လူဝင်လာရင် မိကုန်လိမ့်မယ်

ဦးအောင်သောင်းသည် အသက်ကြီးကာမှ ဟန်းဆက် ကိုင်ဖူးသူဖြစ်သည်။ ဦးအောင်သောင်း အရွယ်ကောင်းစဉ် ငယ်စဉ်အခါက ယခုကဲ့သို့ တယ်လီဖုန်းကို ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် ပေါပေါများများ မသုံးနိုင်ကြချေ။ ငွေကြေးတတ်နိုင်သူများသာ အိမ်ဖုန်း ကြိုးဖုန်း သုံးကြသည်။ ယခုတော့ ဦးအောင်သောင်းလည်း တတ်နိုင်သလောက်သော ငွေလေးဖြင့် ဟန်းဆက် ဈေးပေါပေါလေးတစ်လုံး ဝယ်ကိုင်ဖြစ်လေသည်။ အခြားသူများကဲ့သို့ ဟန်းဆက်ကို ကျွမ်းကျင်စွာ အသုံးမပြုတတ်သော်လည်း ဟိုကလိ ဒီကလိဖြင့် ဖေ့ဘုတ် ပွတ်တတ်လာသည်။ ဖေ့ဘုတ်တွင် အပြာကား အပြာစာများကို ရှာဖွေကြည့်ရှုတတ်လာသည်။ အိမ်ရှိ ဇနီးဖြစ်သူမှာ ရိုးရိုးအေးအေးဖြစ်သည့်အပြင် အသက်အရွယ် ကြီးမြင့်လာသောကြောင့် လိင်ကိစ္စတွင် ဆက်ဆံမှု မရှိသလောက် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ဦးအောင်သောင်းမှာ ဟန်းဆက်မှ အပြာကားတွေ ကြည့်ပြီးသည့်အခါ စိတ်ဖြေစရာမ ရှိသည့်အတွက် အသက်ကြီးကာမှ လက်သမား ပြန်ဖြစ်နေရလေသည်။ အပြင်တွင် ကာမဆန္ဒကို သွားရောက်ဖြေဖျောက်ရလောက်အောင်လည်း ငွေကြေးတတ်နိုင်သူ မဟုတ်ချေ။ ကံကောင်းချင်လို့လား ကံဆိုးချင်လို့လားမသိ ဇနီးဖြစ်သူ၏ တူမထံမှ ဟန်းဆက်အဟောင်းတစ်ခု ရရှိလာသည်။ ထိုအခါကျမှ ဦးအောင်သောင်းသည် မျောက်အုန်းသီး နှစ်လုံးရသလိုဖြစ်ကာ ဟန်းဆက်တစ်ခုမှ တစ်ခုသို့ ရှယ်တော့သည်။ သီချင်းတွေ ရှယ်၏။ ဓာတ်ပုံတွေ ရှယ်၏။ အောစာတွေ အောရုပ်ပြတွေ ရှယ်၏။ ရှယ်မတတ်တော့ မလိုအပ်သော အနီးပတ်ဝန်းကျင်ရှိ ဟန်းဆက်များထဲသို့ ထိုရှယ်သမျှ ရောက်ရှိကုန်တော့သည်။ ဤသည်ကို ဦးအောင်သောင်း သိသလားဆိုတော့ မသိပါ လုံးလုံးကိုမသိပါ။ ဘလူးတုတွေ ဖွင့်ကာ အင်တာနက်တွေ ဖွင့်ကာ ရှဲသည်။ ဦးအောင်သောင်အိမ်၏ ဘေးအိမ်မှာ နေသော ကြူကြူသင်းမှာ ကလေးနှစ်ဦးရှိသည့် အိမ်ထောင်သည်တစ်ဦး ဖြစ်လေသည်။ ယောက္ခမအိမ်တွင် နေရသူလည်း ဖြစ်သည်။ ယောက္ခထီးတော့ မရှိတော့ချေ။ ဦးအောင်သောင်းမှာ ဇနီးဖြစ်သူ ချက်ပြုတ် ကျွေးမွေးသည်များကို ငြီးငွေ့လာသည့်အခါ ကိုယ်တိုင်ဈေးသွားပြီး မိမိကြိုက်နှစ်သက်ရာ ဝယ်ယူကာ ကိုယ်တိုင် ချက်ပြုတ်စားတတ်သည်။ ထိုကဲ့သို့ ဈေးသွားသည့်အခါ ကြူကြူသင်းနှင့် လမ်းတွင် မကြာခဏ ဆုံတတ်သည်။

ထိုသို့ ဆုံသည့်အခါ အသက်ကြီး၍ လမ်းလျှောက်နှေးသော ဦးအောင်သောင်းကို ကြူကြူသင်းက မင်္ဂလာပါဟု နှုတ်ဆက်ကာ ကျော်တက်သွားတတ်သည်။ ဦးအောင်သောင်းသည် ကျော်တက်သွားသော ကြူကြူသင်း၏ နောက်ပိုင်းအလှကို ကြည့်ကာ တဏှာစိတ် မွှန်တော့သည်။ ကြူကြူသင်းကား ကလေးနှစ်ယောက်အမေ ဖြစ်သည့်ပြင် အရမ်းချောမောသူ တစ်ယောက်လည်း မဟုတ်ပါ။ အသားအနည်းငယ်ညိုကာ တင်အနည်းငယ်ကားပြီး နောက်သို့ နည်းနည်းကောက်သည်။ ရင်အစုံကလည်း ရှိသင့်သလောက်သာ ရှိသည်။ ဒါပေမဲ့လည်း ဦးအောင်သောင်းအတွက် အနီးအနားမှာ ပြစ်မှားစရာဆို၍ ကြူကြူသင်းနှင့် ကြူကြူသင်းယောင်းမ တင်တင်ခိုင်တို့သာ ရှိသည်။ ကြူကြူသင်းယောင်းမ တင်တင်ခိုင်ကတော့ အိမ်ထောင်ပျက် တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ကြူကြူသင်းလိုပဲ ကလေးနှစ်ဦးရှိသော်လည်း အိမ်ထောင်ပြိုကွဲသောအခါ ကလေးနှစ်ဦးကို ယောက္ခမဖြစ်သူများက ခေါ်ယူမွေးစားလိုက်သဖြင့် လူလွတ်တစ်ဦး ဖြစ်နေလေသည်။ တင်တင်ခိုင်သည် ကြူကြူသင်းလို အသားမညိုပဲ အနည်းငယ် အသားလတ်သည်။ တင်တင်ခိုင်၏ ထူးခြားချက်ကတော့ အရပ်မြင့်သလို ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ထွားသည်။ စွင့်ကားတင်းမောက်သော အိုးကြီးကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ ရင်ကလည်း တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ဖြစ်သည်။ မို့မောက်ပြီး ကြည့်ကောင်းလှသည်။ အိမ်ထောင်ပျက် ဖြစ်သောကြောင့် အိမ်တွင် မိခင်ဖြစ်သူနှင့် အဆင်မပြေလှချေ။ လောလောဆယ်တွင်လည်း ကုလား တစ်ယောက်နှင့် သတင်းထွက်နေသေးသည်။ ဦးအောင်သောင်း၏ဇနီးဖြစ်သူသည် သင်္ကြန်မကျမှီ (၁၀)ရက်လောက်အလိုကပင် မွေးရပ်မြေသို့ ဥပုတ်သီလ ဆောက်တည်ရန်အတွက် ပြန်သွားချေပြီဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဦးအောင်သောင်းမှာ တစ်ယောက်တည်း လွပ်လွပ်လပ်လပ် အောကားများကြည့်လိုက် ဟန်းဆက်မှ အောစာပေးများ ဖတ်လိုက်ဖြင့် အခါကြီးရက်ကြီးကို တဏှာရမက်များဖြင့် ဖြတ်သန်းနေတော့သည်။ ကြူကြူသင်းနှင့် တင်တင်ခိုင်တို့ကို စားချင်ဝါးချင်သော်လည်း အရိုးစူးမှာ စိုးသဖြင့် မျက်လုံးကိုသာ အစာကျွေးပြီး လက်သမားဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်နေတော့သည်။

သင်္ကြန်နားနီးလာသော် ဦးအောင်သောင်းအိမ် ဝဲ/ယာရှိ အိမ်များမှ လူများသည်လည်း နယ်သို့ ခရီးထွက်သွားကြသူများနှင့် ဥပုတ်သီလ ဆောက်တည်သူများ ဖြစ်ကြသဖြင့် ဦးအောင်သောင်း၏ အိမ်ပတ်ဝန်းကျင်သည် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။ သင်္ကြန် အကြိုနေ့တွင် တင်တင်ခိုင်သည် မျက်နှာချင်းဆိုင်အိမ်မှ မုန့်လုံးရေပေါ် အလှူလုပ်သဖြင့် သွားရောက်ကူညီ လုပ်ကိုင်လေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဦးအောင်သောင်းသည် နောက်ဖေး မီးဖိုချောင်တံခါးနှင့် ပြူတင်းပေါက်များကို ပိတ်ထားသည့်အပြင် အိမ်ရှေ့တံခါးမကြီး တစ်ချပ်သာ ဖွင့်ထားပြီး ဟန်းဆက်ပွတ်နေသည်။ အပြာကား မကြည့်ရသေးသည်များ တွေ့ရှိက ဒေါင်းလုတ်ဆွဲကာ ကြည့်လိုက်သေးသည်။ ယခု ဦးအောင်သောင်း ကြည့်နေသောကားမှာ လူနှင့်ခွေး ဆက်ယှက်သော ကားဖြစ်သည်။ ဦးအောင်သောင်းမှာ လူအမျိုးသမီးးနှင့် ခွေးဆက်ယှက်ခြင်းကို ယခုမှသာ မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်တွေ့ရသဖြင့် အထူးစိတ်ပါဝင်စားနေသည်။ ပုဆိုးအောက်မှ လိင်တန်မှာလည်း မာကြောတောင့်တင်းကာ ထိပ်ဝတွင် အရည်ကြည်များပင် စို့ထွက်လာသည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ မဝတ်ထားသဖြင့် လီးကို တခါတရံအုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းဆောင့်မိတတ်သေးသည်။ ထိုအချိန်တွင် ခြံဝမှ “အိမ်ရှင်တို့…အိမ်ရှင်တို့… ဘယ်သူမှမရှိဘူးလား.. ဒီမှာ မုန့်လုံးရေပေါ် လာဝေပါတယ်ရှင်…” ဦးအောင်သောင်းသည် ရုတ်တရက် ထိုင်ခုံမှ ထရန်ပြုစဉ် အနည်းငယ် ခါးမျက်သလို ဖြစ်သွားသဖြင့် “ဟေး…ဘယ်သူလဲ .. ရှိတယ်ဟေ့… ဒီမှာ ခါးမျက်သွားလို့… ထလို့မရဘူး ဖြစ်နေတယ်… ဝင်လာခဲ့ဟေ့”။ တင်တင်ခိုင်လည်း အိမ်အတွင်းသို့ လှမ်းကြည့်ပြီး ခြံတံခါးဖွင့်ကာ အိမ်အတွင်းသို့ ဝင်ရောက်လာခဲ့တော့သည်။ အိမ်အတွင်းရောက်သောအခါ “အော်…ဦး…ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ… တော်တော်နာနေလား” “ကိစ္စမရှိပါဘူး သမီးရယ်… ရုတ်တရက် အထမှာ ခါးနဲနဲ မျက်သွားတာပါ” “ဒီမှာ…ဦး… မုန့်ဝေခိုင်းလိုက်လို့ မုန်လာပို့တာ… ဦး မထနိုင်ရင် နေလေ… သမီးဖာသာ နောက်ဖေးမှာ သွားလှယ် ထည့်ထားခဲ့မယ်နော်” တင်တင်ခိုင်သည် ပြောဆိုပြီးသည်နှင့် အိမ်နောက်ဖေးသို့ ထွက်သွားလေသည်။ တဏှာကြောတင်းနေသည့် ဦးအောင်သောင်းသည် တင်တင်ခိုင်၏ ဖင်လုံးကြီးများကို ကြည့်ရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်ဖြစ်ကာ နောက်ဖေးသို့ ထလိုက်သွားလေတော့သည်။

နောက်ဖေး ပန်းကန်စင်တွင် မုန့်လှယ်ရန် ပန်းကန်ရွေးနေသော တင်တင်ခိုင်၏ အနောက်တွင် ဝင်ရပ်ရင်း “သမီး…ဟိုကြွေပန်းကန်ထဲကို လှယ်လိုက်လေ…” ဟုပြောရင်း တင်တင်ခိုင်၏အိုးကြီးကို လိင်တန်ကြီးဖြင့် ထောက်မိလေသည်။ တင်တင်ခိုင်လည်း ရုတ်တရက်ဆိုတော့ လန့်သွားပေမဲ့ အတွေ့အကြုံရှိသူပီပီ မိမိဖင်တွင် ကပ်နေသော ပူပူနွေးနွေးအချောင်းကြီးသည် ဦးအောင်သောင်း၏ လီးကြီးဆိုသာ သဘောပေါက်မိသည်။ ဦးအောင်းသောင်းသည် မိမိအိမ်အတွင်း မရောက်ခင်ကတည်းက ဖုန်းအတွင်းရှိ မဟုတ်မဟတ်များကိုကြည့်ကာ စိတ်ထနေခြင်းဖြစ်မည်။ ယခု မိမိရောက်လာသည့်အခါ မိမိအဖုတ်ကို လိုးလို၍ နောက်ကနေ လာထောက်ခြင်းဖြစ်မည်။ မိမိနှင့် ဖြစ်နေသော ကုလားနှင့် အလိုးမခံ ဖြစ်သည်မှာလည်း ကြာပြီဖြစ်သောကြောင့် လည်းကောင်း အဖိုးကြီး၏ လီးအရာသာကိုလည်း သိချင်သောကြောင့် လည်းကောင်း မိမိဖင်တွင် ကပ်နေသည့် ဦးအောင်သောင်း၏ လီးကြီးကြောင့် အဖုတ်အတွင်းတွင် ရှေ့ပြေးသုတ်ရည်များ ထွက်လာလေသည်။ “အို…ဦး…ဖယ်ပါ… တစ်ယောက်ယောက် ဝင်လာရင် မြင်သွားပြီး… အကုန်ရှုပ်ကုန်လိမ့်မယ်“ “အေးပါ…သမီးရယ်… သမီး လက်ဆေးလိုက်အုန်းလေ” ဦးအောင်သောင်းသည် ပြောပြီး တင်တင်ခိုင်ကို ခါးမှကိုင်ကာ (ဘေစင်)ရှိရာသို့ ဆွဲလှည့်လိုက်သည်။ ဆွဲလှည့်လိုက်သည့် အရှိန်ကြောင့် လီးနှင့်ဖင်မှာ ပွတ်တိုက်မှုဖြစ်ပေါ်ပြီး နှစ်ဦးစလုံး၏ ကာမစိတ်ကို ပိုမိုဖြစ်ပေါ်လာစေခဲ့သည်။ “အာ…ဦး… လွှတ်ပါဆိုကွာ…” တင်တင်ခိုင်သည် ဘေစင်တွင် လက်ဆေးရင်း နွဲ့လိုက်သေးသည်။ “သမီးကလဲကွာ…ဘယ်သူမှ မလာပါဘူး ဒီဖက်လှည့်ပြီး… အဲဒီ ရေခဲသေတ္တာလေးပေါ် လက်ထောက်ပြီး… အိမ်ရှေ့ကိုကြည့်လိုက်… ဘယ်သူမှ မလာပါဘူးကွ” ဦးအောင်သောင်းသည် ပြောယင်းနှင့်ပင် တင်တင်ခိုင်ကို ရေခဲသေတ္တာဆီသို့ ဆွဲလှည့်လိုက်ပြန်သည်။ တင်တင်ခိုင်သည် ဦးအောင်သောင်း၏ ဆွဲလှည့်မှုကြောင့် ရေခဲသေတ္တာလေးပေါ်ကို လက်ထောက်ထားလျှက် ဖင်ကိုနောက်သို့ မသိမသာ ပိုပစ်ပေးမိပြီး ခြေကိုလည်း အနည်းငယ် ခွင်ထားလိုက်သည်။

“မသင့်တော်ပါဘူးဦးရယ်… မလုပ်ပါနဲ့နော်” ” ခဏလေးပါသမီးရယ်… ဦးစိတ်တွေ တအား လာနေလို့ပါ…”ဟု ဦးအောင်သောင်း ပြောလျှက်ကပင် တင်တင်ခိုင်၏ ထမိန်ကို ခါးပေါ်ဆွဲလှန်တင်ကာ ပုဆိုးကိုလည်း ချွတ်ချ၍ အဖုတ်ဝသို့ လီးတေ့ပြီး ထိုးသွင်းလိုက်လေတော့သည်။ “အ…ဦး…ဘယ်…ဘယ်လိုမှကို ပြောလို့မရဘူးကွာ… အို့…အို့… အင်း… ဗြစ်…ဖွတ်…ဖွတ်…” တင်တင်ခိုင်၏ အဖုတ်အတွင်းတွင် ရှေ့ပြေး သုတ်ရည်ကြည်များ ထွက်ထားသောကြောင့် ချောဆီကဲ့သို့ဖြစ်ကာ ဦးအောင်သောင်း၏ လီးကြီးသည် တင်တင်ခိုင့် အဖုတ်နံရံရှိ ကာမဖုလေးများကို ပွတ်တိုက်ဝင်ရောက်ခဲ့ချေပြီလေ။ “အား…အား…အိုး… ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ… ခွေးလိုးသလို… နောက်ကနေ အတင်းကို ဆောင့်လိုးနေတော့တာပဲ… ဘယ်တုန်းကတည်းက… ငတ်ပြတ်နေလဲ မသိပါဘူးနော်…” “အင်း…ဟင်း…ဟင်း… သမီးကို လိုးချင်နေတာ ကြာလှပြီကွ… သမီးဖင်ကြီးကိုပဲ… ဦးမျက်စိထဲမှာ… အမြဲ မြင်နေမိတယ်… ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်… အမွှေးတွေကလဲ အများချည်း… စောက်ဖုတ်ကလဲ… အကြီးကြီးပဲ” “ဗြွတ်…ဗြစ်…ဗြစ်…ဖွတ်…ဖတ်…ဖတ်” “အ …အဟင်းဟင်း …အိုး……”ဟု ညည်းကာ တင်တင်ခိုင်သည် ဖင်ကြီးကို ဝှေ့ယမ်းလျှက် သုတ်ရည်များထွက်ကာ တစ်ချီ ပြီးသွားလေသည်။ ဦးအောင်သောင်းသည်လည်း ဖင်အိုးကြီးအပေါ် အသာမှေးထားယင်း တင်တင်ခိုင်၏ နို့နှစ်လုံးကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ လှမ်းကိုင်ကာ နယ်ဖတ်လိုက်သည်။ “ဦး… ဇိမ်ဆွဲမနေနဲ့လေ… ပြီးအောင် လိုးတော့လေ… အားရှီးး” ဦးအောင်သောင်းလည်း သက်လုံ ပြန်ကောင်းလာသည်နှင့်အညီ ကြည့်ထားသော အပြာကားထဲက လူမိန်းမကို ခွေးလိုးသလို ဦးအောင်သောင်းသည် တင်တင်ခိုင်၏ ခါးတစ်ခွင်ကို ကိုင်ကာ ခွေးလိုးသကဲ့သို့ ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေသည်။ လိုးနေယင်း တင်တင်ခိုင်၏ စအိုကိုကြည့်မိရာ စအိုသည် ပါကင် မဟုတ်တော့ကြောင်းကို ရိပ်မိလိုက်သည်။ သည်မျှလောက်ကြီးသည့် တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကြားမှာ ရှိသည့် စအိုပေါက်ကိုပါ ဦးအောင်သောင်း လိုးချင်မိသည်။ ထို့ကြောင့် ညာလက်ခလယ်ကို တံတွေးစွတ်ကာ ဖင်ပေါက်ကို ကလိလေသည်။

“အို့… ဦး… ဦး… နှိုက်ပါရှင်… သမီးဖင်ထဲကို လက်ချောင်း ထိုးထဲ့ပြီးနှိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာရှင်… အား…ရွှီး… ကောင်း…ကောင်းတယ်…” စောက်ဖုတ်နှင့် ဖင်စအိုပါ နှစ်ပေါက်စလုံး အလိုးခံရသလို ဖြစ်ကာ အရသာကောင်းနေသဖြင့် တင်တင်ခိုင်သည် နောက်တစ်ချီ ပြီးလုပြီးခင် ဖြစ်လာသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဆောင့်အားပြင်းပြင်းဖြင့် ဆောင့်လိုးရသောကြောင့် အကောင်းကြီး ကောင်းကာ ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ‌ရောက်လာပြီး “အားးး… ထွက် ထွက်ပြီ… အားးဟားးးး” ဦးအောင်သောင်း၏ သုတ်ရည်ပူပူနွေးနွေးများသည် တင်တင်ခိုင့် အဖုတ်အတွင်းသို့ နွေးကနဲ နွေးကနဲ တိုးဝင်ရောက်သွားချေပြီ။ “အို… ဆက်ဆောင့်… ဆက်နှိုက်ထားပါအုံးရှင်… သမီး ပြီးကာနီးပြီ… အ… အ.. အ.. ရှီးးး… ကောင်း… ကောင်းလိုက်တာရှင်…” တင်တင်ခိုင်လည်း နောက်တစ်ချီ ထပ်ပြီးကာ ဖင်ကြီးကို နောက်ဝှေ့ယမ်းလျှက် လီးအရသာကို မှိန်းခံနေသည်။ စအိုအတွင်းသို့ လက်ချောင်းဖြင့် ဖြေးညင်းစွာ ထိုးသွင်း ထုတ်နေမှုကိုလည်း သဘောကျ နှစ်ခြိုက်နေမိသည်။ “ဦး…ဖယ်တော့နော်… သိပ်ကြာနေယင်… လူတွေ… မယုံသင်္ကာဖြစ်ကုန်မယ်…” ပြောပြီး ဦးအောင်သောင်းဖက်သို့ လှည့်လိုက်သဖြင့် အဖုတ်မှ လီးကျွတ်သွားသလို ဖင်စအိုမှ လက်ချောင်းလည်း ကျွတ်သွားခဲ့လေသည်။ “သမီး… ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး ဆေးလိုက်လေ” တင်တင်ခိုင် ရေချိုးခန်းအတွင်းမှ ပြန်ထွက်လာသည့်အခါ “မဝသေးဘူး သမီးရယ်… အခြေအနေပေးယင် နောက်တစ်ခေါက် လာခဲ့ပါအုံးလား” “အင်း… ဦး… လာလို့ရယင်လာခဲ့မယ်… သွားမယ်နော်…” တင်တင်ခိုင် ထွက်သွားမှ ဦးအောင်သောင်းလည်း ရေချိုးခန်းဝင်၍ ရေချိုးသန့်ရှင်း ရေးပြုလုပ်လေသည်။ ရေချိုးပြီးသည့်အခါ ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်ကာ အနားယူရင်း တင်တင်ခိုင်၏ အဖုတ်ကြီးနှင့် ဖင်အိုးကြီးများကို မျက်စိတွင် ပြန်လည်မြင်ယောင်နေသည်။ တင်တင်ခိုင်၏ အဖုတ်သည် ကြီးသကဲ့သို့ စောက်မွေးလည်း တော်တော်ထူသည်။ ဖင်အိုးကြီးတွေကတော့ ရှယ်ပဲဟု ဦးအောင်းသောင်း စားမြုံ့ပြန်နေသည်။ တင်တင်ခိုင် ပြန်လာခဲ့သည်ရှိသော် ထပ်လိုးနိုင်ရန်အတွက် အားဆေးပင် ထသောက်လိုက်သေးသည်။ ကုလားထိုင်ပေါ် နားနေစဉ် မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားလေတော့သည်။ အိပ်မက်များပင် မက်၍ အိပ်မက်အတွင်းဝယ် တင်တင်ခိုင်၏ ဖင်စအိုကိုပင် လိုးနေလိုက်သေးသည်။

အိပ်နေရင်းပင် လီးမှာ ထတောင်နေတော့သည်။ “ဦးလေး…ဦးလေး… ဟင်…ဒီအချိန်ကြီး အိပ်ပျော်နေလား မသိပါဘူး… အိမ်ထဲထိ ဝင်ကြည့်လိုက်တော့မယ်” ကြူကြူသင်း အိမ်အတွင်းသို့ ရောက်သည့်အခါတွင် မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် ဆွံ့အသွားမိသည်။ ဦးအောင်သောင်းသည် ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ခြေဆင်းလျှက် ပလပ်စတစ် ခွေးခြေလေးပေါ်တွင် ခြေအစုံတင်ကာ အိပ်ပျော်နေ၏။ သို့သော် လူက အိပ်နေသော်ငြား လီးကတော့ ပုဆိုးအောက်တွင် ထောင်မတ်နေလေသည်။ ‘အို…ဒီလူကြီးကလဲ… လူကသာအိပ်နေတာ… လီးကတောင်နေတော့… ငါ့ဖုန်းထဲမှာလဲ… ဒီလူကြီး ရှဲထားတဲ့ အောကားတွေ အများကြီးပဲ… ဒီလူကြီးအိပ်မက်ထဲမှာ ဘယ်သူနဲ့ တွေ့နေလဲမသိဘူး အောကားထဲက… ကပ္ပလီမက ကပ္ပလီလီးကို စုပ်ပေးသလို စုပ်ချင်လိုက်တာ… အဖုတ်တောင် ယားလာပြီနော်…’ ကြူကြူသင်းသည် လီးကြီးကို တပ်မက်စွာ ကြည့်နေသည်ကို ဦးအောင်သောင်း နိုးလာလျှင် သိသွားမှာ စိုးရိမ်သဖြင့် မျက်နှာလွှဲကာ နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်သို့ သွားရန် ပြင်လိုက်သည်။ အမှတ်တမဲ့ ဦးအောင်သောင်း ခြေတင်ထားသော ပလပ်စတစ်ခွေးခြေပုလေးကို တိုက်မိလိုက်သည်။ ဦးအောင်သောင်း လန့်နိုးလာသဖြင့် “ဟို…ဟို… ဦး… သမီးလေ အိမ်ရှေ့ကနေ အော်ခေါ်သေးတယ်… ထူး…ထူးသံ မကြားလို့ ဝင်လာလိုက်တာ…သ…သမီးတို့အိမ်… အိမ်ကလေ… ကြာဇံချက် ပို့… ပို့ခိုင်းလိုက်လို့… သ…သမီး… နောက်ဖေးမှာ… သွား… သွားလှယ်လိုက်မယ်နော်”။ ကြူကြူသင်းသည် သူခိုးလူမိသလို ဖြစ်သဖြင့် အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့ဖြစ်ကာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် နောက်ဖေးဖက်သို့ ထွက်သွားလေသည်။ ဦးအောင်းသောင်းလည်း သဘောပေါက်သွားပြီး ကြူကြူသင်း ပန်းကန်စင်အနီးသို့ ရောက်ချိန်ကို မှန်းကာ ထလိုက်သွား၏။ ကြူကြူသင်း ပန်းကန်လှယ်နေချိန် လက်မအား ဖြစ်နေသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ ခါးကို ဖက်ပြီး ဖင်ကို လီးဖြင့် ထောက်လေတော့သည်။ “အို… ဦး… မသင့်တော်ဘူးနော်… သမီးမှာလဲ… ကလေးတွေနဲ့… ဦးမှာလဲ အန်တီနဲ့…” “အဲဒီ အန်တီက မကျွေးတော့ဘူးကွာ… ဦး ငတ်နေတာကြာပြီ” “အဟင်းဟင်း… အဲဒီတော့ ဦးက သမီးဆီက တောင်းစားချင်တယ်ပေါ့” “အင်း… တစ်ချက်နှစ်ချက်လေးပါ” “အမလေး… ယုံမယ်အားကြီး…” “လုပ်ပါသမီးရာ” ဦးအောင်သောင်းသည် ပါးစပ်က ပြောနေသော်လည်း လက်က အငြိမ်မနေချေ။

နောက်မှနေ၍ နို့အုံကို လှမ်းကိုင်ပွတ်ခြေရင်း လီးကလည်း ဖင်ကို ပွတ်ဆွဲနေ၏။ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်၏ အထိအတွေ့ကြောင့် ကြူကြူသင်း အဖုတ်အတွင်းတွင် စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။ “ဟာ ဦး… မဖြစ်ဘူး… လူဝင်လာရင်… မိကုန်လိမ့်မယ်…” “သမီးရယ်… လူဝင်လာရင် မြင်ရအောင်… ဟို တံခါးပေါက်ဘေးက ရေခဲသေတ္တာမှာ… လက်ထောက်လိုက်ပါလား” ဦးအောင်သောင်းသည် ကြူကြူသင်း၏ ယောင်းမ တင်တင်ခိုင်ကို လိုးသလို လိုးရန် နေရာပြင်လိုက်သည်။ ကြူကြူသင်းသည်လည်း ခိုးစားရသောအသီး ပိုချိုသည်ထင့် ဦးအောင်သောင်း ပြောသည့်အတိုင်း ရေခဲသေတ္တာပေါ် လက်ထောက်လိုက်သည်။ ဦးအောင်သောင်းလည်း တင်တင်ခိုင်ကို လိုးသကဲ့သို့ပင် ကြူကြူသင်း၏ ထမိန်ကို ခါးပေါ်သို့ ဆွဲလှန်တင်ပြီး ပုဆိုးကို ဂွင်းလုံးပုံ ချွတ်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဖေါင်းဖေါင်းလေး စူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ လီးကို ဖြေးညင်းစွာ အဆုံးထိ ထိုးသွင်းလိုက်လေတော့သည်။ “ဗြစ် ဗြွတ် ပြွတ်… ပျွစ်…ပျွစ်… စွပ်” “အ…အဟင်းဟင်း…” ကြူကြူသင်းသည် မိမိအဖုတ်အတွင်းသို့ လီးကြီး တိုးဝင်လာမှုကြောင့် ဖီးလ်တက်ကာ လူနာ ညည်းသလို ညည်းသံထွက်သွားသည်။ ဦးအောင်သောင်းသည် တင်တင်ခိုင်ကို လိုးသလို ခပ်ကြမ်းကြမ်းမလိုးပဲ ဖီးလ်ခံ၍ ဖြေးညင်းစွာ လိုးလေသည်။ “ကြူကြူသင်း” ”ရှင်” “လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ်… ငါလေ နင့်ကို လိုးချင်နေတာ ကြာလှပြီ… အခုမှပဲ အဆင်ပြေတော့တယ်…” ဦးအောင်သောင်းသည် ပြောရင်း လိုးရင်း လုပ်နေသည်။ “အင်း… ဟင်းဟင်း… သမီးလဲ သိနေပါတယ် ဦးရယ်.. အချိန်က သိပ်ရတာ မဟုတ်နော်… သိပ်ကြာလို့ မဖြစ်ဘူးဦးရယ်…” “အေးပါကွယ်… မကြာပါဘူးကွာ… ကောင်းလိုက်တဲ့ အဖုတ်… တော်တော်ကောင်းတယ်ကွာ…” “ဦးရယ်…သမီးလဲကောင်းလွန်းလို့… ပြီးချင်လာပြီနော်…အအ…အားးး ရှီးးး… ပြီး ပြီးသွားပြီ… အား… ကောင်းလိုက်တာ” ပြောပြောဆိုဆို ကြူကြူသင်းသည် တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ အဖုတ်အတွင်းမှ စောက်ရည်များ ထွက်ကာ တစ်ချီ ပြီးမြောက်သွားချေပြီ။

အိမ်တွင် လင်ဖြစ်သူနှင့် အလိုးခံရစဉ် မလွပ်လပ်သဖြင့် အသံမထွက်ရဲပဲ ကြိတ်လိုးလေးသာ လိုးဖြစ်ခဲ့ကြ၏။ ယခုလို စကားတပြောပြောဖြင့် သုတ်ရည်ထွက်အောင် အလိုးမခံဘူးသဖြင့် အတွေ့အကြုံသစ်ကို နှစ်သက်သွားသည်။ အချိန်ရပါက သုံးလေးချီလောက်တောင် ခံပစ်လိုက်ချင်သည့်စိတ်တောင် ပေါ်ပေါက်နေသည်။ ဦးအောင်သောင်းသည်လည်း ကြူကြူသင်း ပြီးသွားမှန်း သိသဖြင့် ခါးကိုမွှေ့ယမ်းကာ ကြူကြူသင်း၏ အဖုတ်အတွင်းသားကို လီးဖြင့် ထိုးမွှေနေသည်။ ကြူကြူသင်းလည်း အလိုက်သင့် ဖင်ကို စကောဝိုင်းကာ အပေးအယူ ညီမျှနေတော့သည်။ စကောဝိုင်းနေသည့် ကြူကြူသင်း စောက်ဖုတ်ကို ဦးအောင်သောင်းမှ သုတ်ရည်များ ပန်းထည့်နိုင်ရန်အတွက် တင်ပါးကြီးကို ပွတ်လိုက် ဆုပ်နယ်လိုက်ဖြင့် ဆက်လိုးလေသည်။ “ဖတ် ဖတ် ဖတ်.. ဘွတ် ဗြွတ်… ဘလွတ်…ဖတ်…ဘွတ်… စွပ်… ဒုတ်” “အအ….အားရှီးး… ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ်… အားး…. ဦး ပြီးချင်လာပြီ” “သမီးလည်း ကောင်းနေပြီ ဦးရယ်… ဆောင့် ဆောင့်.. နာနာ ဆောင့်…. ပြီးတော့မယ်… ဆောင့်ပေး… ကြမ်းကြမ်းလေး ‌ဆောင့်ပါ… အားး အီးးး” “အင်းး အအ… ရော့… ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဘလွတ် ဗြွတ် စွတ်… အားး.. ဦး ပြီး ပြီးပြီ… အားး… ရှီးးးး” “မရပ်နဲ့ ဆောင့်ပေး ဆောင့်ပေး… သမီး ပြီးတော့မယ်… အားးး… ပြီး… ပြီးပြီ… အိုးးးရှီးးးး” နှစ်ဦးသားမှာ ခိုးစားရသော အတွေ့အကြုံကြောင့် သိပ်မကြာခင်မှာပင်  နှစ်ဦးသား ပြိုင်တူနီးပါး ပြီးသွားကြလေတော့သည်။….ပြီး

Zawgyi

ဦးေအာင္ေသာင္းသည္ အသက္ႀကီးကာမွ ဟန္းဆက္ ကိုင္ဖူးသူျဖစ္သည္။ ဦးေအာင္ေသာင္း အ႐ြယ္ေကာင္းစဥ္ ငယ္စဥ္အခါက ယခုကဲ့သို႔ တယ္လီဖုန္းကို က်ယ္က်ယ္ျပန႔္ျပန႔္ ေပါေပါမ်ားမ်ား မသုံးႏိုင္ၾကေခ်။ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္သူမ်ားသာ အိမ္ဖုန္း ႀကိဳးဖုန္း သုံးၾကသည္။ ယခုေတာ့ ဦးေအာင္ေသာင္းလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ေသာ ေငြေလးျဖင့္ ဟန္းဆက္ ေဈးေပါေပါေလးတစ္လုံး ဝယ္ကိုင္ျဖစ္ေလသည္။ အျခားသူမ်ားကဲ့သို႔ ဟန္းဆက္ကို ကြၽမ္းက်င္စြာ အသုံးမျပဳတတ္ေသာ္လည္း ဟိုကလိ ဒီကလိျဖင့္ ေဖ့ဘုတ္ ပြတ္တတ္လာသည္။ ေဖ့ဘုတ္တြင္ အျပာကား အျပာစာမ်ားကို ရွာေဖြၾကည့္ရႈတတ္လာသည္။ အိမ္ရွိ ဇနီးျဖစ္သူမွာ ႐ိုး႐ိုးေအးေအးျဖစ္သည့္အျပင္ အသက္အ႐ြယ္ ႀကီးျမင့္လာေသာေၾကာင့္ လိင္ကိစၥတြင္ ဆက္ဆံမႈ မရွိသေလာက္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးေအာင္ေသာင္းမွာ ဟန္းဆက္မွ အျပာကားေတြ ၾကည့္ၿပီးသည့္အခါ စိတ္ေျဖစရာမ ရွိသည့္အတြက္ အသက္ႀကီးကာမွ လက္သမား ျပန္ျဖစ္ေနရေလသည္။ အျပင္တြင္ ကာမဆႏၵကို သြားေရာက္ေျဖေဖ်ာက္ရေလာက္ေအာင္လည္း ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္သူ မဟုတ္ေခ်။ ကံေကာင္းခ်င္လို႔လား ကံဆိုးခ်င္လို႔လားမသိ ဇနီးျဖစ္သူ၏ တူမထံမွ ဟန္းဆက္အေဟာင္းတစ္ခု ရရွိလာသည္။ ထိုအခါက်မွ ဦးေအာင္ေသာင္းသည္ ေမ်ာက္အုန္းသီး ႏွစ္လုံးရသလိုျဖစ္ကာ ဟန္းဆက္တစ္ခုမွ တစ္ခုသို႔ ရွယ္ေတာ့သည္။ သီခ်င္းေတြ ရွယ္၏။ ဓာတ္ပုံေတြ ရွယ္၏။ ေအာစာေတြ ေအာ႐ုပ္ျပေတြ ရွယ္၏။ ရွယ္မတတ္ေတာ့ မလိုအပ္ေသာ အနီးပတ္ဝန္းက်င္ရွိ ဟန္းဆက္မ်ားထဲသို႔ ထိုရွယ္သမွ် ေရာက္ရွိကုန္ေတာ့သည္။ ဤသည္ကို ဦးေအာင္ေသာင္း သိသလားဆိုေတာ့ မသိပါ လုံးလုံးကိုမသိပါ။ ဘလူးတုေတြ ဖြင့္ကာ အင္တာနက္ေတြ ဖြင့္ကာ ရွဲသည္။ ဦးေအာင္ေသာင္အိမ္၏ ေဘးအိမ္မွာ ေနေသာ ၾကဴၾကဴသင္းမွာ ကေလးႏွစ္ဦးရွိသည့္ အိမ္ေထာင္သည္တစ္ဦး ျဖစ္ေလသည္။ ေယာကၡမအိမ္တြင္ ေနရသူလည္း ျဖစ္သည္။ ေယာကၡထီးေတာ့ မရွိေတာ့ေခ်။ ဦးေအာင္ေသာင္းမွာ ဇနီးျဖစ္သူ ခ်က္ျပဳတ္ ေကြၽးေမြးသည္မ်ားကို ၿငီးေငြ႕လာသည့္အခါ ကိုယ္တိုင္ေဈးသြားၿပီး မိမိႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ဝယ္ယူကာ ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ျပဳတ္စားတတ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ ေဈးသြားသည့္အခါ ၾကဴၾကဴသင္းႏွင့္ လမ္းတြင္ မၾကာခဏ ဆုံတတ္သည္။

ထိုသို႔ ဆုံသည့္အခါ အသက္ႀကီး၍ လမ္းေလွ်ာက္ေႏွးေသာ ဦးေအာင္ေသာင္းကို ၾကဴၾကဴသင္းက မဂၤလာပါဟု ႏႈတ္ဆက္ကာ ေက်ာ္တက္သြားတတ္သည္။ ဦးေအာင္ေသာင္းသည္ ေက်ာ္တက္သြားေသာ ၾကဴၾကဴသင္း၏ ေနာက္ပိုင္းအလွကို ၾကည့္ကာ တဏွာစိတ္ မႊန္ေတာ့သည္။ ၾကဴၾကဴသင္းကား ကေလးႏွစ္ေယာက္အေမ ျဖစ္သည့္ျပင္ အရမ္းေခ်ာေမာသူ တစ္ေယာက္လည္း မဟုတ္ပါ။ အသားအနည္းငယ္ညိဳကာ တင္အနည္းငယ္ကားၿပီး ေနာက္သို႔ နည္းနည္းေကာက္သည္။ ရင္အစုံကလည္း ရွိသင့္သေလာက္သာ ရွိသည္။ ဒါေပမဲ့လည္း ဦးေအာင္ေသာင္းအတြက္ အနီးအနားမွာ ျပစ္မွားစရာဆို၍ ၾကဴၾကဴသင္းႏွင့္ ၾကဴၾကဴသင္းေယာင္းမ တင္တင္ခိုင္တို႔သာ ရွိသည္။ ၾကဴၾကဴသင္းေယာင္းမ တင္တင္ခိုင္ကေတာ့ အိမ္ေထာင္ပ်က္ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ၾကဴၾကဴသင္းလိုပဲ ကေလးႏွစ္ဦးရွိေသာ္လည္း အိမ္ေထာင္ၿပိဳကြဲေသာအခါ ကေလးႏွစ္ဦးကို ေယာကၡမျဖစ္သူမ်ားက ေခၚယူေမြးစားလိုက္သျဖင့္ လူလြတ္တစ္ဦး ျဖစ္ေနေလသည္။ တင္တင္ခိုင္သည္ ၾကဴၾကဴသင္းလို အသားမညိဳပဲ အနည္းငယ္ အသားလတ္သည္။ တင္တင္ခိုင္၏ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ အရပ္ျမင့္သလို ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္ ထြားသည္။ စြင့္ကားတင္းေမာက္ေသာ အိုးႀကီးကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ ရင္ကလည္း တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ျဖစ္သည္။ မို႔ေမာက္ၿပီး ၾကည့္ေကာင္းလွသည္။ အိမ္ေထာင္ပ်က္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အိမ္တြင္ မိခင္ျဖစ္သူႏွင့္ အဆင္မေျပလွေခ်။ ေလာေလာဆယ္တြင္လည္း ကုလား တစ္ေယာက္ႏွင့္ သတင္းထြက္ေနေသးသည္။ ဦးေအာင္ေသာင္း၏ဇနီးျဖစ္သူသည္ သၾကၤန္မက်မွီ (၁၀)ရက္ေလာက္အလိုကပင္ ေမြးရပ္ေျမသို႔ ဥပုတ္သီလ ေဆာက္တည္ရန္အတြက္ ျပန္သြားေခ်ၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးေအာင္ေသာင္းမွာ တစ္ေယာက္တည္း လြပ္လြပ္လပ္လပ္ ေအာကားမ်ားၾကည့္လိုက္ ဟန္းဆက္မွ ေအာစာေပးမ်ား ဖတ္လိုက္ျဖင့္ အခါႀကီးရက္ႀကီးကို တဏွာရမက္မ်ားျဖင့္ ျဖတ္သန္းေနေတာ့သည္။ ၾကဴၾကဴသင္းႏွင့္ တင္တင္ခိုင္တို႔ကို စားခ်င္ဝါးခ်င္ေသာ္လည္း အ႐ိုးစူးမွာ စိုးသျဖင့္ မ်က္လုံးကိုသာ အစာေကြၽးၿပီး လက္သမားျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။

သၾကၤန္နားနီးလာေသာ္ ဦးေအာင္ေသာင္းအိမ္ ဝဲ/ယာရွိ အိမ္မ်ားမွ လူမ်ားသည္လည္း နယ္သို႔ ခရီးထြက္သြားၾကသူမ်ားႏွင့္ ဥပုတ္သီလ ေဆာက္တည္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသျဖင့္ ဦးေအာင္ေသာင္း၏ အိမ္ပတ္ဝန္းက်င္သည္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနသည္။ သၾကၤန္ အႀကိဳေန႔တြင္ တင္တင္ခိုင္သည္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အိမ္မွ မုန႔္လုံးေရေပၚ အလႉလုပ္သျဖင့္ သြားေရာက္ကူညီ လုပ္ကိုင္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဦးေအာင္ေသာင္းသည္ ေနာက္ေဖး မီးဖိုေခ်ာင္တံခါးႏွင့္ ျပဴတင္းေပါက္မ်ားကို ပိတ္ထားသည့္အျပင္ အိမ္ေရွ႕တံခါးမႀကီး တစ္ခ်ပ္သာ ဖြင့္ထားၿပီး ဟန္းဆက္ပြတ္ေနသည္။ အျပာကား မၾကည့္ရေသးသည္မ်ား ေတြ႕ရွိက ေဒါင္းလုတ္ဆြဲကာ ၾကည့္လိုက္ေသးသည္။ ယခု ဦးေအာင္ေသာင္း ၾကည့္ေနေသာကားမွာ လူႏွင့္ေခြး ဆက္ယွက္ေသာ ကားျဖစ္သည္။ ဦးေအာင္ေသာင္းမွာ လူအမ်ိဳးသမီးးႏွင့္ ေခြးဆက္ယွက္ျခင္းကို ယခုမွသာ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႕ရသျဖင့္ အထူးစိတ္ပါဝင္စားေနသည္။ ပုဆိုးေအာက္မွ လိင္တန္မွာလည္း မာေၾကာေတာင့္တင္းကာ ထိပ္ဝတြင္ အရည္ၾကည္မ်ားပင္ စို႔ထြက္လာသည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ မဝတ္ထားသျဖင့္ လီးကို တခါတရံအုပ္ကိုင္ကာ ဂြင္းေဆာင့္မိတတ္ေသးသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ၿခံဝမွ “အိမ္ရွင္တို႔…အိမ္ရွင္တို႔… ဘယ္သူမွမရွိဘူးလား.. ဒီမွာ မုန႔္လုံးေရေပၚ လာေဝပါတယ္ရွင္…” ဦးေအာင္ေသာင္းသည္ ႐ုတ္တရက္ ထိုင္ခုံမွ ထရန္ျပဳစဥ္ အနည္းငယ္ ခါးမ်က္သလို ျဖစ္သြားသျဖင့္ “ေဟး…ဘယ္သူလဲ .. ရွိတယ္ေဟ့… ဒီမွာ ခါးမ်က္သြားလို႔… ထလို႔မရဘူး ျဖစ္ေနတယ္… ဝင္လာခဲ့ေဟ့”။ တင္တင္ခိုင္လည္း အိမ္အတြင္းသို႔ လွမ္းၾကည့္ၿပီး ၿခံတံခါးဖြင့္ကာ အိမ္အတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ အိမ္အတြင္းေရာက္ေသာအခါ “ေအာ္…ဦး…ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ… ေတာ္ေတာ္နာေနလား” “ကိစၥမရွိပါဘူး သမီးရယ္… ႐ုတ္တရက္ အထမွာ ခါးနဲနဲ မ်က္သြားတာပါ” “ဒီမွာ…ဦး… မုန႔္ေဝခိုင္းလိုက္လို႔ မုန္လာပို႔တာ… ဦး မထႏိုင္ရင္ ေနေလ… သမီးဖာသာ ေနာက္ေဖးမွာ သြားလွယ္ ထည့္ထားခဲ့မယ္ေနာ္” တင္တင္ခိုင္သည္ ေျပာဆိုၿပီးသည္ႏွင့္ အိမ္ေနာက္ေဖးသို႔ ထြက္သြားေလသည္။ တဏွာေၾကာတင္းေနသည့္ ဦးေအာင္ေသာင္းသည္ တင္တင္ခိုင္၏ ဖင္လုံးႀကီးမ်ားကို ၾကည့္ရင္း စိတ္မထိန္းႏိုင္ျဖစ္ကာ ေနာက္ေဖးသို႔ ထလိုက္သြားေလေတာ့သည္။

ေနာက္ေဖး ပန္းကန္စင္တြင္ မုန႔္လွယ္ရန္ ပန္းကန္ေ႐ြးေနေသာ တင္တင္ခိုင္၏ အေနာက္တြင္ ဝင္ရပ္ရင္း “သမီး…ဟိုေႂကြပန္းကန္ထဲကို လွယ္လိုက္ေလ…” ဟုေျပာရင္း တင္တင္ခိုင္၏အိုးႀကီးကို လိင္တန္ႀကီးျဖင့္ ေထာက္မိေလသည္။ တင္တင္ခိုင္လည္း ႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ လန႔္သြားေပမဲ့ အေတြ႕အႀကဳံရွိသူပီပီ မိမိဖင္တြင္ ကပ္ေနေသာ ပူပူေႏြးေႏြးအေခ်ာင္းႀကီးသည္ ဦးေအာင္ေသာင္း၏ လီးႀကီးဆိုသာ သေဘာေပါက္မိသည္။ ဦးေအာင္းေသာင္းသည္ မိမိအိမ္အတြင္း မေရာက္ခင္ကတည္းက ဖုန္းအတြင္းရွိ မဟုတ္မဟတ္မ်ားကိုၾကည့္ကာ စိတ္ထေနျခင္းျဖစ္မည္။ ယခု မိမိေရာက္လာသည့္အခါ မိမိအဖုတ္ကို လိုးလို၍ ေနာက္ကေန လာေထာက္ျခင္းျဖစ္မည္။ မိမိႏွင့္ ျဖစ္ေနေသာ ကုလားႏွင့္ အလိုးမခံ ျဖစ္သည္မွာလည္း ၾကာၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း အဖိုးႀကီး၏ လီးအရာသာကိုလည္း သိခ်င္ေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း မိမိဖင္တြင္ ကပ္ေနသည့္ ဦးေအာင္ေသာင္း၏ လီးႀကီးေၾကာင့္ အဖုတ္အတြင္းတြင္ ေရွ႕ေျပးသုတ္ရည္မ်ား ထြက္လာေလသည္။ “အို…ဦး…ဖယ္ပါ… တစ္ေယာက္ေယာက္ ဝင္လာရင္ ျမင္သြားၿပီး… အကုန္ရႈပ္ကုန္လိမ့္မယ္“ “ေအးပါ…သမီးရယ္… သမီး လက္ေဆးလိုက္အုန္းေလ” ဦးေအာင္ေသာင္းသည္ ေျပာၿပီး တင္တင္ခိုင္ကို ခါးမွကိုင္ကာ (ေဘစင္)ရွိရာသို႔ ဆြဲလွည့္လိုက္သည္။ ဆြဲလွည့္လိုက္သည့္ အရွိန္ေၾကာင့္ လီးႏွင့္ဖင္မွာ ပြတ္တိုက္မႈျဖစ္ေပၚၿပီး ႏွစ္ဦးစလုံး၏ ကာမစိတ္ကို ပိုမိုျဖစ္ေပၚလာေစခဲ့သည္။ “အာ…ဦး… လႊတ္ပါဆိုကြာ…” တင္တင္ခိုင္သည္ ေဘစင္တြင္ လက္ေဆးရင္း ႏြဲ႕လိုက္ေသးသည္။ “သမီးကလဲကြာ…ဘယ္သူမွ မလာပါဘူး ဒီဖက္လွည့္ၿပီး… အဲဒီ ေရခဲေသတၱာေလးေပၚ လက္ေထာက္ၿပီး… အိမ္ေရွ႕ကိုၾကည့္လိုက္… ဘယ္သူမွ မလာပါဘူးကြ” ဦးေအာင္ေသာင္းသည္ ေျပာယင္းႏွင့္ပင္ တင္တင္ခိုင္ကို ေရခဲေသတၱာဆီသို႔ ဆြဲလွည့္လိုက္ျပန္သည္။ တင္တင္ခိုင္သည္ ဦးေအာင္ေသာင္း၏ ဆြဲလွည့္မႈေၾကာင့္ ေရခဲေသတၱာေလးေပၚကို လက္ေထာက္ထားလွ်က္ ဖင္ကိုေနာက္သို႔ မသိမသာ ပိုပစ္ေပးမိၿပီး ေျခကိုလည္း အနည္းငယ္ ခြင္ထားလိုက္သည္။

“မသင့္ေတာ္ပါဘူးဦးရယ္… မလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္” ” ခဏေလးပါသမီးရယ္… ဦးစိတ္ေတြ တအား လာေနလို႔ပါ…”ဟု ဦးေအာင္ေသာင္း ေျပာလွ်က္ကပင္ တင္တင္ခိုင္၏ ထမိန္ကို ခါးေပၚဆြဲလွန္တင္ကာ ပုဆိုးကိုလည္း ခြၽတ္ခ်၍ အဖုတ္ဝသို႔ လီးေတ့ၿပီး ထိုးသြင္းလိုက္ေလေတာ့သည္။ “အ…ဦး…ဘယ္…ဘယ္လိုမွကို ေျပာလို႔မရဘူးကြာ… အို႔…အို႔… အင္း… ျဗစ္…ဖြတ္…ဖြတ္…” တင္တင္ခိုင္၏ အဖုတ္အတြင္းတြင္ ေရွ႕ေျပး သုတ္ရည္ၾကည္မ်ား ထြက္ထားေသာေၾကာင့္ ေခ်ာဆီကဲ့သို႔ျဖစ္ကာ ဦးေအာင္ေသာင္း၏ လီးႀကီးသည္ တင္တင္ခိုင့္ အဖုတ္နံရံရွိ ကာမဖုေလးမ်ားကို ပြတ္တိုက္ဝင္ေရာက္ခဲ့ေခ်ၿပီေလ။ “အား…အား…အိုး… ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ… ေခြးလိုးသလို… ေနာက္ကေန အတင္းကို ေဆာင့္လိုးေနေတာ့တာပဲ… ဘယ္တုန္းကတည္းက… ငတ္ျပတ္ေနလဲ မသိပါဘူးေနာ္…” “အင္း…ဟင္း…ဟင္း… သမီးကို လိုးခ်င္ေနတာ ၾကာလွၿပီကြ… သမီးဖင္ႀကီးကိုပဲ… ဦးမ်က္စိထဲမွာ… အၿမဲ ျမင္ေနမိတယ္… ေကာင္းလိုက္တဲ့ ေစာက္ဖုတ္… အေမႊးေတြကလဲ အမ်ားခ်ည္း… ေစာက္ဖုတ္ကလဲ… အႀကီးႀကီးပဲ” “ႁဗြတ္…ျဗစ္…ျဗစ္…ဖြတ္…ဖတ္…ဖတ္” “အ …အဟင္းဟင္း …အိုး……”ဟု ညည္းကာ တင္တင္ခိုင္သည္ ဖင္ႀကီးကို ေဝွ႔ယမ္းလွ်က္ သုတ္ရည္မ်ားထြက္ကာ တစ္ခ်ီ ၿပီးသြားေလသည္။ ဦးေအာင္ေသာင္းသည္လည္း ဖင္အိုးႀကီးအေပၚ အသာေမွးထားယင္း တင္တင္ခိုင္၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို အက်ႌေပၚကေန လွမ္းကိုင္ကာ နယ္ဖတ္လိုက္သည္။ “ဦး… ဇိမ္ဆြဲမေနနဲ႔ေလ… ၿပီးေအာင္ လိုးေတာ့ေလ… အားရွီးး” ဦးေအာင္ေသာင္းလည္း သက္လုံ ျပန္ေကာင္းလာသည္ႏွင့္အညီ ၾကည့္ထားေသာ အျပာကားထဲက လူမိန္းမကို ေခြးလိုးသလို ဦးေအာင္ေသာင္းသည္ တင္တင္ခိုင္၏ ခါးတစ္ခြင္ကို ကိုင္ကာ ေခြးလိုးသကဲ့သို႔ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေလသည္။ လိုးေနယင္း တင္တင္ခိုင္၏ စအိုကိုၾကည့္မိရာ စအိုသည္ ပါကင္ မဟုတ္ေတာ့ေၾကာင္းကို ရိပ္မိလိုက္သည္။ သည္မွ်ေလာက္ႀကီးသည့္ တင္ပါးႀကီးႏွစ္ဖက္ၾကားမွာ ရွိသည့္ စအိုေပါက္ကိုပါ ဦးေအာင္ေသာင္း လိုးခ်င္မိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ညာလက္ခလယ္ကို တံေတြးစြတ္ကာ ဖင္ေပါက္ကို ကလိေလသည္။

“အို႔… ဦး… ဦး… ႏႈိက္ပါရွင္… သမီးဖင္ထဲကို လက္ေခ်ာင္း ထိုးထဲ့ၿပီးႏႈိက္တာ ေကာင္းလိုက္တာရွင္… အား…႐ႊီး… ေကာင္း…ေကာင္းတယ္…” ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ ဖင္စအိုပါ ႏွစ္ေပါက္စလုံး အလိုးခံရသလို ျဖစ္ကာ အရသာေကာင္းေနသျဖင့္ တင္တင္ခိုင္သည္ ေနာက္တစ္ခ်ီ ၿပီးလုၿပီးခင္ ျဖစ္လာသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဆာင့္အားျပင္းျပင္းျဖင့္ ေဆာင့္လိုးရေသာေၾကာင့္ အေကာင္းႀကီး ေကာင္းကာ ကာမအထြတ္အထိပ္သို႔ ‌ေရာက္လာၿပီး “အားးး… ထြက္ ထြက္ၿပီ… အားးဟားးးး” ဦးေအာင္ေသာင္း၏ သုတ္ရည္ပူပူေႏြးေႏြးမ်ားသည္ တင္တင္ခိုင့္ အဖုတ္အတြင္းသို႔ ေႏြးကနဲ ေႏြးကနဲ တိုးဝင္ေရာက္သြားေခ်ၿပီ။ “အို… ဆက္ေဆာင့္… ဆက္ႏႈိက္ထားပါအုံးရွင္… သမီး ၿပီးကာနီးၿပီ… အ… အ.. အ.. ရွီးးး… ေကာင္း… ေကာင္းလိုက္တာရွင္…” တင္တင္ခိုင္လည္း ေနာက္တစ္ခ်ီ ထပ္ၿပီးကာ ဖင္ႀကီးကို ေနာက္ေဝွ႔ယမ္းလွ်က္ လီးအရသာကို မွိန္းခံေနသည္။ စအိုအတြင္းသို႔ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ ေျဖးညင္းစြာ ထိုးသြင္း ထုတ္ေနမႈကိုလည္း သေဘာက် ႏွစ္ၿခိဳက္ေနမိသည္။ “ဦး…ဖယ္ေတာ့ေနာ္… သိပ္ၾကာေနယင္… လူေတြ… မယုံသကၤာျဖစ္ကုန္မယ္…” ေျပာၿပီး ဦးေအာင္ေသာင္းဖက္သို႔ လွည့္လိုက္သျဖင့္ အဖုတ္မွ လီးကြၽတ္သြားသလို ဖင္စအိုမွ လက္ေခ်ာင္းလည္း ကြၽတ္သြားခဲ့ေလသည္။ “သမီး… ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္ၿပီး ေဆးလိုက္ေလ” တင္တင္ခိုင္ ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းမွ ျပန္ထြက္လာသည့္အခါ “မဝေသးဘူး သမီးရယ္… အေျခအေနေပးယင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ လာခဲ့ပါအုံးလား” “အင္း… ဦး… လာလို႔ရယင္လာခဲ့မယ္… သြားမယ္ေနာ္…” တင္တင္ခိုင္ ထြက္သြားမွ ဦးေအာင္ေသာင္းလည္း ေရခ်ိဳးခန္းဝင္၍ ေရခ်ိဳးသန႔္ရွင္း ေရးျပဳလုပ္ေလသည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးသည့္အခါ ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္ကာ အနားယူရင္း တင္တင္ခိုင္၏ အဖုတ္ႀကီးႏွင့္ ဖင္အိုးႀကီးမ်ားကို မ်က္စိတြင္ ျပန္လည္ျမင္ေယာင္ေနသည္။ တင္တင္ခိုင္၏ အဖုတ္သည္ ႀကီးသကဲ့သို႔ ေစာက္ေမြးလည္း ေတာ္ေတာ္ထူသည္။ ဖင္အိုးႀကီးေတြကေတာ့ ရွယ္ပဲဟု ဦးေအာင္းေသာင္း စားၿမဳံ႕ျပန္ေနသည္။ တင္တင္ခိုင္ ျပန္လာခဲ့သည္ရွိေသာ္ ထပ္လိုးႏိုင္ရန္အတြက္ အားေဆးပင္ ထေသာက္လိုက္ေသးသည္။ ကုလားထိုင္ေပၚ နားေနစဥ္ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလေတာ့သည္။ အိပ္မက္မ်ားပင္ မက္၍ အိပ္မက္အတြင္းဝယ္ တင္တင္ခိုင္၏ ဖင္စအိုကိုပင္ လိုးေနလိုက္ေသးသည္။

အိပ္ေနရင္းပင္ လီးမွာ ထေတာင္ေနေတာ့သည္။ “ဦးေလး…ဦးေလး… ဟင္…ဒီအခ်ိန္ႀကီး အိပ္ေပ်ာ္ေနလား မသိပါဘူး… အိမ္ထဲထိ ဝင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မယ္” ၾကဴၾကဴသင္း အိမ္အတြင္းသို႔ ေရာက္သည့္အခါတြင္ ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ဆြံ႕အသြားမိသည္။ ဦးေအာင္ေသာင္းသည္ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚတြင္ ေျခဆင္းလွ်က္ ပလပ္စတစ္ ေခြးေျခေလးေပၚတြင္ ေျခအစုံတင္ကာ အိပ္ေပ်ာ္ေန၏။ သို႔ေသာ္ လူက အိပ္ေနေသာ္ျငား လီးကေတာ့ ပုဆိုးေအာက္တြင္ ေထာင္မတ္ေနေလသည္။ ‘အို…ဒီလူႀကီးကလဲ… လူကသာအိပ္ေနတာ… လီးကေတာင္ေနေတာ့… ငါ့ဖုန္းထဲမွာလဲ… ဒီလူႀကီး ရွဲထားတဲ့ ေအာကားေတြ အမ်ားႀကီးပဲ… ဒီလူႀကီးအိပ္မက္ထဲမွာ ဘယ္သူနဲ႔ ေတြ႕ေနလဲမသိဘူး ေအာကားထဲက… ကပၸလီမက ကပၸလီလီးကို စုပ္ေပးသလို စုပ္ခ်င္လိုက္တာ… အဖုတ္ေတာင္ ယားလာၿပီေနာ္…’ ၾကဴၾကဴသင္းသည္ လီးႀကီးကို တပ္မက္စြာ ၾကည့္ေနသည္ကို ဦးေအာင္ေသာင္း ႏိုးလာလွ်င္ သိသြားမွာ စိုးရိမ္သျဖင့္ မ်က္ႏွာလႊဲကာ ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္သို႔ သြားရန္ ျပင္လိုက္သည္။ အမွတ္တမဲ့ ဦးေအာင္ေသာင္း ေျခတင္ထားေသာ ပလပ္စတစ္ေခြးေျခပုေလးကို တိုက္မိလိုက္သည္။ ဦးေအာင္ေသာင္း လန႔္ႏိုးလာသျဖင့္ “ဟို…ဟို… ဦး… သမီးေလ အိမ္ေရွ႕ကေန ေအာ္ေခၚေသးတယ္… ထူး…ထူးသံ မၾကားလို႔ ဝင္လာလိုက္တာ…သ…သမီးတို႔အိမ္… အိမ္ကေလ… ၾကာဇံခ်က္ ပို႔… ပို႔ခိုင္းလိုက္လို႔… သ…သမီး… ေနာက္ေဖးမွာ… သြား… သြားလွယ္လိုက္မယ္ေနာ္”။ ၾကဴၾကဴသင္းသည္ သူခိုးလူမိသလို ျဖစ္သျဖင့္ အထစ္ထစ္ အေငါ့ေငါ့ျဖစ္ကာ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖင့္ ေနာက္ေဖးဖက္သို႔ ထြက္သြားေလသည္။ ဦးေအာင္းေသာင္းလည္း သေဘာေပါက္သြားၿပီး ၾကဴၾကဴသင္း ပန္းကန္စင္အနီးသို႔ ေရာက္ခ်ိန္ကို မွန္းကာ ထလိုက္သြား၏။ ၾကဴၾကဴသင္း ပန္းကန္လွယ္ေနခ်ိန္ လက္မအား ျဖစ္ေနသည္ကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ ခါးကို ဖက္ၿပီး ဖင္ကို လီးျဖင့္ ေထာက္ေလေတာ့သည္။ “အို… ဦး… မသင့္ေတာ္ဘူးေနာ္… သမီးမွာလဲ… ကေလးေတြနဲ႔… ဦးမွာလဲ အန္တီနဲ႔…” “အဲဒီ အန္တီက မေကြၽးေတာ့ဘူးကြာ… ဦး ငတ္ေနတာၾကာၿပီ” “အဟင္းဟင္း… အဲဒီေတာ့ ဦးက သမီးဆီက ေတာင္းစားခ်င္တယ္ေပါ့” “အင္း… တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလးပါ” “အမေလး… ယုံမယ္အားႀကီး…” “လုပ္ပါသမီးရာ” ဦးေအာင္ေသာင္းသည္ ပါးစပ္က ေျပာေနေသာ္လည္း လက္က အၿငိမ္မေနေခ်။

ေနာက္မွေန၍ ႏို႔အုံကို လွမ္းကိုင္ပြတ္ေျခရင္း လီးကလည္း ဖင္ကို ပြတ္ဆြဲေန၏။ ဆန႔္က်င္ဘက္လိင္၏ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ၾကဴၾကဴသင္း အဖုတ္အတြင္းတြင္ ေစာက္ရည္မ်ား စိမ့္ထြက္လာသည္။ “ဟာ ဦး… မျဖစ္ဘူး… လူဝင္လာရင္… မိကုန္လိမ့္မယ္…” “သမီးရယ္… လူဝင္လာရင္ ျမင္ရေအာင္… ဟို တံခါးေပါက္ေဘးက ေရခဲေသတၱာမွာ… လက္ေထာက္လိုက္ပါလား” ဦးေအာင္ေသာင္းသည္ ၾကဴၾကဴသင္း၏ ေယာင္းမ တင္တင္ခိုင္ကို လိုးသလို လိုးရန္ ေနရာျပင္လိုက္သည္။ ၾကဴၾကဴသင္းသည္လည္း ခိုးစားရေသာအသီး ပိုခ်ိဳသည္ထင့္ ဦးေအာင္ေသာင္း ေျပာသည့္အတိုင္း ေရခဲေသတၱာေပၚ လက္ေထာက္လိုက္သည္။ ဦးေအာင္ေသာင္းလည္း တင္တင္ခိုင္ကို လိုးသကဲ့သို႔ပင္ ၾကဴၾကဴသင္း၏ ထမိန္ကို ခါးေပၚသို႔ ဆြဲလွန္တင္ၿပီး ပုဆိုးကို ဂြင္းလုံးပုံ ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေဖါင္းေဖါင္းေလး စူထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသို႔ လီးကို ေျဖးညင္းစြာ အဆုံးထိ ထိုးသြင္းလိုက္ေလေတာ့သည္။ “ျဗစ္ ႁဗြတ္ ႁပြတ္… ပြၽစ္…ပြၽစ္… စြပ္” “အ…အဟင္းဟင္း…” ၾကဴၾကဴသင္းသည္ မိမိအဖုတ္အတြင္းသို႔ လီးႀကီး တိုးဝင္လာမႈေၾကာင့္ ဖီးလ္တက္ကာ လူနာ ညည္းသလို ညည္းသံထြက္သြားသည္။ ဦးေအာင္ေသာင္းသည္ တင္တင္ခိုင္ကို လိုးသလို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းမလိုးပဲ ဖီးလ္ခံ၍ ေျဖးညင္းစြာ လိုးေလသည္။ “ၾကဴၾကဴသင္း” ”ရွင္” “လိုးလို႔ေကာင္းလိုက္တာ သမီးရယ္… ငါေလ နင့္ကို လိုးခ်င္ေနတာ ၾကာလွၿပီ… အခုမွပဲ အဆင္ေျပေတာ့တယ္…” ဦးေအာင္ေသာင္းသည္ ေျပာရင္း လိုးရင္း လုပ္ေနသည္။ “အင္း… ဟင္းဟင္း… သမီးလဲ သိေနပါတယ္ ဦးရယ္.. အခ်ိန္က သိပ္ရတာ မဟုတ္ေနာ္… သိပ္ၾကာလို႔ မျဖစ္ဘူးဦးရယ္…” “ေအးပါကြယ္… မၾကာပါဘူးကြာ… ေကာင္းလိုက္တဲ့ အဖုတ္… ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ကြာ…” “ဦးရယ္…သမီးလဲေကာင္းလြန္းလို႔… ၿပီးခ်င္လာၿပီေနာ္…အအ…အားးး ရွီးးး… ၿပီး ၿပီးသြားၿပီ… အား… ေကာင္းလိုက္တာ” ေျပာေျပာဆိုဆို ၾကဴၾကဴသင္းသည္ တဆတ္ဆတ္တုန္ကာ အဖုတ္အတြင္းမွ ေစာက္ရည္မ်ား ထြက္ကာ တစ္ခ်ီ ၿပီးေျမာက္သြားေခ်ၿပီ။

အိမ္တြင္ လင္ျဖစ္သူႏွင့္ အလိုးခံရစဥ္ မလြပ္လပ္သျဖင့္ အသံမထြက္ရဲပဲ ႀကိတ္လိုးေလးသာ လိုးျဖစ္ခဲ့ၾက၏။ ယခုလို စကားတေျပာေျပာျဖင့္ သုတ္ရည္ထြက္ေအာင္ အလိုးမခံဘူးသျဖင့္ အေတြ႕အႀကဳံသစ္ကို ႏွစ္သက္သြားသည္။ အခ်ိန္ရပါက သုံးေလးခ်ီေလာက္ေတာင္ ခံပစ္လိုက္ခ်င္သည့္စိတ္ေတာင္ ေပၚေပါက္ေနသည္။ ဦးေအာင္ေသာင္းသည္လည္း ၾကဴၾကဴသင္း ၿပီးသြားမွန္း သိသျဖင့္ ခါးကိုေမႊ႕ယမ္းကာ ၾကဴၾကဴသင္း၏ အဖုတ္အတြင္းသားကို လီးျဖင့္ ထိုးေမႊေနသည္။ ၾကဴၾကဴသင္းလည္း အလိုက္သင့္ ဖင္ကို စေကာဝိုင္းကာ အေပးအယူ ညီမွ်ေနေတာ့သည္။ စေကာဝိုင္းေနသည့္ ၾကဴၾကဴသင္း ေစာက္ဖုတ္ကို ဦးေအာင္ေသာင္းမွ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထည့္ႏိုင္ရန္အတြက္ တင္ပါးႀကီးကို ပြတ္လိုက္ ဆုပ္နယ္လိုက္ျဖင့္ ဆက္လိုးေလသည္။ “ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္.. ဘြတ္ ႁဗြတ္… ဘလြတ္…ဖတ္…ဘြတ္… စြပ္… ဒုတ္” “အအ….အားရွီးး… ေကာင္းလိုက္တာ သမီးရယ္… အားး…. ဦး ၿပီးခ်င္လာၿပီ” “သမီးလည္း ေကာင္းေနၿပီ ဦးရယ္… ေဆာင့္ ေဆာင့္.. နာနာ ေဆာင့္…. ၿပီးေတာ့မယ္… ေဆာင့္ေပး… ၾကမ္းၾကမ္းေလး ‌ေဆာင့္ပါ… အားး အီးးး” “အင္းး အအ… ေရာ့… ဖတ္ ဖတ္ ဘြတ္ ဘလြတ္ ႁဗြတ္ စြတ္… အားး.. ဦး ၿပီး ၿပီးၿပီ… အားး… ရွီးးးး” “မရပ္နဲ႔ ေဆာင့္ေပး ေဆာင့္ေပး… သမီး ၿပီးေတာ့မယ္… အားးး… ၿပီး… ၿပီးၿပီ… အိုးးးရွီးးးး” ႏွစ္ဦးသားမွာ ခိုးစားရေသာ အေတြ႕အႀကဳံေၾကာင့္ သိပ္မၾကာခင္မွာပင္  ႏွစ္ဦးသား ၿပိဳင္တူနီးပါး ၿပီးသြားၾကေလေတာ့သည္။….ၿပီး