ဂွင်တည့်သွားတဲ့ လူပျိုကြီး

Unicode

သိန်းအေး၏ လီးကြီးက ထိပ်ဖူးကြီးနီရဲပြောင်တင်းကာ အရည်ကြည်များ ပေကျံနေသဖြင့် စိုစွတ်ချောမွေ့နေသည်။ ထိုကြောင့် သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားသို့ အလွယ်တကူ ‘ ပြစ် ’ ကနဲ ထိုးဝင်သွားသည်။ သွယ်သွယ်၏ ဖင်ကားကားကြီးက တစ်ချက်တွန့်ကနဲဖြစ်သွားရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးက တင်းကနဲ ခုံးထလာသည်။ သွယ်သွယ် ခေါင်းလေး တစ်ချက်ခါယမ်းလိုက်သည်။ “အ….အား….” “သိပ်နာနေလား….” “အင်း….ဟင်း…” မနေ့ညကမှစပြီးခံဖူးသည့် စောက်ပတ်က အခုဒုတိယည ရောက်လာပေမယ့် လိုးပြီးရင်း လိုးရင်းလုပ်နေတာကြောင့် နာကျင်ကျိန်းစပ်နေသည်။ “ဒါဆို မနက်မှဆက်လုပ်မယ်လေ….” “ ဟင့်အင်း….ဝင်နေပြီပဲကွာ ….ဖြေးဖြေးလုပ်….နောက်မှကြမ်းချင်ကြမ်းပေါ့….” အားအင်ချိနဲ့သော သွယ်သွယ်၏ လေသံလေးက အိမ်ထောင်ဦး ဒုတိယည၏ ဂီတသံစဉ်လေး ဖြစ်နေသည်။ အထဲ ကို တစ်ချောင်းလုံးဝင်နေပြီ။ အရည်ကြည်တွေက ရွှဲကနဲ ရွှဲကနဲ ထွက်လာနေသည်။ စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံး၏ အပြင်ဖက်ရော အတွင်းဖက်မှာပါရှိသည့် ကြွက်သားတွေ အသားစိုင်တွေက တဖြေးဖြေး မာကျစ်ကာ ဖောင်းထလာကြပြီ။ ဒီအခြေအနေ တွင် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရပ်လိုက်လို့ဖြစ်မလဲ။ သွယ်သွယ်မှာ ဒီအချိန်တွင် အလိုးရပ်လိုက်မည့်ဒဏ်ကို မခံနိုင်ပါ။ “သွယ် သိပ်နာနေမှာစိုးလို့ပါ….” “လုပ်မှာလုပ်ကွာ စကားပြောမနေနဲ့….” စောက်ခေါင်းထဲတွင် ငြိမ်၍စိမ်ထားသော လီးချောင်းပူပူမာမာကြီးကို အမြန်ဆုံးပြန်၍ လှုပ်ရှားစေချင်နေသည်။ တင်းနေသော ဖင်ကြီးမှာ ဝင်း၍ဖွေးနေသည်။ ထိုဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကြားမှ ပြူးပြီးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ယောက်ျားလက် ခုပ်တစ်ခုစာမျှ ဖူးထွက်နေသည်။ ခါးလေးကို စုံကိုင်၍ လီးကို တစ်ချက်ချင်း ဆွဲဆွဲနှုတ်ကာ လိုးပေးသည်။ သွယ်သွယ် နာသေးလား….” “တဖြေးဖြေးပျောက်လာပြီ….လုပ်….အကို့ သဘောကျသာလုပ်တော့….” “ဗြွတ်….ပြွတ်…စွပ်….ဖွတ်….” “အင့်….အမလေး….လေး…အကိုရယ်….” သွယ်သွယ်၏ ဖင်ကြီးရှေ့တိုးနောက်ငင်နှင့် လုပ်ပေးလာသည်။ အရည်ကြည်လေးတွေက ပထမချော်ချွတ်ချောမော နေရာမှ အထဲတွင် တဖြေးဖြေးစေးထန်းလာသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်မိနေကြသည်။

လင်မယားညားတာမှ ခြောက်လမပြည့်သေး။ သိန်းအေးက အလုပ်ဖြင့် နယ်သို့ဆင်းသွားသည်။ သိန်းအေး အလုပ်က အဆောက်အဦး ဆေးသုတ်သည့် ကန်ထရိုက်။ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နှင့် အတူတွဲလုပ်သည်။ နယ်တွင် တိုက်သုံးလုံး လက်ခံထားသည်။ အဆောက်အဦးအပြင်ဘန်းသာမက အတွင်းဖက်နံရံကြမ်းခင်း၊ အခန်းစီး မျက်နှာကျက်တွေပါ တစ်တိုက် လုံး လက်ခံထားတော့ အနည်းဆုံး ခြောက်လလောက်ကြာမည်။ ဒီတော့ သွယ်သွယ် တစ်ယောက်ထဲ အိမ်တွင်နေ၍ မဖြစ်တော့။ အမဖြစ်သူတို့ အိမ်သို့ပြောင်း၍နေခဲ့ရသည်။ သွယ်သွယ်၏အမ နွယ်နွယ်က သာကေတ (၇) ရပ်ကွက်ထဲတွင်နေသည်။ သူ့ယောက်ျား ကိုစိုးက လိုင်းကားဒရိုက်ဘာ။ သားသမီးမရှိတော့ ဆယ်ပေအိမ်လေး တစ်လုံးကို အပိုင်ဝယ်၍နေနိုင်ခဲ့သည်။ အရင်က သွယ်သွယ်မှာ အမဖြစ်သူနှင့် အတူနေခဲ့ရာမှ သိန်းအေးနှင့် အိမ်ထောင်ကျပြီး အိမ်ခွဲဆင်းသွားတာဖြစ်သည်။ ဒီတော့ ပတ်ဝန်းကျင်းက သွယ်သွယ်အဖို့ စိမ်းမနေပါ။ မိတ်ဆွေအပေါင်းအသင်း အိမ်နီးချင်းတွေနဲ့ သွယ်သွယ် နေပျော်ပါ သည်။ ဒါပေမယ့် အိပ်ယာဝင်ချိန်တွင်တော့ လင်ဖြစ်သူကို သတိရလှသည်။ ဟိုတုန်းက အကြောင်းတွေကို ပြန်တွေးပြီး သတိရနေတတ်သည်။ သွယ်သွယ် စိတ်ကူးယဉ်တွေးတောမိနေတာက မဆုံးသေး။ အခန်းထဲမှ အမဖြစ်သူတို့လင်မယား၏ အသံက သဲ့သဲ့ထွက်၍လာသည်။အင့်….အင့်….အင့်….အင့်…” အိမ်လေးက ငြိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲခါယမ်း၍ တကျွီကျွီမြည်နေသည်။ “ဖြေးဖြေးပါဆို ကိုစိုးကလဲ….” “ ဖြေးဖြေးလုပ်ရတာ အားမရဘူးဟ….” “ အပြင်ဖက်မှာ သွယ်သွယ်ရှိတယ်….” “ သူလည်း အိမ်ထောင်ကျနေပြီပဲကွာ….သူအပျိုတုန်းက ငါအသံမမြည်အောင် ကြိတ်လုပ်ခဲ့တာပဲ….ခုတော့ မတားပါနဲ့ကွာ….”နွယ်နွယ်နှင့် ကိုစိုးတို့ အသံက ခပ်အုပ်အုပ်ပြောနေသော်လည်း သွယ်သွယ်မှာ သူတို့အသံတွေကို သဲသဲကွဲကွဲကြား နေရသည်။သွယ်သွယ် သက်ပြင်းလေးတစ်ချက်ချ၍ ထဘီလေးကို ဆွဲလှန်ကာ လက်ကလေးတစ်ဖက်က အရည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်နေသော စောက်ဖုတ်လေးကို ရွရွလေး ပွတ်ပေးနေမိသည်။ စိတ်ထဲတွင် ဝမ်းနည်းသလိုလည်း ခံစားနေရသည်။ “အင်း….ဟင်း…. အင့်…ဟင်း….ဟင်း….ကောင်းလိုက်တာ ကိုစိုးရယ် ….ဟင်း….ဟင်း….” မအောင့်နိုင် မအီးနိုင်ဘဲ ညီးတွားလိုက်သော အမဖြစ်သူ နွယ်နွယ်၏ ညီးတွားသံ နောက်ဆုံးစကားရပ်က သွယ်သွယ်ကို အိပ်ယာထဲမှ ငေါက်ကနဲ ထထိုင်သွားစေသည်။ တဆက်တည်း သွယ်သွယ် ခြင်ထောင်ကို မ၍ ထွက်လိုက်သည်။

အိမ်က ဆယ်ပေအိမ်ဖြစ်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းနှင့် အတွင်းဖက်ကို ဝါးထရံခြား၍ကာထားသလို နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်နှင့်လည်း တဝါးထရံခြား ၍ ကာထားသည်။ သွယ်သွယ် အိပ်တာက မီးဖိုချောင်ခေါင်းရင်းပိုင်းဖက်တွင် ဖြစ်သည်။ ခြေရင်းဖက်တွင် ဝင်ပေါက်ထွက် ပေါက်တစ်ခုရှိ၍ ထိုဝင်ပေါက်ထွက်ပေါက်၏ အပြင်ဖက်တွင် ငါးပေပတ်လည်ခန့် အဖီလေးထိုး၍ မီးဖိုရှိသည်။ ခြင်ထောင်ထဲမှ ထွက်လာပြီးသည်နှင့် သွယ်သွယ်မှာ မီးဖိုချောင်နှင့်အတွင်းဖက် ပိုင်းခြားကာထားသော ထရံနားသို့ ကပ်၍ တစ်ဖက်သို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင်ထွန်းထားသော နှစ်ပေမီးချောင်း၏ အလင်းရောင်က သူမ၏အမ နွယ်နွယ်တို့ အိပ်ခန်းထဲသို့ လင်းလင်းချင်းချင်း ဝင်ရောက်လျက်ရှိသည်။မြင်လိုက်ရသူ သွယ်သွယ်သည် သွေးသားတွေ သောင်းကျန်းနေသည့်အကြားကပင် မျက်စိရှက်သွားသည်။ ကိုစိုးရော နွယ်နွယ်ပါ နှစ်ယောက်စလုံးတွင် အဝတ်အစားမရှိကြပေ။ နွယ်နွယ်က အိပ်ယာပေါ်တွင် ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ပြားနေအောင်ဝပ်၍ ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးထားပြီး ကိုစိုးက နောက်မှနေ၍ သူမ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်ခုကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသည်။ နောက် သို့စူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲသို့ လီးကြီးအရည်တရွှဲရွှဲဖြင့် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသောနေရာကို အသေအချာကြည့်လိုက်မိရင်း သွယ်သွယ် အသက်အောင့်လိုက်မိကာ တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးဖြန်းကနဲ ထသွားမိသည်။ အိမ်ထောင်သည် ဘဝရောက်လို့ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် အလိုးခံခဲ့ရပေမယ့် ဒီလိုယောက်ျားနှင့် မိန်းမ ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးနေကြတာမျိုး ကို သွယ်သွယ် တစ်ခါမှ မမြင်ဘူးခဲ့ပေ။ အမြင်ဆန်းသလောက် ကာမမီးရှိန်ကလည်း ငယ်ထိပ်ထိရောက်လာသည်။ ဒူးထောက်၍ ထိုင်လိုက်ကာ သွယ်သွယ်သည် ပေါင်နှစ်လုံးကို ချဲလိုက်ပြီး ထဘီကို လှန်တင်ကာ သူမ၏ လက်ကလေးက စောက်ပတ်ပေါ်သို့ ပြန်၍ရောက်သွားပြန်သည်။

“ဆောင့်စမ်းပါ…. လုပ်စမ်းပါ….ကိုစိုးရယ်….နာနာလေး….အင်း….ဟင်း…ဟင်း …အင်း….” စောစောက ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဆိုခဲ့သော နွယ်နွယ်မှာ အခုပွဲကြမ်းလာပြီ။ ကိုစိုးကလည်း အကြိုက်တွေ့သွားသည်။ တင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ထားသော သူ၏ လက်နှစ်ဖက်က နွယ်နွယ်၏ ခါးပေါ်ရောက်သွားပြီး ခါးလေးကို သေသေချာချာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ညှပ်ကိုင်ကာ သူ၏လီးချောင်းကြီးကို တဆုံးနီးပါး ထုတ်ထုတ်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်တော့သည်။ “အင်း….ဟင်း….ကောင်းလိုက်တာ ကိုစိုးရယ်….ဟင်း….ဟင်း… ဘယ်လိုကောင်းမှန်းမသိဘူး…. အင်း…ဟင်း….ဟင်း….. ဟင်း….” တမိုက်လောက်ရှိသော လီးတန်တုတ်တုတ်မဲမဲကြီးက အလိုးခံနေသော အမဖြစ်သူ နွယ်နွယ်၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အားရပါးရလိုးဆောင့်ရင်း သူမ၏ သွေးသားတွေကိုသာ ထိုးဆွနေတာမဟုတ်။ ကြည့်နေသော သွယ်သွယ်၏ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ သွေးသားတွေကိုလည်း အပြင်းအထန် ထိုးဆွနေလေသည်။ အရည်ကြည်တွေ ဆက်တိုက်ထွက်နေသော စောက်ခေါင်းဝသို့ သွယ်သွယ်၏ လက်ချောင်းလေးထိုးသွင်းမည်ပြုပြီးမှ သွယ်သွယ်၏ အကြည့်က မီးဖိုချောင်ခြေရင်းဖက်သို့ ရောက်သွားသည်။ ညနေဈေးမှ သူမကိုယ်တိုင်ဝယ်ခဲ့သည့် ခရမ်းသီးများကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သွယ်သွယ် တစ်ဖက်ခန်းသို့ တစ်ချက်ချောင်း ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ခရမ်းသီးများ ရှိရာအနီးသို့ လျှောက်လာပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်ကာ အရှည်တစ်ထွာကျော်ကျော် လောက်နှင့် လုံးပတ်တစ်ကျပ်ခွဲလုံးလောက်ရှိသော ခရမ်းသီးတစ်လုံးကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး နောက်မှနံရံသို့ ကျောမှီ၍ ခပ် လျှောလျှောလေးထိုင်ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ထောင်၍ကားလိုက်ပြီး ထဘီလေးကို လှန်တင်လိုက်ပြန်သည်။ ပြီးတော့ အမွှေး လေးတွေ ခပ်စိပ်စိပ်ပေါက်နေသော စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ဖဝါးဖြင့် သုံးလေးခါလောက် ပွတ်တိုက်ပြီးမှ စောက်ဖုတ်နှုတ် ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို အသာဖြဲ၍ ခရမ်းသီးကို တေ့လိုက်သည်။ “အင်….ဟင့်….ဟင့်….” ခရမ်းသီးထိပ်နှင့် စောက်စေ့လေးကို ထိုးမွှေရင်း သွယ်သွယ် တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်သွားသည်။ ပြီးတော့မှ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ ခရမ်းသီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဖြေးဖြေးနှဲ့၍ သွင်းယူရင်း သွယ်သွယ်၏ ပါးစပ်လေးက ဟ၍ ဟ၍ လာသည်။ သွယ်သွယ်လက်ထဲမှ ခရမ်းသီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်နိုင်သလောက်ဝင်အောင် သွင်းသည်။ “ ကျွတ်….ကျွတ်….ကျွတ်….အဟင်း….ဟင်း….” သားအိမ်ဝသို့ ခရမ်းသီးထိပ်နှင့်ထိ၍ ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားတော့မှ အသွင်းရပ်လိုက်သည်။

တထွာသာသာရှိသော ခရမ်း သီးက အပြင်ဖက်တွင် လက်သုံးလုံးခန့်သာ ကျန်တော့သည်။ ခရမ်းသီးကို စောက်ခေါင်းထဲမှ တဝက်လောက် ပြန်ထုတ်လိုက် နှင့် လုပ်သည်။ ခရမ်းသီးကို ရိုးရိုးသွင်းတာထုတ်တာမဟုတ်ဘဲ လက်ဖြင့်ကိုင်ထားရင်းက ခရမ်းသီးကို လှည့်၍ လှည့်၍ စောက်ခေါင်းထဲတွင် မွှေမွှေပြီး သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်နေတာဖြစ်သည်။ ဒီအချိန်တွင် သွယ်သွယ်အား တွေ့မြင်ရသူ မည်သူမဆို သွယ်သွယ်မှာ တဏှာကြီးကြောင်း ကောက်ချက်ချမည်မှာ မလွဲဧကန်ဖြစ်လေသည်။ “အင်း…အင်း….ဟင်း….ဟင်း…..” အရည်တွေက ရွှဲသထက်ရွှဲရွှဲပြီး ထွက်လာသလို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေသော ခရမ်းသီးကြီးကလည်း အဝင် အထွက် သွက်လက်လျင်မြန်၍လာသည်။ “အင်း….ဟင်း….ဟင်း…အင်း…..အင်း….ကျွတ်….ကျွတ်….” သွယ်သွယ်မှာ အားမလိုအားမရဖြင့် လျှာလေးကိုထုတ်၍ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို ယက်လိုက်ပြီး ခရမ်းသီးကို သွက်သွက်ကြီး အထုတ်အသွင်းလုပ်နေသည်။ ခဏမျှအကြာတွင်တော့ သွယ်သွယ်မှာ မေးကြောလေးတွေ ထောင်ထလာအောင် အံကိုကြိတ်လိုက်ပြီး ခရမ်းသီးကို လက်ဖြင့်အသေအချာဆုပ်ကိုင်၍ ခပ်ပြင်းပြင်း လေးငါးချက်လောက် စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုး စိုက်ကာ “အ…အင်း….အီး….” ဟူသော မသဲမကွဲ ညည်းသံလေးနှင့်အတူ တစ်ကိုယ်လုံး ပျော့ကျသွားလေတော့သည်။ “လူပျိုကြီး… ခုမှ အိပ်ယာထလာသလား…” အသံကြားရုံနှင့် မသန်းရီမှန်း ဖေတင် သိလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်က သွားပွတ်တံ ကိုင်ရင်း အိမ်ရှေ့ရေစည်ဘေးသို့ မျက်နှာသစ်ရန်ဆင်းလာသော ဖေတင် ခေါင်းရင်းအိမ်ဖက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ “ဟုတ်တယ် မသန်းရီရေ….အလုပ်ပိတ်ရက်မို့ နေမြင့်အောင် အိပ်လိုက်တာ….ဟဲ….ဟဲ….” မသန်းရီ စကားရှည်တတ်မှန်းသိ၍ မပြောချင်ဘဲနှင့် ဖေတင် သေသေချာချာ ရှင်းပြလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဖေတင်က သူမကိုလည်း စူးစူးရဲရဲကြည့်လိုက်မိသည်။ ကလေးတစ်ယောက်အမေ အသက်(၃၅)နှစ်လောက်ရှိပြီဖြစ်သော မသန်းရီက ပါတိတ်တပတ်နွမ်း ဝမ်းဆက်လေးနှင့် လှချင်တိုင်းလှနေသည်။ လုံးကြီးပေါက်လှလို့ ဆိုရလောက်အောင် ခန္ဓာကိုယ်က တလုံးတခဲကြီး မဟုတ်သော်လည်း စွဲမက်စရာကောင်းလောက်အောင်တော့ အချိုးကျကာ ဖွံ့ထွားလုံးတစ်စွင့်ကား၍ နေသည်။

သူ့ကို ဖေတင် စူးစူးရဲရဲကြည့်နေမှန်းသိ၍ မသန်းရီ မျက်နှာရဲသွားသည်။ “သိပါဘူးတော်… လူပျိုကြီးတွေ ညဖက်ဘာတွေ အလုပ်ရှုပ်နေမှန်းမှ မသိတာ….ဟင်း….ဟင်း….” “သန်းရီကလည်းဟာ… စောစောစီးစီး လုပ်ပြီ….” ဖေတင် သူမထံမှ အကြည့်ကိုလွှဲလိုက်ပြီး ရေစည်ပေါ်မှ ရေဖလားကို လှမ်း၍ကိုင်လိုက်သည်။ “အမသန်းရီကလည်း ကျမဦးလေးက ရိုးပါတယ်… အဲ့လိုမပြောပါနဲ့….ဟင်း…ဟင်း….” အဲ လာပြန်ပြီတစ်ယောက်။ ဖေတင် ခြေရင်းအိမ်ဖက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ တီရှပ်အဖြူရောင်လေးနှင့် ထဘီအနက်လေးနှင့် ရယ်ကြဲကြဲလုပ်ကာ ရပ်နေသော သွယ်သွယ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ “ အေး….ဟုတ်သားပဲဟာ… ညည်းပဲ သန်းရီကို ကြည့်ပြောပါတော့” “မိသွယ်…. ညည်းဘာသိလို့လဲ… ဒီလူပျိုကြီးအကြောင်းကို နောက်မှငါပြောပြမယ်….လာ….သွားကြမယ်” “အမ… ဈေးခြင်းတောင်းမပါဘူးလား…. ညည်းကရော” “ဟင်း….ဟင်း…အမ ခြင်းတောင်းထဲ ကပ်ထည့်မလို့ ဝက်သားတစ်မျိုးထဲဝယ်မှာ” “ကောင်မလေးနော်… အချောင်တော်တော်လိုက်….ဟင်း….ဟင်း… ညည်းလည်း မလွယ်ဘူး” “လာပါ အမရာ….ကျွတ်ကျွတ်အိတ်ဝယ်ပြီး ထည့်ကြတာပေါ့….” သူတို့နှစ်ယောက် လမ်းမပေါ်ရောက်သွားကြလျှင် ဖေတင်က မသိမသာခိုး၍ ကြည့်လိုက်သည်။ သွယ်သွယ်ရဲ့ အလုံးအထည်ကလည်း မသေးလှပါလား။ သန်းရီလောက်ကို ရှိနေသည်။ ဖေတင်၏ အတွေးက မဆုံးသေး သူ့ထံသို့ သမင်လည် ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သော မသန်းရီ၏ မျက်လုံးများနှင့် ဆုံမိလိုက်သည်။ ဖေတင် သူမတို့ကို ခိုးကြည့်နေတာတွေ့တော့ မသန်းရီ မျက်နှာ ပြုံးဖြီးဖြီးဖြစ်ပြီး ပြန်လှည့်သွားသည်။ မသန်းရီယောက်ျား အောင်ချစ်က သင်္ဘောကျင်းတွင် အလုပ်လုပ်သည်။ သူတို့တွင် သမီးတစ်ယောက်ရှိပြီး ဒီနှစ် ဆယ်တန်းဖြေရမည်ဖြစ်သည်။ သားသမီးမရှိသော အောင်ချစ်၏ အမက အကုန်အကျခံကာ ဘော်ဒါထားပေးထားသည်။ အောင်ချစ် အလုပ်က တစ်ပတ်မှ နှစ်ရက်ခန့်သာ အိမ်ပြန်နားရသည်။ တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေသော မသန်းရီမှာ မိန်းမချင်း အဖော်များနှင့် သူမ၏အိမ်တွင် တရုန်းရုန်းဖြစ်လျှက်ရှိသည်။ မသန်းရီတို့ ဒီအိမ်တွင်နေလာတာ သူတို့၏ သမီးလေးတစ်သက်ပင် ကြာခဲ့ပြီဖြစ်တော့ ဖေတင်နှင့်က ငယ်ပေါင်းကြီးဖော်တွေလို ပြောမနာဆိုမနာ ဖြစ်နေသည်။ သွယ်သွယ်ဆိုသော ကောင်မလေးကတော့ နှပ်ချေးတွဲလောင်းကတည်းက ဖေတင်တို့ ထိန်းလာတာဖြစ်သည်။

ဖေတင့်အမေ ဒေါ်အေးရှိတုန်းကဆိုလျှင် သွယ်သွယ်က ဒေါ်အေး၏ လက်ကတုံး တောင်မွှေး။ အိမ်မှာလာပြီး စားလိုက်၊ အိပ်လိုက် လုပ်နေရုံမက ဒေါ်အေးဘယ်သွားသွား အဖော်အဖြစ် သွယ်သွယ်က ပါတတ်သည်။ အခု ဖေတင့်အမေ ဒေါ်အေးဆုံးသွားတာ ခြောက်နှစ်ကျော်ပြီ။ သွယ်သွယ်ပင်လျှင် အပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်၍ အိမ်ထောင်ပင်ကျသွားပြီဖြစ်သည်။ ဖေတင်တို့က သားအမိ နှစ်ယောက်ထဲနေတာ ဖြစ်သည်။ အခု မိခင်ဖြစ်သူက မရှိတော့သည့်အခါ ဖေတင်တစ်ယောက်ထဲ နေထိုင်ခဲ့တာ ဖြစ်လေသည်။ ဖေတင် အလုပ်က ဝပ်ရှော့ဆရာဖြစ်သည်။ အလုပ်ဆင်းသည့်ရက်တွင် သူဌေးက ထမင်းကျွေးသည်။ အလုပ်ပိတ်ရက်ဆိုလျှင် လမ်းထိပ်က ထမင်းဆိုင်မှာ စားသည်။ ဒါက တစ်ခါတစ်ရံမျိုးမှသာ စားဖြစ်တာဖြစ်သည်။ များသောအားဖြင့် ခေါင်းရင်းအိမ်မှ မသန်းရီနှင့် ခြေရင်းအိမ်မှ နွယ်နွယ်နှင့် သွယ်သွယ်တို့ အိမ်မှလည်း အလုပ်ပိတ်ရက်ဆိုလျှင် ထမင်းဟင်းများ သူ့တစ်ယောက်စာ လာပို့တတ်သည်။ ဆယ်လေးငါးနှစ်အတူ တူနေလာကြတာဆိုတော့ ခင်မင်ရင်းနှီးမှုက ဆွေမျိုးတွေလို ဖြစ်နေကြလေသည်။ ဖေတင် အိမ်ပေါ်သို့ပြန်ရောက်၍ မျက်နှာသုတ်ပြီး ဘေးပြတင်းပေါက်ကို ဖွင့်လိုက်တော့ သွယ်သွယ်တို့ အိမ်ကို တွေ့ လိုက်ရသည်။ ဖေတင် မသန်းရီပြောသွားသော “ညက ဘာတွေအလုပ်ရှုပ်နေမှန်းမှ မသိတာ…” ဆိုသော စကားကို အမှတ်ရလိုက်သည်။ သူတို့အိမ်တွေက (၁၀)ပေအိမ်လေးတွေဖြစ်ပြီး တစ်အိမ်နှင့်တစ်အိမ်က သုံးပေမျှသာ ကွာခြား၍ ညလူခြေ တိတ်ချိန်တွင် တစ်ဖက်မှ ကိုစိုးနှင့် နွယ်နွယ်တို့ ကဲကြသည့်အသံတွေက အတိုင်းသားကြားနေရသည်။ ထိုအခါမျိုးတွင် ဖေတင် မနေနိုင်။ အိမ်နှစ်လုံးကြားသို့ဝင်၍ ချောင်းတတ်သည်။ ဝါးထရံကာအိမ်ဆိုတော့ ဖေတင်အဖို့ အခွေကြည့်ရသည် ထက်ပိုပြီး ရှင်းရှင်းလင်းလင်းရှိလှသည်။ ညတုန်းကတော့ ဖေတင် ကံဇာတာ တက်လာသည်။ နွယ်နွယ်တို့ လင်မယား ကာမစပ်ယှက်နေတာတင်မက သွယ်သွယ်တစ်ယောက် စိတ်တွေထပြီး ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေပုံကိုပါ တွေ့မြင်ခဲ့ရလေသည်။ အိမ်နှင့် (၇)ဈေး မိန်းမခြေလှမ်း (၁၅) မိနစ်ခန့်သာ လျှောက်ရသည်။

မသန်းရီနှင့် သွယ်သွယ်တို့ ကားမစီးတော့ဘဲ ခပ်ဖြေးဖြေးပဲ လျှောက်လာကြသည်။ “အမသန်းရီ…. ဦးလေး ဖေတင်အကြောင်း ပြောမလို့ဆို” “အော် အေး… ပြောလေအမ… ညည်းကလည်းအေ… လောလိုက်တာ…. ဘယ်ကစပြောရမလဲလို့ စဉ်းစားနေတာ….အင်း….ဒီလိုအေ့… အကိုဖေတင်က လူပျိုကြီးဆိုတော့ မိန်းမမရှိဘူး” “ဟွန်း….ဒါများ အဆန်းလုပ်လို့” “နားထောင်စမ်းပါအုံးအေ…. ညည်းကလဲ” “ဆက်ပြောလေ…. နားထောင်နေတယ်” “ဟိုတစ်နေ့က သူအလုပ်ကပြန်လာပြီး ခဏနေတော့ ဒိုဘီကလာပို့ထားတဲ့ သူ့အဝတ်တွေ ငါသွားပို့တယ်…. အဲဒါ သူဘာလုပ်နေတယ်မှတ်လဲ” “ဘယ်သိမှာလဲ” “နိုင်ငံခြားကလာတဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ပိုစတာကြီးကိုချိတ်ပြီး အဲဒီရှေ့မှာရပ်ပြီး ဂွင်းထုနေတာ” “အယ်… သူကလည်း မနေနိုင် ဝယ်စားလိုက်ရင် ရတာပဲဟာ…မိ န်းမမရှိတော့ သနားစရာပေါ့ဟာ” “ဟီ…ဟိ….အမကလည်း ပါးစပ်က သနားနေတယ်…. ထဘီချွတ်ပြီး ဝင်သွားလိုက်ရင်ပြီးရော” “သေနာမလေး…. လင်ရမှ ပါးစပ်က ကြမ်းလာတယ်…. ညည်းသာဝင်သွား” “ကျမကတော့ ဒါမျိုးမကြုံသေးပါဘူး” “နေပါအုံးအေ….ငါ့စကား ဘယ်ရောက်သွားလဲမသိဘူး… .ငါပြောချင်တာက အဲ့ဒါမဟုတ်ဘူး… ငါတွေ့လိုက်ရတဲ့ သူ့ပစ္စည်းကြီး….” “ပြောစမ်း….ပြောစမ်း….အမ ဘယ်လိုဟာကြီးလဲ….” ပြာပြာသလဲမေးလိုက်သော သွယ်သွယ်အား မသန်းရီက လှည့်၍ မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။ “ပြောမှာပေါ့အေ…. ညည်းကလဲ ဖြစ်နေလိုက်တာ…. သူ့ဟာကြီးက သစ်သားငြုပ်ကျည်ပွေ့ကြီးလား မှတ်ရတယ်အေ…. နဲတာကြီး မဟုတ်ဘူး…. ငါဖြင့် အဲဒါကြီး မြင်လိုက်ရပြီး (၂)ရက်လောက် အိပ်မပျော်ဘူး….” “ ဟိဟိ….အမကလည်း ဖြစ်ရတယ်…..ဟိဟိ….” “ ဟဲ့ မသန်းရီတို့… ဒီမှာ ငါးကြင်းခုတ်သားတွေရှိတယ်နော်…” ဈေးဝရောက်၍ ဈေးသည်တစ်ယောက်က ဆီးကြို အော်ပြောလိုက်သံကြောင့် သူမတို့နှစ်ယောက် စကားစ ပြတ်သွားကြလေသည်။ ဟင်းပန်းကန်လေးကိုင်၍ သွယ်သွယ် သူမ၏ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်ကို ဖေတင် တွေ့လိုက်သည်။ သူ့ဆီသို့ သွယ်သွယ်လာတော့မည်။

အပေါ်က ဝတ်ထားသော တီရှပ်အဖြူလေးက ဈေးသွားတုန်းက တီရှပ်လေးဖြစ်ပေမယ့် အထဲက ဘော်လီကိုတော့ ချွတ်ထားပုံရသည်။ အိမ်ပေါ်မှအဆင်း နို့နှစ်လုံးက ဗရမ်းဗတာ ခါရမ်းသွားသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ အောက်ဖက်က ဝတ်ထားတာတော့ ဈေးသွားတုန်းက ထဘီအနက်လေးမဟုတ်ဘဲ အရောင်လွင့်ပျယ်စပွင့်ရိုက်ထဘီ အနီ ရောင်လေးကို ဝတ်ထားသည်။ ဖေတင် မသန်းရီကိုတော့ တိုက်စစ်ဆင်ပြီးပြီ။ သွယ်သွယ်ကိုလည်း တိုက်စစ်ဆင်ရဦးမည်။ ဖေတင် ငေါက်ကနဲထ၍ အတွင်းခန်းဖက်သို့ ဝင်လာလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် အခန်းထဲတွင် ချိတ်ဆွဲထားသော ဝတ်လစ်စလစ်ပုံရှေ့တွင် ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်သည်။ ဖေတင်က ညကသွယ်သွယ်တစ်ယောက် ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေတာကိုတွေ့မြင်ခဲ့ရပြီး နောက် သွယ်သွယ်ကို အတော်လိုးချင်နေတာဖြစ်သည်။ သွယ်သွယ်ကို အခုတွေ့လိုက်ရတော့ သူ့လီးကြီးက ထောင်းကနဲ ထောင်းကနဲ ထ၍လာသည်။ ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်ပြီးသည်နှင့် ဖေတင်က အိမ်ရှေ့ခန်းနှင့် အတွင်းခန်း ဝင်ပေါက်ထွက်ပေါက်ဖက်ကို တစောင်းပေး၍ သူ့လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ သွယ်သွယ်အိမ်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်လိုက်တော့ ကိုဖေတင်ကို မတွေ့ရ။ အသံပြုမည်ကြံလိုက်ပြီးတော့မှ မနက်က မသန်းရီပြောသွားသည်ကို သတိရလိုက်ပြီး လက်ထဲက ဝက်သားဟင်းပန်းကန်လေးကို အိမ်ရှေ့စားပွဲပေါ်တင်လိုက်ပြီး ခြေသံမကြားအောင် အတွင်းသို့ဝင်သည့်အပေါက်နားကပ်၍လာပြီး အထဲသို့ ကြည့်လိုက်သည်။ “အာ….ဟာ….” အမသန်းရီ ပြောသည့်အတိုင်းပင်။ ဦးလေးဖေတင်၏ ပစ္စည်းကြီးက ငြုပ်ကျည်ပွေ့ကြီးလား အောက်မေ့ရသည်။ ဦးလေးဖေတင်က သူ့ရှေ့က ဝတ်လစ်စလစ်ပုံကိုကြည့်ကာ သူ့လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး တစ်ချက်ခြင်း ဂွင်း တိုက်နေသည်။ လီးကြီးသာ ဧရာမဖြစ်တာမဟုတ်။ အောက်က ဂွေးအုမဲမဲကြီးတွေကလည်း ဖောင်းတင်းလုံးတစ်ပြီး နဲတာကြီး မဟုတ်။ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချထားသဖြင့် သူ၏ တုတ်ခိုင်တောင့်တင်းလှသော ပေါင်တံကြီးတွေကလည်း ကြွက်သားအ မြောင်းမြောင်းထ၍ နေသည်။ သွယ်သွယ်၏စိတ်တွေ ထိန်းမရအောင်ထ၍လာသည်။ သွယ်သွယ် မျက်စေ့ကိုမှိတ်ကာ အခန်း တံခါးကိုမှီပြီး ထဘီကိုမ၍ လက်လျှိုသွင်းပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို ဖွဖွလေးပွတ်၍ပေးနေမိသည်။

သူမ၏ ရင်တစ်ခုလုံး ဘလောင်ဆူစေကာ ရာဂစိတ်များ ထကြွလောင်မြိုက်လာသည်။ အလိုးခံချင်စိတ်တွေကလည်း ထိန်းမရအောင် ထ၍လာသည်။ ဖေတင် ပြုံးလိုက်သည်။ သွယ်သွယ်က မသန်းရီထက်ပိုပြီး ထန်သည်။ မသန်းရီတုန်းက ဒီလိုမျိုးမဟုတ် သူလုပ်ပြတာကို တဝကြည့်ပြီး တုန်တုန်ယင်ယင်ဆင်းပြန်ပြေးသွားသည်။ အခုတော့ သွယ်သွယ်က သူ့ကိုပင် ဂရုမထားတော့လောက်အောင် စိတ်တွေထနေပြီ။ သွယ်သွယ်၏ ပါးပြင်လေး နွေးကနဲတစ်ချက် ခံစားလိုက်ရသည်။ “ ဟင်….ဦးလေး….” “ လာ….ကုတင်ပေါ်ကို….” “ ဟင့်အင်း….” “ လာပါဆို… အချိန်ကြာတယ်…. ခရမ်းသီးထက် ပိုကောင်းတယ်ဟ….သိလား…..” သွယ်သွယ် ရှက်စိတ်တွေက ရာဂစိတ်နှင့်အပြိုင်ဖြာသွားသည်။ သွယ်သွယ်ငိုင်၍အသွား ဖေတင်က သူမကို ပွေ့၍ ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။ ဖေတင်၏ လီးကြီးက တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသည်။ သွယ်သွယ် မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားလိုက်သည်။ ဖေတင်က သူမ၏ ထဘီကိုလျင်မြန်စွာ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ရိတ်ထားပုံရပြီး ပြန်ပေါက်ကာစ အမွှေးငုတ်တိုလေးများဖြင့် စောက်ဖုတ်အထက်ဆီးခုံဝင်းဝင်းလေးကို လီးထိပ်လုံးလုံးကြီးဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ “ အ….အ….” သွယ်သွယ် တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ အကွဲကြောင်းလေးကြားသို့ လီးထိပ်ကို ခပ်ဖိဖိလေးစိုက်ပြီး အထက် အောက်စုံချီဆန်ချီ ဆွဲပေးလိုက်သည်။ သွယ်သွယ်၏ ပေါင်နှစ်လုံး ကားခနဲဖြစ်သွားသည်။ လီးတန်ကြီးကို ခါးလည်မှကိုင်ပြီး စောက်ပတ်အောက်ဖက်နားရှိ အလိုးခံသည့်အပေါက်သို့ နှစ်သွင်းဖိချလိုက်သည်။ သွယ်သွယ်ထံမှ ‘အူး’ ကနဲ အသံတစ် ချက်ထွက်လာပြီး ကော့တက်သွားသည်။ ဖေတင်က သွယ်သွယ်၏ တီရှပ်လေးကို အပေါ်သို့လှန်တင်လိုက်သည်။ ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ ကျစ်လစ်မာတင်းသော နို့ကြီးနှစ်လုံး ထွက်ပြူ၍လာသည်။ ဖြူဝင်းသောနို့အုံကြီးများတွင် အကြောစိမ်းကြီးများက ယှက်သန်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို စုံကိုင်ကာ ဖွဖွချေပေးရင်း မသိမသာလေးဆွဲကာ လီးကို ဖြေးဖြေးချင်းစိုက်ချလိုက်သည်။ “အိ….အိ….အ…..အ…..အီး…..” လီးတန်ကြီးက အရင်းထိဝင်သွားကာ ဂွေးအုကြီးများက သွယ်သွယ်၏ ဖင်ဝကို ဖိကပ်မိနေသည်။ အမွှေးကြမ်းကြီးများ၏ ယားကျိကျိအထိအတွေ့နှင့် စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဇိကနဲစိုက်ဆင်းလာသော လီးတန်ကြီး၏ အတွေ့အရသာများကြောင့် သွယ်သွယ် လောကကြီးကို မေ့သွားကာ မျက်တောင်များစင်းပြီး တဟင်းဟင်းဖြစ်လာသည်။

ဖေတင် သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ စွပ် ကျယ်ချိုင်းပြတ်ကို ခေါင်းမှဆွဲ၍ချွတ်လိုက်သည်။ ဖေတင် ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားပြီ။ ထို့နောက် လီးကို တဆုံးသွင်းကာ ဖိကပ် စိမ်ထားပြီး နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ငုံ့၍စို့သည်။ “ဟင်း….ဟင်း….ဟင်း…..အင်း….လုပ်…..လုပ်တော့လေ…..” စောက်ခေါင်းထဲက လီးက ခဏကြာအောင် ငြိမ်နေတော့ သွယ်သွယ် မနေတတ်တော့။ အဖျားတက်သလို တဟင်း ဟင်းဖြစ်လာပြီး ဖေတင်၏ လက်မောင်းအိုးကြီးတစ်ဖက်ကို ထုရိုက်ရင်းအထဲမှ မဆန့်မပြဲဝင်နေသော လီးကြီးကိုလည်း စောက်ဖုတ်နှင့် ညှစ်၍ပြောသည်။ ဖေတင်ကိုယ်ကိုကြွကာ လီးကို လျှောကနဲဆွဲ၍ ထုတ်လိုက်သည်။ “ပြွတ်….ဖွတ်…အင်း….ဟင်း….” ဖေတင် လီးကို ပြန်၍ဆောင့်အချ သွယ်သွယ်က မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ သူမ၏ ဖင်ကြီးကို တစ်ထွာလောက်မြင့်အောင် ကော့ပင့်ဆောင့်၍ လီးကြီးကို ပြန်၍သွင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ကျေနပ်သွားပုံဖြင့် ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ငယ်ငယ်ချောချောလှလှ သိပ်ထန်သောကောင်မလေးကို ချနေရပြီမို့ ဖေတင် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်၍နေသည်။ “သွယ်သွယ်….အပေါ်ကနေပြီး စိတ်ကြိုက်ဆောင့်ပါလား….” “ အင်း….လုပ်မယ်… .ဆင်း….ဆင်း….ဦးလေး….မြန်မြန်ဆင်း…..” သွယ်သွယ် ရာဂစိတ်တွေ ပေါက်ကွဲနေပြီး အငမ်းမရပြောပြီး ပက်လက်ဖြစ်သွားသော ဖေတင်၏ အပေါ်သို့ ခွတက် ကာ ဧရာမလီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်လိုက်ပြီး အားရပါးရဖိဆောင့်ချလိုက်သည်။အား…အ….အား…..” မိန်းမကြမ်းတော့ ယောက်ျားမခံနိုင်ဖြစ်ရသည်။ လီးကြီးအပေါ်ယံအရေပြားကို စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများဖြင့် ဖိညှပ်ကာ အားရပါးရဖိဆောင့်ချလိုက်သည့်အတွက် စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတဆုံးဝင်သွားသည့်အချိန်တွင် အရေပြားကို လီး အရင်းထိဖိဆွဲဆောင့်ချလိုက်သလိုဖြစ်သွားသည့်အတွက် ကျင်ကနဲ နာသွားပြီး ဖေတင် မျက်နှာကြီးမဲ့သွားကာ ‘ အား ’ကနဲ အသံထွက်သွားသည်။ လီးတဆုံးဝင်သွားပြီးနောက် သွယ်သွယ်က ဆီးခုံခြင်းပွတ်လှည့်ပေးကာ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး ဖေတင်၏ ရင်အုပ်ကြီးပေါ်သို့ သူမ၏လက်လေးများထောက်လိုက်ပြီး ရှုံ့မဲ့မဲ့ဖြစ်နေသော ဖေတင်၏ မျက်နှာကို အငမ်းမရငုံ့၍နမ်းသည်။ ပြီးတော့မှ သူမက ဖင်ကိုကြွကြွပြီး တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။အင်း….ကောင်းလားဟင်….ဦးလေး….” “ အင်း….သွယ်သွယ့်ဟာလေးက ကြပ်ညှပ်နေတာပဲ….သိပ်ကောင်းတာပဲ….ဒါဆို ဦးလေးကြိုက်ရင် ကျမတို့ နေ့တိုင်း လုပ်ကြမယ်နော်….” “ ရွှတ်…. အဆောင့်မပျက်ပြောရင်း သွယ်သွယ်က ဖေတင်ကို ငုံ့နမ်းပြန်သည်။

ထိုအချိန်တွင် သူတို့ရှိရာအတွင်းခန်းထဲသို့ ဝင်လာသူကတော့ မသန်းရီပင်ဖြစ်ပါသည်။ မသန်းရီမှာ ဖေတင်အတွက် ထမင်းနှင့်ဟင်းလာပို့ရင်း ဖေတင်နှင့် သွယ်သွယ်တို့ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေကြသည်ကို မမျှော်လင့်ဘဲ တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ မသန်းရီ အပေါက်ဝမှ ရပ်၍သူတို့နှစ်ယောက်ကို ခဏရပ်ကြည့်သည်။ ဟိုတစ်နေ့ကတည်းက မသန်းရီမှာ ဖေတင်၏ ပစ္စည်းကြီးကို တွေ့မြင်ခဲ့ရပြီး ကြိတ်မနိုင်ခဲမရဖြစ်နေရသည့်အထဲ ဖေတင်နှင့် သွယ်သွယ်တို့ သဲသဲမဲမဲကာမစပ်ယှက်နေကြပုံ ကို ရပ်ကြည့်ပြီး ဘယ်လိုမှ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သူတို့ရှိရာ အတွင်းခန်းထဲသို့ မသန်းရီ ဝင်လာခဲ့ခြင်းပင်ဖြစ်လေသည်။ “ သွယ်သွယ်….” “ ဟင်….ဟာ….” သွယ်သွယ်က လီးကိုဆွဲချွတ်ပြီး ဖေတင်၏ အပေါ်မှလှိမ့်ဆင်းလိုက်သလို ဖေတင်ကလည်း ငေါက်ကနဲ ထထိုင်လိုက် သည်။ မသန်းရီမှာ အသိဉာဏ်မဲ့သော စက်ရုပ်တစ်ရုပ်သဖွယ်ဖြစ်နေသည်။ သူမပါးစပ်မှ သွယ်သွယ်ဟုခေါ်လိုက်ပြီး သူမ၏ ခါးမှထဘီကို မသန်းရီက ချွတ်ချလိုက်သည်။ အံ့အားသင့်နေသော ဖေတင်က ချက်ချင်းသဘောပေါက်သွားပြီး မသန်းရီကို ခုတင်ပေါ်သို့ဆွဲထိုင်ပေးလိုက်ပြီး သူမ၏ အင်္ကျ ီတွေကို အမြန်ချွတ်ပစ်လိုက်ရာ အလုံးလိုက်အခဲလိုက်နို့အုံကြီးတွေ ထွက်ပေါ် ၍လာသည်။ ဖေတင်၏ လက်တစ်ဖက်က မသန်းရီ၏ အမွှေကြမ်းကြမ်းနှင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း နို့ကြီးနှစ်လုံး ကို တပြွတ်ပြွတ်စို့၍ပေးလိုက်ရာ မသန်းရီ၏ လက်နှစ်ဖက်က ဖေတင်၏ခေါင်းကြီးကို ဖွဖွလေးဖက်ထားလိုက်လေသည်။ ဖေတင်နှင့် မသန်းရီတို့ မိမိရှေ့၌ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေပုံကိုမြင်ရသော သွယ်သွယ်က နဂိုကလည်း ခပ်ထန်ထန်ဆိုတော့ မနေနိုင်တော့ဘဲ ဖေတင်၏ ဘေးသို့ ပြေးကပ်ကာ ဖေတင်၏ လီးကြီးကို ပထမဂွင်းတိုက်ပေးသည်။ နောက်လီးပေါ်မှ အရည် ခွံကို ဆွဲချ၍ ဒစ်ကြီးကိုဖော်လိုက်ပြီး ဒစ်ကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့် ကုန်း၍ငုံကာ လျှာဖြင့် ကလိပေးလိုက်ရာ ဖေတင်မှာ ဖင်ကြီးခါယမ်းသွားသည်။ “ လာ….သန်းရီ…လှဲလိုက်….” မသန်းရီကလည်း တုန့်ဆိုင်း၍မနေတော့ဘဲ ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်လျှင် ဖေတင်က ကဗျာကယာတက်ခွပြီး စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးအဝသို့ လီးကိုတေ့၍ လိုးသွင်းလိုက်သည်။ “ အေ့….အား… ကျွတ်… ကျွတ်…. ဟင်း….နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး” မသန်းရီ ဒီလီးကြီးကို လေးငါးရက်ကြာအောင် စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ရသည် မဟုတ်ပါလား။

ထိုအချိန်တွင် သွယ်သွယ်က ဖေတင်ရှေ့ မသန်းရီ၏ မျက်နှာပေါ်တွင်ခွ၍ လေးဘက်ကုန်းလိုက်သည်။ မသန်းရီက ဖေတင်လိုးတာကိုခံရင်း သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ယက်ပေးသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် စောက်စေ့ထိုးထိုးထောင်ထောင်လေးကို စုပ်၍ပေးသည်။ တအင်း အင်း တအအ အသံများသည် သုံးယောက်စလုံးထံမှ ပူလောင်ပြင်းပြစွာ ပေါ်ထွက်၍နေသည်။ “အား….ဟား….ကျွတ်…..ကျွတ်…..” မသန်းရီ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ အရည်ကြည်များ စိုရွှဲ၍ ပြဲလန်ဖောင်းကား၍လာသလို သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီး မှာလည်း မသန်းရီ၏ တံတွေးများဖြင့် စိုစွတ်ပြောင်လက်၍ လာသည်။ မသန်းရီမှာ ကြီးမားသောလီးကြီးနှင့် ဖေတင်က ကျွမ်း ကျင်စွာလိုးနေသည့်အရသာကို မက်မက်မင်မင်ကြီးခံစားနေရကာ သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကိုယက်ပေးရင်း သူမ၏မျက်လုံး များက တစ်ချက်တစ်ချက် စင်း၍ကျသွားသည်။ အဝတ်ကင်းမဲ့သော ကာမသားကောင်သုံးဦးစလုံးမှာ မှောင်မိုက်သော ကာမ နွံအတွင်းသို့ အရှိန်အဟုန်ပြင်းစွာ နစ်ဆင်းလျက်ရှိလေသည်။ “အ…ထွက်….ထွက်တော့မယ်…..လုပ်….လုပ်….လုပ်စမ်းပါ… အား….အ….အီး….အား.. ….အ….” မသန်းရီမှာ သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကို ပါးစပ်မှလွှတ်ပေးရင်း ပရမ်းပတာပြောသည်။ “သွယ်သွယ့် ဖင်ကြီး ဦးလေး ရှေ့ကပ်လိုက်….” သွယ်သွယ်က လေးဖက်ထောက်လျှက်က သူမဖင်ကြီးကို ဖေတင်ရှေ့သို့ တိုးလိုက်ရာ ဖေတင်က သူ့လက်ညှိုးကို သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ထဲထိုးသွင်း၍ ခပ်ကြမ်းကြမ်းမွှေပေးသည်။

ဖေတင်မှာ တစ်ဖက်မှလည်း မသန်းရီကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး လိုးဆောင့်နေသည်။ “အား….အီး….အား… ထွက်…..ထွက်ကုန်ပြီ…..အား….အ….ကျွတ်….ကျွတ်…..” မသန်းရီမှာ မျက်စိနှစ်လုံးစုံမှိတ်ကာ ရှုံ့ရှုံ့မဲ့မဲ့ကြီးပြောရင်း သူမ၏ ခါးမှာ ကော့ကော့တက်သွားလေသည်။ မသန်းရီ ငြိမ်သွားတော့မှ ဖေတင်က သူ၏ မပြီးသေးသောလီးကို သွယ်သွယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲ ဗြစ်ကနဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ “လုပ်….ဦး…လုပ်….လုပ်…. နို့တွေလည်း ဆွဲပေး…..” လေးဖက်ကုန်းထားသော သွယ်သွယ်၏ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး ဖေတင်က ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးသည်။ သွယ်သွယ် မှာ ရင်ထဲတွင် တဖျတ်ဖျတ်တလှပ်လှပ် ခံစားရင်း သူမ၏ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ပစ်ပစ် ဆောင့်ပေးသည်။ “ဆောင့်….ဆောင့်….နာနာလေး ဖိဆောင့်…ဦး….” သွယ်သွယ်မှာ မျက်လုံးနှစ်လုံးကိုစုံမှိတ်ပြီး တဟင်းဟင်း မာန်ထလျှက် အားရပါးရ အလိုးခံနေသည်။ “လုပ်….လုပ်….ထွက်တော့မယ်… ဦး….အား…ဟ….အ….ထွက်….ထွက်…ပြီ…အား….အီး….အား….အား….” သွယ်သွယ်မှာ ဂယောင်ဂတမ်း ဆက်တိုက်ပြောရင်း သူမ၏ ဦးခေါင်းလေး ဘယ်ညာခါရမ်းရင်း စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ ဖေတင် ကိုယ်တိုင်မှာလည်း လီးကြီးမှာ ကျင်တက်လာပြီး တောင့်တင်းလျက် ပြီးချင်လာကာ ပြီးသွားပြီဖြစ်သော သွယ်သွယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ သူ့လီးကြီးကို အရည်တမျှားမျှားဖြင့် ဆွဲထုတ်ပြီး ပက်လက်အနေအထားပင်ရှိနေသေးသော မသန်းရီ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးထည့်ကာ ဒလကြမ်း ဆောင့်လိုးရင်း လရည်များကို ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။….ပြီး

Zawgyi

သိန္းေအး၏ လီးႀကီးက ထိပ္ဖူးႀကီးနီရဲေျပာင္တင္းကာ အရည္ၾကည္မ်ား ေပက်ံေနသျဖင့္ စိုစြတ္ေခ်ာေမြ႕ေနသည္။ ထိုေၾကာင့္ သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကားသို႔ အလြယ္တကူ ‘ ျပစ္ ’ ကနဲ ထိုးဝင္သြားသည္။ သြယ္သြယ္၏ ဖင္ကားကားႀကီးက တစ္ခ်က္တြန႔္ကနဲျဖစ္သြားရင္း ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက တင္းကနဲ ခုံးထလာသည္။ သြယ္သြယ္ ေခါင္းေလး တစ္ခ်က္ခါယမ္းလိုက္သည္။ “အ….အား….” “သိပ္နာေနလား….” “အင္း….ဟင္း…” မေန႔ညကမွစၿပီးခံဖူးသည့္ ေစာက္ပတ္က အခုဒုတိယည ေရာက္လာေပမယ့္ လိုးၿပီးရင္း လိုးရင္းလုပ္ေနတာေၾကာင့္ နာက်င္က်ိန္းစပ္ေနသည္။ “ဒါဆို မနက္မွဆက္လုပ္မယ္ေလ….” “ ဟင့္အင္း….ဝင္ေနၿပီပဲကြာ ….ေျဖးေျဖးလုပ္….ေနာက္မွၾကမ္းခ်င္ၾကမ္းေပါ့….” အားအင္ခ်ိနဲ႔ေသာ သြယ္သြယ္၏ ေလသံေလးက အိမ္ေထာင္ဦး ဒုတိယည၏ ဂီတသံစဥ္ေလး ျဖစ္ေနသည္။ အထဲ ကို တစ္ေခ်ာင္းလုံးဝင္ေနၿပီ။ အရည္ၾကည္ေတြက ႐ႊဲကနဲ ႐ႊဲကနဲ ထြက္လာေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္အုံတစ္ခုလုံး၏ အျပင္ဖက္ေရာ အတြင္းဖက္မွာပါရွိသည့္ ႂကြက္သားေတြ အသားစိုင္ေတြက တေျဖးေျဖး မာက်စ္ကာ ေဖာင္းထလာၾကၿပီ။ ဒီအေျခအေန တြင္ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ရပ္လိုက္လို႔ျဖစ္မလဲ။ သြယ္သြယ္မွာ ဒီအခ်ိန္တြင္ အလိုးရပ္လိုက္မည့္ဒဏ္ကို မခံႏိုင္ပါ။ “သြယ္ သိပ္နာေနမွာစိုးလို႔ပါ….” “လုပ္မွာလုပ္ကြာ စကားေျပာမေနနဲ႔….” ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ၿငိမ္၍စိမ္ထားေသာ လီးေခ်ာင္းပူပူမာမာႀကီးကို အျမန္ဆုံးျပန္၍ လႈပ္ရွားေစခ်င္ေနသည္။ တင္းေနေသာ ဖင္ႀကီးမွာ ဝင္း၍ေဖြးေနသည္။ ထိုဖင္ႀကီးႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ ျပဴးၿပီးထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ေယာက္်ားလက္ ခုပ္တစ္ခုစာမွ် ဖူးထြက္ေနသည္။ ခါးေလးကို စုံကိုင္၍ လီးကို တစ္ခ်က္ခ်င္း ဆြဲဆြဲႏႈတ္ကာ လိုးေပးသည္။ သြယ္သြယ္ နာေသးလား….” “တေျဖးေျဖးေပ်ာက္လာၿပီ….လုပ္….အကို႔ သေဘာက်သာလုပ္ေတာ့….” “ႁဗြတ္….ႁပြတ္…စြပ္….ဖြတ္….” “အင့္….အမေလး….ေလး…အကိုရယ္….” သြယ္သြယ္၏ ဖင္ႀကီးေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ႏွင့္ လုပ္ေပးလာသည္။ အရည္ၾကည္ေလးေတြက ပထမေခ်ာ္ခြၽတ္ေခ်ာေမာ ေနရာမွ အထဲတြင္ တေျဖးေျဖးေစးထန္းလာသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္မိေနၾကသည္။

လင္မယားညားတာမွ ေျခာက္လမျပည့္ေသး။ သိန္းေအးက အလုပ္ျဖင့္ နယ္သို႔ဆင္းသြားသည္။ သိန္းေအး အလုပ္က အေဆာက္အဦး ေဆးသုတ္သည့္ ကန္ထ႐ိုက္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူတြဲလုပ္သည္။ နယ္တြင္ တိုက္သုံးလုံး လက္ခံထားသည္။ အေဆာက္အဦးအျပင္ဘန္းသာမက အတြင္းဖက္နံရံၾကမ္းခင္း၊ အခန္းစီး မ်က္ႏွာက်က္ေတြပါ တစ္တိုက္ လုံး လက္ခံထားေတာ့ အနည္းဆုံး ေျခာက္လေလာက္ၾကာမည္။ ဒီေတာ့ သြယ္သြယ္ တစ္ေယာက္ထဲ အိမ္တြင္ေန၍ မျဖစ္ေတာ့။ အမျဖစ္သူတို႔ အိမ္သို႔ေျပာင္း၍ေနခဲ့ရသည္။ သြယ္သြယ္၏အမ ႏြယ္ႏြယ္က သာေကတ (၇) ရပ္ကြက္ထဲတြင္ေနသည္။ သူ႔ေယာက္်ား ကိုစိုးက လိုင္းကားဒ႐ိုက္ဘာ။ သားသမီးမရွိေတာ့ ဆယ္ေပအိမ္ေလး တစ္လုံးကို အပိုင္ဝယ္၍ေနႏိုင္ခဲ့သည္။ အရင္က သြယ္သြယ္မွာ အမျဖစ္သူႏွင့္ အတူေနခဲ့ရာမွ သိန္းေအးႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး အိမ္ခြဲဆင္းသြားတာျဖစ္သည္။ ဒီေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္းက သြယ္သြယ္အဖို႔ စိမ္းမေနပါ။ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း အိမ္နီးခ်င္းေတြနဲ႔ သြယ္သြယ္ ေနေပ်ာ္ပါ သည္။ ဒါေပမယ့္ အိပ္ယာဝင္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ လင္ျဖစ္သူကို သတိရလွသည္။ ဟိုတုန္းက အေၾကာင္းေတြကို ျပန္ေတြးၿပီး သတိရေနတတ္သည္။ သြယ္သြယ္ စိတ္ကူးယဥ္ေတြးေတာမိေနတာက မဆုံးေသး။ အခန္းထဲမွ အမျဖစ္သူတို႔လင္မယား၏ အသံက သဲ့သဲ့ထြက္၍လာသည္။အင့္….အင့္….အင့္….အင့္…” အိမ္ေလးက ၿငိမ့္ကနဲ သိမ့္ကနဲခါယမ္း၍ တကြၽီကြၽီျမည္ေနသည္။ “ေျဖးေျဖးပါဆို ကိုစိုးကလဲ….” “ ေျဖးေျဖးလုပ္ရတာ အားမရဘူးဟ….” “ အျပင္ဖက္မွာ သြယ္သြယ္ရွိတယ္….” “ သူလည္း အိမ္ေထာင္က်ေနၿပီပဲကြာ….သူအပ်ိဳတုန္းက ငါအသံမျမည္ေအာင္ ႀကိတ္လုပ္ခဲ့တာပဲ….ခုေတာ့ မတားပါနဲ႔ကြာ….”ႏြယ္ႏြယ္ႏွင့္ ကိုစိုးတို႔ အသံက ခပ္အုပ္အုပ္ေျပာေနေသာ္လည္း သြယ္သြယ္မွာ သူတို႔အသံေတြကို သဲသဲကြဲကြဲၾကား ေနရသည္။သြယ္သြယ္ သက္ျပင္းေလးတစ္ခ်က္ခ်၍ ထဘီေလးကို ဆြဲလွန္ကာ လက္ကေလးတစ္ဖက္က အရည္ေလးေတြ စိမ့္ထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ႐ြ႐ြေလး ပြတ္ေပးေနမိသည္။ စိတ္ထဲတြင္ ဝမ္းနည္းသလိုလည္း ခံစားေနရသည္။ “အင္း….ဟင္း…. အင့္…ဟင္း….ဟင္း….ေကာင္းလိုက္တာ ကိုစိုးရယ္ ….ဟင္း….ဟင္း….” မေအာင့္ႏိုင္ မအီးႏိုင္ဘဲ ညီးတြားလိုက္ေသာ အမျဖစ္သူ ႏြယ္ႏြယ္၏ ညီးတြားသံ ေနာက္ဆုံးစကားရပ္က သြယ္သြယ္ကို အိပ္ယာထဲမွ ေငါက္ကနဲ ထထိုင္သြားေစသည္။ တဆက္တည္း သြယ္သြယ္ ျခင္ေထာင္ကို မ၍ ထြက္လိုက္သည္။

အိမ္က ဆယ္ေပအိမ္ျဖစ္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ခန္းႏွင့္ အတြင္းဖက္ကို ဝါးထရံျခား၍ကာထားသလို ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္ႏွင့္လည္း တဝါးထရံျခား ၍ ကာထားသည္။ သြယ္သြယ္ အိပ္တာက မီးဖိုေခ်ာင္ေခါင္းရင္းပိုင္းဖက္တြင္ ျဖစ္သည္။ ေျခရင္းဖက္တြင္ ဝင္ေပါက္ထြက္ ေပါက္တစ္ခုရွိ၍ ထိုဝင္ေပါက္ထြက္ေပါက္၏ အျပင္ဖက္တြင္ ငါးေပပတ္လည္ခန႔္ အဖီေလးထိုး၍ မီးဖိုရွိသည္။ ျခင္ေထာင္ထဲမွ ထြက္လာၿပီးသည္ႏွင့္ သြယ္သြယ္မွာ မီးဖိုေခ်ာင္ႏွင့္အတြင္းဖက္ ပိုင္းျခားကာထားေသာ ထရံနားသို႔ ကပ္၍ တစ္ဖက္သို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ အိမ္ေရွ႕ခန္းတြင္ထြန္းထားေသာ ႏွစ္ေပမီးေခ်ာင္း၏ အလင္းေရာင္က သူမ၏အမ ႏြယ္ႏြယ္တို႔ အိပ္ခန္းထဲသို႔ လင္းလင္းခ်င္းခ်င္း ဝင္ေရာက္လ်က္ရွိသည္။ျမင္လိုက္ရသူ သြယ္သြယ္သည္ ေသြးသားေတြ ေသာင္းက်န္းေနသည့္အၾကားကပင္ မ်က္စိရွက္သြားသည္။ ကိုစိုးေရာ ႏြယ္ႏြယ္ပါ ႏွစ္ေယာက္စလုံးတြင္ အဝတ္အစားမရွိၾကေပ။ ႏြယ္ႏြယ္က အိပ္ယာေပၚတြင္ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းကို ျပားေနေအာင္ဝပ္၍ ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ေပးထားၿပီး ကိုစိုးက ေနာက္မွေန၍ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးႏွစ္ခုကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ဆုပ္ကိုင္ကာ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေနသည္။ ေနာက္ သို႔စူထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးထဲသို႔ လီးႀကီးအရည္တ႐ႊဲ႐ႊဲျဖင့္ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ျဖစ္ေနေသာေနရာကို အေသအခ်ာၾကည့္လိုက္မိရင္း သြယ္သြယ္ အသက္ေအာင့္လိုက္မိကာ တစ္ကိုယ္လုံး ၾကက္သီးျဖန္းကနဲ ထသြားမိသည္။ အိမ္ေထာင္သည္ ဘဝေရာက္လို႔ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ အလိုးခံခဲ့ရေပမယ့္ ဒီလိုေယာက္်ားႏွင့္ မိန္းမ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ လိုးေနၾကတာမ်ိဳး ကို သြယ္သြယ္ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးခဲ့ေပ။ အျမင္ဆန္းသေလာက္ ကာမမီးရွိန္ကလည္း ငယ္ထိပ္ထိေရာက္လာသည္။ ဒူးေထာက္၍ ထိုင္လိုက္ကာ သြယ္သြယ္သည္ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ခ်ဲလိုက္ၿပီး ထဘီကို လွန္တင္ကာ သူမ၏ လက္ကေလးက ေစာက္ပတ္ေပၚသို႔ ျပန္၍ေရာက္သြားျပန္သည္။

“ေဆာင့္စမ္းပါ…. လုပ္စမ္းပါ….ကိုစိုးရယ္….နာနာေလး….အင္း….ဟင္း…ဟင္း …အင္း….” ေစာေစာက ေျဖးေျဖးလုပ္ပါဆိုခဲ့ေသာ ႏြယ္ႏြယ္မွာ အခုပြဲၾကမ္းလာၿပီ။ ကိုစိုးကလည္း အႀကိဳက္ေတြ႕သြားသည္။ တင္သားႀကီးႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ထားေသာ သူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္က ႏြယ္ႏြယ္၏ ခါးေပၚေရာက္သြားၿပီး ခါးေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ညႇပ္ကိုင္ကာ သူ၏လီးေခ်ာင္းႀကီးကို တဆုံးနီးပါး ထုတ္ထုတ္ၿပီး အားရပါးရ ေဆာင့္ေတာ့သည္။ “အင္း….ဟင္း….ေကာင္းလိုက္တာ ကိုစိုးရယ္….ဟင္း….ဟင္း… ဘယ္လိုေကာင္းမွန္းမသိဘူး…. အင္း…ဟင္း….ဟင္း….. ဟင္း….” တမိုက္ေလာက္ရွိေသာ လီးတန္တုတ္တုတ္မဲမဲႀကီးက အလိုးခံေနေသာ အမျဖစ္သူ ႏြယ္ႏြယ္၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ အားရပါးရလိုးေဆာင့္ရင္း သူမ၏ ေသြးသားေတြကိုသာ ထိုးဆြေနတာမဟုတ္။ ၾကည့္ေနေသာ သြယ္သြယ္၏ တစ္ကိုယ္လုံးရွိ ေသြးသားေတြကိုလည္း အျပင္းအထန္ ထိုးဆြေနေလသည္။ အရည္ၾကည္ေတြ ဆက္တိုက္ထြက္ေနေသာ ေစာက္ေခါင္းဝသို႔ သြယ္သြယ္၏ လက္ေခ်ာင္းေလးထိုးသြင္းမည္ျပဳၿပီးမွ သြယ္သြယ္၏ အၾကည့္က မီးဖိုေခ်ာင္ေျခရင္းဖက္သို႔ ေရာက္သြားသည္။ ညေနေဈးမွ သူမကိုယ္တိုင္ဝယ္ခဲ့သည့္ ခရမ္းသီးမ်ားကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သြယ္သြယ္ တစ္ဖက္ခန္းသို႔ တစ္ခ်က္ေခ်ာင္း ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ ခရမ္းသီးမ်ား ရွိရာအနီးသို႔ ေလွ်ာက္လာၿပီး ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္ကာ အရွည္တစ္ထြာေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ႏွင့္ လုံးပတ္တစ္က်ပ္ခြဲလုံးေလာက္ရွိေသာ ခရမ္းသီးတစ္လုံးကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး ေနာက္မွနံရံသို႔ ေက်ာမွီ၍ ခပ္ ေလွ်ာေလွ်ာေလးထိုင္ကာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေထာင္၍ကားလိုက္ၿပီး ထဘီေလးကို လွန္တင္လိုက္ျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ အေမႊး ေလးေတြ ခပ္စိပ္စိပ္ေပါက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို လက္ဖဝါးျဖင့္ သုံးေလးခါေလာက္ ပြတ္တိုက္ၿပီးမွ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ ခမ္းသားႏွစ္ဖက္ကို အသာၿဖဲ၍ ခရမ္းသီးကို ေတ့လိုက္သည္။ “အင္….ဟင့္….ဟင့္….” ခရမ္းသီးထိပ္ႏွင့္ ေစာက္ေစ့ေလးကို ထိုးေမႊရင္း သြယ္သြယ္ တစ္ကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္တုန္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့မွ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ ခရမ္းသီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တေျဖးေျဖးႏွဲ႔၍ သြင္းယူရင္း သြယ္သြယ္၏ ပါးစပ္ေလးက ဟ၍ ဟ၍ လာသည္။ သြယ္သြယ္လက္ထဲမွ ခရမ္းသီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ဝင္ႏိုင္သေလာက္ဝင္ေအာင္ သြင္းသည္။ “ ကြၽတ္….ကြၽတ္….ကြၽတ္….အဟင္း….ဟင္း….” သားအိမ္ဝသို႔ ခရမ္းသီးထိပ္ႏွင့္ထိ၍ က်င္ကနဲ ျဖစ္သြားေတာ့မွ အသြင္းရပ္လိုက္သည္။

တထြာသာသာရွိေသာ ခရမ္း သီးက အျပင္ဖက္တြင္ လက္သုံးလုံးခန႔္သာ က်န္ေတာ့သည္။ ခရမ္းသီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲမွ တဝက္ေလာက္ ျပန္ထုတ္လိုက္ ႏွင့္ လုပ္သည္။ ခရမ္းသီးကို ႐ိုး႐ိုးသြင္းတာထုတ္တာမဟုတ္ဘဲ လက္ျဖင့္ကိုင္ထားရင္းက ခရမ္းသီးကို လွည့္၍ လွည့္၍ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ေမႊေမႊၿပီး သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္ လုပ္ေနတာျဖစ္သည္။ ဒီအခ်ိန္တြင္ သြယ္သြယ္အား ေတြ႕ျမင္ရသူ မည္သူမဆို သြယ္သြယ္မွာ တဏွာႀကီးေၾကာင္း ေကာက္ခ်က္ခ်မည္မွာ မလြဲဧကန္ျဖစ္ေလသည္။ “အင္း…အင္း….ဟင္း….ဟင္း…..” အရည္ေတြက ႐ႊဲသထက္႐ႊဲ႐ႊဲၿပီး ထြက္လာသလို သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ေနေသာ ခရမ္းသီးႀကီးကလည္း အဝင္ အထြက္ သြက္လက္လ်င္ျမန္၍လာသည္။ “အင္း….ဟင္း….ဟင္း…အင္း…..အင္း….ကြၽတ္….ကြၽတ္….” သြယ္သြယ္မွာ အားမလိုအားမရျဖင့္ လွ်ာေလးကိုထုတ္၍ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ယက္လိုက္ၿပီး ခရမ္းသီးကို သြက္သြက္ႀကီး အထုတ္အသြင္းလုပ္ေနသည္။ ခဏမွ်အၾကာတြင္ေတာ့ သြယ္သြယ္မွာ ေမးေၾကာေလးေတြ ေထာင္ထလာေအာင္ အံကိုႀကိတ္လိုက္ၿပီး ခရမ္းသီးကို လက္ျဖင့္အေသအခ်ာဆုပ္ကိုင္၍ ခပ္ျပင္းျပင္း ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထိုး စိုက္ကာ “အ…အင္း….အီး….” ဟူေသာ မသဲမကြဲ ညည္းသံေလးႏွင့္အတူ တစ္ကိုယ္လုံး ေပ်ာ့က်သြားေလေတာ့သည္။ “လူပ်ိဳႀကီး… ခုမွ အိပ္ယာထလာသလား…” အသံၾကား႐ုံႏွင့္ မသန္းရီမွန္း ေဖတင္ သိလိုက္သည္။ လက္တစ္ဖက္က သြားပြတ္တံ ကိုင္ရင္း အိမ္ေရွ႕ေရစည္ေဘးသို႔ မ်က္ႏွာသစ္ရန္ဆင္းလာေသာ ေဖတင္ ေခါင္းရင္းအိမ္ဖက္သို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ “ဟုတ္တယ္ မသန္းရီေရ….အလုပ္ပိတ္ရက္မို႔ ေနျမင့္ေအာင္ အိပ္လိုက္တာ….ဟဲ….ဟဲ….” မသန္းရီ စကားရွည္တတ္မွန္းသိ၍ မေျပာခ်င္ဘဲႏွင့္ ေဖတင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေဖတင္က သူမကိုလည္း စူးစူးရဲရဲၾကည့္လိုက္မိသည္။ ကေလးတစ္ေယာက္အေမ အသက္(၃၅)ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ မသန္းရီက ပါတိတ္တပတ္ႏြမ္း ဝမ္းဆက္ေလးႏွင့္ လွခ်င္တိုင္းလွေနသည္။ လုံးႀကီးေပါက္လွလို႔ ဆိုရေလာက္ေအာင္ ခႏၶာကိုယ္က တလုံးတခဲႀကီး မဟုတ္ေသာ္လည္း စြဲမက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ေတာ့ အခ်ိဳးက်ကာ ဖြံ႕ထြားလုံးတစ္စြင့္ကား၍ ေနသည္။

သူ႔ကို ေဖတင္ စူးစူးရဲရဲၾကည့္ေနမွန္းသိ၍ မသန္းရီ မ်က္ႏွာရဲသြားသည္။ “သိပါဘူးေတာ္… လူပ်ိဳႀကီးေတြ ညဖက္ဘာေတြ အလုပ္ရႈပ္ေနမွန္းမွ မသိတာ….ဟင္း….ဟင္း….” “သန္းရီကလည္းဟာ… ေစာေစာစီးစီး လုပ္ၿပီ….” ေဖတင္ သူမထံမွ အၾကည့္ကိုလႊဲလိုက္ၿပီး ေရစည္ေပၚမွ ေရဖလားကို လွမ္း၍ကိုင္လိုက္သည္။ “အမသန္းရီကလည္း က်မဦးေလးက ႐ိုးပါတယ္… အဲ့လိုမေျပာပါနဲ႔….ဟင္း…ဟင္း….” အဲ လာျပန္ၿပီတစ္ေယာက္။ ေဖတင္ ေျခရင္းအိမ္ဖက္သို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ တီရွပ္အျဖဴေရာင္ေလးႏွင့္ ထဘီအနက္ေလးႏွင့္ ရယ္ႀကဲႀကဲလုပ္ကာ ရပ္ေနေသာ သြယ္သြယ္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ “ ေအး….ဟုတ္သားပဲဟာ… ညည္းပဲ သန္းရီကို ၾကည့္ေျပာပါေတာ့” “မိသြယ္…. ညည္းဘာသိလို႔လဲ… ဒီလူပ်ိဳႀကီးအေၾကာင္းကို ေနာက္မွငါေျပာျပမယ္….လာ….သြားၾကမယ္” “အမ… ေဈးျခင္းေတာင္းမပါဘူးလား…. ညည္းကေရာ” “ဟင္း….ဟင္း…အမ ျခင္းေတာင္းထဲ ကပ္ထည့္မလို႔ ဝက္သားတစ္မ်ိဳးထဲဝယ္မွာ” “ေကာင္မေလးေနာ္… အေခ်ာင္ေတာ္ေတာ္လိုက္….ဟင္း….ဟင္း… ညည္းလည္း မလြယ္ဘူး” “လာပါ အမရာ….ကြၽတ္ကြၽတ္အိတ္ဝယ္ၿပီး ထည့္ၾကတာေပါ့….” သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လမ္းမေပၚေရာက္သြားၾကလွ်င္ ေဖတင္က မသိမသာခိုး၍ ၾကည့္လိုက္သည္။ သြယ္သြယ္ရဲ႕ အလုံးအထည္ကလည္း မေသးလွပါလား။ သန္းရီေလာက္ကို ရွိေနသည္။ ေဖတင္၏ အေတြးက မဆုံးေသး သူ႔ထံသို႔ သမင္လည္ ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာ မသန္းရီ၏ မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ ဆုံမိလိုက္သည္။ ေဖတင္ သူမတို႔ကို ခိုးၾကည့္ေနတာေတြ႕ေတာ့ မသန္းရီ မ်က္ႏွာ ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးျဖစ္ၿပီး ျပန္လွည့္သြားသည္။ မသန္းရီေယာက္်ား ေအာင္ခ်စ္က သေဘၤာက်င္းတြင္ အလုပ္လုပ္သည္။ သူတို႔တြင္ သမီးတစ္ေယာက္ရွိၿပီး ဒီႏွစ္ ဆယ္တန္းေျဖရမည္ျဖစ္သည္။ သားသမီးမရွိေသာ ေအာင္ခ်စ္၏ အမက အကုန္အက်ခံကာ ေဘာ္ဒါထားေပးထားသည္။ ေအာင္ခ်စ္ အလုပ္က တစ္ပတ္မွ ႏွစ္ရက္ခန႔္သာ အိမ္ျပန္နားရသည္။ တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနေသာ မသန္းရီမွာ မိန္းမခ်င္း အေဖာ္မ်ားႏွင့္ သူမ၏အိမ္တြင္ တ႐ုန္း႐ုန္းျဖစ္လွ်က္ရွိသည္။ မသန္းရီတို႔ ဒီအိမ္တြင္ေနလာတာ သူတို႔၏ သမီးေလးတစ္သက္ပင္ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္ေတာ့ ေဖတင္ႏွင့္က ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ေတြလို ေျပာမနာဆိုမနာ ျဖစ္ေနသည္။ သြယ္သြယ္ဆိုေသာ ေကာင္မေလးကေတာ့ ႏွပ္ေခ်းတြဲေလာင္းကတည္းက ေဖတင္တို႔ ထိန္းလာတာျဖစ္သည္။

ေဖတင့္အေမ ေဒၚေအးရွိတုန္းကဆိုလွ်င္ သြယ္သြယ္က ေဒၚေအး၏ လက္ကတုံး ေတာင္ေမႊး။ အိမ္မွာလာၿပီး စားလိုက္၊ အိပ္လိုက္ လုပ္ေန႐ုံမက ေဒၚေအးဘယ္သြားသြား အေဖာ္အျဖစ္ သြယ္သြယ္က ပါတတ္သည္။ အခု ေဖတင့္အေမ ေဒၚေအးဆုံးသြားတာ ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။ သြယ္သြယ္ပင္လွ်င္ အပ်ိဳႀကီးဖားဖားျဖစ္၍ အိမ္ေထာင္ပင္က်သြားၿပီျဖစ္သည္။ ေဖတင္တို႔က သားအမိ ႏွစ္ေယာက္ထဲေနတာ ျဖစ္သည္။ အခု မိခင္ျဖစ္သူက မရွိေတာ့သည့္အခါ ေဖတင္တစ္ေယာက္ထဲ ေနထိုင္ခဲ့တာ ျဖစ္ေလသည္။ ေဖတင္ အလုပ္က ဝပ္ေရွာ့ဆရာျဖစ္သည္။ အလုပ္ဆင္းသည့္ရက္တြင္ သူေဌးက ထမင္းေကြၽးသည္။ အလုပ္ပိတ္ရက္ဆိုလွ်င္ လမ္းထိပ္က ထမင္းဆိုင္မွာ စားသည္။ ဒါက တစ္ခါတစ္ရံမ်ိဳးမွသာ စားျဖစ္တာျဖစ္သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေခါင္းရင္းအိမ္မွ မသန္းရီႏွင့္ ေျခရင္းအိမ္မွ ႏြယ္ႏြယ္ႏွင့္ သြယ္သြယ္တို႔ အိမ္မွလည္း အလုပ္ပိတ္ရက္ဆိုလွ်င္ ထမင္းဟင္းမ်ား သူ႔တစ္ေယာက္စာ လာပို႔တတ္သည္။ ဆယ္ေလးငါးႏွစ္အတူ တူေနလာၾကတာဆိုေတာ့ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈက ေဆြမ်ိဳးေတြလို ျဖစ္ေနၾကေလသည္။ ေဖတင္ အိမ္ေပၚသို႔ျပန္ေရာက္၍ မ်က္ႏွာသုတ္ၿပီး ေဘးျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ သြယ္သြယ္တို႔ အိမ္ကို ေတြ႕ လိုက္ရသည္။ ေဖတင္ မသန္းရီေျပာသြားေသာ “ညက ဘာေတြအလုပ္ရႈပ္ေနမွန္းမွ မသိတာ…” ဆိုေသာ စကားကို အမွတ္ရလိုက္သည္။ သူတို႔အိမ္ေတြက (၁၀)ေပအိမ္ေလးေတြျဖစ္ၿပီး တစ္အိမ္ႏွင့္တစ္အိမ္က သုံးေပမွ်သာ ကြာျခား၍ ညလူေျခ တိတ္ခ်ိန္တြင္ တစ္ဖက္မွ ကိုစိုးႏွင့္ ႏြယ္ႏြယ္တို႔ ကဲၾကသည့္အသံေတြက အတိုင္းသားၾကားေနရသည္။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ေဖတင္ မေနႏိုင္။ အိမ္ႏွစ္လုံးၾကားသို႔ဝင္၍ ေခ်ာင္းတတ္သည္။ ဝါးထရံကာအိမ္ဆိုေတာ့ ေဖတင္အဖို႔ အေခြၾကည့္ရသည္ ထက္ပိုၿပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္းရွိလွသည္။ ညတုန္းကေတာ့ ေဖတင္ ကံဇာတာ တက္လာသည္။ ႏြယ္ႏြယ္တို႔ လင္မယား ကာမစပ္ယွက္ေနတာတင္မက သြယ္သြယ္တစ္ေယာက္ စိတ္ေတြထၿပီး ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနပုံကိုပါ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရေလသည္။ အိမ္ႏွင့္ (၇)ေဈး မိန္းမေျခလွမ္း (၁၅) မိနစ္ခန႔္သာ ေလွ်ာက္ရသည္။

မသန္းရီႏွင့္ သြယ္သြယ္တို႔ ကားမစီးေတာ့ဘဲ ခပ္ေျဖးေျဖးပဲ ေလွ်ာက္လာၾကသည္။ “အမသန္းရီ…. ဦးေလး ေဖတင္အေၾကာင္း ေျပာမလို႔ဆို” “ေအာ္ ေအး… ေျပာေလအမ… ညည္းကလည္းေအ… ေလာလိုက္တာ…. ဘယ္ကစေျပာရမလဲလို႔ စဥ္းစားေနတာ….အင္း….ဒီလိုေအ့… အကိုေဖတင္က လူပ်ိဳႀကီးဆိုေတာ့ မိန္းမမရွိဘူး” “ဟြန္း….ဒါမ်ား အဆန္းလုပ္လို႔” “နားေထာင္စမ္းပါအုံးေအ…. ညည္းကလဲ” “ဆက္ေျပာေလ…. နားေထာင္ေနတယ္” “ဟိုတစ္ေန႔က သူအလုပ္ကျပန္လာၿပီး ခဏေနေတာ့ ဒိုဘီကလာပို႔ထားတဲ့ သူ႔အဝတ္ေတြ ငါသြားပို႔တယ္…. အဲဒါ သူဘာလုပ္ေနတယ္မွတ္လဲ” “ဘယ္သိမွာလဲ” “ႏိုင္ငံျခားကလာတဲ့ ဝတ္လစ္စလစ္ ပိုစတာႀကီးကိုခ်ိတ္ၿပီး အဲဒီေရွ႕မွာရပ္ၿပီး ဂြင္းထုေနတာ” “အယ္… သူကလည္း မေနႏိုင္ ဝယ္စားလိုက္ရင္ ရတာပဲဟာ…မိ န္းမမရွိေတာ့ သနားစရာေပါ့ဟာ” “ဟီ…ဟိ….အမကလည္း ပါးစပ္က သနားေနတယ္…. ထဘီခြၽတ္ၿပီး ဝင္သြားလိုက္ရင္ၿပီးေရာ” “ေသနာမေလး…. လင္ရမွ ပါးစပ္က ၾကမ္းလာတယ္…. ညည္းသာဝင္သြား” “က်မကေတာ့ ဒါမ်ိဳးမႀကဳံေသးပါဘူး” “ေနပါအုံးေအ….ငါ့စကား ဘယ္ေရာက္သြားလဲမသိဘူး… .ငါေျပာခ်င္တာက အဲ့ဒါမဟုတ္ဘူး… ငါေတြ႕လိုက္ရတဲ့ သူ႔ပစၥည္းႀကီး….” “ေျပာစမ္း….ေျပာစမ္း….အမ ဘယ္လိုဟာႀကီးလဲ….” ျပာျပာသလဲေမးလိုက္ေသာ သြယ္သြယ္အား မသန္းရီက လွည့္၍ မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္သည္။ “ေျပာမွာေပါ့ေအ…. ညည္းကလဲ ျဖစ္ေနလိုက္တာ…. သူ႔ဟာႀကီးက သစ္သားျငဳပ္က်ည္ေပြ႕ႀကီးလား မွတ္ရတယ္ေအ…. နဲတာႀကီး မဟုတ္ဘူး…. ငါျဖင့္ အဲဒါႀကီး ျမင္လိုက္ရၿပီး (၂)ရက္ေလာက္ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး….” “ ဟိဟိ….အမကလည္း ျဖစ္ရတယ္…..ဟိဟိ….” “ ဟဲ့ မသန္းရီတို႔… ဒီမွာ ငါးၾကင္းခုတ္သားေတြရွိတယ္ေနာ္…” ေဈးဝေရာက္၍ ေဈးသည္တစ္ေယာက္က ဆီးႀကိဳ ေအာ္ေျပာလိုက္သံေၾကာင့္ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ စကားစ ျပတ္သြားၾကေလသည္။ ဟင္းပန္းကန္ေလးကိုင္၍ သြယ္သြယ္ သူမ၏ အိမ္ေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္ကို ေဖတင္ ေတြ႕လိုက္သည္။ သူ႔ဆီသို႔ သြယ္သြယ္လာေတာ့မည္။

အေပၚက ဝတ္ထားေသာ တီရွပ္အျဖဴေလးက ေဈးသြားတုန္းက တီရွပ္ေလးျဖစ္ေပမယ့္ အထဲက ေဘာ္လီကိုေတာ့ ခြၽတ္ထားပုံရသည္။ အိမ္ေပၚမွအဆင္း ႏို႔ႏွစ္လုံးက ဗရမ္းဗတာ ခါရမ္းသြားသည္ကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ ေအာက္ဖက္က ဝတ္ထားတာေတာ့ ေဈးသြားတုန္းက ထဘီအနက္ေလးမဟုတ္ဘဲ အေရာင္လြင့္ပ်ယ္စပြင့္႐ိုက္ထဘီ အနီ ေရာင္ေလးကို ဝတ္ထားသည္။ ေဖတင္ မသန္းရီကိုေတာ့ တိုက္စစ္ဆင္ၿပီးၿပီ။ သြယ္သြယ္ကိုလည္း တိုက္စစ္ဆင္ရဦးမည္။ ေဖတင္ ေငါက္ကနဲထ၍ အတြင္းခန္းဖက္သို႔ ဝင္လာလိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ အခန္းထဲတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ဝတ္လစ္စလစ္ပုံေရွ႕တြင္ ရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔ ပုဆိုးကို ကြင္းလုံးခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ေဖတင္က ညကသြယ္သြယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနတာကိုေတြ႕ျမင္ခဲ့ရၿပီး ေနာက္ သြယ္သြယ္ကို အေတာ္လိုးခ်င္ေနတာျဖစ္သည္။ သြယ္သြယ္ကို အခုေတြ႕လိုက္ရေတာ့ သူ႔လီးႀကီးက ေထာင္းကနဲ ေထာင္းကနဲ ထ၍လာသည္။ ပုဆိုးခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေဖတင္က အိမ္ေရွ႕ခန္းႏွင့္ အတြင္းခန္း ဝင္ေပါက္ထြက္ေပါက္ဖက္ကို တေစာင္းေပး၍ သူ႔လီးႀကီးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ သြယ္သြယ္အိမ္ေပၚသို႔ လွမ္းတက္လိုက္ေတာ့ ကိုေဖတင္ကို မေတြ႕ရ။ အသံျပဳမည္ႀကံလိုက္ၿပီးေတာ့မွ မနက္က မသန္းရီေျပာသြားသည္ကို သတိရလိုက္ၿပီး လက္ထဲက ဝက္သားဟင္းပန္းကန္ေလးကို အိမ္ေရွ႕စားပြဲေပၚတင္လိုက္ၿပီး ေျခသံမၾကားေအာင္ အတြင္းသို႔ဝင္သည့္အေပါက္နားကပ္၍လာၿပီး အထဲသို႔ ၾကည့္လိုက္သည္။ “အာ….ဟာ….” အမသန္းရီ ေျပာသည့္အတိုင္းပင္။ ဦးေလးေဖတင္၏ ပစၥည္းႀကီးက ျငဳပ္က်ည္ေပြ႕ႀကီးလား ေအာက္ေမ့ရသည္။ ဦးေလးေဖတင္က သူ႔ေရွ႕က ဝတ္လစ္စလစ္ပုံကိုၾကည့္ကာ သူ႔လီးႀကီးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး တစ္ခ်က္ျခင္း ဂြင္း တိုက္ေနသည္။ လီးႀကီးသာ ဧရာမျဖစ္တာမဟုတ္။ ေအာက္က ေဂြးအုမဲမဲႀကီးေတြကလည္း ေဖာင္းတင္းလုံးတစ္ၿပီး နဲတာႀကီး မဟုတ္။ ပုဆိုးကို ကြင္းလုံးခြၽတ္ခ်ထားသျဖင့္ သူ၏ တုတ္ခိုင္ေတာင့္တင္းလွေသာ ေပါင္တံႀကီးေတြကလည္း ႂကြက္သားအ ေျမာင္းေျမာင္းထ၍ ေနသည္။ သြယ္သြယ္၏စိတ္ေတြ ထိန္းမရေအာင္ထ၍လာသည္။ သြယ္သြယ္ မ်က္ေစ့ကိုမွိတ္ကာ အခန္း တံခါးကိုမွီၿပီး ထဘီကိုမ၍ လက္လွ်ိဳသြင္းၿပီး ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ဖြဖြေလးပြတ္၍ေပးေနမိသည္။

သူမ၏ ရင္တစ္ခုလုံး ဘေလာင္ဆူေစကာ ရာဂစိတ္မ်ား ထႂကြေလာင္ၿမိဳက္လာသည္။ အလိုးခံခ်င္စိတ္ေတြကလည္း ထိန္းမရေအာင္ ထ၍လာသည္။ ေဖတင္ ၿပဳံးလိုက္သည္။ သြယ္သြယ္က မသန္းရီထက္ပိုၿပီး ထန္သည္။ မသန္းရီတုန္းက ဒီလိုမ်ိဳးမဟုတ္ သူလုပ္ျပတာကို တဝၾကည့္ၿပီး တုန္တုန္ယင္ယင္ဆင္းျပန္ေျပးသြားသည္။ အခုေတာ့ သြယ္သြယ္က သူ႔ကိုပင္ ဂ႐ုမထားေတာ့ေလာက္ေအာင္ စိတ္ေတြထေနၿပီ။ သြယ္သြယ္၏ ပါးျပင္ေလး ေႏြးကနဲတစ္ခ်က္ ခံစားလိုက္ရသည္။ “ ဟင္….ဦးေလး….” “ လာ….ကုတင္ေပၚကို….” “ ဟင့္အင္း….” “ လာပါဆို… အခ်ိန္ၾကာတယ္…. ခရမ္းသီးထက္ ပိုေကာင္းတယ္ဟ….သိလား…..” သြယ္သြယ္ ရွက္စိတ္ေတြက ရာဂစိတ္ႏွင့္အၿပိဳင္ျဖာသြားသည္။ သြယ္သြယ္ငိုင္၍အသြား ေဖတင္က သူမကို ေပြ႕၍ ကုတင္ေပၚတင္လိုက္သည္။ ေဖတင္၏ လီးႀကီးက တရမ္းရမ္းျဖစ္ေနသည္။ သြယ္သြယ္ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ထားလိုက္သည္။ ေဖတင္က သူမ၏ ထဘီကိုလ်င္ျမန္စြာ ဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ ရိတ္ထားပုံရၿပီး ျပန္ေပါက္ကာစ အေမႊးငုတ္တိုေလးမ်ားျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္အထက္ဆီးခုံဝင္းဝင္းေလးကို လီးထိပ္လုံးလုံးႀကီးျဖင့္ ပြတ္သပ္ေပးလိုက္သည္။ “ အ….အ….” သြယ္သြယ္ တြန႔္ကနဲ တြန႔္ကနဲျဖစ္သြားသည္။ အကြဲေၾကာင္းေလးၾကားသို႔ လီးထိပ္ကို ခပ္ဖိဖိေလးစိုက္ၿပီး အထက္ ေအာက္စုံခ်ီဆန္ခ်ီ ဆြဲေပးလိုက္သည္။ သြယ္သြယ္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံး ကားခနဲျဖစ္သြားသည္။ လီးတန္ႀကီးကို ခါးလည္မွကိုင္ၿပီး ေစာက္ပတ္ေအာက္ဖက္နားရွိ အလိုးခံသည့္အေပါက္သို႔ ႏွစ္သြင္းဖိခ်လိုက္သည္။ သြယ္သြယ္ထံမွ ‘အူး’ ကနဲ အသံတစ္ ခ်က္ထြက္လာၿပီး ေကာ့တက္သြားသည္။ ေဖတင္က သြယ္သြယ္၏ တီရွပ္ေလးကို အေပၚသို႔လွန္တင္လိုက္သည္။ ေငါက္ကနဲ ေငါက္ကနဲ က်စ္လစ္မာတင္းေသာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံး ထြက္ျပဴ၍လာသည္။ ျဖဴဝင္းေသာႏို႔အုံႀကီးမ်ားတြင္ အေၾကာစိမ္းႀကီးမ်ားက ယွက္သန္းေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို စုံကိုင္ကာ ဖြဖြေခ်ေပးရင္း မသိမသာေလးဆြဲကာ လီးကို ေျဖးေျဖးခ်င္းစိုက္ခ်လိုက္သည္။ “အိ….အိ….အ…..အ…..အီး…..” လီးတန္ႀကီးက အရင္းထိဝင္သြားကာ ေဂြးအုႀကီးမ်ားက သြယ္သြယ္၏ ဖင္ဝကို ဖိကပ္မိေနသည္။ အေမႊးၾကမ္းႀကီးမ်ား၏ ယားက်ိက်ိအထိအေတြ႕ႏွင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ဇိကနဲစိုက္ဆင္းလာေသာ လီးတန္ႀကီး၏ အေတြ႕အရသာမ်ားေၾကာင့္ သြယ္သြယ္ ေလာကႀကီးကို ေမ့သြားကာ မ်က္ေတာင္မ်ားစင္းၿပီး တဟင္းဟင္းျဖစ္လာသည္။

ေဖတင္ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွ စြပ္ က်ယ္ခ်ိဳင္းျပတ္ကို ေခါင္းမွဆြဲ၍ခြၽတ္လိုက္သည္။ ေဖတင္ ကိုယ္လုံးတီးျဖစ္သြားၿပီ။ ထို႔ေနာက္ လီးကို တဆုံးသြင္းကာ ဖိကပ္ စိမ္ထားၿပီး ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ငုံ႔၍စို႔သည္။ “ဟင္း….ဟင္း….ဟင္း…..အင္း….လုပ္…..လုပ္ေတာ့ေလ…..” ေစာက္ေခါင္းထဲက လီးက ခဏၾကာေအာင္ ၿငိမ္ေနေတာ့ သြယ္သြယ္ မေနတတ္ေတာ့။ အဖ်ားတက္သလို တဟင္း ဟင္းျဖစ္လာၿပီး ေဖတင္၏ လက္ေမာင္းအိုးႀကီးတစ္ဖက္ကို ထု႐ိုက္ရင္းအထဲမွ မဆန႔္မၿပဲဝင္ေနေသာ လီးႀကီးကိုလည္း ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ ညႇစ္၍ေျပာသည္။ ေဖတင္ကိုယ္ကိုႂကြကာ လီးကို ေလွ်ာကနဲဆြဲ၍ ထုတ္လိုက္သည္။ “ႁပြတ္….ဖြတ္…အင္း….ဟင္း….” ေဖတင္ လီးကို ျပန္၍ေဆာင့္အခ် သြယ္သြယ္က မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူမ၏ ဖင္ႀကီးကို တစ္ထြာေလာက္ျမင့္ေအာင္ ေကာ့ပင့္ေဆာင့္၍ လီးႀကီးကို ျပန္၍သြင္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ ေက်နပ္သြားပုံျဖင့္ ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာလွလွ သိပ္ထန္ေသာေကာင္မေလးကို ခ်ေနရၿပီမို႔ ေဖတင္ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္၍ေနသည္။ “သြယ္သြယ္….အေပၚကေနၿပီး စိတ္ႀကိဳက္ေဆာင့္ပါလား….” “ အင္း….လုပ္မယ္… .ဆင္း….ဆင္း….ဦးေလး….ျမန္ျမန္ဆင္း…..” သြယ္သြယ္ ရာဂစိတ္ေတြ ေပါက္ကြဲေနၿပီး အငမ္းမရေျပာၿပီး ပက္လက္ျဖစ္သြားေသာ ေဖတင္၏ အေပၚသို႔ ခြတက္ ကာ ဧရာမလီးႀကီးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္လိုက္ၿပီး အားရပါးရဖိေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။အား…အ….အား…..” မိန္းမၾကမ္းေတာ့ ေယာက္်ားမခံႏိုင္ျဖစ္ရသည္။ လီးႀကီးအေပၚယံအေရျပားကို ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားျဖင့္ ဖိညႇပ္ကာ အားရပါးရဖိေဆာင့္ခ်လိုက္သည့္အတြက္ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ လီးတဆုံးဝင္သြားသည့္အခ်ိန္တြင္ အေရျပားကို လီး အရင္းထိဖိဆြဲေဆာင့္ခ်လိုက္သလိုျဖစ္သြားသည့္အတြက္ က်င္ကနဲ နာသြားၿပီး ေဖတင္ မ်က္ႏွာႀကီးမဲ့သြားကာ ‘ အား ’ကနဲ အသံထြက္သြားသည္။ လီးတဆုံးဝင္သြားၿပီးေနာက္ သြယ္သြယ္က ဆီးခုံျခင္းပြတ္လွည့္ေပးကာ ဒူးေထာက္ခ်လိုက္ၿပီး ေဖတင္၏ ရင္အုပ္ႀကီးေပၚသို႔ သူမ၏လက္ေလးမ်ားေထာက္လိုက္ၿပီး ရႈံ႕မဲ့မဲ့ျဖစ္ေနေသာ ေဖတင္၏ မ်က္ႏွာကို အငမ္းမရငုံ႔၍နမ္းသည္။ ၿပီးေတာ့မွ သူမက ဖင္ကိုႂကြႂကြၿပီး တစ္ခ်က္ျခင္း ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးသည္။အင္း….ေကာင္းလားဟင္….ဦးေလး….” “ အင္း….သြယ္သြယ့္ဟာေလးက ၾကပ္ညႇပ္ေနတာပဲ….သိပ္ေကာင္းတာပဲ….ဒါဆို ဦးေလးႀကိဳက္ရင္ က်မတို႔ ေန႔တိုင္း လုပ္ၾကမယ္ေနာ္….” “ ႐ႊတ္…. အေဆာင့္မပ်က္ေျပာရင္း သြယ္သြယ္က ေဖတင္ကို ငုံ႔နမ္းျပန္သည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ သူတို႔ရွိရာအတြင္းခန္းထဲသို႔ ဝင္လာသူကေတာ့ မသန္းရီပင္ျဖစ္ပါသည္။ မသန္းရီမွာ ေဖတင္အတြက္ ထမင္းႏွင့္ဟင္းလာပို႔ရင္း ေဖတင္ႏွင့္ သြယ္သြယ္တို႔ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနၾကသည္ကို မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ မသန္းရီ အေပါက္ဝမွ ရပ္၍သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ခဏရပ္ၾကည့္သည္။ ဟိုတစ္ေန႔ကတည္းက မသန္းရီမွာ ေဖတင္၏ ပစၥည္းႀကီးကို ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရၿပီး ႀကိတ္မႏိုင္ခဲမရျဖစ္ေနရသည့္အထဲ ေဖတင္ႏွင့္ သြယ္သြယ္တို႔ သဲသဲမဲမဲကာမစပ္ယွက္ေနၾကပုံ ကို ရပ္ၾကည့္ၿပီး ဘယ္လိုမွ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူတို႔ရွိရာ အတြင္းခန္းထဲသို႔ မသန္းရီ ဝင္လာခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။ “ သြယ္သြယ္….” “ ဟင္….ဟာ….” သြယ္သြယ္က လီးကိုဆြဲခြၽတ္ၿပီး ေဖတင္၏ အေပၚမွလွိမ့္ဆင္းလိုက္သလို ေဖတင္ကလည္း ေငါက္ကနဲ ထထိုင္လိုက္ သည္။ မသန္းရီမွာ အသိဉာဏ္မဲ့ေသာ စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္သဖြယ္ျဖစ္ေနသည္။ သူမပါးစပ္မွ သြယ္သြယ္ဟုေခၚလိုက္ၿပီး သူမ၏ ခါးမွထဘီကို မသန္းရီက ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ အံ့အားသင့္ေနေသာ ေဖတင္က ခ်က္ခ်င္းသေဘာေပါက္သြားၿပီး မသန္းရီကို ခုတင္ေပၚသို႔ဆြဲထိုင္ေပးလိုက္ၿပီး သူမ၏ အက်ၤ ီေတြကို အျမန္ခြၽတ္ပစ္လိုက္ရာ အလုံးလိုက္အခဲလိုက္ႏို႔အုံႀကီးေတြ ထြက္ေပၚ ၍လာသည္။ ေဖတင္၏ လက္တစ္ဖက္က မသန္းရီ၏ အေမႊၾကမ္းၾကမ္းႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ပြတ္သပ္ေပးရင္း ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံး ကို တႁပြတ္ႁပြတ္စို႔၍ေပးလိုက္ရာ မသန္းရီ၏ လက္ႏွစ္ဖက္က ေဖတင္၏ေခါင္းႀကီးကို ဖြဖြေလးဖက္ထားလိုက္ေလသည္။ ေဖတင္ႏွင့္ မသန္းရီတို႔ မိမိေရွ႕၌ ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ေနပုံကိုျမင္ရေသာ သြယ္သြယ္က နဂိုကလည္း ခပ္ထန္ထန္ဆိုေတာ့ မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေဖတင္၏ ေဘးသို႔ ေျပးကပ္ကာ ေဖတင္၏ လီးႀကီးကို ပထမဂြင္းတိုက္ေပးသည္။ ေနာက္လီးေပၚမွ အရည္ ခြံကို ဆြဲခ်၍ ဒစ္ႀကီးကိုေဖာ္လိုက္ၿပီး ဒစ္ႀကီးကို ပါးစပ္ျဖင့္ ကုန္း၍ငုံကာ လွ်ာျဖင့္ ကလိေပးလိုက္ရာ ေဖတင္မွာ ဖင္ႀကီးခါယမ္းသြားသည္။ “ လာ….သန္းရီ…လွဲလိုက္….” မသန္းရီကလည္း တုန႔္ဆိုင္း၍မေနေတာ့ဘဲ ကုတင္ေပၚလွဲခ်လိုက္လွ်င္ ေဖတင္က ကဗ်ာကယာတက္ခြၿပီး ေစာက္ပတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးအဝသို႔ လီးကိုေတ့၍ လိုးသြင္းလိုက္သည္။ “ ေအ့….အား… ကြၽတ္… ကြၽတ္…. ဟင္း….နဲတာႀကီးမဟုတ္ဘူး” မသန္းရီ ဒီလီးႀကီးကို ေလးငါးရက္ၾကာေအာင္ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ရသည္ မဟုတ္ပါလား။

ထိုအခ်ိန္တြင္ သြယ္သြယ္က ေဖတင္ေရွ႕ မသန္းရီ၏ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ခြ၍ ေလးဘက္ကုန္းလိုက္သည္။ မသန္းရီက ေဖတင္လိုးတာကိုခံရင္း သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ယက္ေပးသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေစာက္ေစ့ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ေလးကို စုပ္၍ေပးသည္။ တအင္း အင္း တအအ အသံမ်ားသည္ သုံးေယာက္စလုံးထံမွ ပူေလာင္ျပင္းျပစြာ ေပၚထြက္၍ေနသည္။ “အား….ဟား….ကြၽတ္…..ကြၽတ္…..” မသန္းရီ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးမွာ အရည္ၾကည္မ်ား စို႐ႊဲ၍ ၿပဲလန္ေဖာင္းကား၍လာသလို သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ပတ္ႀကီး မွာလည္း မသန္းရီ၏ တံေတြးမ်ားျဖင့္ စိုစြတ္ေျပာင္လက္၍ လာသည္။ မသန္းရီမွာ ႀကီးမားေသာလီးႀကီးႏွင့္ ေဖတင္က ကြၽမ္း က်င္စြာလိုးေနသည့္အရသာကို မက္မက္မင္မင္ႀကီးခံစားေနရကာ သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ပတ္ကိုယက္ေပးရင္း သူမ၏မ်က္လုံး မ်ားက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ စင္း၍က်သြားသည္။ အဝတ္ကင္းမဲ့ေသာ ကာမသားေကာင္သုံးဦးစလုံးမွာ ေမွာင္မိုက္ေသာ ကာမ ႏြံအတြင္းသို႔ အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာ နစ္ဆင္းလ်က္ရွိေလသည္။ “အ…ထြက္….ထြက္ေတာ့မယ္…..လုပ္….လုပ္….လုပ္စမ္းပါ… အား….အ….အီး….အား.. ….အ….” မသန္းရီမွာ သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ပတ္ကို ပါးစပ္မွလႊတ္ေပးရင္း ပရမ္းပတာေျပာသည္။ “သြယ္သြယ့္ ဖင္ႀကီး ဦးေလး ေရွ႕ကပ္လိုက္….” သြယ္သြယ္က ေလးဖက္ေထာက္လွ်က္က သူမဖင္ႀကီးကို ေဖတင္ေရွ႕သို႔ တိုးလိုက္ရာ ေဖတင္က သူ႔လက္ညႇိဳးကို သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ပတ္ထဲထိုးသြင္း၍ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေမႊေပးသည္။

ေဖတင္မွာ တစ္ဖက္မွလည္း မသန္းရီကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး လိုးေဆာင့္ေနသည္။ “အား….အီး….အား… ထြက္…..ထြက္ကုန္ၿပီ…..အား….အ….ကြၽတ္….ကြၽတ္…..” မသန္းရီမွာ မ်က္စိႏွစ္လုံးစုံမွိတ္ကာ ရႈံ႕ရႈံ႕မဲ့မဲ့ႀကီးေျပာရင္း သူမ၏ ခါးမွာ ေကာ့ေကာ့တက္သြားေလသည္။ မသန္းရီ ၿငိမ္သြားေတာ့မွ ေဖတင္က သူ၏ မၿပီးေသးေသာလီးကို သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ေခါင္းထဲ ျဗစ္ကနဲ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ “လုပ္….ဦး…လုပ္….လုပ္…. ႏို႔ေတြလည္း ဆြဲေပး…..” ေလးဖက္ကုန္းထားေသာ သြယ္သြယ္၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို လွမ္းဆြဲၿပီး ေဖတင္က ပယ္ပယ္နယ္နယ္ လိုးသည္။ သြယ္သြယ္ မွာ ရင္ထဲတြင္ တဖ်တ္ဖ်တ္တလွပ္လွပ္ ခံစားရင္း သူမ၏ ဖင္ႀကီးကို ေနာက္သို႔ပစ္ပစ္ ေဆာင့္ေပးသည္။ “ေဆာင့္….ေဆာင့္….နာနာေလး ဖိေဆာင့္…ဦး….” သြယ္သြယ္မွာ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကိုစုံမွိတ္ၿပီး တဟင္းဟင္း မာန္ထလွ်က္ အားရပါးရ အလိုးခံေနသည္။ “လုပ္….လုပ္….ထြက္ေတာ့မယ္… ဦး….အား…ဟ….အ….ထြက္….ထြက္…ၿပီ…အား….အီး….အား….အား….” သြယ္သြယ္မွာ ဂေယာင္ဂတမ္း ဆက္တိုက္ေျပာရင္း သူမ၏ ဦးေခါင္းေလး ဘယ္ညာခါရမ္းရင္း ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သည္။ ေဖတင္ ကိုယ္တိုင္မွာလည္း လီးႀကီးမွာ က်င္တက္လာၿပီး ေတာင့္တင္းလ်က္ ၿပီးခ်င္လာကာ ၿပီးသြားၿပီျဖစ္ေသာ သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ သူ႔လီးႀကီးကို အရည္တမွ်ားမွ်ားျဖင့္ ဆြဲထုတ္ၿပီး ပက္လက္အေနအထားပင္ရွိေနေသးေသာ မသန္းရီ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထိုးထည့္ကာ ဒလၾကမ္း ေဆာင့္လိုးရင္း လရည္မ်ားကို ပန္းထုတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။….ၿပီး