မရှောင်နိုင်တဲ့အတွေ့ (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)

“အိမ့်… အိမ့်ချော.. မင်းကို အန်ကယ်ချစ်…. ချစ်လှပါတယ်ကွယ်.. ဟင်း.. ဟင်း.. အခုတော့ အန်ကယ် မြိုသိပ်မထားနိုင်တော့ဘူး.. ရင်ဖွင့်တော့မယ်.. မင်းကို ငါဘယ်လောက် ချစ်သလဲဆိုရင်” ထိုသို့သာ ပြောနိုင်ပြီး ဦးမင်းသူသည် သူ၏ မျက်နှာအနီးတွင် ရစ်ဝဲနေသည့် သူမ၏ နုဖတ် ဥအက်နေသော လှမျက်နှာလေးကို သန်မာသော လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဆွဲယူကာ နှုတ်ခမ်းအစုံကို အငမ်းမရ စုပ်ပစ်လိုက်၏။ ထိုမျှသာမက ရုတ်တရက် နှုတ်ခမ်းအစုပ်ခံလိုက်ရ၍ ကျောက်ရုပ်မာ ငြိမ်သက်စွာ မှင်သက်မိနေသော သူမ၏ ပြည့်ဖြိုးတောင်းတင့် လုံးကျစ်နေသည် ခန္ဓာကိုယ်လေးကို သူ၏ဘေးသို့ ဆွဲယူကာ လှဲချလိုက်ပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကြီးဖြင့် ဖိထားမိ၏။ “ဟင်.. အယ်.. အန်ကယ်… ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ… ဖယ်.. ဖယ်ပါ.. မတော်ပါဘူး” သူမနှုတ်ခမ်းလေးများ ဦးမင်းသူ၏ နှုတ်ခမ်းအကြားမှ လွှတ်ထွက်လာသည်နှင့် တပြိုင်နက် တောင်းပန်ရင်းက ရုန်းကန်ရန် ကြိုးစားလေသည်။ “အဲဒီလိုဖြစ်မှာစိုးလို့.. အန်ကယ် တောင်းပန်ခဲ့တာကို မင်းနားမထောင်ခဲ့ဘူး.. အခုတော့.. အန်ကယ် စိတ်ကို မချုပ်တည်းနိုင်တော့ဘူး” ဦးမင်းသူသည် ရမက်၏သားကောင်းဖြစ်သွား၍ ကာမဘီဘူးကြီးပမာ သူမနှုတ်ခမ်းအစုံ ပွင့်ဖူးငုံကို ထပ်မံစုပ်ယူပြီး ဂါဝန်အောက်မှ လက်လျှိုသွင်းကာ ပေါင်ရင်ဂွဆုံတွင် ဖုံးအုပ်ဝတ်ဆင်ထားသည် စပ်စမိုင်နာခေါ် ဘောင်းဘီကြပ်ကလေးကို အောက်ဘက်ဆီသို့ တွန်း၍ တွန်း၍ ချွတ်လျှက်ရှိလေသည်။ သူမ၏ ဘောင်းဘီကြပ်လေးသည် တစစနှင့်လိပ်၍ အောက်ဘက်သို့ လျှောကျလာရာ မကြာမီပင် တုတ်ခိုင်လှသော ပေါင်ရင်းသားမှာ ဗလာကျင်းကာ မိမွေးတိုင်း ဘမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားလျှက် ချောမွတ်မို့မောက်နေသော အဖုတ်လေးကို ဦးမင်းသူလက်ဖဝါးက အုပ်ကိုင်မိလျက်သာ ဖြစ်၍သွားလေသည်။ သူသည် မို့မောက်စွင့်ကားဖူးယောင်နေသော ဖားခုံညှင်းလေးကို လက်ဖဝါးနှင့် ပွတ်သပ်ပေးနေသကဲ့သို့ သူ၏လက်ညှိုးကလည်း အကွဲကြောင်းနှင့် စောက်စေ့တို့ကို မထိတထိ ကလိပေးလိုက်ရာ သူမသည် တကိုယ်လုံးထွန့်ထွန့်လူးပြီး နတ်ပူးသလို ဖြစ်လာပေပြီ။ ဦးမင်းသူသည် သူ၏ခါးမှ လုံချည်ကို ခြေမနှင့် ညှပ်၍ အောက်ဖက်သို့ ဆွဲချွတ်လိုက်သဖြင့် သူ၏ လိင်တန်ကြီးမှာ သူမစောက်ဖုတ်ခုံးလေးနှင့် ချိန်သားကိုက်စွာပင် တည့်မတ်၍ နေလေသည်။

သူသည် စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်နေသာလက်ဖြင့် လိင်တံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ၏ စောက်ခေါင်းတလျှောက်ကို ပွတ်တိုက်ပေးနေပြန်သဖြင့် သူမသည် ခါးလေးကို ကော့၍ ကော့၍ တက်လာမိ၏။ ဦးမင်းသူသည် ပြတ်ထွက်လုမတတ် စုပ်ယူထားသော အိမ့်ချောနှုတ်ခမ်းအစုံကို လွှတ်ပေးလိုက်ကာ သူ၏လိင်တံ ဒစ်ပြဲကြီးနှင့် ကာမခလုတ်ဖြစ်သည့် စောက်စေ့ပြူးပြူးလေးကို ထိုးဆွကလိပေးနေ၏။ “အန်ကယ်… ဖယ်ပါ အန်ကယ်ရယ်.. အိမ့်ချောကို သနားရင်လွှတ်ပါ”ဟု မည်သို့မျှ ရုန်းကန်၍ မရနိုင်ကြောင်း သိသဖြင့် အသနား ခံလိုက်၏။ “အခု အခြေအနေကျတော့မှ မလွှတ်နိုင်တော့ဘူးကွယ်.. အန်ကယ် မင်းကို ချစ်လဲချစ်တယ်.. ပြီးတော့ စိတ်လဲ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး အိမ့်ချော.. အန်ကယ်ကို ချစ်ခွင့်ပေးပါတော့နော်” ဦးမင်းသူက ထိုသို့ပြောပြီး လိင်တန်ဒစ်ပြဲကြီးကို စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် အပြန်အလှန် ပွတ်တိုက်ပေးရင်း နှုတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်လိုက်ပြန်သည်။ မည်မျှပင် သဘောတူ ကြည်ဖြူခြင်းမရှိခဲ့သော အိမ့်ချောသည် ဦးမင်းသူ၏ လိင်တံဒစ်ဖျားက မည်သည့်ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်သတ္တဝါ၏ ကိုင်တွယ်ခြင်းကို မခံခဲ့ရဘူးသည့် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းနှင့် ရသာဖူးခေါ် စောက်စေ့ပြူးလေးကိုပါ ထိထိမိမိ ကလိပေးနေသောကြောင့် သူမသည့် မချိတင်းကဲ ဖြစ်လာကာ ကာမရိပ်တို့ တရိပ်ရိပ်တက်လာရ‌တော့၏။ တဖန် သူမနှုတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်ယူ၍ နေပြန်သောကြောင့် ဘဝင်ဖိုလှိုက် ရင်တွင်းခိုက်အောင် မျက်လုံးများ မှေးမှိတ်လာအောင် နဖူးတေ့ဒူးတေ့ ခံစားနေရပြီ မဟုတ်လော။ သူမ ငြိမ်သက်သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် ဦးမင်းသူသည် နှုတ်ခမ်းအစုံကို လွှတ်ကာ သူမပေါင်နှစ်လုံးကြား၌ ထိုင်လိုက်ပြီး လုံးကျစ်သော ပေါင်နှစ်လုံးအား သူ့ပုခုံး တဖက်တချက်စီတွင် ထမ်းတင်လိုက်ရာ သူမခြေထောက်များမှာ ဘေးသို့ကား၍ တစ်တီးတူးပုံစံ ဖြစ်သွားလေ၏။ မို့မောက်ကားစွင့်နေသည့် မုန့်ပေါင်းသဏ္ဍာန်ရှိ စောက်ဖုတ်ခုံးပြင်လေးမှာ အလည်မှ ဟတ်တက်ကွဲသွားကာ နီရဲသော စောက်ခေါင်းဝနှင့် စောက်စေ့တို့မှာ အကွင်းသား အလင်းသား ပေါ်ထွက်လာပေပြီ။ ဦးမင်းသူသည် ပွင့်အာလာသော စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်နှင့် စောက်စေ့နီတာရဲလေးတို့ကို သူ၏ဒစ်ဖျားဖြင့် ထက်အောက် အပြန်အလှန် ထိုးဆွကလိ၍ ပေးလိုက်ရာ အိမ့်ချောသည် တင်ပါးနှစ်လုံးအား ကော့ကော့ပေးလာလျှက် တလူးလူး တလွန့်လွန့်ဖြင့် ရမက်ဇောမှာ ဒီရေအလား တသိမ့်သိမ့် ပို၍ တက်လာခဲ့ရပြန်သည်။ “အန်ကယ်… ယားတယ်… ယားတယ်… အိုး”ဟု မပွင့်တပွင့် လေသံလေးဖြင့် ပြောကြားလိုက်၏။

သို့တိုင်အောင် သူက သူမ၏ စောက်စေ့လေးကိုသာ ဖိ၍ ဖိ၍ ကလိပေးနေပြန်သဖြင့် သူမက မအောင့်နိုင့်သည့်အခါတွင် “အိုး… အန်ကယ်ရယ်… ကျမယားလှပါပြီ.. မနေနိုင်တော့ဘူး.. တော်ပါတော့”ဟု ခါးကလေးကော့၍ ပြောပြန်သောကြောင့် သူမ ရမက်ဇောကြွလာပြီ ဆိုတာကို ဦးမင်းသူက သဘောပေါက်လာမိ၏။ ရမက်ဇော ပြင်းထန်းလာသောကြောင့် တုတ်ခိုင်ကျစ်လစ်သော ပေါင်လုံးကြီးများကို ကား၍ ကား၍ ပေးလာရာ အိမ့်ချော၏ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းမှာ အစွမ်းကုန် ပြဲအာ၍နေသဖြင့် ဦးမင်းသူသည် လိင်တံဒစ်ဖျားအား စောက်ခေါင်းဝတွင် တေ့လိုက်ပြီး ဖင်ပိုင်းကို အသာကြွ၍ အားကုန်ဆောင့်ချလိုက်ရာ “ဗျစ်… ဖောက်… ဗျစ်… ဗျစ်… ဖျိ.. ဖျိ.. ဗျိ.. ဖတ်…”ဟူသော သူ၏လိင်တန်ကြီးက ကာမရာဂ စပ်ယှက်စရာ လမ်းကြောင်းပင် ကောင်းစွာမပွင့်သေးသည့် မြီးကောင်ပေါက်မလေး၏ စောက်ခေါင်းနှင့် အပျိုမှေးကို ခွဲဖေါက်၍ ဝင်သွားသံနှင့်အတူ “အိုး.. မာမီ”ဟု တခွန်းသာ အော်နိုင်ပြီး အိမ့်ချောမှာ သတိလစ်သလို ဖြစ်သွားလေသည်။ အိမ့်ချောတယောက် မချိမဆန့် ခံလိုက်ရသည့် ဝေဒနာကြောင့် တခုခုဖြစ်သွားပြီးလောဟူသည့် စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့် ဦးမင်းသူသည် အယောင်ယောင်အမှားမှားဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲတွင် သပ်ရိုက်ထည့်ထားသလို ကြပ်တည်းစွာ နစ်မြုပ်နေသော ၆လက်မခန့်ရှိ လိင်တံကြီးကို အတင်းဆွဲနှုတ်လိုက်ရာ “ဗွိ.. ပြွတ်” ဟူသော အသံကြီးနှင့်အတူ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ပြန်ထွက်လာ၏။ “အား.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. နာတယ်… နာတယ်… အမလေးနော်.. ကျမသေပါတော့မယ်.. ဟီး…. ဟီး… ဖယ်.. ဖယ်ပါအန်ကယ်.. ကျမမခံနိုင်တော့ဘူး”ဟု နာကျင်ဝေဒနာကြောင့် ငိုကျွေးရှိုက်ငင်ကာ ပြောလိုက်လေသည်။ “ငိုမနေပါနဲ့ အိမ့်ချောရယ်.. ခဏကြာရင် .. နာတာ ပျောက်သွားမှာပါ.. နော်.. ခဏလေး အောင့်ခံလိုက်ပါ ခလေးရယ်”။ ထိုသို့ ဦးမင်းသူက ပြောပြီး စောက်စေ့ကလေးကို လက်ချောင်းများဖြင့် ကလိပေးရင်း အပျိုမှေးပေါက်သွားသဖြင့် သွေးများထွက်နေသော စောက်ခေါင်းဝသို့ သူ၏ဒစ်ပြဲကြီးကို တေ့ကာ တဖြေးဖြေး ထိုး၍ ထိုး၍ သွင်းလိုက်ပြန်လေသည်။ “အို.. နာပါတယ်ဆိုမှ ပြောလို့မရတော့ဘူးလား.. ဒီမှာ အောက်က နာလို့ သေတော့မယ်.. သူကအပေါ်ကလုပ်တုန်း.. တော်ပါတော့.. အန်ကယ်ရယ်” ဟု သူမက တောင်းပန်ရှာ၏။ “ခဏလေး နာတာကို အောင့်ခံလိုက်စမ်းပါ ခလေးရယ်.. နော်.. တော်တော်ကြာ.. အနာပျောက်သွားရင်.. မင်းကောင်းလာမှာပါ အိမ့်ချောရာ” ပြောပြောဆိုဆို ဦးမင်းသူသည် သူ၏လိင်တံကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ဖြေးညင်သာစွာ အသွင်းအနှုတ်လုပ်ပေးလိုက်ရာ “ဖွတ်.. ဖျစ်…ဖတ်.. ပြွတ်… စွပ်.. စွပ်.. ဘွတ်… ဗြွတ်…ဘလစ်” အသံများက စီးဝါးချက်အညီ ထွက်ပေါ်လာသဖြင့် အိမ့်ချောမှာလည်း ထွန့်ထွန့်လူး ဖြစ်လာရာမှ နာကျင်မှုကို အောင့်အီးမျိုသိပ်ကာ တဖြေးဖြေး ငြိမ်ကျသွား၏။

အိမ့်ချောတယောက် သူ၏လိင်တံကို ခံနိုင်ရည်ရှိလာမှန်း သိသဖြင့် ဦးမင်းသူသည် အထိုးအဆောင့် အလိုးအညှောင့်တို့ကို သွက်သွက်လေး လုပ်ပေးလိုက်သည်။ သူ၏တုတ်ခိုင်ရှည်လျားသော လိင်တံကြီးက သူမ၏ ကျဉ်းမြောင်းလှသော စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ထိုးစိုက်ကာ ဝင်သွားတိုင်း စောက်ဖုတ်နခမ်းသားတို့မှာ လိင်တန်နှင့်အတူ အထဲသို့ ခွက်ဝင်သွားပြီး အပြင်သို့ ဆွဲနှုတ်လိုက်လျှင်လည်း စောက်ဖုတ်တပြင်လုံးမှာ ကြွ၍ပါလာလေ၏။ သူ၏လိင်တံကြီးသည် မြီးကောင်ပေါက်မလေး၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းဝယ် မချိမဆန့် ထိုးစိုက်နေရုံသာမက စောက်ဖုတ်နခမ်းသာများမှ အထစ်အရစ်မရှိဘဲ တင်းကြပ်လှသဖြင့် ဦးမင်းသူအဖို့ အရသာထူးကို တွေ့နေရလေ၏။ “အိမ့်ချော နာသေးလား အချစ်ရယ် ပြောပါဦး”ဟု သူမ၏ စောက်စေ့လေးကို လက်ညှိုးနှင့် လက်မညှပ်ကာ ဆွဲယူရင်း မေးလိုက်၏။ “မမေးနဲ့… သူ တော်တော်ရက်စက်တယ်… အိမ့်ချောကို သေမလောက် နာအောင်လုပ်ရက်တယ်” ဟုပြောကာ သူမသည် စိတ်ဆိုးဟန် မျက်နှာထားဖြင့် ပြောဆိုလိုက်သော်လည်း သူမ၏နှုတ်ခမ်းများမှာ အပြုံးရိပ်လေး သန်းနေသည်။ “ဒါကတော့.. ခလေးက အပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လေးဆိုတော့ လုပ်လုပ်ခြင်း နာတာပေါ့ကွယ်.. ဟော.. အခုတော့.. နာသေးလား… အန်ကယ် အပေါ်က လုပ်ပေးတာ ဇိမ်မရှိဘူးကလား.. ကဲ.. ပြောစမ်းပါဦး” ဟုပြောကာ လိင်တန်ကြီးအား စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ကလော်လိုးပေးရင်း မေးလိုက်ပြန်လေသည်။ “သိဘူး… နားရှက်စရာတွေ ပြောနေတယ်.. အစကတော့.. အရှက်အကြောက်ကြီးတဲ့ လူလိုဘဲ.. အခုတော့.. တော်တော်ညစ်ပတ်တယ်” “ကဲ.. မင်း မနာတော့ဘူးဆိုရင်.. အန်ကယ် အားရပါးရ လုပ်ချင်တယ်ကွယ်” ဦးမင်းသူက အိမ့်ချော၏ စောက်ခေါင်းအတွင်း၌ နစ်မြှုပ်နေသော လိင်တံကြီးကို ပြန်လည်ဆွဲနှုတ်ပြီး သူမ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ကာ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးလိုက်ရာ “ပြွတ်.. ဖျစ်… ဖျစ်… ဖျစ်… ဘွတ်.. ဗျစ်… ဗျစ်… ပြွတ်.. ဖတ်.. ဖတ်.. စွပ်.. စွိ”ဟူသော အသံများက အခန်းအတွင်းဝယ် ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာသံနှင့်အတူ “လုပ်… လုပ်.. နာနာလုပ်… ဟီး.. ဟီး.. ကျမအဖုတ်ထဲ တမျိုးကြီး အင့်.. အင့်… ထွက် ထွက်ချင်လာပီ..ဟင့် ဟင့်” အိမ့်ချော၏ ရမက်ညည်းသံအဆုံးတွင် ဦးမင်းသူက လိင်တံကြီးကို စောင်ခေါင်းထဲသို့ အချက်သုံးဆယ်ခန့် စက်သေနတ် ပစ်သလို ဒလကြမ်း လိုးဆောင့်ပေးလိုက်သည်။

မကြာမီပင် သူ၏ဒစ်ဖျားမှ သုတ်ရေများက အိမ့်ချော၏ သားအိမ်အတွင်းသို့ ပန်းထည့်လိုက်ရာ နှစ်ဦးသားမှာ လူ့လောကကြီးကို မေ့ပျောက်သွားမတတ် ကာမဆန္ဒကို ပြည့်ပြည့်ဝဝကြီး ခံစားသွားကြရလေတော့သည်။ “ကဲ.. ဖယ်ပါတော့ အန်ကယ်ရယ်… တော်ကြာ.. တယောက်ယောက် မြင်သွားပါဦးမယ်” သူမက ပြောရင်း စောက်ခေါင်းအတွင်း၌ လိင်တံကြီး နှစ်မြုပ်ကာ မှေးနေသည့် ဦးမင်းသူ၏ ရင်းဘတ်ကို တွန်းရင်း ပြောလိုက်၏။ ထိုအခါကျမှပင် ဦးမင်းသူက သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းမှ “ဘလွတ်”ကနဲ မြည်အောင် ဆွဲနှုတ်လိုက်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်ခန္ဓာပေါ်မှ လှိမ့်ဆင်းသွား၏။ အိမ့်ချောကလည်း ဘောင်းဘီကြပ်လေးကို ပြန်ဝတ်၍ အခန်းအတွင်မှထွက်လာရာ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ အောင့်တောင့်တောင့်ဖြင့် နာကျင်မှုကြောင့် ပေါင်ကွတတဖြစ်နေလေသည်။ ဦးမင်းသူသည် သူမနှင့်အတူ ထွက်လာရင် သူမ၏သိမ်ငယ်သော ခါးလေးကို လက်တဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ထားရာမှ “အိမ့်ချော… ငါဟာမင်းရဲ့ ပန်းဦးကို ပန်ဆင်လိုက်တဲ့ လူတယောက်ဘဲဆိုတာကိုတော့.. မမေ့နဲ့နော်.. ငါဟာ မင်းရဲ့အချစ်ဦးဘဲ” “အန်ကယ်က ကျမရဲ့ ကာမကို အတင်း ဒမြတိုက်ယူခဲ့သလို ယူခဲ့ရုံနဲ့.. အချစ်ဦးလို့ မခေါ်နိုင်ပါဘူး… ကျမက အချစ်ဦး ရှိပြီးသားပါ” ဟု အိမ့်ချောက မျက်နှာထား တည်တည်နှင့် ပြောလိုက်၏။ ဦးမင်းသူသည် အိမ့်ချော၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ပြီး “ဒီမှာ အိမ့်ချော… မင်းပြောချင်ရာပြော ငါဟာ မင်းရဲ့ အပျိုမှေးကို ထိုးဖောက်ခွဲပြီး.. မင်းရဲ့သားအိမ်ထဲမှာ… ငါ့ရဲ့သုတ်သွေးတွေ ထည့်ပေးလိုက်ပြီ.. ဒါဟာ.. ငါရဲ့ သန္ဓမျိုးစေ့တွေကို မင်းကိုယ်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်တာဘဲ… အခုအခြေရောက်ပြီးမှ မင်းငါ့ကို မေ့ပြစ်မယ်ဆိုရင် မင်းထိုက်နဲ့ မင်းကံဘဲ” “မိန်းကလေးတယောက်ကို… ကိုယ်ပြုချင်သလို ပြုပြီး အန်ကယ်ကို ယူရမယ်ဆိုတာ.. တော်တော်ရီစရာ ကောင်းနေတယ်.. ကိုယ့်အသက်အရွယ်မှ ကိုယ်အားနာတတ်ဘို့တော့ ကောင်းပါတယ်… ဖယ်ပါလေ.. ဒါတွေဆက်ပြောနေလို.. အကြောင်းမထူးပါဘူး” ဟုပြောကာ အိမ့်ချောသည် တိုက်ခန်းအတွင်းမှ ထွက်ပြီး တဖက်ခြံသို့ ကူးသွားလေတော့၏။ တိုက်ခန်းအတွင်းဝယ် ကျန်ရစ်ခဲ့သော ဦးမင်းသူသည် ဧည့်ခန်းအတွင်းရှိ ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်ရင်း စီးကရက်တလိပ်ကို မီးညှိကာ မှိန်းနေ၏။ သူ၏စိတ်တွင်းဝယ် မြီးကောင်ပေါက်မလေးနှင့်အတူ အဘယ်ပုံ ပျော်မြူးခဲ့ကြသည်ကို စားမြုံ့ပြန်နေရာ သူသည် တဆယ်ကျော်ငါးနှစ်ပတ်လည်း အပျိုထွတ်ထွတ်လေးတဦးအား ဤကဲ့သို့ ပန်းဦးချွေရလိမ့်မည်ဟု အဘယ်ကာလကမျှ စိတ်ကူး၍ပင် မရခဲ့ချေ။ သို့သော် ယနေ့ ချစ်သွေးကြွချိန်ဝယ် သူသည် အောင်သေအောင်သား စားခဲ့ရပြီး မဟုတ်ပါလော။

ယနေ့သည်ကား တနင်္ဂနွေနေ့ ဖြစ်သဖြင့် အိမ့်ချောသည် ရေကူးဝတ်စုံဝတ်ကာ ခြံဝင်းအတွင်းရှိ လှေဆိပ်တွင် ဆိုက်ကပ်ထားသည့် နှစ်ယောက်စီးလှေငယ်ကို လှော်ပြီးလျှင် တဘက်ခြံမှ လှေဆိပ်သို့ ရောက်လာ၏။ လှေဆိပ်တွင် ရေကူးဘောင်းဘီတိုလေးကိုဝတ်ကာ စောင့်နေသူကား မောင်တိုးပေတည်း။ အိမ့်ချောက လှေဦးကို ကမ်းကပ်ပေးလိုက်သောအခါ မောင်တိုးသည် လှေပေါ်လှမ်းတက်ကာ ကမ်းမှ ခွာလိုက်ကြ၏။ လှေပေါ်တွင် ထိုင်ချရင်း မောင်တိုးသည် အိမ့်ချောအား လည်ပြန်လှဲ့ကာ ရေကူးဝတ်စုံကို ကိုယ်ပေါ်တွင် ချပ်ယပ်တင်းကြပ်စွာ ဝတ်ထားသဖြင့် မို့မောက်စွင့်ကားနေသည့် ကိုယ်ခန္ဓာ၏ အစိတ်အပိုင်းတို့ကို စူးစိုက်ကြည့်နေမိ၏။ “အိမ့်ချော.. မင်းဟာ တနေ့ထက်တနေ့… အလှတွေ တိုးလာပါလားကွာ” “တော်စမ်းပါ.. ကိုကြီးတိုးရာ… လျှာအရိုးမရှိတိုင်း.. ပလီပလာပြောဘို့ဘဲ တတ်တယ်” အိမ့်ချောက မောင်တိုးသည် မိမိငယ်ချစ်ဦးပင်ဖြစ်သော်လည်း သူ၏ရိုးအမှုကြောင့် ယခုအခါ မိမိမှာ အပျိုရည်ပျက်သွားသည်ကို တွေးမိကာ စိတ်လည်းမကောင်း၊ ဒေါသလည်း ဖြစ်မိကာ ပြောလိုက်၏။ “ကိုယ့် ငယ်ချစ်ဦးမို့.. ပလီပလာပြောတာကို စိတ်ဆိုးသလား အချစ်ရယ်” “သွားစမ်းပါ.. ကိုကြီးတိုးဟာ.. လူအ.. လူနဘဲ.. သိလား”ဟု အိမ့်ချောက နှုတ်ခမ်းကလေးစူကာ ရန်တွေ့လိုက်လေသည်။ “ဘာ… ဘာ.. ကိုယ့်ကို လူအ… ဟုတ်လား… ကဲ.. ပြောဦး.. ပြောဦး”ဟု ဆိုကာ မောင်တိုးသည် လှေငယ်ကို တိမ်းမှောက်မသွားစေရန် လက်ဖြင့်ထိမ်းကာ အိမ့်ချော၏ ကိုယ်ကို ရှေ့သို့ကိုင်းညွှတ်လာအောင် ဆွဲယူပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းပါးနှစ်လွှာကို ငုံခဲ့၍ ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်ယူလိုက်၏။ အိမ့်ချောသည် ပူးကပ်နေသည် မောင်တိုး၏ မျက်နှာကို တွန်းခွာလိုက်ရင်း “တော်ပါ.. အခုမှ အကဲပို.. လူတွေမြင်ကုန်ပါ့မယ်” ဟု သူမက ညုတုတုပြောလိုက်၏။ “လူတွေမြင်မှာစိုးလို့.. မမြင်ကွယ်ရာဆိုရင် သဘောရှိ ဟုတ်လား… ဟဲ.. ဟဲ”ဟု မောင်တိုးက ရွှတ်နောက်နောက်ပြောရင်းက လှေငယ်ကို ခပ်သွက်သွက် လှော်ခတ်နေသည်။ “တော်စမ်းပါ.. နောက်ဖို့ဘဲ တတ်တယ်. နောက်ဦး.. နောက်ဦး”ဟုဆိုကာ အိမ့်ချောက မောင်တိုး၏ ကျောပြင်အား လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် ထုကာ တရိပ်ရိပ်ပြေးနေသည့် လှေငယ်ပေါ်တွင် လိုက်ပါလာလေ၏။ မကြာမီပင် သူတို့နှစ်ဦး လှော်ခတ်လာသည့် လှေကလေးမှာ လူပြတ်လပ်သော ကြက်ကျွန်းဘက်သို့ ရောက်ရှိသွားလေသည်။

“ကဲ အိမ့်ချော.. လှေဆိုက်ပြီ ကိုယ်တို့ ဒီမှာ ရေကူးကြရအောင်”ဟု မောင်တိုးက ပြောဆိုပြီး ကမ်းစပ်သို့ ကပ်လိုက်လေသည်။ သူတို့နှစ်ဦး ကမ်းပေါ်သို့ ရောက်သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် အကြံသမား မောင်တိုးက အိမ့်ချော၏လက်ကိုဆွဲကာ လူမမြင်နိုင်သည် ချုံကွယ်တခုသို့ ခေါ်ဆောင်လာ၏။ “ကိုကြီးတိုးကလဲကွာ.. လူမြင်ကွင်းကြီးမှာ.. ဘာများလုပ်မလို့လဲ.. တယောက်ယောက် တွေ့သွားလို့ အရှက်ကွဲနေပါ့မယ်”ဟု အိမ့်ချောက ပြောသော်လည်း တဇွတ်ထိုးသမား မောင်တိုး ခေါ်ရာသို့သာ ပါခဲ့ရလေသည်။ “ကဲ.. ဒီချုံပုတ်အကွယ်.. ဟောဒီက မြက်မွေ့ယာ ကဗ္ဗလာပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး ချစ်တင်းနှီးနှောတာ ဘယ်သူမြင်မှာတဲ့လဲ.. လာ.. ဒီမှာထိုင်” ဟု ပြောကာ မောင်တိုးက သူမ၏ လုံးကျစ်သော ခန္ဓာကိုယ်လေးကို သူ့ရင်ခွင်ဝယ် ပွေ့ဖက်ပြီး ထိုင်ချလိုက်ကြ၏။ သူ၏ ရင်ခွင်တွင်းဝယ် မှီထိုင်နေသော အိမ့်ချော၏ ကိုယ်အထက်ပိုင်းမှ ကားစွင့်မို့မောက်နေသည့် စနေနှစ်ခိုင်ကို ရေကူးဝတ်စုံပေါ်မှ မြင်တွေ့ရသည်ကို အားရကျေနပ်ခြင်းမရှိသော မောင်တိုးက အသားပကတိကို ကိုင်တွယ်၍ ကြည့်လိုစိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်လာမိ၏။ ထိုမှတဖန် သူ၏မျက်လုံးများက အောက်ပိုင်းဆီသို့ ကြည့်မိပြန်သော် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သာ ပေါင်တံဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးနှင့် ပေါင်ရင်းဂွဆုံမှ ဖါးခုံညှင်းပမာ အထင်းသား မို့မောက်နေသော စောက်ဖုတ်အုံကို ကြည့်ကာ ရင်ဝယ် ဖိုလှိုက်လာသည်။ “အိမ့်ချော…. အိမ့်ချော… ကိုယ် မင်းကို ချစ်တော့မယ်နော်” မောင်တိုးက အိမ့်ချော၏ မေးလေးကို လက်ဖြင့် ပင့်မကာ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို အားရပါးရ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ယူလိုက်သည်။ သူ၏ ကျောပြင်ကျယ်ကြီးအား အိမ့်ချောက သိုင်းဖက်၍ မျက်လုံးများ မှေးကား စင်းသွားလေသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းပါးနှစ်လွှာအား ငုံခဲ၍ စုပ်ယူနေရင်း မောင်တိုးက အိမ့်ချော၏ ရေကူးဝတ်စုံမှ ကြိုးကို တဖြေးဖြေး ဖြုတ်ချလိုက်ရာ ကိုယ်ခန္ဓာအပေါ်ပိုင်းမှာ ဗလာကျင်းသွားပေပြီ။ သူက သူမနှုတ်ခမ်းကို လွှတ်လိုက်၏။ “ဟင်.. ကိုကြီးတိုး.. ဘာဖြစ်လို့ အင်္ကျီကြိုးဖြုတ်ရတာလဲ.. တယောက်ယောက် တွေ့သွားလို့ အရှက်ကွဲနေပါဦးမယ်.. ပြန်ချည်ပေးကွယ်” “ဒီနေရာက လူပြတ်ပါတယ်ကွယ်… အကို့ကို တကယ်ချစ်ရိုးမှန်ရင် အခုလို အခါအခွင့်သင့်တုန်း ချစ်စမ်းပါရစေလားကွယ်.. နော်..နော်” ရမက်ဇော ပြင်းထန်လာပြီးဖြစ်သော မောင်တိုးက သူမအား ပေါင်ပေါ် လှဲသိပ်လိုက်ပြီး နို့အုံတဖက်ကို လက်ဖြင့်ဆုပ်နယ် ဆော့ကစားရင်း ကျန်နို့တလုံးကို ပါးစပ်ဖြင့် တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စို့ပေးလိုက်ရာ အိမ့်ချောမှာ ထွန့်ထွန့်လူးသွားပြီး “အဟင့်.. ယားတယ်ကွယ်.. ယားတယ်”ဟု သူမဆီက မပွင့်တပွင့် လေသံလေး ထွက်လာတော့၏။

အိမ့်ချောသည် မောင်တိုးက နို့သီးခေါင်းလေးအား အားပြင်းပြင်းဖြင့် စုပ်ပေးလိုက်တိုင်း သူမတကိုယ်လုံးမှာ တလူးလူး တလွန့်လွန့်နှင့် ဖြစ်နေ၏။ မောင်တိုးကလည်း သူမနို့သီးခေါင်းအား စုပ်နေရာမှ သူမခါးအောက်ပိုင်းတွင် ကျန်ရှိနေသေးသော ဘောင်းဘီအဆက်ကို ချွတ်ရန် ကြိုးစားနေသည်။ “ကိုကြီးတိုး.. ဘောင်းဘီကို ဘာဖြစ်လို့ ချွတ်နေတာလဲကွယ်… အဲဒီအထိတော့ ဒီမှာ အလိုမလိုက်ပါရစေနဲ့နော်… အိမ့်ချော ဘယ်လိုမှ စိတ်မလုံလို့ပါ”ဟု သူမ၏ခါးမှ ဘောင်းဘီကို ချွတ်နေသော မောင်တိုးလက်အား ဆုပ်ဆွဲရင်းက တောင်းပန်နေသည်။ “ဒီနေရာက လုံပါတယ် အိမ့်ချောရယ်.. ကိုယ် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့လို့.. ငြင်းမနေပါနဲ့တော့ အချစ်ရယ်” ဟုပြောကာ မောင်တိုးက အိမ့်ချော၏ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ “အို.. ကိုကြီးတိုး… အိမ့်ချောရှက်တယ်… အဟင့်.. အဟင့်”ဟု ပြောကြားလိုက်ရင်း အိမ့်ချောက သူမမျက်နှာကို လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ထားလိုက်လေသည်။ မောင်တိုးသည် သူ့ရှေ့မှောက်မှာ အဝတ်ဗလာကျင်း၍ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေသည့် အိမ့်ချော၏ ကိုယ်ခန္ဓာတခုလုံးအား စေ့စေ့ကြည့်နေမိသည်။ သူမခန္ဓာကိုယ်တခုလုံးမှာ နေရောင်တွင် ဝင်းလဲ့ရွှန်းတင့်နေ၏။ သူမ၏ ကိုယ်ခန္ဓာအထက်ပိုင်းတွင် မို့မောက်ကားစွင့် မာကျစ်နေသည့် နို့အုံလေးများမှာ လုံးဝန်း၍ နို့သီးခေါင်းလေးများမှာလည်း နီရဲနေ၏။ ဝင်းဝါဖြူဖွေးနေသော ဝမ်းဗိုက်သားမှာလည်း သိမ်ငယ်သောခါးဖြင့် လုက်ဖက်စွာ ခပ်မို့မို့လေးဖြစ်နေ၍ မြင်ရသူ မောင်တိုးကို ဘဝင်တသိမ့်သိမ့် တုန်ခိုက်စေတော့သည်။ သူ၏ပေါင်ပေါ် တင်ထားသည့် အိမ့်ချော၏ကိုယ်ခန္ဓာအား မောင်တိုးက မျက်ခင်းပြင်ပေါ်တွင် ပက်လက်ကလေး ချလိုက်ပြီး သူ၏ဘောင်းဘီတိုလေးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ငေါက်ကနဲ ထွက်ပေါ်လာသည့် တင်းပြောင် တောင်ထနေသည့် လိင်တံကြီးကို အိမ့်ချောက မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်ရင်း “အိုး.. ကိုကြီးတိုး. ကိုကြီးတိုးဟာကြီး… အိမ့်ချော ကြောက်တယ်ကွယ်.. အဟင့်.. အိမ့်ချောဟာလေး ကွဲပြဲကုန်လိမ့်မယ်.. ကြောက်တယ်ကွယ်”ဟု သူမက ပြောဆိုသော်လည်း ဦးမင်းသူ၏ ကြီးထွားရှည်လျားသော လိင်တံကြီး၏ အလိုးအညှောင့် ခံပြီးသား ဖြစ်လင့်ကစား သူမကိုယ်သူမ အပျိုထွတ်ထွတ်လေးပမာ ကြောက်အားပိုဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်ခြင်းပင် မဟုတ်ပါလော။

“အော်.. အိမ့်ချောကလည်း ခက်လိုက်တာ.. မင်း နာအောင် ကိုယ်လုပ်ရက်ပါ့မလား.. အားရပါးရ ချစ်စမ်းပါရစေလား… အချစ်ရယ်”ဟု ပြောကာ မောင်တိုးက အိမ့်ချော၏ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း စေ့နေသည့်အတိုင်း ထပ်လျှက်သား မှောက်ချလိုက်ရာ သူ၏လိင်တံမှာ စောက်ခေါင်းထဲမဝင်ဘဲ ဘေးသို့ ချော်ထွက်သွား၏။ အိမ့်ချောစိတ်ထဲတွင် မောင်တိုးသည် လူပျိုစစ်စစ်ပင် ဖြစ်သည်ဟု ယုံကြည်ကာ သူမကိုယ်တိုင် လမ်းကြောင်းဖေးမမှ ကာမစခန်း ပွင့်လန်းတော့မည်ဟု သိရှိသွားလေသည်။ “ကိုကြီးတိုးကလဲကွာ.. သူ့ဟာကြီးက အိမ့်ချော ပေါင်ကြားထဲမှာ… ကြည့်လဲကြည့်ပါဦး ဆရာကြီးရဲ့” သူမက လမ်းကြောင်းပေးလိုက်သဖြင့် မောင်တိုးသည် ရှက်ကိုးရှက်ကန်း အမူအယာဖြင့် ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်လိုက်သည့်အခိုက် အိမ့်ချောက သူမပေါင်နှစ်ဖက်အား မောင်တိုး၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ပေါ်သို့ မြှောက်ကား၍ တင်ပေးလိုက်၏။ ထိုသို့ ပြုလုပ်ပေးလိုက်သဖြင့် အိမ့်ချော၏ စောက်ဖုတ်မှာအလယ်မှ ဟပြဲသွားကာ အသင့်ဖြစ်နေသည်။ မောင်တိုးက လိင်တံ ဒစ်ဖျားကို စောက်ခေါင်းဝတွင် တေ့ကာ သူ့ဖင့်ကို အသာကြွ၍ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချလိုက်ရာ “ဖျစ်.. ဖျိ… ဖျိ… ဖျိ..ဗရစ်တစ်တစ်”ဟူသော အသံနှင့်အတူ ကာမရှေ့ပြေး စောက်ရည်ကြည်များ နည်းပါးနေသေးသည့် အိမ့်ချော၏ စောက်ခေါင်း ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ မချိမဆံ့ ဝင်သွားသလို “အမလေး..လေး… သေပါပြီ ကိုကြီးတိုးရယ်… ကျမဟာလေး စုတ်ပြတ်ကုန်ပါပြီ.. ကျွတ်.. ကျွတ်”ဟု နာကျင်မှုဒဏ်ကို မခံနိုင်သော အိမ့်ချောအသံက ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ အမှန်အားဖြင့် အိမ့်ချောသည် မောင်တိုး၏ လိင်တံထက် ကြီးမားသော ဦးမင်းသူ၏လိင်တံ အလိုးကို ခံဖူး၍ အတွေ့အကြုံရှိသော်လည်း မောင်တိုးက ကာမဆန္ဒကို အစွမ်းကုန် နှိုးဆွပြုစုခြင်း မရှိသဖြင့် ဒလကြမ်း လိုးဆောင့်လိုက်မှုကြောင့် အသဲခိုက်အောင် နာကျင်သွားရခြင်း ဖြစ်၏။ မောင်တိုးက သူမစောက်ခေါင်းထဲတွင် ဝင်နေသော လိင်တံကို တဖြေးဖြေး ပြန်နှုတ်လိုက်ရာ “ဘလွတ်”ကနဲ မြည်ကာ တချောင်းလုံး ပြန်ထွက်လာလေ၏။

“ဟင်… ဒါက ဘာဖြစ်လို့ နှုတ်လိုက်တာလဲ” “အို.. နာတယ်ဆိုကွဲ့.. ကိုကြီးတိုး မင်းနာကျင်ထိခိုက်အောင် မလုပ်ရက်ပါဘူး” “အော်… ဒုက္ခ.. ဒုက္ခ.. ဟင်း.. ကဲ .. ပေးစမ်းပါ… ရှင့်ဟာကြီး.. ဒီမှာကြည့်.. တွေ့လား.. ဒီအဖျားနဲ့ ဒီနေရာတွေကိုကောင်းကောင်းပွတ်ပေး.. အိမ့်ချောက လုပ်တော့ဆိုမှ ကိုကြီးဟာကို အိမ့်ချောဟာထဲ ထည့်ပြီး လုပ်တော်မူပါရှင့်.. ကဲ.. လူလဲ.. အရှက်ကုန်ရော” ပြောပြောဆိုဆို အိမ့်ချောက မောင်တိုး၏ လိင်တံကို ကိုင်ကာ သူမစောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း တလျှောက်နှင့် စောက်စေ့ပြူးပြူးကြီးအား ပွတ်တိုက်ပေးရန် သေသေချာချာ သင်ပြလိုက်ပြန်လေသည်။ ထိုအခါမှ မောင်တိုးလည်း သူမရဲ့ အစိထိပ်‌လေးကို ဖိပွတ်ကာ တချက်ချက် ကော်ထိုးပေးလိုက်လေသည်။ ထိုးအချိန်မျိုးတွင် အိမ့်ချောတစ်ယောက် ကော့တက်သွားကာ “အိုးး.. မာမီ… ကျွတ်စ်ကျွစ်… အားဟား… ကျဉ်စိမ့်သွားတာပဲ…အားရှီးး” ဖီးတက်နေတော့သည်။ မောင်တိုးလည်း ၅မိနစ်ခန့် လီးထိပ်ဖြင့် စောက်စေ့ကို ဖိပွတ်လိုက်၊ ကော်ထိုးလိုက်ဖြင့် လုပ်ပေးပြီးနောက် “အ အင့် ဟင့် ဟင့်… ကိုးကြီးရယ် အိမ့်ချော မရတော့ဘူး…. ထည့်လိုက်တော့… လိုချင်လာပြီ… အိုးးး ဟင်း ဟင်း”လို့ ညည်သံလေးဖြင့် တောင်းဆိုလာတော့သည်။ ထိုအခါ မောင်တိုးလည်း အစိလေးပေါ်တွင် ပွတ်ပေးနေသော လီးဒစ်ခေါင်းကို လက်နဲ့ ဖိချလိုက်ရာ အစိလေးကို ပွတ်ဆွဲသွားပြီး အဖုတ်ထဲသို့ နစ်ဝင်သွားတော့သည်။ အိမ့်ချော၏ ပါးစပ်လေး ဟသွားကာ “အို့ မာမီ… အ ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်” မြည်တမ်းသွားသလို မောင်တိုးလည်း လီးထိပ်က ကျဉ်ဆိမ့်သွားသဖြင့် “အားရှီ.. ကောင်းလိုက်တာ အချစ်ရယ်”ဟု  အသံလေးများ ကိုယ်စီ ထွက်လာပါတော့သည်။ မောင်တိုး၏ လီးကြီးက အရည်များဖြင့် ရွှန်းလဲ့ဖောင်းအိနေသော ချစ်စရာ အဖုတ်လေးထဲသို့ ပြည့်ကြပ်စွာ အဆုံးထိ ဝင်ရောက်သွား‌တော့သည်။ ဆီးခုံချင်း ကပ်သွားသောအခါ မောင်တိုးက လီးကို မဆွဲထုတ်ပဲ ကြိတ်လိုးလေး လိုးကာ အိမ့်ချော၏ နိုးသီခေါင်း နီတာရဲလေးအား ငုံခဲကာ စို့ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ကိုကြီးတိုးက အောက်ကလည်း လီးကြီးကို အဆုံးထိသွင်းပြီး နှဲ့ကာနှဲ့ကာဖြင့် ကြိတ်လိုးနေသလို နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုပါ အစို့ခံလိုက်ရပြန်သဖြင့် အချိုပေါ် သကာဆင့်သလို အကောင်ကြီး ကောင်းသွားရတော့သည်။ “အိုးး ကိုးကြီးရယ်… ကောင်းလိုက်တာ… အအ.. ရှီး..အိုးးး” ခေါင်လေး ခါယမ်းကာ အော်ညည်းနေမိတော့သည်။

မောင်တိုးလည်း နို့စို့နေရာမှာ ခွာလိုက်ကာ ”ကောင်းလေား အချစ်… ကိုကြီး ဒီလိုလုပ်တာ ကြိုက်လား”ဟု မေးလိုက်ရာ အိမ့်ချောက “အရမ်းကောင်းတယ် ကိုကြီးရယ်… အရမ်းကြိုက်တာပဲ… အားရှီးး”ဟု ညည်းပြောလေး ပြောလိုက်ပြန်သည်။ ထို့နောက် မောင်တိုးက နို့သီးခေါင်းတစ်ဖက်ကို ငုံစို့လိုက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဖွဖွလေး ချေပေးကာ အောက်ကလည်း ဖင်ကို ကြွကာ ကြွကာဖြင့် လိုးဆောင့်ပေးလိုက်ရာ “အိုးးဟိုးးဟိုးး… ရှီးး… အားလားလား… ကိုကြီးရယ်…အိုးး… ဆောင့်ဆောင့် နာနာဆောင့်ပါ… အားရို့…အအ ရှီးး…” အိမ့်ချောတစ်ယောက် ရမက်ထန်စွာ အော်ညည်းနေပါတော့သည်။ “ဖွတ် ဘွတ် ဖတ် ဖတ် စွတ် ဗြစ် ဗြွတ် ဘလွတ် ဖတ် ဖတ် စွတ် ဒုတ် ဗလစ်”လို့ အသံမျိုးစုံထွက်အောင် အားကုန်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ နို့စို့ခံရင့် အလိုးခံရသည့် အရသာမှာ သေလောက်အောင် ကောင်းလွန်းသဖြင့် ၅မိနစ်ခန့်အကြာတွင် အိမ့်ချောတစ်ယောက် ပြီးချင်လာတော့သည်။ “ကိုကြီးရေ…ဆောင့် မြန်မြန်လေး ဆောင့်ပေးပါ… အားရှီးး.. ချစ် ပြီး ပြီးတော့မယ်… အအအ အင်းဟင်းဟင်း… အိုးး… ထွက် ထွက် ထွက်ကုန်ပြီ… အားးး အမလေးးလေးး…. အီးးး” မောင်တိုး၏ ခေါင်းကြီးကို နို့အို့မှာ ကပ်သွားသည်အထိ အတင်းဖက်ကာ ကော့ကော့ထိုးရင်း ပြီးသွားပါတော့သည်။ သူမ ပြီးသွားသဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြွက်သားများဖြင့် အထဲကနေ လီးတံကြီးကို ဆွဲညှစ်နေသဖြင့် မောင်တိုးလည်း အကောင်းကြီးကောင်းကာ အချစ်နှစ်ဆယ်ခန့် ဖင်ကြီး မြှောက်ကာ မြှောက်ကာဖြင့် ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုက်ပြီး “အားးဟားး.. ကိုကြီးလည်း ပြီး ပြီပြီ အချစ်ရယ်” သုတ်ရည်များ စောက်ခေါင်းအတွင်း တဆတ်ဆတ်ဖြင့် ပန်းထုတ်ကာ ကာမပန်းတိုင်သို့ တက်လှမ်းလိုက်ပါတော့သည်။….ပြီး  

Zawgyi

“အိမ့္… အိမ့္ေခ်ာ.. မင္းကို အန္ကယ္ခ်စ္…. ခ်စ္လွပါတယ္ကြယ္.. ဟင္း.. ဟင္း.. အခုေတာ့ အန္ကယ္ ၿမိဳသိပ္မထားႏိုင္ေတာ့ဘူး.. ရင္ဖြင့္ေတာ့မယ္.. မင္းကို ငါဘယ္ေလာက္ ခ်စ္သလဲဆိုရင္” ထိုသို႔သာ ေျပာႏိုင္ၿပီး ဦးမင္းသူသည္ သူ၏ မ်က္ႏွာအနီးတြင္ ရစ္ဝဲေနသည့္ သူမ၏ ႏုဖတ္ ဥအက္ေနေသာ လွမ်က္ႏွာေလးကို သန္မာေသာ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ဆြဲယူကာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို အငမ္းမရ စုပ္ပစ္လိုက္၏။ ထိုမွ်သာမက ႐ုတ္တရက္ ႏႈတ္ခမ္းအစုပ္ခံလိုက္ရ၍ ေက်ာက္႐ုပ္မာ ၿငိမ္သက္စြာ မွင္သက္မိေနေသာ သူမ၏ ျပည့္ၿဖိဳးေတာင္းတင့္ လုံးက်စ္ေနသည္ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို သူ၏ေဘးသို႔ ဆြဲယူကာ လွဲခ်လိုက္ၿပီး သူ႔ခႏၶာကိုယ္ႀကီးျဖင့္ ဖိထားမိ၏။ “ဟင္.. အယ္.. အန္ကယ္… ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ… ဖယ္.. ဖယ္ပါ.. မေတာ္ပါဘူး” သူမႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ား ဦးမင္းသူ၏ ႏႈတ္ခမ္းအၾကားမွ လႊတ္ထြက္လာသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ေတာင္းပန္ရင္းက ႐ုန္းကန္ရန္ ႀကိဳးစားေလသည္။ “အဲဒီလိုျဖစ္မွာစိုးလို႔.. အန္ကယ္ ေတာင္းပန္ခဲ့တာကို မင္းနားမေထာင္ခဲ့ဘူး.. အခုေတာ့.. အန္ကယ္ စိတ္ကို မခ်ဳပ္တည္းႏိုင္ေတာ့ဘူး” ဦးမင္းသူသည္ ရမက္၏သားေကာင္းျဖစ္သြား၍ ကာမဘီဘူးႀကီးပမာ သူမႏႈတ္ခမ္းအစုံ ပြင့္ဖူးငုံကို ထပ္မံစုပ္ယူၿပီး ဂါဝန္ေအာက္မွ လက္လွ်ိဳသြင္းကာ ေပါင္ရင္ဂြဆုံတြင္ ဖုံးအုပ္ဝတ္ဆင္ထားသည္ စပ္စမိုင္နာေခၚ ေဘာင္းဘီၾကပ္ကေလးကို ေအာက္ဘက္ဆီသို႔ တြန္း၍ တြန္း၍ ခြၽတ္လွ်က္ရွိေလသည္။ သူမ၏ ေဘာင္းဘီၾကပ္ေလးသည္ တစစႏွင့္လိပ္၍ ေအာက္ဘက္သို႔ ေလွ်ာက်လာရာ မၾကာမီပင္ တုတ္ခိုင္လွေသာ ေပါင္ရင္းသားမွာ ဗလာက်င္းကာ မိေမြးတိုင္း ဘေမြးတိုင္း ျဖစ္သြားလွ်က္ ေခ်ာမြတ္မို႔ေမာက္ေနေသာ အဖုတ္ေလးကို ဦးမင္းသူလက္ဖဝါးက အုပ္ကိုင္မိလ်က္သာ ျဖစ္၍သြားေလသည္။ သူသည္ မို႔ေမာက္စြင့္ကားဖူးေယာင္ေနေသာ ဖားခုံညႇင္းေလးကို လက္ဖဝါးႏွင့္ ပြတ္သပ္ေပးေနသကဲ့သို႔ သူ၏လက္ညႇိဳးကလည္း အကြဲေၾကာင္းႏွင့္ ေစာက္ေစ့တို႔ကို မထိတထိ ကလိေပးလိုက္ရာ သူမသည္ တကိုယ္လုံးထြန႔္ထြန႔္လူးၿပီး နတ္ပူးသလို ျဖစ္လာေပၿပီ။ ဦးမင္းသူသည္ သူ၏ခါးမွ လုံခ်ည္ကို ေျခမႏွင့္ ညႇပ္၍ ေအာက္ဖက္သို႔ ဆြဲခြၽတ္လိုက္သျဖင့္ သူ၏ လိင္တန္ႀကီးမွာ သူမေစာက္ဖုတ္ခုံးေလးႏွင့္ ခ်ိန္သားကိုက္စြာပင္ တည့္မတ္၍ ေနေလသည္။

သူသည္ ေစာက္ဖုတ္ကို ပြတ္ေနသာလက္ျဖင့္ လိင္တံႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းတေလွ်ာက္ကို ပြတ္တိုက္ေပးေနျပန္သျဖင့္ သူမသည္ ခါးေလးကို ေကာ့၍ ေကာ့၍ တက္လာမိ၏။ ဦးမင္းသူသည္ ျပတ္ထြက္လုမတတ္ စုပ္ယူထားေသာ အိမ့္ေခ်ာႏႈတ္ခမ္းအစုံကို လႊတ္ေပးလိုက္ကာ သူ၏လိင္တံ ဒစ္ၿပဲႀကီးႏွင့္ ကာမခလုတ္ျဖစ္သည့္ ေစာက္ေစ့ျပဴးျပဴးေလးကို ထိုးဆြကလိေပးေန၏။ “အန္ကယ္… ဖယ္ပါ အန္ကယ္ရယ္.. အိမ့္ေခ်ာကို သနားရင္လႊတ္ပါ”ဟု မည္သို႔မွ် ႐ုန္းကန္၍ မရႏိုင္ေၾကာင္း သိသျဖင့္ အသနား ခံလိုက္၏။ “အခု အေျခအေနက်ေတာ့မွ မလႊတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးကြယ္.. အန္ကယ္ မင္းကို ခ်စ္လဲခ်စ္တယ္.. ၿပီးေတာ့ စိတ္လဲ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး အိမ့္ေခ်ာ.. အန္ကယ္ကို ခ်စ္ခြင့္ေပးပါေတာ့ေနာ္” ဦးမင္းသူက ထိုသို႔ေျပာၿပီး လိင္တန္ဒစ္ၿပဲႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ အျပန္အလွန္ ပြတ္တိုက္ေပးရင္း ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို စုပ္လိုက္ျပန္သည္။ မည္မွ်ပင္ သေဘာတူ ၾကည္ျဖဴျခင္းမရွိခဲ့ေသာ အိမ့္ေခ်ာသည္ ဦးမင္းသူ၏ လိင္တံဒစ္ဖ်ားက မည္သည့္ဆန႔္က်င္ဘက္ လိင္သတၱဝါ၏ ကိုင္တြယ္ျခင္းကို မခံခဲ့ရဘူးသည့္ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းႏွင့္ ရသာဖူးေခၚ ေစာက္ေစ့ျပဴးေလးကိုပါ ထိထိမိမိ ကလိေပးေနေသာေၾကာင့္ သူမသည့္ မခ်ိတင္းကဲ ျဖစ္လာကာ ကာမရိပ္တို႔ တရိပ္ရိပ္တက္လာရ‌ေတာ့၏။ တဖန္ သူမႏႈတ္ခမ္းအစုံကို စုပ္ယူ၍ ေနျပန္ေသာေၾကာင့္ ဘဝင္ဖိုလႈိက္ ရင္တြင္းခိုက္ေအာင္ မ်က္လုံးမ်ား ေမွးမွိတ္လာေအာင္ နဖူးေတ့ဒူးေတ့ ခံစားေနရၿပီ မဟုတ္ေလာ။ သူမ ၿငိမ္သက္သြားသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ဦးမင္းသူသည္ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို လႊတ္ကာ သူမေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား၌ ထိုင္လိုက္ၿပီး လုံးက်စ္ေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံးအား သူ႔ပုခုံး တဖက္တခ်က္စီတြင္ ထမ္းတင္လိုက္ရာ သူမေျခေထာက္မ်ားမွာ ေဘးသို႔ကား၍ တစ္တီးတူးပုံစံ ျဖစ္သြားေလ၏။ မို႔ေမာက္ကားစြင့္ေနသည့္ မုန႔္ေပါင္းသ႑ာန္ရွိ ေစာက္ဖုတ္ခုံးျပင္ေလးမွာ အလည္မွ ဟတ္တက္ကြဲသြားကာ နီရဲေသာ ေစာက္ေခါင္းဝႏွင့္ ေစာက္ေစ့တို႔မွာ အကြင္းသား အလင္းသား ေပၚထြက္လာေပၿပီ။ ဦးမင္းသူသည္ ပြင့္အာလာေသာ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ႏွင့္ ေစာက္ေစ့နီတာရဲေလးတို႔ကို သူ၏ဒစ္ဖ်ားျဖင့္ ထက္ေအာက္ အျပန္အလွန္ ထိုးဆြကလိ၍ ေပးလိုက္ရာ အိမ့္ေခ်ာသည္ တင္ပါးႏွစ္လုံးအား ေကာ့ေကာ့ေပးလာလွ်က္ တလူးလူး တလြန႔္လြန႔္ျဖင့္ ရမက္ေဇာမွာ ဒီေရအလား တသိမ့္သိမ့္ ပို၍ တက္လာခဲ့ရျပန္သည္။ “အန္ကယ္… ယားတယ္… ယားတယ္… အိုး”ဟု မပြင့္တပြင့္ ေလသံေလးျဖင့္ ေျပာၾကားလိုက္၏။

သို႔တိုင္ေအာင္ သူက သူမ၏ ေစာက္ေစ့ေလးကိုသာ ဖိ၍ ဖိ၍ ကလိေပးေနျပန္သျဖင့္ သူမက မေအာင့္ႏိုင့္သည့္အခါတြင္ “အိုး… အန္ကယ္ရယ္… က်မယားလွပါၿပီ.. မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး.. ေတာ္ပါေတာ့”ဟု ခါးကေလးေကာ့၍ ေျပာျပန္ေသာေၾကာင့္ သူမ ရမက္ေဇာႂကြလာၿပီ ဆိုတာကို ဦးမင္းသူက သေဘာေပါက္လာမိ၏။ ရမက္ေဇာ ျပင္းထန္းလာေသာေၾကာင့္ တုတ္ခိုင္က်စ္လစ္ေသာ ေပါင္လုံးႀကီးမ်ားကို ကား၍ ကား၍ ေပးလာရာ အိမ့္ေခ်ာ၏ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းမွာ အစြမ္းကုန္ ၿပဲအာ၍ေနသျဖင့္ ဦးမင္းသူသည္ လိင္တံဒစ္ဖ်ားအား ေစာက္ေခါင္းဝတြင္ ေတ့လိုက္ၿပီး ဖင္ပိုင္းကို အသာႂကြ၍ အားကုန္ေဆာင့္ခ်လိုက္ရာ “ဗ်စ္… ေဖာက္… ဗ်စ္… ဗ်စ္… ဖ်ိ.. ဖ်ိ.. ဗ်ိ.. ဖတ္…”ဟူေသာ သူ၏လိင္တန္ႀကီးက ကာမရာဂ စပ္ယွက္စရာ လမ္းေၾကာင္းပင္ ေကာင္းစြာမပြင့္ေသးသည့္ ၿမီးေကာင္ေပါက္မေလး၏ ေစာက္ေခါင္းႏွင့္ အပ်ိဳေမွးကို ခြဲေဖါက္၍ ဝင္သြားသံႏွင့္အတူ “အိုး.. မာမီ”ဟု တခြန္းသာ ေအာ္ႏိုင္ၿပီး အိမ့္ေခ်ာမွာ သတိလစ္သလို ျဖစ္သြားေလသည္။ အိမ့္ေခ်ာတေယာက္ မခ်ိမဆန႔္ ခံလိုက္ရသည့္ ေဝဒနာေၾကာင့္ တခုခုျဖစ္သြားၿပီးေလာဟူသည့္ စိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ ဦးမင္းသူသည္ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ သပ္႐ိုက္ထည့္ထားသလို ၾကပ္တည္းစြာ နစ္ျမဳပ္ေနေသာ ၆လက္မခန႔္ရွိ လိင္တံႀကီးကို အတင္းဆြဲႏႈတ္လိုက္ရာ “ဗြိ.. ႁပြတ္” ဟူေသာ အသံႀကီးႏွင့္အတူ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ ျပန္ထြက္လာ၏။ “အား.. ကြၽတ္.. ကြၽတ္.. ကြၽတ္.. နာတယ္… နာတယ္… အမေလးေနာ္.. က်မေသပါေတာ့မယ္.. ဟီး…. ဟီး… ဖယ္.. ဖယ္ပါအန္ကယ္.. က်မမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး”ဟု နာက်င္ေဝဒနာေၾကာင့္ ငိုေကြၽးရႈိက္ငင္ကာ ေျပာလိုက္ေလသည္။ “ငိုမေနပါနဲ႔ အိမ့္ေခ်ာရယ္.. ခဏၾကာရင္ .. နာတာ ေပ်ာက္သြားမွာပါ.. ေနာ္.. ခဏေလး ေအာင့္ခံလိုက္ပါ ခေလးရယ္”။ ထိုသို႔ ဦးမင္းသူက ေျပာၿပီး ေစာက္ေစ့ကေလးကို လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ကလိေပးရင္း အပ်ိဳေမွးေပါက္သြားသျဖင့္ ေသြးမ်ားထြက္ေနေသာ ေစာက္ေခါင္းဝသို႔ သူ၏ဒစ္ၿပဲႀကီးကို ေတ့ကာ တေျဖးေျဖး ထိုး၍ ထိုး၍ သြင္းလိုက္ျပန္ေလသည္။ “အို.. နာပါတယ္ဆိုမွ ေျပာလို႔မရေတာ့ဘူးလား.. ဒီမွာ ေအာက္က နာလို႔ ေသေတာ့မယ္.. သူကအေပၚကလုပ္တုန္း.. ေတာ္ပါေတာ့.. အန္ကယ္ရယ္” ဟု သူမက ေတာင္းပန္ရွာ၏။ “ခဏေလး နာတာကို ေအာင့္ခံလိုက္စမ္းပါ ခေလးရယ္.. ေနာ္.. ေတာ္ေတာ္ၾကာ.. အနာေပ်ာက္သြားရင္.. မင္းေကာင္းလာမွာပါ အိမ့္ေခ်ာရာ” ေျပာေျပာဆိုဆို ဦးမင္းသူသည္ သူ၏လိင္တံႀကီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ခန႔္ ေျဖးညင္သာစြာ အသြင္းအႏႈတ္လုပ္ေပးလိုက္ရာ “ဖြတ္.. ဖ်စ္…ဖတ္.. ႁပြတ္… စြပ္.. စြပ္.. ဘြတ္… ႁဗြတ္…ဘလစ္” အသံမ်ားက စီးဝါးခ်က္အညီ ထြက္ေပၚလာသျဖင့္ အိမ့္ေခ်ာမွာလည္း ထြန႔္ထြန႔္လူး ျဖစ္လာရာမွ နာက်င္မႈကို ေအာင့္အီးမ်ိဳသိပ္ကာ တေျဖးေျဖး ၿငိမ္က်သြား၏။

အိမ့္ေခ်ာတေယာက္ သူ၏လိင္တံကို ခံႏိုင္ရည္ရွိလာမွန္း သိသျဖင့္ ဦးမင္းသူသည္ အထိုးအေဆာင့္ အလိုးအေညႇာင့္တို႔ကို သြက္သြက္ေလး လုပ္ေပးလိုက္သည္။ သူ၏တုတ္ခိုင္ရွည္လ်ားေသာ လိင္တံႀကီးက သူမ၏ က်ဥ္းေျမာင္းလွေသာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ ထိုးစိုက္ကာ ဝင္သြားတိုင္း ေစာက္ဖုတ္နခမ္းသားတို႔မွာ လိင္တန္ႏွင့္အတူ အထဲသို႔ ခြက္ဝင္သြားၿပီး အျပင္သို႔ ဆြဲႏႈတ္လိုက္လွ်င္လည္း ေစာက္ဖုတ္တျပင္လုံးမွာ ႂကြ၍ပါလာေလ၏။ သူ၏လိင္တံႀကီးသည္ ၿမီးေကာင္ေပါက္မေလး၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းဝယ္ မခ်ိမဆန႔္ ထိုးစိုက္ေန႐ုံသာမက ေစာက္ဖုတ္နခမ္းသာမ်ားမွ အထစ္အရစ္မရွိဘဲ တင္းၾကပ္လွသျဖင့္ ဦးမင္းသူအဖို႔ အရသာထူးကို ေတြ႕ေနရေလ၏။ “အိမ့္ေခ်ာ နာေသးလား အခ်စ္ရယ္ ေျပာပါဦး”ဟု သူမ၏ ေစာက္ေစ့ေလးကို လက္ညႇိဳးႏွင့္ လက္မညႇပ္ကာ ဆြဲယူရင္း ေမးလိုက္၏။ “မေမးနဲ႔… သူ ေတာ္ေတာ္ရက္စက္တယ္… အိမ့္ေခ်ာကို ေသမေလာက္ နာေအာင္လုပ္ရက္တယ္” ဟုေျပာကာ သူမသည္ စိတ္ဆိုးဟန္ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ေျပာဆိုလိုက္ေသာ္လည္း သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွာ အၿပဳံးရိပ္ေလး သန္းေနသည္။ “ဒါကေတာ့.. ခေလးက အပ်ိဳႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးဆိုေတာ့ လုပ္လုပ္ျခင္း နာတာေပါ့ကြယ္.. ေဟာ.. အခုေတာ့.. နာေသးလား… အန္ကယ္ အေပၚက လုပ္ေပးတာ ဇိမ္မရွိဘူးကလား.. ကဲ.. ေျပာစမ္းပါဦး” ဟုေျပာကာ လိင္တန္ႀကီးအား ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ ကေလာ္လိုးေပးရင္း ေမးလိုက္ျပန္ေလသည္။ “သိဘူး… နားရွက္စရာေတြ ေျပာေနတယ္.. အစကေတာ့.. အရွက္အေၾကာက္ႀကီးတဲ့ လူလိုဘဲ.. အခုေတာ့.. ေတာ္ေတာ္ညစ္ပတ္တယ္” “ကဲ.. မင္း မနာေတာ့ဘူးဆိုရင္.. အန္ကယ္ အားရပါးရ လုပ္ခ်င္တယ္ကြယ္” ဦးမင္းသူက အိမ့္ေခ်ာ၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္း၌ နစ္ျမႇဳပ္ေနေသာ လိင္တံႀကီးကို ျပန္လည္ဆြဲႏႈတ္ၿပီး သူမ၏ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို တင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ကာ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍ လိုးလိုက္ရာ “ႁပြတ္.. ဖ်စ္… ဖ်စ္… ဖ်စ္… ဘြတ္.. ဗ်စ္… ဗ်စ္… ႁပြတ္.. ဖတ္.. ဖတ္.. စြပ္.. စြိ”ဟူေသာ အသံမ်ားက အခန္းအတြင္းဝယ္ က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာသံႏွင့္အတူ “လုပ္… လုပ္.. နာနာလုပ္… ဟီး.. ဟီး.. က်မအဖုတ္ထဲ တမ်ိဳးႀကီး အင့္.. အင့္… ထြက္ ထြက္ခ်င္လာပီ..ဟင့္ ဟင့္” အိမ့္ေခ်ာ၏ ရမက္ညည္းသံအဆုံးတြင္ ဦးမင္းသူက လိင္တံႀကီးကို ေစာင္ေခါင္းထဲသို႔ အခ်က္သုံးဆယ္ခန႔္ စက္ေသနတ္ ပစ္သလို ဒလၾကမ္း လိုးေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။

မၾကာမီပင္ သူ၏ဒစ္ဖ်ားမွ သုတ္ေရမ်ားက အိမ့္ေခ်ာ၏ သားအိမ္အတြင္းသို႔ ပန္းထည့္လိုက္ရာ ႏွစ္ဦးသားမွာ လူ႔ေလာကႀကီးကို ေမ့ေပ်ာက္သြားမတတ္ ကာမဆႏၵကို ျပည့္ျပည့္ဝဝႀကီး ခံစားသြားၾကရေလေတာ့သည္။ “ကဲ.. ဖယ္ပါေတာ့ အန္ကယ္ရယ္… ေတာ္ၾကာ.. တေယာက္ေယာက္ ျမင္သြားပါဦးမယ္” သူမက ေျပာရင္း ေစာက္ေခါင္းအတြင္း၌ လိင္တံႀကီး ႏွစ္ျမဳပ္ကာ ေမွးေနသည့္ ဦးမင္းသူ၏ ရင္းဘတ္ကို တြန္းရင္း ေျပာလိုက္၏။ ထိုအခါက်မွပင္ ဦးမင္းသူက သူမေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ “ဘလြတ္”ကနဲ ျမည္ေအာင္ ဆြဲႏႈတ္လိုက္ၿပီး သူမ၏ ကိုယ္ခႏၶာေပၚမွ လွိမ့္ဆင္းသြား၏။ အိမ့္ေခ်ာကလည္း ေဘာင္းဘီၾကပ္ေလးကို ျပန္ဝတ္၍ အခန္းအတြင္မွထြက္လာရာ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာ ေအာင့္ေတာင့္ေတာင့္ျဖင့္ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ေပါင္ကြတတျဖစ္ေနေလသည္။ ဦးမင္းသူသည္ သူမႏွင့္အတူ ထြက္လာရင္ သူမ၏သိမ္ငယ္ေသာ ခါးေလးကို လက္တဖက္ျဖင့္ သိုင္းဖက္ထားရာမွ “အိမ့္ေခ်ာ… ငါဟာမင္းရဲ႕ ပန္းဦးကို ပန္ဆင္လိုက္တဲ့ လူတေယာက္ဘဲဆိုတာကိုေတာ့.. မေမ့နဲ႔ေနာ္.. ငါဟာ မင္းရဲ႕အခ်စ္ဦးဘဲ” “အန္ကယ္က က်မရဲ႕ ကာမကို အတင္း ဒျမတိုက္ယူခဲ့သလို ယူခဲ့႐ုံနဲ႔.. အခ်စ္ဦးလို႔ မေခၚႏိုင္ပါဘူး… က်မက အခ်စ္ဦး ရွိၿပီးသားပါ” ဟု အိမ့္ေခ်ာက မ်က္ႏွာထား တည္တည္ႏွင့္ ေျပာလိုက္၏။ ဦးမင္းသူသည္ အိမ့္ေခ်ာ၏ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို တင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္ၿပီး “ဒီမွာ အိမ့္ေခ်ာ… မင္းေျပာခ်င္ရာေျပာ ငါဟာ မင္းရဲ႕ အပ်ိဳေမွးကို ထိုးေဖာက္ခြဲၿပီး.. မင္းရဲ႕သားအိမ္ထဲမွာ… ငါ့ရဲ႕သုတ္ေသြးေတြ ထည့္ေပးလိုက္ၿပီ.. ဒါဟာ.. ငါရဲ႕ သႏၶမ်ိဳးေစ့ေတြကို မင္းကိုယ္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္တာဘဲ… အခုအေျခေရာက္ၿပီးမွ မင္းငါ့ကို ေမ့ျပစ္မယ္ဆိုရင္ မင္းထိုက္နဲ႔ မင္းကံဘဲ” “မိန္းကေလးတေယာက္ကို… ကိုယ္ျပဳခ်င္သလို ျပဳၿပီး အန္ကယ္ကို ယူရမယ္ဆိုတာ.. ေတာ္ေတာ္ရီစရာ ေကာင္းေနတယ္.. ကိုယ့္အသက္အ႐ြယ္မွ ကိုယ္အားနာတတ္ဘို႔ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္… ဖယ္ပါေလ.. ဒါေတြဆက္ေျပာေနလို.. အေၾကာင္းမထူးပါဘူး” ဟုေျပာကာ အိမ့္ေခ်ာသည္ တိုက္ခန္းအတြင္းမွ ထြက္ၿပီး တဖက္ၿခံသို႔ ကူးသြားေလေတာ့၏။ တိုက္ခန္းအတြင္းဝယ္ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ဦးမင္းသူသည္ ဧည့္ခန္းအတြင္းရွိ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္ရင္း စီးကရက္တလိပ္ကို မီးညႇိကာ မွိန္းေန၏။ သူ၏စိတ္တြင္းဝယ္ ၿမီးေကာင္ေပါက္မေလးႏွင့္အတူ အဘယ္ပုံ ေပ်ာ္ျမဴးခဲ့ၾကသည္ကို စားၿမဳံ႕ျပန္ေနရာ သူသည္ တဆယ္ေက်ာ္ငါးႏွစ္ပတ္လည္း အပ်ိဳထြတ္ထြတ္ေလးတဦးအား ဤကဲ့သို႔ ပန္းဦးေခြၽရလိမ့္မည္ဟု အဘယ္ကာလကမွ် စိတ္ကူး၍ပင္ မရခဲ့ေခ်။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ ခ်စ္ေသြးႂကြခ်ိန္ဝယ္ သူသည္ ေအာင္ေသေအာင္သား စားခဲ့ရၿပီး မဟုတ္ပါေလာ။

ယေန႔သည္ကား တနဂၤေႏြေန႔ ျဖစ္သျဖင့္ အိမ့္ေခ်ာသည္ ေရကူးဝတ္စုံဝတ္ကာ ၿခံဝင္းအတြင္းရွိ ေလွဆိပ္တြင္ ဆိုက္ကပ္ထားသည့္ ႏွစ္ေယာက္စီးေလွငယ္ကို ေလွာ္ၿပီးလွ်င္ တဘက္ၿခံမွ ေလွဆိပ္သို႔ ေရာက္လာ၏။ ေလွဆိပ္တြင္ ေရကူးေဘာင္းဘီတိုေလးကိုဝတ္ကာ ေစာင့္ေနသူကား ေမာင္တိုးေပတည္း။ အိမ့္ေခ်ာက ေလွဦးကို ကမ္းကပ္ေပးလိုက္ေသာအခါ ေမာင္တိုးသည္ ေလွေပၚလွမ္းတက္ကာ ကမ္းမွ ခြာလိုက္ၾက၏။ ေလွေပၚတြင္ ထိုင္ခ်ရင္း ေမာင္တိုးသည္ အိမ့္ေခ်ာအား လည္ျပန္လွဲ႔ကာ ေရကူးဝတ္စုံကို ကိုယ္ေပၚတြင္ ခ်ပ္ယပ္တင္းၾကပ္စြာ ဝတ္ထားသျဖင့္ မို႔ေမာက္စြင့္ကားေနသည့္ ကိုယ္ခႏၶာ၏ အစိတ္အပိုင္းတို႔ကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနမိ၏။ “အိမ့္ေခ်ာ.. မင္းဟာ တေန႔ထက္တေန႔… အလွေတြ တိုးလာပါလားကြာ” “ေတာ္စမ္းပါ.. ကိုႀကီးတိုးရာ… လွ်ာအ႐ိုးမရွိတိုင္း.. ပလီပလာေျပာဘို႔ဘဲ တတ္တယ္” အိမ့္ေခ်ာက ေမာင္တိုးသည္ မိမိငယ္ခ်စ္ဦးပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ၏႐ိုးအမႈေၾကာင့္ ယခုအခါ မိမိမွာ အပ်ိဳရည္ပ်က္သြားသည္ကို ေတြးမိကာ စိတ္လည္းမေကာင္း၊ ေဒါသလည္း ျဖစ္မိကာ ေျပာလိုက္၏။ “ကိုယ့္ ငယ္ခ်စ္ဦးမို႔.. ပလီပလာေျပာတာကို စိတ္ဆိုးသလား အခ်စ္ရယ္” “သြားစမ္းပါ.. ကိုႀကီးတိုးဟာ.. လူအ.. လူနဘဲ.. သိလား”ဟု အိမ့္ေခ်ာက ႏႈတ္ခမ္းကေလးစူကာ ရန္ေတြ႕လိုက္ေလသည္။ “ဘာ… ဘာ.. ကိုယ့္ကို လူအ… ဟုတ္လား… ကဲ.. ေျပာဦး.. ေျပာဦး”ဟု ဆိုကာ ေမာင္တိုးသည္ ေလွငယ္ကို တိမ္းေမွာက္မသြားေစရန္ လက္ျဖင့္ထိမ္းကာ အိမ့္ေခ်ာ၏ ကိုယ္ကို ေရွ႕သို႔ကိုင္းၫႊတ္လာေအာင္ ဆြဲယူၿပီး သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးႏွစ္လႊာကို ငုံခဲ့၍ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းစုပ္ယူလိုက္၏။ အိမ့္ေခ်ာသည္ ပူးကပ္ေနသည္ ေမာင္တိုး၏ မ်က္ႏွာကို တြန္းခြာလိုက္ရင္း “ေတာ္ပါ.. အခုမွ အကဲပို.. လူေတြျမင္ကုန္ပါ့မယ္” ဟု သူမက ညဳတုတုေျပာလိုက္၏။ “လူေတြျမင္မွာစိုးလို႔.. မျမင္ကြယ္ရာဆိုရင္ သေဘာရွိ ဟုတ္လား… ဟဲ.. ဟဲ”ဟု ေမာင္တိုးက ႐ႊတ္ေနာက္ေနာက္ေျပာရင္းက ေလွငယ္ကို ခပ္သြက္သြက္ ေလွာ္ခတ္ေနသည္။ “ေတာ္စမ္းပါ.. ေနာက္ဖို႔ဘဲ တတ္တယ္. ေနာက္ဦး.. ေနာက္ဦး”ဟုဆိုကာ အိမ့္ေခ်ာက ေမာင္တိုး၏ ေက်ာျပင္အား လက္သီးဆုပ္ေလးျဖင့္ ထုကာ တရိပ္ရိပ္ေျပးေနသည့္ ေလွငယ္ေပၚတြင္ လိုက္ပါလာေလ၏။ မၾကာမီပင္ သူတို႔ႏွစ္ဦး ေလွာ္ခတ္လာသည့္ ေလွကေလးမွာ လူျပတ္လပ္ေသာ ၾကက္ကြၽန္းဘက္သို႔ ေရာက္ရွိသြားေလသည္။

“ကဲ အိမ့္ေခ်ာ.. ေလွဆိုက္ၿပီ ကိုယ္တို႔ ဒီမွာ ေရကူးၾကရေအာင္”ဟု ေမာင္တိုးက ေျပာဆိုၿပီး ကမ္းစပ္သို႔ ကပ္လိုက္ေလသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦး ကမ္းေပၚသို႔ ေရာက္သြားသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ အႀကံသမား ေမာင္တိုးက အိမ့္ေခ်ာ၏လက္ကိုဆြဲကာ လူမျမင္ႏိုင္သည္ ခ်ဳံကြယ္တခုသို႔ ေခၚေဆာင္လာ၏။ “ကိုႀကီးတိုးကလဲကြာ.. လူျမင္ကြင္းႀကီးမွာ.. ဘာမ်ားလုပ္မလို႔လဲ.. တေယာက္ေယာက္ ေတြ႕သြားလို႔ အရွက္ကြဲေနပါ့မယ္”ဟု အိမ့္ေခ်ာက ေျပာေသာ္လည္း တဇြတ္ထိုးသမား ေမာင္တိုး ေခၚရာသို႔သာ ပါခဲ့ရေလသည္။ “ကဲ.. ဒီခ်ဳံပုတ္အကြယ္.. ေဟာဒီက ျမက္ေမြ႕ယာ ကဗၺလာေပၚမွာ ထိုင္ၿပီး ခ်စ္တင္းႏွီးေႏွာတာ ဘယ္သူျမင္မွာတဲ့လဲ.. လာ.. ဒီမွာထိုင္” ဟု ေျပာကာ ေမာင္တိုးက သူမ၏ လုံးက်စ္ေသာ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို သူ႔ရင္ခြင္ဝယ္ ေပြ႕ဖက္ၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္ၾက၏။ သူ၏ ရင္ခြင္တြင္းဝယ္ မွီထိုင္ေနေသာ အိမ့္ေခ်ာ၏ ကိုယ္အထက္ပိုင္းမွ ကားစြင့္မို႔ေမာက္ေနသည့္ စေနႏွစ္ခိုင္ကို ေရကူးဝတ္စုံေပၚမွ ျမင္ေတြ႕ရသည္ကို အားရေက်နပ္ျခင္းမရွိေသာ ေမာင္တိုးက အသားပကတိကို ကိုင္တြယ္၍ ၾကည့္လိုစိတ္မ်ား တဖြားဖြားေပၚလာမိ၏။ ထိုမွတဖန္ သူ၏မ်က္လုံးမ်ားက ေအာက္ပိုင္းဆီသို႔ ၾကည့္မိျပန္ေသာ္ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္သာ ေပါင္တံျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႀကီးႏွင့္ ေပါင္ရင္းဂြဆုံမွ ဖါးခုံညႇင္းပမာ အထင္းသား မို႔ေမာက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အုံကို ၾကည့္ကာ ရင္ဝယ္ ဖိုလႈိက္လာသည္။ “အိမ့္ေခ်ာ…. အိမ့္ေခ်ာ… ကိုယ္ မင္းကို ခ်စ္ေတာ့မယ္ေနာ္” ေမာင္တိုးက အိမ့္ေခ်ာ၏ ေမးေလးကို လက္ျဖင့္ ပင့္မကာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို အားရပါးရ တႁပြတ္ႁပြတ္ စုပ္ယူလိုက္သည္။ သူ၏ ေက်ာျပင္က်ယ္ႀကီးအား အိမ့္ေခ်ာက သိုင္းဖက္၍ မ်က္လုံးမ်ား ေမွးကား စင္းသြားေလသည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းပါးႏွစ္လႊာအား ငုံခဲ၍ စုပ္ယူေနရင္း ေမာင္တိုးက အိမ့္ေခ်ာ၏ ေရကူးဝတ္စုံမွ ႀကိဳးကို တေျဖးေျဖး ျဖဳတ္ခ်လိုက္ရာ ကိုယ္ခႏၶာအေပၚပိုင္းမွာ ဗလာက်င္းသြားေပၿပီ။ သူက သူမႏႈတ္ခမ္းကို လႊတ္လိုက္၏။ “ဟင္.. ကိုႀကီးတိုး.. ဘာျဖစ္လို႔ အက်ႌႀကိဳးျဖဳတ္ရတာလဲ.. တေယာက္ေယာက္ ေတြ႕သြားလို႔ အရွက္ကြဲေနပါဦးမယ္.. ျပန္ခ်ည္ေပးကြယ္” “ဒီေနရာက လူျပတ္ပါတယ္ကြယ္… အကို႔ကို တကယ္ခ်စ္႐ိုးမွန္ရင္ အခုလို အခါအခြင့္သင့္တုန္း ခ်စ္စမ္းပါရေစလားကြယ္.. ေနာ္..ေနာ္” ရမက္ေဇာ ျပင္းထန္လာၿပီးျဖစ္ေသာ ေမာင္တိုးက သူမအား ေပါင္ေပၚ လွဲသိပ္လိုက္ၿပီး ႏို႔အုံတဖက္ကို လက္ျဖင့္ဆုပ္နယ္ ေဆာ့ကစားရင္း က်န္ႏို႔တလုံးကို ပါးစပ္ျဖင့္ တႁပြတ္ႁပြတ္ျမည္ေအာင္ စို႔ေပးလိုက္ရာ အိမ့္ေခ်ာမွာ ထြန႔္ထြန႔္လူးသြားၿပီး “အဟင့္.. ယားတယ္ကြယ္.. ယားတယ္”ဟု သူမဆီက မပြင့္တပြင့္ ေလသံေလး ထြက္လာေတာ့၏။

အိမ့္ေခ်ာသည္ ေမာင္တိုးက ႏို႔သီးေခါင္းေလးအား အားျပင္းျပင္းျဖင့္ စုပ္ေပးလိုက္တိုင္း သူမတကိုယ္လုံးမွာ တလူးလူး တလြန႔္လြန႔္ႏွင့္ ျဖစ္ေန၏။ ေမာင္တိုးကလည္း သူမႏို႔သီးေခါင္းအား စုပ္ေနရာမွ သူမခါးေအာက္ပိုင္းတြင္ က်န္ရွိေနေသးေသာ ေဘာင္းဘီအဆက္ကို ခြၽတ္ရန္ ႀကိဳးစားေနသည္။ “ကိုႀကီးတိုး.. ေဘာင္းဘီကို ဘာျဖစ္လို႔ ခြၽတ္ေနတာလဲကြယ္… အဲဒီအထိေတာ့ ဒီမွာ အလိုမလိုက္ပါရေစနဲ႔ေနာ္… အိမ့္ေခ်ာ ဘယ္လိုမွ စိတ္မလုံလို႔ပါ”ဟု သူမ၏ခါးမွ ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ေနေသာ ေမာင္တိုးလက္အား ဆုပ္ဆြဲရင္းက ေတာင္းပန္ေနသည္။ “ဒီေနရာက လုံပါတယ္ အိမ့္ေခ်ာရယ္.. ကိုယ္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့လို႔.. ျငင္းမေနပါနဲ႔ေတာ့ အခ်စ္ရယ္” ဟုေျပာကာ ေမာင္တိုးက အိမ့္ေခ်ာ၏ ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ရာ “အို.. ကိုႀကီးတိုး… အိမ့္ေခ်ာရွက္တယ္… အဟင့္.. အဟင့္”ဟု ေျပာၾကားလိုက္ရင္း အိမ့္ေခ်ာက သူမမ်က္ႏွာကို လက္ဖဝါး ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အုပ္ထားလိုက္ေလသည္။ ေမာင္တိုးသည္ သူ႔ေရွ႕ေမွာက္မွာ အဝတ္ဗလာက်င္း၍ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ျဖစ္ေနသည့္ အိမ့္ေခ်ာ၏ ကိုယ္ခႏၶာတခုလုံးအား ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနမိသည္။ သူမခႏၶာကိုယ္တခုလုံးမွာ ေနေရာင္တြင္ ဝင္းလဲ့႐ႊန္းတင့္ေန၏။ သူမ၏ ကိုယ္ခႏၶာအထက္ပိုင္းတြင္ မို႔ေမာက္ကားစြင့္ မာက်စ္ေနသည့္ ႏို႔အုံေလးမ်ားမွာ လုံးဝန္း၍ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားမွာလည္း နီရဲေန၏။ ဝင္းဝါျဖဴေဖြးေနေသာ ဝမ္းဗိုက္သားမွာလည္း သိမ္ငယ္ေသာခါးျဖင့္ လုက္ဖက္စြာ ခပ္မို႔မို႔ေလးျဖစ္ေန၍ ျမင္ရသူ ေမာင္တိုးကို ဘဝင္တသိမ့္သိမ့္ တုန္ခိုက္ေစေတာ့သည္။ သူ၏ေပါင္ေပၚ တင္ထားသည့္ အိမ့္ေခ်ာ၏ကိုယ္ခႏၶာအား ေမာင္တိုးက မ်က္ခင္းျပင္ေပၚတြင္ ပက္လက္ကေလး ခ်လိုက္ၿပီး သူ၏ေဘာင္းဘီတိုေလးကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ ေငါက္ကနဲ ထြက္ေပၚလာသည့္ တင္းေျပာင္ ေတာင္ထေနသည့္ လိင္တံႀကီးကို အိမ့္ေခ်ာက မ်က္လုံး ဖြင့္ၾကည့္ရင္း “အိုး.. ကိုႀကီးတိုး. ကိုႀကီးတိုးဟာႀကီး… အိမ့္ေခ်ာ ေၾကာက္တယ္ကြယ္.. အဟင့္.. အိမ့္ေခ်ာဟာေလး ကြဲၿပဲကုန္လိမ့္မယ္.. ေၾကာက္တယ္ကြယ္”ဟု သူမက ေျပာဆိုေသာ္လည္း ဦးမင္းသူ၏ ႀကီးထြားရွည္လ်ားေသာ လိင္တံႀကီး၏ အလိုးအေညႇာင့္ ခံၿပီးသား ျဖစ္လင့္ကစား သူမကိုယ္သူမ အပ်ိဳထြတ္ထြတ္ေလးပမာ ေၾကာက္အားပိုဟန္ျဖင့္ ေျပာလိုက္ျခင္းပင္ မဟုတ္ပါေလာ။

“ေအာ္.. အိမ့္ေခ်ာကလည္း ခက္လိုက္တာ.. မင္း နာေအာင္ ကိုယ္လုပ္ရက္ပါ့မလား.. အားရပါးရ ခ်စ္စမ္းပါရေစလား… အခ်စ္ရယ္”ဟု ေျပာကာ ေမာင္တိုးက အိမ့္ေခ်ာ၏ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္း ေစ့ေနသည့္အတိုင္း ထပ္လွ်က္သား ေမွာက္ခ်လိုက္ရာ သူ၏လိင္တံမွာ ေစာက္ေခါင္းထဲမဝင္ဘဲ ေဘးသို႔ ေခ်ာ္ထြက္သြား၏။ အိမ့္ေခ်ာစိတ္ထဲတြင္ ေမာင္တိုးသည္ လူပ်ိဳစစ္စစ္ပင္ ျဖစ္သည္ဟု ယုံၾကည္ကာ သူမကိုယ္တိုင္ လမ္းေၾကာင္းေဖးမမွ ကာမစခန္း ပြင့္လန္းေတာ့မည္ဟု သိရွိသြားေလသည္။ “ကိုႀကီးတိုးကလဲကြာ.. သူ႔ဟာႀကီးက အိမ့္ေခ်ာ ေပါင္ၾကားထဲမွာ… ၾကည့္လဲၾကည့္ပါဦး ဆရာႀကီးရဲ႕” သူမက လမ္းေၾကာင္းေပးလိုက္သျဖင့္ ေမာင္တိုးသည္ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း အမူအယာျဖင့္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္လိုက္သည့္အခိုက္ အိမ့္ေခ်ာက သူမေပါင္ႏွစ္ဖက္အား ေမာင္တိုး၏ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ေပၚသို႔ ေျမႇာက္ကား၍ တင္ေပးလိုက္၏။ ထိုသို႔ ျပဳလုပ္ေပးလိုက္သျဖင့္ အိမ့္ေခ်ာ၏ ေစာက္ဖုတ္မွာအလယ္မွ ဟၿပဲသြားကာ အသင့္ျဖစ္ေနသည္။ ေမာင္တိုးက လိင္တံ ဒစ္ဖ်ားကို ေစာက္ေခါင္းဝတြင္ ေတ့ကာ သူ႔ဖင့္ကို အသာႂကြ၍ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ခ်လိုက္ရာ “ဖ်စ္.. ဖ်ိ… ဖ်ိ… ဖ်ိ..ဗရစ္တစ္တစ္”ဟူေသာ အသံႏွင့္အတူ ကာမေရွ႕ေျပး ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ား နည္းပါးေနေသးသည့္ အိမ့္ေခ်ာ၏ ေစာက္ေခါင္း က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲသို႔ မခ်ိမဆံ့ ဝင္သြားသလို “အမေလး..ေလး… ေသပါၿပီ ကိုႀကီးတိုးရယ္… က်မဟာေလး စုတ္ျပတ္ကုန္ပါၿပီ.. ကြၽတ္.. ကြၽတ္”ဟု နာက်င္မႈဒဏ္ကို မခံႏိုင္ေသာ အိမ့္ေခ်ာအသံက ထြက္ေပၚလာေလသည္။ အမွန္အားျဖင့္ အိမ့္ေခ်ာသည္ ေမာင္တိုး၏ လိင္တံထက္ ႀကီးမားေသာ ဦးမင္းသူ၏လိင္တံ အလိုးကို ခံဖူး၍ အေတြ႕အႀကဳံရွိေသာ္လည္း ေမာင္တိုးက ကာမဆႏၵကို အစြမ္းကုန္ ႏႈိးဆြျပဳစုျခင္း မရွိသျဖင့္ ဒလၾကမ္း လိုးေဆာင့္လိုက္မႈေၾကာင့္ အသဲခိုက္ေအာင္ နာက်င္သြားရျခင္း ျဖစ္၏။ ေမာင္တိုးက သူမေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ဝင္ေနေသာ လိင္တံကို တေျဖးေျဖး ျပန္ႏႈတ္လိုက္ရာ “ဘလြတ္”ကနဲ ျမည္ကာ တေခ်ာင္းလုံး ျပန္ထြက္လာေလ၏။

“ဟင္… ဒါက ဘာျဖစ္လို႔ ႏႈတ္လိုက္တာလဲ” “အို.. နာတယ္ဆိုကြဲ႕.. ကိုႀကီးတိုး မင္းနာက်င္ထိခိုက္ေအာင္ မလုပ္ရက္ပါဘူး” “ေအာ္… ဒုကၡ.. ဒုကၡ.. ဟင္း.. ကဲ .. ေပးစမ္းပါ… ရွင့္ဟာႀကီး.. ဒီမွာၾကည့္.. ေတြ႕လား.. ဒီအဖ်ားနဲ႔ ဒီေနရာေတြကိုေကာင္းေကာင္းပြတ္ေပး.. အိမ့္ေခ်ာက လုပ္ေတာ့ဆိုမွ ကိုႀကီးဟာကို အိမ့္ေခ်ာဟာထဲ ထည့္ၿပီး လုပ္ေတာ္မူပါရွင့္.. ကဲ.. လူလဲ.. အရွက္ကုန္ေရာ” ေျပာေျပာဆိုဆို အိမ့္ေခ်ာက ေမာင္တိုး၏ လိင္တံကို ကိုင္ကာ သူမေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္း တေလွ်ာက္ႏွင့္ ေစာက္ေစ့ျပဴးျပဴးႀကီးအား ပြတ္တိုက္ေပးရန္ ေသေသခ်ာခ်ာ သင္ျပလိုက္ျပန္ေလသည္။ ထိုအခါမွ ေမာင္တိုးလည္း သူမရဲ႕ အစိထိပ္‌ေလးကို ဖိပြတ္ကာ တခ်က္ခ်က္ ေကာ္ထိုးေပးလိုက္ေလသည္။ ထိုးအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ အိမ့္ေခ်ာတစ္ေယာက္ ေကာ့တက္သြားကာ “အိုးး.. မာမီ… ကြၽတ္စ္ကြၽစ္… အားဟား… က်ဥ္စိမ့္သြားတာပဲ…အားရွီးး” ဖီးတက္ေနေတာ့သည္။ ေမာင္တိုးလည္း ၅မိနစ္ခန႔္ လီးထိပ္ျဖင့္ ေစာက္ေစ့ကို ဖိပြတ္လိုက္၊ ေကာ္ထိုးလိုက္ျဖင့္ လုပ္ေပးၿပီးေနာက္ “အ အင့္ ဟင့္ ဟင့္… ကိုးႀကီးရယ္ အိမ့္ေခ်ာ မရေတာ့ဘူး…. ထည့္လိုက္ေတာ့… လိုခ်င္လာၿပီ… အိုးးး ဟင္း ဟင္း”လို႔ ညည္သံေလးျဖင့္ ေတာင္းဆိုလာေတာ့သည္။ ထိုအခါ ေမာင္တိုးလည္း အစိေလးေပၚတြင္ ပြတ္ေပးေနေသာ လီးဒစ္ေခါင္းကို လက္နဲ႔ ဖိခ်လိုက္ရာ အစိေလးကို ပြတ္ဆြဲသြားၿပီး အဖုတ္ထဲသို႔ နစ္ဝင္သြားေတာ့သည္။ အိမ့္ေခ်ာ၏ ပါးစပ္ေလး ဟသြားကာ “အို႔ မာမီ… အ ကြၽတ္စ္ကြၽတ္စ္” ျမည္တမ္းသြားသလို ေမာင္တိုးလည္း လီးထိပ္က က်ဥ္ဆိမ့္သြားသျဖင့္ “အားရွီ.. ေကာင္းလိုက္တာ အခ်စ္ရယ္”ဟု  အသံေလးမ်ား ကိုယ္စီ ထြက္လာပါေတာ့သည္။ ေမာင္တိုး၏ လီးႀကီးက အရည္မ်ားျဖင့္ ႐ႊန္းလဲ့ေဖာင္းအိေနေသာ ခ်စ္စရာ အဖုတ္ေလးထဲသို႔ ျပည့္ၾကပ္စြာ အဆုံးထိ ဝင္ေရာက္သြား‌ေတာ့သည္။ ဆီးခုံခ်င္း ကပ္သြားေသာအခါ ေမာင္တိုးက လီးကို မဆြဲထုတ္ပဲ ႀကိတ္လိုးေလး လိုးကာ အိမ့္ေခ်ာ၏ ႏိုးသီေခါင္း နီတာရဲေလးအား ငုံခဲကာ စို႔ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ကိုႀကီးတိုးက ေအာက္ကလည္း လီးႀကီးကို အဆုံးထိသြင္းၿပီး ႏွဲ႔ကာႏွဲ႔ကာျဖင့္ ႀကိတ္လိုးေနသလို ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကိုပါ အစို႔ခံလိုက္ရျပန္သျဖင့္ အခ်ိဳေပၚ သကာဆင့္သလို အေကာင္ႀကီး ေကာင္းသြားရေတာ့သည္။ “အိုးး ကိုးႀကီးရယ္… ေကာင္းလိုက္တာ… အအ.. ရွီး..အိုးးး” ေခါင္ေလး ခါယမ္းကာ ေအာ္ညည္းေနမိေတာ့သည္။

ေမာင္တိုးလည္း ႏို႔စို႔ေနရာမွာ ခြာလိုက္ကာ ”ေကာင္းေလား အခ်စ္… ကိုႀကီး ဒီလိုလုပ္တာ ႀကိဳက္လား”ဟု ေမးလိုက္ရာ အိမ့္ေခ်ာက “အရမ္းေကာင္းတယ္ ကိုႀကီးရယ္… အရမ္းႀကိဳက္တာပဲ… အားရွီးး”ဟု ညည္းေျပာေလး ေျပာလိုက္ျပန္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေမာင္တိုးက ႏို႔သီးေခါင္းတစ္ဖက္ကို ငုံစို႔လိုက္ၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ဖြဖြေလး ေခ်ေပးကာ ေအာက္ကလည္း ဖင္ကို ႂကြကာ ႂကြကာျဖင့္ လိုးေဆာင့္ေပးလိုက္ရာ “အိုးးဟိုးးဟိုးး… ရွီးး… အားလားလား… ကိုႀကီးရယ္…အိုးး… ေဆာင့္ေဆာင့္ နာနာေဆာင့္ပါ… အား႐ို႕…အအ ရွီးး…” အိမ့္ေခ်ာတစ္ေယာက္ ရမက္ထန္စြာ ေအာ္ညည္းေနပါေတာ့သည္။ “ဖြတ္ ဘြတ္ ဖတ္ ဖတ္ စြတ္ ျဗစ္ ႁဗြတ္ ဘလြတ္ ဖတ္ ဖတ္ စြတ္ ဒုတ္ ဗလစ္”လို႔ အသံမ်ိဳးစုံထြက္ေအာင္ အားကုန္ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။ ႏို႔စို႔ခံရင့္ အလိုးခံရသည့္ အရသာမွာ ေသေလာက္ေအာင္ ေကာင္းလြန္းသျဖင့္ ၅မိနစ္ခန႔္အၾကာတြင္ အိမ့္ေခ်ာတစ္ေယာက္ ၿပီးခ်င္လာေတာ့သည္။ “ကိုႀကီးေရ…ေဆာင့္ ျမန္ျမန္ေလး ေဆာင့္ေပးပါ… အားရွီးး.. ခ်စ္ ၿပီး ၿပီးေတာ့မယ္… အအအ အင္းဟင္းဟင္း… အိုးး… ထြက္ ထြက္ ထြက္ကုန္ၿပီ… အားးး အမေလးးေလးး…. အီးးး” ေမာင္တိုး၏ ေခါင္းႀကီးကို ႏို႔အို႔မွာ ကပ္သြားသည္အထိ အတင္းဖက္ကာ ေကာ့ေကာ့ထိုးရင္း ၿပီးသြားပါေတာ့သည္။ သူမ ၿပီးသြားသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ႂကြက္သားမ်ားျဖင့္ အထဲကေန လီးတံႀကီးကို ဆြဲညႇစ္ေနသျဖင့္ ေမာင္တိုးလည္း အေကာင္းႀကီးေကာင္းကာ အခ်စ္ႏွစ္ဆယ္ခန႔္ ဖင္ႀကီး ေျမႇာက္ကာ ေျမႇာက္ကာျဖင့္ ပစ္ပစ္ေဆာင့္လိုက္ၿပီး “အားးဟားး.. ကိုႀကီးလည္း ၿပီး ၿပီၿပီ အခ်စ္ရယ္” သုတ္ရည္မ်ား ေစာက္ေခါင္းအတြင္း တဆတ္ဆတ္ျဖင့္ ပန္းထုတ္ကာ ကာမပန္းတိုင္သို႔ တက္လွမ္းလိုက္ပါေတာ့သည္။….ၿပီး