အာသာဖြေနေတုန်း လူမိသွားတဲ့ ကျောင်းသူလေး

Unicode

“ဖြန်း …. ဖြန်း … ဖြန်း …” ဒီနေ့ ခင်မေလွင် ကံမကောင်းပါ။ ဆရာမ အတန်တန်မှာလိုက်သည့် အိမ်စာ ယူမလာ၍ ကောင်းကောင်း ဆော်ပလော်တီး ခံလိုက်ရသည်။ ဆရာမ ဒေါ်အိစန္ဒာက သူ့ကိုကြည့်မရဟု ခင်မေလွင် ထင်မိပါသည်။ အကြောင်းကတော့ တစ်ကျောင်းလုံးမှာ ဒေါ်အိစန္ဒာက အတောင့်ဆုံး၊ အဖြောင့်ဆုံးလေ။ သိတယ်မဟုတ်လား။ အထူးသဖြင့် သူ့တင်ပါးကြီးတွေက အယ်ပြီးကားထွက်နေတာ။ အသားညိုပေမယ့် ရုပ်လဲလှ၊ ဖင်တုံးကြီးကလဲ ကားစွင့်နေကာ ခါးလေးကလည်း သိမ်သိမ်လေးဆိုတော့ သူ့ကိုယ်သူ အလှနတ်သမီးလေး မှတ်နေတာ။ ခင်မေလွင်က ဆရာမနဲ့ ပြိုင်ဖက်ဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်သွားတော့တာကိုး။ ခင်မေလွင်က ဆရာမထက် အများကြီးငယ်တယ်။ လုံးကြီးပေါက်လှ အစားထဲက ဘာမှတ်လဲ။ ဖြူဖြူချောချော ၊ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် ၊ ရင်ထွားပြီး တင်ကားကားဖြင့် တရုတ်သွေး နှောသူလေးဖြစ်သည်။ ဆရာမနဲ့ ခင်မေလွင် ယှဉ်လိုက်ပါက တခြားပစ္စည်းတွေက သူမသာ ကိုယ်မသာ ဆိုတော့ အသက်အရွယ်အားဖြင့်ဆိုလျှင် ခင်မေလွင်က နိုင်သွားပြီလေ။ ခင်မေလွင့် အိုးကြီးက ဆရာမနဲ့ နင်လားငါလား ဖြစ်သည်။ ဒါ့ကြောင့်ပင် ဆရာမက ခင်မေလွင်ကို အညှိုးနဲ့ တွယ်ထဲ့လိုက်တာ နေမှာပေါ့။ နောက်တစ်နေ့ ခင်မေလွင် ဆရာမကို စိတ်ထဲ မကျေနပ်သဖြင့် ဒီနေ့ကျောင်းမတက်တော့ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။ “သမီးရေ .. အမေဈေးသွားမယ်ဟေ့ … ဘာစားချင်လဲ … ” “ အာ … အမေကလဲ … အမေကြိုက်တာ ဝယ်ခဲ့ပေါ့ … ” အမေ ဈေးထွက်သွားသွားချင်း ခင်မေလွင်တယောက် အိမ်တွင်တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့ကာ လွတ်လပ်သွားသလို ခံစားမိလေ၏။ သို့ရာတွင် သူ့တင်ပါးမှ အရှိူးရာများအတွက်တော့ ဆေးတခုခု လိမ်းဦးမှဖြစ်မည်။ “အမလေး… ခုမှ ပိုနာလာသလိုပဲ … ကျွတ် … ကျွတ်” လိမ်းဆေးကို အလွယ်တကူပင် ဧည့်ခန်းက အံဆွဲထဲတွင် ရှာတွေ့သည်။ သို့ဖြင့် ခင်မေလွင်က ဧည့်ခန်းတွင်ပင် ဆေးဘူးကို ဖွင့်လိုက်ပြီး ဒူးထောက်ကာ ထမိန်ကို ပင့်တင်၍ တင်ပါးရှိ အရှိုးရာများကို စိန်ပြေနပြေပင် ဆေးလူးလေတော့သည်။

“အား .. ပါး .. ပါး .. နာလိုက်တာ … တော်တော်ဆိုးတဲ့ ဆရာမ … အား … ကျွတ် … ကျွတ် .. ကျွတ် … ” ခင်မေလွင်သည် သူမ၏ ဖင်တုံးလေးပေါ်က အရှိူးရာတွေကို ဆေးလူးရင်း ဆရာမကိုလည်း မေတ္တာပို့လျှက် ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ် တွေးတောလျှက်ရှိသည်။ “ဆရာမက ငါ့ကို မုန်းမှာပေါ့ … ငါ့ဖင်တုံးကြီးက သူ့ထက်ပိုကြီးပြီး ပိုတင်းတာကိုး… ဟိုကောင် စိုးမင်းတို့ မျိုးကျော်တို့ ကောင်တွေကလည်း… ငါ ကျောင်းဆင်းအိမ်ပြန်တိုင်း…. ငါ့နောက်ကလိုက်ပြီး သွားရည်တမြှားမြှားနဲ့ … ငါ့ဖင်တုံးကြီးကို… လိုက်ချောင်းနေကြတာ မသိဘူး မှတ်နေလား … ငါပြောပြမယ် … နင်တို့တော့ .. ငါ့အိုးကြီးကို လိုးရမှာ မဟုတ်ဖူး… အင်း … ဒါဖြင့် နေပါဦး .. ငါ့ရဲ့ ဖင်တုံးတောင့်တောင့်ကြီးနဲ့ .. အဖုတ်လေးကို .. ဘယ်ကိုကိုကများ လိုးပေးမှာလဲဟင်” ခင်မေလွင်တယောက် သို့ဂလို တွေးတောနေမိပြီး သကာလ စောက်စိကလေးများပင် တောင်လာလေသည်။ သူ၏ လက်တဖက်က ထမိန်ကို လှန်ထားပြီး အခြားလက်တဖက်က တင်ပါးကို နောက်ပြန် ဆေးလူးနေရာမှ ထိုလက်ကလေးမှာ သူ၏ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်သို့ ရောက်မှန်းမသိ ရောက်သွားလေသည်။ ဒူးထောက်ကာ ထားသဖြင့် သူ၏ စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ နောက်ဖက်သို့ ပြူထွက်လျှက်ရှိသည်။ စောက်ပတ်အုံးလေးမှာ မို့ဖောင်းပြီး စောက်စိလေးမှာလည်း မာတောင့်လို့ နေပေပြီ။ သူမသည် စောက်ဖုတ်အပေါ်ပိုင်းတွင် ပေါက်စပြုနေပြီဖြစ်သော အမွှေးနုနုကလေးများကို လက်ဖြင့် အသာအယာပွတ်လိုက်ကာ တမျိုးတမည်လေး ကောင်းသော အရသာကို ခံစားမိလေသည်။ သူမ၏လက်ကလေးက စောက်ဖုတ်မို့မို့လေး၏ အကွဲကြောင်းလေး တလျှောက်ကို တဖြေးဖြေး မသိမသာ ရောက်လာကာ ပွတ်မိနေရင်း အရသာတွေ့နေတော့သည်။ ထို့နောက်မှ တဖန် စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းလေးကို လက်ညိုး လက်ခလယ် နှစ်ချောင်းဖြင့် သာသာလေး ဖြဲဟလိုက်ပြီး ကျန်လက်မှ လက်ခလယ်ဖြင့် အပေါက်လေးထဲကို သာသာလေး ထိုးထည့်ကြည့်လိုက်ရာ လူတကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲဖြစ်သွားပြီး အရမ်းကို ကောင်းနေပြန်ပါသည်။

သိပ်မကြာပါ ခင်မေလွင်တယောက် သူ၏လက်ချောင်းလေးကို သူ့စောက်ပတ်ကလေးထဲ ခပ်သွက်သွက်ပင် နှိုက်လိုက်၊ ဆွဲထုတ်လိုက် ‘တဗြွတ်ဗြွတ်’ နှင့် လီးတစ်ချောင်းက လိုးပေးနေသည့်အလား ခံရခက်ကာ “ အ …. အ …. အား …. ကောင်းလိုက်တာ … ကောင်းလိုက်တာ … အ … အ …. ” ဟု အော်မြည်လျှက် အလိုးခံချင်စိတ်များ အရမ်းကို ဖြစ်ပေါ်လာလေ၏။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကလေးမှလည်း အရည်လေးများ စိမ့်ထွက်လို့လာတော့သည်။ “အား … အား .. အဟင့် … အဟင့် … အီး … အီး … ရှီး … ကောင်းလိုက်တာ … ကောင်းလိုက်တာ .. အ … အ … အား …လိုး … လိုး … ” ဟုလည်း မပြတ်တမ်း အော်မြည်လျှက် ရှိနေလေတော့သည်။ ထိုစဉ် “ဒေါက် ” “ အမလေး … ” ခင်မေလွင်တယောက် မည်မျှ ကိုယ့်ဘာကိုယ် စောက်ဖုတ်ကလေးကို နှိုက်ကောင်းကောင်းနှင့် နှိုက်နေသည်မသိ သူ့နောက်ဆီမှ အသံကြားရသဖြင့် အလန့်တကြား လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ အိမ်ကိုနွားနို့ပို့နေကြ မာမွတ်ဆိုသော ကုလားလေး ဖြစ်နေသည်။ မာမွတ်ကို ခင်မေလွင် ကောင်းကောင်းသိသည်။ သူက ‌‌ဂေါ်ရင်ဂျီလူမျိုး ဖြစ်သည်။ အသက် ၁၇ နုစ်ခန့် ရှိမည်။ အသားက ခပ်မည်းမည်း၊ နေ့စဉ် နွားနို့ ညှစ်ရသဖြင့် တောင့်တင်းသန်မာသော ကိုယ်ခန္ဓာ၊ မျက်ခုံးမွှေး ထူထူနှင့် နှာတံ ခပ်ကောက်ကောက်။ ရုပ်ကတော့ ခင်မေလွင်ကြည့်ဖူးသော ကုလားကားထဲက မင်းသားတယောက်ယောက်နှင့် တူသလိုလို။ မာမွတ်က နေ့တိုင်းလိုလို ခင်မေလွင်တို့ အိမ်ကို နွားနို့ပို့နေကျ။ မာမွတ်တယောက် မည်သည့်အချိန်ကတည်းက ရောက်လာပြီး ခင်မေလွင်ကို ကြည့်နေသည်မသိ။ ခင်မေလွင် ကိုယ့်ဖာကိုယ် စောက်ဖုတ်လေးကို ဖြဲပြီး လက်ဖြင့်နှိုက်ကာ ရေရေလည်လည် ဖီးလ်တက်နေသည်ကို သူ တွေ့ပေလိမ့်မည်။ ကြည့်လိုက်ပါ သူ့ပုဆိုးထဲက လီးကြီးက ထောင်မတ် ထိုးတွက်နေသည်ကိုက သက်သေမဟုတ်လား။ မာမွတ်က ခင်မေလွင်တယောက် သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို သူ့ဖာသူ အသားကုန် နှိုက်နေသည်ကို အစအဆုံး မြင်တွေ့ရသည်ဖြစ်ရာ သူ၏လီးကြီးမှာ တောင်တက်လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ သူက ခင်မေလွင် ရှက်သွားမည်စိုးသဖြင့် လှည့်ပြန်သွားရင် ကောင်းမလားဟု စဉ်းစားနေမိသော်လည်း ခင်မေလွင်က ပါးစပ်မှ “ အိ .. အိ .. အ .. အ .. လိုး …. လိုး … ” ဟူသော အသံတွေပါ ထွက်နေသောအခါတွင်တော့ သူ့ကိုပင် ဖိတ်ခေါ်နေသကဲ့သို့ ရှိနေသဖြင့် စိတ်မထိန်းနိုတော့ပဲ ခင်မေလွင့်ကို ချက်ချင်းပင် တက်ခွ၍ လိုးပေးပစ်လိုက်ချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာကာ သူမအနားကို ချဉ်းကပ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေတော့၏။

“ ဟယ် … မာမွတ် …..” ခင်မေလွင် တယောက် မထင်မှတ်ပဲ မာမွတ်ကိုတွေ့လိုက်သည်နှင့် ရှက်လဲရှက်၊ ရုတ်တရက်မို့ ဘာလုပ်လို့ ဘာပြောရမှန်းမသိ။ လူမိသွားပေပြီ။ ထမိန်ကြီးကို လှန်လို့၊ တောင့်တင်း စွင့်ကားလှပါတယ်ဆိုတဲ့ သူ့အိုးကြီးက မာမွတ်ရဲ့ ရှေ့မှောက်မှာ။ ဖြဲထားတဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးကလဲ မာမွတ်ကိုပဲ လိုးပစ်လိုက်ပေတော့ဟု တမင်ဖြဲပေးထားသလိုလို။ ခင်မေလွင်တစ်ယောက် ကြောင်တောင်တောင်ဖြင့် မာမွတ်ကို ကြည့်၍နေပေသည်။ မာမွတ်ကတော့ ခင်မေလွင်၏ ပြူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်လေးနှင့် ဖြူဖွေးဝင်းလက်နေသော ဖင်တုံးကြီးများကို တဏှာမျက်လုံးများဖြင့် စိုက်ကြည့်လျှက်ရှိသည်။ သူ၏ ပုဆိုးကြားထဲမှ ထောင်ထွက်နေသော လီးကြီးက နဲနဲနောနောမဟုတ်။ “အဲဒီလီးကြီးနဲ့များ … ငါ့စောက်ဖုတ်လေးထဲကို … လိုးထည့်လိုက်လို့ကတော့ … ငါတော့သေပါပြီ” ဟုပင် ခင်မေလွင် တွေးလိုက်မိလေသည်။ ခင်မေလွင်တစ်ယောက် ခြင်္သေ့မင်းရှေ့ အစားခံရန် ရောက်ရှိလာသော သမငယ်မလေးကဲ့သို့ ခိုကိုးရာမဲ့ ဖြစ်လို့နေပေသည်။ မာမွတ်က ခင်မေလွင်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သန်မာသော လက်များဖြင့် ရုတ်တရက် သိမ်းကြုံးကာ ဖက်ပစ်လိုက်သည်ဖြစ်ရာ သူ၏ တောင့်တင်းမာထန်နေသော လီးတန်ကြီးမှာလည်း ခင်မေလွင်၏ ဖင်တုံးကြားကြီးထဲကို အလျားလိုက်ကြီး ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ပင် ရောက်ရှိကာ ထောက်မိသွားလေတော့၏။ ခင်မေလွင့်ခမျာ သူမ၏ အိုးကြီးပေါ်ကို လီးတန် ပူပူနွေးနွေးကြီးဖြင့် ဖိကပ်ခံလိုက်ရ၍ သူမတကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားရာမှ သူမ၏ ဖင်တုံးများကြီးများကို လိမ်ဖယ်လိမ်ဖယ်ဖြင့် မာမွတ်၏ လီးတန်ကြီးမှ ရှောင်ဖယ်ရန် ကြောက်လန့်တကြား အတင်းရုန်းလေတော့၏။ “အား … အား …. ဟဲ့ မာမွတ် … နင်ဘာလုပ်တာလဲ … … အား … ” ခင်မေလွင်၏ ထမိန်နှင့် သူ၏ပုဆိုးတို့ကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်လိုက်ပြန်လေသည်။ မာမွတ်ကား မုန်ယိုနေပေပြီ။ ခင်မေလွင်တယောက် မာမွတ်၏ ရင်ခွင်ထဲမှာ ရုန်းမရ၊ ပြုမရ ဖြစ်နေသည်။ စောစောတုန်းကတော့ လိုးချင်၊ ခံချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေသော်လည်း တကယ့်တကယ် အလိုးခံရတော့မည်ဆိုတော့ ရင်တွေပန်းတွေတုန်ကာ ကြောက်လန့်ပြီး ကယောင်ကတမ်း အော်ဟစ်လေတော့သည်။

ခင်မေလွင့် ဖင်တုံးကြီးထဲ နစ်မြုပ်နေသော သူ့လီးကြီးကလည်း တောင့်ဖြောင့် စွင့်ကားလှသော ခင်မေလွင့် အိုးကြီးကို နောက်ကနေ ထောက်ကာ တွန်းထိုးလျှက် နှစ်ယောက်သား အသားကုန် ရုန်းရင်းကန်ရင်းဖြင့် အခန်းအတွင်းသို့ ရောက်မှန်းမသိ လုံးထွေးကာ ရောက်ရှိသွားခဲ့လေတော့သည်။ မာမွတ်လည်း ခင်မေလွင့် ညဝတ်အင်္ကျီလေးကို ဆွဲချွှတ်လိုက်ပြန်ပါသည်။ ဖွံ့ထွားပြီး ဖြူဖွေးနုရွလှသော ခင်မေလွင်၏ နို့အုံဝိုင်းဝိုင်းကလေးများက လပြည့်ဝန်းလေး ထွက်ပေါ် လာသည့်အလား ညဝတ်အင်္ကျီလေးထဲမှ ဖိတ်လျှံထွက်ကျလို့ လာပါတော့သည်။ မာမွတ်တစ်ယောက် ပါးစပ်ဖျားမှ “အားဟားး .. နင် .. အရမ်းလှလိုက်တာ .. ခင်မေလွင်ရယ်”ဟုပင် တမ်းတမိလေတော့သည်။ ထို့နောက် ခင်မေလွင်၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး နို့အုံးလေးများကို သူ၏လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် ဖိအုပ်ပွတ်ချေကာ ပန်းရောင် နို့သီးခေါင်းများအားလည်း အထက်အောက် လျှာကြမ်းကြီးဖြင့် ပွတ်ဆွဲပါလေတော့သည်။ မာမွတ်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကလည်း ခင်မေလွင့် အပေါ်သို့ တဖြေးဖြေး အုပ်မိုးခွစီးလာလေသည်။ သူ၏ လီးပူပူကြီးက ခင်မေလွင်၏ အဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေး အပေါ်ကို အလျားလိုက်ဖိပြီး ကပ်ထားမိလေရာ ခင်မေလွင် လူးလွန့်လိုက်တိုင်း လီးနှင့် စောက်ဖုတ်ကလေးတို့ ပွတ်ကာ ပွတ်ကာ ရှိနေလေတော့သည်။ ခင်မေလွင် ရင်ဖိုစွာ မောပန်းလို့ လာပါတော့သည်။ အခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်သား၏ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းပျပျလေးများ တုန်ရီလှိုူက်မောနေသော ရင်ခုန်ုသံများသည်သာ ထွက်ပေါ်လျှက် ရှိနေပါတော့သည်။ ခင်မေလွင် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ မျက်စေ့အစုံကို ဇွတ်မှိတ်ထားမိသော်လည်း အသိစိတ်များကမူ မာမွတ် ဘယ်နားကို ကိုင်သည် ဘာလုပ်နေသည်ကို သိနေသည်။ မာမွတ်ထံမှ ပူနွေးသော အသက်ရှူရှိုက်လိုက်သော လေကို သူမ မျက်နှာပြင်၌ ထိတွေ့ခံစားနေရ၏။ နွားနို့နံ့သင်းသော ယောက်ျားရနံ့ တစ်မျိုးကိုလည်း ခင်မေလွင် ရနေ၏။ မာမွတ်က ခင်မေလွင်၏ ပါးပြင်မို့မို့ကလေးကို တရှိုက်မက်မက် အားရပါးရ နမ်းရှုတ်လိုက်ပြီး “ခင်မေလွင်လေးရယ် .. နင့်ကို .. ငါ .. အရမ်း .. လိုးပေးချင်တယ်ကွာ” ဟု တုန်ရင်စွာ ပြောဆိုလိုက်လေသည်။ ခင်မေလွင်တစ်ယောက် ရင်တွေခုန်ကာ တလှပ်လှပ်ကို မောနေသည်။

မာမွတ် စကားတွေ ပြောနေသည်ဟုတော့ ခင်မေလွင်ထင်၏။ စကားလုံးများက တုန်ခါနေသလို တိုးလွန်း၊ ညင်သာလွန်းပြီး ကြိတ်၍ပြောသော စကားများဖြစ်၍ မသဲမကွဲ လေသံမျှလောက်သာ တီးတိုးပြောနေခြင်း ဖြစ်၏။ မာမွတ်၏ စကားလုံးများက ခင်မေလွင့်ရင်ကို ပူနွေးလှိုက်ဖိုစေရုံမျှမက မျက်နှာတစ်ခုလုံးကို ထူပူသွားစေပါသည်။ “အို.. ကျွတ်..” မာမွတ်က ခင်မေလွင့် နို့နှစ်လုံးကို ကိုင်ပြီး နယ်ပေးနေပြန်သည်။ “ဟာ.. အား.. ကျွတ် .. ကျွတ်..” ကောင်းတော့ ကောင်းတယ်။ ဒါပေမဲ့ ရှက်တာလဲ လွန်ရောပဲ။ မာမွတ် အဲ့ဒီလို လုပ်လေ ခင်မေလွင်က မျက်စေ့တွေကို တင်းတင်း ပိတ်ထားမိလေပဲ။ နွေးနွေးပူပူ သူ့အာခံတွင်းမှာ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို စို့ပေးနေပြန်တော့ ခင်မေလွင့် စောက်ဖုတ်လေးဆီက ‘ဖြင်း’ ကနဲ ရွစိရွစိ ဖြစ်ကုန်ပြီး ဖင်ကြီးကို အပေါ်ကို ကော့ထောင်လိုက်မိလိုက်ပြန်တော့သည်။ ထိုအခါ မာမွတ်ရဲ့ လီးကြီးနဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကလေး ခပ်ကြမ်းကြမ်းကလေး ပွတ်ဆွဲမိသွားပြန်ပါသည်။ “အား .. သေပါပြီ .. ဟင့် .. ဟင့်” ခင်မေလွင့် နို့နှစ်လုံးက စိမ်းစားဥလေးတွေလို ဖွေးဥနေသည်။ ခုံးလုံးပြီး ကျစ်မာနေသည်။ မာမွတ်ကလည်း သိတဲ့အတိုင်း ထန်နေပြီဆိုတော့ ဖြစ်နိုင်ရင် ခင်မေလွင့် တကိုယ်လုံးကို ကိုက်စား ဝါးမြိုပြစ်ချင်လောက်အောင် ဖြစ်နေသည်။ မာမွတ်က ခင်မေလွင်၏ အကြာစိမ်းကလေးများ ထောင်ထွက်နေသော ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးကိုလည်း တစ်ချက်နမ်းပြီးမှ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ဝါးကြီးဖြင့် အုပ်ကာ ပွတ်ခါပွတ်ခါ ဆွပေးလိုက်ရာ ခင်မေလွင်၏ ပန်းနုရောင် စောက်ဖုတ်လေးနှစ်ခြမ်းသည် ပွင့်အာလို့ သွားလေသည်။ မာမွတ်က ခင်မေလွင်၏ ဘေးတစ်ဖက်ဆီသို့ ကားထွက်သွားသော ပေါင်တံဖြူဖြူလေး နှစ်ဖက်ကို ကွေးကာ မြောက်တင်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ဖေါင်းကား ခုံးထနေသော ခင်မေလွင်၏ စောက်ပတ်ကလေးမှာ အလိုးခံရန် အသင့်အနေအထားသို့ ရောက်သွားလေသည်။ ပေါင်နှစ်ဖက်က ဗိုက်သားများနှင့် ပြန်ကပ်နေ၏။ ခင်မေလွင့် ဒူးနှစ်ဖက်ကို မာမွတ်က သူ့ပုခုံးဆီရောက်အောင် ပင့်တင်လိုက်ရာ ခင်မေလွင့် စောက်ဖုတ် ဖြူဖြူဖောင်းဖောင်းလေးက လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ကြီး ပြူးထွက်လို့လာ၏။ ခင်မေလွင်၏ တောင့်တင်းပြီး ဖြူဖွေးနုထွတ်နေသော ပေါင်တံလေးတွေပေါ်ကလည်း အတွင်းက အကြောစိမ်းကလေးများကိုပင် မြင်နေရသည်။

မာမွတ်က ခင်မေလွင်၏ နှင်းဆီရောင် စောက်စိထိပ်ကလေးကို လီးထိပ်ဖြင့် ဖိပွတ်ထိုးဆွပြီး အကွဲကြောင်း အတိုင်း အောက်ဖက်သို့ လီးထိပ်ကြီးကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ တဖြင်းဖြင်း တသိမ့်သိမ့် အရသာသည် ခင်မေလွင့် ကိုယ်ခန္ဓာ တစ်ခုလုံးကို လွှမ်းခြုံပစ်လိုက်ခြင်း ခံလိုက်ရ၏။ မာမွတ်၏ လီးထိပ်ကြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကလေး အဝကို ရောက်တော့မယ် ရောက်တော့မယ်ဟု မျက်စိမှိတ်ခံစားရင်း ပူနွေးနူးညံ့သော လီးထိပ်မှ အထိအတွေ့ကို ရင်တခုန်ခုန်နှင့် ခံစားရင်း သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ လိုးဝင်သွားမည့် အချိန်ကို ခင်မေလွင်တစ်ယောက် ရင်ခုန်စွာ စောင့်နေမိသည်။ မာမွတ် အချိန်ဖြုန်းမနေတော့ပါ။ သူ၏ တောင့်တင်းတုတ်ခိုင်ကာ တုန်ခါနေသော လီးမဲမဲကြီးကို ခင်မေလွင်၏ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်း နီနီလေးထဲသို့ ဖိ၍ထိုးသွင်းလိုက်လေရာ ကျွံဝင်သွားသော လီးထိပ်ကြီးနှင့် ခင်မေလွင့် စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းကြားမှ အသံ အစ်အစ်ကလေး ထွက်လာသည်။ “ ဗြစ်.. ဖောက်… ပြွတ် …” “ အ .. အီး … အဟင့်ဟင့်.. မာမွတ် … အ …” ခင်မေလွင် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကိုက်ထားရင်း တင်းခံထားသော အသက်ကလေးကို အောင့်ထားလိုက်သည်။ ဝင်နေသည့် မာမွတ်၏ လီးတန်ကြီးက တရွေ့ရွေ့ဖြင့် သူမ၏ စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ တိုးဝင်သွား၏။ ခင်မေလွင့် စောက်ပတ်ကလေး ပထမဦးဆုံးအကြိမ် အလိုးခံရချေပြီ။ “ ပြွတ် … ဘွတ် …” လီးကို တင်းတင်းစီးစီးလေး ဖိအသွင်း၌ စောက်ပတ်အတွင်းမှ လေများ “ဘွတ်” ခနဲ အန်ထွက်လာသည်။ “ဟင့် .. မာမွတ် .. နင်ငါ့ကို အဲလိုကြီး မလုပ်နဲ့ဟာ… ” ခင်မေလွင်က ရှက်လဲရှက် ၊ ကြောက်လဲကြောက်သည်မို့ … စိုးရိမ်သံလေးနှင့် ရင်ခုန်စွာပြောမိ၏။ “ ပြွတ်ဘွတ် … ပြွတ်ဘွတ် … ပြွတ်ဘွတ် …” “ ငါလေ .. နင့်ကို .. ချစ်လို့ပါဟယ် .. နင်ကလဲ.. ” တီးတိုးအသံလေးများ နူးညံ့စွာ ထွက်ပေါ်နေစဉ်မှာပင် မာမွတ်ဖင်ကြီးက တသိမ့်သိမ့် လှုပ်ခါယမ်းကာ တဖြေးဖြေး အဆောင့်ကြမ်းလာလေရာ ခင်မေလွင့် စောက်ပတ်လေးနှင့် မာမွတ်ဆီးခုံကြီး ဖေါင်းကနဲ ဖေါင်းကနဲ မြည်အောင်ပင် ရိုက်ခတ်မိသွားပြီး စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ထူပူသွားလေသည်။ “မာမွတ်.. နင်ရက်စက်တယ် .. အ .. အ .. အ ..” “ပြွတ် … ပြွတ် …ဘွတ် … ဘွတ် .. ပြွတ် … ဘွတ် … ” ခင်မေလွင်သည် အရူးမီးဝိုင်းသလို ခေါင်းကို ဘယ်ညာ တအားခါယမ်းမိ၏။

သူ့စောက်ဖုတ်လေး အတွင်းသို့ သံချောင်းကြီး တစ်ချောင်းအလား စူးကနဲ နင့်ကနဲ ထိုးသွင်းဝင်လာသော မာမွတ်၏ လီးကြီးက အဆုံးအထိပင် လိုးဝင်ကာ “ထုတ် ” ကနဲ “ထုတ်” ကနဲ ဆောင့်မိသွားသည်မှာ ဆီးစပ်တစ်ခုလုံး ကျင်သွားကာ ရှိန်းကနဲ လျှပ်စစ်ဓါတ်တွေ စီးဝင်သွားသလို တုန်တုန်ခါခါလေး ခံစားလိုက်ရတော့သည်။ “ဆောင့် …. ဆောင့် … အ … အ … လိုး … လိုး … မာမွတ် … အိုး … အိုးးး …အားး.. အင်းဟင်းဟင်းးး” ခင်မေလွင်တစ်ယောက် မရှက်နိုင်တော့ပဲ မာမွတ်၏ ဖင်ကြီးကို ဆွဲကာဆွဲကာ ဖိချရင်း ခါးလေးကို ကော့ကာကော့ကာ ပေးလိုက်လေသည်။ မာမွတ်၏ လီးတန်ကြီးကလည်း အဆုံးအထိပင် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့် စောက်ပတ်အတွင်းရှိ အသားမျှင်များကို ထိုးပွတ်ကာ ဆောင့်ကာဆောင့်ကာ လိုးမိသွားလေသည်။ ခင်မေလွင့် ဖင်တုံးလေးတွေပေါ်က အစောတုန်းက နာလှပါသည်ဆိုသော အရှိုးများကပင် ခုတော့ မာမွတ်၏ တစ်တစ်ခွခွ လိုးခြင်းအောက်၌ တဒင်္ဂအားဖြင့် မေ့ပျောက်သွားခဲ့ရလေပြီ။ “ကောင်းတယ် .. အ .. အလိုးခံလို့ အရမ်းကောင်းတယ်… မာမွတ်ရယ် … နာနာလေးဆောင့်စမ်းပါ … အ .. အ .. အား … လိုး …. လိုး …. ” ခင်မေလွင် နှုတ်ခမ်းလေးများ တဆတ်ဆတ်တုန်နေကာ လက်ချောင်းလေးများ ကုတ်ကွေးကာ မာမွတ်၏ ဖင်များကို အဝတ်စ တစ်ခုနှယ် ဆုပ်ကိုင် ကုတ်ဖဲ့လိုက်မိလေ၏။ စူးကနဲ လက်သည်းများ နစ်ဝင်သွားသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသော မာမွတ်လည်း ကျားသစ်တစ်ကောင်နှယ် “ အီး ..” ကနဲ “ အီး .. ” ကနဲ အသံမြည်အောင်ပင် ခင်မေလွင့် စောက်ပတ်လေးထဲသို့ သူ၏ ကြီးမား တုတ်ခိုင်လှသောလီးမဲကြီးကို အားမနာတမ်း အားရပါးရကြီး ဆောင့်လိုးလိုက်လေတော့သည်။ “ပြွတ် … ဘွတ် …ပြွတ်ဘွတ် … ပြွတ်ဘွတ် ” ” အာား. … အား … ရှီး … ရှီး … လိုး … လိုး … ” ခင်မေလွင်ဆိုသော ကောင်မလေးတစ်ယောက် အရူးအမူးဖြစ်ကာ လီးအရသာကို တွေ့နေခိုက် သူမ၏ စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းက ကြီးမားလှသော မာမွတ်၏ လီးမဲမဲကြီး အဝင်အထွက်၌ ဘေးသို့ ပြန့်ကားလိုက် စုလိုက်ဖြင့် လှုပ်ရှားနေသည်။ မာမွတ်၏ ဂွေးစိကြီးများကမူ ခင်မေလွင့် စောက်ဖုတ်အောက်ခြေ ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားကို ဖတ်ခနဲ ဖတ်ခနဲ မှန်မှန်ရိုက်ပေးနေသည်။ မိုးပေါ်သို့ ဖဝါးလှန်ကာ မြောက်ထားသော ခင်မေလွင့် ခြေချောင်းလေးများ ကုပ်ကွေးနေရှာသည်။

“ကောင်းလိုက်တာ .. မာမွတ်ရယ် .. အ .. အ .. အ ” “ ခင်မေလွင်ရယ် .. ငါ … နင့်ကို အရမ်း … ချစ်လိုက်တာဟယ်” ”ချစ်.. ချစ် .. အားရအောင် ချစ်စမ်းပါ .. မာမွတ်ရယ်.. လိုးထား … လိုးပေးထား … အ .. အ .. အားးး ” ခင်မေလွင် ကောင်းကောင်းကြီး ကော့ကာကော့ကာ အလိုးခံရင်း … လက်တစ်ဖက် မာမွတ်၏လည်ပင်းကို ဆွဲယူလျှက် ပါးပြင်ကိုနမ်းကာ ကျေကျေနပ်နပ်လေး ရေရွတ်လိုက်လေသည်။ မာမွတ်ကလည်း ခင်မေလွင်၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖမ်းစုပ်ယူရင်း သူ့ဖင်ကြီးကို ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ဆောင့်လိုက်ရာ သူရော ခင်မေလွင်ရော နှစ်ဦးစလုံး တွန့်တွန့်လူးသွားကြရလေသည်။ မာမွတ်က ခင်မေလွင့်ဖင်တုန်း ဖြူဖြူ တောင့်တောင့် တင်းတင်းကြီးကို ဆွဲမြောက်လိုက်၏။ လုံးပတ် ငါးလက်မနီးပါး ကြီးမားကာ စောက်ရေများနှင့် ပြောင်လက်နေသော မာမွတ်၏ လီးကြီးက ခင်မေလွင့် စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ ကျွတ်လုနီးပါး ထွက်လာသည်။ ခင်မေလွင့် စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေး အောက်ခြေ၌ ဖြူလွလွ ပူစီဗောင်းလေးများ အစီအရီ စုပြုံတွဲခိုနေကြသည်။ တင်းတင်းလေး စေ့သွားသော အကွဲကြောင်းကြားမှ မာမွတ်၏ လီးဒစ်ကြီးကား အပြင်သို့ ‘ဖွတ်’ ကနဲ ဆွဲထွက်လာသည်။ ခင်မေလွင့် စောက်ပတ်အတွင်းသား ရဲရဲလေးများ လန်ထွက်လာ၏။ “ရှီးးး .. အား .. ကျွတ်ကျွတ် .. မာမွတ်ရယ် … နင့်ဟာကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တာ… ငါ့ရင်ထဲကို ဟာတာတာကြီး ဖြစ်ပြီး ကျန်ရစ်တာပဲ .. တမျိုးကြီးနော်” “အင်းဟင်း .. ဒါဖြင့် အမြဲတတ်ထားပေးမယ်လေ” “ဟင့် .. သွား .. ကောင်စုတ်နော် .. ဒီက အကောင်းပြောတာ” “ဆောင့်မယ်နော် … နင့်စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့ ဖြဲထားပေး” ခင်မေလွင်တစ်ယောက် မောမောဟိုက်ဟိုက်အသံနှင့် မာမွတ်အမိန့်ပေးသလိုပင် လက်ချောင်း ဖွေးဖွေးလေးနှစ်ဖက်က သူ့စောက်ပတ်လေးကို ဆွဲ၍ဖြဲပေး၏။ အစိလေးကပြူးပြီး ထောင်နေသည်။ ထိုအခါ စောက်စိ အောက်ခြေအတွင်းပိုင်း အသားနုလေးများ လှုပ်လှုပ်ရွရွ ပေါ်ထွက်လာသည်။

စောက်ပတ်အတွင်းမှ ကြွထွက်နေသော စောက်ခေါင်းဝ အသားစိုင်များက ရဲရဲနီကာ လီးထိပ်ကြီး မဝင်မီ ခေတ္တမျှ ပိတ်ဆို့ နေကြ၏။ “ဘွတ် ”ခနဲ အသံနှင့်အတူ မာမွတ်၏ လီးကြီးက ခင်မေလွင့် စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ စိုက်နစ်တိုးဝင်သွားရာ “အီး .. ဟီး … ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် ” ခင်မေလွင် မချိမဆံ့ပင် ခံစားလိုက်ရလေသည်။ မာမွတ်၏ လီးကြီးက ခင်မေလွင့် စောက်ပတ်လေးအတွင်းသို့ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး လိုးဝင်နေသည်မှာ ပက်ပက်စက်စက်ပင်။ ဝင်နေဆဲ ကာလမှာပင် မာမွတ်၏ ဖင်ကြီးက တဖြေးဖြေး နိမ့်ဆင်းနေသည်။ “အအား .. အအား .. အအား .. ဟား.. ကျွတ် .. ကျွတ်” “ ထဲ့ .. ထဲ့ … အင့် … အင့် … မြန်မြန်လေးထဲ့ .. မာမွတ်ရယ် ” မာမွတ်က ခင်မေလွင်၏ စောက်ပတ်နှင့် ဖင်အကွဲကြောင်းစပ်ကြား အသားနုနေရာလေးကို လက်ညှိုးဖြင့် ရစ်ဝိုက်ကာ ပွတ်သပ်ပေးပြန်သည်။ လီးကြီးက အဆုံး ဝင်ထားသဖြင့် တနင့်တပိုးခံစားထားရသော ခင်မေလွင်ခမျာ သူ့ဖင်ကြားထဲကို လက်ညှိုးနှင့် အမွှေခံရပြန်သောအခါ ကတုန်ကရီလေးဖြစ်လာကာ စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းက မာမွတ်၏ လီးတန်ကြီးကို ခါးသိမ်သွားမတတ် ယောင်၍ ညှစ်ပြစ်လိုက်ရှာသည်။ “ကွာ .. မာမွတ် … အဲလိုမလုပ်နဲ့ .. ဟင့် .. ဟင့် … မလုပ်ပါနဲ့ဆို” “ခံလို့မကောင်းလို့လား ဟင်” “ယားတယ် .. ဖင်ထဲက တစ်မျိုးကြီးပဲ” မာမွတ် ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ ခင်မေလွင့် ဖင်ကြားကို မွှေနေသော လက်ချောင်းက လီးတန်နှင့်အတူ စောက်ပတ်ထဲသို့ ညင်ညင်သာသာ ယှဉ်တွဲ ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်သည်။ “အား … ကြည့်ပါလား .. မာမွတ်… နင်နော်… လက်ကော လီးရော နှစ်ခုသွင်း ပြန်ပြီ.. နင် ကြံကြံဖန်ဖန် သိပ်လုပ်တာပဲ.. မာမွတ်ရယ် .. နာတယ် သိလား”။

မာမွတ်က လီးဘေးမှ လက်ညှိုးကို ပြန်နှုတ်လိုက်ပြီး သူ့ဖင်ကြီးကို မြောက်ခါ မြောက်ခါ ခင်မေလွင့် စောက်ဖုတ်လေးကို ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်လေတော့၏။ “ဘွတ်စွတ် … ဘွတ်စွတ် … ပြွတ် … ဘွတ်စွပ်” “အင့် … အင့် … အင့် … အင့် … အား … အားးး… ထွက် .. ထွက်ကုန်ပြီ .. ခင်မေလွင် .. အ .. အ .. အားးးးး ..” မာမွတ်က ခင်မေလွင့်အပေါ်သို့ ကမန်းကတမ်း မှောက်ချလိုက်ကာ ဖင်ကို ဆက်ခါ ဆက်ခါ မြောက်၍ ဆောင့်လိုးလိုက်၏။ လီးတစ်ချောင်းလုံး တဖြင်းဖြင်း မာတင်းသွားသည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပင် တင်းကနဲ တင်းကနဲဖြစ်ကာ လရေများကို စောက်ဖုန်အတွင်းသို့ ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ ခင်မေလွင်လည်း မျက်ဝန်းထဲ၌ မီးပွင့်များ ဖြာထွက်ကုန်ပြီလား ထင်မှတ်ရအောင်ပင် ခံစားလိုက်ရလေသည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်း ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲဖြစ်ကာ “အားး… အားးး.. ငါလည်း ထွက်… ထွက်ပြီ… မာမွတ်… အိုးးးး….ရှီးးးးး” ထိန်းမရတော့ပဲ အရည်ဖြူဖြူလေးများကို လွှတ်ထုတ်မိလိုက်လေသည်။ ယခုတော့ နှစ်ယောက်သား ငြိမ်ကျသွားပေပြီ။ မာမွတ်၏ ဖင်ကြီးက ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ တုန်ခါနေတုန်းဖြစ်သည်။ ခင်မေလွင်က မာမွတ်၏ ဖင်ကြီးကို သူ လက်ဖြူဖြူလေး နှစ်ဖက်ဖြင့် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆွဲကာဆွဲကာ ဆောင့်ရင်း တဟင်းဟင်း တအင်းအင်းနှင့် တွန့်လိမ်နေရှာလေတော့သည်။….ပြီး

Zawgyi

“ျဖန္း …. ျဖန္း … ျဖန္း …” ဒီေန႔ ခင္ေမလြင္ ကံမေကာင္းပါ။ ဆရာမ အတန္တန္မွာလိုက္သည့္ အိမ္စာ ယူမလာ၍ ေကာင္းေကာင္း ေဆာ္ပေလာ္တီး ခံလိုက္ရသည္။ ဆရာမ ေဒၚအိစႏၵာက သူ႔ကိုၾကည့္မရဟု ခင္ေမလြင္ ထင္မိပါသည္။ အေၾကာင္းကေတာ့ တစ္ေက်ာင္းလုံးမွာ ေဒၚအိစႏၵာက အေတာင့္ဆုံး၊ အေျဖာင့္ဆုံးေလ။ သိတယ္မဟုတ္လား။ အထူးသျဖင့္ သူ႔တင္ပါးႀကီးေတြက အယ္ၿပီးကားထြက္ေနတာ။ အသားညိဳေပမယ့္ ႐ုပ္လဲလွ၊ ဖင္တုံးႀကီးကလဲ ကားစြင့္ေနကာ ခါးေလးကလည္း သိမ္သိမ္ေလးဆိုေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ အလွနတ္သမီးေလး မွတ္ေနတာ။ ခင္ေမလြင္က ဆရာမနဲ႔ ၿပိဳင္ဖက္ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္သြားေတာ့တာကိုး။ ခင္ေမလြင္က ဆရာမထက္ အမ်ားႀကီးငယ္တယ္။ လုံးႀကီးေပါက္လွ အစားထဲက ဘာမွတ္လဲ။ ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာ ၊ ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ၊ ရင္ထြားၿပီး တင္ကားကားျဖင့္ တ႐ုတ္ေသြး ေႏွာသူေလးျဖစ္သည္။ ဆရာမနဲ႔ ခင္ေမလြင္ ယွဥ္လိုက္ပါက တျခားပစၥည္းေတြက သူမသာ ကိုယ္မသာ ဆိုေတာ့ အသက္အ႐ြယ္အားျဖင့္ဆိုလွ်င္ ခင္ေမလြင္က ႏိုင္သြားၿပီေလ။ ခင္ေမလြင့္ အိုးႀကီးက ဆရာမနဲ႔ နင္လားငါလား ျဖစ္သည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ပင္ ဆရာမက ခင္ေမလြင္ကို အညႇိဳးနဲ႔ တြယ္ထဲ့လိုက္တာ ေနမွာေပါ့။ ေနာက္တစ္ေန႔ ခင္ေမလြင္ ဆရာမကို စိတ္ထဲ မေက်နပ္သျဖင့္ ဒီေန႔ေက်ာင္းမတက္ေတာ့ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္၏။ “သမီးေရ .. အေမေဈးသြားမယ္ေဟ့ … ဘာစားခ်င္လဲ … ” “ အာ … အေမကလဲ … အေမႀကိဳက္တာ ဝယ္ခဲ့ေပါ့ … ” အေမ ေဈးထြက္သြားသြားခ်င္း ခင္ေမလြင္တေယာက္ အိမ္တြင္တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့ကာ လြတ္လပ္သြားသလို ခံစားမိေလ၏။ သို႔ရာတြင္ သူ႔တင္ပါးမွ အရွိူးရာမ်ားအတြက္ေတာ့ ေဆးတခုခု လိမ္းဦးမွျဖစ္မည္။ “အမေလး… ခုမွ ပိုနာလာသလိုပဲ … ကြၽတ္ … ကြၽတ္” လိမ္းေဆးကို အလြယ္တကူပင္ ဧည့္ခန္းက အံဆြဲထဲတြင္ ရွာေတြ႕သည္။ သို႔ျဖင့္ ခင္ေမလြင္က ဧည့္ခန္းတြင္ပင္ ေဆးဘူးကို ဖြင့္လိုက္ၿပီး ဒူးေထာက္ကာ ထမိန္ကို ပင့္တင္၍ တင္ပါးရွိ အရႈိးရာမ်ားကို စိန္ေျပနေျပပင္ ေဆးလူးေလေတာ့သည္။

“အား .. ပါး .. ပါး .. နာလိုက္တာ … ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ဆရာမ … အား … ကြၽတ္ … ကြၽတ္ .. ကြၽတ္ … ” ခင္ေမလြင္သည္ သူမ၏ ဖင္တုံးေလးေပၚက အရွိူးရာေတြကို ေဆးလူးရင္း ဆရာမကိုလည္း ေမတၱာပို႔လွ်က္ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ ေတြးေတာလွ်က္ရွိသည္။ “ဆရာမက ငါ့ကို မုန္းမွာေပါ့ … ငါ့ဖင္တုံးႀကီးက သူ႔ထက္ပိုႀကီးၿပီး ပိုတင္းတာကိုး… ဟိုေကာင္ စိုးမင္းတို႔ မ်ိဳးေက်ာ္တို႔ ေကာင္ေတြကလည္း… ငါ ေက်ာင္းဆင္းအိမ္ျပန္တိုင္း…. ငါ့ေနာက္ကလိုက္ၿပီး သြားရည္တျမႇားျမႇားနဲ႔ … ငါ့ဖင္တုံးႀကီးကို… လိုက္ေခ်ာင္းေနၾကတာ မသိဘူး မွတ္ေနလား … ငါေျပာျပမယ္ … နင္တို႔ေတာ့ .. ငါ့အိုးႀကီးကို လိုးရမွာ မဟုတ္ဖူး… အင္း … ဒါျဖင့္ ေနပါဦး .. ငါ့ရဲ႕ ဖင္တုံးေတာင့္ေတာင့္ႀကီးနဲ႔ .. အဖုတ္ေလးကို .. ဘယ္ကိုကိုကမ်ား လိုးေပးမွာလဲဟင္” ခင္ေမလြင္တေယာက္ သို႔ဂလို ေတြးေတာေနမိၿပီး သကာလ ေစာက္စိကေလးမ်ားပင္ ေတာင္လာေလသည္။ သူ၏ လက္တဖက္က ထမိန္ကို လွန္ထားၿပီး အျခားလက္တဖက္က တင္ပါးကို ေနာက္ျပန္ ေဆးလူးေနရာမွ ထိုလက္ကေလးမွာ သူ၏ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးေပၚသို႔ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္သြားေလသည္။ ဒူးေထာက္ကာ ထားသျဖင့္ သူ၏ ေစာက္ဖုတ္ကေလးမွာ ေနာက္ဖက္သို႔ ျပဴထြက္လွ်က္ရွိသည္။ ေစာက္ပတ္အုံးေလးမွာ မို႔ေဖာင္းၿပီး ေစာက္စိေလးမွာလည္း မာေတာင့္လို႔ ေနေပၿပီ။ သူမသည္ ေစာက္ဖုတ္အေပၚပိုင္းတြင္ ေပါက္စျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ အေမႊးႏုႏုကေလးမ်ားကို လက္ျဖင့္ အသာအယာပြတ္လိုက္ကာ တမ်ိဳးတမည္ေလး ေကာင္းေသာ အရသာကို ခံစားမိေလသည္။ သူမ၏လက္ကေလးက ေစာက္ဖုတ္မို႔မို႔ေလး၏ အကြဲေၾကာင္းေလး တေလွ်ာက္ကို တေျဖးေျဖး မသိမသာ ေရာက္လာကာ ပြတ္မိေနရင္း အရသာေတြ႕ေနေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္မွ တဖန္ ေစာက္ဖုတ္ အကြဲေၾကာင္းေလးကို လက္ညိဳး လက္ခလယ္ ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ သာသာေလး ၿဖဲဟလိုက္ၿပီး က်န္လက္မွ လက္ခလယ္ျဖင့္ အေပါက္ေလးထဲကို သာသာေလး ထိုးထည့္ၾကည့္လိုက္ရာ လူတကိုယ္လုံး ဆတ္ကနဲျဖစ္သြားၿပီး အရမ္းကို ေကာင္းေနျပန္ပါသည္။

သိပ္မၾကာပါ ခင္ေမလြင္တေယာက္ သူ၏လက္ေခ်ာင္းေလးကို သူ႔ေစာက္ပတ္ကေလးထဲ ခပ္သြက္သြက္ပင္ ႏႈိက္လိုက္၊ ဆြဲထုတ္လိုက္ ‘တႁဗြတ္ႁဗြတ္’ ႏွင့္ လီးတစ္ေခ်ာင္းက လိုးေပးေနသည့္အလား ခံရခက္ကာ “ အ …. အ …. အား …. ေကာင္းလိုက္တာ … ေကာင္းလိုက္တာ … အ … အ …. ” ဟု ေအာ္ျမည္လွ်က္ အလိုးခံခ်င္စိတ္မ်ား အရမ္းကို ျဖစ္ေပၚလာေလ၏။ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ကေလးမွလည္း အရည္ေလးမ်ား စိမ့္ထြက္လို႔လာေတာ့သည္။ “အား … အား .. အဟင့္ … အဟင့္ … အီး … အီး … ရွီး … ေကာင္းလိုက္တာ … ေကာင္းလိုက္တာ .. အ … အ … အား …လိုး … လိုး … ” ဟုလည္း မျပတ္တမ္း ေအာ္ျမည္လွ်က္ ရွိေနေလေတာ့သည္။ ထိုစဥ္ “ေဒါက္ ” “ အမေလး … ” ခင္ေမလြင္တေယာက္ မည္မွ် ကိုယ့္ဘာကိုယ္ ေစာက္ဖုတ္ကေလးကို ႏႈိက္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ႏႈိက္ေနသည္မသိ သူ႔ေနာက္ဆီမွ အသံၾကားရသျဖင့္ အလန႔္တၾကား လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ အိမ္ကိုႏြားႏို႔ပို႔ေနၾက မာမြတ္ဆိုေသာ ကုလားေလး ျဖစ္ေနသည္။ မာမြတ္ကို ခင္ေမလြင္ ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ သူက ‌‌ေဂၚရင္ဂ်ီလူမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ အသက္ ၁၇ ႏုစ္ခန႔္ ရွိမည္။ အသားက ခပ္မည္းမည္း၊ ေန႔စဥ္ ႏြားႏို႔ ညႇစ္ရသျဖင့္ ေတာင့္တင္းသန္မာေသာ ကိုယ္ခႏၶာ၊ မ်က္ခုံးေမႊး ထူထူႏွင့္ ႏွာတံ ခပ္ေကာက္ေကာက္။ ႐ုပ္ကေတာ့ ခင္ေမလြင္ၾကည့္ဖူးေသာ ကုလားကားထဲက မင္းသားတေယာက္ေယာက္ႏွင့္ တူသလိုလို။ မာမြတ္က ေန႔တိုင္းလိုလို ခင္ေမလြင္တို႔ အိမ္ကို ႏြားႏို႔ပို႔ေနက်။ မာမြတ္တေယာက္ မည္သည့္အခ်ိန္ကတည္းက ေရာက္လာၿပီး ခင္ေမလြင္ကို ၾကည့္ေနသည္မသိ။ ခင္ေမလြင္ ကိုယ့္ဖာကိုယ္ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ၿဖဲၿပီး လက္ျဖင့္ႏႈိက္ကာ ေရေရလည္လည္ ဖီးလ္တက္ေနသည္ကို သူ ေတြ႕ေပလိမ့္မည္။ ၾကည့္လိုက္ပါ သူ႔ပုဆိုးထဲက လီးႀကီးက ေထာင္မတ္ ထိုးတြက္ေနသည္ကိုက သက္ေသမဟုတ္လား။ မာမြတ္က ခင္ေမလြင္တေယာက္ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ေလးကို သူ႔ဖာသူ အသားကုန္ ႏႈိက္ေနသည္ကို အစအဆုံး ျမင္ေတြ႕ရသည္ျဖစ္ရာ သူ၏လီးႀကီးမွာ ေတာင္တက္လာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ သူက ခင္ေမလြင္ ရွက္သြားမည္စိုးသျဖင့္ လွည့္ျပန္သြားရင္ ေကာင္းမလားဟု စဥ္းစားေနမိေသာ္လည္း ခင္ေမလြင္က ပါးစပ္မွ “ အိ .. အိ .. အ .. အ .. လိုး …. လိုး … ” ဟူေသာ အသံေတြပါ ထြက္ေနေသာအခါတြင္ေတာ့ သူ႔ကိုပင္ ဖိတ္ေခၚေနသကဲ့သို႔ ရွိေနသျဖင့္ စိတ္မထိန္းႏိုေတာ့ပဲ ခင္ေမလြင့္ကို ခ်က္ခ်င္းပင္ တက္ခြ၍ လိုးေပးပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာကာ သူမအနားကို ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလေတာ့၏။

“ ဟယ္ … မာမြတ္ …..” ခင္ေမလြင္ တေယာက္ မထင္မွတ္ပဲ မာမြတ္ကိုေတြ႕လိုက္သည္ႏွင့္ ရွက္လဲရွက္၊ ႐ုတ္တရက္မို႔ ဘာလုပ္လို႔ ဘာေျပာရမွန္းမသိ။ လူမိသြားေပၿပီ။ ထမိန္ႀကီးကို လွန္လို႔၊ ေတာင့္တင္း စြင့္ကားလွပါတယ္ဆိုတဲ့ သူ႔အိုးႀကီးက မာမြတ္ရဲ႕ ေရွ႕ေမွာက္မွာ။ ၿဖဲထားတဲ့ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကေလးကလဲ မာမြတ္ကိုပဲ လိုးပစ္လိုက္ေပေတာ့ဟု တမင္ၿဖဲေပးထားသလိုလို။ ခင္ေမလြင္တစ္ေယာက္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖင့္ မာမြတ္ကို ၾကည့္၍ေနေပသည္။ မာမြတ္ကေတာ့ ခင္ေမလြင္၏ ျပဴထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးႏွင့္ ျဖဴေဖြးဝင္းလက္ေနေသာ ဖင္တုံးႀကီးမ်ားကို တဏွာမ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ စိုက္ၾကည့္လွ်က္ရွိသည္။ သူ၏ ပုဆိုးၾကားထဲမွ ေထာင္ထြက္ေနေသာ လီးႀကီးက နဲနဲေနာေနာမဟုတ္။ “အဲဒီလီးႀကီးနဲ႔မ်ား … ငါ့ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲကို … လိုးထည့္လိုက္လို႔ကေတာ့ … ငါေတာ့ေသပါၿပီ” ဟုပင္ ခင္ေမလြင္ ေတြးလိုက္မိေလသည္။ ခင္ေမလြင္တစ္ေယာက္ ျခေသၤ့မင္းေရွ႕ အစားခံရန္ ေရာက္ရွိလာေသာ သမငယ္မေလးကဲ့သို႔ ခိုကိုးရာမဲ့ ျဖစ္လို႔ေနေပသည္။ မာမြတ္က ခင္ေမလြင္၏ ကိုယ္လုံးေလးကို သန္မာေသာ လက္မ်ားျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ သိမ္းႀကဳံးကာ ဖက္ပစ္လိုက္သည္ျဖစ္ရာ သူ၏ ေတာင့္တင္းမာထန္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးမွာလည္း ခင္ေမလြင္၏ ဖင္တုံးၾကားႀကီးထဲကို အလ်ားလိုက္ႀကီး ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ပင္ ေရာက္ရွိကာ ေထာက္မိသြားေလေတာ့၏။ ခင္ေမလြင့္ခမ်ာ သူမ၏ အိုးႀကီးေပၚကို လီးတန္ ပူပူေႏြးေႏြးႀကီးျဖင့္ ဖိကပ္ခံလိုက္ရ၍ သူမတကိုယ္လုံး ဆတ္ကနဲ တုန္သြားရာမွ သူမ၏ ဖင္တုံးမ်ားႀကီးမ်ားကို လိမ္ဖယ္လိမ္ဖယ္ျဖင့္ မာမြတ္၏ လီးတန္ႀကီးမွ ေရွာင္ဖယ္ရန္ ေၾကာက္လန႔္တၾကား အတင္း႐ုန္းေလေတာ့၏။ “အား … အား …. ဟဲ့ မာမြတ္ … နင္ဘာလုပ္တာလဲ … … အား … ” ခင္ေမလြင္၏ ထမိန္ႏွင့္ သူ၏ပုဆိုးတို႔ကို ဆတ္ကနဲ ဆြဲခြၽတ္လိုက္ျပန္ေလသည္။ မာမြတ္ကား မုန္ယိုေနေပၿပီ။ ခင္ေမလြင္တေယာက္ မာမြတ္၏ ရင္ခြင္ထဲမွာ ႐ုန္းမရ၊ ျပဳမရ ျဖစ္ေနသည္။ ေစာေစာတုန္းကေတာ့ လိုးခ်င္၊ ခံခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚေနေသာ္လည္း တကယ့္တကယ္ အလိုးခံရေတာ့မည္ဆိုေတာ့ ရင္ေတြပန္းေတြတုန္ကာ ေၾကာက္လန႔္ၿပီး ကေယာင္ကတမ္း ေအာ္ဟစ္ေလေတာ့သည္။

ခင္ေမလြင့္ ဖင္တုံးႀကီးထဲ နစ္ျမဳပ္ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကလည္း ေတာင့္ေျဖာင့္ စြင့္ကားလွေသာ ခင္ေမလြင့္ အိုးႀကီးကို ေနာက္ကေန ေထာက္ကာ တြန္းထိုးလွ်က္ ႏွစ္ေယာက္သား အသားကုန္ ႐ုန္းရင္းကန္ရင္းျဖင့္ အခန္းအတြင္းသို႔ ေရာက္မွန္းမသိ လုံးေထြးကာ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ေလေတာ့သည္။ မာမြတ္လည္း ခင္ေမလြင့္ ညဝတ္အက်ႌေလးကို ဆြဲခႊၽတ္လိုက္ျပန္ပါသည္။ ဖြံ႕ထြားၿပီး ျဖဴေဖြးႏု႐ြလွေသာ ခင္ေမလြင္၏ ႏို႔အုံဝိုင္းဝိုင္းကေလးမ်ားက လျပည့္ဝန္းေလး ထြက္ေပၚ လာသည့္အလား ညဝတ္အက်ႌေလးထဲမွ ဖိတ္လွ်ံထြက္က်လို႔ လာပါေတာ့သည္။ မာမြတ္တစ္ေယာက္ ပါးစပ္ဖ်ားမွ “အားဟားး .. နင္ .. အရမ္းလွလိုက္တာ .. ခင္ေမလြင္ရယ္”ဟုပင္ တမ္းတမိေလေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ခင္ေမလြင္၏ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ႏို႔အုံးေလးမ်ားကို သူ၏လက္ၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ဖိအုပ္ပြတ္ေခ်ကာ ပန္းေရာင္ ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားအားလည္း အထက္ေအာက္ လွ်ာၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ပြတ္ဆြဲပါေလေတာ့သည္။ မာမြတ္၏ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကလည္း ခင္ေမလြင့္ အေပၚသို႔ တေျဖးေျဖး အုပ္မိုးခြစီးလာေလသည္။ သူ၏ လီးပူပူႀကီးက ခင္ေမလြင္၏ အဖုတ္ ေဖာင္းေဖာင္းေလး အေပၚကို အလ်ားလိုက္ဖိၿပီး ကပ္ထားမိေလရာ ခင္ေမလြင္ လူးလြန႔္လိုက္တိုင္း လီးႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ကေလးတို႔ ပြတ္ကာ ပြတ္ကာ ရွိေနေလေတာ့သည္။ ခင္ေမလြင္ ရင္ဖိုစြာ ေမာပန္းလို႔ လာပါေတာ့သည္။ အခန္းထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္သား၏ အသက္ရႉသံ ျပင္းျပင္းပ်ပ်ေလးမ်ား တုန္ရီလႈိူက္ေမာေနေသာ ရင္ခုႏ္ုသံမ်ားသည္သာ ထြက္ေပၚလွ်က္ ရွိေနပါေတာ့သည္။ ခင္ေမလြင္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ မ်က္ေစ့အစုံကို ဇြတ္မွိတ္ထားမိေသာ္လည္း အသိစိတ္မ်ားကမူ မာမြတ္ ဘယ္နားကို ကိုင္သည္ ဘာလုပ္ေနသည္ကို သိေနသည္။ မာမြတ္ထံမွ ပူေႏြးေသာ အသက္ရႉရႈိက္လိုက္ေသာ ေလကို သူမ မ်က္ႏွာျပင္၌ ထိေတြ႕ခံစားေနရ၏။ ႏြားႏို႔နံ႔သင္းေသာ ေယာက္်ားရနံ႔ တစ္မ်ိဳးကိုလည္း ခင္ေမလြင္ ရေန၏။ မာမြတ္က ခင္ေမလြင္၏ ပါးျပင္မို႔မို႔ကေလးကို တရႈိက္မက္မက္ အားရပါးရ နမ္းရႈတ္လိုက္ၿပီး “ခင္ေမလြင္ေလးရယ္ .. နင့္ကို .. ငါ .. အရမ္း .. လိုးေပးခ်င္တယ္ကြာ” ဟု တုန္ရင္စြာ ေျပာဆိုလိုက္ေလသည္။ ခင္ေမလြင္တစ္ေယာက္ ရင္ေတြခုန္ကာ တလွပ္လွပ္ကို ေမာေနသည္။

မာမြတ္ စကားေတြ ေျပာေနသည္ဟုေတာ့ ခင္ေမလြင္ထင္၏။ စကားလုံးမ်ားက တုန္ခါေနသလို တိုးလြန္း၊ ညင္သာလြန္းၿပီး ႀကိတ္၍ေျပာေသာ စကားမ်ားျဖစ္၍ မသဲမကြဲ ေလသံမွ်ေလာက္သာ တီးတိုးေျပာေနျခင္း ျဖစ္၏။ မာမြတ္၏ စကားလုံးမ်ားက ခင္ေမလြင့္ရင္ကို ပူေႏြးလႈိက္ဖိုေစ႐ုံမွ်မက မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးကို ထူပူသြားေစပါသည္။ “အို.. ကြၽတ္..” မာမြတ္က ခင္ေမလြင့္ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ကိုင္ၿပီး နယ္ေပးေနျပန္သည္။ “ဟာ.. အား.. ကြၽတ္ .. ကြၽတ္..” ေကာင္းေတာ့ ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရွက္တာလဲ လြန္ေရာပဲ။ မာမြတ္ အဲ့ဒီလို လုပ္ေလ ခင္ေမလြင္က မ်က္ေစ့ေတြကို တင္းတင္း ပိတ္ထားမိေလပဲ။ ေႏြးေႏြးပူပူ သူ႔အာခံတြင္းမွာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို စို႔ေပးေနျပန္ေတာ့ ခင္ေမလြင့္ ေစာက္ဖုတ္ေလးဆီက ‘ျဖင္း’ ကနဲ ႐ြစိ႐ြစိ ျဖစ္ကုန္ၿပီး ဖင္ႀကီးကို အေပၚကို ေကာ့ေထာင္လိုက္မိလိုက္ျပန္ေတာ့သည္။ ထိုအခါ မာမြတ္ရဲ႕ လီးႀကီးနဲ႔ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကေလး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းကေလး ပြတ္ဆြဲမိသြားျပန္ပါသည္။ “အား .. ေသပါၿပီ .. ဟင့္ .. ဟင့္” ခင္ေမလြင့္ ႏို႔ႏွစ္လုံးက စိမ္းစားဥေလးေတြလို ေဖြးဥေနသည္။ ခုံးလုံးၿပီး က်စ္မာေနသည္။ မာမြတ္ကလည္း သိတဲ့အတိုင္း ထန္ေနၿပီဆိုေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ခင္ေမလြင့္ တကိုယ္လုံးကို ကိုက္စား ဝါးၿမိဳျပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။ မာမြတ္က ခင္ေမလြင္၏ အၾကာစိမ္းကေလးမ်ား ေထာင္ထြက္ေနေသာ ဗိုက္သားဝင္းဝင္းေလးကိုလည္း တစ္ခ်က္နမ္းၿပီးမွ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို လက္ဝါးႀကီးျဖင့္ အုပ္ကာ ပြတ္ခါပြတ္ခါ ဆြေပးလိုက္ရာ ခင္ေမလြင္၏ ပန္းႏုေရာင္ ေစာက္ဖုတ္ေလးႏွစ္ျခမ္းသည္ ပြင့္အာလို႔ သြားေလသည္။ မာမြတ္က ခင္ေမလြင္၏ ေဘးတစ္ဖက္ဆီသို႔ ကားထြက္သြားေသာ ေပါင္တံျဖဴျဖဴေလး ႏွစ္ဖက္ကို ေကြးကာ ေျမာက္တင္လိုက္သည္။ ထိုအခါ ေဖါင္းကား ခုံးထေနေသာ ခင္ေမလြင္၏ ေစာက္ပတ္ကေလးမွာ အလိုးခံရန္ အသင့္အေနအထားသို႔ ေရာက္သြားေလသည္။ ေပါင္ႏွစ္ဖက္က ဗိုက္သားမ်ားႏွင့္ ျပန္ကပ္ေန၏။ ခင္ေမလြင့္ ဒူးႏွစ္ဖက္ကို မာမြတ္က သူ႔ပုခုံးဆီေရာက္ေအာင္ ပင့္တင္လိုက္ရာ ခင္ေမလြင့္ ေစာက္ဖုတ္ ျဖဴျဖဴေဖာင္းေဖာင္းေလးက လြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ႀကီး ျပဴးထြက္လို႔လာ၏။ ခင္ေမလြင္၏ ေတာင့္တင္းၿပီး ျဖဴေဖြးႏုထြတ္ေနေသာ ေပါင္တံေလးေတြေပၚကလည္း အတြင္းက အေၾကာစိမ္းကေလးမ်ားကိုပင္ ျမင္ေနရသည္။

မာမြတ္က ခင္ေမလြင္၏ ႏွင္းဆီေရာင္ ေစာက္စိထိပ္ကေလးကို လီးထိပ္ျဖင့္ ဖိပြတ္ထိုးဆြၿပီး အကြဲေၾကာင္း အတိုင္း ေအာက္ဖက္သို႔ လီးထိပ္ႀကီးကို ဆြဲယူလိုက္သည္။ တျဖင္းျဖင္း တသိမ့္သိမ့္ အရသာသည္ ခင္ေမလြင့္ ကိုယ္ခႏၶာ တစ္ခုလုံးကို လႊမ္းၿခဳံပစ္လိုက္ျခင္း ခံလိုက္ရ၏။ မာမြတ္၏ လီးထိပ္ႀကီး သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကေလး အဝကို ေရာက္ေတာ့မယ္ ေရာက္ေတာ့မယ္ဟု မ်က္စိမွိတ္ခံစားရင္း ပူေႏြးႏူးညံ့ေသာ လီးထိပ္မွ အထိအေတြ႕ကို ရင္တခုန္ခုန္ႏွင့္ ခံစားရင္း သူ႔ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ လိုးဝင္သြားမည့္ အခ်ိန္ကို ခင္ေမလြင္တစ္ေယာက္ ရင္ခုန္စြာ ေစာင့္ေနမိသည္။ မာမြတ္ အခ်ိန္ျဖဳန္းမေနေတာ့ပါ။ သူ၏ ေတာင့္တင္းတုတ္ခိုင္ကာ တုန္ခါေနေသာ လီးမဲမဲႀကီးကို ခင္ေမလြင္၏ ေစာက္ဖုတ္ ေဖာင္းေဖာင္း နီနီေလးထဲသို႔ ဖိ၍ထိုးသြင္းလိုက္ေလရာ ကြၽံဝင္သြားေသာ လီးထိပ္ႀကီးႏွင့္ ခင္ေမလြင့္ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ အသံ အစ္အစ္ကေလး ထြက္လာသည္။ “ ျဗစ္.. ေဖာက္… ႁပြတ္ …” “ အ .. အီး … အဟင့္ဟင့္.. မာမြတ္ … အ …” ခင္ေမလြင္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဖိကိုက္ထားရင္း တင္းခံထားေသာ အသက္ကေလးကို ေအာင့္ထားလိုက္သည္။ ဝင္ေနသည့္ မာမြတ္၏ လီးတန္ႀကီးက တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ျဖင့္ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းေလးထဲသို႔ တိုးဝင္သြား၏။ ခင္ေမလြင့္ ေစာက္ပတ္ကေလး ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ အလိုးခံရေခ်ၿပီ။ “ ႁပြတ္ … ဘြတ္ …” လီးကို တင္းတင္းစီးစီးေလး ဖိအသြင္း၌ ေစာက္ပတ္အတြင္းမွ ေလမ်ား “ဘြတ္” ခနဲ အန္ထြက္လာသည္။ “ဟင့္ .. မာမြတ္ .. နင္ငါ့ကို အဲလိုႀကီး မလုပ္နဲ႔ဟာ… ” ခင္ေမလြင္က ရွက္လဲရွက္ ၊ ေၾကာက္လဲေၾကာက္သည္မို႔ … စိုးရိမ္သံေလးႏွင့္ ရင္ခုန္စြာေျပာမိ၏။ “ ႁပြတ္ဘြတ္ … ႁပြတ္ဘြတ္ … ႁပြတ္ဘြတ္ …” “ ငါေလ .. နင့္ကို .. ခ်စ္လို႔ပါဟယ္ .. နင္ကလဲ.. ” တီးတိုးအသံေလးမ်ား ႏူးညံ့စြာ ထြက္ေပၚေနစဥ္မွာပင္ မာမြတ္ဖင္ႀကီးက တသိမ့္သိမ့္ လႈပ္ခါယမ္းကာ တေျဖးေျဖး အေဆာင့္ၾကမ္းလာေလရာ ခင္ေမလြင့္ ေစာက္ပတ္ေလးႏွင့္ မာမြတ္ဆီးခုံႀကီး ေဖါင္းကနဲ ေဖါင္းကနဲ ျမည္ေအာင္ပင္ ႐ိုက္ခတ္မိသြားၿပီး ေစာက္ပတ္တစ္ခုလုံး ထူပူသြားေလသည္။ “မာမြတ္.. နင္ရက္စက္တယ္ .. အ .. အ .. အ ..” “ႁပြတ္ … ႁပြတ္ …ဘြတ္ … ဘြတ္ .. ႁပြတ္ … ဘြတ္ … ” ခင္ေမလြင္သည္ အ႐ူးမီးဝိုင္းသလို ေခါင္းကို ဘယ္ညာ တအားခါယမ္းမိ၏။

သူ႔ေစာက္ဖုတ္ေလး အတြင္းသို႔ သံေခ်ာင္းႀကီး တစ္ေခ်ာင္းအလား စူးကနဲ နင့္ကနဲ ထိုးသြင္းဝင္လာေသာ မာမြတ္၏ လီးႀကီးက အဆုံးအထိပင္ လိုးဝင္ကာ “ထုတ္ ” ကနဲ “ထုတ္” ကနဲ ေဆာင့္မိသြားသည္မွာ ဆီးစပ္တစ္ခုလုံး က်င္သြားကာ ရွိန္းကနဲ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္ေတြ စီးဝင္သြားသလို တုန္တုန္ခါခါေလး ခံစားလိုက္ရေတာ့သည္။ “ေဆာင့္ …. ေဆာင့္ … အ … အ … လိုး … လိုး … မာမြတ္ … အိုး … အိုးးး …အားး.. အင္းဟင္းဟင္းးး” ခင္ေမလြင္တစ္ေယာက္ မရွက္ႏိုင္ေတာ့ပဲ မာမြတ္၏ ဖင္ႀကီးကို ဆြဲကာဆြဲကာ ဖိခ်ရင္း ခါးေလးကို ေကာ့ကာေကာ့ကာ ေပးလိုက္ေလသည္။ မာမြတ္၏ လီးတန္ႀကီးကလည္း အဆုံးအထိပင္ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ႏွင့္ ေစာက္ပတ္အတြင္းရွိ အသားမွ်င္မ်ားကို ထိုးပြတ္ကာ ေဆာင့္ကာေဆာင့္ကာ လိုးမိသြားေလသည္။ ခင္ေမလြင့္ ဖင္တုံးေလးေတြေပၚက အေစာတုန္းက နာလွပါသည္ဆိုေသာ အရႈိးမ်ားကပင္ ခုေတာ့ မာမြတ္၏ တစ္တစ္ခြခြ လိုးျခင္းေအာက္၌ တဒဂၤအားျဖင့္ ေမ့ေပ်ာက္သြားခဲ့ရေလၿပီ။ “ေကာင္းတယ္ .. အ .. အလိုးခံလို႔ အရမ္းေကာင္းတယ္… မာမြတ္ရယ္ … နာနာေလးေဆာင့္စမ္းပါ … အ .. အ .. အား … လိုး …. လိုး …. ” ခင္ေမလြင္ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ား တဆတ္ဆတ္တုန္ေနကာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား ကုတ္ေကြးကာ မာမြတ္၏ ဖင္မ်ားကို အဝတ္စ တစ္ခုႏွယ္ ဆုပ္ကိုင္ ကုတ္ဖဲ့လိုက္မိေလ၏။ စူးကနဲ လက္သည္းမ်ား နစ္ဝင္သြားသည္ဟု ခံစားလိုက္ရေသာ မာမြတ္လည္း က်ားသစ္တစ္ေကာင္ႏွယ္ “ အီး ..” ကနဲ “ အီး .. ” ကနဲ အသံျမည္ေအာင္ပင္ ခင္ေမလြင့္ ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ သူ၏ ႀကီးမား တုတ္ခိုင္လွေသာလီးမဲႀကီးကို အားမနာတမ္း အားရပါးရႀကီး ေဆာင့္လိုးလိုက္ေလေတာ့သည္။ “ႁပြတ္ … ဘြတ္ …ႁပြတ္ဘြတ္ … ႁပြတ္ဘြတ္ ” ” အာား. … အား … ရွီး … ရွီး … လိုး … လိုး … ” ခင္ေမလြင္ဆိုေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ အ႐ူးအမူးျဖစ္ကာ လီးအရသာကို ေတြ႕ေနခိုက္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းက ႀကီးမားလွေသာ မာမြတ္၏ လီးမဲမဲႀကီး အဝင္အထြက္၌ ေဘးသို႔ ျပန႔္ကားလိုက္ စုလိုက္ျဖင့္ လႈပ္ရွားေနသည္။ မာမြတ္၏ ေဂြးစိႀကီးမ်ားကမူ ခင္ေမလြင့္ ေစာက္ဖုတ္ေအာက္ေျခ ဖင္ႏွစ္ျခမ္းၾကားကို ဖတ္ခနဲ ဖတ္ခနဲ မွန္မွန္႐ိုက္ေပးေနသည္။ မိုးေပၚသို႔ ဖဝါးလွန္ကာ ေျမာက္ထားေသာ ခင္ေမလြင့္ ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ား ကုပ္ေကြးေနရွာသည္။

“ေကာင္းလိုက္တာ .. မာမြတ္ရယ္ .. အ .. အ .. အ ” “ ခင္ေမလြင္ရယ္ .. ငါ … နင့္ကို အရမ္း … ခ်စ္လိုက္တာဟယ္” ”ခ်စ္.. ခ်စ္ .. အားရေအာင္ ခ်စ္စမ္းပါ .. မာမြတ္ရယ္.. လိုးထား … လိုးေပးထား … အ .. အ .. အားးး ” ခင္ေမလြင္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ေကာ့ကာေကာ့ကာ အလိုးခံရင္း … လက္တစ္ဖက္ မာမြတ္၏လည္ပင္းကို ဆြဲယူလွ်က္ ပါးျပင္ကိုနမ္းကာ ေက်ေက်နပ္နပ္ေလး ေရ႐ြတ္လိုက္ေလသည္။ မာမြတ္ကလည္း ခင္ေမလြင္၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဖမ္းစုပ္ယူရင္း သူ႔ဖင္ႀကီးကို ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ေဆာင့္လိုက္ရာ သူေရာ ခင္ေမလြင္ေရာ ႏွစ္ဦးစလုံး တြန႔္တြန႔္လူးသြားၾကရေလသည္။ မာမြတ္က ခင္ေမလြင့္ဖင္တုန္း ျဖဴျဖဴ ေတာင့္ေတာင့္ တင္းတင္းႀကီးကို ဆြဲေျမာက္လိုက္၏။ လုံးပတ္ ငါးလက္မနီးပါး ႀကီးမားကာ ေစာက္ေရမ်ားႏွင့္ ေျပာင္လက္ေနေသာ မာမြတ္၏ လီးႀကီးက ခင္ေမလြင့္ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲမွ ကြၽတ္လုနီးပါး ထြက္လာသည္။ ခင္ေမလြင့္ ေစာက္ပတ္ အကြဲေၾကာင္းေလး ေအာက္ေျခ၌ ျဖဴလြလြ ပူစီေဗာင္းေလးမ်ား အစီအရီ စုၿပဳံတြဲခိုေနၾကသည္။ တင္းတင္းေလး ေစ့သြားေသာ အကြဲေၾကာင္းၾကားမွ မာမြတ္၏ လီးဒစ္ႀကီးကား အျပင္သို႔ ‘ဖြတ္’ ကနဲ ဆြဲထြက္လာသည္။ ခင္ေမလြင့္ ေစာက္ပတ္အတြင္းသား ရဲရဲေလးမ်ား လန္ထြက္လာ၏။ “ရွီးးး .. အား .. ကြၽတ္ကြၽတ္ .. မာမြတ္ရယ္ … နင့္ဟာႀကီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္တာ… ငါ့ရင္ထဲကို ဟာတာတာႀကီး ျဖစ္ၿပီး က်န္ရစ္တာပဲ .. တမ်ိဳးႀကီးေနာ္” “အင္းဟင္း .. ဒါျဖင့္ အၿမဲတတ္ထားေပးမယ္ေလ” “ဟင့္ .. သြား .. ေကာင္စုတ္ေနာ္ .. ဒီက အေကာင္းေျပာတာ” “ေဆာင့္မယ္ေနာ္ … နင့္ေစာက္ပတ္ကို လက္နဲ႔ ၿဖဲထားေပး” ခင္ေမလြင္တစ္ေယာက္ ေမာေမာဟိုက္ဟိုက္အသံႏွင့္ မာမြတ္အမိန႔္ေပးသလိုပင္ လက္ေခ်ာင္း ေဖြးေဖြးေလးႏွစ္ဖက္က သူ႔ေစာက္ပတ္ေလးကို ဆြဲ၍ၿဖဲေပး၏။ အစိေလးကျပဴးၿပီး ေထာင္ေနသည္။ ထိုအခါ ေစာက္စိ ေအာက္ေျခအတြင္းပိုင္း အသားႏုေလးမ်ား လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြ ေပၚထြက္လာသည္။

ေစာက္ပတ္အတြင္းမွ ႂကြထြက္ေနေသာ ေစာက္ေခါင္းဝ အသားစိုင္မ်ားက ရဲရဲနီကာ လီးထိပ္ႀကီး မဝင္မီ ေခတၱမွ် ပိတ္ဆို႔ ေနၾက၏။ “ဘြတ္ ”ခနဲ အသံႏွင့္အတူ မာမြတ္၏ လီးႀကီးက ခင္ေမလြင့္ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲသို႔ စိုက္နစ္တိုးဝင္သြားရာ “အီး .. ဟီး … ကြၽတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ ” ခင္ေမလြင္ မခ်ိမဆံ့ပင္ ခံစားလိုက္ရေလသည္။ မာမြတ္၏ လီးႀကီးက ခင္ေမလြင့္ ေစာက္ပတ္ေလးအတြင္းသို႔ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး လိုးဝင္ေနသည္မွာ ပက္ပက္စက္စက္ပင္။ ဝင္ေနဆဲ ကာလမွာပင္ မာမြတ္၏ ဖင္ႀကီးက တေျဖးေျဖး နိမ့္ဆင္းေနသည္။ “အအား .. အအား .. အအား .. ဟား.. ကြၽတ္ .. ကြၽတ္” “ ထဲ့ .. ထဲ့ … အင့္ … အင့္ … ျမန္ျမန္ေလးထဲ့ .. မာမြတ္ရယ္ ” မာမြတ္က ခင္ေမလြင္၏ ေစာက္ပတ္ႏွင့္ ဖင္အကြဲေၾကာင္းစပ္ၾကား အသားႏုေနရာေလးကို လက္ညႇိဳးျဖင့္ ရစ္ဝိုက္ကာ ပြတ္သပ္ေပးျပန္သည္။ လီးႀကီးက အဆုံး ဝင္ထားသျဖင့္ တနင့္တပိုးခံစားထားရေသာ ခင္ေမလြင္ခမ်ာ သူ႔ဖင္ၾကားထဲကို လက္ညႇိဳးႏွင့္ အေမႊခံရျပန္ေသာအခါ ကတုန္ကရီေလးျဖစ္လာကာ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းက မာမြတ္၏ လီးတန္ႀကီးကို ခါးသိမ္သြားမတတ္ ေယာင္၍ ညႇစ္ျပစ္လိုက္ရွာသည္။ “ကြာ .. မာမြတ္ … အဲလိုမလုပ္နဲ႔ .. ဟင့္ .. ဟင့္ … မလုပ္ပါနဲ႔ဆို” “ခံလို႔မေကာင္းလို႔လား ဟင္” “ယားတယ္ .. ဖင္ထဲက တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ” မာမြတ္ ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ ခင္ေမလြင့္ ဖင္ၾကားကို ေမႊေနေသာ လက္ေခ်ာင္းက လီးတန္ႏွင့္အတူ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ညင္ညင္သာသာ ယွဥ္တြဲ ထိုးသြင္းလိုက္ျပန္သည္။ “အား … ၾကည့္ပါလား .. မာမြတ္… နင္ေနာ္… လက္ေကာ လီးေရာ ႏွစ္ခုသြင္း ျပန္ၿပီ.. နင္ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ သိပ္လုပ္တာပဲ.. မာမြတ္ရယ္ .. နာတယ္ သိလား”။

မာမြတ္က လီးေဘးမွ လက္ညႇိဳးကို ျပန္ႏႈတ္လိုက္ၿပီး သူ႔ဖင္ႀကီးကို ေျမာက္ခါ ေျမာက္ခါ ခင္ေမလြင့္ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ခပ္သြက္သြက္ေလး ေဆာင့္ေလေတာ့၏။ “ဘြတ္စြတ္ … ဘြတ္စြတ္ … ႁပြတ္ … ဘြတ္စြပ္” “အင့္ … အင့္ … အင့္ … အင့္ … အား … အားးး… ထြက္ .. ထြက္ကုန္ၿပီ .. ခင္ေမလြင္ .. အ .. အ .. အားးးးး ..” မာမြတ္က ခင္ေမလြင့္အေပၚသို႔ ကမန္းကတမ္း ေမွာက္ခ်လိုက္ကာ ဖင္ကို ဆက္ခါ ဆက္ခါ ေျမာက္၍ ေဆာင့္လိုးလိုက္၏။ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး တျဖင္းျဖင္း မာတင္းသြားသည္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ တင္းကနဲ တင္းကနဲျဖစ္ကာ လေရမ်ားကို ေစာက္ဖုန္အတြင္းသို႔ ပန္းထုတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ခင္ေမလြင္လည္း မ်က္ဝန္းထဲ၌ မီးပြင့္မ်ား ျဖာထြက္ကုန္ၿပီလား ထင္မွတ္ရေအာင္ပင္ ခံစားလိုက္ရေလသည္။ ေစာက္ေခါင္းအတြင္း က်င္ကနဲ က်င္ကနဲျဖစ္ကာ “အားး… အားးး.. ငါလည္း ထြက္… ထြက္ၿပီ… မာမြတ္… အိုးးးး….ရွီးးးးး” ထိန္းမရေတာ့ပဲ အရည္ျဖဴျဖဴေလးမ်ားကို လႊတ္ထုတ္မိလိုက္ေလသည္။ ယခုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ၿငိမ္က်သြားေပၿပီ။ မာမြတ္၏ ဖင္ႀကီးက ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ တုန္ခါေနတုန္းျဖစ္သည္။ ခင္ေမလြင္က မာမြတ္၏ ဖင္ႀကီးကို သူ လက္ျဖဴျဖဴေလး ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆြဲကာဆြဲကာ ေဆာင့္ရင္း တဟင္းဟင္း တအင္းအင္းႏွင့္ တြန႔္လိမ္ေနရွာေလေတာ့သည္။….ၿပီး