အလိုမတူပေမယ့် ကော့ကော့ခံလိုက်မိတယ်

Unicode

“ဟယ် င့ါပန်းပင်လေးတွေကုန်ပါပြီ မေမေ မေမေလာပါအုန်း ဒီမှာ သမီး ပန်းပင်လေးတွေ ကုန်ပြီ” အိမ်ရှေ့ပေါ်တီအောက်မှ စီကနဲထွက်ပေါ်လာသော အသံစူးစူးလေးကြောင့် ပန်းပင်တွေကြား ငုတ်တုတ်ထိုင်၍ နှင်းဆီအိုးတွေအောက်တွင် အုတ်ခဲတွေခုနေသော နိုင်မြင့်တစ်ယောက် လှမ်း၍ကြည့်မိလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့မျက်နှာက တဖြေးဖြေး ပြုံးဖြီးဖြီးကြီးဖြစ်လာသည်။ “တော်တော်လှတဲ့ ကလေးမလေး” အသက်(၁၈)နှစ်အရွယ် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကောင်မလေးတစ်ယောက် ခုန်ဆွခုန်ဆွနှင့် အလန့်တကြားဖြစ်နေသည်။

ထိုစဉ်မှာပင် အိမ်ထဲမှ အသက်လေးဆယ်ကျော်အရွယ် ဖြူဖြူ၀၀အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက် ထွက်၍လာသည်။ “ဟဲ့ သမီး.ဘာဖြစ်နေတာလဲ” “ဒီမှာ မေမေ မတွေ့ဘူးလား သမီး နှင်းဆီပန်းပင်တွေ ငုတ်တိုပဲ ကျန်တော့တယ်….ဟိုတောသားလက်ချက် မဟုတ်လား”။ ဇာခြည်သင်း ငိုသံပါနှင့်ပြောနေသည့်ကြားက နောက်ဆုံးစကားတွင် ဒေါသသံကပါလာသည်။ နိုင်မြင့် အုတ်ခဲတစ်လုံးကို လှမ်းယူရင်း ဇက်ကလေးပုသွားသည်။ “ဟယ်ဇာခြည်ကလဲ မေမေခိုင်းလို့ သူလုပ်ရတာပဲကွယ် သမီးပန်းပင်တွေကလဲ ပြန်ပြီးတက်လာမှာပဲဟာ နောက်ပြီး ကိုယ့်အစ်ကိုပဲ တောသား တောသားနဲ့ မခေါ်ပါနဲ့သမီးရယ်” “ဟွန်း” ဇာခြည်သင်း မျက်စောင်းခဲ၍ နှုတ်ခမ်းစူပစ်လိုက်သည်။

ထိုအချိန်မှာပင် အိမ်ကြီးအတွင်းမှ အသံသြသြကြီးဖြင့် ယောင်္ကျားကြီးတစ်ယောက်၏ အသံထွက်၍လာသည်။ “သမီး ဇာခြည် ခဏလာအုန်း” ဇာခြည် မျက်နှာပျက်သွားပြီး မသွားချင်သွားချင် ခြေလှမ်းမျိုးဖြင့် အိမ်ထဲသို့ ဝင်လာခဲ့သည်။ ဧည့်ခန်းထဲတွင်တော့ အသားလတ်လတ် ဗိုက်ရွှဲရွှဲဖြင့် အသက်(၄၀)ကျော်အရွယ် ယောင်္ကျားကြီးတစ်ယောက်ထိုင်၍ နေသည်။ “လာသမီး ထိုင်´´ ဇာခြည်သင်း ကုလားထိုင်တစ်လုံးတွင် ဝင်၍ထိုင်လိုက်သည်။ “သမီး စာတွေလိုက်နိုင်ရဲ့လား”  “ဟုတ်ကဲ့”  “မလိုက်နိုင်ရင် မောင်နိုင်မြင့်ကို ပြခိုင်း”  “ဖေဖေကလဲ”  “ကိုမင်းမောင်ကလဲ ကျွန်မသမီးက စာတော်ပြီးသားပါ” ခုမှ ဧည့်ခန်းထဲရောက်လာပြီး ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သော အမျိုးသမီးကြီးက ဝင်၍ပြောလိုက်သည်။ ဦးမင်းမောင်၏မျက်နှာကြီး မဲ့သွားသည်။

“နောက်ပြီး သမီးကို ဖေဖေပြောရအုန်းမယ် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူဆိုပြီး ယောင်္ကျားလေးသူငယ်ချင်းတွေ ထားတာလဲ သတိထားအုန်း ဟိုမောင်ကောင်းမြတ်ဆိုတဲ့ ကောင်လေးက တယ်မဟန်ဘူးလို့ ကြားတယ်”။ ဇာခြည်သင်း သူ့အဖေမျက်နှာကို ငေါက်ကနဲ မော့ကြည့်သည်။ “ဒါဒါ ဟိုတောသား ဂုံးချောတာမဟုတ်လား” “ဘယ်တောသားလဲ”  “သမီးက မောင်နိုင်မြင့်ကိုပြောတာ ကိုမင်းမောင်ရေ သမီးပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးအတွက်က ကျုပ်ပြောပါ့မယ် ကိုမင်းမောင်ရယ်ရှင့်မလဲ”  “ဟင်း.ဘာပြောမှာလဲ မင်းမပြောလို့ ငါပြောနေရတာ မမြင့်မြင့်စန်း” မမြင့်မြင့်စန်း ထပ်ပြီး အထွန့်တက်ရန်ပါးစပ်ပြင်လိုက်ပြီးမှ ဘာမှမပြောပဲ အသာငြိမ်နေလိုက်သည်။

အထွန့်တက်လိုက်မည်ဆိုပါက ဒီနေ့ ကိုမင်းမောင် တစ်နေ့လုံး အိမ်တွင်ရှိမည်ဖြစ်၍ တစ်နေကုန် မပြီးနိုင်မစီးနိုင် တဗြစ်တောက်တောက် ပြောဆိုနေမည်ကို ဒေါ်မြင့်မြင့်စန်းက သိထားလေသည်။ “သမီးက မောင်နိုင်မြင့်ကို တောသားပြောတော့ သမီးကလဲ ဘယ်မှာမွေးတာလဲ မောင်နိုင်မြင့်နဲ့ တစ်ရွာထဲဘဲမို့လား” “ဟွန်းသမီးတို့က ရန်ကုန်ကို ငယ်ငယ်လေးထဲက လာနေတာ သူကခုမှ”  “အဲ့ဒါ မောင်နိုင်မြင့်အဖေ အောင်ရွှေကောင်းလို့ ဖေဖေတို့မိသားစု ခုလို ရန်ကုန်မှာ တင့်တင့်တယ်တယ် နေနိုင်တာပေါ့”  “ဖေဖေကလဲ ပြောလိုက်ရင် ဒီဘူတာပဲ ဆိုက်လာတာပဲ သမီး ကျောင်းချိန်နီးပြီ သွားတော့မယ်”။ “တယ်လဲခက်တဲ့ ခလေးဘဲ”  အစချီကာ ဦးမင်းမောင်မှာ တဗြစ်တောက်တောက်ပြောရင်း ဧည့်ခန်းထဲတွင်ကျန်ခဲ့လေသည်။

ဇာခြည်သင်း ထသွားသည်နှင့် ဒေါ်မြင့်မြင့်စန်းလဲ ထိုင်ရာမှထကာ ဧည့်ခန်းထဲမှ ထွက်သွားကြလေပြီဖြစ်သည်။ နိုင်မြင့်၏ အဖေဦးအောင်ရွှေနှင့် ဦးမင်းမောင်တို့မှာ ရွှေဘိုမြို့နယ် ရွာလေးတစ်ရွာမှ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်လေသည်။ အရွယ်ရောက်လာတော့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် မိုးကုတ်တွင် ငါးနှစ်ကြာလောက် ကျောက်တွင်းအလုပ်ကို သွားလုပ်ခဲ့ပြီး ပြန်လာတော့ သိန်းတန်ကျောက်တစ်လုံး ရလာခဲ့သည်။ ရွာသို့ရောက်လာတော့ ဦးအောင်ရွှေက အရင်အိမ်ထောင်ကျပြီး နောက်ဦးမင်းမောင်က မမြင့်မြင့်စန်းနှင့် အိမ်ထောင်ကျသည်။ ဦးအောင်ရွှေက နိုင်မြင့်ကိုမွေးပြီး (၅)နှစ်အကြာ ဦးမင်းမောင်က ဇာခြည်သင်းကိုမွေးသည်။ ကလေးတွေကိုချီထားရင်း သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ဆုံမိလျှင် မင်းသားနဲ့ငါ့သမီး၊ ငါ့သမီးနဲ့မင်းသား ကြီးလာရင် ပေးစားမယ်ဟု မကြာခဏ နောက်ပြောင်ကျီစယ်တတ်လေသည်။ ဇာခြည်သင်း (၅)နှစ်သမီးအရွယ်တွင် ရန်ကုန်သို့ပြောင်း၍ အခြေချရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ဦးအောင်ရွှေက ရွာတွင်ပင်ဆက်၍ နေမည်ဖြစ်သဖြင့် ငွေများများမလိုကြောင်းနှင့် ရန်ကုန်သို့ပြောင်းမည့် ဦးမင်းမောင်အတွက် သူရထားသည့်ဝေစုထဲက ငွေတစ်ဝက်ကို ပေးလိုက်လေသည်။

နိုင်မြင့် ဆယ်တန်းအောင်တော့ အာအိုင်တီ တက်ခွင့်ရသဖြင့် ရန်ကုန်ရှိ ဦးမင်းမောင်အိမ်သို့ ပို့လိုက်သည်။ နောက် ဇာခြည်သင်းကလဲ (၁၀)တန်းအောင်သွားပြီး ဝိဇ္ဇာသိပ္ပံတက္ကသိုလ်တွင် အင်္ဂလိပ်စာအဓိကနှင့် တက်နေပြီဖြစ်သည်။ တက္ကသိုလ်ကင်တန်းတွင် ပျားပန်းခတ်မျှ ကျောင်းသားကျောင်းသူများ ပြည့်နှက်နေသည့်ကြားတွင် ဇာခြည်သင်းနှင့်သူငယ်ချင်းတစ်စုမှာ ဆိုင်တစ်ဆိုင်တွင် ဝိုင်းဖွဲ့၍ထိုင်ကာ အသုတ်စားနေကြသည်။ “ဇာခြည်”  “ဘာလဲ နှင်းနှင်း”  “အော်မင်းအစ်ကိုက တော်တော်ချောတာပဲ တို့နဲ့မိတ်ဆက်ပေးပါလား” နိုင်မြင့် ဟိုတစ်နေ့က သူမကိုလိုက်ပို့ရင်း မိန်းထဲသို့ရောက်ပြီးကတည်းက ဒီကောင်မတွေ ဒီစကားခဏခဏပြောသည်။ “ဟုတ်တယ်လေ ဇာခြည်ရ သူက အာ.အိုင်.တီ ကမို့လား သဘောလဲကောင်းပုံရတယ် ဒီတစ်ခါလာရင် ငါဒကာခံပါ့မယ် ထမင်းအတူစားကြရအောင်”  “ဟုတ်တယ် သီတာပြောတာ နှင်းနှင်းထောက်ခံတယ်” “ဟွန်း ကောင်မတွေ တော်တော်နံ့နေကြ” ဇာခြည်သင်း မျက်စောင်းထိုးပြီး ပြောပစ်လိုက်သည်။ နိုင်မြင့်နှင့်သူမတို့ အကြောမတည့်ပေမယ့် သူငယ်ချင်းတွေ အဖြစ်သဲနေတာမြင်ရတော့ ဇာခြည်သင်းစိတ်ထဲ သဝန်တိုသလိုတော့ ဖြစ်မိသား။

“ဒါနဲ့ ဇာခြည် ငါသတင်းတစ်ခု ပြောရအုံးမယ် မင်းစိတ်မကောင်းတော့မဖြစ်နဲ့ မင်းရဲ့ ကောင်းမြတ်ဆိုတဲ့ကောင် တနင်္ဂနွေနေ့က ပပဝင်းရုံထဲကနေ အီကိုက ဒေစီကျော်နဲ့တွဲပြီး ထွက်လာတာတွေ့တယ်” နှင်းနှင်းစကားက ဒီတင်ရပ်သွားသည်။ ဇာခြည်သင်းထံမှ ဘာစကားမှ ထွက်မလာသော်လည်း နှင်းနှင်းကိုကြည့်နေသော ဇာခြည်သင်း၏ မျက်ဝန်းများထဲတွင် အရည်လေးတွေ ရစ်ဆိုင်း၍သွားသည်။ ပြီးမှ ဇာခြည်သင်းက “ဟင်းသူ့ကို ငါကတွဲနေပေမယ့် ခုထိအဖြေမှ မပေးသေးတာဟာ”  “ဟင် မင်းတို့ကလဲ”  “ကဲ အတန်းချိန်နီးပြီ ပိုက်ဆံရှင်းပြီး သွားကြစို့”။ ဇာခြည်သင်းက ကျသင့်ငွေကို ထုတ်ရှင်းပြီး စားသောက်ဆိုင်တန်းမှ ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။ အမှတ်(၉) ဟီးနိုးကားကြီး မာလာဂိတ်တွင် ရပ်လိုက်သည်။ ကားပေါ်မှ နိုင်မြင့်နှင့်ဇာခြည်သင်းတို့ ဆင်းလာကြသည်။ “ဟင် ဘယ်လိုက်ဦးမလို့လဲ”  “ကျောင်းထဲကိုလေ” “ဇာခြည့် ဘာသာ သွားတတ်ပါတယ် အစ်ကိုပြန်တော့” “ဟင် ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ”  “မသိဘူး..ပြန်တော့.. အစ်ကို ယုဒဿန်ဘက်ကူးတော့ ဇာခြည် ဒီကရပ်ကြည့်နေမယ် အစ်ကို ကားပေါ်တက်သွားပြီးမှ ဇာခြည်ကျောင်းထဲဝင်မယ်”။  နိုင်မြင့် လမ်းကိုဖြတ်ကူးရင်း ယုဒဿန်ရှေ့ ပလက်ဖောင်းတွင် ရပ်လိုက်သည်။ ထိုစဉ် အမှတ်(၉) ဟီးနိုးကားကြီးရပ်လာ၍ နိုင်မြင့် ကားပေါ်တက်ပြီး ပြန်လာခဲ့လေသည်။ တကယ်တော့ အစ်ကို့ကို ဟိုကောင်မတွေ ငမ်းကြောထမှာစိုးပြီး အထဲထိမလိုက်ခိုင်းခြင်းဖြစ်သည်။ နောက်ပြီး ဒီနေ့ ကောင်းမြတ်နဲ့ စာရင်းရှင်းရဦးမည်။

“ဘယ်လိုလဲ ကောင်းမြတ် ဇာလေးပြောတာ ရှင်းတယ်နော် တွေ့တဲ့သူက အသေအချာကိုတွေ့တာ မငြင်းချင်နဲ့” ဇာခြည်သင်း၏စကားကြောင့် ကောင်းမြတ် ဘာဆက်ပြောရမည်မှန်း မသိတော့ပေ။ ကောင်းမြတ်သိသည်ကတော့ အရမ်းလှသော ဇာခြည်သင်းကို လက်လွတ်မခံနိုင်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ “ဇာခြည်ဆီက အဖြေကိုတော့ ကောင်းမြတ်မမျှော်လင့်ပါနဲ့တော့ ပြီးတော့ ဇာခြည်ကိုလဲ အဆက်အသွယ်မလုပ်ပါနဲ့တော့ ကဲ ကျွန်မသွားမယ်”  “ဟို.နေ.နေပါအုံး.ကို့ကို ဇာခြည်အခွင့်ရေးလေးတစ်ခု တော့ပေးပါ”  “ဘာလဲ” “အဲ့ဒီ ဒေစီကျော်ဆီကို ဇာခြည်ခဏလောက်လိုက်ခဲ့ပါလား ဇာလေးအထင်လွဲနေတာတွေ သူနဲ့တွေ့ရ င်ရှင်းသွားမှာပါ သူနဲ့တွေ့ပြီးရင် ဇာခြည်ယုံချင်ယုံ မယုံချင်နေ ဇာခြည်သဘောပါ ခဏတော့ လိုက်ခဲ့ပါလား” တစ်ဖက်သတ်များ ဆန်နေမလားဟူသော သံသယက ဇာခြည်သင်း သူမကိုယ်သူမ တွေးမိလိုက်သည်။

“အင်းလေ.ကောင်းပြီလေ” “ကဲကားပေါ်တက်” ပုလဲရောင်ကားလေးက ဘွဲ့နှင်းသဘင်နောက်ဖက် အင်းယားစောင်းမှ မောင်း၍ထွက်လာခဲ့လေသည်။ နောက်မကြာမှီမှာပင် အင်းစိန် ခဝဲခြံထဲမှခြံဝင်းတစ်ခုထဲ ချိုးဝင်လိုက်သည်။ တစ်ထပ်တိုက်ပုလေးတစ်လုံးရှေ့တွင် ရပ်လိုက်ပြီး ကောင်းမြတ်က ကားပေါ်မှဆင်းပြီး အိမ်ရှေ့သို့အလျှောက် အထဲမှထွက်လာသော ကရင်ကြီးတစ်ယောက်နှင့် တွေ့လိုက်ရသည်။ ကောင်းမြတ် ဘာပြောလိုက်သည်မသိ။ ကရင်ကြီး ခြံဝဖက်သို့ ထွက်သွားသည်။ “ဒေစီကျော် ဟိုဖက်လမ်းသွားနေတာ သွားခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ် လာ အိမ်ပေါ်က စောင့်ရအောင်” ဇာခြည်သင်း ကားထဲမှထွက်လိုက်ပြီး ကောင်းမြတ်နှင့်အတူ အိမ်ထဲသို့ဝင်ခဲ့လေသည်။ အိမ်ထဲရောက်တော့ ဇာခြည်သင်းက ဧည့်ခန်းထဲတွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။ “ခဏလေးနော်” ကောင်းမြတ်ကပြောပြီး အိမ်အတွင်းဖက်သို့ ဝင်သွားသည်။ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်ယာလိုဖြစ်နေသော ကောင်းမြတ်အား ဇာခြည်သင်း နဲနဲတော့အမြင်ဆန်းနေပြီး စိတ်ထဲမှလည်း သံသယစိတ်တွေ ပိုပြီးဖြစ်လာမိသည်။

ဧည့်ခန်းထဲသို့ ဇာခြည်သင်း အကဲခတ်မိသည်။ နိုင်ငံခြားအမျိုးသမီးများ၏ မလုံ့တလုံပိုစတာကြီးများသာ နံရံတွင်ကပ်ထားသည်။ မိသားစုဓါတ်ပုံများကို မတွေ့ရ။ ဇာခြည်သင်းစိတ်ထဲ မသိုးမသန့်ဖြစ်၍လာသည်။ (၁၀)မိနစ်လောက်ကြာတော့မှ ကောင်းမြတ် အိမ်အတွင်းဖက်မှ ပြန်ထွက်လာသည်။ ဇာခြည်သင်း ထိုင်ရာမှ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။ “ကျွန်မ ပြန်တော့မယ် ကောင်းမြတ်”  “အိုး နေပါအုန်း ခဏ..ကိုလိုက်ပို့ပေးပါ့မယ်” သူမရှေ့သို့ ကောင်းမြတ်ရောက်လာသည်။ သူမနှာခေါင်းဝသို့ အရက်နံ့က ထောင်းကနဲဝင်၍လာသည်။ “ကျွန်မပြန်မယ် ဘတ်စ်ကားနဲ့ဘဲ ပြန်မယ်” “နေပါအုန်းဆို” အိမ်ပေါက်ဝဖက်သို့ လှည့်ထွက်သော ဇာခြည်သင်းအား ကောင်းမြတ်က အတင်းလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး တစ်ပါတည်း သူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲ၍သွင်းလိုက်သည်။

“လွှတ်လွှတ်လွှတ်ဆို ခွေးကျင့်ခွေးကြံ မကြံနဲ့ ကဲဟာ” “ဖျန်းဖျန်း”ကနဲမြည်အောင် ကောင်းမြတ်၏ပါးကို လွှဲ၍ရိုက်လိုက်သည်။ ပါးအရိုက်ခံရတာကို ဂရုမစိုက်ပဲ သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်လာသော ဇာခြည်သင်းအား ကောင်းမြတ်က အငမ်းမရငုံ့၍ နမ်းသည်။ ဇာခြည်သင်းက ရုန်းလဲရုန်း မျက်နှာလေးကိုလည်း ရှောင်ဖယ်ရင်း ကောင်းမြတ်၏ပါးနှစ်ဖက်အား ဘယ်ပြန်ညာပြန် ရိုက်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါ ထပ်အရိုက်ခံလိုက်ရသော ကောင်းမြတ်က ‌ဒေါသထွက်လာပီး “ပါးရိုက်တယ် ဟုတ်လား နင်ကရိုက်တော့ ငါကလည်း ကဲ”  “ခွပ်..အမေ့.အ” ဇာခြည်သင်း ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ပုံလျက်သားကျသွားပြီး သတိမေ့သွားသည်။ ပျော့ခွေ၍နေသော ဇာခြည်သင်း၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို တစ်လွှာချင်း ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။

သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးက အချိုးအစား ပြေပြစ်လွန်းလှသည်။ ပကတိစင်းလုံးချော မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဖုထစ်ဖောင်းကားကာ ဖြူဝင်းမွတ်ညက်၍နေသည်။ ဆီးခုံမှ အမွှေးနုလေးများက ဖီးသင်ထားသလို အစီအရီလေးဖြင့် ကဗျာဆန်ပြီး ချစ်စရာကောင်းလှသည်။ အမွှေးလေးတွေကို လက်ဖဝါးဖြင့် ရွရွလေးပွတ်ကြည့်သောအခါ နူးညံ့နွေးထွေး၍နေသည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ဖက်က လေထိုးထားသော ပူဖောင်းလေးများနှယ် လက်ညှိုးထိပ်နှင့်ထိုးကြည့်တော့ အိဝင်သွားပြီး ပြန်လွှတ်လိုက်ချိန် ဖောင်းတက်လာသည်။ ပေါင်နှစ်ဖက်ထိပ်ထိ ကျယ်ပြန့်စွာပြေလျှောသွားသော စောက်ဖုတ်လေးက ချက်အောက်ဗိုက်သားရစ်လေးထိ မို့ဖောင်း၍နေသည်။ အကွဲကြောင်းလေးက နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းလေး ထင်း၍နေသည်။

“လှလိုက်တဲ့ ကောင်မလေး” တစ်ကိုယ်တည်း ရေရွတ်လိုက်ပြီး ထွေးအိနေသော စောက်ဖုတ်လေးအား ကောင်းမြတ် ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ မေ့မြောနေသော မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို သူတစ်ဖက်သတ်မလုပ်လို။ နူးနှပ်နှိုးဆွပြီးမှ သူကောင်းကိုယ်ကောင်း လုပ်ချင်သည်။ ထို့ကြောင့် ကောင်းမြတ်က ဇာခြည်သင်း၏ စောက်ဖုတ်အုံလေးကို လျှာအပြားလေးဖြင့် ယက်တင်လိုက်သည်။ ဇာခြည်သင်း၏ ပေါင်ဖြူဖြူလေးနှစ်ဖက် စေ့၍ကပ်သွားသည်။ နှုတ်ခမ်းသားဖောင်းဖောင်းလေးတွေက စေ့ကပ်ပြီးနေလေတော့ စောက်စေ့လေးက အကွဲကြောင်းထဲတွင် မြုပ်၍နေသည်။ ကောင်းမြတ်က စောက်စေ့လေးရှိရာ ကိုမှန်းပြီး လျှာဖျားလေးနှင့် ထိုးလိုက်ပြန်သည်။ “အ” ကနဲ အသံလေးနှင့်အတူ ပေါင်နှစ်ဖက်ဘေးသို့ ကားထွက်သွားသည်။

ဒီတော့စောက်စေ့လေးက ငေါက်တောက်လေး ပေါ်၍လာသည်။ ကောင်းမြတ်က စောက်စေ့လေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ခပ်ဖိဖိလေးညှပ်ယူကာ လျှာဖြင့်ကလိလိုက်ကာ သကြားလုံးစုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးလိုက်သည်။ “အ.အားအဟင်းအင်း.အင်း” ဇာခြည်သင်း၏ လှပသော အဝတ်မဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးက လူလိမ့်တွန့်လိမ်၍သွားသည်။ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကလည်း လူးလွန့်ရင်း အပေါ်သို့ကွေးတင်လိုက်ပေရာ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ပြဲအာသွားပြီး စောက်ဖုတ်အတွင်းသား ရဲရဲလေးများကို ဖြတ်ကနဲတွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအခါ ကောင်းမြတ်က စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လျှာကိုလိပ်သွင်းပြီး စုပ်ပေးလိုက်ရာ ဇာခြည်သင်း၏ ကိုယ်လုံးလေးတုန်တက်သွားသည်။ “ပြွတ်.ပလပ်.ပြွတ်ပြွတ်..ပလပ်ပလပ်” “ရှူး အား အင်း ဟင်း.ဟင်း.အီး.အိုး.ကျွတ်.ကျွတ်” ဖင်စအိုလေးပေါ်လာသည်အထိ စောက်ဖုတ်လေးက ကြွကြွတက်သွားသည်။ အလိုမတူပါပဲလျှက် နှိုးဆွထိတွေ့မှုတွေကြောင့် ဇာခြည်သင်း၏ သွေးသားများ ကာမရေစုန်တွင်မျောလေပြီ။

အားရပါးရ တပြတ်ပြတ်အသံမြည်အောင် ယက်ပေးနေသော လျှာနွေးနွေးကြီးကြောင့် စောက်ခေါင်းထဲ၌ ပြစ်ချွဲချွဲအရည်ကြည်များ စိမ့်ယိုထွက်ကျလာရပေသည်။ ဇာခြည်သင်းမှာ ထကြွသောင်းကျန်းလာသော သွေးသားများကြောင့် လီးတစ်ချောင်း၏ လိုးသွင်းမှုကို တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှ မခံစားဖူးခဲ့သော်လည်း လီးတစ်ချောင်းနှင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးသည်ကို ခံချင်စိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်ထွက်လာလေသည်။ “ပြွတ်စွပ်.ပလပ်..ပြွတ်ပြွတ်.. ပြတ်ပြတ်..ဟ.အား.အလာလား..အင်း.အင်း.´´ အသက်ကိုအောင့်ပြီး ခါးကိုကော့ကာ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းကလိပေးနေသော လျှာဖျားကြီးကို စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ဖြင့် တစ်အားညှပ်ယူဆွဲလိုက်မိသည်။ သဘာဝစွမ်းအားက ကြီးမားလှသည်။

ဖွေးဖွေးဖြူသော တင်သားကြီးနှစ်လုံးကြားမှ စအိုပေါက်နီနီရဲရဲလေးမှာ ရှုံ့ဝင်သွားလိုက် ပြန်ကန်ပြီးထွက်လာလိုက်နှင့် ရှုံ့ချီပွချီဖြစ်နေသည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖြဲပြီး အတွင်းသားလေးများကို လျှာဖြင့်ထိုးထိုးယက်ပေးသည်။ ချွဲကျိပြစ်နွေးသော အရည်ကြည်လေးများကို မျိုချပစ်လိုက်သည်။ “တော်တော်ပါတော့အဟင့်.ဟင့်”  “ခံချင်လာပြီလားဟင်” “အင်း..အဟင့် ဟင့်.အင်း.ဟင့်” ကောင်းမြတ်က ခံချင်လာပြီလားဟု မေးလိုက်သောအခါ မဆိုင်းမတွ “အင်း”ဟုပြန်ဖြေလိုက်ပြီးမှ ဇာခြည်သင်း တဟင့်ဟင့်ငိုချလိုက်မိသည်။ ဇာခြည်သင်း၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးကို အရသာခံကြည့်ရင်း ကောင်းမြတ်မှာသူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို စိမ်ပြေနပြေချွတ်လိုက်သည်။

ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဝတ်လစ်စလစ်လေးဖြစ်နေသော ဇာခြည်သင်းမှာ ကောင်းမြတ်ကိုကြည့်ရင်း လက်ဆစ်လေးတွေကို တစ်ဖြောက်ဖြောက်ချိုးလိုက်၊ ထောင်ထားသောဒူးနှစ်ဖက်ကို စုလိုက်ကားလိုက်ဖြင့်လုပ်လိုက်နဲ့ စိတ်မရှည်နိုင်သလို လှုပ်ရှား၍နေသည်။ “အိုအိုး” ဇာခြည်သင်း မျက်လုံးလေးတွေ ဝိုင်းသွားသည်။ “ဟင်.ဒါ.ဒါကြီးနဲ့” မရဲတရဲလေးကြည့်ရင်း စိုးရွံ့စွာမေးလိုက်မိသည်။ “မစိုးရိမ်ပါနဲ့ ကို မနာအောင်လုပ်ပေးမယ်နော် ပေါင်လေးကားပေးထား” “ဟင့်.ဟင့်.ဒုက္ခပါပဲ မလုပ်ပါနဲ့လား” ကောင်းမြတ်က ပြဲလန်နီရဲနေသော လီးထိပ်ကြီးကို ရွစိရွစိဖြစ်နေသည့် စောက်ဖုတ်ဝလေးသို့ တေ့သွင်းလိုက်သည်။ “ဗြစ်.အ” ဒစ်ဝင်ရုံမျှဖြင့် မနာသော်လည်း လန့်ပြီးအော်လိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။ ရှက်စိတ်ကြောင့်လဲ အသားလေးများတုန်နေသည်။

လီးဒစ်ကြီးက စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကြားသို့ နစ်ဝင်ရုံမျှဝင်သွားသည်နှင့် လီးကြီးကို အကွဲကြောင်းအတိုင်း အထက်အောက်ဆွဲမွှေပစ်လိုက်သည်။ ဇာခြည်သင်း၏ နှုတ်ခမ်းများ တစ်ဖျတ်ဖျတ်တုန်ခါနေကြသည်။ နီစွေးသော နှုတ်ခမ်းလေးများဟကာ လျှာဖျားလေးနှင့် ယက်ပေးနေမိသည်။ စောက်ပတ်အဝမှ လီးကြီး၏အထိအတွေ့အာရုံမှာ ဇာခြည်သင်း၏ တစ်ကိုယ်လုံးဖိန်းရှိန်း၍နေ၏။ “ဗြစ်..ပြွတ်” “အ.အ..အီး” နာကျင်လိမ့်မည်ဆိုတာ ကြိုသိထား၍ အသက်အောင့်ထားသည့်ကြားမှ ဇာခြည်သင်းတစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲတွန့်သွားအောင် လီးကြီးက ဆောင့်ဝင်သွားသည်။ “အား.ရှီး.နာတယ်.နာတယ်အိုး.အိုး” ကောင်းမြတ်၏ ရင်ဘတ်ကြီးကို ဆီး၍တွန်းထားလိုက်မိသည်။ နာကျင်သော ဝေဒနာသက်သာစေရန် ဇာခြည်သင်း ခြေနှစ်ဖက်ကို အစွမ်းကုန်ဖြဲကား၍ ခံလိုက်သည်။

သို့သော် ပေါင်ဖြဲသလောက် စောက်ပတ်က လိုက်ပြဲသည်မဟုတ်တော့ လီးကြီးက ကျဉ်းမြောင်းကျစ်လစ်သော စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ ပြည့်ကြပ်စွာ တိုးဝင်နေပေသည်။ “အားအား.နာလိုက်တာ..အ..အား” ဇာခြည်သင်း မည်မျှပင်နာကျင်စေကာမူ ကောင်းမြတ်ကတော့ တစ်ပြားသားမျှ မလျှော့ပေ။ လီးကြီးကို လိုးသွင်းမြဲ လိုးသွင်းနေသည်။ လီးတစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားပြီး တင်းကြပ်နာကျင်သောဝေဒနာကို ခံစားနေရသည်။ “အားမရဘူး မရဘူး ဝူးဝူး..နာတယ်..နာတယ်.”စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ အပျိုမှေးလေးက အားတက်သရောရှေ့သို့ တိုးဝင်လာသော လီးကြီးထိပ်အားဆီးကြို၍ ခုခံတွန်းလှန်ပိတ်ဆို့လိုက်သည်။

ထိုအတွေ့ကြောင့် ပြင်းပြင်းထန်ထန်နာကျင်ခြင်း ခံစားလိုက်ရရှာသော ဇာခြည်သင်းခမျာ တစ်အားအော်လိုက်ပြီး မျက်ရည်ပေါက်လေးတွေ စို့ထွက်လာသည်။ အခြေအနေကို သိလိုက်သော ကောင်းမြတ်ကလည်း ဒီအတားအဆီးကို ချိုးဖောက်နိုင်ရန် အားယူပြီး လီးကိုဖိဆောင့်ချလိုက်သည်။ “ဗြစ်.ဖောက်..အမလေး.သေပါပြီ” လီးကြီးမှာ သားအိမ်ဝသို့ တိုင်အောင် အောင်မြင်စွာ လိုးဝင်သွားတော့သည်။ ဇာခြည်သင်းမှာ တစ်ချက်သာအော်လိုက်နိုင်ပြီး မျက်တောင်ကော့ကြီးများ မှေးစင်းပိတ်ကျသွားသည်။ စောက်မှေးပါးကို ထိုးဖောက်ကျွံဝင်သွားသော လီးကြီးနှင့်အတွင်းသားနုနုနွေးနွေးလေးများ ကြည်နူးစွာ ဆုံတွေ့မိသွားကြလေသည်။ မျက်တောင်ကြီးများ ကော့စင်းကျသွားသလို စောက်ဖုတ်လေးကလဲ ကော့၍တက်လာသည်။ ကောင်းမြတ်၏ လက်နှစ်ဖက်က ဇာခြည်သင်း၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို ယုယုယယလေးဆုပ်နယ်ရင်း အောက်ပိုင်းကလီးကြီးကတော့ စောက်ဖုတ်ဖွေးဖွေးဖောင်းဖောင်းလေးကို မညှာမတာကြမ်းတမ်းစွာ လိုးဆောင့်နေတော့သည်။

“ပြွတ်.ဒုတ်ဖွတ်ပြွတ်.စွပ်.စွပ်.အင်း.အားအင်း.ဟင်း.” ဇာခြည်သင်း မျက်နှာလေး ဘယ်ညာယမ်းခါ၍နေသည်။ မဆန့်မပြဲဝင်နေသော လီးကြီးအား စောက်ခေါင်းအတွင်းသားလေးတွေက မနိုင်မနင်း ရစ်ပတ်ညှစ်နယ်၍နေသည်။ “ပြွတ်စွပ်..ဒုတ်..ပလွတ်.ပြွတ်.စွပ်.စွပ်” ကောင်းမြတ်၏ ဆောင့်အားပြင်းထန်သလောက် လီးကြီးက အရသာတွေ့နေသလို ဇာခြည်သင်းမှာလည်း စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ နီရဲပြီး တက်လာပေမယ့် ကောင်းမြတ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ခန္ဓာကိုယ်လေးကို တောင့်တောင့်ပြီး ကော့ကော့ခံသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကာမဇောက အမြင့်ဆုံးဖြစ်လာကြပြီး မကြာမီအတွင်းမှာပင် ကောင်းမြတ်နှင့်ဇာခြည်သင်းတို့မှာ ပြိုင်တူနီးပါး ပြီးသွားကြလေတော့သည်။

သွေးသားချင်းရော၍ ကာမသဘောနှောကြရုံဖြင့် အချစ်လို့ခေါ်ပါ့မလား။ ဇာခြည်သင်း အရင်ထဲက ကောင်းမြတ်ကို ချစ်တယ်လို့ အဖြေမပေးခဲ့ဖူးပါ။ သူက ဇာခြည်သင်း၏ ခန္ဓာကိုယ်နှင့်ကာမကို အရယူသွားနိုင်ခဲ့သည်။ အတွေ့ကြောင့် သွေးသားတွေ ဗြောင်းဆန်နေစဉ်က အသိတရားတွေ မှေးမှိန်၍နေခဲ့ရသော်လည်း သွေးသားများအစွမ်းကုန်ထကြွပြီး ပြန်လည်ငြိမ်သက်သွားရာတွင်တော့ အသိတရားတွေက ထင်းကနဲ လင်း၍လာခဲ့သည်။ ဇာခြည်သင်း အတင်းရုန်းကန် ပြေးထွက်ခဲ့သည်။ ကောင်းမြတ်ကလည်း သူမ၏အပျိုစင်ဘဝကို အရယူနိုင်ခဲ့ပြီမို့ သူမကိုမတားဆီးခဲ့တော့ပါ။

သူမတစ်ကိုယ်လုံး နာကျင်ကိုက်ခဲ၍နေသည်။ ဒါပေမယ့် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သူမကိုယ်သူမ မသတီသည်မို့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ချေးချွတ်ကာ ရေချိုးပစ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် အကိုက်အခဲပျောက်ဆေးသောက်ကာ စိတ်ပန်းလူပန်းဖြစ်လာသည်မို့ အိမ်ကိုနေမကောင်းဘူးဟု အကြောင်းပြကာ အိပ်ပစ်လိုက်သည်။ ဇာခြည်သင်း မည်မျှကြာအောင် အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်မသိ။ အိပ်ခန်းတံခါးကို တဒေါက်တဒေါက်ခေါက်သော အသံကြားရမှ နိုးလာခဲ့သည်။ ဇာခြည်သင်း အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်လျှင် သူဗြုံးကနဲတွေ့မြင်လိုက်ရသောသူက ညိုးငယ်သောမျက်နှာထားနှင့် နိုင်မြင့် ပင်ဖြစ်သည်။

လက်ထဲက အငွေ့တထောင်းထောင်းထနေသော ဟင်းသောက်ပန်းကန်လုံးကြီးတစ်လုံးကို လင်ဗန်းငယ်တစ်ချပ်ပေါ်တွင် တင်၍ကိုင်လာသည်။ အနံ့ရလိုက်သည်နှင့် သူမသိပ်ကြိုက်သော ကြေးအိုးဆိုသည်ကို ဇာခြည်သင်းသိလိုက်သည်။ “ညီမလေး နေမကောင်းဘူးဆိုလို့ အစ်ကိုသွားဝယ်လာတာ.” “ပေးလေ.” နိုင်မြင့် မျက်ခုံးတစ်ဖက်မြင့်တက်သွားသည်။ “ပေးလေ” ဆိုသော အသံလေးက သူမနှုတ်ဖျားမှ တစ်ခါမှ နိုင်မြင့်မကြားဘူးခဲ့သော နူးညံ့လွန်းလှသည့် လေယူလေသိမ်း အသံလေးဖြစ်သည်။ သူလှမ်းပေးသည်ကိုယူ၍ ဇာခြည်သင်း အိပ်ခန်းဖက်ပြန်လှည့်လိုက်သည်။ “ဝင်လေ အစ်ကို ဒါ ကိုယ့်ညီမ အခန်းပဲဟာ.” ပြန်ထွက်မသွားသေးဘဲ နောက်တွင်ရပ်လျက်ရှိနေသည့် နိုင်မြင့်ကို သူမခြေလှမ်းပြင်ရင်း လှည့်ပြောသည်။ နိုင်မြင့် မရဲတရဲဖြင့် သူမ နောက်မှ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။

အိပ်ခန်းထဲမှ စာရေးစားပွဲလေးပေါ်သို့ ကြေးအိုးပန်းကန်ကို တင်လိုက်ပြီး သူ့ကိုလှည့်ကြည့်သည်။ “ထိုင်လေ အစ်ကို” “အင်း.” “ဖေဖေနဲ့မေမေရော.” “စောစောကပဲ အပြင်ထွက်သွားကြတယ်”။ ဇာခြည်သင်း ထိုင်လိုက်ပြီး ပန်းကန်ထဲမှ ကြွေဇွန်းလေးကို ကောက်၍ကိုင်လိုက်သည်။ သူမ၏လက်လေးတွေက တဆတ်ဆတ်တုန်၍နေသည်။ “ဟင်ညီမလေး နေ.နေ.အစ်ကို တိုက်မယ်” နိုင်မြင့် ပြာပြာသလဲ သူမ၏လက်ထဲမှ တဆတ်ဆတ်ခါနေသော ကြွေဇွန်းလေးကို ယူလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကြေးအိုးကို ငုံးဥလေးပါအောင် ခပ်လိုက်ပြီး သူ့ပါးစပ်နှင့်အေးသွားအောင်မှုတ်သည်။ သူ့မျက်နှာနှင့် တစ်ပေခန့်သာကွာဝေးသည့် ဇာခြည်သင်း၏မျက်နှာကို သူမကြည့်သေး။ ဇွန်းထဲမှ ငုံးဥနှင့်အရည်လေးများ အထိုက်လျောက် အေးသွားစေရန်ကိုသာ သူအာရုံရောက်နေသည်။

အတန်ငယ် အေးသွားလောက်တော့မှ ““ရော့ ညီမလေး သောက်လိုက်”” ဇာခြည်သင်း၏ မျက်နှာကိုကြည့်၍ ဇွန်းကို သူမ၏နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးတွေနား တိုးကပ်၍တိုက်သည်။ နိုင်မြင့် ပထမဆုံးသူ့ကို စိုက်ကြည့်နေသော မျက်ရည်များပြည့်နှက်နေသည့် ဇာခြည်သင်း၏မျက်ဝန်းများကို သူရင်ဆိုင်တွေ့လိုက်ရသည်။ နှုတ်ခမ်းဖျားသို့ ဇွန်းလေးရောက်လာတော့ ဇာခြည်သင်း ပါးချိုင့်လေးတစ်ဖက်ပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်သည်။ မျက်ရည်များနှင့် ပြုံးနေသော ဇာခြည်သင်း၏ မျက်နှာလှလှလေးက နိုင်မြင့်၏အသည်းနှလုံးကို ဆုပ်ယူဆွဲခါလိုက်သည်။ အပြုံးလေးနှင့်အတူ ဇာခြည်သင်း၏ လက်လေးတစ်ဖက်က ဇွန်းကိုင်ထားသော နိုင်မြင့်၏ လက်ဖမိုးပေါ်ရောက်၍လာပြီး နီစွေးသော သူမ၏နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို အထဲမှဖြူဖွေးညီညာသော သွားလေးများပေါ်လာသည်အထိ ဖွင့်ဟ၍ ကြွေဇွန်းထဲမှ ငုံးဥနှင့်အရည်လေးတွေကို သောက်လိုက်သည်။ 

နိုင်မြင့် ကြေးအိုးတစ်ဇွန်းပြီးတစ်ဇွန်း မှုတ်၍တိုက်သည်။ ဇာခြည်သင်းမျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်များ တဖြေးဖြေးခန်းခြောက်၍သွားသော်လည်း ကြေးအိုးလှမ်းတိုက်လိုက်သည့် နိုင်မြင့်၏လက်ဖမိုးကို သူမ၏လက်လေးနှင့် လှမ်း၍လှမ်း၍ဆုပ်ကိုင်လိုက်တိုင်း ဖြစ်ပေါ်လာသော သူမ၏ အပြုံးလေးကတော့ ပျောက်ကွယ်၍မသွားပေ။ ကြေးအိုးပန်းကန် တစ်ဝက်ကျိုးသွားချေပြီ။ “ဇာခြည် တော်ပြီ အစ်ကို”” ““တစ်ဝက်ကြီးများတောင် ကျန်သေးတယ်.သောက်လိုက်ပါဦးလား”” ““ဟင့်အင်း.ဇာခြည် မသောက်နိုင်တော့ဘူး ထားခဲ့လေ ဆာတော့ ထပ်သောက်မှာပေါ့”။ “ဒါဆို အစ်ကိုသွားမယ်”” ““အင်း.အင်း”” သူမရှေ့မှ ငြင်သာစွာထ၍ ကြင်နာစွာကြည့်ပြီး ထွက်သွားသည့် နိုင်မြင့်၏ကျောပြင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း စောစောက ခြောက်သွေ့သွားခဲ့ပြီဖြစ်သော မျက်ရည်များက ဗြုံးကနဲ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျ၍လာသည်။ နိုင်မြင့်လည်း အခန်းဝကထွက်သွားရော ဇာခြည်သင်း အိပ်ယာပေါ်ပြေးတက်ပြီး ခေါင်းအုံးပေါ်မှောက်ကာ ရှိုက်ကြီးတငင် အားပါးတရ ငိုချလိုက်တော့သည်။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတရားတွင် ဂရုစိုက်မှု၊ ကြင်နာမှု၊ ယုယမှုတွေက ရာခိုင်နှုန်းတော်တော်များများ ပြည့်နှက်ပါဝင်နေသည်ဆိုတာကို ဇာခြည်သင်း ထင်ထင်လင်းလင်းသိခဲ့ရပေပြီ။ ထို့အတူ အထင်ကြီးမှု၊ အားကျမှုတွေကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည့် ခင်မင်စိတ်ကိုလည်း အချစ်လို့ထင်မြင်မိခဲ့လို့ စော်ကားခံခဲ့ရတာကိုလည်း ဇာခြည်သင်း နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ တွေ့ခဲ့ရပြီ။

ဇာခြည်သင်း အိမ်တွင်ကုတ်၍နေခဲ့သည့်ရက်တွေ၌ နိုင်မြင့်၏သူမအပေါ် ထားရှိသည့် မေတ္တာ၊ အကြင်နာတွေကို ဆက်တိုက်ဆိုသလို ထိတွေ့ခံစားခဲ့ရသည်။ “ငါ အစ်ကို့ကို ချစ်မိနေပြီလား“ ဆိုတဲ့မေးခွန်းကို ဇာခြည်သင်း မကြာခဏ သူမကိုယ်သူမ ပြန်၍ မေးမြန်းနေမိသည်။ ခါတိုင်းထက် အစ်ကို့ကိုပိုပြီး ခင်တွယ်လာမိတာတော့ အမှန်ပင်။ အစ်ကိုလိုက်မပို့နိုင်သော နေ့များတွင် တစ်ဦးတည်းကျောင်းသို့ လာရသည့်အခါများ၌ ဇာခြည်သင်း စိတ်ထဲ လှုပ်ရှားနေရသော စက်ရုပ်တစ်ရုပ်နှယ် သူမကိုယ်သူမ ခံစားနေရသည်။ “ဇာခြည် နင့်ကိုဒီနေ့ကြည့်ရတာ တစ်မျိုးပဲဘာဖြစ်နေတာလဲ“ “ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဟာ.“ “ညီးက ဘာမှမဖြစ်ပေမယ့် ငါကတော့ ဒီနေ့က ကိုကိုက ညီးနဲ့မပါလာတော့ ငါ့ရင်ထဲမှာတစ်မျိုးဘဲ အဟိ“ “ဟင်း“ ဇာခြည်သင်း သူငယ်ချင်းမလေးတွေကို ကြည့်ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

“ဘာလဲ နင့်အစ်ကိုနဲ့ငါကို သဘောမတူလို့လား“ “ဟုတ်တယ် နှင်းနှင်း“ “ဟင်ဘာ ဘယ်လို“ “ငါ ရှင်းရှင်းဘဲ ပြောမယ်ဟာ နင်နဲ့အစ်ကိုနဲ့ကလည်း ဘာမှမဖြစ်သေးပါဘူး ငါကြိုပြောထားသင့်တယ် နင်နဲ့သဘောမတူဘူးဆိုတာထက် မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ ငါပြောချင်တယ်“ “ဘာဖြစ်လို့.“ “ငါ သူနဲ့ယူရမှာ.“ “ဟယ်“ ဇာခြည်သင်း သူမကိုယ်သူမပင် ဒီစကားဘယ်လို ထွက်သွားသလဲ သတိမထားမိလိုက်။ ပြာဖုံးနေသော အချစ်မီးခဲလေးက တိုက်ခတ်လိုက်သောလေကြောင့် နီရဲသွားပြီ။ သူမအစ်ကို့ကို ချစ်မိနေပြီဆိုတာကိုလည်း တစ်ပြိုင်နက်တည်းသိလိုက်ရသည်။ “ရှင်းရှင်းပြောစမ်းပါ ဇာခြည်ရာ“ နှင်းနှင်း စိတ်ရှုပ်ပုံဖြင့် ခေါင်းကုတ်ရင်းပြောသည်။ “သူက ဖေဖေ့သူငယ်ချင်းရဲ့သား.လူကြီးတွေက ငါတို့ငယ်ငယ်ထဲက သဘောတူထားကြတာ ကဲ အတန်းချိန်နီးပြီ သွားကြမယ်“ ဇာခြည်သင်း ကောက်ကာငင်ကာ မတ်တပ်ထရပ်သည်။

“ဟဲ့ နေအုံးနေအုံး နင်ကရော သူ့ကို ဘယ်လို သဘောထားလဲ“ “ချစ်တယ်“ “ဟေး” ကောင်မလေးတွေ လက်ခုပ်လက်ဝါးတီးပြီး သြဘာပေးကြသည်။ “ဟင် နင်တို့နင်တို့ ငါ့ကို ကဲဟာကဲဟာ.“ ဇာခြည်သင်း ရှက်ရှက်ဖြင့် အနီးဆုံး နှင်းနှင်းကို ထုရိုက်ပစ်လိုက်သည်။ ဇာခြည်သင်း အရိပ်အကဲကို ဖမ်းမိနေသော သူငယ်ချင်းမလေးများက သူတို့အချင်းချင်းတိုင်ပင်၍ ဇာခြည်သင်း၏ အတွင်းစိတ်ကို ဖော်ထုတ်ခဲ့ခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။

အစ်ကို့အပေါ်မှာ ငါတရားရဲ့လား ဆိုသောမေးခွန်းကို ဇာခြည်သင်း သူမကိုယ်သူမ မကြာခဏမေးနေမိသည်။ ငါ့ရဲ့မသန့်ရှင်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ အစ်ကို့ကိုချစ်လို့ ငါတရားပါ့မလား အို.မသန့်ရှင်းဘူးဆိုတာ ဘာလဲ ငါအရင်က ချစ်သူထားခဲ့ပြီး လွန်လွန်ကြူးကြူးဖြစ်ခဲ့တာမှ မဟုတ်တာဘဲ ငါ့ကိုအဓမ္မကြံလို့ ဖြစ်ခဲ့ရတာဘဲ ချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားကို ငါပြောခဲ့ဖူးတာမှမဟုတ်တာ၊ နောက်ပြီး ငါ့ရင်ထဲကလည်း ဘယ်သူ့ကိုမှ ချစ်ခဲ့ဘူးတာမှ မရှိတာ.ငါချစ်တာ အစ်ကို့ကိုပဲ အစ်ကိုဟာ ငါ့ရဲ့အချစ်ဦးပဲ မသန့်ရှင်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လို့ပြောရအောင်လဲ ငါ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ ဘာတွေဖြစ်ပြီး ကျန်ခဲ့လို့လဲ.အစ်ကို့အတွက် နစ်နာစရာတွေ ငါ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ ဘာတွေရှိလို့လဲ.“ဟုတွေးရင်း ဇာခြည်သင်း မှန်တင်ခုံရှေ့သို့သွား၍ ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ကြီးရှေ့တွင် သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေကို တစ်လွှာခြင်းချွတ်ပစ်သည်။

နောက်ဆုံးခါးမှ ထဘီလေးကိုချွတ်၍ မှန်တင်ခုံရှေ့ရှိ ခွေးခြေလေးပေါ်တွင် တင်လိုက်သည်။ ဇာခြည်သင်း ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသော သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို မှန်ထဲတွ င်လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုနေမိသည်။ “အစ်ကို့အတွက် င့ါတစ်ကိုယ်လုံးဟာ စင်းလုံးချောလှနေတာပဲဟာ“ ဇာခြည်သင်း စိတ်ထဲသန့်၍သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ပြန်ဝတ်ရန်အတွက် သူမရှေ့ရှိခွေးခြေလေးပေါ်မှ ထဘီလေးကိုလှမ်း၍ ဆွဲယူလိုက်သည်။ “ညီမလေး.“ “ဟင်“ “ဟာ.“ အိပ်ခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့်၍ဝင်လာသော နိုင်မြင့်မှာ ဇာခြည်သင်းရှေ့တွင် ခြေစုံရပ်၍ မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ပစ်လိုက်သည်။ ဇာခြည်သင်းက လက်ထဲမှမဝတ်ရသေးသော ထဘီလေးဖြင့် သူမရှေ့ပိုင်းကို ကာကွယ်ပါသော်လည်း နိုင်မြင့်ကတော့ ဇာခြည်သင်း၏ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းအလှကို လုံးလုံးလျားလျားတွေ့မြင်သွားခဲ့ရသည်။

ဇာခြည်သင်း သူမ၏ရှေ့မှ လက်တစ်ကမ်းအလိုတွင်ရှိသော နိုင်မြင့်၏ရင်ခွင်ထဲသို့ တိုးဝင်လိုက်သည်။ “ရှက်လိုက်တာ အစ်ကိုရယ်“ လက်တစ်ဖက်က နိုင်မြင့်၏ခါးကို ဖက်လိုက်ပြီး သူမ၏မျက်နှာလေးက နိုင်မြင့်၏ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးကို ပါးအပ်ကာ ပွတ်သပ်လျက်ရှိသည်။ နိုင်မြင့်၏လက်နှစ်ဖက်က ဇာခြည်သင်း၏ ကိုယ်လုံးတီးလေးကို တင်းကြပ်စွာဖက်လိုက်ပြီး သူမ၏ပါးလေးကို ငုံ့၍နမ်းသည်။ ဝမ်းသာကြည်နူးမှုဖြင့် ဇာခြည်သင်းက သူ့မျက်နှာကို မော့၍ကြည့်လိုက်တော့ သူမ၏နီစွေးသော နှုတ်ခမ်းလေးတွေက သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးများကြားတွင် ပါသွားသည်။ နှစ်ကိုယ်ကြားတွင် ဇာခြည်သင်း၏ လက်လေးတစ်ဖက်နှင့်ဆွဲကိုင်ထားသော သူမ၏ထဘီလေးက လက်ကလွတ်လျှက် ကြမ်းပြင်ပေါ် လျှောကနဲကျ၍သွားသည်။

ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်တို့၏ ထိတွေ့မှုက အသိတရားနှင့် ဆင်ခြင်တုံတရားတို့ကို တဒင်္ဂမှေးမှိန်သွားစေသည်။ နိုင်မြင့် ဇာခြည်သင်း၏ ကိုယ်လုံးတီးလေးကို စွေ့ကနဲပွေ့၍ ကုတင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်ပြီး သူကပါ ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် မျက်လုံးအစုံမှိတ်၍ ရင်တွေတစ်ဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေသော ဇာခြည်သင်း၏ ရွှေရင်နှစ်မွှာကို လက်ဖဝါးဖြင့်အုပ်ကာ ပွတ်သပ်ကစားပြီး ငုံ့၍စို့သည်။ သူတပြွတ်ပြွတ်စို့သမျှ ဇာခြည်သင်း၏ ရင်အုံလေးက ကော့၍ကော့၍ တက်နေရသည်။

“အို.အစ်ကို“ နိုင်မြင့်၏လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ပေါင်ကြားသို့ ရောက်သွားပြီး ကြောင်လေးတစ်ကောင်၏ အမွှေးလေးတွေကို ပွတ်သပ်သလို ဇာခြည်သင်း၏ အမွှေးလေးတွေကို ပွတ်သပ်ရင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ သူ့လက်က လျှောကနဲဆင်းသွားရာမှ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးများကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးဖြင့် ထက်အောက်စုန်ဆန် ဖွဖွရွရွလေးပွတ်၍ပေးသည်။ ချစ်သူ၏ကြင်နာယုယမှုတွေက ဇာခြည်သင်း၏ ရင်အတွင်းသို့တိုင် တုန်ရင်လှိုက်မော၍နေရသည်။ “အစ်ကိုရယ်“ သူမ၏ သံရှည်လေးများဖြင့် ငြီးသံအဆုံး နိုင်မြင့်က သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ပြီး ဇာခြည်သင်းပေါ်သို့ ခွတက်လိုက်သည်။ ချိန်သားမကိုက်ဘဲ အပေါ်ဖက်သို့နဲနဲရောက်သွားသဖြင့် ထောင်မတ်နေသောလီးကြီးက ဆီးခုံလေးပေါ်သို့ ရောက်၍နေပြီး လုံးတစ်နေသောအုကြီးက စောက်ပတ်ရှေ့တွင် ကပ်၍နေသည်။ ချိန်သားကိုက်အောင် နိုင်မြင့်အောက်သို့ ပြန်၍လျှောမချမီမှာပင် ဇာခြည်သင်းက သူမ၏ကိုယ်လုံးတီးလေးကို လူးလွန့်၍ ခေါင်းရင်းဖက်သို့ တဖေးဖြေးလေးတိုးလိုက်တော့ လီးချောင်းကြီးက တဖြေးဖြေးလျှောဆင်းသွားပြီး လီးထိပ်က စောက်ပတ်ဝသို့ ထောက်မိသွားသည်။ စိုစွတ်မှုက လီးထိပ်ကြီးကို ထိတွေ့လိုက်သည်နှင့် နိုင်မြင့် တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးထသွားသည်။ ချက်ချင်းပင် သူ့တင်ပါးကြီးများ၏ အားကိုယူ၍ လိုးသွင်းလိုက်သည်။ “အမေ့..အစ်ကို.အ.အ“ လမ်းကြောင်းတွင် ချောဆီများပြည့်လျှံသလို ဖြစ်နေခြင်းကြောင့် လီးကြီးက တစ်ဆုံးကျွံဝင်သွားသလို နိုင်မြင့်၏ကိုယ်လုံးကြီးကလည်း သူမ၏ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်ပြီး သူမ၏မျက်နှာလေးကို တဖွဖွနမ်းရင်းက ဖင်ကြီးကြွကြွပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။

“သိပ်ချစ်တာဘဲ ညီမလေးရယ်.“ “ချစ်တယ် အစ်ကိုရယ်“ တဖွတ်ဖွတ် တပြွတ်ပြွတ်အသံများက စီးချက်ကျကျ ထွက်ပေါ်နေရာမှ တဖြေးဖြေးမြန်ဆန်၍ စိပ်လာသည်။ ဇာခြည်သင်းက နိုင်မြင့်၏ကိုယ်လုံးကြီးကို တင်းကြပ်စွာဖက်ပြီး ချစ်သူအလိုကျ ကော့ကော့ပေးနေရင်းကနေ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေး ဆတ်ကနဲကော့တက်သွားသည်။ “အား.အစ်ကို..အားအာ..အင်း.ဟင်း“ “ချစ်..ချစ်တယ် ညီမလေးရယ်..အင်း.“ နောက်ဆုံး အားရပါးရ ဆောင့်ချလိုက်သော လီးကြီးနှင့်အတူ နိုင်မြင့်၏ခါးကြီးမှာ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားကာ လီးရည်းစောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ အရှိန်နဲ့ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ ဇာခြည်လည်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို နိုင်မြင့်၏ခါးမှာ ကြက်ခြေခတ် ခွလိုက်ပီး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်လည်း နိုင်မြင့်၏ ကျောပြင်းကြီးအား ဖက်ကာ”အာားး ကောင်းလိုက်တာ အကိုရယ်…အရမ်းချစ်လိုက်တာ”ဟု ညည်းတွားရေရွတ်ရင်း ပြိုင်တူပီးသွားကြပါတော့သည်။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

အလိုမတူေပမယ့္ ေကာ့ေကာ့ခံလိုက္မိတယ္

“ဟယ္ င့ါပန္းပင္ေလးေတြကုန္ပါၿပီ ေမေမ ေမေမလာပါအုန္း ဒီမွာ သမီး ပန္းပင္ေလးေတြ ကုန္ၿပီ” အိမ္ေရွ႕ေပၚတီေအာက္မွ စီကနဲထြက္ေပၚလာေသာ အသံစူးစူးေလးေၾကာင့္ ပန္းပင္ေတြၾကား ငုတ္တုတ္ထိုင္၍ ႏွင္းဆီအိုးေတြေအာက္တြင္ အုတ္ခဲေတြခုေနေသာ ႏိုင္ျမင့္တစ္ေယာက္ လွမ္း၍ၾကည့္မိလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာက တေျဖးေျဖး ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးႀကီးျဖစ္လာသည္။ “ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ ကေလးမေလး” အသက္(၁၈)ႏွစ္အ႐ြယ္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ခုန္ဆြခုန္ဆြႏွင့္ အလန႔္တၾကားျဖစ္ေနသည္။

ထိုစဥ္မွာပင္ အိမ္ထဲမွ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္အ႐ြယ္ ျဖဴျဖဴ၀၀အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္ ထြက္၍လာသည္။ “ဟဲ့ သမီး.ဘာျဖစ္ေနတာလဲ” “ဒီမွာ ေမေမ မေတြ႕ဘူးလား သမီး ႏွင္းဆီပန္းပင္ေတြ ငုတ္တိုပဲ က်န္ေတာ့တယ္….ဟိုေတာသားလက္ခ်က္ မဟုတ္လား”။ ဇာျခည္သင္း ငိုသံပါႏွင့္ေျပာေနသည့္ၾကားက ေနာက္ဆုံးစကားတြင္ ေဒါသသံကပါလာသည္။ ႏိုင္ျမင့္ အုတ္ခဲတစ္လုံးကို လွမ္းယူရင္း ဇက္ကေလးပုသြားသည္။ “ဟယ္ဇာျခည္ကလဲ ေမေမခိုင္းလို႔ သူလုပ္ရတာပဲကြယ္ သမီးပန္းပင္ေတြကလဲ ျပန္ၿပီးတက္လာမွာပဲဟာ ေနာက္ၿပီး ကိုယ့္အစ္ကိုပဲ ေတာသား ေတာသားနဲ႔ မေခၚပါနဲ႔သမီးရယ္” “ဟြန္း” ဇာျခည္သင္း မ်က္ေစာင္းခဲ၍ ႏႈတ္ခမ္းစူပစ္လိုက္သည္။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ အိမ္ႀကီးအတြင္းမွ အသံၾသၾသႀကီးျဖင့္ ေယာက်ၤားႀကီးတစ္ေယာက္၏ အသံထြက္၍လာသည္။ “သမီး ဇာျခည္ ခဏလာအုန္း” ဇာျခည္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားၿပီး မသြားခ်င္သြားခ်င္ ေျခလွမ္းမ်ိဳးျဖင့္ အိမ္ထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့သည္။ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ေတာ့ အသားလတ္လတ္ ဗိုက္႐ႊဲ႐ႊဲျဖင့္ အသက္(၄၀)ေက်ာ္အ႐ြယ္ ေယာက်ၤားႀကီးတစ္ေယာက္ထိုင္၍ ေနသည္။ “လာသမီး ထိုင္´´ ဇာျခည္သင္း ကုလားထိုင္တစ္လုံးတြင္ ဝင္၍ထိုင္လိုက္သည္။ “သမီး စာေတြလိုက္ႏိုင္ရဲ႕လား”  “ဟုတ္ကဲ့”  “မလိုက္ႏိုင္ရင္ ေမာင္ႏိုင္ျမင့္ကို ျပခိုင္း”  “ေဖေဖကလဲ”  “ကိုမင္းေမာင္ကလဲ ကြၽန္မသမီးက စာေတာ္ၿပီးသားပါ” ခုမွ ဧည့္ခန္းထဲေရာက္လာၿပီး ကုလားထိုင္တြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီးက ဝင္၍ေျပာလိုက္သည္။ ဦးမင္းေမာင္၏မ်က္ႏွာႀကီး မဲ့သြားသည္။

“ေနာက္ၿပီး သမီးကို ေဖေဖေျပာရအုန္းမယ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူဆိုၿပီး ေယာက်ၤားေလးသူငယ္ခ်င္းေတြ ထားတာလဲ သတိထားအုန္း ဟိုေမာင္ေကာင္းျမတ္ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးက တယ္မဟန္ဘူးလို႔ ၾကားတယ္”။ ဇာျခည္သင္း သူ႔အေဖမ်က္ႏွာကို ေငါက္ကနဲ ေမာ့ၾကည့္သည္။ “ဒါဒါ ဟိုေတာသား ဂုံးေခ်ာတာမဟုတ္လား” “ဘယ္ေတာသားလဲ”  “သမီးက ေမာင္ႏိုင္ျမင့္ကိုေျပာတာ ကိုမင္းေမာင္ေရ သမီးေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးအတြက္က က်ဳပ္ေျပာပါ့မယ္ ကိုမင္းေမာင္ရယ္ရွင့္မလဲ”  “ဟင္း.ဘာေျပာမွာလဲ မင္းမေျပာလို႔ ငါေျပာေနရတာ မျမင့္ျမင့္စန္း” မျမင့္ျမင့္စန္း ထပ္ၿပီး အထြန႔္တက္ရန္ပါးစပ္ျပင္လိုက္ၿပီးမွ ဘာမွမေျပာပဲ အသာၿငိမ္ေနလိုက္သည္။

အထြန႔္တက္လိုက္မည္ဆိုပါက ဒီေန႔ ကိုမင္းေမာင္ တစ္ေန႔လုံး အိမ္တြင္ရွိမည္ျဖစ္၍ တစ္ေနကုန္ မၿပီးႏိုင္မစီးႏိုင္ တျဗစ္ေတာက္ေတာက္ ေျပာဆိုေနမည္ကို ေဒၚျမင့္ျမင့္စန္းက သိထားေလသည္။ “သမီးက ေမာင္ႏိုင္ျမင့္ကို ေတာသားေျပာေတာ့ သမီးကလဲ ဘယ္မွာေမြးတာလဲ ေမာင္ႏိုင္ျမင့္နဲ႔ တစ္႐ြာထဲဘဲမို႔လား” “ဟြန္းသမီးတို႔က ရန္ကုန္ကို ငယ္ငယ္ေလးထဲက လာေနတာ သူကခုမွ”  “အဲ့ဒါ ေမာင္ႏိုင္ျမင့္အေဖ ေအာင္ေ႐ႊေကာင္းလို႔ ေဖေဖတို႔မိသားစု ခုလို ရန္ကုန္မွာ တင့္တင့္တယ္တယ္ ေနႏိုင္တာေပါ့”  “ေဖေဖကလဲ ေျပာလိုက္ရင္ ဒီဘူတာပဲ ဆိုက္လာတာပဲ သမီး ေက်ာင္းခ်ိန္နီးၿပီ သြားေတာ့မယ္”။ “တယ္လဲခက္တဲ့ ခေလးဘဲ”  အစခ်ီကာ ဦးမင္းေမာင္မွာ တျဗစ္ေတာက္ေတာက္ေျပာရင္း ဧည့္ခန္းထဲတြင္က်န္ခဲ့ေလသည္။

ဇာျခည္သင္း ထသြားသည္ႏွင့္ ေဒၚျမင့္ျမင့္စန္းလဲ ထိုင္ရာမွထကာ ဧည့္ခန္းထဲမွ ထြက္သြားၾကေလၿပီျဖစ္သည္။ ႏိုင္ျမင့္၏ အေဖဦးေအာင္ေ႐ႊႏွင့္ ဦးမင္းေမာင္တို႔မွာ ေ႐ႊဘိုၿမိဳ႕နယ္ ႐ြာေလးတစ္႐ြာမွ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ေလသည္။ အ႐ြယ္ေရာက္လာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ မိုးကုတ္တြင္ ငါးႏွစ္ၾကာေလာက္ ေက်ာက္တြင္းအလုပ္ကို သြားလုပ္ခဲ့ၿပီး ျပန္လာေတာ့ သိန္းတန္ေက်ာက္တစ္လုံး ရလာခဲ့သည္။ ႐ြာသို႔ေရာက္လာေတာ့ ဦးေအာင္ေ႐ႊက အရင္အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ေနာက္ဦးမင္းေမာင္က မျမင့္ျမင့္စန္းႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်သည္။ ဦးေအာင္ေ႐ႊက ႏိုင္ျမင့္ကိုေမြးၿပီး (၅)ႏွစ္အၾကာ ဦးမင္းေမာင္က ဇာျခည္သင္းကိုေမြးသည္။ ကေလးေတြကိုခ်ီထားရင္း သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ဆုံမိလွ်င္ မင္းသားနဲ႔ငါ့သမီး၊ ငါ့သမီးနဲ႔မင္းသား ႀကီးလာရင္ ေပးစားမယ္ဟု မၾကာခဏ ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္တတ္ေလသည္။ ဇာျခည္သင္း (၅)ႏွစ္သမီးအ႐ြယ္တြင္ ရန္ကုန္သို႔ေျပာင္း၍ အေျခခ်ရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ထိုအခါ ဦးေအာင္ေ႐ႊက ႐ြာတြင္ပင္ဆက္၍ ေနမည္ျဖစ္သျဖင့္ ေငြမ်ားမ်ားမလိုေၾကာင္းႏွင့္ ရန္ကုန္သို႔ေျပာင္းမည့္ ဦးမင္းေမာင္အတြက္ သူရထားသည့္ေဝစုထဲက ေငြတစ္ဝက္ကို ေပးလိုက္ေလသည္။

ႏိုင္ျမင့္ ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ အာအိုင္တီ တက္ခြင့္ရသျဖင့္ ရန္ကုန္ရွိ ဦးမင္းေမာင္အိမ္သို႔ ပို႔လိုက္သည္။ ေနာက္ ဇာျခည္သင္းကလဲ (၁၀)တန္းေအာင္သြားၿပီး ဝိဇၨာသိပၸံတကၠသိုလ္တြင္ အဂၤလိပ္စာအဓိကႏွင့္ တက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ တကၠသိုလ္ကင္တန္းတြင္ ပ်ားပန္းခတ္မွ် ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား ျပည့္ႏွက္ေနသည့္ၾကားတြင္ ဇာျခည္သင္းႏွင့္သူငယ္ခ်င္းတစ္စုမွာ ဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ ဝိုင္းဖြဲ႕၍ထိုင္ကာ အသုတ္စားေနၾကသည္။ “ဇာျခည္”  “ဘာလဲ ႏွင္းႏွင္း”  “ေအာ္မင္းအစ္ကိုက ေတာ္ေတာ္ေခ်ာတာပဲ တို႔နဲ႔မိတ္ဆက္ေပးပါလား” ႏိုင္ျမင့္ ဟိုတစ္ေန႔က သူမကိုလိုက္ပို႔ရင္း မိန္းထဲသို႔ေရာက္ၿပီးကတည္းက ဒီေကာင္မေတြ ဒီစကားခဏခဏေျပာသည္။ “ဟုတ္တယ္ေလ ဇာျခည္ရ သူက အာ.အိုင္.တီ ကမို႔လား သေဘာလဲေကာင္းပုံရတယ္ ဒီတစ္ခါလာရင္ ငါဒကာခံပါ့မယ္ ထမင္းအတူစားၾကရေအာင္”  “ဟုတ္တယ္ သီတာေျပာတာ ႏွင္းႏွင္းေထာက္ခံတယ္” “ဟြန္း ေကာင္မေတြ ေတာ္ေတာ္နံ႔ေနၾက” ဇာျခည္သင္း မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး ေျပာပစ္လိုက္သည္။ ႏိုင္ျမင့္ႏွင့္သူမတို႔ အေၾကာမတည့္ေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ အျဖစ္သဲေနတာျမင္ရေတာ့ ဇာျခည္သင္းစိတ္ထဲ သဝန္တိုသလိုေတာ့ ျဖစ္မိသား။

“ဒါနဲ႔ ဇာျခည္ ငါသတင္းတစ္ခု ေျပာရအုံးမယ္ မင္းစိတ္မေကာင္းေတာ့မျဖစ္နဲ႔ မင္းရဲ႕ ေကာင္းျမတ္ဆိုတဲ့ေကာင္ တနဂၤေႏြေန႔က ပပဝင္း႐ုံထဲကေန အီကိုက ေဒစီေက်ာ္နဲ႔တြဲၿပီး ထြက္လာတာေတြ႕တယ္” ႏွင္းႏွင္းစကားက ဒီတင္ရပ္သြားသည္။ ဇာျခည္သင္းထံမွ ဘာစကားမွ ထြက္မလာေသာ္လည္း ႏွင္းႏွင္းကိုၾကည့္ေနေသာ ဇာျခည္သင္း၏ မ်က္ဝန္းမ်ားထဲတြင္ အရည္ေလးေတြ ရစ္ဆိုင္း၍သြားသည္။ ၿပီးမွ ဇာျခည္သင္းက “ဟင္းသူ႔ကို ငါကတြဲေနေပမယ့္ ခုထိအေျဖမွ မေပးေသးတာဟာ”  “ဟင္ မင္းတို႔ကလဲ”  “ကဲ အတန္းခ်ိန္နီးၿပီ ပိုက္ဆံရွင္းၿပီး သြားၾကစို႔”။ ဇာျခည္သင္းက က်သင့္ေငြကို ထုတ္ရွင္းၿပီး စားေသာက္ဆိုင္တန္းမွ ထြက္လာခဲ့ၾကေလသည္။ အမွတ္(၉) ဟီးႏိုးကားႀကီး မာလာဂိတ္တြင္ ရပ္လိုက္သည္။ ကားေပၚမွ ႏိုင္ျမင့္ႏွင့္ဇာျခည္သင္းတို႔ ဆင္းလာၾကသည္။ “ဟင္ ဘယ္လိုက္ဦးမလို႔လဲ”  “ေက်ာင္းထဲကိုေလ” “ဇာျခည့္ ဘာသာ သြားတတ္ပါတယ္ အစ္ကိုျပန္ေတာ့” “ဟင္ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ”  “မသိဘူး..ျပန္ေတာ့.. အစ္ကို ယုဒႆန္ဘက္ကူးေတာ့ ဇာျခည္ ဒီကရပ္ၾကည့္ေနမယ္ အစ္ကို ကားေပၚတက္သြားၿပီးမွ ဇာျခည္ေက်ာင္းထဲဝင္မယ္”။  ႏိုင္ျမင့္ လမ္းကိုျဖတ္ကူးရင္း ယုဒႆန္ေရွ႕ ပလက္ေဖာင္းတြင္ ရပ္လိုက္သည္။ ထိုစဥ္ အမွတ္(၉) ဟီးႏိုးကားႀကီးရပ္လာ၍ ႏိုင္ျမင့္ ကားေပၚတက္ၿပီး ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ တကယ္ေတာ့ အစ္ကို႔ကို ဟိုေကာင္မေတြ ငမ္းေၾကာထမွာစိုးၿပီး အထဲထိမလိုက္ခိုင္းျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ၿပီး ဒီေန႔ ေကာင္းျမတ္နဲ႔ စာရင္းရွင္းရဦးမည္။

“ဘယ္လိုလဲ ေကာင္းျမတ္ ဇာေလးေျပာတာ ရွင္းတယ္ေနာ္ ေတြ႕တဲ့သူက အေသအခ်ာကိုေတြ႕တာ မျငင္းခ်င္နဲ႔” ဇာျခည္သင္း၏စကားေၾကာင့္ ေကာင္းျမတ္ ဘာဆက္ေျပာရမည္မွန္း မသိေတာ့ေပ။ ေကာင္းျမတ္သိသည္ကေတာ့ အရမ္းလွေသာ ဇာျခည္သင္းကို လက္လြတ္မခံႏိုင္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ “ဇာျခည္ဆီက အေျဖကိုေတာ့ ေကာင္းျမတ္မေမွ်ာ္လင့္ပါနဲ႔ေတာ့ ၿပီးေတာ့ ဇာျခည္ကိုလဲ အဆက္အသြယ္မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့ ကဲ ကြၽန္မသြားမယ္”  “ဟို.ေန.ေနပါအုံး.ကို႔ကို ဇာျခည္အခြင့္ေရးေလးတစ္ခု ေတာ့ေပးပါ”  “ဘာလဲ” “အဲ့ဒီ ေဒစီေက်ာ္ဆီကို ဇာျခည္ခဏေလာက္လိုက္ခဲ့ပါလား ဇာေလးအထင္လြဲေနတာေတြ သူနဲ႔ေတြ႕ရ င္ရွင္းသြားမွာပါ သူနဲ႔ေတြ႕ၿပီးရင္ ဇာျခည္ယုံခ်င္ယုံ မယုံခ်င္ေန ဇာျခည္သေဘာပါ ခဏေတာ့ လိုက္ခဲ့ပါလား” တစ္ဖက္သတ္မ်ား ဆန္ေနမလားဟူေသာ သံသယက ဇာျခည္သင္း သူမကိုယ္သူမ ေတြးမိလိုက္သည္။

“အင္းေလ.ေကာင္းၿပီေလ” “ကဲကားေပၚတက္” ပုလဲေရာင္ကားေလးက ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ေနာက္ဖက္ အင္းယားေစာင္းမွ ေမာင္း၍ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ ေနာက္မၾကာမွီမွာပင္ အင္းစိန္ ခဝဲၿခံထဲမွၿခံဝင္းတစ္ခုထဲ ခ်ိဳးဝင္လိုက္သည္။ တစ္ထပ္တိုက္ပုေလးတစ္လုံးေရွ႕တြင္ ရပ္လိုက္ၿပီး ေကာင္းျမတ္က ကားေပၚမွဆင္းၿပီး အိမ္ေရွ႕သို႔အေလွ်ာက္ အထဲမွထြက္လာေသာ ကရင္ႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေကာင္းျမတ္ ဘာေျပာလိုက္သည္မသိ။ ကရင္ႀကီး ၿခံဝဖက္သို႔ ထြက္သြားသည္။ “ေဒစီေက်ာ္ ဟိုဖက္လမ္းသြားေနတာ သြားေခၚခိုင္းလိုက္တယ္ လာ အိမ္ေပၚက ေစာင့္ရေအာင္” ဇာျခည္သင္း ကားထဲမွထြက္လိုက္ၿပီး ေကာင္းျမတ္ႏွင့္အတူ အိမ္ထဲသို႔ဝင္ခဲ့ေလသည္။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ဇာျခည္သင္းက ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ “ခဏေလးေနာ္” ေကာင္းျမတ္ကေျပာၿပီး အိမ္အတြင္းဖက္သို႔ ဝင္သြားသည္။ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာလိုျဖစ္ေနေသာ ေကာင္းျမတ္အား ဇာျခည္သင္း နဲနဲေတာ့အျမင္ဆန္းေနၿပီး စိတ္ထဲမွလည္း သံသယစိတ္ေတြ ပိုၿပီးျဖစ္လာမိသည္။

ဧည့္ခန္းထဲသို႔ ဇာျခည္သင္း အကဲခတ္မိသည္။ ႏိုင္ငံျခားအမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ မလုံ႔တလုံပိုစတာႀကီးမ်ားသာ နံရံတြင္ကပ္ထားသည္။ မိသားစုဓါတ္ပုံမ်ားကို မေတြ႕ရ။ ဇာျခည္သင္းစိတ္ထဲ မသိုးမသန႔္ျဖစ္၍လာသည္။ (၁၀)မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့မွ ေကာင္းျမတ္ အိမ္အတြင္းဖက္မွ ျပန္ထြက္လာသည္။ ဇာျခည္သင္း ထိုင္ရာမွ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္။ “ကြၽန္မ ျပန္ေတာ့မယ္ ေကာင္းျမတ္”  “အိုး ေနပါအုန္း ခဏ..ကိုလိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္” သူမေရွ႕သို႔ ေကာင္းျမတ္ေရာက္လာသည္။ သူမႏွာေခါင္းဝသို႔ အရက္နံ႔က ေထာင္းကနဲဝင္၍လာသည္။ “ကြၽန္မျပန္မယ္ ဘတ္စ္ကားနဲ႔ဘဲ ျပန္မယ္” “ေနပါအုန္းဆို” အိမ္ေပါက္ဝဖက္သို႔ လွည့္ထြက္ေသာ ဇာျခည္သင္းအား ေကာင္းျမတ္က အတင္းလွမ္းဆြဲလိုက္ၿပီး တစ္ပါတည္း သူ၏ရင္ခြင္ထဲသို႔ ဆြဲ၍သြင္းလိုက္သည္။

“လႊတ္လႊတ္လႊတ္ဆို ေခြးက်င့္ေခြးႀကံ မႀကံနဲ႔ ကဲဟာ” “ဖ်န္းဖ်န္း”ကနဲျမည္ေအာင္ ေကာင္းျမတ္၏ပါးကို လႊဲ၍႐ိုက္လိုက္သည္။ ပါးအ႐ိုက္ခံရတာကို ဂ႐ုမစိုက္ပဲ သူ႔ရင္ခြင္ထဲေရာက္လာေသာ ဇာျခည္သင္းအား ေကာင္းျမတ္က အငမ္းမရငုံ႔၍ နမ္းသည္။ ဇာျခည္သင္းက ႐ုန္းလဲ႐ုန္း မ်က္ႏွာေလးကိုလည္း ေရွာင္ဖယ္ရင္း ေကာင္းျမတ္၏ပါးႏွစ္ဖက္အား ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ႐ိုက္ပစ္လိုက္ျပန္သည္။ ဒီတစ္ခါ ထပ္အ႐ိုက္ခံလိုက္ရေသာ ေကာင္းျမတ္က ‌ေဒါသထြက္လာပီး “ပါး႐ိုက္တယ္ ဟုတ္လား နင္က႐ိုက္ေတာ့ ငါကလည္း ကဲ”  “ခြပ္..အေမ့.အ” ဇာျခည္သင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ပုံလ်က္သားက်သြားၿပီး သတိေမ့သြားသည္။ ေပ်ာ့ေခြ၍ေနေသာ ဇာျခည္သင္း၏ ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစားမ်ားကို တစ္လႊာခ်င္း ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။

သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္ေလးက အခ်ိဳးအစား ေျပျပစ္လြန္းလွသည္။ ပကတိစင္းလုံးေခ်ာ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္း ဖုထစ္ေဖာင္းကားကာ ျဖဴဝင္းမြတ္ညက္၍ေနသည္။ ဆီးခုံမွ အေမႊးႏုေလးမ်ားက ဖီးသင္ထားသလို အစီအရီေလးျဖင့္ ကဗ်ာဆန္ၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းလွသည္။ အေမႊးေလးေတြကို လက္ဖဝါးျဖင့္ ႐ြ႐ြေလးပြတ္ၾကည့္ေသာအခါ ႏူးညံ့ေႏြးေထြး၍ေနသည္။ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးႏွစ္ဖက္က ေလထိုးထားေသာ ပူေဖာင္းေလးမ်ားႏွယ္ လက္ညႇိဳးထိပ္ႏွင့္ထိုးၾကည့္ေတာ့ အိဝင္သြားၿပီး ျပန္လႊတ္လိုက္ခ်ိန္ ေဖာင္းတက္လာသည္။ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ထိပ္ထိ က်ယ္ျပန႔္စြာေျပေလွ်ာသြားေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးက ခ်က္ေအာက္ဗိုက္သားရစ္ေလးထိ မို႔ေဖာင္း၍ေနသည္။ အကြဲေၾကာင္းေလးက နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းေလး ထင္း၍ေနသည္။

“လွလိုက္တဲ့ ေကာင္မေလး” တစ္ကိုယ္တည္း ေရ႐ြတ္လိုက္ၿပီး ေထြးအိေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးအား ေကာင္းျမတ္ ငုံ႔နမ္းလိုက္သည္။ ေမ့ေျမာေနေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို သူတစ္ဖက္သတ္မလုပ္လို။ ႏူးႏွပ္ႏႈိးဆြၿပီးမွ သူေကာင္းကိုယ္ေကာင္း လုပ္ခ်င္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေကာင္းျမတ္က ဇာျခည္သင္း၏ ေစာက္ဖုတ္အုံေလးကို လွ်ာအျပားေလးျဖင့္ ယက္တင္လိုက္သည္။ ဇာျခည္သင္း၏ ေပါင္ျဖဴျဖဴေလးႏွစ္ဖက္ ေစ့၍ကပ္သြားသည္။ ႏႈတ္ခမ္းသားေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြက ေစ့ကပ္ၿပီးေနေလေတာ့ ေစာက္ေစ့ေလးက အကြဲေၾကာင္းထဲတြင္ ျမဳပ္၍ေနသည္။ ေကာင္းျမတ္က ေစာက္ေစ့ေလးရွိရာ ကိုမွန္းၿပီး လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ ထိုးလိုက္ျပန္သည္။ “အ” ကနဲ အသံေလးႏွင့္အတူ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ေဘးသို႔ ကားထြက္သြားသည္။

ဒီေတာ့ေစာက္ေစ့ေလးက ေငါက္ေတာက္ေလး ေပၚ၍လာသည္။ ေကာင္းျမတ္က ေစာက္ေစ့ေလးကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ခပ္ဖိဖိေလးညႇပ္ယူကာ လွ်ာျဖင့္ကလိလိုက္ကာ သၾကားလုံးစုပ္သလို တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ေပးလိုက္သည္။ “အ.အားအဟင္းအင္း.အင္း” ဇာျခည္သင္း၏ လွပေသာ အဝတ္မဲ့ခႏၶာကိုယ္ေလးက လူလိမ့္တြန႔္လိမ္၍သြားသည္။ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း လူးလြန႔္ရင္း အေပၚသို႔ေကြးတင္လိုက္ေပရာ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ ၿပဲအာသြားၿပီး ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသား ရဲရဲေလးမ်ားကို ျဖတ္ကနဲေတြ႕လိုက္ရသည္။ ထိုအခါ ေကာင္းျမတ္က ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ လွ်ာကိုလိပ္သြင္းၿပီး စုပ္ေပးလိုက္ရာ ဇာျခည္သင္း၏ ကိုယ္လုံးေလးတုန္တက္သြားသည္။ “ႁပြတ္.ပလပ္.ႁပြတ္ႁပြတ္..ပလပ္ပလပ္” “ရႉး အား အင္း ဟင္း.ဟင္း.အီး.အိုး.ကြၽတ္.ကြၽတ္” ဖင္စအိုေလးေပၚလာသည္အထိ ေစာက္ဖုတ္ေလးက ႂကြႂကြတက္သြားသည္။ အလိုမတူပါပဲလွ်က္ ႏႈိးဆြထိေတြ႕မႈေတြေၾကာင့္ ဇာျခည္သင္း၏ ေသြးသားမ်ား ကာမေရစုန္တြင္ေမ်ာေလၿပီ။

အားရပါးရ တျပတ္ျပတ္အသံျမည္ေအာင္ ယက္ေပးေနေသာ လွ်ာေႏြးေႏြးႀကီးေၾကာင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲ၌ ျပစ္ခြၽဲခြၽဲအရည္ၾကည္မ်ား စိမ့္ယိုထြက္က်လာရေပသည္။ ဇာျခည္သင္းမွာ ထႂကြေသာင္းက်န္းလာေသာ ေသြးသားမ်ားေၾကာင့္ လီးတစ္ေခ်ာင္း၏ လိုးသြင္းမႈကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ မခံစားဖူးခဲ့ေသာ္လည္း လီးတစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္လိုးသည္ကို ခံခ်င္စိတ္မ်ား တဖြားဖြားေပၚထြက္လာေလသည္။ “ႁပြတ္စြပ္.ပလပ္..ႁပြတ္ႁပြတ္.. ျပတ္ျပတ္..ဟ.အား.အလာလား..အင္း.အင္း.´´ အသက္ကိုေအာင့္ၿပီး ခါးကိုေကာ့ကာ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းကလိေပးေနေသာ လွ်ာဖ်ားႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တစ္အားညႇပ္ယူဆြဲလိုက္မိသည္။ သဘာဝစြမ္းအားက ႀကီးမားလွသည္။

ေဖြးေဖြးျဖဴေသာ တင္သားႀကီးႏွစ္လုံးၾကားမွ စအိုေပါက္နီနီရဲရဲေလးမွာ ရႈံ႕ဝင္သြားလိုက္ ျပန္ကန္ၿပီးထြက္လာလိုက္ႏွင့္ ရႈံ႕ခ်ီပြခ်ီျဖစ္ေနသည္။ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ၿဖဲၿပီး အတြင္းသားေလးမ်ားကို လွ်ာျဖင့္ထိုးထိုးယက္ေပးသည္။ ခြၽဲက်ိျပစ္ေႏြးေသာ အရည္ၾကည္ေလးမ်ားကို မ်ိဳခ်ပစ္လိုက္သည္။ “ေတာ္ေတာ္ပါေတာ့အဟင့္.ဟင့္”  “ခံခ်င္လာၿပီလားဟင္” “အင္း..အဟင့္ ဟင့္.အင္း.ဟင့္” ေကာင္းျမတ္က ခံခ်င္လာၿပီလားဟု ေမးလိုက္ေသာအခါ မဆိုင္းမတြ “အင္း”ဟုျပန္ေျဖလိုက္ၿပီးမွ ဇာျခည္သင္း တဟင့္ဟင့္ငိုခ်လိုက္မိသည္။ ဇာျခည္သင္း၏ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံးေလးကို အရသာခံၾကည့္ရင္း ေကာင္းျမတ္မွာသူ႔ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစားမ်ားကို စိမ္ေျပနေျပခြၽတ္လိုက္သည္။

ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ဝတ္လစ္စလစ္ေလးျဖစ္ေနေသာ ဇာျခည္သင္းမွာ ေကာင္းျမတ္ကိုၾကည့္ရင္း လက္ဆစ္ေလးေတြကို တစ္ေျဖာက္ေျဖာက္ခ်ိဳးလိုက္၊ ေထာင္ထားေသာဒူးႏွစ္ဖက္ကို စုလိုက္ကားလိုက္ျဖင့္လုပ္လိုက္နဲ႔ စိတ္မရွည္ႏိုင္သလို လႈပ္ရွား၍ေနသည္။ “အိုအိုး” ဇာျခည္သင္း မ်က္လုံးေလးေတြ ဝိုင္းသြားသည္။ “ဟင္.ဒါ.ဒါႀကီးနဲ႔” မရဲတရဲေလးၾကည့္ရင္း စိုး႐ြံ႕စြာေမးလိုက္မိသည္။ “မစိုးရိမ္ပါနဲ႔ ကို မနာေအာင္လုပ္ေပးမယ္ေနာ္ ေပါင္ေလးကားေပးထား” “ဟင့္.ဟင့္.ဒုကၡပါပဲ မလုပ္ပါနဲ႔လား” ေကာင္းျမတ္က ၿပဲလန္နီရဲေနေသာ လီးထိပ္ႀကီးကို ႐ြစိ႐ြစိျဖစ္ေနသည့္ ေစာက္ဖုတ္ဝေလးသို႔ ေတ့သြင္းလိုက္သည္။ “ျဗစ္.အ” ဒစ္ဝင္႐ုံမွ်ျဖင့္ မနာေသာ္လည္း လန႔္ၿပီးေအာ္လိုက္မိျခင္းျဖစ္သည္။ ရွက္စိတ္ေၾကာင့္လဲ အသားေလးမ်ားတုန္ေနသည္။

လီးဒစ္ႀကီးက ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလးၾကားသို႔ နစ္ဝင္႐ုံမွ်ဝင္သြားသည္ႏွင့္ လီးႀကီးကို အကြဲေၾကာင္းအတိုင္း အထက္ေအာက္ဆြဲေမႊပစ္လိုက္သည္။ ဇာျခည္သင္း၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္တုန္ခါေနၾကသည္။ နီေစြးေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားဟကာ လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ ယက္ေပးေနမိသည္။ ေစာက္ပတ္အဝမွ လီးႀကီး၏အထိအေတြ႕အာ႐ုံမွာ ဇာျခည္သင္း၏ တစ္ကိုယ္လုံးဖိန္းရွိန္း၍ေန၏။ “ျဗစ္..ႁပြတ္” “အ.အ..အီး” နာက်င္လိမ့္မည္ဆိုတာ ႀကိဳသိထား၍ အသက္ေအာင့္ထားသည့္ၾကားမွ ဇာျခည္သင္းတစ္ကိုယ္လုံး ဆတ္ကနဲတြန႔္သြားေအာင္ လီးႀကီးက ေဆာင့္ဝင္သြားသည္။ “အား.ရွီး.နာတယ္.နာတယ္အိုး.အိုး” ေကာင္းျမတ္၏ ရင္ဘတ္ႀကီးကို ဆီး၍တြန္းထားလိုက္မိသည္။ နာက်င္ေသာ ေဝဒနာသက္သာေစရန္ ဇာျခည္သင္း ေျခႏွစ္ဖက္ကို အစြမ္းကုန္ၿဖဲကား၍ ခံလိုက္သည္။

သို႔ေသာ္ ေပါင္ၿဖဲသေလာက္ ေစာက္ပတ္က လိုက္ၿပဲသည္မဟုတ္ေတာ့ လီးႀကီးက က်ဥ္းေျမာင္းက်စ္လစ္ေသာ ေစာက္ေခါင္းေလးထဲသို႔ ျပည့္ၾကပ္စြာ တိုးဝင္ေနေပသည္။ “အားအား.နာလိုက္တာ..အ..အား” ဇာျခည္သင္း မည္မွ်ပင္နာက်င္ေစကာမူ ေကာင္းျမတ္ကေတာ့ တစ္ျပားသားမွ် မေလွ်ာ့ေပ။ လီးႀကီးကို လိုးသြင္းၿမဲ လိုးသြင္းေနသည္။ လီးတစ္ဝက္ခန႔္ ဝင္သြားၿပီး တင္းၾကပ္နာက်င္ေသာေဝဒနာကို ခံစားေနရသည္။ “အားမရဘူး မရဘူး ဝူးဝူး..နာတယ္..နာတယ္.”ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ အပ်ိဳေမွးေလးက အားတက္သေရာေရွ႕သို႔ တိုးဝင္လာေသာ လီးႀကီးထိပ္အားဆီးႀကိဳ၍ ခုခံတြန္းလွန္ပိတ္ဆို႔လိုက္သည္။

ထိုအေတြ႕ေၾကာင့္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္နာက်င္ျခင္း ခံစားလိုက္ရရွာေသာ ဇာျခည္သင္းခမ်ာ တစ္အားေအာ္လိုက္ၿပီး မ်က္ရည္ေပါက္ေလးေတြ စို႔ထြက္လာသည္။ အေျခအေနကို သိလိုက္ေသာ ေကာင္းျမတ္ကလည္း ဒီအတားအဆီးကို ခ်ိဳးေဖာက္ႏိုင္ရန္ အားယူၿပီး လီးကိုဖိေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။ “ျဗစ္.ေဖာက္..အမေလး.ေသပါၿပီ” လီးႀကီးမွာ သားအိမ္ဝသို႔ တိုင္ေအာင္ ေအာင္ျမင္စြာ လိုးဝင္သြားေတာ့သည္။ ဇာျခည္သင္းမွာ တစ္ခ်က္သာေအာ္လိုက္ႏိုင္ၿပီး မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးမ်ား ေမွးစင္းပိတ္က်သြားသည္။ ေစာက္ေမွးပါးကို ထိုးေဖာက္ကြၽံဝင္သြားေသာ လီးႀကီးႏွင့္အတြင္းသားႏုႏုေႏြးေႏြးေလးမ်ား ၾကည္ႏူးစြာ ဆုံေတြ႕မိသြားၾကေလသည္။ မ်က္ေတာင္ႀကီးမ်ား ေကာ့စင္းက်သြားသလို ေစာက္ဖုတ္ေလးကလဲ ေကာ့၍တက္လာသည္။ ေကာင္းျမတ္၏ လက္ႏွစ္ဖက္က ဇာျခည္သင္း၏ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ယုယုယယေလးဆုပ္နယ္ရင္း ေအာက္ပိုင္းကလီးႀကီးကေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ေဖြးေဖြးေဖာင္းေဖာင္းေလးကို မညႇာမတာၾကမ္းတမ္းစြာ လိုးေဆာင့္ေနေတာ့သည္။

“ႁပြတ္.ဒုတ္ဖြတ္ႁပြတ္.စြပ္.စြပ္.အင္း.အားအင္း.ဟင္း.” ဇာျခည္သင္း မ်က္ႏွာေလး ဘယ္ညာယမ္းခါ၍ေနသည္။ မဆန႔္မၿပဲဝင္ေနေသာ လီးႀကီးအား ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားေလးေတြက မႏိုင္မနင္း ရစ္ပတ္ညႇစ္နယ္၍ေနသည္။ “ႁပြတ္စြပ္..ဒုတ္..ပလြတ္.ႁပြတ္.စြပ္.စြပ္” ေကာင္းျမတ္၏ ေဆာင့္အားျပင္းထန္သေလာက္ လီးႀကီးက အရသာေတြ႕ေနသလို ဇာျခည္သင္းမွာလည္း ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြ နီရဲၿပီး တက္လာေပမယ့္ ေကာင္းျမတ္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ေတာင့္ေတာင့္ၿပီး ေကာ့ေကာ့ခံသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ကာမေဇာက အျမင့္ဆုံးျဖစ္လာၾကၿပီး မၾကာမီအတြင္းမွာပင္ ေကာင္းျမတ္ႏွင့္ဇာျခည္သင္းတို႔မွာ ၿပိဳင္တူနီးပါး ၿပီးသြားၾကေလေတာ့သည္။

ေသြးသားခ်င္းေရာ၍ ကာမသေဘာေႏွာၾက႐ုံျဖင့္ အခ်စ္လို႔ေခၚပါ့မလား။ ဇာျခည္သင္း အရင္ထဲက ေကာင္းျမတ္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ အေျဖမေပးခဲ့ဖူးပါ။ သူက ဇာျခည္သင္း၏ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ကာမကို အရယူသြားႏိုင္ခဲ့သည္။ အေတြ႕ေၾကာင့္ ေသြးသားေတြ ေျဗာင္းဆန္ေနစဥ္က အသိတရားေတြ ေမွးမွိန္၍ေနခဲ့ရေသာ္လည္း ေသြးသားမ်ားအစြမ္းကုန္ထႂကြၿပီး ျပန္လည္ၿငိမ္သက္သြားရာတြင္ေတာ့ အသိတရားေတြက ထင္းကနဲ လင္း၍လာခဲ့သည္။ ဇာျခည္သင္း အတင္း႐ုန္းကန္ ေျပးထြက္ခဲ့သည္။ ေကာင္းျမတ္ကလည္း သူမ၏အပ်ိဳစင္ဘဝကို အရယူႏိုင္ခဲ့ၿပီမို႔ သူမကိုမတားဆီးခဲ့ေတာ့ပါ။

သူမတစ္ကိုယ္လုံး နာက်င္ကိုက္ခဲ၍ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူမကိုယ္သူမ မသတီသည္မို႔ တစ္ကိုယ္လုံးကို ေခ်းခြၽတ္ကာ ေရခ်ိဳးပစ္လိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးေသာက္ကာ စိတ္ပန္းလူပန္းျဖစ္လာသည္မို႔ အိမ္ကိုေနမေကာင္းဘူးဟု အေၾကာင္းျပကာ အိပ္ပစ္လိုက္သည္။ ဇာျခည္သင္း မည္မွ်ၾကာေအာင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္မသိ။ အိပ္ခန္းတံခါးကို တေဒါက္တေဒါက္ေခါက္ေသာ အသံၾကားရမွ ႏိုးလာခဲ့သည္။ ဇာျခည္သင္း အိပ္ခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္လွ်င္ သူၿဗဳံးကနဲေတြ႕ျမင္လိုက္ရေသာသူက ညိဳးငယ္ေသာမ်က္ႏွာထားႏွင့္ ႏိုင္ျမင့္ ပင္ျဖစ္သည္။

လက္ထဲက အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနေသာ ဟင္းေသာက္ပန္းကန္လုံးႀကီးတစ္လုံးကို လင္ဗန္းငယ္တစ္ခ်ပ္ေပၚတြင္ တင္၍ကိုင္လာသည္။ အနံ႔ရလိုက္သည္ႏွင့္ သူမသိပ္ႀကိဳက္ေသာ ေၾကးအိုးဆိုသည္ကို ဇာျခည္သင္းသိလိုက္သည္။ “ညီမေလး ေနမေကာင္းဘူးဆိုလို႔ အစ္ကိုသြားဝယ္လာတာ.” “ေပးေလ.” ႏိုင္ျမင့္ မ်က္ခုံးတစ္ဖက္ျမင့္တက္သြားသည္။ “ေပးေလ” ဆိုေသာ အသံေလးက သူမႏႈတ္ဖ်ားမွ တစ္ခါမွ ႏိုင္ျမင့္မၾကားဘူးခဲ့ေသာ ႏူးညံ့လြန္းလွသည့္ ေလယူေလသိမ္း အသံေလးျဖစ္သည္။ သူလွမ္းေပးသည္ကိုယူ၍ ဇာျခည္သင္း အိပ္ခန္းဖက္ျပန္လွည့္လိုက္သည္။ “ဝင္ေလ အစ္ကို ဒါ ကိုယ့္ညီမ အခန္းပဲဟာ.” ျပန္ထြက္မသြားေသးဘဲ ေနာက္တြင္ရပ္လ်က္ရွိေနသည့္ ႏိုင္ျမင့္ကို သူမေျခလွမ္းျပင္ရင္း လွည့္ေျပာသည္။ ႏိုင္ျမင့္ မရဲတရဲျဖင့္ သူမ ေနာက္မွ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။

အိပ္ခန္းထဲမွ စာေရးစားပြဲေလးေပၚသို႔ ေၾကးအိုးပန္းကန္ကို တင္လိုက္ၿပီး သူ႔ကိုလွည့္ၾကည့္သည္။ “ထိုင္ေလ အစ္ကို” “အင္း.” “ေဖေဖနဲ႔ေမေမေရာ.” “ေစာေစာကပဲ အျပင္ထြက္သြားၾကတယ္”။ ဇာျခည္သင္း ထိုင္လိုက္ၿပီး ပန္းကန္ထဲမွ ေႂကြဇြန္းေလးကို ေကာက္၍ကိုင္လိုက္သည္။ သူမ၏လက္ေလးေတြက တဆတ္ဆတ္တုန္၍ေနသည္။ “ဟင္ညီမေလး ေန.ေန.အစ္ကို တိုက္မယ္” ႏိုင္ျမင့္ ျပာျပာသလဲ သူမ၏လက္ထဲမွ တဆတ္ဆတ္ခါေနေသာ ေႂကြဇြန္းေလးကို ယူလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေၾကးအိုးကို ငုံးဥေလးပါေအာင္ ခပ္လိုက္ၿပီး သူ႔ပါးစပ္ႏွင့္ေအးသြားေအာင္မႈတ္သည္။ သူ႔မ်က္ႏွာႏွင့္ တစ္ေပခန႔္သာကြာေဝးသည့္ ဇာျခည္သင္း၏မ်က္ႏွာကို သူမၾကည့္ေသး။ ဇြန္းထဲမွ ငုံးဥႏွင့္အရည္ေလးမ်ား အထိုက္ေလ်ာက္ ေအးသြားေစရန္ကိုသာ သူအာ႐ုံေရာက္ေနသည္။

အတန္ငယ္ ေအးသြားေလာက္ေတာ့မွ ““ေရာ့ ညီမေလး ေသာက္လိုက္”” ဇာျခည္သင္း၏ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္၍ ဇြန္းကို သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းရဲရဲေလးေတြနား တိုးကပ္၍တိုက္သည္။ ႏိုင္ျမင့္ ပထမဆုံးသူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနေသာ မ်က္ရည္မ်ားျပည့္ႏွက္ေနသည့္ ဇာျခည္သင္း၏မ်က္ဝန္းမ်ားကို သူရင္ဆိုင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားသို႔ ဇြန္းေလးေရာက္လာေတာ့ ဇာျခည္သင္း ပါးခ်ိဳင့္ေလးတစ္ဖက္ေပၚေအာင္ ၿပဳံးလိုက္သည္။ မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ ၿပဳံးေနေသာ ဇာျခည္သင္း၏ မ်က္ႏွာလွလွေလးက ႏိုင္ျမင့္၏အသည္းႏွလုံးကို ဆုပ္ယူဆြဲခါလိုက္သည္။ အၿပဳံးေလးႏွင့္အတူ ဇာျခည္သင္း၏ လက္ေလးတစ္ဖက္က ဇြန္းကိုင္ထားေသာ ႏိုင္ျမင့္၏ လက္ဖမိုးေပၚေရာက္၍လာၿပီး နီေစြးေသာ သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို အထဲမွျဖဴေဖြးညီညာေသာ သြားေလးမ်ားေပၚလာသည္အထိ ဖြင့္ဟ၍ ေႂကြဇြန္းထဲမွ ငုံးဥႏွင့္အရည္ေလးေတြကို ေသာက္လိုက္သည္။

ႏိုင္ျမင့္ ေၾကးအိုးတစ္ဇြန္းၿပီးတစ္ဇြန္း မႈတ္၍တိုက္သည္။ ဇာျခည္သင္းမ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္မ်ား တေျဖးေျဖးခန္းေျခာက္၍သြားေသာ္လည္း ေၾကးအိုးလွမ္းတိုက္လိုက္သည့္ ႏိုင္ျမင့္၏လက္ဖမိုးကို သူမ၏လက္ေလးႏွင့္ လွမ္း၍လွမ္း၍ဆုပ္ကိုင္လိုက္တိုင္း ျဖစ္ေပၚလာေသာ သူမ၏ အၿပဳံးေလးကေတာ့ ေပ်ာက္ကြယ္၍မသြားေပ။ ေၾကးအိုးပန္းကန္ တစ္ဝက္က်ိဳးသြားေခ်ၿပီ။ “ဇာျခည္ ေတာ္ၿပီ အစ္ကို”” ““တစ္ဝက္ႀကီးမ်ားေတာင္ က်န္ေသးတယ္.ေသာက္လိုက္ပါဦးလား”” ““ဟင့္အင္း.ဇာျခည္ မေသာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ထားခဲ့ေလ ဆာေတာ့ ထပ္ေသာက္မွာေပါ့”။ “ဒါဆို အစ္ကိုသြားမယ္”” ““အင္း.အင္း”” သူမေရွ႕မွ ျငင္သာစြာထ၍ ၾကင္နာစြာၾကည့္ၿပီး ထြက္သြားသည့္ ႏိုင္ျမင့္၏ေက်ာျပင္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္း ေစာေစာက ေျခာက္ေသြ႕သြားခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ မ်က္ရည္မ်ားက ၿဗဳံးကနဲ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်၍လာသည္။ ႏိုင္ျမင့္လည္း အခန္းဝကထြက္သြားေရာ ဇာျခည္သင္း အိပ္ယာေပၚေျပးတက္ၿပီး ေခါင္းအုံးေပၚေမွာက္ကာ ရႈိက္ႀကီးတငင္ အားပါးတရ ငိုခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားတြင္ ဂ႐ုစိုက္မႈ၊ ၾကင္နာမႈ၊ ယုယမႈေတြက ရာခိုင္ႏႈန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျပည့္ႏွက္ပါဝင္ေနသည္ဆိုတာကို ဇာျခည္သင္း ထင္ထင္လင္းလင္းသိခဲ့ရေပၿပီ။ ထို႔အတူ အထင္ႀကီးမႈ၊ အားက်မႈေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည့္ ခင္မင္စိတ္ကိုလည္း အခ်စ္လို႔ထင္ျမင္မိခဲ့လို႔ ေစာ္ကားခံခဲ့ရတာကိုလည္း ဇာျခည္သင္း နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ ေတြ႕ခဲ့ရၿပီ။

ဇာျခည္သင္း အိမ္တြင္ကုတ္၍ေနခဲ့သည့္ရက္ေတြ၌ ႏိုင္ျမင့္၏သူမအေပၚ ထားရွိသည့္ ေမတၱာ၊ အၾကင္နာေတြကို ဆက္တိုက္ဆိုသလို ထိေတြ႕ခံစားခဲ့ရသည္။ “ငါ အစ္ကို႔ကို ခ်စ္မိေနၿပီလား“ ဆိုတဲ့ေမးခြန္းကို ဇာျခည္သင္း မၾကာခဏ သူမကိုယ္သူမ ျပန္၍ ေမးျမန္းေနမိသည္။ ခါတိုင္းထက္ အစ္ကို႔ကိုပိုၿပီး ခင္တြယ္လာမိတာေတာ့ အမွန္ပင္။ အစ္ကိုလိုက္မပို႔ႏိုင္ေသာ ေန႔မ်ားတြင္ တစ္ဦးတည္းေက်ာင္းသို႔ လာရသည့္အခါမ်ား၌ ဇာျခည္သင္း စိတ္ထဲ လႈပ္ရွားေနရေသာ စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္ႏွယ္ သူမကိုယ္သူမ ခံစားေနရသည္။ “ဇာျခည္ နင့္ကိုဒီေန႔ၾကည့္ရတာ တစ္မ်ိဳးပဲဘာျဖစ္ေနတာလဲ“ “ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဟာ.“ “ညီးက ဘာမွမျဖစ္ေပမယ့္ ငါကေတာ့ ဒီေန႔က ကိုကိုက ညီးနဲ႔မပါလာေတာ့ ငါ့ရင္ထဲမွာတစ္မ်ိဳးဘဲ အဟိ“ “ဟင္း“ ဇာျခည္သင္း သူငယ္ခ်င္းမေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။

“ဘာလဲ နင့္အစ္ကိုနဲ႔ငါကို သေဘာမတူလို႔လား“ “ဟုတ္တယ္ ႏွင္းႏွင္း“ “ဟင္ဘာ ဘယ္လို“ “ငါ ရွင္းရွင္းဘဲ ေျပာမယ္ဟာ နင္နဲ႔အစ္ကိုနဲ႔ကလည္း ဘာမွမျဖစ္ေသးပါဘူး ငါႀကိဳေျပာထားသင့္တယ္ နင္နဲ႔သေဘာမတူဘူးဆိုတာထက္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ငါေျပာခ်င္တယ္“ “ဘာျဖစ္လို႔.“ “ငါ သူနဲ႔ယူရမွာ.“ “ဟယ္“ ဇာျခည္သင္း သူမကိုယ္သူမပင္ ဒီစကားဘယ္လို ထြက္သြားသလဲ သတိမထားမိလိုက္။ ျပာဖုံးေနေသာ အခ်စ္မီးခဲေလးက တိုက္ခတ္လိုက္ေသာေလေၾကာင့္ နီရဲသြားၿပီ။ သူမအစ္ကို႔ကို ခ်စ္မိေနၿပီဆိုတာကိုလည္း တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းသိလိုက္ရသည္။ “ရွင္းရွင္းေျပာစမ္းပါ ဇာျခည္ရာ“ ႏွင္းႏွင္း စိတ္ရႈပ္ပုံျဖင့္ ေခါင္းကုတ္ရင္းေျပာသည္။ “သူက ေဖေဖ့သူငယ္ခ်င္းရဲ႕သား.လူႀကီးေတြက ငါတို႔ငယ္ငယ္ထဲက သေဘာတူထားၾကတာ ကဲ အတန္းခ်ိန္နီးၿပီ သြားၾကမယ္“ ဇာျခည္သင္း ေကာက္ကာငင္ကာ မတ္တပ္ထရပ္သည္။

“ဟဲ့ ေနအုံးေနအုံး နင္ကေရာ သူ႔ကို ဘယ္လို သေဘာထားလဲ“ “ခ်စ္တယ္“ “ေဟး” ေကာင္မေလးေတြ လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးၿပီး ၾသဘာေပးၾကသည္။ “ဟင္ နင္တို႔နင္တို႔ ငါ့ကို ကဲဟာကဲဟာ.“ ဇာျခည္သင္း ရွက္ရွက္ျဖင့္ အနီးဆုံး ႏွင္းႏွင္းကို ထု႐ိုက္ပစ္လိုက္သည္။ ဇာျခည္သင္း အရိပ္အကဲကို ဖမ္းမိေနေသာ သူငယ္ခ်င္းမေလးမ်ားက သူတို႔အခ်င္းခ်င္းတိုင္ပင္၍ ဇာျခည္သင္း၏ အတြင္းစိတ္ကို ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။

အစ္ကို႔အေပၚမွာ ငါတရားရဲ႕လား ဆိုေသာေမးခြန္းကို ဇာျခည္သင္း သူမကိုယ္သူမ မၾကာခဏေမးေနမိသည္။ ငါ့ရဲ႕မသန႔္ရွင္းတဲ့ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ အစ္ကို႔ကိုခ်စ္လို႔ ငါတရားပါ့မလား အို.မသန႔္ရွင္းဘူးဆိုတာ ဘာလဲ ငါအရင္က ခ်စ္သူထားခဲ့ၿပီး လြန္လြန္ၾကဴးၾကဴးျဖစ္ခဲ့တာမွ မဟုတ္တာဘဲ ငါ့ကိုအဓမၼႀကံလို႔ ျဖစ္ခဲ့ရတာဘဲ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားကို ငါေျပာခဲ့ဖူးတာမွမဟုတ္တာ၊ ေနာက္ၿပီး ငါ့ရင္ထဲကလည္း ဘယ္သူ႔ကိုမွ ခ်စ္ခဲ့ဘူးတာမွ မရွိတာ.ငါခ်စ္တာ အစ္ကို႔ကိုပဲ အစ္ကိုဟာ ငါ့ရဲ႕အခ်စ္ဦးပဲ မသန႔္ရွင္းတဲ့ ခႏၶာကိုယ္လို႔ေျပာရေအာင္လဲ ငါ့ခႏၶာကိုယ္မွာ ဘာေတြျဖစ္ၿပီး က်န္ခဲ့လို႔လဲ.အစ္ကို႔အတြက္ နစ္နာစရာေတြ ငါ့ခႏၶာကိုယ္မွာ ဘာေတြရွိလို႔လဲ.“ဟုေတြးရင္း ဇာျခည္သင္း မွန္တင္ခုံေရွ႕သို႔သြား၍ ရပ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ႀကီးေရွ႕တြင္ သူမ၏ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစားေတြကို တစ္လႊာျခင္းခြၽတ္ပစ္သည္။

ေနာက္ဆုံးခါးမွ ထဘီေလးကိုခြၽတ္၍ မွန္တင္ခုံေရွ႕ရွိ ေခြးေျခေလးေပၚတြင္ တင္လိုက္သည္။ ဇာျခည္သင္း ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားေသာ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကို မွန္ထဲတြ င္လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈေနမိသည္။ “အစ္ကို႔အတြက္ င့ါတစ္ကိုယ္လုံးဟာ စင္းလုံးေခ်ာလွေနတာပဲဟာ“ ဇာျခည္သင္း စိတ္ထဲသန႔္၍သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ျပန္ဝတ္ရန္အတြက္ သူမေရွ႕ရွိေခြးေျခေလးေပၚမွ ထဘီေလးကိုလွမ္း၍ ဆြဲယူလိုက္သည္။ “ညီမေလး.“ “ဟင္“ “ဟာ.“ အိပ္ခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္၍ဝင္လာေသာ ႏိုင္ျမင့္မွာ ဇာျခည္သင္းေရွ႕တြင္ ေျခစုံရပ္၍ မ်က္လုံးအစုံကို မွိတ္ပစ္လိုက္သည္။ ဇာျခည္သင္းက လက္ထဲမွမဝတ္ရေသးေသာ ထဘီေလးျဖင့္ သူမေရွ႕ပိုင္းကို ကာကြယ္ပါေသာ္လည္း ႏိုင္ျမင့္ကေတာ့ ဇာျခည္သင္း၏ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္းအလွကို လုံးလုံးလ်ားလ်ားေတြ႕ျမင္သြားခဲ့ရသည္။

ဇာျခည္သင္း သူမ၏ေရွ႕မွ လက္တစ္ကမ္းအလိုတြင္ရွိေသာ ႏိုင္ျမင့္၏ရင္ခြင္ထဲသို႔ တိုးဝင္လိုက္သည္။ “ရွက္လိုက္တာ အစ္ကိုရယ္“ လက္တစ္ဖက္က ႏိုင္ျမင့္၏ခါးကို ဖက္လိုက္ၿပီး သူမ၏မ်က္ႏွာေလးက ႏိုင္ျမင့္၏ ရင္အုပ္က်ယ္ႀကီးကို ပါးအပ္ကာ ပြတ္သပ္လ်က္ရွိသည္။ ႏိုင္ျမင့္၏လက္ႏွစ္ဖက္က ဇာျခည္သင္း၏ ကိုယ္လုံးတီးေလးကို တင္းၾကပ္စြာဖက္လိုက္ၿပီး သူမ၏ပါးေလးကို ငုံ႔၍နမ္းသည္။ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးမႈျဖင့္ ဇာျခည္သင္းက သူ႔မ်က္ႏွာကို ေမာ့၍ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမ၏နီေစြးေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းထူထူႀကီးမ်ားၾကားတြင္ ပါသြားသည္။ ႏွစ္ကိုယ္ၾကားတြင္ ဇာျခည္သင္း၏ လက္ေလးတစ္ဖက္ႏွင့္ဆြဲကိုင္ထားေသာ သူမ၏ထဘီေလးက လက္ကလြတ္လွ်က္ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေလွ်ာကနဲက်၍သြားသည္။

ဆန႔္က်င္ဘက္လိင္တို႔၏ ထိေတြ႕မႈက အသိတရားႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရားတို႔ကို တဒဂၤေမွးမွိန္သြားေစသည္။ ႏိုင္ျမင့္ ဇာျခည္သင္း၏ ကိုယ္လုံးတီးေလးကို ေစြ႕ကနဲေပြ႕၍ ကုတင္ေပၚတင္ေပးလိုက္ၿပီး သူကပါ ကုတင္ေပၚတက္လိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ မ်က္လုံးအစုံမွိတ္၍ ရင္ေတြတစ္ဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနေသာ ဇာျခည္သင္း၏ ေ႐ႊရင္ႏွစ္မႊာကို လက္ဖဝါးျဖင့္အုပ္ကာ ပြတ္သပ္ကစားၿပီး ငုံ႔၍စို႔သည္။ သူတႁပြတ္ႁပြတ္စို႔သမွ် ဇာျခည္သင္း၏ ရင္အုံေလးက ေကာ့၍ေကာ့၍ တက္ေနရသည္။

“အို.အစ္ကို“ ႏိုင္ျမင့္၏လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ေပါင္ၾကားသို႔ ေရာက္သြားၿပီး ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္၏ အေမႊးေလးေတြကို ပြတ္သပ္သလို ဇာျခည္သင္း၏ အေမႊးေလးေတြကို ပြတ္သပ္ရင္း ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားသို႔ သူ႔လက္က ေလွ်ာကနဲဆင္းသြားရာမွ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီးမ်ားကို သူ႔လက္ဖဝါးႀကီးျဖင့္ ထက္ေအာက္စုန္ဆန္ ဖြဖြ႐ြ႐ြေလးပြတ္၍ေပးသည္။ ခ်စ္သူ၏ၾကင္နာယုယမႈေတြက ဇာျခည္သင္း၏ ရင္အတြင္းသို႔တိုင္ တုန္ရင္လႈိက္ေမာ၍ေနရသည္။ “အစ္ကိုရယ္“ သူမ၏ သံရွည္ေလးမ်ားျဖင့္ ၿငီးသံအဆုံး ႏိုင္ျမင့္က သူ႔ပုဆိုးကိုခြၽတ္ၿပီး ဇာျခည္သင္းေပၚသို႔ ခြတက္လိုက္သည္။ ခ်ိန္သားမကိုက္ဘဲ အေပၚဖက္သို႔နဲနဲေရာက္သြားသျဖင့္ ေထာင္မတ္ေနေသာလီးႀကီးက ဆီးခုံေလးေပၚသို႔ ေရာက္၍ေနၿပီး လုံးတစ္ေနေသာအုႀကီးက ေစာက္ပတ္ေရွ႕တြင္ ကပ္၍ေနသည္။ ခ်ိန္သားကိုက္ေအာင္ ႏိုင္ျမင့္ေအာက္သို႔ ျပန္၍ေလွ်ာမခ်မီမွာပင္ ဇာျခည္သင္းက သူမ၏ကိုယ္လုံးတီးေလးကို လူးလြန႔္၍ ေခါင္းရင္းဖက္သို႔ တေဖးေျဖးေလးတိုးလိုက္ေတာ့ လီးေခ်ာင္းႀကီးက တေျဖးေျဖးေလွ်ာဆင္းသြားၿပီး လီးထိပ္က ေစာက္ပတ္ဝသို႔ ေထာက္မိသြားသည္။ စိုစြတ္မႈက လီးထိပ္ႀကီးကို ထိေတြ႕လိုက္သည္ႏွင့္ ႏိုင္ျမင့္ တစ္ကိုယ္လုံး ၾကက္သီးထသြားသည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ သူ႔တင္ပါးႀကီးမ်ား၏ အားကိုယူ၍ လိုးသြင္းလိုက္သည္။ “အေမ့..အစ္ကို.အ.အ“ လမ္းေၾကာင္းတြင္ ေခ်ာဆီမ်ားျပည့္လွ်ံသလို ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ လီးႀကီးက တစ္ဆုံးကြၽံဝင္သြားသလို ႏိုင္ျမင့္၏ကိုယ္လုံးႀကီးကလည္း သူမ၏ကိုယ္ေပၚသို႔ ေမွာက္ခ်လိုက္ၿပီး သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို တဖြဖြနမ္းရင္းက ဖင္ႀကီးႂကြႂကြၿပီး ေဆာင့္လိုးလိုက္သည္။

“သိပ္ခ်စ္တာဘဲ ညီမေလးရယ္.“ “ခ်စ္တယ္ အစ္ကိုရယ္“ တဖြတ္ဖြတ္ တႁပြတ္ႁပြတ္အသံမ်ားက စီးခ်က္က်က် ထြက္ေပၚေနရာမွ တေျဖးေျဖးျမန္ဆန္၍ စိပ္လာသည္။ ဇာျခည္သင္းက ႏိုင္ျမင့္၏ကိုယ္လုံးႀကီးကို တင္းၾကပ္စြာဖက္ၿပီး ခ်စ္သူအလိုက် ေကာ့ေကာ့ေပးေနရင္းကေန သူမ၏ကိုယ္လုံးေလး ဆတ္ကနဲေကာ့တက္သြားသည္။ “အား.အစ္ကို..အားအာ..အင္း.ဟင္း“ “ခ်စ္..ခ်စ္တယ္ ညီမေလးရယ္..အင္း.“ ေနာက္ဆုံး အားရပါးရ ေဆာင့္ခ်လိုက္ေသာ လီးႀကီးႏွင့္အတူ ႏိုင္ျမင့္၏ခါးႀကီးမွာ တြန႔္ကနဲ တြန႔္ကနဲျဖစ္သြားကာ လီးရည္းေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ အရွိန္နဲ႔ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ ဇာျခည္လည္း ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ႏိုင္ျမင့္၏ခါးမွာ ၾကက္ေျခခတ္ ခြလိုက္ပီး လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္လည္း ႏိုင္ျမင့္၏ ေက်ာျပင္းႀကီးအား ဖက္ကာ”အာားး ေကာင္းလိုက္တာ အကိုရယ္…အရမ္းခ်စ္လိုက္တာ”ဟု ညည္းတြားေရ႐ြတ္ရင္း ၿပိဳင္တူပီးသြားၾကပါေတာ့သည္။…ၿပီး