ခံလို့ကောင်းလိုက်တာ

အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာလေဆိပ်သို့ လေယာဉ်တစ်စင်း ဆင်းသက်လာလေသည် ။ ထိုလေယာဉ်ပေါ်မှ အသားဖြူဖြူ ဗလတောင့်တောင့်ဖြင့် ကြည့်ကောင်းသော ယောက်ျားတစ်ယောက် နေကာမျက်မှန်လေးတပ်ကာ ဆင်းလာခဲ့သည်။ အနောက်တိုင်းဝတ်စုံကို စတိုင်ကျကျလေး ဝတ်ကာ ဆံပင်တိုလေးကို ဂျဲလ်ထောင်ထားသည် ။ သူ၏ စတိုင်သည် တကယ်ကို ကြည့်ကောင်းပြီး ရုပ်ရည်အရလည်း ချောမောလှသဖြင့် မိန်းကလေးများ ငေးလောက်စရာဖြစ်သည် ။

သူ၏ နာမည်မှာ လင်းလရောင် ဖြစ်သည် ။ အသက် ၂၈ နှစ်သာ ရှိသေးသည်။ လင်းလရောင် ခရီးဆောင်အိတ်လှည်းလေးကို ဆွဲကာ အပြင်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ “သား” “အစ်ကိုကြီး” မိမိအား ခေါ်လိုက်သံနှင့် တူသဖြင့် လင်းလရောင် ခေါ်သံကြားရာ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ မှန်ပေသည် ။ လင်းလရောင်ကို ခေါ်ခြင်း ဖြစ်သည် ။ အသက် ၅၀ ကျော် အမျိုးသမီးကြီးတစ်ဦးနှင့် အသက် ၂၃ နှစ်အရွယ် မိန်းကလေး တစ်ယောက်၏ ခေါ်သံဖြစ်သည် ။ လင်းလရောင် ထိုအသံလာရာမှ လူများကို မြင်ပြီး မျက်ရည်ဝဲတက်သွားသည် ။

ထိုနေရာတွင် လင်းလရောင်၏ အဖေ နှင့် အမေ ရှိနေသည့် အပြင် ညီမလေး ဆူးလရောင် နှင့် ညီမလေးနှင့် ရွယ်တူ ကောင်လေးတစ်ယောက် ရှိနေလေသည် ။ လင်းလရောင် ထိုသူများထံ အပြေးကလေး လာပြီး မိခင်ဖြစ်သူအား ပြေးဖက်လိုက်သည် ။ ကျန်မိသားစုဝင်များကလည်း ဝိုင်းလိုက်ကျသည် ။ “အမေ သားပြန်ရောက်ပြီ အမေရဲ့” “ငါ့သားလေး မင်း နိုင်ငံခြားကို စသွားကတည်းက အမေ့မှာလေ နေ့တိုင်း စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေရတာ” ထိုအခါ ဖခင် ဖြစ်သူလည်း မနေသာတော့ဘဲ လင်းလရောင်၏ ပခုံးကို ပုတ်ကာ “ဟုတ်တယ် သား၊ သား နိုင်ငံခြားထွက်သွား ကတည်းက မင်းအမေက နေ့တိုင်း မျက်ရည် ကျနေရတာ” မိခင်၏ မေတ္တာကို လင်းလရောင် ငတ်နေသည်မှာ ကြာလှပြီ ဖြစ်သည်။ ရည်မှန်းချက်များကြောင့် နိုင်ငံခြားမှာ အလုပ်သွားလုပ်ခဲ့ပေမယ့် ယခု လိုချင်သည့် ငွေပမာဏ အတိုင်းအတာ ရသဖြင့် မြန်မာပြည်သို့ ပြန်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည် ။ လင်းလရောင် ဖခင် နှင့် ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီးသောအခါ မိမိအား ပြုံးပြီးကြည့်နေသော ညီမလေး ဆူးလရောင်၏ ခေါင်းလေးကို ပွတ်လိုက်သည် ။

“ငါ့ညီမလေးတောင် အရွယ်ရောက်လို့ အိမ်ထောင်တွေ ကျနေပြီ” ဆူးလရောင်လည်း အစ်ကိုဖြစ်သူအား ဖက်သိုင်း လိုက်ပြီးမှ “မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ် ဒါ ညီမရဲ့ အမျိုးသား ဘုန်းသူရတဲ့” ဘုန်းသူရလည်း မမြင်ဖူးသေးသော ယောက်ဖကြီး အား ပြုံးပြလိုက်ပြီး “တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် အစ်ကိုကြီး” လင်းလရောင်လည်း ဘုန်းသူရကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး  “အေးကွာ မင်းတို့ မင်္ဂလာဆောင်မှာ ငါမရှိတဲ့ အတွက် တောင်းပန်ပါတယ်။ မင်းတို့ အတွက် လက်ဖွဲ့တော့ ပါလာတယ်” အားလုံး နှုတ်ဆက်လို့ ပြီးလိုက်ချိန်တွင် မိခင်ဖြစ်သူမှ “ကဲကဲ အိမ်ပြန်ကျစို့ အိမ်ရောက်မှ အေးဆေး စကားပြောကျတာပေါ့။” “ဟုတ်ပါပြီ အမေရာ သားလည်း အမေ့လက်ရာ စားချင်နေတာ ကြာပေ့ါ ပြန်ကျစို့” “ဟားဟား” အားလုံး ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နှင့်ပင် တက္ကစီငှားကာ အိမ်သို့ ပြန်ခဲ့ကျသည် ။

အိမ်သည် လွန်ခဲ့သည့် ခုနှစ်နှစ်ကအတိုင်း ရှိနေသေးသည် ။ တိုက်အိမ်ငယ်လေးကို မြင်လိုက်သောအခါ လင်းလရောင် မိမိကိုယ်ကို လုံခြုံသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည် ။ မိမိ၏ အိမ် နှင့် မိသားစုသည် မိမိ ဘဝအတွက် အလုံခြုံဆုံး နှင့် အနွေးထွေးဆုံး ဆိုတာ လင်းလရောင် လက်ခံလိုက်မိသည် ။ မိသားစုများ အိမ်ထဲရောက်သည် နှင့် ရှေးဟောင်း နှောင်းဖြစ်များ ပြောရင်း စကားဖေါင်ဖွဲ့ သွားလေသည် ။ “အမေရေ တိုးတိုးတို့ ကေသီတို့ နေမင်းတို့ နေကောင်းကြလား၊ ဖုန်းအဆက်အသွယ် မရတော့တာ ကြာပြီ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေဆိုတော့ လွမ်းလိုက်တာ အမေရာ”

ထိုအခါ မိသားစုများ အားလုံး မျက်နှာ မကောင်း ဖြစ်သွားကျလေသည်။ လင်းလရောင်လည်း စိတ်ပူရလေသည် ။ ထိုသူငယ်ချင်း သုံးယောက်မှာ လင်းလရောင် နှင့် ငယ်စဉ်တောင်ကျေး ဘဝထဲမှ ကျောင်းနေလည်းအတူ ဆော့ကစားလည်းအတူ အရမ်းချစ်ခဲ့ကြသည့် သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်သည် ။ လင်းလရောင် နိုင်ငံခြား အထွက် လေဆိပ်အထိ လိုက်ပို့ကြသော သူငယ်ချင်းများကို မြင်ယောင် မိသေးသည် ။ အဓိကမှာ တိုးတိုး ဖြစ်သည် ။ တိုးတိုးက အနေအေးသည် ။ အရမ်းရိုးအသည် ။ လင်းလရောင် နှင့် ခွဲရတော့မည့်အတွက် စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေသော မျက်နှာလေးကို မှတ်မိသေးသည် ။ သဘောကောင်းသည် ။ ပုံစံမှာလည်း ရိုးသားလွန်းလှသည် ။

ကေသီကတော့ တည်ငြိမ်သည် အိန္ဒြေကြီးသည် ။ သူမ၏ ရှည်လျားသော ဆံနွယ်များသည် သူမ အလှကို ထပ်ဆင့်ပံ့ပိုးထားသည် ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် မှာလည်း နိမ့်ချည်မြင့်ချည်နှင့် အလွန် ကြည့်ကောင်းလှသည် ။ လင်းလရောင် အဖို့ကတော့ ကေသီအပေါ် မောင်နှမ အရင်းလို ရိုးသားခဲ့သည် ။  နေမင်းမှာတော့ တိုးတိုး နှင့် ဆန့်ကျင်ဘက် ငွေကြေးလည်း ချမ်းသာသဖြင့် လိုတိုင်းရသည့် သူဌေးသား၊ လိုချင်တာကို မရရအောင် ယူတတ်သည့် အကျင့်လေးရှိသည် ။ လင်းလရောင်ကို နိုင်ငံခြားထွက်ဖို့ ငွေကြေး ထောက်ပံ့ခဲ့သူလည်း ဖြစ်သည်။

“အမေ သူတို့ ဘာဖြစ်လို့လည်း ဟင်” “သား… နေမင်းနဲ့ ကေသီ လက်ထပ်သွားတာ ကြာပြီ” “ဟင် တိုးတိုးနဲ့ ကေသီက ချစ်သူတွေ မဟုတ်လား” တိုးတိုးနှင့် ကေသီရဲ့ အကြောင်းကို လင်းလရောင် နှင့် နေမင်း အသိဆုံး ။ ငယ်ချစ်တွေ ဆိုတော့ ။ “ဒါဆို တိုးတိုးကရော” “သား သူငယ်ချင်း တိုးတိုးကတော့ ဆုံးသွားပြီ သား”  “ဗျာ ဘယ်လိုဖြစ်တာလည်း အမေရာ” “သားက အခုမှ ခရီးက ပြန်ရောက်တာဆိုတော့ မသိသေးတာ ကောင်းတယ်၊ သား တည်ငြိမ်သွားမှ အမေပြောပြမယ်၊ အမေ့စကား နားထောင်ပေးပါ သားရယ်” လင်းလရောင်က လက်မခံချင်သော်လည်း ဒီတစ်ကြိမ် မိခင်စကား နားထောင်ပြီး ထိုအကြောင်း ဆက်မပြောဖြစ်တော့ ။ ထို့နောက် အနားယူ ရေချိုး မိသားစုနှင့်အတူ နွေးနွေးထွေးထွေး နေလိုက်လေသည် ။

သို့နှင့် ညအချိန်ပင် တိုက်ခဲ့လေပြီ ။ လင်းလရောင် အခန်းထဲတွင် လူးလိမ့်နေသည် ။ အိပ်လို့ မပျော် ။ တိုးတိုး သေဆုံးရသည့် ကိစ္စကို အမေကလည်း အသိမပေး ။ လင်းလရောင် အတွေးများဖြင့် ညနက်လာလေသည် ။ တိုင်ကပ်နာရီမှ တဂျောက်ဂျောက် မြည်သံကတော့ ထွက်ပေါ်နေသည် ။ လင်းလရောင် အိပ်မပျော်သေး ။ အဖေနှင့် အမေကတော့ အပေါ်ထပ်တွင် အိပ်ပျော်နေလောက်ပြီ ။

ညီမလေးတို့လည်း အိပ်ပြီလားမသိဘူး ဟူသော အတွေးဖြင့် လင်းလရောင်အခန်း နှင့် ကပ်ရပ်သား ညီမလေး အခန်းနံရံကို နားလေးကပ်ခါ နားဆွင့်လိုက်သည် ။ ကပ်လျက်သားမို့ တစ်ဖက်မှ အသံ သဲ့သဲ့များ ကြားနေရသည် ။

“အို့ အား အ အ မောင်ရယ် နာနာလေး လုပ်စမ်းပါ” 

“တိုးတိုးပြောပါ ချစ်ရယ်၊ တော်ကြာ ကိုကြီး ကြားသွားပါဦးမယ်”

နားဆွင့်နေသော လင်းလရောင်ပင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်မလုံ ဖြစ်သွားသည် ။ မိမိက နားဆွင့် မိသည်ကိုး။ ချက်ချင်း ကုတင်ပေါ် ပြန်လှဲလိုက်သည် ။ 

“တော်တော်ထတဲ့ ငါ့ညီမဘဲ ဟူး”

လင်းလရောင်လည်း ကာမကိစ္စ မလုပ်ရတာ အတော်ကြာပြီ ဖြစ်သဖြင့် တစ်ဖက်အခန်းမှ လင်မယား၏ ချစ်ပွဲကြောင့် စိတ်လေး အနည်းငယ် ပြန်ထလာသည် ။ ကုတင်ပေါ်တွင် နဖူးပေါ် လက်တင်ပြီး နိုင်ငံခြားအလုပ်ရုံက စီနီယာမမ ခင်လွှမ်းကို ပြန်သတိရမိသည် ။

ခင်လွှမ်း မှာ လင်းလရောင်ထက် ၂ နှစ်ကြီးသလို အရင်ရောက်နှင့်သော စီနီယာလည်း ဖြစ်သည် ။ သူမ ကြောင့် လင်းလရောင် အစစအရာရာ အဆင်ပြေခဲ့ရသည် ။ ခင်လွှမ်းမှာ တစ်ခုလပ် တစ်ယောက် ဖြစ်သော်လည်း အလွန်ကြည့်ကောင်းသေးသည် ။ နဖူးပြင် ကျယ်ကျယ်လေးကို ဆံပင်ရှည်လေး အမြဲဖုံးထားတတ်သည် ။ အရပ်ရှည်ရှည် အသားညိုညို နှင့် ညိုချောလေး ဖြစ်သည် ။

လင်းလရောင် သူမနှင့် သမီးရည်စား မဟုတ် မိတ်ဆွေထက် မကသော ဆက်ဆံရေး ဖြစ်သည်။ နိုင်ငံခြား ထွက်ခဲ့သော ခုနှစ်နှစ် အတိုင်းအတာတွင် အကြိမ်ကြိမ် နှစ်ဦးသဘောတူ အတူအိပ်ဖြစ်ခဲ့ကြသည် ။

ခင်လွှမ်း၏ ဘဝသည် သနားစရာကောင်းသည် ။ မြန်မာပြည်မှ မိခင် မုဆိုးမအား ငွေအမြဲ ထောက်ပံ့နေရသူမို့ မစုဆောင်းဖြစ်လှ ။ လင်းလရောင် မြန်မာပြည် အတူပြန်ပြီး ခင်လွှမ်းအား လက်ထပ်ဖို့ တိုင်ပင်ခဲ့သေးသည် ။ သို့သော် ခင်လွှမ်း ငြင်းဆန်ခဲ့သည် ။ ခင်လွှမ်းမှာ မြန်မာပြည်တွင် လက်ထပ်ရမည့်သူ ရှိသည်ဟုသာ ပြောပြီး နေရစ်ခဲ့ လေသည် ။ 

လင်းလရောင် ပြန်စဉ်းစားရင်း ခင်လွှမ်းနှင့် ဖြစ်ခဲ့သည်များကို ပြန်လည် မြင်ယောင်လာလေသည် ။ ပုဆိုးအောက်မှ လီးကလည်း ထောင်မတ်လာ သဖြင့် ခင်လွှမ်းနှင့် ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့သည်များကို ပြန်စဉ်းစားရင်း အာသာဖြေ ဂွင်းတိုက် ပစ်လိုက်သည် ။ ဆန္ဒများ ပြင်းထန်လွန်းနေသဖြင့် သိပ်ပင်မကြာလိုက် အထွတ်အထိပ်ရောက်ပြီး သုတ်နွေးနွေးများ ပုဆိုးပေါ် ပန်းထွက်သွားလေသည်။

“ဟူး ကောင်းလိုက်တာ လွှမ်းရယ်”

မောလည်း မောသွားသည် ။ လူလည်း နုံးသွားသည်မို့ တစ်ခဏအတွင်း အိပ်ပျော်သွားလေသည် ။

“ကိုကြီး ထတော့လေ”

မိမိအား ပုတ်နိုးလိုက်သော ညီမလေး ဆူး ကြောင့် လင်း နိုးလာခဲ့သည် ။

“အာ ညီမလေးရာ စောစောစီးစီ ကိုကြီး အိပ်ရေး မဝသေးဘူး”

“အမလေး ဘယ်က စောစောစီးစီး ရမှာလည်း နေမြင့်နေပြီ၊ ညီမလေး ယောင်္ကျားတောင် အလုပ်သွားပြီ”

“ဒီနေ့ ဥပုတ်နေ့တောင် အလုပ်သွားတယ်ပေါ့”

“သူက လောဘ ရှိတယ်လေ၊ ဒါနဲ့ အစ်ကိုကြီး ညက မအိပ်ဘူးလား”

လင်းလရောင် အိပ်မှုံစမွှားဖြင့် ထလိုက်ပြီး

“အေး ဘယ်အိပ်လို့ရမလည်း နင်တို့အသံတွေ ဒီလောက် ဆူနေတာကို”

“ဟင် ကို ကိုကြီး ကြားသွားတယ်ပေါ့ ရှက်လိုက်တာ ရှက်လိုက်တာ”

ဆူးလရောင် မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီမြန်းနေလေသည် ။ လင်းလရောင်လည်း ဆူး၏ခေါင်းကို ဒေါက်ခနဲ ခေါက်ထည့်လိုက်ပြီး

“တော်သေးတာပေါ့ ရှက်တတ်သေးလို့”

လင်းလရောင်လည်း လွှမ်းကို သတိရမိသေးသည်။ လွှမ်းလည်း ဆူးနှင့် သွားတူနေသည်။ ဆက်ဆံတဲ့ နေရာမှာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း အားရပါးရ တုန့်ပြန် တတ်သည့် အကျင့်တွေ ဖြစ်သည် ။ လင်းလရောင်လည်း မျက်နှာသစ်ရန် အိပ်ယာပေါ်မှ ကုန်းထ လိုက်စဉ် ညက လရည်ပေနေသော ပုဆိုးမှ အဖြူကွက်ကို ဆူး မြင်သွားသည် ။

“ကြည့်စမ်း သူများကျ အရှက်မရှိဘူးတဲ့၊ သူကျတော့ ဟွန့် ပြောစမ်း နိုင်ငံခြားက ရည်းစားကို သတိရလာတယ်ထင်ရဲ့၊ ဟဲဟဲ ယောင်းမက ချောလားဟင်”

“ဟာ ဒီကောင်မလေး လျှောက်ပြောနေတယ် အထင်ကြီးမနေနဲ့ နင့်အစ်ကို အဲ့လောက် မစွံဘူး”

“ဒါဆို ယောင်းမ အမြန် ရှာပေးမှပါ၊ တော်ကြာ တစ်သက်လုံး ငါ့အစ်ကို လက်သမား ဖြစ်နေဦးမယ်” 

“ဟာ ဒီကောင်မလေး ငါ လုပ်ထည့်လိုက်ရ”

ဆူး ပြောင်စပ်စပ်ဖြင့် အခန်းထဲမှ ထွက်ပြေးသွား လေသည် ။ လင်းလရောင်လည်း စဉ်းစားမိသေးသည် ။ သူပေးတဲ့အကြံ မဆိုးဘူး၊ ငါ့ညီမကို ကောင်မလေး တစ်ယောက်လောက်နဲ့ အောင်သွယ်ခိုင်းဦးမှ။ လင်းလရောင်လည်း ရေပါတစ်ခါထဲ ချိုးပစ်လိုက်သည် ။

“ကိုကြီး ရေချိုးပြီးရင် သားသားနားနားလေး ဝတ်ထား၊ ညီမလေးကို ယောက်ခမအိမ် လိုက်ပို့ပေး”

လင်းလရောင်လည်း အိမ်မှာနေရတာ ပျင်းနေပြီမို့ လိုက်ပို့ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။

“သွားမယ်လေ ညီမလေး”

“ဟား ငါ့အစ်ကိုကတော့ သန့်တယ်ဟေ့၊ ကိုကြီး အခုသွားမည့် အိမ်မှာ ညီမလေးယောကျ်ား ဘုန်းသူရရဲ့ အစ်မ နှစ်ယောက်ရှိတယ်၊ အမွှာတွေနော်၊ အရမ်းလည်း လှတယ်”

“ဟုတ်လား ဟီဟီ သွားကြည့်ရအောင်”

မောင်နှမ နှစ်ယောက် အကြံဖြင့် ထွက်လာခဲ့ကြသည် ။ ဘုန်းသူရ အိမ်မှာ တစ်ဖက် လမ်းထဲတွင်မို့ သိပ်မဝေး ။

“မဖြူရေ မဖြူ”

ဆူး အိမ်ထဲ လှမ်းအော်ခေါ်လိုက်သဖြင့် အသားဖြူဖြူ ခန္တာကိုယ်တောင့်တောင့် ခပ်ချောချော မိန်းမ တစ်ယောက် ထွက်လာသည် ။ လင်းလရောင် နှင့် ရွှယ်တူခန့် ရှိသည် ။

“လာပြီ ညီမရေ၊ အော် ဧည့်သည်လည်း ပါတာကိုး၊ ကြွပါရှင့်”

“ကိုကြီး လာ”

သို့နှင့် အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်ကြသည် ။ အိမ်ထဲတွင် မဖြူ ဟူသော အမျိုးသမီး နှင့် ရုပ်ချင်းခွဲမရအောင် တူသော နောက်ထပ် အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ရှိနေသေးသည် ။

“ဖေဖေ နှင့် မေမေကတော့ ဒီနေ့ ဥပုတ်နေ့ဆိုတော့ ဘုန်းကြီးကျောင်းသွားပြီ ညီမလေးရဲ့”

“ဟုတ်တယ် မမဝါရေ အိမ်က ဖေနဲ့မေလည်း ဘုန်းကြီးကျောင်းသွားပြီ” 

“ဒါဆို ဒီနေ့ စျေးဆိုင်ပိတ်တယ်ပေ့ါ”

“တစ်ရက်တစ်လေတော့လည်း နားတာပေါ့၊ အော် မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်၊ ဒါက ဆူးရဲ့ အစ်ကို လင်းလရောင်တဲ့၊ ဒါက မမဖြူဖြူလှိုင်၊ ဒီဘက်က မမဝါဝါလှိုင်တဲ့။ ညီမလေးရဲ့ ယောက်မတွေလေ မချောဘူးလား”

ဆူး အပြောကြောင့် လင်းလရောင် နေရခက်သွားသလို အပျိုကြီး ညီအစ်မလည်း ရှက်သွားလေသည်။

“ဟုတ်ကဲ့ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်၊ ကျွန်တော့် ညီမလေးကို မလိမ္မာရင် ဆုံးမလို့ ရတယ်နော်”

“ကိုလရောင်ရယ် ဆူးက လိမ္မာပြီးသားပါ၊ သူရကိုသာ ကိုလရောင် ဆုံးမရမှာပါ”

“အော် အော် ဟုတ်ပါပြီဗျာ။”

လင်းလရောင် အိပ်သာ မတက်ခဲ့သဖြင့် ဗိုက်ထဲ ရစ်လာလေသည် ။

“ဒါနဲ့ဗျ အိမ်သာ ခဏ သွားချင်လို့”

“ဟွန့် ကိုကြီးကတော့ လုပ်ပြီ”

ထိုအခါ ဝါဝါလှိုင် ဟူသော အမျိုးသမီးမှ

“အော် လာလေ ကိုလရောင်”

သူမ ရှေ့က ခေါ်သွားသဖြင့် လင်းလရောင်လည်း လိုက်သွားခဲ့သည် ။ သူမ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း တုန်ခါသွားသည့် ထမိန်အောက်မှ သူမအိုးက အလွန်လှသည် ။ အပျိုစစ်စစ်တွေမို့ တင်းကာ လုံးဝန်း စွင့်ကားနေသည် ။ လင်းလရောင် နောက်မှ အသာကြည့်ကာ အရသာ တွေ့နေလေသည် ။

ဝါဝါလှိုင်လည်း သူမ နောက်ပိုင်းအား လင်းလရောင် စားမတတ် ကြည့်နေသည်ကို ရိပ်မိသည် ။ သို့သော် မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ပိုလို့ပင် တင်လေးကောက်ခါ လျှောက်ပြမိသေးသည် ။ သူမ စိတ်ထဲ အကြည့်ခံနေတာ ကျေနပ်မိသလိုလို ဖြစ်နေသည် ။ 

“ရောက်ပြီ သွားလိုက်တော့နော်၊ အိမ်ရှေ့ကဘဲ စောင့်နေတော့မယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ ခင်မျာ”

လင်းလရောင် အိမ်သာ အရင် ဝင်တက်လိုက်သည်။ အိမ်သာထဲတွင် ဝိတ်လျော့ပစ်လိုက်ပြီး အိမ်သာထဲမှ ပြန်ထွက်ခဲ့သည် ။

“ဟူး အခုမှ လူကို ပေါ့သွားတာဘဲ”

အိမ်သာအပြင်တွင် မည်သူမှမရှိ ။ လင်းလရောင်လည်း အိမ်ဖေးအပေါက်မှ အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်စဉ် အဝတ်တန်းလေး တစ်ခုတွင် လှန်းထားသော မိန်းမဝတ် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး သုံးထည်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ဒါ ဟို အပျိုကြီးတွေ ဟာဘဲ ဖြစ်မယ်။”

လင်းလရောင် ကြည့်ရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့သဖြင့် လူရိပ် လူခြေ ကြည့်ပြီး ထိုအတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး သုံးထည်ထဲမှ အဝါရောင် ပန်းပွင့်လေးများပါတဲ့ တစ်ခုကို ကောက်ယူ နမ်းရှုံ့ပစ်လိုက်သည် ။ ဆပ်ပြာနံ့လေး သင်းခနဲ ရလိုက်သည် ။ လီးလည်း တောင်ခနဲ မတ်သွားသည် ။ မဖြူ ဟာလား မဝါ ဟာလား လင်းလရောင်လည်း မသိ ။ အခုလို နမ်းလိုက်ရလို စိတ်တွေ မရိုးမရွ ဖြစ်သွားသည် ။

သူမတို့ စောက်ပိနှင့် ထိထားသည့် အရာမို့ လင်းလရောင် ရင်တွေခုန်ကာ တစ်ဝကြီး နမ်းပစ်လိုက်ပြီး လူမိမည်စိုးသဖြင့် ဟန်မပျက် ပြန်ထားပြီး အပြင် ပြန်ထွက်ခဲ့လိုက်သည် ။ အပြင်တွင် သမီးယောင်းမ သုံးယောက် စကားကောင်းနေသည် ။ လင်းလရောင်လည်း ရောက်လာသောအခါ ဆူးက ရှောင်ပေးသည်လား မသိ။ လင်းလရောင်ကို မျက်ဆပစ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်သွားသည် ။ လင်းလရောင်လည်း အခွင့်အရေးကို အသုံးမချတတ် ။

“ကိုလရောင်က နိုင်ငံခြားက ပြန်လာပြီဆိုတော့ အခု ဘာလုပ်မယ် စိတ်ကူးလည်း”

“ကျွန်တော့် ရည်းမှန်းချက်ရှိတယ် မဝါရဲ့၊ ကျွန်တော်က ကိုယ်ပိုင်ကုမ္မဏီ အသေးစားလေး ထောင်မလားလို့၊ ပစ္စည်းတွေက ကျွန်တော်လုပ်ခဲ့တဲ့ စက်ရုံက မှာမှာပါ”

“အော် ကောင်းတာပေါ့၊ ဒါနဲ့ အိမ်ထောင်ပြုဖို့ စိတ်မကူးသေးဘူးပေါ့”

မဝါကို လင်းလရောင် သေချာကြည့်လိုက်သည် ။ လင်းလရောင်ကို မြင်မြင်ချင်း ခိုက်နေပုံရသည် ။ ဧကန္တ ဆူးများ ဘာပြောထားပါလိမ့် ဟု တွေးလိုက်သေးသည် ။

“စိတ်ကူးတော့ ရှိတာပေါ့၊ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်မှာ ရည်းစားတောင် မရှိဘူးဗျ”

ဖြူဖြူလှိုင်မှာ

“အော်”

ဟု ဖော်လိုသာ လိုက်ပေမယ့် ဝါဝါလှိုင်ကတော့ သိသိသာသာ ပြုံးသွားသည်ကို လင်းလရောင် သတိထားမိလိုက်သည် ။

“ပြီးပြီလား ကိုကြီး ပြန်ကြရအောင်”

“ပြန်တော့မလို့လား”

“ဟာ ကိုကြီးက ကျန်ခဲ့ချင်လို့လား ခစ်ခစ်”

“အဲ ဟို မဟုတ်ပါဘူး ဟာ နင်ကလည်း ငါက သဘောမေးတာပါ”

အပျိုကြီး နှစ်ယောက်လည်း မနေတတ် မထိုင်တတ် ဖြစ်ကုန်သည် ။ ကောင်းခန်းရောက်မှ ဒင်းက လာပြန်ဖျက်သတဲ့ ။ လင်းလရောင်လည်း

“ပြန်တော့မယ် မဝါရေ၊ နောက်မှ အေးဆေး စကားပြောကြတာပေါ့”

“ဟယ် ကြည့်စမ်း ဝါ့ကိုဘဲ နှုတ်ဆက်တယ်၊ ဖြူ့ကို ကြ နှုတ်မဆက်ဘူး ဟွန့်”

“ဟာ မဟုတ်ပါဘူး မဖြူရယ် နှစ်ယောက်လုံးကို နှုတ်ဆက်တာပါ”

ဝါဝါလှိုင်ကတော့ ရှက်ပြုံးသာ ပြုံးနေသည် ။ သို့နှင့် မောင်နှမ နှစ်ယောက် အိမ်ပြန်လာခဲ့သည် ။ အိမ်ရောက်တော့ လင်းလရောင် ဝါဝါလှိုင်ကို ချဉ်းကပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ ဆူးကို အောင်သွယ်ခိုင်းဖို့လည်း ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ လင်းလရောင် ဗိုက်ဆာ လာသဖြင့် အိမ်နောက်ဖေး ဝင်လိုက်သည် ။ 

“ညီမလေး ဘာချက်လည်း”

ဆူးကတော့ အဝတ်လှန်းနေသည် ။

“ဟာ ဆူး ဒါ ဘယ်သူ့ဟာလည်း”

လင်းလရောင် ဆူး လှန်းနေသော တန်းမှ အဝါရောင်အပွင့် အတွင်းခံလေးကို လက်ညိုးထိုးလိုက်သည် ။ 

“ဒီအိမ်မှာ ဘယ်သူရှိလို့လည်း ညီမလေးဟာပေါ့”

“အော် ဟိုအိမ်မှာ ဒါနဲ့တူတာလေး တွေ့ခဲ့လို့၊ ပြောရမှာ ရှက်တောင် ရှက်တယ်၊ မဝါဟာလား မသိဘူး၊ ငါ မနေနိုင်လို့ ခိုးနမ်းခဲ့တယ် ဟ၊ ငါ့ကို မဝါနဲ့ အောင်သွယ်ပေးစမ်းပါ”

“နေပါဦး အစ်ကိုကြီးက ဟိုအိမ်မှာ ဒါမျိုးကို ယူနမ်း ခဲ့တယ် ဟုတ်လား”

“အေးလေ”

“သွားပြီး သေလိုက်တော့ အဲ့မှာ၊ အဲ့ဒါ မဝါဟာ မဟုတ်ဘူး ညီမလေး ဟာ၊ ဟိုနေ့က ကျန်ခဲ့လို့ အခုဘဲ သွားယူလာတာ”

“ဟေ ဒါဆို နင့်ဟာပေါ့”

“ဒါပေါ့ သုံးထည်ရှိတာတောင် ဆူးဟာမှ ရွှေးမိရတယ်လို့၊ ကိုကြီး လပ်ကီး မကောင်းဘူး၊ မဝါနဲ့ မဖြစ်လောက်တော့ဘူး”

“ဟာ အမလေး နင်ကလည်း မပြောကောင်း မဆိုကောင်း ငါ့ကို မဝါဟာ ခိုးပေးစမ်းပါ”

“ဘာလုပ်မလို့လည်း”

“မောင်နှမချင်း ပြောရမှာ အားတော့နာတယ်၊ သူ့ဟာလေး မှန်းထုချင်လို့”

“အမလေး လုပ်မနေနဲ့ လက်တွေ့လိုး၊ ညီမလေး ဖန်ပေးမယ်”

“ဟေးးး ဒါမှ ငါ့ညီမကွ”

လင်းလရောင် ပျင်းနေသဖြင့် သူငယ်ချင်းတိုးတိုး၏ အိမ်ဘက် သွားလိုက်လေသည် ။

“ဒေါ်ကြီးရေ မာလာရေ”

“ဘယ်သူလည်း ရှင့် လာပြီ လာပြီ”

မာလာ ဆိုသော မိန်းကလေး ထွက်လာလေသည် ။ မာလာမှာ တိုးတိုး၏ ညီမ ဖြစ်သည် ။

“ဟာ ကိုကြီးလရောင် ပါလား၊ ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်တာလည်း”

“မနေ့က ညီမရဲ့”

“လာ ကိုကြီး အိမ်ထဲဝင်”

“အေးအေး၊ ဒါနဲ့ ဒေါ်လေးရော”

“အမေက ကိုတိုး စိတ်နဲ့ မစားနိုင် မအိပ်နိုင် ဖြစ်ပြီး အိပ်ယာထဲ လဲနေတာ၊ အခုဆို ဆေးရုံ တင်ထားရတယ် အစ်ကိုရဲ့၊ ဒါနဲ့ ကိုတိုး သတင်း ကြားပြီးရောပေါ့”

“ဟုတ်တယ် မာလာ ဒီကိစ္စနဲ့ဘဲ လာခဲ့တာ၊ တိုးတိုးက ဘာရောဂါနဲ့ ဆုံးသွားတာတုန်း”

မာလာ မျက်ရည်များ သိသိသာသာ ဝဲသွားသည် ။ လင်းလရောင် နိုင်ငံခြား မသွားခင်က မာလာမှာ ကိုးတန်းကျောင်းသူ ကလေးမလေးသာ ရှိသေးသည် ။ အခုတော့ အရွယ်ရောက်နေသော ကောင်မလေး ဖြစ်နေပြီ ။ ဆင်းရဲတော့ သိပ်မဆင်နိုင်ရှာ ။ ရိုးရိုးလေး နှင့် ချစ်စရာကောင်းနေသည် ။

“ရောဂါနဲ့ဆုံးတာ မဟုတ်ဘူး အစ်ကိုရ အသတ်ခံရတာ”

မာလာ မျက်ရည်များ တပေါက်ပေါက် ကျဆင်းလာသည် ။

“ဟာ တိုးကြီးက အရမ်းအေးတဲ့ကောင် ရန်ငြိုး ရန်စလည်း မရှိပါဘူး၊ ဘယ်လိုဖြစ်သွားတာတုန်း ဘယ်သူ သတ်တာလည်း”

“အဲ့နေ့က ကိုတိုး တစ်နေကုန် ပြန်မလာလို့ စိတ်ပူနေတာ ညကျတော့ သတင်းကြားလိုက်တာဘဲ”

“ဘယ်လို၊ တရားခံက ဘယ်သူလည်း”

“ကြေးစားလူမိုက်တွေတဲ့၊ တစ်ယောက်ယောက်က အခကြေးငွေနဲ့ ခိုင်းတာ နေမှာပေါ့။ လူမိုက်တွေကတော့ ဝန်မခံဘူး၊ ကြည့်မရလို့ သတ်တာဆိုပြီး အဖမ်းခံသွားတယ်။ ညီမကတော့ ကိုနေမင်းရဲ့အဖေ လက်ချက်လို့ ထင်တယ်။ အစ်ကိုကြီး မရှိမှ သူ့သား နဲ့ မကေသီကို ပေးစားလို့ရမှာလေ။ သူက မကေသီကို ချွေးမ တော်ချင်နေတာ။ အိမ်မှာလည်း ကိုတိုး ကို ကေသီနဲ့ မပတ်သတ်ရင် သိန်းတစ်ရာ ပေးမယ်လို့ လာပြောသေးတယ်။ ကိုတိုး မရှိတော့ အမေလည်း အိပ်ယာထဲလဲ၊ ညီမကလည်း ဘာမှမလုပ်တတ်၊ အိမ်စရိတ်နဲ့ အမေ့ဆေးဖိုးတွေ အတွက် ညီမ အခု ဘဝပျက်နေပြီ”

“ဟာ မာလာရယ် အစ်ကို စိတ်မကောင်းပါဘူး။ တောက်… နေမင်းနဲ့ ကေသီကွာ မင်းတို့ လုပ်ရက် လိုက်တာ”

“သူတို့ကြောင့် တိုးတိုး သေတာ၊ တိုးတိုး သေလို့ ညီမလေး ဒီဘဝ ရောက်ရတာ”

လင်းလရောင် သူငယ်ချင်းအတွက် လက်စားချေပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ ငိုနေသည့် မာလာ့ကိုလည်း ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး

“မပူပါနဲ့ ညီမလေး၊ တိုးတိုးအတွက် အစ်ကို လက်စားချေမှာပါ”

လရောင်က နေမင်းကြောင့် လင်းရတယ် ဆိုပေမယ့် မတရားရင်တော့ နေမင်းလည်း ပြန်လောင်ကျွမ်းရမှာဘဲ။

“တကယ်လား ကိုလရောင်၊ ညီမတို့က ဆင်းရဲတော့ ကိုနေမင်းနဲ့ အားမပြိုင်ဝံ့ဘူး။ ကိုလရောင် တရားမျှတအောင် လုပ်ပေးပါ”

“စိတ်ချပါ ညီမလေး”

“ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အစ်ကိုရယ်၊ ကျေးဇူးဆပ် စရာဆိုလို့ ညီမမှာ ဘာမှမရှိပါဘူး။ ညီမ ခန္တာကိုယ်ဘဲ ရှိပါတယ်”

“ဟာ မာလာ ကိုလရောင်မှာ ဒီလိုစိတ် မရှိပါဘူး။ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် အနေနဲ့ လုပ်ပေးမှာပါ”

“ရပါတယ် အစ်ကိုရဲ့၊ အခု မာလာကလည်း ငွေနဲ့ ဝယ်တိုင်းရတဲ့ အပေါစား မိန်းမတစ်ယောက်ဘဲ၊ လိင်ဆက်ဆံမှုက ညီမအတွက် ဘာမှ ပိုဖြစ်မသွားပါဘူး”

မာလာ ဆတ်ခနဲ ထကာ အိမ်တံခါးကို တွန်းပိတ်လိုက်သည် ။ လရောင်းလည်း အံ့သြသွားသည် ။ မာလာ သူမ၏ ထမိန်ကို ဖြေချလိုက်ပြီး သူမ၏ စပို့ရှပ်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည် ။ အတွင်းခံလေး နှင့် ဘော်လီလေးသာ ကျန်သော မာလာ့ပုံစံကြောင့် လင်းလရောင် လီးချက်ချင်း တောင်သွားသည် ။ မလုပ်သင့်သည်ကို သိသော်လည်း လရောင် သူမ အလှမှာ ရုန်းမထွက်ချင်တော့ ။

မာလာမှာ အလွန်ချစ်စရာကောင်းသည် ။ ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ပြည့်တန်ဆာ ဖြစ်ခဲ့သည့်အတွက် လင်းလရောင် နှမြောမိသွားသည် ။ မာလာ သူမ၏ ဘရာစီယာချိတ်လေးကို ဖြုတ်ပြီး ချွတ်ချလိုက်သည် ။ မာလာ့ရင်နှစ်မွှာကို မြင်ရပြန်တော့ လင်းလရောင် စိတ်တွေ အတော်ထလာသည် ။

မာလာကလည်း သူမ အတွင်းခံလေးကို ဆက်လက်ကာ ချွတ်ဆွဲပြသည် ။ အမွှေးစုစု အဖုတ်လေးသည် လင်းလရောင် စိတ်ကို အထိရောက်ဆုံး ဖမ်းစားခဲ့ ပြန်သည် ။ လင်းလရောင်လည်း မည်သို့မှ မထိန်းနိုင်တော့ ။ ခင်လွှမ်း သင်ပေးခဲ့သည့် စောက်ဖုတ်နမ်းသည့် ပညာကို ချက်ချင်း သတိရကာ မာလာ့ခြေထောက်များကို လှမ်းဖက်ကာ စောက်ဖုတ်ကို လှမ်းနမ်းလိုက်သည် ။ ရေမချိုးရသေးသဖြင့် သေးနံ့မွှန်မွှန်လေး ရလိုက်သည် ။

နိုင်ငံခြားမှာ ခင်လွှမ်းဟာကို အမြဲနမ်းနေကျမို့ မရွံဘဲ နမ်းရခြင်းကို လရောင် နှစ်သက်ခဲ့လေသည် ။ အားရအောင် ပေါင်များကို ဖက်ကာ အဖုတ်နမ်းနေသဖြင့် မာလာ ထောက်ထားသော ခြေများပင် မခိုင်ချင်တော့ ။ ယခုဆက်ဆံမှုသည် ယခင်လို ငွေကြေး အရ ဆက်ဆံခြင်း မဟုတ် ။ သူမကိုယ်တိုင် လိုလိုလားလား ပေးဆပ်ချင်နေသည့် အတွက် သွေးသားများ ထကြွနေသည် ။

မာလာ နို့သီးခေါင်းလေးများ ထောင်နေလေသည် ။ သူမ အဖုတ်အား တရှုံ့ရှုံ့ နမ်းနေသည့် လရောင်၏ ခေါင်းလေးကို ပွတ်ပေးရင်း

“အစ်ကိုရယ် မာလာ ငရဲတွေ ကြီးနေပါ့မယ်”

“မကြီးပါဘူး မာလာရယ်၊ အစ်ကိုက အဖုတ်မြင်ရင် မနေနိုင်ဘူး”

“ဒါဆိုလည်း အစ်ကို့ စိတ်ကြိုက် နမ်းပါ”

လင်းလရောင် မာလာ့ အဖုတ်ကို အားရအောင် နမ်းပြီးမှ မာလာ့ ရင်သားများကို ပွတ်ပြီး ထောင်နေသော နို့ခေါင်းလေးကို ညှင်ညှင်သာသာလေး ငုံစို့ပေးလိုက်သည် ။

“အ့ ကောင်းလိုက်တာ အစ်ကိုရယ်”

လင်းလရောင်လည်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး မာလာ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူလိုက်သည် ။ မာလာကလည်း စိတ်နှစ်ပြီး တုံ့ပြန်စုပ်ယူရင်း လင်းလရောင်၏ ပုဆိုးအောက်မှ လီးကို စမ်းလိုက်လေသည် ။ ဘောင်းဘီထဲမှာ လီးက တင်းနေသည် ။ လရောင်လည်း ပုဆိုးဖြေချလိုက်သည် ။ ထိုအခါ မာလာ ဘောင်းဘီပေါ်မှ တဆင့် လရောင်လီးကို ပွတ်ပေးနေသည် ။

မာလာလည်း လရောင်၏ ရင်ဘတ်များကို လိုက်နမ်းပြီး လရောင် နို့သီးကိုပင် လျှာလေးဖြင့် ကလိပေးလိုက်သည် ။ လင်းလရောင် စိတ်တွေ ပိုမိုထကာ လီးလည်း ပိုကြီးလာပြီး ဘောင်းဘီပင် တင်းလွန်းသွားလေသည် ။ မာလာလည်း လင်းလရောင် ဗိုက်များကို တဆင့် ဆက်နမ်းလိုက်ရင်း လရောင်ရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီး လင်းလရောင်၏ ဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲလိပ်ကာ ချွတ်ချလိုက်သည် ။ ထိုအခါ ကန်ထွက်လာသော လင်းလရောင် လိင်တံသည် မာလာ့မျက်နှာ နုနုလေးကို ဖတ်ခနဲ ရိုက်မိသွားသည်။ မာလာလည်း သဘောကျသွားသည်။ 

လင်းလရောင် လီးကို သူမမျက်နှာပေါ် တင်ထားပြီး လရောင်ကို မော့ကြည့်လိုက်သည် ။ လင်းလရောင်လည်း မျက်လုံးများ စင်းကာ ဖီးလ်တက် နေလေသည် ။ မာလာ ကျေနပ်သွားသည် ။

“ပြွတ် ပြွတ်”

တွဲကျနေသော လင်းလရောင်၏ ဥကို မာလာ ဖမ်းစုပ်ပစ်လိုက်သည် ။ လိင်အတံကို မျက်နှာပေါ် အချောင်းလိုက် တင်ပေးထားသည် ။ ဥများကို တစ်လုံးစီ အလှည့်ကျ စုပ်ပေးပြီးမှ လရောင်လီးကို လက်ဖြင့် ဖမ်းဆုပ်လိုက်သည် ။ လရောင်လီးက သူမ လက်ထဲ ထည့်နေသည် ။ ကိုယ်ထည်ကြီးသော လငုံပင်ဖြစ်သည် ။

မာလာ ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လက်ကလေးဖြင့် လုပ်ပေးလိုက်သောအခါ အရည်များကြားမှ လထိပ်ဖြူဖြူလေးက ပြူခနဲ ထွက်လာသည် ။ မာလာ ယုယုယယ ထိုထိပ်လေးကို လျှာလေးဖြင့် တို့ထိလိုက်သည် ။ လရောင် ဆတ်ခနဲ တုန်သွားသည် ။ မာလာ လည်း ပြုံးသွားပြီး

“အစ်ကို့ လီးက တစ်လုံးတစ်ခဲကြီးဘဲ”

ဟု ပြောပြီး သူမလျှာလေးဖြင့် ကျကျနန အနုစိတ် လီးတစ်ချောင်းလုံးကို လိုက်ယက်ပေးလေသည် ။ 

“ပြွတ် ပြွတ် ရှလွတ်”

လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ထိပ်မှစ၍ မာလာ ငုံစုပ်လိုက်သည် ။ သူမ ပါးစပ်ထဲ ပြည့်သိပ်သွားတော့သည် ။ မာလာလည်း လရောင်၏ လီးကို အရသာရှိသော ထန်းလျက်ချောင်းလို သဘောထားပြီး သူမခေါင်းလေး လှုပ်ခါ မှန်မှန်လေး ထိထိမိမိ စုပ်ပေးလိုက်သည် ။

“အား ကောင်းလိုက်တာ ညီမလေးရယ်”

“ကြိုက်ရဲ့လား အစ်ကို၊ လိုးချင်လာရင် ပြောနော်” 

“ဒါဆိုလည်း လုပ်ကြမယ်လေ၊ အစ်ကို မထိန်းနိုင်မှာစိုးလို့”

“ဟုတ်ကဲ့ အစ်ကို၊ ဘယ်ပုံစံ လိုးချင်လည်း”

“ညီမ အဆင်ပြေသလို လုပ်ပါ”

“ဒါဆို အစ်ကို ပက်လက်လှန်လိုက်”

လရောင် ပက်လက်လှန်ချပေးပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ခေါင်းအုံးလိုက်သည် ။ မာလာ လရောင်ပေါ် ခွထိုင်လိုက်ပြီး လရောင်လီးကို ကိုင်ပြီး သူမ စောက်ပတ်လေးထဲ မြုပ်သွင်းလိုက်သည် ။

“ပလွတ် အ”

မာလာ လေကို ပါးစပ်နဲ့ ရှူသွင်းလိုက်ပြီး လီးဝင်လာမှုကို မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ ထိုင်ချပေးလိုက်သည်။ လရောင် လီးကြီးသည် မာလာ့ စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ဆွဲပြီး အခေါင်းပေါက်ထဲ လျှောခနဲ တိုးဝင်သွားသည် ။ အတွင်းသားများအား လီး၏ ပွတ်ဆွဲသွားမှုကို မာလာ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ ခံစားလိုက်ပြီး အဆုံးထိအောင် ဖြေးဖြေးခြင်း ဖိသွင်းပေးလိုက်သည် ။ လီး အဆုံးတိုင် မာလာ၏ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်နေပြီ ဖြစ်သည် ။ စေးကပ်ကပ် အရသာနှင့်အတူ လီးကို မာလာ စောက်ပိထဲ မြုပ်နေသည်ကို လရောင် ခံစားလိုက်ရသည် ။ မာလာ အသာလေး ပြန်ကြွလိုက်သည် ။ လျှောခနဲ ပြန်ထွက်လာပြီး ဒစ်ဖျားရောက်ခါနီးမှ ပြန်ဖိ ထိုင်ချလိုက်သည် ။ ထိုအခါ လျှောခနဲ ပြန်ဝင်သွားသည် ။ 

မာလာလည်း လရောင်ပေါ် မှောက်ချလိုက်သည် ။ မာလာ့ ဆံပင်များ လရောင် မျက်နှာပေါ် ဝဲကျလာသည် ။ နှုတ်ခမ်းလေး သပ်ခါသပ်ခါ ဖီးလ်တက်နေသော မာလာ့ မျက်နှာလေးကို လရောင် တက်မက်စွာ ကြည့်နေလိုက်သည် ။ နို့သီးနှစ်လုံးသည်လည်း မာလာ ယိမ်းကြွလိုက်တိုင် လှုပ်ရှားနေသဖြင့် လရောင် ပါးစပ်ဖြင့် လှမ်းဟပ်ခါ စုပ်ယူပေးလိုက်သည်။

“အား အစ်ကိုရေ ခံလို့ကောင်းလိုက်တာ”

“အစ်ကိုလည်း အရမ်းကောင်းတာဘဲ”

လရောင် မာလာ့ ဖင်လေးကိုမကာ မြှောက်မြှောက်ပေးလိုက်သည် ။ မာလာကိုယ်တိုင်လည်း ဆောင့်သည်။ ထို့ကြောင့် မာလာ မြင်းဒုန်းစိုင်း စီးနေသလို ဖြစ်နေလေသည် ။ လီးဝင်ထွက်နေသံ ဆီးစပ်ခြင်း ထိမှန်နေသံများ ဆက်တိုက် ထွက်ပေါ် လာလေသည် ။ အချိန်တွေ မည်မျှ ကြာလာမှန်း မသိ လင်းလရောင် စိတ်လွတ်သွားပြီး မာလာ့ စောက်ခေါင်းထဲ လရည်များ ဗြစ်ခနဲ ဗြစ်ခနဲ ပန်းထွက်သွားသည်။ “အား ကောင်းလိုက်တာ အစ်ကိုရာ၊ ဒါပေမယ့် အစ်ကိုက လူဆိုးဘဲ လရည်တွေ ထည့်လိုက်ပြီ”  မာလာ ဆေးသောက်ရမည့်အဖြစ် ရောက်ပြီ။ “ဟုတ်ပါရဲ့ ဆောရီးကွာ အစ်ကို တောင်းပန်ပါတယ်” “မာလာက ကွန်ဒုံးမပါဘဲ ဘယ်သူ့ကိုမှ လက်မခံဘူး၊ အစ်ကိုက ချွင်းချက်ပေါ့” မာလာလည်း အဝတ်အစား ပြန်ဝတ်နေသည်။ လရောင်လည်း အဝတ်အစား ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ 

“ရော့ ညီမလေး ဘယ်လိုမှ သဘောမထားနဲ့” “ငွေတွေ များလှချည်လား၊ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း မာလာ အစ်ကို့ကို ဒီရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ခံခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး” “ဟုတ်ပါတယ် အစ်ကိုကလည်း ငွေပေးပြီး ဖာချတာ မဟုတ်ဘူး၊ စေတနာနဲ့ ထောက်ပံ့တာ၊ ညီမ ဒီအလုပ် ဆက်မလုပ်ပါနဲ့၊ အစ်ကို မကြာခင် ကုမ္မဏီထောင်တော့မှာ အလုပ်ဝင်လုပ်ပေါ့၊ ဒေါ်လေး ဆေးဖိုးလည်း အစ်ကိုဘဲ တာဝန်ယူပါရစေ” “အစ်ကိုရယ်” မာလာ ငိုမိသည်။ ဝမ်းနည် မျက်ရည်တော့ မဖြစ်နိုင်တော့ပေ…..။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ခံလို႔ေကာင္းလိုက္တာ
အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္သို႔ ေလယာဥ္တစ္စင္း ဆင္းသက္လာေလသည္ ။ ထိုေလယာဥ္ေပၚမွ အသားျဖဴျဖဴ ဗလေတာင့္ေတာင့္ျဖင့္ ၾကည့္ေကာင္းေသာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ ေနကာမ်က္မွန္ေလးတပ္ကာ ဆင္းလာခဲ့သည္။ အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံကို စတိုင္က်က်ေလး ဝတ္ကာ ဆံပင္တိုေလးကို ဂ်ဲလ္ေထာင္ထားသည္ ။ သူ၏ စတိုင္သည္ တကယ္ကို ၾကည့္ေကာင္းၿပီး ႐ုပ္ရည္အရလည္း ေခ်ာေမာလွသျဖင့္ မိန္းကေလးမ်ား ေငးေလာက္စရာျဖစ္သည္ ။
သူ၏ နာမည္မွာ လင္းလေရာင္ ျဖစ္သည္ ။ အသက္ ၂၈ ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္။ လင္းလေရာင္ ခရီးေဆာင္အိတ္လွည္းေလးကို ဆြဲကာ အျပင္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ “သား” “အစ္ကိုႀကီး” မိမိအား ေခၚလိုက္သံႏွင့္ တူသျဖင့္ လင္းလေရာင္ ေခၚသံၾကားရာ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ မွန္ေပသည္ ။ လင္းလေရာင္ကို ေခၚျခင္း ျဖစ္သည္ ။ အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ဦးႏွင့္ အသက္ ၂၃ ႏွစ္အရြယ္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္၏ ေခၚသံျဖစ္သည္ ။ လင္းလေရာင္ ထိုအသံလာရာမွ လူမ်ားကို ျမင္ၿပီး မ်က္ရည္ဝဲတက္သြားသည္ ။
ထိုေနရာတြင္ လင္းလေရာင္၏ အေဖ ႏွင့္ အေမ ရွိေနသည့္ အျပင္ ညီမေလး ဆူးလေရာင္ ႏွင့္ ညီမေလးႏွင့္ ရြယ္တူ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ရွိေနေလသည္ ။ လင္းလေရာင္ ထိုသူမ်ားထံ အေျပးကေလး လာၿပီး မိခင္ျဖစ္သူအား ေျပးဖက္လိုက္သည္ ။ က်န္မိသားစုဝင္မ်ားကလည္း ဝိုင္းလိုက္က်သည္ ။ “အေမ သားျပန္ေရာက္ၿပီ အေမရဲ့” “ငါ့သားေလး မင္း နိုင္ငံျခားကို စသြားကတည္းက အေမ့မွာေလ ေန႔တိုင္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနရတာ” ထိုအခါ ဖခင္ ျဖစ္သူလည္း မေနသာေတာ့ဘဲ လင္းလေရာင္၏ ပခုံးကို ပုတ္ကာ “ဟုတ္တယ္ သား၊ သား နိုင္ငံျခားထြက္သြား ကတည္းက မင္းအေမက ေန႔တိုင္း မ်က္ရည္ က်ေနရတာ” မိခင္၏ ေမတၱာကို လင္းလေရာင္ ငတ္ေနသည္မွာ ၾကာလွၿပီ ျဖစ္သည္။ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္ နိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္သြားလုပ္ခဲ့ေပမယ့္ ယခု လိုခ်င္သည့္ ေငြပမာဏ အတိုင္းအတာ ရသျဖင့္ ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ ။ လင္းလေရာင္ ဖခင္ ႏွင့္ ေပြ႕ဖက္လိုက္ၿပီးေသာအခါ မိမိအား ျပဳံးၿပီးၾကည့္ေနေသာ ညီမေလး ဆူးလေရာင္၏ ေခါင္းေလးကို ပြတ္လိုက္သည္ ။
“ငါ့ညီမေလးေတာင္ အရြယ္ေရာက္လို႔ အိမ္ေထာင္ေတြ က်ေနၿပီ” ဆူးလေရာင္လည္း အစ္ကိုျဖစ္သူအား ဖက္သိုင္း လိုက္ၿပီးမွ “မိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္ ဒါ ညီမရဲ့ အမ်ိဳးသား ဘုန္းသူရတဲ့” ဘုန္းသူရလည္း မျမင္ဖူးေသးေသာ ေယာက္ဖႀကီး အား ျပဳံးျပလိုက္ၿပီး “ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ အစ္ကိုႀကီး” လင္းလေရာင္လည္း ဘုန္းသူရကို သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး  “ေအးကြာ မင္းတို႔ မဂၤလာေဆာင္မွာ ငါမရွိတဲ့ အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ မင္းတို႔ အတြက္ လက္ဖြဲ႕ေတာ့ ပါလာတယ္” အားလုံး ႏွုတ္ဆက္လို႔ ၿပီးလိုက္ခ်ိန္တြင္ မိခင္ျဖစ္သူမွ “ကဲကဲ အိမ္ျပန္က်စို႔ အိမ္ေရာက္မွ ေအးေဆး စကားေျပာက်တာေပါ့။” “ဟုတ္ပါၿပီ အေမရာ သားလည္း အေမ့လက္ရာ စားခ်င္ေနတာ ၾကာေပ့ါ ျပန္က်စို႔” “ဟားဟား” အားလုံး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ႏွင့္ပင္ တကၠစီငွားကာ အိမ္သို႔ ျပန္ခဲ့က်သည္ ။
အိမ္သည္ လြန္ခဲ့သည့္ ခုႏွစ္ႏွစ္ကအတိုင္း ရွိေနေသးသည္ ။ တိုက္အိမ္ငယ္ေလးကို ျမင္လိုက္ေသာအခါ လင္းလေရာင္ မိမိကိုယ္ကို လုံျခဳံသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္ ။ မိမိ၏ အိမ္ ႏွင့္ မိသားစုသည္ မိမိ ဘဝအတြက္ အလုံျခဳံဆုံး ႏွင့္ အေႏြးေထြးဆုံး ဆိုတာ လင္းလေရာင္ လက္ခံလိုက္မိသည္ ။ မိသားစုမ်ား အိမ္ထဲေရာက္သည္ ႏွင့္ ေရွးေဟာင္း ေႏွာင္းျဖစ္မ်ား ေျပာရင္း စကားေဖါင္ဖြဲ႕ သြားေလသည္ ။ “အေမေရ တိုးတိုးတို႔ ေကသီတို႔ ေနမင္းတို႔ ေနေကာင္းၾကလား၊ ဖုန္းအဆက္အသြယ္ မရေတာ့တာ ၾကာၿပီ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုေတာ့ လြမ္းလိုက္တာ အေမရာ”
ထိုအခါ မိသားစုမ်ား အားလုံး မ်က္ႏွာ မေကာင္း ျဖစ္သြားက်ေလသည္။ လင္းလေရာင္လည္း စိတ္ပူရေလသည္ ။ ထိုသူငယ္ခ်င္း သုံးေယာက္မွာ လင္းလေရာင္ ႏွင့္ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ဘဝထဲမွ ေက်ာင္းေနလည္းအတူ ေဆာ့ကစားလည္းအတူ အရမ္းခ်စ္ခဲ့ၾကသည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္သည္ ။ လင္းလေရာင္ နိုင္ငံျခား အထြက္ ေလဆိပ္အထိ လိုက္ပို႔ၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ျမင္ေယာင္ မိေသးသည္ ။ အဓိကမွာ တိုးတိုး ျဖစ္သည္ ။ တိုးတိုးက အေနေအးသည္ ။ အရမ္းရိုးအသည္ ။ လင္းလေရာင္ ႏွင့္ ခြဲရေတာ့မည့္အတြက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနေသာ မ်က္ႏွာေလးကို မွတ္မိေသးသည္ ။ သေဘာေကာင္းသည္ ။ ပုံစံမွာလည္း ရိုးသားလြန္းလွသည္ ။
ေကသီကေတာ့ တည္ၿငိမ္သည္ အိေျႏၵႀကီးသည္ ။ သူမ၏ ရွည္လ်ားေသာ ဆံႏြယ္မ်ားသည္ သူမ အလွကို ထပ္ဆင့္ပံ့ပိုးထားသည္ ။ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ မွာလည္း နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ႏွင့္ အလြန္ ၾကည့္ေကာင္းလွသည္ ။ လင္းလေရာင္ အဖို႔ကေတာ့ ေကသီအေပၚ ေမာင္ႏွမ အရင္းလို ရိုးသားခဲ့သည္ ။  ေနမင္းမွာေတာ့ တိုးတိုး ႏွင့္ ဆန႔္က်င္ဘက္ ေငြေၾကးလည္း ခ်မ္းသာသျဖင့္ လိုတိုင္းရသည့္ သူေဌးသား၊ လိုခ်င္တာကို မရရေအာင္ ယူတတ္သည့္ အက်င့္ေလးရွိသည္ ။ လင္းလေရာင္ကို နိုင္ငံျခားထြက္ဖို႔ ေငြေၾကး ေထာက္ပံ့ခဲ့သူလည္း ျဖစ္သည္။
“အေမ သူတို႔ ဘာျဖစ္လို႔လည္း ဟင္” “သား… ေနမင္းနဲ႔ ေကသီ လက္ထပ္သြားတာ ၾကာၿပီ” “ဟင္ တိုးတိုးနဲ႔ ေကသီက ခ်စ္သူေတြ မဟုတ္လား” တိုးတိုးႏွင့္ ေကသီရဲ့ အေၾကာင္းကို လင္းလေရာင္ ႏွင့္ ေနမင္း အသိဆုံး ။ ငယ္ခ်စ္ေတြ ဆိုေတာ့ ။ “ဒါဆို တိုးတိုးကေရာ” “သား သူငယ္ခ်င္း တိုးတိုးကေတာ့ ဆုံးသြားၿပီ သား”  “ဗ်ာ ဘယ္လိုျဖစ္တာလည္း အေမရာ” “သားက အခုမွ ခရီးက ျပန္ေရာက္တာဆိုေတာ့ မသိေသးတာ ေကာင္းတယ္၊ သား တည္ၿငိမ္သြားမွ အေမေျပာျပမယ္၊ အေမ့စကား နားေထာင္ေပးပါ သားရယ္” လင္းလေရာင္က လက္မခံခ်င္ေသာ္လည္း ဒီတစ္ႀကိမ္ မိခင္စကား နားေထာင္ၿပီး ထိုအေၾကာင္း ဆက္မေျပာျဖစ္ေတာ့ ။ ထို႔ေနာက္ အနားယူ ေရခ်ိဳး မိသားစုႏွင့္အတူ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေနလိုက္ေလသည္ ။
သို႔ႏွင့္ ညအခ်ိန္ပင္ တိုက္ခဲ့ေလၿပီ ။ လင္းလေရာင္ အခန္းထဲတြင္ လူးလိမ့္ေနသည္ ။ အိပ္လို႔ မေပ်ာ္ ။ တိုးတိုး ေသဆုံးရသည့္ ကိစၥကို အေမကလည္း အသိမေပး ။ လင္းလေရာင္ အေတြးမ်ားျဖင့္ ညနက္လာေလသည္ ။ တိုင္ကပ္နာရီမွ တေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ ျမည္သံကေတာ့ ထြက္ေပၚေနသည္ ။ လင္းလေရာင္ အိပ္မေပ်ာ္ေသး ။ အေဖႏွင့္ အေမကေတာ့ အေပၚထပ္တြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေလာက္ၿပီ ။
ညီမေလးတို႔လည္း အိပ္ၿပီလားမသိဘူး ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ လင္းလေရာင္အခန္း ႏွင့္ ကပ္ရပ္သား ညီမေလး အခန္းနံရံကို နားေလးကပ္ခါ နားဆြင့္လိုက္သည္ ။ ကပ္လ်က္သားမို႔ တစ္ဖက္မွ အသံ သဲ့သဲ့မ်ား ၾကားေနရသည္ ။
“အို႔ အား အ အ ေမာင္ရယ္ နာနာေလး လုပ္စမ္းပါ” 
“တိုးတိုးေျပာပါ ခ်စ္ရယ္၊ ေတာ္ၾကာ ကိုႀကီး ၾကားသြားပါဦးမယ္”
နားဆြင့္ေနေသာ လင္းလေရာင္ပင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္မလုံ ျဖစ္သြားသည္ ။ မိမိက နားဆြင့္ မိသည္ကိုး။ ခ်က္ခ်င္း ကုတင္ေပၚ ျပန္လွဲလိုက္သည္ ။ 
“ေတာ္ေတာ္ထတဲ့ ငါ့ညီမဘဲ ဟူး”
လင္းလေရာင္လည္း ကာမကိစၥ မလုပ္ရတာ အေတာ္ၾကာၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ တစ္ဖက္အခန္းမွ လင္မယား၏ ခ်စ္ပြဲေၾကာင့္ စိတ္ေလး အနည္းငယ္ ျပန္ထလာသည္ ။ ကုတင္ေပၚတြင္ နဖူးေပၚ လက္တင္ၿပီး နိုင္ငံျခားအလုပ္႐ုံက စီနီယာမမ ခင္လႊမ္းကို ျပန္သတိရမိသည္ ။
ခင္လႊမ္း မွာ လင္းလေရာင္ထက္ ၂ ႏွစ္ႀကီးသလို အရင္ေရာက္ႏွင့္ေသာ စီနီယာလည္း ျဖစ္သည္ ။ သူမ ေၾကာင့္ လင္းလေရာင္ အစစအရာရာ အဆင္ေျပခဲ့ရသည္ ။ ခင္လႊမ္းမွာ တစ္ခုလပ္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အလြန္ၾကည့္ေကာင္းေသးသည္ ။ နဖူးျပင္ က်ယ္က်ယ္ေလးကို ဆံပင္ရွည္ေလး အျမဲဖုံးထားတတ္သည္ ။ အရပ္ရွည္ရွည္ အသားညိဳညိဳ ႏွင့္ ညိဳေခ်ာေလး ျဖစ္သည္ ။
လင္းလေရာင္ သူမႏွင့္ သမီးရည္စား မဟုတ္ မိတ္ေဆြထက္ မကေသာ ဆက္ဆံေရး ျဖစ္သည္။ နိုင္ငံျခား ထြက္ခဲ့ေသာ ခုႏွစ္ႏွစ္ အတိုင္းအတာတြင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ အတူအိပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္ ။
ခင္လႊမ္း၏ ဘဝသည္ သနားစရာေကာင္းသည္ ။ ျမန္မာျပည္မွ မိခင္ မုဆိုးမအား ေငြအျမဲ ေထာက္ပံ့ေနရသူမို႔ မစုေဆာင္းျဖစ္လွ ။ လင္းလေရာင္ ျမန္မာျပည္ အတူျပန္ၿပီး ခင္လႊမ္းအား လက္ထပ္ဖို႔ တိုင္ပင္ခဲ့ေသးသည္ ။ သို႔ေသာ္ ခင္လႊမ္း ျငင္းဆန္ခဲ့သည္ ။ ခင္လႊမ္းမွာ ျမန္မာျပည္တြင္ လက္ထပ္ရမည့္သူ ရွိသည္ဟုသာ ေျပာၿပီး ေနရစ္ခဲ့ ေလသည္ ။ 
လင္းလေရာင္ ျပန္စဥ္းစားရင္း ခင္လႊမ္းႏွင့္ ျဖစ္ခဲ့သည္မ်ားကို ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္လာေလသည္ ။ ပုဆိုးေအာက္မွ လီးကလည္း ေထာင္မတ္လာ သျဖင့္ ခင္လႊမ္းႏွင့္ ခ်စ္ပြဲဝင္ခဲ့သည္မ်ားကို ျပန္စဥ္းစားရင္း အာသာေၿဖ ဂြင္းတိုက္ ပစ္လိုက္သည္ ။ ဆႏၵမ်ား ျပင္းထန္လြန္းေနသျဖင့္ သိပ္ပင္မၾကာလိုက္ အထြတ္အထိပ္ေရာက္ၿပီး သုတ္ေႏြးေႏြးမ်ား ပုဆိုးေပၚ ပန္းထြက္သြားေလသည္။
“ဟူး ေကာင္းလိုက္တာ လႊမ္းရယ္”
ေမာလည္း ေမာသြားသည္ ။ လူလည္း ႏုံးသြားသည္မို႔ တစ္ခဏအတြင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္ ။
“ကိုႀကီး ထေတာ့ေလ”
မိမိအား ပုတ္နိုးလိုက္ေသာ ညီမေလး ဆူး ေၾကာင့္ လင္း နိုးလာခဲ့သည္ ။
“အာ ညီမေလးရာ ေစာေစာစီးစီ ကိုႀကီး အိပ္ေရး မဝေသးဘူး”
“အမေလး ဘယ္က ေစာေစာစီးစီး ရမွာလည္း ေနျမင့္ေနၿပီ၊ ညီမေလး ေယာကၤ်ားေတာင္ အလုပ္သြားၿပီ”
“ဒီေန႔ ဥပုတ္ေန႔ေတာင္ အလုပ္သြားတယ္ေပါ့”
“သူက ေလာဘ ရွိတယ္ေလ၊ ဒါနဲ႔ အစ္ကိုႀကီး ညက မအိပ္ဘူးလား”
လင္းလေရာင္ အိပ္မွုံစမႊားျဖင့္ ထလိုက္ၿပီး
“ေအး ဘယ္အိပ္လို႔ရမလည္း နင္တို႔အသံေတြ ဒီေလာက္ ဆူေနတာကို”
“ဟင္ ကို ကိုႀကီး ၾကားသြားတယ္ေပါ့ ရွက္လိုက္တာ ရွက္လိုက္တာ”
ဆူးလေရာင္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး နီျမန္းေနေလသည္ ။ လင္းလေရာင္လည္း ဆူး၏ေခါင္းကို ေဒါက္ခနဲ ေခါက္ထည့္လိုက္ၿပီး
“ေတာ္ေသးတာေပါ့ ရွက္တတ္ေသးလို႔”
လင္းလေရာင္လည္း လႊမ္းကို သတိရမိေသးသည္။ လႊမ္းလည္း ဆူးႏွင့္ သြားတူေနသည္။ ဆက္ဆံတဲ့ ေနရာမွာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း အားရပါးရ တုန႔္ျပန္ တတ္သည့္ အက်င့္ေတြ ျဖစ္သည္ ။ လင္းလေရာင္လည္း မ်က္ႏွာသစ္ရန္ အိပ္ယာေပၚမွ ကုန္းထ လိုက္စဥ္ ညက လရည္ေပေနေသာ ပုဆိုးမွ အျဖဴကြက္ကို ဆူး ျမင္သြားသည္ ။
“ၾကည့္စမ္း သူမ်ားက် အရွက္မရွိဘူးတဲ့၊ သူက်ေတာ့ ဟြန႔္ ေျပာစမ္း နိုင္ငံျခားက ရည္းစားကို သတိရလာတယ္ထင္ရဲ့၊ ဟဲဟဲ ေယာင္းမက ေခ်ာလားဟင္”
“ဟာ ဒီေကာင္မေလး ေလၽွာက္ေျပာေနတယ္ အထင္ႀကီးမေနနဲ႔ နင့္အစ္ကို အဲ့ေလာက္ မစြံဘူး”
“ဒါဆို ေယာင္းမ အျမန္ ရွာေပးမွပါ၊ ေတာ္ၾကာ တစ္သက္လုံး ငါ့အစ္ကို လက္သမား ျဖစ္ေနဦးမယ္” 
“ဟာ ဒီေကာင္မေလး ငါ လုပ္ထည့္လိုက္ရ”
ဆူး ေျပာင္စပ္စပ္ျဖင့္ အခန္းထဲမွ ထြက္ေျပးသြား ေလသည္ ။ လင္းလေရာင္လည္း စဥ္းစားမိေသးသည္ ။ သူေပးတဲ့အႀကံ မဆိုးဘူး၊ ငါ့ညီမကို ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ေလာက္နဲ႔ ေအာင္သြယ္ခိုင္းဦးမွ။ လင္းလေရာင္လည္း ေရပါတစ္ခါထဲ ခ်ိဳးပစ္လိုက္သည္ ။
“ကိုႀကီး ေရခ်ိဳးၿပီးရင္ သားသားနားနားေလး ဝတ္ထား၊ ညီမေလးကို ေယာက္ခမအိမ္ လိုက္ပို႔ေပး”
လင္းလေရာင္လည္း အိမ္မွာေနရတာ ပ်င္းေနၿပီမို႔ လိုက္ပို႔ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။
“သြားမယ္ေလ ညီမေလး”
“ဟား ငါ့အစ္ကိုကေတာ့ သန႔္တယ္ေဟ့၊ ကိုႀကီး အခုသြားမည့္ အိမ္မွာ ညီမေလးေယာက်္ား ဘုန္းသူရရဲ့ အစ္မ ႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ အမႊာေတြေနာ္၊ အရမ္းလည္း လွတယ္”
“ဟုတ္လား ဟီဟီ သြားၾကည့္ရေအာင္”
ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ အႀကံျဖင့္ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္ ။ ဘုန္းသူရ အိမ္မွာ တစ္ဖက္ လမ္းထဲတြင္မို႔ သိပ္မေဝး ။
“မျဖဴေရ မျဖဴ”
ဆူး အိမ္ထဲ လွမ္းေအာ္ေခၚလိုက္သျဖင့္ အသားျဖဴျဖဴ ခႏၲာကိုယ္ေတာင့္ေတာင့္ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ မိန္းမ တစ္ေယာက္ ထြက္လာသည္ ။ လင္းလေရာင္ ႏွင့္ ရႊယ္တူခန႔္ ရွိသည္ ။
“လာၿပီ ညီမေရ၊ ေအာ္ ဧည့္သည္လည္း ပါတာကိုး၊ ႂကြပါရွင့္”
“ကိုႀကီး လာ”
သို႔ႏွင့္ အိမ္ထဲ ဝင္လိုက္ၾကသည္ ။ အိမ္ထဲတြင္ မျဖဴ ဟူေသာ အမ်ိဳးသမီး ႏွင့္ ႐ုပ္ခ်င္းခြဲမရေအာင္ တူေသာ ေနာက္ထပ္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ရွိေနေသးသည္ ။
“ေဖေဖ ႏွင့္ ေမေမကေတာ့ ဒီေန႔ ဥပုတ္ေန႔ဆိုေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားၿပီ ညီမေလးရဲ့”
“ဟုတ္တယ္ မမဝါေရ အိမ္က ေဖနဲ႔ေမလည္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားၿပီ” 
“ဒါဆို ဒီေန႔ ေစ်းဆိုင္ပိတ္တယ္ေပ့ါ”
“တစ္ရက္တစ္ေလေတာ့လည္း နားတာေပါ့၊ ေအာ္ မိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္၊ ဒါက ဆူးရဲ့ အစ္ကို လင္းလေရာင္တဲ့၊ ဒါက မမျဖဴျဖဴလွိုင္၊ ဒီဘက္က မမဝါဝါလွိုင္တဲ့။ ညီမေလးရဲ့ ေယာက္မေတြေလ မေခ်ာဘူးလား”
ဆူး အေျပာေၾကာင့္ လင္းလေရာင္ ေနရခက္သြားသလို အပ်ိဳႀကီး ညီအစ္မလည္း ရွက္သြားေလသည္။
“ဟုတ္ကဲ့ ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ ညီမေလးကို မလိမၼာရင္ ဆုံးမလို႔ ရတယ္ေနာ္”
“ကိုလေရာင္ရယ္ ဆူးက လိမၼာၿပီးသားပါ၊ သူရကိုသာ ကိုလေရာင္ ဆုံးမရမွာပါ”
“ေအာ္ ေအာ္ ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ။”
လင္းလေရာင္ အိပ္သာ မတက္ခဲ့သျဖင့္ ဗိုက္ထဲ ရစ္လာေလသည္ ။
“ဒါနဲ႔ဗ် အိမ္သာ ခဏ သြားခ်င္လို႔”
“ဟြန႔္ ကိုႀကီးကေတာ့ လုပ္ၿပီ”
ထိုအခါ ဝါဝါလွိုင္ ဟူေသာ အမ်ိဳးသမီးမွ
“ေအာ္ လာေလ ကိုလေရာင္”
သူမ ေရွ႕က ေခၚသြားသျဖင့္ လင္းလေရာင္လည္း လိုက္သြားခဲ့သည္ ။ သူမ လမ္းေလၽွာက္လိုက္တိုင္း တုန္ခါသြားသည့္ ထမိန္ေအာက္မွ သူမအိုးက အလြန္လွသည္ ။ အပ်ိဳစစ္စစ္ေတြမို႔ တင္းကာ လုံးဝန္း စြင့္ကားေနသည္ ။ လင္းလေရာင္ ေနာက္မွ အသာၾကည့္ကာ အရသာ ေတြ႕ေနေလသည္ ။
ဝါဝါလွိုင္လည္း သူမ ေနာက္ပိုင္းအား လင္းလေရာင္ စားမတတ္ ၾကည့္ေနသည္ကို ရိပ္မိသည္ ။ သို႔ေသာ္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ပိုလို႔ပင္ တင္ေလးေကာက္ခါ ေလၽွာက္ျပမိေသးသည္ ။ သူမ စိတ္ထဲ အၾကည့္ခံေနတာ ေက်နပ္မိသလိုလို ျဖစ္ေနသည္ ။ 
“ေရာက္ၿပီ သြားလိုက္ေတာ့ေနာ္၊ အိမ္ေရွ႕ကဘဲ ေစာင့္ေနေတာ့မယ္”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ ခင္မ်ာ”
လင္းလေရာင္ အိမ္သာ အရင္ ဝင္တက္လိုက္သည္။ အိမ္သာထဲတြင္ ဝိတ္ေလ်ာ့ပစ္လိုက္ၿပီး အိမ္သာထဲမွ ျပန္ထြက္ခဲ့သည္ ။
“ဟူး အခုမွ လူကို ေပါ့သြားတာဘဲ”
အိမ္သာအျပင္တြင္ မည္သူမွမရွိ ။ လင္းလေရာင္လည္း အိမ္ေဖးအေပါက္မွ အိမ္ထဲ ဝင္လိုက္စဥ္ အဝတ္တန္းေလး တစ္ခုတြင္ လွန္းထားေသာ မိန္းမဝတ္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလး သုံးထည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
“ဒါ ဟို အပ်ိဳႀကီးေတြ ဟာဘဲ ျဖစ္မယ္။”
လင္းလေရာင္ ၾကည့္ရင္း စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့သျဖင့္ လူရိပ္ လူေၿခ ၾကည့္ၿပီး ထိုအတြင္းခံ ေဘာင္းဘီေလး သုံးထည္ထဲမွ အဝါေရာင္ ပန္းပြင့္ေလးမ်ားပါတဲ့ တစ္ခုကို ေကာက္ယူ နမ္းရွုံ႔ပစ္လိုက္သည္ ။ ဆပ္ျပာနံ့ေလး သင္းခနဲ ရလိုက္သည္ ။ လီးလည္း ေတာင္ခနဲ မတ္သြားသည္ ။ မျဖဴ ဟာလား မဝါ ဟာလား လင္းလေရာင္လည္း မသိ ။ အခုလို နမ္းလိုက္ရလို စိတ္ေတြ မရိုးမရြ ျဖစ္သြားသည္ ။
သူမတို႔ ေစာက္ပိႏွင့္ ထိထားသည့္ အရာမို႔ လင္းလေရာင္ ရင္ေတြခုန္ကာ တစ္ဝႀကီး နမ္းပစ္လိုက္ၿပီး လူမိမည္စိုးသျဖင့္ ဟန္မပ်က္ ျပန္ထားၿပီး အျပင္ ျပန္ထြက္ခဲ့လိုက္သည္ ။ အျပင္တြင္ သမီးေယာင္းမ သုံးေယာက္ စကားေကာင္းေနသည္ ။ လင္းလေရာင္လည္း ေရာက္လာေသာအခါ ဆူးက ေရွာင္ေပးသည္လား မသိ။ လင္းလေရာင္ကို မ်က္ဆပစ္ၿပီး အိမ္ထဲဝင္သြားသည္ ။ လင္းလေရာင္လည္း အခြင့္အေရးကို အသုံးမခ်တတ္ ။
“ကိုလေရာင္က နိုင္ငံျခားက ျပန္လာၿပီဆိုေတာ့ အခု ဘာလုပ္မယ္ စိတ္ကူးလည္း”
“ကၽြန္ေတာ့္ ရည္းမွန္းခ်က္ရွိတယ္ မဝါရဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ္ပိုင္ကုမၼဏီ အေသးစားေလး ေထာင္မလားလို႔၊ ပစၥည္းေတြက ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခဲ့တဲ့ စက္႐ုံက မွာမွာပါ”
“ေအာ္ ေကာင္းတာေပါ့၊ ဒါနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ စိတ္မကူးေသးဘူးေပါ့”
မဝါကို လင္းလေရာင္ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္သည္ ။ လင္းလေရာင္ကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ခိုက္ေနပုံရသည္ ။ ဧကႏၲ ဆူးမ်ား ဘာေျပာထားပါလိမ့္ ဟု ေတြးလိုက္ေသးသည္ ။
“စိတ္ကူးေတာ့ ရွိတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရည္းစားေတာင္ မရွိဘူးဗ်”
ျဖဴျဖဴလွိုင္မွာ
“ေအာ္”
ဟု ေဖာ္လိုသာ လိုက္ေပမယ့္ ဝါဝါလွိုင္ကေတာ့ သိသိသာသာ ျပဳံးသြားသည္ကို လင္းလေရာင္ သတိထားမိလိုက္သည္ ။
“ၿပီးၿပီလား ကိုႀကီး ျပန္ၾကရေအာင္”
“ျပန္ေတာ့မလို႔လား”
“ဟာ ကိုႀကီးက က်န္ခဲ့ခ်င္လို႔လား ခစ္ခစ္”
“အဲ ဟို မဟုတ္ပါဘူး ဟာ နင္ကလည္း ငါက သေဘာေမးတာပါ”
အပ်ိဳႀကီး ႏွစ္ေယာက္လည္း မေနတတ္ မထိုင္တတ္ ျဖစ္ကုန္သည္ ။ ေကာင္းခန္းေရာက္မွ ဒင္းက လာျပန္ဖ်က္သတဲ့ ။ လင္းလေရာင္လည္း
“ျပန္ေတာ့မယ္ မဝါေရ၊ ေနာက္မွ ေအးေဆး စကားေျပာၾကတာေပါ့”
“ဟယ္ ၾကည့္စမ္း ဝါ့ကိုဘဲ ႏွုတ္ဆက္တယ္၊ ျဖဴ႕ကို ၾက ႏွုတ္မဆက္ဘူး ဟြန႔္”
“ဟာ မဟုတ္ပါဘူး မျဖဴရယ္ ႏွစ္ေယာက္လုံးကို ႏွုတ္ဆက္တာပါ”
ဝါဝါလွိုင္ကေတာ့ ရွက္ျပဳံးသာ ျပဳံးေနသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ျပန္လာခဲ့သည္ ။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ လင္းလေရာင္ ဝါဝါလွိုင္ကို ခ်ဥ္းကပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။ ဆူးကို ေအာင္သြယ္ခိုင္းဖို႔လည္း ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။ လင္းလေရာင္ ဗိုက္ဆာ လာသျဖင့္ အိမ္ေနာက္ေဖး ဝင္လိုက္သည္ ။ 
“ညီမေလး ဘာခ်က္လည္း”
ဆူးကေတာ့ အဝတ္လွန္းေနသည္ ။
“ဟာ ဆူး ဒါ ဘယ္သူ႔ဟာလည္း”
လင္းလေရာင္ ဆူး လွန္းေနေသာ တန္းမွ အဝါေရာင္အပြင့္ အတြင္းခံေလးကို လက္ညိဳးထိုးလိုက္သည္ ။ 
“ဒီအိမ္မွာ ဘယ္သူရွိလို႔လည္း ညီမေလးဟာေပါ့”
“ေအာ္ ဟိုအိမ္မွာ ဒါနဲ႔တူတာေလး ေတြ႕ခဲ့လို႔၊ ေျပာရမွာ ရွက္ေတာင္ ရွက္တယ္၊ မဝါဟာလား မသိဘူး၊ ငါ မေနနိုင္လို႔ ခိုးနမ္းခဲ့တယ္ ဟ၊ ငါ့ကို မဝါနဲ႔ ေအာင္သြယ္ေပးစမ္းပါ”
“ေနပါဦး အစ္ကိုႀကီးက ဟိုအိမ္မွာ ဒါမ်ိဳးကို ယူနမ္း ခဲ့တယ္ ဟုတ္လား”
“ေအးေလ”
“သြားၿပီး ေသလိုက္ေတာ့ အဲ့မွာ၊ အဲ့ဒါ မဝါဟာ မဟုတ္ဘူး ညီမေလး ဟာ၊ ဟိုေန႔က က်န္ခဲ့လို႔ အခုဘဲ သြားယူလာတာ”
“ေဟ ဒါဆို နင့္ဟာေပါ့”
“ဒါေပါ့ သုံးထည္ရွိတာေတာင္ ဆူးဟာမွ ေရႊးမိရတယ္လို႔၊ ကိုႀကီး လပ္ကီး မေကာင္းဘူး၊ မဝါနဲ႔ မျဖစ္ေလာက္ေတာ့ဘူး”
“ဟာ အမေလး နင္ကလည္း မေျပာေကာင္း မဆိုေကာင္း ငါ့ကို မဝါဟာ ခိုးေပးစမ္းပါ”
“ဘာလုပ္မလို႔လည္း”
“ေမာင္ႏွမခ်င္း ေျပာရမွာ အားေတာ့နာတယ္၊ သူ႔ဟာေလး မွန္းထုခ်င္လို႔”
“အမေလး လုပ္မေနနဲ႔ လက္ေတြ႕လိုး၊ ညီမေလး ဖန္ေပးမယ္”
“ေဟးးး ဒါမွ ငါ့ညီမကြ”
လင္းလေရာင္ ပ်င္းေနသျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းတိုးတိုး၏ အိမ္ဘက္ သြားလိုက္ေလသည္ ။
“ေဒၚႀကီးေရ မာလာေရ”
“ဘယ္သူလည္း ရွင့္ လာၿပီ လာၿပီ”
မာလာ ဆိုေသာ မိန္းကေလး ထြက္လာေလသည္ ။ မာလာမွာ တိုးတိုး၏ ညီမ ျဖစ္သည္ ။
“ဟာ ကိုႀကီးလေရာင္ ပါလား၊ ဘယ္တုန္းက ျပန္ေရာက္တာလည္း”
“မေန႔က ညီမရဲ့”
“လာ ကိုႀကီး အိမ္ထဲဝင္”
“ေအးေအး၊ ဒါနဲ႔ ေဒၚေလးေရာ”
“အေမက ကိုတိုး စိတ္နဲ႔ မစားနိုင္ မအိပ္နိုင္ ျဖစ္ၿပီး အိပ္ယာထဲ လဲေနတာ၊ အခုဆို ေဆး႐ုံ တင္ထားရတယ္ အစ္ကိုရဲ့၊ ဒါနဲ႔ ကိုတိုး သတင္း ၾကားၿပီးေရာေပါ့”
“ဟုတ္တယ္ မာလာ ဒီကိစၥနဲ႔ဘဲ လာခဲ့တာ၊ တိုးတိုးက ဘာေရာဂါနဲ႔ ဆုံးသြားတာတုန္း”
မာလာ မ်က္ရည္မ်ား သိသိသာသာ ဝဲသြားသည္ ။ လင္းလေရာင္ နိုင္ငံျခား မသြားခင္က မာလာမွာ ကိုးတန္းေက်ာင္းသူ ကေလးမေလးသာ ရွိေသးသည္ ။ အခုေတာ့ အရြယ္ေရာက္ေနေသာ ေကာင္မေလး ျဖစ္ေနၿပီ ။ ဆင္းရဲေတာ့ သိပ္မဆင္နိုင္ရွာ ။ ရိုးရိုးေလး ႏွင့္ ခ်စ္စရာေကာင္းေနသည္ ။
“ေရာဂါနဲ႔ဆုံးတာ မဟုတ္ဘူး အစ္ကိုရ အသတ္ခံရတာ”
မာလာ မ်က္ရည္မ်ား တေပါက္ေပါက္ က်ဆင္းလာသည္ ။
“ဟာ တိုးႀကီးက အရမ္းေအးတဲ့ေကာင္ ရန္ၿငိဳး ရန္စလည္း မရွိပါဘူး၊ ဘယ္လိုျဖစ္သြားတာတုန္း ဘယ္သူ သတ္တာလည္း”
“အဲ့ေန႔က ကိုတိုး တစ္ေနကုန္ ျပန္မလာလို႔ စိတ္ပူေနတာ ညက်ေတာ့ သတင္းၾကားလိုက္တာဘဲ”
“ဘယ္လို၊ တရားခံက ဘယ္သူလည္း”
“ေၾကးစားလူမိုက္ေတြတဲ့၊ တစ္ေယာက္ေယာက္က အခေၾကးေငြနဲ႔ ခိုင္းတာ ေနမွာေပါ့။ လူမိုက္ေတြကေတာ့ ဝန္မခံဘူး၊ ၾကည့္မရလို႔ သတ္တာဆိုၿပီး အဖမ္းခံသြားတယ္။ ညီမကေတာ့ ကိုေနမင္းရဲ့အေဖ လက္ခ်က္လို႔ ထင္တယ္။ အစ္ကိုႀကီး မရွိမွ သူ႔သား နဲ႔ မေကသီကို ေပးစားလို႔ရမွာေလ။ သူက မေကသီကို ေခၽြးမ ေတာ္ခ်င္ေနတာ။ အိမ္မွာလည္း ကိုတိုး ကို ေကသီနဲ႔ မပတ္သတ္ရင္ သိန္းတစ္ရာ ေပးမယ္လို႔ လာေျပာေသးတယ္။ ကိုတိုး မရွိေတာ့ အေမလည္း အိပ္ယာထဲလဲ၊ ညီမကလည္း ဘာမွမလုပ္တတ္၊ အိမ္စရိတ္နဲ႔ အေမ့ေဆးဖိုးေတြ အတြက္ ညီမ အခု ဘဝပ်က္ေနၿပီ”
“ဟာ မာလာရယ္ အစ္ကို စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ေတာက္… ေနမင္းနဲ႔ ေကသီကြာ မင္းတို႔ လုပ္ရက္ လိုက္တာ”
“သူတို႔ေၾကာင့္ တိုးတိုး ေသတာ၊ တိုးတိုး ေသလို႔ ညီမေလး ဒီဘဝ ေရာက္ရတာ”
လင္းလေရာင္ သူငယ္ခ်င္းအတြက္ လက္စားေခ်ေပးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။ ငိုေနသည့္ မာလာ့ကိုလည္း ေပြ႕ဖက္လိုက္ၿပီး
“မပူပါနဲ႔ ညီမေလး၊ တိုးတိုးအတြက္ အစ္ကို လက္စားေခ်မွာပါ”
လေရာင္က ေနမင္းေၾကာင့္ လင္းရတယ္ ဆိုေပမယ့္ မတရားရင္ေတာ့ ေနမင္းလည္း ျပန္ေလာင္ကၽြမ္းရမွာဘဲ။
“တကယ္လား ကိုလေရာင္၊ ညီမတို႔က ဆင္းရဲေတာ့ ကိုေနမင္းနဲ႔ အားမၿပိဳင္ဝံ့ဘူး။ ကိုလေရာင္ တရားမၽွတေအာင္ လုပ္ေပးပါ”
“စိတ္ခ်ပါ ညီမေလး”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အစ္ကိုရယ္၊ ေက်းဇူးဆပ္ စရာဆိုလို႔ ညီမမွာ ဘာမွမရွိပါဘူး။ ညီမ ခႏၲာကိုယ္ဘဲ ရွိပါတယ္”
“ဟာ မာလာ ကိုလေရာင္မွာ ဒီလိုစိတ္ မရွိပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ လုပ္ေပးမွာပါ”
“ရပါတယ္ အစ္ကိုရဲ့၊ အခု မာလာကလည္း ေငြနဲ႔ ဝယ္တိုင္းရတဲ့ အေပါစား မိန္းမတစ္ေယာက္ဘဲ၊ လိင္ဆက္ဆံမွုက ညီမအတြက္ ဘာမွ ပိုျဖစ္မသြားပါဘူး”
မာလာ ဆတ္ခနဲ ထကာ အိမ္တံခါးကို တြန္းပိတ္လိုက္သည္ ။ လေရာင္းလည္း အံ့ၾသသြားသည္ ။ မာလာ သူမ၏ ထမိန္ကို ေျဖခ်လိုက္ၿပီး သူမ၏ စပို႔ရွပ္ေလးကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္ ။ အတြင္းခံေလး ႏွင့္ ေဘာ္လီေလးသာ က်န္ေသာ မာလာ့ပုံစံေၾကာင့္ လင္းလေရာင္ လီးခ်က္ခ်င္း ေတာင္သြားသည္ ။ မလုပ္သင့္သည္ကို သိေသာ္လည္း လေရာင္ သူမ အလွမွာ ႐ုန္းမထြက္ခ်င္ေတာ့ ။
မာလာမွာ အလြန္ခ်စ္စရာေကာင္းသည္ ။ ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ျပည့္တန္ဆာ ျဖစ္ခဲ့သည့္အတြက္ လင္းလေရာင္ ႏွေျမာမိသြားသည္ ။ မာလာ သူမ၏ ဘရာစီယာခ်ိတ္ေလးကို ျဖဳတ္ၿပီး ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္ ။ မာလာ့ရင္ႏွစ္မႊာကို ျမင္ရျပန္ေတာ့ လင္းလေရာင္ စိတ္ေတြ အေတာ္ထလာသည္ ။
မာလာကလည္း သူမ အတြင္းခံေလးကို ဆက္လက္ကာ ခၽြတ္ဆြဲျပသည္ ။ အေမႊးစုစု အဖုတ္ေလးသည္ လင္းလေရာင္ စိတ္ကို အထိေရာက္ဆုံး ဖမ္းစားခဲ့ ျပန္သည္ ။ လင္းလေရာင္လည္း မည္သို႔မွ မထိန္းနိုင္ေတာ့ ။ ခင္လႊမ္း သင္ေပးခဲ့သည့္ ေစာက္ဖုတ္နမ္းသည့္ ပညာကို ခ်က္ခ်င္း သတိရကာ မာလာ့ေျခေထာက္မ်ားကို လွမ္းဖက္ကာ ေစာက္ဖုတ္ကို လွမ္းနမ္းလိုက္သည္ ။ ေရမခ်ိဳးရေသးသျဖင့္ ေသးနံ့မႊန္မႊန္ေလး ရလိုက္သည္ ။
နိုင္ငံျခားမွာ ခင္လႊမ္းဟာကို အျမဲနမ္းေနက်မို႔ မရြံဘဲ နမ္းရျခင္းကို လေရာင္ ႏွစ္သက္ခဲ့ေလသည္ ။ အားရေအာင္ ေပါင္မ်ားကို ဖက္ကာ အဖုတ္နမ္းေနသျဖင့္ မာလာ ေထာက္ထားေသာ ေျခမ်ားပင္ မခိုင္ခ်င္ေတာ့ ။ ယခုဆက္ဆံမွုသည္ ယခင္လို ေငြေၾကး အရ ဆက္ဆံျခင္း မဟုတ္ ။ သူမကိုယ္တိုင္ လိုလိုလားလား ေပးဆပ္ခ်င္ေနသည့္ အတြက္ ေသြးသားမ်ား ထႂကြေနသည္ ။
မာလာ နို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား ေထာင္ေနေလသည္ ။ သူမ အဖုတ္အား တရွုံ႔ရွုံ႔ နမ္းေနသည့္ လေရာင္၏ ေခါင္းေလးကို ပြတ္ေပးရင္း
“အစ္ကိုရယ္ မာလာ ငရဲေတြ ႀကီးေနပါ့မယ္”
“မႀကီးပါဘူး မာလာရယ္၊ အစ္ကိုက အဖုတ္ျမင္ရင္ မေနနိုင္ဘူး”
“ဒါဆိုလည္း အစ္ကို႔ စိတ္ႀကိဳက္ နမ္းပါ”
လင္းလေရာင္ မာလာ့ အဖုတ္ကို အားရေအာင္ နမ္းၿပီးမွ မာလာ့ ရင္သားမ်ားကို ပြတ္ၿပီး ေထာင္ေနေသာ နို႔ေခါင္းေလးကို ညႇင္ညႇင္သာသာေလး ငုံစို႔ေပးလိုက္သည္ ။
“အ့ ေကာင္းလိုက္တာ အစ္ကိုရယ္”
လင္းလေရာင္လည္း မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး မာလာ့ ႏွုတ္ခမ္းေလးကို စုပ္ယူလိုက္သည္ ။ မာလာကလည္း စိတ္ႏွစ္ၿပီး တုံ႔ျပန္စုပ္ယူရင္း လင္းလေရာင္၏ ပုဆိုးေအာက္မွ လီးကို စမ္းလိုက္ေလသည္ ။ ေဘာင္းဘီထဲမွာ လီးက တင္းေနသည္ ။ လေရာင္လည္း ပုဆိုးေျဖခ်လိုက္သည္ ။ ထိုအခါ မာလာ ေဘာင္းဘီေပၚမွ တဆင့္ လေရာင္လီးကို ပြတ္ေပးေနသည္ ။
မာလာလည္း လေရာင္၏ ရင္ဘတ္မ်ားကို လိုက္နမ္းၿပီး လေရာင္ နို႔သီးကိုပင္ လၽွာေလးျဖင့္ ကလိေပးလိုက္သည္ ။ လင္းလေရာင္ စိတ္ေတြ ပိုမိုထကာ လီးလည္း ပိုႀကီးလာၿပီး ေဘာင္းဘီပင္ တင္းလြန္းသြားေလသည္ ။ မာလာလည္း လင္းလေရာင္ ဗိုက္မ်ားကို တဆင့္ ဆက္နမ္းလိုက္ရင္း လေရာင္ေရွ႕ ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး လင္းလေရာင္၏ ေဘာင္းဘီေလးကို ဆြဲလိပ္ကာ ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္ ။ ထိုအခါ ကန္ထြက္လာေသာ လင္းလေရာင္ လိင္တံသည္ မာလာ့မ်က္ႏွာ ႏုႏုေလးကို ဖတ္ခနဲ ရိုက္မိသြားသည္။ မာလာလည္း သေဘာက်သြားသည္။ 
လင္းလေရာင္ လီးကို သူမမ်က္ႏွာေပၚ တင္ထားၿပီး လေရာင္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္ ။ လင္းလေရာင္လည္း မ်က္လုံးမ်ား စင္းကာ ဖီးလ္တက္ ေနေလသည္ ။ မာလာ ေက်နပ္သြားသည္ ။
“ႁပြတ္ ႁပြတ္”
တြဲက်ေနေသာ လင္းလေရာင္၏ ဥကို မာလာ ဖမ္းစုပ္ပစ္လိုက္သည္ ။ လိင္အတံကို မ်က္ႏွာေပၚ အေခ်ာင္းလိုက္ တင္ေပးထားသည္ ။ ဥမ်ားကို တစ္လုံးစီ အလွည့္က် စုပ္ေပးၿပီးမွ လေရာင္လီးကို လက္ျဖင့္ ဖမ္းဆုပ္လိုက္သည္ ။ လေရာင္လီးက သူမ လက္ထဲ ထည့္ေနသည္ ။ ကိုယ္ထည္ႀကီးေသာ လငုံပင္ျဖစ္သည္ ။
မာလာ ေရွ႕တိုး ေနာက္ဆုတ္ လက္ကေလးျဖင့္ လုပ္ေပးလိုက္ေသာအခါ အရည္မ်ားၾကားမွ လထိပ္ျဖဴျဖဴေလးက ျပဴခနဲ ထြက္လာသည္ ။ မာလာ ယုယုယယ ထိုထိပ္ေလးကို လၽွာေလးျဖင့္ တို႔ထိလိုက္သည္ ။ လေရာင္ ဆတ္ခနဲ တုန္သြားသည္ ။ မာလာ လည္း ျပဳံးသြားၿပီး
“အစ္ကို႔ လီးက တစ္လုံးတစ္ခဲႀကီးဘဲ”
ဟု ေျပာၿပီး သူမလၽွာေလးျဖင့္ က်က်နန အႏုစိတ္ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးကို လိုက္ယက္ေပးေလသည္ ။ 
“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ရွလြတ္”
လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးကို ထိပ္မွစ၍ မာလာ ငုံစုပ္လိုက္သည္ ။ သူမ ပါးစပ္ထဲ ျပည့္သိပ္သြားေတာ့သည္ ။ မာလာလည္း လေရာင္၏ လီးကို အရသာရွိေသာ ထန္းလ်က္ေခ်ာင္းလို သေဘာထားၿပီး သူမေခါင္းေလး လွုပ္ခါ မွန္မွန္ေလး ထိထိမိမိ စုပ္ေပးလိုက္သည္ ။
“အား ေကာင္းလိုက္တာ ညီမေလးရယ္”
“ႀကိဳက္ရဲ့လား အစ္ကို၊ လိုးခ်င္လာရင္ ေျပာေနာ္” 
“ဒါဆိုလည္း လုပ္ၾကမယ္ေလ၊ အစ္ကို မထိန္းနိုင္မွာစိုးလို႔”
“ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကို၊ ဘယ္ပုံစံ လိုးခ်င္လည္း”
“ညီမ အဆင္ေျပသလို လုပ္ပါ”
“ဒါဆို အစ္ကို ပက္လက္လွန္လိုက္”
လေရာင္ ပက္လက္လွန္ခ်ေပးၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေခါင္းအုံးလိုက္သည္ ။ မာလာ လေရာင္ေပၚ ခြထိုင္လိုက္ၿပီး လေရာင္လီးကို ကိုင္ၿပီး သူမ ေစာက္ပတ္ေလးထဲ ျမဳပ္သြင္းလိုက္သည္ ။
“ပလြတ္ အ”
မာလာ ေလကို ပါးစပ္နဲ႔ ရွူသြင္းလိုက္ၿပီး လီးဝင္လာမွုကို မ်က္လုံးေလးမွိတ္ကာ ထိုင္ခ်ေပးလိုက္သည္။ လေရာင္ လီးႀကီးသည္ မာလာ့ ေစာက္ေစ့ေလးကို ပြတ္ဆြဲၿပီး အေခါင္းေပါက္ထဲ ေလၽွာခနဲ တိုးဝင္သြားသည္ ။ အတြင္းသားမ်ားအား လီး၏ ပြတ္ဆြဲသြားမွုကို မာလာ မ်က္လုံးေလးမွိတ္ကာ ခံစားလိုက္ၿပီး အဆုံးထိေအာင္ ေျဖးေျဖးျခင္း ဖိသြင္းေပးလိုက္သည္ ။ လီး အဆုံးတိုင္ မာလာ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္ေနၿပီ ျဖစ္သည္ ။ ေစးကပ္ကပ္ အရသာႏွင့္အတူ လီးကို မာလာ ေစာက္ပိထဲ ျမဳပ္ေနသည္ကို လေရာင္ ခံစားလိုက္ရသည္ ။ မာလာ အသာေလး ျပန္ႂကြလိုက္သည္ ။ ေလၽွာခနဲ ျပန္ထြက္လာၿပီး ဒစ္ဖ်ားေရာက္ခါနီးမွ ျပန္ဖိ ထိုင္ခ်လိုက္သည္ ။ ထိုအခါ ေလၽွာခနဲ ျပန္ဝင္သြားသည္ ။ 
မာလာလည္း လေရာင္ေပၚ ေမွာက္ခ်လိုက္သည္ ။ မာလာ့ ဆံပင္မ်ား လေရာင္ မ်က္ႏွာေပၚ ဝဲက်လာသည္ ။ ႏွုတ္ခမ္းေလး သပ္ခါသပ္ခါ ဖီးလ္တက္ေနေသာ မာလာ့ မ်က္ႏွာေလးကို လေရာင္ တက္မက္စြာ ၾကည့္ေနလိုက္သည္ ။ နို႔သီးႏွစ္လုံးသည္လည္း မာလာ ယိမ္းႂကြလိုက္တိုင္ လွုပ္ရွားေနသျဖင့္ လေရာင္ ပါးစပ္ျဖင့္ လွမ္းဟပ္ခါ စုပ္ယူေပးလိုက္သည္။
“အား အစ္ကိုေရ ခံလို႔ေကာင္းလိုက္တာ”
“အစ္ကိုလည္း အရမ္းေကာင္းတာဘဲ”
လေရာင္ မာလာ့ ဖင္ေလးကိုမကာ ေျမႇာက္ေျမႇာက္ေပးလိုက္သည္ ။ မာလာကိုယ္တိုင္လည္း ေဆာင့္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မာလာ ျမင္းဒုန္းစိုင္း စီးေနသလို ျဖစ္ေနေလသည္ ။ လီးဝင္ထြက္ေနသံ ဆီးစပ္ျခင္း ထိမွန္ေနသံမ်ား ဆက္တိုက္ ထြက္ေပၚ လာေလသည္ ။ အခ်ိန္ေတြ မည္မၽွ ၾကာလာမွန္း မသိ လင္းလေရာင္ စိတ္လြတ္သြားၿပီး မာလာ့ ေစာက္ေခါင္းထဲ လရည္မ်ား ျဗစ္ခနဲ ျဗစ္ခနဲ ပန္းထြက္သြားသည္။ “အား ေကာင္းလိုက္တာ အစ္ကိုရာ၊ ဒါေပမယ့္ အစ္ကိုက လူဆိုးဘဲ လရည္ေတြ ထည့္လိုက္ၿပီ”  မာလာ ေဆးေသာက္ရမည့္အျဖစ္ ေရာက္ၿပီ။ “ဟုတ္ပါရဲ့ ေဆာရီးကြာ အစ္ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္” “မာလာက ကြန္ဒုံးမပါဘဲ ဘယ္သူ႔ကိုမွ လက္မခံဘူး၊ အစ္ကိုက ခၽြင္းခ်က္ေပါ့” မာလာလည္း အဝတ္အစား ျပန္ဝတ္ေနသည္။ လေရာင္လည္း အဝတ္အစား ျပန္ဝတ္လိုက္သည္။ 
“ေရာ့ ညီမေလး ဘယ္လိုမွ သေဘာမထားနဲ႔” “ေငြေတြ မ်ားလွခ်ည္လား၊ ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း မာလာ အစ္ကို႔ကို ဒီရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ခံခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး” “ဟုတ္ပါတယ္ အစ္ကိုကလည္း ေငြေပးၿပီး ဖာခ်တာ မဟုတ္ဘူး၊ ေစတနာနဲ႔ ေထာက္ပံ့တာ၊ ညီမ ဒီအလုပ္ ဆက္မလုပ္ပါနဲ႔၊ အစ္ကို မၾကာခင္ ကုမၼဏီေထာင္ေတာ့မွာ အလုပ္ဝင္လုပ္ေပါ့၊ ေဒၚေလး ေဆးဖိုးလည္း အစ္ကိုဘဲ တာဝန္ယူပါရေစ” “အစ္ကိုရယ္” မာလာ ငိုမိသည္။ ဝမ္းနည္ မ်က္ရည္ေတာ့ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ေပ…..။…ၿပီးပါၿပီ