မျှော့သွားအောင်လုပ်နိုင်သူ

“စိုးဝင်းရေ” “ပြော… ကိုစံမောင်” ဆောင်းအကုန် နွေအကူးမို့ လယ်ယာ လုပ်ငန်းခွင်ဝင်ပြီး ပြန်လာသော ရွာသူရွာသားများ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြင့် ဆူညံနေသည်။ ”ည… အရက်တိုက်ကွာ … နက်ဖန် …… မင်း စပါးတွေ…… အပြီးရိတ်မယ်” ”ရပါတယ်ဗျာ… ညကြ…… ခင်ထွေး ကို … အမြည်း လုပ်ခိုင်း ထားမယ်” ရွာလယ် လမ်းမကြီးပေါ် မိန်းမတချို့ ထဘီတိုတို ထမင်းချိုင့်လေးများ ကိုင်ရင်း စကားတပြောပြောဖြင့် လမ်းလျှောက်နေကြသလို တနေ့တာ ပင်ပန်းသမျှ ပြေပျောက်စေရန် ယောက်ျား တချို့မှာလည်း ညပိုင်း အရက်သောက်ရန် လယ်ရှင် ယာရှင် များထံ ပူဆာနေကြ၏။ တနေကုန် ပင်ပန်းထားသမျှ ညပိုင်း အရက်ဖြင့် အပန်းဖြေ ကြသည်မှာ မြေနီ ရွာလေး၏ ဓလေ့စရိုက်ပင်။ ”ဟေး… စိုးဝင်း …… ဒီနှစ် မောင်ရင့် … စပါးခင်းက … အအောင်ဆုံးပါကွာ” ”ဟုတ်… ဦးကြီးရေ… မနှစ်က… ရှုံးကြေး ပြန်ရ လောက်တယ်” စိုးဝင်း အိမ်နား အရောက် ရွာ၏ အနောက်ဖက်ခြမ်း နေထိုင်သူ ဦးလှအောင် လှမ်းပြောနေသဖြင့် ပြန်ဖြေ နေသည်။ “အေးပါ… မရင်းကွင်းကို….. ငါ့ ဘဲတွေ… လာကျောင်းမှာနော်” ”ဟုတ်… ဦးကြီး” စပါး ရိတ်ပြီးသည်နှင့် လယ်ကွင်းထဲ စပါး အကျန်များ ခရုများ ဂဏန်းများက ဥစမ်းနေသော ဘဲများအတွက် အထူးကောင်းမွန်သော အစာဖြစ်၏။ စိုးဝင်း အိမ်ရောက်ချိန် အိမ်ရှေ့စားပွဲပေါ် ရေနွေးကြမ်းနှင့် ဆတ်သားခြောက်ဖုတ် အဆင်သင့် ပြင်ထားကာ သနပ်ခါး အဖွေးသားနှင့် မယားချောလေးအား တွေ့လိုက်ရသည်။ ”ဟေး…… အတော်ပဲဟေ့… ညကြ … ကိုစံမောင်တို့အဖွဲ လာမှာ… ဆတ်သားခြောက် ရှိသေးရင် ထပ်ဖုတ်ဟေ့… ခင်ထွေး” ”အမလေးတော်… စပါးတွေ ရိတ်ဖို့ ကျန်သေးတယ်… တော်တို့က သောက်ပွဲ ကျင်းပကြတော့မလို့လား ” ”နက်ဖန်ဆို ပြီးပါပြီ …… ခင်ထွေးရယ်… ကိုစံမောင်တို့ အဖွဲ့က … တကယ် အလုပ်လုပ်တာ… ငါတို့ဖက်ကလည်း ပြန်သိတတ်ရမှာ” ”အံမယ်လေး… ဟုတ်ပါပြီရှင် … လာခဲ့ … ခဏနားဦး… ချွေးတိတ်မှ ရေချိုး… အအေးပတ်မယ်” မယားဖြစ်သူ ဘေးနား ခဏထိုင်ကာ ချွေးခြောက်သည်နှင့် ရေချိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ရေစည်ကန်ရှိရာ အိမ်အနောက်ဖက် လျှောက်လာခဲ့တော့သည်။ ခင်ထွေးလည်း ဆတ်သားခြောက် ဖုတ်ရန် မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်လာခဲ့၏။

ကြောင်အိမ်ထဲ သိမ်းထားသော ဆတ်သားခြောက်အား ယူကာ ဓါးဖြင့် အနေတော် ခုတ်ထစ်ပြီး မီးပြန် မွှေးကာ ထပ်ဖုတ်နေသည်။ ”မမထွေး…… ကိုကြီးစိုး… ပြန်ရောက်ပြီလား” ”အင်း… နောက်ဖေးမှာ ရေချိုး နေတယ်” အောက်ပိုင်း ကျက်သော ဆတ်သားခြောက် တုံးများအား အထက်အောက် လှည့်ပေးနေစဉ် နောက်ကျောဖက်မှ ညီမဖြစ်သူ၏ ယောက်ျား ဝင်းနိုင် စကားသံ ကြားရသဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်၏။ ”နင်က… ဘာပြောမလို့လဲ …… ဝင်းနိုင်” ”ဟိုလေ… အမ ညီမရဲ့ ပိုက်ဆံ … ယူသုံးမိလို့… လင်မယား စကားများထားတာ … အဲဒါ” ဝင်းနိုင် စကားပြောရင်း ရပ်ကာ အကြည့်ရွေ့လိုက်သည်။ ခင်ထွေး၏ ထမိန်အောက် ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးလေးအား မီးဖိုမှ မီးအလင်းရောင်ဖြင့် မြင်နေရသည်။ ဆတ်သား ခြောက်အား မဲဖုတ်နေသဖြင့် ထမိန်အောက်နားစမှာ ဒူးဆစ်နား ရောက်နေပြီး အောက်စ လွတ်နေသည်ကို သတိမထားမိပေ။ ခင်ထွေးမှာ တောသူဆိုသော်လည်း အသားဖြူကာ ရုပ်ရည် ကြည့်ကောင်းလှ၏။ အပျိုတုန်းက ခန္ဓာကိုယ် ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းနဲ့ မို့ရွာထဲ ချစ်သူခင်သူ ပိုးပန်းသူ ပေါများလှသည်။ အနေတည်သဖြင့် ဝင်းနိုင်မှာ အနား မကပ်ရဲပေ။ နောက်ဆုံး ခင်ထွေး ယောက်ျားယူသည်နှင့် ခင်ထွေး၏ ညီမ ခင်မေသန်းအား ရအောင်လိုက်ကာ လက်ထပ် ပေါင်းသင်းလိုက်သည်။ ခြံတစ်ဝင်းထဲ အိမ်ခွဲ နေသော်လည်း ရေတွင်း တတွင်းထဲမို့ ဝင်းနိုင် ရေချိုးတိုင်း ခင်ထွေးနှင့် ခဏတိုင်း ဆုံမိ၏။ တခါတခါ အဝတ်လျှော်ရင်း အောက်စလွတ်နေသော ခင်ထွေး ပေါင်ကြားမှာ အဖုတ်လေးအား ဝင်းနိုင် အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။ အနီးကပ်မို့ အဖုတ် အောက်ဖက် ဖင်ကြားထိ ပေါက်နေသော အမွှေးနုလေးများပါ တွေ့နေရ၏။ ”ဟိတ်… အဲဒါ ဘာလို့လဲ … ပြောလေ … ငါမေး နေတာ … မဖြေဘူး” ခင်ထွေ အသံကြားမှ ဝင်းနိုင် အသိပြန်ဝင်လာပြီး အကြည့်ရွေ့ကာ ပိုက်ဆံ ခဏချေးရန် ပြောဆိုနေသည်။ ”ဟူးးး… နင့်လည်း… ငါ မပြောချင်ဘူး ဝင်းနိုင်…… အချိန်ပြည့် … လောင်းကစား လုပ်နေတာ… ကဲ ခဏစောင့် … ငါ အပေါ်တက်ယူ ပေးမယ်” ခင်ထွေးမှာ ဝင်းနိုင်အား မကြည်ဖြူသော်လည်း ညီမ ဖြစ်သူ ယောက်ျားမို့ လင်မသိအောင် လက်သိပ်ထိုး ပေးနေမိ၏။ လင်ဖြစ်သူ စိုးဝင်းမှာ မယားညီကိုချင်း ဝင်းနိုင်အား ကြည့်မရပေ။

မယားဖြစ်သူ ခင်ထွေးအား မရောရန် ကြိတ်မှာထားသည်။ “ကျေးဇူးပဲ… မမထွေး … ကျနော် … သွားဦးမယ်” ”အေး“။ ခင်ထွေး ကိုယ်လုံးလေး တုန်ကာ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့နေ၏။ လင်ဖြစ်သူ စိုးဝင်းနှင့် ကိုစံမောင်တို့အဖွဲ့ အိမ်ပေါ် အရက်သောက်နေရာ ဘေနား ထိုင်ပေးရင်း သေးပေါက်ချင်လာသဖြင့် အိမ်အောက် ဆင်းပေါက်ရာ အခက် တွေ့နေတော့သည်။ သေးပေါက်ပြီး အပြန် လှေကားနားတွင် ဝင်းနိုင်မှာ ပိုင်ဆိုးပိုင်နင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားဖြင့် နှုတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်နေ၏။ ”ဝင်းနိုင်… တော်တော့ဟာ … အပေါ်မှာ … ကိုစိုးဝင်းတို့ ရှိတယ်” ” ကိုကြီးစိုးက… အရက်သောက်ရင် … ထမင်းမေ့ ဟင်းမေ့ မယားမေ့ပါ … မမထွေးရယ်” စကားဆုံးသည်နှင့် အဖုတ်အား ထမိန်အပြင်မှ လက်ဖြင့် ပွတ်ပေးပြန်သည်။ ခင်ထွေး အသာလေး ကြိတ်ရုံးကာ သူမ အဖုတ်အား ပွတ်ပေးနေသော ဝင်းနိုင်လက်အား ဆွဲဖယ်ပစ်၏။ “ဒီလို … မလုပ်ပါနဲ့ … ဝင်းနိုင်ရယ် … မကောင်းပါဘူး” ”မမထွေး ညီမက… ကျနော့်ကို အလိုးမခံတာ ၃ရက်ရှိပြီ… ခုလည်း မမထွေး အမေနဲ့ သွားအိပ်နေတာ… ကျနော့် စိတ်တွေ မရတော့ဘူးဗျာ“။ “ဟာ … အဲဒါ … နင်တို့လင်မယား ကိစ္စလေ… ငါနဲ့ ဘာဆိုင်တုန်း … မလုပ်နဲ့ဟာ … ကိုစိုးဝင်း… သိသွား လိမ့်မယ်” ”အဲဒါဆို … နောက်ဖေး သွားမယ်လေ … လာခဲ့ ” လက်ဆွဲ ခေါ်ရာ ခင်ထွေးမှာ လှေကားကွေ့မှ အိမ်ပေါ် မော့ကြည့်ရင်း ဝင်းနိုင်နောက် ပါလာခဲ့သည်။ ခြေတံရှည်အိမ်၏ အနောက်ဖက် အိမ်သာအနီးရှိ မန်းကျည်းပင်နားထိ ဆွဲခေါ်လာ၏။ ”ဒီနားဆို… ဘယ်သူမှ မမြင်ရဘူး … မမထွေး” မန်းကျည်းပင်အောက် အရောက် ဝင်းနိုင်မှာ ခင်ထွေးအား နှုတ်ခမ်းချင်း ပြန်တေ့စုပ်ကာ အဖုတ်အား ပြန်ပွတ်နေသည်။ ခင်ထွေးမှာ ပေါင်တံများ စိရင်း မန်းကျည်းပင်အား ကျောမှီထားရ၏။ ”ဟင် … အရည်တွေ စိုနေပါ့လား” ဝင်းနိုင်မှာ ထမိန်လှန်ပြီး ပွတ်လိုက်သဖြင့် လက်ချောင်း လေးများ စိုနေရာ ကပ်ပြောလိုက်သည်။ ”ဟမ်… ခုန ငါသေးပေါက် ထားတာလေ” ”ဟုတ်လို့လား” ပြောပြောဆိုဆို ဝင်းနိုင်မှာ ခင်ထွေးရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်ကာ ပေါင်တံတဖက် ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီး အဖုတ်အား အောက်မှ ပင့်ယက်လိုက်၏။

”ဟာ… ငရဲ ငအုံတွေ ကြီးပါ့မယ် … ဝင်းနိုင်ရယ် … ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ…. ကျွတ် ……… မလုပ်ပါနဲ့ ……… အ … ရှီး …..ဘယ်လိုကြီးလည်း ….. ဟင့် ” ဝင်းနိုင်မှာ ခင်ထွေး စကားအား ဂရုမစိုက်တော့ အဖုတ် အကွဲကြောင်းထဲ လျှာသွင်းကာ အထက်အောက် ဖိယက်ပစ်သည်။ တဖြည်းဖြည်း မာခဲပြီး ခေါင်းထောင်လာသော အစိလေးပါ ဆွဲစုပ်လိုက်၏။ ခင်ထွေး အသံမထွက်နိုင်တော့ တခါမှ မခံစားဖူးသော အရသာလေးထဲ မျောပါနေသည်။ ခန္ဓာကိုယ်တခုလုံး လေပေါ် မြောက်တက်သွားသလိုလို ပြန်ကျလာသလိုလိုနှင့် ဝင်းနိုင် ဆံပင်အား ဆွဲဆုပ်ထားရ၏။ အယက်ခံတာ ပထမဆုံး အတွေ့ကြုံမို့ ကြာကြာ အယက်မခံနိုင်ပဲ ၅မိနစ်ခန့်အကြာ ဝင်းနိုင်၏ လျှာဖျားထိပ်၌ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်ရတော့သည်။ ”ဖယ် … ဖယ်…… ဖယ်တော့ဟာ .. ဝင်းနိုင်…. ငါ….. မ ..မ ရ တော့ဘူးဟ …ဟင့် ….. အား… ရှီး……. ထွက်ကုန်ပါပြီဟာ” ခင်ထွေး စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည်နှင့် ဝင်းနိုင် ထရပ်လိုက်သည်။ မတ်တပ်ရပ်ပြီးသည်နှင့် ပုဆိုးအား စလွယ်သိုင်းရင်း ပေါင်တံနှစ်ဖက် ဖြဲကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားဖြင့် အဖုတ်ထဲ ဒစ်ကြီး ဖိသွင်းလိုက်၏။ ”ဟင့် ဟင့်…… နင်ပိုက်ဆံလိုရင်… ငါ ကူညီပါ့မယ် … ဒီလိုကြီး မလုပ်ပါနဲ့ ဟယ် ……… အအ …… နာလိုက်တာ…… ဟင့်” ခင်ထွေးတယောက် မန်းကျည်းပင်အား ကျောမှီရင်း အိမ်ဘက် ငေးကာ ကြိတ်ပြောနေရသည်။ အသံကျယ်ကျယ် မပြောရဲပေ လူသိသွားသည်နှင့် လင်မယား ကွဲကာ အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်း ဖြစ်ရမည်။ တောင်းပန်နေစဉ် ဝင်းနိုင်မှာ သူမ ခါးလေးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကာ လီးတဆုံးသွ င်းပြီး ဆောင့်လိုးပစ်တော့၏။ လီးကြီးက လင်တော်မောင် ကိုစိုးဝင်း လီးထက် ကြီးတာမို့ စောက်ပတ်ထဲ ဆို့ဆို့နင့်နင့်ကြီး ဝင်လာသည်။ “ငါတော့ သေတော့မှာပဲ… အား…… အီး…… ကျွတ်ကျွတ်” ခင်ထွေး မတ်တပ် အနေထားဖြင့် ဒူးများ ညွှတ်ချင်လာသည်။ အရှိန်ဖြင့် လာလာဆောင့်သော ဝင်းနိုင် လီးထိပ်မှာ သားအိမ်ဝ ထိမိသဖြင့် စောက်ပတ်အုံလေး ကျင်ကာ မခံစားနိုင်တော့ပေ။

ကြိတ်ခံနေစဉ် ဝင်းနိုင်တယောက် မယားဖြစ်သူ အဖုတ်ထက် စီးပိုင်နေသော အဖုတ်အား အားရပါးရ ခါးဆွဲလိုးတော့၏။ “ဟင့် …… အမလေး …… သေပြီ …… သေပါပြီ…… နာလိုက်တာဟာ… အီးဟီး” ”မငိုပါနဲ့ …… မမထွေးရယ် …… စောက်ဖုတ်လေးက… အရမ်းကောင်းတာပဲ…… လိုးလို့ ကောင်းနေလို့ပါ” ဝင်းနိုင်မှာ တတွတ်တွတ် တောင်းပန်ရင်း အလိုးမပြတ်ပေ။ ခင်ထွေးမှာ လီးဒဏ် ခံနိုင်လာသည်နှင့် လီးအရသာ တွေ့နေသဖြင့် စိတ်ဆိုးရမည်လား ခွင့်လွှတ်ရမည်လား ဝေခွဲမရပေ။ လင်ဖြစ်သူနှင့် အိမ်ထောင်သက် ၂နှစ်အတွင်း ဒီလိုအရသာ တခါမှ မခံစားဖူးသေးပင်။ စိတ်ထဲ ရှက်စိတ် ဝမ်းနည်းစိတ်များ ရောကာ ဒွန်တွဲ ခံစားနေမိသည်။ စီးပွားရေးဘက် စိတ်ရောက်နေသော စိုးဝင်းနှင့် အိမ်ထောင်ဦး အစလို နေတိုင်း မလိုးဖြစ်တော့။ ၂ပတ် ၁ခါလောက်သာ စိတ်ပါမှ တက်လိုးသော လင်ဖြစ်သူ စိုးဝင်း နောက်ဆုံး လိုးပေးခဲ့သည်မှာ ၁၀ရက် ကျော်လာခဲ့သည်။ ဒီနေ့ညမှ ဝင်းနိုင် ဇွတ်အတင်း လိုးသဖြင့် ခံနေရ၏။ မလိုးခင် သူမအဖုတ်အား လျှာဖြင့် ထိုးထိုးယက်ရာ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ခဲ့ရပြန်သည်။ အိမ်ထောင် သက်တမ်းတစ်လျှောက် လင်ဖြစ်သူက ယက်မပေးခဲ့။ ဒီလို အယက်ခံရ ကောင်းမှန်းလည်း မသိခဲ့ပေ။ မရွံ မရှာဖြင့် သူမ စောက်ပတ်အား ယက်ပေးနေသည့် ဝင်းနိုင်အား ကြည့်ရင်း သနားသလိုလို အားနာ သလိုလို ဖြစ်မိသေး၏။ ခင်ထွေး ရင်ထဲ လှိုက်တက်လာသည် ဖေါ်မပြနိုင်သော ခံစားချက်လေး ခံစားနေရသည်။ ”အားအား … ပြီး ……… ပြီး ……… ပြီးပြီ ……… မမရီ ရယ် ………… အင့် ” မနားတမ်း ဆွဲလိုးရင်း မိနစ်၂၀ ကျော်ကျော်တွင် ဝင်းနိုင်မှာ ခင်ထွေးအဖုတ်ထဲ လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်တော့၏။ ”ကောင်းလိုက်တာ … မမထွေးရယ်… ကျနော် သွားတော့မယ်” “သွားတော့… နင် ဒီကိစ္စ … ဘယ်သူ့မှ … ပြန်မပြောနဲ့နော် … ပတ်ဝန်းကျင် သိရင် … ငါရှက်လို့ … သေလိမ့်မယ် … ဟင့် ဟင့်” ”အင်းပါ … မမထွေးရယ်” ဝင်းနိုင် ထွက်သွားမှ ခင်ထွေးတယောက် ရေတွင်းဘက် လျှောက်လာကာ အဖုတ်အား ရေငင်ပြီး ဆေးကြော လိုက်သည်။ ၂ပတ်ခန့်အကြာ ညနေစောင်းတွင် ခင်ထွေးတယောက် မြို့ပေါ် စပါးများ သွားပို့သော လင်ဖြစ်သူ စိုးဝင်း ပြန်လာသဖြင့် နွားလှည်းဖြင့် ကြိုရန် ထွက်လာခဲ့သည်။

စိုးဝင်းမှာ စပါး အထွက်ကောင်းသဖြင့် ထော်လာဂျီ ငှားကာ အခေါက်ခေါက် အခါခါ သွားပို့ပြီး အပြန် လိုင်းကားဖြင့် ပြန်လာရ၏။ ကားလမ်းမှာ ရွာဖြင့် ၂မိုင်ခန့် ဝေးသေးသဖြင့် ခင်ထွေးမှာ လင်တော်မောင် အမောပြေရန် သွားကြိုနေသည်။ ”မမထွေး… ဘယ်တုန်း … မှောင်တော့မယ်… ကျနော် အဖေါ်လိုက်ခဲ့မယ်” ရွာလယ် အရောက် စကားသံနှင့် အတူ လှည်းပေါ် ခုန်တက်လာသော ဝင်းနိုင်အား တွေ့လိုက်ရ၏။ ”ငါ … ကိုစိုးဝင်းကို … သွားကြိုမလို့… မလိုက်နဲ့ဟာ… ပြန်ဆင်း” ခင်ထွေး လှည်းအား ခဏရပ်ကာ ပြောဆိုနေသည်။ လွန်ခဲ့သော ၂ပတ်ခန့်က ဝင်းနိုင် ဇွတ်လိုးလိုက်သဖြင့် ရှက်လဲရှက် မျက်နှာလည်း ပူကာ ရှောင်နေမိ၏။ ”ရပါတယ် … မောင်းပါ… တော်ကြာ … ကိုကြီးစိုး မြို့က ပြန်မလာသေးရင်… ကားလမ်းဘေး … မမထွေး တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေမှာ” ဝင်းနိုင် စကားမှာ အကျိုးကြောင်း ဆီလျော်နေသဖြင့် ခင်ထွေး ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိတော့။ ရွာထဲ လမ်းသွား လမ်းလာ များမှာလည်း မရီးနှင့် မတ်မို့ အထွေအထူး စိတ်မဝင်စားကြ။ သက်ပြင်းချကာ ခင်ထွေး နွားလှည်းအား မောင်းထွက်လာခဲ့သည်။ ရွာမှ လွန်လာသည်အထိ ဝင်းနိုင်မှာ လှည်းနောက်ဖျားတွင် ထိုင်နေပြီး ၁မိုင်ခန့်အကြာ သရက်တောထဲ အဖြတ် ဗွေဖေါက်လာ၏။ ညနေစောင်းမို့ နေလုံးကြီး မေးတင်ကာ သစ်ရိပ်များ ကြားမှ နေရောင် ဖျော့ဖျော့လေး တစ်ပြောက် နှစ်ပြောက်သာ ကျရောက်နေပြီး ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အမှောင်ထု ကြီးစိုးနေသည်။ ဝင်းနိုင်မှာ လှည်းနောက်ဖျားမှ တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေသော ခင်ထွေး နောက်ကျောဘက် ခြေဆင်း ခွထိုင်လိုက်သည်။ ”မမထွေး…… ကျနော့်ကို ဘာလို့ ရှောင်နေတာလဲ ဟင်” ပြောလဲပြော ခါးအား သိုင်းဖက်ကာ ရင်ဖုံး အင်္ကျီလည်ပင်း နားမှ ပေါ်နေသော လည်ပင်းနှင့် ပုခုံးကြား နေရာလေးအား နူတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်ယူလိုက်သည်။ ”ဟာ… လုပ်ပြန်ပြီဟာ…… အ…… ယားတယ်ဟ … ငြိမ်ငြိမ်နေ… မလုပ်နဲ့” ခင်ထွေးမှာ ရုတ်တရက် နှုတ်ခမ်း အထိအတွေ့ကြောင့် နွေးကနဲ ဖြစ်ကာ ဝင်းနိုင်၏ နှုတ်ခမ်းမွှေး ငုတ်တိုများကြောင့် လည်ပင်းတဝိုက် ယားတက်လာ၏။ တဆက်တည်း ဖင်ကြား ထောက်မိနေသော ဝင်းနုင်၏လီးကြီး မာလာသည်ကို ခံစား သိရှိလိုက်သည်။ သရက်တောထဲ လူသွားလူလာ မရှိသလောက် တိတ်ဆိတ်နေကာ ညအိပ်တန်း ဝင်ရန် ဆူညံနေသော ကျေးငှက်သံများနှင့် လှည်းဘီးမှ ထွက်နေသော တကျွီကျွီ တအီအီ အသံများသာ ထွက်ပေါ် နေ၏။

“ကျွတ်… ဝင်းကို …… တော်တော့ဟာ …… အရင် တခါလည်း…… ငါ့ကို …… အားရအောင် … လုပ်ပြီးပြီ မလား… တယောက်ယောက် မြင်သွားရင် … နင်ရော ငါရော …… အရှက်ကွဲပြီး …… အိမ်ထောင်ရေးပါ … ပျက်စီးမှာ” ”အင်းပါ … ကျနော် အဲ့ကိစ္စ ဘယ်သူ့မှ မပြောပါဘူး…… မမထွေးက တအား လှတော့… အပျိုကတည်းက… စွဲလန်း နေတာပါ” ”ဟင်… နင် …… နင် ……… ငါ့ကို အရင်ကတည်းက… စိတ်ဝင်စား နေတာလား” ”ဟုတ်တယ်…… ကျနော်က လူပေ လူတေမို့… မမထွေး နားလေး မကပ်ရဲတာပါ…… အဲတာမို့ ခင်မေသန်းကို ရအောင်လိုက်ပြီး … မမထွေး နားလေး အနီးကပ် နေရအောင်… လက်ထပ် လိုက်တာပါ ” ဟုတ်သည်ရှိ မဟုတ်သည်ရှိ ဝင်းနိုင်၏ စကားလုံး များမှာ ခင်ထွေးအတွက် ဘဝင်ကျသွားရသည်။ လင်ဖြစ်သူ စိုးဝင်းနှင့်တောင် လက်ထပ်ပြီး နောက်ပိုင်း ချစ်ကြောင်း ကြိုက်ကြောင်း မပြောဖြစ်ခဲ့ အချိန်ပြည့် စီးပွားရေး အကြောင်းသာ ပြောဆိုနေဖြစ်၏။ ဝင်းနိုင်မှာ စကားပြောရင်း နောက်မှ ထိုင်လျှက် အနေထားနှင့်ပင် လည်ပင်းသားလေးအား ဘယ်ညာနမ်းလိုက် ဆွဲစုပ်လိုက် ပြုလုပ်နေသည်။ တဖြည်းဖြည်း မာထင်လာသော လီးထိပ်ဖြင့် ခင်ထွေး ဖင်သားစိုင်အား ဖိထိုးကာ နောက်မှ သိုင်းဖက်ထားသော လက်တစ်ဖက်မှာ ထမိန်အပေါ်မှ ပေါင်ဂွလေးထဲ နိူက်ပွတ်ပေး၏။ ”အ…… တော်ပါတော့ဟာ… အင်းဟင်း…… ခုချိန် … ငါတို့က အိမ်ထောင်သည်တွေလေ… ဆင်ခြင်နေရမှာ … နင့်အတွက်လည်း မကောင်းဘူး…… ငါ့ အတွက်လည်း မကောင်းဘူး” ပါးစပ်က ငြင်းနေသော်လည်း သိသိသာသာ ရုန်းကန်ခြင်း မလုပ်မိတော့။ လင်ဖြစ်သူဆီမှ တခါမှမရဖူးသော ကာမအထိအတွေ့များအောက် မသိစိတ်မှ သာယာနေမိ၏။ ပတ်ဝန်းကျင် အခြေနေကြည့်ကာ ဝင်းနိုင်မှာ တဆင့် တက်လိုက်ပြန်သည်။ နောက်ကျောဖက် ပေါင်ဖြဲ ထိုင်နေရာမှ ညာဘက်ဘေး ရွေ့ထိုင်ကာ ခင်ထွေး၏ တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေသော ပေါင်တံအား ဆွဲဖြဲလိုက်၏။ ပေါင်တံများ ပြဲလာသည်နှင့် ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် ထမိန်အောက် ခေါင်းတိုးဝင်ကာ အဖုတ်အား အငမ်းမရ ယက်ပေးတော့သည်။ ”အို… လုပ်ပြန်ပြီဟာ… ပြောမရဘူး …… အ ……… အအ ……… ရှီးးးး ……… ကျွတ် ” ခင်ထွေးမှာ ပေါင်တံ၂ဖက် မသိမသာ ထပ်ဖြဲပေးရင်း ထမိန်ပေါ်မှ ဝင်းနိုင် ခေါင်းအား ကိုင်ကာ ပေါင်ခြံထဲ ဖိကပ် ထားမိ၏။

လှည်းပေါ်တွင် ပေါင်ဖြဲထိုင်လျှက် အနေထားဖြင့် ဖင်ကြီး လူးလွန့်နေရသည်။ ခုချိန် ကားလမ်းမကြီးဆီ အမြန်ရောက်သွားမှာ စိုးရိမ်နေတော့၏။ သရက်ပင် ခပ်ကြီးကြီး အပင်အောက် အရောက် နွားနှစ်ကောင်အား အနားပေးသလိုနှင့် လှည်းအား ဘေးကပ် ရပ်ပစ်လိုက်သည်။ ”မမထွေး… ဒီချိန် လူသွား လူလာ မရှိဘူးရယ်… လှဲအိပ်လိုက်” ”မြန်မြန် လုပ်နော်” ခင်ထွေးတယောက် အထိအတွေ့အောက် မျောပါသွားရာ ကာမသွေးများ ထိန်းမရတော့ပေ။ ဝင်းနိုင် စကားအဆုံး လှည်ပေါ်တွင် ပက်လက် လှဲချပစ်သည်။ ခင်ထွေး လှဲလိုက်သည်နှင့် ဝင်းနိုင်မှာ ထမိန် ဆွဲချွတ်လိုက်၏။ ”ဟင်… ဘာလို့ …… ချွတ်မှာလည်း… ဒီတိုင်း… လုပ် …… လုပ် …” ခင်ထွေး ကာမမီးတောက်လေး တောက်လောင် နေသော်လည်း သူစိမ်းယောက်ျားရှေ့ ဖင်တုံးလုံး ခံရန် မဝံမရဲ ဖြစ်နေမိသည်။ လင်ဖြစ်သူ စိုးဝင်းနှင့်တောင် ထမိန်အား ဆီးခုံးပေါ်ရုံလေး လှန်ခံတတ်၏။ သို့သော် ဝင်းနိုင်မှာ ဇွတ်ဆွဲ ချွတ်နေသဖြင့် လှည်းပေါ် ခင်းထားသော ဝါးကြမ်းကပ်ဖြင့် ညှိကာ ထမိန်ပြဲမှာ စိုးရိမ်ကာ ဖင်ကြီး ကြွပေးလိုက်ရသည်။ ထမိန် ကျွတ်သည်နှင့် ပေါင်ဂွထဲ ဖေါင်းကြွနေသော အဖုတ်လေးအား ဝင်းနိုင်မှာ တပြတ်ပြတ် ယက်ရင်း မာခဲလာသော အစိလေးပါ ဆွဲစုပ်ပစ်၏။ နေရောင် ဖျော့တော့တော့လေးထဲ ခင်ထွေး ခေါင်းထောင်ကြည့်ရာ သူမပေါင်ဂွထဲ ဝင်းနိုင်တယောက် မရွံမရှာဖြင့် စောက်ပတ်အား ယက်နေရုံမက စိမ့်ထွက်လာသော စောက်ရည်များပါ စုပ်ယူမျိုချနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ခင်ထွေး အသိတရားများ ပျောက်ကွယ်ကုန်၏။ ဒီချိန် လက်တော်မောင် ရောက်လာလျှင်တောင် မရပ်ချင်တော့။ ပိုဆိုးသည်က ဝင်းနိုင် လျှာထိပ်လေးမှာ အဖုတ်ဝ အောက်ဖက်ရှိ ဖင်ဝလေးထဲ တိုးဝင်လာသဖြင့် အသဲတွေ အူတွေ ပြောင်းပြန်ဖြစ်ကာ ပက်လက် အနေအထားဖြင့် ခြေဖျားထောက်ပြီး အဖုတ်လေးကို ကော့ပေးလိုက်တော့၏။ ထူးကဲသော ကာမစည်းစိမ်အောက် ကြာကြာ မထိန်းနိုင်ပဲ စိတ်လျှော့လိုက်သည်နှင့် အဖုတ်ဝထဲမှ စောက်ရည်များ ထွက်ကျလာတော့သည်။

ဒီတကြိမ် ထူးထူးခြားခြား ခင်ထွေး လက်လေးနှစ်ဖက်မှာ ဝင်းနိုင် ခေါင်းအား ဖမ်းဆွဲရင်း သူမ အဖုတ်လေးနှင့် ဝင်းနိုင် ပါးစပ်အား လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးသည့်အလား ဆွဲကပ်ထားလိုက်၏။ “အားးး…… အားး… သေပြီ ….. သေပြီ …… အမလေး…… ကောင်းလိုက်တာဟာ” ဝင်းနိုင်မှာ အရည်များ ပန်းထွက်နေသော အဖုတ်အား မလွတ်တမ်း ဖိယက်ပေးနေသည်။ အရည်များ ကုန်စင်မှ ခင်ထွေး အဖုတ်ထဲ လီးသွင်းကာ စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ခင်ထွေး တစ်ချီ ပြီးထားသော်လည်း ကာမစိတ်များ ရပ်မသွားပေ။ ပက်လက် အနေထားဖြင့် အောက်မှ ဖင်ကြီး ဝေ့ကာဝိုက်ကာနှင့် နှဲ့ပေးနေ၏။ ”မမထွေး…… လေးဖက် ကုန်းလိုက်နော်” ဒီအခြေအနေ ရောက်မှ ခင်ထွေး ရှက်ကြောက် မနေတော့ ချွတ်ထားသော ထမိန်အား အရှည်လိုက် ခေါက်ကာ ဒူးအောက်ခံရင်း ဝင်းကို စိတ်တိုင်းကျ လှည်းပေါ်တွင် လေးဖက် ကုန်းပေးလိုက်၏။ လီး တုတ်ရှည်ကြီးဖြင့် လေးဘက်ကုန်း အလိုးခံရသဖြင့် သားအိမ်ကို လာလာထောင်သဖြင့် နင့်နေအောင် ခံစားနေရသည်။ “ အိုးး… အမလေးလေး…. ကျင်ဆိမ့်နေတာပဲ… လိုး လိုး… ဝင်းနိုင်…. သွက်သွက်လေး… မမထွေး ကောင်းလာပြီ…အအအအ အိုးရှီးး” ၁၅မိနစ်လောက် အကြာတွင် ပြင်းထန်သော လိုးချက်များအောက် ခင်ထွေးမှာ ဒုတိယအကြိမ် တင်ပါးကြီး တဆတ်ဆတ် ခါရမ်းကာ ပြီးသွားတော့သည်။ ခဏအကြာ ဝင်းနိုင်ပါ အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိသွားသည်။ ၂ယောက်သား ခဏ အမောဖြေကာ နွားလှည်းလေး မောင်းထွက် လာခဲ့ကြ၏။ ကားလမ်းအစပ်သို့ ရောက်သော် စိုးဝင်းမှာ အထုပ်လေး ၂ထုပ်ဖြင့် ရွာလမ်းဘက် လျှောက်လာ နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ညဘက် လူခြေတိတ်ချိန် ဝင်းနိုင်တယောက် မယားဖြစ်သူ အိပ်ပျော်နေသည်ကို သေချာအောင် ကြည့်ရင်း နောက်ဖေးပေါက် အသာဖွင့်ကာ အိမ်သာ သွားသလိုလိုနှင့် တဖက်အိမ်၏ အနောက်ဖက် မန်းကျည်းပင်နား လျှောက်လာခဲ့သည်။

မန်းကျည်းပင်အောက် အမှောင်ထဲ မတ်တပ်ရပ်စောင့်နေသော ခင်ထွေးအား တွေ့လိုက်ရ၏။ ”စောင့်နေတာ ကြာပြီလား … မမထွေး” ခပ်တိုးတိုး ပြောကာ ထမိန်အပေါ်မှ ပေါင်ကြားထဲ နှိုက်ပွတ်ပေးလိုက်သည်နှင့် ခင်ထွေးလည်း ဝင်နိုင်လီးအား ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် ပေးနေ၏။ ”နင့်မိန်းမကို… ညနေက … မြင်လိုက်တယ် … အိမ်ပြန် ရောက်နေတာလား” ”အင်း… မြန်မြန် လိုးရအောင် … မမထွေး… သူအိပ်ပျော်နေတုန်း ထွက်လာတာ” ”အေးပါ … လိုးလေ” စကားအဆုံး ခင်ထွေးမှာ ထမိန်လှန်ပြီး ခြေဖျားထောက်ကာ ပေါင်ကားပေးလိုက်သည်။ ဝင်းနိုင်မှာ လိုးနေကြ ပုံစံအတိုင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်လျှက် အနေထားဖြင့် ဆွဲလိုးနေ၏။ ထိုချိန် စိုးဝင်မှာ တရေးနိုး အာခြောက်နေသဖြင့် ရေထသောက်ရင်း သေးပေါက်ရန် အိမ်အောက်ထပ် ဆင်းလာခဲ့သည်။ မန်းကျည်းပင်နား အရောက် ညည်းသံသဲ့သဲ့ ကြားရသဖြင့် မျက်မှောင် ကြုံ့သွားရသည်။ အမှောင်ထဲ အားစိုက် ကြည့်ရာ မတ်တတ် လိုးနေကြသည့် လူရိပ်နှစ်ရိပ်အား တွေ့လိုက်ရ၏။ မှောင်နေသော်လည်း ထွက်ပေါ်နေသော အသံမှာ မယားဖြစ်သူ အသံမှန်း သိလိုက်ရသည်။ ဝုန်းကနဲ ဒေါသဖြစ်မိသော်လည်း အိမ်ထောင်ရေးသုခ အပြည့်အဝ မပေးနိုင်သော အဖြစ်အား တွေးမိပြီး ဝမ်းနည်းစွာဖြင့် ဆက်ချောင်းကြည့်နေမိ၏။ စိတ်ပါလက်ပါ မတ်တပ်ရပ်လျှက် အနေထားဖြင့် ထမိန်အားမကာ ခါးကော့ခံနေသော မယားဖြစ်သူအပေါ် စိတ်မဆိုးပဲ တဖြည်းဖြည်း သနားစိတ်လေး ဝင်လာခဲ့သည်။ ပေါင်ကြားထဲ မတောင်တာ ကြာပြီဖြစ်သော လီးမှာ သိသိသာသာ တင်းမာလာ၏။ လီးအား ပုဆိုးအပြင်မှ အုပ်ကိုင်ရင်း မြင်ကွင်းအား အားစိုက် ကြည့်နေမိသည်။ ဝင်းနိုင်နှင့် ခင်ထွေးမှာ အထိအတွေ့အောက် မျောနေသဖြင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ စိုးဝင်း ရောက်နေသည်ကို သတိမထားမိတော့ပေ။ ”အအ …… ပြီးတော့မယ် …… ဆောင့်ဆောင့် …… ဝင်းနိုင်” ခင်ထွေး အံကြိတ်သံလေး ထွက်ပေါ်လာပြီး တအအ တရှီးရှီးဖြင့် ၂ယောက်သား ခဏအကြာ ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။

“ကောင်းလိုက်တာ … မမထွေးရယ်… လိုးရတာ… မဝဘူး” ”ဒီည …… တော်တော့ဟာ… ကိုစိုးဝင်းရော … နင့်မိန်းမရော …… ရှိတယ်” ခင်ထွေး စကားပြောရင်း မ ထားသော ထမိန်အား ပြန်ချကာ ပေါင်ကြားမှ အရည်များအား သုတ်ပစ်လိုက်၏။ ”နက်ဖန်… နေ့လည် … ကျနော် လာမယ်… စောင့်နေနော်” ”အင်းပါ… ၁၂နာရီ လောက်ဆို … ကိုစိုးဝင်း…… မြို့ တခေါက် သွားဦးမှာ” ”ဟုတ်… ခု လီးကြီး ပေပွနေတာ… သန့်ရှင်း ပေးဦးလေ” ”ဟွန့် …… ခုလေးတင် လိုးပြီးတာကို … အားမရနိုင်ဘူး” ပြောပြောဆိုဆို ခင်ထွေးမှာ မြေကြီးပေါ် ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း စောက်ရည်များ ပေကပ်နေသော ဝင်းနိုင်လီးအား ပြောင်နေအောင် စုပ်ပေးလိုက်တော့သည်။ မြင်ကွင်းကြောင့် စိုးဝင်း စိတ်ထဲ ရမက်ထန်လာပြီး ဆုပ်ကိုင်ထားသော လီးအား အမှတ်မထင် ဆွလိုက်မိသည်။ ခါးတချက် တွန့်ကာ လရည်များ ဗျစ်ကနဲ့ ပန်းထွက်လာ၏။ မယားဖြစ်သူ ခင်ထွေးမှာ ဝင်းနိုင် လီးအား ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ကာ ဒစ်ကြီးအား တရှုံ့ရှုံ့ နမ်းပြီးမှ ထရပ်လိုက်သည်။ စိုးဝင်းတယောက် မှောင်ရိပ်ထဲ နောက်ပြန်လှည့်ကာ အိမ်ပေါ်  ပြန်တက်လာခဲ့သည်။ ခင်ထွေး တက်လာမှ ခုမှနိုးသည် ပုံစံဖြင့် သေးဆင်း ပေါက်လိုက်တော့၏။ “ခင်ထွေးရေ… ငါ သွားပြီဟေ့ … ညနေ မိုးချုပ်ရင် ချုပ်မှာ … ထမင်းစာရင်  စားထားနှင့် … မစောင့်နဲ့” “အမ် … မြို့ပေါ်တင် မလား … လျှောက်မသွားနဲ့ နော် …… စပါးဖိုး ယူပြီး … ရွာတန်းပြန်ခဲ့” ”အေးပါ … ခင်ထွေးရ … တခါတခါ … ပိုက်ဆံ ထုတ်တာ … လူများရင် ကြာတယ်ဟ” မနက် လင်းသည်နှင့် စိုးဝင်းမှာ မယားဖြစ်သူအား ပြောပြီး လှည်းပေါ်တက်ကာ နွားနှစ်ကောင်အား ကြိမ်တို့ရင်း ထွက်ခွာသွားတော့သည်။ ခင်ထွေး မနက်ပိုင်း အိမ်မှုကိစ္စများ ပြီးသည်နှင့် နေ့ခင်းဘက် အိမ်အောက်ထပ်တွင် မြေပဲများ ထိုင်ရွေးနေသည်။ ရင်ဖုံးအင်္ကျီ အပါးလေးနှင့် တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေရာ ထမိန် အဟောင်းလေးထဲ ခါးအောက်က ဖင်ကြီးမှာ အိကားနေသည်။ ဝင်းနိုင်တယောက် မနက်ကတည်းက တဖက်အိမ်အား လူရိပ်လူခြေ ကြည့်ကာ ချောင်းနေရာ နေ့ခင်းဖက် ကိုစိုးဝင် လှည်းဖြင့် ထွက်သွားသည်နှင့် အိမ်၏ အနောက်ဖက်မှ ပတ်ကာ ခင်ထွေးနား ရောက်ရှိလာ၏။

”မမထွေး… ကိုကြီးစိုး … သွားပြီမလား” ဘေးနား ကပ်ထိုင်ရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ကားထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်အား ပွတ်သပ်ကာ မေးနေသည်။ “အင်း … နင့် မိန်းမရော … မရှိဘူးလား” ”ထုံးစံ အတိုင်းပေါ့… မနက်ကတည်းက… အမေတို့အိမ်… သွားပြီ” ဝင်းနိုင်မှာ ညပိုင်း မန်းကျည်းပင်အောက် လိုးရသည်မှာ အားမရသည့်ဟန်နှင့် ဘေးတိုက် အနေအထားဖြင့် ထမိန်အား ပေါင်ရင်း ဆွဲလှန်လိုက်၏။ ထမိန် အောက်နားစလေး ပေါင်ရင်းကပ်သွားသည်နှင့် ပေါင်တံ တုတ်တုတ်ကြားထဲ အမွှေးများ ဖုံးနေသော စောက်ပတ်လေး ပေါ်ထွက်လာသည်။ ”ဟာ …… အိမ်ပေါ်သွားမယ်… အောက်က လူမြင်ကွင်းကြီး” ”အင်း … လီးစုပ် ပေးဦးနော်” ”ဒါပဲ … ဟွန့်” ခင်ထွေးမှာ လင်ရှေ့ ဝင်းနိုင်အား အရောမဝင်သော်လည်း လင်ကွယ်ရာ ဝင်းနိုင်၏ မယားသဖွယ် အစွမ်းကုန် လိုက်လျောပေးသည်။ အိမ်ပေါ် ရောက်သည်နှင့် အိပ်ခန်းတံခါး စေ့လိုက်ရာ ဝင်းနိုင်မှာ မင်္ဂလာဦး လက်ဖွဲ့ကုတင်ပေါ်တွင် ပုဆိုးချွတ်ပြီး ကုတင်စောင်း ဖင်တုံးလုံးထိုင်နေ၏။ လင်ဖြစ်သူ လီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော ဝင်းနိုင်လီးအား မြင်သည်နှင့် မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ကာမစိတ် ကြွလာကာ ပါးလေးနှစ်ဖက် ခွက်ဝင်နေအောင် စုပ်ပေးလိုက်သည်။ လီးစုပ်ရင်း လက်တစ်ဖက်က အငြိမ်မနေပေ လဥနှစ်လုံးအား ဆုပ်နယ်ပေးပြန်၏။ “ကောင်းလိုက်တာ… မမထွေးရယ်… ပါးစပ်ထဲ … ပြီးလိုက်မယ် … ဒီတခါ ထွေးမပစ်နဲ့ နော်… လရည်တွေ မျိုချလိုက် …… အင့် …… ဇွိ …… ဖပ် …… ဗွပ်” ဝင်းနိုင် သင်ပေးထားသဖြင့် ခင်ထွေး လီးစုပ်တတ်သည်မှာ သိပ်မကြာသေးပေ။ ပါးစပ်အား လီးဖြင့် လိုးပေးသည်ကိုလည်း နှစ်ခြိုက်နေမိသည်။ ပါးစပ်ထဲ လီးတန်းလန်းမို့ ခင်ထွေး စကား ပြန်မပြောနိုင်ပေ မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ ခေါင်းလေး ငြိမ့်သည် ဆိုရုံလေး လုပ်ပြလိုက်၏။

ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်လျှက် အနေထားဖြင့် လီးစုပ်ပေးနေသော ခင်ထွေး ပါးစပ်လေးအား ကြည့်ကာ ဝင်းနိုင်မှာ ကုတင်းစောင်း ထိုင်ရင်း ကာမစိတ်များ ကြွတက်လာတော့၏။ ”အင့်…… စုပ် စုပ်…… ရှီးးး…… အားဟား…… ကောင်းတယ်” အားမလို အားမရဖြင့် ကုတင်စောင်း ထိုင်နေရာမှ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထရပ်ကာ ခင်ထွေး ပါးစပ်အား ဆွဲလိုးပစ်သည်။ ပါးစပ်လေး အလိုးခံရင်း ခင်ထွေးမှာ နှုတ်ခမ်း‌ထောင့်မှ အကျိအချွဲများ ထွက်လာကာ မျက်ရည် ဝဲလာရှာ၏။ ပါးစပ်အား ဒူးထောက် အလိုးခံရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လှဲချလိုက်ရာ ဝင်းနိုင်မှာ အလိုက်သင့် ခင်ထွေး မျက်နှာအား ခွကာ ပါးစပ်အား ဖိလိုးတော့သည်။ ခင်ထွေး အသက်ရှု ကြပ်ကာ မျက်လုံး ပြူးထွက် လာသည်။ လီးကြီးမှာ ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဖြစ်ကာ အာခေါင် လာလာထောက်သဖြင့် ခဏတိုင်း ပျို့တက် နေ၏။ ဝင်းနိုင်မှာ လည်ပင်းအတွင်းသား အပျော့လေးအား လိုးနေရာ မရပ်နိုင်တော့ ခင်ထွေး ခေါင်းအား ဖိကာ အဆက်မပြတ် လိုးရင်း လရည်များ ပန်းထည့် လိုက်တော့သည်။ ”အားးး…… ရှီးးး…… ထွက်…… ထွက်…… ထွက်ပြီ ……အအအ … မမထွေး…အအ… မျိုချနော်” လှမ်းသတိ ပေးရင်း လရည်များ ညှစ်ထုတ်ရာ ခင်ထွေးမှာ ပက်လက် အနေအထားနှင့် ဝင်လာသမျှ လရည်များအား တဂွတ်ဂွတ် မျိုချပစ်ရသည်။ ”အင်း… ရပြီ ရပြီ… ဟူးးးး ရှီးးးးး” ဝင်းနိုင်မှာ လရည်များ ကုန်စင်မှ လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ ထရပ်ရင်း ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန် လှဲလိုက်၏။ ခင်ထွေးမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက် အနေအထားဖြင့် ချက်ချင်း မထနိုင်သေးပေ။ နှုတ်ခမ်းတဝိုက် ပေကပ်နေသော လရည်နှင့် အကျိအချွဲများအား လက်ခုံဖြင့် သုတ်ကာ အသက်ဝအောင် ရှုနေရသည်။ ခဏအကြာမှ ထရပ်ကာ မှိန်းနေသော ဝင်းနိုင်၏ လီးအား ပြန်မာလာအောင် ထပ်စုပ်ပေးနေ၏။ “ဝင်းနိုင်…… မမထွေးကို … လိုးပေးဦးလေ” ၁၀မိနစ်ခန့် စုပ်ပေးပြီးသည်နှင့် မာထင်လာသော လီးအား ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း တောင်းဆို လိုက်ပြန်သည်။ ”မမရီ …… အပေါ်က … တက်လိုးလေ” ဝင်းနိုင်းမှာ ပက်လက် အနေထားဖြင့် ကုတင်ပေါ် ဇိမ်ခံရင်း ပြန်ပြောနေသည်။

ခင်ထွေး အဖုတ်လေး အရည်စိမ့်ထွက်ကာ လီးဆာနေသဖြင့် ဟန်မဆောင်နိုင်တော့။ ထရပ်ရင်း ထမိန်ချွတ်ကာ လီးထိပ်ပေါ် အဖုတ်ဝလေး တေ့ကာ ဖိထိုင်ချလိုက်ရ၏။ အဖုတ်ထဲ လီးဝင်လာမှ နေသာထိုင်သာ ရှိလာရသည်။ ၁၀ချက်ခန့် ပုံမှန်လေး အထုတ်သွင်း လုပ်ရင်း လီးဝင်လီးထွက် ကောင်းလာသည်နှင့် အားရပါးရ ဆောင့်ပေးနေမိ၏။ ရွာထဲ နေခင်းဘက် လူခြေတိတ်နေသဖြင့် စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် တအအ တအီးအီး ညည်းကာ ဆောင့်ချပစ်လိုက်သည်။ စိတ်တိုင်းကျ လိုသလို ဆောင့်နေရင်း မိနစ်၂၀ ကျော်ကျော်တွင် ၂ယောက်သား ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်တော့၏။ ထိုချိန် မြို့သွားချင်ဟန်ဆောင်ပြီး အိမ်ပြန်လာသော စိုးဝင်းအား ခင်စမ်းရီရော ဝင်းနိုင်ပါ သတိမထားမိခဲ့။ စိုးဝင်းမှာ ညပိုင်း မယားဖြစ်သူ ခင်ထွေး၏ နေ့လည်ဘက် သူမရှိချိန် ချိန်းလိုးရန် ပြောနေသော စကားအား ကြားယောင်ကာ ရွာထိပ်တွင် နွားလည်းအား ထားခဲ့ပြီး နွားနှစ်ကောင်အား အပင်ရိပ်တွင် ချည်ရင်း အိမ်သို့ ခြေချင် လျှောက်လာခဲ့သည်။ အိမ်ပေါ်တက်ကာ အသံမပေးပဲ ထရံကြားမှ ချောင်းကြည့်နေရာ မယားဖြစ်သူမှာ ပြီးသွားသည်နှင့် ဖင်အားကြွကာ ဘေးနားလှဲချစဉ် ဝင်းနိုင်လီးအား မြင်လိုက်ရ၏။ မယားဖြစ်သူ အဖုတ်ထဲမှ ထွက်လာသော လီးကြီးမှာ စောက်ရည်များနှင့် ထောင်မတ်နေဆဲပင်။ တိုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းသော ဝင်းနိုင်လီးကြီးအား ကြည့်ရင်း မယားဖြစ်သူ ခင်ထွေး စွဲလမ်းသွားကြောင်း ချက်ချင်း နားလည်မိ၏။ ရွာထဲ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ထွန်းခိုင် သတိပေးတုန်း အလေးမထားခဲ့သဖြင့် နောင်တရနေရှာသည်။ ပက်လက်လှန် လှဲနေသော ခင်ထွေးအဖုတ်မှ ဝင်းနိုင်လရည်များမှာ ဖင်ကြားထဲထိ စီးကျနေသည်။ မယားဖြစ်သူ၏ အရည်ရွှဲနေသော စောက်ပတ်အား အိမ်ထောင်သက်တမ်း တလျှောက် ခုမှ နေခင်း ကြောင်တောင် မြင်ဖူးရသည်။ လရည်များ လျှံကျနေရင်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသား နီနီလေးပါ မြင်နေရ၏။

ထိုချိန် ဝင်းနိုင်မှာ ထထိုင်ပြီး ဒူးထောက်လျှက် အနေထားဖြင့် ပက်လက် မှိန်းနေသော ခင်ထွေး၏ ရင်ဘတ်ပေါ် ခွလိုက်ပြန်၏။ စိုးဝင်း နားမလည် နိုင်အောင် ကြောင်သွားပြန်သည်။ ဘာများ လုပ်မလို့ပါလိမ့်ဟု တွေးနေတုန်း ဝင်းနိုင်မှာ စောက်ရည်နံ့ လရည်နံ့များ တထောင်းထောင်း ထနေသော လီးအား ခင်ထွေး ပါးစပ်နား တေ့ပေးလိုက်၏။ အသန့်ရှင်း ကြိုက်သော မယားဖြစ်သူ ခင်ထွေးမှာလည်း သူမ မဟုတ်သလိုပင် အကျိအချွဲများ ကပ်နေသော ဝင်းနိုင် လီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေး နေပြန်သည်။ ဝင်းနိုင်မှာ ခင်ထွေး မျက်နှာလေးအား ရွှန်းရွှန်း စားစားကြည့်ကာ ပါးစပ်ထဲ လီးအား အရင်းထိ ထိုးသွင်းပစ်၏။ ပါးစပ်ထဲ လီးတံကြီး မဆန့်မပြဲ ဝင်သွားသဖြင့် စိုးဝင်းမှာ ကြည့်ရင်း စိတ်မသက်သာသော်လည်း ခင်ထွေးမှာ မျက်ခုံးကြော၂ဖက် တွန့်သွားရုံမှအပ အခက်အခဲ ငုံကာစုပ်ပေးနေသည်။ ခေါင်းလေးမော့ကာ ပါးစပ်အား အလိုးခံနေပြန်သည်။ ခဏအကြာ ခင်ထွေး ပါးစပ်ထဲ ဝင်းနိုင်လီးမှာ ပြန်လည် မာကျောလာ၏။ ”ရှီးးးးး…… ရပြီ ……… မမထွေး…… ဝမ်းလျား မှောက်လိုက်” ဝင်းနိုင်မှာ ခင်ထွေး ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ပြန်ဆွဲထုတ်ရင်း ထရပ်လိုက်သည်။ ခင်ထွေးမှာ မတ်တပ်ရပ်ထားသော ဝင်းနိုင် ခြေနှစ်ချောင်းကြား ခန္ဓာကိုယ်အား တပတ်လှည့်ကာ မှောက်ရင်း ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးနေ၏။ ဝင်းနိုင်တယောက် ခြေနှစ်ဖက်အား နောက်အနည်းငယ် ဆုတ်ကာ ခင်ထွေး၏ ဖင်အနောက်နား ပေါင်ရင်းပေါ် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဖင်ဝလေးနှင့် စောက်ဖုတ်အုံပေါ် စီးကပ်နေသော လရည်များအား ဒစ်ဖြင့် ဖိပွတ်နေ၏။ တဆက်တည်း ဖင်နှစ်ခြမ်း ဖြဲကာ တံတွေးထွေးချရင်း ဖင်ဝ နီညိုလေးထဲ လီးထိပ် ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ”ဟင်…… အပေါက်မှားမယ် …… ဝင်းနိုင်” ”မမှားပါဘူး … မမထွေးရယ်…… ဖင်ကို လိုးပေးမလို့ပါ” ခဏအကြာ ခင်ထွေး၏ အော်သံလေး ငယ်သံပါနေတော့သည်။ ဝင်းနိုင်မှာ ခင်ထွေး အော်သံအား ဂရုမစိုက်ပေ။ လီးအား အဆုံးထိ ထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက်နှင့် တချက်ချင်း ဖိလိုးနေ၏။

ခင်ထွေး ကျောပေါ် မှောက်ချကာ ပုခုံးလေး ကိုက်လိုက် ဖင်ကြွလိုးလိုက်နှင့် ခဏအကြာ ဖင်ထဲမှ လီးအားထုတ်ကာ အဖုတ်ထဲ ပြောင်းလိုးပေးသည်။ ခင်ထွေးတယောက် ဖင်ရော အဖုတ်ရော တလှည့်ဆီ အလိုးခံရင်း မျော့နေတော့၏။ ဝင်းနိုင် ပြီးသွားချိန် အရုပ်ကြိုးပြတ် ဖြစ်ကျန်ရစ်သည်။ စိုးဝင်း အပြင်ခဏ ရှောင်ပြီး ပြန်လာရာ အိမ်အပေါ်ထပ်၌ ဝင်းနိုင် မရှိတော့ပေ။ ကုတင်နား ရောက်သည်နှင့် ခွေခွေလေး လှဲနေသော မယားဖြစ်သူ ဖင်ကြီးအား ကြည့်ကာ လီးက တောင်လာသည်။ ပုဆိုးအား စလွယ်သိုင်းကာ အဖုတ်ဝ တေ့ရင်း ဆောင့်လိုးတော့၏။ ”အား…… အမေ့…… ကိုစိုးဝင်းလား” ”အင်း …… ရှီးးး …… အင့်…… ဘွတ် ဘွတ် … ကောင်းတာကွာ” ဝင်းနိုင် လီးဒဏ်ကြောင့် ခင်ထွေးမှာ ဖင်ရော အဖုတ်ပါ ကျိန်းနေရသည်။ ကံကောင်း ထောက်မှစွာ စိုးဝင်းမှာ ကြာကြာ မလိုးနိုင်ပဲ အချက် ၃၀လောက် ဆောင့်ကာ အဖုတ်ထဲ လရည် ပန်းထဲ့ရင်း ဘေးနား ဝင်လှဲနေသည်။ ”ကိုစိုးဝင်း…… မြို့ မတက်ဖူးလား ” ”အင်း” ”ဘာလို့လဲ” ”နောက်တပတ်မှ… သွားတော့ မလို့”။ ဒီရက်ပိုင်းထဲ ၁၀ရက်ခန့် ဝင်းနိုင် ပျောက်နေသည်။ ခင်ထွေး အိမ်မှု့ ကိစ္စများ လုပ်ပြီးတိုင်း အနားယူချိန် ဝင်းနိုင် လီးကြီးကိုသာ မြင်ယောင်နေမိသည်။ စိတ်ထဲ တနုံ့နုံ့ဖြင့် တခုခု လိုအပ်သလို ခံစားနေရ၏။ လင်ဖြစ်သူ စိုးဝင်းနှင့်လည်း တစ်ပတ် တစ်ခါလောက်သာ လင်မယားသဘာဝ ဆက်ဆံဖြစ်သည်။ အိမ်သာ ထဲဝင်ပြီး အဖုတ်ထဲ လက်သွင်းမွှေကာ အာသာဖြေသော်လည်း စိတ်ကျေနပ်မှု မရခဲ့ပေ။ နောက်၃ရက်ခန့်အကြ ညီမဖြစ်သူ အိမ်ဘက် လူရိပ် မြင်လိုက်သဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားသွားမိသည်။ လင်တော်မောင် စိုးဝင်း အပြင်ထွက်သည်နှင့် ဟန်မဆောင်နိုင်တော့။ ညီမဖြစ်သူ အိမ်ဘက် ခြေဖွနင်းကာ လျှောက်လာခဲ့သည်။ ခင်ထွေး ထင်သည့်အတိုင်း ဝင်းကို ပြန်ရောက်လာသည်။ တစ်ယောက်တည်းတော့ မဟုတ် မယားဖြစ်သူ ခင်မေသန်းပါ အတူပါလာခဲ့၏။ ”အား …… အား …… အား …… လိုးစမ်း …… ဖင်ကို … လျှာနဲ့ …… လိုးစမ်း …… အား …… ကောင်းလိုက်တာဟာ” ခင်မေသန်းအား ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှဲခိုင်းပြီး ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းတိုးကာ ယက်ပေးနေ၏။ မယားဖြစ်သူ အကြိုက် လျှာအား စုချွန်ကာ ဖင်ပေါက် နီညိုလေးအား ထိုးလိုက် ဖိယက်လိုက် မွှေလိုက် လုပ်ပေးနေသည်။

”အင်း … အင်း …. အ …… ရှီး ….. အား ….. ကျွတ် ……… တော်ပြီ ……… ပြီးသွား လိမ့်မယ် ” ခင်မေသန်း ထထိုင်စဉ် ဝင်းနိုင်မှာ ထရပ်ရင်း ပုဆိုးချွတ်ကာ ပါးစပ်နား လီးထိပ် တေ့ပေးလိုက်တော့သည်။ ခင်မေသန်းမှာ အရင်ဆုံး ဒစ်ဖူးအား ဆွဲစုပ်ကာ ပါးစပ်ထဲ ငုံရင်း လဥနှစ်လုံးအား လက်ဖြင့် ချေပေးနေသည်။ ခဏအကြာမှ လီးတံအား အရင်းထိ မြိုထားလိုက်၏။ ခင်ထွေးတယောက် ညီမဖြစ်သူ၏ လီးစုပ် ကျွမ်းကျင်မှုအပေါ်  အားကျနေမိသည်။ ပါးစပ်အား လီးအရင်းထိ အလိုးခံနိုင်သော်လည်း မြိုမချ နိုင်သေးပေ။ ခင်မေသန်းမှာ လုပ်နေကျ အလုပ်တစ်ခု လုပ်နေသလိုပင် အခက်ခဲမရှိ လီးအား အရင်းထိ မြိုလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နှင့် ဒစ်ဖူးအား သွားလေးဖြင့် ဖိဖိ ကိုက်ပေးနေပြန်၏။ ခင်ထွေးတယောက် စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေကာ လက်တဖက်မှာ ပေါင်ကြားထဲ ထမိန်အပြင်မှ ပွတ်နေမိသည်။ မမြင်တာ ၁၀ရက်ကျော် ရှိနေပြီဖြစ်သော ဝင်းနိုင် လီးကြီးမှာ ညီမဖြစ်သူ ပါးစပ်ထဲ အကြောကြီးများ ထကာ တင်းပြောင်နေသဖြင့် ပြေးပြီးစုပ်ချင်သည့် စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေရ၏။ “လိုးတော့ဟာ…… ဝင်းနိုင်” ခင်မေသန်းမှာ လီးထိပ်အား ခပ်ပြင်းပြင်း တချက် ဆွဲစုပ်ရင်း ကုတင်ပေါ် ဝင်းနိုင်ရှေ့ လေးဖက် ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ”မိန်းမ… အဖုတ် လိုးရမှာလား … ဖင်လိုး ရမှာလား” ”ဖင်ကို အရင်လိုးဟာ … နင် ငါ့ကို …… ဖင်လိုး မပေးတာ ကြာပြီ” ”ဟမ်…… နင့်ဖာသာ … စိတ်ဆိုးပြီး…… အမေ့အိမ်… ပြန်ပြန် အိပ်နေတာလေ“။ “တော်စမ်းပါ …… အမေ့ဆီ ပြန်အိပ်လည်း …… နင်လိုးချင်ရင်… လာလိုးလို့ … ရနေတာ …… ဘယ်မယားငယ်… သွားလိုး နေမှန်းမှ မသိတာ… ဟွန့်” ဝင်းနိုင် ဘာစကားမှ ထပ်မပြောတော့ပဲ ခင်မေသန်း ဖင်ဝလေးထဲ တံတွေး ထွေးချကာ လက်ခလယ်လေးနှင့် ထိုးမွှေ ပေးနေသည်။ ခဏအကြာ လက်ညိုးပါ ပူးထည့် မွှေလိုင်ရာ ခင်မေသန်း ဖင်ကြီး အငြိမ် မနေနိုင်တော့ပဲ ရမ်းခါရင်း ဖင်ကြီး ကော့ပေးနေတော့၏။ ”ဟင့် ….ရှီးးးးး …… အအ ….အရမ်း ကောင်းနေပြီ…… ယောက်ျားရယ်…… အားဟား…… လိုးပါတော့” ခင်မေသန်း စကားအဆုံး ဝင်းနိုင်မှာ ဖင်ထဲမှ လက်ချောင်းများ ပြန်ထုတ်ရင်း ဖင်အား ဆွဲထောင်ပစ်လိုက်သည်။

လီးထိပ်အား တံတွေးစွတ်ရင်း ဖင်ထဲ ဖိသွင်းပြစ်လိုက်၏။ ”အ…… အမေ့……… ရှီးးးး” ဒစ်ကြီး မြုပ်သွားသည်နှင့် ခင်မေသန်း ခေါင်းလေး မော့တက်လာသည်။ ဝင်းနိုင် ဆောင့်လိုးတိုင်း ဖင်ကြီး ကော့ပေးရင်း အော်ညည်းနေ၏။ ခင်ထွေးတယောက် ညီမဖြစ်သူ ဖင်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးကြီးအား ကြည့်ကာ ဖင်ဝလေး ယားလာပြီး အစား ဝင်ခံချင်သည့် စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။ အဖုတ် ပွတ်နေသော လက်အား ဖင်ဆီရွေ့ကာ ထမိန်အပြင်မှ ဖင်ပေါက်လေးထဲ ရသလောက် လက်ချောင်းလေး ထိုးသွင်းပစ်မိ၏။ ”အား … အား …… ယောက်ျားရယ် …… လိုးပါ …… အအ … မခံရတာ ကြာတော့ ကောင်းလိုက်တာ ဟာ” ထိုချိန် ညီမဖြစ်သူ အော်သံလေး ထွက်ပေါ်လာသဖြင့် သေချာ ပြန်ကြည့်နေပြန်၏။ ”ကောင်းလား …. မိန်းမ ….. အင့် ……… အင့် ……… ဇွိ…… ဗွပ် ” ကြည့်နေရင်း ဝင်းနိုင်း၏ စောင့်ချက်များ ပြင်းထန်လာကာ ချွေးများ ရွှဲလာသည်ကို မြင်နေရသည်။ ”အအ ……… ရှီး….. ကျွတ်…… လိုးလိုး… ယောက်ျား ….. မရပ်နဲ့တော့…… မိန်းမ ပြီးတော့မယ်……… အအအ…… ကောင်းတာ ……… ယောက်ျားရယ်” ”အင့်…….ညှစ်ထား ….. မိန်းမ ……. အားအား…… ယောက်ျားလည်း ပြီးတော့မယ် … ရှီးးးးး…… အင့် အင့်” အဆက်မပြတ် ဆွဲလိုးရင်း ဝင်းနိုင်တယောက် ခင်မေသန်းနှင့် ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ပြီးကာ ဖင်ထဲကို လရည်များ လျှံထွက်လာအောင် ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ လီးကြီးအား ဆွဲထုတ်လိုက်ရာ ဖင်စအိုပေါက်လေးမှာ အသားနီများလှန်က ဟနေပြီး ခင်မေသန်းက ဖင်ကို ပွစိပွစိ လုပ်လိုက်ရာ ဖင်ပေါက်ထဲမှ လရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်မှာ အသဲယားစရာ ကောင်းလှသည်။ ခင်ထွေးလည်း သူတို့နှင့်အပြိုင် ကြည့်နေရင်း စောက်ရည်များထွက်ကျကာ ပြီးသွားတော့သည်။….ပြီး

Zawgyi

“စိုးဝင္းေရ” “ေျပာ… ကိုစံေမာင္” ေဆာင္းအကုန္ ေႏြအကူးမို႔ လယ္ယာ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ၿပီး ျပန္လာေသာ ႐ြာသူ႐ြာသားမ်ား လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖင့္ ဆူညံေနသည္။ ”ည… အရက္တိုက္ကြာ … နက္ဖန္ …… မင္း စပါးေတြ…… အၿပီးရိတ္မယ္” ”ရပါတယ္ဗ်ာ… ညၾက…… ခင္ေထြး ကို … အျမည္း လုပ္ခိုင္း ထားမယ္” ႐ြာလယ္ လမ္းမႀကီးေပၚ မိန္းမတခ်ိဳ႕ ထဘီတိုတို ထမင္းခ်ိဳင့္ေလးမ်ား ကိုင္ရင္း စကားတေျပာေျပာျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကသလို တေန႔တာ ပင္ပန္းသမွ် ေျပေပ်ာက္ေစရန္ ေယာက္်ား တခ်ိဳ႕မွာလည္း ညပိုင္း အရက္ေသာက္ရန္ လယ္ရွင္ ယာရွင္ မ်ားထံ ပူဆာေနၾက၏။ တေနကုန္ ပင္ပန္းထားသမွ် ညပိုင္း အရက္ျဖင့္ အပန္းေျဖ ၾကသည္မွာ ေျမနီ ႐ြာေလး၏ ဓေလ့စ႐ိုက္ပင္။ ”ေဟး… စိုးဝင္း …… ဒီႏွစ္ ေမာင္ရင့္ … စပါးခင္းက … အေအာင္ဆုံးပါကြာ” ”ဟုတ္… ဦးႀကီးေရ… မႏွစ္က… ရႈံးေၾကး ျပန္ရ ေလာက္တယ္” စိုးဝင္း အိမ္နား အေရာက္ ႐ြာ၏ အေနာက္ဖက္ျခမ္း ေနထိုင္သူ ဦးလွေအာင္ လွမ္းေျပာေနသျဖင့္ ျပန္ေျဖ ေနသည္။ “ေအးပါ… မရင္းကြင္းကို….. ငါ့ ဘဲေတြ… လာေက်ာင္းမွာေနာ္” ”ဟုတ္… ဦးႀကီး” စပါး ရိတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ လယ္ကြင္းထဲ စပါး အက်န္မ်ား ခ႐ုမ်ား ဂဏန္းမ်ားက ဥစမ္းေနေသာ ဘဲမ်ားအတြက္ အထူးေကာင္းမြန္ေသာ အစာျဖစ္၏။ စိုးဝင္း အိမ္ေရာက္ခ်ိန္ အိမ္ေရွ႕စားပြဲေပၚ ေရေႏြးၾကမ္းႏွင့္ ဆတ္သားေျခာက္ဖုတ္ အဆင္သင့္ ျပင္ထားကာ သနပ္ခါး အေဖြးသားႏွင့္ မယားေခ်ာေလးအား ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ”ေဟး…… အေတာ္ပဲေဟ့… ညၾက … ကိုစံေမာင္တို႔အဖြဲ လာမွာ… ဆတ္သားေျခာက္ ရွိေသးရင္ ထပ္ဖုတ္ေဟ့… ခင္ေထြး” ”အမေလးေတာ္… စပါးေတြ ရိတ္ဖို႔ က်န္ေသးတယ္… ေတာ္တို႔က ေသာက္ပြဲ က်င္းပၾကေတာ့မလို႔လား ” ”နက္ဖန္ဆို ၿပီးပါၿပီ …… ခင္ေထြးရယ္… ကိုစံေမာင္တို႔ အဖြဲ႕က … တကယ္ အလုပ္လုပ္တာ… ငါတို႔ဖက္ကလည္း ျပန္သိတတ္ရမွာ” ”အံမယ္ေလး… ဟုတ္ပါၿပီရွင္ … လာခဲ့ … ခဏနားဦး… ေခြၽးတိတ္မွ ေရခ်ိဳး… အေအးပတ္မယ္” မယားျဖစ္သူ ေဘးနား ခဏထိုင္ကာ ေခြၽးေျခာက္သည္ႏွင့္ ေရခ်ိဳးဖို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီး ေရစည္ကန္ရွိရာ အိမ္အေနာက္ဖက္ ေလွ်ာက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ခင္ေထြးလည္း ဆတ္သားေျခာက္ ဖုတ္ရန္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ဝင္လာခဲ့၏။

ေၾကာင္အိမ္ထဲ သိမ္းထားေသာ ဆတ္သားေျခာက္အား ယူကာ ဓါးျဖင့္ အေနေတာ္ ခုတ္ထစ္ၿပီး မီးျပန္ ေမႊးကာ ထပ္ဖုတ္ေနသည္။ ”မမေထြး…… ကိုႀကီးစိုး… ျပန္ေရာက္ၿပီလား” ”အင္း… ေနာက္ေဖးမွာ ေရခ်ိဳး ေနတယ္” ေအာက္ပိုင္း က်က္ေသာ ဆတ္သားေျခာက္ တုံးမ်ားအား အထက္ေအာက္ လွည့္ေပးေနစဥ္ ေနာက္ေက်ာဖက္မွ ညီမျဖစ္သူ၏ ေယာက္်ား ဝင္းႏိုင္ စကားသံ ၾကားရသျဖင့္ ျပန္ေျဖလိုက္၏။ ”နင္က… ဘာေျပာမလို႔လဲ …… ဝင္းႏိုင္” ”ဟိုေလ… အမ ညီမရဲ႕ ပိုက္ဆံ … ယူသုံးမိလို႔… လင္မယား စကားမ်ားထားတာ … အဲဒါ” ဝင္းႏိုင္ စကားေျပာရင္း ရပ္ကာ အၾကည့္ေ႐ြ႕လိုက္သည္။ ခင္ေထြး၏ ထမိန္ေအာက္ ေပါင္တံ ေဖြးေဖြးေလးအား မီးဖိုမွ မီးအလင္းေရာင္ျဖင့္ ျမင္ေနရသည္။ ဆတ္သား ေျခာက္အား မဲဖုတ္ေနသျဖင့္ ထမိန္ေအာက္နားစမွာ ဒူးဆစ္နား ေရာက္ေနၿပီး ေအာက္စ လြတ္ေနသည္ကို သတိမထားမိေပ။ ခင္ေထြးမွာ ေတာသူဆိုေသာ္လည္း အသားျဖဴကာ ႐ုပ္ရည္ ၾကည့္ေကာင္းလွ၏။ အပ်ိဳတုန္းက ခႏၶာကိုယ္ ျပည့္ျပည့္တင္းတင္းနဲ႔ မို႔႐ြာထဲ ခ်စ္သူခင္သူ ပိုးပန္းသူ ေပါမ်ားလွသည္။ အေနတည္သျဖင့္ ဝင္းႏိုင္မွာ အနား မကပ္ရဲေပ။ ေနာက္ဆုံး ခင္ေထြး ေယာက္်ားယူသည္ႏွင့္ ခင္ေထြး၏ ညီမ ခင္ေမသန္းအား ရေအာင္လိုက္ကာ လက္ထပ္ ေပါင္းသင္းလိုက္သည္။ ၿခံတစ္ဝင္းထဲ အိမ္ခြဲ ေနေသာ္လည္း ေရတြင္း တတြင္းထဲမို႔ ဝင္းႏိုင္ ေရခ်ိဳးတိုင္း ခင္ေထြးႏွင့္ ခဏတိုင္း ဆုံမိ၏။ တခါတခါ အဝတ္ေလွ်ာ္ရင္း ေအာက္စလြတ္ေနေသာ ခင္ေထြး ေပါင္ၾကားမွာ အဖုတ္ေလးအား ဝင္းႏိုင္ အတိုင္းသား ျမင္ေနရသည္။ အနီးကပ္မို႔ အဖုတ္ ေအာက္ဖက္ ဖင္ၾကားထိ ေပါက္ေနေသာ အေမႊးႏုေလးမ်ားပါ ေတြ႕ေနရ၏။ ”ဟိတ္… အဲဒါ ဘာလို႔လဲ … ေျပာေလ … ငါေမး ေနတာ … မေျဖဘူး” ခင္ေထြ အသံၾကားမွ ဝင္းႏိုင္ အသိျပန္ဝင္လာၿပီး အၾကည့္ေ႐ြ႕ကာ ပိုက္ဆံ ခဏေခ်းရန္ ေျပာဆိုေနသည္။ ”ဟူးးး… နင့္လည္း… ငါ မေျပာခ်င္ဘူး ဝင္းႏိုင္…… အခ်ိန္ျပည့္ … ေလာင္းကစား လုပ္ေနတာ… ကဲ ခဏေစာင့္ … ငါ အေပၚတက္ယူ ေပးမယ္” ခင္ေထြးမွာ ဝင္းႏိုင္အား မၾကည္ျဖဴေသာ္လည္း ညီမ ျဖစ္သူ ေယာက္်ားမို႔ လင္မသိေအာင္ လက္သိပ္ထိုး ေပးေနမိ၏။ လင္ျဖစ္သူ စိုးဝင္းမွာ မယားညီကိုခ်င္း ဝင္းႏိုင္အား ၾကည့္မရေပ။

မယားျဖစ္သူ ခင္ေထြးအား မေရာရန္ ႀကိတ္မွာထားသည္။ “ေက်းဇူးပဲ… မမေထြး … က်ေနာ္ … သြားဦးမယ္” ”ေအး“။ ခင္ေထြး ကိုယ္လုံးေလး တုန္ကာ မ်က္ႏွာေလး ရႈံ႕မဲ့ေန၏။ လင္ျဖစ္သူ စိုးဝင္းႏွင့္ ကိုစံေမာင္တို႔အဖြဲ႕ အိမ္ေပၚ အရက္ေသာက္ေနရာ ေဘနား ထိုင္ေပးရင္း ေသးေပါက္ခ်င္လာသျဖင့္ အိမ္ေအာက္ ဆင္းေပါက္ရာ အခက္ ေတြ႕ေနေတာ့သည္။ ေသးေပါက္ၿပီး အျပန္ ေလွကားနားတြင္ ဝင္းႏိုင္မွာ ပိုင္ဆိုးပိုင္နင္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနထားျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ဆြဲစုပ္ေန၏။ ”ဝင္းႏိုင္… ေတာ္ေတာ့ဟာ … အေပၚမွာ … ကိုစိုးဝင္းတို႔ ရွိတယ္” ” ကိုႀကီးစိုးက… အရက္ေသာက္ရင္ … ထမင္းေမ့ ဟင္းေမ့ မယားေမ့ပါ … မမေထြးရယ္” စကားဆုံးသည္ႏွင့္ အဖုတ္အား ထမိန္အျပင္မွ လက္ျဖင့္ ပြတ္ေပးျပန္သည္။ ခင္ေထြး အသာေလး ႀကိတ္႐ုံးကာ သူမ အဖုတ္အား ပြတ္ေပးေနေသာ ဝင္းႏိုင္လက္အား ဆြဲဖယ္ပစ္၏။ “ဒီလို … မလုပ္ပါနဲ႔ … ဝင္းႏိုင္ရယ္ … မေကာင္းပါဘူး” ”မမေထြး ညီမက… က်ေနာ့္ကို အလိုးမခံတာ ၃ရက္ရွိၿပီ… ခုလည္း မမေထြး အေမနဲ႔ သြားအိပ္ေနတာ… က်ေနာ့္ စိတ္ေတြ မရေတာ့ဘူးဗ်ာ“။ “ဟာ … အဲဒါ … နင္တို႔လင္မယား ကိစၥေလ… ငါနဲ႔ ဘာဆိုင္တုန္း … မလုပ္နဲ႔ဟာ … ကိုစိုးဝင္း… သိသြား လိမ့္မယ္” ”အဲဒါဆို … ေနာက္ေဖး သြားမယ္ေလ … လာခဲ့ ” လက္ဆြဲ ေခၚရာ ခင္ေထြးမွာ ေလွကားေကြ႕မွ အိမ္ေပၚ ေမာ့ၾကည့္ရင္း ဝင္းႏိုင္ေနာက္ ပါလာခဲ့သည္။ ေျခတံရွည္အိမ္၏ အေနာက္ဖက္ အိမ္သာအနီးရွိ မန္းက်ည္းပင္နားထိ ဆြဲေခၚလာ၏။ ”ဒီနားဆို… ဘယ္သူမွ မျမင္ရဘူး … မမေထြး” မန္းက်ည္းပင္ေအာက္ အေရာက္ ဝင္းႏိုင္မွာ ခင္ေထြးအား ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ျပန္ေတ့စုပ္ကာ အဖုတ္အား ျပန္ပြတ္ေနသည္။ ခင္ေထြးမွာ ေပါင္တံမ်ား စိရင္း မန္းက်ည္းပင္အား ေက်ာမွီထားရ၏။ ”ဟင္ … အရည္ေတြ စိုေနပါ့လား” ဝင္းႏိုင္မွာ ထမိန္လွန္ၿပီး ပြတ္လိုက္သျဖင့္ လက္ေခ်ာင္း ေလးမ်ား စိုေနရာ ကပ္ေျပာလိုက္သည္။ ”ဟမ္… ခုန ငါေသးေပါက္ ထားတာေလ” ”ဟုတ္လို႔လား” ေျပာေျပာဆိုဆို ဝင္းႏိုင္မွာ ခင္ေထြးေရွ႕ ဒူးေထာက္ ထိုင္ကာ ေပါင္တံတဖက္ ပုခုံးေပၚ ထမ္းတင္ၿပီး အဖုတ္အား ေအာက္မွ ပင့္ယက္လိုက္၏။

”ဟာ… ငရဲ ငအုံေတြ ႀကီးပါ့မယ္ … ဝင္းႏိုင္ရယ္ … ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ…. ကြၽတ္ ……… မလုပ္ပါနဲ႔ ……… အ … ရွီး …..ဘယ္လိုႀကီးလည္း ….. ဟင့္ ” ဝင္းႏိုင္မွာ ခင္ေထြး စကားအား ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ အဖုတ္ အကြဲေၾကာင္းထဲ လွ်ာသြင္းကာ အထက္ေအာက္ ဖိယက္ပစ္သည္။ တျဖည္းျဖည္း မာခဲၿပီး ေခါင္းေထာင္လာေသာ အစိေလးပါ ဆြဲစုပ္လိုက္၏။ ခင္ေထြး အသံမထြက္ႏိုင္ေတာ့ တခါမွ မခံစားဖူးေသာ အရသာေလးထဲ ေမ်ာပါေနသည္။ ခႏၶာကိုယ္တခုလုံး ေလေပၚ ေျမာက္တက္သြားသလိုလို ျပန္က်လာသလိုလိုႏွင့္ ဝင္းႏိုင္ ဆံပင္အား ဆြဲဆုပ္ထားရ၏။ အယက္ခံတာ ပထမဆုံး အေတြ႕ႀကဳံမို႔ ၾကာၾကာ အယက္မခံႏိုင္ပဲ ၅မိနစ္ခန႔္အၾကာ ဝင္းႏိုင္၏ လွ်ာဖ်ားထိပ္၌ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္ လိုက္ရေတာ့သည္။ ”ဖယ္ … ဖယ္…… ဖယ္ေတာ့ဟာ .. ဝင္းႏိုင္…. ငါ….. မ ..မ ရ ေတာ့ဘူးဟ …ဟင့္ ….. အား… ရွီး……. ထြက္ကုန္ပါၿပီဟာ” ခင္ေထြး ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ဝင္းႏိုင္ ထရပ္လိုက္သည္။ မတ္တပ္ရပ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ပုဆိုးအား စလြယ္သိုင္းရင္း ေပါင္တံႏွစ္ဖက္ ၿဖဲကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနထားျဖင့္ အဖုတ္ထဲ ဒစ္ႀကီး ဖိသြင္းလိုက္၏။ ”ဟင့္ ဟင့္…… နင္ပိုက္ဆံလိုရင္… ငါ ကူညီပါ့မယ္ … ဒီလိုႀကီး မလုပ္ပါနဲ႔ ဟယ္ ……… အအ …… နာလိုက္တာ…… ဟင့္” ခင္ေထြးတေယာက္ မန္းက်ည္းပင္အား ေက်ာမွီရင္း အိမ္ဘက္ ေငးကာ ႀကိတ္ေျပာေနရသည္။ အသံက်ယ္က်ယ္ မေျပာရဲေပ လူသိသြားသည္ႏွင့္ လင္မယား ကြဲကာ အရွက္တကြဲ အက်ိဳးနည္း ျဖစ္ရမည္။ ေတာင္းပန္ေနစဥ္ ဝင္းႏိုင္မွာ သူမ ခါးေလးအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲကာ လီးတဆုံးသြ င္းၿပီး ေဆာင့္လိုးပစ္ေတာ့၏။ လီးႀကီးက လင္ေတာ္ေမာင္ ကိုစိုးဝင္း လီးထက္ ႀကီးတာမို႔ ေစာက္ပတ္ထဲ ဆို႔ဆို႔နင့္နင့္ႀကီး ဝင္လာသည္။ “ငါေတာ့ ေသေတာ့မွာပဲ… အား…… အီး…… ကြၽတ္ကြၽတ္” ခင္ေထြး မတ္တပ္ အေနထားျဖင့္ ဒူးမ်ား ၫႊတ္ခ်င္လာသည္။ အရွိန္ျဖင့္ လာလာေဆာင့္ေသာ ဝင္းႏိုင္ လီးထိပ္မွာ သားအိမ္ဝ ထိမိသျဖင့္ ေစာက္ပတ္အုံေလး က်င္ကာ မခံစားႏိုင္ေတာ့ေပ။

ႀကိတ္ခံေနစဥ္ ဝင္းႏိုင္တေယာက္ မယားျဖစ္သူ အဖုတ္ထက္ စီးပိုင္ေနေသာ အဖုတ္အား အားရပါးရ ခါးဆြဲလိုးေတာ့၏။ “ဟင့္ …… အမေလး …… ေသၿပီ …… ေသပါၿပီ…… နာလိုက္တာဟာ… အီးဟီး” ”မငိုပါနဲ႔ …… မမေထြးရယ္ …… ေစာက္ဖုတ္ေလးက… အရမ္းေကာင္းတာပဲ…… လိုးလို႔ ေကာင္းေနလို႔ပါ” ဝင္းႏိုင္မွာ တတြတ္တြတ္ ေတာင္းပန္ရင္း အလိုးမျပတ္ေပ။ ခင္ေထြးမွာ လီးဒဏ္ ခံႏိုင္လာသည္ႏွင့္ လီးအရသာ ေတြ႕ေနသျဖင့္ စိတ္ဆိုးရမည္လား ခြင့္လႊတ္ရမည္လား ေဝခြဲမရေပ။ လင္ျဖစ္သူႏွင့္ အိမ္ေထာင္သက္ ၂ႏွစ္အတြင္း ဒီလိုအရသာ တခါမွ မခံစားဖူးေသးပင္။ စိတ္ထဲ ရွက္စိတ္ ဝမ္းနည္းစိတ္မ်ား ေရာကာ ဒြန္တြဲ ခံစားေနမိသည္။ စီးပြားေရးဘက္ စိတ္ေရာက္ေနေသာ စိုးဝင္းႏွင့္ အိမ္ေထာင္ဦး အစလို ေနတိုင္း မလိုးျဖစ္ေတာ့။ ၂ပတ္ ၁ခါေလာက္သာ စိတ္ပါမွ တက္လိုးေသာ လင္ျဖစ္သူ စိုးဝင္း ေနာက္ဆုံး လိုးေပးခဲ့သည္မွာ ၁၀ရက္ ေက်ာ္လာခဲ့သည္။ ဒီေန႔ညမွ ဝင္းႏိုင္ ဇြတ္အတင္း လိုးသျဖင့္ ခံေနရ၏။ မလိုးခင္ သူမအဖုတ္အား လွ်ာျဖင့္ ထိုးထိုးယက္ရာ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထြက္ခဲ့ရျပန္သည္။ အိမ္ေထာင္ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ လင္ျဖစ္သူက ယက္မေပးခဲ့။ ဒီလို အယက္ခံရ ေကာင္းမွန္းလည္း မသိခဲ့ေပ။ မ႐ြံ မရွာျဖင့္ သူမ ေစာက္ပတ္အား ယက္ေပးေနသည့္ ဝင္းႏိုင္အား ၾကည့္ရင္း သနားသလိုလို အားနာ သလိုလို ျဖစ္မိေသး၏။ ခင္ေထြး ရင္ထဲ လႈိက္တက္လာသည္ ေဖၚမျပႏိုင္ေသာ ခံစားခ်က္ေလး ခံစားေနရသည္။ ”အားအား … ၿပီး ……… ၿပီး ……… ၿပီးၿပီ ……… မမရီ ရယ္ ………… အင့္ ” မနားတမ္း ဆြဲလိုးရင္း မိနစ္၂၀ ေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ ဝင္းႏိုင္မွာ ခင္ေထြးအဖုတ္ထဲ လရည္မ်ား ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့၏။ ”ေကာင္းလိုက္တာ … မမေထြးရယ္… က်ေနာ္ သြားေတာ့မယ္” “သြားေတာ့… နင္ ဒီကိစၥ … ဘယ္သူ႔မွ … ျပန္မေျပာနဲ႔ေနာ္ … ပတ္ဝန္းက်င္ သိရင္ … ငါရွက္လို႔ … ေသလိမ့္မယ္ … ဟင့္ ဟင့္” ”အင္းပါ … မမေထြးရယ္” ဝင္းႏိုင္ ထြက္သြားမွ ခင္ေထြးတေယာက္ ေရတြင္းဘက္ ေလွ်ာက္လာကာ အဖုတ္အား ေရငင္ၿပီး ေဆးေၾကာ လိုက္သည္။ ၂ပတ္ခန႔္အၾကာ ညေနေစာင္းတြင္ ခင္ေထြးတေယာက္ ၿမိဳ႕ေပၚ စပါးမ်ား သြားပို႔ေသာ လင္ျဖစ္သူ စိုးဝင္း ျပန္လာသျဖင့္ ႏြားလွည္းျဖင့္ ႀကိဳရန္ ထြက္လာခဲ့သည္။

စိုးဝင္းမွာ စပါး အထြက္ေကာင္းသျဖင့္ ေထာ္လာဂ်ီ ငွားကာ အေခါက္ေခါက္ အခါခါ သြားပို႔ၿပီး အျပန္ လိုင္းကားျဖင့္ ျပန္လာရ၏။ ကားလမ္းမွာ ႐ြာျဖင့္ ၂မိုင္ခန႔္ ေဝးေသးသျဖင့္ ခင္ေထြးမွာ လင္ေတာ္ေမာင္ အေမာေျပရန္ သြားႀကိဳေနသည္။ ”မမေထြး… ဘယ္တုန္း … ေမွာင္ေတာ့မယ္… က်ေနာ္ အေဖၚလိုက္ခဲ့မယ္” ႐ြာလယ္ အေရာက္ စကားသံႏွင့္ အတူ လွည္းေပၚ ခုန္တက္လာေသာ ဝင္းႏိုင္အား ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ”ငါ … ကိုစိုးဝင္းကို … သြားႀကိဳမလို႔… မလိုက္နဲ႔ဟာ… ျပန္ဆင္း” ခင္ေထြး လွည္းအား ခဏရပ္ကာ ေျပာဆိုေနသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၂ပတ္ခန႔္က ဝင္းႏိုင္ ဇြတ္လိုးလိုက္သျဖင့္ ရွက္လဲရွက္ မ်က္ႏွာလည္း ပူကာ ေရွာင္ေနမိ၏။ ”ရပါတယ္ … ေမာင္းပါ… ေတာ္ၾကာ … ကိုႀကီးစိုး ၿမိဳ႕က ျပန္မလာေသးရင္… ကားလမ္းေဘး … မမေထြး တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနမွာ” ဝင္းႏိုင္ စကားမွာ အက်ိဳးေၾကာင္း ဆီေလ်ာ္ေနသျဖင့္ ခင္ေထြး ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိေတာ့။ ႐ြာထဲ လမ္းသြား လမ္းလာ မ်ားမွာလည္း မရီးႏွင့္ မတ္မို႔ အေထြအထူး စိတ္မဝင္စားၾက။ သက္ျပင္းခ်ကာ ခင္ေထြး ႏြားလွည္းအား ေမာင္းထြက္လာခဲ့သည္။ ႐ြာမွ လြန္လာသည္အထိ ဝင္းႏိုင္မွာ လွည္းေနာက္ဖ်ားတြင္ ထိုင္ေနၿပီး ၁မိုင္ခန႔္အၾကာ သရက္ေတာထဲ အျဖတ္ ေဗြေဖါက္လာ၏။ ညေနေစာင္းမို႔ ေနလုံးႀကီး ေမးတင္ကာ သစ္ရိပ္မ်ား ၾကားမွ ေနေရာင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး တစ္ေျပာက္ ႏွစ္ေျပာက္သာ က်ေရာက္ေနၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အေမွာင္ထု ႀကီးစိုးေနသည္။ ဝင္းႏိုင္မွာ လွည္းေနာက္ဖ်ားမွ တင္ပလင္ေခြ ထိုင္ေနေသာ ခင္ေထြး ေနာက္ေက်ာဘက္ ေျခဆင္း ခြထိုင္လိုက္သည္။ ”မမေထြး…… က်ေနာ့္ကို ဘာလို႔ ေရွာင္ေနတာလဲ ဟင္” ေျပာလဲေျပာ ခါးအား သိုင္းဖက္ကာ ရင္ဖုံး အက်ႌလည္ပင္း နားမွ ေပၚေနေသာ လည္ပင္းႏွင့္ ပုခုံးၾကား ေနရာေလးအား ႏူတ္ခမ္းျဖင့္ စုပ္ယူလိုက္သည္။ ”ဟာ… လုပ္ျပန္ၿပီဟာ…… အ…… ယားတယ္ဟ … ၿငိမ္ၿငိမ္ေန… မလုပ္နဲ႔” ခင္ေထြးမွာ ႐ုတ္တရက္ ႏႈတ္ခမ္း အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ေႏြးကနဲ ျဖစ္ကာ ဝင္းႏိုင္၏ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး ငုတ္တိုမ်ားေၾကာင့္ လည္ပင္းတဝိုက္ ယားတက္လာ၏။ တဆက္တည္း ဖင္ၾကား ေထာက္မိေနေသာ ဝင္းႏုင္၏လီးႀကီး မာလာသည္ကို ခံစား သိရွိလိုက္သည္။ သရက္ေတာထဲ လူသြားလူလာ မရွိသေလာက္ တိတ္ဆိတ္ေနကာ ညအိပ္တန္း ဝင္ရန္ ဆူညံေနေသာ ေက်းငွက္သံမ်ားႏွင့္ လွည္းဘီးမွ ထြက္ေနေသာ တကြၽီကြၽီ တအီအီ အသံမ်ားသာ ထြက္ေပၚ ေန၏။

“ကြၽတ္… ဝင္းကို …… ေတာ္ေတာ့ဟာ …… အရင္ တခါလည္း…… ငါ့ကို …… အားရေအာင္ … လုပ္ၿပီးၿပီ မလား… တေယာက္ေယာက္ ျမင္သြားရင္ … နင္ေရာ ငါေရာ …… အရွက္ကြဲၿပီး …… အိမ္ေထာင္ေရးပါ … ပ်က္စီးမွာ” ”အင္းပါ … က်ေနာ္ အဲ့ကိစၥ ဘယ္သူ႔မွ မေျပာပါဘူး…… မမေထြးက တအား လွေတာ့… အပ်ိဳကတည္းက… စြဲလန္း ေနတာပါ” ”ဟင္… နင္ …… နင္ ……… ငါ့ကို အရင္ကတည္းက… စိတ္ဝင္စား ေနတာလား” ”ဟုတ္တယ္…… က်ေနာ္က လူေပ လူေတမို႔… မမေထြး နားေလး မကပ္ရဲတာပါ…… အဲတာမို႔ ခင္ေမသန္းကို ရေအာင္လိုက္ၿပီး … မမေထြး နားေလး အနီးကပ္ ေနရေအာင္… လက္ထပ္ လိုက္တာပါ ” ဟုတ္သည္ရွိ မဟုတ္သည္ရွိ ဝင္းႏိုင္၏ စကားလုံး မ်ားမွာ ခင္ေထြးအတြက္ ဘဝင္က်သြားရသည္။ လင္ျဖစ္သူ စိုးဝင္းႏွင့္ေတာင္ လက္ထပ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ခ်စ္ေၾကာင္း ႀကိဳက္ေၾကာင္း မေျပာျဖစ္ခဲ့ အခ်ိန္ျပည့္ စီးပြားေရး အေၾကာင္းသာ ေျပာဆိုေနျဖစ္၏။ ဝင္းႏိုင္မွာ စကားေျပာရင္း ေနာက္မွ ထိုင္လွ်က္ အေနထားႏွင့္ပင္ လည္ပင္းသားေလးအား ဘယ္ညာနမ္းလိုက္ ဆြဲစုပ္လိုက္ ျပဳလုပ္ေနသည္။ တျဖည္းျဖည္း မာထင္လာေသာ လီးထိပ္ျဖင့္ ခင္ေထြး ဖင္သားစိုင္အား ဖိထိုးကာ ေနာက္မွ သိုင္းဖက္ထားေသာ လက္တစ္ဖက္မွာ ထမိန္အေပၚမွ ေပါင္ဂြေလးထဲ ႏိူက္ပြတ္ေပး၏။ ”အ…… ေတာ္ပါေတာ့ဟာ… အင္းဟင္း…… ခုခ်ိန္ … ငါတို႔က အိမ္ေထာင္သည္ေတြေလ… ဆင္ျခင္ေနရမွာ … နင့္အတြက္လည္း မေကာင္းဘူး…… ငါ့ အတြက္လည္း မေကာင္းဘူး” ပါးစပ္က ျငင္းေနေသာ္လည္း သိသိသာသာ ႐ုန္းကန္ျခင္း မလုပ္မိေတာ့။ လင္ျဖစ္သူဆီမွ တခါမွမရဖူးေသာ ကာမအထိအေတြ႕မ်ားေအာက္ မသိစိတ္မွ သာယာေနမိ၏။ ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခေနၾကည့္ကာ ဝင္းႏိုင္မွာ တဆင့္ တက္လိုက္ျပန္သည္။ ေနာက္ေက်ာဖက္ ေပါင္ၿဖဲ ထိုင္ေနရာမွ ညာဘက္ေဘး ေ႐ြ႕ထိုင္ကာ ခင္ေထြး၏ တင္ပလင္ေခြ ထိုင္ေနေသာ ေပါင္တံအား ဆြဲၿဖဲလိုက္၏။ ေပါင္တံမ်ား ၿပဲလာသည္ႏွင့္ ေဘးတိုက္ အေနထားျဖင့္ ထမိန္ေအာက္ ေခါင္းတိုးဝင္ကာ အဖုတ္အား အငမ္းမရ ယက္ေပးေတာ့သည္။ ”အို… လုပ္ျပန္ၿပီဟာ… ေျပာမရဘူး …… အ ……… အအ ……… ရွီးးးး ……… ကြၽတ္ ” ခင္ေထြးမွာ ေပါင္တံ၂ဖက္ မသိမသာ ထပ္ၿဖဲေပးရင္း ထမိန္ေပၚမွ ဝင္းႏိုင္ ေခါင္းအား ကိုင္ကာ ေပါင္ၿခံထဲ ဖိကပ္ ထားမိ၏။

လွည္းေပၚတြင္ ေပါင္ၿဖဲထိုင္လွ်က္ အေနထားျဖင့္ ဖင္ႀကီး လူးလြန႔္ေနရသည္။ ခုခ်ိန္ ကားလမ္းမႀကီးဆီ အျမန္ေရာက္သြားမွာ စိုးရိမ္ေနေတာ့၏။ သရက္ပင္ ခပ္ႀကီးႀကီး အပင္ေအာက္ အေရာက္ ႏြားႏွစ္ေကာင္အား အနားေပးသလိုႏွင့္ လွည္းအား ေဘးကပ္ ရပ္ပစ္လိုက္သည္။ ”မမေထြး… ဒီခ်ိန္ လူသြား လူလာ မရွိဘူးရယ္… လွဲအိပ္လိုက္” ”ျမန္ျမန္ လုပ္ေနာ္” ခင္ေထြးတေယာက္ အထိအေတြ႕ေအာက္ ေမ်ာပါသြားရာ ကာမေသြးမ်ား ထိန္းမရေတာ့ေပ။ ဝင္းႏိုင္ စကားအဆုံး လွည္ေပၚတြင္ ပက္လက္ လွဲခ်ပစ္သည္။ ခင္ေထြး လွဲလိုက္သည္ႏွင့္ ဝင္းႏိုင္မွာ ထမိန္ ဆြဲခြၽတ္လိုက္၏။ ”ဟင္… ဘာလို႔ …… ခြၽတ္မွာလည္း… ဒီတိုင္း… လုပ္ …… လုပ္ …” ခင္ေထြး ကာမမီးေတာက္ေလး ေတာက္ေလာင္ ေနေသာ္လည္း သူစိမ္းေယာက္်ားေရွ႕ ဖင္တုံးလုံး ခံရန္ မဝံမရဲ ျဖစ္ေနမိသည္။ လင္ျဖစ္သူ စိုးဝင္းႏွင့္ေတာင္ ထမိန္အား ဆီးခုံးေပၚ႐ုံေလး လွန္ခံတတ္၏။ သို႔ေသာ္ ဝင္းႏိုင္မွာ ဇြတ္ဆြဲ ခြၽတ္ေနသျဖင့္ လွည္းေပၚ ခင္းထားေသာ ဝါးၾကမ္းကပ္ျဖင့္ ညႇိကာ ထမိန္ၿပဲမွာ စိုးရိမ္ကာ ဖင္ႀကီး ႂကြေပးလိုက္ရသည္။ ထမိန္ ကြၽတ္သည္ႏွင့္ ေပါင္ဂြထဲ ေဖါင္းႂကြေနေသာ အဖုတ္ေလးအား ဝင္းႏိုင္မွာ တျပတ္ျပတ္ ယက္ရင္း မာခဲလာေသာ အစိေလးပါ ဆြဲစုပ္ပစ္၏။ ေနေရာင္ ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ေလးထဲ ခင္ေထြး ေခါင္းေထာင္ၾကည့္ရာ သူမေပါင္ဂြထဲ ဝင္းႏိုင္တေယာက္ မ႐ြံမရွာျဖင့္ ေစာက္ပတ္အား ယက္ေန႐ုံမက စိမ့္ထြက္လာေသာ ေစာက္ရည္မ်ားပါ စုပ္ယူမ်ိဳခ်ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ခင္ေထြး အသိတရားမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္၏။ ဒီခ်ိန္ လက္ေတာ္ေမာင္ ေရာက္လာလွ်င္ေတာင္ မရပ္ခ်င္ေတာ့။ ပိုဆိုးသည္က ဝင္းႏိုင္ လွ်ာထိပ္ေလးမွာ အဖုတ္ဝ ေအာက္ဖက္ရွိ ဖင္ဝေလးထဲ တိုးဝင္လာသျဖင့္ အသဲေတြ အူေတြ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ကာ ပက္လက္ အေနအထားျဖင့္ ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး အဖုတ္ေလးကို ေကာ့ေပးလိုက္ေတာ့၏။ ထူးကဲေသာ ကာမစည္းစိမ္ေအာက္ ၾကာၾကာ မထိန္းႏိုင္ပဲ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္သည္ႏွင့္ အဖုတ္ဝထဲမွ ေစာက္ရည္မ်ား ထြက္က်လာေတာ့သည္။

ဒီတႀကိမ္ ထူးထူးျခားျခား ခင္ေထြး လက္ေလးႏွစ္ဖက္မွာ ဝင္းႏိုင္ ေခါင္းအား ဖမ္းဆြဲရင္း သူမ အဖုတ္ေလးႏွင့္ ဝင္းႏိုင္ ပါးစပ္အား လြတ္ထြက္သြားမွာ စိုးသည့္အလား ဆြဲကပ္ထားလိုက္၏။ “အားးး…… အားး… ေသၿပီ ….. ေသၿပီ …… အမေလး…… ေကာင္းလိုက္တာဟာ” ဝင္းႏိုင္မွာ အရည္မ်ား ပန္းထြက္ေနေသာ အဖုတ္အား မလြတ္တမ္း ဖိယက္ေပးေနသည္။ အရည္မ်ား ကုန္စင္မွ ခင္ေထြး အဖုတ္ထဲ လီးသြင္းကာ စိတ္တိုင္းက် ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။ ခင္ေထြး တစ္ခ်ီ ၿပီးထားေသာ္လည္း ကာမစိတ္မ်ား ရပ္မသြားေပ။ ပက္လက္ အေနထားျဖင့္ ေအာက္မွ ဖင္ႀကီး ေဝ့ကာဝိုက္ကာႏွင့္ ႏွဲ႔ေပးေန၏။ ”မမေထြး…… ေလးဖက္ ကုန္းလိုက္ေနာ္” ဒီအေျခအေန ေရာက္မွ ခင္ေထြး ရွက္ေၾကာက္ မေနေတာ့ ခြၽတ္ထားေသာ ထမိန္အား အရွည္လိုက္ ေခါက္ကာ ဒူးေအာက္ခံရင္း ဝင္းကို စိတ္တိုင္းက် လွည္းေပၚတြင္ ေလးဖက္ ကုန္းေပးလိုက္၏။ လီး တုတ္ရွည္ႀကီးျဖင့္ ေလးဘက္ကုန္း အလိုးခံရသျဖင့္ သားအိမ္ကို လာလာေထာင္သျဖင့္ နင့္ေနေအာင္ ခံစားေနရသည္။ “ အိုးး… အမေလးေလး…. က်င္ဆိမ့္ေနတာပဲ… လိုး လိုး… ဝင္းႏိုင္…. သြက္သြက္ေလး… မမေထြး ေကာင္းလာၿပီ…အအအအ အိုးရွီးး” ၁၅မိနစ္ေလာက္ အၾကာတြင္ ျပင္းထန္ေသာ လိုးခ်က္မ်ားေအာက္ ခင္ေထြးမွာ ဒုတိယအႀကိမ္ တင္ပါးႀကီး တဆတ္ဆတ္ ခါရမ္းကာ ၿပီးသြားေတာ့သည္။ ခဏအၾကာ ဝင္းႏိုင္ပါ အထြဋ္ထိပ္ ေရာက္ရွိသြားသည္။ ၂ေယာက္သား ခဏ အေမာေျဖကာ ႏြားလွည္းေလး ေမာင္းထြက္ လာခဲ့ၾက၏။ ကားလမ္းအစပ္သို႔ ေရာက္ေသာ္ စိုးဝင္းမွာ အထုပ္ေလး ၂ထုပ္ျဖင့္ ႐ြာလမ္းဘက္ ေလွ်ာက္လာ ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ညဘက္ လူေျခတိတ္ခ်ိန္ ဝင္းႏိုင္တေယာက္ မယားျဖစ္သူ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ကို ေသခ်ာေအာင္ ၾကည့္ရင္း ေနာက္ေဖးေပါက္ အသာဖြင့္ကာ အိမ္သာ သြားသလိုလိုႏွင့္ တဖက္အိမ္၏ အေနာက္ဖက္ မန္းက်ည္းပင္နား ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။

မန္းက်ည္းပင္ေအာက္ အေမွာင္ထဲ မတ္တပ္ရပ္ေစာင့္ေနေသာ ခင္ေထြးအား ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ”ေစာင့္ေနတာ ၾကာၿပီလား … မမေထြး” ခပ္တိုးတိုး ေျပာကာ ထမိန္အေပၚမွ ေပါင္ၾကားထဲ ႏႈိက္ပြတ္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ ခင္ေထြးလည္း ဝင္ႏိုင္လီးအား ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ ေပးေန၏။ ”နင့္မိန္းမကို… ညေနက … ျမင္လိုက္တယ္ … အိမ္ျပန္ ေရာက္ေနတာလား” ”အင္း… ျမန္ျမန္ လိုးရေအာင္ … မမေထြး… သူအိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း ထြက္လာတာ” ”ေအးပါ … လိုးေလ” စကားအဆုံး ခင္ေထြးမွာ ထမိန္လွန္ၿပီး ေျခဖ်ားေထာက္ကာ ေပါင္ကားေပးလိုက္သည္။ ဝင္းႏိုင္မွာ လိုးေနၾက ပုံစံအတိုင္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မတ္တပ္ရပ္လွ်က္ အေနထားျဖင့္ ဆြဲလိုးေန၏။ ထိုခ်ိန္ စိုးဝင္မွာ တေရးႏိုး အာေျခာက္ေနသျဖင့္ ေရထေသာက္ရင္း ေသးေပါက္ရန္ အိမ္ေအာက္ထပ္ ဆင္းလာခဲ့သည္။ မန္းက်ည္းပင္နား အေရာက္ ညည္းသံသဲ့သဲ့ ၾကားရသျဖင့္ မ်က္ေမွာင္ ႀကဳံ႕သြားရသည္။ အေမွာင္ထဲ အားစိုက္ ၾကည့္ရာ မတ္တတ္ လိုးေနၾကသည့္ လူရိပ္ႏွစ္ရိပ္အား ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ေမွာင္ေနေသာ္လည္း ထြက္ေပၚေနေသာ အသံမွာ မယားျဖစ္သူ အသံမွန္း သိလိုက္ရသည္။ ဝုန္းကနဲ ေဒါသျဖစ္မိေသာ္လည္း အိမ္ေထာင္ေရးသုခ အျပည့္အဝ မေပးႏိုင္ေသာ အျဖစ္အား ေတြးမိၿပီး ဝမ္းနည္းစြာျဖင့္ ဆက္ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမိ၏။ စိတ္ပါလက္ပါ မတ္တပ္ရပ္လွ်က္ အေနထားျဖင့္ ထမိန္အားမကာ ခါးေကာ့ခံေနေသာ မယားျဖစ္သူအေပၚ စိတ္မဆိုးပဲ တျဖည္းျဖည္း သနားစိတ္ေလး ဝင္လာခဲ့သည္။ ေပါင္ၾကားထဲ မေတာင္တာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ လီးမွာ သိသိသာသာ တင္းမာလာ၏။ လီးအား ပုဆိုးအျပင္မွ အုပ္ကိုင္ရင္း ျမင္ကြင္းအား အားစိုက္ ၾကည့္ေနမိသည္။ ဝင္းႏိုင္ႏွင့္ ခင္ေထြးမွာ အထိအေတြ႕ေအာက္ ေမ်ာေနသျဖင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ စိုးဝင္း ေရာက္ေနသည္ကို သတိမထားမိေတာ့ေပ။ ”အအ …… ၿပီးေတာ့မယ္ …… ေဆာင့္ေဆာင့္ …… ဝင္းႏိုင္” ခင္ေထြး အံႀကိတ္သံေလး ထြက္ေပၚလာၿပီး တအအ တရွီးရွီးျဖင့္ ၂ေယာက္သား ခဏအၾကာ ၿငိမ္က်သြားေတာ့သည္။

“ေကာင္းလိုက္တာ … မမေထြးရယ္… လိုးရတာ… မဝဘူး” ”ဒီည …… ေတာ္ေတာ့ဟာ… ကိုစိုးဝင္းေရာ … နင့္မိန္းမေရာ …… ရွိတယ္” ခင္ေထြး စကားေျပာရင္း မ ထားေသာ ထမိန္အား ျပန္ခ်ကာ ေပါင္ၾကားမွ အရည္မ်ားအား သုတ္ပစ္လိုက္၏။ ”နက္ဖန္… ေန႔လည္ … က်ေနာ္ လာမယ္… ေစာင့္ေနေနာ္” ”အင္းပါ… ၁၂နာရီ ေလာက္ဆို … ကိုစိုးဝင္း…… ၿမိဳ႕ တေခါက္ သြားဦးမွာ” ”ဟုတ္… ခု လီးႀကီး ေပပြေနတာ… သန႔္ရွင္း ေပးဦးေလ” ”ဟြန႔္ …… ခုေလးတင္ လိုးၿပီးတာကို … အားမရႏိုင္ဘူး” ေျပာေျပာဆိုဆို ခင္ေထြးမွာ ေျမႀကီးေပၚ ဒူးေထာက္ထိုင္ရင္း ေစာက္ရည္မ်ား ေပကပ္ေနေသာ ဝင္းႏိုင္လီးအား ေျပာင္ေနေအာင္ စုပ္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ စိုးဝင္း စိတ္ထဲ ရမက္ထန္လာၿပီး ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ လီးအား အမွတ္မထင္ ဆြလိုက္မိသည္။ ခါးတခ်က္ တြန႔္ကာ လရည္မ်ား ဗ်စ္ကနဲ႔ ပန္းထြက္လာ၏။ မယားျဖစ္သူ ခင္ေထြးမွာ ဝင္းႏိုင္ လီးအား ပါးစပ္ထဲမွ ထုတ္ကာ ဒစ္ႀကီးအား တရႈံ႕ရႈံ႕ နမ္းၿပီးမွ ထရပ္လိုက္သည္။ စိုးဝင္းတေယာက္ ေမွာင္ရိပ္ထဲ ေနာက္ျပန္လွည့္ကာ အိမ္ေပၚ  ျပန္တက္လာခဲ့သည္။ ခင္ေထြး တက္လာမွ ခုမွႏိုးသည္ ပုံစံျဖင့္ ေသးဆင္း ေပါက္လိုက္ေတာ့၏။ “ခင္ေထြးေရ… ငါ သြားၿပီေဟ့ … ညေန မိုးခ်ဳပ္ရင္ ခ်ဳပ္မွာ … ထမင္းစာရင္  စားထားႏွင့္ … မေစာင့္နဲ႔” “အမ္ … ၿမိဳ႕ေပၚတင္ မလား … ေလွ်ာက္မသြားနဲ႔ ေနာ္ …… စပါးဖိုး ယူၿပီး … ႐ြာတန္းျပန္ခဲ့” ”ေအးပါ … ခင္ေထြးရ … တခါတခါ … ပိုက္ဆံ ထုတ္တာ … လူမ်ားရင္ ၾကာတယ္ဟ” မနက္ လင္းသည္ႏွင့္ စိုးဝင္းမွာ မယားျဖစ္သူအား ေျပာၿပီး လွည္းေပၚတက္ကာ ႏြားႏွစ္ေကာင္အား ႀကိမ္တို႔ရင္း ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။ ခင္ေထြး မနက္ပိုင္း အိမ္မႈကိစၥမ်ား ၿပီးသည္ႏွင့္ ေန႔ခင္းဘက္ အိမ္ေအာက္ထပ္တြင္ ေျမပဲမ်ား ထိုင္ေ႐ြးေနသည္။ ရင္ဖုံးအက်ႌ အပါးေလးႏွင့္ တင္ပလင္ေခြ ထိုင္ေနရာ ထမိန္ အေဟာင္းေလးထဲ ခါးေအာက္က ဖင္ႀကီးမွာ အိကားေနသည္။ ဝင္းႏိုင္တေယာက္ မနက္ကတည္းက တဖက္အိမ္အား လူရိပ္လူေျခ ၾကည့္ကာ ေခ်ာင္းေနရာ ေန႔ခင္းဖက္ ကိုစိုးဝင္ လွည္းျဖင့္ ထြက္သြားသည္ႏွင့္ အိမ္၏ အေနာက္ဖက္မွ ပတ္ကာ ခင္ေထြးနား ေရာက္ရွိလာ၏။

”မမေထြး… ကိုႀကီးစိုး … သြားၿပီမလား” ေဘးနား ကပ္ထိုင္ရင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚ ကားထြက္ေနေသာ ဖင္သားစိုင္အား ပြတ္သပ္ကာ ေမးေနသည္။ “အင္း … နင့္ မိန္းမေရာ … မရွိဘူးလား” ”ထုံးစံ အတိုင္းေပါ့… မနက္ကတည္းက… အေမတို႔အိမ္… သြားၿပီ” ဝင္းႏိုင္မွာ ညပိုင္း မန္းက်ည္းပင္ေအာက္ လိုးရသည္မွာ အားမရသည့္ဟန္ႏွင့္ ေဘးတိုက္ အေနအထားျဖင့္ ထမိန္အား ေပါင္ရင္း ဆြဲလွန္လိုက္၏။ ထမိန္ ေအာက္နားစေလး ေပါင္ရင္းကပ္သြားသည္ႏွင့္ ေပါင္တံ တုတ္တုတ္ၾကားထဲ အေမႊးမ်ား ဖုံးေနေသာ ေစာက္ပတ္ေလး ေပၚထြက္လာသည္။ ”ဟာ …… အိမ္ေပၚသြားမယ္… ေအာက္က လူျမင္ကြင္းႀကီး” ”အင္း … လီးစုပ္ ေပးဦးေနာ္” ”ဒါပဲ … ဟြန႔္” ခင္ေထြးမွာ လင္ေရွ႕ ဝင္းႏိုင္အား အေရာမဝင္ေသာ္လည္း လင္ကြယ္ရာ ဝင္းႏိုင္၏ မယားသဖြယ္ အစြမ္းကုန္ လိုက္ေလ်ာေပးသည္။ အိမ္ေပၚ ေရာက္သည္ႏွင့္ အိပ္ခန္းတံခါး ေစ့လိုက္ရာ ဝင္းႏိုင္မွာ မဂၤလာဦး လက္ဖြဲ႕ကုတင္ေပၚတြင္ ပုဆိုးခြၽတ္ၿပီး ကုတင္ေစာင္း ဖင္တုံးလုံးထိုင္ေန၏။ လင္ျဖစ္သူ လီးထက္ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ေသာ ဝင္းႏိုင္လီးအား ျမင္သည္ႏွင့္ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ကာမစိတ္ ႂကြလာကာ ပါးေလးႏွစ္ဖက္ ခြက္ဝင္ေနေအာင္ စုပ္ေပးလိုက္သည္။ လီးစုပ္ရင္း လက္တစ္ဖက္က အၿငိမ္မေနေပ လဥႏွစ္လုံးအား ဆုပ္နယ္ေပးျပန္၏။ “ေကာင္းလိုက္တာ… မမေထြးရယ္… ပါးစပ္ထဲ … ၿပီးလိုက္မယ္ … ဒီတခါ ေထြးမပစ္နဲ႔ ေနာ္… လရည္ေတြ မ်ိဳခ်လိုက္ …… အင့္ …… ဇြိ …… ဖပ္ …… ဗြပ္” ဝင္းႏိုင္ သင္ေပးထားသျဖင့္ ခင္ေထြး လီးစုပ္တတ္သည္မွာ သိပ္မၾကာေသးေပ။ ပါးစပ္အား လီးျဖင့္ လိုးေပးသည္ကိုလည္း ႏွစ္ၿခိဳက္ေနမိသည္။ ပါးစပ္ထဲ လီးတန္းလန္းမို႔ ခင္ေထြး စကား ျပန္မေျပာႏိုင္ေပ မ်က္လုံးေလး မွိတ္ကာ ေခါင္းေလး ၿငိမ့္သည္ ဆို႐ုံေလး လုပ္ျပလိုက္၏။

ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္လွ်က္ အေနထားျဖင့္ လီးစုပ္ေပးေနေသာ ခင္ေထြး ပါးစပ္ေလးအား ၾကည့္ကာ ဝင္းႏိုင္မွာ ကုတင္းေစာင္း ထိုင္ရင္း ကာမစိတ္မ်ား ႂကြတက္လာေတာ့၏။ ”အင့္…… စုပ္ စုပ္…… ရွီးးး…… အားဟား…… ေကာင္းတယ္” အားမလို အားမရျဖင့္ ကုတင္ေစာင္း ထိုင္ေနရာမွ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ထရပ္ကာ ခင္ေထြး ပါးစပ္အား ဆြဲလိုးပစ္သည္။ ပါးစပ္ေလး အလိုးခံရင္း ခင္ေထြးမွာ ႏႈတ္ခမ္း‌ေထာင့္မွ အက်ိအခြၽဲမ်ား ထြက္လာကာ မ်က္ရည္ ဝဲလာရွာ၏။ ပါးစပ္အား ဒူးေထာက္ အလိုးခံရင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပက္လက္လွဲခ်လိုက္ရာ ဝင္းႏိုင္မွာ အလိုက္သင့္ ခင္ေထြး မ်က္ႏွာအား ခြကာ ပါးစပ္အား ဖိလိုးေတာ့သည္။ ခင္ေထြး အသက္ရႈ ၾကပ္ကာ မ်က္လုံး ျပဴးထြက္ လာသည္။ လီးႀကီးမွာ ပါးစပ္ထဲ မဆန႔္မၿပဲ ျဖစ္ကာ အာေခါင္ လာလာေထာက္သျဖင့္ ခဏတိုင္း ပ်ိဳ႕တက္ ေန၏။ ဝင္းႏိုင္မွာ လည္ပင္းအတြင္းသား အေပ်ာ့ေလးအား လိုးေနရာ မရပ္ႏိုင္ေတာ့ ခင္ေထြး ေခါင္းအား ဖိကာ အဆက္မျပတ္ လိုးရင္း လရည္မ်ား ပန္းထည့္ လိုက္ေတာ့သည္။ ”အားးး…… ရွီးးး…… ထြက္…… ထြက္…… ထြက္ၿပီ ……အအအ … မမေထြး…အအ… မ်ိဳခ်ေနာ္” လွမ္းသတိ ေပးရင္း လရည္မ်ား ညႇစ္ထုတ္ရာ ခင္ေထြးမွာ ပက္လက္ အေနအထားႏွင့္ ဝင္လာသမွ် လရည္မ်ားအား တဂြတ္ဂြတ္ မ်ိဳခ်ပစ္ရသည္။ ”အင္း… ရၿပီ ရၿပီ… ဟူးးးး ရွီးးးးး” ဝင္းႏိုင္မွာ လရည္မ်ား ကုန္စင္မွ လီးအား ဆြဲထုတ္ကာ ထရပ္ရင္း ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွန္ လွဲလိုက္၏။ ခင္ေထြးမွာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပက္လက္ အေနအထားျဖင့္ ခ်က္ခ်င္း မထႏိုင္ေသးေပ။ ႏႈတ္ခမ္းတဝိုက္ ေပကပ္ေနေသာ လရည္ႏွင့္ အက်ိအခြၽဲမ်ားအား လက္ခုံျဖင့္ သုတ္ကာ အသက္ဝေအာင္ ရႈေနရသည္။ ခဏအၾကာမွ ထရပ္ကာ မွိန္းေနေသာ ဝင္းႏိုင္၏ လီးအား ျပန္မာလာေအာင္ ထပ္စုပ္ေပးေန၏။ “ဝင္းႏိုင္…… မမေထြးကို … လိုးေပးဦးေလ” ၁၀မိနစ္ခန႔္ စုပ္ေပးၿပီးသည္ႏွင့္ မာထင္လာေသာ လီးအား ဂြင္းတိုက္ေပးရင္း ေတာင္းဆို လိုက္ျပန္သည္။ ”မမရီ …… အေပၚက … တက္လိုးေလ” ဝင္းႏိုင္းမွာ ပက္လက္ အေနထားျဖင့္ ကုတင္ေပၚ ဇိမ္ခံရင္း ျပန္ေျပာေနသည္။

ခင္ေထြး အဖုတ္ေလး အရည္စိမ့္ထြက္ကာ လီးဆာေနသျဖင့္ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့။ ထရပ္ရင္း ထမိန္ခြၽတ္ကာ လီးထိပ္ေပၚ အဖုတ္ဝေလး ေတ့ကာ ဖိထိုင္ခ်လိုက္ရ၏။ အဖုတ္ထဲ လီးဝင္လာမွ ေနသာထိုင္သာ ရွိလာရသည္။ ၁၀ခ်က္ခန႔္ ပုံမွန္ေလး အထုတ္သြင္း လုပ္ရင္း လီးဝင္လီးထြက္ ေကာင္းလာသည္ႏွင့္ အားရပါးရ ေဆာင့္ေပးေနမိ၏။ ႐ြာထဲ ေနခင္းဘက္ လူေျခတိတ္ေနသျဖင့္ စိတ္လြတ္ ကိုယ္လြတ္ တအအ တအီးအီး ညည္းကာ ေဆာင့္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ စိတ္တိုင္းက် လိုသလို ေဆာင့္ေနရင္း မိနစ္၂၀ ေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ ၂ေယာက္သား ေရွ႕ဆင့္ ေနာက္ဆင့္ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့၏။ ထိုခ်ိန္ ၿမိဳ႕သြားခ်င္ဟန္ေဆာင္ၿပီး အိမ္ျပန္လာေသာ စိုးဝင္းအား ခင္စမ္းရီေရာ ဝင္းႏိုင္ပါ သတိမထားမိခဲ့။ စိုးဝင္းမွာ ညပိုင္း မယားျဖစ္သူ ခင္ေထြး၏ ေန႔လည္ဘက္ သူမရွိခ်ိန္ ခ်ိန္းလိုးရန္ ေျပာေနေသာ စကားအား ၾကားေယာင္ကာ ႐ြာထိပ္တြင္ ႏြားလည္းအား ထားခဲ့ၿပီး ႏြားႏွစ္ေကာင္အား အပင္ရိပ္တြင္ ခ်ည္ရင္း အိမ္သို႔ ေျခခ်င္ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေပၚတက္ကာ အသံမေပးပဲ ထရံၾကားမွ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနရာ မယားျဖစ္သူမွာ ၿပီးသြားသည္ႏွင့္ ဖင္အားႂကြကာ ေဘးနားလွဲခ်စဥ္ ဝင္းႏိုင္လီးအား ျမင္လိုက္ရ၏။ မယားျဖစ္သူ အဖုတ္ထဲမွ ထြက္လာေသာ လီးႀကီးမွာ ေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္ ေထာင္မတ္ေနဆဲပင္။ တိုတ္ခိုင္ ထြားႀကိဳင္းေသာ ဝင္းႏိုင္လီးႀကီးအား ၾကည့္ရင္း မယားျဖစ္သူ ခင္ေထြး စြဲလမ္းသြားေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္း နားလည္မိ၏။ ႐ြာထဲ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ ထြန္းခိုင္ သတိေပးတုန္း အေလးမထားခဲ့သျဖင့္ ေနာင္တရေနရွာသည္။ ပက္လက္လွန္ လွဲေနေသာ ခင္ေထြးအဖုတ္မွ ဝင္းႏိုင္လရည္မ်ားမွာ ဖင္ၾကားထဲထိ စီးက်ေနသည္။ မယားျဖစ္သူ၏ အရည္႐ႊဲေနေသာ ေစာက္ပတ္အား အိမ္ေထာင္သက္တမ္း တေလွ်ာက္ ခုမွ ေနခင္း ေၾကာင္ေတာင္ ျမင္ဖူးရသည္။ လရည္မ်ား လွ်ံက်ေနရင္း ေစာက္ေခါင္း အတြင္းသား နီနီေလးပါ ျမင္ေနရ၏။

ထိုခ်ိန္ ဝင္းႏိုင္မွာ ထထိုင္ၿပီး ဒူးေထာက္လွ်က္ အေနထားျဖင့္ ပက္လက္ မွိန္းေနေသာ ခင္ေထြး၏ ရင္ဘတ္ေပၚ ခြလိုက္ျပန္၏။ စိုးဝင္း နားမလည္ ႏိုင္ေအာင္ ေၾကာင္သြားျပန္သည္။ ဘာမ်ား လုပ္မလို႔ပါလိမ့္ဟု ေတြးေနတုန္း ဝင္းႏိုင္မွာ ေစာက္ရည္နံ႔ လရည္နံ႔မ်ား တေထာင္းေထာင္း ထေနေသာ လီးအား ခင္ေထြး ပါးစပ္နား ေတ့ေပးလိုက္၏။ အသန႔္ရွင္း ႀကိဳက္ေသာ မယားျဖစ္သူ ခင္ေထြးမွာလည္း သူမ မဟုတ္သလိုပင္ အက်ိအခြၽဲမ်ား ကပ္ေနေသာ ဝင္းႏိုင္ လီးအား မက္မက္ေမာေမာ စုပ္ေပး ေနျပန္သည္။ ဝင္းႏိုင္မွာ ခင္ေထြး မ်က္ႏွာေလးအား ႐ႊန္း႐ႊန္း စားစားၾကည့္ကာ ပါးစပ္ထဲ လီးအား အရင္းထိ ထိုးသြင္းပစ္၏။ ပါးစပ္ထဲ လီးတံႀကီး မဆန႔္မၿပဲ ဝင္သြားသျဖင့္ စိုးဝင္းမွာ ၾကည့္ရင္း စိတ္မသက္သာေသာ္လည္း ခင္ေထြးမွာ မ်က္ခုံးေၾကာ၂ဖက္ တြန႔္သြား႐ုံမွအပ အခက္အခဲ ငုံကာစုပ္ေပးေနသည္။ ေခါင္းေလးေမာ့ကာ ပါးစပ္အား အလိုးခံေနျပန္သည္။ ခဏအၾကာ ခင္ေထြး ပါးစပ္ထဲ ဝင္းႏိုင္လီးမွာ ျပန္လည္ မာေက်ာလာ၏။ ”ရွီးးးးး…… ရၿပီ ……… မမေထြး…… ဝမ္းလ်ား ေမွာက္လိုက္” ဝင္းႏိုင္မွာ ခင္ေထြး ပါးစပ္ထဲမွ လီးအား ျပန္ဆြဲထုတ္ရင္း ထရပ္လိုက္သည္။ ခင္ေထြးမွာ မတ္တပ္ရပ္ထားေသာ ဝင္းႏိုင္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းၾကား ခႏၶာကိုယ္အား တပတ္လွည့္ကာ ေမွာက္ရင္း ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ေပးေန၏။ ဝင္းႏိုင္တေယာက္ ေျခႏွစ္ဖက္အား ေနာက္အနည္းငယ္ ဆုတ္ကာ ခင္ေထြး၏ ဖင္အေနာက္နား ေပါင္ရင္းေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ဖင္ဝေလးႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္အုံေပၚ စီးကပ္ေနေသာ လရည္မ်ားအား ဒစ္ျဖင့္ ဖိပြတ္ေန၏။ တဆက္တည္း ဖင္ႏွစ္ျခမ္း ၿဖဲကာ တံေတြးေထြးခ်ရင္း ဖင္ဝ နီညိဳေလးထဲ လီးထိပ္ ဖိသြင္းလိုက္သည္။ ”ဟင္…… အေပါက္မွားမယ္ …… ဝင္းႏိုင္” ”မမွားပါဘူး … မမေထြးရယ္…… ဖင္ကို လိုးေပးမလို႔ပါ” ခဏအၾကာ ခင္ေထြး၏ ေအာ္သံေလး ငယ္သံပါေနေတာ့သည္။ ဝင္းႏိုင္မွာ ခင္ေထြး ေအာ္သံအား ဂ႐ုမစိုက္ေပ။ လီးအား အဆုံးထိ ထုတ္လိုက္ ျပန္သြင္းလိုက္ႏွင့္ တခ်က္ခ်င္း ဖိလိုးေန၏။

ခင္ေထြး ေက်ာေပၚ ေမွာက္ခ်ကာ ပုခုံးေလး ကိုက္လိုက္ ဖင္ႂကြလိုးလိုက္ႏွင့္ ခဏအၾကာ ဖင္ထဲမွ လီးအားထုတ္ကာ အဖုတ္ထဲ ေျပာင္းလိုးေပးသည္။ ခင္ေထြးတေယာက္ ဖင္ေရာ အဖုတ္ေရာ တလွည့္ဆီ အလိုးခံရင္း ေမ်ာ့ေနေတာ့၏။ ဝင္းႏိုင္ ၿပီးသြားခ်ိန္ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ ျဖစ္က်န္ရစ္သည္။ စိုးဝင္း အျပင္ခဏ ေရွာင္ၿပီး ျပန္လာရာ အိမ္အေပၚထပ္၌ ဝင္းႏိုင္ မရွိေတာ့ေပ။ ကုတင္နား ေရာက္သည္ႏွင့္ ေခြေခြေလး လွဲေနေသာ မယားျဖစ္သူ ဖင္ႀကီးအား ၾကည့္ကာ လီးက ေတာင္လာသည္။ ပုဆိုးအား စလြယ္သိုင္းကာ အဖုတ္ဝ ေတ့ရင္း ေဆာင့္လိုးေတာ့၏။ ”အား…… အေမ့…… ကိုစိုးဝင္းလား” ”အင္း …… ရွီးးး …… အင့္…… ဘြတ္ ဘြတ္ … ေကာင္းတာကြာ” ဝင္းႏိုင္ လီးဒဏ္ေၾကာင့္ ခင္ေထြးမွာ ဖင္ေရာ အဖုတ္ပါ က်ိန္းေနရသည္။ ကံေကာင္း ေထာက္မွစြာ စိုးဝင္းမွာ ၾကာၾကာ မလိုးႏိုင္ပဲ အခ်က္ ၃၀ေလာက္ ေဆာင့္ကာ အဖုတ္ထဲ လရည္ ပန္းထဲ့ရင္း ေဘးနား ဝင္လွဲေနသည္။ ”ကိုစိုးဝင္း…… ၿမိဳ႕ မတက္ဖူးလား ” ”အင္း” ”ဘာလို႔လဲ” ”ေနာက္တပတ္မွ… သြားေတာ့ မလို႔”။ ဒီရက္ပိုင္းထဲ ၁၀ရက္ခန႔္ ဝင္းႏိုင္ ေပ်ာက္ေနသည္။ ခင္ေထြး အိမ္မႈ႕ ကိစၥမ်ား လုပ္ၿပီးတိုင္း အနားယူခ်ိန္ ဝင္းႏိုင္ လီးႀကီးကိုသာ ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။ စိတ္ထဲ တႏုံ႔ႏုံ႔ျဖင့္ တခုခု လိုအပ္သလို ခံစားေနရ၏။ လင္ျဖစ္သူ စိုးဝင္းႏွင့္လည္း တစ္ပတ္ တစ္ခါေလာက္သာ လင္မယားသဘာဝ ဆက္ဆံျဖစ္သည္။ အိမ္သာ ထဲဝင္ၿပီး အဖုတ္ထဲ လက္သြင္းေမႊကာ အာသာေျဖေသာ္လည္း စိတ္ေက်နပ္မႈ မရခဲ့ေပ။ ေနာက္၃ရက္ခန႔္အၾက ညီမျဖစ္သူ အိမ္ဘက္ လူရိပ္ ျမင္လိုက္သျဖင့္ စိတ္လႈပ္ရွားသြားမိသည္။ လင္ေတာ္ေမာင္ စိုးဝင္း အျပင္ထြက္သည္ႏွင့္ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့။ ညီမျဖစ္သူ အိမ္ဘက္ ေျခဖြနင္းကာ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ခင္ေထြး ထင္သည့္အတိုင္း ဝင္းကို ျပန္ေရာက္လာသည္။ တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ မဟုတ္ မယားျဖစ္သူ ခင္ေမသန္းပါ အတူပါလာခဲ့၏။ ”အား …… အား …… အား …… လိုးစမ္း …… ဖင္ကို … လွ်ာနဲ႔ …… လိုးစမ္း …… အား …… ေကာင္းလိုက္တာဟာ” ခင္ေမသန္းအား ကုတင္ေပၚ ပက္လက္ လွဲခိုင္းၿပီး ေပါင္ၾကားထဲ ေခါင္းတိုးကာ ယက္ေပးေန၏။ မယားျဖစ္သူ အႀကိဳက္ လွ်ာအား စုခြၽန္ကာ ဖင္ေပါက္ နီညိဳေလးအား ထိုးလိုက္ ဖိယက္လိုက္ ေမႊလိုက္ လုပ္ေပးေနသည္။

”အင္း … အင္း …. အ …… ရွီး ….. အား ….. ကြၽတ္ ……… ေတာ္ၿပီ ……… ၿပီးသြား လိမ့္မယ္ ” ခင္ေမသန္း ထထိုင္စဥ္ ဝင္းႏိုင္မွာ ထရပ္ရင္း ပုဆိုးခြၽတ္ကာ ပါးစပ္နား လီးထိပ္ ေတ့ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ ခင္ေမသန္းမွာ အရင္ဆုံး ဒစ္ဖူးအား ဆြဲစုပ္ကာ ပါးစပ္ထဲ ငုံရင္း လဥႏွစ္လုံးအား လက္ျဖင့္ ေခ်ေပးေနသည္။ ခဏအၾကာမွ လီးတံအား အရင္းထိ ၿမိဳထားလိုက္၏။ ခင္ေထြးတေယာက္ ညီမျဖစ္သူ၏ လီးစုပ္ ကြၽမ္းက်င္မႈအေပၚ  အားက်ေနမိသည္။ ပါးစပ္အား လီးအရင္းထိ အလိုးခံႏိုင္ေသာ္လည္း ၿမိဳမခ် ႏိုင္ေသးေပ။ ခင္ေမသန္းမွာ လုပ္ေနက် အလုပ္တစ္ခု လုပ္ေနသလိုပင္ အခက္ခဲမရွိ လီးအား အရင္းထိ ၿမိဳလိုက္ ျပန္ထုတ္လိုက္ႏွင့္ ဒစ္ဖူးအား သြားေလးျဖင့္ ဖိဖိ ကိုက္ေပးေနျပန္၏။ ခင္ေထြးတေယာက္ စိတ္ဝင္တစား ၾကည့္ေနကာ လက္တဖက္မွာ ေပါင္ၾကားထဲ ထမိန္အျပင္မွ ပြတ္ေနမိသည္။ မျမင္တာ ၁၀ရက္ေက်ာ္ ရွိေနၿပီျဖစ္ေသာ ဝင္းႏိုင္ လီးႀကီးမွာ ညီမျဖစ္သူ ပါးစပ္ထဲ အေၾကာႀကီးမ်ား ထကာ တင္းေျပာင္ေနသျဖင့္ ေျပးၿပီးစုပ္ခ်င္သည့္ စိတ္မ်ား တဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚေနရ၏။ “လိုးေတာ့ဟာ…… ဝင္းႏိုင္” ခင္ေမသန္းမွာ လီးထိပ္အား ခပ္ျပင္းျပင္း တခ်က္ ဆြဲစုပ္ရင္း ကုတင္ေပၚ ဝင္းႏိုင္ေရွ႕ ေလးဖက္ ကုန္းေပးလိုက္သည္။ ”မိန္းမ… အဖုတ္ လိုးရမွာလား … ဖင္လိုး ရမွာလား” ”ဖင္ကို အရင္လိုးဟာ … နင္ ငါ့ကို …… ဖင္လိုး မေပးတာ ၾကာၿပီ” ”ဟမ္…… နင့္ဖာသာ … စိတ္ဆိုးၿပီး…… အေမ့အိမ္… ျပန္ျပန္ အိပ္ေနတာေလ“။ “ေတာ္စမ္းပါ …… အေမ့ဆီ ျပန္အိပ္လည္း …… နင္လိုးခ်င္ရင္… လာလိုးလို႔ … ရေနတာ …… ဘယ္မယားငယ္… သြားလိုး ေနမွန္းမွ မသိတာ… ဟြန႔္” ဝင္းႏိုင္ ဘာစကားမွ ထပ္မေျပာေတာ့ပဲ ခင္ေမသန္း ဖင္ဝေလးထဲ တံေတြး ေထြးခ်ကာ လက္ခလယ္ေလးႏွင့္ ထိုးေမႊ ေပးေနသည္။ ခဏအၾကာ လက္ညိဳးပါ ပူးထည့္ ေမႊလိုင္ရာ ခင္ေမသန္း ဖင္ႀကီး အၿငိမ္ မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ရမ္းခါရင္း ဖင္ႀကီး ေကာ့ေပးေနေတာ့၏။ ”ဟင့္ ….ရွီးးးးး …… အအ ….အရမ္း ေကာင္းေနၿပီ…… ေယာက္်ားရယ္…… အားဟား…… လိုးပါေတာ့” ခင္ေမသန္း စကားအဆုံး ဝင္းႏိုင္မွာ ဖင္ထဲမွ လက္ေခ်ာင္းမ်ား ျပန္ထုတ္ရင္း ဖင္အား ဆြဲေထာင္ပစ္လိုက္သည္။

လီးထိပ္အား တံေတြးစြတ္ရင္း ဖင္ထဲ ဖိသြင္းျပစ္လိုက္၏။ ”အ…… အေမ့……… ရွီးးးး” ဒစ္ႀကီး ျမဳပ္သြားသည္ႏွင့္ ခင္ေမသန္း ေခါင္းေလး ေမာ့တက္လာသည္။ ဝင္းႏိုင္ ေဆာင့္လိုးတိုင္း ဖင္ႀကီး ေကာ့ေပးရင္း ေအာ္ညည္းေန၏။ ခင္ေထြးတေယာက္ ညီမျဖစ္သူ ဖင္ထဲ ဝင္ထြက္ေနေသာ လီးႀကီးအား ၾကည့္ကာ ဖင္ဝေလး ယားလာၿပီး အစား ဝင္ခံခ်င္သည့္ စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာရသည္။ အဖုတ္ ပြတ္ေနေသာ လက္အား ဖင္ဆီေ႐ြ႕ကာ ထမိန္အျပင္မွ ဖင္ေပါက္ေလးထဲ ရသေလာက္ လက္ေခ်ာင္းေလး ထိုးသြင္းပစ္မိ၏။ ”အား … အား …… ေယာက္်ားရယ္ …… လိုးပါ …… အအ … မခံရတာ ၾကာေတာ့ ေကာင္းလိုက္တာ ဟာ” ထိုခ်ိန္ ညီမျဖစ္သူ ေအာ္သံေလး ထြက္ေပၚလာသျဖင့္ ေသခ်ာ ျပန္ၾကည့္ေနျပန္၏။ ”ေကာင္းလား …. မိန္းမ ….. အင့္ ……… အင့္ ……… ဇြိ…… ဗြပ္ ” ၾကည့္ေနရင္း ဝင္းႏိုင္း၏ ေစာင့္ခ်က္မ်ား ျပင္းထန္လာကာ ေခြၽးမ်ား ႐ႊဲလာသည္ကို ျမင္ေနရသည္။ ”အအ ……… ရွီး….. ကြၽတ္…… လိုးလိုး… ေယာက္်ား ….. မရပ္နဲ႔ေတာ့…… မိန္းမ ၿပီးေတာ့မယ္……… အအအ…… ေကာင္းတာ ……… ေယာက္်ားရယ္” ”အင့္…….ညႇစ္ထား ….. မိန္းမ ……. အားအား…… ေယာက္်ားလည္း ၿပီးေတာ့မယ္ … ရွီးးးးး…… အင့္ အင့္” အဆက္မျပတ္ ဆြဲလိုးရင္း ဝင္းႏိုင္တေယာက္ ခင္ေမသန္းႏွင့္ ေရွ႕ဆင့္ ေနာက္ဆင့္ ၿပီးကာ ဖင္ထဲကို လရည္မ်ား လွ်ံထြက္လာေအာင္ ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ လီးႀကီးအား ဆြဲထုတ္လိုက္ရာ ဖင္စအိုေပါက္ေလးမွာ အသားနီမ်ားလွန္က ဟေနၿပီး ခင္ေမသန္းက ဖင္ကို ပြစိပြစိ လုပ္လိုက္ရာ ဖင္ေပါက္ထဲမွ လရည္မ်ား စိမ့္ထြက္လာသည္မွာ အသဲယားစရာ ေကာင္းလွသည္။ ခင္ေထြးလည္း သူတို႔ႏွင့္အၿပိဳင္ ၾကည့္ေနရင္း ေစာက္ရည္မ်ားထြက္က်ကာ ၿပီးသြားေတာ့သည္။….ၿပီး