ယောက်ျးကိုတောင် မေ့သွားတယ်

နေ့လည် ၂နာရီခန့်တွင် သင်တန်းထဲမှ စံပါယ်ပန်းလေးသဖွယ် ဖြူနု လှပသော ကောင်မလေးတစ်ယောက် မြူးတူးစွာ ထွက်လာသည်။ သူမ နာမည် စံပါယ်။ အသက်က ၂၀ပြည့်ကာစ အပျိုပေါက်မလေးပေါ့။ ရင်ထွား ခါးသိမ် တင်ကားသည့် သူမ၏ အလှက ပုရိသတိုင်း၏ စိတ်ကူးကို ကုတင်ပေါ် တန်းရောက်စေသည်။ နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် ဝါသနာပါသော သင်တန်း တက်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ သင်တန်းရှေ့တွင် အပြုံးနှင့် စီးကြိုနေသော သူမ၏ ချစ်သူ အောင်အောင်။ “စောင့်နေတာ ကြာပြီလား ဟင်” “မကြာသေးပါဘူး ချစ်…. သင်တန်း စကတည်းက မပြန်တာ အဟဲ” “ကိုအောင်က သိပ် ကဲတာဘဲ.. တော်ကြာ ကိုအောင့် မေမေတို့ ဆူနေဦးမယ်” “ဆူပါဘူးကွာ… ကဲ တက်… သွားကြစို့” အောင်အောင့် ဆိုင်ကယ်ပေါ် တက်ထိုင်လိုက်သည်နှင့် စံပါယ့် ဖင်လေး အိကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ “စနေ၊ တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက် သင်တန်း ပိတ်တယ်နော် ကို‌အောင်” “ဟာ… ဒါဆို မနက်ဖန် မတွေ့ရတော့ဘူးပေါ့… ဒါဆို တခုခု စားပြီးမှ ပြန်ပို့မယ်ကွာ” “နှစ်ရက်ထဲ ဥစ္စာ… ကိုအောင်ကလည်း” “ချစ်တာကိုးဗျ… ဟားးး ဟားး ဟားး” ဆိုင်ကယ် ထွက်သည်နှင့် အောင်အောင့်ခါးကို ပန်းနု ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ထားသည်။ ဆိုင်ကယ်လေး ဦးတည်ရာက မန်းလေး တောင်ခြေဖက်က အအေးဆိုင်တန်းသို့။ အအေးသောက်ပြီး နှစ်ယောက်သာ မန်းလေး တောင်ပေါ် တက်ကာ ဘုရားဖူးရင်း စောင်းတန်းတွင် ထိုင်၍ တီတီတာတာ ပြောဆိုကြသည်။ ညနေ ၄နာရီခွဲ မှ အိမ်ပြန်ပို့သည်။ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ပထွေး ဦးမြအောင် တစ်ယောက် ထုံးစံအတိုင်း အရက်ပုလင်းနှင့် “ဖေမြ… မေမေရော” “ညည်း အဖိုး နေမကောင်းလို့…. ရွာကို ခဏပြန်သွားတယ်… အဲ့ဒါ အဖေါ်ရအောင် ဆိုပြီး မိနွယ်ကို ခေါ်သွားတယ်” “ဟင် ဒါဆို စုစုရော” “စုစုတော့ ပါမသွားဘူး… အခု ကျော်နိုင်က ညည်း အမေတို့ကို လိုက်ပို့ရင်း အပြန် သူ့သမီးကို ကျူရှင်ကနေ ဝင်ခေါ်လိမ့်မယ်” “ဟုတ်ဟုတ်” မိမိ ရှေ့ကနေ ခေါင်းငုံ့ကာ လျှောက်သွားသော မယားပါ သမီး၏ တင်ပါ ဝိုင်းဝိုင်းကြီးများကို ကြည့်ရင်း ဦးမြအောင် တံထွေး မြိုချလိုက်သည်။

တစ်ရက်က တူတော်မောင် ကျော်နိုင်နှင့် အရက်ထိုင် သောက်ရင်း စံပါယ် သူတို့ရှေ့က ဖြက်လျှောက်သွားစဉ် “ဒီကောင်မလေး တနေ့တခြား ထွားလာတယ် ဦးလေးရာ” “ဘာလည်း… မင်းက ပစ်မှားခြင်လို့လား” “မဟုတ်ပါဘူး ဦးလေးရာ.. ဒါပေမယ့် အနုလေးတွေ မစားရတာ ကြာတော့… အဟဲ” “အေးပါ… မင်းသာ ငါ့ အလုပ်တွေ အစဉ်ပြေအောင်လုပ်… ကြားလား” “ပြေတာမှ သိပ်ပြေ ဦးလေးရေ… ဝယ်လက် အသစ်တိုးရင် ဒါလေးကို ဖန်ပေးမလား ပြော” ကျော်နိုင် မူးမူးနှင့် ပြောသည်။ “မင်းဖက်ကသာ ရအောင်လုပ်ရင်… ငါကလည်း ဖန်တီးပေးရမှာ ပေါ့ကွာ အဟေးးးးး” “ဒါဆိုလည်း ချီးယားဗျာ ဦးလေး” “ချီးယားး” ဦးမြအောင်က သစ်စက် ဗန်းပြကာ မူးယစ်ဆေးဝါး မှောင်ခိုကူးနေသူ ဖြစ်သည်။ ဝယ်လက် ရှာဖွေရေး တာဝန်ကို တူတော်မောင် ထောင်ထွက် ကျော်နိုင်က တာဝန်ယူထားသည်။ ကျော်နိုင် မိနွယ်နှင့် အိမ်ထောင်ကျပြီး ၃လခန့်တွင် ဖဲဝိုင်းတစ်ခု၌ စကားများရင်း လူသတ်မှု ဖြစ်ပွားသည်။ ဦးမြအောင် အလိုက်ကောင်း၍ ထောင် ၇နှစ်အစား တစ်နှစ်ဖြင့် လွတ်လာသည်။ ကျော်နိုင် ထောင်ကျချိန် တစ်နှစ်တာ ကာလလုံး သူမိန်းမ မိနွယ်ကို ဦးလေးက စောင့်ရှောက်ထားသည်။ ဦးမြအောင် ကလည်း ဒေါ်ညိုဟု ခေါ်သော ၃၅ နှစ်အရွယ် တောင့်တောင့်တင်းတင်း မုဆိုးမ တစ်ဦးကို ယူထားသည်။ သူ့တွင် ၁၂နှစ်အရွယ်ရှိ စံပါယ်ဟု ခေါ်သော သမီးလေး တစ်ယောက် ပါလာသည်။ မအေတူသမီး ဖြစ်သည့်အတွက် အချိန်တန်လျှင် မအေကဲ့သို့ လုံးကြီးပေါက်လှ ဖြစ်လာမည်မှန်း သိထားသဖြင့် သမီး အရင်းကဲ့သို့ ချစ်ပြကာ မွေးထားသည်။ အချိန်တန်လျှင် စားရမည်လေ။ ကျော်နိုင် ထောင်ကျသည် ဆိုသည့် နေကပေါ့ “အီးးးဟီးးးဟီးးး… ရွှတ်… ဦးရယ် ဦးတူကို မကယ်နိုင်တော့ဘူးလား…. အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး ဟီးးးး” “တောက်… ခွေးထက် မိုက်တဲ့ကောင်ကွာ… လူသတ်မှုဆိုတာ အနည်းဆုံး ၇နှစ်ကနေ အနှစ် ၂၀ထိ ကျနိုင်တယ်” “အိုးးး… ဒါဆို မိနွယ် ဘယ်လို လုပ်ရမလည်း…. မိနွယ်ကို ကယ်ပါဦး…. အီးးဟီးးး ဟီးးးး” “နင့် အတွက်ကတော့ မပူပါနဲ့… ငါ့တူရဲ့ မိန်းမဆိုတော့ ငါ့ တူမပေါ့…. ဒီအိမ်မှာဘဲနေ… ဟုတ်ပြီလား…. မညိုတို့ သားအမိလည်း ရှိတာဘဲ… အေး ဟို အကောင် အတွက်ကတော့… အင်းးးးး” “လုပ်ပါ ဦးလေးရယ် ကိုကျော်နိုင်အတွက်… မိနွယ် ဘာလုပ်ပေးရမလည်း” “အဲ့ဒါတော့ နင်ကိုယ်တိုင် လုပ်မှ ဖြစ်မှာဟ” “မိနွယ် ဘာလုပ်ရ လုပ်ရပါရှင်” “သေချာလား… မိနွယ်” “သေ သေချာပါတယ် ဦး‌လေး” “အေးး နင် လုပ်ရမှာက… +++++” “ရှင်” ဦးမြအောင် ခေါ်ဆောင်လာသော တရားသူကြီး၏ အိမ်သို့ မိနွယ် လိုက်ခဲ့ရပြီ။

ကိုကျော်နိုင် ပစ်ဒဏ် လျှော့ပေါ့ဖို့ အရေး သူမ ခန္ဓာကိုယ်အား ထိုးကျွေးရမည်လေ။ ဦးမြအောင်ဆိုသည့် ကြောင်ဖါးကြီး လူလည်ကျခြင်း ဖြစ်သည်။ ယခု တရားသူကြီး ဦးဘသာမှာ သူ့အား ကာကွယ်ပေးနေသူ တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ မူးယစ်မှုတိုင်းတွင် ဦးဘသာကြောင့် ဦးမြအောင် လက်တစ်လုံးခြား လွတ်နေသူ ဖြစ်သည်။ ဦးမြအောင်ကလည်း ဦးဘသာကို ငွေ ပုံအော ပေးထားကာ မကြာခဏ မိန်းမပျိုလေးများ ဖန်တီးပေးနေကြ။ ယခု ကိစ္စတွင်လည်း ဦးမြအောင်၏ စကား တစ်ခွန်းနှင့်ပင် အပစ်ဒဏ် ပေါ့လျှော့နိုင်သော်လည်း ဦးဘသာအား မိန်းမပျိုလေးများ ဖန်တီး မပေးရသည်မှာ ကြာပြီ ဖြစ်၍ တူတော်မောင်၏ မိန်းမ နုထွားကြီးကို ထိုးကျွေးရင်း၊ သူလည်း စားသုံးရင်း တစ်ချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ်ပေါ့။ ဦးမြအောင် ကြိုတင် အကြောင်းကြား ထားသဖြင့် ဦးဘသာ အရံသင့် စောင့်နေသည်။ ပုလင်းတွေ အမြည်းတွေ စုံလင်စွာဖြင့်ပေါ့။ “အဆင်သင့်ပါလား… ကိုဘသာရဲ့” “ဟုတ်ပ ကိုမြအောင်ရေ… နားရက် ဆိုတော့လည်း ဟဲဟဲဟဲ… ထိုင်ကြပါဦး… ဒါနဲ့ သူလေးက ခင်များ ပြောထားတဲ့ တစ်ယောက်လား” “ဟုတ်ပဗျာ… သူခမျာ ယောက်ျားအတွက် ပူဆွေးသောက ရောက်နေလို့ ကူညီပေးလိုက်ပါဦး” အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ ၃လသာ ရှိသေးသဖြင့် တောင့်တင်းနေသော မိနွယ်အား သေခြာကြည့်ကာ “ပစ်ဒဏ်ကတော့ အနှစ် ၂၀ထိ ဖြစ်နိုင်တယ်ဗျ” “ရှင်” နဂိုကမှ ရတက်မအေး ဖြစ်နေသော မိနွယ် ထိတ်လန့်သွားသည်။ သူ၏ ချိန်းခြောက်မှု ထိရောက်သွားသဖြင့် ဦးဘသာ သဘောကျစွာ ပြုံးမိသည်။ ဒါမှသာ သူ ပြုမူသမျှကို ဒီကောင်မလေး ကျိုးနွံစွာ လိုက်နာမည်လေ။ “ကျွန်မ ယောက်ျားကို ကယ်ပါဦး… ဦးတို့ရယ်” “ဒါကလည်း မင်းရဲ့ ပြုစုပုံပေါ် မူတည်တယ်ကွဲ့” မိနွယ် မျက်ရည်များ ဝဲလာကာ “ဟုတ်ဟုတ်… ဦးတို့ စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်စေရပါမယ်ရှင်” “ကဲ ဒါဆိုလည်း အဝတ်တွေ ချွတ်ကွာ” “ရှင်… ဟို ဟို… အခန်းထဲမှာ ဟိုဟာ လုပ်မှာ… မဟုတ်ဘူးလား” “အခန်းထဲမှာ လုပ်လည်း ဒါဘဲ… အပြင်မှာ လုပ်လည်း ဒါဘဲ… ဘာ ထူးလို့လည်း ကွဲ့” “ဟို ဟို” မိနွယ် ဦးမြအောင်ကို ငဲ့ကြည့်ရင်း ဘာပြောရမှန်းမသိပေ။ “အော… ကိုမြအောင် ရှိနေလို့လား… ဘာဖြစ်လည်းကွ…. ငါပြီးရင် သူလည်း မင်းကို လုပ်ဦးမယ့် ကိစ္စကို” “ရှင်” “ကဲ မိန်းခလေး… ငါက သိပ် စိတ်ရှည်တာ မဟုတ်ဘူး… မင်း စိတ်မပါရင် ပြန်နိုင်တယ်နော်… မင်း ယောက်ျားကတော့ သူ့ထိုက်နဲ့ သူ့ကံ ပေါ့” “လုပ်ပါမယ်ရှင်… ကျွန်မ လုပ်ပါ့မယ်… အဟင့်ဟင့်ဟင့်” မိနွယ် အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်ကာ နို့နှစ်လုံးနှင့် ပေါင်ကြားကို လက်တစ်ဖက်စီဖြင့် ဖုံး၍ ခေါင်းငုံ့ကာ မတ်တပ်ရပ်နေသည်။

ဦးမြအောင်တို့လည်း အရက် သောက်လိုက်၊ ဆေးလိပ် ဖွာလိုက်နှင့် မိနွယ်ကို ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေသည်။ မိနွယ်ခမျာလည်း ရှက်လိုက်သည့် ဖြစ်ခြင်း။ ယောက်ျားဖြစ်သူ၏ ဦးလေးအရင်းနှင့် သူစိမ်း အမျိုးသားကြီး ရှေ့တွင် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် နေရသည့် ဘဝ။ ချက်ခြင်းပင် သေခြင်စိတ် ပေါက်နေသည်။ ဝမ်းနည်းလွန်း၍ မျက်ရည်ပင် ကျမိသည်။ “ဒီမှာ လာထိုင်” ဦးဘသာ၏ ဘေးသို့ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဦးဘသာက မိနွယ်ပုခုံးကို ဖက်ကာ မေးစိမှ ကိုင်၍ မျက်နှာကို သူ့ဖက် လှည့်လိုက်သည်။ “အလှလေးဘဲဗျ ကိုမြအောင်ရေ… ဟဲဟဲဟဲ ရွှတ်” မျက်နှာကို နမ်းလိုက်စဉ် မိနွယ် မျက်လုံးကို မှိတ်ထားလိုက်သည်။ ဦးဘသာက ပါးကို လက်ဖြင့် ဖျစ်ကာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသော မိနွယ်၏ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ “ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်” မိနွယ် မျက်လုံးမှိတ်ထားရင်း မျက်ရည်များ ကျဆင်းလာသည်။ ပါးစပ်ကို နမ်းရင်း စိထားသော မိနွယ် ပါးစပ်ထဲ လျှာကို ထိုးကလိနေသည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း နို့သီးကို ဆွနေသဖြင့် မိနွယ်ပါးစပ်လေး ဟသွားစဉ် ဦးဘသာ၏ လျှာကြီး ဝင်လာသည်။ “ဟား… နို့လေးတွေက ကျစ် နေတာဘဲ… ကိုင်လို့ ကောင်းလိုက်တာကွယ်” ဦးဘသာ၏ ပြောဆိုမှုကို သိစိတ်က မနှစ်မြို့သော်လည်း သူမအား မြှောက်ပင့် ပြောဆိုမှုအတွက် မသိစိတ်က ကျေနပ်မိသည်။ ဦးဘသာ မိနွယ်၏ လည်ပင်းကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ရင်း စောက်ပတ် အကွဲလေးကို လက်ဖြင့် စမ်းလိုက်သည်။ “ပြွတ်စ်… အင်းးး ဟင်းးး ဟင်းးး” အဖိုးကြီး၏ အကိုင်အတွယ် ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် မိနွယ် ပါးစပ်မှ ညည်းတွားသံ ထွက်လာကာ ပေါင်ကို အနည်းငယ် ဟပေးမိသည်။ “ပြွတ်ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ် အိ အို” မိနွယ်၏ နို့သီးခေါင်းကို လျှာဖြင့် ဝိုက်စို့ရင်း စောက်စိကို လက်ညှိုး လက်မ ပူးကာ ချေပေးလိုက်ရာ မိနွယ် ကိုယ်လေး ဓါတ်လိုက်သလို ခံစားရသည်။ ကျော်နိုင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျပြီး သုံးလခန့် အလိုးခံခဲ့စဉ်က ပါးစပ်စုပ်၊ နို့စို့ လောက်သာ ခံဖူးသည်။ ယခုကဲ့သို့ ကလိ မခံဘူးသဖြင့် အရသာ တွေ့နေသည်။ “ပလတ် ပလတ် ပြွတ်ပြွတ် စိစိ ဇွိဇွိ အ ဟာ အားးးး ရှီးးး ကျွတ်စ်” နို့စို့ရင်း လက်ခလယ်ဖြင့် စောက်ပတ်ထဲ သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်ကာ လက်မနှင့် စောက်စိကို ပွတ်ပေးလိုက်ရာ မိနွယ် ခါးလေး ကော့လာကာ နှုတ်ခမ်းကို ဖိကိုက်ရင်း ညည်းတွားနေသည်။

“ဇွိဇွိစိစိ အအအအ ပြွတ်ပြွတ် ပလပ် ပလပ် အအအအ အားးး ဟားးးး ရှီးးးး” မိနွယ် ဖင်ကြီး ကော့ကော့သွားကာ တချီ ပြီးသွားသည်။ “အင်းးးး ဟင်းးး ဟင်းးး ဟင်းးးး” လုပ်တတ်လိုက်သည့် အဖိုးကြီး။ ယောက်ျားကိုတောင် မေ့သွားသည်။ “ကဲ ကောင်မလေးရေ ငါ့လီးကို စုပ်ပေးစမ်း” မိနွယ် ဦးဘသာ ပေါင်ကြားတွင် ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ ယခု အချိန်တွင် ကျော်နိုင့်ကြောင့် မဟုတ်ဘဲ သွေးသား ဆန္ဒအရ ဘာခိုင်းခိုင်း သူမ လုပ်ပေးရန် အသင့်။ ဦးဘသာ၏ ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်ရာ ‘လားးးး လားးးး နည်းတဲ့ လီးကြီး မဟုတ်’ အရှည် ၆လက်မ ကျော်၍ လုံးပတ်က လက်တစ်ဆုပ် မကပေ။ အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် သန်မာ ထွားကျိုင်းလှသည်။ ကျော်နိုင့်လီးထက် ပိုရှည်၍ ပိုတုတ်သည်။ လီးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားရပါးရ ကိုင်၍ အရည်ပြားကို အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်ရာ နီရဲ ပြဲအာနေသော လီးဒစ်ကြီး ပေါ်လာသည်။ လီးဒစ်ကို လျှာဖြင့် ဝိုက်ကာ သေးထွက်ပေါက်လေးကို လျှာထိပ်ဖြင့် ကလိလိုက်သည်။ “အိုးးး ဟိုးးး ဟိုးးး ဟားးးးး” လီးဒစ်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ငုံကာ စုပ်လိုက်ရာ “ပြွတ်ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ် ဟား… ကောင်းလိုက်တာကွာ ရှီးးးးးး လီးစုပ် တော်တော် ကျွမ်းတာဘဲ… အားး ဟားး” ဦးဘသာ ခုံကျောမှီပေါ် ခေါင်းမော့ကာ ဇိမ်တွေ့သွားသည်။ သူမအား ချီးမွန်းစကား ပြောသဖြင့် သဘောကျကာ အစွမ်းကုန် စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ကျော်နိုင် သင်ပေးထားတဲ့ ပညာတွေလေ။ ၁၀မိနစ်ခန့် ကြာသော် “ပြွတ်ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ်… အား….. ရှီး.. အိုးး ဟိုးးးဟိုးးးး ရပြီ ရပြီ… အားး ဟားးးးး” မိနွယ်လည်း လီးစုပ် ရပ်လိုက်သည်။ “ခုံပေါ် ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်… ဖင်ကို ဒီဖက် ကုန်းထား… အေးး ဟုတ်ပြီ အဲ့လိုလေးးး” ထိုင်ခုံ ကျောမှီကို လက်ထောက်ကာ ဒူးတုတ်၍ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ နောက်သို့ ပြူထွက်လာသော စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရည်များ စိမ့်ထွက်နေပြီ။ စောက်ပတ်ကို လီးဖြင့်တေ့ကာ မိနွယ်၏ ခါးကို စုံကိုင်၍ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ “အင့်… ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အာ့.. အမေ့…. အားးး လားးး လားးးး… ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်” အရည်များ ရွှဲနေသော စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီး တစ်ချက်ထဲနှင့် အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်။

အပျို မဟုတ်ပေမယ့် ထိချက်က ပြင်းလွန်း၍ သားအိမ်တောင် အောင့်သွားသည်။ လီးကို အဆုံးထိ ထုတ်ကာ ဆောင့်သွင်းပြန်သည်။ “အင့်… ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အားးး ဟားးး ဟားးး” “အမလေးးးလေ… အင့်… ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အူးးး ဟူးးး ဟူးးး ဟူးးး… အင့်… ဇွိဇွိ ဗျွတ်ဗျွတ် အားး” တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့်သော်လည်း အားပြင်းပြင်းဖြင့် ဆောင့်သွင်းခံရသဖြင့် မိနွယ် ခေါင်းအောက်စိုက်ကာ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့နေသည်။ အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ သုံးလသာ ရှိသေးသဖြင့် စောက်ပတ်လေး၏ တင်းကျပ်သော အရသာကြောင့် ဦးဘသာ လိုးရတာ တော်တော် အရသာ တွေ့နေသည်။ “ဟားးး… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်လေးကွာ… အင့်အင့် အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ်” “အအအအ ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အအအအ ဇွိဇွိဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ… အား အိုးးး” ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာသဖြင့် မိနွယ် မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့ကာ အော်ဟစ် နေရပြီ။ အချက် ၃၀ခန့် အားရပါးရ လိုး၍ မိနွယ် ခံလို့ ကောင်းလာသည့် အချိန်ရောက်မှ “ဗျွတ် ဗလွတ် ဘွတ်… အ… ဟာ ကျွတ်စ် ဘာလို့ ထုတ်လိုက်တာလည်း” “ငါ့လီးကို စုပ်ပေးဦး” ဦးဘသာ ခုံပေါ် ထိုင်လိုက်သည်။ မိနွယ်လည်း ခုံပေါ်မှ ဆင်းကာ စောက်ရည်တွေ ပေနေသော ဦးဘသာလီးကို စုပ်လိုက်သည်။ “ပြွတ်ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ် အိုးးးး ဟားးးးး” ဦးဘသာ၏ လီးအား ကုန်းကုန်းကြီး စုပ်နေသော မိနွယ်နောက်သို့ ဦးမြအောင် မတ်တပ်ရပ်ကာ စောက်ပတ်ကို လီးဖြင့် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မိနွယ်၏ ခါးကို စုံကိုင်ကာ “အင့်… ဗြစ် ဗျွတ်ဗျွတ်… ဘွတ်… အုအုအွတ်… အဟွတ် အဟွတ်ဟွတ် ဟူးးးးးး” ဦးမြအောင်၏ လီးကလည်း သာမာန် မဟုတ်။ ပင့်လိုးလေး ဆောင့်ထဲ့လိုက်ရာ သားအိမ်အား အရှိန်ပြင်းပြင်း ဝင်စောင့်သဖြင့် ပါးစပ်ထဲ ငုံနေသော လီးပင် ထွက်လုမတတ် ဖြစ်သွားသည်။ “အင့် အင့် အင့်အင့်… ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ်… အုအု အုအု ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ်… အုအု အွတ်အွတ် ဖတ်ဖတ် ဖတ်ဖတ် အအ အအ….” ဦးမြအောင်၏ ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာသဖြင့် လီးကို ကောင်းကောင်း မစုပ်နိုင်တော့ဘဲ လက်ဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်။ ဦးမြအောင်က လိုးနေရင်း ဖင်ပေါက်ထဲ လက်မဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်သည်။ “အိ… အွတ်အွတ် အု” ရုတ်တရက် ထိုးမွှေလိုက်သော လက်မကြောင့် နာကျင်သွားသော်လည်း ဦးဘသာက ခေါင်းကို ကိုင်ကာ လီးကို အာခေါင်အဆုံးထိ ထိုးသွင်းလိုက်သဖြင့် အသံမထွက်နိုင်ပေ။

“အင့်အင့် အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အုအု အွတ်အွတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အွတ်အွတ် အဟွတ်ဟွတ်ဟွတ် ဗျစ်ဗျစ် ဗျိဗျိ… ပြီး ပြီး… ပြီးတော့မယ်… အအအအ အားးးး ရှီးးးး ဟားးးးးးးး” ဦးမြအောင်က စောက်ပတ်လိုးရင်း ဖင်ထဲ လက်မဖြင့် မွှေနေသည်မှာ ကြာတော့ ခံ၍ ကောင်းလာသဖြင့် မိနွယ် ဖင်ကြီး နောက်သို့ ကော့ကာ ကော့ကာဖြင့် တစ်ချီ ပြီးသွားသည်။ ဦးမြအောင်လည်း မိနွယ် စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကို ထုတ်လိုက်သည်။ “ကဲ မိန်းခလေး… င့ါအပေါ်က တက်ဆောင့်ပေးတော့” မိနွယ်လည်း ဦးဘသာ၏ လီးပေါ် ခွကာ လက်ဖြင့်ကိုင်၍ စောက်ပတ်တွင် တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်သည်။ “ဗြစ် ဗျွတ် ဗွတ် ဘွတ်… အားးးး ဟားးး ဟားးးး” လီးအဆုံး ဝင်သွားသည်နှင့် ဦးဘသာ၏ ပုခုံးကို ကိုင်ကာ အပေါ်မှ ဆောင့်တော့သည်။ “ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဗွတ်ဗွတ် ဗွတ်ဗွတ် အင့်အင့်အင့်အင့်…. ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ” မိနွယ် ဆောင့်၍ ကောင်းနေချိန်တွင် ဦးဘသာက ခါးကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်သည်။ ဦးမြအောင်က မိနွယ်၏ ဖင်ပေါက်ကို တံတွေး စွပ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် လီးဒစ်ကို တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ “ဇွိဇွိဗျိ… အားးး လားးး လားးး ဖင်ကိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့ရှင်… အအအ အားးးး နာတယ် နာတယ် မရဘူးးး အားးးးး” မိနွယ် တောင်းပန်နေချိန်တွင် လီးဒစ် မြုပ်ကာစ စအိုပေါက်ထဲ အားဖြင့် ဖိသွင်းလိုက်ရာ လီးတစ်ဝက်ခန့် မဆန့်မပြဲ ဝင်သွားသည်။ မိနွယ်ခမျာ နာကျင်လွန်းသဖြင့် မျက်ရည်များပင် ဝဲသွားသည်။ တစ်ဝက်ခန့် ကျန်နေသော လီးကို တံထွေး သုပ်ကာ အားပြင်းပြင်းဖြင့် ထပ်သွင်းလိုက်သည်။ “အင့်… ဗျွတ်ဗျွတ် ဗျစ် ဗလစ်တစ်တစ်… အားးး အမလေး.. ဖင်ကွဲပါပြီတော့… အမလေးးးလေ… နာတယ် နာတယ်… မရဘူး… ဖင်ကို မလုပ်ပါနဲ့…အီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဟီးးး” “ဟားးး မိနွယ်… နင့်ဖင်ပေါက်က ကျပ်သိပ်နေတာဘဲ… နင့်ယောက်ျားက နင့်ကို တစ်ခါမှ ဖင်မလိုးဘူးလား” ဦးမြအောင် မေးသည့်စကားကို ဖြေဆိုရန် ရှက်သော်လည်း သက်သာလို သက်သာညား ဖြေလိုက်သည်။ “မလုပ်ပါဘူး… မိနွယ် တစ်ခါမှ ဖင်မခံဘူးသေးဘူး…. အီးးးဟီးးးဟီးးး နာလိုက်တာ… ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်… ဖင်ကို မလုပ်ပါနဲ့နော်” “ဒါဆို နင့်ဖင်က အပျိုပေါ့…. ငါက ဒါမျိုးမှ ကြိုက်တာကွ… အဟေးးး” မိနွယ် ပြောမိကာမှ ပိုဆိုးသွားသည်။

ဦးမြအောင်က လီးကို ဖင်ထဲမှ အဆုံးထိ ထုတ်ကာ အဆုံးထိ ဆောင့်ဆောင့် လိုးတော့သည်။ “အင့်… ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ် အားးးဟားးးဟားးး… အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျွတ်” “အားး…… ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အီးးးဟီးးးဟီးးးး ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အားးးးး နာတယ် နာတယ်… အမရေ… သေပါပြီ…. အီးးးဟီးးးဟီးးး ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အအအအ” ဦးမြအောင်၏ ဖင်လိုးချက် ကြမ်းသလို အောက်မှ ပင့်ပင့်လိုးနေသော ဦးဘသာ၏ လီးကလည်း စောက်ပတ်ထဲ အဝင်အထွက် သွက်လှသည်။ လီးကြီး နှစ်ချောင်း၏ ဖင်နှင့်စောက်ပတ် ညှပ်လိုးသည့် ဒဏ်ကို နာကျင်စွာ အံကြိတ် ခံနေရင်း မိနွယ်တစ်ယောက် နာကောင်းလေး ဖြစ်လာသည်။ “ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဗွတ်ဗွတ်ဗွတ်ဗွတ် အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်…. အအအအ.. ဆောင့်ဆောင့် အအအအ အားးးးး ရှီးးးး” ဦးဘသာ၏ လီးမှ သုတ်ရည်များ သားအိမ်ထဲ ဝင်လာသကဲ့သို့ ဦးမြအောင်၏ သုပ်ရည်များ ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်သွားသည်။ မိနွယ်လည်း ဆန့်ငင် ဆန့်ငင်ဖြင့် ဒုတိယအချီ ပြီးသွားတော့သည်။ “ဗျွတ် ဗလွတ် ဘွတ်… အားးးဟားးးဟားးး” ဦးမြအောင်၏ လီးကြီး ဖင်ပေါက်ထဲမှ ကျွတ်သွားသည်နှင့် ဖင်ထဲမှ သုတ်ရည်များနှင့် ရောနှောကာ သွေးများပါလာသည်။ ဦးဘသာ၏ ကောင်းမှုကြောင့် ကျော်နိုင် ထောင်တစ်နှစ်သာ ကျသည်။ ထောင်ထဲတွင်လည်း လူမိုက် အချို့နှင့် ပေါင်းမိကာ လီးပတ်လည်တွင် ဂေါ်လီ ၆လုံး ထည့်လိုက်သည်။ ကျော်နိုင် ထောင်ထဲ ရှိနေသည့် တစ်နှစ်တာ ကာလလုံး မိနွယ်မှာ ဦးမြအောင်၏ ကြုံသလို အလိုးခံ ဘဝသို့ ရောက်ရှိခဲ့ရသည်။ ကျော်နိုင် ထောင်က ထွက်လာတော့လည်း မိနွယ်မှာ ဦးမြအောင်၏ လစ်လျှင် လစ်သလို အလိုးခံရသည်။ ကျော်နိုင်မှာလည်း မိန်းမ နောက်မီး မလင်းစေရန် လီးကို ဂေါ်လီ ထည့်ရာတွင် မှားယွင်းမှု တစ်ခုကြောင့် ကလေး မရနိုင်မှန်း မသိပေ။ မိနွယ် ကိုယ်ဝန်ရကာ မွေးလာသည့် သမီးလေး စုစုမှာ တကယ်တမ်း ဦးမြအောင်ကြောင့် ရသည့် ကလေးမှန်း မသိရှာဘဲ သမီးအရင်းထင်ကာ အချစ် ပိုနေသည်။ ဦးမြအောင်တစ်ယောက် အရက်သောက်ရင်း ယခင်က အဖြစ်အပျက်များကို တွေးနေကာ လွမ်းဆွတ်နေမိလေတော့သည်။….ပြီး

Zawgyi

ေန႔လည္ ၂နာရီခန႔္တြင္ သင္တန္းထဲမွ စံပါယ္ပန္းေလးသဖြယ္ ျဖဴႏု လွပေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ျမဴးတူးစြာ ထြက္လာသည္။ သူမ နာမည္ စံပါယ္။ အသက္က ၂၀ျပည့္ကာစ အပ်ိဳေပါက္မေလးေပါ့။ ရင္ထြား ခါးသိမ္ တင္ကားသည့္ သူမ၏ အလွက ပုရိသတိုင္း၏ စိတ္ကူးကို ကုတင္ေပၚ တန္းေရာက္ေစသည္။ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တြင္ ဝါသနာပါေသာ သင္တန္း တက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သင္တန္းေရွ႕တြင္ အၿပဳံးႏွင့္ စီးႀကိဳေနေသာ သူမ၏ ခ်စ္သူ ေအာင္ေအာင္။ “ေစာင့္ေနတာ ၾကာၿပီလား ဟင္” “မၾကာေသးပါဘူး ခ်စ္…. သင္တန္း စကတည္းက မျပန္တာ အဟဲ” “ကိုေအာင္က သိပ္ ကဲတာဘဲ.. ေတာ္ၾကာ ကိုေအာင့္ ေမေမတို႔ ဆူေနဦးမယ္” “ဆူပါဘူးကြာ… ကဲ တက္… သြားၾကစို႔” ေအာင္ေအာင့္ ဆိုင္ကယ္ေပၚ တက္ထိုင္လိုက္သည္ႏွင့္ စံပါယ့္ ဖင္ေလး အိကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ “စေန၊ တနဂၤေႏြ ႏွစ္ရက္ သင္တန္း ပိတ္တယ္ေနာ္ ကို‌ေအာင္” “ဟာ… ဒါဆို မနက္ဖန္ မေတြ႕ရေတာ့ဘူးေပါ့… ဒါဆို တခုခု စားၿပီးမွ ျပန္ပို႔မယ္ကြာ” “ႏွစ္ရက္ထဲ ဥစၥာ… ကိုေအာင္ကလည္း” “ခ်စ္တာကိုးဗ်… ဟားးး ဟားး ဟားး” ဆိုင္ကယ္ ထြက္သည္ႏွင့္ ေအာင္ေအာင့္ခါးကို ပန္းႏု က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္ထားသည္။ ဆိုင္ကယ္ေလး ဦးတည္ရာက မန္းေလး ေတာင္ေျခဖက္က အေအးဆိုင္တန္းသို႔။ အေအးေသာက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သာ မန္းေလး ေတာင္ေပၚ တက္ကာ ဘုရားဖူးရင္း ေစာင္းတန္းတြင္ ထိုင္၍ တီတီတာတာ ေျပာဆိုၾကသည္။ ညေန ၄နာရီခြဲ မွ အိမ္ျပန္ပို႔သည္။ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ပေထြး ဦးျမေအာင္ တစ္ေယာက္ ထုံးစံအတိုင္း အရက္ပုလင္းႏွင့္ “ေဖျမ… ေမေမေရာ” “ညည္း အဖိုး ေနမေကာင္းလို႔…. ႐ြာကို ခဏျပန္သြားတယ္… အဲ့ဒါ အေဖၚရေအာင္ ဆိုၿပီး မိႏြယ္ကို ေခၚသြားတယ္” “ဟင္ ဒါဆို စုစုေရာ” “စုစုေတာ့ ပါမသြားဘူး… အခု ေက်ာ္ႏိုင္က ညည္း အေမတို႔ကို လိုက္ပို႔ရင္း အျပန္ သူ႔သမီးကို က်ဴရွင္ကေန ဝင္ေခၚလိမ့္မယ္” “ဟုတ္ဟုတ္” မိမိ ေရွ႕ကေန ေခါင္းငုံ႔ကာ ေလွ်ာက္သြားေသာ မယားပါ သမီး၏ တင္ပါ ဝိုင္းဝိုင္းႀကီးမ်ားကို ၾကည့္ရင္း ဦးျမေအာင္ တံေထြး ၿမိဳခ်လိုက္သည္။

တစ္ရက္က တူေတာ္ေမာင္ ေက်ာ္ႏိုင္ႏွင့္ အရက္ထိုင္ ေသာက္ရင္း စံပါယ္ သူတို႔ေရွ႕က ျဖက္ေလွ်ာက္သြားစဥ္ “ဒီေကာင္မေလး တေန႔တျခား ထြားလာတယ္ ဦးေလးရာ” “ဘာလည္း… မင္းက ပစ္မွားျခင္လို႔လား” “မဟုတ္ပါဘူး ဦးေလးရာ.. ဒါေပမယ့္ အႏုေလးေတြ မစားရတာ ၾကာေတာ့… အဟဲ” “ေအးပါ… မင္းသာ ငါ့ အလုပ္ေတြ အစဥ္ေျပေအာင္လုပ္… ၾကားလား” “ေျပတာမွ သိပ္ေျပ ဦးေလးေရ… ဝယ္လက္ အသစ္တိုးရင္ ဒါေလးကို ဖန္ေပးမလား ေျပာ” ေက်ာ္ႏိုင္ မူးမူးႏွင့္ ေျပာသည္။ “မင္းဖက္ကသာ ရေအာင္လုပ္ရင္… ငါကလည္း ဖန္တီးေပးရမွာ ေပါ့ကြာ အေဟးးးးး” “ဒါဆိုလည္း ခ်ီးယားဗ်ာ ဦးေလး” “ခ်ီးယားး” ဦးျမေအာင္က သစ္စက္ ဗန္းျပကာ မူးယစ္ေဆးဝါး ေမွာင္ခိုကူးေနသူ ျဖစ္သည္။ ဝယ္လက္ ရွာေဖြေရး တာဝန္ကို တူေတာ္ေမာင္ ေထာင္ထြက္ ေက်ာ္ႏိုင္က တာဝန္ယူထားသည္။ ေက်ာ္ႏိုင္ မိႏြယ္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ၃လခန႔္တြင္ ဖဲဝိုင္းတစ္ခု၌ စကားမ်ားရင္း လူသတ္မႈ ျဖစ္ပြားသည္။ ဦးျမေအာင္ အလိုက္ေကာင္း၍ ေထာင္ ၇ႏွစ္အစား တစ္ႏွစ္ျဖင့္ လြတ္လာသည္။ ေက်ာ္ႏိုင္ ေထာင္က်ခ်ိန္ တစ္ႏွစ္တာ ကာလလုံး သူမိန္းမ မိႏြယ္ကို ဦးေလးက ေစာင့္ေရွာက္ထားသည္။ ဦးျမေအာင္ ကလည္း ေဒၚညိဳဟု ေခၚေသာ ၃၅ ႏွစ္အ႐ြယ္ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း မုဆိုးမ တစ္ဦးကို ယူထားသည္။ သူ႔တြင္ ၁၂ႏွစ္အ႐ြယ္ရွိ စံပါယ္ဟု ေခၚေသာ သမီးေလး တစ္ေယာက္ ပါလာသည္။ မေအတူသမီး ျဖစ္သည့္အတြက္ အခ်ိန္တန္လွ်င္ မေအကဲ့သို႔ လုံးႀကီးေပါက္လွ ျဖစ္လာမည္မွန္း သိထားသျဖင့္ သမီး အရင္းကဲ့သို႔ ခ်စ္ျပကာ ေမြးထားသည္။ အခ်ိန္တန္လွ်င္ စားရမည္ေလ။ ေက်ာ္ႏိုင္ ေထာင္က်သည္ ဆိုသည့္ ေနကေပါ့ “အီးးးဟီးးးဟီးးး… ႐ႊတ္… ဦးရယ္ ဦးတူကို မကယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား…. အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး ဟီးးးး” “ေတာက္… ေခြးထက္ မိုက္တဲ့ေကာင္ကြာ… လူသတ္မႈဆိုတာ အနည္းဆုံး ၇ႏွစ္ကေန အႏွစ္ ၂၀ထိ က်ႏိုင္တယ္” “အိုးးး… ဒါဆို မိႏြယ္ ဘယ္လို လုပ္ရမလည္း…. မိႏြယ္ကို ကယ္ပါဦး…. အီးးဟီးးး ဟီးးးး” “နင့္ အတြက္ကေတာ့ မပူပါနဲ႔… ငါ့တူရဲ႕ မိန္းမဆိုေတာ့ ငါ့ တူမေပါ့…. ဒီအိမ္မွာဘဲေန… ဟုတ္ၿပီလား…. မညိဳတို႔ သားအမိလည္း ရွိတာဘဲ… ေအး ဟို အေကာင္ အတြက္ကေတာ့… အင္းးးးး” “လုပ္ပါ ဦးေလးရယ္ ကိုေက်ာ္ႏိုင္အတြက္… မိႏြယ္ ဘာလုပ္ေပးရမလည္း” “အဲ့ဒါေတာ့ နင္ကိုယ္တိုင္ လုပ္မွ ျဖစ္မွာဟ” “မိႏြယ္ ဘာလုပ္ရ လုပ္ရပါရွင္” “ေသခ်ာလား… မိႏြယ္” “ေသ ေသခ်ာပါတယ္ ဦး‌ေလး” “ေအးး နင္ လုပ္ရမွာက… +++++” “ရွင္” ဦးျမေအာင္ ေခၚေဆာင္လာေသာ တရားသူႀကီး၏ အိမ္သို႔ မိႏြယ္ လိုက္ခဲ့ရၿပီ။

ကိုေက်ာ္ႏိုင္ ပစ္ဒဏ္ ေလွ်ာ့ေပါ့ဖို႔ အေရး သူမ ခႏၶာကိုယ္အား ထိုးေကြၽးရမည္ေလ။ ဦးျမေအာင္ဆိုသည့္ ေၾကာင္ဖါးႀကီး လူလည္က်ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခု တရားသူႀကီး ဦးဘသာမွာ သူ႔အား ကာကြယ္ေပးေနသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ မူးယစ္မႈတိုင္းတြင္ ဦးဘသာေၾကာင့္ ဦးျမေအာင္ လက္တစ္လုံးျခား လြတ္ေနသူ ျဖစ္သည္။ ဦးျမေအာင္ကလည္း ဦးဘသာကို ေငြ ပုံေအာ ေပးထားကာ မၾကာခဏ မိန္းမပ်ိဳေလးမ်ား ဖန္တီးေပးေနၾက။ ယခု ကိစၥတြင္လည္း ဦးျမေအာင္၏ စကား တစ္ခြန္းႏွင့္ပင္ အပစ္ဒဏ္ ေပါ့ေလွ်ာ့ႏိုင္ေသာ္လည္း ဦးဘသာအား မိန္းမပ်ိဳေလးမ်ား ဖန္တီး မေပးရသည္မွာ ၾကာၿပီ ျဖစ္၍ တူေတာ္ေမာင္၏ မိန္းမ ႏုထြားႀကီးကို ထိုးေကြၽးရင္း၊ သူလည္း စားသုံးရင္း တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ေပါ့။ ဦးျမေအာင္ ႀကိဳတင္ အေၾကာင္းၾကား ထားသျဖင့္ ဦးဘသာ အရံသင့္ ေစာင့္ေနသည္။ ပုလင္းေတြ အျမည္းေတြ စုံလင္စြာျဖင့္ေပါ့။ “အဆင္သင့္ပါလား… ကိုဘသာရဲ႕” “ဟုတ္ပ ကိုျမေအာင္ေရ… နားရက္ ဆိုေတာ့လည္း ဟဲဟဲဟဲ… ထိုင္ၾကပါဦး… ဒါနဲ႔ သူေလးက ခင္မ်ား ေျပာထားတဲ့ တစ္ေယာက္လား” “ဟုတ္ပဗ်ာ… သူခမ်ာ ေယာက္်ားအတြက္ ပူေဆြးေသာက ေရာက္ေနလို႔ ကူညီေပးလိုက္ပါဦး” အိမ္ေထာင္က်သည္မွာ ၃လသာ ရွိေသးသျဖင့္ ေတာင့္တင္းေနေသာ မိႏြယ္အား ေသျခာၾကည့္ကာ “ပစ္ဒဏ္ကေတာ့ အႏွစ္ ၂၀ထိ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဗ်” “ရွင္” နဂိုကမွ ရတက္မေအး ျဖစ္ေနေသာ မိႏြယ္ ထိတ္လန႔္သြားသည္။ သူ၏ ခ်ိန္းေျခာက္မႈ ထိေရာက္သြားသျဖင့္ ဦးဘသာ သေဘာက်စြာ ၿပဳံးမိသည္။ ဒါမွသာ သူ ျပဳမူသမွ်ကို ဒီေကာင္မေလး က်ိဳးႏြံစြာ လိုက္နာမည္ေလ။ “ကြၽန္မ ေယာက္်ားကို ကယ္ပါဦး… ဦးတို႔ရယ္” “ဒါကလည္း မင္းရဲ႕ ျပဳစုပုံေပၚ မူတည္တယ္ကြဲ႕” မိႏြယ္ မ်က္ရည္မ်ား ဝဲလာကာ “ဟုတ္ဟုတ္… ဦးတို႔ စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္ေစရပါမယ္ရွင္” “ကဲ ဒါဆိုလည္း အဝတ္ေတြ ခြၽတ္ကြာ” “ရွင္… ဟို ဟို… အခန္းထဲမွာ ဟိုဟာ လုပ္မွာ… မဟုတ္ဘူးလား” “အခန္းထဲမွာ လုပ္လည္း ဒါဘဲ… အျပင္မွာ လုပ္လည္း ဒါဘဲ… ဘာ ထူးလို႔လည္း ကြဲ႕” “ဟို ဟို” မိႏြယ္ ဦးျမေအာင္ကို ငဲ့ၾကည့္ရင္း ဘာေျပာရမွန္းမသိေပ။ “ေအာ… ကိုျမေအာင္ ရွိေနလို႔လား… ဘာျဖစ္လည္းကြ…. ငါၿပီးရင္ သူလည္း မင္းကို လုပ္ဦးမယ့္ ကိစၥကို” “ရွင္” “ကဲ မိန္းခေလး… ငါက သိပ္ စိတ္ရွည္တာ မဟုတ္ဘူး… မင္း စိတ္မပါရင္ ျပန္ႏိုင္တယ္ေနာ္… မင္း ေယာက္်ားကေတာ့ သူ႔ထိုက္နဲ႔ သူ႔ကံ ေပါ့” “လုပ္ပါမယ္ရွင္… ကြၽန္မ လုပ္ပါ့မယ္… အဟင့္ဟင့္ဟင့္” မိႏြယ္ အဝတ္ေတြ ခြၽတ္လိုက္ကာ ႏို႔ႏွစ္လုံးႏွင့္ ေပါင္ၾကားကို လက္တစ္ဖက္စီျဖင့္ ဖုံး၍ ေခါင္းငုံ႔ကာ မတ္တပ္ရပ္ေနသည္။

ဦးျမေအာင္တို႔လည္း အရက္ ေသာက္လိုက္၊ ေဆးလိပ္ ဖြာလိုက္ႏွင့္ မိႏြယ္ကို ၿပဳံးၿပဳံးႀကီး ၾကည့္ေနသည္။ မိႏြယ္ခမ်ာလည္း ရွက္လိုက္သည့္ ျဖစ္ျခင္း။ ေယာက္်ားျဖစ္သူ၏ ဦးေလးအရင္းႏွင့္ သူစိမ္း အမ်ိဳးသားႀကီး ေရွ႕တြင္ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖင့္ ေနရသည့္ ဘဝ။ ခ်က္ျခင္းပင္ ေသျခင္စိတ္ ေပါက္ေနသည္။ ဝမ္းနည္းလြန္း၍ မ်က္ရည္ပင္ က်မိသည္။ “ဒီမွာ လာထိုင္” ဦးဘသာ၏ ေဘးသို႔ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ဦးဘသာက မိႏြယ္ပုခုံးကို ဖက္ကာ ေမးစိမွ ကိုင္၍ မ်က္ႏွာကို သူ႔ဖက္ လွည့္လိုက္သည္။ “အလွေလးဘဲဗ် ကိုျမေအာင္ေရ… ဟဲဟဲဟဲ ႐ႊတ္” မ်က္ႏွာကို နမ္းလိုက္စဥ္ မိႏြယ္ မ်က္လုံးကို မွိတ္ထားလိုက္သည္။ ဦးဘသာက ပါးကို လက္ျဖင့္ ဖ်စ္ကာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနေသာ မိႏြယ္၏ ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းလိုက္သည္။ “ႁပြတ္ႁပြတ္ႁပြတ္ႁပြတ္” မိႏြယ္ မ်က္လုံးမွိတ္ထားရင္း မ်က္ရည္မ်ား က်ဆင္းလာသည္။ ပါးစပ္ကို နမ္းရင္း စိထားေသာ မိႏြယ္ ပါးစပ္ထဲ လွ်ာကို ထိုးကလိေနသည္။ လက္တစ္ဖက္ကလည္း ႏို႔သီးကို ဆြေနသျဖင့္ မိႏြယ္ပါးစပ္ေလး ဟသြားစဥ္ ဦးဘသာ၏ လွ်ာႀကီး ဝင္လာသည္။ “ဟား… ႏို႔ေလးေတြက က်စ္ ေနတာဘဲ… ကိုင္လို႔ ေကာင္းလိုက္တာကြယ္” ဦးဘသာ၏ ေျပာဆိုမႈကို သိစိတ္က မႏွစ္ၿမိဳ႕ေသာ္လည္း သူမအား ေျမႇာက္ပင့္ ေျပာဆိုမႈအတြက္ မသိစိတ္က ေက်နပ္မိသည္။ ဦးဘသာ မိႏြယ္၏ လည္ပင္းကို ပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္ရင္း ေစာက္ပတ္ အကြဲေလးကို လက္ျဖင့္ စမ္းလိုက္သည္။ “ႁပြတ္စ္… အင္းးး ဟင္းးး ဟင္းးး” အဖိုးႀကီး၏ အကိုင္အတြယ္ ကြၽမ္းက်င္မႈေၾကာင့္ မိႏြယ္ ပါးစပ္မွ ညည္းတြားသံ ထြက္လာကာ ေပါင္ကို အနည္းငယ္ ဟေပးမိသည္။ “ႁပြတ္ႁပြတ္ ႁပြတ္ႁပြတ္ အိ အို” မိႏြယ္၏ ႏို႔သီးေခါင္းကို လွ်ာျဖင့္ ဝိုက္စို႔ရင္း ေစာက္စိကို လက္ညႇိဳး လက္မ ပူးကာ ေခ်ေပးလိုက္ရာ မိႏြယ္ ကိုယ္ေလး ဓါတ္လိုက္သလို ခံစားရသည္။ ေက်ာ္ႏိုင္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သုံးလခန႔္ အလိုးခံခဲ့စဥ္က ပါးစပ္စုပ္၊ ႏို႔စို႔ ေလာက္သာ ခံဖူးသည္။ ယခုကဲ့သို႔ ကလိ မခံဘူးသျဖင့္ အရသာ ေတြ႕ေနသည္။ “ပလတ္ ပလတ္ ႁပြတ္ႁပြတ္ စိစိ ဇြိဇြိ အ ဟာ အားးးး ရွီးးး ကြၽတ္စ္” ႏို႔စို႔ရင္း လက္ခလယ္ျဖင့္ ေစာက္ပတ္ထဲ သြင္းလိုက္ ထုတ္လိုက္ လုပ္ကာ လက္မႏွင့္ ေစာက္စိကို ပြတ္ေပးလိုက္ရာ မိႏြယ္ ခါးေလး ေကာ့လာကာ ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကိုက္ရင္း ညည္းတြားေနသည္။

“ဇြိဇြိစိစိ အအအအ ႁပြတ္ႁပြတ္ ပလပ္ ပလပ္ အအအအ အားးး ဟားးးး ရွီးးးး” မိႏြယ္ ဖင္ႀကီး ေကာ့ေကာ့သြားကာ တခ်ီ ၿပီးသြားသည္။ “အင္းးးး ဟင္းးး ဟင္းးး ဟင္းးးး” လုပ္တတ္လိုက္သည့္ အဖိုးႀကီး။ ေယာက္်ားကိုေတာင္ ေမ့သြားသည္။ “ကဲ ေကာင္မေလးေရ ငါ့လီးကို စုပ္ေပးစမ္း” မိႏြယ္ ဦးဘသာ ေပါင္ၾကားတြင္ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္ ထိုင္လိုက္သည္။ ယခု အခ်ိန္တြင္ ေက်ာ္ႏိုင့္ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ ေသြးသား ဆႏၵအရ ဘာခိုင္းခိုင္း သူမ လုပ္ေပးရန္ အသင့္။ ဦးဘသာ၏ ပုဆိုးကို ခြၽတ္လိုက္ရာ ‘လားးးး လားးးး နည္းတဲ့ လီးႀကီး မဟုတ္’ အရွည္ ၆လက္မ ေက်ာ္၍ လုံးပတ္က လက္တစ္ဆုပ္ မကေပ။ အ႐ြယ္ႏွင့္ မလိုက္ေအာင္ သန္မာ ထြားက်ိဳင္းလွသည္။ ေက်ာ္ႏိုင့္လီးထက္ ပိုရွည္၍ ပိုတုတ္သည္။ လီးႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အားရပါးရ ကိုင္၍ အရည္ျပားကို ေအာက္သို႔ ဆြဲခ်လိုက္ရာ နီရဲ ၿပဲအာေနေသာ လီးဒစ္ႀကီး ေပၚလာသည္။ လီးဒစ္ကို လွ်ာျဖင့္ ဝိုက္ကာ ေသးထြက္ေပါက္ေလးကို လွ်ာထိပ္ျဖင့္ ကလိလိုက္သည္။ “အိုးးး ဟိုးးး ဟိုးးး ဟားးးးး” လီးဒစ္ကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ငုံကာ စုပ္လိုက္ရာ “ႁပြတ္ႁပြတ္ ႁပြတ္ႁပြတ္ ဟား… ေကာင္းလိုက္တာကြာ ရွီးးးးးး လီးစုပ္ ေတာ္ေတာ္ ကြၽမ္းတာဘဲ… အားး ဟားး” ဦးဘသာ ခုံေက်ာမွီေပၚ ေခါင္းေမာ့ကာ ဇိမ္ေတြ႕သြားသည္။ သူမအား ခ်ီးမြန္းစကား ေျပာသျဖင့္ သေဘာက်ကာ အစြမ္းကုန္ စုပ္ေပးလိုက္သည္။ ေက်ာ္ႏိုင္ သင္ေပးထားတဲ့ ပညာေတြေလ။ ၁၀မိနစ္ခန႔္ ၾကာေသာ္ “ႁပြတ္ႁပြတ္ ႁပြတ္ႁပြတ္… အား….. ရွီး.. အိုးး ဟိုးးးဟိုးးးး ရၿပီ ရၿပီ… အားး ဟားးးးး” မိႏြယ္လည္း လီးစုပ္ ရပ္လိုက္သည္။ “ခုံေပၚ ဒူးတုတ္ ထိုင္လိုက္… ဖင္ကို ဒီဖက္ ကုန္းထား… ေအးး ဟုတ္ၿပီ အဲ့လိုေလးးး” ထိုင္ခုံ ေက်ာမွီကို လက္ေထာက္ကာ ဒူးတုတ္၍ ကုန္းေပးလိုက္သည္။ ေနာက္သို႔ ျပဴထြက္လာေသာ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ အရည္မ်ား စိမ့္ထြက္ေနၿပီ။ ေစာက္ပတ္ကို လီးျဖင့္ေတ့ကာ မိႏြယ္၏ ခါးကို စုံကိုင္၍ ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။ “အင့္… ဗြၽတ္ဗြၽတ္ ဗြတ္ဗြတ္ အာ့.. အေမ့…. အားးး လားးး လားးးး… ကြၽတ္ကြၽတ္ကြၽတ္” အရည္မ်ား ႐ႊဲေနေသာ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးႀကီး တစ္ခ်က္ထဲႏွင့္ အဆုံးထိ ဝင္သြားသည္။

အပ်ိဳ မဟုတ္ေပမယ့္ ထိခ်က္က ျပင္းလြန္း၍ သားအိမ္ေတာင္ ေအာင့္သြားသည္။ လီးကို အဆုံးထိ ထုတ္ကာ ေဆာင့္သြင္းျပန္သည္။ “အင့္… ဗြၽတ္ဗြၽတ္ ဗြတ္ဗြတ္ အားးး ဟားးး ဟားးး” “အမေလးးးေလ… အင့္… ဗ်ိဗ်ိဗ်စ္ဗ်စ္ အူးးး ဟူးးး ဟူးးး ဟူးးး… အင့္… ဇြိဇြိ ဗြၽတ္ဗြၽတ္ အားး” တစ္ခ်က္ျခင္း ေဆာင့္ေသာ္လည္း အားျပင္းျပင္းျဖင့္ ေဆာင့္သြင္းခံရသျဖင့္ မိႏြယ္ ေခါင္းေအာက္စိုက္ကာ မ်က္ႏွာေလး ရႈံ႕မဲ့ေနသည္။ အိမ္ေထာင္က်သည္မွာ သုံးလသာ ရွိေသးသျဖင့္ ေစာက္ပတ္ေလး၏ တင္းက်ပ္ေသာ အရသာေၾကာင့္ ဦးဘသာ လိုးရတာ ေတာ္ေတာ္ အရသာ ေတြ႕ေနသည္။ “ဟားးး… လိုးလို႔ေကာင္းလိုက္တဲ့ ေစာက္ပတ္ေလးကြာ… အင့္အင့္ အင့္အင့္ ဗြၽတ္ဗြၽတ္ ဗြတ္ဗြတ္” “အအအအ ဗ်ိဗ်ိဗ်စ္ဗ်စ္ အအအအ ဇြိဇြိဗြၽတ္ဗြၽတ္ အအအအ… အား အိုးးး” ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ျပင္းထန္လာသျဖင့္ မိႏြယ္ မ်က္ႏွာ ရႈံ႕မဲ့ကာ ေအာ္ဟစ္ ေနရၿပီ။ အခ်က္ ၃၀ခန႔္ အားရပါးရ လိုး၍ မိႏြယ္ ခံလို႔ ေကာင္းလာသည့္ အခ်ိန္ေရာက္မွ “ဗြၽတ္ ဗလြတ္ ဘြတ္… အ… ဟာ ကြၽတ္စ္ ဘာလို႔ ထုတ္လိုက္တာလည္း” “ငါ့လီးကို စုပ္ေပးဦး” ဦးဘသာ ခုံေပၚ ထိုင္လိုက္သည္။ မိႏြယ္လည္း ခုံေပၚမွ ဆင္းကာ ေစာက္ရည္ေတြ ေပေနေသာ ဦးဘသာလီးကို စုပ္လိုက္သည္။ “ႁပြတ္ႁပြတ္ ႁပြတ္ႁပြတ္ အိုးးးး ဟားးးးး” ဦးဘသာ၏ လီးအား ကုန္းကုန္းႀကီး စုပ္ေနေသာ မိႏြယ္ေနာက္သို႔ ဦးျမေအာင္ မတ္တပ္ရပ္ကာ ေစာက္ပတ္ကို လီးျဖင့္ ေတ့လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ မိႏြယ္၏ ခါးကို စုံကိုင္ကာ “အင့္… ျဗစ္ ဗြၽတ္ဗြၽတ္… ဘြတ္… အုအုအြတ္… အဟြတ္ အဟြတ္ဟြတ္ ဟူးးးးးး” ဦးျမေအာင္၏ လီးကလည္း သာမာန္ မဟုတ္။ ပင့္လိုးေလး ေဆာင့္ထဲ့လိုက္ရာ သားအိမ္အား အရွိန္ျပင္းျပင္း ဝင္ေစာင့္သျဖင့္ ပါးစပ္ထဲ ငုံေနေသာ လီးပင္ ထြက္လုမတတ္ ျဖစ္သြားသည္။ “အင့္ အင့္ အင့္အင့္… ဗြၽတ္ဗြၽတ္ ဗြတ္ဗြတ္… အုအု အုအု ဗ်ိဗ်ိဗ်စ္ဗ်စ္… အုအု အြတ္အြတ္ ဖတ္ဖတ္ ဖတ္ဖတ္ အအ အအ….” ဦးျမေအာင္၏ ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ျပင္းထန္လာသျဖင့္ လီးကို ေကာင္းေကာင္း မစုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ လက္ျဖင့္ ဂြင္းတိုက္ေပးေနသည္။ ဦးျမေအာင္က လိုးေနရင္း ဖင္ေပါက္ထဲ လက္မျဖင့္ ထိုးေမႊလိုက္သည္။ “အိ… အြတ္အြတ္ အု” ႐ုတ္တရက္ ထိုးေမႊလိုက္ေသာ လက္မေၾကာင့္ နာက်င္သြားေသာ္လည္း ဦးဘသာက ေခါင္းကို ကိုင္ကာ လီးကို အာေခါင္အဆုံးထိ ထိုးသြင္းလိုက္သျဖင့္ အသံမထြက္ႏိုင္ေပ။

“အင့္အင့္ အင့္အင့္ ဗြၽတ္ဗြၽတ္ ဗြတ္ဗြတ္ အုအု အြတ္အြတ္ ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ အြတ္အြတ္ အဟြတ္ဟြတ္ဟြတ္ ဗ်စ္ဗ်စ္ ဗ်ိဗ်ိ… ၿပီး ၿပီး… ၿပီးေတာ့မယ္… အအအအ အားးးး ရွီးးးး ဟားးးးးးးး” ဦးျမေအာင္က ေစာက္ပတ္လိုးရင္း ဖင္ထဲ လက္မျဖင့္ ေမႊေနသည္မွာ ၾကာေတာ့ ခံ၍ ေကာင္းလာသျဖင့္ မိႏြယ္ ဖင္ႀကီး ေနာက္သို႔ ေကာ့ကာ ေကာ့ကာျဖင့္ တစ္ခ်ီ ၿပီးသြားသည္။ ဦးျမေအာင္လည္း မိႏြယ္ ေစာက္ပတ္ထဲမွ လီးကို ထုတ္လိုက္သည္။ “ကဲ မိန္းခေလး… င့ါအေပၚက တက္ေဆာင့္ေပးေတာ့” မိႏြယ္လည္း ဦးဘသာ၏ လီးေပၚ ခြကာ လက္ျဖင့္ကိုင္၍ ေစာက္ပတ္တြင္ ေတ့ၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ “ျဗစ္ ဗြၽတ္ ဗြတ္ ဘြတ္… အားးးး ဟားးး ဟားးးး” လီးအဆုံး ဝင္သြားသည္ႏွင့္ ဦးဘသာ၏ ပုခုံးကို ကိုင္ကာ အေပၚမွ ေဆာင့္ေတာ့သည္။ “ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ ဗြတ္ဗြတ္ ဗြတ္ဗြတ္ အင့္အင့္အင့္အင့္…. ဗြၽတ္ဗြၽတ္ ဗြတ္ဗြတ္ အအအအ” မိႏြယ္ ေဆာင့္၍ ေကာင္းေနခ်ိန္တြင္ ဦးဘသာက ခါးကို တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားလိုက္သည္။ ဦးျမေအာင္က မိႏြယ္၏ ဖင္ေပါက္ကို တံေတြး စြပ္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ လီးဒစ္ကို ေတ့ကာ ဖိသြင္းလိုက္သည္။ “ဇြိဇြိဗ်ိ… အားးး လားးး လားးး ဖင္ကိုေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ရွင္… အအအ အားးးး နာတယ္ နာတယ္ မရဘူးးး အားးးးး” မိႏြယ္ ေတာင္းပန္ေနခ်ိန္တြင္ လီးဒစ္ ျမဳပ္ကာစ စအိုေပါက္ထဲ အားျဖင့္ ဖိသြင္းလိုက္ရာ လီးတစ္ဝက္ခန႔္ မဆန႔္မၿပဲ ဝင္သြားသည္။ မိႏြယ္ခမ်ာ နာက်င္လြန္းသျဖင့္ မ်က္ရည္မ်ားပင္ ဝဲသြားသည္။ တစ္ဝက္ခန႔္ က်န္ေနေသာ လီးကို တံေထြး သုပ္ကာ အားျပင္းျပင္းျဖင့္ ထပ္သြင္းလိုက္သည္။ “အင့္… ဗြၽတ္ဗြၽတ္ ဗ်စ္ ဗလစ္တစ္တစ္… အားးး အမေလး.. ဖင္ကြဲပါၿပီေတာ့… အမေလးးးေလ… နာတယ္ နာတယ္… မရဘူး… ဖင္ကို မလုပ္ပါနဲ႔…အီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဟီးးး” “ဟားးး မိႏြယ္… နင့္ဖင္ေပါက္က က်ပ္သိပ္ေနတာဘဲ… နင့္ေယာက္်ားက နင့္ကို တစ္ခါမွ ဖင္မလိုးဘူးလား” ဦးျမေအာင္ ေမးသည့္စကားကို ေျဖဆိုရန္ ရွက္ေသာ္လည္း သက္သာလို သက္သာညား ေျဖလိုက္သည္။ “မလုပ္ပါဘူး… မိႏြယ္ တစ္ခါမွ ဖင္မခံဘူးေသးဘူး…. အီးးးဟီးးးဟီးးး နာလိုက္တာ… ကြၽတ္ကြၽတ္ကြၽတ္… ဖင္ကို မလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္” “ဒါဆို နင့္ဖင္က အပ်ိဳေပါ့…. ငါက ဒါမ်ိဳးမွ ႀကိဳက္တာကြ… အေဟးးး” မိႏြယ္ ေျပာမိကာမွ ပိုဆိုးသြားသည္။

ဦးျမေအာင္က လီးကို ဖင္ထဲမွ အဆုံးထိ ထုတ္ကာ အဆုံးထိ ေဆာင့္ေဆာင့္ လိုးေတာ့သည္။ “အင့္… ဗ်စ္ဗ်စ္ဗ်စ္ အားးးဟားးးဟားးး… အင့္ ဗြၽတ္ဗြၽတ္ဗြၽတ္” “အားး…… ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ အီးးးဟီးးးဟီးးးး ဗ်ိဗ်ိဗ်စ္ဗ်စ္ အားးးးး နာတယ္ နာတယ္… အမေရ… ေသပါၿပီ…. အီးးးဟီးးးဟီးးး ဗြၽတ္ဗြၽတ္ဗြတ္ဗြတ္ အအအအ ဗ်ိဗ်ိဗ်စ္ဗ်စ္ အအအအ” ဦးျမေအာင္၏ ဖင္လိုးခ်က္ ၾကမ္းသလို ေအာက္မွ ပင့္ပင့္လိုးေနေသာ ဦးဘသာ၏ လီးကလည္း ေစာက္ပတ္ထဲ အဝင္အထြက္ သြက္လွသည္။ လီးႀကီး ႏွစ္ေခ်ာင္း၏ ဖင္ႏွင့္ေစာက္ပတ္ ညႇပ္လိုးသည့္ ဒဏ္ကို နာက်င္စြာ အံႀကိတ္ ခံေနရင္း မိႏြယ္တစ္ေယာက္ နာေကာင္းေလး ျဖစ္လာသည္။ “ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ ဗြတ္ဗြတ္ဗြတ္ဗြတ္ အင့္အင့္အင့္အင့္ ဗြၽတ္ဗြၽတ္ဗြတ္ဗြတ္…. အအအအ.. ေဆာင့္ေဆာင့္ အအအအ အားးးးး ရွီးးးး” ဦးဘသာ၏ လီးမွ သုတ္ရည္မ်ား သားအိမ္ထဲ ဝင္လာသကဲ့သို႔ ဦးျမေအာင္၏ သုပ္ရည္မ်ား ဖင္ေပါက္ထဲ ဝင္သြားသည္။ မိႏြယ္လည္း ဆန႔္ငင္ ဆန႔္ငင္ျဖင့္ ဒုတိယအခ်ီ ၿပီးသြားေတာ့သည္။ “ဗြၽတ္ ဗလြတ္ ဘြတ္… အားးးဟားးးဟားးး” ဦးျမေအာင္၏ လီးႀကီး ဖင္ေပါက္ထဲမွ ကြၽတ္သြားသည္ႏွင့္ ဖင္ထဲမွ သုတ္ရည္မ်ားႏွင့္ ေရာေႏွာကာ ေသြးမ်ားပါလာသည္။ ဦးဘသာ၏ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ေက်ာ္ႏိုင္ ေထာင္တစ္ႏွစ္သာ က်သည္။ ေထာင္ထဲတြင္လည္း လူမိုက္ အခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေပါင္းမိကာ လီးပတ္လည္တြင္ ေဂၚလီ ၆လုံး ထည့္လိုက္သည္။ ေက်ာ္ႏိုင္ ေထာင္ထဲ ရွိေနသည့္ တစ္ႏွစ္တာ ကာလလုံး မိႏြယ္မွာ ဦးျမေအာင္၏ ႀကဳံသလို အလိုးခံ ဘဝသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ရသည္။ ေက်ာ္ႏိုင္ ေထာင္က ထြက္လာေတာ့လည္း မိႏြယ္မွာ ဦးျမေအာင္၏ လစ္လွ်င္ လစ္သလို အလိုးခံရသည္။ ေက်ာ္ႏိုင္မွာလည္း မိန္းမ ေနာက္မီး မလင္းေစရန္ လီးကို ေဂၚလီ ထည့္ရာတြင္ မွားယြင္းမႈ တစ္ခုေၾကာင့္ ကေလး မရႏိုင္မွန္း မသိေပ။ မိႏြယ္ ကိုယ္ဝန္ရကာ ေမြးလာသည့္ သမီးေလး စုစုမွာ တကယ္တမ္း ဦးျမေအာင္ေၾကာင့္ ရသည့္ ကေလးမွန္း မသိရွာဘဲ သမီးအရင္းထင္ကာ အခ်စ္ ပိုေနသည္။ ဦးျမေအာင္တစ္ေယာက္ အရက္ေသာက္ရင္း ယခင္က အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ေတြးေနကာ လြမ္းဆြတ္ေနမိေလေတာ့သည္။….ၿပီး