မောင်လေး…ရယ်…အီး…အီး ရှီး…ကောင်း…ကောင်းလိုက်တာကွယ်…မမ မနေနိုင်တော့ဘူး…

Unicode

သူမနံမည်က ပိတောက်ခိုင်၊ သူမထက် အသက်၁၅နှစ်ခန့်ကြီးသော ကိုဝင်းအောင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျပြီး အရက်ဆိုင်လေး ဖွင့်ထားသည်။ နွေ၏ အငွေ့အသက်တို့ စတင်လာပြီဖြစ်သော မတ်လ၏ နောက်ဆုံးရက်တစ်ရက်။ “ ရော့…..ခိုင်…ဒီစာအုပ်ကို ဖတ်ဖြစ်အောင် ဖတ်ကြည့်စမ်း…၊ လူဆိုတာ ဗဟုသုတ ရှိရတယ်..ကွ…၊ ဗဟုသုတ ရှိမှ အကောင်းနဲ့ အဆိုး ၊ အကြောင်းနဲ့ အကျိုး ၊ အမှားနဲ့ အမှန် ဝေဖန်ပိုင်းခြားနိုင်တယ်။ ဒီစာအုပ်ထဲမှာ ယောက်ျားတွေရဲ့ အကြောင်းကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပက်ပက်စက်စက် ရေးပြထားတယ်။ ဒီစာအုပ်မျိုး မိန်းမတွေ သိပ်ဖတ်သင့်တယ်…..ရော့….” ယခု သူ့ယောက်ျား ကျောက်ကိစ္စနှင့် မူဆယ်ဘက် သို့ ထွက်သွားသည်မှာ တစ်ပတ်လောက် ရှိပြီ။

ရက်ပေါင်း ၂၀ လောက် ကြာမည်ဟုလည်း ပြောသွားခဲ့သည်။ မခိုင်က ဒီလိုစာအုပ်မျိုး မကြိုက်။ သူမ ဖတ်လေ့ရှိတာက အချစ်ဝတ္ထုတို့ ရုပ်ရှင်မင်းသား ကြော်ငြာများများပါသော မဂ္ဂဇင်းတို့လောက်သာ ဖတ်လေ့ရှိသည်။ သူ့ယောက်ျားက ဒီစာအုပ်ကို ဘာရည်ရွယ်ချက်နှင့် ဖတ်စေချင်မှန်း မခိုင် သိပါသည်။ သူ့ယောက်ျား ကိုဝင်းအောင်က သူ့ထက် ၁၅ နှစ်ကြီးသည်။ ထို့ကြောင့် မိန်းမကို စိတ်မချသည့်အတွက် ယောက်ျားတွေရဲ့ ကာမဂုဏ်ထောင်ချောက်အတွင်း မသက်ဆင်းမိစေရန် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကာကွယ်တတ်အောင် ဒီစာအုပ်ကို ဖတ်ခိုင်းခြင်း ဖြစ်သည်။

လူကိုက်ဖူးသော ကျားသည် ပိုမို ရဲတင်းသည့်ပမာ အတွေ့အကြုံ စုံသော ယောကျ်ားတို့၏ ရမ်းကားမှုသည် မိန်းမတိုင်းအတွက် အထူးသဖြင့် ယောက်ျားတို့အပေါ် အထင်ကြီးတတ်လွန်းသည့် မိန်းမသားများအဖို့ အလွန်ပင် အန္တရာယ် ကြီးမားလှပေသည်။ “ အရက်တစ်လုံးနဲ့ အရွက်သုတ် တစ်ပွဲ ပေးပါဗျို့…” မခိုင်တစ်ယောက် အဝင်ပေါက်ဖက်ကို ကျောပေးလိုက်ရင်း ကိုယ်ကို တစောင်းလှဲလျက် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ယောက်ျားတို့အကြောင်း စာအုပ်ကို စိတ်ပါဝင်စားစွာ ဖတ်နေစဉ် နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး အရက်သောက်မည့်သူက ရောက်ချလာသည်။ ရေချိုး ၊ အဝတ်လျှော် ၊ ကလေးသိပ်ပြီး နေ့လည်နေ့ခင်း စာအုပ်ဖတ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ အရက်မှာသံကြောင့် မခိုင် ဖတ်လက်စ စာအုပ်ကို အမှတ်အသားပြု ပိတ်လိုက်ပြီး ခုံရှည်ပေါ် တစောင်းလှဲနေရာမှ ထလိုက်သည်။ အရက်မှာသည့်သူက အဝင်ပေါက် ညာဘက်ဘေးခုံမှာ အမိန့်သား ထိုင်ရင်း အားကစား ဂျာနယ်တစ်စောင်ကို ဖတ်နေသည်။

လူပုံစံက အသက် ၁၈ နှစ်ခန့် အရွယ်၊ လူရည်သန့်ကလေး ဖြစ်သည်။ ကျားကျားလျားလျား ၊ တောင့်တောင့်တင်းတင်း သွက်သွက်လက်လက် ဖြစ်မည့်ပုံစံ။ ဆံပင်က ကတုံးဆံပင်ပေါက်ကေ။ မခိုင်က မြင်းခွာရွက်သုတ် တစ်ပွဲနှင့် အရက်တစ်လုံး သွားချပေးလိုက်သည်။ အရက်ပုလင်းနှင် အမြည်း ရောက်လာသောအခါ ဖတ်လက်စ ဂျာနယ်ကို ချ၍ မခိုင်ကို မော့ကြည့်ပြီး“ မမ….ဒီနားမှာ ကွမ်းယာဆိုင် ရှိလား ဟင်……” “ အေး….ရှိတယ်…ဘယ်လောက်ဖိုး ဝယ်မှာလဲ…မမ သွားဝယ်ပေးမယ်လေ….” မင်းနိုင်က ၅၀၀တန် တစ်ရွက် ထုတ်ပေးရင်း … “ ၅၀၀ ဖိုး ဝယ်ခဲ့ပေး…မမ…” မခိုင်က မင်းနိုင်မျက်နှာကို အသေအချာ ကြည့်၍“ မင်း….က ကိုစိုးမောင်နဲ့ အမျိုးလား….ဘာတော်လဲ…” “ အော်….ဟုတ်..၊ သူ့ညီ အငယ်ဆုံးလေ…၊ မနေ့ညကမှ ရောက်တာ၊ အစ်ကိုကြီးတို့ အလုပ်သွားကြတယ်…ကျနော်လဲ ပြင်း ပြင်း ရှိတာနဲ့ ဒီဖက် ထွက်လာတာ…၊ ဆိုင်က လူပါးတယ်နော်….မမ.” “ အေး…ဒီအချိန်လောက်ဆို …မရှိသလောက် ပါပဲ…၊ ညနေပိုင်း အလုပ်ပြန်ချိန်မှ ပေါတာလေ….” “ ဟာ…မမ…၊ ကျနော် ဒီလာတာ…အစ်ကိုကြီးကို သွားမပြောနဲ့နော်……..” “ အံမယ်…ဘယ်ရမလဲ..ပြောရမှာပေါ့…အဟင်းဟင်း…” မခိုင်က ကြာကြည့် ကြည့်ရင်း တဟင်းဟင်း ရယ်ကာ ကွမ်းယာဝယ် ထွက်သွားပါတော့သည်။ မာယာလေးဆယ်တွင် တစ်ပါးအပါအဝင် ဖြစ်သော ရယ်ခြင်းမျိုးမို့ စပို့ရှပ် အင်္ကျီပါးပါးအတွင်းက အတွင်းခံဘော်လီမဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ တသိမ့်သိမ့် တငြိမ့်ငြိမ့် လွုပ်ခါသွားသည်။ ယောက်ျား ခရီးထွက်သွားသည်မှာ တစ်ပတ်ကျော်လာပြီဖြစ်၍ သူမ၏ သွေးသားရမက်ဆန္ဒတို့မှာ မွတ်သိပ်တောင့်တနေလျှက် ရှိနေပါသည်။ ယခင်က ခရီးထွက်လျင် ၂ ညအိပ် ၊ ၃ ညအိပ်လောက်သာကြာတတ်သည်။ အခု ရက်ပေါင်း ၂၀ ခန့် ကြာမည် ၊ ငွေလည်း သိန်းချီ ရမည်ဟု ပြောသည်။

ဘာအလုပ်လည်း ဆိုတာတော့ လုံးဝမပြော။ မခိုင်ကလည်း စပ်စပ်စုစု မမေး။ အဓိက ငွေရဖို့သာ ပဓာနလေ။ ဒီနေ့မှာမှ မခိုင်၏ ရမက်ဆန္ဒတွေက သိသိသာသာကြီး ထကြွနေသည်။ မနက်ပိုင်းက ဈေးသည်မ အေးကြိုင် ရောက်လာတော့ ပိုဆိုးသွားသည်။ အေးကြိုင်ထံက ဟင်းချက်စရာ ဝယ်ရင်း နှစ်ယောက်သား လေမိနေကြသည်။ ပြီးတော့ အသက်ကလည်း မတိမ်းမယိမ်း အရွယ်တွေ။ အေးကြိုင်ဆိုတဲ့ ဈေးသည်မက လီးအကြောင်း စောက်ဖုတ်အကြောင်း တွေကို မရှက်မကြောက် ပက်ပက်စက်စက် ပြောတတ်သည်။ ဈေးဗန်းကို ချပေးလိုက်ပြီးနောက် …ဟိုဟိုဒီဒီ ဝေ့ကြည့်ကာ…. “ ဟဲ့….ညည်း ယောက်ျားကြီးရော..မမြင်ပါလား…..” “ သေနာမ…စကားပြောတာ..ကြည်ပြောနော်…..“ “ ညည်းယောက်ျားကြီးရော ဆိုတော့၊ ငါ့မှာ ယောက်ျားလေး ရှိနေတာကျနေတာပဲ….” မခိုင်က ပြုံးစစမျက်နှာလေးဖြင့် မျက်စောင်းထိုးကာ ပြောသည်။ “ အမလေးဟဲ့..အထအန ကောက်နေလိုက်တာ…ဖာသယ်မရယ်…၊ နင့်ထက် အသက်ကြီးလို့ နင်ယောက်ျားကြီးလို့ ပြောတာပေါ့…ကဲ……..” အေးကြိုင် ရှုံ့ကာမဲ့ကာ ပြောသည်။

အမှန်အားဖြင့် မခိုင်ကလည်း တကယ်မကျေနပ်၍ ပြောခြင်းမဟုတ်။ ပါးစပ်ကသာ ဟန်လုပ်ပြနေသော်လည်း စိတ်ထဲကမူ သာယာကျေနပ်နေတာ၊ အထူးသဖြင့် လီးနှင့် ပြတ်လပ်နေသော အခုလို အချိန်မျိုးဝယ် အညှီအဟောက် စကားမျိုး၊ ပက်စက်စွာ တစ်တစ်ခွခွ ပြောတာမျိုးတွေကို ပိုပြီး ကြားချင်လှသည်။ “ မူဆယ်ဖက် ခရီးထွက်သွားတာ တစ်ပတ်လောက်တောင် ရှိပြီ အေးကြိုင်ရေ၊ အရက် ၂၀လောက် ကြာမယ် ပြောတာပဲ….” “ ကဲ….ဒီလိုဆို ..ညည်းစောက်ဖုတ်က လီးငတ်နေမှာပေါ့….အဟင်း..ဟင်း……” “ အယ်…….ဖေလိုးမရယ်….ပြောပုံကလဲ…စုတ်ပဲ့လိုက်တာ…..” “ ဘာစုတ်ပဲ့ရမှာလဲ..ဟဲ့…သေနာမရဲ့…၊ မှန်တာပြောတဲ့ ဥစ္စာ…၊ ဒို့ကတော့ ယောက်ျား ခရီးရှည်ထွက်ရင် စောက်ဖုတ်ကို လီးအပြတ် မခံဘူးတော်ရေ…၊ သိလား…ကြုံသလိုဖန်ပြီး စားပစ်လိုက်တာပဲ….၊ အ ဟင်းဟင်း………” “ အံမယ်….ဖေလိုးမ….နင်က ခံဖူးတယ် ပေါ့……..” မခိုင်က အေးကြိုင်စကားကို သဘောကျ၍ ပြုံးဖြီးဖြီးကြီး လုပ်နေသည်..။ သူမ မျက်ဝန်းတွေက ရမက်ဆန္ဒ လှုံ့ဆော်မွုကြောင့် စိုလက်တောက်ပလာသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲမှာလည်း ယားသလိုလို ရွသလိုလို ကြွသလိုလို ဖြစ်လာသည်..။

မခိုင်ရဲ့ ဖြီးတီးတီး ပုံစံကြီးကို ကြည့်ပြီး၊ အေးကြိုင်က “ တကယ်ပြောတာဟဲ့…ကောင်မရဲ့……ဖြီးတီးတီး လုပ်မနေနဲ့………” အေးကြိင်က မခိုင်မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း ပြောသည်။ တစ်ဖက်က မေးများ မေးမလားဟု စောင့်စားနေရာ ဘာမှ မမေးသဖြင့် ဆက်ပြောပါတော့သည်။ “ တစ်ခါများအေ….အိမ်ကလူကြီး တောင်ကြီးဖက် ခရီးထွက်သွားတာ…၅ ရက်လောက် ကြာတယ်၊ နှစ်ရက်လောက်ရှိတော့ ငါ့စောက်ဖုတ်က တအားကို ဆာလာပါရော…” အေးကြိုင် ခေတ္တ စကားပြတ်သွားခိုက်၊ မခိုင်က ဈေးဗန်းထဲက ခရမ်းသီး တုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးကို ကောက်ကိုင်ကာ“ ဒါကြီးနဲ့ ဖြေလိုက်တယ်ပေါ့………” အေးကြိုင်က မဲ့ကာရွဲ့ကာဖြင့်…. “ အမလေး…ဝေးလို့ …ဝေးလို့..၊ ခရမ်းသီး ဘာလုပ်မှာလဲ…ဟဲ့..။ တကယ့်လီးအစစ်ကို ခံပစ်တာဟေ့….သိလား“ အိမ်မှာ အမြဲတမ်း ရေလာလာပို့နေတဲ့ မောင်တုတ်ဆိုတဲ့ ကောင်လေး ရှိတယ်။ အသက်က ၁၈ နှစ်လောက်ပေါ့အေ….။ ငါဈေးရောင်းပြီး ပြန်လာရင် ရေဆယ်ထမ်း လာပို့နေကျ။ ပြီးတော့ ပိုက်ဆံယူပြန်ပေါ့…၊ အဲဒီနေ့ကတော့… ငါ့ဆီက ပိုက်ဆံ မရသေးလို့ စောင့်နေတာ၊ ငါက တော်တော်နဲ့ ထွက်မလာတော့ ကောင်လေးက အခန်းထဲ ဝင်ချလာပါရော။ ငါကလဲ…ဒါကိုသိလို့ ထမီကို ပေါင်လည်လောက်ထိ လှန် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဖော်ပြီး အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တာ…၊ ဒီမယ်လေ….ငါ့နို့က အကြီးကြီး ရယ်…ကောင်မ..ရဲ့..” အေးကြိုင်က သူမ ရင်ဘတ်ကို ကော့၍ ဘယ်ယိမ်း ညာယိမ်း လှုပ်ပြသည်။ မခိုင်က သဘောတွေကျလျက် တခစ်ခစ် ရယ်ပါတော့သည်။

“ မရယ်နဲ့….ကောင်မရဲ့…ဒို့ နို့ကမှ စပါယ်ရှယ်…ပင်ကိုယ်နို့…။ ဟို …မော်ဒယ်ကနေ တက်သွားတဲ့ မင်းသမီးအေ….ဘယ်သူလဲ…ထားပါတော့…ပျော့တိပျော့ဖတ် ..နို့ပျင်းကျကြီးနဲ့….ဒါမို့ ဆေးထိုးပြီး ယောက်ျားတွေ မက်အောင် တင်းအောင် လုပ်ထားရတာ…။ ဒို့က ဘာဆေးမှ မလိုဘူး…ပင်ကိုယ်တင်း…ပင်ကိုယ်ထွား..။ ဒါကြီး မြင်တော့ သေနာလေး…ဘယ်လီးမတောင်ပဲ နေပါ့မလဲ။ ပြီးတော့ ဟောဒီ ပေါင်တန်ကြီးတွေကလဲ ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်…” အေးကြိုင်က သူမပေါင်နှစ်လုံးကို လက်နှင့် ပုတ်ပြသည်။ ပြီးတော့မှ စကားကို ပြန်ဆက်သည်။ “ ငါက…မျက်လုံးကို မှေးစင်းပြီး ကြည့်နေတာ….သေနာလေးက မသိဘူးလေ….။ မွန်နေတာကိုး…။ အပေါက်ဝကနေ ရပ်ကြည့်နေတာ…အေ့..“ “ ခဏနေတော့…ငါက ညာဖက်ပေါင်ကို ထောင်လိုက်တယ်။ ညာဖက်လက်နဲ့လဲ…ထမီကို မသိမသာ ဆွဲလိုက်သေးတယ်။

ဒီတော့…စောစောထဲက ပေါင်လည်လောက်ရောက်နေတဲ့ ထမီက ပေါင်ရင်းထိ ကပ်သွားတော့တာပေါ့။ ဒီတော့ ပေါင်တံဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီး ကြားက စောက်မွေးအုံ မဲမဲအုပ်အုပ်ကြီးကို မြင်သွားတာပေါ့…အေ…..။ အပေါ်ပိုင်းက တင်းရင်းဝင်းအိနေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံး ၊ အောက်ပိုင်းက ဖြူဖွေးတုတ်ခိုင်လှတဲ့ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းနဲ့ စောက်မွေးအုံ မဲမဲ ဆိုတော့…သကောင့်သားလေး ဘယ်နေနိုင်တော့မလဲ….။ အခန်းတံခါး မြန်မြန်ပိတ်၊ ပုဆိုးကို ချွတ်ထည့်ပြီး…ခုတင်ပေါ် အတင်းတက်ပြီး လိုးပါရော..အေ…..။ လူသာငယ်တာ…သတ္တဝါလေးက မခေဘူး…တော်ရေ့..။ လီကလဲ ကြီး အလိုးကလဲ ကျွမ်း…အဆောင့်ကလဲ သန်လိုက်တာအေ….၊ ထန်လှပါတယ်ဆိုတဲ့ ငါတောင် မျော့ကျသွားတာပဲ…။ အဟင်းဟင်း…..လူပျိုသိုး ဆိုတဲ့အတိုင်း လိုးလိုက်တာများ…ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကို ကျေသွားတာပဲ…။ နောက်ဆုံး ငါ့ကို ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ထားပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်း အောက်ချပြီး လိုးတဲ့ အချီများ…ထိမှ ထိအေ….၊ နို့နှစ်လုံးကို အခြေက ဆုတ်လိုက်ပြီး မတ်တတ်ရပ် သိပ်လိုက်တာများ….အခုပြောရင်း ဆိုရင်းတောင်..စောက်ဖုတ်ထဲ ရွလာပြီ….အဟီး…ဟိ…၊ အဲဒီဟာ ပြီးတော့….ကောင်မရယ်…ငါဆို…လမ်းလျှောက်ရတာကို…ပေါင်တွေကွတကွတကြီး ဖြစ်လိုဟယ်။ အတော်ကို လိုးနိုင်တဲ့ ဟာလေး…အေ….” အေးကြိုင်တစ်ယောက် အယုတ်တမာ စကားတွေကို အမြှုပ်ထွက်မတတ် ပြောရင်း…မျက်လုံးပြူး မျက်ဆန်ပြူးဖြင့်… “ အလိုလေး…ဒုက္ခပါပဲ…ဒီမယ်…ခင်မြင့်က ဟင်းထုတ် နှစ်ထုတ် မှာထားတာ…အဆဲခံရတော့မှာပဲ….၊ ကောင်မ…ငါ့ဈေးဗန်း ပြန်ပင့်ပေးစမ်း…၊ ညည်းအတွက် နည်းပေးလမ်းပြ လုပ်နေရတာနဲ့ ငါအဆဲခံရတော့မယ်…..” မခိုင်က ဈေးဗန်းကို ပြန်မပေးရင်း.. “ နင်က ရွပြီး ပြောနေတာကို..အဆဲခံလိုက်ပေါ့….အေ…အဟင်း..ဟင်း………” ဈေးဗန်း ခေါင်းပေါ် ရွက်ရင်း အေးကြိင် ထွက်သွားသည်။

ဟုတ်လောက်ပါသည်။ သူမခန္ဓာကိုယ်က ယောက်ျားတွေ တပ်မက်ချင်စရာ ဆူဖြိုး ပြည့်တင်းဆဲ။ ထမီ အလယ်လောက်တွင် သိသာထင်ရှားသော အစိုကွက်ကြီး တစ်ကွက် ထင်းလျှက်ရှိသည်။ မခိုင်တစ်ယောက် အေးကြိုင်ကို အားကျမိသည်။ ရေချိုးရင်း သူမ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆပ်ပြာဖြင့် အထပ်ထပ် အခါခါ ပွတ်တိုက်မိသည်။ အညစ်အကြေး ကင်းစင်ပါလျှက်နှင့် ထိုသို့ အထပ်ထပ် ပွတ်တိုက်နေခြင်းမှာ ကာမစိတ်တွေ ထကြွနေ၍ ဖြစ်သည်..။ ရေချိုးသော နေရာက လုံလုံခြုံခြုံ ကာရံထားသောကြောင့် ထင်တိုင်း ကျဲနေခြင်း ဖြစ်သည်။ သူ့နို့အုံကြီးနှစ်လုံးက အေးကြိုင် နို့အုံထက် လှသည်၊ တင်းသည်၊ ဝင်းသည်၊ ကြီးထွားမို့မောက်သည်။ အို..ကုန်ကုန်ပြောရလျှင် သူ့တစ်ကိုယ်လုံး မျက်နှာပါမကျန် အေးကြိုင်ထက် အဆတစ်ရာသာသည်..။ “ မမ…နှပ်ဆေးက အရေလား..အဖတ်လား……..” ကွမ်းယာရောင်းသည့် ကောင်မလေးက မေးတော့မှ မခိုင်တစ်ယောက် အိပ်မက်က လန့်နိုးသလို အတွေးတွေ လွှင့်ပျောက်သွားသည်..။

သူ့ကိုယ်သူ မလုံမလဲ ဖြစ်ကာ… “ အ ဟင်း..ဟင်း….အရေရော ..အဖတ်ရောထည့်…ညီမ……” မင်းနိုင်တစ်ယောက် အစ်ကိုဖြစ်သူ အလုပ်သွားခိုက် ပျင်းပျင်းရှိတာနဲ့ အိမ်ကထွက်လာခဲ့သည်။ အစ်ကို့မိန်းမ မတင်ရီက ထမင်းချက်ရင်း ဘယ်သွားမှာလဲဟု မေးရာ…ဒီနားတင်ပါ.ဟု ပြောပြီး ထွက်လာခဲ့သည်..။ မြို့စွန်ရပ်ကွက်ဖြစ်သည့်အတိုင်း တော်တော်လေး စည်ကားနေသည်။ လက်ဘက်ရည်ဆိုင် ၊ ကုန်စုံဆိုင် ၊ စာအုပ်အငှါးဆိုင် ၊ အခွေငှါးဆိုင် တော်တော်များများနှင့် စုံလင်လှသည်။ အိမ်ခြေကတော့ စိပ်သည်။ တစ်ချို့ ဝင်းကျယ်ကျယ် ၊ တစ်ချို့ကျ ဆယ်ပေ ဆယ့်ငါးပေ ပြွတ်သိပ်နေသည်။ တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့် ၊ ခပ်ပျံပျံ ခပ်လန်လန် ကောင်မလေးတွေလည်း ပေါသည်။ မျက်နှာစိမ်း ဖြစ်သည့် မင်းနိုင်ကို တစ်ချို့က ကွက်ကြည့် ကွက်ကြည့် လုပ်ကြသည်။ ရပ်ကွက်လမ်းမအတိုင်း မြောက်ဘက်ဆီသို့ တစ်ဖြေးဖြေး လျှောက်လာခဲ့ရာ သူ့အစ်ကိုအိမ်နှင့် သုံးပြခန့် အကွာ လမ်း၏ ညာဖက်ဘေးတွင် ခပ်သန့်သန့် အရက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကို မြင်သဖြင့် အတွေ့အကြုံသစ်တစ်ခု ရရန် ဝင်လိုက်သည်။ အရက်ဆိုင်နာမည်က ခပ်ဆန်းဆန်း။ “ဆုံးဆည်းရာ ..ယမကာ ရိပ်သာ ” တဲ့….။ ဆိုင်ထဲ ရောက်တော့ လူတစ်ယောက်မှ မရှိ..။ ဆိုင်အတွင်းရှိ ခုံရှည်ပေါ်တွင် အသက် ၂၈ နှစ်ခန့်ရှိ ခပ်တောင့်တောင့် မိန်းမတစ်ယောက် သူ့ကို ကျောပေးပြီး စာဖတ်နေသည်..။ တစောင်းအိပ် အနေအထားမို့ ဆူဖြိုး ထွားကားသော ဖင်ဆုံကြီးမှာ သိသိသာသာ ကောက်ထစ်ကာ မို့ဝက်တက်နေသည်။ ဖင်ဆုံကြီးက ဝင့်ကြွားခန့်ထည်သလောက် ခါးလေးမှာ ညွှတ်ပြောင်း သွယ်လျနေသည်..။ ဒါ့ပြင် …ပြည့်တင်းသော ခြေသလုံးသား ဝင်းဝင်းကြီးတွေကို မြင်ရရုံနှင့် လုံးကြီးပေါက်လှ အမျိုးအစားဟု အကဲခတ်လို့ရသည်။ လူသူ ကင်းရှင်းနေသည့်အတွက် ပြန်ထွက်မည်ဟု ခြေလှမ်းအပြင် ထိုမိန်းမ၏ အဆင်းသွင်ပြင်က ညို့ယူဖမ်းစားထားလိုက်သဖြင့် မင်းနိုင် ဝင်ထိုင်ရင်း အရက်မှာဖြစ်သွားသည်။ ထိုမိန်းမက သူ့ကို ကြာကြည့် ကြည့်ရင်း ကိုစိုးမောင် ညီလားဟု မေးလိုက်သည်။ အခု ထိုမိန်းမသည် သူ့အတွက် ကွမ်းယာ သွားဝယ်နေသည်..။ ဖြူဝင်းစိုပြေသော ပါးပြင်ဝယ် သနပ်ခါး ပါးပါး ကွက်ကြား အဖွေးသားနှင့် သူ့ကို ကြာကြည့် ကြည့်သွားသည်..။

ပြီးတော့ သူမ မျက်လုံးတွေက စိုလက်ဝင်းပနေပြီး ရင်ကို နွေးထွေး လှုပ်ရှားစေသည်။ နောက်ပြီး တစ်စုံတစ်ခုကို မွတ်သိပ်တောင့်တနေကြောင်း ပေါ်လွင်ထင်ရှားလွန်းလှသည်။ မင်းနိုင်ဆိုတဲ့ ကောင်ကလည်း တောက တက်လာသည့်တိုင် နလပိန်းတုံးတော့ မဟုတ်။ ဆယ်တန်းအောင်ပြီးသော တောသား ဖြစ်သည်။ အပြာစာအုပ် အပြာကားတွေ ထောင်းလမောင်း ထအောင် ကြည့်ဖူးထားရုံမျှမက သူ့ထက် ၇နှစ်ခန့်ကြီးသော တစ်ခုလပ်မ တစ်ယောက်နှင့်ပင် ညှိစွန်းဖူးထားသည်။ မိန်းမဆော်နည်း နိဿရည်းကို စာတွေ့ လက်တွေ့ နှံ့စပ်ထားပြီး ဖြစ်သည်။ ယခု သူ့အစ်ကိုဆီ ရောက်လာတာကိုက ထိုတစ်ခုလပ် မိန်းမနှင့် အဆက်ပြတ်သွားစေရန် သူမိဘများက ပို့လိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ ကြာလျှင် ရွာလူကြီးများနှင့် ထောင်ဖမ်းပြီး ပေးစားတော့မည့် အဆင့်သို့ ရောက်နေပြီ ဖြစ်သည်။

တစ်ခုလပ်မ မစန္ဒာက လည်သည်၊ နပ်သည်..ပါးသည်။ ဝင်္ကန္တ ဉာဏ်အရာတွင် ခေတ်သစ် စိဉ္စမာနဟု ဆိုနိုင်လောက်သည်။ မင်းနိုင်နှင့်တင်မကပဲ တစ်ခြားသူတစ်ယောက်နှင့်ပါ ညှိနေသည်။ ထို့အပြင် ဘုရားဒကာ ကျောင်းဒကာ အရေခြုံပြီး ငွေတိုးပေးစားနေသည့် ဦးခင်အောင်ကိုပါ အဖုတ်နှင့်မြူ၍ ငွေခြူနေကြောင်း အနံ့ထွက်နေသည်။ မင်နိုင်ကလည်း ထိုမိန်းမကို တော်တော်လေး စွဲလန်းနေသည်။ သူ့မိဘများက အမျိုးမျိုး ဖျက်ကြသည်ကို လုံးဝ လက်မခံ။ နောက်ဆုံး ယူဖို့အထိ ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ တစ်ခုလပ် မစန္ဒာနှင့် ပတ်သက်သမျှ တမင်သက်သက် အပုတ်ချ ပြောနေကြသည်ဟု ထင်မှတ်ထားသည်။ တစ်ည မစန္ဒာနှင့်ချိန်းတွေ့ရင်း ထုံးစံအတိုင်း အလုပ်ဖြစ်ကြသည်။ မစန္ဒာက ကြာကြာလုပ်နိုင်အောင်ဟုဆိုကာ ကြက်ဥနှင့် အရက် စပ်ပေးထားသည်။ ကြက်ဥနှင့် အရက်မပါလျှင်လည်း မင်းနိုင်က ကြာကြာ ဆွဲနိုင်ပါသည်။ ပြီးတော့ သူ့လီးတန်ကြီးက အရှည် ၇ လက်မ ၊ လုံးပတ်က ၄ လက်မခန့် ရှိရာ အရွယ်နှင့် မလိုက် စံချိန်လွန် လီးကြီးပင် ဖြစ်သည်။ ထိုညက မင်းနိုင် ၅ ချီတိတိ ဆော်ထည့်လိုက်သည်။ စန္ဒာလည်း အီဆိမ့်ပြီး မေ့မျောမတတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ ပြန်ကာနီးတွင် စန္ဒာကို ပွေ့ဖက်ထားရင်း…. “ မမ….” “ ဟင်…..” “ မောင်…နက်ဖြန်ခါ…မန္တလေး သွားရမှာ…အဖေ့အတွက် မျက်မှန် လုပ်ခိုင်းထားတာ တကယ်လို့ မရရင် တစ်ညအိပ်မှ ဖြစ်မှာ“ “ နေ့ချင်းပြန်လာခဲ့ကွာ…မက မောင်နဲ့ မခွဲချင်ဘူး……” “ အင်းပါ… မျက်မှန် ရရင်တော့ ပြန်လာမှာပါ…” စန္ဒာက မင်းနိုင်၏လီးကြီးကို လက်ဖဝါးနှင့် ဆုပ်ချေပေးနေရာ တဖြေးဖြေး မာကျောတင်းတောင်လာပြန်သည်။ “ ဟင့်အင်း…မောင်က မသေချာဘူး…နက်ဖန်ညအတွက်ပါ…အတိုးချလိုးပေးခဲ့…” အရက်နှင့် ကြက်ဥ သတ္တိကြောင့်လားမသိ၊ ၅ ချီတိတိ ဆော်ထားပြီးသည့်တိုင် လီးကြီးက ပြန်လည် တင်းမာ မတ်တောင်လာပြန်သည်။ မင်းနိုင်ကလည်း အဆင်မသင့်လျှင် မစန္ဒာ အလိုကျ အတိုးချပြီး လိုးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။ မင်းနိုင်၏ လီးကြီးကို ဆွပေးရင်း စန္ဒာ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ မာန်ဖီ ဖောင်းထခုံးတက်လာသည်။ မင်းနိုင်က မစန္ဒာ နို့အုံကြီးကို ဆုတ်ချေပေးရင်း ခုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် လှဲသိပ်လိုက်သည်။

ထို့နောက် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲ၍ မတ်တတ်ရပ်လျှက် အသားကုန် ဆော်ပါတော့သည်..။ မစန္ဒာ တဏှာရာဂ ကြီးပုံကို အမှတ်ထင်ထင် သတိထားမိလိုက်သည်..။ နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူ ပြီးသွားကြသည်..။ အပြန်တွင် မစန္ဒာ၏ တဏှာကြောတင်း၊ ရမ္မက်ပြင်းပြလှပုံကို တွေးရင်း သူ့အဖေတို့က ဘာကြောင့် မစန္ဒာနှင့် မပတ်သက်စေချင်ကြောင်းကို သဘောပေါက်သလို ရှိလာသည်။ မစန္ဒာ၏ ကာမရမက် ပြင်းထန်ပုံက ကြောက်စရာတော့ ကောင်းလှသည်..။ သူကြားဖူးသည့် မာဃဒေဝ လင်္ကာထဲကလိုများ ဖြစ်နေမလားမသိ..။ “ မိုက်အားသန်လှ ထိုမိန်းမတို့… ဆန္ဒအလို ခိုက်တွန်းဆိုလည်း သားညိုလိမ္မာ မလိုက်နာလင်.. ကြီးစွာမောဟ တပ်လောဘနှင့်.. မိန်းမဟူသည် တိုရှည်မသိ.. အလိုရှိတိုင်း ထင်မိထင်ရာ.. ပြုတတ်စွာ၏။ ရာဂ တပ်ပွေ့၊ ကြိုက်သူတွေ့သော် ရှက်လေ့မရှိ.. ထိုဣတ္ထိတို့ ၊ တပ်မိမခွာ မျှော့ပမာသို့.. ” ဟူ၏။ နောက်တစ်နေ့ မင်းနိုင် မန္တလေးသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ အလုပ်တိုက်တွင် သူ့အစ်ကိုနှင့် သွားတွေ့ပြီး သူ့အဖေမျက်မှန်ကို အားချင်း လုပ်ခိုင်းသည်။ ကံအားလျှော်စွာ ညနေ ၅ နာရီတွင် မျက်မှန် ရသည်..။

သူ့အစ်ကိုက တစ်ညအိပ်ခိုင်းတာတောင် မအိပ်တော့ပဲ ပြန်ချလာသည်။ ရွာရောက်တော့ ည ၈ နာရီခန့် ရှိပြီဖြစ်၍ အတော်လေး မိုးချုပ်နေပြီ..။ ထမင်းစား ရေမိုးချိုးပြီး မစန္ဒာ အိမ်ဖက်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်..။ မစန္ဒာတစ်ယောက် မန္တလေး ညမအိပ်ပဲ ပြန်လာသည့်အတွက် အံ့သြဝမ်းသာ ဖြစ်သွားအောင် မှောင်ရိပ်ခိုကာ အသံမပေးပဲ တိတ်တိတ်ကလေး ဝင်လာခဲ့သည်..။ အိမ်တံခါးမှာ ပိတ်ထားသည်..။ မြေစိုက်အိမ်မို့ တံခါးနား အသာတိုးကပ်ပြီး ထရံပေါက်မှ အတွင်းသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်..။ ရေနံဆီ မီးရောင်တွင် မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် မင်းနိုင် မျက်လုံးတွေ ပြာဝေမူးမိုက်သွားရသည်။ ကိုခင်အောင်နှင့် မစန္ဒာတို့ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကာ ခုတင်ပေါ်တွင် လိုးနေကြသည်။ မစန္ဒာက လက်နှစ်ဖက် ရှေ့ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးထားသည်။ ကိုခင်အောင်က နောက်က မုဆိုးထိုင် ထိုင်ပြီး ခါးဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက် ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသည်..။ ကိုခင်အောင်၏ ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ မစန္ဒာက ဖင်ဆုံကြီးကို နောက်သို့ ပစ်ပစ်ပြီး ခံသည်။ စောက်ဖုတ်နှင့် လီးထိတွေ့သံ ရမက်ညီးသံတို့က မြေစိုက်အိမ်လေးထဲတွင် ပွက်ပွက်ညံလျက်ရှိသည်..။ မင်းနိုင်ရင်ထဲ ပူလောင်လျှက်ရှိသည်..။

ဒေါသစိတ်တို့ကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်..။ နှစ်ယောက်စလုံးကို သတ်ပစ်ချင်စိတ် ပေါက်လာသည်..။ “ ဖွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်….ပလွတ်…ဖွတ်……” “ အား…..အမလေး….အီးဟီး….ကောင်း….ကောင်းလိုက်တာ…မောင်ရယ်…..ဆောင့်…….ဆောင့်…ဟုတ်ပီ….ဆောင့်ပါ….အားရအောင် ဆောင့်စမ်းပါ…မောင်ရဲ့….အ…အီး….ကောင်းလိုက်တာ…….အား….အား…” မစန္ဒာတစ်ယောက် ရှေ့သို့ မှောက်ကျသွားသည်..။ ကိုခင်အောင်က ဆောင့်လို့ကောင်းတုန်း ခါးလေးကို အပီအပြင် ဆုတ်ကိုင်၍ အသားကုန် ဆောင့်ရင်း ဆောင့်ချက်တွေက ကြမ်းလွန်းလှသဖြင့် ခုတင်တစ်ခုလုံး လှုပ်ခါရမ်းနေသည်..။ ဆယ်ချက်လောက် ဆောင့်ပြီးသောအခါ ကိုခင်အောင်လည်း မစန္ဒာ ကိုယ်လုံးပေါ်သို့ မှောက်ကျသွားတော့သည်..။ မင်းနိုင် ဒေါသစိတ်တွေ ပေါက်ကွဲသွားပြီး တောက်တစ်ချက် ပြင်းပြင်း ခေါက်ကာ တံခါးကို လက်သီးနှင့် တအားထိုးလိုက်သည်..။ “တောက်……….ဝုန်း……….” “ ဖုတ်…” “ အမလေး……ဟဲ့…လန့်လိုက်တာ….ဟယ်………” သူ့စိတ်ကူးနှင့်သူ အူမြူး၍ ပြန်လာသော မခိုင်တစ်ယောက် အပေါက်ဝ အရောက်တွင် ပြင်းထန်သော တောက်ခေါက်သံကြောင့် လက်ထဲက ကွမ်းယာထုပ် လွတ်ကျသွားသည်..။ နှုတ်ကလည်း ယောင်၍ အော်လိုက်မိသည်..။

သည်တော့မှ မင်းနိုင်လည်း သတိပြန်ဝင်လာကာ ပျာပျာသလဲ ဖြစ်သွားရသည်..။“ ဟာ….မမ…..ဆောရီး…..ဆောရီးနော်…..” မခိုင်က အောက်ကျသွားသော ကွမ်းယာထုတ်ကို ကုန်းကောက်ရင်း သူ့ရင်ဘတ်ကို ဖိလျက် …. “ အ..ဟင်း…ဟင်း….မမဖြင့် ရင်ထဲကို တုန်ခါသွားတာပဲ….မင်းက ဘာတွေများ ဒေါသဖြစ်နေရတာလဲ……” “ အဟား….ဟား….ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး မမရာ…မနေ့က နှစ်လုံး သုံးထောင်ဘိုး မပြန်ဘဲ ထိုးမိတာ တွေးပြီး စိတ်တိုလာလို့….အဟဲ ဟဲ…ဆောရီးနော်…..” “ အမလေး..ဟဲ့….တော်သေးတာပေါ့…မမ ကလဲ ဒီနေ့ ဘာထိုးရင် ကောင်းမလဲလို့ တွေးလာတာ….မင်းကလဲ….ထိုးရင် အာမှပေါ့…..ဟဲ့…“ မခိုင်က မင်းနိုင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခုံမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း……. “ ရော့…ကွမ်းယာ…” မင်းနိုင်က ကွမ်းယာယူရင်း အတွင်းခံ ဝတ်မထားသဖြင့် တင်းတင်းရင်းရင်းကြီး ပုံပေါ်နေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အမှတ်ထင်ထင် စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်လိုက်မိသည်..။

မခိုင်က မသိချင်ယောင် ဆောင်ပြီး…… “ နေစမ်းပါအုံး …ဒီနေ့ ဘာကောင်းလဲဟင်….မမလဲ မင်းထိုးတာ လိုက်ထိုးမယ်…အခုတလော တည့်ကို မတည့်ဘူး…အပါချည်ပဲ…..” “ ကျနော်လဲ စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ မနေ့က ဟာကြီး လှန်ထိုးရမလားလို့ စဉ်းစားနေတာ…မမရ……” “ ဒါဖြင့်….၅၃ ပေါ့….ဟုတ်လား…….” “ အင်း……..” “ မနေ့က ထွက်သွားတာက ၃၅ …သုံးဆိုတာက စ ဆ ဇ ဈ ည ..အင်္ဂါ ၊ ပ.ဖ.ဗ.ဘ.မ က ကြာသာပတေး…။ စ နဲ့ ဖ နဲ့ဆိုတော့ အင်း…….အဲဒါကို လှန်ထိုးမှာဆိုတော့ အဟီး…ဟီး….ကြောက်စရာကြီး ကွာ…….“ “ ဘာလဲ….မမရ…ဘာလို့ ရီတာလဲ…..” “ မင်းဘဲ …စနဲ့ ဖကို လှန်ပြီး ထိုးမှာဆို….” “ ဟုတ်တယ်လေ…မမက မကြိုက်ဘူးလား…ဒီတစ်ခါ လှန်ထိုးမှာဆိုတော့ အာစရာ မလိုဘူးလေ မမရ…သူ့ဖာသူ အာပြီးသား ဖြစ်နေပြီ..” မခိုင်က အထာနဲ့ပြောနေ၍ မင်းနိုင်ကလည်း အထာပြလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်..။ မခိုင်က မင်းနိုင်ကို မျက်လုံးလေး ထောင့်ကပ်ကြည့်ရင်း ကြာမူအပြည့်ဖြင့် …. “ သေချာတယ်နော်…….” “ အင်း…သေချာတယ်…” မင်းနိုင်ကလည်း ထောင့်ငါးရာ ဗို့အပြည့်ဖြင့် ပြန်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်..။ “ အမလေး…ဟဲ့…ဘာကောင်ကိုက်တာလဲ…” မခိုင်က ညာလက်ကို စပို့ရှပ်အင်္ကျီထဲ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ဘယ်ဖက် နို့အုံကြီး အောက်ခြေကို ကုတ်လိုက်သည်..။ သည်တော့ နို့အုံတင်းတင်းကြီးက စပို့ရှပ်အင်္ကျီကို ဖောက်ထွက်တော့မတတ် မို့မောက်စူထွက်လာသည်..။

ထိုအခြင်းအရာကို မင်းနိုင်တစ်ယောက် အရောင်တွေ လက်လက်ထနေသော မျက်လုံးတို့ဖြင့် အသေအချာ စိုက်ကြည့်နေသည်..။ မခိုင်က အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့လိုလိုနှင့် စပို့ရှပ်ကို မလှန်ပြီး ကြည့်မည့်ဟန်ပြုပြီးမှ နို့အုံဝင်းဝင်းအိအိကြီး တဝက်လောက်ပေါ်လာသောအခါ… “ အယ်…..ယောင်လို့….” ရှက်ရမ်းရမ်းသောပုံစံဖြင့် ကပျာကယာ ပြန်ဖုံးလိုက်သည်..။ ဖြူဖွေးဝင်းအိနေသော နို့အုံတင်းတင်းကြီးကို မြင်လိုက်ရသောအခါ မင်းနိုင် ရင်ထဲ ဒိန်းခနဲ လှုပ်ခါသွားရသည်..။ ထိုစဉ်…ထပ်ခိုးပေါ်မှ ကလေး ငိုသံ ကြားရသည်..။ “ ခဏနော်…မမ ကလေး နို့သွားတိုက်လိုက်အုံးမယ်…” “ အော်…..ဒါနဲ့ ..မမယောကျ်ား ရော ဟင်….” မင်းနိုင်က သိချင်ဇောဖြင့် ခပ်လောလော မေးလိုက်သည်..။ “ မူဆယ်ဖက် တက်သွားတယ်…မောင်လေးရဲ့… တစ်ပတ်လောက် ရှိပြီ…အရက် ၂၀ လောက် ကြာမှာလေ…..” မခိုင်က ညို့မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် ကြာကြည့်လေး ကြည့်ရင်း ပြောသွားသည်..။ မင်းနိုင်တစ်ယောက် မခိုင်၏ ဆူဖြိုးပြည့်တင်းသော ခန္ဓာကိုယ် နောက်ပိုင်းကြီးကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားစွာ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်..။

မစန္ဒာနှင့် ပတ်သက်၍ ဖြစ်ခဲ့ရသော စွဲလန်းစိတ် နာကျင်စိတ်များလည်း လွင့်ပျောက်ကုန်ပြီ…။ အရက်ရှိန်ကလေးလဲ ရလာပြီမို့ ပျော်မြူးတက်ကြွ လာတော့သည်..။ သူ့ ယောက်ျား မရှိဘူး ဆိုပါလား…။ ကြားဖူးထားသော မာဃဒေဝ လင်္ကာစာပိုင်း အစလေးက သူ့ခေါင်းထဲ ရောက်လာသည်..။ “ မိစ္ဆာလိုကြူး ၊ လင်ကုန်ကူးသည် ညစ်ညူးစာရီ ၊ အလဇ္ဇီဖြင့် ဒုဿီဣတ္ထိ ၊ မျိုးဇာတိတို့ မိမိကိုယ်ကို ၊ စိတ်အလိုတိုင်း ထိုထိုယောက်ျား ၊ တပ်ရာများနှင့် လိုက်စားနှံလိမ့်မည်သာကို….” လင်ယောက်ျား မရှိခိုက် လီးနှင့် ပြတ်လတ်လျှက် ရှိသော မခိုင်တစ်ယောက် မိစ္ဆာလိုကြူးပြီး လင်ကုန်ကူးတော့မည့် လက္ခဏာတွေ ပြသနေသည်.။ အရက်က တစ်ပိုင်းပင် မကုန်သေး..။ တစ်ခွက်ငှဲ့၍ တစ်ငုံသောက်လိုက်စဉ်… “ မောင်လေး..ရေ…ဒီကို ခဏ….” မခိုင်က ထပ်ခိုးပေါ်မှ လှမ်းခေါ်သည်..။ “ လာပြီ…မမ….” မင်းနိုင်က လက်ကျန်အရက်ကို အကုန်မော့ချလိုက်ရင်း မခိုင်ရှိရာ အထပ်ခိုးပေါ်သို့ ခပ်သွက်သွက် တက်သွားလိုက်သည်..။ မင်းနိုင်တစ်ကိုယ်လုံး ကိလေသာ အမိုက်မှောင်တွေက တစ်စတစ်စ ဖုံးအုပ်လာသည်..။ မခိုင်လည်း ထို့အတူပင်…။ ဤသည်မှာ ဖိုမ အစုံ ဒွန်တွဲလျှက် ရှိသော လောကီ ကာမဘုံ၏ ဖြစ်လေ့တံထွာ ဓမ္မတာပင်…။ ထို့ကြောင့်လည်း မာဃဒေဝ လင်္ကာက အောက်ပါအတိုင်း သတိပေးခဲ့သည်..။ “ သိမ်းဆည်းမဲ့ဘိ ၊ ကင်းသတိနှင့် အသိပညာ ၊ မယှဉ်သသူ ၊ ထိုမျှလူတို့ ကျင့်မူဖောက်ပြား ၊ မတည်ကြားသည် ယောက်ျားမိန်းမ …မဟူတည်း….” မင်းနိုင် အခန်းဝရောက်တော့ တုံ့ခနဲ တန့်သွားသည်.။ မခိုင်က အရှေ့ဖက် နံရံကို ကျောပေးပြီး ဘယ်ဖက်ကို စောင်းလျှက် ကလေး နို့တိုက်နေသည်….။ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းရှိ ညာဖက်ပေါင်ကို အနည်းငယ် ကွေးထားပြီး အောက်ဖက်ရှိ ဘယ်ဖက်ပေါင်ကိုမူ ခပ်ဆန့်ဆန့်လေး စင်းထားသည်..။ ကလေးခေါင်းကို သူမ၏ ဘယ်ဖက် လက်မောင်းပေါ်တင်ပြီး ဘယ်ဖက်ခြမ်း နို့ကို တိုက်နေခြင်း ဖြစ်သည်..။ စပို့ရှပ် အပျော့စား အင်္ကျီကို စုလိပ်ပြီး အထက်သို့ မတင်ကာ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဖော်ထားသည်..။ အပေါ်ပိုင်း ညာဖက် နို့အုံကြီးမှာ လွတ်နေသည်..။ စောစောက တဝက်တပျက်မျှသာ မြင်လိုက်ရသော နို့ကြီးကို အခုတော့ အထင်းသား အရှင်းသား ပီပီသသကြီး မြင်နေရသည်..။ အိစက်မို့ထွားလှသော ညာဖက်နို့အုံကြီးက တင်းရင်း ဝင်းဝါနေသည်..။

ဘယ်ဖက်ခြမ်း နို့အုံမှာမူ ခလေး၏ ခေါင်းနှင့် ကွယ်နေ၍ တဝက်တပျက်မျှသာ မြင်နေရသည်..။ ထမီကလည်း ပြေလျော့နေရာ အပေါ်ပိုင်း ညာဖက်ခြမ်း တင်ပါးဖွေးဖွေးကြီးမှာ တဝက်နီးနီးခန့် ပေါ်နေသည်..။ ထမီအောက်ပိုင်းအစကလည်း ဒူးကောက်ကွေး အထက်နားအထိ ရောက်နေရာ ပြည့်တင်း ဝင်းဝါသော ခြေသလုံးသားများက အထင်းသား အရှင်းသားကြီး ပေါ်ထွက်နေသည်..။ မခိုင်က အရောင်တလက်လက် ထွက်နေသော ကြာရမက် မျက်လုံးတို့ဖြင့် ကြည့်ရင်း …. “ ဟဲ့…ဘာလို့ ရပ်ကြည့်နေတာလဲ…မောင်လေးရဲ့…ဒီကိုလာပါဆို…ကလေး နိုးသွားမှာ စိုးလို့ မမကို ခြင်ထောင် ထောင်ပေးစမ်းပါ…” ခြင်ထောင် အထက်ကြိုးနှစ်စက မခိုင်ခေါင်းရင်း ဘက်မှာ ပုံသေချည်ထားပြီး လုံးလိပ်ထားသည်..။ မင်းနိုင်က ခေါင်းရင်းဘက်တွင် လုံးလိပ်ထားသော ခြင်ထောင် ခြေရင်းပိုင်းကို စုကိုင်လာပြီး ခြေရင်းဘက်က ကြိုးနှစ်ချောင်းတွင် ချည်လိုက်သည်..။ ထို့နောက် ခြင်ထောင်ကို လှုပ်ခါပြီး ခြင်ထုတ်လိုက်သည်..။

ဘယ်ဖက်လက်မောင်း ပေါ်တွင် ကလေးအိပ်နေသဖြင့် မခိုင်က ညာဖက်လက်ဖြင့် ခြင်ထောင်ခေါင်းရင်းပိုင်းကို ဆွဲဖိလိုက်ရာ ညာဖက်နို့အုံဖွေးဖွေးတင်းတင်းကြီးကို လှန်ပြလိုက်သလို ဖြစ်နေသည်။ ကိုယ်ဟန်အနေအထားလည်း ပျက်ယွင်းသွားသဖြင့် အပေါ်ပိုင်း ထမီစက အောက်သို့ လျော့သွားရာ ဆီးခုံဝင်းဝင်းကြီးနှင့် စောက်မွေးအုံ မဲမဲအုပ်အုပ်ကြီးကိုပါ မြင်လိုက်ရသည်..။ မခိုင်က ဘာမှ မဖြစ်သလို မသိဟန် ဆောင်နေသည်..။ ကလေးကို လက်ဖြင့် ခပ်ဖွဖွလေး ပုတ်ရင်း အို့..အေး…အို…ချော့သိပ်နေလိုက်သေးသည်..။ မထူးတော့ပြီမို့ မင်းနိုင်ပါ ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လိုက်ရသည်..။ ခေါင်းရင်းရော ခြေရင်းပါ မကျန် လုံလုံခြုံခြုံ ဖြစ်စေရန် ဖိညှိပေးလိုက်သည်..။ သည်တော့ မခိုင်ရဲ့ နို့အုံဖွေးဖွေးဥဥကြီးတွေကို အနီကပ် မြင်နေရသည်..။ မခိုင်၏ ကျောဖက်ပိုင်းမှာ အရှေ့ဖက်နံရံတွင် ကပ်နေသဖြင့် ခြင်ထောင်စမှာ အောက်သို့ မရောက်ပဲ ကျောပြင်နှင့် နံရံ အကြားတွင် ညှပ်တင်နေသည်..။

မင်းနိုင်က အိပ်နေသော ကလေးကိုလည်း မထိခိုက်မိစေရန် ဒူးထောက်လျက် မခိုင်၏ ပခုံးသားပြည့်ပြည့်ကို လက်နှင့် ဆွဲကာ ခြင်ထောင်စကို အောက်ထဲ ထိုးသိပ်ပေးလိုက်သည်..။ ထို့နောက် ခါးလည်ပိုင်းကို ထိုးသိပ်ပေးသည်..။ ဖြူဝင်းဆူဖြိုးသော တင်ပါးကြီးကို လက်နှင့် ထိမိသွားသည်..။ မင်းနိုင်ပေါင်ကြားရှိ လီးတန်ကြီးမှာ တောင်မတ်နေပြီဖြစ်ရာ ပုဆိုးထဲက ငေါထွက်နေသည်..။ အသက်ရှူသံတွေကလည်း ပြင်းထန်နေသည်..။ ရင်တွေပူ အာခေါင်တွေလည်း ခြောက်လာသည်..။ အရက်အရှိန်လေးကလည်း တက်နေသဖြင့် … “ ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ ..ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ်တော့ကွာ….” ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်ပြီး ညာဖက်နို့အုံတင်းတင်းမို့မို့ကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့် ကုန်းစို့ပစ်လိုက်ပါတော့သည်..။ “ ပြွတ်…ပြွတ်….ပြွတ်……ပလွတ်…ပလွတ်……..” မခိုင်မှာ ယားလွန်းသဖြင့် လည်ပင်းကြောတွေ ထောင်ကာ ရင်အစုံ ကော့တက်နေသည်..။ “ ရှီး…အား…ယား….အီး ရှီး….ကျွတ်….ယား..ယား တယ်ကွာ….အဟင်းဟင်း….အဟိ…ခစ်…ခစ်……..” အိပ်ပျော်နေသော ကလေးငယ်ကို အသာမ၍ စောင်ထူထူနှင့် ကာထွေးလျက် ခပ်ဝေးဝေးသို့ တွန်းပို့ထားလိုက်သည်..။ မင်းနိုင်က ထမီကို ပေါင်လည်လောက်ထိရောက်အောင် တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး ထွားအိဆူဖြိုးသော ဖင်ဆုံကြီးတဝိုက်ကို နှံ့စပ်အောင် ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ပေးသည်..။ ပါးစပ်ကလည်း နို့ကို မခွာတမ်း စို့နေသည်..။ နို့ရည်တော်တော်များများ သူ့ဗိုက်ထဲ ရောက်ကုန်သည်..။

အားရှိသော လူနို့ကို စို့ရခဲသမို့ တပြွတ်ပြွတ် စို့လျှက်ရှိရာ ကလေးငယ်ထက်ပင် ဆိုးနေပါတော့သည်..။ ဖင်ဆုံထွားထွားအိအိကြီးကို ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေပေးရသည်မှာ အရသာရှိလွန်းလှသည်..။ မခိုင်ကလည်း အငြိမ်မနေ..။ မင်းနိုင်ပွတ်ဆွပေးနေသမျှကို ဖီလင်အပြည့်ဖြင့် လူးကာလွန့်ကာ ခံစားရင်း မင်းနိုင် ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်..။ ၇လက်မခန့် ရှိသော လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးက အထက်သို့ ကော့၍ တောင်မတ်နေသည်..။ ဒစ်ကြီးက ပြဲလန်နေပြီး ဒစ်ခေါင်းကြီးက နီညိုရောင်သမ်းကာ တင်းရင်းဝင်းပြောင်နေသည်..။ မခိုင်က သူမနို့ကို တပြွတ်ပြွတ်စို့နေသော မင်းနိုင်ခေါင်းကို ဆွဲမော့လိုက်သည်..။ ကိုယ်ကိုလည်း မင်းနိုင်ဖက်ရောက်အောင် ရွေ့လိုက်ပြီး ပက်လက်အနေအထား ပြင်လိုက်သည်..။ “..ခစ် ခစ်….ဒီကလေးကြီးကလည်း ..ကွယ်….နို့ဆွဲ သိပ်သန်တာပဲ…ဟင်း..ဟင်း…….” မခိုင်က ပြောလိုက်ရင်း…ပုံစံပျက်သွားသော မင်းနိုင်ခေါင်းကို သူမနို့အုံ ရှိရာသို့ ဆွဲယူပြီး နို့အုံတစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် အသာမယူကာ ကလေးနို့တိုက်သလို မင်းနိုင်ပါးစပ်ဝသို့ နို့သီးခေါင်းကို တေ့ကပ်ပေးလိုက်သည်။

မင်းနိုင်က နို့ကြီးကို ပြန်စို့ရင်း ဘယ်ဖက်လက်က မခိုင်၏ စောက်ဖုတ်အုံဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ်သို့ ရောက်သွားပြီး ရွရွဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးသည်။ စောက်ဖုတ်အုံကြီးက နွေးထွေးခုံးထနေသည်။ လက်ခလယ်နှင့် ထက်အောက် လျှောတိုက်ပေးရင်း အက်ကွဲကြောင်းထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ စောက်ရည်တွေက စိုရွှဲနေပြီး အတွင်းသားနုနုလေးတွေက ပူနွေး ရွအိနေသည်။ မင်းနိုင်က လက်ခလယ်ကို အဆုံးထိအောင် ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ဆေးမွှေသလို လှည့်ပတ်မွှေပေးသည်။ စောက်ရည်တွေက အဆမတန် စိုရွှဲနေပြီမို့ တစွပ်စွပ် တပြွတ်ပြွတ်…အသံ ညှင်းညှင်းလေးတွေ ထွက်ပေါ်နေသည်။ မခိုင်လက်ကလည်း မင်းနိုင်ပေါင်ကြားထဲက တောင်မတ်နေသော လီးတန်ပူပူနွေးနွေးကြီးကို ခပ်ဖွဖွလေး ဆုတ်ညှစ်ပေးရင်း ဂွင်းတိုက်သလို ပွတ်လျှောလေး လုပ်ပေးနေသည်။

လီးနှင့်ပြတ်နေသည်မှာ တစ်ပတ်ကျော်ကျော် ရှိနေပြီဖြစ်သော မခိုင်တစ်ယောက် အသဲအသန် အငမ်းမရပင် ဖြစ်လောက်အောင် မွတ်သိပ်တောင့်တနေပါသည်။ အခု အားရကျေနပ်ဖွယ် ကောင်းလွန်းလှသော မင်းနိုင်၏ လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးကို မြင်တွေ့ရ ကိုင်တွယ်ပွတ်ဆွနေရသောအခါ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အလွန်သိသာထင်ရှားစွာ မာန်ဖီခုံးတက် မောက်ကြွလာသည်။ မင်းနိုင်က စောက်ခေါင်းထဲကို စိတ်ရှိလက်ရှိ မွှေနှောက် ထိုးဆွပြီးသောအခါ သူ့လက်ခလယ်ကို အလျားလိုက် စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်း မြောင်းအတိုင်း အထက်ဆီသို့ ပွတ်ထိုးသွားပြီး စောက်စိငုတ်ပြူးပြူးကြီးနှင့် ထိတိုက်မိမှ ရပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် စောက်စိငုတ်ကြီးကို လက်ခလယ်ထိပ်ဖြင့် ဝိုက်၍ ပွတ်ဆွ ကလိနေပြန်သည်။ မခိုင်တစ်ယောက် မျက်လုံးတွေ မဖွင့်နိုင်တော့ပဲ အံကိုကြိတ်လျက် ခါးကော့ ရင်မော့ကာ လူးလွန့် နေရတော့သည်။

“အီး….ရှီး….အီး….ရှီး…ကျွတ်ကျွတ်….အား…..အင်း…..အင်း…….အမေ့……..အီး…အား..ကျွတ်ကျွတ်….အ…အ..မေ့…..မောင်လေး….ရယ်….အီး…အီး ရှီး….ကောင်း…ကောင်းလိုက်တာ…ကွယ်…မမ မနေနိုင်တော့ဘူး…အူး..ဟူး….အီးဟီး…ရှီး…ကျွတ်..ကျွတ်…လိုး…..လိုးပါတော့ နော်…..အင့်………အမေ့…ကျွတ် ကျွတ်….အင့်..ဟင့်…….” အချိန်ဆွဲနေ၍ မဖြစ်ကြောင်း မင်းနိုင် နားလည်သည်။ သူက ဒီအရပ်သား မဟုတ်။ မနေ့ညကမှ ရောက်လာသူ ဖြစ်သည်။ ကံကောင်း၍ မုတ်ဆိတ် ပျားလာစွဲသည်ကို အချိန်ဆွဲနေ၍ မဖြစ်တော့။ ထို့ကြောင့် မခိုင်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို နံရံနှင့် လွတ်အောင် ခြင်ထောင်အလယ်လောက်ဆီ ဆွဲယူလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အိပ်ပျော်နေသော ကလေးငယ်ကိုလည်း သူတို့နှင့် ဝေးရာသို့ ညင်သာစွာ တွန်းရွေ့လိုက်သည်။

ကလေးငယ် ရှိနေသဖြင့် ဆန်းဆန်းပြားပြား လိုးနေ၍ မဖြစ်။ ဒူးထောင်ပေါင်ကား အပေါ်က တက်မှောက် လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပဲ လိုးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ မင်းနိုင်က မခိုင်၏ ဖြူဖွေးတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တံအိအိကြီးနှစ်ချောင်းကို ရင်ဘတ်ဖက်ဆီ တိုးကပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မို့တင်းဝင်းမွတ်နေသော နို့အုံထွားထွားကြီးနှစ်မွာကို ခပ်ဖွဖွလေး ဆုပ်ချေပေးပြန်သည်။ မခိုင်က ကျေနပ်အားရသော မျက်နှာလေးဖြင့် ငြိမ်ခံနေသည်။ “ မမ….ကျနော်…လှန်ထိုးတော့မယ်…နော်….. အင်္ဂါနဲ့ ကြာသာပတေး ဆိုတော့ ဘာလဲဟင်..” “ စောက်ဖုတ်..စောက်ဖုတ်…ဟင်း…ဟင်း…..” မခိုင်က ကြည်လဲ့လဲ့ အပြုံးလေးဖြင့် ရွှင်ရွှင်မြူးမြူးလေး ပြောသည်။ မင်းနိုင်က ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ သွေးကြောကြီးတွေ တင်းဖောင်းနေပြီး အကြောအပြိုင်းပြိုင်း ထလျှက်ရှိနေသော သူ့လီးတန်ကြီးကို စောက်ဖုတ်အဝသို့ တေ့မြုပ်လိုက်ပြီး သူ့ဖင်ကြီးကို ရှေ့သို့ တရွေ့ချင်း တွန်းပို့လိုက်သည်။

ဒစ်ဆံပြဲပြဲကြီး နစ်ဝင်သွားသည်နှင့် မခိုင်၏ မျက်နှာမှာ အားရကျေနပ်စွာ ရှုံ့မဲ့သွားသည်..။ “ ဖွတ်…ပြစ်…ဖွတ်….ဗြစ်….ဗြိ….ဘွတ်…..ဖွတ်…..ဗြစ်……ဖွတ်……” “ အား….အား………အမေ့…..အင့်….အင့်……” လီးတန်ကြီးက စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲသို့ တစ်ရစ်ချင်း တစ်ရစ်ချင်း နစ်နစ်ဝင်သွားသည်။ လီးတန်ကြီးနှင့် အတူ စောက်ဖုတ်နုတ်ခမ်းသားတွေပါ အဖော်အဖြစ် နစ်ပါသွားသည်။ တဖန် လီးတန်ကြီးကို ပြန်နှုတ်ပြန်သည်။ ထိုအခါ စောက်ဖုတ်နုတ်ခမ်းအလွာကြီးက လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးနှင့်အတူ အပေါ်သို့ ကြွတက် ပါလာပြန်သည်။ ယခု တဖန် ပြန်ထွက်လာသော လီးတန်ကြီးမှာ စောစောကနှင့် လုံးဝ မတူတော့။ စောက်ရည်ကြည်များဖြင့် စိုရွှဲကာ တင်းပြောင် ဝင်းလက်လာသည်။ စံချိန်မှီ လီးတန်ကြီးကို အလိုးခံရနေပြီမို့ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ လှိုက်ခနဲ လှိုက်ခနဲ ယားကြွလာသည်။ မင်းနိုင်က သူ့လီးတန်ကြီးကို အသွင်းအနှုတ် လေးငါးချီလောက် ပြုလုပ်ပြီးနောက် အရှိန်ရလာသော အမြန်ရထားကြီးပမာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်ဆောင့် လိုးပါတော့သည်။

တဖွတ်ဖွတ် တပြွတ်ပြွတ်အသံများ ၊ အီး အင်း အား…အမလေး….အသံများဖြင့် ထပ်ခိုးအခန်းလေးထဲမှာ ဆူညံပွက်လော ရိုက်နေစဉ် မိန်းမတစ်ယောက် ထရံပေါက်ကနေ ချောင်းကြည့်နေသည်။ မင်းနိုင်နှင့် မခိုင်တို့က အသဲအသန် လိုးနေကြသလို ထိုမိန်းမကလည်း ဇွဲသန်သန်နှင့် ချောင်းကြည့်နေပါသည်။ ချောင်းကြည့်နေသော မိန်းမလည်း ၅၃ကို မလှန် ထိုးဖို့ ခပ်သွက်သွက်လေး ဆင်းခဲ့ရပါတော့ သတည်း။ မင်းနိုင်တစ်ယောက် ညနေ ၅ နာရီကျော်မှ ပြန်ရောက်လာသည်။ ထိုအချိန်တွင် မတင်ရီတစ်ယောက် ရေမိုးချိုးပြီး သီချင်းလေး တအေးအေးနှင့် သနပ်ခါး လိမ်းနေသည်။ သူ့သမီးနှစ်ယောက်က အိမ်အောက်ထပ် အရှေ့ခန်းထဲတွင် ကာတွန်းကား ကြည့်နေကြသည်။ မင်းနိုင်ပြန်လာတာ မြင်တော့ မတင်ရီက သနပ်ခါး လိမ်းနေရာမှ “ ဟဲ့…..မင်းနိုင်….ထမင်း စားတော့လေ…….” “ ဟုတ်ကဲ့…….မမ..အစ်ကို ပြန်လာမှ စားတော့မယ်…” “ ဟဲ့….နင့်အစ်ကိုက ဒီည ပြန်လာမှာ မဟုတ်ဖူး……..” “ အဲဒါဆိုလဲ…..မဆာသေးလို့….ပြီးမှ စားတော့မယ်……..မမ…” “ နေစမ်းပါအုံး….နင်က မနက်ကထဲက ထွက်သွားလိုက်တာ….အခုမှပဲ ပြန်လာတော့တယ်… အကျိုးအကြောင်းလဲ ပြောမသွားဘူး….. ဒီက စိတ်ပူလိုက်ရတာ..ဟွန်း…မနေ့ညက ရောက်လာလို့သာ တော်တော့တယ်…….” မတင်ရီ အသံထဲတွင် မကျေမနပ် ဒေါသသံတွေ ပါနေသည်။ မင်းနိုင်ကလည်း ပြောစရာပင်။ မနေ့ညက ရောက်၊ ဒီနေ့မနက် မခိုင်နှင့် အချစ်စခန်း သွား၊ မခိုင်တစ်ယောက်လည်း မင်းနိုင်အပေါ် တော်တော် လေး စွဲလန်းသွားပုံ ရသည်။

နောက်ရက်တွေလည်း ဒီအချိန်မျိုး လာခဲ့ဖို့ မှာလိုက်သေးသည်။ ညနေကစလို့ ည ဆယ်နာရီလောက်ထိ အရက်သောက်သူတွေ ရှိသည်။ သူ့မောင်နှင့် သူ့ယောက်မတို့ အရက်လာကူရောင်းကြကြောင်း၊ ထို့ပြင် အဲဒီအချိန်မျိုးမှာ မချောင်ကြောင်းလည်း သတိပေးလိုက်သည်။ မင်းနိုင်က သူ့အပြစ်နှင့်သူမို့ လေပြေ ထိုးလိုက်သည်။ “ အော်…..ပျင်းပျင်း ရှိတာနဲ့ မြို့ထဲရောက်သွားတာပါ….မမရ……အဟင်းဟင်း…….” “ ဟွန်း…….အခုမှ လာပြီး လေပြေ ထိုးမနေပါ နဲ့” မင်းနိုင် အိမ်ပေါ်ထပ် တက်ခဲ့သည်။ မခိုင်က သူ့ကို စောက်ဖုတ်ရော၊ ထမင်းပါ အဝအအီ ကျွေးလွတ်လိုက်သည်။ မင်းနိုင် မခိုင် အရက်ဆိုင်ကအပြန် ဆေးပစ္စည်း အရောင်းဆိုင်တွေ့၍ စံချိန်မီ ဆေးဆီ တစ်ဗူးနှင့် မက်စ်မန်း ဆေးတောင့် လေးတောင့် တစ်ကဒ် ဝယ်ခဲ့သည်။

သည်ဆေးနှစ်မျိုးက မိန်းမပေါင်ကြားရှိ ကာမဗဟို ဌာနချုပ် တည်းဟူသော စောက်ဖုတ် အဟာရကို အလျင်မပြတ် စားသုံးနိုင်ရန်အတွက် အထောက်အကူပြု အားဖြည့်ဆေးဝါးများ ဖြစ်သည်။ သူ့အတွက် နေရာပေးထားသော အိမ်အပေါ်ထပ်ရှိ အခန်းထဲ ရောက်သောအခါ အဝင်တံခါးကို စေ့၍ စံချိန်မှီ ဆေးဆီ ကြော်ငြာများကို ဖတ်ကြည့်နေသည်။ “ ခြောက်သွေ့ညိုနွမ်း မလန်းဆန်းပဲ လူစဉ်မမှီ မပီပြင်သမို့ ပူပန် စိုးထိတ် သင်စိတ်မညစ်နဲ့ ရေထိပန်းပမာ ငွားစွင့်ပွင့်လန်း ကျားမာန် ဝင့်ချီ ဆန္ဒပြည့်မည် အားသစ်ရွှင်လန်း ရွေကြာပန်း” ဤ စာသားလေးကို ဖတ်၍ မင်းနိုင် ပြုံးလိုက်မိသည်။ မခိုင်ယောက်ျား ပြန်မရောက်မချင်း နေ့စဉ် ရက်ဆက် ကာမစစ်ပွဲ ဆင်နွှဲရန်အတွက် သူ့ပေါင်ကြားမှ ဒုံးကျည်ကို စံချိန်မှီနှင့် ကျားကန်ပေးထားဖို့ လိုမည်။ ထို့နောက် မင်းနိုင်တစ်ယောက် စံချိန်မီ ဆေးဆီပုလင်းကို ဖွင့်၍ အညွှန်းအတိုင်း လိမ်းပါတော့သည်။

မတင်ရီတစ်ယောက် နေ့လည် ၁ နာရီလောက်က အဖြစ်အပျက်များကို ပြန်လည် မြင်ယောင်ကာနေမိသည်။ “ ဒီနား ခဏ…” ဆိုပြီး ထွက်သွားသော မင်းနိုင်တစ်ယောက် တော်တော်နှင့် ပြန်ပေါ်မလာ။ မတင်ရီမှာတော့ ထမင်းပွဲ ပြင်ပြီး စောင့်နေသည်။ ထမင်းစားရင်း သူ့ယောက်ျား ကိုစိုးမောင် အကြောင်းကို သူ့ညီ မင်းနိုင်အား ပြောပြ တိုင်ပင်အုံးမည်ဟု စိတ်ကူးထားသည်။ နာရီကြည့်ရင်း မင်းနိုင်အလာကို စောင့်မျှော်နေရာ တစ်နာရီသာ ထိုးသွားပြီး ခွေးကောင်လေးက ပေါ်မလာ။ ထို့ကြောင့် စိတ်တိုတိုနှင့် ထွက်လာခဲ့သည်။ မနေ့ညကမှ ရောက်လာသူဆိုတော့ ဘယ်သွားတတ်မှန်းလည်း မသိ။ ထိုစဉ် စိတ်ကူးထဲ ဖြတ်ခနဲ အသိတစ်ခု ပေါ်လာသည်။ မခိုင်တို့ အရက်ဆိုင်များ ရှိလေမလားဟူသော အတွေးဖြင့် ဦးတည် ထွက်လာခဲ့သည်။ သူ့ယောက်ျား ကိုစိုးမောင်မှာ မခိုင်ညီမ သီတာဝင်းနှင့် တိတ်တိတ်ပုံး ညားနေကြသည်။ သီတာဝင်းက မြို့သစ်မှာ သူ့အမေနှင့် အတူနေသည်။ စောစောကတော့ အချောင်ကြံတာ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ ယခုတော့ တရားဝင် ပေါင်းသင်း နေထိုင်သည့် အဆင့်သို့ပင် ရောက်နေကြပြီ။ ကိုစိုးမောင်ကလည်း သူ့မိန်းမ မတင်ရီကို အကြောင်းစုံ ဖွင့်ပြောပြထားပြီး ဖြစ်သည်။ ကြားကြားချင်းတော့ မတင်ရီ တစ်ယောက် မြွေပွေး အကိုက်ခံရသလို ဆတ်ဆတ်ခါ နာကျည်းခဲ့သည်။ ကိုယ်ဝန်ပါ ရှိနေပြီဖြစ်၍ ဘယ်လိုမှ မတတ်နိုင်တော့ပဲ မယားငယ် အဖြစ် တရားဝင် ယူရတော့မှာ ဖြစ်ကြောင်း ကိုစိုးမောင်က ရှင်းပြသည်။

မင်းတို့ မိသားစုကိုလည်း လုံးဝ ပစ်ထားမှာ မဟုတ်ကြောင်း။ အစစအရာရာ ယခင်အတိုင်း ပြည့်စုံအောင် ထားမှာ ဖြစ်ကြောင်း အခုဟာက ဘယ်လိုမှ မတတ်နိုင်တော့သည့် အဆင့်ရောက်နေသည့်အတွက် ယူရခြင်း ဖြစ်ကြောင်း မေတ္တာရပ်ခံ ရှင်းပြပါသည်။ သီတာဝင်း ဆိုသည့် ကောင်မက ရပ်ကွက်မြောက်ထိပ် အရက်ဆိုင်က မခိုင်၏ ညီမအရင်း ဖြစ်ကြောင်းလည်း ပြောပြပါသည်။ တစ်ပတ်လျှင် သီတာဝင်းဆီမှာ ၃ ည အိပ်လေ့ ရှိသည်။ ထို့ကြောင့် ယနေ့ည သီတာဝင်းဆီမှာ အိပ်မှာမို့ ကိုစိုးမောင် အိမ်ပြန်မလာခြင်း ဖြစ်သည်။ သူ့ညီ မင်းနိုင်မှာ သူ့အစ်ကိုအကြောင်း ဘာမှ သိပုံမရ။ ထို့ကြောင့် ထမင်းစားရင်း ပြောပြမည်ဟု စိတ်ကူးထားရာ မင်းနိုင်ပြန်မလာသဖြင့် သူ့အစ်ကို၏ မယားငယ် အစ်မတော်စပ်သော မခိုင်၏ အရက်ဆိုင်ကို ဖြတ်ခနဲ သတိရကာ ထွက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

မခိုင်အရက်ဆိုင်ရောက်တော့ ဆိုင်ထဲတွင် လူရှင်းနေသည်။ ဆိုင်အဝင်ပေါက် ညာဖက်ဘေး စားပွဲခုံပေါ်တွင် သောက်လက်စ အရက်ပုလင်း ၊မြင်းခွာရွက်သုပ် ပန်းကန်၊ ကွမ်းယာထုတ် တစ်ထုတ် ၊ အားကစား ဂျာနယ်တစ်စောင် တို့ကို တွေ့ရသည်။ မင်းနိုင် အိမ်ကထွက်သွားစဉ် လက်ထဲမှာ ဂျာနယ် တစ်စောင် ပါသွားသည်ကို မတင်ရီ သတိရမိသည်။ ထို့ကြောင့် ဂျာနယ်ကို ကောက်ကိုင်ကြည့်လိုက်သည်။ စိုးမောင်ဟု ရေးထိုးထားသည့် သူ့ယောကျ်ား လက်မှတ်ကို တွေ့ရသည်။ သေချာပြီ မင်းနိုင် ဒီဆိုင်ထဲမှာ ရောက်နေပြီ။ သို့သော် လူကို မတွေ့ရ။ ပြီးတော့ မခိုင်၏ အရိပ်အယောင်ကိုလည်း မတွေ့ရ။ မတင်ရီ အပေါ်ထပ် ထပ်ခိုးပေါ်သို့ နားစွင့်ကြည့်သည်။ ထပ်ခိုးပေါ်မှ လှုပ်ရှားသံ သဲ့သဲ့ ကြားနေရသည်။

မတင်ရီလည်း ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ ထပ်ခိုးပေါ်သို့ တိတ်တဆိတ် တက်လာခဲ့သည်။ သေချာသွားပြီ လှေခါးခြေရင်းမှာ မင်းနိုင် ဖိနပ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ခြေသံလုံလုံဖြင့် လှေခါးပေါ် တက်လာလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်း အသံတွေကို ပိုမို ကြားလာရသည်။ အခန်းတံခါးကို ပိတ်ထားသည်။ အခန်းမှာ ထရံကာ ဖြစ်၍ ချောင်းကြည့်စရာ အပေါက်တွေ ရှာရန် မခက်လှ။ မတင်ရီလည်း ခဲတံလုံးလောက်ရှိသော ထရံပေါက်မှ အတွင်းသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြီးက မတင်ရီကို အကြီးအကျယ် တုန်လှုပ်ချောက်ချား သွားစေသည်။ “ အမလေးလေး…..မခိုင်နဲ့ မင်းနိုင်တို့ လိုးနေကြတာပါလား” မတင်ရီ တစ်ယောက် ထရံပေါက်မှ ချောင်းကြည့်ရင်း စိတ်ထဲက ဘုရားတမိသည်။ နို့စို့ ကလေးငယ်က သူတို့နှင့် မလှမ်းမကမ်းမှာ နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်မောကျနေရှာသည်။ မခိုင်က အောက်ကနေ သူမရဲ့ ဒူးနှစ်လုံးကို ထောင်ကာ ပေါင်ကြီးတွေ ဖြဲကားပေးထားရာ မင်းနိုင်က အထက်မှနေ တက်မှောက်ရင်း ဖင်ကြီး ကြွကာ ကြွကာဖြင့် ဆောင့်လိုးနေသည်။

ဆောင့်ချက်တိုင်း ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ ကျောကြီးက သိသာ ထင်ရှားစွာ ရှုံ့ခွက်ဝင်သွားကာ အသားပြင်တွေက လှုပ်ရှားနေသည်။ မုန်ထနေသော ဝက်သိုးကြီး တစ်ကောင်အလား အသဲအသန် အရူးအမူး ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေပါတော့သည်။ မခိုင်ကလည်း အောက်ကနေ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးတွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားလျှက် သူမ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပြီး အားရပါးရ ခံကာနေသည်။ လိုးသူနှင့် ခံသူ အပေးအယူမျှလျှက် လိုးခြင်းအမှု ပြုနေကြသည်မှာ အားရစရာ ကြက်သီးထစရာကြီး ဖြစ်နေပါတော့သည်။ မတင်ရီ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ စစ်ခနဲ ကျင်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး စောက်ဖုတ်ကြီး တစ်အုံလုံး တင်းမာ ခုံးကြွလာသည်။

“ဖွတ်…ပြွတ်….ဖွတ်….ပလွတ်….ဗြစ်…….ပလစ်……….ဖွတ်..အား….အား……အ….အမေ့….အ…..အား…အမလေး..လေး…..အား…အီး…ကောင်းလိုက်တာကွယ်….အ…အမေ့….အား….ရှီး….ကျွတ်..ကျွတ်….အို..အိုး…အိ အ.” မင်းနိုင်က အရှိန်အဟုန် ပြင်းထန်စွာ ဒလစပ် ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေသလို မခိုင်ကလည်း တအီးအီး တအားအားဖြင့် မြည်တမ်းလျက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ကော့ကော့ခံလျှက်နေသည်။ “ မမ…..“ “ ဟင်….” “ ကောင်းလား…..မမ…” “ အမလေး…ကောင်းလိုက်တာ..မောင်ရယ်….ပြောမပြတတ်အောင်ကို ကောင်းတာ….မမဖြင့် ဒီလောက်တောင် လိုးတတ် လိုးနိုင်လိမ့်မယ်လို့ တကယ် မထင်ဘူး…..” မခိုင်စကားဆုံးသည်နှင့် မင်းနိုင်က ဆောင့်သည့် အရှိန်ကို ဗြုန်းခနဲ ရပ်ပစ်လိုက်ပြီး… သူ့ဖင်ကြီးကို ကြွ၍ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှ ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်..။ “ ဟင်…ဒီမှာ တအားကောင်းနေတာ…ဘာ….ဘာ လုပ်တာလဲ….မောင်လေး….ရဲ့….အီး….ဟင့်…ဟင့်…” မခိုင်က ဇောကြွနေသော အသံကြီးဖြင့် ပျာပျာသလဲ မေးသည်။

ပြီးတော့ သူမ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းဖြင့် မင်းနိုင်ခါးကို လှမ်းပြီး ဆွဲချိတ်ထားလိုက်သည်။ မင်းနိုင်က သူ့ကိုယ်ကြီးကို ကုန်းထရင်း“ ခဏလေး ဖယ်ပေးပါ အုံး ….မမရ…ပုံစံ တစ်မျိုး ပြောင်းချင်လို့ပါ”  ဒီတော့မှ မခိုင်က ချိတ်ထားသော ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဖြေပေးလိုက်သည်။ လီးတန်ကြီး ကျွတ်သွားသောအခါ မခိုင်စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးမှာ အနည်းငယ် ပြဲဟလျက် အတွင်းသားနုနုတွေက ရွစိရွစိ လှုပ်လျှက် ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ မင်းနိုင်က ဘေးတွင် ပုံထားသော သူ့ပုဆိုးကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး မခိုင်ကို ကျောပေးကာ မတ်တတ်ရပ်လျှက် လီးတန်ကြီးတွင် စိုရွှဲပေပွနေသော စောက်ရည်တွေကို သုတ်ပစ်လိုက်သည်။ မခိုင် စောစောက တစ်ချီပြီးသွားကြောင်း မင်းနိုင် သိလိုက်သည်။ သူက တစ်ချီမှ မပြီးသေး။ ယခု ပေပွနေသော အရေတွေမှာ မခိုင်စောက်ခေါင်းထဲက ပန်းထွက်ခဲ့သော သုတ်ရေတွေ ဖြစ်သည်။ မင်းနိုင်က မခိုင်ကို ကျောပေးပြီး မတ်တတ် ရပ်နေသဖြင့် ချောင်းကြည့်နေသော မတင်ရီနှင့် လီးတန်ကြီးမှာ ထရံ တစ်ချပ်သာ ခြားသည်။ မင်းနိုင်ပေါင်ကြားက လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးကို နီးနီးကပ်ကပ် မြင်လိုက်ရသောအခါ မတင်ရီ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ ရမက်သွေးတွေမှာ ပူလောင်ပွက်ထ လာတော့သည်။

လီးတန်ကြီးမှာ နည်းတဲ့ဟာကြီး မဟုတ်။ အတုတ်က သူမ လက်တစ်ဆုပ် မမိနိုင်လောက်အောင် ရှိပြီး အရှည်မှာလည်း သူမ လက်တစ်ထွာပင် မကလောက်။ ဒစ်ကြီးကလည်း ပြဲအာလန်ကာ အထက်ကော့ထစ်နေသည်။ ဒစ်ဆံပြဲပြဲကြီးက နီညိုရောင်သန်းကာ တင်းရင်း ဝင်းပြောင်နေသည်။ လီးတန်ကြီးကို ယှက်သန်းထားသော သွေးကြောကြီးတွေက ဖုဖောင်းနေပြီး အကြော အပြိုင်းပြိုင်း ထကာ တောင်မတ်ကော့တက်နေသည်။ မတင်ရီ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားနေသည်။ အသက်ရှူသံတွေလည်း မြန်ဆန်နေသည်။ ဖြစ်နိုင်လျှင် အခန်းထဲ ပြေးဝင်ပြီး မင်းနိုင်လက်ကို ဆွဲကာ အိမ်သို့ ခေါ်သွားလိုက်ပြီး သူမကိုသာ တက်လိုးခိုင်းလိုက်ချင်သည်။ အခုတော့ ထမီကို လှန်ပြီး သူမပေါင်ကြားမှ ဖောင်းကြွရွထနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဝါးနှင့် ဖိပွတ်လိုက်ရပါတော့သည်။ သူမစောက်ဖုတ်ကြီးက မာတင်း ခုံးထနေပြီး စောက်ရေတွေကလည်း ဘုံဘိုင်ခေါင်းမှ ရေကျထားသလို တစက်စက်နှင့် ယိုစီး စိမ့်ထွက်ကျနေသည်။ မင်းနိုင်က မခိုင်ဖက် ပြန်လှည့်သွားရာ မတင်ရီကို ကျောပေးလျှက် အနေအထား ဖြစ်သွားရပြန်သည်။ “ ကဲ….မမ…ထ….” မင်းနိုင်က မတ်တတ်ရပ်ရင်း မခိုင်ထံ သူ့လက်ကို လှမ်းလိုက်သည်။ မခိုင်က မင်းနိုင်လက်ကို လှမ်းဆွဲပြီး ထလိုက်သည်။

နှစ်ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင်မိသော အခါ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တင်းကျစ်နေအောင် ဖက်ထားလိုက်ကြသည်။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့အပ်ကာ စုတ်နမ်းကြသည်။ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေကြသည်မှာ အတော်လေး ကြာသည်။ မင်းနိုင်လက်တွေက မခိုင်၏ ဖင်ဆုံထွားထွားအိအိကြီးကို တအားနဲ့ပင် ဆုပ်ချေပွတ်နယ်နေသလို မခိုင်လက်တွေကလည်း မင်းနိုင်ကျောပြင်ကြီးကို အားမလိုအားမရဖြစ်နေသလို ပွတ်သပ်လိုက် ဆွဲကုတ်လိုက် ရွရွလေး ပွတ်သပ်ပေးလိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ မင်းနိုင်လီးတန် တုတ်တုတ်နွေးနွေးကြီးက မခိုင်၏ မာန်ဖီခုံးထနေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ဖိထောက်ထားသည်။ မင်းနိုင်က သူ့လျှာကို မခိုင်ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ မခိုင်ကလည်း အဆင်သင့်ပင် ခပ်မြှင်းမြှင်းလေး ဆွဲစုပ်ပေးရင်း သူမ၏ လျှာဖြင့် ပြန်လှန် ပွတ်တိုက်ပေးနေသည်။ မင်းနိုင်က နှုတ်ခမ်းချင်း ခွာလိုက်ပြီး… “ မမ…လေးဖက်ထောက် ဖင်ကုန်းပေးနော်….” “ အမလေး…ဘုရား ဘုရား…ဖင်…ဖင်လိုးမလို့လား….ဟင်…….” “ အား..ဟား ဟား…..မဟုတ်ပါဘူး…မမရဲ့…စောက်ဖုတ်ပဲ လိုးမှာပါ…မမကလဲ….” “ သိဘူးလေတော်….စောက်ဖုတ်တောင် ဒီလောက် အီစလံဝေနေအောင် ခံနေရတာ….တော့လီးကြီးနဲ့ ဖင်များ လိုးလိုက်ရင် ကွဲပြဲ စုတ်ပြတ်သွားမှာ ကြောက်လို့ တော်ရေ့….” မခိုင်က မင်းနိုင်အလိုကျ လေးဖက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည်။

တတောင်ဆစ် နှစ်ဖက်က အိပ်ယာပေါ် ထောက်ထားပြီး ခါးလေးကို ညွှတ်လျှက် ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးထားရာ စွင့်ကားလွန်းလှသော ဝိုင်းဝိုင်းအိအိ ဖင်အိုးကြီးနှစ်မွာမှာ မင်းနိုင် ရမက်မီးလျှံကို တဝုန်းဝုန်း တောက်လောင်စေသည်။ မင်းနိုင်က စွင့်စွင့်ကားကား ဝင့်ဝင့်ကြွားကြွား ရှိလွန်းလှသော ဖင်ဆုံကြီးနောက်တွင် ဒူးထောက်လျှက် မုဆိုးထိုင် ထိုင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့လီးတန် တုတ်တုတ်ကြီးကို လက်နှင့် ကိုင်လျက် ပူနွေးနူးညံ့သော စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြီးထဲသို့ တေ့မြှုပ်ထားလိုက်သည်။ “ မမ…“ “ ဟင်….ဘာလဲ….လို့……..” “ မနေ့က ထွက်တာ…၃၅ နော်…….” “ အင်း…..” “ ၃၅ ဆိုတော့ အင်္ဂါ ကြာသာပတေး စ..ဖ..ပေါ့နော်……..” “ ဟုတ်ပါတယ်…လို့ ဆိုနေ…” မခိုင်အသံက ရမက်ဇောတွေ ထန်နေပြီး စိတ်မရှည်တော့ဟန် ပေါ်လွင်နေသည်။ “ အဲဒီ …စဖ ဆိုတာ ဘာလဲ…ဟင်……” “ အဲဒါ….အဲဒါ……သိပလား….အဲဒါ….ဟဲ့…တဏှာရူးလေးရဲ့….“ မခိုင်က ပါးစပ်ကလည်း ပြော သူမ ဖင်ဆုံကြီးကိုလည်း နောက်သို့ ပစ်ပစ်ကော့တွန်းပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ ဒစ်ဆံပြဲပြဲကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းသား နုနုတွေထဲသို့ နစ်ဝင်သွားသည်။ “ အဲဒီ စ ဖ ကို လှန်ထိုးရင် ဘာလဲ ဟင်…မမ…” “ ..ဖွတ်…စွတ် …ပေါ့ဟာ……….ကဲ…ကဲ…..” မခိုင်က ဒေါဖောင်းနေသံနှင့် ပြောရင်း သူမဖင်ဆုံကြီးကို နောက်သို့ ဆတ်ခနဲ ပစ်တွန်းဖိကော့ လိုက်ပြန်သည်။

၇ လက်မခန့် ရှည်သော လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးမှာ ၃ လက်မလောက် နစ်ဝင်သွားပြန်သည်။ “ မောင်လေးတို့ လိုးပြီးရင် အဲဒီ ဂဏန်း ထိုးရအောင် နော်…မမ…..” “ အင်းပါ…ဟဲ့….ဒီမှာ စောက်ဖုတ်ကြီး တစ်ခုလုံး လှိုက်ယားထနေပြီ…ကြာရင် ပွင့်ကန်ထွက်တော့မယ်….အဟင့်ဟင့်..အီး….အိ…အင့်…….” မခိုင်တစ်ယောက် အလိုးခံချင်စိတ်တွေက ငယ်ထိပ်ထိ တက်နေပြီဖြစ်၍ ငိုသံပါကြီးနှင့် ပြောလိုက်သည်။ သည်တော့မှ မင်းနိုင်က မခိုင် ခါးသွယ်သွယ်လေးကို ခပ်တင်းတင်း ဆွဲဖက်ကာ သူ့လီးတန်ကြီးကို အဆုံးတိုင် ဝင်သွားအောင် ဖိသွင်းချလိုက်ပါတော့သည်။“ဗြစ်……ဘွတ်….ပြစ်……..ပလွတ်….ဖွတ်……ဗြိ…….ဗြစ်…..အီး……အိ..အိ….အား……..အင်း…..အမေ့…….အို့…..အ……..အမေ့……အင့်…..ကျွတ်…ကျွတ်…အိုး….” မခိုင်တစ်ယောက် ခေါင်းနှင့် မွေ့ယာခင်း ထိလျှက် ပါးစပ်လေး ပွင့်ဟကာ အားရကျေနပ်စွာ ညီးညူလိုက်ပါတော့သည်။

ထိုအခိုက်မှာပင် မတင်ရီတစ်ယောက် ချောင်းကြည့်နေရာမှ ခြေသံလုံစွာနှင့် ဆုတ်ခွာလာခဲ့ပါသည်။ လက်ထဲမှာ ငွေတစ်သောင်းခွဲ ရှိသည်။ “ ဖွတ်..စွတ်…” တစ်ပေါက်ထဲ အောချလိုက်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အောက်ထပ်ရောက်သောအခါ မတင်ရီ မင်းနိုင်၏ လက်ကျန်အရက်များကို လက်နှစ်လုံးစာလောက် ချန်ခဲ့ပြီး အကုန်မော့သောက်လာခဲ့သည်။ အိမ်ပြန်ပြီး ငွေတစ်သောင်းခွဲ ယူသည်။ ပြီးတော့ လက်ခွဲဒိုင်ထံသွားပြီး ၅၃ တစ်ပေါက်ထဲ ထိုးချလိုက်သည်။ စိတ်ထဲကလည်း ဤအတိုင်း ကြုံးဝါးလိုက်သည်။ “ ပေါက်လိုက်စမ်းဟယ်….ဖွတ် စွပ်….ဖွတ်စွပ်……” မင်းနိုင်ကို စောင့်ရင်း ၄ နာရီခွဲသွားသည်။ မကြာမီ မျက်စောင်းထိုး နှစ်အိမ်ကျော်မှ စက်ချုပ်သမ အုပ်စု၏ ၅၃ တဲ့ဟေ့ ဟူသော အသံကို ကျယ်လောင်စွာ ကြားလိုက်ရသည်။ တဒင်္ဂ အတွင်း မတင်ရီ နှလုံးသွေးတွေ ရပ်တန့်သွားမတတ် ဖြစ်သွားရတော့သည်။

မတင်ရီတစ်ယောက် သနပ်ခါးလိမ်းရင်း နေ့လည်က အကြောင်းကို ပြန်ပြောင်း စဉ်းစားမိရာမှ မင်းနိုင်ကို ခေါ်၍ ငွေသွားထုတ်ရန် အိမ်ပေါ်ထပ်သို့ ထမီရင်လျားကြီးဖြင့် တက်လာခဲ့သည်။ မင်းနိုင်အကြောင်းကို ကောင်းကောင်းကြီး သိခဲ့ပြီမို့ အနာဂတ်အတွက် စီမံကိန်းတွေ ချလျှက်ရှိသည်။ မင်းနိုင်အခန်းနား ရောက်သောအခါ တံခါးစေ့ထားသည်ကို တွေ့ရသည်။ တံခါးက လက်တစ်လုံးခန့် ဟနေသည်။ ထိုဟနေသော နေရာမှ အတွင်းသို့ အသာချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ သဲထိတ်ရင်ဖို မြင်ကွင်းကြီးကို ဒုတိယအကြိမ် မြင်လိုက်ရပြန်သည်။ မင်းနိုင်တစ်ယောက် ခုတင်စောင်းတွင် ခြေတွဲလောင်း ချကာ ပုဆိုးကို ပင့်လှန်လျှက် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲပြီး ဆေးလိမ်းနေသည်။ အခန်းပေါက်ဖက်ကို မျက်နှာမူထားသဖြင့် ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးကို အထင်းသား မြင်နေရသည်။ မင်းနိုင်က ဘယ်ဖက်ဘေးတွင် ချထားသော ဆေးပုလင်းထဲမှ ဆေးစက်များကို ညာဖက်လက်ဖဝါးထဲ ထည့်လိုက်သည်။ ထိုအခိုက်ဝယ် ပေါင်ကြားထဲက လီးတန်ကြီးမှာ အထက်သို့ ကော့ထောင်လျက် တောင်မတ်နေသည်။

သွေးကြောကြီးတွေက ဖုဖောင်းပြီး လီးတန်ကြီးကို ဖုံးအုပ်ထားသော အရေပြားများမှာ အရစ်အရစ်တွေ ထလျှက်ရှိနေသည်။ ဒစ်ဆံပြဲပြဲကြီးက နီညိုရောင်သမ်းနေပြီး ဆေးဆီလိမ်းထားသဖြင့် ဝင်းပြောင်တင်းကားနေသည်။ မြင်ရုံနှင့် တုတ်ခိုင်မာကျောမည့် လီးတန်ကြီးမှန်း မတင်ရီ အကဲခတ်မိသည်။ လီးတန် အတုတ်မှာ ၄ လက်မခန့်ရှိပြီး အရှည်က ၇ လက်မခန့် ရှိရာ အလွန်ရှားပါးသော စံချိန်မီ လီးကြီး ဖြစ်နေပါတော့သည်။ လီးတန်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း မတင်ရီ စိတ်တွေ ထကြွလာသည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှလည်း လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားကြွလာသည်။ ဟိုနေရာ ဒီနေရာက ဒိတ်ခနဲ ဒိတ်ခနဲ လှုပ်လှုပ်သွားသည်။ မင်းနိုင်က ညာလက်ဖဝါးထဲရှိ ဆေးဆီများဖြင့် တောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးကို နှံ့စပ်အောင် သုတ်လိမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် အထက်သို့ ကော့ထောင်နေသော လီးတန်ကြီးကို အောက်သို့ ဖိဖိဆွဲချသည်။ ထိုသို့ ဆွဲချလိုက်တိုင်း ဒစ်ဆံပြဲပြဲကြီးမှာ တင်းခနဲ တင်းခနဲ အစ်အစ်ထွက်သွားသည်။ မတင်ရီ စောက်ခေါင်းထဲ ကျင်ခနဲ စစ်ခနဲ ဖြစ်သွားရပြီး စောက်ရေတွေ စိမ့်ထွက်ယိုစီးကျလာတော့သည်။ ထမီကို မ လှန်လိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲ လက်ခလယ်သွင်းကာ ထိုးဆွမွေနှောက်လိုက်သည်။ မင်းနိုင်က လီးတန်ကြီးကို လက်ဖဝါးနှင့် လိမ်ပြီး ဆွဲဆွဲဆန့်သည်။ ပြီးတော့ ဂွင်းတိုက်သလို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ပေးပြန်သည်။

ဒီမျှ အဖိုးတန် အမျိုးမှန်သော လီးတန်ကြီးကို မခိုင်ဆိုတဲ့ ကောင်မနှင့် မပတ်သက်စေချင်တော့။ ခံချင်းခံ သူမသာ အားရအောင် ခံမည်။ မင်းနိုင်သည် သူမယောက်ျား ကိုစိုးမောင်၏ ညီအရင်းခေါက်ခေါက် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမသာလျှင် ပိုင်ဆိုင်ထိုက်သည်ဟု ယတိပြတ် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ မတင်ရီက အခန်းတံခါးကို အသာဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။ အသံကြားသဖြင့် ဗြုန်းခနဲ ကြည့်လိုက်ရာ အခန်းထဲ ဝင်လာသော မတင်ရီကို တွေ့လိုက်ရသည်။ တဒင်္ဂအတွင်း မင်းနိုင် တစ်ယောက် ဖွတ်မေ့ ပုတတ်မေ့ မေ့သွားရသည်။ မတင်ရီက အခန်းတံခါးကို ဂျက်ထိုးပိတ်လိုက်ပြီး မင်းနိုင်ဆီသို့ တရွေ့ရွေ့ လျှောက်လာသည်။ မင်းနိုင်ကလည်း လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း ကြောင်ကြည့်နေသည်။ ပြီးတော့ မှ ဗြုန်းခနဲ ပုဆိုးဖြင့် ဖုံးလိုက်သည်။ မတင်ရီက ပလပ်စတစ်ခုံတစ်ခုံကို ဆွဲယူပြီး မင်းနိုင်နှင့် တစ်ပေခန့်အကွာတွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လိုက်သည်။

“မင်း….ဒါဘာလုပ်နေတာလဲ……..ဟင်…” “ ဟို..ဟို….ဆေး….ဆေး လိမ်းနေတာပါ…မမ……” “ ဘာဖြစ်လို့လဲ…..” “ ဆီး……..ဆီး အောင့်နေလို့ပါ……” “ ဟွန်း….တဏှာရူးလေး….မသိရင်ခက်မယ်….ဟိုကောင်မ မခိုင်ကို လိုးဖို့ မဟုတ်လား…” “ ဗျာ…..” မင်းနိုင် မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူးဖြင့် ဗျာ ခနဲ အာမေဋိတ်သံကြီး ထွက်သွားသည်။ “ အခုမှ ဗျာ မနေနဲ့…၊ ဟေ့ကောင်…..နင်နဲ့ မိခိုင်နဲ့ လိုးနေကြတာ ငါ့မျက်စိနဲ့ တပ်အပ် တွေ့ခဲ့ရတာ….သိရဲ့လား…..ဟင်း” “ဟို…..ဟို….ဘယ်….ဘယ်တုန်းက..လဲ…မမ..” “ နေ့လည်တုန်းကလေ…..မိခိုင်အရက်ဆိုင် ထပ်ခိုးပေါ်မှာ..နင်တို့နှစ်ယောက် လိုးနေကြတာ…ဟောဒီ မျက်စိကြီးနဲ့ တပ်အပ်မြင်ခဲ့တာ….သိပလား…” မတင်ရီက သူမမျက်စိကို လက်ညှိုးနဲ့ နောက်ပြန်ထိုးပြရင်း ကြိမ်းသည်။ ထို့နောက် စကားဆက်ပြန်သည်..။ “ ဒီကဖြင့် မလာ.မလာ နဲ့ စိတ်ပူနေလိုက်ရတာ၊ မနေနိုင်တော့လို့ လိုက်ရှာတော့ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ…ဒင်းတို့နှစ်ယောက်ကို ပင်ပင်းတိုးတော့တာပဲ….အစ်ကိုဖြစ်သူက ဂြိုဟ်မွေရုံ မကဘူး၊ ညီကိုပါ …အလွတ်မပေးပဲ ဂြိုဟ်မွေတဲ့ ကောင်မ….” “ ဟို…….ဟို….အစ်ကိုကြီးနဲ့ မခိုင်နဲ့က ဖြစ်နေကြတာလား….မမ…….” “ အေး….ဒီကောင်မ နဲ့ ဖြစ်မဖြစ်တော့ မသိဘူး၊ သူ့ညီမအရင်း သီတာဝင်းကတော့ နင့်အစ်ကိုရဲ့ မယားငယ် ဖြစ်နေပြီ။

ဒီည ပြန်မလာတာက အဲဒီ မယားငယ်မဆီ သွားအိပ်တာလေ၊ တစ်ပတ်ကို ၃ ရက်လောက်က အဲဒီ မယားငယ်မဆီ သွားနေရတာလေ.” “ ဟုတ်ကော ….ဟုတ်ရဲ့လား….မမရာ….အစ်ကိုကြီးက လူးအေး လူမှန်ပါ” “ဟား…ဟား…..ရီစရာကောင်းလိုက်တာ…လူအေး လူမှန်တဲ့…ဟာ ဟ….အဲဒီ မယားငယ်နဲ့ ရှင့်အစ်ကိုကြီးနဲ့ ညားနေတာ…ကလေးတောင် မကြာခင် မွေးတော့မှာ…သိရဲ့လား……ဟွန်း…..” “ ဟုတ်ရဲ့လား…မမရာ……..” “ ငါ…နင့်ကို လက်တွေ့ပြရမလားဟင်…မင်းနိုင်……” မတင်ရီအသံထဲမှာ နာကျည်းဝမ်းနည်းသံတွေ အပြည့်ပါနေသည်။ ထမီရင်လျားအတွင်းမှ မို့မောက် တင်းအယ် ဖောင်းကားနေသော နို့အုံကြီးနှစ်မွာက ဒေါသကြောင့်လား ရမက်ကြောင့်လားမသိ..သိသာထင်ရှားစွာ နိမ့်ချီမြင့်ချီ လှုပ်နေသည်။ “ မိန်းမ လိုးစရာ…ဒီလောက်တောင် ရှားရသလား…ဟယ်……ဒီကောင်မကိုမှ သွားလိုးရတယ်…လို့….နှာဗူးလေး…ရဲ့….” “ ဟို…ဟို…မထင်…မထင်မှတ်ပဲ…ဖြစ်သွားတာပါ…မမရယ်…..တကယ်…တကယ်ပြောတာပါ…” “ အဲဒီ ကောင်မက …ငါ့ထက် အပြန်တစ်ရာ သာနေလို့လား..ဟင်…..မင်းနိုင်….” မတင်ရီက ပြောပြောဆိုဆို ရင်လျားထားသော ထမီကို ဖြေချလိုက်သည်။

ဝင်းဝင်းမွတ်မွတ် နုနုထွတ်ထွတ် တင်းရင်ပြည့်ဖြိုးလှသော နို့အုံလှလှကြီး နှစ်မွာက ဘွားခနဲ ပေါ်လာသည်။ လှလိုက်သည့် ရင်သားနှစ်မွာ။ ပြည့်တင်းဝင်းမွတ်နေသည်။ ဖြူဝင်းနေသော နို့အုံတဝိုက်တွင် သွေးကြောစိမ်းစိမ်းကြီးတွေက ယှက်ဖြာနေကြသည်..။ လုံးဝန်းမို့မောက်ပြီး အထက်သို့ ကော့ချွန်နေသည်..။ နို့စို့ကလေးငယ် ရှိသောကြောင့်သာ မခိုင်နို့အုံကြီးက တင်းနေပုံရသည်..။ ကလေးငယ် မရှိသော မတင်ရီ နို့အုံကြီးက မခိုင် နို့ထက်ပင် ပြည့်တင်းဝင်းမှဲ့နေပါတော့သည်..။ မင်းနိုင်က မတင်ရီ၏ လှပပြည့်ဖြိုးသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ရမက်မျက်လုံးတို့ဖြင့် စိမ်းစိမ်းကြီး ကြည့်ရင်း …ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်ကာ အာခေါင်တွေ ခြောက်လာသည်..။ “ဒါက…နို့….ဟောဒီမယ်…စောက်ဖုတ် ကိုကြည့်အုံး….နင့်ဟာမထက် …သာပါတယ်…နော်….မအေလိုးလေး……..ရဲ့……” မတင်ရီက ပလပ်စတစ် ခုံပေါ်ထိုင်နေရာမှ မတ်တတ် ထရပ်လိုက်ပြီး ထမီကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်သည်..။ ပြီးတော့ ပြန်ထိုင်လိုက်သည်..။ ပေါင်တံဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးတွေကို အနည်းငယ် ဖြဲကာ သူမပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ရှေ့သို့ ကော့ပြလိုက်သည်..။ ဆီးခုံ ဝင်းဝင်းကြီးအောက်ရှိ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးမှာ အလွန်တင့်တယ်လှပနေသည်..။ စောက်မွေးဟူ၍ တစ်ပင်မျှပင် မရှိပဲ ရှင်းပြောင် ဝင်းစက်နေသည်..။ အငုတ်ပါ မရှိသည်မို့ စောက်မွေးတွေက လုံးလုံးမပေါက်တာပဲလား ၊ နွုတ်ပစ်တာပဲလားတော့ မသိ။

ကြည့်နေရင်း မင်းနိုင် သရေများပင် ထွက်ကျလာမတတ်၊ ဂလုခနဲ တံတွေးမျိုချပစ်လိုက်ရသည်။ ထူထဲသော နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်မွာက သပြေညိုရောင် သမ်းနေသည်။ ကျန်စောက်ဖုတ်အုံတပြင်လုံးမှာမူ ဆီသုတ်ထားသလား ထင်မှတ်ရလောက်အောင် ဝင်းဝါ အိစက် ပြောင်လက်နေပါသည်။ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးမှာ သန့်ရှင်းလတ်ဆတ်လွန်းလှသည်..။ “ ကဲ…..ဘယ့်နှယ်လဲ….နင့်ဟာမ စောက်ဖုတ်နဲ့ ငါ့စောက်ဖုတ်…ဘယ်ဟာက ပိုလှသလဲ…ပြောလေ….” “ မမ…မမစောက်ဖုတ်က ပိုလှတယ်..ဗျ….အဟီး…..” “ ဘာ…ဟီးဟီးလဲ….ဒါနဲ့များ မမေးမစမ်း…ဟိုဟာမကို သွားလိုးရတယ်လို့….ပြောလိုက်ရရင်…မကောင်းပဲ ရှိတော့မယ်…“ “ ကြောက်လို့….” “ ဘာကြောက်တာလဲ…..ဟိုဟာမကိုတော့ မကြောက်ဖူးလား….နင့်ကို ဖမ်းထားမှာ…သိရဲ့လား…….ကဲ…ကြိုက်ရဲ့လား…..မမ စောက်ဖုတ်ကို……..” “ အဟီး….ကြိုက်တယ်…..“ “ ဒါတောင် …နင်က ဒီစောက်ဖုတ်ကို မလိုးပဲ…ဟိုဟာမ စောက်ဖုတ်ကို ဘာကြောင့် စည်းကျော်ပြီး လိုးရတာလဲ…ဟင်….” “ ဟို…ဟို…အစ်ကို့ မိန်းမမို့…ကြောက်လို့…မမရဲ့…“ “ နင့်အစ်ကိုက ငါ့ကိုပစ်ပြီး…မယားငယ် ယူထားတာလေ…အဲဒါ ..တရားသလား…..” “ ဟင့်အင်း….မတရားပါဘူး…မမ……” “ နင်ကရော…အခု…ငါ့ကို မချစ်နိုင်ဘူးလား……”

“ ချစ်….ချစ်ပါတယ်…..မမ…ဒါပေမယ့်..အစ်ကို့မိန်းမဆိုတော့…..ကြောက်တယ်….ဗျ…” “ ချစ်ရင် မကြောက်နဲ့….ကြောက်ရင်..မချစ်နဲ့…သေနာလေးရဲ့……” မင်းနိုင်ကို ..ကိုစိုးမောင် ညီမဟုတ်လားဟု မခိုင်က မေးပုံနှင့် သူ့အရက်ပုလင်းထဲက အရက်များ ဖင်ကပ်မျှသာ ကျန်ရစ်ခဲ့ပုံကို အခုမှ မင်းနိုင် သဘောပေါက်သွားလေသည်..။ သူ့အစ်ကိုမိန်းမ မတင်ရီကိုလည်း အရမ်းသနားသွားသည်..။ မတင်ရီ၏ အချစ်ကွက်လပ်ကို တာဝန်ကျေအောင် ဖြည့်ဆီးပေးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်ပါသည်..။ ခုတင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး မတင်ရီ လက်မောင်းအိအိကြီးများကို ပွေ့ကိုင်လိုက်ပြီး ဆွဲယူလိုုက်သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားသောအခါ သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ မတင်ရီက လက်နှစ်ဖက်ဆန့်တန်းပြီး မင်းနိုင်လည်ပင်းကို တင်းတင်း သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ မင်းနိုင်လက်နှစ်ဖက်ကလည်း မတင်ရီ၏ ခါးလေးကို သိုင်းဖက်ဆွဲညှစ်လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား နှုတ်ခမ်းချင်း ထိကပ်သွားသည်။

မွတ်သိပ်ပြင်းပြစွာ နွုတ်ခမ်းချင်း စုပ်ကြသည်..။ နွုတ်ခမ်းစုပ်နေရင်းကပင် မင်းနိုင်လက်တွေက မတင်ရီ၏ ပြည့်ဖြိုးထွားကားလှသော ဖင်သားဆိုင်တင်းတင်းအိအိကြီးကို အထပ်ထပ်အခါခါ ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေပေးနေသည်.။ ပူနွေးမာကျောသော လီးတန်ကြီးက ဖောင်းတင်းဝင်းအိနေသော ဆီးခုံမို့မို့ကြီးကို ဖိထောက်ထားသည်..။ နှစ်ယောက်စလုံး ရမ္မက်သွေးတွေ ဆူပွက်ထလာနေသည်..။ ရင်ခုန်သံတွေ မြန်လာသည်..။ အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းထန်လာသည်..။ မတင်ရီလက်တွေက မင်းနိုင် လီးတန်နွေးနွေးကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ပွတ်ဆွပေးနေသလို မင်းနိုင်လက်တွေကလည်း မတင်ရီ ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းအိအိကြီးကို ဖိပွတ်ကုတ်ဆွပေးနေသည်..။ ထို့နောက် စောက်ခေါင်းအတွင်း လက်ညိုးကို ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ဝေ့ကာဝိုက်ကာ မွှေဆွသွင်းနှုတ်ပေးနေပြန်သည်။ “ ပြွတ်….ပြွတ်…..ပလပ်……ပျစ်……..ပြွတ်….” စောက်ရေတွေက စိုရွဲအိုင်ထွန်းနေပြီမို့ မွေဆွသွင်းနှူတ် လုပ်ပေးတိုင်း တပြွတ်ပြွတ်..အသံတွေက ထွက်ပေါ်နေသည်..။

“ဟင်း” မတင်ရီ သက်ပြင်းရှည်ကြီး တစ်ချက်ချလိုက်ရင်း….. “ မောင်…..မောင်လေးရယ်….မ…မနေနိုင်တော့ဘူးကွယ်….လုပ်…….လုပ်ပါတော့်နော်……” မင်းနိုင်က မတင်ရီကိုယ်ကို ညင်သာစွာ တစ်ပတ်လှည့်လိုက်ပြီး ခုတင်စောင်းပေါ် ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်..။ ပြီး ခုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် လှဲသိပ်ပေးလိုက်သည်..။ ဖြူဖွေးတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ချောင်းက အောက်သို့ တွဲလောင်းကျနေပြီး ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးမှာ အထက်သို့ ပြူးပြူးကြီး ကန်ထွက်လာသည်..။ မင်းနိုင်က ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အနည်းငယ် ဖြဲပေးလိုက်ရာ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးမှာ အနည်းငယ် ပြဲဟလာသည်။ နုထွေးနီမြန်းသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက တလှုပ်လှုပ်တရွရွဖြစ်ကာ စောက်ရေကြည်တို့ဖြင့် ဝင်းလက်နေသည်..။ မင်းနိုင်က ပြဲဟနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ သူ့ဒစ်ဆံပြဲပြဲကြီးကို ဖိနှစ်သွင်းထည့်လိုက်သည်။ နွေးထွေးအီဆိမ့်သော ကာမအရသာကို ထိထိမိမိ ခံစားလိုက်ရသည်..။ တဖြည်းဖြည်းချင်း လီးတန်ကြီးက စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲသို့ တစ်ရစ်ချင်း တိုးဝင်လာသည်..။

သံမဏိချောင်းကြီးကဲ့သို့ မာကျောတုတ်ခိုင်သော လီးတန်ကြီးက ကျပ်ကျပ်တည်းတည်း တိုးဝင်လာသည်ကို မတင်ရီတစ်ယောက် မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ အံကိုကြိတ်ပြီး အားရကျေနပ်စွာ ခံယူနေပါသည်..။ နာကျင်သလောက် ကောင်း ၊ ကောင်းသလောက် ရမ္မက်ဇောတွေကြွနေသော ကာမရသ သဘောမှာ ရှုပ်ထွေးနက်ရှိုင်းလွန်းလှသည်..။ လီးတန်ကြီးကို ဖုံးအုပ်ထားသော အရေပြား အရစ်အရစ်တွေက မတင်ရီ၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေကို ပွတ်တိုက်တိုးဝင်လာခြင်းဖြစ်ရာ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောတွေမှာ တဖြင်းဖြင်း လှုပ်ခတ်တုန်ခါသွားသည်။ လီးတန်ကြီးက ကြီးမားတုတ်ခိုင်လွန်းသဖြင့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်လွှမှာ အတွင်းသို့ ချိုင့်ဝင်နေပြီး ကျန်စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး တင်းရင်း ဖောင်းကားနေသည်။ မင်းနိုင်က အဆုံးထိ နစ်ဝင်သွားသော လီးတန်ကြီးကို တဖြည်းဖြည်း ပြန်နှုတ်သည်။ “ဗျစ်……ဗျစ်……ဖွတ်…….ဗျစ်….ပလစ်……ဖွတ်……ဗျစ်……ဗျစ်….” ဒစ်ဆံပြဲပြဲကြီး ပေါ်လုပေါ်ခင်ရောက်မှ ရပ်လိုက်သည်..။ စောက်ရေတို့ဖြင့် သုတ်လူးထားသဖြင့် လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးမှာ အရောင်တလက်လက် ထွက်နေပါတော့သည်။

စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများနှင့် အုံကြီးတစ်ခုလုံးမှာလည်း လီးတန်ကြီးနှင့် အတူ ကြွတက်လာသည်။ ဤကဲ့သို့ အသွင်းအနှုတ် လေးငါးခါလောက်ပြုလုပ်ပြီးသောအခါ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဝင်းဝါတင်းမို့နေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုတ်ချေပွတ်ဆွနေပြန်သည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတန်မြှုပ်ပြီး နို့အုံကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုတ်ချေခံရသောအခါ စောက်ဖုတ်အုံကြီး တစ်ခုလုံး တင်းမာခုံးထလာသည်။ လှိုက်ခနဲ လှိုက်ခနဲ ယားကြွလာသည်..။ “ရှီး…..အီး….ကျျွတ်ကျွတ်….ကောင်းလိုက်တာ….မောင်လေးရယ်…မမတစ်သက် ဒီလောက်ကောင်းတဲ့အရသာမျိုး တစ်ခါမှ မခံစားခဲ့ရပါဘူးကွယ်….၊ မမကို ပစ်မထားပါနဲ့နော်….မင်းအစ်ကိုက ရက်စက်သလောက် မင်းက မမကို သနားကြင်နာပါနော်…မောင်လေး…နော်……” “ စိတ်ချပါ…မမရာ…၊ ကျနော်လဲ မမကို ကြိတ်ပြီး စိတ်ဝင်စားနေတာကြာပါပြီ…..ဒါပေမယ့် အစ်ကို့ မယားဆိုတော့ အရာရာ ငဲ့ကွက်ပြီး မြိုသိပ်နေရတာပါ……” မင်းနိုင်က သူ့စကားဆုံးသည်နှင့် လီးအသွင်းအနှုတ်ကို ခပ်သွက်သွက်လေး ပြုလုပ်ပါတော့သည်..။

“ ဖွတ်……ဖွတ်…..ဖွတ်…….ပြွတ်…..ပလွတ်….” “ ကျစ်….အ…..ရှီး….အား…….ရှီး…….ကျွတ်..ကျွတ်……..” “ ဖပ်..ဖွတ်…….ပြွတ်…..ပလွတ်……..ဗြစ်……..ဗြီ……..ဘွတ်……” “ အမေ့…….အီး….ရှီး…..ကျွတ် ကျွတ်………အား …..အင့်…..အင့်….အမေ့……..အား……….ရှီး…အမလေး……ကောင်းလိုက်တာကွယ်……မောင်လေးရယ်…….အ……..အင့်….အီး……အမေ့…….” ဆောင့်ချက်တွေက တဖြည်းဖြည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်သွက်သွက် အသွင်ဆောင်လာသည်။ စံချိန်မှီ ဆေးဆီအစွမ်းနှင့် စောက်ဖုတ်အငွေ့ဓါတ်၏ အစွမ်းကြောင့် လီးတန်ကြီး၏ တုတ်ခိုင်မာကျောမှုမှာ အံ့မခန်း အဆင့်သို့ ရောက်ရှိလာသည်။ “ဖွတ်……ဖွတ်…..ဖပ်..ပြွတ်” “အား……အ..အ………အင့်…….အ……အား…အမေ့…အင့်…….အင့်…..အမေ့…” မတင်ရီ တစ်ယောက် လည်ပင်းကြောကြီးတွေ ထောင်ကာ ညီးညူစုပ်သပ်လျှက်ရှိသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း လူးကာ လှုပ်ရမ်းနေသည်။ “မမ……” “ ဘာ….ဘာလဲ ..ဟင်….” “ နာလို့လား….ဟင်…..” “ ဟင့်အင်း….ကောင်း………ကောင်းလွန်းလို့……..အမေ့…ကျွတ်………အင့်……..အင့်.. ..အား…..အီး…အမေ့…” မတင်ရီက သူမဖင်ဆုံကြီးကို ကြွကြွပြီး ကော့ကော့ခံပေးချင်သော်လည်း ပေါင်နှစ်ချောင်းမှာ တွဲလောင်းကြီး ချထားရသဖြင့် စိတ်ကြိုက် လွုပ်ရှားခွင့် မသာပဲ ဖြစ်နေသည်။

မင်းနိုင်က ဒလစပ်ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေတာကိုပင် တွန့်လိမ် ကော့ပျံရင်း ခံစားနေရသည်။ လီးတန်ကြီးကလည်း အပေါ်ကို ကော့လန်နေသဖြင့် ဂျီစပေါ့ဆိုသော နေရာကို လီးကြီးထိုးဝင်လာတိုင်း ထိမိသွားသည်။ သူ့ကိုယ်နှိုက်ကလည်း စိတ်ရှိလက်ရှိ ကော့ကော့ပေးပြီး ခံပစ်လိုက်ချင်သည်။ စကောဝိုင်း၍ ညှစ်ညှစ် ခံလိုက်ချင်သည်။ ဒါကြောင့် ဘယ်လိုမှ မအောင့်နိုင်တော့သည့်အဆုံး….. “ မောင်………မောင်လေး….” တိုးညှင်းသော အသံလေးဖြင့် ခေါ်လိုက်သည်။ မင်းနိုင်က မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်လိုးနေရာမှ…. “ ဗျာ….ဘာလဲ…..မမ…….” “ ဟို….မမ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ခုတင်ပေါ် တင်ပေးကွာ….မမဘက်က အားရပါးရ လှုပ်ရှားလို့ မရဘူး….ဖြစ်နေတယ်….မမကလဲ မောင်လေးကို အောက်က ကော့ပေးချင်လို့….” “ အော်…….အင်း အင်း….တင်လေ…..” မင်းနိုင်က နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အခြေမှ ဆုပ်ကိုင်ထားသော သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို လွတ်လိုက်ပြီး ကိုယ်ကိုကုန်း၍ တွဲလောင်းကျနေသော ခြေနှစ်ချောင်းကို ဒူးကောက်ကွေးဆီမှ ဆွဲမလိုက်ကာ ခုတင်ပေါ်တင်ပြီး ဆွဲထောင်လိုက်သည်..။

ထိုအခိုက်မှာ သူ့လီးတန်ကြီးမှာ ပလွတ်ခနဲ ကျွတ်ထွက်သွားသည်..။ ဖင်ဆုံကြီးကို ခုတင်စောင်းတွင် အံကျတင်ထားပြီး ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီး နှစ်ချောင်းကို ရင်ဘတ်ဆီအထိ တွန်းကပ်ဖိချလိုက်သည်..။ ထိုအခါ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အစွမ်းကုန် ပြူးအာထွက်လာတော့သည်.။ ကြီးမားသော လီးတန်ကြီး၏ အသွင်းအနှုတ်ကြောင့် နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးနှစ်လွာမှာ ဘေးသို့ အနည်းငယ် လန်ထွက်နေသည်..။ စောက်မွေးတစ်ပင်မှ မရှိသဖြင့် ပြဲအာဖောင်းအစ်လျှက် ရှိနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ မင်းနိုင် ရမက်ဇောကို ထန်သထက် ထန် ၊ ကန်သထက်ကန် လာစေသည်..။ ဝက်မစောက်ဖုတ်နံ့ကို ရထားသော ဝက်သိုးကြီးကဲ့သို့ တရှူးရှူး တရှဲရှဲ ဂဏာမငြိမ် ဖြစ်နေပါတော့သည်..။ ထို့ကြောင့် ကော့ထောင်နေသော လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့် ဖိနှိပ်၍ စောက်ဖုတ်အဝထဲသို့ တရှိန်ထိုး ဖိသွင်းဆောင့်ချလိုက်သည်..။

“ဗျစ်…..ဗျစ်….ဖွတ်……ပြွတ်….ဖွတ်…..ပျစ်……..ဖွတ်……ရှီး……အီး…ကျွတ်..ကျွတ်….အားလားလား…..အ..အီး…….” ဤမျှ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးတန်ကြီးဖြင့် နွားသိုးကြိုးပြတ် တရှိန်ထိုး ဆောင့်သွင်းလိုက်သောအခါ မတင်ရီတစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါ အီဆောင့် သွားရသည်..။ ရမ္မက်ဇောတွေ အကြီးအကျယ် ထကြွနေသော အချိန်အခိုက်မို့သာ ခံနိုင်ရည်ရှိနေခြင်း ဖြစ်သည်..။ သာမန်အချိန်ဆို ဤပုံစံမျိုးဖြင့်သာ ဆောင့်လိုးလိုက်ပါက မေ့မျောသွားနိုင်လောက်သည်..။ မတင်ရီ၏ နို့အုံကြီးမှာ စောစောကထက် ပို၍ ဖောင်းတင်းလာပြီး နို့သီးခေါင်းနှင့် ၎င်းတဝိုက်ရှိ အညိုဝိုင်းလေးမှာ စူဖောင်းတင်းပြောင်နေသည်..။ စောက်ခေါင်းထဲမှာလည်း အကြီးအကျယ် လှိုက်လှိုက်ထကာ ယားလွန်းလှသည်..။ မင်းနိုင်က အဆုံးထိ မြုပ်ဝင်နေသော လီးတန်ကြီးကို တဝက်ကျော်ကျော် ပြန်ထုတ်ပြီး အဆုံးထိ မသွင်းပဲ ခပ်သွက်သွက်လေး အသွင်းအနှုတ် လုပ်ပေးလိုက်သည်..။ “ ဖွတ်…..စွပ်……ဖွတ်….ပွတ်…….ပြွတ်……ဖျစ်…ဗျစ်……..ပလွတ်….” “ အ…အ………အင့်…အမေ့…….အိ….အင့်…..” မတင်ရီက ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို ကော့ကော့ပေးရင်း ညှစ်ညှစ်ခံသည်။

နှစ်ယောက်စလုံး ကာမအရသာထူးကြီးကို ခေါင်ခိုက်သည်အထိ အပြည့်အဝ ခံစားနေရသည်..။ မင်းနိုင် အခုမှ သတိထားမိသည်..။ မတင်ရီ စောက်ဖုတ်က မခိုင်စောက်ဖုတ်ထက် အတွင်းသား ပိုထူသည်..။ ထို့ကြောင့် လိုးရသည်မှာ ပိုပြီး စီးစီးပိုင်ပိုင် ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ် ရှိသည်..။ ပြီးတော့ အတွင်းညှစ်အားကလည်း သန်မာလွန်းလှသည်..။ အပင့်အကော့ အဝေ့အဝိုက် တွေကလည်း စုံသည်..။ စောက်ဖုတ်အတွေ့က ထူးခြားလှသဖြင့် မင်းနိုင်တစ်ယောက် မူးမေ့မတတ်ပင် ဖြစ်လို့နေသည်..။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ညှစ်အားကောင်းလွန်းလှသဖြင့် မင်းနိုင်လီးတန်ကြီးမှာ ကျဉ်ဆိမ့်အီကောင်းကြီး ဖြစ်နေသည်..။ ဤမျှ လိုးလို့ကောင်းလှသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပစ်၍ စောက်ဖုတ်အသစ်ရှာသော သူ့အစ်ကိုကို အံ့သြမိသည်..။ “ မမ….” “ ဟင်…….” မတင်ရီက အောက်မှ ပင့်ပင့် ပြီး ကော့ခံနေရင်း တိုးညှင်းသော လေသံဖြင့် ထူးသည်..။

“ ကိုကို့….လီးက ကျနော့်ထက် ကြီးလား…….” “ ဟင့်အင်း……….မင့်တဝက်တောင် မရှိဘူး…..အင့်….အမေ့…..အ….” မင်းနိုင်က အားရပါးရ ပစ်ဆောင့်လိုက်ရာ စကားအဆုံး အင့်ခနဲ ဖြစ်သွားရှာသည်..။ “ ဖွတ်…ပြွတ်…..ဗြစ်……..ပလွတ်…….အမလေး….အမေ့…….အင့်…..အား…အီး…ရှီး. ..အ……….အား…….ကျွတ်.ကျွတ်…..အင့်…….” မတင်ရီတစ်ယောက် သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ရင်း ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ တုန်လှုပ်ကာ စောက်ရေပူတွေ ပန်းထွက်ကုန်သည်..။ “ အား……အမေ့……..အီး….ကောင်း….ကောင်း………အ….အ..မမ..ပြီး.ပြီ…..မောင်ရဲ့…အား…ကောင်း……လိုက်တာ……….မောင်ရဲ့………” မတင်ရီတစ်ယောက် ကွေးကောက်တွန့်လိမ်ကာ ပြီးဆုံးသွားသော်လည်း မင်းနိုင်က မပြီးသေး…။ အရှိန်နှင့် ဆောင့်ကောင်းနေဆဲ…။ စောက်ရေထွက်နေစဉ် အဆက်မပြတ် ဆောင့်အလိုးခံရသည်မှာ အကောင်းတကာ့ အကောင်းဆုံး ဖြစ်သောကာမအရသာကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်..။ ထိုစွမ်းဆောင်ရည်က မိန်းမတွေကို အသည်းအသန် စွဲလန်းစေသည်..။ ထိုလီးမျိုးကို တစ်သက်မမေ့နိုင် ဖြစ်သွားကြတတ်သည်..။ အချက် ရှစ်ဆယ်ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း မနားတမ်း ဆောင့်ပြီးသောအခါ မင်းနိုင်လချောင်းကြီးထဲမှာ ကျင်ခနဲကျင်ခနဲ စိမ့်တက်လာသည်..။ လချောင်းကြီးတစ်ခုလုံး ပူရှိန်းယားကြွ သွားပြီး အရှိန်နှင့် ဆောင့်တွန်းခံလိုက်ရသလို တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ခါသွားပြီး သုတ်ရေပူတွေ ဒလဟော ပန်းထွက်ကုန်ပါတော့သည်..။

မင်းနိုင်ခန္ဓာကိုယ်က မတင်ရီ ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်သို့ မှောက်ကျသွားသည်..။ မတင်ရီက မင်းနိုင်ကျောပြင်ကြီးကို နှစ်သက်ကျေနပ်စွာ သိုင်းဖက်ထားရင်း ကာမရေစီးကြောင်းတွင် ဆက်လက် မျောပါသွားသည်..။ လီးရော စောက်ဖုတ်ပါ ဒိတ်ခနဲ ဒိတ်ခနဲ လှုပ်နေသည်..။ “ မောင်လေး…..” “ ဗျာ……မမ…….” “ ဒီနေ့ …မမ နှစ်လုံး တစ်သောင်းခွဲဖိုး ပေါက်တယ်……..” “ ဟာ…..တကယ်လား….မမ” “ တကယ်…ပေါ့ လို့…….” “ ဘယ်က ဂဏန်း ရတာလဲ…ဟင် မမ…” မင်းနိုင်က တကယ့်ကို အားရဝမ်းသာစွာဖြင့် မေးလိုက်သည်..။ “ စောက်ဖုတ်ကို လှန်ထိုးရင် ဘယ်လို အသံထွက်လဲ….ဟင်…မောင်လေး……” “ ဖွတ်…စွပ် လို့ထွက်တာပေါ့…မမရ..” “ အေး….မမလဲ…အဲဒီ ဖွတ် စွပ် ကိုထိုးတာ….အဲဒီ ဂဏန်း ထိုးချင်လွန်းလို့ ကောင်လေး တစ်ယောက်နဲ့ ကောင်မတကောင် လိုးနေတာကိုတောင် ပြီးအောင် မကြည့်နိုင်ဘူးလေ…..အဟင်း…ဟင်း…..” “ ကြည့်စရာ မလိုပါဘူး….မမရာ…အဲဒီကောင်လေးကို မမပိုင်သွားပါပြီ…….” “ ဟင်……တကယ်……” “ တကယ်ပေါ့….မမရ…” မတင်ရီက မင်းနိုင်ပါးကို ရှူးခနဲရှူးခနဲ နမ်းပစ်လိုက်ပါတော့သည်။ အားရအောင် နမ်းပြီးသောအခါ ….. “ ကဲ ကဲ…မောင်လေး…ခဏဖယ်အုံး…မမတို့ ငွေသွားထုတ်ရအောင်…. မင်းပါလိုက်ခဲ့….တစ်လက်စထဲ လက်ခွဲဒိုင်ဆီက ဆိုင်ကယ်ငှားပြီး မင်းအစ်ကို မယားငယ်အိမ်မှာဆိုတာ…မမ လက်တွေ့ပြမယ်…ကဲ ထ…” မင်းနိုင်က ဆိုင်ကယ်မောင်းတတ်သော်လည်း လမ်းမသိ၍ မတင်ရီကိုယ်တိုင် မောင်းသည်..။

မင်းနိုင် နောက်က ခွထိုင်လျက် မတင်ရီ ဖင်ကြားကို သူ့လီးဖြင့် ထောက်ကာ နို့နှစ်လုံးကို ထိထိမိမိ ဆုပ်ကိုင်သိုင်းဖက်ရင်း ပါလာသည်..။ အသိအိမ်တစ်အိမ်တွင် ဆိုင်ကယ်ဝင်ထားပြီး လမ်းလျှောက်လာခဲ့ကြသည်..။ ဆိုင်ကယ်ထားခဲ့သော အိမ်နှင့် တစ်ပြလောက်အရောက်တွင် လမ်းအရှေ့ဖက်က အိမ်တစ်အိမ်ကို မေးဆတ်ပြသည်..။ “ အဲဒီ အိမ်ပဲ….မောင်လေး……” မင်းနိုင်က အသာ ဝင်းထရံကို ကျော်၍ အတွင်းသို့ အကဲခတ်ကြည့်လိုက်သည်..။ သေချာသွားပြီ..။ သူ့အစ်ကိုနှင့် မယားငယ်တို့ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆက်တီခုံပေါ်တွင် ပူးကပ်ထိုင်ရင်း တီဗီ ကြည့်နေကြသည်..။ ခပ်လှမ်းလှမ်းက စောင့်နေသော မတင်ရီထံ ပြန်လာသည်..။ အနားသို့ ရောက်သောအခါ ဘာမပြော ညာမပြောနှင့် ကြုံးဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်..။ တော်ပါသေးသည်..။ ထိုနေရာတဝိုက်မှာ လမ်းမီး ပျက်နေပုံရသည်..။ မတင်ရီက သူ့ဗိုက်တွင်းကြောကို ခပ်နာနာလေး ဆွဲလိမ်လိုက်ပြီး…. “ ဟိုမယ်…လူတွေနဲ့…ရှက်စရာကြီး…….” “ သိပ်ချစ်လို့ပါ…မမရယ်……” မတင်ရီ ရင်ထဲ ကြည်နူးချမ်းမြေ့သွားသည်..။ “ ည…အားရပါးရ ချစ်အုံးမှာနော်……” “ ဟင့်အင်း…..ချစ်ဖူး…” နှုတ်က မချစ်ဖူးဆိုသော်လည်း မတင်ရီ လက်က မင်းနိုင်လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပစ်လိုက်ပါတော့သည်။..ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ေမာင္ေလး…ရယ္…အီး…အီး ရွီး…ေကာင္း…ေကာင္းလိုက္တာကြယ္…မမ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး…

သူမနံမည္က ပိေတာက္ခိုင္၊ သူမထက္ အသက္၁၅ႏွစ္ခန႔္ႀကီးေသာ ကိုဝင္းေအာင္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး အရက္ဆိုင္ေလး ဖြင့္ထားသည္။ ေႏြ၏ အေငြ႕အသက္တို႔ စတင္လာၿပီျဖစ္ေသာ မတ္လ၏ ေနာက္ဆုံးရက္တစ္ရက္။ “ ေရာ့…..ခိုင္…ဒီစာအုပ္ကို ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ဖတ္ၾကည့္စမ္း…၊ လူဆိုတာ ဗဟုသုတ ရွိရတယ္..ကြ…၊ ဗဟုသုတ ရွိမွ အေကာင္းနဲ႔ အဆိုး ၊ အေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳး ၊ အမွားနဲ႔ အမွန္ ေဝဖန္ပိုင္းျခားနိုင္တယ္။ ဒီစာအုပ္ထဲမွာ ေယာက္်ားေတြရဲ့ အေၾကာင္းကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ပက္ပက္စက္စက္ ေရးျပထားတယ္။ ဒီစာအုပ္မ်ိဳး မိန္းမေတြ သိပ္ဖတ္သင့္တယ္…..ေရာ့….” ယခု သူ႔ေယာက္်ား ေက်ာက္ကိစၥႏွင့္ မူဆယ္ဘက္ သို႔ ထြက္သြားသည္မွာ တစ္ပတ္ေလာက္ ရွိၿပီ။

ရက္ေပါင္း ၂၀ ေလာက္ ၾကာမည္ဟုလည္း ေျပာသြားခဲ့သည္။ မခိုင္က ဒီလိုစာအုပ္မ်ိဳး မႀကိဳက္။ သူမ ဖတ္ေလ့ရွိတာက အခ်စ္ဝတၳဳတို႔ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား ေၾကာ္ျငာမ်ားမ်ားပါေသာ မဂၢဇင္းတို႔ေလာက္သာ ဖတ္ေလ့ရွိသည္။ သူ႔ေယာက္်ားက ဒီစာအုပ္ကို ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ ဖတ္ေစခ်င္မွန္း မခိုင္ သိပါသည္။ သူ႔ေယာက္်ား ကိုဝင္းေအာင္က သူ႔ထက္ ၁၅ ႏွစ္ႀကီးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိန္းမကို စိတ္မခ်သည့္အတြက္ ေယာက္်ားေတြရဲ့ ကာမဂုဏ္ေထာင္ေခ်ာက္အတြင္း မသက္ဆင္းမိေစရန္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကာကြယ္တတ္ေအာင္ ဒီစာအုပ္ကို ဖတ္ခိုင္းျခင္း ျဖစ္သည္။

လူကိုက္ဖူးေသာ က်ားသည္ ပိုမို ရဲတင္းသည့္ပမာ အေတြ႕အၾကဳံ စုံေသာ ေယာက်္ားတို႔၏ ရမ္းကားမွုသည္ မိန္းမတိုင္းအတြက္ အထူးသျဖင့္ ေယာက္်ားတို႔အေပၚ အထင္ႀကီးတတ္လြန္းသည့္ မိန္းမသားမ်ားအဖို႔ အလြန္ပင္ အႏၲရာယ္ ႀကီးမားလွေပသည္။ “ အရက္တစ္လုံးနဲ႔ အရြက္သုတ္ တစ္ပြဲ ေပးပါဗ်ိဳ႕…” မခိုင္တစ္ေယာက္ အဝင္ေပါက္ဖက္ကို ေက်ာေပးလိုက္ရင္း ကိုယ္ကို တေစာင္းလွဲလ်က္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေယာက္်ားတို႔အေၾကာင္း စာအုပ္ကို စိတ္ပါဝင္စားစြာ ဖတ္ေနစဥ္ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီး အရက္ေသာက္မည့္သူက ေရာက္ခ်လာသည္။ ေရခ်ိဳး ၊ အဝတ္ေလၽွာ္ ၊ ကေလးသိပ္ၿပီး ေန႔လည္ေန႔ခင္း စာအုပ္ဖတ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ အရက္မွာသံေၾကာင့္ မခိုင္ ဖတ္လက္စ စာအုပ္ကို အမွတ္အသားျပဳ ပိတ္လိုက္ၿပီး ခုံရွည္ေပၚ တေစာင္းလွဲေနရာမွ ထလိုက္သည္။ အရက္မွာသည့္သူက အဝင္ေပါက္ ညာဘက္ေဘးခုံမွာ အမိန႔္သား ထိုင္ရင္း အားကစား ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ကို ဖတ္ေနသည္။

လူပုံစံက အသက္ ၁၈ ႏွစ္ခန႔္ အရြယ္၊ လူရည္သန႔္ကေလး ျဖစ္သည္။ က်ားက်ားလ်ားလ်ား ၊ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း သြက္သြက္လက္လက္ ျဖစ္မည့္ပုံစံ။ ဆံပင္က ကတုံးဆံပင္ေပါက္ေက။ မခိုင္က ျမင္းခြာရြက္သုတ္ တစ္ပြဲႏွင့္ အရက္တစ္လုံး သြားခ်ေပးလိုက္သည္။ အရက္ပုလင္းႏွင္ အျမည္း ေရာက္လာေသာအခါ ဖတ္လက္စ ဂ်ာနယ္ကို ခ်၍ မခိုင္ကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး“ မမ….ဒီနားမွာ ကြမ္းယာဆိုင္ ရွိလား ဟင္……” “ ေအး….ရွိတယ္…ဘယ္ေလာက္ဖိုး ဝယ္မွာလဲ…မမ သြားဝယ္ေပးမယ္ေလ….” မင္းနိုင္က ၅၀၀တန္ တစ္ရြက္ ထုတ္ေပးရင္း … “ ၅၀၀ ဖိုး ဝယ္ခဲ့ေပး…မမ…” မခိုင္က မင္းနိုင္မ်က္ႏွာကို အေသအခ်ာ ၾကည့္၍“ မင္း….က ကိုစိုးေမာင္နဲ႔ အမ်ိဳးလား….ဘာေတာ္လဲ…” “ ေအာ္….ဟုတ္..၊ သူ႔ညီ အငယ္ဆုံးေလ…၊ မေန႔ညကမွ ေရာက္တာ၊ အစ္ကိုႀကီးတို႔ အလုပ္သြားၾကတယ္…က်ေနာ္လဲ ျပင္း ျပင္း ရွိတာနဲ႔ ဒီဖက္ ထြက္လာတာ…၊ ဆိုင္က လူပါးတယ္ေနာ္….မမ.” “ ေအး…ဒီအခ်ိန္ေလာက္ဆို …မရွိသေလာက္ ပါပဲ…၊ ညေနပိုင္း အလုပ္ျပန္ခ်ိန္မွ ေပါတာေလ….” “ ဟာ…မမ…၊ က်ေနာ္ ဒီလာတာ…အစ္ကိုႀကီးကို သြားမေျပာနဲ႔ေနာ္……..” “ အံမယ္…ဘယ္ရမလဲ..ေျပာရမွာေပါ့…အဟင္းဟင္း…” မခိုင္က ၾကာၾကည့္ ၾကည့္ရင္း တဟင္းဟင္း ရယ္ကာ ကြမ္းယာဝယ္ ထြက္သြားပါေတာ့သည္။ မာယာေလးဆယ္တြင္ တစ္ပါးအပါအဝင္ ျဖစ္ေသာ ရယ္ျခင္းမ်ိဳးမို႔ စပို႔ရွပ္ အကၤ်ီပါးပါးအတြင္းက အတြင္းခံေဘာ္လီမဲ့ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးမွာ တသိမ့္သိမ့္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ လြဳပ္ခါသြားသည္။ ေယာက္်ား ခရီးထြက္သြားသည္မွာ တစ္ပတ္ေက်ာ္လာၿပီျဖစ္၍ သူမ၏ ေသြးသားရမက္ဆႏၵတို႔မွာ မြတ္သိပ္ေတာင့္တေနလၽွက္ ရွိေနပါသည္။ ယခင္က ခရီးထြက္လ်င္ ၂ ညအိပ္ ၊ ၃ ညအိပ္ေလာက္သာၾကာတတ္သည္။ အခု ရက္ေပါင္း ၂၀ ခန႔္ ၾကာမည္ ၊ ေငြလည္း သိန္းခ်ီ ရမည္ဟု ေျပာသည္။

ဘာအလုပ္လည္း ဆိုတာေတာ့ လုံးဝမေျပာ။ မခိုင္ကလည္း စပ္စပ္စုစု မေမး။ အဓိက ေငြရဖို႔သာ ပဓာနေလ။ ဒီေန႔မွာမွ မခိုင္၏ ရမက္ဆႏၵေတြက သိသိသာသာႀကီး ထႂကြေနသည္။ မနက္ပိုင္းက ေဈးသည္မ ေအးႀကိဳင္ ေရာက္လာေတာ့ ပိုဆိုးသြားသည္။ ေအးႀကိဳင္ထံက ဟင္းခ်က္စရာ ဝယ္ရင္း ႏွစ္ေယာက္သား ေလမိေနၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ အသက္ကလည္း မတိမ္းမယိမ္း အရြယ္ေတြ။ ေအးႀကိဳင္ဆိုတဲ့ ေဈးသည္မက လီးအေၾကာင္း ေစာက္ဖုတ္အေၾကာင္း ေတြကို မရွက္မေၾကာက္ ပက္ပက္စက္စက္ ေျပာတတ္သည္။ ေဈးဗန္းကို ခ်ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ …ဟိုဟိုဒီဒီ ေဝ့ၾကည့္ကာ…. “ ဟဲ့….ညည္း ေယာက္်ားႀကီးေရာ..မျမင္ပါလား…..” “ ေသနာမ…စကားေျပာတာ..ၾကည္ေျပာေနာ္…..“ “ ညည္းေယာက္်ားႀကီးေရာ ဆိုေတာ့၊ ငါ့မွာ ေယာက္်ားေလး ရွိေနတာက်ေနတာပဲ….” မခိုင္က ျပဳံးစစမ်က္ႏွာေလးျဖင့္ မ်က္ေစာင္းထိုးကာ ေျပာသည္။ “ အမေလးဟဲ့..အထအန ေကာက္ေနလိုက္တာ…ဖာသယ္မရယ္…၊ နင့္ထက္ အသက္ႀကီးလို႔ နင္ေယာက္်ားႀကီးလို႔ ေျပာတာေပါ့…ကဲ……..” ေအးႀကိဳင္ ရွုံ႔ကာမဲ့ကာ ေျပာသည္။

အမွန္အားျဖင့္ မခိုင္ကလည္း တကယ္မေက်နပ္၍ ေျပာျခင္းမဟုတ္။ ပါးစပ္ကသာ ဟန္လုပ္ျပေနေသာ္လည္း စိတ္ထဲကမူ သာယာေက်နပ္ေနတာ၊ အထူးသျဖင့္ လီးႏွင့္ ျပတ္လပ္ေနေသာ အခုလို အခ်ိန္မ်ိဳးဝယ္ အညႇီအေဟာက္ စကားမ်ိဳး၊ ပက္စက္စြာ တစ္တစ္ခြခြ ေျပာတာမ်ိဳးေတြကို ပိုၿပီး ၾကားခ်င္လွသည္။ “ မူဆယ္ဖက္ ခရီးထြက္သြားတာ တစ္ပတ္ေလာက္ေတာင္ ရွိၿပီ ေအးႀကိဳင္ေရ၊ အရက္ ၂၀ေလာက္ ၾကာမယ္ ေျပာတာပဲ….” “ ကဲ….ဒီလိုဆို ..ညည္းေစာက္ဖုတ္က လီးငတ္ေနမွာေပါ့….အဟင္း..ဟင္း……” “ အယ္…….ေဖလိုးမရယ္….ေျပာပုံကလဲ…စုတ္ပဲ့လိုက္တာ…..” “ ဘာစုတ္ပဲ့ရမွာလဲ..ဟဲ့…ေသနာမရဲ့…၊ မွန္တာေျပာတဲ့ ဥစၥာ…၊ ဒို႔ကေတာ့ ေယာက္်ား ခရီးရွည္ထြက္ရင္ ေစာက္ဖုတ္ကို လီးအျပတ္ မခံဘူးေတာ္ေရ…၊ သိလား…ၾကဳံသလိုဖန္ၿပီး စားပစ္လိုက္တာပဲ….၊ အ ဟင္းဟင္း………” “ အံမယ္….ေဖလိုးမ….နင္က ခံဖူးတယ္ ေပါ့……..” မခိုင္က ေအးႀကိဳင္စကားကို သေဘာက်၍ ျပဳံးၿဖီးၿဖီးႀကီး လုပ္ေနသည္..။ သူမ မ်က္ဝန္းေတြက ရမက္ဆႏၵ လွုံ႔ေဆာ္မြဳေၾကာင့္ စိုလက္ေတာက္ပလာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာလည္း ယားသလိုလို ရြသလိုလို ႂကြသလိုလို ျဖစ္လာသည္..။

မခိုင္ရဲ့ ၿဖီးတီးတီး ပုံစံႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး၊ ေအးႀကိဳင္က “ တကယ္ေျပာတာဟဲ့…ေကာင္မရဲ့……ၿဖီးတီးတီး လုပ္မေနနဲ႔………” ေအးႀကိင္က မခိုင္မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္း ေျပာသည္။ တစ္ဖက္က ေမးမ်ား ေမးမလားဟု ေစာင့္စားေနရာ ဘာမွ မေမးသျဖင့္ ဆက္ေျပာပါေတာ့သည္။ “ တစ္ခါမ်ားေအ….အိမ္ကလူႀကီး ေတာင္ႀကီးဖက္ ခရီးထြက္သြားတာ…၅ ရက္ေလာက္ ၾကာတယ္၊ ႏွစ္ရက္ေလာက္ရွိေတာ့ ငါ့ေစာက္ဖုတ္က တအားကို ဆာလာပါေရာ…” ေအးႀကိဳင္ ေခတၱ စကားျပတ္သြားခိုက္၊ မခိုင္က ေဈးဗန္းထဲက ခရမ္းသီး တုတ္တုတ္ရွည္ရွည္ႀကီးကို ေကာက္ကိုင္ကာ“ ဒါႀကီးနဲ႔ ေျဖလိုက္တယ္ေပါ့………” ေအးႀကိဳင္က မဲ့ကာရြဲ႕ကာျဖင့္…. “ အမေလး…ေဝးလို႔ …ေဝးလို႔..၊ ခရမ္းသီး ဘာလုပ္မွာလဲ…ဟဲ့..။ တကယ့္လီးအစစ္ကို ခံပစ္တာေဟ့….သိလား“ အိမ္မွာ အျမဲတမ္း ေရလာလာပို႔ေနတဲ့ ေမာင္တုတ္ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလး ရွိတယ္။ အသက္က ၁၈ ႏွစ္ေလာက္ေပါ့ေအ….။ ငါေဈးေရာင္းၿပီး ျပန္လာရင္ ေရဆယ္ထမ္း လာပို႔ေနက်။ ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံယူျပန္ေပါ့…၊ အဲဒီေန႔ကေတာ့… ငါ့ဆီက ပိုက္ဆံ မရေသးလို႔ ေစာင့္ေနတာ၊ ငါက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ထြက္မလာေတာ့ ေကာင္ေလးက အခန္းထဲ ဝင္ခ်လာပါေရာ။ ငါကလဲ…ဒါကိုသိလို႔ ထမီကို ေပါင္လည္ေလာက္ထိ လွန္ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ေဖာ္ၿပီး အိပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနလိုက္တာ…၊ ဒီမယ္ေလ….ငါ့နို႔က အႀကီးႀကီး ရယ္…ေကာင္မ..ရဲ့..” ေအးႀကိဳင္က သူမ ရင္ဘတ္ကို ေကာ့၍ ဘယ္ယိမ္း ညာယိမ္း လွုပ္ျပသည္။ မခိုင္က သေဘာေတြက်လ်က္ တခစ္ခစ္ ရယ္ပါေတာ့သည္။

“ မရယ္နဲ႔….ေကာင္မရဲ့…ဒို႔ နို႔ကမွ စပါယ္ရွယ္…ပင္ကိုယ္နို႔…။ ဟို …ေမာ္ဒယ္ကေန တက္သြားတဲ့ မင္းသမီးေအ….ဘယ္သူလဲ…ထားပါေတာ့…ေပ်ာ့တိေပ်ာ့ဖတ္ ..နို႔ပ်င္းက်ႀကီးနဲ႔….ဒါမို႔ ေဆးထိုးၿပီး ေယာက္်ားေတြ မက္ေအာင္ တင္းေအာင္ လုပ္ထားရတာ…။ ဒို႔က ဘာေဆးမွ မလိုဘူး…ပင္ကိုယ္တင္း…ပင္ကိုယ္ထြား..။ ဒါႀကီး ျမင္ေတာ့ ေသနာေလး…ဘယ္လီးမေတာင္ပဲ ေနပါ့မလဲ။ ၿပီးေတာ့ ေဟာဒီ ေပါင္တန္ႀကီးေတြကလဲ ေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္…” ေအးႀကိဳင္က သူမေပါင္ႏွစ္လုံးကို လက္ႏွင့္ ပုတ္ျပသည္။ ၿပီးေတာ့မွ စကားကို ျပန္ဆက္သည္။ “ ငါက…မ်က္လုံးကို ေမွးစင္းၿပီး ၾကည့္ေနတာ….ေသနာေလးက မသိဘူးေလ….။ မြန္ေနတာကိုး…။ အေပါက္ဝကေန ရပ္ၾကည့္ေနတာ…ေအ့..“ “ ခဏေနေတာ့…ငါက ညာဖက္ေပါင္ကို ေထာင္လိုက္တယ္။ ညာဖက္လက္နဲ႔လဲ…ထမီကို မသိမသာ ဆြဲလိုက္ေသးတယ္။

ဒီေတာ့…ေစာေစာထဲက ေပါင္လည္ေလာက္ေရာက္ေနတဲ့ ထမီက ေပါင္ရင္းထိ ကပ္သြားေတာ့တာေပါ့။ ဒီေတာ့ ေပါင္တံေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ႀကီး ၾကားက ေစာက္ေမြးအုံ မဲမဲအုပ္အုပ္ႀကီးကို ျမင္သြားတာေပါ့…ေအ…..။ အေပၚပိုင္းက တင္းရင္းဝင္းအိေနတဲ့ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံး ၊ ေအာက္ပိုင္းက ျဖဴေဖြးတုတ္ခိုင္လွတဲ့ ေပါင္ႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ေစာက္ေမြးအုံ မဲမဲ ဆိုေတာ့…သေကာင့္သားေလး ဘယ္ေနနိုင္ေတာ့မလဲ….။ အခန္းတံခါး ျမန္ျမန္ပိတ္၊ ပုဆိုးကို ခၽြတ္ထည့္ၿပီး…ခုတင္ေပၚ အတင္းတက္ၿပီး လိုးပါေရာ..ေအ…..။ လူသာငယ္တာ…သတၱဝါေလးက မေခဘူး…ေတာ္ေရ့..။ လီကလဲ ႀကီး အလိုးကလဲ ကၽြမ္း…အေဆာင့္ကလဲ သန္လိုက္တာေအ….၊ ထန္လွပါတယ္ဆိုတဲ့ ငါေတာင္ ေမ်ာ့က်သြားတာပဲ…။ အဟင္းဟင္း…..လူပ်ိဳသိုး ဆိုတဲ့အတိုင္း လိုးလိုက္တာမ်ား…ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ကို ေက်သြားတာပဲ…။ ေနာက္ဆုံး ငါ့ကို ကုတင္ေပၚ ကန႔္လန႔္ထားၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ေအာက္ခ်ၿပီး လိုးတဲ့ အခ်ီမ်ား…ထိမွ ထိေအ….၊ နို႔ႏွစ္လုံးကို အေျခက ဆုတ္လိုက္ၿပီး မတ္တတ္ရပ္ သိပ္လိုက္တာမ်ား….အခုေျပာရင္း ဆိုရင္းေတာင္..ေစာက္ဖုတ္ထဲ ရြလာၿပီ….အဟီး…ဟိ…၊ အဲဒီဟာ ၿပီးေတာ့….ေကာင္မရယ္…ငါဆို…လမ္းေလၽွာက္ရတာကို…ေပါင္ေတြကြတကြတႀကီး ျဖစ္လိုဟယ္။ အေတာ္ကို လိုးနိုင္တဲ့ ဟာေလး…ေအ….” ေအးႀကိဳင္တစ္ေယာက္ အယုတ္တမာ စကားေတြကို အျမႇုပ္ထြက္မတတ္ ေျပာရင္း…မ်က္လုံးျပဴး မ်က္ဆန္ျပဴးျဖင့္… “ အလိုေလး…ဒုကၡပါပဲ…ဒီမယ္…ခင္ျမင့္က ဟင္းထုတ္ ႏွစ္ထုတ္ မွာထားတာ…အဆဲခံရေတာ့မွာပဲ….၊ ေကာင္မ…ငါ့ေဈးဗန္း ျပန္ပင့္ေပးစမ္း…၊ ညည္းအတြက္ နည္းေပးလမ္းၿပ လုပ္ေနရတာနဲ႔ ငါအဆဲခံရေတာ့မယ္…..” မခိုင္က ေဈးဗန္းကို ျပန္မေပးရင္း.. “ နင္က ရြၿပီး ေျပာေနတာကို..အဆဲခံလိုက္ေပါ့….ေအ…အဟင္း..ဟင္း………” ေဈးဗန္း ေခါင္းေပၚ ရြက္ရင္း ေအးႀကိင္ ထြက္သြားသည္။

ဟုတ္ေလာက္ပါသည္။ သူမခႏၶာကိုယ္က ေယာက္်ားေတြ တပ္မက္ခ်င္စရာ ဆူၿဖိဳး ျပည့္တင္းဆဲ။ ထမီ အလယ္ေလာက္တြင္ သိသာထင္ရွားေသာ အစိုကြက္ႀကီး တစ္ကြက္ ထင္းလၽွက္ရွိသည္။ မခိုင္တစ္ေယာက္ ေအးႀကိဳင္ကို အားက်မိသည္။ ေရခ်ိဳးရင္း သူမ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆပ္ျပာျဖင့္ အထပ္ထပ္ အခါခါ ပြတ္တိုက္မိသည္။ အညစ္အေၾကး ကင္းစင္ပါလၽွက္ႏွင့္ ထိုသို႔ အထပ္ထပ္ ပြတ္တိုက္ေနျခင္းမွာ ကာမစိတ္ေတြ ထႂကြေန၍ ျဖစ္သည္..။ ေရခ်ိဳးေသာ ေနရာက လုံလုံျခဳံျခဳံ ကာရံထားေသာေၾကာင့္ ထင္တိုင္း က်ဲေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႔နို႔အုံႀကီးႏွစ္လုံးက ေအးႀကိဳင္ နို႔အုံထက္ လွသည္၊ တင္းသည္၊ ဝင္းသည္၊ ႀကီးထြားမို႔ေမာက္သည္။ အို..ကုန္ကုန္ေျပာရလၽွင္ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံး မ်က္ႏွာပါမက်န္ ေအးႀကိဳင္ထက္ အဆတစ္ရာသာသည္..။ “ မမ…ႏွပ္ေဆးက အေရလား..အဖတ္လား……..” ကြမ္းယာေရာင္းသည့္ ေကာင္မေလးက ေမးေတာ့မွ မခိုင္တစ္ေယာက္ အိပ္မက္က လန႔္နိုးသလို အေတြးေတြ လႊင့္ေပ်ာက္သြားသည္..။

သူ႔ကိုယ္သူ မလုံမလဲ ျဖစ္ကာ… “ အ ဟင္း..ဟင္း….အေရေရာ ..အဖတ္ေရာထည့္…ညီမ……” မင္းနိုင္တစ္ေယာက္ အစ္ကိုျဖစ္သူ အလုပ္သြားခိုက္ ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႔ အိမ္ကထြက္လာခဲ့သည္။ အစ္ကို႔မိန္းမ မတင္ရီက ထမင္းခ်က္ရင္း ဘယ္သြားမွာလဲဟု ေမးရာ…ဒီနားတင္ပါ.ဟု ေျပာၿပီး ထြက္လာခဲ့သည္..။ ၿမိဳ႕စြန္ရပ္ကြက္ျဖစ္သည့္အတိုင္း ေတာ္ေတာ္ေလး စည္ကားေနသည္။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ၊ ကုန္စုံဆိုင္ ၊ စာအုပ္အငွါးဆိုင္ ၊ အေခြငွါးဆိုင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ စုံလင္လွသည္။ အိမ္ေျခကေတာ့ စိပ္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ဝင္းက်ယ္က်ယ္ ၊ တစ္ခ်ိဳ႕က် ဆယ္ေပ ဆယ့္ငါးေပ ႁပြတ္သိပ္ေနသည္။ ေတာင့္ေတာင့္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ၊ ခပ္ပ်ံပ်ံ ခပ္လန္လန္ ေကာင္မေလးေတြလည္း ေပါသည္။ မ်က္ႏွာစိမ္း ျဖစ္သည့္ မင္းနိုင္ကို တစ္ခ်ိဳ႕က ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္ လုပ္ၾကသည္။ ရပ္ကြက္လမ္းမအတိုင္း ေျမာက္ဘက္ဆီသို႔ တစ္ေျဖးေျဖး ေလၽွာက္လာခဲ့ရာ သူ႔အစ္ကိုအိမ္ႏွင့္ သုံးျပခန႔္ အကြာ လမ္း၏ ညာဖက္ေဘးတြင္ ခပ္သန႔္သန႔္ အရက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို ျမင္သျဖင့္ အေတြ႕အၾကဳံသစ္တစ္ခု ရရန္ ဝင္လိုက္သည္။ အရက္ဆိုင္နာမည္က ခပ္ဆန္းဆန္း။ “ဆုံးဆည္းရာ ..ယမကာ ရိပ္သာ ” တဲ့….။ ဆိုင္ထဲ ေရာက္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္မွ မရွိ..။ ဆိုင္အတြင္းရွိ ခုံရွည္ေပၚတြင္ အသက္ ၂၈ ႏွစ္ခန႔္ရွိ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ မိန္းမတစ္ေယာက္ သူ႔ကို ေက်ာေပးၿပီး စာဖတ္ေနသည္..။ တေစာင္းအိပ္ အေနအထားမို႔ ဆူၿဖိဳး ထြားကားေသာ ဖင္ဆုံႀကီးမွာ သိသိသာသာ ေကာက္ထစ္ကာ မို႔ဝက္တက္ေနသည္။ ဖင္ဆုံႀကီးက ဝင့္ႂကြားခန႔္ထည္သေလာက္ ခါးေလးမွာ ညႊတ္ေျပာင္း သြယ္လ်ေနသည္..။ ဒါ့ျပင္ …ျပည့္တင္းေသာ ေျခသလုံးသား ဝင္းဝင္းႀကီးေတြကို ျမင္ရ႐ုံႏွင့္ လုံးႀကီးေပါက္လွ အမ်ိဳးအစားဟု အကဲခတ္လို႔ရသည္။ လူသူ ကင္းရွင္းေနသည့္အတြက္ ျပန္ထြက္မည္ဟု ေျခလွမ္းအျပင္ ထိုမိန္းမ၏ အဆင္းသြင္ျပင္က ညိဳ႕ယူဖမ္းစားထားလိုက္သျဖင့္ မင္းနိုင္ ဝင္ထိုင္ရင္း အရက္မွာျဖစ္သြားသည္။ ထိုမိန္းမက သူ႔ကို ၾကာၾကည့္ ၾကည့္ရင္း ကိုစိုးေမာင္ ညီလားဟု ေမးလိုက္သည္။ အခု ထိုမိန္းမသည္ သူ႔အတြက္ ကြမ္းယာ သြားဝယ္ေနသည္..။ ျဖဴဝင္းစိုေျပေသာ ပါးျပင္ဝယ္ သနပ္ခါး ပါးပါး ကြက္ၾကား အေဖြးသားႏွင့္ သူ႔ကို ၾကာၾကည့္ ၾကည့္သြားသည္..။

ၿပီးေတာ့ သူမ မ်က္လုံးေတြက စိုလက္ဝင္းပေနၿပီး ရင္ကို ေႏြးေထြး လွုပ္ရွားေစသည္။ ေနာက္ၿပီး တစ္စုံတစ္ခုကို မြတ္သိပ္ေတာင့္တေနေၾကာင္း ေပၚလြင္ထင္ရွားလြန္းလွသည္။ မင္းနိုင္ဆိုတဲ့ ေကာင္ကလည္း ေတာက တက္လာသည့္တိုင္ နလပိန္းတုံးေတာ့ မဟုတ္။ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးေသာ ေတာသား ျဖစ္သည္။ အျပာစာအုပ္ အျပာကားေတြ ေထာင္းလေမာင္း ထေအာင္ ၾကည့္ဖူးထား႐ုံမၽွမက သူ႔ထက္ ၇ႏွစ္ခန႔္ႀကီးေသာ တစ္ခုလပ္မ တစ္ေယာက္ႏွင့္ပင္ ညႇိစြန္းဖူးထားသည္။ မိန္းမေဆာ္နည္း နိႆရည္းကို စာေတြ႕ လက္ေတြ႕ ႏွံ့စပ္ထားၿပီး ျဖစ္သည္။ ယခု သူ႔အစ္ကိုဆီ ေရာက္လာတာကိုက ထိုတစ္ခုလပ္ မိန္းမႏွင့္ အဆက္ျပတ္သြားေစရန္ သူမိဘမ်ားက ပို႔လိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ၾကာလၽွင္ ရြာလူႀကီးမ်ားႏွင့္ ေထာင္ဖမ္းၿပီး ေပးစားေတာ့မည့္ အဆင့္သို႔ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။

တစ္ခုလပ္မ မစႏၵာက လည္သည္၊ နပ္သည္..ပါးသည္။ ဝကၤႏၲ ဉာဏ္အရာတြင္ ေခတ္သစ္ စိဥၥမာနဟု ဆိုနိုင္ေလာက္သည္။ မင္းနိုင္ႏွင့္တင္မကပဲ တစ္ျခားသူတစ္ေယာက္ႏွင့္ပါ ညႇိေနသည္။ ထို႔အျပင္ ဘုရားဒကာ ေက်ာင္းဒကာ အေရျခဳံၿပီး ေငြတိုးေပးစားေနသည့္ ဦးခင္ေအာင္ကိုပါ အဖုတ္ႏွင့္ျမဴ၍ ေငြျခဴေနေၾကာင္း အနံ့ထြက္ေနသည္။ မင္နိုင္ကလည္း ထိုမိန္းမကို ေတာ္ေတာ္ေလး စြဲလန္းေနသည္။ သူ႔မိဘမ်ားက အမ်ိဳးမ်ိဳး ဖ်က္ၾကသည္ကို လုံးဝ လက္မခံ။ ေနာက္ဆုံး ယူဖို႔အထိ ဆုံးျဖတ္ထားသည္။ တစ္ခုလပ္ မစႏၵာႏွင့္ ပတ္သက္သမၽွ တမင္သက္သက္ အပုတ္ခ် ေျပာေနၾကသည္ဟု ထင္မွတ္ထားသည္။ တစ္ည မစႏၵာႏွင့္ခ်ိန္းေတြ႕ရင္း ထုံးစံအတိုင္း အလုပ္ျဖစ္ၾကသည္။ မစႏၵာက ၾကာၾကာလုပ္နိုင္ေအာင္ဟုဆိုကာ ၾကက္ဥႏွင့္ အရက္ စပ္ေပးထားသည္။ ၾကက္ဥႏွင့္ အရက္မပါလၽွင္လည္း မင္းနိုင္က ၾကာၾကာ ဆြဲနိုင္ပါသည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔လီးတန္ႀကီးက အရွည္ ၇ လက္မ ၊ လုံးပတ္က ၄ လက္မခန႔္ ရွိရာ အရြယ္ႏွင့္ မလိုက္ စံခ်ိန္လြန္ လီးႀကီးပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုညက မင္းနိုင္ ၅ ခ်ီတိတိ ေဆာ္ထည့္လိုက္သည္။ စႏၵာလည္း အီဆိမ့္ၿပီး ေမ့ေမ်ာမတတ္ ျဖစ္သြားခဲ့ရသည္။ ျပန္ကာနီးတြင္ စႏၵာကို ေပြ႕ဖက္ထားရင္း…. “ မမ….” “ ဟင္…..” “ ေမာင္…နက္ျဖန္ခါ…မႏၲေလး သြားရမွာ…အေဖ့အတြက္ မ်က္မွန္ လုပ္ခိုင္းထားတာ တကယ္လို႔ မရရင္ တစ္ညအိပ္မွ ျဖစ္မွာ“ “ ေန႔ခ်င္းျပန္လာခဲ့ကြာ…မက ေမာင္နဲ႔ မခြဲခ်င္ဘူး……” “ အင္းပါ… မ်က္မွန္ ရရင္ေတာ့ ျပန္လာမွာပါ…” စႏၵာက မင္းနိုင္၏လီးႀကီးကို လက္ဖဝါးႏွင့္ ဆုပ္ေခ်ေပးေနရာ တေျဖးေျဖး မာေက်ာတင္းေတာင္လာျပန္သည္။ “ ဟင့္အင္း…ေမာင္က မေသခ်ာဘူး…နက္ဖန္ညအတြက္ပါ…အတိုးခ်လိုးေပးခဲ့…” အရက္ႏွင့္ ၾကက္ဥ သတၱိေၾကာင့္လားမသိ၊ ၅ ခ်ီတိတိ ေဆာ္ထားၿပီးသည့္တိုင္ လီးႀကီးက ျပန္လည္ တင္းမာ မတ္ေတာင္လာျပန္သည္။ မင္းနိုင္ကလည္း အဆင္မသင့္လၽွင္ မစႏၵာ အလိုက် အတိုးခ်ၿပီး လိုးရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။ မင္းနိုင္၏ လီးႀကီးကို ဆြေပးရင္း စႏၵာ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ မာန္ဖီ ေဖာင္းထခုံးတက္လာသည္။ မင္းနိုင္က မစႏၵာ နို႔အုံႀကီးကို ဆုတ္ေခ်ေပးရင္း ခုတင္ေပၚ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ လွဲသိပ္လိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ျဖဲ၍ မတ္တတ္ရပ္လၽွက္ အသားကုန္ ေဆာ္ပါေတာ့သည္..။ မစႏၵာ တဏွာရာဂ ႀကီးပုံကို အမွတ္ထင္ထင္ သတိထားမိလိုက္သည္..။ ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူ ၿပီးသြားၾကသည္..။ အျပန္တြင္ မစႏၵာ၏ တဏွာေၾကာတင္း၊ ရမၼက္ျပင္းျပလွပုံကို ေတြးရင္း သူ႔အေဖတို႔က ဘာေၾကာင့္ မစႏၵာႏွင့္ မပတ္သက္ေစခ်င္ေၾကာင္းကို သေဘာေပါက္သလို ရွိလာသည္။ မစႏၵာ၏ ကာမရမက္ ျပင္းထန္ပုံက ေၾကာက္စရာေတာ့ ေကာင္းလွသည္..။ သူၾကားဖူးသည့္ မာဃေဒဝ လကၤာထဲကလိုမ်ား ျဖစ္ေနမလားမသိ..။ “ မိုက္အားသန္လွ ထိုမိန္းမတို႔… ဆႏၵအလို ခိုက္တြန္းဆိုလည္း သားညိဳလိမၼာ မလိုက္နာလင္.. ႀကီးစြာေမာဟ တပ္ေလာဘႏွင့္.. မိန္းမဟူသည္ တိုရွည္မသိ.. အလိုရွိတိုင္း ထင္မိထင္ရာ.. ျပဳတတ္စြာ၏။ ရာဂ တပ္ေပြ႕၊ ႀကိဳက္သူေတြ႕ေသာ္ ရွက္ေလ့မရွိ.. ထိုဣတၳိတို႔ ၊ တပ္မိမခြာ ေမၽွာ့ပမာသို႔.. ” ဟူ၏။ ေနာက္တစ္ေန႔ မင္းနိုင္ မႏၲေလးသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ အလုပ္တိုက္တြင္ သူ႔အစ္ကိုႏွင့္ သြားေတြ႕ၿပီး သူ႔အေဖမ်က္မွန္ကို အားခ်င္း လုပ္ခိုင္းသည္။ ကံအားေလၽွာ္စြာ ညေန ၅ နာရီတြင္ မ်က္မွန္ ရသည္..။

သူ႔အစ္ကိုက တစ္ညအိပ္ခိုင္းတာေတာင္ မအိပ္ေတာ့ပဲ ျပန္ခ်လာသည္။ ရြာေရာက္ေတာ့ ည ၈ နာရီခန႔္ ရွိၿပီျဖစ္၍ အေတာ္ေလး မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ..။ ထမင္းစား ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး မစႏၵာ အိမ္ဖက္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္..။ မစႏၵာတစ္ေယာက္ မႏၲေလး ညမအိပ္ပဲ ျပန္လာသည့္အတြက္ အံ့ၾသဝမ္းသာ ျဖစ္သြားေအာင္ ေမွာင္ရိပ္ခိုကာ အသံမေပးပဲ တိတ္တိတ္ကေလး ဝင္လာခဲ့သည္..။ အိမ္တံခါးမွာ ပိတ္ထားသည္..။ ေျမစိုက္အိမ္မို႔ တံခါးနား အသာတိုးကပ္ၿပီး ထရံေပါက္မွ အတြင္းသို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္..။ ေရနံဆီ မီးေရာင္တြင္ ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ မင္းနိုင္ မ်က္လုံးေတြ ျပာေဝမူးမိုက္သြားရသည္။ ကိုခင္ေအာင္ႏွင့္ မစႏၵာတို႔ ကိုယ္တုံးလုံးခၽြတ္ကာ ခုတင္ေပၚတြင္ လိုးေနၾကသည္။ မစႏၵာက လက္ႏွစ္ဖက္ ေရွ႕ေထာက္ၿပီး ဖင္ကုန္းေပးထားသည္။ ကိုခင္ေအာင္က ေနာက္က မုဆိုးထိုင္ ထိုင္ၿပီး ခါးေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ကာ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေနသည္..။ ကိုခင္ေအာင္၏ ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ မစႏၵာက ဖင္ဆုံႀကီးကို ေနာက္သို႔ ပစ္ပစ္ၿပီး ခံသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ လီးထိေတြ႕သံ ရမက္ညီးသံတို႔က ေျမစိုက္အိမ္ေလးထဲတြင္ ပြက္ပြက္ညံလ်က္ရွိသည္..။ မင္းနိုင္ရင္ထဲ ပူေလာင္လၽွက္ရွိသည္..။

ေဒါသစိတ္တို႔ေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္..။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို သတ္ပစ္ခ်င္စိတ္ ေပါက္လာသည္..။ “ ဖြတ္….ဖြတ္….ႁပြတ္….ပလြတ္…ဖြတ္……” “ အား…..အမေလး….အီးဟီး….ေကာင္း….ေကာင္းလိုက္တာ…ေမာင္ရယ္…..ေဆာင့္…….ေဆာင့္…ဟုတ္ပီ….ေဆာင့္ပါ….အားရေအာင္ ေဆာင့္စမ္းပါ…ေမာင္ရဲ့….အ…အီး….ေကာင္းလိုက္တာ…….အား….အား…” မစႏၵာတစ္ေယာက္ ေရွ႕သို႔ ေမွာက္က်သြားသည္..။ ကိုခင္ေအာင္က ေဆာင့္လို႔ေကာင္းတုန္း ခါးေလးကို အပီအျပင္ ဆုတ္ကိုင္၍ အသားကုန္ ေဆာင့္ရင္း ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ၾကမ္းလြန္းလွသျဖင့္ ခုတင္တစ္ခုလုံး လွုပ္ခါရမ္းေနသည္..။ ဆယ္ခ်က္ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါ ကိုခင္ေအာင္လည္း မစႏၵာ ကိုယ္လုံးေပၚသို႔ ေမွာက္က်သြားေတာ့သည္..။ မင္းနိုင္ ေဒါသစိတ္ေတြ ေပါက္ကြဲသြားၿပီး ေတာက္တစ္ခ်က္ ျပင္းျပင္း ေခါက္ကာ တံခါးကို လက္သီးႏွင့္ တအားထိုးလိုက္သည္..။ “ေတာက္……….ဝုန္း……….” “ ဖုတ္…” “ အမေလး……ဟဲ့…လန႔္လိုက္တာ….ဟယ္………” သူ႔စိတ္ကူးႏွင့္သူ အူျမဴး၍ ျပန္လာေသာ မခိုင္တစ္ေယာက္ အေပါက္ဝ အေရာက္တြင္ ျပင္းထန္ေသာ ေတာက္ေခါက္သံေၾကာင့္ လက္ထဲက ကြမ္းယာထုပ္ လြတ္က်သြားသည္..။ ႏွုတ္ကလည္း ေယာင္၍ ေအာ္လိုက္မိသည္..။

သည္ေတာ့မွ မင္းနိုင္လည္း သတိျပန္ဝင္လာကာ ပ်ာပ်ာသလဲ ျဖစ္သြားရသည္..။“ ဟာ….မမ…..ေဆာရီး…..ေဆာရီးေနာ္…..” မခိုင္က ေအာက္က်သြားေသာ ကြမ္းယာထုတ္ကို ကုန္းေကာက္ရင္း သူ႔ရင္ဘတ္ကို ဖိလ်က္ …. “ အ..ဟင္း…ဟင္း….မမျဖင့္ ရင္ထဲကို တုန္ခါသြားတာပဲ….မင္းက ဘာေတြမ်ား ေဒါသျဖစ္ေနရတာလဲ……” “ အဟား….ဟား….ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး မမရာ…မေန႔က ႏွစ္လုံး သုံးေထာင္ဘိုး မျပန္ဘဲ ထိုးမိတာ ေတြးၿပီး စိတ္တိုလာလို႔….အဟဲ ဟဲ…ေဆာရီးေနာ္…..” “ အမေလး..ဟဲ့….ေတာ္ေသးတာေပါ့…မမ ကလဲ ဒီေန႔ ဘာထိုးရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ ေတြးလာတာ….မင္းကလဲ….ထိုးရင္ အာမွေပါ့…..ဟဲ့…“ မခိုင္က မင္းနိုင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ခုံမွာ ဝင္ထိုင္ရင္း……. “ ေရာ့…ကြမ္းယာ…” မင္းနိုင္က ကြမ္းယာယူရင္း အတြင္းခံ ဝတ္မထားသျဖင့္ တင္းတင္းရင္းရင္းႀကီး ပုံေပၚေနေသာ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အမွတ္ထင္ထင္ စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္လိုက္မိသည္..။

မခိုင္က မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ၿပီး…… “ ေနစမ္းပါအုံး …ဒီေန႔ ဘာေကာင္းလဲဟင္….မမလဲ မင္းထိုးတာ လိုက္ထိုးမယ္…အခုတေလာ တည့္ကို မတည့္ဘူး…အပါခ်ည္ပဲ…..” “ က်ေနာ္လဲ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ မေန႔က ဟာႀကီး လွန္ထိုးရမလားလို႔ စဥ္းစားေနတာ…မမရ……” “ ဒါျဖင့္….၅၃ ေပါ့….ဟုတ္လား…….” “ အင္း……..” “ မေန႔က ထြက္သြားတာက ၃၅ …သုံးဆိုတာက စ ဆ ဇ ဈ ည ..အဂၤါ ၊ ပ.ဖ.ဗ.ဘ.မ က ၾကာသာပေတး…။ စ နဲ႔ ဖ နဲ႔ဆိုေတာ့ အင္း…….အဲဒါကို လွန္ထိုးမွာဆိုေတာ့ အဟီး…ဟီး….ေၾကာက္စရာႀကီး ကြာ…….“ “ ဘာလဲ….မမရ…ဘာလို႔ ရီတာလဲ…..” “ မင္းဘဲ …စနဲ႔ ဖကို လွန္ၿပီး ထိုးမွာဆို….” “ ဟုတ္တယ္ေလ…မမက မႀကိဳက္ဘူးလား…ဒီတစ္ခါ လွန္ထိုးမွာဆိုေတာ့ အာစရာ မလိုဘူးေလ မမရ…သူ႔ဖာသူ အာၿပီးသား ျဖစ္ေနၿပီ..” မခိုင္က အထာနဲ႔ေျပာေန၍ မင္းနိုင္ကလည္း အထာျပလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္..။ မခိုင္က မင္းနိုင္ကို မ်က္လုံးေလး ေထာင့္ကပ္ၾကည့္ရင္း ၾကာမူအျပည့္ျဖင့္ …. “ ေသခ်ာတယ္ေနာ္…….” “ အင္း…ေသခ်ာတယ္…” မင္းနိုင္ကလည္း ေထာင့္ငါးရာ ဗို႔အျပည့္ျဖင့္ ျပန္ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္သည္..။ “ အမေလး…ဟဲ့…ဘာေကာင္ကိုက္တာလဲ…” မခိုင္က ညာလက္ကို စပို႔ရွပ္အကၤ်ီထဲ ထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး ဘယ္ဖက္ နို႔အုံႀကီး ေအာက္ေျခကို ကုတ္လိုက္သည္..။ သည္ေတာ့ နို႔အုံတင္းတင္းႀကီးက စပို႔ရွပ္အကၤ်ီကို ေဖာက္ထြက္ေတာ့မတတ္ မို႔ေမာက္စူထြက္လာသည္..။

ထိုအျခင္းအရာကို မင္းနိုင္တစ္ေယာက္ အေရာင္ေတြ လက္လက္ထေနေသာ မ်က္လုံးတို႔ျဖင့္ အေသအခ်ာ စိုက္ၾကည့္ေနသည္..။ မခိုင္က အမွုမဲ့ အမွတ္မဲ့လိုလိုႏွင့္ စပို႔ရွပ္ကို မလွန္ၿပီး ၾကည့္မည့္ဟန္ျပဳၿပီးမွ နို႔အုံဝင္းဝင္းအိအိႀကီး တဝက္ေလာက္ေပၚလာေသာအခါ… “ အယ္…..ေယာင္လို႔….” ရွက္ရမ္းရမ္းေသာပုံစံျဖင့္ ကပ်ာကယာ ျပန္ဖုံးလိုက္သည္..။ ျဖဴေဖြးဝင္းအိေနေသာ နို႔အုံတင္းတင္းႀကီးကို ျမင္လိုက္ရေသာအခါ မင္းနိုင္ ရင္ထဲ ဒိန္းခနဲ လွုပ္ခါသြားရသည္..။ ထိုစဥ္…ထပ္ခိုးေပၚမွ ကေလး ငိုသံ ၾကားရသည္..။ “ ခဏေနာ္…မမ ကေလး နို႔သြားတိုက္လိုက္အုံးမယ္…” “ ေအာ္…..ဒါနဲ႔ ..မမေယာက်္ား ေရာ ဟင္….” မင္းနိုင္က သိခ်င္ေဇာျဖင့္ ခပ္ေလာေလာ ေမးလိုက္သည္..။ “ မူဆယ္ဖက္ တက္သြားတယ္…ေမာင္ေလးရဲ့… တစ္ပတ္ေလာက္ ရွိၿပီ…အရက္ ၂၀ ေလာက္ ၾကာမွာေလ…..” မခိုင္က ညိဳ႕မ်က္ဝန္းအစုံျဖင့္ ၾကာၾကည့္ေလး ၾကည့္ရင္း ေျပာသြားသည္..။ မင္းနိုင္တစ္ေယာက္ မခိုင္၏ ဆူၿဖိဳးျပည့္တင္းေသာ ခႏၶာကိုယ္ ေနာက္ပိုင္းႀကီးကို ၾကည့္ရင္း စိတ္ေတြ လွုပ္ရွားစြာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္..။

မစႏၵာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျဖစ္ခဲ့ရေသာ စြဲလန္းစိတ္ နာက်င္စိတ္မ်ားလည္း လြင့္ေပ်ာက္ကုန္ၿပီ…။ အရက္ရွိန္ကေလးလဲ ရလာၿပီမို႔ ေပ်ာ္ျမဴးတက္ႂကြ လာေတာ့သည္..။ သူ႔ ေယာက္်ား မရွိဘူး ဆိုပါလား…။ ၾကားဖူးထားေသာ မာဃေဒဝ လကၤာစာပိုင္း အစေလးက သူ႔ေခါင္းထဲ ေရာက္လာသည္..။ “ မိစၧာလိုၾကဴး ၊ လင္ကုန္ကူးသည္ ညစ္ညဴးစာရီ ၊ အလဇၨီျဖင့္ ဒုႆီဣတၳိ ၊ မ်ိဳးဇာတိတို႔ မိမိကိုယ္ကို ၊ စိတ္အလိုတိုင္း ထိုထိုေယာက္်ား ၊ တပ္ရာမ်ားႏွင့္ လိုက္စားႏွံလိမ့္မည္သာကို….” လင္ေယာက္်ား မရွိခိုက္ လီးႏွင့္ ျပတ္လတ္လၽွက္ ရွိေသာ မခိုင္တစ္ေယာက္ မိစၧာလိုၾကဴးၿပီး လင္ကုန္ကူးေတာ့မည့္ လကၡဏာေတြ ျပသေနသည္.။ အရက္က တစ္ပိုင္းပင္ မကုန္ေသး..။ တစ္ခြက္ငွဲ႕၍ တစ္ငုံေသာက္လိုက္စဥ္… “ ေမာင္ေလး..ေရ…ဒီကို ခဏ….” မခိုင္က ထပ္ခိုးေပၚမွ လွမ္းေခၚသည္..။ “ လာၿပီ…မမ….” မင္းနိုင္က လက္က်န္အရက္ကို အကုန္ေမာ့ခ်လိုက္ရင္း မခိုင္ရွိရာ အထပ္ခိုးေပၚသို႔ ခပ္သြက္သြက္ တက္သြားလိုက္သည္..။ မင္းနိုင္တစ္ကိုယ္လုံး ကိေလသာ အမိုက္ေမွာင္ေတြက တစ္စတစ္စ ဖုံးအုပ္လာသည္..။ မခိုင္လည္း ထို႔အတူပင္…။ ဤသည္မွာ ဖိုမ အစုံ ဒြန္တြဲလၽွက္ ရွိေသာ ေလာကီ ကာမဘုံ၏ ျဖစ္ေလ့တံထြာ ဓမၼတာပင္…။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း မာဃေဒဝ လကၤာက ေအာက္ပါအတိုင္း သတိေပးခဲ့သည္..။ “ သိမ္းဆည္းမဲ့ဘိ ၊ ကင္းသတိႏွင့္ အသိပညာ ၊ မယွဥ္သသူ ၊ ထိုမၽွလူတို႔ က်င့္မူေဖာက္ျပား ၊ မတည္ၾကားသည္ ေယာက္်ားမိန္းမ …မဟူတည္း….” မင္းနိုင္ အခန္းဝေရာက္ေတာ့ တုံ႔ခနဲ တန႔္သြားသည္.။ မခိုင္က အေရွ႕ဖက္ နံရံကို ေက်ာေပးၿပီး ဘယ္ဖက္ကို ေစာင္းလၽွက္ ကေလး နို႔တိုက္ေနသည္….။ ခႏၶာကိုယ္ အေပၚပိုင္းရွိ ညာဖက္ေပါင္ကို အနည္းငယ္ ေကြးထားၿပီး ေအာက္ဖက္ရွိ ဘယ္ဖက္ေပါင္ကိုမူ ခပ္ဆန႔္ဆန႔္ေလး စင္းထားသည္..။ ကေလးေခါင္းကို သူမ၏ ဘယ္ဖက္ လက္ေမာင္းေပၚတင္ၿပီး ဘယ္ဖက္ျခမ္း နို႔ကို တိုက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္..။ စပို႔ရွပ္ အေပ်ာ့စား အကၤ်ီကို စုလိပ္ၿပီး အထက္သို႔ မတင္ကာ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ေဖာ္ထားသည္..။ အေပၚပိုင္း ညာဖက္ နို႔အုံႀကီးမွာ လြတ္ေနသည္..။ ေစာေစာက တဝက္တပ်က္မၽွသာ ျမင္လိုက္ရေသာ နို႔ႀကီးကို အခုေတာ့ အထင္းသား အရွင္းသား ပီပီသသႀကီး ျမင္ေနရသည္..။ အိစက္မို႔ထြားလွေသာ ညာဖက္နို႔အုံႀကီးက တင္းရင္း ဝင္းဝါေနသည္..။

ဘယ္ဖက္ျခမ္း နို႔အုံမွာမူ ခေလး၏ ေခါင္းႏွင့္ ကြယ္ေန၍ တဝက္တပ်က္မၽွသာ ျမင္ေနရသည္..။ ထမီကလည္း ေျပေလ်ာ့ေနရာ အေပၚပိုင္း ညာဖက္ျခမ္း တင္ပါးေဖြးေဖြးႀကီးမွာ တဝက္နီးနီးခန႔္ ေပၚေနသည္..။ ထမီေအာက္ပိုင္းအစကလည္း ဒူးေကာက္ေကြး အထက္နားအထိ ေရာက္ေနရာ ျပည့္တင္း ဝင္းဝါေသာ ေျခသလုံးသားမ်ားက အထင္းသား အရွင္းသားႀကီး ေပၚထြက္ေနသည္..။ မခိုင္က အေရာင္တလက္လက္ ထြက္ေနေသာ ၾကာရမက္ မ်က္လုံးတို႔ျဖင့္ ၾကည့္ရင္း …. “ ဟဲ့…ဘာလို႔ ရပ္ၾကည့္ေနတာလဲ…ေမာင္ေလးရဲ့…ဒီကိုလာပါဆို…ကေလး နိုးသြားမွာ စိုးလို႔ မမကို ျခင္ေထာင္ ေထာင္ေပးစမ္းပါ…” ျခင္ေထာင္ အထက္ႀကိဳးႏွစ္စက မခိုင္ေခါင္းရင္း ဘက္မွာ ပုံေသခ်ည္ထားၿပီး လုံးလိပ္ထားသည္..။ မင္းနိုင္က ေခါင္းရင္းဘက္တြင္ လုံးလိပ္ထားေသာ ျခင္ေထာင္ ေျခရင္းပိုင္းကို စုကိုင္လာၿပီး ေျခရင္းဘက္က ႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းတြင္ ခ်ည္လိုက္သည္..။ ထို႔ေနာက္ ျခင္ေထာင္ကို လွုပ္ခါၿပီး ျခင္ထုတ္လိုက္သည္..။

ဘယ္ဖက္လက္ေမာင္း ေပၚတြင္ ကေလးအိပ္ေနသျဖင့္ မခိုင္က ညာဖက္လက္ျဖင့္ ျခင္ေထာင္ေခါင္းရင္းပိုင္းကို ဆြဲဖိလိုက္ရာ ညာဖက္နို႔အုံေဖြးေဖြးတင္းတင္းႀကီးကို လွန္ျပလိုက္သလို ျဖစ္ေနသည္။ ကိုယ္ဟန္အေနအထားလည္း ပ်က္ယြင္းသြားသျဖင့္ အေပၚပိုင္း ထမီစက ေအာက္သို႔ ေလ်ာ့သြားရာ ဆီးခုံဝင္းဝင္းႀကီးႏွင့္ ေစာက္ေမြးအုံ မဲမဲအုပ္အုပ္ႀကီးကိုပါ ျမင္လိုက္ရသည္..။ မခိုင္က ဘာမွ မျဖစ္သလို မသိဟန္ ေဆာင္ေနသည္..။ ကေလးကို လက္ျဖင့္ ခပ္ဖြဖြေလး ပုတ္ရင္း အို႔..ေအး…အို…ေခ်ာ့သိပ္ေနလိုက္ေသးသည္..။ မထူးေတာ့ၿပီမို႔ မင္းနိုင္ပါ ျခင္ေထာင္ထဲ ဝင္လိုက္ရသည္..။ ေခါင္းရင္းေရာ ေျခရင္းပါ မက်န္ လုံလုံျခဳံျခဳံ ျဖစ္ေစရန္ ဖိညႇိေပးလိုက္သည္..။ သည္ေတာ့ မခိုင္ရဲ့ နို႔အုံေဖြးေဖြးဥဥႀကီးေတြကို အနီကပ္ ျမင္ေနရသည္..။ မခိုင္၏ ေက်ာဖက္ပိုင္းမွာ အေရွ႕ဖက္နံရံတြင္ ကပ္ေနသျဖင့္ ျခင္ေထာင္စမွာ ေအာက္သို႔ မေရာက္ပဲ ေက်ာျပင္ႏွင့္ နံရံ အၾကားတြင္ ညႇပ္တင္ေနသည္..။ မင္းနိုင္က အိပ္ေနေသာ ကေလးကိုလည္း မထိခိုက္မိေစရန္ ဒူးေထာက္လ်က္ မခိုင္၏ ပခုံးသားျပည့္ျပည့္ကို လက္ႏွင့္ ဆြဲကာ ျခင္ေထာင္စကို ေအာက္ထဲ ထိုးသိပ္ေပးလိုက္သည္..။ ထို႔ေနာက္ ခါးလည္ပိုင္းကို ထိုးသိပ္ေပးသည္..။ ျဖဴဝင္းဆူၿဖိဳးေသာ တင္ပါးႀကီးကို လက္ႏွင့္ ထိမိသြားသည္..။ မင္းနိုင္ေပါင္ၾကားရွိ လီးတန္ႀကီးမွာ ေတာင္မတ္ေနၿပီျဖစ္ရာ ပုဆိုးထဲက ေငါထြက္ေနသည္..။ အသက္ရွူသံေတြကလည္း ျပင္းထန္ေနသည္..။ ရင္ေတြပူ အာေခါင္ေတြလည္း ေျခာက္လာသည္..။ အရက္အရွိန္ေလးကလည္း တက္ေနသျဖင့္ … “ ဒီအေျခအေနေရာက္မွေတာ့ ..ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ေတာ့ကြာ….” ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္ၿပီး ညာဖက္နို႔အုံတင္းတင္းမို႔မို႔ႀကီးကို ပါးစပ္ျဖင့္ ကုန္းစို႔ပစ္လိုက္ပါေတာ့သည္..။ “ ႁပြတ္…ႁပြတ္….ႁပြတ္……ပလြတ္…ပလြတ္……..” မခိုင္မွာ ယားလြန္းသျဖင့္ လည္ပင္းေၾကာေတြ ေထာင္ကာ ရင္အစုံ ေကာ့တက္ေနသည္..။ “ ရွီး…အား…ယား….အီး ရွီး….ကၽြတ္….ယား..ယား တယ္ကြာ….အဟင္းဟင္း….အဟိ…ခစ္…ခစ္……..” အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကေလးငယ္ကို အသာမ၍ ေစာင္ထူထူႏွင့္ ကာေထြးလ်က္ ခပ္ေဝးေဝးသို႔ တြန္းပို႔ထားလိုက္သည္..။ မင္းနိုင္က ထမီကို ေပါင္လည္ေလာက္ထိေရာက္ေအာင္ တြန္းဖယ္လိုက္ၿပီး ထြားအိဆူၿဖိဳးေသာ ဖင္ဆုံႀကီးတဝိုက္ကို ႏွံ့စပ္ေအာင္ ဆုပ္နယ္ပြတ္သပ္ေပးသည္..။ ပါးစပ္ကလည္း နို႔ကို မခြာတမ္း စို႔ေနသည္..။ နို႔ရည္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သူ႔ဗိုက္ထဲ ေရာက္ကုန္သည္..။

အားရွိေသာ လူနို႔ကို စို႔ရခဲသမို႔ တႁပြတ္ႁပြတ္ စို႔လၽွက္ရွိရာ ကေလးငယ္ထက္ပင္ ဆိုးေနပါေတာ့သည္..။ ဖင္ဆုံထြားထြားအိအိႀကီးကို ပြတ္သပ္ဆုပ္ေခ်ေပးရသည္မွာ အရသာရွိလြန္းလွသည္..။ မခိုင္ကလည္း အၿငိမ္မေန..။ မင္းနိုင္ပြတ္ဆြေပးေနသမၽွကို ဖီလင္အျပည့္ျဖင့္ လူးကာလြန႔္ကာ ခံစားရင္း မင္းနိုင္ ပုဆိုးကို ဆြဲခၽြတ္ခ်လိုက္သည္..။ ၇လက္မခန႔္ ရွိေသာ လီးတန္တုတ္တုတ္ႀကီးက အထက္သို႔ ေကာ့၍ ေတာင္မတ္ေနသည္..။ ဒစ္ႀကီးက ျပဲလန္ေနၿပီး ဒစ္ေခါင္းႀကီးက နီညိဳေရာင္သမ္းကာ တင္းရင္းဝင္းေျပာင္ေနသည္..။ မခိုင္က သူမနို႔ကို တႁပြတ္ႁပြတ္စို႔ေနေသာ မင္းနိုင္ေခါင္းကို ဆြဲေမာ့လိုက္သည္..။ ကိုယ္ကိုလည္း မင္းနိုင္ဖက္ေရာက္ေအာင္ ေရြ႕လိုက္ၿပီး ပက္လက္အေနအထား ျပင္လိုက္သည္..။ “..ခစ္ ခစ္….ဒီကေလးႀကီးကလည္း ..ကြယ္….နို႔ဆြဲ သိပ္သန္တာပဲ…ဟင္း..ဟင္း…….” မခိုင္က ေျပာလိုက္ရင္း…ပုံစံပ်က္သြားေသာ မင္းနိုင္ေခါင္းကို သူမနို႔အုံ ရွိရာသို႔ ဆြဲယူၿပီး နို႔အုံတစ္ဖက္ကို လက္ျဖင့္ အသာမယူကာ ကေလးနို႔တိုက္သလို မင္းနိုင္ပါးစပ္ဝသို႔ နို႔သီးေခါင္းကို ေတ့ကပ္ေပးလိုက္သည္။

မင္းနိုင္က နို႔ႀကီးကို ျပန္စို႔ရင္း ဘယ္ဖက္လက္က မခိုင္၏ ေစာက္ဖုတ္အုံေဖာင္းေဖာင္းႀကီးေပၚသို႔ ေရာက္သြားၿပီး ရြရြဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးသည္။ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးက ေႏြးေထြးခုံးထေနသည္။ လက္ခလယ္ႏွင့္ ထက္ေအာက္ ေလၽွာတိုက္ေပးရင္း အက္ကြဲေၾကာင္းထဲ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ ေစာက္ရည္ေတြက စိုရႊဲေနၿပီး အတြင္းသားႏုႏုေလးေတြက ပူေႏြး ရြအိေနသည္။ မင္းနိုင္က လက္ခလယ္ကို အဆုံးထိေအာင္ ထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး ေဆးေမႊသလို လွည့္ပတ္ေမႊေပးသည္။ ေစာက္ရည္ေတြက အဆမတန္ စိုရႊဲေနၿပီမို႔ တစြပ္စြပ္ တႁပြတ္ႁပြတ္…အသံ ညႇင္းညႇင္းေလးေတြ ထြက္ေပၚေနသည္။ မခိုင္လက္ကလည္း မင္းနိုင္ေပါင္ၾကားထဲက ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးတန္ပူပူေႏြးေႏြးႀကီးကို ခပ္ဖြဖြေလး ဆုတ္ညႇစ္ေပးရင္း ဂြင္းတိုက္သလို ပြတ္ေလၽွာေလး လုပ္ေပးေနသည္။ လီးႏွင့္ျပတ္ေနသည္မွာ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ရွိေနၿပီျဖစ္ေသာ မခိုင္တစ္ေယာက္ အသဲအသန္ အငမ္းမရပင္ ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ မြတ္သိပ္ေတာင့္တေနပါသည္။ အခု အားရေက်နပ္ဖြယ္ ေကာင္းလြန္းလွေသာ မင္းနိုင္၏ လီးတန္တုတ္တုတ္ႀကီးကို ျမင္ေတြ႕ရ ကိုင္တြယ္ပြတ္ဆြေနရေသာအခါ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အလြန္သိသာထင္ရွားစြာ မာန္ဖီခုံးတက္ ေမာက္ႂကြလာသည္။ မင္းနိုင္က ေစာက္ေခါင္းထဲကို စိတ္ရွိလက္ရွိ ေမႊေႏွာက္ ထိုးဆြၿပီးေသာအခါ သူ႔လက္ခလယ္ကို အလ်ားလိုက္ ေစာက္ဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္း ေျမာင္းအတိုင္း အထက္ဆီသို႔ ပြတ္ထိုးသြားၿပီး ေစာက္စိငုတ္ျပဴးျပဴးႀကီးႏွင့္ ထိတိုက္မိမွ ရပ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေစာက္စိငုတ္ႀကီးကို လက္ခလယ္ထိပ္ျဖင့္ ဝိုက္၍ ပြတ္ဆြ ကလိေနျပန္သည္။ မခိုင္တစ္ေယာက္ မ်က္လုံးေတြ မဖြင့္နိုင္ေတာ့ပဲ အံကိုႀကိတ္လ်က္ ခါးေကာ့ ရင္ေမာ့ကာ လူးလြန႔္ ေနရေတာ့သည္။

“အီး….ရွီး….အီး….ရွီး…ကၽြတ္ကၽြတ္….အား…..အင္း…..အင္း…….အေမ့……..အီး…အား..ကၽြတ္ကၽြတ္….အ…အ..ေမ့…..ေမာင္ေလး….ရယ္….အီး…အီး ရွီး….ေကာင္း…ေကာင္းလိုက္တာ…ကြယ္…မမ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး…အူး..ဟူး….အီးဟီး…ရွီး…ကၽြတ္..ကၽြတ္…လိုး…..လိုးပါေတာ့ ေနာ္…..အင့္………အေမ့…ကၽြတ္ ကၽြတ္….အင့္..ဟင့္…….” အခ်ိန္ဆြဲေန၍ မျဖစ္ေၾကာင္း မင္းနိုင္ နားလည္သည္။ သူက ဒီအရပ္သား မဟုတ္။ မေန႔ညကမွ ေရာက္လာသူ ျဖစ္သည္။ ကံေကာင္း၍ မုတ္ဆိတ္ ပ်ားလာစြဲသည္ကို အခ်ိန္ဆြဲေန၍ မျဖစ္ေတာ့။ ထို႔ေၾကာင့္ မခိုင္၏ ခႏၶာကိုယ္ကို နံရံႏွင့္ လြတ္ေအာင္ ျခင္ေထာင္အလယ္ေလာက္ဆီ ဆြဲယူလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကေလးငယ္ကိုလည္း သူတို႔ႏွင့္ ေဝးရာသို႔ ညင္သာစြာ တြန္းေရြ႕လိုက္သည္။ ကေလးငယ္ ရွိေနသျဖင့္ ဆန္းဆန္းျပားျပား လိုးေန၍ မျဖစ္။ ဒူးေထာင္ေပါင္ကား အေပၚက တက္ေမွာက္ ေလွႀကီးထိုး ရိုးရိုးပဲ လိုးရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ မင္းနိုင္က မခိုင္၏ ျဖဴေဖြးတုတ္ခိုင္ေသာ ေပါင္တံအိအိႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ရင္ဘတ္ဖက္ဆီ တိုးကပ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မို႔တင္းဝင္းမြတ္ေနေသာ နို႔အုံထြားထြားႀကီးႏွစ္မြာကို ခပ္ဖြဖြေလး ဆုပ္ေခ်ေပးျပန္သည္။ မခိုင္က ေက်နပ္အားရေသာ မ်က္ႏွာေလးျဖင့္ ၿငိမ္ခံေနသည္။ “ မမ….က်ေနာ္…လွန္ထိုးေတာ့မယ္…ေနာ္….. အဂၤါနဲ႔ ၾကာသာပေတး ဆိုေတာ့ ဘာလဲဟင္..” “ ေစာက္ဖုတ္..ေစာက္ဖုတ္…ဟင္း…ဟင္း…..” မခိုင္က ၾကည္လဲ့လဲ့ အျပဳံးေလးျဖင့္ ရႊင္ရႊင္ျမဴးျမဴးေလး ေျပာသည္။ မင္းနိုင္က ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ကာ ေသြးေၾကာႀကီးေတြ တင္းေဖာင္းေနၿပီး အေၾကာအၿပိဳင္းၿပိဳင္း ထလၽွက္ရွိေနေသာ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္အဝသို႔ ေတ့ျမဳပ္လိုက္ၿပီး သူ႔ဖင္ႀကီးကို ေရွ႕သို႔ တေရြ႕ခ်င္း တြန္းပို႔လိုက္သည္။ ဒစ္ဆံျပဲျပဲႀကီး နစ္ဝင္သြားသည္ႏွင့္ မခိုင္၏ မ်က္ႏွာမွာ အားရေက်နပ္စြာ ရွုံ႔မဲ့သြားသည္..။ “ ဖြတ္…ျပစ္…ဖြတ္….ျဗစ္….ၿဗိ….ဘြတ္…..ဖြတ္…..ျဗစ္……ဖြတ္……” “ အား….အား………အေမ့…..အင့္….အင့္……” လီးတန္ႀကီးက ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးထဲသို႔ တစ္ရစ္ခ်င္း တစ္ရစ္ခ်င္း နစ္နစ္ဝင္သြားသည္။ လီးတန္ႀကီးႏွင့္ အတူ ေစာက္ဖုတ္ႏုတ္ခမ္းသားေတြပါ အေဖာ္အျဖစ္ နစ္ပါသြားသည္။ တဖန္ လီးတန္ႀကီးကို ျပန္ႏွုတ္ျပန္သည္။ ထိုအခါ ေစာက္ဖုတ္ႏုတ္ခမ္းအလြာႀကီးက လီးတန္တုတ္တုတ္ႀကီးႏွင့္အတူ အေပၚသို႔ ႂကြတက္ ပါလာျပန္သည္။ ယခု တဖန္ ျပန္ထြက္လာေသာ လီးတန္ႀကီးမွာ ေစာေစာကႏွင့္ လုံးဝ မတူေတာ့။ ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ားျဖင့္ စိုရႊဲကာ တင္းေျပာင္ ဝင္းလက္လာသည္။ စံခ်ိန္မွီ လီးတန္ႀကီးကို အလိုးခံရေနၿပီမို႔ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ လွိုက္ခနဲ လွိုက္ခနဲ ယားႂကြလာသည္။ မင္းနိုင္က သူ႔လီးတန္ႀကီးကို အသြင္းအႏွုတ္ ေလးငါးခ်ီေလာက္ ျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ အရွိန္ရလာေသာ အျမန္ရထားႀကီးပမာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ခပ္သြက္သြက္ေလး ေဆာင့္ေဆာင့္ လိုးပါေတာ့သည္။

တဖြတ္ဖြတ္ တႁပြတ္ႁပြတ္အသံမ်ား ၊ အီး အင္း အား…အမေလး….အသံမ်ားျဖင့္ ထပ္ခိုးအခန္းေလးထဲမွာ ဆူညံပြက္ေလာ ရိုက္ေနစဥ္ မိန္းမတစ္ေယာက္ ထရံေပါက္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသည္။ မင္းနိုင္ႏွင့္ မခိုင္တို႔က အသဲအသန္ လိုးေနၾကသလို ထိုမိန္းမကလည္း ဇြဲသန္သန္ႏွင့္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနပါသည္။ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ မိန္းမလည္း ၅၃ကို မလွန္ ထိုးဖို႔ ခပ္သြက္သြက္ေလး ဆင္းခဲ့ရပါေတာ့ သတည္း။ မင္းနိုင္တစ္ေယာက္ ညေန ၅ နာရီေက်ာ္မွ ျပန္ေရာက္လာသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မတင္ရီတစ္ေယာက္ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး သီခ်င္းေလး တေအးေအးႏွင့္ သနပ္ခါး လိမ္းေနသည္။ သူ႔သမီးႏွစ္ေယာက္က အိမ္ေအာက္ထပ္ အေရွ႕ခန္းထဲတြင္ ကာတြန္းကား ၾကည့္ေနၾကသည္။ မင္းနိုင္ျပန္လာတာ ျမင္ေတာ့ မတင္ရီက သနပ္ခါး လိမ္းေနရာမွ “ ဟဲ့…..မင္းနိုင္….ထမင္း စားေတာ့ေလ…….” “ ဟုတ္ကဲ့…….မမ..အစ္ကို ျပန္လာမွ စားေတာ့မယ္…” “ ဟဲ့….နင့္အစ္ကိုက ဒီည ျပန္လာမွာ မဟုတ္ဖူး……..” “ အဲဒါဆိုလဲ…..မဆာေသးလို႔….ၿပီးမွ စားေတာ့မယ္……..မမ…” “ ေနစမ္းပါအုံး….နင္က မနက္ကထဲက ထြက္သြားလိုက္တာ….အခုမွပဲ ျပန္လာေတာ့တယ္… အက်ိဳးအေၾကာင္းလဲ ေျပာမသြားဘူး….. ဒီက စိတ္ပူလိုက္ရတာ..ဟြန္း…မေန႔ညက ေရာက္လာလို႔သာ ေတာ္ေတာ့တယ္…….” မတင္ရီ အသံထဲတြင္ မေက်မနပ္ ေဒါသသံေတြ ပါေနသည္။ မင္းနိုင္ကလည္း ေျပာစရာပင္။ မေန႔ညက ေရာက္၊ ဒီေန႔မနက္ မခိုင္ႏွင့္ အခ်စ္စခန္း သြား၊ မခိုင္တစ္ေယာက္လည္း မင္းနိုင္အေပၚ ေတာ္ေတာ္ ေလး စြဲလန္းသြားပုံ ရသည္။ ေနာက္ရက္ေတြလည္း ဒီအခ်ိန္မ်ိဳး လာခဲ့ဖို႔ မွာလိုက္ေသးသည္။ ညေနကစလို႔ ည ဆယ္နာရီေလာက္ထိ အရက္ေသာက္သူေတြ ရွိသည္။ သူ႔ေမာင္ႏွင့္ သူ႔ေယာက္မတို႔ အရက္လာကူေရာင္းၾကေၾကာင္း၊ ထို႔ျပင္ အဲဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ မေခ်ာင္ေၾကာင္းလည္း သတိေပးလိုက္သည္။ မင္းနိုင္က သူ႔အျပစ္ႏွင့္သူမို႔ ေလေၿပ ထိုးလိုက္သည္။ “ ေအာ္…..ပ်င္းပ်င္း ရွိတာနဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲေရာက္သြားတာပါ….မမရ……အဟင္းဟင္း…….” “ ဟြန္း…….အခုမွ လာၿပီး ေလေၿပ ထိုးမေနပါ နဲ႔” မင္းနိုင္ အိမ္ေပၚထပ္ တက္ခဲ့သည္။ မခိုင္က သူ႔ကို ေစာက္ဖုတ္ေရာ၊ ထမင္းပါ အဝအအီ ေကၽြးလြတ္လိုက္သည္။ မင္းနိုင္ မခိုင္ အရက္ဆိုင္ကအျပန္ ေဆးပစၥည္း အေရာင္းဆိုင္ေတြ႕၍ စံခ်ိန္မီ ေဆးဆီ တစ္ဗူးႏွင့္ မက္စ္မန္း ေဆးေတာင့္ ေလးေတာင့္ တစ္ကဒ္ ဝယ္ခဲ့သည္။ သည္ေဆးႏွစ္မ်ိဳးက မိန္းမေပါင္ၾကားရွိ ကာမဗဟို ဌာနခ်ဳပ္ တည္းဟူေသာ ေစာက္ဖုတ္ အဟာရကို အလ်င္မျပတ္ စားသုံးနိုင္ရန္အတြက္ အေထာက္အကူျပဳ အားျဖည့္ေဆးဝါးမ်ား ျဖစ္သည္။ သူ႔အတြက္ ေနရာေပးထားေသာ အိမ္အေပၚထပ္ရွိ အခန္းထဲ ေရာက္ေသာအခါ အဝင္တံခါးကို ေစ့၍ စံခ်ိန္မွီ ေဆးဆီ ေၾကာ္ျငာမ်ားကို ဖတ္ၾကည့္ေနသည္။ “ ေျခာက္ေသြ႕ညိဳႏြမ္း မလန္းဆန္းပဲ လူစဥ္မမွီ မပီျပင္သမို႔ ပူပန္ စိုးထိတ္ သင္စိတ္မညစ္နဲ႔ ေရထိပန္းပမာ ငြားစြင့္ပြင့္လန္း က်ားမာန္ ဝင့္ခ်ီ ဆႏၵျပည့္မည္ အားသစ္ရႊင္လန္း ေရြၾကာပန္း” ဤ စာသားေလးကို ဖတ္၍ မင္းနိုင္ ျပဳံးလိုက္မိသည္။ မခိုင္ေယာက္်ား ျပန္မေရာက္မခ်င္း ေန႔စဥ္ ရက္ဆက္ ကာမစစ္ပြဲ ဆင္ႏႊဲရန္အတြက္ သူ႔ေပါင္ၾကားမွ ဒုံးက်ည္ကို စံခ်ိန္မွီႏွင့္ က်ားကန္ေပးထားဖို႔ လိုမည္။ ထို႔ေနာက္ မင္းနိုင္တစ္ေယာက္ စံခ်ိန္မီ ေဆးဆီပုလင္းကို ဖြင့္၍ အညႊန္းအတိုင္း လိမ္းပါေတာ့သည္။

မတင္ရီတစ္ေယာက္ ေန႔လည္ ၁ နာရီေလာက္က အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္ကာေနမိသည္။ “ ဒီနား ခဏ…” ဆိုၿပီး ထြက္သြားေသာ မင္းနိုင္တစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ျပန္ေပၚမလာ။ မတင္ရီမွာေတာ့ ထမင္းပြဲ ျပင္ၿပီး ေစာင့္ေနသည္။ ထမင္းစားရင္း သူ႔ေယာက္်ား ကိုစိုးေမာင္ အေၾကာင္းကို သူ႔ညီ မင္းနိုင္အား ေျပာၿပ တိုင္ပင္အုံးမည္ဟု စိတ္ကူးထားသည္။ နာရီၾကည့္ရင္း မင္းနိုင္အလာကို ေစာင့္ေမၽွာ္ေနရာ တစ္နာရီသာ ထိုးသြားၿပီး ေခြးေကာင္ေလးက ေပၚမလာ။ ထို႔ေၾကာင့္ စိတ္တိုတိုႏွင့္ ထြက္လာခဲ့သည္။ မေန႔ညကမွ ေရာက္လာသူဆိုေတာ့ ဘယ္သြားတတ္မွန္းလည္း မသိ။ ထိုစဥ္ စိတ္ကူးထဲ ျဖတ္ခနဲ အသိတစ္ခု ေပၚလာသည္။ မခိုင္တို႔ အရက္ဆိုင္မ်ား ရွိေလမလားဟူေသာ အေတြးျဖင့္ ဦးတည္ ထြက္လာခဲ့သည္။ သူ႔ေယာက္်ား ကိုစိုးေမာင္မွာ မခိုင္ညီမ သီတာဝင္းႏွင့္ တိတ္တိတ္ပုံး ညားေနၾကသည္။ သီတာဝင္းက ၿမိဳ႕သစ္မွာ သူ႔အေမႏွင့္ အတူေနသည္။ ေစာေစာကေတာ့ အေခ်ာင္ႀကံတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ယခုေတာ့ တရားဝင္ ေပါင္းသင္း ေနထိုင္သည့္ အဆင့္သို႔ပင္ ေရာက္ေနၾကၿပီ။ ကိုစိုးေမာင္ကလည္း သူ႔မိန္းမ မတင္ရီကို အေၾကာင္းစုံ ဖြင့္ေျပာျပထားၿပီး ျဖစ္သည္။ ၾကားၾကားခ်င္းေတာ့ မတင္ရီ တစ္ေယာက္ ေႁမြေပြး အကိုက္ခံရသလို ဆတ္ဆတ္ခါ နာက်ည္းခဲ့သည္။ ကိုယ္ဝန္ပါ ရွိေနၿပီျဖစ္၍ ဘယ္လိုမွ မတတ္နိုင္ေတာ့ပဲ မယားငယ္ အျဖစ္ တရားဝင္ ယူရေတာ့မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ကိုစိုးေမာင္က ရွင္းျပသည္။ မင္းတို႔ မိသားစုကိုလည္း လုံးဝ ပစ္ထားမွာ မဟုတ္ေၾကာင္း။ အစစအရာရာ ယခင္အတိုင္း ျပည့္စုံေအာင္ ထားမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း အခုဟာက ဘယ္လိုမွ မတတ္နိုင္ေတာ့သည့္ အဆင့္ေရာက္ေနသည့္အတြက္ ယူရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေမတၱာရပ္ခံ ရွင္းျပပါသည္။ သီတာဝင္း ဆိုသည့္ ေကာင္မက ရပ္ကြက္ေျမာက္ထိပ္ အရက္ဆိုင္က မခိုင္၏ ညီမအရင္း ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ေျပာျပပါသည္။ တစ္ပတ္လၽွင္ သီတာဝင္းဆီမွာ ၃ ည အိပ္ေလ့ ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔ည သီတာဝင္းဆီမွာ အိပ္မွာမို႔ ကိုစိုးေမာင္ အိမ္ျပန္မလာျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႔ညီ မင္းနိုင္မွာ သူ႔အစ္ကိုအေၾကာင္း ဘာမွ သိပုံမရ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထမင္းစားရင္း ေျပာျပမည္ဟု စိတ္ကူးထားရာ မင္းနိုင္ျပန္မလာသျဖင့္ သူ႔အစ္ကို၏ မယားငယ္ အစ္မေတာ္စပ္ေသာ မခိုင္၏ အရက္ဆိုင္ကို ျဖတ္ခနဲ သတိရကာ ထြက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ မခိုင္အရက္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ထဲတြင္ လူရွင္းေနသည္။ ဆိုင္အဝင္ေပါက္ ညာဖက္ေဘး စားပြဲခုံေပၚတြင္ ေသာက္လက္စ အရက္ပုလင္း ၊ျမင္းခြာရြက္သုပ္ ပန္းကန္၊ ကြမ္းယာထုတ္ တစ္ထုတ္ ၊ အားကစား ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ တို႔ကို ေတြ႕ရသည္။ မင္းနိုင္ အိမ္ကထြက္သြားစဥ္ လက္ထဲမွာ ဂ်ာနယ္ တစ္ေစာင္ ပါသြားသည္ကို မတင္ရီ သတိရမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဂ်ာနယ္ကို ေကာက္ကိုင္ၾကည့္လိုက္သည္။ စိုးေမာင္ဟု ေရးထိုးထားသည့္ သူ႔ေယာက်္ား လက္မွတ္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေသခ်ာၿပီ မင္းနိုင္ ဒီဆိုင္ထဲမွာ ေရာက္ေနၿပီ။ သို႔ေသာ္ လူကို မေတြ႕ရ။ ၿပီးေတာ့ မခိုင္၏ အရိပ္အေယာင္ကိုလည္း မေတြ႕ရ။ မတင္ရီ အေပၚထပ္ ထပ္ခိုးေပၚသို႔ နားစြင့္ၾကည့္သည္။ ထပ္ခိုးေပၚမွ လွုပ္ရွားသံ သဲ့သဲ့ ၾကားေနရသည္။

မတင္ရီလည္း ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဟု ဆုံးျဖတ္ကာ ထပ္ခိုးေပၚသို႔ တိတ္တဆိတ္ တက္လာခဲ့သည္။ ေသခ်ာသြားၿပီ ေလွခါးေျခရင္းမွာ မင္းနိုင္ ဖိနပ္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေျခသံလုံလုံျဖင့္ ေလွခါးေပၚ တက္လာလိုက္သည္။ တျဖည္းျဖည္း အသံေတြကို ပိုမို ၾကားလာရသည္။ အခန္းတံခါးကို ပိတ္ထားသည္။ အခန္းမွာ ထရံကာ ျဖစ္၍ ေခ်ာင္းၾကည့္စရာ အေပါက္ေတြ ရွာရန္ မခက္လွ။ မတင္ရီလည္း ခဲတံလုံးေလာက္ရွိေသာ ထရံေပါက္မွ အတြင္းသို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းႀကီးက မတင္ရီကို အႀကီးအက်ယ္ တုန္လွုပ္ေခ်ာက္ခ်ား သြားေစသည္။ “ အမေလးေလး…..မခိုင္နဲ႔ မင္းနိုင္တို႔ လိုးေနၾကတာပါလား” မတင္ရီ တစ္ေယာက္ ထရံေပါက္မွ ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲက ဘုရားတမိသည္။ နို႔စို႔ ကေလးငယ္က သူတို႔ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းမွာ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ေနရွာသည္။ မခိုင္က ေအာက္ကေန သူမရဲ့ ဒူးႏွစ္လုံးကို ေထာင္ကာ ေပါင္ႀကီးေတြ ျဖဲကားေပးထားရာ မင္းနိုင္က အထက္မွေန တက္ေမွာက္ရင္း ဖင္ႀကီး ႂကြကာ ႂကြကာျဖင့္ ေဆာင့္လိုးေနသည္။ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္း ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းမွာ ေက်ာႀကီးက သိသာ ထင္ရွားစြာ ရွုံ႔ခြက္ဝင္သြားကာ အသားျပင္ေတြက လွုပ္ရွားေနသည္။ မုန္ထေနေသာ ဝက္သိုးႀကီး တစ္ေကာင္အလား အသဲအသန္ အ႐ူးအမူး ေဆာင့္ေဆာင့္ လိုးေနပါေတာ့သည္။ မခိုင္ကလည္း ေအာက္ကေန ေပါင္တန္ ေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ႀကီးေတြကို အစြမ္းကုန္ ျဖဲကားလၽွက္ သူမ ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ၿပီး အားရပါးရ ခံကာေနသည္။ လိုးသူႏွင့္ ခံသူ အေပးအယူမၽွလၽွက္ လိုးျခင္းအမွု ျပဳေနၾကသည္မွာ အားရစရာ ၾကက္သီးထစရာႀကီး ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ မတင္ရီ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲ စစ္ခနဲ က်င္ခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီး တစ္အုံလုံး တင္းမာ ခုံးႂကြလာသည္။

“ဖြတ္…ႁပြတ္….ဖြတ္….ပလြတ္….ျဗစ္…….ပလစ္……….ဖြတ္..အား….အား……အ….အေမ့….အ…..အား…အမေလး..ေလး…..အား…အီး…ေကာင္းလိုက္တာကြယ္….အ…အေမ့….အား….ရွီး….ကၽြတ္..ကၽြတ္….အို..အိုး…အိ အ.” မင္းနိုင္က အရွိန္အဟုန္ ျပင္းထန္စြာ ဒလစပ္ ေဆာင့္ေဆာင့္ လိုးေနသလို မခိုင္ကလည္း တအီးအီး တအားအားျဖင့္ ျမည္တမ္းလ်က္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ ေကာ့ေကာ့ခံလၽွက္ေနသည္။ “ မမ…..“ “ ဟင္….” “ ေကာင္းလား…..မမ…” “ အမေလး…ေကာင္းလိုက္တာ..ေမာင္ရယ္….ေျပာမျပတတ္ေအာင္ကို ေကာင္းတာ….မမျဖင့္ ဒီေလာက္ေတာင္ လိုးတတ္ လိုးနိုင္လိမ့္မယ္လို႔ တကယ္ မထင္ဘူး…..” မခိုင္စကားဆုံးသည္ႏွင့္ မင္းနိုင္က ေဆာင့္သည့္ အရွိန္ကို ျဗဳန္းခနဲ ရပ္ပစ္လိုက္ၿပီး… သူ႔ဖင္ႀကီးကို ႂကြ၍ လီးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲမွ ဆြဲႏွုတ္လိုက္သည္..။ “ ဟင္…ဒီမွာ တအားေကာင္းေနတာ…ဘာ….ဘာ လုပ္တာလဲ….ေမာင္ေလး….ရဲ့….အီး….ဟင့္…ဟင့္…” မခိုင္က ေဇာႂကြေနေသာ အသံႀကီးျဖင့္ ပ်ာပ်ာသလဲ ေမးသည္။

ၿပီးေတာ့ သူမ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ မင္းနိုင္ခါးကို လွမ္းၿပီး ဆြဲခ်ိတ္ထားလိုက္သည္။ မင္းနိုင္က သူ႔ကိုယ္ႀကီးကို ကုန္းထရင္း“ ခဏေလး ဖယ္ေပးပါ အုံး ….မမရ…ပုံစံ တစ္မ်ိဳး ေျပာင္းခ်င္လို႔ပါ”  ဒီေတာ့မွ မခိုင္က ခ်ိတ္ထားေသာ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေျဖေပးလိုက္သည္။ လီးတန္ႀကီး ကၽြတ္သြားေသာအခါ မခိုင္ေစာက္ဖုတ္ ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးမွာ အနည္းငယ္ ျပဲဟလ်က္ အတြင္းသားႏုႏုေတြက ရြစိရြစိ လွုပ္လၽွက္ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ မင္းနိုင္က ေဘးတြင္ ပုံထားေသာ သူ႔ပုဆိုးကို ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး မခိုင္ကို ေက်ာေပးကာ မတ္တတ္ရပ္လၽွက္ လီးတန္ႀကီးတြင္ စိုရႊဲေပပြေနေသာ ေစာက္ရည္ေတြကို သုတ္ပစ္လိုက္သည္။ မခိုင္ ေစာေစာက တစ္ခ်ီၿပီးသြားေၾကာင္း မင္းနိုင္ သိလိုက္သည္။ သူက တစ္ခ်ီမွ မၿပီးေသး။ ယခု ေပပြေနေသာ အေရေတြမွာ မခိုင္ေစာက္ေခါင္းထဲက ပန္းထြက္ခဲ့ေသာ သုတ္ေရေတြ ျဖစ္သည္။ မင္းနိုင္က မခိုင္ကို ေက်ာေပးၿပီး မတ္တတ္ ရပ္ေနသျဖင့္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ မတင္ရီႏွင့္ လီးတန္ႀကီးမွာ ထရံ တစ္ခ်ပ္သာ ျခားသည္။ မင္းနိုင္ေပါင္ၾကားက လီးတန္တုတ္တုတ္ႀကီးကို နီးနီးကပ္ကပ္ ျမင္လိုက္ရေသာအခါ မတင္ရီ တစ္ကိုယ္လုံးရွိ ရမက္ေသြးေတြမွာ ပူေလာင္ပြက္ထ လာေတာ့သည္။ လီးတန္ႀကီးမွာ နည္းတဲ့ဟာႀကီး မဟုတ္။ အတုတ္က သူမ လက္တစ္ဆုပ္ မမိနိုင္ေလာက္ေအာင္ ရွိၿပီး အရွည္မွာလည္း သူမ လက္တစ္ထြာပင္ မကေလာက္။ ဒစ္ႀကီးကလည္း ျပဲအာလန္ကာ အထက္ေကာ့ထစ္ေနသည္။ ဒစ္ဆံျပဲျပဲႀကီးက နီညိဳေရာင္သန္းကာ တင္းရင္း ဝင္းေျပာင္ေနသည္။ လီးတန္ႀကီးကို ယွက္သန္းထားေသာ ေသြးေၾကာႀကီးေတြက ဖုေဖာင္းေနၿပီး အေၾကာ အၿပိဳင္းၿပိဳင္း ထကာ ေတာင္မတ္ေကာ့တက္ေနသည္။ မတင္ရီ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္လွုပ္ေျခာက္ျခားေနသည္။ အသက္ရွူသံေတြလည္း ျမန္ဆန္ေနသည္။ ျဖစ္နိုင္လၽွင္ အခန္းထဲ ေျပးဝင္ၿပီး မင္းနိုင္လက္ကို ဆြဲကာ အိမ္သို႔ ေခၚသြားလိုက္ၿပီး သူမကိုသာ တက္လိုးခိုင္းလိုက္ခ်င္သည္။ အခုေတာ့ ထမီကို လွန္ၿပီး သူမေပါင္ၾကားမွ ေဖာင္းႂကြရြထေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လက္ဝါးႏွင့္ ဖိပြတ္လိုက္ရပါေတာ့သည္။ သူမေစာက္ဖုတ္ႀကီးက မာတင္း ခုံးထေနၿပီး ေစာက္ေရေတြကလည္း ဘုံဘိုင္ေခါင္းမွ ေရက်ထားသလို တစက္စက္ႏွင့္ ယိုစီး စိမ့္ထြက္က်ေနသည္။ မင္းနိုင္က မခိုင္ဖက္ ျပန္လွည့္သြားရာ မတင္ရီကို ေက်ာေပးလၽွက္ အေနအထား ျဖစ္သြားရျပန္သည္။ “ ကဲ….မမ…ထ….” မင္းနိုင္က မတ္တတ္ရပ္ရင္း မခိုင္ထံ သူ႔လက္ကို လွမ္းလိုက္သည္။ မခိုင္က မင္းနိုင္လက္ကို လွမ္းဆြဲၿပီး ထလိုက္သည္။

ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိေသာ အခါ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ တင္းက်စ္ေနေအာင္ ဖက္ထားလိုက္ၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့အပ္ကာ စုတ္နမ္းၾကသည္။ တႁပြတ္ႁပြတ္ႏွင့္ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္ေနၾကသည္မွာ အေတာ္ေလး ၾကာသည္။ မင္းနိုင္လက္ေတြက မခိုင္၏ ဖင္ဆုံထြားထြားအိအိႀကီးကို တအားနဲ႔ပင္ ဆုပ္ေခ်ပြတ္နယ္ေနသလို မခိုင္လက္ေတြကလည္း မင္းနိုင္ေက်ာျပင္ႀကီးကို အားမလိုအားမရျဖစ္ေနသလို ပြတ္သပ္လိုက္ ဆြဲကုတ္လိုက္ ရြရြေလး ပြတ္သပ္ေပးလိုက္ လုပ္ေပးေနသည္။ မင္းနိုင္လီးတန္ တုတ္တုတ္ေႏြးေႏြးႀကီးက မခိုင္၏ မာန္ဖီခုံးထေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကို ဖိေထာက္ထားသည္။ မင္းနိုင္က သူ႔လၽွာကို မခိုင္ပါးစပ္ထဲ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ မခိုင္ကလည္း အဆင္သင့္ပင္ ခပ္ျမႇင္းျမႇင္းေလး ဆြဲစုပ္ေပးရင္း သူမ၏ လၽွာျဖင့္ ျပန္လွန္ ပြတ္တိုက္ေပးေနသည္။ မင္းနိုင္က ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း ခြာလိုက္ၿပီး… “ မမ…ေလးဖက္ေထာက္ ဖင္ကုန္းေပးေနာ္….” “ အမေလး…ဘုရား ဘုရား…ဖင္…ဖင္လိုးမလို႔လား….ဟင္…….” “ အား..ဟား ဟား…..မဟုတ္ပါဘူး…မမရဲ့…ေစာက္ဖုတ္ပဲ လိုးမွာပါ…မမကလဲ….” “ သိဘူးေလေတာ္….ေစာက္ဖုတ္ေတာင္ ဒီေလာက္ အီစလံေဝေနေအာင္ ခံေနရတာ….ေတာ့လီးႀကီးနဲ႔ ဖင္မ်ား လိုးလိုက္ရင္ ကြဲျပဲ စုတ္ျပတ္သြားမွာ ေၾကာက္လို႔ ေတာ္ေရ့….” မခိုင္က မင္းနိုင္အလိုက် ေလးဖက္ေထာက္ၿပီး ဖင္ကုန္းေပးလိုက္သည္။ တေတာင္ဆစ္ ႏွစ္ဖက္က အိပ္ယာေပၚ ေထာက္ထားၿပီး ခါးေလးကို ညႊတ္လၽွက္ ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ေပးထားရာ စြင့္ကားလြန္းလွေသာ ဝိုင္းဝိုင္းအိအိ ဖင္အိုးႀကီးႏွစ္မြာမွာ မင္းနိုင္ ရမက္မီးလၽွံကို တဝုန္းဝုန္း ေတာက္ေလာင္ေစသည္။ မင္းနိုင္က စြင့္စြင့္ကားကား ဝင့္ဝင့္ႂကြားႂကြား ရွိလြန္းလွေသာ ဖင္ဆုံႀကီးေနာက္တြင္ ဒူးေထာက္လၽွက္ မုဆိုးထိုင္ ထိုင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔လီးတန္ တုတ္တုတ္ႀကီးကို လက္ႏွင့္ ကိုင္လ်က္ ပူေႏြးႏူးညံ့ေသာ ေစာက္ဖုတ္အက္ကြဲႀကီးထဲသို႔ ေတ့ျမႇုပ္ထားလိုက္သည္။ “ မမ…“ “ ဟင္….ဘာလဲ….လို႔……..” “ မေန႔က ထြက္တာ…၃၅ ေနာ္…….” “ အင္း…..” “ ၃၅ ဆိုေတာ့ အဂၤါ ၾကာသာပေတး စ..ဖ..ေပါ့ေနာ္……..” “ ဟုတ္ပါတယ္…လို႔ ဆိုေန…” မခိုင္အသံက ရမက္ေဇာေတြ ထန္ေနၿပီး စိတ္မရွည္ေတာ့ဟန္ ေပၚလြင္ေနသည္။ “ အဲဒီ …စဖ ဆိုတာ ဘာလဲ…ဟင္……” “ အဲဒါ….အဲဒါ……သိပလား….အဲဒါ….ဟဲ့…တဏွာ႐ူးေလးရဲ့….“ မခိုင္က ပါးစပ္ကလည္း ေျပာ သူမ ဖင္ဆုံႀကီးကိုလည္း ေနာက္သို႔ ပစ္ပစ္ေကာ့တြန္းေပးလိုက္သည္။ ထိုအခါ ဒစ္ဆံျပဲျပဲႀကီးက ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသား ႏုႏုေတြထဲသို႔ နစ္ဝင္သြားသည္။ “ အဲဒီ စ ဖ ကို လွန္ထိုးရင္ ဘာလဲ ဟင္…မမ…” “ ..ဖြတ္…စြတ္ …ေပါ့ဟာ……….ကဲ…ကဲ…..” မခိုင္က ေဒါေဖာင္းေနသံႏွင့္ ေျပာရင္း သူမဖင္ဆုံႀကီးကို ေနာက္သို႔ ဆတ္ခနဲ ပစ္တြန္းဖိေကာ့ လိုက္ျပန္သည္။

၇ လက္မခန႔္ ရွည္ေသာ လီးတန္တုတ္တုတ္ႀကီးမွာ ၃ လက္မေလာက္ နစ္ဝင္သြားျပန္သည္။ “ ေမာင္ေလးတို႔ လိုးၿပီးရင္ အဲဒီ ဂဏန္း ထိုးရေအာင္ ေနာ္…မမ…..” “ အင္းပါ…ဟဲ့….ဒီမွာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး တစ္ခုလုံး လွိုက္ယားထေနၿပီ…ၾကာရင္ ပြင့္ကန္ထြက္ေတာ့မယ္….အဟင့္ဟင့္..အီး….အိ…အင့္…….” မခိုင္တစ္ေယာက္ အလိုးခံခ်င္စိတ္ေတြက ငယ္ထိပ္ထိ တက္ေနၿပီျဖစ္၍ ငိုသံပါႀကီးႏွင့္ ေျပာလိုက္သည္။ သည္ေတာ့မွ မင္းနိုင္က မခိုင္ ခါးသြယ္သြယ္ေလးကို ခပ္တင္းတင္း ဆြဲဖက္ကာ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို အဆုံးတိုင္ ဝင္သြားေအာင္ ဖိသြင္းခ်လိုက္ပါေတာ့သည္။“ျဗစ္……ဘြတ္….ျပစ္……..ပလြတ္….ဖြတ္……ၿဗိ…….ျဗစ္…..အီး……အိ..အိ….အား……..အင္း…..အေမ့…….အို႔…..အ……..အေမ့……အင့္…..ကၽြတ္…ကၽြတ္…အိုး….” မခိုင္တစ္ေယာက္ ေခါင္းႏွင့္ ေမြ႕ယာခင္း ထိလၽွက္ ပါးစပ္ေလး ပြင့္ဟကာ အားရေက်နပ္စြာ ညီးညဴလိုက္ပါေတာ့သည္။ ထိုအခိုက္မွာပင္ မတင္ရီတစ္ေယာက္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနရာမွ ေျခသံလုံစြာႏွင့္ ဆုတ္ခြာလာခဲ့ပါသည္။ လက္ထဲမွာ ေငြတစ္ေသာင္းခြဲ ရွိသည္။ “ ဖြတ္..စြတ္…” တစ္ေပါက္ထဲ ေအာခ်လိုက္မည္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ေအာက္ထပ္ေရာက္ေသာအခါ မတင္ရီ မင္းနိုင္၏ လက္က်န္အရက္မ်ားကို လက္ႏွစ္လုံးစာေလာက္ ခ်န္ခဲ့ၿပီး အကုန္ေမာ့ေသာက္လာခဲ့သည္။ အိမ္ျပန္ၿပီး ေငြတစ္ေသာင္းခြဲ ယူသည္။ ၿပီးေတာ့ လက္ခြဲဒိုင္ထံသြားၿပီး ၅၃ တစ္ေပါက္ထဲ ထိုးခ်လိုက္သည္။ စိတ္ထဲကလည္း ဤအတိုင္း ၾကဳံးဝါးလိုက္သည္။ “ ေပါက္လိုက္စမ္းဟယ္….ဖြတ္ စြပ္….ဖြတ္စြပ္……” မင္းနိုင္ကို ေစာင့္ရင္း ၄ နာရီခြဲသြားသည္။ မၾကာမီ မ်က္ေစာင္းထိုး ႏွစ္အိမ္ေက်ာ္မွ စက္ခ်ဳပ္သမ အုပ္စု၏ ၅၃ တဲ့ေဟ့ ဟူေသာ အသံကို က်ယ္ေလာင္စြာ ၾကားလိုက္ရသည္။ တဒဂၤ အတြင္း မတင္ရီ ႏွလုံးေသြးေတြ ရပ္တန႔္သြားမတတ္ ျဖစ္သြားရေတာ့သည္။

မတင္ရီတစ္ေယာက္ သနပ္ခါးလိမ္းရင္း ေန႔လည္က အေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာင္း စဥ္းစားမိရာမွ မင္းနိုင္ကို ေခၚ၍ ေငြသြားထုတ္ရန္ အိမ္ေပၚထပ္သို႔ ထမီရင္လ်ားႀကီးျဖင့္ တက္လာခဲ့သည္။ မင္းနိုင္အေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိခဲ့ၿပီမို႔ အနာဂတ္အတြက္ စီမံကိန္းေတြ ခ်လၽွက္ရွိသည္။ မင္းနိုင္အခန္းနား ေရာက္ေသာအခါ တံခါးေစ့ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ တံခါးက လက္တစ္လုံးခန႔္ ဟေနသည္။ ထိုဟေနေသာ ေနရာမွ အတြင္းသို႔ အသာေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ သဲထိတ္ရင္ဖို ျမင္ကြင္းႀကီးကို ဒုတိယအႀကိမ္ ျမင္လိုက္ရျပန္သည္။ မင္းနိုင္တစ္ေယာက္ ခုတင္ေစာင္းတြင္ ေျခတြဲေလာင္း ခ်ကာ ပုဆိုးကို ပင့္လွန္လၽွက္ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ျဖဲၿပီး ေဆးလိမ္းေနသည္။ အခန္းေပါက္ဖက္ကို မ်က္ႏွာမူထားသျဖင့္ ေပါင္ၾကားက လီးတန္ႀကီးကို အထင္းသား ျမင္ေနရသည္။ မင္းနိုင္က ဘယ္ဖက္ေဘးတြင္ ခ်ထားေသာ ေဆးပုလင္းထဲမွ ေဆးစက္မ်ားကို ညာဖက္လက္ဖဝါးထဲ ထည့္လိုက္သည္။ ထိုအခိုက္ဝယ္ ေပါင္ၾကားထဲက လီးတန္ႀကီးမွာ အထက္သို႔ ေကာ့ေထာင္လ်က္ ေတာင္မတ္ေနသည္။ ေသြးေၾကာႀကီးေတြက ဖုေဖာင္းၿပီး လီးတန္ႀကီးကို ဖုံးအုပ္ထားေသာ အေရျပားမ်ားမွာ အရစ္အရစ္ေတြ ထလၽွက္ရွိေနသည္။ ဒစ္ဆံျပဲျပဲႀကီးက နီညိဳေရာင္သမ္းေနၿပီး ေဆးဆီလိမ္းထားသျဖင့္ ဝင္းေျပာင္တင္းကားေနသည္။ ျမင္႐ုံႏွင့္ တုတ္ခိုင္မာေက်ာမည့္ လီးတန္ႀကီးမွန္း မတင္ရီ အကဲခတ္မိသည္။ လီးတန္ အတုတ္မွာ ၄ လက္မခန႔္ရွိၿပီး အရွည္က ၇ လက္မခန႔္ ရွိရာ အလြန္ရွားပါးေသာ စံခ်ိန္မီ လီးႀကီး ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ လီးတန္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္း မတင္ရီ စိတ္ေတြ ထႂကြလာသည္။ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းမွလည္း လွိုက္လွိုက္ၿပီး ယားႂကြလာသည္။ ဟိုေနရာ ဒီေနရာက ဒိတ္ခနဲ ဒိတ္ခနဲ လွုပ္လွုပ္သြားသည္။ မင္းနိုင္က ညာလက္ဖဝါးထဲရွိ ေဆးဆီမ်ားျဖင့္ ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို ႏွံ့စပ္ေအာင္ သုတ္လိမ္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အထက္သို႔ ေကာ့ေထာင္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို ေအာက္သို႔ ဖိဖိဆြဲခ်သည္။ ထိုသို႔ ဆြဲခ်လိုက္တိုင္း ဒစ္ဆံျပဲျပဲႀကီးမွာ တင္းခနဲ တင္းခနဲ အစ္အစ္ထြက္သြားသည္။ မတင္ရီ ေစာက္ေခါင္းထဲ က်င္ခနဲ စစ္ခနဲ ျဖစ္သြားရၿပီး ေစာက္ေရေတြ စိမ့္ထြက္ယိုစီးက်လာေတာ့သည္။ ထမီကို မ လွန္လိုက္ၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲ လက္ခလယ္သြင္းကာ ထိုးဆြေမြေႏွာက္လိုက္သည္။ မင္းနိုင္က လီးတန္ႀကီးကို လက္ဖဝါးႏွင့္ လိမ္ၿပီး ဆြဲဆြဲဆန႔္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဂြင္းတိုက္သလို ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ေပးျပန္သည္။

ဒီမၽွ အဖိုးတန္ အမ်ိဳးမွန္ေသာ လီးတန္ႀကီးကို မခိုင္ဆိုတဲ့ ေကာင္မႏွင့္ မပတ္သက္ေစခ်င္ေတာ့။ ခံခ်င္းခံ သူမသာ အားရေအာင္ ခံမည္။ မင္းနိုင္သည္ သူမေယာက္်ား ကိုစိုးေမာင္၏ ညီအရင္းေခါက္ေခါက္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမသာလၽွင္ ပိုင္ဆိုင္ထိုက္သည္ဟု ယတိျပတ္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ မတင္ရီက အခန္းတံခါးကို အသာဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။ အသံၾကားသျဖင့္ ျဗဳန္းခနဲ ၾကည့္လိုက္ရာ အခန္းထဲ ဝင္လာေသာ မတင္ရီကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ တဒဂၤအတြင္း မင္းနိုင္ တစ္ေယာက္ ဖြတ္ေမ့ ပုတတ္ေမ့ ေမ့သြားရသည္။ မတင္ရီက အခန္းတံခါးကို ဂ်က္ထိုးပိတ္လိုက္ၿပီး မင္းနိုင္ဆီသို႔ တေရြ႕ေရြ႕ ေလၽွာက္လာသည္။ မင္းနိုင္ကလည္း လီးတန္ႀကီးကို လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေၾကာင္ၾကည့္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ မွ ျဗဳန္းခနဲ ပုဆိုးျဖင့္ ဖုံးလိုက္သည္။ မတင္ရီက ပလပ္စတစ္ခုံတစ္ခုံကို ဆြဲယူၿပီး မင္းနိုင္ႏွင့္ တစ္ေပခန႔္အကြာတြင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္လိုက္သည္။ “မင္း….ဒါဘာလုပ္ေနတာလဲ……..ဟင္…” “ ဟို..ဟို….ေဆး….ေဆး လိမ္းေနတာပါ…မမ……” “ ဘာျဖစ္လို႔လဲ…..” “ ဆီး……..ဆီး ေအာင့္ေနလို႔ပါ……” “ ဟြန္း….တဏွာ႐ူးေလး….မသိရင္ခက္မယ္….ဟိုေကာင္မ မခိုင္ကို လိုးဖို႔ မဟုတ္လား…” “ ဗ်ာ…..” မင္းနိုင္ မ်က္လုံးျပဴး မ်က္ဆံျပဴးျဖင့္ ဗ်ာ ခနဲ အာေမဋိတ္သံႀကီး ထြက္သြားသည္။ “ အခုမွ ဗ်ာ မေနနဲ႔…၊ ေဟ့ေကာင္…..နင္နဲ႔ မိခိုင္နဲ႔ လိုးေနၾကတာ ငါ့မ်က္စိနဲ႔ တပ္အပ္ ေတြ႕ခဲ့ရတာ….သိရဲ့လား…..ဟင္း” “ဟို…..ဟို….ဘယ္….ဘယ္တုန္းက..လဲ…မမ..” “ ေန႔လည္တုန္းကေလ…..မိခိုင္အရက္ဆိုင္ ထပ္ခိုးေပၚမွာ..နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လိုးေနၾကတာ…ေဟာဒီ မ်က္စိႀကီးနဲ႔ တပ္အပ္ျမင္ခဲ့တာ….သိပလား…” မတင္ရီက သူမမ်က္စိကို လက္ညႇိုးနဲ႔ ေနာက္ျပန္ထိုးျပရင္း ႀကိမ္းသည္။ ထို႔ေနာက္ စကားဆက္ျပန္သည္..။ “ ဒီကျဖင့္ မလာ.မလာ နဲ႔ စိတ္ပူေနလိုက္ရတာ၊ မေနနိုင္ေတာ့လို႔ လိုက္ရွာေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ…ဒင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ပင္ပင္းတိုးေတာ့တာပဲ….အစ္ကိုျဖစ္သူက ၿဂိဳဟ္ေမြ႐ုံ မကဘူး၊ ညီကိုပါ …အလြတ္မေပးပဲ ၿဂိဳဟ္ေမြတဲ့ ေကာင္မ….” “ ဟို…….ဟို….အစ္ကိုႀကီးနဲ႔ မခိုင္နဲ႔က ျဖစ္ေနၾကတာလား….မမ…….” “ ေအး….ဒီေကာင္မ နဲ႔ ျဖစ္မျဖစ္ေတာ့ မသိဘူး၊ သူ႔ညီမအရင္း သီတာဝင္းကေတာ့ နင့္အစ္ကိုရဲ့ မယားငယ္ ျဖစ္ေနၿပီ။

ဒီည ျပန္မလာတာက အဲဒီ မယားငယ္မဆီ သြားအိပ္တာေလ၊ တစ္ပတ္ကို ၃ ရက္ေလာက္က အဲဒီ မယားငယ္မဆီ သြားေနရတာေလ.” “ ဟုတ္ေကာ ….ဟုတ္ရဲ့လား….မမရာ….အစ္ကိုႀကီးက လူးေအး လူမွန္ပါ” “ဟား…ဟား…..ရီစရာေကာင္းလိုက္တာ…လူေအး လူမွန္တဲ့…ဟာ ဟ….အဲဒီ မယားငယ္နဲ႔ ရွင့္အစ္ကိုႀကီးနဲ႔ ညားေနတာ…ကေလးေတာင္ မၾကာခင္ ေမြးေတာ့မွာ…သိရဲ့လား……ဟြန္း…..” “ ဟုတ္ရဲ့လား…မမရာ……..” “ ငါ…နင့္ကို လက္ေတြ႕ျပရမလားဟင္…မင္းနိုင္……” မတင္ရီအသံထဲမွာ နာက်ည္းဝမ္းနည္းသံေတြ အျပည့္ပါေနသည္။ ထမီရင္လ်ားအတြင္းမွ မို႔ေမာက္ တင္းအယ္ ေဖာင္းကားေနေသာ နို႔အုံႀကီးႏွစ္မြာက ေဒါသေၾကာင့္လား ရမက္ေၾကာင့္လားမသိ..သိသာထင္ရွားစြာ နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီ လွုပ္ေနသည္။ “ မိန္းမ လိုးစရာ…ဒီေလာက္ေတာင္ ရွားရသလား…ဟယ္……ဒီေကာင္မကိုမွ သြားလိုးရတယ္…လို႔….ႏွာဗူးေလး…ရဲ့….” “ ဟို…ဟို…မထင္…မထင္မွတ္ပဲ…ျဖစ္သြားတာပါ…မမရယ္…..တကယ္…တကယ္ေျပာတာပါ…” “ အဲဒီ ေကာင္မက …ငါ့ထက္ အျပန္တစ္ရာ သာေနလို႔လား..ဟင္…..မင္းနိုင္….” မတင္ရီက ေျပာေျပာဆိုဆို ရင္လ်ားထားေသာ ထမီကို ေျဖခ်လိုက္သည္။ ဝင္းဝင္းမြတ္မြတ္ ႏုႏုထြတ္ထြတ္ တင္းရင္ျပည့္ၿဖိဳးလွေသာ နို႔အုံလွလွႀကီး ႏွစ္မြာက ဘြားခနဲ ေပၚလာသည္။ လွလိုက္သည့္ ရင္သားႏွစ္မြာ။ ျပည့္တင္းဝင္းမြတ္ေနသည္။ ျဖဴဝင္းေနေသာ နို႔အုံတဝိုက္တြင္ ေသြးေၾကာစိမ္းစိမ္းႀကီးေတြက ယွက္ျဖာေနၾကသည္..။ လုံးဝန္းမို႔ေမာက္ၿပီး အထက္သို႔ ေကာ့ခၽြန္ေနသည္..။ နို႔စို႔ကေလးငယ္ ရွိေသာေၾကာင့္သာ မခိုင္နို႔အုံႀကီးက တင္းေနပုံရသည္..။ ကေလးငယ္ မရွိေသာ မတင္ရီ နို႔အုံႀကီးက မခိုင္ နို႔ထက္ပင္ ျပည့္တင္းဝင္းမွဲ႕ေနပါေတာ့သည္..။ မင္းနိုင္က မတင္ရီ၏ လွပျပည့္ၿဖိဳးေသာ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ရမက္မ်က္လုံးတို႔ျဖင့္ စိမ္းစိမ္းႀကီး ၾကည့္ရင္း …ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ ခုန္ကာ အာေခါင္ေတြ ေျခာက္လာသည္..။ “ဒါက…နို႔….ေဟာဒီမယ္…ေစာက္ဖုတ္ ကိုၾကည့္အုံး….နင့္ဟာမထက္ …သာပါတယ္…ေနာ္….မေအလိုးေလး……..ရဲ့……” မတင္ရီက ပလပ္စတစ္ ခုံေပၚထိုင္ေနရာမွ မတ္တတ္ ထရပ္လိုက္ၿပီး ထမီကို ကြင္းလုံး ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ ျပန္ထိုင္လိုက္သည္..။ ေပါင္တံေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ႀကီးေတြကို အနည္းငယ္ ျဖဲကာ သူမေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေရွ႕သို႔ ေကာ့ျပလိုက္သည္..။ ဆီးခုံ ဝင္းဝင္းႀကီးေအာက္ရွိ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးမွာ အလြန္တင့္တယ္လွပေနသည္..။ ေစာက္ေမြးဟူ၍ တစ္ပင္မၽွပင္ မရွိပဲ ရွင္းေျပာင္ ဝင္းစက္ေနသည္..။ အငုတ္ပါ မရွိသည္မို႔ ေစာက္ေမြးေတြက လုံးလုံးမေပါက္တာပဲလား ၊ ႏြဳတ္ပစ္တာပဲလားေတာ့ မသိ။

ၾကည့္ေနရင္း မင္းနိုင္ သေရမ်ားပင္ ထြက္က်လာမတတ္၊ ဂလုခနဲ တံေတြးမ်ိဳခ်ပစ္လိုက္ရသည္။ ထူထဲေသာ ႏွုတ္ခမ္းသားႀကီးႏွစ္မြာက သေျပညိဳေရာင္ သမ္းေနသည္။ က်န္ေစာက္ဖုတ္အုံတျပင္လုံးမွာမူ ဆီသုတ္ထားသလား ထင္မွတ္ရေလာက္ေအာင္ ဝင္းဝါ အိစက္ ေျပာင္လက္ေနပါသည္။ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးမွာ သန႔္ရွင္းလတ္ဆတ္လြန္းလွသည္..။ “ ကဲ…..ဘယ့္ႏွယ္လဲ….နင့္ဟာမ ေစာက္ဖုတ္နဲ႔ ငါ့ေစာက္ဖုတ္…ဘယ္ဟာက ပိုလွသလဲ…ေျပာေလ….” “ မမ…မမေစာက္ဖုတ္က ပိုလွတယ္..ဗ်….အဟီး…..” “ ဘာ…ဟီးဟီးလဲ….ဒါနဲ႔မ်ား မေမးမစမ္း…ဟိုဟာမကို သြားလိုးရတယ္လို႔….ေျပာလိုက္ရရင္…မေကာင္းပဲ ရွိေတာ့မယ္…“ “ ေၾကာက္လို႔….” “ ဘာေၾကာက္တာလဲ…..ဟိုဟာမကိုေတာ့ မေၾကာက္ဖူးလား….နင့္ကို ဖမ္းထားမွာ…သိရဲ့လား…….ကဲ…ႀကိဳက္ရဲ့လား…..မမ ေစာက္ဖုတ္ကို……..” “ အဟီး….ႀကိဳက္တယ္…..“ “ ဒါေတာင္ …နင္က ဒီေစာက္ဖုတ္ကို မလိုးပဲ…ဟိုဟာမ ေစာက္ဖုတ္ကို ဘာေၾကာင့္ စည္းေက်ာ္ၿပီး လိုးရတာလဲ…ဟင္….” “ ဟို…ဟို…အစ္ကို႔ မိန္းမမို႔…ေၾကာက္လို႔…မမရဲ့…“ “ နင့္အစ္ကိုက ငါ့ကိုပစ္ၿပီး…မယားငယ္ ယူထားတာေလ…အဲဒါ ..တရားသလား…..” “ ဟင့္အင္း….မတရားပါဘူး…မမ……” “ နင္ကေရာ…အခု…ငါ့ကို မခ်စ္နိုင္ဘူးလား……” “ ခ်စ္….ခ်စ္ပါတယ္…..မမ…ဒါေပမယ့္..အစ္ကို႔မိန္းမဆိုေတာ့…..ေၾကာက္တယ္….ဗ်…” “ ခ်စ္ရင္ မေၾကာက္နဲ႔….ေၾကာက္ရင္..မခ်စ္နဲ႔…ေသနာေလးရဲ့……” မင္းနိုင္ကို ..ကိုစိုးေမာင္ ညီမဟုတ္လားဟု မခိုင္က ေမးပုံႏွင့္ သူ႔အရက္ပုလင္းထဲက အရက္မ်ား ဖင္ကပ္မၽွသာ က်န္ရစ္ခဲ့ပုံကို အခုမွ မင္းနိုင္ သေဘာေပါက္သြားေလသည္..။ သူ႔အစ္ကိုမိန္းမ မတင္ရီကိုလည္း အရမ္းသနားသြားသည္..။ မတင္ရီ၏ အခ်စ္ကြက္လပ္ကို တာဝန္ေက်ေအာင္ ျဖည့္ဆီးေပးမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္ပါသည္..။ ခုတင္ေပၚက ဆင္းလိုက္ၿပီး မတင္ရီ လက္ေမာင္းအိအိႀကီးမ်ားကို ေပြ႕ကိုင္လိုက္ၿပီး ဆြဲယူလိုုက္သည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျဖစ္သြားေသာအခါ သူ႔ပုဆိုးကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ မတင္ရီက လက္ႏွစ္ဖက္ဆန႔္တန္းၿပီး မင္းနိုင္လည္ပင္းကို တင္းတင္း သိုင္းဖက္လိုက္သည္။ မင္းနိုင္လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း မတင္ရီ၏ ခါးေလးကို သိုင္းဖက္ဆြဲညႇစ္လိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း ထိကပ္သြားသည္။

မြတ္သိပ္ျပင္းျပစြာ ႏြဳတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္ၾကသည္..။ ႏြဳတ္ခမ္းစုပ္ေနရင္းကပင္ မင္းနိုင္လက္ေတြက မတင္ရီ၏ ျပည့္ၿဖိဳးထြားကားလွေသာ ဖင္သားဆိုင္တင္းတင္းအိအိႀကီးကို အထပ္ထပ္အခါခါ ပြတ္သပ္ဆုပ္ေခ်ေပးေနသည္.။ ပူေႏြးမာေက်ာေသာ လီးတန္ႀကီးက ေဖာင္းတင္းဝင္းအိေနေသာ ဆီးခုံမို႔မို႔ႀကီးကို ဖိေထာက္ထားသည္..။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ရမၼက္ေသြးေတြ ဆူပြက္ထလာေနသည္..။ ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္လာသည္..။ အသက္ရွူသံေတြ ျပင္းထန္လာသည္..။ မတင္ရီလက္ေတြက မင္းနိုင္ လီးတန္ေႏြးေႏြးႀကီးကို ဆုပ္ညႇစ္ပြတ္ဆြေပးေနသလို မင္းနိုင္လက္ေတြကလည္း မတင္ရီ ေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းအိအိႀကီးကို ဖိပြတ္ကုတ္ဆြေပးေနသည္..။ ထို႔ေနာက္ ေစာက္ေခါင္းအတြင္း လက္ညိဳးကို ထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး ေဝ့ကာဝိုက္ကာ ေမႊဆြသြင္းႏွုတ္ေပးေနျပန္သည္။ “ ႁပြတ္….ႁပြတ္…..ပလပ္……ပ်စ္……..ႁပြတ္….” ေစာက္ေရေတြက စိုရြဲအိုင္ထြန္းေနၿပီမို႔ ေမြဆြသြင္းႏွူတ္ လုပ္ေပးတိုင္း တႁပြတ္ႁပြတ္..အသံေတြက ထြက္ေပၚေနသည္..။ “ဟင္း” မတင္ရီ သက္ျပင္းရွည္ႀကီး တစ္ခ်က္ခ်လိုက္ရင္း….. “ ေမာင္…..ေမာင္ေလးရယ္….မ…မေနနိုင္ေတာ့ဘူးကြယ္….လုပ္…….လုပ္ပါေတာ့္ေနာ္……” မင္းနိုင္က မတင္ရီကိုယ္ကို ညင္သာစြာ တစ္ပတ္လွည့္လိုက္ၿပီး ခုတင္ေစာင္းေပၚ ထိုင္ခိုင္းလိုက္သည္..။ ၿပီး ခုတင္ေပၚ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ လွဲသိပ္ေပးလိုက္သည္..။ ျဖဴေဖြးတုတ္ခိုင္ေသာ ေပါင္တန္ႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းက ေအာက္သို႔ တြဲေလာင္းက်ေနၿပီး ေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးမွာ အထက္သို႔ ျပဴးျပဴးႀကီး ကန္ထြက္လာသည္..။ မင္းနိုင္က ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အနည္းငယ္ ျဖဲေပးလိုက္ရာ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးမွာ အနည္းငယ္ ျပဲဟလာသည္။ ႏုေထြးနီျမန္းေသာ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေတြက တလွုပ္လွုပ္တရြရြျဖစ္ကာ ေစာက္ေရၾကည္တို႔ျဖင့္ ဝင္းလက္ေနသည္..။ မင္းနိုင္က ျပဲဟေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ သူ႔ဒစ္ဆံျပဲျပဲႀကီးကို ဖိႏွစ္သြင္းထည့္လိုက္သည္။ ေႏြးေထြးအီဆိမ့္ေသာ ကာမအရသာကို ထိထိမိမိ ခံစားလိုက္ရသည္..။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း လီးတန္ႀကီးက ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးထဲသို႔ တစ္ရစ္ခ်င္း တိုးဝင္လာသည္..။ သံမဏိေခ်ာင္းႀကီးကဲ့သို႔ မာေက်ာတုတ္ခိုင္ေသာ လီးတန္ႀကီးက က်ပ္က်ပ္တည္းတည္း တိုးဝင္လာသည္ကို မတင္ရီတစ္ေယာက္ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ အံကိုႀကိတ္ၿပီး အားရေက်နပ္စြာ ခံယူေနပါသည္..။ နာက်င္သေလာက္ ေကာင္း ၊ ေကာင္းသေလာက္ ရမၼက္ေဇာေတြႂကြေနေသာ ကာမရသ သေဘာမွာ ရွုပ္ေထြးနက္ရွိုင္းလြန္းလွသည္..။ လီးတန္ႀကီးကို ဖုံးအုပ္ထားေသာ အေရျပား အရစ္အရစ္ေတြက မတင္ရီ၏ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုေတြကို ပြတ္တိုက္တိုးဝင္လာျခင္းျဖစ္ရာ တစ္ကိုယ္လုံးရွိ အေၾကာေတြမွာ တျဖင္းျဖင္း လွုပ္ခတ္တုန္ခါသြားသည္။ လီးတန္ႀကီးက ႀကီးမားတုတ္ခိုင္လြန္းသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသားႀကီးႏွစ္လႊမွာ အတြင္းသို႔ ခ်ိဳင့္ဝင္ေနၿပီး က်န္ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးတစ္ခုလုံး တင္းရင္း ေဖာင္းကားေနသည္။ မင္းနိုင္က အဆုံးထိ နစ္ဝင္သြားေသာ လီးတန္ႀကီးကို တျဖည္းျဖည္း ျပန္ႏွုတ္သည္။ “ဗ်စ္……ဗ်စ္……ဖြတ္…….ဗ်စ္….ပလစ္……ဖြတ္……ဗ်စ္……ဗ်စ္….” ဒစ္ဆံျပဲျပဲႀကီး ေပၚလုေပၚခင္ေရာက္မွ ရပ္လိုက္သည္..။ ေစာက္ေရတို႔ျဖင့္ သုတ္လူးထားသျဖင့္ လီးတန္တုတ္တုတ္ႀကီးမွာ အေရာင္တလက္လက္ ထြက္ေနပါေတာ့သည္။

ေစာက္ဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသားမ်ားႏွင့္ အုံႀကီးတစ္ခုလုံးမွာလည္း လီးတန္ႀကီးႏွင့္ အတူ ႂကြတက္လာသည္။ ဤကဲ့သို႔ အသြင္းအႏွုတ္ ေလးငါးခါေလာက္ျပဳလုပ္ၿပီးေသာအခါ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဝင္းဝါတင္းမို႔ေနေသာ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆုတ္ေခ်ပြတ္ဆြေနျပန္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးတန္ျမႇုပ္ၿပီး နို႔အုံကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆုတ္ေခ်ခံရေသာအခါ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီး တစ္ခုလုံး တင္းမာခုံးထလာသည္။ လွိုက္ခနဲ လွိုက္ခနဲ ယားႂကြလာသည္..။ “ရွီး…..အီး….က်ၽြတ္ကၽြတ္….ေကာင္းလိုက္တာ….ေမာင္ေလးရယ္…မမတစ္သက္ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့အရသာမ်ိဳး တစ္ခါမွ မခံစားခဲ့ရပါဘူးကြယ္….၊ မမကို ပစ္မထားပါနဲ႔ေနာ္….မင္းအစ္ကိုက ရက္စက္သေလာက္ မင္းက မမကို သနားၾကင္နာပါေနာ္…ေမာင္ေလး…ေနာ္……” “ စိတ္ခ်ပါ…မမရာ…၊ က်ေနာ္လဲ မမကို ႀကိတ္ၿပီး စိတ္ဝင္စားေနတာၾကာပါၿပီ…..ဒါေပမယ့္ အစ္ကို႔ မယားဆိုေတာ့ အရာရာ ငဲ့ကြက္ၿပီး ၿမိဳသိပ္ေနရတာပါ……” မင္းနိုင္က သူ႔စကားဆုံးသည္ႏွင့္ လီးအသြင္းအႏွုတ္ကို ခပ္သြက္သြက္ေလး ျပဳလုပ္ပါေတာ့သည္..။ “ ဖြတ္……ဖြတ္…..ဖြတ္…….ႁပြတ္…..ပလြတ္….” “ က်စ္….အ…..ရွီး….အား…….ရွီး…….ကၽြတ္..ကၽြတ္……..” “ ဖပ္..ဖြတ္…….ႁပြတ္…..ပလြတ္……..ျဗစ္……..ၿဗီ……..ဘြတ္……” “ အေမ့…….အီး….ရွီး…..ကၽြတ္ ကၽြတ္………အား …..အင့္…..အင့္….အေမ့……..အား……….ရွီး…အမေလး……ေကာင္းလိုက္တာကြယ္……ေမာင္ေလးရယ္…….အ……..အင့္….အီး……အေမ့…….” ေဆာင့္ခ်က္ေတြက တျဖည္းျဖည္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခပ္သြက္သြက္ အသြင္ေဆာင္လာသည္။ စံခ်ိန္မွီ ေဆးဆီအစြမ္းႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္အေငြ႕ဓါတ္၏ အစြမ္းေၾကာင့္ လီးတန္ႀကီး၏ တုတ္ခိုင္မာေက်ာမွုမွာ အံ့မခန္း အဆင့္သို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။ “ဖြတ္……ဖြတ္…..ဖပ္..ႁပြတ္” “အား……အ..အ………အင့္…….အ……အား…အေမ့…အင့္…….အင့္…..အေမ့…” မတင္ရီ တစ္ေယာက္ လည္ပင္းေၾကာႀကီးေတြ ေထာင္ကာ ညီးညဴစုပ္သပ္လၽွက္ရွိသည္။ တစ္ကိုယ္လုံးလည္း လူးကာ လွုပ္ရမ္းေနသည္။ “မမ……” “ ဘာ….ဘာလဲ ..ဟင္….” “ နာလို႔လား….ဟင္…..” “ ဟင့္အင္း….ေကာင္း………ေကာင္းလြန္းလို႔……..အေမ့…ကၽြတ္………အင့္……..အင့္.. ..အား…..အီး…အေမ့…” မတင္ရီက သူမဖင္ဆုံႀကီးကို ႂကြႂကြၿပီး ေကာ့ေကာ့ခံေပးခ်င္ေသာ္လည္း ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းမွာ တြဲေလာင္းႀကီး ခ်ထားရသျဖင့္ စိတ္ႀကိဳက္ လြဳပ္ရွားခြင့္ မသာပဲ ျဖစ္ေနသည္။

မင္းနိုင္က ဒလစပ္ေဆာင့္ေဆာင့္ လိုးေနတာကိုပင္ တြန႔္လိမ္ ေကာ့ပ်ံရင္း ခံစားေနရသည္။ လီးတန္ႀကီးကလည္း အေပၚကို ေကာ့လန္ေနသျဖင့္ ဂ်ီစေပါ့ဆိုေသာ ေနရာကို လီးႀကီးထိုးဝင္လာတိုင္း ထိမိသြားသည္။ သူ႔ကိုယ္ႏွိုက္ကလည္း စိတ္ရွိလက္ရွိ ေကာ့ေကာ့ေပးၿပီး ခံပစ္လိုက္ခ်င္သည္။ စေကာဝိုင္း၍ ညႇစ္ညႇစ္ ခံလိုက္ခ်င္သည္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွ မေအာင့္နိုင္ေတာ့သည့္အဆုံး….. “ ေမာင္………ေမာင္ေလး….” တိုးညႇင္းေသာ အသံေလးျဖင့္ ေခၚလိုက္သည္။ မင္းနိုင္က မီးကုန္ယမ္းကုန္ ေဆာင့္လိုးေနရာမွ…. “ ဗ်ာ….ဘာလဲ…..မမ…….” “ ဟို….မမ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ခုတင္ေပၚ တင္ေပးကြာ….မမဘက္က အားရပါးရ လွုပ္ရွားလို႔ မရဘူး….ျဖစ္ေနတယ္….မမကလဲ ေမာင္ေလးကို ေအာက္က ေကာ့ေပးခ်င္လို႔….” “ ေအာ္…….အင္း အင္း….တင္ေလ…..” မင္းနိုင္က နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အေျခမွ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို လြတ္လိုက္ၿပီး ကိုယ္ကိုကုန္း၍ တြဲေလာင္းက်ေနေသာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဒူးေကာက္ေကြးဆီမွ ဆြဲမလိုက္ကာ ခုတင္ေပၚတင္ၿပီး ဆြဲေထာင္လိုက္သည္..။ ထိုအခိုက္မွာ သူ႔လီးတန္ႀကီးမွာ ပလြတ္ခနဲ ကၽြတ္ထြက္သြားသည္..။ ဖင္ဆုံႀကီးကို ခုတင္ေစာင္းတြင္ အံက်တင္ထားၿပီး ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ႀကီး ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ရင္ဘတ္ဆီအထိ တြန္းကပ္ဖိခ်လိုက္သည္..။ ထိုအခါ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အစြမ္းကုန္ ျပဴးအာထြက္လာေတာ့သည္.။ ႀကီးမားေသာ လီးတန္ႀကီး၏ အသြင္းအႏွုတ္ေၾကာင့္ ႏွုတ္ခမ္းသားထူထူႀကီးႏွစ္လြာမွာ ေဘးသို႔ အနည္းငယ္ လန္ထြက္ေနသည္..။ ေစာက္ေမြးတစ္ပင္မွ မရွိသျဖင့္ ျပဲအာေဖာင္းအစ္လၽွက္ ရွိေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ မင္းနိုင္ ရမက္ေဇာကို ထန္သထက္ ထန္ ၊ ကန္သထက္ကန္ လာေစသည္..။ ဝက္မေစာက္ဖုတ္နံ့ကို ရထားေသာ ဝက္သိုးႀကီးကဲ့သို႔ တရွူးရွူး တရွဲရွဲ ဂဏာမၿငိမ္ ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္..။ ထို႔ေၾကာင့္ ေကာ့ေထာင္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို လက္ႏွင့္ ဖိႏွိပ္၍ ေစာက္ဖုတ္အဝထဲသို႔ တရွိန္ထိုး ဖိသြင္းေဆာင့္ခ်လိုက္သည္..။

“ဗ်စ္…..ဗ်စ္….ဖြတ္……ႁပြတ္….ဖြတ္…..ပ်စ္……..ဖြတ္……ရွီး……အီး…ကၽြတ္..ကၽြတ္….အားလားလား…..အ..အီး…….” ဤမၽွ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ေသာ လီးတန္ႀကီးျဖင့္ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ တရွိန္ထိုး ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေသာအခါ မတင္ရီတစ္ေယာက္ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္ခါ အီေဆာင့္ သြားရသည္..။ ရမၼက္ေဇာေတြ အႀကီးအက်ယ္ ထႂကြေနေသာ အခ်ိန္အခိုက္မို႔သာ ခံနိုင္ရည္ရွိေနျခင္း ျဖစ္သည္..။ သာမန္အခ်ိန္ဆို ဤပုံစံမ်ိဳးျဖင့္သာ ေဆာင့္လိုးလိုက္ပါက ေမ့ေမ်ာသြားနိုင္ေလာက္သည္..။ မတင္ရီ၏ နို႔အုံႀကီးမွာ ေစာေစာကထက္ ပို၍ ေဖာင္းတင္းလာၿပီး နို႔သီးေခါင္းႏွင့္ ၎တဝိုက္ရွိ အညိဳဝိုင္းေလးမွာ စူေဖာင္းတင္းေျပာင္ေနသည္..။ ေစာက္ေခါင္းထဲမွာလည္း အႀကီးအက်ယ္ လွိုက္လွိုက္ထကာ ယားလြန္းလွသည္..။ မင္းနိုင္က အဆုံးထိ ျမဳပ္ဝင္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ျပန္ထုတ္ၿပီး အဆုံးထိ မသြင္းပဲ ခပ္သြက္သြက္ေလး အသြင္းအႏွုတ္ လုပ္ေပးလိုက္သည္..။ “ ဖြတ္…..စြပ္……ဖြတ္….ပြတ္…….ႁပြတ္……ဖ်စ္…ဗ်စ္……..ပလြတ္….” “ အ…အ………အင့္…အေမ့…….အိ….အင့္…..” မတင္ရီက ဖင္ဆုံထြားထြားႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ေပးရင္း ညႇစ္ညႇစ္ခံသည္။

ႏွစ္ေယာက္စလုံး ကာမအရသာထူးႀကီးကို ေခါင္ခိုက္သည္အထိ အျပည့္အဝ ခံစားေနရသည္..။ မင္းနိုင္ အခုမွ သတိထားမိသည္..။ မတင္ရီ ေစာက္ဖုတ္က မခိုင္ေစာက္ဖုတ္ထက္ အတြင္းသား ပိုထူသည္..။ ထို႔ေၾကာင့္ လိုးရသည္မွာ ပိုၿပီး စီးစီးပိုင္ပိုင္ ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ ရွိသည္..။ ၿပီးေတာ့ အတြင္းညႇစ္အားကလည္း သန္မာလြန္းလွသည္..။ အပင့္အေကာ့ အေဝ့အဝိုက္ ေတြကလည္း စုံသည္..။ ေစာက္ဖုတ္အေတြ႕က ထူးျခားလွသျဖင့္ မင္းနိုင္တစ္ေယာက္ မူးေမ့မတတ္ပင္ ျဖစ္လို႔ေနသည္..။ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေတြက ညႇစ္အားေကာင္းလြန္းလွသျဖင့္ မင္းနိုင္လီးတန္ႀကီးမွာ က်ဥ္ဆိမ့္အီေကာင္းႀကီး ျဖစ္ေနသည္..။ ဤမၽွ လိုးလို႔ေကာင္းလွေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ပစ္၍ ေစာက္ဖုတ္အသစ္ရွာေသာ သူ႔အစ္ကိုကို အံ့ၾသမိသည္..။ “ မမ….” “ ဟင္…….” မတင္ရီက ေအာက္မွ ပင့္ပင့္ ၿပီး ေကာ့ခံေနရင္း တိုးညႇင္းေသာ ေလသံျဖင့္ ထူးသည္..။ “ ကိုကို႔….လီးက က်ေနာ့္ထက္ ႀကီးလား…….” “ ဟင့္အင္း……….မင့္တဝက္ေတာင္ မရွိဘူး…..အင့္….အေမ့…..အ….” မင္းနိုင္က အားရပါးရ ပစ္ေဆာင့္လိုက္ရာ စကားအဆုံး အင့္ခနဲ ျဖစ္သြားရွာသည္..။ “ ဖြတ္…ႁပြတ္…..ျဗစ္……..ပလြတ္…….အမေလး….အေမ့…….အင့္…..အား…အီး…ရွီး. ..အ……….အား…….ကၽြတ္.ကၽြတ္…..အင့္…….” မတင္ရီတစ္ေယာက္ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ရင္း ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ တုန္လွုပ္ကာ ေစာက္ေရပူေတြ ပန္းထြက္ကုန္သည္..။ “ အား……အေမ့……..အီး….ေကာင္း….ေကာင္း………အ….အ..မမ..ၿပီး.ၿပီ…..ေမာင္ရဲ့…အား…ေကာင္း……လိုက္တာ……….ေမာင္ရဲ့………” မတင္ရီတစ္ေယာက္ ေကြးေကာက္တြန႔္လိမ္ကာ ၿပီးဆုံးသြားေသာ္လည္း မင္းနိုင္က မၿပီးေသး…။ အရွိန္ႏွင့္ ေဆာင့္ေကာင္းေနဆဲ…။ ေစာက္ေရထြက္ေနစဥ္ အဆက္မျပတ္ ေဆာင့္အလိုးခံရသည္မွာ အေကာင္းတကာ့ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေသာကာမအရသာကို ျဖစ္ေပၚေစသည္..။ ထိုစြမ္းေဆာင္ရည္က မိန္းမေတြကို အသည္းအသန္ စြဲလန္းေစသည္..။ ထိုလီးမ်ိဳးကို တစ္သက္မေမ့နိုင္ ျဖစ္သြားၾကတတ္သည္..။ အခ်က္ ရွစ္ဆယ္ခန႔္ ခပ္ျပင္းျပင္း မနားတမ္း ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါ မင္းနိုင္လေခ်ာင္းႀကီးထဲမွာ က်င္ခနဲက်င္ခနဲ စိမ့္တက္လာသည္..။ လေခ်ာင္းႀကီးတစ္ခုလုံး ပူရွိန္းယားႂကြ သြားၿပီး အရွိန္ႏွင့္ ေဆာင့္တြန္းခံလိုက္ရသလို တစ္ကိုယ္လုံးတုန္ခါသြားၿပီး သုတ္ေရပူေတြ ဒလေဟာ ပန္းထြက္ကုန္ပါေတာ့သည္..။ မင္းနိုင္ခႏၶာကိုယ္က မတင္ရီ ကိုယ္လုံးႀကီးေပၚသို႔ ေမွာက္က်သြားသည္..။ မတင္ရီက မင္းနိုင္ေက်ာျပင္ႀကီးကို ႏွစ္သက္ေက်နပ္စြာ သိုင္းဖက္ထားရင္း ကာမေရစီးေၾကာင္းတြင္ ဆက္လက္ ေမ်ာပါသြားသည္..။ လီးေရာ ေစာက္ဖုတ္ပါ ဒိတ္ခနဲ ဒိတ္ခနဲ လွုပ္ေနသည္..။ “ ေမာင္ေလး…..” “ ဗ်ာ……မမ…….” “ ဒီေန႔ …မမ ႏွစ္လုံး တစ္ေသာင္းခြဲဖိုး ေပါက္တယ္……..” “ ဟာ…..တကယ္လား….မမ” “ တကယ္…ေပါ့ လို႔…….” “ ဘယ္က ဂဏန္း ရတာလဲ…ဟင္ မမ…” မင္းနိုင္က တကယ့္ကို အားရဝမ္းသာစြာျဖင့္ ေမးလိုက္သည္..။ “ ေစာက္ဖုတ္ကို လွန္ထိုးရင္ ဘယ္လို အသံထြက္လဲ….ဟင္…ေမာင္ေလး……” “ ဖြတ္…စြပ္ လို႔ထြက္တာေပါ့…မမရ..” “ ေအး….မမလဲ…အဲဒီ ဖြတ္ စြပ္ ကိုထိုးတာ….အဲဒီ ဂဏန္း ထိုးခ်င္လြန္းလို႔ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ ေကာင္မတေကာင္ လိုးေနတာကိုေတာင္ ၿပီးေအာင္ မၾကည့္နိုင္ဘူးေလ…..အဟင္း…ဟင္း…..” “ ၾကည့္စရာ မလိုပါဘူး….မမရာ…အဲဒီေကာင္ေလးကို မမပိုင္သြားပါၿပီ…….” “ ဟင္……တကယ္……” “ တကယ္ေပါ့….မမရ…” မတင္ရီက မင္းနိုင္ပါးကို ရွူးခနဲရွူးခနဲ နမ္းပစ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ အားရေအာင္ နမ္းၿပီးေသာအခါ ….. “ ကဲ ကဲ…ေမာင္ေလး…ခဏဖယ္အုံး…မမတို႔ ေငြသြားထုတ္ရေအာင္…. မင္းပါလိုက္ခဲ့….တစ္လက္စထဲ လက္ခြဲဒိုင္ဆီက ဆိုင္ကယ္ငွားၿပီး မင္းအစ္ကို မယားငယ္အိမ္မွာဆိုတာ…မမ လက္ေတြ႕ျပမယ္…ကဲ ထ…” မင္းနိုင္က ဆိုင္ကယ္ေမာင္းတတ္ေသာ္လည္း လမ္းမသိ၍ မတင္ရီကိုယ္တိုင္ ေမာင္းသည္..။

မင္းနိုင္ ေနာက္က ခြထိုင္လ်က္ မတင္ရီ ဖင္ၾကားကို သူ႔လီးျဖင့္ ေထာက္ကာ နို႔ႏွစ္လုံးကို ထိထိမိမိ ဆုပ္ကိုင္သိုင္းဖက္ရင္း ပါလာသည္..။ အသိအိမ္တစ္အိမ္တြင္ ဆိုင္ကယ္ဝင္ထားၿပီး လမ္းေလၽွာက္လာခဲ့ၾကသည္..။ ဆိုင္ကယ္ထားခဲ့ေသာ အိမ္ႏွင့္ တစ္ျပေလာက္အေရာက္တြင္ လမ္းအေရွ႕ဖက္က အိမ္တစ္အိမ္ကို ေမးဆတ္ျပသည္..။ “ အဲဒီ အိမ္ပဲ….ေမာင္ေလး……” မင္းနိုင္က အသာ ဝင္းထရံကို ေက်ာ္၍ အတြင္းသို႔ အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္သည္..။ ေသခ်ာသြားၿပီ..။ သူ႔အစ္ကိုႏွင့္ မယားငယ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ ဆက္တီခုံေပၚတြင္ ပူးကပ္ထိုင္ရင္း တီဗီ ၾကည့္ေနၾကသည္..။ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေစာင့္ေနေသာ မတင္ရီထံ ျပန္လာသည္..။ အနားသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ဘာမေျပာ ညာမေျပာႏွင့္ ၾကဳံးဖက္လိုက္ၿပီး ႏွုတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းလိုက္သည္..။ ေတာ္ပါေသးသည္..။ ထိုေနရာတဝိုက္မွာ လမ္းမီး ပ်က္ေနပုံရသည္..။ မတင္ရီက သူ႔ဗိုက္တြင္းေၾကာကို ခပ္နာနာေလး ဆြဲလိမ္လိုက္ၿပီး…. “ ဟိုမယ္…လူေတြနဲ႔…ရွက္စရာႀကီး…….” “ သိပ္ခ်စ္လို႔ပါ…မမရယ္……” မတင္ရီ ရင္ထဲ ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ့သြားသည္..။ “ ည…အားရပါးရ ခ်စ္အုံးမွာေနာ္……” “ ဟင့္အင္း…..ခ်စ္ဖူး…” ႏွုတ္က မခ်စ္ဖူးဆိုေသာ္လည္း မတင္ရီ လက္က မင္းနိုင္လီးတန္ႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ဖ်စ္ညႇစ္ပစ္လိုက္ပါေတာ့သည္။..ၿပီးပါၿပီ