“အိသူ……” “ရှင်” တစိမ့်စိမ့်တိုက်ခတ်နေသော လေနုစိမ်းလေးက ဗြုန်းကနဲအတင်းတိုးဝှေ့ကာ တိုက်ခတ်လိုက်သဖြင့် တ လှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေသော သစ်ရွက်သစ်ခက်လေးများက ရုတ်ရက် ယိမ်းနွဲ့ယမ်းခါကာ တရှဲရှဲမြည်သံနှင့်အတူ လှုပ်ရှားသွားကြပြီး သူ တို့နှစ်ဦး၏ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုတို့သည်လည်း ရင်ထဲအထိ အေးစိမ့်စွာ ခံစားလိုက်ရသည်။
“ပြောလေ မောင်” “အိသူ ဘာလို့မောင့်ကို ချစ်တာလဲဟင်” “မောင်မုန်းတဲ့နေ့ဟာ အိသူသေတဲ့နေ့ဆိုတာ အိသူပြောရဲတယ် မောင်” လင်းထိုက် သက်ပြင်းတခုကို လေးလေးပင်ပင် ချလိုက်သည်။ မိုးတဖွဲဖွဲကျနေသော ကန်ရေပြင် မှုန်ဝါးဝါးလေးကို အဓိပ္ပါယ်မဲ့ငေးကြည့်နေမိသည်။
အိသူက ထီးလေးအား လင်းထိုင်ဘက်သို့တိုး၍ ဆောင်းပေးသည်။ လင်းထိုက်၏လက်တဖက်က အိသူ၏ခါးသေးသေးလေးကို ဖက်ထားပြီး ကျန်လက်တဖက်က အိသူ၏မျက်နှာလေးကို ဆွဲလှည့်လိုက်ကာ မေးဖျားလေးကိုမော့လိုက်ပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကိုဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်း ပေးလိုက်သည်။ ထိုမှတဖန် အိသူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်ကာ ပါးချင်းအပ်ထားမိပြန်သည်။
“အိသူမောင့်ပေါင်ပေါ်ထိုင်ပါလား” “ဟာ မောင်ကလဲလူမြင်ကွင်းကြီး” “ထမီလေးအသာလှန်ပြီး ထိုင်လိုက်ပါလား လုပ်ပါ အိသူ ရယ်” အိသူ ဘေးဘီကိုကြည့်လိုက်တော့လဲ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။ အိသူထဘီလေးကို အသာမကာ လှန်လိုက်ပြီး လင်းထိုက်၏ပေါင်ပေါ်သို့ ထိုင်သည်။ လင်းထိုက်က ပုဆိုးကို လျှောချပေးလိုက်ရာ မတ်တောင်နေသော လင်းထိုက်၏ ပစ္စည်းကြီးက အိသူ၏ မအင်္ဂါ စပ်လေးထဲသို့ စွပ်ခနဲဝင်သွားသည်။
“ရှက်စရာကြီးကွယ် သူများတွေတွေ့ကုန်ရင်” “အိန္ဒြေမပျက်ထိုင်နေပေါ့ မောင်ဒီလိုပဲ ဖက်ထားမယ်နော် ချစ်လိုက်တာ အိသူရယ်” ငြိမ်ငြိမ်လေးနေနော်ဟုဆိုသော လင်းထိုက်ကိုယ်တိုင်က ရွစိရွစိဖြင့်လှုပ်နေသည်။ အိသူလဲ အငြိမ်မနေနိုင်ပါ မသိမသာလေး လှုပ်ရမ်းနေမိသည်။ အိသူ၏ နှုတ်ခမ်းကိုဖိစုပ်ထားသော လင်းထိုက်၏ လျှာကြီးက သူမ၏ပါးစပ်ထဲ၌ မျှော့ကြီးတကောင်လို လျှောက်သွားနေသည်။ တဖိန်းဖိန်းတရှိန်းရှိန်းဖြင့် ခံစားရင်း အိသူကလဲ လင်းထိုက်၏လည်ပင်းကို ဖက်ထားမိသည်။
အိသူ၏စောက်ဖုတ်ထဲ အရင်းထိ စိုက်ဝင်နေသော လင်းထိုက်၏ လီးကြီးက ဒိတ်ခနဲ ဒိတ်ခနဲ သွေးခုန်နေသည်ကို အိသူခံစားရပါသည်။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် တဆုံး ဝင်နေသော လီးတံကြီးက တင်းခနဲတင်းခနဲ မားကျစ်သွားလေ အိသူတယောက် မနေတတ်မထိုင်တတ်ဖြစ်လေ ခံစားနေရသည်။ အိသူနှင့် လင်းထိုက် နှစ်ယောက်ထိုင်နေသော ကန်ရေပြင်တွင် မိုးစက်မိုးပေါက်လေးများက ဖြိုးဖြိုး ဖျောက်ဖျောက်လေး ကျနေသကဲ့သို့ မြကျွန်းသာ တဝိုက်ရှိ သစ်ပင်ကြီးများကလဲ အလင်းရောင်ကို ကာကွယ်ကာရှိနေလေသည်။
“အိသူ မနေတတ်တော့ဘူးကွယ် မောင်ရယ်” “ပြီးအောင်လုပ်ရအောင်လား အိသူရယ်” “အာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးအောင်လုပ်မှာလဲလို့” “အဲဒီခြုံထဲမှာ အိသူ လေးဘက်ထောက်လိုက်ပါလား” “ဖြစ်ပါ့မလားမောင်ရယ် လူတွေက သွားလာနေကြတာ” “အပြင်မှာမိုးတွေ ရွာနေတာပဲ ဘယ်သူမှ မလာပါဘူး” “ဒုက္ခပါပဲကွာ မဟုတ်တာ” ”လုပ်ပါကွာ အိသူကလဲနော်” မောင့်ကိုဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာ အိသူပြလိုက်ချင်ပါသည်။ ခြုံတွေကလဲ လေးဘက်လေးတန် ပြည့်နေသဖြင့် မိုးရွာစဉ် တယောက်မျှမရှိနိုင်ဟုတွေးလိုက်မိသည်။ “မြန်မြန်လုပ်နော် သူများရှက်တယ်” “အင်းပါ ကုန်းလေ ကုန်း မိုးရွာတုန်းလေး လုပ်ရအောင်”
အိသူခြုံထဲဝင်ပြီး လေးဘက်ထောက်ကာ ဖင်ကြီးကိုလှန်ပေးလိုက်သည်။ ကြီးမားဖွေးအိနေသော ဖင်ကြီးက မိုးရေပေါက်လေးများ ထိမှန်ခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။ လင်းထိုက်က အိသူ၏နောက်ဘက်မှနေ၍ ကုန်းကုန်းကွကွဖြင့် အိသူ၏ ဖင်ကြီးကိုအောက်မှပင့်ကော်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲသို့လိုးသွင်းသည်။ မိုးရေများနှင့် စောက်ရည်များရောထွေးလျက်ရှိသည့် တဘွပ်ဘွပ်မြည်သံက ကျယ်ကျယ်လောင် လောင်လေး အသံထွက်လာလေသည်။ လင်းထိုက်က ခပ်နာနာဆောင့်၍ လိုးလေရာ အိသူမှာ ခေါင်းလေးထောင်လာလိုက် ပြန်ငုံ့သွား လိုက်ဖြင့် အတော်လေးပင် ဖီးတက်နေပုံရလေသည်။
“ပြွတ် ပြွတ် ဖွတ် စွပ် ပြွတ်” အသံတွေက အတော်လေးကျယ်သည်။ တခါတရံ “အား”ခနဲ လန့်အော်လိုက်သော အသံလေးများပင် ထွက် ထွက်လာသည်။ “တော်တော့မယ်ကွယ် အင့် အင့် အင့်” “ပြီးတော့မယ် ခဏလေး ခဏလေး” “ပြွတ် စွပ် ပြွတ် ဖွတ် စွပ်” “အ…တော်ပြီဆို သူများတွေ တွေ့ကုန်လိမ့်မယ်ကွယ်..” “ခဏလေး..အိ..အ အင့် အင်း..” အလောသုံးဆယ်ဆောင့်၍ လိုးနေရင်းမှ မိုးရေစိုသောဆံပင်များကို အထက်သို့ လှန်တင်လိုက်ကာ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်သို့ အကဲခတ်သလို ကြည့်နေလိုက်သေးသည်။
မိုးက ခပ်ပါးပါးရွာနေသည့် ခြုံထဲသို့ ခေါင်းရောက်နေသော အိသူက ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို ဘာမှမမြင်နိုင်ပေ။ မိုးကပါးပါးလေးဖြစ်ကာ ခုနလောက် မသဲသော်လည်း သစ်ရွက်တို့မှ လက်ကျန်မိုးပေါက်ကြီးများက တောအုပ်လေးတဝိုက်ကို ဆူဆူညံညံ လွှမ်းခြုံ နေဆဲပင်ဖြစ်သည်။
ခဏအကြာတွင် အိသူကအတင်းရုန်းထွက်ပြီး ထဘီကိုဆွဲအုပ်ကာ ကျောက်ပြားလေးပေါ် ပြန်၍ထိုင်သည်။ လင်းထိုက်ကလဲ ပုဆိုးကိုပြင်ဝတ်ကာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဝဲယာသို့ ထပ်မံအကဲခတ်သည်။ မှုန်ဝါးသော ကန်ရေပြင် အလင်းရောင်နဲပါးသော တောတန်း တိတ်ဆိတ်သော ပတ်ဝန်းကျင်တို့ကို ကျေနပ်စွာ ကြည့်ပြီးမှ ထိုင်သည်။
“မောင်ကအရမ်းကြာတာပဲ သွား” ”အိသူ ပြီးလားဟင်..” ” အို ဒီလိုနေရာမျိုးမှာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးမှာလဲ လူမြင်မှာကြောက်တာနဲ့ သွားပါ မောင်အရမ်းကဲတာပဲ” မူလကအတိုင်းထီးလေး ကိုပြင်ဆောင်းကာ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုပြန်၍ ပူးကပ်သွားသောအချိန်တွင် အိသူ၏ လက်လေးတဖက်က ဝင်းကို၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ ထိုးနှိုက်ရင်း လီးကြီးကိုကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးနေလေသည်။ အိသူက မောင့်မျက်နှာကိုမကြည့် ရှက်ပြုံးလေးပြုံးကာ ငုံ၍နေသည်။ လင်းထိုက်က အိသူ၏ပါးပြင်မို့မို့လေးကို နမ်းရင်း အရသာခံ၍နေသည်။
“အိသူချစ်လို့လုပ်ပေးတာနော် အထင်မသေးနဲ့” ”မသေးပါဘူးအိသူရယ်.. အိသူ မောင့်ကို ဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာကို မောင်သိပါ တယ်ကွယ်” “ယုံပါတယ်မောင်ရယ် နောက်တော့မှသာ မိဘစိတ်တိုင်းကျဆိုပြီး အိသူ ကျန်ရစ်မဖြစ်ပါရစေနဲ့နော်” “အိသူ သဘောတူမယ်ဆိုရင် ခုပဲရုံးသွားပြီး လက်ထပ်ရအောင်လေ” “အမလေး စိတ်ကလဲမြန်လိုက်တာနော် တကယ်ပါပဲ” “စိတ်မြန်တာမဟုတ်ရပါဘူး အိသူထက် မောင်ကပိုပြီးချစ်ရတာပါဗျာ” “ဘာဖြစ်လို့” “အပေးကောင်းလို့လေ..” “အယ် သွား မကောင်းဘူး ဘာတွေပြောနေမှန်းလဲ မသိဘူး” အိသူလှမ်းထုလိုက်သော လက်သီးဆုပ်ကလေးကို ဖမ်းယူပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို လင်းထိုက်က စုပ်ယူလိုက်သည်။ အိသူ မျက်တောင်လေးများ မှေးစင်းကျသွားပြီး သူမလက်ကလေးများက လင်းထိုက် ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းကြုံးပြီး ဖက်ထားလိုက်တော့သည်။
“ပြန်ကြစို့ကွယ် အိသူမောပြီ” ဗေဒါရောင်ထဘီလေးတွင် ရွှံ့ကွက်လေးတွေ ပေကျံနေလေရာ လင်းထိုက်က ရေသန့်ဘူးထဲကရေဖြင့် တယုတယ ဆေးကြောပေးလေတော့သည်။ နုဖြူသည် စလင်းဘက်အနီရောင်လေးကို ပြင်ပြီး လွယ်လိုက်ရင်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်ကာ ရေစိုး၍ ကွက်နေသော ထဘီကိုလည်း ပြင်ဝတ်ရင်း အင်္ကျီခရမ်းနုရောင်လေးကို ခါးဆွဲချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ထီးတလက်တည်း အတူဆောင်းကာ လင်းထိုက်နှင့် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
“အို ဒီမှာလဲတတွဲ ကြည့်စမ်းမောင်” “သူတို့ကလဲ မောင်တို့ကို သတိမထားအားပါဘူး ဟဲ ဟဲ..” မှန်ပေသည် ထိုအတွဲသည်သူတို့ရှိရာဘက် ကျောပေးပြီး မိန်းမဆောင်းခေါက်ထီးလေးကို အတူပူးကပ်ဆောင်းရင်းထိုင်နေပေသည်။ သို့ပေမဲ့ သေချာဂရုစိုက်ကြည့်ပါက နှစ်ယောက်စလုံး၏ လုံခြည်များသည် ပုဆိုးများဖြစ်နေကြပြီး သူတို့အတွဲအား ခုနက စိမ်ပြေနပြေ ချောင်းနေ ကြသည့်သူများသာ ဖြစ်သည်ကို လင်းထိုက်ရော အိသူရော မသိတော့ပေ။
တဧက၏သုံးပုံနှစ်ပုံလောက် ကျယ်ဝန်းသော မြေကွက်ကြီးတွင် တခြမ်း၌ တထပ်တိုက် ခပ်ကြီးကြီး တစ်လုံးရှိပြီး အခြားဘက်ခြမ်းတွင်တော့ တခန်းလျှင် (၁၀)ပေပတ်လည်ခန့် ကျယ်ဝန်းသော အခန်းလေးများအပေါ် (၁၀)ခန်း အောက်(၁၀)ခန်းပါဝင်သော နှစ်ထပ်အုတ်ညှပ် အဆောက်ဦးလေးရှိပေသည်။ ထိုအဆောက်ဦးနှင့် ကပ်လျက် နှစ်ထပ်တိုက်ကိုတော့ သံဇကာဖြင့် ကာရံထားပြီး ခြံစည်းရိုး တံခါးတခုကလဲရှိပေသည်။ ခြံစည်းရိုးအား လက်ခုပ်တဖောင်ကာရံထားပြီး ခြံထဲတွင်လည်း သစ်ပင်ပန်းပင်တို့ စိမ်းလန်းဝေဆာနေပေသည်။
ပိုင်ရှင်တို့ကတော့ ဦးသန်းရှိန်နှင့် ဒေါ်သန်းသန်းနွယ်ဖြစ်ပြီး ဦးသန်းရှိန်မှာ အသက်(၄၅)ခန့်ရှိကာ အသားညိုညို ဒေါင်ကောင်းကောင်း ရုပ်ခပ်သန့်သန့်ရှိကာ ရုပ်ရှင် ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်တဦးဖြစ်ပေသည်။ ဒေါ်သန်းသန်းနွယ်ကတော့ ယောကျ်ားထက်(၁၀)နှစ်ခန့် ပိုကြီးပြီးတော့ မိုးလင်းမှမိုးချုပ် ဘုရားသွားကာ ပုတီးစိပ်နေတတ်သူ တဦးဖြစ်ပေတော့သည်။
သူတို့တွင် အသက်(၂၄)နှစ်ခန့်ရှိ ထူးထူးလှိုင်ဆိုသော ချောမောလှပသည့် သမီးတယောက်ရှိကာ သူတို့တိုက်နှင့် ကပ်ရက်ရှိသည့်တိုက်သည် မိန်းကလေးဆောင်ဖြစ်ပြီး ပိုင်ရှင်ကတော့ ထူးထူးလှိုင်ပင်ဖြစ်ပေသည်။ အဆောင်တွင်ရှိကြသော မိန်းကလေး(၄၀)ခန့်တို့သည် ထူးထူးလှိုင်ကို ချစ်ခင်ကြပေသည်။ ထူးထူးလှိုင်ကတော့ ထိုအထဲကမှ သိပ်မကြာခင်က “မယ်”ဘွဲ့ရထားသော သင်္ချာတိယနှစ်ကျောင်းသူလေး အိသူကို ပိုပြီးတော့ ချစ်ခင်ကာ အရေးပေးဆက်ဆံ ပြီး အိသူသည်သာ ထူးထူးလှိုင်တို့နေထိုင်ရာ နှစ်ထပ်တိုက်ကလေးသို့ ဝင်ထွက်သွားလာခွင့် ရထားပေသည်။
“မယ်”ဘွဲ့ ရထားပြီးနောက် အိသူသည် အနုပညာလောကထဲသို့ ဝင်ရောက်လိုသဖြင့် ထိုလောကနှင့် ရင်းနှီးသော ဦးသန်းရှိန်နှင့် ဆက်သွယ်ရန် အိသူက အကူညီတောင်းရာ ထူးထူးလှိုင်က ဘွဲ့ရပြီးမှလုပ်ကိုင်ရန် ပြောပြီးငြင်းဆိုခဲ့သည်။ ထူးထူးလှိုင်က အိသူကိုအစစအရာရာ ကူညီပြီးမှ ဒီဟာလေးကို မကူညီသဖြင့် အိသူအံ့သြခဲ့ရသည်။ အိသူပြောတိုင်း ထူးထူးလှိုင်ကတော့ ငြင်းမြဲငြင်းနေခဲ့သည်။
တနေ့ မနက်ပိုင်း ထူးထူးလှိုင် ဈေးသွားနေချိန် ဦးသန်းရှိန်တယောက် ခြံထဲလမ်းလျှောက်နေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် အိသူအရဲစွန့်ပြီးတော့ ခြံထဲသို့ကူးလာခဲ့သည်။ အိသူ သူမကိုသူမ မိတ်ဆက်ပြီးတော့ “မယ်” ဘွဲ့ရထားကြောင်း အနုပညာလောကထဲ ဝင်လိုကြောင်းကို ပြောပြလိုက်တော့ ဦးသန်းရှိန်က ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်ပြီးတော့ ခေါင်းညိတ်သည်။
ထူးထူးလှိုင်ကို ပြောခိုင်းသော်လည်းငြင်းခဲ့ကြောင်းကို ဆက်လက်ပြောပြလေရာ ဦးသန်းရှိန်က မျက်မှောင်ကုတ်ပြီးမှ ပြုံးလိုက်ကာ ထူးထူးလှိုင်က ဒီလုပ်ငန်းကို မနှစ်သက်သူဖြစ်ကာ သူမပင် သရုပ်ဆောင်မလုပ်ချင်ကြောင်းကို ထပ်ခါတလဲလဲ ပြောနေကြောင်းလည်း ပြောပြလေသည်။ နောက်လလောက်တော့ သရုပ်ဆောင် အသစ်ရွေးချယ်မည်ဖြစ်ရာ အိသူကို ဦးစားပေး ရွေးချယ်မည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောဆိုလေရာ အိသူတယောက် အပျော်ကြီးပျော်သွားမိသည်။ ထိုနေ့မှစ၍ လေ့ကျင့်ခန်းမှန်မှန်ယူပြီးတော့ သူမကိုယ်သူမ သ၍နေတော့သည်။
သူမ၏ ချစ်သူလင်းထိုက်ကိုပင် လူတွေကြားထဲမှာပဲ တွေ့ခွင့်ပေးခဲ့သည်။ တခါတော့ ချစ်သူကိုသနားသဖြင့် မိုးရေထဲမှာ မြကျွန်းသာသို့ လိုက်ပေးခဲ့သည် ဒီရက်ထဲမှာ ဒီတခါထဲသာ ဖြစ်ပေတော့သည်။ အိသူကတော့ မိမိခန္ဓာကိုယ် ပုံပျက်မှာစိုးသဖြင့် အဲလောက်ထိ ဂရုစိုက် ပြင်ဆင်နေပေတော့သည်။
တနေ့ ထူးထူးလှိုင်မရှိခိုက် ဦးသန်းရှိန်နှင့် အိမ်ရှေ့တွင်တွေ့ရာ ဦးသန်းရှိန်က မနက်ဖြန်နေ့လည် (၁၂)နာရီလောက် သူနှင့် လာတွေ့ရန်နှင့် လာရောက်တွေ့ဆုံရမည့် နေရာ လိပ်စာကိုပါ တခါထဲပေးလိုက်သည်။ နောင်အခါ ဦးသန်းရှိန်က ဒီကိစ္စတွေကို ထူးထူးလှိုင်သိသွားပြီး ကန့်ကွက်နေပါက ကူညီနိုင်မည်မဟုတ်ကြောင်း ထူးထူးလှိုင်ကိုမပြောပြရန် နှုတ်ပိတ်လိုက်လေသည်။ ဦးသန်းရှိန်ချိန်းထားတဲ့နေရာ ကတော့ တိုက်ခန်းလေးတခုမှာ ဖြစ်ပါတယ်။
အခန်းတံခါးရှေ့ကို ရောက်ပြီးတော့ လူခေါ်ဘဲ(လ်)ကို နှိပ်တာပြီး မရှေးမနှောင်းမှာပဲ ဦးသန်းရှိန်ကိုယ်တိုင် တံခါးလာဖွင့်ပေးတော့ အိသူလဲ အံ့အားသင့်သွားမိသည်။ အထဲလှမ်းဝင်လိုက်တော့ ဦးသန်းရှိန်က ထိုင်လဆိုတဲ့သဘောနဲ့ ကုလားထိုင်တွေဘက်ကို ညွှန်ပြတော့ ထိုင်လိုက်မိသည်။ ဦးသန်းရှန်လဲ တံခါးကို အသေချာပိတ်ပြီးတော့ အိသူရှေ့မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
“နာမည်အရင်းက အိသူပဲလား” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “သရုပ်ဆောင်တာကို ဝါသနာပါလို့လား ငွေကြေးကြောင့်လား” ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ရင်း.. “ဝါသနာလဲပါပါတယ်..” ဟု အိသူက ပြောလိုက်သည်။ ဦးသန်းရှိန်ရဲ့ အမူရာတွေက တစုံတခုကိုဖုံးကွယ်ထား သယောင် အိသူခံစားနေမိသည်။ “ဒီလုပ်ငန်းကတော့ သမီးကြိုးစားရင် ကြိုးစားသလောက် အကျိုးရှိမှာပါကွာ ဦးလဲ ကူညီမှာပေါ့ ဟုတ်လား.. ကဲ လာ ကိုယ်လုံးအတိုင်းတာလေး နဲနဲကြည့်ရအောင်နော်” အခန်းထဲမှာက သူနဲ့အိသူပဲ ရှိနေလေသည်။
အိသူအခန်းတဝိုက်ကို မသိမသာနဲ့ အကဲခတ်ကြည့်လိုက်တော့ လုံခြုံစိတ်ချရတဲ့ အခန်းပါပဲ ဦးသန်းရှိန်ကို အကဲခတ်လိုက်မိတော့လည်း အသက်နဲ့မ လိုက် အရွယ်တင်ပြီးတော့ ကျန်းမာသန်စွမ်းတဲ့ပုံပါပဲ။ အိသူအရပ်နဲ့ဆို အိသူကသူ့ရဲ့မေးသာသာလေးပဲ မြင့်ပေသည်။ ဒါတောင်မှ အိသူက ၅ ပေ ၆ လက်မနီးပါးမြင့်တဲ့သူပါ။ ဦးသန်းရှိန်က အရပ်မြင့်သလောက် ကိုယ်ကာယကလည်း ထွားကျိုင်းလွန်းလှသည်။
“သမီးအရင်က အားကစား ဘာလုပ်ဖူးလဲ” “ဟင့်အင်း အားကစားရယ်လို့တော့ မလုပ်ဖူးပါဘူး ကိုယ်ကာယလေ့ကျင့်ခန်းလောက်ပဲ နဲနဲပါးပါး လုပ်ဖူးတာပါ” “ရင်သားတွေက အရမ်းလှတယ်ကွယ့်..” သာမန်အလုပ်သဘောနဲ့ ပြောတာလဲ ဖြစ်ချင်ဖြစ်ပေမဲ့ အိသူရဲ့ ရင်ထဲမှာတော့ ဒိန်းကနဲဖြစ်သွားမိသည်။ ဖအေနဲ့သမီးအရွယ်ပေမဲ့ ခံဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံရှိနေတော့ အိသူတယောက် ယောကျ်ားတွေအကြောင်းကို ကောင်းကောင်းသိနေပေပြီ။
“ဒီဘက်လှည့် လက်မြောက်ထား အေး ဟုတ်ပြီ” ပေကြိုးကို နို့သီးထိပ်ပေါ်ကနေပတ်ပြီးတော့ ရင် အလှကို တိုင်းတော့ အိသူမပြောသေး။ လက်တွေက နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုခလုတ်တိုက် အဲဒီအထိ ငါအပျိုစစ်မှမဟုတ်တာ ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ပဲ အိသူတင်းခံထားသည်။ ဆက်ပြီးတော့ ဦးသန်းရှိန်က ကြမ်းပြင်မှာဒူးထောက်ပြီး ခါးနဲ့တင်သားတွေကို ပေကြိုးနဲ့တိုင်းတော့ အိသူ ကြက်သီးဖြန်းဖြန်းထအောင်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။
သူ့မျက်နှာကတော့ အိသူပေါင်ကြားနားမှာ ကပ်နေပြီး လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ဝိုက်ပြီးတော့ ပေကြိုးလှမ်းဆွဲနေတော့ လက်တွေနဲ့ တင်ပါးကိုကိုင်မိတဲ့အပြင် တင်ပါးကို သိသိသာသာကြီး ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်လာတော့ “အို ရှင် ဘာလုပ်တာတာလဲ လွှတ်နော်” လက်နှစ်ဘက်ကို ရုန်းကန်တွန်းဖယ်ပြီးတော့ အခန်းပြင်ပြေးထွက်ဖို့ အိသူ ကြိုးစားတော့သည်။
“မင်းနဲ့မင်းရည်းစား လိုးနေကြတဲ့ ဓါတ်ပုံတွေ ငါ့မှာရှိတယ်။ အဲဒါတွေကို “အလှမယ် ရဲ့အချစ်ရေး” ဆိုပြီးတော့ လက်သိပ်ထိုးပြီးတော့ ဖြန့်လိုက်မယ်ဆိုရင်တော့ မင်းဘာဖြစ်သွားမလဲ ခု ဦးက မင်းသရုပ်ဆောင်ဖြစ်အောင် ကူညီသလို မင်းကို ဘယ်သူက ကူညီတော့မှာလဲ မမိုက်ချင်စမ်းပါနဲ့ သမီးရယ် ကဲ ရော့ မင်းဓါတ်ပုံတွေ” သူကအထက်စီးရထားတဲ့ လေသံနဲ့ အိသူကို ခပ်တည်တည်ပြောဆို ခြိမ်းခြောက်လိုက်ပါတော့တယ်။ ဓါတ်ပုံကို ကြည့်ပြီးချိန်မှာတော့ အိသူမျက်လုံးထဲ ပြာဝေသွားမိသည်။
အကောင်းစားကင်မရာနဲ့ ရိုက်ထားမှန်းသိသာလှတဲ့ ရောင်စုံဓါတ်ပုံတွေပါလား နုဖြူက ထဘီလေးကို ဖင်လေးဖွေးဖွေးနဲ့မပြီးတော့ မောင့်လီးကြီးပေါ် တက်ထိုင်နေပုံ ခြုံထဲမှာ ဖင်ကုန်းပေးထားပြီး မောင့်ကို လှည့်စကားပြောပုံ ဖင်ကုန်ထားတဲ့ အိသူရဲ့နောက်ကပြူ နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို လီးတန်ကြီးတေ့ထားပုံ လီးကြီးဆောင့်သွင်းလိုက်လို့ အိသူရဲ့ခေါင်းလေး လန်သွားပြီးတော့ ပါးစပ်လေး ပြဲသွားတဲ့ပုံ အို စုံနေတာပါပဲလား မိုးရေထဲမှာ ဖင်ကုန်းပြီး အလိုးခံခဲ့တဲ့ပုံတွေကိုကြည့်ရင်း အိသူ အသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်လာတော့သည်။
“ရှင် ရှင် ရှင်တို့လူယုတ်မာတွေ လူယုတ်မာတွေ” အိသူ တအားအော်ပေမဲ့ အသံကတစ်ဆို့ပြီးတော့ တိမ်ဝင်သွားရာက မျက်ရည်များ စီးကျလာတော့သည်။ ဦးသန်းရှိန်ကတော့ ပုခုံးလေးကို အသာလေးကိုင်လိုက်ပြီးတော့ “မငိုပါနဲ့ကလေးရယ် ဦးရဲ့အလိုကိုလိုက်ပြီးရင် မင်းအရှက်တကွဲအကျိုးနည်းလဲ မဖြစ်တော့ဘူး ပြီးတော့ ငွေလဲထောက်ပံ့မယ် မင်းကို သရုပ်ဆောင်တယောက် ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးမယ် သမီးရဲ့အပျိုရည်ကို ဦးကတောင်းတာ မဟုတ်ဘူးနော်” “အို ရှင် ” “ဟုတ်တယ်လေ မင်းစောက်ဖုတ်လေးက ခံဖူး ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးပဲ ဘာများတိုးပြီးတော့ နစ်နာသွားမှာလဲ နောက်ပြီးတော့ မင်းရမဲ့ အခွင့်ရေးတွေက နဲတာမဟုတ်ဘူးနော် စဉ်းစားပါကွာ သေချာစဉ်းစားပါ”
“ဖယ် လွှတ် လာမကိုင်နဲ့” “ဦးက သိပ်ပြီးတော့ အချိန်ကုန်ခံတတ်တဲ့သူ မဟုတ်ဘူးနော် ပြန်ချင်သပဆိုလဲ ပြန်ပေတော့” အိသူ အနားကထအသွားမှာတော့ အိသူတယောက် အသည်းအသန်စဉ်းစားပြီးတော့ တခဏအကြာမှာ သူ့မျက်နှာကိုမဝံ့မရဲကြည့်ပြီး “ကျမ ဦးကိုတခုပြောပရစေ” “ပြောလေ ပြောပါ” “အခု ဦးဆန္ဒကိုလိုက်လျောပြီးပြီဆိုပါတော့ ဓါတ်ပုံနဲ့ဖလင်ကို ကျမယူသွားရ မှာလား” “ဟာဒါပေါ့ ယူသွားတော့ပေါ့ကွာ ဒါမှလဲ တရားမျှတမှာပေါ့ နောက်ပြီး မင်းကို သရုပ်ဆောင်ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးမယ့်အပြင် ငွေကြေးလဲ ထောက်ပံ့ဦးမှာ အသေချာပဲပေါ့ကွာ ဟဲ ဟဲ..” အိသူ အသက်ကိုတဝကြီးရှုလိုက်ပြီးတော့ အားမွေးလိုက်ပါတော့တယ်။ ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ ဦးသန်းရှိန်ရဲ့ လီးကြီးဟာ မြင်းတကောင်ရဲ့ဟာလောက်နီးနီး ကြီးမားလှတာကို အိသူ တွေ့လိုက်ရသည်။ ရုတ်တရက်တော့ တွန့်သွားပြီး အိသူလန့်သွားသည်။
လီးဆိုလို့ မောင့်လီးပဲမြင်ဘူးခဲ့ပြီး ခုထပ်တွေ့ရတာလဲ ဧရာမ လီးကြီးဆိုတော့ “ဟင် ဦးဟာကြီးကလဲ နဲတာကြီးမှမဟုတ်တာပဲ ဖြစ်ပါ့မလားရှင်” ”မတော်ဘူးဆိုတာက မရှိပါဘူး သမီးရယ် လီးနဲ့စောက်ပတ်ဟာ ဘယ်လိုမျိုးပဲဖြစ်ဖြစ် အချိန်တန်ရင်တော့ အံဝင်ခွင်ကျ ဖြစ်သွားကြတာချည်းပါပဲကွယ် ဟဲ ဟဲ” ကာမဘီလူးစစ်စစ်ကြီးကို အိသူတွေ့နေပါပြီ အလိုးခံဘူးတယ်ဆိုတာကလဲ မောင်နဲ့က စိတ်လှုပ်ရှားမှုနဲ့အတူ အချစ်ဆိုတာကပါ ပါလာခြင်းဖြစ်ပြီး ခုဟာကတော့ လူစိမ်းတဦး ပြီးတော့ အသက်ကလဲ အဖေအရွယ်လောက်ဆိုတော့ မလွှဲသာမရှောင်သာလို့သာ အလိုးခံရမှာမို့ ရှက်သလိုလို မျက်နှာပူသလိုလို အိသူခံစားနေရသည်။ “မင်း ထဘီမချွတ်ဘူးလား” “ဟာ ဒီအတိုင်းပဲလုပ်ပါ” အိသူ ရှက်နေမိသည် တစိမ်းတယောက်ရှေ့မှာ ထဘီကွင်းလုံးချွတ်ရမှာက လွယ်တာမှ မဟုတ်ပဲလေ။
“လာလေ ဒီကုလားထိုင်ပေါ်တက် လက်ကနံရံကို ကိုင်ထား ခြေတချောင်းကဒီပေါ်တင် ဟုတ်ပီ ထဘီကိုခါးထိ ဆွဲလှန်ပြီးတော့ ပေါင်တချောင်းမြောက် စားပွဲစွန်း တဖက်မှာ ခြေထောက်တင်ပေး ပြီးတော့ တချောင်းရပ် ” စောက်ပတ်လေးကတဖက်ကို ဆွဲဖြဲထားပေးသလို ခပ်ပြဲပြဲလေးဖြစ်သွားတော့သည်။ ကုလားထိုင်က နိမ့်သလို စားပွဲကလဲနိမ့်သည်။ ကုလားထိုင် အောက်ကနေပြီးတော့ မတ်တပ်ရပ်လျက် အိသူ စောက်ပတ်လေးကို လီးအရှည်ကြီးနဲ့ ထိုးဆွပွတ်သပ်နေသည်။ အိသူအင်္ကျီတွေကိုလဲ အကုန်ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ အထိတွေ့တွေက ပူနွေးပျစ်ချွဲနေပြီးတော့ လိုးကြရတော့မယ် ဆိုတာနဲ့တင် အိသူတယောက် တုန်ခါနေမိသည်။ ပြီးမှ ငါအလိုးခံဖူးတာပဲ ဘာကြောက်စရာရှိလို့လဲဟု အားပေးနေရင်းနဲ့ ဒီလောက်ကြီးတဲ့လီးကြီး ဗိုက်ထဲများ ကျွံဝင်သွားလေမလားလို့လည်း စိုးရိမ်နေမိသည်။
“ကြောက်နေလား သမီး” “အင်း အင်း ရှီး ကျွတ်..” သူ့မျက်နှာက အိသူနို့ကြီးတွေကို ပွတ်သပ်ချော့မြူရင်း ပြဲအာနေတဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို ဧရာမလီးကြီးထိုးသွင်းဖို့ နှိုးဆွနေဆဲပါ။ တချီတချီလီးကြီးက စောက်စေ့ထိပ်လေးကို ကော်ထိုးမိရင် တကိုယ်လုံးဗျင်းခနဲဖြစ်ကာ အိသူတယောက် တုန်ရီသွားမိသည်။ “သမီး ဦးကိုချစ်ရဲ့လား ဟင်” အို ဒီလူကြီးရူးနေလားလို့ အိသူတွေးလိုက်မိသည်။
သူအကျပ်ကိုင်လို့သာ အလိုးခံရတာ ပြီးတော့ ဒီအသက်ရွယ်ကြီးကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီးတော့ ချစ်လို့ရမှာလဲ ဒါပေမဲ့ အိသူတို့ကတော့ ပါးနပ်နေပြီ… “မချစ်ပဲနဲ့ အလိုးခံပါ့မလား ဦးရဲ့ ဟင်း..” “ဟဲ ဟဲ အညာမလေး ညာတယ် ဟဲ ဟဲ ” ညာနေမှန်းလဲဒင်းကသိသားပဲ မချစ်တော့မချစ်ဘူး ဒါပေမဲ့လဲ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးဝင်သွားရင် လက်တွေက အလိုလိုပြန်ဖက်မိပြီး ပေါင်တွေကလဲ ကားပေးမိ တတ်တာ မခက်ပါလား။ အသွေးသားနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားတဲ့ အိသူတို့မိန်းမသားတွေမှာလဲ ခံစားမှုတွေရှိနေတာကတော့ ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။
“ဗြစ်”ကနဲဆိုတဲ့ အသံထွက်လာတော့ အိသူ အသက်ရှုရပ်သွားမိသည်။ စိတ်တွေက လှုပ်ရှားပြီးတော့ ကြောက်လန့်ကာ အရေတွေကမထွက်တော့ လီးကြီးနဲ့ ထိုးသွင်းလိုက်တော့ စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲလိုက်သလို ဖြစ်သွားတော့ အိသူလန့်သွားတာပေါ့လေ။ လီးဒစ်ကြီးက သိပ်ကြီးတော့ စောက်ပတ်အဝင်ဝကို ဗူးဆို့ကြီးလို ပိတ်နေတာပေါ့ မဝင်ပဲနဲ့ တစ်ခံနေတာလေ။ “အား မဝင်ဘူး ဦးရဲ့..” ”ခဏနေဦး” စားပွဲပေါ်ကခေါင်းလိမ်းဆီပုလင်းကို ယူပြီးတော့ စောက်ပတ်အဝလေးနဲ့လီးကြီးထိပ်မှာ သုတ်လိမ်းပြီးချိန်မှာ မွှေးလှတဲ့ ခေါင်းလိမ်းဆီနံ့ ညှီစို့စို့လီးရေအနံ့တွေက ရောပြီးတော့ အိသူနှာခေါင်းထဲဝင်လာသည်။ နောက်တကြိမ် စောက်ပတ်ဝအတေ့မှာ အိသူငုံ့ကြည့်လိုက်စဉ် လီးထိပ်ဖူးနီနီကြီးကတော့ စောက်ပတ်အဝမှာ တေ့သွားမိပါပြီ။ အိသူခါးလေးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီးတော့ လီးကြီးကိုဖြေးဖြေးချင်း ဖိပြီးတော့အသွင်းမှာ….
“ဗြွတ် အမေ့… အ” မျက်စေ့ထဲ မီးဝင်းဝင်းတောက်သွားပြီးတော့ စောက်ပတ်လေးလဲ ကျင်တက်သွားပါတော့တယ်။ “အား အီး နာ တယ် နာတယ်” အဆက်မပြတ်ညည်းတွားရင်းက ဦးသန်းရှိန် ရင်ဘတ်ကို အိသူတယောက် တွန်းထားပြီးတော့ ခေါင်းကိုလဲ နောက်လှန်ချလိုက်တော့သည်။ “ဗြွတ် ဗြစ် ပတစ် အ အ အီး” ဆတ်ဆတ်လေးဆောင့်ပြီးတော့ ခါးကိုလဲ ကိုင်ညောင့်လိုက်ရော လီးကြီးဟာ အဆမတန် တင်းကျပ်ပြီးတော့ နုဖြူစောက်ဖုတ်ထဲကို အဆုံးထိဝင်သွားလေသည်။ “အ ကွဲပြဲကုန်ပြီလားမသိဘူး နာတယ် အ အား….” အသက်ကိုအောင့်ပြီးတော့ ရင်ဘတ်ကို ကိုင်တွန်းလေ နုဖြူခါးကိုဖက်ပြီးတော့ အတင်းဆောင့်လေဆိုတော့ စောက်ခေါင်းထဲမှာ လီးကြီးက ပယ်ပယ်နယ်နယ် မွှေနှောက်နေတာပေါ့။
“ပြွတ် ပြွတ် စွပ် စွပ် ပြွတ်.. ” “အိ အ ဟင့် အင့် အိုး အိုး အား အား..” အိသူဝဋ်လည်ပါပြီ မောင်နဲ့တုန်းကမနာပဲနဲ့ အော်ဟစ် ညည်းတွားခဲ့မိသမျှခုတော့ ဒီလီးကြီးဒဏ်ကို အသံမထွက်ပဲ အံကြိတ်ခံလို့ကို မရနိုင်အောင် ဖြစ်နေတော့သည်။ “ကြပ်တယ် အို အိုး နာတယ်ရှင့် အ..” “ပြွတ် စွပ် စွပ် ပြွတ် ပြွတ်.. ” သူ့ကိုတွေ့စကတော့ ဒီလောက်နှာထန်လိမ့်မယ်လို့ အိသူမထင်ခဲ့မိပေ။ ခုတော့ သူ့ ဆောင့်ချက်တွေက အသက်ပါလွန်းလို့ သူ့ကိုတောင် ပြန်ဖက်ထားရသည်။ အလိုးခံခဲ့ဖူးပေမဲ့ ဒီလောက်ကြီးတဲ့ လီးနဲ့မဆုံဖူးခဲ့သလို ဖုထစ်အကြောပြိုင်းပြိုင်းထိုးထောင်နေပြီး စောက်ခေါင်းထဲကိုအပြည့်အကျပ် လိုးဝင်သွားတိုင်း အရသာတွေ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ခံစားရလို့ အိသူအတွက်ကတော့ ခံလို့အကောင်းဆုံး အရသာအရှိဆုံးပါပဲ။
“ကြမ်းပြင်မှာ လုပ်ရအောင်ဦးရယ် ညောင်းလို့ပါ” အိသူပြောသလို ကြမ်းပြင်ပေါ်ကိုပွေ့ချပေမဲ့ လီးကြီးကိုတော့ လုံးဝမချွတ်ပေ။ အိသူ ခြေထောက်တွေကတော့ ကြမ်းပြင်နဲ့ လွတ်ပြီးတော့ သူပွေ့လာတဲ့အတိုင်း လီးကြီးတပ်ရက်နဲ့ ပါလာပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပက်လက် လေးချပေးသည်။
“ဖြေးဖြေးလိုးပါ ဦးရယ် အရမ်းနာလို့ပါ..” အိသူက မျက်နှာလွှဲရင်း သူ့ကိုတောင်းပန်သလို စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တစ်လစ်ကြီးစိုက်ဝင်နေတဲ့ လီးကြီးကလဲ စောက်ပတ်ထဲကိုငုတ်ကြီး တချောင်းစိုက်သွင်းထားသလို အောင့်သက်သက်ကြီး ခံစားနေရ သည်။ “ပေါင်တွေဖြဲထားပေးလေ သမီးရဲ့..” “ဖြဲပေးထားတာဘဲ အမလေး လေး နာလိုက်တာရှင်” အိသူရဲ့ညည်းညူသံတွေက သူ့အတွက် သာယာနာပျော်ဖွယ်လားတော့မသိဘူး ပိုပြီးတော့ ဆောင့်ချက်တွေက သွက်လာပါတယ်။
“ဟ အ အ ဟ အမလေး အား…” မရတော့ပါဘူး အိသူရဲ့ခံနိုင်ရည်စွမ်းအင်တွေက သူ့လီးနဲ့တွေ့တဲ့အခါမှာတော့ အရှုံးပေးလိုက်ရပါ ပြီ။ နာကျင်လွန်းလို့ မျက်ရည်များ စီးကျလာပေမဲ့ သူကတော့ စောက်ဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို အားရပါးရ လိုးထည့်နေ တော့သည်။ မကြာခင်မှာတော့ နာကျင်မှုတွေက အတော်ကြီးသက်သာသွားပြီး အရသာက တစိမ့်စိမ့်တက်လာတော့သည်။ သူလိုးတဲ့ အရသာကတော့ မောင်လိုးတာထက်ကို ပိုပြီးတော့ အိသူကို အရသာရှိစေလေသည်။ အိသူလဲ သူ့ကို သိမ်းကြုံးဖက်ထားပြီးတော့ တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖြစ်နေလေတော့သည်။ အဲ သိပ်မကြာတော့သောအချိန်မှာတော့ နှစ်ယောက်စလုံး တဟင်းဟင်း တအင်းအင်းနဲ့ ဖြစ်လာပြီး သုက်ရည်တွေ ပြိုင်တူထွက်လာကာ ပြီးသွားတော့သည်။
အိသူတယောက် ဦးသန်းရှိန်ကို စွဲလန်းသွားချေပြီ နောက်တကြိမ်တော့ သူလိုးတာကိုခံဖို့ ဝန်မလေးတော့ချေ။ တချီပြီးသွားချိန်မှာတော့ သူ့ကတိအတိုင်းပဲ ဓါတ်ပုံနဲ့ဖလင်အပြင် လိုရာသုံးဖို့ ငွေသုံးသောင်းထုတ်ပေးသည်။ ဗီဒီယိုအစမ်းရိုက်ရန် နောက်နှစ်ပတ် လောက်အကြာကို ချိန်းလိုက်ပြီးတော့ အိသူကို နောက်ထပ်တချီထပ်လိုးလို့ အိသူလဲ စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ အားပါးတရကြီး အလိုးခံ လိုက်တော့သည်။
ထူးထူးလှိုင်က အိသူကို အတော်ပင်ခင်ရှာသည့်အပြင် အိသူ၏အပေါ်တွင်လည်း ကျေးဇူးက အများကြီးရှိပေသည်။ အိသူဆီကအဆောင်လခကို မယူသည့်အပြင် အချိန်မရွေးလည်း ထမင်းလာစားခိုင်းသည်။ အင်္ကျီအဝတ်စားများလည်း ဝယ်ပေးတတ်ပြီးတော့ ညီမလေးတယောက်လို အိသူကိုချစ်သလို အိသူကလည်း ကိုယ့်အမ တယောက်လိုပဲ ချစ်ခင်မိသည်။
အိသူသည် ဦးသန်းရှိန်နှင့်တွေ့ပြီးတော့ (၂)ရက်ခန့် အခန်းအောင်းနေခဲ့မိသည်။ (၃)ရက်မြောက်တွင်တော့ ထူးထူးလှိုင်နှင့်မတွေ့တာ ကြာသဖြင့် နေ့လည်(၁၂)နာရီလောက်တွင် ထူးထူးလှိုင်ဆီသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရှေ့တံခါးက ပိတ်ထားသဖြင့် ဘေးမှပတ်ပြီး မီးဖိုချောင် တံခါးမှဝင်လာခဲ့သည်။ မီးဖိုချောင်တံခါးကတော့ စေ့ရုံသာစေ့ထားလေသည်။ မီးဖိုဆောင်ထဲရောက်တော့ ထူးထူးလှိုင်ကိုမတွေ့ရသဖြင့် အိပ်ခန်းထဲတွင်ရှိမည်ဟု တွက်ဆပြီး အိပ်ခန်းဘက်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။
“အို ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း မလုပ်ပါနဲ့ တောင်းပန်ပါတယ်..” အိသူ၏ခြေလှမ်းများက တန့်ကနဲ ရပ်၍သွားသည်။ ထွက်ပေါ်လာသော အသံလေးမှာ မမထူးထူးလှိုင်၏ အသံဖြစ်မှန်း အိသူသိလိုက် သည်။ ကြည့်လိုက်တော့ အခန်းတံခါးကပိတ်မထားချေ အိသူက တံခါးပေါက်ဘေးသို့အသာတိုး ကပ်လိုက်သည်။ အိသူမျက်လုံးထဲတွင် ပြာကနဲ ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်သွားလေသည်။ အံ့အားသင့်သလို အကြည့်မှားနေတာများလားလို့လည်း တွေးလိုက်မိသည်။
မမှားပါ ဦးသန်းရှိန်နှင့်မမထူးထူးလှိုင်.. အဖေနှင့်သမီးဟု သိထားရသူများ.. ဦးသန်းရှိန်တကိုယ်လုံးတွင် အဝတ်စားမရှိ မမထူးလှိုင်ကလည်း ရချိုးပြီး အလှပြင်ပြီးခါစပုံစံမျိုးဖြစ်နေကာ ခါးထိရောက်နေသော ထဘီလေးကို လက်တဖက်ဖြင့် စုကိုင်ကာရင်ဘတ်တွင် ကပ်ထားသည်။
အဲဒါကိုပဲ ဦးသန်းရှိန်က သူ့လက်နှင့် အတင်းဆွဲချွတ်နေသည်။ “ကျ ကျမကို မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့ .. ဟင့် ဟင့်” အိသူ၏ ရင်တွေကတော့ တဒိန်းဒိန်းခုန်နေချေပြီ မျက်တောင်ပင် မခတ်ရဲ။ “ကဲဟာ ဒီလောက်တောင်ဖြစ်နေတာ ကဲ ကဲ ကဲကွာ..” အတင်းဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ကျွတ်သွားလေတော့သည်။ “အို လှလိုက်တဲ့ မမလှိုင်ရယ်…” ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားသော မမလှိုင်ကို ကြည့်ပြီးတော့ နုဖြူမျက်လုံးလေးများ ဝိုင်းသွားတော့သည်။ “မယ်”ဘွဲ့ရထားသော အိသူထက်ပင် မမလှိုင်အလှက သာနေသေးသည်။ ရင်ထဲမကျေမနပ်ပဲ မနာလို ဖြစ်သွားတော့သည်။
“လှိုင် အသာတကြည်နဲ့ငါတောင်းတာကို ပေးစမ်း…နင်အသားမနာချင်နဲ့..” ဦးသန်းရှိန်က ငေါက်တော့မှ မမလှိုင်နဲနဲငြိမ်သွားသည်။ ဝင်းဝါသောအသားရေနှင့် အဝတ်မဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးသည် ရေဆေးငါးကြီးသဖွယ် လှပနေတော့သည်။ လုံးဝန်ပြီးလှပသောရင်နှစ်မွှာကို ဦးသန်းရှိန်က လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ချေမွပွတ်သပ်ပေးနေသလို ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်ရင်း ပါးပြင်မို့မို့လေးကိုလဲ နမ်းရှုံ့ နေပြန်တော့သည်။ ထူးထူးလှိုင်တယောက် ငြိမ်သက်နေသလို အပြင်မှချောင်းကြည့်နေသော နုဖြူမှာလဲ အသက်ပင်ရဲရဲမရှုရဲပဲ တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်နေပေသည်။
ထူးထူးလှိုင်နို့တွေကို ပွတ်သတ်နေရာမှ ဝမ်းပြင်းသား ဝင်းဝင်းလေးတွေဆီ ရောက်သွားပြီးတော့ အဲဒီကတဆင့် ခုံးမောက်နေပြီးတော့ ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ရှိနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးကို လက်ဝါးကြီးဖြင့် ဆုပ်ပြီး ပွတ်သတ်ကစားနေ သည်။ ထူးထူးလှိုင်၏ စောက်စေ့ပြူးပြူးချွန်ချွန်လေးကို လက်ညှိုးနှင့် လက်မကြားညှစ်လိုက်သောအခါ လှိုင်မှာ စောစောကလို မငြိမ်နိုင်တော့ပဲ တဟင်းဟင်း တအင်းအင်းဖြင့် ညည်းတွားကာ ရှိနေတော့သည်။ ဦးသန်းရှိန်က ထူးထူးလှိုင်ကို အသားကုန်နှုးပြီးတော့ သူ့အလိုဆန္ဒ ပြည့်စေရန်အတွက် လုံးပန်းနေခြင်းဖြစ်သည်။
အိသူ၏အကြည့်က ပေါင်ကြားထဲမှ လီးတန်ကြီးဆီ ရောက်သွားသည်။ ကြည့်စမ်း ငါ့ကိုလိုးတဲ့လီးကြီး ခုတော့ မမလှိုင်ကိုလိုးချင်လွန်းလို့ တဆတ်ဆတ် ဖြစ်နေလိုက်တာ ဟင်း။ လီးကြီးကိုကြည့်ရင်း အိသူတယောက် ဒေါသထွက်သွားသလို မကျေမနပ်လဲ ဖြစ် သွားရသည်။ ကိုယ်တွင်းမှ ရမက်စိတ်ကလဲဟုန်းခနဲ ထလာကာ တဖြည်းဖြည်းချင်း အရှိန်တက်လာတော့သည်။ ဦးသန်းရှိန်က လှိုင်၏ ဒူးနှစ်လုံးကိုဆွဲယူပြီး ထောင်လိုက်ကာ ပေါင်ကို ကားထားလိုက်သည်။ ပြီးနောက်တော့ ဒူးနှစ်လုံးကြားထဲ ဝင်ထိုင်ကာ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော ဧရာမလီးကြီးကို ဖေါင်းတင်း၍ စေ့ကပ်နေသော စောက်ဖုတ်ဆီသို့ တေ့လိုက်ကာ ဖင်ကြီးကိုကြွပြီးတော့ ဖိချလိုက်သည်။
“ဗြိ ဗြစ် ဗြိ ဖွတ်…” “အ အင့် အ အင့် ဟင်း ဟင်း.. ” အိသူ၏ရင်ထဲ ကြည့်နေရင်းဟာသွားကာ လီးကြီးကတော့ မမလှိုင်ရဲ့စောက် ဖုတ်ထဲကို အငမ်းမရကြီးကို တိုးဝင်သွားတော့သည်။ တိုးဝင်တာမှ လီးတန်ကြီးတချောင်းလုံး စောက်ဖုတ်ထဲကိုနစ်ဝင်ခြင်းပါ။ ဒါတောင်မှ မမလှိုင်တယောက် သာမန်မျှသာညည်းပြီးတော့ စင်းလုံးချောကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးကလဲ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ နှစ်ကြိမ်သုံး ကြိမ်လောက်ပဲ ဖြစ်သွားသည်။ အိသူတယောက် ကြည့်နေရင်းနှင့် အံ့သြသွားသလို မမလှိုင်တယောက်ကတော့ ဒီလီးကြီးကို အတော် ယဉ်ပါးနေပုံရလေသည်။ လီးကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲ တွင်စိမ်ထားရင်း နို့တွေကိုခေါင်းငုံ့ပြီးတော့ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့နေလေသည်။ မမလှိုင်ကလဲ ကိုယ်လုံးကြီးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ မက်မက်ရရဖက်ကာ ကျောပြင်ကြီးကို လက်ဖဝါးနုနုလေးတွေနဲ့ ဖွဖွလေးပွတ်သတ် ပေးနေလေသည်။
မြင်နေရသော အိသူစိတ်ထဲတွင်တော့ မနာလိုစိတ်များ ပြည့်သိပ်လာလေသည်။ ဦးသန်းရှိန်က မမလှိုင်ရဲ့ ပါးနှစ်ဖက်ကို ကုန်းပြီးနမ်း လိုက်ကာ ကိုယ်လုံးကြီးကို ပြန်မတ်လိုက်လေသည်။ ပြီးတော့ ပုခုံးနှစ်ဆက်ကိုဆွဲကာ တချက်ခြင်းဆောင့်၍ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်ကြီး လိုးပေတော့သည်။ မမလှိုင်ကလဲ စောက်ဖုတ်ထဲဝင်လာသော အရှိန်နှင့် ဆောင့်ကာဝင်လာသောလီးကြီးကို ပေါင်နှစ်ဖက်နဲ့ ညှပ်ပြီးတော့ ဆောင့်ချက်နဲ့အညီ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရပါးရကော့ပြီးတော့ပေးနေလေသည်။ စောက်ခေါင်းထဲတွင်တော့ စောက်ရည်များက တစတစရွှဲနစ်လာပြီး အသံတွေကလဲပို ပိုထွက်လာတော့သည်။ “ပြွတ် စွပ် ပလွတ် ပြွတ်..” “အ အင့် အင့် အ ..” လိုးနေ ရင်းက ဦးသန်းရှိန်က မမလှိုင်နို့တွေပေါ်မျက်နှာအပ်ကာ အငမ်းမရနမ်းပြီးတော့ နို့သီးလေးတွေကို တပြတ်ပြတ်နဲ့စို့လိုက် လျှာထုတ်ပြီးတော့ ယက်ပေးလိုက်လုပ်လေရာ မမလှိုင်ခမျာ တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်လျှက် ဖက်ထားသော သူမလက်ကလေးတွေက ဦးမျိုးလှိုင် ကျောပြင်ကြီးကို မချိတင်ကဲဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေရှာသည်။
အိသူ သဘောပေါက်လိုက်ပါပြီ မမလှိုင်တယောက် သူမကို ဦးသန်းရှိန်နှင့် ဆက်သွယ်ပေးခြင်း မပြုခဲ့သည်ကိုပါ။ အိသူသည် မမလှိုင်က သူမအပေါ်ကောင်းခဲ့တာတွေကို မေ့ပျောက်လိုက်ကာ မကျေမနပ်နဲ့ ဒေါသ ထွက်လာတော့ သည်။ ကာမနဲ့ယှဉ်လာတော့ အသိတရားများ ကွယ်ပျောက်ချေပြီတည်း။ ဦးသန်းရှိန်က အားရပါးရဆောင့်နေသော ဆောင့်အားတွေကို တဖြည်းဖြည်းချင်း လျှော့ချလိုက်ကာ စောက်ခေါင်းထဲရှိနေသော လီးကြီးကို လှုပ်ရုံပဲလှုပ်ပြီးတော့ မမလှိုင်မျက်နှာအနှံ့ကို မက်မက်မောမောနမ်းကာ နှုတ်ခမ်း ရွှန်းရွှန်းစိုစိုလေးတွေကို ခပ်မြှင်းမြှင်းလေး စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ မမလှိုင်ကလဲ မျက်နှာကို အလိုက်သင့်မော့ပေးပြီးတော့ မျက်လုံးလေးများ စင်းကျသွားကာ ပါးဖေါင်းဖေါင်းလေးများ ချိုင့်သွားသည်အထိ တုံ့ပြန်အနမ်းအနေနဲ့ ဦးသန်းရှိန် နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ ပြန်စုပ်နေပေးနေသည်။ မျက်နှာကလဲ ကျေနပ်နေပုံရလေသည်။
မြင်နေရသော အိသူကတော့ ဒေါသအိုး ပေါက်ကွဲလုနီးပါးဖြစ်လာသလို ရမက်စိတ်များကြောင့်လဲ ကိုယ်လုံးလေးက တုန်လာလေသည်။ ထိုမျှမက စောက်ပတ်ဝတွင်လည်း တစစ်စစ်ဖြင့် စောက်ရည်လေးများက စိမ့်ထွက်လာတော့သည်။ “ဆောင့် ဆောင့်တော့ လေ ဟင့်..” နှုတ်ခမ်းတွေကိုဆွဲခွာလိုက်ပြီးတော့ မချိတင်ကဲ ပုံစံဖြင့် မမလှိုင်ကလှုပ်ခတ်စွာ ပြောလိုက်လေသည်။ “ဒါနဲ့များ ဘာလို့ စောစောက ငြင်းနေရသေးလဲ လှိုင်ရယ်” “ငြင်းရတာပေါ့ရှင် ငြင်းရတာပေါ့ သည်လိုခဏခဏခံနေရလို့ ဆေးတွေက အမြဲပဲ သောက်နေရတာလေ..” ကြားလိုက်ရသော အိသူတယောက် လှိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားကာ အမြဲတမ်းခံနေသည့်သဘောကို သူမရင်ထဲမှ နင့်နေအောင်ကို မနာလိုစွာဖြင့် ခံစားလိုက်ရသည်။
“သြော် လှိုင်ရယ် နင့်မိဘတွေမရှိတော့ ငါတို့က ကျွေးမွေးပြီးမွေးစား စောင့်ရှောက်လာရတဲ့ ကျေးဇူးတွေကိုလဲ ထောက်ဦးမှပေါ့ဟာ… ” “အကို့မယားကြီးအကြောင်းလဲ သိသားနဲ့ တခါ တခါ လှိုင်ကိုပြောလိုက်ရင် ရစရာကိုမရှိဘူး..” “အေး ဒါကလဲ နင့်အဒေါ်ပဲလေဟ…” “မသိဘူး မသိဘူး စုလှိုင်ကို သပ်သပ်အိမ် တဆောင် မီးတပြောင်နဲ့ထားပါဆိုတာကို အကိုက မယားကြီးကိုကြောက်နေ ဒါကြောင့် လှိုင်ငြင်းတာပေါ့..” “ဟ နင်လဲသိသားနဲ့ နင့်အဒေါ်ကို ငါက ပစ်ပယ်လို့မရဘူးလေ… သူ့ပစ္စည်းတွေ သူချမ်းသာတာတွေက နဲတာမှ မဟုတ်တာ..” အိသူနားလည်လိုက်ပါပြီ။ မိန်းမဘက်မှ မိဘမဲ့တူမကို မွေးစားထားပြီး အပျိုဖြစ်လာတော့မယားလုပ်ကာ လိုးနေခြင်းပင်တည်း။ သီးသန့်ထားရန်ကလဲ မယားကြီး၏ ပစ္စည်းဥစ္စာများနှင့် ချမ်းသာသူဖြစ်လေတော့ မယားကြီးကိုလဲ မဆန့်ကျင်ရဲပေ။
“ကဲပါ အကိုရယ် လှိုင်မနေနိုင်တော့ဘူး ပြီးချင်လှပြီ နာနာဆောင့်စမ်းပါ အကို့ဟာကြီးကို လှိုင်ချစ်လွန်းလို့ ဒီကနေဘယ်ကိုမှ ထွက်မသွားတာပဲကြည့် ဟင့် ဟင့် လုပ်လေ ဆောင့်ကွာ အကို့လီးကြီးကို လှိုင့်အဖုတ်လေးနဲ့ ညှစ်ပေးမယ်..” “ပြွတ် ဖါတ် အ ဖွတ် အ စွပ် ပြွတ် “အမလေးလေး ကောင်းလိုက်တာနော် ဟင်း ဟင်း…” “ချစ်လားဟင် လှိုင်..” “ချစ် ချစ်တယ် တအားချစ်တယ်ကွာ ပြွတ် စွပ် ဖွတ် အမလေးအကိုရယ် ဘယ်လိုကောင်းမှန်းကို မသိဘူး လှိုင့်ကို ဒီနေ့တနေ့လုံးလိုးပေးနော်..” အိသူ၏ စောက်ပတ်အဝမှ ထွက်လာလေသော စောက်ရည်ကြည်လေးများသည် ပေါင်ခြံဆီသို့ပင် စီးလာချေပြီတကား။
တကိုယ်လုံးမှာလဲ မခံမရပ်နိုင်အောင် မရိုးမရွဖြစ်လာသည့်အပြင် ချွေးစေးတွေကပါထွက်တော့ မွန်းကျပ်လာပြီး သူမတထပ်တည်းဝတ်လာခဲ့တဲ့ ခပ်ပွပွ စပို့ရှပ်လေးကိုခေါင်းမှဆွဲချွတ်ပြီးတော့ လက်တဖက်က နို့သီးလေးများကိုကစားကာ ကျန်လက်တဖက်ကတော့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားထားပြီး ဖောင်းကားစပြုနေတဲ့သူမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်ပေးနေကာ မမလှိုင်တို့ကို ဆက်ကြည့်နေလေသည်။
“ပြွတ် စွပ် ပလွတ် စွပ် ဒုတ်.” “အား ဟင်း ဟင်း ချစ် တယ် သိပ်ချစ်တာပဲ ဟင်း ဟင်း ဆောင့်စမ်းပါအကိုရယ် လှိုင်တယောက်ထဲကိုပဲ လိုးနော် အကို ဟင်း ဟင်း ပြွတ် ပြွတ် ဖွတ် ဖွတ် အမလေးအကိုရဲ့…” လီးကြီးကို မမလှိုင်စောက်ဖုတ်ထဲကို အားကုန်ဆောင့်လိုးထည်းနေသလို မမလှိုင်ကလည်း အားရပါးရကော့ကာ လူးလှိမ့်ခံနေရင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲရှိ လီးကြီးကို စောက်ပတ်အတွင်းသားများနဲ့ ညှစ်ပေးနေလေသည်။
မမလှိုင်တယောက် လူးသ ထက်ကို လူးပျံလာပြီးတော့ ခဏအကြာမှာတော့ “အား အီး အမလေး လှိုင့် လင်ကြီးရယ် အမ .. လေး…” ဟူသောညည်းသံဖြင့် ဆတ်ဆတ်ခါသွားတော့သည်။ မမလှိုင်ငြိမ်ကျသွားတော့မှပဲ တချက်ခြင်းကို ဆောင့်လိုးတော့သည်။ လီးကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲမှ ထုတ်လိုက်တော့ မပြီးသေးသည့်လီးကြီးက မာတင်းပြီးတော့ အရည်တများများနဲ့ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေလေသည်။ ကြည့်နေရင်း နဲ့ အိသူမှာတော့ စိတ်တွေထိန်းမရအောင်ဖြစ်လာကာ စောက်ဖုတ်လေးကိုဖိပြီးတော့ ပွတ်ပေးနေလေသည်။
“လှိုင် ကိုယ်ဆက်ပြီးတော့ ချစ်ချင်နေပြီကွာ..” “ဟင့် လှိုင်မောသေးတယ် အထဲမှာလဲ တအားကြီးကို ကျိန်းနေတာပဲ တော်ကြာမှ ဆက်လုပ်လေ..” “အာ ခဏလေးပါကွာ ကိုယ်တော်တော်ပြီးချင်နေပြီကွာ..” ကြည့်နေရင်းနဲ့ အိသူတယောက် ဦးသန်းရှိန်ကို သနားလာကာ မမလှိုင်အပေါ်တွင် ပြည့်နှက်နေသော ဒေါသများကလဲ မမလှိုင်အထွတ်ထိပ်ရောက်ကာ ညည်းတွားမြည်တမ်းသံကြားပြီးထဲက အတော်ပင် ပေါက်ကွဲနေချေသည်။
ပြီးတော့သူမကိုယ်တိုင်လဲ အတော်ပင် မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်နေကာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ပြီးတော့ ပွတ်သပ်ချေမွနေရင်း ပြီးချင်စိတ်တွေတောင် ပေါက်နေသည်။ အိသူသည် သူမကိုယ်ပေါ်က တခုတည်းသော အဝတ်စား အဖြစ်ကျန်နေသည့် ထဘီလေးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီးတော့ အဝတ်မဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးက ဦးသန်းရှိန်တို့ဆီသို့ ရွေ့လျားသွားလေတော့သည်။
“ဟင်..” “အို…” နှစ်ယောက်စလုံးကအလန့်တကြားဖြစ်သွားသည်ကို အိသူမြင်လိုက်ရလေသည်။ “ဦးသိပ်ပြီးတော့ ပြီးချင်နေတယ်မို့လား လာလေ သမီးနဲ့ပြီးလိုက်..” ဟုပြောပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်ရှိဦးသန်းရှိန်ဘက်ကို နောက်ကျောခိုင်းပြီး ကုန်းအပေးမှာတော့ ဦးသန်းရှိန်ကလဲ ကုတင်ပေါ်က ခုန်ဆင်းလာပြီး အိသူနောက်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ကာ နောက်ကို ပြူထွက်နေတဲ့ အရည်ရွှဲရွှဲနဲ့ အိသူစောက်ပတ်ထဲကို သူနှင့်လှိုင်တို့၏ အရည်များနဲ့ ရွှဲစိုနေတဲ့ လီးတန်ကြီးတေ့ပြီးတော့ တရှိန်ထိုးကြီး ထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။ “ဗြိ ဗြီ ပြွတ် ဖွတ် အင့် အား အမလေးလေး ကျွတ် ကျွတ်..” ဟူသောညည်းသံလေးနှင့်အတူ မျက်လုံးလေးများ စုံမှိတ်ထားတဲ့ အိသူမျက်နှာလေးက ရှုံ့မဲ့ပြီးတော့ ဦးခေါင်းလေးကလည်း နောက်ကို လန်သွားပါလေတော့သည်။
နောက်ပိုင်း မမလှိုင်နဲ့ နားလည်မှု ရသွားကာ သရီဆမ်းဆွဲဖြစ်ကြတော့သည်။ ဦးရဲ့မြေတောင်မြှောက်ပေးမှုကြောင့် အိသူလည်း ရုပ်ရှင်မင်းသမီးတစ်ယောက် ဖြစ်လာပါတော့တယ်..
Zawgyi
“အိသူ……” “ရွင္” တစိမ့္စိမ့္တိုက္ခတ္ေနေသာ ေလႏုစိမ္းေလးက ျဗဳန္းကနဲအတင္းတိုးေဝွ႔ကာ တိုက္ခတ္လိုက္သျဖင့္ တ လႈပ္လႈပ္ ျဖစ္ေနေသာ သစ္႐ြက္သစ္ခက္ေလးမ်ားက ႐ုတ္ရက္ ယိမ္းႏြဲ႕ယမ္းခါကာ တရွဲရွဲျမည္သံႏွင့္အတူ လႈပ္ရွားသြားၾကၿပီး သူ တို႔ႏွစ္ဦး၏ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုတို႔သည္လည္း ရင္ထဲအထိ ေအးစိမ့္စြာ ခံစားလိုက္ရသည္။
“ေျပာေလ ေမာင္” “အိသူ ဘာလို႔ေမာင့္ကို ခ်စ္တာလဲဟင္” “ေမာင္မုန္းတဲ့ေန႔ဟာ အိသူေသတဲ့ေန႔ဆိုတာ အိသူေျပာရဲတယ္ ေမာင္” လင္းထိုက္ သက္ျပင္းတခုကို ေလးေလးပင္ပင္ ခ်လိုက္သည္။ မိုးတဖြဲဖြဲက်ေနေသာ ကန္ေရျပင္ မႈန္ဝါးဝါးေလးကို အဓိပၸါယ္မဲ့ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
အိသူက ထီးေလးအား လင္းထိုင္ဘက္သို႔တိုး၍ ေဆာင္းေပးသည္။ လင္းထိုက္၏လက္တဖက္က အိသူ၏ခါးေသးေသးေလးကို ဖက္ထားၿပီး က်န္လက္တဖက္က အိသူ၏မ်က္ႏွာေလးကို ဆြဲလွည့္လိုက္ကာ ေမးဖ်ားေလးကိုေမာ့လိုက္ၿပီး သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုဖိကပ္ကာ စုပ္နမ္း ေပးလိုက္သည္။ ထိုမွတဖန္ အိသူ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ဖက္လိုက္ကာ ပါးခ်င္းအပ္ထားမိျပန္သည္။
“အိသူေမာင့္ေပါင္ေပၚထိုင္ပါလား” “ဟာ ေမာင္ကလဲလူျမင္ကြင္းႀကီး” “ထမီေလးအသာလွန္ၿပီး ထိုင္လိုက္ပါလား လုပ္ပါ အိသူ ရယ္” အိသူ ေဘးဘီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနသည္။ အိသူထဘီေလးကို အသာမကာ လွန္လိုက္ၿပီး လင္းထိုက္၏ေပါင္ေပၚသို႔ ထိုင္သည္။ လင္းထိုက္က ပုဆိုးကို ေလွ်ာခ်ေပးလိုက္ရာ မတ္ေတာင္ေနေသာ လင္းထိုက္၏ ပစၥည္းႀကီးက အိသူ၏ မအဂၤါ စပ္ေလးထဲသို႔ စြပ္ခနဲဝင္သြားသည္။
“ရွက္စရာႀကီးကြယ္ သူမ်ားေတြေတြ႕ကုန္ရင္” “အိေျႏၵမပ်က္ထိုင္ေနေပါ့ ေမာင္ဒီလိုပဲ ဖက္ထားမယ္ေနာ္ ခ်စ္လိုက္တာ အိသူရယ္” ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေနာ္ဟုဆိုေသာ လင္းထိုက္ကိုယ္တိုင္က ႐ြစိ႐ြစိျဖင့္လႈပ္ေနသည္။ အိသူလဲ အၿငိမ္မေနႏိုင္ပါ မသိမသာေလး လႈပ္ရမ္းေနမိသည္။ အိသူ၏ ႏႈတ္ခမ္းကိုဖိစုပ္ထားေသာ လင္းထိုက္၏ လွ်ာႀကီးက သူမ၏ပါးစပ္ထဲ၌ ေမွ်ာ့ႀကီးတေကာင္လို ေလွ်ာက္သြားေနသည္။ တဖိန္းဖိန္းတရွိန္းရွိန္းျဖင့္ ခံစားရင္း အိသူကလဲ လင္းထိုက္၏လည္ပင္းကို ဖက္ထားမိသည္။
အိသူ၏ေစာက္ဖုတ္ထဲ အရင္းထိ စိုက္ဝင္ေနေသာ လင္းထိုက္၏ လီးႀကီးက ဒိတ္ခနဲ ဒိတ္ခနဲ ေသြးခုန္ေနသည္ကို အိသူခံစားရပါသည္။ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲတြင္ တဆုံး ဝင္ေနေသာ လီးတံႀကီးက တင္းခနဲတင္းခနဲ မားက်စ္သြားေလ အိသူတေယာက္ မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္ေလ ခံစားေနရသည္။ အိသူႏွင့္ လင္းထိုက္ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ေနေသာ ကန္ေရျပင္တြင္ မိုးစက္မိုးေပါက္ေလးမ်ားက ၿဖိဳးၿဖိဳး ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ေလး က်ေနသကဲ့သို႔ ျမကြၽန္းသာ တဝိုက္ရွိ သစ္ပင္ႀကီးမ်ားကလဲ အလင္းေရာင္ကို ကာကြယ္ကာရွိေနေလသည္။
“အိသူ မေနတတ္ေတာ့ဘူးကြယ္ ေမာင္ရယ္” “ၿပီးေအာင္လုပ္ရေအာင္လား အိသူရယ္” “အာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေအာင္လုပ္မွာလဲလို႔” “အဲဒီၿခဳံထဲမွာ အိသူ ေလးဘက္ေထာက္လိုက္ပါလား” “ျဖစ္ပါ့မလားေမာင္ရယ္ လူေတြက သြားလာေနၾကတာ” “အျပင္မွာမိုးေတြ ႐ြာေနတာပဲ ဘယ္သူမွ မလာပါဘူး” “ဒုကၡပါပဲကြာ မဟုတ္တာ” ”လုပ္ပါကြာ အိသူကလဲေနာ္” ေမာင့္ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ အိသူျပလိုက္ခ်င္ပါသည္။ ၿခဳံေတြကလဲ ေလးဘက္ေလးတန္ ျပည့္ေနသျဖင့္ မိုး႐ြာစဥ္ တေယာက္မွ်မရွိႏိုင္ဟုေတြးလိုက္မိသည္။ “ျမန္ျမန္လုပ္ေနာ္ သူမ်ားရွက္တယ္” “အင္းပါ ကုန္းေလ ကုန္း မိုး႐ြာတုန္းေလး လုပ္ရေအာင္”
အိသူၿခဳံထဲဝင္ၿပီး ေလးဘက္ေထာက္ကာ ဖင္ႀကီးကိုလွန္ေပးလိုက္သည္။ ႀကီးမားေဖြးအိေနေသာ ဖင္ႀကီးက မိုးေရေပါက္ေလးမ်ား ထိမွန္ျခင္းကို ခံလိုက္ရသည္။ လင္းထိုက္က အိသူ၏ေနာက္ဘက္မွေန၍ ကုန္းကုန္းကြကြျဖင့္ အိသူ၏ ဖင္ႀကီးကိုေအာက္မွပင့္ေကာ္ကာ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔လိုးသြင္းသည္။ မိုးေရမ်ားႏွင့္ ေစာက္ရည္မ်ားေရာေထြးလ်က္ရွိသည့္ တဘြပ္ဘြပ္ျမည္သံက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ ေလာင္ေလး အသံထြက္လာေလသည္။ လင္းထိုက္က ခပ္နာနာေဆာင့္၍ လိုးေလရာ အိသူမွာ ေခါင္းေလးေထာင္လာလိုက္ ျပန္ငုံ႔သြား လိုက္ျဖင့္ အေတာ္ေလးပင္ ဖီးတက္ေနပုံရေလသည္။
“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ဖြတ္ စြပ္ ႁပြတ္” အသံေတြက အေတာ္ေလးက်ယ္သည္။ တခါတရံ “အား”ခနဲ လန႔္ေအာ္လိုက္ေသာ အသံေလးမ်ားပင္ ထြက္ ထြက္လာသည္။ “ေတာ္ေတာ့မယ္ကြယ္ အင့္ အင့္ အင့္” “ၿပီးေတာ့မယ္ ခဏေလး ခဏေလး” “ႁပြတ္ စြပ္ ႁပြတ္ ဖြတ္ စြပ္” “အ…ေတာ္ၿပီဆို သူမ်ားေတြ ေတြ႕ကုန္လိမ့္မယ္ကြယ္..” “ခဏေလး..အိ..အ အင့္ အင္း..” အေလာသုံးဆယ္ေဆာင့္၍ လိုးေနရင္းမွ မိုးေရစိုေသာဆံပင္မ်ားကို အထက္သို႔ လွန္တင္လိုက္ကာ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္သို႔ အကဲခတ္သလို ၾကည့္ေနလိုက္ေသးသည္။
မိုးက ခပ္ပါးပါး႐ြာေနသည့္ ၿခဳံထဲသို႔ ေခါင္းေရာက္ေနေသာ အိသူက ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို ဘာမွမျမင္ႏိုင္ေပ။ မိုးကပါးပါးေလးျဖစ္ကာ ခုနေလာက္ မသဲေသာ္လည္း သစ္႐ြက္တို႔မွ လက္က်န္မိုးေပါက္ႀကီးမ်ားက ေတာအုပ္ေလးတဝိုက္ကို ဆူဆူညံညံ လႊမ္းၿခဳံ ေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။
ခဏအၾကာတြင္ အိသူကအတင္း႐ုန္းထြက္ၿပီး ထဘီကိုဆြဲအုပ္ကာ ေက်ာက္ျပားေလးေပၚ ျပန္၍ထိုင္သည္။ လင္းထိုက္ကလဲ ပုဆိုးကိုျပင္ဝတ္ကာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ဝဲယာသို႔ ထပ္မံအကဲခတ္သည္။ မႈန္ဝါးေသာ ကန္ေရျပင္ အလင္းေရာင္နဲပါးေသာ ေတာတန္း တိတ္ဆိတ္ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တို႔ကို ေက်နပ္စြာ ၾကည့္ၿပီးမွ ထိုင္သည္။
“ေမာင္ကအရမ္းၾကာတာပဲ သြား” ”အိသူ ၿပီးလားဟင္..” ” အို ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးမွာလဲ လူျမင္မွာေၾကာက္တာနဲ႔ သြားပါ ေမာင္အရမ္းကဲတာပဲ” မူလကအတိုင္းထီးေလး ကိုျပင္ေဆာင္းကာ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုျပန္၍ ပူးကပ္သြားေသာအခ်ိန္တြင္ အိသူ၏ လက္ေလးတဖက္က ဝင္းကို၏ ေပါင္ၾကားထဲသို႔ ထိုးႏႈိက္ရင္း လီးႀကီးကိုကိုင္ကာ ဂြင္းတိုက္ေပးေနေလသည္။ အိသူက ေမာင့္မ်က္ႏွာကိုမၾကည့္ ရွက္ၿပဳံးေလးၿပဳံးကာ ငုံ၍ေနသည္။ လင္းထိုက္က အိသူ၏ပါးျပင္မို႔မို႔ေလးကို နမ္းရင္း အရသာခံ၍ေနသည္။
“အိသူခ်စ္လို႔လုပ္ေပးတာေနာ္ အထင္မေသးနဲ႔” ”မေသးပါဘူးအိသူရယ္.. အိသူ ေမာင့္ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာကို ေမာင္သိပါ တယ္ကြယ္” “ယုံပါတယ္ေမာင္ရယ္ ေနာက္ေတာ့မွသာ မိဘစိတ္တိုင္းက်ဆိုၿပီး အိသူ က်န္ရစ္မျဖစ္ပါရေစနဲ႔ေနာ္” “အိသူ သေဘာတူမယ္ဆိုရင္ ခုပဲ႐ုံးသြားၿပီး လက္ထပ္ရေအာင္ေလ” “အမေလး စိတ္ကလဲျမန္လိုက္တာေနာ္ တကယ္ပါပဲ” “စိတ္ျမန္တာမဟုတ္ရပါဘူး အိသူထက္ ေမာင္ကပိုၿပီးခ်စ္ရတာပါဗ်ာ” “ဘာျဖစ္လို႔” “အေပးေကာင္းလို႔ေလ..” “အယ္ သြား မေကာင္းဘူး ဘာေတြေျပာေနမွန္းလဲ မသိဘူး” အိသူလွမ္းထုလိုက္ေသာ လက္သီးဆုပ္ကေလးကို ဖမ္းယူၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကို လင္းထိုက္က စုပ္ယူလိုက္သည္။ အိသူ မ်က္ေတာင္ေလးမ်ား ေမွးစင္းက်သြားၿပီး သူမလက္ကေလးမ်ားက လင္းထိုက္ ကိုယ္လုံးႀကီးကို အတင္းႀကဳံးၿပီး ဖက္ထားလိုက္ေတာ့သည္။
“ျပန္ၾကစို႔ကြယ္ အိသူေမာၿပီ” ေဗဒါေရာင္ထဘီေလးတြင္ ႐ႊံ႕ကြက္ေလးေတြ ေပက်ံေနေလရာ လင္းထိုက္က ေရသန႔္ဘူးထဲကေရျဖင့္ တယုတယ ေဆးေၾကာေပးေလေတာ့သည္။ ႏုျဖဴသည္ စလင္းဘက္အနီေရာင္ေလးကို ျပင္ၿပီး လြယ္လိုက္ရင္း မတ္တပ္ရပ္လိုက္ကာ ေရစိုး၍ ကြက္ေနေသာ ထဘီကိုလည္း ျပင္ဝတ္ရင္း အက်ႌခရမ္းႏုေရာင္ေလးကို ခါးဆြဲခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ထီးတလက္တည္း အတူေဆာင္းကာ လင္းထိုက္ႏွင့္ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
“အို ဒီမွာလဲတတြဲ ၾကည့္စမ္းေမာင္” “သူတို႔ကလဲ ေမာင္တို႔ကို သတိမထားအားပါဘူး ဟဲ ဟဲ..” မွန္ေပသည္ ထိုအတြဲသည္သူတို႔ရွိရာဘက္ ေက်ာေပးၿပီး မိန္းမေဆာင္းေခါက္ထီးေလးကို အတူပူးကပ္ေဆာင္းရင္းထိုင္ေနေပသည္။ သို႔ေပမဲ့ ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ၾကည့္ပါက ႏွစ္ေယာက္စလုံး၏ လုံျခည္မ်ားသည္ ပုဆိုးမ်ားျဖစ္ေနၾကၿပီး သူတို႔အတြဲအား ခုနက စိမ္ေျပနေျပ ေခ်ာင္းေန ၾကသည့္သူမ်ားသာ ျဖစ္သည္ကို လင္းထိုက္ေရာ အိသူေရာ မသိေတာ့ေပ။
တဧက၏သုံးပုံႏွစ္ပုံေလာက္ က်ယ္ဝန္းေသာ ေျမကြက္ႀကီးတြင္ တျခမ္း၌ တထပ္တိုက္ ခပ္ႀကီးႀကီး တစ္လုံးရွိၿပီး အျခားဘက္ျခမ္းတြင္ေတာ့ တခန္းလွ်င္ (၁၀)ေပပတ္လည္ခန႔္ က်ယ္ဝန္းေသာ အခန္းေလးမ်ားအေပၚ (၁၀)ခန္း ေအာက္(၁၀)ခန္းပါဝင္ေသာ ႏွစ္ထပ္အုတ္ညႇပ္ အေဆာက္ဦးေလးရွိေပသည္။ ထိုအေဆာက္ဦးႏွင့္ ကပ္လ်က္ ႏွစ္ထပ္တိုက္ကိုေတာ့ သံဇကာျဖင့္ ကာရံထားၿပီး ၿခံစည္း႐ိုး တံခါးတခုကလဲရွိေပသည္။ ၿခံစည္း႐ိုးအား လက္ခုပ္တေဖာင္ကာရံထားၿပီး ၿခံထဲတြင္လည္း သစ္ပင္ပန္းပင္တို႔ စိမ္းလန္းေဝဆာေနေပသည္။
ပိုင္ရွင္တို႔ကေတာ့ ဦးသန္းရွိန္ႏွင့္ ေဒၚသန္းသန္းႏြယ္ျဖစ္ၿပီး ဦးသန္းရွိန္မွာ အသက္(၄၅)ခန႔္ရွိကာ အသားညိဳညိဳ ေဒါင္ေကာင္းေကာင္း ႐ုပ္ခပ္သန႔္သန႔္ရွိကာ ႐ုပ္ရွင္ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္တဦးျဖစ္ေပသည္။ ေဒၚသန္းသန္းႏြယ္ကေတာ့ ေယာက်္ားထက္(၁၀)ႏွစ္ခန႔္ ပိုႀကီးၿပီးေတာ့ မိုးလင္းမွမိုးခ်ဳပ္ ဘုရားသြားကာ ပုတီးစိပ္ေနတတ္သူ တဦးျဖစ္ေပေတာ့သည္။
သူတို႔တြင္ အသက္(၂၄)ႏွစ္ခန႔္ရွိ ထူးထူးလႈိင္ဆိုေသာ ေခ်ာေမာလွပသည့္ သမီးတေယာက္ရွိကာ သူတို႔တိုက္ႏွင့္ ကပ္ရက္ရွိသည့္တိုက္သည္ မိန္းကေလးေဆာင္ျဖစ္ၿပီး ပိုင္ရွင္ကေတာ့ ထူးထူးလႈိင္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ အေဆာင္တြင္ရွိၾကေသာ မိန္းကေလး(၄၀)ခန႔္တို႔သည္ ထူးထူးလႈိင္ကို ခ်စ္ခင္ၾကေပသည္။ ထူးထူးလႈိင္ကေတာ့ ထိုအထဲကမွ သိပ္မၾကာခင္က “မယ္”ဘြဲ႕ရထားေသာ သခ်ၤာတိယႏွစ္ေက်ာင္းသူေလး အိသူကို ပိုၿပီးေတာ့ ခ်စ္ခင္ကာ အေရးေပးဆက္ဆံ ၿပီး အိသူသည္သာ ထူးထူးလႈိင္တို႔ေနထိုင္ရာ ႏွစ္ထပ္တိုက္ကေလးသို႔ ဝင္ထြက္သြားလာခြင့္ ရထားေပသည္။
“မယ္”ဘြဲ႕ ရထားၿပီးေနာက္ အိသူသည္ အႏုပညာေလာကထဲသို႔ ဝင္ေရာက္လိုသျဖင့္ ထိုေလာကႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာ ဦးသန္းရွိန္ႏွင့္ ဆက္သြယ္ရန္ အိသူက အကူညီေတာင္းရာ ထူးထူးလႈိင္က ဘြဲ႕ရၿပီးမွလုပ္ကိုင္ရန္ ေျပာၿပီးျငင္းဆိုခဲ့သည္။ ထူးထူးလႈိင္က အိသူကိုအစစအရာရာ ကူညီၿပီးမွ ဒီဟာေလးကို မကူညီသျဖင့္ အိသူအံ့ၾသခဲ့ရသည္။ အိသူေျပာတိုင္း ထူးထူးလႈိင္ကေတာ့ ျငင္းၿမဲျငင္းေနခဲ့သည္။
တေန႔ မနက္ပိုင္း ထူးထူးလႈိင္ ေဈးသြားေနခ်ိန္ ဦးသန္းရွိန္တေယာက္ ၿခံထဲလမ္းေလွ်ာက္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသျဖင့္ အိသူအရဲစြန႔္ၿပီးေတာ့ ၿခံထဲသို႔ကူးလာခဲ့သည္။ အိသူ သူမကိုသူမ မိတ္ဆက္ၿပီးေတာ့ “မယ္” ဘြဲ႕ရထားေၾကာင္း အႏုပညာေလာကထဲ ဝင္လိုေၾကာင္းကို ေျပာျပလိုက္ေတာ့ ဦးသန္းရွိန္က ေျခဆုံးေခါင္းဆုံးၾကည့္ၿပီးေတာ့ ေခါင္းညိတ္သည္။
ထူးထူးလႈိင္ကို ေျပာခိုင္းေသာ္လည္းျငင္းခဲ့ေၾကာင္းကို ဆက္လက္ေျပာျပေလရာ ဦးသန္းရွိန္က မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၿပီးမွ ၿပဳံးလိုက္ကာ ထူးထူးလႈိင္က ဒီလုပ္ငန္းကို မႏွစ္သက္သူျဖစ္ကာ သူမပင္ သ႐ုပ္ေဆာင္မလုပ္ခ်င္ေၾကာင္းကို ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာေနေၾကာင္းလည္း ေျပာျပေလသည္။ ေနာက္လေလာက္ေတာ့ သ႐ုပ္ေဆာင္ အသစ္ေ႐ြးခ်ယ္မည္ျဖစ္ရာ အိသူကို ဦးစားေပး ေ႐ြးခ်ယ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုေလရာ အိသူတေယာက္ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္သြားမိသည္။ ထိုေန႔မွစ၍ ေလ့က်င့္ခန္းမွန္မွန္ယူၿပီးေတာ့ သူမကိုယ္သူမ သ၍ေနေတာ့သည္။
သူမ၏ ခ်စ္သူလင္းထိုက္ကိုပင္ လူေတြၾကားထဲမွာပဲ ေတြ႕ခြင့္ေပးခဲ့သည္။ တခါေတာ့ ခ်စ္သူကိုသနားသျဖင့္ မိုးေရထဲမွာ ျမကြၽန္းသာသို႔ လိုက္ေပးခဲ့သည္ ဒီရက္ထဲမွာ ဒီတခါထဲသာ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ အိသူကေတာ့ မိမိခႏၶာကိုယ္ ပုံပ်က္မွာစိုးသျဖင့္ အဲေလာက္ထိ ဂ႐ုစိုက္ ျပင္ဆင္ေနေပေတာ့သည္။
တေန႔ ထူးထူးလႈိင္မရွိခိုက္ ဦးသန္းရွိန္ႏွင့္ အိမ္ေရွ႕တြင္ေတြ႕ရာ ဦးသန္းရွိန္က မနက္ျဖန္ေန႔လည္ (၁၂)နာရီေလာက္ သူႏွင့္ လာေတြ႕ရန္ႏွင့္ လာေရာက္ေတြ႕ဆုံရမည့္ ေနရာ လိပ္စာကိုပါ တခါထဲေပးလိုက္သည္။ ေနာင္အခါ ဦးသန္းရွိန္က ဒီကိစၥေတြကို ထူးထူးလႈိင္သိသြားၿပီး ကန႔္ကြက္ေနပါက ကူညီႏိုင္မည္မဟုတ္ေၾကာင္း ထူးထူးလႈိင္ကိုမေျပာျပရန္ ႏႈတ္ပိတ္လိုက္ေလသည္။ ဦးသန္းရွိန္ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာ ကေတာ့ တိုက္ခန္းေလးတခုမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အခန္းတံခါးေရွ႕ကို ေရာက္ၿပီးေတာ့ လူေခၚဘဲ(လ္)ကို ႏွိပ္တာၿပီး မေရွးမေႏွာင္းမွာပဲ ဦးသန္းရွိန္ကိုယ္တိုင္ တံခါးလာဖြင့္ေပးေတာ့ အိသူလဲ အံ့အားသင့္သြားမိသည္။ အထဲလွမ္းဝင္လိုက္ေတာ့ ဦးသန္းရွိန္က ထိုင္လဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ ကုလားထိုင္ေတြဘက္ကို ၫႊန္ျပေတာ့ ထိုင္လိုက္မိသည္။ ဦးသန္းရွန္လဲ တံခါးကို အေသခ်ာပိတ္ၿပီးေတာ့ အိသူေရွ႕မွာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
“နာမည္အရင္းက အိသူပဲလား” “ဟုတ္ကဲ့ရွင့္” “သ႐ုပ္ေဆာင္တာကို ဝါသနာပါလို႔လား ေငြေၾကးေၾကာင့္လား” ရွက္ၿပဳံးေလးနဲ႔ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ရင္း.. “ဝါသနာလဲပါပါတယ္..” ဟု အိသူက ေျပာလိုက္သည္။ ဦးသန္းရွိန္ရဲ႕ အမူရာေတြက တစုံတခုကိုဖုံးကြယ္ထား သေယာင္ အိသူခံစားေနမိသည္။ “ဒီလုပ္ငန္းကေတာ့ သမီးႀကိဳးစားရင္ ႀကိဳးစားသေလာက္ အက်ိဳးရွိမွာပါကြာ ဦးလဲ ကူညီမွာေပါ့ ဟုတ္လား.. ကဲ လာ ကိုယ္လုံးအတိုင္းတာေလး နဲနဲၾကည့္ရေအာင္ေနာ္” အခန္းထဲမွာက သူနဲ႔အိသူပဲ ရွိေနေလသည္။
အိသူအခန္းတဝိုက္ကို မသိမသာနဲ႔ အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လုံၿခဳံစိတ္ခ်ရတဲ့ အခန္းပါပဲ ဦးသန္းရွိန္ကို အကဲခတ္လိုက္မိေတာ့လည္း အသက္နဲ႔မ လိုက္ အ႐ြယ္တင္ၿပီးေတာ့ က်န္းမာသန္စြမ္းတဲ့ပုံပါပဲ။ အိသူအရပ္နဲ႔ဆို အိသူကသူ႔ရဲ႕ေမးသာသာေလးပဲ ျမင့္ေပသည္။ ဒါေတာင္မွ အိသူက ၅ ေပ ၆ လက္မနီးပါးျမင့္တဲ့သူပါ။ ဦးသန္းရွိန္က အရပ္ျမင့္သေလာက္ ကိုယ္ကာယကလည္း ထြားက်ိဳင္းလြန္းလွသည္။
“သမီးအရင္က အားကစား ဘာလုပ္ဖူးလဲ” “ဟင့္အင္း အားကစားရယ္လို႔ေတာ့ မလုပ္ဖူးပါဘူး ကိုယ္ကာယေလ့က်င့္ခန္းေလာက္ပဲ နဲနဲပါးပါး လုပ္ဖူးတာပါ” “ရင္သားေတြက အရမ္းလွတယ္ကြယ့္..” သာမန္အလုပ္သေဘာနဲ႔ ေျပာတာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေပမဲ့ အိသူရဲ႕ ရင္ထဲမွာေတာ့ ဒိန္းကနဲျဖစ္သြားမိသည္။ ဖေအနဲ႔သမီးအ႐ြယ္ေပမဲ့ ခံဖူးတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံရွိေနေတာ့ အိသူတေယာက္ ေယာက်္ားေတြအေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းသိေနေပၿပီ။
“ဒီဘက္လွည့္ လက္ေျမာက္ထား ေအး ဟုတ္ၿပီ” ေပႀကိဳးကို ႏို႔သီးထိပ္ေပၚကေနပတ္ၿပီးေတာ့ ရင္ အလွကို တိုင္းေတာ့ အိသူမေျပာေသး။ လက္ေတြက ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကိုခလုတ္တိုက္ အဲဒီအထိ ငါအပ်ိဳစစ္မွမဟုတ္တာ ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ပဲ အိသူတင္းခံထားသည္။ ဆက္ၿပီးေတာ့ ဦးသန္းရွိန္က ၾကမ္းျပင္မွာဒူးေထာက္ၿပီး ခါးနဲ႔တင္သားေတြကို ေပႀကိဳးနဲ႔တိုင္းေတာ့ အိသူ ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထေအာင္ကို ခံစားလိုက္ရသည္။
သူ႔မ်က္ႏွာကေတာ့ အိသူေပါင္ၾကားနားမွာ ကပ္ေနၿပီး လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ ဝိုက္ၿပီးေတာ့ ေပႀကိဳးလွမ္းဆြဲေနေတာ့ လက္ေတြနဲ႔ တင္ပါးကိုကိုင္မိတဲ့အျပင္ တင္ပါးကို သိသိသာသာႀကီး ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္လာေတာ့ “အို ရွင္ ဘာလုပ္တာတာလဲ လႊတ္ေနာ္” လက္ႏွစ္ဘက္ကို ႐ုန္းကန္တြန္းဖယ္ၿပီးေတာ့ အခန္းျပင္ေျပးထြက္ဖို႔ အိသူ ႀကိဳးစားေတာ့သည္။
“မင္းနဲ႔မင္းရည္းစား လိုးေနၾကတဲ့ ဓါတ္ပုံေတြ ငါ့မွာရွိတယ္။ အဲဒါေတြကို “အလွမယ္ ရဲ႕အခ်စ္ေရး” ဆိုၿပီးေတာ့ လက္သိပ္ထိုးၿပီးေတာ့ ျဖန႔္လိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ မင္းဘာျဖစ္သြားမလဲ ခု ဦးက မင္းသ႐ုပ္ေဆာင္ျဖစ္ေအာင္ ကူညီသလို မင္းကို ဘယ္သူက ကူညီေတာ့မွာလဲ မမိုက္ခ်င္စမ္းပါနဲ႔ သမီးရယ္ ကဲ ေရာ့ မင္းဓါတ္ပုံေတြ” သူကအထက္စီးရထားတဲ့ ေလသံနဲ႔ အိသူကို ခပ္တည္တည္ေျပာဆို ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဓါတ္ပုံကို ၾကည့္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ အိသူမ်က္လုံးထဲ ျပာေဝသြားမိသည္။
အေကာင္းစားကင္မရာနဲ႔ ႐ိုက္ထားမွန္းသိသာလွတဲ့ ေရာင္စုံဓါတ္ပုံေတြပါလား ႏုျဖဴက ထဘီေလးကို ဖင္ေလးေဖြးေဖြးနဲ႔မၿပီးေတာ့ ေမာင့္လီးႀကီးေပၚ တက္ထိုင္ေနပုံ ၿခဳံထဲမွာ ဖင္ကုန္းေပးထားၿပီး ေမာင့္ကို လွည့္စကားေျပာပုံ ဖင္ကုန္ထားတဲ့ အိသူရဲ႕ေနာက္ကျပဴ ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲကို လီးတန္ႀကီးေတ့ထားပုံ လီးႀကီးေဆာင့္သြင္းလိုက္လို႔ အိသူရဲ႕ေခါင္းေလး လန္သြားၿပီးေတာ့ ပါးစပ္ေလး ၿပဲသြားတဲ့ပုံ အို စုံေနတာပါပဲလား မိုးေရထဲမွာ ဖင္ကုန္းၿပီး အလိုးခံခဲ့တဲ့ပုံေတြကိုၾကည့္ရင္း အိသူ အသားေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္လာေတာ့သည္။
“ရွင္ ရွင္ ရွင္တို႔လူယုတ္မာေတြ လူယုတ္မာေတြ” အိသူ တအားေအာ္ေပမဲ့ အသံကတစ္ဆို႔ၿပီးေတာ့ တိမ္ဝင္သြားရာက မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာေတာ့သည္။ ဦးသန္းရွိန္ကေတာ့ ပုခုံးေလးကို အသာေလးကိုင္လိုက္ၿပီးေတာ့ “မငိုပါနဲ႔ကေလးရယ္ ဦးရဲ႕အလိုကိုလိုက္ၿပီးရင္ မင္းအရွက္တကြဲအက်ိဳးနည္းလဲ မျဖစ္ေတာ့ဘူး ၿပီးေတာ့ ေငြလဲေထာက္ပံ့မယ္ မင္းကို သ႐ုပ္ေဆာင္တေယာက္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ သမီးရဲ႕အပ်ိဳရည္ကို ဦးကေတာင္းတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္” “အို ရွင္ ” “ဟုတ္တယ္ေလ မင္းေစာက္ဖုတ္ေလးက ခံဖူး ထားတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေလးပဲ ဘာမ်ားတိုးၿပီးေတာ့ နစ္နာသြားမွာလဲ ေနာက္ၿပီးေတာ့ မင္းရမဲ့ အခြင့္ေရးေတြက နဲတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ စဥ္းစားပါကြာ ေသခ်ာစဥ္းစားပါ”
“ဖယ္ လႊတ္ လာမကိုင္နဲ႔” “ဦးက သိပ္ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ကုန္ခံတတ္တဲ့သူ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ျပန္ခ်င္သပဆိုလဲ ျပန္ေပေတာ့” အိသူ အနားကထအသြားမွာေတာ့ အိသူတေယာက္ အသည္းအသန္စဥ္းစားၿပီးေတာ့ တခဏအၾကာမွာ သူ႔မ်က္ႏွာကိုမဝံ့မရဲၾကည့္ၿပီး “က်မ ဦးကိုတခုေျပာပရေစ” “ေျပာေလ ေျပာပါ” “အခု ဦးဆႏၵကိုလိုက္ေလ်ာၿပီးၿပီဆိုပါေတာ့ ဓါတ္ပုံနဲ႔ဖလင္ကို က်မယူသြားရ မွာလား” “ဟာဒါေပါ့ ယူသြားေတာ့ေပါ့ကြာ ဒါမွလဲ တရားမွ်တမွာေပါ့ ေနာက္ၿပီး မင္းကို သ႐ုပ္ေဆာင္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ့္အျပင္ ေငြေၾကးလဲ ေထာက္ပံ့ဦးမွာ အေသခ်ာပဲေပါ့ကြာ ဟဲ ဟဲ..” အိသူ အသက္ကိုတဝႀကီးရႈလိုက္ၿပီးေတာ့ အားေမြးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ပုဆိုးခြၽတ္ခ်လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ဦးသန္းရွိန္ရဲ႕ လီးႀကီးဟာ ျမင္းတေကာင္ရဲ႕ဟာေလာက္နီးနီး ႀကီးမားလွတာကို အိသူ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ႐ုတ္တရက္ေတာ့ တြန႔္သြားၿပီး အိသူလန႔္သြားသည္။
လီးဆိုလို႔ ေမာင့္လီးပဲျမင္ဘူးခဲ့ၿပီး ခုထပ္ေတြ႕ရတာလဲ ဧရာမ လီးႀကီးဆိုေတာ့ “ဟင္ ဦးဟာႀကီးကလဲ နဲတာႀကီးမွမဟုတ္တာပဲ ျဖစ္ပါ့မလားရွင္” ”မေတာ္ဘူးဆိုတာက မရွိပါဘူး သမီးရယ္ လီးနဲ႔ေစာက္ပတ္ဟာ ဘယ္လိုမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ အံဝင္ခြင္က် ျဖစ္သြားၾကတာခ်ည္းပါပဲကြယ္ ဟဲ ဟဲ” ကာမဘီလူးစစ္စစ္ႀကီးကို အိသူေတြ႕ေနပါၿပီ အလိုးခံဘူးတယ္ဆိုတာကလဲ ေမာင္နဲ႔က စိတ္လႈပ္ရွားမႈနဲ႔အတူ အခ်စ္ဆိုတာကပါ ပါလာျခင္းျဖစ္ၿပီး ခုဟာကေတာ့ လူစိမ္းတဦး ၿပီးေတာ့ အသက္ကလဲ အေဖအ႐ြယ္ေလာက္ဆိုေတာ့ မလႊဲသာမေရွာင္သာလို႔သာ အလိုးခံရမွာမို႔ ရွက္သလိုလို မ်က္ႏွာပူသလိုလို အိသူခံစားေနရသည္။ “မင္း ထဘီမခြၽတ္ဘူးလား” “ဟာ ဒီအတိုင္းပဲလုပ္ပါ” အိသူ ရွက္ေနမိသည္ တစိမ္းတေယာက္ေရွ႕မွာ ထဘီကြင္းလုံးခြၽတ္ရမွာက လြယ္တာမွ မဟုတ္ပဲေလ။
“လာေလ ဒီကုလားထိုင္ေပၚတက္ လက္ကနံရံကို ကိုင္ထား ေျခတေခ်ာင္းကဒီေပၚတင္ ဟုတ္ပီ ထဘီကိုခါးထိ ဆြဲလွန္ၿပီးေတာ့ ေပါင္တေခ်ာင္းေျမာက္ စားပြဲစြန္း တဖက္မွာ ေျခေထာက္တင္ေပး ၿပီးေတာ့ တေခ်ာင္းရပ္ ” ေစာက္ပတ္ေလးကတဖက္ကို ဆြဲၿဖဲထားေပးသလို ခပ္ၿပဲၿပဲေလးျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ကုလားထိုင္က နိမ့္သလို စားပြဲကလဲနိမ့္သည္။ ကုလားထိုင္ ေအာက္ကေနၿပီးေတာ့ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အိသူ ေစာက္ပတ္ေလးကို လီးအရွည္ႀကီးနဲ႔ ထိုးဆြပြတ္သပ္ေနသည္။ အိသူအက်ႌေတြကိုလဲ အကုန္ဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ အထိေတြ႕ေတြက ပူေႏြးပ်စ္ခြၽဲေနၿပီးေတာ့ လိုးၾကရေတာ့မယ္ ဆိုတာနဲ႔တင္ အိသူတေယာက္ တုန္ခါေနမိသည္။ ၿပီးမွ ငါအလိုးခံဖူးတာပဲ ဘာေၾကာက္စရာရွိလို႔လဲဟု အားေပးေနရင္းနဲ႔ ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့လီးႀကီး ဗိုက္ထဲမ်ား ကြၽံဝင္သြားေလမလားလို႔လည္း စိုးရိမ္ေနမိသည္။
“ေၾကာက္ေနလား သမီး” “အင္း အင္း ရွီး ကြၽတ္..” သူ႔မ်က္ႏွာက အိသူႏို႔ႀကီးေတြကို ပြတ္သပ္ေခ်ာ့ျမဴရင္း ၿပဲအာေနတဲ့ ေစာက္ပတ္ထဲကို ဧရာမလီးႀကီးထိုးသြင္းဖို႔ ႏႈိးဆြေနဆဲပါ။ တခ်ီတခ်ီလီးႀကီးက ေစာက္ေစ့ထိပ္ေလးကို ေကာ္ထိုးမိရင္ တကိုယ္လုံးဗ်င္းခနဲျဖစ္ကာ အိသူတေယာက္ တုန္ရီသြားမိသည္။ “သမီး ဦးကိုခ်စ္ရဲ႕လား ဟင္” အို ဒီလူႀကီး႐ူးေနလားလို႔ အိသူေတြးလိုက္မိသည္။
သူအက်ပ္ကိုင္လို႔သာ အလိုးခံရတာ ၿပီးေတာ့ ဒီအသက္႐ြယ္ႀကီးကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေတာ့ ခ်စ္လို႔ရမွာလဲ ဒါေပမဲ့ အိသူတို႔ကေတာ့ ပါးနပ္ေနၿပီ… “မခ်စ္ပဲနဲ႔ အလိုးခံပါ့မလား ဦးရဲ႕ ဟင္း..” “ဟဲ ဟဲ အညာမေလး ညာတယ္ ဟဲ ဟဲ ” ညာေနမွန္းလဲဒင္းကသိသားပဲ မခ်စ္ေတာ့မခ်စ္ဘူး ဒါေပမဲ့လဲ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို လီးဝင္သြားရင္ လက္ေတြက အလိုလိုျပန္ဖက္မိၿပီး ေပါင္ေတြကလဲ ကားေပးမိ တတ္တာ မခက္ပါလား။ အေသြးသားနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ အိသူတို႔မိန္းမသားေတြမွာလဲ ခံစားမႈေတြရွိေနတာကေတာ့ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။
“ျဗစ္”ကနဲဆိုတဲ့ အသံထြက္လာေတာ့ အိသူ အသက္ရႈရပ္သြားမိသည္။ စိတ္ေတြက လႈပ္ရွားၿပီးေတာ့ ေၾကာက္လန႔္ကာ အေရေတြကမထြက္ေတာ့ လီးႀကီးနဲ႔ ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းကို ဆြဲၿဖဲလိုက္သလို ျဖစ္သြားေတာ့ အိသူလန႔္သြားတာေပါ့ေလ။ လီးဒစ္ႀကီးက သိပ္ႀကီးေတာ့ ေစာက္ပတ္အဝင္ဝကို ဗူးဆို႔ႀကီးလို ပိတ္ေနတာေပါ့ မဝင္ပဲနဲ႔ တစ္ခံေနတာေလ။
“အား မဝင္ဘူး ဦးရဲ႕..” ”ခဏေနဦး” စားပြဲေပၚကေခါင္းလိမ္းဆီပုလင္းကို ယူၿပီးေတာ့ ေစာက္ပတ္အဝေလးနဲ႔လီးႀကီးထိပ္မွာ သုတ္လိမ္းၿပီးခ်ိန္မွာ ေမႊးလွတဲ့ ေခါင္းလိမ္းဆီနံ႔ ညႇီစို႔စို႔လီးေရအနံ႔ေတြက ေရာၿပီးေတာ့ အိသူႏွာေခါင္းထဲဝင္လာသည္။ ေနာက္တႀကိမ္ ေစာက္ပတ္ဝအေတ့မွာ အိသူငုံ႔ၾကည့္လိုက္စဥ္ လီးထိပ္ဖူးနီနီႀကီးကေတာ့ ေစာက္ပတ္အဝမွာ ေတ့သြားမိပါၿပီ။ အိသူခါးေလးကို လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီးေတာ့ လီးႀကီးကိုေျဖးေျဖးခ်င္း ဖိၿပီးေတာ့အသြင္းမွာ….
“ႁဗြတ္ အေမ့… အ” မ်က္ေစ့ထဲ မီးဝင္းဝင္းေတာက္သြားၿပီးေတာ့ ေစာက္ပတ္ေလးလဲ က်င္တက္သြားပါေတာ့တယ္။ “အား အီး နာ တယ္ နာတယ္” အဆက္မျပတ္ညည္းတြားရင္းက ဦးသန္းရွိန္ ရင္ဘတ္ကို အိသူတေယာက္ တြန္းထားၿပီးေတာ့ ေခါင္းကိုလဲ ေနာက္လွန္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။ “ႁဗြတ္ ျဗစ္ ပတစ္ အ အ အီး” ဆတ္ဆတ္ေလးေဆာင့္ၿပီးေတာ့ ခါးကိုလဲ ကိုင္ေညာင့္လိုက္ေရာ လီးႀကီးဟာ အဆမတန္ တင္းက်ပ္ၿပီးေတာ့ ႏုျဖဴေစာက္ဖုတ္ထဲကို အဆုံးထိဝင္သြားေလသည္။ “အ ကြဲၿပဲကုန္ၿပီလားမသိဘူး နာတယ္ အ အား….” အသက္ကိုေအာင့္ၿပီးေတာ့ ရင္ဘတ္ကို ကိုင္တြန္းေလ ႏုျဖဴခါးကိုဖက္ၿပီးေတာ့ အတင္းေဆာင့္ေလဆိုေတာ့ ေစာက္ေခါင္းထဲမွာ လီးႀကီးက ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ေမႊေႏွာက္ေနတာေပါ့။
“ႁပြတ္ ႁပြတ္ စြပ္ စြပ္ ႁပြတ္.. ” “အိ အ ဟင့္ အင့္ အိုး အိုး အား အား..” အိသူဝဋ္လည္ပါၿပီ ေမာင္နဲ႔တုန္းကမနာပဲနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ ညည္းတြားခဲ့မိသမွ်ခုေတာ့ ဒီလီးႀကီးဒဏ္ကို အသံမထြက္ပဲ အံႀကိတ္ခံလို႔ကို မရႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ “ၾကပ္တယ္ အို အိုး နာတယ္ရွင့္ အ..” “ႁပြတ္ စြပ္ စြပ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္.. ” သူ႔ကိုေတြ႕စကေတာ့ ဒီေလာက္ႏွာထန္လိမ့္မယ္လို႔ အိသူမထင္ခဲ့မိေပ။ ခုေတာ့ သူ႔ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက အသက္ပါလြန္းလို႔ သူ႔ကိုေတာင္ ျပန္ဖက္ထားရသည္။ အလိုးခံခဲ့ဖူးေပမဲ့ ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့ လီးနဲ႔မဆုံဖူးခဲ့သလို ဖုထစ္အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထိုးေထာင္ေနၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲကိုအျပည့္အက်ပ္ လိုးဝင္သြားတိုင္း အရသာေတြ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ခံစားရလို႔ အိသူအတြက္ကေတာ့ ခံလို႔အေကာင္းဆုံး အရသာအရွိဆုံးပါပဲ။
“ၾကမ္းျပင္မွာ လုပ္ရေအာင္ဦးရယ္ ေညာင္းလို႔ပါ” အိသူေျပာသလို ၾကမ္းျပင္ေပၚကိုေပြ႕ခ်ေပမဲ့ လီးႀကီးကိုေတာ့ လုံးဝမခြၽတ္ေပ။ အိသူ ေျခေထာက္ေတြကေတာ့ ၾကမ္းျပင္နဲ႔ လြတ္ၿပီးေတာ့ သူေပြ႕လာတဲ့အတိုင္း လီးႀကီးတပ္ရက္နဲ႔ ပါလာၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚကို ပက္လက္ ေလးခ်ေပးသည္။
“ေျဖးေျဖးလိုးပါ ဦးရယ္ အရမ္းနာလို႔ပါ..” အိသူက မ်က္ႏွာလႊဲရင္း သူ႔ကိုေတာင္းပန္သလို ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာ တစ္လစ္ႀကီးစိုက္ဝင္ေနတဲ့ လီးႀကီးကလဲ ေစာက္ပတ္ထဲကိုငုတ္ႀကီး တေခ်ာင္းစိုက္သြင္းထားသလို ေအာင့္သက္သက္ႀကီး ခံစားေနရ သည္။ “ေပါင္ေတြၿဖဲထားေပးေလ သမီးရဲ႕..” “ၿဖဲေပးထားတာဘဲ အမေလး ေလး နာလိုက္တာရွင္” အိသူရဲ႕ညည္းညဴသံေတြက သူ႔အတြက္ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္လားေတာ့မသိဘူး ပိုၿပီးေတာ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက သြက္လာပါတယ္။
“ဟ အ အ ဟ အမေလး အား…” မရေတာ့ပါဘူး အိသူရဲ႕ခံႏိုင္ရည္စြမ္းအင္ေတြက သူ႔လီးနဲ႔ေတြ႕တဲ့အခါမွာေတာ့ အရႈံးေပးလိုက္ရပါ ၿပီ။ နာက်င္လြန္းလို႔ မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာေပမဲ့ သူကေတာ့ ေစာက္ဖုတ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲကို အားရပါးရ လိုးထည့္ေန ေတာ့သည္။ မၾကာခင္မွာေတာ့ နာက်င္မႈေတြက အေတာ္ႀကီးသက္သာသြားၿပီး အရသာက တစိမ့္စိမ့္တက္လာေတာ့သည္။ သူလိုးတဲ့ အရသာကေတာ့ ေမာင္လိုးတာထက္ကို ပိုၿပီးေတာ့ အိသူကို အရသာရွိေစေလသည္။ အိသူလဲ သူ႔ကို သိမ္းႀကဳံးဖက္ထားၿပီးေတာ့ တဟင္းဟင္းနဲ႔ ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ အဲ သိပ္မၾကာေတာ့ေသာအခ်ိန္မွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံး တဟင္းဟင္း တအင္းအင္းနဲ႔ ျဖစ္လာၿပီး သုက္ရည္ေတြ ၿပိဳင္တူထြက္လာကာ ၿပီးသြားေတာ့သည္။
အိသူတေယာက္ ဦးသန္းရွိန္ကို စြဲလန္းသြားေခ်ၿပီ ေနာက္တႀကိမ္ေတာ့ သူလိုးတာကိုခံဖို႔ ဝန္မေလးေတာ့ေခ်။ တခ်ီၿပီးသြားခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔ကတိအတိုင္းပဲ ဓါတ္ပုံနဲ႔ဖလင္အျပင္ လိုရာသုံးဖို႔ ေငြသုံးေသာင္းထုတ္ေပးသည္။ ဗီဒီယိုအစမ္း႐ိုက္ရန္ ေနာက္ႏွစ္ပတ္ ေလာက္အၾကာကို ခ်ိန္းလိုက္ၿပီးေတာ့ အိသူကို ေနာက္ထပ္တခ်ီထပ္လိုးလို႔ အိသူလဲ စိတ္ပါလက္ပါနဲ႔ အားပါးတရႀကီး အလိုးခံ လိုက္ေတာ့သည္။
ထူးထူးလႈိင္က အိသူကို အေတာ္ပင္ခင္ရွာသည့္အျပင္ အိသူ၏အေပၚတြင္လည္း ေက်းဇူးက အမ်ားႀကီးရွိေပသည္။ အိသူဆီကအေဆာင္လခကို မယူသည့္အျပင္ အခ်ိန္မေ႐ြးလည္း ထမင္းလာစားခိုင္းသည္။ အက်ႌအဝတ္စားမ်ားလည္း ဝယ္ေပးတတ္ၿပီးေတာ့ ညီမေလးတေယာက္လို အိသူကိုခ်စ္သလို အိသူကလည္း ကိုယ့္အမ တေယာက္လိုပဲ ခ်စ္ခင္မိသည္။
အိသူသည္ ဦးသန္းရွိန္ႏွင့္ေတြ႕ၿပီးေတာ့ (၂)ရက္ခန႔္ အခန္းေအာင္းေနခဲ့မိသည္။ (၃)ရက္ေျမာက္တြင္ေတာ့ ထူးထူးလႈိင္ႏွင့္မေတြ႕တာ ၾကာသျဖင့္ ေန႔လည္(၁၂)နာရီေလာက္တြင္ ထူးထူးလႈိင္ဆီသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေရွ႕တံခါးက ပိတ္ထားသျဖင့္ ေဘးမွပတ္ၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ တံခါးမွဝင္လာခဲ့သည္။ မီးဖိုေခ်ာင္တံခါးကေတာ့ ေစ့႐ုံသာေစ့ထားေလသည္။ မီးဖိုေဆာင္ထဲေရာက္ေတာ့ ထူးထူးလႈိင္ကိုမေတြ႕ရသျဖင့္ အိပ္ခန္းထဲတြင္ရွိမည္ဟု တြက္ဆၿပီး အိပ္ခန္းဘက္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။
“အို ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း မလုပ္ပါနဲ႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္..” အိသူ၏ေျခလွမ္းမ်ားက တန႔္ကနဲ ရပ္၍သြားသည္။ ထြက္ေပၚလာေသာ အသံေလးမွာ မမထူးထူးလႈိင္၏ အသံျဖစ္မွန္း အိသူသိလိုက္ သည္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခန္းတံခါးကပိတ္မထားေခ် အိသူက တံခါးေပါက္ေဘးသို႔အသာတိုး ကပ္လိုက္သည္။ အိသူမ်က္လုံးထဲတြင္ ျပာကနဲ ထိတ္လန႔္ တုန္လႈပ္သြားေလသည္။ အံ့အားသင့္သလို အၾကည့္မွားေနတာမ်ားလားလို႔လည္း ေတြးလိုက္မိသည္။
မမွားပါ ဦးသန္းရွိန္ႏွင့္မမထူးထူးလႈိင္.. အေဖႏွင့္သမီးဟု သိထားရသူမ်ား.. ဦးသန္းရွိန္တကိုယ္လုံးတြင္ အဝတ္စားမရွိ မမထူးလႈိင္ကလည္း ရခ်ိဳးၿပီး အလွျပင္ၿပီးခါစပုံစံမ်ိဳးျဖစ္ေနကာ ခါးထိေရာက္ေနေသာ ထဘီေလးကို လက္တဖက္ျဖင့္ စုကိုင္ကာရင္ဘတ္တြင္ ကပ္ထားသည္။
အဲဒါကိုပဲ ဦးသန္းရွိန္က သူ႔လက္ႏွင့္ အတင္းဆြဲခြၽတ္ေနသည္။ “က် က်မကို မႏွိပ္စက္ပါနဲ႔ေတာ့ .. ဟင့္ ဟင့္” အိသူ၏ ရင္ေတြကေတာ့ တဒိန္းဒိန္းခုန္ေနေခ်ၿပီ မ်က္ေတာင္ပင္ မခတ္ရဲ။ “ကဲဟာ ဒီေလာက္ေတာင္ျဖစ္ေနတာ ကဲ ကဲ ကဲကြာ..” အတင္းဆြဲခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ကြၽတ္သြားေလေတာ့သည္။ “အို လွလိုက္တဲ့ မမလႈိင္ရယ္…” ကိုယ္လုံးတီးျဖစ္သြားေသာ မမလႈိင္ကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ႏုျဖဴမ်က္လုံးေလးမ်ား ဝိုင္းသြားေတာ့သည္။ “မယ္”ဘြဲ႕ရထားေသာ အိသူထက္ပင္ မမလႈိင္အလွက သာေနေသးသည္။ ရင္ထဲမေက်မနပ္ပဲ မနာလို ျဖစ္သြားေတာ့သည္။
“လႈိင္ အသာတၾကည္နဲ႔ငါေတာင္းတာကို ေပးစမ္း…နင္အသားမနာခ်င္နဲ႔..” ဦးသန္းရွိန္က ေငါက္ေတာ့မွ မမလႈိင္နဲနဲၿငိမ္သြားသည္။ ဝင္းဝါေသာအသားေရႏွင့္ အဝတ္မဲ့ ကိုယ္လုံးႀကီးသည္ ေရေဆးငါးႀကီးသဖြယ္ လွပေနေတာ့သည္။ လုံးဝန္ၿပီးလွပေသာရင္ႏွစ္မႊာကို ဦးသန္းရွိန္က လက္ၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ ေခ်မြပြတ္သပ္ေပးေနသလို ကိုယ္လုံးႀကီးကို ဖက္ရင္း ပါးျပင္မို႔မို႔ေလးကိုလဲ နမ္းရႈံ႕ ေနျပန္ေတာ့သည္။ ထူးထူးလႈိင္တေယာက္ ၿငိမ္သက္ေနသလို အျပင္မွေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ႏုျဖဴမွာလဲ အသက္ပင္ရဲရဲမရႈရဲပဲ တုန္တုန္ယင္ယင္ ျဖစ္ေနေပသည္။
ထူးထူးလႈိင္ႏို႔ေတြကို ပြတ္သတ္ေနရာမွ ဝမ္းျပင္းသား ဝင္းဝင္းေလးေတြဆီ ေရာက္သြားၿပီးေတာ့ အဲဒီကတဆင့္ ခုံးေမာက္ေနၿပီးေတာ့ ေဖာင္းေဖာင္းမို႔မို႔ရွိေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးကို လက္ဝါးႀကီးျဖင့္ ဆုပ္ၿပီး ပြတ္သတ္ကစားေန သည္။ ထူးထူးလႈိင္၏ ေစာက္ေစ့ျပဴးျပဴးခြၽန္ခြၽန္ေလးကို လက္ညႇိဳးႏွင့္ လက္မၾကားညႇစ္လိုက္ေသာအခါ လႈိင္မွာ ေစာေစာကလို မၿငိမ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ တဟင္းဟင္း တအင္းအင္းျဖင့္ ညည္းတြားကာ ရွိေနေတာ့သည္။ ဦးသန္းရွိန္က ထူးထူးလႈိင္ကို အသားကုန္ႏႈးၿပီးေတာ့ သူ႔အလိုဆႏၵ ျပည့္ေစရန္အတြက္ လုံးပန္းေနျခင္းျဖစ္သည္။
အိသူ၏အၾကည့္က ေပါင္ၾကားထဲမွ လီးတန္ႀကီးဆီ ေရာက္သြားသည္။ ၾကည့္စမ္း ငါ့ကိုလိုးတဲ့လီးႀကီး ခုေတာ့ မမလႈိင္ကိုလိုးခ်င္လြန္းလို႔ တဆတ္ဆတ္ ျဖစ္ေနလိုက္တာ ဟင္း။ လီးႀကီးကိုၾကည့္ရင္း အိသူတေယာက္ ေဒါသထြက္သြားသလို မေက်မနပ္လဲ ျဖစ္ သြားရသည္။ ကိုယ္တြင္းမွ ရမက္စိတ္ကလဲဟုန္းခနဲ ထလာကာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အရွိန္တက္လာေတာ့သည္။ ဦးသန္းရွိန္က လႈိင္၏ ဒူးႏွစ္လုံးကိုဆြဲယူၿပီး ေထာင္လိုက္ကာ ေပါင္ကို ကားထားလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ေတာ့ ဒူးႏွစ္လုံးၾကားထဲ ဝင္ထိုင္ကာ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ ဧရာမလီးႀကီးကို ေဖါင္းတင္း၍ ေစ့ကပ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ဆီသို႔ ေတ့လိုက္ကာ ဖင္ႀကီးကိုႂကြၿပီးေတာ့ ဖိခ်လိုက္သည္။
“ၿဗိ ျဗစ္ ၿဗိ ဖြတ္…” “အ အင့္ အ အင့္ ဟင္း ဟင္း.. ” အိသူ၏ရင္ထဲ ၾကည့္ေနရင္းဟာသြားကာ လီးႀကီးကေတာ့ မမလႈိင္ရဲ႕ေစာက္ ဖုတ္ထဲကို အငမ္းမရႀကီးကို တိုးဝင္သြားေတာ့သည္။ တိုးဝင္တာမွ လီးတန္ႀကီးတေခ်ာင္းလုံး ေစာက္ဖုတ္ထဲကိုနစ္ဝင္ျခင္းပါ။ ဒါေတာင္မွ မမလႈိင္တေယာက္ သာမန္မွ်သာညည္းၿပီးေတာ့ စင္းလုံးေခ်ာကိုယ္လုံးျဖဴျဖဴေလးကလဲ တြန႔္ကနဲ တြန႔္ကနဲ ႏွစ္ႀကိမ္သုံး ႀကိမ္ေလာက္ပဲ ျဖစ္သြားသည္။
အိသူတေယာက္ ၾကည့္ေနရင္းႏွင့္ အံ့ၾသသြားသလို မမလႈိင္တေယာက္ကေတာ့ ဒီလီးႀကီးကို အေတာ္ ယဥ္ပါးေနပုံရေလသည္။ လီးႀကီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲ တြင္စိမ္ထားရင္း ႏို႔ေတြကိုေခါင္းငုံ႔ၿပီးေတာ့ တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ စို႔ေနေလသည္။ မမလႈိင္ကလဲ ကိုယ္လုံးႀကီးကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ မက္မက္ရရဖက္ကာ ေက်ာျပင္ႀကီးကို လက္ဖဝါးႏုႏုေလးေတြနဲ႔ ဖြဖြေလးပြတ္သတ္ ေပးေနေလသည္။
ျမင္ေနရေသာ အိသူစိတ္ထဲတြင္ေတာ့ မနာလိုစိတ္မ်ား ျပည့္သိပ္လာေလသည္။ ဦးသန္းရွိန္က မမလႈိင္ရဲ႕ ပါးႏွစ္ဖက္ကို ကုန္းၿပီးနမ္း လိုက္ကာ ကိုယ္လုံးႀကီးကို ျပန္မတ္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့ ပုခုံးႏွစ္ဆက္ကိုဆြဲကာ တခ်က္ျခင္းေဆာင့္၍ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ႀကီး လိုးေပေတာ့သည္။ မမလႈိင္ကလဲ ေစာက္ဖုတ္ထဲဝင္လာေသာ အရွိန္ႏွင့္ ေဆာင့္ကာဝင္လာေသာလီးႀကီးကို ေပါင္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ညႇပ္ၿပီးေတာ့ ေဆာင့္ခ်က္နဲ႔အညီ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အားရပါးရေကာ့ၿပီးေတာ့ေပးေနေလသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ေတာ့ ေစာက္ရည္မ်ားက တစတစ႐ႊဲနစ္လာၿပီး အသံေတြကလဲပို ပိုထြက္လာေတာ့သည္။ “ႁပြတ္ စြပ္ ပလြတ္ ႁပြတ္..” “အ အင့္ အင့္ အ ..” လိုးေန ရင္းက ဦးသန္းရွိန္က မမလႈိင္ႏို႔ေတြေပၚမ်က္ႏွာအပ္ကာ အငမ္းမရနမ္းၿပီးေတာ့ ႏို႔သီးေလးေတြကို တျပတ္ျပတ္နဲ႔စို႔လိုက္ လွ်ာထုတ္ၿပီးေတာ့ ယက္ေပးလိုက္လုပ္ေလရာ မမလႈိင္ခမ်ာ တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖစ္လွ်က္ ဖက္ထားေသာ သူမလက္ကေလးေတြက ဦးမ်ိဳးလႈိင္ ေက်ာျပင္ႀကီးကို မခ်ိတင္ကဲျဖင့္ ပြတ္သပ္ေပးေနရွာသည္။
အိသူ သေဘာေပါက္လိုက္ပါၿပီ မမလႈိင္တေယာက္ သူမကို ဦးသန္းရွိန္ႏွင့္ ဆက္သြယ္ေပးျခင္း မျပဳခဲ့သည္ကိုပါ။ အိသူသည္ မမလႈိင္က သူမအေပၚေကာင္းခဲ့တာေတြကို ေမ့ေပ်ာက္လိုက္ကာ မေက်မနပ္နဲ႔ ေဒါသ ထြက္လာေတာ့ သည္။ ကာမနဲ႔ယွဥ္လာေတာ့ အသိတရားမ်ား ကြယ္ေပ်ာက္ေခ်ၿပီတည္း။ ဦးသန္းရွိန္က အားရပါးရေဆာင့္ေနေသာ ေဆာင့္အားေတြကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာ့ခ်လိုက္ကာ ေစာက္ေခါင္းထဲရွိေနေသာ လီးႀကီးကို လႈပ္႐ုံပဲလႈပ္ၿပီးေတာ့ မမလႈိင္မ်က္ႏွာအႏွံ႔ကို မက္မက္ေမာေမာနမ္းကာ ႏႈတ္ခမ္း ႐ႊန္း႐ႊန္းစိုစိုေလးေတြကို ခပ္ျမႇင္းျမႇင္းေလး စုပ္နမ္းလိုက္သည္။ မမလႈိင္ကလဲ မ်က္ႏွာကို အလိုက္သင့္ေမာ့ေပးၿပီးေတာ့ မ်က္လုံးေလးမ်ား စင္းက်သြားကာ ပါးေဖါင္းေဖါင္းေလးမ်ား ခ်ိဳင့္သြားသည္အထိ တုံ႔ျပန္အနမ္းအေနနဲ႔ ဦးသန္းရွိန္ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အငမ္းမရ ျပန္စုပ္ေနေပးေနသည္။ မ်က္ႏွာကလဲ ေက်နပ္ေနပုံရေလသည္။
ျမင္ေနရေသာ အိသူကေတာ့ ေဒါသအိုး ေပါက္ကြဲလုနီးပါးျဖစ္လာသလို ရမက္စိတ္မ်ားေၾကာင့္လဲ ကိုယ္လုံးေလးက တုန္လာေလသည္။ ထိုမွ်မက ေစာက္ပတ္ဝတြင္လည္း တစစ္စစ္ျဖင့္ ေစာက္ရည္ေလးမ်ားက စိမ့္ထြက္လာေတာ့သည္။ “ေဆာင့္ ေဆာင့္ေတာ့ ေလ ဟင့္..” ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုဆြဲခြာလိုက္ၿပီးေတာ့ မခ်ိတင္ကဲ ပုံစံျဖင့္ မမလႈိင္ကလႈပ္ခတ္စြာ ေျပာလိုက္ေလသည္။ “ဒါနဲ႔မ်ား ဘာလို႔ ေစာေစာက ျငင္းေနရေသးလဲ လႈိင္ရယ္” “ျငင္းရတာေပါ့ရွင္ ျငင္းရတာေပါ့ သည္လိုခဏခဏခံေနရလို႔ ေဆးေတြက အၿမဲပဲ ေသာက္ေနရတာေလ..” ၾကားလိုက္ရေသာ အိသူတေယာက္ လႈိက္ကနဲ ျဖစ္သြားကာ အၿမဲတမ္းခံေနသည့္သေဘာကို သူမရင္ထဲမွ နင့္ေနေအာင္ကို မနာလိုစြာျဖင့္ ခံစားလိုက္ရသည္။
“ေၾသာ္ လႈိင္ရယ္ နင့္မိဘေတြမရွိေတာ့ ငါတို႔က ေကြၽးေမြးၿပီးေမြးစား ေစာင့္ေရွာက္လာရတဲ့ ေက်းဇူးေတြကိုလဲ ေထာက္ဦးမွေပါ့ဟာ… ” “အကို႔မယားႀကီးအေၾကာင္းလဲ သိသားနဲ႔ တခါ တခါ လႈိင္ကိုေျပာလိုက္ရင္ ရစရာကိုမရွိဘူး..” “ေအး ဒါကလဲ နင့္အေဒၚပဲေလဟ…” “မသိဘူး မသိဘူး စုလႈိင္ကို သပ္သပ္အိမ္ တေဆာင္ မီးတေျပာင္နဲ႔ထားပါဆိုတာကို အကိုက မယားႀကီးကိုေၾကာက္ေန ဒါေၾကာင့္ လႈိင္ျငင္းတာေပါ့..” “ဟ နင္လဲသိသားနဲ႔ နင့္အေဒၚကို ငါက ပစ္ပယ္လို႔မရဘူးေလ… သူ႔ပစၥည္းေတြ သူခ်မ္းသာတာေတြက နဲတာမွ မဟုတ္တာ..” အိသူနားလည္လိုက္ပါၿပီ။ မိန္းမဘက္မွ မိဘမဲ့တူမကို ေမြးစားထားၿပီး အပ်ိဳျဖစ္လာေတာ့မယားလုပ္ကာ လိုးေနျခင္းပင္တည္း။ သီးသန႔္ထားရန္ကလဲ မယားႀကီး၏ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားႏွင့္ ခ်မ္းသာသူျဖစ္ေလေတာ့ မယားႀကီးကိုလဲ မဆန႔္က်င္ရဲေပ။
“ကဲပါ အကိုရယ္ လႈိင္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး ၿပီးခ်င္လွၿပီ နာနာေဆာင့္စမ္းပါ အကို႔ဟာႀကီးကို လႈိင္ခ်စ္လြန္းလို႔ ဒီကေနဘယ္ကိုမွ ထြက္မသြားတာပဲၾကည့္ ဟင့္ ဟင့္ လုပ္ေလ ေဆာင့္ကြာ အကို႔လီးႀကီးကို လႈိင့္အဖုတ္ေလးနဲ႔ ညႇစ္ေပးမယ္..” “ႁပြတ္ ဖါတ္ အ ဖြတ္ အ စြပ္ ႁပြတ္ “အမေလးေလး ေကာင္းလိုက္တာေနာ္ ဟင္း ဟင္း…” “ခ်စ္လားဟင္ လႈိင္..” “ခ်စ္ ခ်စ္တယ္ တအားခ်စ္တယ္ကြာ ႁပြတ္ စြပ္ ဖြတ္ အမေလးအကိုရယ္ ဘယ္လိုေကာင္းမွန္းကို မသိဘူး လႈိင့္ကို ဒီေန႔တေန႔လုံးလိုးေပးေနာ္..” အိသူ၏ ေစာက္ပတ္အဝမွ ထြက္လာေလေသာ ေစာက္ရည္ၾကည္ေလးမ်ားသည္ ေပါင္ၿခံဆီသို႔ပင္ စီးလာေခ်ၿပီတကား။
တကိုယ္လုံးမွာလဲ မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္လာသည့္အျပင္ ေခြၽးေစးေတြကပါထြက္ေတာ့ မြန္းက်ပ္လာၿပီး သူမတထပ္တည္းဝတ္လာခဲ့တဲ့ ခပ္ပြပြ စပို႔ရွပ္ေလးကိုေခါင္းမွဆြဲခြၽတ္ၿပီးေတာ့ လက္တဖက္က ႏို႔သီးေလးမ်ားကိုကစားကာ က်န္လက္တဖက္ကေတာ့ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားထားၿပီး ေဖာင္းကားစျပဳေနတဲ့သူမရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ပြတ္ေပးေနကာ မမလႈိင္တို႔ကို ဆက္ၾကည့္ေနေလသည္။
“ႁပြတ္ စြပ္ ပလြတ္ စြပ္ ဒုတ္.” “အား ဟင္း ဟင္း ခ်စ္ တယ္ သိပ္ခ်စ္တာပဲ ဟင္း ဟင္း ေဆာင့္စမ္းပါအကိုရယ္ လႈိင္တေယာက္ထဲကိုပဲ လိုးေနာ္ အကို ဟင္း ဟင္း ႁပြတ္ ႁပြတ္ ဖြတ္ ဖြတ္ အမေလးအကိုရဲ႕…” လီးႀကီးကို မမလႈိင္ေစာက္ဖုတ္ထဲကို အားကုန္ေဆာင့္လိုးထည္းေနသလို မမလႈိင္ကလည္း အားရပါးရေကာ့ကာ လူးလွိမ့္ခံေနရင္းနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ထဲရွိ လီးႀကီးကို ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားနဲ႔ ညႇစ္ေပးေနေလသည္။
မမလႈိင္တေယာက္ လူးသ ထက္ကို လူးပ်ံလာၿပီးေတာ့ ခဏအၾကာမွာေတာ့ “အား အီး အမေလး လႈိင့္ လင္ႀကီးရယ္ အမ .. ေလး…” ဟူေသာညည္းသံျဖင့္ ဆတ္ဆတ္ခါသြားေတာ့သည္။ မမလႈိင္ၿငိမ္က်သြားေတာ့မွပဲ တခ်က္ျခင္းကို ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။ လီးႀကီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ထုတ္လိုက္ေတာ့ မၿပီးေသးသည့္လီးႀကီးက မာတင္းၿပီးေတာ့ အရည္တမ်ားမ်ားနဲ႔ တဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနေလသည္။ ၾကည့္ေနရင္း နဲ႔ အိသူမွာေတာ့ စိတ္ေတြထိန္းမရေအာင္ျဖစ္လာကာ ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုဖိၿပီးေတာ့ ပြတ္ေပးေနေလသည္။
“လႈိင္ ကိုယ္ဆက္ၿပီးေတာ့ ခ်စ္ခ်င္ေနၿပီကြာ..” “ဟင့္ လႈိင္ေမာေသးတယ္ အထဲမွာလဲ တအားႀကီးကို က်ိန္းေနတာပဲ ေတာ္ၾကာမွ ဆက္လုပ္ေလ..” “အာ ခဏေလးပါကြာ ကိုယ္ေတာ္ေတာ္ၿပီးခ်င္ေနၿပီကြာ..” ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ အိသူတေယာက္ ဦးသန္းရွိန္ကို သနားလာကာ မမလႈိင္အေပၚတြင္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ ေဒါသမ်ားကလဲ မမလႈိင္အထြတ္ထိပ္ေရာက္ကာ ညည္းတြားျမည္တမ္းသံၾကားၿပီးထဲက အေတာ္ပင္ ေပါက္ကြဲေနေခ်သည္။
ၿပီးေတာ့သူမကိုယ္တိုင္လဲ အေတာ္ပင္ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ျဖစ္ေနကာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ၿပီးေတာ့ ပြတ္သပ္ေခ်မြေနရင္း ၿပီးခ်င္စိတ္ေတြေတာင္ ေပါက္ေနသည္။ အိသူသည္ သူမကိုယ္ေပၚက တခုတည္းေသာ အဝတ္စား အျဖစ္က်န္ေနသည့္ ထဘီေလးကို ဆြဲခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီးေတာ့ အဝတ္မဲ့ခႏၶာကိုယ္ေလးက ဦးသန္းရွိန္တို႔ဆီသို႔ ေ႐ြ႕လ်ားသြားေလေတာ့သည္။
“ဟင္..” “အို…” ႏွစ္ေယာက္စလုံးကအလန႔္တၾကားျဖစ္သြားသည္ကို အိသူျမင္လိုက္ရေလသည္။ “ဦးသိပ္ၿပီးေတာ့ ၿပီးခ်င္ေနတယ္မို႔လား လာေလ သမီးနဲ႔ၿပီးလိုက္..” ဟုေျပာၿပီးေတာ့ ကုတင္ေပၚရွိဦးသန္းရွိန္ဘက္ကို ေနာက္ေက်ာခိုင္းၿပီး ကုန္းအေပးမွာေတာ့ ဦးသန္းရွိန္ကလဲ ကုတင္ေပၚက ခုန္ဆင္းလာၿပီး အိသူေနာက္မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ကာ ေနာက္ကို ျပဴထြက္ေနတဲ့ အရည္႐ႊဲ႐ႊဲနဲ႔ အိသူေစာက္ပတ္ထဲကို သူႏွင့္လႈိင္တို႔၏ အရည္မ်ားနဲ႔ ႐ႊဲစိုေနတဲ့ လီးတန္ႀကီးေတ့ၿပီးေတာ့ တရွိန္ထိုးႀကီး ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့သည္။ “ၿဗိ ၿဗီ ႁပြတ္ ဖြတ္ အင့္ အား အမေလးေလး ကြၽတ္ ကြၽတ္..” ဟူေသာညည္းသံေလးႏွင့္အတူ မ်က္လုံးေလးမ်ား စုံမွိတ္ထားတဲ့ အိသူမ်က္ႏွာေလးက ရႈံ႕မဲ့ၿပီးေတာ့ ဦးေခါင္းေလးကလည္း ေနာက္ကို လန္သြားပါေလေတာ့သည္။
ေနာက္ပိုင္း မမလႈိင္နဲ႔ နားလည္မႈ ရသြားကာ သရီဆမ္းဆြဲျဖစ္ၾကေတာ့သည္။ ဦးရဲ႕ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးမႈေၾကာင့္ အိသူလည္း ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္..
Leave a Reply