အရမ်းကိတ်တဲ့ မုဆိုးမလေးရဲ့ရမက်

သူမနာမည်အရင်းက ဆောင်းနှင်းဝေ ဖြစ်သည်။ အားလုံးကတော့ ဆောင်းလို့ပဲ ခေါ်ကြသည်။ မမဆောင်းမှာ အသက်သုံးဆယ်ခန့်ရှိ ကလေးတစ်ယောက်အမေ မုဆိုးမလေး ဖြစ်သော်လည်း အပျိုစင်ကဲ့သို့ပင် လှပနေသူလေးဖြစ်၏။ တဆုပ်တခဲကြီးနဲ့ အသက်ရှူလိုက်တိုင်း လှိုင်းထနေသော မမဆောင်း၏ ရွှေရင်အစုံမှာ အိစက်လို့သာနေ၏။ အလှပဆုံးကတော့ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း နိမ့်ချည်မြင့်ချည် တုံတုံသွားတဲ့ တဆုပ်တခဲ တင်ပါးကြီးများပင် ဖြစ်လေသည်။ မမဆောင်းကို ရုတ်တရက် နောက်မှကြည့်လျှင် အပျိုပင် အရှုံးပေးရလောက်အောင်ကို လှသည်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ကတော့ မမဆောင်းသည် ဘာကြောင့် ဒီလိုလှသည်၊ ဘာများ မမဆောင်းမှာ တပ်မက်စရာ ရှိသည်ကိုတော့ ကျွန်တော်ကမသိပါ။ ကျွန်တော့်အသက်မှာ ၁ရနှစ်သာ ရှိပါသေးသည်။ မမဆောင်း ဒီအိမ်ကို ရောက်စတုန်းကဆိုလျှင် ကျွန်တော်ဟာ မမဆောင်းကို အရေးမစိုက်ခဲ့ပါ။ မမဆောင်းသည် သူ့ယောကျ်ားဆုံးပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့အိမ်ကို ရောက်လာသူဖြစ်သည်။ အမျိုးစပ်မည်ဆိုပါကလည်း မမဆောင်းနဲ့ နဲနဲကလေးတော့ တော်စပ်ပါသည်။ ကျွန်တော်၏ သုံးဝမ်းကွဲအစ်ကိုကြီးရဲ့ မိန်းမဖြစ်ပါသည်။ ကံဆိုးရှာလေတော့ မမဆောင်းမှာ စောစောစီးစီး မုဆိုးမဘဝကို ရောက်ရရှာပါသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ မမဆောင်းကို အရေးမထားမိပေမယ့် မမဆောင်းကတော့ ကျွန်တော့်ကို ဂရုတစိုက်ရှိသည်ကိုတော့ ကျွန်တော် အကဲခတ်မိလေသည်။ ထိုကြောင့် ကျွန်တော်ကလည်း မမဆောင်းကို အကဲခတ်နေမိပါသည်။ မမဆောင်း၏ မို့မောက်သော ရင်အစုံ စွင့်ကားနေသော တင်ပဆုံတို့မှာ မမဆောင်း၏ အလှကို ပိုလို့သာ ကျက်သရေ ရှိနေစေခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်တော်သည် တခါတရံ မမဆောင်း၏ ကိုယ်ခန္ဓာကိုသာလျှင် စိတ်ဝင်စားနေမိတတ်ပါသည်။ ကျွန်တော်က လူပျိုပေါက် အရွယ်မို့လားမသိပါ မမဆောင်း၏ ရေချိုးပြီးကာစ ထဘီရင်လျားနဲ့ အချိန်တွင် တွေ့မြင်ရသော ကိုယ်ခန္ဓာကို မြင်ရလျှင် ပေါင်ကြားမှ လီးတံမှာ အလိုအလျှောက်ပင် တောင်မတ်၍ လာပါတော့သည်။ ရပ်ကွက်ထဲက ကာလသားခေါင်းလို ဖြစ်နေသော လူပျိုသိုးကြီး ကိုစိုးကြီးကတော့ တခါက ပြောဖူးသည်။ “ငလွင်… မင်း မမဆောင်းရဲ့ ထွားဆိုင်ကြီးကတော့ တကယ်အားရတယ်… ကုန်းခိုင်းပြီးတော့ အားရပါးရ ဆွဲလိုက်ချင်တယ်… တကယ်ပဲ ငါ့ကောင်ရ… သူ့ အိုးကြီးကို မြင်ချင်လို့…. ငါ့မှာ မနက်စောစော လက်ဘက်ရည်ဆိုင် ထွက်ထိုင်ပြီး စောင့်ကြည့်ရတာ အမော” “ဟာဗျာ… ခင်များကလဲ” “ဘာ… ခင်များကလဲ….. မင်းကတော့ တအိမ်တည်း အတူတူနေတာ… သူ ရေချိုးတဲ့အချိန်…. အင်္ကျီလဲတဲ့ အချိန်တွေ ချောင်းမကြည့်ဘူးလားကွ” “ဘယ်လို ချောင်းကြည့်ရမှာလဲဗျာ… တော်ကြာ သိသွားရင်… အိမ်နဲ့ ကျွန်တော် ကွိုင်တက်လိမ့်မယ်” “ဒါလေးများကွာ…. လွယ်ပါတယ်….. ငါ…ပြောပြမယ်.. သေသေချာချာ နားထောင်” လူပျိုကြီး ကိုစိုးကြီးမှာ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်တွင် ကျွန်တော့ကို အသေအချာ သင်ကြားပို့ချလေတော့သည်။

ကိုစိုးကြီး ပြောသလို ချောင်းကြည့်ချင်သော်လည်း ကျွန်တော့ စိတ်ထဲတွင်တော့ မရဲသေးပါ။ မည်ကဲ့သို့ လုပ်ရမည်နည်းဟု စဉ်းစားနေရင်း တစ်ရက်တွင်တော့ အဖေနှင့်အမေက ကိစ္စရှိသဖြင့် အဘိုးတို့အိမ်ကို သွားကြသဖြင့် အိမ်တွင် မမဆောင်းနှင့် ကျွန်တော် နှစ်ယောက်တည်းသာ ကျန်ခဲ့လေတော့သည်။ အမေမရှိသဖြင့် မမဆောင်းမှာဈေးသို့ မနက်စောစော သွားပြီး ဈေးသွားဝယ်ရလေသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ ညက ကိုစိုးကြီးနှင့်အတူ အပြာကား သွားကြည့်ပြီး ညနက်မှ အိပ်ယာဝင်ခဲ့သဖြင့် အိပ်ယာထက်တွင် ဆက်လက်မှိန်းနေသည်။ ပေါင်ကြားမှ လီးမှာလည်း တားမရ ဆီးမရ ထောင်မတ်နေလျှက် ရှိလေသည်။ ကျွန်တော့ လီးတံကို လက်ဖြင့်ကိုင်တွယ်ပြီး မမ‌ဆောင်းကို မည်ကဲ့သို့ ချောင်းကြည့်ရမည်ကို စဉ်းစားခန်း ဖွင့်နေမိလေသည်။ မိနစ် ၂၀ ခန့်မျှအကြာမှာတော့ မမဆောင်းဈေးမှ ပြန်ရောက်လာပြီး ထမင်းကြော်နေသည်။ ကျွန်တော် အိပ်ယာမှ ထပြီး သွားတိုက်၊ မျက်နှာသစ်ဖို့ရန် နောက်ဖေးဘက်ကို ထွက်လာခဲ့သည်။ “မောင်လွင်… ဗိုက်ဆာနေပြီလား… မမဆောင် ထမင်းကြော်နေတယ်…မျက်နှာသစ်ပြီးရင် စားလို့ရပြီ သိလား” “ဟုတ်ကဲ့ပါ… မမဆောင်း… ကျွန်တော် ဘာကူလုပ်ပေးရအုံးမလဲ” “ရပါတယ်… မျက်နှာသစ်မှာသာ သွားသစ်ချည်” မမဆောင်းက နဖူးမှ ချွေးလေးသုတ်ရင်း လှမ်းပြောသည်။ မနက်စောစောစီးစီး မမဆောင်းရဲ့အလှက တစ်မျိုးတစ်ဘာသာ လှနေသည်။ မမဆောင်း၏ ဆံပင်က ပုခုံးကျော်လောက်ထိ ဝဲကျနေသည်။ မမဆောင်းရဲ့ မျက်ခုံးများက ထူထဲနက်မှောင် လွန်းလှသည်။ နဖူးနှင့်လည်ပင်းတွင် ချွေးလေးများ စို့နေသည်ကိုက နမ်းရှိုက်ချင်စရာ ကောင်းလှသည်။ အင်္ကျီလက်ပြတ်လေး ဝတ်ဆင်ထားသဖြင့် ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်နေသော လက်မောင်းအိုးလေး၊ အရင်းသွယ် အဖျားရှူးလေသော ရွေဘိုမင်းကြိုက် ပေါင်တန်ရှည်ကြီးများနှင့် မမဆောင်းရဲ့ အလှအပများကို ကျွန်တော် ခံစားတတ်လာသည်။ “ဟဲ့… ဘာကြည့်နေတာလဲ… မျက်နှာသွားသစ်တော့လေ” “အော်… ဟုတ်… ဟုတ်ကဲ့” မမဆောင်းပြောမှ ကျွန်တော် သတိပြန်ဝင်လာပြီး မျက်နှာသစ်ဖို့ရန် နောက်ဖေးရေတိုင်ကီ ရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့ပြီး ရေခွက်ကိုကိုင်ကာ မျက်နှာသစ်လိုက်လေသည်။ မမဆောင်း ကတော့ မီးဖိုချောင်ထဲမှာ ချွေးတလုံးလုံးနှင့် ထမင်းကြော် နေဆဲပင်။ မျက်နှာသစ်ပြီး၍ အိမ်ထဲသို့ ပြန်ဝင်လာသောအခါ မမဆောင်းမှာ ထမင်းကြော်ပြီးသွား၍ မီးဖိုချောင်မှာ မတွေ့ရတော့ပေ။ မမဆောင်း သူ့အခန်းထဲကို ဝင်သွားတာ ထင်တယ်ဟု ကျွန်တော် တွေးလိုက်မိသည်။ မမဆောင်းနဲ့ ကျွန်တော့်အခန်းမှာ ကပ်လျှက်ပင်ဖြစ်သည်။ အခန်းနှစ်ခုကြားကို ထရံဖြင့် ကာထားလေသည်။

မမဆောင်းအခန်းရှေ့သို့ အဖြတ် အခန်းထဲမှ မမဆောင်းက “မောင်လေး… ထမင်းကြော် ရပြီနော်… ကိုယ့်ဘာသာပဲ ခူးခပ်စားလိုက်တော့… မမဆောင်းကတော့ အိုက်လို့ ရေချိုးတော့မယ်”ဟု လှမ်းပြောလေသည်။ ကျွန်တော်လည်း အကြံရသွားပြီ အခန်းထဲသို့ အလျင်အမြန်ဝင်ကာ ထရံကြားမှ မမဆောင်း အခန်းဘက်သို့ မြင်ရအောင် ဝါးထရံကြား အဟလေးကို အသဲအသန် ရှာဖွေရလေတော့သည်။ ကံကောင်းချင်တော့ ဝါးထရံ ကြားလေးမှ အနည်းငယ်ဟနေသဖြင့် မမဆောင်းအခန်းထဲကို လှမ်းမြင်နေရလေသည်။ မမဆောင်းမှာ အပေါ်အင်္ကျီကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး ထဘီကို ရင်လျားလိုက်လေသည်။ မမဆောင်း ပုခုံးသားလေးများမှာ ဖြူဖွေးနုအိသည်ကို မြင်ရလေသည်။ ဘော်လီကို ချွတ်လိုက်ပြီး ထဘီကို ပြင်ဝတ်လိုက်ရာတွင်တော့ မမဆောင်း၏ လုံးဝန်းဖြူဖွေး မို့မောက်နေသော ရွှေရင်အစုံကို လှမ်းမြင်လိုက်ရလေသည်။ ထဘီကို အနည်းငယ် မကာ အောက်ခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်အချမှာတော့ ဖြူဖွေးချောမွတ်နေသော မမဆောင်း၏ ခြေသလုံးသားလေးများနှင့် ပေါင်တံကြီး နှစ်ချောင်းကိုပါ မြင်ရလေတော့သည်။ မမဆောင်း၏ အလှတရားများက ကျွန်တော့ကို အကြီးအကျယ် ဖမ်းစားနေလေပြီ။ ပေါင်ကြားမှ လီးတံက အလိုအလျောက် တောင်မတ်လာသဖြင့် လက်ဖြင့် အသာအယာ ဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးနေရလေသည်။ မမဆောင်းက ရေချိုးထဘီကို လဲဖို့ရန် ထဘီကို ချွတ်ချလိုက်ရာတွင်တော့ ကျွန်တော် ခေါင်းနပန်းများ ကြီးသွားပြီး မျက်စိကို ထရံဘက်ကို အသာအယာတိုးကပ် ကြည့်မိလိုက်လေသည်။ မမဆောင်းရဲ့ ဆီးစပ်နားတွင် ချုပ်ရာလေးတစ်ခုကို တွေ့မိလေသည်။ အောက်တွင်တော့ အမွေးရေးရေးလေးများနဲ့ အဖုတ်ကြီးကို တွေ့နေရလေသည်။ မမဆောင်းက ရေချိုးထဘီကို ယူရန် တဖက်သို့ လှည့်လိုက်သောအခါတွင် မမဆောင်းဖင်သားကြီးများက ကြီးမားဝိုင်းစက်နေကာ ဘေးသို့ပင် ကားနေပြီး အလယ်က အကွဲကြောင်းမှာ အနည်းငယ် ဟနေသည်ကို ထင်ထင်ရှားရှား မြင်ရလေသည်။ မမဆောင်းက ထဘီကို အောက်မှ ငုံ့၍ကောက်ယူလိုက်ရာ ကြီးမားဝိုင်းစက် ကားစွင့်နေသော တင်ပါးကြီးများအလယ်မှ အဖုတ်ကြီးမှာ အနောက်သို့ ပြူထွက်လာလေသည်။ ကျွန်တော့ လီးတံကြီးမှာ အစွမ်းကုန် တောင်မတ်လာသောကြောင့် လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားရလေသည်။ မမဆောင်းမှာ ရေချိုးဖို့ရန် အခန်းအပြင်သို့ ထွက်သွားသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း ထမင်းကြော်စားဖို့ရန် မီးဖိုချောင်ဆီသို့ သွားရန်ပြင်လိုက်သည်။ မီးဖိုချောင်ဆီသို့ ရောက်၍ ထမင်းကြော်ကို ခူးခပ်နေစဉ် မမဆောင်းမှာ ရေတိုင်ကီတွင် ရေချိုးနေလေပြီ။ ထမင်းကြော်ကို ဒယ်အိုးထဲမှ ခူးနေစဉ်အတွင်း မမဆောင်း ရေချိုးနေသည်ကို ခိုးကြည့်လိုက်ရာ မမဆောင်းမှာ ဆံပင်ကို ရေမစိုစေရန် ဆံထုံး ထုံးထားလေသည်။

မမဆောင်း လည်ဂုတ်နားမှာ မွေးညှင်းနုလေးများမှာ ရေစက်လေးများနှင့် တစ်မျိုးကြည့်လို့ ကောင်းနေလေသည်။ ပုခုံးသားလေးများ အပေါ်တွင်လည်း ရေစက်များက ခိုတွယ်လျှက် ရှိနေလေသည်။ ဘေးတိုက် မြင်ရသဖြင့် ထဘီက ရေစိုသောကြောင့် မမဆောင်း၏ ကြီးမားကားစွင့် လုံးဝန်းနေသော တင်ပါးကြီးများက ကပ်နေပြီး အလွန်ပင် ကြည့်ကောင်းလှပေတော့သည်။ အတန်ကြာအောင် ရပ်ကြည့်နေရင်း ကျွန်တော့လီးတံမှာ အစွမ်းကုန် တောင်မတ်လာပေတော့သည်။ ကျွန်တော်လည်း စူးစိုက်ပြီး မမဆောင်း၏ အလှအပများကို ဆက်လက် ခံစားနေလေသည်။ မမဆောင်းက ရေချိုးနေရင်းမှ လှမ်းကြည့်ပြီး “ဟဲ့…. ဘာလုပ်နေတာလဲ… ရှေ့မှာ သွားမစားဘူးလား… ကော်ဖီသောက်ချင်ရင်… ကော်ဖီမစ်ထုပ် ရှိတယ်နော်” ကျွန်တော့မှာ သူခိုးလူမိသကဲ့သို့ ဖြစ်သွားပြီး ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်နေရာ မမဆောင်းက “အဲမှာပဲ… ထိုင်စားရင်စားလေ…. မမဆောင်း ရေချိုးပြီးရင် ကော်ဖီဖျော်ပေးမယ်နော်…. ခဏစောင့်” “ဟုတ်….ဟုတ်ကဲ့…. မမဆောင်း” ကျွန်တော့မှာ ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲကျ ဆိုသလိုမျိုး မမဆောင်း ရေချိုးနေသည်ကို ထမင်းကြော်စားရင်း ကြည့်ရတော့မည်မို့ ဝမ်းသာ သွားလေတော့သည်။ မီးဖိုချောင်တွင်လည်း စားပွဲတစ်လုံးနှင့် ကုလားထိုင်များ ရှိသည်။ ဟင်းသီးဟင်းရွက်များ၊ သားငါးများအား ခုတ်ထစ်ဖို့ရန်အတွက် ထားထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ယခုတော့ ကျွန်တော်သည် ထိုနေရာမှနေ၍ ထမင်းကြော်စားရင်း မမဆောင်း၏ ရေစိုနေသော ခန္ဓာကိုယ် ကောက်ကြောင်းအလှကို အားရပါးရကြီး ကြည့်ခွင့်ရလေတော့၏။ မမဆောင်းသည် ရေချိုးနေရင်းမှ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ပေါင်ကြားသို့ ပွတ်တိုက်နေပါသည်။ မမဆောင်းသည် တဖက်သို့လှည့်ကာ ဆပ်ပြာကို ခြေသလုံးသားများသို့ ငုံ၍တိုက်နေသောအခါ မမဆောင်း၏ ကြီးမားကားစွင့်နေသော ဖင်သားကြီးများက ရေစိုနေသော ထဘီအောက်မှ ရုန်းထွက်တော့မတတ် ကြွတက်နေလေတော့သည်။ ထိုအချိန်တွင် မမဆောင်း ရေချိုးနေသောနေရာ အနောက်နားသို့ ခွေးဝဲစား ခွေးထီနှင့်ခွေးမ နှစ်ကောင် ရောက်လာပြီး ခွေးထီးက ခွေးမနောက်ကို တက်ခွပြီး ညှောင့်နေလေတော့သည်။ မမဆောင်းသည် တချက်မျှ လှည့်ကြည့်ပြီး မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဆက်လက်၍ ရေချိုးနေလေသည်။ ကျွန်တော့မှာတော့ မမဆောင်ရော ခွေးထီးနဲ့ခွေးမတို့၏ လိုးပွဲကိုပါ မျက်တောင် မခတ်စတမ်း ကြည့်နေမိလေတော့သည်။ မမဆောင်းမှာ ရေချိုးနေရင်း နားထဲသို့ ရေဝင်သွား၍ထင်သည် ခြေတဖက်ကိုဆောင့်ကာ နားထဲမှရေကို ခါထုတ်နေလေသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ မမဆောင်း၏ လုံးဝန်းကားစွင့်နေသော ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးမှာ ကျောက်ကျောတုံးကဲ့သို့ တတုံတုံဖြင့် လှုပ်စိလှုပ်စိ ဖြစ်နေလေသည်။

ကျွန်တော်သည် မဆီမဆိုင် ကိုစိုးကြီးကို ပြေးသတိရမိလေသည်။ ကိုစိုးကြီးသာ ဤကဲ့သို့သော မြင်ကွင်းကို မြင်ရပါက မည်ကဲ့သို့ ဖြစ်မည်နည်းဟု စဉ်းစားမိလေသည်။ မမဆောင်းက ထဘီရင်လျားကို ပြန်ပြင်ဝတ်သောအခါ မို့မောက်ဝင်းမွတ်နေသော ရွေရင်အစုံကို လှစ်ခနဲ မြင်ရပြန်လေသည်။ မမဆောင်းသည် ရေကန်ဘောင်ကို အားပြုကာ ထိုင်ထပြုလုပ်နေပြန်သည်။ ကျွန်တော့ စိတ်ထဲတွင်တော့ ထူးဆန်းစွာ မမဆောင်း ဘာလုပ်တာပါလဲဟု တွေးထင်မိနေပါသည်။ မမဆောင်းက ရေကန်ဘောင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားပြုကာ အောက်သို့ ထိုင်ချလိုက်စဉ်တွင် ရေစိုနေသောထဘီက မမဆောင်း၏ ပြိုင်စံရှား တင်ပါးကြီးများကို တင်းကျပ်စွာ ကပ်သွားပြီး ခြေသလုံးသားများနှင့် ထိကပ်မိသွားပြီး လှုပ်စိလှုပ်စိ ဖြစ်သွားလေသည်။ မမဆောင်းက ကျွန်တော့်ဘက်သို့ ကျောပေးကာ ထဘီကို ဒူးအထက်သို့ မတင်ပြီး ရေညှစ်နေသောအခါ မမဆောင်း၏ ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးနှင့် အလယ်မှာ အကွဲကြောင်းကို ထင်ထင်ကြီးမြင်ရလေသည်။ မမဆောင်း၏ နောက်ပိုင်းအလှသည်ကား ပြိုင်စံရှားဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့်ပင် ရပ်ကွက်ထဲမှ လူပျိုကြီးများ၊ အိမ်ထောင်သည်များပင်မကျန် မနက် မမဆောင်း ဈေးသွားရင် လက်ဘက်ရည် ဆိုင်အရှေ့မှအဖြတ် အားလုံး၏ မျက်လုံးတွေက မမဆောင်း၏ နောက်ကျောသို့သာ ကပ်ပါသွားကြလေသည်။ ကျွန်တော့ မျက်လုံးများသည် မမဆောင်း၏ ဖြူဖွေးချောမွတ်၍ ရေစိုနေသော ခြေသလုံးလေးများဆီကို ကြည့်မိလိုက်လေသည်။ မမဆောင်း၏ အသားအရည်သည်လည်း ပြစ်မျိုးမှဲ့မထင်ပင် ဖြစ်လေသည်။ လွန်စွာမှပင် ကြည့်လို့ကောင်းလှ၏။ မမဆောင်း ရေချိုးတာကို ကြည့်နေရင်း ကျွန်တော့ လီးတံကြီးမှာ လွန်စွာမှပင် တောင်မတ်လျှက် ရှိလေသည်။ ကျွန်တော်သည် ခွေးထီးနှင့်ခွေးမ လိုးသကဲ့သို့ မမဆောင်းဖင်ကြီးအား လေးဘက်ကုန်းခိုင်းလျှက် နောက်မှနေ၍ အလွန် လိုးချင်နေမိသည်။ ကျွန်တော် ဘယ်အချိန်လောက်ထိ ငေးမောတွေဝေနေမိသည် မသိပါ။ ပျော့ပျောင်းနူးညံ့သော လက်များသည် ကျွန်တော့်ပုခုံးပေါ်သို့ ကျလာမှ သတိ ပြန်ဝင်လာလေသည်။ “ဟဲ့… မောင်လေး….. ထမင်းကြော်မစားပဲ… ဘာတွေ စဉ်းစားနေရတာတုန်း” “အင်း…အို……မမဆောင်း….. ကျွန်တော် သိချင်လိုက်တာ….. ဟိုးဟိုး…. ဟာ… ဘာဖြစ်နေတာလဲဟင်” ကျွန်တော်သည် ကြံမိကြံရာ ပြောမိပြောရာ ခွေးထီးနှင့်ခွေးမ လိုးနေသည်ကို မေးဆတ်ပြပြီး မမဆောင်းကို မေးလိုက်ပါတော့သည်။ ကျွန်တော်က ဒီလိုမေးလိုက်သော အခါတွင်တော့ မမဆောင်းက ခွေးထီးနှင့်ခွေးမကို ကြည့်ပြီး ပြုံးပါသည်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကိုလည်း စူးစိုက်ပြီး ကြည့်ပါသည်။

ကျွန်တော်က စွပ်ကျယ် လက်ပြတ်ကလေးနဲ့မို့ မမဆောင်း၏ စူးစိုက်မှုကို အနေခက်ရလေတော့၏။ ကျွန်တော်သည် မမဆောင်းဆီမှ တုံ့ပြန်မည့် စကားကို စောင့်ဆိုင်းနေမိပါ၏။ “ပြောလေ….. မမ‌ဆောင်း…. ဟိုဟာ… ဘာဖြစ်တာလဲဟင်” “အို….. မောင်လေးကလဲ… ဘာတွေ လျှောက်မေးနေတာလဲ…. နင် ငယ်ငယ်ကလေးပဲ ရှိပါသေးတယ်….. ဒါမျိုးကို သိချင်လို့မကောင်းဘူးဟဲ့” မမဆောင်းကတော့ မူပါပါနဲ့ ပြောသည်။ ကျွန်တော့ မျက်စိကတော့ မမဆောင်း၏ ကြီးမားစွင့်ကားနေသော တင်ပဆုံကြီးကိုသာ အနီးကပ် စူးစိုက်ကြည့်မိနေလေသည်။ ကျွန်တော့ ရင်မှာလည်း တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ ခုံမြည်လျှက် ရှိနေတော့သည်။ “ပြောပြပါ… မမဆောင်းရယ်….. ကျွန်တော်သိချင်လို့ပါ” ထိုအခါတွင်တော့ မမဆောင်းသည် ကျွန်တော့ တကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံးကြည့်ပြီး “ဒါမျိုးဆိုတာ မကြည့်လဲ မကြည့်ရဘူး… မပြောလဲ မပြောရဘူး….. နင် သိပ်ကဲတာပဲ….. ကဲပါ…. မောင်လေး သိပ်သိချင်နေရင်…. မမဆောင်း ညကျမှ ပြောပြမယ်…. ကြားလား” မမဆောင်းကတော့ သူ့စကားဆုံးသွားတော့ လှည့်ထွက်သွားပါသည်။ ကျွန်တော့မှာတော့ မမဆောင်း၏ နိမ့်ချည် မြင့်ချည်ဖြစ်ကာ ခါယမ်းနေသော တင်ပါဆုံကြီးကို ကြည့်ရင်း တံတွေး မျိုချမိလိုက်ပါတော့သည်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ဟိုလုပ်ဒီလုပ်နဲ့ တနေကုန်ကာ အချိန်က ညဘက်သို့ ချည်းနင်း ဝင်ရောက်လာပါတော့သည်။ ကျွန်တော်သည် အခန်းတွင်းသို့ဝင်ကာ အိပ်ယာပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေရင်း မမဆောင်းကို စောင့်နေလေသည်။ ကျွန်တော်က မမဆောင်း သူ့အခန်းထဲကို ဝင်လာရင် နေ့လည်က ပြောပြမည်ဟု ပြောထားသောစကားကို အစကောက်ကာ မမဆောင်း၏ ဖင်ကြီးကို ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးရန် ကြံစည်နေမိလေသည်။ အိပ်ယာထက်တွင် စဉ်းစားရင်း အိပ်ပျော်သွားပါသည်။ အိပ်မက်ထဲတွင်တော့ မမဆောင်းက လေးဘက်ကုန်းလျှက် ကျွန်တော်က မမဆောင်း၏ ဖင်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ အားရပါးရကြီး ဆောင့်လိုးလျှက် ရှိနေပါသည်။ တရေးနိုးလာသော အခါတွင်တော့ တလောကလုံး အိပ်မောကျလျှက် ရှိနေပါတော့သည်။ ဟိုအဝေးဆီမှ ခွေးဟောင်သံ သဲ့သဲ့လေး ကြားရလေသည်။ ခွေးဟောင်သံ ကြားလိုက်ရသောအခါတွင်တော့ ကျွန်တော်သည် ချက်ခြင်းပင် အိပ်ယာမှထကာ မမဆောင်းရဲ့ အခန်းဘက်ဆီသို့ ခြေလှမ်း လှမ်းလိုက်ပါတော့သည်။ မမဆောင်းမှာအိပ်ယာထက်တွင် လဲလျောင်းလျှက် ရှိပါသည်။ အိပ်ပျော်နေဟန်တော့ မတူပါ။ ကျွန်တော်သည် မမဆောင်းအနားသို့ အသာအယာလေး တိုးကပ်သွားပါသည်။ မမဆောင်းသည် သနပ်ခါးကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး လိမ်းထားသဖြင့် သနပ်ခါးနံ့လေးများက အခန်းတွင်းဝယ် မွှေးပျံ့နေပါသည်။

မမဆောင်း ပုခုံးလေးကို ဖွဖွလေးကိုင်ကာ “မမဆောင်း” “ဟင်… မောင်လေး” မမဆောင်းကတော့ စိတ်မောသလိုနဲ့ ကျွန်တော့ကို ပြန်ခေါ်လိုက်လေသည်။ “ကျွန်တော့ကို မမဆောင်း ပြောပြမယ်ဆို” “အေး…..ပြောပြမယ်… ဒါပေမဲ့…. ခက်တယ်ကွဲ့…. မမဆောင်း ပြောပြရမှာက လက်တွေ့မှဖြစ်မှာကွ” “အဲဒါက ပိုပြီး သဘာဝကျတာပေါ့ မမဆောင်းရဲ့… ကဲပြောစမ်းပါ….. ဘယ်လို လက်တွေ့ ပြမှာလဲဟင်” “ဟင်…. မောင်လေးနော်…. ဒါမျိုးဆိုတာ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောရဘူးနော်” “အို…. စိတ်ချစမ်းပါ….. မမဆောင်းရယ်…. ကျွန်တော် သိရရင်တော်ပါပြီ” ကျွန်တော်ကတော့ မမဆောင်းကိုသာ လိုးဘို့ရန် စိတ်စောနေသဖြင့် လွယ်လွယ်ပင် ပြောလိုက်ပါသည်။ မမဆောင်းသည် ကျွန်တော့အနီးသို့ တိုးကပ်လာပြီးတော့ ကျွန်တော့နှာခေါင်းနဲ့ သူ့ပါးကို ကပ်ပေးပါသည်။ ပေါင်ဒါရနံ့ သနပ်ခါးရနံ့လေး သင်းနေသော မမဆောင်း၏ ပါးအိအိလေးကို ရှူရှိုက်မိသောအခါ ရင်ထဲမှာ ဝေဒနာတမျိုးကို ခံစားရလေသည်။ မမဆောင်းသည် ကျွန်တော့ လီးဆီသို့ သူ့လက်ကိုဆန့်ပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်သော အခါတွင်တော့ ကျွန်တော့ လီးကြီးမှာ မတ်ကနဲပင် တောင်မတ်လာလေသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ မမဆောင်းက ပိုမိုပြီး ဆုပ်နှယ် ကစားပေးလေသည်။ ခဏကြာသော အခါတွင်တော့ မမဆောင်း၏ လက်တဖက်က ကျွန်တော့်လက်ကို လာကိုင်ပါသည်။ ပြီးတော့ တနေရာဆီကို ကိုင်စေလေသည်။ ကျွန်တော့ လက်အတွင်းမှာတော့ တဆုပ်တခဲကြီးနဲ့ အိစက်စက်ကြီးကို ကိုင်နေရသည် ဖြစ်သောကြောင့် အရသာ တွေ့နေမိပါသည်။ “ဆုပ်နှယ် ကစားစမ်း…မောင်လေး” မမဆောင်း ပြောသလို ကျွန်တော်က လုပ်ပေးလိုက်လေသည်။ ဟုတ်ပါသည် မမဆောင်း၏ ရွေရင်ဖြိုးဖြိုး နို့ကြီးနှစ်လုံးက ဆုပ်နှယ်လိုက်တိုင်း တကိုယ်လုံး ဓာတ်လိုက်ခံရသလိုပင် ခံစားနေရပါပြီ။ “မောင်လေး” “ဗျာ…. မမ” “မမနို့ကို စို့စမ်းပါကွယ်” ကျွန်တော်သည် မမဆောင်း၏ နို့သီးခေါင်း နီညိုညိုလေးများကို စို့ပေးနေမိသည်။ ထိုအခါမှာတော့ မမဆောင်းသည် လူးလွန့်လာသည်ဟု ကျွန်တော်ထင်ပါသည်။ နို့စို့ပေးလိုက်သော အခါတွင် မမဆောင်း၏လက်က ကျွန်တော်၏ လီးတံကြီးကို ပိုပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါတော့သည်။ ကျွန်တော်လည်း တဖြေးဖြေးနဲ့ ဘယ်လိုခံစားမှုမှန်း မသိအောင်ပင် ဖြစ်နေရလေသည်။ ကျွန်တော်သည် မမ‌ဆောင်း၏ နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့ပေးနေပါသည်။ မမဆောင်းသည် လုံချည်ကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်လေသည်။

ပြီးတော့ ကျွန်တော့လက်ကိုလည်း တခုသော နေရာသို့ ဆွဲတင်လိုက်ပါသည်။ “ပွတ်ပေးစမ်း…. မောင်လေး” ကျွန်တော်ကတော့ မမဆောင်း ပြောသလို ပွတ်ပေးလိုက်ပါသည်။ မမဆောင်း၏ ဖေါင်းဖေါင်းအိအိ စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်မှ လက်ညိုးဖြင့် အထက်အောက် ပွတ်ပေးလိုက်လေသည်။ ကျွန်တော် ပွတ်ဖန်များလာသော အခါတွင်တော့ မမဆောင်းမှာ တအင်းအင်းဖြစ်လာပြီး “မောင်လေး” “ဗျာ… မမမြိုင်” “ကဲ… အပေါ်ကိုတက်ပြီး ခွစမ်း” “ဘယ်အပေါ်ကိုလဲဟင်….မမဆောင်း” “ဗိုက်ပေါ်ကိုကွဲ့…..ဗိုက်ပေါ်ကို” မမဆောင်းကတော့ အားမလိုအားမရနဲ့ ဆိုပါသည်။ ကျွန်တော်သည် မမဆောင်း ပြောသလိုပင် ဗိုက်ပေါ်သို့ တက်ခွလိုက်ပါသည်။ ထိုအခါမှာတော့ မမဆောင်းက ကျွန်တော့လီးတံကို ဆွဲကာ သူ့အဖုတ်ဆီသို့ တေ့လိုက်သည်။ “မမဆောင်း ပြောသလို လုပ်နော်” “အင်းပါ…. မမဆောင်းရဲ့ မြန်မြန်ပြောပါ” ကျွန်တော်ကတော့ မမဆောင်းကို လိုးချင်လှပါပြီ။ မမဆောင်းသည် ကျွန်တော့လီးထိပ်ကို သူ့စောက်ဖုတ်ဝသို့ တေ့ပေးပြီးနောက် “ကဲ… မောင်လေး… မင်းဟာကြီးကို ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့လေ” “အင်း…. မမဆောင်း” ကျွန်တော်ကတော့ မမဆောင်း၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ လီးကြီးအား တအားပင် ဆောင့်သွင်းလိုက်လေတော့သည်။ “စွပ်…..ဗြွတ်” ဟူသော အသံနှင့်အတူ “အင့်”ဟူသော မမဆောင်း၏ အသံကလေးမှာ ပေါ်ထွက်လာပါတော၏။ ကျွန်တော့ လီးကြီးမှာလည်း ပူနွေးနုညံ့သော အရသာကို ခံစားနေရပြီး တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်နေမိလေသည်။ မမဆောင်းက သူမ၏ဖင်ကြီးများကို အောက်ကနေ ကော့ပေးနေပြီး ကျွန်တော်ဖင်ကို လက်ဖြင့်ဆွဲဖိလိုက်နှင့် အလုပ်များနေပါသည်။ ကျွန်တော်လည်း ထိုအခါမှပင် သဘောပေါက်လာပါသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် ကျွန်တော်သည် မမဆောင်ကိုချည်း အားကိုးမနေတော့ပဲ မမဆောင်းဖင်ကြီး ကော့ပေးလိုက်တိုင်း ဆောင့်ဆောင့်ချ၍ လိုးရာ အပေးအယူတည့်ပြီး အရသာများ ထူးကဲလာရပါတော့သည်။ ကျွန်တော်သည် အရသာကို သိသောအခါတွင်တော့ ပိုမိုပြီး ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း ဆောင့်မိလေတော့သည်။ ထိုအခါတွင် မမဆောင်းသည် တအင့်အင့်နှင့် ဝေဒနာကို ခံစားနေရသလို ဖြစ်နေပါ၏။ အချက်သုံးလေးဆယ်လောက် လိုးဆောင့်ပြီးသော အခါတွင်တော့ ကျွန်တော့ လိင်တံအတွင်းက လရည်များက မမဆောင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထွက်မိလေတော့သည်။ ကျွန်တော်သည် တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်းပြီးတော့ အသဲနှလုံးထဲမှာ အမျိုးအမည်မသိသော ဝေဒနာကို ခံစားလိုက်ရပါသည်။ ကျွန်တော်သည် အကြောအချဉ်တွေ ကျဉ်တက်သွားသလို ခံစားရပြီးနောက် ငြိမ်သွားရပါတော့သည်။ မမဆောင်းမှာလည်း ကျွန်တော့အား တအားပင် ပြန်ဖက်ထားပါသည်။ ကျွန်တော်သည် မမ‌ဆောင်း၏ ကိုယ်ပေါ်မှာ လူးလွန့်နေမိပါသည်။

မမဆောင်းသည် သက်ပြင်းချပြီးတော့ ကျွန်တော့ကို ပါးချင်းကပ်ထားပါသည်။ ပြီးတော့ မမဆောင်းက မပွင့်တပွင့်ပြောသည်။ “ဘယ်လိုလဲ…. မောင်လေး… သိပြီလား…..ကောင်းလား” “အား…..အရမ်းကောင်းတာပဲ မမဆောင်း” မမဆောင်း ကိုယ်ပေါ်မှာပဲ ခဏမှိန်းနေရင်းမှ မမဆောင်း၏ သနပ်ခါးရနံ့ သင်းနေသော ပါးလေးနှစ်ဖက်ကို အားရပါးရ မွေးကြူလိုက်ပါသည်။ မမဆောင်းမှာလည်း ကျွန်တော့်ကို ပြန်လည်ပြီး ဖက်ရမ်း နမ်းရှုံ့လေရာ လီးကြီးမှာ တဖန် တောင်မတ်လာပါတော့သည်။ ကျွန်တော်သည် မမဆောင်း၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်သို့ မတင်လိုက်ပြီး လီးကြီးကို မမဆောင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ထပ်မံ လိုးဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ မမဆောင်းကလည်း သူမ၏ဖင်ကြီးကို အပေါ်သို့ ပြန်ပြန်ကော့တင်ပေးလေရာ အဆောင့်နဲ့အပင့် အတော်ပင် စည်းချက်ညီလေသည်။ ထိုအခါမှာတော့ ကျွန်တော့စိတ်မှာ ပိုပြီးလှုပ်ရှားလာပါသည်။ ထိုကြောင့် ကျွန်တော်သည် စိတ်လိုက်မာန်ပါပင် ဆောင့်လိုက်မိသောအခါ “ဖွတ်….ဖတ်…..ဘွတ်….ပလွတ်….” ဟူသော အသံများပင် ထွက်ပေါ်လာပါသည်။ တိတ်ဆိတ်သော ညကာလဖြစ်သောကြောင့်ပင် အသံမှာ အခန်းတွင်းဝယ် ညံနေပါတော့သည်။ ကျွန်တော်၏ အားပါးသော ဆောင့်ချက်များကြောင့် မမဆောင်းမှာလည်း တအင်းအင်းနဲ့ ခံစားနေရပါသည်။ “မောင်လေး” “ဘာလဲဟင်….. မမဆောင်း” “ဖြေးဖြေးကွယ်…… သူများတွေ ကြားကုန်ပါအုံးမယ်” မမဆောင်း၏ အသံမှာ အရင်ကနဲ့မတူပဲ အလွန်ပင် တပ်မက်နေသော အသံဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်သည် မမဆောင်း ပြောလိုက်မှပင် တရကြမ်း လိုးဆောင့်နေမှုကို နဲနဲလျှော့လိုက်ပါသည်။ သို့ပေမယ့် မမဆောင်း၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှ အရည်များက ရွှဲရွှဲစိုပြီး ထွက်နေသောကြောင့် “စွတ်..ဖွတ်…..စွတ်….ဖွတ်…”ဟူသော အသံများက ထွက်မြဲပင်ဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်တော်သည် အချက်မှန်မှန်ကလေးပင် လိုးဆောင့်နေရင်း ကိုစိုးကြီး ပြောတာကို သတိရပြီး လက်တဖက်က မမဆောင်းရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လှမ်းချေပေးလိုက်ပြီး ကျန်လက်တဖက် မမဆောင်းရဲ့ စောက်စိလေးကို လက်မလေးဖြင့် ပွတ်ချေပေးလိုက်ရာ “အိုးး… ရှီးးး…အင်းဟင်း…အအအ…လုပ်တတ်လိုက်တာ မောင်လွင်ရယ်…. ကောင်းတယ်လုပ်…. အဲ့ပုံစံအတိုင်း….အိုးအား…ဆောင့်‌ဆောင့်…. ဆောင့်ပါ မြန်မြန်လေး.. မမဆောင်း အရမ်းကောင်းနေပြီ” ကျွန်တော်လည်း မမဆောင်း အရမ်းကောင်းနေတာ တွေ့တော့ အားအင် အပြည့်သုံးပြီး တဖန်းဖန်းမြည်အောင် ဆောင့်လိုးလိုက်တော့သည်။ “ဖန်းဖန်….ဘွတ် ဘွတ်…ဗျွတ်ဗျွတ်..ဘလွတ် ဘွတ်…ဖန်းဖန်း…” လိုးသံ ညည်းသံတွေ တဖန် ညံထွက်လာပြန်ပါတောသည်။ အချက်၅၀လောက် ခပ်သွက်သွက်ကြီး အားပါပါ ဆောင့်ပြီးချိန်မှာတော့ “အိုးး…အမလေးလေး…. အအ အင်းအင်းအ… မောင်လေး….မမ ပြီး…ပြီးချင်လာပြီ… ကြိတ်ဆောင့်ပေး…ဟုတ်တယ် အဲ့လို…..အအအ…ကောင်းလိုက်တာ….မောင်လေးရေ…အအအအအ အားးး….ပြီး ပြီးပြီ…ထွက်ကုန်ပြီ အားးဟားး… အိုးးးးရှီးး” မမဆောင်းတယောက် ကျွန်တော့ခါးအား ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြင့် အတင်းဆွဲညှပ်ကာ ကော့တက်သွားပါသည်။ ထို့နောက် ကျွန်တော့ခေါင်းအား ဆွဲနိမ့်ကာ ပြွတ်ကနဲ ကျွန်တော့နှုတ်ခမ်းအား နမ်းပေးလိုက်ပြီး “ကလေး ကလေးနဲ့… အရမ်းတတ်နေတယ်နော်”ဟု မျက်စောင်းလေးချီရင်း ကျွန်တော့အား တင်းကြပ်စွာ ဖက်လိုက်ပါတော့သည်။….ပြီး

Zawgyi

သူမနာမည္အရင္းက ေဆာင္းႏွင္းေဝ ျဖစ္သည္။ အားလုံးကေတာ့ ေဆာင္းလို႔ပဲ ေခၚၾကသည္။ မမေဆာင္းမွာ အသက္သုံးဆယ္ခန႔္ရွိ ကေလးတစ္ေယာက္အေမ မုဆိုးမေလး ျဖစ္ေသာ္လည္း အပ်ိဳစင္ကဲ့သို႔ပင္ လွပေနသူေလးျဖစ္၏။ တဆုပ္တခဲႀကီးနဲ႔ အသက္ရႉလိုက္တိုင္း လႈိင္းထေနေသာ မမေဆာင္း၏ ေ႐ႊရင္အစုံမွာ အိစက္လို႔သာေန၏။ အလွပဆုံးကေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တိုင္း နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ တုံတုံသြားတဲ့ တဆုပ္တခဲ တင္ပါးႀကီးမ်ားပင္ ျဖစ္ေလသည္။ မမေဆာင္းကို ႐ုတ္တရက္ ေနာက္မွၾကည့္လွ်င္ အပ်ိဳပင္ အရႈံးေပးရေလာက္ေအာင္ကို လွသည္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မမေဆာင္းသည္ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုလွသည္၊ ဘာမ်ား မမေဆာင္းမွာ တပ္မက္စရာ ရွိသည္ကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကမသိပါ။ ကြၽန္ေတာ့္အသက္မွာ ၁ရႏွစ္သာ ရွိပါေသးသည္။ မမေဆာင္း ဒီအိမ္ကို ေရာက္စတုန္းကဆိုလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္ဟာ မမေဆာင္းကို အေရးမစိုက္ခဲ့ပါ။ မမေဆာင္းသည္ သူ႔ေယာက်္ားဆုံးၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ကို ေရာက္လာသူျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးစပ္မည္ဆိုပါကလည္း မမေဆာင္းနဲ႔ နဲနဲကေလးေတာ့ ေတာ္စပ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္၏ သုံးဝမ္းကြဲအစ္ကိုႀကီးရဲ႕ မိန္းမျဖစ္ပါသည္။ ကံဆိုးရွာေလေတာ့ မမေဆာင္းမွာ ေစာေစာစီးစီး မုဆိုးမဘဝကို ေရာက္ရရွာပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မမေဆာင္းကို အေရးမထားမိေပမယ့္ မမေဆာင္းကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဂ႐ုတစိုက္ရွိသည္ကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အကဲခတ္မိေလသည္။ ထိုေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း မမေဆာင္းကို အကဲခတ္ေနမိပါသည္။ မမေဆာင္း၏ မို႔ေမာက္ေသာ ရင္အစုံ စြင့္ကားေနေသာ တင္ပဆုံတို႔မွာ မမေဆာင္း၏ အလွကို ပိုလို႔သာ က်က္သေရ ရွိေနေစျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ တခါတရံ မမေဆာင္း၏ ကိုယ္ခႏၶာကိုသာလွ်င္ စိတ္ဝင္စားေနမိတတ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္က လူပ်ိဳေပါက္ အ႐ြယ္မို႔လားမသိပါ မမေဆာင္း၏ ေရခ်ိဳးၿပီးကာစ ထဘီရင္လ်ားနဲ႔ အခ်ိန္တြင္ ေတြ႕ျမင္ရေသာ ကိုယ္ခႏၶာကို ျမင္ရလွ်င္ ေပါင္ၾကားမွ လီးတံမွာ အလိုအေလွ်ာက္ပင္ ေတာင္မတ္၍ လာပါေတာ့သည္။ ရပ္ကြက္ထဲက ကာလသားေခါင္းလို ျဖစ္ေနေသာ လူပ်ိဳသိုးႀကီး ကိုစိုးႀကီးကေတာ့ တခါက ေျပာဖူးသည္။ “ငလြင္… မင္း မမေဆာင္းရဲ႕ ထြားဆိုင္ႀကီးကေတာ့ တကယ္အားရတယ္… ကုန္းခိုင္းၿပီးေတာ့ အားရပါးရ ဆြဲလိုက္ခ်င္တယ္… တကယ္ပဲ ငါ့ေကာင္ရ… သူ႔ အိုးႀကီးကို ျမင္ခ်င္လို႔…. ငါ့မွာ မနက္ေစာေစာ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ထြက္ထိုင္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ရတာ အေမာ” “ဟာဗ်ာ… ခင္မ်ားကလဲ” “ဘာ… ခင္မ်ားကလဲ….. မင္းကေတာ့ တအိမ္တည္း အတူတူေနတာ… သူ ေရခ်ိဳးတဲ့အခ်ိန္…. အက်ႌလဲတဲ့ အခ်ိန္ေတြ ေခ်ာင္းမၾကည့္ဘူးလားကြ” “ဘယ္လို ေခ်ာင္းၾကည့္ရမွာလဲဗ်ာ… ေတာ္ၾကာ သိသြားရင္… အိမ္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ကြိဳင္တက္လိမ့္မယ္” “ဒါေလးမ်ားကြာ…. လြယ္ပါတယ္….. ငါ…ေျပာျပမယ္.. ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္” လူပ်ိဳႀကီး ကိုစိုးႀကီးမွာ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္တြင္ ကြၽန္ေတာ့ကို အေသအခ်ာ သင္ၾကားပို႔ခ်ေလေတာ့သည္။

ကိုစိုးႀကီး ေျပာသလို ေခ်ာင္းၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ မရဲေသးပါ။ မည္ကဲ့သို႔ လုပ္ရမည္နည္းဟု စဥ္းစားေနရင္း တစ္ရက္တြင္ေတာ့ အေဖႏွင့္အေမက ကိစၥရွိသျဖင့္ အဘိုးတို႔အိမ္ကို သြားၾကသျဖင့္ အိမ္တြင္ မမေဆာင္းႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္တည္းသာ က်န္ခဲ့ေလေတာ့သည္။ အေမမရွိသျဖင့္ မမေဆာင္းမွာေဈးသို႔ မနက္ေစာေစာ သြားၿပီး ေဈးသြားဝယ္ရေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ညက ကိုစိုးႀကီးႏွင့္အတူ အျပာကား သြားၾကည့္ၿပီး ညနက္မွ အိပ္ယာဝင္ခဲ့သျဖင့္ အိပ္ယာထက္တြင္ ဆက္လက္မွိန္းေနသည္။ ေပါင္ၾကားမွ လီးမွာလည္း တားမရ ဆီးမရ ေထာင္မတ္ေနလွ်က္ ရွိေလသည္။ ကြၽန္ေတာ့ လီးတံကို လက္ျဖင့္ကိုင္တြယ္ၿပီး မမ‌ေဆာင္းကို မည္ကဲ့သို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္ရမည္ကို စဥ္းစားခန္း ဖြင့္ေနမိေလသည္။ မိနစ္ ၂၀ ခန႔္မွ်အၾကာမွာေတာ့ မမေဆာင္းေဈးမွ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ထမင္းေၾကာ္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ယာမွ ထၿပီး သြားတိုက္၊ မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ရန္ ေနာက္ေဖးဘက္ကို ထြက္လာခဲ့သည္။ “ေမာင္လြင္… ဗိုက္ဆာေနၿပီလား… မမေဆာင္ ထမင္းေၾကာ္ေနတယ္…မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးရင္ စားလို႔ရၿပီ သိလား” “ဟုတ္ကဲ့ပါ… မမေဆာင္း… ကြၽန္ေတာ္ ဘာကူလုပ္ေပးရအုံးမလဲ” “ရပါတယ္… မ်က္ႏွာသစ္မွာသာ သြားသစ္ခ်ည္” မမေဆာင္းက နဖူးမွ ေခြၽးေလးသုတ္ရင္း လွမ္းေျပာသည္။ မနက္ေစာေစာစီးစီး မမေဆာင္းရဲ႕အလွက တစ္မ်ိဳးတစ္ဘာသာ လွေနသည္။ မမေဆာင္း၏ ဆံပင္က ပုခုံးေက်ာ္ေလာက္ထိ ဝဲက်ေနသည္။ မမေဆာင္းရဲ႕ မ်က္ခုံးမ်ားက ထူထဲနက္ေမွာင္ လြန္းလွသည္။ နဖူးႏွင့္လည္ပင္းတြင္ ေခြၽးေလးမ်ား စို႔ေနသည္ကိုက နမ္းရႈိက္ခ်င္စရာ ေကာင္းလွသည္။ အက်ႌလက္ျပတ္ေလး ဝတ္ဆင္ထားသျဖင့္ ျဖဴေဖြးဝင္းမြတ္ေနေသာ လက္ေမာင္းအိုးေလး၊ အရင္းသြယ္ အဖ်ားရႉးေလေသာ ေ႐ြဘိုမင္းႀကိဳက္ ေပါင္တန္ရွည္ႀကီးမ်ားႏွင့္ မမေဆာင္းရဲ႕ အလွအပမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ ခံစားတတ္လာသည္။ “ဟဲ့… ဘာၾကည့္ေနတာလဲ… မ်က္ႏွာသြားသစ္ေတာ့ေလ” “ေအာ္… ဟုတ္… ဟုတ္ကဲ့” မမေဆာင္းေျပာမွ ကြၽန္ေတာ္ သတိျပန္ဝင္လာၿပီး မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ရန္ ေနာက္ေဖးေရတိုင္ကီ ရွိရာသို႔ ထြက္လာခဲ့ၿပီး ေရခြက္ကိုကိုင္ကာ မ်က္ႏွာသစ္လိုက္ေလသည္။ မမေဆာင္း ကေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ ေခြၽးတလုံးလုံးႏွင့္ ထမင္းေၾကာ္ ေနဆဲပင္။ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး၍ အိမ္ထဲသို႔ ျပန္ဝင္လာေသာအခါ မမေဆာင္းမွာ ထမင္းေၾကာ္ၿပီးသြား၍ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ မေတြ႕ရေတာ့ေပ။ မမေဆာင္း သူ႔အခန္းထဲကို ဝင္သြားတာ ထင္တယ္ဟု ကြၽန္ေတာ္ ေတြးလိုက္မိသည္။ မမေဆာင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္အခန္းမွာ ကပ္လွ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ အခန္းႏွစ္ခုၾကားကို ထရံျဖင့္ ကာထားေလသည္။

မမေဆာင္းအခန္းေရွ႕သို႔ အျဖတ္ အခန္းထဲမွ မမေဆာင္းက “ေမာင္ေလး… ထမင္းေၾကာ္ ရၿပီေနာ္… ကိုယ့္ဘာသာပဲ ခူးခပ္စားလိုက္ေတာ့… မမေဆာင္းကေတာ့ အိုက္လို႔ ေရခ်ိဳးေတာ့မယ္”ဟု လွမ္းေျပာေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အႀကံရသြားၿပီ အခန္းထဲသို႔ အလ်င္အျမန္ဝင္ကာ ထရံၾကားမွ မမေဆာင္း အခန္းဘက္သို႔ ျမင္ရေအာင္ ဝါးထရံၾကား အဟေလးကို အသဲအသန္ ရွာေဖြရေလေတာ့သည္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဝါးထရံ ၾကားေလးမွ အနည္းငယ္ဟေနသျဖင့္ မမေဆာင္းအခန္းထဲကို လွမ္းျမင္ေနရေလသည္။ မမေဆာင္းမွာ အေပၚအက်ႌကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီး ထဘီကို ရင္လ်ားလိုက္ေလသည္။ မမေဆာင္း ပုခုံးသားေလးမ်ားမွာ ျဖဴေဖြးႏုအိသည္ကို ျမင္ရေလသည္။ ေဘာ္လီကို ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ထဘီကို ျပင္ဝတ္လိုက္ရာတြင္ေတာ့ မမေဆာင္း၏ လုံးဝန္းျဖဴေဖြး မို႔ေမာက္ေနေသာ ေ႐ႊရင္အစုံကို လွမ္းျမင္လိုက္ရေလသည္။ ထဘီကို အနည္းငယ္ မကာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္အခ်မွာေတာ့ ျဖဴေဖြးေခ်ာမြတ္ေနေသာ မမေဆာင္း၏ ေျခသလုံးသားေလးမ်ားႏွင့္ ေပါင္တံႀကီး ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုပါ ျမင္ရေလေတာ့သည္။ မမေဆာင္း၏ အလွတရားမ်ားက ကြၽန္ေတာ့ကို အႀကီးအက်ယ္ ဖမ္းစားေနေလၿပီ။ ေပါင္ၾကားမွ လီးတံက အလိုအေလ်ာက္ ေတာင္မတ္လာသျဖင့္ လက္ျဖင့္ အသာအယာ ဖြဖြေလးဆုပ္ကိုင္ၿပီး ပြတ္ေပးေနရေလသည္။ မမေဆာင္းက ေရခ်ိဳးထဘီကို လဲဖို႔ရန္ ထဘီကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ရာတြင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းနပန္းမ်ား ႀကီးသြားၿပီး မ်က္စိကို ထရံဘက္ကို အသာအယာတိုးကပ္ ၾကည့္မိလိုက္ေလသည္။ မမေဆာင္းရဲ႕ ဆီးစပ္နားတြင္ ခ်ဳပ္ရာေလးတစ္ခုကို ေတြ႕မိေလသည္။ ေအာက္တြင္ေတာ့ အေမြးေရးေရးေလးမ်ားနဲ႔ အဖုတ္ႀကီးကို ေတြ႕ေနရေလသည္။ မမေဆာင္းက ေရခ်ိဳးထဘီကို ယူရန္ တဖက္သို႔ လွည့္လိုက္ေသာအခါတြင္ မမေဆာင္းဖင္သားႀကီးမ်ားက ႀကီးမားဝိုင္းစက္ေနကာ ေဘးသို႔ပင္ ကားေနၿပီး အလယ္က အကြဲေၾကာင္းမွာ အနည္းငယ္ ဟေနသည္ကို ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ရေလသည္။ မမေဆာင္းက ထဘီကို ေအာက္မွ ငုံ႔၍ေကာက္ယူလိုက္ရာ ႀကီးမားဝိုင္းစက္ ကားစြင့္ေနေသာ တင္ပါးႀကီးမ်ားအလယ္မွ အဖုတ္ႀကီးမွာ အေနာက္သို႔ ျပဴထြက္လာေလသည္။ ကြၽန္ေတာ့ လီးတံႀကီးမွာ အစြမ္းကုန္ ေတာင္မတ္လာေသာေၾကာင့္ လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ထားရေလသည္။ မမေဆာင္းမွာ ေရခ်ိဳးဖို႔ရန္ အခန္းအျပင္သို႔ ထြက္သြားသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ထမင္းေၾကာ္စားဖို႔ရန္ မီးဖိုေခ်ာင္ဆီသို႔ သြားရန္ျပင္လိုက္သည္။ မီးဖိုေခ်ာင္ဆီသို႔ ေရာက္၍ ထမင္းေၾကာ္ကို ခူးခပ္ေနစဥ္ မမေဆာင္းမွာ ေရတိုင္ကီတြင္ ေရခ်ိဳးေနေလၿပီ။ ထမင္းေၾကာ္ကို ဒယ္အိုးထဲမွ ခူးေနစဥ္အတြင္း မမေဆာင္း ေရခ်ိဳးေနသည္ကို ခိုးၾကည့္လိုက္ရာ မမေဆာင္းမွာ ဆံပင္ကို ေရမစိုေစရန္ ဆံထုံး ထုံးထားေလသည္။

မမေဆာင္း လည္ဂုတ္နားမွာ ေမြးညႇင္းႏုေလးမ်ားမွာ ေရစက္ေလးမ်ားႏွင့္ တစ္မ်ိဳးၾကည့္လို႔ ေကာင္းေနေလသည္။ ပုခုံးသားေလးမ်ား အေပၚတြင္လည္း ေရစက္မ်ားက ခိုတြယ္လွ်က္ ရွိေနေလသည္။ ေဘးတိုက္ ျမင္ရသျဖင့္ ထဘီက ေရစိုေသာေၾကာင့္ မမေဆာင္း၏ ႀကီးမားကားစြင့္ လုံးဝန္းေနေသာ တင္ပါးႀကီးမ်ားက ကပ္ေနၿပီး အလြန္ပင္ ၾကည့္ေကာင္းလွေပေတာ့သည္။ အတန္ၾကာေအာင္ ရပ္ၾကည့္ေနရင္း ကြၽန္ေတာ့လီးတံမွာ အစြမ္းကုန္ ေတာင္မတ္လာေပေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း စူးစိုက္ၿပီး မမေဆာင္း၏ အလွအပမ်ားကို ဆက္လက္ ခံစားေနေလသည္။ မမေဆာင္းက ေရခ်ိဳးေနရင္းမွ လွမ္းၾကည့္ၿပီး “ဟဲ့…. ဘာလုပ္ေနတာလဲ… ေရွ႕မွာ သြားမစားဘူးလား… ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္ရင္… ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္ ရွိတယ္ေနာ္” ကြၽန္ေတာ့မွာ သူခိုးလူမိသကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားၿပီး ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္ေနရာ မမေဆာင္းက “အဲမွာပဲ… ထိုင္စားရင္စားေလ…. မမေဆာင္း ေရခ်ိဳးၿပီးရင္ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေပးမယ္ေနာ္…. ခဏေစာင့္” “ဟုတ္….ဟုတ္ကဲ့…. မမေဆာင္း” ကြၽန္ေတာ့မွာ ေရငတ္တုန္း ေရတြင္းထဲက် ဆိုသလိုမ်ိဳး မမေဆာင္း ေရခ်ိဳးေနသည္ကို ထမင္းေၾကာ္စားရင္း ၾကည့္ရေတာ့မည္မို႔ ဝမ္းသာ သြားေလေတာ့သည္။ မီးဖိုေခ်ာင္တြင္လည္း စားပြဲတစ္လုံးႏွင့္ ကုလားထိုင္မ်ား ရွိသည္။ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္မ်ား၊ သားငါးမ်ားအား ခုတ္ထစ္ဖို႔ရန္အတြက္ ထားထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သည္ ထိုေနရာမွေန၍ ထမင္းေၾကာ္စားရင္း မမေဆာင္း၏ ေရစိုေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ ေကာက္ေၾကာင္းအလွကို အားရပါးရႀကီး ၾကည့္ခြင့္ရေလေတာ့၏။ မမေဆာင္းသည္ ေရခ်ိဳးေနရင္းမွ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူမ၏ေပါင္ၾကားသို႔ ပြတ္တိုက္ေနပါသည္။ မမေဆာင္းသည္ တဖက္သို႔လွည့္ကာ ဆပ္ျပာကို ေျခသလုံးသားမ်ားသို႔ ငုံ၍တိုက္ေနေသာအခါ မမေဆာင္း၏ ႀကီးမားကားစြင့္ေနေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားက ေရစိုေနေသာ ထဘီေအာက္မွ ႐ုန္းထြက္ေတာ့မတတ္ ႂကြတက္ေနေလေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မမေဆာင္း ေရခ်ိဳးေနေသာေနရာ အေနာက္နားသို႔ ေခြးဝဲစား ေခြးထီႏွင့္ေခြးမ ႏွစ္ေကာင္ ေရာက္လာၿပီး ေခြးထီးက ေခြးမေနာက္ကို တက္ခြၿပီး ေညႇာင့္ေနေလေတာ့သည္။ မမေဆာင္းသည္ တခ်က္မွ် လွည့္ၾကည့္ၿပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ဆက္လက္၍ ေရခ်ိဳးေနေလသည္။ ကြၽန္ေတာ့မွာေတာ့ မမေဆာင္ေရာ ေခြးထီးနဲ႔ေခြးမတို႔၏ လိုးပြဲကိုပါ မ်က္ေတာင္ မခတ္စတမ္း ၾကည့္ေနမိေလေတာ့သည္။ မမေဆာင္းမွာ ေရခ်ိဳးေနရင္း နားထဲသို႔ ေရဝင္သြား၍ထင္သည္ ေျခတဖက္ကိုေဆာင့္ကာ နားထဲမွေရကို ခါထုတ္ေနေလသည္။ ထိုအခါတြင္ေတာ့ မမေဆာင္း၏ လုံးဝန္းကားစြင့္ေနေသာ ဖင္သားႀကီးႏွစ္လုံးမွာ ေက်ာက္ေက်ာတုံးကဲ့သို႔ တတုံတုံျဖင့္ လႈပ္စိလႈပ္စိ ျဖစ္ေနေလသည္။

ကြၽန္ေတာ္သည္ မဆီမဆိုင္ ကိုစိုးႀကီးကို ေျပးသတိရမိေလသည္။ ကိုစိုးႀကီးသာ ဤကဲ့သို႔ေသာ ျမင္ကြင္းကို ျမင္ရပါက မည္ကဲ့သို႔ ျဖစ္မည္နည္းဟု စဥ္းစားမိေလသည္။ မမေဆာင္းက ထဘီရင္လ်ားကို ျပန္ျပင္ဝတ္ေသာအခါ မို႔ေမာက္ဝင္းမြတ္ေနေသာ ေ႐ြရင္အစုံကို လွစ္ခနဲ ျမင္ရျပန္ေလသည္။ မမေဆာင္းသည္ ေရကန္ေဘာင္ကို အားျပဳကာ ထိုင္ထျပဳလုပ္ေနျပန္သည္။ ကြၽန္ေတာ့ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ထူးဆန္းစြာ မမေဆာင္း ဘာလုပ္တာပါလဲဟု ေတြးထင္မိေနပါသည္။ မမေဆာင္းက ေရကန္ေဘာင္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အားျပဳကာ ေအာက္သို႔ ထိုင္ခ်လိုက္စဥ္တြင္ ေရစိုေနေသာထဘီက မမေဆာင္း၏ ၿပိဳင္စံရွား တင္ပါးႀကီးမ်ားကို တင္းက်ပ္စြာ ကပ္သြားၿပီး ေျခသလုံးသားမ်ားႏွင့္ ထိကပ္မိသြားၿပီး လႈပ္စိလႈပ္စိ ျဖစ္သြားေလသည္။ မမေဆာင္းက ကြၽန္ေတာ့္ဘက္သို႔ ေက်ာေပးကာ ထဘီကို ဒူးအထက္သို႔ မတင္ၿပီး ေရညႇစ္ေနေသာအခါ မမေဆာင္း၏ ဖင္သားႀကီးႏွစ္လုံးႏွင့္ အလယ္မွာ အကြဲေၾကာင္းကို ထင္ထင္ႀကီးျမင္ရေလသည္။ မမေဆာင္း၏ ေနာက္ပိုင္းအလွသည္ကား ၿပိဳင္စံရွားျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင့္ပင္ ရပ္ကြက္ထဲမွ လူပ်ိဳႀကီးမ်ား၊ အိမ္ေထာင္သည္မ်ားပင္မက်န္ မနက္ မမေဆာင္း ေဈးသြားရင္ လက္ဘက္ရည္ ဆိုင္အေရွ႕မွအျဖတ္ အားလုံး၏ မ်က္လုံးေတြက မမေဆာင္း၏ ေနာက္ေက်ာသို႔သာ ကပ္ပါသြားၾကေလသည္။ ကြၽန္ေတာ့ မ်က္လုံးမ်ားသည္ မမေဆာင္း၏ ျဖဴေဖြးေခ်ာမြတ္၍ ေရစိုေနေသာ ေျခသလုံးေလးမ်ားဆီကို ၾကည့္မိလိုက္ေလသည္။ မမေဆာင္း၏ အသားအရည္သည္လည္း ျပစ္မ်ိဳးမွဲ႔မထင္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ လြန္စြာမွပင္ ၾကည့္လို႔ေကာင္းလွ၏။ မမေဆာင္း ေရခ်ိဳးတာကို ၾကည့္ေနရင္း ကြၽန္ေတာ့ လီးတံႀကီးမွာ လြန္စြာမွပင္ ေတာင္မတ္လွ်က္ ရွိေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ေခြးထီးႏွင့္ေခြးမ လိုးသကဲ့သို႔ မမေဆာင္းဖင္ႀကီးအား ေလးဘက္ကုန္းခိုင္းလွ်က္ ေနာက္မွေန၍ အလြန္ လိုးခ်င္ေနမိသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ထိ ေငးေမာေတြေဝေနမိသည္ မသိပါ။ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းႏူးညံ့ေသာ လက္မ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ့္ပုခုံးေပၚသို႔ က်လာမွ သတိ ျပန္ဝင္လာေလသည္။ “ဟဲ့… ေမာင္ေလး….. ထမင္းေၾကာ္မစားပဲ… ဘာေတြ စဥ္းစားေနရတာတုန္း” “အင္း…အို……မမေဆာင္း….. ကြၽန္ေတာ္ သိခ်င္လိုက္တာ….. ဟိုးဟိုး…. ဟာ… ဘာျဖစ္ေနတာလဲဟင္” ကြၽန္ေတာ္သည္ ႀကံမိႀကံရာ ေျပာမိေျပာရာ ေခြးထီးႏွင့္ေခြးမ လိုးေနသည္ကို ေမးဆတ္ျပၿပီး မမေဆာင္းကို ေမးလိုက္ပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္က ဒီလိုေမးလိုက္ေသာ အခါတြင္ေတာ့ မမေဆာင္းက ေခြးထီးႏွင့္ေခြးမကို ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးပါသည္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း စူးစိုက္ၿပီး ၾကည့္ပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္က စြပ္က်ယ္ လက္ျပတ္ကေလးနဲ႔မို႔ မမေဆာင္း၏ စူးစိုက္မႈကို အေနခက္ရေလေတာ့၏။ ကြၽန္ေတာ္သည္ မမေဆာင္းဆီမွ တုံ႔ျပန္မည့္ စကားကို ေစာင့္ဆိုင္းေနမိပါ၏။ “ေျပာေလ….. မမ‌ေဆာင္း…. ဟိုဟာ… ဘာျဖစ္တာလဲဟင္” “အို….. ေမာင္ေလးကလဲ… ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေမးေနတာလဲ…. နင္ ငယ္ငယ္ကေလးပဲ ရွိပါေသးတယ္….. ဒါမ်ိဳးကို သိခ်င္လို႔မေကာင္းဘူးဟဲ့” မမေဆာင္းကေတာ့ မူပါပါနဲ႔ ေျပာသည္။ ကြၽန္ေတာ့ မ်က္စိကေတာ့ မမေဆာင္း၏ ႀကီးမားစြင့္ကားေနေသာ တင္ပဆုံႀကီးကိုသာ အနီးကပ္ စူးစိုက္ၾကည့္မိေနေလသည္။ ကြၽန္ေတာ့ ရင္မွာလည္း တဒိတ္ဒိတ္နဲ႔ ခုံျမည္လွ်က္ ရွိေနေတာ့သည္။ “ေျပာျပပါ… မမေဆာင္းရယ္….. ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္လို႔ပါ” ထိုအခါတြင္ေတာ့ မမေဆာင္းသည္ ကြၽန္ေတာ့ တကိုယ္လုံးကို သိမ္းႀကဳံးၾကည့္ၿပီး “ဒါမ်ိဳးဆိုတာ မၾကည့္လဲ မၾကည့္ရဘူး… မေျပာလဲ မေျပာရဘူး….. နင္ သိပ္ကဲတာပဲ….. ကဲပါ…. ေမာင္ေလး သိပ္သိခ်င္ေနရင္…. မမေဆာင္း ညက်မွ ေျပာျပမယ္…. ၾကားလား” မမေဆာင္းကေတာ့ သူ႔စကားဆုံးသြားေတာ့ လွည့္ထြက္သြားပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့မွာေတာ့ မမေဆာင္း၏ နိမ့္ခ်ည္ ျမင့္ခ်ည္ျဖစ္ကာ ခါယမ္းေနေသာ တင္ပါဆုံႀကီးကို ၾကည့္ရင္း တံေတြး မ်ိဳခ်မိလိုက္ပါေတာ့သည္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ဟိုလုပ္ဒီလုပ္နဲ႔ တေနကုန္ကာ အခ်ိန္က ညဘက္သို႔ ခ်ည္းနင္း ဝင္ေရာက္လာပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ အခန္းတြင္းသို႔ဝင္ကာ အိပ္ယာေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္းေနရင္း မမေဆာင္းကို ေစာင့္ေနေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္က မမေဆာင္း သူ႔အခန္းထဲကို ဝင္လာရင္ ေန႔လည္က ေျပာျပမည္ဟု ေျပာထားေသာစကားကို အစေကာက္ကာ မမေဆာင္း၏ ဖင္ႀကီးကို ကုန္းခိုင္းၿပီး လိုးရန္ ႀကံစည္ေနမိေလသည္။ အိပ္ယာထက္တြင္ စဥ္းစားရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားပါသည္။ အိပ္မက္ထဲတြင္ေတာ့ မမေဆာင္းက ေလးဘက္ကုန္းလွ်က္ ကြၽန္ေတာ္က မမေဆာင္း၏ ဖင္ႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္ကာ အားရပါးရႀကီး ေဆာင့္လိုးလွ်က္ ရွိေနပါသည္။ တေရးႏိုးလာေသာ အခါတြင္ေတာ့ တေလာကလုံး အိပ္ေမာက်လွ်က္ ရွိေနပါေတာ့သည္။ ဟိုအေဝးဆီမွ ေခြးေဟာင္သံ သဲ့သဲ့ေလး ၾကားရေလသည္။ ေခြးေဟာင္သံ ၾကားလိုက္ရေသာအခါတြင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သည္ ခ်က္ျခင္းပင္ အိပ္ယာမွထကာ မမေဆာင္းရဲ႕ အခန္းဘက္ဆီသို႔ ေျခလွမ္း လွမ္းလိုက္ပါေတာ့သည္။ မမေဆာင္းမွာအိပ္ယာထက္တြင္ လဲေလ်ာင္းလွ်က္ ရွိပါသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနဟန္ေတာ့ မတူပါ။ ကြၽန္ေတာ္သည္ မမေဆာင္းအနားသို႔ အသာအယာေလး တိုးကပ္သြားပါသည္။ မမေဆာင္းသည္ သနပ္ခါးကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး လိမ္းထားသျဖင့္ သနပ္ခါးနံ႔ေလးမ်ားက အခန္းတြင္းဝယ္ ေမႊးပ်ံ႕ေနပါသည္။

မမေဆာင္း ပုခုံးေလးကို ဖြဖြေလးကိုင္ကာ “မမေဆာင္း” “ဟင္… ေမာင္ေလး” မမေဆာင္းကေတာ့ စိတ္ေမာသလိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့ကို ျပန္ေခၚလိုက္ေလသည္။ “ကြၽန္ေတာ့ကို မမေဆာင္း ေျပာျပမယ္ဆို” “ေအး…..ေျပာျပမယ္… ဒါေပမဲ့…. ခက္တယ္ကြဲ႕…. မမေဆာင္း ေျပာျပရမွာက လက္ေတြ႕မွျဖစ္မွာကြ” “အဲဒါက ပိုၿပီး သဘာဝက်တာေပါ့ မမေဆာင္းရဲ႕… ကဲေျပာစမ္းပါ….. ဘယ္လို လက္ေတြ႕ ျပမွာလဲဟင္” “ဟင္…. ေမာင္ေလးေနာ္…. ဒါမ်ိဳးဆိုတာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာရဘူးေနာ္” “အို…. စိတ္ခ်စမ္းပါ….. မမေဆာင္းရယ္…. ကြၽန္ေတာ္ သိရရင္ေတာ္ပါၿပီ” ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မမေဆာင္းကိုသာ လိုးဘို႔ရန္ စိတ္ေစာေနသျဖင့္ လြယ္လြယ္ပင္ ေျပာလိုက္ပါသည္။ မမေဆာင္းသည္ ကြၽန္ေတာ့အနီးသို႔ တိုးကပ္လာၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ႏွာေခါင္းနဲ႔ သူ႔ပါးကို ကပ္ေပးပါသည္။ ေပါင္ဒါရနံ႔ သနပ္ခါးရနံ႔ေလး သင္းေနေသာ မမေဆာင္း၏ ပါးအိအိေလးကို ရႉရႈိက္မိေသာအခါ ရင္ထဲမွာ ေဝဒနာတမ်ိဳးကို ခံစားရေလသည္။ မမေဆာင္းသည္ ကြၽန္ေတာ့ လီးဆီသို႔ သူ႔လက္ကိုဆန႔္ၿပီး ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေသာ အခါတြင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ လီးႀကီးမွာ မတ္ကနဲပင္ ေတာင္မတ္လာေလသည္။ ထိုအခါတြင္ေတာ့ မမေဆာင္းက ပိုမိုၿပီး ဆုပ္ႏွယ္ ကစားေပးေလသည္။ ခဏၾကာေသာ အခါတြင္ေတာ့ မမေဆာင္း၏ လက္တဖက္က ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို လာကိုင္ပါသည္။ ၿပီးေတာ့ တေနရာဆီကို ကိုင္ေစေလသည္။ ကြၽန္ေတာ့ လက္အတြင္းမွာေတာ့ တဆုပ္တခဲႀကီးနဲ႔ အိစက္စက္ႀကီးကို ကိုင္ေနရသည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အရသာ ေတြ႕ေနမိပါသည္။ “ဆုပ္ႏွယ္ ကစားစမ္း…ေမာင္ေလး” မမေဆာင္း ေျပာသလို ကြၽန္ေတာ္က လုပ္ေပးလိုက္ေလသည္။ ဟုတ္ပါသည္ မမေဆာင္း၏ ေ႐ြရင္ၿဖိဳးၿဖိဳး ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးက ဆုပ္ႏွယ္လိုက္တိုင္း တကိုယ္လုံး ဓာတ္လိုက္ခံရသလိုပင္ ခံစားေနရပါၿပီ။ “ေမာင္ေလး” “ဗ်ာ…. မမ” “မမႏို႔ကို စို႔စမ္းပါကြယ္” ကြၽန္ေတာ္သည္ မမေဆာင္း၏ ႏို႔သီးေခါင္း နီညိဳညိဳေလးမ်ားကို စို႔ေပးေနမိသည္။ ထိုအခါမွာေတာ့ မမေဆာင္းသည္ လူးလြန႔္လာသည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ထင္ပါသည္။ ႏို႔စို႔ေပးလိုက္ေသာ အခါတြင္ မမေဆာင္း၏လက္က ကြၽန္ေတာ္၏ လီးတံႀကီးကို ပိုၿပီး ဆုပ္ကိုင္လိုက္ပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း တေျဖးေျဖးနဲ႔ ဘယ္လိုခံစားမႈမွန္း မသိေအာင္ပင္ ျဖစ္ေနရေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ မမ‌ေဆာင္း၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ စို႔ေပးေနပါသည္။ မမေဆာင္းသည္ လုံခ်ည္ကို ကြင္းလုံး ခြၽတ္ခ်လိုက္ေလသည္။

ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့လက္ကိုလည္း တခုေသာ ေနရာသို႔ ဆြဲတင္လိုက္ပါသည္။ “ပြတ္ေပးစမ္း…. ေမာင္ေလး” ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မမေဆာင္း ေျပာသလို ပြတ္ေပးလိုက္ပါသည္။ မမေဆာင္း၏ ေဖါင္းေဖါင္းအိအိ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးေပၚမွ လက္ညိဳးျဖင့္ အထက္ေအာက္ ပြတ္ေပးလိုက္ေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ပြတ္ဖန္မ်ားလာေသာ အခါတြင္ေတာ့ မမေဆာင္းမွာ တအင္းအင္းျဖစ္လာၿပီး “ေမာင္ေလး” “ဗ်ာ… မမၿမိဳင္” “ကဲ… အေပၚကိုတက္ၿပီး ခြစမ္း” “ဘယ္အေပၚကိုလဲဟင္….မမေဆာင္း” “ဗိုက္ေပၚကိုကြဲ႕…..ဗိုက္ေပၚကို” မမေဆာင္းကေတာ့ အားမလိုအားမရနဲ႔ ဆိုပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ မမေဆာင္း ေျပာသလိုပင္ ဗိုက္ေပၚသို႔ တက္ခြလိုက္ပါသည္။ ထိုအခါမွာေတာ့ မမေဆာင္းက ကြၽန္ေတာ့လီးတံကို ဆြဲကာ သူ႔အဖုတ္ဆီသို႔ ေတ့လိုက္သည္။ “မမေဆာင္း ေျပာသလို လုပ္ေနာ္” “အင္းပါ…. မမေဆာင္းရဲ႕ ျမန္ျမန္ေျပာပါ” ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မမေဆာင္းကို လိုးခ်င္လွပါၿပီ။ မမေဆာင္းသည္ ကြၽန္ေတာ့လီးထိပ္ကို သူ႔ေစာက္ဖုတ္ဝသို႔ ေတ့ေပးၿပီးေနာက္ “ကဲ… ေမာင္ေလး… မင္းဟာႀကီးကို ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေတာ့ေလ” “အင္း…. မမေဆာင္း” ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မမေဆာင္း၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ လီးႀကီးအား တအားပင္ ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေလေတာ့သည္။ “စြပ္…..ႁဗြတ္” ဟူေသာ အသံႏွင့္အတူ “အင့္”ဟူေသာ မမေဆာင္း၏ အသံကေလးမွာ ေပၚထြက္လာပါေတာ၏။ ကြၽန္ေတာ့ လီးႀကီးမွာလည္း ပူေႏြးႏုညံ့ေသာ အရသာကို ခံစားေနရၿပီး တကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနမိေလသည္။ မမေဆာင္းက သူမ၏ဖင္ႀကီးမ်ားကို ေအာက္ကေန ေကာ့ေပးေနၿပီး ကြၽန္ေတာ္ဖင္ကို လက္ျဖင့္ဆြဲဖိလိုက္ႏွင့္ အလုပ္မ်ားေနပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ထိုအခါမွပင္ သေဘာေပါက္လာပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကြၽန္ေတာ္သည္ မမေဆာင္ကိုခ်ည္း အားကိုးမေနေတာ့ပဲ မမေဆာင္းဖင္ႀကီး ေကာ့ေပးလိုက္တိုင္း ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်၍ လိုးရာ အေပးအယူတည့္ၿပီး အရသာမ်ား ထူးကဲလာရပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ အရသာကို သိေသာအခါတြင္ေတာ့ ပိုမိုၿပီး ၾကမ္းၾကမ္းရမ္းရမ္း ေဆာင့္မိေလေတာ့သည္။ ထိုအခါတြင္ မမေဆာင္းသည္ တအင့္အင့္ႏွင့္ ေဝဒနာကို ခံစားေနရသလို ျဖစ္ေနပါ၏။ အခ်က္သုံးေလးဆယ္ေလာက္ လိုးေဆာင့္ၿပီးေသာ အခါတြင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ လိင္တံအတြင္းက လရည္မ်ားက မမေဆာင္း၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ပန္းထြက္မိေလေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ တကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္တုန္းၿပီးေတာ့ အသဲႏွလုံးထဲမွာ အမ်ိဳးအမည္မသိေသာ ေဝဒနာကို ခံစားလိုက္ရပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ အေၾကာအခ်ဥ္ေတြ က်ဥ္တက္သြားသလို ခံစားရၿပီးေနာက္ ၿငိမ္သြားရပါေတာ့သည္။ မမေဆာင္းမွာလည္း ကြၽန္ေတာ့အား တအားပင္ ျပန္ဖက္ထားပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ မမ‌ေဆာင္း၏ ကိုယ္ေပၚမွာ လူးလြန႔္ေနမိပါသည္။

မမေဆာင္းသည္ သက္ျပင္းခ်ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ကို ပါးခ်င္းကပ္ထားပါသည္။ ၿပီးေတာ့ မမေဆာင္းက မပြင့္တပြင့္ေျပာသည္။ “ဘယ္လိုလဲ…. ေမာင္ေလး… သိၿပီလား…..ေကာင္းလား” “အား…..အရမ္းေကာင္းတာပဲ မမေဆာင္း” မမေဆာင္း ကိုယ္ေပၚမွာပဲ ခဏမွိန္းေနရင္းမွ မမေဆာင္း၏ သနပ္ခါးရနံ႔ သင္းေနေသာ ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကို အားရပါးရ ေမြးၾကဴလိုက္ပါသည္။ မမေဆာင္းမွာလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပန္လည္ၿပီး ဖက္ရမ္း နမ္းရႈံ႕ေလရာ လီးႀကီးမွာ တဖန္ ေတာင္မတ္လာပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ မမေဆာင္း၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ပုခုံးေပၚသို႔ မတင္လိုက္ၿပီး လီးႀကီးကို မမေဆာင္း၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ထပ္မံ လိုးေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။ မမေဆာင္းကလည္း သူမ၏ဖင္ႀကီးကို အေပၚသို႔ ျပန္ျပန္ေကာ့တင္ေပးေလရာ အေဆာင့္နဲ႔အပင့္ အေတာ္ပင္ စည္းခ်က္ညီေလသည္။ ထိုအခါမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့စိတ္မွာ ပိုၿပီးလႈပ္ရွားလာပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္သည္ စိတ္လိုက္မာန္ပါပင္ ေဆာင့္လိုက္မိေသာအခါ “ဖြတ္….ဖတ္…..ဘြတ္….ပလြတ္….” ဟူေသာ အသံမ်ားပင္ ထြက္ေပၚလာပါသည္။ တိတ္ဆိတ္ေသာ ညကာလျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္ အသံမွာ အခန္းတြင္းဝယ္ ညံေနပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္၏ အားပါးေသာ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ မမေဆာင္းမွာလည္း တအင္းအင္းနဲ႔ ခံစားေနရပါသည္။ “ေမာင္ေလး” “ဘာလဲဟင္….. မမေဆာင္း” “ေျဖးေျဖးကြယ္…… သူမ်ားေတြ ၾကားကုန္ပါအုံးမယ္” မမေဆာင္း၏ အသံမွာ အရင္ကနဲ႔မတူပဲ အလြန္ပင္ တပ္မက္ေနေသာ အသံျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ မမေဆာင္း ေျပာလိုက္မွပင္ တရၾကမ္း လိုးေဆာင့္ေနမႈကို နဲနဲေလွ်ာ့လိုက္ပါသည္။ သို႔ေပမယ့္ မမေဆာင္း၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွ အရည္မ်ားက ႐ႊဲ႐ႊဲစိုၿပီး ထြက္ေနေသာေၾကာင့္ “စြတ္..ဖြတ္…..စြတ္….ဖြတ္…”ဟူေသာ အသံမ်ားက ထြက္ၿမဲပင္ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ အခ်က္မွန္မွန္ကေလးပင္ လိုးေဆာင့္ေနရင္း ကိုစိုးႀကီး ေျပာတာကို သတိရၿပီး လက္တဖက္က မမေဆာင္းရဲ႕ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို လွမ္းေခ်ေပးလိုက္ၿပီး က်န္လက္တဖက္ မမေဆာင္းရဲ႕ ေစာက္စိေလးကို လက္မေလးျဖင့္ ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္ရာ “အိုးး… ရွီးးး…အင္းဟင္း…အအအ…လုပ္တတ္လိုက္တာ ေမာင္လြင္ရယ္…. ေကာင္းတယ္လုပ္…. အဲ့ပုံစံအတိုင္း….အိုးအား…ေဆာင့္‌ေဆာင့္…. ေဆာင့္ပါ ျမန္ျမန္ေလး.. မမေဆာင္း အရမ္းေကာင္းေနၿပီ” ကြၽန္ေတာ္လည္း မမေဆာင္း အရမ္းေကာင္းေနတာ ေတြ႕ေတာ့ အားအင္ အျပည့္သုံးၿပီး တဖန္းဖန္းျမည္ေအာင္ ေဆာင့္လိုးလိုက္ေတာ့သည္။ “ဖန္းဖန္….ဘြတ္ ဘြတ္…ဗြၽတ္ဗြၽတ္..ဘလြတ္ ဘြတ္…ဖန္းဖန္း…” လိုးသံ ညည္းသံေတြ တဖန္ ညံထြက္လာျပန္ပါေတာသည္။ အခ်က္၅၀ေလာက္ ခပ္သြက္သြက္ႀကီး အားပါပါ ေဆာင့္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ “အိုးး…အမေလးေလး…. အအ အင္းအင္းအ… ေမာင္ေလး….မမ ၿပီး…ၿပီးခ်င္လာၿပီ… ႀကိတ္ေဆာင့္ေပး…ဟုတ္တယ္ အဲ့လို…..အအအ…ေကာင္းလိုက္တာ….ေမာင္ေလးေရ…အအအအအ အားးး….ၿပီး ၿပီးၿပီ…ထြက္ကုန္ၿပီ အားးဟားး… အိုးးးးရွီးး” မမေဆာင္းတေယာက္ ကြၽန္ေတာ့ခါးအား ေပါင္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အတင္းဆြဲညႇပ္ကာ ေကာ့တက္သြားပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ကြၽန္ေတာ့ေခါင္းအား ဆြဲနိမ့္ကာ ႁပြတ္ကနဲ ကြၽန္ေတာ့ႏႈတ္ခမ္းအား နမ္းေပးလိုက္ၿပီး “ကေလး ကေလးနဲ႔… အရမ္းတတ္ေနတယ္ေနာ္”ဟု မ်က္ေစာင္းေလးခ်ီရင္း ကြၽန္ေတာ့အား တင္းၾကပ္စြာ ဖက္လိုက္ပါေတာ့သည္။….ၿပီး