သား…တီလေး လိုချင်နေပီ

Unicode

***မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ရေးသားသူ – ကွီးသုည***

“သွားပြီ ကိုမင်းရေ…”

“အေး ဖြေးဖြေး ငါ့ကောင်…”

ကိုမင်းကို နှုတ်ဆက်ကာ နေဝင်း ထွက်လာခဲ့သည်။ ထမင်းချိုင့်ကို နောက်ကယ်ရီယာမှာ ညှပ်ကာ စက်ဘီးကို လှည့်၍ နင်းလိုက်သည်။ နေဝင်းက တွင်ခုံမှာ ပညာသင် နေ့စားလုပ်သည်။ ဆယ်တန်းသုံးနှစ်ကျလို့ ကျောင်းဆက်မတက်တော့ပဲ အလုပ်ဝင်ခဲ့သည်မှာ လေးနှစ်ရှိပြီ။ အခုတော့ ပညာတတ်ကာ ဆရာတွေ မျက်နှာလွဲရသည်။

ကိုမင်းက လက်ထောက် တွင်ခုံဆရာ။ သူက ကိုမင်းအောက်က သူ့အောက်မှာ ပညာသင်ကလေး ၃ ယောက်ရှိသည်။ ပညာတတ်တော့ လခတိုးသည်။ ဝင်ဝင်ချင်း ၁ သောင်းသာ ရပေမယ့် အခုတော့ တစ်လ ၄ သောင်းခွဲ ရချေပြီ။

စက်ဘီးကို ခပ်သွက်သွက်နင်းရင်း စဉ်းစားနေမိသည်။ အိမ်ရောက်မှ ရေမိုးချိုးကာ ဂိမ်းဆိုင်သွားမည်။ ဒီနေ့လဲ ဟိုကောင် မျိုးသူတို့ အုပ်စုနှင့် ချိန်းပွဲရှိသည်။ မနေ့ကလဲ နိုင်လိုက်သည်က ၃၀၀၀ ကျော်လောက်ရှိသည်။ PS2 ဘောလုံးမှာ သူ့လက်ကို မှီသူ ခပ်ရှားရှား။ မျိုးသူက တစ်ပွဲ ၅၀၀ ကြေးကန်တော့ သူက ပွတ်ကာသီကာ အနိုင်ကစားသည်။ ဒါကို သကောင့်သားက သွေးတက်ကာ တစ်ပွဲထဲ သုံးထောင် Last ခေါ်တော့ အချိုရှာသကာတွေ့ ဖြစ်သွားရတော့သည်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ စက်ဘီးဒေါက်ထောက်ကာ အိမ်ထဲဝင်လိုက်သည်။ အန်တီငယ်က ဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေရင်း ပြန်လာသောသူ့ကို လှမ်းပြောပါတော့သည်။

“ပြန်လာပြီလား နေဝင်း…”

“ဟုတ် အန်တီငယ်…”

“အေး ရေချိုးပြီးရင် ဟိုအဝတ်လှန်းကြိုးတန်း ပြုတ်နေတာ လုပ်ပေးစမ်း…”

“ဟုတ် အန်တီငယ်…”

“မင်းဦးလေးကလည်း ရှိတာမဟုတ်ဖူး။ အပြင်ထွက်လဲ စောစောပြန် တအားမိုးမချုပ်နဲ့ ကြားလား…”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်တီ…”

ပွစိပွစိ ပြောနေသော အဒေါ်ဖြစ်သူကို ပြန်ပြောရင်း နေဝင်း အင်္ကျီချွတ်ကာ ရေချိုးဖို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဘာရယ်မဟုတ် ဒီနေ့ အန်တီငယ်ကို ကြည့်ရတာ ခါတိုင်းထက် တမျိုးထူးကာ လှနေသလို မြင်နေမိသည်။

တဆက်ထဲ လက်ပြတ်ဂါဝန်နက်ကို အောက်ဘာမှမခံပဲ ဝတ်ထားသော အန်တီငယ်သည် အသားအရေ ဝင်းလက်နေသည်။ ရင်ဘတ်ဆီက ဖုနေသော နို့သီးခေါင်းရာလေးများက သူ့ရင်ကို လှုပ်ရှားစေသည်။ အထူးသဖြင့် သူစိတ်အဝင်စားဆုံးက အန်တီငယ့် နှုတ်ခမ်းတွေ ပန်းနုရောင်သမ်းနေကာ စိုလဲ့နေသော နှုတ်ခမ်းထူထူ ပြဲပြဲလေးများကို စုပ်နမ်းချင်မိသည်။ ဒီနေ့ ထူးတာက အန်တီငယ့်နား ကပ်မိသည်နှင့် ကာမစိတ်ကြွလာခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ရေကန်ဘေးတန်းပေါ် ရေလဲပုဆိုးနှင့် တဘက်တင်ကာ အိမ်သာထဲဝင် သေးပေါက်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ရေကန်ဘေးထိုင်ရင်း အန်တီငယ့်ကို မှန်းကာ ဂွင်းထုမိတော့သည်။

ဆပ်ပြာတိုက်ကာ ဂွင်းထုတော့ ရိုးရိုးထုရတာထက်တော့ ပိုကောင်းသည်။ စောက်ဖုတ်အတုစွပ် ထုရတာလောက်မကောင်း။ ရေကန်က အိမ်နောက်ဖေးတွင်ရှိကာ အိမ်မကြီးနှင့် သီးခြားဖြစ်သည်။ ဘေးဝိုင်းများက ဂိုထောင်နှင့် အလုံပိတ်များ ဖြစ်လေရာ အိမ်ထဲကလွဲလျှင် ဘယ်သူမှ မမြင်ရပေ။ ထို့ကြောင့်ပင် နေဝင်းက စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် အန်တီငယ့်အားမှန်းကာ ထုနေမိတော့သည်။

နေဝင်းက သူ ၈ တန်းနှစ်မှာ သူ့အဖေရော အမေပါ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ဆုံးသွားကြသည်။ သူ့အဖေက အသည်းရောဂါစီပိုးနှင့် ဆုံးသွားခြင်း ဖြစ်သည်။ သူ့အမေကလည်း အဖေ့စိတ်နှင့်ရော အဖေဆေးဖိုးအတွက် ယူခဲ့သော အကြွေးတွေအတွက်ပါ စိတ်ထောင်းကိုယ်ကြေဖြစ်ကာ ဆုံးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူ့အမေဆုံးတော့ နေဝင်းက ၈ တန်းပဲရှိသေးပြီး ဘာမှနားမလည်သော သူ့ကို အန်တီငယ်လို့ခေါ်သော အမေ့ညီမ နီနီသန်းနှင့် အန်တီငယ့်ခင်ပွန်း ဦးလေးထွန်းကြည်က စောင့်ရှောက်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ဦးထွန်းကြည်က အမျှော်အမြင်ရှိသည်။ သူ့အလုပ်က သီးနှံအဝယ်တော်။ ရာသီပေါ် သီးနှံများကို ဈေးဖြတ်ကာ ကုမ္မဏီအတွက် ဝယ်ယူပေးရခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးထွန်းကြည်က ခယ်မ၏ အဖြစ်အပျက်ကို အစဆုံးသိသောအခါ အိမ်ကိုရောင်း၍ အကြွေးဆပ်သည်။ အိမ်ရောင်းရငွေ တဝက်ခန့် ကုန်သွားလေသည်။ ကျန်တဝက်ကို နေဝင်း နာမည်ဖြင့် စာရင်းသေအပ်ငွေအဖြစ် ဘဏ်အပ်ပေးထားသည်။ နေဝင်း အသက် ၁၈ နှစ် မပြည့်သေးခင်က နီနီသန်း နာမည်ဖြင့်ထားစေကာ နေဝင်း အသက်ပြည့်သောအခါ နေဝင်းနာမည် ပြောင်းစေသည်။

နေဝင်းက ကျောင်းစာ စိတ်မပါ။ ဆယ်တန်း တဖုန်းဖုန်းကျသည်။ နောက်ဆုံး အန်တီငယ်က ဦးလေးထွန်းနှင့် တိုင်ပင်ကာ သူဝါသနာပါသော စက်မှုလက်မှု လုပ်ငန်းကို လုပ်ရန် ပညာသင်စေသည်။ ဦးထွန်းကြည်က ခရီးထွက်နေတာများသည်။ အိမ်မှာ သူနှင့် အန်တီငယ်သာ နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်သည်။

အန်တီငယ်က ပစိပစပ်များကာ ရှာကြံခိုင်းတတ်သောကြောင့် သူနှင့် သိပ်မတည့်။ ဒါပေမယ့် အန်တီငယ်က လှပေ့ဆိုသော မိန်းမချောစာရင်းဝင်သည်။ မျက်နှာက မဝိုင်းတဝိုင်းဖြင့် နှုတ်ခမ်းလေးက စိုလဲ့၍ ပန်းနုရောင်သမ်းနေကာ ထူထူပြဲပြဲလေးဖြစ်သည်။ အသားအရေက နုညက်ချောမွတ်နေကာ ဝင်းထွက်နေသည်။ အန်တီငယ်၏ အလှအပဆိုင်ရာ လက်နက်နောက်တစ်ခုက မျက်လုံးနှင့် အကြည့်ဖြစ်သည်။

အကြည့်များက သေချာလုပ်စရာမလိုပဲ ကြာဆန်သည်။ ယောက်ျားသားတို့ စိတ်ကို ကြွစေသည်။ အန်တီငယ်က အဲ့ဒါကို သိ၍ပဲလားမသိ အမြဲတန်း မျက်နှာကို ခက်ထန်ထားလေသည်။ ကိုယ်လုံးက သေးသေးကျစ်ကျစ်လေးဖြစ်ကာ ကောင်းကောင်းလိုးပေးပါက တက်လာမည့် ခန္ဓာကိုယ်မျိုးဖြစ်သည်။

အန်တီငယ်၏ ရုပ်သွင်ကို မြင်ယောင်ရင်း စိတ်ကူးထဲမှာ အိပ်ယာထဲ ဆွဲသွင်းလိုးနေမိတော့သည်။ ဆပ်ပြာဖြင့်ချောနေကာ တိုက်ချက်ထိသည်မို့ အသံထွက်၍ပင် မှန်းနေမိသည်။

“အန်တီငယ့်ကို သားလိုးနေပြီ လိုးနေပြီ။ အ လိုး လိုး လိုးနေပြီ။ အန်တီငယ့် စောက်ပတ်က လိုးလို့ကောင်း ကောင်း ကောင်း တယ်။ အ အ အ သားပြီး ပြီး ပြီး သား လရေတွေ အန်တီငယ့် ထဲ ထဲ့ ထဲ့ လိုက်ပြီ အ အ အ…”

အထိအတွေ့ကလည်းကောင်း စိတ်ကလည်း ထနေသောကြောင့် နေဝင်း ခဏဖြင့် လရေများ ပန်းထုတ်လိုက်မိသည်။ ဂွင်းမထုတာလည်း ၅ ရက်လောက်ရှိပြီ ဖြစ်သောကြောင့် လရေတွေကလည်းများကာ အခဲများ ဖြစ်နေသည်။ ပြီးနောက် လရေများကို ဆေးကာ ရေချိုးပြီး အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့လေသည်။

နီနီသန်း ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲ ကြည့်နေရင်း ရေသောက်ချင်သောကြောင့် နောက်ထဲဝင်လာခဲ့သည်။ ရာသီလာတာ ဒီနေ့ ရက်ပြည့်သွားတာမို့ ခေါင်းလျှော်ရေချိုးကာ ပေါ့ပါး လန်းဆန်းနေသည်။ အမှတ်တမဲ့ ပြတင်းပေါက်ကနေ ရေချိုးကန်နား အကြည့်ရောက်တော့ နီနီသန်း ကာမသွေးများ ပွက်ပွက်ဆူလာလေသည်။ တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းထကာ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း ယားလာတော့သည်။

နေဝင်းက ကန်ဘေးတွင်ထိုင်ရင်း ပုဆိုးအောက်လျှောကာ ဂွင်းထုနေသည်။ နေဝင်းလီးကြီးက ခုနှစ်လက်မခွဲခန့်ရှိကာ ကျပ်လုံးလောက်တုတ်သည်။ သူမယောက်ျား ထွန်းကြည်လီးတောင် နေဝင်းလောက်မရှိ။ အခုနောက်ပိုင်းဆို ထွန်းကြည်က သူ့ကို သိပ်မလိုးတော့။ အပြင်မှာ ဝယ်စားတာနှင့် ဝနေတာ သူမရိပ်မိသည်။ သူမသဘောကလည်း ရှင်းသည်။ ထွန်းကြည်ဖာသာ အပြင်မှာ ဘယ်လောက်ရှုပ်ရှုပ် အိမ်သယ်မလာစေရန်နှင့် သူမတစ်ယောက်ထဲသာ တရားဝင်မယားဖြစ်ရန် အဓိကထားသည်။ တရားဝင် မယားငယ်ယူပါက အသေသတ်မည်ဟု ကြိမ်းထားလေသည်။

အခုတော့ လီးပြတ်နေတာ ကြာတာကတကြောင်း၊ ရာသီလာပြီးခါစအချိန် ဖြစ်တာ တကြောင်း၊ နေဝင်း၏ စံချိန်မှီ လီးကြီးကို မြင်နေရတာတကြောင်း အကြောင်းကြောင်းတို့ကြောင့် စောက်ပတ်ယွကာ လီးဆာလာတော့သည်။ နေဝင်းက တတွတ်တွတ်ပြောကာ မျက်စိမှိတ်ပြီး ဂွင်းထုနေသည်။ နေဝင်း ဘာတွေပြောနေသလဲဟု နားစိုက်ထောင်မိသောအခါ စောက်ရေများ တစိမ့်စိမ့် ထွက်လာတော့သည်။

“အန်တီငယ့်ကို သားလိုးနေပြီ လိုးနေပြီ။ အ လိုး လိုး လိုးနေပြီ။ အန်တီငယ့် စောက်ပတ်က လိုးလို့ကောင်း ကောင်း ကောင်း တယ် အ အ အ…”

နေဝင်း ကောင်စုတ်လေး သူမကိုမှန်းကာ ဂွင်းထုနေသည်။ နီနီသန်း သဘောကျစွာ ပြုံးမိတော့သည်။ ငယ်မူငယ်သွေး ပြန်ကြွလာသည်။ နီနီသန်းဆိုတာ မလုပ်ပါနဲ့လို့ တားရင် ဖြစ်အောင်လုပ်သည်။ မသင့်တော်ပါဆိုလျှင် စမ်းကြည့်ချင်သော လူဆိုးမလေး ဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်။ ယခုလည်း နေဝင်းနဲ့မှ လိုးချင်လာမိသည်။

ကောင်စုတ်လေးက ဘယ်ချိန်ကထဲက ပြစ်မှားနေသလဲမသိ။ တွေ့ဦးမည် ဟု ကြိမ်းဝါးနေမိသည်။ ကြည့်နေဆဲမှာပင် နီရဲပြဲလန်နေသော ဒစ်ကြီးထိပ်မှ လရေဖြူဖြူ ပျစ်ပျစ်များ ထွက်လာသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။

ကောင်လေး ပြီးသွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် သူမလည်း အသာရှေ့သို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ လမ်းလျှောက်ရတာတော့ ပေါင်ကြားမှ စိုစိစိုစိဖြင့် အေးခနဲ့ အေးခနဲ့ ခံစားမိကာ ပြုံးမိလေသည်။

……………………………………

နေဝင်းရေချိုး အဝတ်စားလဲပြီး အန်တီငယ့်ကို မေးလိုက်သည်။ ကြိုးပြုတ်နေတာ လုပ်ပေးပြီး ဂိမ်းဆိုင်သွားရဦးမည်။

“အန်တီငယ် ဘယ်ဟာလုပ်ရမှာလဲ…”

“အေးသား တီလေး ပြမယ်…”

နေဝင်း အသက်ရှူမှားသွားသည်။ အန်တီငယ်က ကြာကြည့်လေး ကြည့်ကာ သူ့ကိုယ်သူ တီလေးဟု ချွဲချွဲပျစ်ပျစ်ပြောရင်း ထလာသည်။

“လာ သား တီလေးနောက်က လိုက်ခဲ့…”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ အန် အန်တီငယ်…”

“သား တခါထဲ မှာထားရဦးမယ်။ တီလေးကို အန်တီငယ်လို့ မခေါ်နဲ့ကွာ။ အခုချိန်ကစ တီလေးလို့ပြောင်းခေါ် ကြားလား…”

“ဟုတ် တီလေး…”

ပြောင်းလဲသွားသော အန်တီငယ့် အပြုအမူကို နေဝင်း နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်မိသည်။ တီလေးက ရှေ့ကနေ သွားနေသည်။ တီလေးဖင်က တစ်လုံးချင်း တုန်ခါနေသည်။

တောင့်လိုက်တဲ့ ဖင်တွေ ဦးလေးထွန်းကြည် မဖြိုနိုင်သေးဘူး ငါသာ ဖြိုလိုက်ရရင်ဆိုပြီး နေဝင်းက သိုင်းရှုကာ လိုက်၍ ပြစ်မှားရင်း လီးတောင်လာသည်။

နီနီသန်းက သေချာဖင်တုန်အောင်လုပ်ကာ လျှောက်နေသည်။ ကောင်စုတ်လေး သေချာကြည့်ပြီး ပြစ်မှားနေမှာ မြေကြီးလက်ခတ်မလွဲ။ အဝတ်လှမ်းကြိုးတန်း ပြုတ်နေသော နေရာရောက်တော့ ဗြုန်းစားကြီးရပ်လိုက်ရာ နေဝင်းမှာ သတိမရှိပဲ ဆက်လျှောက်လာသဖြင့် ဝင်တိုက်မိတော့သည်။

တိုက်မိတာမှ ဖင်ကြားလီးထောက်မိလျက်သား။ တီလေး ရှေ့ဟပ်ထိုးလဲမှာစိုးလို့ ဖမ်းထိန်းလိုက်မှ ပိုဆိုးသွာတော့သည်။ နေဝင်းက ဖမ်းထိန်းရန် ဆွဲမိဆွဲရာဆွဲသောအခါ နီနီသန်း နို့နှစ်လုံးကို ကိုင်ကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းမိလျက်သား ဖြစ်နေသည်။

“အို ဟဲ့ ဒီကလေးဟာလေ အရမ်းပဲ…”

နီနီသန်းမှာ ဖြစ်လာသည့် အခြေအနေပေါ် သဘောကျသွားလေသည်။ နေဝင်းမှာ စက္ကန့် အနည်းငယ်မျှ ကြောင်နေပြီးမှ လန့်သွားကာ လက်ပြန်ရုတ်လိုက်သည်။

“တီလေး ကန်တော့နော် ကန်တော့…”

“သားကလည်း ဘုန်းကြီးခေါင်းခေါက်ပြီးမှ ကန်တော့ ကန်တော့တဲ့ ခစ် ခစ် ခစ်။ ကိုင်လို့ကောင်းရဲ့လား ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်…”

နီနီသန်း မခွာချင် ခွာချင်ဖြင့် ခွာလိုက်ရသည်။ အတွေ့ထူးသည့် လီးကြီးပင် ဖြစ်သည်။ နေဝင်းကို ရဲတင်းလာစေရန် သေချာပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ နေဝင်းမှာ ရင်ထဲ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်လာလေသည်။ တီလေးက သူ့အပေါ် ရေလာမြောင်းပေးနေသလားဟု သံသယဝင်လာသည်။

“ဒီကြိုးတန်းကို ချည်ပေး သံကိုသေချာရိုက် ဒါပဲ။ အဲ့ဒါပြီးရင် မင်းသွားချင်တဲ့ဆီသွားတော့…”

ပြောကာ တီလေးက သူ့ပါးလေး ဆွဲလိမ်ကာ ထွက်သွားတော့သည်။ နေဝင်း လှုပ်ရှားနေသော စိတ်ကို အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းကာ လုပ်စရာများ ပြီးအောင်လုပ်လိုက်သည်။ သိပ်လည်း မများပါ သံရိုက်ကာ ကြိုးတင်းနေအောင်ချည်ကာ သံအနည်းငယ် ကွေးပေးရုံဖြင့် ကိစ္စပြတ်ပါသည်။ အလုပ်ပြီးတော့ ဂိမ်းဆိုင် သွားချင်စိတ် မရှိတော့။ အိမ်ထဲဝင်လာပြီး ပစ္စည်းများကို သူ့နေရာသူ ပြန်ထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် တီဗွီရှေ့မှာ ထိုင်၍ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေသော တီလေး၏ဘေးတွင် ခပ်တည်တည်ဖြင့် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“ဟဲ့ ဂိမ်းဆိုင် သွားမှာဆို…”

“မသွားတော့ပါဘူး တီလေးတစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေမှာကို စိတ်မချပါဘူး…”

“အံမယ် မိုးတွေ ဘာတွေ ရွာကုန်ဦးမယ်…”

“မိုးရွာရင် ပိုကောင်းတာပေါ့ အိမ်မှာကွေးနေရုံပဲ…”

“တော်စမ်းပါ…”

နီနီသန်းက ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် အခွေလဲရန် ဆိုဖာပေါ်မှ လျှောဆင်းကာ ဒူးထာက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အသာကုန်းကာ အခွေရှာနေလိုက်သည်။ တကယ်တော့ နေဝင်းကို သေချာ လေးဖက်ကုန်းပြခြင်း ဖြစ်သည်။ ဖွင့်မယ့်ကားလည်း တခါထဲ စဉ်းစားပြီးသား ဖြစ်သည်။ အမေရိကန် အိမ်ထောင်ရေး ဒရာမာကား သစ္စာမဲ့ခြင်းလို့ အဓိပ္ပာယ်ရသော Unfaithful ဇာတ်ကားခွေယူကာ ဖွင့်လိုက်တော့သည်။

စာတန်းထိုးတော့ Unfaithful ဆိုသည်နှင့် နေဝင်းမှာ ထခုန်မိမတတ် ပျော်ရွှင်သွားလေသည်။ သူကြည့်ပြီးသား ကြိုက်လွန်းလို့ အထပ်ထပ်အခါခါ ပြန်ကြည့်ခဲ့သော ကားဖြစ်သည်။ မင်းသမီး ဒိုရင်လိန်းက ယောက်ျားရှိလျက် သူမထက်ငယ်သော လူငယ်တစ်ယောက်နှင့် ဖောက်ပြန်သော ဇာတ်လမ်းဖြစ်သည်။ ဖူးကားမဟုတ်သော်လည်း အမ်စီ စာရင်းဝင်သောကြောင့် လိင်ဆက်ဆံသော အခန်းများ အများကြီး ပါသည်။

ကြည့်နေရင်းဖြင့် လိင်ဆက်ဆံသော အခန်းများ ရောက်လာသောအခါ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်များ နိုးကြွ ဖောက်ပြန်လာကြသည်။ နေဝင်းက မသိသလိုနှင့် တီလေးပေါင်ပေါ် လက်တင်လိုက်သည်။ တီလေးက ဘာမှမပြော ဇာတ်လမ်းကိုသာ သဲကြီးမဲကြီးကြည့်နေသည်။ နေဝင်းက နောက်တစ်ဆင့် တက်လာသည်။ တီလေးရဲ့ ပေါင်သားလေးများကို အသာပွတ်ခါပေးသည်။

ထိုအချိန်ဝယ် ဇာတ်လမ်းကလည်း စားသောက်ဆိုင် အနောက်ဖက် အိမ်သာထဲမှာ မတ်တပ်ဆော်တဲ့ အခန်း ရောက်နေပြီး တဘန်းဘန်းနဲ့ ကြုံးလိုးနေသည်။ နီနီသန်းက သူမပေါင်ပေါ်မှာ ပွတ်သပ်နေသော နေဝင်းလက်ကို ယူကာ သူ့ပေါင်ကြားထဲသို့ ထည့်ပေးလိုက်သည်။ သူကလည်း နေဝင်းပေါင်ကြားထဲမှ လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးနေသည်။

နေဝင်းက တီလေးစောက်ပတ်ကို ဂါဝန်ပေါ်မှ ကိုင်ပေးနေရတာကို အားမရတော့။ တီလေး ဂါဝန်စကို အပေါ်ဆွဲတင်ကာ ပေါင်သားလေးများကို အသာပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ အလိုက်သိသော တီလေးကလည်း ဆိုဖာပေါ် ရှေ့ဖက်သို့ အသာလျှောချရင်း ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပေးလေသည်။

နေဝင်းလက်တွေက တီလေး၏ စောက်ပတ်ဆီသို့ ဦးတည်လိုက်သည်။ ပေါင်ခြံကြားကို အသာပွတ်သပ်ရင်း ဟလာသော တီလေး၏ ပေါင်ကြားမှ စောက်ပတ်လေးကို အကွဲကြောင်းအတိုင်း ဖိကာ အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။ တီလေး၏ နှုတ်ဖျားမှ အသံလေးများ အန်ကျလာတော့သည်။

“အ… အာ… သားလေး ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ…”

နေဝင်းမှာ တီလေးနှင့် အနီးဆုံးသို့ တိုး၍ အလိုက်သင့် ကပ်ထိုင်လိုက်ကာ စောက်ရေစိမ့်ကျနေပြီ ဖြစ်သော စောက်ပတ်လေးကို အသာစောင်းတိုက်ပေးနေသည်။ အရေတွေ ရွှဲလာပြီဆိုမှ စောက်ပတ်ထဲ လက်ခလယ်ထည့်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်ကာ ညှောင့်ပေးတော့သည်။

“အ… အာ… သား… လုပ်လုပ် ကောင်း… ကောင်းတယ် လုပ်…”

တီလေးမှာ သူ့လီးကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရင်း အပြတ်ဟော့နေသည်။ သူက အင်မတန်ရူးခဲ့ရသော တီလေးနှုတ်ခမ်း ထူထူလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းနှင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ တီလေးက မထင်မှတ်လောက်အောင်ပင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြန်နမ်းလာသည်။ နေဝင်းကလည်း စိတ်ကြွလာကာ တီလေးရဲ့ အထက်နှုတ်ခမ်းကို ပြတ်ထွက်လုမတတ် စုပ်ပေးပါတော့သည်။

စောက်ပတ်ကို ကလိရင်း နမ်းရတာ နေဝင်းအဖို့ ထန်စေသလို စောက်ပတ်အနှိုက်ခံရရင်း ကစ်ဆင်ဆွဲခံရသည်မှာ နီနီသန်းအဖို့ ပထမဆုံးဖြစ်ကာ အပြတ်ဟော့နေသည်။ နှုတ်ခမ်းတွေ ကျိမ်းလာလောက်အောင် နမ်းပြီးမှ နှုတ်ခမ်းချင်း ခွာလိုက်ကာ နေဝင်းက စောက်ပတ်ထဲမှ လက်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် တီလေးနှင့် မျက်လုံးချင်းဆုံအောင်ကြည့်ကာ စောက်ပတ်နှိုက်ထားသော လက်ခလယ်ကို ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ စုပ်ပြလေသည်။

တီလေးမျက်လုံးများ အရောင်တဖိတ်ဖိတ် တောက်လာကာ နေဝင်း စုပ်ပြီးသား လက်ခလယ်ကို ဆွဲယူကာ ပြန်စုပ်ပြတော့ နေဝင်းမှာ ရင်ထဲနွေးခနဲ့ ဖြစ်သွားလေသည်။ နှစ်ယောက်သား တိုင်ပင်ထားသည့်အလား ပြိုင်တူ အဝတ်များကို ချွတ်လိုက်ကြသည်။ ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားသော တူဝရီးနှစ်ယောက်သည် ကြားလေသွေးမှာကို မလိုလားသည့်အလား တစ်ဦးကို တစ်ဦး တင်းကြပ်စွာဖက်ရင်း ကစ်ဆင်ဆွဲနေကြသည်။ နမ်းတာ အားရတော့မှ နှစ်ဦးသား ခွာလိုက်ကြကာ နေဝင်းက တီလေးကို ဆိုဖာပေါ် အသာတွန်းလှဲလိုက်သည်။

ဆိုဖာပေါ် ပက်လက်ဖြစ်နေသော တီလေး၏ ပေါင်းနှစ်ချောင်းကို အသာဟလိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကို တီလေး စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ နီနီသန်းမှာ စောက်ပတ်ကလိခံထားရသဖြင့် စောက်ရေရွှဲကာ နေဝင်းလီးက ဆစ်ခနဲ့ တိုးဝင်လာသည်။ နေဝင်းက ခါးလှုပ်ကာ ထပ်သွင်းတော့ လီးတဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်။ ကျန်တဝက်ကို ဖြေးဖြေးချင်း နှဲ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။

ဆီးစပ်နှစ်ခု ထိကပ်မိသည်အထိ သူ့လီးက တီလေးစောက်ပတ်ထဲ နက်ရှိုင်းစွာ ဝင်ရောက်သွားသည်။ လီးတဆုံး ဝင်သွားတော့မှ အသာလေး သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ကာ ဖြေးဖြေးလေး လိုးနေသည်။ နီနီသန်းမှာ အယွကြီးယွနေချိန် လီးဝင်လာသောကြောင့် နေသာထိုင်သာရှိပေမယ့် ဖြေးဖြေးချင်း လိုးနေသော နေဝင်းကို အားမလို အားမရဖြစ်လာသည်။

“သား မြန်မြန်လေးလိုး တီလေး လိုချင်နေပြီ…”

နေဝင်းမှာ တီလေးစကား ကြားမိသည်နှင့် စိတ်ကြွကာ အသားကုန် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ထိုသို့ လိုးနေရင်း တီလေးကို

“တီလေး သားလိုးနေတာကို ခံရတာ ကောင်းလား…”

“ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ သားရယ် လိုးမှာဖြင့် လိုးစမ်းပါ…”

“မရဘူး တီလေး ပြောပါ သားလိုးတာခံရတာ ကောင်းလား…”

ဟု ဇွတ်မေးလေသည်။ နီနီသန်းက စိတ်မရှည်တော့ဘဲ

“ကောင်းတယ်ဟေ့ ကောင်းတယ်။ မင်းလီးကြီးက မင်းဦးလေးထက် ကြီးတယ်။ တီလေး စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ပြည့်ကြပ်နေပြီး ခံလို့ကောင်းတယ်။ လိုးစမ်း မြန်မြန်လေး လိုးစမ်း…”

ဟု ပြောလိုက်သည်။ ပြောလည်းပြော လိုးလည်းလိုးကြရင်း တီလေးက အောက်ကနေ ကော့ကော့ပြီး ခံပေးသည်။ နေဝင်းက အားကုန် ဆောင့်လိုးသောအခါ နီနီသန်းခန္ဓာကိုယ်လေး တဆတ်ဆတ် တုန်သွားပြီး တင်းကြပ်စွာဖက်လိုက်ကာ ပြီးသွားတော့သည်။ တစ်ချိန်ထဲမှာပင် နေဝင်းလည်း လီးထဲက သုတ်ရေတွေကို တီလေးစောက်ပတ်ထဲသို့ အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ ထို့နောက် တီလေးရော သူပါ ငြိမ်သွားကြသည်။ ခဏ အမောဖြေပြီးနောက် နေဝင်းက

“အမြဲ လိုးပါရစေနော် တီလေး…”

“စကားနားမထောင် ကလန်ကဆန်လုပ်ရင် ပေးမလိုးဘူး ခစ် ခစ် ခစ်…”

“အဲ့လို ဘယ်ရမလဲ စကားနားထောင်ပါ့မယ်။ ပေးမလိုးရင် အတင်းတက်လိုးမှာပဲ…”

“သူတော်တော်ဆိုးနေ ဦးလေးထွန်းနဲ့ တိုင်ပြောမှာပေါ့ ဟိ ဟိ ဟိ…”

“တီလေး ပေးလိုးပါနော် တီလေး စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်စေရပါ့မယ် နော် နော်…”

“အေးပါ ပေးလိုးမှာပေါ့။ ဒါပေမယ့် မင်းဦးလေး ရှေ့ကျရင် ဆင်ခြင်နော်…”

“စိတ်ချပါ မမရဲ့။ လူတွေရှေ့ တူဝရီး၊ လူကွယ်ရာကျ လင်မယား ဟုတ်တယ်မို့လား…”

“အောင်မာ ဘယ်သူက သူ့မယားလုပ်မယ် ပြောနေလို့လဲ…”

“ကျနော့် သီအိုရီအရ မမက ကျနော့်မယား ဖြစ်သွားပြီ…”

“ဟင်း တတ်လည်းတတ်နိုင်တယ်…”

ဟုပြောကာ နီနီသန်းက မျက်စောင်းထိုးလိုက်လေတော့သည်။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

သား…တီေလး လိုခ်င္ေနပီ

မွတ္ခ်က္ – အင္းစက္စာေပ ျဖစ္ပါသည္။ အင္းစက္စာေပဆိုသည္မွာ မိသားစု ေမာင္ႏွမ ေသြးသားရင္း အခ်င္းခ်င္း လိင္းဆက္ဆံေသာ အေၾကာင္းအရာကို စိတ္ကူးပုံေဖာ္ ေရးသားထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မႀကိဳက္ မႏွစ္သက္ပါက မဖတ္ရွုပဲ ေက်ာ္သြားေပးပါ။ ယခုဝတၳဳမွာ စာေပသေဘာ ေရးသားျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ လိုက္လံအတုယူ ျပဳလုပ္ျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္ပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။ ေရးသားသူ – ကြီးသုည

“သြားၿပီ ကိုမင္းေရ…”

“ေအး ေျဖးေျဖး ငါ့ေကာင္…”

ကိုမင္းကို ႏွုတ္ဆက္ကာ ေနဝင္း ထြက္လာခဲ့သည္။ ထမင္းခ်ိဳင့္ကို ေနာက္ကယ္ရီယာမွာ ညႇပ္ကာ စက္ဘီးကို လွည့္၍ နင္းလိုက္သည္။ ေနဝင္းက တြင္ခုံမွာ ပညာသင္ ေန႔စားလုပ္သည္။ ဆယ္တန္းသုံးႏွစ္က်လို႔ ေက်ာင္းဆက္မတက္ေတာ့ပဲ အလုပ္ဝင္ခဲ့သည္မွာ ေလးႏွစ္ရွိၿပီ။ အခုေတာ့ ပညာတတ္ကာ ဆရာေတြ မ်က္ႏွာလြဲရသည္။

ကိုမင္းက လက္ေထာက္ တြင္ခုံဆရာ။ သူက ကိုမင္းေအာက္က သူ႔ေအာက္မွာ ပညာသင္ကေလး ၃ ေယာက္ရွိသည္။ ပညာတတ္ေတာ့ လခတိုးသည္။ ဝင္ဝင္ခ်င္း ၁ ေသာင္းသာ ရေပမယ့္ အခုေတာ့ တစ္လ ၄ ေသာင္းခြဲ ရေခ်ၿပီ။

စက္ဘီးကို ခပ္သြက္သြက္နင္းရင္း စဥ္းစားေနမိသည္။ အိမ္ေရာက္မွ ေရမိုးခ်ိဳးကာ ဂိမ္းဆိုင္သြားမည္။ ဒီေန႔လဲ ဟိုေကာင္ မ်ိဳးသူတို႔ အုပ္စုႏွင့္ ခ်ိန္းပြဲရွိသည္။ မေန႔ကလဲ နိုင္လိုက္သည္က ၃၀၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိသည္။ PS2 ေဘာလုံးမွာ သူ႔လက္ကို မွီသူ ခပ္ရွားရွား။ မ်ိဳးသူက တစ္ပြဲ ၅၀၀ ေၾကးကန္ေတာ့ သူက ပြတ္ကာသီကာ အနိုင္ကစားသည္။ ဒါကို သေကာင့္သားက ေသြးတက္ကာ တစ္ပြဲထဲ သုံးေထာင္ Last ေခၚေတာ့ အခ်ိဳရွာသကာေတြ႕ ျဖစ္သြားရေတာ့သည္။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ စက္ဘီးေဒါက္ေထာက္ကာ အိမ္ထဲဝင္လိုက္သည္။ အန္တီငယ္က ဇာတ္လမ္းတြဲၾကည့္ေနရင္း ျပန္လာေသာသူ႔ကို လွမ္းေျပာပါေတာ့သည္။

“ျပန္လာၿပီလား ေနဝင္း…”

“ဟုတ္ အန္တီငယ္…”

“ေအး ေရခ်ိဳးၿပီးရင္ ဟိုအဝတ္လွန္းႀကိဳးတန္း ျပဳတ္ေနတာ လုပ္ေပးစမ္း…”

“ဟုတ္ အန္တီငယ္…”

“မင္းဦးေလးကလည္း ရွိတာမဟုတ္ဖူး။ အျပင္ထြက္လဲ ေစာေစာျပန္ တအားမိုးမခ်ဳပ္နဲ႔ ၾကားလား…”

“ဟုတ္ကဲ့ပါ အန္တီ…”

ပြစိပြစိ ေျပာေနေသာ အေဒၚျဖစ္သူကို ျပန္ေျပာရင္း ေနဝင္း အကၤ်ီခၽြတ္ကာ ေရခ်ိဳးဖို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ ဘာရယ္မဟုတ္ ဒီေန႔ အန္တီငယ္ကို ၾကည့္ရတာ ခါတိုင္းထက္ တမ်ိဳးထူးကာ လွေနသလို ျမင္ေနမိသည္။

တဆက္ထဲ လက္ျပတ္ဂါဝန္နက္ကို ေအာက္ဘာမွမခံပဲ ဝတ္ထားေသာ အန္တီငယ္သည္ အသားအေရ ဝင္းလက္ေနသည္။ ရင္ဘတ္ဆီက ဖုေနေသာ နို႔သီးေခါင္းရာေလးမ်ားက သူ႔ရင္ကို လွုပ္ရွားေစသည္။ အထူးသျဖင့္ သူစိတ္အဝင္စားဆုံးက အန္တီငယ့္ ႏွုတ္ခမ္းေတြ ပန္းႏုေရာင္သမ္းေနကာ စိုလဲ့ေနေသာ ႏွုတ္ခမ္းထူထူ ျပဲျပဲေလးမ်ားကို စုပ္နမ္းခ်င္မိသည္။ ဒီေန႔ ထူးတာက အန္တီငယ့္နား ကပ္မိသည္ႏွင့္ ကာမစိတ္ႂကြလာျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

ေရကန္ေဘးတန္းေပၚ ေရလဲပုဆိုးႏွင့္ တဘက္တင္ကာ အိမ္သာထဲဝင္ ေသးေပါက္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ေရကန္ေဘးထိုင္ရင္း အန္တီငယ့္ကို မွန္းကာ ဂြင္းထုမိေတာ့သည္။

ဆပ္ျပာတိုက္ကာ ဂြင္းထုေတာ့ ရိုးရိုးထုရတာထက္ေတာ့ ပိုေကာင္းသည္။ ေစာက္ဖုတ္အတုစြပ္ ထုရတာေလာက္မေကာင္း။ ေရကန္က အိမ္ေနာက္ေဖးတြင္ရွိကာ အိမ္မႀကီးႏွင့္ သီးျခားျဖစ္သည္။ ေဘးဝိုင္းမ်ားက ဂိုေထာင္ႏွင့္ အလုံပိတ္မ်ား ျဖစ္ေလရာ အိမ္ထဲကလြဲလၽွင္ ဘယ္သူမွ မျမင္ရေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ေနဝင္းက စိတ္လြတ္ ကိုယ္လြတ္ အန္တီငယ့္အားမွန္းကာ ထုေနမိေတာ့သည္။

ေနဝင္းက သူ ၈ တန္းႏွစ္မွာ သူ႔အေဖေရာ အေမပါ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ဆုံးသြားၾကသည္။ သူ႔အေဖက အသည္းေရာဂါစီပိုးႏွင့္ ဆုံးသြားျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႔အေမကလည္း အေဖ့စိတ္ႏွင့္ေရာ အေဖေဆးဖိုးအတြက္ ယူခဲ့ေသာ အေႂကြးေတြအတြက္ပါ စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေၾကျဖစ္ကာ ဆုံးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႔အေမဆုံးေတာ့ ေနဝင္းက ၈ တန္းပဲရွိေသးၿပီး ဘာမွနားမလည္ေသာ သူ႔ကို အန္တီငယ္လို႔ေခၚေသာ အေမ့ညီမ နီနီသန္းႏွင့္ အန္တီငယ့္ခင္ပြန္း ဦးေလးထြန္းၾကည္က ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ဦးထြန္းၾကည္က အေမၽွာ္အျမင္ရွိသည္။ သူ႔အလုပ္က သီးႏွံအဝယ္ေတာ္။ ရာသီေပၚ သီးႏွံမ်ားကို ေဈးျဖတ္ကာ ကုမၼဏီအတြက္ ဝယ္ယူေပးရျခင္းျဖစ္သည္။ ဦးထြန္းၾကည္က ခယ္မ၏ အျဖစ္အပ်က္ကို အစဆုံးသိေသာအခါ အိမ္ကိုေရာင္း၍ အေႂကြးဆပ္သည္။ အိမ္ေရာင္းရေငြ တဝက္ခန႔္ ကုန္သြားေလသည္။ က်န္တဝက္ကို ေနဝင္း နာမည္ျဖင့္ စာရင္းေသအပ္ေငြအျဖစ္ ဘဏ္အပ္ေပးထားသည္။ ေနဝင္း အသက္ ၁၈ ႏွစ္ မျပည့္ေသးခင္က နီနီသန္း နာမည္ျဖင့္ထားေစကာ ေနဝင္း အသက္ျပည့္ေသာအခါ ေနဝင္းနာမည္ ေျပာင္းေစသည္။

ေနဝင္းက ေက်ာင္းစာ စိတ္မပါ။ ဆယ္တန္း တဖုန္းဖုန္းက်သည္။ ေနာက္ဆုံး အန္တီငယ္က ဦးေလးထြန္းႏွင့္ တိုင္ပင္ကာ သူဝါသနာပါေသာ စက္မွုလက္မွု လုပ္ငန္းကို လုပ္ရန္ ပညာသင္ေစသည္။ ဦးထြန္းၾကည္က ခရီးထြက္ေနတာမ်ားသည္။ အိမ္မွာ သူႏွင့္ အန္တီငယ္သာ ႏွစ္ေယာက္ထဲ က်န္သည္။

အန္တီငယ္က ပစိပစပ္မ်ားကာ ရွာႀကံခိုင္းတတ္ေသာေၾကာင့္ သူႏွင့္ သိပ္မတည့္။ ဒါေပမယ့္ အန္တီငယ္က လွေပ့ဆိုေသာ မိန္းမေခ်ာစာရင္းဝင္သည္။ မ်က္ႏွာက မဝိုင္းတဝိုင္းျဖင့္ ႏွုတ္ခမ္းေလးက စိုလဲ့၍ ပန္းႏုေရာင္သမ္းေနကာ ထူထူျပဲျပဲေလးျဖစ္သည္။ အသားအေရက ႏုညက္ေခ်ာမြတ္ေနကာ ဝင္းထြက္ေနသည္။ အန္တီငယ္၏ အလွအပဆိုင္ရာ လက္နက္ေနာက္တစ္ခုက မ်က္လုံးႏွင့္ အၾကည့္ျဖစ္သည္။

အၾကည့္မ်ားက ေသခ်ာလုပ္စရာမလိုပဲ ၾကာဆန္သည္။ ေယာက္်ားသားတို႔ စိတ္ကို ႂကြေစသည္။ အန္တီငယ္က အဲ့ဒါကို သိ၍ပဲလားမသိ အျမဲတန္း မ်က္ႏွာကို ခက္ထန္ထားေလသည္။ ကိုယ္လုံးက ေသးေသးက်စ္က်စ္ေလးျဖစ္ကာ ေကာင္းေကာင္းလိုးေပးပါက တက္လာမည့္ ခႏၶာကိုယ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။

အန္တီငယ္၏ ႐ုပ္သြင္ကို ျမင္ေယာင္ရင္း စိတ္ကူးထဲမွာ အိပ္ယာထဲ ဆြဲသြင္းလိုးေနမိေတာ့သည္။ ဆပ္ျပာျဖင့္ေခ်ာေနကာ တိုက္ခ်က္ထိသည္မို႔ အသံထြက္၍ပင္ မွန္းေနမိသည္။

“အန္တီငယ့္ကို သားလိုးေနၿပီ လိုးေနၿပီ။ အ လိုး လိုး လိုးေနၿပီ။ အန္တီငယ့္ ေစာက္ပတ္က လိုးလို႔ေကာင္း ေကာင္း ေကာင္း တယ္။ အ အ အ သားၿပီး ၿပီး ၿပီး သား လေရေတြ အန္တီငယ့္ ထဲ ထဲ့ ထဲ့ လိုက္ၿပီ အ အ အ…”

အထိအေတြ႕ကလည္းေကာင္း စိတ္ကလည္း ထေနေသာေၾကာင့္ ေနဝင္း ခဏျဖင့္ လေရမ်ား ပန္းထုတ္လိုက္မိသည္။ ဂြင္းမထုတာလည္း ၅ ရက္ေလာက္ရွိၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လေရေတြကလည္းမ်ားကာ အခဲမ်ား ျဖစ္ေနသည္။ ၿပီးေနာက္ လေရမ်ားကို ေဆးကာ ေရခ်ိဳးၿပီး အိမ္ထဲဝင္လာခဲ့ေလသည္။

နီနီသန္း ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲ ၾကည့္ေနရင္း ေရေသာက္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ ေနာက္ထဲဝင္လာခဲ့သည္။ ရာသီလာတာ ဒီေန႔ ရက္ျပည့္သြားတာမို႔ ေခါင္းေလၽွာ္ေရခ်ိဳးကာ ေပါ့ပါး လန္းဆန္းေနသည္။ အမွတ္တမဲ့ ျပတင္းေပါက္ကေန ေရခ်ိဳးကန္နား အၾကည့္ေရာက္ေတာ့ နီနီသန္း ကာမေသြးမ်ား ပြက္ပြက္ဆူလာေလသည္။ တကိုယ္လုံး ၾကက္သီးတျဖန္းျဖန္းထကာ ေစာက္ပတ္ထဲမွလည္း ယားလာေတာ့သည္။

ေနဝင္းက ကန္ေဘးတြင္ထိုင္ရင္း ပုဆိုးေအာက္ေလၽွာကာ ဂြင္းထုေနသည္။ ေနဝင္းလီးႀကီးက ခုႏွစ္လက္မခြဲခန႔္ရွိကာ က်ပ္လုံးေလာက္တုတ္သည္။ သူမေယာက္်ား ထြန္းၾကည္လီးေတာင္ ေနဝင္းေလာက္မရွိ။ အခုေနာက္ပိုင္းဆို ထြန္းၾကည္က သူ႔ကို သိပ္မလိုးေတာ့။ အျပင္မွာ ဝယ္စားတာႏွင့္ ဝေနတာ သူမရိပ္မိသည္။ သူမသေဘာကလည္း ရွင္းသည္။ ထြန္းၾကည္ဖာသာ အျပင္မွာ ဘယ္ေလာက္ရွုပ္ရွုပ္ အိမ္သယ္မလာေစရန္ႏွင့္ သူမတစ္ေယာက္ထဲသာ တရားဝင္မယားျဖစ္ရန္ အဓိကထားသည္။ တရားဝင္ မယားငယ္ယူပါက အေသသတ္မည္ဟု ႀကိမ္းထားေလသည္။

အခုေတာ့ လီးျပတ္ေနတာ ၾကာတာကတေၾကာင္း၊ ရာသီလာၿပီးခါစအခ်ိန္ ျဖစ္တာ တေၾကာင္း၊ ေနဝင္း၏ စံခ်ိန္မွီ လီးႀကီးကို ျမင္ေနရတာတေၾကာင္း အေၾကာင္းေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ ေစာက္ပတ္ယြကာ လီးဆာလာေတာ့သည္။ ေနဝင္းက တတြတ္တြတ္ေျပာကာ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ဂြင္းထုေနသည္။ ေနဝင္း ဘာေတြေျပာေနသလဲဟု နားစိုက္ေထာင္မိေသာအခါ ေစာက္ေရမ်ား တစိမ့္စိမ့္ ထြက္လာေတာ့သည္။

“အန္တီငယ့္ကို သားလိုးေနၿပီ လိုးေနၿပီ။ အ လိုး လိုး လိုးေနၿပီ။ အန္တီငယ့္ ေစာက္ပတ္က လိုးလို႔ေကာင္း ေကာင္း ေကာင္း တယ္ အ အ အ…”

ေနဝင္း ေကာင္စုတ္ေလး သူမကိုမွန္းကာ ဂြင္းထုေနသည္။ နီနီသန္း သေဘာက်စြာ ျပဳံးမိေတာ့သည္။ ငယ္မူငယ္ေသြး ျပန္ႂကြလာသည္။ နီနီသန္းဆိုတာ မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ တားရင္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္သည္။ မသင့္ေတာ္ပါဆိုလၽွင္ စမ္းၾကည့္ခ်င္ေသာ လူဆိုးမေလး ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ ယခုလည္း ေနဝင္းနဲ႔မွ လိုးခ်င္လာမိသည္။

ေကာင္စုတ္ေလးက ဘယ္ခ်ိန္ကထဲက ျပစ္မွားေနသလဲမသိ။ ေတြ႕ဦးမည္ ဟု ႀကိမ္းဝါးေနမိသည္။ ၾကည့္ေနဆဲမွာပင္ နီရဲျပဲလန္ေနေသာ ဒစ္ႀကီးထိပ္မွ လေရျဖဴျဖဴ ပ်စ္ပ်စ္မ်ား ထြက္လာသည္ကို ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။

ေကာင္ေလး ၿပီးသြားၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ သူမလည္း အသာေရွ႕သို႔ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ လမ္းေလၽွာက္ရတာေတာ့ ေပါင္ၾကားမွ စိုစိစိုစိျဖင့္ ေအးခနဲ႔ ေအးခနဲ႔ ခံစားမိကာ ျပဳံးမိေလသည္။

……………………………………

ေနဝင္းေရခ်ိဳး အဝတ္စားလဲၿပီး အန္တီငယ့္ကို ေမးလိုက္သည္။ ႀကိဳးျပဳတ္ေနတာ လုပ္ေပးၿပီး ဂိမ္းဆိုင္သြားရဦးမည္။

“အန္တီငယ္ ဘယ္ဟာလုပ္ရမွာလဲ…”

“ေအးသား တီေလး ျပမယ္…”

ေနဝင္း အသက္ရွူမွားသြားသည္။ အန္တီငယ္က ၾကာၾကည့္ေလး ၾကည့္ကာ သူ႔ကိုယ္သူ တီေလးဟု ခၽြဲခၽြဲပ်စ္ပ်စ္ေျပာရင္း ထလာသည္။

“လာ သား တီေလးေနာက္က လိုက္ခဲ့…”

“ဟုတ္ကဲ့ပါ အန္ အန္တီငယ္…”

“သား တခါထဲ မွာထားရဦးမယ္။ တီေလးကို အန္တီငယ္လို႔ မေခၚနဲ႔ကြာ။ အခုခ်ိန္ကစ တီေလးလို႔ေျပာင္းေခၚ ၾကားလား…”

“ဟုတ္ တီေလး…”

ေျပာင္းလဲသြားေသာ အန္တီငယ့္ အျပဳအမူကို ေနဝင္း နားမလည္နိုင္ေအာင္ ျဖစ္မိသည္။ တီေလးက ေရွ႕ကေန သြားေနသည္။ တီေလးဖင္က တစ္လုံးခ်င္း တုန္ခါေနသည္။

ေတာင့္လိုက္တဲ့ ဖင္ေတြ ဦးေလးထြန္းၾကည္ မၿဖိဳနိုင္ေသးဘူး ငါသာ ၿဖိဳလိုက္ရရင္ဆိုၿပီး ေနဝင္းက သိုင္းရွုကာ လိုက္၍ ျပစ္မွားရင္း လီးေတာင္လာသည္။

နီနီသန္းက ေသခ်ာဖင္တုန္ေအာင္လုပ္ကာ ေလၽွာက္ေနသည္။ ေကာင္စုတ္ေလး ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး ျပစ္မွားေနမွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ။ အဝတ္လွမ္းႀကိဳးတန္း ျပဳတ္ေနေသာ ေနရာေရာက္ေတာ့ ျဗဳန္းစားႀကီးရပ္လိုက္ရာ ေနဝင္းမွာ သတိမရွိပဲ ဆက္ေလၽွာက္လာသျဖင့္ ဝင္တိုက္မိေတာ့သည္။

တိုက္မိတာမွ ဖင္ၾကားလီးေထာက္မိလ်က္သား။ တီေလး ေရွ႕ဟပ္ထိုးလဲမွာစိုးလို႔ ဖမ္းထိန္းလိုက္မွ ပိုဆိုးသြာေတာ့သည္။ ေနဝင္းက ဖမ္းထိန္းရန္ ဆြဲမိဆြဲရာဆြဲေသာအခါ နီနီသန္း နို႔ႏွစ္လုံးကို ကိုင္ကာ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းမိလ်က္သား ျဖစ္ေနသည္။

“အို ဟဲ့ ဒီကေလးဟာေလ အရမ္းပဲ…”

နီနီသန္းမွာ ျဖစ္လာသည့္ အေျခအေနေပၚ သေဘာက်သြားေလသည္။ ေနဝင္းမွာ စကၠန႔္ အနည္းငယ္မၽွ ေၾကာင္ေနၿပီးမွ လန႔္သြားကာ လက္ျပန္႐ုတ္လိုက္သည္။

“တီေလး ကန္ေတာ့ေနာ္ ကန္ေတာ့…”

“သားကလည္း ဘုန္းႀကီးေခါင္းေခါက္ၿပီးမွ ကန္ေတာ့ ကန္ေတာ့တဲ့ ခစ္ ခစ္ ခစ္။ ကိုင္လို႔ေကာင္းရဲ့လား ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္…”

နီနီသန္း မခြာခ်င္ ခြာခ်င္ျဖင့္ ခြာလိုက္ရသည္။ အေတြ႕ထူးသည့္ လီးႀကီးပင္ ျဖစ္သည္။ ေနဝင္းကို ရဲတင္းလာေစရန္ ေသခ်ာေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေနဝင္းမွာ ရင္ထဲ တဒိတ္ဒိတ္ ခုန္လာေလသည္။ တီေလးက သူ႔အေပၚ ေရလာေျမာင္းေပးေနသလားဟု သံသယဝင္လာသည္။

“ဒီႀကိဳးတန္းကို ခ်ည္ေပး သံကိုေသခ်ာရိုက္ ဒါပဲ။ အဲ့ဒါၿပီးရင္ မင္းသြားခ်င္တဲ့ဆီသြားေတာ့…”

ေျပာကာ တီေလးက သူ႔ပါးေလး ဆြဲလိမ္ကာ ထြက္သြားေတာ့သည္။ ေနဝင္း လွုပ္ရွားေနေသာ စိတ္ကို အတတ္နိုင္ဆုံး ထိန္းကာ လုပ္စရာမ်ား ၿပီးေအာင္လုပ္လိုက္သည္။ သိပ္လည္း မမ်ားပါ သံရိုက္ကာ ႀကိဳးတင္းေနေအာင္ခ်ည္ကာ သံအနည္းငယ္ ေကြးေပး႐ုံျဖင့္ ကိစၥျပတ္ပါသည္။ အလုပ္ၿပီးေတာ့ ဂိမ္းဆိုင္ သြားခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့။ အိမ္ထဲဝင္လာၿပီး ပစၥည္းမ်ားကို သူ႔ေနရာသူ ျပန္ထားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ တီဗြီေရွ႕မွာ ထိုင္၍ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ေနေသာ တီေလး၏ေဘးတြင္ ခပ္တည္တည္ျဖင့္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။

“ဟဲ့ ဂိမ္းဆိုင္ သြားမွာဆို…”

“မသြားေတာ့ပါဘူး တီေလးတစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနမွာကို စိတ္မခ်ပါဘူး…”

“အံမယ္ မိုးေတြ ဘာေတြ ရြာကုန္ဦးမယ္…”

“မိုးရြာရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ့ အိမ္မွာေကြးေန႐ုံပဲ…”

“ေတာ္စမ္းပါ…”

နီနီသန္းက ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ အေခြလဲရန္ ဆိုဖာေပၚမွ ေလၽွာဆင္းကာ ဒူးထာက္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အသာကုန္းကာ အေခြရွာေနလိုက္သည္။ တကယ္ေတာ့ ေနဝင္းကို ေသခ်ာ ေလးဖက္ကုန္းျပျခင္း ျဖစ္သည္။ ဖြင့္မယ့္ကားလည္း တခါထဲ စဥ္းစားၿပီးသား ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္ အိမ္ေထာင္ေရး ဒရာမာကား သစၥာမဲ့ျခင္းလို႔ အဓိပၸာယ္ရေသာ Unfaithful ဇာတ္ကားေခြယူကာ ဖြင့္လိုက္ေတာ့သည္။

စာတန္းထိုးေတာ့ Unfaithful ဆိုသည္ႏွင့္ ေနဝင္းမွာ ထခုန္မိမတတ္ ေပ်ာ္ရႊင္သြားေလသည္။ သူၾကည့္ၿပီးသား ႀကိဳက္လြန္းလို႔ အထပ္ထပ္အခါခါ ျပန္ၾကည့္ခဲ့ေသာ ကားျဖစ္သည္။ မင္းသမီး ဒိုရင္လိန္းက ေယာက္်ားရွိလ်က္ သူမထက္ငယ္ေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္ႏွင့္ ေဖာက္ျပန္ေသာ ဇာတ္လမ္းျဖစ္သည္။ ဖူးကားမဟုတ္ေသာ္လည္း အမ္စီ စာရင္းဝင္ေသာေၾကာင့္ လိင္ဆက္ဆံေသာ အခန္းမ်ား အမ်ားႀကီး ပါသည္။

ၾကည့္ေနရင္းျဖင့္ လိင္ဆက္ဆံေသာ အခန္းမ်ား ေရာက္လာေသာအခါ ႏွစ္ေယာက္စလုံး စိတ္မ်ား နိုးႂကြ ေဖာက္ျပန္လာၾကသည္။ ေနဝင္းက မသိသလိုႏွင့္ တီေလးေပါင္ေပၚ လက္တင္လိုက္သည္။ တီေလးက ဘာမွမေျပာ ဇာတ္လမ္းကိုသာ သဲႀကီးမဲႀကီးၾကည့္ေနသည္။ ေနဝင္းက ေနာက္တစ္ဆင့္ တက္လာသည္။ တီေလးရဲ့ ေပါင္သားေလးမ်ားကို အသာပြတ္ခါေပးသည္။

ထိုအခ်ိန္ဝယ္ ဇာတ္လမ္းကလည္း စားေသာက္ဆိုင္ အေနာက္ဖက္ အိမ္သာထဲမွာ မတ္တပ္ေဆာ္တဲ့ အခန္း ေရာက္ေနၿပီး တဘန္းဘန္းနဲ႔ ၾကဳံးလိုးေနသည္။ နီနီသန္းက သူမေပါင္ေပၚမွာ ပြတ္သပ္ေနေသာ ေနဝင္းလက္ကို ယူကာ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲသို႔ ထည့္ေပးလိုက္သည္။ သူကလည္း ေနဝင္းေပါင္ၾကားထဲမွ လီးႀကီးကို ပုဆိုးေပၚမွ ကိုင္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ေပးေနသည္။

ေနဝင္းက တီေလးေစာက္ပတ္ကို ဂါဝန္ေပၚမွ ကိုင္ေပးေနရတာကို အားမရေတာ့။ တီေလး ဂါဝန္စကို အေပၚဆြဲတင္ကာ ေပါင္သားေလးမ်ားကို အသာပြတ္သပ္ေပးလိုက္သည္။ အလိုက္သိေသာ တီေလးကလည္း ဆိုဖာေပၚ ေရွ႕ဖက္သို႔ အသာေလၽွာခ်ရင္း ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ကားေပးေလသည္။

ေနဝင္းလက္ေတြက တီေလး၏ ေစာက္ပတ္ဆီသို႔ ဦးတည္လိုက္သည္။ ေပါင္ၿခံၾကားကို အသာပြတ္သပ္ရင္း ဟလာေသာ တီေလး၏ ေပါင္ၾကားမွ ေစာက္ပတ္ေလးကို အကြဲေၾကာင္းအတိုင္း ဖိကာ အထက္ေအာက္ ပြတ္ဆြဲေပးလိုက္သည္။ တီေလး၏ ႏွုတ္ဖ်ားမွ အသံေလးမ်ား အန္က်လာေတာ့သည္။

“အ… အာ… သားေလး ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ…”

ေနဝင္းမွာ တီေလးႏွင့္ အနီးဆုံးသို႔ တိုး၍ အလိုက္သင့္ ကပ္ထိုင္လိုက္ကာ ေစာက္ေရစိမ့္က်ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ေစာက္ပတ္ေလးကို အသာေစာင္းတိုက္ေပးေနသည္။ အေရေတြ ရႊဲလာၿပီဆိုမွ ေစာက္ပတ္ထဲ လက္ခလယ္ထည့္ၿပီး ေျဖးေျဖးခ်င္း အသြင္းအထုတ္လုပ္ကာ ေညႇာင့္ေပးေတာ့သည္။

“အ… အာ… သား… လုပ္လုပ္ ေကာင္း… ေကာင္းတယ္ လုပ္…”

တီေလးမွာ သူ႔လီးကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားရင္း အျပတ္ေဟာ့ေနသည္။ သူက အင္မတန္႐ူးခဲ့ရေသာ တီေလးႏွုတ္ခမ္း ထူထူေလးကို သူ႔ႏွုတ္ခမ္းႏွင့္ ဖိကပ္ကာ စုပ္နမ္းလိုက္သည္။ တီေလးက မထင္မွတ္ေလာက္ေအာင္ပင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ျပန္နမ္းလာသည္။ ေနဝင္းကလည္း စိတ္ႂကြလာကာ တီေလးရဲ့ အထက္ႏွုတ္ခမ္းကို ျပတ္ထြက္လုမတတ္ စုပ္ေပးပါေတာ့သည္။

ေစာက္ပတ္ကို ကလိရင္း နမ္းရတာ ေနဝင္းအဖို႔ ထန္ေစသလို ေစာက္ပတ္အႏွိုက္ခံရရင္း ကစ္ဆင္ဆြဲခံရသည္မွာ နီနီသန္းအဖို႔ ပထမဆုံးျဖစ္ကာ အျပတ္ေဟာ့ေနသည္။ ႏွုတ္ခမ္းေတြ က်ိမ္းလာေလာက္ေအာင္ နမ္းၿပီးမွ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း ခြာလိုက္ကာ ေနဝင္းက ေစာက္ပတ္ထဲမွ လက္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ တီေလးႏွင့္ မ်က္လုံးခ်င္းဆုံေအာင္ၾကည့္ကာ ေစာက္ပတ္ႏွိုက္ထားေသာ လက္ခလယ္ကို ပါးစပ္ထဲထည့္ကာ စုပ္ျပေလသည္။

တီေလးမ်က္လုံးမ်ား အေရာင္တဖိတ္ဖိတ္ ေတာက္လာကာ ေနဝင္း စုပ္ၿပီးသား လက္ခလယ္ကို ဆြဲယူကာ ျပန္စုပ္ျပေတာ့ ေနဝင္းမွာ ရင္ထဲေႏြးခနဲ႔ ျဖစ္သြားေလသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား တိုင္ပင္ထားသည့္အလား ၿပိဳင္တူ အဝတ္မ်ားကို ခၽြတ္လိုက္ၾကသည္။ ကိုယ္တုံးလုံး ျဖစ္သြားေသာ တူဝရီးႏွစ္ေယာက္သည္ ၾကားေလေသြးမွာကို မလိုလားသည့္အလား တစ္ဦးကို တစ္ဦး တင္းၾကပ္စြာဖက္ရင္း ကစ္ဆင္ဆြဲေနၾကသည္။ နမ္းတာ အားရေတာ့မွ ႏွစ္ဦးသား ခြာလိုက္ၾကကာ ေနဝင္းက တီေလးကို ဆိုဖာေပၚ အသာတြန္းလွဲလိုက္သည္။

ဆိုဖာေပၚ ပက္လက္ျဖစ္ေနေသာ တီေလး၏ ေပါင္းႏွစ္ေခ်ာင္းကို အသာဟလိုက္သည္။ သူ႔လီးႀကီးကို တီေလး ေစာက္ပတ္ဝမွာ ေတ့ကာ ဖိသြင္းလိုက္သည္။ နီနီသန္းမွာ ေစာက္ပတ္ကလိခံထားရသျဖင့္ ေစာက္ေရရႊဲကာ ေနဝင္းလီးက ဆစ္ခနဲ႔ တိုးဝင္လာသည္။ ေနဝင္းက ခါးလွုပ္ကာ ထပ္သြင္းေတာ့ လီးတဝက္ခန႔္ ဝင္သြားသည္။ က်န္တဝက္ကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ႏွဲ႕ကာ ဖိသြင္းလိုက္သည္။

ဆီးစပ္ႏွစ္ခု ထိကပ္မိသည္အထိ သူ႔လီးက တီေလးေစာက္ပတ္ထဲ နက္ရွိုင္းစြာ ဝင္ေရာက္သြားသည္။ လီးတဆုံး ဝင္သြားေတာ့မွ အသာေလး သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ကာ ေျဖးေျဖးေလး လိုးေနသည္။ နီနီသန္းမွာ အယြႀကီးယြေနခ်ိန္ လီးဝင္လာေသာေၾကာင့္ ေနသာထိုင္သာရွိေပမယ့္ ေျဖးေျဖးခ်င္း လိုးေနေသာ ေနဝင္းကို အားမလို အားမရျဖစ္လာသည္။

“သား ျမန္ျမန္ေလးလိုး တီေလး လိုခ်င္ေနၿပီ…”

ေနဝင္းမွာ တီေလးစကား ၾကားမိသည္ႏွင့္ စိတ္ႂကြကာ အသားကုန္ ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။ ထိုသို႔ လိုးေနရင္း တီေလးကို

“တီေလး သားလိုးေနတာကို ခံရတာ ေကာင္းလား…”

“ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ သားရယ္ လိုးမွာျဖင့္ လိုးစမ္းပါ…”

“မရဘူး တီေလး ေျပာပါ သားလိုးတာခံရတာ ေကာင္းလား…”

ဟု ဇြတ္ေမးေလသည္။ နီနီသန္းက စိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ

“ေကာင္းတယ္ေဟ့ ေကာင္းတယ္။ မင္းလီးႀကီးက မင္းဦးေလးထက္ ႀကီးတယ္။ တီေလး ေစာက္ပတ္တစ္ခုလုံး ျပည့္ၾကပ္ေနၿပီး ခံလို႔ေကာင္းတယ္။ လိုးစမ္း ျမန္ျမန္ေလး လိုးစမ္း…”

ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ေျပာလည္းေျပာ လိုးလည္းလိုးၾကရင္း တီေလးက ေအာက္ကေန ေကာ့ေကာ့ၿပီး ခံေပးသည္။ ေနဝင္းက အားကုန္ ေဆာင့္လိုးေသာအခါ နီနီသန္းခႏၶာကိုယ္ေလး တဆတ္ဆတ္ တုန္သြားၿပီး တင္းၾကပ္စြာဖက္လိုက္ကာ ၿပီးသြားေတာ့သည္။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပင္ ေနဝင္းလည္း လီးထဲက သုတ္ေရေတြကို တီေလးေစာက္ပတ္ထဲသို႔ အရွိန္ျပင္းစြာျဖင့္ ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ တီေလးေရာ သူပါ ၿငိမ္သြားၾကသည္။ ခဏ အေမာေျဖၿပီးေနာက္ ေနဝင္းက

“အျမဲ လိုးပါရေစေနာ္ တီေလး…”

“စကားနားမေထာင္ ကလန္ကဆန္လုပ္ရင္ ေပးမလိုးဘူး ခစ္ ခစ္ ခစ္…”

“အဲ့လို ဘယ္ရမလဲ စကားနားေထာင္ပါ့မယ္။ ေပးမလိုးရင္ အတင္းတက္လိုးမွာပဲ…”

“သူေတာ္ေတာ္ဆိုးေန ဦးေလးထြန္းနဲ႔ တိုင္ေျပာမွာေပါ့ ဟိ ဟိ ဟိ…”

“တီေလး ေပးလိုးပါေနာ္ တီေလး စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္ေစရပါ့မယ္ ေနာ္ ေနာ္…”

“ေအးပါ ေပးလိုးမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မင္းဦးေလး ေရွ႕က်ရင္ ဆင္ျခင္ေနာ္…”

“စိတ္ခ်ပါ မမရဲ့။ လူေတြေရွ႕ တူဝရီး၊ လူကြယ္ရာက် လင္မယား ဟုတ္တယ္မို႔လား…”

“ေအာင္မာ ဘယ္သူက သူ႔မယားလုပ္မယ္ ေျပာေနလို႔လဲ…”

“က်ေနာ့္ သီအိုရီအရ မမက က်ေနာ့္မယား ျဖစ္သြားၿပီ…”

“ဟင္း တတ္လည္းတတ္နိုင္တယ္…”

ဟုေျပာကာ နီနီသန္းက မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ေလေတာ့သည္။…ၿပီးပါၿပီ