သိပ်ကြမ်းတာပဲ

လွန်ခဲ့သော ၂နှစ်ခန့်က ဦးမောင်လှ မိန်းမ မအုန်းစိန် သားအိမ်ခေါင်း ကင်ဆာရောဂါနှင့် ကွယ်လွန်ခဲ့သည်။ မအုန်းစိန် မကွယ်လွန်ခင်ကပင် ဦးမောင်လှတို့နှင့် တဆက်တည်း ရှိနေသော မြေကွက်ကိုဝယ်ယူ၍ ၂ခန်း ၃ခန်း မြေစိုက်အိမ်တစ်လုံး ဆောက်ပေးကာ မကြင်မေကို နေထိုင်စေသည်။ ခြံက ပေတစ်ရာပတ်လည် ကျယ်ဝန်းသဖြင့် ထိုခြံထဲတွင် သနပ်ခါးပင်များ စိုက်ပျိုးထား၏။ မကြင်မေက စိုက်ပျိုးရေး ဝါသနာပါသည်။ ပညာရေးကလည်း ဆယ်တန်း အောင်ပြီးဖြစ်၏။ မေထုန်နို့စားနွားမ သုံးကောင်လည်းရှိသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ တူဝရီးမှာ ဤရွာတွင် စီးပွားရေး ချောင်လည်သူများ ဖြစ်ကြ၏။ အမျှော်အမြင်ရှိသူများ ဖြစ်ကြ၍ အဝီစိတွင်းတူးကာ စိုက်ပျိုးရေးကို တိုးချဲ့ကာ လုပ်ကိုင်ကြသည်။ အနှစ်၂၀ကျော် ကြာပြီဖြစ်၍ မကြင်မေသည် ဤရွာသူ လုံးလုံးဖြစ်နေပါပြီ။ ရွာ၏သာရေး နာရေး လှုမှုရေး ကိစ္စရပ်များတွင် ရှေ့တန်းမှပါဝင်၍ တက်တက်ကြွကြွ လုပ်ဆောင်သည်။ မကြင်မေက ဦးဆောင်၍ အမျိုးသမီး ဝတ်အသင်းဖွဲ့ကာ အဖိတ် ဥပုသ်ထွက်နေ့တိုင်း ရွာလည်ဓမ္မာရုံတွင် ဝတ်တက်ကြ၏။ စုစုပေါင်း အမျိုးသမီးကြီးငယ် ၅၀ကျော်ခန့်ရှိ၏။ “အမ….ပြန်ရောက်ပြီလား” “အေး…..ရောက်နေတာ ကြာပလား” “ဟုတ်ကဲ့” ကြည်အောင်က ရေနွေးကြမ်းသောက်ရင်း ခရမ်းချဉ်သီးများ အပြည့်အမောက် ထည့်ထားသော ထန်းခေါက်တောင်းတစ်လုံးကို ခေါင်းပေါ်ရွက်၍ ဝင်လာသော မကြင်မေကို နှုတ်ဆက်လိုက်ရာ မကြင်မေကလည်း အလိုက်သင့် ပြန်နှုတ်ဆက်လိုက်၏။ မကြင်မေက လှေကားတက်ခုံပေါ်တွင် ခရမ်းချဉ်သီးတောင်းကို ချမည့်ဟန်ဖြင့် ဒူးနှင့်ခါးကိုညွှတ်၍ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပင့်မပြီး အောက်သို့ ချလိုက်သည်။ ထမီတိုတို ဝတ်ထားသဖြင့် တင်းရင်းစိုပြေသော ခြေသလုံးသားများ၏ သန်စွမ်းမှု၊ မို့မောက်သော ရင်သားအစုံ၊ ဝိုက်ကားသော ပုံသဏ္ဍာန်ရှိသည့် ကားကား စွင့်စွင့်  ငွါးငွါးဖွင့်ဖွင့် ရှိလွန်းလှသည့် ပြည့်ဖြိုးတင်းအိသော တင်သားဆိုင်ထွားထွားများဖြင့် အလွန်အချိုးစားကျနသည့် မကြင်မေကို အရောင်လက်သော မျက်လုံးတို့ဖြင့် ဖျတ်ကနဲကြည့်လိုက်မိ၏။ မကြင်မေက ဆံထုံးကို ဖြည်ချရင်း ခေါင်းခုပုဆိုးဖြင့် ယပ်ခတ်သလို လုပ်ကာ အမောဖြေနေသည်။ ပြည့်ဖြိုးတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တံကြီးတွေက ထမီကို ထွင်းဖေါက်၍ အလှပြနေသည့်နှယ် ပေါ်ပေါ်လွင်လွင် ရှိလှသည်။

ကြည်အောင်မိန်းမ ခင်အိလည်း လှပါသည်။ အဖုအထစ် အမို့အမောက် အင်္ဂါရပ်များနှင့်ပြည့်စုံပြီး စွဲမက်စရာကောင်းလှပါသည်။ ခင်အိက မကြင်မေလောက်တော့ ဒေါင်မကောင်း သည်တော့ ရွှေဘိုမင်းကြိုက် လုံးကြီးပေါက်လှစတိုင်တော့ မဟုတ်။ အဲ ခင်အိက မကြင်မေထက် သာတာက အရွယ်ဂုဏ် ငယ်ဂုဏ်ဖြစ်သည်။ ခင်အိ အသက်က အခုမှ ၃၀ထဲ ဝင်ရုံရှိသေး၏။ ခက်သည်က ကျားဆိုသောသတ္တဝါသည် ကိုယ့်မိန်းမ မည်မျှ ချောမောလှပပြီး စွဲမက်စရာ အင်္ဂါရပ်တွေနှင့် ပြည့်စုံပါစေ နေ့ရှိသရွေ့ ညရှိသရွေ့ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံလာသည့်အခါ ရိုးအီသွားတတ်ပါသည်။ အတွင်းသိ အစင်းသိ ကြာကြာပေါင်းလာသောအခါ တချိန်က ချစ်ခင်နှစ်သက် စွဲမက်စရာဟု ထင်ခဲ့သော အရာတွေက အပြစ်အသွင် ဆောင်လာပြီး အင်တင်တင် ညီးတီးတီး ဖြစ်လာတတ်၏။ ထို့ကြောင့် အာရုံကို အပြောင်းအလဲ ဖြစ်စေရန် ယခုလို တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့် လုံးကြီးပေါက်လှ မိန်းမများကို ကိလေသာ ရမက်လွှမ်းသော အကြည့်တို့ဖြင့် ငမ်းငမ်းတက် ကြည့်မိခြင်းဖြစ်ပါသည်။ စောစောက အဘဦးမောင်လှ ပြောခဲ့သော ကာမရောဂါ ဝမ်းတွင်းနာက ကြည်အောင်ကို စွဲကပ်လိုက်တော့၏။ လီးရိပ်လီးငွေ့မသမ်းသော အဖုတ်ကြီးကို စိတ်ဖြင့် မှန်းဆကာ ရာဂစိတ်နယ်ပယ်ကို ကျယ်သထက် ကျယ်အောင် ဖြန့်ကျက်လိုက်သည်။ လျှပ်တပြက် အကဲခတ်ရုံဖြင့် ဦးမောင်လှက ကြည်အောင်၏ မနောနှင့် သဘောကို ရိပ်မိလိုက်သည်။ ကြည်အောင်လို လူစားသည် ကိလေသာအာရုံနှင့် ဖမ်းစားခြင်းခံရလျှင် ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့တတ်ပြီး အသိတရားဖြင့် ပြန်လည်ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်း မရှိဟု ဦးမောင်လှစိတ်ထဲက မှတ်သားလိုက်၏။ မကြင်မေက အမောဖြေပြီး ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်ရန် မီးဖိုခန်းပေါ် တက်သွား၏။ လှုပ်လီ လှုပ်လဲ့ နိမ့်ချီမြင့်ချီ အဆီခဲတွေ စုခဲထားသည့် တင်ဆုံထွားထွားကြီးက သူ့စိတ်ကို မြူဆွယ်ကလိသွားသည်ဟု ထင်မှတ်လိုက်မိ၏။ သည်တော့မှ သူ့လာရင်းကိစ္စကို သတိရတော့၏။ ဦးမောင်လှက ပြုံးတုံ့တုံ့ မျက်နှာထားနှင့် “အေး… ငါ့တူမ အပျိုကြီးကလည်း ကာမရောဂါကို ထကြွတိုးပွားစေတဲ့ ဗိုင်းရပ်စ်ပိုးကြီးနော်…. အဟဲ…. ဟဲ….ဟဲ” ဦးမောင်လှ စကားကြောင့် ကြည်အောင်မျက်နှာမှာ အနည်းငယ် ရှက်ရိပ်သမ်းသွားပြီး တဟီးဟီးနှင့် ရယ်ပြလိုက်သည်။ “အဘ….ကျုပ်….ဟို…ဟို…” ကြည်အောင် စကားမဆုံးသေးခင်မှာပင် ဦးမောင်လှ လက်ကာပြလိုက်ရင်း “နေနေ….မောင်ကြည်အောင်… အဘ…သိတယ်… မင်းငွေ…. လိုချင်လို့မဟုတ်လား” “ဟုတ်ကဲ့…. အဘ” ကြည်အောင်စိတ်ထဲ အံ့သြသွားတာ အမှန်။

သူ့အကြံကို ဦးမောင်လှ ဘယ်လိုသိနေသလဲ။ ကြည်အောင်၏ စိတ်အခြေအနေကို ဦးမောင်လှက ရိပ်မိလိုက်သဖြင့် “မအံ့သြနဲ့မောင်…. မင်းရောက်လာတဲ့အချိန်ကို ငါက အင်္ဂဝိဇ္ဇာနည်းနဲ့ တွက်ကြည့်လို့ သိပြီးသား…. မင်းမှာငွေလိုနေတယ်… ဒီတစ်ခေါက် အရောင်းအဝယ်ကိစ္စမှာ မင်း အရှုံးကြီးရှုံးခဲ့တယ်…… တခြားနေရာမှာ ရစရာ မမြင်တော့ င့ါဆီရောက်လာတယ်… ကဲ… ဟုတ်တယ်… မဟုတ်လား” ကြည်အောင် တစ်ယောက် ဟုတ်ကဲ့ ဟုပင် မပြောနိုင်တော့ဘဲ ပါးစပ် ဟောင်းလောင်းကြီးဖြင့် ဦးမောင်လှကို ပြူးပြူးကြီး ကြည့်လျှက် ကြောင်အမ်းအမ်းကြီး ဖြစ်သွားသည်။ ပြီးတော့မှ ခေါင်းကို ခပ်သွက်သွက်ငြိမ့်ကာ “ဟုတ်….ဟုတ်ကဲ့…အဘ” ကြည်အောင် ဦးမောင်လှကို ယခင်ကထက်ပို၍ အထင်ကြီးလေးစားသွား၏။ ဓာတ်တွေ ပရမတ်တွေကိုလည်း လူပြိန်းလူနတွေ နားလည်အောင် ရှင်းပြတတ်၊ လောကီဂမ္ဘီရ ပညာရပ်တွေကလည်းတတ်နဲ့ အလွန် အံ့သြစရာကောင်းတဲ့ ဦးမောင်လှ ပါတကား။ ဦးမောင်လှကို အထင်ကြီး လေးစားစိတ်ဖြင့် ကြည့်နေစဉ်မှာပင် ဦးမောင်လှတယောက် သူ့တစ်ထပ်တိုက်ပုလေးထဲသို့ ဝင်ရောက် ပျောက်ကွယ်သွားပါတော့သည်။ မကြင်မေတယောက် ထွက်များလာလေမလားဟု မီးဖိုခန်းဘက်ဆီ အကြည့်ရောက်သွားသည်။ “ရော့… မောင်ရင် လိုချင်တာ ၂ သိန်းခွဲမဟုတ်လား” မီးဖိုခန်းဘက်ဆီ ငေးနေစဉ် နောက်ကြောဘက်ဆီက ပေါ်လာသော ဦးမောင်လှ စကားသံနှင့်အတူ နှစ်သိန်းခွဲ ထောင်တန်အထုပ်က သူ့ပေါင်ပေါ် ဖုတ်ကနဲကျလာ၏။ “အော…ငွေပမာဏပါ သိနေတဲ့ ဦမောင်လှပါလား။ ”ကြည်အောင် ကွပ်ပျစ်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ဦးမောင်လှခြေရင်းတွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ ဦးသုံးကြိမ် ကန်တော့လိုက်တော့၏။ “အေး…အေး….ဒီတခေါက် အဆင်ပြေပါစေကွာ” ကြည်အောင် ငွေထုပ်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ဦးမောင်လှကို နှုတ်ဆက်ကာ ထွက်လာခဲ့သည်။ အကယ်၍သာ ကြည်အောင်တယောက် ဤကိစ္စရပ်တွေကို အင်္ဂဝိဇ္ဇာ ဗေဒင်နည်းဖြင့် သိရသည်မဟုတ်ဘဲ သူ့မိန်းမ ခင်အိကိုယ်တိုင် ဖွင့်ပြောထား၍ သိနေသည်ဆိုလျှင်တော့ဖြင့်…။ အဖိတ်နေ့ည ဝတ်တက်စဉ်က ခင်အိတစ်ယောက် ဝတ်အဖွဲ့ထဲ မပါဘဲ ဦးမောင်လှထံ ရောက်နေခဲ့သည်ဆိုလျှင်…။ ထိုနေ့ည သွေးသားဆန္ဒ နှီးနှောဖလှယ်ပွဲကြီး အဆင်ပြေချောမွေ့စွာ ပြီးဆုံးသွားပြီးနောက် ဦးမောင်လှရင်ခွင်ထဲမှာ ဦးမောင်လှ၏ အပွေ့အဖက်ကို ခံယူထားစဉ် ငွေကြေးကိစ္စပြောခဲ့သည်ဆိုလျှင်…။ ထိုနေ့ည ပြန်ခါနီးတွင် ဦးမောင်လှက “၂သိန်းခွဲ ဟုတ်လား…. အေး..အေး…. သန်ဘက်ခါ ညီးယောက်ျားကို ငါ့ဆီ လွှတ်လိုက်”ဟု မှာကြားလိုက်သည်ဆိုလျှင် ကြည်အောင်တစ်ယောက် ဦးမောင်လှထံမှ အလွယ်တကူ ငွေ ၂သိန်းခွဲ ချေးယူရရှိခဲ့သည့်အတွက် အခုလို ပျော်ရွှင်နိုင်မည်လော။ ဦးမောင်လှကိုလည်း အထင်ကြီး လေးစားနိုင်ပါအုံးမည်လော။ သို့သော် နှစ်ယောက်လုံး ပြုံးနေကြ၏။ သို့သော် အဓိပ္ပါယ်ခြင်းက မတူကွဲပြား ခြားနားကြသည်။

အဖိတ်နေ့ည… ထိုအဖိတ်နေ့ညကို ဦးမောင်လှ မမေ့ပါ။ ဒီနေ့ည ခင်အိလာမည်။ မကြင်မေက အကျိုးအကြောင်း အစုံအလင်ကို ဦးမောင်လှအား ပြောပြထားပြီးဖြစ်၏။ မကြင်မေနှင့် ခင်အိတို့ ညှိနှိုင်းကြသော စကားထဲတွင် ငွေ ၂သိန်းခွဲရမည်။ ဦးမောင်လှ၏ သွေးသားဆန္ဒကို လိုက်လျော ဖြည့်ဆည်းပေးရမည်။ အများသူငါ မရိပ်မိစေရန် ယောက်ျားကို ငွေယူလွှတ်ရမည်။ မည်သူမှ မရိပ်မိနိုင်သည့် အဖိတ်နေ့ညကို ရွေးရမည်။ အတိုးငွေ ၁၀ကျပ်ဆိုလျှင် ၅ကျပ်နှုန်း ခံစားခွင့်ပေးမည်။ သို့သော် ယောက်ျားကို ငွေပို့ခိုင်းစဉ် ၁၀ကျပ်နှုန်းနှင့် ပေးအပ်ခိုင်းရမည်။ ၅ကျပ်နှုန်းခံစားခွင့်ကို ဝတ်တက်သည့်ညမှ ကိုယ်တိုင်သွားယူရမည်။ မကြင်မေဘက်က တင်ပြသော အချက်အလက်များကို ခင်အိကိုယ်တိုင်က ကျေနပ်ပြီးဖြစ်၍ ထိုအဖိတ်နေ့ညက ခင်အိတစ်ယောက် ဝတ်တက်ဓမ္မာရုံတွင် ရောက်ရှိကြောင်း လက်မှတ်ထိုး၍ အသာလစ်ထွက်ခဲ့သည်။။ ဝတ်တက်ခေါင်းဆောင်က မကြင်မေမို့ ပွဲပြီးမီးသေ အငြိမ်ဖြစ်၏။ ဝတ်တက်ချိန် တစ်နာရီ အသစ်သင်ကြားပို့ချသည်က ၂ နာရီခွဲ ဤအချိန်အတွင်း ၁၀မိနစ်စော၍ ပြန်ရောက်စေရမည်ဟု မကြင်မေက အသေအချာ မှာလိုက်ပြီးဖြစ်၏။ တပတ်ရစ် ယောဂီထမီ အင်္ကျီလေးနှင့် ခင်အိတယောက် တသွေးတမွေး လှလို့နေပါသည်။ အခုတပတ် ကုန်ရှုံးလာသည့်အတွက် ယောက်ျားက စိတ်ညစ်သည်ဟု ဆိုကာ အရက်ချည်း တွန်းသောက်နေ၏။ မကြင်မေဆီက ရအောင် ပြောကြည့်ပါမည်ဟု ချွေးသိပ်ရင်း အရက်ကို လျှော့သောက်ခိုင်းထားရ၏။ ဒါတောင် ဝတ်တက်လာခါနီး ရမ်အကြီးတစ်လုံး ဝယ်ပေးခဲ့ရသေးသည်။ ခင်အိကလည်း သူ့အကြံနှင့်သူမို့ ကျေနပ်စွာပင် အကြွေးဝယ်ပေးခဲ့ပါသည်။ မကြင်မေ အစီအစဉ်အတိုင်း တိုက်နောက်ဖေးပေါက်က ဝင်ရမည်ဖြစ်သည်။ “ဒေါက်…ဒေါက်….ဒေါက်..ဒေါက်” မကြင်မေ သင်ပြထားသည့်အတိုင်း တံခါးခေါက် အချက်ပေးလိုက်သည်။ မကြာခင် တံခါးပွင့်လာ၏။ တံခါးဝတွင် ဦမောင်လှက ဘောင်းဘီပွပွ စွပ်ကျယ်အင်္ကျီ လက်ပြတ်နှင့် မားမားကြီး ရပ်နေလေသည်။ ဦးမောင်လှ၏ တောင့်တင်းကြံ့ခိုင်သော ကိုယ်နေဟန်ထားကို ကြည့်၍ ခင်အိရင်တွေ လှိုက်ဖိုလှုပ်ခတ်သွား၏။ လူကြီးက အသက် ၅၀ကျော် ၆၀ အတွင်းဆိုသော်လည်း ကျန်းမာ သန်စွမ်းလှသည်။ ရင်အုပ်ကားကား လက်မောင်း ကြွက်သားကြီးတွေက ထစ်ဖုတုတ်ခိုင်လှသည်။ ထို့အတူ ပေါင်တံ ခြေသလုံး ကြွက်သားကြီးတွေက တင်းရင်းဖုထစ် သန်မာလှသည်။

ဦးမောင်လှက ခင်အိ ဝင်သာအောင် ဘေးသို့ ဖယ်ပေးလိုက်ပြီး “ဝင်…ဝင်…..တူမကြီး….အထဲကို” ခင်အိက ကိုယ်ကိုရို့၍ အတွင်းသို့ ဝင်လိုက်၏။ ဦးမောင်လှက တံခါးမင်းတုန်းဂျက်ကို ထိုးပိတ်လိုက်သည်။ အခု သူတို့ရောက်နေသော အခန်းမှာ ထမင်းစားခန်းဖြစ်၏။ ၁၅ပေပတ်လည် ကျယ်ဝန်းပြီး မတ်တပ်ရပ် ချက်ပြုတ်ရသော မီးဖိုနှင့် စားစရာများကို သိုလှောင်ထားသည့် ကြောင်အိမ် ၃လုံးရှိ၏။ ထမင်းစားစရာ နေရာမှာ ၂ ပေခွဲကျော်ကျော်ခန့် မြင့်ပြီး သစ်မာရှာထိုးသား များခင်းထားသည်။ ထိုအပေါ်တွင် စားပွဲခုံဝိုင်းတစ်လုံး ချထားပြီး ဝီစကီအကြီးတစ်လုံး၊ ကြက်ကြော်၊ ဝက်အူချောင်းကြော်၊ ငှက်ပျော်သီးဖီးကြမ်း တစ်ဖီး ရှိနေသည်။ ဝီစကီပုလင်းက အပြည့်မဟုတ်တော့။ ထိုအထဲတွင် ကာမစွမ်းအားကို တိုးပွားစေသော ဖျံသိုစိမ်ထား၏။ “ကဲ…အပေါ်တက်လေ… တူမကြီးရဲ့…. အေးအေးဆေးဆေးပေါ့နော်… သွား ဟိုမှာ စားစရာတွေရှိတယ် ….. စားနှင့်” ခင်အိက မတ်တပ်ကြီးရပ်နေ၍ ဦးမောင်လှက ပြောလိုက်သည်။ လာကတည်းက ကိုယ့်ဆုံးဖြတ်ချက်နှင့်ကိုယ်မို့ အရှက်တွေ သိက္ခာတွေ ကျင့်ဝတ်တွေ အကုန်ခဝါ ချထားခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ ကိုယ်ရချင်တဲ့ငွေက နည်းနည်းနောနော မဟုတ် ဖာထွက်ခံလျင်တောင် ရမည်မဟုတ်။ ပြီးတော့ ကိုယ်က အပျိုမှမဟုတ်ဘဲ ကလေးနှစ်ယောက်အမေ အအို။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကလဲ ဖွတ်ဖွတ်ကျေအောင် လီးအလိုးခံထားရတဲ့ စောက်ဖုတ်။ ဒီတော့ ဘာဆန်းတာမှတ်လို့။ ပြီးတော့ ခင်အိက ချောသည် လှသည် တောသူဆိုပေမင့် ရှေးအတိတ်ကုသိုလ် ကောင်းပုံရ၏။ ဒီတော့ ခပ်ရဲရဲ ခပ်ဟော့ဟော့ပင် ဆက်ဆံလိုက်သည်။ အပေးကောင်း အပြုအစုကောင်းခဲ့ရင် ၂သိန်းခွဲငွေ အလကားတောင် ရချင်ရနေအုံးမည်။ “အဟစ်…အစ်…ခစ်…အဟင့်…ဟင့်…. ယား…ယား…တယ်လို့” အနေရ အထိုင်ရခက်လောက်အောင် ယားသည့်အတွက် ခင်အိတစ်ကိုယ်လုံး ကော့တက်သွားရှာသည်။ သည်တော့ နို့အုံကြီးက ပိုမို၍ စူတင်းထွက်လာသည်။ ဦးမောင်လှက နို့တစ်လုံးကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးလျှက် ခင်အိ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်သည်။ ပေါင်တံကြီးတွေက ထွားပြီး တင်ဆုံကြီးတွေက ဖွံ့ထွား စွင့်ကားလွန်းနေသည့်အတွက် ဘောင်းဘီက တော်တော်နှင့် မကျွတ်ဘဲဖြစ်နေသည်။ “ဟွန်း…..ခိုးချင်တာလဲပျာလို့… လက်နှေးတာလဲ ချာလို့” ဦးမောင်လှတစ်ယောက် အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် တဏှာရမက်တွေ မွှန်ထူနေပုံကို အမြင်ကပ်ကပ်ရှိလှစွာ ဆူဆူဆောင့်ဆောင့်လေး မြည်တွန်ရင်း ကူချွတ်ပေးလိုက်၏။ ခင်အိ အပြုအမူလေးက ဦးမောင်လှကို ကြည်နူးစွဲမက်သွားစေ၏။

ဘောင်းဘီတို ကျွတ်သွားသောအခါ ဖြူဝင်းထွားအိနေတဲ့ ပေါင်တံနှစ်သွယ်ကြားက ခင်အိ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ဘွားကနဲ မြင်လိုက်ရ၏။ ခင်အိက ပိုမြင်ရအောင် ပေါင်နှစ်ခြမ်းကို မသိမသာ ဖြဲပေးလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက ပေါင်အဟတွင် သိသိသာသာ ပြဲဟသွားပြီး အတွင်းသား နီနီနုနုတွေကိုပါ မြင်လိုက်ရ၏။ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေက အညိုရောင်သမ်းနေပြီး ထူထူပွပွဖြစ်နေ၏။ သူ့အရောင်နှင့်သူ ပိုင်းခြားထားသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အလွန့်အလွန် ကြည့်ကောင်းနေ၏။ ဝင်းဝါမို့မောက်နေသော ဆီးခုံ၊ နက်ပြောင်မဲမှောင်နေသည့် စောက်မွှေး၊ အညိုရောင်သမ်းနေသည့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား၊ ပြဲဟနေသော အတွင်းသားနီနီတို့ကို ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်းက ဦးမောင်လှလီးကြီးမှာ ထွားသထက်ထွား တောင်သထက်တောင် မာသထက်မာ ထန်သထက် ထန်လာတော့၏။ ဘောင်းဘီတိုကြားမှ တိုးတိုးထွက်နေသော လီးကြီးကို ခင်အိက လက်ဖဝါးလေးနှင့် ခပ်ဖွဖွပုတ်ရင်း “ဟွန့်….ကဲ…..ကဲ….လွန်းတယ်” နှာခေါင်းလှလှလေး တွန့်ရှုံ့ရင်း ပြောလိုက်၏။ ခင်အိက ဦးမောင်လှရှေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး “ကဲ….အသေအချာ….ထိုင်စမ်းပါ….တကထဲ” ဦးမောင်လှတစ်ယောက် လက်ရှိအသက်ထက် ၅ ပုံ ၁ပုံခန့် ငယ်သွားသလား ထင်ရအောင် နုပျိုသွား၏။ စိတ်ထဲမှာလဲ  ရွှင်လန်း မြူးကြွသွားသည်။ ခင်အိ မလာခင်ကပင် သောက်ထားနှင့်သော အရက်အရှိန်ကလည်း တက်နေပြီဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် ကြမ်းပေါ် ဖင်ချထိုင်ပြီး ခြေဆင်းလျှက် ပေါင်ကို နဲနဲကားထားလိုက်သည်။ “ကဲ…..ဘောင်းဘီချွတ်” ခင်အိက ဘောင်းဘီတိုကို ကိုယ်တိုင်ချွတ်ပေး၏။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် အနေအထားမို့ ခန္ဓာကိုယ် အလှည့်အပြောင်း လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ်ကြီးက ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် ဦးမောင်လှကို မြူဆွယ်လျှက် ရှိနေပါသည်။ ဦးမောင်လှက ဘောင်းဘီအချွတ်ရ လွယ်အောင် သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကြမ်းပေါ်ထောက်ပြီး ကိုယ်ကိုကြွကာ မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ ဖုထစ်မို့မောက်သော ရင်အုပ်လက်မောင်း ကြွက်သားကြီးတွေက တင်းအစ်ကြွတက်လာသည်။ ဘောင်းဘီ ကျွတ်ထွက်သွားသည်နှင့် ဦးမောင်လှ လီးတန်ကြီးမှာ မတ်ကနဲ ထောင်တက်သွား၏။ အညိုရောင် သမ်းနေသော လီးကြီးကို ဘွားကနဲ မြင်လိုက်ရသောအခါ ခင်အိ အံ့သြမှင်သက်သွား၏။ မအံ့သြလို့လည်းမဖြစ် သူ့လီးတန်ကြီးက မြင်းလီးတန်ကြီးလောက် နီးနီးရှိသည်။ သူမစောက်ဖုတ်ကိုပင် လက်နှင့်ယောင်ရမ်း၍ အုပ်မိလိုက်သည်။ အရှည်ရှစ်လက်မ ကျော်ကျော်ခန့်ရှိသော လီးတုတ်ကြီးမှာ အကြောတွေ ပြိုင်းပြိုင်းထလျှက် အရေပြားတွေက ကြက်ပေါင်ကွင်း တုတ်တုတ်တွေ အထပ်ထပ်စွပ်ထားသလို အရစ်အရစ် ထနေသည်။

တသက်နှင့်တကိုယ် မတွေ့ဖူးမမြင်ဖူးသေးသော လီးကြီးဖြစ်သည်။ ခင်အိလည်း ခေသူတော့ မဟုတ်ပါ။ ကြည်အောင်နှင့် မညားခင်ကပင် ယခင်ရည်းစားဟောင်း နှစ်ယောက်၏ အလိုးကို ခံခဲ့ဖူးသည်။ ထိုလီးမျိုးသည် လူစဉ်မှီရုံသာ ရှိသည်။ ခံလို့လည်း ကောင်းခဲ့ပါသည်။ အခု ဦးမောင်လှလီးကြီးက သူမတခါမှ မမြင်ဖူးသေးသော ကြောက်ခမန်းလိလိ လီးကြီးဖြစ်နေပါတော့သည်။ ဒစ်ဖူးကြီးက တင်းပြောင်နေသော ခရမ်းချဉ်သီးကြီးပမာ နီညိုရောင် သမ်းနေသည်။ ဦးမောင်လှက သူ့လီးကြီးကိုကြည့်၍ ကြောင်တက်တက်ဖြစ်နေသော ခင်အိလက်ကို ဆွဲယူ၍ သူ့လီးကြီးကို ကိုင်စေလိုက်သည်။ ခင်အိက မြွေတစ်ကောင်ကို ကိုင်ရသလို မဝံ့မရဲလေး ကိုင်ကြည့်လိုက်သည်။ သံမဏိချောင်းကဲ့သို့ မာတင်းသောအတွေ့ကို နွေးနွေးရှိန်းရှိန်းကြီး ခံစားလိုက်ရ၏။ ခင်အိအနေဖြင့် ယခု သွေးသားဆန္ဒဖလှယ်ပွဲတွင် လုံးဝအညံ့ခံ၍ မဖြစ်ပါ။ ဦးမောင်လှ ကျေနပ်လျှင် ကျေနပ်သလောက် သူမအဖို့ အခွင့်အရေးတွေ ရလာနိုင်၏။ ဦးမောင်လှ သဘောကျ နှစ်ခြိုက်စေမည့်အရာမျိုးကို ကြားဖူးသလောက် လုပ်နိုင်သလောက် အစွမ်းကုန်လုပ်ပေးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားပြီးဖြစ်၏။ သူမချေးရမည့် ငွေတွေက နည်းနည်းနောနောမဟုတ်။ ကုန်က အကြီးအကျယ် ရှုံးခဲ့သည့်အတွက် ရှင်းရမည့် ငွေတွေကို မရှင်းနိုင်လျှင် သူမယောက်ျား ထောင်ကျပြီး ဘဝပါပျက်မည်။ ဘဝပျက်မည့်အရေးနှင့် ယှဉ်လိုက်လျှင် သူမစောက်ဖုတ်ကို ဦးမောင်လှထံ ထိုးအပ်ရသည့်အလုပ်က ဘာမှ မပြာပလောက်သည့် အလုပ်မဟုတ်။ သည်ကြားထဲ အပြုအစုကောင်းလျှင် ဦးမောင်လှ၏ ပေးကမ်းရက်ရောမည့် အခွင့်အရေးတွေက တသီကြီး။ မကြင်မေက ပြောပြထား၍ အတွင်းရေးကို သိထားနှင့် ပြီးဖြစ်၏။ တကယ်အားဖြင့် မကြင်မေသည်ပင် တူမ မွေးစားသမီးဆိုသော်လည်း  ဦးမောင်လှ၏ လူမသိသူမသိ မယားသာဖြစ်နေ၏။ သို့သော် အဖိုးကြီးက ပီမှ ပိုင်မှ သူသဘောကျမှ သားကောင်ကို ကိုင်လေ့ရှိသည်။ ပြဿနာကြီးငယ် မပေါ်ပေါက်စေရန် လုံခြုံစိတ်ချရအောင် အကွက်ချစီစဉ်ပြီးမှ သူ့ဆန္ဒကို အကောင်အထည် ဖေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။ အရင်ဆုံး ခင်အိက ဦးမောင်လှ၏ ပေါင်ကြားအတွင်းသို့ ဒူးတုတ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး လေးဖက်ထောက်ကုန်းကာ လီးကြီးကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်လျှက် ပါးစပ်ဖြင့် ငုံခဲစုပ်ယူလိုက်သည်။ လီးကြီးက တုတ်လွန်းသဖြင့် အကုန်လုံး သိမ်းကြုံးမငုံနိုင်ဘဲ တဝက်တပျက်သာ ငုံခဲထားနိုင်သည်။ ပူနွေးစိုစွတ်သော အာငွေ့နှင့် ကြမ်းရှသော လျှာအတွေ့က အရေးပါသော ကာမကြောအစုံကို စုပ်ယူမိလိုက်သောအခါ ဦးမောင်လှတစ်ယောက် ကော့တက်သွားပြီး အီးကနဲ ညည်းလိုက်သည်။

ဦးမောင်လှတစ်ယောက် ခင်အိအပေါ် အမှတ်တွေ ပေးလိုက်သည်။ ခင်အိအပြုအမူက သူသဘောကျ နှစ်ခြိုက်သော အပြုအမူတွေ ဖြစ်နေ၏။ ကလေးနှစ်ယောက် ထွက်ပြီးသား စောက်ဖုတ်မို့ သူ့လီးဒဏ်ကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံနိုင်မည်ဟုလည်း ယုံကြည်လိုက်သည်။ “ကဲ….ကဲ….တူမကြီး ခဏရပ်လိုက်အုံး…. လေးလေး…. မင်းကို သဘောကျသွားပြီး… အေး.. အေး….ဆေး..ဆေးပေါ့နော်” ဦးမောင်လှစကားကြောင့် ခင်အိတစ်ယောက် ဦးမောင်လှလီးကြီးကို လျှာဖြင့်ဝိုက်ပတ်၍ ယက်ပေးနေရာမှ ခေတ္တရပ်လိုက်ပြီး ဒူးတုတ်လျှက် ကနွဲ့ကလျ ထိုင်နေသည်။ ဦးမောင်လှက ခင်အိရဲ့ ကိုယ်ကာယအလှများကို တဝကြီး ကြည့်ရှုခံစားရင်း ဝီစကီတစ်ပန်းကန် ငှဲ့သောက်လိုက်သည်။ ပုဂံပြန်အချ ခင်အိက အဆင်သင့်ပင် ဝက်အူချောင်းနှစ်ချောင်း ပါးစပ်ထဲ ခွံ့ပေးလိုက်၏။ ဦးမောင်လှတစ်ယောက် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေစဉ် ငှက်ပျောသီးတစ်လုံးကို အခွံနွာ၍ ပါးစပ်နား ထိုးပေးလာသည်။ ဦးမောင်လှက တဝက်ကျော်ကျော်ကို ကိုက်ယူစားလိုက်သည်။ ဤမျှဆိုလျှင် ခင်အိသဘောထားကို အတော်အတန်ရိပ်မိသွားပြီ။ ခင်အိနှင့် လက်တွဲလို့ ကောင်းကောင်းကြီး ရနိုင်ကြောင်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။ “ကဲ…တူမကြီး… ဦးလေးရဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို ကျေနပ်ရဲ့လား” “အဟင်း..ဟင်း…ကြက်သီးတောင်ထတယ်.. လေးလေးရယ်” “ကဲ ထ…. အပေါ်က ခွထိုင်ပြီး… ကိုယ့်ဖာသာကို အဆုံးထိဝင်အောင် သွင်းကြည့်… ဦးက မဆင်မခြင် လုပ်မိရင် နာသွားမှာစိုးလို့” ခင်အိ စိတ်ထဲ  ဦးမောင်လှကို လေးစားသွားသည်။ အမှန်အားဖြင့် ခင်အိသည် ယခုအချိန်တွင် သူ့လက်ခုပ်ထဲက ရေသာဖြစ်၏။ ကြိုက်သလို လုပ်ခွင့်ရှိ၏။ သို့သော် ဦးမောင်လှက မလုပ်ပါ။ သူကောင်းကိုယ်ကောင်း ဖြစ်အောင် ကာမကိစ္စတွင် အပေးအယူမျှတစွာ ပြုမူလိုက်ပါ၏။ ခင်အိက မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ဦးမေင်လှ ပုခုံးကို ကိုင်ကာ တဖြည်းဖြည်း ထိုင်လိုက်သည်။ လီးကြီးနှင့် စောက်ဖုတ်အဝ တေ့ထောက်မိသောအခါ ဦးမောင်လှက ခင်အိ ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပင့်မပေးထားလိုက်၏။ ခင်အိက ခွထိုင်လျှက်ကပင် ဦးမောင်လှလီးတံ တုတ်တုတ်ကြီးကို သူမလက်နှင့် အကျအန ဆုပ်ကိုင်၍ အဖုတ်ဝနှင့် အသေအချာ ချိန်လိုက်သည်။ ထို့နောက် တဖြည်းဖြည်း ဖိသွင်းလိုက်၏။ “ဖွိ…ဖွိ…ဖွစ်…ပြွတ်….ဗြစ်….ဖွတ်….ဖွိဖွိ……ဖွစ်….ပြွတ်” လီးတံကြီးက တဖြည်းဖြည်းချင်း စောက်ခေါင်းလမ်းကြောင်းအတွင်းသို့ နစ်နစ်ဝင်လာသည်။ ကလေးမွေးဖူးသော မိန်းမမို့ ထိန်းချုပ် ချိန်ဆရမည့်အထာကို မှန်းဆတတ်သူပီပီ ထိန်းလိုက်သွင်းလိုက် ဖိလိုက်နှင့် ကျွမ်းကျင်စွာ ပြုလုပ်နေသည်။

သူမသဘောနှင့်သူမ စိတ်တိုင်းကျ ပြုလုပ်နေသည်မို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် မနာကျင်ဘဲ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ကာမအရသာထူးကြီးကို လီးကြီးကတဆင့် ခံစားနေရသည်။ ပါးစပ်ကလေး ဟလိုက်၊ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့လိုက်နှင့် အမျိုးမျိုး အဖုံဖုံဖြစ်နေရှာသော ခင်အိကို ကြည့်၍ ဦးမောင်လှ သဘောကျနေပါတော့သည်။ ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသောအခါ လီးကြီးက အဆုံးထိ နစ်ဝင်ရန် လက်နှစ်လုံးလောက်သာ လိုတော့သည်။ နာကျင်မှာစိုး၍ ထိန်းသွင်းနေသည့်ကြားက ခံချင်စိတ်နှင့် အားမလို အားမရစိတ် ရောထွေးသွားကာ ခင်အိ ဆတ်ကနဲ ထိုင်ချလိုက်သည်။ “ဖရစ်… ဗြစ်….ဖျစ်….ဒုတ်…..ပြွတ်…. အမေ့…အင့်….အ….အီး…အား…အ” လီးထိပ်ကြီးနှင့် သားအိမ်ဝမှာ တင်းကနဲ ဒုတ်ကနဲ ပြစ်ဆောင့်သွားရာ နာကောင်းအီဆိမ့်သော ကာမအရသာကြီးကို ပြိုင်တူခံစားလိုက်ရသည်။ ခေတ္တမျှ ငြိမ်နေပြီးနောက် ခင်အိက ဦးမောင်လှပုခုံးကို အားယူဖိထားရင်း ကိုယ်ကိုမြှောက်ကြွ လိုက်ပြန်သည်။ ဖိသွင်းစဉ်ကနှင့် မတူဘဲ အကြွတွင် အနည်းငယ်မြန်ဆန်၏။ တဖန် စောစောကလို တဖြည်းဖြည်း ပြန်ဖိသွင်းသည်။ စောက်ရည်ကြည်တွေက စိုရွှဲအိုင်ထွန်း နေပြီမို့ ပို၍ ပို၍  အဆင်ပြေ ချောမွေ့လာတော့သည်။ ဤနည်းအားဖြင့် အချက် ၂၀ကျော်ခန့် ပြုလုပ်ပြီးသောအခါ ခင်အိတစ်ယောက် ရမက်စိတ်တွေ အပြင်းအထန် ထကြွလာပါတော့သည်။ မြှောက်ကြွလိုက် ပြန်ဖိချလိုက်နဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက စိပ်စိပ်လာသည်။ မြန်မြန်လာသည်။ ထန်ထန်လာသည်။ သန်သန်လာသည်။ “ပြွတ်….ဖွတ်….ဖွတ်….ဘွပ်…. …..ပြွတ်….ဖွတ်… ဖွတ်… .ဘွပ်…….ပြွတ်….ဖွတ်… .ဖွတ်….ဘွပ်…”
“အမေ့…အား…အင့်….အင့်….အမေ့….. အီး… အင့်…ကျွတ်…ကျွတ်… အင့်… အ…အီး…ရှီး… ကျွတ်… ကျွတ်…အမေ့…အား” ခင်အိတစ်ယောက် ကာမဇောတွေ အထွတ်အထိပ်ရောက်အောင် တက်ကြွ ပြင်းထန်လာသည်။ အထက်သို့ ကြွပြီး ဆောင့်လိုက်တိုင်း နို့အုံအိအိကြီးတွေက ထက်အောက် လှုပ်ရှားနေတော့သည်။ ဦးမောင်လှကမူ အထွေအထူး အားအင်မစိုက်ရဘဲ ခင်အိ ပြုမူသမျှကိုသာ ဇိမ်ကျစွာ ခံယူနေပါသည်။ သူ့ကိုယ်ကို အနည်းငယ်မတ်လိုက်ပြီး ရမ်းခါနေသော ခင်အိနို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို သူ့လက်အစုံဖြင့် တင်းတင်းဆုပ်ချေ ပွတ်ဆွပေးလိုက်သည်။ လျှို့ဝှက်ဆန်းကျယ်သော ကာမဓာတ်သတ္တိက နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ချေ ပွတ်ဆွပေးလိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် “ဟီး…အီး…အမေ့….အမယ်လေး…ထွက်… ထွက်ကုန်ပြီ….အားရှီးးး” ခြောက်ခြားဖွယ်ရာ အသံနက်ကြီးကို မြည်တမ်းရင်း ခင်အိတကိုယ်လုံး လျှပ်စစ် လိုက်သလို တွန့်လိမ်ကော့တက်သွားသည်။

တဆက်တည်းပင် ကာမပန်းတိုင်သို့ ရောက်ရှိကြောင်း သင်္ကေတအဖြစ် စောက်ရေပူတွေကို ဗျင်းကနဲ ဗျင်းကနဲ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ ခင်အိတကိုယ်လုံး ပျော့ခွေညွှတ်ကျသွားပြီး ဦးမောင်လှ ဘယ်ဘက်ပုခုံးပေါ် မျက်နှာမှောက်ကျသွားတော့သည်။ ဦးမောင်လှက ခင်အိခါးသွယ်လေးကို လှမ်းဖက်လိုက်ရင်း ကျေနပ်အားရစွာ မှေးနေလိုက်သည်။
ခင်အိ အမောအပန်း ပြေသည်အထိ ခေတ္တစောင့်ဆိုင်းနေပြီး ဦးမောင်လှ လက်အစုံက ချောမွတ်ပြည့်တင်းသော တင်သားဆိုင် ထွားထွားအိအိကြီးကို စုံချီဆန်ချီ ပွတ်သပ်လျှက် ရှိပါတော့သည်။ အမောပြေ၍ထင်သည် ခင်အိက ဦးမောင်လှ ပုခုံးပေါ်တွင် မှောက်အပ်ထားသော မျက်နှာကို ခွာလိုက်ပြီး ကိုယ်ကို မတ်လိုက်၏။ သူမ မျက်နှာလေးက နွမ်းနယ်နေဟန်ရှိသော်လည်း ကျေနပ်သော ပီတိရိပ်တွေက ထင်ဟပ်နေသည်။ ကိုယ်အလှုပ်တွင် စောက်ဖုတ်အတွင်း နင့်ကနဲ လှိုက်ကနဲ ထူပူသွား၏။ “အမလေးတော့” ခင်အိစိတ်ထဲ တကယ်ပင် အမလေး တမိလိုက်သည်။ မတလို့ ဖြစ်ရိုးလား ဦးမောင်လှ၏ လီးတံကြီးက သံမဏိတိုင်ကြီး စိုက်ထားသလို ခိုင်ခိုင်မတ်မတ်ကြီး ရှိနေသေး၏။ ခင်အိ သဘောထားကို ဦးမောင်လှက ရိပ်မိလိုက်၍ “ဘာလဲ… ခင်လေးက…သဘောကျနေတာလား” “ဟင့်….အင်း….ဝေးသေး” ဦးမောင်လှ နှုတ်ဖျားက အလိုလို အခေါ်အဝေါ်တွေ ပြောင်းလဲသွား၏။ ခင်အိကို ခင်လေးတဲ့ “ဒါဆို…တော်ပြီပေါ့” “ဟင့်အင်း” “ဒါဆို….သဘောကျတယ်ပေါ့” “ဟင့်….အင်း” ဦးမောင်လှက ခင်အိ အမူအယာကြောင့် အူယားပြီး စိတ်မရှည်ဖြစ်ကာ ခင်အိခါးလေးကို ကြုံး၍ ဆွဲဖက်ပစ်လိုက်သည်။ “အမေ့…..ရှီး….ကျွတ်…ကျွတ်” တင်းကျပ်တောင်မတ်စွာ မြုပ်ဝင်နေသော လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးက ဦးမောင်လှ ခင်အိခါးကို ဆွဲဖက်လိုက်သည့်အတွက် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကန့်လန့်ဖြတ် ဆွဲနှဲ့လိုက်သလို ဖြစ်ကာ ပူကနဲ ဖျင်းကနဲ ဖြစ်သွားသောကြောင့် ခင်အိနှုတ်က လွှတ်ကနဲ အော်လိုက်မိသည်။ “အဟင့်…ဟင့်…ဟင့်…. ဟောဒီ အကိုကြီးက…… သိပ်ကြမ်းတာပဲ…..ကဲ…. ကြမ်းအုံး………..ကြမ်းအုံး” ခင်အိက ငိုသံနွဲ့နွဲ့လေးဖြင့် ဦးမောင်လှပုခုံးကို ခပ်ဖွဖွလေး ထုပစ်လိုက်သည်။ အချစ်ဓာတ်၏ ရစ်ပတ်နှောင်ဖွဲ့မူကြောင့် ခင်အိနှုတ်ကလည်း အလိုလို အခေါ်အဝေါ် ပြောင်းသွား၏။ ကိုယ့်အဖေအရွယ်လောက် အသက်ကြီးသူကို အကိုကြီးတဲ့။ အော်.. ကာမ….ကာမ… လူကို ရူးသွပ်စေပါလား။ “ခင်လေး… ကိုကြီးပုခုံးကို မြဲမြဲဖက်ထားနော်” “အင်းပါ” အင်းပါဟုသာ ပြောလိုက်ရသည် ဦးမောင်လှ ဘာလုပ်မည်မသိ၍ ရင်တဖိုဖိုနှင့် မျှော်လင့်နေရ၏။

အတော်ထူးဆန်းလှသည့် လူဆန်းကြီး ဦးမောင်လှပင်။  ဦးမောင်လှက ခြေဆင်းထိုင်နေရာမှ ဒူးနှစ်ချောင်းကို ကွေးပြီး သူ့ဖက်ဆွဲယူ လိုက်သည်။ တင်အိကလည်း အနေအထားကျနရန် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြုပြင်ပေး၏။ ဦးမောင်လှ ဘယ်လက်က ကြမ်းပြင်ကို အားနှင့်ဖိထောက်ရင်း ညာလက်က ခင်အိခါးသွယ်လေးကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ကာ “အသေအချာ…ဖက်ထားနော်” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်….ကျမလင်” ခင်အိနှုတ်က ထွက်သွားသော စကားလုံးမှာ များများစားစားမဟုတ် ရေတွက်ကြည့်လျှင် ၆လုံးမျှသာ ဖြစ်၏။ သို့သော် ထို စိတ္တဇသဒ္ဒါခေါ် ကာမရာဂ အားကောင်းလှစွာသော ထိုအသံ ၆လုံးက ဦးမောင်လှကို အပိုင်ချီတုတ် ထားလိုက်ပါပြီ။ ဦးမောင်လှ ကျောရိုးတလျှောက် စိမ့်သွားသည်အထိ ထိုအပြော ထိုအသံ ထိုဟန်ပန်လေးက ခင်အိမှ ခင်အိဟု စွဲစွဲလန်းလန်း ဖြစ်သွားစေပါသည်။ နုပျိုသန်စွမ်းသော အင်အားသစ်တွေ ဝင်ရောက်လာ၏။ ထို့ကြောင့် ရွှင်လန်းတက်ကြွစွာ အားမာန်သွင်းလျှက် “ဟိတ်”ဟူသော အသံနှင့်အတူ ဖျတ်ကနဲ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။ အားမာန်ပါသော ထိုရင်ခေါင်းသံကြီးက ခင်အိကိုပါ လန့်ဖျန့်သွားစေ ပါသည်။ ပြီးမှ ပြုံးမိ၏။ ခင်အိတစ်ယောက် စောက်ဖုတ်ကြီးပါ ပြုံးဖြီးလာသည့်အလား တသိမ့်သိမ့် တငြိမ့်ငြိမ့် ဝေဒနာလှိုင်းတွေ ရိုက်ခတ်သွားသည်။ ဦးမောင်လှက မတ်တပ်ရပ်ပြီးသည်နှင့် ခင်အိရဲ့ ဒူးကောက်ကွေးအတွင်းသို့ လက်နှစ်ဖက်လျှိုသွင်းကာ ဖင်ဆုံကြီးအောက်မှ ပင့်မထားလိုက်သည်။ အလားတူ ခင်အိလက်နှစ်ဖက်ကလည်း ဦးမောင်လှ၏ လည်ပင်ကြီးကို ချိတ်ဖက်ထားလိုက်၏။ သူ့ယောက်ျား ကြည်အောင်သည်ပင် ဦးမောင်လှလို လုပ်နိုင်မည်မဟုတ်။ ဤအချက်က ဦးမောင်လှ၏ အားအင်ဗလသတ္တိမှာ အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ကြီးမားသန်စွမ်းကြောင်း ပြသနေ၏။ တချီတမောင်း ကောင်းကောင်းကြီး ပြီးဆုံးသွားသော်လည်း သွေးသား ဆူဖြိုး ကာမဓာတ်အားတွေ အဆက်မပြတ် တိုးပွားလျှက်ရှိနေသော ခင်အိမှာ ကိလေသာ ရာဂစိတ်တွေ တဖန်နိုးကြွလာပြန်၏။ စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး စူဖေါင်းကြွတက်လာပြီး ရွစိထိုးကာ တလှုပ်လှုပ်တရွရွနှင့် ဖြစ်လာ၏။ ခံချင်စိတ်တွေက ဒီရေအလား တိုးပွားလာပြန်သည်။ သူမ၏ သန်စွမ်းမှုကို ပြသချင်၍ စောက်ဖုတ်အတွင်း ကြွက်သားတွေဖြင့် ဦးမေင်လှလီးတန်ကြီးကို ညှစ်၍ ညှစ်၍ပြလိုက်သည်။ ထိုအတွေ့က ဦးမောင်လှ လီးထိပ်ကြီးတခုလုံးကို ကျင်ထုံအီဆိမ့် တက်သွားစေသည်။

ဤကဲ့သို့ လေးငါးခြောက်ခါမျှ အားထဲ့ ၍ညှစ်ပေးလိုက်ရာ လီးချောင်းတံကြီး တခုလုံး ယားကြွလာသည်။ လရေတွေ ထွက်လုနီးနီးထိ ကောင်းလာသည်။ သည်အတိုင်း ငြိမ်ခံနေလျှင် သေချာပေါက် သုတ်တွေ ထွက်ကုန်တော့မည်။ ထို့ကြောင့် ဦးမောင်လှက တန်ပြန်စစ် ထိုးသည့်အနေဖြင့် သူ့လီးကြီးကို အားထဲ့၍ တင်းခံလိုက်သည်။ ညှစ်အားနှင့် ကန်အား အရှိန်ကြီးမားစွာ တိုက်ဆိုင်သွားသဖြင့် နှစ်ယောက်လုံး တုန်ခါသွားကြသည်။ ဦးမောင်လှက ခင်အိကို ပွေ့မလျှက်ကပင် ကြမ်းပြင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်၏။ ထို့နောက် တိုက်အတွင်းခန်းထဲသို့ ဝင်ပြီး သူ့အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ဝင်လိုက်သည်။ ထမင်းစားခန်းထဲမှ အိပ်ခန်းဆီထိလာရာ ခရီးတလျှောက်တွင် ခင်အိတစ်ယောက် ရင်တွေတသိမ့်သိမ့်ခုံကာ တငြိမ့်ငြိမ့်နှင့် လိုက်ပါလာရင်း လီးအရသာကို ခံစားလာ၏။ တခါတခါ ဖင်ဆုံကြီးကို ကျုံ့၍ကျုံ့၍ ပွတ်ပွတ်ဆောင့်လိုက်သည်။ တသက်နှင့်တကိုယ် ဤမျှထူးဆန်း အံ့သြဖွယ်ကောင်းလှသော ဖြစ်ရပ်မျိုးကို အိပ်မက်ထဲမှာပင် မကြုံဖူးခဲ့ပါ။ ထိုခရီးစဉ်အတွင်း ခင်အိ တချီတမောင်း ကောင်းကောင်းကြီး ပြီးခဲ့ပြန်၏။ ခင်အိ နှစ်ချီတိုင်တိုင် ကာမဆန္ဒ ပြီးဆုံးခဲ့သည့်တိုင်အောင် လူထူးလူဆန်း လူ့အံ့မခန်းကြီး ဖြစ်သော ဦးမောင်လှမှာ တချီမှ မပြီးသေးပါ။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သောအခါ အလွန်သားနားလှပသော မွေ့ယာကြီးအထက်သို့ ခင်အိခန္ဓာကိုယ်ကို ညင်သာစွာ ပက်လက်ချလိုက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ကို ဘေးတဖက်ဆီသို့ ပြစ်ချလျှက် မျက်လုံးစုံမှိတ်ရင်း ခင်အိတစ်ယောက် မှိန်းနေရှာသည်။ သူမခြေထောက်နှစ်ချောင်းကမူ ဦးမောင်လှခါးကို ချိတ်ထားလျှက်ရှိသည်။ အတော်အတန် အမောပြေသွားသောအခါ ခင်အိခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲမလိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ရင်ဘတ်ဆီ ဖိတွန်းထားလိုက်သည်။ သေချာအောင် ထပ်ဖိကြည့်လိုက်သေး၏။ ထို့နောက် သူ့လီးကြီးကို ဒစ်အရင်းလောက် ရောက်သည်အထိ ဆွဲနှုတ်သည်။ ပြီးတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြန်သွင်းသည်။ “ဖွစ်….ဖွစ်….ဗျစ်….ဗျစ်….ဖွစ်….ဘွတ်…..ဖွတ်”အဆုံးထိဝင်ရန် လက်နှစ်လုံးအလို စောစောကအတိုင်း ပြန်နှုတ်သည်။ စောက်ရေတွေကလည်း အိုင်ရွှဲဗွက်ထနေသလို စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း လီးတံကြီး၏ ဒဏ်ကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံနိုင်နေပြီမို့ စီးစီးပိုင်ပိုင် တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး အသွင်းအနှုတ် လုပ်လို့ရနေ၏။

ဦးမောင်လှက ခင်အိရဲ့ ပေါင်တံဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်ကြီးအပေါ် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အသေအချာ ဖိထောက်၍ ခပ်ပြင်းပြင်း ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ဆောင့်ပါတော့သည်။ “ဖွစ်…ဖွတ်…ဖွပ်….အမေ့….အင့်… ဖွစ်… ဖွတ်….ဖွပ်….အား….အီး….အင့်… ပြွတ်…ဒုတ်…ဒုတ်…ဗြစ်….ဖွတ်…ပြွတ်….ဖွစ်… ဖွတ်” “ရှီး….ကျွတ်….ကျွတ်….အ…အီး…အင့်…. အမေ့….ကျွတ်…ကျွတ်…အမယ်လေး… အီး….အား….. အင့်” ခင်အိတစ်ယောက် ညည်းညူလူးလွန့်ရင်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကောခံသည်။ ဦးမောင်လှ၏ ဆောင့်ချက်တွေက ဂျက်အင်ဂျင်လို အရှိန်မပြတ် ဒလစပ် မြန်ဆန်လာ၏။ ခင်အိစောက်ဖုတ် အတွင်းသားတွေက ဦးမောင်လှ၏ လီးတန်ကြီးကို ညှစ်ညှစ်ဆွဲသည်။ သူတို့သခင် ဘုရင်မကို အပြင်းအထန် တိုက်ခိုက်နေသော ရန်သူကို ပြန်လှန် ရန်တုံ့သကဲ့သို့ အင်နှင့်အားနှင့် ဆွဲဆွဲညှစ်ကြ၏။ ညှစ်အားဒဏ်ကြောင့် ဦးမောင်လှ ဒစ်ထိပ်ကြီးတစ်ခုလုံး ထူပူကျင်ထုံလာ၏။ အထူးသဖြင့် ဒစ်အညှာရင်းရှိ အကြောမြှင်ကြီးမှာ ပြတ်လုမတတ် တင်းတောင့်လာသည်။ ကျဉ်သော ယားသော ဆိမ့်သော အီသော ဝေဒနာအပူလှိုင်းတွေက လချောင်းတံကြီးတလျှောက် လှည့်ပတ်မွှေနှောက်နေ၏။ အချက်ပေါင်းတစ်ရာလောက် အရောက်တွင် ခင်အိနှုတ်ဖျားက “အီးး…အမလေလေး…အအအ….အားးးရှီးးးး” အသံနက်ကြီး မြည်ဟီးလျှက် ကော့ထိုးတက်သွား၏။ ဦးမောင်လှလည်း အလားတူ ဝေဒနာမျိုးကြီးခံစားကာ သုတ်ရေပူတွေကို ပြိုင်တူနီးပါး ပန်းထုတ်လိုက်ကြသည်။ ခင်အိက ကြည်အောင်ကို အသေအချာ မှာလိုက်၏။ “တော်…. ဦးမောင်လှကို ……လေးလေးစားစား… ဆက်ဆံနော်” “အေးပါ..ဟ” ကြီးသူကို ရိုသေသောကြောင့်လားမသိ ငွေ ၂သိန်းခွဲကို ဦးမောင်လှထံမှ ရှောရှော ရှူရှူရလာခဲ့သည်။ ကြည်အောင်မျက်နှာ ပြုံးလျှက် အလားတူ ဦးမောင်လှ မျက်နှာမှာလည်း ပြုံးဖြီးလို့နေတော့သည်။……ပြီး

Zawgyi

လြန္ခဲ့ေသာ ၂ႏွစ္ခန႔္က ဦးေမာင္လွ မိန္းမ မအုန္းစိန္ သားအိမ္ေခါင္း ကင္ဆာေရာဂါႏွင့္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။ မအုန္းစိန္ မကြယ္လြန္ခင္ကပင္ ဦးေမာင္လွတို႔ႏွင့္ တဆက္တည္း ရွိေနေသာ ေျမကြက္ကိုဝယ္ယူ၍ ၂ခန္း ၃ခန္း ေျမစိုက္အိမ္တစ္လုံး ေဆာက္ေပးကာ မၾကင္ေမကို ေနထိုင္ေစသည္။ ၿခံက ေပတစ္ရာပတ္လည္ က်ယ္ဝန္းသျဖင့္ ထိုၿခံထဲတြင္ သနပ္ခါးပင္မ်ား စိုက္ပ်ိဳးထား၏။ မၾကင္ေမက စိုက္ပ်ိဳးေရး ဝါသနာပါသည္။ ပညာေရးကလည္း ဆယ္တန္း ေအာင္ၿပီးျဖစ္၏။ ေမထုန္ႏို႔စားႏြားမ သုံးေကာင္လည္းရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ တူဝရီးမွာ ဤ႐ြာတြင္ စီးပြားေရး ေခ်ာင္လည္သူမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ အေမွ်ာ္အျမင္ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾက၍ အဝီစိတြင္းတူးကာ စိုက္ပ်ိဳးေရးကို တိုးခ်ဲ႕ကာ လုပ္ကိုင္ၾကသည္။ အႏွစ္၂၀ေက်ာ္ ၾကာၿပီျဖစ္၍ မၾကင္ေမသည္ ဤ႐ြာသူ လုံးလုံးျဖစ္ေနပါၿပီ။ ႐ြာ၏သာေရး နာေရး လႈမႈေရး ကိစၥရပ္မ်ားတြင္ ေရွ႕တန္းမွပါဝင္၍ တက္တက္ႂကြႂကြ လုပ္ေဆာင္သည္။ မၾကင္ေမက ဦးေဆာင္၍ အမ်ိဳးသမီး ဝတ္အသင္းဖြဲ႕ကာ အဖိတ္ ဥပုသ္ထြက္ေန႔တိုင္း ႐ြာလည္ဓမၼာ႐ုံတြင္ ဝတ္တက္ၾက၏။ စုစုေပါင္း အမ်ိဳးသမီးႀကီးငယ္ ၅၀ေက်ာ္ခန႔္ရွိ၏။ “အမ….ျပန္ေရာက္ၿပီလား” “ေအး…..ေရာက္ေနတာ ၾကာပလား” “ဟုတ္ကဲ့” ၾကည္ေအာင္က ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ရင္း ခရမ္းခ်ဥ္သီးမ်ား အျပည့္အေမာက္ ထည့္ထားေသာ ထန္းေခါက္ေတာင္းတစ္လုံးကို ေခါင္းေပၚ႐ြက္၍ ဝင္လာေသာ မၾကင္ေမကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ရာ မၾကင္ေမကလည္း အလိုက္သင့္ ျပန္ႏႈတ္ဆက္လိုက္၏။ မၾကင္ေမက ေလွကားတက္ခုံေပၚတြင္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေတာင္းကို ခ်မည့္ဟန္ျဖင့္ ဒူးႏွင့္ခါးကိုၫႊတ္၍ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ပင့္မၿပီး ေအာက္သို႔ ခ်လိုက္သည္။ ထမီတိုတို ဝတ္ထားသျဖင့္ တင္းရင္းစိုေျပေသာ ေျခသလုံးသားမ်ား၏ သန္စြမ္းမႈ၊ မို႔ေမာက္ေသာ ရင္သားအစုံ၊ ဝိုက္ကားေသာ ပုံသ႑ာန္ရွိသည့္ ကားကား စြင့္စြင့္  ငြါးငြါးဖြင့္ဖြင့္ ရွိလြန္းလွသည့္ ျပည့္ၿဖိဳးတင္းအိေသာ တင္သားဆိုင္ထြားထြားမ်ားျဖင့္ အလြန္အခ်ိဳးစားက်နသည့္ မၾကင္ေမကို အေရာင္လက္ေသာ မ်က္လုံးတို႔ျဖင့္ ဖ်တ္ကနဲၾကည့္လိုက္မိ၏။ မၾကင္ေမက ဆံထုံးကို ျဖည္ခ်ရင္း ေခါင္းခုပုဆိုးျဖင့္ ယပ္ခတ္သလို လုပ္ကာ အေမာေျဖေနသည္။ ျပည့္ၿဖိဳးတုတ္ခိုင္ေသာ ေပါင္တံႀကီးေတြက ထမီကို ထြင္းေဖါက္၍ အလွျပေနသည့္ႏွယ္ ေပၚေပၚလြင္လြင္ ရွိလွသည္။

ၾကည္ေအာင္မိန္းမ ခင္အိလည္း လွပါသည္။ အဖုအထစ္ အမို႔အေမာက္ အဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္ျပည့္စုံၿပီး စြဲမက္စရာေကာင္းလွပါသည္။ ခင္အိက မၾကင္ေမေလာက္ေတာ့ ေဒါင္မေကာင္း သည္ေတာ့ ေ႐ႊဘိုမင္းႀကိဳက္ လုံးႀကီးေပါက္လွစတိုင္ေတာ့ မဟုတ္။ အဲ ခင္အိက မၾကင္ေမထက္ သာတာက အ႐ြယ္ဂုဏ္ ငယ္ဂုဏ္ျဖစ္သည္။ ခင္အိ အသက္က အခုမွ ၃၀ထဲ ဝင္႐ုံရွိေသး၏။ ခက္သည္က က်ားဆိုေသာသတၱဝါသည္ ကိုယ့္မိန္းမ မည္မွ် ေခ်ာေမာလွပၿပီး စြဲမက္စရာ အဂၤါရပ္ေတြႏွင့္ ျပည့္စုံပါေစ ေန႔ရွိသေ႐ြ႕ ညရွိသေ႐ြ႕ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံလာသည့္အခါ ႐ိုးအီသြားတတ္ပါသည္။ အတြင္းသိ အစင္းသိ ၾကာၾကာေပါင္းလာေသာအခါ တခ်ိန္က ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ စြဲမက္စရာဟု ထင္ခဲ့ေသာ အရာေတြက အျပစ္အသြင္ ေဆာင္လာၿပီး အင္တင္တင္ ညီးတီးတီး ျဖစ္လာတတ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အာ႐ုံကို အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေစရန္ ယခုလို ေတာင့္ေတာင့္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ လုံးႀကီးေပါက္လွ မိန္းမမ်ားကို ကိေလသာ ရမက္လႊမ္းေသာ အၾကည့္တို႔ျဖင့္ ငမ္းငမ္းတက္ ၾကည့္မိျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေစာေစာက အဘဦးေမာင္လွ ေျပာခဲ့ေသာ ကာမေရာဂါ ဝမ္းတြင္းနာက ၾကည္ေအာင္ကို စြဲကပ္လိုက္ေတာ့၏။ လီးရိပ္လီးေငြ႕မသမ္းေသာ အဖုတ္ႀကီးကို စိတ္ျဖင့္ မွန္းဆကာ ရာဂစိတ္နယ္ပယ္ကို က်ယ္သထက္ က်ယ္ေအာင္ ျဖန႔္က်က္လိုက္သည္။ လွ်ပ္တျပက္ အကဲခတ္႐ုံျဖင့္ ဦးေမာင္လွက ၾကည္ေအာင္၏ မေနာႏွင့္ သေဘာကို ရိပ္မိလိုက္သည္။ ၾကည္ေအာင္လို လူစားသည္ ကိေလသာအာ႐ုံႏွင့္ ဖမ္းစားျခင္းခံရလွ်င္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေမ့တတ္ၿပီး အသိတရားျဖင့္ ျပန္လည္ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္း မရွိဟု ဦးေမာင္လွစိတ္ထဲက မွတ္သားလိုက္၏။ မၾကင္ေမက အေမာေျဖၿပီး ထမင္းဟင္း ခ်က္ျပဳတ္ရန္ မီးဖိုခန္းေပၚ တက္သြား၏။ လႈပ္လီ လႈပ္လဲ့ နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီ အဆီခဲေတြ စုခဲထားသည့္ တင္ဆုံထြားထြားႀကီးက သူ႔စိတ္ကို ျမဴဆြယ္ကလိသြားသည္ဟု ထင္မွတ္လိုက္မိ၏။ သည္ေတာ့မွ သူ႔လာရင္းကိစၥကို သတိရေတာ့၏။ ဦးေမာင္လွက ၿပဳံးတုံ႔တုံ႔ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ “ေအး… ငါ့တူမ အပ်ိဳႀကီးကလည္း ကာမေရာဂါကို ထႂကြတိုးပြားေစတဲ့ ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးႀကီးေနာ္…. အဟဲ…. ဟဲ….ဟဲ” ဦးေမာင္လွ စကားေၾကာင့္ ၾကည္ေအာင္မ်က္ႏွာမွာ အနည္းငယ္ ရွက္ရိပ္သမ္းသြားၿပီး တဟီးဟီးႏွင့္ ရယ္ျပလိုက္သည္။ “အဘ….က်ဳပ္….ဟို…ဟို…” ၾကည္ေအာင္ စကားမဆုံးေသးခင္မွာပင္ ဦးေမာင္လွ လက္ကာျပလိုက္ရင္း “ေနေန….ေမာင္ၾကည္ေအာင္… အဘ…သိတယ္… မင္းေငြ…. လိုခ်င္လို႔မဟုတ္လား” “ဟုတ္ကဲ့…. အဘ” ၾကည္ေအာင္စိတ္ထဲ အံ့ၾသသြားတာ အမွန္။

သူ႔အႀကံကို ဦးေမာင္လွ ဘယ္လိုသိေနသလဲ။ ၾကည္ေအာင္၏ စိတ္အေျခအေနကို ဦးေမာင္လွက ရိပ္မိလိုက္သျဖင့္ “မအံ့ၾသနဲ႔ေမာင္…. မင္းေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္ကို ငါက အဂၤဝိဇၨာနည္းနဲ႔ တြက္ၾကည့္လို႔ သိၿပီးသား…. မင္းမွာေငြလိုေနတယ္… ဒီတစ္ေခါက္ အေရာင္းအဝယ္ကိစၥမွာ မင္း အရႈံးႀကီးရႈံးခဲ့တယ္…… တျခားေနရာမွာ ရစရာ မျမင္ေတာ့ င့ါဆီေရာက္လာတယ္… ကဲ… ဟုတ္တယ္… မဟုတ္လား” ၾကည္ေအာင္ တစ္ေယာက္ ဟုတ္ကဲ့ ဟုပင္ မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘဲ ပါးစပ္ ေဟာင္းေလာင္းႀကီးျဖင့္ ဦးေမာင္လွကို ျပဴးျပဴးႀကီး ၾကည့္လွ်က္ ေၾကာင္အမ္းအမ္းႀကီး ျဖစ္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့မွ ေခါင္းကို ခပ္သြက္သြက္ၿငိမ့္ကာ “ဟုတ္….ဟုတ္ကဲ့…အဘ” ၾကည္ေအာင္ ဦးေမာင္လွကို ယခင္ကထက္ပို၍ အထင္ႀကီးေလးစားသြား၏။ ဓာတ္ေတြ ပရမတ္ေတြကိုလည္း လူၿပိန္းလူနေတြ နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပတတ္၊ ေလာကီဂမၻီရ ပညာရပ္ေတြကလည္းတတ္နဲ႔ အလြန္ အံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ ဦးေမာင္လွ ပါတကား။ ဦးေမာင္လွကို အထင္ႀကီး ေလးစားစိတ္ျဖင့္ ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ ဦးေမာင္လွတေယာက္ သူ႔တစ္ထပ္တိုက္ပုေလးထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့သည္။ မၾကင္ေမတေယာက္ ထြက္မ်ားလာေလမလားဟု မီးဖိုခန္းဘက္ဆီ အၾကည့္ေရာက္သြားသည္။ “ေရာ့… ေမာင္ရင္ လိုခ်င္တာ ၂ သိန္းခြဲမဟုတ္လား” မီးဖိုခန္းဘက္ဆီ ေငးေနစဥ္ ေနာက္ေၾကာဘက္ဆီက ေပၚလာေသာ ဦးေမာင္လွ စကားသံႏွင့္အတူ ႏွစ္သိန္းခြဲ ေထာင္တန္အထုပ္က သူ႔ေပါင္ေပၚ ဖုတ္ကနဲက်လာ၏။ “ေအာ…ေငြပမာဏပါ သိေနတဲ့ ဦေမာင္လွပါလား။ ”ၾကည္ေအာင္ ကြပ္ပ်စ္ေပၚက ဆင္းလိုက္ၿပီး ဦးေမာင္လွေျခရင္းတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာ ဦးသုံးႀကိမ္ ကန္ေတာ့လိုက္ေတာ့၏။ “ေအး…ေအး….ဒီတေခါက္ အဆင္ေျပပါေစကြာ” ၾကည္ေအာင္ ေငြထုပ္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး ဦးေမာင္လွကို ႏႈတ္ဆက္ကာ ထြက္လာခဲ့သည္။ အကယ္၍သာ ၾကည္ေအာင္တေယာက္ ဤကိစၥရပ္ေတြကို အဂၤဝိဇၨာ ေဗဒင္နည္းျဖင့္ သိရသည္မဟုတ္ဘဲ သူ႔မိန္းမ ခင္အိကိုယ္တိုင္ ဖြင့္ေျပာထား၍ သိေနသည္ဆိုလွ်င္ေတာ့ျဖင့္…။ အဖိတ္ေန႔ည ဝတ္တက္စဥ္က ခင္အိတစ္ေယာက္ ဝတ္အဖြဲ႕ထဲ မပါဘဲ ဦးေမာင္လွထံ ေရာက္ေနခဲ့သည္ဆိုလွ်င္…။ ထိုေန႔ည ေသြးသားဆႏၵ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲႀကီး အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕စြာ ၿပီးဆုံးသြားၿပီးေနာက္ ဦးေမာင္လွရင္ခြင္ထဲမွာ ဦးေမာင္လွ၏ အေပြ႕အဖက္ကို ခံယူထားစဥ္ ေငြေၾကးကိစၥေျပာခဲ့သည္ဆိုလွ်င္…။ ထိုေန႔ည ျပန္ခါနီးတြင္ ဦးေမာင္လွက “၂သိန္းခြဲ ဟုတ္လား…. ေအး..ေအး…. သန္ဘက္ခါ ညီးေယာက္်ားကို ငါ့ဆီ လႊတ္လိုက္”ဟု မွာၾကားလိုက္သည္ဆိုလွ်င္ ၾကည္ေအာင္တစ္ေယာက္ ဦးေမာင္လွထံမွ အလြယ္တကူ ေငြ ၂သိန္းခြဲ ေခ်းယူရရွိခဲ့သည့္အတြက္ အခုလို ေပ်ာ္႐ႊင္ႏိုင္မည္ေလာ။ ဦးေမာင္လွကိုလည္း အထင္ႀကီး ေလးစားႏိုင္ပါအုံးမည္ေလာ။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္ေယာက္လုံး ၿပဳံးေနၾက၏။ သို႔ေသာ္ အဓိပၸါယ္ျခင္းက မတူကြဲျပား ျခားနားၾကသည္။

အဖိတ္ေန႔ည… ထိုအဖိတ္ေန႔ညကို ဦးေမာင္လွ မေမ့ပါ။ ဒီေန႔ည ခင္အိလာမည္။ မၾကင္ေမက အက်ိဳးအေၾကာင္း အစုံအလင္ကို ဦးေမာင္လွအား ေျပာျပထားၿပီးျဖစ္၏။ မၾကင္ေမႏွင့္ ခင္အိတို႔ ညႇိႏႈိင္းၾကေသာ စကားထဲတြင္ ေငြ ၂သိန္းခြဲရမည္။ ဦးေမာင္လွ၏ ေသြးသားဆႏၵကို လိုက္ေလ်ာ ျဖည့္ဆည္းေပးရမည္။ အမ်ားသူငါ မရိပ္မိေစရန္ ေယာက္်ားကို ေငြယူလႊတ္ရမည္။ မည္သူမွ မရိပ္မိႏိုင္သည့္ အဖိတ္ေန႔ညကို ေ႐ြးရမည္။ အတိုးေငြ ၁၀က်ပ္ဆိုလွ်င္ ၅က်ပ္ႏႈန္း ခံစားခြင့္ေပးမည္။ သို႔ေသာ္ ေယာက္်ားကို ေငြပို႔ခိုင္းစဥ္ ၁၀က်ပ္ႏႈန္းႏွင့္ ေပးအပ္ခိုင္းရမည္။ ၅က်ပ္ႏႈန္းခံစားခြင့္ကို ဝတ္တက္သည့္ညမွ ကိုယ္တိုင္သြားယူရမည္။ မၾကင္ေမဘက္က တင္ျပေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို ခင္အိကိုယ္တိုင္က ေက်နပ္ၿပီးျဖစ္၍ ထိုအဖိတ္ေန႔ညက ခင္အိတစ္ေယာက္ ဝတ္တက္ဓမၼာ႐ုံတြင္ ေရာက္ရွိေၾကာင္း လက္မွတ္ထိုး၍ အသာလစ္ထြက္ခဲ့သည္။။ ဝတ္တက္ေခါင္းေဆာင္က မၾကင္ေမမို႔ ပြဲၿပီးမီးေသ အၿငိမ္ျဖစ္၏။ ဝတ္တက္ခ်ိန္ တစ္နာရီ အသစ္သင္ၾကားပို႔ခ်သည္က ၂ နာရီခြဲ ဤအခ်ိန္အတြင္း ၁၀မိနစ္ေစာ၍ ျပန္ေရာက္ေစရမည္ဟု မၾကင္ေမက အေသအခ်ာ မွာလိုက္ၿပီးျဖစ္၏။ တပတ္ရစ္ ေယာဂီထမီ အက်ႌေလးႏွင့္ ခင္အိတေယာက္ တေသြးတေမြး လွလို႔ေနပါသည္။ အခုတပတ္ ကုန္ရႈံးလာသည့္အတြက္ ေယာက္်ားက စိတ္ညစ္သည္ဟု ဆိုကာ အရက္ခ်ည္း တြန္းေသာက္ေန၏။ မၾကင္ေမဆီက ရေအာင္ ေျပာၾကည့္ပါမည္ဟု ေခြၽးသိပ္ရင္း အရက္ကို ေလွ်ာ့ေသာက္ခိုင္းထားရ၏။ ဒါေတာင္ ဝတ္တက္လာခါနီး ရမ္အႀကီးတစ္လုံး ဝယ္ေပးခဲ့ရေသးသည္။ ခင္အိကလည္း သူ႔အႀကံႏွင့္သူမို႔ ေက်နပ္စြာပင္ အေႂကြးဝယ္ေပးခဲ့ပါသည္။ မၾကင္ေမ အစီအစဥ္အတိုင္း တိုက္ေနာက္ေဖးေပါက္က ဝင္ရမည္ျဖစ္သည္။ “ေဒါက္…ေဒါက္….ေဒါက္..ေဒါက္” မၾကင္ေမ သင္ျပထားသည့္အတိုင္း တံခါးေခါက္ အခ်က္ေပးလိုက္သည္။ မၾကာခင္ တံခါးပြင့္လာ၏။ တံခါးဝတြင္ ဦေမာင္လွက ေဘာင္းဘီပြပြ စြပ္က်ယ္အက်ႌ လက္ျပတ္ႏွင့္ မားမားႀကီး ရပ္ေနေလသည္။ ဦးေမာင္လွ၏ ေတာင့္တင္းႀကံ့ခိုင္ေသာ ကိုယ္ေနဟန္ထားကို ၾကည့္၍ ခင္အိရင္ေတြ လႈိက္ဖိုလႈပ္ခတ္သြား၏။ လူႀကီးက အသက္ ၅၀ေက်ာ္ ၆၀ အတြင္းဆိုေသာ္လည္း က်န္းမာ သန္စြမ္းလွသည္။ ရင္အုပ္ကားကား လက္ေမာင္း ႂကြက္သားႀကီးေတြက ထစ္ဖုတုတ္ခိုင္လွသည္။ ထို႔အတူ ေပါင္တံ ေျခသလုံး ႂကြက္သားႀကီးေတြက တင္းရင္းဖုထစ္ သန္မာလွသည္။

ဦးေမာင္လွက ခင္အိ ဝင္သာေအာင္ ေဘးသို႔ ဖယ္ေပးလိုက္ၿပီး “ဝင္…ဝင္…..တူမႀကီး….အထဲကို” ခင္အိက ကိုယ္ကို႐ို႕၍ အတြင္းသို႔ ဝင္လိုက္၏။ ဦးေမာင္လွက တံခါးမင္းတုန္းဂ်က္ကို ထိုးပိတ္လိုက္သည္။ အခု သူတို႔ေရာက္ေနေသာ အခန္းမွာ ထမင္းစားခန္းျဖစ္၏။ ၁၅ေပပတ္လည္ က်ယ္ဝန္းၿပီး မတ္တပ္ရပ္ ခ်က္ျပဳတ္ရေသာ မီးဖိုႏွင့္ စားစရာမ်ားကို သိုေလွာင္ထားသည့္ ေၾကာင္အိမ္ ၃လုံးရွိ၏။ ထမင္းစားစရာ ေနရာမွာ ၂ ေပခြဲေက်ာ္ေက်ာ္ခန႔္ ျမင့္ၿပီး သစ္မာရွာထိုးသား မ်ားခင္းထားသည္။ ထိုအေပၚတြင္ စားပြဲခုံဝိုင္းတစ္လုံး ခ်ထားၿပီး ဝီစကီအႀကီးတစ္လုံး၊ ၾကက္ေၾကာ္၊ ဝက္အူေခ်ာင္းေၾကာ္၊ ငွက္ေပ်ာ္သီးဖီးၾကမ္း တစ္ဖီး ရွိေနသည္။ ဝီစကီပုလင္းက အျပည့္မဟုတ္ေတာ့။ ထိုအထဲတြင္ ကာမစြမ္းအားကို တိုးပြားေစေသာ ဖ်ံသိုစိမ္ထား၏။ “ကဲ…အေပၚတက္ေလ… တူမႀကီးရဲ႕…. ေအးေအးေဆးေဆးေပါ့ေနာ္… သြား ဟိုမွာ စားစရာေတြရွိတယ္ ….. စားႏွင့္” ခင္အိက မတ္တပ္ႀကီးရပ္ေန၍ ဦးေမာင္လွက ေျပာလိုက္သည္။ လာကတည္းက ကိုယ့္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ကိုယ္မို႔ အရွက္ေတြ သိကၡာေတြ က်င့္ဝတ္ေတြ အကုန္ခဝါ ခ်ထားခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ရခ်င္တဲ့ေငြက နည္းနည္းေနာေနာ မဟုတ္ ဖာထြက္ခံလ်င္ေတာင္ ရမည္မဟုတ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္က အပ်ိဳမွမဟုတ္ဘဲ ကေလးႏွစ္ေယာက္အေမ အအို။ ၿပီးေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ကလဲ ဖြတ္ဖြတ္ေက်ေအာင္ လီးအလိုးခံထားရတဲ့ ေစာက္ဖုတ္။ ဒီေတာ့ ဘာဆန္းတာမွတ္လို႔။ ၿပီးေတာ့ ခင္အိက ေခ်ာသည္ လွသည္ ေတာသူဆိုေပမင့္ ေရွးအတိတ္ကုသိုလ္ ေကာင္းပုံရ၏။ ဒီေတာ့ ခပ္ရဲရဲ ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ပင္ ဆက္ဆံလိုက္သည္။ အေပးေကာင္း အျပဳအစုေကာင္းခဲ့ရင္ ၂သိန္းခြဲေငြ အလကားေတာင္ ရခ်င္ရေနအုံးမည္။ “အဟစ္…အစ္…ခစ္…အဟင့္…ဟင့္…. ယား…ယား…တယ္လို႔” အေနရ အထိုင္ရခက္ေလာက္ေအာင္ ယားသည့္အတြက္ ခင္အိတစ္ကိုယ္လုံး ေကာ့တက္သြားရွာသည္။ သည္ေတာ့ ႏို႔အုံႀကီးက ပိုမို၍ စူတင္းထြက္လာသည္။ ဦးေမာင္လွက ႏို႔တစ္လုံးကို တႁပြတ္ႁပြတ္ စုပ္ေပးလွ်က္ ခင္အိ ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္သည္။ ေပါင္တံႀကီးေတြက ထြားၿပီး တင္ဆုံႀကီးေတြက ဖြံ႕ထြား စြင့္ကားလြန္းေနသည့္အတြက္ ေဘာင္းဘီက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မကြၽတ္ဘဲျဖစ္ေနသည္။ “ဟြန္း…..ခိုးခ်င္တာလဲပ်ာလို႔… လက္ေႏွးတာလဲ ခ်ာလို႔” ဦးေမာင္လွတစ္ေယာက္ အ႐ြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ တဏွာရမက္ေတြ မႊန္ထူေနပုံကို အျမင္ကပ္ကပ္ရွိလွစြာ ဆူဆူေဆာင့္ေဆာင့္ေလး ျမည္တြန္ရင္း ကူခြၽတ္ေပးလိုက္၏။ ခင္အိ အျပဳအမူေလးက ဦးေမာင္လွကို ၾကည္ႏူးစြဲမက္သြားေစ၏။

ေဘာင္းဘီတို ကြၽတ္သြားေသာအခါ ျဖဴဝင္းထြားအိေနတဲ့ ေပါင္တံႏွစ္သြယ္ၾကားက ခင္အိ ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကို ဘြားကနဲ ျမင္လိုက္ရ၏။ ခင္အိက ပိုျမင္ရေအာင္ ေပါင္ႏွစ္ျခမ္းကို မသိမသာ ၿဖဲေပးလိုက္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ေပါင္အဟတြင္ သိသိသာသာ ၿပဲဟသြားၿပီး အတြင္းသား နီနီႏုႏုေတြကိုပါ ျမင္လိုက္ရ၏။ ေစာက္ဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြက အညိဳေရာင္သမ္းေနၿပီး ထူထူပြပြျဖစ္ေန၏။ သူ႔အေရာင္ႏွင့္သူ ပိုင္းျခားထားေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အလြန႔္အလြန္ ၾကည့္ေကာင္းေန၏။ ဝင္းဝါမို႔ေမာက္ေနေသာ ဆီးခုံ၊ နက္ေျပာင္မဲေမွာင္ေနသည့္ ေစာက္ေမႊး၊ အညိဳေရာင္သမ္းေနသည့္ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား၊ ၿပဲဟေနေသာ အတြင္းသားနီနီတို႔ကို ၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္းက ဦးေမာင္လွလီးႀကီးမွာ ထြားသထက္ထြား ေတာင္သထက္ေတာင္ မာသထက္မာ ထန္သထက္ ထန္လာေတာ့၏။ ေဘာင္းဘီတိုၾကားမွ တိုးတိုးထြက္ေနေသာ လီးႀကီးကို ခင္အိက လက္ဖဝါးေလးႏွင့္ ခပ္ဖြဖြပုတ္ရင္း “ဟြန႔္….ကဲ…..ကဲ….လြန္းတယ္” ႏွာေခါင္းလွလွေလး တြန႔္ရႈံ႕ရင္း ေျပာလိုက္၏။ ခင္အိက ဦးေမာင္လွေရွ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္ၿပီး “ကဲ….အေသအခ်ာ….ထိုင္စမ္းပါ….တကထဲ” ဦးေမာင္လွတစ္ေယာက္ လက္ရွိအသက္ထက္ ၅ ပုံ ၁ပုံခန႔္ ငယ္သြားသလား ထင္ရေအာင္ ႏုပ်ိဳသြား၏။ စိတ္ထဲမွာလဲ  ႐ႊင္လန္း ျမဴးႂကြသြားသည္။ ခင္အိ မလာခင္ကပင္ ေသာက္ထားႏွင့္ေသာ အရက္အရွိန္ကလည္း တက္ေနၿပီျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ၾကမ္းေပၚ ဖင္ခ်ထိုင္ၿပီး ေျခဆင္းလွ်က္ ေပါင္ကို နဲနဲကားထားလိုက္သည္။ “ကဲ…..ေဘာင္းဘီခြၽတ္” ခင္အိက ေဘာင္းဘီတိုကို ကိုယ္တိုင္ခြၽတ္ေပး၏။ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ အေနအထားမို႔ ခႏၶာကိုယ္ အလွည့္အေျပာင္း လႈပ္ရွားလိုက္တိုင္း ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ဦးေမာင္လွကို ျမဴဆြယ္လွ်က္ ရွိေနပါသည္။ ဦးေမာင္လွက ေဘာင္းဘီအခြၽတ္ရ လြယ္ေအာင္ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို ၾကမ္းေပၚေထာက္ၿပီး ကိုယ္ကိုႂကြကာ ေျမႇာက္ေပးလိုက္သည္။ ဖုထစ္မို႔ေမာက္ေသာ ရင္အုပ္လက္ေမာင္း ႂကြက္သားႀကီးေတြက တင္းအစ္ႂကြတက္လာသည္။ ေဘာင္းဘီ ကြၽတ္ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ဦးေမာင္လွ လီးတန္ႀကီးမွာ မတ္ကနဲ ေထာင္တက္သြား၏။ အညိဳေရာင္ သမ္းေနေသာ လီးႀကီးကို ဘြားကနဲ ျမင္လိုက္ရေသာအခါ ခင္အိ အံ့ၾသမွင္သက္သြား၏။ မအံ့ၾသလို႔လည္းမျဖစ္ သူ႔လီးတန္ႀကီးက ျမင္းလီးတန္ႀကီးေလာက္ နီးနီးရွိသည္။ သူမေစာက္ဖုတ္ကိုပင္ လက္ႏွင့္ေယာင္ရမ္း၍ အုပ္မိလိုက္သည္။ အရွည္ရွစ္လက္မ ေက်ာ္ေက်ာ္ခန႔္ရွိေသာ လီးတုတ္ႀကီးမွာ အေၾကာေတြ ၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလွ်က္ အေရျပားေတြက ၾကက္ေပါင္ကြင္း တုတ္တုတ္ေတြ အထပ္ထပ္စြပ္ထားသလို အရစ္အရစ္ ထေနသည္။

တသက္ႏွင့္တကိုယ္ မေတြ႕ဖူးမျမင္ဖူးေသးေသာ လီးႀကီးျဖစ္သည္။ ခင္အိလည္း ေခသူေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ၾကည္ေအာင္ႏွင့္ မညားခင္ကပင္ ယခင္ရည္းစားေဟာင္း ႏွစ္ေယာက္၏ အလိုးကို ခံခဲ့ဖူးသည္။ ထိုလီးမ်ိဳးသည္ လူစဥ္မွီ႐ုံသာ ရွိသည္။ ခံလို႔လည္း ေကာင္းခဲ့ပါသည္။ အခု ဦးေမာင္လွလီးႀကီးက သူမတခါမွ မျမင္ဖူးေသးေသာ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ လီးႀကီးျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ ဒစ္ဖူးႀကီးက တင္းေျပာင္ေနေသာ ခရမ္းခ်ဥ္သီးႀကီးပမာ နီညိဳေရာင္ သမ္းေနသည္။ ဦးေမာင္လွက သူ႔လီးႀကီးကိုၾကည့္၍ ေၾကာင္တက္တက္ျဖစ္ေနေသာ ခင္အိလက္ကို ဆြဲယူ၍ သူ႔လီးႀကီးကို ကိုင္ေစလိုက္သည္။ ခင္အိက ေႁမြတစ္ေကာင္ကို ကိုင္ရသလို မဝံ့မရဲေလး ကိုင္ၾကည့္လိုက္သည္။ သံမဏိေခ်ာင္းကဲ့သို႔ မာတင္းေသာအေတြ႕ကို ေႏြးေႏြးရွိန္းရွိန္းႀကီး ခံစားလိုက္ရ၏။ ခင္အိအေနျဖင့္ ယခု ေသြးသားဆႏၵဖလွယ္ပြဲတြင္ လုံးဝအညံ့ခံ၍ မျဖစ္ပါ။ ဦးေမာင္လွ ေက်နပ္လွ်င္ ေက်နပ္သေလာက္ သူမအဖို႔ အခြင့္အေရးေတြ ရလာႏိုင္၏။ ဦးေမာင္လွ သေဘာက် ႏွစ္ၿခိဳက္ေစမည့္အရာမ်ိဳးကို ၾကားဖူးသေလာက္ လုပ္ႏိုင္သေလာက္ အစြမ္းကုန္လုပ္ေပးမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးျဖစ္၏။ သူမေခ်းရမည့္ ေငြေတြက နည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္။ ကုန္က အႀကီးအက်ယ္ ရႈံးခဲ့သည့္အတြက္ ရွင္းရမည့္ ေငြေတြကို မရွင္းႏိုင္လွ်င္ သူမေယာက္်ား ေထာင္က်ၿပီး ဘဝပါပ်က္မည္။ ဘဝပ်က္မည့္အေရးႏွင့္ ယွဥ္လိုက္လွ်င္ သူမေစာက္ဖုတ္ကို ဦးေမာင္လွထံ ထိုးအပ္ရသည့္အလုပ္က ဘာမွ မျပာပေလာက္သည့္ အလုပ္မဟုတ္။ သည္ၾကားထဲ အျပဳအစုေကာင္းလွ်င္ ဦးေမာင္လွ၏ ေပးကမ္းရက္ေရာမည့္ အခြင့္အေရးေတြက တသီႀကီး။ မၾကင္ေမက ေျပာျပထား၍ အတြင္းေရးကို သိထားႏွင့္ ၿပီးျဖစ္၏။ တကယ္အားျဖင့္ မၾကင္ေမသည္ပင္ တူမ ေမြးစားသမီးဆိုေသာ္လည္း  ဦးေမာင္လွ၏ လူမသိသူမသိ မယားသာျဖစ္ေန၏။ သို႔ေသာ္ အဖိုးႀကီးက ပီမွ ပိုင္မွ သူသေဘာက်မွ သားေကာင္ကို ကိုင္ေလ့ရွိသည္။ ျပႆနာႀကီးငယ္ မေပၚေပါက္ေစရန္ လုံၿခဳံစိတ္ခ်ရေအာင္ အကြက္ခ်စီစဥ္ၿပီးမွ သူ႔ဆႏၵကို အေကာင္အထည္ ေဖၚျခင္းျဖစ္သည္။ အရင္ဆုံး ခင္အိက ဦးေမာင္လွ၏ ေပါင္ၾကားအတြင္းသို႔ ဒူးတုတ္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေလးဖက္ေထာက္ကုန္းကာ လီးႀကီးကို ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္လွ်က္ ပါးစပ္ျဖင့္ ငုံခဲစုပ္ယူလိုက္သည္။ လီးႀကီးက တုတ္လြန္းသျဖင့္ အကုန္လုံး သိမ္းႀကဳံးမငုံႏိုင္ဘဲ တဝက္တပ်က္သာ ငုံခဲထားႏိုင္သည္။ ပူေႏြးစိုစြတ္ေသာ အာေငြ႕ႏွင့္ ၾကမ္းရွေသာ လွ်ာအေတြ႕က အေရးပါေသာ ကာမေၾကာအစုံကို စုပ္ယူမိလိုက္ေသာအခါ ဦးေမာင္လွတစ္ေယာက္ ေကာ့တက္သြားၿပီး အီးကနဲ ညည္းလိုက္သည္။

ဦးေမာင္လွတစ္ေယာက္ ခင္အိအေပၚ အမွတ္ေတြ ေပးလိုက္သည္။ ခင္အိအျပဳအမူက သူသေဘာက် ႏွစ္ၿခိဳက္ေသာ အျပဳအမူေတြ ျဖစ္ေန၏။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ထြက္ၿပီးသား ေစာက္ဖုတ္မို႔ သူ႔လီးဒဏ္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံႏိုင္မည္ဟုလည္း ယုံၾကည္လိုက္သည္။ “ကဲ….ကဲ….တူမႀကီး ခဏရပ္လိုက္အုံး…. ေလးေလး…. မင္းကို သေဘာက်သြားၿပီး… ေအး.. ေအး….ေဆး..ေဆးေပါ့ေနာ္” ဦးေမာင္လွစကားေၾကာင့္ ခင္အိတစ္ေယာက္ ဦးေမာင္လွလီးႀကီးကို လွ်ာျဖင့္ဝိုက္ပတ္၍ ယက္ေပးေနရာမွ ေခတၱရပ္လိုက္ၿပီး ဒူးတုတ္လွ်က္ ကႏြဲ႕ကလ် ထိုင္ေနသည္။ ဦးေမာင္လွက ခင္အိရဲ႕ ကိုယ္ကာယအလွမ်ားကို တဝႀကီး ၾကည့္ရႈခံစားရင္း ဝီစကီတစ္ပန္းကန္ ငွဲ႔ေသာက္လိုက္သည္။ ပုဂံျပန္အခ် ခင္အိက အဆင္သင့္ပင္ ဝက္အူေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္း ပါးစပ္ထဲ ခြံ႕ေပးလိုက္၏။ ဦးေမာင္လွတစ္ေယာက္ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနစဥ္ ငွက္ေပ်ာသီးတစ္လုံးကို အခြံႏြာ၍ ပါးစပ္နား ထိုးေပးလာသည္။ ဦးေမာင္လွက တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ကို ကိုက္ယူစားလိုက္သည္။ ဤမွ်ဆိုလွ်င္ ခင္အိသေဘာထားကို အေတာ္အတန္ရိပ္မိသြားၿပီ။ ခင္အိႏွင့္ လက္တြဲလို႔ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ရႏိုင္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ “ကဲ…တူမႀကီး… ဦးေလးရဲ႕ ပစၥည္းႀကီးကို ေက်နပ္ရဲ႕လား” “အဟင္း..ဟင္း…ၾကက္သီးေတာင္ထတယ္.. ေလးေလးရယ္” “ကဲ ထ…. အေပၚက ခြထိုင္ၿပီး… ကိုယ့္ဖာသာကို အဆုံးထိဝင္ေအာင္ သြင္းၾကည့္… ဦးက မဆင္မျခင္ လုပ္မိရင္ နာသြားမွာစိုးလို႔” ခင္အိ စိတ္ထဲ  ဦးေမာင္လွကို ေလးစားသြားသည္။ အမွန္အားျဖင့္ ခင္အိသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူ႔လက္ခုပ္ထဲက ေရသာျဖစ္၏။ ႀကိဳက္သလို လုပ္ခြင့္ရွိ၏။ သို႔ေသာ္ ဦးေမာင္လွက မလုပ္ပါ။ သူေကာင္းကိုယ္ေကာင္း ျဖစ္ေအာင္ ကာမကိစၥတြင္ အေပးအယူမွ်တစြာ ျပဳမူလိုက္ပါ၏။ ခင္အိက မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး ဦးေမင္လွ ပုခုံးကို ကိုင္ကာ တျဖည္းျဖည္း ထိုင္လိုက္သည္။ လီးႀကီးႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္အဝ ေတ့ေထာက္မိေသာအခါ ဦးေမာင္လွက ခင္အိ ဖင္ဆုံထြားထြားႀကီးကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ပင့္မေပးထားလိုက္၏။ ခင္အိက ခြထိုင္လွ်က္ကပင္ ဦးေမာင္လွလီးတံ တုတ္တုတ္ႀကီးကို သူမလက္ႏွင့္ အက်အန ဆုပ္ကိုင္၍ အဖုတ္ဝႏွင့္ အေသအခ်ာ ခ်ိန္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ တျဖည္းျဖည္း ဖိသြင္းလိုက္၏။ “ဖြိ…ဖြိ…ဖြစ္…ႁပြတ္….ျဗစ္….ဖြတ္….ဖြိဖြိ……ဖြစ္….ႁပြတ္” လီးတံႀကီးက တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေစာက္ေခါင္းလမ္းေၾကာင္းအတြင္းသို႔ နစ္နစ္ဝင္လာသည္။ ကေလးေမြးဖူးေသာ မိန္းမမို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ ခ်ိန္ဆရမည့္အထာကို မွန္းဆတတ္သူပီပီ ထိန္းလိုက္သြင္းလိုက္ ဖိလိုက္ႏွင့္ ကြၽမ္းက်င္စြာ ျပဳလုပ္ေနသည္။

သူမသေဘာႏွင့္သူမ စိတ္တိုင္းက် ျပဳလုပ္ေနသည္မို႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မနာက်င္ဘဲ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ကာမအရသာထူးႀကီးကို လီးႀကီးကတဆင့္ ခံစားေနရသည္။ ပါးစပ္ကေလး ဟလိုက္၊ မ်က္ႏွာေလးရႈံ႕မဲ့လိုက္ႏွင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖုံဖုံျဖစ္ေနရွာေသာ ခင္အိကို ၾကည့္၍ ဦးေမာင္လွ သေဘာက်ေနပါေတာ့သည္။ ငါးမိနစ္ခန႔္ၾကာေသာအခါ လီးႀကီးက အဆုံးထိ နစ္ဝင္ရန္ လက္ႏွစ္လုံးေလာက္သာ လိုေတာ့သည္။ နာက်င္မွာစိုး၍ ထိန္းသြင္းေနသည့္ၾကားက ခံခ်င္စိတ္ႏွင့္ အားမလို အားမရစိတ္ ေရာေထြးသြားကာ ခင္အိ ဆတ္ကနဲ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ “ဖရစ္… ျဗစ္….ဖ်စ္….ဒုတ္…..ႁပြတ္…. အေမ့…အင့္….အ….အီး…အား…အ” လီးထိပ္ႀကီးႏွင့္ သားအိမ္ဝမွာ တင္းကနဲ ဒုတ္ကနဲ ျပစ္ေဆာင့္သြားရာ နာေကာင္းအီဆိမ့္ေသာ ကာမအရသာႀကီးကို ၿပိဳင္တူခံစားလိုက္ရသည္။ ေခတၱမွ် ၿငိမ္ေနၿပီးေနာက္ ခင္အိက ဦးေမာင္လွပုခုံးကို အားယူဖိထားရင္း ကိုယ္ကိုေျမႇာက္ႂကြ လိုက္ျပန္သည္။ ဖိသြင္းစဥ္ကႏွင့္ မတူဘဲ အႂကြတြင္ အနည္းငယ္ျမန္ဆန္၏။ တဖန္ ေစာေစာကလို တျဖည္းျဖည္း ျပန္ဖိသြင္းသည္။ ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြက စို႐ႊဲအိုင္ထြန္း ေနၿပီမို႔ ပို၍ ပို၍  အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႕လာေတာ့သည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ အခ်က္ ၂၀ေက်ာ္ခန႔္ ျပဳလုပ္ၿပီးေသာအခါ ခင္အိတစ္ေယာက္ ရမက္စိတ္ေတြ အျပင္းအထန္ ထႂကြလာပါေတာ့သည္။ ေျမႇာက္ႂကြလိုက္ ျပန္ဖိခ်လိုက္နဲ႔ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက စိပ္စိပ္လာသည္။ ျမန္ျမန္လာသည္။ ထန္ထန္လာသည္။ သန္သန္လာသည္။ “ႁပြတ္….ဖြတ္….ဖြတ္….ဘြပ္…. …..ႁပြတ္….ဖြတ္… ဖြတ္… .ဘြပ္…….ႁပြတ္….ဖြတ္… .ဖြတ္….ဘြပ္…”
“အေမ့…အား…အင့္….အင့္….အေမ့….. အီး… အင့္…ကြၽတ္…ကြၽတ္… အင့္… အ…အီး…ရွီး… ကြၽတ္… ကြၽတ္…အေမ့…အား” ခင္အိတစ္ေယာက္ ကာမေဇာေတြ အထြတ္အထိပ္ေရာက္ေအာင္ တက္ႂကြ ျပင္းထန္လာသည္။ အထက္သို႔ ႂကြၿပီး ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ႏို႔အုံအိအိႀကီးေတြက ထက္ေအာက္ လႈပ္ရွားေနေတာ့သည္။ ဦးေမာင္လွကမူ အေထြအထူး အားအင္မစိုက္ရဘဲ ခင္အိ ျပဳမူသမွ်ကိုသာ ဇိမ္က်စြာ ခံယူေနပါသည္။ သူ႔ကိုယ္ကို အနည္းငယ္မတ္လိုက္ၿပီး ရမ္းခါေနေသာ ခင္အိႏို႔အုံႀကီးႏွစ္လုံးကို သူ႔လက္အစုံျဖင့္ တင္းတင္းဆုပ္ေခ် ပြတ္ဆြေပးလိုက္သည္။ လွ်ိဳ႕ဝွက္ဆန္းက်ယ္ေသာ ကာမဓာတ္သတၱိက ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆုပ္ေခ် ပြတ္ဆြေပးလိုက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ “ဟီး…အီး…အေမ့….အမယ္ေလး…ထြက္… ထြက္ကုန္ၿပီ….အားရွီးးး” ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာ အသံနက္ႀကီးကို ျမည္တမ္းရင္း ခင္အိတကိုယ္လုံး လွ်ပ္စစ္ လိုက္သလို တြန႔္လိမ္ေကာ့တက္သြားသည္။

တဆက္တည္းပင္ ကာမပန္းတိုင္သို႔ ေရာက္ရွိေၾကာင္း သေကၤတအျဖစ္ ေစာက္ေရပူေတြကို ဗ်င္းကနဲ ဗ်င္းကနဲ ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။ ခင္အိတကိုယ္လုံး ေပ်ာ့ေခြၫႊတ္က်သြားၿပီး ဦးေမာင္လွ ဘယ္ဘက္ပုခုံးေပၚ မ်က္ႏွာေမွာက္က်သြားေတာ့သည္။ ဦးေမာင္လွက ခင္အိခါးသြယ္ေလးကို လွမ္းဖက္လိုက္ရင္း ေက်နပ္အားရစြာ ေမွးေနလိုက္သည္။
ခင္အိ အေမာအပန္း ေျပသည္အထိ ေခတၱေစာင့္ဆိုင္းေနၿပီး ဦးေမာင္လွ လက္အစုံက ေခ်ာမြတ္ျပည့္တင္းေသာ တင္သားဆိုင္ ထြားထြားအိအိႀကီးကို စုံခ်ီဆန္ခ်ီ ပြတ္သပ္လွ်က္ ရွိပါေတာ့သည္။ အေမာေျပ၍ထင္သည္ ခင္အိက ဦးေမာင္လွ ပုခုံးေပၚတြင္ ေမွာက္အပ္ထားေသာ မ်က္ႏွာကို ခြာလိုက္ၿပီး ကိုယ္ကို မတ္လိုက္၏။ သူမ မ်က္ႏွာေလးက ႏြမ္းနယ္ေနဟန္ရွိေသာ္လည္း ေက်နပ္ေသာ ပီတိရိပ္ေတြက ထင္ဟပ္ေနသည္။ ကိုယ္အလႈပ္တြင္ ေစာက္ဖုတ္အတြင္း နင့္ကနဲ လႈိက္ကနဲ ထူပူသြား၏။ “အမေလးေတာ့” ခင္အိစိတ္ထဲ တကယ္ပင္ အမေလး တမိလိုက္သည္။ မတလို႔ ျဖစ္႐ိုးလား ဦးေမာင္လွ၏ လီးတံႀကီးက သံမဏိတိုင္ႀကီး စိုက္ထားသလို ခိုင္ခိုင္မတ္မတ္ႀကီး ရွိေနေသး၏။ ခင္အိ သေဘာထားကို ဦးေမာင္လွက ရိပ္မိလိုက္၍ “ဘာလဲ… ခင္ေလးက…သေဘာက်ေနတာလား” “ဟင့္….အင္း….ေဝးေသး” ဦးေမာင္လွ ႏႈတ္ဖ်ားက အလိုလို အေခၚအေဝၚေတြ ေျပာင္းလဲသြား၏။ ခင္အိကို ခင္ေလးတဲ့ “ဒါဆို…ေတာ္ၿပီေပါ့” “ဟင့္အင္း” “ဒါဆို….သေဘာက်တယ္ေပါ့” “ဟင့္….အင္း” ဦးေမာင္လွက ခင္အိ အမူအယာေၾကာင့္ အူယားၿပီး စိတ္မရွည္ျဖစ္ကာ ခင္အိခါးေလးကို ႀကဳံး၍ ဆြဲဖက္ပစ္လိုက္သည္။ “အေမ့…..ရွီး….ကြၽတ္…ကြၽတ္” တင္းက်ပ္ေတာင္မတ္စြာ ျမဳပ္ဝင္ေနေသာ လီးတန္တုတ္တုတ္ႀကီးက ဦးေမာင္လွ ခင္အိခါးကို ဆြဲဖက္လိုက္သည့္အတြက္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ကန႔္လန႔္ျဖတ္ ဆြဲႏွဲ႔လိုက္သလို ျဖစ္ကာ ပူကနဲ ဖ်င္းကနဲ ျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ခင္အိႏႈတ္က လႊတ္ကနဲ ေအာ္လိုက္မိသည္။ “အဟင့္…ဟင့္…ဟင့္…. ေဟာဒီ အကိုႀကီးက…… သိပ္ၾကမ္းတာပဲ…..ကဲ…. ၾကမ္းအုံး………..ၾကမ္းအုံး” ခင္အိက ငိုသံႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလးျဖင့္ ဦးေမာင္လွပုခုံးကို ခပ္ဖြဖြေလး ထုပစ္လိုက္သည္။ အခ်စ္ဓာတ္၏ ရစ္ပတ္ေႏွာင္ဖြဲ႕မူေၾကာင့္ ခင္အိႏႈတ္ကလည္း အလိုလို အေခၚအေဝၚ ေျပာင္းသြား၏။ ကိုယ့္အေဖအ႐ြယ္ေလာက္ အသက္ႀကီးသူကို အကိုႀကီးတဲ့။ ေအာ္.. ကာမ….ကာမ… လူကို ႐ူးသြပ္ေစပါလား။ “ခင္ေလး… ကိုႀကီးပုခုံးကို ၿမဲၿမဲဖက္ထားေနာ္” “အင္းပါ” အင္းပါဟုသာ ေျပာလိုက္ရသည္ ဦးေမာင္လွ ဘာလုပ္မည္မသိ၍ ရင္တဖိုဖိုႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ေနရ၏။

အေတာ္ထူးဆန္းလွသည့္ လူဆန္းႀကီး ဦးေမာင္လွပင္။  ဦးေမာင္လွက ေျခဆင္းထိုင္ေနရာမွ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေကြးၿပီး သူ႔ဖက္ဆြဲယူ လိုက္သည္။ တင္အိကလည္း အေနအထားက်နရန္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို ျပဳျပင္ေပး၏။ ဦးေမာင္လွ ဘယ္လက္က ၾကမ္းျပင္ကို အားႏွင့္ဖိေထာက္ရင္း ညာလက္က ခင္အိခါးသြယ္ေလးကို ခပ္တင္းတင္းဖက္ကာ “အေသအခ်ာ…ဖက္ထားေနာ္” “ဟုတ္ကဲ့ရွင့္….က်မလင္” ခင္အိႏႈတ္က ထြက္သြားေသာ စကားလုံးမွာ မ်ားမ်ားစားစားမဟုတ္ ေရတြက္ၾကည့္လွ်င္ ၆လုံးမွ်သာ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ထို စိတၱဇသဒၵါေခၚ ကာမရာဂ အားေကာင္းလွစြာေသာ ထိုအသံ ၆လုံးက ဦးေမာင္လွကို အပိုင္ခ်ီတုတ္ ထားလိုက္ပါၿပီ။ ဦးေမာင္လွ ေက်ာ႐ိုးတေလွ်ာက္ စိမ့္သြားသည္အထိ ထိုအေျပာ ထိုအသံ ထိုဟန္ပန္ေလးက ခင္အိမွ ခင္အိဟု စြဲစြဲလန္းလန္း ျဖစ္သြားေစပါသည္။ ႏုပ်ိဳသန္စြမ္းေသာ အင္အားသစ္ေတြ ဝင္ေရာက္လာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ႐ႊင္လန္းတက္ႂကြစြာ အားမာန္သြင္းလွ်က္ “ဟိတ္”ဟူေသာ အသံႏွင့္အတူ ဖ်တ္ကနဲ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္။ အားမာန္ပါေသာ ထိုရင္ေခါင္းသံႀကီးက ခင္အိကိုပါ လန႔္ဖ်န႔္သြားေစ ပါသည္။ ၿပီးမွ ၿပဳံးမိ၏။ ခင္အိတစ္ေယာက္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးပါ ၿပဳံးၿဖီးလာသည့္အလား တသိမ့္သိမ့္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ ေဝဒနာလႈိင္းေတြ ႐ိုက္ခတ္သြားသည္။ ဦးေမာင္လွက မတ္တပ္ရပ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ခင္အိရဲ႕ ဒူးေကာက္ေကြးအတြင္းသို႔ လက္ႏွစ္ဖက္လွ်ိဳသြင္းကာ ဖင္ဆုံႀကီးေအာက္မွ ပင့္မထားလိုက္သည္။ အလားတူ ခင္အိလက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ဦးေမာင္လွ၏ လည္ပင္ႀကီးကို ခ်ိတ္ဖက္ထားလိုက္၏။ သူ႔ေယာက္်ား ၾကည္ေအာင္သည္ပင္ ဦးေမာင္လွလို လုပ္ႏိုင္မည္မဟုတ္။ ဤအခ်က္က ဦးေမာင္လွ၏ အားအင္ဗလသတၱိမွာ အ႐ြယ္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ ႀကီးမားသန္စြမ္းေၾကာင္း ျပသေန၏။ တခ်ီတေမာင္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး ၿပီးဆုံးသြားေသာ္လည္း ေသြးသား ဆူၿဖိဳး ကာမဓာတ္အားေတြ အဆက္မျပတ္ တိုးပြားလွ်က္ရွိေနေသာ ခင္အိမွာ ကိေလသာ ရာဂစိတ္ေတြ တဖန္ႏိုးႂကြလာျပန္၏။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးတစ္ခုလုံး စူေဖါင္းႂကြတက္လာၿပီး ႐ြစိထိုးကာ တလႈပ္လႈပ္တ႐ြ႐ြႏွင့္ ျဖစ္လာ၏။ ခံခ်င္စိတ္ေတြက ဒီေရအလား တိုးပြားလာျပန္သည္။ သူမ၏ သန္စြမ္းမႈကို ျပသခ်င္၍ ေစာက္ဖုတ္အတြင္း ႂကြက္သားေတြျဖင့္ ဦးေမင္လွလီးတန္ႀကီးကို ညႇစ္၍ ညႇစ္၍ျပလိုက္သည္။ ထိုအေတြ႕က ဦးေမာင္လွ လီးထိပ္ႀကီးတခုလုံးကို က်င္ထုံအီဆိမ့္ တက္သြားေစသည္။

ဤကဲ့သို႔ ေလးငါးေျခာက္ခါမွ် အားထဲ့ ၍ညႇစ္ေပးလိုက္ရာ လီးေခ်ာင္းတံႀကီး တခုလုံး ယားႂကြလာသည္။ လေရေတြ ထြက္လုနီးနီးထိ ေကာင္းလာသည္။ သည္အတိုင္း ၿငိမ္ခံေနလွ်င္ ေသခ်ာေပါက္ သုတ္ေတြ ထြက္ကုန္ေတာ့မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးေမာင္လွက တန္ျပန္စစ္ ထိုးသည့္အေနျဖင့္ သူ႔လီးႀကီးကို အားထဲ့၍ တင္းခံလိုက္သည္။ ညႇစ္အားႏွင့္ ကန္အား အရွိန္ႀကီးမားစြာ တိုက္ဆိုင္သြားသျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္လုံး တုန္ခါသြားၾကသည္။ ဦးေမာင္လွက ခင္အိကို ေပြ႕မလွ်က္ကပင္ ၾကမ္းျပင္ေပၚက ဆင္းလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ တိုက္အတြင္းခန္းထဲသို႔ ဝင္ၿပီး သူ႔အိပ္ခန္းတြင္းသို႔ ဝင္လိုက္သည္။ ထမင္းစားခန္းထဲမွ အိပ္ခန္းဆီထိလာရာ ခရီးတေလွ်ာက္တြင္ ခင္အိတစ္ေယာက္ ရင္ေတြတသိမ့္သိမ့္ခုံကာ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ႏွင့္ လိုက္ပါလာရင္း လီးအရသာကို ခံစားလာ၏။ တခါတခါ ဖင္ဆုံႀကီးကို က်ဳံ႕၍က်ဳံ႕၍ ပြတ္ပြတ္ေဆာင့္လိုက္သည္။ တသက္ႏွင့္တကိုယ္ ဤမွ်ထူးဆန္း အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းလွေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးကို အိပ္မက္ထဲမွာပင္ မႀကဳံဖူးခဲ့ပါ။ ထိုခရီးစဥ္အတြင္း ခင္အိ တခ်ီတေမာင္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး ၿပီးခဲ့ျပန္၏။ ခင္အိ ႏွစ္ခ်ီတိုင္တိုင္ ကာမဆႏၵ ၿပီးဆုံးခဲ့သည့္တိုင္ေအာင္ လူထူးလူဆန္း လူ႔အံ့မခန္းႀကီး ျဖစ္ေသာ ဦးေမာင္လွမွာ တခ်ီမွ မၿပီးေသးပါ။ အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္ေသာအခါ အလြန္သားနားလွပေသာ ေမြ႕ယာႀကီးအထက္သို႔ ခင္အိခႏၶာကိုယ္ကို ညင္သာစြာ ပက္လက္ခ်လိုက္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေဘးတဖက္ဆီသို႔ ျပစ္ခ်လွ်က္ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ရင္း ခင္အိတစ္ေယာက္ မွိန္းေနရွာသည္။ သူမေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကမူ ဦးေမာင္လွခါးကို ခ်ိတ္ထားလွ်က္ရွိသည္။ အေတာ္အတန္ အေမာေျပသြားေသာအခါ ခင္အိေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲမလိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ရင္ဘတ္ဆီ ဖိတြန္းထားလိုက္သည္။ ေသခ်ာေအာင္ ထပ္ဖိၾကည့္လိုက္ေသး၏။ ထို႔ေနာက္ သူ႔လီးႀကီးကို ဒစ္အရင္းေလာက္ ေရာက္သည္အထိ ဆြဲႏႈတ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ျပန္သြင္းသည္။ “ဖြစ္….ဖြစ္….ဗ်စ္….ဗ်စ္….ဖြစ္….ဘြတ္…..ဖြတ္”အဆုံးထိဝင္ရန္ လက္ႏွစ္လုံးအလို ေစာေစာကအတိုင္း ျပန္ႏႈတ္သည္။ ေစာက္ေရေတြကလည္း အိုင္႐ႊဲဗြက္ထေနသလို ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကလည္း လီးတံႀကီး၏ ဒဏ္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံႏိုင္ေနၿပီမို႔ စီးစီးပိုင္ပိုင္ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ႀကီး အသြင္းအႏႈတ္ လုပ္လို႔ရေန၏။

ဦးေမာင္လွက ခင္အိရဲ႕ ေပါင္တံေဖြးေဖြး တုတ္တုတ္ႀကီးအေပၚ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အေသအခ်ာ ဖိေထာက္၍ ခပ္ျပင္းျပင္း ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ “ဖြစ္…ဖြတ္…ဖြပ္….အေမ့….အင့္… ဖြစ္… ဖြတ္….ဖြပ္….အား….အီး….အင့္… ႁပြတ္…ဒုတ္…ဒုတ္…ျဗစ္….ဖြတ္…ႁပြတ္….ဖြစ္… ဖြတ္” “ရွီး….ကြၽတ္….ကြၽတ္….အ…အီး…အင့္…. အေမ့….ကြၽတ္…ကြၽတ္…အမယ္ေလး… အီး….အား….. အင့္” ခင္အိတစ္ေယာက္ ညည္းညဴလူးလြန႔္ရင္း ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ေကာခံသည္။ ဦးေမာင္လွ၏ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ဂ်က္အင္ဂ်င္လို အရွိန္မျပတ္ ဒလစပ္ ျမန္ဆန္လာ၏။ ခင္အိေစာက္ဖုတ္ အတြင္းသားေတြက ဦးေမာင္လွ၏ လီးတန္ႀကီးကို ညႇစ္ညႇစ္ဆြဲသည္။ သူတို႔သခင္ ဘုရင္မကို အျပင္းအထန္ တိုက္ခိုက္ေနေသာ ရန္သူကို ျပန္လွန္ ရန္တုံ႔သကဲ့သို႔ အင္ႏွင့္အားႏွင့္ ဆြဲဆြဲညႇစ္ၾက၏။ ညႇစ္အားဒဏ္ေၾကာင့္ ဦးေမာင္လွ ဒစ္ထိပ္ႀကီးတစ္ခုလုံး ထူပူက်င္ထုံလာ၏။ အထူးသျဖင့္ ဒစ္အညႇာရင္းရွိ အေၾကာျမႇင္ႀကီးမွာ ျပတ္လုမတတ္ တင္းေတာင့္လာသည္။ က်ဥ္ေသာ ယားေသာ ဆိမ့္ေသာ အီေသာ ေဝဒနာအပူလႈိင္းေတြက လေခ်ာင္းတံႀကီးတေလွ်ာက္ လွည့္ပတ္ေမႊေႏွာက္ေန၏။ အခ်က္ေပါင္းတစ္ရာေလာက္ အေရာက္တြင္ ခင္အိႏႈတ္ဖ်ားက “အီးး…အမေလေလး…အအအ….အားးးရွီးးးး” အသံနက္ႀကီး ျမည္ဟီးလွ်က္ ေကာ့ထိုးတက္သြား၏။ ဦးေမာင္လွလည္း အလားတူ ေဝဒနာမ်ိဳးႀကီးခံစားကာ သုတ္ေရပူေတြကို ၿပိဳင္တူနီးပါး ပန္းထုတ္လိုက္ၾကသည္။ ခင္အိက ၾကည္ေအာင္ကို အေသအခ်ာ မွာလိုက္၏။ “ေတာ္…. ဦးေမာင္လွကို ……ေလးေလးစားစား… ဆက္ဆံေနာ္” “ေအးပါ..ဟ” ႀကီးသူကို ႐ိုေသေသာေၾကာင့္လားမသိ ေငြ ၂သိန္းခြဲကို ဦးေမာင္လွထံမွ ေရွာေရွာ ရႉရႉရလာခဲ့သည္။ ၾကည္ေအာင္မ်က္ႏွာ ၿပဳံးလွ်က္ အလားတူ ဦးေမာင္လွ မ်က္ႏွာမွာလည္း ၿပဳံးၿဖီးလို႔ေနေတာ့သည္။……ၿပီး