ရှောင်ရခက်တဲ့အတွေ့

အင်းလျားကန်ရေပြင်ကို ကျောခိုင်းကာ ဆောက်လုပ်ထားသည့် သီရိမြိုင်ဂေဟာနှင့် တော်ဝင်နန်းဂေဟာ တိုက်နှစ်လုံးမှာ အထက်တန်းလွှာဟု ခေါ်ဆိုအပ်သည့် ပစ္စည်းဥစ္စာ ချမ်းသာကြွယ်ဝသူများ နေထိုင်ရာ စံအိမ်ဂေဟာများပေမို့ ခေတ်မီလှပကာ နေချင့်စဖွယ် သာယာလှပပါပေသည်။ သီရိမြိုင်ဂေဟာတွင် အတွင်းဝန် လူပျိုကြီး ဦးမင်းသူနှင့် တူဖြစ်သူ ကျောင်းသား မောင်တိုးတို့ နှစ်ဦးသာ နေထိုင်လျှက်ရှိပြီး အိမ်တွင် အိမ်ဖော်အဖြစ် အသက်သုံးဆယ်ကျော်ကျော်ရှိ ကရင်အမျိုးသမီး နော်အဲမူနှင့် မာလီအလုပ်နှင့် ခြံစောင့်အဖြစ်ကိုမူ မန်ဒရာဇီလူမျိုး ရာမူးကို ခိုင်းစေထား၏။ တော်ဝင်နန်းဂေဟာတွင် အငြိမ်းစားအရာရှိ ဦးသန်းတင့်နှင့် ဇနီး ဒေါ်မေခင်ဝင်း၊ သမီးဖြစ်သူ မြီးကောင်ပေါက်အရွယ် အိမ့်ချောနှင့် ဦးသန်းတင့်၏နှမ အပျိုကြီး ခင်တင့်တို့ နေထိုင်လျှက်ရှိသည်။ အထက်တန်းလွှာ အရာရှိကြီးများ ဖြစ်ကြသည့်အလျောက် သီရိမြိုင်နှင့် တော်ဝင်နန်းဂေဟာတို့တွင် နေထိုင်ကြသူများမှာ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ခင်မင်ကြကာ တဖက်နှင့်တဖက် လွတ်လပ်စွာ ဝင်ထွက်သွားလာကြလေ၏။ လူပျိုကြီး ဦးမင်းသူသည် တဖက်ခြံမှ အပျိုကြီး မခင်တင့်ကို ပိုးပန်းလျှက် ရှိသကဲ့သို့ သူမကည်း သူ့အား မေတ္တာသက်ဝင်လျှက် ရှိသော်လည်း နှစ်ဦးသားမှာ မိမိတို့သိက္ခာကို စောင့်ထိန်းနေရသဖြင့် ပွင့်လင်းရင်းနှီးခြင်း မရှိနိုင်ကြပေ။ ဦးမင်းသူသည် မိမိကိုယ်တိုင် အချစ်ရေးကို ပွင့်လင်းစွာ ဖွင့်ဟရန် မဝန့်မရဲဖြစ်နေသဖြင့် ညနေ ကျောင်းကပြန်လာမည့် မောင်တိုးအား စောင့်မျှော်နေ၏။ သူ၏အကြံမှာ တူဖြစ်သူအား မေတ္တာစာ ပေးခိုင်းရန်ဖြစ်၏။ ယင်းကဲ့သို့ စောင့်စားနေခိုက် မောင်တိုး ကျောင်းမှ ပြန်ရောက်လာ၏။ အဝတ်အစား လဲလှယ်ပြီး၍ ပြန်ထွက်လာသော မောင်တိုးအား ဦးမင်းသူ လှမ်းခေါ်လိုက်လေသည်။ “မောင်တိုး… ဟိုဘက်တိုက်ကို သွားစမ်းကွာ၊ ဟိုအပျိုကြီး မခင်တင့်ကို ဟောဒီစာ သွားပေးစမ်းပါ၊ စာပေးတာကို ဘယ်သူမှ မမြင်စေနဲ့…. ကြားလား” ဦးမင်းသူက စာတစောင်ကို လှမ်းပေးရင်း မှာကြားလေသည်။ “ဟဲ… ဟဲ အန်ကယ်လည်း သိပ်မရိုးတော့ဘူး” “တယ်…. ဒီကောင်လေး… သွားပေးမှာ ပေးတာမဟုတ်ဘူး…. စာပေးပြီး ပြန်စာပါယူခဲ့ ကြားလား” ဦးမင်းသူက မာန်မဲသလို လုပ်လိုက်သဖြင့် မောင်တိုးသည် တိုက်ထဲမှ ပြေးထွက်လာကာ တဖက်ခြံထဲသို့ ဝင်လာခဲ့လေ၏။ ခြံဝင်းထဲသို့ ရောက်လာသော မောင်တိုးသည် တိုက်တွင်းတွင် ဆိတ်ညိမ်လျှက်ရှိသဖြင့် လူများ မရှိကြလေသလောဟု တွေးမိ၏။ တိုက်ရှေ့ သံတံခါးကြီးများမှ အတွင်းဘက်မှ ပိတ်ထားသဖြင့် တိုက်အနေအထားကို ကောင်းစွာကျွမ်းကျင်သော မောင်တိုးသည် တိုက်အနောက်ဖက်သို့ လှည့်လာခဲ့လေသည်။

တိုက်၏ အနောက်တွင်ရှိသော သံတံခါးတခုမှာ စေ့ထားသဖြင့် မောင်တိုးသည် အသာအယာ တွန်းဖွင့်ကာ ဝင်လာသည်။ တိုက်ခန်းအတွင်းသို့ ရောက်လာသော မောင်တိုးသည် အိမ်သာနှင့် ကပ်လျက်ရှိသည့် ရေချိုးခန်းမှ ရေကျသံ ကြားသဖြင့် မည်သူများ ရေချိုးနေသနည်းဟု သိလိုသဖြင့် အပေါက်မှ ချောင်းကြည့်လိုက်၏။ သူ၏ရှေ့မှောက်မှ မြင်ကွင်းကြောင့် သူ၏နှလုံးသွေးမှာ ရပ်ဆိုင်းသွားပြီဟူ၍ပင် သူက ထင်မိလေသည်။ ရေပန်းမှ တဖွဲဖွဲကျနေသော ရေဖွားများအောက်၌ နတ်မိမယ်တဦးပမာ ကိုယ်ခန္ဓာ ဗလာကျင်းလျှက် ရေချိုးနေသည့် အပျိုကြီး မခင်တင့်ပင် ဖြစ်၏။ သူမသည် တံခါးပေါက်ကို ကျောခိုင်းကာ မတ်တတ်ရပ်နေသဖြင့် သူမ၏ အသားအရည်မှာ ဝင်းဝါလျှက် ကိုယ်ခန္ဓာမှာ ခါးသေးရင်ချီ ပဒုမ္မနီအလား ဖြစ်နေ၏။ တံခါးပေါက်မှ ရပ်ကာ အညှို့ခံနေရသူပမာ ငေးစိုက်ကြည့်နေမိသော မောင်တိုးသည် မခင်တင့်၏ ကြီးမားလှသည့် တင်ပါးကြီးနှင့် ၎င်း၏အလယ်မှ အကွဲကြောင်းဖင်းကြားကို ကြည့်ရင်း သူ၏ ရမက်ဇောအဟုန်မှာ ပြင်းထန်း၍ လာချေပြီ။ သူသည် အသက်အရွယ်အားဖြင့် ၁၈နှစ်မျှသာလျှင် ဖြစ်သော်လည်း သူ၏ရှေ့မှောက်မှ ယမင်းရုပ်သည် သူ၏ကိုယ်ခန္ဓာအတွင်းရှိ တစ်ထောင်သော အကြောများကို ထွန့်ထွန့်လူး သွက်သွက်ခါအောင် ရင်တွင်းလှိုက်မော ရမက်ကြွစေသည် မဟုတ်လော။ ကာမရာဂ တည်းဟူသော ဘီလူးကြီးသည် သူ၏လည်ဂုတ်ကို ခွစီးကာ သူ့အား အသူတရာနက်သော အမှောင်တိုက်အတွင်းသို့ သယ်ဆောင်၍ သွားပါပြီကော။ တစ်ထောင့်ငါးရာ တည်းဟူသော အင်အားအစွမ်းကို သူကဲ့သို့ လူငယ်တယောက်သည် အဘယ်မှာ တွန်းလှန်နိုင်ပါမည်နည်း။ ထို့ကြောင့် သူသည် သူ၏ရှေ့မှောက်မှ သံလိုက်ဓာတ်ပမာ ဆွဲဆောင်လျှက်ရှိသည့် မခင်တင့်၏ အနီးသို့သာ တဖြေးဖြေးကပ်သွားကာ နောက်ဖက်မှ သိမ်းကြုံး၍ ဖက်လိုက်ရာ သူမက အလန့်တကြား အော်ပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်၏။ “ဟင်.. မောင်.. မောင်တိုး.. ဒါ.. ဒါဘာလုပ်တာလဲ.. ထွက်… ထွက်” သူမက ထစ်ထစ်ငေ့ါငေ့ါပြောရင်း သူမ၏တုတ်ခိုင်သော ပေါင်ရင်းဂွဆုံမှ စောက်ဖုတ်ခုံးပြင်ကြီးကို လက်ဝါးနှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ထားလေ၏။ “အို… မထွက်ဘူး.. အန်တီကို ကျနော်ချစ်မယ်.. ကျနော့်စိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့ဘူးဗျ… ချစ်မှာဘဲ.. ချစ်မှာဘဲ”ဟုပြောကာ သူသည် မခင်တင့်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သိမ်းကြုံးပွေ့ဖက်ပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းပါးများကို ပြုတ်လုမတတ် ငုံခဲနေလေသည်။

ဖိုသတ္တဝါဆိုလျှင် ယင်ဖိုမှ မသန်းရလေအောင် မိမိကိုယ်မိမိ ထိန်းသိမ်း နေထိုင်လာခဲ့သော အပျိုကြီး မခင်တင့်မှာ လူသရမ်းလေး မောင်တိုးက သူမ၏နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနေလေရာ သူမသည် တမျိုးတမည်သော ခံစားချက်နှင့်အတူ ရင်တွင်းမှ ဖိုလှိုက် မောဟိုက်လာ၏။ သူမ၏ ပေါင်ရင်းဂွဆုံမှ စောက်ဖုတ်ခုံကို အုပ်ထားသော လက်ဖမိုးပေါ်တွင် မောင်တိုး၏ လုံချည်အတွင်းမှ လိင်တံမှာလည်း မာတောင်စွာ ထိကပ်နေသည်ကို တွေ့ထိနေရသဖြင့် သူ၏ရင်ထဲဝယ် မရိုးမရွဖြစ်လာ၏။ “မောင်တိုး… ဖယ်လို့ပြောတာ မရဘူးလား… လူကြီးတွေ မျက်နှာကြောင့်နော်… ငါအော်လိုက်ရမလား”ဟု ထန်မာသော သူမ၏လေသံမှာ တောင်းပန်နေသကဲ့သို့ ပြော့ပျောင်းလှ၏။ “မဖယ်ဘူးဗျာ… မဖယ်ဘူး… အော်ရုံမကလို့ ကျနော့ကို သတ်ပစ်ချင်လဲသတ်” “မောင်တိုး… မင်း ပြောလို့မရတော့ဘူးလားကွယ်.. ဟင်” သူမက ရမက်ဇော တက်ကြွလာသည့်တိုင် တူသားအရွယ်လေးနှင့် လွန်လွန်ကြူးကြူး ဖြစ်ခဲ့သော် မိမိသာလျှင် တရားခံဖြစ်တော့မည်ကို တွေးမိသဖြင့် ဒေါသနှင့် အံကလေးကြိတ်၍ ပြောလေ၏။ “ဒီအခြေကျမှတော့ မရုန်းပါနဲ့တော့ အန်တီရယ်…. ကျနော့ကို ချစ်ခွင့်ပေးပါတော့နော်” မောင်တိုးသည် သူမ၏လက်များကို ဖယ်ရှားပစ်လိုက်သဖြင့် သူမ၏ ဖူးယောင်ကားစွင့်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အကွင်းသား ပေါ်ထွက်လာပေပြီ။ သူ၏ရှေ့တွင် အခန့်သင့် ရောက်နေသည့် ဖူးယောင်ကားစွင့်နေသော စောက်ဖုတ်ခုံအကွဲကြောင်းတွင် သူ၏လိင်တန်ဒစ်ဖျားကို တေ့ကာ ခါးကော့လျှက် ညှောင့်လိုး၍ နေလေသည်။ သူမ၏ စောက်ခေါင်းဝမှာ အောက်ဖက်သို့ အနည်းငယ် ရောက်နေသဖြင့် သူ ညှောင့်လိုးလိုက်တိုင်း သူ့ဒစ်ဖျားက သူမ၏ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းတလျှောက် ချော်၍ချော်၍ ထွက်သွားသဖြင့် စောက်စေ့ပြူးပြူးကြီးကို ကလိပေးနေသလို ဖြစ်ရကာ သူမသည်လည်း ကာမဆန္ဒများ တက်ကြွလာပြီး ပေါင်တံကြီးများကို တဖြေးဖြေး ကားမှန်းမသိ ကား၍ ပေးလာမိလေတော့သည်။ “ဟင်း… ဟင်း… ယားအောင် ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ မောင်တိုး”ဟု သူမက ရမက်ဒေါသလေးဖြင့် မေးလိုက်၏။ “ဟုတ်တယ် အန်တီ…. ဘယ်လိုဖြစ်နေသလဲ မသိဘူး…. အထဲမဝင်ဘူးဗျ” “လုပ်လဲ လုပ်ချင်သေးတယ်…. စောက်ဖြစ်လဲမရှိဘူး ဒီနေရာကို လုပ်တော်မူပါရှင့်” မခင်တင့်က သူမလက်တဖက်ဖြင့် မောင်တိုး၏ လိင်တံကို ထိန်းကိုင်ပေးကာ သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းအား ခပ်ကားကားရပ်လျှက် စောက်ခေါင်းဝသို့ ဒစ်ဖျားတေ့ပေးလိုက်၏။

မောင်တိုးကလည်း သူမခိုင်းသလို ခါးကော့၍ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ “ဖောက်… ဖျိ ဖျိ.. ဖတ်”ဟူသော အပျိုကြီး၏ အမှေးထူကြီးကို သူ၏လိင်တန်က ဖောက်ခွဲ၍ သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ဝင်သွားသံများနှင့်အတူ “အမလေး… ကျွတ်ကျွတ်…. နာလိုက်တာ ဖြေးဖြေးလုပ်ရောပေ့ါ… သေနာကျလေးရဲ့..ဟင်း”ဟူသော သူမအသံက ထွက်ပေါ်လာ၏။ “မသိဘူးလေဗျာ… အန်တီက လုပ်တော့ဆိုလို့ လုပ်ရတာဘဲ” မောင်တိုးက နာကျင်သွား၍ ရှုံ့မဲ့နေသော သူမ၏ နှုတ်ခမ်းပါးကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးရင်း သူ၏ခါးကို ကော့၍ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဆောင့်ကာ ကော့ကာဖြင့် လိုးညှောင့်ပေးနေလေရာ “ဖွတ်… ဖျစ်… ဖျစ်… ဖွတ်… ပြွတ်.. ဖွတ်…. ဘလွတ်… ဘွတ်.. ဗျစ်… ဖတ်”ဟူသော အသံများက စီးချက်ဝါးချက်ကျကျ ပေါ်ထွက်လာ၏။ လူ့လောက ကာမစည်းစိမ်ကို တကြိမ်တခါမျှ ခံစားဖူးခြင်း မရှိခဲ့ကြသည့် အပျိုကြီးနှင့် လူပျိုရိုင်းတို့မှာ တဦးကိုတဦး တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်ရင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လိင်တံ ဝင်ထွက်နေသည်ကို ပီတိလှိုက်ဖို အမြိုက်အရသာ တွေ့နေကြပေပြီ။ မခင်တင့်မှာ သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းရှိ နူးညံ့သော အသားနု အသားဆိုင်လေးများကို မောင်တိုး၏ လိင်တံကြီးက တဖျစ်ဖျစ်မြည်သံနှင့်အတူ ထိုးစိုက်၍ ဝင်လာတိုင်း ရိုးတွင်းချဉ်ဆီ စိမ့်အောင် တင်းကြပ်သည့် အရသာကိုလည်း တဖြေးဖြေး ခံစားလာရလေ၏။ သူ၏လိင်တံက အပြင်သို့ ပြန်နှုတ်လိုက်တိုင်း သူမ၏ ရင်တွင်း၌ ဟာတာတာကြီး ဖြစ်သွားသဖြင့် သူမသည် မောင်တိုးအား သိမ်းကြုံး၍ ဖက်ထားမိ၏။ မောင်တိုးမှာလည်း သူ၏လိင်တံက စောက်ခေါင်းအတွင်းသား နုနုလေးများကို တင်းကြပ်စွာ ပွတ်တိုက်၍ ဝင်သွားပြီး သူ၏ဒစ်က သားအိမ်အတွင်းသို့ စိုက်ဝင်းသွားလေတိုင်း သူ၏ရင်တွင်းဝယ် ဘဝင်ခိုက်အောင် အကြိုက်တွေ့၍ နေလေသည်။

“မောင်တိုး နာနာလုပ်စမ်းပါ… င့ါရင်ထဲကို ဘယ်လိုဖြစ်လာပြီလဲ မသိဘူး… အား.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ကျွတ်..အင်းအင်း” ဆန္ဒပြင်းပြသော အသံများမှာ သူမထံမှ ထွက်ပေါ်လာကာ “ပြွတ်… စွပ်.. စွပ်.. ဖတ်.. ရွတ်.. ဗျစ်.. ဗျစ်.. ဘွတ်.. ဖွတ်..ဖတ်” အထက်ပါ တေးသံစုံများအဆုံးတွင် “အားရှီးး… ထွက် ထွက်တော့မယ်….အား… ကျဉ်စိမ့်လာပီ…အအ အားးး”မောင်တိုး၏ လိင်တံထိပ်ဖျားမှ ပူနွေးသော သုတ်ရည်များသည် သူမ၏ သားအိမ်အတွင်းသို့ ပြွတ်တန်မှ ရေလွှတ်လိုက်သလို ပန်းထုတ်၍ ကာမဆန္ဒ ပြည့်ဝသွားသကဲ့သို့ သူမကလည်း သားအိမ်ဝကို ရှုံ့ချီပွချီ ပြုလုပ်ကာဖြင့် သုတ်ရည်များကို သားအိမ်အတွင်းသို့ စုပ်ယူလျှက် ကာမအထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားရလေတော့သည်။ မောင်တိုးသည် သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်း၌ နစ်မြှုပ်နေသည့် လိင်တံကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်ရာ “ပြွတ်”ကနဲ မြည်သံနှင့်အတူ အပြင်ထွက်လာပြီးနောက် သူ၏လုံချည်ကို ကောက်ယူဝတ်လိုက်၏။ “မောင်တိုး… မင်းဟာ တော်တော် ရက်စက်ယုတ်မာတဲ့ ကောင်လေး…. ငါတသက်လုံး မှဲ့တပေါက်မစွန်းအောင် နေလာခဲ့တာ…. အခုတော့လေ အခုတော့ အဟင့်.. ဟီး.. ဟီး”ဟု ပြောပြောဆိုဆို သူမက ငိုချလိုက်လေ၏။ “ကျနော်.. ကျနော်… လွန်ကျူးမိတာကို တောင်းပန်ပါတယ် အန်တီရယ်.. ကျနော်ဟာ ယုတ်မာတဲ့စိတ်နဲ့ လွန်ကျူးမိတာ မဟုတ်ပါဘူး.. အတွေ့ကို မရှောင်နိုင်လို့ပါ… ဒီကိုလာတာလဲ အန်ကယ်က အန်တီ့ကို စာပေးခိုင်းလိုက်လို့ပါ… ကျနော့်ကို စိတ်ဆိုးသလား.. ရော့.. အန်တီတို့စာ”ဟု မောင်တိုးကပြောရင်း စာလှမ်းပေးလိုက်၏။ “အော်… ဦးလေးတော်သူက အဒေါ်လောင်းဆီကို စာပေးခိုင်းလိုက်တာ.. အခုတော့.. မင်းက လက်ဦးအောင် လုပ်တယ်.. ဟင့်.. တယ်တော်တယ်… နောက်ပြီး လူကိုလဲ မယားလုပ်လိုက်သေးရဲ့.. ခေါ်တော့အန်တီတဲ့… အန်တီမဟုတ်ဘူး မယား.. မယားဟဲ့.. သိပြီလား” သူမက ဒေါမာန်ပါပါနှင့် ကြိမ်းမောင်းနေသဖြင့် မောင်တိုးသည် တိုက်ခန်းထဲမှ အပြေးအလွှား ထွက်လာခဲ့ရလေတော့သည်။

လူပျိုကြီး ဦးမင်းသူသည် ရုံးပိတ်ရက်ဖြစ်သဖြင့် အိပ်ခန်းအတွင်းဝယ် လှဲလျောင်းကာ စာဖတ်နေသည်။ အချိန်အတန်ကြာသည်အထိ စာဖတ်နေသဖြင့် သူ့ခေါင်းတွင် ညီစီစီ ဖြစ်လာသဖြင့် သူသည် စာအုပ်ကိုပိတ်ကာ ပြတင်းပေါက်က လှမ်းမျှော်၍ အင်းလျားကန်ရေပြင် တဖက်သို့ ကြည့်လိုက်ရာ ကမ်းစပ်တနေရာတွင် ရေကူးဝတ်စုံများနှင့် ရေကူးရင်း ပြေးလွှားကစားနေကြသည့် မောင်တိုးနှင့် တဖက်ခြံမှ မြီးကောင်ပေါက်မကလေး အိမ့်ချောတို့ကို တွေ့ရလေသည်။ အပျိုလူပျိုပေါက်လေးများ မြူးတူးပျော်ပါးစွာ ဆော့ကစားနေကြသည်ကို ကြည့်ရင်း ဦးမင်းသူသည် မိမိမှာ ၎င်းတို့ကဲ့သို့ ဆော့ကစားလိုသည့် လူငယ်စိတ်ပင် ဖြစ်ပေါ်လာလေသည်။ လူငယ်နှစ်ဦး ပျော်ရွှင်နေသည်ကို ကြည့်နေသည့် ဦးမင်းသူ၏ မျက်လုံးအစုံသည် အမှတ်မထင် နောက်ဖေးရှိ အစေခံတန်းလျားဆီသို့ ရောက်သွားရာ သူ၏မျက်လုံးများသည် ပြူးကျယ်၍ သွားရတော့သည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အိမ်ဖော် ကရင်အမျိုးသမီးအား မာလီရာမူးက လက်တဖက်ကိုဆွဲကာ သူ၏အိပ်ခန်းလေးအတွင်းသို့ ဆွဲခေါ်နေခြင်းကြောင့်ဖြစ်၏။ ရာမူး၏ အပြုအမှုသည် အကယ်၍ တဖက်မိန်းမသား၏ စိတ်ဆန္ဒအား ဆန့်ကျင် ပြုမူခြင်းဖြစ်ပါက အချိန်မှီ ဟန့်တားနိုင်ရန်အတွက် ဦးမင်းသူသည် သူ့အိပ်ခန်းမှထွက်ကာ အစေခံတန်းလျားဖက်သို့ အပြေးအလွှား လာခဲ့လေသည်။ အစေခံတန်းလျားအနီးသို့ ချဉ်းကပ်လာသော ဦးမင်းသူသည် အိမ်ခန်းအတွင်းရှိ ထိုသူနှစ်ဦး၏ အခြေအနေကို ဦးစွာအကဲခတ်ရန် လိုအပ်သဖြင့် အိမ်ဘေး ပြတင်းပေါက်အကြားမှ ချောင်းမြောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ကရင်အမျိုးသမီး နော်မူရာသည် ရာမူးရင်ခွင်ထဲ၌ ရောက်နေပြီး သူမပါးပြင်ကို ချွန်ကောနေသော နှာခေါင်းကြီးဖြင့် နမ်းနေလေသည်။ “နင့်နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေက ယားပါတယ်ဝေ”ဟု နော်အဲမူက သူမလက်ဖဝါးဖြင့် ရာမူး မျက်နှာကို ဖေးကာရင်း ပြောလိုက်သည်။  “အမ မချိုက်ဘူးနော်.. ချနော်မလုပ်ဘူး.. မခေါင်းဘူးနော်.. ပြောပါ” ဟု ရာမူးက ပြောဆိုပြီး သူမအား ရင်ခွင်ထဲမှ ကွပ်ပြစ်ပေါ်သို့ လှဲသိပ်လိုက်လေသည်။

ကွပ်ပြစ်ပေါ်တွင် တင်ပါးလွှဲ ထိုင်နေသည့် ရာမူးက ပက်လက်စင်းစင်း ဖြစ်နေသော နော်အဲမူ ကိုယ်ခန္ဓာပေါ်မှ အင်္ကျီနှင့် ဘော်လီကို ချွတ်လိုက်ရာ ကြီးမားလွန်းသော မျှစ်စို့ကြီးပမာ နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ အထင်းသား ပေါ်ထွက်လာလေတော့သည်။ ရာမူးသည် သူ၏ရှေ့မှောက်တွင် အထင်းသား ပေါ်ထွက်လာသည့် နို့အုံတဖက်ကို သူ၏လက်ဖဝါးကြီးဖြင့် ခပ်ရွရွဆုပ်ချေနေရင်း ကျန်နို့အုံတဖက်မှ နို့သီးခေါင်းလေးကို ငုံ၍ တပြွတ်ပြွတ် စို့ပေးနေသည်။ “အေး… အေး… ကောင်းတယ်ဝေ့.. ကောင်းတယ်” “အာ.. ဒီထက်ခေါင်းတာ ချနော်လုပ်ပေမယ်.. ချည့်ပါ” ထိုသို့ ပြောလိုက်ရင်း ရာမူးက သူမကိုယ်ခန္ဓာအောက်ရှိ ထမီကို ကွင်းလုံး ဆွဲချွတ်ချလိုက်၏။ ကရင်အမျိုးသမီး တစ်ယောက်ဖြစ်သဖြင့် ပေါင်လုံးကြီးများမှာ ဝင်းလဲ့တုတ်ခိုင်ပြီး ပေါင်ရင်းဂွဆုံမှာ မဲနက်သောအမွှေးများဖြင့် ဖုံးအုပ်နေရာ သူမစောက်ဖုတ်ပြင်ကို ကောင်းစွာမမြင်ရပေ။ “အာမ… အမွှေးရှိဒယ်နော် အားကြီး ညစ်ပတ်တယ်၊ ကိစ္စမရှိဘူး.. ချနော် ရိတ်ဘီး ရေးစေးမယ်” ရာမူးသည် အခန်းဒေါင့် တနေရာရှိ တန်းတခုပေါ်မှ သူ့မုတ်ဆိတ်ရိတ်သော ဓါးနှင့် ရေအိုးမှ ရေခပ်၍ ကွပ်ပြစ်ဆီသို့ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ အချိန်အနည်းငယ်အတွင်းမှာ ရာမူးက သူမစောက်မွှေးများကို သုတ်သင်ရှင်းလင်းလိုက်ရာ ဝင်းဝါမို့မောက်၍ ကားစွင့်နေသော စောက်ဖုတ်ခုံးပြင်ကြီးကို ကြည့်ကာ မာလီက သွားရေးတမြားမြား ကျလာပေသည်။ “အာရေး.. အမစောက်ဖုတ်.. အားကြီးလတယ်.. ချနော် သူ့ကိုအများကြီး ချိလာပြီ” ရာမူးသည် သွားရေတမြားမြားနှင့် ပြောဆိုရင်းက ဖေါင်းမို့နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို အငမ်းမရ နမ်းရှုံ့နေသဖြင့် သူမကလည်း ပေါင်တုတ်တုတ်ကြီးများအား ခပ်ကားကား လုပ်ပေးလိုက်၏။ “အား.. အမဆောက်ဖုတ်နော်.. အာကြီးကြီးဘဲ.. ဖြူလဲဖြူတယ်.. ဘင်္ဂလားက ချနော့်မိန်းမဆောက်ဖုတ်နော်… အားကြီးမဲတယ်… အမရှောက်ဖုတ်ကို အားကြီးချိတယ်.. ချိတယ်” ရာမူးက သူမပေါင်တံကြီးများကို အစွမ်းကုန် ဆွဲ၍ကားပြီး သူမပေါင်ကြားတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်၏။

သူမကလည်း ဒူးထောင်ပေါင်ကားပြီး ဖြဲပေးလိုက်သဖြင့် စောင်ခေါင်းအတွင်းသား နီရဲရဲတို့မှာ အထင်းသား ပေါ်လွင်လာရာ ရာမူးက ထမင်းရည်အိုး ခွေးယက်သလို တပြတ်ပြတ်မြည်အောင် ယက်ပေးလိုက်သဖြင့် “အိုး.. ကောင်းတယ်ဝေ့.. ငါ့ယောက်ျားအဖိုးကြီးဟာ.. ဒီလိုတခါမှ လုပ်မပေးဘူး.. နင်င့ါကို သိပ်ချစ်သလား… ဟင်း.. ဟင်း.. ယားတယ်.. ယားတယ်.. ငါ သိပ်ယားတာဘဲ” သူမသည် တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးကို ကော့၍ ကော့၍ ပေးလာသဖြင့် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း ထိပ်မှ စောက်စေ့ပြူးပြူး နီရဲရဲကြီးက ငေ့ါကနဲ့ ငေ့ါကနဲ ပေါ်ထွက်လာခြင်းအား ရာမူးက နှုတ်ခမ်းထူကြီးကြားညှပ်၍ စုပ်ပေးလိုက်ပြန်သဖြင့် “အား.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ကောင်းတယ်.. ကောင်းတယ်… ငါယားလှပြီဟယ်… င့ါကိုတက်လုပ်ပါတော့.. အဟင့်.. အဟင့်” ထိုအခါ ရာမူးလည်း လိင်တံကြီးအား ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့သည်။ “ဘွတ်… ပြွတ်… ဖျိ… ဖျိ…. ဖတ်”ဟူသော ရာမူး၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သည့် လိင်တန်က သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ မချိမဆန့် ဝင်သွားသည့်အသံများက ဆက်တိုက် ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ “အမ ပြောဒယ်နော်… နာရင်အောက်ခံမယ်… ဒါချောင့် ချနော်လုပ်တာ”ဟု ရာမူးက ရှုံ့မဲ့ငိုကျွေးနေသော အဲမူအား ကြည့်ကာ ပြောလိုက်၏။ “နင့် မြင်းလီးလောက် ကြီးတာကြီးနဲ့ တအားလိုးတာ ခံနိုင်မလားဟဲ့” “အမ.. နာဒယ်နော် ခါဏဘဲ… တော်ကြာ ခေါင်းမယ် ကြည့်ပါ အမ” ရာမူးက သူမစောက်စေ့ ပြူးပြူးကြီးကို လက်ချောင်းများဖြင့် ခပ်ရွရွ ပွတ်ကလိပေးရင်း သူ၏လိင်တံကို အသာအယာ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ဆွဲနှုတ်နေ၏။

ရာမူးက လိင်တံဒစ်အရင်းသား ပေါ်ခါနီးတွင် ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ထိုးလိုက်သလို အသွင်းအနှုတ် အလိုးအညှောင့်တို့ကို မှန်မှန် ပြုလုပ်ပေးနေရာ “ပြွတ်… ရွှတ်.. ရွှတ်.. ပျစ်.. ဘွတ်..ဖတ်..စွိ… စွပ်…စွပ်” ဟူသောအသံများ ထွက်ပေါ်နေစဉ် နော်အဲမူသည် နာကျင်ဝေဒနာ ကင်းစင်ပျောက်ကွယ်လျှက် ကာမစည်းစိမ်အရသာကို တဖိန်းဖိန်း တွေ့ရှိခံစားလာရသဖြင့် “အေး… အေး.. ငါ မနာတော့ဘူး.. ကောင်းလာပြီ… ဆောင့်တော့လေ” သူမက ခွင့်ပြုလိုက်သည့်တိုင်အောင် ရာမူးက လိင်တံကို အဆုံးထိုးမသွင်းဘဲ မွှေနှောက်ကလော်၍ လိုးနေသည်က သူမ၏ကာမဆန္ဒကို ပိုမိုတက်ကြွစေပြန်သည်။ “ကောင်းလိုက်တာဟယ်.. နင့်လီးကို အဆုံးထိုးပြီး တအားဆောင့်ပေးစမ်းပါ…. ငါပြီးတော့မယ်” ထိုသို့ သူမက ပြောလိုက်သဖြင့် ရာမူးသည် လိင်တံကြီးကို သူမစောက်ခေါင်းထဲသို့ အဆုံးထိုးထည့်ပြီး သူမ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်လျှက် အစွမ်းကုန် ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ “ဘွတ်.. ဗျစ်.. ဗျစ်…ဖတ်.. ရွှတ်… ပြွတ်…. ဖွတ်… စွိ… ရွတ်.. ဖွတ်” ဟူသော အသံများက တစ်ခန်းလုံး လွှမ်းမိုးသွားလေသည်။ “အိုး.. ကောင်းလိုက်တာဟယ်…အအ..အင်းးဟင်းးး… ငါပြီး… ပြီးပြီ….အားးးရှီးးး” သူမသည် တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးကို ကော့၍ မြှောက်ပေးရင်း တတွန့်တွန့်ဖြင့် တွန့်တက်သွားကာ ကာမသရဖူကို ဆောင်းသွားပေပြီ။ နော်အဲမူသည် သူမ လိုအင်ဆန္ဒ ပြည့်ဝသွားသော်လည်း ရာမူးက မပြီးသေးဘဲ လိင်တန်မှာ သံမဏိချောင်းလို မာတောင်လျှက်ပင် ရှိနေသေးရာ ရာမူးက သူ၏လိင်တံကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သဖြင့် “ဖွပ်…ဘလွတ်” ဟူသောအသံနှင့် စောင်ခေါင်းအပြင်သို့ ပြန်ထွက်လာရလေသည်။ “ကဲ.. အမပြီးပြီနော်.. ချနော် မပြီးသေးဘူ.. ဒီလို လုပ်ပေးပါ” ဟုပြောကာ ရာမူးက သူမအား ဒူးနှစ်လုံးကို ခပ်ကားကား ထောင်စေလျှက် ရှေ့သို့ ခပ်ငိုက်ငိုက် ကုန်းခိုင်းလိုက်၏။ “ရာမူးရယ်…. နင့်လီးကြီးနဲ့ ဒီလို နွားတက်နည်း လိုးရင်… ငါ သေရောပေါ့ဟယ်”ဟု သူမက ညီးညီးညူညူ ပြောလိုက်၏။ “အိုးဟို.. မတေပါဘူး အာမရဲ့.. အာမဆောက်ပတ်နော်.. သိပ်ဂျီးတာဘဲ.. ဒီလိုလုပ်တယ်နော်.. ချနော့ဂွေးစိတောင် အထဲဝင်တွားမယ်.. အာမ ခေါင်းခေါင်းခံတယ်နော်… ချနော် အမျိုးမျိုးလိုးပေးမယ်” သူမသည် ရာမူးပြောသလို ဒူးထောက်၍ ဖင်ပိုင်းကို ထောင်ပေးထားသဖြင့် ဖင်ကြားမှ ပြူးပြဲစူထွက်နေသော စောင်ဖုတ်ကြီးကို ရာမူးက အားပါးတရ ကုန်းနမ်းလိုက်ပြီး သူ၏လိင်တံကို စောက်ခေါင်းဝသို့ တေ့ကာ ခါးကုန်းလိုက်သည်။

ရာမူးက လိင်တန်ကြီးကို တဝက်သာသာမျှ ထိုးသွင်းလိုက်ရာ “ဘွတ်.. ဗြွတ်… စွတ်” ဟူသော စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ လေအံသံနှင့် အတူ လိင်တံကြီးသည် စောက်ခေါင်းထဲသို့ နစ်မြှုပ်သွားလေသည်။ “ရာမူးရေ … ဖြေးဖြေးနော်… အဲဒီလို လိုးရင် သားအိမ်အောင့်တယ်” “ဆိတ်ချ အာမ.. ချနော် ကောင်းကောင်းသိတယ်” ရာမူးသည် သူ၏လိင်တံကြီးကို လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ထားသကဲ့သို့ သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများကလည်း တင်းကြပ်စွာ စုပ်ပေးထားသဖြင့် ရာမူးက တချက်ချင်း မှန်မှန်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည်။ “ဘွတ်.. စွတ်.. ဗြွတ်.. ဘလစ်.. ဖွပ်.. ဖျစ်… ဖျစ်.. ဖတ်.. စွိ.. ဖွတ်.. ဖွတ်” လိုးညှောင့်သံများ ထွက်ပေါ်လာသည်။ “အင်း… အင်းး.. ကောင်းလိုက်တာ ရာမူးရယ်.. မင်းဟာ တော်တော် အလိုးကျင်လည်တဲ့ ကုလားဘဲ.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. နာနာဆောင့်လိုက်ပါ”ဟု သူမက ပြောလိုက်သဖြင့် ရာမူးက အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပြန်သည်။ “အဟင့်.. အဟင့်.. ကောင်းတယ်.. ငါမနာဘူး… လိုးလိုး.. နင်ကြိုက်သလို လိုးစမ်း” သူမက ရမက်ထန် တောင့်ဆိုလာသဖြင့် ရာမူးက သူမ၏နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲရင်း သူ၏ဖင်ပိုင်းကို မြှောက်ကြွလျက် စက်သေနတ်ပစ်သလို ဒလကြမ်း ထိုးဆောင့် လိုးညှောင့်ပေးလိုက်လေရာ “ဘွတ်.. ဖွတ်.. ဗြွတ်.. စွတ်.. ဖွပ်.. ဖျစ်… ဖျစ်.. ဖတ်.. စွိ.. ဖွတ်… အင့်… အင့်” အသံများနှင့်အတူ “အမလေး လေး… အောင့်တယ်.. အောင့်တယ်ဟယ်… မထူးပါဘူး.. နာနာကြီးသာ ဆောင့်လိုးစမ်းဟယ်… ဒီလောက်တောင် အောင့်ချင်လှတဲ့ သားအိမ်… အင့်… အင့်… အိ… အိ… အွတ်… အွတ်..အိ”ဟု အသံများက သူမ၏နှုတ်များမှ ပေါ်ထွက်လာပြီး မကြာမီမှာပင် “ဟင့်.. ဟင့်.. အ.. မြန်မြန်လုပ်ပါ.. ငါပြီးတော့မယ်ဟဲ့… အင့်… အင့်.. အား… အီးး… ကျွတ်စ် ကျွတ်စ်…ပြီး ပြီးပြီ… အားရှီးး” သူမ၏ ရမက်တေးအဆုံးတွင် ရာမူး၏ လိင်တန်ကြီးမှ သုတ်ရည်များက သူမသားအိမ်တွင်းသို့ ပန်းထုတ်လိုက်ရာ နှစ်ဦးသားမှာ ထပ်လျှက်သား ကျသွားလေတော့၏။

အချိန်အတန်ကြာမျှ အပန်းဖြေကြပြီးသောအခါ၌ ရာမူးက သူ၏လိင်တံကြီးကို စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ “ဘွတ်” ကနဲ မြည်အောင် ဆွဲနှုတ်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်၏။ ဝမ်းလျားမှောက်ရင်း အမောဖြေနေသည့် သူမကလည်း ထထိုင်လိုက်ကာ ရှေ့တည့်တည့်တွင် မတ်တပ်ရပ်နေသော ရာမူ၏ ခပ်ပျော့ပျော့ဖြစ်နေသည့် လိင်တံကြီးကို လက်နှင့်လှမ်းကိုင်ရင်း “အို.. ကြည့်စမ်း.. နင့်လီးမှာ သွေးတွေပါလား…. င့ါသားအိမ်ကွဲသွားပြီ… ဒါပေမဲ့ ဒီဟာကြီးက ငါ့ရဲ့ အနှစ်နှစ်အလလက တောင့်တခဲ့တဲ့ ဆန္ဒကို ပြည့်ဝစေခဲ့တဲ့ အချစ်တော်ကြီးဘဲ.. နော်.. နော်.. ရာမူးရယ်” သူမသည် သုတ်ရည်နှင့် သွေးများ ပေကျန်နေသော ရာမူး၏ လိင်တံကြီးကို ပုဆိုးဖြင့် သုတ်လိုက်ပြီး ပါးစပ်အတွင်းသို့ သွင်း၍ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးလိုက်သဖြင့် နူးညံ့သော အတွေ့ကြောင့် လိင်တံကြီးမှာ မာတောင်လာပြန်သဖြင့် သူမက ပါးစပ်အတွင်းမှ ချွတ်လိုက်ရလေသည်။ “ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်နဲ့ တော်တော့နော်… မနက်ဖြန်ကစပြီး… နင့်သဘောဘဲ…. တော်တော်ကြာ လူတွေသိလို့… ငါ့လင်အဖိုးကြီးနဲ့ ပြဿနာ တက်နေဦးမယ်.. ကဲ.. ငါသွားတော့မယ်”။ သူမတို့ အဝတ်အစားများ ကောက်ယူဝတ်နေခိုက် ပြတင်းပေါက်မှ ချောင်းကြည့်နေသော ဦးမင်းသူသည် မြင်လိုက်ရသော အဖြစ်အပျက်တွေကြောင့် တကိုယ်လုံး ပူထူပြီး မောဟိုက်နေတော့သည်။

လူပျိုကြီး ဦးမင်းသူမှာ သူကိုယ်တိုင် မြင်တွေ့လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းအား မေ့ပျောက်ပြစ်ရန် အတန်တန် ကြိုးစားပါသော်လည်း အဘယ်သို့မျှ မေ့ပျောက်ပြစ်၍ မရနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေ၏။ သူ၏ ရင်တွင်းဝယ် တမြေ့မြေ့ ခံစားနေရသည် ဝေဒနာတရပ်ကို အဘယ်ကဲ့သို့ ကုစားရပါမည်နည်းဟူ၍ နည်းလမ်းရှာဖွေကြည့်မိပါ၏။ သူသည် ငွေရှင်ကြေးရှင် တဦးပေမို့ ကြေးစားပြည့်တန်ဆာများဖြင့် သူ့ရင်တွင်းမှ ဝေဒနာကို ကုစားပြစ်နိုင်ကြောင်းသိပါ၏။ သို့ရာတွင် သူသည် မတော်တဆ ရောဂါကူးစက် ခံရမည်ကို ကြောက်သူဖြစ်သဖြင့် အခြားနည်းဖြင့်သာ သူ၏ရင်တွင်းမှ ဝေဒနာကို ကုစားရပေမည်။ သူသည် အပျိုကြီး မခင်တင့်ထံမှ ချစ်တုန့်ပြန်သဝဏ်လွှာကို စောင့်စားမျှော်လင့်သော်လည်း အကျိုးအကြောင်းအဆိုးအကောင်းပင် မသိရ၍ စိတ်ပျက်နေမိ၏။ ယနေ့သည် စနေနေ့ဖြစ်၍ ရုံးမှအိမ်သို့ ခပ်စောစော ပြန်ရောက်သဖြင့် သူသည် အညောင်းဖြေရင်း အိပ်ခန်းအတွင်းဝယ် လဲလျောင်းနေရာမှ အတန်ကြာသော် ငိုက်မြည်းစပြုလာ၏။ သူသည် အဘယ်မျှကြာအောင် ငိုက်နေသည်ကို မသိရသော်လည်း တစုံတယောက်က သူအိပ်စက်နေသည့်ဘေးတွင် ထိုင်ကာ သူ့ရင်ဘတ်အား ပုတ်လိုက်ရာ သူသည် မျက်လုံးများ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သဖြင့် တဖက်တိုက်မှ မြီးကောင်ပေါက်မလေး အိမ့်ချောကို ဂါဝန်ပြာလေးနှင့် သူ့အား ပုတ်နှိုးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ “အန်ကယ်.. အန်ကယ်… ဘာဖြစ်လို့ နေ့ခင်းကြီးမှာ အိပ်နေတာလဲ.. ထစမ်းပါဦး.. ဒီည ကိုကြီးတိုးနဲ့ အိမ့်ချောကို ရုပ်ရှင်လိုက်ပြရမယ်… ဟင်.. ပြောစမ်းပါ အန်ကယ်ရယ်… ပြမယ်မဟုတ်လား”ဟု သူမက ညုတုတု ပလီပလာ အခယာဖြင့် လူပျိုကြီးအား ပွတ်တီးပွတ်တာဖြင့် ချွဲလိုက်လေသည်။ “ဟာကွာ.. အိမ့်ချောကလဲ.. ဒီနေ့ အန်ကယ် နေမကောင်းလို့ ရုံးကတောင် စောစောပြန်လာခဲ့တာ…. ကဲ မင်းကြည့်ချင်ရင်.. မောင်တိုးနဲ့ သွားပေ့ါ” လူပျိုကြီးမှာ သူ၏အနီးတွင် ပူးပူးကပ်ကပ်ဖြင့် တွတ်တီးတွတ်တာ လုပ်နေသော မြီးကောင်ပေါက်မလေး အိမ့်ချောအနားမှ မြန်မြန်ထွက်သွားရန် ပြောလိုက်၏။

ယင်းကဲ့သို့ ပြောလိုက်ကာမှပင် အိမ့်ချောမှ နှုတ်ခန်းလေး စူထားရုံသာမကဘဲ မျက်နှာလေးအို၍ အလိုမကျဖြစ်သွားလေး၏။ “ဟွန်း.. ဒါနဲ့များ.. အန်ကယ်က အိမ့်ချောကို ကိုကြီးတိုးထက်တောင် ချစ်သလေး.. ဘာလေးနဲ့.. ရုပ်ရှင်လေးတောင် လိုက်မပြနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေတာက မချစ်လို့ပေါ့.. တကယ်လို့များ.. အန်တီခင်တင့်ကသာ လိုက်ပြခိုင်းရင် ဒီလိုတောင်ငြင်းမှာ မဟုတ်ဘူး”ဟု သူမက စကားနာထိုးကာ လူပျိုကြီးအား သူမအဒေါ်ဖြင့် ပတ်သတ်၍ ကလိပေးလိုက်သည်။ “ဟဲ့… ဟဲ့.. သူငယ်မ… မင်းစကား ဟိုတယောက် ကြားသွားလို့ ခက်ကုန်ပါဦးမယ်”ဟု ဦးမင်းသူက ဟန့်တားသော်လည်း အခြေအနေမှာ ဆိုးဝါးလာပြန်၏။ သူမက ထိုင်ရာမှထပြီး ဟန်မူပါပါဖြင့် ရင်လေးမော့ တင်လေးကော့ကာ ခပ်ကြော့ကြော့လေး ခါးထောက်ရင်း “ဟား… ဟား… အန်ကယ်က အိမ့်ချောကိုများ သူငယ်မတဲ့.. ရီချင်လိုက်တာ.. ကျမဟာ နှပ်ချီးတွဲလောင်းနဲ့ ပူတူတူးလေး မဟုတ်တော့ဘူး.. ကျမ မငယ်တော့ဘူး အန်ကယ်… ကျောင်းမှာဆိုရင် အိမ့်ချောက ပေါ်ပြူလာအဖြစ်ဆုံးဘဲ.. ဟုတ်ပါတယ်လေ… ခေတ်မမှီတဲ့ အန်ကယ်ဟာ.. ဒါကြောင့်လဲ အခုထက်ထိ မိန်းမ မရနိုင်ဘဲ လူပျိုကြီး ဖြစ်နေတာပေ့ါ.. ဟိ…ဟိ” သူမက ရယ်မောလိုက်သလို နှုတ်ဆွံ့အနေသူ တဦးပမာ သူမ၏ ကျော့ရှင်းသော ကိုယ်ခန္ဓာအစိတ်အပိုင်းတို့ကို ငေးစိုက်ကြည့်ရှုနေသော လူပျိုကြီး၏ဘေးတွင် ပြန်လည်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြန်၏။ ဣထိယတည်းဟူသော မိန်းမများဖြင့် ပူးပူးကပ်ကပ် နေထိုင်ခဲ့ခြင်းမရှိသော လူပျိုကြီးခမျာ မနူးမနပ်အရွယ် မြီးကောင်ပေါက်မလေး အိမ့်ချောက ပူးပူးကပ်ကပ် တီတီတာချွဲလိုက်သဖြင့် သူ၏သတိပညာဟူသည့် ချွန်းသည် မုန်ယိုလာသည့် ကာမဆင်ရိုင်းကို ချွန်အုပ်၍ မရနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်လာပေပြီ။

သို့သော သူသည် တူမအရွယ်၊ သမီးအရွယ်လေးအပေါ် ဖောက်ပြားလာသည့် စိတ်အား အနိုင်နိုင်ထိန်းချုပ်ကာ သူမ သူ့အနီးမှ အမြန်ဆုံး ထွက်ခွာသွားစေလိုသော သဘောဖြင့် ပြောလိုက်သည်မှာ “အေး.. အေး… သွား.. သွားတော့ အိမ့်ချော. အန်ကယ်”ဟု ထစ်ထစ်ငေ့ါငေ့ါဖြင့် ပြောကြားနေစဉ်ပင် အိမ့်ချောသည် မည်ကဲ့သို့ သဘောပေါက်သွားသည်မသိ၊ သူ၏ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ သူမ၏ မျက်နှာလေးမှောက်ကာ ရှိုက်၍ရှိုက်၍ ငိုကျွေးရင်း “အန်. အန်ကယ်က.. အိမ့်ချောကို နှင်လွှတ်တယ်ပေ့ါလေ… အဟင့်.. အဟင့်..အိမ့်ချောကတော့.. အန်ကယ်ကို ချစ်လွန်း ခင်လွန်းလို့ လာပြီး ပူဆာတာပါ…. အန်ကယ်က အခုတော့ ကျမကို မချစ်တော့ဘူး.. မုန်းနေပြီပေ့ါလေ… အဟင့်.. အဟင့်”ဟု သူမက သူ့ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးအား ကုပ်ဖဲ့ရင် အခဲမကြေ ပြောလိုက်၏။ “အိမ့်.. အိမ့်ချော. မင်း.. အန်ကယ်ကိုတော့ အထင်မလွဲစေချင်ဘူး.. အန်ကယ်ဟာ.. မင်းကို ချစ်လွန်းလို့ .. နစ်မွန်းမှာစိုးလို့ ပြောနေတာပါ”ဟု သူကရှင်းလင်းပြောပြပါသောလည်း သူမက လက်မခံပေ။ “တော်ပါအန်ကယ်ရယ်… အိမ့်ချောကို ချစ်တယ်ဆိုရင် အခုလို နှင်ထုတ်မလားလို့… အိမ့်ချောချစ်သလို မချစ်လို့သာ အခုလို.. အဟင့်.. အဟင့်”ဟု ငိုရှိုက်ပြောဆိုရင်း သူ၏ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးတွင် မျက်နှာအပ်ထားရာမှ သူ့အားမော်၍ ကြည့်လိုက်၏။ သူ၏ကာမစိတ်ရိုင်းကို အတန်တန်ချိုးနှိမ်နေရသော ဦးမင်းသူသည် ဘယ်လိုမှ မချုပ်တီးနိုင်တော့ပဲ  သတိလက်လွတ် ဖြစ်သွားရပေပြီ။ သူ၏ ကိုယ်ခန္ဓာအတွင်းရှိ ရာဂသွေးများမှာ ပွက်ပွက်ဆူလာသလို ကာလရှည်ကြာ တောင့်တခဲ့ရသော ရမက်ဇောကလည်း သူ့အား အနိုင်ယူသွားပါပြီကော။ (ဇာတ်သိမ်းပိုင်းမျှော်)

Zawgyi

အင္းလ်ားကန္ေရျပင္ကို ေက်ာခိုင္းကာ ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ သီရိၿမိဳင္ေဂဟာႏွင့္ ေတာ္ဝင္နန္းေဂဟာ တိုက္ႏွစ္လုံးမွာ အထက္တန္းလႊာဟု ေခၚဆိုအပ္သည့္ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသူမ်ား ေနထိုင္ရာ စံအိမ္ေဂဟာမ်ားေပမို႔ ေခတ္မီလွပကာ ေနခ်င့္စဖြယ္ သာယာလွပပါေပသည္။ သီရိၿမိဳင္ေဂဟာတြင္ အတြင္းဝန္ လူပ်ိဳႀကီး ဦးမင္းသူႏွင့္ တူျဖစ္သူ ေက်ာင္းသား ေမာင္တိုးတို႔ ႏွစ္ဦးသာ ေနထိုင္လွ်က္ရွိၿပီး အိမ္တြင္ အိမ္ေဖာ္အျဖစ္ အသက္သုံးဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ရွိ ကရင္အမ်ိဳးသမီး ေနာ္အဲမူႏွင့္ မာလီအလုပ္ႏွင့္ ၿခံေစာင့္အျဖစ္ကိုမူ မန္ဒရာဇီလူမ်ိဳး ရာမူးကို ခိုင္းေစထား၏။ ေတာ္ဝင္နန္းေဂဟာတြင္ အၿငိမ္းစားအရာရွိ ဦးသန္းတင့္ႏွင့္ ဇနီး ေဒၚေမခင္ဝင္း၊ သမီးျဖစ္သူ ၿမီးေကာင္ေပါက္အ႐ြယ္ အိမ့္ေခ်ာႏွင့္ ဦးသန္းတင့္၏ႏွမ အပ်ိဳႀကီး ခင္တင့္တို႔ ေနထိုင္လွ်က္ရွိသည္။ အထက္တန္းလႊာ အရာရွိႀကီးမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္အေလ်ာက္ သီရိၿမိဳင္ႏွင့္ ေတာ္ဝင္နန္းေဂဟာတို႔တြင္ ေနထိုင္ၾကသူမ်ားမွာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ခင္မင္ၾကကာ တဖက္ႏွင့္တဖက္ လြတ္လပ္စြာ ဝင္ထြက္သြားလာၾကေလ၏။ လူပ်ိဳႀကီး ဦးမင္းသူသည္ တဖက္ၿခံမွ အပ်ိဳႀကီး မခင္တင့္ကို ပိုးပန္းလွ်က္ ရွိသကဲ့သို႔ သူမကည္း သူ႔အား ေမတၱာသက္ဝင္လွ်က္ ရွိေသာ္လည္း ႏွစ္ဦးသားမွာ မိမိတို႔သိကၡာကို ေစာင့္ထိန္းေနရသျဖင့္ ပြင့္လင္းရင္းႏွီးျခင္း မရွိႏိုင္ၾကေပ။ ဦးမင္းသူသည္ မိမိကိုယ္တိုင္ အခ်စ္ေရးကို ပြင့္လင္းစြာ ဖြင့္ဟရန္ မဝန႔္မရဲျဖစ္ေနသျဖင့္ ညေန ေက်ာင္းကျပန္လာမည့္ ေမာင္တိုးအား ေစာင့္ေမွ်ာ္ေန၏။ သူ၏အႀကံမွာ တူျဖစ္သူအား ေမတၱာစာ ေပးခိုင္းရန္ျဖစ္၏။ ယင္းကဲ့သို႔ ေစာင့္စားေနခိုက္ ေမာင္တိုး ေက်ာင္းမွ ျပန္ေရာက္လာ၏။ အဝတ္အစား လဲလွယ္ၿပီး၍ ျပန္ထြက္လာေသာ ေမာင္တိုးအား ဦးမင္းသူ လွမ္းေခၚလိုက္ေလသည္။ “ေမာင္တိုး… ဟိုဘက္တိုက္ကို သြားစမ္းကြာ၊ ဟိုအပ်ိဳႀကီး မခင္တင့္ကို ေဟာဒီစာ သြားေပးစမ္းပါ၊ စာေပးတာကို ဘယ္သူမွ မျမင္ေစနဲ႔…. ၾကားလား” ဦးမင္းသူက စာတေစာင္ကို လွမ္းေပးရင္း မွာၾကားေလသည္။ “ဟဲ… ဟဲ အန္ကယ္လည္း သိပ္မ႐ိုးေတာ့ဘူး” “တယ္…. ဒီေကာင္ေလး… သြားေပးမွာ ေပးတာမဟုတ္ဘူး…. စာေပးၿပီး ျပန္စာပါယူခဲ့ ၾကားလား” ဦးမင္းသူက မာန္မဲသလို လုပ္လိုက္သျဖင့္ ေမာင္တိုးသည္ တိုက္ထဲမွ ေျပးထြက္လာကာ တဖက္ၿခံထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့ေလ၏။ ၿခံဝင္းထဲသို႔ ေရာက္လာေသာ ေမာင္တိုးသည္ တိုက္တြင္းတြင္ ဆိတ္ညိမ္လွ်က္ရွိသျဖင့္ လူမ်ား မရွိၾကေလသေလာဟု ေတြးမိ၏။ တိုက္ေရွ႕ သံတံခါးႀကီးမ်ားမွ အတြင္းဘက္မွ ပိတ္ထားသျဖင့္ တိုက္အေနအထားကို ေကာင္းစြာကြၽမ္းက်င္ေသာ ေမာင္တိုးသည္ တိုက္အေနာက္ဖက္သို႔ လွည့္လာခဲ့ေလသည္။

တိုက္၏ အေနာက္တြင္ရွိေသာ သံတံခါးတခုမွာ ေစ့ထားသျဖင့္ ေမာင္တိုးသည္ အသာအယာ တြန္းဖြင့္ကာ ဝင္လာသည္။ တိုက္ခန္းအတြင္းသို႔ ေရာက္လာေသာ ေမာင္တိုးသည္ အိမ္သာႏွင့္ ကပ္လ်က္ရွိသည့္ ေရခ်ိဳးခန္းမွ ေရက်သံ ၾကားသျဖင့္ မည္သူမ်ား ေရခ်ိဳးေနသနည္းဟု သိလိုသျဖင့္ အေပါက္မွ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္၏။ သူ၏ေရွ႕ေမွာက္မွ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ သူ၏ႏွလုံးေသြးမွာ ရပ္ဆိုင္းသြားၿပီဟူ၍ပင္ သူက ထင္မိေလသည္။ ေရပန္းမွ တဖြဲဖြဲက်ေနေသာ ေရဖြားမ်ားေအာက္၌ နတ္မိမယ္တဦးပမာ ကိုယ္ခႏၶာ ဗလာက်င္းလွ်က္ ေရခ်ိဳးေနသည့္ အပ်ိဳႀကီး မခင္တင့္ပင္ ျဖစ္၏။ သူမသည္ တံခါးေပါက္ကို ေက်ာခိုင္းကာ မတ္တတ္ရပ္ေနသျဖင့္ သူမ၏ အသားအရည္မွာ ဝင္းဝါလွ်က္ ကိုယ္ခႏၶာမွာ ခါးေသးရင္ခ်ီ ပဒုမၼနီအလား ျဖစ္ေန၏။ တံခါးေပါက္မွ ရပ္ကာ အညႇိဳ႕ခံေနရသူပမာ ေငးစိုက္ၾကည့္ေနမိေသာ ေမာင္တိုးသည္ မခင္တင့္၏ ႀကီးမားလွသည့္ တင္ပါးႀကီးႏွင့္ ၎၏အလယ္မွ အကြဲေၾကာင္းဖင္းၾကားကို ၾကည့္ရင္း သူ၏ ရမက္ေဇာအဟုန္မွာ ျပင္းထန္း၍ လာေခ်ၿပီ။ သူသည္ အသက္အ႐ြယ္အားျဖင့္ ၁၈ႏွစ္မွ်သာလွ်င္ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ၏ေရွ႕ေမွာက္မွ ယမင္း႐ုပ္သည္ သူ၏ကိုယ္ခႏၶာအတြင္းရွိ တစ္ေထာင္ေသာ အေၾကာမ်ားကို ထြန႔္ထြန႔္လူး သြက္သြက္ခါေအာင္ ရင္တြင္းလႈိက္ေမာ ရမက္ႂကြေစသည္ မဟုတ္ေလာ။ ကာမရာဂ တည္းဟူေသာ ဘီလူးႀကီးသည္ သူ၏လည္ဂုတ္ကို ခြစီးကာ သူ႔အား အသူတရာနက္ေသာ အေမွာင္တိုက္အတြင္းသို႔ သယ္ေဆာင္၍ သြားပါၿပီေကာ။ တစ္ေထာင့္ငါးရာ တည္းဟူေသာ အင္အားအစြမ္းကို သူကဲ့သို႔ လူငယ္တေယာက္သည္ အဘယ္မွာ တြန္းလွန္ႏိုင္ပါမည္နည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ သူ၏ေရွ႕ေမွာက္မွ သံလိုက္ဓာတ္ပမာ ဆြဲေဆာင္လွ်က္ရွိသည့္ မခင္တင့္၏ အနီးသို႔သာ တေျဖးေျဖးကပ္သြားကာ ေနာက္ဖက္မွ သိမ္းႀကဳံး၍ ဖက္လိုက္ရာ သူမက အလန႔္တၾကား ေအာ္ၿပီး လွည့္ၾကည့္လိုက္၏။ “ဟင္.. ေမာင္.. ေမာင္တိုး.. ဒါ.. ဒါဘာလုပ္တာလဲ.. ထြက္… ထြက္” သူမက ထစ္ထစ္ေင့ါေင့ါေျပာရင္း သူမ၏တုတ္ခိုင္ေသာ ေပါင္ရင္းဂြဆုံမွ ေစာက္ဖုတ္ခုံးျပင္ႀကီးကို လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အုပ္ထားေလ၏။ “အို… မထြက္ဘူး.. အန္တီကို က်ေနာ္ခ်စ္မယ္.. က်ေနာ့္စိတ္ကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်… ခ်စ္မွာဘဲ.. ခ်စ္မွာဘဲ”ဟုေျပာကာ သူသည္ မခင္တင့္၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို သိမ္းႀကဳံးေပြ႕ဖက္ၿပီး သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးမ်ားကို ျပဳတ္လုမတတ္ ငုံခဲေနေလသည္။

ဖိုသတၱဝါဆိုလွ်င္ ယင္ဖိုမွ မသန္းရေလေအာင္ မိမိကိုယ္မိမိ ထိန္းသိမ္း ေနထိုင္လာခဲ့ေသာ အပ်ိဳႀကီး မခင္တင့္မွာ လူသရမ္းေလး ေမာင္တိုးက သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္ယူေနေလရာ သူမသည္ တမ်ိဳးတမည္ေသာ ခံစားခ်က္ႏွင့္အတူ ရင္တြင္းမွ ဖိုလႈိက္ ေမာဟိုက္လာ၏။ သူမ၏ ေပါင္ရင္းဂြဆုံမွ ေစာက္ဖုတ္ခုံကို အုပ္ထားေသာ လက္ဖမိုးေပၚတြင္ ေမာင္တိုး၏ လုံခ်ည္အတြင္းမွ လိင္တံမွာလည္း မာေတာင္စြာ ထိကပ္ေနသည္ကို ေတြ႕ထိေနရသျဖင့္ သူ၏ရင္ထဲဝယ္ မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္လာ၏။ “ေမာင္တိုး… ဖယ္လို႔ေျပာတာ မရဘူးလား… လူႀကီးေတြ မ်က္ႏွာေၾကာင့္ေနာ္… ငါေအာ္လိုက္ရမလား”ဟု ထန္မာေသာ သူမ၏ေလသံမွာ ေတာင္းပန္ေနသကဲ့သို႔ ေျပာ့ေပ်ာင္းလွ၏။ “မဖယ္ဘူးဗ်ာ… မဖယ္ဘူး… ေအာ္႐ုံမကလို႔ က်ေနာ့ကို သတ္ပစ္ခ်င္လဲသတ္” “ေမာင္တိုး… မင္း ေျပာလို႔မရေတာ့ဘူးလားကြယ္.. ဟင္” သူမက ရမက္ေဇာ တက္ႂကြလာသည့္တိုင္ တူသားအ႐ြယ္ေလးႏွင့္ လြန္လြန္ၾကဴးၾကဴး ျဖစ္ခဲ့ေသာ္ မိမိသာလွ်င္ တရားခံျဖစ္ေတာ့မည္ကို ေတြးမိသျဖင့္ ေဒါသႏွင့္ အံကေလးႀကိတ္၍ ေျပာေလ၏။ “ဒီအေျခက်မွေတာ့ မ႐ုန္းပါနဲ႔ေတာ့ အန္တီရယ္…. က်ေနာ့ကို ခ်စ္ခြင့္ေပးပါေတာ့ေနာ္” ေမာင္တိုးသည္ သူမ၏လက္မ်ားကို ဖယ္ရွားပစ္လိုက္သျဖင့္ သူမ၏ ဖူးေယာင္ကားစြင့္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အကြင္းသား ေပၚထြက္လာေပၿပီ။ သူ၏ေရွ႕တြင္ အခန႔္သင့္ ေရာက္ေနသည့္ ဖူးေယာင္ကားစြင့္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ခုံအကြဲေၾကာင္းတြင္ သူ၏လိင္တန္ဒစ္ဖ်ားကို ေတ့ကာ ခါးေကာ့လွ်က္ ေညႇာင့္လိုး၍ ေနေလသည္။ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းဝမွာ ေအာက္ဖက္သို႔ အနည္းငယ္ ေရာက္ေနသျဖင့္ သူ ေညႇာင့္လိုးလိုက္တိုင္း သူ႔ဒစ္ဖ်ားက သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ အကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ ေခ်ာ္၍ေခ်ာ္၍ ထြက္သြားသျဖင့္ ေစာက္ေစ့ျပဴးျပဴးႀကီးကို ကလိေပးေနသလို ျဖစ္ရကာ သူမသည္လည္း ကာမဆႏၵမ်ား တက္ႂကြလာၿပီး ေပါင္တံႀကီးမ်ားကို တေျဖးေျဖး ကားမွန္းမသိ ကား၍ ေပးလာမိေလေတာ့သည္။ “ဟင္း… ဟင္း… ယားေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ ေမာင္တိုး”ဟု သူမက ရမက္ေဒါသေလးျဖင့္ ေမးလိုက္၏။ “ဟုတ္တယ္ အန္တီ…. ဘယ္လိုျဖစ္ေနသလဲ မသိဘူး…. အထဲမဝင္ဘူးဗ်” “လုပ္လဲ လုပ္ခ်င္ေသးတယ္…. ေစာက္ျဖစ္လဲမရွိဘူး ဒီေနရာကို လုပ္ေတာ္မူပါရွင့္” မခင္တင့္က သူမလက္တဖက္ျဖင့္ ေမာင္တိုး၏ လိင္တံကို ထိန္းကိုင္ေပးကာ သူမ၏ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းအား ခပ္ကားကားရပ္လွ်က္ ေစာက္ေခါင္းဝသို႔ ဒစ္ဖ်ားေတ့ေပးလိုက္၏။

ေမာင္တိုးကလည္း သူမခိုင္းသလို ခါးေကာ့၍ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္လိုးလိုက္ရာ “ေဖာက္… ဖ်ိ ဖ်ိ.. ဖတ္”ဟူေသာ အပ်ိဳႀကီး၏ အေမွးထူႀကီးကို သူ၏လိင္တန္က ေဖာက္ခြဲ၍ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ ဝင္သြားသံမ်ားႏွင့္အတူ “အမေလး… ကြၽတ္ကြၽတ္…. နာလိုက္တာ ေျဖးေျဖးလုပ္ေရာေပ့ါ… ေသနာက်ေလးရဲ႕..ဟင္း”ဟူေသာ သူမအသံက ထြက္ေပၚလာ၏။ “မသိဘူးေလဗ်ာ… အန္တီက လုပ္ေတာ့ဆိုလို႔ လုပ္ရတာဘဲ” ေမာင္တိုးက နာက်င္သြား၍ ရႈံ႕မဲ့ေနေသာ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးကို တႁပြတ္ႁပြတ္ စုပ္ေပးရင္း သူ၏ခါးကို ေကာ့၍ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ ေဆာင့္ကာ ေကာ့ကာျဖင့္ လိုးေညႇာင့္ေပးေနေလရာ “ဖြတ္… ဖ်စ္… ဖ်စ္… ဖြတ္… ႁပြတ္.. ဖြတ္…. ဘလြတ္… ဘြတ္.. ဗ်စ္… ဖတ္”ဟူေသာ အသံမ်ားက စီးခ်က္ဝါးခ်က္က်က် ေပၚထြက္လာ၏။ လူ႔ေလာက ကာမစည္းစိမ္ကို တႀကိမ္တခါမွ် ခံစားဖူးျခင္း မရွိခဲ့ၾကသည့္ အပ်ိဳႀကီးႏွင့္ လူပ်ိဳ႐ိုင္းတို႔မွာ တဦးကိုတဦး တင္းၾကပ္စြာ ေပြ႕ဖက္ရင္း ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ လိင္တံ ဝင္ထြက္ေနသည္ကို ပီတိလႈိက္ဖို အၿမိဳက္အရသာ ေတြ႕ေနၾကေပၿပီ။ မခင္တင့္မွာ သူမေစာက္ေခါင္းအတြင္းရွိ ႏူးညံ့ေသာ အသားႏု အသားဆိုင္ေလးမ်ားကို ေမာင္တိုး၏ လိင္တံႀကီးက တဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္သံႏွင့္အတူ ထိုးစိုက္၍ ဝင္လာတိုင္း ႐ိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီ စိမ့္ေအာင္ တင္းၾကပ္သည့္ အရသာကိုလည္း တေျဖးေျဖး ခံစားလာရေလ၏။ သူ၏လိင္တံက အျပင္သို႔ ျပန္ႏႈတ္လိုက္တိုင္း သူမ၏ ရင္တြင္း၌ ဟာတာတာႀကီး ျဖစ္သြားသျဖင့္ သူမသည္ ေမာင္တိုးအား သိမ္းႀကဳံး၍ ဖက္ထားမိ၏။ ေမာင္တိုးမွာလည္း သူ၏လိင္တံက ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသား ႏုႏုေလးမ်ားကို တင္းၾကပ္စြာ ပြတ္တိုက္၍ ဝင္သြားၿပီး သူ၏ဒစ္က သားအိမ္အတြင္းသို႔ စိုက္ဝင္းသြားေလတိုင္း သူ၏ရင္တြင္းဝယ္ ဘဝင္ခိုက္ေအာင္ အႀကိဳက္ေတြ႕၍ ေနေလသည္။

“ေမာင္တိုး နာနာလုပ္စမ္းပါ… င့ါရင္ထဲကို ဘယ္လိုျဖစ္လာၿပီလဲ မသိဘူး… အား.. ကြၽတ္.. ကြၽတ္.. ကြၽတ္..အင္းအင္း” ဆႏၵျပင္းျပေသာ အသံမ်ားမွာ သူမထံမွ ထြက္ေပၚလာကာ “ႁပြတ္… စြပ္.. စြပ္.. ဖတ္.. ႐ြတ္.. ဗ်စ္.. ဗ်စ္.. ဘြတ္.. ဖြတ္..ဖတ္” အထက္ပါ ေတးသံစုံမ်ားအဆုံးတြင္ “အားရွီးး… ထြက္ ထြက္ေတာ့မယ္….အား… က်ဥ္စိမ့္လာပီ…အအ အားးး”ေမာင္တိုး၏ လိင္တံထိပ္ဖ်ားမွ ပူေႏြးေသာ သုတ္ရည္မ်ားသည္ သူမ၏ သားအိမ္အတြင္းသို႔ ႁပြတ္တန္မွ ေရလႊတ္လိုက္သလို ပန္းထုတ္၍ ကာမဆႏၵ ျပည့္ဝသြားသကဲ့သို႔ သူမကလည္း သားအိမ္ဝကို ရႈံ႕ခ်ီပြခ်ီ ျပဳလုပ္ကာျဖင့္ သုတ္ရည္မ်ားကို သားအိမ္အတြင္းသို႔ စုပ္ယူလွ်က္ ကာမအထြဋ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားရေလေတာ့သည္။ ေမာင္တိုးသည္ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္း၌ နစ္ျမႇဳပ္ေနသည့္ လိင္တံႀကီးကို ဆြဲႏႈတ္လိုက္ရာ “ႁပြတ္”ကနဲ ျမည္သံႏွင့္အတူ အျပင္ထြက္လာၿပီးေနာက္ သူ၏လုံခ်ည္ကို ေကာက္ယူဝတ္လိုက္၏။ “ေမာင္တိုး… မင္းဟာ ေတာ္ေတာ္ ရက္စက္ယုတ္မာတဲ့ ေကာင္ေလး…. ငါတသက္လုံး မွဲ႔တေပါက္မစြန္းေအာင္ ေနလာခဲ့တာ…. အခုေတာ့ေလ အခုေတာ့ အဟင့္.. ဟီး.. ဟီး”ဟု ေျပာေျပာဆိုဆို သူမက ငိုခ်လိုက္ေလ၏။ “က်ေနာ္.. က်ေနာ္… လြန္က်ဴးမိတာကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ အန္တီရယ္.. က်ေနာ္ဟာ ယုတ္မာတဲ့စိတ္နဲ႔ လြန္က်ဴးမိတာ မဟုတ္ပါဘူး.. အေတြ႕ကို မေရွာင္ႏိုင္လို႔ပါ… ဒီကိုလာတာလဲ အန္ကယ္က အန္တီ့ကို စာေပးခိုင္းလိုက္လို႔ပါ… က်ေနာ့္ကို စိတ္ဆိုးသလား.. ေရာ့.. အန္တီတို႔စာ”ဟု ေမာင္တိုးကေျပာရင္း စာလွမ္းေပးလိုက္၏။ “ေအာ္… ဦးေလးေတာ္သူက အေဒၚေလာင္းဆီကို စာေပးခိုင္းလိုက္တာ.. အခုေတာ့.. မင္းက လက္ဦးေအာင္ လုပ္တယ္.. ဟင့္.. တယ္ေတာ္တယ္… ေနာက္ၿပီး လူကိုလဲ မယားလုပ္လိုက္ေသးရဲ႕.. ေခၚေတာ့အန္တီတဲ့… အန္တီမဟုတ္ဘူး မယား.. မယားဟဲ့.. သိၿပီလား” သူမက ေဒါမာန္ပါပါႏွင့္ ႀကိမ္းေမာင္းေနသျဖင့္ ေမာင္တိုးသည္ တိုက္ခန္းထဲမွ အေျပးအလႊား ထြက္လာခဲ့ရေလေတာ့သည္။

လူပ်ိဳႀကီး ဦးမင္းသူသည္ ႐ုံးပိတ္ရက္ျဖစ္သျဖင့္ အိပ္ခန္းအတြင္းဝယ္ လွဲေလ်ာင္းကာ စာဖတ္ေနသည္။ အခ်ိန္အတန္ၾကာသည္အထိ စာဖတ္ေနသျဖင့္ သူ႔ေခါင္းတြင္ ညီစီစီ ျဖစ္လာသျဖင့္ သူသည္ စာအုပ္ကိုပိတ္ကာ ျပတင္းေပါက္က လွမ္းေမွ်ာ္၍ အင္းလ်ားကန္ေရျပင္ တဖက္သို႔ ၾကည့္လိုက္ရာ ကမ္းစပ္တေနရာတြင္ ေရကူးဝတ္စုံမ်ားႏွင့္ ေရကူးရင္း ေျပးလႊားကစားေနၾကသည့္ ေမာင္တိုးႏွင့္ တဖက္ၿခံမွ ၿမီးေကာင္ေပါက္မကေလး အိမ့္ေခ်ာတို႔ကို ေတြ႕ရေလသည္။ အပ်ိဳလူပ်ိဳေပါက္ေလးမ်ား ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါးစြာ ေဆာ့ကစားေနၾကသည္ကို ၾကည့္ရင္း ဦးမင္းသူသည္ မိမိမွာ ၎တို႔ကဲ့သို႔ ေဆာ့ကစားလိုသည့္ လူငယ္စိတ္ပင္ ျဖစ္ေပၚလာေလသည္။ လူငယ္ႏွစ္ဦး ေပ်ာ္႐ႊင္ေနသည္ကို ၾကည့္ေနသည့္ ဦးမင္းသူ၏ မ်က္လုံးအစုံသည္ အမွတ္မထင္ ေနာက္ေဖးရွိ အေစခံတန္းလ်ားဆီသို႔ ေရာက္သြားရာ သူ၏မ်က္လုံးမ်ားသည္ ျပဴးက်ယ္၍ သြားရေတာ့သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အိမ္ေဖာ္ ကရင္အမ်ိဳးသမီးအား မာလီရာမူးက လက္တဖက္ကိုဆြဲကာ သူ၏အိပ္ခန္းေလးအတြင္းသို႔ ဆြဲေခၚေနျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ရာမူး၏ အျပဳအမႈသည္ အကယ္၍ တဖက္မိန္းမသား၏ စိတ္ဆႏၵအား ဆန႔္က်င္ ျပဳမူျခင္းျဖစ္ပါက အခ်ိန္မွီ ဟန႔္တားႏိုင္ရန္အတြက္ ဦးမင္းသူသည္ သူ႔အိပ္ခန္းမွထြက္ကာ အေစခံတန္းလ်ားဖက္သို႔ အေျပးအလႊား လာခဲ့ေလသည္။ အေစခံတန္းလ်ားအနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာေသာ ဦးမင္းသူသည္ အိမ္ခန္းအတြင္းရွိ ထိုသူႏွစ္ဦး၏ အေျခအေနကို ဦးစြာအကဲခတ္ရန္ လိုအပ္သျဖင့္ အိမ္ေဘး ျပတင္းေပါက္အၾကားမွ ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ ကရင္အမ်ိဳးသမီး ေနာ္မူရာသည္ ရာမူးရင္ခြင္ထဲ၌ ေရာက္ေနၿပီး သူမပါးျပင္ကို ခြၽန္ေကာေနေသာ ႏွာေခါင္းႀကီးျဖင့္ နမ္းေနေလသည္။ “နင့္ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေတြက ယားပါတယ္ေဝ”ဟု ေနာ္အဲမူက သူမလက္ဖဝါးျဖင့္ ရာမူး မ်က္ႏွာကို ေဖးကာရင္း ေျပာလိုက္သည္။  “အမ မခ်ိဳက္ဘူးေနာ္.. ခ်ေနာ္မလုပ္ဘူး.. မေခါင္းဘူးေနာ္.. ေျပာပါ” ဟု ရာမူးက ေျပာဆိုၿပီး သူမအား ရင္ခြင္ထဲမွ ကြပ္ျပစ္ေပၚသို႔ လွဲသိပ္လိုက္ေလသည္။

ကြပ္ျပစ္ေပၚတြင္ တင္ပါးလႊဲ ထိုင္ေနသည့္ ရာမူးက ပက္လက္စင္းစင္း ျဖစ္ေနေသာ ေနာ္အဲမူ ကိုယ္ခႏၶာေပၚမွ အက်ႌႏွင့္ ေဘာ္လီကို ခြၽတ္လိုက္ရာ ႀကီးမားလြန္းေသာ မွ်စ္စို႔ႀကီးပမာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးမွာ အထင္းသား ေပၚထြက္လာေလေတာ့သည္။ ရာမူးသည္ သူ၏ေရွ႕ေမွာက္တြင္ အထင္းသား ေပၚထြက္လာသည့္ ႏို႔အုံတဖက္ကို သူ၏လက္ဖဝါးႀကီးျဖင့္ ခပ္႐ြ႐ြဆုပ္ေခ်ေနရင္း က်န္ႏို႔အုံတဖက္မွ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို ငုံ၍ တႁပြတ္ႁပြတ္ စို႔ေပးေနသည္။ “ေအး… ေအး… ေကာင္းတယ္ေဝ့.. ေကာင္းတယ္” “အာ.. ဒီထက္ေခါင္းတာ ခ်ေနာ္လုပ္ေပမယ္.. ခ်ည့္ပါ” ထိုသို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ရာမူးက သူမကိုယ္ခႏၶာေအာက္ရွိ ထမီကို ကြင္းလုံး ဆြဲခြၽတ္ခ်လိုက္၏။ ကရင္အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ျဖစ္သျဖင့္ ေပါင္လုံးႀကီးမ်ားမွာ ဝင္းလဲ့တုတ္ခိုင္ၿပီး ေပါင္ရင္းဂြဆုံမွာ မဲနက္ေသာအေမႊးမ်ားျဖင့္ ဖုံးအုပ္ေနရာ သူမေစာက္ဖုတ္ျပင္ကို ေကာင္းစြာမျမင္ရေပ။ “အာမ… အေမႊးရွိဒယ္ေနာ္ အားႀကီး ညစ္ပတ္တယ္၊ ကိစၥမရွိဘူး.. ခ်ေနာ္ ရိတ္ဘီး ေရးေစးမယ္” ရာမူးသည္ အခန္းေဒါင့္ တေနရာရွိ တန္းတခုေပၚမွ သူ႔မုတ္ဆိတ္ရိတ္ေသာ ဓါးႏွင့္ ေရအိုးမွ ေရခပ္၍ ကြပ္ျပစ္ဆီသို႔ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ အခ်ိန္အနည္းငယ္အတြင္းမွာ ရာမူးက သူမေစာက္ေမႊးမ်ားကို သုတ္သင္ရွင္းလင္းလိုက္ရာ ဝင္းဝါမို႔ေမာက္၍ ကားစြင့္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ခုံးျပင္ႀကီးကို ၾကည့္ကာ မာလီက သြားေရးတျမားျမား က်လာေပသည္။ “အာေရး.. အမေစာက္ဖုတ္.. အားႀကီးလတယ္.. ခ်ေနာ္ သူ႔ကိုအမ်ားႀကီး ခ်ိလာၿပီ” ရာမူးသည္ သြားေရတျမားျမားႏွင့္ ေျပာဆိုရင္းက ေဖါင္းမို႔ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အငမ္းမရ နမ္းရႈံ႕ေနသျဖင့္ သူမကလည္း ေပါင္တုတ္တုတ္ႀကီးမ်ားအား ခပ္ကားကား လုပ္ေပးလိုက္၏။ “အား.. အမေဆာက္ဖုတ္ေနာ္.. အာႀကီးႀကီးဘဲ.. ျဖဴလဲျဖဴတယ္.. ဘဂၤလားက ခ်ေနာ့္မိန္းမေဆာက္ဖုတ္ေနာ္… အားႀကီးမဲတယ္… အမေရွာက္ဖုတ္ကို အားႀကီးခ်ိတယ္.. ခ်ိတယ္” ရာမူးက သူမေပါင္တံႀကီးမ်ားကို အစြမ္းကုန္ ဆြဲ၍ကားၿပီး သူမေပါင္ၾကားတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္၏။

သူမကလည္း ဒူးေထာင္ေပါင္ကားၿပီး ၿဖဲေပးလိုက္သျဖင့္ ေစာင္ေခါင္းအတြင္းသား နီရဲရဲတို႔မွာ အထင္းသား ေပၚလြင္လာရာ ရာမူးက ထမင္းရည္အိုး ေခြးယက္သလို တျပတ္ျပတ္ျမည္ေအာင္ ယက္ေပးလိုက္သျဖင့္ “အိုး.. ေကာင္းတယ္ေဝ့.. ငါ့ေယာက္်ားအဖိုးႀကီးဟာ.. ဒီလိုတခါမွ လုပ္မေပးဘူး.. နင္င့ါကို သိပ္ခ်စ္သလား… ဟင္း.. ဟင္း.. ယားတယ္.. ယားတယ္.. ငါ သိပ္ယားတာဘဲ” သူမသည္ တင္ပါးႀကီးႏွစ္လုံးကို ေကာ့၍ ေကာ့၍ ေပးလာသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္း ထိပ္မွ ေစာက္ေစ့ျပဴးျပဴး နီရဲရဲႀကီးက ေင့ါကနဲ႔ ေင့ါကနဲ ေပၚထြက္လာျခင္းအား ရာမူးက ႏႈတ္ခမ္းထူႀကီးၾကားညႇပ္၍ စုပ္ေပးလိုက္ျပန္သျဖင့္ “အား.. ကြၽတ္.. ကြၽတ္.. ေကာင္းတယ္.. ေကာင္းတယ္… ငါယားလွၿပီဟယ္… င့ါကိုတက္လုပ္ပါေတာ့.. အဟင့္.. အဟင့္” ထိုအခါ ရာမူးလည္း လိင္တံႀကီးအား ကိုင္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္အဝတြင္ ေတ့ကာ ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေတာ့သည္။ “ဘြတ္… ႁပြတ္… ဖ်ိ… ဖ်ိ…. ဖတ္”ဟူေသာ ရာမူး၏ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္သည့္ လိင္တန္က သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ မခ်ိမဆန႔္ ဝင္သြားသည့္အသံမ်ားက ဆက္တိုက္ ထြက္ေပၚလာေလသည္။ “အမ ေျပာဒယ္ေနာ္… နာရင္ေအာက္ခံမယ္… ဒါေခ်ာင့္ ခ်ေနာ္လုပ္တာ”ဟု ရာမူးက ရႈံ႕မဲ့ငိုေကြၽးေနေသာ အဲမူအား ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္၏။ “နင့္ ျမင္းလီးေလာက္ ႀကီးတာႀကီးနဲ႔ တအားလိုးတာ ခံႏိုင္မလားဟဲ့” “အမ.. နာဒယ္ေနာ္ ခါဏဘဲ… ေတာ္ၾကာ ေခါင္းမယ္ ၾကည့္ပါ အမ” ရာမူးက သူမေစာက္ေစ့ ျပဴးျပဴးႀကီးကို လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ခပ္႐ြ႐ြ ပြတ္ကလိေပးရင္း သူ၏လိင္တံကို အသာအယာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ ဆြဲႏႈတ္ေန၏။

ရာမူးက လိင္တံဒစ္အရင္းသား ေပၚခါနီးတြင္ ေျဖးေျဖးခ်င္း ျပန္ထိုးလိုက္သလို အသြင္းအႏႈတ္ အလိုးအေညႇာင့္တို႔ကို မွန္မွန္ ျပဳလုပ္ေပးေနရာ “ႁပြတ္… ႐ႊတ္.. ႐ႊတ္.. ပ်စ္.. ဘြတ္..ဖတ္..စြိ… စြပ္…စြပ္” ဟူေသာအသံမ်ား ထြက္ေပၚေနစဥ္ ေနာ္အဲမူသည္ နာက်င္ေဝဒနာ ကင္းစင္ေပ်ာက္ကြယ္လွ်က္ ကာမစည္းစိမ္အရသာကို တဖိန္းဖိန္း ေတြ႕ရွိခံစားလာရသျဖင့္ “ေအး… ေအး.. ငါ မနာေတာ့ဘူး.. ေကာင္းလာၿပီ… ေဆာင့္ေတာ့ေလ” သူမက ခြင့္ျပဳလိုက္သည့္တိုင္ေအာင္ ရာမူးက လိင္တံကို အဆုံးထိုးမသြင္းဘဲ ေမႊေႏွာက္ကေလာ္၍ လိုးေနသည္က သူမ၏ကာမဆႏၵကို ပိုမိုတက္ႂကြေစျပန္သည္။ “ေကာင္းလိုက္တာဟယ္.. နင့္လီးကို အဆုံးထိုးၿပီး တအားေဆာင့္ေပးစမ္းပါ…. ငါၿပီးေတာ့မယ္” ထိုသို႔ သူမက ေျပာလိုက္သျဖင့္ ရာမူးသည္ လိင္တံႀကီးကို သူမေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ အဆုံးထိုးထည့္ၿပီး သူမ၏ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္လွ်က္ အစြမ္းကုန္ ေဆာင့္လိုးလိုက္ရာ “ဘြတ္.. ဗ်စ္.. ဗ်စ္…ဖတ္.. ႐ႊတ္… ႁပြတ္…. ဖြတ္… စြိ… ႐ြတ္.. ဖြတ္” ဟူေသာ အသံမ်ားက တစ္ခန္းလုံး လႊမ္းမိုးသြားေလသည္။ “အိုး.. ေကာင္းလိုက္တာဟယ္…အအ..အင္းးဟင္းးး… ငါၿပီး… ၿပီးၿပီ….အားးးရွီးးး” သူမသည္ တင္ပါးႀကီးႏွစ္လုံးကို ေကာ့၍ ေျမႇာက္ေပးရင္း တတြန႔္တြန႔္ျဖင့္ တြန႔္တက္သြားကာ ကာမသရဖူကို ေဆာင္းသြားေပၿပီ။ ေနာ္အဲမူသည္ သူမ လိုအင္ဆႏၵ ျပည့္ဝသြားေသာ္လည္း ရာမူးက မၿပီးေသးဘဲ လိင္တန္မွာ သံမဏိေခ်ာင္းလို မာေတာင္လွ်က္ပင္ ရွိေနေသးရာ ရာမူးက သူ၏လိင္တံႀကီးကို ဆြဲႏႈတ္လိုက္သျဖင့္ “ဖြပ္…ဘလြတ္” ဟူေသာအသံႏွင့္ ေစာင္ေခါင္းအျပင္သို႔ ျပန္ထြက္လာရေလသည္။ “ကဲ.. အမၿပီးၿပီေနာ္.. ခ်ေနာ္ မၿပီးေသးဘူ.. ဒီလို လုပ္ေပးပါ” ဟုေျပာကာ ရာမူးက သူမအား ဒူးႏွစ္လုံးကို ခပ္ကားကား ေထာင္ေစလွ်က္ ေရွ႕သို႔ ခပ္ငိုက္ငိုက္ ကုန္းခိုင္းလိုက္၏။ “ရာမူးရယ္…. နင့္လီးႀကီးနဲ႔ ဒီလို ႏြားတက္နည္း လိုးရင္… ငါ ေသေရာေပါ့ဟယ္”ဟု သူမက ညီးညီးညဴညဴ ေျပာလိုက္၏။ “အိုးဟို.. မေတပါဘူး အာမရဲ႕.. အာမေဆာက္ပတ္ေနာ္.. သိပ္ဂ်ီးတာဘဲ.. ဒီလိုလုပ္တယ္ေနာ္.. ခ်ေနာ့ေဂြးစိေတာင္ အထဲဝင္တြားမယ္.. အာမ ေခါင္းေခါင္းခံတယ္ေနာ္… ခ်ေနာ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးလိုးေပးမယ္” သူမသည္ ရာမူးေျပာသလို ဒူးေထာက္၍ ဖင္ပိုင္းကို ေထာင္ေပးထားသျဖင့္ ဖင္ၾကားမွ ျပဴးၿပဲစူထြက္ေနေသာ ေစာင္ဖုတ္ႀကီးကို ရာမူးက အားပါးတရ ကုန္းနမ္းလိုက္ၿပီး သူ၏လိင္တံကို ေစာက္ေခါင္းဝသို႔ ေတ့ကာ ခါးကုန္းလိုက္သည္။

ရာမူးက လိင္တန္ႀကီးကို တဝက္သာသာမွ် ထိုးသြင္းလိုက္ရာ “ဘြတ္.. ႁဗြတ္… စြတ္” ဟူေသာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ ေလအံသံႏွင့္ အတူ လိင္တံႀကီးသည္ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ နစ္ျမႇဳပ္သြားေလသည္။ “ရာမူးေရ … ေျဖးေျဖးေနာ္… အဲဒီလို လိုးရင္ သားအိမ္ေအာင့္တယ္” “ဆိတ္ခ် အာမ.. ခ်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္” ရာမူးသည္ သူ၏လိင္တံႀကီးကို လက္ႏွင့္ဆုပ္ကိုင္ထားသကဲ့သို႔ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားမ်ားကလည္း တင္းၾကပ္စြာ စုပ္ေပးထားသျဖင့္ ရာမူးက တခ်က္ခ်င္း မွန္မွန္ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္သည္။ “ဘြတ္.. စြတ္.. ႁဗြတ္.. ဘလစ္.. ဖြပ္.. ဖ်စ္… ဖ်စ္.. ဖတ္.. စြိ.. ဖြတ္.. ဖြတ္” လိုးေညႇာင့္သံမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။ “အင္း… အင္းး.. ေကာင္းလိုက္တာ ရာမူးရယ္.. မင္းဟာ ေတာ္ေတာ္ အလိုးက်င္လည္တဲ့ ကုလားဘဲ.. ကြၽတ္.. ကြၽတ္.. နာနာေဆာင့္လိုက္ပါ”ဟု သူမက ေျပာလိုက္သျဖင့္ ရာမူးက အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ခန႔္ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္ျပန္သည္။ “အဟင့္.. အဟင့္.. ေကာင္းတယ္.. ငါမနာဘူး… လိုးလိုး.. နင္ႀကိဳက္သလို လိုးစမ္း” သူမက ရမက္ထန္ ေတာင့္ဆိုလာသျဖင့္ ရာမူးက သူမ၏ႏို႔ႏွစ္လုံးကို လွမ္းဆြဲရင္း သူ၏ဖင္ပိုင္းကို ေျမႇာက္ႂကြလ်က္ စက္ေသနတ္ပစ္သလို ဒလၾကမ္း ထိုးေဆာင့္ လိုးေညႇာင့္ေပးလိုက္ေလရာ “ဘြတ္.. ဖြတ္.. ႁဗြတ္.. စြတ္.. ဖြပ္.. ဖ်စ္… ဖ်စ္.. ဖတ္.. စြိ.. ဖြတ္… အင့္… အင့္” အသံမ်ားႏွင့္အတူ “အမေလး ေလး… ေအာင့္တယ္.. ေအာင့္တယ္ဟယ္… မထူးပါဘူး.. နာနာႀကီးသာ ေဆာင့္လိုးစမ္းဟယ္… ဒီေလာက္ေတာင္ ေအာင့္ခ်င္လွတဲ့ သားအိမ္… အင့္… အင့္… အိ… အိ… အြတ္… အြတ္..အိ”ဟု အသံမ်ားက သူမ၏ႏႈတ္မ်ားမွ ေပၚထြက္လာၿပီး မၾကာမီမွာပင္ “ဟင့္.. ဟင့္.. အ.. ျမန္ျမန္လုပ္ပါ.. ငါၿပီးေတာ့မယ္ဟဲ့… အင့္… အင့္.. အား… အီးး… ကြၽတ္စ္ ကြၽတ္စ္…ၿပီး ၿပီးၿပီ… အားရွီးး” သူမ၏ ရမက္ေတးအဆုံးတြင္ ရာမူး၏ လိင္တန္ႀကီးမွ သုတ္ရည္မ်ားက သူမသားအိမ္တြင္းသို႔ ပန္းထုတ္လိုက္ရာ ႏွစ္ဦးသားမွာ ထပ္လွ်က္သား က်သြားေလေတာ့၏။

အခ်ိန္အတန္ၾကာမွ် အပန္းေျဖၾကၿပီးေသာအခါ၌ ရာမူးက သူ၏လိင္တံႀကီးကို ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ “ဘြတ္” ကနဲ ျမည္ေအာင္ ဆြဲႏႈတ္လိုက္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္လိုက္၏။ ဝမ္းလ်ားေမွာက္ရင္း အေမာေျဖေနသည့္ သူမကလည္း ထထိုင္လိုက္ကာ ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ ရာမူ၏ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ျဖစ္ေနသည့္ လိင္တံႀကီးကို လက္ႏွင့္လွမ္းကိုင္ရင္း “အို.. ၾကည့္စမ္း.. နင့္လီးမွာ ေသြးေတြပါလား…. င့ါသားအိမ္ကြဲသြားၿပီ… ဒါေပမဲ့ ဒီဟာႀကီးက ငါ့ရဲ႕ အႏွစ္ႏွစ္အလလက ေတာင့္တခဲ့တဲ့ ဆႏၵကို ျပည့္ဝေစခဲ့တဲ့ အခ်စ္ေတာ္ႀကီးဘဲ.. ေနာ္.. ေနာ္.. ရာမူးရယ္” သူမသည္ သုတ္ရည္ႏွင့္ ေသြးမ်ား ေပက်န္ေနေသာ ရာမူး၏ လိင္တံႀကီးကို ပုဆိုးျဖင့္ သုတ္လိုက္ၿပီး ပါးစပ္အတြင္းသို႔ သြင္း၍ တႁပြတ္ႁပြတ္ စုပ္ေပးလိုက္သျဖင့္ ႏူးညံ့ေသာ အေတြ႕ေၾကာင့္ လိင္တံႀကီးမွာ မာေတာင္လာျပန္သျဖင့္ သူမက ပါးစပ္အတြင္းမွ ခြၽတ္လိုက္ရေလသည္။ “ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ့ေနာ္… မနက္ျဖန္ကစၿပီး… နင့္သေဘာဘဲ…. ေတာ္ေတာ္ၾကာ လူေတြသိလို႔… ငါ့လင္အဖိုးႀကီးနဲ႔ ျပႆနာ တက္ေနဦးမယ္.. ကဲ.. ငါသြားေတာ့မယ္”။ သူမတို႔ အဝတ္အစားမ်ား ေကာက္ယူဝတ္ေနခိုက္ ျပတင္းေပါက္မွ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ဦးမင္းသူသည္ ျမင္လိုက္ရေသာ အျဖစ္အပ်က္ေတြေၾကာင့္ တကိုယ္လုံး ပူထူၿပီး ေမာဟိုက္ေနေတာ့သည္။

လူပ်ိဳႀကီး ဦးမင္းသူမွာ သူကိုယ္တိုင္ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းအား ေမ့ေပ်ာက္ျပစ္ရန္ အတန္တန္ ႀကိဳးစားပါေသာ္လည္း အဘယ္သို႔မွ် ေမ့ေပ်ာက္ျပစ္၍ မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေန၏။ သူ၏ ရင္တြင္းဝယ္ တေျမ့ေျမ့ ခံစားေနရသည္ ေဝဒနာတရပ္ကို အဘယ္ကဲ့သို႔ ကုစားရပါမည္နည္းဟူ၍ နည္းလမ္းရွာေဖြၾကည့္မိပါ၏။ သူသည္ ေငြရွင္ေၾကးရွင္ တဦးေပမို႔ ေၾကးစားျပည့္တန္ဆာမ်ားျဖင့္ သူ႔ရင္တြင္းမွ ေဝဒနာကို ကုစားျပစ္ႏိုင္ေၾကာင္းသိပါ၏။ သို႔ရာတြင္ သူသည္ မေတာ္တဆ ေရာဂါကူးစက္ ခံရမည္ကို ေၾကာက္သူျဖစ္သျဖင့္ အျခားနည္းျဖင့္သာ သူ၏ရင္တြင္းမွ ေဝဒနာကို ကုစားရေပမည္။ သူသည္ အပ်ိဳႀကီး မခင္တင့္ထံမွ ခ်စ္တုန႔္ျပန္သဝဏ္လႊာကို ေစာင့္စားေမွ်ာ္လင့္ေသာ္လည္း အက်ိဳးအေၾကာင္းအဆိုးအေကာင္းပင္ မသိရ၍ စိတ္ပ်က္ေနမိ၏။ ယေန႔သည္ စေနေန႔ျဖစ္၍ ႐ုံးမွအိမ္သို႔ ခပ္ေစာေစာ ျပန္ေရာက္သျဖင့္ သူသည္ အေညာင္းေျဖရင္း အိပ္ခန္းအတြင္းဝယ္ လဲေလ်ာင္းေနရာမွ အတန္ၾကာေသာ္ ငိုက္ျမည္းစျပဳလာ၏။ သူသည္ အဘယ္မွ်ၾကာေအာင္ ငိုက္ေနသည္ကို မသိရေသာ္လည္း တစုံတေယာက္က သူအိပ္စက္ေနသည့္ေဘးတြင္ ထိုင္ကာ သူ႔ရင္ဘတ္အား ပုတ္လိုက္ရာ သူသည္ မ်က္လုံးမ်ား ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သျဖင့္ တဖက္တိုက္မွ ၿမီးေကာင္ေပါက္မေလး အိမ့္ေခ်ာကို ဂါဝန္ျပာေလးႏွင့္ သူ႔အား ပုတ္ႏႈိးေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ “အန္ကယ္.. အန္ကယ္… ဘာျဖစ္လို႔ ေန႔ခင္းႀကီးမွာ အိပ္ေနတာလဲ.. ထစမ္းပါဦး.. ဒီည ကိုႀကီးတိုးနဲ႔ အိမ့္ေခ်ာကို ႐ုပ္ရွင္လိုက္ျပရမယ္… ဟင္.. ေျပာစမ္းပါ အန္ကယ္ရယ္… ျပမယ္မဟုတ္လား”ဟု သူမက ညဳတုတု ပလီပလာ အခယာျဖင့္ လူပ်ိဳႀကီးအား ပြတ္တီးပြတ္တာျဖင့္ ခြၽဲလိုက္ေလသည္။ “ဟာကြာ.. အိမ့္ေခ်ာကလဲ.. ဒီေန႔ အန္ကယ္ ေနမေကာင္းလို႔ ႐ုံးကေတာင္ ေစာေစာျပန္လာခဲ့တာ…. ကဲ မင္းၾကည့္ခ်င္ရင္.. ေမာင္တိုးနဲ႔ သြားေပ့ါ” လူပ်ိဳႀကီးမွာ သူ၏အနီးတြင္ ပူးပူးကပ္ကပ္ျဖင့္ တြတ္တီးတြတ္တာ လုပ္ေနေသာ ၿမီးေကာင္ေပါက္မေလး အိမ့္ေခ်ာအနားမွ ျမန္ျမန္ထြက္သြားရန္ ေျပာလိုက္၏။

ယင္းကဲ့သို႔ ေျပာလိုက္ကာမွပင္ အိမ့္ေခ်ာမွ ႏႈတ္ခန္းေလး စူထား႐ုံသာမကဘဲ မ်က္ႏွာေလးအို၍ အလိုမက်ျဖစ္သြားေလး၏။ “ဟြန္း.. ဒါနဲ႔မ်ား.. အန္ကယ္က အိမ့္ေခ်ာကို ကိုႀကီးတိုးထက္ေတာင္ ခ်စ္သေလး.. ဘာေလးနဲ႔.. ႐ုပ္ရွင္ေလးေတာင္ လိုက္မျပႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနတာက မခ်စ္လို႔ေပါ့.. တကယ္လို႔မ်ား.. အန္တီခင္တင့္ကသာ လိုက္ျပခိုင္းရင္ ဒီလိုေတာင္ျငင္းမွာ မဟုတ္ဘူး”ဟု သူမက စကားနာထိုးကာ လူပ်ိဳႀကီးအား သူမအေဒၚျဖင့္ ပတ္သတ္၍ ကလိေပးလိုက္သည္။ “ဟဲ့… ဟဲ့.. သူငယ္မ… မင္းစကား ဟိုတေယာက္ ၾကားသြားလို႔ ခက္ကုန္ပါဦးမယ္”ဟု ဦးမင္းသူက ဟန႔္တားေသာ္လည္း အေျခအေနမွာ ဆိုးဝါးလာျပန္၏။ သူမက ထိုင္ရာမွထၿပီး ဟန္မူပါပါျဖင့္ ရင္ေလးေမာ့ တင္ေလးေကာ့ကာ ခပ္ေၾကာ့ေၾကာ့ေလး ခါးေထာက္ရင္း “ဟား… ဟား… အန္ကယ္က အိမ့္ေခ်ာကိုမ်ား သူငယ္မတဲ့.. ရီခ်င္လိုက္တာ.. က်မဟာ ႏွပ္ခ်ီးတြဲေလာင္းနဲ႔ ပူတူတူးေလး မဟုတ္ေတာ့ဘူး.. က်မ မငယ္ေတာ့ဘူး အန္ကယ္… ေက်ာင္းမွာဆိုရင္ အိမ့္ေခ်ာက ေပၚျပဴလာအျဖစ္ဆုံးဘဲ.. ဟုတ္ပါတယ္ေလ… ေခတ္မမွီတဲ့ အန္ကယ္ဟာ.. ဒါေၾကာင့္လဲ အခုထက္ထိ မိန္းမ မရႏိုင္ဘဲ လူပ်ိဳႀကီး ျဖစ္ေနတာေပ့ါ.. ဟိ…ဟိ” သူမက ရယ္ေမာလိုက္သလို ႏႈတ္ဆြံ႕အေနသူ တဦးပမာ သူမ၏ ေက်ာ့ရွင္းေသာ ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းတို႔ကို ေငးစိုက္ၾကည့္ရႈေနေသာ လူပ်ိဳႀကီး၏ေဘးတြင္ ျပန္လည္ဝင္ထိုင္လိုက္ျပန္၏။ ဣထိယတည္းဟူေသာ မိန္းမမ်ားျဖင့္ ပူးပူးကပ္ကပ္ ေနထိုင္ခဲ့ျခင္းမရွိေသာ လူပ်ိဳႀကီးခမ်ာ မႏူးမနပ္အ႐ြယ္ ၿမီးေကာင္ေပါက္မေလး အိမ့္ေခ်ာက ပူးပူးကပ္ကပ္ တီတီတာခြၽဲလိုက္သျဖင့္ သူ၏သတိပညာဟူသည့္ ခြၽန္းသည္ မုန္ယိုလာသည့္ ကာမဆင္႐ိုင္းကို ခြၽန္အုပ္၍ မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္လာေပၿပီ။

သို႔ေသာ သူသည္ တူမအ႐ြယ္၊ သမီးအ႐ြယ္ေလးအေပၚ ေဖာက္ျပားလာသည့္ စိတ္အား အႏိုင္ႏိုင္ထိန္းခ်ဳပ္ကာ သူမ သူ႔အနီးမွ အျမန္ဆုံး ထြက္ခြာသြားေစလိုေသာ သေဘာျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္မွာ “ေအး.. ေအး… သြား.. သြားေတာ့ အိမ့္ေခ်ာ. အန္ကယ္”ဟု ထစ္ထစ္ေင့ါေင့ါျဖင့္ ေျပာၾကားေနစဥ္ပင္ အိမ့္ေခ်ာသည္ မည္ကဲ့သို႔ သေဘာေပါက္သြားသည္မသိ၊ သူ၏ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ သူမ၏ မ်က္ႏွာေလးေမွာက္ကာ ရႈိက္၍ရႈိက္၍ ငိုေကြၽးရင္း “အန္. အန္ကယ္က.. အိမ့္ေခ်ာကို ႏွင္လႊတ္တယ္ေပ့ါေလ… အဟင့္.. အဟင့္..အိမ့္ေခ်ာကေတာ့.. အန္ကယ္ကို ခ်စ္လြန္း ခင္လြန္းလို႔ လာၿပီး ပူဆာတာပါ…. အန္ကယ္က အခုေတာ့ က်မကို မခ်စ္ေတာ့ဘူး.. မုန္းေနၿပီေပ့ါေလ… အဟင့္.. အဟင့္”ဟု သူမက သူ႔ရင္အုပ္က်ယ္ႀကီးအား ကုပ္ဖဲ့ရင္ အခဲမေၾက ေျပာလိုက္၏။ “အိမ့္.. အိမ့္ေခ်ာ. မင္း.. အန္ကယ္ကိုေတာ့ အထင္မလြဲေစခ်င္ဘူး.. အန္ကယ္ဟာ.. မင္းကို ခ်စ္လြန္းလို႔ .. နစ္မြန္းမွာစိုးလို႔ ေျပာေနတာပါ”ဟု သူကရွင္းလင္းေျပာျပပါေသာလည္း သူမက လက္မခံေပ။ “ေတာ္ပါအန္ကယ္ရယ္… အိမ့္ေခ်ာကို ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ အခုလို ႏွင္ထုတ္မလားလို႔… အိမ့္ေခ်ာခ်စ္သလို မခ်စ္လို႔သာ အခုလို.. အဟင့္.. အဟင့္”ဟု ငိုရႈိက္ေျပာဆိုရင္း သူ၏ရင္အုပ္က်ယ္ႀကီးတြင္ မ်က္ႏွာအပ္ထားရာမွ သူ႔အားေမာ္၍ ၾကည့္လိုက္၏။ သူ၏ကာမစိတ္႐ိုင္းကို အတန္တန္ခ်ိဳးႏွိမ္ေနရေသာ ဦးမင္းသူသည္ ဘယ္လိုမွ မခ်ဳပ္တီးႏိုင္ေတာ့ပဲ  သတိလက္လြတ္ ျဖစ္သြားရေပၿပီ။ သူ၏ ကိုယ္ခႏၶာအတြင္းရွိ ရာဂေသြးမ်ားမွာ ပြက္ပြက္ဆူလာသလို ကာလရွည္ၾကာ ေတာင့္တခဲ့ရေသာ ရမက္ေဇာကလည္း သူ႔အား အႏိုင္ယူသြားပါၿပီေကာ။ (ဇာတ္သိမ္းပိုင္းေမွ်ာ္)