အစားထိုးရမက်

မျိုးကျော် ဘားအံကိုရောက်တာ တစ်လကျော်ပြီ။ လုပ်ငန်းတို့းချဲ့နိုင်ရန်ကုမ္ပဏီမှ သူ့ကို စေလွှတ် လိုက်သည်။ လုပ်ငန်းလုပ်ရန်နှင့် ရုံးခန်းဖွင့် နိုင်ရန်အဆင်ပြေမပြေ သူ့ကို ကွင်းဆင်းရန် စေလွှတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ မြေနေရာက ရှိပြီးသားမို့ အဲ့နေရာတွင် ရုံးတစ်ခုဆောက်ပြီး လူနေနိုင်ရန် အဆောင်ဆောက်ဖို့အတွက် အဆင်ပြေသည်။ လတ်တလောက ဘာမှမ ဆောက်ရသေးတာမို့ သူ ဘားအံတွင်နေဖို့ စုံစမ်းရာ အဆောင်သဘောမျိုး ငှါးနေလို့ရတာနဲ့ အဲ့အိမ်မှာ ငှါးနေလိုက်သည်။ ငှါးနေတဲ့သူ လေးငါးဦးရှိပြီး ငယ်ရွယ်သူတွေချည်းမို့ သူနဲ့အဆင်ပြေသည်။ ယောက်ကျားလေးတွေမို့လဲ ခဏနဲ့ ရင်းနှီးသွားကာ သူလုပ်ချင်သည်များကို စုံစမ်းလို့လွယ်သည်။ သူတို့ကုမ္ပဏီက စိုက်ပျိုးရေးနဲ့ ဆိုင်တဲ့ ဆေးတွေနဲ့ စက်ပစ္စည်းတွေ ဖြန့်ဖြူးရောင်းချတဲ့ ကုမ္ပဏီအကြီးတစ်ခု ဖြစ်သည်။ သူကတော့ product မန်နေဂျာ ဖြစ်သည်။ လုပ်ရည်ကိုင်ရယ်ကြောင့် လူကြီးသဘောကျ ရာထူးခဏလေးနဲ့ တိုးသွားသည်။ ဒီနေရာကို မန်နေဂျာအနေနဲ့ လွှတ်လိုက်ပြီး သူ့ကို အာဏာကုန် လွှဲအပ်ထားသည်။ ရုံဆောက်ဖို့နဲ့ လုပ်ငန်း အဆင်ပြေစေရေးအတွက် ငွေကို စိတ်ကြိုက်သုံးခွင့် ပေးထားသည်။ တစ်လကျော်ပဲ ရှိသေးတာမို့ စုံစမ်းလေ့လာဆဲ ပင်။ မိန်းမက ကိုယ်ဝန်ရနေပြီမို့ သူ ဒီကိုလာတော့ အိမ်မှာတယောက်တည်း စိတ်မချတာနဲ့ ပုသိမ်က သူ့မိဘတွေဆီ လိုက်ပို့ပြီးမှ လာရသည်။ ဒီမှာ ဘယ်လောက်ကြာမည် မသိ။ ခုချိန်ထိတော့ အရမ်းအလုပ်မများသေး။ ဖိအားလဲ ကင်းသည်။ စုံစမ်းရသလောက် အခြေအနေကောင်းသည်။ ထိုင်းနဲ့ နီးသည်မို့ ထိုင်ကဝင်လာတဲ့ ပစ္စည်းတွေနဲ့တော့ ယှဉ်ဖိုက်ရမည်။ ကျန်တာတွေကတော့ သိပ်ကိစ္စ မရှိ။ ဈေးနှုန်းကွာဟမှုနဲ့ ဝယ်လိုအား ရောင်းလိုအားတွေအတွက် သူ ဆက်စုံစမ်းရသည်။ ညဖက်ရောက်လာရင် အဆောင်က ကောင်လေးတွေနဲ့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ထိုင်လိုက် ဘောလုံးပွဲကြည့်လိုက် လျှောက်လည်လိုက် ပြန်လာ မိန်းမဆီဖုန်းဆက်။ ပြီးရင် လိုင်းဖွင့်ကာ သုံးသည်။ အိပ်ချင်လာမှ အိပ်လိုက်သည်။ မနက် ဘယ်ချိန်ထထ ရသည်ကိုး။ နှစ်လခွဲလောက် ကြာတော့ ရုံးခန်းနဲ့အဆောင် ဆောက်ရန်နှင့် ဂိုဒေါင်ဆောက်ရန် ဘတ်ဂျက်ရပြီ။ အဆောက်အဦ ဒီဇိုင်းလဲရပြီမို့ အဆောင်ကို အရင်ဆောက်ရသည်။ ကန်ထရိုက်ကို ရုံးချုပ်က ချပေးတဲ့ ကန်ထရိုက်နဲ့ပဲ ဆောက်သည်။ ပုံမှန်ပဲ လည်ပတ်နေသည်။ ညဖက်ဆိုရင် လိုင်းသုံးရင်းနဲ့ ချက်ဖြစ်သည်။ သူ့ရုံးက ကောင်မလေး တစ်ယောက် ဖြူကျော့ခိုင် ဆိုသူနဲ့ဖြစ်သည်။

ခင်တာကတော့ တစ်နှစ်ကျော်လောက်တော့ ရှိပြီ။ သူမ အလုပ်ဝင်စက ဖြတ်သွားဖြတ်လာ တွေ့ဖူးသည်။ သူမက ရုံးပိုင်းဆိုင်ရာက ဖြစ်သည်။ ဖေ့စ်ဘုတ်မှာ တွေ့လို့ အက်တ်လိုက်ကာ စကားပြောဖြစ်ကြရင်း နောက်ပိုင်း ရင်းနှီးသွားသည်။ အစက သူမက သူ့ကို မိန်းမရှိမှန်းမသိ နောက်မှ သိသွားခြင်းဖြစ်သည်။ ရုံးတွင် ထမင်းစားချိန်တိုင်း ဆုံဖြစ်ကြသည်။ ဒီရောက်လာသည့် နောက်ပိုင်း လိုင်းပေါ်တွင် သူမနဲ့ စကားပြောဖြစ်သည်။ လူက အရပ်က မပုမရှည်နှင့် အနေတော်လေးဖြစ်သည်။ တင်တွေရင်တွေက ခပ်သေးသေး။ အစက သိပ်မပြင်မဆင်။ နောက်ပိုင်း ပြင်လာ ဆင်လာသည်။ ရုံးမှာ ယူနီဖောင်း မဝတ်ရသည့်ရက်တွေဆို အလန်း။ အကြပ်တွေ ဝတ်သည်။ ရုပ်ရည်ကတော့ ချောတဲ့အထဲတော့ မပါပေမယ့် ကြည့်ကောင်းသည်။ ရည်းစားရှိသည်လို့ ကြားပေမယ့် မေးဖြစ်တိုင်း မရှိဟု ပြောတတ်သည်။ ရုံးမှာ ဖြတ်သွားဖြတ်လာ တွေ့မိတိုင်း ဖုန်းအကြာကြီး ပြောတတ်လို့ သူစဖြစ်သည်။ ခုသုံးလေးရက်ရှိပြီ။ ဘဲနဲ့ အဆင်မပြေဘူး ထင်သည်။ အသည်းကွဲ အကြောင်းတွေကို လိုင်းပေါ် တင်တက်သည်။ သူနဲ့အရမ်းကို ရင်းနှီးလာသည်။ ဗိုက်ဘာကနေ ဖုန်းပြောဖြစ်ကြသည်။ သူလဲ ယောက်ျားသားမို့ ဘာရယ်မဟုတ် ဖွန်ကြောင်တာ မမည်အောင် ကြောင်သည်။ သူမကလဲ ပြန်အီသည်။ သူမက ပုံတွေ ပို့ပေးတတ်ပြီး သူကလဲ ပြန်ပို့ ပေးတတ်သည်။ လာလည်ရင် ဂရုစိုက်မှာလား မေးသည်။ လာလည်ရင် အကုန်ဂရုစိုက်မယ်လို့ ပြောကာစသည်။ သူ ဒီရောက်တာ ခြောက်လကျော်ပြီ။ မိန်းမလဲ မွေးခါနီးပြီ။ မွေးရင်တော့ ခဏ ခွင့်ပြန်မည် ပြောထားသည်။ အဆောင်ကတော့ ပြီးပေမယ့် ဂိုဒေါင်နဲ့ ရုံးခန်းက မပြီးသေး။ နှစ်လလောက် လိုသေးသည်။ မိန်းမဆီ သုံးခေါက်လောက်ပဲ ရောက်ပြီး နောက်ပိုင်း မရောက်ဖြစ်တော့။ ပစ္စည်းတွေကို အစမ်းသဘော ရောင်းကြည့်ရာ မဆိုးလှတာကြောင့် သူလဲ အားစိုက်ကာ လုပ်ရသည်။ ကုမ္ပဏီက ချီးကျူးသည်။ သူ လစာ တိုးသွားပြီ။ ညရောက်တိုင်း လုပ်နေကြထုံးစံ လိုင်းဖွင့်လိုက်ရာ ဖြူကျော့ခိုင်က ဒီတပတ်ကျ မော်လမြိုင်လာပီး ဘုရားဖူးမည်။ စက်စဲသွားမည် လိုက်ခဲ့လို့ ပြောသည်။ တစ်ယောက်တည်းလားဆိုတော့ အင်းတဲ့။ မော်လမြိုင်မှာ သူ သင်တန်းတုန်းက ခင်တဲ့ အမတစ်ယောက်ရှိပြီး သူနဲ့သွားမည်တဲ့။ အဲ့အမက သူ့ဘဲ နိုင်ငံခြားက ပြန်လာလို့ တွေ့ချင်တာနဲ့ သူကလဲ ဘုရားဖူးနဲ့ ကမ်းခြေသွားချင်နေတာ အတော်ဖြစ်သွားလို့ ခေါ်တာမို့ လာမှာဖြစ်ကြောင်း သူတို့က အတွဲမို့ သူတစ်ယောက်တည်း ပျင်းနေမှာမို့ အားရင်လိုက်ခဲ့ဖို့ ခေါ်သည်။

သူ ရက်တွက်ကြည့်သည် သူမ လာတဲ့ရက်ကျ အားမအား။ သူ့အတွက် ဒီမှာ ပိတ်ရက်မရှိ။ သူ နားချင်ရင် နားသည်။ အဲ့ရက်ကျ အရေးတကြီး အလုပ်မရှိပေမယ့် နည်းနည်းတော့ရှိသည်။ ကြိုတင် လုပ်ထားရင် ရသည်။ ဘယ်နှစ်ရက် ကြာမလဲ မေးတော့ ကျိုက်ထီးရိုးကို မနက်တက်မည် ညနေပြန်လာပြီး ပြန်အိပ်ကာ စက်စဲကို နောက်ရက်မနက် သွားပြီး နှစ်ရက်နေမည်ဖြစ်သည်။ သူ့အတွက် အဆင်ပြေပြီမို့ လိုက်မည်ပြောရာ အကုန်အကျခံရမယ်လို့ ပြောတော့ ဘာပြန်ပေးမှာလဲ မေးလိုက်သည်။ လိုချင်တာယူ ပေးမှာပေါ့လို့ ပြောသဖြင့် သူ့စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်သွားရသည်။ မိန်းမနဲ့ ခွဲနေရတာက တကြောင်း အလုပ်တဖက်နဲ့မို့ အပျော်ဖက် သိပ်မရောက်ဖြစ်။ တောင့်တမိပေမယ့် ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ ဖြေရှင်းလိုက်ရသည်မို့ စိတ်ထဲမှာ အတွေးတချိုနဲ့ စိတ်ထန်သွားရသည်။ ဒါကြောင့် အီစကလီရိုက်ကာ ဟိုမကျဒီမကျ စကားတွေပြောရင်းနဲ့ ညနက်သွားရသည်။ နောက်ပိုင်းရက်တွေ သူအလုပ်တွေကို ကြိုလုပ်ထားကာ သူသွားမည့်ရက်တွင် အခက်အခဲ မဖြစ်စေရန် အလုပ်သမားခေါင်းဆောင်ကို ငွေသုံးရက်စာ ကြိုပေးထားလိုက်သည်။ ဖြူကျော့ခိုင်ကတော့ ဒီနေ့မနက် အစောကြီး မော်လမြိုင်သို့ မလာပဲ ကျိုက်ထိုနားတွင် သူ့အဖော်အတွဲကို စောင့်ကာ ကျိုက်ထီးရိုးတက်သွားသည်။ ညနေ မော်လမြိုင်သို့ လာအိပ်ရန်ပြောပြီး သူတို့ကို စောင့်နေခိုင်းသည်။ ဒါကြောင့် သူလဲ မှာစရာရှိတာတွေ မှာရသည်။ သူသွားမည့် ရက်အတွင်း ပြသနာတစုံတခု မဖြစ်စေရန် သေချာမှာရသည်။ ရုံးကိုတော့ ကွင်းဆင်းစည်းရုံးရေး ဆင်းမည်လို့ သတင်းပို့ထားသည်။ မိန်းမကိုလဲ အဲ့လိုသာ ပြောလိုက်ပြီး ဖုန်းလိုင်းမိမှ ဆက်မည်။ မဆက်ရင် စိတ်မပူဖို့ မှာထားသည်။ ညနေကျ နောက်ဆုံးလိုင်းကားနဲ့ မော်လမြိုင်သို့ သွားလိုက်သည်။ ဟိုရောက်တော့ ကားဝင်းတွင် စောင့်နေလိုက်သည်။ တော်တော်ကြာတော့ ဖြူကျော့ခိုင်က ပြန်ရောက်ပြီလို့ ဖုန်းဆက်ပြီး သူ့ကို ဘယ်ရောက်နေလဲ မေးရာ ကားဝင်းတွင် စောင့်နေတာလို့ ပြောလိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက် တော်တော်ကြာတော့ သူ့ကို လာခေါ်ကာ ဖြူကျော့ခိုင် သူငယ်ချင်းရဲ့ ရည်းစား တည်းတဲ့ တည်းခိုခန်းတွင် အတူနေခိုင်းပြီး မိတ်ဆက်ပေးသည်။ ညနေစာကို ဆိုင်မှာ သွားစားကြရာ သူက ရှင်းပေးလိုက်သည်။ မနက်အစောကြီး ထကာ စက်စဲသို့ လိုင်းကားနဲ့ သွားသည်။

မီနီဘတ်စ်မို့ ကိုဇော်လင်းတို့ အတွဲက ရှေ့ခုံတွင် သူနဲ့ဖြူကျော့ခိုင်က နောက်ခုံ။ ညက ကိုဇော်လင်းက သူနဲ့ မထား မတွေ့ရတာ နှစ်နှစ်ခွဲလောက်ရှိပြီ မထားမိဘတွေက သူနဲ့သဘောမတူ သူကဆင်းရဲတာမို့။ ဒါကြောင့် စင်ကာပူသို့ ထွက်ကာ အလုပ်လုပ်နေပြီး မထားနဲ့ကတော့ အဆက်အသွယ်မပြတ်။ မထားကလဲ သစ္စာရှိသည်မို့ သူ နောက်ဆံအေးရသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ပြတ်သွားပြီလို့ မထားမိဘတွေက ထင်နေပြီး သူ စလုံးကို သွားတာ သိသည်။ ပြန်ရောက်လာတာ မသိတာမို့ မထားက ဒီလိုစီစဉ်တာဖြစ်ကြောင်း ဟိုမှာမှ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ရမည်ဖြစ်ကြောင်း ဒါကြောင့်မို့ ဖြူကျော့ခိုင်ကို ထိန်းပေးဖို့ အကူအညီတောင်းသည်။ သူကလဲ စိတ်ချပါလို့ပြောရာ ဖြူကျော့ခိုင်ကို ဖန်ဖို့ စနောက်သလို ပြောသည်။ သူက အိမ်ထောင်နဲ့ဖြစ်ကြောင်း မိန်းမက မွေးတော့မည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောတော့ သူက ရီပြီး ဘာဖြစ်လဲကွာ နောက်မနွယ်ရင် ပြီးတာပဲ ပြောသည်။ မနက်ကျတော့ သူကပင် ဖြူကျော့ခိုင်ကို သူနဲ့ လာထိုင်ခိုင်းလိုက်လို့ မထားနဲ့ကိုဇော်လင်းက ကျေးဇူးတွေ တင်နေသည်။ ဖြူကျော့ခိုင်က မျက်နှာ စူပုပ်နေသည်။ လမ်းတွင် အဲ့အကိုနဲ့ သဘောမတူပါဘူး ချောလဲမချော အသားလဲ မဲသေးတယ်ဟု ပြောလို့ သူ ရီရသေးသည်။ သူမအသက်က ၂၅ကျော်ပြီမို့ သူ့ထက် သုံးနှစ် ငယ်သည်။ ကိုဇော်လင်းနဲ့ မထားက သုံးဆယ်နီးပါးတွေ။ သူမက အတွဲကြား ဝင်ဝင်ရှုပ်ချင်လို့ လမ်းမှာ သူ့ကို ချော့ရသည်။ ဟိုရောက်ရင် ကြိုက်တာ ဝယ်ပေးမယ်ဆိုပြီး ပြောမှ မရှုပ်တော့ဘူးလို့ ကတိပေးသည်။ လမ်းမှာ ကားစီးရင်းငိုက်လာတော့ သူ့ပေါ်မှီပြီး အိပ်သည်။ အရှေ့က အတွဲကတော့ လှည့်ကိုမကြည့်။ တချိန်လုံး ပူးကပ်နေသည်။ သူလဲ ကြာတော့ လက်ကညောင်းလာလို့ နည်းနည်းပြင်တော့ ဖြူကျော့ခိုင်က ရတယ် တင်ချင်တင်လို့ ပြောသည်။ သူလဲ ဂွင်ပဲမို့ လက်ကို ဖြူကျော့ခိုင် ပုခုံးပေါ် တင်ထားလိုက်သည်။ လမ်းက ခုန်သည်မို့ လက်က ဟိုထိဒီထိတော့ ထိမိသည်။ ဟိုရောက်တော့ ဟိုတယ်တွင် ဟိုအတွဲက နှစ်ယောက်ခန်း တစ်ခန်း သူတို့က တစ်ယောက်ခန်း နှစ်ခန်း ယူသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်က ကပ်လျှက်ပင်။ ဟိုအတွဲက အပေါ်ထပ်မှာ။ ဖြူကျော့ခိုင်က စိတ်ကောက်နေလို့ လိုက်ချော့ရသေးသည်။ မထားကို ကောက်တာမို့ မထားက မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ချော့သည်။ သူက မထားကို မျက်ရိပ်ပြကာ အသာနေ ဘာမှမဖြစ်ဘူး ဆိုပြီး သူပဲ စိတ်ကောက်ပြေအောင် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ သူ့ကို ကပ်ပြီး ပြောသည်။ ကျေးဇူးဆပ်ပါ့မယ်ဆိုလို့ သူ ရီရသေးသည်။

တစ်ယောက်ခန်းဆိုပေမယ့် ကျယ်ပါသည်။ ရေချိုးခန်း အိမ်သာပါပြီး အခန်းထဲမှာ တီဗွီ ရေခဲသေတ္တာ အစုံပါသည်မို့ မဆိုလှပေ။ အခန်းထဲရောက်တော့ နားနားနေနေ နေလိုက်သည်။ ဖြူကျော့ခိုင်က သူ့ဆီ ဖုန်းဆက်ပြီး လျှောက်သွာချင်တယ် ပြောတော့ သူလဲ ဟိုဒီသွားကာ သူမလိုချင်တာလေးတွေ ဝယ်ပေး စားချင်တာကျွေးပြီး ပြန်လာသည်။ ဟိုအတွဲကတော့ ထွက်ကိုမလာ။ အချိန်ရှိခိုက် လုံ့လစိုက်နေကြသည် ထင်ပါ့။ ဖုန်းဆက်ရာ မကိုင်လို့ အခန်းတံခါး သွားခေါက်မယ်လုပ်နေလို့ မနည်းတားရသည်။ ဝဋ်လည်လိမ့်မယ်ဆိုပြီး။ သူ့ကို မျက်စောင်းထိုးသည်။ ပြီး အခန်းထဲမှာ ခဏအိပ်လိုက်သည်။ ညနေကျ ကမ်းခြေ ဆင်းကြသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် တစ်တွဲ ဟိုနှစ်ယောက်က တစ်တွဲ သူတို့သွားချင်တဲ့ဖက် သွားသည်။ သူလဲ ဘောကွင်းငှါးကာ ဖြူကျော့ခိုင်ကို ပေးသည်။ ဖြူကျော့ခိုင်က အသားကပ်ဘောင်းဘီ အနက်ရောင် ဒူးနားလောက်ကို ဝတ်ကာ အင်္ကျီလည်ဟိုက် အနက်ရောင် တင်ပါးကျော်ကို ဝတ်ထားသည်။ သူ့ကို ဓာတ်ပုံရိုက်ခိုင်းပြီး ပို့စ်မျိုးစုံ ပေးနေသည်။ ပြီးတော့ ရေထဲဆင်း ဆော့ကြရာ ရေမကူးတတ်လို့ ကြောက်နေသည်။ သူလဲ အတင်းဆွဲခေါ်လာပြီး ရေနဲ့ပက်ကာ စနေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ရဲလာကာ သူ့ကို ရေနဲ့ပြန်ပက်လိုက် ဘောကွင်းစွပ်ကာ ရေကူးလိုက် လုပ်နေသည်။ လှိုင်းတစ်လုံး ဝင်ဆောင့်လိုက်ရာ သူမ ကြောက်လန့်ပြီး သူ့ကို အတင်းဖက်ထားသည်။ သူလဲ ပြန်ဖက်ကာ အားပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ ရှက်သွားသည်။ သူလဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဆက်ဆော့နေသည်။ တစ်နာရီကျော်ကျော် ရေထဲဆင်းပြီးတော့ ပြန်တက်လာကာ အခန်းထဲတွင် ရေပြန်ချိုးလိုက်ကြသည်။ အဝတ်အစား လည်းပြီးတော့ ညနေစာ ထွက်စားကြသည်။ ကိုဇော်လင်းက သူရှင်းပေးပြီး “ညကျ တို့လေးယောက် မီးပုံပွဲ လုပ်မယ်… မိန်းကလေးတွေ သောက်ချင်တာ စားချင်တာ ပြော”လို့ဆိုတော့ ဖြူကျော့ခိုင်က ဝမ်းသာအားရ လက်ခုပ်ထတီးလို့ ရီလိုက်ကြသည်။ ဟိုတယ် စားသောက်ဆိုင်က အကုန်စီစဉ်ပေးသည် ပြောလို့ သူတို့ မှာချင်တာမှာပြီး သူက ဂစ်တာရမလား မေးတော့ ရတယ်တဲ့။ ညဖက်ကျ သူတို့ယောက်ျားလေး နှစ်ယောက်က ဝီစကီ မိန်းကလေတွေက စပိုင်ဝိုင်သောက်ကာ အမြည်းစားကြရင်း စကားပြောလိုက် စလိုက်နဲ့ ပျော်စရာကောင်းလှသည်။ သူက ဂစ်တာတီးပြီး သီချင်းဆိုပြတော့ အားလုံး လိုက်ဆိုကြသည်။ ပြီးတော့ ကကြသည်။ ည ကိုးနာရီကျော် ဆယ်နာရီလောက်ကျ မိန်းကလေးတွေက မူးလာပြီ။

ဒါကြောင့် သူတို့လဲ လက်စသပ်ကာ အခန်းကို ပြန်ကြသည်။ အခန်းထဲရောက်လို့ အဝတ်လဲကာ တီဗွီကြည့်နေတုန်း ဖုန်းသံကြာတော့ ဖြူကျော့ခိုင်က မအိပ်ချင်သေးဘူး ပျင်းလို့လို့ပြောပြီး ကမ်းခြေမှာ လမ်းလျှောက်ချင်တယ်ဟု ဂျီကျလို့ မှောင်နေပြီ နောက်ရက်မှ ပြောတော့ မရဘူး မအိပ်ချင်သေးလို့ လိုက်ပို့ဟုပြောသည်။ သူလဲ ထွက်လာရာ သူမအခန်းဝတွင် ရပ်ကာဖုန်းဆက်နေတဲ့ ဖြူကျော့ခိုင်ကို တွေ့လိုက်သည်။ မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့။ ညအိပ်ဝတ်စုံ ပန်းရောင်အင်္ကျီနဲ့ ဆင်တူဘောင်းဘီ ဝတ်ထားသည်။ သူလဲ ဖြူကျော့ခိုင်ကို ခေါ်ကာ ဟိုနားဒီနား လမ်းလျှောက်ရင်း စကားပြောကြသည်။ ပြီးတော့ ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ယှဉ်ထိုင်ပြီး စကားပြောနေကြသည်။ သူမရည်းစားအကြောင်းကို မေးတော့ သူ့ကို ရင်ဖွင့်သည်။ သူမကို ဘယ်လိုနိုင်ကြောင်း စကားနားမထောင်ကြောင်း ခုလဲ ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ တွဲနေတယ်လို့ သူ့သူငယ်ချင်းများက ပြောလို့မေးတော့ အလုပ်အတူတူလုပ်နေတာမို့ တွဲသွားတွဲလာ သွားဖြစ်ပြီး သူ့ကို မယုံကြည်ရကောင်းလားဆိုပြီး နောက်ပိုင်း ဖုန်းမဆက်တော့ကြောင်း လိုင်းပေါ်တွင် ဟိုသွား ဒီသွားပုံတွေကို တင်နေကြောင်း ပြောပြသည်။ ညနက်လာတော့ လေကလဲတိုက်သည်မို့ အေးလာလို့ ဖြူကျော့ခိုင်က လက်ကလေးပိုက်ပြီး ချမ်းနေသည်။ သူကလဲ အရက်ရှိန်နဲ့ ရီဝေဝေဖြစ်နေကာ စိတ်ကလဲ ကြွနေသည်မို့ ဖြူကျော့ခိုင်ပုခုံးကို ဖက်ကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။ ဖြူကျော့ခိုင်ကလဲ အလိုက်သင့်ပါလာပြီး ငြိမ်နေသည်။ သူမ ခုနက မထားတို့အခန်း သွားတော့ သူတို့တွေ သောင်းကျန်းနေတာ အပြင်ကတောင် ကြားရတယ်လို့ ပြောသည်။ သူလဲ တို့လဲ အဲ့လို သောင်းကျန်းရအောင်လေ လို့ပြောတော့ သူ့ကို ဆိတ်ဆွဲလိုက်ပြီး ဟင်းနော်လို့ ပြောရာ သူလဲ ဖြူကျော့ခိုင်မေးစေ့ကို မကာ နုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်သည်။ ဖြူကျော့ခိုင် မျက်လုံးများ မှိတ်သွားပြီး သူ့ကို ဖက်လိုက်သည်။ လျှာကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်ကာ လျှာချင်းကလိလိုက်တော့ အသက်ရှူသံ ပြင်းလာသည်။ အနမ်းရှည်တစ်ခု ပေးပြီးတော့ အခန်းထဲ သွားရအောင် ပြောပြီး ဖြူကျော့ခိုင်အခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။

သူလဲ အခန်းထဲရောက်တော့ ဖြူကျော့ခိုင်ကို နမ်ရင်း ဖင်တွေကိုနယ်ကာ ကူတင်ပေါ်သို့ ကန့်လန့်ဖြတ် လှဲချလိုက်ပြီး ညဝတ်အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ကာ ဘော်လီကို ချွတ်ပြီး နို့တွေကို စို့လိုက်သည်။ နို့လေးတွေက မထွားပေ။ အကြမ်းပန်ကန်လုံး သာသာပင်။ သူလဲ အားနဲ့ နို့တစ်ခုလုံးကို အားနဲ့စုပ်ပြီး နို့သီးခေါင်းကို လျှာနဲ့ကစားလိုက်ပြီး ပေါင်တွေကို “အင်းးဟင်းး” ပွတ်‌ပေးလိုက်ရာ ဖြူကျော့ခိုင် ညည်းသံတစ်ခု ထွက်လာပြီး ခန္ဓာကိုယ်လေး မော့တက်သွားကာ သူ့ကို တင်းတင်းဖက်ထားသည်။ သူလဲ လက်တစ်ဖက်က ညဝတ်ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်ရာ ဖြူကျော့ခိုင်ကလဲ ဖင်လေး ကြွပေးလိုက်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်မရှိတော့ပေ။ အစေ့တွေကို ကလိလိုက် အဖုတ်ထဲကို ကလိလိုက် လုပ်နေရင်းနဲ့ သူမ တစ်ချီ ပြီးသွားသည် ထင်သည်။ အရမ်းကို ဟော့ပြီး ငြိမ်သွားသည်။ သူ ခဏနားပြီး ဆက်ကလိပြန်ရာ ပြန်ပြီးစိတ်ထလာသည်။ “အား အီးး.. အင်း အားး” အဖုတ်ထဲက အရည်တွေကလဲ ရွှဲနေသည်။ ဒါကြောင့် သူလဲ ညဝတ်အင်္ကျီနဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ကာ အနားရှိ ထမိန်တထည်ယူပြီး ဖြူကျော့ခိုင် ဖင်အောက်ကို ခင်းကာ ခြေထောက်တွေကို မြှောက်ပြီး ပေါင်ကိုကားလိုက်ရာ အဖုတ်က ဟတတလေး ဖြစ်သွားသည်။ အဖုတ်ဝမှာ အရည်တွေနဲ့ စိုနေသည်။ သူလဲ လက်မနဲ့ အစေ့လေးကို ချေလိုက်တော့ “အိုး..ရှီး” တွန့်သွားကာ ပေါင်ကို ပိုပြီးကားသွားသည်။ သူလဲ လက်မ လက်ညိုးနဲ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကို ဖြဲလိုက်ရာ အတွင်းသားပန်းရောင်လေးက လုပ်ချင်စရာ။ လီးကို အဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီး ဖိထည့်လိုက်ရာ အရည်တွေ ရွှဲနေလို့ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်နဲ့ပင် တစ်ဝက်လောက် ဝင်သွားသည်။ “ဗြစ် ဗလစ်.. ဖွတ်” ဖြူကျော့ခိုင် သူ့ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားကာ “အာ့ နာတယ်… ယောက်ခမရယ် ဖြေးဖြေး အရမ်းနာတယ် ဟင့်ဟင်” သူလဲ လီးကို ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ထုတ်ကာ နို့တွေကိုချေပေးလိုက် အစေ့ကို ကလိပေးလိုက်ပြီး ပြန်ထည့်လိုက်သည်။ ဖြေးဖြေးချင်း လုပ်နေရင်းနဲ့ အရည်တွေ ထပ်ထွက်လာလို့ ထပ်ထပ်ထည့်ရင်း အဆုံးထိဝင်သွားသည်။ သူမလဲ အတွေ့အကြုံရှိသူမို့ ထင်သည်။ အောက်ကနေ အလိုက်သင့်နေပေးသည်။ လီးကို သုံးပုံတစ်ပုံလောက် ထုတ်ကာ ထည့်လိုက် ထုတ်လိုက် ဆောင့်ရင်း ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုက်ရာ ခံနိုင်လာသည်မို့ သူလဲ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ထုတ်ကာ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။

“အ အ အ အင့်အင့်” “ဇွပ် ဇွပ် ဖတ်ဖတ် ဗြွတ်ဗြွတ် ဘွတ် ဖတ်ဖတ်” “နာသေးလား ဖြူကျော့” “မနာတော့ဘူး ဆောင့်ဆောင့်” သူလဲ အားရပါးရ ဆောင့်နေလိုက်သည်။ ဆောင့်ချက်တွေ ကြာလာတော့ ဖြူကျော့ အဖုတ်ထဲမှ တင်းခနဲ တင်းခနဲ ဖြစ်ကာ သူ့လီးကို ညှစ်ညှစ်လာသည်။ သူ့လီးထိပ်လဲ ကျင်ခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားကာ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ “အားးး…အားးး… ပြီးတော့မယ်… သွက်သွက်လေး… ဆောင့်… အားးး…အားး” ဖြူကျော့ခိုင် အားခနဲ အားခနဲ အော်ဟစ်ပြီး သူ့လီးကို ဆက်တိုက်ညှစ်ကာ သူ့ကို အတင်းဖက်ထားပြီး ပြီးသွားသလို သူလဲ “ကိုလည်း ပြီးတော့မယ်… အအ.. အာားးဟားးး” လီးတစ်ခုလုံး ပူခနဲ ဖြစ်သွားကာ သုတ်ရည်တွေ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ကာ ပြီးသွားတော့သည်။ မိန်းမနဲ့ ဝေးနေတာနဲ့ သုတ်တွေက မနည်းလှပေ။ နှစ်ယောက်သား ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ ထပ်လျှက်သား အမောဖြေနေကြသည်။ တအောင့်ကြာတော့ သူ့စာပွဲပေါ်က တစ်ရှူးယူကာ ဖြူကျော့ခိုင်ကို ပေးပြီး သူလဲ ယူကာ အဖုတ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ရာ ဗွက်ခနဲ သုတ်ရည်တွေက အဖုတ်ကတဆင့် ဖင်ကြားထဲသို့ စီးကျသွားသဖြင့် ဖြူကျော့လဲ ကမန်းကတန်း တစ်ရှူးနဲ့သုတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ သူလဲ လီးကို ပြောင်နေအောင်သုတ်ပြီး အမှိုက်ခြင်းထဲထည့်ကာ အဝတ်ကိုဝတ်ပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲနေလိုက်သည်။ ဖြူကျော့ခိုင် ထွက်လာတော့ သူလဲ တွိုင်းလက်တ် ဝင်ကာ သေးပေါက်ပြီး လီးနဲ့လက်တွေကို ရေဆေးဆပ်ပြာတိုက်ကာ သန့်ရှင်းပြီး ထွက်လာတော့ ဖြူကျော့ခိုင်က အဝတ်တွေ ဝတ်ပြီးပြီ။ သူလဲ အနားသွားကာ ဖြူကျော့ကို ဖက်လိုက်တော့ “လူဆိုးကြီး သူ့သားနဲ့ ပေးစားမယ်ပြောပြီး သူက အရင်စားတယ်”ဟု ပြောတော့ သူလဲ ရီနေလိုက်သည်။ ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်ကြည့်ရာ ဘီယာဘူးတွေ တွေ့တာနဲ့ သောက်မလားမေးတော့ “အင်း”လို့ ဆိုတာနဲ့ နှစ်ယောက်သား ဘီယာသောက်ပြီး စားပွဲပေါ်က ချိစ်ဗူးယူကာ မြည်းကြသည်။ သူက “ရည်းစားနဲ့ ဘယ်နှစ်ခါ ဖြစ်ဖူးလဲ” မေးရာ မူးနေလို့လားမသိ “သုံးလေးငါးခါတော့ ရှိမယ်”လို့ ပြောသည်။ သူ့ကိုလဲ “မိန်းမတွေ ဘယ်လောက်လုပ်ဖူးလဲ” မေးတော့ မိန်းမ မရခင်က ရည်းစားတွေနဲ့ လုပ်ဖူးကြောင်း မိန်းမရပြီးတော့ မလုပ်တော့ကြောင်း ပြောရာ “မယုံပါဘူး” လို့ပြောလို့ သူက “ဘာနဲ့သက်သေပြရ”မလဲဟု မေးရာ ရီနေသည်။

ဘီယာတစ်ဗူး ကုန်တော့ သူမက တစ်ဝက်လောက်သာ သောက်နိုင်သည်။ ဘီယာနဲ့ နည်းနည်း တင်သလို ဖြစ်တာမို့ သူလဲ စိတ်ပြန်ထလာကာ ဖြူကျော့ကို ဖက်ပြီး နမ်းလိုက်သည်။ ဖြူကျော့လဲ သူ့လို့ပင် စိတ်ပြန်ထနေတာ ဖြစ်မည်။ ပြန်ဖက်ကာ နမ်းသည်။ သူ့လီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးသည်။ သူ့စိတ်က ပိုထန်လာပြီး ဖြူကျော့အဝတ်တွေကို ချွတ်ရာ ဖြူကျော့ကလဲ သူ့အဝတ်တွေကို ပြန်ချွတ်ပေးသည်။ သူမကို လီးစုပ်ပေးလို့ ပြောတော့ စုပ်ပေးသည်။ သူမအဖုတ်က အရည်တွေနဲ့ စိုနေပြန်သည်။ သူလဲ ထန်ထန်နဲ့ အဖုတ်ကို ကလိုင်းပေးလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား ရမက်တွေ တအားထန်လာကာ သူ ဖြူကျော့ကို ကုတင်စွန်းမှာ လက်ထောက်ခိုင်ပြီး ကုန်းခိုင်းကာ နောက်ကနေ ဖင်ကိုဖြဲ အဖုတ်ထဲ ထည့်ကာ ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ “ဗြစ် ဖွတ် ဗြွတ်.. ဘွတ် စွတ် ဒုတ်… ဖတ် ဖတ် ဖတ်.. ဖန်း ဖန်း ဖန်း” “အိုးး… သေပါပြီ… အားရှီးး.. ကောင်းတယ်.. ဆောင့်ဆောင့်… အားဟားး.. အင်းဟင်းဟင်းးး” “ရှီး ကောင်းလိုက်တဲ့ အဖုတ်လေး… အိုးဟိုးးး…အားး…အင့် အင့်…အ အားး” မူးကလဲ မူးတော့ ရမက်တွေလဲ ကြူးနေကြသည်။ အော်ညည်းသံ တအင်းအင်း၊ ဆောင့်လိုးသံ တဖတ်ဖတ် ရိုက်သံတွေနဲ့ အခန်းထဲမှာ ပျံ့လွင့်နေသည်။ သူလိုးတာ နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ ဆောင့်ချက်တွေက စက်သေနတ် ပစ်သလို မြန်လာပြီး “အားး… အအ အားးးရှီးးးး” သူ ပြီးသွားသည်။ ဖြူကျော့ကတော့ နှစ်ချီဆက်တိုက် ပြီးရသည်လို့ ပြောသည်။ နှစ်ယောက်သား ဖလက်ပြကာ ရေပင်မဆေးနိုင်တော့ တစ်ရှူးနဲ့သာသုတ်ပြီး အဝတ်လဲ မဝတ်နိုင်တော့ အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ မနက် လေးနာရီကျော်တော့ အေးလာတာနဲ့ သူနိုးလာပြီး ကြည့်တော့ ဖြူကျော့က သူ့ဘေးနားမှာ ကွေးကွေးလေး အိပ်ပျော်နေသည်။ သူလဲ အဝတ်ဝတ်ကာ ဖြူကျော့ကို စောင်ခြုံပေးပြီး အခန်းကို အထဲမှ လော့ချခဲ့ကာ သူလဲ သူ့အခန်းပြန်ကာ အိပ်လိုက်သည်။ မနက် ရှစ်နာရီထိုးတော့ ဖုန်းလာမှ နိုးသည်။ ကိုဇော်လင်းက “မနက်စာ မစားဖူးလား”လို့ မေးတော့ သူလဲ “လာမယ်”ဟု ပြောပြီး ရေအမြန်ချိုးကာ အဝတ်လဲပြီး ထွက်လာခဲ့သည်။ ဖြူကျော့ခိုင်ကတော့ မျက်နှာ စူပုပ်နေကာ သူ့ကို စကားမပြော။ သူ ပြုံးပြလိုက်တော့ မျက်စောင်းထိုးသည်။

သူလဲ ပုခုံးတွန့်ကာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး မှာစရာရှိတာ မှာကာ ဒီနေ့အစီအစဉ်ကို မေးတော့ အနားတဝိုက်ကို လည်မည်လို့ ပြောသည်။ စားပြီးတော့ ပိုက်ဆံရှင်းကာ သွားကျတော့ ဖြူကျော့ခိုင်က မထားနားမှာ အတင်းကပ်ကာ သွားသည်။ ကိုဇော်လင်းခမျာ မျက်နှာကြီး ရှုံ့တွနေပြီး သူ့ကို မေးသည်။ “ဟိုကောင်မလေးက မင်းကို စိတ်ကောက်နေတာလား… ဘာဖြစ်လို့လဲ” “သိဘူးလေ… ညက အကောင်းပဲ…. ခုမှ ဘာဖြစ်တာလဲ မသိဘူး” “ရှုပ်တယ်ကွာ မင်း ဝင်လုံးပလိုက်ကြာလို့… လိုအပ်နေတာကို ဝစ်စာပေါက်လေး ထည့်လိုက်ရင် အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ်…. ဟားဟားဟား” သူလဲ သဘောကျပြီးရီလိုက်ရာ ရှေ့ကနှစ်ယောက်က လှည့်ကြည့်ပြီး ဖြူကျော့ခိုင်က မျက်စောင်းထိုး ခြေစောင့်ကာ ဆတ်တောက် ဆတ်တောက်နဲ့ သွားသည်။ ရယ်ဒီမိတ်အကျပ် အဝါရောင်လက်စကနဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီအကြပ်ကို ဝတ်ထားသည်။ မရှိမဲ့ ရှိမဲ့ ဖင်ကို လှုပ်ကာသွားနေသည်။ သူ ကြည့်ရင်း အဲ့ကလေးမကို ဖင်ချချင်စိတ် ဖြစ်သွားရသည်။ ကိုဇော်လင်းက “မျိုးကျော် အဲ့ကောင်မလေးအိုးနဲ့ ငါ့ဆော်အိုး ယှဉ်ကြည့်စမ်း… အဲ့ကလေးမကို ထည့်လိုက်ရရင်… ထုတ်ချင်းတောင် ပေါက်မှာ ကြောက်ရတယ် ဟိဟိ” “အာ… ခင်ဗျား ကြိတ်ကြံနေလား မသိဘူး…. မကောင်းပါဘူးဗျာ… မထားတယောက်လုံး ရှိတာ” “ငါက မင်းအတွက် ပြောတာ… စဉ်းစားမနေနဲ့ ကိုယ့်လူ… အဆင်ပြေရင် ဆွဲသာစား…. အရိုးတော့မကျိုးစေနဲ့ ဟားဟားဟား” “လုပ်ပြီ…. ခင်ဗျားတို့လဲ နည်းနည်းတော့ လျှော့ဦး…. တော်ကြာ ဘေးခန်းက ခဲနဲ့ပေါက်မယ်… ခဲနဲ့ပေါက်တာ တော်သေး…. ကုတင် ကျိုးကျနေမယ်…. မဖြူလဲ အတော်ကျသွားသလိုပဲ ဟိဟိ” “ငါက လျှော့ပါတယ်ကွာ…. ကိုယ်စောင့်နတ်က နှိုးဆော်နေလို့ ခက်နေတာကွ” နှစ်ယောက်သား ပေါက်ကရတွေပြောရင်း သွားနေကြသည်။ ဘုရားရောက်တော့ အဖွဲ့လိုက် ဓာတ်ပုံရိုက်ကျသည်။ ဘုရားရှိခိုးတော့ ကိုဇော်လင်းက သိသိသာသာပင် မထားလက်ကို ကိုင်ကာ ထွက်သွားတော့ သူနဲ့ ဖြူကျော့ခိုင် ကျန်ခဲ့သည်။ ဖြူကျော့ခိုင်က သူ့ကို မျက်စောင်းထိုးပြီး ထွက်သွားတော့ သူလဲ နောက်ကလိုက်ပြီး စကားပြောရာ ပြန်မပြောပဲ ကြာသာပတေးထောင့်မှာ ဘုရားရှိခိုးနေသည်။ သူလဲ ထိုင်ကာ ဘုရားရှိခိုးပြီး မိန်းမနဲ့ မမြင်ရသေးတဲ့ ရင်သွေးလေးကို မှန်းကာ ဆုတောင်းပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဖြူကျော့ခိုင် မရှိတော့။ လိုက်ရှာတော့ တစ်ယောက်တည်း ထိုင်နေတာ တွေ့ရာ သူလဲ ကပ်ထိုင်လိုက်ပြီး “ဘာဖြစ်နေတာလဲ” မေးတော့မဖြေ။

အတင်းမေးတာ မရလို့ လူကြားထဲ ထဖက်ရမလား မေးကာမှ လန့်ပြီး “ကိုယ့်အပြစ်ကိုယ် မသိဘူးလား” “သိဘူးလေ” “ဘယ်ချိန်ထသွားတာလဲ… လူကို ဒီတိုင်းထားခဲ့တယ်… ဟင်း… သွားရင်နိုးသွားပါလား… နိုးတော့ လန့်တောင်သွားတယ်… တကယ်ပဲ… ဟွန်း” သူ ရီလိုက်ပြီး ချော့ရသည်။ အိပ်ရေးပျက်မှာစိုးလို့ မနိုးရက်လို့ မနိုးတာဖြစ်ကြောင်း ဆက်အိပ်နေချင်ပေမယ့် မနက် မထားတို့လာရင် သိသွားရင် သူမ သိက္ခာကျမှာ စိုးတဲ့အကြောင်း ပြောရင်း ချော့ရသည်။ ဟန်ဆောင်ကာ စိတ်ကောက်တာမို့ ခဏနဲ့ ပြေသွားသည်။ တော်တော်လေးကြာတော့ မထားတို့ သူတို့ဆီလာသည်။ ကိုဇော်လင်းက လက်မထောင်ပြရာ သူလဲ ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည်။ လျှောက်လည်းကြပြီး နေ့လည်စာကို နီးစပ်ရာဆိုင်မှာ ဝင်စားက ဟိုတယ်သို့ ပြန်လာပြီး မထားတို့က သူတို့အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ သူလဲ ဖြူကျော့ခိုင်အခန်းကို တံခါးခေါက်ရာ လာဖွင့်ပေးတော့ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်ပြီး တံခါးပိတ်လိုက်သည်။ ဖြူကျော့ခိုင်က “ဘာလာလုပ်တာလဲ ပြန်ထွက်လေ… မထွက်ရင် အော်လိုက်မှာနော်”နဲ့ မူနေတာကြောင့် ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို နမ်းကာ ကုတက်ပေါ် လှဲချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အင်္ကျီကို ချွတ်ကာ ဘရာကိုပါ တခါတည်း ချွတ်လိုက်ပြီး နို့တွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ညှစ်ပြီး နယ်ပစ်လိုက်တော့ ကော့တက်သွားပြီး အသကရှူသံတွေ ပြင်းလာသည်။ သူလဲ နို့တွေကို ရေရေလည် စို့လိုက်ပြန်သည်။ ပြီးတော့ သူ့အင်္ကျီတွေ ဘောင်းဘီတွေ ချွတ်လိုက်ပြီး ဖြူကျော့ခိုင်ရဲ့ ဘောင်းဘီအကြပ်ကို ကြယ်သီးဖြုတ်ကာ ချွတ်လိုက်သည်။ ဖြူကျော့ခိုင်လဲ ကူကာ ချွတ်လိုက်သည်။ အဖြူပေါ်မှာ အနီစင်းလေးတွေနဲ့ အတွင်းခံသာ ကျန်တော့သည်။ သူလဲ အတွင်းခံပေါ်ကနေ အမြှောင်းတိုင်း လက်ညှိုးလက်ခလယ်နဲ့ ဒေါင်လိုက်ဆွဲချလိုက်ရာ “အင်းဟင်းဟင်းးး” ညည်းသံရှည် ထွက်လာပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်း စုလိုက်ချဲလိုက် ဖြစ်နေသည်။ ပြီးတော့ အတွင်းခံကိုချွတ်ကာ အစေ့လေးကို ပွတ်ချေကာ ကလိပေးလိုက်သည်။ ဖြူကျော့လဲ ပါးစပ်ကို မစေ့နိုင်တော့ပဲ “အင်းးဟင်းဟင်းး.. အိုးးရှီးးး” တဟင်းဟင်း တရှီးးရှီးးနဲ့ ညည်းနေသည်။ သူလဲ အတွင်းခံကို ချွတ်ပြီး ဖြူကျော့ကို လီးကိုင်ခိုင်းရာ သူမက ကိုင်ပေးပြီး ဂွင်းထုပေးနေသည်။ သူလဲ အဖုတ်ထဲသို့ လက်ခလယ် ထို့ထည့်လိုက်ပြီး ကလိပေးသည်။ အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ကျနေသည်။ လူလဲ တဟင်းဟင်းနဲ့ ဆောက်တည်ရာမရဖြစ်ကာ အဖုတ်လေးကို ကော့ကော့ပေးနေသည်။ နောက် လက်ညှိုးပါ ထပ်ထည့်ပြီး လက်နှစ်ချောင်းပူးကာ အဖုတ်ထဲကို ကလိပေးလိုက်သည်။

အဖုတ်ထဲတွင် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လက်ချောင်းတွေကို အတွင်းကြွက်သားတွေက ညှစ်ညှစ်လာပြီး သူ့လီးကို ဆုပ်ထားတဲ့ လက်တွေက တင်းကြပ်လာကာ ပါးစပ်ကလဲ “အ.. ရှီးး… ယောက်ခမရယ်… ဟင်းဟင်းဟင်း အ အအား…အိုးး” အော်သံနဲ့အတူ တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကာ ခြေချောင်းတွေ ကုပ်တက်လာပြီး ဖင်က ကော့တက်လာကာ ပြန်မကျတော့။ တအောင့်နေမှ ဟင်းခနဲ သက်ပြင်းချကာ ဖင်က ပြန်ကျသွားသည်။ သူမ ပြီးသွားလေပြီ။ တချိန်တည်းမှာပဲ ဖြူကျော့ သူ့ကို ထကာ ဖက်လိုက်သည်။ ပါးစပ်ကလဲ ဗလုံးဗထွေးနဲ့ သူ့ကို တင်းတင်းဖက်ထားသည်။ သူလဲ အဖုတ်ထဲက လက်ကို ပြန်မထုတ်ပဲ ငြိမ်နေလိုက်သည်။ ခနကြာတော့ “ဖြူကျော့” ”ဟင်” “ကို့ကို လီးစုပ်ပေးကွာ” “အင်း.. စုပ်ပေးမယ်”ဟု ပြောသည်။ သူလဲ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး အနားက ထမိန်ယူကာ ဖြူကျော့အောက်ကို ခင်းလိုက်ပြီး အဖုတ်ထဲက လက်ကိုထုတ်လိုက်ရာ ဗွက်ခနဲ အရည်တွေ ကျလာသည်။ ဖြူကျော့က သူ့လီးကို ကိုင်ပြီး ကုန်းကာ စုပ်ပေးလိုက်သည်။ သူလဲ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေကို ကလော်ကာ ဖင်ဝကိုသုတ်လိုက်ပြီး ဖင်ဝကို ပွတ်ပေးလိုက်ရာ ဖင်က ရမ်းခါသွားတာကို သဘောကျပြီး ဖင်ကိုထိန်းကာ ကလိပေးနေလိုက်သည်။ ဖင်ဝက စူပွ စူပွ ဖြစ်လာသဖြင့် အဖုတ်ထဲကို နှိုက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဖင်ဝကို ကလိပြီး လက်ခလယ်နဲ့ ဖင်ဝကို ဖိထောက်လိုက်ရာ လက်ကလဲ အရည်တွေကရွှဲ ဖင်ဝက ပွင့်နေချိန်ဖြစ်လို့ လက်တဆစ်ခန့် ဝင်သွားသည်။ တဆက်တည်း လက်တဖက်ကလဲ အဖုတ်ထဲကို နှိုက်ကာ ကလိပေးလိုက်သည်။ ဖြူကျော့ တအင်းအင်းနဲ့ ဖျတ်ဖျတ်လူးနေသည်။ ပါးစပ်က လီးကိုတော့ အစုပ်မပျက်။ လီးစုပ်ဖူးပုံရသည်။ စုပ်တာက ဝါမရင့်သေးပေမယ့် အဆင်တော့ပြေသည်။ ဖင်နဲ့အဖုတ်ကို ကလိရင်း ဖင်ထဲသို့ လက်ကို ဖြေးညှင်းစွာ တရစ်ချင်း ထည့်နေသည်။ ဖြူကျော့က ဖင်ကို ကလိတာကို သဘောကျပုံရသည်။ ဖင်ကို ပိုပိုကော့ပေးသည်။ အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေကလဲ ပိုပိုရွှဲလာကာ လက်ထည့်တိုင်း စွပ်ခနဲ စွပ်ခနဲ မြည်နေသည်။ ဖင်ထဲသို့ လက်ခလယ်တချောင်းလုံး ဝင်သွားတော့ သူ အသာလေး ပြန်ထုတ် ပြန်ထည့်နဲ့ အဖုတ်ကထုတ် ဖင်ထဲထည့် ဖင်ထဲကထုတ် အဖုတ်ထဲထည့် လုပ်ပေးနေသည်။ လီးစုပ်ချက်တွေကလဲ ပြင်းလာသည်။ သူလဲ “ကဲ ဖြူကျော့… ကို လိုးချင်ပြီကွာ”ဟု ပြောလိုက်ရာ လီးကို ပါးစပ်မှ ချွတ်ကာ သူ့ကို ရမက်တွေထနေတဲ့ မျက်လုံးနဲ့ ကြည့်တော့ သူက ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။

ဖြူကျော့ ကုတင်ပေါ်တွင် ကုန်းပေးလိုက်ရာ သူလဲ အဆင်ပြေအောင် ပြင်ပြီး အဖုတ်ဝကို လီးနဲ့ထောက်ကာ ဖင်တွေကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး လီးကိုဆောင့်ထည့်လိုက်ရာ အားခနဲ တချက်အော်ကာ ခါးကော့သွားပြီး ဟင့်ဟင့်နဲ့ ဖြစ်သွားသည်။ လီးကို ညှစ်လာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ခါးကိုကိုင်ပြီး သူလဲ ဆောင့်ဆောင့်ပေးရာ ဖြူကျော့ကလဲ နောက်ကိုပြန်ပြီး ကော့ကော့ပေးသည်။ ဆောင့်ချက်က ကြာလာတော့ အဖုတ်က သူ့ရဲ့လီးကို တင်းကြပ်စွာ ညှစ်လာပြန်သည်။ သူလဲ ပြီးချင်လာပြီမို့ ခါးကို တင်းတင်းကိုင်ကာ တရစပ် ဆောင့်ပစ်လိုက်ရာ “အင့် အင့် အင့် ဆောင့်ဆောင့်… ဖြူကျော့ ပြီးတော့မယ် ယောက်ခမရယ်… ဆောင့်ပါ နာနာဆောင့် အင့်အင့်.. အားး” “ကောင်းလား ဖြူကျော့… ခံလို့ ကောင်းလား” “အားးး… ကောင်းတယ် အရမ်းကောင်းတယ်… ယောက်ခမရော ကောင်းလား..အီးး” “ကောင်းတယ်… အရမ်းကောင်းတယ်” ပြောရင်း ဆက်တိုက်ဆောင့်နေရာ အချက်နှစ်ဆယ်ကျော်လောက်တွင် “အားး… ရှီးး.. ပြီးတော့မယ်… အမလေး… ကောင်းတယ်… အားး… ပြီး ပြီးပြီ…အားး… ရှီးးးး”အဖုတ်အတွင်းထဲကနေ သူ့လီးကို ပို၍ ညှစ်နေတော့သည်။ သူလဲ ပြီးလုပြီးခင်မို့ မညှာတော့။ အားရပါးရကို ဖင်ကို တင်းတင်းကိုင်ကာ လီးကို တဆုံးထုတ်ပြီး တရှိန်ထိုး ဆောင့်ဆောင့်ချလိုက်ရင်း “အအအ..အားးးဟားးး” အော်ညည်းရင်း ပြီးသွားတော့သည်။ နှစ်ယောက်သား တအင်းအင်း တအားအားနဲ့ ထပ်ရက်ကုန်းကုန်းကြီး မှိန်းနေသည်။ ပြီးတော့မှ ဖြူကျော့က တအိအိ လဲကျသွားရာ သူပါ ဖြူကျော့အပေါ် ထပ်ရက်ကျသွားသည်။ ဖြူကျော့ ဂုတ်သားကို နမ်းလိုက်ပြီး ဆံပင်တွေကိုဖွကာ မှိန်းနေလိုက်သည်။ တအောင့်နေမှ ဘေးသို့ လှိမ့်ချလိုက်ရာ ဖြူကျော့က သူ့အောက်က ထမိန်ကိုယူကာ သူ့အဖုတ်ကို သုတ်လိုက်ပြီး သူ့လီးကိုလဲ သုတ်ပေးသည်။ “ဟင့် အကြီးကြီးပဲ လီးကြီးက… သူ့မိန်းမတော့ ဘယ်လိုနေမယ် မသိဘူး… ဒီမှာတော့ သေတော့မယ်.. ဟင့်” “ကောင်းတယ်မှတ်လား ကြီးတော့” “ကောင်းဘူး” “ကောင်းပါတယ်” “ကောင်းပါဘူး” ကျီစယ်နေကြသည်။ သူမက သူ့ကို ယောက်ခမသာ ခေါ်သည်။ ခင်စက အကို ဘာညာ ခေါ်သေးသည်။ သူ့မိန်းမ ကိုယ်ဝန် လွယ်ထားမှန်း စကားစပ်မိလို့ ပြောကတည်းက သူ့ကို ယောက်ကျားလေး မွေးရင် ယောက်ခမ တော်မယ်ဆိုပြီး ယောက်ခမပဲ ခေါ်တော့ရာ နှုတ်ကျိုးနေပြီ ထင်သည်။

သူတို့ စနောက်နေကြပြီး ခနနေတော့ ဖြူကျော့ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားရာ သူပါ လိုက်ဝင်သွားတော့ ဖြူကျော့က သူ့ကို ရေနဲ့ပက်ကာ စသည်။ သူလဲ ပြန်စရင်း တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဖက်ကာနမ်းကြပြီး စိတ်ပြန်ထလာကာ ရေချိုးခန်းထဲတွင် ဖြူကျော့ကို နံရံကို ကပ်ကာ ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေ လိုးလိုက်ပြန်သည်။ ဖြူကျော့လဲ လိုးတဲ့အရသာကို ကြိုက်လို့လား ဘာလားမသိ၊ သူလုပ်သမျှခံသည်။ တစ်ချီ ပြီးသွားတော့ သူ့လီးကိုကိုင်ကာ ရေဆေးပေးသည်။ သူလဲ ဖြူကျော့ကို ဆေးပေးလိုက်သည်။ ပြီးတာနဲ့ ပြန်ထွက်လာကာ အဝတ်ပြန်ဝတ်ပြီး သူ့အခန်း ပြန်မယ်လုပ်တော့ မပြန်နဲ့တဲ့ သူနဲ့ နေဆိုလို့ သူလဲ ကုတင်ပေါ်တွင် သူမကိုဖက်ကာ နားလိုက်ရင်း အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ ညနေကျ ဖြူကျော့က သူ့ကိုနိုးသည်။ မထားတို့ ဖုန်းဆက်တယ် သူတို့ ရေသွားကူးကြပြီတဲ့။ သူလဲ ထကာ သူ့အခန်းပြန်ပြီး အဝတ်လဲကာ ထွက်လာတော့ ဖြူကျော့လဲ အဝတ်လဲပြီး ထွက်လာလေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်အတူ ရေထဲသို့ ဆင်းကြသည်။ တစ်နာရီလောက် ရေဆော့ပြီး ပြန်တက်လာကြသည်။ အခန်းပြန်ရေချိုး အဝတ်လဲကာ ညနေစာ ထွက်စားကြရာ ဒီတစ်ခါတော့ သူကျွေးသည်။ ဒီည အစီအစဉ်မေးတော့ ကိုဇော်လင်းက “ဘာအစီအစဉ်မှမရှိ… မနက် ပြန်ရမှာမို့ လက်ဆောင်လေးတွေ လိုက်ဝယ်ရင်း စောစောနားမယ်… အချိန်ရှိခိုက် လုံ့လစိုက်မလို့ ဟေ့”ဟုပြောရာ မထားက ရှက်ပြီး ကိုဇော်လင်းကို ထုရိုက်နေရာ သူတို့ ရီလိုက်ကြသည်။ စားသောက်ပြီး လက်ဆောင်တွေ လိုက်ဝယ်ကြပြီး ဟိုတယ်သို့ ပြန်လာကြသည်။ သူတို့လဲ မနက်ပြန်မှာမို့ သိမ်းစရာတွေ သိမ်းထားလိုက်ကြသည်။ ဖြူကျော့က လမ်းလျှောက်ချင်တယ်လို့ ဖုန်းဆက်ပြောတော့ သူတို့တွေ လမ်းလျှောက်ဖြစ်ကြသည်။ လမ်းလျှောက်ရင်း ဖြူကျော့က သူ့ကိုမှီကာ လျှောက်သည်။ ချစ်သူစုံတွဲတွေလိုပင်။ ဖြူကျော့ကို သူက အမှန်တိုင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဖြေဖို့နဲ့ သူလဲဖြေမယ်ဆိုပြီး စကားခံကာ “သူနဲ့ဖြစ်ကြတဲ့ ကိစ္စကို ဘယ်လိုခံစားရလဲ” မေးရာ သူမကလဲ “တခါမှ မရဘူးတဲ့ ခံစားမှုကို ရပြီး… အရမ်းကို ကောင်းမွန်သည်… သူမ အရမ်းကို ကြိုက်တယ်”လို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဖြေပြီး သူ့ကိုလဲ မေးရာ သူလဲ “ကောင်းတယ် ဖြူကျော့က အပေးကောင်းတယ်… ဘယ်နှစ်ယောက်နဲ့ ဖြစ်ဖူးလဲ”မေးတော့ “နှစ်ယောက်”ဟု ပြောသည်။

သူမ ဆယ်တန်းအောင်ပြီးစမှာ သူနဲ့အတန်းတူ ကောင်လေးနဲ့ဖြစ်ကာ ပထမနှစ် ရန်ကုန်မှာ သူမက ကျောင်းတက်တော့ သူ့ကောင်လေးက ဗိုလ်သင်တန်းတက်သည်။ ပထမနှစ်ပြီးတော့ တောင်ငူကို ပြန်လာကာ တွေ့ကျတော့ ဖြစ်ကြသည်။ နောက်ပြန်သွားပြီး သူမလဲ ဒုတိယနှစ် ပြန်လာတက်တော့ ခုကောင်လေးနဲ့ ထပ်ကြိုက်ကာ နောက်ဆုံးနှစ်မှ တည်းခိုခန်းတွင် ခေါ်သွားကာ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ နောက်ပိုင်း ကျောင်းပြီးတော့ သူလဲ တောင်ငူသို့ ပြန်လာလို့ ထပ်မတွေ့ဖြစ်။ အလုပ်ဝင်တော့မှ ရန်ကုန်သို့ တစ်ခါတစ်ခါလာကာ တွေ့ဖြစ်ကြောင်း ပြောသည်။ သူက သူမကို သူ့ကိုချစ်လား မေးရာ “အမှန်တိုင်းပြောရရင်ယောက္ခမကို တွေ့စက စိတ်ဝင်စားမိတယ်။ နောက်ပိုင်းကျတော့ မိန်းမရှိမှန်း သိတော့ စိတ်မဝင်စားတော့ဘူး။ စကားပြောရတာ စရ နောက်ရတာတွေကို သဘောကျတယ်။ အရမ်းတော့ခင်တယ်။ မချစ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ခုတော့ကြိုက်တယ် ယောက်ခမကရော” “ကိုလဲ ဖြူကျော့ကို မချစ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဖြူကျော့နဲ့ ဒီလိုဆက်ဆံရတာကို ကြိုက်တယ်။ ပွင့်လင်းတယ် အပေးအယူမျှတယ်။ ဒီလိုဆို တို့တွေက ချည်နှောင်မှုမရှိတော့ ဖြူကျော့ စိတ်ဆန္ဒရှိရင်ကို့ကိုပြော ကိုယ်ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်။ ကို စိတ်ပါရင်လဲ ဖြူကျော့က ဖြည့်ဆည်းပေး အခက်အခဲရှိရင် နားလည်ပေးကြေး… ဘယ်လိုလဲ” “အိုခေ ကြိုက်တယ်… လောလောဆယ် ကျန်တာတွေ မေ့ထားပြီး ခု ချစ်သူတွေလို နေကြရအောင်” စကားတွေ ပြောကြရင်း နှစ်ယောက်သား ပြန်လာကြသည်။ သူ တစ်ခွန်းတော့ ပြောလိုက်သည်။ “ဖြူကျော့ရဲ့ ဖင်ကိုတော့ လိုးချင်တယ်”ဟု။ ဖြူကျော့က ပုခုံး တွန့်သွားပြီး “အမလေး… သူ့ဟာကြီးက အကြီးကြီးနဲ့ ကြောက်တယ်” လို့ပြောပြီး ရီနေသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ နှစ်ယောက်သား အရင်ကထက် ပွင့်လင်းလာသည်။ နည်းမျိုးစုံ လိုးကြသည်။ တစ်နာရီကျော်တော့မှ အိပ်ကြသည်။ မနက်ခြောက်နာရီကျော်တော့ နိုးလာကြပြီး သူလဲ အခန်းထပြန်ကာ ရေချိုးအဝတ်လဲ သိမ်းဆည်းပြီး ဟိုတယ်ဧည့်ခန်းတွင် ကိုဇော်လင်းတို့ကို စောင့်နေလိုက်သည်။ ခနကြာတော့ သူတို့အတွဲ ဆင်းလာကြသည်။ ညက ဘယ်လောက်ကဲကြသည် မသိ။ မထား မျက်တွင်းတွေ ညိုကာ နားထင်တွေ ချိုင့်နေသည်။ ဖြူကျော့လဲ ဒီတိုင်းပင်။ သူတို့ ဟိုတယ်ခရှင်းကာ မနက်စာစားပြီး မော်လမြိုင်သို့ ပြန်လာကြသည်။ မော်လမြိုင်ရောက်တော့ လျှောက်လည်ကာ ညနေတွင် ဖြူကျော့ကို ကားဂိတ်လိုက်ပို့ကြသည်။ ဖြူကျော့က ပြန်သွားသည်။ သူလဲ ကိုဇော်လင်းနဲ့တူတူ မထားကို လိုက်ပို့ပြီး ဘီယာဆိုင်ဝင်ကာ သောက်ကြသည်။

ကိုဇော်လင်းက သူလဲ “မနက်ကျ သူ့ရွာသို့ ပြန်ပြီး မိဘတွေဆီ ခဏပြန်ကာ စလုံးပြန်တော့မည်… နှစ်နှစ်ခန့် လုပ်ကာ မထားကို ယူမယ်”ပြောတော့ သူလဲ အားပေးသည်။ ချစ်ရသူချင်း မနီးစပ်သေးတော့ သူ ကိုယ်ချင်းစာသည်။ ကိုဇော်လင်း မျက်နှာက လွမ်းဆွေးနေသည်။ စကားလုံးတွေက ဆွေးနေသည်။ သုံးရက်တာ ကာလကို ပြန်တမ်းတနေသလိုပင်။ သူတို့ တော်တော်မူးခါမှ တည်းခိုခန်း ပြန်လာသည်။ မနက်ကျ ကိုဇော်လင်းကလဲ သူ့ရွာသို့ ပြန်ကာ သူလဲ ဘာအံသို့ ပြန်လာသည်။ ပြန်ရောက်တော့ အလုပ်တွေကို ပြန်ပြီး ကြပ်မတ်ရပြန်သည်။ ရုံးကို သတင်းပို့ပြီး မိန်းမဆီ ဖုန်းဆက်ရသည်။ အလုပ်တွေ နားတော့မှ ဖြူကျော့ဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။ တနေကုန် လုပ်စရာရှိတာတွေ လုပ်ကာ ညနေကျ အဆောင်ပြန်လာပြီး ရေချိုးအဝတ်လဲကာ အဆောင်က ချာတိတ်တွေနဲ့ အပြင်ထွက် ထမင်းစားပြီး လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်သည်။ ပြီးတော့ အဆောင်ပြန်လာကာ စာရင်းတွေလုပ် မိန်းမဆီဖုန်းဆက် အားတော့ လိုင်းသုံးကာ ဖြူကျော့နဲ့ စကားပြောသည်။ တစ်လလောက်ကြာတော့ ဖြူကျော့က ဘာအံလာလည်မယ် ပြောရာ သူလဲ “လာခဲ့ စရိတ်အကုန်ခံမယ်… ဒီမှာလဲ ကုန်ကျစရိတ်ခံမယ် လူသာလာခဲ့”လို့ ပြောတော့ သူမက “မသိတာမှတ်လို့… ဟင်း”ဆိုပြီး ပြောသည်။ “နောက်တစ်ပတ် သောကြာည လာမယ်” ဟုပြောသည်။ သူကလည်း “သေချာရင် ဟိုတယ်ကို ချိတ်ထားလိုက်မယ်”လို့ ပြောလိုက်သည်။ သောကြာနေ့ ညနေကျ  ဖြူကျော့က သူ့ဆီ ဖုန်းဆက်သည်။ ကားဂိတ်မှာတဲ့။ သူလဲ ခရီးစဉ်ကို ပြောပြကာ ဘယ်ရောက်ရင် ဖုန်းဆက်ဖို့ မှာလိုက်သည်။ သူလဲ သူရင်းနှီးတဲ့ ဇွဲကပင်ဟိုတယ်ကို ဖုန်းဆက်ကာ အခန်းမှာထားလိုက်သည်။ ညဖက်ကျ မိန်းမဆီ ဖုန်းဆက်အကျိုးအကြောင်း မေးကာ နောက်တစ်ပတ် ပြန်လာမယ်လို့ ပြောလိုက်သည်။ ဖြူကျော့ဆီ ဖုန်းဆက်ရာ လမ်းမှာ ဘယ်နေရာမှန်းတော့ မသိဘူးတဲ့။ သူလဲ စကားအတန်ကြာ ပြောပြီး ဖုန်းချကာ နိုးစက်ပေးပြီး အိပ်လိုက်သည်။ မနက် လေးနာရီ နိုးစက်မြည်တော့ အိပ်ရာထ မျက်နှာသစ်ကာ အဝတ်လဲပြီး အဝတ်နှစ်စုံလောက်ကို အိတ်ထဲထည့်ကာ အားဆေးတစ်လုံးကို သောက်လိုက်ပြီး ကားသော့ယူကာ ကားနဲ့ထွက်လာလိုက်ပြီး ဖြူကျော့ဆီ ဖုန်းဆက်တော့ တံတားကို ဖြတ်နေပြီဟု ပြောသည်။ သူလဲ ဇွဲကပင်ဟိုတယ်ရှေ့တွင် ကားရပ်ကာ စောင့်နေလိုက်သည်။ ခနကြာ တော်ဝင်ကား ရောက်လာပြီး သူ့ကားနားတွင် ရပ်လိုက်သည်။ သူလဲ ကားနားသို့ သွားရာ ဖြူကျော့ ကားပေါ်က ဆင်းလာသည်။ သူလဲ အိတ်ကို လှမ်းယူကာ ဖြူကျော့ကို ကြိုလိုက်သည်။ ကားက ပြန်ထွက်သွားတော့ ဖြူကျော့ကို သူ့ကားပေါ် တက်ခိုင်းပြီး ဟိုတယ်ထဲ မောင်းဝင်ခဲ့လိုက်သည်။ (ဇာတ်သိမ်းပိုင်းမျှော်)

Zawgyi

မ်ိဳးေက်ာ္ ဘားအံကိုေရာက္တာ တစ္လေက်ာ္ၿပီ။ လုပ္ငန္းတို႔းခ်ဲ႕ႏိုင္ရန္ကုမၸဏီမွ သူ႔ကို ေစလႊတ္ လိုက္သည္။ လုပ္ငန္းလုပ္ရန္ႏွင့္ ႐ုံးခန္းဖြင့္ ႏိုင္ရန္အဆင္ေျပမေျပ သူ႔ကို ကြင္းဆင္းရန္ ေစလႊတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေျမေနရာက ရွိၿပီးသားမို႔ အဲ့ေနရာတြင္ ႐ုံးတစ္ခုေဆာက္ၿပီး လူေနႏိုင္ရန္ အေဆာင္ေဆာက္ဖို႔အတြက္ အဆင္ေျပသည္။ လတ္တေလာက ဘာမွမ ေဆာက္ရေသးတာမို႔ သူ ဘားအံတြင္ေနဖို႔ စုံစမ္းရာ အေဆာင္သေဘာမ်ိဳး ငွါးေနလို႔ရတာနဲ႔ အဲ့အိမ္မွာ ငွါးေနလိုက္သည္။ ငွါးေနတဲ့သူ ေလးငါးဦးရွိၿပီး ငယ္႐ြယ္သူေတြခ်ည္းမို႔ သူနဲ႔အဆင္ေျပသည္။ ေယာက္က်ားေလးေတြမို႔လဲ ခဏနဲ႔ ရင္းႏွီးသြားကာ သူလုပ္ခ်င္သည္မ်ားကို စုံစမ္းလို႔လြယ္သည္။ သူတို႔ကုမၸဏီက စိုက္ပ်ိဳးေရးနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ေဆးေတြနဲ႔ စက္ပစၥည္းေတြ ျဖန႔္ျဖဴးေရာင္းခ်တဲ့ ကုမၸဏီအႀကီးတစ္ခု ျဖစ္သည္။ သူကေတာ့ product မန္ေနဂ်ာ ျဖစ္သည္။ လုပ္ရည္ကိုင္ရယ္ေၾကာင့္ လူႀကီးသေဘာက် ရာထူးခဏေလးနဲ႔ တိုးသြားသည္။ ဒီေနရာကို မန္ေနဂ်ာအေနနဲ႔ လႊတ္လိုက္ၿပီး သူ႔ကို အာဏာကုန္ လႊဲအပ္ထားသည္။ ႐ုံေဆာက္ဖို႔နဲ႔ လုပ္ငန္း အဆင္ေျပေစေရးအတြက္ ေငြကို စိတ္ႀကိဳက္သုံးခြင့္ ေပးထားသည္။ တစ္လေက်ာ္ပဲ ရွိေသးတာမို႔ စုံစမ္းေလ့လာဆဲ ပင္။ မိန္းမက ကိုယ္ဝန္ရေနၿပီမို႔ သူ ဒီကိုလာေတာ့ အိမ္မွာတေယာက္တည္း စိတ္မခ်တာနဲ႔ ပုသိမ္က သူ႔မိဘေတြဆီ လိုက္ပို႔ၿပီးမွ လာရသည္။ ဒီမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာမည္ မသိ။ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ အရမ္းအလုပ္မမ်ားေသး။ ဖိအားလဲ ကင္းသည္။ စုံစမ္းရသေလာက္ အေျခအေနေကာင္းသည္။ ထိုင္းနဲ႔ နီးသည္မို႔ ထိုင္ကဝင္လာတဲ့ ပစၥည္းေတြနဲ႔ေတာ့ ယွဥ္ဖိုက္ရမည္။ က်န္တာေတြကေတာ့ သိပ္ကိစၥ မရွိ။ ေဈးႏႈန္းကြာဟမႈနဲ႔ ဝယ္လိုအား ေရာင္းလိုအားေတြအတြက္ သူ ဆက္စုံစမ္းရသည္။ ညဖက္ေရာက္လာရင္ အေဆာင္က ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္လိုက္ ေဘာလုံးပြဲၾကည့္လိုက္ ေလွ်ာက္လည္လိုက္ ျပန္လာ မိန္းမဆီဖုန္းဆက္။ ၿပီးရင္ လိုင္းဖြင့္ကာ သုံးသည္။ အိပ္ခ်င္လာမွ အိပ္လိုက္သည္။ မနက္ ဘယ္ခ်ိန္ထထ ရသည္ကိုး။ ႏွစ္လခြဲေလာက္ ၾကာေတာ့ ႐ုံးခန္းနဲ႔အေဆာင္ ေဆာက္ရန္ႏွင့္ ဂိုေဒါင္ေဆာက္ရန္ ဘတ္ဂ်က္ရၿပီ။ အေဆာက္အဦ ဒီဇိုင္းလဲရၿပီမို႔ အေဆာင္ကို အရင္ေဆာက္ရသည္။ ကန္ထ႐ိုက္ကို ႐ုံးခ်ဳပ္က ခ်ေပးတဲ့ ကန္ထ႐ိုက္နဲ႔ပဲ ေဆာက္သည္။ ပုံမွန္ပဲ လည္ပတ္ေနသည္။ ညဖက္ဆိုရင္ လိုင္းသုံးရင္းနဲ႔ ခ်က္ျဖစ္သည္။ သူ႔႐ုံးက ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ ဆိုသူနဲ႔ျဖစ္သည္။

ခင္တာကေတာ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ ရွိၿပီ။ သူမ အလုပ္ဝင္စက ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ေတြ႕ဖူးသည္။ သူမက ႐ုံးပိုင္းဆိုင္ရာက ျဖစ္သည္။ ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ ေတြ႕လို႔ အက္တ္လိုက္ကာ စကားေျပာျဖစ္ၾကရင္း ေနာက္ပိုင္း ရင္းႏွီးသြားသည္။ အစက သူမက သူ႔ကို မိန္းမရွိမွန္းမသိ ေနာက္မွ သိသြားျခင္းျဖစ္သည္။ ႐ုံးတြင္ ထမင္းစားခ်ိန္တိုင္း ဆုံျဖစ္ၾကသည္။ ဒီေရာက္လာသည့္ ေနာက္ပိုင္း လိုင္းေပၚတြင္ သူမနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္သည္။ လူက အရပ္က မပုမရွည္ႏွင့္ အေနေတာ္ေလးျဖစ္သည္။ တင္ေတြရင္ေတြက ခပ္ေသးေသး။ အစက သိပ္မျပင္မဆင္။ ေနာက္ပိုင္း ျပင္လာ ဆင္လာသည္။ ႐ုံးမွာ ယူနီေဖာင္း မဝတ္ရသည့္ရက္ေတြဆို အလန္း။ အၾကပ္ေတြ ဝတ္သည္။ ႐ုပ္ရည္ကေတာ့ ေခ်ာတဲ့အထဲေတာ့ မပါေပမယ့္ ၾကည့္ေကာင္းသည္။ ရည္းစားရွိသည္လို႔ ၾကားေပမယ့္ ေမးျဖစ္တိုင္း မရွိဟု ေျပာတတ္သည္။ ႐ုံးမွာ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ေတြ႕မိတိုင္း ဖုန္းအၾကာႀကီး ေျပာတတ္လို႔ သူစျဖစ္သည္။ ခုသုံးေလးရက္ရွိၿပီ။ ဘဲနဲ႔ အဆင္မေျပဘူး ထင္သည္။ အသည္းကြဲ အေၾကာင္းေတြကို လိုင္းေပၚ တင္တက္သည္။ သူနဲ႔အရမ္းကို ရင္းႏွီးလာသည္။ ဗိုက္ဘာကေန ဖုန္းေျပာျဖစ္ၾကသည္။ သူလဲ ေယာက္်ားသားမို႔ ဘာရယ္မဟုတ္ ဖြန္ေၾကာင္တာ မမည္ေအာင္ ေၾကာင္သည္။ သူမကလဲ ျပန္အီသည္။ သူမက ပုံေတြ ပို႔ေပးတတ္ၿပီး သူကလဲ ျပန္ပို႔ ေပးတတ္သည္။ လာလည္ရင္ ဂ႐ုစိုက္မွာလား ေမးသည္။ လာလည္ရင္ အကုန္ဂ႐ုစိုက္မယ္လို႔ ေျပာကာစသည္။ သူ ဒီေရာက္တာ ေျခာက္လေက်ာ္ၿပီ။ မိန္းမလဲ ေမြးခါနီးၿပီ။ ေမြးရင္ေတာ့ ခဏ ခြင့္ျပန္မည္ ေျပာထားသည္။ အေဆာင္ကေတာ့ ၿပီးေပမယ့္ ဂိုေဒါင္နဲ႔ ႐ုံးခန္းက မၿပီးေသး။ ႏွစ္လေလာက္ လိုေသးသည္။ မိန္းမဆီ သုံးေခါက္ေလာက္ပဲ ေရာက္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း မေရာက္ျဖစ္ေတာ့။ ပစၥည္းေတြကို အစမ္းသေဘာ ေရာင္းၾကည့္ရာ မဆိုးလွတာေၾကာင့္ သူလဲ အားစိုက္ကာ လုပ္ရသည္။ ကုမၸဏီက ခ်ီးက်ဴးသည္။ သူ လစာ တိုးသြားၿပီ။ ညေရာက္တိုင္း လုပ္ေနၾကထုံးစံ လိုင္းဖြင့္လိုက္ရာ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္က ဒီတပတ္က် ေမာ္လၿမိဳင္လာပီး ဘုရားဖူးမည္။ စက္စဲသြားမည္ လိုက္ခဲ့လို႔ ေျပာသည္။ တစ္ေယာက္တည္းလားဆိုေတာ့ အင္းတဲ့။ ေမာ္လၿမိဳင္မွာ သူ သင္တန္းတုန္းက ခင္တဲ့ အမတစ္ေယာက္ရွိၿပီး သူနဲ႔သြားမည္တဲ့။ အဲ့အမက သူ႔ဘဲ ႏိုင္ငံျခားက ျပန္လာလို႔ ေတြ႕ခ်င္တာနဲ႔ သူကလဲ ဘုရားဖူးနဲ႔ ကမ္းေျခသြားခ်င္ေနတာ အေတာ္ျဖစ္သြားလို႔ ေခၚတာမို႔ လာမွာျဖစ္ေၾကာင္း သူတို႔က အတြဲမို႔ သူတစ္ေယာက္တည္း ပ်င္းေနမွာမို႔ အားရင္လိုက္ခဲ့ဖို႔ ေခၚသည္။

သူ ရက္တြက္ၾကည့္သည္ သူမ လာတဲ့ရက္က် အားမအား။ သူ႔အတြက္ ဒီမွာ ပိတ္ရက္မရွိ။ သူ နားခ်င္ရင္ နားသည္။ အဲ့ရက္က် အေရးတႀကီး အလုပ္မရွိေပမယ့္ နည္းနည္းေတာ့ရွိသည္။ ႀကိဳတင္ လုပ္ထားရင္ ရသည္။ ဘယ္ႏွစ္ရက္ ၾကာမလဲ ေမးေတာ့ က်ိဳက္ထီး႐ိုးကို မနက္တက္မည္ ညေနျပန္လာၿပီး ျပန္အိပ္ကာ စက္စဲကို ေနာက္ရက္မနက္ သြားၿပီး ႏွစ္ရက္ေနမည္ျဖစ္သည္။ သူ႔အတြက္ အဆင္ေျပၿပီမို႔ လိုက္မည္ေျပာရာ အကုန္အက်ခံရမယ္လို႔ ေျပာေတာ့ ဘာျပန္ေပးမွာလဲ ေမးလိုက္သည္။ လိုခ်င္တာယူ ေပးမွာေပါ့လို႔ ေျပာသျဖင့္ သူ႔စိတ္ထဲ တမ်ိဳးျဖစ္သြားရသည္။ မိန္းမနဲ႔ ခြဲေနရတာက တေၾကာင္း အလုပ္တဖက္နဲ႔မို႔ အေပ်ာ္ဖက္ သိပ္မေရာက္ျဖစ္။ ေတာင့္တမိေပမယ့္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ ေျဖရွင္းလိုက္ရသည္မို႔ စိတ္ထဲမွာ အေတြးတခ်ိဳနဲ႔ စိတ္ထန္သြားရသည္။ ဒါေၾကာင့္ အီစကလီ႐ိုက္ကာ ဟိုမက်ဒီမက် စကားေတြေျပာရင္းနဲ႔ ညနက္သြားရသည္။ ေနာက္ပိုင္းရက္ေတြ သူအလုပ္ေတြကို ႀကိဳလုပ္ထားကာ သူသြားမည့္ရက္တြင္ အခက္အခဲ မျဖစ္ေစရန္ အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ကို ေငြသုံးရက္စာ ႀကိဳေပးထားလိုက္သည္။ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ကေတာ့ ဒီေန႔မနက္ အေစာႀကီး ေမာ္လၿမိဳင္သို႔ မလာပဲ က်ိဳက္ထိုနားတြင္ သူ႔အေဖာ္အတြဲကို ေစာင့္ကာ က်ိဳက္ထီး႐ိုးတက္သြားသည္။ ညေန ေမာ္လၿမိဳင္သို႔ လာအိပ္ရန္ေျပာၿပီး သူတို႔ကို ေစာင့္ေနခိုင္းသည္။ ဒါေၾကာင့္ သူလဲ မွာစရာရွိတာေတြ မွာရသည္။ သူသြားမည့္ ရက္အတြင္း ျပသနာတစုံတခု မျဖစ္ေစရန္ ေသခ်ာမွာရသည္။ ႐ုံးကိုေတာ့ ကြင္းဆင္းစည္း႐ုံးေရး ဆင္းမည္လို႔ သတင္းပို႔ထားသည္။ မိန္းမကိုလဲ အဲ့လိုသာ ေျပာလိုက္ၿပီး ဖုန္းလိုင္းမိမွ ဆက္မည္။ မဆက္ရင္ စိတ္မပူဖို႔ မွာထားသည္။ ညေနက် ေနာက္ဆုံးလိုင္းကားနဲ႔ ေမာ္လၿမိဳင္သို႔ သြားလိုက္သည္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ကားဝင္းတြင္ ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္က ျပန္ေရာက္ၿပီလို႔ ဖုန္းဆက္ၿပီး သူ႔ကို ဘယ္ေရာက္ေနလဲ ေမးရာ ကားဝင္းတြင္ ေစာင့္ေနတာလို႔ ေျပာလိုက္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ သူ႔ကို လာေခၚကာ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ရည္းစား တည္းတဲ့ တည္းခိုခန္းတြင္ အတူေနခိုင္းၿပီး မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ညေနစာကို ဆိုင္မွာ သြားစားၾကရာ သူက ရွင္းေပးလိုက္သည္။ မနက္အေစာႀကီး ထကာ စက္စဲသို႔ လိုင္းကားနဲ႔ သြားသည္။

မီနီဘတ္စ္မို႔ ကိုေဇာ္လင္းတို႔ အတြဲက ေရွ႕ခုံတြင္ သူနဲ႔ျဖဴေက်ာ့ခိုင္က ေနာက္ခုံ။ ညက ကိုေဇာ္လင္းက သူနဲ႔ မထား မေတြ႕ရတာ ႏွစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္ရွိၿပီ မထားမိဘေတြက သူနဲ႔သေဘာမတူ သူကဆင္းရဲတာမို႔။ ဒါေၾကာင့္ စင္ကာပူသို႔ ထြက္ကာ အလုပ္လုပ္ေနၿပီး မထားနဲ႔ကေတာ့ အဆက္အသြယ္မျပတ္။ မထားကလဲ သစၥာရွိသည္မို႔ သူ ေနာက္ဆံေအးရသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ျပတ္သြားၿပီလို႔ မထားမိဘေတြက ထင္ေနၿပီး သူ စလုံးကို သြားတာ သိသည္။ ျပန္ေရာက္လာတာ မသိတာမို႔ မထားက ဒီလိုစီစဥ္တာျဖစ္ေၾကာင္း ဟိုမွာမွ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႕ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဒါေၾကာင့္မို႔ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ကို ထိန္းေပးဖို႔ အကူအညီေတာင္းသည္။ သူကလဲ စိတ္ခ်ပါလို႔ေျပာရာ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ကို ဖန္ဖို႔ စေနာက္သလို ေျပာသည္။ သူက အိမ္ေထာင္နဲ႔ျဖစ္ေၾကာင္း မိန္းမက ေမြးေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာေတာ့ သူက ရီၿပီး ဘာျဖစ္လဲကြာ ေနာက္မႏြယ္ရင္ ၿပီးတာပဲ ေျပာသည္။ မနက္က်ေတာ့ သူကပင္ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ကို သူနဲ႔ လာထိုင္ခိုင္းလိုက္လို႔ မထားနဲ႔ကိုေဇာ္လင္းက ေက်းဇူးေတြ တင္ေနသည္။ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္က မ်က္ႏွာ စူပုပ္ေနသည္။ လမ္းတြင္ အဲ့အကိုနဲ႔ သေဘာမတူပါဘူး ေခ်ာလဲမေခ်ာ အသားလဲ မဲေသးတယ္ဟု ေျပာလို႔ သူ ရီရေသးသည္။ သူမအသက္က ၂၅ေက်ာ္ၿပီမို႔ သူ႔ထက္ သုံးႏွစ္ ငယ္သည္။ ကိုေဇာ္လင္းနဲ႔ မထားက သုံးဆယ္နီးပါးေတြ။ သူမက အတြဲၾကား ဝင္ဝင္ရႈပ္ခ်င္လို႔ လမ္းမွာ သူ႔ကို ေခ်ာ့ရသည္။ ဟိုေရာက္ရင္ ႀကိဳက္တာ ဝယ္ေပးမယ္ဆိုၿပီး ေျပာမွ မရႈပ္ေတာ့ဘူးလို႔ ကတိေပးသည္။ လမ္းမွာ ကားစီးရင္းငိုက္လာေတာ့ သူ႔ေပၚမွီၿပီး အိပ္သည္။ အေရွ႕က အတြဲကေတာ့ လွည့္ကိုမၾကည့္။ တခ်ိန္လုံး ပူးကပ္ေနသည္။ သူလဲ ၾကာေတာ့ လက္ကေညာင္းလာလို႔ နည္းနည္းျပင္ေတာ့ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္က ရတယ္ တင္ခ်င္တင္လို႔ ေျပာသည္။ သူလဲ ဂြင္ပဲမို႔ လက္ကို ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ ပုခုံးေပၚ တင္ထားလိုက္သည္။ လမ္းက ခုန္သည္မို႔ လက္က ဟိုထိဒီထိေတာ့ ထိမိသည္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ဟိုတယ္တြင္ ဟိုအတြဲက ႏွစ္ေယာက္ခန္း တစ္ခန္း သူတို႔က တစ္ေယာက္ခန္း ႏွစ္ခန္း ယူသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ကပ္လွ်က္ပင္။ ဟိုအတြဲက အေပၚထပ္မွာ။ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္က စိတ္ေကာက္ေနလို႔ လိုက္ေခ်ာ့ရေသးသည္။ မထားကို ေကာက္တာမို႔ မထားက မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ေခ်ာ့သည္။ သူက မထားကို မ်က္ရိပ္ျပကာ အသာေန ဘာမွမျဖစ္ဘူး ဆိုၿပီး သူပဲ စိတ္ေကာက္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္သည္။ သူ႔ကို ကပ္ၿပီး ေျပာသည္။ ေက်းဇူးဆပ္ပါ့မယ္ဆိုလို႔ သူ ရီရေသးသည္။

တစ္ေယာက္ခန္းဆိုေပမယ့္ က်ယ္ပါသည္။ ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာပါၿပီး အခန္းထဲမွာ တီဗြီ ေရခဲေသတၱာ အစုံပါသည္မို႔ မဆိုလွေပ။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ နားနားေနေန ေနလိုက္သည္။ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္က သူ႔ဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး ေလွ်ာက္သြာခ်င္တယ္ ေျပာေတာ့ သူလဲ ဟိုဒီသြားကာ သူမလိုခ်င္တာေလးေတြ ဝယ္ေပး စားခ်င္တာေကြၽးၿပီး ျပန္လာသည္။ ဟိုအတြဲကေတာ့ ထြက္ကိုမလာ။ အခ်ိန္ရွိခိုက္ လုံ႔လစိုက္ေနၾကသည္ ထင္ပါ့။ ဖုန္းဆက္ရာ မကိုင္လို႔ အခန္းတံခါး သြားေခါက္မယ္လုပ္ေနလို႔ မနည္းတားရသည္။ ဝဋ္လည္လိမ့္မယ္ဆိုၿပီး။ သူ႔ကို မ်က္ေစာင္းထိုးသည္။ ၿပီး အခန္းထဲမွာ ခဏအိပ္လိုက္သည္။ ညေနက် ကမ္းေျခ ဆင္းၾကသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္တြဲ ဟိုႏွစ္ေယာက္က တစ္တြဲ သူတို႔သြားခ်င္တဲ့ဖက္ သြားသည္။ သူလဲ ေဘာကြင္းငွါးကာ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ကို ေပးသည္။ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္က အသားကပ္ေဘာင္းဘီ အနက္ေရာင္ ဒူးနားေလာက္ကို ဝတ္ကာ အက်ႌလည္ဟိုက္ အနက္ေရာင္ တင္ပါးေက်ာ္ကို ဝတ္ထားသည္။ သူ႔ကို ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ခိုင္းၿပီး ပို႔စ္မ်ိဳးစုံ ေပးေနသည္။ ၿပီးေတာ့ ေရထဲဆင္း ေဆာ့ၾကရာ ေရမကူးတတ္လို႔ ေၾကာက္ေနသည္။ သူလဲ အတင္းဆြဲေခၚလာၿပီး ေရနဲ႔ပက္ကာ စေနသည္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ရဲလာကာ သူ႔ကို ေရနဲ႔ျပန္ပက္လိုက္ ေဘာကြင္းစြပ္ကာ ေရကူးလိုက္ လုပ္ေနသည္။ လႈိင္းတစ္လုံး ဝင္ေဆာင့္လိုက္ရာ သူမ ေၾကာက္လန႔္ၿပီး သူ႔ကို အတင္းဖက္ထားသည္။ သူလဲ ျပန္ဖက္ကာ အားေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ ရွက္သြားသည္။ သူလဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ဆက္ေဆာ့ေနသည္။ တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ေရထဲဆင္းၿပီးေတာ့ ျပန္တက္လာကာ အခန္းထဲတြင္ ေရျပန္ခ်ိဳးလိုက္ၾကသည္။ အဝတ္အစား လည္းၿပီးေတာ့ ညေနစာ ထြက္စားၾကသည္။ ကိုေဇာ္လင္းက သူရွင္းေပးၿပီး “ညက် တို႔ေလးေယာက္ မီးပုံပြဲ လုပ္မယ္… မိန္းကေလးေတြ ေသာက္ခ်င္တာ စားခ်င္တာ ေျပာ”လို႔ဆိုေတာ့ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္က ဝမ္းသာအားရ လက္ခုပ္ထတီးလို႔ ရီလိုက္ၾကသည္။ ဟိုတယ္ စားေသာက္ဆိုင္က အကုန္စီစဥ္ေပးသည္ ေျပာလို႔ သူတို႔ မွာခ်င္တာမွာၿပီး သူက ဂစ္တာရမလား ေမးေတာ့ ရတယ္တဲ့။ ညဖက္က် သူတို႔ေယာက္်ားေလး ႏွစ္ေယာက္က ဝီစကီ မိန္းကေလေတြက စပိုင္ဝိုင္ေသာက္ကာ အျမည္းစားၾကရင္း စကားေျပာလိုက္ စလိုက္နဲ႔ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွသည္။ သူက ဂစ္တာတီးၿပီး သီခ်င္းဆိုျပေတာ့ အားလုံး လိုက္ဆိုၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ ကၾကသည္။ ည ကိုးနာရီေက်ာ္ ဆယ္နာရီေလာက္က် မိန္းကေလးေတြက မူးလာၿပီ။

ဒါေၾကာင့္ သူတို႔လဲ လက္စသပ္ကာ အခန္းကို ျပန္ၾကသည္။ အခန္းထဲေရာက္လို႔ အဝတ္လဲကာ တီဗြီၾကည့္ေနတုန္း ဖုန္းသံၾကာေတာ့ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္က မအိပ္ခ်င္ေသးဘူး ပ်င္းလို႔လို႔ေျပာၿပီး ကမ္းေျခမွာ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တယ္ဟု ဂ်ီက်လို႔ ေမွာင္ေနၿပီ ေနာက္ရက္မွ ေျပာေတာ့ မရဘူး မအိပ္ခ်င္ေသးလို႔ လိုက္ပို႔ဟုေျပာသည္။ သူလဲ ထြက္လာရာ သူမအခန္းဝတြင္ ရပ္ကာဖုန္းဆက္ေနတဲ့ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ကို ေတြ႕လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာက ၿပဳံးေစ့ေစ့။ ညအိပ္ဝတ္စုံ ပန္းေရာင္အက်ႌနဲ႔ ဆင္တူေဘာင္းဘီ ဝတ္ထားသည္။ သူလဲ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ကို ေခၚကာ ဟိုနားဒီနား လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စကားေျပာၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ ထိုင္ခုံေပၚတြင္ ယွဥ္ထိုင္ၿပီး စကားေျပာေနၾကသည္။ သူမရည္းစားအေၾကာင္းကို ေမးေတာ့ သူ႔ကို ရင္ဖြင့္သည္။ သူမကို ဘယ္လိုႏိုင္ေၾကာင္း စကားနားမေထာင္ေၾကာင္း ခုလဲ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ တြဲေနတယ္လို႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေျပာလို႔ေမးေတာ့ အလုပ္အတူတူလုပ္ေနတာမို႔ တြဲသြားတြဲလာ သြားျဖစ္ၿပီး သူ႔ကို မယုံၾကည္ရေကာင္းလားဆိုၿပီး ေနာက္ပိုင္း ဖုန္းမဆက္ေတာ့ေၾကာင္း လိုင္းေပၚတြင္ ဟိုသြား ဒီသြားပုံေတြကို တင္ေနေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ညနက္လာေတာ့ ေလကလဲတိုက္သည္မို႔ ေအးလာလို႔ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္က လက္ကေလးပိုက္ၿပီး ခ်မ္းေနသည္။ သူကလဲ အရက္ရွိန္နဲ႔ ရီေဝေဝျဖစ္ေနကာ စိတ္ကလဲ ႂကြေနသည္မို႔ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ပုခုံးကို ဖက္ကာ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ထည့္လိုက္သည္။ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ကလဲ အလိုက္သင့္ပါလာၿပီး ၿငိမ္ေနသည္။ သူမ ခုနက မထားတို႔အခန္း သြားေတာ့ သူတို႔ေတြ ေသာင္းက်န္းေနတာ အျပင္ကေတာင္ ၾကားရတယ္လို႔ ေျပာသည္။ သူလဲ တို႔လဲ အဲ့လို ေသာင္းက်န္းရေအာင္ေလ လို႔ေျပာေတာ့ သူ႔ကို ဆိတ္ဆြဲလိုက္ၿပီး ဟင္းေနာ္လို႔ ေျပာရာ သူလဲ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ေမးေစ့ကို မကာ ႏုတ္ခမ္းကို နမ္းလိုက္သည္။ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ မ်က္လုံးမ်ား မွိတ္သြားၿပီး သူ႔ကို ဖက္လိုက္သည္။ လွ်ာကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္ကာ လွ်ာခ်င္းကလိလိုက္ေတာ့ အသက္ရႉသံ ျပင္းလာသည္။ အနမ္းရွည္တစ္ခု ေပးၿပီးေတာ့ အခန္းထဲ သြားရေအာင္ ေျပာၿပီး ျဖဴေက်ာ့ခိုင္အခန္းထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္။

သူလဲ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ကို နမ္ရင္း ဖင္ေတြကိုနယ္ကာ ကူတင္ေပၚသို႔ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ လွဲခ်လိုက္ၿပီး ညဝတ္အက်ႌကို ခြၽတ္လိုက္ကာ ေဘာ္လီကို ခြၽတ္ၿပီး ႏို႔ေတြကို စို႔လိုက္သည္။ ႏို႔ေလးေတြက မထြားေပ။ အၾကမ္းပန္ကန္လုံး သာသာပင္။ သူလဲ အားနဲ႔ ႏို႔တစ္ခုလုံးကို အားနဲ႔စုပ္ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းကို လွ်ာနဲ႔ကစားလိုက္ၿပီး ေပါင္ေတြကို “အင္းးဟင္းး” ပြတ္‌ေပးလိုက္ရာ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ ညည္းသံတစ္ခု ထြက္လာၿပီး ခႏၶာကိုယ္ေလး ေမာ့တက္သြားကာ သူ႔ကို တင္းတင္းဖက္ထားသည္။ သူလဲ လက္တစ္ဖက္က ညဝတ္ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္လိုက္ရာ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ကလဲ ဖင္ေလး ႂကြေပးလိုက္သည္။ တစ္ကိုယ္လုံး အဝတ္မရွိေတာ့ေပ။ အေစ့ေတြကို ကလိလိုက္ အဖုတ္ထဲကို ကလိလိုက္ လုပ္ေနရင္းနဲ႔ သူမ တစ္ခ်ီ ၿပီးသြားသည္ ထင္သည္။ အရမ္းကို ေဟာ့ၿပီး ၿငိမ္သြားသည္။ သူ ခဏနားၿပီး ဆက္ကလိျပန္ရာ ျပန္ၿပီးစိတ္ထလာသည္။ “အား အီးး.. အင္း အားး” အဖုတ္ထဲက အရည္ေတြကလဲ ႐ႊဲေနသည္။ ဒါေၾကာင့္ သူလဲ ညဝတ္အက်ႌနဲ႔ ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ကာ အနားရွိ ထမိန္တထည္ယူၿပီး ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ ဖင္ေအာက္ကို ခင္းကာ ေျခေထာက္ေတြကို ေျမႇာက္ၿပီး ေပါင္ကိုကားလိုက္ရာ အဖုတ္က ဟတတေလး ျဖစ္သြားသည္။ အဖုတ္ဝမွာ အရည္ေတြနဲ႔ စိုေနသည္။ သူလဲ လက္မနဲ႔ အေစ့ေလးကို ေခ်လိုက္ေတာ့ “အိုး..ရွီး” တြန႔္သြားကာ ေပါင္ကို ပိုၿပီးကားသြားသည္။ သူလဲ လက္မ လက္ညိဳးနဲ႔ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားကို ၿဖဲလိုက္ရာ အတြင္းသားပန္းေရာင္ေလးက လုပ္ခ်င္စရာ။ လီးကို အဖုတ္ဝမွာ ေတ့ၿပီး ဖိထည့္လိုက္ရာ အရည္ေတြ ႐ႊဲေနလို႔ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္နဲ႔ပင္ တစ္ဝက္ေလာက္ ဝင္သြားသည္။ “ျဗစ္ ဗလစ္.. ဖြတ္” ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ သူ႔ရင္ဘတ္ကို တြန္းထားကာ “အာ့ နာတယ္… ေယာက္ခမရယ္ ေျဖးေျဖး အရမ္းနာတယ္ ဟင့္ဟင္” သူလဲ လီးကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ျပန္ထုတ္ကာ ႏို႔ေတြကိုေခ်ေပးလိုက္ အေစ့ကို ကလိေပးလိုက္ၿပီး ျပန္ထည့္လိုက္သည္။ ေျဖးေျဖးခ်င္း လုပ္ေနရင္းနဲ႔ အရည္ေတြ ထပ္ထြက္လာလို႔ ထပ္ထပ္ထည့္ရင္း အဆုံးထိဝင္သြားသည္။ သူမလဲ အေတြ႕အႀကဳံရွိသူမို႔ ထင္သည္။ ေအာက္ကေန အလိုက္သင့္ေနေပးသည္။ လီးကို သုံးပုံတစ္ပုံေလာက္ ထုတ္ကာ ထည့္လိုက္ ထုတ္လိုက္ ေဆာင့္ရင္း ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္လိုက္ရာ ခံႏိုင္လာသည္မို႔ သူလဲ တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ထုတ္ကာ ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။

“အ အ အ အင့္အင့္” “ဇြပ္ ဇြပ္ ဖတ္ဖတ္ ႁဗြတ္ႁဗြတ္ ဘြတ္ ဖတ္ဖတ္” “နာေသးလား ျဖဴေက်ာ့” “မနာေတာ့ဘူး ေဆာင့္ေဆာင့္” သူလဲ အားရပါးရ ေဆာင့္ေနလိုက္သည္။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ၾကာလာေတာ့ ျဖဴေက်ာ့ အဖုတ္ထဲမွ တင္းခနဲ တင္းခနဲ ျဖစ္ကာ သူ႔လီးကို ညႇစ္ညႇစ္လာသည္။ သူ႔လီးထိပ္လဲ က်င္ခနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားကာ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ေဆာင့္လိုးလိုက္သည္။ “အားးး…အားးး… ၿပီးေတာ့မယ္… သြက္သြက္ေလး… ေဆာင့္… အားးး…အားး” ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ အားခနဲ အားခနဲ ေအာ္ဟစ္ၿပီး သူ႔လီးကို ဆက္တိုက္ညႇစ္ကာ သူ႔ကို အတင္းဖက္ထားၿပီး ၿပီးသြားသလို သူလဲ “ကိုလည္း ၿပီးေတာ့မယ္… အအ.. အာားးဟားးး” လီးတစ္ခုလုံး ပူခနဲ ျဖစ္သြားကာ သုတ္ရည္ေတြ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ပန္းထည့္ကာ ၿပီးသြားေတာ့သည္။ မိန္းမနဲ႔ ေဝးေနတာနဲ႔ သုတ္ေတြက မနည္းလွေပ။ ႏွစ္ေယာက္သား ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္နဲ႔ ထပ္လွ်က္သား အေမာေျဖေနၾကသည္။ တေအာင့္ၾကာေတာ့ သူ႔စာပြဲေပၚက တစ္ရႉးယူကာ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ကို ေပးၿပီး သူလဲ ယူကာ အဖုတ္ထဲက လီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ရာ ဗြက္ခနဲ သုတ္ရည္ေတြက အဖုတ္ကတဆင့္ ဖင္ၾကားထဲသို႔ စီးက်သြားသျဖင့္ ျဖဴေက်ာ့လဲ ကမန္းကတန္း တစ္ရႉးနဲ႔သုတ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားသည္။ သူလဲ လီးကို ေျပာင္ေနေအာင္သုတ္ၿပီး အမႈိက္ျခင္းထဲထည့္ကာ အဝတ္ကိုဝတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚ လွဲေနလိုက္သည္။ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ ထြက္လာေတာ့ သူလဲ တြိဳင္းလက္တ္ ဝင္ကာ ေသးေပါက္ၿပီး လီးနဲ႔လက္ေတြကို ေရေဆးဆပ္ျပာတိုက္ကာ သန႔္ရွင္းၿပီး ထြက္လာေတာ့ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္က အဝတ္ေတြ ဝတ္ၿပီးၿပီ။ သူလဲ အနားသြားကာ ျဖဴေက်ာ့ကို ဖက္လိုက္ေတာ့ “လူဆိုးႀကီး သူ႔သားနဲ႔ ေပးစားမယ္ေျပာၿပီး သူက အရင္စားတယ္”ဟု ေျပာေတာ့ သူလဲ ရီေနလိုက္သည္။ ေရခဲေသတၱာကို ဖြင့္ၾကည့္ရာ ဘီယာဘူးေတြ ေတြ႕တာနဲ႔ ေသာက္မလားေမးေတာ့ “အင္း”လို႔ ဆိုတာနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ဘီယာေသာက္ၿပီး စားပြဲေပၚက ခ်ိစ္ဗူးယူကာ ျမည္းၾကသည္။ သူက “ရည္းစားနဲ႔ ဘယ္ႏွစ္ခါ ျဖစ္ဖူးလဲ” ေမးရာ မူးေနလို႔လားမသိ “သုံးေလးငါးခါေတာ့ ရွိမယ္”လို႔ ေျပာသည္။ သူ႔ကိုလဲ “မိန္းမေတြ ဘယ္ေလာက္လုပ္ဖူးလဲ” ေမးေတာ့ မိန္းမ မရခင္က ရည္းစားေတြနဲ႔ လုပ္ဖူးေၾကာင္း မိန္းမရၿပီးေတာ့ မလုပ္ေတာ့ေၾကာင္း ေျပာရာ “မယုံပါဘူး” လို႔ေျပာလို႔ သူက “ဘာနဲ႔သက္ေသျပရ”မလဲဟု ေမးရာ ရီေနသည္။

ဘီယာတစ္ဗူး ကုန္ေတာ့ သူမက တစ္ဝက္ေလာက္သာ ေသာက္ႏိုင္သည္။ ဘီယာနဲ႔ နည္းနည္း တင္သလို ျဖစ္တာမို႔ သူလဲ စိတ္ျပန္ထလာကာ ျဖဴေက်ာ့ကို ဖက္ၿပီး နမ္းလိုက္သည္။ ျဖဴေက်ာ့လဲ သူ႔လို႔ပင္ စိတ္ျပန္ထေနတာ ျဖစ္မည္။ ျပန္ဖက္ကာ နမ္းသည္။ သူ႔လီးကို ကိုင္ကာ ဂြင္းထုေပးသည္။ သူ႔စိတ္က ပိုထန္လာၿပီး ျဖဴေက်ာ့အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္ရာ ျဖဴေက်ာ့ကလဲ သူ႔အဝတ္ေတြကို ျပန္ခြၽတ္ေပးသည္။ သူမကို လီးစုပ္ေပးလို႔ ေျပာေတာ့ စုပ္ေပးသည္။ သူမအဖုတ္က အရည္ေတြနဲ႔ စိုေနျပန္သည္။ သူလဲ ထန္ထန္နဲ႔ အဖုတ္ကို ကလိုင္းေပးလိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ရမက္ေတြ တအားထန္လာကာ သူ ျဖဴေက်ာ့ကို ကုတင္စြန္းမွာ လက္ေထာက္ခိုင္ၿပီး ကုန္းခိုင္းကာ ေနာက္ကေန ဖင္ကိုၿဖဲ အဖုတ္ထဲ ထည့္ကာ ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ “ျဗစ္ ဖြတ္ ႁဗြတ္.. ဘြတ္ စြတ္ ဒုတ္… ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္.. ဖန္း ဖန္း ဖန္း” “အိုးး… ေသပါၿပီ… အားရွီးး.. ေကာင္းတယ္.. ေဆာင့္ေဆာင့္… အားဟားး.. အင္းဟင္းဟင္းးး” “ရွီး ေကာင္းလိုက္တဲ့ အဖုတ္ေလး… အိုးဟိုးးး…အားး…အင့္ အင့္…အ အားး” မူးကလဲ မူးေတာ့ ရမက္ေတြလဲ ၾကဴးေနၾကသည္။ ေအာ္ညည္းသံ တအင္းအင္း၊ ေဆာင့္လိုးသံ တဖတ္ဖတ္ ႐ိုက္သံေတြနဲ႔ အခန္းထဲမွာ ပ်ံ႕လြင့္ေနသည္။ သူလိုးတာ နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက စက္ေသနတ္ ပစ္သလို ျမန္လာၿပီး “အားး… အအ အားးးရွီးးးး” သူ ၿပီးသြားသည္။ ျဖဴေက်ာ့ကေတာ့ ႏွစ္ခ်ီဆက္တိုက္ ၿပီးရသည္လို႔ ေျပာသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ဖလက္ျပကာ ေရပင္မေဆးႏိုင္ေတာ့ တစ္ရႉးနဲ႔သာသုတ္ၿပီး အဝတ္လဲ မဝတ္ႏိုင္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသည္။ မနက္ ေလးနာရီေက်ာ္ေတာ့ ေအးလာတာနဲ႔ သူႏိုးလာၿပီး ၾကည့္ေတာ့ ျဖဴေက်ာ့က သူ႔ေဘးနားမွာ ေကြးေကြးေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ သူလဲ အဝတ္ဝတ္ကာ ျဖဴေက်ာ့ကို ေစာင္ၿခဳံေပးၿပီး အခန္းကို အထဲမွ ေလာ့ခ်ခဲ့ကာ သူလဲ သူ႔အခန္းျပန္ကာ အိပ္လိုက္သည္။ မနက္ ရွစ္နာရီထိုးေတာ့ ဖုန္းလာမွ ႏိုးသည္။ ကိုေဇာ္လင္းက “မနက္စာ မစားဖူးလား”လို႔ ေမးေတာ့ သူလဲ “လာမယ္”ဟု ေျပာၿပီး ေရအျမန္ခ်ိဳးကာ အဝတ္လဲၿပီး ထြက္လာခဲ့သည္။ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ကေတာ့ မ်က္ႏွာ စူပုပ္ေနကာ သူ႔ကို စကားမေျပာ။ သူ ၿပဳံးျပလိုက္ေတာ့ မ်က္ေစာင္းထိုးသည္။

သူလဲ ပုခုံးတြန႔္ကာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး မွာစရာရွိတာ မွာကာ ဒီေန႔အစီအစဥ္ကို ေမးေတာ့ အနားတဝိုက္ကို လည္မည္လို႔ ေျပာသည္။ စားၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံရွင္းကာ သြားက်ေတာ့ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္က မထားနားမွာ အတင္းကပ္ကာ သြားသည္။ ကိုေဇာ္လင္းခမ်ာ မ်က္ႏွာႀကီး ရႈံ႕တြေနၿပီး သူ႔ကို ေမးသည္။ “ဟိုေကာင္မေလးက မင္းကို စိတ္ေကာက္ေနတာလား… ဘာျဖစ္လို႔လဲ” “သိဘူးေလ… ညက အေကာင္းပဲ…. ခုမွ ဘာျဖစ္တာလဲ မသိဘူး” “ရႈပ္တယ္ကြာ မင္း ဝင္လုံးပလိုက္ၾကာလို႔… လိုအပ္ေနတာကို ဝစ္စာေပါက္ေလး ထည့္လိုက္ရင္ အဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္…. ဟားဟားဟား” သူလဲ သေဘာက်ၿပီးရီလိုက္ရာ ေရွ႕ကႏွစ္ေယာက္က လွည့္ၾကည့္ၿပီး ျဖဴေက်ာ့ခိုင္က မ်က္ေစာင္းထိုး ေျခေစာင့္ကာ ဆတ္ေတာက္ ဆတ္ေတာက္နဲ႔ သြားသည္။ ရယ္ဒီမိတ္အက်ပ္ အဝါေရာင္လက္စကနဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအၾကပ္ကို ဝတ္ထားသည္။ မရွိမဲ့ ရွိမဲ့ ဖင္ကို လႈပ္ကာသြားေနသည္။ သူ ၾကည့္ရင္း အဲ့ကေလးမကို ဖင္ခ်ခ်င္စိတ္ ျဖစ္သြားရသည္။ ကိုေဇာ္လင္းက “မ်ိဳးေက်ာ္ အဲ့ေကာင္မေလးအိုးနဲ႔ ငါ့ေဆာ္အိုး ယွဥ္ၾကည့္စမ္း… အဲ့ကေလးမကို ထည့္လိုက္ရရင္… ထုတ္ခ်င္းေတာင္ ေပါက္မွာ ေၾကာက္ရတယ္ ဟိဟိ” “အာ… ခင္ဗ်ား ႀကိတ္ႀကံေနလား မသိဘူး…. မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ… မထားတေယာက္လုံး ရွိတာ” “ငါက မင္းအတြက္ ေျပာတာ… စဥ္းစားမေနနဲ႔ ကိုယ့္လူ… အဆင္ေျပရင္ ဆြဲသာစား…. အ႐ိုးေတာ့မက်ိဳးေစနဲ႔ ဟားဟားဟား” “လုပ္ၿပီ…. ခင္ဗ်ားတို႔လဲ နည္းနည္းေတာ့ ေလွ်ာ့ဦး…. ေတာ္ၾကာ ေဘးခန္းက ခဲနဲ႔ေပါက္မယ္… ခဲနဲ႔ေပါက္တာ ေတာ္ေသး…. ကုတင္ က်ိဳးက်ေနမယ္…. မျဖဴလဲ အေတာ္က်သြားသလိုပဲ ဟိဟိ” “ငါက ေလွ်ာ့ပါတယ္ကြာ…. ကိုယ္ေစာင့္နတ္က ႏႈိးေဆာ္ေနလို႔ ခက္ေနတာကြ” ႏွစ္ေယာက္သား ေပါက္ကရေတြေျပာရင္း သြားေနၾကသည္။ ဘုရားေရာက္ေတာ့ အဖြဲ႕လိုက္ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္က်သည္။ ဘုရားရွိခိုးေတာ့ ကိုေဇာ္လင္းက သိသိသာသာပင္ မထားလက္ကို ကိုင္ကာ ထြက္သြားေတာ့ သူနဲ႔ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ က်န္ခဲ့သည္။ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္က သူ႔ကို မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး ထြက္သြားေတာ့ သူလဲ ေနာက္ကလိုက္ၿပီး စကားေျပာရာ ျပန္မေျပာပဲ ၾကာသာပေတးေထာင့္မွာ ဘုရားရွိခိုးေနသည္။ သူလဲ ထိုင္ကာ ဘုရားရွိခိုးၿပီး မိန္းမနဲ႔ မျမင္ရေသးတဲ့ ရင္ေသြးေလးကို မွန္းကာ ဆုေတာင္းေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ မရွိေတာ့။ လိုက္ရွာေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနတာ ေတြ႕ရာ သူလဲ ကပ္ထိုင္လိုက္ၿပီး “ဘာျဖစ္ေနတာလဲ” ေမးေတာ့မေျဖ။

အတင္းေမးတာ မရလို႔ လူၾကားထဲ ထဖက္ရမလား ေမးကာမွ လန႔္ၿပီး “ကိုယ့္အျပစ္ကိုယ္ မသိဘူးလား” “သိဘူးေလ” “ဘယ္ခ်ိန္ထသြားတာလဲ… လူကို ဒီတိုင္းထားခဲ့တယ္… ဟင္း… သြားရင္ႏိုးသြားပါလား… ႏိုးေတာ့ လန႔္ေတာင္သြားတယ္… တကယ္ပဲ… ဟြန္း” သူ ရီလိုက္ၿပီး ေခ်ာ့ရသည္။ အိပ္ေရးပ်က္မွာစိုးလို႔ မႏိုးရက္လို႔ မႏိုးတာျဖစ္ေၾကာင္း ဆက္အိပ္ေနခ်င္ေပမယ့္ မနက္ မထားတို႔လာရင္ သိသြားရင္ သူမ သိကၡာက်မွာ စိုးတဲ့အေၾကာင္း ေျပာရင္း ေခ်ာ့ရသည္။ ဟန္ေဆာင္ကာ စိတ္ေကာက္တာမို႔ ခဏနဲ႔ ေျပသြားသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ မထားတို႔ သူတို႔ဆီလာသည္။ ကိုေဇာ္လင္းက လက္မေထာင္ျပရာ သူလဲ ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္သည္။ ေလွ်ာက္လည္းၾကၿပီး ေန႔လည္စာကို နီးစပ္ရာဆိုင္မွာ ဝင္စားက ဟိုတယ္သို႔ ျပန္လာၿပီး မထားတို႔က သူတို႔အခန္းထဲ ဝင္သြားသည္။ သူလဲ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္အခန္းကို တံခါးေခါက္ရာ လာဖြင့္ေပးေတာ့ အခန္းထဲ ဝင္လိုက္ၿပီး တံခါးပိတ္လိုက္သည္။ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္က “ဘာလာလုပ္တာလဲ ျပန္ထြက္ေလ… မထြက္ရင္ ေအာ္လိုက္မွာေနာ္”နဲ႔ မူေနတာေၾကာင့္ ဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းကာ ကုတက္ေပၚ လွဲခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အက်ႌကို ခြၽတ္ကာ ဘရာကိုပါ တခါတည္း ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ႏို႔ေတြကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ညႇစ္ၿပီး နယ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ေကာ့တက္သြားၿပီး အသကရႉသံေတြ ျပင္းလာသည္။ သူလဲ ႏို႔ေတြကို ေရေရလည္ စို႔လိုက္ျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔အက်ႌေတြ ေဘာင္းဘီေတြ ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ျဖဴေက်ာ့ခိုင္ရဲ႕ ေဘာင္းဘီအၾကပ္ကို ၾကယ္သီးျဖဳတ္ကာ ခြၽတ္လိုက္သည္။ ျဖဴေက်ာ့ခိုင္လဲ ကူကာ ခြၽတ္လိုက္သည္။ အျဖဴေပၚမွာ အနီစင္းေလးေတြနဲ႔ အတြင္းခံသာ က်န္ေတာ့သည္။ သူလဲ အတြင္းခံေပၚကေန အေျမႇာင္းတိုင္း လက္ညႇိဳးလက္ခလယ္နဲ႔ ေဒါင္လိုက္ဆြဲခ်လိုက္ရာ “အင္းဟင္းဟင္းးး” ညည္းသံရွည္ ထြက္လာၿပီး ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္း စုလိုက္ခ်ဲလိုက္ ျဖစ္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ အတြင္းခံကိုခြၽတ္ကာ အေစ့ေလးကို ပြတ္ေခ်ကာ ကလိေပးလိုက္သည္။ ျဖဴေက်ာ့လဲ ပါးစပ္ကို မေစ့ႏိုင္ေတာ့ပဲ “အင္းးဟင္းဟင္းး.. အိုးးရွီးးး” တဟင္းဟင္း တရွီးးရွီးးနဲ႔ ညည္းေနသည္။ သူလဲ အတြင္းခံကို ခြၽတ္ၿပီး ျဖဴေက်ာ့ကို လီးကိုင္ခိုင္းရာ သူမက ကိုင္ေပးၿပီး ဂြင္းထုေပးေနသည္။ သူလဲ အဖုတ္ထဲသို႔ လက္ခလယ္ ထို႔ထည့္လိုက္ၿပီး ကလိေပးသည္။ အရည္ေတြ တစိမ့္စိမ့္က်ေနသည္။ လူလဲ တဟင္းဟင္းနဲ႔ ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ကာ အဖုတ္ေလးကို ေကာ့ေကာ့ေပးေနသည္။ ေနာက္ လက္ညႇိဳးပါ ထပ္ထည့္ၿပီး လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးကာ အဖုတ္ထဲကို ကလိေပးလိုက္သည္။

အဖုတ္ထဲတြင္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လက္ေခ်ာင္းေတြကို အတြင္းႂကြက္သားေတြက ညႇစ္ညႇစ္လာၿပီး သူ႔လီးကို ဆုပ္ထားတဲ့ လက္ေတြက တင္းၾကပ္လာကာ ပါးစပ္ကလဲ “အ.. ရွီးး… ေယာက္ခမရယ္… ဟင္းဟင္းဟင္း အ အအား…အိုးး” ေအာ္သံနဲ႔အတူ တကိုယ္လုံး တြန႔္လိမ္ကာ ေျခေခ်ာင္းေတြ ကုပ္တက္လာၿပီး ဖင္က ေကာ့တက္လာကာ ျပန္မက်ေတာ့။ တေအာင့္ေနမွ ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းခ်ကာ ဖင္က ျပန္က်သြားသည္။ သူမ ၿပီးသြားေလၿပီ။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ျဖဴေက်ာ့ သူ႔ကို ထကာ ဖက္လိုက္သည္။ ပါးစပ္ကလဲ ဗလုံးဗေထြးနဲ႔ သူ႔ကို တင္းတင္းဖက္ထားသည္။ သူလဲ အဖုတ္ထဲက လက္ကို ျပန္မထုတ္ပဲ ၿငိမ္ေနလိုက္သည္။ ခနၾကာေတာ့ “ျဖဴေက်ာ့” ”ဟင္” “ကို႔ကို လီးစုပ္ေပးကြာ” “အင္း.. စုပ္ေပးမယ္”ဟု ေျပာသည္။ သူလဲ ကုတင္ေပၚက ဆင္းကာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး အနားက ထမိန္ယူကာ ျဖဴေက်ာ့ေအာက္ကို ခင္းလိုက္ၿပီး အဖုတ္ထဲက လက္ကိုထုတ္လိုက္ရာ ဗြက္ခနဲ အရည္ေတြ က်လာသည္။ ျဖဴေက်ာ့က သူ႔လီးကို ကိုင္ၿပီး ကုန္းကာ စုပ္ေပးလိုက္သည္။ သူလဲ အဖုတ္ထဲက အရည္ေတြကို ကေလာ္ကာ ဖင္ဝကိုသုတ္လိုက္ၿပီး ဖင္ဝကို ပြတ္ေပးလိုက္ရာ ဖင္က ရမ္းခါသြားတာကို သေဘာက်ၿပီး ဖင္ကိုထိန္းကာ ကလိေပးေနလိုက္သည္။ ဖင္ဝက စူပြ စူပြ ျဖစ္လာသျဖင့္ အဖုတ္ထဲကို ႏႈိက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဖင္ဝကို ကလိၿပီး လက္ခလယ္နဲ႔ ဖင္ဝကို ဖိေထာက္လိုက္ရာ လက္ကလဲ အရည္ေတြက႐ႊဲ ဖင္ဝက ပြင့္ေနခ်ိန္ျဖစ္လို႔ လက္တဆစ္ခန႔္ ဝင္သြားသည္။ တဆက္တည္း လက္တဖက္ကလဲ အဖုတ္ထဲကို ႏႈိက္ကာ ကလိေပးလိုက္သည္။ ျဖဴေက်ာ့ တအင္းအင္းနဲ႔ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးေနသည္။ ပါးစပ္က လီးကိုေတာ့ အစုပ္မပ်က္။ လီးစုပ္ဖူးပုံရသည္။ စုပ္တာက ဝါမရင့္ေသးေပမယ့္ အဆင္ေတာ့ေျပသည္။ ဖင္နဲ႔အဖုတ္ကို ကလိရင္း ဖင္ထဲသို႔ လက္ကို ေျဖးညႇင္းစြာ တရစ္ခ်င္း ထည့္ေနသည္။ ျဖဴေက်ာ့က ဖင္ကို ကလိတာကို သေဘာက်ပုံရသည္။ ဖင္ကို ပိုပိုေကာ့ေပးသည္။ အဖုတ္ထဲမွ အရည္ေတြကလဲ ပိုပို႐ႊဲလာကာ လက္ထည့္တိုင္း စြပ္ခနဲ စြပ္ခနဲ ျမည္ေနသည္။ ဖင္ထဲသို႔ လက္ခလယ္တေခ်ာင္းလုံး ဝင္သြားေတာ့ သူ အသာေလး ျပန္ထုတ္ ျပန္ထည့္နဲ႔ အဖုတ္ကထုတ္ ဖင္ထဲထည့္ ဖင္ထဲကထုတ္ အဖုတ္ထဲထည့္ လုပ္ေပးေနသည္။ လီးစုပ္ခ်က္ေတြကလဲ ျပင္းလာသည္။ သူလဲ “ကဲ ျဖဴေက်ာ့… ကို လိုးခ်င္ၿပီကြာ”ဟု ေျပာလိုက္ရာ လီးကို ပါးစပ္မွ ခြၽတ္ကာ သူ႔ကို ရမက္ေတြထေနတဲ့ မ်က္လုံးနဲ႔ ၾကည့္ေတာ့ သူက ကုန္းခိုင္းလိုက္သည္။

ျဖဴေက်ာ့ ကုတင္ေပၚတြင္ ကုန္းေပးလိုက္ရာ သူလဲ အဆင္ေျပေအာင္ ျပင္ၿပီး အဖုတ္ဝကို လီးနဲ႔ေထာက္ကာ ဖင္ေတြကို လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး လီးကိုေဆာင့္ထည့္လိုက္ရာ အားခနဲ တခ်က္ေအာ္ကာ ခါးေကာ့သြားၿပီး ဟင့္ဟင့္နဲ႔ ျဖစ္သြားသည္။ လီးကို ညႇစ္လာသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ခါးကိုကိုင္ၿပီး သူလဲ ေဆာင့္ေဆာင့္ေပးရာ ျဖဴေက်ာ့ကလဲ ေနာက္ကိုျပန္ၿပီး ေကာ့ေကာ့ေပးသည္။ ေဆာင့္ခ်က္က ၾကာလာေတာ့ အဖုတ္က သူ႔ရဲ႕လီးကို တင္းၾကပ္စြာ ညႇစ္လာျပန္သည္။ သူလဲ ၿပီးခ်င္လာၿပီမို႔ ခါးကို တင္းတင္းကိုင္ကာ တရစပ္ ေဆာင့္ပစ္လိုက္ရာ “အင့္ အင့္ အင့္ ေဆာင့္ေဆာင့္… ျဖဴေက်ာ့ ၿပီးေတာ့မယ္ ေယာက္ခမရယ္… ေဆာင့္ပါ နာနာေဆာင့္ အင့္အင့္.. အားး” “ေကာင္းလား ျဖဴေက်ာ့… ခံလို႔ ေကာင္းလား” “အားးး… ေကာင္းတယ္ အရမ္းေကာင္းတယ္… ေယာက္ခမေရာ ေကာင္းလား..အီးး” “ေကာင္းတယ္… အရမ္းေကာင္းတယ္” ေျပာရင္း ဆက္တိုက္ေဆာင့္ေနရာ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္တြင္ “အားး… ရွီးး.. ၿပီးေတာ့မယ္… အမေလး… ေကာင္းတယ္… အားး… ၿပီး ၿပီးၿပီ…အားး… ရွီးးးး”အဖုတ္အတြင္းထဲကေန သူ႔လီးကို ပို၍ ညႇစ္ေနေတာ့သည္။ သူလဲ ၿပီးလုၿပီးခင္မို႔ မညႇာေတာ့။ အားရပါးရကို ဖင္ကို တင္းတင္းကိုင္ကာ လီးကို တဆုံးထုတ္ၿပီး တရွိန္ထိုး ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်လိုက္ရင္း “အအအ..အားးးဟားးး” ေအာ္ညည္းရင္း ၿပီးသြားေတာ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား တအင္းအင္း တအားအားနဲ႔ ထပ္ရက္ကုန္းကုန္းႀကီး မွိန္းေနသည္။ ၿပီးေတာ့မွ ျဖဴေက်ာ့က တအိအိ လဲက်သြားရာ သူပါ ျဖဴေက်ာ့အေပၚ ထပ္ရက္က်သြားသည္။ ျဖဴေက်ာ့ ဂုတ္သားကို နမ္းလိုက္ၿပီး ဆံပင္ေတြကိုဖြကာ မွိန္းေနလိုက္သည္။ တေအာင့္ေနမွ ေဘးသို႔ လွိမ့္ခ်လိုက္ရာ ျဖဴေက်ာ့က သူ႔ေအာက္က ထမိန္ကိုယူကာ သူ႔အဖုတ္ကို သုတ္လိုက္ၿပီး သူ႔လီးကိုလဲ သုတ္ေပးသည္။ “ဟင့္ အႀကီးႀကီးပဲ လီးႀကီးက… သူ႔မိန္းမေတာ့ ဘယ္လိုေနမယ္ မသိဘူး… ဒီမွာေတာ့ ေသေတာ့မယ္.. ဟင့္” “ေကာင္းတယ္မွတ္လား ႀကီးေတာ့” “ေကာင္းဘူး” “ေကာင္းပါတယ္” “ေကာင္းပါဘူး” က်ီစယ္ေနၾကသည္။ သူမက သူ႔ကို ေယာက္ခမသာ ေခၚသည္။ ခင္စက အကို ဘာညာ ေခၚေသးသည္။ သူ႔မိန္းမ ကိုယ္ဝန္ လြယ္ထားမွန္း စကားစပ္မိလို႔ ေျပာကတည္းက သူ႔ကို ေယာက္က်ားေလး ေမြးရင္ ေယာက္ခမ ေတာ္မယ္ဆိုၿပီး ေယာက္ခမပဲ ေခၚေတာ့ရာ ႏႈတ္က်ိဳးေနၿပီ ထင္သည္။

သူတို႔ စေနာက္ေနၾကၿပီး ခနေနေတာ့ ျဖဴေက်ာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားရာ သူပါ လိုက္ဝင္သြားေတာ့ ျဖဴေက်ာ့က သူ႔ကို ေရနဲ႔ပက္ကာ စသည္။ သူလဲ ျပန္စရင္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ဖက္ကာနမ္းၾကၿပီး စိတ္ျပန္ထလာကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ ျဖဴေက်ာ့ကို နံရံကို ကပ္ကာ ကုန္းခိုင္းၿပီး ေနာက္ကေန လိုးလိုက္ျပန္သည္။ ျဖဴေက်ာ့လဲ လိုးတဲ့အရသာကို ႀကိဳက္လို႔လား ဘာလားမသိ၊ သူလုပ္သမွ်ခံသည္။ တစ္ခ်ီ ၿပီးသြားေတာ့ သူ႔လီးကိုကိုင္ကာ ေရေဆးေပးသည္။ သူလဲ ျဖဴေက်ာ့ကို ေဆးေပးလိုက္သည္။ ၿပီးတာနဲ႔ ျပန္ထြက္လာကာ အဝတ္ျပန္ဝတ္ၿပီး သူ႔အခန္း ျပန္မယ္လုပ္ေတာ့ မျပန္နဲ႔တဲ့ သူနဲ႔ ေနဆိုလို႔ သူလဲ ကုတင္ေပၚတြင္ သူမကိုဖက္ကာ နားလိုက္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသည္။ ညေနက် ျဖဴေက်ာ့က သူ႔ကိုႏိုးသည္။ မထားတို႔ ဖုန္းဆက္တယ္ သူတို႔ ေရသြားကူးၾကၿပီတဲ့။ သူလဲ ထကာ သူ႔အခန္းျပန္ၿပီး အဝတ္လဲကာ ထြက္လာေတာ့ ျဖဴေက်ာ့လဲ အဝတ္လဲၿပီး ထြက္လာေလသည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္အတူ ေရထဲသို႔ ဆင္းၾကသည္။ တစ္နာရီေလာက္ ေရေဆာ့ၿပီး ျပန္တက္လာၾကသည္။ အခန္းျပန္ေရခ်ိဳး အဝတ္လဲကာ ညေနစာ ထြက္စားၾကရာ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူေကြၽးသည္။ ဒီည အစီအစဥ္ေမးေတာ့ ကိုေဇာ္လင္းက “ဘာအစီအစဥ္မွမရွိ… မနက္ ျပန္ရမွာမို႔ လက္ေဆာင္ေလးေတြ လိုက္ဝယ္ရင္း ေစာေစာနားမယ္… အခ်ိန္ရွိခိုက္ လုံ႔လစိုက္မလို႔ ေဟ့”ဟုေျပာရာ မထားက ရွက္ၿပီး ကိုေဇာ္လင္းကို ထု႐ိုက္ေနရာ သူတို႔ ရီလိုက္ၾကသည္။ စားေသာက္ၿပီး လက္ေဆာင္ေတြ လိုက္ဝယ္ၾကၿပီး ဟိုတယ္သို႔ ျပန္လာၾကသည္။ သူတို႔လဲ မနက္ျပန္မွာမို႔ သိမ္းစရာေတြ သိမ္းထားလိုက္ၾကသည္။ ျဖဴေက်ာ့က လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တယ္လို႔ ဖုန္းဆက္ေျပာေတာ့ သူတို႔ေတြ လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္ၾကသည္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ျဖဴေက်ာ့က သူ႔ကိုမွီကာ ေလွ်ာက္သည္။ ခ်စ္သူစုံတြဲေတြလိုပင္။ ျဖဴေက်ာ့ကို သူက အမွန္တိုင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျဖဖို႔နဲ႔ သူလဲေျဖမယ္ဆိုၿပီး စကားခံကာ “သူနဲ႔ျဖစ္ၾကတဲ့ ကိစၥကို ဘယ္လိုခံစားရလဲ” ေမးရာ သူမကလဲ “တခါမွ မရဘူးတဲ့ ခံစားမႈကို ရၿပီး… အရမ္းကို ေကာင္းမြန္သည္… သူမ အရမ္းကို ႀကိဳက္တယ္”လို႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျဖၿပီး သူ႔ကိုလဲ ေမးရာ သူလဲ “ေကာင္းတယ္ ျဖဴေက်ာ့က အေပးေကာင္းတယ္… ဘယ္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ျဖစ္ဖူးလဲ”ေမးေတာ့ “ႏွစ္ေယာက္”ဟု ေျပာသည္။

သူမ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးစမွာ သူနဲ႔အတန္းတူ ေကာင္ေလးနဲ႔ျဖစ္ကာ ပထမႏွစ္ ရန္ကုန္မွာ သူမက ေက်ာင္းတက္ေတာ့ သူ႔ေကာင္ေလးက ဗိုလ္သင္တန္းတက္သည္။ ပထမႏွစ္ၿပီးေတာ့ ေတာင္ငူကို ျပန္လာကာ ေတြ႕က်ေတာ့ ျဖစ္ၾကသည္။ ေနာက္ျပန္သြားၿပီး သူမလဲ ဒုတိယႏွစ္ ျပန္လာတက္ေတာ့ ခုေကာင္ေလးနဲ႔ ထပ္ႀကိဳက္ကာ ေနာက္ဆုံးႏွစ္မွ တည္းခိုခန္းတြင္ ေခၚသြားကာ လုပ္ျဖစ္ၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ သူလဲ ေတာင္ငူသို႔ ျပန္လာလို႔ ထပ္မေတြ႕ျဖစ္။ အလုပ္ဝင္ေတာ့မွ ရန္ကုန္သို႔ တစ္ခါတစ္ခါလာကာ ေတြ႕ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ သူက သူမကို သူ႔ကိုခ်စ္လား ေမးရာ “အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ေယာကၡမကို ေတြ႕စက စိတ္ဝင္စားမိတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ မိန္းမရွိမွန္း သိေတာ့ စိတ္မဝင္စားေတာ့ဘူး။ စကားေျပာရတာ စရ ေနာက္ရတာေတြကို သေဘာက်တယ္။ အရမ္းေတာ့ခင္တယ္။ မခ်စ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခုေတာ့ႀကိဳက္တယ္ ေယာက္ခမကေရာ” “ကိုလဲ ျဖဴေက်ာ့ကို မခ်စ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျဖဴေက်ာ့နဲ႔ ဒီလိုဆက္ဆံရတာကို ႀကိဳက္တယ္။ ပြင့္လင္းတယ္ အေပးအယူမွ်တယ္။ ဒီလိုဆို တို႔ေတြက ခ်ည္ေႏွာင္မႈမရွိေတာ့ ျဖဴေက်ာ့ စိတ္ဆႏၵရွိရင္ကို႔ကိုေျပာ ကိုယ္ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္။ ကို စိတ္ပါရင္လဲ ျဖဴေက်ာ့က ျဖည့္ဆည္းေပး အခက္အခဲရွိရင္ နားလည္ေပးေၾကး… ဘယ္လိုလဲ” “အိုေခ ႀကိဳက္တယ္… ေလာေလာဆယ္ က်န္တာေတြ ေမ့ထားၿပီး ခု ခ်စ္သူေတြလို ေနၾကရေအာင္” စကားေတြ ေျပာၾကရင္း ႏွစ္ေယာက္သား ျပန္လာၾကသည္။ သူ တစ္ခြန္းေတာ့ ေျပာလိုက္သည္။ “ျဖဴေက်ာ့ရဲ႕ ဖင္ကိုေတာ့ လိုးခ်င္တယ္”ဟု။ ျဖဴေက်ာ့က ပုခုံး တြန႔္သြားၿပီး “အမေလး… သူ႔ဟာႀကီးက အႀကီးႀကီးနဲ႔ ေၾကာက္တယ္” လို႔ေျပာၿပီး ရီေနသည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား အရင္ကထက္ ပြင့္လင္းလာသည္။ နည္းမ်ိဳးစုံ လိုးၾကသည္။ တစ္နာရီေက်ာ္ေတာ့မွ အိပ္ၾကသည္။ မနက္ေျခာက္နာရီေက်ာ္ေတာ့ ႏိုးလာၾကၿပီး သူလဲ အခန္းထျပန္ကာ ေရခ်ိဳးအဝတ္လဲ သိမ္းဆည္းၿပီး ဟိုတယ္ဧည့္ခန္းတြင္ ကိုေဇာ္လင္းတို႔ကို ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ ခနၾကာေတာ့ သူတို႔အတြဲ ဆင္းလာၾကသည္။ ညက ဘယ္ေလာက္ကဲၾကသည္ မသိ။ မထား မ်က္တြင္းေတြ ညိဳကာ နားထင္ေတြ ခ်ိဳင့္ေနသည္။ ျဖဴေက်ာ့လဲ ဒီတိုင္းပင္။ သူတို႔ ဟိုတယ္ခရွင္းကာ မနက္စာစားၿပီး ေမာ္လၿမိဳင္သို႔ ျပန္လာၾကသည္။ ေမာ္လၿမိဳင္ေရာက္ေတာ့ ေလွ်ာက္လည္ကာ ညေနတြင္ ျဖဴေက်ာ့ကို ကားဂိတ္လိုက္ပို႔ၾကသည္။ ျဖဴေက်ာ့က ျပန္သြားသည္။ သူလဲ ကိုေဇာ္လင္းနဲ႔တူတူ မထားကို လိုက္ပို႔ၿပီး ဘီယာဆိုင္ဝင္ကာ ေသာက္ၾကသည္။

ကိုေဇာ္လင္းက သူလဲ “မနက္က် သူ႔႐ြာသို႔ ျပန္ၿပီး မိဘေတြဆီ ခဏျပန္ကာ စလုံးျပန္ေတာ့မည္… ႏွစ္ႏွစ္ခန႔္ လုပ္ကာ မထားကို ယူမယ္”ေျပာေတာ့ သူလဲ အားေပးသည္။ ခ်စ္ရသူခ်င္း မနီးစပ္ေသးေတာ့ သူ ကိုယ္ခ်င္းစာသည္။ ကိုေဇာ္လင္း မ်က္ႏွာက လြမ္းေဆြးေနသည္။ စကားလုံးေတြက ေဆြးေနသည္။ သုံးရက္တာ ကာလကို ျပန္တမ္းတေနသလိုပင္။ သူတို႔ ေတာ္ေတာ္မူးခါမွ တည္းခိုခန္း ျပန္လာသည္။ မနက္က် ကိုေဇာ္လင္းကလဲ သူ႔႐ြာသို႔ ျပန္ကာ သူလဲ ဘာအံသို႔ ျပန္လာသည္။ ျပန္ေရာက္ေတာ့ အလုပ္ေတြကို ျပန္ၿပီး ၾကပ္မတ္ရျပန္သည္။ ႐ုံးကို သတင္းပို႔ၿပီး မိန္းမဆီ ဖုန္းဆက္ရသည္။ အလုပ္ေတြ နားေတာ့မွ ျဖဴေက်ာ့ဆီ ဖုန္းဆက္လိုက္သည္။ တေနကုန္ လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္ကာ ညေနက် အေဆာင္ျပန္လာၿပီး ေရခ်ိဳးအဝတ္လဲကာ အေဆာင္က ခ်ာတိတ္ေတြနဲ႔ အျပင္ထြက္ ထမင္းစားၿပီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္သည္။ ၿပီးေတာ့ အေဆာင္ျပန္လာကာ စာရင္းေတြလုပ္ မိန္းမဆီဖုန္းဆက္ အားေတာ့ လိုင္းသုံးကာ ျဖဴေက်ာ့နဲ႔ စကားေျပာသည္။ တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ ျဖဴေက်ာ့က ဘာအံလာလည္မယ္ ေျပာရာ သူလဲ “လာခဲ့ စရိတ္အကုန္ခံမယ္… ဒီမွာလဲ ကုန္က်စရိတ္ခံမယ္ လူသာလာခဲ့”လို႔ ေျပာေတာ့ သူမက “မသိတာမွတ္လို႔… ဟင္း”ဆိုၿပီး ေျပာသည္။ “ေနာက္တစ္ပတ္ ေသာၾကာည လာမယ္” ဟုေျပာသည္။ သူကလည္း “ေသခ်ာရင္ ဟိုတယ္ကို ခ်ိတ္ထားလိုက္မယ္”လို႔ ေျပာလိုက္သည္။ ေသာၾကာေန႔ ညေနက်  ျဖဴေက်ာ့က သူ႔ဆီ ဖုန္းဆက္သည္။ ကားဂိတ္မွာတဲ့။ သူလဲ ခရီးစဥ္ကို ေျပာျပကာ ဘယ္ေရာက္ရင္ ဖုန္းဆက္ဖို႔ မွာလိုက္သည္။ သူလဲ သူရင္းႏွီးတဲ့ ဇြဲကပင္ဟိုတယ္ကို ဖုန္းဆက္ကာ အခန္းမွာထားလိုက္သည္။ ညဖက္က် မိန္းမဆီ ဖုန္းဆက္အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးကာ ေနာက္တစ္ပတ္ ျပန္လာမယ္လို႔ ေျပာလိုက္သည္။ ျဖဴေက်ာ့ဆီ ဖုန္းဆက္ရာ လမ္းမွာ ဘယ္ေနရာမွန္းေတာ့ မသိဘူးတဲ့။ သူလဲ စကားအတန္ၾကာ ေျပာၿပီး ဖုန္းခ်ကာ ႏိုးစက္ေပးၿပီး အိပ္လိုက္သည္။ မနက္ ေလးနာရီ ႏိုးစက္ျမည္ေတာ့ အိပ္ရာထ မ်က္ႏွာသစ္ကာ အဝတ္လဲၿပီး အဝတ္ႏွစ္စုံေလာက္ကို အိတ္ထဲထည့္ကာ အားေဆးတစ္လုံးကို ေသာက္လိုက္ၿပီး ကားေသာ့ယူကာ ကားနဲ႔ထြက္လာလိုက္ၿပီး ျဖဴေက်ာ့ဆီ ဖုန္းဆက္ေတာ့ တံတားကို ျဖတ္ေနၿပီဟု ေျပာသည္။ သူလဲ ဇြဲကပင္ဟိုတယ္ေရွ႕တြင္ ကားရပ္ကာ ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ ခနၾကာ ေတာ္ဝင္ကား ေရာက္လာၿပီး သူ႔ကားနားတြင္ ရပ္လိုက္သည္။ သူလဲ ကားနားသို႔ သြားရာ ျဖဴေက်ာ့ ကားေပၚက ဆင္းလာသည္။ သူလဲ အိတ္ကို လွမ္းယူကာ ျဖဴေက်ာ့ကို ႀကိဳလိုက္သည္။ ကားက ျပန္ထြက္သြားေတာ့ ျဖဴေက်ာ့ကို သူ႔ကားေပၚ တက္ခိုင္းၿပီး ဟိုတယ္ထဲ ေမာင္းဝင္ခဲ့လိုက္သည္။ (ဇာတ္သိမ္းပိုင္းေမွ်ာ္)