ပြတ်လပ်နေတာကြာပြီ

ရန်ကုန်မြို့လယ်ရှိ ကွန်ဒိုမီနီယံ အဆောက်အအုံကြီးတစ်ခု။ ထိုအဆောက်အဦးကြီး၏ ၁၀လွှာတွင် ခေတ်မှီ နောက်ဆုံးပေါ်ကရိယာများဖြင့် လှပခမ်းနားသော အလှပြင်ဆိုင်ကြီးတစ်ခု တည်ရှိနေသည်။ အလှပြင်ဆိုင်က အမျိုးသမီးများသီးသန့်ဟုဆိုသော်လည်း အလှပြင်ပေးသူများက အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်သာရှိသေးသော ကောင်လေးများဖြစ်နေသည်။ အလှပြင်ဆိုင်ဟု ဆိုသော်ငြားလည်း အလှပြုပြင်ပေးသူများမှာ အလှပြင်ဆိုင်အများစုတွင် တွေ့ရသော မိန်းမစိတ်ပေါက်နေသော ကောင်လေးများ မဟုတ်ပါ။ ယောက်ျားစစ်စစ် ကျားလျားလျားများဖြစ်ပြီး ဝတ်တာစားတာကအစ ယောက်ျားပီသသော သူများဖြစ်သည်။ အားလုံး တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့်လေးတွေချည်းဖြစ်သည်။ အလှပြင်ထိုင်ခုံမှာ ၇ခုံရှိပြီး ကောင်လေးတွေက အားလုံး စုစုပေါင်း ဆယ်ယောက်ဖြစ်သည်။ အလှပြင်ခန်းကို သီးခြားမှန်လုံခန်းဖြင့်ဖွဲ့စည်းထားပြီး ထိုအခန်းထဲတွင် ဆိုဖာနောက်မှီ ထိုင်ခုံရှည် သုံး ကို နံရံတွင်ကပ်၍ စီတန်းချထားပြီး။ အလှပြင်ဆရာ ကောင်လေးများ ထိုင်နေကြသည်။ ဂျာနယ်ဖတ်သူကဖတ်၊ မှန်ရှေ့တွင်ခေါင်းဖီးသူကဖီး၊ စကားပြောသူကပြောနှင့် ရှိသော်လည်း ကျယ်လောင်ဆူညံခြင်းမရှိပဲ တိတ်ဆိတ်အေးချမ်းလှသည်။ ထိုအလှပြင်ခန်း၏ အပြင်ဖက်တွင်တော့ တန်ဖိုးကြီးလှသော ဆိုဖာဆက်တီနှစ်စုံဖြင့် ဧည့်ခန်းကိုဖွဲ့စည်းထားသည်။ ထိုဧည့်ခန်းနှင့် အလှပြင်ခန်းအကြား အလှပြင်ခန်းသို့ ဝင်ပေါက်နားတွင်တော့ ကောင်တာပုံ စားပွဲတစ်ခုဖြင့် အသက်၃၀ခန့်အရွယ် တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် ချောမောလှပသော အမျိုးသမီးတစ်ဦးက ထိုင်နေလေ၏။ နေ့လည်ဖက်မို့လားမသိ လူကရှင်းနေလေသည်။ ဧည့်ခန်းဆိုဖာဆက်တီတွင် ဧည့်သည်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ထိုင်နေသည်။ အသက်က ၃၀ကျော်လောက် အသားဖြူဖြူနှင့် ထိုင်နေတာတောင် သူမ၏ကိုယ်လုံးအလှက ပေါ်လွင်လှသည်။ ထိုဧည့်သည် အမျိုးသမီးသည် လက်ထဲမှ အမျိုးသမီးမဂ္ဂဇင်းကိုဖတ်ရင်း တစ်ချက်တစ်ချက် အလှပြင်ခန်းဖက်ကို လှမ်း၍ကြည့်သည်။ အလှပြင်ခန်းထဲတွင်တော့ တစ်ယောက်မှ အလှပြင်နေခြင်းမရှိပါ။ သို့သော်ငြားလည်း လှမ်းလှမ်းကြည့်နေသော အမျိုးသမီးက တစ်ယောက်ယောက်ကို လှမ်းမျှော်နေပုံရသည်။ သူမ၏ရှေ့တွင် စားပွဲပေါ်၌ အချိုရည်သံဗူးတစ်ဘူးနှင့် ဖန်ခွက်တစ်ခွက်ရှိသည်။ ဖန်ခွက်ထဲမှ အချိုရည်က ဖင်ကပ်မျှသာ ကျန်တော့သည်။ အမျိုးသမီးသည် လက်ထဲမှ မဂ္ဂဇင်းစာအုပ်ကို စာပွဲပေါ်သို့ တင်လိုက်ပြီး အလှပြင်မှန်ခန်း ဘက်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ “ အင်း… တနာရီတောင် ကျော်လာပြီ ” တိုးတိုးလေးငြီးလိုက်ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

ပြီးမှ မျက်နှာက ပြုံးယောင်သန်းသွားပြီး ရှေ့စားပွဲပေါ်မှ စာအုပ်ကို လှမ်းယူလိုက်သည်။ မကြာလိုက်ပါချေ။ စကားပြောသံကြား၍ အမျိုးသမီးသည် စာအုပ်မှမျက်နှာလွှဲကာ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ အသက် ၄၀ခန့် ခပ်ဝဝ အမျိုးသမီးတစ်ယောက် အလှပြင်မှန်လုံခန်း၏ အတွင်းဖက်ရှိ တံခါးမှ ဝင်လာ၍ အလှပြင်ခန်းကို ဖြတ်လျှောက်လာသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ထိုင်နေသော အမျိုးသမီးသည် လက်ထဲမှ စာအုပ်ကိုချလိုက်သည်။ အလှပြင်ခန်းကို ဖြတ်လျှောက်လာသော အမျိုးသမီးကြီးသည် အလှပြင်ခန်းဝင်ပေါက်သို့ ရောက်လာသောအခါ ကောင်တာတွင် ထိုင်နေသော ခပ်ဖြောင့်ဖြောင့် အမျိုးသမီးက မတ်တတ်ထ၍ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ “အဆင်ပြေရဲ့လား…မမ ” “ ပြေပါတယ်ညီမရယ်…ဒါကြောင့်လဲ ညီမတို့ဆီကို မမက တပတ်တစ်ခေါက်တော့ ရောက်အောင်လာတာပေါ့” ပြောလိုက်ရင်း လျှောက်လာသောအမျိုးသမီးကြီးသည် စောင့်နေသောအမျိုးသမီး၏ဘေး ဆိုဖာပေါ်တွင်ဝင်၍ ထိုင်ချလိုက်သည်။ “လူကို နုံးသွားတာပဲ…ဟင်း ဟင်း ဟင်း ” “ မမနွယ် ကလဲ ” “ ဟုတ်တယ်…မထားရ… ကောင်လေးတွေက ဝန်ဆောင်မှု တအားကောင်းတာ… ညီမလဲ ဝင်လိုက်ပါလား” “ ဟာ… မမနွယ်ကလဲ ” စောစောက ထိုင်စောင့်နေသော မထားဆိုသည့် အမျိုးသမီး မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရဲသွားလေသည်။ ကောင်တာမှ အမျိုးသမီးက အအေးအချိုရည် သံဗူးနှင့်ဖန်ခွက်ကို လင်ဗန်းဖြင့်တင်၍ကိုင်လာကာ အနားသို့ရောက်လာသည်။ “ ကဲ…မထား …မူလကျီ လုပ်မနေနဲ့… ထ ထ… ဒီရောက်မှတော့ တစ်ခါလောက်ဝင်ကြည်လိုက်စမ်းပါအေ..” “ အဲဒီ မမနွယ်ကလဲ… ” “ ဘာလဲ…ဒီက အမလေးလည်း ဝင်ဦးမလို့လား…လာလေ…” ကောင်တာမှ အမျိုးသမီးက အအေးဗန်းကို စားပွဲပေါ်သို့ တင်လိုက်ပြီး မထားဆိုသော အမျိုးသမီး၏လက်ကို လှမ်း၍ကိုင်လိုက်သည်။ “ကဲပါ…ထပါအေ…မထားကလဲ…ရောက်မှတော့ မထူးပါဘူး ” မမနွယ်ဆိုသော အမျိုးသမီးကြီးကလည်း မထားဆိုသော အမျိုးသမီး၏ လက်တဖက်ကိုကိုင်ကာ ဆွဲထူလိုက် သည်။ “အာ… မမနွယ််ကလဲကွာ…လုပ်ပြီ.. ” မထား ရှက်ကိုရှက်ကန်းဖြင့် ထ၍ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။ “ ကဲ…ညီမရေ…ဒီကမထားကိုလည်း မမလိုပဲသဘောထားပြီး အဆင်ပြေအောင် လုပ်ပေးလိုက်ပါကွာ ” မမနွယယ်ဆိုသော အမျိုးသမီးကြီးက ပြောလည်းပြော စလင်းဘက်ထဲမှ ငွေတစ်သောင်းငါးထောင်ကိုလည်း ထုတ်ယူ၍ ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မမနွယ်က ပြောလိုက်သေးသည်။ “ဆက်ရှင်ပဲ နော် ” “ဟုတ်ကဲ့…မမ” ကောင်တာမှ အမျိုးသမီး ခေါ်ရာနောက်သို့ မထား ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် ပါသွားသည်။ မမနွယ်ဆိုသော အမျိုးသမီးကြီး၏ အမည်က ဒေါ်စန်းစန်းနွယ်ဖြစ်သည်။ မထားဆိုသော အမျိုးသမီး၏အမည်က ဒေါ်ထားထားသူ ဖြစ်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံးက ငွေကြေးသုံဖြုန်းနိုင်သော လုပ်ငန်းရှင်တွေဖြစ်ကြသည်။ မမနွယ်က အသက် ၄၂နှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီး ခင်ပွန်းသည်က ကွယ်လွန်သွားခဲ့ပြီဖြစ်ကာ မုဆိုးမဖြစ်သည်။ မထားက အသက် ၃၈နှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီး ခင်ပွန်းသည်ဖြစ်သူက အမေရိကားတွင် သွားရောက် အလုပ်လုပ်နေသည်မှာ ၄နှစ်ခန့်ရှိပြီဖြစ်သည်။ ဒီတော့နှစ်ဦးစလုံး လိုအပ်ချက် တူညီနေသူတွေဖြစ်သည်။

မမနွယ်က ဒီနေရာကို မကြာခဏလာတတ်ပြီး မထားကို ရောက်ဖူးအောင် လိုက်ခဲ့ပါလားဟု ခေါ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ကောင်တာမှ အမျိုးသမီး လက်ဆွဲခေါ်ဆောင်ရာသို့ လိုက်ပါလာသော မထားသည် အလှပြင်ခန်းအတွင်း ဖြတ်လျှောက်လာပြီး တဖက်ရှိ အလှပြင်ခန်းတံခါးပေါက်အနီးသို့ ရောက်ရှိလာသည်။ ထိုနေရာတွင် ဆိုဖာထိုင်ခုံရှည် နှစ်ခုဖြင့် ကောင်လေးတွေ ထိုင်နေကြသည်။ ထိုနေရာသို့အရောက် ကောင်တာမှ အမျိုးသမီးက ရပ်၍ မထားလည်း ရပ်လိုက်သည်။ “ ကဲ…မမ…ဒီမှာအားလုံး ၈ယောက်ရှိတယ်…မမ အကြိုက်ရွေးပေတော့. ” ရဲကနဲဖြစ်သွားသော မျက်နှာလေးဖြင့် မထားက ကောင်လေးတွေကိုကြည့်သည်။ အားလုံး ကိုယ်လုံးတောင့် တောင့်နှင့် ရုပ်ချောချောလေးတွေ။ အားလုံး၏ သန်စွမ်းမှုကလည်း အတူတူလောက်ပင်ဖြစ်နိုင်၍ မထားဘယ်သူ့ကို ရွေးရမှန်း မသိဖြစ်နေသည်။ “ ဒီဖက်က နှစ်ယောက်ကတော့ တပတ်မှတခါပဲလာတဲ့ အချိန်ပိုင်းတွေလေ ဟိုဖက်က ၆ယောက်ကတော့ ဒီက ပင်တိုင်တွေပေါ့ ” မထား တခါတလေမှ လာသည်ဆိုသော ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ မထား၏စိတ်ထဲတွင် ပင်တိုင် ၆ယောက်က နောင်လည်း အချိန်မရွေးတွေ့နိုင်သည်။ တခါတလေမှလာသော နှစ်ယောက်က ကြုံတွေ့ရခဲ၍ ထိုနှစ်ယောက်ထဲမှ ရွေးရန်ကြံစည်လိုက်သည်။ တစ်ယောက်က အသားလတ်လတ် တယောက်က အသားဖြူဖြူ၊ နှစ်ယောက်စလုံး လုံးတူဒေါက်တူမို့ ဒေါ်ထားထားသူ၏ မျက်လုံးက ထိုကောင်လေးနှစ်ယောက်၏ ခြေမများဆီသို့ ရောက်သွားသည်။ “သူနဲ့ပဲသွားမယ် ” အသားလတ်လတ်ကောင်လေးက မထားကို ပြုံး၍ကြည့်ရင်း မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။ “ကာစတန်မာ စိတ်ချမ်းသာဖို့က အဓိကနော် ” “ ဟုတ်ကဲ့ မမ ” ကောင်တာမှ အမျိုးသမီး၏ သတိပေးစကားကို ကောင်လေးက ခေါင်းညိတ်၍ တုံ့ပြန်လိုက်သည်။ ကောင်တာမှ အမျိုးသမီးက နံရံအပေါ်ဖက်တွင် ကပ်ထားသော မှန်ဘီရိုလေး၏ တံခါးကိုလှမ်း၍ ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နံပါတ်ပြား ချိတ်ဆွဲထားသော သော့တစ်ချောင်းကို ဖြုတ်ကာ ကောင်လေးလက်ထဲသို့ ထည့်ပေးလိုက်သည်။ “ အခန်း ၇ကို သွားတော့ ” ကောင်လေးကရှေ့က မထားကနောက်က အလှပြင်ဆိုင်မှန်လုံခန်း၏ နောက်ဖက်တံခါးမှနေ၍ အထဲသို့ ဝင်လာခဲ့သည်။ ကောင်တာမှ အမျိုးသမီးကတော့ နေခဲ့သည်။ အထဲတွင် တည်းခိုခန်းများကဲ့သို့ နံပါတ်တပ်ထားသော အခန်းများ အစီအရီရှိနေသည်။ နံပါတ် ၇တပ်ထားသော အခန်းကို ကောင်လေးက သော့ဖွင့်လိုက်သည်။ “ ဝင်လေ…မမ ” မထားကရှေ့က ကောင်လေးက နောက်မှ အခန်းထဲသို့ဝင်လိုက်ပြီး ကောင်လေးက အခန်းတံခါးကို သော့ခတ်၍ ပိတ်လိုက်သည်။ အခန်းက ၁၅ပေပက်လည်လောက် ရှိမည်ထင်သည်။ အလယ်တွင် တစ်ယောက်အိပ်လည်းမက နှစ်ယောက်အိပ်လည်းမကျသော ဇက ကုတင်တစ်လုံးပေါ်တွင် မွေ့ယာထူကြီးတစ်လုံးနှင့်အိပ်ယာကို ခမ်းခမ်းနားနား ပြင်ဆင်ထားသည်။ ဒေါ်ထားထားသူက ကုတင်စောင်းတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ကောင်လေးက သူ့အင်္ကျီကိုချွတ်၍ နံရံမှချိတ်တွင် ချိတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မထားဘေးကုတင်စောင်းတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်ကထဲက ကောင်လေးကို ငေး၍ကြည့်နေသော မထားက ကောင်လေးကိုဖက်၍ ပါးနှစ်ဖက်ကို အားရပါးရ နမ်းလိုက်သည်။

ကောင်လေးက လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မထား၏ခါးကို ဖက်ထားရင်း တင်သားတစ်ဖက်ကို ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ “ မင်းနာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ ” “အောင်အောင်လို့ပဲ ခေါ်ပါ မမ ” “ အင်းလေ နာမည်ရင်းကိုတော့ ဘယ်ပြောပါ့မလဲ…မမ နံမည်က နံမည်အမှန်နော်…မထားလို့ခေါ်တယ် ” “ ဟုတ်ကဲ့…မမ…ကျွန်တော် အဝတ်တွေ ချွတ်ပေးမယ်နော်… ” “ …အောင့်သဘောပဲ… ”အောင်အောင်က မထားကိုအားဖြင့် ညှစ်၍ဖက်ကာ ပါးနှစ်ဖက်ကို နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မထား၏အင်္ကျီကို ဖြေးဖြေးချင်း ချွတ်ပေးရင်း ထွက်ပေါ်လာသော အသားစိုင်လေးများကို ပခုံးသားလေးတွေကအစ နှုတ်ခမ်းနှင့် ဖိ၍ဖိ၍ စုပ်ကာ နမ်းပေးသည်။ နမ်းရင်း ချွတ်ရင်းဖြင့် နောက်ဆုံး အောက်ခံ ဘရာစီယာပါ ကျွတ်သွားသော အခါတွင်တော့ လုံးဝန်းသော နို့အုံနှစ်လုံးက အိတွဲတွဲလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။ နို့အုံသားလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိလိုက် ညှပ်လိုက် စုပ်လိုက်ဖြင့် နမ်းပေးရင်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို စို့ပေးလိုက်သည်။ ထိုသို့ နို့သီးလေးတွေကို စုပ်ပေးနေသော အချိန်တွင် နို့အုံကိုလည်း လက်ဖြင့် အသာဆုပ်ကိုင်ပြီး ချေပေးနေသည်။ မထားရင်ကိုကော့ပြီး မျက်နှာကိုမော့ကာ မျက်လုံးတွေက စင်းပြီးမှိတ်နေသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ လက်တစ်ဖက်ကလည်း အောင်အောင်၏ လည်ပင်းကိုဖက်ကာ သူမ၏ ရင်ဘတ်တွေကို အတင်းကပ်၍ ပေးနေသည်။ နို့နှစ်လုံးကို စေ့ငှအောင် စို့ပေးပြီးတဲ့အခါမှာတော့ အောင်အောင်က မထား၏ခါးကိုပွေ့ကာ ပက်လက်လှန်ပေးရင်း အနည်းငယ်မျှ စူထွက်စပြုနေပြီဖြစ်သော ဗိုက်သားများကို နမ်းရင်း ထဘီကိုအောက်သို့ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ထဘီက ချက်အောက်ရောက်သွားတော့ အောက်ခံဘောင်းဘီကြိုးက ပေါ်လာသည်။ အောင်အောင်က ထဘီကို ခြေဖျားဘက်မှနေ၍ ကွင်းလုံးချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး မထား၏ကြိုးတပ် ခွထောက်ပါ ဘောင်းဘီကိုပါ ချွတ်ပစ်လိုက်၏။ အဝတ်တွေ အားလုံး ကျွတ်သွားသောအခါ အမွှေးထူထူဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးက ခုံးခုံးကြီး ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ ဆီးခုံမှ အမွှေးစပ်လေးများအထိ နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကပ်နမ်းစုတ်ပြီး ပေါင်လုံးကြီးတွေကိုပါ နမ်းလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်က စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်အုပ်၍ အမွှေးတွေကို ထိုးဖွရင်း ဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေသည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကြားမှ စောက်ရည်ကြည်ကလေးများ စိမ့်ပြီးထွက်ပေါ်လာတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ “ မမ…ကျွန်တော် မှုတ်ပေးရမလား… ” “ အင်း ” “ မုန့်ဖိုးပေးရမယ် နော် ” “ပေးမှာပေါ့…ပြီးအောင်တော့ မမှုတ်နဲ့နော် ” “ ဟုတ်ကဲ့ပါ ” အောင်အောင်က မထား၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကား၍ထောင်ကာ ပေါင်ကြားသို့ မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ လျှာကိုအပြားလိုက်ထုတ်၍ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို အောက်မှနေ၍ အပေါ်သို့ပင့်ကာ သုံးလေးကြိမ်မျှ ယက်တင်လိုက်သည်။ “အ…အ…ဟင်း…ဇော်ဇော်ရယ်…မောင်လေးရယ်… ” မထား အသံထွက်အောင်ပင် ငြီးလိုက်ရသည်။

ပြူးထွက်နေသော စောက်စိက လျှာဖြင့်ဒရွတ်တိုက် ပွတ်တိုက်သည့် ဒဏ်ကိုမခံနိုင်ပေ။ အောင်အောင်က စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို လက်မနှစ်ဘက်ဖြင့် အသာဖိဖြဲလိုက်သည်။ အမှန်က စောက်စိကို ဆက်၍စုပ်ပေးရန် ဖြစ်သော်လည်း ဒါက မှုတ်တာနှင့် ပြီးချင်သူများ အတွက်သာဖြစ်သည်။ အခု မမက ပြီးအောင် မလုပ်ပေးရန် မှာထားသည်ကို သတိရသောကြောင့် စောက်စိကို ဆက်မစုပ်ပေးတော့ပဲ ဖြဲထား၍ ပြဲနေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကြားသို့ လျှာကိုထိုးသွင်းကာ ပတ်လည်လှည့် ယက်ပေးလိုက် သည်။ လျှာကိုနက်သထက်နက်အောင် အထဲသို့ ထိုးသွင်းခြင်းမျိုး မဟုတ်ပဲ စောက်ပတ်တွင်းဝ အတွင်းနားလေးကိုသာ ယက်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။ အံကြိတ်၍ ဝမ်းခေါင်းသံဖြင့် တအင်း အင်း ငြီးရင်း မထား၏ပေါင်ကြီးတွေက ပေါင်ကြားမှ အောင်အောင်၏ခေါင်းကို ညှပ်လိုက်ခွာလိုက် ဖြစ်နေကြသည်။ တခဏအတွင်းမှာပင် စောက်ပတ်ထဲမှ တဖြေးဖြေး စိမ့်ထွက်လာသော အရည်ကြည်များမှာ ပျစ်လာသည်ကို လျှာဖျားမှတဆင့် သိရှိလိုက်ရသည်။ အောင်‌အောင်က စောက်ခေါင်းထဲမှ လျှာကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကို ခပ်ဖွဖွလေး ယက်ပေးကာ သူ၏ခေါင်းကို ကြွလိုက်သည်။ “ အင်းဟင်းဟင်း…မောင်လေးရယ်…မောလိုက်တာကွယ် ” “ နားဦးမလား…မမ ” “ ခဏနားပါရစေဦး မောင်လေးရယ်… နိုမို့ဆို ထည့်လည်းထည့် ပြီးလည်းပြီး ဖြစ်သွားမှာ စိုးလို့ပါ…နော် ” အောင်အောင် ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ အခန်းထောင့်ရှိ ရေခဲသေတ္တာလေးထဲမှ ရေသန့်ဘူးကို ဖောက်၍ ဖန်ခွက်ထဲထည့်ကာ ယူလာပေးသည်။ “ မမ…သောက်လိုက်ပါဦး ” “ အင်း…မင်းလဲ သောက်ဦးလေ ” အောင်အောင်ဆိုသော ကောင်လေးက ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ မထားက ရေသောက်ပြီးတော့ ဖန်ခွက်ကို ပြန်ယူသွားပြီး သူလည်း ဖန်ခွက်တစ်ဝက်လောက် ရေထည့်သောက်သည်။ အဝတ်အစားကင်းမဲ့၍ ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်နေသူက ဒေါ်ထားထားသူ။ သူမ၏ ဖြူဖွေးတောင့်တင်းလှပသည့် ခန္ဓာကိုယ်အား အောင်အောင့်မျက်လုံးများက သာမန်အကြည့်ဖြင့်သာ ကြည့်သော်လည်း မထားကမူ ယခုအချိန်အထိ ပုဆိုးဝတ်ထားဆဲဖြစ်သော အောင်အောင်ဆိုသော ကောင်လေးကို မပြတ်ကြည့်နေမိသည်။ “မမ…လုပ်ရတော့မလား… ” “ အင်း လေ ” “ မမ က ဘယ်လိုပုံစံမျိုးကို အကြိုက်ဆုံးလဲ” “နေဦး…မင်းဟာကို ကြည့်ချင်သေးတယ် ” အောင်အောင်က ခါးမှပုဆိုးကိုချွတ်၍ ကုတင်ခြေရင်းဖက်ရှိ ကုတင်တိုင်ပေါ်သို့ ပစ်တင်လိုက်သည်။

ရုတ်တရက် ပေါ်ထွက်လာသော လီးကြီးက အရွယ်နှင့်တောင် မမျှဟု ပြောရမလောက်ပင်ဖြစ်သည်။ အရှည်က ၆လက်မအောက် လျော့မည့်ပုံမရှိပေ။ လုံးပတ်က လက်တစ်ကိုင် ပြည့်ပြည့်ခန့်။ လီးကြီးက တောင်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း သိပ်ပြီးတော့ မာသေးပုံမရ။ “မမ…ကိုင်ချင်ရင် ကိုင်လေ ” အောင်အောင်က ပြောရင်း ကုတင်ဘေးသို့ ကပ်ပေးသည်။ မထားလည်း အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်အနေအထားမှ အောင်အောင်ရှိရာဘက်သို့ စောင်းပြီး လက်တစ်ဖက်ဖြင့် လီးကြီးကို လှမ်းဆုပ်လိုက်လေသည်။ လီး၏နွေးထွေးသော အပူငွေ့က သူမလက်ဖဝါးသို့ စီးဝင်သွားခိုက် စောက်ပတ်ဝမှ စစ်ကနဲ ခံစားလိုက်ရသဖြင့် မထားပေါင်နှစ်လုံးကို လိမ်ထားလိုက်ရလေသည်။ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ဂွင်းတိုက်ပေးနေရာမှ လီးက စံချိန်တင်အောင် မာတင်းလာပြီး အကြောကြီးတွေက အပြိုင်းပြိုင်း ခုံး၍ထလာသည်။ “ လာ…မောင်လေးရယ်… မမကို ဒီကုတင်စောင်းမှာပဲ လုပ်ပေးပါ ” မထားက လီးကိုကိုင်ရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်၍ အလုပ်စရန် ပြောလိုက်ပြီး လီးကို လက်မှ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ခန္ဓာကိုယ်အား ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ်အိပ်ရင်း တင်သားကြီးများကို ကုတင်စောင်းတွင်တင်ကာ ပေါင်ကား၍ ခြေနှစ်ချောင်းကို ကုတင်အောက်သို့ ချလိုက်၏။ အောင်အောင်က သူမပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ဝင်ရပ်လိုက်ရင်း စောစောက ရေသောက်စဉ် နံရံတွင်ချိတ်ထားသော အင်္ကျီအိတ်ထဲမှ ယူလာပုံရသော ကွန်ဒုံးကိုဖောက်၍ လီးတွင်စွပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ရှေ့သို့တိုးကပ်လိုက်ပြီး လီးတန်တစ်ခုလုံးကို မထား၏ အမွှေးထူထူဖြင့် ခုံးထနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်သို့ အလျှားလိုက်တင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် အမွှေးတွေကြား ထိုးသွင်းပွတ်ပေးလိုက သည်။ “ဟင်း…ဟင်း…ဟင်း…ယားတယ်…ဟင်း… ” စောက်ဖုတ်အုံပေါ်မှ လီးတန်ကြီးကို လျှောကနဲ နောက်သို့ဆုတ်လိုက်ပြီး စောက်စေ့ပြူးပြူးကြီးကို လီးထိပ်ဖြင့် နှစ်ချက်မျှထိုးကာ စောက်စေ့ပေါ်သို့ လီးထိပ်ဖျားကိုတင်၍ ပွတ်သပ်ထိုးဆွနေသည်။ တဟင်းဟင်း ငြီးငြူမြည်တမ်းရင်း မထားတစ်ယောက် ဖင်ကြီးတွေ ကော့ကော့တက်လာသည်။ လီးထိပ်ကို စောက်စေ့အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းဝသို့ တေ့ကာ တဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိ၍ညင်ညင်သာသာ ဆက်တိုက်သွင်းလိုက်သည်။ မထား၏ မေးဖျားလေး မော့တက်သွားပြီး နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာမှာ ဟ၍သွားသည်။ အလိုးမခံရသည်မှာ ၄နှစ်ခန့်ကြာခဲ့ပြီ ဖြစ်သောကြောင့် သူမစောက်ခေါင်းက စေးကပ်ကျဉ်းမြောင်းနေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ လီးကြီးက တဖြည်း ဖြည်း ထိုးခွဲဝင်ရောက် လာသောအခါ လီးကိုငံ့လင့်နေသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သော စောက်ပတ်အတွင်းသား ကြွက်သားမျှင်များက အလုအယက် ဝိုင်းဝန်းဆွဲယူကြသည်။ အရည်ကြည်များကလည်း ဆက်တိုက် စိမ့်ထွက်လာကြသည်။ အလိုလိုနေရင်း မထား မောနေလေသည်။ အောင်အောင်က လီးကိုတဝက်သာသာလောက်သာ ထုတ်၍ လေးငါးကြိမ်မျှ ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ဆောင့်လိုးပြီးမှ နို့တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့်လှမ်း၍ နှယ်ရင်း လီးကိုတဆုံး ထုတ်၍ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည်။

မျက်လုံးနှစ်လုံးကို အတင်းမှိတ်ရင်း မထား၏ဦးခေါင်းမှာ ရမ်းခါနေသည်။ အောင်အောင် လိုးတာက ပညာသားပါသည်။ လီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ သမားရိုးကျ ပုံမှန်အတိုင်း လိုးသွင်းနေခြင်းမျိုး မဟုတ်ပဲ ခါးကိုအသုံးချကာ လီးကို ဘေးဘယ်ညာ စောင်း၍တမျိုး အပေါ်သို့ကော့၍တဖုံ အောက်သို့စိုက်၍တခါ လေးဘက်လေးတန် ပြည့်စုံအောင် တဆုံးတဆုံးထုတ်၍ ခပ်နာနာ ဆောင့်လိုးပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဒေါ်ထားထားသူမှာ ရင်ဘတ်ကော့တက်လာလိုက် ကုတင်စောင်းမှ ဖင်ကြီးတွေ ကြွတက်လာလိုက်ဖြင့် တကိုယ်လုံး ယောက်ယက်ခတ်လျှက် တခါမျှ မကြုံဖူးသည့် အရသာကို ဖြတ်ဖြတ်လူး ခံစားနေရသည်။ “ဖွတ်…ဇွတ်…ပလွတ်…ကျွတ်…ကျွတ်…ကျွတ်…ဟင်း…ဟင်းဟင်..ကျွတ်ကျွတ် ” အောင်အောင်၏လက်က နို့နှစ်လုံးကို အလွတ်မပေး မနားတမ်းညှစ်လျှက် လီးကလည်း အားပါပါဖြင့် ခပ်သွက်သွက် မနားတမ်းဆောင့်လျှက် ဒရစပ်လိုးလိုက် ခပ်ဖြေးဖြေးလေး မှေးဆောင့်လိုက်ဖြင့် သူ၏စိတ်ကို ထိန်းကာ ပညာသားပါပါ လိုးပေးလျှက်ရှိသည်။ မခံရတာကြာပြီဖြစ်သော ဒေါ်ထားထားသူမှာ ခပ်စောစောကလည်း အောင်အောင် ဘာဂျာ မှုတ်ထားသောအရှိန်ဖြင့် ပြီးချင်စိတ်မှာ ပြင်းပြ၍လာသည်။ တကိုယ်လုံးလဲ ဆိမ့်တက်လာလေသည်။ နောက်တစ်ချီကျမှ လေးဖက်ကုန်း၍ အချိန်ကြာကြာလေး အားရှိပါးရှိ ခံတော့မည်ဟု မထားတွေးလိုက်သည်။ “ အောင်…အောင်…မမပေါ် မှောက်… မှောက်ချလိုက်..” အောင်အောင်တို့က ကျွမ်းပြီးသားပါ အမျိုးသမီး ပြီးတော့မည်။ သူမအပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်တော့ အမျိုးသမီးက အတင်းကြုံး၍ ဖက်ထားသည်။ အောင်အောင်က မထား၏ ဘယ်ဖက်နို့ကိုငုံ့၍ အားဖြင့်စုပ်ကာ စို့ပေးရင်း သူ၏အားပါသော ဆောင့်ချက်များကို အမြင့်ဆုံးအရှိန်သို့တင်ကာ အပြင်းထန်ဆုံး ဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည်။ “အီး…အ…အမလေး…အား…ကျွတ်ကျွတ်…ကျွတ်…ဟင်း…” မထား၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးမှာ တောင့်ကနဲ ကော့တက်သွားပြီး ဆတ်ဆတ်ခါသွားသည်။ ပြီးတော့ ဟင်းခနဲ သက်ပြင်းချကာ ငြိမ်ကျသွားတော့မှ အောင်အောင်က သူ့ဆောင့်အားကို လျှော့ကာ လီးကိုတစ်ဝက်လောက်သာ ထုတ်၍ ခပ်ဖြေးဖြေး တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်ပေးသည်။ မထားတစ်ယောက် ကြေးစားထံမှရသော ကာမအရသာကို ခုံမင်စွဲလန်းသွားပေပြီ။ ပြီးတော့ အလိုးကောင်းသော အောင်အောင်ဆိုသော ကောင်လေးကိုလည်း ခင်တွယ်သွားမိသည်။ “ တော်ပြီအောင်…ရပြီ ” သူမစကားအဆုံး အောင်အောင်က လီးကိုနောက်သို့ တဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်ကာ သေချာနမ်းပေးသည်။ မမတို့ ခဏနားပြီး တစ်ချီထပ်လုပ်ကြတာပေါ့ “ဟုတ်ကဲ့…မမ” အောင်အောင်က ပြောပြီးသည်နှင့် တပြိုင်နက် အိပ်ခန်းနှင့် ဆက်လျှက်ရှိသော ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည်။

မထားကတော့ နောက်ပြီးတော့မှပဲ ရေဆေးတော့မည်ဟု တွေးလျှက် အိပ်ယာထက်တွင်လှဲ၍ ကျန်နေခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ထားထားသူ တယောက် ထိုနေရာ ထိုဌာနသို့ တပတ်လျှင် တခါရောက်ဖြစ်ခဲ့သည်။ သူမ ရောက်တိုင်း အောင်အောင်ကို တွေ့ရသည်မဟုတ်။ ရှိတဲ့သူနဲ့ပဲ သွားခဲ့သည်။ အောင်အောင်နှင့်တော့ နောက်ထပ် နှစ်ကြိမ်လောက် သွားဖြစ်ခဲ့ပြီး နောက်ပိုင်းတွင် အောင်အောင်ကို မတွေ့ရတော့ပေ။ မေးမြန်းကြည့်တော့ ကုမ္ပဏီတခုတွင် အလုပ်ဝင်သွားပြီ ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရ၏။ ဒါပေမဲ့ ဒေါ်ထားထားသူ၏ စိတ်ထဲတွင်တော့ အောင်အောင်ဆိုသော ကောင်လေးကို မကြာခဏ တမ်းတနေမိခဲ့တာတော့ အမှန်ပင်ဖြစ်တော့သည်။ ရေစက်ရေမွှားများ တဖွားဖွားလွှင့်တက်အောင် လက်နှစ်ဖက်ကို အားနှင့်မာန်ဖြင့် လှုပ်ရှားကူးခတ်ရင်း ဖွေးဖြူသော ခြေထောက်လေး နှစ်ဖက်က ဘယ်ညာခွဲ၍ထားကာ လှုပ်ရှားနေသည်။ အပြာရောင်သန်းနေသော ရေတွင် အဖြူရောင်ပန်းပွင့်လေး လူးလှိမ့်နေသည့်သဖွယ် ဖြစ်နေသည်။ ဖွားကနဲ တက်သွားသော ရေစက်ရေမွှာများနှင့်အတူ အဖြူရောင် ပန်းပွင့်လေးက ကန်ဘောင်သို့ တက်သောလှေခါး လက်ရမ်းကို ကိုင်ကာ တဖြေးဖြေး လှေခါးထစ်များကို နင်းရင်း ရေကူးကန်ဘောင်ပေါ်သို့ တက်လာသည်။ ပျိုမြစ်နုနယ်သော မိန်းခလေးတယောက် ဝတ်ထားသော ရေကူးဝတ်စုံက ကြည်ပြာရောင်လေး သူမ၏ ဝင်းဝါသော အသားအရေနှင့် လိုက်ဖတ်လှသည်။ တကိုယ်လုံးတွင် တင်ကျန်နေသော ရေစက်ရေပေါက်လေးများက နံနက်ခင်း နေရောင်ခြည်အောက်တွင် သူမ၏ဝါရွှေသော အသားအရည်လေးနှင့် လိုက်ဖက်စွာ တန်ဆာဆင်နေကြ သည်။ ရေကူးကန်ဘောင်ပေါ်သို့ ရောက်လာသော မိန်းခလေးက သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ရေစက်ရေပေါက်များကို လက်ဖြင့်သပ်ချနေသည်။ ဒရင်းဘတ်ပေါ်တွင် ထိုင်၍ မဂ္ဂဇင်းဖတ်နေသော ဒေါ်ထားထားသူက လက်ထဲမှ စာအုပ်ကို ပိတ်၍ ဘေးရှိစားပွဲလေးပေါ် တင်လိုက်ပြီး သမီးဖြစ်သူ သန္တာစိုးကို လှမ်း၍ကြည့်လိုက်သည်။ သမီးလေး အတော်ထွားပြီး လှလာတာဘဲ။ အင်းလေ သူ့အသက်တောင် ၂၀ ပြည့်ပြီးပြီဘဲ။ ငါတောင်မှ အသက် ၄၀ ထဲဝင်နေပြီ။ သမီးကိုယ်လုံးက ငါငယ်ငယ်တုန်းကလိုဘဲ အချိုးကျပြီး လှတာဘဲ။ မျက်နှာက သူအဖေနဲဆင်တော့ နှာခေါင်းက ပိုလှတာပေ့ါ။ အတွေးအဆုံး သူမ၏ရှေ့ဖက်သို့ ဖြတ်၍လျှောက်လာသော သမီးဖြစ်သူက လှည့်ကြည့်ပြီး ပြုံးပြသည်။ “မာမီ ဘာကြည့်……’’ “ သမီးလေးကို လှလို့ကြည့်နေတာ… ’’ “ ဟုတ်ပါဘူးနော် သမီးက မာမီလောက် မလှပါဘူး ’’ “ သမီးက ပိုလှပါတယ်ကွယ် .. ကဲကဲ..အဝတ်လဲချည်… အအေးမိအုံးမယ်… ’’ သမီးဖြစ်သူ လျှောက်သွားသောနောက်သို့ ဒေါ်ထားထားသူတယောက် မဂ္ဂဇင်းစာအုပ်ကို ကောက်ယူ၍ လိုက်လာခဲ့သည်။ ရေကူးကန်ဘေးနားတွင့် လုပ်ထားသော အဝတ်အစားလဲသည့် နေရာအဆောက်အဦးလေးကို တံခါးမပိတ်ဘဲ သန္တာစိုး အဝတ်အစားလဲနေသည်။ ရေကူးကန်က ကိုယ့်ခြံထဲ ကိုယ်အိမ်ရှေ့ကကန်၊ ပြီးတော့ ဒီမှာက မာမီနှင့်သူ နှစ်ယောက်ထဲ။ ဒီတော့ တံခါးကို မပိတ်တော့ပေ။ သမီး အဝတ်အစား လဲနေသည်ကို တံခါးဝမှရပ်၍ ကြည့်နေမိသည်။ “ လှလိုက်တဲ့ သမီးလေးရယ် ’’ “ ဟင်…..’’ ဒေါ်ထားထားသူ ခေါင်းနပမ်း ကြီးသွားသည်။ တကိုယ်လုံးချွတ်၍ အဝတ်အစားလဲနေသာ သမီး၏ ကိုယ်ပေါ်မှ လုံးလုံးကျစ်ကျစ် လက်သီးဆုပ်မျှ နို့လေးနှစ်လုံး ထိုနို့လေးများထိပ်မှ နို့သီးလေးများ ရှိသင့်သည်ထက် ပို၍ကြီးနေသည်။

သူမသမီးကို နေ့စဉ်လို သတိထားကြည့်မိသည့်ကြားက သည်နို့သီးလေးနှစ်လုံးက မျက်စိရှေ့တွင် တဖြေးဖြေး ကြီးလာသည်။ သူ့ဘာသာဘဲ ကိုင်လို့လား… ဒါမှမဟုတ် ယောက်ျားလေး တယောက်ယောက်နဲ့ဘဲ…. “ အင်းလေ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် သမီးက ငယ်တော့တာမှ မဟုတ်ဘဲ… ဘွဲ့ရလို့ အလုပ်တောင် ဝင်နေပြီဘဲ။ ဒါပေမဲ့ မမှားတန်တာ မမှားရအောင် တနေ့လောက်တော့ ပြောထားအုံးမှဘဲ’’ဟု တွေးရင်း သူမတို့နှစ်ထပ်တိုက် ကြီးရှိရာသို့ ဒေါ်ထားထားသူ တယောက် ဆက်၍ လျှောက်လာခဲ့ လေတော့သည်။ ကုန်းထားတော ဖင်ကြီးနှစ်လုံးက သာမန်အနေအထားမဟုတ်ဘဲ ကော့တင်းထားသဖြင့် ပို၍ စွဲမက်စရာ ကောင်းနေသည်။ နောက်သို့ ပြူးထွက်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားတွင် တိုးဝင်ညှပ်နေသော လီးတန်ကြီးက ဆက်၍သွင်းလျှင် ရပါလျှက်ဖြင့် မသွင်းဘဲ ဒစ်သာသာ လက်တလုံးမျှဖြင့် စောက်ခေါင်းဝတွင် နဲ့နေပြီး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကုန်းထား၍ အောက်သို့ငိုက်ကျနေသော နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲကာ နို့သီးလေးတွေကို လက်ညှိုးလက်မတို့ဖြင့် ပွတ်နေသည်။ “ထက်…လုပ်မှာဖြင့် လုပ်ကွာ.. မနေတတ်တော့ဘူး…. ’’ စိတ်မရှည်စွာ ပြောလိုက်သော်လည်း အသံလေးက တုန်တုန်ယင်ယင်လေး ဖြစ်နေသည်။ စောက်ခေါင်းဝတွင် နှဲ့နေသည့် လီးဒစ်ကြီး၏ ဒါဏ်နှင့် အချေခံနေရသော နို့သီးနှစ်လုံး၏ ရသတို့ပါ ပေါင်းစပ်လျှက် တကိုယ်လုံးမှ အသွေးအသားတို့က မခံမရပ်နိုင်စွာ လှုပ်ရှားခံစားရလျှက် စောက်ရည်ကြည်တို့ကို အတင်းညှစ်ထုတ်ပေးနေသည်။ စောက်ခေါင်းဝတွင် စိုသထက် စိုလာသည်ကို ဒစ်ကြီးက သိနေသည်။ “ချစ်ကလဲကွာ…ကိုက ချစ်ကို ကောင်းအောင် လုပ်ပေးနေတာ… စိတ်ရှည်မှပေါ့…” “ကျွတ်..လုပ်မှာဖြင့် လုပ်တော့ကွာ…ကဲကဲ…” သန္တာစိုး စိတ်မရှည်နိုင်တော့ဘဲ ကုန်း၍ကော့တင်ထားသော သူမ၏ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ပစ်ပစ်ပြီး ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ နောက်ကနေ ဆောင့်သွင်းသလောက်တော့ လီးကမဝင်။ တဝက်သာသာ လောက်ထိတော့ လီးကြီးက စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားသဖြင့် သန္တာစိုး နဲနဲတော့ ကျေနပ်သွားသည်။ ကောင်မလေး ဒီလိုဖြစ် ဒီလိုလုပ်အောင် တမင်လုပ်နေသော ထက်အောင်ကလည်း စိတ်ထဲကျေနပ်သွားပြီး သူ့လက်တဖက်ကို နို့အုံမှ ဖယ်ကာ ခါးသေးသေးကလေးကို လက်တဖက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ရင်း လီးကိုဖိ၍ သွင်းလိုက်သည်။ သန္တာစိုး ခေါင်းလေး ကော့တတ်သွားသည်။ “ မရပ်…မရပ်နဲ့တော့….ဆက်တိုက်လုပ်” စောက်ခေါင်း ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ မဆန့်မပြဲဝင်နေသော ထက်အောင်၏ လီးကြီးက သွက်သွက်ကြီး ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေသည်။ လီးက ဖြောင့်ဖြောင့်တန်းတန်း လိုးဝင်ခြင်းမဟုတ်။ လီးထိပ်ကြီးက စောက်ခေါင်း ပတ်လည် အရပ်လေးမျက်နှာကို တလှည့်စီ ထိုးဆောင့် လိုးဝင်နေသည်။

သန္တာစိုး မျက်စိနှစ်လုံးကို စုံမှိတ်ကာ ထိတွေ့မှု အာရုံကိုသာ ခံစားလျှက် ခံစားချက် ပြင်းထန်မှုကြောင့် မချိတင်ကဲဖြင့် နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို တင်းတင်းစေ့ကာ မာန်တင်းထားရသည်။ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း တလှုပ်လှုပ် ခါဆင်းသွားသော တင်သားလုံးလုံးကြီးတွေကို ကြည့်ရင်း မချင့်မရဲဖြင့် ထက်အောင်က တင်သားကြီးတွေကို လက်ဖြင့် ခပ်ဆတ်ဆတ် ရိုက်ပုတ်ဖြစ်ညှစ် ဆုတ်နယ်လိုက်သေးသည်။ ရှေ့မှ နို့နှစ်လုံးကိုလည်း အလွတ်မပေး။ ပြီးတော့ သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ပြန့်ပြူးပြည့်တင်းသော ကျောသားဖွေးဖွေးလေးကို စုံဆန်ကာ ပွတ်ပေးလိုက်သေးသည်။ သန္တာစိုး ရှေ့တွင်ထောက်ထားသော လက်နှစ်ဖက်က ညွှတ်၍ကျလာပြီး တံတောင်ဆစ်ကို အားပြု၍ ထောက်လိုက်ရသည်။ သည်အခါမှာတော့ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းက နိမ့်ဆင်းသွားခြင်းကြောင့် ဖင်ကြီးကပို၍ ကားစွင့် မြှောက်တက်သွားသဖြင့် အားပိုတက်ကာ ဆောင့်အားက ပိုကောင်းလာသည်။ မတရားထွက်လာသော စောက်ရည်များကြောင့် လီးဝင်လီးထွက် တပြွတ်ပြွတ် မြည်သံနှင့်အတူ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု တင်းတင်းစေ့ထားသော သန္တာစိုး၏ လည်းချောင်းထဲမှ ထွက်လာသော တအင်းအင်းဖြင့် ကြိတ်ညည်းသံတို့က လွှမ်းမိုး၍နေသည်။ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လှသလို သန္တာစိုးကလည်း သူမ၏ဖင်ကြီးကို တောင့်တောင့်ပြီးခံသည်။ ထက်အောင်နှင့် သန္တာစိုးတို့က တက္ကသိုလ်မှာထဲက ချစ်သူတွေ။ အခု သူတို့ကျောင်းပြီးလို့ နှစ်ယောက်စလုံး အလုပ်ဝင်နေကြပြီ။ ခုလိုမျိုး ဆုံကြတာကတော့ ဒီတခါနှင့်မှ ၄ကြိမ်ဘဲ ရှိသေးသည်။ နေရာကတော့ ထက်အောင်၏ သူငယ်ချင်းအိမ်တွင် ဖြစ်သည်။ “အင်း..ဟင်း.အာ..ဟား…လုပ်…လုပ်..ဆောင့်.အ” သန္တာစိုး၏ ကိုယ်လုံးလေးတခုလုံး တုံတုံရင်ရင် ဖြစ်လာချေပြီ။ ထက်အောင်၏ လီးကြီးမှာလည်း ကျင်တက်လာပြီး ဆောင့်ချက်များက အနည်းငယ်မျှ အားပျော့သွားသည်။ ကောင်မလေး ပြီးချင်နေပြီ။ ထက်အောင် အံကိုကြိတ်၍ ဆောင့်အားကိုမြင့်ကာ အကြမ်းဆုံး လိုးဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ “ အ..အီး…အးီ…ဟင်း…. ” ကြိတ်၍ညည်းရင်း ဖင်ကြီး တဆတ်ဆတ်ခါယမ်း၍ ရှေ့သို့ မှောက်ကျသွားသဖြင့် ထက်အောင်က သူမ၏ခါးကို အတင်းဆွဲကာ လေးငါးချက်မျှ အားကုန်ဆောင့်ပစ်လိုက်ပြီး သုတ်ရည်တို့ကို ပန်းထုတ်ပစ်ရင်း သူမခါးကို ဆွဲထိန်းထားသော လက်ကိုဖယ်ကာ ကိုယ်လုံးကို အသာလှမ်း၍ ဖက်လိုက်ရင် ဝမ်းလျားမှောက်ကျသွားသော သန္တာစိုး၏ ကျောပေါ်တွင် မှောက်ရက်သား ပါသွားလေတော့သည်။ “မာမီ့ကို သမီးတခု ပြောချင်လို့ ” “ပြောလေ သမီးရာ…အမလေး…စကားတွေဘာတွေ ခံနေရသေးတယ် ”။ “ဟို…လေ.. သမီး..လက်ထပ်ချင်ပြီ” “ဘာ..ဘာရယ်…လက်..လက်ထပ်မယ်..ဟုတ်လား” ဒေါ်ထားထားသူ အလန့်တကြား အံ့သြသွားသည်။

“သမီးစကားပြော လောသွားလို့ပါ…. သမီးမှာ ကျောင်းတုံးထဲက ချစ်သူရှိတယ် မာမီ…ခုဆို ၄နှစ်လောက် ရှိပြီပေ့ါ… အဲဒါ သူက လက်ထပ်ခွင့်တောင်းလို့… မာမီကို ဖွင့်ပြောပြီး ခွင့်တောင်းတာပါ…” သန္တာစိုး ခုလိုရှင်းပြလိုက်မှ ဒေါ်ထားထားသူ ဇာတ်ရည်လည်သွားသည်။ “ သူက ဘယ်သူလဲသမီး… မိဘတွေက ဘယ်သူလည်း…ဘာလုပ်လဲ” “ သူ့နာမည်က ထက်အောင်တဲ့ သူက စီးပွားရေးမဟာဘွဲ့ကိုရထားတာ…အခုဌာနမှာ လုပ်ရင်း အမ်ဘီအေ တက်ဖို့ လုပ်နေတယ်… မိဘတွေကတော့ သူငယ်ငယ်တုန်းထဲက မရှိတော့ဘူ…..” “ အို….ဖြစ်ရလေ… ” “ သူက ကိုယ့်ဒူးကိုယ်ချွန်ပြီး ဒီအခြေအနေရောက်အောင် သူ့ခြေထောက်ပေါ် သူရပ်ခဲ့တာဘဲ… ” “ လူတော်လေးတယောက်လို့ ဆိုရမှာပေါ့…အင်းလေ…သူနဲ့မာမီကို တွေ့ပေးပါအုံး…စကားစမြည်ပြောရင်း အကဲခတ်ကြည့်အုံးမယ်”။ “ဟုတ်ကဲ့ မာမီ…မနက်ဖြန် သမီးခေါ်ခဲ့ပါ့မယ်”…”မနက်ဖြန်ဆိုတော့ ကုမ္ပဏီရုံးပိတ်တာဘဲ… မာမီအားတယ်…အိမ်ကိုခေါ်လာခဲ့ပေ့ါ”… “ ဟုတ်ကဲ့ မာမီ ” သန္တာစိုး၏ မျက်နှာလေး ဝင်းပသွားတော့သည်။ အိမ်ရှေ့မှ ကားရပ်သံကြားလိုက်ရကတည်းက သမီးဖြစ်သူ သန္တာစိုး ပြန်လာပြီဆိုတာ သိလိုက်ရသည့်နည်းတူ သမီး၏ချစ်သူ ထက်အောင်ဆိုသော ကောင်လေးလည်း ပါလာပြီဆိုတာ အတတ်သိလိုက်သည်။ ဒေါ်ထားထားသူတယောက် အပေါ်ထပ်ရှိ စာကြည့်ခန်းထဲတွင် ရောက်နေသည်။ အောက်ထပ်သို့ ဆင်းမည်ပြုပြီးမှ မဆင်းတော့ဘဲ နေလိုက်သည်။ သမီးတွင် သော့ပိုရှိသည်။ ဖွင့်၍ သူတို့ဝင်လာကြ လိမ့်မည်။ မကြာလိုက် သမီးဖြစ်သူ သန္တာစိုး သူမရှေ့သို့ ရောက်လာသည်။ “မာမီ…သူပါလာပြီ… အောက်ထပ်ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်ခိုင်းထားတယ်…” “ ဒီကိုသာ ခေါ်ခဲ့တော့သမီး…” “ဟုတ်ကဲ့ ” သန္တာစိုး ထွက်သွားပြီး ခဏကြာ အခန်းဝသို့ လူရိပ်ကျလာသဖြင့် ဒေါ်ထားထားသူ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ဟင်… ဒေါ်ထားထားသူ သူမ၏ ဦးခေါင်းတခုလုံး ခြားရဟတ်လို လည်ပတ်သွားရသည်။ သမီးနှင့် အတူပါလာသော ကောင်လေး အောင်အောင်မှ အောင်အောင်အစစ်။ ဒေါ်ထားထားသူကို တွေ့လိုက်ရသော ထက်အောင်ကလည်း ခြေလှမ်းတုံ့၍ ရပ်သွားသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် ကြောင်၍ကြည့်နေမိသည်။ “ လာကြလေကွယ်… ” ပျက်နေသော မျက်နှာကိုပြင် အသံကိုထိမ်းပြီး ပြောလိုက်သည်။ စားပွဲရှေ့မှ ကုလားထိုင်တွင်ဝင်၍ ထိုင်လိုက်ကြသည်။

ထက်အောင် ခေါင်းကိုငုံ့ထားသည်။ “ သမီး… မာမီ သူနဲ့ နှစ်ယောက်ချင်း စကားပြောချင်တယ်.. သမီးအောက်ထပ်မှာ ခဏဆင်းနေ..မာမီဘဲလ်နဲ့ ခေါ်လိုက်မှ တက်လာခဲ့…” သန္တာစိုး ခေါင်းငြိမ့်ပြ၍ ထွက်သွားသည်။ လှေခါးကို ဆင်းသွားသော ခြေသံကြားလိုက်တော့မှ ဒေါ်ထားထားသူ ထိုင်ရာမှထာကာ စာကြည့်ခန်းတံခါးကို အတွင်းမှလော့ချပြီး ပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခေါင်းငုံ့၍ ထိုင်နေသော ထက်အောင်၏ ဘေးသို့ရပ်လိုက်သည်။ “အောင်အောင်” …..သူမအသံက တုန်ခိုက်နေသည်။ လက်တဖက်က ကောင်လေး၏ ပုခုံးကို ဖက်လိုက်သည်။ သူမအား ထက်အောင် မော့ကြည့်လာတော့ နဖူးကိုငုံ့၍ နမ်းလိုက်သည်။ “အောင့်ကို.. မမမျှော်နေတာ ကြာပြီကွယ်… ” “ ကျွန်…ကျွန်တော်နဲ့ စိုးတို့ရဲ့ ချစ်ခြင်းကို….” ဒေါ်ထားထားသူ၏ လက်က ကောင်လေး၏ ပါးစပ်ကို လှမ်းပိတ်လိုက်သည်။ “ စိတ်ချပါ…အောင်ရယ်..မမ မကန့်ကွက်ပါဘူး.. ဒါပေမဲ့ အောင်က မမကိုလည်း အလှည့်ပေးပေ့ါ… ” ထိုင်နေသော ထက်အောင်က သူ၏ဘေးတွင် ရပ်နေသော ဒေါ်ထားထားသူ၏ခါးကို ဖက်လိုက်သည်။ “ ထ..အောင်…မမ မနေနိုင်တော့ဘူး…တချီလောက် မြန်မြန်လေး လုပ်စမ်းကွယ်” နောက်သို့လှည့်၍ ထက်အောင်ကို ကျောပေးကာ ထဘီကို ခါးအထိ မလိုက်ပြီး ကုလားထိုင်ပေါ်သို့ လက်ထောက်ကာ ကုန်းလိုက်၏။ ပြူးထွက်လာသော စောက်ပတ်ကြီးက အရည်ကြည်လေးတွေပင် စိမ့်၍ထွက်နေပြီ။ ခံဘူးသောသူကို တွေ့၍ ခံချင်စိတ်ဖြင့် စိတ်ထလာရသလို လိုးခဲ့ဖူးသော သူကို တွေ့ရ၍ စိတ်ထလာရသော ထက်အောင်၏ လီးကလည်း စောစောထဲက တောင်နေချေပြီ။ သူမ၏ နောက်သို့ ပုဆိုးကိုချွတ်ကာ တိုးကပ်လိုက်ပြီး လီးကို အရည်ကြည်တို့ ခိုနေရာ စောက်ပတ်သို့တေ့၍ သူမ၏ ပုခုံးကို လှမ်းဆွဲကာ တချက်တည်း ဆောင့်သွင်းလိုက် လေတော့သည်။……ပြီး

Zawgyi

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ရွိ ကြန္ဒိုမီနီယံ အေဆာက္အအုံႀကီးတစ္ခု။ ထိုအေဆာက္အဦးႀကီး၏ ၁၀လႊာတြင္ ေခတ္မွီ ေနာက္ဆုံးေပၚကရိယာမ်ားျဖင့္ လွပခမ္းနားေသာ အလွျပင္ဆိုင္ႀကီးတစ္ခု တည္ရွိေနသည္။ အလွျပင္ဆိုင္က အမ်ိဳးသမီးမ်ားသီးသန႔္ဟုဆိုေသာ္လည္း အလွျပင္ေပးသူမ်ားက အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္သာရွိေသးေသာ ေကာင္ေလးမ်ားျဖစ္ေနသည္။ အလွျပင္ဆိုင္ဟု ဆိုေသာ္ျငားလည္း အလွျပဳျပင္ေပးသူမ်ားမွာ အလွျပင္ဆိုင္အမ်ားစုတြင္ ေတြ႕ရေသာ မိန္းမစိတ္ေပါက္ေနေသာ ေကာင္ေလးမ်ား မဟုတ္ပါ။ ေယာက္်ားစစ္စစ္ က်ားလ်ားလ်ားမ်ားျဖစ္ၿပီး ဝတ္တာစားတာကအစ ေယာက္်ားပီသေသာ သူမ်ားျဖစ္သည္။ အားလုံး ေတာင့္ေတာင့္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေလးေတြခ်ည္းျဖစ္သည္။ အလွျပင္ထိုင္ခုံမွာ ၇ခုံရွိၿပီး ေကာင္ေလးေတြက အားလုံး စုစုေပါင္း ဆယ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ အလွျပင္ခန္းကို သီးျခားမွန္လုံခန္းျဖင့္ဖြဲ႕စည္းထားၿပီး ထိုအခန္းထဲတြင္ ဆိုဖာေနာက္မွီ ထိုင္ခုံရွည္ သုံး ကို နံရံတြင္ကပ္၍ စီတန္းခ်ထားၿပီး။ အလွျပင္ဆရာ ေကာင္ေလးမ်ား ထိုင္ေနၾကသည္။ ဂ်ာနယ္ဖတ္သူကဖတ္၊ မွန္ေရွ႕တြင္ေခါင္းဖီးသူကဖီး၊ စကားေျပာသူကေျပာႏွင့္ ရွိေသာ္လည္း က်ယ္ေလာင္ဆူညံျခင္းမရွိပဲ တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းလွသည္။ ထိုအလွျပင္ခန္း၏ အျပင္ဖက္တြင္ေတာ့ တန္ဖိုးႀကီးလွေသာ ဆိုဖာဆက္တီႏွစ္စုံျဖင့္ ဧည့္ခန္းကိုဖြဲ႕စည္းထားသည္။ ထိုဧည့္ခန္းႏွင့္ အလွျပင္ခန္းအၾကား အလွျပင္ခန္းသို႔ ဝင္ေပါက္နားတြင္ေတာ့ ေကာင္တာပုံ စားပြဲတစ္ခုျဖင့္ အသက္၃၀ခန႔္အ႐ြယ္ ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ေခ်ာေမာလွပေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက ထိုင္ေနေလ၏။ ေန႔လည္ဖက္မို႔လားမသိ လူကရွင္းေနေလသည္။ ဧည့္ခန္းဆိုဖာဆက္တီတြင္ ဧည့္သည္အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ထိုင္ေနသည္။ အသက္က ၃၀ေက်ာ္ေလာက္ အသားျဖဴျဖဴႏွင့္ ထိုင္ေနတာေတာင္ သူမ၏ကိုယ္လုံးအလွက ေပၚလြင္လွသည္။ ထိုဧည့္သည္ အမ်ိဳးသမီးသည္ လက္ထဲမွ အမ်ိဳးသမီးမဂၢဇင္းကိုဖတ္ရင္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အလွျပင္ခန္းဖက္ကို လွမ္း၍ၾကည့္သည္။ အလွျပင္ခန္းထဲတြင္ေတာ့ တစ္ေယာက္မွ အလွျပင္ေနျခင္းမရွိပါ။ သို႔ေသာ္ျငားလည္း လွမ္းလွမ္းၾကည့္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးက တစ္ေယာက္ေယာက္ကို လွမ္းေမွ်ာ္ေနပုံရသည္။ သူမ၏ေရွ႕တြင္ စားပြဲေပၚ၌ အခ်ိဳရည္သံဗူးတစ္ဘူးႏွင့္ ဖန္ခြက္တစ္ခြက္ရွိသည္။ ဖန္ခြက္ထဲမွ အခ်ိဳရည္က ဖင္ကပ္မွ်သာ က်န္ေတာ့သည္။ အမ်ိဳးသမီးသည္ လက္ထဲမွ မဂၢဇင္းစာအုပ္ကို စာပြဲေပၚသို႔ တင္လိုက္ၿပီး အလွျပင္မွန္ခန္း ဘက္သို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ “ အင္း… တနာရီေတာင္ ေက်ာ္လာၿပီ ” တိုးတိုးေလးၿငီးလိုက္ၿပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။

ၿပီးမွ မ်က္ႏွာက ၿပဳံးေယာင္သန္းသြားၿပီး ေရွ႕စားပြဲေပၚမွ စာအုပ္ကို လွမ္းယူလိုက္သည္။ မၾကာလိုက္ပါေခ်။ စကားေျပာသံၾကား၍ အမ်ိဳးသမီးသည္ စာအုပ္မွမ်က္ႏွာလႊဲကာ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ အသက္ ၄၀ခန႔္ ခပ္ဝဝ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ အလွျပင္မွန္လုံခန္း၏ အတြင္းဖက္ရွိ တံခါးမွ ဝင္လာ၍ အလွျပင္ခန္းကို ျဖတ္ေလွ်ာက္လာသည္ကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ထိုင္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးသည္ လက္ထဲမွ စာအုပ္ကိုခ်လိုက္သည္။ အလွျပင္ခန္းကို ျဖတ္ေလွ်ာက္လာေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီးသည္ အလွျပင္ခန္းဝင္ေပါက္သို႔ ေရာက္လာေသာအခါ ေကာင္တာတြင္ ထိုင္ေနေသာ ခပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ အမ်ိဳးသမီးက မတ္တတ္ထ၍ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ “အဆင္ေျပရဲ႕လား…မမ ” “ ေျပပါတယ္ညီမရယ္…ဒါေၾကာင့္လဲ ညီမတို႔ဆီကို မမက တပတ္တစ္ေခါက္ေတာ့ ေရာက္ေအာင္လာတာေပါ့” ေျပာလိုက္ရင္း ေလွ်ာက္လာေသာအမ်ိဳးသမီးႀကီးသည္ ေစာင့္ေနေသာအမ်ိဳးသမီး၏ေဘး ဆိုဖာေပၚတြင္ဝင္၍ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ “လူကို ႏုံးသြားတာပဲ…ဟင္း ဟင္း ဟင္း ” “ မမႏြယ္ ကလဲ ” “ ဟုတ္တယ္…မထားရ… ေကာင္ေလးေတြက ဝန္ေဆာင္မႈ တအားေကာင္းတာ… ညီမလဲ ဝင္လိုက္ပါလား” “ ဟာ… မမႏြယ္ကလဲ ” ေစာေစာက ထိုင္ေစာင့္ေနေသာ မထားဆိုသည့္ အမ်ိဳးသမီး မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ရဲသြားေလသည္။ ေကာင္တာမွ အမ်ိဳးသမီးက အေအးအခ်ိဳရည္ သံဗူးႏွင့္ဖန္ခြက္ကို လင္ဗန္းျဖင့္တင္၍ကိုင္လာကာ အနားသို႔ေရာက္လာသည္။ “ ကဲ…မထား …မူလက်ီ လုပ္မေနနဲ႔… ထ ထ… ဒီေရာက္မွေတာ့ တစ္ခါေလာက္ဝင္ၾကည္လိုက္စမ္းပါေအ..” “ အဲဒီ မမႏြယ္ကလဲ… ” “ ဘာလဲ…ဒီက အမေလးလည္း ဝင္ဦးမလို႔လား…လာေလ…” ေကာင္တာမွ အမ်ိဳးသမီးက အေအးဗန္းကို စားပြဲေပၚသို႔ တင္လိုက္ၿပီး မထားဆိုေသာ အမ်ိဳးသမီး၏လက္ကို လွမ္း၍ကိုင္လိုက္သည္။ “ကဲပါ…ထပါေအ…မထားကလဲ…ေရာက္မွေတာ့ မထူးပါဘူး ” မမႏြယ္ဆိုေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီးကလည္း မထားဆိုေသာ အမ်ိဳးသမီး၏ လက္တဖက္ကိုကိုင္ကာ ဆြဲထူလိုက္ သည္။ “အာ… မမႏြယ္္ကလဲကြာ…လုပ္ၿပီ.. ” မထား ရွက္ကိုရွက္ကန္းျဖင့္ ထ၍ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္။ “ ကဲ…ညီမေရ…ဒီကမထားကိုလည္း မမလိုပဲသေဘာထားၿပီး အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ပါကြာ ” မမႏြယယ္ဆိုေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီးက ေျပာလည္းေျပာ စလင္းဘက္ထဲမွ ေငြတစ္ေသာင္းငါးေထာင္ကိုလည္း ထုတ္ယူ၍ ေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မမႏြယ္က ေျပာလိုက္ေသးသည္။ “ဆက္ရွင္ပဲ ေနာ္ ” “ဟုတ္ကဲ့…မမ” ေကာင္တာမွ အမ်ိဳးသမီး ေခၚရာေနာက္သို႔ မထား ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖင့္ ပါသြားသည္။ မမႏြယ္ဆိုေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီး၏ အမည္က ေဒၚစန္းစန္းႏြယ္ျဖစ္သည္။ မထားဆိုေသာ အမ်ိဳးသမီး၏အမည္က ေဒၚထားထားသူ ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ေငြေၾကးသုံျဖဳန္းႏိုင္ေသာ လုပ္ငန္းရွင္ေတြျဖစ္ၾကသည္။ မမႏြယ္က အသက္ ၄၂ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ၿပီး ခင္ပြန္းသည္က ကြယ္လြန္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္ကာ မုဆိုးမျဖစ္သည္။ မထားက အသက္ ၃၈ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ၿပီး ခင္ပြန္းသည္ျဖစ္သူက အေမရိကားတြင္ သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္ေနသည္မွာ ၄ႏွစ္ခန႔္ရွိၿပီျဖစ္သည္။ ဒီေတာ့ႏွစ္ဦးစလုံး လိုအပ္ခ်က္ တူညီေနသူေတြျဖစ္သည္။

မမႏြယ္က ဒီေနရာကို မၾကာခဏလာတတ္ၿပီး မထားကို ေရာက္ဖူးေအာင္ လိုက္ခဲ့ပါလားဟု ေခၚခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေကာင္တာမွ အမ်ိဳးသမီး လက္ဆြဲေခၚေဆာင္ရာသို႔ လိုက္ပါလာေသာ မထားသည္ အလွျပင္ခန္းအတြင္း ျဖတ္ေလွ်ာက္လာၿပီး တဖက္ရွိ အလွျပင္ခန္းတံခါးေပါက္အနီးသို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။ ထိုေနရာတြင္ ဆိုဖာထိုင္ခုံရွည္ ႏွစ္ခုျဖင့္ ေကာင္ေလးေတြ ထိုင္ေနၾကသည္။ ထိုေနရာသို႔အေရာက္ ေကာင္တာမွ အမ်ိဳးသမီးက ရပ္၍ မထားလည္း ရပ္လိုက္သည္။ “ ကဲ…မမ…ဒီမွာအားလုံး ၈ေယာက္ရွိတယ္…မမ အႀကိဳက္ေ႐ြးေပေတာ့. ” ရဲကနဲျဖစ္သြားေသာ မ်က္ႏွာေလးျဖင့္ မထားက ေကာင္ေလးေတြကိုၾကည့္သည္။ အားလုံး ကိုယ္လုံးေတာင့္ ေတာင့္ႏွင့္ ႐ုပ္ေခ်ာေခ်ာေလးေတြ။ အားလုံး၏ သန္စြမ္းမႈကလည္း အတူတူေလာက္ပင္ျဖစ္ႏိုင္၍ မထားဘယ္သူ႔ကို ေ႐ြးရမွန္း မသိျဖစ္ေနသည္။ “ ဒီဖက္က ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တပတ္မွတခါပဲလာတဲ့ အခ်ိန္ပိုင္းေတြေလ ဟိုဖက္က ၆ေယာက္ကေတာ့ ဒီက ပင္တိုင္ေတြေပါ့ ” မထား တခါတေလမွ လာသည္ဆိုေသာ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ မထား၏စိတ္ထဲတြင္ ပင္တိုင္ ၆ေယာက္က ေနာင္လည္း အခ်ိန္မေ႐ြးေတြ႕ႏိုင္သည္။ တခါတေလမွလာေသာ ႏွစ္ေယာက္က ႀကဳံေတြ႕ရခဲ၍ ထိုႏွစ္ေယာက္ထဲမွ ေ႐ြးရန္ႀကံစည္လိုက္သည္။ တစ္ေယာက္က အသားလတ္လတ္ တေယာက္က အသားျဖဴျဖဴ၊ ႏွစ္ေယာက္စလုံး လုံးတူေဒါက္တူမို႔ ေဒၚထားထားသူ၏ မ်က္လုံးက ထိုေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္၏ ေျခမမ်ားဆီသို႔ ေရာက္သြားသည္။ “သူနဲ႔ပဲသြားမယ္ ” အသားလတ္လတ္ေကာင္ေလးက မထားကို ၿပဳံး၍ၾကည့္ရင္း မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္။ “ကာစတန္မာ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔က အဓိကေနာ္ ” “ ဟုတ္ကဲ့ မမ ” ေကာင္တာမွ အမ်ိဳးသမီး၏ သတိေပးစကားကို ေကာင္ေလးက ေခါင္းညိတ္၍ တုံ႔ျပန္လိုက္သည္။ ေကာင္တာမွ အမ်ိဳးသမီးက နံရံအေပၚဖက္တြင္ ကပ္ထားေသာ မွန္ဘီ႐ိုေလး၏ တံခါးကိုလွမ္း၍ ဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ နံပါတ္ျပား ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းကို ျဖဳတ္ကာ ေကာင္ေလးလက္ထဲသို႔ ထည့္ေပးလိုက္သည္။ “ အခန္း ၇ကို သြားေတာ့ ” ေကာင္ေလးကေရွ႕က မထားကေနာက္က အလွျပင္ဆိုင္မွန္လုံခန္း၏ ေနာက္ဖက္တံခါးမွေန၍ အထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့သည္။ ေကာင္တာမွ အမ်ိဳးသမီးကေတာ့ ေနခဲ့သည္။ အထဲတြင္ တည္းခိုခန္းမ်ားကဲ့သို႔ နံပါတ္တပ္ထားေသာ အခန္းမ်ား အစီအရီရွိေနသည္။ နံပါတ္ ၇တပ္ထားေသာ အခန္းကို ေကာင္ေလးက ေသာ့ဖြင့္လိုက္သည္။ “ ဝင္ေလ…မမ ” မထားကေရွ႕က ေကာင္ေလးက ေနာက္မွ အခန္းထဲသို႔ဝင္လိုက္ၿပီး ေကာင္ေလးက အခန္းတံခါးကို ေသာ့ခတ္၍ ပိတ္လိုက္သည္။ အခန္းက ၁၅ေပပက္လည္ေလာက္ ရွိမည္ထင္သည္။ အလယ္တြင္ တစ္ေယာက္အိပ္လည္းမက ႏွစ္ေယာက္အိပ္လည္းမက်ေသာ ဇက ကုတင္တစ္လုံးေပၚတြင္ ေမြ႕ယာထူႀကီးတစ္လုံးႏွင့္အိပ္ယာကို ခမ္းခမ္းနားနား ျပင္ဆင္ထားသည္။ ေဒၚထားထားသူက ကုတင္ေစာင္းတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ေကာင္ေလးက သူ႔အက်ႌကိုခြၽတ္၍ နံရံမွခ်ိတ္တြင္ ခ်ိတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မထားေဘးကုတင္ေစာင္းတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ အခန္းထဲေရာက္ကထဲက ေကာင္ေလးကို ေငး၍ၾကည့္ေနေသာ မထားက ေကာင္ေလးကိုဖက္၍ ပါးႏွစ္ဖက္ကို အားရပါးရ နမ္းလိုက္သည္။

ေကာင္ေလးက လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ မထား၏ခါးကို ဖက္ထားရင္း တင္သားတစ္ဖက္ကို ဆုပ္နယ္ေပးေနသည္။ “ မင္းနာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲ ” “ေအာင္ေအာင္လို႔ပဲ ေခၚပါ မမ ” “ အင္းေလ နာမည္ရင္းကိုေတာ့ ဘယ္ေျပာပါ့မလဲ…မမ နံမည္က နံမည္အမွန္ေနာ္…မထားလို႔ေခၚတယ္ ” “ ဟုတ္ကဲ့…မမ…ကြၽန္ေတာ္ အဝတ္ေတြ ခြၽတ္ေပးမယ္ေနာ္… ” “ …ေအာင့္သေဘာပဲ… ”ေအာင္ေအာင္က မထားကိုအားျဖင့္ ညႇစ္၍ဖက္ကာ ပါးႏွစ္ဖက္ကို နမ္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မထား၏အက်ႌကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ခြၽတ္ေပးရင္း ထြက္ေပၚလာေသာ အသားစိုင္ေလးမ်ားကို ပခုံးသားေလးေတြကအစ ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ဖိ၍ဖိ၍ စုပ္ကာ နမ္းေပးသည္။ နမ္းရင္း ခြၽတ္ရင္းျဖင့္ ေနာက္ဆုံး ေအာက္ခံ ဘရာစီယာပါ ကြၽတ္သြားေသာ အခါတြင္ေတာ့ လုံးဝန္းေသာ ႏို႔အုံႏွစ္လုံးက အိတြဲတြဲေလး ထြက္ေပၚလာသည္။ ႏို႔အုံသားေလးေတြကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိလိုက္ ညႇပ္လိုက္ စုပ္လိုက္ျဖင့္ နမ္းေပးရင္း ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို စို႔ေပးလိုက္သည္။ ထိုသို႔ ႏို႔သီးေလးေတြကို စုပ္ေပးေနေသာ အခ်ိန္တြင္ ႏို႔အုံကိုလည္း လက္ျဖင့္ အသာဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေခ်ေပးေနသည္။ မထားရင္ကိုေကာ့ၿပီး မ်က္ႏွာကိုေမာ့ကာ မ်က္လုံးေတြက စင္းၿပီးမွိတ္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ လက္တစ္ဖက္ကလည္း ေအာင္ေအာင္၏ လည္ပင္းကိုဖက္ကာ သူမ၏ ရင္ဘတ္ေတြကို အတင္းကပ္၍ ေပးေနသည္။ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ေစ့ငွေအာင္ စို႔ေပးၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ေအာင္ေအာင္က မထား၏ခါးကိုေပြ႕ကာ ပက္လက္လွန္ေပးရင္း အနည္းငယ္မွ် စူထြက္စျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ ဗိုက္သားမ်ားကို နမ္းရင္း ထဘီကိုေအာက္သို႔ ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ ထဘီက ခ်က္ေအာက္ေရာက္သြားေတာ့ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီႀကိဳးက ေပၚလာသည္။ ေအာင္ေအာင္က ထဘီကို ေျခဖ်ားဘက္မွေန၍ ကြင္းလုံးခြၽတ္ပစ္လိုက္ၿပီး မထား၏ႀကိဳးတပ္ ခြေထာက္ပါ ေဘာင္းဘီကိုပါ ခြၽတ္ပစ္လိုက္၏။ အဝတ္ေတြ အားလုံး ကြၽတ္သြားေသာအခါ အေမႊးထူထူျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ခုံးခုံးႀကီး ထြက္ေပၚလာေလသည္။ ဆီးခုံမွ အေမႊးစပ္ေလးမ်ားအထိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိကပ္နမ္းစုတ္ၿပီး ေပါင္လုံးႀကီးေတြကိုပါ နမ္းလိုက္သည္။ လက္တစ္ဖက္က ေစာက္ဖုတ္ႀကီးေပၚအုပ္၍ အေမႊးေတြကို ထိုးဖြရင္း ဖြဖြေလးပြတ္ေပးေနသည္။ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုၾကားမွ ေစာက္ရည္ၾကည္ကေလးမ်ား စိမ့္ၿပီးထြက္ေပၚလာတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ “ မမ…ကြၽန္ေတာ္ မႈတ္ေပးရမလား… ” “ အင္း ” “ မုန႔္ဖိုးေပးရမယ္ ေနာ္ ” “ေပးမွာေပါ့…ၿပီးေအာင္ေတာ့ မမႈတ္နဲ႔ေနာ္ ” “ ဟုတ္ကဲ့ပါ ” ေအာင္ေအာင္က မထား၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ကား၍ေထာင္ကာ ေပါင္ၾကားသို႔ မ်က္ႏွာအပ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ လွ်ာကိုအျပားလိုက္ထုတ္၍ ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကို ေအာက္မွေန၍ အေပၚသို႔ပင့္ကာ သုံးေလးႀကိမ္မွ် ယက္တင္လိုက္သည္။ “အ…အ…ဟင္း…ေဇာ္ေဇာ္ရယ္…ေမာင္ေလးရယ္… ” မထား အသံထြက္ေအာင္ပင္ ၿငီးလိုက္ရသည္။

ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္စိက လွ်ာျဖင့္ဒ႐ြတ္တိုက္ ပြတ္တိုက္သည့္ ဒဏ္ကိုမခံႏိုင္ေပ။ ေအာင္ေအာင္က ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကို လက္မႏွစ္ဘက္ျဖင့္ အသာဖိၿဖဲလိုက္သည္။ အမွန္က ေစာက္စိကို ဆက္၍စုပ္ေပးရန္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒါက မႈတ္တာႏွင့္ ၿပီးခ်င္သူမ်ား အတြက္သာျဖစ္သည္။ အခု မမက ၿပီးေအာင္ မလုပ္ေပးရန္ မွာထားသည္ကို သတိရေသာေၾကာင့္ ေစာက္စိကို ဆက္မစုပ္ေပးေတာ့ပဲ ၿဖဲထား၍ ၿပဲေနေသာ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုၾကားသို႔ လွ်ာကိုထိုးသြင္းကာ ပတ္လည္လွည့္ ယက္ေပးလိုက္ သည္။ လွ်ာကိုနက္သထက္နက္ေအာင္ အထဲသို႔ ထိုးသြင္းျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ ေစာက္ပတ္တြင္းဝ အတြင္းနားေလးကိုသာ ယက္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ အံႀကိတ္၍ ဝမ္းေခါင္းသံျဖင့္ တအင္း အင္း ၿငီးရင္း မထား၏ေပါင္ႀကီးေတြက ေပါင္ၾကားမွ ေအာင္ေအာင္၏ေခါင္းကို ညႇပ္လိုက္ခြာလိုက္ ျဖစ္ေနၾကသည္။ တခဏအတြင္းမွာပင္ ေစာက္ပတ္ထဲမွ တေျဖးေျဖး စိမ့္ထြက္လာေသာ အရည္ၾကည္မ်ားမွာ ပ်စ္လာသည္ကို လွ်ာဖ်ားမွတဆင့္ သိရွိလိုက္ရသည္။ ေအာင္‌ေအာင္က ေစာက္ေခါင္းထဲမွ လွ်ာကိုဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုကို ခပ္ဖြဖြေလး ယက္ေပးကာ သူ၏ေခါင္းကို ႂကြလိုက္သည္။ “ အင္းဟင္းဟင္း…ေမာင္ေလးရယ္…ေမာလိုက္တာကြယ္ ” “ နားဦးမလား…မမ ” “ ခဏနားပါရေစဦး ေမာင္ေလးရယ္… ႏိုမို႔ဆို ထည့္လည္းထည့္ ၿပီးလည္းၿပီး ျဖစ္သြားမွာ စိုးလို႔ပါ…ေနာ္ ” ေအာင္ေအာင္ ကုတင္ေပၚမွဆင္းကာ အခန္းေထာင့္ရွိ ေရခဲေသတၱာေလးထဲမွ ေရသန႔္ဘူးကို ေဖာက္၍ ဖန္ခြက္ထဲထည့္ကာ ယူလာေပးသည္။ “ မမ…ေသာက္လိုက္ပါဦး ” “ အင္း…မင္းလဲ ေသာက္ဦးေလ ” ေအာင္ေအာင္ဆိုေသာ ေကာင္ေလးက ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ မထားက ေရေသာက္ၿပီးေတာ့ ဖန္ခြက္ကို ျပန္ယူသြားၿပီး သူလည္း ဖန္ခြက္တစ္ဝက္ေလာက္ ေရထည့္ေသာက္သည္။ အဝတ္အစားကင္းမဲ့၍ ဝတ္လစ္စလစ္ ျဖစ္ေနသူက ေဒၚထားထားသူ။ သူမ၏ ျဖဴေဖြးေတာင့္တင္းလွပသည့္ ခႏၶာကိုယ္အား ေအာင္ေအာင့္မ်က္လုံးမ်ားက သာမန္အၾကည့္ျဖင့္သာ ၾကည့္ေသာ္လည္း မထားကမူ ယခုအခ်ိန္အထိ ပုဆိုးဝတ္ထားဆဲျဖစ္ေသာ ေအာင္ေအာင္ဆိုေသာ ေကာင္ေလးကို မျပတ္ၾကည့္ေနမိသည္။ “မမ…လုပ္ရေတာ့မလား… ” “ အင္း ေလ ” “ မမ က ဘယ္လိုပုံစံမ်ိဳးကို အႀကိဳက္ဆုံးလဲ” “ေနဦး…မင္းဟာကို ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္ ” ေအာင္ေအာင္က ခါးမွပုဆိုးကိုခြၽတ္၍ ကုတင္ေျခရင္းဖက္ရွိ ကုတင္တိုင္ေပၚသို႔ ပစ္တင္လိုက္သည္။

႐ုတ္တရက္ ေပၚထြက္လာေသာ လီးႀကီးက အ႐ြယ္ႏွင့္ေတာင္ မမွ်ဟု ေျပာရမေလာက္ပင္ျဖစ္သည္။ အရွည္က ၆လက္မေအာက္ ေလ်ာ့မည့္ပုံမရွိေပ။ လုံးပတ္က လက္တစ္ကိုင္ ျပည့္ျပည့္ခန႔္။ လီးႀကီးက ေတာင္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း သိပ္ၿပီးေတာ့ မာေသးပုံမရ။ “မမ…ကိုင္ခ်င္ရင္ ကိုင္ေလ ” ေအာင္ေအာင္က ေျပာရင္း ကုတင္ေဘးသို႔ ကပ္ေပးသည္။ မထားလည္း အိပ္ယာေပၚ ပက္လက္အေနအထားမွ ေအာင္ေအာင္ရွိရာဘက္သို႔ ေစာင္းၿပီး လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ လီးႀကီးကို လွမ္းဆုပ္လိုက္ေလသည္။ လီး၏ေႏြးေထြးေသာ အပူေငြ႕က သူမလက္ဖဝါးသို႔ စီးဝင္သြားခိုက္ ေစာက္ပတ္ဝမွ စစ္ကနဲ ခံစားလိုက္ရသျဖင့္ မထားေပါင္ႏွစ္လုံးကို လိမ္ထားလိုက္ရေလသည္။ ခပ္ျဖည္းျဖည္း ဂြင္းတိုက္ေပးေနရာမွ လီးက စံခ်ိန္တင္ေအာင္ မာတင္းလာၿပီး အေၾကာႀကီးေတြက အၿပိဳင္းၿပိဳင္း ခုံး၍ထလာသည္။ “ လာ…ေမာင္ေလးရယ္… မမကို ဒီကုတင္ေစာင္းမွာပဲ လုပ္ေပးပါ ” မထားက လီးကိုကိုင္ရင္း စိတ္မထိန္းႏိုင္၍ အလုပ္စရန္ ေျပာလိုက္ၿပီး လီးကို လက္မွ လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ခႏၶာကိုယ္အား ကုတင္ေပၚ ကန႔္လန႔္ျဖတ္အိပ္ရင္း တင္သားႀကီးမ်ားကို ကုတင္ေစာင္းတြင္တင္ကာ ေပါင္ကား၍ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကုတင္ေအာက္သို႔ ခ်လိုက္၏။ ေအာင္ေအာင္က သူမေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားသို႔ ဝင္ရပ္လိုက္ရင္း ေစာေစာက ေရေသာက္စဥ္ နံရံတြင္ခ်ိတ္ထားေသာ အက်ႌအိတ္ထဲမွ ယူလာပုံရေသာ ကြန္ဒုံးကိုေဖာက္၍ လီးတြင္စြပ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေရွ႕သို႔တိုးကပ္လိုက္ၿပီး လီးတန္တစ္ခုလုံးကို မထား၏ အေမႊးထူထူျဖင့္ ခုံးထေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးေပၚသို႔ အလွ်ားလိုက္တင္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖင့္ အေမႊးေတြၾကား ထိုးသြင္းပြတ္ေပးလိုက သည္။ “ဟင္း…ဟင္း…ဟင္း…ယားတယ္…ဟင္း… ” ေစာက္ဖုတ္အုံေပၚမွ လီးတန္ႀကီးကို ေလွ်ာကနဲ ေနာက္သို႔ဆုတ္လိုက္ၿပီး ေစာက္ေစ့ျပဴးျပဴးႀကီးကို လီးထိပ္ျဖင့္ ႏွစ္ခ်က္မွ်ထိုးကာ ေစာက္ေစ့ေပၚသို႔ လီးထိပ္ဖ်ားကိုတင္၍ ပြတ္သပ္ထိုးဆြေနသည္။ တဟင္းဟင္း ၿငီးျငဴျမည္တမ္းရင္း မထားတစ္ေယာက္ ဖင္ႀကီးေတြ ေကာ့ေကာ့တက္လာသည္။ လီးထိပ္ကို ေစာက္ေစ့ေအာက္သို႔ ဆြဲခ်လိုက္ၿပီး ေစာက္ေခါင္းဝသို႔ ေတ့ကာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖိ၍ညင္ညင္သာသာ ဆက္တိုက္သြင္းလိုက္သည္။ မထား၏ ေမးဖ်ားေလး ေမာ့တက္သြားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာမွာ ဟ၍သြားသည္။ အလိုးမခံရသည္မွာ ၄ႏွစ္ခန႔္ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူမေစာက္ေခါင္းက ေစးကပ္က်ဥ္းေျမာင္းေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ လီးႀကီးက တျဖည္း ျဖည္း ထိုးခြဲဝင္ေရာက္ လာေသာအခါ လီးကိုငံ့လင့္ေနသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသား ႂကြက္သားမွ်င္မ်ားက အလုအယက္ ဝိုင္းဝန္းဆြဲယူၾကသည္။ အရည္ၾကည္မ်ားကလည္း ဆက္တိုက္ စိမ့္ထြက္လာၾကသည္။ အလိုလိုေနရင္း မထား ေမာေနေလသည္။ ေအာင္ေအာင္က လီးကိုတဝက္သာသာေလာက္သာ ထုတ္၍ ေလးငါးႀကိမ္မွ် ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ေဆာင့္လိုးၿပီးမွ ႏို႔တစ္ဖက္ကို လက္ျဖင့္လွမ္း၍ ႏွယ္ရင္း လီးကိုတဆုံး ထုတ္၍ ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္သည္။

မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကို အတင္းမွိတ္ရင္း မထား၏ဦးေခါင္းမွာ ရမ္းခါေနသည္။ ေအာင္ေအာင္ လိုးတာက ပညာသားပါသည္။ လီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ သမား႐ိုးက် ပုံမွန္အတိုင္း လိုးသြင္းေနျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ ခါးကိုအသုံးခ်ကာ လီးကို ေဘးဘယ္ညာ ေစာင္း၍တမ်ိဳး အေပၚသို႔ေကာ့၍တဖုံ ေအာက္သို႔စိုက္၍တခါ ေလးဘက္ေလးတန္ ျပည့္စုံေအာင္ တဆုံးတဆုံးထုတ္၍ ခပ္နာနာ ေဆာင့္လိုးေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေဒၚထားထားသူမွာ ရင္ဘတ္ေကာ့တက္လာလိုက္ ကုတင္ေစာင္းမွ ဖင္ႀကီးေတြ ႂကြတက္လာလိုက္ျဖင့္ တကိုယ္လုံး ေယာက္ယက္ခတ္လွ်က္ တခါမွ် မႀကဳံဖူးသည့္ အရသာကို ျဖတ္ျဖတ္လူး ခံစားေနရသည္။ “ဖြတ္…ဇြတ္…ပလြတ္…ကြၽတ္…ကြၽတ္…ကြၽတ္…ဟင္း…ဟင္းဟင္..ကြၽတ္ကြၽတ္ ” ေအာင္ေအာင္၏လက္က ႏို႔ႏွစ္လုံးကို အလြတ္မေပး မနားတမ္းညႇစ္လွ်က္ လီးကလည္း အားပါပါျဖင့္ ခပ္သြက္သြက္ မနားတမ္းေဆာင့္လွ်က္ ဒရစပ္လိုးလိုက္ ခပ္ေျဖးေျဖးေလး ေမွးေဆာင့္လိုက္ျဖင့္ သူ၏စိတ္ကို ထိန္းကာ ပညာသားပါပါ လိုးေပးလွ်က္ရွိသည္။ မခံရတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ေဒၚထားထားသူမွာ ခပ္ေစာေစာကလည္း ေအာင္ေအာင္ ဘာဂ်ာ မႈတ္ထားေသာအရွိန္ျဖင့္ ၿပီးခ်င္စိတ္မွာ ျပင္းျပ၍လာသည္။ တကိုယ္လုံးလဲ ဆိမ့္တက္လာေလသည္။ ေနာက္တစ္ခ်ီက်မွ ေလးဖက္ကုန္း၍ အခ်ိန္ၾကာၾကာေလး အားရွိပါးရွိ ခံေတာ့မည္ဟု မထားေတြးလိုက္သည္။ “ ေအာင္…ေအာင္…မမေပၚ ေမွာက္… ေမွာက္ခ်လိုက္..” ေအာင္ေအာင္တို႔က ကြၽမ္းၿပီးသားပါ အမ်ိဳးသမီး ၿပီးေတာ့မည္။ သူမအေပၚသို႔ ေမွာက္ခ်လိုက္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးက အတင္းႀကဳံး၍ ဖက္ထားသည္။ ေအာင္ေအာင္က မထား၏ ဘယ္ဖက္ႏို႔ကိုငုံ႔၍ အားျဖင့္စုပ္ကာ စို႔ေပးရင္း သူ၏အားပါေသာ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားကို အျမင့္ဆုံးအရွိန္သို႔တင္ကာ အျပင္းထန္ဆုံး ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္သည္။ “အီး…အ…အမေလး…အား…ကြၽတ္ကြၽတ္…ကြၽတ္…ဟင္း…” မထား၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးမွာ ေတာင့္ကနဲ ေကာ့တက္သြားၿပီး ဆတ္ဆတ္ခါသြားသည္။ ၿပီးေတာ့ ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းခ်ကာ ၿငိမ္က်သြားေတာ့မွ ေအာင္ေအာင္က သူ႔ေဆာင့္အားကို ေလွ်ာ့ကာ လီးကိုတစ္ဝက္ေလာက္သာ ထုတ္၍ ခပ္ေျဖးေျဖး တစ္ခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္ေပးသည္။ မထားတစ္ေယာက္ ေၾကးစားထံမွရေသာ ကာမအရသာကို ခုံမင္စြဲလန္းသြားေပၿပီ။ ၿပီးေတာ့ အလိုးေကာင္းေသာ ေအာင္ေအာင္ဆိုေသာ ေကာင္ေလးကိုလည္း ခင္တြယ္သြားမိသည္။ “ ေတာ္ၿပီေအာင္…ရၿပီ ” သူမစကားအဆုံး ေအာင္ေအာင္က လီးကိုေနာက္သို႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆြဲထုတ္ကာ ေသခ်ာနမ္းေပးသည္။ မမတို႔ ခဏနားၿပီး တစ္ခ်ီထပ္လုပ္ၾကတာေပါ့ “ဟုတ္ကဲ့…မမ” ေအာင္ေအာင္က ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ အိပ္ခန္းႏွင့္ ဆက္လွ်က္ရွိေသာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားသည္။

မထားကေတာ့ ေနာက္ၿပီးေတာ့မွပဲ ေရေဆးေတာ့မည္ဟု ေတြးလွ်က္ အိပ္ယာထက္တြင္လွဲ၍ က်န္ေနခဲ့ေလသည္။ ေဒၚထားထားသူ တေယာက္ ထိုေနရာ ထိုဌာနသို႔ တပတ္လွ်င္ တခါေရာက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ သူမ ေရာက္တိုင္း ေအာင္ေအာင္ကို ေတြ႕ရသည္မဟုတ္။ ရွိတဲ့သူနဲ႔ပဲ သြားခဲ့သည္။ ေအာင္ေအာင္ႏွင့္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ သြားျဖစ္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေအာင္ေအာင္ကို မေတြ႕ရေတာ့ေပ။ ေမးျမန္းၾကည့္ေတာ့ ကုမၸဏီတခုတြင္ အလုပ္ဝင္သြားၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရ၏။ ဒါေပမဲ့ ေဒၚထားထားသူ၏ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ေအာင္ေအာင္ဆိုေသာ ေကာင္ေလးကို မၾကာခဏ တမ္းတေနမိခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ေရစက္ေရမႊားမ်ား တဖြားဖြားလႊင့္တက္ေအာင္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို အားႏွင့္မာန္ျဖင့္ လႈပ္ရွားကူးခတ္ရင္း ေဖြးျဖဴေသာ ေျခေထာက္ေလး ႏွစ္ဖက္က ဘယ္ညာခြဲ၍ထားကာ လႈပ္ရွားေနသည္။ အျပာေရာင္သန္းေနေသာ ေရတြင္ အျဖဴေရာင္ပန္းပြင့္ေလး လူးလွိမ့္ေနသည့္သဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။ ဖြားကနဲ တက္သြားေသာ ေရစက္ေရမႊာမ်ားႏွင့္အတူ အျဖဴေရာင္ ပန္းပြင့္ေလးက ကန္ေဘာင္သို႔ တက္ေသာေလွခါး လက္ရမ္းကို ကိုင္ကာ တေျဖးေျဖး ေလွခါးထစ္မ်ားကို နင္းရင္း ေရကူးကန္ေဘာင္ေပၚသို႔ တက္လာသည္။ ပ်ိဳျမစ္ႏုနယ္ေသာ မိန္းခေလးတေယာက္ ဝတ္ထားေသာ ေရကူးဝတ္စုံက ၾကည္ျပာေရာင္ေလး သူမ၏ ဝင္းဝါေသာ အသားအေရႏွင့္ လိုက္ဖတ္လွသည္။ တကိုယ္လုံးတြင္ တင္က်န္ေနေသာ ေရစက္ေရေပါက္ေလးမ်ားက နံနက္ခင္း ေနေရာင္ျခည္ေအာက္တြင္ သူမ၏ဝါေ႐ႊေသာ အသားအရည္ေလးႏွင့္ လိုက္ဖက္စြာ တန္ဆာဆင္ေနၾက သည္။ ေရကူးကန္ေဘာင္ေပၚသို႔ ေရာက္လာေသာ မိန္းခေလးက သူမ၏ ကိုယ္ေပၚမွ ေရစက္ေရေပါက္မ်ားကို လက္ျဖင့္သပ္ခ်ေနသည္။ ဒရင္းဘတ္ေပၚတြင္ ထိုင္၍ မဂၢဇင္းဖတ္ေနေသာ ေဒၚထားထားသူက လက္ထဲမွ စာအုပ္ကို ပိတ္၍ ေဘးရွိစားပြဲေလးေပၚ တင္လိုက္ၿပီး သမီးျဖစ္သူ သႏၲာစိုးကို လွမ္း၍ၾကည့္လိုက္သည္။ သမီးေလး အေတာ္ထြားၿပီး လွလာတာဘဲ။ အင္းေလ သူ႔အသက္ေတာင္ ၂၀ ျပည့္ၿပီးၿပီဘဲ။ ငါေတာင္မွ အသက္ ၄၀ ထဲဝင္ေနၿပီ။ သမီးကိုယ္လုံးက ငါငယ္ငယ္တုန္းကလိုဘဲ အခ်ိဳးက်ၿပီး လွတာဘဲ။ မ်က္ႏွာက သူအေဖနဲဆင္ေတာ့ ႏွာေခါင္းက ပိုလွတာေပ့ါ။ အေတြးအဆုံး သူမ၏ေရွ႕ဖက္သို႔ ျဖတ္၍ေလွ်ာက္လာေသာ သမီးျဖစ္သူက လွည့္ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးျပသည္။ “မာမီ ဘာၾကည့္……’’ “ သမီးေလးကို လွလို႔ၾကည့္ေနတာ… ’’ “ ဟုတ္ပါဘူးေနာ္ သမီးက မာမီေလာက္ မလွပါဘူး ’’ “ သမီးက ပိုလွပါတယ္ကြယ္ .. ကဲကဲ..အဝတ္လဲခ်ည္… အေအးမိအုံးမယ္… ’’ သမီးျဖစ္သူ ေလွ်ာက္သြားေသာေနာက္သို႔ ေဒၚထားထားသူတေယာက္ မဂၢဇင္းစာအုပ္ကို ေကာက္ယူ၍ လိုက္လာခဲ့သည္။ ေရကူးကန္ေဘးနားတြင့္ လုပ္ထားေသာ အဝတ္အစားလဲသည့္ ေနရာအေဆာက္အဦးေလးကို တံခါးမပိတ္ဘဲ သႏၲာစိုး အဝတ္အစားလဲေနသည္။ ေရကူးကန္က ကိုယ့္ၿခံထဲ ကိုယ္အိမ္ေရွ႕ကကန္၊ ၿပီးေတာ့ ဒီမွာက မာမီႏွင့္သူ ႏွစ္ေယာက္ထဲ။ ဒီေတာ့ တံခါးကို မပိတ္ေတာ့ေပ။ သမီး အဝတ္အစား လဲေနသည္ကို တံခါးဝမွရပ္၍ ၾကည့္ေနမိသည္။ “ လွလိုက္တဲ့ သမီးေလးရယ္ ’’ “ ဟင္…..’’ ေဒၚထားထားသူ ေခါင္းနပမ္း ႀကီးသြားသည္။ တကိုယ္လုံးခြၽတ္၍ အဝတ္အစားလဲေနသာ သမီး၏ ကိုယ္ေပၚမွ လုံးလုံးက်စ္က်စ္ လက္သီးဆုပ္မွ် ႏို႔ေလးႏွစ္လုံး ထိုႏို႔ေလးမ်ားထိပ္မွ ႏို႔သီးေလးမ်ား ရွိသင့္သည္ထက္ ပို၍ႀကီးေနသည္။

သူမသမီးကို ေန႔စဥ္လို သတိထားၾကည့္မိသည့္ၾကားက သည္ႏို႔သီးေလးႏွစ္လုံးက မ်က္စိေရွ႕တြင္ တေျဖးေျဖး ႀကီးလာသည္။ သူ႔ဘာသာဘဲ ကိုင္လို႔လား… ဒါမွမဟုတ္ ေယာက္်ားေလး တေယာက္ေယာက္နဲ႔ဘဲ…. “ အင္းေလ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ သမီးက ငယ္ေတာ့တာမွ မဟုတ္ဘဲ… ဘြဲ႕ရလို႔ အလုပ္ေတာင္ ဝင္ေနၿပီဘဲ။ ဒါေပမဲ့ မမွားတန္တာ မမွားရေအာင္ တေန႔ေလာက္ေတာ့ ေျပာထားအုံးမွဘဲ’’ဟု ေတြးရင္း သူမတို႔ႏွစ္ထပ္တိုက္ ႀကီးရွိရာသို႔ ေဒၚထားထားသူ တေယာက္ ဆက္၍ ေလွ်ာက္လာခဲ့ ေလေတာ့သည္။ ကုန္းထားေတာ ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးက သာမန္အေနအထားမဟုတ္ဘဲ ေကာ့တင္းထားသျဖင့္ ပို၍ စြဲမက္စရာ ေကာင္းေနသည္။ ေနာက္သို႔ ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကားတြင္ တိုးဝင္ညႇပ္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးက ဆက္၍သြင္းလွ်င္ ရပါလွ်က္ျဖင့္ မသြင္းဘဲ ဒစ္သာသာ လက္တလုံးမွ်ျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းဝတြင္ နဲ႔ေနၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကုန္းထား၍ ေအာက္သို႔ငိုက္က်ေနေသာ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို လွမ္းဆြဲကာ ႏို႔သီးေလးေတြကို လက္ညႇိဳးလက္မတို႔ျဖင့္ ပြတ္ေနသည္။ “ထက္…လုပ္မွာျဖင့္ လုပ္ကြာ.. မေနတတ္ေတာ့ဘူး…. ’’ စိတ္မရွည္စြာ ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း အသံေလးက တုန္တုန္ယင္ယင္ေလး ျဖစ္ေနသည္။ ေစာက္ေခါင္းဝတြင္ ႏွဲ႔ေနသည့္ လီးဒစ္ႀကီး၏ ဒါဏ္ႏွင့္ အေခ်ခံေနရေသာ ႏို႔သီးႏွစ္လုံး၏ ရသတို႔ပါ ေပါင္းစပ္လွ်က္ တကိုယ္လုံးမွ အေသြးအသားတို႔က မခံမရပ္ႏိုင္စြာ လႈပ္ရွားခံစားရလွ်က္ ေစာက္ရည္ၾကည္တို႔ကို အတင္းညႇစ္ထုတ္ေပးေနသည္။ ေစာက္ေခါင္းဝတြင္ စိုသထက္ စိုလာသည္ကို ဒစ္ႀကီးက သိေနသည္။ “ခ်စ္ကလဲကြာ…ကိုက ခ်စ္ကို ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးေနတာ… စိတ္ရွည္မွေပါ့…” “ကြၽတ္..လုပ္မွာျဖင့္ လုပ္ေတာ့ကြာ…ကဲကဲ…” သႏၲာစိုး စိတ္မရွည္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ကုန္း၍ေကာ့တင္ထားေသာ သူမ၏ဖင္ႀကီးကို ေနာက္သို႔ပစ္ပစ္ၿပီး ေဆာင့္ပစ္လိုက္သည္။ ေနာက္ကေန ေဆာင့္သြင္းသေလာက္ေတာ့ လီးကမဝင္။ တဝက္သာသာ ေလာက္ထိေတာ့ လီးႀကီးက ေစာက္ေခါင္းထဲ ဝင္သြားသျဖင့္ သႏၲာစိုး နဲနဲေတာ့ ေက်နပ္သြားသည္။ ေကာင္မေလး ဒီလိုျဖစ္ ဒီလိုလုပ္ေအာင္ တမင္လုပ္ေနေသာ ထက္ေအာင္ကလည္း စိတ္ထဲေက်နပ္သြားၿပီး သူ႔လက္တဖက္ကို ႏို႔အုံမွ ဖယ္ကာ ခါးေသးေသးကေလးကို လက္တဖက္ျဖင့္ ထိန္းကိုင္ရင္း လီးကိုဖိ၍ သြင္းလိုက္သည္။ သႏၲာစိုး ေခါင္းေလး ေကာ့တတ္သြားသည္။ “ မရပ္…မရပ္နဲ႔ေတာ့….ဆက္တိုက္လုပ္” ေစာက္ေခါင္း က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ မဆန႔္မၿပဲဝင္ေနေသာ ထက္ေအာင္၏ လီးႀကီးက သြက္သြက္ႀကီး ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ ျဖစ္ေနသည္။ လီးက ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း လိုးဝင္ျခင္းမဟုတ္။ လီးထိပ္ႀကီးက ေစာက္ေခါင္း ပတ္လည္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာကို တလွည့္စီ ထိုးေဆာင့္ လိုးဝင္ေနသည္။

သႏၲာစိုး မ်က္စိႏွစ္လုံးကို စုံမွိတ္ကာ ထိေတြ႕မႈ အာ႐ုံကိုသာ ခံစားလွ်က္ ခံစားခ်က္ ျပင္းထန္မႈေၾကာင့္ မခ်ိတင္ကဲျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုကို တင္းတင္းေစ့ကာ မာန္တင္းထားရသည္။ ေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္း တလႈပ္လႈပ္ ခါဆင္းသြားေသာ တင္သားလုံးလုံးႀကီးေတြကို ၾကည့္ရင္း မခ်င့္မရဲျဖင့္ ထက္ေအာင္က တင္သားႀကီးေတြကို လက္ျဖင့္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ ႐ိုက္ပုတ္ျဖစ္ညႇစ္ ဆုတ္နယ္လိုက္ေသးသည္။ ေရွ႕မွ ႏို႔ႏွစ္လုံးကိုလည္း အလြတ္မေပး။ ၿပီးေတာ့ သူ႔လက္ဖဝါးျဖင့္ ျပန႔္ျပဴးျပည့္တင္းေသာ ေက်ာသားေဖြးေဖြးေလးကို စုံဆန္ကာ ပြတ္ေပးလိုက္ေသးသည္။ သႏၲာစိုး ေရွ႕တြင္ေထာက္ထားေသာ လက္ႏွစ္ဖက္က ၫႊတ္၍က်လာၿပီး တံေတာင္ဆစ္ကို အားျပဳ၍ ေထာက္လိုက္ရသည္။ သည္အခါမွာေတာ့ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းက နိမ့္ဆင္းသြားျခင္းေၾကာင့္ ဖင္ႀကီးကပို၍ ကားစြင့္ ေျမႇာက္တက္သြားသျဖင့္ အားပိုတက္ကာ ေဆာင့္အားက ပိုေကာင္းလာသည္။ မတရားထြက္လာေသာ ေစာက္ရည္မ်ားေၾကာင့္ လီးဝင္လီးထြက္ တႁပြတ္ႁပြတ္ ျမည္သံႏွင့္အတူ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခု တင္းတင္းေစ့ထားေသာ သႏၲာစိုး၏ လည္းေခ်ာင္းထဲမွ ထြက္လာေသာ တအင္းအင္းျဖင့္ ႀကိတ္ညည္းသံတို႔က လႊမ္းမိုး၍ေနသည္။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျပင္းထန္လွသလို သႏၲာစိုးကလည္း သူမ၏ဖင္ႀကီးကို ေတာင့္ေတာင့္ၿပီးခံသည္။ ထက္ေအာင္ႏွင့္ သႏၲာစိုးတို႔က တကၠသိုလ္မွာထဲက ခ်စ္သူေတြ။ အခု သူတို႔ေက်ာင္းၿပီးလို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အလုပ္ဝင္ေနၾကၿပီ။ ခုလိုမ်ိဳး ဆုံၾကတာကေတာ့ ဒီတခါႏွင့္မွ ၄ႀကိမ္ဘဲ ရွိေသးသည္။ ေနရာကေတာ့ ထက္ေအာင္၏ သူငယ္ခ်င္းအိမ္တြင္ ျဖစ္သည္။ “အင္း..ဟင္း.အာ..ဟား…လုပ္…လုပ္..ေဆာင့္.အ” သႏၲာစိုး၏ ကိုယ္လုံးေလးတခုလုံး တုံတုံရင္ရင္ ျဖစ္လာေခ်ၿပီ။ ထက္ေအာင္၏ လီးႀကီးမွာလည္း က်င္တက္လာၿပီး ေဆာင့္ခ်က္မ်ားက အနည္းငယ္မွ် အားေပ်ာ့သြားသည္။ ေကာင္မေလး ၿပီးခ်င္ေနၿပီ။ ထက္ေအာင္ အံကိုႀကိတ္၍ ေဆာင့္အားကိုျမင့္ကာ အၾကမ္းဆုံး လိုးေဆာင့္ပစ္လိုက္သည္။ “ အ..အီး…အးီ…ဟင္း…. ” ႀကိတ္၍ညည္းရင္း ဖင္ႀကီး တဆတ္ဆတ္ခါယမ္း၍ ေရွ႕သို႔ ေမွာက္က်သြားသျဖင့္ ထက္ေအာင္က သူမ၏ခါးကို အတင္းဆြဲကာ ေလးငါးခ်က္မွ် အားကုန္ေဆာင့္ပစ္လိုက္ၿပီး သုတ္ရည္တို႔ကို ပန္းထုတ္ပစ္ရင္း သူမခါးကို ဆြဲထိန္းထားေသာ လက္ကိုဖယ္ကာ ကိုယ္လုံးကို အသာလွမ္း၍ ဖက္လိုက္ရင္ ဝမ္းလ်ားေမွာက္က်သြားေသာ သႏၲာစိုး၏ ေက်ာေပၚတြင္ ေမွာက္ရက္သား ပါသြားေလေတာ့သည္။ “မာမီ့ကို သမီးတခု ေျပာခ်င္လို႔ ” “ေျပာေလ သမီးရာ…အမေလး…စကားေတြဘာေတြ ခံေနရေသးတယ္ ”။ “ဟို…ေလ.. သမီး..လက္ထပ္ခ်င္ၿပီ” “ဘာ..ဘာရယ္…လက္..လက္ထပ္မယ္..ဟုတ္လား” ေဒၚထားထားသူ အလန႔္တၾကား အံ့ၾသသြားသည္။

“သမီးစကားေျပာ ေလာသြားလို႔ပါ…. သမီးမွာ ေက်ာင္းတုံးထဲက ခ်စ္သူရွိတယ္ မာမီ…ခုဆို ၄ႏွစ္ေလာက္ ရွိၿပီေပ့ါ… အဲဒါ သူက လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းလို႔… မာမီကို ဖြင့္ေျပာၿပီး ခြင့္ေတာင္းတာပါ…” သႏၲာစိုး ခုလိုရွင္းျပလိုက္မွ ေဒၚထားထားသူ ဇာတ္ရည္လည္သြားသည္။ “ သူက ဘယ္သူလဲသမီး… မိဘေတြက ဘယ္သူလည္း…ဘာလုပ္လဲ” “ သူ႔နာမည္က ထက္ေအာင္တဲ့ သူက စီးပြားေရးမဟာဘြဲ႕ကိုရထားတာ…အခုဌာနမွာ လုပ္ရင္း အမ္ဘီေအ တက္ဖို႔ လုပ္ေနတယ္… မိဘေတြကေတာ့ သူငယ္ငယ္တုန္းထဲက မရွိေတာ့ဘူ…..” “ အို….ျဖစ္ရေလ… ” “ သူက ကိုယ့္ဒူးကိုယ္ခြၽန္ၿပီး ဒီအေျခအေနေရာက္ေအာင္ သူ႔ေျခေထာက္ေပၚ သူရပ္ခဲ့တာဘဲ… ” “ လူေတာ္ေလးတေယာက္လို႔ ဆိုရမွာေပါ့…အင္းေလ…သူနဲ႔မာမီကို ေတြ႕ေပးပါအုံး…စကားစျမည္ေျပာရင္း အကဲခတ္ၾကည့္အုံးမယ္”။ “ဟုတ္ကဲ့ မာမီ…မနက္ျဖန္ သမီးေခၚခဲ့ပါ့မယ္”…”မနက္ျဖန္ဆိုေတာ့ ကုမၸဏီ႐ုံးပိတ္တာဘဲ… မာမီအားတယ္…အိမ္ကိုေခၚလာခဲ့ေပ့ါ”… “ ဟုတ္ကဲ့ မာမီ ” သႏၲာစိုး၏ မ်က္ႏွာေလး ဝင္းပသြားေတာ့သည္။ အိမ္ေရွ႕မွ ကားရပ္သံၾကားလိုက္ရကတည္းက သမီးျဖစ္သူ သႏၲာစိုး ျပန္လာၿပီဆိုတာ သိလိုက္ရသည့္နည္းတူ သမီး၏ခ်စ္သူ ထက္ေအာင္ဆိုေသာ ေကာင္ေလးလည္း ပါလာၿပီဆိုတာ အတတ္သိလိုက္သည္။ ေဒၚထားထားသူတေယာက္ အေပၚထပ္ရွိ စာၾကည့္ခန္းထဲတြင္ ေရာက္ေနသည္။ ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းမည္ျပဳၿပီးမွ မဆင္းေတာ့ဘဲ ေနလိုက္သည္။ သမီးတြင္ ေသာ့ပိုရွိသည္။ ဖြင့္၍ သူတို႔ဝင္လာၾက လိမ့္မည္။ မၾကာလိုက္ သမီးျဖစ္သူ သႏၲာစိုး သူမေရွ႕သို႔ ေရာက္လာသည္။ “မာမီ…သူပါလာၿပီ… ေအာက္ထပ္ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ခိုင္းထားတယ္…” “ ဒီကိုသာ ေခၚခဲ့ေတာ့သမီး…” “ဟုတ္ကဲ့ ” သႏၲာစိုး ထြက္သြားၿပီး ခဏၾကာ အခန္းဝသို႔ လူရိပ္က်လာသျဖင့္ ေဒၚထားထားသူ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ဟင္… ေဒၚထားထားသူ သူမ၏ ဦးေခါင္းတခုလုံး ျခားရဟတ္လို လည္ပတ္သြားရသည္။ သမီးႏွင့္ အတူပါလာေသာ ေကာင္ေလး ေအာင္ေအာင္မွ ေအာင္ေအာင္အစစ္။ ေဒၚထားထားသူကို ေတြ႕လိုက္ရေသာ ထက္ေအာင္ကလည္း ေျခလွမ္းတုံ႔၍ ရပ္သြားသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တေယာက္ကို တေယာက္ ေၾကာင္၍ၾကည့္ေနမိသည္။ “ လာၾကေလကြယ္… ” ပ်က္ေနေသာ မ်က္ႏွာကိုျပင္ အသံကိုထိမ္းၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ စားပြဲေရွ႕မွ ကုလားထိုင္တြင္ဝင္၍ ထိုင္လိုက္ၾကသည္။

ထက္ေအာင္ ေခါင္းကိုငုံ႔ထားသည္။ “ သမီး… မာမီ သူနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း စကားေျပာခ်င္တယ္.. သမီးေအာက္ထပ္မွာ ခဏဆင္းေန..မာမီဘဲလ္နဲ႔ ေခၚလိုက္မွ တက္လာခဲ့…” သႏၲာစိုး ေခါင္းၿငိမ့္ျပ၍ ထြက္သြားသည္။ ေလွခါးကို ဆင္းသြားေသာ ေျခသံၾကားလိုက္ေတာ့မွ ေဒၚထားထားသူ ထိုင္ရာမွထာကာ စာၾကည့္ခန္းတံခါးကို အတြင္းမွေလာ့ခ်ၿပီး ပိတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းငုံ႔၍ ထိုင္ေနေသာ ထက္ေအာင္၏ ေဘးသို႔ရပ္လိုက္သည္။ “ေအာင္ေအာင္” …..သူမအသံက တုန္ခိုက္ေနသည္။ လက္တဖက္က ေကာင္ေလး၏ ပုခုံးကို ဖက္လိုက္သည္။ သူမအား ထက္ေအာင္ ေမာ့ၾကည့္လာေတာ့ နဖူးကိုငုံ႔၍ နမ္းလိုက္သည္။ “ေအာင့္ကို.. မမေမွ်ာ္ေနတာ ၾကာၿပီကြယ္… ” “ ကြၽန္…ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ စိုးတို႔ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကို….” ေဒၚထားထားသူ၏ လက္က ေကာင္ေလး၏ ပါးစပ္ကို လွမ္းပိတ္လိုက္သည္။ “ စိတ္ခ်ပါ…ေအာင္ရယ္..မမ မကန႔္ကြက္ပါဘူး.. ဒါေပမဲ့ ေအာင္က မမကိုလည္း အလွည့္ေပးေပ့ါ… ” ထိုင္ေနေသာ ထက္ေအာင္က သူ၏ေဘးတြင္ ရပ္ေနေသာ ေဒၚထားထားသူ၏ခါးကို ဖက္လိုက္သည္။ “ ထ..ေအာင္…မမ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး…တခ်ီေလာက္ ျမန္ျမန္ေလး လုပ္စမ္းကြယ္” ေနာက္သို႔လွည့္၍ ထက္ေအာင္ကို ေက်ာေပးကာ ထဘီကို ခါးအထိ မလိုက္ၿပီး ကုလားထိုင္ေပၚသို႔ လက္ေထာက္ကာ ကုန္းလိုက္၏။ ျပဴးထြက္လာေသာ ေစာက္ပတ္ႀကီးက အရည္ၾကည္ေလးေတြပင္ စိမ့္၍ထြက္ေနၿပီ။ ခံဘူးေသာသူကို ေတြ႕၍ ခံခ်င္စိတ္ျဖင့္ စိတ္ထလာရသလို လိုးခဲ့ဖူးေသာ သူကို ေတြ႕ရ၍ စိတ္ထလာရေသာ ထက္ေအာင္၏ လီးကလည္း ေစာေစာထဲက ေတာင္ေနေခ်ၿပီ။ သူမ၏ ေနာက္သို႔ ပုဆိုးကိုခြၽတ္ကာ တိုးကပ္လိုက္ၿပီး လီးကို အရည္ၾကည္တို႔ ခိုေနရာ ေစာက္ပတ္သို႔ေတ့၍ သူမ၏ ပုခုံးကို လွမ္းဆြဲကာ တခ်က္တည္း ေဆာင့္သြင္းလိုက္ ေလေတာ့သည္။……ၿပီး