ရွပိုးထိုးတဲ့ကောင်မလေး

ကျွန်တော့်နာမည်က အောင်သူ။ ကျွန်တော် ငယ်ငယ်ထဲက အရမ်းခင်တဲ့ကောင်တစ်ကောင်ရှိတယ်။ ခင်ဗျားတို့မှာလည်းရှိမှာပဲ။ ဒီကောင့်ကို အကုန်လုံးက လေအိုးလို့ ခေါ်ကြတာ။ လေအရမ်းပေါတဲ့ကောင်။ နာမည်အရင်းက မင်းခေါင်တဲ့။ အဲ့နာမည် ဘယ်သူမှ မခေါ်ကြပါဘူးဗျာ။ လေအိုးနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့စသိတော့ ၄တန်းဗျ။ ကလေးဘ၀ ကျောင်းမှာ ဘောလုံးကန်ရင်း သိတာ။ ငယ်ငယ်ထဲက ကျွန်တော်က လူလည်ကျတာ။ ဒီကောင်တွေအမြဲ ရှေ့တန်းတို့ နောက်တန်းတို့လုနေရင် ဂိုးဖမ်းရင် ကျွန်တော်ပဲ။ လေအိုးက ရှေ့တန်းတိုက်စစ်မှုးကြီး အသေဖြစ်ချင်တာ။ အဲ့နေ့က ရှေ့တန်း သူသွားမယ် ငါသွားမယ်လုနေတုန်း။ ကျွန်တော်က လေအိုးကို ရှေ့တန်းပေးဖို့ ပြိုင်ငြင်းပေးလိုက်တာ လေအိုးရှေ့တန်းဖြစ်ကော။ မဖြစ်လည်းမရဘူးလေ။ ဂိုးသမားမရှိရင် ဘောလုံးကန်မရဘူးမလား။ ဂိုးဖမ်းမယ့်သူက ခပ်ရှားရှားရယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျောင်းဆင်းတော့ လေအိုးက ကျနော့ကို မုန့်ဝယ်ကျွေးတယ်။ သူ့ဖက်က ဝင်ငြင်းပေးလို့ပေါ့။ အဲ့ကတည်းက ခင်လာခဲ့တာ အသက်၃၀ကျော် ကိုယ်စီအလုပ်တွေအကိုင်တွေနဲ့ အိမ်ထောင်ကျတဲ့အထိပါပဲ။ ကျွန်တော်တို့ အိမ်ထောင်ကျတော့လည်း ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်။ ဒီကောင်က ၁၁လပိုင်း ကျွန်တော်က ၁၂လပိုင်း။ ကျွန်တော်တို့ မိန်းမတွေလည်း နောက်တော့ ခင်သွားကြတာပဲ။ လေအိုးနဲ့ ကျွန်တော်က အရမ်းခင်တာကိုး။ တတွဲတွဲနဲ့နေကြတာ ခုခေတ်ဆို swingတယ်လို့တောင် ထင်ကြမှာ။ တစ်ယောက်ငွေလို တစ်ယောက်ချေး၊ တစ်ယောက် စီးပွားရေး တစ်ယောက်ကူညီနဲ့ အပြန်အလှန်ပေါ့။ ဖြစ်ချင်တော့ ကျွန်တော်တို့ သူငယ်ချင်းတွေကြားဝင်လာတာက ကျွန်တော်တို့မိန်းမတွေ မဟုတ်ဘူး။ လေအိုး ညီမ အငယ်မ။ ဟုတ်တယ်။ သူ့နာမည်ကိုက အငယ်မ။

ကျွန်တော်တို့ထက်အသက် ၁၀နှစ်လောက်ကွာတယ်။ လေအိုးကော ကျွန်တော်ကော သူ့ကို အငယ်မလို့ပဲ ခေါ်တာ။ ချွဲတာကလည်း ၂ကောင်လုံးကို အသေချွဲတာ။ ဆိုးလည်းဆိုးတယ် နိုင်လည်းနိုင်တယ်။ အလိုလိုက်တာဆိုလို့ ကျွန်တော်တို့၂ကောင်ပဲ ရှိတာကိုး။ လေအိုးတို့အိမ်က အရမ်းတင်းကြပ်တာ။ ဇာတ်လမ်းဖြစ်တာက သင်္ကြန်တွင်းကြီး ဖြစ်တာ။ အဲ့နှစ်သင်္ကြန်တုန်းက လေအိုးက သူ့ရဲ့ လိုက်ထရပ်လေးနဲ့ သင်္ကြန်လိုက်မယ်ဆိုပြီး ထလုပ်ကော။ သူ့မိန်းမကလည်း လေအိုးရဲ့ပိုးကို မနိုင်တော့ ထွက်ပေါ့ သူလည်း လိုက်မယ်လေတဲ့။ လင်မယား၂ယောက်လုံးက လိုက်မယ်ဆိုတော့။ ဒီကောင့်ညီမ အငယ်မကလည်း လိုက်မယ် တကဲကဲ။ သူ့အဖေနဲ့အမေက သင်္ကြန်ဆိုတာနဲ့ တရားစခန်းပဲဝင်ခိုင်းတာ ဟိုးကလေးဘဝကတည်းက။ အခု အသက်၂၀ကျော်တောင် တရားစခန်းလွှတ်နေတုန်း။ အငယ်မကလည်း သူ့အထာနဲ့သူ။ သူ့ဘဲနဲ့ သူပတ်လည်ဖို့ လေအိုးကို အကြောင်းပြတာ။ လေအိုးက ညီမကိုတော့ ချစ်ပါရဲ့။ မိဘ၂ပါး ထောင်းမယ့်ဒဏ်ကို ပိုကြောက်တယ်လေ။ ဒီတော့ မနိုင်မယ့်အတူတူ အငယ်မကို မခေါ် ချင်ဘူး။ ဒီတော့ ထုံးစံအတိုင်း ကျုပ်အိမ်ရောက်ချလာပါကော။ မိန်းမရှေ့မှာ မဲ့ကာရွဲ့ကာ တမျိုး ငိုလိုက်ရီလိုက် တမျိုး ချွဲနေတော့ မိန်းမကလည်း အမြင်ကတ်လာပုံရတယ်။ “နင်သာလိုက်သွားလိုက်အေ..တကတည်း သူ့အိမ်ကလည်းလွန်ပါတယ်။ အပျိုကြီး တောင်ဖြစ်တော့မယ် ခုထိ သင်္ကြန်မလည်ခိုင်းဘူး” ဟု ရွဲ့ပြောသည်။

ကိုယ့်မိန်းစကား ကိုယ်နားလည်သောကြောင့် သေချာအကျိုးအကြောင်း ရှင်းပြရတာပေါ့။ “ဟဲ့မိန်းမ.. နင်မသိဘူးနော်.. ဒီပေါက်စမက သူ့ဘဲနဲ့သူလည်ချင်လို့ သက်သက် ဂွင်ဆင်နေတာဟ” ဟု မိန်းမကို ပြန်ပြောရင်း အငယ်မ ခေါင်းကို ဒေါက်ခနဲခေါက်တော့ အငယ်မက နှုတ်သီးစူသွားသည်။ မတတ်နိုင် .. ကိုယ့်မိန်းမရှေ့တော့ အနိုင်ပေးလို့မရ။ နို့မဟုတ် ဒီကောင်မလေး လုပ်ပုံနဲ့ ညစာငတ် ဖို့များသည်။ “ဒါများဟယ် သူ့ဘဲမလိုက်ခိုင်းနဲ့ပေါ့။ တို့လင်မယား၂ယောက် ထိန်းမယ်လေ။ သူ့အိမ်ကို နင်လိုက်ပြောရင်ရပါတယ်။ “ မိန်းမဖြစ်သူ၏ စကားကြောင့် စူနေသော နှုတ်သီးက မဲ့သွားသည်။ သူ့အတတ် သူစူးပြီလေ။ အငယ်မ မဲ့သွားတာမြင်တော့ ကျုပ်လည်း မိန်းမ အကြံပေးတဲ့အတိုင်လုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ လမ်းမှာတစ်ခွန်းမှ စကားမပြော။ ပွစိ ပွစိနှင့် ဘာတွေ ကျိန်ဆဲနေလည်းမသိ။ ကိုယ်သာ စပ်ဖြီးဖြီး။ လေအိုးအိမ်ကလည်း တစ်ကားလုံးက သူငယ်ချင်းတွေ လင်မယားတွေဆိုတော့ တစ်ရက်တော့ပေးလွှတ်သည်။ ဒါတောင် မနည်း တောင်းတောင်းပန်ပန် ပြောရတာ။ “မောင်အောင်သူ မင်းပါလို့လွှတ်တာနော်။ မင်းသူငယ်ချင်း လေအိုးသာဆိုလို့ကတော့ မယုံရဲဘူး။ ဒီကောင်က သူ့မိန်းမနဲ့သူ အလုပ်ရှုပ်နေမှာ။ “  “ဟုတ်ကဲ့ပါ ဒီအငယ်မကို ခေါင်းခန်းထဲ ထည့်ထားလိုက်မယ်လေ.. အဲ့တာဆို အေးဆေးပေါ့။” “အေး အေး အဲ့အကြံကောင်းတယ်။ သမီးမိန်းကလေးဆိုတာ . .” ထုံးစံအတိုင်း သြဝါဒတွေ ခြွေလာတော့ မကြားချင်ယောင် ဆောင်တုန်း ကျနော့်ကို ဒိုင်းခနဲ အငယ်မက မျက်စောင်း လှမ်းထိုးပါတော့သည်။ လည်တဲ့နေ့ ရောက်တော့ ခေါင်းခန်းထဲက လင်မယားရယ် အငယ်မရယ်။ အငယ်မတို့ သင်္ကြန်လည်တာများ ဟာသကိုဖြစ်လို့။ ထမိန်ရယ် ရှပ်အင်္ကျီးကြီးရယ် အပေါ်က အနွေးထည်ကြီး ဝတ်ထားသေး။ ကားမထွက်ခင် ပြောတာများ ၁နာရီလောက်ရှိတယ်။ ကားနောက်ခန်းက ကျွန်တော်မိန်းမက ခေါင်းဖက်မှာ ကျွန်တော်ကတော့ အနောက်အစွန်ကနေ ကလေးတွေကို ထိန်းရတာပေါ့။

လည်တာမှ ကမ္ဘာအေး မရောက်သေး။ ကားက ထိုးရပ်သွားပြီး ဇောင့်ဇောင့်နဲ့ အငယ်မ ခေါင်းခန်းက ဆင်းချလာသည်။ မျက်နှာကတော့ စပ်ဖြီးဖြီး။ အနွေးထည်လည်း မရှိတော့။ ရှပ်နဲ့ ထမီနဲ့။ ကားဘေးမှာ ပဲနဲ့လျောက်နေတုန်း တခြားကားတစ်စီးက ဗွမ်းခနဲပက်ချလိုက်တာ တစ်ကိုယ်လုံးရွှဲသွားပါလေရော။ ဒီတော့မှ တစ်သက်လုံး ကလေးလို့ ထင်ထားတဲ့ ချာတိတ်မရဲ့ အလှတွေထင်းခနဲ ကိုယ့်မျက်စိဟာလည်း ဝင်းခနဲ။ အို မဖြစ်သေးပါဘူးလေဆိုပြီး အရှေ့က မိန်းမဆီပို့ရတယ်။ ဒီနောက်က ကောင်တွေနဲ့ဆို အိမ်ပြန်ရင် ထဘီတောင် ကျန်မယ်မထင်။ ကားနောက်ခန်းက ကျွန်တော်ကလည်း ကလေးတွေမျက်နှာလုပ်တဲ့ ဘီယာတွေ တဗူးပြီးတဗူး ကစ်တာပဲ။ ခါးကြားထဲက ၈ပတ်ပြားလေးနဲ့ တင်ရတာပေါ့။ ရေလေးစိုလိုက် ကစ်လိုက်နဲ့ ကမ္ဘာအေးရောက်တော့ ကားက ထုံးစံအတိုင်း ကြပ်သည်လေ။ လူငယ်တွေ၄ယောက်လောက်ပါတော့ ဆင်းမလျောက်ခိုင်း။ ဒီတိုင်း အိပဲ့အိပဲ့နဲ့တိုးနေတာ။ ပေါက်စမကိုကြည့်တော့ အအေးဗူးက တစ်ဝက်တောင်ကုန်နေပီ။ အရှေ့ ပြေးရင်းနဲ့ အအေးဗူးယူမော့ကြည့်တော့ အံမာ ရောထားတာဗျား။ ဆူလည်းဆူချင်တယ် အနောက်က ကောင်တွေက သူ့ထက်ပိုကဲနေတော့ ခေါင်း၂ချက်လောက်ခေါက်ပြီး နဂိုနေရာ ပြန်ထိုင်ရတယ်။ မဖြစ်သေးပါဘူးလေဆိုပြီး ကားရှေ့ပြန်သွားပြီး မိန်းမကိုလည်း ပေးမသောက်ဖို့ သတိပေးတောမှ ကိုယ့်မိန်းမကပါ အပျိုလုပ်နေတာ။ သူကစ်ထားတာ အငယ်မထက် များပုံရတယ်။ တဟီဟီနဲ့ မှန်နေပီလေ။ လခွီးပါကွာလို့ ရေရွတ်ရင်း လူငယ်တွေထဲက ထိန်းနိုင်တဲ့ကောင်ကိုပဲ ရန်မဖြစ်အောင်ထိန်းဖို့ ပြောရင်း ကိုယ့်ကောင်၂ကောင်ကို ကိုယ် ပြန်ထိန်းနေရတယ်။ အငယ်မက နည်းနည်းရယ် “ဟေး ချစ်..ဘာလုပ်နေလည်း ဘာညာ”နဲ့ လင်ထောင်နေတာက ကိုယ့်မိန်းမ။ မူးတာကနည်းနည်း ယွတာကများများ။ ခုချိန်ပြောလည်း နိုင်မှာမဟုတ်တော့။

အငယ်မကို ကြည့်တော့လည်း ချာတိတ်က ပြုံးစိစိ။ ကန်တော်ကြီး ရောက်တော့ ဆုံရပ်ကိုပြောပြီး လမ်းဆင်းလျောက်ကြတယ်။ မဏ္ဍပ်တွေရှေ့ရောက်ရင် ဝင်ကတဲ့ကောင်ကိုလည်း ထိန်းရ ယိုင်နေတဲ့ ကိုယ့်မိန်းမကိုလဲတွဲရနဲ့ အငယ်မကိုတောင် မကြည့်ဖြစ်ဘူး။ အဲ့အချိန်လေးမှာပဲ ဝှစ်ခနဲ ဘယ်လစ်သွားတယ်မသိ။ မယ်မင်းကြီးမက ပျောက်သွားပါလေရော။ အဲ့တော့မှ ခေါင်းမီးတောက်တာ။ ခုနက ကစ်ထားတဲ့ ၈ပတ်ပြားလည်း ဘယ်နံကြား ရောက်မှန်းမသိတော့။ ခေါင်းကို ဆင်နင်းတယ်ဆိုတာ ဒါကိုပြောတာ။ ကိုယ့်မိန်းမကို သူငယ်တွေကြားထဲ ထားခဲ့ရမှာလည်း စိတ်ကမချနိုင်။ မတတ်သာတဲ့အဆုံး ကိုယ့်မိန်းမကို တွဲဖို့ ကောင်လေး၂ကောင် လက်ထဲထည့်ပြီး သကောင့်သားမကို ရှာဖို့ ထွက်ရပါလေရော။ အဲ့နှစ်က IC showရှိတယ်။ အကုန် IC show ဒိုးကြတာပေါ့။ တွေ့ချင်တော့ ချာတိတ်မကို အိမ်သာရှေ့မှာ ယောင်လည်လည်နဲ့တွေ့တယ်။ ခုနက သမဖို့ပြင်ထားတာ နည်းနည်းတော့ လျော့သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် လက်ကိုပြေးဆွဲပြီး ဒေါက်ခနဲ ခေါက်ဖြစ်အောင် ခေါက်လိုက်သေးတယ်။ ပါးစပ်ကလည်း ဆူတာပေါ့။ ပြောတာများ တန်းကိုစီနေတာ။ ဂန်းနာမလေးက ဒါတောင် စပ်ဖြီးဖြီနဲ့ ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ရင်း.. “ဘာတွေစိတ်ပူနေတာတုန်း ကလေးမှမဟုတ်တေ့ာကို…ခိ” ဆိုပြီး ပြန်ပြောတယ်။ “ဟေ”လို့သာဖြေနိုင်တယ်။ “ဟုတ်တယ်လေ..ကိုလေးတို့က အငယ်မဆို အမြဲ ကလေးလို့ ထင်နေတာမလား။ ဘာလဲ ရေစိုမှ လူကြီးမှန်းသိတာလား”ဟူသည့် ပေါက်စ၏ စကားက မှန်လွန်းလို့ ခနတောင် ဆွံ့အသွားသည်။

ဟန်ကိုယ်ဖို့ ဆိုသလို “နင်လျှာမရှည်နဲ့ နင်ပျောက်သွားရင် ငါသေမှာမလို့။ နင့်ကို ဘာမှစိတ်မပူဘူး။ အပိုတွေ ပြောမနေနဲ့လာ”ဟု ဆိုကာ လက်ကိုဆွဲရင်း ခေါ်လာတော့လည်း မငြင်းသည့်အပြင် ပြောသေးတာက “ဟီ..ကိုလေးနဲ့ အငယ်မက ခုကျတော့လည်း ရန်ဖြစ်ထားတဲ့ စုံတွဲတွေကျနေတာပဲ ဟဲဟဲ” ရယ်ပုံကိုက လူယုတ်မာ အသံနဲ့ ရယ်တာ”။ ဘာမှပြန်မပြောပဲ လက်ကို အတင်းဆွဲကာ ခေါ်လာရင်း သူက ဖတ်ခနဲဆို ခါးကို ဖက်ကာ “ကိုလေး..နေပါဦး ခန နားထောင်” ဟုဆိုပြီး ကျွန်တော့်ကို ဆွဲလှည့်သည်။ ရုတ်တရက်ဆိုတော့ ကြောင်သွားရင်း ဘာဆက်ပြောမလဲ နားထောင်မိတာပေါ့။ “အငယ်မကို မိန်းကလေးလို့ကို မထင်တာလား” “ဟာ..မိန်းကလေးမလို့ စိုးရိမ်တာပေါ့ဟ” “ကိုလေး စိုးရိမ်တာ သိပါတယ်။ အဲ့တာ ပြောတာမဟုတ်ဘူး။ အငယ်မကို ကိုလေးမိန်းမ အပေါ် မြင်သလို မမြင်ဘူးလား” နွယ်ပြီလေ။  “ဒါ..ဒါက..”  “ကိုလေး မလိမ်ပါနဲ့နော်. အငယ်မကို ဒီနေ့ ကိုလေးကြည့်တာတွေ မရိုးသားဘူး အမှန်တိုင်းဖြေ” “အာ..ကြည့်တာက အော် ဒီကလေးမ အရွယ်ရောက်လာပါလားဆိုပြီးပဲ ကြည့်တာပါ။ နင်က ငါ့ညီမအရင်းလိုပါပဲ။ တခြားမတွေးနဲ့”  ” အပို တွေ “ “ကိုလေးဟာလေ အဖြစ်ကို မရှိဘူး” အငယ်မ၏ မှတ်ချက်ကြောင့် ဒေါသက ဒိုင်းခနဲ ထွက်သွားပြီး ပါးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ ပြွတ်ခနဲ နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲနမ်းလိုက်မိသည်။ ၂ယောက်လုံး ခနကြောင်သွားတာပေါ့။ နောက်တော့ လက်ကိုဆွဲပြီး လမ်းလျှောက်လာရင်း သူမက ခါးကိုလှမ်းဖက်တော့ ကျွန်တော် မရွေ့နိုင် မလှုပ်နိုင်။ ဆူညံနေသော ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံးမှာ ကျွန်တော်တို့၂ယောက်က တိတ်ဆိတ်ညင်သာလှသည်။ ဟုတ်သည် ကျွန်တော်တို့ ၂ယောက်လုံး နားလည်တယ်လေ။ ဒါမဖြစ်နိုင်တဲ့ ကိစ္စဆိုတာ။ ဒါမူးတုန်းဖြစ်မိတဲ့ အဖြစ်အပျက်သာ အချိန်တန်ရင်မေ့သွားမှာ။

ဒီလိုနဲ့ပဲ ကားပေါ်ပြန်ရောက် လည်ကြပတ်ကြနဲ့ အကျနေ့တစ်ရက် ကုန်ဆုံးသွားသည်။ နောက်နေ့ကျတော့ မလှုပ်နိုင်။ ကိုယ်တင်မဟုတ် ပိုဆိုးတာက ကိုယ့်မိန်းမ အပူတွေကြီးပြီး ဖျားပါလေရော။ ဆေးလေးတိုက် နွေးနွေးထွေးထွေးထားပြီး အငယ်မတို့အိမ်ကို လာတော့လည်း အငယ်မလည်း ဖျားနေသည်။ သူ့အကိုလင်မယားကတော့ ကားဖြင့်ထွက်သွားပြီ။ အိမ်မှာ အဘိုးကြီးနဲ့ အဘွားကြီးပဲရှိတယ်။ အငယ်မ နေမကောင်းဘူးဆိုတော့ သူတို့လည်း တရားစခန်းမသွားကြ။ ကျွန်တော် ရောက်သွားတော့မှ ဘွားတော်က တရားနာလေးအမှီ သွားပါဦးမယ်ဆိုပြီး ဘိုးတော်နဲ့ ကျွန်တော့ကို လူနာစောင့်ခိုင်းခဲ့သည်။ ဘိုးတော်ကလည်း လေပစ်ချက်တွေက နိုင်းလောက်ရှိတယ်။ တောက်လျောက်ပစ်နေတာ။ လူနာဝင်ကြည့်ဖို့ ပြောတော့ ဘိုးတော်ကလည်း ဆေးယူကာ လိုက်ခဲ့သည်။ ချမ်းနေတာမှ တုန်လို့။ မနေ့က မကဲစဖူး ကဲလိုက်တာ ဒီနေ့ တုတ်တုတ်မလှုပ်။ အငယ်မကို နှိုးရင်းဆေးတိုက်တော့ ဆေးသောက်ရင်းတောင် ကျွန်တော်ကို မြင်တော့ စောက်ခွက်က ပြုံးစိစိ။ ပြီးတော့ “ဖေကြီးရေ အမေလှမ်းထားတဲ့ အဝတ်တွေ ရုတ်ရဦးမယ်ထင်တယ်။ အပေါ်ထပ်မှာ ကိုလေးကို ခေါ်သွားလိုက်ဦး”  “ဟေ ဟုတ်သားပဲ နေနေ.. မောင်အောင်သူ ဧည့်သည်ကို ခိုင်းလို့ဖြစ်ပါ့မလား။ ပြီးတော့ ထဘီတွေလည်း ပါတာကို” “အာ.ဦးလေးကလည်း..ရပါတယ်” “ရပါတယ်မလုပ်နဲ့ မင်းညီမက ဘယ်ထပြေးမလဲမသိဘူး သေချာကြည့်ထား” ” ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး” ဘိုးတော် ပြောတာလည်း ဟုတ်သည်။ ဒီကလေးမ ဘာကြံနေလဲဆိုတာမသိ။ အခန်းဝက ထိုင်စောင့်ရင်း မျက်စိဒေါက်ထောက် ကြည့်နေရသည်။ ဘိုးတော် အပေါ်တက်သွားတော့ အငယ်မက ဗြုန်းခနဲထကာ ကျနော့်ကို သိုင်းဖက်၏။

“ကိုလေးရာ လွမ်းလိုက်တာ” “ဟဲ့..ဟဲ့ အဘမြင်သွားရင် မကေင်းဘူး” အတင်းတွန်းချသော်လည်းမရ။  “ဟဲဟဲ လန့်လို့လား မလန့်ပါနဲ့” ဟုပြောရင်း သူမ ကုတင်ပေါ် ပြန်တက်သွားသည်။ ပြီးတော့ ဆက်လုပ်ပုံက အသည်းယားစရာ။ စောင်ကို ရင်ဘတ်အထိ ခြုံရင်းနဲ့ ဝှစ်ခနဲဆိုသလို သူမ၏အကျီကို ချွတ်ပြီး လက်ဖြင့် ယမ်းပြသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ဘိုးတော်က အောက်ဆင်းလာပြီ။ ဘိုးတော် အသံကြားတော့ အင်္ကျီကို စောင်ခြုံထဲထည့်ရင်း ကျွန်တော့်ကို လျှာထုတ်ပြသည်။ တော်တော်မနိုင်တဲ့ ကလေးမ။ “ဖေကြီးရေ…ဖေကြီး လာပါဦး” ဘာကြံနေပြန်ပြီလည်း မသိ။ “အေး ပြော…ဘာဖြစ်လို့တုန်း” အငယ်မ၏ အသည်းအသန် ခေါ်သံကြောင့် ဘိုးတော် ပြာပြာသလဲဖြစ်သွားသည်။ “သမီးဗိုက်ဆာတယ် မနက်ထဲက ဘာမှမစားရသေးဘူး” “နင်အပိုတွေမပြောနဲ့ မနက်ကတင် နင် ဆန်ပြုတ်သောက်ပြီးပြီလေ” “သိဘူး ဆာတယ် ခုနကတင်ဆေးသောက်ထားတာ သမီးကိုဘာမှလည်းမကျွေးဘူး.. ဗိုက်ဆာတယ် ဗိုက်ဆာတယ်” “အေးပါ.ဟာ..သမီးတစ်ကောင် အရွယ်ရောက်နေပြီ ခုထိ အကုန်ခိုင်းတုန်း” “မောင်စည်သူ ခနကြည့်ထား မနက်တောင် အဘဆန်ပြုတ်ပြုတ်တုန်း သူလမ်းထိပ်မှာ ရေသွားဆော့နေတာ ပြန်ခေါ်ရတယ်။” “ဟုတ်ကဲ့ အဘ” “နေကလည်း ကောင်းတာမဟုတ် ရွပိုးကလည်း ခုထိမသေသေးဘူး” ဘိုးတော် ပွစိပွစိနှင့် မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်သွားတာကြည့်ရင်း ဟူးခနဲ သက်ပြင်းချမိသည်။ ပေါက်စကို ပြန်ကြည့်မိတော့ သူမ ပင်တီကို ခုနကလို ယမ်းပြနေသည်။ ကိုယ်လည်း သည်းမခံနိုင်တော့ ကိလေသာကုန်နေတဲ့ ကောင်လည်း မဟုတ်ဘူးလေ။

ရုတ်တရက်ထပြီး စောင်ကို ဆွဲလှန်လိုက်တော့ တစ်ကိုယ်လုံးက မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း။ ပစ္စည်းက ထောင်းကနဲ ထလာသည်။ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ခေါင်းပြေးဝင်ကာ အားပါးတရ ကုန်းယက်လိုက်ပါတော့သည်။ တပြက်ပြက် မြည်နေသံက အခန်းဝကပင် ကြားနိုင်သည်။ အငယ်မ အဖုတ်က အရည်တွေနဲ့ ကျွန်တော့တံတွေးတွေ ရောကာ ရွှဲအိုင်နေပါလေရော။ ထိုစဉ် “ဟဲ့..ကြက်ဥလား ကြက်သားလား” ဟူသည့် အသံကြောင့် ၂ကောင်သား တွန့်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ ခနရပ်သွားသော ကျွန်တော့်ခေါင်းကို ဖိချရင်း သူမက “ကြက်သား ဖေကြီးရေ ကြက်သား” ဟု လှမ်းအော်ရင်း ဖြေသည်။ ထိုစဉ် ကျွန်တော် အကြံတစ်ခုလင်းခနဲရသည်။ ဟုတ်ပြီ ဒီတိုင်းလုပ်ရမယ်။ ရုတ်ခနဲ ထကာ။ အခန်းထဲမှ ထွက်သွားတော့ သူမ ကြောင်သွားသည်။ ကျွန်တော် ပြူတင်းပေါက်တံခါးကို လက်ညှိုးထိုးပြရင်း မျက်စိမှိတ်ပြတော့ သူကလည်း နပ်သည်။ ချက်ချင်း ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ မီးဖိုချောင်ထဲက ဘိုးတော်ကို လှမ်းကြည့်တော့ ပန်ကန်ထဲတောင် ခေါက်ဆွဲကိုထည့်နေပီ။ ဒီတော့မှ “အဘရေ..ကျွန်တော် ပြန်ပြီနော်..တံခါးစေ့ခဲ့မယ်”ဟု လှမ်းအော်ရင်း ခြံထဲဝင်ကာ သူမ အခန်းပြူးတင်းပေါက်နား ထိုင်နေမိသည်။ “အေးအေး…” ဟုသာ ပြန်ဖြေနိုင်သည်။ ဟုတ်တယ်လေ ခေါက်ဆွဲထည့်ရင်း တန်းလန်းဆိုတော့ နှုတ်တောင် မဆက်လိုက်ရ။ ဘိုးတော်က အငယ်မကို ခေါက်ဆွဲချပေးရင်း အခန်းဝတွင် ထိုင်စောင့်နေသဖြင့် “ဖေကြီး ဘာထိုင်ကြည့်နေတာလဲ ခြံတံခါးသွားပိတ်ဦးလေ”ဟု အငယ်မ အပြောကြောင့် “အေးအေး ဟုတ်သားဟ နင်ဘယ်မှ လျှောက်မသွားနဲ့နော်။”ဟုဆိုကာ ထွက်သွားတော့ သူကပြူတင်းပေါက် ထဖွင့်သည်။ ဒီတော့မှ ခွဝင်ရင်း ပြူတင်းပေါက်ကို ပြန်စေ့။ နှုတ်ခမ်းကို တရစပ်နမ်းမိသည်။ ဘာမှဝတ်မထားသော သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို ကိုင်တွယ်ကစားရင်း တံခါးမကြီးကို ဂျက်ထိုးလိုက်သည်။ အငယ်မပေါင်ကို ဖြဲပြီး လီးကို ကိုင်သွင်းသည့် အချိန်တွင် ဒုန်းဒုန်းဆို တံခါးကို တွန်းသံကြားရသည်။

“ဟဲ့ ပေါက်စ..ဟဲ့ပေါက်စ.. အာ…ပြူတင်းပေါက်က ထွက်သွားပြီလား မသိပြန်ဘူးကွာ” ဘိုးတော် ခြံထဲပြေးဆင်းသွားတာ့ ကျွန်တော်တို့၂ယောက် ပြူတင်းတံခါးဖွင့်ပြီး ကုတင်ဘေး ပုန်းနေတာပေါ့။ ပြူတင်းတံခါး ပွင့်နေတာတွေ့တော့ ဘိုးတော်လည်း အသည်းအသန် နောက်ဖေးကော ခြံတံခါးကော လိုက်စစ်နေသည်။ ဒီအချိန်မှာပဲ ကျနော်က သူ့နားနားကပ်ပြီး ပြောသည်။ သူကလည်း လက်ခံသည်လေ။ “ဖေကြီးရေ..သမီးဒီမှာ..”  ခြံနောက်ရောက်နေသော ဘိုးတော်ကို ပြူတင်းပေါက်က လှမ်းအော်သည်။ “ဟဲ့ နင်ဘယ်သွား..” “ဟီး..သမီး ဒီမှာ ပုန်းနေတာပါ။ နေဒီလောက်ပူနေတာ ဒီနေ့မဆော့ပါဘူး။ အခန်းရှေ့လည်း ထိုင်စောင့်မနေနဲ့ ဒါပဲ” ဟုပြောပြီး ပြူတင်းတံခါးကို ချက်ပြန်ထိုးကာ လှည့်အလာ အသင့်စောင့်နေသော ကျွန်တော့်က အငယ်မကို ချီပြီး ပြူတင်း ပေါက်ပေါ်မှီကာ လိုးဖို့ကြံသည်။ ခြေသံ တရှပ်ရှပ်ကို ကြားတော့ ဘာမှဆက်မလုပ်ဖြစ်။ ဘိုးတော်က ပြူတင်းတံခါးကို ထုရင်း “အေး ထွက်ရဲထွက်ကြည့် ဒီည နင်ပြန်လာဖို့ မတွေးနဲ့.. အသေပဲ” ဟု ဓါးကြိမ်းကြိမ်းကာ ဒေါသတကြီး ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားပါတော့သည်။ ဧည့်ခန်းနဲ့ အငယ်မအခန်းက နည်းနည်းသာ လှမ်းသည်။ အငယ်မ အခန်းတံခါးကို လှမ်းမြင်နေရသည်လေ။

ကံဆိုးရှာသော ဘိုးတော်မှာ အခန်းတံခါးကိုသာ မြင်ရသည်။ အခန်းထဲတွင် လေးဖက်ထောက်ကာ အလိုးခံနေရသည့် သမီးဖြစ်သူကို မမြင်နိုင်။ အငယ်မကို လေးဖက်ထောက်ခိုင်းပြီး ခွေးလိုးလိုးရသည်မှာ အသံထွက်လှသည်။ ဗြွတ်ဗြွတ်နှင့် သံစုံထွက်နေသည်။ ဒါကိုလည်း ဘိုးတော် မကြားနိုင်။ သူ့ရေဒီယိုကြီးက ဖွင့်ထားသော ပဌာန်းကိုသာ သူကြားမည်။ အငယ်မကို လိုးရသည်မှာ ကျွန်တော့်မိန်းမနှင့်မတူ ကြပ်သည် အရည်လည်းထွက်သည်။ ပိုကောင်းတာကတော့ ဖီလ်းကတခြားစီ။ ရင်ပိုခုန်သည်။ လိုးနေရင်းပင် အားမရနိုင် ထပ်လိုးချင်နေမိတယ်။ အငယ်မ၏ ဆံပင်တွေကို ဆွဲစုရင်း အားပါးတရ ဆောင့်မိတော့ ပြီးသွားသည်ထင် ပျော့ခွေကျသွားကာ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်သလို ဖြစ်သွားသည်။ ဒီပုံစံက လုံး၀ကို မိုက်တဲ့ပုံစံလေ။ ခါးလေးကို ကိုင်ကာ လဥတွေပါ နာအောင် ဆောင့်မိတော့ ပြီးချင်ချင် ဖြစ်သွားသည်။ ဒီတော့မှ လီးကို ဗြွတ်ခနဲ ဆွဲထုတ်ရင်း အငယ်မကို ပက်လက်လှန်ကာ ဆံပင်ဆွဲပြီး ပါးစပ်ထဲ လီးထည့်ထားလိုက်သည်။ နေမကောင်းသောကြောင့် အာငွေ့နွေးနွေးလေးနဲ့တင် လွှတ်ချင်လွှတ်ချလို့ရသည်။ ခနထိန်းပြီးတော့ ပါးဘယ်ညာကို လီးထိုးရင်း လျှာပေါ်မှာတင် ဗြစ်ခနဲ ထုတ်ချလိုက်တော့ တဝူးဝူးနဲ့ သူမရုန်းသည်။ ခေါင်းကို အတင်းဖိကပ်ရင်း အကုန်လုံး ထုတ်ချလိုက်ပါတော့သတည်း။…ပြီး 

Zawgyi

ကြၽန္ေတာ့္နာမည္က ေအာင္သူ။ ကြၽန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ထဲက အရမ္းခင္တဲ့ေကာင္တစ္ေကာင္ရွိတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔မွာလည္းရွိမွာပဲ။ ဒီေကာင့္ကို အကုန္လုံးက ေလအိုးလို႔ ေခၚၾကတာ။ ေလအရမ္းေပါတဲ့ေကာင္။ နာမည္အရင္းက မင္းေခါင္တဲ့။ အဲ့နာမည္ ဘယ္သူမွ မေခၚၾကပါဘူးဗ်ာ။ ေလအိုးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔စသိေတာ့ ၄တန္းဗ်။ ကေလးဘ၀ ေက်ာင္းမွာ ေဘာလုံးကန္ရင္း သိတာ။ ငယ္ငယ္ထဲက ကြၽန္ေတာ္က လူလည္က်တာ။ ဒီေကာင္ေတြအၿမဲ ေရွ႕တန္းတို႔ ေနာက္တန္းတို႔လုေနရင္ ဂိုးဖမ္းရင္ ကြၽန္ေတာ္ပဲ။ ေလအိုးက ေရွ႕တန္းတိုက္စစ္မႈးႀကီး အေသျဖစ္ခ်င္တာ။ အဲ့ေန႔က ေရွ႕တန္း သူသြားမယ္ ငါသြားမယ္လုေနတုန္း။ ကြၽန္ေတာ္က ေလအိုးကို ေရွ႕တန္းေပးဖို႔ ၿပိဳင္ျငင္းေပးလိုက္တာ ေလအိုးေရွ႕တန္းျဖစ္ေကာ။ မျဖစ္လည္းမရဘူးေလ။ ဂိုးသမားမရွိရင္ ေဘာလုံးကန္မရဘူးမလား။ ဂိုးဖမ္းမယ့္သူက ခပ္ရွားရွားရယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ ေလအိုးက က်ေနာ့ကို မုန႔္ဝယ္ေကြၽးတယ္။ သူ႔ဖက္က ဝင္ျငင္းေပးလို႔ေပါ့။ အဲ့ကတည္းက ခင္လာခဲ့တာ အသက္၃၀ေက်ာ္ ကိုယ္စီအလုပ္ေတြအကိုင္ေတြနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်တဲ့အထိပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့လည္း ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္။ ဒီေကာင္က ၁၁လပိုင္း ကြၽန္ေတာ္က ၁၂လပိုင္း။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မိန္းမေတြလည္း ေနာက္ေတာ့ ခင္သြားၾကတာပဲ။ ေလအိုးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က အရမ္းခင္တာကိုး။ တတြဲတြဲနဲ႔ေနၾကတာ ခုေခတ္ဆို swingတယ္လို႔ေတာင္ ထင္ၾကမွာ။ တစ္ေယာက္ေငြလို တစ္ေယာက္ေခ်း၊ တစ္ေယာက္ စီးပြားေရး တစ္ေယာက္ကူညီနဲ႔ အျပန္အလွန္ေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားဝင္လာတာက ကြၽန္ေတာ္တို႔မိန္းမေတြ မဟုတ္ဘူး။ ေလအိုး ညီမ အငယ္မ။ ဟုတ္တယ္။ သူ႔နာမည္ကိုက အငယ္မ။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ထက္အသက္ ၁၀ႏွစ္ေလာက္ကြာတယ္။ ေလအိုးေကာ ကြၽန္ေတာ္ေကာ သူ႔ကို အငယ္မလို႔ပဲ ေခၚတာ။ ခြၽဲတာကလည္း ၂ေကာင္လုံးကို အေသခြၽဲတာ။ ဆိုးလည္းဆိုးတယ္ ႏိုင္လည္းႏိုင္တယ္။ အလိုလိုက္တာဆိုလို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔၂ေကာင္ပဲ ရွိတာကိုး။ ေလအိုးတို႔အိမ္က အရမ္းတင္းၾကပ္တာ။ ဇာတ္လမ္းျဖစ္တာက သၾကၤန္တြင္းႀကီး ျဖစ္တာ။ အဲ့ႏွစ္သၾကၤန္တုန္းက ေလအိုးက သူ႔ရဲ႕ လိုက္ထရပ္ေလးနဲ႔ သၾကၤန္လိုက္မယ္ဆိုၿပီး ထလုပ္ေကာ။ သူ႔မိန္းမကလည္း ေလအိုးရဲ႕ပိုးကို မႏိုင္ေတာ့ ထြက္ေပါ့ သူလည္း လိုက္မယ္ေလတဲ့။ လင္မယား၂ေယာက္လုံးက လိုက္မယ္ဆိုေတာ့။ ဒီေကာင့္ညီမ အငယ္မကလည္း လိုက္မယ္ တကဲကဲ။ သူ႔အေဖနဲ႔အေမက သၾကၤန္ဆိုတာနဲ႔ တရားစခန္းပဲဝင္ခိုင္းတာ ဟိုးကေလးဘဝကတည္းက။ အခု အသက္၂၀ေက်ာ္ေတာင္ တရားစခန္းလႊတ္ေနတုန္း။ အငယ္မကလည္း သူ႔အထာနဲ႔သူ။ သူ႔ဘဲနဲ႔ သူပတ္လည္ဖို႔ ေလအိုးကို အေၾကာင္းျပတာ။ ေလအိုးက ညီမကိုေတာ့ ခ်စ္ပါရဲ႕။ မိဘ၂ပါး ေထာင္းမယ့္ဒဏ္ကို ပိုေၾကာက္တယ္ေလ။ ဒီေတာ့ မႏိုင္မယ့္အတူတူ အငယ္မကို မေခၚ ခ်င္ဘူး။ ဒီေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း က်ဳပ္အိမ္ေရာက္ခ်လာပါေကာ။ မိန္းမေရွ႕မွာ မဲ့ကာ႐ြဲ႕ကာ တမ်ိဳး ငိုလိုက္ရီလိုက္ တမ်ိဳး ခြၽဲေနေတာ့ မိန္းမကလည္း အျမင္ကတ္လာပုံရတယ္။ “နင္သာလိုက္သြားလိုက္ေအ..တကတည္း သူ႔အိမ္ကလည္းလြန္ပါတယ္။ အပ်ိဳႀကီး ေတာင္ျဖစ္ေတာ့မယ္ ခုထိ သၾကၤန္မလည္ခိုင္းဘူး” ဟု ႐ြဲ႕ေျပာသည္။

ကိုယ့္မိန္းစကား ကိုယ္နားလည္ေသာေၾကာင့္ ေသခ်ာအက်ိဳးအေၾကာင္း ရွင္းျပရတာေပါ့။ “ဟဲ့မိန္းမ.. နင္မသိဘူးေနာ္.. ဒီေပါက္စမက သူ႔ဘဲနဲ႔သူလည္ခ်င္လို႔ သက္သက္ ဂြင္ဆင္ေနတာဟ” ဟု မိန္းမကို ျပန္ေျပာရင္း အငယ္မ ေခါင္းကို ေဒါက္ခနဲေခါက္ေတာ့ အငယ္မက ႏႈတ္သီးစူသြားသည္။ မတတ္ႏိုင္ .. ကိုယ့္မိန္းမေရွ႕ေတာ့ အႏိုင္ေပးလို႔မရ။ ႏို႔မဟုတ္ ဒီေကာင္မေလး လုပ္ပုံနဲ႔ ညစာငတ္ ဖို႔မ်ားသည္။ “ဒါမ်ားဟယ္ သူ႔ဘဲမလိုက္ခိုင္းနဲ႔ေပါ့။ တို႔လင္မယား၂ေယာက္ ထိန္းမယ္ေလ။ သူ႔အိမ္ကို နင္လိုက္ေျပာရင္ရပါတယ္။ “ မိန္းမျဖစ္သူ၏ စကားေၾကာင့္ စူေနေသာ ႏႈတ္သီးက မဲ့သြားသည္။ သူ႔အတတ္ သူစူးၿပီေလ။ အငယ္မ မဲ့သြားတာျမင္ေတာ့ က်ဳပ္လည္း မိန္းမ အႀကံေပးတဲ့အတိုင္လုပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ လမ္းမွာတစ္ခြန္းမွ စကားမေျပာ။ ပြစိ ပြစိႏွင့္ ဘာေတြ က်ိန္ဆဲေနလည္းမသိ။ ကိုယ္သာ စပ္ၿဖီးၿဖီး။ ေလအိုးအိမ္ကလည္း တစ္ကားလုံးက သူငယ္ခ်င္းေတြ လင္မယားေတြဆိုေတာ့ တစ္ရက္ေတာ့ေပးလႊတ္သည္။ ဒါေတာင္ မနည္း ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ ေျပာရတာ။ “ေမာင္ေအာင္သူ မင္းပါလို႔လႊတ္တာေနာ္။ မင္းသူငယ္ခ်င္း ေလအိုးသာဆိုလို႔ကေတာ့ မယုံရဲဘူး။ ဒီေကာင္က သူ႔မိန္းမနဲ႔သူ အလုပ္ရႈပ္ေနမွာ။ “  “ဟုတ္ကဲ့ပါ ဒီအငယ္မကို ေခါင္းခန္းထဲ ထည့္ထားလိုက္မယ္ေလ.. အဲ့တာဆို ေအးေဆးေပါ့။” “ေအး ေအး အဲ့အႀကံေကာင္းတယ္။ သမီးမိန္းကေလးဆိုတာ . .” ထုံးစံအတိုင္း ၾသဝါဒေတြ ေႁခြလာေတာ့ မၾကားခ်င္ေယာင္ ေဆာင္တုန္း က်ေနာ့္ကို ဒိုင္းခနဲ အငယ္မက မ်က္ေစာင္း လွမ္းထိုးပါေတာ့သည္။ လည္တဲ့ေန႔ ေရာက္ေတာ့ ေခါင္းခန္းထဲက လင္မယားရယ္ အငယ္မရယ္။ အငယ္မတို႔ သၾကၤန္လည္တာမ်ား ဟာသကိုျဖစ္လို႔။ ထမိန္ရယ္ ရွပ္အက်ႌးႀကီးရယ္ အေပၚက အေႏြးထည္ႀကီး ဝတ္ထားေသး။ ကားမထြက္ခင္ ေျပာတာမ်ား ၁နာရီေလာက္ရွိတယ္။ ကားေနာက္ခန္းက ကြၽန္ေတာ္မိန္းမက ေခါင္းဖက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အေနာက္အစြန္ကေန ကေလးေတြကို ထိန္းရတာေပါ့။

လည္တာမွ ကမာၻေအး မေရာက္ေသး။ ကားက ထိုးရပ္သြားၿပီး ေဇာင့္ေဇာင့္နဲ႔ အငယ္မ ေခါင္းခန္းက ဆင္းခ်လာသည္။ မ်က္ႏွာကေတာ့ စပ္ၿဖီးၿဖီး။ အေႏြးထည္လည္း မရွိေတာ့။ ရွပ္နဲ႔ ထမီနဲ႔။ ကားေဘးမွာ ပဲနဲ႔ေလ်ာက္ေနတုန္း တျခားကားတစ္စီးက ဗြမ္းခနဲပက္ခ်လိုက္တာ တစ္ကိုယ္လုံး႐ႊဲသြားပါေလေရာ။ ဒီေတာ့မွ တစ္သက္လုံး ကေလးလို႔ ထင္ထားတဲ့ ခ်ာတိတ္မရဲ႕ အလွေတြထင္းခနဲ ကိုယ့္မ်က္စိဟာလည္း ဝင္းခနဲ။ အို မျဖစ္ေသးပါဘူးေလဆိုၿပီး အေရွ႕က မိန္းမဆီပို႔ရတယ္။ ဒီေနာက္က ေကာင္ေတြနဲ႔ဆို အိမ္ျပန္ရင္ ထဘီေတာင္ က်န္မယ္မထင္။ ကားေနာက္ခန္းက ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ကေလးေတြမ်က္ႏွာလုပ္တဲ့ ဘီယာေတြ တဗူးၿပီးတဗူး ကစ္တာပဲ။ ခါးၾကားထဲက ၈ပတ္ျပားေလးနဲ႔ တင္ရတာေပါ့။ ေရေလးစိုလိုက္ ကစ္လိုက္နဲ႔ ကမာၻေအးေရာက္ေတာ့ ကားက ထုံးစံအတိုင္း ၾကပ္သည္ေလ။ လူငယ္ေတြ၄ေယာက္ေလာက္ပါေတာ့ ဆင္းမေလ်ာက္ခိုင္း။ ဒီတိုင္း အိပဲ့အိပဲ့နဲ႔တိုးေနတာ။ ေပါက္စမကိုၾကည့္ေတာ့ အေအးဗူးက တစ္ဝက္ေတာင္ကုန္ေနပီ။ အေရွ႕ ေျပးရင္းနဲ႔ အေအးဗူးယူေမာ့ၾကည့္ေတာ့ အံမာ ေရာထားတာဗ်ား။ ဆူလည္းဆူခ်င္တယ္ အေနာက္က ေကာင္ေတြက သူ႔ထက္ပိုကဲေနေတာ့ ေခါင္း၂ခ်က္ေလာက္ေခါက္ၿပီး နဂိုေနရာ ျပန္ထိုင္ရတယ္။ မျဖစ္ေသးပါဘူးေလဆိုၿပီး ကားေရွ႕ျပန္သြားၿပီး မိန္းမကိုလည္း ေပးမေသာက္ဖို႔ သတိေပးေတာမွ ကိုယ့္မိန္းမကပါ အပ်ိဳလုပ္ေနတာ။ သူကစ္ထားတာ အငယ္မထက္ မ်ားပုံရတယ္။ တဟီဟီနဲ႔ မွန္ေနပီေလ။ လခြီးပါကြာလို႔ ေရ႐ြတ္ရင္း လူငယ္ေတြထဲက ထိန္းႏိုင္တဲ့ေကာင္ကိုပဲ ရန္မျဖစ္ေအာင္ထိန္းဖို႔ ေျပာရင္း ကိုယ့္ေကာင္၂ေကာင္ကို ကိုယ္ ျပန္ထိန္းေနရတယ္။ အငယ္မက နည္းနည္းရယ္ “ေဟး ခ်စ္..ဘာလုပ္ေနလည္း ဘာညာ”နဲ႔ လင္ေထာင္ေနတာက ကိုယ့္မိန္းမ။ မူးတာကနည္းနည္း ယြတာကမ်ားမ်ား။ ခုခ်ိန္ေျပာလည္း ႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့။

အငယ္မကို ၾကည့္ေတာ့လည္း ခ်ာတိတ္က ၿပဳံးစိစိ။ ကန္ေတာ္ႀကီး ေရာက္ေတာ့ ဆုံရပ္ကိုေျပာၿပီး လမ္းဆင္းေလ်ာက္ၾကတယ္။ မ႑ပ္ေတြေရွ႕ေရာက္ရင္ ဝင္ကတဲ့ေကာင္ကိုလည္း ထိန္းရ ယိုင္ေနတဲ့ ကိုယ့္မိန္းမကိုလဲတြဲရနဲ႔ အငယ္မကိုေတာင္ မၾကည့္ျဖစ္ဘူး။ အဲ့အခ်ိန္ေလးမွာပဲ ဝွစ္ခနဲ ဘယ္လစ္သြားတယ္မသိ။ မယ္မင္းႀကီးမက ေပ်ာက္သြားပါေလေရာ။ အဲ့ေတာ့မွ ေခါင္းမီးေတာက္တာ။ ခုနက ကစ္ထားတဲ့ ၈ပတ္ျပားလည္း ဘယ္နံၾကား ေရာက္မွန္းမသိေတာ့။ ေခါင္းကို ဆင္နင္းတယ္ဆိုတာ ဒါကိုေျပာတာ။ ကိုယ့္မိန္းမကို သူငယ္ေတြၾကားထဲ ထားခဲ့ရမွာလည္း စိတ္ကမခ်ႏိုင္။ မတတ္သာတဲ့အဆုံး ကိုယ့္မိန္းမကို တြဲဖို႔ ေကာင္ေလး၂ေကာင္ လက္ထဲထည့္ၿပီး သေကာင့္သားမကို ရွာဖို႔ ထြက္ရပါေလေရာ။ အဲ့ႏွစ္က IC showရွိတယ္။ အကုန္ IC show ဒိုးၾကတာေပါ့။ ေတြ႕ခ်င္ေတာ့ ခ်ာတိတ္မကို အိမ္သာေရွ႕မွာ ေယာင္လည္လည္နဲ႔ေတြ႕တယ္။ ခုနက သမဖို႔ျပင္ထားတာ နည္းနည္းေတာ့ ေလ်ာ့သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ကိုေျပးဆြဲၿပီး ေဒါက္ခနဲ ေခါက္ျဖစ္ေအာင္ ေခါက္လိုက္ေသးတယ္။ ပါးစပ္ကလည္း ဆူတာေပါ့။ ေျပာတာမ်ား တန္းကိုစီေနတာ။ ဂန္းနာမေလးက ဒါေတာင္ စပ္ၿဖီးၿဖီနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ရင္း.. “ဘာေတြစိတ္ပူေနတာတုန္း ကေလးမွမဟုတ္ေတ့ာကို…ခိ” ဆိုၿပီး ျပန္ေျပာတယ္။ “ေဟ”လို႔သာေျဖႏိုင္တယ္။ “ဟုတ္တယ္ေလ..ကိုေလးတို႔က အငယ္မဆို အၿမဲ ကေလးလို႔ ထင္ေနတာမလား။ ဘာလဲ ေရစိုမွ လူႀကီးမွန္းသိတာလား”ဟူသည့္ ေပါက္စ၏ စကားက မွန္လြန္းလို႔ ခနေတာင္ ဆြံ႕အသြားသည္။

ဟန္ကိုယ္ဖို႔ ဆိုသလို “နင္လွ်ာမရွည္နဲ႔ နင္ေပ်ာက္သြားရင္ ငါေသမွာမလို႔။ နင့္ကို ဘာမွစိတ္မပူဘူး။ အပိုေတြ ေျပာမေနနဲ႔လာ”ဟု ဆိုကာ လက္ကိုဆြဲရင္း ေခၚလာေတာ့လည္း မျငင္းသည့္အျပင္ ေျပာေသးတာက “ဟီ..ကိုေလးနဲ႔ အငယ္မက ခုက်ေတာ့လည္း ရန္ျဖစ္ထားတဲ့ စုံတြဲေတြက်ေနတာပဲ ဟဲဟဲ” ရယ္ပုံကိုက လူယုတ္မာ အသံနဲ႔ ရယ္တာ”။ ဘာမွျပန္မေျပာပဲ လက္ကို အတင္းဆြဲကာ ေခၚလာရင္း သူက ဖတ္ခနဲဆို ခါးကို ဖက္ကာ “ကိုေလး..ေနပါဦး ခန နားေထာင္” ဟုဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ဆြဲလွည့္သည္။ ႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ ေၾကာင္သြားရင္း ဘာဆက္ေျပာမလဲ နားေထာင္မိတာေပါ့။ “အငယ္မကို မိန္းကေလးလို႔ကို မထင္တာလား” “ဟာ..မိန္းကေလးမလို႔ စိုးရိမ္တာေပါ့ဟ” “ကိုေလး စိုးရိမ္တာ သိပါတယ္။ အဲ့တာ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ အငယ္မကို ကိုေလးမိန္းမ အေပၚ ျမင္သလို မျမင္ဘူးလား” ႏြယ္ၿပီေလ။  “ဒါ..ဒါက..”  “ကိုေလး မလိမ္ပါနဲ႔ေနာ္. အငယ္မကို ဒီေန႔ ကိုေလးၾကည့္တာေတြ မ႐ိုးသားဘူး အမွန္တိုင္းေျဖ” “အာ..ၾကည့္တာက ေအာ္ ဒီကေလးမ အ႐ြယ္ေရာက္လာပါလားဆိုၿပီးပဲ ၾကည့္တာပါ။ နင္က ငါ့ညီမအရင္းလိုပါပဲ။ တျခားမေတြးနဲ႔”  ” အပို ေတြ “ “ကိုေလးဟာေလ အျဖစ္ကို မရွိဘူး” အငယ္မ၏ မွတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ေဒါသက ဒိုင္းခနဲ ထြက္သြားၿပီး ပါးႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ကာ ႁပြတ္ခနဲ ႏႈတ္ခမ္းကို ဆြဲနမ္းလိုက္မိသည္။ ၂ေယာက္လုံး ခနေၾကာင္သြားတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ လက္ကိုဆြဲၿပီး လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း သူမက ခါးကိုလွမ္းဖက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မေ႐ြ႕ႏိုင္ မလႈပ္ႏိုင္။ ဆူညံေနေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တခုလုံးမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔၂ေယာက္က တိတ္ဆိတ္ညင္သာလွသည္။ ဟုတ္သည္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၂ေယာက္လုံး နားလည္တယ္ေလ။ ဒါမျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥဆိုတာ။ ဒါမူးတုန္းျဖစ္မိတဲ့ အျဖစ္အပ်က္သာ အခ်ိန္တန္ရင္ေမ့သြားမွာ။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကားေပၚျပန္ေရာက္ လည္ၾကပတ္ၾကနဲ႔ အက်ေန႔တစ္ရက္ ကုန္ဆုံးသြားသည္။ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ မလႈပ္ႏိုင္။ ကိုယ္တင္မဟုတ္ ပိုဆိုးတာက ကိုယ့္မိန္းမ အပူေတြႀကီးၿပီး ဖ်ားပါေလေရာ။ ေဆးေလးတိုက္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးထားၿပီး အငယ္မတို႔အိမ္ကို လာေတာ့လည္း အငယ္မလည္း ဖ်ားေနသည္။ သူ႔အကိုလင္မယားကေတာ့ ကားျဖင့္ထြက္သြားၿပီ။ အိမ္မွာ အဘိုးႀကီးနဲ႔ အဘြားႀကီးပဲရွိတယ္။ အငယ္မ ေနမေကာင္းဘူးဆိုေတာ့ သူတို႔လည္း တရားစခန္းမသြားၾက။ ကြၽန္ေတာ္ ေရာက္သြားေတာ့မွ ဘြားေတာ္က တရားနာေလးအမွီ သြားပါဦးမယ္ဆိုၿပီး ဘိုးေတာ္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့ကို လူနာေစာင့္ခိုင္းခဲ့သည္။ ဘိုးေတာ္ကလည္း ေလပစ္ခ်က္ေတြက ႏိုင္းေလာက္ရွိတယ္။ ေတာက္ေလ်ာက္ပစ္ေနတာ။ လူနာဝင္ၾကည့္ဖို႔ ေျပာေတာ့ ဘိုးေတာ္ကလည္း ေဆးယူကာ လိုက္ခဲ့သည္။ ခ်မ္းေနတာမွ တုန္လို႔။ မေန႔က မကဲစဖူး ကဲလိုက္တာ ဒီေန႔ တုတ္တုတ္မလႈပ္။ အငယ္မကို ႏႈိးရင္းေဆးတိုက္ေတာ့ ေဆးေသာက္ရင္းေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ကို ျမင္ေတာ့ ေစာက္ခြက္က ၿပဳံးစိစိ။ ၿပီးေတာ့ “ေဖႀကီးေရ အေမလွမ္းထားတဲ့ အဝတ္ေတြ ႐ုတ္ရဦးမယ္ထင္တယ္။ အေပၚထပ္မွာ ကိုေလးကို ေခၚသြားလိုက္ဦး”  “ေဟ ဟုတ္သားပဲ ေနေန.. ေမာင္ေအာင္သူ ဧည့္သည္ကို ခိုင္းလို႔ျဖစ္ပါ့မလား။ ၿပီးေတာ့ ထဘီေတြလည္း ပါတာကို” “အာ.ဦးေလးကလည္း..ရပါတယ္” “ရပါတယ္မလုပ္နဲ႔ မင္းညီမက ဘယ္ထေျပးမလဲမသိဘူး ေသခ်ာၾကည့္ထား” ” ဟုတ္ကဲ့ ဦးေလး” ဘိုးေတာ္ ေျပာတာလည္း ဟုတ္သည္။ ဒီကေလးမ ဘာႀကံေနလဲဆိုတာမသိ။ အခန္းဝက ထိုင္ေစာင့္ရင္း မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ေနရသည္။ ဘိုးေတာ္ အေပၚတက္သြားေတာ့ အငယ္မက ျဗဳန္းခနဲထကာ က်ေနာ့္ကို သိုင္းဖက္၏။

“ကိုေလးရာ လြမ္းလိုက္တာ” “ဟဲ့..ဟဲ့ အဘျမင္သြားရင္ မေကင္းဘူး” အတင္းတြန္းခ်ေသာ္လည္းမရ။  “ဟဲဟဲ လန႔္လို႔လား မလန႔္ပါနဲ႔” ဟုေျပာရင္း သူမ ကုတင္ေပၚ ျပန္တက္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ ဆက္လုပ္ပုံက အသည္းယားစရာ။ ေစာင္ကို ရင္ဘတ္အထိ ၿခဳံရင္းနဲ႔ ဝွစ္ခနဲဆိုသလို သူမ၏အက်ီကို ခြၽတ္ၿပီး လက္ျဖင့္ ယမ္းျပသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ဘိုးေတာ္က ေအာက္ဆင္းလာၿပီ။ ဘိုးေတာ္ အသံၾကားေတာ့ အက်ႌကို ေစာင္ၿခဳံထဲထည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို လွ်ာထုတ္ျပသည္။ ေတာ္ေတာ္မႏိုင္တဲ့ ကေလးမ။ “ေဖႀကီးေရ…ေဖႀကီး လာပါဦး” ဘာႀကံေနျပန္ၿပီလည္း မသိ။ “ေအး ေျပာ…ဘာျဖစ္လို႔တုန္း” အငယ္မ၏ အသည္းအသန္ ေခၚသံေၾကာင့္ ဘိုးေတာ္ ျပာျပာသလဲျဖစ္သြားသည္။ “သမီးဗိုက္ဆာတယ္ မနက္ထဲက ဘာမွမစားရေသးဘူး” “နင္အပိုေတြမေျပာနဲ႔ မနက္ကတင္ နင္ ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ၿပီးၿပီေလ” “သိဘူး ဆာတယ္ ခုနကတင္ေဆးေသာက္ထားတာ သမီးကိုဘာမွလည္းမေကြၽးဘူး.. ဗိုက္ဆာတယ္ ဗိုက္ဆာတယ္” “ေအးပါ.ဟာ..သမီးတစ္ေကာင္ အ႐ြယ္ေရာက္ေနၿပီ ခုထိ အကုန္ခိုင္းတုန္း” “ေမာင္စည္သူ ခနၾကည့္ထား မနက္ေတာင္ အဘဆန္ျပဳတ္ျပဳတ္တုန္း သူလမ္းထိပ္မွာ ေရသြားေဆာ့ေနတာ ျပန္ေခၚရတယ္။” “ဟုတ္ကဲ့ အဘ” “ေနကလည္း ေကာင္းတာမဟုတ္ ႐ြပိုးကလည္း ခုထိမေသေသးဘူး” ဘိုးေတာ္ ပြစိပြစိႏွင့္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ဝင္သြားတာၾကည့္ရင္း ဟူးခနဲ သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ေပါက္စကို ျပန္ၾကည့္မိေတာ့ သူမ ပင္တီကို ခုနကလို ယမ္းျပေနသည္။ ကိုယ္လည္း သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ ကိေလသာကုန္ေနတဲ့ ေကာင္လည္း မဟုတ္ဘူးေလ။

႐ုတ္တရက္ထၿပီး ေစာင္ကို ဆြဲလွန္လိုက္ေတာ့ တစ္ကိုယ္လုံးက မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း။ ပစၥည္းက ေထာင္းကနဲ ထလာသည္။ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား ေခါင္းေျပးဝင္ကာ အားပါးတရ ကုန္းယက္လိုက္ပါေတာ့သည္။ တျပက္ျပက္ ျမည္ေနသံက အခန္းဝကပင္ ၾကားႏိုင္သည္။ အငယ္မ အဖုတ္က အရည္ေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့တံေတြးေတြ ေရာကာ ႐ႊဲအိုင္ေနပါေလေရာ။ ထိုစဥ္ “ဟဲ့..ၾကက္ဥလား ၾကက္သားလား” ဟူသည့္ အသံေၾကာင့္ ၂ေကာင္သား တြန႔္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ ခနရပ္သြားေသာ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကို ဖိခ်ရင္း သူမက “ၾကက္သား ေဖႀကီးေရ ၾကက္သား” ဟု လွမ္းေအာ္ရင္း ေျဖသည္။ ထိုစဥ္ ကြၽန္ေတာ္ အႀကံတစ္ခုလင္းခနဲရသည္။ ဟုတ္ၿပီ ဒီတိုင္းလုပ္ရမယ္။ ႐ုတ္ခနဲ ထကာ။ အခန္းထဲမွ ထြက္သြားေတာ့ သူမ ေၾကာင္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ျပဴတင္းေပါက္တံခါးကို လက္ညႇိဳးထိုးျပရင္း မ်က္စိမွိတ္ျပေတာ့ သူကလည္း နပ္သည္။ ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက ဘိုးေတာ္ကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ပန္ကန္ထဲေတာင္ ေခါက္ဆြဲကိုထည့္ေနပီ။ ဒီေတာ့မွ “အဘေရ..ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ၿပီေနာ္..တံခါးေစ့ခဲ့မယ္”ဟု လွမ္းေအာ္ရင္း ၿခံထဲဝင္ကာ သူမ အခန္းျပဴးတင္းေပါက္နား ထိုင္ေနမိသည္။ “ေအးေအး…” ဟုသာ ျပန္ေျဖႏိုင္သည္။ ဟုတ္တယ္ေလ ေခါက္ဆြဲထည့္ရင္း တန္းလန္းဆိုေတာ့ ႏႈတ္ေတာင္ မဆက္လိုက္ရ။ ဘိုးေတာ္က အငယ္မကို ေခါက္ဆြဲခ်ေပးရင္း အခန္းဝတြင္ ထိုင္ေစာင့္ေနသျဖင့္ “ေဖႀကီး ဘာထိုင္ၾကည့္ေနတာလဲ ၿခံတံခါးသြားပိတ္ဦးေလ”ဟု အငယ္မ အေျပာေၾကာင့္ “ေအးေအး ဟုတ္သားဟ နင္ဘယ္မွ ေလွ်ာက္မသြားနဲ႔ေနာ္။”ဟုဆိုကာ ထြက္သြားေတာ့ သူကျပဴတင္းေပါက္ ထဖြင့္သည္။ ဒီေတာ့မွ ခြဝင္ရင္း ျပဴတင္းေပါက္ကို ျပန္ေစ့။ ႏႈတ္ခမ္းကို တရစပ္နမ္းမိသည္။ ဘာမွဝတ္မထားေသာ သူမတစ္ကိုယ္လုံးကို ကိုင္တြယ္ကစားရင္း တံခါးမႀကီးကို ဂ်က္ထိုးလိုက္သည္။ အငယ္မေပါင္ကို ၿဖဲၿပီး လီးကို ကိုင္သြင္းသည့္ အခ်ိန္တြင္ ဒုန္းဒုန္းဆို တံခါးကို တြန္းသံၾကားရသည္။

“ဟဲ့ ေပါက္စ..ဟဲ့ေပါက္စ.. အာ…ျပဴတင္းေပါက္က ထြက္သြားၿပီလား မသိျပန္ဘူးကြာ” ဘိုးေတာ္ ၿခံထဲေျပးဆင္းသြားတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔၂ေယာက္ ျပဴတင္းတံခါးဖြင့္ၿပီး ကုတင္ေဘး ပုန္းေနတာေပါ့။ ျပဴတင္းတံခါး ပြင့္ေနတာေတြ႕ေတာ့ ဘိုးေတာ္လည္း အသည္းအသန္ ေနာက္ေဖးေကာ ၿခံတံခါးေကာ လိုက္စစ္ေနသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ က်ေနာ္က သူ႔နားနားကပ္ၿပီး ေျပာသည္။ သူကလည္း လက္ခံသည္ေလ။ “ေဖႀကီးေရ..သမီးဒီမွာ..”  ၿခံေနာက္ေရာက္ေနေသာ ဘိုးေတာ္ကို ျပဴတင္းေပါက္က လွမ္းေအာ္သည္။ “ဟဲ့ နင္ဘယ္သြား..” “ဟီး..သမီး ဒီမွာ ပုန္းေနတာပါ။ ေနဒီေလာက္ပူေနတာ ဒီေန႔မေဆာ့ပါဘူး။ အခန္းေရွ႕လည္း ထိုင္ေစာင့္မေနနဲ႔ ဒါပဲ” ဟုေျပာၿပီး ျပဴတင္းတံခါးကို ခ်က္ျပန္ထိုးကာ လွည့္အလာ အသင့္ေစာင့္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္က အငယ္မကို ခ်ီၿပီး ျပဴတင္း ေပါက္ေပၚမွီကာ လိုးဖို႔ႀကံသည္။ ေျခသံ တရွပ္ရွပ္ကို ၾကားေတာ့ ဘာမွဆက္မလုပ္ျဖစ္။ ဘိုးေတာ္က ျပဴတင္းတံခါးကို ထုရင္း “ေအး ထြက္ရဲထြက္ၾကည့္ ဒီည နင္ျပန္လာဖို႔ မေတြးနဲ႔.. အေသပဲ” ဟု ဓါးႀကိမ္းႀကိမ္းကာ ေဒါသတႀကီး ဧည့္ခန္းထဲ ျပန္ဝင္သြားပါေတာ့သည္။ ဧည့္ခန္းနဲ႔ အငယ္မအခန္းက နည္းနည္းသာ လွမ္းသည္။ အငယ္မ အခန္းတံခါးကို လွမ္းျမင္ေနရသည္ေလ။

ကံဆိုးရွာေသာ ဘိုးေတာ္မွာ အခန္းတံခါးကိုသာ ျမင္ရသည္။ အခန္းထဲတြင္ ေလးဖက္ေထာက္ကာ အလိုးခံေနရသည့္ သမီးျဖစ္သူကို မျမင္ႏိုင္။ အငယ္မကို ေလးဖက္ေထာက္ခိုင္းၿပီး ေခြးလိုးလိုးရသည္မွာ အသံထြက္လွသည္။ ႁဗြတ္ႁဗြတ္ႏွင့္ သံစုံထြက္ေနသည္။ ဒါကိုလည္း ဘိုးေတာ္ မၾကားႏိုင္။ သူ႔ေရဒီယိုႀကီးက ဖြင့္ထားေသာ ပဌာန္းကိုသာ သူၾကားမည္။ အငယ္မကို လိုးရသည္မွာ ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမႏွင့္မတူ ၾကပ္သည္ အရည္လည္းထြက္သည္။ ပိုေကာင္းတာကေတာ့ ဖီလ္းကတျခားစီ။ ရင္ပိုခုန္သည္။ လိုးေနရင္းပင္ အားမရႏိုင္ ထပ္လိုးခ်င္ေနမိတယ္။ အငယ္မ၏ ဆံပင္ေတြကို ဆြဲစုရင္း အားပါးတရ ေဆာင့္မိေတာ့ ၿပီးသြားသည္ထင္ ေပ်ာ့ေခြက်သြားကာ ဖင္ဘူးေတာင္း ေထာင္သလို ျဖစ္သြားသည္။ ဒီပုံစံက လုံး၀ကို မိုက္တဲ့ပုံစံေလ။ ခါးေလးကို ကိုင္ကာ လဥေတြပါ နာေအာင္ ေဆာင့္မိေတာ့ ၿပီးခ်င္ခ်င္ ျဖစ္သြားသည္။ ဒီေတာ့မွ လီးကို ႁဗြတ္ခနဲ ဆြဲထုတ္ရင္း အငယ္မကို ပက္လက္လွန္ကာ ဆံပင္ဆြဲၿပီး ပါးစပ္ထဲ လီးထည့္ထားလိုက္သည္။ ေနမေကာင္းေသာေၾကာင့္ အာေငြ႕ေႏြးေႏြးေလးနဲ႔တင္ လႊတ္ခ်င္လႊတ္ခ်လို႔ရသည္။ ခနထိန္းၿပီးေတာ့ ပါးဘယ္ညာကို လီးထိုးရင္း လွ်ာေပၚမွာတင္ ျဗစ္ခနဲ ထုတ္ခ်လိုက္ေတာ့ တဝူးဝူးနဲ႔ သူမ႐ုန္းသည္။ ေခါင္းကို အတင္းဖိကပ္ရင္း အကုန္လုံး ထုတ္ခ်လိုက္ပါေတာ့သတည္း။…ၿပီး