အပျိုစင်လေးမီမီ

အောင်ကြီး ခက်‌ဇော်တို့အိမ်ကို အဝတ်တထည် ကိုယ်တခုနဲ့ ရောက်ခဲ့တာပါ။ ငယ်သူငယ်ချင်းဆိုတဲ့ သံယောဇဉ်နဲ့ ခက်ဇော်က အောင်ကြီးကို သူတို့အိမ်မှာ နေဖို့ခွင့်ပြုခဲ့တယ်။ ခက်ဇော်ရဲ့ မဟေသီ မခိုင်ကလည်း အောင်ကြီးအပေါ် ဟိုးအရင်ကတည်းက ကောင်းတယ်။ သူတို့ အိမ်ကိုလာရင် ရှိတာအကုန်ချကျွေး ပွင့်လင်း သဘောကောင်းခဲ့တယ်။ အခုဟာက အောင်ကြီးလို ထောင်ကထွက်လာတဲ့ လူတယောက်ကို သူငယ်ချင်း အပေါင်းအသင်းတွေက ကူညီဖို့ လက်ခံဖို့မပြောနဲ့ ဆေးဖေါ်ကြောဖက်တောင် လုပ်ချင်ကြတာ မဟုတ်ဘူး။ ခက်ဇော်တို့ လင်မယားကတော့ အရင်က အတိုင်းပဲ။ နေစရာပေး ထမင်းကျွေးထားတယ်။ ခက်ဇော်ကပဲ အောင်ကြီးကို အလုပ်ရှာပေးတယ်။ သူအလုပ်များတဲ့ကြားက သူ့မိတ်ဆွေ အပေါင်းအသင်းတွေဆီက အလုပ် လိုက်တောင်းပေးတယ်။ တပတ်လောက်အတွင်း အောင်ကြီး အလုပ်ရသွားတယ်။ ခက်ဇော်က ကားရောင်းတယ်။ လမ်းဘေးပွဲစား မဟုတ်ဘူး။ ရှိုးရွန်းနဲ့ ပြရောင်းတာ။ နိုင်ငံခြားကနေ မှာပြီး တင်သွင်းပြီး ရောင်းတာဖြစ်သည်။ မခိုင်က စားသောက်ဆိုင်လေး ဖွင့်ထားတယ်။ အိမ်နဲ့တော့ နည်းနည်း ဝေးပေမယ့် လူစည်ကားတဲ့ နေရာကောင်းမှာမို့ သွားဖွင့်တာ။ မောင်တထမ်း မယ်တရွက် ဆိုသလို လင်ရော မယားရော မနက်မိုးလင်းပြီဆိုရင် ကားကိုယ်စီနဲ့ အလုပ်တွေဆီကို ပြေးကြရော။ ကြုံရာ ဆိုင်မှာ ဘရိတ်ဖတ်စ် ဝင်စားကြတယ်။ ခက်ဇော်နဲ့ မခိုင်မှာ မီမီခိုင်ဆိုတဲ့ ဆယ့်ရှစ်နှစ်အရွယ် သမီးတယောက်ရှိတယ်။ မီမီက သိပ်အလှကြီး မဟုတ်ပေမယ့် ကိုယ်လုံးက သူ့အမေ မခိုင်လိုဘဲ အချိုးအစား ကျပြေပြစ်တယ် တောင့်တယ်။ မီမီက မခိုင်ရဲ့သမီးလို့ မပြောရဘူး ပြင်တတ်ဆင်တတ်တယ်။ ခေတ်မှီပုံစံနဲ့ ဈေးအကြီးစား အဝတ်အစားတွေ ဝတ်တယ်။ အိမ်မှာနေရင်းတော့ ဖြစ်သလို ကပိုကရိုပဲ နေတယ်။ ခက်ဇော်ရဲ့ အိမ်မှာ နေရတာ ဖွံ့ဖြိုးတောင့်တင်း အချိုးကျနဲ့ မခိုင်နဲ့ မီမီတို့နှင့် နီးနီးစပ်စပ် ရှိလွန်းတာမို့ အောင်ကြီး စိတ်နည်းနည်းညစ်တယ်။ တတ်နိုင်ရင် စည်းမဖေါက်ချင်ဘူး။ မခိုင်ကလည်း တကယ့်ကို ဆက်ဆီကျသည်။ ဖင်တောင့်တောင့်ကြီးတွေကို ခက်ဇော် ဖြိုနိုင်ရဲ့လားတောင် မသိဘူး။ မခိုင်ရဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ခိုးကြည့်ရင်း အောင်ကြီး တဏှာရမက်တွေ ကြွနေရတယ်။ နို့ကြီးတွေကလည်း လုံးတင်းထွားလွန်းပြီး အိမ်မှာနေရင် ဘရာစီယာ မပါဘဲ ဘလောက်စ်ပါးပါး ဝတ်တဲ့အခါ အောင်ကြီး အရမ်း စိတ်ထရတယ်။ အောင်ကြီးက မိန်းမနဲ့ ပတ်သက်လာရင် စည်းရှိတဲ့ကောင် မဟုတ်ဘူး။

နယ်မှာနေတုံးက ပေါင်းတဲ့ ဘော်ဒါတွေက အောင်ကြီးဟာ တွေ့မရှေ့ာင်ကောင်၊ အပေါက်မြင်သမျှ ဝင်အောင်းတတ်တဲ့ ကြွက်ဆိုးတကောင်ဆိုတာသိကြတယ်။ ခက်ဇော်ကတော့ ကောလိပ်ကျောင်း ရောက်မှ ခင်မင်ကြတဲ့ ဘော်ဒါဆိုတော့ သူ့ အကျင့်ဗီဇကို အသေအချာ မသိပေ။ မသိလို့လည်း တောင့်တင်းလှပတဲ့ ဇနီးနဲ့ သမီးရှိတဲ့ သူ့အိမ်ကို လာနေဖို့ လက်ခံလိုက်တာပေါ့။ အောင်ကြီးရဲ့ အလုပ်က စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေ အောင်မြင်နေတဲ့ သူဌေးကြီးတယောက်ဆီမှာ လုပ်ရတာ။ ကားမောင်းပေးရတယ်။ သူဌေးနဲ့ လိုက်ပေးရတယ်။ ကူဖေါ်လောင်ဖက်လို့ ပြောမလား ဒရိုင်ဘာလို့ ပြောမလား ဘော်ဒီဂတ် သဘောမျိုးပေါ့။ မခိုင်က အိမ်မှာ ချက်ပြုတ်ဖို့ အချိန်မရှိဘူး။ မီမီက တခါတလေ ချက်တယ်။ မခိုင်က သူ့ဆိုင်က စားစရာတွေ ဟင်းတွေကို အိမ်ကို ယူလာပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ ထည့်ထားပေးတယ်။ စားချင်တဲ့လူ စား ဆိုပြီး။ စားခါနီးမှာ မိုက်ခရိုဝေ့အာဗင်နဲ့ နွှေးစားကြတယ်။ မီမီကလည်း အောင်ကြီးကို ခင်တယ်။ အောင်ကြီးနေတဲ့ ကားဂိုဒေါင် အပေါ်ထပ်လေးကို ခဏခဏ လာလည်တယ်။ “ဦးဦး..ဦးဦး” ဆိုပြီး ဟိုဟာခိုင်း ဒီဟာခိုင်းနဲ့ ပွတ်သီးပွတ်သပ်နဲ့ပေါ့။ မီမီနဲ့ ပတ်သက်ပြီး အောင်ကြီးရဲ့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားမိတာ ခဏ ခဏပဲ။ ကိုယ့်ကို နေစရာပေး အ့လုပ်ရှာပေးတဲ့ ကျေးဇူးရှင် သူငယ်ချင်းရဲ့ သမီးကို တိတ်တခိုး ပြစ်မှားနေမိတယ်။ မီမီရဲ့ဒီဇိုင်းက အချိုးကျ ဆူဖြိုးကော့တင်းနေတော့ အောင်ကြီးရဲ့စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်တာ အရမ်းပဲ။ ဆယ့်ရှစ်နှစ်အရွယ် အပျိုလေးဆိုတော့ နုဖတ်စိုပြေလွန်းနေတယ်။ သူနဲ့ အိမ်မှာ နီးနီးကပ်ကပ်ရှိနေတာကို ခက်ဇော်နဲ့ မခိုင်တို့က စိတ်မပူကြဘူး။ “သမီး ဦးဦးနဲ့ ညနေစာ အတူတူ စားလိုက်ကြ သွားစရာ တခုခု ရှိရင်လည်း အောင်ကြီးကို လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်” ဆိုပြီး စိတ်ချကြတယ်။ အောင်ကြီး စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်နေတယ် ဆိုတာကို သူတို့ မရိပ်စားမိကြဘူး။ မီမီလေး အိမ်မှာ ရှိတာတွေကို မစားချင်ပဲ အပြင်ထွက် စားချင်လို့ရှိရင် အောင်ကြီး လိုက်ပို့ပေးရတယ်။ ဒီအချောစားလေးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ကားနဲ့ ညဖက်ကြီး အပြင်ထွက်ရတဲ့အခါ အောင်ကြီးရဲ့စိတ်တွေ တအား ဖောက်ပြန်မိတာ အမြဲပေါ့။ သူဌေးနဲ့ ကားမောင်းပေး အတူလိုက်နေရတဲ့ အောင်ကြီးက အိမ်ပြန်ချိန် မမှန်ဘူး။ တခါတလေ ညနက်မှ ပြန်ရောက်တတ်သလို တခါတလေလည်း စောစော ပြန်ရတယ်။ သူဌေးရဲ့ အပေါ်မှာပဲ မူတည်တယ်။ သူဌေးက မြန်မာပြည်ထဲ ခရီးသွားရင် အောင်ကြီးကို ကားမောင်းခိုင်းပြီး လိုအပ်တာတွေ လုပ်ကိုင်ပေးရပေမယ့် သူ နိုင့်ငံခြားကို ခရီးထွက်ရင်တော့ အောင်ကြီး မလိုက်ရဘူးဆိုတော့ နားရက်ရတယ်။ ခက်ဇော်နဲ့ မခိုင်က အလုပ်သွားနေကြတဲ့အချိန် အိမ်မှာ အောင်ကြီးနဲ့ မီမီတို့ နှစ်ယောက်တည်း ရှိနေတတ်တယ်။ မီမီက အိမ်မှာနေရင်း တီရှပ်ပါးပါးကို အထဲက ဘာမှမခံဘဲ ဝတ်တတ်တယ်။ အားကစားဘောင်းဘီတို ပွပွကြီးကိုလည်း ဝတ်တတ်တယ်။ ပေါင်တန်ဖြူဖြူတွေကို တွေ့ရတာက မော်ကြီးရဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေကို လှုပ်ရှားထကြွစေတယ်။

ရင်သားစိုင်ကြီးတွေကလည်း မီမီရဲ့ ကိုယ်လုံးလေး ယိမ်းနွဲ့လိုက်တဲ့အခါ တုန်လှုပ်သွားကြလို့ မကြည့်ပဲ မနေနိုင်တဲ့ အောင်ကြီးဟာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားက ဖွားဖက်တော် တန်ဆာကြီး ထောင်ထ တင်းမာကြီးထွားလာရပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ဝုန်းပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ဝင်ဝင်လာတယ်။ သားရေပေါ်အိပ် သားရေနားစား ကျေးဇူးရှင်တွေကို ကျေးစွပ်တာ မလုပ်သင့်ဘူး ဆိုပြီး စိတ်ထိန်းနေရတယ်။ ဒီနေ့ အောင်ကြီးကို သူဌေးက ပြန်ခွင့်ပေးလိုက်လို့ အိမ်ကို စောစော ပြန်ရောက်လာတယ်။ သူနေတဲ့ ကားဂိုဒေါင် အပေါ်ထပ် အခန်းလေးကို မတက်ခင် အိမ်ထဲမှာ မီမီ ရှိသလား တချက် ကြည့်လိုက်တယ်။ မီမီကို မတွေ့လို့ အိမ်အနောက်ဖက်ကို သူ ဝင်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ရေချိုးခန်းဖက်ဆီက ရေသံတွေကို ကြားလိုက်ရလို့ မီမီ ရေချိုးနေတာ သိလိုက်ရတယ်။ မီမီက ဖြစ်ကတတ်ဆန်း ခပ်ပေါ့ပေါ့ နေတတ်တဲ့ ကောင်မလေးမို့ တယောက်တည်း ရှိနေတဲ့အချိန် ရေချိုးခန်းတံခါးကို သေသေချာချာ မပိတ်ဘူး။ ဟတတလေး ဖြစ်နေလို့ အောင်ကြီး အထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ သူ့ဖက်ကို ကျောခိုင်းပြီး ရေချိုးနေတဲ့ မီမီကို မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ မြင်လိုက်ရတာ အောင်ကြီး တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်သွားတယ်။ အချိုးကျလှတဲ့ ကိုယ်လုံးက ခါးသေးရင်ချီကာ တင်က ကားထွက်၍ လုံးနေတယ်။ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်ပြီး ချိုးနေတော့ ရင်သားစိုင်ကြီးတွေက တုန်ခါလှုပ်နေတာကို စိတ်ခြောက်ခြားဖွယ်ရာ တွေ့နေရတယ်။ ရင်သီးလုံးလေးတွေက စူထွက် ဖူးကြွနေကြတယ်။ ခါးကလေးရဲ့ အောက်က တင်ပါးအိအိကြီးတွေက လုံးကားနေကြတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲကို ပြေးဝင်သွားလိုက်ပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ နမ်းစုပ်ကိုင်ညှစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်လာတယ်။ အောင်ကြီး….မကောင်းဘူး..စိတ်ထိန်း….စိတ်ထိန်းလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိပေးပြီး ချာကနဲ လှည့်ထွက်လိုက်ရတယ်။ သူ့ထပ်ခိုးအခန်းကို ရောက်တဲ့အခါ သူ့မျက်လုံးထဲမှာ မီမီရဲ့ အမွှေးရှင်းထားလို့ ဖြူဖွေးခုံးမို့ ပြောင်လက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်ယောင်နေမိတယ်။ သူ့တန်ဆာကြီးက သံမဏိ‌ချောင်းကြီးလို မာကြောနေသည်။ အခုပဲ ပစ်လွှတ်တော့မယ့် တိုက်ချင်းပစ် ဒုံးပျံတစင်းလို မတ်မတ်ထောင်နေတယ်။ ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး တန်ဆာကို ဆုပ်ညှစ်ပွတ်တိုက်မိတယ်။ အသက်ကြီးလာမှ ဂွင်းတိုက်မိရပြီ။ ဒီအချိန်မှာပဲ သူ့ထပ်ခိုးအခန်းလေး တံခါးဝကနေ “ဦးဦး”လို့ ခေါ်လိုက်တဲ့ မီမီရဲ့ အသံကြောင့် ဂွင်းတိုက်ရက်ကြီး သူ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားတယ်။ “ဟယ်..ဦးဦး..ကိုယ်တုံးလုံးကြီး…ဘာလုပ်နေတာလဲ…မာစတာဘိတ် လုပ်နေတာလား”လို့ မီမီက မေးရင်း သူ့အနားကို ရောက်လာတယ်။ မီမီသည် ထိုးဖေါက်မြင်ရတဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီပါးပါးလေးကို အထဲက ဘာမှ ခံမထားဘဲ ဝတ်ထားတယ်။ လုံးဝန်းတဲ့ ရင်စိုင်တွေနဲ့ ရင်သီးလုံးလေးတွေကို အတိုင်းသား မြင်တွေ့နေရတယ်။ သူ မတ်တပ် ထရပ်လိုက်တယ်။

မီမီနဲ့ သူနဲ့ တထွာတောင် မဝေးဘူး။ နီးကပ်လွန်းနေတယ်။ “ဦးဦးဟာက အကြီးကြီးပဲ” မီမီက သေသေချာချာ ငုံ့ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ “မီမီ…. ဦးဦး” မီမီရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေတယ်။ အောင်ကြီး စိတ်တွေ လွတ်ထွက်သွားတယ်။ မီမီရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖိကပ်စုပ်ကာ မီမီရဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီလေးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ညဝတ် အင်္ကျီလေး ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပုံကျသွားတယ်။ မီမီလည်း သူ့လိုပဲ ဗလာကျင်းသွားတယ်။ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်လေးက အချိုးအဆစ်ကျပြီး လှလွန်းနေတယ်။ အောင်ကြီးလည်း သူစုပ်နမ်းတာတွေကို မီမီ တုံ့ပြန်လာတာကို သတိထားမိတယ်။ မီမီရဲ့ တင်ပါးအိအိတစ်ဖက်ကို ဆုပ်ညှစ်ရင်း ကုတင်လေးပေါ်ကို ဆွဲခေါ်သွားမိတယ်။ “ဦးဦး…. မီမီကို ချစ်လားဟင်” “အင်း…ချစ်တယ်” “မီမီလည်းလေ..ဦးဦးကို ချစ်နေတယ်..သိလား” အောင်ကြီးသည် ကိုယ့်ကျေးဇူးရှင် ငယ်သူငယ်ချင်းကို ကျေးစွပ်နေမိပြီဆိုတာ သိပေမယ့် ကာမစိတ်ရိုင်းက သူ့ကို အနိုင်ယူသွားပြီ။ မီမီရဲ့ တင်းမာလုံးဝန်းတဲ့ ရင်သားကြီးတွေကို လက်တဖက်က ကိုင်ဆုပ် ညှစ်နယ်နေသလို နောက်လက်တဖက်က မီမီရဲ့ပေါင်ကြားထဲကို ကိုင်စမ်းလိုက်တယ်။ ကာမရှေ့ပြေး အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ မီမီရဲ့ အင်္ဂါစပ် အကွဲကြောင်းကို သူ့လက်ချောင်းတွေက ပွတ်သပ်နေတယ်။ မီမီရဲ့ ပေါင်တန်တွေ ဘေးကို ကားသွားတယ်။ အောင်ကြီး ပေါင်ကြားမှာ နေရာယူလိုက်ပြီး သူ့လိင်တန်ကို မီမီအကွဲကြောင်း အပေါက်မှာ တေ့ထောက်လိုက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ “အိုး….ဦး” လိင်တန်က တထစ်ထစ်နဲ့ တိုးဝင်သွားတယ်။ တအား တင်းကြပ်နေတယ်။ ဖိဖိထိုးတိုင်း မီမီရဲ့ ညည်းသံလေး ထွက်နေတယ်။ ရင်သားတွေကို နမ်းလိုက် ရင်သီးလေးတွေကို စို့လိုက် တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို ညှစ်လိုက် လုပ်နေရင်း ဖိဖိထိုးနေတယ်။ “အား…..ဦး…ဦး…ဖြည်းဖြည်း..တအားကြမ်းတယ်ကွာ” တအားဆောင့်ထည့်နေမိတယ်။ မီမီရဲ့ အော်သံက ကျယ်လွန်းတယ်။ “ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်” အသံတွေ အောင်ကြီးရဲ့ အသက်ရှူအားယူသံတွေ၊ မီမီရဲ့ ညည်းသံတွေ၊ လိင်တန် တဆုံး ထိုးသွင်းကပ်ထားတဲ့အချိန် သူလမ်းဆုံးကို တက်ရောက်မိသွားတယ်။ သုတ်ရည်တွေ တထုတ်ထုတ်နဲ့ ပန်းထွက်သွားတယ်။ “အား..အင်း…… ဖိမထားနဲ့ကွာ” နဖူးက ချွေးပေါက်တွေ တတောက်တောက် ကျသွားတယ်။ “ဦး…..တကယ်ဆိုးတယ်ကွာ……မီးက အပျိုစစ်စစ်..ဒါ ပထမဆုံး…..ဟင့်ဟင့်” မီမီ ပုလဲခနေပြီ မျက်ရည်ပေါက်ကြီ့းတွေ ဆက်တိုက် ပါးပြင်လေးပေါ် ကျလိမ့်ဆင်းနေတယ်။ “ဦး နည်းနည်းမှားသွားတယ် သမီး” “ဘာ…” မီမီ ဆတ်ကနဲ ထလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြေးသွားတယ်။ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ပဲ ထပ်ခိုးပေါ်က ဆင်းသွားတယ်။ “ဟူး” ငါ ဒီအိမ်မှာ ဆက်မနေသင့်တော့ဘူး။ မီမီ အောင်ကြီးကို ရှောင်နေတယ်။ သူဌေး နိုင်ငံခြားက ပြန်ရောက်လို့ အောင်ကြီး အလုပ်များနေတယ်။ သူဌေးနဲ့ မဲဆောက်ဖက်ကို လိုက်သွားရတယ်။ ငါးရက်လောက် ကြာသွားတယ်။ မီမီကို တအား သတိရနေတယ် တွေ့ချင်နေတယ်။ သူ့ဖုန်းကို ခေါ်ကြည့်တာ မကိုင်ဘူး။ အိမ်ကို ပြန်လာတော့ ညဥ့်နက်နေပြီ။

သူ့ကားသံကို ကြားတော့ မခိုင် ထွက်ကြည့်တယ်။ “အောင်ကြီး..ထမင်းစားပြီးပလား…..လာစားလေ..ဒို့ ဟင်းတွေ ယူလာတယ်… မီမီကတော့ အစားမစား အခန်း တံခါးပိတ်ပြီး နေနေတာ ငါးရက်လောက် ရှိပြီ…ဘာဖြစ်နေသလဲတော့ မသိဘူး..ရည်းစားကွဲ အသဲကွဲနေသလား မသိဘူး…..ဟင်းဟင်း” မခိုင် အတင်းခေါ်လို့ သူတို့ ထမင်းစားခန်းထဲက စားပွဲမှာ မခိုင်နဲ့အတူ သွားစားလိုက်တယ်။ မခိုင်က ထုံးစံအတိုင်း အိမ်နေရင်း ဘရာစီယာ မပါဘဲ စွပ်ကြယ်လိုဟာကို ဝတ်ထားတော့ သူ့ရင်သားစိုင်ကြီးတွေက တုန်နေတယ်။ လှုပ်နေတယ်။ “ကိုခက်ဇော်…စင်္ကာပူ ခဏသွားတယ်…..လေးရက်လောက် ကြာမယ်” အောင်ကြီး မခိုင်နဲ့ နှစ်ယောက်တည်း နေနေရတာ စိတ်တွေ ထကြွလာတယ်။ ဖင်ကားကားကြီးတွေကလည်း တုန်ခါနေတယ်။ ဂျေလိုးလို ဒီဇိုင်းမျိုးနဲ့ မြင်တာနဲ့ လီးတောင်သွားရတဲ့ ကိုယ်လုံး။ ကားဂိုဒေါင် ထပ်ခိုးပေါ်ကို သူ ပြန်ရောက်လာတော့ သူ့ဖွားဖက်တော်က မခိုင်ကြောင့် မာတောင် ကြီးထွားနေတယ်။ “ဟူး” ရင်ထဲမှာ ပူလောင်နေတယ်။ ရေချိုးပစ်လိုက်မှပဲ။ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အကုန်ချွတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးပစ်လိုက်တယ်။ ရေပန်းအောက်မှာ မျက်လုံးမှိတ်ထားပြီး ရေပူပူ‌တွေ တဖွားဖွားကျနေတာကို ခံနေတဲ့အချိန် ခြေသံလိုလို ကြားလိုက်ရလို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်မိတယ်။ “ဟင်..မခိုင်” မခိုင်က ကိုယ်တုံးလုံးကြီး “အား…..” သူ့ကို အနောက်ကနေ လာဖက်တယ်။ ရင်သားကြီးတွေက အိကနဲ လာထိတယ်။ မခိုင်ရဲ့လက်က သူ့ကိုယ်အနှံ့ကို ပွတ်နေတယ်။ ကိုင်နေတယ်။ သူ့လည်ဂုတ်ကို လျှာနဲ့ယက်တယ်။ ငေါငေါကြီး ထောင်နေတဲ့ လိင်တန်ကို ဆုပ်ကိုင် ပွတ်တိုက်နေတယ်။ စိတ်တွေ လွတ်ထွက်သွားတယ်။ မခိုင်နှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုပ်ပြီး မခိုင်ပေါင်ကြားကို သူ ဖမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်း နံရံမှာ လက်ထောက်ခိုင်းပြီး အနောက်ဖက်ကနေ မခိုင်ခြေထောက်တွေကို ချဲကားလိုက်ပြီး မခိုင်အဖုတ်ထဲကို ထည့်လိုက်တယ်။ မခိုင် အော်လိုက်တဲ့အသံက တော်တော် ကျယ်တယ်။ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဖိဆောင့်ထည့်လိုက်မိတယ်။ “ဖေါက်ဖေါက်…ဖေါက်ဖေါက်…. အိုး…အိုး…….အား….အား……အား…….. ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်… ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်…… အိုး…..အီး…..အင်း” ရေချိုးခန်းထဲကနေ ကုတင်ပေါ်ကို ရောက်သွားတယ်။ မခိုင် သူ့ကို ပုလွေမှုတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ သူ့အပေါ်ကို ခွတက်တယ်။ အိပ်မက်မက်နေသလိုပဲ သူ ခက်ဇော်အပေါ်မှာ နောက်ကျောကို ဓါးနဲ့ ထိုးမိပြန်ပြီ။ မခိုင်ကို ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ခိုက်းပြီး သူ အသားကုန် ဆောင့်ထည့်ပစ်ရင်း ပြီးသွားတယ်။ လိင်တန်ကို တဆုံး နှစ်ထည့်ထားပြီး သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်မိနေတဲ့အချိန် တံခါးပေါက်က အသံကြားလိုက်လို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တယ် “ဟင်….. ဦးဦး…နည်းနည်း မှားသွားပြန်ပြီလားဟင်” မျက်ရည်တွေ ကျပြီး တုန်ခါနေတဲ့ အသံလေးနဲ့ ပြောက်လိုက်တဲ့ မီမီ။…..ပြီး

Zawgyi

ေအာင္ႀကီး ခက္‌ေဇာ္တို႔အိမ္ကို အဝတ္တထည္ ကိုယ္တခုနဲ႔ ေရာက္ခဲ့တာပါ။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ သံေယာဇဥ္နဲ႔ ခက္ေဇာ္က ေအာင္ႀကီးကို သူတို႔အိမ္မွာ ေနဖို႔ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္။ ခက္ေဇာ္ရဲ႕ မေဟသီ မခိုင္ကလည္း ေအာင္ႀကီးအေပၚ ဟိုးအရင္ကတည္းက ေကာင္းတယ္။ သူတို႔ အိမ္ကိုလာရင္ ရွိတာအကုန္ခ်ေကြၽး ပြင့္လင္း သေဘာေကာင္းခဲ့တယ္။ အခုဟာက ေအာင္ႀကီးလို ေထာင္ကထြက္လာတဲ့ လူတေယာက္ကို သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြက ကူညီဖို႔ လက္ခံဖို႔မေျပာနဲ႔ ေဆးေဖၚေၾကာဖက္ေတာင္ လုပ္ခ်င္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ ခက္ေဇာ္တို႔ လင္မယားကေတာ့ အရင္က အတိုင္းပဲ။ ေနစရာေပး ထမင္းေကြၽးထားတယ္။ ခက္ေဇာ္ကပဲ ေအာင္ႀကီးကို အလုပ္ရွာေပးတယ္။ သူအလုပ္မ်ားတဲ့ၾကားက သူ႔မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြဆီက အလုပ္ လိုက္ေတာင္းေပးတယ္။ တပတ္ေလာက္အတြင္း ေအာင္ႀကီး အလုပ္ရသြားတယ္။ ခက္ေဇာ္က ကားေရာင္းတယ္။ လမ္းေဘးပြဲစား မဟုတ္ဘူး။ ရႈိး႐ြန္းနဲ႔ ျပေရာင္းတာ။ ႏိုင္ငံျခားကေန မွာၿပီး တင္သြင္းၿပီး ေရာင္းတာျဖစ္သည္။ မခိုင္က စားေသာက္ဆိုင္ေလး ဖြင့္ထားတယ္။ အိမ္နဲ႔ေတာ့ နည္းနည္း ေဝးေပမယ့္ လူစည္ကားတဲ့ ေနရာေကာင္းမွာမို႔ သြားဖြင့္တာ။ ေမာင္တထမ္း မယ္တ႐ြက္ ဆိုသလို လင္ေရာ မယားေရာ မနက္မိုးလင္းၿပီဆိုရင္ ကားကိုယ္စီနဲ႔ အလုပ္ေတြဆီကို ေျပးၾကေရာ။ ႀကဳံရာ ဆိုင္မွာ ဘရိတ္ဖတ္စ္ ဝင္စားၾကတယ္။ ခက္ေဇာ္နဲ႔ မခိုင္မွာ မီမီခိုင္ဆိုတဲ့ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္အ႐ြယ္ သမီးတေယာက္ရွိတယ္။ မီမီက သိပ္အလွႀကီး မဟုတ္ေပမယ့္ ကိုယ္လုံးက သူ႔အေမ မခိုင္လိုဘဲ အခ်ိဳးအစား က်ေျပျပစ္တယ္ ေတာင့္တယ္။ မီမီက မခိုင္ရဲ႕သမီးလို႔ မေျပာရဘူး ျပင္တတ္ဆင္တတ္တယ္။ ေခတ္မွီပုံစံနဲ႔ ေဈးအႀကီးစား အဝတ္အစားေတြ ဝတ္တယ္။ အိမ္မွာေနရင္းေတာ့ ျဖစ္သလို ကပိုက႐ိုပဲ ေနတယ္။ ခက္ေဇာ္ရဲ႕ အိမ္မွာ ေနရတာ ဖြံ႕ၿဖိဳးေတာင့္တင္း အခ်ိဳးက်နဲ႔ မခိုင္နဲ႔ မီမီတို႔ႏွင့္ နီးနီးစပ္စပ္ ရွိလြန္းတာမို႔ ေအာင္ႀကီး စိတ္နည္းနည္းညစ္တယ္။ တတ္ႏိုင္ရင္ စည္းမေဖါက္ခ်င္ဘူး။ မခိုင္ကလည္း တကယ့္ကို ဆက္ဆီက်သည္။ ဖင္ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးေတြကို ခက္ေဇာ္ ၿဖိဳႏိုင္ရဲ႕လားေတာင္ မသိဘူး။ မခိုင္ရဲ႕ ဖင္ႀကီးေတြကို ခိုးၾကည့္ရင္း ေအာင္ႀကီး တဏွာရမက္ေတြ ႂကြေနရတယ္။ ႏို႔ႀကီးေတြကလည္း လုံးတင္းထြားလြန္းၿပီး အိမ္မွာေနရင္ ဘရာစီယာ မပါဘဲ ဘေလာက္စ္ပါးပါး ဝတ္တဲ့အခါ ေအာင္ႀကီး အရမ္း စိတ္ထရတယ္။ ေအာင္ႀကီးက မိန္းမနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ စည္းရွိတဲ့ေကာင္ မဟုတ္ဘူး။

နယ္မွာေနတုံးက ေပါင္းတဲ့ ေဘာ္ဒါေတြက ေအာင္ႀကီးဟာ ေတြ႕မေရွ႕ာင္ေကာင္၊ အေပါက္ျမင္သမွ် ဝင္ေအာင္းတတ္တဲ့ ႂကြက္ဆိုးတေကာင္ဆိုတာသိၾကတယ္။ ခက္ေဇာ္ကေတာ့ ေကာလိပ္ေက်ာင္း ေရာက္မွ ခင္မင္ၾကတဲ့ ေဘာ္ဒါဆိုေတာ့ သူ႔ အက်င့္ဗီဇကို အေသအခ်ာ မသိေပ။ မသိလို႔လည္း ေတာင့္တင္းလွပတဲ့ ဇနီးနဲ႔ သမီးရွိတဲ့ သူ႔အိမ္ကို လာေနဖို႔ လက္ခံလိုက္တာေပါ့။ ေအာင္ႀကီးရဲ႕ အလုပ္က စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ သူေဌးႀကီးတေယာက္ဆီမွာ လုပ္ရတာ။ ကားေမာင္းေပးရတယ္။ သူေဌးနဲ႔ လိုက္ေပးရတယ္။ ကူေဖၚေလာင္ဖက္လို႔ ေျပာမလား ဒ႐ိုင္ဘာလို႔ ေျပာမလား ေဘာ္ဒီဂတ္ သေဘာမ်ိဳးေပါ့။ မခိုင္က အိမ္မွာ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔ အခ်ိန္မရွိဘူး။ မီမီက တခါတေလ ခ်က္တယ္။ မခိုင္က သူ႔ဆိုင္က စားစရာေတြ ဟင္းေတြကို အိမ္ကို ယူလာၿပီး ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ထည့္ထားေပးတယ္။ စားခ်င္တဲ့လူ စား ဆိုၿပီး။ စားခါနီးမွာ မိုက္ခ႐ိုေဝ့အာဗင္နဲ႔ ေႏႊးစားၾကတယ္။ မီမီကလည္း ေအာင္ႀကီးကို ခင္တယ္။ ေအာင္ႀကီးေနတဲ့ ကားဂိုေဒါင္ အေပၚထပ္ေလးကို ခဏခဏ လာလည္တယ္။ “ဦးဦး..ဦးဦး” ဆိုၿပီး ဟိုဟာခိုင္း ဒီဟာခိုင္းနဲ႔ ပြတ္သီးပြတ္သပ္နဲ႔ေပါ့။ မီမီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေအာင္ႀကီးရဲ႕ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားမိတာ ခဏ ခဏပဲ။ ကိုယ့္ကို ေနစရာေပး အ့လုပ္ရွာေပးတဲ့ ေက်းဇူးရွင္ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ သမီးကို တိတ္တခိုး ျပစ္မွားေနမိတယ္။ မီမီရဲ႕ဒီဇိုင္းက အခ်ိဳးက် ဆူၿဖိဳးေကာ့တင္းေနေတာ့ ေအာင္ႀကီးရဲ႕စိတ္ေတြ ေဖါက္ျပန္တာ အရမ္းပဲ။ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္အ႐ြယ္ အပ်ိဳေလးဆိုေတာ့ ႏုဖတ္စိုေျပလြန္းေနတယ္။ သူနဲ႔ အိမ္မွာ နီးနီးကပ္ကပ္ရွိေနတာကို ခက္ေဇာ္နဲ႔ မခိုင္တို႔က စိတ္မပူၾကဘူး။ “သမီး ဦးဦးနဲ႔ ညေနစာ အတူတူ စားလိုက္ၾက သြားစရာ တခုခု ရွိရင္လည္း ေအာင္ႀကီးကို လိုက္ပို႔ခိုင္းလိုက္” ဆိုၿပီး စိတ္ခ်ၾကတယ္။ ေအာင္ႀကီး စိတ္႐ိုင္းေတြ ဝင္ေနတယ္ ဆိုတာကို သူတို႔ မရိပ္စားမိၾကဘူး။ မီမီေလး အိမ္မွာ ရွိတာေတြကို မစားခ်င္ပဲ အျပင္ထြက္ စားခ်င္လို႔ရွိရင္ ေအာင္ႀကီး လိုက္ပို႔ေပးရတယ္။ ဒီအေခ်ာစားေလးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ကားနဲ႔ ညဖက္ႀကီး အျပင္ထြက္ရတဲ့အခါ ေအာင္ႀကီးရဲ႕စိတ္ေတြ တအား ေဖာက္ျပန္မိတာ အၿမဲေပါ့။ သူေဌးနဲ႔ ကားေမာင္းေပး အတူလိုက္ေနရတဲ့ ေအာင္ႀကီးက အိမ္ျပန္ခ်ိန္ မမွန္ဘူး။ တခါတေလ ညနက္မွ ျပန္ေရာက္တတ္သလို တခါတေလလည္း ေစာေစာ ျပန္ရတယ္။ သူေဌးရဲ႕ အေပၚမွာပဲ မူတည္တယ္။ သူေဌးက ျမန္မာျပည္ထဲ ခရီးသြားရင္ ေအာင္ႀကီးကို ကားေမာင္းခိုင္းၿပီး လိုအပ္တာေတြ လုပ္ကိုင္ေပးရေပမယ့္ သူ ႏိုင့္ငံျခားကို ခရီးထြက္ရင္ေတာ့ ေအာင္ႀကီး မလိုက္ရဘူးဆိုေတာ့ နားရက္ရတယ္။ ခက္ေဇာ္နဲ႔ မခိုင္က အလုပ္သြားေနၾကတဲ့အခ်ိန္ အိမ္မွာ ေအာင္ႀကီးနဲ႔ မီမီတို႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း ရွိေနတတ္တယ္။ မီမီက အိမ္မွာေနရင္း တီရွပ္ပါးပါးကို အထဲက ဘာမွမခံဘဲ ဝတ္တတ္တယ္။ အားကစားေဘာင္းဘီတို ပြပြႀကီးကိုလည္း ဝတ္တတ္တယ္။ ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴေတြကို ေတြ႕ရတာက ေမာ္ႀကီးရဲ႕ စိတ္႐ိုင္းေတြကို လႈပ္ရွားထႂကြေစတယ္။

ရင္သားစိုင္ႀကီးေတြကလည္း မီမီရဲ႕ ကိုယ္လုံးေလး ယိမ္းႏြဲ႕လိုက္တဲ့အခါ တုန္လႈပ္သြားၾကလို႔ မၾကည့္ပဲ မေနႏိုင္တဲ့ ေအာင္ႀကီးဟာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကားက ဖြားဖက္ေတာ္ တန္ဆာႀကီး ေထာင္ထ တင္းမာႀကီးထြားလာရၿပီး စိတ္မထိန္းႏိုင္ပဲ ဝုန္းပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ ဝင္ဝင္လာတယ္။ သားေရေပၚအိပ္ သားေရနားစား ေက်းဇူးရွင္ေတြကို ေက်းစြပ္တာ မလုပ္သင့္ဘူး ဆိုၿပီး စိတ္ထိန္းေနရတယ္။ ဒီေန႔ ေအာင္ႀကီးကို သူေဌးက ျပန္ခြင့္ေပးလိုက္လို႔ အိမ္ကို ေစာေစာ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ သူေနတဲ့ ကားဂိုေဒါင္ အေပၚထပ္ အခန္းေလးကို မတက္ခင္ အိမ္ထဲမွာ မီမီ ရွိသလား တခ်က္ ၾကည့္လိုက္တယ္။ မီမီကို မေတြ႕လို႔ အိမ္အေနာက္ဖက္ကို သူ ဝင္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ေရခ်ိဳးခန္းဖက္ဆီက ေရသံေတြကို ၾကားလိုက္ရလို႔ မီမီ ေရခ်ိဳးေနတာ သိလိုက္ရတယ္။ မီမီက ျဖစ္ကတတ္ဆန္း ခပ္ေပါ့ေပါ့ ေနတတ္တဲ့ ေကာင္မေလးမို႔ တေယာက္တည္း ရွိေနတဲ့အခ်ိန္ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ေသေသခ်ာခ်ာ မပိတ္ဘူး။ ဟတတေလး ျဖစ္ေနလို႔ ေအာင္ႀကီး အထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တယ္။ သူ႔ဖက္ကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ေရခ်ိဳးေနတဲ့ မီမီကို မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ျမင္လိုက္ရတာ ေအာင္ႀကီး တုန္တုန္ရီရီ ျဖစ္သြားတယ္။ အခ်ိဳးက်လွတဲ့ ကိုယ္လုံးက ခါးေသးရင္ခ်ီကာ တင္က ကားထြက္၍ လုံးေနတယ္။ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ တကိုယ္လုံးကို ပြတ္သပ္ၿပီး ခ်ိဳးေနေတာ့ ရင္သားစိုင္ႀကီးေတြက တုန္ခါလႈပ္ေနတာကို စိတ္ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာ ေတြ႕ေနရတယ္။ ရင္သီးလုံးေလးေတြက စူထြက္ ဖူးႂကြေနၾကတယ္။ ခါးကေလးရဲ႕ ေအာက္က တင္ပါးအိအိႀကီးေတြက လုံးကားေနၾကတယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ေျပးဝင္သြားလိုက္ၿပီး စိတ္ရွိလက္ရွိ နမ္းစုပ္ကိုင္ညႇစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚေပါက္လာတယ္။ ေအာင္ႀကီး….မေကာင္းဘူး..စိတ္ထိန္း….စိတ္ထိန္းလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိေပးၿပီး ခ်ာကနဲ လွည့္ထြက္လိုက္ရတယ္။ သူ႔ထပ္ခိုးအခန္းကို ေရာက္တဲ့အခါ သူ႔မ်က္လုံးထဲမွာ မီမီရဲ႕ အေမႊးရွင္းထားလို႔ ျဖဴေဖြးခုံးမို႔ ေျပာင္လက္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။ သူ႔တန္ဆာႀကီးက သံမဏိ‌ေခ်ာင္းႀကီးလို မာေၾကာေနသည္။ အခုပဲ ပစ္လႊတ္ေတာ့မယ့္ တိုက္ခ်င္းပစ္ ဒုံးပ်ံတစင္းလို မတ္မတ္ေထာင္ေနတယ္။ ဝတ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္ၿပီး တန္ဆာကို ဆုပ္ညႇစ္ပြတ္တိုက္မိတယ္။ အသက္ႀကီးလာမွ ဂြင္းတိုက္မိရၿပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူ႔ထပ္ခိုးအခန္းေလး တံခါးဝကေန “ဦးဦး”လို႔ ေခၚလိုက္တဲ့ မီမီရဲ႕ အသံေၾကာင့္ ဂြင္းတိုက္ရက္ႀကီး သူ ဆတ္ကနဲ တုန္သြားတယ္။ “ဟယ္..ဦးဦး..ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး…ဘာလုပ္ေနတာလဲ…မာစတာဘိတ္ လုပ္ေနတာလား”လို႔ မီမီက ေမးရင္း သူ႔အနားကို ေရာက္လာတယ္။ မီမီသည္ ထိုးေဖါက္ျမင္ရတဲ့ ညဝတ္အက်ႌပါးပါးေလးကို အထဲက ဘာမွ ခံမထားဘဲ ဝတ္ထားတယ္။ လုံးဝန္းတဲ့ ရင္စိုင္ေတြနဲ႔ ရင္သီးလုံးေလးေတြကို အတိုင္းသား ျမင္ေတြ႕ေနရတယ္။ သူ မတ္တပ္ ထရပ္လိုက္တယ္။

မီမီနဲ႔ သူနဲ႔ တထြာေတာင္ မေဝးဘူး။ နီးကပ္လြန္းေနတယ္။ “ဦးဦးဟာက အႀကီးႀကီးပဲ” မီမီက ေသေသခ်ာခ်ာ ငုံ႔ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။ “မီမီ…. ဦးဦး” မီမီရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနတယ္။ ေအာင္ႀကီး စိတ္ေတြ လြတ္ထြက္သြားတယ္။ မီမီရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ဖိကပ္စုပ္ကာ မီမီရဲ႕ ညဝတ္အက်ႌေလးကို ဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ညဝတ္ အက်ႌေလး ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ပုံက်သြားတယ္။ မီမီလည္း သူ႔လိုပဲ ဗလာက်င္းသြားတယ္။ မိေမြးတိုင္း ကိုယ္ေလးက အခ်ိဳးအဆစ္က်ၿပီး လွလြန္းေနတယ္။ ေအာင္ႀကီးလည္း သူစုပ္နမ္းတာေတြကို မီမီ တုံ႔ျပန္လာတာကို သတိထားမိတယ္။ မီမီရဲ႕ တင္ပါးအိအိတစ္ဖက္ကို ဆုပ္ညႇစ္ရင္း ကုတင္ေလးေပၚကို ဆြဲေခၚသြားမိတယ္။ “ဦးဦး…. မီမီကို ခ်စ္လားဟင္” “အင္း…ခ်စ္တယ္” “မီမီလည္းေလ..ဦးဦးကို ခ်စ္ေနတယ္..သိလား” ေအာင္ႀကီးသည္ ကိုယ့္ေက်းဇူးရွင္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းကို ေက်းစြပ္ေနမိၿပီဆိုတာ သိေပမယ့္ ကာမစိတ္႐ိုင္းက သူ႔ကို အႏိုင္ယူသြားၿပီ။ မီမီရဲ႕ တင္းမာလုံးဝန္းတဲ့ ရင္သားႀကီးေတြကို လက္တဖက္က ကိုင္ဆုပ္ ညႇစ္နယ္ေနသလို ေနာက္လက္တဖက္က မီမီရဲ႕ေပါင္ၾကားထဲကို ကိုင္စမ္းလိုက္တယ္။ ကာမေရွ႕ေျပး အရည္ေတြ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနတဲ့ မီမီရဲ႕ အဂၤါစပ္ အကြဲေၾကာင္းကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက ပြတ္သပ္ေနတယ္။ မီမီရဲ႕ ေပါင္တန္ေတြ ေဘးကို ကားသြားတယ္။ ေအာင္ႀကီး ေပါင္ၾကားမွာ ေနရာယူလိုက္ၿပီး သူ႔လိင္တန္ကို မီမီအကြဲေၾကာင္း အေပါက္မွာ ေတ့ေထာက္လိုက္ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္တယ္။ “အိုး….ဦး” လိင္တန္က တထစ္ထစ္နဲ႔ တိုးဝင္သြားတယ္။ တအား တင္းၾကပ္ေနတယ္။ ဖိဖိထိုးတိုင္း မီမီရဲ႕ ညည္းသံေလး ထြက္ေနတယ္။ ရင္သားေတြကို နမ္းလိုက္ ရင္သီးေလးေတြကို စို႔လိုက္ တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကို ညႇစ္လိုက္ လုပ္ေနရင္း ဖိဖိထိုးေနတယ္။ “အား…..ဦး…ဦး…ျဖည္းျဖည္း..တအားၾကမ္းတယ္ကြာ” တအားေဆာင့္ထည့္ေနမိတယ္။ မီမီရဲ႕ ေအာ္သံက က်ယ္လြန္းတယ္။ “ဖပ္ဖပ္ဖပ္ဖပ္” အသံေတြ ေအာင္ႀကီးရဲ႕ အသက္ရႉအားယူသံေတြ၊ မီမီရဲ႕ ညည္းသံေတြ၊ လိင္တန္ တဆုံး ထိုးသြင္းကပ္ထားတဲ့အခ်ိန္ သူလမ္းဆုံးကို တက္ေရာက္မိသြားတယ္။ သုတ္ရည္ေတြ တထုတ္ထုတ္နဲ႔ ပန္းထြက္သြားတယ္။ “အား..အင္း…… ဖိမထားနဲ႔ကြာ” နဖူးက ေခြၽးေပါက္ေတြ တေတာက္ေတာက္ က်သြားတယ္။ “ဦး…..တကယ္ဆိုးတယ္ကြာ……မီးက အပ်ိဳစစ္စစ္..ဒါ ပထမဆုံး…..ဟင့္ဟင့္” မီမီ ပုလဲခေနၿပီ မ်က္ရည္ေပါက္ႀကီ့းေတြ ဆက္တိုက္ ပါးျပင္ေလးေပၚ က်လိမ့္ဆင္းေနတယ္။ “ဦး နည္းနည္းမွားသြားတယ္ သမီး” “ဘာ…” မီမီ ဆတ္ကနဲ ထလိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚက ဆင္းေျပးသြားတယ္။ ကိုယ္တုံးလုံးနဲ႔ပဲ ထပ္ခိုးေပၚက ဆင္းသြားတယ္။ “ဟူး” ငါ ဒီအိမ္မွာ ဆက္မေနသင့္ေတာ့ဘူး။ မီမီ ေအာင္ႀကီးကို ေရွာင္ေနတယ္။ သူေဌး ႏိုင္ငံျခားက ျပန္ေရာက္လို႔ ေအာင္ႀကီး အလုပ္မ်ားေနတယ္။ သူေဌးနဲ႔ မဲေဆာက္ဖက္ကို လိုက္သြားရတယ္။ ငါးရက္ေလာက္ ၾကာသြားတယ္။ မီမီကို တအား သတိရေနတယ္ ေတြ႕ခ်င္ေနတယ္။ သူ႔ဖုန္းကို ေခၚၾကည့္တာ မကိုင္ဘူး။ အိမ္ကို ျပန္လာေတာ့ ညဥ့္နက္ေနၿပီ။

သူ႔ကားသံကို ၾကားေတာ့ မခိုင္ ထြက္ၾကည့္တယ္။ “ေအာင္ႀကီး..ထမင္းစားၿပီးပလား…..လာစားေလ..ဒို႔ ဟင္းေတြ ယူလာတယ္… မီမီကေတာ့ အစားမစား အခန္း တံခါးပိတ္ၿပီး ေနေနတာ ငါးရက္ေလာက္ ရွိၿပီ…ဘာျဖစ္ေနသလဲေတာ့ မသိဘူး..ရည္းစားကြဲ အသဲကြဲေနသလား မသိဘူး…..ဟင္းဟင္း” မခိုင္ အတင္းေခၚလို႔ သူတို႔ ထမင္းစားခန္းထဲက စားပြဲမွာ မခိုင္နဲ႔အတူ သြားစားလိုက္တယ္။ မခိုင္က ထုံးစံအတိုင္း အိမ္ေနရင္း ဘရာစီယာ မပါဘဲ စြပ္ၾကယ္လိုဟာကို ဝတ္ထားေတာ့ သူ႔ရင္သားစိုင္ႀကီးေတြက တုန္ေနတယ္။ လႈပ္ေနတယ္။ “ကိုခက္ေဇာ္…စကၤာပူ ခဏသြားတယ္…..ေလးရက္ေလာက္ ၾကာမယ္” ေအာင္ႀကီး မခိုင္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေနေနရတာ စိတ္ေတြ ထႂကြလာတယ္။ ဖင္ကားကားႀကီးေတြကလည္း တုန္ခါေနတယ္။ ေဂ်လိုးလို ဒီဇိုင္းမ်ိဳးနဲ႔ ျမင္တာနဲ႔ လီးေတာင္သြားရတဲ့ ကိုယ္လုံး။ ကားဂိုေဒါင္ ထပ္ခိုးေပၚကို သူ ျပန္ေရာက္လာေတာ့ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္က မခိုင္ေၾကာင့္ မာေတာင္ ႀကီးထြားေနတယ္။ “ဟူး” ရင္ထဲမွာ ပူေလာင္ေနတယ္။ ေရခ်ိဳးပစ္လိုက္မွပဲ။ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို အကုန္ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးပစ္လိုက္တယ္။ ေရပန္းေအာက္မွာ မ်က္လုံးမွိတ္ထားၿပီး ေရပူပူ‌ေတြ တဖြားဖြားက်ေနတာကို ခံေနတဲ့အခ်ိန္ ေျခသံလိုလို ၾကားလိုက္ရလို႔ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ “ဟင္..မခိုင္” မခိုင္က ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး “အား…..” သူ႔ကို အေနာက္ကေန လာဖက္တယ္။ ရင္သားႀကီးေတြက အိကနဲ လာထိတယ္။ မခိုင္ရဲ႕လက္က သူ႔ကိုယ္အႏွံ႔ကို ပြတ္ေနတယ္။ ကိုင္ေနတယ္။ သူ႔လည္ဂုတ္ကို လွ်ာနဲ႔ယက္တယ္။ ေငါေငါႀကီး ေထာင္ေနတဲ့ လိင္တန္ကို ဆုပ္ကိုင္ ပြတ္တိုက္ေနတယ္။ စိတ္ေတြ လြတ္ထြက္သြားတယ္။ မခိုင္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ငုံစုပ္ၿပီး မခိုင္ေပါင္ၾကားကို သူ ဖမ္းကိုင္လိုက္တယ္။ ေရခ်ိဳးခန္း နံရံမွာ လက္ေထာက္ခိုင္းၿပီး အေနာက္ဖက္ကေန မခိုင္ေျခေထာက္ေတြကို ခ်ဲကားလိုက္ၿပီး မခိုင္အဖုတ္ထဲကို ထည့္လိုက္တယ္။ မခိုင္ ေအာ္လိုက္တဲ့အသံက ေတာ္ေတာ္ က်ယ္တယ္။ စိတ္ရွိလက္ရွိ ဖိေဆာင့္ထည့္လိုက္မိတယ္။ “ေဖါက္ေဖါက္…ေဖါက္ေဖါက္…. အိုး…အိုး…….အား….အား……အား…….. ဖပ္ဖပ္ဖပ္ဖပ္… ဖပ္ဖပ္ဖပ္ဖပ္ဖပ္…… အိုး…..အီး…..အင္း” ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေန ကုတင္ေပၚကို ေရာက္သြားတယ္။ မခိုင္ သူ႔ကို ပုေလြမႈတ္ေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔အေပၚကို ခြတက္တယ္။ အိပ္မက္မက္ေနသလိုပဲ သူ ခက္ေဇာ္အေပၚမွာ ေနာက္ေက်ာကို ဓါးနဲ႔ ထိုးမိျပန္ၿပီ။ မခိုင္ကို ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ခိုက္းၿပီး သူ အသားကုန္ ေဆာင့္ထည့္ပစ္ရင္း ၿပီးသြားတယ္။ လိင္တန္ကို တဆုံး ႏွစ္ထည့္ထားၿပီး သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထုတ္ပစ္မိေနတဲ့အခ်ိန္ တံခါးေပါက္က အသံၾကားလိုက္လို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္ “ဟင္….. ဦးဦး…နည္းနည္း မွားသြားျပန္ၿပီလားဟင္” မ်က္ရည္ေတြ က်ၿပီး တုန္ခါေနတဲ့ အသံေလးနဲ႔ ေျပာက္လိုက္တဲ့ မီမီ။…..ၿပီး