မဖြစ်သင့်မှန်း သိပေမယ့်

Unicode

ကျွန်မနာမည် ချမ်းအေး ။ မအေးချမ်းတဲ့ ဘဝကို ပြောပြချင်မိတယ်။ ကျွန်မကို မွေးပြီးပြီးချင်း အမေက မီးတွင်းထဲ ဆုံးသွားခဲ့ပါတယ်။ အဖေက နောက်အိမ်ထောင်ထူပြီး ကျမကို မွေးစားမိဘ လက်ထဲ ထည့်ခဲ့ပြီး တမြို့တရွာကို ထွက်သွားခဲ့ပါတယ်။ မွေးစားမိဘတွေက ကျောင်းထားပေးလို့ ၁၀ တန်းထိ ရောက်ခဲ့ပေမယ့် ၁၀ တန်းနှစ်မှာ မွေးစားမိဘတွေ ကားမှောက်လို့ ဆုံးသွားကျတယ်။

အော် ပြောဖို့ကျန်နေခဲ့တယ်။ မွေးစားမိဘတွေက အိမ်ဆိုင်လေး ဖွင့်ထားတယ်။ သားအရင်းတစ်ယောက်ရှိတယ်။ သူတို့ဆုံးသွားတော့ ကျမ ကျောင်းထွက်ပြီး ဆိုင်တာဝန် ယူလိုက်ရတယ်။ အစ်ကိုက တက္ကသိုလ် ကျောင်းသားကြီး ကျောင်းပိတ်ရက်ဆို ကျမတို့မြို့ကို ပြန်လာတယ်ရှင့်။

သူပိုင်တဲ့အိမ် သူပိုင်တဲ့ဆိုင် သူ့သဘောပေါ့။ နောက်ဆုံးနှစ် စာမေးပွဲပြီးရင် မိန်းမခိုးလာမယ်ဆိုပြီး အခန်းပြင်ခိုင်းထားတယ်။ စာမေးပွဲပြီးတော့ ခေါင်းငိုက်စိုက်နဲ့ တစ်ယောက်တည်း ပြန်လာခဲ့တယ်။ ကျမတို့လည်း မမေးရဲဘူးရှင့်။ နေ့နေ့ညည အရက်တွေသောက် လူမှန်သူမှန်း မသိအောင် မူးရူးနေတတ်တယ်။

တနေ့မှာတော့ မြို့မိမြို့ဖ ဆွေမျိုးတွေက သင့်တော်တယ်ဆိုပြီး ကျမတို့ကို အိမ်ထောင်ချပေးကျတယ်။ ကျမလည်း ရည်းစားမရှိ အစ်ကိုကလည်း မငြင်းတော့ ညားသွားတာပေါ့။ အရင်ကတည်းက လေးစားခဲ့တဲ့ အစ်ကို့အပေါ် လေးလေးစားစားပဲဆက်ဆံတယ်ရှင့်။  အိမ်ထောင်ကျပြီး အစ်ကို့ ပုံစံတွေ ပြောင်းလာတယ်။ ကျန်တဲ့အချိန်တွေမှာ မသိသာပေမယ့် ညဆို အရမ်းကြမ်းတမ်းလာတယ်။ အိပ်ယာပေါ်က ကိစ္စရင် ဘယ်ကမလဲ ရိုက်နှက် နှိပ်စက်ချင်လာတယ်။ မနက်ကျလည်း ဆိုင်လုပ်ငန်းတွေကို ကျမနဲ့ ကူလုပ်ပေးပြန်ရော။

အိပ်ယာပေါ်က ကိစ္စလား။ ပြောပြမှာပေါ့။ မင်္ဂလာဦးညက စပြောရမယ်။ မင်္ဂလာဆောင်တယ်။ညရောက်တယ်။ အစ်ကိုက အရက်သောက်နေတယ်။ အိပ်နှင့်တဲ့။ ကျမလည်း အစ်ကို့ကို ကန်တော့ပြီး အိပ်ယာဝင်ခဲ့တယ်။ ကျမကို တစ်စုံတစ်ယောက် စောင့်ကြည့်နေတယ်လို့ ခံစားမိပြီး ကျမလန့်နိုးလာတယ်။ အဲ့ဒီနောက်တော့ အစ်ကိုက “နိုးပြီလား” “ဟုတ်အစ်ကို အစ်ကို မအိပ်သေးဘူးလား။” “မင်းနဲ့အိပ်မှာ” ကျမလည်း ကြားဖူးနားဝနဲ့ ရင်တုန်ပန်းတုန်ပဲရှင့်။ ကုတင်ပေါ် တက်လာပြီးတော့ ညအိပ် တစ်ပတ်ရစ်အင်္ကျီကို ဆွဲဖြဲခံလိုက်ရတယ်။ အခုအခံ မပါတဲ့ ကျမရဲ့ နို့နှစ်လုံးလည်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ထွက်လာတယ်။

“အစ်ကို မီးပိတ်လိုက်ပါ့လား ညီမ ရှက်တယ်” ဘီလူးသရဲစီးနေတဲ့ အစ်ကိုက ကျမထမီကို ဆွဲချွတ်ပြီး သူ့အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လွှင့်လိုက်တယ်။ “အိုး” အကို့ဟာကြီးက “အမလေးလေး” ကျမလည်း ယောကျာ်း လိင်အင်္ဂါတွေ မြင်သင့်သလောက် မြင်ဖူးပါတယ်။ အစ်ကို့ဟာကတော့ ကျမ မြင်ဖူးတာနဲ့ မတူဘူး။ အဖုအထစ်တွေနဲ့ ၇ လက်မ ၈ လက်မလောက် ရှည်မယ်။ ထိပ်ပိုင်းမှာကြီးပြီး အရင်းမှာ သေးသွားတယ်။

ကျမရဲ့ အုပ်ထားတဲ့ လက်တွေကိုဖယ်ပြီး ကျမ ပိပိအဝကို သူ့ဟာကြီးနဲ့ လာထောက်တယ်။ သူ့ဟာနဲ့ ပွတ်ပေးနေတော့ ဘယ်လိုခံစားရမှန်း မသိဘူး။ ဗိုက်ပဲဆာသလို ရေပဲငတ်သလိုနဲ့ နေမရ ထိုင်မရ အဖျားတက်သလိုလိုပဲ။ ပိပိတစ်ခုလုံး စိုရွှဲနေတာပဲ။ အစ်ကို့ဟာကြီး ကျမထဲကို ဝင်လာနေတာ သိလိုက်ရတယ်။ တဖြည်းဖြည်း ပြည့်ကြပ်နေအောင် ဝင်လာတာနဲ့အတူ နာကျင်မှုကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ပြီး နာကျင်မှုကို အံတုနေတုန်း ကျမကို ဖက်ပြီး အကို တဆုံးဆောင့်ချလိုက်တော့ စူးစူးဝါးဝါး နာကျင်မှုနဲ့ အတူ “အားးး……..” ကျမ အကျယ်ကြီး အော်လိုက်မိတယ်။ ကျမအော်သံက အားတက်သွားစေတာလား မသိဘူးရှင်။ မနားမနေ ဆောင့်ပါတော့တယ်။

“အမေ့….. အစ်ကိုရေ တော်ပါတော့ နာလို့ပါ” “အမေရေ ကယ်ပါဦး” “အား အား” ပိပိတခုလုံး ပွန်းစုတ်နေပြီး စပ်နေပါတယ်။ အစ်ကို့ရဲ့ အဖုအထစ်အပြည့်နဲ့ ဟာကြီးက ပါးစပ်က ပေါက်ထွက်မလား ထင်ရအောင် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆောင့်ပါတယ်။ တော်ပါတော့လို့ ပြောမိရင် ပါးတွေရိုက်တယ်။ နို့တွေကို ပြတ်ထွက်မတတ် ဆွဲညှစ်ထားတယ်။ ဆံပင်တွေကို ဆောင့်ဆွဲတယ်။ ကျမရဲ့ နို့တွေကို ဆွဲပြီး ဆောင့်အားသန်သန်နဲ့ ဆောင့်ပြီး ငြိမ်သွားပါတယ်။

ကျမကိုယ်ပေါ် မှောက်ပြီး ငြိမ်နေတဲ့ အစ်ကို့ကို ဘေးဖက် တွန်းချလိုက်ပြီး ကျမ သန့်စင်ခန်းထဲ ဝင်ခဲ့တယ်။ ကျမ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး သွေးတွေနဲ့ လူးနေပါတယ်။ ရေဆေးသန့်စင်တော့ ဖူးယောင်နေတဲ့ ပိပိက အထိမခံနိုင်ဘူးရှင်။ ဗိုက်တွေလည်းအောင့် ပေါင်လည်းစိလို့မရ လမ်းလျှောက်ရင် ကွတတနဲ့ ခံရခက်ပါတယ်။ နို့တွေမှာ အညိုအမဲစွဲပြီး ပါးတွေ နာကျင်နေပါတယ်။ မနက်ကျ ခေါင်းဖီးတော့ ဆံပင်အကျွတ်တွေ အများကြီး ဘီးထဲပါလာတယ်။ အဲဒီနေ့က စပြီး ကျမဘဝ ညတိုင်း ညတိုင်း အရှင်လတ်လတ် ငရဲကျတော့တာပဲ။

အစ်ကို ညတိုင်း အရက်တွေ အရမ်းသောက်လာတယ်။ မူးပြီး အိပ်တဲ့ နေ့တွေဆို ကျမ လောကငရဲက လွတ်မြောက်ရာပေါ့။ နေ့တိုင်းမူးပါစေ ဆုတောင်းနေရင်း အိမ်မှာပါ အရက်ပုလင်း ဆောင်ထားတတ်ခဲ့တယ်။ အရက်ဆိုင်ကနေ အရက်သမား အပေါင်းအသင်းတွေ အိမ်ခေါ်လာပြီး ဝိုင်းဖွဲ့လာပါတယ်။ ကျမ အမြည်းလက်ရာ ကောင်းလို့ဆိုပဲ။ အပေါင်းသင်းတွေက အရက်ဝယ် သူက အမြည်းကျွေး အပြန်အလှန်ပေါ့။

အရက်သောက်တဲ့ သူတွေထဲကမှ ကိုအာကာ ဆိုတဲ့ အပေါင်းအသင်းကို သူအခင်ဆုံးပဲ။ ကြာလာတော့ ကျန်တဲ့သူတွေ ပြန်ပေမယ့် ကိုအာကာကတော့ အိမ်မှာ အိပ်တတ်လာတယ်။ အစ်ကို မမူးတဲ့ နေ့တွေမှာ ကျမရဲ့ ငရဲခန်းတွေကို ကိုအာကာ သိသွားခဲ့တယ်။ ကျမကို ဂရုဏာ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကြည့်တတ်လာတယ်။ ဒီလိုနဲ့ အရက်ဝိုင်းသိမ်းပြီး အပေါင်းသင်းတွေ ပြန်ကုန်ကျတယ်။ မူးမှောက်နေတဲ့ အစ်ကို့ကို ကိုအာကာနဲ့ အခန်းထဲ တွဲပို့ရင်း အိပ်ယာပေါ် အစ်ကို့ကို ချသိပ်လိုက်တယ်။ အစ်ကို့ ပုဆိုး လှန်သွားပြီး အစ်ကို့ဟာကြီး ပေါ်သွားတယ်။

“နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူးနော် အစ်မတော့ အော်နေရမှာပဲ” အစ်ကို့ ပုဆိုးကို ဖုံးဖိရင်း မျက်နှာ ငုံ့ထားပြီး “အင်း” “အစ်မ အစ်ကို့ဟာကို ကြိုက်လား။ အစ်ကို လိုးတာ ကျွန်တော်မြင်တယ် အစ်မ နာတာပဲ သိမယ်ထင်တယ်။” စိတ်ထဲ ရှက်ပေမယ့် ပြန်ပြောချင်နေမိတယ်။ “ဟုတ်တယ် အစ်မကြောက်နေပြီ။” “အစ်မ ပြီးဖူးလားဟင်” ကျွန်မ မော့ကြည့်မိတယ်။ ကျွန်မ နားမလည်ဘူးလေ။

“အစ်မ” တိုးတိုးလေး ခေါ်ပြီး နဖူးကို ငုံ့နမ်းလာတယ်။ မတော်ဘူးဆိုတဲ့ အသိရှိပေမယ့် ကျမ မရုန်းကန်ပဲ ငြိမ်သက်နေမိတယ်။ မျက်နှာ အနှံနမ်းပြီး သူ့အနမ်းတွေက နှုတ်ခမ်းဖျားမှာ အဆုံးသတ်သွားတယ်။ ခေါင်းကို ဆွဲမော့ပြီး ကျမနှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းနေတယ်။ အသက်ရှူ မဝတော့ဘူး။ ရင်ဘတ်တွေ ကော့တတ်လာမိတယ်။

သူ့လက်တွေ ကျမနောက်ကျောကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ အင်္ကျီ ကြယ်သီးလေးတွေ တစ်ခုချင်း ဖြုတ်နေတာကို သိပေမယ့် အလိုက်သင့် နေပေးမိပြန်တယ်။ နောက်ကျောကို လက်လျှိုပြီး ဘော်လီ အင်္ကျီချိတ်တွေ ဖြုတ်နေတယ်။ ကျမ အနားမှာ အစ်ကို ရှိတာကိုပါ မေ့နေမိပြီ။ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းတာ မလွှတ်ပဲ လက်တွေက ကျမနို့တွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ထောင်လာတယ်။ နို့သီးထိပ်လေးတွေကို လက်မ လက်ညှိုးသုံးပြီး ချေပေးတယ်။

“အင်း ဟင်း ဟင်းးးး” ညည်းသံတွေ အလိုလို ထွက်ကျလာတယ်။ အနမ်းတွေကို လွှတ်ပြီး ကျမကို အိပ်ယာပေါ် လှန်ချလိုက်တယ်။ “အိုး အစ်ကို” အိပ်နေတဲ့ အစ်ကို့ကို မြင်ပြီး ကျမစိတ်ထဲ ငိုမလို ရီမလို။ “ဟင့်အင်” မသိမသားလေး ရုန်းမိတယ်။ သူက လွှတ်မပေး။ ကျမ နို့တွေကို ဘယ်ညာပြောင်းပြီး အငမ်းမရစို့တယ်။

“အ့ အို” အရှိန်လေး တတ်လာတော့ ကျမ မရုန်းမိတဲ့ အပြင် ပါးစပ်ထဲက ကျွတ်မှာတောင် ကြောက်နေပြီ။ သူ မတ်တပ် ရပ်လိုက်တယ်။ ကျမကို ထားသွားတော့မှာလား။ မဝံ့မရဲ ကြည့်မိတယ်။ သူက ကျမကို ပြုံးပြပြီး ကျမ ခြေထောက်တွေကနေ ကုတင်စွန်းထိ ဆွဲချသွားတယ်။

“အိုး” “အစ်ကို နိုးမယ်” “မူးနေတာ တရေးတောင် နိုးလို့လား။ ဒီနေ့ ပိုတိုက်ထားတယ်။ စိတ်မပူနဲ့။” “ဟင် ကြိုကြံထားတာလား” “ဟက်… ဟုတ်တယ် အမ” စကားပြောနေရာကနေ ကုတင်အောက် ခြေချပြီး ကော့ကော့ကြီး ဖြစ်နေတဲ့ ကျမ ထမီကို လှန်ပြီး ကျမပေါင်တွေကို နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ ဆီးခုံမွှေးလေးတွေကို လက်နဲ့ မနာအောင် ဆွဲတယ်။ သူ့လျှာကြီးနဲ့ ပေါင်တွေကို လျက်တယ်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲကားလိုက်တယ်။ လက်မနဲ့ ကျမ အရသာဖူးလေးကို ဖိချေပေးတယ်။ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အကွဲကြောင်းလေးကို ဖြဲပီး လျှာနဲ့ ကလိနေတယ်။

“အိုး အို” ကျမ ဖင်ကြီးတွေ ကြွတက်လာတယ်။ ကျမအစိကို ဖိစုပ်ပြီး လက်နဲ့ လိုးပေးနေတော့ “အား အာ့ အို” အခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆွဲထားမိတယ်။ “အာ့ အာ့ အာ့” ကော့တက်လာပြီး တကိုယ်လုံးက ရှိသမျှ အားတွေ သွန်ချလိုက်သလို ဝုန်းကနဲ ပြန်ကျလာတယ်။ ဖုတ်လှိုက် ဖုတ်လှိုက်နဲ့ အသက်ရှူလို့မဝ၊ ရေထဲကငါး ကုန်းပေါ် ပစ်တင်သလို ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်နေတယ်။

သူလေ သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။ ကျမ သူ့ကို သေချာ ကြည့်မိတယ်။ သူ့လိင်တံကလေ အရမ်းမကြီးဘူး အနေတော်ပဲ။ ဖြောင့်တန်းနေတယ်။ ထိပ်ဖူးက ပစ်တော့မယ့် ဒုံးပျံလို ထောင်နေတယ်။ သူ့က ကျမအဝကို တေ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း အရသာခံသွင်းနေတယ်။ ကျမမနေနိုင်တော့ဘူး ခါးကိုကော့လိုက်မိတယ်။ ဒုတ်ခနဲ သားအိမ်ကို ဆောင့်မိတယ်။

ဘယ်လို အရသာရယ်လို့ မပြောတတ်ဘူး။ အထုတ်အသွင်း စည်းချက် ညီညီနဲ့ ဆောင့်ပေးနေတယ်။ ကျမလေ ကော့ကော့ပေးမိတယ်။ သူ့လီးကြီး ကျမထဲက ထွက်သွားမှာစိုးပြီး ညှစ်ညှစ်ထားမိတယ်။ “အိုး ကောင်းလိုက်တာ အစ်မရယ်” သူ့အသံကြားတော့ ကျမ ပိုပိုညှစ်ပေးမိတယ်။ “အိုး အစ်မ မရတော့ဘူး” ဘေးမှာ အိပ်နေတဲ့ ယောကျာ်းရှေ့ လုပ်ရတာ စိတ်တွေ ပိုကြွနေမိတယ်။ သူ့ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ မြန်ဆန်လာပြီး ကျမ အထဲကလည်း ကျင်လာတယ်။ သားအိမ်ကို လာထိတဲ့ သုတ်ရည်တွေနဲ့အတူ ကျမ အသွေးအသားတွေလည်း ထွက်ကျကုန်ပြီထင်တယ်။ ကျမ မခံစားဘူးတဲ့ အရသာ အသစ်ကို ခံစားမိလိုက်တယ်။ မဖြစ်သင့်မှန်း သိပေမယ့် ဖြားယောင်းတဲ့ အမှောင်နောက် တကောက်ကောက် လိုက်နေမိတော့ပါတယ်။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ကြၽန္မနာမည္ ခ်မ္းေအး ။ မေအးခ်မ္းတဲ့ ဘဝကို ေျပာျပခ်င္မိတယ္။ ကြၽန္မကို ေမြးၿပီးၿပီးခ်င္း အေမက မီးတြင္းထဲ ဆုံးသြားခဲ့ပါတယ္။ အေဖက ေနာက္အိမ္ေထာင္ထူၿပီး က်မကို ေမြးစားမိဘ လက္ထဲ ထည့္ခဲ့ၿပီး တၿမိဳ႕တ႐ြာကို ထြက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေမြးစားမိဘေတြက ေက်ာင္းထားေပးလို႔ ၁၀ တန္းထိ ေရာက္ခဲ့ေပမယ့္ ၁၀ တန္းႏွစ္မွာ ေမြးစားမိဘေတြ ကားေမွာက္လို႔ ဆုံးသြားက်တယ္။

ေအာ္ ေျပာဖို႔က်န္ေနခဲ့တယ္။ ေမြးစားမိဘေတြက အိမ္ဆိုင္ေလး ဖြင့္ထားတယ္။ သားအရင္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူတို႔ဆုံးသြားေတာ့ က်မ ေက်ာင္းထြက္ၿပီး ဆိုင္တာဝန္ ယူလိုက္ရတယ္။ အစ္ကိုက တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားႀကီး ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆို က်မတို႔ၿမိဳ႕ကို ျပန္လာတယ္ရွင့္။

သူပိုင္တဲ့အိမ္ သူပိုင္တဲ့ဆိုင္ သူ႔သေဘာေပါ့။ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ စာေမးပြဲၿပီးရင္ မိန္းမခိုးလာမယ္ဆိုၿပီး အခန္းျပင္ခိုင္းထားတယ္။ စာေမးပြဲၿပီးေတာ့ ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ႔ တစ္ေယာက္တည္း ျပန္လာခဲ့တယ္။ က်မတို႔လည္း မေမးရဲဘူးရွင့္။ ေန႔ေန႔ညည အရက္ေတြေသာက္ လူမွန္သူမွန္း မသိေအာင္ မူး႐ူးေနတတ္တယ္။

တေန႔မွာေတာ့ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖ ေဆြမ်ိဳးေတြက သင့္ေတာ္တယ္ဆိုၿပီး က်မတို႔ကို အိမ္ေထာင္ခ်ေပးက်တယ္။ က်မလည္း ရည္းစားမရွိ အစ္ကိုကလည္း မျငင္းေတာ့ ညားသြားတာေပါ့။ အရင္ကတည္းက ေလးစားခဲ့တဲ့ အစ္ကို႔အေပၚ ေလးေလးစားစားပဲဆက္ဆံတယ္ရွင့္။  အိမ္ေထာင္က်ၿပီး အစ္ကို႔ ပုံစံေတြ ေျပာင္းလာတယ္။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ မသိသာေပမယ့္ ညဆို အရမ္းၾကမ္းတမ္းလာတယ္။ အိပ္ယာေပၚက ကိစၥရင္ ဘယ္ကမလဲ ႐ိုက္ႏွက္ ႏွိပ္စက္ခ်င္လာတယ္။ မနက္က်လည္း ဆိုင္လုပ္ငန္းေတြကို က်မနဲ႔ ကူလုပ္ေပးျပန္ေရာ။

အိပ္ယာေပၚက ကိစၥလား။ ေျပာျပမွာေပါ့။ မဂၤလာဦးညက စေျပာရမယ္။ မဂၤလာေဆာင္တယ္။ညေရာက္တယ္။ အစ္ကိုက အရက္ေသာက္ေနတယ္။ အိပ္ႏွင့္တဲ့။ က်မလည္း အစ္ကို႔ကို ကန္ေတာ့ၿပီး အိပ္ယာဝင္ခဲ့တယ္။ က်မကို တစ္စုံတစ္ေယာက္ ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္လို႔ ခံစားမိၿပီး က်မလန႔္ႏိုးလာတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ အစ္ကိုက “ႏိုးၿပီလား” “ဟုတ္အစ္ကို အစ္ကို မအိပ္ေသးဘူးလား။” “မင္းနဲ႔အိပ္မွာ” က်မလည္း ၾကားဖူးနားဝနဲ႔ ရင္တုန္ပန္းတုန္ပဲရွင့္။ ကုတင္ေပၚ တက္လာၿပီးေတာ့ ညအိပ္ တစ္ပတ္ရစ္အက်ႌကို ဆြဲၿဖဲခံလိုက္ရတယ္။ အခုအခံ မပါတဲ့ က်မရဲ႕ ႏို႔ႏွစ္လုံးလည္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ထြက္လာတယ္။

“အစ္ကို မီးပိတ္လိုက္ပါ့လား ညီမ ရွက္တယ္” ဘီလူးသရဲစီးေနတဲ့ အစ္ကိုက က်မထမီကို ဆြဲခြၽတ္ၿပီး သူ႔အဝတ္အစားေတြကို ခြၽတ္လႊင့္လိုက္တယ္။ “အိုး” အကို႔ဟာႀကီးက “အမေလးေလး” က်မလည္း ေယာက်ာ္း လိင္အဂၤါေတြ ျမင္သင့္သေလာက္ ျမင္ဖူးပါတယ္။ အစ္ကို႔ဟာကေတာ့ က်မ ျမင္ဖူးတာနဲ႔ မတူဘူး။ အဖုအထစ္ေတြနဲ႔ ၇ လက္မ ၈ လက္မေလာက္ ရွည္မယ္။ ထိပ္ပိုင္းမွာႀကီးၿပီး အရင္းမွာ ေသးသြားတယ္။

က်မရဲ႕ အုပ္ထားတဲ့ လက္ေတြကိုဖယ္ၿပီး က်မ ပိပိအဝကို သူ႔ဟာႀကီးနဲ႔ လာေထာက္တယ္။ သူ႔ဟာနဲ႔ ပြတ္ေပးေနေတာ့ ဘယ္လိုခံစားရမွန္း မသိဘူး။ ဗိုက္ပဲဆာသလို ေရပဲငတ္သလိုနဲ႔ ေနမရ ထိုင္မရ အဖ်ားတက္သလိုလိုပဲ။ ပိပိတစ္ခုလုံး စို႐ႊဲေနတာပဲ။ အစ္ကို႔ဟာႀကီး က်မထဲကို ဝင္လာေနတာ သိလိုက္ရတယ္။ တျဖည္းျဖည္း ျပည့္ၾကပ္ေနေအာင္ ဝင္လာတာနဲ႔အတူ နာက်င္မႈကို ခံစားလိုက္ရတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ၿပီး နာက်င္မႈကို အံတုေနတုန္း က်မကို ဖက္ၿပီး အကို တဆုံးေဆာင့္ခ်လိုက္ေတာ့ စူးစူးဝါးဝါး နာက်င္မႈနဲ႔ အတူ “အားးး……..” က်မ အက်ယ္ႀကီး ေအာ္လိုက္မိတယ္။ က်မေအာ္သံက အားတက္သြားေစတာလား မသိဘူးရွင္။ မနားမေန ေဆာင့္ပါေတာ့တယ္။

“အေမ့….. အစ္ကိုေရ ေတာ္ပါေတာ့ နာလို႔ပါ” “အေမေရ ကယ္ပါဦး” “အား အား” ပိပိတခုလုံး ပြန္းစုတ္ေနၿပီး စပ္ေနပါတယ္။ အစ္ကို႔ရဲ႕ အဖုအထစ္အျပည့္နဲ႔ ဟာႀကီးက ပါးစပ္က ေပါက္ထြက္မလား ထင္ရေအာင္ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ေဆာင့္ပါတယ္။ ေတာ္ပါေတာ့လို႔ ေျပာမိရင္ ပါးေတြ႐ိုက္တယ္။ ႏို႔ေတြကို ျပတ္ထြက္မတတ္ ဆြဲညႇစ္ထားတယ္။ ဆံပင္ေတြကို ေဆာင့္ဆြဲတယ္။ က်မရဲ႕ ႏို႔ေတြကို ဆြဲၿပီး ေဆာင့္အားသန္သန္နဲ႔ ေဆာင့္ၿပီး ၿငိမ္သြားပါတယ္။

က်မကိုယ္ေပၚ ေမွာက္ၿပီး ၿငိမ္ေနတဲ့ အစ္ကို႔ကို ေဘးဖက္ တြန္းခ်လိုက္ၿပီး က်မ သန႔္စင္ခန္းထဲ ဝင္ခဲ့တယ္။ က်မ ေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလုံး ေသြးေတြနဲ႔ လူးေနပါတယ္။ ေရေဆးသန႔္စင္ေတာ့ ဖူးေယာင္ေနတဲ့ ပိပိက အထိမခံႏိုင္ဘူးရွင္။ ဗိုက္ေတြလည္းေအာင့္ ေပါင္လည္းစိလို႔မရ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ကြတတနဲ႔ ခံရခက္ပါတယ္။ ႏို႔ေတြမွာ အညိဳအမဲစြဲၿပီး ပါးေတြ နာက်င္ေနပါတယ္။ မနက္က် ေခါင္းဖီးေတာ့ ဆံပင္အကြၽတ္ေတြ အမ်ားႀကီး ဘီးထဲပါလာတယ္။ အဲဒီေန႔က စၿပီး က်မဘဝ ညတိုင္း ညတိုင္း အရွင္လတ္လတ္ ငရဲက်ေတာ့တာပဲ။

အစ္ကို ညတိုင္း အရက္ေတြ အရမ္းေသာက္လာတယ္။ မူးၿပီး အိပ္တဲ့ ေန႔ေတြဆို က်မ ေလာကငရဲက လြတ္ေျမာက္ရာေပါ့။ ေန႔တိုင္းမူးပါေစ ဆုေတာင္းေနရင္း အိမ္မွာပါ အရက္ပုလင္း ေဆာင္ထားတတ္ခဲ့တယ္။ အရက္ဆိုင္ကေန အရက္သမား အေပါင္းအသင္းေတြ အိမ္ေခၚလာၿပီး ဝိုင္းဖြဲ႕လာပါတယ္။ က်မ အျမည္းလက္ရာ ေကာင္းလို႔ဆိုပဲ။ အေပါင္းသင္းေတြက အရက္ဝယ္ သူက အျမည္းေကြၽး အျပန္အလွန္ေပါ့။

အရက္ေသာက္တဲ့ သူေတြထဲကမွ ကိုအာကာ ဆိုတဲ့ အေပါင္းအသင္းကို သူအခင္ဆုံးပဲ။ ၾကာလာေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြ ျပန္ေပမယ့္ ကိုအာကာကေတာ့ အိမ္မွာ အိပ္တတ္လာတယ္။ အစ္ကို မမူးတဲ့ ေန႔ေတြမွာ က်မရဲ႕ ငရဲခန္းေတြကို ကိုအာကာ သိသြားခဲ့တယ္။ က်မကို ဂ႐ုဏာ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ ၾကည့္တတ္လာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အရက္ဝိုင္းသိမ္းၿပီး အေပါင္းသင္းေတြ ျပန္ကုန္က်တယ္။ မူးေမွာက္ေနတဲ့ အစ္ကို႔ကို ကိုအာကာနဲ႔ အခန္းထဲ တြဲပို႔ရင္း အိပ္ယာေပၚ အစ္ကို႔ကို ခ်သိပ္လိုက္တယ္။ အစ္ကို႔ ပုဆိုး လွန္သြားၿပီး အစ္ကို႔ဟာႀကီး ေပၚသြားတယ္။

“နည္းတာႀကီး မဟုတ္ဘူးေနာ္ အစ္မေတာ့ ေအာ္ေနရမွာပဲ” အစ္ကို႔ ပုဆိုးကို ဖုံးဖိရင္း မ်က္ႏွာ ငုံ႔ထားၿပီး “အင္း” “အစ္မ အစ္ကို႔ဟာကို ႀကိဳက္လား။ အစ္ကို လိုးတာ ကြၽန္ေတာ္ျမင္တယ္ အစ္မ နာတာပဲ သိမယ္ထင္တယ္။” စိတ္ထဲ ရွက္ေပမယ့္ ျပန္ေျပာခ်င္ေနမိတယ္။ “ဟုတ္တယ္ အစ္မေၾကာက္ေနၿပီ။” “အစ္မ ၿပီးဖူးလားဟင္” ကြၽန္မ ေမာ့ၾကည့္မိတယ္။ ကြၽန္မ နားမလည္ဘူးေလ။

“အစ္မ” တိုးတိုးေလး ေခၚၿပီး နဖူးကို ငုံ႔နမ္းလာတယ္။ မေတာ္ဘူးဆိုတဲ့ အသိရွိေပမယ့္ က်မ မ႐ုန္းကန္ပဲ ၿငိမ္သက္ေနမိတယ္။ မ်က္ႏွာ အႏွံနမ္းၿပီး သူ႔အနမ္းေတြက ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွာ အဆုံးသတ္သြားတယ္။ ေခါင္းကို ဆြဲေမာ့ၿပီး က်မႏႈတ္ခမ္းေတြကို စုပ္နမ္းေနတယ္။ အသက္ရႉ မဝေတာ့ဘူး။ ရင္ဘတ္ေတြ ေကာ့တတ္လာမိတယ္။

သူ႔လက္ေတြ က်မေနာက္ေက်ာကို ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးေနတယ္။ အက်ႌ ၾကယ္သီးေလးေတြ တစ္ခုခ်င္း ျဖဳတ္ေနတာကို သိေပမယ့္ အလိုက္သင့္ ေနေပးမိျပန္တယ္။ ေနာက္ေက်ာကို လက္လွ်ိဳၿပီး ေဘာ္လီ အက်ႌခ်ိတ္ေတြ ျဖဳတ္ေနတယ္။ က်မ အနားမွာ အစ္ကို ရွိတာကိုပါ ေမ့ေနမိၿပီ။ ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းတာ မလႊတ္ပဲ လက္ေတြက က်မႏို႔ေတြကို ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးေနတယ္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြ ေထာင္လာတယ္။ ႏို႔သီးထိပ္ေလးေတြကို လက္မ လက္ညႇိဳးသုံးၿပီး ေခ်ေပးတယ္။

“အင္း ဟင္း ဟင္းးးး” ညည္းသံေတြ အလိုလို ထြက္က်လာတယ္။ အနမ္းေတြကို လႊတ္ၿပီး က်မကို အိပ္ယာေပၚ လွန္ခ်လိုက္တယ္။ “အိုး အစ္ကို” အိပ္ေနတဲ့ အစ္ကို႔ကို ျမင္ၿပီး က်မစိတ္ထဲ ငိုမလို ရီမလို။ “ဟင့္အင္” မသိမသားေလး ႐ုန္းမိတယ္။ သူက လႊတ္မေပး။ က်မ ႏို႔ေတြကို ဘယ္ညာေျပာင္းၿပီး အငမ္းမရစို႔တယ္။

“အ့ အို” အရွိန္ေလး တတ္လာေတာ့ က်မ မ႐ုန္းမိတဲ့ အျပင္ ပါးစပ္ထဲက ကြၽတ္မွာေတာင္ ေၾကာက္ေနၿပီ။ သူ မတ္တပ္ ရပ္လိုက္တယ္။ က်မကို ထားသြားေတာ့မွာလား။ မဝံ့မရဲ ၾကည့္မိတယ္။ သူက က်မကို ၿပဳံးျပၿပီး က်မ ေျခေထာက္ေတြကေန ကုတင္စြန္းထိ ဆြဲခ်သြားတယ္။

“အိုး” “အစ္ကို ႏိုးမယ္” “မူးေနတာ တေရးေတာင္ ႏိုးလို႔လား။ ဒီေန႔ ပိုတိုက္ထားတယ္။ စိတ္မပူနဲ႔။” “ဟင္ ႀကိဳႀကံထားတာလား” “ဟက္… ဟုတ္တယ္ အမ” စကားေျပာေနရာကေန ကုတင္ေအာက္ ေျခခ်ၿပီး ေကာ့ေကာ့ႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့ က်မ ထမီကို လွန္ၿပီး က်မေပါင္ေတြကို နမ္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆီးခုံေမႊးေလးေတြကို လက္နဲ႔ မနာေအာင္ ဆြဲတယ္။ သူ႔လွ်ာႀကီးနဲ႔ ေပါင္ေတြကို လ်က္တယ္။ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲကားလိုက္တယ္။ လက္မနဲ႔ က်မ အရသာဖူးေလးကို ဖိေခ်ေပးတယ္။ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အကြဲေၾကာင္းေလးကို ၿဖဲပီး လွ်ာနဲ႔ ကလိေနတယ္။

“အိုး အို” က်မ ဖင္ႀကီးေတြ ႂကြတက္လာတယ္။ က်မအစိကို ဖိစုပ္ၿပီး လက္နဲ႔ လိုးေပးေနေတာ့ “အား အာ့ အို” အခင္းကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆြဲထားမိတယ္။ “အာ့ အာ့ အာ့” ေကာ့တက္လာၿပီး တကိုယ္လုံးက ရွိသမွ် အားေတြ သြန္ခ်လိုက္သလို ဝုန္းကနဲ ျပန္က်လာတယ္။ ဖုတ္လႈိက္ ဖုတ္လႈိက္နဲ႔ အသက္ရႉလို႔မဝ၊ ေရထဲကငါး ကုန္းေပၚ ပစ္တင္သလို ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္ ျဖစ္ေနတယ္။

သူေလ သူ႔ပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္တယ္။ က်မ သူ႔ကို ေသခ်ာ ၾကည့္မိတယ္။ သူ႔လိင္တံကေလ အရမ္းမႀကီးဘူး အေနေတာ္ပဲ။ ေျဖာင့္တန္းေနတယ္။ ထိပ္ဖူးက ပစ္ေတာ့မယ့္ ဒုံးပ်ံလို ေထာင္ေနတယ္။ သူ႔က က်မအဝကို ေတ့ၿပီး ေျဖးေျဖးခ်င္း အရသာခံသြင္းေနတယ္။ က်မမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး ခါးကိုေကာ့လိုက္မိတယ္။ ဒုတ္ခနဲ သားအိမ္ကို ေဆာင့္မိတယ္။

ဘယ္လို အရသာရယ္လို႔ မေျပာတတ္ဘူး။ အထုတ္အသြင္း စည္းခ်က္ ညီညီနဲ႔ ေဆာင့္ေပးေနတယ္။ က်မေလ ေကာ့ေကာ့ေပးမိတယ္။ သူ႔လီးႀကီး က်မထဲက ထြက္သြားမွာစိုးၿပီး ညႇစ္ညႇစ္ထားမိတယ္။ “အိုး ေကာင္းလိုက္တာ အစ္မရယ္” သူ႔အသံၾကားေတာ့ က်မ ပိုပိုညႇစ္ေပးမိတယ္။ “အိုး အစ္မ မရေတာ့ဘူး” ေဘးမွာ အိပ္ေနတဲ့ ေယာက်ာ္းေရွ႕ လုပ္ရတာ စိတ္ေတြ ပိုႂကြေနမိတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ျမန္ဆန္လာၿပီး က်မ အထဲကလည္း က်င္လာတယ္။ သားအိမ္ကို လာထိတဲ့ သုတ္ရည္ေတြနဲ႔အတူ က်မ အေသြးအသားေတြလည္း ထြက္က်ကုန္ၿပီထင္တယ္။ က်မ မခံစားဘူးတဲ့ အရသာ အသစ္ကို ခံစားမိလိုက္တယ္။ မျဖစ္သင့္မွန္း သိေပမယ့္ ျဖားေယာင္းတဲ့ အေမွာင္ေနာက္ တေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနမိေတာ့ပါတယ္။…ၿပီးပါၿပီ