သားဟာကြီးကိုစုပ်လို့ကိုအားမရနိုင်သေးဘူးကွယ် (သို့) အိုးတောင့်တဲ့သူငယ်ချင်းရဲ့အမေနဲ့ကျေနော်(တတိယပိုင်း)

Unicode

“အန်တီ နုလွင်”

“ဟင်…သား မောင်ငယ် ဘယ်တုန်းက ပြန်…”

အန်တီနုလွင် စကားဆုံးအောင် မမေးနိုင်တော့ ပဲ…သံဒိုင် ရပ်နေတဲ့ အခန်းတံခါးဝထိ ထိုင်နေရာမှ ထလာပြီး လာဖက်တော့သည်။ပြီးတော့ ဖက်နေရင်း ငိုသည်။သံဒိုင် အလိုက်တသိ ပြန်ဖက်ပေးထားရင်း…

“ငို လိုက်ပါ အန်တီ အားရအောင်ငိုလိုက်ပါ”

ခင်ပွန်းဖြစ်သူကလည်း ဆုံးပါးသွားရပြီး … သားရင်း ဖြစ်သူကအဝေးတစ်နေရာမှာအလုပ်သွားလုပ်နေတာ ကြုံ နေရတဲ့ အမျိုးသမီး တစ်ယောက်။ တစ်ယောက်သောသူ က ဘယ်တော့မှ ပြန်မလာနိုင်တော့ပဲ ထွက်သွားခြင်း နောက်တစ်ယောက်က လာချင်ပေမဲ့ ချက်ချင်း မလာနိုင်တဲ့သူ…ဘေးမှာ အားကို တိုင်ပင်စရာအဖော်ပြု ပေးမဲ့ သူ မရှိနေတဲ့ အန်တီ့ကို သနားမိရသည်။

“အန်တီလေ မောင်ငယ့် ကို မျှော်နေတာ… အိမ်က သားကလည်း ပြန်လာဖို့ ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်လို့ မမျှော်မိဘူး…သား ကိုပဲ မြန်မြန် ပြန်လာစေချင်ခဲ့တာ သားရယ်”

အန်တီနုလွင် ငိုရင်းနဲ့ ပြုံးပြီး သံဒိုင့်မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။သံဒိုင့် ပါးနှစ်ဖက်ကိုလည်း သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်သည် ကိုင်ထားလို့ အားမရဘူးဖြစ်မယ် ပါးတွေကိုထပ် လိမ်ဖဲ့လိုက်သေးသည်။

” မြန်မြန်ပြန် မလာဘူး နေစိမ့် လိုက်တာကွယ်”

“လာချင်တာပေါ့ အန်တီရယ်ဦးလတ်ဆုံးတဲ့နေ့ ဖေဖေနဲ့ ဖုန်းပြောပြီး ကတည်းက အမြန်ဆုံး ပြန်လာချင်ခဲ့တာ မန္တလေးကဘကြီး ကလည်း အသဲအသန်ဖြစ် ဆေးရုံပါတက်လိုက်ရတယ်.. သူတို့မှာ လည်း ဆေးရုံ လူနာစောင့်ပေးမဲ့ ယောင်္ကျားသား မရှိတာမို့ နေပေးခဲ့ရတာ…”

သံဒိုင် အမြန်ဆုံးပြန်လာချင်ပေမဲ့ မလာနိုင်ခဲ့… မန္တလေးက ဘကြီးဖြစ်သူ ဆေးရုံပါတက်လိုက်ရတော့ ၂ ပတ်ကျော် ကြာသွားခဲ့ရသည်။

” ၂ ပတ်ကျော် လောက်ပဲ ရှိသေးတယ် ပိန် သွား လိုက်တာ အန်တီ ရယ်”

“ထမင်းလည်း သိပ်မစားဖြစ်ဘူး…ညဖက်တွေ လည်း အိပ်လို့မရခဲ့ဘူး သားရယ်… သရဲ တစ္ဆေလည်း အန်တီ မကြောက်ဘူး… မကောင်းတဲ့လူတွေ အိမ် ကို လာပြီး လူကို တစ်ခုခု လုပ်မှာဆိုတာလည်း တွေးမပူဘူး… ဒါမဲ့ တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေတာကို တွေးမိပြီး သိပ် အထီးကျန် နေရတယ်”

အန်တီ ပြောလိုက်တော့ သံဒိုင် တစ်ကယ်ပဲ ခံစား လိုက်ရသည်။ အပေါင်းအသင်း မိတ်ဆွေများတဲ့သူဆိုရင် လည်း ကိစ္စမရှိပေမဲ့ အန်တီလိုလူအများနဲ့ မနေခဲ့သူမို့ ဒီလိုအချိန်မျိုးမှာပိုဆိုးရပြီ။

“ဝင်လာလိုက်တာဆိုင်ကယ်သံတောင် မကြားလိုက်မိဘူး သားရယ်”

“ဆိုင်ကယ်သော့က မေမေအခန်းရှင်းလိုက်တာ ဘယ်မှာ သိမ်းမိမှန်းစဉ်းစားနေတာရယ် ဖေဖေ့ဘီးကလည်း သွားစရာရှိတယ်ဆိုလို့ စက်ဘီးနဲ့ ပဲ လာခဲ့လိုက်တာ အန်တီကိုလည်း သိပ်တွေ့ ချင်နေပြီလေ……”

“အန်တီ ဒီက ကိစ္စတွေပြီးကတည်းက သားကို မျှော်နေခဲ့ရတာ…ဦးမောင်လတ် အမ ကတော့ ‘ညည်း’ ဘယ်လို လုပ်မယ်စိတ်ကူးလဲတဲ့ အန်တီက ဒီအိမ်မှာပဲ ဆက်နေဦးမယ်လို့ပြောလိုက်တယ်…အဲလိုပြောတဲ့အချိန်တုန်းက စိတ်အာရုံထဲမှာ မောင်ငယ်ရဲ့ မျက်နှာပဲ ပေါ် နေတယ်ကွယ်”

” မင်းဇင် ကလည်း သင်္ဘောပေါ်မှာဆိုတော့ သူတို့က ရန်ကုန်မှာပဲနေစေချ င်ပြီ ထင်တယ်”

“ဟုတ်မှာပေါ့ သားရယ် ရန်ကုန်မှာ နေဖြစ်ရင်လည်း တစ်ယောက်တည်းပဲ နေမှာပါ..ဒါမဲ့ သွား မနေချင်ဘူးကွယ်”

“ဘာဖြစ်လို့လဲ အန်တီရယ်”

“ဟိုမှကဘယ်သူမှ အသိမရှိသေးသလိုဒီမှာကျ မောင်ငယ်တို့ မိသားစုလည်း ရှိတယ် ပီးတော့ ဟောဒီက သား လည်းရှိနေပြီမို့ပေါ့”

ပြောရင်း အန်တီနုလွင်က သံဒိုင့် နဖူးကို နမ်းလိုက်တော့သည်။သံဒိုင် လည်း နွေးထွေးတဲ့ အနမ်းတစ်ခု ရလိုက်မှ အန်တီ့ မျ က်နှာကို သေချာ ကြည့်တော့ အိပ်ရေပျက်တာတွေ များခဲ့ လို့နဲ့ တူသည် မျ က်တွင်းတွေ ချိုင့်နေသည်။မျက်နှာက တော်တော်လေး ချောင်ကျ သွားသလို ကိုယ်လုံးကလည်း စစ်သွားသည်… မျက်နှာကို ကြည့်ပြီးမှ လည်ပင်းဆီရောက် လည်ပင်းကနေ အောက်ကို နည်းနည်းလေးကြည့်မိလိုက်တော့ အန်တီနုလွင် ရဲ့ ကြီးမားတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကတော့ နဂို အတိုင်း ရှိနေတုန်း…ဒါတွေက ကြီးပြီးရင် ပြန်ငယ်သွားရတယ်လို့မှ မရှိတာလေ…… ။

သံဒိုင် စိတ်တွေ ‘မခြင့်မရဲ’ ဖြစ်လွန်းလို့ အန်တီ့ကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ပြစ်လိုက်ရသည်။ အန်တီကလည်း အလိုက် သင့်လေး တိုးဝင်လာကာသံဒိုင့် ရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာ အပ်ထားတော့သည်။ သံဒိုင် သက်ပြင်း တစ်ချက်ချ ပြီး အန်တီ့ ရဲ့ ကျောပြင်ကို ပွတ်ကာ ပုခုံးပေါ်က ကျော်၍ အောက်ကိုငုံ့ကြည့်တော့ စွန့်ကားတဲ့ ဖင်ကြီးက ထုနဲ့ ထည်နဲ့ နောက်သို့ ကောက်လျှက်…

သံဒိုင်ဒုတိယအကြိမ်သက်ပြင်းချ အပြီးမှာတော့ အန်တီ က ရင်ခွင်ထဲက သူ့မျ က်နှာကို ခွာပြီး

“ဘာလို့ သက်ပြင်းတွေ ခဏ ခဏ ချ နေရတာ လဲကွယ်”

“ဘာရယ်ကြောင့်လို့မဟုတ်ပါဘူး အန်တီရယ်”

ဘာမှဆက်မပြောကျပေမဲ့ နှစ်ယောက်သားလူချင်း မခွာနိုင်အောင် ဖက်ထားနေမြဲ…… အန်တီ နုလွင်ကလည်း မထိုင်ခိုင်းခဲ့ သလို သံဒိုင်ကလည်း ထိုင်ဖို့ စိတ်ကူးရှိမနေခဲ့…… နှစ်ယောက်သား အခန်းပေါက်ဝ မှာပဲ တော်တော်ကြာ အောင် ရပ်လျှက်ပဲ……သံဒိုင့်ရင်ထဲ ပထမက ဝမ်းနည်းခြင်းတွေ စိတ်မကောင်းဖြစ်ခြင်းတွေ ခံစားပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ အငယ်ကောင်က အလိုလို ထောင်လာခဲ့ပြီ။

တော်သေးသည်ခရီးက ပြန်လာတာမို့ဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်း ဘောင်းဘီကို ချွတ်မလဲခဲ့လိုက်လို့…သူ့ အငယ်ကောင် ထ နေတာအန်တီ သိသွားရင် အားနာစရာ…… သံဒိုင်.. အန်တီနုလွင်ရဲ့ လက်မောင်းတွေကိုလည်း အင်္ကျီပေါ်ကနေပဲ ပွတ်နေမိသည်။ခဏနေမှ အန်တီက အသိဝင်လာပြီး လူချင်းခွာကာ

“ထိုင်ဦးလေ သား… သားလည်း ကားစီးလာရတာ ပင်ပန်းနေရော့ပေါ့”

“မပင်ပန်းပါဘူး အန်တီ”

“ခဏ မှေးချင် မှေးနေလိုက်လေသား… သားနဲ့ ထမင်းတူတူစားရအောင် မနက်စာချ က်လိုက်မယ်..ဘာမှတော့ မရှိဘူးကွယ် ဈေးကိုလည်း မသွားဖြစ်ဘူး ကြက်ဥပဲ ရှိမယ်…… အန်တီ့ဆီ သွားမဲ့ အကြောင်း အိမ်ကို ပြောခဲ့တယ် မလား”

“ဟုတ် ပြောခဲ့တယ် အန်တီ”

သံဒိုင် ကားကွင်းကနေ အိမ်ရောက်ပြီးတာနဲ့ ခရီးဆောင်အိတ် ချ ဘကြီးသက်သာကြောင်း ဖေနဲ့ မေ ကို ပြောပြီး အန်တီနုလွင်ဆီပဲ ထွက်ခဲ့လိုက်တာ…ဖေဖေက အန်တီ့ဆီသွားမယ်မှန်းသိတော့

“မြန်မြန် သွားလိုက်ပါကွာ ‘မဝါ’လေး တစ်ယောက်တည်း သနားစရာ အားငယ်နေရှာမှာ”

လို့ ပြောသည်။

မေမေက လည်း အသက်ကြီးပေမဲ့ သဝန်တို တတ်သေးတာ တွေ့လိုက်ရသည်။

“သား နဲ့ အတူ ရှင်ပါ လိုက်သွားလိုက်ပါ့လား ‘အဖိုးကြီး’ ရဲ့ ဒီလောက် သနားနေရင်လဲ”…

လို့ပြောတော့ ဖေဖေက

“သြော်..ခက်လိုက်တာ ရှင်မ ရယ်”

နဲ့ ပြောပြီး ပြုံးပြုံးကြီးလုပ်နေခဲ့သည်… အန်တီက သံဒိုင့်ကို အိပ်ခိုင်းပေမဲ့ မအိပ်တော့ပဲ အန်တီလုပ်တာကိုင်တာတွေကိုပဲထိုင် ကြည့်နေလိုက်သည်။ ကြက်ဥနဲ့ ခရမ်းချ ည်သီးချ က်ဖို့ အန်တီ ပြင်ဆင်သည်။ပထမ ဆန်ဆေးပြီး ထမင်းအိုး အရင်ချ က်ဖို့ လုပ်သည်။ ထမင်းပေါင်းအိုး မီးခလုတ်ဖွင့်ပြီးတော့မှ လက်ဖက်သားထုတ် ဖောက်ပြီး ရေစိမ်သည်။ ကြက်သွန်နီ ကြက်သွန်ဖြူ ခွာလိုက်သေးသည်။

“ဒီနေ့တော့ ဘာမှမရှိဘူး ကြက်ဥ နဲ့ လက်ဖက်သုတ်နဲ့ပဲ နှစ်ပါးသွားကြတာပေါ့”

လို့ သံဒိုင်ကို အလုပ် လုပ်နေရင်း လှမ်းပြောလိုက်သည်။ တစ်ခုပြီး တစ်ခု လုပ်သွားတဲ့ အမျိုးသမီးတွေရဲ့ မီးဖို ဝင်ခန်းကို သံဒိုင် အေးဆေးထိုင်ကြည့်ရင်း အန်တီနုလွင်ကို သေချာ လေ့လာလိုက်ရသည်

အန်တီ ကိုယ်လုံး ပိန်သွားတော့ ရင်သားတွေ ဖင်သားတွေက ပိုလို့တောင် ကြီးထွားနေသလို ထင်ရသည်။ ဝတ်ထားတာလည်း အိမ်မှာမြင်တွေ့နေကျ သာမန် အဝတ်အစား ဖြစ်ပေမဲ့ ဒေါ် ဝါနုနုလွင် ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီး တစ်ယောက်ဖြစ် နေတာမို့ စိတ် လာမိတော့သည်…။

ဂျင်း ဘောင်းဘီ အောက်က အငယ်ကောင် ကလည်း အတင်း ဖောက်ထွက်ဖို့ ကြိုးစားနေလို့ထိပ် တွေတောင် နာသလို ဖြစ်ရသည်။ ဒါကိုအန်တီ များ သိနေသလား မသိ…။

“သားရယ် ပုဆိုးပြောင်းဝတ်လိုက်ပါ့လား ဘောင်းဘီနဲ့ အနေရ ကြပ်နေမှာပေါ့”

တဲ့… သံဒိုင် ထိုင်နေရာ က ထပြီး မင်းဇင်ရဲ့ ပုဆိုး တစ်ထည် လဲဝတ်လိုက်ကာ ခုနက ထိုင်တဲ့ နေရာပြန်ထိုင်ပြီး အန်တီ့ ကိုပဲ ဆက်ကြည့်နေမိသည်။ ခဏနေတော့ အန်တီ့ဆီက ခပ်တိုးတိုး ရယ်သံကြားလိုက်ရသည်။

ဘာကြောင့်လဲလို့ သံဒိုင် စဉ်းစားလိုက်မိပြီး အန်တီ ရယ်တာကို သတိပြု မိသည်။ အန်တီ ရယ်ရင် ခပ်တိုးတိုးပဲ အရမ်းသဘောကျ လွန်းလို့ ရယ်ရင်တောင် အသံ အကျယ်ကြီး မထွက်ပဲ နေသည်။ ထိန်း ထားပြီး ရယ်တာမဟုတ်ပဲ အန်တီ သဘာဝကို အဲလိုဖြစ်နေတာ…တစ်ခြားမိန်းမတွေလို “တဝါးဝါး တ ဟားဟား” ရယ်သံ ဆိုးတွေကို အန်တီဆီက မတွေ့ရသလို…ရယ်ချင်တာကို အတင်း ထိန်းထားပြီး ဟန်လုပ် ပဲ များနေတဲ့ အမျိုးသမီး မျိုးလည်း မဟုတ်ဘူး။

တစ်ချို့ရယ် လိုက်ရင် သားဖုံးတွေပါ ပေါ်တာမျိုးရှိသည်။ မွေးရာပါ အရာတစ်ခုကိုအပြစ်တင် မကဲ့ရဲ့ချ င် ပေမဲ့ ရယ်လိုက်လို့ သွားဖုံးပေါ်တာမျိုးကိုကျ သံဒိုင် မကြိုက်ဘူး။ အန်တီက အဲဒီတစ်ခုမှာ လည်း သံဒိုင် အကြိုက်ပါပဲ…ဖြူ ဖွေးတဲ့ သွား တွေပဲ တွေ့ရပြီး နှုတ်ခမ်းပေါက် ပွင့်သွားပုံက သိပ်လှတယ်လို့ ထင်သည်။

“ဘာတွေများ သဘောကျ လို့ ရယ်နေတာလဲ အန်တီ”

သံဒိုင် ထိုင်ရာက ထ ပြီး အန်တီနားသွားကာ မေးလိုက်တော့.. အန်တီ က မေးလိုက်ကာမှ “တ ဟင်း…ဟင်း…”ထပ်ရယ်ပြီး…

“သားကို သဘောကျ လို့ပေါ့ ခုနက အသက် ခပ်ကြီးကြီး လူကြီး တစ်ယောက်လို့သက်ပြင်း တွေ ချနေပြီး ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းဝင်ကြည့်တော့ အရမ်း မမြန်ပေမဲ့ ရင်ခုန်နေတာ တွေ့လိုက်ရ တာ သဘောကျရယ်ချင် မိတာပေါ့”

အန်တီပြောလိုက်မှ သံဒိုင် ကိုယ့်အဖြစ်ကို စဉ်း စားမိသွားသည်။ ဟုတ်တယ်အန်တီပြောတဲ့ အတိုင်းပဲ အန်တီ့အတွက်စိတ်မကောင်းဖြစ်မိလို့ သက်ပြင်းတွေချ မိပေမဲ့ ဒီလိုနှစ်ယောက်တည်း ပူးပူးကပ်ကပ် ဖြစ်သွားတော့ရင်ခုန်တာ အမှန်…။

” ကဲ ဆရာကြီး ရှု့စားတော်မှုခန်းပဲ လုပ်မနေနဲ့ ရေ အရင် ချိုးနှင့်လိုက် သား ပြီးမှ အန်တီ ချိုးမယ်..ပြီးရင် ထမင်းစားကြမယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ”

သံဒိုင် အိမ်ရဲ့ နောက်ဖက် ကပ်ရက်လုပ်ထားတဲ့ နေရာမှာ ရေချိုးလိုက်သည်။ အငယ်ကောင်ကလည်း ထောင်နေမြဲ ထိတွေ့ရမဲ့ အရာတစ်ခုကို မထိတွေ့ရသေးသ၍ မာန် မချ နိုင်ဘူး ဆိုတဲ့ အနေအထား…။

သံဒိုင် ရေချိုးပြီးသွားတော့ ထမင်းဟင်းတွေလည်း ကျက်ပြီ။ အန်တီတောင် အင်္ကျီချွတ်ပြီးလို့ ရင်လျားနဲ့ သံဒိုင့် ရဲ့ ပုဆိုးပါးလေးနဲ့ ရင်လျားနေခဲ့သလို အဖု အထစ်တွေ သိပ်မမြင်ရပေမဲ့ ကြည့်လို့ကောင်းနေမြဲ…… သံဒိုင် စာအုပ်စင်ပေါ်က စာအုပ်တစ်အုပ် ကောက်ကိုင် ဖတ်ရင်း အန်တီ ရေချိုးပြီးအောင် စောင့်နေလိုက်သည်။နည်းနည်းကြာလာတော့ သံဒိုင် မှေးကနဲ ဖြစ်သွားလို့ ထိုင်ခုံပေါ်မှာပဲ မျ က်လုံးမှိတ်ပြီးမှေးနေလိုက်သည်။ အချိန်ဘယ်လောက်ကြာသွားလဲတော့ သံဒိုင် မသိ…။

“သား ထမင်းစားရအောင်”

ဆိုတဲ့အန်တီ့ အသံ ကြားမှ မျ က်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့… အန်တီက ရေချိုးပြီးလို့ သနပ်ခါးရေကြဲလေးတောင် လိမ်းပြီးနေပြီ။ရေချိုးပြီးစ သနပ်ခါး လေးနဲ့ အန်တီနုလွင် မျက်နှာလေးကချ စ်စရာ

“လှတယ် အန်တီရယ်”

လို့ ပြောပြီး အန်တီ့မျ က်နှာကို ဆွဲယူ နမ်းပြစ်လိုက်သည်။

“အို ကွယ်…သနပ်ခါးတွေ မခြောက်သေးတာ ပျက် ကုန်လိမ့်မယ်…လူကိုများ စော်စော် ကားကားလာနမ်းနေတယ် ကိုယ့်အမေအရွယ် လောက်ကြီးကို မရှက်ဘူးလား”

လို့အန်တီက ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်လို ရန်ထောင် စကားပြောတော့…

“ကိုယ့်အမေ အရွယ်လောက်ကြီးကဒီလောက် လန်း နေတာလည်းထည့်ပြောဦးလေ အန်တီ”

“ဘာတွေ ဘယ်လို လန်းတာတဲ့လဲ”

“အကုန်လုံး ပေါ့ …ဟီး ဟီး”

“လာကွယ် ထမင်းစားမယ်”

အန်တီက သံဒိုင်ကို လက်ဆွဲ ခေါ်လိုက်တော့ အသာ ထလိုက်လာပြီး ထမင်းဝိုင်းမှာထိုင်လိုက် တော့တယ်။သံဒိုင်က လက်ဖက်သုတ် ပန်းကန်ထဲက လက်ဖက်တွေကို အရင် ဇွန်းနဲ့ ခပ်လိုက်ပြီး အန်တီ့ ထမင်းပန်းကန်ထဲ ဦးချ မလို့ လုပ်လိုက်တော့ အန်တီက ခေါင်းရမ်းပြပြီး သံဒိုင့်လက်ထဲက ဇွန်းကို ပြန်ယူလိုက်ကာ သံဒိုင့်ပန်းကန်ထဲ အရင်ထည့်ပေးလိုက်သည်…… သံဒိုင် ရင်ထဲ ကြည်နူးမှု့ တစ်ခု ရလိုက်သည်။

သံဒိုင်တို့ဒေသ အလေ့အထကထမင်းတစ်ဝိုင်းတည်းစားရင် ကိုယ်ထက်ကြီးသူကို ဦးချ ပြီးမှစားကြသည်။ လင်မယားတွေ ကျ တော့ မိန်းမက အသက်ကြီးရင်တောင် လင် ကို အရင် ဦးချပြီးမှ စားကြသည်။

လင်ကို ဦးစားပေးခြင်း သဘောပေါ့… အနောက်တိုင်းက’ lady first’ ဆိုပြီး အမျိုးသမီးတွေကို ညှာတာ ဦးစားပေးသလို သံဒိုင်တို့ ဆီမှလည်း လင်ကို ရိုသေခြင်း တစ်မျိုးပေးကြသည်။ ည ဖက်ရောက်မှ လင်ဖြစ်သူ ရဲ့ မျ က်နှာပေါ် မိန်းမဖြစ်သူက ပေါင်ခွကြား က ဟာနဲ့ တက်ပွတ်တာမျိုးကျ တစ်မျိုးတစ်ဘာသာ ကိုယ့်ဆန္ဒနဲ့ကိုယ်သာ ဖြစ်တော့သည်။

သံဒိုင်စားဖူးခဲ့သမျှ ထမင်းအနပ်ပေါင်းများစွာ ထဲက ဒီနေ့စားရတဲ့ ထမင်းတစ်နပ်လောက် အရသာတွေ့တာ မရှိသေးဘူးလို့ ထင်သည်။ ပြီးမှ ဒီအရွယ်ထိကျွေးမွေးခဲ့တဲ့ ကျေးဇူးရှင်နှစ်ပါး သိသွားရင်ထထုလေမလားမသိလို့ တွေးမိပြီး ပြုံ းဖြစ်သွားသည်။ သူ့ပြုံးလိုက်တာကို အန်တီက မြင်လိုက်တော့……

“ဘာတွေ သဘောကျ နေတာလဲ သား”

“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ပျော်နေလို့”

“အန်တီကလည်း သားပြန်လာတာကိုပျော်နေတာ…ပြီးမှ စဉ်းစားမိပြီးမပျော်ပြန်တော့ဘူး”

အန်တီက ပြုံးပြုံးလေးပြောလိုက်သော်လည်း သံဒိုင် တစ်ချက်တွေသွားရပြီး……

“ဘာကြောင့်များလဲ အန်တီရယ်”

“တွေးပြီး ကြောက်နေလို့ပါ”

လို့ ဆိုကာထမင်းစားနေရင်း ပုခုံးလေးတွန့်ပြီး နှာခေါင်းရှုံ့ပြော လိုက်မှသံဒိုင်သဘောပေါက်သွားသလိုအန်တီ လုပ်ပြတဲ့ အမှုအရာလေးကိုထပ်ချစ်သွားမိပြန်သည်။ ချ စ်တဲ့စိတ်တွေမျ ားတော့ အရာရာဟာ လှပနေပါလား အန်တီ ဝါနုနုလွင်ရယ်…။

ခုမှအန်တီ့ကို သေချာပြန်ကြည့်မိပြန်တော့ အောက်ကလည်း အင်္ကျီပါရဲ့သားနဲ့ သံဒိုင်တို့ ယောင်္ကျားလေးဝတ်ရှပ်အင်္ကျီပွပွတစ်ထည်ကို ကြယ်သီးမတတ်ပဲ ထပ်ဝတ်ထားသည်။

“အန်တီနုလွင်မှာ ရေချိုးပြီးတော့ သိပ်ချမ်းနေ တာလား အင်္ကျီကနှစ်ထပ်နဲ့……”

“အောက်က လက်ပြတ်အင်္ကျီမို့လို့ အပေါ်က တစ်ထပ်ဝတ်လာတာပါ…ဘာလဲ ရှပ်အင်္ကျီ ထပ်ဝတ်လာတာ ကျမ ကရှင့်ကို တင်ပြနေရဦး မှာလား”

ဆိုပြီး သံဒိုင်တို့ဒေသကလူတွေ အပြောများတဲ့…

“ဒါလုပ်တာ သူ့ကိုတင်ပြနေရဦးမှာလား”

ဆိုတဲ့စကားနဲ့သံဒိုင့်ကို ပြန်ကလိုင်း တော့သည်……။

“မဟုတ်ပါဘူး…သိပ်ချမ်းနေလားလို့ပါ”

“ချမ်းရင် ဘာလုပ်ပေးဖို့လဲ အရင်တစ်ခါလို ဆေးကုပေးဖို့လား…တော်ပါပြီကွယ်”

“အဟင်းဟင်း …ဆေးကုပေးစရာမလိုတော့ဘူး ဆိုတော့ ရေဘတ်တိုက်ပေးမယ်လေ”

“ရေချိုးပြီးပါပြီကွယ်.…

“ရေချိုးပြီးလည်းတိုက်လို့ရပါတယ်အန်တီရယ်”

“အို…မတိုက်ချင်ပါဘူး ထမင်းသာပြီးအောင် စားပါ သားရယ်…ခုမှ စကားတွေများနေလိုက်တာ…ဘယ်ကနေတတ်လာတာတဲ့လဲ”

သံဒိုင် အန်တီနုလွင်ကိုဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲ ထမင်းသာ မြန်မြန်ပြီးအောင် စားလိုက်သည်။

“သူ့ကို ငယ်သံဒိုင်လို့ ခေါ်ရင်ကျ စိတ်ဆိုးတော် မှုသတဲ့…ဒီက ‘ဝါနုနုလွင်’ကိုကျ ‘အန်တီနုလွင်’ တဲ့ သူများတွေနဲ့လည်း မတူဘူး…ဘယ်လိုစိတ်ကူးနဲ့ ခေါ်ဖြစ်တာလဲ ခေါ်ခဲ့တာလဲ”

နှစ်ယောက်သား စကားဆက်မပြောပဲ ထမင်းစားနေတာ ခဏအကြာမှာပဲ အန်တီက သံဒိုင်ကို မေးပြန်တော့သည်။သံဒိုင်က အန်တီနုလွင်မေးတာကို မကြားဟန်ပြု ပြီး ထမင်းပဲဆက်စားနေလိုက်သည်။

“မေးနေတယ်လေကွယ် ဖြေဦးပေါ့”

“အော်…ကျ နော့်ကို မေးတာလား”

“ဒီနားမှာ လူဘယ်နှစ်ယောက်ရှိလို့လဲ”

သံဒိုင် အန်တီနုလွင်စိတ်ဆိုးမလား တစ်ချက်စ ကြည့်လိုက်သည်။

“နှစ်ယောက်တည်းလေ ဘာဖြစ်လို့လဲ…ဒီက ကိုကိုငယ်သံဒိုင်ရယ်…… ဟောဒီက ဒေါ်ဒေါ် ဝါနုနုလွင် ရယ်လေ”

“အဲတော့နှစ်ယောက်တည်းရှိတာတစ်ယောက်ကမေးတော့ နောက်တစ်ယောက်က ဖြေပေါ့ကွယ်……”

“ခုနကကျ အန်တီပဲစကားမများနဲ့တော့ထမင်း မြန်မြန်စားဆို”

“အော်…ကဲမောင်ငယ်ကလေယောင်္ကျားလေး ဖြစ်ပြီး စကားအကျ အန သိပ်ကောက်တယ် ပီးတော့…စေ့စေ့ကြည့်ပြီး ခရေစေ့တွင်းကျ မေးချင်တယ်”

“အဲတော့ အန်တီနုလွင်ကကျ နော့်ကိုဘာလုပ် ချင်ပါသလဲ ခီမျာ” ဆိုပြီး ပြောင်စပ်စပ်အမှုအ ရာလေး လုပ်ပြလိုက်တော့…… အန်တီက ကိုင်ထားတဲ့ ထမင်းစားဇွန်းကို ချ လိုက်ကာ

“ဒီလိုလေး လုပ်ချင်ပါသတဲ့ ရှင်”လို့ ပြောပြီး သံဒိုင့်ခေါင်းကို”ဒေါက်ကနဲ” ခေါက်လိုက်သည်

“အား…လား…လား”လို့သံဒိုင် ခပ်ကျယ်ကျ ယ် အော်လိုက်ပြီး ခေါင်းကိုလက်နဲ့ပွတ်နေတော့… အန်တီက……

“သိပ်နာသွားလားမောင်ငယ်…သား မင်းဇင်က ပြောဖူးတယ်…မေမေ့လက်က လက်ဆိပ်ပါလို့ မေမေခေါင်းခေါက်ရင် နာလို့တဲ့လေ…… ဖွ ဖွ!ပါ သားရယ်”

“ရပါတယ်ဗျာ…ထမင်းလေးကျွေးပြီး ခေါင်း ခေါက်တယ်…ခဏနေ ဘာတွေကျွေးပြီး…… ဘယ်လိုတွေ လုပ်ဦးမယ်မသိဘူး ပြန်မယ်”လို့ သံဒိုင်က ခပ်ပြုံးပြုံးလုပ်ပြီး တုံ့ပြန်လိုက်တော့

“အံမယ် ဘာထပ်ကျွေးရမှာလဲပြန်ချ င်ပြန်ပေါ့”

“ပီးရော့ စားပြီးရင်တကယ်ပြန်မယ်”လို့ပြောပြီး သံဒိုင် ထမင်းစားတာ လက်စသပ်လိုက်တော့သည်။ အန်တီနုလွင်ကလည်း စားပြီးနှင့်ပြီမို့ သံဒိုင်စားပြီးတဲ့ ထမင်းပန်းကန်ကို သူပန်းကန်ဆီယူပြီးထပ်လိုက်သည်။

“သွားမယ်နော်အန်တီ” လို့သံဒိုင်ထပ်ပြောလိုက်တော့……

“သားရယ်…အန်တီ့ကိုလိုက်စမနေပါနဲ့တော့… ဟွင်း…လူကို သူ့တို့အရွယ်ကောင်မလေးများမှတ်နေလား မသိဘူး”

“ချ စ်လို့ စတာပါ အန်တီနုလွင်ရယ်”

“အင်!ဒီအရွယ်လေးကဒီအရွယ်ကြီးကိုချစ်တာ ဟလား…ဘယ်လိုချ စ်တာလဲကွယ်”

“အချစ်မှာ အရွယ်မလိုဘူးဆိုတာ ဟောဒီက ဒေါ်ဝါနုနုလွင်သိပြီးပြီလို့ ထင်နေတာဗျ ”

သံဒိုင်က ပြောပြီးထိုင်နေရာမှ ထကာ အန်တီနားသွားပြီး ပါးကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ လိမ်းထားတာကြာလာလို့ ခြောက်သွားပြီဖြစ်တဲ့ အန်တီနုလွင်ပါးပေါ်ကမြန်မာသနပ်ခါးနံ့က မွှေးပျံ့လွန်းလှသည်။ တစ်ဖက်နမ်းပြီးလို့… နောက်တစ်ဖက်ပြောင်းနမ်းလိုက်ကာအားမရသေးလို့ ထပ်ကာထပ်ကာ ထပ်နမ်းလိုက်သည်။

“တော်ပြီကွာ…အခန်းထဲ သွားအိပ်တော့… အန်တီ ဒါလေးတွေ ရှင်းခဲ့လိုက်ဦးမယ်”

“ကျနော် ဘယ်အခန်း အိပ်ရမလဲ အန်တီ”

“ဒီအိမ်မှာ ဘယ်သူပဲရှိတော့လဲ…ကျမပဲရှိတာ ကျမ အခန်းပဲ သွားအိပ်ပေါ့ရှင်.တကယ်ပဲ စကားနဲ့အနိုင်ယူချ င်သလို…တစ်ဖက်ကပြော တာကိုအပေါ်စီးကနေသိပ်အရသာခံချင်သေးတဲ့ လူလည်လေး”လို့ သူ့အနားက သွားနေပြီ ဖြစ်တဲ့ သံဒိုင်ကို လှမ်းပြောလိုက်သေးသည်။

“အင်း ချစ်လို့ဗျို့ ချ စ်လို့”

သံဒိုင် ပြန်အော်ပြောလိုက်ပြီး အိမ်နဲ့ကပ်ရက် ရေချိုးကန်ဆီ ပါးစပ်သန့်ရှင်းရေး လုပ်ဖို့ ဆင်းခဲ့လိုက်တော့သည်။ အန်တီနုလွင်က စားထားတဲ့ ပန်းကန်တွေ ရှင်းလင်းဆေးကြောသန့်ရှင်းရေး လုပ်နေတုန်းမှာ သံဒိုင်လည်း ကိစ္စအဝဝပြီးပြီမို့ အန်တီ့ အခန်းထဲကို အရင်ဝင်ခဲ့လိုက်တော့သည်။

အန်တီနုလွင်အခန်းကို ဒုတိယအကြိမ်မြောက် ရောက်ခဲ့ရပြန်ပြီ…နောင်ဘယ်နှစ်ကြိမ်များ ဝင် ခွင့်ရဦးမလဲ သံဒိုင်တွေးလိုက်သေးသည်။

အခန်းထဲရောက်တော့ အန်တီအိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ် သံဒိုင်ပစ်လှဲအိပ်လိုက်သည်… အန်တီ့ကုတင်က တစ်ယောက်အိပ်လည်းမ ကနှစ်ယောက်အိပ်လည်း မကျတာမို့…… တစ်ယောက်ခွဲအိပ်လို့ ပြောရမည်…… သန့်ရှင်းသပ်ရပ်တဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ အခန်းမို့ အခန်းထဲက အနံ့ကလည်း မွှေးသလို မိမိခေါင်းအုံးထားတဲ့ ခေါင်းအုံးကလည်း … မွှေးရနံ့သင်းလေးကို သံဒိုင်ရှုရှိုက်နေရသည်။

ထမင်းလည်းစားပြီးခဲ့သလိုအခန်းရဲ့လုံခြုံ အေးချမ်းမှု့တွေလည်းရှိလာတော့အစွမ်းကုန်ထောင်မတ်နေပြီဖြစ်တဲ့ အငယ်ကောင်ကို သံဒိုင်ပုဆိုးပေါ်ကနေပဲ အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး……

“မင်းတွေ့ချ င်တဲ့ အရာကို မကြာခင်တွေ့ရတော့ မှာလားဆိုတာ ငါလည်းရင်ခုန်စွာ စောင့်နေမိ တယ်ဟရောင်ရေ”

သံဒိုင်ပက်လက်အိပ်နေတာမို့ မျက်လုံးအကြည့်ကို အောက်ကိုပို့လိုက်တော့ အငယ်ကောင်တို့မာန်ကြွနေပုံက ကြောက်ခမန်းလိလိ……ဈေးထိပ်အလှပြင်ဆိုင်ကဂျော်ရကီး တစ်ဦးက

“မောင်ငယ့်ရဲ့ သတင်းလည်းကြားဖူးနေတော့ လူကို မြင်လိုက်ရရင်ကို ဒီဟာမ မှာ စအိုတွေ တွန့်တွန့်လူးနေရပြီ”

လို့ အခြားတစ်ယောက်ကို ပြောမိရာ ပြောခံရတဲ့သူက ပြန်ပြောပြလို့ သံဒိုင် သိခဲ့ရဖူးသည်။ဒီအခြေအနေမျိုးသာ ဒင်း မြင်လိုက်ရရင် ဓါးနဲ့ပဲ လာဖြတ်လေမလား ပါးစပ်နဲ့ပဲပြေးလာကိုက်မလား …မပတ်သက်ဖူး တော့ သံဒိုင် မခန့်မှန်းနိုင်………။

အခန်းတံခါးပိတ်သံကြားလို့ တံခါးဝဆီ သံဒိုင် လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အန်တီနုလွင်ဝင်လာပြီ အခန်းထဲရောက်မှ အန်တီနုလွင်က …… အပေါ်အင်္ကျီချွ တ်လိုက်ပြီးအင်္ကျီချိတ်နဲ့ချိတ် ကာ အဝတ်တန်းမှာ ချိတ်လိုက်သည်။ အောက်က လက်ပြတ်အင်္ကျီက အန်တီနုလွင် ရဲ့ အပေါ်ပိုင်းကို ပလိန်းကြီးမမြင်ရအောင် ကာထားတယ် ဖုံးထားတယ် ဆိုရုံသာ……။

တစ်ကယ့်ဖစ်တင် အကြပ်…… အဝတ်တန်းပေါ် လက်မြှောက်လိုက်တော့… ခါးတိုတဲ့ အင်္ကျီမို့ ဗိုက်လို့ ခေါ်တဲ့ ဝမ်းပြင်သား ပေါ်က အန်တီနုလွင်ရဲ့ ချက်ခွက်နက်နက် လေးပါ ရုတ်တရက် ဒုတိယအကြိမ်တွေ့လိုက် ရပြန်သည်။

အငယ်ကောင်က တဆက်ဆက်နဲ့ လှုပ်ရမ်းပြပြီး မြန်မြန်သွားကြပါစို့ဆိုတဲ့အထာနဲ့အန်တီနုလွင်က သံဒိုင်အိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ် လာပြီး ထိုင်လိုက်တော့ကုတင်ပေါ်က မွေ့ယာ တောင် အန်တီ့ ထိုင်လိုက်တဲ့ နေရာက ကြီးတဲ့ ဖင်ကြောင့် အနည်းငယ် အောက်ကို ချိုင့်ဝင် သွားတော့သည်။

“မအိပ်သေးဘူးလား ဘာလုပ်နေတာလဲ”

“စောင့်နေတာ”

“ဘယ်သူ့ကိုလဲ”

“အန်တီ့ ကိုပေါ့”

“ဘာလုပ်ဖို့လဲ”

ဒီမေးခွန်းကိုတော့ သံဒိုင့်ပါးစပ်က ပြောမနေတော့ဘူး…အိပ်နေရာကနေ ထထိုင်လိုက်ပြီး အန်တီထိုင်နေတဲ့နောက်မှာ နေရာယူလိုက်တယ်…အန်တီ့ခါးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ သိုင်းဖက် လိုက်ပြီးဆံပင်တွေကိုရှေ့ရောနောက်ပါအကုန် သိမ်းပြီး ခေါင်းပေါ်မှာပဲ စုထုံးချည်နှောင် ထား တဲ့အတွက် ရှင်းရှင်းလင်းလင်းဖြစ်နေတဲ့… အန်တီ့ရဲ့လည်ဂုတ်သားဖြူ ဝင်းဝင်းတွေကိုနမ်း လိုက်သည်။

ခါးမှာဖက်ထားတဲ့ လက်ကိုအပေါ် ကို နည်းနည်းပင့်ကိုင်လိုက်တော့ ထိတွေ့ကိုင် တွယ်ခွင့်ရခဲ့ပါပြီ…အန်တီက အတွင်းခံဘရာ ဝတ်မထားခဲ့…ဘာလို့ ဘရာဝတ်မထားတာလဲ လို့ မေးဖို့စဉ်းစားမိရပေမဲ့ ဒီအချိန်ကစကားများ ရမဲ့ အချိန်မဟုတ်ဘူးဆိုတာတော့ သံဒိုင်သိခဲ့ သည်။

အခုအခံ မပါတဲ့ အန်တီ့ရဲ့ ဖွံ့ထွားလှတဲ့ ရင်သားစိုင်တစ်စုံကိုအင်္ကျီပေါ်ကနေ ဖိနှိပ်ကိုင် တွယ်ရင်း ရင်ခွင်ထဲကိုမှီလိုက်တဲ့အန်တီနုလွင် ရဲ့ နားရွက်လေးကိုလျှာနဲ့ယှက်ပါးစပ်နဲ့စုပ်ကာ သွားတွေနဲ့လည်း မနာကြင်အောင် ကိုက်ပေး လိုက်တော့…အန်တီ ပါးစပ်ကနေ ခပ်တိုးတိုး ငြီးသံလေးတစ်ခု ကြားလိုက်ရသည်။

အန်တီ့ရဲ့ ရင်သားစိုင်ကို ကိုင်နေရတာ အားမရသေးသော်လည်း တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့်တက်ဆိုတဲ့ယောင်္ကျားတို့ ရဲ့ မွေးရာပါ တတ်မြှောက်ခဲ့တဲ့ သေနင်္ဂဗျူဟာ အကွက်နဲ့ ခပ်လျော့လျော့ဖြစ်နေတဲ့ အန်တီ့ လုံချည်ကို လုံးဝကျွ တ်သွားအောင်ဘယ်ဘက် ခါးပေါ်အစတင် ဝတ်တဲ့ဘယ်တင်ဝတ်လုံချည်စ ကို ဖြေချ လိုက်သည်။

လုံချည်စ ဖြေချ အပြီးမှ အမွှေးတို့ ပေါက်ရာဋ္ဌာန ဆီးစပ်စကို လက်နဲ့ အရင်စမ်းလိုက်သည်… ဝန်းကျင်တစ်ဝိုက် နေရာနှံ့သွားအောင် လက်နဲ့ ပွတ်ကိုင်လိုက်တော့ များပြားစွာပေါက်နေတဲ့ အန်တီ့ အမွှေးတွေကို တွေ့ရသည်။

ဆီးခုံပေါ်နဲ့ ပေါင်ခွကြားမှာ ပေါက်တဲ့အမွှေးက ဆံပင်မွှေး လို ပျော့ပြောင်းအိထွေးခြင်းမရှိသော်လည်း အန်တီနုလွင်ပေါက်တဲ့ အမွှေးတွေကတော့ အမွှေးကြမ်းတွေပါလို့တော့ မဆိုသာ။တစ်ချိန်တစ်ခါသာတွေဆုံဖူးတဲ့ဟိုအမလိုခပ်ကြမ်းကြမ်းပေါက်တဲ့ စောက်မွှေးမျိုးမဟုတ်။

အန်တီ့ နုလွင်ပေါက်တဲ့ စောက်မွှေးကတော့ မပျော့ပြောင်းသော်လည်း မကြမ်းတမ်းပေ……သံဒိုင်က ကိုယ်အာရုံနဲ့ကိုယ် စိတ်နှစ်အလုပ်ရှုပ်နေတုန်းမှာ အန်တီ့ဆီက…

“သား ရှေ့ကို ကြည့်လိုက်ပါဦး”ဆိုပြီးအန်တီက ပြောလိုက်လိုက်လို့ သံဒိုင်ကြည့်မိလိုက်တော့ အန်တီနုလွင်ရဲ့ အဝတ်အစားထည့်တဲ့ ဘီရိုက မှန်မှာ နှစ်ယောက်သားရဲ့ ပုံရိပ်တွေ မြင်တွေ့ နေရသည်။

“မှန်ထဲက ကောင်လေးမှာ ဘာတွေအလုပ်ရှုပ် နေတာတဲ့လဲ”

“သူကြို းစားနေတာ…”လို့ဖြေရင်း……… သံဒိုင် ကိုယ့်အသံကိုယ်…… သတိထားမိလိုက်တာက ပြင်းပြတဲ့ ဆန္ဒတစ်ခု နောက်ကို ဇွတ်လိုက်ချင်နေတဲ့ အသံမျိုး ……

“သူ ဘာကြောင့် ကြိုးစားနေတာတဲ့လဲ” လို့ အန်တီက ထပ်မေးလေတော့……သံဒိုင်က အန်တီ့နား နားလေးကပ်ပြီး ခပ်တိုးတိုးနဲ့……

“အန်တီနုလွင်ကို သိပ်လိုးချင်နေလို့တဲ့”

လို့ ဖြေလိုက်တော့……အန်တီက

“အာ!အပြောတွေကြမ်းလိုက်တာကွယ်……”

တဲ့ ။သံဒိုင် အန်တီနုလွင်ကိုဆက်စကားပြောခွင့်… မပေးတော့ပဲမျက်နှာကိုဆွဲယူကာနှုတ်ခမ်းတွေ ကိုစုပ်နမ်းပြစ်လိုက်သည်။

မွေ့ယာပေါ်ပက်လက် ဖြစ်သွားအောင် လဲပေးလိုက်ပြီး အန်တီ့ပါးစပ် ကို ဘယ်လက်နဲ့ အုပ်လိုက်ပြီး ညာလက်ကို ပေါင်ခွဆုံမှာ နေရာပြန်ယူလိုက်သည်။ခုနက အန်တီက ထိုင်နေခဲ့တာမို့ ဝင်ရောက် လေ့လာရမဲ့ အပေါက်တစ်ခု ကျန်နေသေးလို့ အမွှေးများစွာဖုံးအုပ်ထားတဲ့ အန်တီ့နုလွင်ရဲ့ အင်္ဂါဇာတ်မှ အပေါက်ကို သံဒိုင် လက်ချောင်း ငါးချောင်းထဲကအရှည်ဆုံးဖြစ်တဲ့လက်ခလယ် နဲ့စတင်ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

စိုစွတ်စွတ်အရည် တစ်ခူ ိ့ရယ်ကြောင့် သွားရာလမ်းကြောင်းမှာ အခက်အခဲရယ်လို့ မရှိလိုက်… အမျိုးသမီးတွေ အသက် ၄၀ ကျော်လာပြီဆိုရင် ရာသီသွေးဆုံးလို့ ချော်ဆီလို့ခေါ်တဲ့ ကာမရှေ့ ပြေး အရည်မထွက်တော့လို့ သံဒိုင် သိထားခဲ့ ရတာ…ခု အန်တီ့အင်္ဂါဇာတ်က စိုစွတ်စွတ် အရည်တွေက ဘာလို့များတဲ့လဲ………။

နောက်မှ အန်တီ့ကို မမေ့အောင်မေးတော့မည် လို့ မှတ်ထားလိုက်ပြီး အန်တီ့ပါးစပ်ပေါ်က လက်ကိုပါ ဖယ်လိုက်ပြီးရောက်ရှိချင်တဲ့ လမ်း ကြောင်းပေါ်ကို သွားရောက်ရန်အတွက်သံဒိုင် နေရာယူလိုက်သည်။သံဒိုင်ရဲ့ နေရာယူမှု့ အခင်းအကျင်းကို ကြည့်ပြီးဘာလုပ်တော့မယ် ဆိုတာသိတဲ့အန်တီနုလွင်ကတံတောင်နှစ်ဖက် မွေ့ယာပေါ် ထောက်လိုက်ပြီး……

“ခဏနေပါဦးသားရယ်…သားရဲ့ ဟာကြီးကို အန်တီစုပ်ချင်သေးလို့ပါ”

သံဒိုင်ဒါမျိုးကျ အတ္တမကြီးတတ်ပေ…အန်တီ့ရဲ့ ဆန္ဒအမှန်ကိုလည်းလိုက်လျောပေးရမယ်လေ

အန်တီက ခုန သူထိုင်ခဲ့တဲ့ နေရာမှာ သံဒိုင့်ကို ပြန်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူကတော့ မွေ့ယာတင်တဲ့ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ထိုင်နေတဲ့သံဒိုင် ရှေ့အောက်မှာဒူးတုပ်ထိုင်လိုက်တယ် ပြီးမှ ထောင်မတ်နေတဲ့ သံဒိုင့်လိင်တန်ချောင်း ကို တပြွတ်ပြွတ်မည်အောင်စုပ်ပေးတော့သည် ။သံဒိုင် ငုံ့ကြည့်မိတော့ သူ့လိင်တန်ချောင်းကို အားရပါးရ လွတ်သွားမှာစိုးသိအလား…… မလွှတ်တန်းစုပ်နေတဲ့ အန်တီနုလွင်ရဲ့မျက်နှာ လှလှကို တွေ့မြင်ရတော့သည်။

သတိရမိလို့ ဘီရိုကမှန်ကိုကြည့်လိုက်တော့လည်း လုံချ ည် မပါတော့တဲ့အန်တီနုလွင်ရဲ့ ဖြူ ဖွေးဝင်းမွတ်တဲ့ ဖင်သားကြီးတွေက သံဒိုင်အတွက်…… မက်မက်စက်စက် ဖြစ်ချ င်စဖွယ်……… ဒီအချိန်မျိုးမှာ အလင်းရောင်သာ မရှိရင် ဒီလို မြင်ကွင်းမျိုးမြင်ခွင့်ရမှာ မဟုတ်ဘူး…

ဆရာကျ တဲ့လူတွေကမိမိရဲ့အခန်းမှာမှန်တပ် ထားပြီး အလင်းကောင်းတဲ့မီးသီးတွေ အသုံးပြု တယ်လို့ ကြားဖူးခဲ့သည်။ဒီလို မြင်ကွင်းတွေ ကြောင့် လုပ်ရတယ်ဆိုတာ သံဒိုင် လက်တွေ့ သဘောပေါက်ခဲ့ရပြီး မိမိလည်းတတ်နိုင်ရင်လိုက်နာကျင့်သုံးရမဲ့လုပ်ငန်းစဉ်တစ်ရပ်ဆိုတာ မှတ်သားထားလိုက်သလို မှောင်ရီဝိုးတဝါးမှာ လည်း လုပ်ရရင် ဒီလိုကိစ္စတွေဆိုတာ ကောင်း မှာပါပဲလေလို့လည်း သတ်မှတ်မိသွားသည်။

အန်တီနုလွင်စုပ်ပေးနေတာကို ခေါင်းငုံ့ကြည့် နေရင်း စိတ်ကမထိန်းနိုင်လာတာမို့ အန်တီ့ရဲ့ လည်ဂုတ်ပိုးကိုဖိကိုင်ပြီးသာလိင်တန်ကိုအဆုံး ထိ ထိုးသွင်းပြီး ဖိဆောင့် ပြစ်ချင်စိတ်ပေါ်လာ မိသည်။အန်တီနုလွင်ကလည်း လျှာနဲ့မကစား တော့ပဲ ပါးစပ်နဲ့သာ ဦးခေါင်းကို နိမ့်လိုက် မြင့် လိုက်လုပ်၍ စုပ်နေလေတော့ကြာကြာထားရင် ပြီးတော့မှာ သံဒိုင် သိနေလို့……

“တော်ရအောင်အန်တီရယ်…လုပ်ကြရအောင်”

လို့ပြောလိုက်တော့မှ အန်တီကသံဒိုင့်လိင်တန်ကို သူ့ပါးစပ်ထဲကနေဆွဲထုတ်လွှတ်ပေးသည်။ ‘ပလွတ်’ ဆိုတဲ့မြည်သံနဲ့ အတူ သံဒိုင့်လိင်တန် အပြင်ကို ထွက်ခွင့်ရခဲ့လေပြီ………

“သား ဟာကြီးကို စုပ်လို့ကို အားမရနိုင်သေး ဘူးကွယ်”

တဲ့လေ……။

အန်တီကပြောပြီးတာနဲ့ မွေ့ယာပေါ် ပက်လက် အိပ်ပေးလိုက်မှ သံဒိုင် နေရာတစ်ခါ ပြန်ယူရ ပြန်သည်။အန်တီ့ရဲ့ အမွှေးတွေဖုံးအုပ်ထားတဲ့ အကွဲကြောင်းတစ်လျောက်ကိုအမွှေးတွေဖယ် ပြီး လိင်တန်နဲ့ ပွတ်ဆွဲလိုက်ပြီးမှ အပေါက်ရှိရာ အသာထိုးထည့်လိုက်သည်။

အလိုက်သိတဲ့အန်တီနုလွင်ရယ်မို့ခြေထောက်နည်းနည်းလေး ထပ်မြှောက်ပေးပြီး ခါးတစ်ချက်ပြင်ပေးကာ ဝင်ခွင့်လမ်းကြောင်း ကူညီဖွင့်ပေးသည်။ သာသာယာယာ တစ်တစ်ရစ်ရစ် နဲ့ပဲ သံဒိုင့် လိင်တန်က အန်တီနုလွင် အင်္ဂါဇာတ်ထဲ ဝင် သွားလေတော့…အဆုံးထိ ဝင်သွားစေရန် ဆီးစပ်ခြင်း ကပ်မိသည်အထိ သံဒိုင်ထိုးထည့် ပူးကပ်ပေးလိုက်သည်။

အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီးပြီး ခြင်း လှုပ်ရှားမှု့ မလုပ်သေးပဲ တစ်ချက်ငြိမ်ပြီး လိင်တန်ကတစ်ဆင့်ပေးပို့နေတဲ့ ခံစားမှုရသ အသစ်ကိုဖြည်းဖြည်းခြင်း ခံစားနေလိုက်သေးသည်…… လိင်တန်ချောင်းတစ်ခုလုံးကို…… စုတ်ညှစ်လိုက်……ပြန်လွှတ်လိုက် ပြန်လွှတ်လိုက်……စုတ်ညှစ်လိုက် လုပ်နေတဲ့ အန်တီနုလွင်ရဲ့ မိန်းမအင်္ဂါဇာတ် ကြွက်သားသန်မာမှုကအားရစရာကောင်းသည်။

မြန်မြန်ကြီးပြီးသွားမှာစိုးတော့ သံဒိုင်တစ်ချက် ခြင်းပဲ ဆောင့်ချပြီး ဖြည်းဖြည်းလေး သွားနေ လိုက်သည်။ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရဲ့ဘဝမှာ “တပ်ထွက်”လို့ပြောကျ တဲ့ မိန်းမအင်္ဂါဇာတ်ကို လိင်တန်တပ်လိုက်တာနဲ့ သုတ်ရည်ထွက်သွားတဲ့ အဖြစ်မျိုးလောက် မခံချိမခံသာ ဖြစ်ရတဲ့ ခံစားချက်ဆိုးမျိုး မရှိဟု သတ်မှတ်ထားသည်။

အဲဒီအဖြစ်မျိုးက မိန်းမတစ်ယောက်ရှေ့မှာ ဒူး ထောက်တောင်းပန်လိုက်ရတာထက် ပိုဆိုးနေသည်။ငှားနေတဲ့အိမ်မှာ ဟိုအမနဲ့ဆုံခဲ့ရတုန်းက ပထမအကြိမ် တပ်ထွက်ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ပြည့်တန်ဆာမ တစ်ဦးရဲ့ ခပ်လှောင်လှောင် ရယ်သံ အချို့ အမှောင်ထဲမှာကြားလိုက်ရတော့ သံဒိုင်အသေရှက်သွားမိခဲ့ရတာမို့ကြောင့်လေ..။

ခု သံဒိုင် တစ်ချက်ခြင်းသွားနေတာ နည်းနည်း ကြာလာတော့လည်း အားစိုက်ဆောင့်ချင်လာ ပြန်သည်။ဆောင့်ချက်တွေကိုအရှိန်နည်းနည်း ထပ်တင်လိုက်တော့ အန်တီနုလွင်ဆီက… “အင်း အား”ဆိုတဲ့အသံလေးပိုထွက်လာခဲ့ပြီ…။

နေ့စဉ်ထိတွေ့နေရတဲ့အိမ်ထောင်ရှင်အမျိုးသားတစ်ယောက်လိုလည်း သံဒိုင် ကြာကြာကြီး သုတ်မထိန်းနိုင်သေးတာဖို့ အဆုံးသတ်ရန်… အရှိန်တင်လိုက်လေတော့…… အောက်က အန်တီနုလွင်က သံဒိုင့်ကို ဆွဲဖက်ပြီး ဘေးလှဲချနေပြီ…အတွေ့အကြုံ နည်းပေမဲ့ အသိဦးရှိတဲ့ သံဒိုင်က သဘောသဘာဝကို နားလည်လိုက်သည်။

အန်တီနုလွင်ပန်းတိုင်ကို ဆုံးကာနီးပြီမို့ အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ပြီး ကာမခရီးရဲ့ နောက်ဆုံးအဆင့်ကို အဆုံးသတ် လိုက်ချင်တော့တာလို့…… သံဒိုင် အလိုက်သင့်လေးပဲ ခန္ဓာကိုယ်ကိုဘေးသို့ ကူလှဲချ ပေးပြီး အန်တီကို အပေါ်တင်ပေး လိုက်သည်။

အန်တီနုလွင်က သံဒိုင့်ခါးကို ထိုင် ရက်အနေအထား ကားယားခွပြီး လိင်တန်ကို သူ့ အင်္ဂါဇာတ်အပေါက်မှာ တည်ထည့်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချ လာသည်။

အန်တီနုလွင် က အဆုံးထိဝင်သွားအောင် ဖြည်းဖြည်းထိုင်ချ ခဲ့ပေမဲ့ ဝင်သွားပြီးနောက်မှာ နှစ်ချက်သုံးချက် လောက်ပဲ ခပ်မှန်မှန်ဆောင့်နေရာမှ သူအနှစ် နှစ်အလလ ဝေးကွာခဲ့ရမှု့ ရသကို ပြန်လည် ရှာဖွေ တွေ့ရှိသွားပြီမို့ ဆောင့်ချက်တွေ မြန်ပြီး ပြင်းလာသည်ဟု သံဒိုင်နားလည်ရသည်။

အန်တီနုလွင်က သူ့ရင်သားတွေနဲ့…သံဒိုင့်ရင်ဘတ် ထိစပ်တဲ့အထိ ကုန်းပြီး……ဆောင့်ပေးပြန်တော့အောက်ကသံဒိုင်ကလည်း အန်တီ့ရဲ့ဖင်သားစုံ့ကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ထိန်းကိုင်ရင်း အောက်ကနေ အနက်ရှိုင်းဆုံးဝင်သွားအောင် ဆောင့်ချ က်နဲ့ အညီ ပင့်ကော့ပေးရသည်။

အန်တီနုလွင်ကတစ်ခါ ကိုယ်လုံးကိုပြန်မတ် လိုက်ပြီး…အပေါ်ကနေဆောင့်ပြန်တော့သည်။ ဆောင့်ချက်အရှိန်ကြောင့် ခေါင်းမှာစုထုံးချည် နှောင်ထားတဲ့ ဆံထုံးကမျ က်နှာပေါ်ကို ပြေကျ လာရပြီး……ပါးစပ်ကလည်း……

“အင်း!……အင်း!……အင်း!……အင်း!……”

နဲ့ သူ့ဖင်ကြီး အကြွ ဆောင့်အချ မှာ ကာရံကိုက် လိုက်ပြီး အော်မြည်ပေးနေတော့တာ……။

အန်တီနုလွင်က မျ က်လုံးတွေမှိတ်ထားရင်း… သံဒိုင့် လက်တွေကို ဆွဲယူကိုင်ပြီး သူ့ရင်သား ပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့…ဆုပ်နှယ်ပေးရမယ် ဆိုတာ သဘောပေါက်တဲ့ သံဒိုင်ကလည်း…… လက်နဲ့ မဆန့်လောက်အောင် ဖွံ့ထားလှတဲ့… အန်တီ့ ရင်သားစိုင်တွေကိုခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆုပ် နှယ်ပေးလိုက်သည်။

ခဏအကြာမှာပဲ အန်တီနုလွင်ဆီက ဆောင့် ချ က်တွေ ပိုမြန်လာသလို……ပါးစပ်က တစ်ချက်ခြင်း ‘အင်း’ လိုက်နေရာမှ………… “အင်းအင်းးးးးး အင်းအင်းးးးးး”ဆိုတဲ့ မြည်သံ တွေ မြန်လာခဲ့ရတော့……အောက်ကသံဒိုင်မှာ လည်း အန်တီနုလွင်ရဲ့ အပေါ်က ဆောင့်ချက် တွေရယ်…အန်တီ ဝါနုနုလွင်ကို “ငါ့ လိုးနေရပြီ ဆိုတဲ့ ခံစားချက်အသိတွေရယ်ကြောင့် ထိန်း ထားတဲ့ ကြားက ပြီးချ င်လုလု ဖြစ်လာရပြီ… နောက်ဆုံး အန်တီနုလွင်ဆီက……”အ…အာ” “အာ…အာ…အာ”ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ မြန်မြန်ကြီး ဆောင့်နေလေတော့……

“ဆောင့်စမ်းပါ အန်တီရယ်…အားရအောင်…ဆောင့်ပြစ်စမ်းပါ……ကျနော်လည်း ပြီးတော့မှာ……အား!အား”

နဲ့ သံဒိုင်ကလည်း အောက်ကနေ ပင့်လုပ်ပေးရင်း သုတ်ထွက်နေစဲမှာပဲအန်တီနုလွင်က

“ပြီးလိုက်လေ သားရယ်……အတူတူပြီးလိုက်မယ်လေ…အ!…အ! အာ!!!!!!အား!”

ဆိုပြီး သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို သံဒိုင့်အပေါ် မှောက်လှချ လိုက်တော့သည်……အန်တီဆီက “ဟင်း!ရူူး!…ဟင်း!ရူူး!”ဆိုတဲ့နှာခေါင်းက ထွက်တဲ့လေသံတွေပါ သံဒိုင်ကြားနေရသလို သံဒိုင်မှာလည်း ‘ဟင်း’ မြည်သံနဲ့ အတူ…… အသက်မြန်မြန် ရှုပေးနေရပါတော့သည်။

အန်တီနုလွင် အမောပြေနိုင်ဖို့ ငြိမ်ငြိမ်လေးနေ ပေးပြီး လက်တွေကတော့နောက်ကျောပြင်ကို အသာလေး ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။အန်တီ့ဆီ က အသက်ရှုကြိမ်နှုန်း နှေးသွားတော့မှ…အန်တီ့ခေါင်းကို ဆွဲမလိုက်ပြီး မျက်နှာကို သေချာ ကြည့်ပြစ်လိုက်တော့ အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့ပါရဲ့နဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်တာရယ်ကြောင့်ထင်

“ဘာကြည့်တာလဲ …သားရယ်ရှက်စရာကွယ်”

လို့ ပြောတော့……သံဒိုင်လည်း အန်တီ့ မျက်နှာ တည့်တည့်ကြည့်ပြီး………

“ခုနက လုပ်နေတုန်းကကျ မရှက်ဘူးပေါ့”

လို့ ပြန်းမေးတော့……ခုမှ ပထမဆုံး လိင်ကိစ္စကြုံဖူးတဲ့ ကောင်မလေး တစ်ယောက်လို အန်တီ ပြန်ဖြေတာက……

“မသိဘူး ကွယ်”

တဲ့…။အန်တီနုလွင်က ထထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ထမီနဲ့ သံဒိုင့် လိင်တန်မှာပေနေတဲ့ အရည်တွေကို အရင်သုတ်ပေးပြီးမှ သူ့အင်္ဂါဇာတ်ကြီးကို…… သန့်ရှင်းရေး လုပ်တော့သည်။သံဒိုင်ချွ တ်ထား တဲ့ ပုဆိုးကိုယူပြီး သံဒိုင့်လိင်တန်ကို တစ်ခါပြန်သုတ်ပေးပြန်တယ်…သုတ်ပေးလို့ အားရသွား တော့မှ သူ့လက်တွေနဲ့ လိင်တန်ကို ဆွပေးနေပြန်သည်။

အန်တီနုလွင်နောက်တစ်ချီထပ်သွား ဖို့ လမ်းစရှာနေပြီဆိုတာ သံဒိုင်သိလိုက်သည်။ သံဒိုင်လည်း သူ့ကို ကျောပေးပြီး လုပ်ချင်တာ လုပ်နေတဲ့ အန်တီ့ ကျောပြင်ကြီးရယ် ဖင်ကြီး ရယ် ကြည့်ပြီး စိတ်ကပြန်ကြွနေရပြန်ပြီ…… ။

သံဒိုင်လက်နဲ့အာသာဖြေလို့ ပြီးဆုံးခြင်းရောက် သွားရင် နောက်တစ်ကြိမ်လုပ်ဖို့ စိတ်မပါတော့ လက်နဲ့လုပ်ရတာလည်း စိတ်ကူးယဉ်ပြီးသွား တာမို့ ပြီးကာနီးပြီဆိုရပ်ထားစိတ်ကူးယဉ်တာ ခဏနား…ပြီးမှပြန်လုပ်နဲ့ အချိန်ဆွဲသွားလို့ရ တော့ တော်တော်ကြာအောင် ထိန်းလုပ်သည်။

အားရလို့သုတ်ရည်ထုတ်လိုက်ပြီဟေ့ဆိုရင်ကျ လည်း ကျေနပ်မှု့အရသာကဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်ခဲ့ သုတ်ရည်ထွက်ပြီးပြီဆိုရင်ကျ လည်း နောက် တစ်ကြိမ်မထနိုင်တော့…အငယ်ကောင်ပင်ပန်း သွားခဲ့ရပြီလေ…အသက် ၁၆/ ၁၇ လောက်တုန်း ကတော့ တစ်နေ့တည်း သုံးခါ လေးခါလောက် လွှတ်ခဲ့ဖူးသည်။

သံဒိုင် သူ့အငယ်ကောင်ရဲ့ အင်ဂျ င်ပါဝါအကြောင်း သူသာလျှင်အသိဆုံး……ပါဝါကြီးသည်။အနှိုးရခက်သည်။နိုးပြီးရင်လည်းကြာကြာရုန်းနိုင်သည်။အရုန်းဆွဲကောင်းသည် ကောင်းခဲ့သည်။ ဟိုမမနဲ့ ဒုတိယအကြိမ်မှာကျ တော်တော်လေး ဆွဲနိုင်ခဲ့သည်။

လက်နဲ့ပဲသုတ် ထိန်းလေ့ကျ င့်ခန်း လုပ်ခဲ့ရသူမို့ တစ်ကဲ့ နဖူး တွေ့ဒူးတွေ့ကျ ဝါရင့်ဆရာများကိုတော့မမှီနိုင် ခဲ့ပါဘူး…အခုလည်း စွဲဆောင်မှု့ကောင်းတဲ့… အန်တီနုလွင်ရယ်မို့ ထင်သလောက်တော့ ခရီး မပေါက်ခဲ့ရဘူး……ဒါမဲ့သိထားတဲ့သုတကြွယ်ဝ မှု့တွေနဲ့ အနှိုင်မခံအရှုံးမပေးကြိုးစားချင်သူ ရယ်ပါ……အန်တီနုလွင်ရဲ့လက်နဲ့ကိုင်ဆွပြီး ပြီမို့ လိင်တန်တစ်ခါ ထကြွခဲ့ရပြီ……။

“တောင်စေချ င်ရင် လက်နဲ့ဆွပေးစရာမလိုဘူး အန်တီနုလွင်…ခုအဝတ်အစားမပါပဲ လက်ကို ခေါင်းပေါ်တင်ပြီး မတ်တတ်ရပ်ပြရင်ပဲ ရပါပြီ”

လို့ သံဒိုင်ပြောလိုက်တော့ အန်တီနုလွင်ကပြန်လှည့်ပြုံးပြပြီး သံဒိုင့်ခြေထောက်တစ်ချောင်းကိုမကာ ပေါင်ခွကြားမှာနေရာပြန်ယူလိုက်တော့သည်။သံဒိုင်လည်းအပေါ်ကိုနည်းနည်းထပ်တိုးလိုက်ပြီး အန်တီ့ရဲ့ စုပ်ပေးမဲ့အခန်းကို အပီရှိုးဖို့ ပြင်လိုက်သည်။

အန်တီ့ရဲ့ သိပ်ထန်တဲ့ တဏှာစိတ်ကို အကြမ်းမျဉ်းတော့ သိရပြီပေါ့………။

အန်တီကပြေကျ ရှုပ်ပွသွားတဲ့သူ့ဆံပင်တွေကို အရင်ပြင်လိုက်ပြီးမှ သံဒိုင့်လိင်တန်ကို မစုပ် သေးပဲလက်နဲ့ကိုင်ကြည့်နေသေးသည်။အပေါ် အရေပြား မဖုံးတော့တဲ့ လိင်တန်ထိပ်ဖျား… ကွမ်းသီးခေါင်းကို လက်ဖျားထိပ်နဲ့ ပွတ်ကြည့် နေသေးတာ…သိပ်လှပြီး စွဲဆောင်မှု့ရှိတဲ့အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကမိမိလိင်တန်ကိုစိတ်ဝင်စားမှု့အပြည့်နဲ့ ဂရုစိုက်ခံနေရမှု့ကို……အဘယ်ယောင်္ကျားစင်စစ်မျိုးက မကျေ မနပ် ဖြစ်ရပါတယ်လို့ ရှိပါမည်နည်း……။

သံဒိုင်လည်း စိတ်တွေ ထလာလွန်းလို့ အကြောချောင်းကို ရှုံ့လိုက်ရာ သူက အန်တီ့လက်ထဲကရုန်းထွက် ဖို့ ကြိုးစားသရောင် ဖြစ်လေတော့ လွတ်ထွက် သွားမှာစိုးရိမ်ပုံရတဲ့ အန်တီနုလွင်က လက်နှစ် ဖက်နဲ့ သေချာကိုင်ပြီး ‘စွပ်ကနဲ’မြည်သံနှင့် အတူလိင်တန်ကိုပါးစပ်ထဲထည့်၍ ငုံထားလိုက် တော့သည်။ပူနွေးစိုစွတ်တဲ့ ခံစားမှု့ရနေတဲ့… သံဒိုင်အသက်အောင့်ထားရာမှပြန်ဖြေထုတ်ပြီး

” ဦးလတ်ဟာနဲ့ ကျနော့်ဟာ ဘယ်ဟာက… ပိုပြီးကြီးလဲ အန်တီ”

လို့ မမေးသင့်မှန်းသိပေမဲ့ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရဲ့သဘောသဘာဝ အရ မေးမိသွားလိုက်သည်။မိန်းမတွေက ဒီလို မေးလေ့မေးထရှိမရှိ မသိပေမဲ့ သံဒိုင်တို့ ယောင်္ကျားဘသားတွေကတော့ဒါမျိုးသိပ်မေး ချင်သည်။

သူ့လိင်ဆက်ဆံဖော်က မိမိအရင် တစ်ယောက်နဲ့ ဆက်ဆံဖူးမှန်းသိရင်ဘယ်သူ ပိုပြီးကြီးလဲ ဆိုတာကို သိပ်မေးချင်တာ ယောင်္ကျားသားတွေရဲ့ သဘာဝတစ်ခု…… ကျန်တာ မယှဉ်ပြိုင်လိုပေမဲ့ ဒီတစ်ခုတော့… အညံ့မခံနိုင်ဘူးလေ……………

“သားကပိုကြီးတာပေါ့ကွယ်”

“ဒါဆို ကျ နော့ လီးကြီးကို အန်တီ သိပ်ကြိုက် တာပေါ့”

“မေးနေစရာ လိုသေးလို့လား သားရယ်…… သားမှာ ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ ပစ္စည်းရှိမှန်း မသိခဲ့ရပေမဲ့…အန်တီ့ ကြိတ်သဘောကျ ခဲ့ရတဲ့သားရဲ့ ဟာက ဒီလိုကြီးမှန်းသိလိုက်ရတော့ ဝါနုနုလွင် ကျေနပ်ရတာပေါ့ရှင်……ဒါနဲ့ ဒီနေ့စကားပြောတာတွေ သိပ်ကြမ်းနေပါလား သားရယ်”

“အန်တီ အင်္ဂလိပ်စာရှင်းပြတုန်းက ပြောသလို ပေါ့ စာလုံးပေါင်းကွဲပေမဲ့ အဓိပ္ပါယ်တူတာတွေ ရှိတယ်…ဒါမဲ့ သူ့နေရာနဲ့သူ လိုက်ဖက်အောင် သုံးရတယ်ဆိုတာလေ… ခုလည်း ဖရုဿဝါစာ ဆိုတာ နေ့စဉ်နေ့တိုင်း မပြောအပ်ပေမဲ့ ဒီလိုအချိန်မျိုးကျ ပြောပေးမှ လိင်ကိစ္စမှာ ပိုထိရောက်တယ်လို့ မိန်းမကျမ်း ကျေ တဲ့ “ကာလီဒါသ”က ပြောဖူးသတဲ့”

“ဟုတ်ပါပြီ အန်တီလည်း ကြားဖူးပေမဲ့…ပါးစပ်က ပြောမထွက်ရဲဘူး”

“ပြောထွက်အောင် ကျနော် သင်ပေးမှာပေါ့”

လို့ သံဒိုင်က ပြောလိုက်တော့……အန်တီက သံဒိုင်လိင်တန်ကိုင်ထားရင်းမှ မျက်စောင်းထိုး ကြည့်ပြီး လေသံထွက်ရုံလေးနဲ့

“လူလည်လေး”

လို့ ပြောပြီး သံဒိုင့်လိင်တန်ကို “တစွတ်စွတ်” စုပ်နေပါတော့သည်။

သံဒိုင့်မှာ ဆန္ဒတွေ အမျိုးမျိုးရှိသေးပေမဲ့ ဒီနေ့အဖို့တော့ အန်တီနုလွင်ရဲ့ အင်္ဂါဇာတ်ထဲမှာပဲသုတ်ရည်ထည့်ပေးဖို့တစ်ခုတည်းတွေးထားတာကြောင့်…… အိပ်ပေးနေရာက ထလိုက်တော့တယ် သံဒိုင်မွေ့ယာပေါ်ကဆင်းလိုက်ပြီးအန်တီနုလွင်ကို မွေ့ယာပေါ်မှာ ကုန်းခိုင်းလိုက်တော့…

အန်တီနုလွင်က ကုန်းပေးထားပြီးမှ…

“ဘယ်လိုတွေ လုပ်ချင်သေးတာလဲ သားရယ်”

တဲ့……။

“ဘယ်လိုလုပ်ရင်မကြို က်တာလဲ…ကျ နော်လုပ် တာကို မခံချ င်ဘူးလား အန်တီ”

“ဘယ်လိုလုပ်လုပ်ကြိုက်တယ်…ခံချင်လို့ပဲ စုပ်ပေးပြီး ဖင်ကုန်းပေးထားပြီပဲ မေးနေသေး တယ်ကွယ် နားအရသာကလည်း သိပ်ခံစား ချင်သေးတာ ဒီက သိတယ်”

သံဒိုင်တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီးရီပလိုင်းမလုပ်တော့တင်းမာပြည့်ဖြိုးတဲ့ အန်တီ့ အိုး အလှကို ရှု့စားလိုက်ရင်း အန်တီ့ဖင်အိုးကြီးကိုလက်နဲ့ ပွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ပြီးမှ စေ့နေတဲ့ ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကိုလက်နဲ့ ဖြဲလိုက်တော့ ဖင်မြောင်းကြားရဲ့က…စအိုဝ ညိုညိုကိုတွေ့ရပါပြီ…။

အမွှေးသန်တဲ့အန်တီနုလွင်ရယ်မို့စအိုဝပတ်ချာလည်မှာလည်း ဖင်မွှေးတွေ ပေါက်နေသည်။အမွှေးရှိတဲ့ ဖင်စအိုဝကိုလက်နဲ့ဆော့ကစားပေးရင်း တစ်နေ့ဒီခရီးကို အငယ်ကောင်ရောက်ဖူးအောင် ပို့ပေးဖို့ စဉ်းစားထားလိုက်သည်။

အသားဖြူ ကျ သလောက် ဖင်မြောင်းကြားမဲတဲ့တစ်ချို့ Porn မင်းသမီးတွေလို မဟုတ်ပဲ……အန်တီနုလွင် ဖင်ကြားကအညို ရောင်အဆင်းနဲ့စူတူတူရှုံ့ပွရှုံ့ပွ ဖင်ပေါက်ဝ ကလည်းညို တိုတိုနဲ့ အခုပဲထည့်ခံချင်နေတဲ့ပုံ…သံဒိုင် အန်တီနုလွင်ရဲ့ ဖင်ကိုဖြဲထားရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့လို့ အန်တီ့အင်္ဂါဇာတ်ပါထပ်ဖြဲပြီးလျှာစောင်းနဲ့ ကျွေးလိုက်…လျှာအပြားနဲ့ ယှက်လိုက်…နဲ့ လုပ်မိလိုက်သေးသည်။

ပြီးမှ လိင်တန်ထိုးထည့်လိုက်တော့…အန်တီဆီက “အား”မြည်သံ မဟုတ်သော…အင်းလိုလို အီးလိုလို မြည်သံနဲ့ ဝင်လာတဲ့သံဒိုင်လိင်တန်အရသာကို ဖင်ပိုထောင်ပေးပြီးခံစားလိုက်တာ သံဒိုင် သတိထားမိလိုက်ရသည်။

“စွတ်! …ဇွတ်!” “စွတ်!…ဇွတ်!”

“ဖတ်!…ဖတ်!” “ဖတ်!…ဖတ်!”ဆိုသော လိင်တန်နဲ့ အင်္ဂါဇာတ်တို့ထိုးသွင်းဆွဲထုတ်မြည် သံနဲ့ ဆီးစပ်နဲ့ ဖင်သားတို့ ရိုက်ခတ်မိတဲ့ အသံ တွေကသာ အခန်းတစ်ခုလုံး လွှမ်းမိုးနေသည်။ “ဖလူး…ဖလွတ်…ဖူးးးးးး”ဆိုသောလေခိုသံလား ဘာလား သံဒိုင်မသိတဲ့ အသံမျိုးလည်း မြည် သေးသည်။

အန်တီနုလွင်ခါးကို ဆွဲကိုင်လုပ်နေ ရာမှ သံဒိုင် အားမရတော့ပဲ ခြေထောက်တစ် ချောင်းကို မွေ့ယာပေါ်တင်လိုက်ကာ…… ကြမ်းပြင်ပေါ်က ခြေထောက် ခြေဖျားထောက် လိုက်ပြီး အပေါ်ကနေဆောင့်မိသည်။

အောက် က အန်တီနုလွင်ကလည်းဝင်လာတဲ့ လိင်တန် ချက်အနေအထားကို သိလို့ထင်…… ခါးလေးထပ်နှိမ့်ပြီး ပြင်ခံပေးလိုက်တော့…… ခြေဖျားထောက်ထားတဲ့…… အောက်က ခြေထောက် ကို ခြေဖျားထောက်စရာမလိုတော့ပဲ ခြေဖဝါး ပြန်ချ ပြီး သံဒိုင်အပေါ်ကနေ အားရနေအောင် ဖိဆောင့်ချ နေတော့သည်။ဖိဆောင့်ချ ပေးမှု့က အဆုံးစွန့်ဝင်ပုံရသည်……အန်တီနုလွင်မှာ”အင်း”လိုလို”အီး”လိုလိုအသံမြည်နေရာမှ…

“အား!သားရယ်ဝင်လာလိုက်တာချည်းကွယ်… အား…သားရယ်! အား…အား…အား…”

နဲ့ ခုမှ “တအားအား” အော်မြည်ရှာတော့သည်။

သံဒိုင်အနေနဲ့ ခုလိုအားရပါးရ ဖိထောင်းရတာ သဘောကျ သော်လည်း သူ့လိင်တန် အဝင် အထွက်မှာ အန်တီဘယ်လိုခံစားနေရသလဲ မျက်နှာအမှုအရာကြည့်ချင်သေးတာကြောင့် ပိုဇေရှင် ပြောင်းဖို့ ရပ်လိုက်သည်။ဖိထောင်း ပေးချိန် အရမ်းကြီးမကြာလိုက်ရပေမဲ့…… အန်တီနုလွင် ဆန္ဒတစ်ခုနောက်တစ်ကြိမ်ပြည့် လိုက်ပြီထင်ရဲ့……။

“ကောင်းလိုက်တာချည်းသားရယ်…သားရဲ့ လိင်တံ ရှည်ကြီးနဲ့ လုပ်ခံရတာ ကောင်းလိုက်တာကွယ်…ဟင်းးးးးးးးးးးးးးး”

ဆိုပြီးပြောတော့ သံဒိုင်ဘာမှပြန်မပြောသေးပဲ မှောက်ကုန်းကြီး ဖြစ်နေတဲ့ အန်တီ့ကို မွေ့ယာပေါ် ပက်လက် ပေးအိပ်လိုက်တယ်…သံဒိုင်လည်း နည်းနည်း တော့မောနေပြီလေ…စကားမပြောနိုင်သေးဘူး ။

အန်တီ့ရဲ့ ခြေထောက်တစ်ချောင်းကို မြှောက် ယူလိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးကိုဘေးစောင်းခိုင်းလိုက်သည်။အန်တီကဘယ်ဘက်ကိုစောင်းပေးတော့ မှ ကိုင်ထားတဲ့ခြေထောက်ကို ဖမ်းကွေးလိုက် ပြီး အန်တီ့ရင်သားတွေဆီကိုပဲ ဒူးကိုကပ်ထားလိုက်သည်။

ခြေထောက်တစ်ချောင်းချ …တစ်ချောင်းမြှောက်အနေအထားနဲ့အောက်ကအင်္ဂါဇာတ်ပြဲပြီးပေါ်လာမှ မွေ့ယာပေါ်က ပေါင်လုံးပေါ်ကို ခွထိုင်လိုက်တော့သည်။ လိင်အင်္ဂါ နှစ်ခုခြင်း နီးစပ်သွားပေမဲ့သံဒိုင် တန်း မထည့်သေးဘူး…အန်တီနုလွင်မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ခဏ အမောဖြေနေလိုက်သေးသည်။

သံဒိုင်လည်းနည်းနည်းမောနေခဲ့ပြီမဟုတ်လား။ လိင်တန်ကို အန်တီ့ဟာထဲထည့်စိမ်ထားလိုက် ပြီးမှ လှုပ်ရှားမှု့မလုပ်သေးပဲ……

“ခုနက ဘာပြောလိုက်တာလဲ အန်တီ”

“သားရဲ့ လိင်တံရှည်ကြီးနဲ့လုပ်ခံရတာကောင်း တယ်လို့”

“လိင်တံ လေ အန်တီရဲ့…” သံဒိုင်အမောဖြေနေရင်း အန်တီနုလွင်ကို နည်း နည်းရစ်လိုက်သည်။

“ဒီက ဘာပြောနေလို့လဲ လိင်တံလို့ပြောနေ တာပဲကို”

“အန်တီ့အသံက ဒထွေးကို နငယ်သတ်တဲ့ ဒန်သံကြီးဖြစ်နေတယ်…”လိင်တံ”လေစာရေး လျှင်နငယ်သတ်နဲ့ တန်ရပြီး…စကားပြောရင် သေးသေးတင် သံနဲ့ပြောရမှာလေ…… မကြားဖူးလို့လား “စာရေးလျှင် နငယ်သတ်… စကားပြောလျှ င် သေးသေးတင်” တဲ့…… အင်္ဂလိပ်စာကျ တော်တော်များများသိပြီး ဒါကျ မသိဘူးလား”

“မသိပါဘူးကွယ် အန်တီတော့မကြားဖူးပါဘူး”

“ပြောကြည့်ပေးလေ…”လိင်တံ”လို့ သေးသေး တင်မလို့ နှာခေါင်းသံလေး နည်းနည်းထည့် ပြောပေး”

“လိင်ဒန်”

“ဟာ ဟား မဟုတ်ဘူးလေ အန်တီကလည်း ‘လိင်တံ’ ပါဆို”

အန်တီနုလွင် စ ပြောတုန်းကမှန်ပါသည်… သံဒိုင် ရစ်လိုက်မှ ရောင်သွားရပြီး မှားပြောမိရ တော့သည်။

“ပြော ‘လိင်တံ’လို့ နှာခေါင်းသံလေးနဲ့”

“လိင်ဒန်”

“မဟုတ်ဘူး ပြန်ပြော”

အန်တီနုလွင် သံဒိုင်ရစ်တာကို သိသွားတယ်နဲ့ တူသည်။မျက်နှာတည်လိုက်ပြီးမှ

“သားရဲ့ လီးရည်ကြီးနဲ့ လိုး ခံရတဲ့ ကျမ… ဝါနုနုလွင်မှာ သိပ်ကောင်းပါသတဲ့ ရှင် တဲ့…”

မျ က်နှာတည်ထားရာမှရှက်ပြုံး ပြုံးပြီးတစ်ဖက်လှည့်လိုက်ကာလက်တစ်ဖက်နဲ့ မျက်နှာကိုအုပ် ထားလိုက်တော့သည်။သံဒိုင်လည်း

“အစကတည်းက ရှင်းအောင်ပြောခဲ့ရမှာ”

လို့ ပြန်ပြောပေးပြီး စိမ်ထားသော လိင်တန်ကို အဆုံးထိဝင်အောင် ခါးတစ်ချက်လှုပ်ကာ အသက်အောင့်ပြီး ဆောင့်သွင်းချ လိုက်တော့ “အ!” ဆိုတဲ့ အသံလေး အန်တီနုလွင်ဆီက ထွက်လာခဲ့ရသည်။ မထင်မှတ်ထားပဲ လိင်တန်ဝင်လာမှု့ကြောင့်… အန်တီ တစ်ချ က်လန့်သွားပုံရပါသည်။

“သားရယ် လုပ်လိုက်ရင် ဇွတ်ကြီးကွယ်”

သံဒိုင် ဝင်သွားတဲ့လိင်တန်ကို ပြန်ဆွဲမထုတ် တော့ပဲ ဆက်ကာဆက်ကာဖိလုပ်နေတော့ သည်။အန်တီနုလွင်လည်း “အား!အား”ဆိုတဲ့ အသံလေး ခပ်တိုးတိုးမြည်လိုက်ပျောက်လိုက် နဲ့ သံဒိုင် လုပ်သမျှ ကို တစောင်းလေးကွေးပြီး ခံပေးနေတော့သည်။

ပုံစံတွေ အမျိးးမျိုးရှိတဲ့အထဲကဒီပုံစံကိုသံဒိုင် ကြိုက်သည်။အစောကအပေါ်ကနေဖိထောင်း ချ တာလောက် တစ်ကိုယ်လုံးရဲ့အားကို သုံးပြီး လုပ်လို့မရပေမဲ့အောက်ကနေတဲ့မိန်းမရဲ့ ခံစား မှု့မျက်နှာကို မြင်တွေ့ရသလို ဖင်သားတွေကို လည်းပွတ်လို့ရသည်။

စိတ်မနေနိုင်ရင် ရင်သား တွေကိုပါ ကုန်းစို့လို့ရသလို ဘယ်ဘက်စောင်း ပေးနေရတဲ့ အန်တီ့ ညာလက်ကို မြောှက်ခိုင်း ပြီး ဂျိုင်းကိုပါ ကြည့်လို့ရသေးသည်။ဒီလို ကိစ္စ တွေကတော့ ဘယ်လိုပုံစံနဲ့ပဲ လုပ်လုပ် နှစ်ဦး လုံး စိတ်ကျေ နပ်မှု့ရှိစွာ ပြီးဆုံးခြင်းကသာ အဓိကကျ ပါသည်။

သံဒိုင်လည်း “တစွတ်စွတ်”ဆွဲလုပ်နေရင်းမှ… ခန္ဓာကိုယ်ထဲ လိင်တန်ကြီး အဝင်အထွက်ရှိနေတာကြောင့် ကောင်းခြင်းကိုလည်းသိ ခံရခက်တဲ့ ဝေဒနာလည်း ရှိ လို့ထင် အန်တီ့ မျက်နှာက တစ်ချက်တစ်ချက်တွန့်တွန့် သွား တာ သံဒိုင်တွေ့ရတော့ ဘယ်လိုမှ ဆက်ထိန်း မထားနိုင်တော့ပဲ ခပ်မြန်မြန်လုပ်ပေးရင်း ပွဲသိမ်းလိုက်ပါတော့သည်။

သံဒိုင့်ပါးစပ်က “အား!!ရှီးးးးးးး”လို့မြည်ပြီး…… အန်တီနုလွင်အပေါ်ခဏလေးမှောက်နားလိုက်သည်။ပြီးမှဘေးသို့ လှချ လိုက်ပါတော့တယ်… ကိုယ်ထဲက ရှိသမျှ သုတ်သွေးရော ဖြစ်တည်စ သုတ်သွေးတွေရော အားလုံးကုန်အောင် အန်တီနုလွင် အင်္ဂါဇာတ်ကဆွဲစုပ်ယူသွားတယ် လို့ ထင်ရလောက်အောင် ကြွက်သားတွေ ဆွဲညှစ်အားက ကောင်းလှသည်။ပြည့်ပြည့်ဝဝ အရသာလည်း သံဒိုင် ရရှိခံစားလိုက်ရသည်။ အန်တီနုလွင်က သံဒိုင်ဘက်လှည့်လာပြီး မျက်နှာပေါ်က ချွေးတွေရော လည်းပင်းက ချွေးတော့ရောပါ သူ့လက်ကလေးနဲ့ သုတ်ပေး ရှာပါသည်။

“ပင်ပန်းသွားရပြီပေါ့ သားရယ်…နားလိုက်ဦး သား……”

သံဒိုင်အိပ်ချင်စိတ်တွေဖြစ်လာရတော့မျက်လုံးတွေ စုံမှိတ်ထားရသည်။ ခပ်မှေးမှေး အိပ်ပျော်မလို့ရှိတုန်းမှာပေါင်ခွကြားနဲ့ လိင်တန်ကို တစ်ယောက်ယောက် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေတယ်ဆိုတာ သိပြီးနောက်မှာတော့ သံဒိုင် လုံးဝအိပ်ပျော်သွားပါတော့သည်။

သံဒိုင် အိပ်ယာကနိုးလာတော့အန်တီနုလွင်က ဘေးမှာ ရှိမနေတော့ဘူး…အိပ်ယာနိုးနိုးခြင်း အန်တီ့ကို မမြင်ရမတွေ့ရတော့ ဘယ်ကလာ မှန်း မသိတဲ့ စိုးရိမ်စိတ်တွေခံစားလိုက်ရသည်။ အိပ်ယာကနေ မြန်မြန်ထလိုက်ပြီး အခန်းပြင် ဘက်ထွက်လိုက်တော့မှ အန်တီနုလွင်က…… စားပွဲတစ်လုံးရှေ့မှာ အဝတ်အစားတွေ မီးပူတိုက်နေတာ တွေ့ရတော့မှ စိတ်သက်သာရာ ရသွားတော့သည်။တံခါးဖွင့်သံတွေနဲ့ လမ်း လျှောက်လာတဲ့အသံတွေကြောင့်နောက်လှည့် ကြည့်လိုက်တဲ့ အန်တီနုလွင်က သူကိုတွေ့ သွားတော့ ပြုံးပြပြီး ……

“နိုး လာပြီလား သား”

“ဟုတ်”

သံဒိုင် အန်တီ့အနီးသွားပြီး ဆွဲဖက်ပြစ်လိုက် သည်။အန်တီက ဘာမှမပြောပဲ မီးပူတိုက်နေ တာ ရပ်လိုက်ပြီး အလိုက်သင့်လေး သံဒိုင့်ရင် ခွင်ထဲတိုးဝင်လာသည်။သံဒိုင်အားမလိုအားမရ ဖြစ်ကာ အန်တီ့ကိုဆွဲဖက်ညှစ်ထားလိုက်သည်။

“အိပ်ယာနိုးနိုးခြင်း ဘေးမှာ အန်တီ့ကိုမတွေ့ ရတော့ ဘယ်များပျောက်သွားပြီလဲလို့ စိတ်ပူ သွားရတယ်ဗျာ” လို့ သံဒိုင်ပြောရင်း ဖက်ထား ထက် ပိုတိုးပြီးဖက်လိုက်သည်။

“ဘာဖြစ်လို့အန်တီ့ကိုပျောက်သွားမှာကြောက် တာလဲ……ဒီအဘွားကြီး ရှုပ်ကိုရှုပ်တယ် ဝေးဝေးမှာ သွားနေရင်ကောင်းမယ်လို့ရောမတွေး မိဘူးလား”

“မတွေးမိလို့ ခဏမတွေ့ရတာတောင် စိတ်ပူမိ ရတာပေါ့ အန်တီရယ်…ကျ န်တာပြောချင်တာ ပြော အဲဒါမျိုးနောက်ကို ကျတော့် မပြောနဲ့”

သံဒိုင်အသံထဲမှာ စိတ်မလိုကျ တဲ့ အသံကို အန်တီ နားလည်လိုက်လေသလားတော့ မသိ ရင်ခွင်ထဲကနေ ခေါင်းထွက်လာပြီး……

“နောက်ကို ဝါနုနုလွင်မပြောတော့ပါဘူးရှင်…… ဟုတ်ပြီလား…သားက အန်တီ့ရင်ထဲကို အရင် ရောက်ခဲ့တာပါ သားရယ်”

“ဗျာ!!ဟုတ်လား ဘယ်လိုများလဲအန်တီရယ်”

“အသက်ကြီးတဲ့ မိန်းမကြီးတစ်ယောက်က ဒါ တွေ ပြောပြရရင် ကောင်းပါ့မလား မသိဘူး… နောက်မှ အေးဆေးပြောပြပါ့မယ် သားရယ်… ခု မျက်နှာသွားသစ်လိုက်ဦး…မေ့သလိုလိုနဲ့ မညစ်ပတ်နဲ့ ဟွင်း!”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ”

သံဒိုင်စိတ်ပေါ့ပါးစွာ နောက်ဖေးဘက်ဆင်းခဲ့ လိုက်တော့သည်။မျ က်နှာသစ်ရင်းမှ အန်တီ ပြောတာလေး ပြန်စဉ်းစားနေမိသည်။ အန်တီ့ ရင်ထဲကို သူက အရင်ရောက်ခဲ့တယ်ဆိုပါလား ဘယ်လိုတွေများလဲ အန်တီရယ်……

“သားကြီး တော်ရုံမိန်းမက ငါ့ကို လိမ်လို့မရပါ ဘူးကွာ…သူတို့ မျက်လုံးတွေ ကြည့်ပြီး ဘယ် လိုတွေခံစားနေရတယ်ဆိုတာဒီက’ငယ်သံဒိုင်’ ကတစ်ခုချ င်းရှင်းပြပေးလိုက်မယ်…အေးရော့”

ဒါကို မင်းဇင်ကလည်း “အမှန်ပေါ့ သားကြီးရ” လို့ထောက်ခံပေးခဲ့သေးသည်။သံဒိုင်ဆိုလိုတာ က တစ်ချို့မိန်းကလေးတွေလိမ်ညာတော့မယ် ဆိုရင် မျက်လုံးတွေ ဂဏှာမငြိမ်ပဲ စကားတွေ လိုတာထက်ပိုပြောတာမျိုးးကို…အမှုအရာတွေ က သောက်ပိုဖြစ်နေတာမျိုးး လောက်ကို သိပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဆရာကြီးစာရင်း ဇွတ်သွင်းခဲ့ တာမျိုးဖြစ်သည်။

တစ်ယောက်က သူငယ်ချ င်း အရင်းဆိုတော့ “အမှန်”လို့ထောက်ခံပေးခဲ့ပေး ခဲ့သေးသည်။မြသန္တာတစ်ယောက် သံဒိုင့်ကို ငယ်ငယ်ကတည်းက စိတ်ဝင်စားခံခဲ့ရတာကို တောင် ချစ်သူတွေ ဖြစ်ပြီးမှ သိခွင့်ရတဲ့ အဖြစ် ကိုကျ သူနဲ့ချစ်သူတွေ မဖြစ်ခင်ကအေးဆေး စကားမပြောဖူးတော့ မသိတာလည်း အဆန်း မဟုတ်ဘူးလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ကျ ဖြည့်တွေးပေး ခဲ့ကြသည်။

စကားတွေ အကြိမ်ကြိမ်ပြောခဲ့ဖူး တဲ့ အန်တီ ဝါနုနုလွင်အဖြစ်ကိုတော့ သံဒိုင် အမှန်တကယ်မသိခဲ့ပါ။ဂျိုင်းမွှေး အရှည်ထား ပေးပါ ကျ နော်ကြည့်ချင်လို့လို့ ပြောလိုက်တာ မျိုးကျ အန်တီ့ဘက်က “ကြံကြံဖန်ဖန် ကွယ်” လို့ ပြန်ပြောပြီး လုပ်ပြပေးမှာသိတဲ့ ကိစ္စသေး မျိုးတော့ ရှိခဲ့တာပေါ့လေ…ဒါမဲ့ ရင်ထဲက ခံစား ချက်မျိုးကျ နည်းနည်းမှကို သတိမထားမိခဲ့…။

သံဒိုင် မျ က်နှာသစ်ပြီး အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာတော့ အန်တီနုလွင်က မီးပူတိုက်နေတာတောင် ပြီး သွားပြီထင် မီးပူပလပ်ကြိုးကို ဆွဲဖြုတ်နေပြီ သံဒိုင် နာရီတစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ ညနေ ၃ နာရီတိတိ…အိမ်ကမနက်ပိုင်းကတည်းက ထွက်လာတာပြန်ဦးမှတွေးလိုက်ရင်းအန်တီ့ကို ကြည့်မိလိုက်ပြန်တော့ မီးပူတိုက်ပြီးသား စားပွဲပေါ်ကအင်္ကျီကပလပ်ကြိုးဆွဲဖြု တ်လိုက် တာ လက်နဲ့တိုက်မိပြီးအောက်ကျ သွားတာကို အန်တီကကုန်းကောက်လိုက်တာတွေ့ရသည်။

ဖင်ကြီးပြီးအိုးလှတဲ့ ဒေါ်ဝါနုနုလွင်ကသံဒိုင်ရှေ့ မှာပဲ ဒီလိုကုန်းပြနေတော့ ဒီနေ့ အတွက်…… တတိယတစ်ပွဲ ထပ်ကစားချ င်စိတ် ဖြစ်လာရ ပြန်သည်။

အန်တီကလည်း ညအိပ်ဝတ်ဂါဝန်ပါးပဲ ဝတ်ထားပြန်တာကြောင့် သူ့ဖင်ကြီးက သံဒိုင်ကို ထပ်စိန်ခေါ်နေတဲ့ပုံ…သံဒိုင် ကုန်းနေတဲ့အန်တီဆီ မြန်မြန်သွားလိုက် ပြီး အန်တီ့ဖင်ကြီးကို ဆွဲကိုင်ပွတ်လိုက်ပြီး… ထလာတဲ့ အငယ်ကောင်နဲ့ ထောက်ပေးလိုက် သည်။အန်တီက ကျ နေတဲ့ အင်္ကျီပြန်ကောက် ပြီး စားပွဲတင်လိုက်ကာ……

“ဘာလဲကွယ်…အန်တီ့ကြောက်တယ်လို့ ပြော ခဲ့တာ အမှန်ဖြစ်နေပါပေါ့လား”

သံဒိုင်လည်းတဏှာစိတ်ကငယ်ထိပ်ပြန်ရောက်နေပြန်ပြီမို့……

“အန်တီကဖင်ကြီးကုန်းပြတာလည်းထည့်ပြော ဦးလေ”

“အိုကွယ်! အင်္ကျီအောက်ကျ သွားလို့ကောက် တာ မကောက်ရတော့ဘူးလား”

“မသိဘူး ကျ နော်ရှေ့တော့ ဒါမျိုးလာမလုပ်နဲ့ လုံးဝ ရပ်ကြည့်နေမဲ့ကောင် မဟုတ်ဘူး…… ဟွင်း ဟွင်း ဒေါ် ဝါနုနုလွင်ဆိုတဲ့ မိန်းမမျိုးကို အလွတ်လည်းပေးမှာ မဟုတ်ဘူး”

လို့ သံဒိုင် ဝမ်းသာအားရ ရင်ထဲကလာတဲ့ အသံနဲ့ ပြန်ပြောပြစ်လိုက်သည်။

“ကိုယ်ကကြီးတဲ့သူ အိမ်ထောင်ရှင်ဖြစ်ခဲ့လို့ ဦးဆောင်ရမလား တွေးမိပါတယ် သူကပဲ ရှေ့ က ပြေးနေတော့တယ်ကွယ်”

“…’မအိုခင်က စွမ်းခဲ့သည်’ဆိုတဲ့စကားလိုပေါ့ အန်တီရယ်”

သံဒိုင်ပြောပြီး အန်တီရင်သားတွေကို တစ်ဖက် ကကိုင် တစ်ဖက်ကဖင်မြောင်းကြားကို လက်နဲ့ ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။အပေါ်အတွင်းခံ ဝတ် ထားပေမဲ့ အောက်ကတော့ ဘာမှဝတ်မထား ဘူး။

ဖင်သားတစ်ခြမ်းကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းနှယ်ပြစ် လိုက်ပြီး အန်တီ့ကို စားပွဲပေါ်ပဲ လက်ထောက် ကုန်းခိုင်းလိုက်တော့…အန်တီနုလွင်က သံဒိုင့် ဖက် ပြန်လှည့်ထိုင်လိုက်ပြီး ခါးစပ်ကပုဆိုးစကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ထောထောထထောင် နေတဲ့ သံဒိုင့် လိင်တန်ကို ခပ်မြန်မြန်လေးခါးချ က်စုပ်ပေးလိုက်ပြီးမှ ရှေ့ကိုပြန်လှည့်ကုန်းပေးတော့သည်။

ဒေါ်ဝါနုနုလွင်က “မလုပ်ခင်တော့ စုပ်ချင်သည်” ဆိုတဲ့ မိန်းမမျိုးဆိုတာ သံဒိုင်အန်တီ့ကို မှတ်ချက်ပြု ရင်း လိင်တန်ကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး ထည့်လိုက်တော့သည်။ဂါဝန်စလှန် ခါးပေါ်တင်ပြီး လုပ်နေရင်းမှ အချက်ရေနည်းနည်းဆောင့်လုပ်ပြီးမှသံဒိုင် အန်တီ့ ပစ္စည်းကြီးကို ယှက်ချင်လာတာမို့ လိင်တန်ဆွဲဖြု တ်အပြီး… အန်တီနုလွင် ကို မျက်နှာခြင်း ဆွဲလှည့်လိုက်သည်။

အန်တီထိုင်ခဲ့တဲ့ ထိုင်ခုံပေါ်ကိုပဲ ခြေထောက်တစ်ချေ ာင်းတင်လိုက်တဲ့ပြီး သံဒိုင်ထိုင်လိုက်ကာ အန်တီ့ရဲ့အင်္ဂါဇာတ်ကြီးကို အရင်ဆုံးနမ်းလိုက်မိသည်။လတ်ဆတ်တဲ့ဆပ်ပြာနံ့ကို အန်တီ့ပစ္စည်းဆီကရလိုက်တော့ သံဒိုင် သိပ်ဘဝင်မကျချင်………မိန်းမပစ္စည်းနမ်းတာပစ္စည်းနံ့တော့ရချင်သည်။

ကိုယ်ဟာ့ကိုယ်တောင် သန့်ရှင်းရေး ကောင်းကောင်းလုပ်ရမှန်းမသိတဲ့ မိန်းမတွေဆီကအနံ့ဆိုးများကို ဆိုလိုခြင်းမဟုတ်…သန့်ရှင်းနေပြီးမွှေးပျံ့နေစရာမလို စောက်ဖုတ်ဖြစ်ပြီး……စောက်ဖုတ်နံ့စင်စစ်ကို သံဒိုင်လိုချင်မိခြင်းဖြစ်သည်။

အန်တီ့ ပစ္စည်းကြီးကို နမ်းနေရင်း လျှာနဲ့ယှက်နေရင်းမှ ဘော်ဒါတစ်ယောက်ပြောတာ သတိရမိလိုက်သေးသည်။ ဘော်ဒါက သူ့စော်ကို ကောင်းပါစေကြောင်းဘာဂျာအစွမ်းပြမလို့လုပ်တော့ သူ့စော်ပစ္စည်းက ရှုးရှုးနံ့တွေရနေတော့ဒီကောင်ရေလည်တင်းသွားလို့ မလုပ်ပေးဖြစ်လိုက်…စော်က ရှုးပေါက်ပြီး သန့်ရှင်းရေး မလုပ်ခဲ့လို့ အမွှေးမှာကပ်ပြီး အနံ့ကျန်နေပုံရပါသည်။

ဒါကို သိတဲ့ဘော်ဒါကလည်း……

“သောက်ကောင်မ! ညည်းသောက်မွှေးတွေ အမြန်ဆုံးရှင်းထားစမ်း…သောက်မွှေးမရိတ်ရင်ညည်းနဲ့ ငါ အပြတ်ပဲလို့”ခြိမ်းခြောက်ခဲ့ရသည်လို့ ပြောပြတာသိခဲ့ရသည်။သံဒိုင်လို အမွှေးပါမှကြိုက်တဲ့ကောင်မျိုးကျ သန့်ရှင်းနေအောင်ဂရုစိုက်လို့ပဲမှာမိလိမ့်မည်။

ဟော!အခု အန်တီနုလွင်က သန့်ရှင်းထားပြန်တော့လည်းဆပ်ပြာနံ့ရနေလို့ မကြိုက်ဖြစ်မိနေတောာ့မိမိစိတ်ကိုကလိုတာများနေပါတယ်လေလို့ သံဒိုင် ဖြေတွေးရတော့သည်။အန်တီ့ပစ္စည်းကို လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ဖြဲပြီး … နှာခေါင်းကပ်လိုက်တော့မှ သံဒိုင်လိုချင်တဲ့ အနံ့ကရလိုက်ပါတော့သည်။

ပစ္စည်းကိုဆပ်ပြာ နဲ့ကောင်းကောင်းဆေးထားတော့အန်တီနုလွင် စောက်မွှေးတွေကဆပ်ပြာနံ့မွှေးနေခဲ့တော့တာ နှုတ်ခမ်းသားတွေ ဖြဲလိုက်မှ အနံ့ကထွက်လာ ပေးတော့တာမို့ အန်တီနုလွင်ကို သံဒိုင်…… ပို ပိုပြီးသဘောကျ ရတော့သည်။သံဒိုင် လျှာ အပြားလိုက် ယှက်ပေးလိုက်တော့……

“အင်း ဟင်း ဟင်းးးးးးးးးးးး သားရယ် ဒါတွေ လည်း သိတတ်လုပ်တတ်တာပဲလားကွယ်”

လို့ အန်တီဆီက အသံကြားလိုက်ရတော့…… သံဒိုင့်မှာအားတက်ရပြီး အန်တီ့ပစ္စည်းကို ရှိသ မျှ အစွမ်း အကုန်ထုတ်ပြီး ကောင်းကောင်းကြီး လုပ်ပေးနေလိုက်တော့သည်။

သံဒိုင် ယှက်ပေးနေစဲမှာပဲ အန်တီနုလွင်က သူ့ပစ္စည်းနဲ့ သံဒိုင့်မျက်နှာကို အတင်းဖိကပ် ထားပြီး မချိ မဆန့်ဖြစ်တာမို့ကြောင့်ထင်…… သူ့ခါးကို ရှေ့သို့ ကော့ ကော့ထိုးပေးနေတော့ သည်။အန်တီ သူ့ကော့ထိုးကပ်ရတာ အားရ သွားမှ သံဒိုင့်ဆံပင်တွေ ဆွဲကိုင်ထားတာ…… လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး အပေါ်ကိုထဖို့ ပြောပြီး…… သံဒိုင့်မျ က်နှာကို နမ်းကာ……

“အန်တီ သိပ်လိုချ င်နေပြီ သားရယ်……… မြန်မြန် ကြမ်းကြမ်းလေး လုပ်ပေးစမ်းပါ”

တဲ့ ။သံဒိုင်လည်း အမိန့်တော်အတိုင်း ခပ်မြန်မြန် လေး ဆောင့်လုပ်ပေးလိုက်ပါတော့သည်။

…………………………………………………………………………………………………………………..

သံဒိုင် စက်ဘီးစီးပြီး အပြင်ပြန်ထွက်လာတော့ ၄ နာရီထိုးခါနီးခဲ့ပြီ……ညဖက်မှ ပြန်လာခဲ့ဦး မယ်လို့ အန်တီနုလွင်ပြောခဲ့လိုက်ပြီး စက်ဘီး နင်းပြီး ထွက်ခဲ့ရာ…အန်တီတို့အိမ်နဲ့ နှစ်အိမ် ကျော်လောက်က ပူစူးမတို့ အိမ်ရှေ့ရောက် တော့ စက်ဘီးချိန်းက ကျ သွားတာမို့……… စက်ဘီးကို ဒေါက်ထောက်ပြီးချိန်းပြန်တင်ပေး ရသေးသည်။

ဒေါက်ဘက်ကို စက်ဘီးကို ယိုင် လဲစေပြီး ချိန်းတင်အပြီး ပြန်သွားဖို့ရာထလိုက် ရင်း အန်တီ့တို့ ခြံပေါက်ဝကို အမှတ်တမဲ့ ပြန် ကြည့်မိလိုက်တော့…………

အင်္ကျီအကွက် ဂျ င်းဘောင်းဘီနဲ့ အောက်ကကန်ထရီးဒေါက်ကို စီးထားတဲ့ လူတစ်ယောက်သံဒိုင်ပြန်ချိတ်ခဲ့တဲ့ ခြံတံခါးချိတ်ကိုဖွင့်ပြီး……

အန်တီနုလွင်တို့ ခြံထဲ ဝင်သွားတော့တာ တွေ့လိုက်ရသည်။ဝင်သွားတဲ့ လူကလည်း သံဒိုင် တို့လို့အရပ်အမောင်းကောင်းတဲ့လူဆိုတာတော့ အမြင်နဲ့ သိရသည်။ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ သံဒိုင်ထက်တောင် တောင့်တင်းမှု့ရှိနိုင်တယ်ဆိုတာ နောက်ကျောပြင်နဲ့လမ်းလျှောက်သွားတဲ့ ပုံစံကြည့်ပြီး သိလိုက်သည်။

သံဒိုင် သဝန်တိုခြင်းတွေရယ် ဒေါသဖြစ်ခြင်း တွေရယ် ပေါင်းစပ်သွားကာ စက်ဘီးကို…… “ဖောင်းကနဲ”ပိတ်ကန်လိုက်ပြီး……လဲကျသွား တဲ့ စက်ဘီးကို ပြန်ထောင်မနေတော့ပဲ…… အန်တီနုလွင် အိမ်ဘက်ဆီသို့ ခြေဦးပြန်လှည့် လိုက်သည်။ခြေလှမ်းသုံးလှမ်းလောက်လှမ်းအ ပြီးမှာတော့ နောက်ကနေ…………

“မောင်ငယ် မောင်ငယ် တီ!တီ!တီ!”

နဲ့ သူ့နာမည်ခေါ်သံရော…ဆိုင်ကယ်ဟွန်းသံရော ကြားလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဖေဖေစက်ထဲ က အကို……ဖေဖေ့ဆိုင်ကယ်ကို စီးပြီးသံဒိုင့် ကို ခေါ်နေတာ…သူအနားရောက်လာတော့

“မောင်ငယ်…ဦးလေးက ခေါ်ခိုင်းလိုက်လို့…… မန်းလေးက ဘကြီးဆုံးသွားပြီတဲ့ မြန်မြန်ပြန် လာခဲ့ပါတဲ့…ဆိုင်ကယ်စီးသွားလိုက်ပါ……… ငါပဲ စက်ဘီးနဲ့ ပြန်ခဲ့ပါ့မယ်”

သံဒိုင် သူ့ကို မျက်မှောင်ကြုံ့ကြည့်ပြီး ခေါင်း ညိတ်တော့ပြလိုက်ပါသည်။သံဒိုင့် မျက်နှာ အမှုအရာကို မြင်ပြီး လန့်သွားလားတော့ မသိ ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်းပြီးတဲ့ ခြေထောက်ကို နောက်မဆုတ်လိုက်ပေမဲ့ကိုယ့်ကိုရို့လိုက်တာ တော့သံဒိုင်သိလိုက်သည်။

အားလည်း အားနာ သွားလို့……

“ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး အကို…ကျ နော်စိတ်တို နေလို့ပါ…ခုပဲ အိမ်ပြန်လိုက်ပါ့မယ်…စက်ဘီး သာ စီးခဲ့ပါ”

“အေး!အေးပါ မောင်ငယ်ရာ”

လို့ပြောပြီး စက်ဘီးလဲနေတဲ့နေရာ ထွက်သွားတော့သည်။သံဒိုင်လည်း စိတ်မကြည်မလင်ဖြစ်နေပေမဲ့ ဘယ်ကိစ္စကို ဦးစားပေးရမည်ဆိုတာတော့ သဘောပေါက်ပြီးသားမလို့ ဆိုင်ကယ်ကိုမောင်းထွက်ခဲ့လိုက်ရင်း ခြံပေါက်ဝကိုတော့ ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သေးသည်။

အိမ်ကို ပြန်ရောက်တော့ သံဒိုင့်အဖေဖြစ်သူက ခါးထောက်ပြီး ရပ်စောင့်နေပါတော့သည်။ ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်းလာသောသံဒိုင်ကို ကြည့်ပြီး……

“မင်းသွားတုန်းက ဘောင်းဘီနဲ့ပါ ခုပုဆိုးနဲ့ ဘယ်လိုလဲကွ” ဆိုပြီး မကြည်နေတဲ့ အသံနဲ့ မေးလိုက်တော့……

“ဟိုမှာပဲ ရေချိုးခဲ့လိုက်တာမို့ မင်းဇင်ဟာတွေပဲ လဲဝတ်လိုက်တာပါ”

“ဒါနဲ့နေပါဦးကွ မင်းနဲ့ မဝါက ညားများနေကျ သလား”

“ဟာ!!”

“ရှင် ကလေးကိုဘာတွေလျောက်ပြောနေတာ လဲ……မဝါကြားသွားရင်လည်း အားနာစရာ လူကြီးက လူကြီးစကားပြောစမ်းပါရှင်”

“နေစမ်းပါ ရှင်မရဲ့…မနက်ပိုင်းရောက်ကတည်း ကထွက်သွားတာ ညနေ ၄ နာရီထိုးကာနီးထိ ပေါ်မလာဘူး……ညားမနေရင် ဘာလုပ်နေ ကြတာလဲကွ ဟေ…”

“ဒီဘက်ကလည်း သူ့သားနဲ့ အရွယ်ရှင်…… မဝါ လည်း မငယ်တော့ဘူး……… ဘာတွေ ပေါက်ကရတွေးပြီး ပြောနေတာလဲ ကိုယ်သားသမီးကို ဆုံးမချ င်ရင် ဆုံးမ…… တစ်ခြားလူရဲ့ သိက္ခာတော့ မပါစေနဲ့ရှင်”

“ဘာ! ဒီဘက်ကလည်း သူ့သားနဲ့အရွယ်…… မဝါကလည်း မငယ်တော့ဘူး ဟုတ်စ… အေး!မငယ်တော့ပေမဲ့ အဖုအဖောင်းတွေနဲ့ အထုအထောင်း ခံသေးတာ ရှင်မ သိလား… ဂွင်ဂွ ကောင်းတာတွေရောသိလား”

“မသိဘူးရှင်”

“အေး!မသိရင် ဝင်မပြောနဲ့လေ……”

“ရှင်ပဲ မနက်တုန်းကကျ မဝါလေး သနားစရာ မြန်မြန်သွားလိုက်ပါဆို”

“အေးလေ ဘာဖြစ်လဲ သွားရမှာပေါ့ကွ…… စောင့်ရှောက်ရမှာပေါ့…ဒါမဲ့ အချိန်နဲ့ အချိန် သွား… အချိန်နဲ့ အချိန်ပြန်လာလေ…… ဘာကိစ္စ ဒီလောက်ကြီးနေရမှာလဲကွ…… ငါက မနက်ကသွားပါလို့ပြောတော့ ရှင်မပဲ သဝန်တိုတာလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ပါ့ပဲ ရှင်ပါ လိုက်သွားရမှာလေး ဘာလေးနဲ့”

“ရှင်လိုက်သွားရင်သားကဒီလောက်ကြီး ဘယ် နေဖြစ်မှာလဲ”

“တော်ကွာ! နာရေးကိစ္စကို မပြောရသေးဘူး”

သံဒိုင့်ဖေဖေက နာရေးကြောင့်လည်း သံဒိုင့်ကို ပို စိတ်ဆိုးနေပုံရပါသည်။သက်သာတယ်ဆိုပြီး ဆေးရုံကမနေ့ကဆင်းလာ ဒီနေ့ဆုံးရတဲ့အဖြစ်ဆိုတော့ စိတ်တိုမယ်ဆိုလည်း တိုသင့်ပါတယ် လို့ သံဒိုင်တွေးမိပြီး ဘာမှမပြောပဲ စဉ်းစားသာ နေလိုက်တော့သည်။

“နေပါဦး…မောင်ငယ်သံဒိုင်ရ…မင်းပြောတော့ ဘကြီး သက်သာပြီဆို…မင်းဒီကို ပြန်လာချင် တာနဲ့ ဇွတ်သက်သာပေးခဲ့တာတော့မဟုတ်ပါ ဘူးနော်”

“မဟုတ်ပါဘူး ဖေဖေရာ…ကျနော်ကဆရာဝန် တစ်ယောက်ထက် ဘာကိုပိုသိမှာတဲ့လဲ… မနေ့က ဆရာဝန်ကဆင်းခိုင်းပြီလို့မမလေးက ပြောလို့ ဆင်းလာလိုက်တယ်။ညဖက်မှ…… ကျ နော် ဒီကိုပြန်လာတယ်…ဒါပဲလေဗျာ”

“မင့်မမလေးက ဘာနားလည်မှာလဲကွ…… မင်းကလူနာရဲအခြေအနေကိုမကြည့်ဘူးလား သက်သာလားမသက်သာလားအရိပ်အကဲကို မကြည့်ဘူးလား…မင်း သိတယ် တတ်တယ် ဆိုတာ ဘာတွေလဲ ငါ့ကို တစ်ချ က်ပြောစမ်း”

သံဒိုင် ဒါတော့ဟုတ်သည်…သူဒီကို အန်တီ့ဆီ ကို ပြန်လာချ င်နေတာပဲသိသည်။ဘကြီးကို ဝေရာဝစ္စ ကိစ္စအဝဝ ကိုလုပ်ပေးနေရသော် လည်း စိတ်တွေက အန်တီနုလွင်ဆီမှာပဲ …… ရောက်နေခဲ့သည်။ဆရာဝန်နဲ့ မမလေး စကား ပြောပြီး မမလေးမျ က်နှာသိပ်မကောင်းနေတာ တစ်ချ က်သတိထားလိုက်မိပေမဲ့ ပြန်ချ င်စိတ် များနေခဲ့တာမို့ အဲဒီအချက်ကို မေ့လျော့နေခဲ့သည်။

ဖြစ်ပြီးမှတော့ သံဒိုင်လည်းဘာမှမတတ် နိုင်တော့ပေ………

“ဟ!ငြိမ်သွားလှချ ည်လား ဘာတွေများစဉ်းစား နေတာလဲ…စဉ်းစားမနေနဲ့ သေပြီးပြီ…… မန်းလေးသွားဖို့လုပ်”

“ဟုတ်”

သံဒိုင်လည်း ဖခင်ကြီးစိတ်သက်သာပါစေကြောင်း……

“ဘကြီးက ဒီနေ့ဆုံးလိမ့်မယ်လို့ မသိလို့ပါ…… ဖေဖေရယ် သိရင် ဟိုမှာပဲ ဆက်နေခဲ့မှာပေါ့ အင်း!ဘကြီးအသက်ကလည်း ၈၄ နှစ်ဆိုတော့ တော်တော်နေခဲ့ရတဲ့အထဲတော့ ပါ ပါတယ်… ကျ နော်တို့ဆို……………”

“ဘာကွ!ငါ့ ဦးလေးက ဒီနေ့သေမယ်ဆိုတာ… မင့်ကိုတင်ပြနေရဦးမှာလား…၈၄ နှစ်ဆိုတော့ သွားမယ်ဆိုသွားသင့်ပါပြီ သေမယ်ဆိုလည်း နေရတာ တန်ပါပြီလို့ ပြောချ င်တာလား”

“မဟုတ်…မဟုတ်ပါဘူး ဖေဖေရာ……… ကျနော် ပြောချ င်တာက………”

“တော်တော့ကွာ!ခု အိတ်ဆွဲပြီး သွားတော့… ၅ နာရီကား မမှီခဲ့ရင်…မင့်စီးတော်ကျားနဲ့ သွားဖို့ စဉ်းစားထား……ငါတို့ မနက်မှ လာခဲ့ မယ်… ရှင်းလား…သွားတော့ကွာ”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဖေဖေ”

သံဒိုင် အဝတ်အစားအိတ်ဆွဲပြီးအိမ်ကနေ ပြန် ထွက်ခဲ့ရတော့သည်…………………

‘ချ စ်ရတစ်ရက် လွမ်းရက်တစ်ရာ’ဆိုတာ ဒါမျိုးပြောတာလား အန်တီနုလွင်ရယ်…လွမ်းရက်တစ်ရာပြည့်အောင်တော့သီချ င်းတဲ့က စာသား

လို မလုပ်လိုက်ပါနဲ့လို့ကံဇာတ်ဆရာကိုတောင်းဆိုချ င်ပါသည်။လွမ်းရက်တစ်ရာ ပြည့်အောင်ခွဲနေရမယ်ဆိုရင်လည်း ဒီလောကကြီးမှာ……

“ငယ်သံဒိုင်”ဆိုတဲ့ လူတစ်ယောက် လွင့်မျောပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီလို့သာမှတ်လိုက်ပါတော့အန်တီ ဝါနုနုလွင်ရေ………………

…………………………………………………………………………………………………………………………………….

💠အခန်း ( ၁၂ )💠

“ဟေ့ရောင် မောင်ငယ်”

“ဟာ!ရဲကျော်…ဘယ်ချိန်ပြန်ရောက်တာလဲ”

“ဒီနေ့ပဲ…ခိုင်ထွန်းကြီးနဲ့ရောတွေ့ပြီးပြီ…ဒီညဆုံ ရအောင်လို့ ချိန်းခဲ့တယ်…အောင်နိုင် နဲ့လည်း တွေ့လို့ပြောခဲ့တယ်…သူက မင်း မန်းလေး သွားတယ်ဆိုတာပြောပါတယ်…ပြန်လာပြီလား သိအောင်လို့ လာကြည့်လိုက်တာ”

“စောစောကပဲရောက်တာ…ခုမှရေခူ ိးပြီးလို့ ဆိုင်ကယ်နှိုးနေတာ…မစီးတာ ကြာနေလို့ ဝပ်နေလို့ဟေ့”

“ဒီကောင်ကြီး ငါ မလေးရှားသွားကာနီးမှ ဝယ် ထားတဲ့ကောင်ကြီး မဟုတ်လား”

“အေးလေ ကျောင်းတက်ရင်းစီးဖို့ ကျောင်းမ ဖွင့်ခင် ဝယ်လိုက်တာကြီးပေါ့……ကျောင်းပြီး သွားတော့လည်းတွေ့တာဟာတွေကမကြိုက် တာရော…ကြိုက်တဲ့ဟာကျ လည်း ပိုက်ဆံ မလိုက်နိုင်တာရောကြောင့် မရောင်းဖြစ်ပဲ စီး နေတော့တာ ငါ့ကောင်ရေ”

“မင်းက ဆိုင်ကယ်ကိုတော့ သံယောဇဉ်သိပ် ကြီးပါတယ် မောင်ငယ်ရာ…ဒီဘီးကြီးတွေကျ 2D ထည့်ရတာရော ဘာတွေရောနဲ့ …… ပျင်းတယ်ကွာ…ကိုယ်နဲ့လိုက်တဲ့ 125 ပဲကိုက် ပါတယ်……ဟိုမှာဘီးကြီးစီးတဲ့သူတွေ မြင်ရင် မင့်ကို သတိရမိတယ်…ဘောလုံးပွဲတွေ ကြည့် ရင်လည်း မင်းဇင်ကို သတိရမိတယ်”

“အေးပါ…ငါနဲ့မင်းဇင်လည်းကျောင်းတက်တုန်း က မင့်အကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်ပါတယ်ကွာ… ဒါနဲ့ ဟိုမှာ ဘီးကြီးတွေ အမျိုးမျိုးစီးကြလား”

“စီးတာပေါ့ ငါ့တော့ ဘာအမျိုးအစားတွေမှန်း မသိဘူး မင်းဆိုရင်တော့ မြင်တာနဲ့သိလောက်တယ်…”

“အေးကွာ! ငါတို့ဆီလည်း နောက်ပိုင်းကျ ရင် အမျိုးမျိုးဝင်လာမှာပါ…ခုတော့ ဒီကောင် လောက်ကိုင်နိုင်ရင်ပဲ ညံ့တဲ့အထဲ မပါတော့ ဘူးပေါ့” (ငယ်သံဒိုင်တို့ ခောတ်က KTM တွေ Z1000တွေ မရှိသေးဖူးနဲ့ တူပါသည်။)

“မင်းနဲ့ဆိုင်ကယ်နဲ့လည်း လိုက်ပါတယ်…… မောင်ငယ်ရာ…နောင် အသစ်တွေဝင်လာရင်တော့ မင့်အကြိုက်ပေါ့…”

“ဟင့်အင် သားကြီး…အသစ်တွေ ဝင်လာလို့ ပိုက်ဆံတတ်နိုင်ရင် ဝယ်စီးမှာပါ…ဒါမဲ့ …… ‘ဒို’တစ်စီးကတော့ ထားကိုထားမှာ…ငါက သူတို့ကို သိပ်ချ စ်တာ”

“အေးပါ…ငါ ဦးနဲ့ အန်တီ ကိုလည်းနှုတ်ဆက် လိုက်ဦးမယ်…ပြီးရင် မြို့ပြင်ကို လစ်မယ်”

“အေးပါ”

သံဒိုင် “အေးပါ”လို့ပြောလိုက်ရပေမဲ့ စိတ်နည်းနည်းတော့ အိုက်သွားခဲ့ရသည်။မန်းလေးမှာနာရေးကိစ္စအဝဝ ပြီးစီးပြီးတာတောင်ချက်ချင်း ပြန်မလာနိုင်တစ်ပတ် ကျော်နေပေးခဲ့ရသည်။

အန်တီနုလွင်ကိုလည်း သိပ်လွမ်းနေပြီ သိပ်ကိုလည်း တွေ့ချင်နေပါပြီ။ မန်းလေးသွားမှာကိုလည်း မပြောခဲ့ရဘူး… ဒီနေ့လည်း အမြန်ပြန်လာချင်လို့ကို မနက်ကား စီးပြီးပြန်လာခဲ့သည်။ စောစောကမှ ပြန်ရောက်လို့ ရေချိုးပြီး အန်တီ့ဆီသွားဖို့ရာ ငယ်သူငယ်ချင်း “ရဲကျော်”ရောက်လာခဲ့သည်။

ရဲကျော်က သံဒိုင်နဲ့ ငယ်သူချင်း… သံဒိုင် ရဲကျော် အောင်နိုင် မြသန္တာ ခိုင်ထွန်းတို့က ဟိုးငယ်ငယ်လေးကတည်းကအတန်းတူအခန်းတူတွေ… ၉ တန်းရောက်မှမင်းဇင်ရောက်လာတော့ မင်းဇင်နဲ့ ပိုတွဲဖြစ်သွားသည်။ ဒါမဲ့ ဒီကောင်တွေနဲ့လည်း အခင်အမင်မပျက်ခဲ့ပါဘူး။

၁၀ တန်းပြီးတော့ရဲကျော် အောင်ပေမဲ့ကျောင်းဆက်မတက်ပဲ မလေးရှားသို့ သွားတော့သည်။အဲတုန်းက မလေးရှားကို ဘယ်သူမှ သိပ်မသွားကျသလို သိပ်လည်းစိတ်မဝင်စားကျသေး…… သိပ်အဆင်မပြေရှာတဲ့ ရဲကျော် တို့မိသားစုတော့ ရဲကျော်ဟိုရောက်ပြီးမှ ပို့တဲ့ငွေနဲ့ ဒီကလုပ်တတ်တာရောနဲ့ အဆင်ပြေလာပြီ သိရလို့သံဒိုင် သိပ်ဝမ်းသာခဲ့သည်။

ခုအလည်ပဲ ပြန်လာတာလား အပြီးပြန်လာတာလားမမေးရသေးပေမဲ့…သူပြန်လာတော့…သူငယ်ချ င်းဟောင်းတွေကို ပြု စုချ င်သေးတာ ရဲကျော်ရဲ့စေတနာ……ဒါကြီးကို မသိကျိုးကျွံပြု ပြီး တစ်ယောက်တည်း အန်တီ့ဆီကို သွားတွေ့နေရင်ကျ လည်း အပေါင်းအသင်းမပီသရာ ကျတော့မည်။

ခက်ပါလား အန်တီနုလွင်ရေ…တကယ်တွေ့ရတော့မယ်ဆိုရင် ကံကြမ္မာကအကျီစားသန်နေပါလေရော့လား…။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူငယ်ချ င်းတွေနဲ့ ဆုံပြီး လမ်းခွဲပြီးမှ အန်တီ့ဆီကို သွားမယ်လို့ သံဒိုင်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ရဲကျော်တို့ လာခေါ်တာလည်း တစ်မိူးကောင်းသွားသည်။

ကျောင်းတက်ခဲ့ရတဲ့ မြို့ထိသွားပြီး ဟိုကသူငယ်ချင်းအိမ်မှာအိပ်မယ်လို့ အကွက်တွေရွှေ့ပြီး အန်တီနုလွင်ဆီမှာညအိပ်ဖို့ သံဒိုင်စဉ်းစားမိသွားရပြီး…………လက်ဖျောက်တစ်ချ က်တီး လိုက်သည်။

“မောင်ငယ် ဆိုင်ကယ်နှိုးလို့ရပြီလား”

“သြော်အေး ခုမှ စမ်းနှိုးနေတုန်းသားကြီး… ရမှာပါ ငါ့ကောင်ကြီးက လိမ္မာပါတယ်……”

“မသိပါဘူးကွာ မင်းကလက်ဖျောက်တီးလိုက် လို့ ရများသွားပြီးလားလို့”

“ခဏလေးပဲ စောင့်”

သံဒိုင်လည်းစက်ဆရာတွေလိုမစွမ်းသော်လည်းနည်းနည်းပါးပါးတော့ သိထားတာမို့ ကလိပေးလိုက်တော့ ရသွားပါတော့သည်။ မစီးတာကြာလို့ အထနှေးနေပုံ ရပါသည်။သံဒိုင် မသွားသေးပဲ လစ်ဗာကစားနေလိုက်သေးသည်။

“ဦးနဲ့ အန်တီ တော်တော်အသက်ကြီးသွားပြီ နော် မောင်ငယ်”

“အေးပေါ့…ဒါကြောင့် ငါ့မှာ မင်းတို့လို မထွက် နိုင်တော့တာ…နို့မို့ရင် မင်းဇင်နဲ့သင်္ဘောလိုက် ပြီလေ……”

“အေးကွာ…ဒီနေ့လိုမျိုးမင်းဇင်ကြီးပါ ရှိရင်သိပ် ကောင်းမယ်”

“အေးပေါ့ကွာ”

သံဒိုင်လည်းသူငယ်ချင်းမင်းဇင်ကိုသတိမရတဲ့ရက် တစ်ရက်မှ မရှိခဲ့ပါ…အဆင်တော့ပြေမှာပါမင်းဇင်ရာ……တစ်ချက် တစ်ချက် မင်းဇင်တို့ သားအမိအကြောင်း စဉ်းစားလိုက်မိရင် အလိုလိုဝမ်းနည်းမိနေတတ်လို့… ဘာကြောင့်မှန်းလဲသံဒိုင်သေချာမသိဘူး………… သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ဝေးနေကြလို့ဝမ်းနည်းနေမိတာလို့ပဲ သံဒိုင်စဉ်းစားလို့ရသည်။

သံဒိုင် လူကြီးတွေကို ညပြန်မအိပ်ဖြစ်ဘူးလို့ အသိပေးခဲ့ပြီး ရဲကျော်နဲ့ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်ဆိုင်ကိုရောက်တော့ ခိုင်ထွန်းနဲ့ အောင်နိုင်ကရောက်နှင့်နေပါပြီ……သံဒိုင်ထိုင်နေကြဆိုင်တော့ မဟုတ်…မြို့ပြင်က အမြည်းတွေ စားကောင်းလို့ နာမည်ရနေတဲ့ဆိုင်……………

“ခိုင်ထွန်းကြီးက ဒါမျိုးကျ ဝီရိယကောင်းတယ် နော်” လို့သံဒိုင် ခိုင်ထွန်းကိုစလိုက်ရင်းဝင်ထိုင် လိုက်တော့သည်။

“မသောက်ချင်ပါဘူးကွာ ရဲကျော်ကို အားနာ လို့ရယ် ဒါနလေးမြှောက်သွားအောင်ရယ်လို့ ပါရမီဖြည့်ပေးတာပါ မောင်ငယ်ရာ”

“အင်!ချ စ်စရာကြီးပါလား သားရယ်”

“ဟား ဟား”

သူငယ်ချင်းလေးယောက်သား ငယ်ငယ်ကကျောင်းအတူနေတုန်းက ပေါက်ကရလုပ်ခဲ့တာတွေပြော တဟားဟား ရယ်ပြီး ဘဝအမောတွေ ခဏဖြေနေကြတုန်းမှာပဲ မိုးကဖွဲဖွဲလေးစရွာလာတော့သည်။ လေးယောက်သား အိမ်တွေကိုလည်း ပြောခဲ့ပြီးသားမို့ ပြန်ဖို့စိတ်မကူးကြသေး …အေးဆေး ထပ်မှာသောက်နေကြသေးသည်။ ကျောင်းအကြောင်းတွေပြောသည်…… ရဲကျေ ာ်က မလေးရှားမှာ အလုပ်လုပ်ရတဲ့ အကြောင်းတွေ ပြောသည်။ မင်းဇင် အကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်သည်။ မြသန္တာ အကြောင်းတွေပြောဖြစ်တော့………ခိုင်ထွန်းကြီးက

“ပြီးခဲ့တဲ့ လ က ငါ့သူတို့ဆိုင်ကို ရောက်သေးတယ် မောင်ငယ်……မင့်ကိုတောင် မြသန္တာက မေးနေသေးတယ်……ဘာတွေလုပ်နေလဲတဲ့ ငါသာ မြသန္တာနေရာဆို ကိုယ့်ကို ပလိန်းကြီး ဖြတ်သွားတဲ့ သောက်ကောင်အကြောင်းတော့ မေးနေမှာ မဟုတ်ဘူး” ခိုင်ထွန်းကလည်း သံဒိုင်နဲ့မြသန္တာ အကြောင်း သိခဲ့တာမို့ ပြောတော့သည်။ပြီးမှ……

“ငါက မင်းနဲ့ မြသန္တာနဲ့ ရမယ်လို့ကို ထင်ခဲ့တာ အာ!sorry ထင်တာမဟုတ်ဘူး ယုံကြည်ခဲ့ တာ…ဟုတ်တယ် ယုံကြည်ခဲ့တာ မောင်ငယ်”

“ဘယ်လိုကြောင့်လဲ” လို့ အောင်နိုင်ကဝင်မေး လိုက်တော့……

“မသိဘူး အောင်နိုင်ရ…ငါဟာငါ ယုံကြည်နေတာ…နာမည်တွေကလည်း သံဒိုင်နဲ့ သန္တာ တဲ့ နာမည်လေးတွေက အစ လိုက်ဖက်တယ်လို့ အခုတော့ ချီးပေကြီးက ဘာတွေလုပ်မှန်းလဲ မသိဘူး ထားလိုက်ပါတော့ကွာ…အခြား အကြောင်းပြောတာပေါ့”

“မင်းတို့တော့ မသိဘူး ငါမှာတော့ ပြောစရာ ကုန်ပြီ အဲ့တော့ မင်းတို့ပြောတာ နားထောင် မယ်ပြောကြကွာ” လို့ ရဲကျော်က ကောင်းစ ပြု နေတဲ့ အသံနဲ့ ဝင်ပြောပါတော့သည်။

သံဒိုင်ကတော့ ကိုယ့်အစီအစဉ်နဲ့ကိုယ်ရှိသေး တာမို့ ဘာမှ မဖြစ်သေး…သူတို့အောက်တော့ နှစ်ခွက် လောက် လျှေ ာ့သောက်ထားရသည်။ စကားပြောနေရင်းမှာပဲမိုးက သဲသဲမဲမဲရွာချ လာတော့သည်။

“ဟာ မိုးက ကောင်းလှချေ လား”

“အေးကွာ ဒီနေ့မှပဲ”

“ပြောမရဘူးလေကွာ သူရွာချင်ရွာမှာပေါ့…… မရွာချ င်မရွာဘူးပေါ့”

သံဒိုင်နာရီကြည့်လိုက်တော့၉နာရီကျော်ကျော်ရှိသွားပြီ…ခိုင်ထွန်း ကြီးက ထပ်မှာလိုက်သေးသည်။အာ!ဒီကောင်ကြီး ဒီနေ့ စကားပြောတွေ များသလိုအသောက်တွေလည်း သိပ်များသည်။ သူလည်း သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တွေ့ရတော့ စိတ်ပျော်ပြီး ပိုသောက်နိုင်ပုံရပါသည်။မိုးကသည်းထန်စွာရွာပြီးနောက်မှာခဏရပ်သွားတော့ သံဒိုင်တို့ လက်ကျ န်ဖြတ်ပြီး လူစုခွဲရပါတော့သည်။သူငယ်ချ င်းလေးယောက်သား… ဆိုင်ကယ်ရပ်ထားနေရာရောက်မှ… သံဒိုင်က

“အား! အပေါ့သွားလိုက်ဦးမယ်ကွာ သားကြီး တို့လည်း သုံးယောက်နှစ်စီးဆိုတော့ အဆင် ပြေပါတယ်…ရတယ် ငါ့ကိုမစောင့်နဲ့ ထွက်နှင့် လိုက်တော့”

“အေးကွာ ဒါဆိုလည်း ငါ့တို့လစ်ပြီ”

“OK”

သံဒိုင် သူငယ်ချ င်းတွေအပေါ် လူလည်လုပ်ပြီးအရင်ပြန်ခိုင်းလိုက်သည်။အပေါ့မသွားချင်ပဲနဲ့အိမ်သာရှိရာဝင်ခဲ့လိုက်ပြီးမှ ပြန်ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ မိုးက တိတ်သွားရာမှဖွဲ့ဖွဲ့လေးပြန်ကျလာသည်။ဆိုင်ကယ်နားရောက်တော့ တက်ပြီးနှိုးတာ ဆိုင်ကယ်က လုံးဝနှိုးမရတော့… သံဒိုင် စိတ်တစ်ချက်ပျက်သွားခဲ့ရသည်။

ဆိုင်ထဲကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့လည်း နှစ်ဝိုင်းပဲ ကျန်တော့သည်။ထိုင်နေတဲ့လူတွေကလည်း သံဒိုင်သိတဲ့လူတွေ မဟုတ်ဘူး။ ဆိုင်ကလည်းထိုင်နေကျ မဟုတ်တော့ ဆိုင်ရှင်နဲ့လည်း မရင်းနှီးဘူး။ ရဲကျော်တို့ကို အရင်ပြန်လွှတ်လိုက်တာပဲ မှားသွားပြီလို့ တွေးမိလိုက်သည်။

သူ့တို့ရှိသေးရင်လည်း ဆိုင်ကယ်ကိုထားခဲ့ပြီး သူ့တို့နဲ့မြို့ထဲ ဝင်လို့ရဦးမည်။ဆိုင်ကယ်က မန်းလေးသွားနေရတာနဲ့ ပစ်ထားခဲ့ရသည်။ ပုံမှန်စီးနေရင်တော့…သံဒိုင် လိုအပ်တာထည့်ပေးနေရင်း ဘာမှမဖြစ်လက်နက်ကိရိယာကလည်း ဘာမှမပါတော့…သံဒိုင်တို့သဲပြီ……။

ဆိုင်ကယ်ဘေး စိတ်ပျ က်စွာ ရပ်နေရင်းမှ…အန်တီနုလွင်ကို သိပ်သတိရသည်။ခွဲနေရတာမို့လွမ်းလည်း သိပ်လွမ်းနေရသည်။ သူပြန်ရောက်တာလည်း အန်တီ သိမှာ မဟုတ်ဘူး………ဟားး မလွယ်ပါလား အန်တီရေ………ဒီနေ့ည အန်တီ နဲ့သိပ်တွေ့ချင်မိသည်။

သံဒိုင်ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်ပြီးရမလားကြိုးစားကြည့်လိုက်သေးသည်။ အင်ဂျ င်က နည်းနည်းမှမလှုပ်။ သံဒိုင်ကြိုး စားပြီးထပ်နင်းကြည့်နေသေးသည်။ မိုးရွာနေတာတောင်ချွေးပြန်လာသလိုဖြစ်လာသည်။ မောလည်းမောနေတော့သည်။

ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ပြန်ဆင်းလိုက်တော့……မြေကြီးပေါ်မှာ ဘီယာဘူးခွံတစ်ခု တွေ့တာနဲ့သူ့အကျင့်အတိုင်း ခြေထောက်နဲ့ ပိတ်ကန်ပြစ်လိုက်သည်။ သံဒိုင်ဒေါသတွေ ထွက်လာရပြီလေ။ အဆင်မပြေချင်ရင် ဘာမဟုတ်တဲ့ ကိစ္စလေးတွေကကို ဒုက္ခပေးတော့သည်။

“ဟာ မီးပြတ်သွားပြီ” ဆိုင်ထဲက လူတွေရဲ့……အော်သံနဲ့အတူ ဆိုင်တစ်ခုလုံးမှောင်သွားတော့သည်။ မိုးကလည်း “ဝေါကနဲ”ပြန်ရွာချ လာပြန်တော့သည်။

သံဒိုင်ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိတော့အောင်စိတ်ပျက်မိတော့သည်။ ပြီးမှ ဆိုင်ကယ်နားသွားပြီးတွေတွေလည်း ရပ်နေမိသည်။ မြို့ထဲကို လမ်းလျောက်ပြန်ရင်လည်း ညဉ့်နက်မှ ရောက်လိမ့်မည်။ မတတ်နိုင်ရင်တော့ နောက်ဆုံးဒီလိုပဲလုပ်ရတော့မှာလို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ……ဆိုင်ကယ်ကိုကိုင်လိုက်ကာ………

“ငါ မင်းအပေါ်ဘယ်လောက်တန်ဖိုးထားတယ် ဆိုတာနားလည်စမ်းပါကွာ……ကိစ္စတွေများလို့ အဝေးသွားနေရတာ မင်းလည်းသိမှာပါ……… ပုံမှန်ရက်တွေမှာ ငါ မင့်ကိုပစ်ထားဘူးသလား ငါ ဒေါသဖြစ်ရင် ခြေထောက်နဲ့ကန်တတ်တဲ့… အကျ င့်ရှိတာ မင်းလည်းသိမှာပါ………… မင့်ဆို တန်ဖိုးထားလွန်းလို့တစ်ခါမှ မကန်ဖူးတဲ့ အပြင် တသသ လုပ်ပေးခဲ့တာပါကွာ…… ဒီညတော့ ငါ့ကို ကူညီပါဦးကွာ……ငါ့ဘဝမှာ သိပ်တန်ဖိုးထားချ စ်ရမဲ့သူဆီ သွားရမှာမလို့ပါ သူ့ကို ငါသိပ်လွမ်းနေလို့ပါ ကူညီပါကွာ”

သံဒိုင် သူရူးတစ်ယောက်လို သူ့ဆိုင်ကယ်ကို ကိုင်ပြီးပါးစပ်ကပြောကာ လူက ဆိုင်ကယ်ပေါ် ပြန်တက်လိုက်သည်။ သော့ပြန်ဖွင့်ပြီး… တစ်ချက် နင်းကြည့်လိုက်တော့ မနိုးပေမဲ့ နိုးမဲ့ အထာမျိုး ရုန်းတာတစ်ချက်သိလိုက်ရသည်။ သံဒိုင် အားတတ်သွားပြီး ပါးစပ်ကလည်း……

“လုပ်စမ်းပါ! လုပ်စမ်းပါ!”ပြောပြီးတစ်ချက်နင်း မနှိးသေး……

“လုပ်ပါကွာ!ကူညီစမ်းပါ”ပြော တစ်ချက်နင်း မနိုးသေး……

“မင်းကစိတ်ကောင်းရှိပါတယ်ကွ”ပြော တစ်ချက်နင်း…မရသေး…… စိတ်လည်း သိပ်မရှည်တော့တာနဲ့

“မင့်ကိုယုံကြည်တာ ငါကွ”လို့ နည်းနည်းအော် ပြောပြီး အားစိုက်နင်းလိုက်တော့…

“ဝင်…ဝေါင်း!!!!!”ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ နိုးလာပါ တော့သည်။ သံဒိုင်ရင်ထဲ ပျော်ရွှင်ခြင်းတွေ… ခမ်းနားသွားရသည်။ သံဒိုင် ကျေ နပ်မှု့နဲ့ အတူ စက်ပွင့်သွားအောက် လစ်ဗာ ပုတ်ကစားလိုက်သည်။

“ဝေါင်…ဝေါင်…ဝေါင်း!ဝေါင်း”

လို့ မြည်သံထွက်အာင် လစ်ဗာကစားရင်း နောက်က အိပ်ဇော ရဲ့ မီးခိုးထွက်တာကို လှည့်ကြည့်မိသေးသည်။ လစ်ဗာကို ပြန့်လျှော့ပေးလိုက်တော့လည်း… “တက်တက်…တက်တက်”မြည်သံလေးနဲ့ စက်က ရပ်မသွားတော့ပါ။

သံဒိုင်တို့ ဘယ်လောက် ဝမ်းသာအားရဖြစ်သွာ တယ်ဆိုတာ ပြောပြနေစရာ မလိုတော့ပါဘူး… သံဒိုင် ဂီယာတစ်ချက်ကောက်ထည့်ထွက်လာ ရင်း ပျေ ာ်ရွှင်ရလွန်းလို့ ပါးစပ်က…… “ဝူ…ဟူးဟူးးး”လို့ပင်အော်ပြစ်လိုက်သေးသည်။

ဘယ်လိုတွေ မောင်းနှင်ခဲ့လိုက်မှန်းမသိပေမဲ့ အန်တီနုလွင်တို့ ခြံတံခါးရှေ့ရောက်မှ သံဒိုင် အသိပြန်ဝင်လာသလို ထင်ရသည်။ ရှေ့မီးသီး အလင်းအားနည်းတဲ့ ဆိုင်ကယ်ကို မိုးကရွာ မီးကပြတ် တစ်လောကလုံးမှောင်နေတာကိုမှ အရှိန်မချ ပဲမောင်းခဲ့လိုက်တာ……စိတ်အလိုရှိ ရာအတိုင်း သေချင်သေပါစေ အမှီလိုက်မယ် ဆိုတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချ က်နဲ့ မိုက်ရူးရဲဆန်စွာ မောင်း လာခဲ့မိတဲ့ အဖြစ်………………။

ခြံရှေ့ရောက်တဲ့အထိမိုးကသဲနေတုန်း………သံဒိုင် ဘောင်းဘီအိပ်ကပ်ထဲ ခြံသော့ကို စမ်းလိုက်တော့ မတွေ့ဘူး…… “ဟာ” …ပြန်စဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့ မန်းလေးကပြန်လာတဲ့နေ့ အန်တီနဲ့တွေ့တဲ့နေ့ကခြံသော့ဘောင်းဘီထဲမှာ ပါခဲ့သည်။ ဘောင်းဘီချွတ်ပြီး ပုဆိုးလဲခဲ့တာဆိုတော့………

“ဟာ!သွားပြန်ပြီ”

“လုပ်ချ လိုက်ပြန်ပြီကွာ”………

သံဒိုင်ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်းသောက်ပြစ်တင်ရင်း စိတ်ပျ က်လက်ပျ က် ဖြစ်လွန်းလို့ ခြံတံခါးကိုမှီပြီးမြေကြီးပေါ်ခြေဆန့်ထိုင်ပြစ်လိုက်တော့သည် မျက်နှာပေါ်ကျ လာတဲ့ မိုးရေစက်တွေကို…… ဒေါသတကြီး ဖယ်သုတ်လိုက်ပြီး……

“တောက်!ဒီနေ့ ဘာလဲကွာ ဘာနေ့တဲ့လဲ…ငယ်သံဒိုင်ရ!”

လို့ ပါးစပ်ကထုတ်ပြောမိရသည်အထိ စိတ်ပျ က်မိသည်။ ဆိုင်ကယ်နိုးရခဲ့လို့ ခမ်းနားလာတဲ့ ခံစားချက်တွေ ပြန်ပျ က်စီးရပြန်ပြီကော………… မိုးတွေရွာနေတာဆိုတော့ အန်တီနုလွင်လည်း တံခါးတွေ အကုန်ပိတ် အိပ်ဖြစ်လောက်ပါပြီ…။

သံဒိုင် ထိုင်ရာမှထပြီး ခြံတံခါးကို ဒေါသတကြီး ဆွဲကိုင်လှုပ်ရင်း “အန်တီနုလွင်ရေတံခါးဖွင့်ပါဦး” လို့ ပြောလိုက်မိတော့သည်။ နောက်ဆုံး “ကြံရာမရ” ဖြစ်ရင်လည်း ခြံတံခါး ကျော်တတ်ရမယ်လို့ မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်း ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်သည်။ ခြံတံခါးကျော်တတ်ရမဲ့ အလုပ်မျို သံဒိုင်မလုပ်ချ င်တာတော့ အမှန်ပါ။

မိုးကရွာမီးကပြတ်……တစ်လောကလုံး…… ပိန်းပိတ်အောင်မှောင်နေတဲ့အချိန် အလင်းဆို လို့ လျှပ်စီးတစ်ချ က်အပွင့်မှာမှမြင်တွေခွင့်ရှိတဲ့ နေရာမှာ ခြံဝန်းတံခါးရှေ့မတ်မတ်ရပ် ရောက် နေရတာက…ငယ်သံဒိုင်တစ်ယောက်ရယ်ပါ… ဒေါ်ဝါနုနုလွင်ရေ………… သံဒိုင် အန်တီနုလွင်နာမည်ကိုတီးတိုးရေရွတ်မိရင်းမှ…………

“အန်တီ ဝါနုနုလွင်ရေ”

လို့ အကျ ယ်ကြီး အော် ခေါ်လိုက်ချိန်…အော်ခေါ်သံက

“ဒိန်း!တစ်လိန်းလိန်း…ဂျိမ်း!”

ဆိုတဲ့ မိုးကြိုးပစ်သံကြားမှာ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ရသည်။ သံဒိုင် “တောက်”တစ်ချက် ခေါက်ပြီး မိုးမင်းကြီးကို ဆဲဆိုပြစ်လိုက်သည်……… နောက်တစ်ကြိမ်……

“အန်တီ ဝါနုနုလွင်ရေ”

လို့ တစ်လောကလုံး ကြားလိုကကြားစမ်းကွာ ဆိုပြီး အသားကုန် အော်ခေါ်ပြစ်လိုက်သည်။ မိုးရွာသံတွေနဲ့…… သူ့အသံကို တစ်လောကလုံး မကြားနိုင်သလို အိမ်ထဲက အန်တီနုလွင်လည်းကြားနိုင်မယ် မထင်မိဘူး……ဒါပေမဲ့ သံဒိုင် စိတ်တွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး…ရင်ခေါင်းထဲက လာတဲ့ အသံနဲ့ပဲ တတိယအကြိမ်………

“အန်တီ ဝါနုနုလွင်ရေ”

လို့အော်ခေါ်လိုက်ပြန်သည်။အော်ခေါ်အပြီး ခြံတံခါးလေးကို…… လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင် စိတ်ပျက်ခြင်းတွေမခံစား နိုင်တော့လို့ နဖူးနဲ့ခြံတံခါးကို တဆက်ဆက် ရိုက်မိနေသေးသည်။

သံဒိုင် “ဟူးကနဲ” သက်ပြင်းချ ပြီးအန်တီနုလွင် တို့ အိမ်တံခါးမကြီးဆီ ကြည့်မိလိုက်တဲ့အချိန်

“လက်ကနဲ”တွေ့မြင်လိုက်ရတဲ့ဓာတ်မီးအလင်း ရောင်……

“အိုး!ဝါးးးးးးးး”

ဆိုပြီး သံဒိုင်ပါးစပ်ကအသံထွက်လိုက်သလိုသေချာအောင်မျက်လုံးကို အစွမ်းကုန်ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့………

သေချာတဲ့ ဓာတ်မီး အလင်းရောင်…………သံဒိုင် “အန်တီ နုလွင်”လို့ အော်ခေါ်လိုက်ပြီးမမြင်တွေ့နိုင်မှန်း သိပေမဲ့လည်း ဝမ်းသာအားရ လက်မြှောက်ပြလိုက်သည်……ခြံဝန်းတံခါးနဲ့အိမ်ပေါက်ဝက နည်းနည်းဝေးပြီးမှောင်ကလည်း မှောင်နေတာမို့ ဘယ်လိုမှမမြင်တွေ့နိုင်ပေမဲ့ နောက်တစ်ကြိမ် သံဒိုင်လက်ပြလိုက်ပြန်သည်။သံဒိုင်လက်မြှောက်အပြ… လျှပ်စီးတစ်ချက် လက်ကနဲ ဖြစ်သွားလို့… အန်တီနုလွင်သေချာပေါက် မြင်လိုက်ပုံရသည်။ လက်ထဲက ဖွင့်ထားတဲ့ ဓာတ်မီးကို ပြန်ပြီး ဝှေ့ရမ်းပြလေတော့သည်။

သံဒိုင် လက်မြှောက်အပြ လျှပ်စီးအထနဲ့မို့ လူရော ဆိုင်ကယ်ရောကို…… အန်တီသေချာမြင်လိုက်ရတာလို့ တွေးမိပြီး မိုးမင်းကြီးကို သံဒိုင်ကျေးဇူးတင်ပြစ်လိုက်သည် သဘာဝတရားကတော့ သူ့သဘာဝအလျောက် ဆောင်ရွက်နေတာဖြစ်ပေမဲ့ သံဒိုင်တို့လူတွေကပဲ မိမိအလိုပြည့်ရင် ကျေးဇူးတင်လိုက်……အလိုမပြည့်ရင် ဆဲရေးလိုက်…လုပ်မိပုံရပါသည်။

အန်တီနုလွင်လည်း သံဒိုင့်ကို သိပ်တွေ့နေချ င်ပုံရပါသည်။ မိုးရွာထဲကိုထီးမဆောင်းပဲဒီအတိုင်း ဓါတ်မီးကိုင်ပြီး မပြေးယုံတမယ် မြန်မြန်လာနေတယ်ဆိုတာ ဓါတ်မီးအလင်းလေးကို ကြည့်ပြီး သံဒိုင် သိလိုက်ရသည်။

အန်တီနုလွင် ခြံတံခါးနားအရောက်မှာ မိုးရေနဲ့ ချေ ာ်ပြီး လဲတော့မလိုဖြစ်သွားသေးသည်။ “အိုး အမေ့”ဆိုပြီး အန်တီပါးစပ်ကရောင်လိုက် ပြီး တံခါးကို ဆွဲကိုင်ထားလိုက်တာမို့မလဲပဲဖြစ် သွားသည်။ သံဒိုင်လည်း စိုးရိမ်သွားမိတာမို့…

“ဖြေးဖြေးအန်တီ ချော်လဲလိမ့်မယ်”

ပြောတော့ အန်တီနုလွင်က သံခြံတံခါးကိုကိုင်ပြီး……

“မသိဘူးသားရယ်…လွမ်းမိတယ်”

လို့ တမ်းတ ခြင်းတွေနဲ့ ပြန်ပြောပါတော့သည်။

သံဒိုင် သံခြံတံခါးပေါက်ကနေလက်နှစ်ဖက်လုံး ထိုးထည့်လိုက်ပြီး အန်တီ့ကို ဆွဲယူဖက်လိုက် သည်။ အန်တီနုလွင်ကလည်း သူ့မျ က်နှာတည့် တည့်လောက်က အပေါက်ကနေ သူ့နှုတ်ခမ်း တွေ တိုးပေးလာတော့ သံဒိုင် အန်တီနုလွင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းပြစ်လိုက်သည်။

အန်တီနုလွင်ကလည်း လွမ်းတမ်းတခြင်း… မက်မောခြင်းတွေနဲ့ အနမ်းတွေ တုံပြန်ပေးနေ တော့…နှစ်ယောက်သားရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ… အချိန် ကြာအောင် ပြန်မခွာဖြစ်ကြ……………မိုးနဲ့အပြိုင် အနမ်းတွေ ရွာချ ပြီးမှ…… သံဒိုင်က………

“ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်တွေ့ဆုံရဖို့ သေးသေးလေးတွေကအစခက်ခဲလွန်းပါတယ်အန်တီရယ်

“ခက်ခဲမှု့တွေကြားမှာ တွေ့ဆုံနေရပြီမို့ …… အချိန်တွေ နှမြောရလွန်းလို့ ‘ဝါနုနုလွင်’ ကို နမ်းပေးစမ်းပါ သားရယ်…သားရဲ့ အနမ်းတွေ ကို သိပ်မက်မောလို့ပါ”

ရင်ထဲက ဆန္ဒအမှန် တွေကို အန်တီနုလွင်က လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ပြောလာခဲ့ပြီမို့ နှစ်ဦးလုံးရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားတွေ ပြန်လည် ထိကပ်နမ်းရှိုက်ရပြန်ပြီပေါ့…………။

အချိန်ကြာအောင် နမ်းရှိုက်အပြီးမှ သံဒိုင်က “သော့ဖွင့်ပါတော့ အန်တီ”လို့ ပြောလိုက်တော့ အန်တီနုလွင်ဆီက…… ခပ်ရှက်ရှက်စိတ်နဲ့ ရယ်လိုက်တဲ့… ခပ်လွင်လွင်ရယ်သံလေး…ထွက်လာခဲ့ရသည်။ ရှက်ရယ်သံတစ်ဝက်အားနာတဲ့ခံစားမှုတစ်ဝက် အသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်တာက……

“သော့ယူဖို့ မေ့လာခဲ့တယ် သားရယ်”

တဲ့လေ။

သံဒိုင်ရင်ထဲမဖော်ပြနိုင်ကောင်းတဲ့ ခံစားချက် တွေနဲ့……”သြော်…အန်တီနုလွင်ရယ်”လို့သာ တီးတိုးရေရွတ်မိလိုက်ပါတော့သည်။

ဆိုင်မှာထိုင်ရင်း ဆေးလိပ်လည်းသောက်ခဲ့မိတာမို့ အိမ်နောက်ဖေးမှာ သွားတိုက်ချင်လို့ သံဒိုင် ပါးစပ်သန့်ရှင်းရေး လုပ်လိုက်တယ်…… အန်တီနုလွင်ကလည်း သံဒိုင်စီကိုလာခဲ့ရာဖိနပ်တောင်မစီးခဲ့လိုက်ရတော့ ပေနေနဲ့ခြေထောက်က သဲတွေကို ထမီလေး ဒူးဆစ်အပေါ်ထိမပြီး ရေဆေးနေသည်။

သံဒိုင်က လက်တစ်ဖက်ကသွားတိုက်ရင်း လက်တစ်ဖက်က အန်တီနုလွင်ခြေထောက်ဆေးနေတာကို ဓါတ်မီးထိုးပြထားလိုက်တယ်။မိုးက မိုးပေါက်ကြီးတွေနဲ့ မရွာတော့ပေမဲ့ ခပ်ဖွဲဖွဲတော့ ရွာနေစ…ဒီည တစ်ညလုံး မိုးတိတ်တော့မယ်မထင်ဘူး။

အန်တီနုလွင်ခြေထောက်တွေ ရေဆေးနေတာကြည့်ရင်းခြေထောက်တွေခြေချောင်းလေးတွေက ဓါတ်မီးအလင်းရောင်နဲ့ မြင်ရတော့ ဝါဝါဝင်းဝင်းလှ နဲ့ လှနေသည်။ ပစ်ရက်စရာတစ်ကွက်မှ မရှိတဲ့အလှကိုပိုင်ဆိုင်ခဲ့တာပါလား အန်တီနုလွင်ရယ်..အန်တီက ခြေထောက်ဆေးပြီးတော့မှ ဓါတ်မီး ကို ပြန်ယူပြီးသံဒိုင့်ကိုစောင့်ပေးနေလိုက်သည်။

သံဒိုင် ဓါတ်မီးလေးကို ကိုင်ပြီးရပ်စောင့်နေတဲ့ အန်တီနုလွင်ကို ကြည့်ရင်း သွားတိုက်နေစဲ… လျှပ်စီး ဖျက်ကနဲအလက်မှာသူ့ကိုကြည့်နေတဲ့ အန်တီ့ မျ က်နှာရယ် မျ က်ဝန်းထဲကခံစားချက် အချို့ရယ်ကို ရုတ်တရက်မြင်လိုက်ရတော့…… သံဒိုင်သွားတိုက်နေတာရပ်ပြစ်လိုက်ကာရေကို ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး “ဖူးကနဲ”ထွေးထုတ်အာလုပ် မြန်မြန်ကျင်းလိုက်သည်။

အန်တီနုလွင်နားအမြန်သွားပြီး မတ်တတ်ရပ် လျှက် နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းပေးလိုက်သည်။ အန်တီနုလွင်ပါးစပ်နဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေဆီက……… သံဒိုင်တို့ငယ်ငယ်က အထဲကအဆံ စားချ င်လို့ ကျောက်ခဲနဲ့ ထုလိုက်ရင် ထွက်လာတဲ့……… ဗန်ဒါသီးရဲ့ အနံ့မျိုးရသည်။

အချစ်စိတ်တွေနဲ့ မြတ်မြတ်နိုးနိုးနမ်းပေးနေရင်းသံဒိုင် ပေါင်ကြားက အငယ်ကောင်တို့ ရုန်းကြွလာခဲ့ပါပြီ…… နမ်းနေရင်းပဲ အန်တီ့လက်ထဲက ဓါတ်မီးကို သံဒိုင် ဆွဲယူလိုက်ပြီး နီးစပ်ရာတစ်ခုပေါ် တင်ထားလိုက်သည်။

လက်နှစ်ဖက်လုံးအားသွားပြီဖြစ်တဲ့ အန်တီနုလွင်က တစ်ဖက်က သံဒိုင့်ကျောပြင်တွေကို ပွတ်ရင်း တစ်ဖက်က ‘ထောထောထထောင်’ လာပြီဖြစ်တဲ့ သံဒိုင့် လိင်တန်ကို ဘောင်းဘီပေါ်ကပဲ ပွတ်ပေးနေ တော့သည်။ နမ်းခြင်းတွေ ခဏရပ်ကာ သံဒိုင် ဘောင်းဘီခါးပတ်ဖြု တ်ပြီး ဘောင်းဘီချွ တ်နေ တော့ အန်တီနုလွင်က………

“အခန်းထဲ မသွားတော့ဘူးလားသား”လို့ဆိုလာ တော့……

“မသွားတော့ဘူး အန်တီနုလွင်…ဒီနေ့ည… မိုးတွေကရွာ အမှတ်တရဖြစ်စရာတွေများလို့ တစ်သက်လုံးအမှတ်ရနေအောင်…ငယ်သံဒိုင် နဲ့ ဝါနုနုလွင် မိုးရွာနေတဲ့ ကွင်းပြင် မှာပဲ ကိုယ်လုံးတီးအလှနဲ့ မြိုင်ထနှစ်ပါးသွား… ကကြစို့”

သံဒိုင် စိတ်ပါလက်ပါပြောလိုက်သည်။

အန်တီနုလွင်ဆီက…”အို” လို့ စကားတစ်လုံးရေရွတ်လိုက်ပေမဲ့ အန်တီလည်းသံဒိုင်ပြောတာသဘောတူမှန်းတော့ သိလိုက်သည်။

“အအေးတွေပတ်ပြီးဖျားနေပါဦးမယ်သားရယ်”

“သေချင်သေပါစေ အန်တီနုလွင်……ချ စ်သူ ဘေးနားမှာပဲသေရမယ်ဆိုရင် သေပေးဖို့ရာ ငယ်သံဒိုင်က အသင့်ပါ”

“ဒီက နုလွင်ကလည်း မသေရဲဘူးလို့ ပြောမိပါ သလားကွယ်”

လို့ပြောပြီးအန်တီနုလွင်လည်း… သူဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီနှစ်ထည်ကို အရင်ချွတ် နေတော့သည်။ သံဒိုင်ဘောင်းဘီချွတ်နေရင်းပဲ အန်တီနုလွင်က သူ့ကိုယ်သူ “ဝါနုနုလွင်”လို့နာမ်စားသုံးနေကြမှသံဒိုင်ခေါ်သလို”နုလွင်” လို့ပဲ သုံးလိုက်တာ သတိထားမိလိုက်သေးသည်။

သံဒိုင်ချွ တ်ပြီးလိုက်တဲ့ ဘောင်းဘီကို ဘယ်နေရာမှန်းမသိလွှင့်ပြစ်လိုက်ပြီးအင်္ကျီပါဆက်ချွ တ်လိုက်သည်။ အန်တီနုလွင်က အတွင်းခံပဲကျန်တော့တဲ့ သူ့အင်္ကျီရဲ့ချိတ်တွေကို လက်နောက် ပြန်ထားပြီး ဖြုတ်နေတာ ဖျက်ကနဲ ဖျ က်ကနဲ လင်း လင်း သွားရတဲ့ အလင်းရောင်ကြောင့် မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။

သံဒိုင့် ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်အစားဆိုလို့ စိုးစီ့မှ မရှိတော့ကာမှ အန်တီနုလွင်နားပြန်ကပ် ပြီး ဖက်ရင်းနမ်းလိုက်သည်။အန်တီနုလွင်က အနမ်းခံဖို့ နှုတ်ခမ်းထိုးပေးရင်း ခါးကထမီပါ အောက်ကို ဆွဲချွတ်ချ နေတော့သည်။သံဒိုင် အန်တီနုလွင်ရဲ့ ……ဟင်းလင်းပွင့်ရွှေရင်တစ်စုံကို ဆွဲကိုင်ပွတ်သတ်ရင်း အိမ်နောက်ဖေးအမိုးအောက်ကနေ……မိုးပေါက်ကျ ရာ ဝန်းမြေပြင်ဆီကို…… ဖက်ရင်း…နမ်းရင်း…ပွတ်သတ်ကိုင်တွယ်ရင်းအန်တီနုလွင်နှင့်အတူ ထွက်လိုက်တော့သည်။ ထွက်နေရင်းမှ ချွ တ်ခဲ့တဲ့ ထမီက အန်တီ့ခြေထောက်နဲ့ ငြိနေပုံရသည်……အန်တီကလုံချ ည်ကို ခြေထောက်နဲ့ပဲ ဖယ်ခွာလိုက်ရင်း

“ဒီ ထမီလုံချ ည်တွေကလည်း ရှုပ်ကိုရှုပ်ပါတယ် ကွယ်”

ဆိုပြီး အနမ်းကိုဖယ်ခွာပြီးပြောတဲ့……တစ်ခါမှမကြားဖူးတဲ့အန်တီ့ဆီက စိတ်မရှည်တဲ့

စကားသံလေး သံဒိုင်ကြားလိုက်ရသည်။

သံဒိုင်တို့ နှစ်ယောက်ကို သဘာဝရွာသွန်းမှုက ဂုဏ်ပြု ပေးခြင်းလားတော့မသိ……ခေါင်မိုးစပ် ကအထွက်မှာပဲမိုးကသဲသဲမဲမဲ ရွာသွန်းဖြိုးပေး ပြန်ပါတော့သည်။

“ချစ်တယ် အန်တီရယ်…… အန်တီနုလွင်ကို ကျနော်သိပ်ချစ်တယ်”

“နုလွင်လည်းလေ သား ကိုသိပ်ချစ်တယ်…… သားက နုလွင်ရဲ့စိတ်ကူးယဉ်အိပ်မက်တွေထဲက မင်းသားလေးတစ်ပါးပါ သားရယ်”

“ကျနော်က ပိုချစ်တာပေါ့ဗျာ……”

“နုလွင်က ပိုပြီးပိုပြီး ပိုပိုပြီး ချစ်တာပေါ့ကွယ်”

အန်တီနုလွင်က ပြောပြီးပြီးချင်း မိန်းမတို့…… သဘာဝအတိုင်း သံဒိုင့်အနီးမှ ပြေးထွက်သွား လိုက်သည်။ မှောင်နဲ့မဲမဲဖြစ်နေသော်လည်း…… မိမိခြံဝန်းထဲမှာဆိုတော့ဘယ်နေရာဘာရှိတယ် အလွတ်ရနေတဲ့ အန်တီက ရှေ့ကအရင်ပြေး သွားတော့ သံဒိုင်နောက်က လိုက်ရပြီပေါ့……။

လျှပ်စီးတစ်ချ က်ကြောင့် ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ အန်တီနုလွင်ကိုယ်လုံးကြီးက သစ်တစ်ပင် အောက်ဝင်ထိုင်လိုက်တာ မြင်လိုက်ရတော့ သံဒိုင် တစ်ချက်မှတ်လိုက်ရသည်။ မှတ်ထား လိုက်တဲ့ သစ်ပင်နားအပြေးသွားလိုက်ပြီး… လိုက်ကြည့်လိုက်တော့ အန်တီနုလွင်က… သစ်ပင်အောက်မှာ ရှိမနေတော့ဘူး…… တစ်နေရာ ပြောင်းလိုက်ပုံရသည်။

သံဒိုင် အညံ့ မခံပဲ လိုက်ရှာနေရတော့သည်။ သံဒိုင့်ပါးစပ် ကလည်း “အန်တီ…အန်တီရေ”လို့ ခေါ်ပြီးရှာသလို…… ပါးစပ်က နုလွင်လို့ ခေါ်ကြည့်လိုက်ရာ အရသာတွေ့ပြီး ခေါ်လို့ကောင်းတာရယ် ကြောင့်… “နုလွင်…နုလွင်ရေ” အော်မြည်တမ်း ရင်းဆက်ရှာနေရတော့သည်။ အချ ိန်နည်းနည်း ကြာတဲ့အထိအောင် မတွေ့ရတော့ သံဒိုင် စိတ် ပူလာတော့သည်။

“ထွက်ခဲ့လိုက်ပါတော့ကျနော်အရှုံးပေးပါတယ် အချိန်တွေ နှမြောတယ်ဆို”

လို့ပြောရင်း သံဒိုင်နဲ့ အန်တီနုလွင်တို့ အမှတ်ရ နေရာဖြစ်တဲ့ သရက်ပင်နားလေး ရောက်လာ တော့ သံဒိုင်က…………

“ဒေါ်ဝါနုနုလွင်ရေ ကျ နော်ကို ရှောင်ပြေးမပုန်း ပါနဲ့ ထွက်ခဲ့ပါတော့”

လို့ လက်နှစ်ဖက်ကို ပါးစပ်နားထား ပါးစပ်ပေါက်ကို ကာပြီးအော် လိုက်တော့မှ……… သံဒိုင် နောက်ကနေဖက်လိုက်တာခံလိုက်ရပြီး

“တွေ့အောင်ဖြင့်မရှာနိုင်ပဲနဲ့…ပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေ ကြားအောင် အော်မနေနဲ့ကွယ်”

ဆိုတဲ့ အန်တီနုလွင်ရဲ့ စကားသံလေးပါ ကြားလိုက်ရ တော့သည်။ သံဒိုင် မျက်နှာခြင်းဆိုင်ဖြစ်အောင် ကိုယ်ကိုပြန်လှည့်လိုက်ပြီး………

“အော်မှာပေါ့ဗျ မတွေ့နိုင်အောင် ပုန်းတာကို”

“ကြောက်တော့ ပုန်းရတာပေါ့ ရှင်ရယ်”

“ဘာကို ကြောက်လို့လဲ”

“ဒါကြီးကိုလေ”

လို့ အန်တီနုလွင်က ပြောရင်း လက်နဲ့ သံဒိုင် လိင်တန်ကို ဆွဲကိုင်ပါတော့သည်။ ပြီးမှ…… ဂွင်းဆောင့်ပေးသလို ရှေ့တိုးနောက်ငင် လက်က ကစားပေးနေတော့…အအေးဓာတ်ကြောင့် ရော ရှာမတွေ့နိုင်တဲ့ဇော တွေရောကြောင့်…… နည်းနည်းပြန်ငယ်သွားတဲ့ သံဒိုင်ဟာကြီးက… ခုမှ ကျားကျားလျားလျား ပြန်ထောင်ခဲ့ရပြီ…။

သံဒိုင် အန်တီနုလွင်ရဲ့အကာအကွယ်မဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို နေရာလွတ်မကျ န်အောင် ပွတ်မိနေတော့သည်။ အန်တီက သူလုပ်ပေးဖူးတဲ့အတိုင်း အောက်ထိုင်ချ လိုက်ပြီး………သံဒိုင် လိင်တန်ကို စုပ်သည်။ လိင်တန်ချောင်းကိုတင်မကဘူး…ဥတွေကိုပါ စုပ်သည်။ အရေပြားတွေကိုလည်း သွားနဲ့မနာကျ င်အောင်ကိုက်ပေးသည်။

သံဒိုင်အဖို့ စုပ်ပေးခံရတဲ့ ရသအတော် ရသော်လည်း သူလည်း အန်တီ့ကိုယှက်ပေးချင်သေးတယ်လေ .အန်တီ့ကို ဆွဲထူလိုက်ပြီး တစ်ခါကခြေထောက် ညှပ်ခဲ့တဲ့ပုံစံအတိုင်းသရက်ပင်ခွမှာခြေထောက် ပြန်မတင်ပေးလိုက်ပြီး… သူက တစ်လှည့်ပြန် ထိုင်ကာဘာဂျာအပီဆွဲပေးနေမိသည်။ နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လျှာအပြားလိုက်နဲ့ ယှက်ပေးပြီးအစေ့ကိုမှ လျှ ာနဲ့အရင်ယှက် ပါးစပ်နဲ့ဆွဲစုပ် လိုက်တော့မှ………………

“အားးး သားရယ်…အင် ဟင့် ဟင့် ဟင့်…… စေးးးး……စေးးးးး”

စေးးးဆိုတဲ့ အန်တီ့ပါးစပ် က လေကိုမှုတ်ထုတ်တာ မဟုတ်ပဲ စုပ်ယူတဲ့ အသံပါ ခပ်ကျယ်ကျယ်ကြားရတော့သည်။

“အဟင့်ဟင့် အာ အာ…နုလွင် မနေနိုင်တော့ ဘူး လုပ်ပေးပါတော့ကွယ်”

လို့အန်တီဖွင့်ပြောလာမှ သံဒိုင်မတ်တပ်ပြန်ရပ် ပြီး အန်တီနေပေးနေရတဲ့ ပုံစံကိုမပြောင်းစေပဲ လိင်ချောင်းကို ကိုင်ပြီးထည့်လိုက်တော့သည်။ စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ လုပ်လို့ကောင်းလှချ ည်လားဆိုတဲ့ အတွေးတွေနဲ့ သံဒိုင် တရစပ် လုပ်မိနေတော့ သည်။

“ကောင်းရဲ့လား အန်တီ”

“အင်း အင်း”

လို့ပဲ အန်တီနုလွင်ပြန်ဖြေပေး သည်။ အန်တီလည်း ကာမပြု လုပ်ခြင်းအရသာကို အပြည့်အဝ ယူနေတဲ့ပုံ………

လုပ်ပေးနေချိန်ကြာလာတော့မှ အန်တီက…

“သားရယ် ပုံစံပြောင်းအောင်ကွယ် သစ်ပင်ခွဆုံ က နည်းနည်းမြင့်တော့ ခြေထောက်တွေ နာရ တယ်”

လို့ ပြောမှ သံဒိုင် လိင်တန်ကို အန်တီ ပစ္စည်းထဲမှ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။နှစ်ယောက်သားသရက်ပင်အောက်မှပြန်ထွက်လိုက်ပြီး ဘာအပင်အောက်မှ မနေတော့ပဲမိုးရေပဲ ကျ နေတဲ့နေရာလွတ်မှာ… …နေရာပြန်ယူ လိုက်ကြသည်။ အန်တီနုလွင်ကသူ့ဒူးနှစ်ဖက်ပေါ်ပဲ လက်နှစ်ချောင်းပြန်ထောက်ပြီး ကုန်းကုန်းလေး လိင်တန်ထည့်ခံဖို့ လုပ်ပေးနေရှာတော့ သံဒိုင်က နောက်ကနေပဲ သူဟာကြီး ပစ်သွင်းပေးလိုက်သည်။

“အား!ကောင်းလိုက်တာ သားရယ်…သားရဲ့ ဟာကြီး အထဲကိုဝင်လာရင်ပြောပြလို့မတတ် အောင် သိပ်ကောင်းတယ် ……ဖြစ်နိုင်ရင်လေ တစ်နေကုန် တစ်ညလုံး နုလွင်ဟာထဲ ထည့်သိမ်းထားချင်တယ်”

“ကျ နော်မှာလည်း သိပ်ကောင်းတယ်……… ပစ်ရက်စရာမရှိအောင်လှတဲ့ အန်တီဝါနုနုလွင်ကို လိုးရတာ ဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်ဘူးဗျာ……… အန်တီကဘာကြောင့် ဒီလောက်လှပြီးလုပ်လို့ ကောင်းရတာတဲ့လဲ”

“အကြောင်းတွေပေါင်းစုမိလို့ ဖြစ်တည်လာရ တာနေမှာပေါ့ကွယ်…… အန်တီက လှလား သား”

သံဒိုင် မေးခွန်းကိုချ က်ခြင်းမဖြေသေးပဲလုပ်နေ တာကိုပိုတိုးလုပ်လိုက်သည်။ ဆောင့်နေတာကို ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက် ပြီးမှ………

“သိပ်လှတာပေါ့……လှလွန်းလို့အခုလိုလုပ်နေရင် ဒီလို ဒီလိုတွေပိုဝင်သွားအောင်လုပ်မိတာ” သံဒိုင်ရဲ့ စကားရော လှုပ်ရှားမှု့ရောက တစ်ပြို င်တည်းနဲ့ ညီညီညာညာလုပ်မိသွားတော့… အန်တီနုလွင်မှာ”အားအားအား အင်းအင်း”ဆိုပြီး ဖြစ်သွားရတော့သည်။ သံဒိုင့်ရဲ့ဆောင့်ချက်အရှိန်ပြန်လျော့သွားမှ ………

“လုပ်ပေါ့သားရယ်…နုလွင်ခဏ ပိုင်ဆိုင်ရတဲ့ ဒီအလှတွေဟာ ခု သားအတွက်ပဲလေ…… သား အားရသလိုသာနုလွင်ကိုလုပ်ပစ်စမ်းပါ”

လို့ ပြောလာနိုင်ပါတော့သည်။

မိုးတွေ တဝေါဝေါ ဆက်လက်ရွာသွန်းဖြိုးမှုနဲ့ အပြို င် အဆက်မပြတ် လှုပ်ရှားနေကြတဲ့ သံဒိုင်တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ ချ စ်ခရီးပန်းတိုင်ဟာ …မိုးစက်တွေ ပြတ်သွားမှ လူနှစ်ယောက်ရဲ့ … လှုပ်ရှားမှု့ လည်း ရပ်သွားပါတော့သည်။ နှစ်ယောက်သား ရည်ရွယ်ခဲ့တဲ့ ပန်းတိုင်ကို ဆုံးခန်းတိုင်အောင် ရောက်ရှိခဲ့လို့ထင်…… ကျေ နပ်မှု့တွေ ကိုယ်စီနဲ့ လက်ချင်းတွဲပြီး…… အိမ်ထဲကို ပြန်ဝင်လာခဲ့ကြပါတော့သည်။

………………………………………………………………………………………………………………………………………..

မနက်မိုးလင်းတာကြာခဲ့ပြီးမှ နှစ်ယောက်သားအိပ်ယာထနိုင်တော့သည်။ သံဒိုင် သူ့ဆိုင်ကယ်ကတော့ဘယ်လိုမှနိုးလို့ မရတာကြောင့် သိမ်းထားတဲ့ မင်းဇင် ဆိုင်ကယ်ကိုပြန်ထုတ်လာခဲ့ပြီး စမ်းကြည့်နေသည်။ မင်းဇင်ဘီးက မစီးတာပိုကြာနေပေမဲ့ နင်းကြည့်လိုက်တော့ အဆင်ပြေမဲ့ အရိပ်အယောင်လေးတွေ့ရတာမို့ ကြိုးစားကြည့်နေလိုက်သည်။

သူ့ကောင် ကြီးကိုတော့ ပြနေကျ ဆေးခန်းကိုပဲ ကုနေကျ ဘီးကြီးတစ်လိုင်းပဲကုတဲ့ ဆရာဝန်နဲ့ ကုရပေတာ့မည်။ မနေ့ညက ဒီထိရောက်အောင် ပို့ဆောင်ပေးခဲ့တဲ့ အတွက်လည်း သူ့ကောင်ကြီး ကိုကျေးဇူးတော့ တင်တတ်ရတာပေါ့………။

အန်တီနုလွင်ကတော့ မီဖိုးထဲမှာ စားဖို့ရာ ချ က်ပြုတ်နေပုံရသည်။ သံဒိုင်ကတော့ အိမ် ရှေ့မှာ မင်းဇင်ဘီးကို ကလိနေရသည်။ မင်းဇင်ဘီးကတော့ သွားပြင်စရာမလိုသေးဘူး စီးလို့ ရနိုင်သေးတယ်လို တွေးနေတုန်း

“ညီလေး…ညီလေး မမဝါ မရှိဘူးလား”

ဆိုတဲ့ ခြံပေါက်ဝက အသံကြားလို့ သံဒိုင် လှမ်းကြည့် လိုက်တော့…………

ဟိုတစ်နေ့က အန်တီနုလွင်ဆီကို လာခဲ့တဲ့ တစ်ယောက်…

မနေ့ညက အခန်းထဲရောက် အိပ်ခါ နီးမှ အန်တီကို မေးဖြစ်တော့…… သံဒိုင့်ကိုပဲ မသိစေချင်တာလား…… တကယ်ပဲ စိတ်မဝင်စားတာ လားတော့ မသိဘူး မေးလိုက်တဲ့ မေးခွန်းကို စိတ်ဝင်စားဟန်မပြပဲ အန်တီတို့ မိသားစုနဲ့ ဟိုအရင်ကတည်းက သိခဲ့တဲ့ လူပါလို့ ပြောပြတဲ့ တစ်ယောက်

ပြီးခဲ့တဲ့တစ်ပတ်ကမှ ခြံထဲဝင်သွားတာကို နောက်ကျောပဲ မြင်ခဲ့ရတဲ့…… အင်္ကျီအကွက်နဲ့ လူ ။ ။

……………………………………………………………..

💠 အခန်း ( ၁၃ )💠

“မမဝါ ပါးစပ်ဖျားကမောင်ငယ်ရော ငယ်သံဒိုင် ရော အမြဲမချတမ်းပြောနေလို့ ညီက ဘယ်လို ပုံစံရှိနေသလဲ သိချင်လို့ လာလိုက်တာပါ ညီရာ ညနေ ပြန်တော့မှာလေ”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ အကို…အကို့ကိုလည်းလူသာမမြင် ဘူးမတွေ့ဘူးပေမဲ့ မင်းဇင်က အမြဲပြောပြလို့ ကျ နော်က သိပြီးသားပါ”

“မင်းဇင်က ဘာတွေပြောလို့လဲ ညီရ”

“သူ့ဆရာ”ခောတ်သစ် ကာလီဒါသ”အကြောင်း အစုံပါပဲ အကို”

“မိန်းမကိစ္စပဲ ညီရာ…ဆရာဆိုတာ မရှိပါဘူး… ဘာမှမသိ ဘာမှအတွေ့အကြုံ မရှိသေးတဲ့ လူငယ်တွေ အတွက်တော့…သူတို့ မသိသေး တာတွေ ပြောပြခဲ့လို့ ဆရာခေါ်ခဲ့တာနေမှာပါ”

“ဆောင်ရန် ရှောင်ရန်လေးတွေ ပြောပြသင်ပေး ခဲ့တာပဲ အကိုရယ် ဆရာခေါ်ရမှာပေါ့”

“ဆရာလို့ ခေါ်ကြတဲ့ ကျော်မြင့်မောင် ယူတဲ့မိန်းမက ကျော်မြင့်မောင်နဲ့ ပေါင်းမနေပဲ……နောက်တစ်ယောက်နောက်လိုက်သွားတယ်ဆိုရင်ညီဘယ်လိုပြောမလဲ…လှောင်ရယ်ချင်စိတ်ဖြစ်များ ဖြစ်သွားမလား”

“ဗျာ!ကျ နော် နားမလည်ဘူး အကို”

“အော်!မိန်းမကျမ်းကျေတာ ဆရာ ခေါ်ကြတဲ့ ကျော်မြင့်မောင်ယူထားတဲ့ မိန်းမက နောက် တစ်ယောက်နောက် လိုက်သွားလို့ ညီရ”

သံဒိုင် ရယ်ချင်စိတ်ကို မနည်းထိန်းထားလိုက်ရသည်။နာမည်သိတာကြာပြီဖြစ်သော်လည်း…အခုမှ တွေ့ဖူးမြင်ဖူးစကားပြောဖူးတဲ့ လူမို့ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်ပြစ်လိုက်ရမှာ……အားနာနေမိသည်။

“ရယ်ချင်ရယ်လိုက်ပါ ညီ… အားမနာပါနဲ့ အ ဟား ဟား…အကိုက မရှက်ပါဘူး…… မိန်းမသဘောတွေကိုသိပြီးသားမို့ဘာမှလည်း မဖြစ်ပါဘူး”

“ဟုတ်ကဲ့!”

“ဖြစ်စကတော့ သူငယ်ချင်းတွေက လှောင်တာ ပေါ့……နောက်နှစ်ယောက်ပေါ်တင်ယူပြလိုက် မှ ငြိမ်သွားတော့တယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ အကို”

သံဒိုင် ခြံတံခါးသွားဖွင့်ပေးရင်း ဒီလူ့ မျက်နှာကိုသေချာတွေ့လိုက်ရကတည်းက……အချဉ်တော့ မဟုတ်ဘူး…ခေသူတစ်ယောက်မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သဘောပေါက်ပြီးသားပါ…တံခါးဖွင့်ပေးပေးခြင်းလည်း ဒီလူဟာ……ကိုကျော်မြင့်မောင်ဖြစ်တယ် ဆိုတာမသိသေးသူကလည်း သံဒိုင့်ကိုတစ်ချက် ဖျက်ကနဲကြည့်ပြီး အကဲခတ်လိုက်တာဆိုတာလည်း သံဒိုင် သိလိုက်ခဲ့သည်။

အိမ်ထဲရောက် အန်တီနုလွင် မိတ်ဆက်ပေး တော့မှမင်းဇင်ရဲ့ဆရာ ကိုကျော်မြင့်မောင် “ခောတ်သစ် ကာလီဒါသ”ဆိုတာ သိခဲ့ရတော့သည်။

“မောင်ကျော်မြင့်မောင်ကသားနဲ့လည်း တွေ့ချင်သေးတာပြောလို့ အန်တီ စောင့်ခိုင်း လိုက်တာ……ဟိုးတစ်ပတ်က သားပြန်ပြီးမှ သူက ရောက်လာတာလေ…အန်တီလည်း သား အကြောင်းတွေပြောတော့မှ သူကလည်း သား နဲ့ တွေ့ချ င်ခဲ့တော့တာ…… နောက်ရက်ထပ်လာတော့ အန်တီက သားဆီ လာခေါ်တာ သားတို့ကတစ်အိမ်လုံး မန်းလေး ကနာရေးကိစ္စသွားတယ်ဆိုတာသိရတော့တာ။

ကိုကျော်မြင့်မောင် ဘာအကြောင်းကြောင့်သူနဲ့တွေ့ချင်ရတယ်ဆိုတာကိုသံဒိုင်နားမလည် ကိုကျော်မြင့်မောင်ကပဲ တစ်နေရာရာအေးဆေးထိုင်ပြီးစကားပြောရအောင် ဆိုလာလို့……… မင်းဇင် ဆိုင်ကယ်နဲ့ပဲစောစောစီးစီး ဘီယာဆိုင်လာထိုင်ဖြစ်ကြသည်…………။

“ကိုယ်ယူထားတဲ့ မိန်းမက ကိုယ့်ကိုထားခဲ့ပြီး နောက်တစ်ယောက်နဲ့ ထပ်ယူတာမျိုးကို ညီက ဘယ်လိုမြင်လဲ……ချ စ်သူရည်းစားဘဝမဟုတ်ဘူးနော်…လူသိရှင်ကြား လင်မယားဖြစ်နေပြီ”

“ကျနော် ကြားဖူးတာတော့ ခြံခုန်ချင်တဲ့နွားက ဘယ်လိုတားတား ဘယ်လိုဖွင့်ပေးပေး ခုန် တတ်တယ်တဲ့…”

“မှန်ပါတယ်ညီ……တစ်ဦးထက်ပိုသောဆန္ဒ ရှိ တဲ့မိန်းမမျိုးကို ရွှေငွေ ကာမ ကြိုက်သလိုပေး ထိန်းမရဘူး……မိန်းမပဲ ပြောတာမဟုတ်ဘူး ကိုယ့်တို့ ယောင်္ကျားတွေလည်း ဒီအတိုင်းပါပဲ ညီလည်း ကြားဖူးမှာပါ…အဲဒီလူကွာ ရထားတဲ့ မိန်းမကလည်း ရှယ်ပဲကို နောက်ထပ်ရှာချင် သေးတယ် ဘာညာပြောကျ တာလေ”

“ဟုတ် အကို”

“အဲဒါ တစ်ဦးထက်ပိုသောဆန္ဒကြောင့်ပေါ့…… ပြောတာတော့ နေ့တိုင်းဝက်သားဟင်းပဲစား နေရတာအီလာလို့အပြောင်းအလဲ ဖြစ်အောင် ပြောင်းစားကြည့်တာနဲ့ ပြောတာပေါ့…… မိန်းမ မှာလည်း အဲ့လိုရှိတယ်ညီ……

တစ်ဦး ထက်ပိုချင်ရင် အကွက်တွေ ရွှေ့တော့တာ… အကိုရတဲ့ မိန်းမကလည်းအဲလိုမိန်းမမျိုးဖြစ်မှာ ပေါ့……အကိုကလည်း မလွမ်းပါဘူး…ဒါမဲ့ အခု အသက်ကြီးလာတော့ မယားကောင်း လိုချ င် နေပြီ ညီရေ…… မိန်းမပေါတယ် မယားရှားတယ်လို့ လူကြီးတွေ ပြောနေတာညီလည်း ကြားမှာပါ……”

“ဟုတ် အကို”

“မိန်းမက အမျိုးမျိုရှိတယ် ညီရ……တစ်ချို့က ကာမကိစ္စကို အရေးမပေးဘူး…မွေးရာပါသန္ဓေ ကကို သိပ်စိတ်မဝင်စားတာ…စိတ်မဝင်စားဘူး လို့ ပြောတာနော်…လုံးဝဆန္ဒမရှိတာကို ပြော တာမဟုတ်ဘူး…လူရယ်လို့ဖြစ်ပြီးမှတော့…… တဏှာ လိုချင်မှု့ ဖြစ်ကိုဖြစ်တယ် ရှိကိုရှိတယ် ရွှေ ငွေ ကျော်ကြားမှု sex တစ်ခုခုမှာငြိကိုငြိ တယ်…ဒါမှ လူပီသမှာပေါ့…ဒီပြင်မက်မောမှု့ ထားလိုက်တော့……sex နဲ့ပက်သက်တဲ့ အကြောင်းပဲ သွားရအောင်”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ အကို”

သံဒိုင် “ဟုတ်ကဲ့” ပြောလိုက်ရပေမဲ့ နည်းနည်းတော့ပျင်းသွားသည်။သူ့ကို ဒီလောက်ကြီးအသေးစိတ်ပြောပြရှင်းပြရမဲ့ လူတစ်ယောက်မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ကိုကျော်မြင့်မောင် မသိလေရော့သလား…ရင်းနှီးပြီးသား လူဆိုရင်တော့”short to the point” ပဲ ပြောပါလို့ တောင်းဆိုမိလိမ့်မည်။တစ်ချို့ကလည်း စကားကို သေချာစပြီးမှ သူလိုချ င်တဲ့အချ က်ဆီကို အရခေါ်သွားတာမူ ိးလည်း ရှိတတ်တာမို့ အသာပဲငြိမ်ပြီးနားထောင်နေလိုက်သည်။

ကိုကျော်မြင့်မောင်က ဘီယာလေးတစ်ကူ ိက်ကြိတ်လိုက်ပြီး ဆေးလိပ်လေးတစ်ချ က် ရှိူ က်ပြီးမှ……

“လိင်စိတ်အားနည်းတဲ့မိန်းမမျိုးကသူလက်ထပ် ထားတဲ့ ယောင်္ကျားကိုပဲ တစ်သက်လုံးပေါင်း မှာ ညီရ…သူ့ယောင်္ကျားက တိုတာရှည်တာ နှေးတာမြန်တာတွေ စိတ်မဝင်စားဘူး……… တာဝန်တစ်ခုအနေနဲ့ လုပ်ဆောင်လိုက်တာမျိုး ပဲ…။

အဲ့!အဲလိုမိန်းမမျိုးးနဲ့ ငထန်ကောင်တွေ့ပြီ ဆိုရင်တော့ သောက်တစ်လွဲကို ဖြစ်ရော…… အမှန်အကန်ကို သောက်တစ်လွဲဖြစ်တာ ညီရ ဒီအချိုးအတိုင်းပဲ အားနည်းတဲ့ဘဲနဲ့ အထန်မ တွေ့ပြီဆိုလဲ စဉ်းစားသာကြည့်တော့……… မိန်းမတစ်ယောက်က သို့မဟုတ် ယောင်္ကျား တစ်ယောက်က ထန်တော့ထန်တယ်စိတ်တွေ လည်းသိပ်ရှိနေတယ်။

ဒါပေမဲ့ ဆန္ဒတွေကို သိက္ခာ နဲ့ ထိန်းထားကြရတယ်။ခက်ခဲမှာပေါ့…ဒါမျိုးကျ လေးစားရပြီလေ……ညီက အန်တီနုလွင် လို့ ခေါ်တဲ့ ဒေါ်ဝါနုနုလွင်ဆိုတာ အဲလို အမျိုးသမီးပါ့……ညီ စဉ်းစားကြည့်လိုက်စမ်း သူ့ခန္ဓာဖွဲ့ စည်းပုံကြီးကြည့်ရတာနဲ့တင်သူ့သွေးတွေထဲမှာ လိင်ဆန္ဒတွေ ဘယ်လောက်ပြင်းပြဆာလှောင် နေမလဲဆိုတာ…မမဝါသိပ်လိုချ င်နေခဲ့မှာကွ”

သံဒိုင် ကိုစိုးမောင်ပြောဖူးတဲ့

“မင့် သူငယ်ချ င်းအမေ ဆာနေမှာ မောင်ငယ်ရ”

ဆိုတဲ့စကားသာဖျက်ကနဲ သတိရမိလိုက်သေးသည်။

“ဒါမဲ့ မမဝါ သူ့စိတ်သူ ကြိုးစားပြီးထိန်းခဲ့ပုံ ရပါတယ်…ဘာသံမှ မကြားခဲ့ရဘူး ညီ…… ဒါကြောင့်လည်းဆရာ့ဆီကို အကိုမလာခဲ့တာ

ညီ…… လာဖြစ်ရင်လည်းအကိုကအတင်းဖျားယောင်း ကြုံးသွင်းပြီး လုပ်မိမှာ……ပရိယာယ်သုံးပြီးလို့ ပြောတာနော်…မုဒိန်းကျ င့်မှာ ပြောတာမဟုတ် ဘူး…ဒေါ်ဝါနုနုလွင် လို အမျိုးသမီးမျိုးက… တော်တန်ရုံလူလဲကျ င့်ဖို့ စိတ်ကူးမယဉ်ရဲ လောက်အောင် တည်ငြိမ်တယ်လေ……

ဘာဖြစ်ဖြစ် ထောင်မကြောက် တန်းမကြောက် လုပ်မယ်ဆိုသူလည်း ဝမ်းဘိုင်ဝမ်းကတော့ မလွယ်ကူလောက်ဘူး…အချိုသတ်အညှာကိုင်ပြီးမုဒိန်းကောင်ကိုပြန်ဆုံးမလိမ့်မယ်ထင်တယ်။နှစ်ယောက်သုံးယောက်ဝိုင်းပြီးကြို းနဲ့တုတ်လုပ်ရင်တော့ မပြောတတ်ဘူး……ဒါလည်း သူမှတကယ်ဒေါသဖြစ်ရင်ဗီယက်နမ်ကသူရဲကောင်းတစ်ယောက်လို လျှာကိုက်ဖြတ်ပြီး သတ်သေလောက်တယ် ညီ”

အန်တီနုလွင်အကြောင်းတွေဆိုတော့ သံဒိုင် ငြိမ်ပြီးနားထောင်နေလိုက်သည်။အန်တီပြော တဲ့…”အန်တီက သရဲတစ္ဆေ လည်းမကြောက်ဘူး…မကောင်းတဲ့လူတွေလာပြီး လူကိုတစ်ခုခု လုပ်မှာကိုလည်း မကြောက်ဘူး”လို့ပြောခဲ့တာ ကိုသာ ပြန်ကြားမိတော့သည်။

“မမဝါကို မြင်မြင်ချ င်းကတည်းက အကိုစိတ် ဝင်စားခဲ့တာ ညီရ…ဒါမဲ့ အကို စတွေ့တော့ မမဝါက မင်းဇင်လေးမွေးပြီးနေလို့ မင်းဇင် ကျောင်း တောင်တက်နေပြီ။မမဝါ အမျိုးသား က ကိုယ်တွေရဲ့ဆရာ ဦးမောင်မောင်လတ်တဲ့ တကယ်ကို့ ပြည့်ဝတဲ့ ဆရာဖြစ်သူရဲ့ ဇနီးဖြစ် နေလို့ ဇာတ်လမ်းမကရဲခဲ့တာ…………။

ဆရာ့ကို ကြောက်တယ်ဆိုတာထက်…… လေးစားမှု့ ပိုခဲ့တာညီ…စိတ်နဲ့တောင်မပြစ်မှား ရဲဘူး…တပည့်တွေအပေါ် ထောက်ထားညှာ တာတာရော…နောက်ဆုံးတရားခံတွေ အပေါ် တောင် သူလုပ်ပေးနိုင်တာဆိုရင် မသိချ င် ရောင် ဆောင်တဲ့လူမျိုးမဟုတ်ဘူး…………။

ဒါကြောင့်လည်း သူနဲ့ဆုံဖူးတဲ့တပည့်တွေက လည်း လေးစားချ စ်ခင်ကြတာပါ…… ကျ န်းမာရေး ဖြစ်သွားတာကို သိပ်နှမြောမိခဲ့ တာ……ဆရာ့စိတ်ကို အတိအကျ တစ်ခုပြော ပြဦးမယ်ညီ…သူကျန်းမာရေးမကောင်းနေချိန် မှာ မမဝါက လိင်ဆန္ဒကြောင့် ဖောက်ပြားမယ် ဆိုရင်တောင် ခွင့်လွှတ်နေမဲ့သူ”

ဟာ…သံဒိုင် စိတ်ထဲကပဲ ရေရွတ်မိသွားတာပါ ဦးလတ် သံဒိုင်ကို ကြည့်ခဲ့တဲ့ အကြည့်တွေ ဘာသာမပြန်နိုင်တာတွေ အဓိပ္ပာယ်မဖော်နိုင်ခဲ့တာတွေ ဒါတွေများလားလို့ သံဒိုင်တွေးနေမိသည်။ ကိုကျော်မြင့်မောင်က သူထင်တာတွေ စွတ်ပြောနေတာမျိုးလား……

“အဲသလောက်ပြည့်ဝတဲ့ဆရာ့ကိုငါတို့အားလုံး လေးစားခဲ့ကြတာ……သူ့နေရာမှာ အခြားတစ် ယောက်ဆိုရင်တော့……………အကို မိန်းမတွေအများကြီး ပတ်သက်ဖူးခဲ့တာဒါမဲ့မမဝါလို မိန်းမမျိုးတစ်ယောက်မှမဆုံရသေးဘူး ညီ………”

“ဟုတ်”

“ထားပါတော့ အကိုတို့စကားလေး ပြန်ဆက်ရ အောင်…ထန်ပေမဲ့ ထိန်းထားတဲ့ ထိန်းထားနိုင် တာပြီးသွားပြီနော်…တစ်ချို့ကကျ ထန်လည်းထန်တယ် ထိန်းလည်းမထိန်းဘူး……အကို လက်ထပ်လိုက်တဲ့ အမျိုးသမီးမျိုးပေါ့”

ဒါကိုတော့ သံဒိုင် သိပ်သဘောမကျမိဘူး……။

“အကိုကသိနေခဲ့ပြီကို ဘာကြောင့်အိမ်ထောင် ဘက်အဖြစ်ရွှေးချ ယ်ခဲ့ရတာလဲ……အကိုမှာ ယူစရာ ရွှေးစရာတွေ အမျ ားကြီးရှိမှာပါ……

အဲလို အမျိုးသမီးကိုတော့ ရှောင်နိုင်ရမှာပေါ့”

“လောကကြီးမှာ လူလည်ဆိုတဲ့သူတွေလည်း ခံရတာတွေ ရှိတာကို ညီလည်း ကြားဖူးမှာပါ ပီးတော့ သူက စွဲဆောင်မှု့သိပ်ရှိတယ်ကွ…အလှအပတင် မဟုတ်ဘူး အိပ်ယာထက်က အမှု့မျိုးမှာလည်း ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ကို ရူးလောက်စေပါတယ်………

တစ်ခူ ိ့ယောင်္ကျားတွေ အပျိုဆိုတာတောင် စိတ်မဝင်စားတော့ပဲ အသက်ကြီးကြီးနဲ့ …… ဆားဗစ်ကောင်းတဲ့ မိန်းမကြီးတွေကိုနှစ်သက်သလိုမျိုးပေါ့……”

ကိုကျော်မြင့်မောင်ကသူ့ကို တိုက်ရိုက်ပြောနေ တာလားလို့ သံဒိုင် တွေးလိုက်မိသည်။

“အကို လက်ထပ်လိုက်တဲ့အမျိုးသမီးကတစ်ဦး ထက်ပိုသောဆန္ဒရှိတဲ့သူ……ဒီတော့သူနောက် တစ်ယောက်ရှာတာပေါ့…နောက်တစ်ယောက်နဲ့လည်း သူ့ဆန္ဒတွေမငြိမ်သေးရင်ထပ်ရှာဦးမှာ ပဲ………

ညီ မြို့မှာ ညီလည်းကြားဖူးမှာပါ…… မဘယ်သူကတော့ ကိုဘယ်သူနဲ့ ရမှငြိမ်သွားတော့တယ်…ကိုဘယ်သူကတော့ဒုတ်ကလည်း ခပ်ကြီးကြီးနဲ့မို့ ညညတွေဆိုလည်း ဘာဂျာတွေကစွမ်းသေးတာ…လင်များခဲ့တဲ့ ကောင်မတော့ခုမှ ငြိမ်သွားတော့တယ် ဘာညာနဲ့လေ………

အကိုက အဲဒါမျိုး ကြားရရင် သိပ်ရယ်ချင်တာ အဲမိန်းမကိုယ်တိုင်က နောက်တစ်ဦးအသစ်နဲ့ကာမ မလိုချ င်တော့တာ ညီရ…ကိုဘယ်သူက စွမ်းလွန်းလို့တော့ မထင်လိုက်နဲ့”

“အဲဒီ ကိုယ်ဘယ်သူက စွမ်းလို့ နောင်ထပ်မလို ချ င်တာရော မဖြစ်နိုင်ဘူးလား အကို”

သံဒိုင့်ရဲ့ မွေးရာပါဗီဇကတော့ အားနာမှု့မရှိဘူး။

စိတ်ထဲသိပ်မရှင်းတာမူ ိးဆိုဒဲ့သာမေးပြစ်လိုက်သည်။ကိုကျေ ာ်မြင့်မောင်ပြောသောစကားများ ကို ဆန့်ကျင့်ခြင်း မဟုတ်သော်လည်းထောက်ပြ မေးခွန်းတော့ မေးသင့်တယ်ထင်လို့ မေးမိလိုက်သည်။

“ဘယ်သူက ဘယ်သူထက် ပိုစွမ်းမှာမလို့လဲ ညီရ…အတိုအရှည် အကြီးအသေး ကွဲပြားမှု့ ရှိပေမဲ့ ချုံ့နိုင်ချဲ့နိုင်တဲ့ မိန်းမပစ္စည်းကဘာကိုလွမ်းနေဦးမှာလဲ……အဲမိန်းမ ကိုယ်တိုင်က တစ်ယောက်ပြောင်းပြီး ဆက်ဆံလိုစိတ်…… အမှန်တကယ် မရှိတော့လို့ ငြိမ်သွားတာ……ယောင်္ကျားက တော်လို့ကောင်းလို့ မဟုတ်ဘူး။

“sorry!ပါ အကို ကျွ န်တော့် လက်မခံပါဘူး… တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ကွဲပြားမှု့ ရသပေးနိုင်တာတွေ ရှိသေးတယ်လေ”

“မရောထွေးနဲ့လေ ညီ…မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ခံစားချ က်နဲ့ ရွှေးချယ်မှု့ကို ကိုင်ဆွဲပြီး…… မပြောနဲ့လေ…… ခု အကိုပြောနေတာက လိင်ဆက်ဆံခြင်း… သီးသန့် တစ်ခုထဲကို ပြောနေတာလေ……

‘မဘယ်သူက ကိုဘယ်သူရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ကြိုက်လွန်းလို့ လုပ်ပေးတာကို ခိုက်လွန်းလို့ အရင်က လင်များခဲ့တာတောင် အခုမများနိုင်တော့ဘူး ဆိုတဲ့ စကားကိုမဟုတ်ပါဘူးဆိုတာ အကို ရှင်းပြတာလေ’……”

“အဲစကား သီးသန့်အတွက်ဆိုရင်တော့ ဟုတ် ပါတယ် အကို”

“မေးခွန်း (၁)ရဲ့ (က)ကို စဉ်းစားဖြေမယ်ဆိုရင် (က)နဲ့ သက်ဆိုင်တဲ့ အကြောင်းအရာကိုပဲ စဉ်းစားတွေးခေါ်ပြီး အဖြေရှာမယ်လေ……

(ခ)နဲ့ သွားနွယ်လိုက်ရင် အတွေးမျ ားပြီး ရှုပ် သွားမှာပေါ့ ညီရ…… အကန့်တွေတစ်ကန့်စီထားပြီး ခွဲတွေးရမှာလေ ဟုတ်တယ်မလား”

“ဟုတ်ပါတယ် အကို”

“နှစ်သက်မှု့ပုံစံ အမူ ိးမူ ိးကွဲပြားမှု့တွေကတော့ ယောင်္ကျားမိန်းမ အားလုံးမှာ ရှိမှာပဲလေ ညီရ လူတစ်ကိုယ်အကြိုက်တစ်မျိုးလို့ ဆိုခဲ့တာကို

“မိန်းမတွေက ကျနော်တို့ ယောင်္ကျားတွေရဲ့ လိင်တန် အရွယ်အစားကို စိတ်မဝင်စားဘူး လား……ဒါက ခေါင်းစဉ်တစ်မျိုးပါ အကို”

သံဒိုင် ရှင်းရှင်းလင်းလင်းခေါင်းစဉ်တတ်ပြီးမေးရတော့သည်။

“အကို အတွေ့အကြုံ နဲ့ပြောရရင်တော့……… စိတ်မဝင်စားဘူးလို့ပဲ ပြောရမယ် ညီ…… အားလုံးသောမိန်းမတို့သည်လို့မပြောဘူးနော်။

ချွင်းချက် အနည်းအများတော့ရှိမှာပေါ့…… ကြီးမှ ရှည်မှ မိန်းမတွေ ကြို က်တယ်ဆိုရင်… အကိုတို့ အရှေ့တောင်အာရှကယောင်္ကျား တွေ ထိုင်ငိုနေရုံပဲ ရှိတော့မှာပေါ့ ညီရာ……

လိင်တန် အရွယ်အစားကိုမိန်းမတွေနဲ့ယှဉ်ရင် အကိုတို့ ယောင်္ကျားတွေကတောင် ပိုစိတ်ဝင်စားနေတာ ရယ်ဖို့လည်းသိပ်ကောင်းတယ်ကွ အကိုလည်း ပါဝင်ပါတယ်…စဉ်းစားကြည့်လေ ညီရဲ့အရွယ်အစားက ကြီးတာဖြစ်ဖြစ် သေးတာဖြစ်ဖြစ်အကိုနဲ့ဘာဆိုင်လဲ…ဘာပတ်သက် မှာမလို့လဲ……ဟား ဟား ဟား”

ကိုကျော်မြင့်မောင် သူပြောပြီး သူဟာသူရယ် နေတော့သည်။

“တစ်ခြားဟာမယှဉ်ပြိုင်ချင်ပေမဲ့ဒီတစ်ခုတော့ ယှဉ်ချင်တာမို့ စိတ်ဝင်စားကျ တာနေမှာပါ”

“ဟုတ်တယ်ညီ…ညီပြောတာမှန်ပါတယ်”

သံဒိုင် ပြောစရာစကားတွေမရှိတော့မဟုတ်ဘူးအများကြီးရှိနေသေးလို့ ဘာကစပြောရင်……ကောင်းမလဲ ငြိမ်သွားခဲ့ရသည်။ပြီးမှ…

“အကိုက ကျ နော်နဲ့တွေ့ချင်တယ်ဆိုတာ… ဘာများ ပြောချ င်လို့လဲဗျာ”

“မေးချ င်လို့ပါ ညီရာ……ညီ မမဝါကိုလက်ထပ် မှာလား”

ကိုကျော်မြင့်မောင် မေးခွန်းက သံဒိုင့်ရင်ဝကို ဆောင့်ကန်ခံလိုက်ရသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ဘာစကားမှ ဆက်မပြောနိုင်သေး……။

“အဖြေရခက်လို့ ရှိရင်လည်း မဖြေပါနဲ့ ညီ…… အကို ဘာကြောင့်ဒီကိုလာရတယ်ဆိုတာ ညီ လည်း တွေးမိသိပြီးဖြစ်လောက်ပါပြီ……

အကို မမဝါကို ဘာမှမပြောသေးပါဘူး။ဒါမဲ့ သိပ်ပါးနပ်တဲ့ အမျိုးသမီးဆိုတော့ စကားပြော ရင်းသူ့ရဲ့မင်းသားလေးနာမည်ကို ပါးစပ်ဖျားက မချ တော့ပဲ ဒီတစ်ဖက်ကို ပိတ်ထားလိုက် တော့တာ””အကိုက ကျနော်နဲ့တွေ့ချ င် တာဒီမေးခွန်းမေးဖို့ လားဗျာ”

“ဟာ မဟုတ်ပါဘူး ညီ…ကိုယ့်စိတ်ဝင်စားခဲ့တဲ့ ကိုယ်စိတ်ဝင်စားနေတဲ့ အမျိုးသမီးဖြစ်သူ သဘောကျ တဲ့ကိုယ့်ထက်ငယ်တဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်ဆိုတာ သိရလို့တွေ့ဖူးချင်တာပါ တစ်ခြား အကြီးကြီးအကန့် မရှိပါဘူး”

ကိုကျော်မြင့်မောင် စကားကိုပြန်လျောချ သွား တယ်လို့ သံဒိုင်ထင်လိုက်သည်။

“မမဝါ ခံစားချက်ကို ဂရုမစိုက်ပဲနေလို့မှ မရ တာ… ညီရ”

“အဲဒီတော့ အကိုက” သံဒိုင် ထိုင်ရင်းနဲ့ပဲ…… ကိုယ်နေဟန်ထားကို တစ်ချ က်ပြင်လိုက်ရင်း စကားထောက်ပြီး ပြန်မေးပြစ်လိုက်သည်။

ကိုကျော်မြင့်မောင်ကဟတ်ကနဲတစ်ချက်ရယ် ပြီး……

“ပြန်ရမှာပေါ့ညီရ…ဟား ဟားအကိုအရွယ်က ကလေးမှ မဟုတ်တော့တာ ကလေးကလား လည်း လုပ်စရာမရှိဘူးလေ”

သံဒိုင်စိတ်ကိုပြန်လျော့ချ လိုက်သည်။အန်တီနဲ့ပတ်သက်ရင်သိပ်ပြီးသွေးဆူလွယ်တယ်ဆိုတာမိမိကိုယ်မိမိလည်း သိပါသည်။

“မင်းဇင်လတ်နဲ့ သူငယ်ချ င်းဆိုပေမဲ့ ညီအကို ရင်းထက်ပိုတဲ့ သံယောဇဉ်တွေနဲ့ ပေါင်းခဲ့ကြတာဟုတ်စ…လိုက်လဲလိုက်ကျ တဲ့နှစ်ယောက်ပါပဲ… ..တစ်ယောက်ကလည်းသိပ်မြန်တဲ့ကောင် တစ်ယောက်ကလည်းအခင်းအကျင်းတွေ ပြင် လိုက်တယ်…ဧည့်သည်ပေမဲ့ အဲ့လိုတွေဧည့်ခံလို့ အဆင်မပြေဘူးလေကွာ”

“ဒါဆို ကျနော် ဘယ်လိုဧည့်ခံပေးရမလဲဗျာ”

“ရပါပြီ ညီရာ…အကို တို့ သွားကြရအောင်”

သံဒိုင် ကိုကျော်မြင့်မောင်တည်းခိုတဲ့နေရာထိတော့ လိုက်ပို့ပေးခဲ့လိုက်သည်။အစပိုင်း စကားပြောရတာ အဆင် ပြေခဲ့သလောက် ပြန်ကာနီးထဖောက်ရတာအတွက်တော့စိတ်မကောင်းဘူးသိသိနဲ့ ထိန်းလို့မရခြင်းတွေ…နောက်ကိုလည်း မြို့ကို အလည်လာခဲ့ပါ…အကိုနဲ့စကားပြောလို့လည်းကောင်းပါတယ် .. ဘာညာနဲ့ ဖိတ်ခေါ်ဖို့အစီအစဉ်ရှိခဲ့သော်လည်း ခုတော့…သံဒိုင်ညကတည်းက အိမ်ပြန်မအိပ်ခဲ့တာမို့… အိမ်ကိုပဲ အရင်ပြန်ခဲ့လိုက်သည်။အိမ်ရောက် အလုပ်လေး ဘာလေးလုပ်ပေးပြီး ညနေပိုင်းမှပြန်ထွက်တော့မည်လို့စိတ်ကူးထားလိုက်သည် ။

အိမ်ရောက်တော့ ဖေဖေက……

“ငါ့သားတစ်ယောက်လည်းကုလသမဂ္ဂအတွင်း ရေးမှုးတို့ အမေရိကန်သမ္မတတို့ထက်ကို အလုပ်တွေ များနေတော့တာပါလား ကွ”

လို့ ချီးကျူးထောပနာ ပြု နေသေးသည်။

“ကိစ္စများမြောင် လူ့တို့ဘောင် လို့ ဆိုရိုးစကား ရှိခဲ့ကြတာမလား”

ဟု သံဒိုင်ပြောပြီး အမြန်ဆုံး လစ်ရတော့သည်။

ညနေပိုင်းရောက်မှ ဆိုင်ကယ်ပြင်ဆိုင်သွားပြီး ဆိုင်ကယ်လိုက်ယူဖို့ခေါ်ပြီး အန်တီနုလွင်တို့ အိမ်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။ သံဒိုင့်ဆိုင်ကယ်ကို ကြို းနဲ့ဆွဲပြီး ယူသွားကြ တော့မှ သံဒိုင် အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့လိုက်သည်။ အန်တီနုလွင်က ကြက်မွှေးတံ နဲ့ဖုန်တွေ လိုက် သုတ်နေတာတွေ့ရသည်။

အန်တီနုလွင် အရမ်း ကြီးဝမလာတာက အလုပ်နဲ့လက်နဲ့မပြတ်လုပ် နေခြင်းကြောင့်လည်းဖြစ်လိမ့်မည်။အန်တီနုလွင် ထိုင်နေဆိုလို့ TV ကြည့်ချိန်နဲ့ စာအုပ်ဖတ်နေချိန်ပဲ ရှိသည်။ပိုက်ဆံရှာတဲ့ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတစ်ခုကို မလုပ်ရပေမဲ့ သူ့အိမ်မှု့ကိစ္စကပဲပိုအလုပ်ရှုပ်နေလားမပြောတတ်။အန်တီက ကိုကျော်မြင့်မောင်နဲ့ဘာတွေပြောခဲ့ လည်းမေးမလားလို့ သံဒိုင်စကားစလိုက်သည်။

“ကိုကျော်မြင့်မောင် ပြန်သွားလောက်ပြီအန်တီ မနက်က ကျ နော်နဲ့စကားပြောပြီး သူနေတဲ့ နေရာ လိုက်ပို့ပေးခဲ့တယ်”

“သြော် အေး…ညနေပြန်မှာလို့ ပြောတယ်… ပြန်လောက်ရော့ပေါ့”

အန်တီက ဒါပဲပြောပြီး သူ့အလုပ်သူဆက်လုပ် နေတော့သည်။မနေနိုင်တဲ့ သံဒိုင်ကပဲ……

“ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ဘာတွေ ပြောကြသလဲ ဆိုတာ အန်တီနုလွင် မမေးတော့ဘူးလား”

သံဒိုင်ပြောလိုက်တော့မှ……အန်တီနုလွင်က သံဒိုင်ဘက် လှည့်လိုက်ပြီး……

“သားသူ့ကိုဘာတွေပြောလိုက်လဲဆိုတာတော့ အန်တီစိတ်ဝင်စားပါတယ်… မောင်ကျော်မြင့်မောင် သားကို ဘာတွေပြော လဲဆိုတာတော့ စိတ်မဝင်စားဘူး…ဒါမဲ့ အခုက သူကပဲ သားကို များများပြောလိမ့်မယ်……သားကသိပ်ပြောခဲ့ရမယ်မထင်မိဘူး…ဒါကြောင့်မေးစရာမလိုဘူး ထင်လို့ပါကွယ်”လို့ ပြောပြီးတစ်ဖက်ကို ပြန်လှည့်သွားပြန်သည်။

သံဒိုင် ခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်ပြီး အန်တီနုလွင်ကို သဘောကျ သွားသည်။သူ့အတွက်… “အရေးမပါတာဆို အရာကို မသွင်းတဲ့သူ”တစ်ဆက်တည်း အဲ့ပုံစံမျိုးပဲရှိတဲ့ မြသန္တာကိုလည်း သတိရမိသွားသည်။သံဒိုင်နီးတဲ့ ထိုင်ခုံ ပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်းသန္တာအကြောင်းစဉ်းစားမိသွားရတော့သည်။

အထက်တန်းကျောင်းသားဘဝက သန္တာကို ကြို က်တဲ့ ကောင်တွေ ရှိတာမို့ ချ စ်သူတွေဖြစ် မှပြန်မေးကြည့်တော့…သန္တာကသံဒိုင်လောက် တောင်မမှတ်မိတော့ဘူး……ဟိုကောင်တွေက လည်း ယောင်္ကျားလေးသူငယ်ချင်းတွေကြား မှာသာ ပြောကြသော်လည်း ကိုယ်စိတ်ဝင်စား တဲ့ကောင်မလေးကိုကျ အရိပ်အယောင်တောင် ပြခဲ့ကြရဲ့လားမသိ.

“မောင်က လူတွေတော်တော်များများကို စိတ်ဝင်စားတယ်နော် သန္တာက မောင့်လောက် လူတွေကို စိတ်မဝင်စားဘူးရယ်”

“အင်းဟင် စာတစ်အုပ်ကို ဖတ်ပြီးပြီဆိုပါစို့ အဲ့ထဲကပါတဲ့ အကြောင်းအရာ ဒါမှမဟုတ် စာအုပ်ထဲက ဇာတ်ဆောင်ရဲ့ စိတ်ထားနဲ့အပြင်မှာတွေ့မြင်နေရတဲ့ ကိုယ်အပါအဝင် တစ်ခြားကိုယ့်ပတ်ဝန်းကျ င်က မြင်နေရတဲ့ သူတွေနဲ့ နှိုင်းယှဉ်မကြည့်ဖူးလား သန္တာ”

“ကြိုက်မိလိုက်တဲ့ အရေးအသားနဲ့ စကားလုံး အချို့ကိုတော့ မှတ်မိပြီးတွေးဖြစ်တာမျိုးတော့ ရှိပါတယ်…ဒါမဲ့ မောင့်လိုတော့ အသေးစိတ်မရှိဘူး……ပီးတော့ စာရေးဆရာက…သူ့ဇာတ်လိုက်ကျော်ကို သိပ်ပြီးအမွှန်းတင်တာမျိုးကျ သန္တာမကြို က်ဘူး…သဘာဝ ဆန်မှသဘောကျ တာ”

“ဆရာတစ်ယောက် ဖြေရှင်းဖူးတယ်လေ…… သူ့ဇာတ်လိုက်ကို အပြင်မှာ မဖြစ်နိုင်တာမျိုး အမွှန်းတင် ရေးသားတာက စာဖတ်သူကသူ့ဇာတ်လိုက်ဆီကနေ ရသလောက်ယူနိုင် အောင်လို့ “Role Model”တစ်ယောက်အဖြစ် ဖန်တီး ရေးသားပေးကြတာ……စံပြဖြစ်တဲ့သူဆိုမှတော့ အရည်အချင်းလည်း ပြည့်မယ် စိတ်ထားလည်း ကောင်းမယ်လေ… စာဖတ်သူမှာ သူ့ကြိုက်တဲ့ ဇာတ်ကောင်ရဲ့

အကျ င့်စရိုက်တွေလွှမ်းမိုးခံနေရတာမို့ကြောင့် ဒီလိုပဲ အမွှန်းတင်ရေးဖွဲ့ရတာပေါ့…… တစ်ချို့ဆရာတွေကြလည်း သူလိုကိုယ်လိုတွေ့မြင်ရတဲ့ လူတွေကိုပဲ ထူးခြားတဲ့ အခြေ အနေတစ်ခုကို အသားပေးဖော်ပြကျ တာ… လူအားလုံးကတော့ သူ့အနေအထားနဲ့သူ ခေသူတွေမှ မဟုတ်ကျ ဘူးလေ…ဒါပေမဲ့ ကိုယ့် အခြေအနေကိုတော့ သိတတ်ရတာပေါ့”

“သန္တာက မောင်ဒုတိယပြောတဲ့အရေးအသား မျိုးကို ကြိုက်တာ…မင်းသားကသိပ်ချောလွန်း နေရင် မကြိုက်ဘူး……မောင့်ကိုတောင် ခုကငယ်ငယ်ကထက်ပိုချောနေလို့မကြိုက်ချ င်ဘူး

“အန်!ဘယ်လိုလဲကွယ်…တစ်မျိုးကြီးပါလား”

“ဟုတ်တယ် မောင်…ငယ်ငယ်ကရိုးသားဖြူစင် မှု့ ပိုရှိတယ်”

“ခုရော မောင်က ဘာတွေ ယုတ်မာနေလို့လဲ”

“အာ မဟုတ်ပါဘူး မောင်ရယ် မယုတ်မာပါဘူး ငယ်ငယ်က မောင်ပုံစံလေးကို ပိုသဘောကျ တယ်လို့ ပြောချ င်တာ”

“ခု မောင်က သိပ်ချောနေတာပေါ့ ဟုတ်လား သန္တာ့မျက်လုံးထဲမှာတော့ ဟုတ်မှာပေါ့”

“သန္တာ တင်မဟုတ်ပါဘူးနော်…ဟိုနေ့ကမေဂျာ က ရွှေစင်တို့အုပ်စု သန္တာအပြင်မှာရှိနေတာကို မသိဘူး…ကိုကိုငယ်သံဒိုင်ကြောင်းတွေ ပြောနေပါတယ်တော်…”

“ဟုတ်လား…ရွှေစင်တို့ ဘာတွေပြောနေတာလဲ မောင့်ကို ပြောပြ ဟီး!”

“သိပ်သိချ င်တာပေါ့ ဟလား…သေတောင် မပြောဘူး ဟွင်း”

“အန် မပြောချ င်လဲနေပေါ့…ရွှေစင့်ကိုသွားမေး မှာနော် ပီးရင်တော့……”

“ပီးရင်တော့ ဘာဖြစ်မှာလဲ မောင်နော်…… မေးပေါ့ ခုသွားမေး”

“မေးမှာပါဆို”

“မေးပေါ့လို့”

“မေးမှာ မေးမှာ”

“မေးပါ မေးပါ”

“ဘယ်သူ့ကို ဘာတွေမေးမှာလဲ သား”ဆိုတဲ့ အန်တီနုလွင် အသံလေးကြားလိုက်မှ သံဒိုင် အတွေးတွေ ရပ်သွားတော့သည်။

“ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး အန်တီနုလွင်……သန္တာနဲ့ ပြောခဲ့တာလေးတွေ သတိရသွားလို့ပါ”

“သားနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ မြသန္တာဆိုတဲ့သမီးလေးလား”

“ဟုတ်တယ် အန်တီ…အန်တီက သိနေပါ့ပဲ”

“သားမင်းဇင်က ပြောပြခဲ့ပါတယ်တော်”

“မင်းဇင်မှာ ပြောပြစရာလူ ဒီလောက်ပဲရှားရ သတဲ့လား”

“တော်တော်များများ ပြောဖြစ်ကျ ပါတယ်… ဟိုနေ့ကပဲအဲဒီသမီးလေးဆိုင် အန်တီ ရောက် သေးတယ်…သူ့ပုံစံလေးကိုအန်တီသဘောကျတယ်ကွယ်…သားနဲ့လည်း သဘောတူတယ်”

“ဗျာ!!!!!!!!!!”

သံဒိုင် ထိုင်ရာမှ ဝုန်းကနဲ ထလိုက်မိသည်။အန်တီနုလွင်လည်း မျက်လုံးလေးအဝိုင်းသားနဲ့သံဒိုင့်ကိုသေချာကြည့်နေသည်။အခြေအနေအေးဆေးဖြစ်နေရာမှရုတ်တရက်ပြောင်းသွားရတော့သည်။

“ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ အန်တီ”

အန်တီနုလွင်လည်းသူ့စကားကိုသူ ပြန်သတိရ သွားမိပုံရသည်။

“တော်ပြီကွယ် မမေးပါနဲ့လား သားရယ်”

သံဒိုင်ကို ကြည့်နေတဲ့ အန်တီနုလွင်မျက်နှာက အောက်အချ မှာ အရည်လဲ့သွားတဲ့ မျ က်ဝန်း တစ်ချို့ကို သံဒိုင် သတိထားမိလိုက်ရသည်။ သံဒိုင် အန်တီနုလွင်နားပိုတိုးကပ်ပြီး ဆွဲဖက် ထားလိုက်သည်။

“ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ အန်တီနုလွင်ရယ်”

အန်တီနုလွင်ဆီက ဘာစကားမှထွက်မလာပါ။ ရင်ခွင်ထဲရောက်နေတဲ့ အန်တီနုလွင် မျ က်နှာ ကို သံဒိုင် ငုံ့နမ်းလိုက်မိသည်။အန်တီနုလွင်ကသူ့ မျက်နှာကို သံဒိုင့်ရင်ခွင်ထဲ ပိုပြီးတိုးဝင်ပုန်း လိုက်တာမို့ သံဒိုင်နောက်ထပ်နမ်းခွင့်မရတော့ ပဲ ဖက်ရုံသာဖက်ထားနိုင်တာမို့ ပိုပြီးတင်းကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်မိသည်။ အချိန်အနည်းငယ် ကြာတဲ့အထိ နှစ်ယောက် သား ဘာစကားမှမဆိုပဲ ဖက်ထားစဲ………။

စိတ်ဖြစ်စဉ်ဟာ ခဏတာဆိုသလို…ပြောင်းလဲ ဖြစ်ပျက်မှု့ မြန်ဆန်လှတဲ့ စိတ်ခံစားချက်မှာ ဝမ်းနည်းတာလည်း ခဏတာ… ပျော်ရွှင်တာလည်း ခဏတာ… ခံစားမှု့တစ်ခု ခံစားပြီးတဲ့ နောက်မှာ ဖိုနဲ့မ ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်နှစ်ခုရဲ့ ပူးပူးကပ်ကပ် ရှိနေတဲ့ အနေအထားက နောက်ထပ်ခံစားချက်အသစ်ဆီကိုပြောင်းလဲခံစားဖို့တွန်းအားပေးနေပီ။ နောက်ထပ် ခံစားမှု့ပြောင်းလဲခံစား ပြီးဆုံးသွားရန်အတွက် သံဒိုင်ကပဲအစပျိုးလိုက် တော့သည်။

အချိန်ကြာကြာလေး ဖက်ထားတဲ့အထိတောင် ပြန်ထွက်မလာတဲ့ အန်တီ့မျက်နှာကိုရင်ခွင်ထဲ က ထုတ်ယူလိုက်ပြီးပါးပြင်ကိုအနမ်းတစ်ချက်ထပ်ပေးပြီး နှုတ်ခမ်းပေါက်ကနေ အတွင်းလျှ ာ ကို ဆွဲယူစုပ်လိုက်သည်။မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အစိတ်အပိုင်းတွေက ဘယ်နားဖြစ်ဖြစ်ကာမ

ခလုတ်တွေချည်းပဲမို့ အန်တီနုလွင်ဘက်က လည်း “ခလုတ်ထိတာ အမိမတပေမဲ့” အနမ်း တွေကိုတော့တမ်းတမ်းတတပြန်ပေးလာတော့သည်။

သံဒိုင် ကျေနပ်စရာကောင်းလောက်အောင်နမ်း ပြီးချ ိန်မှာတော့…အန်တီနုလွင် ရဲ့ ပခုံးကို ဆွဲဖိထိုင်ခိုင်းလိုက်တော့သည်။တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တွေ့ဆုံမှု့အကြိမ်နည်းသော်လည်းဘာလုပ်စေချင်တယ်ဆိုတာသိတဲ့…… ဒေါ်ဝါနုနုလွင်ရယ်မို့ ထိုင်လိုက်ကတည်းကသံဒိုင့် ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့သည်။တင်းမာကော့ပျံနေတဲ့လိင်တန်ကိုအန်တီနုလွင် က လက်နဲ့နှစ်ချက်လောက် ပွတ်သတ်လိုက်ပြီး မှ ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ စုပ်လိုက်တော့သည်။

သံဒိုင် အောက်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်း အန်တီနုလွင် ခေါင်းကို ကိုင်ထိန်းထားလိုက်သည်။ ပါးစပ်မအားတဲ့ အန်တီ့နုလွင်ကလည်း စကားမပြောနိုင်သလို ပါးစပ်အားတဲ့ သံဒိုင်ကလည်း အသံ လုံးဝမထွက်…တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်နဲ့ သွားခြင်းကလည်း ခရီးရောက်တာပဲလို့ တွေးမိနေသလားတော့ မပြောတတ်………သံဒိုင် အန်တီနုလွင်ဆီက အကြည့်ခွာလိုက်ပြီး အိမ်နောက်ဘက်ကို ကြည့်လိုက်တော့…… အမှတ်တရသရက်ပင်ရဲ့ဘေးနားပတ်လည်မှာဝါးလုံးတွေနဲ့ တန်းပြီး စောင်တွေလှန်းထားတာ တွေ့ရသည်။

မနေ့ညက မိုးရွာခဲ့တာမို့…… စောင်တွေမှာ အစိုဓာတ်ရှိနေလို့ ဒီနေ့ နေပူမှာ အန်တီနုလွင် ထုတ်လှန်းထားပုံ ရသည်။ မနေ့ညကလည်း သရက်ပင်နားမှာ လုပ်ခဲ့ရ ပေမဲ့ မှောင်နေတာမို့ သိပ်အားမရခဲ့……ခုလိုအနေအထားမှာ စောင်တွေလည်း အကာ အကွယ် ရှိတာမို့ သံဒိုင် အဲဒီသရက်ပင်နားမှာ ပဲ လုပ်ချ င်လာပြန်သည်။ စွဲမိစွဲရာ စွဲတတ်သူ…………။

သံဒိုင် အန်တီနုလွင် ပါးစပ်ထဲက လိင်တန်ကိုပြန်ထုတ်စေရန် ပါးစပ်က မပြော အန်တီနုလွင်နှာခေါင်းကို လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ ဖိပိတ်လိုက်သည်။အသက်ရှူ မရတော့ပါးစပ်ပေါက် ဖွင့်လာမှ အသာ ခါးကို နောက်ဆုတ်လိုက်တော့သည်။အန်တီနုလွင်က အောက်ကနေ ပြူးပြူးလေးအပေါ်ကို မော့ကြည့်နေရှာသည်။

သံဒိုင် ခြေထောက်မှာပုံနေတဲ့ ပုဆိုးကို ကုန်း ယူလိုက်ကာ ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ပြီးမှ…… အန်တီနုလွင်ရဲ့ လက်မောင်းကိုကိုင်ပြီး ဆွဲထူထခိုင်းလိုက်သည်။အန်တီနုလွင်ကလည်း ဘာ မှန်းမသိပေမဲ့ ခပ်လျော့လျော့ဖြစ်နေတဲ့ ထမီ ကို ပြန်ပြင်ဝတ်လိုက်သည်။

အန်တီနုလွင် ထမီပြင်ဝတ်ပြီးမှ အန်တီ့လက်ကိုဆွဲကာ နောက်ဖက်သို့လာခဲ့လိုက်သည်။မီးပူတိုက်နေကျ စားပွဲပေါ်ကပုဆိုးခေါက်ပြီးတွေ့တာနဲ့ သံဒိုင်လှမ်းယူခဲ့လိုက်သေးသည်။အန်တီနုလွင်ကလည်းဘာမှမမေး ဘာမှမပြောပဲ သံဒိုင် ဆွဲခေါ်ရာနောက်ကိုသာ လိုက်လာခဲ့တော့သည်။

သရက်ပင်နားရောက်တော့ သံဒိုင်က ပတ်ဝန်း ကျင်ကို မျက်စိ့တစ်ချ က်ကစားလိုက်သေးသည်။ချောင်းကြည့်ခဲ့ရင်တောင်ခြေထောက်ပဲမြင်ရမှာမို့ အားလုံးအေးဆေး…လုံခြုံ အောင်လို့ သာ ကြည့်တာပါ လိုတော့ မလိုအပ်ဘူး……။

ယူလာတဲ့ ပုဆိုးကို သရက်ပင်ခွဆုံပေါ်အရင် တင်လိုက်သည်။ပြီးမှ အန်တီနုလွင် ထမီစကို နည်းနည်းမလိုက်ပြီး ခြေထောက်မြှောက်ခိုင်းကာ တင်လိုက်တော့သည်။သရက်ပင်နား ရောက်ကတည်းက သံဒိုင်ဘယ်လိုလုပ်ချင်နေ တယ်နားလည်မိပုံရတဲ့ အန်တီကစကားမပြောပေမဲ့ ခြေထောက်မလိုက်တော့ အလိုက်သင့်လေး မြှောက်ပေးရှာတော့သည်။

သံဒိုင်ကခြေထောက်တင်ပြီးပြီးချင်းမလုပ်သေးလက်ကို တံတွေးတစ်ချ က်ဖမ်းစွတ် လိုက်ပြီးမှ သရက်ပင်ခွဆုံပေါ် ခြေထောက်တင်ပြီး ဖြဲပေးထားသလို ဖြစ်တဲ့ အန်တီနုလွင် ပစ္စည်းကိုမျက်နှာသေချာကြည့်ပြီးကလိပေးတော့သည်။

အန်တီနုလွင်ခမျာအသံထွက်မှာစိုးလို့ထင်နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို တင်းတင်းစေ့ထားရှာသည်။သံံဒိုင် လက်တစ်ချောင်းထည့်ပြီး ခပ်မြန်မြန်ကလိပေးနေရာမှ နောက်တစ်ချောင်းထည့်ပြီးထပ်မွှေပေးလိုက်သည်။နှစ်ဦးသားရဲ့ ပါးစပ်ကအသံမထွက်သော်လည်း လက်ရဲ့လှုပ်ရှားမှုကြောင့် “တဆွပ်ဆွပ်”မြည်သံလေးတော့ထွက်ခဲ့ရသည်။

အန်တီနုလွင်ကလည်းမျ က်လုံးအကြည့်တွေကို လုံးဝ လွဲှဖယ်မသွားပဲ……သံဒိုင်ကိုသာ သေချာကြည့်နေသလို သံဒိုင်ကလည်း အန်တီနုလွင် မျက်လုံးတွေက စိုက် ကြည့်နေရင်း လက်တွေကတော့ လှုပ်ရှားမြဲ လှုပ်ရှားလျှက်ပဲ………။

သံဒိုင် လိင်တန်ကို ကိုင်ထည့်လိုက်တော့…… အန်တီ နုလွင်ဆီက “အ”တစ်ချ က်အော်ငြီးသံ လေးလို ကြားလိုက်ရသလို ထင်လိုက်ရပေမဲ့ထည့်ပြီး ဝင်သွားပြီးလို့ ခေါင်းမော့ပြီး မျက်နှာ ကို ကြည့်လိုက်တော့ အန်တီက နှုတ်ခမ်းတွေ ကို သွားနဲ့ဖိကိုက်ထားတာ တွေ့ရသည်။

“လုပ်ပါ အားရအောင် စိတ်ကြိုက်လုပ်…အသံ မထွက်စေချ င်တာ လုံးဝမထွက်စေရဘူး”

ဆိုတဲ့ အနေအထား………

သံဒိုင် အန်တီနုလွင်ရဲ့ ခမ်မာမာတုံ့ပြန်မှု့ကို တင်းသွားတာနဲ့ ဟိုးအနက်ရှိုင်းဆုံးထိဝင် အောင် ဆောင့်လုပ်ပြစ်လိုက်သည်။ တစ်ချ က်တည်းတင်မဟုတ် နောက်ထပ်ဆက်ဆက်ကာ ဖိဆောင့်လုပ်တော့သည်။

အန်တီနုလွင် မျက်လုံးမဖွင့်နိုင်တော့ဘူး……မျ က်လုံးစုံမှိတ်လိုက်ပြီးအသံမထွက်အောင်သာကြိတ်ခံနေရှာတော့သည်။သံဒိုင့် လှုပ်ရှားချ က်တွေ ပိုမိုမြန်ဆန်လာခဲ့ရပြီး တိတ်ဆိတ်ခြင်း စည်းကမ်းကို ပြီးဆုံးခြင်းနဲ့ အတူ ပထမဆုံး ချိုးဖောက်သူက သံဒိုင်ပါ……။

“အား!အား! အန်တီ အန်တီ အား!”

ဆိုပြီး သံဒိုင့် ပါးစပ်က “အန်တီ အန်တီ” အော်ဟစ် မြည်တမ်းရင်း ငြိမ်သွားပါတော့သည်။

အန်တီနုလွင်ရဲ့မှိတ်ထားတဲ့ မျက်လုံးတွေဆီကမျက်ရည်တွေပါးပြင်ကိုပေါ်ကို လိမ့်ဆင်းလာပြီး

“စိတ်မကျေ နပ်သေးရင်ထပ်နှိပ်စက်ပါဦးလား”

ဆိုတဲ့စကားလေး သံဒိုင် ကြားလိုက်ရသောအခါ ရင်ထဲမချိအောင် ခံစားလိုက်ရတော့သည်။

…………………………………………………………………………………………..

💠အခန်း ( ၁၄ )💠

“ခုနက ဘာဖြစ်လို့ ငိုရတာလဲ အန်တီရယ်…… ကျနော့် ရင်ထဲမှာမချိအောင် နာရပါတယ်”

“ဝမ်းနည်းလို့ပေါ့ သားရယ်…လူကိုစကားလည်း တစ်ခွန်းမှ မပြောတော့ပဲ နှိပ်စက်တာကို…… တော်တော်အရသာ ရှိတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား”

“မဟုတ်ရပါ အန်တီရာ နှိပ်စက်တယ်လို့မဟုတ် ပါဘူး…အန်တီ့ကလည်း စကားသိပ်မပြောတော့…ကျ နော်လည်း မပြောပဲလုပ်မိသွားတဲ့ သဘောပါ…အန်တီ့ဘက်ကရောစပြောပါ့လား ပြောလည်းရရဲ့သားနဲ့”

“စိတ်တွေကို နားမလည်နိုင်ပါဘူး သားရယ် ကိုယ်ချစ်တဲ့သူက ဒီလိုနေစေချ င်တာ ဒီလို ဖြစ်စေချင်တာကိုလည်း သိလိုက်တော့… ဘာမှ စောဒက တက်မနေပဲ သူလိုချင်တဲ့ ပုံစံလေး နေပေးလိုက်ချင်တာသိပ်ချ စ်တတ်တဲ့ မိန်းမတွေရဲ့ သဘောသဘာဝ ထင်ပါရဲ့ ပုံစံအဆင်မပြေလို့ နာခဲ့ရင်လည်း ကြိတ်ခံရတာပေါ့…ကိစ္စပြီးသွားရင်တော့ငိုချင် တာပေါ့ကွယ်”

“အော်…အန်တီနုလွင်ရယ်”

သံဒိုင် အန်တီနုလွင်ကို ကြင်ကြင်နာနာ ဖက်ထားမိလိုက်တော့သည်။နှစ်ယောက်သား…အန်တီ့ အခန်းထဲက ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပဲထိုင်ပြီး စကားတွေ ပြောနေကြတာ……သိပ်ချ စ်တတ်လို့ ချစ်တဲ့သူ အလိုကျ နေပေးချင်တာတဲ့လား အန်တီနုလွင်ရယ်………

“အန်တီနဲ့ စကားတွေ ပြောရအောင်…ဒီမှာ ညစာစားပြီးမှ ပြန်မယ်…စကားကို အေးဆေး မပြောရသေးဘူးနော် အန်တီ”

“ဘယ်လိုလုပ်ပြောဖြစ်မှာလဲ လူကိုတွေ့တာနဲ့လုပ်မယ်ဆိုတာပဲ အားခဲနေတာကို……ဒီဝါနုနုလွင်ကလည်း သူလုပ်ချ င်နေပြီဆိုရင်မငြင်းချ င်တဲ့ “မယ်မငြင်း” ဖြစ်နေတာကိုလည်းသိနေတယ်မလား”

“အဟီး!လုပ်ချင်တာပေါ့ဗျ ……အန်တီရဲ့ ဒါကြီးတွေကလည်း အမြဲဖိတ်ခေါ်နေတာကို”

သံဒိုင် ပါးစပ်ကပြောရင်းနဲ့ အန်တီနုလွင်ရဲ့ ရင်သားနဲ့တင်သားကို ကိုင်လှုပ်ပြလိုက်သေး၏

“ဒါကြီးက အမြဲထောင်ထောင် ထောင်ထောင် ဖြစ်နေတာလည်း ထည့်ပြောဦးလေ”

အန်တီနုလွင်ကလည်း အားကျ မခံ သံဒိုင့်ဟာကို ဆွဲကိုင်ပြလိုက်သေးသည်။သံဒိုင် အန်တီ့ကိုတင်ပျ ဉ်ခွေထိုင်နေရာမှပဲ သူ့ပေါင်ပေါ်ကို ဆွဲယူပေးအိပ်လိုက်တော့သည်။အန်တီနုလွင်ကလည်း အလိုက်သင့်လေးလိုက်လာပြီး……ပက်လက်လန်လျှ က် အပေါ်က သံဒိုင့်မျက်နှာကို သေချာကြည့်နေတော့သည်။

သံဒိုင် အန်တီနုလွင်မျ က်နှာကို ငုံ့ပြီး တစိမ့်စိမ့် ကြည့်ကာ နှုတ်ခမ်းတွေကိုလက်ချေ ာင်းတွေနဲ့ တို့ထိပွတ်သတ်ဆော့ကစားလိုက်…… အန်တီနုလွင်ရဲ့ နှာခေါင်းကို ဆွဲလိမ်ညှစ်လိုက် နဲ့ ချစ်သူကို ပေါင်ပေါ်မှာထားကြည်နှုးခြင်းရသ ကိုသာ ခံစားနေတော့သည်။

အန်တီက ခုနက ဝမ်းပန်းတနဲ ငိုခဲ့သည်။သံဒိုင် ချော့လိုက်တော့ လည်း စိတ်ပြေသွားခဲ့ပြီထင်… မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့သဘောသဘာဝကတော့ အသက်ကြီးတယ် ငယ်တယ်လို့ မကွဲပြားဘူး အခြေခံသဘာဝတွေကတော့ ဒီအတိုင်းပါလား လို့ သံဒိုင် လက်တွေ့ နားလည်ခဲ့ရသည်။

“ဟောဒီတစ်ယောက်လေ နုလွင်ကိုမကြင်ချင် ပဲ ပစ်ထားခဲ့သေးတာ”

အန်တီနုလွင်က သံဒိုင့်ပါးလေးတွေကို ပွတ်ပြီး စကားပြောလာတော့……သံဒိုင် တစ်ချ က်ရယ် မိလိုက်ရသည်။

“အန်တီပဲ အိမ်မလာခဲ့နဲ့ဆိုလို့ပါ ”

“နေ့တိုင်း မြင်တွေ့နေရရင် အန်တီ့စိတ်တွေကို ထိန်းနိုင်တော့မှာမဟုတ်လို့…အဲလိုပြောလိုက် ရတာပါသားရယ်……

အန်တီက လှဲအိပ်နေရာမှ ထထိုင်လိုက်ပြီး

“ဖြစ်သန်းခဲ့တဲ့ သက်တမ်းတစ်လျောက်လုံး ကိုယ်ပြောခဲ့တဲ့ စကားကို ပြောပြီးမှ နောင်တ ရတာ သားကို အိမ်မလာခဲ့နဲ့တော့ပြောမိလိုက် တာပဲ ရှိခဲ့ဖူးတယ်ကွယ်……… မပြောလို့လည်း မဖြစ်တော့ဘူး သားရယ်… မှားကုန်ကျ တော့မှာသားကလည်းလူငယ်စိတ် ဒီကလည်း သိပ်တောင်းတနေခဲ့ရပြီလေ……

သားကို မုန်ညင်းဆီ လိမ်းပေးတဲ့နေ့က……ဦးသိန်းနိုင် ပြောလိုက်လို့ လူတွေ လေးစားမှု့ယုတ်လျော့သွားမှာစိုးတဲ့အတွက် ထိန်းလိုက်တာ မဟုတ်ဘူးနော်……

*ကြိုးစားဖန်တီးထိန်းချုပ်ထားရပြီးမှလူအများက လေးစားတယ်ဆိုတဲ့ လေးစားမှု့မျိုးကို လိုလည်းမလိုချင်ဘူးစိတ်လည်းမဝင်စားဘူး*

ပင်ကိုသဘာဝကို လေးစားနှစ်ခြို က်တာမျိုးပဲ သဘောကျ တယ်…အန်တီလေးစားတဲ့ သူမျိုး တွေကလည်း အဲ့လိုလူမျိုးတွေပဲများတယ်…

လူလေးစားခံချင်လွန်းလို့ သက်သက်လုပ်နေ တာမျိုးမဟုတ်ပဲ သူဘာလုပ်လုပ်ကိုသူလုပ်တဲ့ အလုပ်တွေမှာ ရိုးသားဖြူ စင်မှု့စေတနာတွေ ပါ မှန်းသိတော့ လေးစားနေရတာ…… အဲဒါမျိုးပဲ အန်တီ သဘောကျ တာပါ”

“အန်တီနုလွင်နဲ့ ကျနော် အတွေးခြင်း လက်ခံ တဲ့ မှုခြင်းတူတယ်ပြောရမယ်…… ကျနော်ကလည်း ဆင်လောက်ကြီးတဲ့လူဖြစ်နေပါစေ မကြောက်တတ်သလို…… ဘယ်လိုလူကြီးပဲ ဖြစ်နေပါစေ ကိုယ်လက်ခံ ထားတဲ့ လေးစားမှု့မျိုးးမတွေ့ရရင် တစ်ချက်မှ ကို မလေးစားတာ……အဲ ကိုယ်ထက်အသက် ကြီးတာကြောင့် ဂါရဝတရားတော့ မေ့ထားလို့ မဖြစ်ဖူးပေါ့……ပြောသာပြောရတာ… ကျ နော်လေးစားတဲ့သူတွေက ရှားပါတယ်ဗျာ”

“ရှိတော့ရှိတယ်မလား သား……သားလည်း စာတွေ ဖတ်နေတာပါပဲ တွေ့တယ်သိတယ် လေးစားတယ် ရှိမှာပါ”

“ရှိတာပေါ့ အန်တီရယ်လေးစားစရာပုဂ္ဂို လ်တွေ ကို ကမ္ဘာ့သမိုင်းကို မပြောသေးဘူး…… မြန်မာ့သမိုင်းမှာတောင် အများကြီးပေါ့”

“ခုနက သားပြောတော့ ရှားတယ်ဆို……ဟော အခုကျ လည်း အများကြီးတဲ့ …ဘာလဲကွယ်”

အန်တီနုလွင်က ပြုံးပြုံးလေးကြည့်ပြီးမေးလာ ပါတော့သည်။သံဒိုင်တို့ ဝဋ်လည်တာမျိုးလား

“ဟား!အန်တီကလည်းစကားကျ ကောက်တတ် သားပဲနော်”

“အသက်ကြီးမှ ကောင်လေးတစ်ယောက် သင် ပေးလို့တတ်တာပါရှင်…ဟိတ်!စကားကို ရှောင် မပြေးနဲ့နော်သား…ဟင်း! လူကလူလည်လေး”

“ကျ နော်လေးစားတဲ့သူက ရှားပါတယ် လို့ ပြောတာက အခုကိုယ်နေထိုင်တဲ့ မြို့အသိုင်း အဝိုင်းမှာ ရှားတယ်လို့ ပြောချ င်တာပါ……

တစ်ပြည်လုံးလို့တော့ ဘယ်ပြောရဲမှာလဲ…… ဟွင်း ဟွင်း”

“ပြီးရော ငလည်လေး”

“ဆက်ပါဦး အန်တီ…ဦးသိန်းနိုင်ပြောတာကြား ပြီးရော့………”

အန်တီနုလွင်တစ်ချက်တော့ပြန်ငြိမ်သွားတော့ သည်။မျက်နှာလေး အောက်ချ ပြန်မော့ပြီးမှ

“ဘာဖြစ်လို့ သူတစ်ပါးရဲ့ ရင်ထဲကအကြောင်း တွေကို အကုန်သိချင်ရတာတဲ့လဲ”

“ဘာဖြစ်လို့ သူ့တစ်ပါးမဟုတ်တဲ့ “ငယ်သံဒိုင်” ကိုတောင် မပြောပြချ င်တာတဲ့လဲ”

သံဒိုင် ပြန်ပြောလိုက်မှ အန်တီနုလွင်ပြန်ပြုံး လာပြီး… “ပြောပြပါမယ်ကွယ် ပြောမိအောင်လို့တောင် စကားစပြီးနေပြီပဲ” သံဒိုင် ခေါင်းပဲ ငြိမ့်လိုက်သည်။

ဦးသိန်းနိုင်က

“ဒေါ်ဝါနုကို ဒီကလူတွေက လေးစားနေကျ တာတဲ့”…

အဲဒီ လေးစားမှု့က ဦးမောင်လတ်ကို ပြု စုနေလို့ လေးစားနေကြ တာလေ သားရဲ့……ဦးသိန်းနိုင်ရဲ့ စကားထဲ က စကားလုံး နှစ်မူ ိး ကြားလိုက်ရတယ်…… ပထမက လေးစားမှု့…… ဒုတိယက ဦးမောင်လတ်… လူတွေရဲ့လေးစားမှု့ကို အန်တီအလေးမထား ပါဘူး…လေးစားချ င်လေးစားလိမ့်မယ် မလေးစားချ င်လည်း မလေးစားနဲ့ ကိုယ်လုပ် စရာရှိတာလုပ်သင့်လုပ်ထိုက်တာတော့ နေ့စဉ် လုပ်နေရမှာပဲလေ……။

ဒါမဲ့ ဒုတိယက ဦးမောင်လတ် နာမည်ကြားလိုက်မှအိပ်ယာထဲ နေရရှာတဲ့ ခင်ပွန်းဖြစ်သူရဲ့ မျ က်နှာကို ပြေး မြင်လိုက်သလို ဖြစ်ရတယ်ကွယ်…… အန်တီ ရှက်လည်း သိပ်ရှက်သွားခဲ့တယ်…… မုန်ညင်းဆီက မလိမ်းလည်းရပါတယ်…… အန်တီဘာသာ စီစဉ်လိုက်တာပါ…အဲဒီနေ့က အိမ်ကို သားလာမှာလား စောင့်နေသေးတယ် မလာလောက်တော့ဘူး သိတော့မှ အိမ်လိုက် လာလိုက်တာ……

စိတ်ကို တစ်ချက်အလိုလိုက်ပြီး ဝါနုနုလွင် အရှက်မပိုက်ပဲ မိုက်ဖို့ လိုက်ခဲ့တာပေါ့သား… အဆုံးစွန်ထိ သွားဖို့စိတ်မကူးခဲ့ပေမဲ့ အချိန် ကြာကြာ ကိုင်ထားချင်ခဲ့တာ……………… ကိုယ်ရင်ထဲရောက်နေတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ သားအရွယ်ကောင်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ အရာကို မသင့်သေးမှန်းသိပေမဲ့ စိတ်အာသာပြေခဏ ကိုင်စမ်းကြည့်နေခဲ့ချ င်တာမျိုး………

အာသာပြေခဏလို့ စိတ်ကူးခဲ့ပေမဲ့ ဆွဲဆောင် မှု့ရှိတဲ့ အရာနောက်ကို အခွင့်ပေးရင်ပေးသလောက် ကိုင်တွယ်တပ်မက်မိတာပေါ့ ……… ဦးသိန်းနိုင်ရောက်လာ စကားပြောလိုက်မှ စိတ်ခံစားချက်တွေ တစ်မျိုးပြောင်းသွားလို့ ထိန်းလိုက်နိုင်ခဲ့ရတော့တယ်………”

“ဟုတ်အန်တီနုလွင်…အဲဒါကိုနားလည်ပါတယ် မေ့လိုက်ပါတော့ ဆိုတာ နားမလည်ခဲ့တာ”

“သားရဲ့စိတ်တွေလည်း သိနေပြီဆိုတော့…… နောက်ထပ် မဖြစ်ရလေအောင် ကိုယ်တိုင် လည်း ထိန်းတော့မယ်…သားကိုလည်းမေ့ခိုင်း လိုက်တဲ့ သဘောပါကွယ်”

” အ ဟား ဟား…အန်တီနုလွင်ကလေ ဒါမျိုးကျ ကလေးမလေးတစ်ယောက်လိုပဲနှလုံးသား ဗျ နှလုံးသား အမိန့်ပေးခိုင်းစေလို့ ရကောင်း သတဲ့လား”

“ဟုတ်ပါတယ် သားရယ်…အန်တီလည်း……”

“နှလုံးသားဆိုတာ…… အန်တီတို့ သားအမိ နှစ်ယောက် လက်နှစ်ဖက်စလုံးနဲ့ စာရေးနိုင် အောင်လေ့ကျ င့်ယူလို့ရတာမျိုးမှမဟုတ်တာ”

“ဟုတ်ပါတယ်လို့ ပြောပြီးနေပြီပဲသားရယ်… သူကများ စချ စ်ခဲ့ရင် စကားနဲ့ ဘယ်လောက် တောင် အနိုင်ယူချ င်မလဲ မသိဘူး”

“ဟုတ်သား…အန်တီနုလွင်ရင်ထဲကိုကျနော်က ဘယ်လိုရောက်ခဲ့တာတဲ့လဲ”

“အတိအကျ တော့ မပြောတတ်ပါဘူးသားရယ် မင်းဇင်လေးနဲ့ အိမ်ကို အလည်လိုက်လာတဲ့ နေ့က အန်တီက မုန့်ဟင်းခါးလဲချ က်တာရှိ တယ်လေ…သားကိုကျွေ းတော့စားလိုက်တာ သုံးခါလောက်ထပ်ထည့်ပေးရတယ်………

“အန်တီနုလွင် ကျ နော်ကမုန့်ဟင်းခါးဆို သိပ်ကြို က်တာတဲ့……အန်တီချက်တာလည်း စားလို့ တအားကောင်းတယ်”

နဲ့ပလုတ်ပလောင်း စားရင်း ပြောတာလေးကို အန်တီ မျက်စေ့ထဲ ကမထွက်ဘူး ငယ်ကလည်းငယ်ငယ် အသား ကလည်း ဒီထက်ညို သေးတယ်……ဘယ်လို လေးမှန်းမသိဘူး……ပြီးတော့ သူများတွေက ဝါနုနုလွင်ကို “မဝါ” “အန်တီဝါ” “ဝါနု” ခေါ်ခဲ့ ကြပေမဲ့ သူက “အန်တီနုလွင်” တဲ့လေ……”

“သူများတွေနဲ့ မတူအောင်ခေါ်တာလို့ မဟုတ် ပါဘူး ကျ နော်စိတ်ထဲမှာ “နုလွင်” ဆိုတာလေး ပဲ ပိုသဘောကျ လို့ ပါ”

“သားရယ် ကိုယ့်ကိုကိုယ် သားလို့ ပြောပါ…… ကျနော်လို့က လူကြီးဖြစ်မှပြောပါလို့ သင်ပေး တော့……”မပြောချင်ပါဘူး အန်တီကလဲ…… သား သားနဲ့ ပြောရတာ နည်းနည်း ပျော့ညံ့သလားလို့ပါ” လို့ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်က ပြောခဲ့ သေးတာ”

“ဟား အန်တီက အကုန်မှတ်မိနေတာပဲ”

“မှတ်မိတာပေါ့ကွယ်…သားရဲ့ အကျ င့်လေး တွေ အန်တီသဘောကျ တာ ရှိသေးတယ်…… အိမ်ကိုလာတယ် မင်ဇင်းကသူ့အဖေရဲ့အညစ် အကြေးတွေအမေဖြစ်သူကိုကူလုပ်ပေးနေတာ တွေ့ရင် မိသားစုဝင်တစ်ယောက်လို ပြေးလာ လုပ်ပေးတယ်……။

ဟော သူများအိမ်ကပစ္စည်း တစ်ခုခု စာအုပ်စင်က စာအုပ်တို့ တစ်ခြားတစ် ခုခု ကိုင်တော့မယ်ဆိုရင်ကျ အိမ်ရှင်ကို ပါးစပ် နဲ့ ခွင့်မတောင်းရင်တောင် မျ က်လုံးလေးနဲ့ လှမ်းကြည့်ခွင့်တောင်းပြီးမှ ကိုင်တတ်တယ်… ဒါလေးတွေက ဘာမှတော့ မဟုတ်ဘူး…… ဒါပေမဲ့ အဲဒါမျိုးလေးတွေက အစ သားကို သဘောကျ တယ်”

ဒါတော့ မိဘနှစ်ပါးရဲ့ သွန်သင်ဆုံးမမှု့ကြောင့် ဒီအကျ င့်တွေ သံဒိုင် စွဲခဲ့ရတာပါ…သူများအိမ် က ပစ္စည်းတစ်ခုခုကို မပြောမဆို သံဒိုင်မကိုင် ရဲ့ခဲ့……ခင်မင်မှု့ကို ပိုင်စိုးပိုင်နဲ့ လုပ်တယ်လို့ အထင်မခံနိုင်ဘူး……မင်းဇင်နဲ့ နှစ်ယောက်ပဲ ရှိနေချ ိန်ဆိုရင်တော့ တစ်မျိုးပေါ့……

လူငယ်ချင်း နားလည်မှု့ရှိပေမဲ့ လူကြီးတွေက တစ်မျိုးမြင်သွားရင် မကောင်းဘူးလေ……… အန်တီက အိမ်မလာခိုင်းတော့ ကျောင်းကနေ ပြန်မလာတဲ့ ရက်တွေမှာ ကျောင်းနားမှာဖွင့် ထားတဲ့ သံဒိုင်တို့မြို့က ဓါတ်ပုံဆိုင်မှာပဲ အချိန် ဖြု န်းခဲ့တာမို့ဓါတ်ပုံရိုက်တာ ဘယ်လိုဆိုတာ နည်းနည်းပါးပါးတော့ သိခဲ့ရသည်။

ပိုင်ရှင်ကလည်း သူငယ်ချင်းအကို လူပြိုကြီး ညဖက်လည်း တူတူသောက်ကြတာမို့ ပိုရင်းနှီး ခဲ့ကြသည်။ အန်တီနုလွင်ကို သူ့သြဇီကသူငယ် ချ င်း ပို့လိုက်တဲ့ အဝတ်အစားတွေနဲ့ ဓါတ်ပုံ ရိုက်ပေးခဲ့ချင်ပေမဲ့ camera ငှားရမှာစိုးလို့ စိတ်ကူးတွေ အကောင်အထည် မဖော်နိုင်ခဲ့။ သံဒိုင် ငှားရင် လူပြိုကြီးက ငြင်းမဲ့သူ မဟုတ် မှန်းသိပေမဲ့ ငှားရမှာ သိပ်အားနာမိသည်။ တစ်ခုခုဖြစ်သွားလို့ ပိုင်ရှင်ဖြစ်သူမှာ အလျေ ာ် တောင်းလည်း မကောင်း……မတောင်းလည်း မရ သိပ်ဂွကျ လိမ့်မည်။

အရမ်းကြီး ပြီးပြည့်စုံ တဲ့ဘဝတွေမဟုတ်တဲ့ သံဒိုင်တို့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ငှားပြီးသုံးလိုက်လို့ ပျက်စီးပျောက်ဆုံး သွားရတဲ့ ပြဿနာတွေအများကြီးတွေ့ရသည် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်တစ်မျိုးတွေထင် မိတ်ပျက်……တစ်ချို့ဆို ရန်ပါထဖြစ်ကြတာမျိုး တွေလည်း တွေ့နေရတော့ မိမိဘာသူ ရှိတာ လေးနဲ့ ကျေ နပ်စွာနေတာ အကောင်းဆုံးလို့ သတ်မှတ်ပါသည်။

“သားက မာနလည်းကြီးသေးတာနော်…… ဒီက အိမ်မလာခဲ့နဲ့ပြောလိုက်တော့ လုံးဝမလာဘူး…မင်းဇင်သင်္ဘောတက်သွားပြီးတာတောင် အမ က အန်တီဆီမုန့်ပို့ခိုင်းရင် ပူစူးမ ကနေ တစ်ဆင့်ပို့ခိုင်းတယ်”

“မလာခဲ့နဲ့ပြောတော့ မလာဘူးပေါ့”

“အန်တီလည်းသားကို သတိရပါတယ်…ဒါမဲ့ မာနမင်းသားကလူတွေ့ရင်တောင်စကားမပြော တော့ဘူးလေ”

“ပြောလိုက်ရင် ကိုယ့်ကို ခပ်စိမ်းစိမ်းမျ က်လုံး ကြီးနဲ့ ပြန်ကြည့်လို့ ဒီကကောင်မှာ တစ်ခုခု ဖြစ်သွားရင် ဘယ်သူတာဝန်ယူမှာလဲ”

“အပိုတွေသိပ်ပြောတတ်တယ်…ဒါကြောင့် ဟိုသမီးလေးခမျာ သိပ်ချစ်ရှာတာနေမှာ”

အန်တီနုလွင်စကားကြောင့် သံဒိုင့်ရင်ထဲ…… အောင့်သက်သက်ခံစားလိုက်ရသည်။ဒီတစ်ခါ တော့ သံဒိုင်ကပဲ စကားလွဲှပေးလိုက်သည်။

“အန်တီက ဦးလတ်ကို ဘယ်လိုချစ်ခဲ့လဲ…… ဘယ်ချိန်လောက်ကလဲ”

“အဲဒါတော့မသိဘူး သားရယ်…ကိုယ့်ကိုကိုယ် တောင် ပြန်မေးမကြည့်ခဲ့ဘူး”

ဟာ အန်တီနုလွင် အဖြေကို အရမ်းအံ့သြသွားသည်။ဒါဆို အန်တီတို့အိမ်ထောင်ရေးကအချစ်မပါတဲ့ အိမ်ထောင်ရေးမျိုးလား………သိခဲ့ရသလောက်တော့ အဲလိုလည်း မဟုတ်ခဲ့ပါဘူး။

“ဒါဆို အန်တီနုလွင်က မချစ်ပဲနဲ့……………”

“မချစ်ဘူး ချ စ်တယ် အဖြေမရှာပဲ အန်တီ ဦးမောင်လတ်ကို ရွှေးချယ်ခဲ့တာ သားရဲ့…… အန်တီ အမေကလည်းအိမ်ထောင်ပြု စေချင်ပြီ ဘယ်သူနဲ့ရယ်လို့မဟုတ်ပါဘူးအန်တီသဘော ကျတဲ့သူပေါ့…”

“လာပြောတဲ့သူတွေအများကြီးထဲမှ အန်တီမှာ ရွှေးရတာမျိုးပေါ့”

“ကိုယ့်ဂုဏ်ကိုယ် မဖော်လိုပါဘူး သားရယ်… ထားလိုက်ပါတော့……ဦးမောင်လတ်ကို ရွှေး ချယ်လိုက်တာက စိတ်နေစိတ်ထားကို အထင် ကြီးလေးစားလို့ပါ……ဖခင်တစ်ယောက်လို ရော…အကိုရင်းတစ်ယောက်လိုစိတ်ထားရော သူ့မှာရှိတယ် သားရဲ့……

သူ့ မိသားစု အဆင် ပြေရင်ပြီး ရော့ တစ်ခြားလူ ဘာလိုဖြစ်ဖြစ်ဆို တဲ့ စိတ်ထားမျိုးမရှိဘူး… တစ်ချို့အတ္တသိပ်ကြီးတဲ့အိမ်ထောင်ဦးစီးတွေ သားတွေ့ဖူးတယ်မလား…… ကိုယ့်ကိုကိုယ်နဲ့ ဇနီးမယားနဲ့ယှဉ်ရင် ကိုယ့်ကို ကိုယ်ပဲ ဦးစားပေးတယ်…… ကိုယ်မိသားစုနဲ့ ကိုယ့်ပတ်ဝန်းကျင်ကလူတွေ နဲ့ ယှဉ်ရင် ကိုယ့်မိသားစုပဲ ဦးစားပေးတယ်… လက်ခံပါတယ် ဖြစ်ရမှာပဲလေ……

ဒါပေမဲ့ အတိုင်းအထက်အလွန်ကြီးကျ လက်မခံနိုင်ဘူး တရားသာ မတရားသာ မကြည့်တော့ဘူး… ကိုယ်သားသမီး ကားအကောင်းစားစီးနေရပြီ ကို လေယဉ်ပါဝယ်ပေးချ င်တာ မိဘတိုင်းရဲ့ ဆန္ဒ အမှန်ဖြစ်ပေမဲ့…သားသမီးအတွက် ဝယ် ပေးနိုင်ဖို့ ရှာလိုက်တဲ့ငွေက ပတ်ဝန်းကျ င်လူ အများအတွက် သိပ်ဒုက္ခဖြစ်သွားစေလားဆိုတဲ့ အတွေး တွေးပြီး မလုပ်သင့်ပါဘူး………

တော်လို့ပဲ ဒီလောက်ကြီးရှာဖွေထားနိုင်ခဲ့ပြီပဲ လုပ်သင့် မလုပ်သင့် အကျိုးအကြောင်းတော့ သိသင့်တာပေါ့ကွယ်…… ဦးမောင်လတ်က အဲလိုမရှာဖွေခဲ့ဘူး…… အန်တီကလည်း အဲဒီစိတ်နေစိတ်ထားကို လေးစားခဲ့ရတာပါ…… အမျိုးသမီးတစ်ယောက်က အမျိုးသားတစ် ယောက်ကို ချစ်တဲ့အချစ်ကအားလုံးချုပ်လိုက် ရင် နှစ်မျိုးပဲ ရှိတာလို့ သတ်မှတ်ကျ တယ်…… လေးစားလို့ချ စ်တာရယ်သနားလို့ချစ်တာရယ် ”

“ဒါဆိုအန်တီက ဦးလတ်ကို ချ စ်တာလေးစား မှု့နဲ့ ချ စ်တဲ့ အချ စ်မျိုးပေါ့”

အန်တီက ရယ်ပြီး……”စကားပြောတာ မပြီးသေးဘူးလေကွယ်…… ဆုံးအောင်တော့ နားထောင်ဦးမှပေါ့…”

“ဟုတ်”

“အချစ်ကို စာအုပ်တွေထဲမှာရော…သီချ င်းတွေ ထဲမှာရော အမျိုးမျိုးအဓိပ္ပာယ်ဖွင့်နေကြတာပဲ ပြည့်စုံတယ်လို့မှ မရှိတာ……စိတ်မှာ ဖြစ်ပေါ် တဲ့ အရာ စိတ်စွမ်းအင် စိတ်ဖြစ်တည်မှု့ကို ဘယ်လိုဝေါဟာရက အလုံးစုံ ပြီးပြည့်စုံအောင် အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုနိုင်မှာလဲ……

ဖွင့်ဆိုထားတဲ့ ဖွင့်ဆို ချက်တွေကို အန်တီတို့သားတို့က ကိုယ့် ရင်ဘတ်နဲ့ ကိုက်ညီမှု့ရှိရင် လက်ခံလိုက်တယ် ယူသုံးကြတယ်။ လူအများလက်ခံတဲ့ စကားက ပဲ မှန်တယ်ထင်ရပေမဲ့ အချစ်နဲ့ပတ်သက်လာ ရင် ပြီးပြည့်စုံအောင် မဟုတ်သေးဘူးလေ…… ဘာလို့ ဒီလောက်ပြောဆိုရတာ ရှုပ်ထွေးနေရ တာလဲဆိုတော့အချစ်ဟာ စိတ်စွမ်းအင်တစ်ခု ဖြစ်နေပြီး အချစ်ဟာ အချစ်ဖြစ်နေလို့နေမှာ ပေါ့ကွယ်…အ ဟင်း ဟင်း ခစ်”

“အ ဟား ဟား”

သံဒိုင်တို့ နှစ်ယောက်သား ရယ်မိလိုက်တော့ သည်။သံဒိုင် အန်တီနုလွင် ပြောပုံလေးကို ကြားဖူးပြီးသားတွေ ပါပေမဲ့ သိပ်သဘောကျ မိ သည်။

“လေးစားလို့ ချစ်တာနဲ့…… သနားလို့ ချစ်တာမှာ …ဦးလတ်ကို လေးစား လို့…………ဆက်ပါဦး အန်တီ”

“ဦးမောင်လတ်ကို အန်တီကလေးစားတယ်လို့ပဲ ပြောတာပါချ စ်တာမပါပါဘူး…သားက ရောပြောလိုက်လို့ ရှုပ်သွားတယ်နဲ့တူတယ်……လေးစားမှု့ရှိတိုင်း အချ စ်မဟုတ်ပေမဲ့………အမျိုးသမီးတွေ အချ စ်ကို လက်ခံမှု့သဘောတရား အစမှာတော့ လေးစားခြင်း ဒါမှမဟုတ် သနားခြင်း ပါတယ်လို့ပြောချင်တာ သားရဲ့…”

အန်တီနုလွင် စကားမပြတ်သေးခင်မှာပဲ……

“သံယောဇဉ်ကျ ဘယ်သွားထားမလဲ အန်တီ”

“သံယောဇဉ်က ကိန်းနဲ့ ပြောရရင် ဘုံကိန်း မလို့ နှစ်ဖက်လုံးမှာပါနိုင်ချေ ရှိတယ်လို့…… အန်တီတော့မြင်တယ်…ဒါမဲ့ လေးစားခြင်းက အထင်ကြီးမှု့တစ်မျိုးလည်းဖြစ်တာမို့…… သားပြောတဲ့ သံယောဇဉ်က သနားချ စ်မှာ ပိုပြီးပါနိုင်မှာပေါ့ကွယ်……

ခုနကပြောတဲ့ စကားကိုတော့ အန်တီက တော်တော်လေး လက်ခံတယ်…… မိန်းမတစ်ယောက်ကယောင်္ကျားတစ်ယောက် ကို ချ စ်ပြီဆိုရင် အထင်ကြီးလို့ချ စ်တာနဲ့ သနားလို့ချစ်တာ ဆိုတာလေ……”

“အထင်ကြီးတာနဲ့ လေးစားတာ မတူဘူးနော် အန်တီနုလွင်”

သံဒိုင် နည်းနည်းတော့ ကွန့်လိုက်ပြီး တိကျ အောင် ဖမ်းလိုက်သည်။အန်တီနုလွင်က ပြုံးရုံလေး ပြုံးပြီး………

“အထင်ကြီးမှု့နဲ့ လေးစားမှု့ မတူဘူးတဲ့လား အဲဒီဝေါဟာရနှစ်ခု သိပ်နီးစပ်တာတော့…… သား တွေးရောတွေးမိလား……”

အန်တီနုလွင်က မေးခွန်းကို မေးခွန်းနဲ့ပဲ အဆုံးသတ်ပေးလိုက်တော့သံဒိုင်ဖမ်းလို့မရတော့……

“အချစ်နဲ့လိင်ကိစ္စကို အန်တီ ဘယ်လိုမြင်လဲ”

“သား ခံစားချက်တော့ မသိဘူး……အန်တီက တော့ ကိုယ်ချ စ်တဲ့သူနဲ့ပဲကိုယ်လက်နှီးနှောတဲ့ ကိစ္စကို ပိုစိတ်သန်တယ်……ကာမပန်းတိုင် ဒီဂရီအမြင့်ဆုံးထိကို ကိုယ်ချစ်တဲ့သူနဲ့ပဲ ရောက်အောင်သွားချင်တယ်ကွယ်”

“မှန်တာပေါ့……ခုက ချ စ်တဲ့သူချ င်းလည်း နှစ်ယောက်တည်း……အခြေအနေအချိန်အခါ ကလည်း အကောင်းဆုံး ပေးနေပြီဆိုတော့… အန်တီ ဝါနုနုလွင်ရေ……………”

သံဒိုင်စကားကို ဆုံးအောင်မပြောတော့ပဲ…… အန်တီနုလွင်ကို အထာနဲ့ကြည့်လိုက်တော့…

“အံမယ် လူလည်လေး စကားကောင်းပြောနေ တာကို ထဖောက်တယ်…တော်ပြီကွယ်…သားလည်းရေချိုးတော့ အန်တီလည်းညစာပြင်တော့မယ်…နှစ်ရက်လောက်အဲ့ဒီကိစ္စဖြတ်ထားမယ်…ပြီးမှ နှစ်နှစ်ကာကာကြီး ချ စ်ကြမယ်…အဲဒီနေ့ကို အန်တီက……

“No Closthes Day of War Nu Nu Lwin”

လို့ နာမည်ပေးထားတယ်”

ဝါနုနုလွင် အဝတ်အစားမပါတဲ့ နေ့တဲ့…… ဘယ်လိုလည်းဆိုတာ သံဒိုင်မတွေးနိုင်တော့…

“ဘယ်လိုများလဲ အန်တီရယ်”

“မိုးသည်းတဲ့ညက အန်တီကို သားက …… အမှတ်တရဖြစ်အောင် လုပ်ပေးခဲ့တယ်လေ အဲဒါကြောင့် အန်တီလည်း သား ကို……”

“ဒါ ဒါဆို ကျ နော်က ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ”

“အော်!အရှင်းကြီးကို သားဘာသာတွေး ကြည့် ပေါ့ လိုက်မေးမနေ့နဲ့”

ပြောပြီး အန်တီနုလွင် က ထိုင်ရာက ထပြီး ထမီပြင်ဝတ်တော့သည်။

သံဒိုင် လည်း မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပြီး……

“ဘယ်နေ့လဲ အန်တီ”

“မသိဘူး ရေသွားချိုးတော့………”

“အန်တီ ကျ နော်ကို ဒေါသဖြစ်အောင် မလုပ် နဲ့နော် ဟင်း ဟင်း သိတယ်ဟုတ်”

“အံမယ် စမ်းကြည့်လိုက်လေ ဒီတစ်ခါတော့ ရမလားလို့”

အန်တီက လက်နှစ်ဖက်ခါးထောက်ပြီး……ရွှေရင်ကြီး မောက်ကာ ရန်ထောင်လာတော့…သံဒိုင်အန်တီနုလွင်ကိုလှမ်းဖက်နမ်းလိုက်သည်။အန်တီနုလွင်ကလည်း သံဒိုင်ခါးကိုပြန်ဖက်ကာနှုတ်ခမ်းခြင်းပါ ကပ်ပေးလိုက်သည်။သံဒိုင်ကအန်တီနှုတ်ခမ်းတွေ စုပ်နမ်းနေချိန်……အန်တီလက်တွေက ထောင်လာပြီဖြစ်တဲ့အငယ်ကောင်ကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ပွပွလေးပွတ်ပေးနေရင်း သံဒိုင့်အနမ်းကို ခွာလိုက်ပြီး……

“ချစ်လို့ အလိုလိုက်ပေးတာကို ကိုယ့်ကိုကိုယ် “သရဲကောင်း”ထင်သွားတယ် ဟလား သား!”

“သူရဲကောင်း” မဟုတ် “သရဲကောင်း”ဆိုပြီးအန်တီနုလွင်ကအပြောင်အပျက်စကားနဲ့သံဒိုင့်ကို ခပ်တည်တည်ကြီး ကြည့်လိုက်တော့…

သံဒိုင်က……

“အဲဒီတော့ ဒီက “သရဲကောင်း”ကြီးကို……’အန်တီ ဝါဝါ နုနု လွင်လွင်’ က ဘာလုပ်ချ င်…”

“အားးးးးးးးးးး”

သံဒိုင်စကားဆုံးအောင်ပြောခွင့်မပေးပဲ အန်တီ က ဆုံးမလိုက်ပုံရသည်။သံဒိုင်ရဲ့ အားကနဲ အော်သံ ထွက်လာရသည်။အန်တီနုလွင်က လက်နဲ့ စုတ်ညှစ်ထားတဲ့ သံဒိုင့်အငယ်ကောင် ကိုလွှတ်ပေးလိုက်မှ သံဒိုင်တို့အသက်ရှုချောင် ရတော့သည်။

“အား နာလိုက်တာ အန်တီရယ် ထိပ်ကို လက်သည်းတွေနဲ့ကုပ်မိသွားတယ်ထင်တယ်”

“ဘာမှမဆိုင်ဘူးသား လက်ဖဝါးပြင်ထဲထည့်ပြီး ညှစ်လိုက်တာလက်သည်းနဲ့ထိပ်နဲ့ အဝေးကြီး”

“မဝေးဘူးလေ လက်သန်းလက်သည်းနဲ့ ခြစ်မိ ပုံ ရတယ်”

“ဉာဏ်မများပါနဲ့ သားရယ် ရေသွားချိုးတော့ အောင့်ထားပြီးမှ ဖွင့်ချရတာ သိပ်အရသာရှိ တာကိုလည်း ပြောပြထားရဲ့နဲ့”

“ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ ရပါတယ် အန်တီရာ”

သံဒိုင်အခန်းထဲကနေစိတ်ဆိုးချ င်ရောင်ဆောင်ပြီး အရင်ထွက်လိုက်တော့သည်။

“မျက်နှာကြီးက ဘာဖြစ်သွားတာတဲ့လဲ”

သံဒိုင် ရယ်ချင်စိတ်ကို ထိန်းပြီး နောက်ဖေးသာအရင်ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။နောက်ဖေးရေချိုးကာနီးမှ သစ်ပင်တွေဆီ ရေသွားနိုင်ရန် ရေမြောင်းဖော်ထားတဲ့လိုင်းတွေ သဲပြည့်နေလို့ ပေါက်တူးတစ်လက်နဲ့ ပြန်ဖော်ပေးနေလိုက်သေးသည်။တော်တော်ကြာကြာလုပ်ပေးပြီး ခန္ဓာကိုယ်က

ချွေး နည်းနည်းထွက်လာမှ ရေတစ်ခွက်အဝသောက် ခဏနားပြီးမှ ရေခူ ိးလိုက်တော့သည်။သံဒိုင်ရေချိုးနေတော့ အန်တီနုလွင်လည်းနောက်ဖေးလာပြီး လှန်းထားတဲ့ အင်္ကျီတွေလာပြန်သိမ်းသည်။အဝတ်တန်းပေါ်က အင်္ကျီတွေ တစ်ထည်ခြင်းဆွဲယူနေသော အန်တီကိုကြည့်ရင်း သံဒိုင်အတွေးတစ်ချက်ရသွားခဲ့လိုက်သည်။

“ငါးမရ ရေချိုးပြန်”လို့ ဆိုရိုးစကားရှိပေမဲ့ အခုက ရေချိုးရပြီမို့ ကျောက်ခဲတော့ထပ်ကောက်မယ်ဆိုတဲ့အတွေး…ချစ်တဲ့ အန်တီနုလွင် အပေါ် ဆိုးချ င်တာလည်းတစ်မျိုးပေါ့…………အန်တီနုလွင် အင်္ကျီတွေပွေ့ပြီးသူ့အနားရောက်လာတော့……

“အန်တီနုလွင် ခဏ”

“ဘာလဲကွယ်”

“မီးဖိုချောင် ကိစ္စက ပြီးပြီလား”

“ထမင်းပဲချက်ရတာလေ ပြီးပြီဟင်းတွေက စား ကာနီးမှနွှေးမယ်လေ”

“အဲဆို အင်္ကျီတွေ ဟိုပေါ်တင်လိုက်ပါ ပြီးရင် ကျနော်နား လာပါဦး”

အန်တီက အင်္ကျီတွေ အနီးက ခုံပေါ်တင်ခဲ့ပြီး

“ဘာများလဲ သားရယ်”

“ဒီမှာ နာနေလို့လက်သည်းနဲ့ခြစ်မိသွားပါတယ် ဆို ရေထိလိုက်တော့ စပ်နေလို့”

“ပြစမ်းပါဦး သားရယ်”

သံဒိုင် ရေစိုပုဆိုးကို ချွတ်ချ လိုက်ပြီး အန်တီ့ လက်ကို ဆွဲယူကာ သူ့ကောင်ကြီးပေါ်တင် ပေးလိုက်သည်။အန်တီနုလွင်က ခါးကုန်းပြီးပဲ သူ့ကောင်ကြီးကို ကိုင်ကာ သေချာကြည့်ပေး နေသည်။

“အား လား လား စပ်လိုက်တာ အန်တီရယ်”

“ပွန်းတာ ထိရှ ရာတော့မတွေ့ပါဘူး သားရယ်”

“မသိဘူး အန်တီနုလွင်ရယ်ငရုတ်သီးစပ်သလို စပ်နေတယ်……အန်တီနုလွင်က အာငွေ့လေး ပေးလိုက်ရင်တော့ သက်သာမလားပဲ”

“ဘာမှမဆိုင်ပါဘူး သားရယ်…အယ်! ဒါမျိုးဆို ဉာဏ်တွေ သိပ်များတတ်ပါလား ဟင်!”

အန်တီ နုလွင်က အငယ်ကောင်ကို ကိုင်ရင်း ပြုံးဖြီးကြီးလုပ်နေတဲ့ သံဒိုင် မျက်နှာကို တွေ့ လိုက်တော့ သဘောပေါက်သွားတော့သည်။

“တော်ပြီ သွားမယ် အင်္ကျီတွေ သိမ်းရဦးမယ်”

သံဒိုင် အန်တီနုလွင်လက်ကို ဖမ်းဆွဲလိုက်ပြီး “အမျိုးသမီးတွေကအမျိူးသားတွေရဲ့သုတ်ရည် ကို မှီဝဲရင် ဉာဏ်ရည်ထက်မြက်ပြီးခွန်အားတိုး ကာ မိန်းမတွေအဖြစ်များတဲ့ ရောဂါဝေဒနာ တွေ ပျောက်ကင်းနိုင်၏ လို့သိရတယ်အန်တီ”

“အံမယ်! ဘယ်မှာ သိရတာလဲ”

“ဟိုနေ့ကဖတ်လိုက်တဲ့”မသိမဖြစ်”ကျ န်းမာရေး ဂျာနယ်ထဲမှာ ပါတယ်လေ”

“ဘယ်သူ ရေးတာလဲ”

“ဒေါက်တာ သံဒိုင်”

“ဟင်!ငလည်လေး!သိပ်လည်တယ်”

အန်တီနုလွင်က ပြောပြီးတာနဲ့ သံဒိုင်ရှေ့မှာ ထိုင်လိုက်ပါတော့သည်။သိပ်ချ စ်ရတဲ့ သူတွေ မို့ ဆန္ဒတွေကို ငြင်း ပယ်ခြင်းဟာ မစွမ်းသာ… သံဒိုင်တို့ကတော့ အလိုပြည့်ဖို့ရာ အဆင့်သင့် အန်တီနုလွင်ကအကိုင်အတွယ်ညင်သာသည်။ လျှာဖျားလေးနဲ့ စကစားပေးသည်။ပြီးမှ တစ် ချောင်းလုံးကိုအနှံ လျှာနဲ့ လိုက်ယှက်သည်။ လက်ကိုနှစ်ဖက်လုံးမအားအောင်အသုံးပြု သေးသည်။ အားရအောင် ယှက်ပေးပြီးမှ ပါးစပ်ထဲ

ထည့် စုပ်ပေးတော့သည်။ ဒီလိင်တန်ချောင်းကြီးကို သွားတွေနဲ့ မထိအောင် စုပ်ပေးတဲ့ နေရာမှာ အန်တီနုလွင် သိပ်ကျွမ်းကျ င်သည်လို့ သံဒိုင်ထင်သည်…… အန်တီနုလွင်က စုပ်ပေးရင်းနဲ့မှ လိင်တန်ကို ပါးစပ်က ထုတ်လိုက်ပြီး………

“လူကို သိပ်အနိုင့်ကျင့်ပြီး ခိုင်းချ င်တယ်နော်”

“အန်တီနုလွင်ရဲ့ ကျန်းမာရေး အတွက်ပါဗျာ”

“အာ ဆိုလည်း ပိုစုပ်ပေးရမှာပေါ့ ရှင်”

အန်တီနုလွင်က ပြောပြီး သံဒိုင့် လိင်တန်ကို ပါးစပ်ထဲ ပြန်ထည့်ကာမြန်မြန်ကြီးစုပ်ပေးတော့သည်။ သံဒိုင်ဆီက…… “အား ရှီး”ဆိုတဲ့ အသံတွေကလည်း အန်တီ့ရဲ့ စုပ်ချ က်တွေနဲ့ အပြိုင် မြိုင်ရပြီပေါ့………

အန်တီနုလွင်ကပါးစပ်ကနေအမြန်စုပ်ပေးသလို ပါးစပ်က ဆွဲထုတ်ပြီး ပါးစပ်အနားပေးချိန်မှာလည်း လိင်တန်နဲ့ သူ့လက်ကိုတော့ အနားမပေးခဲ့ချေ ။လက်နဲ့လိင်တန်ကို ဂွင်းကြမ်းဆောင့်ပေးသေးသည်။

ပါးစပ်နဲ့ တစ်မျိုးလက်နဲ့ တစ်သွယ် လုပ်ပေးသူက ဒေါ်ဝါနုနုလွင်ရယ်မို့ သံဒိုင်တို့ သုတ်ရည်အထွက်ကို မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ခါးကိုဆတ်ကနဲဆက်ကနဲ ကော့ ကော့ ပြီး သုတ်ရည်များကို အန်တီနုလွင်ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်ရတော့သည်။

အန်တီနုလွင်ကလည်း ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသမျှ သုတ်ရည်တွေကို “တဂွတ်ဂွတ်”မြည်သံ ကြားအောင် မြိုချလိုက်သည်…နှုတ်ခမ်းဘေးက အနည်းငယ်ပေကျံတဲ့ အရည်တစ်ချို့ကိုလျှာ နဲ့ လှမ်းသတ်ယူပြီး မြိုချ လိုက်ရင်း မတ်တတ်ရပ်လိုက်ကာ……သံဒိုင့် ပါးကိုလိမ်ဖဲ့လိုက်တော့သည်။

“ကျေ နပ်တော့နော် သား”

လို့ ပြောပြီး…… ချထားတဲ့ အင်္ကျီနားသွားကာ အင်္ကျီတွေ ကောက်ယူပွေ့ပြီးမှ အိမ်ပေါ်ကို ပြန်တက်သွား တော့သည်။သံဒိုင် အိမ်ပေါ်တက်သွားတဲ့ အန်တီနုလွင်ရဲ့ကျောပြင်ကို ကြည့်နေရင်းမှာ ပဲ အန်တီက အင်္ကျီတွေပွေ့ထားရင်း သူမရဲ့ လက်ခုံလေးနဲ့ နှုတ်ခမ်းဘေးကို အသာလေး သုတ်နေတာ တွေ့လိုက်ရသေးသည်။

“သိပ်ချစ်ရပါသော အန်တီနုလွင်ရယ်”။…(ဇာတ်သိမ်းပိုင်းမျှော်)

Zawgyi

သားဟာႀကီးကို စုပ္လို႔ကို အားမရနိုင္ေသး ဘူးကြယ္ (သို႔) အိုးေတာင့္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ့ အေမနဲ႔ ေက်ေနာ္(တတိယပိုင္း)

“အန္တီ ႏုလြင္”

“ဟင္…သား ေမာင္ငယ္ ဘယ္တုန္းက ျပန္…”

အန္တီႏုလြင္ စကားဆုံးေအာင္ မေမးနိုင္ေတာ့ ပဲ…သံဒိုင္ ရပ္ေနတဲ့ အခန္းတံခါးဝထိ ထိုင္ေနရာမွ ထလာၿပီး လာဖက္ေတာ့သည္။ၿပီးေတာ့ ဖက္ေနရင္း ငိုသည္။သံဒိုင္ အလိုက္တသိ ျပန္ဖက္ေပးထားရင္း…

“ငို လိုက္ပါ အန္တီ အားရေအာင္ငိုလိုက္ပါ”

ခင္ပြန္းျဖစ္သူကလည္း ဆုံးပါးသြားရၿပီး … သားရင္း ျဖစ္သူကအေဝးတစ္ေနရာမွာအလုပ္သြားလုပ္ေနတာ ၾကဳံ ေနရတဲ့ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္။ တစ္ေယာက္ေသာသူ က ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာနိုင္ေတာ့ပဲ ထြက္သြားျခင္း ေနာက္တစ္ေယာက္က လာခ်င္ေပမဲ့ ခ်က္ခ်င္း မလာနိုင္တဲ့သူ…ေဘးမွာ အားကို တိုင္ပင္စရာအေဖာ္ျပဳ ေပးမဲ့ သူ မရွိေနတဲ့ အန္တီ့ကို သနားမိရသည္။

“အန္တီေလ ေမာင္ငယ့္ ကို ေမၽွာ္ေနတာ… အိမ္က သားကလည္း ျပန္လာဖို႔ ဘယ္လိုမွမျဖစ္နိုင္လို႔ မေမၽွာ္မိဘူး…သား ကိုပဲ ျမန္ျမန္ ျပန္လာေစခ်င္ခဲ့တာ သားရယ္”

အန္တီႏုလြင္ ငိုရင္းနဲ႔ ျပဳံးၿပီး သံဒိုင့္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။သံဒိုင့္ ပါးႏွစ္ဖက္ကိုလည္း သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အုပ္ကိုင္လိုက္သည္ ကိုင္ထားလို႔ အားမရဘူးျဖစ္မယ္ ပါးေတြကိုထပ္ လိမ္ဖဲ့လိုက္ေသးသည္။

” ျမန္ျမန္ျပန္ မလာဘူး ေနစိမ့္ လိုက္တာကြယ္”

“လာခ်င္တာေပါ့ အန္တီရယ္ဦးလတ္ဆုံးတဲ့ေန႔ ေဖေဖနဲ႔ ဖုန္းေျပာၿပီး ကတည္းက အျမန္ဆုံး ျပန္လာခ်င္ခဲ့တာ မႏၲေလးကဘႀကီး ကလည္း အသဲအသန္ျဖစ္ ေဆး႐ုံပါတက္လိုက္ရတယ္.. သူတို႔မွာ လည္း ေဆး႐ုံ လူနာေစာင့္ေပးမဲ့ ေယာကၤ်ားသား မရွိတာမို႔ ေနေပးခဲ့ရတာ…”

သံဒိုင္ အျမန္ဆုံးျပန္လာခ်င္ေပမဲ့ မလာနိုင္ခဲ့… မႏၲေလးက ဘႀကီးျဖစ္သူ ေဆး႐ုံပါတက္လိုက္ရေတာ့ ၂ ပတ္ေက်ာ္ ၾကာသြားခဲ့ရသည္။

” ၂ ပတ္ေက်ာ္ ေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္ ပိန္ သြား လိုက္တာ အန္တီ ရယ္”

“ထမင္းလည္း သိပ္မစားျဖစ္ဘူး…ညဖက္ေတြ လည္း အိပ္လို႔မရခဲ့ဘူး သားရယ္… သရဲ တေစၧလည္း အန္တီ မေၾကာက္ဘူး… မေကာင္းတဲ့လူေတြ အိမ္ ကို လာၿပီး လူကို တစ္ခုခု လုပ္မွာဆိုတာလည္း ေတြးမပူဘူး… ဒါမဲ့ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနတာကို ေတြးမိၿပီး သိပ္ အထီးက်န္ ေနရတယ္”

အန္တီ ေျပာလိုက္ေတာ့ သံဒိုင္ တစ္ကယ္ပဲ ခံစား လိုက္ရသည္။ အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြမ်ားတဲ့သူဆိုရင္ လည္း ကိစၥမရွိေပမဲ့ အန္တီလိုလူအမ်ားနဲ႔ မေနခဲ့သူမို႔ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာပိုဆိုးရၿပီ။

“ဝင္လာလိုက္တာဆိုင္ကယ္သံေတာင္ မၾကားလိုက္မိဘူး သားရယ္”

“ဆိုင္ကယ္ေသာ့က ေမေမအခန္းရွင္းလိုက္တာ ဘယ္မွာ သိမ္းမိမွန္းစဥ္းစားေနတာရယ္ ေဖေဖ့ဘီးကလည္း သြားစရာရွိတယ္ဆိုလို႔ စက္ဘီးနဲ႔ ပဲ လာခဲ့လိုက္တာ အန္တီကိုလည္း သိပ္ေတြ႕ ခ်င္ေနၿပီေလ……”

“အန္တီ ဒီက ကိစၥေတြၿပီးကတည္းက သားကို ေမၽွာ္ေနခဲ့ရတာ…ဦးေမာင္လတ္ အမ ကေတာ့ ‘ညည္း’ ဘယ္လို လုပ္မယ္စိတ္ကူးလဲတဲ့ အန္တီက ဒီအိမ္မွာပဲ ဆက္ေနဦးမယ္လို႔ေျပာလိုက္တယ္…အဲလိုေျပာတဲ့အခ်ိန္တုန္းက စိတ္အာ႐ုံထဲမွာ ေမာင္ငယ္ရဲ့ မ်က္ႏွာပဲ ေပၚ ေနတယ္ကြယ္”

” မင္းဇင္ ကလည္း သေဘၤာေပၚမွာဆိုေတာ့ သူတို႔က ရန္ကုန္မွာပဲေနေစခ် င္ၿပီ ထင္တယ္”

“ဟုတ္မွာေပါ့ သားရယ္ ရန္ကုန္မွာ ေနျဖစ္ရင္လည္း တစ္ေယာက္တည္းပဲ ေနမွာပါ..ဒါမဲ့ သြား မေနခ်င္ဘူးကြယ္”

“ဘာျဖစ္လို႔လဲ အန္တီရယ္”

“ဟိုမွကဘယ္သူမွ အသိမရွိေသးသလိုဒီမွာက် ေမာင္ငယ္တို႔ မိသားစုလည္း ရွိတယ္ ပီးေတာ့ ေဟာဒီက သား လည္းရွိေနၿပီမို႔ေပါ့”

ေျပာရင္း အန္တီႏုလြင္က သံဒိုင့္ နဖူးကို နမ္းလိုက္ေတာ့သည္။သံဒိုင္ လည္း ေႏြးေထြးတဲ့ အနမ္းတစ္ခု ရလိုက္မွ အန္တီ့ မ် က္ႏွာကို ေသခ်ာ ၾကည့္ေတာ့ အိပ္ေရပ်က္တာေတြ မ်ားခဲ့ လို႔နဲ႔ တူသည္ မ် က္တြင္းေတြ ခ်ိဳင့္ေနသည္။မ်က္ႏွာက ေတာ္ေတာ္ေလး ေခ်ာင္က် သြားသလို ကိုယ္လုံးကလည္း စစ္သြားသည္… မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီးမွ လည္ပင္းဆီေရာက္ လည္ပင္းကေန ေအာက္ကို နည္းနည္းေလးၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ အန္တီႏုလြင္ ရဲ့ ႀကီးမားတဲ့ ရင္သားစိုင္ေတြကေတာ့ နဂို အတိုင္း ရွိေနတုန္း…ဒါေတြက ႀကီးၿပီးရင္ ျပန္ငယ္သြားရတယ္လို႔မွ မရွိတာေလ…… ။

သံဒိုင္ စိတ္ေတြ ‘မျခင့္မရဲ’ ျဖစ္လြန္းလို႔ အန္တီ့ကို ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲဖက္ျပစ္လိုက္ရသည္။ အန္တီကလည္း အလိုက္ သင့္ေလး တိုးဝင္လာကာသံဒိုင့္ ရင္ခြင္ထဲ မ်က္ႏွာ အပ္ထားေတာ့သည္။ သံဒိုင္ သက္ျပင္း တစ္ခ်က္ခ် ၿပီး အန္တီ့ ရဲ့ ေက်ာျပင္ကို ပြတ္ကာ ပုခုံးေပၚက ေက်ာ္၍ ေအာက္ကိုငုံ႔ၾကည့္ေတာ့ စြန႔္ကားတဲ့ ဖင္ႀကီးက ထုနဲ႔ ထည္နဲ႔ ေနာက္သို႔ ေကာက္လၽွက္…

သံဒိုင္ဒုတိယအႀကိမ္သက္ျပင္းခ် အၿပီးမွာေတာ့ အန္တီ က ရင္ခြင္ထဲက သူ႔မ် က္ႏွာကို ခြာၿပီး

“ဘာလို႔ သက္ျပင္းေတြ ခဏ ခဏ ခ် ေနရတာ လဲကြယ္”

“ဘာရယ္ေၾကာင့္လို႔မဟုတ္ပါဘူး အန္တီရယ္”

ဘာမွဆက္မေျပာက်ေပမဲ့ ႏွစ္ေယာက္သားလူခ်င္း မခြာနိုင္ေအာင္ ဖက္ထားေနျမဲ…… အန္တီ ႏုလြင္ကလည္း မထိုင္ခိုင္းခဲ့ သလို သံဒိုင္ကလည္း ထိုင္ဖို႔ စိတ္ကူးရွိမေနခဲ့…… ႏွစ္ေယာက္သား အခန္းေပါက္ဝ မွာပဲ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေအာင္ ရပ္လၽွက္ပဲ……သံဒိုင့္ရင္ထဲ ပထမက ဝမ္းနည္းျခင္းေတြ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ျခင္းေတြ ခံစားၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ အငယ္ေကာင္က အလိုလို ေထာင္လာခဲ့ၿပီ။

ေတာ္ေသးသည္ခရီးက ျပန္လာတာမို႔ဝတ္ထားတဲ့ ဂ်င္း ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္မလဲခဲ့လိုက္လို႔…သူ႔ အငယ္ေကာင္ ထ ေနတာအန္တီ သိသြားရင္ အားနာစရာ…… သံဒိုင္.. အန္တီႏုလြင္ရဲ့ လက္ေမာင္းေတြကိုလည္း အကၤ်ီေပၚကေနပဲ ပြတ္ေနမိသည္။ခဏေနမွ အန္တီက အသိဝင္လာၿပီး လူခ်င္းခြာကာ

“ထိုင္ဦးေလ သား… သားလည္း ကားစီးလာရတာ ပင္ပန္းေနေရာ့ေပါ့”

“မပင္ပန္းပါဘူး အန္တီ”

“ခဏ ေမွးခ်င္ ေမွးေနလိုက္ေလသား… သားနဲ႔ ထမင္းတူတူစားရေအာင္ မနက္စာခ် က္လိုက္မယ္..ဘာမွေတာ့ မရွိဘူးကြယ္ ေဈးကိုလည္း မသြားျဖစ္ဘူး ၾကက္ဥပဲ ရွိမယ္…… အန္တီ့ဆီ သြားမဲ့ အေၾကာင္း အိမ္ကို ေျပာခဲ့တယ္ မလား”

“ဟုတ္ ေျပာခဲ့တယ္ အန္တီ”

သံဒိုင္ ကားကြင္းကေန အိမ္ေရာက္ၿပီးတာနဲ႔ ခရီးေဆာင္အိတ္ ခ် ဘႀကီးသက္သာေၾကာင္း ေဖနဲ႔ ေမ ကို ေျပာၿပီး အန္တီႏုလြင္ဆီပဲ ထြက္ခဲ့လိုက္တာ…ေဖေဖက အန္တီ့ဆီသြားမယ္မွန္းသိေတာ့

“ျမန္ျမန္ သြားလိုက္ပါကြာ ‘မဝါ’ေလး တစ္ေယာက္တည္း သနားစရာ အားငယ္ေနရွာမွာ”

လို႔ ေျပာသည္။

ေမေမက လည္း အသက္ႀကီးေပမဲ့ သဝန္တို တတ္ေသးတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။

“သား နဲ႔ အတူ ရွင္ပါ လိုက္သြားလိုက္ပါ့လား ‘အဖိုးႀကီး’ ရဲ့ ဒီေလာက္ သနားေနရင္လဲ”…

လို႔ေျပာေတာ့ ေဖေဖက

“ေၾသာ္..ခက္လိုက္တာ ရွင္မ ရယ္”

နဲ႔ ေျပာၿပီး ျပဳံးျပဳံးႀကီးလုပ္ေနခဲ့သည္… အန္တီက သံဒိုင့္ကို အိပ္ခိုင္းေပမဲ့ မအိပ္ေတာ့ပဲ အန္တီလုပ္တာကိုင္တာေတြကိုပဲထိုင္ ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ၾကက္ဥနဲ႔ ခရမ္းခ် ည္သီးခ် က္ဖို႔ အန္တီ ျပင္ဆင္သည္။ပထမ ဆန္ေဆးၿပီး ထမင္းအိုး အရင္ခ် က္ဖို႔ လုပ္သည္။ ထမင္းေပါင္းအိုး မီးခလုတ္ဖြင့္ၿပီးေတာ့မွ လက္ဖက္သားထုတ္ ေဖာက္ၿပီး ေရစိမ္သည္။ ၾကက္သြန္နီ ၾကက္သြန္ျဖဴ ခြာလိုက္ေသးသည္။

“ဒီေန႔ေတာ့ ဘာမွမရွိဘူး ၾကက္ဥ နဲ႔ လက္ဖက္သုတ္နဲ႔ပဲ ႏွစ္ပါးသြားၾကတာေပါ့”

လို႔ သံဒိုင္ကို အလုပ္ လုပ္ေနရင္း လွမ္းေျပာလိုက္သည္။ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု လုပ္သြားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ့ မီးဖို ဝင္ခန္းကို သံဒိုင္ ေအးေဆးထိုင္ၾကည့္ရင္း အန္တီႏုလြင္ကို ေသခ်ာ ေလ့လာလိုက္ရသည္

အန္တီ ကိုယ္လုံး ပိန္သြားေတာ့ ရင္သားေတြ ဖင္သားေတြက ပိုလို႔ေတာင္ ႀကီးထြားေနသလို ထင္ရသည္။ ဝတ္ထားတာလည္း အိမ္မွာျမင္ေတြ႕ေနက် သာမန္ အဝတ္အစား ျဖစ္ေပမဲ့ ေဒၚ ဝါႏုႏုလြင္ ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ျဖစ္ ေနတာမို႔ စိတ္ လာမိေတာ့သည္…။

ဂ်င္း ေဘာင္းဘီ ေအာက္က အငယ္ေကာင္ ကလည္း အတင္း ေဖာက္ထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနလို႔ထိပ္ ေတြေတာင္ နာသလို ျဖစ္ရသည္။ ဒါကိုအန္တီ မ်ား သိေနသလား မသိ…။

“သားရယ္ ပုဆိုးေျပာင္းဝတ္လိုက္ပါ့လား ေဘာင္းဘီနဲ႔ အေနရ ၾကပ္ေနမွာေပါ့”

တဲ့… သံဒိုင္ ထိုင္ေနရာ က ထၿပီး မင္းဇင္ရဲ့ ပုဆိုး တစ္ထည္ လဲဝတ္လိုက္ကာ ခုနက ထိုင္တဲ့ ေနရာျပန္ထိုင္ၿပီး အန္တီ့ ကိုပဲ ဆက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ခဏေနေတာ့ အန္တီ့ဆီက ခပ္တိုးတိုး ရယ္သံၾကားလိုက္ရသည္။

ဘာေၾကာင့္လဲလို႔ သံဒိုင္ စဥ္းစားလိုက္မိၿပီး အန္တီ ရယ္တာကို သတိျပဳ မိသည္။ အန္တီ ရယ္ရင္ ခပ္တိုးတိုးပဲ အရမ္းသေဘာက် လြန္းလို႔ ရယ္ရင္ေတာင္ အသံ အက်ယ္ႀကီး မထြက္ပဲ ေနသည္။ ထိန္း ထားၿပီး ရယ္တာမဟုတ္ပဲ အန္တီ သဘာဝကို အဲလိုျဖစ္ေနတာ…တစ္ျခားမိန္းမေတြလို “တဝါးဝါး တ ဟားဟား” ရယ္သံ ဆိုးေတြကို အန္တီဆီက မေတြ႕ရသလို…ရယ္ခ်င္တာကို အတင္း ထိန္းထားၿပီး ဟန္လုပ္ ပဲ မ်ားေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီး မ်ိဳးလည္း မဟုတ္ဘူး။

တစ္ခ်ိဳ႕ရယ္ လိုက္ရင္ သားဖုံးေတြပါ ေပၚတာမ်ိဳးရွိသည္။ ေမြးရာပါ အရာတစ္ခုကိုအျပစ္တင္ မကဲ့ရဲ့ခ် င္ ေပမဲ့ ရယ္လိုက္လို႔ သြားဖုံးေပၚတာမ်ိဳးကိုက် သံဒိုင္ မႀကိဳက္ဘူး။ အန္တီက အဲဒီတစ္ခုမွာ လည္း သံဒိုင္ အႀကိဳက္ပါပဲ…ျဖဴ ေဖြးတဲ့ သြား ေတြပဲ ေတြ႕ရၿပီး ႏွုတ္ခမ္းေပါက္ ပြင့္သြားပုံက သိပ္လွတယ္လို႔ ထင္သည္။

“ဘာေတြမ်ား သေဘာက် လို႔ ရယ္ေနတာလဲ အန္တီ”

သံဒိုင္ ထိုင္ရာက ထ ၿပီး အန္တီနားသြားကာ ေမးလိုက္ေတာ့.. အန္တီ က ေမးလိုက္ကာမွ “တ ဟင္း…ဟင္း…”ထပ္ရယ္ၿပီး…

“သားကို သေဘာက် လို႔ေပါ့ ခုနက အသက္ ခပ္ႀကီးႀကီး လူႀကီး တစ္ေယာက္လို႔သက္ျပင္း ေတြ ခ်ေနၿပီး ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းဝင္ၾကည့္ေတာ့ အရမ္း မျမန္ေပမဲ့ ရင္ခုန္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရ တာ သေဘာက်ရယ္ခ်င္ မိတာေပါ့”

အန္တီေျပာလိုက္မွ သံဒိုင္ ကိုယ့္အျဖစ္ကို စဥ္း စားမိသြားသည္။ ဟုတ္တယ္အန္တီေျပာတဲ့ အတိုင္းပဲ အန္တီ့အတြက္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိလို႔ သက္ျပင္းေတြခ် မိေပမဲ့ ဒီလိုႏွစ္ေယာက္တည္း ပူးပူးကပ္ကပ္ ျဖစ္သြားေတာ့ရင္ခုန္တာ အမွန္…။

” ကဲ ဆရာႀကီး ရွု႔စားေတာ္မွုခန္းပဲ လုပ္မေနနဲ႔ ေရ အရင္ ခ်ိဳးႏွင့္လိုက္ သား ၿပီးမွ အန္တီ ခ်ိဳးမယ္..ၿပီးရင္ ထမင္းစားၾကမယ္”

“ဟုတ္ကဲ့ပါ”

သံဒိုင္ အိမ္ရဲ့ ေနာက္ဖက္ ကပ္ရက္လုပ္ထားတဲ့ ေနရာမွာ ေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ အငယ္ေကာင္ကလည္း ေထာင္ေနျမဲ ထိေတြ႕ရမဲ့ အရာတစ္ခုကို မထိေတြ႕ရေသးသ၍ မာန္ မခ် နိုင္ဘူး ဆိုတဲ့ အေနအထား…။

သံဒိုင္ ေရခ်ိဳးၿပီးသြားေတာ့ ထမင္းဟင္းေတြလည္း က်က္ၿပီ။ အန္တီေတာင္ အကၤ်ီခၽြတ္ၿပီးလို႔ ရင္လ်ားနဲ႔ သံဒိုင့္ ရဲ့ ပုဆိုးပါးေလးနဲ႔ ရင္လ်ားေနခဲ့သလို အဖု အထစ္ေတြ သိပ္မျမင္ရေပမဲ့ ၾကည့္လို႔ေကာင္းေနျမဲ…… သံဒိုင္ စာအုပ္စင္ေပၚက စာအုပ္တစ္အုပ္ ေကာက္ကိုင္ ဖတ္ရင္း အန္တီ ေရခ်ိဳးၿပီးေအာင္ ေစာင့္ေနလိုက္သည္။နည္းနည္းၾကာလာေတာ့ သံဒိုင္ ေမွးကနဲ ျဖစ္သြားလို႔ ထိုင္ခုံေပၚမွာပဲ မ် က္လုံးမွိတ္ၿပီးေမွးေနလိုက္သည္။ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားလဲေတာ့ သံဒိုင္ မသိ…။

“သား ထမင္းစားရေအာင္”

ဆိုတဲ့အန္တီ့ အသံ ၾကားမွ မ် က္လုံး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့… အန္တီက ေရခ်ိဳးၿပီးလို႔ သနပ္ခါးေရၾကဲေလးေတာင္ လိမ္းၿပီးေနၿပီ။ေရခ်ိဳးၿပီးစ သနပ္ခါး ေလးနဲ႔ အန္တီႏုလြင္ မ်က္ႏွာေလးကခ် စ္စရာ

“လွတယ္ အန္တီရယ္”

လို႔ ေျပာၿပီး အန္တီ့မ် က္ႏွာကို ဆြဲယူ နမ္းျပစ္လိုက္သည္။

“အို ကြယ္…သနပ္ခါးေတြ မေျခာက္ေသးတာ ပ်က္ ကုန္လိမ့္မယ္…လူကိုမ်ား ေစာ္ေစာ္ ကားကားလာနမ္းေနတယ္ ကိုယ့္အေမအရြယ္ ေလာက္ႀကီးကို မရွက္ဘူးလား”

လို႔အန္တီက ျပဳံးျပဳံးေလးနဲ႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လို ရန္ေထာင္ စကားေျပာေတာ့…

“ကိုယ့္အေမ အရြယ္ေလာက္ႀကီးကဒီေလာက္ လန္း ေနတာလည္းထည့္ေျပာဦးေလ အန္တီ”

“ဘာေတြ ဘယ္လို လန္းတာတဲ့လဲ”

“အကုန္လုံး ေပါ့ …ဟီး ဟီး”

“လာကြယ္ ထမင္းစားမယ္”

အန္တီက သံဒိုင္ကို လက္ဆြဲ ေခၚလိုက္ေတာ့ အသာ ထလိုက္လာၿပီး ထမင္းဝိုင္းမွာထိုင္လိုက္ ေတာ့တယ္။သံဒိုင္က လက္ဖက္သုတ္ ပန္းကန္ထဲက လက္ဖက္ေတြကို အရင္ ဇြန္းနဲ႔ ခပ္လိုက္ၿပီး အန္တီ့ ထမင္းပန္းကန္ထဲ ဦးခ် မလို႔ လုပ္လိုက္ေတာ့ အန္တီက ေခါင္းရမ္းျပၿပီး သံဒိုင့္လက္ထဲက ဇြန္းကို ျပန္ယူလိုက္ကာ သံဒိုင့္ပန္းကန္ထဲ အရင္ထည့္ေပးလိုက္သည္…… သံဒိုင္ ရင္ထဲ ၾကည္ႏူးမွု႔ တစ္ခု ရလိုက္သည္။

သံဒိုင္တို႔ေဒသ အေလ့အထကထမင္းတစ္ဝိုင္းတည္းစားရင္ ကိုယ္ထက္ႀကီးသူကို ဦးခ် ၿပီးမွစားၾကသည္။ လင္မယားေတြ က် ေတာ့ မိန္းမက အသက္ႀကီးရင္ေတာင္ လင္ ကို အရင္ ဦးခ်ၿပီးမွ စားၾကသည္။

လင္ကို ဦးစားေပးျခင္း သေဘာေပါ့… အေနာက္တိုင္းက’ lady first’ ဆိုၿပီး အမ်ိဳးသမီးေတြကို ညႇာတာ ဦးစားေပးသလို သံဒိုင္တို႔ ဆီမွလည္း လင္ကို ရိုေသျခင္း တစ္မ်ိဳးေပးၾကသည္။ ည ဖက္ေရာက္မွ လင္ျဖစ္သူ ရဲ့ မ် က္ႏွာေပၚ မိန္းမျဖစ္သူက ေပါင္ခြၾကား က ဟာနဲ႔ တက္ပြတ္တာမ်ိဳးက် တစ္မ်ိဳးတစ္ဘာသာ ကိုယ့္ဆႏၵနဲ႔ကိုယ္သာ ျဖစ္ေတာ့သည္။

သံဒိုင္စားဖူးခဲ့သမၽွ ထမင္းအနပ္ေပါင္းမ်ားစြာ ထဲက ဒီေန႔စားရတဲ့ ထမင္းတစ္နပ္ေလာက္ အရသာေတြ႕တာ မရွိေသးဘူးလို႔ ထင္သည္။ ၿပီးမွ ဒီအရြယ္ထိေကၽြးေမြးခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးရွင္ႏွစ္ပါး သိသြားရင္ထထုေလမလားမသိလို႔ ေတြးမိၿပီး ျပဳံ းျဖစ္သြားသည္။ သူ႔ျပဳံးလိုက္တာကို အန္တီက ျမင္လိုက္ေတာ့……

“ဘာေတြ သေဘာက် ေနတာလဲ သား”

“ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ေပ်ာ္ေနလို႔”

“အန္တီကလည္း သားျပန္လာတာကိုေပ်ာ္ေနတာ…ၿပီးမွ စဥ္းစားမိၿပီးမေပ်ာ္ျပန္ေတာ့ဘူး”

အန္တီက ျပဳံးျပဳံးေလးေျပာလိုက္ေသာ္လည္း သံဒိုင္ တစ္ခ်က္ေတြသြားရၿပီး……

“ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ အန္တီရယ္”

“ေတြးၿပီး ေၾကာက္ေနလို႔ပါ”

လို႔ ဆိုကာထမင္းစားေနရင္း ပုခုံးေလးတြန႔္ၿပီး ႏွာေခါင္းရွုံ႔ေျပာ လိုက္မွသံဒိုင္သေဘာေပါက္သြားသလိုအန္တီ လုပ္ျပတဲ့ အမွုအရာေလးကိုထပ္ခ်စ္သြားမိျပန္သည္။ ခ် စ္တဲ့စိတ္ေတြမ် ားေတာ့ အရာရာဟာ လွပေနပါလား အန္တီ ဝါႏုႏုလြင္ရယ္…။

ခုမွအန္တီ့ကို ေသခ်ာျပန္ၾကည့္မိျပန္ေတာ့ ေအာက္ကလည္း အကၤ်ီပါရဲ့သားနဲ႔ သံဒိုင္တို႔ ေယာကၤ်ားေလးဝတ္ရွပ္အကၤ်ီပြပြတစ္ထည္ကို ၾကယ္သီးမတတ္ပဲ ထပ္ဝတ္ထားသည္။

“အန္တီႏုလြင္မွာ ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ သိပ္ခ်မ္းေန တာလား အကၤ်ီကႏွစ္ထပ္နဲ႔……”

“ေအာက္က လက္ျပတ္အကၤ်ီမို႔လို႔ အေပၚက တစ္ထပ္ဝတ္လာတာပါ…ဘာလဲ ရွပ္အကၤ်ီ ထပ္ဝတ္လာတာ က်မ ကရွင့္ကို တင္ျပေနရဦး မွာလား”

ဆိုၿပီး သံဒိုင္တို႔ေဒသကလူေတြ အေျပာမ်ားတဲ့…

“ဒါလုပ္တာ သူ႔ကိုတင္ျပေနရဦးမွာလား”

ဆိုတဲ့စကားနဲ႔သံဒိုင့္ကို ျပန္ကလိုင္း ေတာ့သည္……။

“မဟုတ္ပါဘူး…သိပ္ခ်မ္းေနလားလို႔ပါ”

“ခ်မ္းရင္ ဘာလုပ္ေပးဖို႔လဲ အရင္တစ္ခါလို ေဆးကုေပးဖို႔လား…ေတာ္ပါၿပီကြယ္”

“အဟင္းဟင္း …ေဆးကုေပးစရာမလိုေတာ့ဘူး ဆိုေတာ့ ေရဘတ္တိုက္ေပးမယ္ေလ”

“ေရခ်ိဳးၿပီးပါၿပီကြယ္.…

“ေရခ်ိဳးၿပီးလည္းတိုက္လို႔ရပါတယ္အန္တီရယ္”

“အို…မတိုက္ခ်င္ပါဘူး ထမင္းသာၿပီးေအာင္ စားပါ သားရယ္…ခုမွ စကားေတြမ်ားေနလိုက္တာ…ဘယ္ကေနတတ္လာတာတဲ့လဲ”

သံဒိုင္ အန္တီႏုလြင္ကိုဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ပဲ ထမင္းသာ ျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္ စားလိုက္သည္။

“သူ႔ကို ငယ္သံဒိုင္လို႔ ေခၚရင္က် စိတ္ဆိုးေတာ္ မွုသတဲ့…ဒီက ‘ဝါႏုႏုလြင္’ကိုက် ‘အန္တီႏုလြင္’ တဲ့ သူမ်ားေတြနဲ႔လည္း မတူဘူး…ဘယ္လိုစိတ္ကူးနဲ႔ ေခၚျဖစ္တာလဲ ေခၚခဲ့တာလဲ”

ႏွစ္ေယာက္သား စကားဆက္မေျပာပဲ ထမင္းစားေနတာ ခဏအၾကာမွာပဲ အန္တီက သံဒိုင္ကို ေမးျပန္ေတာ့သည္။သံဒိုင္က အန္တီႏုလြင္ေမးတာကို မၾကားဟန္ျပဳ ၿပီး ထမင္းပဲဆက္စားေနလိုက္သည္။

“ေမးေနတယ္ေလကြယ္ ေျဖဦးေပါ့”

“ေအာ္…က် ေနာ့္ကို ေမးတာလား”

“ဒီနားမွာ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလို႔လဲ”

သံဒိုင္ အန္တီႏုလြင္စိတ္ဆိုးမလား တစ္ခ်က္စ ၾကည့္လိုက္သည္။

“ႏွစ္ေယာက္တည္းေလ ဘာျဖစ္လို႔လဲ…ဒီက ကိုကိုငယ္သံဒိုင္ရယ္…… ေဟာဒီက ေဒၚေဒၚ ဝါႏုႏုလြင္ ရယ္ေလ”

“အဲေတာ့ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတာတစ္ေယာက္ကေမးေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေျဖေပါ့ကြယ္……”

“ခုနကက် အန္တီပဲစကားမမ်ားနဲ႔ေတာ့ထမင္း ျမန္ျမန္စားဆို”

“ေအာ္…ကဲေမာင္ငယ္ကေလေယာကၤ်ားေလး ျဖစ္ၿပီး စကားအက် အန သိပ္ေကာက္တယ္ ပီးေတာ့…ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး ခေရေစ့တြင္းက် ေမးခ်င္တယ္”

“အဲေတာ့ အန္တီႏုလြင္ကက် ေနာ့္ကိုဘာလုပ္ ခ်င္ပါသလဲ ခီမ်ာ” ဆိုၿပီး ေျပာင္စပ္စပ္အမွုအ ရာေလး လုပ္ျပလိုက္ေတာ့…… အန္တီက ကိုင္ထားတဲ့ ထမင္းစားဇြန္းကို ခ် လိုက္ကာ

“ဒီလိုေလး လုပ္ခ်င္ပါသတဲ့ ရွင္”လို႔ ေျပာၿပီး သံဒိုင့္ေခါင္းကို”ေဒါက္ကနဲ” ေခါက္လိုက္သည္

“အား…လား…လား”လို႔သံဒိုင္ ခပ္က်ယ္က် ယ္ ေအာ္လိုက္ၿပီး ေခါင္းကိုလက္နဲ႔ပြတ္ေနေတာ့… အန္တီက……

“သိပ္နာသြားလားေမာင္ငယ္…သား မင္းဇင္က ေျပာဖူးတယ္…ေမေမ့လက္က လက္ဆိပ္ပါလို႔ ေမေမေခါင္းေခါက္ရင္ နာလို႔တဲ့ေလ…… ဖြ ဖြ!ပါ သားရယ္”

“ရပါတယ္ဗ်ာ…ထမင္းေလးေကၽြးၿပီး ေခါင္း ေခါက္တယ္…ခဏေန ဘာေတြေကၽြးၿပီး…… ဘယ္လိုေတြ လုပ္ဦးမယ္မသိဘူး ျပန္မယ္”လို႔ သံဒိုင္က ခပ္ျပဳံးျပဳံးလုပ္ၿပီး တုံ႔ျပန္လိုက္ေတာ့

“အံမယ္ ဘာထပ္ေကၽြးရမွာလဲျပန္ခ် င္ျပန္ေပါ့”

“ပီးေရာ့ စားၿပီးရင္တကယ္ျပန္မယ္”လို႔ေျပာၿပီး သံဒိုင္ ထမင္းစားတာ လက္စသပ္လိုက္ေတာ့သည္။ အန္တီႏုလြင္ကလည္း စားၿပီးႏွင့္ၿပီမို႔ သံဒိုင္စားၿပီးတဲ့ ထမင္းပန္းကန္ကို သူပန္းကန္ဆီယူၿပီးထပ္လိုက္သည္။

“သြားမယ္ေနာ္အန္တီ” လို႔သံဒိုင္ထပ္ေျပာလိုက္ေတာ့……

“သားရယ္…အန္တီ့ကိုလိုက္စမေနပါနဲ႔ေတာ့… ဟြင္း…လူကို သူ႔တို႔အရြယ္ေကာင္မေလးမ်ားမွတ္ေနလား မသိဘူး”

“ခ် စ္လို႔ စတာပါ အန္တီႏုလြင္ရယ္”

“အင္!ဒီအရြယ္ေလးကဒီအရြယ္ႀကီးကိုခ်စ္တာ ဟလား…ဘယ္လိုခ် စ္တာလဲကြယ္”

“အခ်စ္မွာ အရြယ္မလိုဘူးဆိုတာ ေဟာဒီက ေဒၚဝါႏုႏုလြင္သိၿပီးၿပီလို႔ ထင္ေနတာဗ် ”

သံဒိုင္က ေျပာၿပီးထိုင္ေနရာမွ ထကာ အန္တီနားသြားၿပီး ပါးကို ငုံ႔နမ္းလိုက္သည္။ လိမ္းထားတာၾကာလာလို႔ ေျခာက္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ အန္တီႏုလြင္ပါးေပၚကျမန္မာသနပ္ခါးနံ့က ေမႊးပ်ံ႕လြန္းလွသည္။ တစ္ဖက္နမ္းၿပီးလို႔… ေနာက္တစ္ဖက္ေျပာင္းနမ္းလိုက္ကာအားမရေသးလို႔ ထပ္ကာထပ္ကာ ထပ္နမ္းလိုက္သည္။

“ေတာ္ၿပီကြာ…အခန္းထဲ သြားအိပ္ေတာ့… အန္တီ ဒါေလးေတြ ရွင္းခဲ့လိုက္ဦးမယ္”

“က်ေနာ္ ဘယ္အခန္း အိပ္ရမလဲ အန္တီ”

“ဒီအိမ္မွာ ဘယ္သူပဲရွိေတာ့လဲ…က်မပဲရွိတာ က်မ အခန္းပဲ သြားအိပ္ေပါ့ရွင္.တကယ္ပဲ စကားနဲ႔အနိုင္ယူခ် င္သလို…တစ္ဖက္ကေျပာ တာကိုအေပၚစီးကေနသိပ္အရသာခံခ်င္ေသးတဲ့ လူလည္ေလး”လို႔ သူ႔အနားက သြားေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ သံဒိုင္ကို လွမ္းေျပာလိုက္ေသးသည္။

“အင္း ခ်စ္လို႔ဗ်ိဳ႕ ခ် စ္လို႔”

သံဒိုင္ ျပန္ေအာ္ေျပာလိုက္ၿပီး အိမ္နဲ႔ကပ္ရက္ ေရခ်ိဳးကန္ဆီ ပါးစပ္သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ဖို႔ ဆင္းခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။ အန္တီႏုလြင္က စားထားတဲ့ ပန္းကန္ေတြ ရွင္းလင္းေဆးေၾကာသန႔္ရွင္းေရး လုပ္ေနတုန္းမွာ သံဒိုင္လည္း ကိစၥအဝဝၿပီးၿပီမို႔ အန္တီ့ အခန္းထဲကို အရင္ဝင္ခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။

အန္တီႏုလြင္အခန္းကို ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ေရာက္ခဲ့ရျပန္ၿပီ…ေနာင္ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္မ်ား ဝင္ ခြင့္ရဦးမလဲ သံဒိုင္ေတြးလိုက္ေသးသည္။

အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အန္တီအိပ္တဲ့ ကုတင္ေပၚ သံဒိုင္ပစ္လွဲအိပ္လိုက္သည္… အန္တီ့ကုတင္က တစ္ေယာက္အိပ္လည္းမ ကႏွစ္ေယာက္အိပ္လည္း မက်တာမို႔…… တစ္ေယာက္ခြဲအိပ္လို႔ ေျပာရမည္…… သန႔္ရွင္းသပ္ရပ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ့ အခန္းမို႔ အခန္းထဲက အနံ့ကလည္း ေမႊးသလို မိမိေခါင္းအုံးထားတဲ့ ေခါင္းအုံးကလည္း … ေမႊးရနံ့သင္းေလးကို သံဒိုင္ရွုရွိုက္ေနရသည္။

ထမင္းလည္းစားၿပီးခဲ့သလိုအခန္းရဲ့လုံျခဳံ ေအးခ်မ္းမွု႔ေတြလည္းရွိလာေတာ့အစြမ္းကုန္ေထာင္မတ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ အငယ္ေကာင္ကို သံဒိုင္ပုဆိုးေပၚကေနပဲ အုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး……

“မင္းေတြ႕ခ် င္တဲ့ အရာကို မၾကာခင္ေတြ႕ရေတာ့ မွာလားဆိုတာ ငါလည္းရင္ခုန္စြာ ေစာင့္ေနမိ တယ္ဟေရာင္ေရ”

သံဒိုင္ပက္လက္အိပ္ေနတာမို႔ မ်က္လုံးအၾကည့္ကို ေအာက္ကိုပို႔လိုက္ေတာ့ အငယ္ေကာင္တို႔မာန္ႂကြေနပုံက ေၾကာက္ခမန္းလိလိ……ေဈးထိပ္အလွျပင္ဆိုင္ကေဂ်ာ္ရကီး တစ္ဦးက

“ေမာင္ငယ့္ရဲ့ သတင္းလည္းၾကားဖူးေနေတာ့ လူကို ျမင္လိုက္ရရင္ကို ဒီဟာမ မွာ စအိုေတြ တြန႔္တြန႔္လူးေနရၿပီ”

လို႔ အျခားတစ္ေယာက္ကို ေျပာမိရာ ေျပာခံရတဲ့သူက ျပန္ေျပာျပလို႔ သံဒိုင္ သိခဲ့ရဖူးသည္။ဒီအေျခအေနမ်ိဳးသာ ဒင္း ျမင္လိုက္ရရင္ ဓါးနဲ႔ပဲ လာျဖတ္ေလမလား ပါးစပ္နဲ႔ပဲေျပးလာကိုက္မလား …မပတ္သက္ဖူး ေတာ့ သံဒိုင္ မခန႔္မွန္းနိုင္………။

အခန္းတံခါးပိတ္သံၾကားလို႔ တံခါးဝဆီ သံဒိုင္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အန္တီႏုလြင္ဝင္လာၿပီ အခန္းထဲေရာက္မွ အန္တီႏုလြင္က …… အေပၚအကၤ်ီခၽြ တ္လိုက္ၿပီးအကၤ်ီခ်ိတ္နဲ႔ခ်ိတ္ ကာ အဝတ္တန္းမွာ ခ်ိတ္လိုက္သည္။ ေအာက္က လက္ျပတ္အကၤ်ီက အန္တီႏုလြင္ ရဲ့ အေပၚပိုင္းကို ပလိန္းႀကီးမျမင္ရေအာင္ ကာထားတယ္ ဖုံးထားတယ္ ဆို႐ုံသာ……။

တစ္ကယ့္ဖစ္တင္ အၾကပ္…… အဝတ္တန္းေပၚ လက္ေျမႇာက္လိုက္ေတာ့… ခါးတိုတဲ့ အကၤ်ီမို႔ ဗိုက္လို႔ ေခၚတဲ့ ဝမ္းျပင္သား ေပၚက အန္တီႏုလြင္ရဲ့ ခ်က္ခြက္နက္နက္ ေလးပါ ႐ုတ္တရက္ ဒုတိယအႀကိမ္ေတြ႕လိုက္ ရျပန္သည္။

အငယ္ေကာင္က တဆက္ဆက္နဲ႔ လွုပ္ရမ္းျပၿပီး ျမန္ျမန္သြားၾကပါစို႔ဆိုတဲ့အထာနဲ႔အန္တီႏုလြင္က သံဒိုင္အိပ္တဲ့ ကုတင္ေပၚ လာၿပီး ထိုင္လိုက္ေတာ့ကုတင္ေပၚက ေမြ႕ယာ ေတာင္ အန္တီ့ ထိုင္လိုက္တဲ့ ေနရာက ႀကီးတဲ့ ဖင္ေၾကာင့္ အနည္းငယ္ ေအာက္ကို ခ်ိဳင့္ဝင္ သြားေတာ့သည္။

“မအိပ္ေသးဘူးလား ဘာလုပ္ေနတာလဲ”

“ေစာင့္ေနတာ”

“ဘယ္သူ႔ကိုလဲ”

“အန္တီ့ ကိုေပါ့”

“ဘာလုပ္ဖို႔လဲ”

ဒီေမးခြန္းကိုေတာ့ သံဒိုင့္ပါးစပ္က ေျပာမေနေတာ့ဘူး…အိပ္ေနရာကေန ထထိုင္လိုက္ၿပီး အန္တီထိုင္ေနတဲ့ေနာက္မွာ ေနရာယူလိုက္တယ္…အန္တီ့ခါးကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ သိုင္းဖက္ လိုက္ၿပီးဆံပင္ေတြကိုေရွ႕ေရာေနာက္ပါအကုန္ သိမ္းၿပီး ေခါင္းေပၚမွာပဲ စုထုံးခ်ည္ေႏွာင္ ထား တဲ့အတြက္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ေနတဲ့… အန္တီ့ရဲ့လည္ဂုတ္သားျဖဴ ဝင္းဝင္းေတြကိုနမ္း လိုက္သည္။

ခါးမွာဖက္ထားတဲ့ လက္ကိုအေပၚ ကို နည္းနည္းပင့္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ထိေတြ႕ကိုင္ တြယ္ခြင့္ရခဲ့ပါၿပီ…အန္တီက အတြင္းခံဘရာ ဝတ္မထားခဲ့…ဘာလို႔ ဘရာဝတ္မထားတာလဲ လို႔ ေမးဖို႔စဥ္းစားမိရေပမဲ့ ဒီအခ်ိန္ကစကားမ်ား ရမဲ့ အခ်ိန္မဟုတ္ဘူးဆိုတာေတာ့ သံဒိုင္သိခဲ့ သည္။

အခုအခံ မပါတဲ့ အန္တီ့ရဲ့ ဖြံ့ထြားလွတဲ့ ရင္သားစိုင္တစ္စုံကိုအကၤ်ီေပၚကေန ဖိႏွိပ္ကိုင္ တြယ္ရင္း ရင္ခြင္ထဲကိုမွီလိုက္တဲ့အန္တီႏုလြင္ ရဲ့ နားရြက္ေလးကိုလၽွာနဲ႔ယွက္ပါးစပ္နဲ႔စုပ္ကာ သြားေတြနဲ႔လည္း မနာၾကင္ေအာင္ ကိုက္ေပး လိုက္ေတာ့…အန္တီ ပါးစပ္ကေန ခပ္တိုးတိုး ၿငီးသံေလးတစ္ခု ၾကားလိုက္ရသည္။

အန္တီ့ရဲ့ ရင္သားစိုင္ကို ကိုင္ေနရတာ အားမရေသးေသာ္လည္း တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္တက္ဆိုတဲ့ေယာကၤ်ားတို႔ ရဲ့ ေမြးရာပါ တတ္ေျမႇာက္ခဲ့တဲ့ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ အကြက္နဲ႔ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ျဖစ္ေနတဲ့ အန္တီ့ လုံခ်ည္ကို လုံးဝကၽြ တ္သြားေအာင္ဘယ္ဘက္ ခါးေပၚအစတင္ ဝတ္တဲ့ဘယ္တင္ဝတ္လုံခ်ည္စ ကို ေျဖခ် လိုက္သည္။

လုံခ်ည္စ ေျဖခ် အၿပီးမွ အေမႊးတို႔ ေပါက္ရာ႒ာန ဆီးစပ္စကို လက္နဲ႔ အရင္စမ္းလိုက္သည္… ဝန္းက်င္တစ္ဝိုက္ ေနရာႏွံ့သြားေအာင္ လက္နဲ႔ ပြတ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ မ်ားျပားစြာေပါက္ေနတဲ့ အန္တီ့ အေမႊးေတြကို ေတြ႕ရသည္။

ဆီးခုံေပၚနဲ႔ ေပါင္ခြၾကားမွာ ေပါက္တဲ့အေမႊးက ဆံပင္ေမႊး လို ေပ်ာ့ေျပာင္းအိေထြးျခင္းမရွိေသာ္လည္း အန္တီႏုလြင္ေပါက္တဲ့ အေမႊးေတြကေတာ့ အေမႊးၾကမ္းေတြပါလို႔ေတာ့ မဆိုသာ။တစ္ခ်ိန္တစ္ခါသာေတြဆုံဖူးတဲ့ဟိုအမလိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေပါက္တဲ့ ေစာက္ေမႊးမ်ိဳးမဟုတ္။

အန္တီ့ ႏုလြင္ေပါက္တဲ့ ေစာက္ေမႊးကေတာ့ မေပ်ာ့ေျပာင္းေသာ္လည္း မၾကမ္းတမ္းေပ……သံဒိုင္က ကိုယ္အာ႐ုံနဲ႔ကိုယ္ စိတ္ႏွစ္အလုပ္ရွုပ္ေနတုန္းမွာ အန္တီ့ဆီက…

“သား ေရွ႕ကို ၾကည့္လိုက္ပါဦး”ဆိုၿပီးအန္တီက ေျပာလိုက္လိုက္လို႔ သံဒိုင္ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ အန္တီႏုလြင္ရဲ့ အဝတ္အစားထည့္တဲ့ ဘီရိုက မွန္မွာ ႏွစ္ေယာက္သားရဲ့ ပုံရိပ္ေတြ ျမင္ေတြ႕ ေနရသည္။

“မွန္ထဲက ေကာင္ေလးမွာ ဘာေတြအလုပ္ရွုပ္ ေနတာတဲ့လဲ”

“သူႀကိဳ းစားေနတာ…”လို႔ေျဖရင္း……… သံဒိုင္ ကိုယ့္အသံကိုယ္…… သတိထားမိလိုက္တာက ျပင္းျပတဲ့ ဆႏၵတစ္ခု ေနာက္ကို ဇြတ္လိုက္ခ်င္ေနတဲ့ အသံမ်ိဳး ……

“သူ ဘာေၾကာင့္ ႀကိဳးစားေနတာတဲ့လဲ” လို႔ အန္တီက ထပ္ေမးေလေတာ့……သံဒိုင္က အန္တီ့နား နားေလးကပ္ၿပီး ခပ္တိုးတိုးနဲ႔……

“အန္တီႏုလြင္ကို သိပ္လိုးခ်င္ေနလို႔တဲ့”

လို႔ ေျဖလိုက္ေတာ့……အန္တီက

“အာ!အေျပာေတြၾကမ္းလိုက္တာကြယ္……”

တဲ့ ။သံဒိုင္ အန္တီႏုလြင္ကိုဆက္စကားေျပာခြင့္… မေပးေတာ့ပဲမ်က္ႏွာကိုဆြဲယူကာႏွုတ္ခမ္းေတြ ကိုစုပ္နမ္းျပစ္လိုက္သည္။

ေမြ႕ယာေပၚပက္လက္ ျဖစ္သြားေအာင္ လဲေပးလိုက္ၿပီး အန္တီ့ပါးစပ္ ကို ဘယ္လက္နဲ႔ အုပ္လိုက္ၿပီး ညာလက္ကို ေပါင္ခြဆုံမွာ ေနရာျပန္ယူလိုက္သည္။ခုနက အန္တီက ထိုင္ေနခဲ့တာမို႔ ဝင္ေရာက္ ေလ့လာရမဲ့ အေပါက္တစ္ခု က်န္ေနေသးလို႔ အေမႊးမ်ားစြာဖုံးအုပ္ထားတဲ့ အန္တီ့ႏုလြင္ရဲ့ အဂၤါဇာတ္မွ အေပါက္ကို သံဒိုင္ လက္ေခ်ာင္း ငါးေခ်ာင္းထဲကအရွည္ဆုံးျဖစ္တဲ့လက္ခလယ္ နဲ႔စတင္ထိုးသြင္းလိုက္သည္။

စိုစြတ္စြတ္အရည္ တစ္ခူ ိ့ရယ္ေၾကာင့္ သြားရာလမ္းေၾကာင္းမွာ အခက္အခဲရယ္လို႔ မရွိလိုက္… အမ်ိဳးသမီးေတြ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္လာၿပီဆိုရင္ ရာသီေသြးဆုံးလို႔ ေခ်ာ္ဆီလို႔ေခၚတဲ့ ကာမေရွ႕ ေျပး အရည္မထြက္ေတာ့လို႔ သံဒိုင္ သိထားခဲ့ ရတာ…ခု အန္တီ့အဂၤါဇာတ္က စိုစြတ္စြတ္ အရည္ေတြက ဘာလို႔မ်ားတဲ့လဲ………။

ေနာက္မွ အန္တီ့ကို မေမ့ေအာင္ေမးေတာ့မည္ လို႔ မွတ္ထားလိုက္ၿပီး အန္တီ့ပါးစပ္ေပၚက လက္ကိုပါ ဖယ္လိုက္ၿပီးေရာက္ရွိခ်င္တဲ့ လမ္း ေၾကာင္းေပၚကို သြားေရာက္ရန္အတြက္သံဒိုင္ ေနရာယူလိုက္သည္။သံဒိုင္ရဲ့ ေနရာယူမွု႔ အခင္းအက်င္းကို ၾကည့္ၿပီးဘာလုပ္ေတာ့မယ္ ဆိုတာသိတဲ့အန္တီႏုလြင္ကတံေတာင္ႏွစ္ဖက္ ေမြ႕ယာေပၚ ေထာက္လိုက္ၿပီး……

“ခဏေနပါဦးသားရယ္…သားရဲ့ ဟာႀကီးကို အန္တီစုပ္ခ်င္ေသးလို႔ပါ”

သံဒိုင္ဒါမ်ိဳးက် အတၱမႀကီးတတ္ေပ…အန္တီ့ရဲ့ ဆႏၵအမွန္ကိုလည္းလိုက္ေလ်ာေပးရမယ္ေလ

အန္တီက ခုန သူထိုင္ခဲ့တဲ့ ေနရာမွာ သံဒိုင့္ကို ျပန္ထိုင္ခိုင္းလိုက္ၿပီး သူကေတာ့ ေမြ႕ယာတင္တဲ့ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းကာ ထိုင္ေနတဲ့သံဒိုင္ ေရွ႕ေအာက္မွာဒူးတုပ္ထိုင္လိုက္တယ္ ၿပီးမွ ေထာင္မတ္ေနတဲ့ သံဒိုင့္လိင္တန္ေခ်ာင္း ကို တႁပြတ္ႁပြတ္မည္ေအာင္စုပ္ေပးေတာ့သည္ ။သံဒိုင္ ငုံ႔ၾကည့္မိေတာ့ သူ႔လိင္တန္ေခ်ာင္းကို အားရပါးရ လြတ္သြားမွာစိုးသိအလား…… မလႊတ္တန္းစုပ္ေနတဲ့ အန္တီႏုလြင္ရဲ့မ်က္ႏွာ လွလွကို ေတြ႕ျမင္ရေတာ့သည္။

သတိရမိလို႔ ဘီရိုကမွန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း လုံခ် ည္ မပါေတာ့တဲ့အန္တီႏုလြင္ရဲ့ ျဖဴ ေဖြးဝင္းမြတ္တဲ့ ဖင္သားႀကီးေတြက သံဒိုင္အတြက္…… မက္မက္စက္စက္ ျဖစ္ခ် င္စဖြယ္……… ဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ အလင္းေရာင္သာ မရွိရင္ ဒီလို ျမင္ကြင္းမ်ိဳးျမင္ခြင့္ရမွာ မဟုတ္ဘူး…

ဆရာက် တဲ့လူေတြကမိမိရဲ့အခန္းမွာမွန္တပ္ ထားၿပီး အလင္းေကာင္းတဲ့မီးသီးေတြ အသုံးျပဳ တယ္လို႔ ၾကားဖူးခဲ့သည္။ဒီလို ျမင္ကြင္းေတြ ေၾကာင့္ လုပ္ရတယ္ဆိုတာ သံဒိုင္ လက္ေတြ႕ သေဘာေပါက္ခဲ့ရၿပီး မိမိလည္းတတ္နိုင္ရင္လိုက္နာက်င့္သုံးရမဲ့လုပ္ငန္းစဥ္တစ္ရပ္ဆိုတာ မွတ္သားထားလိုက္သလို ေမွာင္ရီဝိုးတဝါးမွာ လည္း လုပ္ရရင္ ဒီလိုကိစၥေတြဆိုတာ ေကာင္း မွာပါပဲေလလို႔လည္း သတ္မွတ္မိသြားသည္။

အန္တီႏုလြင္စုပ္ေပးေနတာကို ေခါင္းငုံ႔ၾကည့္ ေနရင္း စိတ္ကမထိန္းနိုင္လာတာမို႔ အန္တီ့ရဲ့ လည္ဂုတ္ပိုးကိုဖိကိုင္ၿပီးသာလိင္တန္ကိုအဆုံး ထိ ထိုးသြင္းၿပီး ဖိေဆာင့္ ျပစ္ခ်င္စိတ္ေပၚလာ မိသည္။အန္တီႏုလြင္ကလည္း လၽွာနဲ႔မကစား ေတာ့ပဲ ပါးစပ္နဲ႔သာ ဦးေခါင္းကို နိမ့္လိုက္ ျမင့္ လိုက္လုပ္၍ စုပ္ေနေလေတာ့ၾကာၾကာထားရင္ ၿပီးေတာ့မွာ သံဒိုင္ သိေနလို႔……

“ေတာ္ရေအာင္အန္တီရယ္…လုပ္ၾကရေအာင္”

လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့မွ အန္တီကသံဒိုင့္လိင္တန္ကို သူ႔ပါးစပ္ထဲကေနဆြဲထုတ္လႊတ္ေပးသည္။ ‘ပလြတ္’ ဆိုတဲ့ျမည္သံနဲ႔ အတူ သံဒိုင့္လိင္တန္ အျပင္ကို ထြက္ခြင့္ရခဲ့ေလၿပီ………

“သား ဟာႀကီးကို စုပ္လို႔ကို အားမရနိုင္ေသး ဘူးကြယ္”

တဲ့ေလ……။

အန္တီကေျပာၿပီးတာနဲ႔ ေမြ႕ယာေပၚ ပက္လက္ အိပ္ေပးလိုက္မွ သံဒိုင္ ေနရာတစ္ခါ ျပန္ယူရ ျပန္သည္။အန္တီ့ရဲ့ အေမႊးေတြဖုံးအုပ္ထားတဲ့ အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလ်ာက္ကိုအေမႊးေတြဖယ္ ၿပီး လိင္တန္နဲ႔ ပြတ္ဆြဲလိုက္ၿပီးမွ အေပါက္ရွိရာ အသာထိုးထည့္လိုက္သည္။

အလိုက္သိတဲ့အန္တီႏုလြင္ရယ္မို႔ေျခေထာက္နည္းနည္းေလး ထပ္ေျမႇာက္ေပးၿပီး ခါးတစ္ခ်က္ျပင္ေပးကာ ဝင္ခြင့္လမ္းေၾကာင္း ကူညီဖြင့္ေပးသည္။ သာသာယာယာ တစ္တစ္ရစ္ရစ္ နဲ႔ပဲ သံဒိုင့္ လိင္တန္က အန္တီႏုလြင္ အဂၤါဇာတ္ထဲ ဝင္ သြားေလေတာ့…အဆုံးထိ ဝင္သြားေစရန္ ဆီးစပ္ျခင္း ကပ္မိသည္အထိ သံဒိုင္ထိုးထည့္ ပူးကပ္ေပးလိုက္သည္။

အဆုံးထိ ဝင္သြားၿပီးၿပီး ျခင္း လွုပ္ရွားမွု႔ မလုပ္ေသးပဲ တစ္ခ်က္ၿငိမ္ၿပီး လိင္တန္ကတစ္ဆင့္ေပးပို႔ေနတဲ့ ခံစားမွုရသ အသစ္ကိုျဖည္းျဖည္းျခင္း ခံစားေနလိုက္ေသးသည္…… လိင္တန္ေခ်ာင္းတစ္ခုလုံးကို…… စုတ္ညႇစ္လိုက္……ျပန္လႊတ္လိုက္ ျပန္လႊတ္လိုက္……စုတ္ညႇစ္လိုက္ လုပ္ေနတဲ့ အန္တီႏုလြင္ရဲ့ မိန္းမအဂၤါဇာတ္ ႂကြက္သားသန္မာမွုကအားရစရာေကာင္းသည္။

ျမန္ျမန္ႀကီးၿပီးသြားမွာစိုးေတာ့ သံဒိုင္တစ္ခ်က္ ျခင္းပဲ ေဆာင့္ခ်ၿပီး ျဖည္းျဖည္းေလး သြားေန လိုက္သည္။ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ရဲ့ဘဝမွာ “တပ္ထြက္”လို႔ေျပာက် တဲ့ မိန္းမအဂၤါဇာတ္ကို လိင္တန္တပ္လိုက္တာနဲ႔ သုတ္ရည္ထြက္သြားတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးေလာက္ မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္ရတဲ့ ခံစားခ်က္ဆိုးမ်ိဳး မရွိဟု သတ္မွတ္ထားသည္။

အဲဒီအျဖစ္မ်ိဳးက မိန္းမတစ္ေယာက္ေရွ႕မွာ ဒူး ေထာက္ေတာင္းပန္လိုက္ရတာထက္ ပိုဆိုးေနသည္။ငွားေနတဲ့အိမ္မွာ ဟိုအမနဲ႔ဆုံခဲ့ရတုန္းက ပထမအႀကိမ္ တပ္ထြက္ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ ျပည့္တန္ဆာမ တစ္ဦးရဲ့ ခပ္ေလွာင္ေလွာင္ ရယ္သံ အခ်ိဳ႕ အေမွာင္ထဲမွာၾကားလိုက္ရေတာ့ သံဒိုင္အေသရွက္သြားမိခဲ့ရတာမို႔ေၾကာင့္ေလ..။

ခု သံဒိုင္ တစ္ခ်က္ျခင္းသြားေနတာ နည္းနည္း ၾကာလာေတာ့လည္း အားစိုက္ေဆာင့္ခ်င္လာ ျပန္သည္။ေဆာင့္ခ်က္ေတြကိုအရွိန္နည္းနည္း ထပ္တင္လိုက္ေတာ့ အန္တီႏုလြင္ဆီက… “အင္း အား”ဆိုတဲ့အသံေလးပိုထြက္လာခဲ့ၿပီ…။

ေန႔စဥ္ထိေတြ႕ေနရတဲ့အိမ္ေထာင္ရွင္အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္လိုလည္း သံဒိုင္ ၾကာၾကာႀကီး သုတ္မထိန္းနိုင္ေသးတာဖို႔ အဆုံးသတ္ရန္… အရွိန္တင္လိုက္ေလေတာ့…… ေအာက္က အန္တီႏုလြင္က သံဒိုင့္ကို ဆြဲဖက္ၿပီး ေဘးလွဲခ်ေနၿပီ…အေတြ႕အၾကဳံ နည္းေပမဲ့ အသိဦးရွိတဲ့ သံဒိုင္က သေဘာသဘာဝကို နားလည္လိုက္သည္။

အန္တီႏုလြင္ပန္းတိုင္ကို ဆုံးကာနီးၿပီမို႔ အေပၚကေန တက္ေဆာင့္ၿပီး ကာမခရီးရဲ့ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ကို အဆုံးသတ္ လိုက္ခ်င္ေတာ့တာလို႔…… သံဒိုင္ အလိုက္သင့္ေလးပဲ ခႏၶာကိုယ္ကိုေဘးသို႔ ကူလွဲခ် ေပးၿပီး အန္တီကို အေပၚတင္ေပး လိုက္သည္။

အန္တီႏုလြင္က သံဒိုင့္ခါးကို ထိုင္ ရက္အေနအထား ကားယားခြၿပီး လိင္တန္ကို သူ႔ အဂၤါဇာတ္အေပါက္မွာ တည္ထည့္ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုင္ခ် လာသည္။

အန္တီႏုလြင္ က အဆုံးထိဝင္သြားေအာင္ ျဖည္းျဖည္းထိုင္ခ် ခဲ့ေပမဲ့ ဝင္သြားၿပီးေနာက္မွာ ႏွစ္ခ်က္သုံးခ်က္ ေလာက္ပဲ ခပ္မွန္မွန္ေဆာင့္ေနရာမွ သူအႏွစ္ ႏွစ္အလလ ေဝးကြာခဲ့ရမွု႔ ရသကို ျပန္လည္ ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိသြားၿပီမို႔ ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ျမန္ၿပီး ျပင္းလာသည္ဟု သံဒိုင္နားလည္ရသည္။

အန္တီႏုလြင္က သူ႔ရင္သားေတြနဲ႔…သံဒိုင့္ရင္ဘတ္ ထိစပ္တဲ့အထိ ကုန္းၿပီး……ေဆာင့္ေပးျပန္ေတာ့ေအာက္ကသံဒိုင္ကလည္း အန္တီ့ရဲ့ဖင္သားစုံ႔ႀကီးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ထိန္းကိုင္ရင္း ေအာက္ကေန အနက္ရွိုင္းဆုံးဝင္သြားေအာင္ ေဆာင့္ခ် က္နဲ႔ အညီ ပင့္ေကာ့ေပးရသည္။

အန္တီႏုလြင္ကတစ္ခါ ကိုယ္လုံးကိုျပန္မတ္ လိုက္ၿပီး…အေပၚကေနေဆာင့္ျပန္ေတာ့သည္။ ေဆာင့္ခ်က္အရွိန္ေၾကာင့္ ေခါင္းမွာစုထုံးခ်ည္ ေႏွာင္ထားတဲ့ ဆံထုံးကမ် က္ႏွာေပၚကို ေျပက် လာရၿပီး……ပါးစပ္ကလည္း……

“အင္း!……အင္း!……အင္း!……အင္း!……”

နဲ႔ သူ႔ဖင္ႀကီး အႂကြ ေဆာင့္အခ် မွာ ကာရံကိုက္ လိုက္ၿပီး ေအာ္ျမည္ေပးေနေတာ့တာ……။

အန္တီႏုလြင္က မ် က္လုံးေတြမွိတ္ထားရင္း… သံဒိုင့္ လက္ေတြကို ဆြဲယူကိုင္ၿပီး သူ႔ရင္သား ေပၚတင္ေပးလိုက္ေတာ့…ဆုပ္ႏွယ္ေပးရမယ္ ဆိုတာ သေဘာေပါက္တဲ့ သံဒိုင္ကလည္း…… လက္နဲ႔ မဆန႔္ေလာက္ေအာင္ ဖြံ့ထားလွတဲ့… အန္တီ့ ရင္သားစိုင္ေတြကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆုပ္ ႏွယ္ေပးလိုက္သည္။

ခဏအၾကာမွာပဲ အန္တီႏုလြင္ဆီက ေဆာင့္ ခ် က္ေတြ ပိုျမန္လာသလို……ပါးစပ္က တစ္ခ်က္ျခင္း ‘အင္း’ လိုက္ေနရာမွ………… “အင္းအင္းးးးးး အင္းအင္းးးးးး”ဆိုတဲ့ ျမည္သံ ေတြ ျမန္လာခဲ့ရေတာ့……ေအာက္ကသံဒိုင္မွာ လည္း အန္တီႏုလြင္ရဲ့ အေပၚက ေဆာင့္ခ်က္ ေတြရယ္…အန္တီ ဝါႏုႏုလြင္ကို “ငါ့ လိုးေနရၿပီ ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္အသိေတြရယ္ေၾကာင့္ ထိန္း ထားတဲ့ ၾကားက ၿပီးခ် င္လုလု ျဖစ္လာရၿပီ… ေနာက္ဆုံး အန္တီႏုလြင္ဆီက……”အ…အာ” “အာ…အာ…အာ”ဆိုတဲ့အသံနဲ႔အတူ ျမန္ျမန္ႀကီး ေဆာင့္ေနေလေတာ့……

“ေဆာင့္စမ္းပါ အန္တီရယ္…အားရေအာင္…ေဆာင့္ျပစ္စမ္းပါ……က်ေနာ္လည္း ၿပီးေတာ့မွာ……အား!အား”

နဲ႔ သံဒိုင္ကလည္း ေအာက္ကေန ပင့္လုပ္ေပးရင္း သုတ္ထြက္ေနစဲမွာပဲအန္တီႏုလြင္က

“ၿပီးလိုက္ေလ သားရယ္……အတူတူၿပီးလိုက္မယ္ေလ…အ!…အ! အာ!!!!!!အား!”

ဆိုၿပီး သူ႔ကိုယ္လုံးႀကီးကို သံဒိုင့္အေပၚ ေမွာက္လွခ် လိုက္ေတာ့သည္……အန္တီဆီက “ဟင္း!႐ူူး!…ဟင္း!႐ူူး!”ဆိုတဲ့ႏွာေခါင္းက ထြက္တဲ့ေလသံေတြပါ သံဒိုင္ၾကားေနရသလို သံဒိုင္မွာလည္း ‘ဟင္း’ ျမည္သံနဲ႔ အတူ…… အသက္ျမန္ျမန္ ရွုေပးေနရပါေတာ့သည္။

အန္တီႏုလြင္ အေမာေျပနိုင္ဖို႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန ေပးၿပီး လက္ေတြကေတာ့ေနာက္ေက်ာျပင္ကို အသာေလး ပြတ္ေပးေနလိုက္သည္။အန္တီ့ဆီ က အသက္ရွုႀကိမ္ႏွုန္း ေႏွးသြားေတာ့မွ…အန္တီ့ေခါင္းကို ဆြဲမလိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာ ၾကည့္ျပစ္လိုက္ေတာ့ အေတြ႕အၾကဳံ ရွိခဲ့ပါရဲ့နဲ႔မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္တာရယ္ေၾကာင့္ထင္

“ဘာၾကည့္တာလဲ …သားရယ္ရွက္စရာကြယ္”

လို႔ ေျပာေတာ့……သံဒိုင္လည္း အန္တီ့ မ်က္ႏွာ တည့္တည့္ၾကည့္ၿပီး………

“ခုနက လုပ္ေနတုန္းကက် မရွက္ဘူးေပါ့”

လို႔ ျပန္းေမးေတာ့……ခုမွ ပထမဆုံး လိင္ကိစၥၾကဳံဖူးတဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္လို အန္တီ ျပန္ေျဖတာက……

“မသိဘူး ကြယ္”

တဲ့…။အန္တီႏုလြင္က ထထိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔ထမီနဲ႔ သံဒိုင့္ လိင္တန္မွာေပေနတဲ့ အရည္ေတြကို အရင္သုတ္ေပးၿပီးမွ သူ႔အဂၤါဇာတ္ႀကီးကို…… သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ေတာ့သည္။သံဒိုင္ခၽြ တ္ထား တဲ့ ပုဆိုးကိုယူၿပီး သံဒိုင့္လိင္တန္ကို တစ္ခါျပန္သုတ္ေပးျပန္တယ္…သုတ္ေပးလို႔ အားရသြား ေတာ့မွ သူ႔လက္ေတြနဲ႔ လိင္တန္ကို ဆြေပးေနျပန္သည္။

အန္တီႏုလြင္ေနာက္တစ္ခ်ီထပ္သြား ဖို႔ လမ္းစရွာေနၿပီဆိုတာ သံဒိုင္သိလိုက္သည္။ သံဒိုင္လည္း သူ႔ကို ေက်ာေပးၿပီး လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနတဲ့ အန္တီ့ ေက်ာျပင္ႀကီးရယ္ ဖင္ႀကီး ရယ္ ၾကည့္ၿပီး စိတ္ကျပန္ႂကြေနရျပန္ၿပီ…… ။

သံဒိုင္လက္နဲ႔အာသာေျဖလို႔ ၿပီးဆုံးျခင္းေရာက္ သြားရင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္လုပ္ဖို႔ စိတ္မပါေတာ့ လက္နဲ႔လုပ္ရတာလည္း စိတ္ကူးယဥ္ၿပီးသြား တာမို႔ ၿပီးကာနီးၿပီဆိုရပ္ထားစိတ္ကူးယဥ္တာ ခဏနား…ၿပီးမွျပန္လုပ္နဲ႔ အခ်ိန္ဆြဲသြားလို႔ရ ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ထိန္းလုပ္သည္။

အားရလို႔သုတ္ရည္ထုတ္လိုက္ၿပီေဟ့ဆိုရင္က် လည္း ေက်နပ္မွု႔အရသာကဘာနဲ႔မွ မလဲနိုင္ခဲ့ သုတ္ရည္ထြက္ၿပီးၿပီဆိုရင္က် လည္း ေနာက္ တစ္ႀကိမ္မထနိုင္ေတာ့…အငယ္ေကာင္ပင္ပန္း သြားခဲ့ရၿပီေလ…အသက္ ၁၆/ ၁၇ ေလာက္တုန္း ကေတာ့ တစ္ေန႔တည္း သုံးခါ ေလးခါေလာက္ လႊတ္ခဲ့ဖူးသည္။

သံဒိုင္ သူ႔အငယ္ေကာင္ရဲ့ အင္ဂ် င္ပါဝါအေၾကာင္း သူသာလၽွင္အသိဆုံး……ပါဝါႀကီးသည္။အႏွိုးရခက္သည္။နိုးၿပီးရင္လည္းၾကာၾကာ႐ုန္းနိုင္သည္။အ႐ုန္းဆြဲေကာင္းသည္ ေကာင္းခဲ့သည္။ ဟိုမမနဲ႔ ဒုတိယအႀကိမ္မွာက် ေတာ္ေတာ္ေလး ဆြဲနိုင္ခဲ့သည္။

လက္နဲ႔ပဲသုတ္ ထိန္းေလ့က် င့္ခန္း လုပ္ခဲ့ရသူမို႔ တစ္ကဲ့ နဖူး ေတြ႕ဒူးေတြ႕က် ဝါရင့္ဆရာမ်ားကိုေတာ့မမွီနိုင္ ခဲ့ပါဘူး…အခုလည္း စြဲေဆာင္မွု႔ေကာင္းတဲ့… အန္တီႏုလြင္ရယ္မို႔ ထင္သေလာက္ေတာ့ ခရီး မေပါက္ခဲ့ရဘူး……ဒါမဲ့သိထားတဲ့သုတႂကြယ္ဝ မွု႔ေတြနဲ႔ အႏွိုင္မခံအရွုံးမေပးႀကိဳးစားခ်င္သူ ရယ္ပါ……အန္တီႏုလြင္ရဲ့လက္နဲ႔ကိုင္ဆြၿပီး ၿပီမို႔ လိင္တန္တစ္ခါ ထႂကြခဲ့ရၿပီ……။

“ေတာင္ေစခ် င္ရင္ လက္နဲ႔ဆြေပးစရာမလိုဘူး အန္တီႏုလြင္…ခုအဝတ္အစားမပါပဲ လက္ကို ေခါင္းေပၚတင္ၿပီး မတ္တတ္ရပ္ျပရင္ပဲ ရပါၿပီ”

လို႔ သံဒိုင္ေျပာလိုက္ေတာ့ အန္တီႏုလြင္ကျပန္လွည့္ျပဳံးျပၿပီး သံဒိုင့္ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းကိုမကာ ေပါင္ခြၾကားမွာေနရာျပန္ယူလိုက္ေတာ့သည္။သံဒိုင္လည္းအေပၚကိုနည္းနည္းထပ္တိုးလိုက္ၿပီး အန္တီ့ရဲ့ စုပ္ေပးမဲ့အခန္းကို အပီရွိုးဖို႔ ျပင္လိုက္သည္။

အန္တီ့ရဲ့ သိပ္ထန္တဲ့ တဏွာစိတ္ကို အၾကမ္းမ်ဥ္းေတာ့ သိရၿပီေပါ့………။

အန္တီကေျပက် ရွုပ္ပြသြားတဲ့သူ႔ဆံပင္ေတြကို အရင္ျပင္လိုက္ၿပီးမွ သံဒိုင့္လိင္တန္ကို မစုပ္ ေသးပဲလက္နဲ႔ကိုင္ၾကည့္ေနေသးသည္။အေပၚ အေရျပား မဖုံးေတာ့တဲ့ လိင္တန္ထိပ္ဖ်ား… ကြမ္းသီးေခါင္းကို လက္ဖ်ားထိပ္နဲ႔ ပြတ္ၾကည့္ ေနေသးတာ…သိပ္လွၿပီး စြဲေဆာင္မွု႔ရွိတဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကမိမိလိင္တန္ကိုစိတ္ဝင္စားမွု႔အျပည့္နဲ႔ ဂ႐ုစိုက္ခံေနရမွု႔ကို……အဘယ္ေယာကၤ်ားစင္စစ္မ်ိဳးက မေက် မနပ္ ျဖစ္ရပါတယ္လို႔ ရွိပါမည္နည္း……။

သံဒိုင္လည္း စိတ္ေတြ ထလာလြန္းလို႔ အေၾကာေခ်ာင္းကို ရွုံ႔လိုက္ရာ သူက အန္တီ့လက္ထဲက႐ုန္းထြက္ ဖို႔ ႀကိဳးစားသေရာင္ ျဖစ္ေလေတာ့ လြတ္ထြက္ သြားမွာစိုးရိမ္ပုံရတဲ့ အန္တီႏုလြင္က လက္ႏွစ္ ဖက္နဲ႔ ေသခ်ာကိုင္ၿပီး ‘စြပ္ကနဲ’ျမည္သံႏွင့္ အတူလိင္တန္ကိုပါးစပ္ထဲထည့္၍ ငုံထားလိုက္ ေတာ့သည္။ပူေႏြးစိုစြတ္တဲ့ ခံစားမွု႔ရေနတဲ့… သံဒိုင္အသက္ေအာင့္ထားရာမွျပန္ေျဖထုတ္ၿပီး

” ဦးလတ္ဟာနဲ႔ က်ေနာ့္ဟာ ဘယ္ဟာက… ပိုၿပီးႀကီးလဲ အန္တီ”

လို႔ မေမးသင့္မွန္းသိေပမဲ့ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ရဲ့သေဘာသဘာဝ အရ ေမးမိသြားလိုက္သည္။မိန္းမေတြက ဒီလို ေမးေလ့ေမးထရွိမရွိ မသိေပမဲ့ သံဒိုင္တို႔ ေယာကၤ်ားဘသားေတြကေတာ့ဒါမ်ိဳးသိပ္ေမး ခ်င္သည္။

သူ႔လိင္ဆက္ဆံေဖာ္က မိမိအရင္ တစ္ေယာက္နဲ႔ ဆက္ဆံဖူးမွန္းသိရင္ဘယ္သူ ပိုၿပီးႀကီးလဲ ဆိုတာကို သိပ္ေမးခ်င္တာ ေယာကၤ်ားသားေတြရဲ့ သဘာဝတစ္ခု…… က်န္တာ မယွဥ္ၿပိဳင္လိုေပမဲ့ ဒီတစ္ခုေတာ့… အညံ့မခံနိုင္ဘူးေလ……………

“သားကပိုႀကီးတာေပါ့ကြယ္”

“ဒါဆို က် ေနာ့ လီးႀကီးကို အန္တီ သိပ္ႀကိဳက္ တာေပါ့”

“ေမးေနစရာ လိုေသးလို႔လား သားရယ္…… သားမွာ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ ပစၥည္းရွိမွန္း မသိခဲ့ရေပမဲ့…အန္တီ့ ႀကိတ္သေဘာက် ခဲ့ရတဲ့သားရဲ့ ဟာက ဒီလိုႀကီးမွန္းသိလိုက္ရေတာ့ ဝါႏုႏုလြင္ ေက်နပ္ရတာေပါ့ရွင္……ဒါနဲ႔ ဒီေန႔စကားေျပာတာေတြ သိပ္ၾကမ္းေနပါလား သားရယ္”

“အန္တီ အဂၤလိပ္စာရွင္းျပတုန္းက ေျပာသလို ေပါ့ စာလုံးေပါင္းကြဲေပမဲ့ အဓိပၸါယ္တူတာေတြ ရွိတယ္…ဒါမဲ့ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ လိုက္ဖက္ေအာင္ သုံးရတယ္ဆိုတာေလ… ခုလည္း ဖ႐ုႆဝါစာ ဆိုတာ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း မေျပာအပ္ေပမဲ့ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးက် ေျပာေပးမွ လိင္ကိစၥမွာ ပိုထိေရာက္တယ္လို႔ မိန္းမက်မ္း ေက် တဲ့ “ကာလီဒါသ”က ေျပာဖူးသတဲ့”

“ဟုတ္ပါၿပီ အန္တီလည္း ၾကားဖူးေပမဲ့…ပါးစပ္က ေျပာမထြက္ရဲဘူး”

“ေျပာထြက္ေအာင္ က်ေနာ္ သင္ေပးမွာေပါ့”

လို႔ သံဒိုင္က ေျပာလိုက္ေတာ့……အန္တီက သံဒိုင္လိင္တန္ကိုင္ထားရင္းမွ မ်က္ေစာင္းထိုး ၾကည့္ၿပီး ေလသံထြက္႐ုံေလးနဲ႔

“လူလည္ေလး”

လို႔ ေျပာၿပီး သံဒိုင့္လိင္တန္ကို “တစြတ္စြတ္” စုပ္ေနပါေတာ့သည္။

သံဒိုင့္မွာ ဆႏၵေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိေသးေပမဲ့ ဒီေန႔အဖို႔ေတာ့ အန္တီႏုလြင္ရဲ့ အဂၤါဇာတ္ထဲမွာပဲသုတ္ရည္ထည့္ေပးဖို႔တစ္ခုတည္းေတြးထားတာေၾကာင့္…… အိပ္ေပးေနရာက ထလိုက္ေတာ့တယ္ သံဒိုင္ေမြ႕ယာေပၚကဆင္းလိုက္ၿပီးအန္တီႏုလြင္ကို ေမြ႕ယာေပၚမွာ ကုန္းခိုင္းလိုက္ေတာ့…

အန္တီႏုလြင္က ကုန္းေပးထားၿပီးမွ…

“ဘယ္လိုေတြ လုပ္ခ်င္ေသးတာလဲ သားရယ္”

တဲ့……။

“ဘယ္လိုလုပ္ရင္မႀကိဳ က္တာလဲ…က် ေနာ္လုပ္ တာကို မခံခ် င္ဘူးလား အန္တီ”

“ဘယ္လိုလုပ္လုပ္ႀကိဳက္တယ္…ခံခ်င္လို႔ပဲ စုပ္ေပးၿပီး ဖင္ကုန္းေပးထားၿပီပဲ ေမးေနေသး တယ္ကြယ္ နားအရသာကလည္း သိပ္ခံစား ခ်င္ေသးတာ ဒီက သိတယ္”

သံဒိုင္တစ္ခ်က္ျပဳံးလိုက္ၿပီးရီပလိုင္းမလုပ္ေတာ့တင္းမာျပည့္ၿဖိဳးတဲ့ အန္တီ့ အိုး အလွကို ရွု႔စားလိုက္ရင္း အန္တီ့ဖင္အိုးႀကီးကိုလက္နဲ႔ ပြတ္ျပစ္လိုက္သည္။ၿပီးမွ ေစ့ေနတဲ့ ဖင္သားႏွစ္ျခမ္းကိုလက္နဲ႔ ျဖဲလိုက္ေတာ့ ဖင္ေျမာင္းၾကားရဲ့က…စအိုဝ ညိဳညိဳကိုေတြ႕ရပါၿပီ…။

အေမႊးသန္တဲ့အန္တီႏုလြင္ရယ္မို႔စအိုဝပတ္ခ်ာလည္မွာလည္း ဖင္ေမႊးေတြ ေပါက္ေနသည္။အေမႊးရွိတဲ့ ဖင္စအိုဝကိုလက္နဲ႔ေဆာ့ကစားေပးရင္း တစ္ေန႔ဒီခရီးကို အငယ္ေကာင္ေရာက္ဖူးေအာင္ ပို႔ေပးဖို႔ စဥ္းစားထားလိုက္သည္။

အသားျဖဴ က် သေလာက္ ဖင္ေျမာင္းၾကားမဲတဲ့တစ္ခ်ိဳ႕ Porn မင္းသမီးေတြလို မဟုတ္ပဲ……အန္တီႏုလြင္ ဖင္ၾကားကအညိဳ ေရာင္အဆင္းနဲ႔စူတူတူရွုံ႔ပြရွုံ႔ပြ ဖင္ေပါက္ဝ ကလည္းညိဳ တိုတိုနဲ႔ အခုပဲထည့္ခံခ်င္ေနတဲ့ပုံ…သံဒိုင္ အန္တီႏုလြင္ရဲ့ ဖင္ကိုျဖဲထားရင္း စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့လို႔ အန္တီ့အဂၤါဇာတ္ပါထပ္ျဖဲၿပီးလၽွာေစာင္းနဲ႔ ေကၽြးလိုက္…လၽွာအျပားနဲ႔ ယွက္လိုက္…နဲ႔ လုပ္မိလိုက္ေသးသည္။

ၿပီးမွ လိင္တန္ထိုးထည့္လိုက္ေတာ့…အန္တီဆီက “အား”ျမည္သံ မဟုတ္ေသာ…အင္းလိုလို အီးလိုလို ျမည္သံနဲ႔ ဝင္လာတဲ့သံဒိုင္လိင္တန္အရသာကို ဖင္ပိုေထာင္ေပးၿပီးခံစားလိုက္တာ သံဒိုင္ သတိထားမိလိုက္ရသည္။

“စြတ္! …ဇြတ္!” “စြတ္!…ဇြတ္!”

“ဖတ္!…ဖတ္!” “ဖတ္!…ဖတ္!”ဆိုေသာ လိင္တန္နဲ႔ အဂၤါဇာတ္တို႔ထိုးသြင္းဆြဲထုတ္ျမည္ သံနဲ႔ ဆီးစပ္နဲ႔ ဖင္သားတို႔ ရိုက္ခတ္မိတဲ့ အသံ ေတြကသာ အခန္းတစ္ခုလုံး လႊမ္းမိုးေနသည္။ “ဖလူး…ဖလြတ္…ဖူးးးးးး”ဆိုေသာေလခိုသံလား ဘာလား သံဒိုင္မသိတဲ့ အသံမ်ိဳးလည္း ျမည္ ေသးသည္။

အန္တီႏုလြင္ခါးကို ဆြဲကိုင္လုပ္ေန ရာမွ သံဒိုင္ အားမရေတာ့ပဲ ေျခေထာက္တစ္ ေခ်ာင္းကို ေမြ႕ယာေပၚတင္လိုက္ကာ…… ၾကမ္းျပင္ေပၚက ေျခေထာက္ ေျခဖ်ားေထာက္ လိုက္ၿပီး အေပၚကေနေဆာင့္မိသည္။

ေအာက္ က အန္တီႏုလြင္ကလည္းဝင္လာတဲ့ လိင္တန္ ခ်က္အေနအထားကို သိလို႔ထင္…… ခါးေလးထပ္ႏွိမ့္ၿပီး ျပင္ခံေပးလိုက္ေတာ့…… ေျခဖ်ားေထာက္ထားတဲ့…… ေအာက္က ေျခေထာက္ ကို ေျခဖ်ားေထာက္စရာမလိုေတာ့ပဲ ေျခဖဝါး ျပန္ခ် ၿပီး သံဒိုင္အေပၚကေန အားရေနေအာင္ ဖိေဆာင့္ခ် ေနေတာ့သည္။ဖိေဆာင့္ခ် ေပးမွု႔က အဆုံးစြန႔္ဝင္ပုံရသည္……အန္တီႏုလြင္မွာ”အင္း”လိုလို”အီး”လိုလိုအသံျမည္ေနရာမွ…

“အား!သားရယ္ဝင္လာလိုက္တာခ်ည္းကြယ္… အား…သားရယ္! အား…အား…အား…”

နဲ႔ ခုမွ “တအားအား” ေအာ္ျမည္ရွာေတာ့သည္။

သံဒိုင္အေနနဲ႔ ခုလိုအားရပါးရ ဖိေထာင္းရတာ သေဘာက် ေသာ္လည္း သူ႔လိင္တန္ အဝင္ အထြက္မွာ အန္တီဘယ္လိုခံစားေနရသလဲ မ်က္ႏွာအမွုအရာၾကည့္ခ်င္ေသးတာေၾကာင့္ ပိုေဇရွင္ ေျပာင္းဖို႔ ရပ္လိုက္သည္။ဖိေထာင္း ေပးခ်ိန္ အရမ္းႀကီးမၾကာလိုက္ရေပမဲ့…… အန္တီႏုလြင္ ဆႏၵတစ္ခုေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပည့္ လိုက္ၿပီထင္ရဲ့……။

“ေကာင္းလိုက္တာခ်ည္းသားရယ္…သားရဲ့ လိင္တံ ရွည္ႀကီးနဲ႔ လုပ္ခံရတာ ေကာင္းလိုက္တာကြယ္…ဟင္းးးးးးးးးးးးးးး”

ဆိုၿပီးေျပာေတာ့ သံဒိုင္ဘာမွျပန္မေျပာေသးပဲ ေမွာက္ကုန္းႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့ အန္တီ့ကို ေမြ႕ယာေပၚ ပက္လက္ ေပးအိပ္လိုက္တယ္…သံဒိုင္လည္း နည္းနည္း ေတာ့ေမာေနၿပီေလ…စကားမေျပာနိုင္ေသးဘူး ။

အန္တီ့ရဲ့ ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းကို ေျမႇာက္ ယူလိုက္ၿပီး ကိုယ္လုံးကိုေဘးေစာင္းခိုင္းလိုက္သည္။အန္တီကဘယ္ဘက္ကိုေစာင္းေပးေတာ့ မွ ကိုင္ထားတဲ့ေျခေထာက္ကို ဖမ္းေကြးလိုက္ ၿပီး အန္တီ့ရင္သားေတြဆီကိုပဲ ဒူးကိုကပ္ထားလိုက္သည္။

ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းခ် …တစ္ေခ်ာင္းေျမႇာက္အေနအထားနဲ႔ေအာက္ကအဂၤါဇာတ္ျပဲၿပီးေပၚလာမွ ေမြ႕ယာေပၚက ေပါင္လုံးေပၚကို ခြထိုင္လိုက္ေတာ့သည္။ လိင္အဂၤါ ႏွစ္ခုျခင္း နီးစပ္သြားေပမဲ့သံဒိုင္ တန္း မထည့္ေသးဘူး…အန္တီႏုလြင္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီး ခဏ အေမာေျဖေနလိုက္ေသးသည္။

သံဒိုင္လည္းနည္းနည္းေမာေနခဲ့ၿပီမဟုတ္လား။ လိင္တန္ကို အန္တီ့ဟာထဲထည့္စိမ္ထားလိုက္ ၿပီးမွ လွုပ္ရွားမွု႔မလုပ္ေသးပဲ……

“ခုနက ဘာေျပာလိုက္တာလဲ အန္တီ”

“သားရဲ့ လိင္တံရွည္ႀကီးနဲ႔လုပ္ခံရတာေကာင္း တယ္လို႔”

“လိင္တံ ေလ အန္တီရဲ့…” သံဒိုင္အေမာေျဖေနရင္း အန္တီႏုလြင္ကို နည္း နည္းရစ္လိုက္သည္။

“ဒီက ဘာေျပာေနလို႔လဲ လိင္တံလို႔ေျပာေန တာပဲကို”

“အန္တီ့အသံက ဒေထြးကို နငယ္သတ္တဲ့ ဒန္သံႀကီးျဖစ္ေနတယ္…”လိင္တံ”ေလစာေရး လၽွင္နငယ္သတ္နဲ႔ တန္ရၿပီး…စကားေျပာရင္ ေသးေသးတင္ သံနဲ႔ေျပာရမွာေလ…… မၾကားဖူးလို႔လား “စာေရးလၽွင္ နငယ္သတ္… စကားေျပာလၽွ င္ ေသးေသးတင္” တဲ့…… အဂၤလိပ္စာက် ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသိၿပီး ဒါက် မသိဘူးလား”

“မသိပါဘူးကြယ္ အန္တီေတာ့မၾကားဖူးပါဘူး”

“ေျပာၾကည့္ေပးေလ…”လိင္တံ”လို႔ ေသးေသး တင္မလို႔ ႏွာေခါင္းသံေလး နည္းနည္းထည့္ ေျပာေပး”

“လိင္ဒန္”

“ဟာ ဟား မဟုတ္ဘူးေလ အန္တီကလည္း ‘လိင္တံ’ ပါဆို”

အန္တီႏုလြင္ စ ေျပာတုန္းကမွန္ပါသည္… သံဒိုင္ ရစ္လိုက္မွ ေရာင္သြားရၿပီး မွားေျပာမိရ ေတာ့သည္။

“ေျပာ ‘လိင္တံ’လို႔ ႏွာေခါင္းသံေလးနဲ႔”

“လိင္ဒန္”

“မဟုတ္ဘူး ျပန္ေျပာ”

အန္တီႏုလြင္ သံဒိုင္ရစ္တာကို သိသြားတယ္နဲ႔ တူသည္။မ်က္ႏွာတည္လိုက္ၿပီးမွ

“သားရဲ့ လီးရည္ႀကီးနဲ႔ လိုး ခံရတဲ့ က်မ… ဝါႏုႏုလြင္မွာ သိပ္ေကာင္းပါသတဲ့ ရွင္ တဲ့…”

မ် က္ႏွာတည္ထားရာမွရွက္ျပဳံး ျပဳံးၿပီးတစ္ဖက္လွည့္လိုက္ကာလက္တစ္ဖက္နဲ႔ မ်က္ႏွာကိုအုပ္ ထားလိုက္ေတာ့သည္။သံဒိုင္လည္း

“အစကတည္းက ရွင္းေအာင္ေျပာခဲ့ရမွာ”

လို႔ ျပန္ေျပာေပးၿပီး စိမ္ထားေသာ လိင္တန္ကို အဆုံးထိဝင္ေအာင္ ခါးတစ္ခ်က္လွုပ္ကာ အသက္ေအာင့္ၿပီး ေဆာင့္သြင္းခ် လိုက္ေတာ့ “အ!” ဆိုတဲ့ အသံေလး အန္တီႏုလြင္ဆီက ထြက္လာခဲ့ရသည္။ မထင္မွတ္ထားပဲ လိင္တန္ဝင္လာမွု႔ေၾကာင့္… အန္တီ တစ္ခ် က္လန႔္သြားပုံရပါသည္။

“သားရယ္ လုပ္လိုက္ရင္ ဇြတ္ႀကီးကြယ္”

သံဒိုင္ ဝင္သြားတဲ့လိင္တန္ကို ျပန္ဆြဲမထုတ္ ေတာ့ပဲ ဆက္ကာဆက္ကာဖိလုပ္ေနေတာ့ သည္။အန္တီႏုလြင္လည္း “အား!အား”ဆိုတဲ့ အသံေလး ခပ္တိုးတိုးျမည္လိုက္ေပ်ာက္လိုက္ နဲ႔ သံဒိုင္ လုပ္သမၽွ ကို တေစာင္းေလးေကြးၿပီး ခံေပးေနေတာ့သည္။

ပုံစံေတြ အမ်ိးးမ်ိဳးရွိတဲ့အထဲကဒီပုံစံကိုသံဒိုင္ ႀကိဳက္သည္။အေစာကအေပၚကေနဖိေထာင္း ခ် တာေလာက္ တစ္ကိုယ္လုံးရဲ့အားကို သုံးၿပီး လုပ္လို႔မရေပမဲ့ေအာက္ကေနတဲ့မိန္းမရဲ့ ခံစား မွု႔မ်က္ႏွာကို ျမင္ေတြ႕ရသလို ဖင္သားေတြကို လည္းပြတ္လို႔ရသည္။

စိတ္မေနနိုင္ရင္ ရင္သား ေတြကိုပါ ကုန္းစို႔လို႔ရသလို ဘယ္ဘက္ေစာင္း ေပးေနရတဲ့ အန္တီ့ ညာလက္ကို ေျမာွက္ခိုင္း ၿပီး ဂ်ိဳင္းကိုပါ ၾကည့္လို႔ရေသးသည္။ဒီလို ကိစၥ ေတြကေတာ့ ဘယ္လိုပုံစံနဲ႔ပဲ လုပ္လုပ္ ႏွစ္ဦး လုံး စိတ္ေက် နပ္မွု႔ရွိစြာ ၿပီးဆုံးျခင္းကသာ အဓိကက် ပါသည္။

သံဒိုင္လည္း “တစြတ္စြတ္”ဆြဲလုပ္ေနရင္းမွ… ခႏၶာကိုယ္ထဲ လိင္တန္ႀကီး အဝင္အထြက္ရွိေနတာေၾကာင့္ ေကာင္းျခင္းကိုလည္းသိ ခံရခက္တဲ့ ေဝဒနာလည္း ရွိ လို႔ထင္ အန္တီ့ မ်က္ႏွာက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တြန႔္တြန႔္ သြား တာ သံဒိုင္ေတြ႕ရေတာ့ ဘယ္လိုမွ ဆက္ထိန္း မထားနိုင္ေတာ့ပဲ ခပ္ျမန္ျမန္လုပ္ေပးရင္း ပြဲသိမ္းလိုက္ပါေတာ့သည္။

သံဒိုင့္ပါးစပ္က “အား!!ရွီးးးးးးး”လို႔ျမည္ၿပီး…… အန္တီႏုလြင္အေပၚခဏေလးေမွာက္နားလိုက္သည္။ၿပီးမွေဘးသို႔ လွခ် လိုက္ပါေတာ့တယ္… ကိုယ္ထဲက ရွိသမၽွ သုတ္ေသြးေရာ ျဖစ္တည္စ သုတ္ေသြးေတြေရာ အားလုံးကုန္ေအာင္ အန္တီႏုလြင္ အဂၤါဇာတ္ကဆြဲစုပ္ယူသြားတယ္ လို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ ႂကြက္သားေတြ ဆြဲညႇစ္အားက ေကာင္းလွသည္။ျပည့္ျပည့္ဝဝ အရသာလည္း သံဒိုင္ ရရွိခံစားလိုက္ရသည္။ အန္တီႏုလြင္က သံဒိုင္ဘက္လွည့္လာၿပီး မ်က္ႏွာေပၚက ေခၽြးေတြေရာ လည္းပင္းက ေခၽြးေတာ့ေရာပါ သူ႔လက္ကေလးနဲ႔ သုတ္ေပး ရွာပါသည္။

“ပင္ပန္းသြားရၿပီေပါ့ သားရယ္…နားလိုက္ဦး သား……”

သံဒိုင္အိပ္ခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္လာရေတာ့မ်က္လုံးေတြ စုံမွိတ္ထားရသည္။ ခပ္ေမွးေမွး အိပ္ေပ်ာ္မလို႔ရွိတုန္းမွာေပါင္ခြၾကားနဲ႔ လိင္တန္ကို တစ္ေယာက္ေယာက္ သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ေပးေနတယ္ဆိုတာ သိၿပီးေနာက္မွာေတာ့ သံဒိုင္ လုံးဝအိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့သည္။

သံဒိုင္ အိပ္ယာကနိုးလာေတာ့အန္တီႏုလြင္က ေဘးမွာ ရွိမေနေတာ့ဘူး…အိပ္ယာနိုးနိုးျခင္း အန္တီ့ကို မျမင္ရမေတြ႕ရေတာ့ ဘယ္ကလာ မွန္း မသိတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္ေတြခံစားလိုက္ရသည္။ အိပ္ယာကေန ျမန္ျမန္ထလိုက္ၿပီး အခန္းျပင္ ဘက္ထြက္လိုက္ေတာ့မွ အန္တီႏုလြင္က…… စားပြဲတစ္လုံးေရွ႕မွာ အဝတ္အစားေတြ မီးပူတိုက္ေနတာ ေတြ႕ရေတာ့မွ စိတ္သက္သာရာ ရသြားေတာ့သည္။တံခါးဖြင့္သံေတြနဲ႔ လမ္း ေလၽွာက္လာတဲ့အသံေတြေၾကာင့္ေနာက္လွည့္ ၾကည့္လိုက္တဲ့ အန္တီႏုလြင္က သူကိုေတြ႕ သြားေတာ့ ျပဳံးျပၿပီး ……

“နိုး လာၿပီလား သား”

“ဟုတ္”

သံဒိုင္ အန္တီ့အနီးသြားၿပီး ဆြဲဖက္ျပစ္လိုက္ သည္။အန္တီက ဘာမွမေျပာပဲ မီးပူတိုက္ေန တာ ရပ္လိုက္ၿပီး အလိုက္သင့္ေလး သံဒိုင့္ရင္ ခြင္ထဲတိုးဝင္လာသည္။သံဒိုင္အားမလိုအားမရ ျဖစ္ကာ အန္တီ့ကိုဆြဲဖက္ညႇစ္ထားလိုက္သည္။

“အိပ္ယာနိုးနိုးျခင္း ေဘးမွာ အန္တီ့ကိုမေတြ႕ ရေတာ့ ဘယ္မ်ားေပ်ာက္သြားၿပီလဲလို႔ စိတ္ပူ သြားရတယ္ဗ်ာ” လို႔ သံဒိုင္ေျပာရင္း ဖက္ထား ထက္ ပိုတိုးၿပီးဖက္လိုက္သည္။

“ဘာျဖစ္လို႔အန္တီ့ကိုေပ်ာက္သြားမွာေၾကာက္ တာလဲ……ဒီအဘြားႀကီး ရွုပ္ကိုရွုပ္တယ္ ေဝးေဝးမွာ သြားေနရင္ေကာင္းမယ္လို႔ေရာမေတြး မိဘူးလား”

“မေတြးမိလို႔ ခဏမေတြ႕ရတာေတာင္ စိတ္ပူမိ ရတာေပါ့ အန္တီရယ္…က် န္တာေျပာခ်င္တာ ေျပာ အဲဒါမ်ိဳးေနာက္ကို က်ေတာ့္ မေျပာနဲ႔”

သံဒိုင္အသံထဲမွာ စိတ္မလိုက် တဲ့ အသံကို အန္တီ နားလည္လိုက္ေလသလားေတာ့ မသိ ရင္ခြင္ထဲကေန ေခါင္းထြက္လာၿပီး……

“ေနာက္ကို ဝါႏုႏုလြင္မေျပာေတာ့ပါဘူးရွင္…… ဟုတ္ၿပီလား…သားက အန္တီ့ရင္ထဲကို အရင္ ေရာက္ခဲ့တာပါ သားရယ္”

“ဗ်ာ!!ဟုတ္လား ဘယ္လိုမ်ားလဲအန္တီရယ္”

“အသက္ႀကီးတဲ့ မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္က ဒါ ေတြ ေျပာျပရရင္ ေကာင္းပါ့မလား မသိဘူး… ေနာက္မွ ေအးေဆးေျပာျပပါ့မယ္ သားရယ္… ခု မ်က္ႏွာသြားသစ္လိုက္ဦး…ေမ့သလိုလိုနဲ႔ မညစ္ပတ္နဲ႔ ဟြင္း!”

“ဟုတ္ကဲ့ပါ”

သံဒိုင္စိတ္ေပါ့ပါးစြာ ေနာက္ေဖးဘက္ဆင္းခဲ့ လိုက္ေတာ့သည္။မ် က္ႏွာသစ္ရင္းမွ အန္တီ ေျပာတာေလး ျပန္စဥ္းစားေနမိသည္။ အန္တီ့ ရင္ထဲကို သူက အရင္ေရာက္ခဲ့တယ္ဆိုပါလား ဘယ္လိုေတြမ်ားလဲ အန္တီရယ္……

“သားႀကီး ေတာ္႐ုံမိန္းမက ငါ့ကို လိမ္လို႔မရပါ ဘူးကြာ…သူတို႔ မ်က္လုံးေတြ ၾကည့္ၿပီး ဘယ္ လိုေတြခံစားေနရတယ္ဆိုတာဒီက’ငယ္သံဒိုင္’ ကတစ္ခုခ် င္းရွင္းျပေပးလိုက္မယ္…ေအးေရာ့”

ဒါကို မင္းဇင္ကလည္း “အမွန္ေပါ့ သားႀကီးရ” လို႔ေထာက္ခံေပးခဲ့ေသးသည္။သံဒိုင္ဆိုလိုတာ က တစ္ခ်ိဳ႕မိန္းကေလးေတြလိမ္ညာေတာ့မယ္ ဆိုရင္ မ်က္လုံးေတြ ဂဏွာမၿငိမ္ပဲ စကားေတြ လိုတာထက္ပိုေျပာတာမ်ိဳးးကို…အမွုအရာေတြ က ေသာက္ပိုျဖစ္ေနတာမ်ိဳးး ေလာက္ကို သိၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဆရာႀကီးစာရင္း ဇြတ္သြင္းခဲ့ တာမ်ိဳးျဖစ္သည္။

တစ္ေယာက္က သူငယ္ခ် င္း အရင္းဆိုေတာ့ “အမွန္”လို႔ေထာက္ခံေပးခဲ့ေပး ခဲ့ေသးသည္။ျမသႏၲာတစ္ေယာက္ သံဒိုင့္ကို ငယ္ငယ္ကတည္းက စိတ္ဝင္စားခံခဲ့ရတာကို ေတာင္ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ၿပီးမွ သိခြင့္ရတဲ့ အျဖစ္ ကိုက် သူနဲ႔ခ်စ္သူေတြ မျဖစ္ခင္ကေအးေဆး စကားမေျပာဖူးေတာ့ မသိတာလည္း အဆန္း မဟုတ္ဘူးလို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္က် ျဖည့္ေတြးေပး ခဲ့ၾကသည္။

စကားေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာခဲ့ဖူး တဲ့ အန္တီ ဝါႏုႏုလြင္အျဖစ္ကိုေတာ့ သံဒိုင္ အမွန္တကယ္မသိခဲ့ပါ။ဂ်ိဳင္းေမႊး အရွည္ထား ေပးပါ က် ေနာ္ၾကည့္ခ်င္လို႔လို႔ ေျပာလိုက္တာ မ်ိဳးက် အန္တီ့ဘက္က “ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ကြယ္” လို႔ ျပန္ေျပာၿပီး လုပ္ျပေပးမွာသိတဲ့ ကိစၥေသး မ်ိဳးေတာ့ ရွိခဲ့တာေပါ့ေလ…ဒါမဲ့ ရင္ထဲက ခံစား ခ်က္မ်ိဳးက် နည္းနည္းမွကို သတိမထားမိခဲ့…။

သံဒိုင္ မ် က္ႏွာသစ္ၿပီး အိမ္ထဲျပန္ဝင္လာေတာ့ အန္တီႏုလြင္က မီးပူတိုက္ေနတာေတာင္ ၿပီး သြားၿပီထင္ မီးပူပလပ္ႀကိဳးကို ဆြဲျဖဳတ္ေနၿပီ သံဒိုင္ နာရီတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညေန ၃ နာရီတိတိ…အိမ္ကမနက္ပိုင္းကတည္းက ထြက္လာတာျပန္ဦးမွေတြးလိုက္ရင္းအန္တီ့ကို ၾကည့္မိလိုက္ျပန္ေတာ့ မီးပူတိုက္ၿပီးသား စားပြဲေပၚကအကၤ်ီကပလပ္ႀကိဳးဆြဲျဖဳ တ္လိုက္ တာ လက္နဲ႔တိုက္မိၿပီးေအာက္က် သြားတာကို အန္တီကကုန္းေကာက္လိုက္တာေတြ႕ရသည္။

ဖင္ႀကီးၿပီးအိုးလွတဲ့ ေဒၚဝါႏုႏုလြင္ကသံဒိုင္ေရွ႕ မွာပဲ ဒီလိုကုန္းျပေနေတာ့ ဒီေန႔ အတြက္…… တတိယတစ္ပြဲ ထပ္ကစားခ် င္စိတ္ ျဖစ္လာရ ျပန္သည္။

အန္တီကလည္း ညအိပ္ဝတ္ဂါဝန္ပါးပဲ ဝတ္ထားျပန္တာေၾကာင့္ သူ႔ဖင္ႀကီးက သံဒိုင္ကို ထပ္စိန္ေခၚေနတဲ့ပုံ…သံဒိုင္ ကုန္းေနတဲ့အန္တီဆီ ျမန္ျမန္သြားလိုက္ ၿပီး အန္တီ့ဖင္ႀကီးကို ဆြဲကိုင္ပြတ္လိုက္ၿပီး… ထလာတဲ့ အငယ္ေကာင္နဲ႔ ေထာက္ေပးလိုက္ သည္။အန္တီက က် ေနတဲ့ အကၤ်ီျပန္ေကာက္ ၿပီး စားပြဲတင္လိုက္ကာ……

“ဘာလဲကြယ္…အန္တီ့ေၾကာက္တယ္လို႔ ေျပာ ခဲ့တာ အမွန္ျဖစ္ေနပါေပါ့လား”

သံဒိုင္လည္းတဏွာစိတ္ကငယ္ထိပ္ျပန္ေရာက္ေနျပန္ၿပီမို႔……

“အန္တီကဖင္ႀကီးကုန္းျပတာလည္းထည့္ေျပာ ဦးေလ”

“အိုကြယ္! အကၤ်ီေအာက္က် သြားလို႔ေကာက္ တာ မေကာက္ရေတာ့ဘူးလား”

“မသိဘူး က် ေနာ္ေရွ႕ေတာ့ ဒါမ်ိဳးလာမလုပ္နဲ႔ လုံးဝ ရပ္ၾကည့္ေနမဲ့ေကာင္ မဟုတ္ဘူး…… ဟြင္း ဟြင္း ေဒၚ ဝါႏုႏုလြင္ဆိုတဲ့ မိန္းမမ်ိဳးကို အလြတ္လည္းေပးမွာ မဟုတ္ဘူး”

လို႔ သံဒိုင္ ဝမ္းသာအားရ ရင္ထဲကလာတဲ့ အသံနဲ႔ ျပန္ေျပာျပစ္လိုက္သည္။

“ကိုယ္ကႀကီးတဲ့သူ အိမ္ေထာင္ရွင္ျဖစ္ခဲ့လို႔ ဦးေဆာင္ရမလား ေတြးမိပါတယ္ သူကပဲ ေရွ႕ က ေျပးေနေတာ့တယ္ကြယ္”

“…’မအိုခင္က စြမ္းခဲ့သည္’ဆိုတဲ့စကားလိုေပါ့ အန္တီရယ္”

သံဒိုင္ေျပာၿပီး အန္တီရင္သားေတြကို တစ္ဖက္ ကကိုင္ တစ္ဖက္ကဖင္ေျမာင္းၾကားကို လက္နဲ႔ ပြတ္ဆြဲေပးလိုက္သည္။အေပၚအတြင္းခံ ဝတ္ ထားေပမဲ့ ေအာက္ကေတာ့ ဘာမွဝတ္မထား ဘူး။

ဖင္သားတစ္ျခမ္းကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းႏွယ္ျပစ္ လိုက္ၿပီး အန္တီ့ကို စားပြဲေပၚပဲ လက္ေထာက္ ကုန္းခိုင္းလိုက္ေတာ့…အန္တီႏုလြင္က သံဒိုင့္ ဖက္ ျပန္လွည့္ထိုင္လိုက္ၿပီး ခါးစပ္ကပုဆိုးစကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ၿပီး ေထာေထာထေထာင္ ေနတဲ့ သံဒိုင့္ လိင္တန္ကို ခပ္ျမန္ျမန္ေလးခါးခ် က္စုပ္ေပးလိုက္ၿပီးမွ ေရွ႕ကိုျပန္လွည့္ကုန္းေပးေတာ့သည္။

ေဒၚဝါႏုႏုလြင္က “မလုပ္ခင္ေတာ့ စုပ္ခ်င္သည္” ဆိုတဲ့ မိန္းမမ်ိဳးဆိုတာ သံဒိုင္အန္တီ့ကို မွတ္ခ်က္ျပဳ ရင္း လိင္တန္ကိုလက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး ထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ဂါဝန္စလွန္ ခါးေပၚတင္ၿပီး လုပ္ေနရင္းမွ အခ်က္ေရနည္းနည္းေဆာင့္လုပ္ၿပီးမွသံဒိုင္ အန္တီ့ ပစၥည္းႀကီးကို ယွက္ခ်င္လာတာမို႔ လိင္တန္ဆြဲျဖဳ တ္အၿပီး… အန္တီႏုလြင္ ကို မ်က္ႏွာျခင္း ဆြဲလွည့္လိုက္သည္။

အန္တီထိုင္ခဲ့တဲ့ ထိုင္ခုံေပၚကိုပဲ ေျခေထာက္တစ္ေခ် ာင္းတင္လိုက္တဲ့ၿပီး သံဒိုင္ထိုင္လိုက္ကာ အန္တီ့ရဲ့အဂၤါဇာတ္ႀကီးကို အရင္ဆုံးနမ္းလိုက္မိသည္။လတ္ဆတ္တဲ့ဆပ္ျပာနံ့ကို အန္တီ့ပစၥည္းဆီကရလိုက္ေတာ့ သံဒိုင္ သိပ္ဘဝင္မက်ခ်င္………မိန္းမပစၥည္းနမ္းတာပစၥည္းနံ့ေတာ့ရခ်င္သည္။

ကိုယ္ဟာ့ကိုယ္ေတာင္ သန႔္ရွင္းေရး ေကာင္းေကာင္းလုပ္ရမွန္းမသိတဲ့ မိန္းမေတြဆီကအနံ့ဆိုးမ်ားကို ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္…သန႔္ရွင္းေနၿပီးေမႊးပ်ံ႕ေနစရာမလို ေစာက္ဖုတ္ျဖစ္ၿပီး……ေစာက္ဖုတ္နံ့စင္စစ္ကို သံဒိုင္လိုခ်င္မိျခင္းျဖစ္သည္။

အန္တီ့ ပစၥည္းႀကီးကို နမ္းေနရင္း လၽွာနဲ႔ယွက္ေနရင္းမွ ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္ေျပာတာ သတိရမိလိုက္ေသးသည္။ ေဘာ္ဒါက သူ႔ေစာ္ကို ေကာင္းပါေစေၾကာင္းဘာဂ်ာအစြမ္းျပမလို႔လုပ္ေတာ့ သူ႔ေစာ္ပစၥည္းက ရွုးရွုးနံ့ေတြရေနေတာ့ဒီေကာင္ေရလည္တင္းသြားလို႔ မလုပ္ေပးျဖစ္လိုက္…ေစာ္က ရွုးေပါက္ၿပီး သန႔္ရွင္းေရး မလုပ္ခဲ့လို႔ အေမႊးမွာကပ္ၿပီး အနံ့က်န္ေနပုံရပါသည္။

ဒါကို သိတဲ့ေဘာ္ဒါကလည္း……

“ေသာက္ေကာင္မ! ညည္းေသာက္ေမႊးေတြ အျမန္ဆုံးရွင္းထားစမ္း…ေသာက္ေမႊးမရိတ္ရင္ညည္းနဲ႔ ငါ အျပတ္ပဲလို႔”ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့ရသည္လို႔ ေျပာျပတာသိခဲ့ရသည္။သံဒိုင္လို အေမႊးပါမွႀကိဳက္တဲ့ေကာင္မ်ိဳးက် သန႔္ရွင္းေနေအာင္ဂ႐ုစိုက္လို႔ပဲမွာမိလိမ့္မည္။

ေဟာ!အခု အန္တီႏုလြင္က သန႔္ရွင္းထားျပန္ေတာ့လည္းဆပ္ျပာနံ့ရေနလို႔ မႀကိဳက္ျဖစ္မိေနေတာာ့မိမိစိတ္ကိုကလိုတာမ်ားေနပါတယ္ေလလို႔ သံဒိုင္ ေျဖေတြးရေတာ့သည္။အန္တီ့ပစၥည္းကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ျဖဲၿပီး … ႏွာေခါင္းကပ္လိုက္ေတာ့မွ သံဒိုင္လိုခ်င္တဲ့ အနံ့ကရလိုက္ပါေတာ့သည္။

ပစၥည္းကိုဆပ္ျပာ နဲ႔ေကာင္းေကာင္းေဆးထားေတာ့အန္တီႏုလြင္ ေစာက္ေမႊးေတြကဆပ္ျပာနံ့ေမႊးေနခဲ့ေတာ့တာ ႏွုတ္ခမ္းသားေတြ ျဖဲလိုက္မွ အနံ့ကထြက္လာ ေပးေတာ့တာမို႔ အန္တီႏုလြင္ကို သံဒိုင္…… ပို ပိုၿပီးသေဘာက် ရေတာ့သည္။သံဒိုင္ လၽွာ အျပားလိုက္ ယွက္ေပးလိုက္ေတာ့……

“အင္း ဟင္း ဟင္းးးးးးးးးးးး သားရယ္ ဒါေတြ လည္း သိတတ္လုပ္တတ္တာပဲလားကြယ္”

လို႔ အန္တီဆီက အသံၾကားလိုက္ရေတာ့…… သံဒိုင့္မွာအားတက္ရၿပီး အန္တီ့ပစၥည္းကို ရွိသ မၽွ အစြမ္း အကုန္ထုတ္ၿပီး ေကာင္းေကာင္းႀကီး လုပ္ေပးေနလိုက္ေတာ့သည္။

သံဒိုင္ ယွက္ေပးေနစဲမွာပဲ အန္တီႏုလြင္က သူ႔ပစၥည္းနဲ႔ သံဒိုင့္မ်က္ႏွာကို အတင္းဖိကပ္ ထားၿပီး မခ်ိ မဆန႔္ျဖစ္တာမို႔ေၾကာင့္ထင္…… သူ႔ခါးကို ေရွ႕သို႔ ေကာ့ ေကာ့ထိုးေပးေနေတာ့ သည္။အန္တီ သူ႔ေကာ့ထိုးကပ္ရတာ အားရ သြားမွ သံဒိုင့္ဆံပင္ေတြ ဆြဲကိုင္ထားတာ…… လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး အေပၚကိုထဖို႔ ေျပာၿပီး…… သံဒိုင့္မ် က္ႏွာကို နမ္းကာ……

“အန္တီ သိပ္လိုခ် င္ေနၿပီ သားရယ္……… ျမန္ျမန္ ၾကမ္းၾကမ္းေလး လုပ္ေပးစမ္းပါ”

တဲ့ ။သံဒိုင္လည္း အမိန႔္ေတာ္အတိုင္း ခပ္ျမန္ျမန္ ေလး ေဆာင့္လုပ္ေပးလိုက္ပါေတာ့သည္။

…………………………………………………………………………………………………………………..

သံဒိုင္ စက္ဘီးစီးၿပီး အျပင္ျပန္ထြက္လာေတာ့ ၄ နာရီထိုးခါနီးခဲ့ၿပီ……ညဖက္မွ ျပန္လာခဲ့ဦး မယ္လို႔ အန္တီႏုလြင္ေျပာခဲ့လိုက္ၿပီး စက္ဘီး နင္းၿပီး ထြက္ခဲ့ရာ…အန္တီတို႔အိမ္နဲ႔ ႏွစ္အိမ္ ေက်ာ္ေလာက္က ပူစူးမတို႔ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ ေတာ့ စက္ဘီးခ်ိန္းက က် သြားတာမို႔……… စက္ဘီးကို ေဒါက္ေထာက္ၿပီးခ်ိန္းျပန္တင္ေပး ရေသးသည္။

ေဒါက္ဘက္ကို စက္ဘီးကို ယိုင္ လဲေစၿပီး ခ်ိန္းတင္အၿပီး ျပန္သြားဖို႔ရာထလိုက္ ရင္း အန္တီ့တို႔ ၿခံေပါက္ဝကို အမွတ္တမဲ့ ျပန္ ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့…………

အကၤ်ီအကြက္ ဂ် င္းေဘာင္းဘီနဲ႔ ေအာက္ကကန္ထရီးေဒါက္ကို စီးထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္သံဒိုင္ျပန္ခ်ိတ္ခဲ့တဲ့ ၿခံတံခါးခ်ိတ္ကိုဖြင့္ၿပီး……

အန္တီႏုလြင္တို႔ ၿခံထဲ ဝင္သြားေတာ့တာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ဝင္သြားတဲ့ လူကလည္း သံဒိုင္ တို႔လို႔အရပ္အေမာင္းေကာင္းတဲ့လူဆိုတာေတာ့ အျမင္နဲ႔ သိရသည္။ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ သံဒိုင္ထက္ေတာင္ ေတာင့္တင္းမွု႔ရွိနိုင္တယ္ဆိုတာ ေနာက္ေက်ာျပင္နဲ႔လမ္းေလၽွာက္သြားတဲ့ ပုံစံၾကည့္ၿပီး သိလိုက္သည္။

သံဒိုင္ သဝန္တိုျခင္းေတြရယ္ ေဒါသျဖစ္ျခင္း ေတြရယ္ ေပါင္းစပ္သြားကာ စက္ဘီးကို…… “ေဖာင္းကနဲ”ပိတ္ကန္လိုက္ၿပီး……လဲက်သြား တဲ့ စက္ဘီးကို ျပန္ေထာင္မေနေတာ့ပဲ…… အန္တီႏုလြင္ အိမ္ဘက္ဆီသို႔ ေျခဦးျပန္လွည့္ လိုက္သည္။ေျခလွမ္းသုံးလွမ္းေလာက္လွမ္းအ ၿပီးမွာေတာ့ ေနာက္ကေန…………

“ေမာင္ငယ္ ေမာင္ငယ္ တီ!တီ!တီ!”

နဲ႔ သူ႔နာမည္ေခၚသံေရာ…ဆိုင္ကယ္ဟြန္းသံေရာ ၾကားလို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဖေဖစက္ထဲ က အကို……ေဖေဖ့ဆိုင္ကယ္ကို စီးၿပီးသံဒိုင့္ ကို ေခၚေနတာ…သူအနားေရာက္လာေတာ့

“ေမာင္ငယ္…ဦးေလးက ေခၚခိုင္းလိုက္လို႔…… မန္းေလးက ဘႀကီးဆုံးသြားၿပီတဲ့ ျမန္ျမန္ျပန္ လာခဲ့ပါတဲ့…ဆိုင္ကယ္စီးသြားလိုက္ပါ……… ငါပဲ စက္ဘီးနဲ႔ ျပန္ခဲ့ပါ့မယ္”

သံဒိုင္ သူ႔ကို မ်က္ေမွာင္ၾကဳံ႕ၾကည့္ၿပီး ေခါင္း ညိတ္ေတာ့ျပလိုက္ပါသည္။သံဒိုင့္ မ်က္ႏွာ အမွုအရာကို ျမင္ၿပီး လန႔္သြားလားေတာ့ မသိ ဆိုင္ကယ္ေပၚက ဆင္းၿပီးတဲ့ ေျခေထာက္ကို ေနာက္မဆုတ္လိုက္ေပမဲ့ကိုယ့္ကိုရို႔လိုက္တာ ေတာ့သံဒိုင္သိလိုက္သည္။

အားလည္း အားနာ သြားလို႔……

“ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး အကို…က် ေနာ္စိတ္တို ေနလို႔ပါ…ခုပဲ အိမ္ျပန္လိုက္ပါ့မယ္…စက္ဘီး သာ စီးခဲ့ပါ”

“ေအး!ေအးပါ ေမာင္ငယ္ရာ”

လို႔ေျပာၿပီး စက္ဘီးလဲေနတဲ့ေနရာ ထြက္သြားေတာ့သည္။သံဒိုင္လည္း စိတ္မၾကည္မလင္ျဖစ္ေနေပမဲ့ ဘယ္ကိစၥကို ဦးစားေပးရမည္ဆိုတာေတာ့ သေဘာေပါက္ၿပီးသားမလို႔ ဆိုင္ကယ္ကိုေမာင္းထြက္ခဲ့လိုက္ရင္း ၿခံေပါက္ဝကိုေတာ့ ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေသးသည္။

အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ သံဒိုင့္အေဖျဖစ္သူက ခါးေထာက္ၿပီး ရပ္ေစာင့္ေနပါေတာ့သည္။ ဆိုင္ကယ္ေပၚက ဆင္းလာေသာသံဒိုင္ကို ၾကည့္ၿပီး……

“မင္းသြားတုန္းက ေဘာင္းဘီနဲ႔ပါ ခုပုဆိုးနဲ႔ ဘယ္လိုလဲကြ” ဆိုၿပီး မၾကည္ေနတဲ့ အသံနဲ႔ ေမးလိုက္ေတာ့……

“ဟိုမွာပဲ ေရခ်ိဳးခဲ့လိုက္တာမို႔ မင္းဇင္ဟာေတြပဲ လဲဝတ္လိုက္တာပါ”

“ဒါနဲ႔ေနပါဦးကြ မင္းနဲ႔ မဝါက ညားမ်ားေနက် သလား”

“ဟာ!!”

“ရွင္ ကေလးကိုဘာေတြေလ်ာက္ေျပာေနတာ လဲ……မဝါၾကားသြားရင္လည္း အားနာစရာ လူႀကီးက လူႀကီးစကားေျပာစမ္းပါရွင္”

“ေနစမ္းပါ ရွင္မရဲ့…မနက္ပိုင္းေရာက္ကတည္း ကထြက္သြားတာ ညေန ၄ နာရီထိုးကာနီးထိ ေပၚမလာဘူး……ညားမေနရင္ ဘာလုပ္ေန ၾကတာလဲကြ ေဟ…”

“ဒီဘက္ကလည္း သူ႔သားနဲ႔ အရြယ္ရွင္…… မဝါ လည္း မငယ္ေတာ့ဘူး……… ဘာေတြ ေပါက္ကရေတြးၿပီး ေျပာေနတာလဲ ကိုယ္သားသမီးကို ဆုံးမခ် င္ရင္ ဆုံးမ…… တစ္ျခားလူရဲ့ သိကၡာေတာ့ မပါေစနဲ႔ရွင္”

“ဘာ! ဒီဘက္ကလည္း သူ႔သားနဲ႔အရြယ္…… မဝါကလည္း မငယ္ေတာ့ဘူး ဟုတ္စ… ေအး!မငယ္ေတာ့ေပမဲ့ အဖုအေဖာင္းေတြနဲ႔ အထုအေထာင္း ခံေသးတာ ရွင္မ သိလား… ဂြင္ဂြ ေကာင္းတာေတြေရာသိလား”

“မသိဘူးရွင္”

“ေအး!မသိရင္ ဝင္မေျပာနဲ႔ေလ……”

“ရွင္ပဲ မနက္တုန္းကက် မဝါေလး သနားစရာ ျမန္ျမန္သြားလိုက္ပါဆို”

“ေအးေလ ဘာျဖစ္လဲ သြားရမွာေပါ့ကြ…… ေစာင့္ေရွာက္ရမွာေပါ့…ဒါမဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ အခ်ိန္ သြား… အခ်ိန္နဲ႔ အခ်ိန္ျပန္လာေလ…… ဘာကိစၥ ဒီေလာက္ႀကီးေနရမွာလဲကြ…… ငါက မနက္ကသြားပါလို႔ေျပာေတာ့ ရွင္မပဲ သဝန္တိုတာလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔ပါ့ပဲ ရွင္ပါ လိုက္သြားရမွာေလး ဘာေလးနဲ႔”

“ရွင္လိုက္သြားရင္သားကဒီေလာက္ႀကီး ဘယ္ ေနျဖစ္မွာလဲ”

“ေတာ္ကြာ! နာေရးကိစၥကို မေျပာရေသးဘူး”

သံဒိုင့္ေဖေဖက နာေရးေၾကာင့္လည္း သံဒိုင့္ကို ပို စိတ္ဆိုးေနပုံရပါသည္။သက္သာတယ္ဆိုၿပီး ေဆး႐ုံကမေန႔ကဆင္းလာ ဒီေန႔ဆုံးရတဲ့အျဖစ္ဆိုေတာ့ စိတ္တိုမယ္ဆိုလည္း တိုသင့္ပါတယ္ လို႔ သံဒိုင္ေတြးမိၿပီး ဘာမွမေျပာပဲ စဥ္းစားသာ ေနလိုက္ေတာ့သည္။

“ေနပါဦး…ေမာင္ငယ္သံဒိုင္ရ…မင္းေျပာေတာ့ ဘႀကီး သက္သာၿပီဆို…မင္းဒီကို ျပန္လာခ်င္ တာနဲ႔ ဇြတ္သက္သာေပးခဲ့တာေတာ့မဟုတ္ပါ ဘူးေနာ္”

“မဟုတ္ပါဘူး ေဖေဖရာ…က်ေနာ္ကဆရာဝန္ တစ္ေယာက္ထက္ ဘာကိုပိုသိမွာတဲ့လဲ… မေန႔က ဆရာဝန္ကဆင္းခိုင္းၿပီလို႔မမေလးက ေျပာလို႔ ဆင္းလာလိုက္တယ္။ညဖက္မွ…… က် ေနာ္ ဒီကိုျပန္လာတယ္…ဒါပဲေလဗ်ာ”

“မင့္မမေလးက ဘာနားလည္မွာလဲကြ…… မင္းကလူနာရဲအေျခအေနကိုမၾကည့္ဘူးလား သက္သာလားမသက္သာလားအရိပ္အကဲကို မၾကည့္ဘူးလား…မင္း သိတယ္ တတ္တယ္ ဆိုတာ ဘာေတြလဲ ငါ့ကို တစ္ခ် က္ေျပာစမ္း”

သံဒိုင္ ဒါေတာ့ဟုတ္သည္…သူဒီကို အန္တီ့ဆီ ကို ျပန္လာခ် င္ေနတာပဲသိသည္။ဘႀကီးကို ေဝရာဝစၥ ကိစၥအဝဝ ကိုလုပ္ေပးေနရေသာ္ လည္း စိတ္ေတြက အန္တီႏုလြင္ဆီမွာပဲ …… ေရာက္ေနခဲ့သည္။ဆရာဝန္နဲ႔ မမေလး စကား ေျပာၿပီး မမေလးမ် က္ႏွာသိပ္မေကာင္းေနတာ တစ္ခ် က္သတိထားလိုက္မိေပမဲ့ ျပန္ခ် င္စိတ္ မ်ားေနခဲ့တာမို႔ အဲဒီအခ်က္ကို ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့သည္။

ျဖစ္ၿပီးမွေတာ့ သံဒိုင္လည္းဘာမွမတတ္ နိုင္ေတာ့ေပ………

“ဟ!ၿငိမ္သြားလွခ် ည္လား ဘာေတြမ်ားစဥ္းစား ေနတာလဲ…စဥ္းစားမေနနဲ႔ ေသၿပီးၿပီ…… မန္းေလးသြားဖို႔လုပ္”

“ဟုတ္”

သံဒိုင္လည္း ဖခင္ႀကီးစိတ္သက္သာပါေစေၾကာင္း……

“ဘႀကီးက ဒီေန႔ဆုံးလိမ့္မယ္လို႔ မသိလို႔ပါ…… ေဖေဖရယ္ သိရင္ ဟိုမွာပဲ ဆက္ေနခဲ့မွာေပါ့ အင္း!ဘႀကီးအသက္ကလည္း ၈၄ ႏွစ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေနခဲ့ရတဲ့အထဲေတာ့ ပါ ပါတယ္… က် ေနာ္တို႔ဆို……………”

“ဘာကြ!ငါ့ ဦးေလးက ဒီေန႔ေသမယ္ဆိုတာ… မင့္ကိုတင္ျပေနရဦးမွာလား…၈၄ ႏွစ္ဆိုေတာ့ သြားမယ္ဆိုသြားသင့္ပါၿပီ ေသမယ္ဆိုလည္း ေနရတာ တန္ပါၿပီလို႔ ေျပာခ် င္တာလား”

“မဟုတ္…မဟုတ္ပါဘူး ေဖေဖရာ……… က်ေနာ္ ေျပာခ် င္တာက………”

“ေတာ္ေတာ့ကြာ!ခု အိတ္ဆြဲၿပီး သြားေတာ့… ၅ နာရီကား မမွီခဲ့ရင္…မင့္စီးေတာ္က်ားနဲ႔ သြားဖို႔ စဥ္းစားထား……ငါတို႔ မနက္မွ လာခဲ့ မယ္… ရွင္းလား…သြားေတာ့ကြာ”

“ဟုတ္ကဲ့ပါ ေဖေဖ”

သံဒိုင္ အဝတ္အစားအိတ္ဆြဲၿပီးအိမ္ကေန ျပန္ ထြက္ခဲ့ရေတာ့သည္…………………

‘ခ် စ္ရတစ္ရက္ လြမ္းရက္တစ္ရာ’ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေျပာတာလား အန္တီႏုလြင္ရယ္…လြမ္းရက္တစ္ရာျပည့္ေအာင္ေတာ့သီခ် င္းတဲ့က စာသား

လို မလုပ္လိုက္ပါနဲ႔လို႔ကံဇာတ္ဆရာကိုေတာင္းဆိုခ် င္ပါသည္။လြမ္းရက္တစ္ရာ ျပည့္ေအာင္ခြဲေနရမယ္ဆိုရင္လည္း ဒီေလာကႀကီးမွာ……

“ငယ္သံဒိုင္”ဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ လြင့္ေမ်ာေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၿပီလို႔သာမွတ္လိုက္ပါေတာ့အန္တီ ဝါႏုႏုလြင္ေရ………………

…………………………………………………………………………………………………………………………………….

💠အခန္း ( ၁၂ )💠

“ေဟ့ေရာင္ ေမာင္ငယ္”

“ဟာ!ရဲေက်ာ္…ဘယ္ခ်ိန္ျပန္ေရာက္တာလဲ”

“ဒီေန႔ပဲ…ခိုင္ထြန္းႀကီးနဲ႔ေရာေတြ႕ၿပီးၿပီ…ဒီညဆုံ ရေအာင္လို႔ ခ်ိန္းခဲ့တယ္…ေအာင္နိုင္ နဲ႔လည္း ေတြ႕လို႔ေျပာခဲ့တယ္…သူက မင္း မန္းေလး သြားတယ္ဆိုတာေျပာပါတယ္…ျပန္လာၿပီလား သိေအာင္လို႔ လာၾကည့္လိုက္တာ”

“ေစာေစာကပဲေရာက္တာ…ခုမွေရခူ ိးၿပီးလို႔ ဆိုင္ကယ္ႏွိုးေနတာ…မစီးတာ ၾကာေနလို႔ ဝပ္ေနလို႔ေဟ့”

“ဒီေကာင္ႀကီး ငါ မေလးရွားသြားကာနီးမွ ဝယ္ ထားတဲ့ေကာင္ႀကီး မဟုတ္လား”

“ေအးေလ ေက်ာင္းတက္ရင္းစီးဖို႔ ေက်ာင္းမ ဖြင့္ခင္ ဝယ္လိုက္တာႀကီးေပါ့……ေက်ာင္းၿပီး သြားေတာ့လည္းေတြ႕တာဟာေတြကမႀကိဳက္ တာေရာ…ႀကိဳက္တဲ့ဟာက် လည္း ပိုက္ဆံ မလိုက္နိုင္တာေရာေၾကာင့္ မေရာင္းျဖစ္ပဲ စီး ေနေတာ့တာ ငါ့ေကာင္ေရ”

“မင္းက ဆိုင္ကယ္ကိုေတာ့ သံေယာဇဥ္သိပ္ ႀကီးပါတယ္ ေမာင္ငယ္ရာ…ဒီဘီးႀကီးေတြက် 2D ထည့္ရတာေရာ ဘာေတြေရာနဲ႔ …… ပ်င္းတယ္ကြာ…ကိုယ္နဲ႔လိုက္တဲ့ 125 ပဲကိုက္ ပါတယ္……ဟိုမွာဘီးႀကီးစီးတဲ့သူေတြ ျမင္ရင္ မင့္ကို သတိရမိတယ္…ေဘာလုံးပြဲေတြ ၾကည့္ ရင္လည္း မင္းဇင္ကို သတိရမိတယ္”

“ေအးပါ…ငါနဲ႔မင္းဇင္လည္းေက်ာင္းတက္တုန္း က မင့္အေၾကာင္းေတြ ေျပာျဖစ္ပါတယ္ကြာ… ဒါနဲ႔ ဟိုမွာ ဘီးႀကီးေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးစီးၾကလား”

“စီးတာေပါ့ ငါ့ေတာ့ ဘာအမ်ိဳးအစားေတြမွန္း မသိဘူး မင္းဆိုရင္ေတာ့ ျမင္တာနဲ႔သိေလာက္တယ္…”

“ေအးကြာ! ငါတို႔ဆီလည္း ေနာက္ပိုင္းက် ရင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးဝင္လာမွာပါ…ခုေတာ့ ဒီေကာင္ ေလာက္ကိုင္နိုင္ရင္ပဲ ညံ့တဲ့အထဲ မပါေတာ့ ဘူးေပါ့” (ငယ္သံဒိုင္တို႔ ေခာတ္က KTM ေတြ Z1000ေတြ မရွိေသးဖူးနဲ႔ တူပါသည္။)

“မင္းနဲ႔ဆိုင္ကယ္နဲ႔လည္း လိုက္ပါတယ္…… ေမာင္ငယ္ရာ…ေနာင္ အသစ္ေတြဝင္လာရင္ေတာ့ မင့္အႀကိဳက္ေပါ့…”

“ဟင့္အင္ သားႀကီး…အသစ္ေတြ ဝင္လာလို႔ ပိုက္ဆံတတ္နိုင္ရင္ ဝယ္စီးမွာပါ…ဒါမဲ့ …… ‘ဒို’တစ္စီးကေတာ့ ထားကိုထားမွာ…ငါက သူတို႔ကို သိပ္ခ် စ္တာ”

“ေအးပါ…ငါ ဦးနဲ႔ အန္တီ ကိုလည္းႏွုတ္ဆက္ လိုက္ဦးမယ္…ၿပီးရင္ ၿမိဳ႕ျပင္ကို လစ္မယ္”

“ေအးပါ”

သံဒိုင္ “ေအးပါ”လို႔ေျပာလိုက္ရေပမဲ့ စိတ္နည္းနည္းေတာ့ အိုက္သြားခဲ့ရသည္။မန္းေလးမွာနာေရးကိစၥအဝဝ ၿပီးစီးၿပီးတာေတာင္ခ်က္ခ်င္း ျပန္မလာနိုင္တစ္ပတ္ ေက်ာ္ေနေပးခဲ့ရသည္။

အန္တီႏုလြင္ကိုလည္း သိပ္လြမ္းေနၿပီ သိပ္ကိုလည္း ေတြ႕ခ်င္ေနပါၿပီ။ မန္းေလးသြားမွာကိုလည္း မေျပာခဲ့ရဘူး… ဒီေန႔လည္း အျမန္ျပန္လာခ်င္လို႔ကို မနက္ကား စီးၿပီးျပန္လာခဲ့သည္။ ေစာေစာကမွ ျပန္ေရာက္လို႔ ေရခ်ိဳးၿပီး အန္တီ့ဆီသြားဖို႔ရာ ငယ္သူငယ္ခ်င္း “ရဲေက်ာ္”ေရာက္လာခဲ့သည္။

ရဲေက်ာ္က သံဒိုင္နဲ႔ ငယ္သူခ်င္း… သံဒိုင္ ရဲေက်ာ္ ေအာင္နိုင္ ျမသႏၲာ ခိုင္ထြန္းတို႔က ဟိုးငယ္ငယ္ေလးကတည္းကအတန္းတူအခန္းတူေတြ… ၉ တန္းေရာက္မွမင္းဇင္ေရာက္လာေတာ့ မင္းဇင္နဲ႔ ပိုတြဲျဖစ္သြားသည္။ ဒါမဲ့ ဒီေကာင္ေတြနဲ႔လည္း အခင္အမင္မပ်က္ခဲ့ပါဘူး။

၁၀ တန္းၿပီးေတာ့ရဲေက်ာ္ ေအာင္ေပမဲ့ေက်ာင္းဆက္မတက္ပဲ မေလးရွားသို႔ သြားေတာ့သည္။အဲတုန္းက မေလးရွားကို ဘယ္သူမွ သိပ္မသြားက်သလို သိပ္လည္းစိတ္မဝင္စားက်ေသး…… သိပ္အဆင္မေျပရွာတဲ့ ရဲေက်ာ္ တို႔မိသားစုေတာ့ ရဲေက်ာ္ဟိုေရာက္ၿပီးမွ ပို႔တဲ့ေငြနဲ႔ ဒီကလုပ္တတ္တာေရာနဲ႔ အဆင္ေျပလာၿပီ သိရလို႔သံဒိုင္ သိပ္ဝမ္းသာခဲ့သည္။

ခုအလည္ပဲ ျပန္လာတာလား အၿပီးျပန္လာတာလားမေမးရေသးေပမဲ့…သူျပန္လာေတာ့…သူငယ္ခ် င္းေဟာင္းေတြကို ျပဳ စုခ် င္ေသးတာ ရဲေက်ာ္ရဲ့ေစတနာ……ဒါႀကီးကို မသိက်ိဳးကၽြံျပဳ ၿပီး တစ္ေယာက္တည္း အန္တီ့ဆီကို သြားေတြ႕ေနရင္က် လည္း အေပါင္းအသင္းမပီသရာ က်ေတာ့မည္။

ခက္ပါလား အန္တီႏုလြင္ေရ…တကယ္ေတြ႕ရေတာ့မယ္ဆိုရင္ ကံၾကမၼာကအက်ီစားသန္ေနပါေလေရာ့လား…။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူငယ္ခ် င္းေတြနဲ႔ ဆုံၿပီး လမ္းခြဲၿပီးမွ အန္တီ့ဆီကို သြားမယ္လို႔ သံဒိုင္ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ရဲေက်ာ္တို႔ လာေခၚတာလည္း တစ္မိူးေကာင္းသြားသည္။

ေက်ာင္းတက္ခဲ့ရတဲ့ ၿမိဳ႕ထိသြားၿပီး ဟိုကသူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာအိပ္မယ္လို႔ အကြက္ေတြေရႊ႕ၿပီး အန္တီႏုလြင္ဆီမွာညအိပ္ဖို႔ သံဒိုင္စဥ္းစားမိသြားရၿပီး…………လက္ေဖ်ာက္တစ္ခ် က္တီး လိုက္သည္။

“ေမာင္ငယ္ ဆိုင္ကယ္ႏွိုးလို႔ရၿပီလား”

“ေၾသာ္ေအး ခုမွ စမ္းႏွိုးေနတုန္းသားႀကီး… ရမွာပါ ငါ့ေကာင္ႀကီးက လိမၼာပါတယ္……”

“မသိပါဘူးကြာ မင္းကလက္ေဖ်ာက္တီးလိုက္ လို႔ ရမ်ားသြားၿပီးလားလို႔”

“ခဏေလးပဲ ေစာင့္”

သံဒိုင္လည္းစက္ဆရာေတြလိုမစြမ္းေသာ္လည္းနည္းနည္းပါးပါးေတာ့ သိထားတာမို႔ ကလိေပးလိုက္ေတာ့ ရသြားပါေတာ့သည္။ မစီးတာၾကာလို႔ အထေႏွးေနပုံ ရပါသည္။သံဒိုင္ မသြားေသးပဲ လစ္ဗာကစားေနလိုက္ေသးသည္။

“ဦးနဲ႔ အန္တီ ေတာ္ေတာ္အသက္ႀကီးသြားၿပီ ေနာ္ ေမာင္ငယ္”

“ေအးေပါ့…ဒါေၾကာင့္ ငါ့မွာ မင္းတို႔လို မထြက္ နိုင္ေတာ့တာ…နို႔မို႔ရင္ မင္းဇင္နဲ႔သေဘၤာလိုက္ ၿပီေလ……”

“ေအးကြာ…ဒီေန႔လိုမ်ိဳးမင္းဇင္ႀကီးပါ ရွိရင္သိပ္ ေကာင္းမယ္”

“ေအးေပါ့ကြာ”

သံဒိုင္လည္းသူငယ္ခ်င္းမင္းဇင္ကိုသတိမရတဲ့ရက္ တစ္ရက္မွ မရွိခဲ့ပါ…အဆင္ေတာ့ေျပမွာပါမင္းဇင္ရာ……တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ မင္းဇင္တို႔ သားအမိအေၾကာင္း စဥ္းစားလိုက္မိရင္ အလိုလိုဝမ္းနည္းမိေနတတ္လို႔… ဘာေၾကာင့္မွန္းလဲသံဒိုင္ေသခ်ာမသိဘူး………… သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ေဝးေနၾကလို႔ဝမ္းနည္းေနမိတာလို႔ပဲ သံဒိုင္စဥ္းစားလို႔ရသည္။

သံဒိုင္ လူႀကီးေတြကို ညျပန္မအိပ္ျဖစ္ဘူးလို႔ အသိေပးခဲ့ၿပီး ရဲေက်ာ္နဲ႔ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္ဆိုင္ကိုေရာက္ေတာ့ ခိုင္ထြန္းနဲ႔ ေအာင္နိုင္ကေရာက္ႏွင့္ေနပါၿပီ……သံဒိုင္ထိုင္ေနၾကဆိုင္ေတာ့ မဟုတ္…ၿမိဳ႕ျပင္က အျမည္းေတြ စားေကာင္းလို႔ နာမည္ရေနတဲ့ဆိုင္……………

“ခိုင္ထြန္းႀကီးက ဒါမ်ိဳးက် ဝီရိယေကာင္းတယ္ ေနာ္” လို႔သံဒိုင္ ခိုင္ထြန္းကိုစလိုက္ရင္းဝင္ထိုင္ လိုက္ေတာ့သည္။

“မေသာက္ခ်င္ပါဘူးကြာ ရဲေက်ာ္ကို အားနာ လို႔ရယ္ ဒါနေလးေျမႇာက္သြားေအာင္ရယ္လို႔ ပါရမီျဖည့္ေပးတာပါ ေမာင္ငယ္ရာ”

“အင္!ခ် စ္စရာႀကီးပါလား သားရယ္”

“ဟား ဟား”

သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္သား ငယ္ငယ္ကေက်ာင္းအတူေနတုန္းက ေပါက္ကရလုပ္ခဲ့တာေတြေျပာ တဟားဟား ရယ္ၿပီး ဘဝအေမာေတြ ခဏေျဖေနၾကတုန္းမွာပဲ မိုးကဖြဲဖြဲေလးစရြာလာေတာ့သည္။ ေလးေယာက္သား အိမ္ေတြကိုလည္း ေျပာခဲ့ၿပီးသားမို႔ ျပန္ဖို႔စိတ္မကူးၾကေသး …ေအးေဆး ထပ္မွာေသာက္ေနၾကေသးသည္။ ေက်ာင္းအေၾကာင္းေတြေျပာသည္…… ရဲေက် ာ္က မေလးရွားမွာ အလုပ္လုပ္ရတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ေျပာသည္။ မင္းဇင္ အေၾကာင္းေတြ ေျပာျဖစ္သည္။ ျမသႏၲာ အေၾကာင္းေတြေျပာျဖစ္ေတာ့………ခိုင္ထြန္းႀကီးက

“ၿပီးခဲ့တဲ့ လ က ငါ့သူတို႔ဆိုင္ကို ေရာက္ေသးတယ္ ေမာင္ငယ္……မင့္ကိုေတာင္ ျမသႏၲာက ေမးေနေသးတယ္……ဘာေတြလုပ္ေနလဲတဲ့ ငါသာ ျမသႏၲာေနရာဆို ကိုယ့္ကို ပလိန္းႀကီး ျဖတ္သြားတဲ့ ေသာက္ေကာင္အေၾကာင္းေတာ့ ေမးေနမွာ မဟုတ္ဘူး” ခိုင္ထြန္းကလည္း သံဒိုင္နဲ႔ျမသႏၲာ အေၾကာင္း သိခဲ့တာမို႔ ေျပာေတာ့သည္။ၿပီးမွ……

“ငါက မင္းနဲ႔ ျမသႏၲာနဲ႔ ရမယ္လို႔ကို ထင္ခဲ့တာ အာ!sorry ထင္တာမဟုတ္ဘူး ယုံၾကည္ခဲ့ တာ…ဟုတ္တယ္ ယုံၾကည္ခဲ့တာ ေမာင္ငယ္”

“ဘယ္လိုေၾကာင့္လဲ” လို႔ ေအာင္နိုင္ကဝင္ေမး လိုက္ေတာ့……

“မသိဘူး ေအာင္နိုင္ရ…ငါဟာငါ ယုံၾကည္ေနတာ…နာမည္ေတြကလည္း သံဒိုင္နဲ႔ သႏၲာ တဲ့ နာမည္ေလးေတြက အစ လိုက္ဖက္တယ္လို႔ အခုေတာ့ ခ်ီးေပႀကီးက ဘာေတြလုပ္မွန္းလဲ မသိဘူး ထားလိုက္ပါေတာ့ကြာ…အျခား အေၾကာင္းေျပာတာေပါ့”

“မင္းတို႔ေတာ့ မသိဘူး ငါမွာေတာ့ ေျပာစရာ ကုန္ၿပီ အဲ့ေတာ့ မင္းတို႔ေျပာတာ နားေထာင္ မယ္ေျပာၾကကြာ” လို႔ ရဲေက်ာ္က ေကာင္းစ ျပဳ ေနတဲ့ အသံနဲ႔ ဝင္ေျပာပါေတာ့သည္။

သံဒိုင္ကေတာ့ ကိုယ့္အစီအစဥ္နဲ႔ကိုယ္ရွိေသး တာမို႔ ဘာမွ မျဖစ္ေသး…သူတို႔ေအာက္ေတာ့ ႏွစ္ခြက္ ေလာက္ ေလၽွ ာ့ေသာက္ထားရသည္။ စကားေျပာေနရင္းမွာပဲမိုးက သဲသဲမဲမဲရြာခ် လာေတာ့သည္။

“ဟာ မိုးက ေကာင္းလွေခ် လား”

“ေအးကြာ ဒီေန႔မွပဲ”

“ေျပာမရဘူးေလကြာ သူရြာခ်င္ရြာမွာေပါ့…… မရြာခ် င္မရြာဘူးေပါ့”

သံဒိုင္နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့၉နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ရွိသြားၿပီ…ခိုင္ထြန္း ႀကီးက ထပ္မွာလိုက္ေသးသည္။အာ!ဒီေကာင္ႀကီး ဒီေန႔ စကားေျပာေတြ မ်ားသလိုအေသာက္ေတြလည္း သိပ္မ်ားသည္။ သူလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႕ရေတာ့ စိတ္ေပ်ာ္ၿပီး ပိုေသာက္နိုင္ပုံရပါသည္။မိုးကသည္းထန္စြာရြာၿပီးေနာက္မွာခဏရပ္သြားေတာ့ သံဒိုင္တို႔ လက္က် န္ျဖတ္ၿပီး လူစုခြဲရပါေတာ့သည္။သူငယ္ခ် င္းေလးေယာက္သား… ဆိုင္ကယ္ရပ္ထားေနရာေရာက္မွ… သံဒိုင္က

“အား! အေပါ့သြားလိုက္ဦးမယ္ကြာ သားႀကီး တို႔လည္း သုံးေယာက္ႏွစ္စီးဆိုေတာ့ အဆင္ ေျပပါတယ္…ရတယ္ ငါ့ကိုမေစာင့္နဲ႔ ထြက္ႏွင့္ လိုက္ေတာ့”

“ေအးကြာ ဒါဆိုလည္း ငါ့တို႔လစ္ၿပီ”

“OK”

သံဒိုင္ သူငယ္ခ် င္းေတြအေပၚ လူလည္လုပ္ၿပီးအရင္ျပန္ခိုင္းလိုက္သည္။အေပါ့မသြားခ်င္ပဲနဲ႔အိမ္သာရွိရာဝင္ခဲ့လိုက္ၿပီးမွ ျပန္ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။ မိုးက တိတ္သြားရာမွဖြဲ႕ဖြဲ႕ေလးျပန္က်လာသည္။ဆိုင္ကယ္နားေရာက္ေတာ့ တက္ၿပီးႏွိုးတာ ဆိုင္ကယ္က လုံးဝႏွိုးမရေတာ့… သံဒိုင္ စိတ္တစ္ခ်က္ပ်က္သြားခဲ့ရသည္။

ဆိုင္ထဲကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ႏွစ္ဝိုင္းပဲ က်န္ေတာ့သည္။ထိုင္ေနတဲ့လူေတြကလည္း သံဒိုင္သိတဲ့လူေတြ မဟုတ္ဘူး။ ဆိုင္ကလည္းထိုင္ေနက် မဟုတ္ေတာ့ ဆိုင္ရွင္နဲ႔လည္း မရင္းႏွီးဘူး။ ရဲေက်ာ္တို႔ကို အရင္ျပန္လႊတ္လိုက္တာပဲ မွားသြားၿပီလို႔ ေတြးမိလိုက္သည္။

သူ႔တို႔ရွိေသးရင္လည္း ဆိုင္ကယ္ကိုထားခဲ့ၿပီး သူ႔တို႔နဲ႔ၿမိဳ႕ထဲ ဝင္လို႔ရဦးမည္။ဆိုင္ကယ္က မန္းေလးသြားေနရတာနဲ႔ ပစ္ထားခဲ့ရသည္။ ပုံမွန္စီးေနရင္ေတာ့…သံဒိုင္ လိုအပ္တာထည့္ေပးေနရင္း ဘာမွမျဖစ္လက္နက္ကိရိယာကလည္း ဘာမွမပါေတာ့…သံဒိုင္တို႔သဲၿပီ……။

ဆိုင္ကယ္ေဘး စိတ္ပ် က္စြာ ရပ္ေနရင္းမွ…အန္တီႏုလြင္ကို သိပ္သတိရသည္။ခြဲေနရတာမို႔လြမ္းလည္း သိပ္လြမ္းေနရသည္။ သူျပန္ေရာက္တာလည္း အန္တီ သိမွာ မဟုတ္ဘူး………ဟားး မလြယ္ပါလား အန္တီေရ………ဒီေန႔ည အန္တီ နဲ႔သိပ္ေတြ႕ခ်င္မိသည္။

သံဒိုင္ဆိုင္ကယ္ေပၚတက္ၿပီးရမလားႀကိဳးစားၾကည့္လိုက္ေသးသည္။ အင္ဂ် င္က နည္းနည္းမွမလွုပ္။ သံဒိုင္ႀကိဳး စားၿပီးထပ္နင္းၾကည့္ေနေသးသည္။ မိုးရြာေနတာေတာင္ေခၽြးျပန္လာသလိုျဖစ္လာသည္။ ေမာလည္းေမာေနေတာ့သည္။

ဆိုင္ကယ္ေပၚက ျပန္ဆင္းလိုက္ေတာ့……ေျမႀကီးေပၚမွာ ဘီယာဘူးခြံတစ္ခု ေတြ႕တာနဲ႔သူ႔အက်င့္အတိုင္း ေျခေထာက္နဲ႔ ပိတ္ကန္ျပစ္လိုက္သည္။ သံဒိုင္ေဒါသေတြ ထြက္လာရၿပီေလ။ အဆင္မေျပခ်င္ရင္ ဘာမဟုတ္တဲ့ ကိစၥေလးေတြကကို ဒုကၡေပးေတာ့သည္။

“ဟာ မီးျပတ္သြားၿပီ” ဆိုင္ထဲက လူေတြရဲ့……ေအာ္သံနဲ႔အတူ ဆိုင္တစ္ခုလုံးေမွာင္သြားေတာ့သည္။ မိုးကလည္း “ေဝါကနဲ”ျပန္ရြာခ် လာျပန္ေတာ့သည္။

သံဒိုင္ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ေအာင္စိတ္ပ်က္မိေတာ့သည္။ ၿပီးမွ ဆိုင္ကယ္နားသြားၿပီးေတြေတြလည္း ရပ္ေနမိသည္။ ၿမိဳ႕ထဲကို လမ္းေလ်ာက္ျပန္ရင္လည္း ညဉ့္နက္မွ ေရာက္လိမ့္မည္။ မတတ္နိုင္ရင္ေတာ့ ေနာက္ဆုံးဒီလိုပဲလုပ္ရေတာ့မွာလို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီး ……ဆိုင္ကယ္ကိုကိုင္လိုက္ကာ………

“ငါ မင္းအေပၚဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးထားတယ္ ဆိုတာနားလည္စမ္းပါကြာ……ကိစၥေတြမ်ားလို႔ အေဝးသြားေနရတာ မင္းလည္းသိမွာပါ……… ပုံမွန္ရက္ေတြမွာ ငါ မင့္ကိုပစ္ထားဘူးသလား ငါ ေဒါသျဖစ္ရင္ ေျခေထာက္နဲ႔ကန္တတ္တဲ့… အက် င့္ရွိတာ မင္းလည္းသိမွာပါ………… မင့္ဆို တန္ဖိုးထားလြန္းလို႔တစ္ခါမွ မကန္ဖူးတဲ့ အျပင္ တသသ လုပ္ေပးခဲ့တာပါကြာ…… ဒီညေတာ့ ငါ့ကို ကူညီပါဦးကြာ……ငါ့ဘဝမွာ သိပ္တန္ဖိုးထားခ် စ္ရမဲ့သူဆီ သြားရမွာမလို႔ပါ သူ႔ကို ငါသိပ္လြမ္းေနလို႔ပါ ကူညီပါကြာ”

သံဒိုင္ သူ႐ူးတစ္ေယာက္လို သူ႔ဆိုင္ကယ္ကို ကိုင္ၿပီးပါးစပ္ကေျပာကာ လူက ဆိုင္ကယ္ေပၚ ျပန္တက္လိုက္သည္။ ေသာ့ျပန္ဖြင့္ၿပီး… တစ္ခ်က္ နင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနိုးေပမဲ့ နိုးမဲ့ အထာမ်ိဳး ႐ုန္းတာတစ္ခ်က္သိလိုက္ရသည္။ သံဒိုင္ အားတတ္သြားၿပီး ပါးစပ္ကလည္း……

“လုပ္စမ္းပါ! လုပ္စမ္းပါ!”ေျပာၿပီးတစ္ခ်က္နင္း မႏွိးေသး……

“လုပ္ပါကြာ!ကူညီစမ္းပါ”ေျပာ တစ္ခ်က္နင္း မနိုးေသး……

“မင္းကစိတ္ေကာင္းရွိပါတယ္ကြ”ေျပာ တစ္ခ်က္နင္း…မရေသး…… စိတ္လည္း သိပ္မရွည္ေတာ့တာနဲ႔

“မင့္ကိုယုံၾကည္တာ ငါကြ”လို႔ နည္းနည္းေအာ္ ေျပာၿပီး အားစိုက္နင္းလိုက္ေတာ့…

“ဝင္…ေဝါင္း!!!!!”ဆိုတဲ့ အသံနဲ႔အတူ နိုးလာပါ ေတာ့သည္။ သံဒိုင္ရင္ထဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ… ခမ္းနားသြားရသည္။ သံဒိုင္ ေက် နပ္မွု႔နဲ႔ အတူ စက္ပြင့္သြားေအာက္ လစ္ဗာ ပုတ္ကစားလိုက္သည္။

“ေဝါင္…ေဝါင္…ေဝါင္း!ေဝါင္း”

လို႔ ျမည္သံထြက္အာင္ လစ္ဗာကစားရင္း ေနာက္က အိပ္ေဇာ ရဲ့ မီးခိုးထြက္တာကို လွည့္ၾကည့္မိေသးသည္။ လစ္ဗာကို ျပန႔္ေလၽွာ့ေပးလိုက္ေတာ့လည္း… “တက္တက္…တက္တက္”ျမည္သံေလးနဲ႔ စက္က ရပ္မသြားေတာ့ပါ။

သံဒိုင္တို႔ ဘယ္ေလာက္ ဝမ္းသာအားရျဖစ္သြာ တယ္ဆိုတာ ေျပာျပေနစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး… သံဒိုင္ ဂီယာတစ္ခ်က္ေကာက္ထည့္ထြက္လာ ရင္း ေပ် ာ္ရႊင္ရလြန္းလို႔ ပါးစပ္က…… “ဝူ…ဟူးဟူးးး”လို႔ပင္ေအာ္ျပစ္လိုက္ေသးသည္။

ဘယ္လိုေတြ ေမာင္းႏွင္ခဲ့လိုက္မွန္းမသိေပမဲ့ အန္တီႏုလြင္တို႔ ၿခံတံခါးေရွ႕ေရာက္မွ သံဒိုင္ အသိျပန္ဝင္လာသလို ထင္ရသည္။ ေရွ႕မီးသီး အလင္းအားနည္းတဲ့ ဆိုင္ကယ္ကို မိုးကရြာ မီးကျပတ္ တစ္ေလာကလုံးေမွာင္ေနတာကိုမွ အရွိန္မခ် ပဲေမာင္းခဲ့လိုက္တာ……စိတ္အလိုရွိ ရာအတိုင္း ေသခ်င္ေသပါေစ အမွီလိုက္မယ္ ဆိုတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ် က္နဲ႔ မိုက္႐ူးရဲဆန္စြာ ေမာင္း လာခဲ့မိတဲ့ အျဖစ္………………။

ၿခံေရွ႕ေရာက္တဲ့အထိမိုးကသဲေနတုန္း………သံဒိုင္ ေဘာင္းဘီအိပ္ကပ္ထဲ ၿခံေသာ့ကို စမ္းလိုက္ေတာ့ မေတြ႕ဘူး…… “ဟာ” …ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ မန္းေလးကျပန္လာတဲ့ေန႔ အန္တီနဲ႔ေတြ႕တဲ့ေန႔ကၿခံေသာ့ေဘာင္းဘီထဲမွာ ပါခဲ့သည္။ ေဘာင္းဘီခၽြတ္ၿပီး ပုဆိုးလဲခဲ့တာဆိုေတာ့………

“ဟာ!သြားျပန္ၿပီ”

“လုပ္ခ် လိုက္ျပန္ၿပီကြာ”………

သံဒိုင္ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္းေသာက္ျပစ္တင္ရင္း စိတ္ပ် က္လက္ပ် က္ ျဖစ္လြန္းလို႔ ၿခံတံခါးကိုမွီၿပီးေျမႀကီးေပၚေျခဆန႔္ထိုင္ျပစ္လိုက္ေတာ့သည္ မ်က္ႏွာေပၚက် လာတဲ့ မိုးေရစက္ေတြကို…… ေဒါသတႀကီး ဖယ္သုတ္လိုက္ၿပီး……

“ေတာက္!ဒီေန႔ ဘာလဲကြာ ဘာေန႔တဲ့လဲ…ငယ္သံဒိုင္ရ!”

လို႔ ပါးစပ္ကထုတ္ေျပာမိရသည္အထိ စိတ္ပ် က္မိသည္။ ဆိုင္ကယ္နိုးရခဲ့လို႔ ခမ္းနားလာတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ ျပန္ပ် က္စီးရျပန္ၿပီေကာ………… မိုးေတြရြာေနတာဆိုေတာ့ အန္တီႏုလြင္လည္း တံခါးေတြ အကုန္ပိတ္ အိပ္ျဖစ္ေလာက္ပါၿပီ…။

သံဒိုင္ ထိုင္ရာမွထၿပီး ၿခံတံခါးကို ေဒါသတႀကီး ဆြဲကိုင္လွုပ္ရင္း “အန္တီႏုလြင္ေရတံခါးဖြင့္ပါဦး” လို႔ ေျပာလိုက္မိေတာ့သည္။ ေနာက္ဆုံး “ႀကံရာမရ” ျဖစ္ရင္လည္း ၿခံတံခါး ေက်ာ္တတ္ရမယ္လို႔ မိုက္မိုက္ရိုင္းရိုင္း ဆုံးျဖတ္ထားလိုက္သည္။ ၿခံတံခါးေက်ာ္တတ္ရမဲ့ အလုပ္မ်ိဳ သံဒိုင္မလုပ္ခ် င္တာေတာ့ အမွန္ပါ။

မိုးကရြာမီးကျပတ္……တစ္ေလာကလုံး…… ပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ အလင္းဆို လို႔ လၽွပ္စီးတစ္ခ် က္အပြင့္မွာမွျမင္ေတြခြင့္ရွိတဲ့ ေနရာမွာ ၿခံဝန္းတံခါးေရွ႕မတ္မတ္ရပ္ ေရာက္ ေနရတာက…ငယ္သံဒိုင္တစ္ေယာက္ရယ္ပါ… ေဒၚဝါႏုႏုလြင္ေရ………… သံဒိုင္ အန္တီႏုလြင္နာမည္ကိုတီးတိုးေရရြတ္မိရင္းမွ…………

“အန္တီ ဝါႏုႏုလြင္ေရ”

လို႔ အက် ယ္ႀကီး ေအာ္ ေခၚလိုက္ခ်ိန္…ေအာ္ေခၚသံက

“ဒိန္း!တစ္လိန္းလိန္း…ဂ်ိမ္း!”

ဆိုတဲ့ မိုးႀကိဳးပစ္သံၾကားမွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရသည္။ သံဒိုင္ “ေတာက္”တစ္ခ်က္ ေခါက္ၿပီး မိုးမင္းႀကီးကို ဆဲဆိုျပစ္လိုက္သည္……… ေနာက္တစ္ႀကိမ္……

“အန္တီ ဝါႏုႏုလြင္ေရ”

လို႔ တစ္ေလာကလုံး ၾကားလိုကၾကားစမ္းကြာ ဆိုၿပီး အသားကုန္ ေအာ္ေခၚျပစ္လိုက္သည္။ မိုးရြာသံေတြနဲ႔…… သူ႔အသံကို တစ္ေလာကလုံး မၾကားနိုင္သလို အိမ္ထဲက အန္တီႏုလြင္လည္းၾကားနိုင္မယ္ မထင္မိဘူး……ဒါေပမဲ့ သံဒိုင္ စိတ္ေတြကို လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး…ရင္ေခါင္းထဲက လာတဲ့ အသံနဲ႔ပဲ တတိယအႀကိမ္………

“အန္တီ ဝါႏုႏုလြင္ေရ”

လို႔ေအာ္ေခၚလိုက္ျပန္သည္။ေအာ္ေခၚအၿပီး ၿခံတံခါးေလးကို…… လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ကိုင္ စိတ္ပ်က္ျခင္းေတြမခံစား နိုင္ေတာ့လို႔ နဖူးနဲ႔ၿခံတံခါးကို တဆက္ဆက္ ရိုက္မိေနေသးသည္။

သံဒိုင္ “ဟူးကနဲ” သက္ျပင္းခ် ၿပီးအန္တီႏုလြင္ တို႔ အိမ္တံခါးမႀကီးဆီ ၾကည့္မိလိုက္တဲ့အခ်ိန္

“လက္ကနဲ”ေတြ႕ျမင္လိုက္ရတဲ့ဓာတ္မီးအလင္း ေရာင္……

“အိုး!ဝါးးးးးးးး”

ဆိုၿပီး သံဒိုင္ပါးစပ္ကအသံထြက္လိုက္သလိုေသခ်ာေအာင္မ်က္လုံးကို အစြမ္းကုန္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့………

ေသခ်ာတဲ့ ဓာတ္မီး အလင္းေရာင္…………သံဒိုင္ “အန္တီ ႏုလြင္”လို႔ ေအာ္ေခၚလိုက္ၿပီးမျမင္ေတြ႕နိုင္မွန္း သိေပမဲ့လည္း ဝမ္းသာအားရ လက္ေျမႇာက္ျပလိုက္သည္……ၿခံဝန္းတံခါးနဲ႔အိမ္ေပါက္ဝက နည္းနည္းေဝးၿပီးေမွာင္ကလည္း ေမွာင္ေနတာမို႔ ဘယ္လိုမွမျမင္ေတြ႕နိုင္ေပမဲ့ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ သံဒိုင္လက္ျပလိုက္ျပန္သည္။သံဒိုင္လက္ေျမႇာက္အျပ… လၽွပ္စီးတစ္ခ်က္ လက္ကနဲ ျဖစ္သြားလို႔… အန္တီႏုလြင္ေသခ်ာေပါက္ ျမင္လိုက္ပုံရသည္။ လက္ထဲက ဖြင့္ထားတဲ့ ဓာတ္မီးကို ျပန္ၿပီး ေဝွ႕ရမ္းျပေလေတာ့သည္။

သံဒိုင္ လက္ေျမႇာက္အၿပ လၽွပ္စီးအထနဲ႔မို႔ လူေရာ ဆိုင္ကယ္ေရာကို…… အန္တီေသခ်ာျမင္လိုက္ရတာလို႔ ေတြးမိၿပီး မိုးမင္းႀကီးကို သံဒိုင္ေက်းဇူးတင္ျပစ္လိုက္သည္ သဘာဝတရားကေတာ့ သူ႔သဘာဝအေလ်ာက္ ေဆာင္ရြက္ေနတာျဖစ္ေပမဲ့ သံဒိုင္တို႔လူေတြကပဲ မိမိအလိုျပည့္ရင္ ေက်းဇူးတင္လိုက္……အလိုမျပည့္ရင္ ဆဲေရးလိုက္…လုပ္မိပုံရပါသည္။

အန္တီႏုလြင္လည္း သံဒိုင့္ကို သိပ္ေတြ႕ေနခ် င္ပုံရပါသည္။ မိုးရြာထဲကိုထီးမေဆာင္းပဲဒီအတိုင္း ဓါတ္မီးကိုင္ၿပီး မေျပးယုံတမယ္ ျမန္ျမန္လာေနတယ္ဆိုတာ ဓါတ္မီးအလင္းေလးကို ၾကည့္ၿပီး သံဒိုင္ သိလိုက္ရသည္။

အန္တီႏုလြင္ ၿခံတံခါးနားအေရာက္မွာ မိုးေရနဲ႔ ေခ် ာ္ၿပီး လဲေတာ့မလိုျဖစ္သြားေသးသည္။ “အိုး အေမ့”ဆိုၿပီး အန္တီပါးစပ္ကေရာင္လိုက္ ၿပီး တံခါးကို ဆြဲကိုင္ထားလိုက္တာမို႔မလဲပဲျဖစ္ သြားသည္။ သံဒိုင္လည္း စိုးရိမ္သြားမိတာမို႔…

“ေျဖးေျဖးအန္တီ ေခ်ာ္လဲလိမ့္မယ္”

ေျပာေတာ့ အန္တီႏုလြင္က သံၿခံတံခါးကိုကိုင္ၿပီး……

“မသိဘူးသားရယ္…လြမ္းမိတယ္”

လို႔ တမ္းတ ျခင္းေတြနဲ႔ ျပန္ေျပာပါေတာ့သည္။

သံဒိုင္ သံၿခံတံခါးေပါက္ကေနလက္ႏွစ္ဖက္လုံး ထိုးထည့္လိုက္ၿပီး အန္တီ့ကို ဆြဲယူဖက္လိုက္ သည္။ အန္တီႏုလြင္ကလည္း သူ႔မ် က္ႏွာတည့္ တည့္ေလာက္က အေပါက္ကေန သူ႔ႏွုတ္ခမ္း ေတြ တိုးေပးလာေတာ့ သံဒိုင္ အန္တီႏုလြင္ရဲ့ ႏွုတ္ခမ္းေတြကို စုပ္နမ္းျပစ္လိုက္သည္။

အန္တီႏုလြင္ကလည္း လြမ္းတမ္းတျခင္း… မက္ေမာျခင္းေတြနဲ႔ အနမ္းေတြ တုံျပန္ေပးေန ေတာ့…ႏွစ္ေယာက္သားရဲ့ ႏွုတ္ခမ္းေတြ… အခ်ိန္ ၾကာေအာင္ ျပန္မခြာျဖစ္ၾက……………မိုးနဲ႔အၿပိဳင္ အနမ္းေတြ ရြာခ် ၿပီးမွ…… သံဒိုင္က………

“က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ေတြ႕ဆုံရဖို႔ ေသးေသးေလးေတြကအစခက္ခဲလြန္းပါတယ္အန္တီရယ္

“ခက္ခဲမွု႔ေတြၾကားမွာ ေတြ႕ဆုံေနရၿပီမို႔ …… အခ်ိန္ေတြ ႏွေျမာရလြန္းလို႔ ‘ဝါႏုႏုလြင္’ ကို နမ္းေပးစမ္းပါ သားရယ္…သားရဲ့ အနမ္းေတြ ကို သိပ္မက္ေမာလို႔ပါ”

ရင္ထဲက ဆႏၵအမွန္ ေတြကို အန္တီႏုလြင္က လွိုက္လွိုက္လွဲလွဲ ေျပာလာခဲ့ၿပီမို႔ ႏွစ္ဦးလုံးရဲ့ ႏွုတ္ခမ္းသားေတြ ျပန္လည္ ထိကပ္နမ္းရွိုက္ရျပန္ၿပီေပါ့…………။

အခ်ိန္ၾကာေအာင္ နမ္းရွိုက္အၿပီးမွ သံဒိုင္က “ေသာ့ဖြင့္ပါေတာ့ အန္တီ”လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ အန္တီႏုလြင္ဆီက…… ခပ္ရွက္ရွက္စိတ္နဲ႔ ရယ္လိုက္တဲ့… ခပ္လြင္လြင္ရယ္သံေလး…ထြက္လာခဲ့ရသည္။ ရွက္ရယ္သံတစ္ဝက္အားနာတဲ့ခံစားမွုတစ္ဝက္ အသံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္တာက……

“ေသာ့ယူဖို႔ ေမ့လာခဲ့တယ္ သားရယ္”

တဲ့ေလ။

သံဒိုင္ရင္ထဲမေဖာ္ျပနိုင္ေကာင္းတဲ့ ခံစားခ်က္ ေတြနဲ႔……”ေၾသာ္…အန္တီႏုလြင္ရယ္”လို႔သာ တီးတိုးေရရြတ္မိလိုက္ပါေတာ့သည္။

ဆိုင္မွာထိုင္ရင္း ေဆးလိပ္လည္းေသာက္ခဲ့မိတာမို႔ အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ သြားတိုက္ခ်င္လို႔ သံဒိုင္ ပါးစပ္သန႔္ရွင္းေရး လုပ္လိုက္တယ္…… အန္တီႏုလြင္ကလည္း သံဒိုင္စီကိုလာခဲ့ရာဖိနပ္ေတာင္မစီးခဲ့လိုက္ရေတာ့ ေပေနနဲ႔ေျခေထာက္က သဲေတြကို ထမီေလး ဒူးဆစ္အေပၚထိမၿပီး ေရေဆးေနသည္။

သံဒိုင္က လက္တစ္ဖက္ကသြားတိုက္ရင္း လက္တစ္ဖက္က အန္တီႏုလြင္ေျခေထာက္ေဆးေနတာကို ဓါတ္မီးထိုးျပထားလိုက္တယ္။မိုးက မိုးေပါက္ႀကီးေတြနဲ႔ မရြာေတာ့ေပမဲ့ ခပ္ဖြဲဖြဲေတာ့ ရြာေနစ…ဒီည တစ္ညလုံး မိုးတိတ္ေတာ့မယ္မထင္ဘူး။

အန္တီႏုလြင္ေျခေထာက္ေတြ ေရေဆးေနတာၾကည့္ရင္းေျခေထာက္ေတြေျခေခ်ာင္းေလးေတြက ဓါတ္မီးအလင္းေရာင္နဲ႔ ျမင္ရေတာ့ ဝါဝါဝင္းဝင္းလွ နဲ႔ လွေနသည္။ ပစ္ရက္စရာတစ္ကြက္မွ မရွိတဲ့အလွကိုပိုင္ဆိုင္ခဲ့တာပါလား အန္တီႏုလြင္ရယ္..အန္တီက ေျခေထာက္ေဆးၿပီးေတာ့မွ ဓါတ္မီး ကို ျပန္ယူၿပီးသံဒိုင့္ကိုေစာင့္ေပးေနလိုက္သည္။

သံဒိုင္ ဓါတ္မီးေလးကို ကိုင္ၿပီးရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ အန္တီႏုလြင္ကို ၾကည့္ရင္း သြားတိုက္ေနစဲ… လၽွပ္စီး ဖ်က္ကနဲအလက္မွာသူ႔ကိုၾကည့္ေနတဲ့ အန္တီ့ မ် က္ႏွာရယ္ မ် က္ဝန္းထဲကခံစားခ်က္ အခ်ိဳ႕ရယ္ကို ႐ုတ္တရက္ျမင္လိုက္ရေတာ့…… သံဒိုင္သြားတိုက္ေနတာရပ္ျပစ္လိုက္ကာေရကို ပါးစပ္ထဲထည့္ၿပီး “ဖူးကနဲ”ေထြးထုတ္အာလုပ္ ျမန္ျမန္က်င္းလိုက္သည္။

အန္တီႏုလြင္နားအျမန္သြားၿပီး မတ္တတ္ရပ္ လၽွက္ ႏွုတ္ခမ္းေတြကို စုပ္နမ္းေပးလိုက္သည္။ အန္တီႏုလြင္ပါးစပ္နဲ႔ ႏွုတ္ခမ္းေတြဆီက……… သံဒိုင္တို႔ငယ္ငယ္က အထဲကအဆံ စားခ် င္လို႔ ေက်ာက္ခဲနဲ႔ ထုလိုက္ရင္ ထြက္လာတဲ့……… ဗန္ဒါသီးရဲ့ အနံ့မ်ိဳးရသည္။

အခ်စ္စိတ္ေတြနဲ႔ ျမတ္ျမတ္နိုးနိုးနမ္းေပးေနရင္းသံဒိုင္ ေပါင္ၾကားက အငယ္ေကာင္တို႔ ႐ုန္းႂကြလာခဲ့ပါၿပီ…… နမ္းေနရင္းပဲ အန္တီ့လက္ထဲက ဓါတ္မီးကို သံဒိုင္ ဆြဲယူလိုက္ၿပီး နီးစပ္ရာတစ္ခုေပၚ တင္ထားလိုက္သည္။

လက္ႏွစ္ဖက္လုံးအားသြားၿပီျဖစ္တဲ့ အန္တီႏုလြင္က တစ္ဖက္က သံဒိုင့္ေက်ာျပင္ေတြကို ပြတ္ရင္း တစ္ဖက္က ‘ေထာေထာထေထာင္’ လာၿပီျဖစ္တဲ့ သံဒိုင့္ လိင္တန္ကို ေဘာင္းဘီေပၚကပဲ ပြတ္ေပးေန ေတာ့သည္။ နမ္းျခင္းေတြ ခဏရပ္ကာ သံဒိုင္ ေဘာင္းဘီခါးပတ္ျဖဳ တ္ၿပီး ေဘာင္းဘီခၽြ တ္ေန ေတာ့ အန္တီႏုလြင္က………

“အခန္းထဲ မသြားေတာ့ဘူးလားသား”လို႔ဆိုလာ ေတာ့……

“မသြားေတာ့ဘူး အန္တီႏုလြင္…ဒီေန႔ည… မိုးေတြကရြာ အမွတ္တရျဖစ္စရာေတြမ်ားလို႔ တစ္သက္လုံးအမွတ္ရေနေအာင္…ငယ္သံဒိုင္ နဲ႔ ဝါႏုႏုလြင္ မိုးရြာေနတဲ့ ကြင္းျပင္ မွာပဲ ကိုယ္လုံးတီးအလွနဲ႔ ၿမိဳင္ထႏွစ္ပါးသြား… ကၾကစို႔”

သံဒိုင္ စိတ္ပါလက္ပါေျပာလိုက္သည္။

အန္တီႏုလြင္ဆီက…”အို” လို႔ စကားတစ္လုံးေရရြတ္လိုက္ေပမဲ့ အန္တီလည္းသံဒိုင္ေျပာတာသေဘာတူမွန္းေတာ့ သိလိုက္သည္။

“အေအးေတြပတ္ၿပီးဖ်ားေနပါဦးမယ္သားရယ္”

“ေသခ်င္ေသပါေစ အန္တီႏုလြင္……ခ် စ္သူ ေဘးနားမွာပဲေသရမယ္ဆိုရင္ ေသေပးဖို႔ရာ ငယ္သံဒိုင္က အသင့္ပါ”

“ဒီက ႏုလြင္ကလည္း မေသရဲဘူးလို႔ ေျပာမိပါ သလားကြယ္”

လို႔ေျပာၿပီးအန္တီႏုလြင္လည္း… သူဝတ္ထားတဲ့ အကၤ်ီႏွစ္ထည္ကို အရင္ခၽြတ္ ေနေတာ့သည္။ သံဒိုင္ေဘာင္းဘီခၽြတ္ေနရင္းပဲ အန္တီႏုလြင္က သူ႔ကိုယ္သူ “ဝါႏုႏုလြင္”လို႔နာမ္စားသုံးေနၾကမွသံဒိုင္ေခၚသလို”ႏုလြင္” လို႔ပဲ သုံးလိုက္တာ သတိထားမိလိုက္ေသးသည္။

သံဒိုင္ခၽြ တ္ၿပီးလိုက္တဲ့ ေဘာင္းဘီကို ဘယ္ေနရာမွန္းမသိလႊင့္ျပစ္လိုက္ၿပီးအကၤ်ီပါဆက္ခၽြ တ္လိုက္သည္။ အန္တီႏုလြင္က အတြင္းခံပဲက်န္ေတာ့တဲ့ သူ႔အကၤ်ီရဲ့ခ်ိတ္ေတြကို လက္ေနာက္ ျပန္ထားၿပီး ျဖဳတ္ေနတာ ဖ်က္ကနဲ ဖ် က္ကနဲ လင္း လင္း သြားရတဲ့ အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။

သံဒိုင့္ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္အစားဆိုလို႔ စိုးစီ့မွ မရွိေတာ့ကာမွ အန္တီႏုလြင္နားျပန္ကပ္ ၿပီး ဖက္ရင္းနမ္းလိုက္သည္။အန္တီႏုလြင္က အနမ္းခံဖို႔ ႏွုတ္ခမ္းထိုးေပးရင္း ခါးကထမီပါ ေအာက္ကို ဆြဲခၽြတ္ခ် ေနေတာ့သည္။သံဒိုင္ အန္တီႏုလြင္ရဲ့ ……ဟင္းလင္းပြင့္ေရႊရင္တစ္စုံကို ဆြဲကိုင္ပြတ္သတ္ရင္း အိမ္ေနာက္ေဖးအမိုးေအာက္ကေန……မိုးေပါက္က် ရာ ဝန္းေျမျပင္ဆီကို…… ဖက္ရင္း…နမ္းရင္း…ပြတ္သတ္ကိုင္တြယ္ရင္းအန္တီႏုလြင္ႏွင့္အတူ ထြက္လိုက္ေတာ့သည္။ ထြက္ေနရင္းမွ ခၽြ တ္ခဲ့တဲ့ ထမီက အန္တီ့ေျခေထာက္နဲ႔ ၿငိေနပုံရသည္……အန္တီကလုံခ် ည္ကို ေျခေထာက္နဲ႔ပဲ ဖယ္ခြာလိုက္ရင္း

“ဒီ ထမီလုံခ် ည္ေတြကလည္း ရွုပ္ကိုရွုပ္ပါတယ္ ကြယ္”

ဆိုၿပီး အနမ္းကိုဖယ္ခြာၿပီးေျပာတဲ့……တစ္ခါမွမၾကားဖူးတဲ့အန္တီ့ဆီက စိတ္မရွည္တဲ့

စကားသံေလး သံဒိုင္ၾကားလိုက္ရသည္။

သံဒိုင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို သဘာဝရြာသြန္းမွုက ဂုဏ္ျပဳ ေပးျခင္းလားေတာ့မသိ……ေခါင္မိုးစပ္ ကအထြက္မွာပဲမိုးကသဲသဲမဲမဲ ရြာသြန္းၿဖိဳးေပး ျပန္ပါေတာ့သည္။

“ခ်စ္တယ္ အန္တီရယ္…… အန္တီႏုလြင္ကို က်ေနာ္သိပ္ခ်စ္တယ္”

“ႏုလြင္လည္းေလ သား ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္…… သားက ႏုလြင္ရဲ့စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတြထဲက မင္းသားေလးတစ္ပါးပါ သားရယ္”

“က်ေနာ္က ပိုခ်စ္တာေပါ့ဗ်ာ……”

“ႏုလြင္က ပိုၿပီးပိုၿပီး ပိုပိုၿပီး ခ်စ္တာေပါ့ကြယ္”

အန္တီႏုလြင္က ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း မိန္းမတို႔…… သဘာဝအတိုင္း သံဒိုင့္အနီးမွ ေျပးထြက္သြား လိုက္သည္။ ေမွာင္နဲ႔မဲမဲျဖစ္ေနေသာ္လည္း…… မိမိၿခံဝန္းထဲမွာဆိုေတာ့ဘယ္ေနရာဘာရွိတယ္ အလြတ္ရေနတဲ့ အန္တီက ေရွ႕ကအရင္ေျပး သြားေတာ့ သံဒိုင္ေနာက္က လိုက္ရၿပီေပါ့……။

လၽွပ္စီးတစ္ခ် က္ေၾကာင့္ ဝတ္လစ္စလစ္နဲ႔ အန္တီႏုလြင္ကိုယ္လုံးႀကီးက သစ္တစ္ပင္ ေအာက္ဝင္ထိုင္လိုက္တာ ျမင္လိုက္ရေတာ့ သံဒိုင္ တစ္ခ်က္မွတ္လိုက္ရသည္။ မွတ္ထား လိုက္တဲ့ သစ္ပင္နားအေျပးသြားလိုက္ၿပီး… လိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အန္တီႏုလြင္က… သစ္ပင္ေအာက္မွာ ရွိမေနေတာ့ဘူး…… တစ္ေနရာ ေျပာင္းလိုက္ပုံရသည္။

သံဒိုင္ အညံ့ မခံပဲ လိုက္ရွာေနရေတာ့သည္။ သံဒိုင့္ပါးစပ္ ကလည္း “အန္တီ…အန္တီေရ”လို႔ ေခၚၿပီးရွာသလို…… ပါးစပ္က ႏုလြင္လို႔ ေခၚၾကည့္လိုက္ရာ အရသာေတြ႕ၿပီး ေခၚလို႔ေကာင္းတာရယ္ ေၾကာင့္… “ႏုလြင္…ႏုလြင္ေရ” ေအာ္ျမည္တမ္း ရင္းဆက္ရွာေနရေတာ့သည္။ အခ် ိန္နည္းနည္း ၾကာတဲ့အထိေအာင္ မေတြ႕ရေတာ့ သံဒိုင္ စိတ္ ပူလာေတာ့သည္။

“ထြက္ခဲ့လိုက္ပါေတာ့က်ေနာ္အရွုံးေပးပါတယ္ အခ်ိန္ေတြ ႏွေျမာတယ္ဆို”

လို႔ေျပာရင္း သံဒိုင္နဲ႔ အန္တီႏုလြင္တို႔ အမွတ္ရ ေနရာျဖစ္တဲ့ သရက္ပင္နားေလး ေရာက္လာ ေတာ့ သံဒိုင္က…………

“ေဒၚဝါႏုႏုလြင္ေရ က် ေနာ္ကို ေရွာင္ေျပးမပုန္း ပါနဲ႔ ထြက္ခဲ့ပါေတာ့”

လို႔ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ပါးစပ္နားထား ပါးစပ္ေပါက္ကို ကာၿပီးေအာ္ လိုက္ေတာ့မွ……… သံဒိုင္ ေနာက္ကေနဖက္လိုက္တာခံလိုက္ရၿပီး

“ေတြ႕ေအာင္ျဖင့္မရွာနိုင္ပဲနဲ႔…ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြ ၾကားေအာင္ ေအာ္မေနနဲ႔ကြယ္”

ဆိုတဲ့ အန္တီႏုလြင္ရဲ့ စကားသံေလးပါ ၾကားလိုက္ရ ေတာ့သည္။ သံဒိုင္ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ျဖစ္ေအာင္ ကိုယ္ကိုျပန္လွည့္လိုက္ၿပီး………

“ေအာ္မွာေပါ့ဗ် မေတြ႕နိုင္ေအာင္ ပုန္းတာကို”

“ေၾကာက္ေတာ့ ပုန္းရတာေပါ့ ရွင္ရယ္”

“ဘာကို ေၾကာက္လို႔လဲ”

“ဒါႀကီးကိုေလ”

လို႔ အန္တီႏုလြင္က ေျပာရင္း လက္နဲ႔ သံဒိုင္ လိင္တန္ကို ဆြဲကိုင္ပါေတာ့သည္။ ၿပီးမွ…… ဂြင္းေဆာင့္ေပးသလို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ လက္က ကစားေပးေနေတာ့…အေအးဓာတ္ေၾကာင့္ ေရာ ရွာမေတြ႕နိုင္တဲ့ေဇာ ေတြေရာေၾကာင့္…… နည္းနည္းျပန္ငယ္သြားတဲ့ သံဒိုင္ဟာႀကီးက… ခုမွ က်ားက်ားလ်ားလ်ား ျပန္ေထာင္ခဲ့ရၿပီ…။

သံဒိုင္ အန္တီႏုလြင္ရဲ့အကာအကြယ္မဲ့ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို ေနရာလြတ္မက် န္ေအာင္ ပြတ္မိေနေတာ့သည္။ အန္တီက သူလုပ္ေပးဖူးတဲ့အတိုင္း ေအာက္ထိုင္ခ် လိုက္ၿပီး………သံဒိုင္ လိင္တန္ကို စုပ္သည္။ လိင္တန္ေခ်ာင္းကိုတင္မကဘူး…ဥေတြကိုပါ စုပ္သည္။ အေရျပားေတြကိုလည္း သြားနဲ႔မနာက် င္ေအာင္ကိုက္ေပးသည္။

သံဒိုင္အဖို႔ စုပ္ေပးခံရတဲ့ ရသအေတာ္ ရေသာ္လည္း သူလည္း အန္တီ့ကိုယွက္ေပးခ်င္ေသးတယ္ေလ .အန္တီ့ကို ဆြဲထူလိုက္ၿပီး တစ္ခါကေျခေထာက္ ညႇပ္ခဲ့တဲ့ပုံစံအတိုင္းသရက္ပင္ခြမွာေျခေထာက္ ျပန္မတင္ေပးလိုက္ၿပီး… သူက တစ္လွည့္ျပန္ ထိုင္ကာဘာဂ်ာအပီဆြဲေပးေနမိသည္။ ႏွုတ္ခမ္းသားေတြကို လၽွာအျပားလိုက္နဲ႔ ယွက္ေပးၿပီးအေစ့ကိုမွ လၽွ ာနဲ႔အရင္ယွက္ ပါးစပ္နဲ႔ဆြဲစုပ္ လိုက္ေတာ့မွ………………

“အားးး သားရယ္…အင္ ဟင့္ ဟင့္ ဟင့္…… ေစးးးး……ေစးးးးး”

ေစးးးဆိုတဲ့ အန္တီ့ပါးစပ္ က ေလကိုမွုတ္ထုတ္တာ မဟုတ္ပဲ စုပ္ယူတဲ့ အသံပါ ခပ္က်ယ္က်ယ္ၾကားရေတာ့သည္။

“အဟင့္ဟင့္ အာ အာ…ႏုလြင္ မေနနိုင္ေတာ့ ဘူး လုပ္ေပးပါေတာ့ကြယ္”

လို႔အန္တီဖြင့္ေျပာလာမွ သံဒိုင္မတ္တပ္ျပန္ရပ္ ၿပီး အန္တီေနေပးေနရတဲ့ ပုံစံကိုမေျပာင္းေစပဲ လိင္ေခ်ာင္းကို ကိုင္ၿပီးထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ စီးစီးပိုင္ပိုင္နဲ႔ လုပ္လို႔ေကာင္းလွခ် ည္လားဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ သံဒိုင္ တရစပ္ လုပ္မိေနေတာ့ သည္။

“ေကာင္းရဲ့လား အန္တီ”

“အင္း အင္း”

လို႔ပဲ အန္တီႏုလြင္ျပန္ေျဖေပး သည္။ အန္တီလည္း ကာမျပဳ လုပ္ျခင္းအရသာကို အျပည့္အဝ ယူေနတဲ့ပုံ………

လုပ္ေပးေနခ်ိန္ၾကာလာေတာ့မွ အန္တီက…

“သားရယ္ ပုံစံေျပာင္းေအာင္ကြယ္ သစ္ပင္ခြဆုံ က နည္းနည္းျမင့္ေတာ့ ေျခေထာက္ေတြ နာရ တယ္”

လို႔ ေျပာမွ သံဒိုင္ လိင္တန္ကို အန္တီ ပစၥည္းထဲမွ ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။ႏွစ္ေယာက္သားသရက္ပင္ေအာက္မွျပန္ထြက္လိုက္ၿပီး ဘာအပင္ေအာက္မွ မေနေတာ့ပဲမိုးေရပဲ က် ေနတဲ့ေနရာလြတ္မွာ… …ေနရာျပန္ယူ လိုက္ၾကသည္။ အန္တီႏုလြင္ကသူ႔ဒူးႏွစ္ဖက္ေပၚပဲ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းျပန္ေထာက္ၿပီး ကုန္းကုန္းေလး လိင္တန္ထည့္ခံဖို႔ လုပ္ေပးေနရွာေတာ့ သံဒိုင္က ေနာက္ကေနပဲ သူဟာႀကီး ပစ္သြင္းေပးလိုက္သည္။

“အား!ေကာင္းလိုက္တာ သားရယ္…သားရဲ့ ဟာႀကီး အထဲကိုဝင္လာရင္ေျပာျပလို႔မတတ္ ေအာင္ သိပ္ေကာင္းတယ္ ……ျဖစ္နိုင္ရင္ေလ တစ္ေနကုန္ တစ္ညလုံး ႏုလြင္ဟာထဲ ထည့္သိမ္းထားခ်င္တယ္”

“က် ေနာ္မွာလည္း သိပ္ေကာင္းတယ္……… ပစ္ရက္စရာမရွိေအာင္လွတဲ့ အန္တီဝါႏုႏုလြင္ကို လိုးရတာ ဘာနဲ႔မွ မလဲနိုင္ဘူးဗ်ာ……… အန္တီကဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္လွၿပီးလုပ္လို႔ ေကာင္းရတာတဲ့လဲ”

“အေၾကာင္းေတြေပါင္းစုမိလို႔ ျဖစ္တည္လာရ တာေနမွာေပါ့ကြယ္…… အန္တီက လွလား သား”

သံဒိုင္ ေမးခြန္းကိုခ် က္ျခင္းမေျဖေသးပဲလုပ္ေန တာကိုပိုတိုးလုပ္လိုက္သည္။ ေဆာင့္ေနတာကို ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္လိုက္ ၿပီးမွ………

“သိပ္လွတာေပါ့……လွလြန္းလို႔အခုလိုလုပ္ေနရင္ ဒီလို ဒီလိုေတြပိုဝင္သြားေအာင္လုပ္မိတာ” သံဒိုင္ရဲ့ စကားေရာ လွုပ္ရွားမွု႔ေရာက တစ္ၿပိဳ င္တည္းနဲ႔ ညီညီညာညာလုပ္မိသြားေတာ့… အန္တီႏုလြင္မွာ”အားအားအား အင္းအင္း”ဆိုၿပီး ျဖစ္သြားရေတာ့သည္။ သံဒိုင့္ရဲ့ေဆာင့္ခ်က္အရွိန္ျပန္ေလ်ာ့သြားမွ ………

“လုပ္ေပါ့သားရယ္…ႏုလြင္ခဏ ပိုင္ဆိုင္ရတဲ့ ဒီအလွေတြဟာ ခု သားအတြက္ပဲေလ…… သား အားရသလိုသာႏုလြင္ကိုလုပ္ပစ္စမ္းပါ”

လို႔ ေျပာလာနိုင္ပါေတာ့သည္။

မိုးေတြ တေဝါေဝါ ဆက္လက္ရြာသြန္းၿဖိဳးမွုနဲ႔ အၿပိဳ င္ အဆက္မျပတ္ လွုပ္ရွားေနၾကတဲ့ သံဒိုင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ခ် စ္ခရီးပန္းတိုင္ဟာ …မိုးစက္ေတြ ျပတ္သြားမွ လူႏွစ္ေယာက္ရဲ့ … လွုပ္ရွားမွု႔ လည္း ရပ္သြားပါေတာ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ရည္ရြယ္ခဲ့တဲ့ ပန္းတိုင္ကို ဆုံးခန္းတိုင္ေအာင္ ေရာက္ရွိခဲ့လို႔ထင္…… ေက် နပ္မွု႔ေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ လက္ခ်င္းတြဲၿပီး…… အိမ္ထဲကို ျပန္ဝင္လာခဲ့ၾကပါေတာ့သည္။

………………………………………………………………………………………………………………………………………..

မနက္မိုးလင္းတာၾကာခဲ့ၿပီးမွ ႏွစ္ေယာက္သားအိပ္ယာထနိုင္ေတာ့သည္။ သံဒိုင္ သူ႔ဆိုင္ကယ္ကေတာ့ဘယ္လိုမွနိုးလို႔ မရတာေၾကာင့္ သိမ္းထားတဲ့ မင္းဇင္ ဆိုင္ကယ္ကိုျပန္ထုတ္လာခဲ့ၿပီး စမ္းၾကည့္ေနသည္။ မင္းဇင္ဘီးက မစီးတာပိုၾကာေနေပမဲ့ နင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဆင္ေျပမဲ့ အရိပ္အေယာင္ေလးေတြ႕ရတာမို႔ ႀကိဳးစားၾကည့္ေနလိုက္သည္။

သူ႔ေကာင္ ႀကီးကိုေတာ့ ျပေနက် ေဆးခန္းကိုပဲ ကုေနက် ဘီးႀကီးတစ္လိုင္းပဲကုတဲ့ ဆရာဝန္နဲ႔ ကုရေပတာ့မည္။ မေန႔ညက ဒီထိေရာက္ေအာင္ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ အတြက္လည္း သူ႔ေကာင္ႀကီး ကိုေက်းဇူးေတာ့ တင္တတ္ရတာေပါ့………။

အန္တီႏုလြင္ကေတာ့ မီဖိုးထဲမွာ စားဖို႔ရာ ခ် က္ျပဳတ္ေနပုံရသည္။ သံဒိုင္ကေတာ့ အိမ္ ေရွ႕မွာ မင္းဇင္ဘီးကို ကလိေနရသည္။ မင္းဇင္ဘီးကေတာ့ သြားျပင္စရာမလိုေသးဘူး စီးလို႔ ရနိုင္ေသးတယ္လို ေတြးေနတုန္း

“ညီေလး…ညီေလး မမဝါ မရွိဘူးလား”

ဆိုတဲ့ ၿခံေပါက္ဝက အသံၾကားလို႔ သံဒိုင္ လွမ္းၾကည့္ လိုက္ေတာ့…………

ဟိုတစ္ေန႔က အန္တီႏုလြင္ဆီကို လာခဲ့တဲ့ တစ္ေယာက္…

မေန႔ညက အခန္းထဲေရာက္ အိပ္ခါ နီးမွ အန္တီကို ေမးျဖစ္ေတာ့…… သံဒိုင့္ကိုပဲ မသိေစခ်င္တာလား…… တကယ္ပဲ စိတ္မဝင္စားတာ လားေတာ့ မသိဘူး ေမးလိုက္တဲ့ ေမးခြန္းကို စိတ္ဝင္စားဟန္မျပပဲ အန္တီတို႔ မိသားစုနဲ႔ ဟိုအရင္ကတည္းက သိခဲ့တဲ့ လူပါလို႔ ေျပာျပတဲ့ တစ္ေယာက္

ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ပတ္ကမွ ၿခံထဲဝင္သြားတာကို ေနာက္ေက်ာပဲ ျမင္ခဲ့ရတဲ့…… အကၤ်ီအကြက္နဲ႔ လူ ။ ။

……………………………………………………………..

💠 အခန္း ( ၁၃ )💠

“မမဝါ ပါးစပ္ဖ်ားကေမာင္ငယ္ေရာ ငယ္သံဒိုင္ ေရာ အျမဲမခ်တမ္းေျပာေနလို႔ ညီက ဘယ္လို ပုံစံရွိေနသလဲ သိခ်င္လို႔ လာလိုက္တာပါ ညီရာ ညေန ျပန္ေတာ့မွာေလ”

“ဟုတ္ကဲ့ပါ အကို…အကို႔ကိုလည္းလူသာမျမင္ ဘူးမေတြ႕ဘူးေပမဲ့ မင္းဇင္က အျမဲေျပာျပလို႔ က် ေနာ္က သိၿပီးသားပါ”

“မင္းဇင္က ဘာေတြေျပာလို႔လဲ ညီရ”

“သူ႔ဆရာ”ေခာတ္သစ္ ကာလီဒါသ”အေၾကာင္း အစုံပါပဲ အကို”

“မိန္းမကိစၥပဲ ညီရာ…ဆရာဆိုတာ မရွိပါဘူး… ဘာမွမသိ ဘာမွအေတြ႕အၾကဳံ မရွိေသးတဲ့ လူငယ္ေတြ အတြက္ေတာ့…သူတို႔ မသိေသး တာေတြ ေျပာျပခဲ့လို႔ ဆရာေခၚခဲ့တာေနမွာပါ”

“ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ေလးေတြ ေျပာျပသင္ေပး ခဲ့တာပဲ အကိုရယ္ ဆရာေခၚရမွာေပါ့”

“ဆရာလို႔ ေခၚၾကတဲ့ ေက်ာ္ျမင့္ေမာင္ ယူတဲ့မိန္းမက ေက်ာ္ျမင့္ေမာင္နဲ႔ ေပါင္းမေနပဲ……ေနာက္တစ္ေယာက္ေနာက္လိုက္သြားတယ္ဆိုရင္ညီဘယ္လိုေျပာမလဲ…ေလွာင္ရယ္ခ်င္စိတ္ျဖစ္မ်ား ျဖစ္သြားမလား”

“ဗ်ာ!က် ေနာ္ နားမလည္ဘူး အကို”

“ေအာ္!မိန္းမက်မ္းေက်တာ ဆရာ ေခၚၾကတဲ့ ေက်ာ္ျမင့္ေမာင္ယူထားတဲ့ မိန္းမက ေနာက္ တစ္ေယာက္ေနာက္ လိုက္သြားလို႔ ညီရ”

သံဒိုင္ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို မနည္းထိန္းထားလိုက္ရသည္။နာမည္သိတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း…အခုမွ ေတြ႕ဖူးျမင္ဖူးစကားေျပာဖူးတဲ့ လူမို႔ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ျပစ္လိုက္ရမွာ……အားနာေနမိသည္။

“ရယ္ခ်င္ရယ္လိုက္ပါ ညီ… အားမနာပါနဲ႔ အ ဟား ဟား…အကိုက မရွက္ပါဘူး…… မိန္းမသေဘာေတြကိုသိၿပီးသားမို႔ဘာမွလည္း မျဖစ္ပါဘူး”

“ဟုတ္ကဲ့!”

“ျဖစ္စကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေလွာင္တာ ေပါ့……ေနာက္ႏွစ္ေယာက္ေပၚတင္ယူျပလိုက္ မွ ၿငိမ္သြားေတာ့တယ္”

“ဟုတ္ကဲ့ပါ အကို”

သံဒိုင္ ၿခံတံခါးသြားဖြင့္ေပးရင္း ဒီလူ႔ မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာေတြ႕လိုက္ရကတည္းက……အခ်ဥ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး…ေခသူတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္ၿပီးသားပါ…တံခါးဖြင့္ေပးေပးျခင္းလည္း ဒီလူဟာ……ကိုေက်ာ္ျမင့္ေမာင္ျဖစ္တယ္ ဆိုတာမသိေသးသူကလည္း သံဒိုင့္ကိုတစ္ခ်က္ ဖ်က္ကနဲၾကည့္ၿပီး အကဲခတ္လိုက္တာဆိုတာလည္း သံဒိုင္ သိလိုက္ခဲ့သည္။

အိမ္ထဲေရာက္ အန္တီႏုလြင္ မိတ္ဆက္ေပး ေတာ့မွမင္းဇင္ရဲ့ဆရာ ကိုေက်ာ္ျမင့္ေမာင္ “ေခာတ္သစ္ ကာလီဒါသ”ဆိုတာ သိခဲ့ရေတာ့သည္။

“ေမာင္ေက်ာ္ျမင့္ေမာင္ကသားနဲ႔လည္း ေတြ႕ခ်င္ေသးတာေျပာလို႔ အန္တီ ေစာင့္ခိုင္း လိုက္တာ……ဟိုးတစ္ပတ္က သားျပန္ၿပီးမွ သူက ေရာက္လာတာေလ…အန္တီလည္း သား အေၾကာင္းေတြေျပာေတာ့မွ သူကလည္း သား နဲ႔ ေတြ႕ခ် င္ခဲ့ေတာ့တာ…… ေနာက္ရက္ထပ္လာေတာ့ အန္တီက သားဆီ လာေခၚတာ သားတို႔ကတစ္အိမ္လုံး မန္းေလး ကနာေရးကိစၥသြားတယ္ဆိုတာသိရေတာ့တာ။

ကိုေက်ာ္ျမင့္ေမာင္ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္သူနဲ႔ေတြ႕ခ်င္ရတယ္ဆိုတာကိုသံဒိုင္နားမလည္ ကိုေက်ာ္ျမင့္ေမာင္ကပဲ တစ္ေနရာရာေအးေဆးထိုင္ၿပီးစကားေျပာရေအာင္ ဆိုလာလို႔……… မင္းဇင္ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ပဲေစာေစာစီးစီး ဘီယာဆိုင္လာထိုင္ျဖစ္ၾကသည္…………။

“ကိုယ္ယူထားတဲ့ မိန္းမက ကိုယ့္ကိုထားခဲ့ၿပီး ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ ထပ္ယူတာမ်ိဳးကို ညီက ဘယ္လိုျမင္လဲ……ခ် စ္သူရည္းစားဘဝမဟုတ္ဘူးေနာ္…လူသိရွင္ၾကား လင္မယားျဖစ္ေနၿပီ”

“က်ေနာ္ ၾကားဖူးတာေတာ့ ၿခံခုန္ခ်င္တဲ့ႏြားက ဘယ္လိုတားတား ဘယ္လိုဖြင့္ေပးေပး ခုန္ တတ္တယ္တဲ့…”

“မွန္ပါတယ္ညီ……တစ္ဦးထက္ပိုေသာဆႏၵ ရွိ တဲ့မိန္းမမ်ိဳးကို ေရႊေငြ ကာမ ႀကိဳက္သလိုေပး ထိန္းမရဘူး……မိန္းမပဲ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး ကိုယ့္တို႔ ေယာကၤ်ားေတြလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ ညီလည္း ၾကားဖူးမွာပါ…အဲဒီလူကြာ ရထားတဲ့ မိန္းမကလည္း ရွယ္ပဲကို ေနာက္ထပ္ရွာခ်င္ ေသးတယ္ ဘာညာေျပာက် တာေလ”

“ဟုတ္ အကို”

“အဲဒါ တစ္ဦးထက္ပိုေသာဆႏၵေၾကာင့္ေပါ့…… ေျပာတာေတာ့ ေန႔တိုင္းဝက္သားဟင္းပဲစား ေနရတာအီလာလို႔အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းစားၾကည့္တာနဲ႔ ေျပာတာေပါ့…… မိန္းမ မွာလည္း အဲ့လိုရွိတယ္ညီ……

တစ္ဦး ထက္ပိုခ်င္ရင္ အကြက္ေတြ ေရႊ႕ေတာ့တာ… အကိုရတဲ့ မိန္းမကလည္းအဲလိုမိန္းမမ်ိဳးျဖစ္မွာ ေပါ့……အကိုကလည္း မလြမ္းပါဘူး…ဒါမဲ့ အခု အသက္ႀကီးလာေတာ့ မယားေကာင္း လိုခ် င္ ေနၿပီ ညီေရ…… မိန္းမေပါတယ္ မယားရွားတယ္လို႔ လူႀကီးေတြ ေျပာေနတာညီလည္း ၾကားမွာပါ……”

“ဟုတ္ အကို”

“မိန္းမက အမ်ိဳးမ်ိဳရွိတယ္ ညီရ……တစ္ခ်ိဳ႕က ကာမကိစၥကို အေရးမေပးဘူး…ေမြးရာပါသေႏၶ ကကို သိပ္စိတ္မဝင္စားတာ…စိတ္မဝင္စားဘူး လို႔ ေျပာတာေနာ္…လုံးဝဆႏၵမရွိတာကို ေျပာ တာမဟုတ္ဘူး…လူရယ္လို႔ျဖစ္ၿပီးမွေတာ့…… တဏွာ လိုခ်င္မွု႔ ျဖစ္ကိုျဖစ္တယ္ ရွိကိုရွိတယ္ ေရႊ ေငြ ေက်ာ္ၾကားမွု sex တစ္ခုခုမွာၿငိကိုၿငိ တယ္…ဒါမွ လူပီသမွာေပါ့…ဒီျပင္မက္ေမာမွု႔ ထားလိုက္ေတာ့……sex နဲ႔ပက္သက္တဲ့ အေၾကာင္းပဲ သြားရေအာင္”

“ဟုတ္ကဲ့ပါ အကို”

သံဒိုင္ “ဟုတ္ကဲ့” ေျပာလိုက္ရေပမဲ့ နည္းနည္းေတာ့ပ်င္းသြားသည္။သူ႔ကို ဒီေလာက္ႀကီးအေသးစိတ္ေျပာျပရွင္းျပရမဲ့ လူတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကိုေက်ာ္ျမင့္ေမာင္ မသိေလေရာ့သလား…ရင္းႏွီးၿပီးသား လူဆိုရင္ေတာ့”short to the point” ပဲ ေျပာပါလို႔ ေတာင္းဆိုမိလိမ့္မည္။တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း စကားကို ေသခ်ာစၿပီးမွ သူလိုခ် င္တဲ့အခ် က္ဆီကို အရေခၚသြားတာမူ ိးလည္း ရွိတတ္တာမို႔ အသာပဲၿငိမ္ၿပီးနားေထာင္ေနလိုက္သည္။

ကိုေက်ာ္ျမင့္ေမာင္က ဘီယာေလးတစ္ကူ ိက္ႀကိတ္လိုက္ၿပီး ေဆးလိပ္ေလးတစ္ခ် က္ ရွိူ က္ၿပီးမွ……

“လိင္စိတ္အားနည္းတဲ့မိန္းမမ်ိဳးကသူလက္ထပ္ ထားတဲ့ ေယာကၤ်ားကိုပဲ တစ္သက္လုံးေပါင္း မွာ ညီရ…သူ႔ေယာကၤ်ားက တိုတာရွည္တာ ေႏွးတာျမန္တာေတြ စိတ္မဝင္စားဘူး……… တာဝန္တစ္ခုအေနနဲ႔ လုပ္ေဆာင္လိုက္တာမ်ိဳး ပဲ…။

အဲ့!အဲလိုမိန္းမမ်ိဳးးနဲ႔ ငထန္ေကာင္ေတြ႕ၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ ေသာက္တစ္လြဲကို ျဖစ္ေရာ…… အမွန္အကန္ကို ေသာက္တစ္လြဲျဖစ္တာ ညီရ ဒီအခ်ိဳးအတိုင္းပဲ အားနည္းတဲ့ဘဲနဲ႔ အထန္မ ေတြ႕ၿပီဆိုလဲ စဥ္းစားသာၾကည့္ေတာ့……… မိန္းမတစ္ေယာက္က သို႔မဟုတ္ ေယာကၤ်ား တစ္ေယာက္က ထန္ေတာ့ထန္တယ္စိတ္ေတြ လည္းသိပ္ရွိေနတယ္။

ဒါေပမဲ့ ဆႏၵေတြကို သိကၡာ နဲ႔ ထိန္းထားၾကရတယ္။ခက္ခဲမွာေပါ့…ဒါမ်ိဳးက် ေလးစားရၿပီေလ……ညီက အန္တီႏုလြင္ လို႔ ေခၚတဲ့ ေဒၚဝါႏုႏုလြင္ဆိုတာ အဲလို အမ်ိဳးသမီးပါ့……ညီ စဥ္းစားၾကည့္လိုက္စမ္း သူ႔ခႏၶာဖြဲ႕ စည္းပုံႀကီးၾကည့္ရတာနဲ႔တင္သူ႔ေသြးေတြထဲမွာ လိင္ဆႏၵေတြ ဘယ္ေလာက္ျပင္းျပဆာေလွာင္ ေနမလဲဆိုတာ…မမဝါသိပ္လိုခ် င္ေနခဲ့မွာကြ”

သံဒိုင္ ကိုစိုးေမာင္ေျပာဖူးတဲ့

“မင့္ သူငယ္ခ် င္းအေမ ဆာေနမွာ ေမာင္ငယ္ရ”

ဆိုတဲ့စကားသာဖ်က္ကနဲ သတိရမိလိုက္ေသးသည္။

“ဒါမဲ့ မမဝါ သူ႔စိတ္သူ ႀကိဳးစားၿပီးထိန္းခဲ့ပုံ ရပါတယ္…ဘာသံမွ မၾကားခဲ့ရဘူး ညီ…… ဒါေၾကာင့္လည္းဆရာ့ဆီကို အကိုမလာခဲ့တာ

ညီ…… လာျဖစ္ရင္လည္းအကိုကအတင္းဖ်ားေယာင္း ၾကဳံးသြင္းၿပီး လုပ္မိမွာ……ပရိယာယ္သုံးၿပီးလို႔ ေျပာတာေနာ္…မုဒိန္းက် င့္မွာ ေျပာတာမဟုတ္ ဘူး…ေဒၚဝါႏုႏုလြင္ လို အမ်ိဳးသမီးမ်ိဳးက… ေတာ္တန္႐ုံလူလဲက် င့္ဖို႔ စိတ္ကူးမယဥ္ရဲ ေလာက္ေအာင္ တည္ၿငိမ္တယ္ေလ……

ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေထာင္မေၾကာက္ တန္းမေၾကာက္ လုပ္မယ္ဆိုသူလည္း ဝမ္းဘိုင္ဝမ္းကေတာ့ မလြယ္ကူေလာက္ဘူး…အခ်ိဳသတ္အညႇာကိုင္ၿပီးမုဒိန္းေကာင္ကိုျပန္ဆုံးမလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ႏွစ္ေယာက္သုံးေယာက္ဝိုင္းၿပီးႀကိဳ းနဲ႔တုတ္လုပ္ရင္ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး……ဒါလည္း သူမွတကယ္ေဒါသျဖစ္ရင္ဗီယက္နမ္ကသူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္လို လၽွာကိုက္ျဖတ္ၿပီး သတ္ေသေလာက္တယ္ ညီ”

အန္တီႏုလြင္အေၾကာင္းေတြဆိုေတာ့ သံဒိုင္ ၿငိမ္ၿပီးနားေထာင္ေနလိုက္သည္။အန္တီေျပာ တဲ့…”အန္တီက သရဲတေစၧ လည္းမေၾကာက္ဘူး…မေကာင္းတဲ့လူေတြလာၿပီး လူကိုတစ္ခုခု လုပ္မွာကိုလည္း မေၾကာက္ဘူး”လို႔ေျပာခဲ့တာ ကိုသာ ျပန္ၾကားမိေတာ့သည္။

“မမဝါကို ျမင္ျမင္ခ် င္းကတည္းက အကိုစိတ္ ဝင္စားခဲ့တာ ညီရ…ဒါမဲ့ အကို စေတြ႕ေတာ့ မမဝါက မင္းဇင္ေလးေမြးၿပီးေနလို႔ မင္းဇင္ ေက်ာင္း ေတာင္တက္ေနၿပီ။မမဝါ အမ်ိဳးသား က ကိုယ္ေတြရဲ့ဆရာ ဦးေမာင္ေမာင္လတ္တဲ့ တကယ္ကို႔ ျပည့္ဝတဲ့ ဆရာျဖစ္သူရဲ့ ဇနီးျဖစ္ ေနလို႔ ဇာတ္လမ္းမကရဲခဲ့တာ…………။

ဆရာ့ကို ေၾကာက္တယ္ဆိုတာထက္…… ေလးစားမွု႔ ပိုခဲ့တာညီ…စိတ္နဲ႔ေတာင္မျပစ္မွား ရဲဘူး…တပည့္ေတြအေပၚ ေထာက္ထားညႇာ တာတာေရာ…ေနာက္ဆုံးတရားခံေတြ အေပၚ ေတာင္ သူလုပ္ေပးနိုင္တာဆိုရင္ မသိခ် င္ ေရာင္ ေဆာင္တဲ့လူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး…………။

ဒါေၾကာင့္လည္း သူနဲ႔ဆုံဖူးတဲ့တပည့္ေတြက လည္း ေလးစားခ် စ္ခင္ၾကတာပါ…… က် န္းမာေရး ျဖစ္သြားတာကို သိပ္ႏွေျမာမိခဲ့ တာ……ဆရာ့စိတ္ကို အတိအက် တစ္ခုေျပာ ျပဦးမယ္ညီ…သူက်န္းမာေရးမေကာင္းေနခ်ိန္ မွာ မမဝါက လိင္ဆႏၵေၾကာင့္ ေဖာက္ျပားမယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ခြင့္လႊတ္ေနမဲ့သူ”

ဟာ…သံဒိုင္ စိတ္ထဲကပဲ ေရရြတ္မိသြားတာပါ ဦးလတ္ သံဒိုင္ကို ၾကည့္ခဲ့တဲ့ အၾကည့္ေတြ ဘာသာမျပန္နိုင္တာေတြ အဓိပၸာယ္မေဖာ္နိုင္ခဲ့တာေတြ ဒါေတြမ်ားလားလို႔ သံဒိုင္ေတြးေနမိသည္။ ကိုေက်ာ္ျမင့္ေမာင္က သူထင္တာေတြ စြတ္ေျပာေနတာမ်ိဳးလား……

“အဲသေလာက္ျပည့္ဝတဲ့ဆရာ့ကိုငါတို႔အားလုံး ေလးစားခဲ့ၾကတာ……သူ႔ေနရာမွာ အျခားတစ္ ေယာက္ဆိုရင္ေတာ့……………အကို မိန္းမေတြအမ်ားႀကီး ပတ္သက္ဖူးခဲ့တာဒါမဲ့မမဝါလို မိန္းမမ်ိဳးတစ္ေယာက္မွမဆုံရေသးဘူး ညီ………”

“ဟုတ္”

“ထားပါေတာ့ အကိုတို႔စကားေလး ျပန္ဆက္ရ ေအာင္…ထန္ေပမဲ့ ထိန္းထားတဲ့ ထိန္းထားနိုင္ တာၿပီးသြားၿပီေနာ္…တစ္ခ်ိဳ႕ကက် ထန္လည္းထန္တယ္ ထိန္းလည္းမထိန္းဘူး……အကို လက္ထပ္လိုက္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ိဳးေပါ့”

ဒါကိုေတာ့ သံဒိုင္ သိပ္သေဘာမက်မိဘူး……။

“အကိုကသိေနခဲ့ၿပီကို ဘာေၾကာင့္အိမ္ေထာင္ ဘက္အျဖစ္ေရႊးခ် ယ္ခဲ့ရတာလဲ……အကိုမွာ ယူစရာ ေရႊးစရာေတြ အမ် ားႀကီးရွိမွာပါ……

အဲလို အမ်ိဳးသမီးကိုေတာ့ ေရွာင္နိုင္ရမွာေပါ့”

“ေလာကႀကီးမွာ လူလည္ဆိုတဲ့သူေတြလည္း ခံရတာေတြ ရွိတာကို ညီလည္း ၾကားဖူးမွာပါ ပီးေတာ့ သူက စြဲေဆာင္မွု႔သိပ္ရွိတယ္ကြ…အလွအပတင္ မဟုတ္ဘူး အိပ္ယာထက္က အမွု႔မ်ိဳးမွာလည္း ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ကို ႐ူးေလာက္ေစပါတယ္………

တစ္ခူ ိ့ေယာကၤ်ားေတြ အပ်ိဳဆိုတာေတာင္ စိတ္မဝင္စားေတာ့ပဲ အသက္ႀကီးႀကီးနဲ႔ …… ဆားဗစ္ေကာင္းတဲ့ မိန္းမႀကီးေတြကိုႏွစ္သက္သလိုမ်ိဳးေပါ့……”

ကိုေက်ာ္ျမင့္ေမာင္ကသူ႔ကို တိုက္ရိုက္ေျပာေန တာလားလို႔ သံဒိုင္ ေတြးလိုက္မိသည္။

“အကို လက္ထပ္လိုက္တဲ့အမ်ိဳးသမီးကတစ္ဦး ထက္ပိုေသာဆႏၵရွိတဲ့သူ……ဒီေတာ့သူေနာက္ တစ္ေယာက္ရွာတာေပါ့…ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔လည္း သူ႔ဆႏၵေတြမၿငိမ္ေသးရင္ထပ္ရွာဦးမွာ ပဲ………

ညီ ၿမိဳ႕မွာ ညီလည္းၾကားဖူးမွာပါ…… မဘယ္သူကေတာ့ ကိုဘယ္သူနဲ႔ ရမွၿငိမ္သြားေတာ့တယ္…ကိုဘယ္သူကေတာ့ဒုတ္ကလည္း ခပ္ႀကီးႀကီးနဲ႔မို႔ ညညေတြဆိုလည္း ဘာဂ်ာေတြကစြမ္းေသးတာ…လင္မ်ားခဲ့တဲ့ ေကာင္မေတာ့ခုမွ ၿငိမ္သြားေတာ့တယ္ ဘာညာနဲ႔ေလ………

အကိုက အဲဒါမ်ိဳး ၾကားရရင္ သိပ္ရယ္ခ်င္တာ အဲမိန္းမကိုယ္တိုင္က ေနာက္တစ္ဦးအသစ္နဲ႔ကာမ မလိုခ် င္ေတာ့တာ ညီရ…ကိုဘယ္သူက စြမ္းလြန္းလို႔ေတာ့ မထင္လိုက္နဲ႔”

“အဲဒီ ကိုယ္ဘယ္သူက စြမ္းလို႔ ေနာင္ထပ္မလို ခ် င္တာေရာ မျဖစ္နိုင္ဘူးလား အကို”

သံဒိုင့္ရဲ့ ေမြးရာပါဗီဇကေတာ့ အားနာမွု႔မရွိဘူး။

စိတ္ထဲသိပ္မရွင္းတာမူ ိးဆိုဒဲ့သာေမးျပစ္လိုက္သည္။ကိုေက် ာ္ျမင့္ေမာင္ေျပာေသာစကားမ်ား ကို ဆန႔္က်င့္ျခင္း မဟုတ္ေသာ္လည္းေထာက္ၿပ ေမးခြန္းေတာ့ ေမးသင့္တယ္ထင္လို႔ ေမးမိလိုက္သည္။

“ဘယ္သူက ဘယ္သူထက္ ပိုစြမ္းမွာမလို႔လဲ ညီရ…အတိုအရွည္ အႀကီးအေသး ကြဲျပားမွု႔ ရွိေပမဲ့ ခ်ဳံ႕နိုင္ခ်ဲ႕နိုင္တဲ့ မိန္းမပစၥည္းကဘာကိုလြမ္းေနဦးမွာလဲ……အဲမိန္းမ ကိုယ္တိုင္က တစ္ေယာက္ေျပာင္းၿပီး ဆက္ဆံလိုစိတ္…… အမွန္တကယ္ မရွိေတာ့လို႔ ၿငိမ္သြားတာ……ေယာကၤ်ားက ေတာ္လို႔ေကာင္းလို႔ မဟုတ္ဘူး။

“sorry!ပါ အကို ကၽြ န္ေတာ့္ လက္မခံပါဘူး… တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ကြဲျပားမွု႔ ရသေပးနိုင္တာေတြ ရွိေသးတယ္ေလ”

“မေရာေထြးနဲ႔ေလ ညီ…မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ့ ခံစားခ် က္နဲ႔ ေရႊးခ်ယ္မွု႔ကို ကိုင္ဆြဲၿပီး…… မေျပာနဲ႔ေလ…… ခု အကိုေျပာေနတာက လိင္ဆက္ဆံျခင္း… သီးသန႔္ တစ္ခုထဲကို ေျပာေနတာေလ……

‘မဘယ္သူက ကိုဘယ္သူရဲ့ လိင္တန္ႀကီးကို ႀကိဳက္လြန္းလို႔ လုပ္ေပးတာကို ခိုက္လြန္းလို႔ အရင္က လင္မ်ားခဲ့တာေတာင္ အခုမမ်ားနိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့ စကားကိုမဟုတ္ပါဘူးဆိုတာ အကို ရွင္းျပတာေလ’……”

“အဲစကား သီးသန႔္အတြက္ဆိုရင္ေတာ့ ဟုတ္ ပါတယ္ အကို”

“ေမးခြန္း (၁)ရဲ့ (က)ကို စဥ္းစားေျဖမယ္ဆိုရင္ (က)နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကိုပဲ စဥ္းစားေတြးေခၚၿပီး အေျဖရွာမယ္ေလ……

(ခ)နဲ႔ သြားႏြယ္လိုက္ရင္ အေတြးမ် ားၿပီး ရွုပ္ သြားမွာေပါ့ ညီရ…… အကန႔္ေတြတစ္ကန႔္စီထားၿပီး ခြဲေတြးရမွာေလ ဟုတ္တယ္မလား”

“ဟုတ္ပါတယ္ အကို”

“ႏွစ္သက္မွု႔ပုံစံ အမူ ိးမူ ိးကြဲျပားမွု႔ေတြကေတာ့ ေယာကၤ်ားမိန္းမ အားလုံးမွာ ရွိမွာပဲေလ ညီရ လူတစ္ကိုယ္အႀကိဳက္တစ္မ်ိဳးလို႔ ဆိုခဲ့တာကို

“မိန္းမေတြက က်ေနာ္တို႔ ေယာကၤ်ားေတြရဲ့ လိင္တန္ အရြယ္အစားကို စိတ္မဝင္စားဘူး လား……ဒါက ေခါင္းစဥ္တစ္မ်ိဳးပါ အကို”

သံဒိုင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေခါင္းစဥ္တတ္ၿပီးေမးရေတာ့သည္။

“အကို အေတြ႕အၾကဳံ နဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့……… စိတ္မဝင္စားဘူးလို႔ပဲ ေျပာရမယ္ ညီ…… အားလုံးေသာမိန္းမတို႔သည္လို႔မေျပာဘူးေနာ္။

ခၽြင္းခ်က္ အနည္းအမ်ားေတာ့ရွိမွာေပါ့…… ႀကီးမွ ရွည္မွ မိန္းမေတြ ႀကိဳ က္တယ္ဆိုရင္… အကိုတို႔ အေရွ႕ေတာင္အာရွကေယာကၤ်ား ေတြ ထိုင္ငိုေန႐ုံပဲ ရွိေတာ့မွာေပါ့ ညီရာ……

လိင္တန္ အရြယ္အစားကိုမိန္းမေတြနဲ႔ယွဥ္ရင္ အကိုတို႔ ေယာကၤ်ားေတြကေတာင္ ပိုစိတ္ဝင္စားေနတာ ရယ္ဖို႔လည္းသိပ္ေကာင္းတယ္ကြ အကိုလည္း ပါဝင္ပါတယ္…စဥ္းစားၾကည့္ေလ ညီရဲ့အရြယ္အစားက ႀကီးတာျဖစ္ျဖစ္ ေသးတာျဖစ္ျဖစ္အကိုနဲ႔ဘာဆိုင္လဲ…ဘာပတ္သက္ မွာမလို႔လဲ……ဟား ဟား ဟား”

ကိုေက်ာ္ျမင့္ေမာင္ သူေျပာၿပီး သူဟာသူရယ္ ေနေတာ့သည္။

“တစ္ျခားဟာမယွဥ္ၿပိဳင္ခ်င္ေပမဲ့ဒီတစ္ခုေတာ့ ယွဥ္ခ်င္တာမို႔ စိတ္ဝင္စားက် တာေနမွာပါ”

“ဟုတ္တယ္ညီ…ညီေျပာတာမွန္ပါတယ္”

သံဒိုင္ ေျပာစရာစကားေတြမရွိေတာ့မဟုတ္ဘူးအမ်ားႀကီးရွိေနေသးလို႔ ဘာကစေျပာရင္……ေကာင္းမလဲ ၿငိမ္သြားခဲ့ရသည္။ၿပီးမွ…

“အကိုက က် ေနာ္နဲ႔ေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုတာ… ဘာမ်ား ေျပာခ် င္လို႔လဲဗ်ာ”

“ေမးခ် င္လို႔ပါ ညီရာ……ညီ မမဝါကိုလက္ထပ္ မွာလား”

ကိုေက်ာ္ျမင့္ေမာင္ ေမးခြန္းက သံဒိုင့္ရင္ဝကို ေဆာင့္ကန္ခံလိုက္ရသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ဘာစကားမွ ဆက္မေျပာနိုင္ေသး……။

“အေျဖရခက္လို႔ ရွိရင္လည္း မေျဖပါနဲ႔ ညီ…… အကို ဘာေၾကာင့္ဒီကိုလာရတယ္ဆိုတာ ညီ လည္း ေတြးမိသိၿပီးျဖစ္ေလာက္ပါၿပီ……

အကို မမဝါကို ဘာမွမေျပာေသးပါဘူး။ဒါမဲ့ သိပ္ပါးနပ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးဆိုေတာ့ စကားေျပာ ရင္းသူ႔ရဲ့မင္းသားေလးနာမည္ကို ပါးစပ္ဖ်ားက မခ် ေတာ့ပဲ ဒီတစ္ဖက္ကို ပိတ္ထားလိုက္ ေတာ့တာ””အကိုက က်ေနာ္နဲ႔ေတြ႕ခ် င္ တာဒီေမးခြန္းေမးဖို႔ လားဗ်ာ”

“ဟာ မဟုတ္ပါဘူး ညီ…ကိုယ့္စိတ္ဝင္စားခဲ့တဲ့ ကိုယ္စိတ္ဝင္စားေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္သူ သေဘာက် တဲ့ကိုယ့္ထက္ငယ္တဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဆိုတာ သိရလို႔ေတြ႕ဖူးခ်င္တာပါ တစ္ျခား အႀကီးႀကီးအကန႔္ မရွိပါဘူး”

ကိုေက်ာ္ျမင့္ေမာင္ စကားကိုျပန္ေလ်ာခ် သြား တယ္လို႔ သံဒိုင္ထင္လိုက္သည္။

“မမဝါ ခံစားခ်က္ကို ဂ႐ုမစိုက္ပဲေနလို႔မွ မရ တာ… ညီရ”

“အဲဒီေတာ့ အကိုက” သံဒိုင္ ထိုင္ရင္းနဲ႔ပဲ…… ကိုယ္ေနဟန္ထားကို တစ္ခ် က္ျပင္လိုက္ရင္း စကားေထာက္ၿပီး ျပန္ေမးျပစ္လိုက္သည္။

ကိုေက်ာ္ျမင့္ေမာင္ကဟတ္ကနဲတစ္ခ်က္ရယ္ ၿပီး……

“ျပန္ရမွာေပါ့ညီရ…ဟား ဟားအကိုအရြယ္က ကေလးမွ မဟုတ္ေတာ့တာ ကေလးကလား လည္း လုပ္စရာမရွိဘူးေလ”

သံဒိုင္စိတ္ကိုျပန္ေလ်ာ့ခ် လိုက္သည္။အန္တီနဲ႔ပတ္သက္ရင္သိပ္ၿပီးေသြးဆူလြယ္တယ္ဆိုတာမိမိကိုယ္မိမိလည္း သိပါသည္။

“မင္းဇင္လတ္နဲ႔ သူငယ္ခ် င္းဆိုေပမဲ့ ညီအကို ရင္းထက္ပိုတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔ ေပါင္းခဲ့ၾကတာဟုတ္စ…လိုက္လဲလိုက္က် တဲ့ႏွစ္ေယာက္ပါပဲ… ..တစ္ေယာက္ကလည္းသိပ္ျမန္တဲ့ေကာင္ တစ္ေယာက္ကလည္းအခင္းအက်င္းေတြ ျပင္ လိုက္တယ္…ဧည့္သည္ေပမဲ့ အဲ့လိုေတြဧည့္ခံလို႔ အဆင္မေျပဘူးေလကြာ”

“ဒါဆို က်ေနာ္ ဘယ္လိုဧည့္ခံေပးရမလဲဗ်ာ”

“ရပါၿပီ ညီရာ…အကို တို႔ သြားၾကရေအာင္”

သံဒိုင္ ကိုေက်ာ္ျမင့္ေမာင္တည္းခိုတဲ့ေနရာထိေတာ့ လိုက္ပို႔ေပးခဲ့လိုက္သည္။အစပိုင္း စကားေျပာရတာ အဆင္ ေျပခဲ့သေလာက္ ျပန္ကာနီးထေဖာက္ရတာအတြက္ေတာ့စိတ္မေကာင္းဘူးသိသိနဲ႔ ထိန္းလို႔မရျခင္းေတြ…ေနာက္ကိုလည္း ၿမိဳ႕ကို အလည္လာခဲ့ပါ…အကိုနဲ႔စကားေျပာလို႔လည္းေကာင္းပါတယ္ .. ဘာညာနဲ႔ ဖိတ္ေခၚဖို႔အစီအစဥ္ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ခုေတာ့…သံဒိုင္ညကတည္းက အိမ္ျပန္မအိပ္ခဲ့တာမို႔… အိမ္ကိုပဲ အရင္ျပန္ခဲ့လိုက္သည္။အိမ္ေရာက္ အလုပ္ေလး ဘာေလးလုပ္ေပးၿပီး ညေနပိုင္းမွျပန္ထြက္ေတာ့မည္လို႔စိတ္ကူးထားလိုက္သည္ ။

အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေဖေဖက……

“ငါ့သားတစ္ေယာက္လည္းကုလသမဂၢအတြင္း ေရးမွုးတို႔ အေမရိကန္သမၼတတို႔ထက္ကို အလုပ္ေတြ မ်ားေနေတာ့တာပါလား ကြ”

လို႔ ခ်ီးက်ဴးေထာပနာ ျပဳ ေနေသးသည္။

“ကိစၥမ်ားေျမာင္ လူ႔တို႔ေဘာင္ လို႔ ဆိုရိုးစကား ရွိခဲ့ၾကတာမလား”

ဟု သံဒိုင္ေျပာၿပီး အျမန္ဆုံး လစ္ရေတာ့သည္။

ညေနပိုင္းေရာက္မွ ဆိုင္ကယ္ျပင္ဆိုင္သြားၿပီး ဆိုင္ကယ္လိုက္ယူဖို႔ေခၚၿပီး အန္တီႏုလြင္တို႔ အိမ္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။ သံဒိုင့္ဆိုင္ကယ္ကို ႀကိဳ းနဲ႔ဆြဲၿပီး ယူသြားၾက ေတာ့မွ သံဒိုင္ အိမ္ေပၚတက္ခဲ့လိုက္သည္။ အန္တီႏုလြင္က ၾကက္ေမႊးတံ နဲ႔ဖုန္ေတြ လိုက္ သုတ္ေနတာေတြ႕ရသည္။

အန္တီႏုလြင္ အရမ္း ႀကီးဝမလာတာက အလုပ္နဲ႔လက္နဲ႔မျပတ္လုပ္ ေနျခင္းေၾကာင့္လည္းျဖစ္လိမ့္မည္။အန္တီႏုလြင္ ထိုင္ေနဆိုလို႔ TV ၾကည့္ခ်ိန္နဲ႔ စာအုပ္ဖတ္ေနခ်ိန္ပဲ ရွိသည္။ပိုက္ဆံရွာတဲ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းတစ္ခုကို မလုပ္ရေပမဲ့ သူ႔အိမ္မွု႔ကိစၥကပဲပိုအလုပ္ရွုပ္ေနလားမေျပာတတ္။အန္တီက ကိုေက်ာ္ျမင့္ေမာင္နဲ႔ဘာေတြေျပာခဲ့ လည္းေမးမလားလို႔ သံဒိုင္စကားစလိုက္သည္။

“ကိုေက်ာ္ျမင့္ေမာင္ ျပန္သြားေလာက္ၿပီအန္တီ မနက္က က် ေနာ္နဲ႔စကားေျပာၿပီး သူေနတဲ့ ေနရာ လိုက္ပို႔ေပးခဲ့တယ္”

“ေၾသာ္ ေအး…ညေနျပန္မွာလို႔ ေျပာတယ္… ျပန္ေလာက္ေရာ့ေပါ့”

အန္တီက ဒါပဲေျပာၿပီး သူ႔အလုပ္သူဆက္လုပ္ ေနေတာ့သည္။မေနနိုင္တဲ့ သံဒိုင္ကပဲ……

“က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ဘာေတြ ေျပာၾကသလဲ ဆိုတာ အန္တီႏုလြင္ မေမးေတာ့ဘူးလား”

သံဒိုင္ေျပာလိုက္ေတာ့မွ……အန္တီႏုလြင္က သံဒိုင္ဘက္ လွည့္လိုက္ၿပီး……

“သားသူ႔ကိုဘာေတြေျပာလိုက္လဲဆိုတာေတာ့ အန္တီစိတ္ဝင္စားပါတယ္… ေမာင္ေက်ာ္ျမင့္ေမာင္ သားကို ဘာေတြေျပာ လဲဆိုတာေတာ့ စိတ္မဝင္စားဘူး…ဒါမဲ့ အခုက သူကပဲ သားကို မ်ားမ်ားေျပာလိမ့္မယ္……သားကသိပ္ေျပာခဲ့ရမယ္မထင္မိဘူး…ဒါေၾကာင့္ေမးစရာမလိုဘူး ထင္လို႔ပါကြယ္”လို႔ ေျပာၿပီးတစ္ဖက္ကို ျပန္လွည့္သြားျပန္သည္။

သံဒိုင္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ၿငိမ့္ၿပီး အန္တီႏုလြင္ကို သေဘာက် သြားသည္။သူ႔အတြက္… “အေရးမပါတာဆို အရာကို မသြင္းတဲ့သူ”တစ္ဆက္တည္း အဲ့ပုံစံမ်ိဳးပဲရွိတဲ့ ျမသႏၲာကိုလည္း သတိရမိသြားသည္။သံဒိုင္နီးတဲ့ ထိုင္ခုံ ေပၚ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္းသႏၲာအေၾကာင္းစဥ္းစားမိသြားရေတာ့သည္။

အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝက သႏၲာကို ႀကိဳ က္တဲ့ ေကာင္ေတြ ရွိတာမို႔ ခ် စ္သူေတြျဖစ္ မွျပန္ေမးၾကည့္ေတာ့…သႏၲာကသံဒိုင္ေလာက္ ေတာင္မမွတ္မိေတာ့ဘူး……ဟိုေကာင္ေတြက လည္း ေယာကၤ်ားေလးသူငယ္ခ်င္းေတြၾကား မွာသာ ေျပာၾကေသာ္လည္း ကိုယ္စိတ္ဝင္စား တဲ့ေကာင္မေလးကိုက် အရိပ္အေယာင္ေတာင္ ျပခဲ့ၾကရဲ့လားမသိ.

“ေမာင္က လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စိတ္ဝင္စားတယ္ေနာ္ သႏၲာက ေမာင့္ေလာက္ လူေတြကို စိတ္မဝင္စားဘူးရယ္”

“အင္းဟင္ စာတစ္အုပ္ကို ဖတ္ၿပီးၿပီဆိုပါစို႔ အဲ့ထဲကပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ဒါမွမဟုတ္ စာအုပ္ထဲက ဇာတ္ေဆာင္ရဲ့ စိတ္ထားနဲ႔အျပင္မွာေတြ႕ျမင္ေနရတဲ့ ကိုယ္အပါအဝင္ တစ္ျခားကိုယ့္ပတ္ဝန္းက် င္က ျမင္ေနရတဲ့ သူေတြနဲ႔ ႏွိုင္းယွဥ္မၾကည့္ဖူးလား သႏၲာ”

“ႀကိဳက္မိလိုက္တဲ့ အေရးအသားနဲ႔ စကားလုံး အခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ မွတ္မိၿပီးေတြးျဖစ္တာမ်ိဳးေတာ့ ရွိပါတယ္…ဒါမဲ့ ေမာင့္လိုေတာ့ အေသးစိတ္မရွိဘူး……ပီးေတာ့ စာေရးဆရာက…သူ႔ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ကို သိပ္ၿပီးအမႊန္းတင္တာမ်ိဳးက် သႏၲာမႀကိဳ က္ဘူး…သဘာဝ ဆန္မွသေဘာက် တာ”

“ဆရာတစ္ေယာက္ ေျဖရွင္းဖူးတယ္ေလ…… သူ႔ဇာတ္လိုက္ကို အျပင္မွာ မျဖစ္နိုင္တာမ်ိဳး အမႊန္းတင္ ေရးသားတာက စာဖတ္သူကသူ႔ဇာတ္လိုက္ဆီကေန ရသေလာက္ယူနိုင္ ေအာင္လို႔ “Role Model”တစ္ေယာက္အျဖစ္ ဖန္တီး ေရးသားေပးၾကတာ……စံျပျဖစ္တဲ့သူဆိုမွေတာ့ အရည္အခ်င္းလည္း ျပည့္မယ္ စိတ္ထားလည္း ေကာင္းမယ္ေလ… စာဖတ္သူမွာ သူ႔ႀကိဳက္တဲ့ ဇာတ္ေကာင္ရဲ့

အက် င့္စရိုက္ေတြလႊမ္းမိုးခံေနရတာမို႔ေၾကာင့္ ဒီလိုပဲ အမႊန္းတင္ေရးဖြဲ႕ရတာေပါ့…… တစ္ခ်ိဳ႕ဆရာေတြၾကလည္း သူလိုကိုယ္လိုေတြ႕ျမင္ရတဲ့ လူေတြကိုပဲ ထူးျခားတဲ့ အေၿခ အေနတစ္ခုကို အသားေပးေဖာ္ျပက် တာ… လူအားလုံးကေတာ့ သူ႔အေနအထားနဲ႔သူ ေခသူေတြမွ မဟုတ္က် ဘူးေလ…ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ အေျခအေနကိုေတာ့ သိတတ္ရတာေပါ့”

“သႏၲာက ေမာင္ဒုတိယေျပာတဲ့အေရးအသား မ်ိဳးကို ႀကိဳက္တာ…မင္းသားကသိပ္ေခ်ာလြန္း ေနရင္ မႀကိဳက္ဘူး……ေမာင့္ကိုေတာင္ ခုကငယ္ငယ္ကထက္ပိုေခ်ာေနလို႔မႀကိဳက္ခ် င္ဘူး

“အန္!ဘယ္လိုလဲကြယ္…တစ္မ်ိဳးႀကီးပါလား”

“ဟုတ္တယ္ ေမာင္…ငယ္ငယ္ကရိုးသားျဖဴစင္ မွု႔ ပိုရွိတယ္”

“ခုေရာ ေမာင္က ဘာေတြ ယုတ္မာေနလို႔လဲ”

“အာ မဟုတ္ပါဘူး ေမာင္ရယ္ မယုတ္မာပါဘူး ငယ္ငယ္က ေမာင္ပုံစံေလးကို ပိုသေဘာက် တယ္လို႔ ေျပာခ် င္တာ”

“ခု ေမာင္က သိပ္ေခ်ာေနတာေပါ့ ဟုတ္လား သႏၲာ့မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ ဟုတ္မွာေပါ့”

“သႏၲာ တင္မဟုတ္ပါဘူးေနာ္…ဟိုေန႔ကေမဂ်ာ က ေရႊစင္တို႔အုပ္စု သႏၲာအျပင္မွာရွိေနတာကို မသိဘူး…ကိုကိုငယ္သံဒိုင္ေၾကာင္းေတြ ေျပာေနပါတယ္ေတာ္…”

“ဟုတ္လား…ေရႊစင္တို႔ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ ေမာင့္ကို ေျပာၿပ ဟီး!”

“သိပ္သိခ် င္တာေပါ့ ဟလား…ေသေတာင္ မေျပာဘူး ဟြင္း”

“အန္ မေျပာခ် င္လဲေနေပါ့…ေရႊစင့္ကိုသြားေမး မွာေနာ္ ပီးရင္ေတာ့……”

“ပီးရင္ေတာ့ ဘာျဖစ္မွာလဲ ေမာင္ေနာ္…… ေမးေပါ့ ခုသြားေမး”

“ေမးမွာပါဆို”

“ေမးေပါ့လို႔”

“ေမးမွာ ေမးမွာ”

“ေမးပါ ေမးပါ”

“ဘယ္သူ႔ကို ဘာေတြေမးမွာလဲ သား”ဆိုတဲ့ အန္တီႏုလြင္ အသံေလးၾကားလိုက္မွ သံဒိုင္ အေတြးေတြ ရပ္သြားေတာ့သည္။

“ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး အန္တီႏုလြင္……သႏၲာနဲ႔ ေျပာခဲ့တာေလးေတြ သတိရသြားလို႔ပါ”

“သားနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျမသႏၲာဆိုတဲ့သမီးေလးလား”

“ဟုတ္တယ္ အန္တီ…အန္တီက သိေနပါ့ပဲ”

“သားမင္းဇင္က ေျပာျပခဲ့ပါတယ္ေတာ္”

“မင္းဇင္မွာ ေျပာျပစရာလူ ဒီေလာက္ပဲရွားရ သတဲ့လား”

“ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာျဖစ္က် ပါတယ္… ဟိုေန႔ကပဲအဲဒီသမီးေလးဆိုင္ အန္တီ ေရာက္ ေသးတယ္…သူ႔ပုံစံေလးကိုအန္တီသေဘာက်တယ္ကြယ္…သားနဲ႔လည္း သေဘာတူတယ္”

“ဗ်ာ!!!!!!!!!!”

သံဒိုင္ ထိုင္ရာမွ ဝုန္းကနဲ ထလိုက္မိသည္။အန္တီႏုလြင္လည္း မ်က္လုံးေလးအဝိုင္းသားနဲ႔သံဒိုင့္ကိုေသခ်ာၾကည့္ေနသည္။အေျခအေနေအးေဆးျဖစ္ေနရာမွ႐ုတ္တရက္ေျပာင္းသြားရေတာ့သည္။

“ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ အန္တီ”

အန္တီႏုလြင္လည္းသူ႔စကားကိုသူ ျပန္သတိရ သြားမိပုံရသည္။

“ေတာ္ၿပီကြယ္ မေမးပါနဲ႔လား သားရယ္”

သံဒိုင္ကို ၾကည့္ေနတဲ့ အန္တီႏုလြင္မ်က္ႏွာက ေအာက္အခ် မွာ အရည္လဲ့သြားတဲ့ မ် က္ဝန္း တစ္ခ်ိဳ႕ကို သံဒိုင္ သတိထားမိလိုက္ရသည္။ သံဒိုင္ အန္တီႏုလြင္နားပိုတိုးကပ္ၿပီး ဆြဲဖက္ ထားလိုက္သည္။

“ဘာေတြ ေျပာေနတာလဲ အန္တီႏုလြင္ရယ္”

အန္တီႏုလြင္ဆီက ဘာစကားမွထြက္မလာပါ။ ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနတဲ့ အန္တီႏုလြင္ မ် က္ႏွာ ကို သံဒိုင္ ငုံ႔နမ္းလိုက္မိသည္။အန္တီႏုလြင္ကသူ႔ မ်က္ႏွာကို သံဒိုင့္ရင္ခြင္ထဲ ပိုၿပီးတိုးဝင္ပုန္း လိုက္တာမို႔ သံဒိုင္ေနာက္ထပ္နမ္းခြင့္မရေတာ့ ပဲ ဖက္႐ုံသာဖက္ထားနိုင္တာမို႔ ပိုၿပီးတင္းၾကပ္စြာဖက္ထားလိုက္မိသည္။ အခ်ိန္အနည္းငယ္ ၾကာတဲ့အထိ ႏွစ္ေယာက္ သား ဘာစကားမွမဆိုပဲ ဖက္ထားစဲ………။

စိတ္ျဖစ္စဥ္ဟာ ခဏတာဆိုသလို…ေျပာင္းလဲ ျဖစ္ပ်က္မွု႔ ျမန္ဆန္လွတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္မွာ ဝမ္းနည္းတာလည္း ခဏတာ… ေပ်ာ္ရႊင္တာလည္း ခဏတာ… ခံစားမွု႔တစ္ခု ခံစားၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ ဖိုနဲ႔မ ဆန႔္က်င္ဘက္ လိင္ႏွစ္ခုရဲ့ ပူးပူးကပ္ကပ္ ရွိေနတဲ့ အေနအထားက ေနာက္ထပ္ခံစားခ်က္အသစ္ဆီကိုေျပာင္းလဲခံစားဖို႔တြန္းအားေပးေနပီ။ ေနာက္ထပ္ ခံစားမွု႔ေျပာင္းလဲခံစား ၿပီးဆုံးသြားရန္အတြက္ သံဒိုင္ကပဲအစပ်ိဳးလိုက္ ေတာ့သည္။

အခ်ိန္ၾကာၾကာေလး ဖက္ထားတဲ့အထိေတာင္ ျပန္ထြက္မလာတဲ့ အန္တီ့မ်က္ႏွာကိုရင္ခြင္ထဲ က ထုတ္ယူလိုက္ၿပီးပါးျပင္ကိုအနမ္းတစ္ခ်က္ထပ္ေပးၿပီး ႏွုတ္ခမ္းေပါက္ကေန အတြင္းလၽွ ာ ကို ဆြဲယူစုပ္လိုက္သည္။မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြက ဘယ္နားျဖစ္ျဖစ္ကာမ

ခလုတ္ေတြခ်ည္းပဲမို႔ အန္တီႏုလြင္ဘက္က လည္း “ခလုတ္ထိတာ အမိမတေပမဲ့” အနမ္း ေတြကိုေတာ့တမ္းတမ္းတတျပန္ေပးလာေတာ့သည္။

သံဒိုင္ ေက်နပ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္နမ္း ၿပီးခ် ိန္မွာေတာ့…အန္တီႏုလြင္ ရဲ့ ပခုံးကို ဆြဲဖိထိုင္ခိုင္းလိုက္ေတာ့သည္။တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေတြ႕ဆုံမွု႔အႀကိမ္နည္းေသာ္လည္းဘာလုပ္ေစခ်င္တယ္ဆိုတာသိတဲ့…… ေဒၚဝါႏုႏုလြင္ရယ္မို႔ ထိုင္လိုက္ကတည္းကသံဒိုင့္ ပုဆိုးကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ေတာ့သည္။တင္းမာေကာ့ပ်ံေနတဲ့လိင္တန္ကိုအန္တီႏုလြင္ က လက္နဲ႔ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ပြတ္သတ္လိုက္ၿပီး မွ ပါးစပ္ထဲထည့္ကာ စုပ္လိုက္ေတာ့သည္။

သံဒိုင္ ေအာက္ကို ငုံ႔ၾကည့္ရင္း အန္တီႏုလြင္ ေခါင္းကို ကိုင္ထိန္းထားလိုက္သည္။ ပါးစပ္မအားတဲ့ အန္တီ့ႏုလြင္ကလည္း စကားမေျပာနိုင္သလို ပါးစပ္အားတဲ့ သံဒိုင္ကလည္း အသံ လုံးဝမထြက္…တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ႔ သြားျခင္းကလည္း ခရီးေရာက္တာပဲလို႔ ေတြးမိေနသလားေတာ့ မေျပာတတ္………သံဒိုင္ အန္တီႏုလြင္ဆီက အၾကည့္ခြာလိုက္ၿပီး အိမ္ေနာက္ဘက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့…… အမွတ္တရသရက္ပင္ရဲ့ေဘးနားပတ္လည္မွာဝါးလုံးေတြနဲ႔ တန္းၿပီး ေစာင္ေတြလွန္းထားတာ ေတြ႕ရသည္။

မေန႔ညက မိုးရြာခဲ့တာမို႔…… ေစာင္ေတြမွာ အစိုဓာတ္ရွိေနလို႔ ဒီေန႔ ေနပူမွာ အန္တီႏုလြင္ ထုတ္လွန္းထားပုံ ရသည္။ မေန႔ညကလည္း သရက္ပင္နားမွာ လုပ္ခဲ့ရ ေပမဲ့ ေမွာင္ေနတာမို႔ သိပ္အားမရခဲ့……ခုလိုအေနအထားမွာ ေစာင္ေတြလည္း အကာ အကြယ္ ရွိတာမို႔ သံဒိုင္ အဲဒီသရက္ပင္နားမွာ ပဲ လုပ္ခ် င္လာျပန္သည္။ စြဲမိစြဲရာ စြဲတတ္သူ…………။

သံဒိုင္ အန္တီႏုလြင္ ပါးစပ္ထဲက လိင္တန္ကိုျပန္ထုတ္ေစရန္ ပါးစပ္က မေျပာ အန္တီႏုလြင္ႏွာေခါင္းကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ဖိပိတ္လိုက္သည္။အသက္ရွူ မရေတာ့ပါးစပ္ေပါက္ ဖြင့္လာမွ အသာ ခါးကို ေနာက္ဆုတ္လိုက္ေတာ့သည္။အန္တီႏုလြင္က ေအာက္ကေန ျပဴးျပဴးေလးအေပၚကို ေမာ့ၾကည့္ေနရွာသည္။

သံဒိုင္ ေျခေထာက္မွာပုံေနတဲ့ ပုဆိုးကို ကုန္း ယူလိုက္ကာ ျပန္ဝတ္လိုက္သည္။ၿပီးမွ…… အန္တီႏုလြင္ရဲ့ လက္ေမာင္းကိုကိုင္ၿပီး ဆြဲထူထခိုင္းလိုက္သည္။အန္တီႏုလြင္ကလည္း ဘာ မွန္းမသိေပမဲ့ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ျဖစ္ေနတဲ့ ထမီ ကို ျပန္ျပင္ဝတ္လိုက္သည္။

အန္တီႏုလြင္ ထမီျပင္ဝတ္ၿပီးမွ အန္တီ့လက္ကိုဆြဲကာ ေနာက္ဖက္သို႔လာခဲ့လိုက္သည္။မီးပူတိုက္ေနက် စားပြဲေပၚကပုဆိုးေခါက္ၿပီးေတြ႕တာနဲ႔ သံဒိုင္လွမ္းယူခဲ့လိုက္ေသးသည္။အန္တီႏုလြင္ကလည္းဘာမွမေမး ဘာမွမေျပာပဲ သံဒိုင္ ဆြဲေခၚရာေနာက္ကိုသာ လိုက္လာခဲ့ေတာ့သည္။

သရက္ပင္နားေရာက္ေတာ့ သံဒိုင္က ပတ္ဝန္း က်င္ကို မ်က္စိ့တစ္ခ် က္ကစားလိုက္ေသးသည္။ေခ်ာင္းၾကည့္ခဲ့ရင္ေတာင္ေျခေထာက္ပဲျမင္ရမွာမို႔ အားလုံးေအးေဆး…လုံျခဳံ ေအာင္လို႔ သာ ၾကည့္တာပါ လိုေတာ့ မလိုအပ္ဘူး……။

ယူလာတဲ့ ပုဆိုးကို သရက္ပင္ခြဆုံေပၚအရင္ တင္လိုက္သည္။ၿပီးမွ အန္တီႏုလြင္ ထမီစကို နည္းနည္းမလိုက္ၿပီး ေျခေထာက္ေျမႇာက္ခိုင္းကာ တင္လိုက္ေတာ့သည္။သရက္ပင္နား ေရာက္ကတည္းက သံဒိုင္ဘယ္လိုလုပ္ခ်င္ေန တယ္နားလည္မိပုံရတဲ့ အန္တီကစကားမေျပာေပမဲ့ ေျခေထာက္မလိုက္ေတာ့ အလိုက္သင့္ေလး ေျမႇာက္ေပးရွာေတာ့သည္။

သံဒိုင္ကေျခေထာက္တင္ၿပီးၿပီးခ်င္းမလုပ္ေသးလက္ကို တံေတြးတစ္ခ် က္ဖမ္းစြတ္ လိုက္ၿပီးမွ သရက္ပင္ခြဆုံေပၚ ေျခေထာက္တင္ၿပီး ျဖဲေပးထားသလို ျဖစ္တဲ့ အန္တီႏုလြင္ ပစၥည္းကိုမ်က္ႏွာေသခ်ာၾကည့္ၿပီးကလိေပးေတာ့သည္။

အန္တီႏုလြင္ခမ်ာအသံထြက္မွာစိုးလို႔ထင္ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္ခုကို တင္းတင္းေစ့ထားရွာသည္။သံံဒိုင္ လက္တစ္ေခ်ာင္းထည့္ၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္ကလိေပးေနရာမွ ေနာက္တစ္ေခ်ာင္းထည့္ၿပီးထပ္ေမႊေပးလိုက္သည္။ႏွစ္ဦးသားရဲ့ ပါးစပ္ကအသံမထြက္ေသာ္လည္း လက္ရဲ့လွုပ္ရွားမွုေၾကာင့္ “တဆြပ္ဆြပ္”ျမည္သံေလးေတာ့ထြက္ခဲ့ရသည္။

အန္တီႏုလြင္ကလည္းမ် က္လုံးအၾကည့္ေတြကို လုံးဝ လြဲွဖယ္မသြားပဲ……သံဒိုင္ကိုသာ ေသခ်ာၾကည့္ေနသလို သံဒိုင္ကလည္း အန္တီႏုလြင္ မ်က္လုံးေတြက စိုက္ ၾကည့္ေနရင္း လက္ေတြကေတာ့ လွုပ္ရွားျမဲ လွုပ္ရွားလၽွက္ပဲ………။

သံဒိုင္ လိင္တန္ကို ကိုင္ထည့္လိုက္ေတာ့…… အန္တီ ႏုလြင္ဆီက “အ”တစ္ခ် က္ေအာ္ၿငီးသံ ေလးလို ၾကားလိုက္ရသလို ထင္လိုက္ရေပမဲ့ထည့္ၿပီး ဝင္သြားၿပီးလို႔ ေခါင္းေမာ့ၿပီး မ်က္ႏွာ ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အန္တီက ႏွုတ္ခမ္းေတြ ကို သြားနဲ႔ဖိကိုက္ထားတာ ေတြ႕ရသည္။

“လုပ္ပါ အားရေအာင္ စိတ္ႀကိဳက္လုပ္…အသံ မထြက္ေစခ် င္တာ လုံးဝမထြက္ေစရဘူး”

ဆိုတဲ့ အေနအထား………

သံဒိုင္ အန္တီႏုလြင္ရဲ့ ခမ္မာမာတုံ႔ျပန္မွု႔ကို တင္းသြားတာနဲ႔ ဟိုးအနက္ရွိုင္းဆုံးထိဝင္ ေအာင္ ေဆာင့္လုပ္ျပစ္လိုက္သည္။ တစ္ခ် က္တည္းတင္မဟုတ္ ေနာက္ထပ္ဆက္ဆက္ကာ ဖိေဆာင့္လုပ္ေတာ့သည္။

အန္တီႏုလြင္ မ်က္လုံးမဖြင့္နိုင္ေတာ့ဘူး……မ် က္လုံးစုံမွိတ္လိုက္ၿပီးအသံမထြက္ေအာင္သာႀကိတ္ခံေနရွာေတာ့သည္။သံဒိုင့္ လွုပ္ရွားခ် က္ေတြ ပိုမိုျမန္ဆန္လာခဲ့ရၿပီး တိတ္ဆိတ္ျခင္း စည္းကမ္းကို ၿပီးဆုံးျခင္းနဲ႔ အတူ ပထမဆုံး ခ်ိဳးေဖာက္သူက သံဒိုင္ပါ……။

“အား!အား! အန္တီ အန္တီ အား!”

ဆိုၿပီး သံဒိုင့္ ပါးစပ္က “အန္တီ အန္တီ” ေအာ္ဟစ္ ျမည္တမ္းရင္း ၿငိမ္သြားပါေတာ့သည္။

အန္တီႏုလြင္ရဲ့မွိတ္ထားတဲ့ မ်က္လုံးေတြဆီကမ်က္ရည္ေတြပါးျပင္ကိုေပၚကို လိမ့္ဆင္းလာၿပီး

“စိတ္မေက် နပ္ေသးရင္ထပ္ႏွိပ္စက္ပါဦးလား”

ဆိုတဲ့စကားေလး သံဒိုင္ ၾကားလိုက္ရေသာအခါ ရင္ထဲမခ်ိေအာင္ ခံစားလိုက္ရေတာ့သည္။

…………………………………………………………………………………………..

💠အခန္း ( ၁၄ )💠

“ခုနက ဘာျဖစ္လို႔ ငိုရတာလဲ အန္တီရယ္…… က်ေနာ့္ ရင္ထဲမွာမခ်ိေအာင္ နာရပါတယ္”

“ဝမ္းနည္းလို႔ေပါ့ သားရယ္…လူကိုစကားလည္း တစ္ခြန္းမွ မေျပာေတာ့ပဲ ႏွိပ္စက္တာကို…… ေတာ္ေတာ္အရသာ ရွိတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား”

“မဟုတ္ရပါ အန္တီရာ ႏွိပ္စက္တယ္လို႔မဟုတ္ ပါဘူး…အန္တီ့ကလည္း စကားသိပ္မေျပာေတာ့…က် ေနာ္လည္း မေျပာပဲလုပ္မိသြားတဲ့ သေဘာပါ…အန္တီ့ဘက္ကေရာစေျပာပါ့လား ေျပာလည္းရရဲ့သားနဲ႔”

“စိတ္ေတြကို နားမလည္နိုင္ပါဘူး သားရယ္ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူက ဒီလိုေနေစခ် င္တာ ဒီလို ျဖစ္ေစခ်င္တာကိုလည္း သိလိုက္ေတာ့… ဘာမွ ေစာဒက တက္မေနပဲ သူလိုခ်င္တဲ့ ပုံစံေလး ေနေပးလိုက္ခ်င္တာသိပ္ခ် စ္တတ္တဲ့ မိန္းမေတြရဲ့ သေဘာသဘာဝ ထင္ပါရဲ့ ပုံစံအဆင္မေျပလို႔ နာခဲ့ရင္လည္း ႀကိတ္ခံရတာေပါ့…ကိစၥၿပီးသြားရင္ေတာ့ငိုခ်င္ တာေပါ့ကြယ္”

“ေအာ္…အန္တီႏုလြင္ရယ္”

သံဒိုင္ အန္တီႏုလြင္ကို ၾကင္ၾကင္နာနာ ဖက္ထားမိလိုက္ေတာ့သည္။ႏွစ္ေယာက္သား…အန္တီ့ အခန္းထဲက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာပဲထိုင္ၿပီး စကားေတြ ေျပာေနၾကတာ……သိပ္ခ် စ္တတ္လို႔ ခ်စ္တဲ့သူ အလိုက် ေနေပးခ်င္တာတဲ့လား အန္တီႏုလြင္ရယ္………

“အန္တီနဲ႔ စကားေတြ ေျပာရေအာင္…ဒီမွာ ညစာစားၿပီးမွ ျပန္မယ္…စကားကို ေအးေဆး မေျပာရေသးဘူးေနာ္ အန္တီ”

“ဘယ္လိုလုပ္ေျပာျဖစ္မွာလဲ လူကိုေတြ႕တာနဲ႔လုပ္မယ္ဆိုတာပဲ အားခဲေနတာကို……ဒီဝါႏုႏုလြင္ကလည္း သူလုပ္ခ် င္ေနၿပီဆိုရင္မျငင္းခ် င္တဲ့ “မယ္မျငင္း” ျဖစ္ေနတာကိုလည္းသိေနတယ္မလား”

“အဟီး!လုပ္ခ်င္တာေပါ့ဗ် ……အန္တီရဲ့ ဒါႀကီးေတြကလည္း အျမဲဖိတ္ေခၚေနတာကို”

သံဒိုင္ ပါးစပ္ကေျပာရင္းနဲ႔ အန္တီႏုလြင္ရဲ့ ရင္သားနဲ႔တင္သားကို ကိုင္လွုပ္ျပလိုက္ေသး၏

“ဒါႀကီးက အျမဲေထာင္ေထာင္ ေထာင္ေထာင္ ျဖစ္ေနတာလည္း ထည့္ေျပာဦးေလ”

အန္တီႏုလြင္ကလည္း အားက် မခံ သံဒိုင့္ဟာကို ဆြဲကိုင္ျပလိုက္ေသးသည္။သံဒိုင္ အန္တီ့ကိုတင္ပ် ဥ္ေခြထိုင္ေနရာမွပဲ သူ႔ေပါင္ေပၚကို ဆြဲယူေပးအိပ္လိုက္ေတာ့သည္။အန္တီႏုလြင္ကလည္း အလိုက္သင့္ေလးလိုက္လာၿပီး……ပက္လက္လန္လၽွ က္ အေပၚက သံဒိုင့္မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာၾကည့္ေနေတာ့သည္။

သံဒိုင္ အန္တီႏုလြင္မ် က္ႏွာကို ငုံ႔ၿပီး တစိမ့္စိမ့္ ၾကည့္ကာ ႏွုတ္ခမ္းေတြကိုလက္ေခ် ာင္းေတြနဲ႔ တို႔ထိပြတ္သတ္ေဆာ့ကစားလိုက္…… အန္တီႏုလြင္ရဲ့ ႏွာေခါင္းကို ဆြဲလိမ္ညႇစ္လိုက္ နဲ႔ ခ်စ္သူကို ေပါင္ေပၚမွာထားၾကည္ႏွုးျခင္းရသ ကိုသာ ခံစားေနေတာ့သည္။

အန္တီက ခုနက ဝမ္းပန္းတနဲ ငိုခဲ့သည္။သံဒိုင္ ေခ်ာ့လိုက္ေတာ့ လည္း စိတ္ေျပသြားခဲ့ၿပီထင္… မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ့သေဘာသဘာဝကေတာ့ အသက္ႀကီးတယ္ ငယ္တယ္လို႔ မကြဲျပားဘူး အေျခခံသဘာဝေတြကေတာ့ ဒီအတိုင္းပါလား လို႔ သံဒိုင္ လက္ေတြ႕ နားလည္ခဲ့ရသည္။

“ေဟာဒီတစ္ေယာက္ေလ ႏုလြင္ကိုမၾကင္ခ်င္ ပဲ ပစ္ထားခဲ့ေသးတာ”

အန္တီႏုလြင္က သံဒိုင့္ပါးေလးေတြကို ပြတ္ၿပီး စကားေျပာလာေတာ့……သံဒိုင္ တစ္ခ် က္ရယ္ မိလိုက္ရသည္။

“အန္တီပဲ အိမ္မလာခဲ့နဲ႔ဆိုလို႔ပါ ”

“ေန႔တိုင္း ျမင္ေတြ႕ေနရရင္ အန္တီ့စိတ္ေတြကို ထိန္းနိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္လို႔…အဲလိုေျပာလိုက္ ရတာပါသားရယ္……

အန္တီက လွဲအိပ္ေနရာမွ ထထိုင္လိုက္ၿပီး

“ျဖစ္သန္းခဲ့တဲ့ သက္တမ္းတစ္ေလ်ာက္လုံး ကိုယ္ေျပာခဲ့တဲ့ စကားကို ေျပာၿပီးမွ ေနာင္တ ရတာ သားကို အိမ္မလာခဲ့နဲ႔ေတာ့ေျပာမိလိုက္ တာပဲ ရွိခဲ့ဖူးတယ္ကြယ္……… မေျပာလို႔လည္း မျဖစ္ေတာ့ဘူး သားရယ္… မွားကုန္က် ေတာ့မွာသားကလည္းလူငယ္စိတ္ ဒီကလည္း သိပ္ေတာင္းတေနခဲ့ရၿပီေလ……

သားကို မုန္ညင္းဆီ လိမ္းေပးတဲ့ေန႔က……ဦးသိန္းနိုင္ ေျပာလိုက္လို႔ လူေတြ ေလးစားမွု႔ယုတ္ေလ်ာ့သြားမွာစိုးတဲ့အတြက္ ထိန္းလိုက္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္……

ႀကိဳးစားဖန္တီးထိန္းခ်ဳပ္ထားရၿပီးမွလူအမ်ားက ေလးစားတယ္ဆိုတဲ့ ေလးစားမွု႔မ်ိဳးကို လိုလည္းမလိုခ်င္ဘူးစိတ္လည္းမဝင္စားဘူး

ပင္ကိုသဘာဝကို ေလးစားႏွစ္ၿခိဳ က္တာမ်ိဳးပဲ သေဘာက် တယ္…အန္တီေလးစားတဲ့ သူမ်ိဳး ေတြကလည္း အဲ့လိုလူမ်ိဳးေတြပဲမ်ားတယ္…

လူေလးစားခံခ်င္လြန္းလို႔ သက္သက္လုပ္ေန တာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ သူဘာလုပ္လုပ္ကိုသူလုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြမွာ ရိုးသားျဖဴ စင္မွု႔ေစတနာေတြ ပါ မွန္းသိေတာ့ ေလးစားေနရတာ…… အဲဒါမ်ိဳးပဲ အန္တီ သေဘာက် တာပါ”

“အန္တီႏုလြင္နဲ႔ က်ေနာ္ အေတြးျခင္း လက္ခံ တဲ့ မွုျခင္းတူတယ္ေျပာရမယ္…… က်ေနာ္ကလည္း ဆင္ေလာက္ႀကီးတဲ့လူျဖစ္ေနပါေစ မေၾကာက္တတ္သလို…… ဘယ္လိုလူႀကီးပဲ ျဖစ္ေနပါေစ ကိုယ္လက္ခံ ထားတဲ့ ေလးစားမွု႔မ်ိဳးးမေတြ႕ရရင္ တစ္ခ်က္မွ ကို မေလးစားတာ……အဲ ကိုယ္ထက္အသက္ ႀကီးတာေၾကာင့္ ဂါရဝတရားေတာ့ ေမ့ထားလို႔ မျဖစ္ဖူးေပါ့……ေျပာသာေျပာရတာ… က် ေနာ္ေလးစားတဲ့သူေတြက ရွားပါတယ္ဗ်ာ”

“ရွိေတာ့ရွိတယ္မလား သား……သားလည္း စာေတြ ဖတ္ေနတာပါပဲ ေတြ႕တယ္သိတယ္ ေလးစားတယ္ ရွိမွာပါ”

“ရွိတာေပါ့ အန္တီရယ္ေလးစားစရာပုဂၢိဳ လ္ေတြ ကို ကမၻာ့သမိုင္းကို မေျပာေသးဘူး…… ျမန္မာ့သမိုင္းမွာေတာင္ အမ်ားႀကီးေပါ့”

“ခုနက သားေျပာေတာ့ ရွားတယ္ဆို……ေဟာ အခုက် လည္း အမ်ားႀကီးတဲ့ …ဘာလဲကြယ္”

အန္တီႏုလြင္က ျပဳံးျပဳံးေလးၾကည့္ၿပီးေမးလာ ပါေတာ့သည္။သံဒိုင္တို႔ ဝဋ္လည္တာမ်ိဳးလား

“ဟား!အန္တီကလည္းစကားက် ေကာက္တတ္ သားပဲေနာ္”

“အသက္ႀကီးမွ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သင္ ေပးလို႔တတ္တာပါရွင္…ဟိတ္!စကားကို ေရွာင္ မေျပးနဲ႔ေနာ္သား…ဟင္း! လူကလူလည္ေလး”

“က် ေနာ္ေလးစားတဲ့သူက ရွားပါတယ္ လို႔ ေျပာတာက အခုကိုယ္ေနထိုင္တဲ့ ၿမိဳ႕အသိုင္း အဝိုင္းမွာ ရွားတယ္လို႔ ေျပာခ် င္တာပါ……

တစ္ျပည္လုံးလို႔ေတာ့ ဘယ္ေျပာရဲမွာလဲ…… ဟြင္း ဟြင္း”

“ၿပီးေရာ ငလည္ေလး”

“ဆက္ပါဦး အန္တီ…ဦးသိန္းနိုင္ေျပာတာၾကား ၿပီးေရာ့………”

အန္တီႏုလြင္တစ္ခ်က္ေတာ့ျပန္ၿငိမ္သြားေတာ့ သည္။မ်က္ႏွာေလး ေအာက္ခ် ျပန္ေမာ့ၿပီးမွ

“ဘာျဖစ္လို႔ သူတစ္ပါးရဲ့ ရင္ထဲကအေၾကာင္း ေတြကို အကုန္သိခ်င္ရတာတဲ့လဲ”

“ဘာျဖစ္လို႔ သူ႔တစ္ပါးမဟုတ္တဲ့ “ငယ္သံဒိုင္” ကိုေတာင္ မေျပာျပခ် င္တာတဲ့လဲ”

သံဒိုင္ ျပန္ေျပာလိုက္မွ အန္တီႏုလြင္ျပန္ျပဳံး လာၿပီး… “ေျပာျပပါမယ္ကြယ္ ေျပာမိေအာင္လို႔ေတာင္ စကားစၿပီးေနၿပီပဲ” သံဒိုင္ ေခါင္းပဲ ၿငိမ့္လိုက္သည္။

ဦးသိန္းနိုင္က

“ေဒၚဝါႏုကို ဒီကလူေတြက ေလးစားေနက် တာတဲ့”…

အဲဒီ ေလးစားမွု႔က ဦးေမာင္လတ္ကို ျပဳ စုေနလို႔ ေလးစားေနၾက တာေလ သားရဲ့……ဦးသိန္းနိုင္ရဲ့ စကားထဲ က စကားလုံး ႏွစ္မူ ိး ၾကားလိုက္ရတယ္…… ပထမက ေလးစားမွု႔…… ဒုတိယက ဦးေမာင္လတ္… လူေတြရဲ့ေလးစားမွု႔ကို အန္တီအေလးမထား ပါဘူး…ေလးစားခ် င္ေလးစားလိမ့္မယ္ မေလးစားခ် င္လည္း မေလးစားနဲ႔ ကိုယ္လုပ္ စရာရွိတာလုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာေတာ့ ေန႔စဥ္ လုပ္ေနရမွာပဲေလ……။

ဒါမဲ့ ဒုတိယက ဦးေမာင္လတ္ နာမည္ၾကားလိုက္မွအိပ္ယာထဲ ေနရရွာတဲ့ ခင္ပြန္းျဖစ္သူရဲ့ မ် က္ႏွာကို ေျပး ျမင္လိုက္သလို ျဖစ္ရတယ္ကြယ္…… အန္တီ ရွက္လည္း သိပ္ရွက္သြားခဲ့တယ္…… မုန္ညင္းဆီက မလိမ္းလည္းရပါတယ္…… အန္တီဘာသာ စီစဥ္လိုက္တာပါ…အဲဒီေန႔က အိမ္ကို သားလာမွာလား ေစာင့္ေနေသးတယ္ မလာေလာက္ေတာ့ဘူး သိေတာ့မွ အိမ္လိုက္ လာလိုက္တာ……

စိတ္ကို တစ္ခ်က္အလိုလိုက္ၿပီး ဝါႏုႏုလြင္ အရွက္မပိုက္ပဲ မိုက္ဖို႔ လိုက္ခဲ့တာေပါ့သား… အဆုံးစြန္ထိ သြားဖို႔စိတ္မကူးခဲ့ေပမဲ့ အခ်ိန္ ၾကာၾကာ ကိုင္ထားခ်င္ခဲ့တာ……………… ကိုယ္ရင္ထဲေရာက္ေနတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ သားအရြယ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ အရာကို မသင့္ေသးမွန္းသိေပမဲ့ စိတ္အာသာေျပခဏ ကိုင္စမ္းၾကည့္ေနခဲ့ခ် င္တာမ်ိဳး………

အာသာေျပခဏလို႔ စိတ္ကူးခဲ့ေပမဲ့ ဆြဲေဆာင္ မွု႔ရွိတဲ့ အရာေနာက္ကို အခြင့္ေပးရင္ေပးသေလာက္ ကိုင္တြယ္တပ္မက္မိတာေပါ့ ……… ဦးသိန္းနိုင္ေရာက္လာ စကားေျပာလိုက္မွ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ တစ္မ်ိဳးေျပာင္းသြားလို႔ ထိန္းလိုက္နိုင္ခဲ့ရေတာ့တယ္………”

“ဟုတ္အန္တီႏုလြင္…အဲဒါကိုနားလည္ပါတယ္ ေမ့လိုက္ပါေတာ့ ဆိုတာ နားမလည္ခဲ့တာ”

“သားရဲ့စိတ္ေတြလည္း သိေနၿပီဆိုေတာ့…… ေနာက္ထပ္ မျဖစ္ရေလေအာင္ ကိုယ္တိုင္ လည္း ထိန္းေတာ့မယ္…သားကိုလည္းေမ့ခိုင္း လိုက္တဲ့ သေဘာပါကြယ္”

” အ ဟား ဟား…အန္တီႏုလြင္ကေလ ဒါမ်ိဳးက် ကေလးမေလးတစ္ေယာက္လိုပဲႏွလုံးသား ဗ် ႏွလုံးသား အမိန႔္ေပးခိုင္းေစလို႔ ရေကာင္း သတဲ့လား”

“ဟုတ္ပါတယ္ သားရယ္…အန္တီလည္း……”

“ႏွလုံးသားဆိုတာ…… အန္တီတို႔ သားအမိ ႏွစ္ေယာက္ လက္ႏွစ္ဖက္စလုံးနဲ႔ စာေရးနိုင္ ေအာင္ေလ့က် င့္ယူလို႔ရတာမ်ိဳးမွမဟုတ္တာ”

“ဟုတ္ပါတယ္လို႔ ေျပာၿပီးေနၿပီပဲသားရယ္… သူကမ်ား စခ် စ္ခဲ့ရင္ စကားနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ ေတာင္ အနိုင္ယူခ် င္မလဲ မသိဘူး”

“ဟုတ္သား…အန္တီႏုလြင္ရင္ထဲကိုက်ေနာ္က ဘယ္လိုေရာက္ခဲ့တာတဲ့လဲ”

“အတိအက် ေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူးသားရယ္ မင္းဇင္ေလးနဲ႔ အိမ္ကို အလည္လိုက္လာတဲ့ ေန႔က အန္တီက မုန႔္ဟင္းခါးလဲခ် က္တာရွိ တယ္ေလ…သားကိုေကၽြ းေတာ့စားလိုက္တာ သုံးခါေလာက္ထပ္ထည့္ေပးရတယ္………

“အန္တီႏုလြင္ က် ေနာ္ကမုန႔္ဟင္းခါးဆို သိပ္ႀကိဳ က္တာတဲ့……အန္တီခ်က္တာလည္း စားလို႔ တအားေကာင္းတယ္”

နဲ႔ပလုတ္ပေလာင္း စားရင္း ေျပာတာေလးကို အန္တီ မ်က္ေစ့ထဲ ကမထြက္ဘူး ငယ္ကလည္းငယ္ငယ္ အသား ကလည္း ဒီထက္ညိဳ ေသးတယ္……ဘယ္လို ေလးမွန္းမသိဘူး……ၿပီးေတာ့ သူမ်ားေတြက ဝါႏုႏုလြင္ကို “မဝါ” “အန္တီဝါ” “ဝါႏု” ေခၚခဲ့ ၾကေပမဲ့ သူက “အန္တီႏုလြင္” တဲ့ေလ……”

“သူမ်ားေတြနဲ႔ မတူေအာင္ေခၚတာလို႔ မဟုတ္ ပါဘူး က် ေနာ္စိတ္ထဲမွာ “ႏုလြင္” ဆိုတာေလး ပဲ ပိုသေဘာက် လို႔ ပါ”

“သားရယ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သားလို႔ ေျပာပါ…… က်ေနာ္လို႔က လူႀကီးျဖစ္မွေျပာပါလို႔ သင္ေပး ေတာ့……”မေျပာခ်င္ပါဘူး အန္တီကလဲ…… သား သားနဲ႔ ေျပာရတာ နည္းနည္း ေပ်ာ့ညံ့သလားလို႔ပါ” လို႔ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္က ေျပာခဲ့ ေသးတာ”

“ဟား အန္တီက အကုန္မွတ္မိေနတာပဲ”

“မွတ္မိတာေပါ့ကြယ္…သားရဲ့ အက် င့္ေလး ေတြ အန္တီသေဘာက် တာ ရွိေသးတယ္…… အိမ္ကိုလာတယ္ မင္ဇင္းကသူ႔အေဖရဲ့အညစ္ အေၾကးေတြအေမျဖစ္သူကိုကူလုပ္ေပးေနတာ ေတြ႕ရင္ မိသားစုဝင္တစ္ေယာက္လို ေျပးလာ လုပ္ေပးတယ္……။

ေဟာ သူမ်ားအိမ္ကပစၥည္း တစ္ခုခု စာအုပ္စင္က စာအုပ္တို႔ တစ္ျခားတစ္ ခုခု ကိုင္ေတာ့မယ္ဆိုရင္က် အိမ္ရွင္ကို ပါးစပ္ နဲ႔ ခြင့္မေတာင္းရင္ေတာင္ မ် က္လုံးေလးနဲ႔ လွမ္းၾကည့္ခြင့္ေတာင္းၿပီးမွ ကိုင္တတ္တယ္… ဒါေလးေတြက ဘာမွေတာ့ မဟုတ္ဘူး…… ဒါေပမဲ့ အဲဒါမ်ိဳးေလးေတြက အစ သားကို သေဘာက် တယ္”

ဒါေတာ့ မိဘႏွစ္ပါးရဲ့ သြန္သင္ဆုံးမမွု႔ေၾကာင့္ ဒီအက် င့္ေတြ သံဒိုင္ စြဲခဲ့ရတာပါ…သူမ်ားအိမ္ က ပစၥည္းတစ္ခုခုကို မေျပာမဆို သံဒိုင္မကိုင္ ရဲ့ခဲ့……ခင္မင္မွု႔ကို ပိုင္စိုးပိုင္နဲ႔ လုပ္တယ္လို႔ အထင္မခံနိုင္ဘူး……မင္းဇင္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ပဲ ရွိေနခ် ိန္ဆိုရင္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးေပါ့……

လူငယ္ခ်င္း နားလည္မွု႔ရွိေပမဲ့ လူႀကီးေတြက တစ္မ်ိဳးျမင္သြားရင္ မေကာင္းဘူးေလ……… အန္တီက အိမ္မလာခိုင္းေတာ့ ေက်ာင္းကေန ျပန္မလာတဲ့ ရက္ေတြမွာ ေက်ာင္းနားမွာဖြင့္ ထားတဲ့ သံဒိုင္တို႔ၿမိဳ႕က ဓါတ္ပုံဆိုင္မွာပဲ အခ်ိန္ ျဖဳ န္းခဲ့တာမို႔ဓါတ္ပုံရိုက္တာ ဘယ္လိုဆိုတာ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ သိခဲ့ရသည္။

ပိုင္ရွင္ကလည္း သူငယ္ခ်င္းအကို လူၿပိဳႀကီး ညဖက္လည္း တူတူေသာက္ၾကတာမို႔ ပိုရင္းႏွီး ခဲ့ၾကသည္။ အန္တီႏုလြင္ကို သူ႔ၾသဇီကသူငယ္ ခ် င္း ပို႔လိုက္တဲ့ အဝတ္အစားေတြနဲ႔ ဓါတ္ပုံ ရိုက္ေပးခဲ့ခ်င္ေပမဲ့ camera ငွားရမွာစိုးလို႔ စိတ္ကူးေတြ အေကာင္အထည္ မေဖာ္နိုင္ခဲ့။ သံဒိုင္ ငွားရင္ လူၿပိဳႀကီးက ျငင္းမဲ့သူ မဟုတ္ မွန္းသိေပမဲ့ ငွားရမွာ သိပ္အားနာမိသည္။ တစ္ခုခုျဖစ္သြားလို႔ ပိုင္ရွင္ျဖစ္သူမွာ အေလ် ာ္ ေတာင္းလည္း မေကာင္း……မေတာင္းလည္း မရ သိပ္ဂြက် လိမ့္မည္။

အရမ္းႀကီး ၿပီးျပည့္စုံ တဲ့ဘဝေတြမဟုတ္တဲ့ သံဒိုင္တို႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ငွားၿပီးသုံးလိုက္လို႔ ပ်က္စီးေပ်ာက္ဆုံး သြားရတဲ့ ျပႆနာေတြအမ်ားႀကီးေတြ႕ရသည္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးေတြထင္ မိတ္ပ်က္……တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ရန္ပါထျဖစ္ၾကတာမ်ိဳး ေတြလည္း ေတြ႕ေနရေတာ့ မိမိဘာသူ ရွိတာ ေလးနဲ႔ ေက် နပ္စြာေနတာ အေကာင္းဆုံးလို႔ သတ္မွတ္ပါသည္။

“သားက မာနလည္းႀကီးေသးတာေနာ္…… ဒီက အိမ္မလာခဲ့နဲ႔ေျပာလိုက္ေတာ့ လုံးဝမလာဘူး…မင္းဇင္သေဘၤာတက္သြားၿပီးတာေတာင္ အမ က အန္တီဆီမုန႔္ပို႔ခိုင္းရင္ ပူစူးမ ကေန တစ္ဆင့္ပို႔ခိုင္းတယ္”

“မလာခဲ့နဲ႔ေျပာေတာ့ မလာဘူးေပါ့”

“အန္တီလည္းသားကို သတိရပါတယ္…ဒါမဲ့ မာနမင္းသားကလူေတြ႕ရင္ေတာင္စကားမေျပာ ေတာ့ဘူးေလ”

“ေျပာလိုက္ရင္ ကိုယ့္ကို ခပ္စိမ္းစိမ္းမ် က္လုံး ႀကီးနဲ႔ ျပန္ၾကည့္လို႔ ဒီကေကာင္မွာ တစ္ခုခု ျဖစ္သြားရင္ ဘယ္သူတာဝန္ယူမွာလဲ”

“အပိုေတြသိပ္ေျပာတတ္တယ္…ဒါေၾကာင့္ ဟိုသမီးေလးခမ်ာ သိပ္ခ်စ္ရွာတာေနမွာ”

အန္တီႏုလြင္စကားေၾကာင့္ သံဒိုင့္ရင္ထဲ…… ေအာင့္သက္သက္ခံစားလိုက္ရသည္။ဒီတစ္ခါ ေတာ့ သံဒိုင္ကပဲ စကားလြဲွေပးလိုက္သည္။

“အန္တီက ဦးလတ္ကို ဘယ္လိုခ်စ္ခဲ့လဲ…… ဘယ္ခ်ိန္ေလာက္ကလဲ”

“အဲဒါေတာ့မသိဘူး သားရယ္…ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေတာင္ ျပန္ေမးမၾကည့္ခဲ့ဘူး”

ဟာ အန္တီႏုလြင္ အေျဖကို အရမ္းအံ့ၾသသြားသည္။ဒါဆို အန္တီတို႔အိမ္ေထာင္ေရးကအခ်စ္မပါတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးမ်ိဳးလား………သိခဲ့ရသေလာက္ေတာ့ အဲလိုလည္း မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။

“ဒါဆို အန္တီႏုလြင္က မခ်စ္ပဲနဲ႔……………”

“မခ်စ္ဘူး ခ် စ္တယ္ အေျဖမရွာပဲ အန္တီ ဦးေမာင္လတ္ကို ေရႊးခ်ယ္ခဲ့တာ သားရဲ့…… အန္တီ အေမကလည္းအိမ္ေထာင္ျပဳ ေစခ်င္ၿပီ ဘယ္သူနဲ႔ရယ္လို႔မဟုတ္ပါဘူးအန္တီသေဘာ က်တဲ့သူေပါ့…”

“လာေျပာတဲ့သူေတြအမ်ားႀကီးထဲမွ အန္တီမွာ ေရႊးရတာမ်ိဳးေပါ့”

“ကိုယ့္ဂုဏ္ကိုယ္ မေဖာ္လိုပါဘူး သားရယ္… ထားလိုက္ပါေတာ့……ဦးေမာင္လတ္ကို ေရႊး ခ်ယ္လိုက္တာက စိတ္ေနစိတ္ထားကို အထင္ ႀကီးေလးစားလို႔ပါ……ဖခင္တစ္ေယာက္လို ေရာ…အကိုရင္းတစ္ေယာက္လိုစိတ္ထားေရာ သူ႔မွာရွိတယ္ သားရဲ့……

သူ႔ မိသားစု အဆင္ ေျပရင္ၿပီး ေရာ့ တစ္ျခားလူ ဘာလိုျဖစ္ျဖစ္ဆို တဲ့ စိတ္ထားမ်ိဳးမရွိဘူး… တစ္ခ်ိဳ႕အတၱသိပ္ႀကီးတဲ့အိမ္ေထာင္ဦးစီးေတြ သားေတြ႕ဖူးတယ္မလား…… ကိုယ့္ကိုကိုယ္နဲ႔ ဇနီးမယားနဲ႔ယွဥ္ရင္ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ပဲ ဦးစားေပးတယ္…… ကိုယ္မိသားစုနဲ႔ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ကလူေတြ နဲ႔ ယွဥ္ရင္ ကိုယ့္မိသားစုပဲ ဦးစားေပးတယ္… လက္ခံပါတယ္ ျဖစ္ရမွာပဲေလ……

ဒါေပမဲ့ အတိုင္းအထက္အလြန္ႀကီးက် လက္မခံနိုင္ဘူး တရားသာ မတရားသာ မၾကည့္ေတာ့ဘူး… ကိုယ္သားသမီး ကားအေကာင္းစားစီးေနရၿပီ ကို ေလယဥ္ပါဝယ္ေပးခ် င္တာ မိဘတိုင္းရဲ့ ဆႏၵ အမွန္ျဖစ္ေပမဲ့…သားသမီးအတြက္ ဝယ္ ေပးနိုင္ဖို႔ ရွာလိုက္တဲ့ေငြက ပတ္ဝန္းက် င္လူ အမ်ားအတြက္ သိပ္ဒုကၡျဖစ္သြားေစလားဆိုတဲ့ အေတြး ေတြးၿပီး မလုပ္သင့္ပါဘူး………

ေတာ္လို႔ပဲ ဒီေလာက္ႀကီးရွာေဖြထားနိုင္ခဲ့ၿပီပဲ လုပ္သင့္ မလုပ္သင့္ အက်ိဳးအေၾကာင္းေတာ့ သိသင့္တာေပါ့ကြယ္…… ဦးေမာင္လတ္က အဲလိုမရွာေဖြခဲ့ဘူး…… အန္တီကလည္း အဲဒီစိတ္ေနစိတ္ထားကို ေလးစားခဲ့ရတာပါ…… အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က အမ်ိဳးသားတစ္ ေယာက္ကို ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ကအားလုံးခ်ဳပ္လိုက္ ရင္ ႏွစ္မ်ိဳးပဲ ရွိတာလို႔ သတ္မွတ္က် တယ္…… ေလးစားလို႔ခ် စ္တာရယ္သနားလို႔ခ်စ္တာရယ္ ”

“ဒါဆိုအန္တီက ဦးလတ္ကို ခ် စ္တာေလးစား မွု႔နဲ႔ ခ် စ္တဲ့ အခ် စ္မ်ိဳးေပါ့”

အန္တီက ရယ္ၿပီး……”စကားေျပာတာ မၿပီးေသးဘူးေလကြယ္…… ဆုံးေအာင္ေတာ့ နားေထာင္ဦးမွေပါ့…”

“ဟုတ္”

“အခ်စ္ကို စာအုပ္ေတြထဲမွာေရာ…သီခ် င္းေတြ ထဲမွာေရာ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဓိပၸာယ္ဖြင့္ေနၾကတာပဲ ျပည့္စုံတယ္လို႔မွ မရွိတာ……စိတ္မွာ ျဖစ္ေပၚ တဲ့ အရာ စိတ္စြမ္းအင္ စိတ္ျဖစ္တည္မွု႔ကို ဘယ္လိုေဝါဟာရက အလုံးစုံ ၿပီးျပည့္စုံေအာင္ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုနိုင္မွာလဲ……

ဖြင့္ဆိုထားတဲ့ ဖြင့္ဆို ခ်က္ေတြကို အန္တီတို႔သားတို႔က ကိုယ့္ ရင္ဘတ္နဲ႔ ကိုက္ညီမွု႔ရွိရင္ လက္ခံလိုက္တယ္ ယူသုံးၾကတယ္။ လူအမ်ားလက္ခံတဲ့ စကားက ပဲ မွန္တယ္ထင္ရေပမဲ့ အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္လာ ရင္ ၿပီးျပည့္စုံေအာင္ မဟုတ္ေသးဘူးေလ…… ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေျပာဆိုရတာ ရွုပ္ေထြးေနရ တာလဲဆိုေတာ့အခ်စ္ဟာ စိတ္စြမ္းအင္တစ္ခု ျဖစ္ေနၿပီး အခ်စ္ဟာ အခ်စ္ျဖစ္ေနလို႔ေနမွာ ေပါ့ကြယ္…အ ဟင္း ဟင္း ခစ္”

“အ ဟား ဟား”

သံဒိုင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ရယ္မိလိုက္ေတာ့ သည္။သံဒိုင္ အန္တီႏုလြင္ ေျပာပုံေလးကို ၾကားဖူးၿပီးသားေတြ ပါေပမဲ့ သိပ္သေဘာက် မိ သည္။

“ေလးစားလို႔ ခ်စ္တာနဲ႔…… သနားလို႔ ခ်စ္တာမွာ …ဦးလတ္ကို ေလးစား လို႔…………ဆက္ပါဦး အန္တီ”

“ဦးေမာင္လတ္ကို အန္တီကေလးစားတယ္လို႔ပဲ ေျပာတာပါခ် စ္တာမပါပါဘူး…သားက ေရာေျပာလိုက္လို႔ ရွုပ္သြားတယ္နဲ႔တူတယ္……ေလးစားမွု႔ရွိတိုင္း အခ် စ္မဟုတ္ေပမဲ့………အမ်ိဳးသမီးေတြ အခ် စ္ကို လက္ခံမွု႔သေဘာတရား အစမွာေတာ့ ေလးစားျခင္း ဒါမွမဟုတ္ သနားျခင္း ပါတယ္လို႔ေျပာခ်င္တာ သားရဲ့…”

အန္တီႏုလြင္ စကားမျပတ္ေသးခင္မွာပဲ……

“သံေယာဇဥ္က် ဘယ္သြားထားမလဲ အန္တီ”

“သံေယာဇဥ္က ကိန္းနဲ႔ ေျပာရရင္ ဘုံကိန္း မလို႔ ႏွစ္ဖက္လုံးမွာပါနိုင္ေခ် ရွိတယ္လို႔…… အန္တီေတာ့ျမင္တယ္…ဒါမဲ့ ေလးစားျခင္းက အထင္ႀကီးမွု႔တစ္မ်ိဳးလည္းျဖစ္တာမို႔…… သားေျပာတဲ့ သံေယာဇဥ္က သနားခ် စ္မွာ ပိုၿပီးပါနိုင္မွာေပါ့ကြယ္……

ခုနကေျပာတဲ့ စကားကိုေတာ့ အန္တီက ေတာ္ေတာ္ေလး လက္ခံတယ္…… မိန္းမတစ္ေယာက္ကေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ ကို ခ် စ္ၿပီဆိုရင္ အထင္ႀကီးလို႔ခ် စ္တာနဲ႔ သနားလို႔ခ်စ္တာ ဆိုတာေလ……”

“အထင္ႀကီးတာနဲ႔ ေလးစားတာ မတူဘူးေနာ္ အန္တီႏုလြင္”

သံဒိုင္ နည္းနည္းေတာ့ ကြန႔္လိုက္ၿပီး တိက် ေအာင္ ဖမ္းလိုက္သည္။အန္တီႏုလြင္က ျပဳံး႐ုံေလး ျပဳံးၿပီး………

“အထင္ႀကီးမွု႔နဲ႔ ေလးစားမွု႔ မတူဘူးတဲ့လား အဲဒီေဝါဟာရႏွစ္ခု သိပ္နီးစပ္တာေတာ့…… သား ေတြးေရာေတြးမိလား……”

အန္တီႏုလြင္က ေမးခြန္းကို ေမးခြန္းနဲ႔ပဲ အဆုံးသတ္ေပးလိုက္ေတာ့သံဒိုင္ဖမ္းလို႔မရေတာ့……

“အခ်စ္နဲ႔လိင္ကိစၥကို အန္တီ ဘယ္လိုျမင္လဲ”

“သား ခံစားခ်က္ေတာ့ မသိဘူး……အန္တီက ေတာ့ ကိုယ္ခ် စ္တဲ့သူနဲ႔ပဲကိုယ္လက္ႏွီးေႏွာတဲ့ ကိစၥကို ပိုစိတ္သန္တယ္……ကာမပန္းတိုင္ ဒီဂရီအျမင့္ဆုံးထိကို ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ပဲ ေရာက္ေအာင္သြားခ်င္တယ္ကြယ္”

“မွန္တာေပါ့……ခုက ခ် စ္တဲ့သူခ် င္းလည္း ႏွစ္ေယာက္တည္း……အေျခအေနအခ်ိန္အခါ ကလည္း အေကာင္းဆုံး ေပးေနၿပီဆိုေတာ့… အန္တီ ဝါႏုႏုလြင္ေရ……………”

သံဒိုင္စကားကို ဆုံးေအာင္မေျပာေတာ့ပဲ…… အန္တီႏုလြင္ကို အထာနဲ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့…

“အံမယ္ လူလည္ေလး စကားေကာင္းေျပာေန တာကို ထေဖာက္တယ္…ေတာ္ၿပီကြယ္…သားလည္းေရခ်ိဳးေတာ့ အန္တီလည္းညစာျပင္ေတာ့မယ္…ႏွစ္ရက္ေလာက္အဲ့ဒီကိစၥျဖတ္ထားမယ္…ၿပီးမွ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာႀကီး ခ် စ္ၾကမယ္…အဲဒီေန႔ကို အန္တီက……

“No Closthes Day of War Nu Nu Lwin”

လို႔ နာမည္ေပးထားတယ္”

ဝါႏုႏုလြင္ အဝတ္အစားမပါတဲ့ ေန႔တဲ့…… ဘယ္လိုလည္းဆိုတာ သံဒိုင္မေတြးနိုင္ေတာ့…

“ဘယ္လိုမ်ားလဲ အန္တီရယ္”

“မိုးသည္းတဲ့ညက အန္တီကို သားက …… အမွတ္တရျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့တယ္ေလ အဲဒါေၾကာင့္ အန္တီလည္း သား ကို……”

“ဒါ ဒါဆို က် ေနာ္က ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ”

“ေအာ္!အရွင္းႀကီးကို သားဘာသာေတြး ၾကည့္ ေပါ့ လိုက္ေမးမေန႔နဲ႔”

ေျပာၿပီး အန္တီႏုလြင္ က ထိုင္ရာက ထၿပီး ထမီျပင္ဝတ္ေတာ့သည္။

သံဒိုင္ လည္း မတ္တတ္ရပ္လိုက္ၿပီး……

“ဘယ္ေန႔လဲ အန္တီ”

“မသိဘူး ေရသြားခ်ိဳးေတာ့………”

“အန္တီ က် ေနာ္ကို ေဒါသျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ နဲ႔ေနာ္ ဟင္း ဟင္း သိတယ္ဟုတ္”

“အံမယ္ စမ္းၾကည့္လိုက္ေလ ဒီတစ္ခါေတာ့ ရမလားလို႔”

အန္တီက လက္ႏွစ္ဖက္ခါးေထာက္ၿပီး……ေရႊရင္ႀကီး ေမာက္ကာ ရန္ေထာင္လာေတာ့…သံဒိုင္အန္တီႏုလြင္ကိုလွမ္းဖက္နမ္းလိုက္သည္။အန္တီႏုလြင္ကလည္း သံဒိုင္ခါးကိုျပန္ဖက္ကာႏွုတ္ခမ္းျခင္းပါ ကပ္ေပးလိုက္သည္။သံဒိုင္ကအန္တီႏွုတ္ခမ္းေတြ စုပ္နမ္းေနခ်ိန္……အန္တီလက္ေတြက ေထာင္လာၿပီျဖစ္တဲ့အငယ္ေကာင္ကို ပုဆိုးေပၚကေန ပြပြေလးပြတ္ေပးေနရင္း သံဒိုင့္အနမ္းကို ခြာလိုက္ၿပီး……

“ခ်စ္လို႔ အလိုလိုက္ေပးတာကို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ “သရဲေကာင္း”ထင္သြားတယ္ ဟလား သား!”

“သူရဲေကာင္း” မဟုတ္ “သရဲေကာင္း”ဆိုၿပီးအန္တီႏုလြင္ကအေျပာင္အပ်က္စကားနဲ႔သံဒိုင့္ကို ခပ္တည္တည္ႀကီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့…

သံဒိုင္က……

“အဲဒီေတာ့ ဒီက “သရဲေကာင္း”ႀကီးကို……’အန္တီ ဝါဝါ ႏုႏု လြင္လြင္’ က ဘာလုပ္ခ် င္…”

“အားးးးးးးးးးး”

သံဒိုင္စကားဆုံးေအာင္ေျပာခြင့္မေပးပဲ အန္တီ က ဆုံးမလိုက္ပုံရသည္။သံဒိုင္ရဲ့ အားကနဲ ေအာ္သံ ထြက္လာရသည္။အန္တီႏုလြင္က လက္နဲ႔ စုတ္ညႇစ္ထားတဲ့ သံဒိုင့္အငယ္ေကာင္ ကိုလႊတ္ေပးလိုက္မွ သံဒိုင္တို႔အသက္ရွုေခ်ာင္ ရေတာ့သည္။

“အား နာလိုက္တာ အန္တီရယ္ ထိပ္ကို လက္သည္းေတြနဲ႔ကုပ္မိသြားတယ္ထင္တယ္”

“ဘာမွမဆိုင္ဘူးသား လက္ဖဝါးျပင္ထဲထည့္ၿပီး ညႇစ္လိုက္တာလက္သည္းနဲ႔ထိပ္နဲ႔ အေဝးႀကီး”

“မေဝးဘူးေလ လက္သန္းလက္သည္းနဲ႔ ျခစ္မိ ပုံ ရတယ္”

“ဉာဏ္မမ်ားပါနဲ႔ သားရယ္ ေရသြားခ်ိဳးေတာ့ ေအာင့္ထားၿပီးမွ ဖြင့္ခ်ရတာ သိပ္အရသာရွိ တာကိုလည္း ေျပာျပထားရဲ့နဲ႔”

“ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ ရပါတယ္ အန္တီရာ”

သံဒိုင္အခန္းထဲကေနစိတ္ဆိုးခ် င္ေရာင္ေဆာင္ၿပီး အရင္ထြက္လိုက္ေတာ့သည္။

“မ်က္ႏွာႀကီးက ဘာျဖစ္သြားတာတဲ့လဲ”

သံဒိုင္ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို ထိန္းၿပီး ေနာက္ေဖးသာအရင္ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။ေနာက္ေဖးေရခ်ိဳးကာနီးမွ သစ္ပင္ေတြဆီ ေရသြားနိုင္ရန္ ေရေျမာင္းေဖာ္ထားတဲ့လိုင္းေတြ သဲျပည့္ေနလို႔ ေပါက္တူးတစ္လက္နဲ႔ ျပန္ေဖာ္ေပးေနလိုက္ေသးသည္။ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာလုပ္ေပးၿပီး ခႏၶာကိုယ္က

ေခၽြး နည္းနည္းထြက္လာမွ ေရတစ္ခြက္အဝေသာက္ ခဏနားၿပီးမွ ေရခူ ိးလိုက္ေတာ့သည္။သံဒိုင္ေရခ်ိဳးေနေတာ့ အန္တီႏုလြင္လည္းေနာက္ေဖးလာၿပီး လွန္းထားတဲ့ အကၤ်ီေတြလာျပန္သိမ္းသည္။အဝတ္တန္းေပၚက အကၤ်ီေတြ တစ္ထည္ျခင္းဆြဲယူေနေသာ အန္တီကိုၾကည့္ရင္း သံဒိုင္အေတြးတစ္ခ်က္ရသြားခဲ့လိုက္သည္။

“ငါးမရ ေရခ်ိဳးျပန္”လို႔ ဆိုရိုးစကားရွိေပမဲ့ အခုက ေရခ်ိဳးရၿပီမို႔ ေက်ာက္ခဲေတာ့ထပ္ေကာက္မယ္ဆိုတဲ့အေတြး…ခ်စ္တဲ့ အန္တီႏုလြင္ အေပၚ ဆိုးခ် င္တာလည္းတစ္မ်ိဳးေပါ့…………အန္တီႏုလြင္ အကၤ်ီေတြေပြ႕ၿပီးသူ႔အနားေရာက္လာေတာ့……

“အန္တီႏုလြင္ ခဏ”

“ဘာလဲကြယ္”

“မီးဖိုေခ်ာင္ ကိစၥက ၿပီးၿပီလား”

“ထမင္းပဲခ်က္ရတာေလ ၿပီးၿပီဟင္းေတြက စား ကာနီးမွေႏႊးမယ္ေလ”

“အဲဆို အကၤ်ီေတြ ဟိုေပၚတင္လိုက္ပါ ၿပီးရင္ က်ေနာ္နား လာပါဦး”

အန္တီက အကၤ်ီေတြ အနီးက ခုံေပၚတင္ခဲ့ၿပီး

“ဘာမ်ားလဲ သားရယ္”

“ဒီမွာ နာေနလို႔လက္သည္းနဲ႔ျခစ္မိသြားပါတယ္ ဆို ေရထိလိုက္ေတာ့ စပ္ေနလို႔”

“ျပစမ္းပါဦး သားရယ္”

သံဒိုင္ ေရစိုပုဆိုးကို ခၽြတ္ခ် လိုက္ၿပီး အန္တီ့ လက္ကို ဆြဲယူကာ သူ႔ေကာင္ႀကီးေပၚတင္ ေပးလိုက္သည္။အန္တီႏုလြင္က ခါးကုန္းၿပီးပဲ သူ႔ေကာင္ႀကီးကို ကိုင္ကာ ေသခ်ာၾကည့္ေပး ေနသည္။

“အား လား လား စပ္လိုက္တာ အန္တီရယ္”

“ပြန္းတာ ထိရွ ရာေတာ့မေတြ႕ပါဘူး သားရယ္”

“မသိဘူး အန္တီႏုလြင္ရယ္င႐ုတ္သီးစပ္သလို စပ္ေနတယ္……အန္တီႏုလြင္က အာေငြ႕ေလး ေပးလိုက္ရင္ေတာ့ သက္သာမလားပဲ”

“ဘာမွမဆိုင္ပါဘူး သားရယ္…အယ္! ဒါမ်ိဳးဆို ဉာဏ္ေတြ သိပ္မ်ားတတ္ပါလား ဟင္!”

အန္တီ ႏုလြင္က အငယ္ေကာင္ကို ကိုင္ရင္း ျပဳံးၿဖီးႀကီးလုပ္ေနတဲ့ သံဒိုင္ မ်က္ႏွာကို ေတြ႕ လိုက္ေတာ့ သေဘာေပါက္သြားေတာ့သည္။

“ေတာ္ၿပီ သြားမယ္ အကၤ်ီေတြ သိမ္းရဦးမယ္”

သံဒိုင္ အန္တီႏုလြင္လက္ကို ဖမ္းဆြဲလိုက္ၿပီး “အမ်ိဳးသမီးေတြကအမ်ိဴးသားေတြရဲ့သုတ္ရည္ ကို မွီဝဲရင္ ဉာဏ္ရည္ထက္ျမက္ၿပီးခြန္အားတိုး ကာ မိန္းမေတြအျဖစ္မ်ားတဲ့ ေရာဂါေဝဒနာ ေတြ ေပ်ာက္ကင္းနိုင္၏ လို႔သိရတယ္အန္တီ”

“အံမယ္! ဘယ္မွာ သိရတာလဲ”

“ဟိုေန႔ကဖတ္လိုက္တဲ့”မသိမျဖစ္”က် န္းမာေရး ဂ်ာနယ္ထဲမွာ ပါတယ္ေလ”

“ဘယ္သူ ေရးတာလဲ”

“ေဒါက္တာ သံဒိုင္”

“ဟင္!ငလည္ေလး!သိပ္လည္တယ္”

အန္တီႏုလြင္က ေျပာၿပီးတာနဲ႔ သံဒိုင္ေရွ႕မွာ ထိုင္လိုက္ပါေတာ့သည္။သိပ္ခ် စ္ရတဲ့ သူေတြ မို႔ ဆႏၵေတြကို ျငင္း ပယ္ျခင္းဟာ မစြမ္းသာ… သံဒိုင္တို႔ကေတာ့ အလိုျပည့္ဖို႔ရာ အဆင့္သင့္ အန္တီႏုလြင္ကအကိုင္အတြယ္ညင္သာသည္။ လၽွာဖ်ားေလးနဲ႔ စကစားေပးသည္။ၿပီးမွ တစ္ ေခ်ာင္းလုံးကိုအႏွံ လၽွာနဲ႔ လိုက္ယွက္သည္။ လက္ကိုႏွစ္ဖက္လုံးမအားေအာင္အသုံးျပဳ ေသးသည္။ အားရေအာင္ ယွက္ေပးၿပီးမွ ပါးစပ္ထဲ

ထည့္ စုပ္ေပးေတာ့သည္။ ဒီလိင္တန္ေခ်ာင္းႀကီးကို သြားေတြနဲ႔ မထိေအာင္ စုပ္ေပးတဲ့ ေနရာမွာ အန္တီႏုလြင္ သိပ္ကၽြမ္းက် င္သည္လို႔ သံဒိုင္ထင္သည္…… အန္တီႏုလြင္က စုပ္ေပးရင္းနဲ႔မွ လိင္တန္ကို ပါးစပ္က ထုတ္လိုက္ၿပီး………

“လူကို သိပ္အနိုင့္က်င့္ၿပီး ခိုင္းခ် င္တယ္ေနာ္”

“အန္တီႏုလြင္ရဲ့ က်န္းမာေရး အတြက္ပါဗ်ာ”

“အာ ဆိုလည္း ပိုစုပ္ေပးရမွာေပါ့ ရွင္”

အန္တီႏုလြင္က ေျပာၿပီး သံဒိုင့္ လိင္တန္ကို ပါးစပ္ထဲ ျပန္ထည့္ကာျမန္ျမန္ႀကီးစုပ္ေပးေတာ့သည္။ သံဒိုင္ဆီက…… “အား ရွီး”ဆိုတဲ့ အသံေတြကလည္း အန္တီ့ရဲ့ စုပ္ခ် က္ေတြနဲ႔ အၿပိဳင္ ၿမိဳင္ရၿပီေပါ့………

အန္တီႏုလြင္ကပါးစပ္ကေနအျမန္စုပ္ေပးသလို ပါးစပ္က ဆြဲထုတ္ၿပီး ပါးစပ္အနားေပးခ်ိန္မွာလည္း လိင္တန္နဲ႔ သူ႔လက္ကိုေတာ့ အနားမေပးခဲ့ေခ် ။လက္နဲ႔လိင္တန္ကို ဂြင္းၾကမ္းေဆာင့္ေပးေသးသည္။

ပါးစပ္နဲ႔ တစ္မ်ိဳးလက္နဲ႔ တစ္သြယ္ လုပ္ေပးသူက ေဒၚဝါႏုႏုလြင္ရယ္မို႔ သံဒိုင္တို႔ သုတ္ရည္အထြက္ကို မထိန္းနိုင္ေတာ့ပဲ ခါးကိုဆတ္ကနဲဆက္ကနဲ ေကာ့ ေကာ့ ၿပီး သုတ္ရည္မ်ားကို အန္တီႏုလြင္ပါးစပ္ထဲ ပန္းထည့္လိုက္ရေတာ့သည္။

အန္တီႏုလြင္ကလည္း ပါးစပ္ထဲ ဝင္လာသမၽွ သုတ္ရည္ေတြကို “တဂြတ္ဂြတ္”ျမည္သံ ၾကားေအာင္ ၿမိဳခ်လိုက္သည္…ႏွုတ္ခမ္းေဘးက အနည္းငယ္ေပက်ံတဲ့ အရည္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုလၽွာ နဲ႔ လွမ္းသတ္ယူၿပီး ၿမိဳခ် လိုက္ရင္း မတ္တတ္ရပ္လိုက္ကာ……သံဒိုင့္ ပါးကိုလိမ္ဖဲ့လိုက္ေတာ့သည္။

“ေက် နပ္ေတာ့ေနာ္ သား”

လို႔ ေျပာၿပီး…… ခ်ထားတဲ့ အကၤ်ီနားသြားကာ အကၤ်ီေတြ ေကာက္ယူေပြ႕ၿပီးမွ အိမ္ေပၚကို ျပန္တက္သြား ေတာ့သည္။သံဒိုင္ အိမ္ေပၚတက္သြားတဲ့ အန္တီႏုလြင္ရဲ့ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ေနရင္းမွာ ပဲ အန္တီက အကၤ်ီေတြေပြ႕ထားရင္း သူမရဲ့ လက္ခုံေလးနဲ႔ ႏွုတ္ခမ္းေဘးကို အသာေလး သုတ္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရေသးသည္။

“သိပ္ခ်စ္ရပါေသာ အန္တီႏုလြင္ရယ္”။…(ဇာတ္သိမ္းပိုင္း ေမၽွာ္)