ထည့်တော့ကွာ.. အဟင့်

Unicode

ပြောလိုပေမဲ့လည်း ပြောရဦးမယ်ဗျ ။ ကျွန်တော့်ခယ်မလေးနဲ့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ အကြောင်းပေါ့။ စောက်ရှက်မရှိတဲ့ မုဒိမ်းကောင် ဆိုပြီးတော့ ပြောလည်း ပြောကြပါစေတော့ဗျို့။ ဖြစ်တဲ့နေရာက မလေးရှားက ပါဆာပူတေးနားမှာ ဖြစ်တာလေ။ စောက်ပြဿနာပါပဲဗျာ ။ မန်ကျည်းသီးကုလားတွေတောင် တွေ့သွားသေးတယ်။ တော်သေးတာပေါ့။ ဘာမှဝိုင်းမလုပ်ကြလို့။ ကျွန်တော်က မိန်းမနဲ့ဗျ။ ခယ်မလေးက မလေးရှားကို တက်လာတာ။ သူကတော့ စက်ရုံမှာ အလုပ်လုပ်ရမှာလေ။ ဘာစက်ရုံ ဖြစ်ရမှာလဲ ။ အထည်ချုပ်ပေါ့။ မြန်မာတွေကို ဘယ်သူကများ ကွန်ပြူတာ ပေးကိုင်ခိုင်းမှာတုန်း။ မရှိဘူးတော့ မဟုတ်ဘူး ရှိတယ်။ ရှားတယ်ပေါ့ဗျာ ။

မိန်းမက မြစ်ကြီးနားကဆိုတော့ ခယ်မကလည်း မြစ်ကြီးနားကလို့ မထင်ပါနဲ့။ သူကတော့ မြေနီကုန်းသူပါ။ ကုလားမလည်း မဟုတ်ပါဘူး ။ ဖြူဖြူချောချောပေါ့။ သိကြတဲ့အတိုင်းပါပဲ။ ရန်ကုန်သူဆိုတော့ စွာပေမပေါ့။ မိန်းမကလည်း ကျွန်တော်တို့ စက်ရုံထဲကပါပဲ ။ သူကတော့ အိုတီတွေ ရှိတယ်လေ။ ပင်ဂျန်းမ်(ချေးငွေ)တွေလည်း ထုတ်ရတယ်ဆိုတော့ မဆိုးဘူးပေါ့..။ ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျားတို့လည်း သိပါတယ်။ အဲ့ပင်ဂျမ်းကြီးက တော်တော်ကို စွဲစေတယ်လေ။ တစ်ခြားကိုလည်း ထွက်မသွားချင်တော့ဘူး ။ နောက်ပြီးတော့ ခင်ဗျားက ပိုက်ဆံအမြဲလိုနေတာလေ အိမ်ကိုလည်း မပို့ဖြစ်တော့ဘူးပေါ့။ အဲ့ဒါ ပြဿနာပဲပေါ့။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဒီနေ့ ချေးငှားတယ်။ နောက်နေ့ ပြန်ဆပ်။ ဒီလိုနဲ့ ငွေခေါင်းကွဲပြီး အိမ်ကိုပြန်မပို့နိုင်တော့ မလာယုအောရမ်းတို့ အကြိုက်ပေါ့။

ကဲ ပြောနေတာနဲ့ တိုင်တွေပတ်ကုန်ပြီဗျာ။ ဟုတ်ပြီဗျ။ မိန်းမကတော့ ခယ်မလေးလာတာကို ကြိုက်လည်းကြိုက်တယ်။ မကြိုက်လည်း မကြိုက်ဘူးလေ။ ခယ်မလေးက အရမ်းမိတယ်ဗျ။ တုန်တောင် တုန်သွားမယ်။ မြေနီကုန်းသူတွေထဲမှာ ဒီလိုလှတာ အတော်ရှားတာကိုးဗျ။ ခယ်မလေးကို ကျွန်တော်ငမ်းနေတာ မိန်းမကလည်း သိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘာမှတော့ မပြောသေးဘူးလေ။ မိန်းမနဲ့ ပေါင်းလာတဲ့ တစ်နှစ်ကျော်အတွင်းမှာ ကျွန်တော် ဘယ်လောက်သန်သလဲ ဆိုတာကို မိန်းမလည်း သိတယ်။ ကျွန်တော့်ကို ကျွန်တော်ဆို ပိုတောင်သိသေးဗျာ။ အဟေးဟေး ၆ လက်မနဲ့ ၄ စိတ်ဗျာ။ မကြီးပေမဲ့ မသေးပါဘူး ။ တော်ရုံလောက်တော့ အရည်ပျော်သွားနိုင်ပါတယ်။ မိန်းမနဲ့ကလည်း နေ့စဉ်ရက်ဆက်ကြီးတော့ မလိုးနိုင်ပါဘူး။ သူလည်း အလုပ်တွေ များတယ်လေ။ တာဘိုလေးကွန်ကစ် ဘာညာပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ပဲ တစ်နှစ်ကျော်လာတာပါ။ သူနဲ့ယူစက ဆောက်ဖုတ်ကို မှုတ်လိုက် သူကလည်း လီးစုပ်ပေးလိုက်နဲ့ အဆင်ပြေနေတာလေ ။ နောက်ပိုင်းကျတော့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ရိုးလာတယ် ပြောရမလားပဲ။ သူကတော့ မရိုးလောက်ပါဘူး ။ကျွန်တော်ကသာ ဘာရူး(အသစ်)လေး စားချင်နေတာဗျ။

ချောင်ကစ်(ဖာတန်းတစ်နေရာ) ကိုလည်း နေ့တိုင်းတော့ မသွားနိုင်ဘူးလေ။ ကြွက်ကိုက်လိမ့်မယ်။ ဒီကောင်တွေက ငါးဆယ်လောက်တောင် လူများတဲ့အခါဆိုရင် ပေးမရဘူး ။ ၁၀၀ လောက်ပေးမှရတာ။ စာအုပ်ရှိလည်း ကင်မယ် ကုတ်မယ် ဆိုတာချည်းပဲ။ ချောင်ကစ်သွားတာထက်စာရင် KL SENTRAL သွားတာကမှ မိုက်ဦးမယ်။ အဲ့မှာတော့ ဆော်တွေက တစ်ပုံကြီးလေ ။ မျက်နှာချင်းဆိုင်တိုက်တွေ ၁၀ တိုက်လောက် ရှိတယ်။ ကြွက်လည်း ရှင်းတယ်။ နောက်ပြီးတော့ ပိုက်ဆံကလည်း အများကြီး ကုန်မသွားဘူး ။ တစ်ယောက်ကို လေးဆယ်လောက်နဲ့ စားလို့ရတယ်။ နောက်ပြီးတော့ ဖထုတ်လည်း ရှိတယ်။ ပြည်မကြီး တရုတ်လည်း ရှိတယ်ဗျာ။

ပိုကောင်းတာက အင်ဒိုမတွေပဲဗျ ။ အပေးကောင်းတယ်လေ။ နောက်ပြီးတော့ သူတို့က ပုလွေလည်း ပေးတက်ကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျား ဂျော(ကြော)တော့ နပ်ရမယ်နော်။ မဟုတ်ဘူးဆိုရင် ဆော်တွေက ပိုက်ဆံဘတ်တယ်။ ကျွန်တော်တောင် တစ်ခါခံဖူးတယ်ဗျ။ ဒီလိုလုပ်တာဗျ ခင်ဗျားတို့ကို သင်ပေးဦးမယ်… ဟီး….။ အပေါက်စောင့် ရှိတယ်ဗျာ ။ အဲ့ကိုခင်ဗျားက ပိုက်ဆံလေးဆယ် ဒါမှမဟုတ်ရင် အပေါစား ဆိုရင်တော့ သုံးဆယ်ပေးရမယ်လေ။ ဟုတ်တယ် မဟုတ်လား။ အဲ့လိုပေးလို့ ခင်ဗျားပုံကလည်း ထူတယ် အတယ်လို့ ဒီကောင်တွေ သိသွားပြီဆိုရင် ပိုက်ဆံအမ်းတယ်ဗျာ။ အမ်းတာ ဘယ်လိုအမ်းသလဲဆိုတော့ လူရှိလို့ အောက်ကို မသိမသာ ပစ်ချပေးသလိုနဲ့ ပစ်ချ ပစ်လိုက်တာ။ ဒါက ဆော်ကို အချက်ပြလိုက်တာပဲ ။ အဲ့အခါကျရင် ခင်ဗျားက ကောက်လိုက်တယ်ပေါ့။ ဒါကို ဆော်က ကြည့်ထားတယ်။ ပြီးသွားတာနဲ့ ခင်ဗျားဆီက ပိုက်ဆံကိုဆော်က ဘတ်ထားလိုက်ကော။ စော်ဖိပြီးလို့ ပြီးသွားတဲ့အချိန် ရေချိုးခန်း အိမ်သာကိုသွားတဲ့ အချိန်ပေါ့။ ဆော်က ဘတ်ထားလိုက်တာ။ ခင်ဗျား အဲ့မှာ ကွိုင်သွားရှာလို့ မရဘူး။ တိုက်ဂေါ (လူမိုက်)တွေ ရှိတယ်လေ။

သူတို့ကို ပိုက်ဆံပေးထားတော့ လက်ခေါက်တစ်ချက် မှုတ်လိုက်တာနဲ့ ခင်ဗျား စုတ်ပြတ်သတ်သွားကောဗျ။ ထားဗျာ တစ်ခြားဆီ ရောက်ကုန်ပြီ။ သိတဲ့အတိုင်းပါပဲ မလေးရှားကတော့ ရောက်စ လူတွေအတွက် စိတ်လေစရာကြီးပါ ။ မြန်မာနိုင်ငံရဲ့ ဘယ်နေရာကပဲလာလာ လာခဲ့တဲ့ နေရာထက် တိုးတက်နေတာမို့လို့ ဘယ်လောက်ချမ်းသာပြီး ပညာတတ်တတ် အနေကျုံ့သွားတာပါပဲ။ ဒါကလည်း တိုးတက်တဲ့ နိုင်ငံမို့လို့ ဒီလောက်တော့ ရှိပေလိမ့်မပေါ့ဗျာ။ ရောက်တဲ့ နေ့မှာတင် လေဆိပ်မှာ စကွိုင်တာဗျ။ ကောင်မလေးက ပိုက်ဆံအပိုတွေ ထည့်လာတာ…။ အဲ့ဒါကို မလေးရှား လေဆိပ်မှာတင် ကြွက်တွေက တောင်းလို့ ပေးလိုက်ရတယ်တဲ့။ သွားကြိုတဲ့ ကျွန်တော်က ပေါက်ပြီးတော့ သူ့ကိုဆူတာပေါ့။ “နင်ကလည်း မြေနီကုန်းသူဆိုပြီး တုံးပါ့ဟာ” “မသိဘူးလေ နွယ်နီက အခုမှ မလေးကို စရောက်ဖူးတာလေ” “ပြောတော့လွယ်တယ် မလေးငွေငါးဆယ် မဟုတ်လား။ ဒါဆိုရင် မြန်မာငွေ တစ်သောင်းခွဲလောက် ထွက်သွားပြီ။ ဒီမှာ တစ်နေ့ရှာစာထက်များတယ် ခက်လိုက်တာ ထားလိုက်တော့ဟာ” “ဟုတ်” အင်း ကောင်မလေးပုံကတော့ ရိုရိုကျိုးကျိုးပါပဲ။ မဆိုးဘူး။ ဒီလောက်ထိ ကောင်းသေးတယ်။ လေဆိပ်က အထွက်မှာ မကောင်းတော့တာ။ ကောင်မလေး ဝတ်လာတာက အစိမ်းရောင်အကွက်နဲ့ ဘောင်းဘီ အနက်ကြားလေးဗျ။ အမြင်ဆန်းတယ် သေသေချာချာ ကြည့်ရတယ်ဗျ။ သိတယ်မဟုတ်လား။ ဘောင်းဘီအနက် ဆိုတာမျိုးကလေ။ အားပါးပါး။ ကောင်မလေးဖင်က နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူးဗျ ။ လူကပိန်ပြီး ခါးကသေးနေတော့ သေးမှာပဲ ထင်ထားခဲ့တာ။ ဘယ်ဟုတ်ပေမတုန်းဗျာ။ အကိတ်ကြီးဟ။

ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း ငပဲကို အချက်ပြမပြ ကြည့်လိုက်တော့ အလဲ့ သူကောင့်သားက ဗောင်းတော်ညှိမ့်တယ်ဗျာ။ ဒီကကောင်ကလည်း စိတ်တော်သိရပေမပေါ့။ စားရပါ့စေမယ်ပေါ့။ တိတ်တိတ်လေး ဥထားရမယ်။ ဒီကိစ္စက မိန်းမ မသိအောင် ထိုးရမဲ့ဖဲဗျ။ ကျွန်တော် အောင်းထားလိုက်တယ်။

လေဆိပ်ကနေ ထွက်လာပြီးတော့ တက်စီငှားတယ်ဗျ။ ကောင်မလေးကတော့ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ပေါ့။ “ကိုစိုးဦး ” “ဟေ။” ကျွန်တော်က ယောင်နနနဲ့ ပြန်ထူးမိတယ်။ “လေဆိပ်ကြီးက အပြင်ရောက်မှ ကြည့်မိတယ်။ အကြီးကြီးပဲနော်။” “အင်း ဟုတ်တယ်လေ လေဆိပ်နှစ်ခုရှိတယ်။ တစ်ခုက မီးထွန်းဖို့ တစ်ခုက ကတ်ဆက်ဖွင့်ဖို့ပေါ့။” “အာ… နောက်နေပြန်ပြီ” ဆိုပြီး….. ရယ်တယ်ဗျ။ အလဲ့ ကောင်မလေးက သွားတက်လေးနဲ့။ ဆာရာမောင်းဆကရန်း (အခုကိုကြိတ်ချင်နေပြီ) ဖြစ်သွားတာပေါ့။ အင်း…. ဒီကောင်မလေးကိုမှ မကြိတ်ရဘူးဆိုရင် ငယ်ပါရေ မင်းနဲ့ငါ သေခန်းပြတ်ပဲ။ ဒါငါ့ခြံထဲက ကြက်ပဲ။ ကြက်တောင်မှ အတောင်စုံတဲ့ ကြက်။ အင်း… အတွေးတွေကတော့ လှပါ့ဗျာ။ ဒီလိုနဲ့ အိမ်ပြန်ရောက်လာတယ်။ မိန်းမက လာကြိုတယ်။ မိန်းမက သဘောကောင်းပါတယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း သဘောကောင်းတော့ လူချစ်လူခင်လည်း ပေါတာပေါ့။ “ဟေးးး ကိုစိုးဦး.. ခင်ဗျားကလည်း လူသွားကြိုတာ ကျွန်တော့်တောင် ပြောမသွားဘူး။” စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ လာပြောတဲ့သူကို ကြည့်လိုက်တော့ ဟိုဘက်ခန်းက ကိုဂျိုး ။ အင်း… ခက်တော့နေပြီ.. ဒီလူပျိုကြီးကတော့… သူ့ဟာသူ မဖန်ပဲနဲ့ ငါ့တိန်ညင်လေးကို ပုဆိုးနဲ့ လာအုပ်ချင်နေပြီ။ ကြိုကန်ထားမှ ရတော့မယ်ဆိုတာကို ကျွန်တော်သိတော့။

“အေးဗျာ ကျွန်တော်လည်း ခင်ဗျားကို ခေါ်သွားဖို့ ခင်ဗျားအိုတီရှိတယ် ထင်နေတာဗျ။ အဲ့ဒါကြောင့်မို့လို့ ခေါ်မသွားတာပါ။” သူ့ကြည့်တော့ ကွမ်းစားထားလို့ ရဲနေတဲ့ ရှဲတွေနဲ့ ခယ်မလေးကို လာပရီချင်သေးတယ်။ မဖြစ်ဘူး ကြိုပွိုင့်လုပ်မှရတော့မယ် ဆိုတာကို သိတယ်။ ” နွယ်နီ” “ရှင် ကိုစိုးဦး” ကရဝိတ်လေး ငါ့အခန်းထဲ ရောက်နေပါပေါ့လား ။ ဘုရား… ဘုရား.။ “အင်း ပြောစရာရှိလို့။ ဒီမလေးမှာက သိတဲ့အတိုင်းပဲ ကိုယ့်ဆွေကိုယ့်မျိုး မြန်မာတွေက စောက်ရမ်းလက်သွက်တာနော်။ ချောချော မချောချော ကောင်မလေးတွေ တွေ့ပြီဆိုတာနဲ့ သူတို့က လာပြီးတော့ ခလုတ်တိုက်ချင်ကြတာ။” “စိတ်ချပါ ကိုစိုးဦး။ ကျွန်မက ဒါတွေကို မြန်မာနိုင်ငံမှာ ကတည်းက စိတ်မဝင်စားတာပါ။ ရည်းစားတောင် မထားခဲ့ပါဘူး။ မမီး သိပါတယ်။” မမီး ဆိုတာက ကျွန်တော့်မိန်းမပါ။ အင်း.. ကလိဦးမှပဲ။ “ဟ နင်က ယောကျ်ားတွေကို စိတ်မဝင်စားဘူးဆိုတော့ မိန်းမတွေကို စိတ်ဝင်စားတာလားဟ။” “အာ………… ကိုစိုးဦးကလည်း ပေါက်ကရ ပြောတော့မယ်။ ကျွန်မ ရေသွားချိုးတော့မယ်။ ရေချိုးခန်း လိုက်ပြပေးဦးလေ…။” အင်း…. ငါ့ဝင်ထဲတော့ ဂွင်လာပြီ။ အဲလေ…. ငါ့ဂွင်ထဲတော့ ဝင်လာပြီ။ စက်ရုံဆိုပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ စက်ရုံက နည်းနည်းသန့်တယ်ဗျ။ ရေချိုးခန်း အိမ်သာတွေလည်း များတယ်။ စက်ရုံမှာက မြန်မာတွေနည်းတော့ အေးအေးဆေးဆေး နေနိုင်တယ်။ သိတဲ့အတိုင်းပဲ ကိုယ့်ရွှေမြန်မာတွေက တစ်ယောက်နဲ့ အထက်ဆိုရင် ပြဿနာ တက်နေကြဆိုတော့လေ။

သီးသန့်နေတက်တဲ့ ကျွန်တော်တို့ လင်မယား နှစ်ယောက်ကတော့ နေရာကောင်းလေး ရှာထားပြီးသားပဲ။ တစ်လကို ရင်းဂစ်၂၀၀ ပဲ ပေးရတဲ့ အခန်းလေးကို ငှားလိုက်တယ်။ ရေဖိုးမီးဖိုး ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်ပေးရတယ်လေ။ ဒီလောက်ဆိုရင် ရတဲ့ပိုက်ဆံလေးလည်း အိမ်ကိုပို့နိုင်တယ်..။ ဒီမှာလည်း သုံးစွဲလို့ ရတယ်ပေါ့။ “လာလေ နွယ်နီ:” ကောင်မလေးက ထမီရင်လျားလေးနဲ့ဗျ။ တောက်… လုံးနေမှာပဲ.. အတွေးထဲမှာတင် လှိုင်းပုတ်နေပြီ။ လှေမှောက်တော့မှာပဲ။ စိတ်ထိန်းထားစမ်း ကောင်ကြီး မင်းအစာနော် မင်းစားရမှာ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အားပြန်ပေးရတယ်။ မုဒိမ်းမှု ဖြစ်မှာတောင် ကြောက်မိသေးဗျာ။ အဲ့လိုဖြစ်နေတုန်း မိန်းမက ရောက်လာတယ်။ ပြဿနာပဲ။

“ကိုစိုးဦး…. ရှင့်ဂျာကြီးက ပြောနေတယ်။” ဂျာကြီးဆိုတာက ကျွန်တော်တို့ စက်ရုံက အပေါက်ဆိုးတဲ့ မန်နေဂျာတရုတ်မပါ။ ဂျာကြီးဆိုပေမဲ့ အသက်ကြီးကြီး မဟုတ်ဘူး။ အသက် ၃၀ နီးနီး ဝတုတ်မ အပျိုကြီးဗျ။ ခါးသေးသေးလေးနဲ့ မိုက်တယ်။ “ဂျာကြီးက ပင်ဂျမ်းထုတ်ဦးမှာလားတဲ့။ စက်ရုံကို ထပ်ရောက်လာတဲ့ အထည်တွေကို ဆေးဆိုးဖို့ ဘကုန်းလေးကောင်ကို ခေါ်သွားတဲ့။” “အေးအေး မိန်းမ။ ငါသွားလိုက်ဦးမယ်။။” စိတ်ထဲကတော့ အင်း ဂွင်တော့ လွတ်ပြီနဲ့ တူပါတယ်။ ကျွန်တော်.. လေသွားပါတယ်။ ဒါနဲ့ ဘကုန်းလေးကောင်ကို ခေါ်ပြီးတော့ ကျွန်တော် အကြံထုတ်နေတာပေါ့ဗျာ။ ကောင်မလေး ရေချိုးခန်းကို ချောင်းဖို့ပေါ့။ ရေချိုးခန်းနဲ့ အိမ်သာနဲ့က တွဲရက်ဗျ။ ပတ်ပတ်လည်ကို သွပ်တွေနဲ့ ကာထားတာ။ ပြီးမှ ဘေးဘောင်တွေကို သစ်သားနဲ့ ရံထားတော့ အေးရင်လည်း အရမ်းအေးတယ်။ အပြင်မှာ ပူပြီဆိုရင်လည်း အရမ်းပူတာလေ။ ဒါပေမဲ့ ဘေးမှာက ကုက္ကိုပင်ကြီးရှိတော့ နည်းနည်းခံသာတယ်။ မန်ကျည်းပင်ပေါက်တွေလည်း ရှိတယ်။ စက်ရုံပတ်ပတ်လည်မှာ အပင်စုံကို ရှိတယ်။

ထမင်းဆိုင်ဘေးကနေ ကပ်ဝင်လိုက်မယ်ဆိုရင် အိမ်သာ အနောက်ဘက်ခြမ်းကို ရောက်တယ်ဗျ။ ရေချိုးခန်း အနောက်ဘက်ခြမ်းပေါ့။ ဘကုန်းလေးကောင်ကို ကျွန်တော်က လုပ်ပုံလုပ်နည်းနဲ့ ဆေးစိမ်တာတွေကို ပြထားခဲ့ပြီး ကျွန်တော် အသာလစ်ထွက်လာခဲ့တယ်။ ရေချိုးခန်း အနောက်ပေါက်ရောက်တော့ မိန်းမနဲ့ ခယ်မနဲ့ စကားပြောနေတာဗျ။ “နွယ်နီ နင့်ကို ပြောစရာ ရှိသေးတယ်။ နင့်ကို ဟိုမှာကတည်းက ဗိုက်ဗာနဲ့ ငါမှာထားပြီးသားနော်။ ဒီကကောင်တွေက ငဆိုးတွေချည်းပဲ။ နင်သူတို့ဆီက ဘာမှမရဘူး နင့်လစာပဲ သူတို့အရက်ဖိုး ဖြစ်သွားမှာ။” “အင်းပါ မရီရယ် သမီးသိပါတယ်။” “အေးပါ။ နေတတ်ထိုင်တတ်တယ်ဆိုတာ ငါသိပြီးသားပါ။ နင်ယောကျ်ား မယူသေးဘူးလားဟ။ အသက်ပဲ ၂၇ ဖြစ်နေပြီ။” “အာ… မရီကလည်း။” ကောင်မလေးက ရှက်ပြီးတော့ ရယ်နေတယ်။ သူတို့တွေ အလာပ သလာပတွေ ပြောနေတုန်း ရောက်လာတာက ဂျာကြီး။ ဘုရားရေ ငါတော့ တိုင်ပတ်ပြီ အလုပ်မလုပ်ပဲနဲ့ ဒီရောက်နေတာကို သိသွားလို့လား မသိဘူး။ တွေးနေတုန်းပဲ ဂျာကြီးက မိန်းမဆီကို သွားပြီးတော့.။

“ရီ….။” “ယား(ဟုတ်ကဲ့) ကက(မမ)” “ဆာယာမောင်းဘာကိုက်တန်ဒါ့စ် (ငါအိမ်သာသုံးချင်တယ်)” “ဘိုလေးက (ရပါတယ်အစ်မ)” ကြားသားမိုးကြိုးပါလားဟ။ ဒီအပျိုကြီး ကျွန်တော်တို့ စက်ရုံကို စရောက်ကတည်းက တစ်ခါမှ ဒီအိမ်သာကို မသုံးဖူးဘူး။ ခြေတောင် လာမဆေးဖူးဘူး။ ငါတော့ ပျားစွဲပြီနဲ့တူတယ်။ စဉ်းစားရင်းနဲ့ ခယ်မလေးကို မချောင်းခင်မှာ ဒီခါးသေးသေးနဲ့ တရုတ်မကို အရင်ချောင်းရမယ်ပေါ့။ အိမ်သာနောက်ဖက်ကနေပြီးတော့ သွပ်ပြီးနဲ့ သစ်သားကြားထဲက နေရာလေးမှာ အပေါက်လေး ရှိတယ်ဗျ။ ကျွန်တော်ပဲ သိတာ။ အဲ့အိမ်သာကို စဆောက်တုန်းက သစ်သားကို အပြင်ကနေ သံနဲ့ရိုက်ရင်းနဲ့ သွပ်ကိုထိသွားတဲ့ အပေါက်ဗျ။ ဂျာကြီးက အိမ်သာထဲ ဝင်သွားတော့ ကျွန်တော်လည်း ခြေအသာဖွပြီးတော့ အိမ်သာနားကပ်လိုက်တယ်။ အသက်တောင် မရှူရဲဘူး။ မိသွားရင် ခေါင်းပြတ်မှာလေ။ ဒီမှာက သူတို့နိုင်ငံသားကို ထိတာနဲ့ ဝိုင်းလုပ်ကြတာ ကျွန်တော်သိတယ်။

“ရှူး….” ဝါး အသံအကျယ်ကြီး ကြားရတယ်။ ဒီအပျိုကြီး ခါးသေးသေးလေးနဲ့ စောက်ရမ်းတွေ ညှစ်ထုတ်နေပြီထင်တယ်။ မျက်လုံးကို ကပ်ကြည့်လိုက်တော့ နောက်ကနေ မြင်နေရတာဗျ။ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီး။ တရုတ်မ ဖင်ဆိုတော့ ဖွေးတာပေါ့။ အဲ့ဖင်ကြားထဲမှာ စောက်မွှေးလေးတွေ မည်းနေတာပဲ။ လီးက ချက်ချင်း တောင်လာတယ်။ ဒီတရုတ်မက ဘာဆက်လုပ်ဦးမလဲ စောင့်ကြည့်နေတာ။ ဘယ်ဟုတ်မတုန်းဗျ။ သူ့စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်နေတာ။ ရေဆေးတယ်ထင်လို့ စောင့်ကြည့်နေတာ။ မဟုတ်ဘူးဗျ။ စောက်ဖုတ်ကို လာကလိုင်းနေတာ။ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲတော့ မသိဘူး။ အလုပ်ချိန်ကြီးထဲမှာ။ ရှေ့က သွပ်ပြားအရောင်ပြန်နဲ့မှန်မှာ သူ့မျက်နှာကော သူ့စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးကော မြင်နေရတာ… လီးက ထိန်းမရတော့ဘူး။ တစ်ဂွင်းလောက် ကစ်လိုက်ချင်နေပြီ။ ခယ်မလေးကို ချောင်းဖို့ ထိန်းထားရသေးတယ်။

တရုတ်မ မျက်နှာက ချွေးတွေပါ ထွက်လာတယ်။ အား…. ကျစ်ကျစ်…. ထိန်းထားရတဲ့ပုံဗျ။ အပြင်မှာ ကျွန်တော့်မိန်းမတို့ ရှိနေလို့ လက်ကိုအသာအယာပဲ သွင်းထုတ်နေရတော့ စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်ရင်းနဲ့ စောက်စိကို ချေနေတာဗျ။ ဖွေးစွတ်နေတဲ့အပြင် အရည်လဲ့နေတာပဲ။ နီနီရဲရဲ စောက်စိလေး…။ တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြီးခါနီးလာတယ်ထင်တယ်။ ခါးတွေပါ ကော့လာတယ်။ မကြာပါဘူး သုတ်ဖြူဖြူတွေ ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးသွားတယ်ဗျ။ ရေတွေဘာတွေ ဆေးပြီးတော့ မတ်တပ်ရပ်လိုက်မှ တွေ့ရတယ်။ ဆော်က ခါးမှာလည်း တက်တူးနဲ့။ မခေဘူးဗျ…။  ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ တရုတ်မ အပြင်ကို ထွက်သွားပြီးတော့ မိန်းမနဲ့ စကားပြောနေတယ်။

“မာကာဆေး အဒစ် (ကျေးဇူး အငယ်လေး)” “သာ ပါ့က (ရပါတယ်မမ)” “ကဲ တရုတ်မ လစ်သွားပြီ။ နွယ်နီ နင်ရေချိုးတော့ ဟုတ်ပြီလား။ ငါ ထမင်းသွားချက်လိုက်ဦးမယ်။ စိုးဦးလည်း ဗိုက်ဆာနေလောက်ပြီ။” မိန်းမကို အဲ့ဒါတွေကြောင့် ချစ်နေရတာ။ တွေ့လား ကျွန်တော့်ကို ဦးစားပေးတယ်လေ။ ကိုယ်ကသာ ဆိုးနေတာ။ ဒါနဲ့ ခယ်မလေးက ရေချိုးခန်းဝင်လာတယ်။ ခင်ဗျားတို့ဆိုရင်ကော မျက်တောင်ခတ်မှာလားပြော။ ခယ်မဆိုတာမျိုးက တစ်ခြားအသားတွေထက် ပိုကောင်းတဲ့ တောကောင်သားပါဗျာ။ ပစ်တတ်ခတ်တတ်ရင် တစ်သက်စားမကုန်တာမျိုး ဆိုတော့။ ခယ်မလေးက ရင်လျားကို ချွတ်လိုက်တယ်ဗျ။ အားလားလား။ ကောင်မလေး နို့လေးက သေးသေးလေးပါလားဟ။ ခါးကလည်း သေးလိုက်တာ။ ဟိုတရုတ်မ ခါးသေးလှပြီ အောက်မေ့နေတာ သူက ပိုတောင် သေးနေသေးသဟ။ ပြီးတော့ အောက်ပိုင်းကို ဆက်ကြည့်လိုက်တော့ ဖင်ကလည်း ကောက်ချိတ်ပြီးတော့ ဖောင်းနေတာပဲ။ ကျွန်တော် သိတယ်။ ဒါအပျိုစစ်စစ် ဖင်ပဲ။ လုံးဝ ရေမရောဘူး ဆိုတာကိုလေ။

ဒါနဲ့ ခယ်မလေး ဘာဆက်လုပ်မလဲလို့ ကျွန်တော် ချောင်းနေလိုက်တယ်။ ကောင်မလေးက ရင်လျားကို ချွတ်ပြီးတော့ သေးအရင်ပေါက်နေတာဗျ။ စောက်ဖုတ်လေးကို မြင်ချင်လှပြီ။ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကြားထဲကနေ သေးလေးတွေ ထွက်နေတာက ဗျာ.. မြစ်ဆုံကိုတောင် သတိရသေးတယ်။ ပြီးတော့ ကောင်မလေးက စောက်ဖုတ်ကို ဆေးနေတယ်။ အသက်တောင် မရှူရဲဘူး။ မရှူမိတာလားပဲဗျ……။ ခယ်မလေးက ရေတစ်ခွက်နှစ်ခွက် လောင်းပြီးတော့ နို့တွေကို ပွတ်နေတာဗျ။ ဖင်သားကြီးကလည်း တုန်နေတာပဲ။ စောက်ရမ်းမိုက်တယ်။ နို့သီးလေးကလည်း လှလိုက်တာ။ ကွက်တိဗျာ။ ဒီအပေါက်ကို ကျေးဇူးတင်ရမယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်လည်း ဆက်စောင့်နေလိုက်တယ်။ ခယ်မလေးကို စားချင်နေလှပြီဗျာ။ ခယ်မလေးက ဖင်ကြားထဲကိုပါ သူ့လက်ချောင်း သွယ်သွယ်လေးတွေနဲ့ ပွတ်နေတာဗျ။ ပြီးတော့ ချေးတွေတွန်းပေါ့။ တွန်းမနေပါနဲ့ ခယ်မလေးရယ်။ ဖြစ်နိုင်မယ်ဆိုရင် ငါ့လျှာနဲ့ လာလျက်ပေးပါ့မယ်။ သြော်… ခဲအိုတစ်ယောက်ရဲ့ စေတနာပါလား။ လေးစားထိုက်လေစွ.။ ခယ်မလေးက ရေမိုးချိုးပြီး သဘက်ကိုယူပြီး သုတ်နေတာ။ နတ်သမီးဆင်လေးဗျာ။

ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ ထုချပစ်လိုက်တယ်။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ခါးတွေပါ ကျင်တက်သွားတယ် နည်းတာမဟုတ်ဘူး။ စောက်ရမ်း ကောင်းသွားပြီ။ ဒီခယ်မလေးကို မရရအောင် လိုးဖို့ကိုလည်း ကျွန်တော် ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဒီလို အသားမျိုးကို စားဖြစ်အောင် စားရမယ်ပေါ့။ ခယ်မလေး အပြင်ထွက်သွားပြီးတော့ ကျွန်တော်လည်း ထမင်းဆိုင်ဘက်ကနေ အလုပ်ဆောင်ဘက်ကို ပြန်လာခဲ့တယ်။ ခြေဖွပြီးတော့ပေါ့။ အလုပ်ပြီးလို့ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျွန်တော်လည်း ထမင်းဝိုင်း သွားထိုင်နေလိုက်တယ်။ ခယ်မလေးကတော့ ဘာမှမသိဘူး။ အဝတ်လဲနေတယ်။ သူလည်း ရောက်တာမှ တစ်ရက် မပြည့်သေးတော့ မလေးအကြောင်းကို ရှင်းပြရင်းနဲ့ ဆက်တင်ချိန်ဦးမှပဲလို့ ကျွန်တော် တွေးမိတယ်ဗျ။

“မရီရေ ငါထမင်း စားနှင့်တော့မယ်။ နင်မပြီးသေးဘူး မဟုတ်လား။” မရီက ကျွန်တော်တို့ စက်ရုံဘေးမှာ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်လေး ဖွင့်ထားတယ်လေ။ အဲ့ဒါလေးကလည်း အဆင်ပြေတယ်ဗျ။ “အင်း စားနှင့်လေ။ ငါ အလုပ်ရှိသေးလို့” ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း ထမင်းစားခန်းထဲမှာပဲ စောင့်နေတာပေါ့။ ခယ်မလေး အဝတ်လဲတာ မပြီးတော့ဘူးလား မသိဘူးး။ ထမင်းစားဖို့ သွားခေါ်ဦးမှပဲဆိုပြီး ကျွန်တော် ထလာခဲ့တယ်။ ခယ်မလေးက ကျွန်တော်တို့လင်မယား အခန်းထဲမှာ ထင်တယ်။ ကျွန်တော် တံခါးမခေါက်မိဘူး။ အရင်လိုပဲ ယောင်ပြီးတော့ တံခါးကို ဆွဲဖွင့်မိလိုက်တယ်။ “အားးးး” ခယ်မလေးက ထအော်တယ်။ ထမီ မဝတ်ရသေးဘူး။ “ဟာ… ဟဲ့ ဘာလို့ တံခါးမပိတ်တာလဲ။” ပြောရင်းနဲ့ ကျွန်တော့်မျက်လုံးက သူ့စောက်ဖုတ်ဆီကို ရောက်သွားတယ်။ ဒါကို သူလည်း မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်တယ်။ အဲ့မှာစတာပဲ “နင် ဘာလို့”

“မ… မ…. မလာနဲ့လေ….။” ” ဆောရီးဟာ ငါမသိဘူး နင်က တံခါးပိတ်ထားမယ် အောက်မေ့နေတာ။ တို့လင်မယားက ဒီလိုပဲ။ တံခါးကို ပိတ်ထားရင် အပြင်က တစ်ယောက်က လက်ကိုင်ဘုကို လှည့်လိုက်တာနဲ့ အထဲက အသံကြားရတော့ အခုလည်း မိန်းမရှိတယ်ထင်ပြီး ယောင်ရမ်း ဖွင့်လိုက်မိတာဟ… ငါတောင်းပန်ပါတယ်။” အသံတုန်တုန်လေးနဲ့ ပြောရတော့တာပေါ့။ တကယ်တမ်းတော့ ဒဲ့လွှတ်တာ။ ဒီလိုမျိုးလုပ်မှလည်း ကောင်မလေးကို ကျော့ဖမ်းလို့ရမှာကိုး။ “ရပါတယ်။ အစ်မကို သွားမပြောနဲ့ဦးနော် ကိုစိုးဦး။ သူသိသွားရင် ကျွန်မကိုဆူမှာ ကြောက်လို့။” ” အေးပါဟာ။ နင့်အစ်မက အရမ်းဆိုးတာ ငါသိပါတယ်။ ဒီရောက်မှ ပိုပိုဆိုးလာတာ။” ဖြဲခြောက်ထားရမယ် ဒီကောင်မလေးကို။ ဒါမှ သူ့အစ်မနဲ့ ကိုင်ပေါက်ပြီးတော့ မြှောက်မြှောက်ပြီး စားလို့ရမှာကိုး။ ” အေးပါ။ ငါသွားတော့မယ်။” ယိုးးးးး မြိန်လိုက်တာကွာ ပါကင်စောက်ဖုတ်လေးကို ဒဲ့ရှိုးခွင့်ရတာ နည်းတဲ့ဇ မဟုတ်ဘူး။ အင်း… ငါတော်တော် သန်ပါ့လား။ ဒီအတိုင်း ဆက်ဒိုးမယ်ဆိုရင် ကောင်မလေးတော့ ကြွေပြီပဲ။ လီးကို တပ်လှန့်ထားဦးမှပဲ။ စစ်တလင်းမြင်ပြီဆိုတော့ စစ်သွေးတွေ ကြွနေပြီ သကောင့်သား။

သိပ်တော့ မထူးဘူးဗျ။ ကြားရက်တွေက ဒီအတိုင်းပဲ ကိုတာရာယာကိုလည်း မရောက်ဖြစ်တော့ဘူး။ တစ်ခါတစ်လေ မဟာနန်းမှာ ဘီယာသွားသောက်နေကြ။ အဲ့ဆိုင်မှာက အမြည်း မဆိုးဘူးလေ။ ဒါပေမဲ့ ဆောက်ထားတဲ့ပုံစံက တစ်မျိုးဖြစ်နေတယ်။ ဆေးလိပ်ငွေ့တွေကို မကြိုက်တော့ ခက်သားဗျ။ စိတ်ကျဉ်းကြပ်တော့ ရွှေတောင်ကိုပဲ သွားလိုက်တယ်။ အဲ့မှာက စောက်ရမ်းလန်းတယ်။ သီချင်းလေး ဘာလေးနဲ့။ စော်လေးဘာလေး ငေးရင်းပေါ့ဗျာ။

ချောင်ကစ်ကိုလည်း တစ်ခါတစ်လေတော့ ကြားပေါက်လေးတွေ ရောက်ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တရုတ်မတွေကလည်း ဈေးကသာ ခေါင်ခိုက်နေတာ။ စောက်ဖုတ်တွေက လက်တစ်ဖောင်ကျော်ပဲ။ မတတ်နိုင်ဘူး ဒီလိုပဲ ဝါးနေရတာပဲ။ အဲ…. ဒါပေမဲ့ တစ်ဂွင် ထပ်မိသေးတယ်ဗျ။ အဲ့ဒါက ခယ်မကို မဟုတ်ဘူးဗျာ။ စက်ရုံထဲက ဖထုပ်မ ခပ်ဆိုတဲ့ ဆော်လေးဗျာ။ ဒီဆော်လေးကတော့ ဖထုပ်မ လေးဆိုတော့ အသားဖွေးတယ်လေ။ အဲ့ဆော်လေးက လာလည်တာဗျ။ အိမ်သာထဲ သေးဝင်ပေါက်တော့လည်း ချောင်းတာပေါ့ဗျာ။ မလေးရှားမှာက သိတဲ့အတိုင်းပဲ ဖထုတ်မတွေက လူရည်လည်ပါတယ်။ သူများတစ်ထောင်ရရင် သူတို့က တစ်ထောင့်နှစ်ရာ အနည်းဆုံး ရပါတယ်။ ဒါကလည်း သူ့နိုင်ငံက အစိုးရ ကောင်းတာရယ် သူတို့ရဲ့ OFFICIAL LANGUAGE က အင်္ဂလိပ် ဖြစ်နေတာရယ်ကြောင့်ပါ။

ဒီကောင်မလေးက အရက်တွေမူးပြီး ရောက်လာတာဗျ။ စက်ရုံမှာ ဆူပါဗိုက်ဇာ ဆိုရင်လည်း မမှားဘူးပေါ့။ ဖင်ကတော့ ကြည့်ကောင်းတာ ပြောမနေနဲ့။ ဖထုတ်မတွေ ကြားထဲမှာ တော်တော်ကို လှတဲ့ ဖင်ဗျား။ ကျွန်တော်လည်း ဖားသား စားချင်နေတာ ကြာပြီ။ ခက်တာက ဒီဆော်တွေက တော်ရုံကို မကြိုက်ကြဘူးဗျ။ ရေကိုကြည့်တယ်။ နောက်ပြီးတော့ အဖြူကောင်ဆိုရင် ကုန်းတယ်ဗျာ။ ဒီတော့ ဒီဆော် မူးပြီး ဝင်လာတုန်း ဝိုက်ဖို့ကြံတာဗျ။ ကျွန်တော်တို့ လင်မယားကလည်း စက်ရုံမှာ လုပ်လာတာ ၁၂ နှစ် ကျော်ပြီဆိုတော့ ခင်နေကြတာပေါ့။ ဒီတော့လည်း အားလုံးကို ယုံကြည်စွာပဲ လာလည်တက်ကြတယ်။ အဲ့လို လာလည်ပြီးတော့ သေးပေါက်သွားကြတာကို ကျွန်တော်က မခံနိုင်လွန်းလို့ သူတို့ တကယ်ကော သေးပေါက်ကြရဲ့လား အိမ်သာခွက်ထဲကော ဝင်အောင် ပေါက်ကြရဲ့လား စိတ်ပူတယ်ဗျာ။ အဲ့ဒါကြောင့် သွားသွား ချောင်းပေးရတယ်။

ဒီတစ်ခါတော့ ဖားမလေးကို အုပ်ချင်တာ။ မိန်းမကလည်း မရှိဘူး။ ဂွင်ပဲ။ နေဦးဗျာ ခင်ဗျားတို့ကို ရှင်းပြရဦးမယ်။ ကျွန်တော့်အိမ်ပုံစံ အကြောင်းကို။ မလေးရှားမှာ အိမ်ဆိုတာကလည်း သူများဆီက ငှားထားတဲ့ အိမ်ပေါ့ဗျာ။ သိပြီးသားပဲ။ ကိုယ်တိုင်လည်း မဝယ်နိုင်ဘူးလေ။ အိမ်တစ်လုံးကို မြို့ထဲမှာဆိုရင် မလေးငွေ ဆယ်သိန်းအထက် ပေါက်တယ်။ တစ်ဖလတ်ထဲ ဆိုရင်တော့ နှစ်သိန်းလောက်ဆို ရပါတယ်။ မြန်မာငွေဆိုရင် သိန်းခြောက်ရာလောက်ပေါ့ဗျာ။ ထားပါလေ။ အိမ်အကြောင်း ရှင်းပြမယ်။  စက်ရုံဘေးကနေဝင်တဲ့ အပေါက် ရှိတယ်ဗျာ။ အဲ့ကနေ လာမယ်ဆိုရင် မန်ကျည်းပင်ရယ် သရက်ပင်ရယ် ရှိတယ်ဗျ။ အဲ့နှစ်ပင်လုံးက အိမ်ပေါ်ကို အရိပ်မိုးပေးထားသလို ဖြစ်နေတာ။ အိမ်ညာဘက်ခြမ်းမှာက ကန်စွန်းခင်း ချဉ်ပေါင်ခင်းနဲ့ စံပါယ်ရုံဗျာ။ ဒါကြောင့်မို့လို့ အိမ်လေးက အေးလည်းအေးတယ် မွှေးလည်းမွှေးတယ်လေ။ သူများတွေ လာလည်ကြတယ်။ တစ်ချို့ကတော့ အရက်ဝိုင်းလေး တည်တာပေါ့ဗျာ။ ကျွန်တော်လည်း သောက်တတ် စားတတ်တော့ နည်းနည်းဝင်ကစ်တာပေါ့။ ဘီယာလောက်ပါပဲ။

တစ်ချို့ကောင်တွေကြတော့လည်း ၃ တွေ လာကစ်တယ်ဗျာ။ ပါးစပ်ထဲကို အကြွေစိလေး ထည့်ပြီးတော့ ဆေးလိပ်ငွေပြားပေါ်ကို အဖြူမှုန့်တွေ တင်ပြီးတော့ မီးရှို့တယ်လေ။ ပြီးသွားရင် အဲ့အငွေ့တွေကို ပါးစပ်ကနေ ရှူတာပေါ့။ ဒီကောင်တွေလာတိုင်း ကျွန်တော့်အတွက် ဟင်း ပါလာတယ်။ အရက်သမားတွေပဲ နေရာရွေးတာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီကောင်တွေလည်း ရွေးတာပဲ။ တစ်ခါတစ်လေ လေတိုက်ရင် ကာတောင်ကာပေးရသေးတယ်။ ဒီကောင်တွေက ကျွန်တော့်အိမ်လေးမှာ ဘိလုပ်နေကြတာပေါ့ဗျာ။ အရက်သမားတွေကတော့ ကိုယ်နဲ့သိတဲ့ ကောင်တွေကိုပဲ ထားတယ်။ မဟုတ်ရင် ဒီကောင်တွေက မိန်းမကို မြည်းချင်နေကြတာ။ မဖြစ်ပါဘူး။ ကိုယ့်မေကိုယ့်… မှားလို့.. ကိုယ့်ရွှေကိုယ့်မျိုးတွေနဲ့ကတော့။ ဘယ်တွေ ရောက်ကုန်ပြီလဲ မသိဘူး။ ဖထုတ်မလေးက အာလေးလျှာလေးနဲ့ လှမ်းအော်တယ်ဗျ။ “စိုး…..” (စိုးဆိုတာက ကျွန်တော့်ကို စက်ရုံကခေါ်တဲ့ နာမည်ဗျ) “အာ့ ………. ပါး” ဘာလဲလို့ ပြောတာ။ ပေါက်ကရတွေဗျာ။ အီးလိုလာပြောနေတာ နားပါပူတယ်။ ကျွန်တော်က အီးလို သိပ်မရတော့ နားလည်းမလည်ပါဘူး။ ကျွန်တော် သိလိုက်တာက သူဖန်ရှင်ကနေ ပြန်လာတာတဲ့ ပါတီပေါ့ဗျာ။ STUFF PARTY ပေါ့။ အဲ့မှာသောက်ပြီး မူးလာတာတဲ့။ အင်းလို့ အဲ့ဒါဆို ဝင်အိပ်နေလေဆိုတော့ ဆော်ကပါးတယ်ဗျ။ လှမ်းမေးတယ်။

“ရီမာနား ( ရီဘယ်မှာလဲတဲ့)” “အဒါ့ဒီဒါလမ်း( အထဲမှာ ရှိပါတယ်။)” လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ဖထုတ်မက အလည်ဗျာ။ ကျွန်တော်တွဲတာကို တောငံဘူး။ သူ့ဟာသူ ထသွားတယ်။ ဘယ်ကောင်တွေ ဘယ်လိုဆိုတာ သိနေသလားပဲ။ ဒီဆော်က တစ်ခြားဖထုပ်မတွေနဲ့ ကွာတာက နည်းနည်းစည်းကမ်းကြီးတယ်။ တစ်ခြား ဖားမတွေလို မကလက်ဘူး။ ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ မိကောင်းဖခင် သားသမီးပေါ့ဗျာ။ အေးလေ.. ဒါကြောင့်လည်း ဒီကောင်ကြီးက ဝိုက်ချင်နေရတာပေါ့။ အဟီးးးးးးး။ ဂလိုဗျ၊။ ဖထုပ်မက အထဲကို ယိမ်းထိုးပြီး ဝင်သွားတယ်ဗျ။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း နံနေတာပဲ။ ဆေးလိပ်နံ့တွေကော ရှန်ပိန်နံ့တွေကော။ ကြည့်ရတာ သူဌေးနဲ့ လိုက်သွားတာထင်တယ်။ စောက်သူဌေးက ငါတို့လို နှစ်ပေါင်းဆယ်နဲ့ချီ လုပ်ပေးတဲ့ ကောင်တွေဆိုရင် တစ်ပြားမှ မလာဘူး။ စောက်လုပ်မလုပ်တဲ့ ဟာတွေကိုပဲ ငဝိုင်းတွေ ချနေတယ်။ ကျွန်တော်ပေါက်တာ ဒါတွေလည်းပါတယ်။ ထားပါဗျာ။ ဖထုပ်မကို ဝိုက်ခဲ့တဲ့အကြာင်း ဆက်ပြောမယ်။

ဖထုတ်မက ကျွန်တော်တို့ အခန်းဘေးက လက်ကိုင်ပါတဲ့ ခုံစိမ်းကြီးပေါ်မှာ တက်လှဲနေတာဗျ။ ကျွန်တော်လည်း မသိမသာလေး မေးရတယ်။ မိန်းမက ဈေးကိုသွားတယ်။ ခယ်မက အိုတီဆင်းနေရတာ ညနေ ၇ ခွဲမှ ပြန်လာမှာဆိုတော့။ ကျွန်တော် ခေါ်လိုက်တယ်။ “ခပ်ခပ်မာစို့လား။ (အထဲဝင်လေ ခပ်)” ဆော်ပြန်မထူးဘူးဗျ။ အဲ့ဒါနဲ့ ရင်တုန်တုန်နဲ့ပေါ့။ လက်ကိုကိုင်ပြီး ထပ်မေးတယ်။ “စူဒါ့တီးတိုးကား (အိပ်သွားပြီလား)” သူဘာမှ ပြန်မပြောတော့ဘူးဗျာ။ ဝတ်ထားတာက သူအမြဲ ဝတ်နေကျ စကပ်ဒူးဖုံးလေးဆိုတော့။ အကဲစမ်းပြီး ဒူးခေါင်းကို မသိမသာ ထိကြည့်တယ်။ လုံးဝမနိုးဘူး။ သေချာတယ်။ ဒါဆိုရင်တော့ အေးဆေးသွားပြီ။ ဖြည်းဖြည်းချင်း လှန်ပြီးတော့ ပေါင်ရင်းကို ကြည့်လိုက်တာပေါ့။ အားပါး။ ဆော်က အနီရောင် အတွင်းခံလေးနဲ့ဗျာ။ ကျွန်တော်လည်း ဒီဆော်ကို ကျိတ်ချင်နေတာ ကြာပြီ။ ဒါပေမဲ့ သိပ်မရဲသေးတော့ စောက်ဖုတ်ကို မသိမသာ ထိကြည့် နှိုက်ကြည့်တယ်။ မိုက်တယ်။ နွေးနေတာပဲ။ မူးနေတော့ သွေးလေးတွေ ပူနေမှာပေါ့။ ရင်တွေခုန်လိုက်တာဗျာ။ ဖြစ်ပြီးတာ တစ်နှစ်တောင် မပြည့်သေးဘူးဆိုတော့ ပြန်ရေးပြနေရတာနဲ့တင် ရင်တွေ ဗြောင်းဆန်ပါတယ်။

အဲ့ဒါနဲ့ကျွန်တော်လည်း ခုံကို နည်းနည်းတွန်းပြီးတော့ ဘေးကနေ ကပ်ထိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်နေတာပေါ့။ သတိတော့ထားရတယ်။ အရည်ရွှဲလာပြီ ဆိုရင်တော့ ဆော်နိုးနေပြီဆိုတာကို။ ဒါပေမဲ့ ဆော်က မနိုးတော့ သူ့နို့ကို အပြင်ကနေ ဖွဖွလေး ညှစ်တယ်။ ပြီးတော့ နို့သီးလေးကို မသိမသာလေး စုပ်တယ်။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ လုံးဝကို မတွဲသေးဘူး။ ပါကင်မဟုတ်တော့ဘူး ဆိုရင်တောင်မှ အခါနှစ်ဆယ် မကျော်သေးတဲ့ နို့သီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ဆိုတာကို သေချာပြောနိုင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ပေါင်ကိုကားရင်းနဲ့ နိုးလာမလား ဆိုတာကိုလည်း ကြည့်ရသေးတယ်။ ကွက်တိပဲဗျာ။ tool box ထဲမှာ မိန်းမ မီးနီရင် ဘန်ကာနဲ့ ဖြတ်မောင်းရအောင်ဆိုပြီး ဝယ်ထားတဲ့ ကွန်တွေရှိတယ်။ကွန်အုပ်ပြီး ဝိုက်မှဖြစ်မယ်။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို ကွန်စွပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဆော်စောက်ဖုတ်ကို ဝင်သလောက် ထည့်ရတာပေါ့ဗျာ။ ဖြည်းဖြည်းချင်း စွပ်နေတာ။ အချက်သုံးဆယ်ကျော်လောက်တောင် မခံနိုင်ဘူးဗျာ။ ပစ္စည်းက ကြပ်ပြီး နွေးနေတာ။ နောက်ပြီးတော့လည်း ကိုယ့်ဆူပါဗိုက်ဆာကို ကိုယ်ပြန်ကြိတ်နေရတာဆိုတော့ မခံနိုင်တော့ဘူး။ ပြီးသွားတယ်ဗျာ။

ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် ကွန်စွပ်ရက်ကြီးနဲ့ပဲ အထဲမှာပြီးတယ်။ သူပူပြီး နိုးမလာဘူးဆိုတာကို သေချာသိတယ်လေ။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ခင်ဗျားတို့ ဆွေမျိုးမေ့သွားတယ်ဆိုတဲ့ စကားကို အဲ့ဒီဟာနဲ့ နှိုင်းပြီးတော့ကို ပြောလို့ရတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးကို တုန်ရှင်းတွားတာပဲ။ အဲ….. စကားတောင် မပီတော့ဘူး။ အဲ့ဒီမှာ စောက်ပြဿနာ တက်တာက ဘေးခန်းက ကိုဂျိုး ဝင်လာတာပဲ။ လီးက ကွန်ကို ချွတ်နေတုန်း ဝင်လာတာ။ ဖားမကလည်း စောက်ဖုတ်လန်ကြီးနဲ့။ ကျွန်တော် လက်ကို ပိတ်ပြလိုက်တယ်။ တိုးတိုးနေပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဒီဘဲကြီးက လုံတယ်။ ကျွန်တော် မိန်းမ မသိအောင် ဘိသွားရင်လည်း သူပါလိုက်ဖိတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူက မှင်…။ အေးဆေးပဲ။ သူက မျက်လုံးပြူးပြီး ကျွန်တော့်ဇကို ခိုက်နေတယ်။

“စိုးဦး ငါလည်း ဝိုက်မယ်ကွာ။” တကယ်ဆိုရင် မကျွေးချင်ဘူးဗျာ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်။ ဒါပေမဲ့ မဖြစ်ဘူး။ မကျွေးရင်အရင်က ကျူးခဲ့တာတွေကိုပဲ ဒီဘဲကြီးက အော်တော့မှာသိတယ်။ ဒါနဲ့ ခေါင်းငြှိမ့်ပြလိုက်တယ်။ box ထဲက ကွန်နှစ်ခုကျန်တာထဲက တစ်ခုပေးလိုက်တယ်။ “ကျွန်တော် ကြည့်ထားပေးမယ်။ မြန်မြန်ဝါးနော်။ ဆော်က မူးနေတာ။ သိပ်မသွင်းနဲ့ ကွိုင်တက်ရင် ကပလားဆာကစ်နော် (ခေါင်းကွဲသွားမယ်နော်)” ” အေးပါကွာ ငါပေါက်ပါတယ်။ နေ့လည်က ကတည်းက ဒီဆော် သူဌေးနဲ့ လိုက်သွားတာ ငါတွေ့သားပဲ။ မူးပြီး ပြန်လာတာလေ။ ခဏပဲ ကြိတ်မှာပါကွ။” ခဏသာပြောနေတာ လက်က ဖထုပ်မ ဖင်ကို ညှစ်နေပြီ။ ဒီဘဲက အညာသား ကွမ်းဂျိုးကြီးနဲ့ ရယ်ပြနေတာ စိတ်လေစရာကောင်းလို့ အပြင်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်။ ချောင်းကြည့်ချင်တာနဲ့ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ကို နမ်းနေသေးသဗျာ။ ကျွန်တော်များ လုပ်သွားသေးသလားလို့ သိချင်နေတာနေမယ်။ မဟုတ်ဘူးဗျာ ဆော်အပေါက်ကို သေချာကြည့်နေတာ။ ဘဲကြီးကလည်း ခိုးလိုးပါတယ်ဆိုမှ ကင်ညာစစ်နေတယ်။ ပြီးတော့ ဘဲကြီးက ကွန်စွပ်ပြီးတော့ နို့သီးကိုချေလိုက် ဆောက်ဖုတ်မွှေးတွေဆွလိုက် သူ့လီးကြီး ထိုးထည့်လိုက်နဲ့ ခဏပါပဲ ပြီးသွားတာ။ ပစ္စည်းက ၄ လက်မ ခွဲလောက်နဲ့ ဒီ‌ဆော်နိုးနေရင်တောင် သိမှာမဟုတ်ဘူး။ သူ့ကို လိုးနေမှန်းလေ။ အဲ့လောက်ချာတာ။ ဒါပေမဲ့ မွေးရာပါဆိုတော့လည်း မနောက်တော့ပါဘူး။

ပြီးတော့ ကျွန်တော် အထဲပြန်ဝင်လာပြီးတော့ သူ့ဆောက်ဖုတ်မှာ ပေနေတဲ့ ကွန်က ချောဆီတွေကို အကုန်သုတ်ပေးရတာပေ့ါ။ နေသားတစ်ကျ ပြန်ထားပေးလိုက်တယ်။ အပြင်မှာ စောင့်နေလို့လည်း မဖြစ်ဘူးလေ။ အဲ့ဒါနဲ့ မိန်းမကို ဖုန်းဆက်ရတယ်။ “မိန်းမရေ အိမ်မှာ ဘာဟင်းချက်တုန်း။” “အခုဈေးထဲမှာလေ ဘာမှမချက်ရသေးဘူး။” ” အေး အေး တို့စရာလေးလည်း လုပ်ထားနော်။ ဘလာကျန်းလေးလည်း ပါဦးမှ (ငါးပိကိုခေါ်တာပါ)” “အင်းပါ ပြန်လာနေပါပြီ။” ရပြီ ဒီလောက်ဆိုရင် ဖားမလည်းအနှိုး မိန်းမလည်း အိမ်ပြန်ရောက်ဆိုရင် ဖားမ မသိလောက်တော့ဘူး။နောက်နေ့ တွေ့သားပဲ။ ဖားမ ပုံမှန်ပဲ။ နောက်မှသိတယ်။ ဘယ်ဟုတ်မလဲ ။ သူဌေးက ဖားမကို ကင်လိုက်တာ။ ဒါကြောင့် ဒီဆော်ကို ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ဝိုင်းကြိတ်တာကို ရောသွားပြီးတော့ သူမသိတော့တာ။ ဒါလည်း အိုကေတာပဲလေ။ ပြဿနာ ရှိတာက။….

……………………………………………

အခန်း ( ၃ )

နောက်နေ့တွေမှာ ကျွန်တော်နဲ့ ကိုဂျိုးကြီး နှစ်ယောက် မိုင်ဒင်းကို သွားကြသေးတယ်ဗျ။ အဲ့မှာလည်း ဇာတ်လမ်းတစ်ခု ဆက်ဖြစ်သေးတယ်။ တရုတ်မဗျ… သူနဲ့ကျွန်တော်နဲ့က တစ်ခုံကျော်မှာကျတာ။ ဆော်လေးက ငယ်ငယ်လေးရယ်။ အသက် ၁၂ နှစ်လောက်ပဲ ရှိဦးမယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ ကိုဂျိုးကပ်ရပ် ထိုင်ခုံမှာဗျ။ သူ့အဘိုးလားတော့ မသိဘူး။ အသက်ကြီးကြီး တစ်ယောက်လည်း သူ့ဟိုဘက်ဘေးမှာ ထိုင်နေတယ်။ အဘိုးကြီးက ကားနံရံနဲ့ ကပ်ထိုင်နေတာဆိုတော့ ကောင်မလေးက ကျွန်တော်တို့ ထိုင်ခုံနဲ့ကပ်ရပ်။ ပြောရမယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်နဲ့ ကပ်ရပ်ပေါ့ဗျာ။ ကိုဂျိုးကြီးက အိပ်နေတာလေ။ ကျွန်တော်က ကောင်မလေးကို ကြည့်တော့ သူက မအူမလည်နဲ့ ပြန်ကြည့်တယ်။ ကျွန်တော် သိလိုက်ပြီ။ ဒါပြည်မကြီး တရုတ်မပဲ ဆိုတာ…။ ပြည်မကြီး တရုတ်မတွေက ဒီကိုလာလည်ကြတယ်။ တစ်ချို့ကတော့ မလေးတရုတ်တွေရဲ့ အငယ်အဖြစ်ပေါ့။ တစ်ချို့ကတော့ အတည်တကျ ယူပြီးတော့ ပိုပြီးအဆင်ပြေတဲ့ ဒီမှာနေဖို့။ တစ်ချို့ကတော့လည်း ဒီမှာ ချာရီမာကန်း (ရှာဖွေစားသောက်) ပေါ့ဗျာ။

ဆက်ရဦးမယ်။ ကောင်မလေးက မအူမလည်လေးဆိုတော့ ကြည့်ရတာ ပြည်မကြီးသူလေးပဲ။ ကျောင်းသူအရွယ်လေးဆိုတော့ ဒီကကောင်ကလည်း ဖန်ချင်တာပေါ့ဗျာ။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း အကြံရသွားတယ်။ နိုင်ငံခြားကားတွေထဲမှာလေ FLASH ဆိုတဲ့ ကာမအကြည့်တွေ ထောင်ဖမ်းတဲ့ ပုံစံမျိုးတွေလေ။ ကျွန်တော်သိပြီ။ ဒါနဲ့ ဘေးကိုကြည့်လိုက်တော့ ဟိုက်ဝေးကားကြီးပေါ်မှာ ဘေးခုံတွေက လူတွေမတက်သေးဘူး။ ကိုဂျိုးကြီးလည်း မနိုးသေးတာနဲ့ ကျွန်တော်လည်း မသိမသာလေး ဘောင်းဘီကို လက်နှိုက်ထားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဖုန်းကင်မရာကို ကျွန်တော့်ရှေ့က အမှိုက်တွေ ဂျာနယ်တွေထည့်တဲ့ ဇကာပါတဲ့ အိပ်အနက်လေးထဲကို ထည့်လိုက်တယ်။ ဗီဒီယို ရိုက်ထားတယ်။ ကောင်မလေး တည့်တည့်ကိုပေါ့။ ပြီးတော့ ပြန်ကြည့်ကြည့်တယ်။ မဆိုးဘူး သူ့ဘေးဘက်ဆံပင်နဲ့ ပုခုံးမပါတာကလွဲရင် အားလုံးအဆင်ပြေတယ်။ ဗီဒီယိုထဲမှာ ပေါ်တယ်။

ဒါနဲ့ကျွန်တော်လည်း ကျော့ကွင်းဆင်ရတော့တာပေါ့။ မြန်မာနိုင်ငံမှာကတည်းက ကျွန်တော်က ဒီလိုမျိုးနဲ့ စော်အပျိုတွေချည်းပဲ ဝိုက်ခဲ့တာ လေးယောက်တောင်။ အဲ့ထဲမှာ တစ်ယောက်ကိုပဲ မုဒိမ်းကျင့်ခဲ့တာ။ ကျန်တဲ့ဆော်တွေက အေးဆေးပဲ လိုးခွင့်ပေးခဲ့တယ်။ ထားပါလေ နောက်ပိုင်းမှာ ရေးပြမယ်။ ဘယ်လိုစံချိန်မျိုးတွေနဲ့ ရှာဖွေစားသောက်ခဲ့တယ် ဆိုတာကိုလေ။ အခု ဒီတရုတ်မလေးက ကျွန်တော့်ကို မကြည့်သေးဘူးဗျ။ tv ကြည့်နေတယ်။ tv3 ပါ။ အဲ့ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း ကိုယ့်ငပဲ ထတဲ့အချိန် နောက်ပြီးတော့ ကောင်မလေးကြည့်လောက်မဲ့ အချိန်ကို မှန်းကြည့်ရသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့် note 2 လေးက မာမိုရီ သိပ်မကျန်တော့ဘူး။ maharnan က ပရီမီယမ် ဟုန်းမိတ်ကားတွေ ထည့်ထားလို့။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း အချိန်ကို လုပြီးတော့ ဆော်လေးကို ကြည့်လိုက်တယ်။

ကောင်မလေးက ပြည်မကြီးသူဆိုတာ သေချာတဲ့ အပြင် ငတုံးလေးဗျ။ ရှေ့ခုံက မှန်ကာတဲ့လိုက်ကာ အကောင်းစားလေးကို အဆန်းလုပ်ပြီး ကြည့်နေတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ သူတို့ တရုတ်ပြည်မကြီးမှာ ဒီလိုဟာတွေ မရှိဘူး။ နောက်ပြီးတော့ ကားကလည်း သန့်တယ်ဆိုတော့ ကောင်မလေးက သဘောကျနေတာပေါ့။ ကျွန်တော်က ကျွန်တော့် ငပဲကို ဆွရင်းနဲ့ ဘယ်ဘက်မျက်လုံးထောင့်ကနေပြီးတော့ ကောင်မလေးကို ကြည့်နေတာ။ ကောင်မလေး တွေ့သွားတယ်ဗျ။ မတွေ့ပဲနေမလား။ ကျွန်တော်ဝတ်ထားတာက JEAN ဘောင်းဘီဆိုပေမဲ့ အပွကြီး။ နောက်ပြီးတော့ ဘောင်းဘီဇစ်ကိုလည်း အပြည့်ချွတ်ထားပြီး ကျွန်တော့် ဟာကြီးကို အမုန်းဖြည်ချထားတာ။

ကောင်မလေးက ငေးရင်း ကြောင်ကြည့်နေတယ်။ အဲ့လို မျက်လုံးထောင့်စွန်းကနေပြီးတော့ ဘေးဘက်ကို ကြည့်တတ်ဖို့ ကျွန်တော် လေ့ကျင့်စရာ မလိုခဲ့ပါဘူး။ ငယ်ငယ်ကတည်းက တတ်ခဲ့တာဗျ။ အဲ့ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း ဆက်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ ကောင်မလေးက ဖီးတွေလာနေတာဗျ။ ဒါပေမဲ့ ဖီးလ်ထက်စာရင် တုန်နေတယ်လို့ ပြောလို့ရတယ်။ သိတော့သိတယ်ဗျာ။ မကြုံဖူးသေးတဲ့ လီးကို မထင်ထားတဲ့ အခြေအနေမျိုးနဲ့ တွေ့ရတာဆိုတော့ ကောင်မလေး ကောင်းနေတာပေါ့။ သူ့ကို ကျွန်တော်မကြည့်ပဲ ငပဲကို ပြီးသွားတဲ့အထိ ထုပစ်လိုက်တယ်။ အရည်တွေ ထွက်ကုန်တော့ ကောင်မလေးလည်း ငြိမ်သွားတာပေါ့။ သူကြောင်ပြီး အဲ့အရည်တွေကို ကြည့်နေတုန်း ရှေ့အမှိုက်အိပ်ထဲက ဖုန်းကို ဇတ်ခနဲ ကောက်လိုက်ပြီးတော့ လီးကိုချိန်ပြီး ငါးစက္ကန့်လောက် ရိုက်လိုက်တယ်။

ကောင်မလေး သိသွားပြီ။ ကြောက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို ကြည့်နေတယ်။ ဘေးမှာ ဘယ်ခုံမှ မရှိတာ စောက်ရမ်းကောင်းလွန်းခဲ့တယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း အရည်တွေကို တစ်ရှူးနဲ့ သုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဗီဒီယိုကို ပြန်ကြည့်လိုက်သေးတယ်။ ကောင်မလေးမျက်နှာထားကို။ အဲ့မှပဲ လုံးဝ လင်းနေအောင် မြင်ရတယ်ဗျာ။ ကောင်းလိုက်တာ ကောင်မလေး မျက်လုံးကို ပြူးနေတာပဲ။ ဂွင်တော့ စပြီဆိုတာကို သိလိုက်တယ်။ ကောင်မလေးကို ကြည့်တော့ သူက ခေါင်းငုံ့ထားတယ်ဗျ။ ဘယ်ရမလဲ ကျွန်တော်က ဖုန်းကို သူ့ဘက် လှည့်ပြလိုက်တယ်။ သူ့မျက်နှာကြီး တော်တော်ကို နီနေတာဗျ။ အပျိုတောင် ဖြစ်သေးရဲ့လား မသိ။ ငယ်ငယ်လေးဆိုတော့လည်း ရှက်နေရှာမှာပေါ့။ ကျွန်တော်က ဇတ်ခနဲ့ သူ့နို့သေးသေးလေးကို ဘယ်ဘက်လက်နဲ့ ညှစ်ထည့်လိုက်တယ်။ အားတော့ မပါဘူးပေါ့။ ကောင်မလေး လန့်သွားတယ်။ ကျွန်တော်က ပါးစပ်ကို လက်နဲ့ပိတ်တဲ့ပုံ လုပ်ပြီးတော့ ဖုန်းကို ထောင်ပြလိုက်တယ်။ ကျွန်တော် ဖွလိုက်မယ်ပေါ့။ သူ့မျက်လုံးလေးက ဝိုင်းပြီးတော့လည်နေတာဗျ။ အဲ့ဒါနဲ့ နို့ကို ခုံကျော်ပြီးတော့ နှိုက်ရတာ။ ကားဆရာ မြင်သွားမှာလည်း ကြောက်ရတော့ သူ့ကို ရှေ့ကလွတ်နေတဲ့ ထိုင်ခုံကို မေးဆတ်ပြလိုက်ပြီး ဒီမှာထိုင်ပေါ့။ မျက်နှာထားတင်းတင်းနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။

အဲ့ဒါနဲ့ ကောင်မလေးလည်း ကြောက်ကြောက်နဲ့ လာထိုင်တယ်။ စကပ်လေးကို ခုမှကြည့်မိတယ်။ စကပ် အဖြူလေးကို ဇာပန်းရောင်လေး ဖောက်ထားတာ။ ဖင်လေးကတော့ သိပ်မတင်းသေးဘူး။ ဒါအပျိုပေါက် ဖင်ဆိုတာကို သိလိုက်တယ်။ ဒါနဲ့ ကောင်မလေးလည်း ကျွန်တော့်ခုံရှေ့တည့်တည့်ကို ရောက်လာတာပေါ့။ ကျွန်တော်က ညာဘက်လက်နဲ့ ရှေ့က နှစ်ခုံကြားထဲက အပေါက်ကို လက်နှိုက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ညာဘက် နို့အုံလေးကို ညှစ်လိုက်တယ်။ ကောင်းလိုက်တာဗျ။ နုနေတာပဲ။ ကောင်မလေးလည်း သက်ပြင်းချပြီး ငြိမ်နေတယ်။ သိတယ် ကောင်မလေးလည်း ထိနေပြီ။ သူ့ကို ပထမဆုံး နို့ညှစ်ဖူးတဲ့ သူက ကျွန်တော်ဖြစ်နိုင်တယ်လေ။ ဖီးလ်တွေ အရမ်းကို တက်နေတာဗျာ။ ရေးရင်းနဲ့ ဒီကောင်မလေးမျက်နှာကို မြင်ယောင်လာပြီး ကောင်းချင်လာပြီ။

ဒါနဲ့ကောင်မလေးပေါင်ဆီကို လက်က ရောက်သွားတယ်၊း။ ကောင်မလေး လက်တွန့်သွားတယ်။ တုန်သွားတယ်ဗျ။ ပေါင်လေးတုန်သွားတာ ဇတ်ခနဲပဲ။ ရင်ခုန်စရာတောင် ကောင်းသေး။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော့်လက်က ပေါင်ကြားကနေ သူ့စောက်ဖုတ်ခုံးလေးကို ရသလောက် ကိုင်ကြည့်တယ်။ တင်းပြီးတော့ ဖောင်းနေတာပဲဗျာ။ ဒါနဲ့ ကောင်မလေး စောက်ဖုတ်ကိုပါ နှိုက်ဖို့ ကြံမိတယ်။ ကောင်မလေး ပေါင်ကို ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ဖြဲလိုက်တယ်။ ကောင်မလေး မအော်ရဲဘူး ဆိုတာကို သိတယ်ဗျ။ ဒီလိုဗီဒီယိုကို အသက်ရနေတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ခြိမ်းခြောက်ဖို့ အသုံးမပြုနိုင်ဘူးဆိုတာကိုသိတယ်။ ဒီကောင်မလေးက ငယ်ပြီးတော့ ဘေးမှာလည်း အဖော်မပါလာတော့ ကျွန်တော့် အကြိုက်ပေါ့။

ဒါနဲ့ ကောင်မလေး ပေါင်နည်းနည်း ပြဲသွားတယ်ဗျ။ လက်က သူ့စကပ်အရင်းကနေပြီးတော့ လက်ဝင်လျှိုပြီးတော့ နှိုက်လိုက်တယ်။ ကောင်းလိုက်တာ။ စောက်ရည်လေးရွှဲပြီးတော့ ပူနေတာပဲ ။ ကောင်မလေး စောက်ရည် ရွှဲနေတာကို ကောင်မလေးလည်း သိတာပေါ့။ ဒီတော့ ကျွန်တော့်လက်ကို နှိုက်သွင်းလေးလုပ်လိုက်တာ အခါသုံးဆယ်တောင်မရှိဘူး သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျွန်တော့်လက်ချောင်းတွေကို ညှစ်လိုက်တယ်။ တစ်ဆတ်ဆတ်နဲ့ပေါ့။ ကျွန်တော် သိလိုက်တယ်။ ကောင်မလေး ပြီးသွားပြီဆိုတာ။ အဲ့ဒါနဲ့ ကောင်မလေးကို သူမှိန်းလို့ပြီးနေတုန်း ကျွန်တော်က သူ့ဘယ်ဘက် ပခုံးကို ပုတ်ပြီးတော့ နောက်ကိုကြည့်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ကောင်မလေး ကြည့်နေတဲ့ အချိန်မှာ ကျွန်တော့်ဟာကြီးကို ငါးချက်တောင် မထုလိုက်ရဘူး။ အရည်တွေ ပန်းထွက်လာတာ။ ကျွန်တော့်လက်နဲ့တောင် ခံချိန်မရှိဘူး။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ကောင်မလေး မျက်လုံးမှာ အရည်တွေကို ဝေ့နေတော့တာပဲ။

ကောင်မလေးကိုကြည့်တော့ သူလည်းကောင်းနေတာမို့ ကျွန်တော့်ကို ကလန်ကဆန်လုပ်မဲ့ပုံ မရှိတော့ဘူး။ အဲ့ဒါနဲ့ ကောင်မလေးခေါင်းကို ပုတ်လိုက်တယ်။ ငြိမ်နေတယ်။ ကျွန်တော်က သူ့အဘိုးဘေးကို လက်ပြလိုက်တော့ သွားပြန်ထိုင်နေလေရဲ့။ နောက်တော့ အိမ်သာကို သွားဖို့ TOLL GATE တစ်ခုကို ရောက်လာတယ်။ ကောင်မလေးကို ကျွန်တော်က မျက်ရိပ်ပြပြီး သူ့လက်ဖဝါးလေးကို လက်နဲ့ ခြစ်လိုက်တယ်။ အဲ့ အဓိပ္ပါယ်က မင်းကို ငါလိုးချင်တယ်လို့ ပြောတာ။ သူတို့ မလေးက တရုတ်တွေနဲ့ ပြည်မကြီးက တရုတ်တွေ ပိုနားလည်ပါတယ်။ ကောင်မလေးက ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ကြည့်နေတယ်။ ကြောက်နေမယ် ဆိုတာကို သိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီလို ငယ်ငယ်လေးတွေကို လိုးရဖို့အတွက် ကျွန်တော်က ပညာစုံသင်ထားတာ။ လိုးကိုလိုးမှရမယ်။ လိုးလို့ရမယ်ဆိုတာကို သိရက်နဲ့တော့ ကျော်မသွားနိုင်ဘူး။ သူ့ အပျိုမှေးကို ကျွန်တော် ဖောက်မှရမယ်။

အဲ့ဒါနဲ့ အိမ်သာကိုသွားတဲ့ လမ်းမှာ ကောင်မလေးကို လိုးဖို့ အကြံရတယ်။ မျက်နှာထား မာမာလေးနဲ့ပဲ ကောင်မလေးကို ကျွန်တော်က ဆင်းဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူလည်း ကြောက်ကြောက်နဲ့ ဆင်းလိုက်လာတယ်။ သူ့အဘိုးကတော့ အားကိုးလောက်ပါရဲ့ အိပ်နေတုန်းပဲ။ ကောင်းတယ်လေ ကျန်းမာရေးအတွက် အိပ်ပေးပါ… ဘိုးဘိုးပေါ့။ ကောင်မလေး အောက်ဆင်းတဲ့ အချိန် တစ်ခြား ကားတွေက ခရီးသည်တွေလည်း ဆင်းကြတာပေါ့။ ကျွန်တော်တို့ ကားကတော့ ခရီးသည် နည်းပါတယ်။ ၁၀ ယောက်ကျော်ပဲ ရှိတယ်လေ။ ပထမဆုံးထွက်တဲ့ ကားဆိုတော့လည်း လူနည်းတာ ဖြစ်နိုင်တယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ ကောင်မလေး ဆင်းလာပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့ အဲ့ဒီ အဝေးပြေးအိမ်သာနောက်ဖက်က ဆီအုန်းခြံကြီးထဲကို ကောင်မလေးကို ခေါ်သွားတယ်။ ကောင်မလေးက ပိုကြောက်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ မရဘူး ဒီအချိန်မှာ လွှတ်လိုက်ရင် သေသွားနိုင်တယ်။ အဲ့တာနဲ့ လက်ကို အတင်းဆွဲပြီးတော့ ဖုန်းကိုပြလိုက်တယ်။ ဖွလိုက်မယ်ပေါ့.။ ကောင်မလေးက ငယ်သေးတော့ ရှက်နေမှာလေ။ ဒါနဲ့ ငြိမ်သွားတယ်။

သူ့ကို ကျွန်တော်ယူလာတဲ့ သတင်းစာကြီးကို ခင်းပြီးတော့ အဲ့ပေါ်ကို တွန်းလှဲလိုက်တယ်။ အချိန်မရှိဘူးလေ။ စကပ်ကို ဆွဲလှန်ပစ်လိုက်တယ်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီက အနီရောင်လေးကိုဗျ။ ကောင်းပါတယ်။ မင်္ဂလာရှိတာပေါ့။ စောက်ဖုတ်လေးကလည်း သေးလိုက်တာဗျာ။ ကောင်မလေးက မျက်လုံးကို မှိတ်ထားတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကောင်မလေး နို့ကိုချေ စောက်ဖုတ်ကို တစ်ချက်ယက်လိုက်ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကို အတင်းဖြဲပြီး လီးစွပ်တော့တာပဲ။ ကောင်မလေး စောက်ရည်တွေက ပိုတောင်ထွက်နေသေးပါလား။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်နေလို့ မရဘူး။ ကားထွက်သွားရင် ဒီကောင်မလေး ကျန်နေခဲ့တာသိရင် ကျွန်တော့်ကို တရုတ်တွေ ဝိုင်းသတ်လို့ သေနေမယ်။ ကိုယ်က မလေးမှာ ဘာကောင်မှ မဟုတ်ဘူးလေ။ သိတယ်။ ဒါနဲ့ အမြန်ဆောင့်ရတယ် ကောင်မလေးလည်း ကြည့်ရသေးတယ်။

အလဲ့ ကိုယ်တောင် အရည်တွေ မထွက်သေးဘူး။ သူက အကြောတစ်ချက် ဆန့်ပြီးတော့ ပြီးသွားတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူပြီးသွားတာလေးကို မြင်ပြီးတော့ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ လရည်တွေကို ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တယ်။ အပြင်မှာပြီးရင် သိပ်မကောင်းဘူးဗျ။ ပြီးတော့ သားအိမ်ထဲမှာပဲ ခဏလေးစိမ်ပြီးတော့ ချက်ချင်းပြန်ထရတယ်။ ဇိမ်တော့ သိပ်မရှိခဲ့ပါဘူးဗျာ။ တစ်ရေးလောက် အိပ်လို့ ရခဲ့ရမှာ။ ကျွန်တော့်လီးကို ကြည့်လိုက်တော့ သွေးတွေပေနေပြီ။ ကောင်မလေးလည်း ငိုမဲ့မဲ့နဲ့ပေါ့။ သူ့စကပ်ကို သွေးတွေမပေအောင် ကျွန်တော်က လှန်ထားပြီးသားဆိုတော့ သူ့အရည်တွေရယ် ကျွန်တော့် အရည်တွေရယ်ကို ကျွန်တော်က တစ်ရှူးနဲ့ သုတ်ပစ်လိုက်ပြီးတော့ ကားပေါ်ကို တက်လိုက်တယ်။ သူလည်း မောပြီး အိပ်သွားတာပေါ့။ KL ရောက်တဲ့ အထိပါပဲ။ ဘူကစ်ဂျာလစ်မှာ ကျွန်တော်ကော သူကော ဆင်းတယ်လေ။ သူ့အဘိုးနဲ့ ကိုဂျိုးကြီးနဲ့ကတော့ ပြောမနေနဲ့တော့ ဆင်လာရင်တောင် နိုးမှာမဟုတ်ဘူး။ သူတို့ကို ကားဂိတ်ရောက်မှ နိုးရတယ်။ ကောင်မလေးကိုတော့ ဆေးသောက်ဖို့ ဆေးတစ်ကတ် ပေးလိုက်တယ်။ သူလည်း သူငယ်ချင်းတွေ ရှိမှာပါပဲ။ နောက်ပြီးတော့ မလေးရှားကို ရောက်လာရင် ဘယ်လို တရုတ်မပဲဖြစ်ဖြစ် လည်သွားကြတာပဲလေ။ ဒီတော့ အေးဆေးပဲ။ သူ့ကို နှုတ်ဆက်လိုက်တယ်လေ။ သောရှဲ့နီ….. လို့ ။ ကောင်မလေးက ရယ်ပြီး ကြည့်နေတယ်။

သွားပေဦးတော့ ကောင်မလေးရေ လမ်းကြုံရင် ထပ်လိုးဖြစ်လိမ့်ဦးမယ်ဆိုတာ ငါရဲရဲကြီး ကတိပေးရဲပါတယ်။ KL က ကျဉ်းကျဉ်းလေးပါ။ ထပ်တွေ့ဖို့ ဆုတောင်းမိပါသေးတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့ ဘူကစ်ဂျာလစ်ကနေပြီးတော့ ရွှေတောင်ကို ချီတက်လာတာပေါ့။ အရင်လို ရေကူးကန်(ဖာတန်း)ကို တန်းမသွားလို့ ကိုဂျိုးက ပေါက်နေသေးတယ်။ သူဘာမှမသိဘူးလေ။ ရယ်ရသားဗျ။ မပြောတော့ပါဘူး…..။ ဒါနဲ့ ရွှေတောင်ကို သွားပြီးတော့ ဘီယာနဲ့ ကြက်သားသုပ် မှာလိုက်တယ်..။ အရက်လေးနည်းနည်းနဲ့ ကောင်းလိုက်တာဗျ။

အဲ့တုန်းက ရှိုးလည်းရှိတော့ နည်းနည်းပဲ သောက်ပြီးတော့ အိမ်သာထဲမှာ မာရှီဝင်ပုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သိဒ္ဓိဝင်မှာ ပိုက်ဆံလွှဲတယ်။ အိန္ဒြာခင်မောင်ဝင်းဆီမှာ မလိုင်ရယ် ကွမ်းသီးရယ် ဝယ်ပြီးတော့ ပြန်လာခဲ့တယ်လေ။ အမှတ်တရပဲဗျ။ စောက်ပြဿနာတက်တာက စက်ရုံပြန်ရောက်မှ ဖြစ်တာဗျို့…….။

………………………………………………

အခန်း ( ၄ )

စက်ရုံရောက်တော့ ဖထုပ်မလည်း မရှိတော့ဘူး။ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲဆိုတော့ ကုန်း(ဂုန်း) ထောက်လို့တဲ့ သူဌေးနဲ့ ကွိုင်ပြီး ကားတာတဲ့။

ကိုဂျိုးကော ကျွန်တော်ကော နဖူးမွှေးပါ တောင်တက်သွားတယ်…။ စောက်ပြဿနာပဲ ငါတို့လက်ချက်နဲ့များ ငြိနေရင်တော့ ဖင်စုတ်ပြီပေါ့။ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး ချွေးပါပြန်သွားတယ်။ အဲ့တုန်းကပါ။ နောက်တော့လည်း သူဌေးနဲ့ရတဲ့ဟာတဲ့ ဖျက်ချလိုက်တယ် ပြောတာပဲ။

တစ်ခါတစ်လေ ဂိမ်းဆိုင်သွားလိုက်။ တစ်ခါတစ်လေလေ ညဈေးသွားလိုက်နဲ့ လည်ပတ်နေတာပေါ့ဗျာ။ မလေးရှားဘဝ ဆိုတာကလည်း သိတဲ့တိုင်းပါပဲ။

တစ်ရက်တော့ စားရကံကြုံတာလား ကြမ္မာငင်တာလားတော့ မသိပါဘူး။ ကောင်မလေးနဲ့ အီပို့ပီရိတ်ကို သွားလည်ခွင့်ရသဗျာ။ ကိုဂျိုးကို လုံးဝကို မသိစေချင်ဘူးဗျ။ ကောင်မလေးက လက်တော့ပ်လေး ဝယ်ချင်လို့တဲ့ LOWYAT PLAZA ဆိုရင် အရမ်းဝေးတယ်။ ဘာမှမထူးဘူး။ ဒီနားမှာလည်း ဝယ်လို့ရပါတယ်ပေါ့။ ဈေးလည်း သိပ်မရှိပါဘူးလို့ ပြောလိုက်တော့ ဒီမှာပဲ ဝယ်မယ်တဲ့။ ကောင်းပြီလေ သိပ်ကောင်းတာပေါ့။ ဘာလို့ကောင်းလဲဆိုတာ ခင်ဗျားတို့သိမှာ မဟုတ်ဘူးလေ။ဆက်တင်ရှိတယ်ဗျ ။

ဆက်တင် ကိုထူးဇော်ကြီး အဲ့မှာရှိတယ်ဗျ။ ဒီဘဲကြီးက ဇရှိတယ်။ မလေးဂိုဏ်းစတား တစ်ပိုင်း ဖြစ်နေတာ။ တစ်ခါတစ်လေ ကိုယ်တွေရှင်းလို့ မရတဲ့ဟာတွေဆိုရင် သူဝင်ရှင်းပေးနေကြ။ မလေးရဲတွေနဲ့လည်း ပိုင်တယ်။ ဒီမှာလူတောင် ရှော့ဖူးတယ်ဆိုတော့ ဇကတော့ သိတဲ့အတိုင်းပဲ။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော် စဉ်းစားတယ်ဗျ။ ဒီဘဲကြီးကို မာရှီနည်းနည်းလောက် ခွံ့လိုက်ရင် ပြီးတယ်လေ။ အဲ့ဒါနဲ့ ဘေးဆိုင်က မန်ကျည်းသီးကုလားဆီကနေ ငါးဆယ်ဖိုး ဝယ်လိုက်တယ်။ သိပ်တော့မကျပါဘူးဗျာ။ မဆိုးဘူး ပြောရမယ်။ နည်းနည်း တန်တယ်လေ။

ကုလားတွေနဲ့လည်း တည့်အောင်ပေါင်းထားရတယ်။ မဟုတ်ရင် ဒီမအေလိုးတွေက ကိုယ့်ပါပြန်လုတာဗျ။ သုံးတိုင်စာလောက် ရတယ်ဗျာ။ ဒါနဲ့ ကျစ်ထားပြီးတော့ ဂွင်စောင့်နေတယ်။ ကောင်မလေးကော ကျွန်တော်ကော စက်ရုံပိတ်ရက် တူတာပေါ့ဗျာ။ တစ်စက်ရုံထဲပဲ ဟာကို။

ဒါနဲ့ ဆန်းဒေးရောက်ဖို့ပဲ တွက်နေရတယ်။ ဒီကြားထဲမှာတင် ကောင်မလေးက လှလာလိုက်တာဗျာ။ စောက်ရမ်းကိုပဲ ။ လုံးဝကို ထင်မထားဘူး။ သူက အနီရောင်နဲ့ဆို အရမ်းလိုက်တယ်ဗျ။ စက်ရုံထဲက ဘဲတွေကိုလည်း ကာထားရသေးတယ်။ ကောင်မလေးမှာ အိမ်မှာ ယူရမဲ့သူရှိတယ်ပေါ့။ ဘာညာ။ တကယ်တော့ ကိုယ်က ကျိတ်ချင်တာဗျ။

မြန်မာနိုင်ငံမှာကတည်းက ဆော်တွေကို မုဒိမ်းပဲကျင့်ခဲ့တာ။ ဒီတိုင်းပေးရင် မလုပ်ချင်ဘူး။ အသက်ကြီးတဲ့ ဆော်တွေ သေးပေါက်ပြီဆိုရင်လည်း သွားသွားချောင်းတတ်လာတာ လေးတန်းနှစ်ကတည်းကပဲဗျ။ ဒါလည်း ဆိုက်ကိုတစ်မျိုးနေမှာပေါ့။

ကျွန်တော်က သာမာန်ပေးလို့ တက်လိုးတာမျိုးကို မလိုချင်ဘူးဗျ။ ထားပါလေ ဒါကတော့ မဆန်းပါဘူး။ တစ်ယောက်တစ်မျိုးပေါ့။

နောက်နေ့….. ဆန်းဒေးနေ့လေးပေါ့ဗျာ။ ရင်တွေခုန်တယ်ဆိုတာက မသိရင် ရှော့မရှိပေမဲ့ သိလာတဲ့အခါကြရင် ဘယ်လိုရှင်းမလဲဆိုတာကို အရမ်းပဲ တွေးပူတယ်ဗျာ။ အိမ်ထောင်ကွဲရုံတင် မဟုတ်ဘူး စက်ရုံကပါ ကျွန်တော့်ကို ဗွမ်းမှာလေ။ ဒီတော့ စီကစ်အီငတ်ပေါ့။

ကျွန်တော် စဉ်းစားလိုက်တယ်။ ဒီလိုလုပ်ရင် ဒီလိုဖြစ်မယ် ဆိုတာကို သိကိုသိနေရမယ်လေ။ အဲ့ဒါနဲ့ ဘယ်ရမလဲ ကျွန်တော်လည်း တိုင်ပင်ရတော့တာပေါ့။ ကိုထူးဇော်ကြီးဆီကို ဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။ သူကိုင်တာက ဒီဂျီဆိုတော့ တစ်ကတ်ပြေးဝယ်ပြီးတော့ ဆက်လိုက်တယ်။

“ကိုထူးဇော်ကြီး…”

“အေး…ပြော ဘယ်သူလဲ”

“ကျွန်တော်ပါဗျ။ စိုးဦးပါ။”

“အေး ဘာလုပ်မလို့လဲ…”

“ကျွန်တော်စော်တစ်ဗွေ ဖန်ချင်လို့ဗျာ။ အ မတော့မဟုတ်ပါဘူး”

သူက အ မဆိုရင် မကြိုက်ဘူးဗျ။ အရင် အ မကိုဆေးတိုက်ပြီး ခေါ်လာတုန်းက သူ့ဆီမှာ ဥသြတွေ သောင်ထွန်းသွားလို့တဲ့။

“မဟုတ်ပါဘူးဗျ ဘဲကြီးရ ရွှေမ ပါ။”

“ဒါဆိုရင် ပြီးရောလေ။ မင်းလာမဲ့အချိန် ခလုတ်နှိပ်လိုက်လေ။ ဆလာလုဆင်နမ်းပဲ (အချိန်တိုင်းအားယား အေးဆေးပဲ)”

“ဟုတ်ပြီဗျာ ဒါဆိုရင်လည်း လာခဲ့မယ်လေ။ ဘဲကြီးအတွက် ဂန်ဂျားတွေ ပါတယ်ဗျ။”

“ကြိတ်စမ်း ကောင်လေး ”

“ငါလည်းလိုနေတာကွာ။ ဒီမှာက မလိုင်(မလေး)တွေတောင် ခမ်းနေတဲ့ အချိန်ဆိုတော့”

“ဘာမှမပူစမ်းပါနဲ့ဗျ။ ဒီမှာက မန်ကျည်းသီးတွေ(ကုလားတွေ) ရှိတယ်။ ဘယ်တော့မှ မခမ်းဘူး”

“ဒါပဲလေဗျာ ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်စော်ကိုဖန်ရဦးမယ်”

“အိုကေ ဆာရမ်း (သူငယ်ချင်း အရင်းကြီး)”

ဒါနဲ့ကျွန်တော်လည်း လုံးဝကို တက်ကြွတဲ့ ကြက်ဖကြီး လုပ်နေရတော့တာပေါ့။ နေ့လည်လောက်လည်းကြကော ကောင်မလေးက သွားမယ်တဲ့ ။ အေးပေါ့… ခေးရယ်…….။ ဒါနဲ့ သွားကြတယ်။ တက်စီနဲ့ပေါ့…

အီပို့ပရိဒ်ကိုရောက်တော့ ကွန်ပြူတာဆိုင်ကို သွားတယ်။ ကောင်မလေးက ကွန်ပြူတာ သိပ်တော့မသုံးတတ်ပါဘူး။ သူ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ဟာကို တော့ စမ်းသုံးဖူးတယ်ပြောတယ်။ ဒါနဲ့အသစ်ပဲ ဝယ်ပေးမယ်ဆိုပြီး ကိုယ့်အောက်ဆိုက် ပင်ဂျမ်းကို မရီ(ကျွန်တော့်မိန်းမ) ဆီကိုမအပ်ပဲနဲ့ ကောင်မလေးကို အမ်းမလို့ သိမ်းထားတာ။ တန်တယ်လေဗျာ။ စောက်ရမ်းတန်တယ်။ နှစ်ထောင့်လေးရာဆိုလည်း ခင်ဗျားဆို အမ်းမှာပါပဲ။

ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ခင်ဗျားသိပြီးသားပါ။ စောက်ဖုတ်ကိုလည်း မြင်ဖူးခဲ့ပြီ။ ဒီအသားနုလေးတွေကို ဆွဲစုပ်ပစ်ချင်လောက်အောင်ကို စွဲနေတာ။ ညညဆို အိမ်မက်မက်ရတာ တစ်မျိုး။ ဘေးခန်းက သူ့ညီမကို မှန်းပြီးတော့ မိန်းမကို တက်လိုးရတာ တစ်မျိုးနဲ့ အသံမကြား ကြားအောင်လည်း အော်ညဉ်းပေးရသေးတယ်။ ဂွင်ပေါ့ဗျာ။

ဒါနဲ့ ဆိုင်ရောက်ရော။ ဆိုင်က သပ်ရပ်သားဗျ။

“အဘန်း အီနီး ဘရပါး ( ဘရားသား ဒီဟာ ဘယ်လောက်လဲဗျ)”

“စာတူး ဒူးဝါး ကာဝမ်း (တစ်ထောင့်နှစ်ရာပါ သူငယ်ချင်း)”

“ဘာ့ညာ့လား အဘန်း (များလှချည်လားဗျ)”

“ဘူးကန်း အီနီး ဗျာဆာ့ (ဒါပုံမှန်ပါပဲ)”

“အိုကေလား..ဆာယာမောင်း စာတူး။”

“အဒါ့အဆက်စရီကား (ဟုတ်ပြီ ကျွန်တော် တစ်ခု ယူမယ်။ အပိုပစ္စည်း ဘာပေးသေးလဲ)”

ဒီကြားထဲမှာ ပြောစရာရှိသေးတယ်ဗျ။ စလုံးမှာလည်း စကားပြောတဲ့အခါတွေကြရင် လား လား ဆိုပြီး ထည့်ပြောတာလေ။ အဲ့ဒါမလေး စတိုင်လ်ဗျ။

စလုံးဆိုတာကလည်း မလေးကနေ ခွဲထွက်သွားတဲ့နိုင်ငံဆိုတော့လည်း ဒီလိုပြောကြတာပေါ့။ လီကွမ်ယု ထောင်ပေးသွားခဲ့တာလေ။ မလေးစကား တက်တယ်ဆိုရင် စလုံးမှာ အဆင်ပြေပြီးသားပါ။ အားလုံးတော်တော်များများက မလေးစကားကိုလည်း တတ်ထားတဲ့ သူတွေဆိုတော့ အိုကေပါတယ်။

ထားပါဗျာ၊း။ ဒါနဲ့ ကောင်မလေးရယ် ကျွန်တော်ရယ် လက်တော့ပ်ကြီးတွေကို လျှောက်ကြည့်ရင်းနဲ့ တစ်လုံးရွေးဝယ်ခဲ့တာပေါ့။ ပိုက်ဆံရှင်းဖို့ ကောင်တာနားလည်း ရောက်ရော ကောင်တာက ခွေးသားက ဆော်လေးကို လှမ်းငန်းနေတယ်။ ကျွန်တော်က ကောင်မလေးကို ကာထားလိုက်တယ်။ ဒါကို ကောင်မလေးက သိတယ်။ ရယ်နေတယ်။ ဘယ်ရမလဲ အမှတ်တွေကို ယူထားရမယ်။

“တစ်ခုတည်းလား အစ်ကို”

အမ်…… (ငိုးမ) စိတ်ထဲကပါ။

“ဟုတ်အစ်ကို တစ်ခုတည်းပါ။”

ကိုယ့်ရွှေကိုယ့်မျိုးတွေနဲ့ လာတိုးနေတယ်။

“ရွှေပဲလား အစ်ကို”

“ဟုတ်….”

သိတယ်လေ။ မြန်မာစကား ပြောမှတော့ မြန်မာပေါ။

“ရော့တစ်ထောင့်နှစ်ရာ.။”

“အာ ကိုစိုးဦး ရပါတယ် သမီးပေးလိုက်မယ်။”

“ရပါတယ် သမီးပေးရင် သမက်ရနေဦးမယ်။”

“အဟီးးးးးး။ ကျေးဇူးပါနော်။ မကြီး ဆူနေဦးမယ်။”

“ရပါတယ်ဟာ နင့်အစ်မကြီးက သဘောထားကြီးပါတယ်။ နင်သာ လျှောက်မပြောနဲ့”

ကောင်မလေးကိုလည်း ဝင်သလောက် ဆိုက်ကိုတွေ ထည့်ပေးရသေးတယ်။ ဒါနဲ့အဲ့စက်ကြီး မလာပြီးတော့ နွယ်နီရယ် ကျွန်တော်ရယ် နှစ်ယောက်လန်းလာကြတာပေါ့။ ကားပေါ်တက်တယ်ဗျာ။ ပြီးတော့ ကောင်မလေးကို ဆင်ရတော့တာပေါ့။

“နွယ်နီ…. ငါ ဗိုက်ဆာနေပြီဟာ”

“စားလေ ကိုစိုးဦး။ ရတာပဲဟာကို ဒီနေ့ပိတ်တာပဲလေ။”

“အင်းး… ဒါဆိုရင် ဆော်ဂွန်းနားကို သွားမယ်လေဟာ။ အဲ့မှာ စားစရာ ပိုစုံတယ်လေ”

“ဟုတ်ပြီ… သွားလေ ကိုစိုးဦး”

အဲ့ဒါနဲ့ ကျွန်တော်တို့ စားသောက်ဆိုင်နဲ့ ကလပ်နဲ့ ကပ်ဖွင့်ထားတဲ့ ဆိုင်ကို ရောက်သွားတယ်။ အဲ့မှာက တကယ်လည်း စားစရာစုံသလို ဘဲကြီးအိမ်နဲ့လည်း နှစ်အိမ်ကျော်မို့လို့ အဲ့ဒီ့နေရာကို အမြဲတမ်း ရောက်ဖြစ်တယ်လေ။

“စားလေဟာ… ဘာစားမလဲ ဆီးဖုဒ်ပဲလား။”

“မကြိုက်ဘူး ကိုစိုးဦး ကြက်သားပဲ စားချင်တယ်။”

“နင်ကလည်း မလေးရှားရောက်တာပဲ ခြောက်လလောက်ရှိတော့မယ် ကြက်သားကြီး စားချင်သေးလား”

“အင်းးးး ဒါဆိုလည်း သိုးသားပဲ မှာလေ”

“အိုကေ အဘန်း လန်းဘ်စာတူး ဒတ်ကင်းစာတူး (သိုးတစ်ပွဲ အမည်းတစ်ပွဲ)”

ဒါနဲ့ ဟင်းတွေ မရောက်ခင်မှာ ကောင်မလေးကို ဆင်ရသေးတယ်။

“နွယ်နီငါ ဘီယာတစ်ဘူးလောက် သောက်ချင်တယ်ဟာ”

ကောင်မလေးက ကြည့်ပြီးတော့

“သောက်လေ ကိုစိုးဦး အရမ်းတော့ မမူးစေနဲ့။ အခု သမီးတို့နှစ်ယောက်တည်း မကြီးသိသွားရင် မကောင်းဘူးလေ။”

“အင်းပါ ငါဘယ်တုန်းက မူးဖူးလို့လဲ..”

ပြောမဲ့သာ ပြောတာ ကျွန်တော်မူးပြီးတော့ ရဲကားကိုပြားငါးဆယ်စေ့နဲ့ သွားခြစ်လို့အထဲမှာ ၉ ရက်တောင် နေဖူးတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း မူးအောင် မသောက်ဖြစ်တော့တာ။

“ဟုတ်ပြီလေ တစ်ဘူးပဲ မှာလိုက်မယ်”

“ကာဝမ်း စာတူး ဟာရီမောင်း ( တိုက်ဂါးတစ်ဘူး)”

မှာပြီးတော့ နှပ်နေလိုက်တယ်။ ရောက်လာတယ်။ မြေပဲဆံလေးနဲ့။ သောက်လိုက် စကားလေးတွေ ပြောလိုက်ပေါ့ဗျာ။ အဲ့ဆိုင်ဘယ်ဘက်ဘေးမှာက ရှီးရှာ ဆိုင်ရှိတယ်။ အဲ့ဒါက ပိုက်နဲ့ဗျာ ဆေးလိပ်ရှည်ကြီးပေါ့။ မွှေးလည်းမွှေးတယ်လေ။ ကောင်မလေးက ရတော့။

“ကိုစိုးဦး အဲ့ဒါဘာအနံ့လေးလဲ မွှေးတယ်။”

ရောက်ပြီး အဟေးးးးးးးးးးးး။ ဟယ်ရီပေါ်တာထဲက ဗော့လ်တီမော့ ဟယ်ရီပေါ်တာ သေတော့ ရယ်သလိုမျိုး ရယ်လိုက်တယ်။ စိတ်ထဲကပါ၊

“ရှီးရှာလေဟာ ဒီကောင်က အပျော်တမ်းသောက်တာ ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ စမ်းကြည့်လေ ဘာမှမဖြစ်တဲ့ဟာကို”

“မကြီးကို သွားမပြောနဲ့နော်။”

“အေးပါ ပြောစရာလား ဒါအပျော်သောက်တဲ့ဟာကို”

တစ်ခုမှာလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကောင်မလေးကို တိုက်တယ်။ ကောင်မလေး နည်းနည်းကောင်းသွားတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ မေးကြည့်ရသေးတယ်။

“ကောင်းလား နွယ်နီ”

“ကောင်းတော့ကောင်းတယ်”

“နင်က ကောင်းတယ်သာ ပြောနေတာ။ မျက်နှာကြီးက နီနေပြီ”

“အမ် ဒါဆိုရင် ဒီထက်ပြင်းတာ သောက်ပြရမလားပြော။”

“ရော့ ဒါဆို ဒါသောက်ကြည့်လေ”

လက်ထဲက ဆေးလိပ်ကို ပေးလိုက်တယ်။ ပေးရဲတယ်လေ ဘေးမှာ ဘယ်ဝိုင်းမှ မရှိဘူး။ မဟုတ်ရင် မာရှီနံ့က အရမ်းပြင်းတယ်လေ။ ဆေးလိပ်ထဲမှာ မာရှီတွေကို မနေ့က နေ့လည်ကတည်းက ရိုက်ထားပြီးသား။ ကောင်မလေး နည်းနည်း ဝေသွားတယ်။ ဒါနဲ့သိလိုက်ပြီ။ နောက်ဆုံးတစ်ဆင့်ပဲ လိုတော့တယ်ဆိုတာကို

“ညီမလေး ပြန်ကြမယ်လေ။”

“ခဏလေး ကိုစိုးဦး သောက်တုန်းက ဘာမှမဖြစ်ဘူး အခု ခေါင်းမူးလာပြီ”

သိတယ်။ ဒီလိုဖြစ်မယ်ဆိုတာကို သိတယ်။ အခုမှ မဟုတ်ဘူး ကျောင်းသားဘဝကတည်းကကို သိတာ။ အပင်လိမ်မှတော့ ကိုင်ဆောင့်ထားသလို ဖြစ်နေပြီလေ။ ဒါနဲ့…..

“ငါ့သူငယ်ချင်း ကိုထူးဇော်ကြီးဆီမှာ ခဏနားမယ်ဟာ။ ဒီမှာဆို ကြွက်တွေရှိတယ်။”

“အင်းအင်း..”

ပြောသာပြောနေတာ။ ဇတ်က ကျိုးနေပြီ။ အဲ့ဒါနဲ့ taxi သမားကို ပြောပြီးတော့ ဘဲကြီးဆီကို လစ်လာခဲ့တယ်။ ကားပေါ်မှာကတည်းက ဖုန်းကြိုဆက်ထားပြီးသားဆိုတော့ ဘဲကြီးက တံခါးဖွင့်ထားပြီးသား။

“စောက်ကောင်လေးတွေ မင်းတို့ ကြွက်ကိုက်မယ်။ ကားသမားက ဘာမှမပြောဘူးလား”

“ကြည့်ပဲ ကြည့်တယ်လေ ဘာမှမပြောဘူး”

“ကြည့်လုပ်ကွာ ဒီလောက်ရုပ်ပျက်နေတာ။ ဆော်လေးက ရွှေရုပ်ပေါက်နေလို့သာ။ မ ရုပ်ပေါက်နေရင် မင်းဆာကစ်ပဲ”

“အေးပါဗျာ။ ခင်ဗျားအိမ်ထဲ ဒီနေ့ကော ဝင်ရဦးမှာလား”

“ဝင် ဝင်…….”

ဒါနဲ့ကောင်မလေးကို ရှေ့ခန်း ဆိုဖာပေါ်မှာ မှီပြီး တင်ပေးထားတယ်။ ဘဲကြီးကို မာရှီရယ်ဆိုင်က ဝယ်လာတဲ့ ဘီယာနဲ့ဝိုင်ရယ် ပေးပြီး သိပ်လိုက်တယ်။ သူနဲ့အဆင်ပြေတာ အဲ့ဒါပဲ။ ဒီဘဲကြီးက စော်ကို စိတ်မဝင်စားဘူး မူးယစ်ဆေးတော့ အသေစွဲ။ ဘဲကြီးက မှိတ်ပြီးတော့ အောက်ကိုဆင်းသွားတယ်။

“သောက်ကား ကွန်ကြီးမာနား (သော့ဘယ်မှာ ရှိတယ်ဆိုတာကို သိတယ်နော်။)”

သိတာပေါ့။ ခဏခဏ ရောက်နေတဲ့ဟာကို။ စားပွဲရှေ့က ဝှိုက်ဘုတ်ကြီးမှာ ချိတ်ထားတာ။

“ဆာယာသောက်အဘန်း မာကာစေး (သိတယ်ကျေးဇူးပဲ)”

အချိန်သိပ်မရဘူး။ စက်ရုံကို ပြန်ရတော့မှာ ဆိုတော့ ကောင်မလေးကို ကိုထူးဇော်ကြီး ဘေးခန်းထဲကို ခေါ်သွင်းရတယ်။ ဆော်လေးက ဇတ်ကျိုးလို့ သေမှာတောင် ကြောက်နေရတယ်။

မာရှီဆောင့်ရင် သေလို့ရတယ်။ ခင်ဗျားတို့လည်း ကြုံဖူးမှာပါ။ အဲ့ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း ကောင်မလေးကို အရင်ထည့်ထားပြီးတော့ ရေချိုးမလို့ လုပ်သေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ အချိန်မရတာနဲ့ ဘောင်းဘီချွတ်ပြီးတော့ ကောင်မလေးကို စိမ်ပြေနေပြေ ချွတ်တော့တာပေါ့ ။

“နွယ်နီ။….”

ပြောလည်းပြော လက်ကိုလည်း လှုပ်ကြည့်ရသေးတယ်။

“အင်းး.. အင်း.. ဟုတ်”

ဒီလောက်ပဲ ထွက်လာတယ်။ သိလိုက်ပြီ ဒီအနေအထားက လိုးရင်အော်မယ် နှိုက်ရင်မသိဘူး။ ဒါနဲ့ ကောင်မလေးအင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ရင်တွေခုန်လိုက်တာဗျာ။ ဇာဘော်လီလေးနဲ့ နို့သားလေးတွေက လျှံထွက်နေတယ်။ ဆက်ချွတ်တယ်ဗျာ။

ခင်ဗျားတို့ကို စာရိုက်နေတော့သာလွယ်တာ တကယ် လိုးခဲ့တုန်းက ကြောက်လည်းကြောက်တယ်။ ရင်လည်းခုန်ရတယ်ဗျာ။ ပြီးတော့ ဘော်လီလေးကို မချွတ်ခင် သူဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်လိုက်တယ်။ အောက်ခံဘောင်းဘီက အဖြူရောင်လေး ပန်ဒါတံဆိပ်လေးနဲ့ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ စီးနေမှာပဲ…။ မို့လိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်အသားလေး လုံးဝ ရွဲ့ပဲ့နေခြင်း မရှိဘူး။ အပျိုတစ်ယောက်ရဲ့ စောက်ဖုတ်နုနုလေး။

ဒါနဲ့ ကောင်မလေးကို တစ်ဖက်ကို လှန်ပြီးတော့ ဘော်လီချွတ်လိုက်တယ်။ ကောင်မလေး မအော်ဘူး မနိုးသေးဘူး။ ကောင်မလေး ဘော်လီကို ချွတ်လိုက်တော့မှ ရင်ပိုခုန်သွားတယ်ဗျာ။ အပျိုနို့ခဲလေးကို မြင်လိုက်ရတယ်။ အသီးလေးပဲ ရှိသေးတယ်။ အခဲလေးပေါ့..။

ဒီကောင်မလေးက ယောကျ်ားလျာလေး ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်တယ်။ ဒါနဲ့ နို့လေးကို ကိုင်ဆကြည့်လိုက်တော့ အရမ်းနွေးနေတယ်ဗျာ။ ကောင်းလိုက်တာ..။ စောက်ဖုတ်ကို လှန်ချလိုက်တယ်။ ကောင်မလေး တွန့်သွားတယ်။ မတတ်နိုင်ဘူး။ နိုးလည်းနိုးပါစေတော့။

မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ မနိုးသေးဘူး။ ဒါနဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ဖြဲပြီးတော့ လျက်ကြည့်လိုက်တယ်။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ မွှေးနေတာပဲ။ တော်တော်ကို အဖိုးတန်တဲ့ စောက်ဖုတ်။

ဆော်လေးက အသားဖွေးတော့ စောက်ဖုတ်လေးက နီတွတ်နေတာပဲ။ ကျွန်တော်လည်း ဘာပြောကောင်းမလဲ စောက်ဖုတ်လေးကို ယက်တော့တာပေါ့။ ဆော် စောက်မွှေးလေးတွေကအစ သပ်ရပ်မှုရှိတယ်။ ပြီးတော့ မထိန်းနိုင်တော့ဘူးဗျာ။ ဆော်လေးလည်း မသိရအောင် နှုတ်ခမ်းလေးကို တစ်ချက် စုပ်လိုက်ပြီးတော့ လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးထည့်တယ်။ ကောင်မလေး နိုးမယ်ဆိုတာကို သိတယ်။ ဒီလီးကို သူခံနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ….။

လိုးရင်းလိုးရင်းနဲ့ ပါကင်ပိတ်လေးနားရောက်တော့ တောင့်မခံနိုင်တော့ဘူး ဆောင့်ချပစ်လိုက်တယ်။

“အားးးးးးးးးးးး… ကျွတ်……”

“အူး.. အား… ဘာလုပ်တာလဲ။ ကိုစိုးဦး ဘာလုပ်တာလဲ။ ဒါ ဘယ်နေရာလဲ###@@#e#e”

မတတ်နိုင်ဘူး။ လက်တွေနဲ့လည်း ကုတ်တယ် လက်သည်းရှည်ကြီးတွေနဲ့။ မတက်နိုင်တော့ဘူး ဆက်‌ဆောင့်ထည့်လိုက်တယ်။ အပျိုမှေး ပေါက်သွားတယ်ဗျာ။

“ဗျစ်..ဗျစ်..ထုတ်”

တစ်ချက်တည်းပါပဲ။ ကောင်းလိုက်တာ နွေးသွားတယ်။ အတွင်းပိုင်းရောက်တော့ ပိုနွေးသွားတယ်ဆိုတာ ဒါပဲနေမှာ။ ဒါနဲ့ နောက်ထပ် ဆယ့်ငါးချက်လောက့် ဆောင့်လိုက်ရတယ်။ ပြီးသွားတယ်။

“ဆင်းပါ မလုပ်ပါနဲ့တော့ ဆင်းပါ… အီး ဟီး.။။”

“အီး အီး ဟီးးး…”

ငိုနေလည်း အပိုပဲလေ။ ကောင်းကောင်းကြီးကို လိုးလိုက်ရပြီ။ နောက်တစ်ချီ ထပ်လိုးချင်နေပြီ။ ကောင်မလေးကို မှောက်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ရုန်းကန်နေတယ်။

“မလုပ်ပါနဲ့ တောင်းပန်ပါတယ် နာနေပြီ။ အမေရေ…..”

ဇတ်ပိုးကို ဖြောင်းခနဲနေအောင် အုပ်ချပစ်လိုက်တယ်။

“မသာမ သေချင်လို့လား နင့်ကိုတစ်ခါလိုးပြီးပြီ။ နောက်တစ်ခါလိုးလို့ လီးဖြစ်သွားမှာမို့လို့လား။ ဒါမလေးရှားနော် သေသွားမယ်။”

ငြိမ်ကျသွားတယ်။ ဒါနဲ့ မှောက်ခိုင်းပြီးတော့ ဖင်က နေ လျှိုပြီးတော့ လီးကိုသွင်းတယ်။ ဇိမ်ကျလိုက်တာဗျာ။ တော်တော်ကို ကြပ်တယ်။ လေးငါးချက်လောက် ဆောင့်လိုက်၊ နို့သီးလေးကို ကိုင်လိုက်၊ ဇတ်ပိုးလေးကို စုပ်လိုက်နဲ့ ကောင်မလေးကတော့ အောက်ကနေ ငိုနေတော့တာပဲ။ အဲ့ဒါက ကျွန်တော့်စိတ်ကို ပိုကြွစေတယ်လေ။

“ထ ထ နွယ်နီ။ ငါ့လီးကို လာစုပ်ပေး”

တစ်သျူးလေးကိုင်ပြီး လီးကိုလာသုတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ စုပ်ပေးရှာတယ်။ ကျွန်တော်က သူ့ခေါင်းကို ကိုင်ပြီးတော့ သူ့ပါးစပ်ထဲကို လီးနဲ့ လိုးတာပေါ့။ သုံးမိနစ်လောက်ပဲ ကြာတယ်။ လရည်တွေကို ဘေးက ကော်ဇော်ပေါ်ကို ပန်းထည့်လိုက်တယ်။ ကောင်မလေးလည်း ဘေးမှာ ငိုင်ငိုင်လေးနဲ့ ထိုင်ပြီးတော့ မှိုင်လိုက် ငိုလိုက်ပေါ့။ သူ့အစ်မကို သွားတိုင်မှာ ကြောက်လို့ ကောင်မလေးကို ခြောက်ထားရတယ်။

“နွယ်နီ”

“ရှင် ကိုစိုးဦး”

“ဒါတွေကို နင့်အစ်မကို သွားတိုင်ရင် နင့်အစ်မလည်း တစ်ခုလပ်ဖြစ်မယ်။ ငါလည်း ထောင်ထဲဝင်ရမယ်။ နင်လည်း သေမှာနော် ငါသတ်မှာ။ ကြားလား….။ မလေးရှားမှာ တစ်ယောက်သတ်ရင် သုံးထောင်ပဲ ပေးရတယ် ကြားလား”

“ဟုတ် ဟုတ် ကြားပါတယ်။ မကြီးကို မပြောရဲပါဘူး။ ကြောက်ပါတယ်။”

“ဟုတ်ပြီ ဒါဆိုရင် ငါလိုးချင်လို့ ခေါ်တဲ့အခါတိုင်းလည်း ကဂျီကဂျောင် မလုပ်နဲ့နော်။ သေသွားမယ် သိလား”

“အင်း”

ဘီလူးခေါင်းဆောင်းရတော့မှာပေါ့…။ ကောင်မလေးကို နောက်ထပ်တစ်ချီ ထပ်လိုးဖြစ်သေးတယ်။ ကောင်းလိုက်တာ ကောင်မလေးလည်း ကောင်းနေမှာပဲ။ အပေါ်ကနေလည်း ဆောင့်ပေးရှာတယ်။ အပျိုနို့သီးလေးကို ကာကာပြီးတော့ ရှက်နေတာပေါ့။ ပြီးတော့ ဘဲကြီးကော်ဇော်တွေနဲ့ မွေ့ရာတွေကို လျှော်ပေးခဲ့တယ်။ သော့ကိုယူခဲ့ပြီးတော့ ပြန်လာခဲ့တယ်။ သူကောင်းနေမှာဆိုတော့ စောင့်မနေတော့ဘူး။ သူ့မှာလည်း သော့တစ်ချောင်း အပိုရှိတယ်လေ။

စက်ရုံကို အသားတကျ ပြန်လာတယ်။ ကောင်မလေး ပေါင်ကွတာကို သူ့အစ်မ သိပ်ရိပ်မိမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီလက အပ်ထည်တွေများတော့ စက်ရုံထဲမှာပဲ အချိန်ကုန်နေတယ်။ ထူးခြားတာကတော့ ကောင်မလေးကို အပြန်ခရီးက ကားပေါ်မှာ ခေါင်းကိုကိုင်လိုက်တော့ ကောင်မလေးခေါင်းက ကျွန်တော့်ပုခုံးပေါ်ကို အိခနဲ ရောက်လာတာပါပဲ

………………………………………………..

အခန်း ( ၅ )

ပြန်လာကြတာပေါ့ဗျာ။ ကောင်မလေးကို ဝိုက်ပြီးတော့ ဒုတ်ကလည်းနာ.. ကောင်မလေးကလည်း တစ်လမ်းလုံး ကျွန်တော့်ခါးချည်းပဲ ဖက်ပြီးတော့ ချွဲလိုက် ပစ်မထားရဘူးနော် ပြောလိုက်ပေါ့။ အကဲပိုနေတာတော့ မဟုတ်ဘူးဗျ..။ ငိုမဲ့မဲ့လေးနဲ့ဆိုတော့လည်း သနားမိသားဗျာ။

ထားပါလေ။ စက်ရုံကို ပြန်ရောက်တော့ ထင်တဲ့အ တိုင်းပါပဲ.. မိန်းမလည်း ပြန်မရောက်သေးဘူး။ သူလည်း ကျွန်တော့်ကို အတော်ချစ်တော့ စိတ်ချရှာပါတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ကျွန်တော့်အတွက် အသက်ရှူချောင်နေတာလေ။ မဟုတ်ရင် လင်မယား ကွဲပေါက်ပဲဗျာ။

နောက်ရက်တွေလည်း နွယ်နီ့ကို စားချင်သေးတယ်ဗျာ။ ကောင်မလေး ထပ်များပေးဦးမလား။ ပေးမယ်ဆိုရင် ဘယ်ကိုခေါ်သွားရမလဲ မသိသေးဘူး။ ဒါနဲ့ပဲ နောက်တစ်ပတ် စက်ရုံပိတ်ရက် ရောက်လာပါတယ်။ ကျွန်တော်ရယ် ကိုဂျိုးကြီးရယ် မာရှီထိုင်ပုတ်နေတုန်း မိန်းမကလာပြီးတော့ ဂျီလာကျတယ်။

“ယောကျ်ားရေ မိန်းမ အိုင်ဖုန်းလေး ကိုင်ချင်လို့”

“ဘာအမျိုးအစားလဲကွာ နောက်ဆုံးပေါ်လား။ မင်းကလည်း သူဌေးဆိုက် ဖမ်းနေပြန်ပြီ ပိုက်ဆံမရှိပါဘူးဆိုမှ”

(တကယ်တော့ ကောင်မလေးအတွက် လက်တော့ပ်ဝယ်ပေးလိုက်လို့ ပိုက်ဆံမရှိတော့တာ)

“အင်းပါ ရီသိပါတယ်။ အခုဟာက ညီမလေးလည်း လိုချင်နေတာ။ ရီကောပဲ”

“အေးလေ ဟိုကောင်မလေးကတော့ ထားပါ။ သူ့လစာ ထုတ်ပြီလေ။ ကိုယ်တို့မှ လစာမထုတ်ရသေးတာကို”

“အင်း… ဒါဆိုဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ အသစ်လေးဆိုတော့ ကိုင်ချင်တာပေါ့လို့”

“ဟုတ်ပြီလေ ဒါဆိုရင် ကို ဖန်လိုက်ဦးမယ်။ ဟုတ်ပြီလား”

“အဟီးးးးးးး”

ရယ်ပြီး ထွက်သွားတယ်။ ခေါင်းပူသွားတာကကျွန်တော်….။ ဒါနဲ့ အကြံထုတ်ရပြီ။ ကိုဂျိုးကြီးကို ကြည့်လိုက်တော့ ကွမ်းဂျိုးကြီးနဲ့ လာရယ်ပြနေတယ်။ ပြဿနာပဲ သူ့လည်း အားကိုးလို့ရမှာ မဟုတ်ဘူး။ သူတောင် တစ်နေ့ကို ထမင်းတစ်နပ်ပဲ စားပြီး ထိုင်စုနေတာ။ သူ့အတွက်က ဒညင်းသီး တစ်လုံးလောက်ရရင် အဆင်ပြေနေတာ။ ဒါကြောင့်လည်း မန်နေဂျာကြီးက သူ့ကို ဒညင်းသီးချည်း လွှတ်ကျွေးပြီး နှပ်ထားတာလေ။ ဒီအတိုင်းဆိုရင်တော့ ကိုတာရာယာကိုလည်း မသွားနိုင်တော့ပါဘူး။ ဖားသားလေးများ စားမလားလို့ ကြံစည်ထားတာ။

ဖားမတွေက ဆောက်ရမ်း ပုလွေကောင်းတယ်နော်။ ဖင်လည်း ရှိသင့်သလောက် ရှိကြတော့ စားကောင်းသား။ ရွှေတွေကတော့ ရှိပါတယ်။ ရှားတယ်လေ။ သူတို့ကိုစားလည်း သူတို့က မလေးရှားမှာ အစ်ကိုကြီး ကောင်းလားဆိုရင် ကိုယ်တွေက မလုံမလဲတွေ ဖြစ်ရတာ။ တစ်ခါတော့ စားဖူးသား။ မကောင်းပါဘူးဗျာ။ စိတ်လည်း ဖီးလ်အပြည့် မရပါဘူး။ ထားဗျာ။

ဒီနေ့လည်း မာရှီနည်းနည်းပုတ်ပြီးတော့ မိန်းမကို ဝိုက်ဦးမှပဲ။ ပြောမဲ့သာ ပြောရတာ…. တကယ်ဝိုက်ချင်နေတာက ခယ်မလေးကိုဗျာ။ ဒီကောင်မလေးက တစ်ခါလိုးပြီးကတည်းက ဖင်တွေလည်း စိုတက်လာတာ။ ရင်သားကြီးကလည်း မောက်ပြီးတော့ တကယ် အပျိုကြီးဆိုက် ဖြစ်လာတာ။ မိန်းမ ဈေးသွားတဲ့အခါတွေဆိုရင် ကောင်မလေးကို အခန်းနားမှာ နို့ညှစ်ရတာ တစ်မျိုး မီးဖိုချောင်ထဲမှာ ဆောက်ဖုတ်အုံလေးကို နှိုက်ရတာ တစ်ဖုံနဲ့ သိပ်ကောင်း။

အကြိုက်ဆုံးကတော့ လက်ဆေးဇလုံနားမှာ သူပန်းကန်တွေ ဆေးတဲ့အခါကျရင် နောက်ကနေ ဖင်ကိုကပ်ပြီး ဂေါ့ကြီးနဲ့ ထောက်ထားရတာကို အားအရဆုံးပဲ။ စောက်ရမ်း စေးကပ်နေတာပဲဗျာ။ ကောင်မလေးကို ရှာလိုက်တယ်။ သူဘယ်များ ရောက်နေပါလိမ့်ပေါ့။

“နွယ်နီရေ.. ကောင်မလေး နွယ်နီ။”

မိန်းမ အလုပ်ကိုသွားတယ်။ ကိုယ်က ညဆိုင်းဆိုတော့ ကောင်မလေးကို တစ်ချီလောက်တော့ လိုးချင်နေပြီ။ သူလည်း အနာကျက်နေလောက်ပြီလေ။ ခေါ်မကြား အော်မကြားနဲ့ ကောင်မလေး ဘယ်ရောက်နေပါလိမ့်..။ အသံတွေ ကြားနေရတယ်။ ဘဲကြီး အခန်းထဲကနေပြီးတော့။.

“ဟာ..”

စိတ်ထဲမှာလည်း ထိတ်ခနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ဒီဘဲကြီး အလုပ်မသွားဘူးလားဟ။ မလုံမလဲ ဖြစ်နေရပြီ။ ဒါနဲ့ ဘဲကြီးအခန်းကို ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ စိတ်ထဲမှာ ဒေါသတွေ လုံးခနဲ လှိုက်ပြီး တက်လာတယ်ဗျာ။ ကောင်မလေးက ဘဲကြီးရဲ့ ဗိုက်ပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ပေးနေတာ။ ဆောက်ဖုတ်လေးကို မည်းသည်းနေတာပဲ။ အရည်တွေ အရမ်းကို ထွက်နေပြီ။

ကျွန်တော် ဆက်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ တော်တော် ရက်စက်တဲ့ ဘဲကြီးဗျာ။ ကျွန်တော်တောင် တစ်ခါပဲ စားဖူးတဲ့ ကောင်မလေးကို သူလုပ်ရက်တယ်ဗျာ။ စည်းမထားဘူး။ အထဲကိုဝင်ပြီး ဝုန်းပစ်လိုက်ချင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဆက်စောင့်ကြည့်နေလိုက်တယ်။

“နွယ်နီ ကိုယ့်ကို မှုတ်ပေးပါလားကွာ…”

(တောက်.. ငါတောင် မလုပ်ခိုင်းရက်ဘူး ဒီဘဲကြီးကွာ)

“အင်းလေ မှုတ်ပေးမယ်။ တစ်ရှူးပေး.. တစ်ရှူးနဲ့သုတ်ပြီးမှ မှုတ်ပေးမယ်။ အရည်တွေ အရမ်းထွက်နေတာလေ။”

“အင်း ရော့…”

ဘဲကြီးက တစ်ရှူးပေးလိုက်တယ်။ ကောင်မလေးက တစ်ရှူးနဲ့ ဘဲကြီးဟာကို သုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကောင်မလေးနှုပ်ခမ်း လှလှလေးနဲ့ သူ့ဟာကြီးကို ငုံလိုက်တယ်။ ဘုရားရေ… ဒီဘဲကြီးဟာက အရင်ကထက်တောင် ကြီးလာပါပေါ့လား။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ဖားမကို ချတုန်းက ထက်တောင် ပိုပြီးတော့ ကြီးလာနေပြီ.။

ကောင်းလိုက်တဲ့ ဟာကြီး။ တင်းနေတာပဲ ကိုယ်တောင် ကြည့်ရင်းနဲ့ ဖင်ကြိမ်းသွားတယ်။ စားပေဦးတော့ ဘဲကြီးရာ ခင်ဗျားကံပေါ့။ ကောင်မလေးကလည်း ဒီလိုအညာသားကြီးကို ဘာသွားကြိုက်မှန်းလည်း မသိဘူးဗျာ။ ကောင်းကောင်းကို ပေးနေတော့တာ။

“အားအား ကောင်းလာပြီ နွယ်ရေ… အားးးးးးး”

“ပြီးတော့မယ် ဆက်မှုတ်ထား အထဲမှာ ပြီးမှာနော် မထုတ်လိုက်နဲ့”

“အင်း.. ကောင်းတယ် ကောင်းတယ်”

“ဗြစ်..”

ပြောလို့တောင် မဆုံးသေးဘူး။ ဘဲကြီး ဆန့်ငင် ဆန့်ငင် ဖြစ်သွားတယ်။ အသက်ငင်နေတာတော့ မဟုတ်လောက်ဘူး။ ပြီးသွားတာဗျ။ စောက်ဖာသည်မလေးကလည်း သုတ်ရည်တွေကို ပြီးတဲ့အထိခံပြီးတော့ ဘေးကို ထွေးထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကောင်းကွာ ဇိမ်ပဲ ခံစားစမ်း ဘဲကြီး.. ကောင်းစားစမ်း။ စိတ်ထဲကတော့ အရမ်းကို ဒေါသထွက်ပေမဲ့ ကောင်မလေးက သဘောတူတာဆိုတော့ ဘာမှမလုပ်နိုင်တော့ဘူးလေ။

“နွယ်ရေ နောက်တစ်ချီလောက် လိုးကြရအောင်လေ။”

“ကိုကြီးသဘောလေ လိုးချင်သလောက်သာလိုး။ ဒီနေ့ ကိုစိုးဦးလည်း အလုပ်သွားတယ်။ မရီလည်း မရှိဘူးဆိုတော့ အေးဆေးပဲ။ တစ်နေကုန် ဗျင်းလို့ရတယ်လေ။”

(ဆောက်ကောင်မလေး ငါအလုပ်သွားတယ် ထင်နေတာကိုး…..)

“ဒါဆိုရင်လည်း ဖင်ကုန်းပေးလေနော်။ ဖင်လေးကို ထောင်ပြီးတော့ လိုးချင်တယ်။ ဖင်တစ်ခါမှ မလိုးဖူးသေးဘူး။”

“အန်… ဖင်မလိုးဖူးသေးဘူးဆိုတော့ အဖုတ်တွေကိုတော့ လိုးဖူးတယ်ပေါ့။ ပြောတော့ နွယ့်ကို အရင်ဆုံး လုပ်ဖူးတာဆို ပေါ်ပြီ…။”

“မဟုတ်ပါဘူးကွာ အဖုတ်ကို လိုးဖူးတာလည်း မင်းနဲ့မှ ပထမဆုံးပါ။”

အော် ပြောလိုက်ချင်တယ်။ ချောင်ကစ်ကို တစ်လ တစ်ခါမှ မသွားရရင် လီးရာဇဝင်ရိုင်းတယ်ဆို။ ရိုးရာပျက်ရင် နတ်ကိုင်မယ်ဆို……. ပြောပြလိုက်ချင်တယ်။ အားလုံးကြားအောင် ဒီဘဲကြီး အညာသားလို့ မပြောရဘူး။ အညာတော်တော်ကို သန်နေတာ။

“အင်းပါ ဖင်ကုန်းပေးမယ် အတင်းဆောင့် မလိုးရဘူးနော်။”

“မလိုးပါဘူး စိမ်ပြီးလိုးမှာပါ။”

ကောင်မလေးက ဖင်ကို ထောင်ပေးလိုက်တယ်။ ကျွန်တော် တစ်ခါပဲ လိုးပေးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကတော့ အရမ်းကိုစိပြီးတော့ လှနေတုန်းပဲ။ အမွှေးတွေကလည်း လှလိုက်တာ… စင်းနေတာပဲ။ သူ့ဆီးခုံကလည်း လုံးဝကို ပြောစရာမရှိဘူးဗျာ။ ဖင်သား နီနီလေးရဲ့ အဆုံး စအိုဝလေးကတော့ ရင်ခုန်စရာပါ။ ကျွန်တော်တောင် သူ့ဖင်လေးကို အားရအောင် မလုပ်ဖူးသေးဘူး။ ဖင်လေးက စိနေတာပဲ ရဲရဲလေးရယ်။

ဘဲကြီးက ဆော်လေး ဖင်ပေါက်လေးကို စုပ်ပေးနေတယ်။ သေစမ်းဗျာ။ ရွံစရာတောင် ကောင်းသေးတယ်။ ကိုယ်ကတော့ ဒါမျိုးမလုပ်ပေးနိုင်။ ဒါကြောင့်များ ဘဲကြီးကို ခိုက်သွားတာများလား။ နောက်ထပ် ဆောက်ဖုတ်လေးကို ထပ်ပြီးတော့ လျက်ပေးတယ်။ ကောင်မလေးက ခုနက ရေဆေးထားတာဆိုတော့ လျက်ကောင်းပေါ့ဗျာ။ ဝင်းနေတာပဲ။

စောက်ဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေက ဘဲကြီးက လျက်လိုက် ဖင်ပေါက်လေးကို ကလိလိုက်နဲ့ဆိုတော့ ကောင်မလေးက မခံနိုင်တော့ပဲ ဘဲကြီးဟာကို လှမ်းကိုင်ပြီးတော့ သူ့အပေါက်ဝကို လှမ်းထည့်နေတာ မျက်နှာလေးကိုမော့လို့….

“အား အဟ အဟဟဟ ကောင်းလိုက်တာ”

” လိုးပါတော့ ဖင်ကိုလည်း လိုးပါတော့ ကောင်းနေပြီ။ တောင်းပန်ပါတယ် လိုးတော့လေ”

ကောင်မလေး ပါးစပ်က စောက်တစ်လွဲတွေ ထွက်လာတဲ့အထိ ဘဲကြီးက မှုတ်လိုက် နှိုက်လိုက် လုပ်နေတာ အရမ်းကို ကောင်းနေတဲ့ပုံစံပဲ။ စောက်ရမ်းကို လန်းနေပြီ။ ဘဲကြီးက သူ့လီးကို သူဆွပြီးတော့ ကောင်မလေး စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ တစ်ချက်ချင်း လိုးသွင်းနေတယ်။

“အား”

“ဗြစ် ထုတ် ဗွက် ဗွက်…”

အသံတွေကို ဒီဘက်ခန်းကနေတောင် ကြားနေရတယ်ဗျာ။ ဒီအချိန် စက်ရုံထဲက လူတွေလည်း ဒီကိုမလာကြသလို ကျွန်တော်တို့လည်း မရှိမှန်းသိတော့ စောက်ရမ်းကို လိုးကောင်းပေါ့ဗျာ။ အသံကြီးတွေကို အောင်လို့။ ဒါနဲ့ပဲ ကျွန်တော်အရမ်းခိုက်တဲ့ ကောင်မလေးကို ဖင်တစ်ပြန် ခေါင်းတစ်ပြန် လိုးနေတော့တာပေါ့ဗျာ။

အချက်နှစ်ဆယ်ကျော်လောက်လည်း ရောက်ရော ကောင်မလေးဖင်ကို ခွက်ပြီးတော့ ထောင်ပစ်လိုက်တယ်။ သိလိုက်ပြီ နွယ်နီအရမ်းကို ကောင်းနေပြီဆိုတာကိုလေ။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ဖင်ကြီးခွက်နေတာကို မြင်ရတော့ အရမ်းကို ဖီးလ်တက်သွားတယ်။ ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့ဘူးဗျာ။ ဒါနဲ့ အမြန်ပြီးပါစေလို့ ဆုတောင်းပြီး စောင့်နေလိုက်တယ်။ ကောင်မလေးက တစ်ချီပြီးခါနီးမို့လို့ထင်တယ်။ စောက်ဖုတ်လေးက ရှုံ့တွတွလေး ဖြစ်လာတယ်။

“အ…အဟ..အ ကောင်းနေပြီ မြန်မြန်လုပ်တော့လေ ကောင်းနေပြီ”

“အင်းပါ ပြီးတော့မှာပါ ခဏစောင့် ဒီမှာလည်း ပြီးတော့မယ် ခဏစောင့်နော်”

“အင်းးး လုပ် လုပ်ပြီးပြီ မရတော့ဘူး ပြီးပြီ…. အားးးးးးးးး”

ကောင်းမလေး ခါးကိုကော့တက်ပြီး ပြီးသွားတယ်။ ဘဲကြီးလည်း ပြီးသွားပြီထင်တယ်။ အရည်တွေကို သားအိမ်ထဲကိုပဲ ပန်းထည့်လိုက်တယ်။ ကောင်းလိုက်တာ။ အရမ်းကို ရွှဲနေတော့မှာပဲ။ ကောင်မလေးကတော့ ခေါင်းအုံးပေါ်ကို လက်နှစ်ဖက်လုံး ထောက်ပြီးတော့ ကျသွားတာပဲ။ အရမ်းကို ကောင်းနေတဲ့ပုံပဲ။ ဘဲကြီးလည်း ဖင်လိုးမလို့ဟာကိုတောင် မေ့သွားပုံပဲ။ ကောင်မလေးက ဘဲကြီးကို မျက်မှေးလေးနဲ့ ကြည့်ပြီးတော့

“ကိုကြီး သမီး ရေသွားဆေးလိုက်ဦးမယ်”

“အင်း သွားဆေးလေ ညလေး။”

တွေ့ပြီ။ ကောင်မလေး ရေဆေးရင် ရေချိုးခန်းက ကျွန်တော်တို့ ဖက်မှာလေ။ ကျွန်တော် ရေချိုးခန်းက စောင့်နေလိုက်တယ်။ ကောင်မလေး ဝင်လာတယ်။ ကျွန်တော်က တံခါးရွက်နားမှာ ခိုပြီးတော့ ရပ်နေလိုက်တယ်။ ကောင်မလေး ပေါင်ကွကွနဲ့ ဝင်လာတယ်။

ဒေါသဖြစ်စိတ်ရော နှမြောတဲ့စိတ်ရော ရောပြီးတော့ ကောင်မလေးကို တစ်ခုခုလုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ကောင်မလေးက မီးဖွင့်ပြီး ဝင်လာတဲ့အချိန် ကောင်မလေး ပါးစပ်ကို လှမ်းပိတ်လိုက်တယ်။ ကောင်မလေး အော်တယ်။ ဒါပေမဲ့ အသံမထွက်သွားဘူး။

ကောင်မလေး မျက်လုံး အဝိုင်းလေးနဲ့ ကြည့်နေတယ်။ သူလည်း သိသွားပြီလေ။ ဒီနေ့ သူတို့လိုးနေတာကို ကျွန်တော်မြင်သွားပြီဆိုတာကို။ ကျွန်တော်က သူ့ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားရင်း တိုးတိုးနေဖို့ လက်ပြလိုက်တယ်။ ကောင်မလေးက ခေါင်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ငြှိမ့်တယ်လေ။

“နွယ်နီ ဘာဖြစ်လို့ သူနဲ့သွားအိပ်တာတုန်း။ နင်တို့ဖြစ်နေကြတာ ကြာပြီလား။ ဘယ်နှခါလောက် ရှိပြီလဲ ငါ့ကိုပြောစမ်း”

“လေး လေး လေးခါလောက်တော့ ရှိပါပြီ”

“ဘာ လေးခါတောင်ရှိပြီ ဟုတ်လား။ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ နင်ကားပေါ်မှာပြောတော့ အပျော်မကြံပါနဲ့ဆို ငါ့ကိုချစ်တယ်ဆို”

“အီးးးးးဟီးးး အီး အစ်ကိုကြီးရယ်”

ကောင်မလေးက အကျယ်ကြီး ငိုမလို့ လုပ်တယ်။

“ဟာ မငိုနဲ့လေ ဟိုလူ ကြားသွားမယ်။ ပြောလေ ဘာဖြစ်လို့ ဒီလိုသွားကုန်းတာလဲ။ သူက နင့်ကိုယူမှာ မို့လို့လား”

“သူမယူဘူးဆိုတာကို နွယ်နီ သိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒါက မနေနိုင်လို့ ဖြစ်သွားတာပါ။ သူ့ကိုလည်း ဘာမှသွားမလုပ်ပါနဲ့နော်။ သူက ရည်းစားစကားပြောရင်းနဲ့ နွယ်နီ့ကို နွယ်….”

စကားသံ ထွက်မလာတော့ဘူး ။ ဒေါသတွေကြီးတက်သွားတယ်၊

“ပြောစမ်း နင့်ကိုသူက မုဒိမ်းကျင့်လိုက်လို့လား….”

“မဟုတ် မမမ မဟုတ်ပါဘူး။ သူက နွယ်နီ့စောက်ဖုတ်ကို မှုတ်တယ်။ လျှာနဲ့ယက်တယ်။ ပြီးတော့ နွယ်နီ့ဖင်ကိုလည်း လျှာနဲ့ယက်တယ်။ မခံနိုင်တော့လို့ အဖြေပေးမဲ့ ညမှာတင် လိုးဖြစ်သွားရင်းနဲ့။ ကိုကြီးနဲ့လည်း ဆက်လုပ်လို့ မဖြစ်ဘူးဆိုတာ သိပါတယ်။ ဒါကြောင့် သူ့နဲ့ပဲ ဒီလိုနေဖြစ်သွားတာပါ။.”

“ဘာနေဖြစ်သွားတာလဲ လိုးဖြစ်သွားတယ် ပြောစမ်းပါ။ ငါလည်း နင့်ကို မှုတ်ပေးနိုင်ပါတယ်ဟာ.. လျက်ပေးနိုင်ပါတယ်။”

“ဒါပေမဲ့ ကိုကြီးရယ်။ ကိုကြီးတို့ အိမ်ထောင်ရေးကို မဖျက်ဆီးချင်ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပါ။”

“တိတ်စမ်း နွယ်နီ တော်တော့ဟာ နင်အခု ဟိုဘက်လှည့်စမ်း”

“ဘာ ဘာလုပ်မလို့လဲ ကိုစိုးဦး”

“လှည့်စမ်းဟာ”

ပြောရင်းဆိုရင်းပဲ ကျွန်တော်သူ့ကို အတင်း ဟိုဘက်လှည့်ခိုင်းပြီးတော့ သူ့ဖင်ကို လီးအစိမ်းလိုက် ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ အညာသားဘဲကြီးနဲ့ လိုးတုန်းက ထွက်ခဲ့တဲ့ ဆောက်ရည်တွေနဲ့ဆိုတော့ အရမ်းချွဲနေတယ်လေ။ အရမ်းကို မြန်လွန်းတယ်။ လီးဝင်သွားတာ။

“အ. အအ…မလုပ်……….နာနာ အားးးးးး”

“မလုပ်ပါနဲ့ နာတယ် အအအအ နာတယ်လို့ အား”

ကောင်မလေးက အော်တာနဲ့ သူ့ပါးစပ်ကို လက်နဲ့ လှမ်းပိတ်ပြီးတော့ အတင်းဆောင့်လိုးတယ်။ ကျွန်တော့် ပါးစပ်ကလည်း

“မှတ်ထား နွယ်နီ။ နင်တို့မိန်းမတွေက လက်ဖက်တွေလိုပဲ။ ဘယ်လောက်ပဲ နှပ်ထားနှပ်ထား အစာပလာ မပါရင် စားမကောင်းဘူး။ ဆီများများ မထည့်ပြန်ရင်လည်း စားမကောင်းဘူး။ ငရုပ်သီးလေးလည်း ပါလိုက်ရသေး။ ကြက်သွန်ဖြူလေးလည်း ထည့်ပါမှ စားကောင်းတဲ့ ဟာမျိုးတွေ။ တွေ့လား နင့်ဖင်ပေါက်လေးကို ငါလိုးနေတာ။ အဲ့ဒါကို ဖင်စိမ်းစားတယ်လို့ ခေါ်တယ်။ မှတ်ထား ဆီမပါ ပျားမပါ လိုးနည်းပဲ။ နင်တို့မိန်းမတွေက ဒီလိုမျိုး လက်ဖက်ကို မနှပ်ပဲ စားတက်တဲ့ သူတွေဆိုရင် သိပ်မုန်းကြတယ်လား။ ရော့ဟာ ရော့ဟာ။”

ကျွန်တော်လည်း အငြှိုးတကြီးပြောရင်း လိုးရင်းနဲ့ကောင်မလေး နို့ကိုညှစ်လိုက် ဖင်သားကြီးကိုညှစ်လိုက်နဲ့ လုပ်လိုက်တာ ကောင်မလေး အတင်းရုန်းတော့တာပေါ့။ မရဘူးလေ ချုပ်ပြီးလိုးတာ ဆိုတော့အရမ်းကို နာနေမှာ သိတယ်။ စောက်မြင်ကပ်လို့ ဒီတိုင်းကို လိုးပစ်လိုက်တာ။ အချက်လေးဆယ် ကျော်တယ်။

နောက်တော့ တောင့်မခံနိုင်တော့ဘူးဗျာ။ အရမ်းကောင်းလွန်းနေတာနဲ့ ကောင်မလေးကို ခါးကိုသိုင်းဖက်ပြီး လရည်တွေကို သူ့စအိုလေးထဲကို ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တယ်။ ကောင်မလေး ငိုလိုက်တာဆိုတာကို ပြောမနေနဲ့တော့။ ပြီးလည်းပြီးရော အပြင်ဘက်ကို ထွက်ပြေးသွားပါလေရောဗျာ။

ဘဲကြီးဆီသွားတယ်ထင်တာ မဟုတ်ဘူးဗျာ။ စက်ရုံအပြင်ဘက်ကို သွားတာ။ ခေါင်းကြီးသွားတယ်။ ဘယ်များသွားပါလိမ့်ပေါ့။ မိန်းမပြန်လာတဲ့အထိ သူပြန်မလာဘူး။ သနားလည်း သနားတယ်။ ပြီးတော့ စိတ်လည်းပူတယ်။ ဟိုဘက်ခန်းက အညာသားကတော့ ဆော်လေးကို မသိမသာလေး လာချက်တယ်။

ကျွန်တော်လည်း အလိုက်အထိုက်လေး နေတော့ သူလည်း မသိပါဘူး။ မိန်းမကတော့ ပူတာပေါ့။ ဖုန်းတွေဘာတွေ ဆက်တယ်။

နောက်လေးရက်လောက်နေတော့ မြန်မာနိုင်ငံ ပြန်ရောက်ပြီတဲ့။ တစ်နှစ်လောက် သီလရှင်ဝတ်မယ်လို့ ပြောတယ်တဲ့။ ယောကျ်ားလည်း မယူတော့ဘူးတဲ့။ မလေးရှားကနေ ဘာလို့မပြောပဲ ပြန်ပြေးတာလဲလို့မိန်းမက မေးတော့ ပျင်းလို့တဲ့ မနေချင်တော့လို့တဲ့။ ပြောပြီးပြန်ရင် ခွင့်မပြုမှာ စိုးလို့တဲ့ဗျာ။

သနားစရာလည်းကောင်းသလို စာနာမိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်က ဒေါသနဲ့ လုပ်ခဲ့ပြီးပြီဆိုတော့ မရတော့ဘူးပေါ့ဗျာ။ သူဘာလို့ ပြန်ပြေးသွားသလဲဆိုတာကို ကျွန်တော်နဲ့ ကောင်မလေးပဲ သိလောက်မယ်ဗျာ။ ထားလိုက်ပါလေ။ မလေးရှားက တစ်ခန်းရပ် ပြဇာတ်လေးပေါ့။

ဘဝဆိုတာက တစ်ယောက်အတွက် တစ်ယောက်က မှတ်တိုင်တွေလိုပါပဲ…။ တွေ့ဆုံ ကြုံကွဲပေါ့။ သူနှပ်ထားတဲ့ လက်ဖက်လေးကို ကျွန်တော် အစာပလာမပါပဲ စားမိလိုက်တာကိုတော့ တစ်အုံ့နွေးနွေးဗျာ။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ထည့္ေတာ့ကြာ.. အဟင့္
ေျပာလိုေပမဲ့လည္း ေျပာရဦးမယ္ဗ် ။ ကြၽန္ေတာ့္ခယ္မေလးနဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေပါ့။ ေစာက္ရွက္မရွိတဲ့ မုဒိမ္းေကာင္ ဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာလည္း ေျပာၾကပါေစေတာ့ဗ်ိဳ႕။ ျဖစ္တဲ့ေနရာက မေလးရွားက ပါဆာပူေတးနားမွာ ျဖစ္တာေလ။ ေစာက္ျပႆနာပါပဲဗ်ာ ။ မန္က်ည္းသီးကုလားေတြေတာင္ ေတြ႕သြားေသးတယ္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ဘာမွဝိုင္းမလုပ္ၾကလို႔။ ကြၽန္ေတာ္က မိန္းမနဲ႔ဗ်။ ခယ္မေလးက မေလးရွားကို တက္လာတာ။ သူကေတာ့ စက္႐ုံမွာ အလုပ္လုပ္ရမွာေလ။ ဘာစက္႐ုံ ျဖစ္ရမွာလဲ ။ အထည္ခ်ဳပ္ေပါ့။ ျမန္မာေတြကို ဘယ္သူကမ်ား ကြန္ျပဴတာ ေပးကိုင္ခိုင္းမွာတုန္း။ မရွိဘူးေတာ့ မဟုတ္ဘူး ရွိတယ္။ ရွားတယ္ေပါ့ဗ်ာ ။
မိန္းမက ျမစ္ႀကီးနားကဆိုေတာ့ ခယ္မကလည္း ျမစ္ႀကီးနားကလို႔ မထင္ပါနဲ႔။ သူကေတာ့ ေျမနီကုန္းသူပါ။ ကုလားမလည္း မဟုတ္ပါဘူး ။ ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာေပါ့။ သိၾကတဲ့အတိုင္းပါပဲ။ ရန္ကုန္သူဆိုေတာ့ စြာေပမေပါ့။ မိန္းမကလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ စက္႐ုံထဲကပါပဲ ။ သူကေတာ့ အိုတီေတြ ရွိတယ္ေလ။ ပင္ဂ်န္းမ္(ေခ်းေငြ)ေတြလည္း ထုတ္ရတယ္ဆိုေတာ့ မဆိုးဘူးေပါ့..။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း သိပါတယ္။ အဲ့ပင္ဂ်မ္းႀကီးက ေတာ္ေတာ္ကို စြဲေစတယ္ေလ။ တစ္ျခားကိုလည္း ထြက္မသြားခ်င္ေတာ့ဘူး ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားက ပိုက္ဆံအၿမဲလိုေနတာေလ အိမ္ကိုလည္း မပို႔ျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ အဲ့ဒါ ျပႆနာပဲေပါ့။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီေန႔ ေခ်းငွားတယ္။ ေနာက္ေန႔ ျပန္ဆပ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေငြေခါင္းကြဲၿပီး အိမ္ကိုျပန္မပို႔ႏိုင္ေတာ့ မလာယုေအာရမ္းတို႔ အႀကိဳက္ေပါ့။
ကဲ ေျပာေနတာနဲ႔ တိုင္ေတြပတ္ကုန္ၿပီဗ်ာ။ ဟုတ္ၿပီဗ်။ မိန္းမကေတာ့ ခယ္မေလးလာတာကို ႀကိဳက္လည္းႀကိဳက္တယ္။ မႀကိဳက္လည္း မႀကိဳက္ဘူးေလ။ ခယ္မေလးက အရမ္းမိတယ္ဗ်။ တုန္ေတာင္ တုန္သြားမယ္။ ေျမနီကုန္းသူေတြထဲမွာ ဒီလိုလွတာ အေတာ္ရွားတာကိုးဗ်။ ခယ္မေလးကို ကြၽန္ေတာ္ငမ္းေနတာ မိန္းမကလည္း သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာမွေတာ့ မေျပာေသးဘူးေလ။ မိန္းမနဲ႔ ေပါင္းလာတဲ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္သန္သလဲ ဆိုတာကို မိန္းမလည္း သိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကြၽန္ေတာ္ဆို ပိုေတာင္သိေသးဗ်ာ။ အေဟးေဟး ၆ လက္မနဲ႔ ၄ စိတ္ဗ်ာ။ မႀကီးေပမဲ့ မေသးပါဘူး ။ ေတာ္႐ုံေလာက္ေတာ့ အရည္ေပ်ာ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ မိန္းမနဲ႔ကလည္း ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ႀကီးေတာ့ မလိုးႏိုင္ပါဘူး။ သူလည္း အလုပ္ေတြ မ်ားတယ္ေလ။ တာဘိုေလးကြန္ကစ္ ဘာညာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္လာတာပါ။ သူနဲ႔ယူစက ေဆာက္ဖုတ္ကို မႈတ္လိုက္ သူကလည္း လီးစုပ္ေပးလိုက္နဲ႔ အဆင္ေျပေနတာေလ ။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ႐ိုးလာတယ္ ေျပာရမလားပဲ။ သူကေတာ့ မ႐ိုးေလာက္ပါဘူး ။ကြၽန္ေတာ္ကသာ ဘာ႐ူး(အသစ္)ေလး စားခ်င္ေနတာဗ်။
ေခ်ာင္ကစ္(ဖာတန္းတစ္ေနရာ) ကိုလည္း ေန႔တိုင္းေတာ့ မသြားႏိုင္ဘူးေလ။ ႂကြက္ကိုက္လိမ့္မယ္။ ဒီေကာင္ေတြက ငါးဆယ္ေလာက္ေတာင္ လူမ်ားတဲ့အခါဆိုရင္ ေပးမရဘူး ။ ၁၀၀ ေလာက္ေပးမွရတာ။ စာအုပ္ရွိလည္း ကင္မယ္ ကုတ္မယ္ ဆိုတာခ်ည္းပဲ။ ေခ်ာင္ကစ္သြားတာထက္စာရင္ KL SENTRAL သြားတာကမွ မိုက္ဦးမယ္။ အဲ့မွာေတာ့ ေဆာ္ေတြက တစ္ပုံႀကီးေလ ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တိုက္ေတြ ၁၀ တိုက္ေလာက္ ရွိတယ္။ ႂကြက္လည္း ရွင္းတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံကလည္း အမ်ားႀကီး ကုန္မသြားဘူး ။ တစ္ေယာက္ကို ေလးဆယ္ေလာက္နဲ႔ စားလို႔ရတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဖထုတ္လည္း ရွိတယ္။ ျပည္မႀကီး တ႐ုတ္လည္း ရွိတယ္ဗ်ာ။
ပိုေကာင္းတာက အင္ဒိုမေတြပဲဗ် ။ အေပးေကာင္းတယ္ေလ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ သူတို႔က ပုေလြလည္း ေပးတက္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ား ေဂ်ာ(ေၾကာ)ေတာ့ နပ္ရမယ္ေနာ္။ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ေဆာ္ေတြက ပိုက္ဆံဘတ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ တစ္ခါခံဖူးတယ္ဗ်။ ဒီလိုလုပ္တာဗ် ခင္ဗ်ားတို႔ကို သင္ေပးဦးမယ္… ဟီး….။ အေပါက္ေစာင့္ ရွိတယ္ဗ်ာ ။ အဲ့ကိုခင္ဗ်ားက ပိုက္ဆံေလးဆယ္ ဒါမွမဟုတ္ရင္ အေပါစား ဆိုရင္ေတာ့ သုံးဆယ္ေပးရမယ္ေလ။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား။ အဲ့လိုေပးလို႔ ခင္ဗ်ားပုံကလည္း ထူတယ္ အတယ္လို႔ ဒီေကာင္ေတြ သိသြားၿပီဆိုရင္ ပိုက္ဆံအမ္းတယ္ဗ်ာ။ အမ္းတာ ဘယ္လိုအမ္းသလဲဆိုေတာ့ လူရွိလို႔ ေအာက္ကို မသိမသာ ပစ္ခ်ေပးသလိုနဲ႔ ပစ္ခ် ပစ္လိုက္တာ။ ဒါက ေဆာ္ကို အခ်က္ျပလိုက္တာပဲ ။ အဲ့အခါက်ရင္ ခင္ဗ်ားက ေကာက္လိုက္တယ္ေပါ့။ ဒါကို ေဆာ္က ၾကည့္ထားတယ္။ ၿပီးသြားတာနဲ႔ ခင္ဗ်ားဆီက ပိုက္ဆံကိုေဆာ္က ဘတ္ထားလိုက္ေကာ။ ေစာ္ဖိၿပီးလို႔ ၿပီးသြားတဲ့အခ်ိန္ ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာကိုသြားတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ ေဆာ္က ဘတ္ထားလိုက္တာ။ ခင္ဗ်ား အဲ့မွာ ကြိဳင္သြားရွာလို႔ မရဘူး။ တိုက္ေဂါ (လူမိုက္)ေတြ ရွိတယ္ေလ။
သူတို႔ကို ပိုက္ဆံေပးထားေတာ့ လက္ေခါက္တစ္ခ်က္ မႈတ္လိုက္တာနဲ႔ ခင္ဗ်ား စုတ္ျပတ္သတ္သြားေကာဗ်။ ထားဗ်ာ တစ္ျခားဆီ ေရာက္ကုန္ၿပီ။ သိတဲ့အတိုင္းပါပဲ မေလးရွားကေတာ့ ေရာက္စ လူေတြအတြက္ စိတ္ေလစရာႀကီးပါ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဘယ္ေနရာကပဲလာလာ လာခဲ့တဲ့ ေနရာထက္ တိုးတက္ေနတာမို႔လို႔ ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာၿပီး ပညာတတ္တတ္ အေနက်ဳံ႕သြားတာပါပဲ။ ဒါကလည္း တိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံမို႔လို႔ ဒီေလာက္ေတာ့ ရွိေပလိမ့္မေပါ့ဗ်ာ။ ေရာက္တဲ့ ေန႔မွာတင္ ေလဆိပ္မွာ စကြိဳင္တာဗ်။ ေကာင္မေလးက ပိုက္ဆံအပိုေတြ ထည့္လာတာ…။ အဲ့ဒါကို မေလးရွား ေလဆိပ္မွာတင္ ႂကြက္ေတြက ေတာင္းလို႔ ေပးလိုက္ရတယ္တဲ့။ သြားႀကိဳတဲ့ ကြၽန္ေတာ္က ေပါက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုဆူတာေပါ့။ “နင္ကလည္း ေျမနီကုန္းသူဆိုၿပီး တုံးပါ့ဟာ” “မသိဘူးေလ ႏြယ္နီက အခုမွ မေလးကို စေရာက္ဖူးတာေလ” “ေျပာေတာ့လြယ္တယ္ မေလးေငြငါးဆယ္ မဟုတ္လား။ ဒါဆိုရင္ ျမန္မာေငြ တစ္ေသာင္းခြဲေလာက္ ထြက္သြားၿပီ။ ဒီမွာ တစ္ေန႔ရွာစာထက္မ်ားတယ္ ခက္လိုက္တာ ထားလိုက္ေတာ့ဟာ” “ဟုတ္” အင္း ေကာင္မေလးပုံကေတာ့ ႐ို႐ိုက်ိဳးက်ိဳးပါပဲ။ မဆိုးဘူး။ ဒီေလာက္ထိ ေကာင္းေသးတယ္။ ေလဆိပ္က အထြက္မွာ မေကာင္းေတာ့တာ။ ေကာင္မေလး ဝတ္လာတာက အစိမ္းေရာင္အကြက္နဲ႔ ေဘာင္းဘီ အနက္ၾကားေလးဗ်။ အျမင္ဆန္းတယ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ရတယ္ဗ်။ သိတယ္မဟုတ္လား။ ေဘာင္းဘီအနက္ ဆိုတာမ်ိဳးကေလ။ အားပါးပါး။ ေကာင္မေလးဖင္က နည္းတာႀကီး မဟုတ္ဘူးဗ် ။ လူကပိန္ၿပီး ခါးကေသးေနေတာ့ ေသးမွာပဲ ထင္ထားခဲ့တာ။ ဘယ္ဟုတ္ေပမတုန္းဗ်ာ။ အကိတ္ႀကီးဟ။
ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း ငပဲကို အခ်က္ျပမျပ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အလဲ့ သူေကာင့္သားက ေဗာင္းေတာ္ညႇိမ့္တယ္ဗ်ာ။ ဒီကေကာင္ကလည္း စိတ္ေတာ္သိရေပမေပါ့။ စားရပါ့ေစမယ္ေပါ့။ တိတ္တိတ္ေလး ဥထားရမယ္။ ဒီကိစၥက မိန္းမ မသိေအာင္ ထိုးရမဲ့ဖဲဗ်။ ကြၽန္ေတာ္ ေအာင္းထားလိုက္တယ္။
ေလဆိပ္ကေန ထြက္လာၿပီးေတာ့ တက္စီငွားတယ္ဗ်။ ေကာင္မေလးကေတာ့ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ေပါ့။ “ကိုစိုးဦး ” “ေဟ။” ကြၽန္ေတာ္က ေယာင္နနနဲ႔ ျပန္ထူးမိတယ္။ “ေလဆိပ္ႀကီးက အျပင္ေရာက္မွ ၾကည့္မိတယ္။ အႀကီးႀကီးပဲေနာ္။” “အင္း ဟုတ္တယ္ေလ ေလဆိပ္ႏွစ္ခုရွိတယ္။ တစ္ခုက မီးထြန္းဖို႔ တစ္ခုက ကတ္ဆက္ဖြင့္ဖို႔ေပါ့။” “အာ… ေနာက္ေနျပန္ၿပီ” ဆိုၿပီး….. ရယ္တယ္ဗ်။ အလဲ့ ေကာင္မေလးက သြားတက္ေလးနဲ႔။ ဆာရာေမာင္းဆကရန္း (အခုကိုႀကိတ္ခ်င္ေနၿပီ) ျဖစ္သြားတာေပါ့။ အင္း…. ဒီေကာင္မေလးကိုမွ မႀကိတ္ရဘူးဆိုရင္ ငယ္ပါေရ မင္းနဲ႔ငါ ေသခန္းျပတ္ပဲ။ ဒါငါ့ၿခံထဲက ၾကက္ပဲ။ ၾကက္ေတာင္မွ အေတာင္စုံတဲ့ ၾကက္။ အင္း… အေတြးေတြကေတာ့ လွပါ့ဗ်ာ။ ဒီလိုနဲ႔ အိမ္ျပန္ေရာက္လာတယ္။ မိန္းမက လာႀကိဳတယ္။ မိန္းမက သေဘာေကာင္းပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း သေဘာေကာင္းေတာ့ လူခ်စ္လူခင္လည္း ေပါတာေပါ့။ “ေဟးးး ကိုစိုးဦး.. ခင္ဗ်ားကလည္း လူသြားႀကိဳတာ ကြၽန္ေတာ့္ေတာင္ ေျပာမသြားဘူး။” စပ္ၿဖဲၿဖဲနဲ႔ လာေျပာတဲ့သူကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟိုဘက္ခန္းက ကိုဂ်ိဳး ။ အင္း… ခက္ေတာ့ေနၿပီ.. ဒီလူပ်ိဳႀကီးကေတာ့… သူ႔ဟာသူ မဖန္ပဲနဲ႔ ငါ့တိန္ညင္ေလးကို ပုဆိုးနဲ႔ လာအုပ္ခ်င္ေနၿပီ။ ႀကိဳကန္ထားမွ ရေတာ့မယ္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္သိေတာ့။
“ေအးဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္လည္း ခင္ဗ်ားကို ေခၚသြားဖို႔ ခင္ဗ်ားအိုတီရွိတယ္ ထင္ေနတာဗ်။ အဲ့ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ေခၚမသြားတာပါ။” သူ႔ၾကည့္ေတာ့ ကြမ္းစားထားလို႔ ရဲေနတဲ့ ရွဲေတြနဲ႔ ခယ္မေလးကို လာပရီခ်င္ေသးတယ္။ မျဖစ္ဘူး ႀကိဳပြိဳင့္လုပ္မွရေတာ့မယ္ ဆိုတာကို သိတယ္။ ” ႏြယ္နီ” “ရွင္ ကိုစိုးဦး” ကရဝိတ္ေလး ငါ့အခန္းထဲ ေရာက္ေနပါေပါ့လား ။ ဘုရား… ဘုရား.။ “အင္း ေျပာစရာရွိလို႔။ ဒီမေလးမွာက သိတဲ့အတိုင္းပဲ ကိုယ့္ေဆြကိုယ့္မ်ိဳး ျမန္မာေတြက ေစာက္ရမ္းလက္သြက္တာေနာ္။ ေခ်ာေခ်ာ မေခ်ာေခ်ာ ေကာင္မေလးေတြ ေတြ႕ၿပီဆိုတာနဲ႔ သူတို႔က လာၿပီးေတာ့ ခလုတ္တိုက္ခ်င္ၾကတာ။” “စိတ္ခ်ပါ ကိုစိုးဦး။ ကြၽန္မက ဒါေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ကတည္းက စိတ္မဝင္စားတာပါ။ ရည္းစားေတာင္ မထားခဲ့ပါဘူး။ မမီး သိပါတယ္။” မမီး ဆိုတာက ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမပါ။ အင္း.. ကလိဦးမွပဲ။ “ဟ နင္က ေယာက်္ားေတြကို စိတ္မဝင္စားဘူးဆိုေတာ့ မိန္းမေတြကို စိတ္ဝင္စားတာလားဟ။” “အာ………… ကိုစိုးဦးကလည္း ေပါက္ကရ ေျပာေတာ့မယ္။ ကြၽန္မ ေရသြားခ်ိဳးေတာ့မယ္။ ေရခ်ိဳးခန္း လိုက္ျပေပးဦးေလ…။” အင္း…. ငါ့ဝင္ထဲေတာ့ ဂြင္လာၿပီ။ အဲေလ…. ငါ့ဂြင္ထဲေတာ့ ဝင္လာၿပီ။ စက္႐ုံဆိုေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စက္႐ုံက နည္းနည္းသန႔္တယ္ဗ်။ ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာေတြလည္း မ်ားတယ္။ စက္႐ုံမွာက ျမန္မာေတြနည္းေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ေနႏိုင္တယ္။ သိတဲ့အတိုင္းပဲ ကိုယ့္ေ႐ႊျမန္မာေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔ အထက္ဆိုရင္ ျပႆနာ တက္ေနၾကဆိုေတာ့ေလ။
သီးသန႔္ေနတက္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေနရာေကာင္းေလး ရွာထားၿပီးသားပဲ။ တစ္လကို ရင္းဂစ္၂၀၀ ပဲ ေပးရတဲ့ အခန္းေလးကို ငွားလိုက္တယ္။ ေရဖိုးမီးဖိုး ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ေပးရတယ္ေလ။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ ရတဲ့ပိုက္ဆံေလးလည္း အိမ္ကိုပို႔ႏိုင္တယ္..။ ဒီမွာလည္း သုံးစြဲလို႔ ရတယ္ေပါ့။ “လာေလ ႏြယ္နီ:” ေကာင္မေလးက ထမီရင္လ်ားေလးနဲ႔ဗ်။ ေတာက္… လုံးေနမွာပဲ.. အေတြးထဲမွာတင္ လႈိင္းပုတ္ေနၿပီ။ ေလွေမွာက္ေတာ့မွာပဲ။ စိတ္ထိန္းထားစမ္း ေကာင္ႀကီး မင္းအစာေနာ္ မင္းစားရမွာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားျပန္ေပးရတယ္။ မုဒိမ္းမႈ ျဖစ္မွာေတာင္ ေၾကာက္မိေသးဗ်ာ။ အဲ့လိုျဖစ္ေနတုန္း မိန္းမက ေရာက္လာတယ္။ ျပႆနာပဲ။
“ကိုစိုးဦး…. ရွင့္ဂ်ာႀကီးက ေျပာေနတယ္။” ဂ်ာႀကီးဆိုတာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ စက္႐ုံက အေပါက္ဆိုးတဲ့ မန္ေနဂ်ာတ႐ုတ္မပါ။ ဂ်ာႀကီးဆိုေပမဲ့ အသက္ႀကီးႀကီး မဟုတ္ဘူး။ အသက္ ၃၀ နီးနီး ဝတုတ္မ အပ်ိဳႀကီးဗ်။ ခါးေသးေသးေလးနဲ႔ မိုက္တယ္။ “ဂ်ာႀကီးက ပင္ဂ်မ္းထုတ္ဦးမွာလားတဲ့။ စက္႐ုံကို ထပ္ေရာက္လာတဲ့ အထည္ေတြကို ေဆးဆိုးဖို႔ ဘကုန္းေလးေကာင္ကို ေခၚသြားတဲ့။” “ေအးေအး မိန္းမ။ ငါသြားလိုက္ဦးမယ္။။” စိတ္ထဲကေတာ့ အင္း ဂြင္ေတာ့ လြတ္ၿပီနဲ႔ တူပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္.. ေလသြားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဘကုန္းေလးေကာင္ကို ေခၚၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အႀကံထုတ္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။ ေကာင္မေလး ေရခ်ိဳးခန္းကို ေခ်ာင္းဖို႔ေပါ့။ ေရခ်ိဳးခန္းနဲ႔ အိမ္သာနဲ႔က တြဲရက္ဗ်။ ပတ္ပတ္လည္ကို သြပ္ေတြနဲ႔ ကာထားတာ။ ၿပီးမွ ေဘးေဘာင္ေတြကို သစ္သားနဲ႔ ရံထားေတာ့ ေအးရင္လည္း အရမ္းေအးတယ္။ အျပင္မွာ ပူၿပီဆိုရင္လည္း အရမ္းပူတာေလ။ ဒါေပမဲ့ ေဘးမွာက ကုကၠိဳပင္ႀကီးရွိေတာ့ နည္းနည္းခံသာတယ္။ မန္က်ည္းပင္ေပါက္ေတြလည္း ရွိတယ္။ စက္႐ုံပတ္ပတ္လည္မွာ အပင္စုံကို ရွိတယ္။
ထမင္းဆိုင္ေဘးကေန ကပ္ဝင္လိုက္မယ္ဆိုရင္ အိမ္သာ အေနာက္ဘက္ျခမ္းကို ေရာက္တယ္ဗ်။ ေရခ်ိဳးခန္း အေနာက္ဘက္ျခမ္းေပါ့။ ဘကုန္းေလးေကာင္ကို ကြၽန္ေတာ္က လုပ္ပုံလုပ္နည္းနဲ႔ ေဆးစိမ္တာေတြကို ျပထားခဲ့ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ အသာလစ္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ေရခ်ိဳးခန္း အေနာက္ေပါက္ေရာက္ေတာ့ မိန္းမနဲ႔ ခယ္မနဲ႔ စကားေျပာေနတာဗ်။ “ႏြယ္နီ နင့္ကို ေျပာစရာ ရွိေသးတယ္။ နင့္ကို ဟိုမွာကတည္းက ဗိုက္ဗာနဲ႔ ငါမွာထားၿပီးသားေနာ္။ ဒီကေကာင္ေတြက ငဆိုးေတြခ်ည္းပဲ။ နင္သူတို႔ဆီက ဘာမွမရဘူး နင့္လစာပဲ သူတို႔အရက္ဖိုး ျဖစ္သြားမွာ။” “အင္းပါ မရီရယ္ သမီးသိပါတယ္။” “ေအးပါ။ ေနတတ္ထိုင္တတ္တယ္ဆိုတာ ငါသိၿပီးသားပါ။ နင္ေယာက်္ား မယူေသးဘူးလားဟ။ အသက္ပဲ ၂၇ ျဖစ္ေနၿပီ။” “အာ… မရီကလည္း။” ေကာင္မေလးက ရွက္ၿပီးေတာ့ ရယ္ေနတယ္။ သူတို႔ေတြ အလာပ သလာပေတြ ေျပာေနတုန္း ေရာက္လာတာက ဂ်ာႀကီး။ ဘုရားေရ ငါေတာ့ တိုင္ပတ္ၿပီ အလုပ္မလုပ္ပဲနဲ႔ ဒီေရာက္ေနတာကို သိသြားလို႔လား မသိဘူး။ ေတြးေနတုန္းပဲ ဂ်ာႀကီးက မိန္းမဆီကို သြားၿပီးေတာ့.။
“ရီ….။” “ယား(ဟုတ္ကဲ့) ကက(မမ)” “ဆာယာေမာင္းဘာကိုက္တန္ဒါ့စ္ (ငါအိမ္သာသုံးခ်င္တယ္)” “ဘိုေလးက (ရပါတယ္အစ္မ)” ၾကားသားမိုးႀကိဳးပါလားဟ။ ဒီအပ်ိဳႀကီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ စက္႐ုံကို စေရာက္ကတည္းက တစ္ခါမွ ဒီအိမ္သာကို မသုံးဖူးဘူး။ ေျခေတာင္ လာမေဆးဖူးဘူး။ ငါေတာ့ ပ်ားစြဲၿပီနဲ႔တူတယ္။ စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ခယ္မေလးကို မေခ်ာင္းခင္မွာ ဒီခါးေသးေသးနဲ႔ တ႐ုတ္မကို အရင္ေခ်ာင္းရမယ္ေပါ့။ အိမ္သာေနာက္ဖက္ကေနၿပီးေတာ့ သြပ္ၿပီးနဲ႔ သစ္သားၾကားထဲက ေနရာေလးမွာ အေပါက္ေလး ရွိတယ္ဗ်။ ကြၽန္ေတာ္ပဲ သိတာ။ အဲ့အိမ္သာကို စေဆာက္တုန္းက သစ္သားကို အျပင္ကေန သံနဲ႔႐ိုက္ရင္းနဲ႔ သြပ္ကိုထိသြားတဲ့ အေပါက္ဗ်။ ဂ်ာႀကီးက အိမ္သာထဲ ဝင္သြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေျခအသာဖြၿပီးေတာ့ အိမ္သာနားကပ္လိုက္တယ္။ အသက္ေတာင္ မရႉရဲဘူး။ မိသြားရင္ ေခါင္းျပတ္မွာေလ။ ဒီမွာက သူတို႔ႏိုင္ငံသားကို ထိတာနဲ႔ ဝိုင္းလုပ္ၾကတာ ကြၽန္ေတာ္သိတယ္။
“ရႉး….” ဝါး အသံအက်ယ္ႀကီး ၾကားရတယ္။ ဒီအပ်ိဳႀကီး ခါးေသးေသးေလးနဲ႔ ေစာက္ရမ္းေတြ ညႇစ္ထုတ္ေနၿပီထင္တယ္။ မ်က္လုံးကို ကပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေနာက္ကေန ျမင္ေနရတာဗ်။ ဖင္ေဖြးေဖြးႀကီး။ တ႐ုတ္မ ဖင္ဆိုေတာ့ ေဖြးတာေပါ့။ အဲ့ဖင္ၾကားထဲမွာ ေစာက္ေမႊးေလးေတြ မည္းေနတာပဲ။ လီးက ခ်က္ခ်င္း ေတာင္လာတယ္။ ဒီတ႐ုတ္မက ဘာဆက္လုပ္ဦးမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ။ ဘယ္ဟုတ္မတုန္းဗ်။ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကို ႏႈိက္ေနတာ။ ေရေဆးတယ္ထင္လို႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ။ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ေစာက္ဖုတ္ကို လာကလိုင္းေနတာ။ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲေတာ့ မသိဘူး။ အလုပ္ခ်ိန္ႀကီးထဲမွာ။ ေရွ႕က သြပ္ျပားအေရာင္ျပန္နဲ႔မွန္မွာ သူ႔မ်က္ႏွာေကာ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးေကာ ျမင္ေနရတာ… လီးက ထိန္းမရေတာ့ဘူး။ တစ္ဂြင္းေလာက္ ကစ္လိုက္ခ်င္ေနၿပီ။ ခယ္မေလးကို ေခ်ာင္းဖို႔ ထိန္းထားရေသးတယ္။
တ႐ုတ္မ မ်က္ႏွာက ေခြၽးေတြပါ ထြက္လာတယ္။ အား…. က်စ္က်စ္…. ထိန္းထားရတဲ့ပုံဗ်။ အျပင္မွာ ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမတို႔ ရွိေနလို႔ လက္ကိုအသာအယာပဲ သြင္းထုတ္ေနရေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ကို ႏႈိက္ရင္းနဲ႔ ေစာက္စိကို ေခ်ေနတာဗ်။ ေဖြးစြတ္ေနတဲ့အျပင္ အရည္လဲ့ေနတာပဲ။ နီနီရဲရဲ ေစာက္စိေလး…။ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ၿပီးခါနီးလာတယ္ထင္တယ္။ ခါးေတြပါ ေကာ့လာတယ္။ မၾကာပါဘူး သုတ္ျဖဴျဖဴေတြ ပန္းထုတ္ၿပီး ၿပီးသြားတယ္ဗ်။ ေရေတြဘာေတြ ေဆးၿပီးေတာ့ မတ္တပ္ရပ္လိုက္မွ ေတြ႕ရတယ္။ ေဆာ္က ခါးမွာလည္း တက္တူးနဲ႔။ မေခဘူးဗ်…။  ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း ၿငိမ္ေနလိုက္တယ္။ တ႐ုတ္မ အျပင္ကို ထြက္သြားၿပီးေတာ့ မိန္းမနဲ႔ စကားေျပာေနတယ္။
“မာကာေဆး အဒစ္ (ေက်းဇူး အငယ္ေလး)” “သာ ပါ့က (ရပါတယ္မမ)” “ကဲ တ႐ုတ္မ လစ္သြားၿပီ။ ႏြယ္နီ နင္ေရခ်ိဳးေတာ့ ဟုတ္ၿပီလား။ ငါ ထမင္းသြားခ်က္လိုက္ဦးမယ္။ စိုးဦးလည္း ဗိုက္ဆာေနေလာက္ၿပီ။” မိန္းမကို အဲ့ဒါေတြေၾကာင့္ ခ်စ္ေနရတာ။ ေတြ႕လား ကြၽန္ေတာ့္ကို ဦးစားေပးတယ္ေလ။ ကိုယ္ကသာ ဆိုးေနတာ။ ဒါနဲ႔ ခယ္မေလးက ေရခ်ိဳးခန္းဝင္လာတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ဆိုရင္ေကာ မ်က္ေတာင္ခတ္မွာလားေျပာ။ ခယ္မဆိုတာမ်ိဳးက တစ္ျခားအသားေတြထက္ ပိုေကာင္းတဲ့ ေတာေကာင္သားပါဗ်ာ။ ပစ္တတ္ခတ္တတ္ရင္ တစ္သက္စားမကုန္တာမ်ိဳး ဆိုေတာ့။ ခယ္မေလးက ရင္လ်ားကို ခြၽတ္လိုက္တယ္ဗ်။ အားလားလား။ ေကာင္မေလး ႏို႔ေလးက ေသးေသးေလးပါလားဟ။ ခါးကလည္း ေသးလိုက္တာ။ ဟိုတ႐ုတ္မ ခါးေသးလွၿပီ ေအာက္ေမ့ေနတာ သူက ပိုေတာင္ ေသးေနေသးသဟ။ ၿပီးေတာ့ ေအာက္ပိုင္းကို ဆက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖင္ကလည္း ေကာက္ခ်ိတ္ၿပီးေတာ့ ေဖာင္းေနတာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ သိတယ္။ ဒါအပ်ိဳစစ္စစ္ ဖင္ပဲ။ လုံးဝ ေရမေရာဘူး ဆိုတာကိုေလ။
ဒါနဲ႔ ခယ္မေလး ဘာဆက္လုပ္မလဲလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေခ်ာင္းေနလိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးက ရင္လ်ားကို ခြၽတ္ၿပီးေတာ့ ေသးအရင္ေပါက္ေနတာဗ်။ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ျမင္ခ်င္လွၿပီ။ ဖင္သားႀကီးႏွစ္ျခမ္းၾကားထဲကေန ေသးေလးေတြ ထြက္ေနတာက ဗ်ာ.. ျမစ္ဆုံကိုေတာင္ သတိရေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးက ေစာက္ဖုတ္ကို ေဆးေနတယ္။ အသက္ေတာင္ မရႉရဲဘူး။ မရႉမိတာလားပဲဗ်……။ ခယ္မေလးက ေရတစ္ခြက္ႏွစ္ခြက္ ေလာင္းၿပီးေတာ့ ႏို႔ေတြကို ပြတ္ေနတာဗ်။ ဖင္သားႀကီးကလည္း တုန္ေနတာပဲ။ ေစာက္ရမ္းမိုက္တယ္။ ႏို႔သီးေလးကလည္း လွလိုက္တာ။ ကြက္တိဗ်ာ။ ဒီအေပါက္ကို ေက်းဇူးတင္ရမယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဆက္ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ ခယ္မေလးကို စားခ်င္ေနလွၿပီဗ်ာ။ ခယ္မေလးက ဖင္ၾကားထဲကိုပါ သူ႔လက္ေခ်ာင္း သြယ္သြယ္ေလးေတြနဲ႔ ပြတ္ေနတာဗ်။ ၿပီးေတာ့ ေခ်းေတြတြန္းေပါ့။ တြန္းမေနပါနဲ႔ ခယ္မေလးရယ္။ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ငါ့လွ်ာနဲ႔ လာလ်က္ေပးပါ့မယ္။ ေၾသာ္… ခဲအိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေစတနာပါလား။ ေလးစားထိုက္ေလစြ.။ ခယ္မေလးက ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး သဘက္ကိုယူၿပီး သုတ္ေနတာ။ နတ္သမီးဆင္ေလးဗ်ာ။
ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ထုခ်ပစ္လိုက္တယ္။ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ ခါးေတြပါ က်င္တက္သြားတယ္ နည္းတာမဟုတ္ဘူး။ ေစာက္ရမ္း ေကာင္းသြားၿပီ။ ဒီခယ္မေလးကို မရရေအာင္ လိုးဖို႔ကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဒီလို အသားမ်ိဳးကို စားျဖစ္ေအာင္ စားရမယ္ေပါ့။ ခယ္မေလး အျပင္ထြက္သြားၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ထမင္းဆိုင္ဘက္ကေန အလုပ္ေဆာင္ဘက္ကို ျပန္လာခဲ့တယ္။ ေျခဖြၿပီးေတာ့ေပါ့။ အလုပ္ၿပီးလို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ထမင္းဝိုင္း သြားထိုင္ေနလိုက္တယ္။ ခယ္မေလးကေတာ့ ဘာမွမသိဘူး။ အဝတ္လဲေနတယ္။ သူလည္း ေရာက္တာမွ တစ္ရက္ မျပည့္ေသးေတာ့ မေလးအေၾကာင္းကို ရွင္းျပရင္းနဲ႔ ဆက္တင္ခ်ိန္ဦးမွပဲလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္ဗ်။
“မရီေရ ငါထမင္း စားႏွင့္ေတာ့မယ္။ နင္မၿပီးေသးဘူး မဟုတ္လား။” မရီက ကြၽန္ေတာ္တို႔ စက္႐ုံေဘးမွာ မုန႔္ဟင္းခါးဆိုင္ေလး ဖြင့္ထားတယ္ေလ။ အဲ့ဒါေလးကလည္း အဆင္ေျပတယ္ဗ်။ “အင္း စားႏွင့္ေလ။ ငါ အလုပ္ရွိေသးလို႔” ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း ထမင္းစားခန္းထဲမွာပဲ ေစာင့္ေနတာေပါ့။ ခယ္မေလး အဝတ္လဲတာ မၿပီးေတာ့ဘူးလား မသိဘူးး။ ထမင္းစားဖို႔ သြားေခၚဦးမွပဲဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ထလာခဲ့တယ္။ ခယ္မေလးက ကြၽန္ေတာ္တို႔လင္မယား အခန္းထဲမွာ ထင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တံခါးမေခါက္မိဘူး။ အရင္လိုပဲ ေယာင္ၿပီးေတာ့ တံခါးကို ဆြဲဖြင့္မိလိုက္တယ္။ “အားးးး” ခယ္မေလးက ထေအာ္တယ္။ ထမီ မဝတ္ရေသးဘူး။ “ဟာ… ဟဲ့ ဘာလို႔ တံခါးမပိတ္တာလဲ။” ေျပာရင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လုံးက သူ႔ေစာက္ဖုတ္ဆီကို ေရာက္သြားတယ္။ ဒါကို သူလည္း ျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္တယ္။ အဲ့မွာစတာပဲ “နင္ ဘာလို႔”
“မ… မ…. မလာနဲ႔ေလ….။” ” ေဆာရီးဟာ ငါမသိဘူး နင္က တံခါးပိတ္ထားမယ္ ေအာက္ေမ့ေနတာ။ တို႔လင္မယားက ဒီလိုပဲ။ တံခါးကို ပိတ္ထားရင္ အျပင္က တစ္ေယာက္က လက္ကိုင္ဘုကို လွည့္လိုက္တာနဲ႔ အထဲက အသံၾကားရေတာ့ အခုလည္း မိန္းမရွိတယ္ထင္ၿပီး ေယာင္ရမ္း ဖြင့္လိုက္မိတာဟ… ငါေတာင္းပန္ပါတယ္။” အသံတုန္တုန္ေလးနဲ႔ ေျပာရေတာ့တာေပါ့။ တကယ္တမ္းေတာ့ ဒဲ့လႊတ္တာ။ ဒီလိုမ်ိဳးလုပ္မွလည္း ေကာင္မေလးကို ေက်ာ့ဖမ္းလို႔ရမွာကိုး။ “ရပါတယ္။ အစ္မကို သြားမေျပာနဲ႔ဦးေနာ္ ကိုစိုးဦး။ သူသိသြားရင္ ကြၽန္မကိုဆူမွာ ေၾကာက္လို႔။” ” ေအးပါဟာ။ နင့္အစ္မက အရမ္းဆိုးတာ ငါသိပါတယ္။ ဒီေရာက္မွ ပိုပိုဆိုးလာတာ။” ၿဖဲေျခာက္ထားရမယ္ ဒီေကာင္မေလးကို။ ဒါမွ သူ႔အစ္မနဲ႔ ကိုင္ေပါက္ၿပီးေတာ့ ေျမႇာက္ေျမႇာက္ၿပီး စားလို႔ရမွာကိုး။ ” ေအးပါ။ ငါသြားေတာ့မယ္။” ယိုးးးးး ၿမိန္လိုက္တာကြာ ပါကင္ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ဒဲ့ရႈိးခြင့္ရတာ နည္းတဲ့ဇ မဟုတ္ဘူး။ အင္း… ငါေတာ္ေတာ္ သန္ပါ့လား။ ဒီအတိုင္း ဆက္ဒိုးမယ္ဆိုရင္ ေကာင္မေလးေတာ့ ေႂကြၿပီပဲ။ လီးကို တပ္လွန႔္ထားဦးမွပဲ။ စစ္တလင္းျမင္ၿပီဆိုေတာ့ စစ္ေသြးေတြ ႂကြေနၿပီ သေကာင့္သား။
သိပ္ေတာ့ မထူးဘူးဗ်။ ၾကားရက္ေတြက ဒီအတိုင္းပဲ ကိုတာရာယာကိုလည္း မေရာက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလ မဟာနန္းမွာ ဘီယာသြားေသာက္ေနၾက။ အဲ့ဆိုင္မွာက အျမည္း မဆိုးဘူးေလ။ ဒါေပမဲ့ ေဆာက္ထားတဲ့ပုံစံက တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္။ ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြကို မႀကိဳက္ေတာ့ ခက္သားဗ်။ စိတ္က်ဥ္းၾကပ္ေတာ့ ေ႐ႊေတာင္ကိုပဲ သြားလိုက္တယ္။ အဲ့မွာက ေစာက္ရမ္းလန္းတယ္။ သီခ်င္းေလး ဘာေလးနဲ႔။ ေစာ္ေလးဘာေလး ေငးရင္းေပါ့ဗ်ာ။
ေခ်ာင္ကစ္ကိုလည္း တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ၾကားေပါက္ေလးေတြ ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တ႐ုတ္မေတြကလည္း ေဈးကသာ ေခါင္ခိုက္ေနတာ။ ေစာက္ဖုတ္ေတြက လက္တစ္ေဖာင္ေက်ာ္ပဲ။ မတတ္ႏိုင္ဘူး ဒီလိုပဲ ဝါးေနရတာပဲ။ အဲ…. ဒါေပမဲ့ တစ္ဂြင္ ထပ္မိေသးတယ္ဗ်။ အဲ့ဒါက ခယ္မကို မဟုတ္ဘူးဗ်ာ။ စက္႐ုံထဲက ဖထုပ္မ ခပ္ဆိုတဲ့ ေဆာ္ေလးဗ်ာ။ ဒီေဆာ္ေလးကေတာ့ ဖထုပ္မ ေလးဆိုေတာ့ အသားေဖြးတယ္ေလ။ အဲ့ေဆာ္ေလးက လာလည္တာဗ်။ အိမ္သာထဲ ေသးဝင္ေပါက္ေတာ့လည္း ေခ်ာင္းတာေပါ့ဗ်ာ။ မေလးရွားမွာက သိတဲ့အတိုင္းပဲ ဖထုတ္မေတြက လူရည္လည္ပါတယ္။ သူမ်ားတစ္ေထာင္ရရင္ သူတို႔က တစ္ေထာင့္ႏွစ္ရာ အနည္းဆုံး ရပါတယ္။ ဒါကလည္း သူ႔ႏိုင္ငံက အစိုးရ ေကာင္းတာရယ္ သူတို႔ရဲ႕ OFFICIAL LANGUAGE က အဂၤလိပ္ ျဖစ္ေနတာရယ္ေၾကာင့္ပါ။
ဒီေကာင္မေလးက အရက္ေတြမူးၿပီး ေရာက္လာတာဗ်။ စက္႐ုံမွာ ဆူပါဗိုက္ဇာ ဆိုရင္လည္း မမွားဘူးေပါ့။ ဖင္ကေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းတာ ေျပာမေနနဲ႔။ ဖထုတ္မေတြ ၾကားထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ကို လွတဲ့ ဖင္ဗ်ား။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဖားသား စားခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ။ ခက္တာက ဒီေဆာ္ေတြက ေတာ္႐ုံကို မႀကိဳက္ၾကဘူးဗ်။ ေရကိုၾကည့္တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အျဖဴေကာင္ဆိုရင္ ကုန္းတယ္ဗ်ာ။ ဒီေတာ့ ဒီေဆာ္ မူးၿပီး ဝင္လာတုန္း ဝိုက္ဖို႔ႀကံတာဗ်။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လင္မယားကလည္း စက္႐ုံမွာ လုပ္လာတာ ၁၂ ႏွစ္ ေက်ာ္ၿပီဆိုေတာ့ ခင္ေနၾကတာေပါ့။ ဒီေတာ့လည္း အားလုံးကို ယုံၾကည္စြာပဲ လာလည္တက္ၾကတယ္။ အဲ့လို လာလည္ၿပီးေတာ့ ေသးေပါက္သြားၾကတာကို ကြၽန္ေတာ္က မခံႏိုင္လြန္းလို႔ သူတို႔ တကယ္ေကာ ေသးေပါက္ၾကရဲ႕လား အိမ္သာခြက္ထဲေကာ ဝင္ေအာင္ ေပါက္ၾကရဲ႕လား စိတ္ပူတယ္ဗ်ာ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ သြားသြား ေခ်ာင္းေပးရတယ္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ဖားမေလးကို အုပ္ခ်င္တာ။ မိန္းမကလည္း မရွိဘူး။ ဂြင္ပဲ။ ေနဦးဗ်ာ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ရွင္းျပရဦးမယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ပုံစံ အေၾကာင္းကို။ မေလးရွားမွာ အိမ္ဆိုတာကလည္း သူမ်ားဆီက ငွားထားတဲ့ အိမ္ေပါ့ဗ်ာ။ သိၿပီးသားပဲ။ ကိုယ္တိုင္လည္း မဝယ္ႏိုင္ဘူးေလ။ အိမ္တစ္လုံးကို ၿမိဳ႕ထဲမွာဆိုရင္ မေလးေငြ ဆယ္သိန္းအထက္ ေပါက္တယ္။ တစ္ဖလတ္ထဲ ဆိုရင္ေတာ့ ႏွစ္သိန္းေလာက္ဆို ရပါတယ္။ ျမန္မာေငြဆိုရင္ သိန္းေျခာက္ရာေလာက္ေပါ့ဗ်ာ။ ထားပါေလ။ အိမ္အေၾကာင္း ရွင္းျပမယ္။  စက္႐ုံေဘးကေနဝင္တဲ့ အေပါက္ ရွိတယ္ဗ်ာ။ အဲ့ကေန လာမယ္ဆိုရင္ မန္က်ည္းပင္ရယ္ သရက္ပင္ရယ္ ရွိတယ္ဗ်။ အဲ့ႏွစ္ပင္လုံးက အိမ္ေပၚကို အရိပ္မိုးေပးထားသလို ျဖစ္ေနတာ။ အိမ္ညာဘက္ျခမ္းမွာက ကန္စြန္းခင္း ခ်ဥ္ေပါင္ခင္းနဲ႔ စံပါယ္႐ုံဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ အိမ္ေလးက ေအးလည္းေအးတယ္ ေမႊးလည္းေမႊးတယ္ေလ။ သူမ်ားေတြ လာလည္ၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ အရက္ဝိုင္းေလး တည္တာေပါ့ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေသာက္တတ္ စားတတ္ေတာ့ နည္းနည္းဝင္ကစ္တာေပါ့။ ဘီယာေလာက္ပါပဲ။
တစ္ခ်ိဳ႕ေကာင္ေတြၾကေတာ့လည္း ၃ ေတြ လာကစ္တယ္ဗ်ာ။ ပါးစပ္ထဲကို အေႂကြစိေလး ထည့္ၿပီးေတာ့ ေဆးလိပ္ေငြျပားေပၚကို အျဖဴမႈန႔္ေတြ တင္ၿပီးေတာ့ မီးရႈိ႕တယ္ေလ။ ၿပီးသြားရင္ အဲ့အေငြ႕ေတြကို ပါးစပ္ကေန ရႉတာေပါ့။ ဒီေကာင္ေတြလာတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဟင္း ပါလာတယ္။ အရက္သမားေတြပဲ ေနရာေ႐ြးတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေကာင္ေတြလည္း ေ႐ြးတာပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ ေလတိုက္ရင္ ကာေတာင္ကာေပးရေသးတယ္။ ဒီေကာင္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ေလးမွာ ဘိလုပ္ေနၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ အရက္သမားေတြကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔သိတဲ့ ေကာင္ေတြကိုပဲ ထားတယ္။ မဟုတ္ရင္ ဒီေကာင္ေတြက မိန္းမကို ျမည္းခ်င္ေနၾကတာ။ မျဖစ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ေမကိုယ့္… မွားလို႔.. ကိုယ့္ေ႐ႊကိုယ့္မ်ိဳးေတြနဲ႔ကေတာ့။ ဘယ္ေတြ ေရာက္ကုန္ၿပီလဲ မသိဘူး။ ဖထုတ္မေလးက အာေလးလွ်ာေလးနဲ႔ လွမ္းေအာ္တယ္ဗ်။ “စိုး…..” (စိုးဆိုတာက ကြၽန္ေတာ့္ကို စက္႐ုံကေခၚတဲ့ နာမည္ဗ်) “အာ့ ………. ပါး” ဘာလဲလို႔ ေျပာတာ။ ေပါက္ကရေတြဗ်ာ။ အီးလိုလာေျပာေနတာ နားပါပူတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အီးလို သိပ္မရေတာ့ နားလည္းမလည္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ သိလိုက္တာက သူဖန္ရွင္ကေန ျပန္လာတာတဲ့ ပါတီေပါ့ဗ်ာ။ STUFF PARTY ေပါ့။ အဲ့မွာေသာက္ၿပီး မူးလာတာတဲ့။ အင္းလို႔ အဲ့ဒါဆို ဝင္အိပ္ေနေလဆိုေတာ့ ေဆာ္ကပါးတယ္ဗ်။ လွမ္းေမးတယ္။
“ရီမာနား ( ရီဘယ္မွာလဲတဲ့)” “အဒါ့ဒီဒါလမ္း( အထဲမွာ ရွိပါတယ္။)” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ဖထုတ္မက အလည္ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္တြဲတာကို ေတာငံဘူး။ သူ႔ဟာသူ ထသြားတယ္။ ဘယ္ေကာင္ေတြ ဘယ္လိုဆိုတာ သိေနသလားပဲ။ ဒီေဆာ္က တစ္ျခားဖထုပ္မေတြနဲ႔ ကြာတာက နည္းနည္းစည္းကမ္းႀကီးတယ္။ တစ္ျခား ဖားမေတြလို မကလက္ဘူး။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိေကာင္းဖခင္ သားသမီးေပါ့ဗ်ာ။ ေအးေလ.. ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီေကာင္ႀကီးက ဝိုက္ခ်င္ေနရတာေပါ့။ အဟီးးးးးးး။ ဂလိုဗ်၊။ ဖထုပ္မက အထဲကို ယိမ္းထိုးၿပီး ဝင္သြားတယ္ဗ်။ တစ္ကိုယ္လုံးလည္း နံေနတာပဲ။ ေဆးလိပ္နံ႔ေတြေကာ ရွန္ပိန္နံ႔ေတြေကာ။ ၾကည့္ရတာ သူေဌးနဲ႔ လိုက္သြားတာထင္တယ္။ ေစာက္သူေဌးက ငါတို႔လို ႏွစ္ေပါင္းဆယ္နဲ႔ခ်ီ လုပ္ေပးတဲ့ ေကာင္ေတြဆိုရင္ တစ္ျပားမွ မလာဘူး။ ေစာက္လုပ္မလုပ္တဲ့ ဟာေတြကိုပဲ ငဝိုင္းေတြ ခ်ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေပါက္တာ ဒါေတြလည္းပါတယ္။ ထားပါဗ်ာ။ ဖထုပ္မကို ဝိုက္ခဲ့တဲ့အၾကာင္း ဆက္ေျပာမယ္။
ဖထုတ္မက ကြၽန္ေတာ္တို႔ အခန္းေဘးက လက္ကိုင္ပါတဲ့ ခုံစိမ္းႀကီးေပၚမွာ တက္လွဲေနတာဗ်။ ကြၽန္ေတာ္လည္း မသိမသာေလး ေမးရတယ္။ မိန္းမက ေဈးကိုသြားတယ္။ ခယ္မက အိုတီဆင္းေနရတာ ညေန ၇ ခြဲမွ ျပန္လာမွာဆိုေတာ့။ ကြၽန္ေတာ္ ေခၚလိုက္တယ္။ “ခပ္ခပ္မာစို႔လား။ (အထဲဝင္ေလ ခပ္)” ေဆာ္ျပန္မထူးဘူးဗ်။ အဲ့ဒါနဲ႔ ရင္တုန္တုန္နဲ႔ေပါ့။ လက္ကိုကိုင္ၿပီး ထပ္ေမးတယ္။ “စူဒါ့တီးတိုးကား (အိပ္သြားၿပီလား)” သူဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ဝတ္ထားတာက သူအၿမဲ ဝတ္ေနက် စကပ္ဒူးဖုံးေလးဆိုေတာ့။ အကဲစမ္းၿပီး ဒူးေခါင္းကို မသိမသာ ထိၾကည့္တယ္။ လုံးဝမႏိုးဘူး။ ေသခ်ာတယ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေအးေဆးသြားၿပီ။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လွန္ၿပီးေတာ့ ေပါင္ရင္းကို ၾကည့္လိုက္တာေပါ့။ အားပါး။ ေဆာ္က အနီေရာင္ အတြင္းခံေလးနဲ႔ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဒီေဆာ္ကို က်ိတ္ခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ။ ဒါေပမဲ့ သိပ္မရဲေသးေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ကို မသိမသာ ထိၾကည့္ ႏႈိက္ၾကည့္တယ္။ မိုက္တယ္။ ေႏြးေနတာပဲ။ မူးေနေတာ့ ေသြးေလးေတြ ပူေနမွာေပါ့။ ရင္ေတြခုန္လိုက္တာဗ်ာ။ ျဖစ္ၿပီးတာ တစ္ႏွစ္ေတာင္ မျပည့္ေသးဘူးဆိုေတာ့ ျပန္ေရးျပေနရတာနဲ႔တင္ ရင္ေတြ ေျဗာင္းဆန္ပါတယ္။
အဲ့ဒါနဲ႔ကြၽန္ေတာ္လည္း ခုံကို နည္းနည္းတြန္းၿပီးေတာ့ ေဘးကေန ကပ္ထိုင္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကို ႏႈိက္ေနတာေပါ့။ သတိေတာ့ထားရတယ္။ အရည္႐ႊဲလာၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ ေဆာ္ႏိုးေနၿပီဆိုတာကို။ ဒါေပမဲ့ ေဆာ္က မႏိုးေတာ့ သူ႔ႏို႔ကို အျပင္ကေန ဖြဖြေလး ညႇစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏို႔သီးေလးကို မသိမသာေလး စုပ္တယ္။ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ လုံးဝကို မတြဲေသးဘူး။ ပါကင္မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆိုရင္ေတာင္မွ အခါႏွစ္ဆယ္ မေက်ာ္ေသးတဲ့ ႏို႔သီးနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ဆိုတာကို ေသခ်ာေျပာႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေပါင္ကိုကားရင္းနဲ႔ ႏိုးလာမလား ဆိုတာကိုလည္း ၾကည့္ရေသးတယ္။ ကြက္တိပဲဗ်ာ။ tool box ထဲမွာ မိန္းမ မီးနီရင္ ဘန္ကာနဲ႔ ျဖတ္ေမာင္းရေအာင္ဆိုၿပီး ဝယ္ထားတဲ့ ကြန္ေတြရွိတယ္။ကြန္အုပ္ၿပီး ဝိုက္မွျဖစ္မယ္။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္လီးကို ကြန္စြပ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဆာ္ေစာက္ဖုတ္ကို ဝင္သေလာက္ ထည့္ရတာေပါ့ဗ်ာ။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စြပ္ေနတာ။ အခ်က္သုံးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ေတာင္ မခံႏိုင္ဘူးဗ်ာ။ ပစၥည္းက ၾကပ္ၿပီး ေႏြးေနတာ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း ကိုယ့္ဆူပါဗိုက္ဆာကို ကိုယ္ျပန္ႀကိတ္ေနရတာဆိုေတာ့ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ၿပီးသြားတယ္ဗ်ာ။
ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ ကြန္စြပ္ရက္ႀကီးနဲ႔ပဲ အထဲမွာၿပီးတယ္။ သူပူၿပီး ႏိုးမလာဘူးဆိုတာကို ေသခ်ာသိတယ္ေလ။ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေဆြမ်ိဳးေမ့သြားတယ္ဆိုတဲ့ စကားကို အဲ့ဒီဟာနဲ႔ ႏႈိင္းၿပီးေတာ့ကို ေျပာလို႔ရတယ္။ တစ္ကိုယ္လုံးကို တုန္ရွင္းတြားတာပဲ။ အဲ….. စကားေတာင္ မပီေတာ့ဘူး။ အဲ့ဒီမွာ ေစာက္ျပႆနာ တက္တာက ေဘးခန္းက ကိုဂ်ိဳး ဝင္လာတာပဲ။ လီးက ကြန္ကို ခြၽတ္ေနတုန္း ဝင္လာတာ။ ဖားမကလည္း ေစာက္ဖုတ္လန္ႀကီးနဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္ လက္ကို ပိတ္ျပလိုက္တယ္။ တိုးတိုးေနေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဒီဘဲႀကီးက လုံတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ မိန္းမ မသိေအာင္ ဘိသြားရင္လည္း သူပါလိုက္ဖိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက မွင္…။ ေအးေဆးပဲ။ သူက မ်က္လုံးျပဴးၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ဇကို ခိုက္ေနတယ္။
“စိုးဦး ငါလည္း ဝိုက္မယ္ကြာ။” တကယ္ဆိုရင္ မေကြၽးခ်င္ဘူးဗ်ာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္။ ဒါေပမဲ့ မျဖစ္ဘူး။ မေကြၽးရင္အရင္က က်ဴးခဲ့တာေတြကိုပဲ ဒီဘဲႀကီးက ေအာ္ေတာ့မွာသိတယ္။ ဒါနဲ႔ ေခါင္းျငႇိမ့္ျပလိုက္တယ္။ box ထဲက ကြန္ႏွစ္ခုက်န္တာထဲက တစ္ခုေပးလိုက္တယ္။ “ကြၽန္ေတာ္ ၾကည့္ထားေပးမယ္။ ျမန္ျမန္ဝါးေနာ္။ ေဆာ္က မူးေနတာ။ သိပ္မသြင္းနဲ႔ ကြိဳင္တက္ရင္ ကပလားဆာကစ္ေနာ္ (ေခါင္းကြဲသြားမယ္ေနာ္)” ” ေအးပါကြာ ငါေပါက္ပါတယ္။ ေန႔လည္က ကတည္းက ဒီေဆာ္ သူေဌးနဲ႔ လိုက္သြားတာ ငါေတြ႕သားပဲ။ မူးၿပီး ျပန္လာတာေလ။ ခဏပဲ ႀကိတ္မွာပါကြ။” ခဏသာေျပာေနတာ လက္က ဖထုပ္မ ဖင္ကို ညႇစ္ေနၿပီ။ ဒီဘဲက အညာသား ကြမ္းဂ်ိဳးႀကီးနဲ႔ ရယ္ျပေနတာ စိတ္ေလစရာေကာင္းလို႔ အျပင္ကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ ေခ်ာင္းၾကည့္ခ်င္တာနဲ႔ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ကို နမ္းေနေသးသဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္မ်ား လုပ္သြားေသးသလားလို႔ သိခ်င္ေနတာေနမယ္။ မဟုတ္ဘူးဗ်ာ ေဆာ္အေပါက္ကို ေသခ်ာၾကည့္ေနတာ။ ဘဲႀကီးကလည္း ခိုးလိုးပါတယ္ဆိုမွ ကင္ညာစစ္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘဲႀကီးက ကြန္စြပ္ၿပီးေတာ့ ႏို႔သီးကိုေခ်လိုက္ ေဆာက္ဖုတ္ေမႊးေတြဆြလိုက္ သူ႔လီးႀကီး ထိုးထည့္လိုက္နဲ႔ ခဏပါပဲ ၿပီးသြားတာ။ ပစၥည္းက ၄ လက္မ ခြဲေလာက္နဲ႔ ဒီ‌ေဆာ္ႏိုးေနရင္ေတာင္ သိမွာမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ကို လိုးေနမွန္းေလ။ အဲ့ေလာက္ခ်ာတာ။ ဒါေပမဲ့ ေမြးရာပါဆိုေတာ့လည္း မေနာက္ေတာ့ပါဘူး။
ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အထဲျပန္ဝင္လာၿပီးေတာ့ သူ႔ေဆာက္ဖုတ္မွာ ေပေနတဲ့ ကြန္က ေခ်ာဆီေတြကို အကုန္သုတ္ေပးရတာေပ့ါ။ ေနသားတစ္က် ျပန္ထားေပးလိုက္တယ္။ အျပင္မွာ ေစာင့္ေနလို႔လည္း မျဖစ္ဘူးေလ။ အဲ့ဒါနဲ႔ မိန္းမကို ဖုန္းဆက္ရတယ္။ “မိန္းမေရ အိမ္မွာ ဘာဟင္းခ်က္တုန္း။” “အခုေဈးထဲမွာေလ ဘာမွမခ်က္ရေသးဘူး။” ” ေအး ေအး တို႔စရာေလးလည္း လုပ္ထားေနာ္။ ဘလာက်န္းေလးလည္း ပါဦးမွ (ငါးပိကိုေခၚတာပါ)” “အင္းပါ ျပန္လာေနပါၿပီ။” ရၿပီ ဒီေလာက္ဆိုရင္ ဖားမလည္းအႏႈိး မိန္းမလည္း အိမ္ျပန္ေရာက္ဆိုရင္ ဖားမ မသိေလာက္ေတာ့ဘူး။ေနာက္ေန႔ ေတြ႕သားပဲ။ ဖားမ ပုံမွန္ပဲ။ ေနာက္မွသိတယ္။ ဘယ္ဟုတ္မလဲ ။ သူေဌးက ဖားမကို ကင္လိုက္တာ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေဆာ္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဝိုင္းႀကိတ္တာကို ေရာသြားၿပီးေတာ့ သူမသိေတာ့တာ။ ဒါလည္း အိုေကတာပဲေလ။ ျပႆနာ ရွိတာက။….
……………………………………………
အခန္း ( ၃ )
ေနာက္ေန႔ေတြမွာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကိုဂ်ိဳးႀကီး ႏွစ္ေယာက္ မိုင္ဒင္းကို သြားၾကေသးတယ္ဗ်။ အဲ့မွာလည္း ဇာတ္လမ္းတစ္ခု ဆက္ျဖစ္ေသးတယ္။ တ႐ုတ္မဗ်… သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္နဲ႔က တစ္ခုံေက်ာ္မွာက်တာ။ ေဆာ္ေလးက ငယ္ငယ္ေလးရယ္။ အသက္ ၁၂ ႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိဦးမယ္။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကိုဂ်ိဳးကပ္ရပ္ ထိုင္ခုံမွာဗ်။ သူ႔အဘိုးလားေတာ့ မသိဘူး။ အသက္ႀကီးႀကီး တစ္ေယာက္လည္း သူ႔ဟိုဘက္ေဘးမွာ ထိုင္ေနတယ္။ အဘိုးႀကီးက ကားနံရံနဲ႔ ကပ္ထိုင္ေနတာဆိုေတာ့ ေကာင္မေလးက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ထိုင္ခုံနဲ႔ကပ္ရပ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကပ္ရပ္ေပါ့ဗ်ာ။ ကိုဂ်ိဳးႀကီးက အိပ္ေနတာေလ။ ကြၽန္ေတာ္က ေကာင္မေလးကို ၾကည့္ေတာ့ သူက မအူမလည္နဲ႔ ျပန္ၾကည့္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ သိလိုက္ၿပီ။ ဒါျပည္မႀကီး တ႐ုတ္မပဲ ဆိုတာ…။ ျပည္မႀကီး တ႐ုတ္မေတြက ဒီကိုလာလည္ၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ မေလးတ႐ုတ္ေတြရဲ႕ အငယ္အျဖစ္ေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ အတည္တက် ယူၿပီးေတာ့ ပိုၿပီးအဆင္ေျပတဲ့ ဒီမွာေနဖို႔။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့လည္း ဒီမွာ ခ်ာရီမာကန္း (ရွာေဖြစားေသာက္) ေပါ့ဗ်ာ။
ဆက္ရဦးမယ္။ ေကာင္မေလးက မအူမလည္ေလးဆိုေတာ့ ၾကည့္ရတာ ျပည္မႀကီးသူေလးပဲ။ ေက်ာင္းသူအ႐ြယ္ေလးဆိုေတာ့ ဒီကေကာင္ကလည္း ဖန္ခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း အႀကံရသြားတယ္။ ႏိုင္ငံျခားကားေတြထဲမွာေလ FLASH ဆိုတဲ့ ကာမအၾကည့္ေတြ ေထာင္ဖမ္းတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးေတြေလ။ ကြၽန္ေတာ္သိၿပီ။ ဒါနဲ႔ ေဘးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟိုက္ေဝးကားႀကီးေပၚမွာ ေဘးခုံေတြက လူေတြမတက္ေသးဘူး။ ကိုဂ်ိဳးႀကီးလည္း မႏိုးေသးတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း မသိမသာေလး ေဘာင္းဘီကို လက္ႏႈိက္ထားလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဖုန္းကင္မရာကို ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕က အမႈိက္ေတြ ဂ်ာနယ္ေတြထည့္တဲ့ ဇကာပါတဲ့ အိပ္အနက္ေလးထဲကို ထည့္လိုက္တယ္။ ဗီဒီယို ႐ိုက္ထားတယ္။ ေကာင္မေလး တည့္တည့္ကိုေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ျပန္ၾကည့္ၾကည့္တယ္။ မဆိုးဘူး သူ႔ေဘးဘက္ဆံပင္နဲ႔ ပုခုံးမပါတာကလြဲရင္ အားလုံးအဆင္ေျပတယ္။ ဗီဒီယိုထဲမွာ ေပၚတယ္။
ဒါနဲ႔ကြၽန္ေတာ္လည္း ေက်ာ့ကြင္းဆင္ရေတာ့တာေပါ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာကတည္းက ကြၽန္ေတာ္က ဒီလိုမ်ိဳးနဲ႔ ေစာ္အပ်ိဳေတြခ်ည္းပဲ ဝိုက္ခဲ့တာ ေလးေယာက္ေတာင္။ အဲ့ထဲမွာ တစ္ေယာက္ကိုပဲ မုဒိမ္းက်င့္ခဲ့တာ။ က်န္တဲ့ေဆာ္ေတြက ေအးေဆးပဲ လိုးခြင့္ေပးခဲ့တယ္။ ထားပါေလ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေရးျပမယ္။ ဘယ္လိုစံခ်ိန္မ်ိဳးေတြနဲ႔ ရွာေဖြစားေသာက္ခဲ့တယ္ ဆိုတာကိုေလ။ အခု ဒီတ႐ုတ္မေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကို မၾကည့္ေသးဘူးဗ်။ tv ၾကည့္ေနတယ္။ tv3 ပါ။ အဲ့ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း ကိုယ့္ငပဲ ထတဲ့အခ်ိန္ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးၾကည့္ေလာက္မဲ့ အခ်ိန္ကို မွန္းၾကည့္ရေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ note 2 ေလးက မာမိုရီ သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူး။ maharnan က ပရီမီယမ္ ဟုန္းမိတ္ကားေတြ ထည့္ထားလို႔။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း အခ်ိန္ကို လုၿပီးေတာ့ ေဆာ္ေလးကို ၾကည့္လိုက္တယ္။
ေကာင္မေလးက ျပည္မႀကီးသူဆိုတာ ေသခ်ာတဲ့ အျပင္ ငတုံးေလးဗ်။ ေရွ႕ခုံက မွန္ကာတဲ့လိုက္ကာ အေကာင္းစားေလးကို အဆန္းလုပ္ၿပီး ၾကည့္ေနတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ သူတို႔ တ႐ုတ္ျပည္မႀကီးမွာ ဒီလိုဟာေတြ မရွိဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကားကလည္း သန႔္တယ္ဆိုေတာ့ ေကာင္မေလးက သေဘာက်ေနတာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္ ငပဲကို ဆြရင္းနဲ႔ ဘယ္ဘက္မ်က္လုံးေထာင့္ကေနၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးကို ၾကည့္ေနတာ။ ေကာင္မေလး ေတြ႕သြားတယ္ဗ်။ မေတြ႕ပဲေနမလား။ ကြၽန္ေတာ္ဝတ္ထားတာက JEAN ေဘာင္းဘီဆိုေပမဲ့ အပြႀကီး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေဘာင္းဘီဇစ္ကိုလည္း အျပည့္ခြၽတ္ထားၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ ဟာႀကီးကို အမုန္းျဖည္ခ်ထားတာ။
ေကာင္မေလးက ေငးရင္း ေၾကာင္ၾကည့္ေနတယ္။ အဲ့လို မ်က္လုံးေထာင့္စြန္းကေနၿပီးေတာ့ ေဘးဘက္ကို ၾကည့္တတ္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေလ့က်င့္စရာ မလိုခဲ့ပါဘူး။ ငယ္ငယ္ကတည္းက တတ္ခဲ့တာဗ်။ အဲ့ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဆက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးက ဖီးေတြလာေနတာဗ်။ ဒါေပမဲ့ ဖီးလ္ထက္စာရင္ တုန္ေနတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ သိေတာ့သိတယ္ဗ်ာ။ မႀကဳံဖူးေသးတဲ့ လီးကို မထင္ထားတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးနဲ႔ ေတြ႕ရတာဆိုေတာ့ ေကာင္မေလး ေကာင္းေနတာေပါ့။ သူ႔ကို ကြၽန္ေတာ္မၾကည့္ပဲ ငပဲကို ၿပီးသြားတဲ့အထိ ထုပစ္လိုက္တယ္။ အရည္ေတြ ထြက္ကုန္ေတာ့ ေကာင္မေလးလည္း ၿငိမ္သြားတာေပါ့။ သူေၾကာင္ၿပီး အဲ့အရည္ေတြကို ၾကည့္ေနတုန္း ေရွ႕အမႈိက္အိပ္ထဲက ဖုန္းကို ဇတ္ခနဲ ေကာက္လိုက္ၿပီးေတာ့ လီးကိုခ်ိန္ၿပီး ငါးစကၠန႔္ေလာက္ ႐ိုက္လိုက္တယ္။
ေကာင္မေလး သိသြားၿပီ။ ေၾကာက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနတယ္။ ေဘးမွာ ဘယ္ခုံမွ မရွိတာ ေစာက္ရမ္းေကာင္းလြန္းခဲ့တယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း အရည္ေတြကို တစ္ရႉးနဲ႔ သုတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဗီဒီယိုကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။ ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာထားကို။ အဲ့မွပဲ လုံးဝ လင္းေနေအာင္ ျမင္ရတယ္ဗ်ာ။ ေကာင္းလိုက္တာ ေကာင္မေလး မ်က္လုံးကို ျပဴးေနတာပဲ။ ဂြင္ေတာ့ စၿပီဆိုတာကို သိလိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးကို ၾကည့္ေတာ့ သူက ေခါင္းငုံ႔ထားတယ္ဗ်။ ဘယ္ရမလဲ ကြၽန္ေတာ္က ဖုန္းကို သူ႔ဘက္ လွည့္ျပလိုက္တယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာႀကီး ေတာ္ေတာ္ကို နီေနတာဗ်။ အပ်ိဳေတာင္ ျဖစ္ေသးရဲ႕လား မသိ။ ငယ္ငယ္ေလးဆိုေတာ့လည္း ရွက္ေနရွာမွာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္က ဇတ္ခနဲ႔ သူ႔ႏို႔ေသးေသးေလးကို ဘယ္ဘက္လက္နဲ႔ ညႇစ္ထည့္လိုက္တယ္။ အားေတာ့ မပါဘူးေပါ့။ ေကာင္မေလး လန႔္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ပါးစပ္ကို လက္နဲ႔ပိတ္တဲ့ပုံ လုပ္ၿပီးေတာ့ ဖုန္းကို ေထာင္ျပလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဖြလိုက္မယ္ေပါ့။ သူ႔မ်က္လုံးေလးက ဝိုင္းၿပီးေတာ့လည္ေနတာဗ်။ အဲ့ဒါနဲ႔ ႏို႔ကို ခုံေက်ာ္ၿပီးေတာ့ ႏႈိက္ရတာ။ ကားဆရာ ျမင္သြားမွာလည္း ေၾကာက္ရေတာ့ သူ႔ကို ေရွ႕ကလြတ္ေနတဲ့ ထိုင္ခုံကို ေမးဆတ္ျပလိုက္ၿပီး ဒီမွာထိုင္ေပါ့။ မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။
အဲ့ဒါနဲ႔ ေကာင္မေလးလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ လာထိုင္တယ္။ စကပ္ေလးကို ခုမွၾကည့္မိတယ္။ စကပ္ အျဖဴေလးကို ဇာပန္းေရာင္ေလး ေဖာက္ထားတာ။ ဖင္ေလးကေတာ့ သိပ္မတင္းေသးဘူး။ ဒါအပ်ိဳေပါက္ ဖင္ဆိုတာကို သိလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ေကာင္မေလးလည္း ကြၽန္ေတာ့္ခုံေရွ႕တည့္တည့္ကို ေရာက္လာတာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္က ညာဘက္လက္နဲ႔ ေရွ႕က ႏွစ္ခုံၾကားထဲက အေပါက္ကို လက္ႏႈိက္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ညာဘက္ ႏို႔အုံေလးကို ညႇစ္လိုက္တယ္။ ေကာင္းလိုက္တာဗ်။ ႏုေနတာပဲ။ ေကာင္မေလးလည္း သက္ျပင္းခ်ၿပီး ၿငိမ္ေနတယ္။ သိတယ္ ေကာင္မေလးလည္း ထိေနၿပီ။ သူ႔ကို ပထမဆုံး ႏို႔ညႇစ္ဖူးတဲ့ သူက ကြၽန္ေတာ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္ေလ။ ဖီးလ္ေတြ အရမ္းကို တက္ေနတာဗ်ာ။ ေရးရင္းနဲ႔ ဒီေကာင္မေလးမ်က္ႏွာကို ျမင္ေယာင္လာၿပီး ေကာင္းခ်င္လာၿပီ။
ဒါနဲ႔ေကာင္မေလးေပါင္ဆီကို လက္က ေရာက္သြားတယ္၊း။ ေကာင္မေလး လက္တြန႔္သြားတယ္။ တုန္သြားတယ္ဗ်။ ေပါင္ေလးတုန္သြားတာ ဇတ္ခနဲပဲ။ ရင္ခုန္စရာေတာင္ ေကာင္းေသး။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္လက္က ေပါင္ၾကားကေန သူ႔ေစာက္ဖုတ္ခုံးေလးကို ရသေလာက္ ကိုင္ၾကည့္တယ္။ တင္းၿပီးေတာ့ ေဖာင္းေနတာပဲဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ ေကာင္မေလး ေစာက္ဖုတ္ကိုပါ ႏႈိက္ဖို႔ ႀကံမိတယ္။ ေကာင္မေလး ေပါင္ကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ၿဖဲလိုက္တယ္။ ေကာင္မေလး မေအာ္ရဲဘူး ဆိုတာကို သိတယ္ဗ်။ ဒီလိုဗီဒီယိုကို အသက္ရေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ၿခိမ္းေျခာက္ဖို႔ အသုံးမျပဳႏိုင္ဘူးဆိုတာကိုသိတယ္။ ဒီေကာင္မေလးက ငယ္ၿပီးေတာ့ ေဘးမွာလည္း အေဖာ္မပါလာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ အႀကိဳက္ေပါ့။
ဒါနဲ႔ ေကာင္မေလး ေပါင္နည္းနည္း ၿပဲသြားတယ္ဗ်။ လက္က သူ႔စကပ္အရင္းကေနၿပီးေတာ့ လက္ဝင္လွ်ိဳၿပီးေတာ့ ႏႈိက္လိုက္တယ္။ ေကာင္းလိုက္တာ။ ေစာက္ရည္ေလး႐ႊဲၿပီးေတာ့ ပူေနတာပဲ ။ ေကာင္မေလး ေစာက္ရည္ ႐ႊဲေနတာကို ေကာင္မေလးလည္း သိတာေပါ့။ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို ႏႈိက္သြင္းေလးလုပ္လိုက္တာ အခါသုံးဆယ္ေတာင္မရွိဘူး သူ႔ေပါင္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းေတြကို ညႇစ္လိုက္တယ္။ တစ္ဆတ္ဆတ္နဲ႔ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ သိလိုက္တယ္။ ေကာင္မေလး ၿပီးသြားၿပီဆိုတာ။ အဲ့ဒါနဲ႔ ေကာင္မေလးကို သူမွိန္းလို႔ၿပီးေနတုန္း ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ဘယ္ဘက္ ပခုံးကို ပုတ္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ကိုၾကည့္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ေကာင္မေလး ၾကည့္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ဟာႀကီးကို ငါးခ်က္ေတာင္ မထုလိုက္ရဘူး။ အရည္ေတြ ပန္းထြက္လာတာ။ ကြၽန္ေတာ့္လက္နဲ႔ေတာင္ ခံခ်ိန္မရွိဘူး။ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ ေကာင္မေလး မ်က္လုံးမွာ အရည္ေတြကို ေဝ့ေနေတာ့တာပဲ။
ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ေတာ့ သူလည္းေကာင္းေနတာမို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကလန္ကဆန္လုပ္မဲ့ပုံ မရွိေတာ့ဘူး။ အဲ့ဒါနဲ႔ ေကာင္မေလးေခါင္းကို ပုတ္လိုက္တယ္။ ၿငိမ္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က သူ႔အဘိုးေဘးကို လက္ျပလိုက္ေတာ့ သြားျပန္ထိုင္ေနေလရဲ႕။ ေနာက္ေတာ့ အိမ္သာကို သြားဖို႔ TOLL GATE တစ္ခုကို ေရာက္လာတယ္။ ေကာင္မေလးကို ကြၽန္ေတာ္က မ်က္ရိပ္ျပၿပီး သူ႔လက္ဖဝါးေလးကို လက္နဲ႔ ျခစ္လိုက္တယ္။ အဲ့ အဓိပၸါယ္က မင္းကို ငါလိုးခ်င္တယ္လို႔ ေျပာတာ။ သူတို႔ မေလးက တ႐ုတ္ေတြနဲ႔ ျပည္မႀကီးက တ႐ုတ္ေတြ ပိုနားလည္ပါတယ္။ ေကာင္မေလးက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္။ ေၾကာက္ေနမယ္ ဆိုတာကို သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလို ငယ္ငယ္ေလးေတြကို လိုးရဖို႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ္က ပညာစုံသင္ထားတာ။ လိုးကိုလိုးမွရမယ္။ လိုးလို႔ရမယ္ဆိုတာကို သိရက္နဲ႔ေတာ့ ေက်ာ္မသြားႏိုင္ဘူး။ သူ႔ အပ်ိဳေမွးကို ကြၽန္ေတာ္ ေဖာက္မွရမယ္။
အဲ့ဒါနဲ႔ အိမ္သာကိုသြားတဲ့ လမ္းမွာ ေကာင္မေလးကို လိုးဖို႔ အႀကံရတယ္။ မ်က္ႏွာထား မာမာေလးနဲ႔ပဲ ေကာင္မေလးကို ကြၽန္ေတာ္က ဆင္းဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ သူလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ဆင္းလိုက္လာတယ္။ သူ႔အဘိုးကေတာ့ အားကိုးေလာက္ပါရဲ႕ အိပ္ေနတုန္းပဲ။ ေကာင္းတယ္ေလ က်န္းမာေရးအတြက္ အိပ္ေပးပါ… ဘိုးဘိုးေပါ့။ ေကာင္မေလး ေအာက္ဆင္းတဲ့ အခ်ိန္ တစ္ျခား ကားေတြက ခရီးသည္ေတြလည္း ဆင္းၾကတာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကားကေတာ့ ခရီးသည္ နည္းပါတယ္။ ၁၀ ေယာက္ေက်ာ္ပဲ ရွိတယ္ေလ။ ပထမဆုံးထြက္တဲ့ ကားဆိုေတာ့လည္း လူနည္းတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ေကာင္မေလး ဆင္းလာၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အဲ့ဒီ အေဝးေျပးအိမ္သာေနာက္ဖက္က ဆီအုန္းၿခံႀကီးထဲကို ေကာင္မေလးကို ေခၚသြားတယ္။ ေကာင္မေလးက ပိုေၾကာက္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ မရဘူး ဒီအခ်ိန္မွာ လႊတ္လိုက္ရင္ ေသသြားႏိုင္တယ္။ အဲ့တာနဲ႔ လက္ကို အတင္းဆြဲၿပီးေတာ့ ဖုန္းကိုျပလိုက္တယ္။ ဖြလိုက္မယ္ေပါ့.။ ေကာင္မေလးက ငယ္ေသးေတာ့ ရွက္ေနမွာေလ။ ဒါနဲ႔ ၿငိမ္သြားတယ္။
သူ႔ကို ကြၽန္ေတာ္ယူလာတဲ့ သတင္းစာႀကီးကို ခင္းၿပီးေတာ့ အဲ့ေပၚကို တြန္းလွဲလိုက္တယ္။ အခ်ိန္မရွိဘူးေလ။ စကပ္ကို ဆြဲလွန္ပစ္လိုက္တယ္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီက အနီေရာင္ေလးကိုဗ်။ ေကာင္းပါတယ္။ မဂၤလာရွိတာေပါ့။ ေစာက္ဖုတ္ေလးကလည္း ေသးလိုက္တာဗ်ာ။ ေကာင္မေလးက မ်က္လုံးကို မွိတ္ထားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေကာင္မေလး ႏို႔ကိုေခ် ေစာက္ဖုတ္ကို တစ္ခ်က္ယက္လိုက္ၿပီးေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ကို အတင္းၿဖဲၿပီး လီးစြပ္ေတာ့တာပဲ။ ေကာင္မေလး ေစာက္ရည္ေတြက ပိုေတာင္ထြက္ေနေသးပါလား။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေဆာင့္ေနလို႔ မရဘူး။ ကားထြက္သြားရင္ ဒီေကာင္မေလး က်န္ေနခဲ့တာသိရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို တ႐ုတ္ေတြ ဝိုင္းသတ္လို႔ ေသေနမယ္။ ကိုယ္က မေလးမွာ ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ဘူးေလ။ သိတယ္။ ဒါနဲ႔ အျမန္ေဆာင့္ရတယ္ ေကာင္မေလးလည္း ၾကည့္ရေသးတယ္။
အလဲ့ ကိုယ္ေတာင္ အရည္ေတြ မထြက္ေသးဘူး။ သူက အေၾကာတစ္ခ်က္ ဆန႔္ၿပီးေတာ့ ၿပီးသြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူၿပီးသြားတာေလးကို ျမင္ၿပီးေတာ့ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ လရည္ေတြကို ပန္းထည့္ပစ္လိုက္တယ္။ အျပင္မွာၿပီးရင္ သိပ္မေကာင္းဘူးဗ်။ ၿပီးေတာ့ သားအိမ္ထဲမွာပဲ ခဏေလးစိမ္ၿပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းျပန္ထရတယ္။ ဇိမ္ေတာ့ သိပ္မရွိခဲ့ပါဘူးဗ်ာ။ တစ္ေရးေလာက္ အိပ္လို႔ ရခဲ့ရမွာ။ ကြၽန္ေတာ့္လီးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေသြးေတြေပေနၿပီ။ ေကာင္မေလးလည္း ငိုမဲ့မဲ့နဲ႔ေပါ့။ သူ႔စကပ္ကို ေသြးေတြမေပေအာင္ ကြၽန္ေတာ္က လွန္ထားၿပီးသားဆိုေတာ့ သူ႔အရည္ေတြရယ္ ကြၽန္ေတာ့္ အရည္ေတြရယ္ကို ကြၽန္ေတာ္က တစ္ရႉးနဲ႔ သုတ္ပစ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ကားေပၚကို တက္လိုက္တယ္။ သူလည္း ေမာၿပီး အိပ္သြားတာေပါ့။ KL ေရာက္တဲ့ အထိပါပဲ။ ဘူကစ္ဂ်ာလစ္မွာ ကြၽန္ေတာ္ေကာ သူေကာ ဆင္းတယ္ေလ။ သူ႔အဘိုးနဲ႔ ကိုဂ်ိဳးႀကီးနဲ႔ကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့ ဆင္လာရင္ေတာင္ ႏိုးမွာမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ကို ကားဂိတ္ေရာက္မွ ႏိုးရတယ္။ ေကာင္မေလးကိုေတာ့ ေဆးေသာက္ဖို႔ ေဆးတစ္ကတ္ ေပးလိုက္တယ္။ သူလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိမွာပါပဲ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ မေလးရွားကို ေရာက္လာရင္ ဘယ္လို တ႐ုတ္မပဲျဖစ္ျဖစ္ လည္သြားၾကတာပဲေလ။ ဒီေတာ့ ေအးေဆးပဲ။ သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္ေလ။ ေသာရွဲ႕နီ….. လို႔ ။ ေကာင္မေလးက ရယ္ၿပီး ၾကည့္ေနတယ္။
သြားေပဦးေတာ့ ေကာင္မေလးေရ လမ္းႀကဳံရင္ ထပ္လိုးျဖစ္လိမ့္ဦးမယ္ဆိုတာ ငါရဲရဲႀကီး ကတိေပးရဲပါတယ္။ KL က က်ဥ္းက်ဥ္းေလးပါ။ ထပ္ေတြ႕ဖို႔ ဆုေတာင္းမိပါေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘူကစ္ဂ်ာလစ္ကေနၿပီးေတာ့ ေ႐ႊေတာင္ကို ခ်ီတက္လာတာေပါ့။ အရင္လို ေရကူးကန္(ဖာတန္း)ကို တန္းမသြားလို႔ ကိုဂ်ိဳးက ေပါက္ေနေသးတယ္။ သူဘာမွမသိဘူးေလ။ ရယ္ရသားဗ်။ မေျပာေတာ့ပါဘူး…..။ ဒါနဲ႔ ေ႐ႊေတာင္ကို သြားၿပီးေတာ့ ဘီယာနဲ႔ ၾကက္သားသုပ္ မွာလိုက္တယ္..။ အရက္ေလးနည္းနည္းနဲ႔ ေကာင္းလိုက္တာဗ်။
အဲ့တုန္းက ရႈိးလည္းရွိေတာ့ နည္းနည္းပဲ ေသာက္ၿပီးေတာ့ အိမ္သာထဲမွာ မာရွီဝင္ပုတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သိဒၶိဝင္မွာ ပိုက္ဆံလႊဲတယ္။ အိျႏၵာခင္ေမာင္ဝင္းဆီမွာ မလိုင္ရယ္ ကြမ္းသီးရယ္ ဝယ္ၿပီးေတာ့ ျပန္လာခဲ့တယ္ေလ။ အမွတ္တရပဲဗ်။ ေစာက္ျပႆနာတက္တာက စက္႐ုံျပန္ေရာက္မွ ျဖစ္တာဗ်ိဳ႕…….။
………………………………………………
အခန္း ( ၄ )
စက္႐ုံေရာက္ေတာ့ ဖထုပ္မလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲဆိုေတာ့ ကုန္း(ဂုန္း) ေထာက္လို႔တဲ့ သူေဌးနဲ႔ ကြိဳင္ၿပီး ကားတာတဲ့။
ကိုဂ်ိဳးေကာ ကြၽန္ေတာ္ေကာ နဖူးေမႊးပါ ေတာင္တက္သြားတယ္…။ ေစာက္ျပႆနာပဲ ငါတို႔လက္ခ်က္နဲ႔မ်ား ၿငိေနရင္ေတာ့ ဖင္စုတ္ၿပီေပါ့။ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ေခြၽးပါျပန္သြားတယ္။ အဲ့တုန္းကပါ။ ေနာက္ေတာ့လည္း သူေဌးနဲ႔ရတဲ့ဟာတဲ့ ဖ်က္ခ်လိုက္တယ္ ေျပာတာပဲ။
တစ္ခါတစ္ေလ ဂိမ္းဆိုင္သြားလိုက္။ တစ္ခါတစ္ေလေလ ညေဈးသြားလိုက္နဲ႔ လည္ပတ္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။ မေလးရွားဘဝ ဆိုတာကလည္း သိတဲ့တိုင္းပါပဲ။
တစ္ရက္ေတာ့ စားရကံႀကဳံတာလား ၾကမၼာငင္တာလားေတာ့ မသိပါဘူး။ ေကာင္မေလးနဲ႔ အီပို႔ပီရိတ္ကို သြားလည္ခြင့္ရသဗ်ာ။ ကိုဂ်ိဳးကို လုံးဝကို မသိေစခ်င္ဘူးဗ်။ ေကာင္မေလးက လက္ေတာ့ပ္ေလး ဝယ္ခ်င္လို႔တဲ့ LOWYAT PLAZA ဆိုရင္ အရမ္းေဝးတယ္။ ဘာမွမထူးဘူး။ ဒီနားမွာလည္း ဝယ္လို႔ရပါတယ္ေပါ့။ ေဈးလည္း သိပ္မရွိပါဘူးလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ဒီမွာပဲ ဝယ္မယ္တဲ့။ ေကာင္းၿပီေလ သိပ္ေကာင္းတာေပါ့။ ဘာလို႔ေကာင္းလဲဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔သိမွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ဆက္တင္ရွိတယ္ဗ် ။
ဆက္တင္ ကိုထူးေဇာ္ႀကီး အဲ့မွာရွိတယ္ဗ်။ ဒီဘဲႀကီးက ဇရွိတယ္။ မေလးဂိုဏ္းစတား တစ္ပိုင္း ျဖစ္ေနတာ။ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္ေတြရွင္းလို႔ မရတဲ့ဟာေတြဆိုရင္ သူဝင္ရွင္းေပးေနၾက။ မေလးရဲေတြနဲ႔လည္း ပိုင္တယ္။ ဒီမွာလူေတာင္ ေရွာ့ဖူးတယ္ဆိုေတာ့ ဇကေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းပဲ။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားတယ္ဗ်။ ဒီဘဲႀကီးကို မာရွီနည္းနည္းေလာက္ ခြံ႕လိုက္ရင္ ၿပီးတယ္ေလ။ အဲ့ဒါနဲ႔ ေဘးဆိုင္က မန္က်ည္းသီးကုလားဆီကေန ငါးဆယ္ဖိုး ဝယ္လိုက္တယ္။ သိပ္ေတာ့မက်ပါဘူးဗ်ာ။ မဆိုးဘူး ေျပာရမယ္။ နည္းနည္း တန္တယ္ေလ။
ကုလားေတြနဲ႔လည္း တည့္ေအာင္ေပါင္းထားရတယ္။ မဟုတ္ရင္ ဒီမေအလိုးေတြက ကိုယ့္ပါျပန္လုတာဗ်။ သုံးတိုင္စာေလာက္ ရတယ္ဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ က်စ္ထားၿပီးေတာ့ ဂြင္ေစာင့္ေနတယ္။ ေကာင္မေလးေကာ ကြၽန္ေတာ္ေကာ စက္႐ုံပိတ္ရက္ တူတာေပါ့ဗ်ာ။ တစ္စက္႐ုံထဲပဲ ဟာကို။
ဒါနဲ႔ ဆန္းေဒးေရာက္ဖို႔ပဲ တြက္ေနရတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာတင္ ေကာင္မေလးက လွလာလိုက္တာဗ်ာ။ ေစာက္ရမ္းကိုပဲ ။ လုံးဝကို ထင္မထားဘူး။ သူက အနီေရာင္နဲ႔ဆို အရမ္းလိုက္တယ္ဗ်။ စက္႐ုံထဲက ဘဲေတြကိုလည္း ကာထားရေသးတယ္။ ေကာင္မေလးမွာ အိမ္မွာ ယူရမဲ့သူရွိတယ္ေပါ့။ ဘာညာ။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္က က်ိတ္ခ်င္တာဗ်။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာကတည္းက ေဆာ္ေတြကို မုဒိမ္းပဲက်င့္ခဲ့တာ။ ဒီတိုင္းေပးရင္ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ အသက္ႀကီးတဲ့ ေဆာ္ေတြ ေသးေပါက္ၿပီဆိုရင္လည္း သြားသြားေခ်ာင္းတတ္လာတာ ေလးတန္းႏွစ္ကတည္းကပဲဗ်။ ဒါလည္း ဆိုက္ကိုတစ္မ်ိဳးေနမွာေပါ့။
ကြၽန္ေတာ္က သာမာန္ေပးလို႔ တက္လိုးတာမ်ိဳးကို မလိုခ်င္ဘူးဗ်။ ထားပါေလ ဒါကေတာ့ မဆန္းပါဘူး။ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးေပါ့။
ေနာက္ေန႔….. ဆန္းေဒးေန႔ေလးေပါ့ဗ်ာ။ ရင္ေတြခုန္တယ္ဆိုတာက မသိရင္ ေရွာ့မရွိေပမဲ့ သိလာတဲ့အခါၾကရင္ ဘယ္လိုရွင္းမလဲဆိုတာကို အရမ္းပဲ ေတြးပူတယ္ဗ်ာ။ အိမ္ေထာင္ကြဲ႐ုံတင္ မဟုတ္ဘူး စက္႐ုံကပါ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဗြမ္းမွာေလ။ ဒီေတာ့ စီကစ္အီငတ္ေပါ့။
ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားလိုက္တယ္။ ဒီလိုလုပ္ရင္ ဒီလိုျဖစ္မယ္ ဆိုတာကို သိကိုသိေနရမယ္ေလ။ အဲ့ဒါနဲ႔ ဘယ္ရမလဲ ကြၽန္ေတာ္လည္း တိုင္ပင္ရေတာ့တာေပါ့။ ကိုထူးေဇာ္ႀကီးဆီကို ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္။ သူကိုင္တာက ဒီဂ်ီဆိုေတာ့ တစ္ကတ္ေျပးဝယ္ၿပီးေတာ့ ဆက္လိုက္တယ္။
“ကိုထူးေဇာ္ႀကီး…”
“ေအး…ေျပာ ဘယ္သူလဲ”
“ကြၽန္ေတာ္ပါဗ်။ စိုးဦးပါ။”
“ေအး ဘာလုပ္မလို႔လဲ…”
“ကြၽန္ေတာ္ေစာ္တစ္ေဗြ ဖန္ခ်င္လို႔ဗ်ာ။ အ မေတာ့မဟုတ္ပါဘူး”
သူက အ မဆိုရင္ မႀကိဳက္ဘူးဗ်။ အရင္ အ မကိုေဆးတိုက္ၿပီး ေခၚလာတုန္းက သူ႔ဆီမွာ ဥၾသေတြ ေသာင္ထြန္းသြားလို႔တဲ့။
“မဟုတ္ပါဘူးဗ် ဘဲႀကီးရ ေ႐ႊမ ပါ။”
“ဒါဆိုရင္ ၿပီးေရာေလ။ မင္းလာမဲ့အခ်ိန္ ခလုတ္ႏွိပ္လိုက္ေလ။ ဆလာလုဆင္နမ္းပဲ (အခ်ိန္တိုင္းအားယား ေအးေဆးပဲ)”
“ဟုတ္ၿပီဗ်ာ ဒါဆိုရင္လည္း လာခဲ့မယ္ေလ။ ဘဲႀကီးအတြက္ ဂန္ဂ်ားေတြ ပါတယ္ဗ်။”
“ႀကိတ္စမ္း ေကာင္ေလး ”
“ငါလည္းလိုေနတာကြာ။ ဒီမွာက မလိုင္(မေလး)ေတြေတာင္ ခမ္းေနတဲ့ အခ်ိန္ဆိုေတာ့”
“ဘာမွမပူစမ္းပါနဲ႔ဗ်။ ဒီမွာက မန္က်ည္းသီးေတြ(ကုလားေတြ) ရွိတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မခမ္းဘူး”
“ဒါပဲေလဗ်ာ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ေစာ္ကိုဖန္ရဦးမယ္”
“အိုေက ဆာရမ္း (သူငယ္ခ်င္း အရင္းႀကီး)”
ဒါနဲ႔ကြၽန္ေတာ္လည္း လုံးဝကို တက္ႂကြတဲ့ ၾကက္ဖႀကီး လုပ္ေနရေတာ့တာေပါ့။ ေန႔လည္ေလာက္လည္းၾကေကာ ေကာင္မေလးက သြားမယ္တဲ့ ။ ေအးေပါ့… ေခးရယ္…….။ ဒါနဲ႔ သြားၾကတယ္။ တက္စီနဲ႔ေပါ့…
အီပို႔ပရိဒ္ကိုေရာက္ေတာ့ ကြန္ျပဴတာဆိုင္ကို သြားတယ္။ ေကာင္မေလးက ကြန္ျပဴတာ သိပ္ေတာ့မသုံးတတ္ပါဘူး။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဟာကို ေတာ့ စမ္းသုံးဖူးတယ္ေျပာတယ္။ ဒါနဲ႔အသစ္ပဲ ဝယ္ေပးမယ္ဆိုၿပီး ကိုယ့္ေအာက္ဆိုက္ ပင္ဂ်မ္းကို မရီ(ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမ) ဆီကိုမအပ္ပဲနဲ႔ ေကာင္မေလးကို အမ္းမလို႔ သိမ္းထားတာ။ တန္တယ္ေလဗ်ာ။ ေစာက္ရမ္းတန္တယ္။ ႏွစ္ေထာင့္ေလးရာဆိုလည္း ခင္ဗ်ားဆို အမ္းမွာပါပဲ။
ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားသိၿပီးသားပါ။ ေစာက္ဖုတ္ကိုလည္း ျမင္ဖူးခဲ့ၿပီ။ ဒီအသားႏုေလးေတြကို ဆြဲစုပ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို စြဲေနတာ။ ညညဆို အိမ္မက္မက္ရတာ တစ္မ်ိဳး။ ေဘးခန္းက သူ႔ညီမကို မွန္းၿပီးေတာ့ မိန္းမကို တက္လိုးရတာ တစ္မ်ိဳးနဲ႔ အသံမၾကား ၾကားေအာင္လည္း ေအာ္ညဥ္းေပးရေသးတယ္။ ဂြင္ေပါ့ဗ်ာ။
ဒါနဲ႔ ဆိုင္ေရာက္ေရာ။ ဆိုင္က သပ္ရပ္သားဗ်။
“အဘန္း အီနီး ဘရပါး ( ဘရားသား ဒီဟာ ဘယ္ေလာက္လဲဗ်)”
“စာတူး ဒူးဝါး ကာဝမ္း (တစ္ေထာင့္ႏွစ္ရာပါ သူငယ္ခ်င္း)”
“ဘာ့ညာ့လား အဘန္း (မ်ားလွခ်ည္လားဗ်)”
“ဘူးကန္း အီနီး ဗ်ာဆာ့ (ဒါပုံမွန္ပါပဲ)”
“အိုေကလား..ဆာယာေမာင္း စာတူး။”
“အဒါ့အဆက္စရီကား (ဟုတ္ၿပီ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ခု ယူမယ္။ အပိုပစၥည္း ဘာေပးေသးလဲ)”
ဒီၾကားထဲမွာ ေျပာစရာရွိေသးတယ္ဗ်။ စလုံးမွာလည္း စကားေျပာတဲ့အခါေတြၾကရင္ လား လား ဆိုၿပီး ထည့္ေျပာတာေလ။ အဲ့ဒါမေလး စတိုင္လ္ဗ်။
စလုံးဆိုတာကလည္း မေလးကေန ခြဲထြက္သြားတဲ့ႏိုင္ငံဆိုေတာ့လည္း ဒီလိုေျပာၾကတာေပါ့။ လီကြမ္ယု ေထာင္ေပးသြားခဲ့တာေလ။ မေလးစကား တက္တယ္ဆိုရင္ စလုံးမွာ အဆင္ေျပၿပီးသားပါ။ အားလုံးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မေလးစကားကိုလည္း တတ္ထားတဲ့ သူေတြဆိုေတာ့ အိုေကပါတယ္။
ထားပါဗ်ာ၊း။ ဒါနဲ႔ ေကာင္မေလးရယ္ ကြၽန္ေတာ္ရယ္ လက္ေတာ့ပ္ႀကီးေတြကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ တစ္လုံးေ႐ြးဝယ္ခဲ့တာေပါ့။ ပိုက္ဆံရွင္းဖို႔ ေကာင္တာနားလည္း ေရာက္ေရာ ေကာင္တာက ေခြးသားက ေဆာ္ေလးကို လွမ္းငန္းေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ေကာင္မေလးကို ကာထားလိုက္တယ္။ ဒါကို ေကာင္မေလးက သိတယ္။ ရယ္ေနတယ္။ ဘယ္ရမလဲ အမွတ္ေတြကို ယူထားရမယ္။
“တစ္ခုတည္းလား အစ္ကို”
အမ္…… (ငိုးမ) စိတ္ထဲကပါ။
“ဟုတ္အစ္ကို တစ္ခုတည္းပါ။”
ကိုယ့္ေ႐ႊကိုယ့္မ်ိဳးေတြနဲ႔ လာတိုးေနတယ္။
“ေ႐ႊပဲလား အစ္ကို”
“ဟုတ္….”
သိတယ္ေလ။ ျမန္မာစကား ေျပာမွေတာ့ ျမန္မာေပါ။
“ေရာ့တစ္ေထာင့္ႏွစ္ရာ.။”
“အာ ကိုစိုးဦး ရပါတယ္ သမီးေပးလိုက္မယ္။”
“ရပါတယ္ သမီးေပးရင္ သမက္ရေနဦးမယ္။”
“အဟီးးးးးး။ ေက်းဇူးပါေနာ္။ မႀကီး ဆူေနဦးမယ္။”
“ရပါတယ္ဟာ နင့္အစ္မႀကီးက သေဘာထားႀကီးပါတယ္။ နင္သာ ေလွ်ာက္မေျပာနဲ႔”
ေကာင္မေလးကိုလည္း ဝင္သေလာက္ ဆိုက္ကိုေတြ ထည့္ေပးရေသးတယ္။ ဒါနဲ႔အဲ့စက္ႀကီး မလာၿပီးေတာ့ ႏြယ္နီရယ္ ကြၽန္ေတာ္ရယ္ ႏွစ္ေယာက္လန္းလာၾကတာေပါ့။ ကားေပၚတက္တယ္ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးကို ဆင္ရေတာ့တာေပါ့။
“ႏြယ္နီ…. ငါ ဗိုက္ဆာေနၿပီဟာ”
“စားေလ ကိုစိုးဦး။ ရတာပဲဟာကို ဒီေန႔ပိတ္တာပဲေလ။”
“အင္းး… ဒါဆိုရင္ ေဆာ္ဂြန္းနားကို သြားမယ္ေလဟာ။ အဲ့မွာ စားစရာ ပိုစုံတယ္ေလ”
“ဟုတ္ၿပီ… သြားေလ ကိုစိုးဦး”
အဲ့ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စားေသာက္ဆိုင္နဲ႔ ကလပ္နဲ႔ ကပ္ဖြင့္ထားတဲ့ ဆိုင္ကို ေရာက္သြားတယ္။ အဲ့မွာက တကယ္လည္း စားစရာစုံသလို ဘဲႀကီးအိမ္နဲ႔လည္း ႏွစ္အိမ္ေက်ာ္မို႔လို႔ အဲ့ဒီ့ေနရာကို အၿမဲတမ္း ေရာက္ျဖစ္တယ္ေလ။
“စားေလဟာ… ဘာစားမလဲ ဆီးဖုဒ္ပဲလား။”
“မႀကိဳက္ဘူး ကိုစိုးဦး ၾကက္သားပဲ စားခ်င္တယ္။”
“နင္ကလည္း မေလးရွားေရာက္တာပဲ ေျခာက္လေလာက္ရွိေတာ့မယ္ ၾကက္သားႀကီး စားခ်င္ေသးလား”
“အင္းးးး ဒါဆိုလည္း သိုးသားပဲ မွာေလ”
“အိုေက အဘန္း လန္းဘ္စာတူး ဒတ္ကင္းစာတူး (သိုးတစ္ပြဲ အမည္းတစ္ပြဲ)”
ဒါနဲ႔ ဟင္းေတြ မေရာက္ခင္မွာ ေကာင္မေလးကို ဆင္ရေသးတယ္။
“ႏြယ္နီငါ ဘီယာတစ္ဘူးေလာက္ ေသာက္ခ်င္တယ္ဟာ”
ေကာင္မေလးက ၾကည့္ၿပီးေတာ့
“ေသာက္ေလ ကိုစိုးဦး အရမ္းေတာ့ မမူးေစနဲ႔။ အခု သမီးတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္း မႀကီးသိသြားရင္ မေကာင္းဘူးေလ။”
“အင္းပါ ငါဘယ္တုန္းက မူးဖူးလို႔လဲ..”
ေျပာမဲ့သာ ေျပာတာ ကြၽန္ေတာ္မူးၿပီးေတာ့ ရဲကားကိုျပားငါးဆယ္ေစ့နဲ႔ သြားျခစ္လို႔အထဲမွာ ၉ ရက္ေတာင္ ေနဖူးတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း မူးေအာင္ မေသာက္ျဖစ္ေတာ့တာ။
“ဟုတ္ၿပီေလ တစ္ဘူးပဲ မွာလိုက္မယ္”
“ကာဝမ္း စာတူး ဟာရီေမာင္း ( တိုက္ဂါးတစ္ဘူး)”
မွာၿပီးေတာ့ ႏွပ္ေနလိုက္တယ္။ ေရာက္လာတယ္။ ေျမပဲဆံေလးနဲ႔။ ေသာက္လိုက္ စကားေလးေတြ ေျပာလိုက္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲ့ဆိုင္ဘယ္ဘက္ေဘးမွာက ရွီးရွာ ဆိုင္ရွိတယ္။ အဲ့ဒါက ပိုက္နဲ႔ဗ်ာ ေဆးလိပ္ရွည္ႀကီးေပါ့။ ေမႊးလည္းေမႊးတယ္ေလ။ ေကာင္မေလးက ရေတာ့။
“ကိုစိုးဦး အဲ့ဒါဘာအနံ႔ေလးလဲ ေမႊးတယ္။”
ေရာက္ၿပီး အေဟးးးးးးးးးးးး။ ဟယ္ရီေပၚတာထဲက ေဗာ့လ္တီေမာ့ ဟယ္ရီေပၚတာ ေသေတာ့ ရယ္သလိုမ်ိဳး ရယ္လိုက္တယ္။ စိတ္ထဲကပါ၊
“ရွီးရွာေလဟာ ဒီေကာင္က အေပ်ာ္တမ္းေသာက္တာ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ စမ္းၾကည့္ေလ ဘာမွမျဖစ္တဲ့ဟာကို”
“မႀကီးကို သြားမေျပာနဲ႔ေနာ္။”
“ေအးပါ ေျပာစရာလား ဒါအေပ်ာ္ေသာက္တဲ့ဟာကို”
တစ္ခုမွာလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးကို တိုက္တယ္။ ေကာင္မေလး နည္းနည္းေကာင္းသြားတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ေမးၾကည့္ရေသးတယ္။
“ေကာင္းလား ႏြယ္နီ”
“ေကာင္းေတာ့ေကာင္းတယ္”
“နင္က ေကာင္းတယ္သာ ေျပာေနတာ။ မ်က္ႏွာႀကီးက နီေနၿပီ”
“အမ္ ဒါဆိုရင္ ဒီထက္ျပင္းတာ ေသာက္ျပရမလားေျပာ။”
“ေရာ့ ဒါဆို ဒါေသာက္ၾကည့္ေလ”
လက္ထဲက ေဆးလိပ္ကို ေပးလိုက္တယ္။ ေပးရဲတယ္ေလ ေဘးမွာ ဘယ္ဝိုင္းမွ မရွိဘူး။ မဟုတ္ရင္ မာရွီနံ႔က အရမ္းျပင္းတယ္ေလ။ ေဆးလိပ္ထဲမွာ မာရွီေတြကို မေန႔က ေန႔လည္ကတည္းက ႐ိုက္ထားၿပီးသား။ ေကာင္မေလး နည္းနည္း ေဝသြားတယ္။ ဒါနဲ႔သိလိုက္ၿပီ။ ေနာက္ဆုံးတစ္ဆင့္ပဲ လိုေတာ့တယ္ဆိုတာကို
“ညီမေလး ျပန္ၾကမယ္ေလ။”
“ခဏေလး ကိုစိုးဦး ေသာက္တုန္းက ဘာမွမျဖစ္ဘူး အခု ေခါင္းမူးလာၿပီ”
သိတယ္။ ဒီလိုျဖစ္မယ္ဆိုတာကို သိတယ္။ အခုမွ မဟုတ္ဘူး ေက်ာင္းသားဘဝကတည္းကကို သိတာ။ အပင္လိမ္မွေတာ့ ကိုင္ေဆာင့္ထားသလို ျဖစ္ေနၿပီေလ။ ဒါနဲ႔…..
“ငါ့သူငယ္ခ်င္း ကိုထူးေဇာ္ႀကီးဆီမွာ ခဏနားမယ္ဟာ။ ဒီမွာဆို ႂကြက္ေတြရွိတယ္။”
“အင္းအင္း..”
ေျပာသာေျပာေနတာ။ ဇတ္က က်ိဳးေနၿပီ။ အဲ့ဒါနဲ႔ taxi သမားကို ေျပာၿပီးေတာ့ ဘဲႀကီးဆီကို လစ္လာခဲ့တယ္။ ကားေပၚမွာကတည္းက ဖုန္းႀကိဳဆက္ထားၿပီးသားဆိုေတာ့ ဘဲႀကီးက တံခါးဖြင့္ထားၿပီးသား။
“ေစာက္ေကာင္ေလးေတြ မင္းတို႔ ႂကြက္ကိုက္မယ္။ ကားသမားက ဘာမွမေျပာဘူးလား”
“ၾကည့္ပဲ ၾကည့္တယ္ေလ ဘာမွမေျပာဘူး”
“ၾကည့္လုပ္ကြာ ဒီေလာက္႐ုပ္ပ်က္ေနတာ။ ေဆာ္ေလးက ေ႐ႊ႐ုပ္ေပါက္ေနလို႔သာ။ မ ႐ုပ္ေပါက္ေနရင္ မင္းဆာကစ္ပဲ”
“ေအးပါဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားအိမ္ထဲ ဒီေန႔ေကာ ဝင္ရဦးမွာလား”
“ဝင္ ဝင္…….”
ဒါနဲ႔ေကာင္မေလးကို ေရွ႕ခန္း ဆိုဖာေပၚမွာ မွီၿပီး တင္ေပးထားတယ္။ ဘဲႀကီးကို မာရွီရယ္ဆိုင္က ဝယ္လာတဲ့ ဘီယာနဲ႔ဝိုင္ရယ္ ေပးၿပီး သိပ္လိုက္တယ္။ သူနဲ႔အဆင္ေျပတာ အဲ့ဒါပဲ။ ဒီဘဲႀကီးက ေစာ္ကို စိတ္မဝင္စားဘူး မူးယစ္ေဆးေတာ့ အေသစြဲ။ ဘဲႀကီးက မွိတ္ၿပီးေတာ့ ေအာက္ကိုဆင္းသြားတယ္။
“ေသာက္ကား ကြန္ႀကီးမာနား (ေသာ့ဘယ္မွာ ရွိတယ္ဆိုတာကို သိတယ္ေနာ္။)”
သိတာေပါ့။ ခဏခဏ ေရာက္ေနတဲ့ဟာကို။ စားပြဲေရွ႕က ဝႈိက္ဘုတ္ႀကီးမွာ ခ်ိတ္ထားတာ။
“ဆာယာေသာက္အဘန္း မာကာေစး (သိတယ္ေက်းဇူးပဲ)”
အခ်ိန္သိပ္မရဘူး။ စက္႐ုံကို ျပန္ရေတာ့မွာ ဆိုေတာ့ ေကာင္မေလးကို ကိုထူးေဇာ္ႀကီး ေဘးခန္းထဲကို ေခၚသြင္းရတယ္။ ေဆာ္ေလးက ဇတ္က်ိဳးလို႔ ေသမွာေတာင္ ေၾကာက္ေနရတယ္။
မာရွီေဆာင့္ရင္ ေသလို႔ရတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ႀကဳံဖူးမွာပါ။ အဲ့ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေကာင္မေလးကို အရင္ထည့္ထားၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးမလို႔ လုပ္ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္မရတာနဲ႔ ေဘာင္းဘီခြၽတ္ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးကို စိမ္ေျပေနေျပ ခြၽတ္ေတာ့တာေပါ့ ။
“ႏြယ္နီ။….”
ေျပာလည္းေျပာ လက္ကိုလည္း လႈပ္ၾကည့္ရေသးတယ္။
“အင္းး.. အင္း.. ဟုတ္”
ဒီေလာက္ပဲ ထြက္လာတယ္။ သိလိုက္ၿပီ ဒီအေနအထားက လိုးရင္ေအာ္မယ္ ႏႈိက္ရင္မသိဘူး။ ဒါနဲ႔ ေကာင္မေလးအက်ႌကို ခြၽတ္လိုက္တယ္။ ရင္ေတြခုန္လိုက္တာဗ်ာ။ ဇာေဘာ္လီေလးနဲ႔ ႏို႔သားေလးေတြက လွ်ံထြက္ေနတယ္။ ဆက္ခြၽတ္တယ္ဗ်ာ။
ခင္ဗ်ားတို႔ကို စာ႐ိုက္ေနေတာ့သာလြယ္တာ တကယ္ လိုးခဲ့တုန္းက ေၾကာက္လည္းေၾကာက္တယ္။ ရင္လည္းခုန္ရတယ္ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ ေဘာ္လီေလးကို မခြၽတ္ခင္ သူဝတ္ထားတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေလးကို ခြၽတ္လိုက္တယ္။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီက အျဖဴေရာင္ေလး ပန္ဒါတံဆိပ္ေလးနဲ႔ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ စီးေနမွာပဲ…။ မို႔လိုက္တဲ့ ေစာက္ဖုတ္အသားေလး လုံးဝ ႐ြဲ႕ပဲ့ေနျခင္း မရွိဘူး။ အပ်ိဳတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ႏုႏုေလး။
ဒါနဲ႔ ေကာင္မေလးကို တစ္ဖက္ကို လွန္ၿပီးေတာ့ ေဘာ္လီခြၽတ္လိုက္တယ္။ ေကာင္မေလး မေအာ္ဘူး မႏိုးေသးဘူး။ ေကာင္မေလး ေဘာ္လီကို ခြၽတ္လိုက္ေတာ့မွ ရင္ပိုခုန္သြားတယ္ဗ်ာ။ အပ်ိဳႏို႔ခဲေလးကို ျမင္လိုက္ရတယ္။ အသီးေလးပဲ ရွိေသးတယ္။ အခဲေလးေပါ့..။
ဒီေကာင္မေလးက ေယာက်္ားလ်ာေလး ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါနဲ႔ ႏို႔ေလးကို ကိုင္ဆၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရမ္းေႏြးေနတယ္ဗ်ာ။ ေကာင္းလိုက္တာ..။ ေစာက္ဖုတ္ကို လွန္ခ်လိုက္တယ္။ ေကာင္မေလး တြန႔္သြားတယ္။ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ႏိုးလည္းႏိုးပါေစေတာ့။
မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မႏိုးေသးဘူး။ ဒါနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ၿဖဲၿပီးေတာ့ လ်က္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ ေမႊးေနတာပဲ။ ေတာ္ေတာ္ကို အဖိုးတန္တဲ့ ေစာက္ဖုတ္။
ေဆာ္ေလးက အသားေဖြးေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ေလးက နီတြတ္ေနတာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ယက္ေတာ့တာေပါ့။ ေဆာ္ ေစာက္ေမႊးေလးေတြကအစ သပ္ရပ္မႈရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ေဆာ္ေလးလည္း မသိရေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို တစ္ခ်က္ စုပ္လိုက္ၿပီးေတာ့ လီးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုးထည့္တယ္။ ေကာင္မေလး ႏိုးမယ္ဆိုတာကို သိတယ္။ ဒီလီးကို သူခံႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ….။
လိုးရင္းလိုးရင္းနဲ႔ ပါကင္ပိတ္ေလးနားေရာက္ေတာ့ ေတာင့္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး ေဆာင့္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။
“အားးးးးးးးးးးး… ကြၽတ္……”
“အူး.. အား… ဘာလုပ္တာလဲ။ ကိုစိုးဦး ဘာလုပ္တာလဲ။ ဒါ ဘယ္ေနရာလဲ###@@#e#e”
မတတ္ႏိုင္ဘူး။ လက္ေတြနဲ႔လည္း ကုတ္တယ္ လက္သည္းရွည္ႀကီးေတြနဲ႔။ မတက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆက္‌ေဆာင့္ထည့္လိုက္တယ္။ အပ်ိဳေမွး ေပါက္သြားတယ္ဗ်ာ။
“ဗ်စ္..ဗ်စ္..ထုတ္”
တစ္ခ်က္တည္းပါပဲ။ ေကာင္းလိုက္တာ ေႏြးသြားတယ္။ အတြင္းပိုင္းေရာက္ေတာ့ ပိုေႏြးသြားတယ္ဆိုတာ ဒါပဲေနမွာ။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ထပ္ ဆယ့္ငါးခ်က္ေလာက့္ ေဆာင့္လိုက္ရတယ္။ ၿပီးသြားတယ္။
“ဆင္းပါ မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့ ဆင္းပါ… အီး ဟီး.။။”
“အီး အီး ဟီးးး…”
ငိုေနလည္း အပိုပဲေလ။ ေကာင္းေကာင္းႀကီးကို လိုးလိုက္ရၿပီ။ ေနာက္တစ္ခ်ီ ထပ္လိုးခ်င္ေနၿပီ။ ေကာင္မေလးကို ေမွာက္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ႐ုန္းကန္ေနတယ္။
“မလုပ္ပါနဲ႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ နာေနၿပီ။ အေမေရ…..”
ဇတ္ပိုးကို ေျဖာင္းခနဲေနေအာင္ အုပ္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။
“မသာမ ေသခ်င္လို႔လား နင့္ကိုတစ္ခါလိုးၿပီးၿပီ။ ေနာက္တစ္ခါလိုးလို႔ လီးျဖစ္သြားမွာမို႔လို႔လား။ ဒါမေလးရွားေနာ္ ေသသြားမယ္။”
ၿငိမ္က်သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ ေမွာက္ခိုင္းၿပီးေတာ့ ဖင္က ေန လွ်ိဳၿပီးေတာ့ လီးကိုသြင္းတယ္။ ဇိမ္က်လိုက္တာဗ်ာ။ ေတာ္ေတာ္ကို ၾကပ္တယ္။ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ေဆာင့္လိုက္၊ ႏို႔သီးေလးကို ကိုင္လိုက္၊ ဇတ္ပိုးေလးကို စုပ္လိုက္နဲ႔ ေကာင္မေလးကေတာ့ ေအာက္ကေန ငိုေနေတာ့တာပဲ။ အဲ့ဒါက ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ကို ပိုႂကြေစတယ္ေလ။
“ထ ထ ႏြယ္နီ။ ငါ့လီးကို လာစုပ္ေပး”
တစ္သ်ဴးေလးကိုင္ၿပီး လီးကိုလာသုတ္ေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ စုပ္ေပးရွာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ေခါင္းကို ကိုင္ၿပီးေတာ့ သူ႔ပါးစပ္ထဲကို လီးနဲ႔ လိုးတာေပါ့။ သုံးမိနစ္ေလာက္ပဲ ၾကာတယ္။ လရည္ေတြကို ေဘးက ေကာ္ေဇာ္ေပၚကို ပန္းထည့္လိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးလည္း ေဘးမွာ ငိုင္ငိုင္ေလးနဲ႔ ထိုင္ၿပီးေတာ့ မႈိင္လိုက္ ငိုလိုက္ေပါ့။ သူ႔အစ္မကို သြားတိုင္မွာ ေၾကာက္လို႔ ေကာင္မေလးကို ေျခာက္ထားရတယ္။
“ႏြယ္နီ”
“ရွင္ ကိုစိုးဦး”
“ဒါေတြကို နင့္အစ္မကို သြားတိုင္ရင္ နင့္အစ္မလည္း တစ္ခုလပ္ျဖစ္မယ္။ ငါလည္း ေထာင္ထဲဝင္ရမယ္။ နင္လည္း ေသမွာေနာ္ ငါသတ္မွာ။ ၾကားလား….။ မေလးရွားမွာ တစ္ေယာက္သတ္ရင္ သုံးေထာင္ပဲ ေပးရတယ္ ၾကားလား”
“ဟုတ္ ဟုတ္ ၾကားပါတယ္။ မႀကီးကို မေျပာရဲပါဘူး။ ေၾကာက္ပါတယ္။”
“ဟုတ္ၿပီ ဒါဆိုရင္ ငါလိုးခ်င္လို႔ ေခၚတဲ့အခါတိုင္းလည္း ကဂ်ီကေဂ်ာင္ မလုပ္နဲ႔ေနာ္။ ေသသြားမယ္ သိလား”
“အင္း”
ဘီလူးေခါင္းေဆာင္းရေတာ့မွာေပါ့…။ ေကာင္မေလးကို ေနာက္ထပ္တစ္ခ်ီ ထပ္လိုးျဖစ္ေသးတယ္။ ေကာင္းလိုက္တာ ေကာင္မေလးလည္း ေကာင္းေနမွာပဲ။ အေပၚကေနလည္း ေဆာင့္ေပးရွာတယ္။ အပ်ိဳႏို႔သီးေလးကို ကာကာၿပီးေတာ့ ရွက္ေနတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ဘဲႀကီးေကာ္ေဇာ္ေတြနဲ႔ ေမြ႕ရာေတြကို ေလွ်ာ္ေပးခဲ့တယ္။ ေသာ့ကိုယူခဲ့ၿပီးေတာ့ ျပန္လာခဲ့တယ္။ သူေကာင္းေနမွာဆိုေတာ့ ေစာင့္မေနေတာ့ဘူး။ သူ႔မွာလည္း ေသာ့တစ္ေခ်ာင္း အပိုရွိတယ္ေလ။
စက္႐ုံကို အသားတက် ျပန္လာတယ္။ ေကာင္မေလး ေပါင္ကြတာကို သူ႔အစ္မ သိပ္ရိပ္မိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလက အပ္ထည္ေတြမ်ားေတာ့ စက္႐ုံထဲမွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနတယ္။ ထူးျခားတာကေတာ့ ေကာင္မေလးကို အျပန္ခရီးက ကားေပၚမွာ ေခါင္းကိုကိုင္လိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးေခါင္းက ကြၽန္ေတာ့္ပုခုံးေပၚကို အိခနဲ ေရာက္လာတာပါပဲ
………………………………………………..
အခန္း ( ၅ )
ျပန္လာၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ေကာင္မေလးကို ဝိုက္ၿပီးေတာ့ ဒုတ္ကလည္းနာ.. ေကာင္မေလးကလည္း တစ္လမ္းလုံး ကြၽန္ေတာ့္ခါးခ်ည္းပဲ ဖက္ၿပီးေတာ့ ခြၽဲလိုက္ ပစ္မထားရဘူးေနာ္ ေျပာလိုက္ေပါ့။ အကဲပိုေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးဗ်..။ ငိုမဲ့မဲ့ေလးနဲ႔ဆိုေတာ့လည္း သနားမိသားဗ်ာ။
ထားပါေလ။ စက္႐ုံကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ထင္တဲ့အ တိုင္းပါပဲ.. မိန္းမလည္း ျပန္မေရာက္ေသးဘူး။ သူလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို အေတာ္ခ်စ္ေတာ့ စိတ္ခ်ရွာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အသက္ရႉေခ်ာင္ေနတာေလ။ မဟုတ္ရင္ လင္မယား ကြဲေပါက္ပဲဗ်ာ။
ေနာက္ရက္ေတြလည္း ႏြယ္နီ႔ကို စားခ်င္ေသးတယ္ဗ်ာ။ ေကာင္မေလး ထပ္မ်ားေပးဦးမလား။ ေပးမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ကိုေခၚသြားရမလဲ မသိေသးဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ေနာက္တစ္ပတ္ စက္႐ုံပိတ္ရက္ ေရာက္လာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ရယ္ ကိုဂ်ိဳးႀကီးရယ္ မာရွီထိုင္ပုတ္ေနတုန္း မိန္းမကလာၿပီးေတာ့ ဂ်ီလာက်တယ္။
“ေယာက်္ားေရ မိန္းမ အိုင္ဖုန္းေလး ကိုင္ခ်င္လို႔”
“ဘာအမ်ိဳးအစားလဲကြာ ေနာက္ဆုံးေပၚလား။ မင္းကလည္း သူေဌးဆိုက္ ဖမ္းေနျပန္ၿပီ ပိုက္ဆံမရွိပါဘူးဆိုမွ”
(တကယ္ေတာ့ ေကာင္မေလးအတြက္ လက္ေတာ့ပ္ဝယ္ေပးလိုက္လို႔ ပိုက္ဆံမရွိေတာ့တာ)
“အင္းပါ ရီသိပါတယ္။ အခုဟာက ညီမေလးလည္း လိုခ်င္ေနတာ။ ရီေကာပဲ”
“ေအးေလ ဟိုေကာင္မေလးကေတာ့ ထားပါ။ သူ႔လစာ ထုတ္ၿပီေလ။ ကိုယ္တို႔မွ လစာမထုတ္ရေသးတာကို”
“အင္း… ဒါဆိုဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ အသစ္ေလးဆိုေတာ့ ကိုင္ခ်င္တာေပါ့လို႔”
“ဟုတ္ၿပီေလ ဒါဆိုရင္ ကို ဖန္လိုက္ဦးမယ္။ ဟုတ္ၿပီလား”
“အဟီးးးးးးး”
ရယ္ၿပီး ထြက္သြားတယ္။ ေခါင္းပူသြားတာကကြၽန္ေတာ္….။ ဒါနဲ႔ အႀကံထုတ္ရၿပီ။ ကိုဂ်ိဳးႀကီးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြမ္းဂ်ိဳးႀကီးနဲ႔ လာရယ္ျပေနတယ္။ ျပႆနာပဲ သူ႔လည္း အားကိုးလို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူေတာင္ တစ္ေန႔ကို ထမင္းတစ္နပ္ပဲ စားၿပီး ထိုင္စုေနတာ။ သူ႔အတြက္က ဒညင္းသီး တစ္လုံးေလာက္ရရင္ အဆင္ေျပေနတာ။ ဒါေၾကာင့္လည္း မန္ေနဂ်ာႀကီးက သူ႔ကို ဒညင္းသီးခ်ည္း လႊတ္ေကြၽးၿပီး ႏွပ္ထားတာေလ။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ကိုတာရာယာကိုလည္း မသြားႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဖားသားေလးမ်ား စားမလားလို႔ ႀကံစည္ထားတာ။
ဖားမေတြက ေဆာက္ရမ္း ပုေလြေကာင္းတယ္ေနာ္။ ဖင္လည္း ရွိသင့္သေလာက္ ရွိၾကေတာ့ စားေကာင္းသား။ ေ႐ႊေတြကေတာ့ ရွိပါတယ္။ ရွားတယ္ေလ။ သူတို႔ကိုစားလည္း သူတို႔က မေလးရွားမွာ အစ္ကိုႀကီး ေကာင္းလားဆိုရင္ ကိုယ္ေတြက မလုံမလဲေတြ ျဖစ္ရတာ။ တစ္ခါေတာ့ စားဖူးသား။ မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ။ စိတ္လည္း ဖီးလ္အျပည့္ မရပါဘူး။ ထားဗ်ာ။
ဒီေန႔လည္း မာရွီနည္းနည္းပုတ္ၿပီးေတာ့ မိန္းမကို ဝိုက္ဦးမွပဲ။ ေျပာမဲ့သာ ေျပာရတာ…. တကယ္ဝိုက္ခ်င္ေနတာက ခယ္မေလးကိုဗ်ာ။ ဒီေကာင္မေလးက တစ္ခါလိုးၿပီးကတည္းက ဖင္ေတြလည္း စိုတက္လာတာ။ ရင္သားႀကီးကလည္း ေမာက္ၿပီးေတာ့ တကယ္ အပ်ိဳႀကီးဆိုက္ ျဖစ္လာတာ။ မိန္းမ ေဈးသြားတဲ့အခါေတြဆိုရင္ ေကာင္မေလးကို အခန္းနားမွာ ႏို႔ညႇစ္ရတာ တစ္မ်ိဳး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ ေဆာက္ဖုတ္အုံေလးကို ႏႈိက္ရတာ တစ္ဖုံနဲ႔ သိပ္ေကာင္း။
အႀကိဳက္ဆုံးကေတာ့ လက္ေဆးဇလုံနားမွာ သူပန္းကန္ေတြ ေဆးတဲ့အခါက်ရင္ ေနာက္ကေန ဖင္ကိုကပ္ၿပီး ေဂါ့ႀကီးနဲ႔ ေထာက္ထားရတာကို အားအရဆုံးပဲ။ ေစာက္ရမ္း ေစးကပ္ေနတာပဲဗ်ာ။ ေကာင္မေလးကို ရွာလိုက္တယ္။ သူဘယ္မ်ား ေရာက္ေနပါလိမ့္ေပါ့။
“ႏြယ္နီေရ.. ေကာင္မေလး ႏြယ္နီ။”
မိန္းမ အလုပ္ကိုသြားတယ္။ ကိုယ္က ညဆိုင္းဆိုေတာ့ ေကာင္မေလးကို တစ္ခ်ီေလာက္ေတာ့ လိုးခ်င္ေနၿပီ။ သူလည္း အနာက်က္ေနေလာက္ၿပီေလ။ ေခၚမၾကား ေအာ္မၾကားနဲ႔ ေကာင္မေလး ဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္..။ အသံေတြ ၾကားေနရတယ္။ ဘဲႀကီး အခန္းထဲကေနၿပီးေတာ့။.
“ဟာ..”
စိတ္ထဲမွာလည္း ထိတ္ခနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီဘဲႀကီး အလုပ္မသြားဘူးလားဟ။ မလုံမလဲ ျဖစ္ေနရၿပီ။ ဒါနဲ႔ ဘဲႀကီးအခန္းကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေဒါသေတြ လုံးခနဲ လႈိက္ၿပီး တက္လာတယ္ဗ်ာ။ ေကာင္မေလးက ဘဲႀကီးရဲ႕ ဗိုက္ေပၚကေန တက္ေဆာင့္ေပးေနတာ။ ေဆာက္ဖုတ္ေလးကို မည္းသည္းေနတာပဲ။ အရည္ေတြ အရမ္းကို ထြက္ေနၿပီ။
ကြၽန္ေတာ္ ဆက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ ေတာ္ေတာ္ ရက္စက္တဲ့ ဘဲႀကီးဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ တစ္ခါပဲ စားဖူးတဲ့ ေကာင္မေလးကို သူလုပ္ရက္တယ္ဗ်ာ။ စည္းမထားဘူး။ အထဲကိုဝင္ၿပီး ဝုန္းပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆက္ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။
“ႏြယ္နီ ကိုယ့္ကို မႈတ္ေပးပါလားကြာ…”
(ေတာက္.. ငါေတာင္ မလုပ္ခိုင္းရက္ဘူး ဒီဘဲႀကီးကြာ)
“အင္းေလ မႈတ္ေပးမယ္။ တစ္ရႉးေပး.. တစ္ရႉးနဲ႔သုတ္ၿပီးမွ မႈတ္ေပးမယ္။ အရည္ေတြ အရမ္းထြက္ေနတာေလ။”
“အင္း ေရာ့…”
ဘဲႀကီးက တစ္ရႉးေပးလိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးက တစ္ရႉးနဲ႔ ဘဲႀကီးဟာကို သုတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးႏႈပ္ခမ္း လွလွေလးနဲ႔ သူ႔ဟာႀကီးကို ငုံလိုက္တယ္။ ဘုရားေရ… ဒီဘဲႀကီးဟာက အရင္ကထက္ေတာင္ ႀကီးလာပါေပါ့လား။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဖားမကို ခ်တုန္းက ထက္ေတာင္ ပိုၿပီးေတာ့ ႀကီးလာေနၿပီ.။
ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဟာႀကီး။ တင္းေနတာပဲ ကိုယ္ေတာင္ ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ဖင္ႀကိမ္းသြားတယ္။ စားေပဦးေတာ့ ဘဲႀကီးရာ ခင္ဗ်ားကံေပါ့။ ေကာင္မေလးကလည္း ဒီလိုအညာသားႀကီးကို ဘာသြားႀကိဳက္မွန္းလည္း မသိဘူးဗ်ာ။ ေကာင္းေကာင္းကို ေပးေနေတာ့တာ။
“အားအား ေကာင္းလာၿပီ ႏြယ္ေရ… အားးးးးးး”
“ၿပီးေတာ့မယ္ ဆက္မႈတ္ထား အထဲမွာ ၿပီးမွာေနာ္ မထုတ္လိုက္နဲ႔”
“အင္း.. ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္”
“ျဗစ္..”
ေျပာလို႔ေတာင္ မဆုံးေသးဘူး။ ဘဲႀကီး ဆန႔္ငင္ ဆန႔္ငင္ ျဖစ္သြားတယ္။ အသက္ငင္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ ၿပီးသြားတာဗ်။ ေစာက္ဖာသည္မေလးကလည္း သုတ္ရည္ေတြကို ၿပီးတဲ့အထိခံၿပီးေတာ့ ေဘးကို ေထြးထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ေကာင္းကြာ ဇိမ္ပဲ ခံစားစမ္း ဘဲႀကီး.. ေကာင္းစားစမ္း။ စိတ္ထဲကေတာ့ အရမ္းကို ေဒါသထြက္ေပမဲ့ ေကာင္မေလးက သေဘာတူတာဆိုေတာ့ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။
“ႏြယ္ေရ ေနာက္တစ္ခ်ီေလာက္ လိုးၾကရေအာင္ေလ။”
“ကိုႀကီးသေဘာေလ လိုးခ်င္သေလာက္သာလိုး။ ဒီေန႔ ကိုစိုးဦးလည္း အလုပ္သြားတယ္။ မရီလည္း မရွိဘူးဆိုေတာ့ ေအးေဆးပဲ။ တစ္ေနကုန္ ဗ်င္းလို႔ရတယ္ေလ။”
(ေဆာက္ေကာင္မေလး ငါအလုပ္သြားတယ္ ထင္ေနတာကိုး…..)
“ဒါဆိုရင္လည္း ဖင္ကုန္းေပးေလေနာ္။ ဖင္ေလးကို ေထာင္ၿပီးေတာ့ လိုးခ်င္တယ္။ ဖင္တစ္ခါမွ မလိုးဖူးေသးဘူး။”
“အန္… ဖင္မလိုးဖူးေသးဘူးဆိုေတာ့ အဖုတ္ေတြကိုေတာ့ လိုးဖူးတယ္ေပါ့။ ေျပာေတာ့ ႏြယ့္ကို အရင္ဆုံး လုပ္ဖူးတာဆို ေပၚၿပီ…။”
“မဟုတ္ပါဘူးကြာ အဖုတ္ကို လိုးဖူးတာလည္း မင္းနဲ႔မွ ပထမဆုံးပါ။”
ေအာ္ ေျပာလိုက္ခ်င္တယ္။ ေခ်ာင္ကစ္ကို တစ္လ တစ္ခါမွ မသြားရရင္ လီးရာဇဝင္႐ိုင္းတယ္ဆို။ ႐ိုးရာပ်က္ရင္ နတ္ကိုင္မယ္ဆို……. ေျပာျပလိုက္ခ်င္တယ္။ အားလုံးၾကားေအာင္ ဒီဘဲႀကီး အညာသားလို႔ မေျပာရဘူး။ အညာေတာ္ေတာ္ကို သန္ေနတာ။
“အင္းပါ ဖင္ကုန္းေပးမယ္ အတင္းေဆာင့္ မလိုးရဘူးေနာ္။”
“မလိုးပါဘူး စိမ္ၿပီးလိုးမွာပါ။”
ေကာင္မေလးက ဖင္ကို ေထာင္ေပးလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ခါပဲ လိုးေပးထားတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေလးကေတာ့ အရမ္းကိုစိၿပီးေတာ့ လွေနတုန္းပဲ။ အေမႊးေတြကလည္း လွလိုက္တာ… စင္းေနတာပဲ။ သူ႔ဆီးခုံကလည္း လုံးဝကို ေျပာစရာမရွိဘူးဗ်ာ။ ဖင္သား နီနီေလးရဲ႕ အဆုံး စအိုဝေလးကေတာ့ ရင္ခုန္စရာပါ။ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ သူ႔ဖင္ေလးကို အားရေအာင္ မလုပ္ဖူးေသးဘူး။ ဖင္ေလးက စိေနတာပဲ ရဲရဲေလးရယ္။
ဘဲႀကီးက ေဆာ္ေလး ဖင္ေပါက္ေလးကို စုပ္ေပးေနတယ္။ ေသစမ္းဗ်ာ။ ႐ြံစရာေတာင္ ေကာင္းေသးတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ ဒါမ်ိဳးမလုပ္ေပးႏိုင္။ ဒါေၾကာင့္မ်ား ဘဲႀကီးကို ခိုက္သြားတာမ်ားလား။ ေနာက္ထပ္ ေဆာက္ဖုတ္ေလးကို ထပ္ၿပီးေတာ့ လ်က္ေပးတယ္။ ေကာင္မေလးက ခုနက ေရေဆးထားတာဆိုေတာ့ လ်က္ေကာင္းေပါ့ဗ်ာ။ ဝင္းေနတာပဲ။
ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေလးေတြက ဘဲႀကီးက လ်က္လိုက္ ဖင္ေပါက္ေလးကို ကလိလိုက္နဲ႔ဆိုေတာ့ ေကာင္မေလးက မခံႏိုင္ေတာ့ပဲ ဘဲႀကီးဟာကို လွမ္းကိုင္ၿပီးေတာ့ သူ႔အေပါက္ဝကို လွမ္းထည့္ေနတာ မ်က္ႏွာေလးကိုေမာ့လို႔….
“အား အဟ အဟဟဟ ေကာင္းလိုက္တာ”
” လိုးပါေတာ့ ဖင္ကိုလည္း လိုးပါေတာ့ ေကာင္းေနၿပီ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ လိုးေတာ့ေလ”
ေကာင္မေလး ပါးစပ္က ေစာက္တစ္လြဲေတြ ထြက္လာတဲ့အထိ ဘဲႀကီးက မႈတ္လိုက္ ႏႈိက္လိုက္ လုပ္ေနတာ အရမ္းကို ေကာင္းေနတဲ့ပုံစံပဲ။ ေစာက္ရမ္းကို လန္းေနၿပီ။ ဘဲႀကီးက သူ႔လီးကို သူဆြၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလး ေစာက္ဖုတ္ထဲကို လီးထိုးထည့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ တစ္ခ်က္ခ်င္း လိုးသြင္းေနတယ္။
“အား”
“ျဗစ္ ထုတ္ ဗြက္ ဗြက္…”
အသံေတြကို ဒီဘက္ခန္းကေနေတာင္ ၾကားေနရတယ္ဗ်ာ။ ဒီအခ်ိန္ စက္႐ုံထဲက လူေတြလည္း ဒီကိုမလာၾကသလို ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း မရွိမွန္းသိေတာ့ ေစာက္ရမ္းကို လိုးေကာင္းေပါ့ဗ်ာ။ အသံႀကီးေတြကို ေအာင္လို႔။ ဒါနဲ႔ပဲ ကြၽန္ေတာ္အရမ္းခိုက္တဲ့ ေကာင္မေလးကို ဖင္တစ္ျပန္ ေခါင္းတစ္ျပန္ လိုးေနေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။
အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္လည္း ေရာက္ေရာ ေကာင္မေလးဖင္ကို ခြက္ၿပီးေတာ့ ေထာင္ပစ္လိုက္တယ္။ သိလိုက္ၿပီ ႏြယ္နီအရမ္းကို ေကာင္းေနၿပီဆိုတာကိုေလ။ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ ဖင္ႀကီးခြက္ေနတာကို ျမင္ရေတာ့ အရမ္းကို ဖီးလ္တက္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ အျမန္ၿပီးပါေစလို႔ ဆုေတာင္းၿပီး ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးက တစ္ခ်ီၿပီးခါနီးမို႔လို႔ထင္တယ္။ ေစာက္ဖုတ္ေလးက ရႈံ႕တြတြေလး ျဖစ္လာတယ္။
“အ…အဟ..အ ေကာင္းေနၿပီ ျမန္ျမန္လုပ္ေတာ့ေလ ေကာင္းေနၿပီ”
“အင္းပါ ၿပီးေတာ့မွာပါ ခဏေစာင့္ ဒီမွာလည္း ၿပီးေတာ့မယ္ ခဏေစာင့္ေနာ္”
“အင္းးး လုပ္ လုပ္ၿပီးၿပီ မရေတာ့ဘူး ၿပီးၿပီ…. အားးးးးးးးး”
ေကာင္းမေလး ခါးကိုေကာ့တက္ၿပီး ၿပီးသြားတယ္။ ဘဲႀကီးလည္း ၿပီးသြားၿပီထင္တယ္။ အရည္ေတြကို သားအိမ္ထဲကိုပဲ ပန္းထည့္လိုက္တယ္။ ေကာင္းလိုက္တာ။ အရမ္းကို ႐ႊဲေနေတာ့မွာပဲ။ ေကာင္မေလးကေတာ့ ေခါင္းအုံးေပၚကို လက္ႏွစ္ဖက္လုံး ေထာက္ၿပီးေတာ့ က်သြားတာပဲ။ အရမ္းကို ေကာင္းေနတဲ့ပုံပဲ။ ဘဲႀကီးလည္း ဖင္လိုးမလို႔ဟာကိုေတာင္ ေမ့သြားပုံပဲ။ ေကာင္မေလးက ဘဲႀကီးကို မ်က္ေမွးေလးနဲ႔ ၾကည့္ၿပီးေတာ့
“ကိုႀကီး သမီး ေရသြားေဆးလိုက္ဦးမယ္”
“အင္း သြားေဆးေလ ညေလး။”
ေတြ႕ၿပီ။ ေကာင္မေလး ေရေဆးရင္ ေရခ်ိဳးခန္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဖက္မွာေလ။ ကြၽန္ေတာ္ ေရခ်ိဳးခန္းက ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ ေကာင္မေလး ဝင္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က တံခါး႐ြက္နားမွာ ခိုၿပီးေတာ့ ရပ္ေနလိုက္တယ္။ ေကာင္မေလး ေပါင္ကြကြနဲ႔ ဝင္လာတယ္။
ေဒါသျဖစ္စိတ္ေရာ ႏွေျမာတဲ့စိတ္ေရာ ေရာၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးကို တစ္ခုခုလုပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးက မီးဖြင့္ၿပီး ဝင္လာတဲ့အခ်ိန္ ေကာင္မေလး ပါးစပ္ကို လွမ္းပိတ္လိုက္တယ္။ ေကာင္မေလး ေအာ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အသံမထြက္သြားဘူး။
ေကာင္မေလး မ်က္လုံး အဝိုင္းေလးနဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္။ သူလည္း သိသြားၿပီေလ။ ဒီေန႔ သူတို႔လိုးေနတာကို ကြၽန္ေတာ္ျမင္သြားၿပီဆိုတာကို။ ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားရင္း တိုးတိုးေနဖို႔ လက္ျပလိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးက ေခါင္းကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျငႇိမ့္တယ္ေလ။
“ႏြယ္နီ ဘာျဖစ္လို႔ သူနဲ႔သြားအိပ္တာတုန္း။ နင္တို႔ျဖစ္ေနၾကတာ ၾကာၿပီလား။ ဘယ္ႏွခါေလာက္ ရွိၿပီလဲ ငါ့ကိုေျပာစမ္း”
“ေလး ေလး ေလးခါေလာက္ေတာ့ ရွိပါၿပီ”
“ဘာ ေလးခါေတာင္ရွိၿပီ ဟုတ္လား။ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ နင္ကားေပၚမွာေျပာေတာ့ အေပ်ာ္မႀကံပါနဲ႔ဆို ငါ့ကိုခ်စ္တယ္ဆို”
“အီးးးးးဟီးးး အီး အစ္ကိုႀကီးရယ္”
ေကာင္မေလးက အက်ယ္ႀကီး ငိုမလို႔ လုပ္တယ္။
“ဟာ မငိုနဲ႔ေလ ဟိုလူ ၾကားသြားမယ္။ ေျပာေလ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုသြားကုန္းတာလဲ။ သူက နင့္ကိုယူမွာ မို႔လို႔လား”
“သူမယူဘူးဆိုတာကို ႏြယ္နီ သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါက မေနႏိုင္လို႔ ျဖစ္သြားတာပါ။ သူ႔ကိုလည္း ဘာမွသြားမလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္။ သူက ရည္းစားစကားေျပာရင္းနဲ႔ ႏြယ္နီ႔ကို ႏြယ္….”
စကားသံ ထြက္မလာေတာ့ဘူး ။ ေဒါသေတြႀကီးတက္သြားတယ္၊
“ေျပာစမ္း နင့္ကိုသူက မုဒိမ္းက်င့္လိုက္လို႔လား….”
“မဟုတ္ မမမ မဟုတ္ပါဘူး။ သူက ႏြယ္နီ႔ေစာက္ဖုတ္ကို မႈတ္တယ္။ လွ်ာနဲ႔ယက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏြယ္နီ႔ဖင္ကိုလည္း လွ်ာနဲ႔ယက္တယ္။ မခံႏိုင္ေတာ့လို႔ အေျဖေပးမဲ့ ညမွာတင္ လိုးျဖစ္သြားရင္းနဲ႔။ ကိုႀကီးနဲ႔လည္း ဆက္လုပ္လို႔ မျဖစ္ဘူးဆိုတာ သိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔နဲ႔ပဲ ဒီလိုေနျဖစ္သြားတာပါ။.”
“ဘာေနျဖစ္သြားတာလဲ လိုးျဖစ္သြားတယ္ ေျပာစမ္းပါ။ ငါလည္း နင့္ကို မႈတ္ေပးႏိုင္ပါတယ္ဟာ.. လ်က္ေပးႏိုင္ပါတယ္။”
“ဒါေပမဲ့ ကိုႀကီးရယ္။ ကိုႀကီးတို႔ အိမ္ေထာင္ေရးကို မဖ်က္ဆီးခ်င္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ပါ။”
“တိတ္စမ္း ႏြယ္နီ ေတာ္ေတာ့ဟာ နင္အခု ဟိုဘက္လွည့္စမ္း”
“ဘာ ဘာလုပ္မလို႔လဲ ကိုစိုးဦး”
“လွည့္စမ္းဟာ”
ေျပာရင္းဆိုရင္းပဲ ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကို အတင္း ဟိုဘက္လွည့္ခိုင္းၿပီးေတာ့ သူ႔ဖင္ကို လီးအစိမ္းလိုက္ ထိုးထည့္လိုက္တယ္။ အညာသားဘဲႀကီးနဲ႔ လိုးတုန္းက ထြက္ခဲ့တဲ့ ေဆာက္ရည္ေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ အရမ္းခြၽဲေနတယ္ေလ။ အရမ္းကို ျမန္လြန္းတယ္။ လီးဝင္သြားတာ။
“အ. အအ…မလုပ္……….နာနာ အားးးးးး”
“မလုပ္ပါနဲ႔ နာတယ္ အအအအ နာတယ္လို႔ အား”
ေကာင္မေလးက ေအာ္တာနဲ႔ သူ႔ပါးစပ္ကို လက္နဲ႔ လွမ္းပိတ္ၿပီးေတာ့ အတင္းေဆာင့္လိုးတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ပါးစပ္ကလည္း
“မွတ္ထား ႏြယ္နီ။ နင္တို႔မိန္းမေတြက လက္ဖက္ေတြလိုပဲ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႏွပ္ထားႏွပ္ထား အစာပလာ မပါရင္ စားမေကာင္းဘူး။ ဆီမ်ားမ်ား မထည့္ျပန္ရင္လည္း စားမေကာင္းဘူး။ င႐ုပ္သီးေလးလည္း ပါလိုက္ရေသး။ ၾကက္သြန္ျဖဴေလးလည္း ထည့္ပါမွ စားေကာင္းတဲ့ ဟာမ်ိဳးေတြ။ ေတြ႕လား နင့္ဖင္ေပါက္ေလးကို ငါလိုးေနတာ။ အဲ့ဒါကို ဖင္စိမ္းစားတယ္လို႔ ေခၚတယ္။ မွတ္ထား ဆီမပါ ပ်ားမပါ လိုးနည္းပဲ။ နင္တို႔မိန္းမေတြက ဒီလိုမ်ိဳး လက္ဖက္ကို မႏွပ္ပဲ စားတက္တဲ့ သူေတြဆိုရင္ သိပ္မုန္းၾကတယ္လား။ ေရာ့ဟာ ေရာ့ဟာ။”
ကြၽန္ေတာ္လည္း အျငႇိဳးတႀကီးေျပာရင္း လိုးရင္းနဲ႔ေကာင္မေလး ႏို႔ကိုညႇစ္လိုက္ ဖင္သားႀကီးကိုညႇစ္လိုက္နဲ႔ လုပ္လိုက္တာ ေကာင္မေလး အတင္း႐ုန္းေတာ့တာေပါ့။ မရဘူးေလ ခ်ဳပ္ၿပီးလိုးတာ ဆိုေတာ့အရမ္းကို နာေနမွာ သိတယ္။ ေစာက္ျမင္ကပ္လို႔ ဒီတိုင္းကို လိုးပစ္လိုက္တာ။ အခ်က္ေလးဆယ္ ေက်ာ္တယ္။
ေနာက္ေတာ့ ေတာင့္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ အရမ္းေကာင္းလြန္းေနတာနဲ႔ ေကာင္မေလးကို ခါးကိုသိုင္းဖက္ၿပီး လရည္ေတြကို သူ႔စအိုေလးထဲကို ပန္းထည့္ပစ္လိုက္တယ္။ ေကာင္မေလး ငိုလိုက္တာဆိုတာကို ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ ၿပီးလည္းၿပီးေရာ အျပင္ဘက္ကို ထြက္ေျပးသြားပါေလေရာဗ်ာ။
ဘဲႀကီးဆီသြားတယ္ထင္တာ မဟုတ္ဘူးဗ်ာ။ စက္႐ုံအျပင္ဘက္ကို သြားတာ။ ေခါင္းႀကီးသြားတယ္။ ဘယ္မ်ားသြားပါလိမ့္ေပါ့။ မိန္းမျပန္လာတဲ့အထိ သူျပန္မလာဘူး။ သနားလည္း သနားတယ္။ ၿပီးေတာ့ စိတ္လည္းပူတယ္။ ဟိုဘက္ခန္းက အညာသားကေတာ့ ေဆာ္ေလးကို မသိမသာေလး လာခ်က္တယ္။
ကြၽန္ေတာ္လည္း အလိုက္အထိုက္ေလး ေနေတာ့ သူလည္း မသိပါဘူး။ မိန္းမကေတာ့ ပူတာေပါ့။ ဖုန္းေတြဘာေတြ ဆက္တယ္။
ေနာက္ေလးရက္ေလာက္ေနေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပန္ေရာက္ၿပီတဲ့။ တစ္ႏွစ္ေလာက္ သီလရွင္ဝတ္မယ္လို႔ ေျပာတယ္တဲ့။ ေယာက်္ားလည္း မယူေတာ့ဘူးတဲ့။ မေလးရွားကေန ဘာလို႔မေျပာပဲ ျပန္ေျပးတာလဲလို႔မိန္းမက ေမးေတာ့ ပ်င္းလို႔တဲ့ မေနခ်င္ေတာ့လို႔တဲ့။ ေျပာၿပီးျပန္ရင္ ခြင့္မျပဳမွာ စိုးလို႔တဲ့ဗ်ာ။
သနားစရာလည္းေကာင္းသလို စာနာမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္က ေဒါသနဲ႔ လုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ မရေတာ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ သူဘာလို႔ ျပန္ေျပးသြားသလဲဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ေကာင္မေလးပဲ သိေလာက္မယ္ဗ်ာ။ ထားလိုက္ပါေလ။ မေလးရွားက တစ္ခန္းရပ္ ျပဇာတ္ေလးေပါ့။
ဘဝဆိုတာက တစ္ေယာက္အတြက္ တစ္ေယာက္က မွတ္တိုင္ေတြလိုပါပဲ…။ ေတြ႕ဆုံ ႀကဳံကြဲေပါ့။ သူႏွပ္ထားတဲ့ လက္ဖက္ေလးကို ကြၽန္ေတာ္ အစာပလာမပါပဲ စားမိလိုက္တာကိုေတာ့ တစ္အုံ႔ေႏြးေႏြးဗ်ာ။…ၿပီးပါၿပီ