေးထားတာ… မသောက်ဖြစ်တာနဲ့ သူဇာနဲ့အတူ သောက်ရအောင်ဆိုပြီး သယ်လာတာ”။ ထွန်းနောင် အံ့သြသွားသည်။ “အမတို့က သောက်တတ်လို့လား…မူးနေဦးမယ်”။ သူ့အပြောကြောင့် ဒေါ်သူဇာနှင့်ဒေါ်မိုးစန္ဒာက တပြိုင်တည်း တခစ်ခစ်ရယ်ကုန်သည်။ “ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်… ငါ့မောင်က အမတို့ကို တယ်အထင်သေးတာဘဲ”။ ထွန်းနောင်လည်း ဘာမှဆက်မပြောတော့။ ထိုအချိန်မှာပင် အိမ်ဖော်ကောင်မလေးက ဗန်းဖြင့် စားပွဲပေါ်သို့ ဝိုင်ပုလင်းများကို တင်လာသည်။ ဝိုင်က ပုလင်းအကြီးကြီးတွေ အကောင်းစားဝိုင်တွေ ဖြစ်မည်။ ထို့အပြင် ဝီစကီတစ်လုံး ပါလာတာကို တွေ့ရသည်။

ထွန်းနောင်အမေးကို ဒေါ်သူဇာက မစောင့်တော့ဘဲ “နင့်ဦးလေး သိမ်းထားတဲ့ဟာလေ… ငါ့မောင်ဘဲ သောက်လိုက်တော့…. ငါ့မောင်ကို အမက ကိုယ့်မောင်လို ခင်လို့တိုက်တာနော် သိလား”။ “မိခင်ရေ တံခါးတွေ ပိတ်လိုက်တော့… ပြီးတော့ အိမ်အပေါ်ထပ်က အန်တီ့အခန်းထဲမှာ နင့်အန်တီမိုး အိပ်လို့ရအောင် ပြင်ပေးလိုက်ဦး…. ဒီည မမိုးက ဒီမှာအိပ်မှာ”။ “ဟုတ်…အန်တီ… သမီး ဘာလုပ်စရာရှိသေးလဲရှင့်”။ “ရပြီ… အန်တီတို့ သောက်တာစားတာကို စောင့်မနေနဲ့ မနက်ကျမှသိမ်းလိုက်တော့…. ပြီးရင် အန်တီအခန်းထဲက အံဆွဲထဲမှာ သမီးအတွက် မုန့်ဖိုးထည့်ထားတယ်….. ယူလိုက်နော်”။ “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်…အန်တီ” ကောင်မလေး မိခင်ကား ဒီနေ့စောစောစီးစီးနားရသည့်အပြင် မုန့်ဖိုးလည်းရမည်ဆိုတော့ ပျော်ရွင်စွာဖြင့် သွက်လက်စွာ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားတော့သည်။ “ချီးယား..စ်” ဖန်ခွက်ချင်း တိုက်လိုက်ကြပြီး ထွန်းနောင်ကား လက်ထဲမှခွက်ကို တရှိန်ထိုး မော့လိုက်သည်။ ဝီစကီက တစ်ပိုင်းကျိုးနေပြီ ဖြစ်သောကြောင့် သူလည်း တော်တော်မူးနေပြီ။ ဒေါ်မိုးစန္ဒာနှင့် ဒေါ်သူဇာတို့၏ သဏ္ဍာန်များကလည်း တော်တော်ရီဝေနေကြပြီ။ ထွန်းနောင်ကား မူးလာသဖြင့် စကားပြောများကလည်း တော်တော်ရဲတင်းနေပြီ။ ဒေါ်သူဇာက ရီဝေနေသော မျက်လုံးများဖြင့် ထွန်းနောင်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး။ “နေဦး..ငါ့မောင်ကို မေးစရာရှိလို့” “ဘာမေးမှာလဲ…မမနီလာ…. မေးချင်တာမေး”။ အပြောများက သွက်လက်လာပြီ။ ထွန်းနောင် မျက်လုံးများက ဒေါ်သူဇာနှင့် ဒေါ်မိုးစန္ဒာတို့ ရင်ဘတ်တွေကို ကြည့်နေသည်။ မူးနေသော်လည်း ဒါမျိုးကျတော့ သူကမြင်တတ်သည်။ ပန်းရောင် ဘလောက်စ်အကျီကို ဝတ်ဆင်ထားသော ဒေါ်မိုးစန္ဒာနှင့် နက်ပြာရောင်ဝတ်စုံ ဝတ်ဆင်ထားသော ဒေါ်သူဇာတို့၏ အင်္ကျီများက ထူးထူးခြားခြားဟိုက်နေပြီး သူမတို့ရဲ့ ဟနေသော ရင်ဘတ်ကြားမှ ဖွံ့ထွားနေသော နို့ကြီးများကို မသိမသာမြင်နေရသဖြင့် ကြည့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါကိုမြင်ရတော့ သူ့စိတ်တွေ ကြွလာသည်။ “ဒီလို..ငါ့မောင်ရဲ့… ငါ့မောင်မှာ ရည်းစားရှိလား…ခစ်ခစ်”။ “မရှိဘူး..အမ” ဒေါ်မိုးစန္ဒာကလည်း အာလေးလျှာလေးဖြင့် ဝင်ထောက်လိုက်သေးသည်။

“မယုံပါဘူး…ငါ့မောင်က ဒီလောက်ရုပ်ချောတာ… ရည်းစားမရှိဘူးဆိုတာ အမက ယုံကိုမယုံဘူး”။ “ဟာ..တကယ်ပြောတာ မမမိုးရဲ့…” သူကလည်း ချက်ချင်းကို ပြန်ငြင်းသည်။ “ခိခိ… ဒါဆိုအထီးကျန်မှာပေါ့ ငါ့မောင်ရဲ့…” “အေးလေ…အတွေ့အကြုံမရှိ ဘာမရှိနဲ့…. မိန်းမလည်တွေနဲ့တွေ့မှာ စိုးရိမ်စရာ”။ “အပူမရှာချင်ပါဘူး…မမတို့ရယ်” “အေးပါ…ပြောတော့လဲ ယုံရသေးတာပေါ့” ဒေါ်မိုးစန္ဒာက ဝိုင်ခွက်ကို မော့သောက်လိုက်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ “အဟုတ်..တကယ်ပြောတာမမရဲ့… သင်ပေးမဲ့သူမှမရှိတာ… သင်ပေးမဲ့သူလေးတွေ ရှိရင်တော့ အကောင်းသား”။ ထွန်းနောင်ကလည်း မူးနေတော့ ရဲတင်းနေပြီး မထိခလုပ်ထိခလုပ်တွေ ပြောကုန်ပြီ။ ဒေါ်သူဇာနှင့်ဒေါ်မိုးစန္ဒာကား တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ကြည့်ကာ ထွန်းနောင်မသိအောင် မျက်စပစ်လိုက်သည်။ “ကဲ… ကျွန်တော်ပြန်တော့မယ်.. အခုလို ကျွေးမွေးတာ ကျေးဇူးပါဘဲဗျာ… ထွန်းနောင်က ထိုင်ရာမှထလိုက်သည်။ မူးနေသောကြောင့် ခြေထောက်များက ယိုင်သွားပြီး လဲမလိုဖြစ်သွားသည်။ “အို…. ငါ့မောင်မူးနေပြီဘဲ…ခစ်ခစ်” ဒေါ်သူဇာနှင့် ဒေါ်မိုးစန္ဒာက သူ့ကို တစ်ဖက်စီမှ ဖမ်းထိန်းလိုက်သည်။။ ထွန်းနောင်ကား မူးနေတာဘဲ သိသည်။ အိမ်ပြန်ဖို့ဆိုသည့် စိတ်ကူးကို သူမေ့သွားပြီ။ ဒေါ်သူဇာနှင့် ဒေါ်မိုးစန္ဒာကား ထွန်းနောင်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ချိုင်းအောက်မှ တစ်ဖက်တစ်ချက်စီမပြီး အပေါ်ထပ်မှ ဒေါ်သူဇာရဲ့ အိပ်ခန်းပေါ်သို့ တွဲတင်သွားသည်။ ခပ်တောင့်တောင့် အမျိုးသမီးနှစ်ဦး၏ အထိအတွေ့များနှင့် ကိုယ်သင်းရနံ့များကြောင့် ထွန်းနောင်တစ်ယောက် ရမက်စိတ်များ ပိုမိုပြင်းထန်လာသည်။ စိတ်တွေကို လွတ်ပေးလိုက်သည်။ ဒေါ်မိုးစန္ဒာနဲ့ ဒေါ်သူဇာတို့၏ ဂုတ်များကို တစ်ဖက်စီ ဖက်ပြီး လိုက်ရတာကို သူသာယာနေသည်။ “ကဲ..ငါ့မောင်..အိပ်တော့” ဒေါ်သူဇာနှင့်ဒေါ်မိုးစန္ဒာက အိပ်ယာပေါ် ပွေ့တင်ပြီး ဒေါ်သူဇာရဲ့ အိစက်သော ရင်ညွှန့်ကြီးက သူ့မျက်နှာပေါ်ဖိပြီး ပိပြားနေတာကိုတော့ သိသည်။ “အမတို့ ဘာလုပ်မလို့လဲ” “ခစ်ခစ်…ငါ့မောင်ကို မမတို့က အချစ်သင်ခန်းစာတွေ ပို့ချမလို့…. မသင်ချင်ဘူးလား” ဒေါ်မိုးစန္ဒာက ဝင်ပြောလိုက်သဖြင့် ထွန်းနောင် စိတ်တွေ ပိုလွတ်သွားပြီ ဖြစ်လိုရာဖြစ်စေတော့။ “ဟင်း..ဟင်း…မမတို့သာ သင်ပေးလို့ကတော့ ဒီက ချစ်မောင်လေးကလည်း ကြိုက်ကြိုက်ဘဲ”။ “မင်း..မကြောက်ဘူးလား” ဒေါ်သူဇာက ပြုံးစိစိမေးလိုက်သည်။ “ဟက်..ဟက်…ကြောက်စရာလား… ဒီလောက်ချစ်စရာကောင်းတဲ့ မမကြီးတွေကို”။ “ကျွန်တော်က အားရပါးရ ချစ်ချင်နေတာ… စိတ်ကူးနဲ့ ရူးနေတာကြာပေါ့” မူးမူးနဲ့ ထွန်းနောင်လည်း စိတ်ထဲရှိတာတွေ လျှောက်ပြောကုန်ပြီ။

“ဒါဆို မျက်လုံးခဏမှိတ်ထား” ထွန်းနောင်ကား မျက်လုံးကို မှိတ်ထားလိုက်သည်။ ဒေါ်သူဇာက သူ့အကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပေးနေတာကို သိသည်။ လက်ဖြင့် သူ့ရင်ဘတ်ကို ခပ်ဖွဖွပွတ်သပ်ကျီစယ်နေတာလည်း သိရသည်။ သူ့ခါးအောက်ပိုင်းမှ ပုဆိုးကလည်း ပြေလျာ့သွားပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ခံလိုက်ရမှုနှင့်အတူ ဒုတ်ကြီး အပြင်ထွက်သွားတာကို သိနေသည်။ ဒေါ်မိုးစန္ဒာကား ထွန်းနောင်ရဲ့လီးကြီးကို ကြည့်ကာ တံတွေးနင်သွားသည်။ နည်းတဲ့ လီးကြီးမဟုတ်။ အကြောတပြိုင်းပြိုင်းနှင့် နဂါးတစ်ကောင်လို မာန်ဖီနေတာ။ သူမယောက်ျား ကိုတင်မောင်ဝင်းထက် ပိုလည်းကြီး ပိုလည်းရှည်တာကို မြင်ရတော့ အဖုတ်ထဲမှာ သေးပင်ပေါက်ချင်သလိုလို ကျင်သလိုလို ခံစားမိသွားကာ ကျောများပင် စိမ့်သွားသည်။ “ကဲ မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တော့” ထွန်းနောင် မျက်လုံးကို ဖွင့်လိုက်တော့ သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ မိုးနေတာက ဒေါ်သူဇာရဲ့ ဖွံ့ထားပြီး နို့သီးလေး မာထောင်နေသည် ဖြူဝင်းနေသည့် နို့နှစ်လုံး။ သူမအဝတ်အစားများ ချွတ်ထားပြီး မျက်လုံးများက ရမက်လွမ်းခြုံနေသည်။ ထွန်းနောင်ကလည်း ဒါမျိုးတော့ လက်မနှေးပါ။ ဒေါ်သူဇာရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို လက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ပြီး ပါးစပ်များဖြင့် တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး မွတ်သိပ်စွာ စို့လိုက်သည်။ “အား…ကျွတ်စ်ကျွတ်” ထွန်းနောင်ရဲ့ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းစုပ်ပေးမှုကို ဒေါ်သူဇာ သဘောတွေ့သွားသည်။ “စို့စို့…မောင်လေး…. ကြမ်းကြမ်းစို့…. ဒါမျိုးမှ..မမကကြိုက်တာ…. ဘယ်အချိန်ထဲက စို့ချင်နေမှန်းမသိဘူး..ကောင်ဆိုးလေး” သူမ ညုတုတုပြောနေချိန်တွင် အောက်ဖက်မှ သူမသူငယ်ချင်း ဒေါ်မိုးစန္ဒာကလည်း ထွန်းနောင်ရဲ့ ဒုတ်ကြီးကို သူမလက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းဖြင့်တေ့ပြီး စုပ်လိုက်ပါတယ်။ “ပြွတ်” ထွန်းနောင် လီးချောင်းတစ်ခုလုံး ဒေါ်မိုးရဲ့ ခံတွင်းပူပူနွေးနွေးအရသာနဲ့ ဒစ်ကိုလျှာနဲ့ ကစားပေးပြီး လှည့်ပတ်ယက်ပေးနေတာကြောင့် သူပါ မျက်ဖြူလှန်မတတ်ကို လီးချောင်းကကျဉ်ပြီး စိမ့်တက်ကာ ကောင်းလာပါတယ်။ ဒေါ်မိုးစန္ဒာကလည်း ထွန်းနောင်ရဲ့ လီးကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ သူမပါးတွေကို ချိုင့်သွားအောင်ကို အားရပါးရ စုပ်ပေးတာကြောင့် ထွန်းနောင်လည်း ခါးကြီးကို ကော့တက်လာပါတယ်။ ဒေါ်သူဇာကလည်း ထွန်းနောင် နို့စို့ပေးတာကို အပီအပြင်ကို ခံယူနေပါတယ်။ သူမတို့(၃)ဦးရဲ့ လီးစုပ်ပွဲနဲ့ နို့စို့ပွဲကြီးက ထွက်လာတဲ့အသံတွေက တပြွတ်ပြွတ် တပြတ်ပြတ်နဲ့ အခန်းထဲမှာ မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီး ထွက်ပေါ်လာသလို တဟင်းဟင်းနဲ့ ညဉ်းညူသံတွေကလည်း ထွက်ပေါ်လာပါတယ်။ လိုးပွဲမစတင်မီ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် သုံးယောက်သား အပြိုင်အဆိုင် အာရုံနိုးဆွရင်း စိတ်တွေက ကြွတက်လာသလို ပိုပြီးလည်း စုပ်ချက်တွေက ကြမ်းတမ်းလာပါတယ်။

ဒေါ်သူဇာရဲ့ နို့သီးထိပ်တွေ ရဲတွတ်လာပြီး သူမပေါင်ကြားထဲမှာ အရည်ကြည်တွေ စီးကျလာသလို ထွန်းနောင်တစ်ယောက်လည်း ဒေါ်မိုးရဲ့ စုပ်ချက်တွေကြောင့် သူ့လီးထိပ်လဲ ကျင်တက်လာပြီး အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ထွက်ကုန်ပါတယ်။ သူ့လီးကြီးကလည်း အရမ်းကို မာတောင်နေပြီး ပေါက်ကွဲထွက်မတတ်ပါဘဲ။ အိမ်အပေါ်ထပ်မှ အသံလိုလို ကြားသဖြင့် မိခင်တစ်ယောက် အပေါ်ထပ်ကို တက်ခဲ့သည်။ အိမ်ရှင်မမကြီး ဒေါ်သူဇာရဲ့ အခန်းထဲက အသံတွေ ထွက်နေတာကြောင့် မိခင် အခန်းထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်ပါတယ်။ “အို” သူမနှုတ်မှ အသံလေးပင် ထွက်သွားပါသည်။ ဒါပေမဲ့အခန်းထဲက(၃)ယောက်က သူမကိုမမြင်ကြပါဘူး။ ဒါမျိုးကို အိမ်မှာလူတွေမရှိခိုက် အိမ်ရှင်ဦးလေးကြီး ဦးကောင်းမြတ် သူ့အခန်းထဲမှာ ခိုးခိုးကြည့်ကြည့်တတ်တဲ့ ဇာတ်ကားတွေထဲက အတိုင်းပါဘဲလား။ အိမ်ကလူများက သူမကို ကလေးလို့ ထင်နေတာ သူမအသက်က (၁၆)နှစ်ဆိုတော့ အပျိုပေါက်အရွယ် ရောက်နေပြီလေ။ ယခုမှဘဲ ထိုမြင်ကွင်းကို သူမ အပြင်မှာ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်ဖူးရသည်။ ဒေါ်မိုးစန္ဒာရော ခြံထဲကတိုက်ပုလေးမှာ အိမ်ငှားနေတဲ့ ကိုထွန်းနောင်ရော သူမရဲ့ အိမ်ကြီးရှင်သူဌေးမ ဒေါ်သူဇာရော ကိုယ်တုံးလုံးကြီးတွေ။ ဘုရား..ဘုရား ဦးကောင်းမြတ်မရှိတုန်း အိမ်ရှင်မမကြီးက သူ့သူငယ်ချင်းမခေါ်ပြီး နောက်မီးလင်းနေတာပါလား။ မျက်လုံးကိုလွဲဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ သူမစိတ်တွေက ထိုနေရာက မခွာနိုင်အောင် ဖြစ်နေတာကြောင့် ဟနေတဲ့ တံခါးကြားကနေပြီး အခန်းထဲကို ခိုးပြီး ချောင်းကြည့်နေမိတယ်။ “အင်း…ဟင်း..မောင်ရယ်…. မောင်စို့ပေးတာ မမနို့တွေ ပြုတ်ထွက်မတတ်ဘဲ..ဟင်းဟင်း ကောင်းလိုက်တာ”လို့ အိမ်ကြီးရှင်မ ဒေါ်သူဇာက ကိုထွန်နောင်ရဲ့ မျက်နှာပေါ်က သူမနို့ကိုခွာပြီး ပြောလိုက်တာကို ကြားရသည်။ အောက်မှာ ကိုထွန်းနောင်ရဲ့ ပေါင်ကြားမှာ မျက်နှာအပ်နေတဲ့ ဒေါ်မိုးစန္ဒာ ခေါင်းကြွလာတဲ့အခါမှာ ကိုထွန်း‌နောင်ရဲ့ လီးချောင်းကြီးကို မိခင် မြင်လိုက်ရတော့ သူမရင်ထဲမှာ တုန်လှိုက်သွားပါတယ်။ လူပျိုယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ သန်မာထွားကြိုင်းတဲ့ လီးကြီးကို သူမ ပထမဆုံးမြင်ရတဲ့ အချိန်မှာဘဲ အသည်းတွေ ကျန်းတက်သွားပါတယ်။ နည်းတဲ့ လီးကြီးမဟုတ်ပါလား အဲ့လီးကြီးမျိုးနဲ့သာ သူမအဖုတ်လေးထဲကို လိုးထည့်လိုက်လို့ကတော့ အဖုတ်တောင် ကွဲသွားမယ်ထင်တယ်လို့ မိခင် တွေးလိုက်မိပါသေးတယ်။ “အို… ငါဘာတွေစဉ်းစားနေပါလိမ့်”လို့ ကလေးမလေး မိခင်တစ်ယောက် ရှက်တွေး တွေးမိလိုက်ပါတယ်။ သူမမျက်လုံးတွေကလည်း အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်က မခွာနိုင်တော့ဘဲ အခန်းထဲက အိမ်ကြီးရှင်မ ဒေါ်သူဇာနဲ့ သူမသူငယ်ချင်း ဒေါ်မိုးစန္ဒာတို့ လင်ငယ်နဲ့ မြူးနေတာကို ဆက်လက် စိတ်ဝင်တစား စောင့်ကြည့်နေရင်း သူမပေါင်ကြားထဲမှာ အရည်ကြည်လေးတွေ အဖုတ်ထဲက စီးကျလာတာကို ခံစားမိလိုက်ပါတယ်။ သူမလက်က အလိုလို ထမိန်အောက်သို့နှိုက်ပြီး အစိလေးကို လက်ဖြင့်ကစားနေပြီ။ စိတ်ထဲမှာတော့ ထိုအခန်းထဲသို့ ပြေးဝင်သွားချင်စိတ်များပင် တရွရွဖြစ်ပေါ်လာသည်။

တွေ့နေရသော မြင်ကွင်းကား ကိုထွန်းနောင်၏ မျက်ခွက်ပေါ်တွင် အိမ်ကြီးရှင်မ ဒေါ်သူဇာက နေရာယူထားပြီး အမှုတ်ခံနေသော မြင်ကွင်းနှင့် ကိုထွန်းနောင်၏ လီးတုတ်တုတ်မဲမဲကြီးကို ဒေါ်သူဇာ့သူငယ်ချင်း ဒေါ်မိုးစန္ဒာကား အဖုတ်ဖြင့်တေ့ကာ ဖိဖိပြီး ဆောင့်ချနေသော မြင်ကွင်းပင်တည်း။ ဒေါ်သူဇာနှင့်ဒေါ်မိုးစန္ဒာကား တစ်ယောက်နို့ကို တစ်ယောက်အပြန်အလှန် ဆုပ်နယ်နေကြသေးသည်။ ကိုထွန်းနောင်ကား ဒေါ်သူဇာရဲ့ စောက်ပတ်ပြဲပြဲအာအာကြီးကို အောက်မှပင့်ပင့်ပြီး ယက်ပေးနေသလို ဒေါ်သူဇာလည်း ကော့တက်နေတာကို တွေ့ရသည်။ “အဟင်းဟင်း..မောင်လေးရယ်… ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ..အအ” ဆိုသည့် ဒေါ်သူဇာ၏ ညဉ်းတွားသံများနှင့်အတူ ဒေါ်မိုးစန္ဒာကလည်း ကိုထွန်းနောင်လီးကြီးကို သူမစောက်ဖုတ်ဖြင့် အဆက်မပြတ်ဆောင့်ချနေရင်း “ဟင်းဟင်း…. အို့အို့..ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်…. မောင့်လီးကြီးက စံချိန်မီဘဲ… ချွတ်တောင် မချွတ်ချင်တော့ဘူး… အင်းဟင်း” မချွတ်ချင်ရင်လဲ စိမ်ထားလိုက်တော့လို့ မိခင် စိတ်ထဲက ပြောလိုက်ပါတယ်။ ဒါမျိုး နှစ်ယောက်တစ်ယောက် လုပ်နေတဲ့မြင်ကွင်းမျိုးကို ကြည့်နေတဲ့ အပျိုပေါက်လေး မိခင်အဖို့တော့ ထူးဆန်းတဲ့မြင်ကွင်းက အရသာပါဘဲ။ ကြည့်နေတုန်းမှာဘဲ စောက်ပတ် အယက်ခံနေတဲ့ ဒေါ်သူဇာရဲ့ အသံတွေက ပိုဆူညံလာပါတယ်။ “ပြတ်..ပြတ်”ဆိုတဲ့ ကိုထွန်းနောင်ရဲ့ စောက်ပတ်ယက်သံနဲ့အတူ “မောင်ရေ…အအ… မမပြီးတော့မယ်… သွက်သွက်လေး စုပ်ပေးပါ…အ..အ” ဆိုတဲ့ ဒေါ်သူဇာရဲ့ ညဉ်းတွားသံနဲ့အတူ ဒေါ်မိုးစန္ဒာရဲ့ ကိုထွန်းနောင်လီးကို သူမအဖုတ်နဲ့တေ့ပြီး ဆောင့်နေတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကလည်း အရမ်းကိုမြန်လာတာကို တွေ့ရပါတယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ ဒေါ်သူဇာဖင်ကြီး ကော့တက်သွားပြီး သူမအဖုတ်ထဲက စီးကျလာတဲ့ အရည်ဖြူဖြူတွေက ကိုထွန်း‌နောင် မျက်နှာပေါ် ပွသွားသလို အောက်က ကိုထွန်းနောင်လီးကို အဖုတ်နဲ့တေ့ပြီး ဆောင့်နေတဲ့ ဒေါ်မိုးစန္ဒာကလည်း သူမအဖုတ်နဲ့ဖိပြီး အသာထိုင်လို့ အမောဖြေနေပါတယ်။ ပြီးတော့ သူမအဖုတ်ထဲကလီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ဒေါ်မိုးစန္ဒာအဖုတ်ထဲက အရည်တွေကျလာသလို ကိုထွန်းနောင်လီးထိပ်ကြီးကလဲ အရည်တွေတစ်စက်စက်နဲ့ ပန်းထွက်ကျလာတာကို မိခင် မြင်လိုက်ရပါတယ်။

“မိခင်ရေ လာဦး” ဒေါ်သူဇာရဲ့ ခေါ်သံကြောင့် မိခင်တစ်ယောက် အိမ်ပြူတင်းပေါက်မှာ ကပ်ညှိနေတဲ့ ပင့်ကူမျှင်တွေကို ရှင်းလင်းနေရာမှ “ဟုတ်..လာပါပြီ…. အန်တီဆိုပြီး” ဒေါ်သူဇာရဲ့အခန်းထဲကို သွားလိုက်ပါတယ်။ မနက်ဖြန်ဆို ဦးကောင်းမြတ် ပြန်ရောက်တော့မှာမို့ အိမ်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတာပါ။ အခန်းထဲမှာတော့ ဒေါ်သူဇာက မှန်တင်ခုံရှေ့မှာ အလှပြင်နေတာပါ။ “မိခင်ရေ… နင့်ကို ခွင့်ပေးမလို့” ဒေါ်သူဇာက မိခင်ကို တကယ်တော့ ပထုတ်နေတာမှန်း မိခင်သိပါတယ်။ တစ်ဖက်အိမ်က ကိုထွန်းနောင်က ဒီနေ့ အလုပ်ကို မသွားဘူးလေ။ မနက်ဖြန် ဦးကောင်းမြတ် ပြန်လာတော့မှာဆိုတော့ ဒီနေ့ ကိုထွန်းနောင်နဲ့ တစ်နေကုန် လိုးကြတော့မည်မှန်း မိခင် သိလိုက်သည်။ “ဟုတ်..ဟုတ်..အန်တီ” “သမီးလည်း အိမ်ထဲမှာချည်းနေရတော့ပျင်းနေမှာပေါ့…အဲ့တော့”ဆိုပြီး ဒေါ်သူဇာက သူမပိုက်ဆံအိတ်ထဲက ပိုက်ဆံတွေကို ထုတ်နေပါတယ်။ “ရော့…သမီး သုံးချင်ရာသုံး…. သမီးသူငယ်ချင်းတွေဆီ သွားလည်ပေါ့”။ “ဟုတ်..ဟုတ်..ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..အန်တီ”။ မိခင်လည်း ဒေါ်သူဇာပေးသော ပိုက်ဆံများကို လှမ်းယူရင်း ပြောလိုက်ပါတယ်။ ဒေါ်သူဇာကတော့ ပျော်ရွှင်စွာ သူမအခန်းထဲမှ ထွက်သွားသော မိခင်ကို ကြည့်ရင်း ထွန်းနောင်က ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး သူမကို ကောင်းကောင်းလိုးတော့မှာကို တွေးရင်း ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေပါတယ်။ ဒီနေ့ မိုးစန္ဒာက လူမှုရေးကိစ္စတစ်ခုရှိသဖြင့် လာမည်မဟုတ်။ ဒီတော့ သူမတစ်ယောက်ထဲ ထွန်းနောင်အလိုးကို ကောင်းကောင်းခံလို့ ရနေသည်။ ထွန်းနောင်ကား သူမထင်ထားတာထက် အစုပ်လဲကောင်း အမှုတ်လဲကောင်း အလိုးလဲကောင်းနေသဖြင့် သူမ ထွန်းနောင်ကို စွဲနေပြီ။ ဦးကောင်းမြတ် ပြန်ရောက်လာပါက ထွန်းနောင်နှင့် မည်သည့်နေရာမှာ ချိန်းပြီး အလိုးခံရမလဲဆိုတာ သူမဦးနှောက်ထဲမှာ စဉ်းစားနေသည်။ သူမက ဖုန်းကိုကောက်နှိပ်လိုက်သည်။ တစ်ဖက်မှ ဖုန်းကိုင်သံကိုကြားရသည်။ “ဟဲလို..မောင်လား… ကောင်မလေး ခဏနေရင် သွားတော့မယ်… အိမ်ဖက်ကိုကူးလာခဲ့”။ “ဟင်းဟင်း..စိတ်သာချ..မမကူးလာခဲ့မယ်… မနက်ဖြန် မမလူကြီး ပြန်လာတော့မှာဆိုတော့ မမကို အပီချစ်ပြမယ်”။ “ခိခိ…အသည်းတွေ ကျိန်းလိုက်တာမောင်ရယ်…လူဆိုး”။ စကားပြောနေရင်းတောင် ဒေါ်သူဇာ့အဖုတ်ထဲမှ အရည်ကြည်လေးတွေက စိမ့်ထွက်လာပြီ။ ထွန်းနောင်ရဲ့ လီးကြီးကို သူမမျက်လုံးထဲမှာ မြင်ယောင်လာပြီလေ။

“ရှီးအားလားလား” ဒေါ်သူဇာရဲ့ ဖင်ကြီးက ကော့တက်သွားသည်။ သူမရဲ့ပေါင်တံကြားမှာ ထွန်းနောင်မျက်နှာက ရောက်နေပြီး သူမမျက်နှာက ထွန်းနောင်ပေါင်ခွကြားမှာ ပြောင်းပြန်အနေအထားဖြင့် လိုးပွဲမစမီ လီးစုပ် စောက်ပတ်ယက် နေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ထွန်းနောင်ကား ဒေါ်သူဇာရဲ့အညှာကို ကိုင်မိသွားပြီဖြစ်သဖြင့် ဒေါ်သူဇာကို လူးနေအောင် ပညာပြတော့သည်။ ဒေါ်သူဇာရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲအထိကို လျှာကိုချွန်ကာထိုးပြီး ဒေါ်သူဇာရဲ့ စောက်ပတ်အတွင်းသား နုနုလေးတွေကို ကလော်တော့ ဒေါ်သူဇာ မခံနိုင်တော့။ ထို့ပြင် ဒေါ်သူဇာရဲ့ စောက်စိလေးကို ချိုချဉ်စုပ်သလိုပင် ပြွတ်ခနဲ ပြွတ်ခနဲ စုပ်စုပ်ပေးလိုက်လျှင် ဒေါ်သူဇာတင်ပါးကြီးများ တဆတ်ဆတ်တုန်သွားသည်။ ဒေါ်သူဇာကလည်း ခေသူမဟုတ်ပါ ထွန်းနောင်ကို ပညာပြန်ပြသည်။ ထွန်း‌နောင်ရဲ့လီးထိပ် ကျင်ငယ်ထွက်ရာ အပေါက်လေးကို လျှာဖျားလေးဖြင့် တော့တော့ကာ ဒစ်ဖျားလေးကို ငုံငုံပြီးစုပ်စုပ်ပေးတော့ ထွန်း‌နောင် သုတ်ရေများ ထွက်ချင်ချင်ဖြစ်သွားသည်။ “ပြွတ်” ဒေါ်သူဇာက ထွန်းနောင်ရဲ့လီးကို စုပ်ပေးနေတာကို ရပ်လိုက်သည့်အချိန်မှာ ထွန်းနောင်လည်း စောက်ပတ်ယက်ပေးတာကို ရပ်လိုက်သည်။ ဒေါ်သူဇာက ထွန်းနောင် မျက်နှာပေါ်ခွထားသော ခြေထောက်များကို ဖယ်ရှားလိုက်ပြီး “မောင်လေး…မမကို လုပ်ပေးတော့လေ” “ဟင်းဟင်း…စိတ်သာချ…. မမရေ…. မမ အီစိမ့်နေအောင်ကို…. ဒီက ချစ်မောင်လေးက တစ်နေကုန်လုပ်ပေးမှာ”။ ဒေါ်သူဇာက မွေ့ယာပေါ်တွင် လေးဖက်ထောက်လိုက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ဝိုင်းစက်နေသော တင်ပါးကြီးများကြားမှ ပြူထွက်နေသော သူမအဖုတ်ကြီးက ထွန်းနောင်လီးကြီးကို ဖိတ်ခေါ်နေပြီ။ ထွန်းနောင်က ဒေါ်သူဇာရဲ့ခါးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်သူဇာ့အဖုတ်နဲ့ တေ့လိုက်သည်။ သူ့လီးကို ဒေါ်သူဇာ့အဖုတ်ထဲ ဒစ်ဖျားလောက်သာထည့်ပြီး ကစားနေသည်။ ဒေါ်သူဇာ့အဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေရွှဲနေပြီ။ “အို…အင်း..ဟင်း…မောင်လေးရယ်… မမကို မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့… လိုးလိုးပေးပါတော့…အင်းဟင်း” ဒေါ်သူဇာက စိတ်တွေ ကြွတက်လာချေပြီ။ ထွန်နောင်ကား ဒေါ်သူဇာ့ခါးကို ကိုင်ပြီး ထပ်ဆွသည်။

“အို…မောင်လေး… ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ….အင်းအင်း” “မမ… အလိုးခံချင်နေပြီပေါ့” “ဟုတ်တယ်… လိုးလိုးပေးပါ.. မောင်လေးရာ… မမခံချင်နေပြီ”။ “မမက ကျွန်တော်လိုးတာကို တစ်သက်လုံးခံမှာလား”။ “ခံမှာ…လိုးလိုး…မင့်စိတ်ကြိုက် လိုး…သိပလား” “ဒါဆို မမဘဲကြီးကို ကွာပြီး…. ကျွန်တော့ကိုယူမှာလား”။ “မင်းသဘော ကောင်လေးရယ်… မမကို မင်းစိတ်ကြိုက်တာလုပ်…ဟင်းဟင်း”။ ဒေါ်သူဇာကား ရမက်မီးများ တောက်လောင်နေချေပြီ။ “စွပ်ဒုတ်…အင့်..”ဒေါ်သူဇာရဲ့ ခါးကိုကိုင်ပြီး ထွန်းနောင် လီးကိုတဆုံး သွင်းလိုက်တော့သည်။ “ဘွတ်ဘွတ်….ဖတ်ဖတ်..ဘလွတ်” ထွန်းနောင် လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး အဖုတ်ထဲအရှိန်နှင့် ဆောင့်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဒေါ်သူဇာရဲ့ ဖင်အိအိကြီးတွေ တုန်တုန်သွားတာကိုက ထွန်းနောင်အဖို့ လိုးရတာ အရမ်းအရသာရှိလှသည်။ “စွပ်စွပ်…ဘွတ်ဘွတ်…အအ..မောင်ရေ..ဆောင့်ဆောင့်…အအ မညှာနဲ့…အင်းအင်း…စွပ်စွပ်..ဘတ်ဘတ်..ရှီးရှီး..စွပ်စွပ်..အအ.. မမကောင်းနေပြီ..သွက်သွက်ဆောင့်ပါမောင့်ရဲ့..အအ.. စွပ်စွပ်..ပြွတ်ပြွတ်…ပလွတ်ပလွတ်” ထွန်းနောင်လဲ ဒေါ်သူဇာက သူမစောက်ပတ်အတွင်းသားတွေနှင့် သူ့လီးကို ညှစ်ညှစ်ပေးနေတာကြောင့် လီးတစ်ခုလုံး ကျပ်စီးနေပြီး အရသာတွေ့လှသည်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ ဒေါ်သူဇာ့စောက်ပတ်ထဲကို သူ့ရဲ့လရေတွေကို ပန်းထုတ်လိုက်သည့် အချိန်မှာတေ့ာ့ ဒေါ်သူဇာ့ဖင်ကြီး တုန်ခါသွားပြီး “အားးရှီးး…အိုးး…စောက်ပတ်ထဲက ကျင်တက်လာပီ… ပြီးတော့မယ် မောင်ရယ်…အိုးအိုး…အအားးး…ထွက် ထွက်ကုန်ပြီ” သူမစောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်များ ပြိုင်တူ ထွက်ကျလာလေတော့သည်။

မတွေ့တာကြာတော့ သိပ်လွမ်းတာဘဲ ကိုကြီးရယ်။ ဒေါ်သူဇာကား ဦးကောင်းမြတ်နားကို ကပ်ချွဲနေသည်။ ဦးကောင်းမြတ်ကား ဒေါ်သူဇာရဲ့ ခါးကိုဖက်ထားသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ ဒီနေ့ မယားငယ်အိမ်ကို ဘယ်လိုသွားရမလဲ တွေးနေမိသည်။ “သူဇာရေ…သူဇာ… အိမ်ရှေ့မှ ခေါ်သံကြားရသည်။ “အထဲကိုသာ ဝင်ခဲ့တော့ မိုးစန္ဒာရေ”။ သူ့မိန်းမသူငယ်ချင်း မိုးစန္ဒာ ဝတ်ကောင်းစားလှများ ဝတ်ဆင်ကာ ရောက်ရှိလာပြီ။ “သြော်..ကိုကောင်းမြတ် ဘယ်နေ့က ပြန်ရောက်တာလဲ” “ဒီနေ့ဘဲ ပြန်ရောက်တယ်…မမိုး… ဘယ်သွားမလို့လဲ… လှလို့ပလို့ပါလား”။ “သူဇာကို လာခေါ်တာ ကိုကောင်းမြတ်ရဲ့… ဒီနေ့ ကျွန်မတို့အိမ်မှာ ပါတီပွဲ ရှိတယ်လေ…. ကျွန်မတို့ အမျိုးသမီးသူငယ်ချင်းတွေချည်း လုပ်မလို့…. အဲ့ဒါ သူဇာကို လိုက်မလားလို့ ညအိပ်ခေါ်မလို့…. ကိုကောင်းမြတ်လဲ ပျင်းရင်လိုက်ခဲ့ပါလား.” ဦးကောင်းမြတ် စိတ်ထဲမှ ဝမ်းသာသွားသည်။ လိုက်သွားပါစေ သူ့မိန်းမသူဇာ ဒါမှ သူလည်း မယားငယ်အိမ်မှာ သွားနှပ်နေလို့ရမည်။ “မလိုက်တော့ပါဘူးဗျာ…. ခရီးပန်းလာလို့ နားလိုက်ဦးမယ်… မိန်းမ လိုက်သွားမှာ မဟုတ်လား…. သွားရမှာပေါ့ ကိုကြီးရယ် ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ လုပ်တဲ့ပွဲဘဲ..သွားမှဖြစ်မယ်”။ “ရော့လေ သူဇာ” ဦးကောင်းမြတ်ကား သူ့ပိုက်ဆံအိတ်ထဲမှ ပိုက်ဆံ (၅)သိန်းကို ထုတ်ပြီး ဒေါ်သူဇာထံ ပေးလိုက်သည်။ ဖဲရိုက်ဖို့ပေါ့။ “အဲ့ဒါကြောင့် ကိုကြီးကို ချစ်ရတာ သိလား”။ ဒေါ်သူဇာက ဦးကောင်းမြတ်ပါးကို တရွတ်ရွတ်နမ်းပြီး အိမ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည်။ မကြာမီမှာတော့ လှလှပပပြင်ဆင်ထားသည့် သူဇာကား မိုးစန္ဒာကားနှင့်အတူ ပါတီပွဲသို့ ချီတက်သွားတော့သည်။ ဦးကောင်းမြတ်ကား ပျော်ရွှင်မြူးတူးစွာဖြင့် အခန်းထဲဝင် အဝတ်အစားလဲလိုက်သည်။ ဖုန်းနံပါတ်တစ်ခုကို ကောက်နှိပ်လိုက်သည်။ ဟဲလို သဲလေးလား… ကိုကြီးပါ… အိမ်က အဖွားကြီးမရှိတော့ဘူး… ကိုကြီးလာခဲ့မယ်… စောင့်နေနော်…. သဲလေးအတွက် လက်ဆောင်တွေ ဝယ်လာခဲ့မယ်သိလား”။ ဦးကောင်းမြတ် ပျော်ရွှင်မြူးတူးနေတာကို ကြည့်ပြီး မိခင် ရယ်ချင်မိသည်။ ဦးကောင်းမြတ်ကား သူ့မိန်းမ ဒေါ်မိုးစန္ဒာအိမ်မှာ ပါတီသွားသည် ထင်နေသည်။ တကယ်တော့ ဒေါ်မိုးစန္ဒာအိမ်မှာ ဘာပါတီမှမရှိ။ ဒေါ်မိုးစန္ဒာယောက်ျားက ခရီးသွားနေသဖြင့် ဒေါ်သူဇာကို အဖော်ခေါ်သည်။ ဒေါ်သူဇာနှင့်ဒေါ်မိုးစန္ဒာကား လင်ငယ်ဖြစ်သူ ထွန်းနောင်ကို ဒေါ်မိုးစန္ဒာအိမ်မှာ ညအိပ်စေကာ အပြာကားတွေတစ်ကားပြီး တစ်ကားပြကာ တစ်ညလုံး ထိုအပြာကားထဲကအတိုင်း ထွန်းနောင်ကို သူမတို့နှစ်ယောက်က စုပ်ခိုင်းမှုတ်ခိုင်း လိုးခိုင်းကြမှာကို ဦးကောင်းမြတ်တစ်ယောက် မသိတာကတော့ ရီချင်စရာကြီးပင် ဖြစ်နေတော့သည်။….ပြီး

Zawgyi

ေဒၚမိုးစႏၵာကို ထြန္းေနာင္ သိတာေတာ့ၾကာၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ရင္းႏွီးတာေတာ့ အရမ္းႀကီးမရင္းႏွီး။ ထြန္းေနာင္ကား အသက္ (၂၇)ႏွစ္ခန႔္ရွိသည့္ လူလတ္ပိုင္းတစ္ဦး။ ေယာက္်ားဆန္ဆန္ႏွင့္ ေခ်ာေမာေသာ ႐ုပ္ရည္ပိုင္ရွင္တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ စကားေျပာလည္း ေကာင္းေသာေၾကာင့္ ခ်စ္သူခင္သူ မ်ားသည္။ ဘြဲ႕ရၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ ၿမိဳ႕မွာလာၿပီး ကုမၸဏီတစ္ခုတြင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနသူ။ ေဒၚမိုးစႏၵာကား သူငွားေနသည့္ အိမ္မွ အိမ္ပိုင္ရွင္ ဦးေကာင္းျမတ္၊ ေဒၚ သူဇာတို႔ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္သည္။ ေဒၚသူဇာထံလာရင္း မ်က္မွန္းတန္းမိကာ ရင္းႏွီးေနသလိုျဖစ္သည္။ ဒီေလာက္ပဲရွိသည္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခုေတာ့ ထြန္းေနာင္ သိသည္။ ေဒၚမိုးစႏၵာက ေတာ္ေတာ္လွသည္ဟု။ ဟုတ္တယ္ေလ အသက္က(၄၀)စြန္းစြန္း။ ငယ္စဥ္က မယ္ဘြဲ႕ေတြ ဘာေတြရဖူးသည္ဟုေတာ့ သိရသည္။ သူမႏွင့္ သူမေယာက္်ား ဦးတင္ေမာင္ဝင္းက ကေလး(၂)ေယာက္ ထြန္းကားခဲ့သည္။ ထိုကေလးေတြကိုလည္း သူ ျမင္ေတာ့ ျမင္ဖူးသည္။ ဒါကလဲ ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ေတြ ေလာက္မွပါ။ ေဘာ္ဒါေဆာင္မွာ ထားတာဆိုေတာ့ တစ္ခါတစ္ရံမွသာ ေတြ႕ရတတ္သည္။ ေဒၚမိုးစႏၵာေယာက္်ားကလည္း အလုပ္မ်ားသူပီပီ အိမ္မွာမကပ္။ ဒီေတာ့ သူမကလည္း ထြန္းေနာင္ငွားေနေသာ အိမ္ပိုင္ရွင္ ေဒၚသူဇာဆီ မၾကာမၾကာ လာလည္သည္။။ သူမတို႔ ဘာေတြ ေျပာလို႔ေျပာေနၾကမွန္းေတာ့ မသိ။ ထြန္းေနာင္ အလုပ္ျပန္လာသည့္အခါ မၾကာခဏေတြ႕သည္။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ေဒၚမိုးစႏၵာက သူ႔ကို မၾကာခဏ ၿပဳံးျပတတ္သည္။ ၿပဳံးသည့္အခါတြင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။ ပါးျပင္တြင္ ပါးခ်ိဳင့္ေလးတစ္ခု ရွိသည္။ ငယ္စဥ္ကဆိုလွ်င္ေတာ့ ဒီထက္ပိုလွလိမ့္မည္ဟု ထြန္းေနာင္ ထင္သည္။ ၿပီးေတာ့ အေဆာင္ပိုင္ရွင္မိန္းမ ေဒၚသူဇာႏွင့္ သူမသူငယ္ခ်င္း ေဒၚမိုးစႏၵာတို႔သည္ ေခတ္လည္းဆန္သည္။ ေခတ္ႏွင့္အညီလည္း ျပင္ဆင္တတ္ၾကသျဖင့္ တစ္ခါတစ္ရံ မသိသူမ်ားက သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အျပင္ထြက္သြားလွ်င္ အပ်ိဳႀကီးေတြလို ထင္ၾကေသးသည္။ ဒါေတြက ထြန္းေနာင္ ကိစၥမဟုတ္ပါ။ ထြန္းေနာင္သိသည္က တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အလုပ္သြားဖို႔။ ျပန္လာလွ်င္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အျပင္ထြက္ခ်င္ ထြက္မည္။ အခန္းထဲေအာင္းကာ စာအုပ္ဖတ္ခ်င္ ဖတ္မည္။ ဖုန္းျဖင့္ အျပာကား ၾကည့္ခ်င္ၾကည့္ေနမည္။ လကုန္လွ်င္ လခထဲမွပိုေသာ ပိုက္ဆံကို အိမ္သို႔ပို႔မည္။ ဒီေလာက္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခါတစ္ရံ ပုံမွန္လည္ပတ္ေနေသာ စက္တစ္လုံးသည္ တစ္ခုခုခ်ိဳ႕ယြင္းသြားသည္ႏွင့္ ေဗြေဖာက္လာတတ္ေသာ သေဘာရွိသည္။

ထြန္းေနာင္ မသိသည္က သူ႔အေဆာင္ပိုင္ရွင္ဇနီး ေဒၚသူဇာႏွင့္ ေဒၚမိုးစႏၵာတို႔ကား သူထင္ထားသလို ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ေသာ မိန္းမမ်ား မဟုတ္ၾက။ လစ္လွ်င္လစ္သလို ကျမင္းတတ္ၾကေသာ ကုတ္ကျမင္းမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္ကိုပင္။ “ေမာင္ေလး…ျပန္လာၿပီလား…. ဒီေန႔ နည္းနည္း ေနာက္က်တယ္ေနာ္”အိမ္ေရွ႕တြင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနေသာ ေဒၚသူဇာက ထြန္းေနာင္ကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ ေဒၚသူဇာေဘးတြင္ အတူတူေလွ်ာက္ေနေသာ ေဒၚမိုးစႏၵာက ထြန္းေနာင္ကို ၿပဳံးျပသျဖင့္ ထြန္းေနာင္လည္း ျပန္ၿပဳံးျပလိုက္သည္။ “ဟုတ္ကဲ့ အမ…. ဒီေန႔ အလုပ္နည္းနည္းရႈပ္ေနတာနဲ႔ ေနာက္က်သြားတာ”။ ထြန္းေနာင္ ငွားေနေသာ အိမ္ေလးက ေဒၚသူဇာတို႔ အိမ္ႀကီးေဘးက တိုက္ပုေလးမွာ။ ေဒၚနီလာတို႔ ႏွစ္ထပ္အိမ္သစ္ႀကီးေဆာက္ခဲ့ရာတြင္ ေဘးတြင္ သူမတို႔ယခင္ကေနခဲ့ေသာ တိုက္ပုေလးက ပိုေနသျဖင့္ အလကားျဖစ္ေနမည့္အတူတူ လူငွားတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ငွားစကေတာ့ ထြန္းေနာင္ႏွင့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းက ကုမၸဏီ႐ုံးခ်ဳပ္သို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕သြားသျဖင့္ ထြန္းေနာင္တစ္ေယာက္သာ က်န္ခဲ့သည္။ အိမ္ႀကီးမွာေတာ့ ေဒၚသူဇာတို႔ လင္မယားႏွင့္ အိမ္ေဖာ္အေဒၚႀကီးတို႔ သားအမိရွိသည္။ သူမေယာက္်ား ဦးေကာင္းျမတ္ကလည္း ကုန္သည္တစ္ဦးပီပီ မၾကာမၾကာ ခရီးထြက္တတ္သည္။ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ဦးေကာင္းျမတ္ကို မျမင္မိ။ ခရီးထြက္သြားျပန္ၿပီ ထင္တယ္ဟု သူေတြးမိသျဖင့္ “အမ… အခုတေလာ ဦးကို မျမင္ပါလား..ဘယ္သြားျပန္ၿပီလဲ”။ “ေၾသာ္…မင္းဦးေလးက နယ္ဘက္ ခဏဆင္းသြားတယ္… ကုန္ဖိုးေတြ ေကာက္ရင္း ႏွစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ ၾကာမယ္ေျပာတယ္… ငါ့ေမာင္ အိမ္ငွားေနလို႔ ေတာ္ေသးတယ္… ႏို႔မို႔ဆို အမတို႔က မိန္းမသားေတြခ်ည္းေနရတာ…. သူခိုးေတြကလည္း ေသာင္းက်န္းလိုက္တာကြယ္”။ “ဟုတ္..ဟုတ္..အမ ကြၽန္ေတာ္က ညဖက္ဆို အျပင္သိပ္မထြက္ေတာ့ အၿမဲလိုလိုရွိပါတယ္…. တစ္ခုခုၾကားရင္ လွမ္းေခၚလိုက္ေနာ္”။ “ေအးေအး… ငါ့ေမာင္… ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြယ္”။ ေဒၚသူဇာကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြန္းေနာင္ သူငွားေနေသာ တိုက္ပုေလးအတြင္းသို႔ ဝင္ခဲ့သည္။ တစ္ေယာက္ထဲေနေတာ့ ထမင္းဟင္းက ခ်က္ရဦးမည္။ ေရအရင္ခ်ိဳးၿပီး ေရမခ်ိဳးခင္ ထမင္းအိုးတစ္လုံး တည္ထားဦးမွ။ အိမ္ကိုေသာ့ဖြင့္ၿပီး ဝင္လိုက္ကာ သူရဲ႕လက္ဆြဲအိတ္ကို စားပြဲေပၚတင္ၿပီး အိပ္ယာေပၚမွာ ခဏလွဲကာ အေညာင္းအညာ ေျဖေနလိုက္သည္။

“ေဒါက္ေဒါက္” တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ သူတံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ေဒၚသူဇာအိမ္မွ အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလး မခင္ ျဖစ္ေနသည္။” ဦး.. ဒီေန႔ည အန္တီက သူ႔အိမ္မွာ ထမင္းလာစားပါတဲ့…. အကို႔ကို ေျပာခိုင္းလို႔…. ဒီေန႔ ထမင္းမခ်က္နဲ႔ေတာ့တဲ့”။ ေဒၚသူဇာတို႔မိသားစုက တစ္ခါတစ္ေလ သူ႔ကို ထမင္းဖိတ္ေကြၽးတတ္သည္။ “ေၾသာ္…ေအးေအး” ေကာင္းလိုက္တာ ဒီေန႔အဖို႔ေတာ့ ထမင္းခ်က္ရမဲ့ ဝဋ္ေကြၽးလြတ္သြားျပန္ၿပီလို႔ ေတြးရင္း ထြန္းေနာင္ ပုဆိုးေဟာင္း တစ္ထည္ကိုယူကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားေတာ့သည္။ တေနကုန္ ပင္ပန္းခဲ့သမွ်ကို ေပါ့ပါးလန္းဆန္းသြားေအာင္ ေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္ေလ။ “သူဇာ…. အဲ့ေကာင္ေလးနာမည္က ထြန္းေနာင္ေနာ္” “ဟုတ္တယ္… မိုးစႏၵာရဲ႕…. ေကာင္ေလးက ေအးေအးေဆးေဆးေလး…. ေန႔တိုင္း အလုပ္ျပန္ အိမ္ထဲတန္းဝင္…. ဘာေတြလုပ္လို႔ လုပ္မွန္းေတာ့ မသိဘူး”။ “ေအးပါဟဲ့….. နင္ကလည္း အဲ့ေလာက္ အမြမ္းတင္မေနပါနဲ႔…ခစ္ခစ္”။ “ဟင္…. စကားေကာင္းေျပာေနတာကို….. ေဖာက္ေဖာက္လာတယ္..မိန္းမ”။ ေဒၚမိုးစႏၵာအေျပာကို ေဒၚသူဇာက ပုခုံးကို ပုတ္ရင္း ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျပာလိုက္သည္။ “ခိခိ…မသိတာၾကေနတာဘဲ သူဇာရယ္… အခုက နင့္ဘဲႀကီးကလဲ ခရီးတြက္၊ ဒီအိမ္မွာကလဲ… ဒီလို ေယာက္်ားပီပီသသ ေကာင္ေလးကလည္းရွိ…. နင္အပ်င္းေျပတာေပါ့” ေဒၚနီလာရွက္သြားသည္။ ေဒၚမိုးစႏၵာရဲ႕ တင္ပါးကို ဆြဲဆိတ္လိုက္ၿပီး “ညည္းေနာ္…. ညည္း.. မိမိုး…မိန္းမ နင့္စိတ္နဲ႔ ႏႈိင္းမေနနဲ႔… နင့္လိုယြတယ္မ်ား မွတ္ေနလား…. ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက အဲ့ေကာင္ေလးကို နင္ ပစ္မွားေနမွန္း မသိရပါလား မိမိုး”။ သူမတို႔ကား ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြပီပီ ဝါသနာတူ စ႐ိုက္တူေတြ။ သူေတာ္ခ်င္းခ်င္း သတင္းေလြ႕ေလြ႕ ေပါင္းဖက္မိၾကတာ ဆန္းေတာ့မဆန္း။ “ေအာင္မယ္… ညည္းက်ေတာ့ ခိုးစားဖို႔ ႀကံေနတာ မသိတာက်”။ “ခစ္..ခစ္..နင္သိရင္ၿပီးတာဘဲေလ”။ “ေကာင္ေလးကေတာ့ ႐ိုး႐ိုးအအပုံစံေလးေနာ္….သူဇာ… နင္တစ္ေယာက္ထဲေတာ့ ႀကိတ္ႀကံမေနနဲ႔…. ငါ့ကိုမွ်ေပးရမယ္… နင္တစ္ေယာက္ထဲ စားလို႔ကေတာ့ အားလုံးေဖာ္ပစ္လိုက္မယ္…ဟင္းဟင္း”။ “ဘာလဲ..အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္ၿပီးေတာ့လား…ခိခိ”။ “ကဲဟယ္… မိန္းမ….. ၾကည့္စမ္းၾကည့္စမ္း… ယြခ်က္ကလြန္တယ္”။ ေဒၚမိုးစႏၵာကို ေဒၚသူဇာက ျပန္ေနာက္လိုက္သျဖင့္ ေဒၚမိုးစႏၵာက ေဒၚသူဇာေက်ာကို တအုန္းအုန္း ထုေတာ့သည္။ “ရႈး…တိုးတိုး…ၾကားသြားဦးမယ္” ႏႈတ္ခမ္းနားတြင္ လက္ညိဳးေထာင္ရင္း ေဒၚသူဇာက ေျပာလိုက္သည္။ အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလးက သူမတို႔ထိုင္ေနသည့္ ေနရာဘက္သို႔ လာေနသည္။

“အမ…. ဟိုဖက္အိမ္က ဦးကို ေျပာၿပီးပါၿပီ…ထမင္းလာစားဖို႔” “ေၾသာ္..ေအး…ေအး.. ေဒၚသူဇာက မ်က္ႏွာထားကို ခပ္တင္းတင္းျပင္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။ အိမ္ေဖာ္ အေဒၚႀကီးကလဲ အခန္းထဲဝင္လာသည္။ “မမေလး” “ေျပာပါ..ေဒၚေလး…. ဘာကိစၥရွိလို႔” “ဟိုေလ…႐ြာမွာေလ…ေဒၚေလးညီမ ေနမေကာင္းလို႔တဲ့….လာေျပာလို႔… အဲ့ဒါ ေလးငါးရက္ေလာက္ ျပန္ခ်င္တယ္”။ “ေၾသာ္..ဟုတ္လား..ေဒၚေလး….. က်န္းမာေရးဘဲ…ျပန္ရမွာေပါ့…. ပိုက္ဆံေရာလိုမွာဘဲ… ေဒၚသူဇာကား ပိုက္ဆံအိတ္ကိုဖြင့္ၿပီး ပိုက္ဆံတစ္ထပ္ကို ဆြဲထုတ္ကာ အေဒၚႀကီးကို ေပးလိုက္ပါတယ္။ အေဒၚႀကီးကေတာ့ ေက်းဇူးေတြကို တင္လို႔။ ဒီတစ္ခါ သူ႔အိမ္ႀကီးရွင္မက သေဘာေကာင္းေနလိုက္တာေပါ့ေလ။ ထမင္းစားဖိတ္ထားသည့္အခ်ိန္က နည္းနည္းေစာေသးသျဖင့္ ထြန္းေနာင္ အိပ္ယာေပၚမွာ လွဲေနရင္း ေန႔လည္က အလုပ္ထဲမွ မိတ္ေဆြဖုန္းထဲကေန သူ႔ဖုန္းထဲကို ကူးလာေသာ အျပာကားတစ္ကားကို ၾကည့္ေနသည္။ အေမရိကန္ကားဆိုေတာ့ အားရစရာေကာင္းသည္။ ဇာတ္ကားက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းသည္။ အေပါက္စုံလိုး႐ုံမကဘူး စုပ္တာမႈတ္တာကလည္း ဘတစ္ျပန္က်ားတစ္ျပန္ပင္။ ၾကည့္ရင္းႏွင့္ ဖီးလ္တက္လာသျဖင့္ ပုဆိုးေအာက္ကို လက္ႏႈိက္ၿပီး သူ႔လီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ဆြေနမိသည္။ သူ႔လီးကလည္း ဇာတ္ကားထဲက နီဂ႐ိုးလီးထက္ မႀကီးလွ်င္သာေနမည္ ေလ်ာ့တာေတာ့မေလ်ာ့။ အတုတ္က ၆လက္မခန႔္ရွိၿပီး ဓါတ္ခဲလုံး အႀကီးခန႔္ရွိသည္။ တစ္ခုေတာ့ကြာသည္ ဇာတ္ကားထဲက လက္ေတြ႕လိုးေနတာ။ သူကေတာ့ မိန္းမပင္ မလိုးဖူးေသး။ ဖုန္းကိုေဘးခ်ရင္း ဂြင္းတိုက္လိုက္သည္။ အာ႐ုံထဲမွာ သူျမင္ေနက် မိန္းမေတြကို ျမင္လာသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ မွန္းၾကည့္သည္။ ဖီးလ္က မလာ။ စိတ္ကူးထဲမွာ ခုနက အိမ္ထဲအဝင္မွာ ျမင္ခဲ့ရေသာ ေဒၚသူဇာႏွင့္ ေဒၚမိုးစႏၵာကို ျမင္လာသည္။ ေဒၚသူဇာႏွင့္ေဒၚမိုးစႏၵာကလည္း အအိုေတြသာဆိုတယ္ အသားျဖဴျဖဴအရပ္ျမင့္ျမင့္ အိုးႀကီးေတြက ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးေတြ။ ျမင္ေယာင္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ မွန္းလို႔ေကာင္းလာသည္။ သူ႔ထုခ်က္ေတြက ပိုမိုျမန္ဆန္ သြက္လက္လာသည္။ ေဆာ္ႀကီးေတြကလည္း ေယာက္်ားမရွိေတာ့ ဆာခ်င္ဆာေနမွာလို႔ သူေတြးမိလာသည္။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႕က်ေတာ့ သူမစရဲ။ “အင္း…ဟင္း” သူ႔စိတ္ထဲမွာ ေဒၚသူဇာအဖုတ္ကို တစ္လွည့္ ေဒၚမိုးစႏၵာအဖုတ္ကိုတစ္လွည့္ လိုးေပးေနရသလို ခံစားလိုက္သည္။ “အ..အာ..မမမိုး… မမသူဇာ…အအ..” ထြန္းေနာင္တစ္ေယာက္ ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္နဲ႔ လေရေတြ ပန္းထြက္ကုန္ၿပီ။ “ေဒါက္ေဒါက္” တံခါးေခါက္သံၾကားသျဖင့္ ထြန္းေနာင္တစ္ကိုယ္လုံး တုန္သြားသည္။

“ဦး…မမက ထမင္းစားရေအာင္တဲ့” “ေၾသာ္..ေအးေအး…လာခဲ့မယ္”။ ေဒၚသူဇာအိမ္မွ အိမ္ေဖာ္မေလး ထမင္းစားရေအာင္လို႔ လာေခၚတာထင္သည္။ သူလဲ ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းဝင္ၿပီး လက္ကို ကပ်ာကယာေဆး၊ ေပပြသြားေသာ ပုဆိုးကို ေနာက္တစ္ထည္ျဖင့္လဲၿပီး အိပ္ယာေပၚမွ ခ်ထားေသာဖုန္းကို ေကာက္ယူကာ အဝတ္အစားကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္လိုက္ၿပီး အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ကာ ေဒၚသူဇာတို႔ တိုက္ဖက္ကို ထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။ “ငါ့ေမာင္..လာလာ…. ေဒၚသူဇာက ပ်ဳပ်ဳငွာငွာ ဖိတ္ေခၚလိုက္သည္။ ထြန္းႏိုင္ ထမင္းစားပြဲကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒၚမိုးစႏၵာပါ ေရာက္ေနတာကို ေတြ႕ရသည္။ “ဒီလို ငါ့ေမာင္ေရ မမိုးကလည္း သူ႔အိမ္မွာတစ္ေယာက္ထဲဆိုေတာ့ မမတို႔အိမ္မွာ ထမင္းစားရေအာင္ ဖိတ္ထားတယ္… သူ႔ခ်စ္ခ်စ္ႀကီးကလည္း ခရီးထြက္သြားတယ္ေလ”။ “ေၾသာ္..ဟုတ္ကဲ့” ထြန္းေနာင္ စားပြဲမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ထမင္းစားတယ္ဆိုတာထက္ ထမင္းထက္ဟင္းက မ်ားေနသည္။ “ေၾသာ္…အမနီလာ.. ေဒၚႀကီးေရာ မျမင္ပါလား” “ညေနကဘဲ ႐ြာက သူ႔ညီမ ေနမေကာင္းလို႔ဆိုလို႔ ျပန္ခိုင္းလိုက္ရတယ္… ေကာင္မေလးဘဲရွိတယ္” ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေကာင္မေလးက စားပြဲေပၚသို႔ ဟင္းခြက္ေတြ လာခ်သည္။ “အန္တီသူဇာ…. သမီးသယ္လာခဲ့ရေတာ့မလား…. အန္တီေျပာထားတဲ့ဟာ” “ေအးေလ…. သယ္လာခဲ့လိုက္ေတာ့” ထြန္းေနာင္ နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြားသည္။ ဘာအစီအစဥ္ေတြ ရွိေသးပါလိမ့္။ “ဘာမ်ားလဲ…. အမ”လို႔ ေမးလိုက္သည္။ သူ႔အေမးကို ေဒၚသူဇာက မေျဖပါ။ ေဒၚမိုးစႏၵာက ၾကားထဲက ဝင္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုငါ့ေမာင္ရဲ႕ အမအိမ္မွာ ဝိုင္ပုလင္း(၂)ပုလင္းေလ အမမိတ္ေဆြ ေပးထားတာ… မေသာက္ျဖစ္တာနဲ႔ သူဇာနဲ႔အတူ ေသာက္ရေအာင္ဆိုၿပီး သယ္လာတာ”။ ထြန္းေနာင္ အံ့ၾသသြားသည္။ “အမတို႔က ေသာက္တတ္လို႔လား…မူးေနဦးမယ္”။ သူ႔အေျပာေၾကာင့္ ေဒၚသူဇာႏွင့္ေဒၚမိုးစႏၵာက တၿပိဳင္တည္း တခစ္ခစ္ရယ္ကုန္သည္။ “ကြၽတ္စ္..ကြၽတ္စ္… ငါ့ေမာင္က အမတို႔ကို တယ္အထင္ေသးတာဘဲ”။ ထြန္းေနာင္လည္း ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလးက ဗန္းျဖင့္ စားပြဲေပၚသို႔ ဝိုင္ပုလင္းမ်ားကို တင္လာသည္။ ဝိုင္က ပုလင္းအႀကီးႀကီးေတြ အေကာင္းစားဝိုင္ေတြ ျဖစ္မည္။ ထို႔အျပင္ ဝီစကီတစ္လုံး ပါလာတာကို ေတြ႕ရသည္။

ထြန္းေနာင္အေမးကို ေဒၚသူဇာက မေစာင့္ေတာ့ဘဲ “နင့္ဦးေလး သိမ္းထားတဲ့ဟာေလ… ငါ့ေမာင္ဘဲ ေသာက္လိုက္ေတာ့…. ငါ့ေမာင္ကို အမက ကိုယ့္ေမာင္လို ခင္လို႔တိုက္တာေနာ္ သိလား”။ “မိခင္ေရ တံခါးေတြ ပိတ္လိုက္ေတာ့… ၿပီးေတာ့ အိမ္အေပၚထပ္က အန္တီ့အခန္းထဲမွာ နင့္အန္တီမိုး အိပ္လို႔ရေအာင္ ျပင္ေပးလိုက္ဦး…. ဒီည မမိုးက ဒီမွာအိပ္မွာ”။ “ဟုတ္…အန္တီ… သမီး ဘာလုပ္စရာရွိေသးလဲရွင့္”။ “ရၿပီ… အန္တီတို႔ ေသာက္တာစားတာကို ေစာင့္မေနနဲ႔ မနက္က်မွသိမ္းလိုက္ေတာ့…. ၿပီးရင္ အန္တီအခန္းထဲက အံဆြဲထဲမွာ သမီးအတြက္ မုန႔္ဖိုးထည့္ထားတယ္….. ယူလိုက္ေနာ္”။ “ဟုတ္ကဲ့ရွင့္…အန္တီ” ေကာင္မေလး မိခင္ကား ဒီေန႔ေစာေစာစီးစီးနားရသည့္အျပင္ မုန႔္ဖိုးလည္းရမည္ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္႐ြင္စြာျဖင့္ သြက္လက္စြာ အိမ္အေပၚထပ္သို႔ တက္သြားေတာ့သည္။ “ခ်ီးယား..စ္” ဖန္ခြက္ခ်င္း တိုက္လိုက္ၾကၿပီး ထြန္းေနာင္ကား လက္ထဲမွခြက္ကို တရွိန္ထိုး ေမာ့လိုက္သည္။ ဝီစကီက တစ္ပိုင္းက်ိဳးေနၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူလည္း ေတာ္ေတာ္မူးေနၿပီ။ ေဒၚမိုးစႏၵာႏွင့္ ေဒၚသူဇာတို႔၏ သ႑ာန္မ်ားကလည္း ေတာ္ေတာ္ရီေဝေနၾကၿပီ။ ထြန္းေနာင္ကား မူးလာသျဖင့္ စကားေျပာမ်ားကလည္း ေတာ္ေတာ္ရဲတင္းေနၿပီ။ ေဒၚသူဇာက ရီေဝေနေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ထြန္းေနာင္ကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး။ “ေနဦး..ငါ့ေမာင္ကို ေမးစရာရွိလို႔” “ဘာေမးမွာလဲ…မမနီလာ…. ေမးခ်င္တာေမး”။ အေျပာမ်ားက သြက္လက္လာၿပီ။ ထြန္းေနာင္ မ်က္လုံးမ်ားက ေဒၚသူဇာႏွင့္ ေဒၚမိုးစႏၵာတို႔ ရင္ဘတ္ေတြကို ၾကည့္ေနသည္။ မူးေနေသာ္လည္း ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ သူကျမင္တတ္သည္။ ပန္းေရာင္ ဘေလာက္စ္အက်ီကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ ေဒၚမိုးစႏၵာႏွင့္ နက္ျပာေရာင္ဝတ္စုံ ဝတ္ဆင္ထားေသာ ေဒၚသူဇာတို႔၏ အက်ႌမ်ားက ထူးထူးျခားျခားဟိုက္ေနၿပီး သူမတို႔ရဲ႕ ဟေနေသာ ရင္ဘတ္ၾကားမွ ဖြံ႕ထြားေနေသာ ႏို႔ႀကီးမ်ားကို မသိမသာျမင္ေနရသျဖင့္ ၾကည့္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါကိုျမင္ရေတာ့ သူ႔စိတ္ေတြ ႂကြလာသည္။ “ဒီလို..ငါ့ေမာင္ရဲ႕… ငါ့ေမာင္မွာ ရည္းစားရွိလား…ခစ္ခစ္”။ “မရွိဘူး..အမ” ေဒၚမိုးစႏၵာကလည္း အာေလးလွ်ာေလးျဖင့္ ဝင္ေထာက္လိုက္ေသးသည္။

“မယုံပါဘူး…ငါ့ေမာင္က ဒီေလာက္႐ုပ္ေခ်ာတာ… ရည္းစားမရွိဘူးဆိုတာ အမက ယုံကိုမယုံဘူး”။ “ဟာ..တကယ္ေျပာတာ မမမိုးရဲ႕…” သူကလည္း ခ်က္ခ်င္းကို ျပန္ျငင္းသည္။ “ခိခိ… ဒါဆိုအထီးက်န္မွာေပါ့ ငါ့ေမာင္ရဲ႕…” “ေအးေလ…အေတြ႕အႀကဳံမရွိ ဘာမရွိနဲ႔…. မိန္းမလည္ေတြနဲ႔ေတြ႕မွာ စိုးရိမ္စရာ”။ “အပူမရွာခ်င္ပါဘူး…မမတို႔ရယ္” “ေအးပါ…ေျပာေတာ့လဲ ယုံရေသးတာေပါ့” ေဒၚမိုးစႏၵာက ဝိုင္ခြက္ကို ေမာ့ေသာက္လိုက္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။ “အဟုတ္..တကယ္ေျပာတာမမရဲ႕… သင္ေပးမဲ့သူမွမရွိတာ… သင္ေပးမဲ့သူေလးေတြ ရွိရင္ေတာ့ အေကာင္းသား”။ ထြန္းေနာင္ကလည္း မူးေနေတာ့ ရဲတင္းေနၿပီး မထိခလုပ္ထိခလုပ္ေတြ ေျပာကုန္ၿပီ။ ေဒၚသူဇာႏွင့္ေဒၚမိုးစႏၵာကား တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ၾကည့္ကာ ထြန္းေနာင္မသိေအာင္ မ်က္စပစ္လိုက္သည္။ “ကဲ… ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေတာ့မယ္.. အခုလို ေကြၽးေမြးတာ ေက်းဇူးပါဘဲဗ်ာ… ထြန္းေနာင္က ထိုင္ရာမွထလိုက္သည္။ မူးေနေသာေၾကာင့္ ေျခေထာက္မ်ားက ယိုင္သြားၿပီး လဲမလိုျဖစ္သြားသည္။ “အို…. ငါ့ေမာင္မူးေနၿပီဘဲ…ခစ္ခစ္” ေဒၚသူဇာႏွင့္ ေဒၚမိုးစႏၵာက သူ႔ကို တစ္ဖက္စီမွ ဖမ္းထိန္းလိုက္သည္။။ ထြန္းေနာင္ကား မူးေနတာဘဲ သိသည္။ အိမ္ျပန္ဖို႔ဆိုသည့္ စိတ္ကူးကို သူေမ့သြားၿပီ။ ေဒၚသူဇာႏွင့္ ေဒၚမိုးစႏၵာကား ထြန္းေနာင္၏ ခႏၶာကိုယ္ကို ခ်ိဳင္းေအာက္မွ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမၿပီး အေပၚထပ္မွ ေဒၚသူဇာရဲ႕ အိပ္ခန္းေပၚသို႔ တြဲတင္သြားသည္။ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦး၏ အထိအေတြ႕မ်ားႏွင့္ ကိုယ္သင္းရနံ႔မ်ားေၾကာင့္ ထြန္းေနာင္တစ္ေယာက္ ရမက္စိတ္မ်ား ပိုမိုျပင္းထန္လာသည္။ စိတ္ေတြကို လြတ္ေပးလိုက္သည္။ ေဒၚမိုးစႏၵာနဲ႔ ေဒၚသူဇာတို႔၏ ဂုတ္မ်ားကို တစ္ဖက္စီ ဖက္ၿပီး လိုက္ရတာကို သူသာယာေနသည္။ “ကဲ..ငါ့ေမာင္..အိပ္ေတာ့” ေဒၚသူဇာႏွင့္ေဒၚမိုးစႏၵာက အိပ္ယာေပၚ ေပြ႕တင္ၿပီး ေဒၚသူဇာရဲ႕ အိစက္ေသာ ရင္ၫႊန႔္ႀကီးက သူ႔မ်က္ႏွာေပၚဖိၿပီး ပိျပားေနတာကိုေတာ့ သိသည္။ “အမတို႔ ဘာလုပ္မလို႔လဲ” “ခစ္ခစ္…ငါ့ေမာင္ကို မမတို႔က အခ်စ္သင္ခန္းစာေတြ ပို႔ခ်မလို႔…. မသင္ခ်င္ဘူးလား” ေဒၚမိုးစႏၵာက ဝင္ေျပာလိုက္သျဖင့္ ထြန္းေနာင္ စိတ္ေတြ ပိုလြတ္သြားၿပီ ျဖစ္လိုရာျဖစ္ေစေတာ့။ “ဟင္း..ဟင္း…မမတို႔သာ သင္ေပးလို႔ကေတာ့ ဒီက ခ်စ္ေမာင္ေလးကလည္း ႀကိဳက္ႀကိဳက္ဘဲ”။ “မင္း..မေၾကာက္ဘူးလား” ေဒၚသူဇာက ၿပဳံးစိစိေမးလိုက္သည္။ “ဟက္..ဟက္…ေၾကာက္စရာလား… ဒီေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ မမႀကီးေတြကို”။ “ကြၽန္ေတာ္က အားရပါးရ ခ်စ္ခ်င္ေနတာ… စိတ္ကူးနဲ႔ ႐ူးေနတာၾကာေပါ့” မူးမူးနဲ႔ ထြန္းေနာင္လည္း စိတ္ထဲရွိတာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာကုန္ၿပီ။

“ဒါဆို မ်က္လုံးခဏမွိတ္ထား” ထြန္းေနာင္ကား မ်က္လုံးကို မွိတ္ထားလိုက္သည္။ ေဒၚသူဇာက သူ႔အက်ီၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ေပးေနတာကို သိသည္။ လက္ျဖင့္ သူ႔ရင္ဘတ္ကို ခပ္ဖြဖြပြတ္သပ္က်ီစယ္ေနတာလည္း သိရသည္။ သူ႔ခါးေအာက္ပိုင္းမွ ပုဆိုးကလည္း ေျပလ်ာ့သြားၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ခံလိုက္ရမႈႏွင့္အတူ ဒုတ္ႀကီး အျပင္ထြက္သြားတာကို သိေနသည္။ ေဒၚမိုးစႏၵာကား ထြန္းေနာင္ရဲ႕လီးႀကီးကို ၾကည့္ကာ တံေတြးနင္သြားသည္။ နည္းတဲ့ လီးႀကီးမဟုတ္။ အေၾကာတၿပိဳင္းၿပိဳင္းႏွင့္ နဂါးတစ္ေကာင္လို မာန္ဖီေနတာ။ သူမေယာက္်ား ကိုတင္ေမာင္ဝင္းထက္ ပိုလည္းႀကီး ပိုလည္းရွည္တာကို ျမင္ရေတာ့ အဖုတ္ထဲမွာ ေသးပင္ေပါက္ခ်င္သလိုလို က်င္သလိုလို ခံစားမိသြားကာ ေက်ာမ်ားပင္ စိမ့္သြားသည္။ “ကဲ မ်က္လုံးဖြင့္လိုက္ေတာ့” ထြန္းေနာင္ မ်က္လုံးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ မိုးေနတာက ေဒၚသူဇာရဲ႕ ဖြံ႕ထားၿပီး ႏို႔သီးေလး မာေထာင္ေနသည္ ျဖဴဝင္းေနသည့္ ႏို႔ႏွစ္လုံး။ သူမအဝတ္အစားမ်ား ခြၽတ္ထားၿပီး မ်က္လုံးမ်ားက ရမက္လြမ္းၿခဳံေနသည္။ ထြန္းေနာင္ကလည္း ဒါမ်ိဳးေတာ့ လက္မေႏွးပါ။ ေဒၚသူဇာရဲ႕ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို လက္ျဖင့္ဆုပ္နယ္ၿပီး ပါးစပ္မ်ားျဖင့္ တစ္လုံးၿပီးတစ္လုံး မြတ္သိပ္စြာ စို႔လိုက္သည္။ “အား…ကြၽတ္စ္ကြၽတ္” ထြန္းေနာင္ရဲ႕ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းစုပ္ေပးမႈကို ေဒၚသူဇာ သေဘာေတြ႕သြားသည္။ “စို႔စို႔…ေမာင္ေလး…. ၾကမ္းၾကမ္းစို႔…. ဒါမ်ိဳးမွ..မမကႀကိဳက္တာ…. ဘယ္အခ်ိန္ထဲက စို႔ခ်င္ေနမွန္းမသိဘူး..ေကာင္ဆိုးေလး” သူမ ညဳတုတုေျပာေနခ်ိန္တြင္ ေအာက္ဖက္မွ သူမသူငယ္ခ်င္း ေဒၚမိုးစႏၵာကလည္း ထြန္းေနာင္ရဲ႕ ဒုတ္ႀကီးကို သူမလက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ကာ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ေတ့ၿပီး စုပ္လိုက္ပါတယ္။ “ႁပြတ္” ထြန္းေနာင္ လီးေခ်ာင္းတစ္ခုလုံး ေဒၚမိုးရဲ႕ ခံတြင္းပူပူေႏြးေႏြးအရသာနဲ႔ ဒစ္ကိုလွ်ာနဲ႔ ကစားေပးၿပီး လွည့္ပတ္ယက္ေပးေနတာေၾကာင့္ သူပါ မ်က္ျဖဴလွန္မတတ္ကို လီးေခ်ာင္းကက်ဥ္ၿပီး စိမ့္တက္ကာ ေကာင္းလာပါတယ္။ ေဒၚမိုးစႏၵာကလည္း ထြန္းေနာင္ရဲ႕ လီးႀကီးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္နဲ႔ သူမပါးေတြကို ခ်ိဳင့္သြားေအာင္ကို အားရပါးရ စုပ္ေပးတာေၾကာင့္ ထြန္းေနာင္လည္း ခါးႀကီးကို ေကာ့တက္လာပါတယ္။ ေဒၚသူဇာကလည္း ထြန္းေနာင္ ႏို႔စို႔ေပးတာကို အပီအျပင္ကို ခံယူေနပါတယ္။ သူမတို႔(၃)ဦးရဲ႕ လီးစုပ္ပြဲနဲ႔ ႏို႔စို႔ပြဲႀကီးက ထြက္လာတဲ့အသံေတြက တႁပြတ္ႁပြတ္ တျပတ္ျပတ္နဲ႔ အခန္းထဲမွာ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ႀကီး ထြက္ေပၚလာသလို တဟင္းဟင္းနဲ႔ ညဥ္းညဴသံေတြကလည္း ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ လိုးပြဲမစတင္မီ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ သုံးေယာက္သား အၿပိဳင္အဆိုင္ အာ႐ုံႏိုးဆြရင္း စိတ္ေတြက ႂကြတက္လာသလို ပိုၿပီးလည္း စုပ္ခ်က္ေတြက ၾကမ္းတမ္းလာပါတယ္။

ေဒၚသူဇာရဲ႕ ႏို႔သီးထိပ္ေတြ ရဲတြတ္လာၿပီး သူမေပါင္ၾကားထဲမွာ အရည္ၾကည္ေတြ စီးက်လာသလို ထြန္းေနာင္တစ္ေယာက္လည္း ေဒၚမိုးရဲ႕ စုပ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ သူ႔လီးထိပ္လဲ က်င္တက္လာၿပီး အရည္ၾကည္ေတြ စိမ့္ထြက္ကုန္ပါတယ္။ သူ႔လီးႀကီးကလည္း အရမ္းကို မာေတာင္ေနၿပီး ေပါက္ကြဲထြက္မတတ္ပါဘဲ။ အိမ္အေပၚထပ္မွ အသံလိုလို ၾကားသျဖင့္ မိခင္တစ္ေယာက္ အေပၚထပ္ကို တက္ခဲ့သည္။ အိမ္ရွင္မမႀကီး ေဒၚသူဇာရဲ႕ အခန္းထဲက အသံေတြ ထြက္ေနတာေၾကာင့္ မိခင္ အခန္းထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ “အို” သူမႏႈတ္မွ အသံေလးပင္ ထြက္သြားပါသည္။ ဒါေပမဲ့အခန္းထဲက(၃)ေယာက္က သူမကိုမျမင္ၾကပါဘူး။ ဒါမ်ိဳးကို အိမ္မွာလူေတြမရွိခိုက္ အိမ္ရွင္ဦးေလးႀကီး ဦးေကာင္းျမတ္ သူ႔အခန္းထဲမွာ ခိုးခိုးၾကည့္ၾကည့္တတ္တဲ့ ဇာတ္ကားေတြထဲက အတိုင္းပါဘဲလား။ အိမ္ကလူမ်ားက သူမကို ကေလးလို႔ ထင္ေနတာ သူမအသက္က (၁၆)ႏွစ္ဆိုေတာ့ အပ်ိဳေပါက္အ႐ြယ္ ေရာက္ေနၿပီေလ။ ယခုမွဘဲ ထိုျမင္ကြင္းကို သူမ အျပင္မွာ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ဖူးရသည္။ ေဒၚမိုးစႏၵာေရာ ၿခံထဲကတိုက္ပုေလးမွာ အိမ္ငွားေနတဲ့ ကိုထြန္းေနာင္ေရာ သူမရဲ႕ အိမ္ႀကီးရွင္သူေဌးမ ေဒၚသူဇာေရာ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးေတြ။ ဘုရား..ဘုရား ဦးေကာင္းျမတ္မရွိတုန္း အိမ္ရွင္မမႀကီးက သူ႔သူငယ္ခ်င္းမေခၚၿပီး ေနာက္မီးလင္းေနတာပါလား။ မ်က္လုံးကိုလြဲဖို႔ ႀကိဳးစားေပမဲ့ သူမစိတ္ေတြက ထိုေနရာက မခြာႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဟေနတဲ့ တံခါးၾကားကေနၿပီး အခန္းထဲကို ခိုးၿပီး ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမိတယ္။ “အင္း…ဟင္း..ေမာင္ရယ္…. ေမာင္စို႔ေပးတာ မမႏို႔ေတြ ျပဳတ္ထြက္မတတ္ဘဲ..ဟင္းဟင္း ေကာင္းလိုက္တာ”လို႔ အိမ္ႀကီးရွင္မ ေဒၚသူဇာက ကိုထြန္ေနာင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚက သူမႏို႔ကိုခြာၿပီး ေျပာလိုက္တာကို ၾကားရသည္။ ေအာက္မွာ ကိုထြန္းေနာင္ရဲ႕ ေပါင္ၾကားမွာ မ်က္ႏွာအပ္ေနတဲ့ ေဒၚမိုးစႏၵာ ေခါင္းႂကြလာတဲ့အခါမွာ ကိုထြန္း‌ေနာင္ရဲ႕ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို မိခင္ ျမင္လိုက္ရေတာ့ သူမရင္ထဲမွာ တုန္လႈိက္သြားပါတယ္။ လူပ်ိဳေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ သန္မာထြားႀကိဳင္းတဲ့ လီးႀကီးကို သူမ ပထမဆုံးျမင္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာဘဲ အသည္းေတြ က်န္းတက္သြားပါတယ္။ နည္းတဲ့ လီးႀကီးမဟုတ္ပါလား အဲ့လီးႀကီးမ်ိဳးနဲ႔သာ သူမအဖုတ္ေလးထဲကို လိုးထည့္လိုက္လို႔ကေတာ့ အဖုတ္ေတာင္ ကြဲသြားမယ္ထင္တယ္လို႔ မိခင္ ေတြးလိုက္မိပါေသးတယ္။ “အို… ငါဘာေတြစဥ္းစားေနပါလိမ့္”လို႔ ကေလးမေလး မိခင္တစ္ေယာက္ ရွက္ေတြး ေတြးမိလိုက္ပါတယ္။ သူမမ်က္လုံးေတြကလည္း အခန္းထဲက ကုတင္ေပၚက မခြာႏိုင္ေတာ့ဘဲ အခန္းထဲက အိမ္ႀကီးရွင္မ ေဒၚသူဇာနဲ႔ သူမသူငယ္ခ်င္း ေဒၚမိုးစႏၵာတို႔ လင္ငယ္နဲ႔ ျမဴးေနတာကို ဆက္လက္ စိတ္ဝင္တစား ေစာင့္ၾကည့္ေနရင္း သူမေပါင္ၾကားထဲမွာ အရည္ၾကည္ေလးေတြ အဖုတ္ထဲက စီးက်လာတာကို ခံစားမိလိုက္ပါတယ္။ သူမလက္က အလိုလို ထမိန္ေအာက္သို႔ႏႈိက္ၿပီး အစိေလးကို လက္ျဖင့္ကစားေနၿပီ။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ထိုအခန္းထဲသို႔ ေျပးဝင္သြားခ်င္စိတ္မ်ားပင္ တ႐ြ႐ြျဖစ္ေပၚလာသည္။

ေတြ႕ေနရေသာ ျမင္ကြင္းကား ကိုထြန္းေနာင္၏ မ်က္ခြက္ေပၚတြင္ အိမ္ႀကီးရွင္မ ေဒၚသူဇာက ေနရာယူထားၿပီး အမႈတ္ခံေနေသာ ျမင္ကြင္းႏွင့္ ကိုထြန္းေနာင္၏ လီးတုတ္တုတ္မဲမဲႀကီးကို ေဒၚသူဇာ့သူငယ္ခ်င္း ေဒၚမိုးစႏၵာကား အဖုတ္ျဖင့္ေတ့ကာ ဖိဖိၿပီး ေဆာင့္ခ်ေနေသာ ျမင္ကြင္းပင္တည္း။ ေဒၚသူဇာႏွင့္ေဒၚမိုးစႏၵာကား တစ္ေယာက္ႏို႔ကို တစ္ေယာက္အျပန္အလွန္ ဆုပ္နယ္ေနၾကေသးသည္။ ကိုထြန္းေနာင္ကား ေဒၚသူဇာရဲ႕ ေစာက္ပတ္ၿပဲၿပဲအာအာႀကီးကို ေအာက္မွပင့္ပင့္ၿပီး ယက္ေပးေနသလို ေဒၚသူဇာလည္း ေကာ့တက္ေနတာကို ေတြ႕ရသည္။ “အဟင္းဟင္း..ေမာင္ေလးရယ္… ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ..အအ” ဆိုသည့္ ေဒၚသူဇာ၏ ညဥ္းတြားသံမ်ားႏွင့္အတူ ေဒၚမိုးစႏၵာကလည္း ကိုထြန္းေနာင္လီးႀကီးကို သူမေစာက္ဖုတ္ျဖင့္ အဆက္မျပတ္ေဆာင့္ခ်ေနရင္း “ဟင္းဟင္း…. အို႔အို႔..ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ရယ္…. ေမာင့္လီးႀကီးက စံခ်ိန္မီဘဲ… ခြၽတ္ေတာင္ မခြၽတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး… အင္းဟင္း” မခြၽတ္ခ်င္ရင္လဲ စိမ္ထားလိုက္ေတာ့လို႔ မိခင္ စိတ္ထဲက ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒါမ်ိဳး ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ လုပ္ေနတဲ့ျမင္ကြင္းမ်ိဳးကို ၾကည့္ေနတဲ့ အပ်ိဳေပါက္ေလး မိခင္အဖို႔ေတာ့ ထူးဆန္းတဲ့ျမင္ကြင္းက အရသာပါဘဲ။ ၾကည့္ေနတုန္းမွာဘဲ ေစာက္ပတ္ အယက္ခံေနတဲ့ ေဒၚသူဇာရဲ႕ အသံေတြက ပိုဆူညံလာပါတယ္။ “ျပတ္..ျပတ္”ဆိုတဲ့ ကိုထြန္းေနာင္ရဲ႕ ေစာက္ပတ္ယက္သံနဲ႔အတူ “ေမာင္ေရ…အအ… မမၿပီးေတာ့မယ္… သြက္သြက္ေလး စုပ္ေပးပါ…အ..အ” ဆိုတဲ့ ေဒၚသူဇာရဲ႕ ညဥ္းတြားသံနဲ႔အတူ ေဒၚမိုးစႏၵာရဲ႕ ကိုထြန္းေနာင္လီးကို သူမအဖုတ္နဲ႔ေတ့ၿပီး ေဆာင့္ေနတဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကလည္း အရမ္းကိုျမန္လာတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ေဒၚသူဇာဖင္ႀကီး ေကာ့တက္သြားၿပီး သူမအဖုတ္ထဲက စီးက်လာတဲ့ အရည္ျဖဴျဖဴေတြက ကိုထြန္း‌ေနာင္ မ်က္ႏွာေပၚ ပြသြားသလို ေအာက္က ကိုထြန္းေနာင္လီးကို အဖုတ္နဲ႔ေတ့ၿပီး ေဆာင့္ေနတဲ့ ေဒၚမိုးစႏၵာကလည္း သူမအဖုတ္နဲ႔ဖိၿပီး အသာထိုင္လို႔ အေမာေျဖေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူမအဖုတ္ထဲကလီးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေဒၚမိုးစႏၵာအဖုတ္ထဲက အရည္ေတြက်လာသလို ကိုထြန္းေနာင္လီးထိပ္ႀကီးကလဲ အရည္ေတြတစ္စက္စက္နဲ႔ ပန္းထြက္က်လာတာကို မိခင္ ျမင္လိုက္ရပါတယ္။

“မိခင္ေရ လာဦး” ေဒၚသူဇာရဲ႕ ေခၚသံေၾကာင့္ မိခင္တစ္ေယာက္ အိမ္ျပဴတင္းေပါက္မွာ ကပ္ညႇိေနတဲ့ ပင့္ကူမွ်င္ေတြကို ရွင္းလင္းေနရာမွ “ဟုတ္..လာပါၿပီ…. အန္တီဆိုၿပီး” ေဒၚသူဇာရဲ႕အခန္းထဲကို သြားလိုက္ပါတယ္။ မနက္ျဖန္ဆို ဦးေကာင္းျမတ္ ျပန္ေရာက္ေတာ့မွာမို႔ အိမ္ကို သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေနတာပါ။ အခန္းထဲမွာေတာ့ ေဒၚသူဇာက မွန္တင္ခုံေရွ႕မွာ အလွျပင္ေနတာပါ။ “မိခင္ေရ… နင့္ကို ခြင့္ေပးမလို႔” ေဒၚသူဇာက မိခင္ကို တကယ္ေတာ့ ပထုတ္ေနတာမွန္း မိခင္သိပါတယ္။ တစ္ဖက္အိမ္က ကိုထြန္းေနာင္က ဒီေန႔ အလုပ္ကို မသြားဘူးေလ။ မနက္ျဖန္ ဦးေကာင္းျမတ္ ျပန္လာေတာ့မွာဆိုေတာ့ ဒီေန႔ ကိုထြန္းေနာင္နဲ႔ တစ္ေနကုန္ လိုးၾကေတာ့မည္မွန္း မိခင္ သိလိုက္သည္။ “ဟုတ္..ဟုတ္..အန္တီ” “သမီးလည္း အိမ္ထဲမွာခ်ည္းေနရေတာ့ပ်င္းေနမွာေပါ့…အဲ့ေတာ့”ဆိုၿပီး ေဒၚသူဇာက သူမပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ပိုက္ဆံေတြကို ထုတ္ေနပါတယ္။ “ေရာ့…သမီး သုံးခ်င္ရာသုံး…. သမီးသူငယ္ခ်င္းေတြဆီ သြားလည္ေပါ့”။ “ဟုတ္..ဟုတ္..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..အန္တီ”။ မိခင္လည္း ေဒၚသူဇာေပးေသာ ပိုက္ဆံမ်ားကို လွမ္းယူရင္း ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ေဒၚသူဇာကေတာ့ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ သူမအခန္းထဲမွ ထြက္သြားေသာ မိခင္ကို ၾကည့္ရင္း ထြန္းေနာင္က ဒီေန႔တစ္ေန႔လုံး သူမကို ေကာင္းေကာင္းလိုးေတာ့မွာကို ေတြးရင္း ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနပါတယ္။ ဒီေန႔ မိုးစႏၵာက လူမႈေရးကိစၥတစ္ခုရွိသျဖင့္ လာမည္မဟုတ္။ ဒီေတာ့ သူမတစ္ေယာက္ထဲ ထြန္းေနာင္အလိုးကို ေကာင္းေကာင္းခံလို႔ ရေနသည္။ ထြန္းေနာင္ကား သူမထင္ထားတာထက္ အစုပ္လဲေကာင္း အမႈတ္လဲေကာင္း အလိုးလဲေကာင္းေနသျဖင့္ သူမ ထြန္းေနာင္ကို စြဲေနၿပီ။ ဦးေကာင္းျမတ္ ျပန္ေရာက္လာပါက ထြန္းေနာင္ႏွင့္ မည္သည့္ေနရာမွာ ခ်ိန္းၿပီး အလိုးခံရမလဲဆိုတာ သူမဦးေႏွာက္ထဲမွာ စဥ္းစားေနသည္။ သူမက ဖုန္းကိုေကာက္ႏွိပ္လိုက္သည္။ တစ္ဖက္မွ ဖုန္းကိုင္သံကိုၾကားရသည္။ “ဟဲလို..ေမာင္လား… ေကာင္မေလး ခဏေနရင္ သြားေတာ့မယ္… အိမ္ဖက္ကိုကူးလာခဲ့”။ “ဟင္းဟင္း..စိတ္သာခ်..မမကူးလာခဲ့မယ္… မနက္ျဖန္ မမလူႀကီး ျပန္လာေတာ့မွာဆိုေတာ့ မမကို အပီခ်စ္ျပမယ္”။ “ခိခိ…အသည္းေတြ က်ိန္းလိုက္တာေမာင္ရယ္…လူဆိုး”။ စကားေျပာေနရင္းေတာင္ ေဒၚသူဇာ့အဖုတ္ထဲမွ အရည္ၾကည္ေလးေတြက စိမ့္ထြက္လာၿပီ။ ထြန္းေနာင္ရဲ႕ လီးႀကီးကို သူမမ်က္လုံးထဲမွာ ျမင္ေယာင္လာၿပီေလ။

“ရွီးအားလားလား” ေဒၚသူဇာရဲ႕ ဖင္ႀကီးက ေကာ့တက္သြားသည္။ သူမရဲ႕ေပါင္တံၾကားမွာ ထြန္းေနာင္မ်က္ႏွာက ေရာက္ေနၿပီး သူမမ်က္ႏွာက ထြန္းေနာင္ေပါင္ခြၾကားမွာ ေျပာင္းျပန္အေနအထားျဖင့္ လိုးပြဲမစမီ လီးစုပ္ ေစာက္ပတ္ယက္ ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထြန္းေနာင္ကား ေဒၚသူဇာရဲ႕အညႇာကို ကိုင္မိသြားၿပီျဖစ္သျဖင့္ ေဒၚသူဇာကို လူးေနေအာင္ ပညာျပေတာ့သည္။ ေဒၚသူဇာရဲ႕ ေစာက္ေခါင္းထဲအထိကို လွ်ာကိုခြၽန္ကာထိုးၿပီး ေဒၚသူဇာရဲ႕ ေစာက္ပတ္အတြင္းသား ႏုႏုေလးေတြကို ကေလာ္ေတာ့ ေဒၚသူဇာ မခံႏိုင္ေတာ့။ ထို႔ျပင္ ေဒၚသူဇာရဲ႕ ေစာက္စိေလးကို ခ်ိဳခ်ဥ္စုပ္သလိုပင္ ႁပြတ္ခနဲ ႁပြတ္ခနဲ စုပ္စုပ္ေပးလိုက္လွ်င္ ေဒၚသူဇာတင္ပါးႀကီးမ်ား တဆတ္ဆတ္တုန္သြားသည္။ ေဒၚသူဇာကလည္း ေခသူမဟုတ္ပါ ထြန္းေနာင္ကို ပညာျပန္ျပသည္။ ထြန္း‌ေနာင္ရဲ႕လီးထိပ္ က်င္ငယ္ထြက္ရာ အေပါက္ေလးကို လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ ေတာ့ေတာ့ကာ ဒစ္ဖ်ားေလးကို ငုံငုံၿပီးစုပ္စုပ္ေပးေတာ့ ထြန္း‌ေနာင္ သုတ္ေရမ်ား ထြက္ခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြားသည္။ “ႁပြတ္” ေဒၚသူဇာက ထြန္းေနာင္ရဲ႕လီးကို စုပ္ေပးေနတာကို ရပ္လိုက္သည့္အခ်ိန္မွာ ထြန္းေနာင္လည္း ေစာက္ပတ္ယက္ေပးတာကို ရပ္လိုက္သည္။ ေဒၚသူဇာက ထြန္းေနာင္ မ်က္ႏွာေပၚခြထားေသာ ေျခေထာက္မ်ားကို ဖယ္ရွားလိုက္ၿပီး “ေမာင္ေလး…မမကို လုပ္ေပးေတာ့ေလ” “ဟင္းဟင္း…စိတ္သာခ်…. မမေရ…. မမ အီစိမ့္ေနေအာင္ကို…. ဒီက ခ်စ္ေမာင္ေလးက တစ္ေနကုန္လုပ္ေပးမွာ”။ ေဒၚသူဇာက ေမြ႕ယာေပၚတြင္ ေလးဖက္ေထာက္လိုက္ၿပီး ဖင္ကုန္းေပးလိုက္သည္။ ဝိုင္းစက္ေနေသာ တင္ပါးႀကီးမ်ားၾကားမွ ျပဴထြက္ေနေသာ သူမအဖုတ္ႀကီးက ထြန္းေနာင္လီးႀကီးကို ဖိတ္ေခၚေနၿပီ။ ထြန္းေနာင္က ေဒၚသူဇာရဲ႕ခါးကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔လီးႀကီးကို ေဒၚသူဇာ့အဖုတ္နဲ႔ ေတ့လိုက္သည္။ သူ႔လီးကို ေဒၚသူဇာ့အဖုတ္ထဲ ဒစ္ဖ်ားေလာက္သာထည့္ၿပီး ကစားေနသည္။ ေဒၚသူဇာ့အဖုတ္ထဲမွာ အရည္ေတြ႐ႊဲေနၿပီ။ “အို…အင္း..ဟင္း…ေမာင္ေလးရယ္… မမကို မႏွိပ္စက္ပါနဲ႔ေတာ့… လိုးလိုးေပးပါေတာ့…အင္းဟင္း” ေဒၚသူဇာက စိတ္ေတြ ႂကြတက္လာေခ်ၿပီ။ ထြန္ေနာင္ကား ေဒၚသူဇာ့ခါးကို ကိုင္ၿပီး ထပ္ဆြသည္။

“အို…ေမာင္ေလး… ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ….အင္းအင္း” “မမ… အလိုးခံခ်င္ေနၿပီေပါ့” “ဟုတ္တယ္… လိုးလိုးေပးပါ.. ေမာင္ေလးရာ… မမခံခ်င္ေနၿပီ”။ “မမက ကြၽန္ေတာ္လိုးတာကို တစ္သက္လုံးခံမွာလား”။ “ခံမွာ…လိုးလိုး…မင့္စိတ္ႀကိဳက္ လိုး…သိပလား” “ဒါဆို မမဘဲႀကီးကို ကြာၿပီး…. ကြၽန္ေတာ့ကိုယူမွာလား”။ “မင္းသေဘာ ေကာင္ေလးရယ္… မမကို မင္းစိတ္ႀကိဳက္တာလုပ္…ဟင္းဟင္း”။ ေဒၚသူဇာကား ရမက္မီးမ်ား ေတာက္ေလာင္ေနေခ်ၿပီ။ “စြပ္ဒုတ္…အင့္..”ေဒၚသူဇာရဲ႕ ခါးကိုကိုင္ၿပီး ထြန္းေနာင္ လီးကိုတဆုံး သြင္းလိုက္ေတာ့သည္။ “ဘြတ္ဘြတ္….ဖတ္ဖတ္..ဘလြတ္” ထြန္းေနာင္ လီးကိုဆြဲထုတ္ၿပီး အဖုတ္ထဲအရွိန္ႏွင့္ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ေဒၚသူဇာရဲ႕ ဖင္အိအိႀကီးေတြ တုန္တုန္သြားတာကိုက ထြန္းေနာင္အဖို႔ လိုးရတာ အရမ္းအရသာရွိလွသည္။ “စြပ္စြပ္…ဘြတ္ဘြတ္…အအ..ေမာင္ေရ..ေဆာင့္ေဆာင့္…အအ မညႇာနဲ႔…အင္းအင္း…စြပ္စြပ္..ဘတ္ဘတ္..ရွီးရွီး..စြပ္စြပ္..အအ.. မမေကာင္းေနၿပီ..သြက္သြက္ေဆာင့္ပါေမာင့္ရဲ႕..အအ.. စြပ္စြပ္..ႁပြတ္ႁပြတ္…ပလြတ္ပလြတ္” ထြန္းေနာင္လဲ ေဒၚသူဇာက သူမေစာက္ပတ္အတြင္းသားေတြႏွင့္ သူ႔လီးကို ညႇစ္ညႇစ္ေပးေနတာေၾကာင့္ လီးတစ္ခုလုံး က်ပ္စီးေနၿပီး အရသာေတြ႕လွသည္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ေဒၚသူဇာ့ေစာက္ပတ္ထဲကို သူ႔ရဲ႕လေရေတြကို ပန္းထုတ္လိုက္သည့္ အခ်ိန္မွာေတ့ာ့ ေဒၚသူဇာ့ဖင္ႀကီး တုန္ခါသြားၿပီး “အားးရွီးး…အိုးး…ေစာက္ပတ္ထဲက က်င္တက္လာပီ… ၿပီးေတာ့မယ္ ေမာင္ရယ္…အိုးအိုး…အအားးး…ထြက္ ထြက္ကုန္ၿပီ” သူမေစာက္ပတ္ထဲမွ ေစာက္ရည္မ်ား ၿပိဳင္တူ ထြက္က်လာေလေတာ့သည္။

မေတြ႕တာၾကာေတာ့ သိပ္လြမ္းတာဘဲ ကိုႀကီးရယ္။ ေဒၚသူဇာကား ဦးေကာင္းျမတ္နားကို ကပ္ခြၽဲေနသည္။ ဦးေကာင္းျမတ္ကား ေဒၚသူဇာရဲ႕ ခါးကိုဖက္ထားသည္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒီေန႔ မယားငယ္အိမ္ကို ဘယ္လိုသြားရမလဲ ေတြးေနမိသည္။ “သူဇာေရ…သူဇာ… အိမ္ေရွ႕မွ ေခၚသံၾကားရသည္။ “အထဲကိုသာ ဝင္ခဲ့ေတာ့ မိုးစႏၵာေရ”။ သူ႔မိန္းမသူငယ္ခ်င္း မိုးစႏၵာ ဝတ္ေကာင္းစားလွမ်ား ဝတ္ဆင္ကာ ေရာက္ရွိလာၿပီ။ “ေၾသာ္..ကိုေကာင္းျမတ္ ဘယ္ေန႔က ျပန္ေရာက္တာလဲ” “ဒီေန႔ဘဲ ျပန္ေရာက္တယ္…မမိုး… ဘယ္သြားမလို႔လဲ… လွလို႔ပလို႔ပါလား”။ “သူဇာကို လာေခၚတာ ကိုေကာင္းျမတ္ရဲ႕… ဒီေန႔ ကြၽန္မတို႔အိမ္မွာ ပါတီပြဲ ရွိတယ္ေလ…. ကြၽန္မတို႔ အမ်ိဳးသမီးသူငယ္ခ်င္းေတြခ်ည္း လုပ္မလို႔…. အဲ့ဒါ သူဇာကို လိုက္မလားလို႔ ညအိပ္ေခၚမလို႔…. ကိုေကာင္းျမတ္လဲ ပ်င္းရင္လိုက္ခဲ့ပါလား.” ဦးေကာင္းျမတ္ စိတ္ထဲမွ ဝမ္းသာသြားသည္။ လိုက္သြားပါေစ သူ႔မိန္းမသူဇာ ဒါမွ သူလည္း မယားငယ္အိမ္မွာ သြားႏွပ္ေနလို႔ရမည္။ “မလိုက္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ…. ခရီးပန္းလာလို႔ နားလိုက္ဦးမယ္… မိန္းမ လိုက္သြားမွာ မဟုတ္လား…. သြားရမွာေပါ့ ကိုႀကီးရယ္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ လုပ္တဲ့ပြဲဘဲ..သြားမွျဖစ္မယ္”။ “ေရာ့ေလ သူဇာ” ဦးေကာင္းျမတ္ကား သူ႔ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွ ပိုက္ဆံ (၅)သိန္းကို ထုတ္ၿပီး ေဒၚသူဇာထံ ေပးလိုက္သည္။ ဖဲ႐ိုက္ဖို႔ေပါ့။ “အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကိုႀကီးကို ခ်စ္ရတာ သိလား”။ ေဒၚသူဇာက ဦးေကာင္းျမတ္ပါးကို တ႐ြတ္႐ြတ္နမ္းၿပီး အိမ္ခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားသည္။ မၾကာမီမွာေတာ့ လွလွပပျပင္ဆင္ထားသည့္ သူဇာကား မိုးစႏၵာကားႏွင့္အတူ ပါတီပြဲသို႔ ခ်ီတက္သြားေတာ့သည္။ ဦးေကာင္းျမတ္ကား ေပ်ာ္႐ႊင္ျမဴးတူးစြာျဖင့္ အခန္းထဲဝင္ အဝတ္အစားလဲလိုက္သည္။ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကို ေကာက္ႏွိပ္လိုက္သည္။ ဟဲလို သဲေလးလား… ကိုႀကီးပါ… အိမ္က အဖြားႀကီးမရွိေတာ့ဘူး… ကိုႀကီးလာခဲ့မယ္… ေစာင့္ေနေနာ္…. သဲေလးအတြက္ လက္ေဆာင္ေတြ ဝယ္လာခဲ့မယ္သိလား”။ ဦးေကာင္းျမတ္ ေပ်ာ္႐ႊင္ျမဴးတူးေနတာကို ၾကည့္ၿပီး မိခင္ ရယ္ခ်င္မိသည္။ ဦးေကာင္းျမတ္ကား သူ႔မိန္းမ ေဒၚမိုးစႏၵာအိမ္မွာ ပါတီသြားသည္ ထင္ေနသည္။ တကယ္ေတာ့ ေဒၚမိုးစႏၵာအိမ္မွာ ဘာပါတီမွမရွိ။ ေဒၚမိုးစႏၵာေယာက္်ားက ခရီးသြားေနသျဖင့္ ေဒၚသူဇာကို အေဖာ္ေခၚသည္။ ေဒၚသူဇာႏွင့္ေဒၚမိုးစႏၵာကား လင္ငယ္ျဖစ္သူ ထြန္းေနာင္ကို ေဒၚမိုးစႏၵာအိမ္မွာ ညအိပ္ေစကာ အျပာကားေတြတစ္ကားၿပီး တစ္ကားျပကာ တစ္ညလုံး ထိုအျပာကားထဲကအတိုင္း ထြန္းေနာင္ကို သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္က စုပ္ခိုင္းမႈတ္ခိုင္း လိုးခိုင္းၾကမွာကို ဦးေကာင္းျမတ္တစ္ေယာက္ မသိတာကေတာ့ ရီခ်င္စရာႀကီးပင္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။….ၿပီး