စိတ်မထိန်းနိုင်တဲ့နွယ်

ဗျောက်ဖောက်သံများ ဆူညံနေသည်။ “ရွှီးးးးး… ဖေါင်း… ဖေါင်း…… ရွှီးးးး…… ဖေါင်းးးးး…… ဒိုင်းး…… ရွှီးး…… ဖေါင်းး…… ဒိုင်း” နွယ်တို့ မြို့လေးရဲ့ သီတင်းကျွတ် ညလေးပေါ့။ တရပ်ကွက်လုံး မီးတွေ လင်းထိန်နေတယ်။ ကလေးတွေလည်း ဖျောက်အိုး ဖေါက်လိုက် မီးရှူးမီးပန်းတွေ လွတ်လိုက် ပျော်ရွှင် နေကြတယ်။ ” မနွယ်ရေ…… ပြီးပြီလား ” ” ဟုတ်… မမလှိုင်” ဘေးအိမ်က မမလှိုင်တို့ လင်မယားနဲ့ ပွဲသွား ကြည့်မလို့ အရင်ရက်က ပြောထားကြတာ။ မမလှိုင် နာမည်က မိုးမိုးလှိုင် သူ့ယောက်ျား နာမည်က ကိုနေမင်း။ လင်မယား ၂ယောက်လုံးက ရုံးဝန်ထမ်းတွေပါ။ နွယ်တို့ လင်မယားထက် ၃နှစ်လောက် ကြီးကြတယ်။ နွယ်က ၃၂နှစ်ထဲ မမလှိုင်တို့ လင်မယားက ၃၅နှစ် ကျော်နေပြီ။ နွယ့်နာမည်က နွယ်နွယ်ဝင်းပါ။ အားလုံးက နွယ်ပဲ ခေါ်ကြတာ။ နွယ့်ယောက်ျား အောင်သူက နွယ်နဲ့ မတိမ်းမယိမ်းပါပဲ။ သူတို့ ဖုန်းကုမ္ပဏီက သီတင်းကျွတ် ဘုရားဖူး လိုက်ပို့တော့ ပါသွားလေရဲ့။ နွယ်တစ်ယောက်ထဲ အိမ်မှာ ပျင်းနေတုန်း မမလှိုင်တို့ လင်မယားက အဖေါ်လာစပ်တာနဲ့ ပွဲကြည့် ဖြစ်သွားတယ်။ ပွဲကလည်း နွယ်တို့ရပ်ကွက်နဲ့ မဝေးပါဘူး။ ခြေလျင် လျှောက်သွားကြတာ မိနစ် ၂၀လောက်ပါပဲ။ လမ်းတလျှောက် ၃ယောက်သား ရင်ဘောင်တန်းပြီး စကားတပြောပြောနဲ့ လျှောက်လာလိုက်တယ်။ ပွဲဈေး ရောက်တော့ လူက တစ်ညှပ်လာတာ။ တဖြည်းဖြည်း မမလှိုင်က နွယ့်အရှေ့ ကိုနေမင်းက နွယ့်အနောက် ‌နွယ်က အလယ်ထဲ ရောက်သွားရောပဲ။ ပွဲဈေးထဲ တိုးခွေ့လျှောက်ကြတော့ နွယ်က မမလှိုင် လက်မောင်းကို ဆွဲထားပြီး ကိုနေမင်းက နွယ့် ပုခုံးတဖက်ကို လက်တင်ဆွဲရင်း ဇတ်ရုံထိ လျှောက်ရတာပေါ့။ တချို့ လူငယ်တွေက မူးရူး အော်ဟစ်ပြီး တွန်းလား ခွေ့လားဆိုတော့ ကိုယ့်လူကိုယ် ကွဲမသွားအောင် ဆွဲထားရတယ်။ ကိုနေ လက်က နွယ်ပုခုံး ပေါ်ကနေ လက်မောင်းပေါ် ရွေ့ဆွဲထားပေးတာ။ တိုးဝှေ့ လျှောက်ရင်း လူက ကြပ်လာတော့ နွယ့်ဖင်နဲ့ ကိုနေ့ပေါင်ကြားက ခပ်နွေးနွေးအရာနဲ့ ဖိပွတ်သလို ဖြစ်တာ ခဏတိုင်းပဲ။ ကောက်ညှင်း ကြည်တောက် ဆိုင်နား ရောက်တော့ အရှေ့ဘက်ကို ကွေ့လာခဲ့ကြတယ်။ အဲဒီလမ်းက ဇတ်ရုံနဲ့ နီးလို့ပါ။ အဲဒီလမ်းက မုန့်ဆိုင်တန်း မရှိတော့ အမှောင်ကျသလို ဖြစ်နေတယ်။ တဖြည်းဖြည်း ကိုနေ့ ပေါင်ကြားက ဟာကြီး မာလာသလို နွယ့်ဟာလေးလဲ အရည်စို့နေတာပေါ့။

နွယ်လည်း အိမ်ထောင်သည် တယောက်မို့ သွေးသားက ဆူလာတာထင်တယ်။ မမလှိုင်ကတော့ ဇတ်ရုံ ရောက်ဖို့ အားသန်နေတာ သူ့နောက်က နွယ်တို့ကို သတိမထားမိဘူး။ အဲဒီချိန် နွယ့်ခံစားမှု့က တကိုယ်လုံးကို သွေးဆူပြီး ခန္ဓာကိုယ်ထဲက တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ဘယ်လို အရသာမှန်းကို မသိတာ။ လင်နဲ့ အကြိမ်ကြိမ် ဆက်ဆံဖူးပေမယ့် သူစိမ်းယောက်ျားတယောက် ဟာကြီးနဲ့ ထောက်ခံရတဲ့ ခံစားမှုက မတူဘူးလေ။ ဇတ်ရုံထဲကို လက်မှတ်ဖြတ်ပြီးဝင်တော့ အထဲမှာ လူတွေ အတော်များများ ရောက်နေကြပါပြီ။ မီးထွန်းထားလို့ နွယ်လည်း ဖင်ကြားအောက် စိုနေလားဆိုပြီး လက်နောက်ပြန် စမ်းကြည့်ရသေးတာ။ အတွင်းခံပါတော့ အရည်လေးတွေ ကွက်မနေပါဘူး။ စိတ်တော့ သိပ်မပူမိပါဘူး နှင်းဆီပုံ ပန်းပွင့်ရိုက် ပါတိတ်အနက် ဝမ်းစက်မို့ ကွက်လည်း မသိသာလောက်ဖူးလေ။ ”နေမင်း … ဖျာလက်မှတ် … သွားဝယ်ဟာ … ဒုတိယတန်း ရအောင် ဝယ်ခဲ့” ”အင်းပါ လှိုင်ရယ် … နေရာ အလွတ်တွေ ကြည့်ပြီး… နံပတ်ပြော” ဇတ်ရုံထဲ ဖျာတွေ ကြည့်ပြီး မမလှိုင်က ကိုနေကို ဖျာသွား ဝယ်ခိုင်းနေတာ။ ”အတွင်းထဲ … ငါမကြည်ချင်ဘူး … ဒီအလယ်တန်းက … ဘေးစွန်းဖျာသာ … ဝယ်ခဲ့” မမလှိုင်က ပွဲမစခင် ဇတ်ရုံထဲက ခုန်ပေါက်က နေတဲ့လူတွေကို ကြည့်ပြီး စိတ်ရှုပ်နေပုံနဲ့ ဘေးစွန်းဖျာကိုပဲ ဝယ်ခိုင်းလိုက်တာ။ ကိုနေလည်း ဖျာနံပါတ် ကြည့်ပြီး လက်မှတ်ဖြတ်တဲ့ ရုံပေါက်နား တခေါက် ပြန်သွားဝယ်လာခဲ့တယ်။ လက်မှတ်ရတာနဲ့ မမလှိုင်က ဖျာကိုဆွဲခါပြီး အသင့်ပါလာတဲ့ အိပ်ယာခင်းအပါးလေး ခင်းလိုက်တယ်။ ဖျာက သေးပေမယ့် ထုံးစံအတိုင်း ၄ယောက် ထိုင်ကြည့်ကြတာ များပါတယ်။ ”ကဲ… ဖျာတော့ ရပြီ … လက်ဖက်နဲ့ ကော်ဖီတော့ ပါလာတယ် … ညကြ အဆာပြေစားဖို့ တခုခု သွားဝယ်ရမယ်…အနားပေးချိန် … အပြင် မထွက်ချင်ဘူး” နေရာချ စီစဉ်ပြီးမှ မမလှိုင်က ညလယ်စာ စားဖို့ မုန့်ဝယ်ချင်နေတာ။ ဒါနဲ့ မမလှိုင်ကို အစောင့်ထားပြီး ကိုနေနဲ့ နွယ်တို့ မုန့်တစ်ခေါက် ထွက်ဝယ်ဖြစ်ကြတယ်။ ဇတ်ရုံထဲ ပြန်ရောက်တော့ ၃ယောက်သား စကားပြောလိုက် နေကြာစိ စားလိုက်နဲ့ အတော်လေးကြာမှ ပွဲထွက်တာ။ တချို့လူတွေက ပွဲထွက်မှ ကိုယ့်ဖျာကို ဓါတ်မီးထိုးရှာပြီး ရောက်လာကြတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း ပွဲထွက်တာနဲ့ ဇာတ်ရုံထဲက မီးတွေ အမှောင်ချပစ်တော့ ဖျာမဝယ်ပဲ ခပ်တည်တည် ဝင်ထိုင်ကြည့်တဲ့ လူတွေနဲ့ ပွဲထွက်မှ ရောက်လာတဲ့ ဖျာပိုင်ရှင်တွေ စကားများကြပေါ့။

ဇတ်ရုံက တာဝန်ရှိတဲ့သူတွေ လာရှင်းမှ အဆင်ပြေသွားကြတာ။ စတိတ်ရှိုးစတော့ အကုန် လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာပါပြီ။ ဘေးက လူငယ်တွေ ထကတော့ မမလှိုင် ပါလာတဲ့ခြင်းကို နင်းမိမှာစိုးလို့ နွယ်က နောက်ဆုတ်ထိုင်ပြီး ခြင်းကို ရှေ့ယူထားလိုက်ရတယ်။ အစပိုင်း မမလှိုင်နဲ့ နွယ်က ရှေ့မှာ နှစ်ယောက်အတူ ကပ်ထိုင်ရင်း ကိုနေက မမလှိုင်နောက်က ကပ်ထိုင်ကြည့်ကြတာပါ။ ခြင်းကို နွယ့်ရှေ့ထားပြီး နွယ်က နောက်ဆုတ် ထိုင်တော့ ကိုနေနဲ့ နွယ် ဘေးချင်းကပ်လျှက် ဖြစ်သွားရောပဲ။ ပြဇာတ်စတော့ မမလှိုင်က ဝယ်လာတဲ့မုန့်တွေ ခြင်းထဲက ထုတ်စားနေတယ်။ ကိုနေက အသင့်ဖျော်လာတဲ့ ဓါတ်ဗူးထဲက ကော်ဖီကို ခွက်လေးထဲ ငှဲ့သောက်ရင်း မမလှိုင်ကို မုန့်ထုပ်တွေ ဖေါက်ပေးနေတာ။ နွယ်က လက်ဖက်ချိုင့်ဖွင့်ပြီး လက်ဖက်ပဲ စားလိုက်တော့တယ်။ ညလယ်ကြ ဘေးစွန်းဖျာမို့ လူငွေ့သိပ်မရှိတော့ အေးလာတာပေါ့။ ကိုနေလည်း တင်ပလင်ခွေ ထိုင်လျှက်အနေထားနဲ့ မမလှိုင်နောက်ကျော တိုးကပ်နေပြီ။ နွယ်က ဘေးစွန်းထိုင်တော့ ပိုဆိုးရောပဲ။ နွယ့်ညာဖက် ခပ်လှမ်းလှမ်းက ဇတ်ရုံကာထားတဲ့ ဝါးကြမ်းကြားတွေထဲက လေတိုးနေတာ။ ကိုနေဘက် တိုးတော့ နွယ့်ဘယ်ဘက်ပေါင်နဲ့ ကိုနေ ညာဘက်ပေါင် ထိကပ်နေတယ်။ မမလှိုင်ခါးကို နောက်က ပွေ့ဖက်ထားတဲ့ ကိုနေ ညာလက်က နွယ့် ဒူးခေါင်းပေါ် ဘတ်ကနဲ့ ကျလာလို့ မျက်လုံး စွေကြည့်လိုက်တယ်။ ကိုနေက ခပ်တည်တည်ပါပဲ တဖြည်းဖြည်း နွယ့်ပေါင်လယ် ရောက်လာတော့ လက်ချောင်းတွေက ပေါင်အတွင်းသားတွေကို ညှစ်စမ်းနေပြီ။ ထမိန်အောက်က အတွင်းခံပေါ် ဖိစမ်းတဲချိန် နွယ့်ဘယ်လက်က ကိုနေ ညာလက်ကို အုပ်ပြီး ပြန်ကိုင်ထားလိုက်တာပေါ့။ ပေါင်ခြံနားလေး ညှစ်လိုက် ဖွလိုက်နဲ့ ကိုနေ လက်ချောင်းတွေ နွယ့်ပေါင်ဂွထဲ အတင်း တိုးဝင်လာနေပြီ။ နွယ်လည်း သာယာနေမိတာ ထင်တယ် ပေါင်ကို ရွေ့လိုက်ရင် ရနေတာကို မရွေ့မိတာလေ။ ကိုနေ့ လက်က ပေါင်ခြံနားထိ ရွေ့လာပြီး ခပ်တင်းတင်းလေး ထပ်ညှစ်ပေးနေပြန်ရော။ အမှောင်ထဲမို့ နောက်က လူတွေလည်း မြင်ရဖို့ မလွယ်တော့ နှစ်ယောက်သား အတင့်ရဲနေမိတယ်။ ဘယ်လက်က မမလှိုင်ခါးကို ဖက်ထားရင်းနဲ့ ညာလက်က နွယ့်ပေါင်ကြားထဲ နိူက်နေလို့ ကိုနေ့ မျက်နှာကို ခိုးကြည့်တော့ ခပ်တည်တည်ပဲ မျက်လုံးတွေက ဇတ်ခုံပေါ် စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေပုံပါ။ ခဏနေတော့ ထမိန်ပေါ်က နှိုက်ရတာ အားမရတဲ့ ပုံစံနဲ့ နောက်ဖက်က လူတွေကို တချက်လှည့်ကြည့်ကြီး ထမိန် အောက်နားစထဲ လက်သွင်းနှိုက်တော့တာ။

နွယ်လည်း ကိုနေ့ လက်ကောက်ဝတ်ကို အုပ်ကိုင်ရင်း အလိုက်သင့် ပေါင်ဂွလေးကို ရသလောက် ဖြဲပေးနေမိတယ်။ အရည်စိုနေတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို စမ်းမိတော့ နွယ့်မျက်နှာကို ဘေးတိုက် လှည့်ကြည့်နေတာ နွယ့်မျက်လုံးထောင့်က မြင်နေပေမယ့် မသိချင်ယောင် ဆောင်နေမိတယ်။ ပြဇာတ်ပြီး နှစ်ပါးသွားကြတော့ နွယ်ပြီးသွားရပြီ။ မိုးလင်းကာနီး ဇာတ်ပွဲ မပြီးခင်လေး ထရပ်ပြီး ထမိန် ပြင်ဝတ်ရတယ်။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီထဲ အရည်တွေရွှဲပြီး ပေါင်ခြံထဲ စိုစိစိုစိလေး ဖြစ်နေတော့တယ်။ သုံးယောက်သား အိမ်ပြန်လာပြီး နွယ်လည်း အိမ်ဝန်းတံခါးဖွင့်ဝင်ပြီး တံခါးကို ပြန်သော့ခတ်တော့ ကိုနေက သူတို့အိမ်ရှေ့က နွယ့်ကို လှမ်းကြည့်နေတယ်။ အိမ်ထဲ ရောက်တော့ အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ပေါ် ခေါင်းချလိုက်တာနဲ့ ချက်ချင်း အိပ်ပျော်သွားရောပဲ။ ပက်လက် အနေထားနဲ့ နှစ်နှစ် ချိုက်ချိုက် အိပ်မောကြနေတုန်း နွယ့်ပေါင်ဂွလေးထဲ ရွစိရွစိနဲ့ ခံစားမိလို့ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်မိလိုက်တယ်။ ”ဟင်…… ကို…… ကိုနေ ” ရုတ်တရက် လန့်သွားတာပေါ့။ ကိုနေက နွယ့်ညာဘက် ခါးနားလေး တင်ပလင်ခွေထိုင်ရင်း ဘယ်လက်က စောက်ပတ်လေး ဖြဲထားပြီး ညာလက်က သူ့ပေါင်ကြားထဲက လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုနေတယ်။ ထမိန်အောက်နားစက ခါးထိ လှန်တက်နေပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မျော့ကြိုးလေးက ပေါင်လယ်ထိ လိပ်ကျနေတော့ ပြတင်းပေါက်က ဝင်လာတဲ့ နေရောင်ကြောင့် ပေါင်ကြား လေးထဲ အဖုတ်က အတိုင်းသားပဲ။ ရုတ်တရက် ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိဘူး။ ကိုနေက အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လက်ချောင်းထိပ်လေးနဲ့ ဖိပွတ်ပေးရင်း ဂွင်းထု မရပ်သေးဘူး။ “ဟာ… ကို…… ကိုနေ…… မမလှိုင်…… ရှိတယ်…… မဟုတ်ဘူးလား” ပူထူပြီး အသံ တုန်တုန်ရီရီနဲ့ မေးလိုက်မိတာပါ။ ကိုနေကတော့ ညက ဇတ်ရုံထဲ အဖုတ်ကို နှိုက်တာ နွယ်က မငြင်းတော့ အတင့်ရဲနေတာပေါ့။ နွယ်တို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ် တက်ထိုင်ပြီး နွယ့်အဖုတ်ကို ဖြဲကြည့် ပြီး ဂွင်းထုနေတာလေ။ ”ရှီးး… အ … အ…… လှိုင်က…… မနက် ၁၀နာရီကတည်းက…… အင့်……အအ…… နိုးပြီး…… ထမင်းဟင်း ထချက်နေတာ…… မနွယ်ကို လာကြည့်တော့…… အိပ်ပျော်နေတာနဲ့…… မနွယ်ဖို့… ဟူးးး…… ရှီးး……… ထမင်းဟင်း… ပိုချက်ပြီး…… ခု လာပို့တာ” ကိုနေက စကား ပြန်ပြောရင်း တဘတ်ဘတ်နဲ့ သွယ့် စောက်ပတ်လေး ကိုကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေလျှက်ပါပဲ။ “ဒုက္ခပါပဲ… မမလှိုင်…… ဒီဘက် ကူးလာရင် အခက်…… မကောင်းဘူး ထင်တယ် ကိုနေ…… အို့…… အာ…… ရှီးးးး…… ကျွတ်ကျွတ်” နွယ် အကျိုးအကြောင်း ပြောနေတုန်း အစိလေးကို ဖိချေလိုက်တော့ ခါးလေးတွန့်သွားပြီး စုပ်သပ် လိုက်ရတာပေါ့။ ”ခု… နေ့ခင်း ၂ချက် ထိုးပြီ မနွယ်ရဲ့ …… လှိုင်လည်း…… ချက်ပြုတ် စားသောက်ပြီး…… ပြန်အိပ် သွားပါပြီ…… စိတ်မပူပါနဲ့” ကိုနေ ရှင်းပြနေတာ နားထောင်ရင်း စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ရမက်စိတ်တွေ ထကြွနေပါပြီ။

နွယ်လေ လင်နဲ့လည်း ၄ရက်လောက် ဝေးနေတော့ ကိုနေ့ အထိအတွေ့မှာ သာယာနေမိတာ ဝန်ခံပါတယ်။ ခုထိ လင်တော်မောင့်လီးက လွဲရင် သူစိမ်းယောကျား လီးကို မမြင်ဖူးပါဘူး။ ဒီလိုမျိုး နွယ့်အဖုတ်ကို ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေတဲ့ ကိုနေ့ လီးကို မြင်တော့ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာပြီး အလိုးခံချင်တဲ့ စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်လာတော့တယ်။ လင်တော်မောင့် လီးထက် တုတ်လည်းတုတ် ရှည်လည်း ရှည်တဲ့ ကိုနေ့ လီးကို အနီးကပ် မြင်တော့ စုပ်ကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်ကလည်း ထိန်းမရ။ မိန်းမသားဆိုတော့ အစ ခက်နေပြန်ပြီလေ။ ”အား… ကောင်းလိုက်တာ…… မနွယ်ရယ်…… ရှီးး” ကာမစိတ်တက်ပြီး တွေးနေတုန်း ကိုနေ လည်ပင်း ကြောတွေ ထောင်လာတယ်။ လီးထိပ်က လရည်တွေ တဖျောဖျော ပန်းထွက်လာတော့ နွယ့်ထမိန်တွေပါ စင်ကုန်ရောပဲ။ ကိုနေလည်း လရည်ထွက်ပြီး ပေါင်လည်ရောက်နေတဲ့ ခါးပုံစကို ပြန်ဆွဲပြီး ပုဆိုး ပြန်ဝတ်ရင်း အမောဖြေနေရှာတယ်။ “မိနွယ်ရေ… မိနွယ်” တကယ့်အချိန်ကြမှ နွယ် အလုပ်လုပ်တဲ့ ချည်ထည်စက်ရုံက သူငယ်ချင်းတွေ ရောက်လာရောပဲ။ ကိုနေလည်း အိပ်ခန်းထဲက ထွက်ပြီး အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းဘက် အမြန်လျှောက်ပြီး နွယ့်ဖို့ ယူလာပေးတဲ့ ထမင်းချိုင့်လေး ကိုင်ပြီး မယောင်မလယ် ရပ်နေတာပေါ့။ နွယ်လည်း ထမိန်ပြင်ဝတ်ပြီး အင်္ကျီကို ခါးထိ ဆွဲဆန့်ရင်း နောက်က လိုက်ထွက်လိုက်တယ်။ ”မိနွယ်… ညည်းလင်… ဘုရားဖူး ပါသွားတာဆို… လင်မရှိတော့…… တယောက်ထဲ…… ဆာနေ… နေ..” မနုနဲ့ နှင်းနှင်းတို့ အိမ်ထဲဝင်လာရင်း လှမ်းမေးနေတာ။ ရုတ်တရက် စားပွဲခုံဘေးနား မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကိုနေကို မြင်တော့မှ စကားစ ရပ်သွားတော့တယ်။ ”အော်… ဧည့်သည် ရောက်နေတာ ထင်တယ်” ကိုနေကို မြင်တော့မှ မနုက အားတုံ့အားနာနဲ့ စကားလွဲ မေးနေတာပါ။ ”ဧည့်သည် မဟုတ်ပါဖူးဟ… ဟိုဖက်အိမ်က … မမလှိုင်အမျိုးသား… ကိုနေမင်းပါ” ကိုနေလည်း နွယ်တို့ စကားပြောတုန်း မနုတို့ကို ရယ်ပြပြီး အိမ်ပြင် ပြန်ထွက်သွားတယ်။ “အဲလူက… အိမ်ထောင်သည် ဟုတ်ရဲ့လား … မိနွယ်… ပုံစံက အမိုက်စားနော်” ကိုနေ ထွက်သွားတာနဲ့ နှင်းနှင်းက တန်းမေးတော့တာပဲ။ နွယ့်စိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားမိသေးတယ်။ ”ဟုတ်ပါတယ်ဟာ… ညက… ငါ… သူတို့ လင်မယားနဲ့… ပွဲအတူ ကြည့်ပြီး… ဘာမှ မချက်နိုင်မှန်း သိလို့ … ထမင်းရော ဟင်းရော… လာပို့ ပေးတာ” ”ဟုတ်ရဲ့လား မိနွယ်ရယ်… နင့်လင် မရှိတုန်း… နေ့လည်စာ လာကျွေးရင်း… ဟွန်း ဟွန်း” ”ကောင်မနော်… နင်သာ…… လင်ငုတ်တုတ်နဲ့… ဂျာကြီးကို… မြူနေတာ … ငါမသိ ခက်မယ်” မနုတို့ နှင်းနှင်းတို့က စက်ရုံရောက်မှ ခင်ပေမယ့် ပြောမနာ ဆိုမနာတွေပေါ့။

မနုက အဆိုးဆုံးပဲ ထမင်စားနားချိန် ၃ယောက်ဆုံတာနဲ့ သူ့လင်က ဘယ်လိုလုပ်ကြောင်း စုံနေအောင် ပြောပြီးမှ စားကြ သောက်ကြတာ။ အစပိုင်း နွယ်လည်း မျက်နှာပူ နားရှက်ပေမယ့် နောက်ပိုင်း မနုရဲ့ အတွေ့အကြုံကို မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်ပြီး ညဘက် ယောက်ျားနဲ့ လိုးတဲ့အချိန် အရသာလေး ထူးကဲနေမိတော့တယ်။ မနုတို့ ရောက်လာတာမို့ နွယ်လည်း ထမင်းအိုး တလုံးချက်ပြီး အိမ်မှာ အရံသင့်ရှိတဲ့ လက်ဖက်သုပ် ပေးလိုက်တယ်။ မမလှိုင် ချက်ပို့တဲ့ဟင်းနဲ့ ၃ယောက်သား အတူစားပြီး ညနေစောင်းထိ စက်ရုံက အကြောင်းတွေ ထိုင်ပြောနေ ဖြစ်ကြတယ်။ မနုတို့ ပြန်မှ နွယ်လည်း ရေချိုးပြီး ခဏ အနားယူရင်း ဧည့်ခန်းထဲမှာပဲ တီဗွီ ထိုင်ကြည့်နေတာ။ ညကျ အိပ်ယာပေါ်မှာ တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ပါဘူး။ ကိုနေ ပေးသွားတဲ့ ကာမ အထိအတွေ့ကြောင့်ပေါ့။ ဟိုလှိမ့် ဒီလှိမ့်နဲ့ မျက်စိတွေ ကြောင်နေတော့တယ်။ တဖျောဖျောနဲ့ လရည်တွေ ပန်းထွက်နေတဲ့ ကိုနေ့ ဒစ်ကြီးကို ပြန်မြင်ယောင်ပြီး နွယ့်လက်တဖက်က ညဝတ် ဒူးဖုံးစကပ်လေးထဲ ရောက်သွားမိတယ်။ လက်ချောင်း ထိပ်လေးတွေက အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို ဖိဆွဲပြီး အစိလေးကို ဖိချေနေမိတယ်။ အစိကို ထိမိတာနဲ့ နွယ့်တကိုယ်လုံး တုန်ပြီး ကျဉ်တက်သွားတယ်။ ထပ် မဖိရဲတော့ပဲ ခြေရင်းဘက် ရောက်နေတဲ့ ဖက်လုံးကို ခြေထောက်နဲ့ ညှပ်ဆွဲယူပြီး ခန္ဓာကိုယ် ဘေးတစောင်း အနေထားနဲ့ ပေါင်ကြားထဲ ညှပ်ထားလိုက်တယ်။ ပေါင်ဂွ တည့်တည့် နေရာလေး လက်နဲ့ဖိပြီး ဖက်လုံးကို ညှပ်ပွတ်ပစ်တာ။ စိတ်ထဲ ကိုနေ့ လီးထိပ်ကို မှန်းပြီး ခပ်တင်းတင်း ပွတ်တော့ ခံစားမှုလေး ကောင်းနေတုန်း ၅မိနစ်လောက်ပဲ နွယ့်တကိုယ်လုံး အကြောတွေ တောင့်တင်းပြီး အထွဋ်အထိပ်ကို ရောက်သွားတော့တယ်။ အားမရပေမယ့် လတ်တလော ခံစားနေရတဲ့ ကာမဝေဒနာလေး သက်သာစေတာပေါ့။ နွယ့်ကိုယ် နွယ်လည်း နားမလည်တော့ပါဘူး။ ကာမပိုင် လင်ရှိရဲ့သားနဲ့ သူစိမ်း ယောက်ျားတယောက်ကို တိတ်တခိုး ငြိတွယ် နေမိတာလေ။ သေချာတာ တခုက ခုချိန် အိပ်ယာထဲ ကိုနေ ရောက်လာရင်တောင် ငြင်းဖို့ အင်အား မရှိတော့ပါဘူး။ နွယ့်ကိုယ်နွယ်လည်း အားမလို အားမရ ဖြစ်မိတာပေါ့။ ဒါမျိုး ဖေါက်ပြန်စိတ် ဝင်တယ်ဆိုတာ လင်နဲ့ကွဲနေတဲ့ တခုလပ်တွေ အဖြစ်များတာ ကြားဖူးပါတယ်။ ခုဟာက နွယ့်ယောက်ျား ခရီးသွားတာ ၃ရက်ရှိသေးတာ ဘာလို့ သူစိမ်း ယောက်ျားပေါ် သာယာနေမိလည်း မသိပါဘူး။ ခဏကြာမှ နွယ်လည်း နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

မနက်လင်းတော့ အိပ်ယာထ ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်ပြီး ခဏနားလိုက်တယ်။ ၁၅မိနစ်လောက် နေမှ ရေချိုးခန်းထဲ သွားတိုက် မျက်နှာသစ်ပြီး ရေချိုးကာနီး ကိုနေမင်းအကြောင်း ပြန်တွေးမိပြန်ရော။ သေချာ ပြန်စဉ်းစားကြည့်တော့ အနေနီးတာ ထင်တယ်။ လင်တော်မောင် ကျော်သူနဲ့က မနက်လင်း ကိုယ့်အလုပ် ကိုယ်သွား ညပိုင်းလေးပဲ ဆုံကြတာ။ အလုပ်ပိတ်ရက်က မတူတော့ ပျင်းရင် မမလှိုင်တို့ အိမ်ဖက်ပဲ ရောက်နေမိတယ်။ မမလှိုင်ကလည်း ရပ်ကွက်ထဲ ခပ်တည်တည်သာနေတာ နွယ်နဲ့ ရင်းနှီးပြီးနောက်ပိုင်း အိမ်တွင်းရေးတွေ တစ်တစ် ခွခွ ပြောပြတတ်တယ်။ ကိုနေနဲ့ မမလှိုင်တို့က အိမ်ထောင်သက် ကြာလာလို့တဲ့ အပြာကားတွေ ကြည့်ပြီး လိုးမှ အထွဋ်ထိပ် ရောက်တယ်တဲ့။ ခုကြ ကိုနေ့ လီးကို အလိုးမခံပဲ ပါးစပ်နဲ့ လရည်ပန်းထွက်အောင် စုပ်ပေးတတ်သလို ကိုနေကလည်း အလုပ်ပင်ပန်းတဲ့ နေ့ဆို မလိုးတော့ပဲ စောက်ဖုတ်ကို အရည်ထွက်အောင် ယက်ပေးပြီး စောက်ရည်ပါ မြိုချပေးတာတဲ့။ နွယ်လည်း စက်ရုံက သူငယ်ချင်း မနု ပြောပြတာတွေ နားထောင်ဖူးပါတယ်။ မမလှိုင် ပြောတာက ပိုပြီး ရမက်စိတ် ကြွလာပြီး တခါတခါ နားထောင်ရင်း အရည်စိမ့်ထွက်တဲ့ ရက်တွေ အများကြီး။ တဖြည်းဖြည်း မမလှိုင် ယောက်ျား ကိုနေမင်းကို နွယ် မသိမသာ အကဲခတ်မိလာတာပေါ့။ ကိုနေမင်းနဲ့ ပထမ အထိတွေ့က မှတ်မှတ်ရရ နွယ်တို့ ချည်ထည် စက်ရုံရဲ့ ၁၀နှစ်မြောက် အထိမ်းအမှတ်နေ့မှာ နေ့တဝက်ပဲ အလုပ်ဆင်းရပြီး အိမ်သုံး မီးဖိုချောင် ပစ္စည်းတွေ မဲဖေါက်ပေးတဲ့ ရက်ပဲ။ အဲ့နေ့က နွယ် အိမ်ရောက်တော့ နေ့လည် ၁နာရီခွဲလောက်ပေါ့။ မဲပေါက်တဲ့ ထမင်းပေါင်းအိုးလေး မီဖိုခန်းဖက် ထားပြီး စက်ရုံဝတ်စုံလေး ချွတ်လဲလိုက်တယ်။ အင်္ကျီလက်ပြတ်လေးနဲ့ ထမိန်အပျော့သားလေး ဝတ်ပြီး မမလှိုင်တို့ အိမ်ဖက် ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် မမလှိုင်တို့ လင်မယားလည်း ရုံးပိတ်ရက်မို့ အိမ်မှာ ရှိနေတယ်။ အိမ်ဝန်းတံခါး စိထားလို့ လူရှိမှန်း သိတာနဲ့ ဖွင့်ဝင်လိုက်တယ်။ အိမ်ထဲရောက်တော့ ၂ယောက်လုံး မရှိဘူး နောက်ဖေးဘက် လျှောက်လာမှ ရေချိုးခန်းထဲ တဘုတ်ဘုတ်နဲ့ မမလှိုင်ရဲ့ အဝတ်လျှော်သံ ကြားလိုက်ရတာ။ ”ဟော… မနွယ် … အလုပ်ပြန်တာ စောတယ်နော်” ဖွင့်ထားတဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါးရှေ့ ရပ်လိုက်တာနဲ့ မမလှိုင်က စပြောတော့တယ်။

”ဟုတ် …… နေ့တဝက်… ပိတ်လို့” ”လှိုင်ရေ… မီးချောင်းက… ကောင်းတယ်ဟ… စတပ်တာပဲ လဲရမှာ… အိပ်ခန်းထဲက ဗီဒိုအံဇွဲထဲမှာ… အသစ်ဝယ်ထားတာ ရှိတယ်… ယူလာခဲ့လိုက်” မမလှိုင်နဲ့ စကားပြောနေတုန်း ကိုနေမင်း အသံက အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းနဲ့ ကက်လျှက် အခန်းလွတ်ထဲက ထွက်ပေါ် လာတာ။ မမလှိုင်က အဝတ်လျှော်နေလို့ နွယ်ပဲ သူတို့အိပ်ခန်းထဲက စတတ်တာ တခုယူပြီး သွားပေးလိုက်တယ်။ ”အော်… ခုန အသံ ကြားတယ် မှတ်တယ်… မနွယ်… ရောက်နေတာကိုး” ”ဟုတ် … ကိုနေ …… အလုပ်က … နေ့တဝက် ပိတ်တာ” အိပ်ခန်းအလွတ်ကို အခန်းရှင်းရင်း မီးချောင်း ပြင်နေတာ နေမှာ။ ထိုင်ခုံပေါ် တက်ပြီး မျက်နှာကျက်က ဖန်ချောင်းကို ကိုင်ထားတဲ့ ကိုနေမင်းကို နွယ် လှမ်းကြည့်ရင်း ပြန်ဖြေလိုက်တာပါ။ ”အင်း … ကိုနေတို့လည်း အလုပ်ပိတ်တာနဲ့ … အခန်းလွတ်တွေ ရှင်းနေကြတာ… ဖန်းချောင်းက ကောင်းသေးတယ် … စတတ်တာ မကောင်းတာ” နွယ့်လက်ထဲက စတပ်တာအသစ်ကို လှမ်းပေးတော့ ဖန်ချောင်းက မမှီတမှီမို့ လက်က လှမ်းမရဘူး ဖြစ်နေတာပေါ့။ အခန်းထဲ မီးမလင်းပေမယ့် ပြတင်းပေါက်က နေရောင်ကြောင့် ကိုနေမင်း ပုဆိုးထဲက ဟာကြီး ငိုက်ဆင်းနေတာ နွယ် မြင်နေရတော့ စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားရတယ်။ “လက်က လွတ်မရဘူး မနွယ်ရယ်… ခုန်ပေါ် တက်ပြီး… စတပ်တာလေး ထည့်ပေးပါ့လား” နွယ်လည်း ကိုနေမင်း စကားကြောင့် ခုန်ပေါ် လွတ်နေတဲ့ နေရာလေးပေါ် တက်ပြီး ဖန်ချောင်း အပေါ်ဖက်က စတပ်တာ ထည့်တဲ့ အပေါက်ထဲ စမ်းထည့်ပေးလိုက်တယ်။ အပေါက်ထဲ ဝင်ပေမယ့် စတပ်တာ ထိပ်က ငုတ်လေး ၂ခုက အတွင်းလိုင်းဘက် မဝင်သေးလို့ လှည့်လှည့် စမ်းထည့်နေရတာ။ ကိုနေမင်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားမို့ ကိုနေမင်းဆီက ကိုယ့်နံ့လေးက နွယ့် နှာခေါင်းဝကို တိုးဝင်လာတယ်။ ”ရလား… မနွယ်” ”စတတ်တာ ခေါင်းက ဝင်တယ်… ထိပ်က ငုတ်လေး၂ခုက… အတွင်းထဲ မကျသေးတာ” ကိုနေမင်း ပြန်ဖြေနေတုန်း နွယ့်ဗိုက်သားလေးရဲ့ အောက်ဖက်ဆီးခုံး အထက်နားကို ခပ်မာမာ အရာက လာထောက် နေတယ်။ စတပ်တာကလည်း တော်တော်နဲ့ ထည့်မရ။ နွယ့်ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်နေရတာပေါ့။ ဒူးတောင် မခိုင်ချင်တော့ဘူး ချက်ချင်းပဲ နွယ့်ဟာလေး အရည်စို့လာတယ်။ စတပ်တာ လှည့်ထည့်ရင်း ကိုနေမင်းဟာကလည်း မာတောင်လာပြီ။

အလိုလျှောက် ခါးကို ကော့ပေးမိပြီး ကိုနေမင်း ဟာကြီးကလည်း ထိထိမိမိ လာထောက်မိတော့တာပဲ။ စတပ်တာ ငုတ်ကလေး အတွင်းဘက် ကျသွားတာနဲ့ နွယ့်ဒူးခေါင်းက ခွေကနဲ လူပါ ယိုင်ထွက်သွားတုန်း ကိုနေက ဖန်ချောင်းကို လွတ်ရင်း ခါးလေးကို ထိန်းပြီး ခန္ဓာကိုယ်လေး ဆွဲကပ်ပစ်တာ။ ခဏကြာမှ လူချင်းခွာပြီး ခုန်ပေါ်က အောက်ဆင်းခဲ့လိုက်တယ်။ ”မနွယ်… ရှိလား” ” ရှိတယ်… မမလှိုင်ရေ… ရေချိုးခန်းထဲမှာ” တိုင်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပါပဲ ကိုနေမင်း အကြောင်း တွေးနေတုန်း အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းက မမလှိုင် အသံကြားလို့ ပြန်အသံပေးရင်း အတွေးစတွေ ပျက်ကုန်တာပေါ့။ “ရော့ … အိမ်သော့လေး… နေမင်း လက်ဖက်ရည် ဆိုင်သွားနေတာ…… ပြန်လာရင် ပေးပေးပါဦး” ”ဟင်… မမလှိုင်က အိတ်ကြီးနဲ့ ဘယ်တုန်း” ရေချိုးခန်း တံခါးရှေ့ လာရပ်ပြီး အိမ်သော့ပေးခိုင်းနေတဲ့ မမလှိုင် ညာလက်က ခရီးဆောင်အိတ်ကြောင့် နွယ်လည်း နားမလည်လို့ ပြန်မေးလိုက်တယ်။ ”နယ်က… မမလှိုင် ဦးလေးအရင်းကြီး… ညက ဆုံးလို့တဲ့… ဒီနေ့ ညနေ… အသုဘ ချမှာ… အဲဒီ တညအိပ် သွားရမှာမို့ပါ… မနက်ကား စီးမှ ညနေ ၂နာရီလောက် ရောက်မှာ… ခုနမှ ဖုန်းဝင်လာလို့… နေမင်းကလည်း လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ထွက်သွားပြီ… ဖုန်းက အိမ်ကျန်ရစ်တာ” ”အော်… ကားမှီအောင် သွားသွား… မမလှိုင်… သော့ပေးထားခဲ့… ကိုနေမင်း လာရင်… နွယ် ပေးလိုက်ပါ့မယ်” မမလှိုင် ထွက်သွားတာနဲ့ နွယ်လည်း ရေချိုး အဝတ်စားလဲပြီး အိမ်ရှေ့မှာ ဆံပင်ခြောက်အောင် ခဏလမ်းလျှောက်ရင်း ကိုနေမင်းကို စောင့်နေလိုက်တယ်။ မကြာပါဘူး ကိုနေမင်း ဆိုင်ကယ်နဲ့ ပြန်လာပြီး မမလှိုင်ကို အိမ်ဝန်း တံခါးနားက အော်ခေါ်နေတာ။ ”လှိုင်ရေ… လှိုင်” ”ကိုနေမင်း… သော့ ဒီမှာ” သူ့အိမ်ထဲ လှမ်းကြည့် အော်နေရင်း နွယ့်အသံ ကြားတော့ လှည့်ကြည့်ပြီး နွယ့်အိမ်ရှေ့ကို လျှောက်လာတယ်။ မမလှိုင် သူ့ဦးလေး နာရေးကို နယ် ၁ညအိပ် သွားကြောင်း ပြောပြပြီး သော့ပေးလိုက်တယ်။ ကိုနေမင်း ထွက်သွားမှ နွယ်လည်း အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး အိပ်ယာပေါ် တမှေး မှေးလိုက်တယ်။ အိပ်ယာနိုးတော့ ၁၂နာရီ ထိုးပြီမို့ ထမင်းခူးစားလိုက်တယ်။ ပြီးမှ မမလှိုင် ခရီးသွားတာ တွေးမိပြီး ကိုနေမင်းဖို့ ချိုင့်နဲ့ထမင်းဟင်း ထည့်ပြီး  သူတို့အိမ်ဘက် ကူးလာခဲ့တယ်။ ညမနက် ချက်ထားတာမို့ ကိုနေမင်းအတွက် အဆင်ပြေသွားတာပါ။ ညနေမှ ထမင်း ထပ်ချက်တော့မယ်။

ကိုနေမင်းအိမ်ဘက် ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့ မှာ လူက မရှိလို့ အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်လာပြီး ဟနေတဲ့ တံခါးကြားက ကြည့်တော့ ပင်လက်အနေထားနဲ့ အိပ်ပျော်နေတယ်။ ”ကိုနေ … ကိုနေ… ထမင်း စားရအောင် လာပို့တာ… ထထ” အသံပေးရင်း ကုတင်နားကို တိုးကပ်သွားလိုက်တယ်။ တခူးခူးနဲ့ ဟောက်ပြီး နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေရှာတာ။ လူက အိပ်နေပေမယ့် ပုဆိုးအောက်က ထောင်မတ်နေတဲ့ ဟာက အသဲယားစရာကြီး။ နွယ့်စိတ်ထဲ ဒုန်းကနဲ့ ရင်ခုန်သံ မြန်လာရပြီ။ မမလှိုင်ကလည်း မရှိ အိပ်ခန်းထဲ ၂ယောက်တည်း ဆိုတဲ့အသိ။ ဟိုနေ့က နွယ့်အဖုတ်ကို ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေတဲ့ လီးကြီးက မျက်စိ ရှေ့နားမှာပဲ။ ကိုနေမင်းလည်း အိပ်ပျော်နေတော့ လက်က အလိုလိုပဲ ခါးပုံစကို ဖြည်ပြီး ပေါင်လယ်ကို အမြန်တွန်းပို့ လိုက်မိတာပေါ့။ သူစိမ်း ယောက်ျား လီးကို ဒုတိယအကြိမ် အနီးကပ် မြင်ရတော့မှာမို့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုက ပြင်းထန်လာတယ်။ အရေးထဲ ပုဆိုးအနားစကို အမြန် တွန်းပို့လိုက်တော့ အနားစက လီးထိပ်နဲ့ ချိတ်မိနေတယ်။ ကိုနေမင်း မျက်နှာကို ခိုးကြည့်ရင်း လီးထိပ်ပေါ် တင်နေတဲ့ ပုဆိုးစကို မပြီး ရွေ့လိုက်ရတယ်။ ကိုနေမင်း လီးကြီးကို မြင်တော့ နွယ့်ယောက်ျား လီးနဲ့ စိတ်ထဲ ယှဉ်နေမိသေးတယ်။ လုံးပတ်ရော အရှည်ရော သာတဲ့ ကိုနေမင်း လီးက မြင်တာနဲ့ စုပ်ချင်စရာကြီး။ ကြည့်ရင်းနဲ့ကို နွယ့်အဖုတ်လေးထဲ တဆစ်ဆစ်နဲ့ ယားနေတော့တာပဲ။ စိတ်မထိန်းနိုင်တာနဲ့ လက်နဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ လက်ထဲ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ လီးအရည်ပြားက တဆင့် နွယ့်လက်ဖဝါးလေးထဲ လာတိုးနေတယ်။ ရုတ်တရက် စိတ်လွတ်သွားမိပြီး ကားထွက်နေတဲ့ ဒစ်ကြီးကို ငုံမိလိုက်တယ်။ လီးထိပ် အပေါက်မှာ စို့နေတဲ့ အရည်ကြည်လေးက လျှာနဲ့ ထိမိပြီး ငံကျိကျိ အရသာလေး စပြီး ခံစားမိလိုက်တယ်။ ၃မိနစ်လောက် အားရပါးရ စုပ်ပြီးမှ လီးထိပ်ကို ပါးစပ်က ထုတ်ရင်း လက်နဲ့ အထက်အောက် စုလိုက်ဖြဲလိုက် လုပ်ကြည့်လိုက်တယ်။ ”ရှီးး……အ…… ကောင်းလိုက်တာ” ကိုနေမင်း အသံကြားတာနဲ့ နွယ်လည်း လီးကို လွတ်ပြီး ပြေးထွက်ခဲ့လိုက်တာပေါ့။ အိမ်ရောက်တဲ့အထိ ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်နေတယ်။ ညကျ အတော်နဲ့ အိပ်မပျော်ပါဘူး မနက်လင်းတော့ မျက်လုံး မဖွင့်ပဲ ပျင်းကြော တချက်ဆန့်ပြီး ခါးအောက် ရောက်နေတဲ့ စောင်ကို ပြန်ဆွဲခြုံဖို့ ဆွဲယူတော့ ပါမလာပဲ တင်းခံနေတယ်။ အားထည့် ဆွဲတော့လည်း မရ။ ဒါနဲ့ သွယ်လည်း မျက်လုံး ဖွင့်ပြီး ခါးပေါ် ကြည့်တော့ ကိုရဲမင်း ပေါ့ ပြုံးပြီး သွယ့်ကို စိုက်ကြည့် နေတာ။ အိမ်ထောင်သည် တယောက် ဖြစ်ပေမယ့် အကြည့်ချင်း ဆုံးတော့ ရင်ခုန် နေမိပြန်တယ်။ ”ဟင်… ကိုနေ… ဘယ်ချိန်တည်းက… ရောက်နေတာလဲ” ”ရောက်တာ မကြာသေးပါဘူး မနွယ်ရယ်… ၁၅မိနစ်လောက် ရှိသေးတာ” ”ဟို ဟို…… ဧည့်ခန်းထဲက…… စောင့်လေ… မနက်စာ ထမင်းကြော်ပေးပါ့မယ်” ပြောပြီး နွယ်လည်း အိပ်ယာပေါ် ထထိုင်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းမလို့ လုပ်လိုက်တယ်။

ရုတ်တရက် ကိုနေမင်းက ကုတင်စောင်း ထိုင်နေရာကနေ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထရပ်ပြီး ပုဆိုးကို ချွတ်ချပစ်တယ်။ “ထမင်းကြော် … မစားချင်ပါဘူး … မနွယ်ရာ… မနေ့က… မနွယ် မကျွေးပဲ ပစ်ထားတဲ့ ဒီကောင်ကြီးက ဆာနေတာ” ”အာ…… ကိုနေကလည်း” စကားမဆုံးသေးဘူး ကုတင်ပေါ် ထိုင်နေတဲ့ နွယ့်ခါးကို သိုင်းဖက်ပြီး မျက်နှာအနံ့ နမ်းပေးနေတယ်။ နွယ် ကိုနေ့ လက်တွေကို ဖယ်ထုတ်နေပေမဲ့ ကိုနေက လွှတ်မပေးပဲ ခပ်တင်းတင်း တိုးဖက်ပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်တယ်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် နွယ့် ခေါင်းရင်းဘက် ကပ်လျှက် စားပွဲခုံပေါ် ထားတဲ့ ဖုန်းက အသံမြည်လာလို့ ညာဘက်လက်နဲ့ မမှီတမီလေး လှမ်းယူပြီး ကြည့်လိုက်မိတယ်။ နွယ် မျက်လုံး ပြူးသွားရပြီ ဖုန်းက ဘုရားဖူး လိုက်သွားတဲ့ နွယ့်ယောက်ျား ကျော်သူဆီက ဖုန်းဖြစ်နေတာ။ သေသာ သေလိုက်ချင်တယ်။ ”ဟဲလို… နွယ်လား… မနေ့ထဲက ခေါ်မလို့ မိန်းမရေ … ယောက်ျား ဖုန်းက အားကုန်သွားတာ… လမ်းဆိုတော့ သွင်းမရဘူး… ခုမှ ဆက်လိုက်ရတာ” ”အင်းပါ… ယောက်ျားရယ်… ဘယ်နေ့ ပြန်ရောက်မှာလည်း” “နက်ဖန် ညပိုင်းမှ ပြန်ရောက်မှာပါ … လက်ဆောင်တွေ ဝယ်လာပါတယ် မိန်းမရဲ့… မမလှိုင်တို့ အတွက်ရော ပါတယ်” ယောက်ျားနဲ့ စကားပြောတုန်း ကိုနေမင်းက ထမိန်ဆွဲချွတ်နေလို့ ဖင်ကို အသာကြွပေးလိုက်ရတယ်။ ”အင်းပါ… ယောက်ျားရဲ့ … အ… အမေ့” အဲ့ချိန် ကိုနေမင်းက နွယ့်ပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာယူပြီး အဖုတ်လေး လာယက်တော့ ဆတ်ကနဲတုန်ပြီး အသံက ယောင်ပြီး ထွက်သွားတာပါ။ ”ဟင်… ဘာဖြစ်တာလဲ… မိန်းမ” ”ဟို ဟို…… ယောက်ျားနဲ့…… စကားပြောရင်း… ကြောင်…… ကြောင် ခုန်တက်လာလို့… နွယ်က အိပ်ယာထဲမှာလေ” ”အော်… ဆောရီးပဲ… မိန်းမကို နိုးလိုက်သလို… ဖြစ်နေပြီ” ”ရပါတယ်… ယောက်ျားရယ်… ရှီး…အ …… ကျွတ် ကျွတ်” ဒုက္ခပါပဲရှင် ယောင်ပြီး ထွက်သွားပြန်ပါတယ်။ ကိုနေမင်းက ပေါင်ကားပေးထားတာကို အားမရဘူး နေမှာ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲမြှောက်ပြီး ဒူးခေါက်ကွေးကို ဖိတွန်းကွေးရင်း နွယ့်အဖုတ်ကို ယက်ရင်း အစိလေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်တာ။ ”ဟမ်… ဘာဖြစ်ပြန်တာလဲ… မိန်းမ” ”ဟို… ကြောင်…… ကြောင်ပဲ…… ယောက်ျား…… အိပ်ယာပေါ် သေးပေါက်မှာ စိုးလို့… လက်နဲ့မပြီး … ကုတင်အောက် ရွေ့တာ…… လက်ကို နဲနဲကုတ်မိသွားတာ” နွယ့်ပေါင်လေးနဲ့ အားတင်းပြီး ကိုနေမင်း ခေါင်းကို အမြန် ညှပ်လိုက်ရတယ်။ ထပ်ယက်နေရင် ညည်းသံတွေ ဖုန်းထဲဝင်ပြီး နွယ့်ယောက်ျား ရိပ်မိသွားနိုင်တယ်။ ”အော်… ဂရုစိုက်လေ… မိန်းမကလည်း… အရက်ပျံလေး… တို့ထားဦး… ရောဂါပိုး ဘာညာ ကူးနေဦးမယ်” ”ဟုတ်… အိ့… အွားဝါး…… ဝါး……အီး…… ဂျွတ်… ဂျွတ်” ”အင်း… ဒါပဲနော်… မိန်းမ ပြန်အိပ်ချင်… အိပ်လေ” နွယ်လည်း တဝါးဝါး သန်းပြီး ဇက်တွေပါ ချိုးပြလိုက်ရတယ်။

ထင်တဲ့အတိုင်း ကျော်သူက ပြန်အိပ်ခိုင်းတော့တယ်။ ယောက်ျား ဖုန်းချသွားမှ နွယ်လည်း ကိုနေမင်းခေါင်းကို ညှပ်ထားတဲ့ ပေါင်တန်တွေကို အားလျော့ပေးရင်း ဒူးထောင် ပေါင်ကား ပုံစံလေး နေပေးလိုက်တယ်။ ကိုနေမင်း လျှာစွမ်းက နွယ့်ယောက်ျား ကျော်သူထက် အများကြီး သာတာပေါ့။ စောက်ခေါင်း ပေါက်ထဲ လျှာထိုးသွင်းပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သလို တေ့စုပ်ပေးတယ်။ နှာခေါင်းထိပ်နဲ့ စောက်စိကို ဖိပြီး ခေါင်းရမ်းပေးတော့ စောက်ခေါင်းပေါက်ကို လျှာနဲ့လိုးပြီး အစိလေးကို နှာခေါင်းထိပ်နဲ့ ဖိချေသလို ဖြစ်နေတာမို့ ကျဉ်တက်လာပြီး နွယ့်စောက်ရည်တွေ သေးပန်းသလို ထောင်ပန်း နေရတော့တာပဲရှင်။ မကြာပါဘူး နွယ့်အဖုတ်လေးထဲ ဗျစ်ကနဲ ကိုနေမင်း လီးထိပ်က တိုးဝင်လာပါပြီ။ နဲနဲ ကြပ်ပေမယ့် အထဲက အရည်ကြည် လေးတွေကြောင့် သိပ်မနာပါဘူး။ လီးထိပ်ဝင်တော့ ဆက်မသွင်းပဲ ရပ်ထားသို့ နွယ်လည်း မသိမသာ ခါးကော့ ပေးလိုက်တယ်။ ”ဗျစ်… အ … ဘွတ်… အမလေးးး… ကျွတ်ကျွတ်” ကော့ပေးလိုက်မှ နွယ့်ဖင်ကြီး ရှုံ့ပြီး တောင့်ခံနေရတော့တယ်။ လီးအရင်းထိ ဖိလိုးတော့ စောက်ခေါင်း အတွင်းထဲထိ တင်းကျပ်စွာ တိုးဝင်လာပြီး သားအိမ်ဝလေးကိုပါ ဆောင့်မိသွားတယ်။ ”ဘွတ်… အ… ကျွတ် … ကျွတ် … ကျွတ် … အ… အမလေးး” နွယ့် ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာပြီး ခေါင်းလေး လှန်တက်သွားတော့ ကိုနေမင်းလည်း နွယ့်ကို ကြည့်ပြီး ကာမစိတ် ပိုပြင်းထန်း လာပါတော့တယ်။ လီးကို တဝက်ကျော်ကျော်လောက် ဆွဲထုတ်ပြီး လက်၂ဖက်နဲ့ အင်္ကျီအပြင်ကနေ နွယ့်နို့အုံတွေကို ညှစ်ရင်း တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်လိုးနေတယ်။ ”ဖွပ် ဖွတ်… အ…… ဗြွတ် …… ဘွတ်…… ဘွတ်… ဗျစ်… အ အ အ” ပြတင်းပေါက်က ဝင်ရောက်လာတဲ့ နေရောင်ခြည်လေးအောက် နွယ်တို့လင်မယား မင်္ဂလာဦး လက်ဖွဲ့ ကုတင်လေးပေါ် လီးဝင်လီးထွက်သံတွေ အဆက်မပြတ် ဆူညံလာတယ်။ ကိုနေ တစ်ယောက် ဖြည်းဖြည်းလိုးတာ အားမရလို့ ထင်တယ် လက်၂ဖက်က နွယ့်ပုခုံး ၂ဖက်ကို ကျော်ခွထောက်ပြီး ဆီးခုံးချင်း ကပ်နေအောင် အားရပါးရ ဆောင့်လိုးတော့တာပဲ။ ၂ယောက်သား စကားမပြော ဖြစ်ကြပေမယ့် အလိုက်တသိနဲ့ နွယ်လည်း ပေါင်တန်တွေကို မြောက်ပြီး ကိုနေမင်း ခါးပေါ် ချိတ်တင်ရင်း ဆွဲဆွဲ ချပေးလိုက်တယ်။ ”အင့်… ဘွတ် ဘွတ်… အ …အမေ့… ဗျစ်…… အ … အ… ဖွပ်ဖွပ်…… အင့်…… ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်…… အ ဟင့် ဟင့်” မျက်နှာချင်းဆိုင် အပေါ်က ဖိလိုးရတော့ ကိုနေမင်း ဆောင့်ချက်တွေက မီးကုန်ယမ်းကုန်ပါပဲ။ အသက် လုရှုပြီး တရှူးရှူး တရှဲရှဲနဲ့ နွယ့်နဖူးကို နမ်းလိုက်၊ ပါးပြင်ကို နမ်းလိုက်နဲ့ ဖိလိုးနေတယ်။

နွယ်လည်း လီးအရသာ ခံစားရင်း ခါးလေး ကော့ကော့ ခံနေမိတယ်။ အတော်လေးကြာတော့ နွယ့် စောက်ခေါင်းလေးထဲ နွေးကနဲ ခံစားမိလို့ ကိုနေမင်း ပြီးသွာမှန်း သိလိုက်ရတာပေါ့။ နွယ့်မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး လရည် ပန်းထုတ်ရင်း မနားတမ်း ဆောင့်လိုးပေးတယ်။ အာဂယောက်ျားပါပဲ လရည်ထွက်သွားပေမဲ့ လီးက ခုထိမာနေတုန်း။ အချက် ၃၀ ကျော်ကျော်လောက်ကျ နွယ်လည်း အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားရတယ်။ ခဏနားပြီး နွယ့်အင်္ကျီရော ဘောလီရော ချွတ်ခိုင်းလို့ ချွတ်ပေးပြီးတော့ ပက်လက် ပြန်လှဲခိုင်းတယ်။ နွယ် ပက်လက်လေး ပြန်လှဲပေးတော့ ပေါင်ကြားထဲ ကိုနေမင်းက ဒူးထောက် နေရာယူပြီး အဖုတ်ကို ယက်ပါတော့တယ်။ နွယ်လည်း ကိုနေရဲ့ ယက်ချက်တွေကြောင့် တရှီးရှီး ညည်းရင်း ပေါင်ကြားထဲက ကိုနေမင်း ခေါင်းကဆံပင်တွေကို ထိုးဖွနေမိတယ်။ “အားး…… ရှီးးးး… ကိုနေရယ် …… အရမ်းကောင်းတာပဲ… နွယ့် ဟာလေး……… ပြန်ယားလာပြ…… အိုးး… ယက်ယက်……… အင်းဟင်း…… ဟုတ်တယ်…… အစိလေးကို …စုပ်ပေး…အိုးး… နာနာလေး ဖိစုပ်… အ အအအ……ရှီးးး… အ” ပါးစပ်က အလိုအလျှောက် ညည်းနေမိတယ်။ ကာမစိတ် ပြန်ကြွလာတဲ့ နွယ့်ကို ကော့ပျံနေအောင် ကိုနေက ဖိယက် ပေးနေတယ်။ လိုးပြီးကာစ အရည်လဲ့နေတဲ့ နွယ့် အဖုတ်လေး ဟစိဟစိနဲ့ လီးအဝင်ကို မျှော်နေသယောင် ဖြစ်နေပါတယ်။ ၅မိနစ်လောက် ယက်ပေးပြီးမှ နွယ့်ခေါင်းရင်းဘက် ပေါင်ကားထိုင်ပြီး လီးစုပ်ပေးဖို့ တိုးတိုးလေး ပြောလာတယ်။ “နွယ်… ကိုယ့်ကိုလည်း စုပ်ပေးပါလား” နွယ်လည်း မနေ့က ခဏပဲ စုပ်လိုက်ရတဲ့ လီးကို မျက်နှာချင်းဆိုင် လေးဖက်ထောက်ပြီး အားရပါးရ ကုန်းစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ လီးထိပ်ကို စုပ်ရင်း ဂွင်းထုပေးပြီး လဥတွေကို တစ်လုံးချင်း ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးတော့ တရှီးရှီးနဲ့ နွယ့်ဆံနွယ်တွေကို လက်နဲ့ထိုး ဖွနေပြန်တယ်။ “အားးရှီးးး…ကောင်းလိုက်တာ နွယ်ရယ်… စုပ်တတ်လိုက်တာ…. ကြိုက်လား ကို့လီးကြီးကို….အအ..အားရှီးး” နွယ်လည်း လီးကို မလွတ်တမ်း ဆွဲစုပ်ရင်း မျက်လုံးလေး လှန်ကြည့်ရင်း ခေါင်းလေး ဆတ်ကနဲ ညိတ်ပြကာ စုပ်ပေးနေမိတယ်။ ခဏကြာတော့ ကိုနေမင်းက “အားး…အိုးး.. စုပ်ချက်က ကျဉ်ဆိမ့်သွားတာပဲ…အအ…တော်တော့ နွယ်…. ကို ပြီးသွားလိမ့်မယ်”ဆိုပြီး နွယ့်ပေါင်ကြားမှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး နေရာယူလိုက်တယ်။

နွယ့်ပေါင်တန်တွေကို ဆွဲမြှောက်ပြီး ပုခုံးပေါ် တင်တော့ နွယ့်အဖုတ်လေးက ဖေါင်းကြွသွားတယ်။ ထို့နောက် ကိုနေက လီးကို အရင်းထိ ဆီးခုံချင်း ကပ်နေအောင် ဖိသွင်းပြီး ခါးအားနဲ့ ကြိတ်ဝိုက်ပေးတော့ နွယ်ကိုယ်တိုင်ပဲ လိုးပေးဖို့ ပြောလိုက်ရတာပေါ့။ ”ရှီးးးး …… အ … အအအ…အားး… ဆောင့်လိုးပေးပါ…အိုးးး….. ဆောင့်လိုးပါတော့… ကိုနေရယ်” နွယ့်အဖုတ်ထဲ မွှေပေးနေတဲ့ လီးကို စောင်ခေါင်း အတွင်းသားတွေနဲ့ ညှစ်ပေးလိုက်တယ်။ ကိုနေလည်း ချက်ချင်းပဲ လီးကို အဖျားထိဆွဲထုတ်ပြီး မနားတမ်း ဆောင့်လိုးတော့တယ်။ “ဘွတ် ဘွတ်…ဖတ်ဖတ်…ဘလွတ်..ဘွတ်..ဖတ်ဖတ်” “အ အအ…… ရှီးး……အိုးး… ဟင့်……ဆောင့်… ဆောင့်…… အင်း ဆောင့်… ဟုတ်တယ်…… အစိ ပွတ်ပေး……အာားဟားး……… တအား ကောင်းတယ်…… ကိုနေရယ်” နွယ့်ယောက်ျားလီးထက် ရှည်လည်းရှည် တုတ်လည်း တုတ်တဲ့လီးက ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ နွယ့်အဖုတ်လေးထဲ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်ဖြစ်နေပါတယ်။ မနက်ကတည်းက နေ့လည်ထိ နားလိုက် လိုးလိုက်ပဲ။ နွယ့်ကို လေးဖက်ကုန်း အနေထားနဲ့ ဖင်ကို ဆွဲထောင်ပြီး အပေါ်က ခွလိုးလိုက်၊ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖင်ချထိုင်ခိုင်းပြီး နွယ့်ပေါင်တန်တွေကို သူ့ပေါင်ပေါ်တင်ရင်း ခါးကိုဆွဲလိုးလိုက်၊ ဆီးခုံချင်း ထိနေအောင် ကပ်ပြီး ဝိုက်လိုးလိုက်နဲ့ နွယ်လည်း စောက်ရည်တွေ ပန်းပန်းထုတ်နေရတာ အကြိမ်ကြိမ်ပါ။ နွယ့် စောက်မွှေးမှာရော ကိုနေမင်း လမွှေးမှာပါ အရည်တွေ ရွှဲပြီး စေးကပ်နေတော့တယ်။ အိပ်ယာခင်း ပေါ်မှာလည်း ဟိုတကွက် ဒီတကွက်နဲ့ စောက်ရည်နံ့ လရည်နံ့တွေ မွန်ထူနေတယ်။ လီးကြီးကလဲ သန်လိုက်တာ မပြောနဲ့ ထိပ်ကလေး စုပ်ပေးတာနဲ့ မကြာဘူး ပြန်မာလာတော့တာပဲ။ နောက်ဆုံး တချီကျ အသဲခိုက်အောင်ကို ခံစားလိုက်ရတော့တယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ပွေ့ချီပြီး နွယ့် ဒူကောက်ကွေးထဲ လက်လျှိုလိုက်တော့ ကိုနေမင်း ဂုတ်ကို လှမ်းအဖက် သူ့ဖင်ကို နောက်ဆုတ်ပြီး တချက်ထဲ ချိန်ဆောင့်လိုက်တာ မျက်ရည်တောင် လည်တယ်။ “အားးးး…… အမေ့ အ…… သေပါပြီ… နာလိုက်တာ” မျက်နှာချင်းဆိုင် လေပေါ် ပွေ့လိုးနေတော့ လီးဝင်လာတိုင်း ဒစ်က သားအိမ်ဝထိ လာဆောင့်မိတယ်။ သားအိမ်ဝကို လာလာထိုးတိုင်း စောက်ပတ်အုံလေး ကျဉ်ပြီး အောင့်သွားတာပဲ။ ကိုနေမင်း ဂုတ်ကို ဖက်ရင်း သက်သာလို သက်သာညား ခါးကော့ကြည့်တော့ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေက လီးကို ညှစ်ပေးသလို ဖြစ်သွားတယ်။ အဲ့လိုဖြစ်သွားလည်း ကိုနေမင်းက ပိုဆောင့်လေပဲ။ နဲနဲ နာပေမယ့် ဆောင့်ချက် များလာတော့ လီးအရသာကို ဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်အောင်ကို စွဲလမ်းသွားမိရတယ်။

တအားအား ညည်းရင်း အော်ဟစ် တောင်းတမိတော့တယ်။ “ဗျစ် …… အ …… ဗျစ် … ဘွတ် …… ကျွတ် ကျွတ် ………… ကောင်းလိုက်တာ ……… လိုး …… အင်း… ဟုတ်တယ် ………… နာနာလေး… ဆောင့်” ကိုနေမင်း ပုခုံးတွေကို ကိုက်လိုက် လိုးခိုင်းလိုက်ဆိုတော့ သူလည်း ကြုံးကြုံးပြီး အသားကုန် ဆောင့်လိုးတော့တယ်။ ပင့်ဆွဲမလိုးနိုင်တော့လို့ ခဏ နားရင်းတောင် လီးအရင်းထိကပ်ပြီး နွယ့်စောက်စိလေးကို ဆီးခုံးနဲ့ ပွတ်ပေး သေးတယ်။ နွ့ယ် အစိလေးကလည်း အဲလိုချိန် ခဏလေး ပွတ်ခံရတာကို မထိန်းနိုင်ရှာဘူး ကျဉ်ဆိမ့်လာပီး စောက်ရည်တွေ ကြမ်းပြင်ပေါ် စီးကျကုန်တယ်။ ကိုနေ့ကိုလည်း သနားပြီး အားနာမိတယ်။ နွယ့် ကိုယ်လုံးကို မပင့်ပြီး လေပေါ်ဆွဲလိုးနေရတော့ ချွေးတွေရွှဲလာပြီး တရှုးရှုးနဲ့ ဟောဟဲ လိုက်နေရှာတယ်။ စိတ်က အားနာမိပေမယ့် နွယ့်အဖုတ်လေးက အားမနာတတ်ပဲ ကိုနေ့လီးကြီးကို ညှစ်ညှစ်ပြီး လိုးခိုင်းနေသယောင်။ ကျမလည်း အရမ်းလိုချင်နေပြီမို့ ”မြန်မြန်လေး လိုး… ကိုနေ…… အားးးး…… ရှီးးးး……နွယ် … နွယ် … ပြီး တော့မယ်…… ကိုနေ ရဲ့…… မရပ်နဲ့တော့…… အ အအ… အမလေးးး……ဟုတ်တယ်……… လိုး လိုး…. အားရပါးရ လိုးစမ်းပါ…အအအ” ကိုနေလည်း နွယ့်ရဲ့ အငမ်းမရ တောင်းဆိုမှုကြောင့် ထင်တယ် အားထည့်လိုးရင်း နောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်လိုးပြီး ရင်ခေါင်းသံကြီးနဲ့ အော်ပြီး လရည်တွေ ပန်းထည့်နေတယ်။ “အားးး…… ပြီး……ပြီးချင်လာပြီ… အင့် ………ဘွတ်……ဘလွတ်…ဘွတ်…ဖတ်ဖတ်……အအအားး… မရတော့ ဘူး……… မနွယ်ရယ်……… ဟူးးး… ရှီးး… ရှီးးး” ဒီလောက် လိုးနိုင်တာပဲ တော်လှပါပြီ။ နွယ်လည်း မျော့မျော့လေးပဲ ကျန်တော့တယ်။ စောက်ခေါင်းထဲ လရည်တွေ အရှိန်ပြင်းပြင်း ပန်းဝင်လာတော့ နွေးကနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး ဆီးခုံချင်း ဖိကပ်ထားတာကြောင့် အစိကို ပွတ်သလို ဖြစ်ပြီး ကျဉ်စိမ့်လာပြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားကာ စောက်ရည်တွေကို  ညှစ်ထုတ်နေမိတော့တယ်။ ”ရှီးးးးးး…… ဟူး………ကျွတ်ကျွတ်……… စောက်ပတ် တခုလုံး……… နွေးနေတာပဲ…… ကိုနေရာ…… ကောင်းလိုက်တာ……… လရည်တွေက များလိုက်တာရှင်…အင်း ဟင်း” နွယ့် ကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ် ချပေးတော့ အရုပ်ကြိုးပြတ် မျက်လုံးတောင် မဖွင်နိုင်ပဲ ပုံကျသွားတယ်။

ကိုနေလည်း နွယ့်ကိုယ်ပေါ် မှောက်ရက် ကပ်ပါလာတယ်။ တကိုယ်လုံး မလှုပ်နိုင် တော့ပေမယ့် နွယ့်စောက်ပတ်ထဲက ကိုနေ့ လီးကို ပျော့ကျသွားတဲ့အထိ ညှစ်ပေးနေမိတယ်။ လီးကြီး ပျော့ဖတ်ပြီး အဖုတ်ထဲက ကျွတ်ထွက်မှ ကိုနေက ဘေးလဲချပြီး ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်တယ်။ မှေးကနဲ့ အိပ်ပျော်သွားပြီး ပြန်နိုးလာတော့ နေ့လည် ၁၂နာရီ ကျော်နေပါပြီ။ ဘေးနားမှာ ကိုနေ မရှိတော့ပါဘူး။ နွယ့်ကိုယ်ပေါ် စောင်အပါးလေး ဖုံးထားပေးတယ်။ အားယူထထိုင်ရင်း လန်းသွားအောင် ရေချိုးဖို့ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး ရေသွားချိုးလိုက်တယ်။ တကိုယ်လုံး ပေါ့ပါးသွားအောင် ရေအဝချိုးပြီး အဝတ်စားလဲကာ ဧည့်ခန်းဘက် ထွက်လာတော့ ကိုနေက ထမင်းကြော် ပါဆယ်ထုတ်နဲ့ ဝင်လာတယ်။ ၂ယောက်သား ထမင်းကြော်စားပြီး သူ့မိန်းမ မမလှိုင် ညနေပြန်ရောက်မှာမို့ ညနေစာ ပိုချက်ဖို့ ပြောပြီး ပြန်ထွက်သွားတယ်။ နွယ်လည်း တီဗွီ ခဏကြည့်ရင်း တရေးမှေးချင်တာနဲ့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာတော့ အသက်အောင့်ထား လိုက်ရတော့တယ်။ ကာမစိတ် ငယ်ထိပ်ရောက်တုန်း မီးကုန်ယမ်းကုန် သောင်းကျန်း ခဲ့တဲ့ လရည်နံ့ စောက်ရည်နံ့တွေက တခန်းလုံး မွှန်ထူလို့နေတယ်။ မမှေးလိုက်ရပါဘူး အိပ်ယာခင်းနဲ့ စောင်တွေ လျှော်ပြီး ကိုနေတို့ လင်မယားအတွက်ပါ ညနေစာ ပိုချက်ပေးလိုက်တယ်။ ကိုနေနဲ့ လိုးပြီးနောက်ပိုင်း သွယ့်ယောက်ျားနဲ့ လိုးတော့ အားရကျေနပ်မှု မရှိတော့ပါဘူး။ ကိုနေလည်း သူ့မိန်းမ မမလှိုင် မသိအောင် အခွင့်ရေး အမျိုးမျိုး ဖန်တီးပြီး နွယ့်ကို ၁လ ၄ခါလောက် လိုးပေးနေတာ ခုထိပါပဲ။…..ပြီး

Zawgyi

ေဗ်ာက္ေဖာက္သံမ်ား ဆူညံေနသည္။ “႐ႊီးးးးး… ေဖါင္း… ေဖါင္း…… ႐ႊီးးးး…… ေဖါင္းးးးး…… ဒိုင္းး…… ႐ႊီးး…… ေဖါင္းး…… ဒိုင္း” ႏြယ္တို႔ ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ သီတင္းကြၽတ္ ညေလးေပါ့။ တရပ္ကြက္လုံး မီးေတြ လင္းထိန္ေနတယ္။ ကေလးေတြလည္း ေဖ်ာက္အိုး ေဖါက္လိုက္ မီးရႉးမီးပန္းေတြ လြတ္လိုက္ ေပ်ာ္႐ႊင္ ေနၾကတယ္။ ” မႏြယ္ေရ…… ၿပီးၿပီလား ” ” ဟုတ္… မမလႈိင္” ေဘးအိမ္က မမလႈိင္တို႔ လင္မယားနဲ႔ ပြဲသြား ၾကည့္မလို႔ အရင္ရက္က ေျပာထားၾကတာ။ မမလႈိင္ နာမည္က မိုးမိုးလႈိင္ သူ႔ေယာက္်ား နာမည္က ကိုေနမင္း။ လင္မယား ၂ေယာက္လုံးက ႐ုံးဝန္ထမ္းေတြပါ။ ႏြယ္တို႔ လင္မယားထက္ ၃ႏွစ္ေလာက္ ႀကီးၾကတယ္။ ႏြယ္က ၃၂ႏွစ္ထဲ မမလႈိင္တို႔ လင္မယားက ၃၅ႏွစ္ ေက်ာ္ေနၿပီ။ ႏြယ့္နာမည္က ႏြယ္ႏြယ္ဝင္းပါ။ အားလုံးက ႏြယ္ပဲ ေခၚၾကတာ။ ႏြယ့္ေယာက္်ား ေအာင္သူက ႏြယ္နဲ႔ မတိမ္းမယိမ္းပါပဲ။ သူတို႔ ဖုန္းကုမၸဏီက သီတင္းကြၽတ္ ဘုရားဖူး လိုက္ပို႔ေတာ့ ပါသြားေလရဲ႕။ ႏြယ္တစ္ေယာက္ထဲ အိမ္မွာ ပ်င္းေနတုန္း မမလႈိင္တို႔ လင္မယားက အေဖၚလာစပ္တာနဲ႔ ပြဲၾကည့္ ျဖစ္သြားတယ္။ ပြဲကလည္း ႏြယ္တို႔ရပ္ကြက္နဲ႔ မေဝးပါဘူး။ ေျခလ်င္ ေလွ်ာက္သြားၾကတာ မိနစ္ ၂၀ေလာက္ပါပဲ။ လမ္းတေလွ်ာက္ ၃ေယာက္သား ရင္ေဘာင္တန္းၿပီး စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ေလွ်ာက္လာလိုက္တယ္။ ပြဲေဈး ေရာက္ေတာ့ လူက တစ္ညႇပ္လာတာ။ တျဖည္းျဖည္း မမလႈိင္က ႏြယ့္အေရွ႕ ကိုေနမင္းက ႏြယ့္အေနာက္ ‌ႏြယ္က အလယ္ထဲ ေရာက္သြားေရာပဲ။ ပြဲေဈးထဲ တိုးေခြ႕ေလွ်ာက္ၾကေတာ့ ႏြယ္က မမလႈိင္ လက္ေမာင္းကို ဆြဲထားၿပီး ကိုေနမင္းက ႏြယ့္ ပုခုံးတဖက္ကို လက္တင္ဆြဲရင္း ဇတ္႐ုံထိ ေလွ်ာက္ရတာေပါ့။ တခ်ိဳ႕ လူငယ္ေတြက မူး႐ူး ေအာ္ဟစ္ၿပီး တြန္းလား ေခြ႕လားဆိုေတာ့ ကိုယ့္လူကိုယ္ ကြဲမသြားေအာင္ ဆြဲထားရတယ္။ ကိုေန လက္က ႏြယ္ပုခုံး ေပၚကေန လက္ေမာင္းေပၚ ေ႐ြ႕ဆြဲထားေပးတာ။ တိုးေဝွ႔ ေလွ်ာက္ရင္း လူက ၾကပ္လာေတာ့ ႏြယ့္ဖင္နဲ႔ ကိုေန႔ေပါင္ၾကားက ခပ္ေႏြးေႏြးအရာနဲ႔ ဖိပြတ္သလို ျဖစ္တာ ခဏတိုင္းပဲ။ ေကာက္ညႇင္း ၾကည္ေတာက္ ဆိုင္နား ေရာက္ေတာ့ အေရွ႕ဘက္ကို ေကြ႕လာခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီလမ္းက ဇတ္႐ုံနဲ႔ နီးလို႔ပါ။ အဲဒီလမ္းက မုန႔္ဆိုင္တန္း မရွိေတာ့ အေမွာင္က်သလို ျဖစ္ေနတယ္။ တျဖည္းျဖည္း ကိုေန႔ ေပါင္ၾကားက ဟာႀကီး မာလာသလို ႏြယ့္ဟာေလးလဲ အရည္စို႔ေနတာေပါ့။

ႏြယ္လည္း အိမ္ေထာင္သည္ တေယာက္မို႔ ေသြးသားက ဆူလာတာထင္တယ္။ မမလႈိင္ကေတာ့ ဇတ္႐ုံ ေရာက္ဖို႔ အားသန္ေနတာ သူ႔ေနာက္က ႏြယ္တို႔ကို သတိမထားမိဘူး။ အဲဒီခ်ိန္ ႏြယ့္ခံစားမႈ႕က တကိုယ္လုံးကို ေသြးဆူၿပီး ခႏၶာကိုယ္ထဲက တရွိန္းရွိန္းနဲ႔ ဘယ္လို အရသာမွန္းကို မသိတာ။ လင္နဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆက္ဆံဖူးေပမယ့္ သူစိမ္းေယာက္်ားတေယာက္ ဟာႀကီးနဲ႔ ေထာက္ခံရတဲ့ ခံစားမႈက မတူဘူးေလ။ ဇတ္႐ုံထဲကို လက္မွတ္ျဖတ္ၿပီးဝင္ေတာ့ အထဲမွာ လူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္ေနၾကပါၿပီ။ မီးထြန္းထားလို႔ ႏြယ္လည္း ဖင္ၾကားေအာက္ စိုေနလားဆိုၿပီး လက္ေနာက္ျပန္ စမ္းၾကည့္ရေသးတာ။ အတြင္းခံပါေတာ့ အရည္ေလးေတြ ကြက္မေနပါဘူး။ စိတ္ေတာ့ သိပ္မပူမိပါဘူး ႏွင္းဆီပုံ ပန္းပြင့္႐ိုက္ ပါတိတ္အနက္ ဝမ္းစက္မို႔ ကြက္လည္း မသိသာေလာက္ဖူးေလ။ ”ေနမင္း … ဖ်ာလက္မွတ္ … သြားဝယ္ဟာ … ဒုတိယတန္း ရေအာင္ ဝယ္ခဲ့” ”အင္းပါ လႈိင္ရယ္ … ေနရာ အလြတ္ေတြ ၾကည့္ၿပီး… နံပတ္ေျပာ” ဇတ္႐ုံထဲ ဖ်ာေတြ ၾကည့္ၿပီး မမလႈိင္က ကိုေနကို ဖ်ာသြား ဝယ္ခိုင္းေနတာ။ ”အတြင္းထဲ … ငါမၾကည္ခ်င္ဘူး … ဒီအလယ္တန္းက … ေဘးစြန္းဖ်ာသာ … ဝယ္ခဲ့” မမလႈိင္က ပြဲမစခင္ ဇတ္႐ုံထဲက ခုန္ေပါက္က ေနတဲ့လူေတြကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ရႈပ္ေနပုံနဲ႔ ေဘးစြန္းဖ်ာကိုပဲ ဝယ္ခိုင္းလိုက္တာ။ ကိုေနလည္း ဖ်ာနံပါတ္ ၾကည့္ၿပီး လက္မွတ္ျဖတ္တဲ့ ႐ုံေပါက္နား တေခါက္ ျပန္သြားဝယ္လာခဲ့တယ္။ လက္မွတ္ရတာနဲ႔ မမလႈိင္က ဖ်ာကိုဆြဲခါၿပီး အသင့္ပါလာတဲ့ အိပ္ယာခင္းအပါးေလး ခင္းလိုက္တယ္။ ဖ်ာက ေသးေပမယ့္ ထုံးစံအတိုင္း ၄ေယာက္ ထိုင္ၾကည့္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ”ကဲ… ဖ်ာေတာ့ ရၿပီ … လက္ဖက္နဲ႔ ေကာ္ဖီေတာ့ ပါလာတယ္ … ညၾက အဆာေျပစားဖို႔ တခုခု သြားဝယ္ရမယ္…အနားေပးခ်ိန္ … အျပင္ မထြက္ခ်င္ဘူး” ေနရာခ် စီစဥ္ၿပီးမွ မမလႈိင္က ညလယ္စာ စားဖို႔ မုန႔္ဝယ္ခ်င္ေနတာ။ ဒါနဲ႔ မမလႈိင္ကို အေစာင့္ထားၿပီး ကိုေနနဲ႔ ႏြယ္တို႔ မုန႔္တစ္ေခါက္ ထြက္ဝယ္ျဖစ္ၾကတယ္။ ဇတ္႐ုံထဲ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ၃ေယာက္သား စကားေျပာလိုက္ ေနၾကာစိ စားလိုက္နဲ႔ အေတာ္ေလးၾကာမွ ပြဲထြက္တာ။ တခ်ိဳ႕လူေတြက ပြဲထြက္မွ ကိုယ့္ဖ်ာကို ဓါတ္မီးထိုးရွာၿပီး ေရာက္လာၾကတယ္။ ထုံးစံအတိုင္း ပြဲထြက္တာနဲ႔ ဇာတ္႐ုံထဲက မီးေတြ အေမွာင္ခ်ပစ္ေတာ့ ဖ်ာမဝယ္ပဲ ခပ္တည္တည္ ဝင္ထိုင္ၾကည့္တဲ့ လူေတြနဲ႔ ပြဲထြက္မွ ေရာက္လာတဲ့ ဖ်ာပိုင္ရွင္ေတြ စကားမ်ားၾကေပါ့။

ဇတ္႐ုံက တာဝန္ရွိတဲ့သူေတြ လာရွင္းမွ အဆင္ေျပသြားၾကတာ။ စတိတ္ရႈိးစေတာ့ အကုန္ လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြ ျဖစ္လာပါၿပီ။ ေဘးက လူငယ္ေတြ ထကေတာ့ မမလႈိင္ ပါလာတဲ့ျခင္းကို နင္းမိမွာစိုးလို႔ ႏြယ္က ေနာက္ဆုတ္ထိုင္ၿပီး ျခင္းကို ေရွ႕ယူထားလိုက္ရတယ္။ အစပိုင္း မမလႈိင္နဲ႔ ႏြယ္က ေရွ႕မွာ ႏွစ္ေယာက္အတူ ကပ္ထိုင္ရင္း ကိုေနက မမလႈိင္ေနာက္က ကပ္ထိုင္ၾကည့္ၾကတာပါ။ ျခင္းကို ႏြယ့္ေရွ႕ထားၿပီး ႏြယ္က ေနာက္ဆုတ္ ထိုင္ေတာ့ ကိုေနနဲ႔ ႏြယ္ ေဘးခ်င္းကပ္လွ်က္ ျဖစ္သြားေရာပဲ။ ျပဇာတ္စေတာ့ မမလႈိင္က ဝယ္လာတဲ့မုန႔္ေတြ ျခင္းထဲက ထုတ္စားေနတယ္။ ကိုေနက အသင့္ေဖ်ာ္လာတဲ့ ဓါတ္ဗူးထဲက ေကာ္ဖီကို ခြက္ေလးထဲ ငွဲ႔ေသာက္ရင္း မမလႈိင္ကို မုန႔္ထုပ္ေတြ ေဖါက္ေပးေနတာ။ ႏြယ္က လက္ဖက္ခ်ိဳင့္ဖြင့္ၿပီး လက္ဖက္ပဲ စားလိုက္ေတာ့တယ္။ ညလယ္ၾက ေဘးစြန္းဖ်ာမို႔ လူေငြ႕သိပ္မရွိေတာ့ ေအးလာတာေပါ့။ ကိုေနလည္း တင္ပလင္ေခြ ထိုင္လွ်က္အေနထားနဲ႔ မမလႈိင္ေနာက္ေက်ာ တိုးကပ္ေနၿပီ။ ႏြယ္က ေဘးစြန္းထိုင္ေတာ့ ပိုဆိုးေရာပဲ။ ႏြယ့္ညာဖက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ဇတ္႐ုံကာထားတဲ့ ဝါးၾကမ္းၾကားေတြထဲက ေလတိုးေနတာ။ ကိုေနဘက္ တိုးေတာ့ ႏြယ့္ဘယ္ဘက္ေပါင္နဲ႔ ကိုေန ညာဘက္ေပါင္ ထိကပ္ေနတယ္။ မမလႈိင္ခါးကို ေနာက္က ေပြ႕ဖက္ထားတဲ့ ကိုေန ညာလက္က ႏြယ့္ ဒူးေခါင္းေပၚ ဘတ္ကနဲ႔ က်လာလို႔ မ်က္လုံး ေစြၾကည့္လိုက္တယ္။ ကိုေနက ခပ္တည္တည္ပါပဲ တျဖည္းျဖည္း ႏြယ့္ေပါင္လယ္ ေရာက္လာေတာ့ လက္ေခ်ာင္းေတြက ေပါင္အတြင္းသားေတြကို ညႇစ္စမ္းေနၿပီ။ ထမိန္ေအာက္က အတြင္းခံေပၚ ဖိစမ္းတဲခ်ိန္ ႏြယ့္ဘယ္လက္က ကိုေန ညာလက္ကို အုပ္ၿပီး ျပန္ကိုင္ထားလိုက္တာေပါ့။ ေပါင္ၿခံနားေလး ညႇစ္လိုက္ ဖြလိုက္နဲ႔ ကိုေန လက္ေခ်ာင္းေတြ ႏြယ့္ေပါင္ဂြထဲ အတင္း တိုးဝင္လာေနၿပီ။ ႏြယ္လည္း သာယာေနမိတာ ထင္တယ္ ေပါင္ကို ေ႐ြ႕လိုက္ရင္ ရေနတာကို မေ႐ြ႕မိတာေလ။ ကိုေန႔ လက္က ေပါင္ၿခံနားထိ ေ႐ြ႕လာၿပီး ခပ္တင္းတင္းေလး ထပ္ညႇစ္ေပးေနျပန္ေရာ။ အေမွာင္ထဲမို႔ ေနာက္က လူေတြလည္း ျမင္ရဖို႔ မလြယ္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား အတင့္ရဲေနမိတယ္။ ဘယ္လက္က မမလႈိင္ခါးကို ဖက္ထားရင္းနဲ႔ ညာလက္က ႏြယ့္ေပါင္ၾကားထဲ ႏိူက္ေနလို႔ ကိုေန႔ မ်က္ႏွာကို ခိုးၾကည့္ေတာ့ ခပ္တည္တည္ပဲ မ်က္လုံးေတြက ဇတ္ခုံေပၚ စိတ္ဝင္တစား ၾကည့္ေနပုံပါ။ ခဏေနေတာ့ ထမိန္ေပၚက ႏႈိက္ရတာ အားမရတဲ့ ပုံစံနဲ႔ ေနာက္ဖက္က လူေတြကို တခ်က္လွည့္ၾကည့္ႀကီး ထမိန္ ေအာက္နားစထဲ လက္သြင္းႏႈိက္ေတာ့တာ။

ႏြယ္လည္း ကိုေန႔ လက္ေကာက္ဝတ္ကို အုပ္ကိုင္ရင္း အလိုက္သင့္ ေပါင္ဂြေလးကို ရသေလာက္ ၿဖဲေပးေနမိတယ္။ အရည္စိုေနတဲ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို စမ္းမိေတာ့ ႏြယ့္မ်က္ႏွာကို ေဘးတိုက္ လွည့္ၾကည့္ေနတာ ႏြယ့္မ်က္လုံးေထာင့္က ျမင္ေနေပမယ့္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနမိတယ္။ ျပဇာတ္ၿပီး ႏွစ္ပါးသြားၾကေတာ့ ႏြယ္ၿပီးသြားရၿပီ။ မိုးလင္းကာနီး ဇာတ္ပြဲ မၿပီးခင္ေလး ထရပ္ၿပီး ထမိန္ ျပင္ဝတ္ရတယ္။ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီထဲ အရည္ေတြ႐ႊဲၿပီး ေပါင္ၿခံထဲ စိုစိစိုစိေလး ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။ သုံးေယာက္သား အိမ္ျပန္လာၿပီး ႏြယ္လည္း အိမ္ဝန္းတံခါးဖြင့္ဝင္ၿပီး တံခါးကို ျပန္ေသာ့ခတ္ေတာ့ ကိုေနက သူတို႔အိမ္ေရွ႕က ႏြယ့္ကို လွမ္းၾကည့္ေနတယ္။ အိမ္ထဲ ေရာက္ေတာ့ အိပ္ခန္းထဲ ကုတင္ေပၚ ေခါင္းခ်လိုက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း အိပ္ေပ်ာ္သြားေရာပဲ။ ပက္လက္ အေနထားနဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေမာၾကေနတုန္း ႏြယ့္ေပါင္ဂြေလးထဲ ႐ြစိ႐ြစိနဲ႔ ခံစားမိလို႔ မ်က္လုံး ဖြင့္ၾကည့္မိလိုက္တယ္။ ”ဟင္…… ကို…… ကိုေန ” ႐ုတ္တရက္ လန႔္သြားတာေပါ့။ ကိုေနက ႏြယ့္ညာဘက္ ခါးနားေလး တင္ပလင္ေခြထိုင္ရင္း ဘယ္လက္က ေစာက္ပတ္ေလး ၿဖဲထားၿပီး ညာလက္က သူ႔ေပါင္ၾကားထဲက လီးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ဂြင္းထုေနတယ္။ ထမိန္ေအာက္နားစက ခါးထိ လွန္တက္ေနၿပီး အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ ေမ်ာ့ႀကိဳးေလးက ေပါင္လယ္ထိ လိပ္က်ေနေတာ့ ျပတင္းေပါက္က ဝင္လာတဲ့ ေနေရာင္ေၾကာင့္ ေပါင္ၾကား ေလးထဲ အဖုတ္က အတိုင္းသားပဲ။ ႐ုတ္တရက္ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိဘူး။ ကိုေနက အဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းထဲ လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးနဲ႔ ဖိပြတ္ေပးရင္း ဂြင္းထု မရပ္ေသးဘူး။ “ဟာ… ကို…… ကိုေန…… မမလႈိင္…… ရွိတယ္…… မဟုတ္ဘူးလား” ပူထူၿပီး အသံ တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ ေမးလိုက္မိတာပါ။ ကိုေနကေတာ့ ညက ဇတ္႐ုံထဲ အဖုတ္ကို ႏႈိက္တာ ႏြယ္က မျငင္းေတာ့ အတင့္ရဲေနတာေပါ့။ ႏြယ္တို႔ လင္မယားအိပ္တဲ့ ကုတင္ေပၚ တက္ထိုင္ၿပီး ႏြယ့္အဖုတ္ကို ၿဖဲၾကည့္ ၿပီး ဂြင္းထုေနတာေလ။ ”ရွီးး… အ … အ…… လႈိင္က…… မနက္ ၁၀နာရီကတည္းက…… အင့္……အအ…… ႏိုးၿပီး…… ထမင္းဟင္း ထခ်က္ေနတာ…… မႏြယ္ကို လာၾကည့္ေတာ့…… အိပ္ေပ်ာ္ေနတာနဲ႔…… မႏြယ္ဖို႔… ဟူးးး…… ရွီးး……… ထမင္းဟင္း… ပိုခ်က္ၿပီး…… ခု လာပို႔တာ” ကိုေနက စကား ျပန္ေျပာရင္း တဘတ္ဘတ္နဲ႔ သြယ့္ ေစာက္ပတ္ေလး ကိုၾကည့္ၿပီး ဂြင္းထုေနလွ်က္ပါပဲ။ “ဒုကၡပါပဲ… မမလႈိင္…… ဒီဘက္ ကူးလာရင္ အခက္…… မေကာင္းဘူး ထင္တယ္ ကိုေန…… အို႔…… အာ…… ရွီးးးး…… ကြၽတ္ကြၽတ္” ႏြယ္ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာေနတုန္း အစိေလးကို ဖိေခ်လိုက္ေတာ့ ခါးေလးတြန႔္သြားၿပီး စုပ္သပ္ လိုက္ရတာေပါ့။ ”ခု… ေန႔ခင္း ၂ခ်က္ ထိုးၿပီ မႏြယ္ရဲ႕ …… လႈိင္လည္း…… ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ၿပီး…… ျပန္အိပ္ သြားပါၿပီ…… စိတ္မပူပါနဲ႔” ကိုေန ရွင္းျပေနတာ နားေထာင္ရင္း စိတ္ထဲ တရွိန္းရွိန္းနဲ႔ ရမက္စိတ္ေတြ ထႂကြေနပါၿပီ။

ႏြယ္ေလ လင္နဲ႔လည္း ၄ရက္ေလာက္ ေဝးေနေတာ့ ကိုေန႔ အထိအေတြ႕မွာ သာယာေနမိတာ ဝန္ခံပါတယ္။ ခုထိ လင္ေတာ္ေမာင့္လီးက လြဲရင္ သူစိမ္းေယာက်ား လီးကို မျမင္ဖူးပါဘူး။ ဒီလိုမ်ိဳး ႏြယ့္အဖုတ္ကို ၾကည့္ရင္း ဂြင္းထုေနတဲ့ ကိုေန႔ လီးကို ျမင္ေတာ့ အရည္ေတြ စိမ့္ထြက္လာၿပီး အလိုးခံခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚလာေတာ့တယ္။ လင္ေတာ္ေမာင့္ လီးထက္ တုတ္လည္းတုတ္ ရွည္လည္း ရွည္တဲ့ ကိုေန႔ လီးကို အနီးကပ္ ျမင္ေတာ့ စုပ္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကလည္း ထိန္းမရ။ မိန္းမသားဆိုေတာ့ အစ ခက္ေနျပန္ၿပီေလ။ ”အား… ေကာင္းလိုက္တာ…… မႏြယ္ရယ္…… ရွီးး” ကာမစိတ္တက္ၿပီး ေတြးေနတုန္း ကိုေန လည္ပင္း ေၾကာေတြ ေထာင္လာတယ္။ လီးထိပ္က လရည္ေတြ တေဖ်ာေဖ်ာ ပန္းထြက္လာေတာ့ ႏြယ့္ထမိန္ေတြပါ စင္ကုန္ေရာပဲ။ ကိုေနလည္း လရည္ထြက္ၿပီး ေပါင္လည္ေရာက္ေနတဲ့ ခါးပုံစကို ျပန္ဆြဲၿပီး ပုဆိုး ျပန္ဝတ္ရင္း အေမာေျဖေနရွာတယ္။ “မိႏြယ္ေရ… မိႏြယ္” တကယ့္အခ်ိန္ၾကမွ ႏြယ္ အလုပ္လုပ္တဲ့ ခ်ည္ထည္စက္႐ုံက သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရာက္လာေရာပဲ။ ကိုေနလည္း အိပ္ခန္းထဲက ထြက္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းဘက္ အျမန္ေလွ်ာက္ၿပီး ႏြယ့္ဖို႔ ယူလာေပးတဲ့ ထမင္းခ်ိဳင့္ေလး ကိုင္ၿပီး မေယာင္မလယ္ ရပ္ေနတာေပါ့။ ႏြယ္လည္း ထမိန္ျပင္ဝတ္ၿပီး အက်ႌကို ခါးထိ ဆြဲဆန႔္ရင္း ေနာက္က လိုက္ထြက္လိုက္တယ္။ ”မိႏြယ္… ညည္းလင္… ဘုရားဖူး ပါသြားတာဆို… လင္မရွိေတာ့…… တေယာက္ထဲ…… ဆာေန… ေန..” မႏုနဲ႔ ႏွင္းႏွင္းတို႔ အိမ္ထဲဝင္လာရင္း လွမ္းေမးေနတာ။ ႐ုတ္တရက္ စားပြဲခုံေဘးနား မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ ကိုေနကို ျမင္ေတာ့မွ စကားစ ရပ္သြားေတာ့တယ္။ ”ေအာ္… ဧည့္သည္ ေရာက္ေနတာ ထင္တယ္” ကိုေနကို ျမင္ေတာ့မွ မႏုက အားတုံ႔အားနာနဲ႔ စကားလြဲ ေမးေနတာပါ။ ”ဧည့္သည္ မဟုတ္ပါဖူးဟ… ဟိုဖက္အိမ္က … မမလႈိင္အမ်ိဳးသား… ကိုေနမင္းပါ” ကိုေနလည္း ႏြယ္တို႔ စကားေျပာတုန္း မႏုတို႔ကို ရယ္ျပၿပီး အိမ္ျပင္ ျပန္ထြက္သြားတယ္။ “အဲလူက… အိမ္ေထာင္သည္ ဟုတ္ရဲ႕လား … မိႏြယ္… ပုံစံက အမိုက္စားေနာ္” ကိုေန ထြက္သြားတာနဲ႔ ႏွင္းႏွင္းက တန္းေမးေတာ့တာပဲ။ ႏြယ့္စိတ္ထဲ ထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားမိေသးတယ္။ ”ဟုတ္ပါတယ္ဟာ… ညက… ငါ… သူတို႔ လင္မယားနဲ႔… ပြဲအတူ ၾကည့္ၿပီး… ဘာမွ မခ်က္ႏိုင္မွန္း သိလို႔ … ထမင္းေရာ ဟင္းေရာ… လာပို႔ ေပးတာ” ”ဟုတ္ရဲ႕လား မိႏြယ္ရယ္… နင့္လင္ မရွိတုန္း… ေန႔လည္စာ လာေကြၽးရင္း… ဟြန္း ဟြန္း” ”ေကာင္မေနာ္… နင္သာ…… လင္ငုတ္တုတ္နဲ႔… ဂ်ာႀကီးကို… ျမဴေနတာ … ငါမသိ ခက္မယ္” မႏုတို႔ ႏွင္းႏွင္းတို႔က စက္႐ုံေရာက္မွ ခင္ေပမယ့္ ေျပာမနာ ဆိုမနာေတြေပါ့။

မႏုက အဆိုးဆုံးပဲ ထမင္စားနားခ်ိန္ ၃ေယာက္ဆုံတာနဲ႔ သူ႔လင္က ဘယ္လိုလုပ္ေၾကာင္း စုံေနေအာင္ ေျပာၿပီးမွ စားၾက ေသာက္ၾကတာ။ အစပိုင္း ႏြယ္လည္း မ်က္ႏွာပူ နားရွက္ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း မႏုရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံကို မ်က္လုံးထဲ ျမင္ေယာင္ၿပီး ညဘက္ ေယာက္်ားနဲ႔ လိုးတဲ့အခ်ိန္ အရသာေလး ထူးကဲေနမိေတာ့တယ္။ မႏုတို႔ ေရာက္လာတာမို႔ ႏြယ္လည္း ထမင္းအိုး တလုံးခ်က္ၿပီး အိမ္မွာ အရံသင့္ရွိတဲ့ လက္ဖက္သုပ္ ေပးလိုက္တယ္။ မမလႈိင္ ခ်က္ပို႔တဲ့ဟင္းနဲ႔ ၃ေယာက္သား အတူစားၿပီး ညေနေစာင္းထိ စက္႐ုံက အေၾကာင္းေတြ ထိုင္ေျပာေန ျဖစ္ၾကတယ္။ မႏုတို႔ ျပန္မွ ႏြယ္လည္း ေရခ်ိဳးၿပီး ခဏ အနားယူရင္း ဧည့္ခန္းထဲမွာပဲ တီဗြီ ထိုင္ၾကည့္ေနတာ။ ညက် အိပ္ယာေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ပါဘူး။ ကိုေန ေပးသြားတဲ့ ကာမ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ေပါ့။ ဟိုလွိမ့္ ဒီလွိမ့္နဲ႔ မ်က္စိေတြ ေၾကာင္ေနေတာ့တယ္။ တေဖ်ာေဖ်ာနဲ႔ လရည္ေတြ ပန္းထြက္ေနတဲ့ ကိုေန႔ ဒစ္ႀကီးကို ျပန္ျမင္ေယာင္ၿပီး ႏြယ့္လက္တဖက္က ညဝတ္ ဒူးဖုံးစကပ္ေလးထဲ ေရာက္သြားမိတယ္။ လက္ေခ်ာင္း ထိပ္ေလးေတြက အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းကို ဖိဆြဲၿပီး အစိေလးကို ဖိေခ်ေနမိတယ္။ အစိကို ထိမိတာနဲ႔ ႏြယ့္တကိုယ္လုံး တုန္ၿပီး က်ဥ္တက္သြားတယ္။ ထပ္ မဖိရဲေတာ့ပဲ ေျခရင္းဘက္ ေရာက္ေနတဲ့ ဖက္လုံးကို ေျခေထာက္နဲ႔ ညႇပ္ဆြဲယူၿပီး ခႏၶာကိုယ္ ေဘးတေစာင္း အေနထားနဲ႔ ေပါင္ၾကားထဲ ညႇပ္ထားလိုက္တယ္။ ေပါင္ဂြ တည့္တည့္ ေနရာေလး လက္နဲ႔ဖိၿပီး ဖက္လုံးကို ညႇပ္ပြတ္ပစ္တာ။ စိတ္ထဲ ကိုေန႔ လီးထိပ္ကို မွန္းၿပီး ခပ္တင္းတင္း ပြတ္ေတာ့ ခံစားမႈေလး ေကာင္းေနတုန္း ၅မိနစ္ေလာက္ပဲ ႏြယ့္တကိုယ္လုံး အေၾကာေတြ ေတာင့္တင္းၿပီး အထြဋ္အထိပ္ကို ေရာက္သြားေတာ့တယ္။ အားမရေပမယ့္ လတ္တေလာ ခံစားေနရတဲ့ ကာမေဝဒနာေလး သက္သာေစတာေပါ့။ ႏြယ့္ကိုယ္ ႏြယ္လည္း နားမလည္ေတာ့ပါဘူး။ ကာမပိုင္ လင္ရွိရဲ႕သားနဲ႔ သူစိမ္း ေယာက္်ားတေယာက္ကို တိတ္တခိုး ၿငိတြယ္ ေနမိတာေလ။ ေသခ်ာတာ တခုက ခုခ်ိန္ အိပ္ယာထဲ ကိုေန ေရာက္လာရင္ေတာင္ ျငင္းဖို႔ အင္အား မရွိေတာ့ပါဘူး။ ႏြယ့္ကိုယ္ႏြယ္လည္း အားမလို အားမရ ျဖစ္မိတာေပါ့။ ဒါမ်ိဳး ေဖါက္ျပန္စိတ္ ဝင္တယ္ဆိုတာ လင္နဲ႔ကြဲေနတဲ့ တခုလပ္ေတြ အျဖစ္မ်ားတာ ၾကားဖူးပါတယ္။ ခုဟာက ႏြယ့္ေယာက္်ား ခရီးသြားတာ ၃ရက္ရွိေသးတာ ဘာလို႔ သူစိမ္း ေယာက္်ားေပၚ သာယာေနမိလည္း မသိပါဘူး။ ခဏၾကာမွ ႏြယ္လည္း ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။

မနက္လင္းေတာ့ အိပ္ယာထ ထမင္းဟင္း ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ခဏနားလိုက္တယ္။ ၁၅မိနစ္ေလာက္ ေနမွ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ သြားတိုက္ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ေရခ်ိဳးကာနီး ကိုေနမင္းအေၾကာင္း ျပန္ေတြးမိျပန္ေရာ။ ေသခ်ာ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ အေနနီးတာ ထင္တယ္။ လင္ေတာ္ေမာင္ ေက်ာ္သူနဲ႔က မနက္လင္း ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္သြား ညပိုင္းေလးပဲ ဆုံၾကတာ။ အလုပ္ပိတ္ရက္က မတူေတာ့ ပ်င္းရင္ မမလႈိင္တို႔ အိမ္ဖက္ပဲ ေရာက္ေနမိတယ္။ မမလႈိင္ကလည္း ရပ္ကြက္ထဲ ခပ္တည္တည္သာေနတာ ႏြယ္နဲ႔ ရင္းႏွီးၿပီးေနာက္ပိုင္း အိမ္တြင္းေရးေတြ တစ္တစ္ ခြခြ ေျပာျပတတ္တယ္။ ကိုေနနဲ႔ မမလႈိင္တို႔က အိမ္ေထာင္သက္ ၾကာလာလို႔တဲ့ အျပာကားေတြ ၾကည့္ၿပီး လိုးမွ အထြဋ္ထိပ္ ေရာက္တယ္တဲ့။ ခုၾက ကိုေန႔ လီးကို အလိုးမခံပဲ ပါးစပ္နဲ႔ လရည္ပန္းထြက္ေအာင္ စုပ္ေပးတတ္သလို ကိုေနကလည္း အလုပ္ပင္ပန္းတဲ့ ေန႔ဆို မလိုးေတာ့ပဲ ေစာက္ဖုတ္ကို အရည္ထြက္ေအာင္ ယက္ေပးၿပီး ေစာက္ရည္ပါ ၿမိဳခ်ေပးတာတဲ့။ ႏြယ္လည္း စက္႐ုံက သူငယ္ခ်င္း မႏု ေျပာျပတာေတြ နားေထာင္ဖူးပါတယ္။ မမလႈိင္ ေျပာတာက ပိုၿပီး ရမက္စိတ္ ႂကြလာၿပီး တခါတခါ နားေထာင္ရင္း အရည္စိမ့္ထြက္တဲ့ ရက္ေတြ အမ်ားႀကီး။ တျဖည္းျဖည္း မမလႈိင္ ေယာက္်ား ကိုေနမင္းကို ႏြယ္ မသိမသာ အကဲခတ္မိလာတာေပါ့။ ကိုေနမင္းနဲ႔ ပထမ အထိေတြ႕က မွတ္မွတ္ရရ ႏြယ္တို႔ ခ်ည္ထည္ စက္႐ုံရဲ႕ ၁၀ႏွစ္ေျမာက္ အထိမ္းအမွတ္ေန႔မွာ ေန႔တဝက္ပဲ အလုပ္ဆင္းရၿပီး အိမ္သုံး မီးဖိုေခ်ာင္ ပစၥည္းေတြ မဲေဖါက္ေပးတဲ့ ရက္ပဲ။ အဲ့ေန႔က ႏြယ္ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေန႔လည္ ၁နာရီခြဲေလာက္ေပါ့။ မဲေပါက္တဲ့ ထမင္းေပါင္းအိုးေလး မီဖိုခန္းဖက္ ထားၿပီး စက္႐ုံဝတ္စုံေလး ခြၽတ္လဲလိုက္တယ္။ အက်ႌလက္ျပတ္ေလးနဲ႔ ထမိန္အေပ်ာ့သားေလး ဝတ္ၿပီး မမလႈိင္တို႔ အိမ္ဖက္ ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ မမလႈိင္တို႔ လင္မယားလည္း ႐ုံးပိတ္ရက္မို႔ အိမ္မွာ ရွိေနတယ္။ အိမ္ဝန္းတံခါး စိထားလို႔ လူရွိမွန္း သိတာနဲ႔ ဖြင့္ဝင္လိုက္တယ္။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ၂ေယာက္လုံး မရွိဘူး ေနာက္ေဖးဘက္ ေလွ်ာက္လာမွ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ တဘုတ္ဘုတ္နဲ႔ မမလႈိင္ရဲ႕ အဝတ္ေလွ်ာ္သံ ၾကားလိုက္ရတာ။ ”ေဟာ… မႏြယ္ … အလုပ္ျပန္တာ ေစာတယ္ေနာ္” ဖြင့္ထားတဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးေရွ႕ ရပ္လိုက္တာနဲ႔ မမလႈိင္က စေျပာေတာ့တယ္။

”ဟုတ္ …… ေန႔တဝက္… ပိတ္လို႔” ”လႈိင္ေရ… မီးေခ်ာင္းက… ေကာင္းတယ္ဟ… စတပ္တာပဲ လဲရမွာ… အိပ္ခန္းထဲက ဗီဒိုအံဇြဲထဲမွာ… အသစ္ဝယ္ထားတာ ရွိတယ္… ယူလာခဲ့လိုက္” မမလႈိင္နဲ႔ စကားေျပာေနတုန္း ကိုေနမင္း အသံက အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းနဲ႔ ကက္လွ်က္ အခန္းလြတ္ထဲက ထြက္ေပၚ လာတာ။ မမလႈိင္က အဝတ္ေလွ်ာ္ေနလို႔ ႏြယ္ပဲ သူတို႔အိပ္ခန္းထဲက စတတ္တာ တခုယူၿပီး သြားေပးလိုက္တယ္။ ”ေအာ္… ခုန အသံ ၾကားတယ္ မွတ္တယ္… မႏြယ္… ေရာက္ေနတာကိုး” ”ဟုတ္ … ကိုေန …… အလုပ္က … ေန႔တဝက္ ပိတ္တာ” အိပ္ခန္းအလြတ္ကို အခန္းရွင္းရင္း မီးေခ်ာင္း ျပင္ေနတာ ေနမွာ။ ထိုင္ခုံေပၚ တက္ၿပီး မ်က္ႏွာက်က္က ဖန္ေခ်ာင္းကို ကိုင္ထားတဲ့ ကိုေနမင္းကို ႏြယ္ လွမ္းၾကည့္ရင္း ျပန္ေျဖလိုက္တာပါ။ ”အင္း … ကိုေနတို႔လည္း အလုပ္ပိတ္တာနဲ႔ … အခန္းလြတ္ေတြ ရွင္းေနၾကတာ… ဖန္းေခ်ာင္းက ေကာင္းေသးတယ္ … စတတ္တာ မေကာင္းတာ” ႏြယ့္လက္ထဲက စတပ္တာအသစ္ကို လွမ္းေပးေတာ့ ဖန္ေခ်ာင္းက မမွီတမွီမို႔ လက္က လွမ္းမရဘူး ျဖစ္ေနတာေပါ့။ အခန္းထဲ မီးမလင္းေပမယ့္ ျပတင္းေပါက္က ေနေရာင္ေၾကာင့္ ကိုေနမင္း ပုဆိုးထဲက ဟာႀကီး ငိုက္ဆင္းေနတာ ႏြယ္ ျမင္ေနရေတာ့ စိတ္ထဲ သိမ့္ကနဲ ျဖစ္သြားရတယ္။ “လက္က လြတ္မရဘူး မႏြယ္ရယ္… ခုန္ေပၚ တက္ၿပီး… စတပ္တာေလး ထည့္ေပးပါ့လား” ႏြယ္လည္း ကိုေနမင္း စကားေၾကာင့္ ခုန္ေပၚ လြတ္ေနတဲ့ ေနရာေလးေပၚ တက္ၿပီး ဖန္ေခ်ာင္း အေပၚဖက္က စတပ္တာ ထည့္တဲ့ အေပါက္ထဲ စမ္းထည့္ေပးလိုက္တယ္။ အေပါက္ထဲ ဝင္ေပမယ့္ စတပ္တာ ထိပ္က ငုတ္ေလး ၂ခုက အတြင္းလိုင္းဘက္ မဝင္ေသးလို႔ လွည့္လွည့္ စမ္းထည့္ေနရတာ။ ကိုေနမင္းနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနထားမို႔ ကိုေနမင္းဆီက ကိုယ့္နံ႔ေလးက ႏြယ့္ ႏွာေခါင္းဝကို တိုးဝင္လာတယ္။ ”ရလား… မႏြယ္” ”စတတ္တာ ေခါင္းက ဝင္တယ္… ထိပ္က ငုတ္ေလး၂ခုက… အတြင္းထဲ မက်ေသးတာ” ကိုေနမင္း ျပန္ေျဖေနတုန္း ႏြယ့္ဗိုက္သားေလးရဲ႕ ေအာက္ဖက္ဆီးခုံး အထက္နားကို ခပ္မာမာ အရာက လာေထာက္ ေနတယ္။ စတပ္တာကလည္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ထည့္မရ။ ႏြယ့္ရင္ေတြ တဒိုင္းဒိုင္း ခုန္ေနရတာေပါ့။ ဒူးေတာင္ မခိုင္ခ်င္ေတာ့ဘူး ခ်က္ခ်င္းပဲ ႏြယ့္ဟာေလး အရည္စို႔လာတယ္။ စတပ္တာ လွည့္ထည့္ရင္း ကိုေနမင္းဟာကလည္း မာေတာင္လာၿပီ။

အလိုေလွ်ာက္ ခါးကို ေကာ့ေပးမိၿပီး ကိုေနမင္း ဟာႀကီးကလည္း ထိထိမိမိ လာေထာက္မိေတာ့တာပဲ။ စတပ္တာ ငုတ္ကေလး အတြင္းဘက္ က်သြားတာနဲ႔ ႏြယ့္ဒူးေခါင္းက ေခြကနဲ လူပါ ယိုင္ထြက္သြားတုန္း ကိုေနက ဖန္ေခ်ာင္းကို လြတ္ရင္း ခါးေလးကို ထိန္းၿပီး ခႏၶာကိုယ္ေလး ဆြဲကပ္ပစ္တာ။ ခဏၾကာမွ လူခ်င္းခြာၿပီး ခုန္ေပၚက ေအာက္ဆင္းခဲ့လိုက္တယ္။ ”မႏြယ္… ရွိလား” ” ရွိတယ္… မမလႈိင္ေရ… ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ” တိုင္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ ကိုေနမင္း အေၾကာင္း ေတြးေနတုန္း အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းက မမလႈိင္ အသံၾကားလို႔ ျပန္အသံေပးရင္း အေတြးစေတြ ပ်က္ကုန္တာေပါ့။ “ေရာ့ … အိမ္ေသာ့ေလး… ေနမင္း လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္သြားေနတာ…… ျပန္လာရင္ ေပးေပးပါဦး” ”ဟင္… မမလႈိင္က အိတ္ႀကီးနဲ႔ ဘယ္တုန္း” ေရခ်ိဳးခန္း တံခါးေရွ႕ လာရပ္ၿပီး အိမ္ေသာ့ေပးခိုင္းေနတဲ့ မမလႈိင္ ညာလက္က ခရီးေဆာင္အိတ္ေၾကာင့္ ႏြယ္လည္း နားမလည္လို႔ ျပန္ေမးလိုက္တယ္။ ”နယ္က… မမလႈိင္ ဦးေလးအရင္းႀကီး… ညက ဆုံးလို႔တဲ့… ဒီေန႔ ညေန… အသုဘ ခ်မွာ… အဲဒီ တညအိပ္ သြားရမွာမို႔ပါ… မနက္ကား စီးမွ ညေန ၂နာရီေလာက္ ေရာက္မွာ… ခုနမွ ဖုန္းဝင္လာလို႔… ေနမင္းကလည္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထြက္သြားၿပီ… ဖုန္းက အိမ္က်န္ရစ္တာ” ”ေအာ္… ကားမွီေအာင္ သြားသြား… မမလႈိင္… ေသာ့ေပးထားခဲ့… ကိုေနမင္း လာရင္… ႏြယ္ ေပးလိုက္ပါ့မယ္” မမလႈိင္ ထြက္သြားတာနဲ႔ ႏြယ္လည္း ေရခ်ိဳး အဝတ္စားလဲၿပီး အိမ္ေရွ႕မွာ ဆံပင္ေျခာက္ေအာင္ ခဏလမ္းေလွ်ာက္ရင္း ကိုေနမင္းကို ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ မၾကာပါဘူး ကိုေနမင္း ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ျပန္လာၿပီး မမလႈိင္ကို အိမ္ဝန္း တံခါးနားက ေအာ္ေခၚေနတာ။ ”လႈိင္ေရ… လႈိင္” ”ကိုေနမင္း… ေသာ့ ဒီမွာ” သူ႔အိမ္ထဲ လွမ္းၾကည့္ ေအာ္ေနရင္း ႏြယ့္အသံ ၾကားေတာ့ လွည့္ၾကည့္ၿပီး ႏြယ့္အိမ္ေရွ႕ကို ေလွ်ာက္လာတယ္။ မမလႈိင္ သူ႔ဦးေလး နာေရးကို နယ္ ၁ညအိပ္ သြားေၾကာင္း ေျပာျပၿပီး ေသာ့ေပးလိုက္တယ္။ ကိုေနမင္း ထြက္သြားမွ ႏြယ္လည္း အိမ္ထဲ ျပန္ဝင္လာၿပီး အိပ္ယာေပၚ တေမွး ေမွးလိုက္တယ္။ အိပ္ယာႏိုးေတာ့ ၁၂နာရီ ထိုးၿပီမို႔ ထမင္းခူးစားလိုက္တယ္။ ၿပီးမွ မမလႈိင္ ခရီးသြားတာ ေတြးမိၿပီး ကိုေနမင္းဖို႔ ခ်ိဳင့္နဲ႔ထမင္းဟင္း ထည့္ၿပီး  သူတို႔အိမ္ဘက္ ကူးလာခဲ့တယ္။ ညမနက္ ခ်က္ထားတာမို႔ ကိုေနမင္းအတြက္ အဆင္ေျပသြားတာပါ။ ညေနမွ ထမင္း ထပ္ခ်က္ေတာ့မယ္။

ကိုေနမင္းအိမ္ဘက္ ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕ မွာ လူက မရွိလို႔ အိပ္ခန္းဘက္ ေလွ်ာက္လာၿပီး ဟေနတဲ့ တံခါးၾကားက ၾကည့္ေတာ့ ပင္လက္အေနထားနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္။ ”ကိုေန … ကိုေန… ထမင္း စားရေအာင္ လာပို႔တာ… ထထ” အသံေပးရင္း ကုတင္နားကို တိုးကပ္သြားလိုက္တယ္။ တခူးခူးနဲ႔ ေဟာက္ၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနရွာတာ။ လူက အိပ္ေနေပမယ့္ ပုဆိုးေအာက္က ေထာင္မတ္ေနတဲ့ ဟာက အသဲယားစရာႀကီး။ ႏြယ့္စိတ္ထဲ ဒုန္းကနဲ႔ ရင္ခုန္သံ ျမန္လာရၿပီ။ မမလႈိင္ကလည္း မရွိ အိပ္ခန္းထဲ ၂ေယာက္တည္း ဆိုတဲ့အသိ။ ဟိုေန႔က ႏြယ့္အဖုတ္ကို ၾကည့္ၿပီး ဂြင္းထုေနတဲ့ လီးႀကီးက မ်က္စိ ေရွ႕နားမွာပဲ။ ကိုေနမင္းလည္း အိပ္ေပ်ာ္ေနေတာ့ လက္က အလိုလိုပဲ ခါးပုံစကို ျဖည္ၿပီး ေပါင္လယ္ကို အျမန္တြန္းပို႔ လိုက္မိတာေပါ့။ သူစိမ္း ေယာက္်ား လီးကို ဒုတိယအႀကိမ္ အနီးကပ္ ျမင္ရေတာ့မွာမို႔ စိတ္လႈပ္ရွားမႈက ျပင္းထန္လာတယ္။ အေရးထဲ ပုဆိုးအနားစကို အျမန္ တြန္းပို႔လိုက္ေတာ့ အနားစက လီးထိပ္နဲ႔ ခ်ိတ္မိေနတယ္။ ကိုေနမင္း မ်က္ႏွာကို ခိုးၾကည့္ရင္း လီးထိပ္ေပၚ တင္ေနတဲ့ ပုဆိုးစကို မၿပီး ေ႐ြ႕လိုက္ရတယ္။ ကိုေနမင္း လီးႀကီးကို ျမင္ေတာ့ ႏြယ့္ေယာက္်ား လီးနဲ႔ စိတ္ထဲ ယွဥ္ေနမိေသးတယ္။ လုံးပတ္ေရာ အရွည္ေရာ သာတဲ့ ကိုေနမင္း လီးက ျမင္တာနဲ႔ စုပ္ခ်င္စရာႀကီး။ ၾကည့္ရင္းနဲ႔ကို ႏြယ့္အဖုတ္ေလးထဲ တဆစ္ဆစ္နဲ႔ ယားေနေတာ့တာပဲ။ စိတ္မထိန္းႏိုင္တာနဲ႔ လက္နဲ႔ အုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ လက္ထဲ တဒုတ္ဒုတ္နဲ႔ လီးအရည္ျပားက တဆင့္ ႏြယ့္လက္ဖဝါးေလးထဲ လာတိုးေနတယ္။ ႐ုတ္တရက္ စိတ္လြတ္သြားမိၿပီး ကားထြက္ေနတဲ့ ဒစ္ႀကီးကို ငုံမိလိုက္တယ္။ လီးထိပ္ အေပါက္မွာ စို႔ေနတဲ့ အရည္ၾကည္ေလးက လွ်ာနဲ႔ ထိမိၿပီး ငံက်ိက်ိ အရသာေလး စၿပီး ခံစားမိလိုက္တယ္။ ၃မိနစ္ေလာက္ အားရပါးရ စုပ္ၿပီးမွ လီးထိပ္ကို ပါးစပ္က ထုတ္ရင္း လက္နဲ႔ အထက္ေအာက္ စုလိုက္ၿဖဲလိုက္ လုပ္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ”ရွီးး……အ…… ေကာင္းလိုက္တာ” ကိုေနမင္း အသံၾကားတာနဲ႔ ႏြယ္လည္း လီးကို လြတ္ၿပီး ေျပးထြက္ခဲ့လိုက္တာေပါ့။ အိမ္ေရာက္တဲ့အထိ ရင္ေတြ တဒိုင္းဒိုင္း ခုန္ေနတယ္။ ညက် အေတာ္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ပါဘူး မနက္လင္းေတာ့ မ်က္လုံး မဖြင့္ပဲ ပ်င္းေၾကာ တခ်က္ဆန႔္ၿပီး ခါးေအာက္ ေရာက္ေနတဲ့ ေစာင္ကို ျပန္ဆြဲၿခဳံဖို႔ ဆြဲယူေတာ့ ပါမလာပဲ တင္းခံေနတယ္။ အားထည့္ ဆြဲေတာ့လည္း မရ။ ဒါနဲ႔ သြယ္လည္း မ်က္လုံး ဖြင့္ၿပီး ခါးေပၚ ၾကည့္ေတာ့ ကိုရဲမင္း ေပါ့ ၿပဳံးၿပီး သြယ့္ကို စိုက္ၾကည့္ ေနတာ။ အိမ္ေထာင္သည္ တေယာက္ ျဖစ္ေပမယ့္ အၾကည့္ခ်င္း ဆုံးေတာ့ ရင္ခုန္ ေနမိျပန္တယ္။ ”ဟင္… ကိုေန… ဘယ္ခ်ိန္တည္းက… ေရာက္ေနတာလဲ” ”ေရာက္တာ မၾကာေသးပါဘူး မႏြယ္ရယ္… ၁၅မိနစ္ေလာက္ ရွိေသးတာ” ”ဟို ဟို…… ဧည့္ခန္းထဲက…… ေစာင့္ေလ… မနက္စာ ထမင္းေၾကာ္ေပးပါ့မယ္” ေျပာၿပီး ႏြယ္လည္း အိပ္ယာေပၚ ထထိုင္ၿပီး ကုတင္ေပၚက ဆင္းမလို႔ လုပ္လိုက္တယ္။

႐ုတ္တရက္ ကိုေနမင္းက ကုတင္ေစာင္း ထိုင္ေနရာကေန ၾကမ္းျပင္ေပၚ ထရပ္ၿပီး ပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်ပစ္တယ္။ “ထမင္းေၾကာ္ … မစားခ်င္ပါဘူး … မႏြယ္ရာ… မေန႔က… မႏြယ္ မေကြၽးပဲ ပစ္ထားတဲ့ ဒီေကာင္ႀကီးက ဆာေနတာ” ”အာ…… ကိုေနကလည္း” စကားမဆုံးေသးဘူး ကုတင္ေပၚ ထိုင္ေနတဲ့ ႏြယ့္ခါးကို သိုင္းဖက္ၿပီး မ်က္ႏွာအနံ႔ နမ္းေပးေနတယ္။ ႏြယ္ ကိုေန႔ လက္ေတြကို ဖယ္ထုတ္ေနေပမဲ့ ကိုေနက လႊတ္မေပးပဲ ခပ္တင္းတင္း တိုးဖက္ၿပီး ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွန္ လွဲခ်လိုက္တယ္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ႏြယ့္ ေခါင္းရင္းဘက္ ကပ္လွ်က္ စားပြဲခုံေပၚ ထားတဲ့ ဖုန္းက အသံျမည္လာလို႔ ညာဘက္လက္နဲ႔ မမွီတမီေလး လွမ္းယူၿပီး ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ ႏြယ္ မ်က္လုံး ျပဴးသြားရၿပီ ဖုန္းက ဘုရားဖူး လိုက္သြားတဲ့ ႏြယ့္ေယာက္်ား ေက်ာ္သူဆီက ဖုန္းျဖစ္ေနတာ။ ေသသာ ေသလိုက္ခ်င္တယ္။ ”ဟဲလို… ႏြယ္လား… မေန႔ထဲက ေခၚမလို႔ မိန္းမေရ … ေယာက္်ား ဖုန္းက အားကုန္သြားတာ… လမ္းဆိုေတာ့ သြင္းမရဘူး… ခုမွ ဆက္လိုက္ရတာ” ”အင္းပါ… ေယာက္်ားရယ္… ဘယ္ေန႔ ျပန္ေရာက္မွာလည္း” “နက္ဖန္ ညပိုင္းမွ ျပန္ေရာက္မွာပါ … လက္ေဆာင္ေတြ ဝယ္လာပါတယ္ မိန္းမရဲ႕… မမလႈိင္တို႔ အတြက္ေရာ ပါတယ္” ေယာက္်ားနဲ႔ စကားေျပာတုန္း ကိုေနမင္းက ထမိန္ဆြဲခြၽတ္ေနလို႔ ဖင္ကို အသာႂကြေပးလိုက္ရတယ္။ ”အင္းပါ… ေယာက္်ားရဲ႕ … အ… အေမ့” အဲ့ခ်ိန္ ကိုေနမင္းက ႏြယ့္ေပါင္ၾကား ဒူးေထာက္ ေနရာယူၿပီး အဖုတ္ေလး လာယက္ေတာ့ ဆတ္ကနဲတုန္ၿပီး အသံက ေယာင္ၿပီး ထြက္သြားတာပါ။ ”ဟင္… ဘာျဖစ္တာလဲ… မိန္းမ” ”ဟို ဟို…… ေယာက္်ားနဲ႔…… စကားေျပာရင္း… ေၾကာင္…… ေၾကာင္ ခုန္တက္လာလို႔… ႏြယ္က အိပ္ယာထဲမွာေလ” ”ေအာ္… ေဆာရီးပဲ… မိန္းမကို ႏိုးလိုက္သလို… ျဖစ္ေနၿပီ” ”ရပါတယ္… ေယာက္်ားရယ္… ရွီး…အ …… ကြၽတ္ ကြၽတ္” ဒုကၡပါပဲရွင္ ေယာင္ၿပီး ထြက္သြားျပန္ပါတယ္။ ကိုေနမင္းက ေပါင္ကားေပးထားတာကို အားမရဘူး ေနမွာ ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို ဆြဲေျမႇာက္ၿပီး ဒူးေခါက္ေကြးကို ဖိတြန္းေကြးရင္း ႏြယ့္အဖုတ္ကို ယက္ရင္း အစိေလးကို ဆြဲစုပ္လိုက္တာ။ ”ဟမ္… ဘာျဖစ္ျပန္တာလဲ… မိန္းမ” ”ဟို… ေၾကာင္…… ေၾကာင္ပဲ…… ေယာက္်ား…… အိပ္ယာေပၚ ေသးေပါက္မွာ စိုးလို႔… လက္နဲ႔မၿပီး … ကုတင္ေအာက္ ေ႐ြ႕တာ…… လက္ကို နဲနဲကုတ္မိသြားတာ” ႏြယ့္ေပါင္ေလးနဲ႔ အားတင္းၿပီး ကိုေနမင္း ေခါင္းကို အျမန္ ညႇပ္လိုက္ရတယ္။ ထပ္ယက္ေနရင္ ညည္းသံေတြ ဖုန္းထဲဝင္ၿပီး ႏြယ့္ေယာက္်ား ရိပ္မိသြားႏိုင္တယ္။ ”ေအာ္… ဂ႐ုစိုက္ေလ… မိန္းမကလည္း… အရက္ပ်ံေလး… တို႔ထားဦး… ေရာဂါပိုး ဘာညာ ကူးေနဦးမယ္” ”ဟုတ္… အိ့… အြားဝါး…… ဝါး……အီး…… ဂြၽတ္… ဂြၽတ္” ”အင္း… ဒါပဲေနာ္… မိန္းမ ျပန္အိပ္ခ်င္… အိပ္ေလ” ႏြယ္လည္း တဝါးဝါး သန္းၿပီး ဇက္ေတြပါ ခ်ိဳးျပလိုက္ရတယ္။

ထင္တဲ့အတိုင္း ေက်ာ္သူက ျပန္အိပ္ခိုင္းေတာ့တယ္။ ေယာက္်ား ဖုန္းခ်သြားမွ ႏြယ္လည္း ကိုေနမင္းေခါင္းကို ညႇပ္ထားတဲ့ ေပါင္တန္ေတြကို အားေလ်ာ့ေပးရင္း ဒူးေထာင္ ေပါင္ကား ပုံစံေလး ေနေပးလိုက္တယ္။ ကိုေနမင္း လွ်ာစြမ္းက ႏြယ့္ေယာက္်ား ေက်ာ္သူထက္ အမ်ားႀကီး သာတာေပါ့။ ေစာက္ေခါင္း ေပါက္ထဲ လွ်ာထိုးသြင္းၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္သလို ေတ့စုပ္ေပးတယ္။ ႏွာေခါင္းထိပ္နဲ႔ ေစာက္စိကို ဖိၿပီး ေခါင္းရမ္းေပးေတာ့ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ကို လွ်ာနဲ႔လိုးၿပီး အစိေလးကို ႏွာေခါင္းထိပ္နဲ႔ ဖိေခ်သလို ျဖစ္ေနတာမို႔ က်ဥ္တက္လာၿပီး ႏြယ့္ေစာက္ရည္ေတြ ေသးပန္းသလို ေထာင္ပန္း ေနရေတာ့တာပဲရွင္။ မၾကာပါဘူး ႏြယ့္အဖုတ္ေလးထဲ ဗ်စ္ကနဲ ကိုေနမင္း လီးထိပ္က တိုးဝင္လာပါၿပီ။ နဲနဲ ၾကပ္ေပမယ့္ အထဲက အရည္ၾကည္ ေလးေတြေၾကာင့္ သိပ္မနာပါဘူး။ လီးထိပ္ဝင္ေတာ့ ဆက္မသြင္းပဲ ရပ္ထားသို႔ ႏြယ္လည္း မသိမသာ ခါးေကာ့ ေပးလိုက္တယ္။ ”ဗ်စ္… အ … ဘြတ္… အမေလးးး… ကြၽတ္ကြၽတ္” ေကာ့ေပးလိုက္မွ ႏြယ့္ဖင္ႀကီး ရႈံ႕ၿပီး ေတာင့္ခံေနရေတာ့တယ္။ လီးအရင္းထိ ဖိလိုးေတာ့ ေစာက္ေခါင္း အတြင္းထဲထိ တင္းက်ပ္စြာ တိုးဝင္လာၿပီး သားအိမ္ဝေလးကိုပါ ေဆာင့္မိသြားတယ္။ ”ဘြတ္… အ… ကြၽတ္ … ကြၽတ္ … ကြၽတ္ … အ… အမေလးး” ႏြယ့္ ရင္ဘတ္ေလး ေကာ့တက္လာၿပီး ေခါင္းေလး လွန္တက္သြားေတာ့ ကိုေနမင္းလည္း ႏြယ့္ကို ၾကည့္ၿပီး ကာမစိတ္ ပိုျပင္းထန္း လာပါေတာ့တယ္။ လီးကို တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ဆြဲထုတ္ၿပီး လက္၂ဖက္နဲ႔ အက်ႌအျပင္ကေန ႏြယ့္ႏို႔အုံေတြကို ညႇစ္ရင္း တစ္ခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္လိုးေနတယ္။ ”ဖြပ္ ဖြတ္… အ…… ႁဗြတ္ …… ဘြတ္…… ဘြတ္… ဗ်စ္… အ အ အ” ျပတင္းေပါက္က ဝင္ေရာက္လာတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ေလးေအာက္ ႏြယ္တို႔လင္မယား မဂၤလာဦး လက္ဖြဲ႕ ကုတင္ေလးေပၚ လီးဝင္လီးထြက္သံေတြ အဆက္မျပတ္ ဆူညံလာတယ္။ ကိုေန တစ္ေယာက္ ျဖည္းျဖည္းလိုးတာ အားမရလို႔ ထင္တယ္ လက္၂ဖက္က ႏြယ့္ပုခုံး ၂ဖက္ကို ေက်ာ္ခြေထာက္ၿပီး ဆီးခုံးခ်င္း ကပ္ေနေအာင္ အားရပါးရ ေဆာင့္လိုးေတာ့တာပဲ။ ၂ေယာက္သား စကားမေျပာ ျဖစ္ၾကေပမယ့္ အလိုက္တသိနဲ႔ ႏြယ္လည္း ေပါင္တန္ေတြကို ေျမာက္ၿပီး ကိုေနမင္း ခါးေပၚ ခ်ိတ္တင္ရင္း ဆြဲဆြဲ ခ်ေပးလိုက္တယ္။ ”အင့္… ဘြတ္ ဘြတ္… အ …အေမ့… ဗ်စ္…… အ … အ… ဖြပ္ဖြပ္…… အင့္…… ဘြတ္ ဘြတ္ ဘြတ္…… အ ဟင့္ ဟင့္” မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေပၚက ဖိလိုးရေတာ့ ကိုေနမင္း ေဆာင့္ခ်က္ေတြက မီးကုန္ယမ္းကုန္ပါပဲ။ အသက္ လုရႈၿပီး တရႉးရႉး တရွဲရွဲနဲ႔ ႏြယ့္နဖူးကို နမ္းလိုက္၊ ပါးျပင္ကို နမ္းလိုက္နဲ႔ ဖိလိုးေနတယ္။

ႏြယ္လည္း လီးအရသာ ခံစားရင္း ခါးေလး ေကာ့ေကာ့ ခံေနမိတယ္။ အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ႏြယ့္ ေစာက္ေခါင္းေလးထဲ ေႏြးကနဲ ခံစားမိလို႔ ကိုေနမင္း ၿပီးသြာမွန္း သိလိုက္ရတာေပါ့။ ႏြယ့္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီး လရည္ ပန္းထုတ္ရင္း မနားတမ္း ေဆာင့္လိုးေပးတယ္။ အာဂေယာက္်ားပါပဲ လရည္ထြက္သြားေပမဲ့ လီးက ခုထိမာေနတုန္း။ အခ်က္ ၃၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္က် ႏြယ္လည္း အထြဋ္ထိပ္ ေရာက္သြားရတယ္။ ခဏနားၿပီး ႏြယ့္အက်ႌေရာ ေဘာလီေရာ ခြၽတ္ခိုင္းလို႔ ခြၽတ္ေပးၿပီးေတာ့ ပက္လက္ ျပန္လွဲခိုင္းတယ္။ ႏြယ္ ပက္လက္ေလး ျပန္လွဲေပးေတာ့ ေပါင္ၾကားထဲ ကိုေနမင္းက ဒူးေထာက္ ေနရာယူၿပီး အဖုတ္ကို ယက္ပါေတာ့တယ္။ ႏြယ္လည္း ကိုေနရဲ႕ ယက္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ တရွီးရွီး ညည္းရင္း ေပါင္ၾကားထဲက ကိုေနမင္း ေခါင္းကဆံပင္ေတြကို ထိုးဖြေနမိတယ္။ “အားး…… ရွီးးးး… ကိုေနရယ္ …… အရမ္းေကာင္းတာပဲ… ႏြယ့္ ဟာေလး……… ျပန္ယားလာျပ…… အိုးး… ယက္ယက္……… အင္းဟင္း…… ဟုတ္တယ္…… အစိေလးကို …စုပ္ေပး…အိုးး… နာနာေလး ဖိစုပ္… အ အအအ……ရွီးးး… အ” ပါးစပ္က အလိုအေလွ်ာက္ ညည္းေနမိတယ္။ ကာမစိတ္ ျပန္ႂကြလာတဲ့ ႏြယ့္ကို ေကာ့ပ်ံေနေအာင္ ကိုေနက ဖိယက္ ေပးေနတယ္။ လိုးၿပီးကာစ အရည္လဲ့ေနတဲ့ ႏြယ့္ အဖုတ္ေလး ဟစိဟစိနဲ႔ လီးအဝင္ကို ေမွ်ာ္ေနသေယာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ၅မိနစ္ေလာက္ ယက္ေပးၿပီးမွ ႏြယ့္ေခါင္းရင္းဘက္ ေပါင္ကားထိုင္ၿပီး လီးစုပ္ေပးဖို႔ တိုးတိုးေလး ေျပာလာတယ္။ “ႏြယ္… ကိုယ့္ကိုလည္း စုပ္ေပးပါလား” ႏြယ္လည္း မေန႔က ခဏပဲ စုပ္လိုက္ရတဲ့ လီးကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေလးဖက္ေထာက္ၿပီး အားရပါးရ ကုန္းစုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ လီးထိပ္ကို စုပ္ရင္း ဂြင္းထုေပးၿပီး လဥေတြကို တစ္လုံးခ်င္း ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးေတာ့ တရွီးရွီးနဲ႔ ႏြယ့္ဆံႏြယ္ေတြကို လက္နဲ႔ထိုး ဖြေနျပန္တယ္။ “အားးရွီးးး…ေကာင္းလိုက္တာ ႏြယ္ရယ္… စုပ္တတ္လိုက္တာ…. ႀကိဳက္လား ကို႔လီးႀကီးကို….အအ..အားရွီးး” ႏြယ္လည္း လီးကို မလြတ္တမ္း ဆြဲစုပ္ရင္း မ်က္လုံးေလး လွန္ၾကည့္ရင္း ေခါင္းေလး ဆတ္ကနဲ ညိတ္ျပကာ စုပ္ေပးေနမိတယ္။ ခဏၾကာေတာ့ ကိုေနမင္းက “အားး…အိုးး.. စုပ္ခ်က္က က်ဥ္ဆိမ့္သြားတာပဲ…အအ…ေတာ္ေတာ့ ႏြယ္…. ကို ၿပီးသြားလိမ့္မယ္”ဆိုၿပီး ႏြယ့္ေပါင္ၾကားမွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး ေနရာယူလိုက္တယ္။

ႏြယ့္ေပါင္တန္ေတြကို ဆြဲေျမႇာက္ၿပီး ပုခုံးေပၚ တင္ေတာ့ ႏြယ့္အဖုတ္ေလးက ေဖါင္းႂကြသြားတယ္။ ထို႔ေနာက္ ကိုေနက လီးကို အရင္းထိ ဆီးခုံခ်င္း ကပ္ေနေအာင္ ဖိသြင္းၿပီး ခါးအားနဲ႔ ႀကိတ္ဝိုက္ေပးေတာ့ ႏြယ္ကိုယ္တိုင္ပဲ လိုးေပးဖို႔ ေျပာလိုက္ရတာေပါ့။ ”ရွီးးးး …… အ … အအအ…အားး… ေဆာင့္လိုးေပးပါ…အိုးးး….. ေဆာင့္လိုးပါေတာ့… ကိုေနရယ္” ႏြယ့္အဖုတ္ထဲ ေမႊေပးေနတဲ့ လီးကို ေစာင္ေခါင္း အတြင္းသားေတြနဲ႔ ညႇစ္ေပးလိုက္တယ္။ ကိုေနလည္း ခ်က္ခ်င္းပဲ လီးကို အဖ်ားထိဆြဲထုတ္ၿပီး မနားတမ္း ေဆာင့္လိုးေတာ့တယ္။ “ဘြတ္ ဘြတ္…ဖတ္ဖတ္…ဘလြတ္..ဘြတ္..ဖတ္ဖတ္” “အ အအ…… ရွီးး……အိုးး… ဟင့္……ေဆာင့္… ေဆာင့္…… အင္း ေဆာင့္… ဟုတ္တယ္…… အစိ ပြတ္ေပး……အာားဟားး……… တအား ေကာင္းတယ္…… ကိုေနရယ္” ႏြယ့္ေယာက္်ားလီးထက္ ရွည္လည္းရွည္ တုတ္လည္း တုတ္တဲ့လီးက ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ႏြယ့္အဖုတ္ေလးထဲ ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္ျဖစ္ေနပါတယ္။ မနက္ကတည္းက ေန႔လည္ထိ နားလိုက္ လိုးလိုက္ပဲ။ ႏြယ့္ကို ေလးဖက္ကုန္း အေနထားနဲ႔ ဖင္ကို ဆြဲေထာင္ၿပီး အေပၚက ခြလိုးလိုက္၊ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဖင္ခ်ထိုင္ခိုင္းၿပီး ႏြယ့္ေပါင္တန္ေတြကို သူ႔ေပါင္ေပၚတင္ရင္း ခါးကိုဆြဲလိုးလိုက္၊ ဆီးခုံခ်င္း ထိေနေအာင္ ကပ္ၿပီး ဝိုက္လိုးလိုက္နဲ႔ ႏြယ္လည္း ေစာက္ရည္ေတြ ပန္းပန္းထုတ္ေနရတာ အႀကိမ္ႀကိမ္ပါ။ ႏြယ့္ ေစာက္ေမႊးမွာေရာ ကိုေနမင္း လေမႊးမွာပါ အရည္ေတြ ႐ႊဲၿပီး ေစးကပ္ေနေတာ့တယ္။ အိပ္ယာခင္း ေပၚမွာလည္း ဟိုတကြက္ ဒီတကြက္နဲ႔ ေစာက္ရည္နံ႔ လရည္နံ႔ေတြ မြန္ထူေနတယ္။ လီးႀကီးကလဲ သန္လိုက္တာ မေျပာနဲ႔ ထိပ္ကေလး စုပ္ေပးတာနဲ႔ မၾကာဘူး ျပန္မာလာေတာ့တာပဲ။ ေနာက္ဆုံး တခ်ီက် အသဲခိုက္ေအာင္ကို ခံစားလိုက္ရေတာ့တယ္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေပြ႕ခ်ီၿပီး ႏြယ့္ ဒူေကာက္ေကြးထဲ လက္လွ်ိဳလိုက္ေတာ့ ကိုေနမင္း ဂုတ္ကို လွမ္းအဖက္ သူ႔ဖင္ကို ေနာက္ဆုတ္ၿပီး တခ်က္ထဲ ခ်ိန္ေဆာင့္လိုက္တာ မ်က္ရည္ေတာင္ လည္တယ္။ “အားးးး…… အေမ့ အ…… ေသပါၿပီ… နာလိုက္တာ” မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေလေပၚ ေပြ႕လိုးေနေတာ့ လီးဝင္လာတိုင္း ဒစ္က သားအိမ္ဝထိ လာေဆာင့္မိတယ္။ သားအိမ္ဝကို လာလာထိုးတိုင္း ေစာက္ပတ္အုံေလး က်ဥ္ၿပီး ေအာင့္သြားတာပဲ။ ကိုေနမင္း ဂုတ္ကို ဖက္ရင္း သက္သာလို သက္သာညား ခါးေကာ့ၾကည့္ေတာ့ ေစာက္ေခါင္း အတြင္းသားေတြက လီးကို ညႇစ္ေပးသလို ျဖစ္သြားတယ္။ အဲ့လိုျဖစ္သြားလည္း ကိုေနမင္းက ပိုေဆာင့္ေလပဲ။ နဲနဲ နာေပမယ့္ ေဆာင့္ခ်က္ မ်ားလာေတာ့ လီးအရသာကို ဘာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္ေအာင္ကို စြဲလမ္းသြားမိရတယ္။

တအားအား ညည္းရင္း ေအာ္ဟစ္ ေတာင္းတမိေတာ့တယ္။ “ဗ်စ္ …… အ …… ဗ်စ္ … ဘြတ္ …… ကြၽတ္ ကြၽတ္ ………… ေကာင္းလိုက္တာ ……… လိုး …… အင္း… ဟုတ္တယ္ ………… နာနာေလး… ေဆာင့္” ကိုေနမင္း ပုခုံးေတြကို ကိုက္လိုက္ လိုးခိုင္းလိုက္ဆိုေတာ့ သူလည္း ႀကဳံးႀကဳံးၿပီး အသားကုန္ ေဆာင့္လိုးေတာ့တယ္။ ပင့္ဆြဲမလိုးႏိုင္ေတာ့လို႔ ခဏ နားရင္းေတာင္ လီးအရင္းထိကပ္ၿပီး ႏြယ့္ေစာက္စိေလးကို ဆီးခုံးနဲ႔ ပြတ္ေပး ေသးတယ္။ ႏြ႕ယ္ အစိေလးကလည္း အဲလိုခ်ိန္ ခဏေလး ပြတ္ခံရတာကို မထိန္းႏိုင္ရွာဘူး က်ဥ္ဆိမ့္လာပီး ေစာက္ရည္ေတြ ၾကမ္းျပင္ေပၚ စီးက်ကုန္တယ္။ ကိုေန႔ကိုလည္း သနားၿပီး အားနာမိတယ္။ ႏြယ့္ ကိုယ္လုံးကို မပင့္ၿပီး ေလေပၚဆြဲလိုးေနရေတာ့ ေခြၽးေတြ႐ႊဲလာၿပီး တရႈးရႈးနဲ႔ ေဟာဟဲ လိုက္ေနရွာတယ္။ စိတ္က အားနာမိေပမယ့္ ႏြယ့္အဖုတ္ေလးက အားမနာတတ္ပဲ ကိုေန႔လီးႀကီးကို ညႇစ္ညႇစ္ၿပီး လိုးခိုင္းေနသေယာင္။ က်မလည္း အရမ္းလိုခ်င္ေနၿပီမို႔ ”ျမန္ျမန္ေလး လိုး… ကိုေန…… အားးးး…… ရွီးးးး……ႏြယ္ … ႏြယ္ … ၿပီး ေတာ့မယ္…… ကိုေန ရဲ႕…… မရပ္နဲ႔ေတာ့…… အ အအ… အမေလးးး……ဟုတ္တယ္……… လိုး လိုး…. အားရပါးရ လိုးစမ္းပါ…အအအ” ကိုေနလည္း ႏြယ့္ရဲ႕ အငမ္းမရ ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ ထင္တယ္ အားထည့္လိုးရင္း ေနာက္ဆုံးတခ်က္ ေဆာင့္လိုးၿပီး ရင္ေခါင္းသံႀကီးနဲ႔ ေအာ္ၿပီး လရည္ေတြ ပန္းထည့္ေနတယ္။ “အားးး…… ၿပီး……ၿပီးခ်င္လာၿပီ… အင့္ ………ဘြတ္……ဘလြတ္…ဘြတ္…ဖတ္ဖတ္……အအအားး… မရေတာ့ ဘူး……… မႏြယ္ရယ္……… ဟူးးး… ရွီးး… ရွီးးး” ဒီေလာက္ လိုးႏိုင္တာပဲ ေတာ္လွပါၿပီ။ ႏြယ္လည္း ေမ်ာ့ေမ်ာ့ေလးပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ေစာက္ေခါင္းထဲ လရည္ေတြ အရွိန္ျပင္းျပင္း ပန္းဝင္လာေတာ့ ေႏြးကနဲ ခံစားလိုက္ရၿပီး ဆီးခုံခ်င္း ဖိကပ္ထားတာေၾကာင့္ အစိကို ပြတ္သလို ျဖစ္ၿပီး က်ဥ္စိမ့္လာၿပီး ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ တုန္သြားကာ ေစာက္ရည္ေတြကို  ညႇစ္ထုတ္ေနမိေတာ့တယ္။ ”ရွီးးးးးး…… ဟူး………ကြၽတ္ကြၽတ္……… ေစာက္ပတ္ တခုလုံး……… ေႏြးေနတာပဲ…… ကိုေနရာ…… ေကာင္းလိုက္တာ……… လရည္ေတြက မ်ားလိုက္တာရွင္…အင္း ဟင္း” ႏြယ့္ ကိုယ္လုံးကို ကုတင္ေပၚ ခ်ေပးေတာ့ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ မ်က္လုံးေတာင္ မဖြင္ႏိုင္ပဲ ပုံက်သြားတယ္။

ကိုေနလည္း ႏြယ့္ကိုယ္ေပၚ ေမွာက္ရက္ ကပ္ပါလာတယ္။ တကိုယ္လုံး မလႈပ္ႏိုင္ ေတာ့ေပမယ့္ ႏြယ့္ေစာက္ပတ္ထဲက ကိုေန႔ လီးကို ေပ်ာ့က်သြားတဲ့အထိ ညႇစ္ေပးေနမိတယ္။ လီးႀကီး ေပ်ာ့ဖတ္ၿပီး အဖုတ္ထဲက ကြၽတ္ထြက္မွ ကိုေနက ေဘးလဲခ်ၿပီး ပက္လက္လွန္ လွဲခ်လိုက္တယ္။ ေမွးကနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး ျပန္ႏိုးလာေတာ့ ေန႔လည္ ၁၂နာရီ ေက်ာ္ေနပါၿပီ။ ေဘးနားမွာ ကိုေန မရွိေတာ့ပါဘူး။ ႏြယ့္ကိုယ္ေပၚ ေစာင္အပါးေလး ဖုံးထားေပးတယ္။ အားယူထထိုင္ရင္း လန္းသြားေအာင္ ေရခ်ိဳးဖို႔ ကုတင္ေပၚက ဆင္းၿပီး ေရသြားခ်ိဳးလိုက္တယ္။ တကိုယ္လုံး ေပါ့ပါးသြားေအာင္ ေရအဝခ်ိဳးၿပီး အဝတ္စားလဲကာ ဧည့္ခန္းဘက္ ထြက္လာေတာ့ ကိုေနက ထမင္းေၾကာ္ ပါဆယ္ထုတ္နဲ႔ ဝင္လာတယ္။ ၂ေယာက္သား ထမင္းေၾကာ္စားၿပီး သူ႔မိန္းမ မမလႈိင္ ညေနျပန္ေရာက္မွာမို႔ ညေနစာ ပိုခ်က္ဖို႔ ေျပာၿပီး ျပန္ထြက္သြားတယ္။ ႏြယ္လည္း တီဗြီ ခဏၾကည့္ရင္း တေရးေမွးခ်င္တာနဲ႔ အိပ္ခန္းထဲ ဝင္လာေတာ့ အသက္ေအာင့္ထား လိုက္ရေတာ့တယ္။ ကာမစိတ္ ငယ္ထိပ္ေရာက္တုန္း မီးကုန္ယမ္းကုန္ ေသာင္းက်န္း ခဲ့တဲ့ လရည္နံ႔ ေစာက္ရည္နံ႔ေတြက တခန္းလုံး မႊန္ထူလို႔ေနတယ္။ မေမွးလိုက္ရပါဘူး အိပ္ယာခင္းနဲ႔ ေစာင္ေတြ ေလွ်ာ္ၿပီး ကိုေနတို႔ လင္မယားအတြက္ပါ ညေနစာ ပိုခ်က္ေပးလိုက္တယ္။ ကိုေနနဲ႔ လိုးၿပီးေနာက္ပိုင္း သြယ့္ေယာက္်ားနဲ႔ လိုးေတာ့ အားရေက်နပ္မႈ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ကိုေနလည္း သူ႔မိန္းမ မမလႈိင္ မသိေအာင္ အခြင့္ေရး အမ်ိဳးမ်ိဳး ဖန္တီးၿပီး ႏြယ့္ကို ၁လ ၄ခါေလာက္ လိုးေပးေနတာ ခုထိပါပဲ။…..ၿပီး