Unicode
ဖွံ့ထွားကားစွင့် လုံးတစ်နေသော တင်သားအစုံပေါ်သို့ သန်မာသော လက်ဖဝါးနှစ်ခုက ဘယ်ညာပေါင်ထိပ်အပေါ်နားဆီမှ ကျရောက်၍လာသည်.။ ခင်နွဲ့ရီ နောက်သို့ ပြုံးယောင်သန်းသော မျက်နှာလေးနှင့် သမင်လည်ပြန် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်..။
“ဟင့်……ကို….“
သံရှည်လေးနှင့် မူလိုက်စဉ် တင်သားအစုံပေါ်က လက်နှစ်ဖက်က ခင်နွဲ့ရီအားနောက်ကျောမှ နေ၍ သိုင်းဖက်လိုက်သည်..။
“ကို….ကလဲကွာ……..“
ခင်မောင်လွင်၏ မျက်နှာက ခင်နွဲ့ရီ၏ မျက်နှာဘေးသို့ ကပ်လိုက်ရင်း ပါးပြင်လေးတစ်ဖက်ကို အသံမထွက်အောင် နမ်းလိုက်သည်..။
“ရီလေး…လာကွာ….တို့ တစ်ချီလောက် ဆွဲကြရအောင်….“
“ဟာကွာ…ကို ကလဲ..ခုမှ ဘယ်နှစ်ရက် ရှိသေးလို့လဲ…ရီလေး တင်ပါးကြီးတွေ ပိန်ကျသွားမှာပေါ့….“
ခပ်ချွဲချွဲ အသံလေးအဆုံး ခင်မောင်လွင်က သက်ပြင်းကို မျှင်းမျှင်းလေး ချလိုက်သည်.။
“မလုပ်ရတာ တစ်ပတ်ရှိသွားပြီလေ…..ရီလေး..ရဲ့…“
“အင်းပါ….နောက် နှစ်ရက် သုံးရက်လောက်နေမှ လုပ်ကွာ..နော်…ကိုကလဲ…..“
ခင်မောင်လွင် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ခင်နွဲ့ရီကို သိုင်းဖက်ထားသော လက်အစုံကိ ဖယ်ရှားရုတ်သိမ်းလိုက်သည်..။ ခင်နွဲ့ရီ နောက်သို့လှည့်၍ ခင်မောင်လွင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်..။
“ကိုယ်ကလဲ…အိမ်ထောင်ကျတာ ၁၂ နှစ်ပဲ ရှိနေပြီ ဥစ္စာ..သားတောင်မှ ၆ တန်း ရောက်နေပြီ…မလျှော့သေးဘူး….“
ခင်မောင်လွင် ဘာမှ စကားပြန်မပြောမိ…။ သုန်သုန်မှုန်မှုန် ဖြစ်နေသော မျက်နှာကြီးနှင့် ခင်နွဲ့ရီကို ပြန်၍ ကြည့်နေသည်..။
“ကဲပါ…စိတ်ကောက်မနေပါနဲ့…နောက် ၃ ရက်….ဟုတ်လား…ရီလေး ကတိပေးပါတယ်….ကဲ…ရီလေး ဈေးသွားအုံးမယ်…ကိုက ဒီနေ့ အလုပ်နားတော့ သားကို ကျူရှင် သွားကြိုပေး.ဟုတ်လား…“
“အင်း…….“
ခင်မောင်လွင် မလှမ်းချင်လှမ်းချင် ခြေလှမ်းများဖြင့် ကျောခိုင်း၍ ထွက်သွားတော့မှ ခင်နွဲ့ရီက မှန်တင်ခုံရှေ့ လှမ်းလာပြီး အလှပြင်တော့သည်..။ ခင်မောင်လွင်က အသက် ၄၀ ထဲ ရောက်နေပြီ..။ ခင်နွဲ့ရီက ၃၅ နှစ်..၊ ကလေးတစ်ယောက်အမေဆိုပေမယ့် မျိုးရိုးကြောင့်လားမသိ..။ ခင်နွဲ့ရီက လုံးဝ ကျမသွား..။ သူမကိုယ်ကို လည်း သူမ ဂရုစိုက်သူမို့ အလှအပတွေက အရာမယွင်း..။ လှမြဲ လှလျက်…။ ရင်းနှီးသူများက အပျိုတုံးကထက်ပင် ပို၍ လှလာသည်ဟု ပြောစမှတ် ပြုရသည်..။
ခင်နွဲ့ရီကို တွေ့သော ယောက်ျားတိုင်းက သူမကို ငေး၍ မဆုံး..။ အနားမှာ ယောက်ျားဖြစ်သူ ပါတာတောင်မှ အရေးမထားကြ..။ ခင်နွဲ့ရီကို ငမ်းကြသည်..။
==================+=================+
ခင်နွဲ့ရီတို့နေတာက တောင်ဒဂုံ (………) ရပ်ကွက်တွင် ဖြစ်သည်..။ ခင်ပွန်းသည်က ရုံးတက် ၊ သားက ကျောင်းသွားဆိုတော့ မနက်ကို ရုံးချိန်ကျောင်းချိန် မှီအောင် ရပ်ကွက်ထဲက ပျံကျညနေ ဈေးလေးကိုပဲ အမြဲ သွားဝယ်လေ့ရှိသည်..။
ဈေးသို့ ထွက်လာတော့ ညနေ ၅ နာရီ လောက်ရှိပြီ..။ ဈေးသို့အသွား လမ်းတလျောက်၌ ယောက်ျားတွေက သူမကို စောင်း၍ တစ်မျိုး ငဲ့၍ တစ်ဖုံ ကြည့်ကြတော့ ခင်နွဲ့ရီ စိတ်ထဲ ပီတိ ဖြစ်မိသည်..။
ပျံကျဈေးလေးထိပ်ဖက်နားတွင် ရှိသော လက်ဘက်ရည်ဆိုင်သို့ ရောက်လျင် လက်ဘက်ရည်ကြိုက်သော ခင်နွဲ့ရီတစ်ယောက် လမ်းမအစပ်တွင် ရှိသော စားပွဲတွင် ထိုင်၍ လက်ဘက်ရည်သောက်သည်..။ ဘေးမှ ခွေးခြေပေါ်သို့ ဈေးခြင်းတောင်းကို တင်လိုက်သည်..။ လက်ဘက်ရည်သောက်ရင်း ခင်နွဲ့ရီ၏ မျက်လုံးက ဘေးဘီသို့ ကစားလိုက်မိသည်..။
“ဟင်……….“
အသံလေးကတော့ လည်ချောင်းဝတွင် ပျောက်သွားသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ၏ မျက်နှာလေးကတော့ ပန်းနုရောင်သန်းသွားသည်..။ ကြည့်ပါအုံး…အသားဖြူဖြူ အရပ်ရှည်ရှည် ခပ်ချောချော ကောင်လေးတစ်ယောက် လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ရှေ့နားက ကွမ်းယာဆိုင်ပေါ်မှနေ သူမကို အငမ်းမရ စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်နေသည်..။ ကောင်လေးက ရှိလှမှ ၁၈ ၊ ၁၉ ပေါ့..။ ခင်နွဲ့ရီမွေးလျင် သူမ၏ သားအရွယ်လောက်ပင် ရှိအုံးမည်..။ ဒီကောင်လေး ဘယ်သူဆိုတာ ခင်နွဲ့ရီ ကောင်းကောင်းသိသည်..။ သူမ သားရဲ့ သူငယ်ချင်း၏ အစ်ကို ဇေယျာ ဆိုသောကောင်လေး ဖြစ်သည်..။ နေ့တိုင်း ဒီကွမ်းယာဆိုင်မှာ လာ၍ ထိုင်နေတာ တွေ့ရသည်..။
ခင်နွဲ့ရီ ထိုင်နေရာနှင့် ကောင်လေးထိုင်နေရာက ခပ်စောင်းစောင်းလေး..။ ကောင်လေး၏ မျက်လုံးတွေက သူမရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို လွှမ်းခြုံထားသည်..။
“ဟင်…ငါ….ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ…“
ခင်နွဲ့ရီ သူမကိုယ် သူမ အံ့သြမိသည်..။ ကိုယ့်သားလောက်ရှိသော ကောင်လေး၏ အကြည့်ကြောင့် အပျိုဖြန်းလေးလို သူမ ရင်တွေ ခုန်နေသည်..။ ဘေးရှိ ခွေးခြေပေါ်တွင် တင်ထားသော ဈေးခြင်းတောင်းက သူမ၏ အောက်ပိုင်းကို ကွယ်ထားသလို ဖြစ်နေသည်..။ ဈေုးခြင်းတောင်းကို ယူ၍ မြေကြီးပေါ်သို့ ချလိုက်သည်..။ ပြီးတော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ လက်ဘက်ရည်ကို ဇိမ်ခံ၍ အချိန်ဆွဲ သောက်နေသည်..။
ခင်နွဲ့ရီ ကောင်လေးဖက်သို့ ဖြတ်ခနဲ ကြည့်လိုက်တော့ သူမကို စူးရဲစွာ ကြည့်နေသော ဇေယျာနှင့် မျက်လုံးချင်း ဆုံမိသည်..။ ထိုအခိုက် ခင်နွဲ့ရီ ပြုံးပြလိုက်ပြီး မျက်လွှာချကာ ရေနွေးကြမ်းကို ငှဲ့၍ သောက်နေလိုက်သည်..။ ဇေယျာ ထိုင်နေရာမှ ထ၍ သူမဆီသို့ ဦးတည်လျှောက်လာသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ ၏ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာသည်..။ ကောင်လေး အနားရောက်လာတော့ ခင်နွဲ့ရီ မော့ကြည့်လိုက်သည်..။
“လာလေ..သား …..လက်ဘက်ရည်သောက်အုံး…..လေ…“
“ဟင့်အင်း…မသောက်တော့ဘူး..အန်တီ…“
“သား….ထိုင်လေ..“
ခင်နွဲ့ရီက သူမဘေးရှိ စောစောက ဈေးခြင်းတောင်း တင်ထားသော ခွေးခြေခုံကို ထိုးပေးသည်..။ ကောင်လေးကလဲ ခပ်ရဲရဲ ပင် ဝင်၍ ထိုင်လိုက်သည်..။
“မင်း အမေရော နေကောင်းရဲ့ လား….၊ မတွေ့တာတောင် ကြာပြီ….“
“နေကောင်းတယ်..အန်တီ..အမေလဲ ညီလေးနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတယ်….“
“အင်း….လက်ဘက်ရည်သောက်ပါလား….သား…မှာလိုက်မယ်…“
“ဟင့်အင်း..သောက်ပြီးပြီ….အန်တီရဲ့….“
ခင်နွဲ့ရီ၏ အသံတွေက မူမှန်မဟုတ်ကြောင်း သူမကိုယ် သူမ သိနေသည်..။ ဇေယျာက ခင်နွဲ့ရီ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဘေးလူများ မသိအောင် ဖြတ်ခနဲ ကြည့်သည်..။ အထူးသဖြင့် ခင်နွဲ့ရီ၏ ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား ရင်သားအစုံကို အကြည့်များသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေသော်လည်း ကောင်လေးနှင့် နီးနီးကပ်ကပ် ထိုင်နေရသည်ဖြစ်၍ မနေတတ်မထိုင်တတ် ဖြစ်လာရသည်..။
“ကဲ…အန်တီ ဈေးဝယ်လိုက်အုံးမယ်….နော်…သား…“
“ဟုတ်ကဲ့…..သားလဲ ဟိုဖက် ခဏလျှောက်လိုက်အုံးမယ်…“
ကောင်လေးက အရင်ထ၍ ဈေးတန်းဘက်သို့ ထွက်သွားသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ လက်ဘက်ရည်ဖိုးရှင်းကာ ဈေးတန်းဖက်သို့ လျှောက်လာပြီး ဈေးဝယ်သည်..။ ဝယ်စရာရှိသည်များ ဝယ်ခြမ်းပြီးသောအခါ ခင်နွဲ့ရီ မျက်လုံးကစားကြည့်တော့ ဇေယျာဆိုသော ကောင်လေး ဈေးတစ်ဖက်ထိပ်နားတွင် မယောက်မလည်နှင့် ရပ်၍ သူမကိုပဲ..ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့် လုပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ သက်ပြင်းတစ်ချက် ချပြီး ဈေးမှ ပြန်ခဲ့လေသည်..။
××××××××××××××××××—-×××××××××××××××××××××××
နောက်တစ်နေ့တွင် မနက်ပိုင်း တစ်ကြိမ် ၊ နေ့လည်ပိုင်း တွင် တစ်ကြိမ် ဇေယျာဆိုသော ကောင်လေး အိမ်ရှေ့မှ စက်ဘီးနှင့် ဖြတ်ရင်း အိမ်ဖက်သို့ လှည့် လှည့်ကြည့်သွားသည်ကို ခင်နွဲ့ရီ တွေ့လိုက်ရသည်..။ ညနေဈေးထွက်တော့ ခါတိုင်းထက်ပို၍ ခင်နွဲ့ရီ အလှပြင်မိသည်..။
ခင်နွဲ့ရီ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ရောက်တော့ ဇေယျာက သူမသောက်နေရာစားပွဲဘေးရှိ စားပွဲတွင် ဝင်ထိုင်ကာ လက်ဖက်ရည် မှာသောက်သည်..။ သူတို့နှစ်ယောက် ဘေးမှ လူတွေအလစ်တွင် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် မျက်လုံးချင်းဆိုင် ကြည့်မိလိုက် ပြုံး၍ ပြလိုက်ကြနှင့် နှစ်ယောက်စလုံး၏ ရင်ထဲတွင်တော့ တစုံတခုကို သိနေသလို ခံစားနေရလေသည်..။ နောက်တစ်နေ့တွင်လည်း ထိုနည်းတူပင်…။
×××××××××××××××××—×××××××××××××××××××××
လေးရက်မြောက်သောနေ့တွင်တော့ ခင်နွဲ့ရီ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သို့ ရောက်တော့ ဇေယျာ့ကို မတွေ့ရ..။ ခင်နွဲ့ရီ ဘေးဘီသို့ မျက်လုံးကစားရင်း ရှာကြည့်သည်..။ မတွေ့ရ…။ ဈေးတန်းဖက်သို့ လှမ်း၍ ကြည့်သည်…။ ကောင်လေးကို မတွေ့ရ…။
ခင်နွဲ့ရီ နေမထိ ထိုင်မထိ ဖြစ်လာရသည်..။ ဇေယျာများ လာအုံးမလားဟု လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွင် ခါတိုင်းထက် ပို၍ ကြာကြာလေး ထိုင်နေမိသည်…။ မှောင်ရီပျိုးလာတော့မှ ခင်နွဲ့ရီ ဈေးတန်းထဲ လျှောက်လာပြီး ဈေးဝယ်သည်..။ ဈေးထဲတွင်ပင် လူအတော်ရှင်းနေချေပြီ….။ တချို့ဆိုင်လေးတွေဆို သိမ်းဖို့ပင် ပြင်နေကြပြီ…။ ခင်နွဲ့ရီ စိတ်ထဲ အတော်ပင် မနေတတ် မထိုင်တတ် ဖြစ်နေသည်…။ ဝယ်ရင်းခြမ်းရင်း ဈေးတန်းအလယ်လောက်ရောက်တော့မှ…ဟင်….ခနဲဖြစ်ကာ ခင်နွဲ့ရီ ရင်ထဲမှာ ဖိန်းရှိန်းသွားသည်..။
ဇေယျာက ဈေးတစ်ဖက်ထိပ် လမ်းဘေးတွင် ဆောင့်ကြောင့်လေးထိုင်၍ သူမရှိရာဖက်သို့ ငေးကြည့်နေသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ သတိလက်လွတ်ဖြစ်ကာ ဇေယျာရှိရာသို့ ဦးတည်၍ လျှောက်လှမ်းသွားမိသည်..။ ပြီးမှ သူမကိုယ် သူမ သတိထားမိတော့ ဇေယျာရှိရာနှင့် မလှမ်းမကမ်း တဖက်ဈေးထိပ်နားပင် ရောက်လို့နေပြီ…..။
ခင်နွဲ့ရီ ကိုယ်ရှိန်သပ်၍ ရပ်လိုက်သည်..။ ကြည့်လိုက်တော့ ဈေးထိပ်ဆုံးတွင် ရောက်နေပြီး သူမ၏ ရှေ့တွင် ပီနံအိတ်လေးခင်း၍ ကြက်သွန်လေးတွေ ပုံ၍ ရောင်းနေသော အဖွားကြီး တစ်ဦး…။
“အဖွား….ဘယ်လိုရောင်းလဲ…..“
“တစ်ပုံကို တစ်ရာပါ….တူမကြီး….“
“တစ်ပုံပေးပါ….“
ခင်နွဲ့ရီ ဇေယျာကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ သူမခပ်လှမ်းလှမ်းသို့ တစ်ချက် လှမ်းကြည့်သည်..။ ဓါတ်မီးတိုင် တစ်တိုင်လောက်အကွာတွင် လမ်းဘေး၌ ပေါက်နေသော ကျူမြက်ရုံတွေ ရှိသည်..။ ဇေယျာဘက်သို့ တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြန်သည်..။ သူမကို ကြည့်နေသော ဇေယျာကို ကျူမြက်ရုံတွေ ရှိရာသို့ မေးငေါ့ပြသည်..။ ဇေယျာ သူ့နောက်သို့လှည့်ကြည့်ပြီး ချက်ချင်း သဘောပေါက်ကာ ထပြီး ကျူမြက်ရုံတွေ ရှိရာသို့ လျှောက်သွားသည်..။
“ဒီမှာ…ကြက်သွန်လေ…တူမ….“
“အော်….ဟုတ်…ဟုတ်ကဲ့…..“
ကြက်သွန်ထုတ်ကို ယူပြီး ဈေးခြင်းတောင်းထဲ ထည့်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ ပိုက်ဆံအိတ်ထဲမှ ငွေတစ်ရာထုတ်၍ အဖွားကြီးကို ပေးလိုက်ပြီး ဈေးတန်းထဲသို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်..။ အမှန်တော့ အိမ်တွင် ကြက်သွန် က တစ်ပိဿာလောက် ဝယ်ထားပြီးသား ရှိသည်..။ ဈေးတန်းထဲတွင် လူလဲ အတော်ရှင်းနေပြီ….။
ခင်နွဲ့ရီနေရာတွင်ပင် ရပ်ပြီး လမ်းဘေးနှစ်ဖက်ရှိ ဈေးဆိုင်များကို တစ်ဆိုင်ချင်းနီးပါး စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်သည်..။ခင်နွဲ့ရီပုံစံက ဘာဝယ်စရာ ကျန်သေးလဲဟု ရပ်ပြီး စဉ်းစားနေတဲ့ ပုံ…။ ဈေးဆိုင်တွေ သိမ်းဖို့ပြင်နေကြပြီ..။ သူမကို ဂရုစိုက်ကြည့်နေသူ တစ်ယောက်မှ မရှိ..။ ခင်နွဲ့ရီ သုတ်ခနဲ လျှောက်ကာ ကျူမြက်ရုံတွေဆီသို့ သွားသည်..။ မြက်ရုံတွေနား ရောက်တော့ ဇေယျာက မြက်ရုံတစ်ရုံအတွင်းနားတွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး သူမကို ကြည့်နေသည်..။
အနားတွင် အိမ်တွေက ကျဲသည်..။ သူတို့ကို မမြင်နိုင်..။ ခင်နွဲ့ရီ ရပ်လိုက်ပြီး လမ်းသွားလမ်းလာ ရှင်းမရှင်း ခဏကြည့်လိုက်ရာ အသွားအလာ တစ်ယောက်မှ မရှိ..။ ခင်နွဲ့ရီ ဖြတ်ခနဲ ကျူမြက်ရုံထဲ လှမ်းဝင်ကာ ဇေယျာ့ ရှေ့တွင် ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ချလိုက်သည်..။ ဇေယျာကလည်း သွက်သည်..။ ခင်နွဲ့ရီ၏ လည်ပင်းကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်း၍ ဆွဲယူဖက်လိုက်ပြီး ပါးနှစ်ဖက်ကို အငမ်းမရ နမ်းလိုက်သည်..။ ဇေယျာက ခင်နွဲ့ရီကို လှမ်း၍ ဖက်ကာ ဆွဲယူလိုက်ရင်း ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာမှ ဒူးထောက်လျက်သား ဖြစ်သွားတော့ သူ့ပုဆိုးထဲမှ တောင်ထနေသော လီးကြီးက ခင်နွဲ့ရီ၏ ပေါင်တန်ကို ထိုးထောက်မိနေသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ တစ်ကိုယ်လုံး အပျိုမလေးသဖွယ် ဖျန်းခနဲ ကြက်သီးတွေ ထသွားသည်..။
ပါးနှစ်ဖက်ကို နမ်းပြီးသွားတော့ ခင်နွဲ့ရီ၏ မျက်နှာကို သူ့ပခုံးတစ်ဖက် နှင့် မှေးထားလိုက်ရာ ခင်နွဲ့ရီက ဇေယျာ့ ပုခုံးကို သူမနဖူးနှင့် မှေးတင်၍ အောက်သို့ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်…။ ဇေယျာက ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ခင်နွဲ့ရီ၏ နို့အုံတစ်ဖက်ကို အုပ်ကိုင်၍ ဖျစ်ညှစ်ကာဆွဲသည်..။ နဖူးမေးတင်၍ ငုံ့ကြည့်နေသော ခင်နွဲ့ရီသည် ပုဆိုးထဲမှ တဆတ်ဆတ် တောင်ထနေသော လီးကြီးကို တစိုက်မတ်မတ် ကြည့်နေမိသည်..။
ခင်နွဲ့ရီ၏ နို့ကြီးတစ်လုံးကို ဇေယျာက ဖျစ်ညှစ်နေရင်း ပါးတစ်ဖက်ကိုလည်း ရှိုက် ရှိုက်နမ်းသည်..။ ခင်နွဲ့ရီတစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်း၍ တုန်ခိုက်နေသည်..။ ဇေယျာ အသက်ရှူသံကလည်း တရှူးရှူးပြင်းထန်နေသည်..။
“တော်ပြီ..ကွာ..နော်…..“
တိုးတိုးလေးပြောပြီး…ခင်နွဲ့ရီ မတ်တတ်ထရပ်လိုက်တော့ ဇေယျာက လည်း ဆတ်ခနဲ ထရပ်လိုက်ပြီး ခင်နွဲ့ရီ ကိုယ်လုံးကို ဆွဲဖက်လိုက်သည်..။ သန်လိုက်တဲ့ ကောင်လေး…။ ခင်နွဲ့ရီ အသက်ရှူမရလောက်အောင် ဖြစ်သွားသည်..။ ပြီးတော့ သူ့ဟာကြီးက ပေါင်ထိပ်ကို ဟိုထောက်သည်ထောက်နဲ့ အတော်ကြီးကို သန်မာတာပဲ…။
“တော်…..ပြီ ကွယ်…….“
ဇေယျာ ခင်နွဲ့ရီကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်..။ ခင်နွဲ့ရီ ဇေယျာ၏ မျက်နှာလေးကို ကြည်ကြည်နူးနူးလေး ကြည့်ရင်း ပါးတစ်ဖက်ကို ရွှတ်ခနဲ လှမ်းနမ်းလိုက်ပြီး ကျူမြက်ရုံထဲမှ လမ်းပေါ်သို့ လှမ်း၍ တက်လိုက်သည်..။ ဘာမျှ မကြာ..။ သုံးမိနစ်မျှသာ ကြာသည်..။ ဘေးဘီသို့ ကြည့်လိုက်တော့ ဘယ်သူမှ မရှိ..။ အင်္ကျီလုံချည်တွေ ဆွဲဆန့်ရင်း လက်တစ်ဖက်က ဈေးခြင်းတောင်းကို ကိုင်ကာ ခပ်သွက်သွက် ထွက်ခဲ့သည်..။
ခင်နွဲ့ရီ၏ ထဘီနောက်တွင် လက်သီးဆုပ်ခန့် စို၍ ကွက်နေသည်ကိုတော့ ဘယ်သူမှ မသိသလို ရပ်ပြီး ကျန်နေခဲ့သော ဇေယျာမှာလည်း သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ရင်း အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းကာ ကျန်ခဲ့လေသည်..။
================++++++==============
ခင်နွဲ့ရီနှင့် ဇေယျာတို့ ညနေတိုင်း လမ်းဘေးကျူမြက်ရုံတွင် တွေ့နေခဲ့သည်မှာ လေးရက်ခန့် ရှိခဲ့ချေပြီ..။ ခင်နွဲ့ရီ အိမ်သို့ ပြန်ရောက်တိုင်း မနေတတ် မထိုင်တတ်ကြီး ဖြစ်နေရပြီး စဉ်းစားမိတိုင်း စောက်ရည်ကြည်တွေက စိမ့်စိမ့်ထွက်လာတတ်ကြသည်..။ ဒီလိုခံစားနေရတာကိုပဲ ခင်နွဲ့ရီ သာယာနှစ်ခြိုက်နေမိသည်..။
“ရီလေး….ညကျရင်နော်…..“
ခင်မောင်လွင့် အသံကြောင့် ခင်နွဲ့ရီ နောက်သို့ လှည့်ကြည့်သည်..။ ခင်မောင်လွင်က သူမကို နောက်မှ သိုင်းဖက်လိုက်သည်..။
“ဘယ်လိုလဲ…ဟင် ရီလေး….“
အမျိုးမျိုး အကြောင်းပြကာ ရှောင်လွှဲနေရတာ ဒီနေ့တော့ ဘယ်လိုမှ ရှောင်လို့မရတော့မှန်း ခင်နွဲ့ရီ သိလိုက်သည်..။
“ကိုယ့်သဘောပဲ…လေ…..“
“အင်း……“
ခင်မောင်လွင်သည် ခင်နွဲ့ရီကို နောက်မှ ဖက်ထားရင်း ပါးကို ငုံ့နမ်းပြီး လက်က ခင်နွဲ့ရီ၏ တင်ပါးကြီးများ ၊ ပေါင်တံကြီးများ ကို ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်၍ ကိုင်ရင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ထိုးနှိုက်လိုက်သည်..။
“ဟာ….ရီလေး….အရည်လေးတွေ ထွက်နေတယ်…“
“အို့…ကိုက ဒီလောက်တောင် ဖက်ပြီး ကိုင်နေတာ မထွက်ပဲ နေမလား…လို့…“
ခင်နွဲ့ရီ နောက်သို့ လှည့်လိုက်ပြီး ခင်မောင်လွင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ခေါင်းကို ခင်မောင်လွင့် ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်သည်..။ အမှန်တော့ စောစောက ဇေယျာနဲ့ တွေ့ခဲ့တာတွေ စဉ်းစားမိကာ အရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်နေခြင်း ဖြစ်သည်..။
“ကဲပါ…ကိုရယ်…ဖယ်အုံး ညကျမှ တွေ့တာပေါ့… ရီလေး ဈေးသွားဖို့ ပြင်လိုက်အုံးမယ်…..“
“ရီလေးကလဲကွာ….နှစ်ရက်စာလောက် ဝယ်ပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲ ထည့်ထားလိုက်ပါလား… ရီလေး သွားရလာရတာ ပင်ပန်းတာပေါ့….ကွယ်…“
“ဟွန်း…..သူ့မီးက လာတယ်မို့လား….ကိုယ့်ယောကျ်ားကို လတ်လတ် ဆတ်ဆတ် စားစေချင်လို့ …..ဒါမှ အားရှိမှာ….ဟုတ်ဖူးလား…..“
“ဟဲဟဲ…..ဟုတ်ပါတယ်…ဟုတ်ပါတယ်…“
ဈေးသွားဖို့အတွက် ခင်နွဲ့ရီ စိတ်တိုင်းကျ အလှပြင်နေမိသည်..။ ပြီးတော့ ဘရာစီယာ ဝတ်မည်လုပ်ပြီးမှ မဝတ်တော့ပဲ တီရှပ်တစ်ထည်ကို ခေါင်းမှ စွပ်၍ တစ်ထပ်တည်း ဝတ်လိုက်သည်..။ ဝတ်ရင်း ခင်နွဲ့ရီ၏ မျက်နှာလေး ဘာစဉ်းစားမိသည် မသိ နီရဲသွားသည်..။
ကလေးတစ်ယောက်အမေဖြစ်သော်လည်း ခင်နွဲ့ရီ၏ နို့အုံထွားထွားတွေက ပုံပျက်မသွား ၊ လျော့တိလျော့ရဲ တွဲမနေ…။ တင်းတင်းမာမာဖြင့် အလုံးမပျက် လှနေဆဲ ဖြစ်၍ တစ်ထပ်တည်း ဝတ်၍ ကြည့်ကောင်းသည်..။ ပြီးတော့ ကလေး အမေလည်း ဖြစ်၍ လူအမြင် မတင့်တယ်စရာမရှိ..။ သူမဈေးသွားတော့ အချိန်က မှောင်ရိပ်သန်းနေပြီ…။
ခင်နွဲ့ရီ ပြင်ဆင်ပြီး ဈေးခြင်းတောင်း ဆွဲ၍ ထွက်သည်..။ အိမ်ပေါက်ဝ ရောက်မှ စိတ်ထဲ မလုံသည်မို့ ….
“သားနဲ့ ကို ဈေးလိုက်ကြအုံးမလား……..“
“သားတော့ မလိုက်ချင်ဘူး….မီးလာတုန်း..ဗန်ဒိန်း ကားဆက်ကြည့်လိုက်အုံးမယ်….မေမေ…“
“ဒါဆို ….မေမေ သွားတော့မယ်..နော….ကို.ရီလေး သွားပြီ……“
“အင်း…..အင်း……….“
ဈေးထွက်လာသော ခင်နွဲ့ရီ ရင်ထဲတွင် ခါတိုင်းနေ့တွေလိုပင် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေသည်..။ ထုံးစံအတိုင်း ဇေယျာက ကျူမြက်ရုံထဲတွင် စောင့်နေသည်..။ ခင်နွဲ့ရီက သူ့ရှေ့သို့အရောက် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်သည်နှင့် ဇေယျာက လှမ်းပြီး ဖက်ကာ နမ်းသည်..။ ပြီးတော့ ခင်နွဲ့ရီ၏ နို့တွေကို ကိုင်ဆွဲကာ ဖျစ်ညှစ်တော့ ဘရာစီယာ ခံဝတ်ထားသည်နှင့် မတူပဲ တီရှပ်တစ်ထပ်တည်းသာ ဝတ်ထားသဖြင့် အကိုင်ခံရသော ခင်နွဲ့ရီ နှင့် ကိုင်နေသော ဇေယျာတို့မှာ အသားချင်းထိကာ ကိုင်ရသလို အရသာတွေ့လှသည်..။
ခင်နွဲ့ရီက သူမ၏ နဖူးကို ဇေယျာ၏ ပခုံးပေါ် မှေးတင်၍ အကိုင်ခံနေရင်းက ဇေယျာ၏ ပုဆိုးထဲမှ ထောင်ထနေသော လီးတန်ကြီးကို လက်ကလေးဖြင့် လှမ်း၍ အသာအုပ်ကိုင်လိုက်သည်..။ ဇေယျာ တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်..။
ပြီးတော့ လီးကို ပုဆိုးပေါ်မှပင် အသာကိုင်၍ ပွတ်ပေးပြန်တော့ ဇေယျာက သူမကို အတင်းတိုး၍ ဖက်ပြီး နို့ကိုင်တာတွေက ကြမ်းလာသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ အရသာ တွေ ပိုတွေ့လာသည်..။
ဇေယျာ၏ ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆွဲဖြုတ်ချလိုက်တော့ လီးက ထောင်ခနဲ ထွက်လာသည်..။ ရှင်းသန့်လှသော လူပျိုလီး…။ ဒစ်ပင် မပြုတ်သေး…။ အသာလေး လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်ပေးသည်..။ ဇေယျာ့ လီးမှာ သူမယောက်ျား ခင်မောင်လွင်၏ လီးလောက် မကြီး..။ အရှည်ကတော့ အတူတူလောက်ပင်..။ အင်း…ခုမှ ငယ်ငယ်လေး ရှိသေးတာပဲ …ဆက်ပြီးထွားလာမှာပေါ့…ဟု တွေးကာ မေးသိုင်းကြိုးနေရာကို လက်မလေးဖြင့် ဖွဖွလေး ဖိကာ ပွတ်ပေးလိုက်သည်..။ လီးကြီးက ဆတ်ခနဲ ..ဆတ်ခနဲ ရုန်းနေသည်..။ လီးထိပ်အပေါက်လေးမှ အရည်လေးတွေ စို့ထွက်လာသည်..။
“တော်ပြီ…နော်…..မောင်….“
ပြောလဲပြော လီးကြီးကို လက်ဖြင့် တအားဆုပ်ညှစ်လိုက်ပြီး ခင်နွဲ့ရီ မတ်တတ်ထရပ်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ အဝတ်အစားတွေကို ပြန်၍ စန့်ရင်း အပြန်လမ်းသို့ လှမ်းခဲ့သည်..။
———————-×———————×————————–
“ကို…ကလဲကွာ…အစောကြီး ရှိသေးတယ်လေ….ခုမှ ရှစ်နာရီလောက်ပဲ ရှိသေးတာ…“
“ရီလေးကလဲ…ကွာ…သားလည်း အိပ်သွားပြီပဲ…..“
အိပ်ယာပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်၍ အိပ်နေသော ခင်နွဲ့ရီကို ကြုံး၍ ဖက်လိုက်သဖြင့် ခင်နွဲ့ရီ လန့်သွားပြီး ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်..။ ခင်နွဲ့ရီက ညနေက ဇေယျာနှင့် ကိစ္စကို စားမြုံ့ပြန်နေခြင်း ဖြစ်သည်..။
ခင်မောင်လွင်က ဖက်ရုံသာမဟုတ်..။ လက်နှစ်ဖက်က ခင်နွဲ့ရီ၏ တစ်ကိုယ်လုံးအနှံ့ကို ကိုင်နေပြီး မျက်နှာက ခင်နွဲ့ရီကို နမ်းသည်.။ ခင်နွဲ့ရီ မခံချင်..။ ဒါပေမယ့် သူက ခင်နွဲ့ရီရဲ့ လင်..။ မခံ၍ မဖြစ်..။ ခင်နွဲ့ရီ စိတ်ထဲ ဇေယျာက လွှမ်းမိုးနေသည်..။ သူမ၏ မျက်စိထဲ ဇေယျာ့ လီးကြီးက မထွက်..။ မခံ၍ မဖြစ်တော့…။ သူ့ကို မြန်မြန် ပြီးအောင် လုပ်မှပဲ…။ ငါ သူနဲ့ မပြီးချင်ဘူး..။ မိန်းမတော်တော်များများ၏ အတွေးအခေါ်အတိုင်း ခင်နွဲ့ရီ သုံးပစ်လိုက်သည်..။
“ကဲ…ပါ….ကို…….ပက်လက်လှန်လိုက်….“
ခင်မောင်လွင် ပက်လက်လှန်လိုက်တော့ သူမက ပုဆိုးကို ဆွဲ၍ ချွတ်လိုက်သည်..။ ထောင်းခနဲ ထွက်လာသော လီးကြီးက ထိပ်ကြီး နီရဲနေသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ လက်တစ်ဖက်က ခင်မောင်လွင်၏ လီးကြီးကို ကိုင်၍ ဂွင်းတိုက်ပေးပြီး…ခင်မောင်လွင်၏ နှုတ်ခမ်းကို ဖိကပ်၍ စုပ်ပေးသည်..။ ခင်မောင်လွင့် လက်တစ်ဖက်က ခင်နွဲ့ရီကို ဖက်ထားပြီး လက်တစ်ဖက်ကနို့ကို လှမ်းဆွဲနယ်သည်..။
နှုတ်ခမ်းချင်း ခွာလိုက်တော့ ခင်မောင်လွင် ကြုံး၍ ထသည်..။
“ကိုယ်….ပြီးတောင် ပြီးချင်နေပြီ…ကွာ….“
“ရီလေးလဲ ကိုယ့်လိုပဲ……ကွယ်…“
ပြောရင်း အိပ်ယာပေါ်သို့ ခင်နွဲ့ရီက ပက်လက်လှန်ချလိုက်သည်..။
“ကို…ရာ မချွတ်တော့ဘူးနော်….ဒီတိုင်းပဲ…လုပ်တော့..“
ခင်နွဲ့ရီက ဝတ်ထားသော ထဘီကို ခါးထိလှန်တင်ပေးသည်..။ သူမဝတ်ထားသည်က ရှပ်အင်္ကျီ လက်တိုလေး တစ်ထပ်တည်းမို့ ရင်ဘတ်က အင်္ကျီ ကျယ်သီးတွေ ကို ဖြုတ်ပြီး နို့နှစ်လုံးကို ဖော်ပေးလိုက်သည်..။ ခင်မောင်လွင်က သူမ၏ လင်ဆိုတော့လဲ တာဝန်ကျေရပေမည်..။
အတော့်ကို စိတ်ထနေပုံရသော ခင်မောင်လွင်က ခင်နွဲ့ရီ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ထောင်၍ ဒူးထောက်ဝင်လိုက်ပြီး လီးကို တေ့ကာ လျှောခနဲ သွင်းလိုက်သည်..။ ခင်နွဲ့ရီက စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်လာသော လီးကို စောက်ပတ်အတွင်းမှ ညှပ်၍ ညှစ်ပေးလိုက်သည်..။
ခင်မောင်လွင် လီးကို တဆုံးသွင်းထားရင်း ခင်နွဲ့ရီကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ..
“ရီလေးက ခလေးတစ်ယောက်မွေးခဲ့ပေမဲ့ ဗိုက်ကြောတွေ ပြတ်မနေတော့ ငါကံကောင်းတာပဲ…“
ဟုတွေးပြီး ခင်နွဲ့ရီ ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်ကာ နို့တစ်လုံးကို ဆွဲ၍ စို့ရင်း ဖင်ကြွပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်သည်..။ ပထမ တစ်ချက်နှစ်ချက် ခပ်ဖြေးဖြေး ဆောင့်လိုက်ပြီး သည်နှင့် မနားတမ်း ဒရစပ် ဆောင့်လိုးတော့သည်..။
“အ….အ…..ကောင်းလိုက်တာ…ကို ရယ်….အင်း..ချစ်…တယ်…သိပ်ချစ်တာပဲ…ဆောင့်..ဆောင့်…..အမလေး…ကိုရယ်….“
အငမ်းမရပုံဖြင့် ညီးကာ ညှုသံလေး ပေးသည်..။ ပါးစပ်က မ သံလေး ပေးရင်း ခါးက ကော့ကော့တင်ပေးကာ စောက်ပတ်ထဲက လီးကို ညှစ်ညှစ်ပေးသည်..။
ခင်မောင်လွင် အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းကာ နှာမှုတ်သံကြီးက တရှူးရှူး ဖြစ်လာသည်..။ အမြဲ ခံနေကျမို့ ခင်မောင်လွင် ပြီးကာနီးပြီကို ခင်နွဲ့ရီ သိလိုက်သည်..။
လီးတစ်ချောင်းလုံးဖြင့် အလိုးခံနေရမှတော့ ခင်နွဲ့ရီမှာလည်း ဖီလင်တွေ နဲ့ ဆိမ့်စပြုလာသည်..။ မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ထားပြီး သူမစောက်ပတ်ထဲလိုးနေသော လီးက ခင်မောင်လွင်၏ လီးဖြစ်သော်လည်း သူမစိတ်ထဲ ညနေကတွေ့ခဲ့သော ဇေယျာ ၏ လီးဟု စိတ်ကူးယဉ်ကာ နေသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ တစ်ကိုယ်လုံး ရွတက်လာသည်..။ ပြီးလို့ မဖြစ်သေး…။ ခင်မောင်လွင်၏ လီးနဲ့ မပြီးချင်တာ စိတ်ထဲ စွဲနေသည်..။ သူ့ကို မြန်မြန် ပြီးခိုင်းလိုက်မှ ဖြစ်မယ် လို့ တွေးလိုက်သည်..။
ခင်မောင်လွင်၏ တရစပ် ဆောင့်ချက်တွေက ခုတင်ကြီး တစ်ခုလုံး တကျွိကျွိ မြည်နေသည်..။
“လုပ်….လုပ်..ကို ……ရီလေး ပြီးတော့မယ်…..မြန်မြန်လေး…ဆောင့်…အား….အ….အင်း…..“
အားသွန်၍ ဆောင့်လိုးလိုက်သော ခင်မောင်လွင်မှာ လီးကို စောက်ခေါင်းထဲ တဆုံးထိုးနှစ် စိုက်သွင်းလိုက်ပြီး သုတ်ရေများကို ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့သည်..။
ခင်နွဲ့ရီ ပြီးချင်စိတ်ကို မနဲ အောင့်ထားလိုက်ရသည်..။ ခင်မောင်လွင်က ခဏအကြာ ခင်နွဲ့ရီ၏ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းပြီး ပက်လက်လှန်ချလိုက်တော့ ခင်နွဲ့ရီက ထထိုင်ပြီး ခင်မောင်လွင်ကို ပုဆိုး ပြန်စွပ်ပေးလိုက်သည်..။ ပြီးတော့ သူမ ခါးထိလှန်ထားသော ထဘီလေးကို ပြန်ဆွဲချရင်း အိပ်ယာပေါ် ပြန်၍ လှဲချလိုက်သည်..။
ခင်နွဲ့ရီ ပြီးချင်သော စိတ်ကို အတော်ပင် ချုပ်တည်း၍ ထားလိုက်ရသည်..။ လူတစ်ကိုယ်လုံး နွမ်းနယ်၍ နေသည်..။ ၁၀ မိနစ်လောက် ကြာတော့ ခင်မောင်လွင်ထံမှ ဟောက်သံက ထွက်လာသည်..။
ခင်နွဲ့ရီ အိပ်ယာပေါ်မှ အသာအယာထ၍ ခုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်..။ ပြီးတော့ ခုတင် ခြေရင်းဖက်သို့ လာကာ ထဘီဟောင်းတစ်ထည်ဖြင့် သူမ၏ ပေါင်ကြားတွင် ပေကျံနေသည်များကို သုတ်သည်..။ ထိုအခိုက်မှာပင် လမ်းဒေါင့်ဆီမှ ဂစ်တာတီးသံ ထွက်ပေါ်လာ၍ ခင်နွဲ့ရီ နားစွင့်မိလိုက်သည်.. ။ ဒီနေရာတွင် ဂစ်တာတီးသံ တစ်ခါမှ မကြားဖူးခဲ့ပါ..။ ဂစ်တာသံနောက်မှ သီချင်းသံက ထွက်ပေါ်လာသည်..။
“သံယောဇဉ်….သံယောဇဉ်…………“
“ဟင်…ဒါ..ဒါ..ဇေယျာ့ အသံပဲ…ပတ်ဝန်းကျင်ကများ ….အို….ဒီနားမှာ အပျိုလေးတွေ အများကြီး ရှိတာပဲ….“
နားစွင့်နေရင်း လက်ထဲမှ ထဘီဖြင့် စောက်ဖုတ်ကို ဆက်၍ မသုတ်သေးပဲ အသာအုပ်ကိုင်ထားသည်..။ နားထောင်ရင်း နားထောင်ရင်းဖြင့် ဇေယျာ့ အသံမှန်းလဲ သိနေတော့ ခင်နွဲ့ရီ၏ စိတ်တွေက ကြွလာသည်..။ စောစောက ခင်မောင်လွင် လိုးသဖြင့် ပြီးချင်ချင် ဖြစ်နေသော စိတ်က နဲနဲ ငြိမ်နေရာမှ ဟုန်းခနဲ ထ၍ လာသည်..။
“ယောက်ျားက အသံ…“ ဆိုသည့်အတိုင်း ခင်နွဲ့ရီ ဇေယျာ၏ အသံကိုကြားပြီး စိတ်တွေ ဟုန်းခနဲ နိုးထလာသည်..။ လက်ထဲမှ ထဘီလေးဖြင့် စောက်ပတ်ကို ဖိဖိပွတ်သည်..။ အရသာတွေ့လာတော့ မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ရင်း ဇေယျာ၏ အသံကို နားစွင့်သည်..။ မျက်လုံးထဲတွင်တော့ ညနေက မြင်ခဲ့ရသော ဇေယျာ့ လီးကြီးကို ပြန်မြင်ယောင်နေသည်..။
ခင်နွဲ့ရီ သူမစိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့…။ မျက်လုံးဖွင့်၍ ခုတင်ပေါ် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်.။ ခင်မောင်လွင်က မှန်မှန်ကြီး ဟောက်၍ အိပ်ပျော်နေသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ အံလေး တစ်ချက်ကြိတ်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်သည်..။ ပြီးတော့ လက်ထဲမှ ထဘီဟောင်းလေးကို ဘေးသို့ချလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကို နောက်ပြန်ထောက်၍ ဖင်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်သည်..။ ပြီးမှ ပေါင်ကို ကားလိုက်ကာ မတရားဖောင်းတင်းလာသော စောက်ပတ်ကြီးကို လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်၍ ပွတ်သည်..။ စောက်စေ့လေးကို လက်ညှိုးထိပ်ဖြင့် ကလိသည်..။
နားက ဇေယျာ ၏ အသံကို အဆက်မပြတ် နားစွင့် ရင်း မှိတ်ထားသော မျက်လုံးထဲမှာ ဇေယျာ့ လီးကြီးကို မြင်ယောင်ကာ လက်ညှိုးလက်ခလယ် ပူး၍ စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးသွင်း၍ ထုတ်ချီသွင်းချီဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထိုးသည်..။
“အင်း…ဟင်း…..ဇေယျာရယ်…..သား….ရယ်…..“
ခဏအတွင်း ခင်နွဲ့ရီတစ်ယောက် ပြီးချင်လာသည်..။ လက်ကို ခပ်ပြင်းပြင်း ခပ်သွက်သွက်လေး ထိုးထဲ့၍ လိုးသည်..။
“ဇေယျာ….မမ..ပြီး…တော့ မယ်….အ…..အ…အား….“
ခင်နွဲ့ရီတစ်ယောက် မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရှုံ့မဲ့၍ ဖင်ကြီးဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ ဖြစ်ကာ ပြီးသွားရတော့သည်..။
—————×———————-×—————————-
နောက်နေ့တွင် ခင်နွဲ့ရီသည် မနက်ပိုင်း ထဲက ဈေးသို့သွား၍ ညနေပိုင်းကျတော့ ပျံကျဈေးလေးကို မသွားတော့ပေ..။ ထို့ကြောင့် ဇေယျာနှင့် မတွေ့ရ..။ တွေ့ချင်သော စိတ်က အဆမတန် ရင်ထဲတွင် ဖြစ်နေပေမယ့် ဒီစိတ်ကို အတင်းမျိုသိပ် ချုပ်တည်းထားပြီး ခင်နွဲ့ရီသည် ဇေယျာကို ရှောင်နေခဲ့သည်..။
ည ၉ နာရီ ထိုးပြီ..။ သားနှင့် လင်ဖြစ်သူ ခင်မောင်လွင်တို့ အိပ်၍ သွားပြီ..။ ညနေက မသောက်တာကြာပြီဖြစ်သော ခင်မောင်လွင်ကို ခင်နွဲ့ရီကပင် စကားစ၍ အရက်သောက်ဖြစ်အောင် ဆွယ်ကာ အမြည်းကောင်းကောင်း လုပ်ပေးကာ အရက်တိုက်ခဲ့သည်..။ ခင်မောင်လွင် ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ တစ်ရေး မနိုးနိုင်တော့…။
ခင်နွဲ့ရီ တွက်ထားသည့်အတိုင်း ည ၉ နာရီ ကျော်လျင် ဂစ်တာသံနှင့် ဇေယျာ့ သီချင်းသံက ထွက်ပေါ်လာသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ အိပ်ယာပေါ်တွင် အသာလှဲ၍ ဇေယျာ၏ အသံကို နားစွင့်ရင်း ဖီးတက်နေမိသည်.။ ထဘီထဲ လက်ထည့်၍ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သည်..။ စောက်စေ့လေးကို လက်ညှိုးထိပ်လေးနဲ့ ကလိသည်..။ ခဏအတွင်း ခင်နွဲ့ရီ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးက မတရားဖောင်း၍ ခုံးထလာပြီး စောက်ရည်ကြည်လေးတွေက စိုရွှဲ၍ လာသည်..။
ဇေယျာ ၏ အသံကို နားစွင့်ရင်း စောက်ဖုတ်ကို ကလိလိုက် နားလိုက်လုပ်ကာ အရသာခံနေလိုက်သည်..။ သီချင်း သုံးပုဒ် ပြီးတော့မည်..။ ဇေယျာ မနေ့က သီချင်း သုံးပုဒ်ပြီးတော့ ပြန်သွားသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ ကပျာကယာ အိပ်ယာပေါ်မှထ၍ ခေါင်းဖီးပြီး မျက်နှာကို မိတ်ကပ်တို့လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ အိမ်ရှေ့ တံခါးကို အသာလေး ဖွင့်လိုက်သည်..။ ဒီအခိုက်မှာပင် ဂစ်တာတီးပြီးသွားသော ဇေယျာက လှမ်း၍ အကြည့်ဖြင့် ဆုံသဖြင့် လက်ယပ်လှမ်းခေါ်လိုက်သည်…။
ခင်နွဲ့ရီတို့ အိမ်က ဒေါင့်အိမ် ..။ အိမ်ရှေ့တွင် က ပန်းစိုက်ရောင်းသောခြံရှိသည်..။ လူနေသည့်တဲက ဟိုတစ်ဖက်တွင် တော်တော်ဝေးသည်..။ ခြေရင်းဘက်က လမ်း ..။ လမ်းတစ်ဖက်က အိမ်ကလည်း ဝေးသည်..။ တဲသာသာ အိမ်လေး ဖြစ်၍ ခြံစည်းရိုးပင်တွေက တဲကိုပင် မမြင်ရ..။ ခေါင်းရင်းဘက်ကအိမ်က လူမနေ..။ အိမ်က ပျက်စီးနေပြီ..။ ဒီနေ့မီးပျက်သော ရက်..။ ခင်နွဲ့ရီ ညဦးထဲက ခြံစည်ရိုးတံခါးကို စေ့ထားသည်..။ ဇေယျာ ဂစ်တာကိုင်၍ ခြံစည်းရိုးတံခါးကို တွန်းဝင်လာသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ အိမ်တံခါးကို ပြန်စေ့၍ အောက်သို့ ဆင်းလိုက်သည်.။
ဇေယျာက ခြံစည်းရိုးအတွင်းဖက်တွင် ဂစ်တာကို ထောင်ခဲ့ပြီး ခင်နွဲ့ရီဆီ လျှောက်လာသည်.။ နှစ်ယောက်သား ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ချလိုက်ပြီး..ထွေးနေအောင် ဖက်ကာ နမ်းကြသည်..။ ခင်နွဲ့ရီတို့ ခြံစည်းရိုးက လူတစ်ရပ်ကျော်လောက် ရှိသော ဝါးကပ်ခြံစည်းရိုး ဖြစ်သည်.။ ဒီနေ့တော့ ခင်နွဲ့ရီက ဇေယျာကို အတင်းကြုံး၍ ဖက်ထားမိသည်..။
ခင်နွဲ့ရီမှာ ညအိပ်ရန်ဝတ်ထားသော ရှပ်အင်္ကျီလက်တိုကို ရင်ဘတ် ကျယ်သီးတွေဖြုတ်ပေးလိုက်သည်..။ ကောင်လေးက ချက်ချင်းပင် မျက်နှာကို ထိုးအပ်ကာ နို့နှစ်လုံးကို ဆွဲစို့သည်..။ ခင်နွဲ့ရီ ရင်ဘတ်လေး ကော့၍ ကော့၍ ပေးပြီး နို့နှစ်လုံးကို ကလေးနို့တိုက်သလို လက်ဖြင့်မကိုင်ကာ တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး အစို့ခံသည်..။ စောက်ရေတွေကလည်း တစိမ့်စိမ့် ယိုစီးကျနေပြီ.။
ခင်နွဲ့ရီ အိမ်ပေါ်သို့ တစ်ချက်နားစွင့်ကြည့်သည်.။ လင်ဖြစ်သူ ခင်မောင်လွင့် ဟောက်သံကသာ အဆက်မပြတ် ထွက်နေသည်..။ ဘေးဘီသို့ မျက်လုံး ကစားကြည့်သည်..။ ပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံး မှောင်မဲ တိတ်ဆိတ်နေပြီး ဘာလှုပ်ရှားမှုမှ မတွေ့ရ…။
“အန်တီ့ကို သိပ်ချစ်တာပဲ…“
“တို့လဲ သားကို ချစ်တယ်… အင်း….မမလို့ခေါ်တော့နော်….ခုပဲ…တို့ကို မယားဖြစ်အောင် လုပ်တော့မှာမို့လား….မမလဲ..မောင်လေးလို့ခေါ်မယ်…သိလား….“
“အင်း……“
“ကဲ….လာ….“
ခင်နွဲ့ရီသည် ဇေယျာကို အိမ်ဘေးသို့ ခေါ်လာသည်..။ အိမ်ဘေး မြက်နုနုလေးများ ပေါက်နေသော နေရာရောက်တော့ ….
“ဖင်ချပြီး ထိုင်လိုက်….“
“ခြေထောက်ဆင်း….ဟုတ်ပြီ….နောက်ကို တံတောင်ဆစ်ထောက်ပြီး ကိုယ်ကို နဲနဲ လှဲလိုက်…ရပြီ….မောင်လေး…..“
ခင်နွဲ့ရီ ဇေယျာ၏ ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆွဲဖြုတ်ချလိုက်သည်..။ ဇေယျာ့ လီးကြီးက မတ်ခနဲ ထွက်၍လာသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ ဘေးတွင် ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်နေရာမှ ငုံ့၍ လီးကို လက်ဖဝါးလေးဖြင့် အသာကိုင်ကာ ငုံ့နမ်းသည်..။ ပြီးတော့ နီရဲရွှမ်းစိုနေသော သူမနှုတ်ခမ်းလေးဖြင့် လီးဒစ်ကြီးကို ဖွဖွလေး စုပ်သည်..။ ဇေယျာ တွန့်ခနဲ တွန့်ခနဲ ဖြစ်နေသည်..။ ထို့နောက် လျှာကို တစ်လစ်လေး ထုတ်ကာ ယက်ရုံမျှ မက လုံးတစ်နေသော ဂွေးဥကြီးကိုပါ ငုံ့၍ နမ်းလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းဖြင့် ငုံစုပ်လိုက် လျှာလေးဖြင့် ယက်ပေးလိုက် လုပ်နေသည်..။
ပြီးတော့ အမွှေးလေးတွေ ခပ်ပါးပါး ပေါက်နေသော ဇေယျာ၏ ဆီးခုံကိုပါ လျှာဖြင့် ယက်သည်..။ လီးထိပ်တွင် စိမ့်ထွက်လာသော အရည်ကြည်လေးတွေက လီးတန်ကြီးပေါ်သို့ လိမ့်၍ ဆင်းလာသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ မမှီ မကမ်း ထိုအရည်ကြည်လေးတွေကို လိုက်၍ ယက်သည်..။ ခင်နွဲ့ရီ ပေါင်ခြံတစ်ခုလုံးလည်း စိုရွှဲလို့ နေပြီ…
“သိပ်ချစ်တာပဲ….မောင်ရယ်….လုပ်ရအောင်နော်….မမ…မနေနိုင်တော့ဘူး…..“
တုန်ခိုက်စွာ ငြီးသံလေးဖြင့် တစ်ချက်ပြောလိုက်ပြီး ဇေယျာ၏ မျက်နှာကို ကြည့်ကာ ပါးပြင်တစ်ဖက်ကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ အံတစ်ချက်ကြိတ်ခါ သူမ၏ ထဘီလေးကို မ၍ ဇေယျာ့ပေါင်ခွဆုံပေါ်သို့ ခွ၍ တက်လိုက်သည်..။ လက်တစ်ဖက်က တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေသော ဇေယျာ၏ လီးကြီးကို အသာထိမ်း၍ ဆုပ်ကိုင်ကာ စိုရွှဲနေသော သူမစောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ကာ စောက်စေ့ထိပ်ကို လီးဒစ်ကြီးဖြင့် ပွတ်လိုက်ပြီးမှ အထဲသို့ဝင်အောင် ဖိချသွင်းယူလိုက်သည်..။ အားရကျေနပ်သွားသော ပီတိအဟုန်က ခင်နွဲ့ရီ တစ်ကိုယ်လုံး ပျံ့နှံ့၍ သွားသည်..။
ဇေယျာ၏ ဆီးခုံနှင့် သူမ၏ စောက်ပတ်ဝတို့ဖိကပ်၍ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို စောက်ပတ်ထဲ သွင်းထားပြီး ဖင်ကို နှဲ့ကာ လှည့်ပေးသည်..။
“မမရယ်….ဟင်း…ဟင်း….“
ခင်နွဲ့ရီ ဖင်ကိုကြွပြီး တစ်ချက်ချင်း လိုးသည်..။ ခင်နွဲ့ရီ၏ စောက်ခေါင်းထဲတွင် အရည်တွေက မတရား ထွက်နေသဖြင့် တဘွတ်ဘွတ် အသံတွေက ထွက်ပေါ်၍ နေသည်..။ ဇေယျာက လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ခင်နွဲ့ရီ၏ နို့နှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး ကိုင်သည်..။ ဖြစ်ညှစ်သည်..။ နို့သီးလေးတွေကို ချေပေးသည်..။
လိုးနေပေမဲ့ ခင်နွဲ့ရီ မျက်လုံးကို မှိတ်မထားပါ..။ ရမ္မက်ထန်သော မျက်လုံးအစုံဖြင့် ဇေယျာ၏ မျက်နှာချောချောလေးကို ကြည့်ကာ အားပါးတရ ဆောင့်၍လိုးသည်..။
“မောင်ရယ်…..မောင်….ဟင်းဟင်း….အင်း…အောက်ကနေ ပင့်ပေး…..ပင့်ပေးပါလား…မောင်….အင်း……ဟင်း…..ကောင်းလိုက်တာ….ကွယ်…..“
ရမ္မက်တွေ ဆူဝေလာတော့ ခင်နွဲ့ရီ အားမရနိုင် ဖြစ်လာရသည်..။ ဇေယျာကလည်း အောက်က ပင့်တင်ကာ ဆောင့်ပေးသည်..။ လူပျိုပေမဲ့ ကြည့်ဖူးသော အခွေတွေက မနည်းတော့..။ စောက်ခေါင်းထဲတွင် လီးကချောင်သလို ဖြစ်နေပေမယ့် ခင်နွဲ့ရီ အတော်ပင် ကျေနပ်အားရဖြစ်နေမိသည်..။ မကြာမီ ခင်နွဲ့ရီ တစ်ကိုယ်လုံး ဆိမ့်တက်လာသည်..။
“ကျောချပြီး လှဲလိုက်….“
ဇေယျာထောက်ထားသော တံတောင်ဆစ်ကိုဖြုတ်၍ ကျောကို ချလိုက်တော့ ခင်နွဲ့ရီက ဆောင့်ကြောင့်အနေအထားမှ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး ဇေယျာ၏ အပေါ်သို့ မှောက်ချကာ ဖက်လိုက်ပြီး ဖင်ကြွ၍ ဆောင့်သည်..။ ဇေယျာကလည်း မတတ်တတတ်နှင့် အောက်မှ ပင့်ဆောင့်ပေးသည်..။
“အား…..မောင်…..မောင်ရယ်….မမ ပြီး……အား…..ပြီး ပြီ….အား…….အား….“
“အ…မမ….အင်း…….“
နှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်တူပြီးကာ အရည်များ အိုင်ထွန်းသွားသည်..။ သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးသည့်အလား အတင်းဖက်၍ အငမ်းမရ နမ်းလိုက်ကြပါတော့သည်..။
—————×—————————×——————–
ခင်နွဲ့ရီနှင့် ဇေယျာတို့ ညစဉ် ပုံစံမျိုးစုံ နှင့် တွေ့ခဲ့ လိုးခဲ့ကြသည်မှာ ကြာခဲ့ပြီ…။ အရက်ကို ကြိုက်သော်လည်း မိန်းမက တားသဖြင့် မသောက်ပဲ နေခဲ့ရသော ခင်မောင်လွင်မှာလည်း မိန်းမက လိုလိုလားလား ရှိသဖြင့် နေ့စဉ် သောက်ခဲ့သည်မှာ မျက်နှာပင် အမ်းတမ်းတမ်း ဖြစ်နေချေပြီ..။
ပြူတင်းပေါက် ကို မျက်နှာပေး၍ ရပ်နေသော ခင်နွဲ့ရီ၏ နောက်သို့ ခင်မောင်လွင် က တိုးကပ်လိုက်ပြီး သူမ၏ တင်သားအစုံကို လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်လိုက်သည်..။
“ရီလေး တော်တော်လေး ကျသွားတယ်နော်… နေရော ကောင်းရဲ့လား….“
“ကောင်းပါတယ်…ကိုရဲ့…ရီလေး အသက်လဲ ပြန်ကြည့်အုံးလေ…၊ ၃၅ ထဲ ရောက်နေပြီ…ပြီးတော့ အိမ်ထောင်ကျတာလဲ ၁၃ နှစ်ထဲ ရောက်နေပြီဟာ….“
“အင်း……..“
“ပြီးတော့ ရီလေးက ဟိုကိစ္စကို သိပ်ပြီး စိတ်မသန်လို့ ဒီလောက် တင်နေတာ…ဟုတ်ဖူးလား….ကိုရဲ့….“
ဟုတ်ဖူးလား ဟု ပြီတီတီလေး လှည့်ပြောလိုက်သော ခင်နွဲ့ရီ၏ ပါးလေး တစ်ဖက်အား ခင်မောင်လွင်က ရွှတ်ခနဲ နေအောင် နမ်းလိုက်ပါတော့သည်..။…ပြီးပါပြီ
Zawgyi
ေနာက္မီးလင္းတဲ့ အန္တီအကိတ္ႀကီးနဲ႔ လူပ်ိဳသိုးေလး
ဖြံ႕ထြားကားစြင့္ လုံးတစ္ေနေသာ တင္သားအစုံေပၚသို႔ သန္မာေသာ လက္ဖဝါးႏွစ္ခုက ဘယ္ညာေပါင္ထိပ္အေပၚနားဆီမွ က်ေရာက္၍လာသည္.။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေနာက္သို႔ ၿပဳံးေယာင္သန္းေသာ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ သမင္လည္ျပန္ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္..။
ဟင့္……ကို….
သံရွည္ေလးႏွင့္ မူလိုက္စဥ္ တင္သားအစုံေပၚက လက္ႏွစ္ဖက္က ခင္ႏြဲ႕ရီအားေနာက္ေက်ာမွ ေန၍ သိုင္းဖက္လိုက္သည္..။
ကို….ကလဲကြာ……..
ခင္ေမာင္လြင္၏ မ်က္ႏွာက ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ မ်က္ႏွာေဘးသို႔ ကပ္လိုက္ရင္း ပါးျပင္ေလးတစ္ဖက္ကို အသံမထြက္ေအာင္ နမ္းလိုက္သည္..။
ရီေလး…လာကြာ….တို႔ တစ္ခ်ီေလာက္ ဆြဲၾကရေအာင္….
ဟာကြာ…ကို ကလဲ..ခုမွ ဘယ္ႏွစ္ရက္ ရွိေသးလို႔လဲ…ရီေလး တင္ပါးႀကီးေတြ ပိန္က်သြားမွာေပါ့….
ခပ္ခြၽဲခြၽဲ အသံေလးအဆုံး ခင္ေမာင္လြင္က သက္ျပင္းကို မွ်င္းမွ်င္းေလး ခ်လိုက္သည္.။
မလုပ္ရတာ တစ္ပတ္ရွိသြားၿပီေလ…..ရီေလး..ရဲ႕…
အင္းပါ….ေနာက္ ႏွစ္ရက္ သုံးရက္ေလာက္ေနမွ လုပ္ကြာ..ေနာ္…ကိုကလဲ…..
ခင္ေမာင္လြင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္ ခင္ႏြဲ႕ရီကို သိုင္းဖက္ထားေသာ လက္အစုံကိ ဖယ္ရွား႐ုတ္သိမ္းလိုက္သည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေနာက္သို႔လွည့္၍ ခင္ေမာင္လြင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္သည္..။
ကိုယ္ကလဲ…အိမ္ေထာင္က်တာ ၁၂ ႏွစ္ပဲ ရွိေနၿပီ ဥစၥာ..သားေတာင္မွ ၆ တန္း ေရာက္ေနၿပီ…မေလွ်ာ့ေသးဘူး….
ခင္ေမာင္လြင္ ဘာမွ စကားျပန္မေျပာမိ…။ သုန္သုန္မႈန္မႈန္ ျဖစ္ေနေသာ မ်က္ႏွာႀကီးႏွင့္ ခင္ႏြဲ႕ရီကို ျပန္၍ ၾကည့္ေနသည္..။
ကဲပါ…စိတ္ေကာက္မေနပါနဲ႔…ေနာက္ ၃ ရက္….ဟုတ္လား…ရီေလး ကတိေပးပါတယ္….ကဲ…ရီေလး ေဈးသြားအုံးမယ္…ကိုက ဒီေန႔ အလုပ္နားေတာ့ သားကို က်ဴရွင္ သြားႀကိဳေပး.ဟုတ္လား…
အင္း…….
ခင္ေမာင္လြင္ မလွမ္းခ်င္လွမ္းခ်င္ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ေက်ာခိုင္း၍ ထြက္သြားေတာ့မွ ခင္ႏြဲ႕ရီက မွန္တင္ခုံေရွ႕ လွမ္းလာၿပီး အလွျပင္ေတာ့သည္..။ ခင္ေမာင္လြင္က အသက္ ၄၀ ထဲ ေရာက္ေနၿပီ..။ ခင္ႏြဲ႕ရီက ၃၅ ႏွစ္..၊ ကေလးတစ္ေယာက္အေမဆိုေပမယ့္ မ်ိဳး႐ိုးေၾကာင့္လားမသိ..။ ခင္ႏြဲ႕ရီက လုံးဝ က်မသြား..။ သူမကိုယ္ကို လည္း သူမ ဂ႐ုစိုက္သူမို႔ အလွအပေတြက အရာမယြင္း..။ လွၿမဲ လွလ်က္…။ ရင္းႏွီးသူမ်ားက အပ်ိဳတုံးကထက္ပင္ ပို၍ လွလာသည္ဟု ေျပာစမွတ္ ျပဳရသည္..။
ခင္ႏြဲ႕ရီကို ေတြ႕ေသာ ေယာက္်ားတိုင္းက သူမကို ေငး၍ မဆုံး..။ အနားမွာ ေယာက္်ားျဖစ္သူ ပါတာေတာင္မွ အေရးမထားၾက..။ ခင္ႏြဲ႕ရီကို ငမ္းၾကသည္..။
==================+=================+
ခင္ႏြဲ႕ရီတို႔ေနတာက ေတာင္ဒဂုံ (………) ရပ္ကြက္တြင္ ျဖစ္သည္..။ ခင္ပြန္းသည္က ႐ုံးတက္ ၊ သားက ေက်ာင္းသြားဆိုေတာ့ မနက္ကို ႐ုံးခ်ိန္ေက်ာင္းခ်ိန္ မွီေအာင္ ရပ္ကြက္ထဲက ပ်ံက်ညေန ေဈးေလးကိုပဲ အၿမဲ သြားဝယ္ေလ့ရွိသည္..။
ေဈးသို႔ ထြက္လာေတာ့ ညေန ၅ နာရီ ေလာက္ရွိၿပီ..။ ေဈးသို႔အသြား လမ္းတေလ်ာက္၌ ေယာက္်ားေတြက သူမကို ေစာင္း၍ တစ္မ်ိဳး ငဲ့၍ တစ္ဖုံ ၾကည့္ၾကေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီ စိတ္ထဲ ပီတိ ျဖစ္မိသည္..။
ပ်ံက်ေဈးေလးထိပ္ဖက္နားတြင္ ရွိေသာ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္သို႔ ေရာက္လ်င္ လက္ဘက္ရည္ႀကိဳက္ေသာ ခင္ႏြဲ႕ရီတစ္ေယာက္ လမ္းမအစပ္တြင္ ရွိေသာ စားပြဲတြင္ ထိုင္၍ လက္ဘက္ရည္ေသာက္သည္..။ ေဘးမွ ေခြးေျခေပၚသို႔ ေဈးျခင္းေတာင္းကို တင္လိုက္သည္..။ လက္ဘက္ရည္ေသာက္ရင္း ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ မ်က္လုံးက ေဘးဘီသို႔ ကစားလိုက္မိသည္..။
ဟင္……….
အသံေလးကေတာ့ လည္ေခ်ာင္းဝတြင္ ေပ်ာက္သြားသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ မ်က္ႏွာေလးကေတာ့ ပန္းႏုေရာင္သန္းသြားသည္..။ ၾကည့္ပါအုံး…အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ရွည္ရွည္ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေရွ႕နားက ကြမ္းယာဆိုင္ေပၚမွေန သူမကို အငမ္းမရ စူးစူးရဲရဲ စိုက္ၾကည့္ေနသည္..။ ေကာင္ေလးက ရွိလွမွ ၁၈ ၊ ၁၉ ေပါ့..။ ခင္ႏြဲ႕ရီေမြးလ်င္ သူမ၏ သားအ႐ြယ္ေလာက္ပင္ ရွိအုံးမည္..။ ဒီေကာင္ေလး ဘယ္သူဆိုတာ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေကာင္းေကာင္းသိသည္..။ သူမ သားရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း၏ အစ္ကို ေဇယ်ာ ဆိုေသာေကာင္ေလး ျဖစ္သည္..။ ေန႔တိုင္း ဒီကြမ္းယာဆိုင္မွာ လာ၍ ထိုင္ေနတာ ေတြ႕ရသည္..။
ခင္ႏြဲ႕ရီ ထိုင္ေနရာႏွင့္ ေကာင္ေလးထိုင္ေနရာက ခပ္ေစာင္းေစာင္းေလး..။ ေကာင္ေလး၏ မ်က္လုံးေတြက သူမရဲ႕ တစ္ကိုယ္လုံးကို လႊမ္းၿခဳံထားသည္..။
ဟင္…ငါ….ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ…
ခင္ႏြဲ႕ရီ သူမကိုယ္ သူမ အံ့ၾသမိသည္..။ ကိုယ့္သားေလာက္ရွိေသာ ေကာင္ေလး၏ အၾကည့္ေၾကာင့္ အပ်ိဳျဖန္းေလးလို သူမ ရင္ေတြ ခုန္ေနသည္..။ ေဘးရွိ ေခြးေျခေပၚတြင္ တင္ထားေသာ ေဈးျခင္းေတာင္းက သူမ၏ ေအာက္ပိုင္းကို ကြယ္ထားသလို ျဖစ္ေနသည္..။ ေဈဳးျခင္းေတာင္းကို ယူ၍ ေျမႀကီးေပၚသို႔ ခ်လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ လက္ဘက္ရည္ကို ဇိမ္ခံ၍ အခ်ိန္ဆြဲ ေသာက္ေနသည္..။
ခင္ႏြဲ႕ရီ ေကာင္ေလးဖက္သို႔ ျဖတ္ခနဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမကို စူးရဲစြာ ၾကည့္ေနေသာ ေဇယ်ာႏွင့္ မ်က္လုံးခ်င္း ဆုံမိသည္..။ ထိုအခိုက္ ခင္ႏြဲ႕ရီ ၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး မ်က္လႊာခ်ကာ ေရေႏြးၾကမ္းကို ငွဲ႔၍ ေသာက္ေနလိုက္သည္..။ ေဇယ်ာ ထိုင္ေနရာမွ ထ၍ သူမဆီသို႔ ဦးတည္ေလွ်ာက္လာသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ၏ ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္း ခုန္လာသည္..။ ေကာင္ေလး အနားေရာက္လာေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္..။
လာေလ..သား …..လက္ဘက္ရည္ေသာက္အုံး…..ေလ…
ဟင့္အင္း…မေသာက္ေတာ့ဘူး..အန္တီ…
သား….ထိုင္ေလ..
ခင္ႏြဲ႕ရီက သူမေဘးရွိ ေစာေစာက ေဈးျခင္းေတာင္း တင္ထားေသာ ေခြးေျခခုံကို ထိုးေပးသည္..။ ေကာင္ေလးကလဲ ခပ္ရဲရဲ ပင္ ဝင္၍ ထိုင္လိုက္သည္..။
မင္း အေမေရာ ေနေကာင္းရဲ႕ လား….၊ မေတြ႕တာေတာင္ ၾကာၿပီ….
ေနေကာင္းတယ္..အန္တီ..အေမလဲ ညီေလးနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္….
အင္း….လက္ဘက္ရည္ေသာက္ပါလား….သား…မွာလိုက္မယ္…
ဟင့္အင္း..ေသာက္ၿပီးၿပီ….အန္တီရဲ႕….
ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ အသံေတြက မူမွန္မဟုတ္ေၾကာင္း သူမကိုယ္ သူမ သိေနသည္..။ ေဇယ်ာက ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ တစ္ကိုယ္လုံးကို ေဘးလူမ်ား မသိေအာင္ ျဖတ္ခနဲ ၾကည့္သည္..။ အထူးသျဖင့္ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ ဖြံ႕ဖြံ႕ထြားထြား ရင္သားအစုံကို အၾကည့္မ်ားသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနေသာ္လည္း ေကာင္ေလးႏွင့္ နီးနီးကပ္ကပ္ ထိုင္ေနရသည္ျဖစ္၍ မေနတတ္မထိုင္တတ္ ျဖစ္လာရသည္..။
ကဲ…အန္တီ ေဈးဝယ္လိုက္အုံးမယ္….ေနာ္…သား…
ဟုတ္ကဲ့…..သားလဲ ဟိုဖက္ ခဏေလွ်ာက္လိုက္အုံးမယ္…
ေကာင္ေလးက အရင္ထ၍ ေဈးတန္းဘက္သို႔ ထြက္သြားသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ လက္ဘက္ရည္ဖိုးရွင္းကာ ေဈးတန္းဖက္သို႔ ေလွ်ာက္လာၿပီး ေဈးဝယ္သည္..။ ဝယ္စရာရွိသည္မ်ား ဝယ္ျခမ္းၿပီးေသာအခါ ခင္ႏြဲ႕ရီ မ်က္လုံးကစားၾကည့္ေတာ့ ေဇယ်ာဆိုေသာ ေကာင္ေလး ေဈးတစ္ဖက္ထိပ္နားတြင္ မေယာက္မလည္ႏွင့္ ရပ္၍ သူမကိုပဲ..ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ လုပ္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်ၿပီး ေဈးမွ ျပန္ခဲ့ေလသည္..။
××××××××××××××××××—-×××××××××××××××××××××××
ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ မနက္ပိုင္း တစ္ႀကိမ္ ၊ ေန႔လည္ပိုင္း တြင္ တစ္ႀကိမ္ ေဇယ်ာဆိုေသာ ေကာင္ေလး အိမ္ေရွ႕မွ စက္ဘီးႏွင့္ ျဖတ္ရင္း အိမ္ဖက္သို႔ လွည့္ လွည့္ၾကည့္သြားသည္ကို ခင္ႏြဲ႕ရီ ေတြ႕လိုက္ရသည္..။ ညေနေဈးထြက္ေတာ့ ခါတိုင္းထက္ပို၍ ခင္ႏြဲ႕ရီ အလွျပင္မိသည္..။
ခင္ႏြဲ႕ရီ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ေဇယ်ာက သူမေသာက္ေနရာစားပြဲေဘးရွိ စားပြဲတြင္ ဝင္ထိုင္ကာ လက္ဖက္ရည္ မွာေသာက္သည္..။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေဘးမွ လူေတြအလစ္တြင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မ်က္လုံးခ်င္းဆိုင္ ၾကည့္မိလိုက္ ၿပဳံး၍ ျပလိုက္ၾကႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး၏ ရင္ထဲတြင္ေတာ့ တစုံတခုကို သိေနသလို ခံစားေနရေလသည္..။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္လည္း ထိုနည္းတူပင္…။
×××××××××××××××××—×××××××××××××××××××××
ေလးရက္ေျမာက္ေသာေန႔တြင္ေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ ေရာက္ေတာ့ ေဇယ်ာ့ကို မေတြ႕ရ..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေဘးဘီသို႔ မ်က္လုံးကစားရင္း ရွာၾကည့္သည္..။ မေတြ႕ရ…။ ေဈးတန္းဖက္သို႔ လွမ္း၍ ၾကည့္သည္…။ ေကာင္ေလးကို မေတြ႕ရ…။
ခင္ႏြဲ႕ရီ ေနမထိ ထိုင္မထိ ျဖစ္လာရသည္..။ ေဇယ်ာမ်ား လာအုံးမလားဟု လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ ခါတိုင္းထက္ ပို၍ ၾကာၾကာေလး ထိုင္ေနမိသည္…။ ေမွာင္ရီပ်ိဳးလာေတာ့မွ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေဈးတန္းထဲ ေလွ်ာက္လာၿပီး ေဈးဝယ္သည္..။ ေဈးထဲတြင္ပင္ လူအေတာ္ရွင္းေနေခ်ၿပီ….။ တခ်ိဳ႕ဆိုင္ေလးေတြဆို သိမ္းဖို႔ပင္ ျပင္ေနၾကၿပီ…။ ခင္ႏြဲ႕ရီ စိတ္ထဲ အေတာ္ပင္ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ ျဖစ္ေနသည္…။ ဝယ္ရင္းျခမ္းရင္း ေဈးတန္းအလယ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့မွ…ဟင္….ခနဲျဖစ္ကာ ခင္ႏြဲ႕ရီ ရင္ထဲမွာ ဖိန္းရွိန္းသြားသည္..။
ေဇယ်ာက ေဈးတစ္ဖက္ထိပ္ လမ္းေဘးတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလးထိုင္၍ သူမရွိရာဖက္သို႔ ေငးၾကည့္ေနသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ သတိလက္လြတ္ျဖစ္ကာ ေဇယ်ာရွိရာသို႔ ဦးတည္၍ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားမိသည္..။ ၿပီးမွ သူမကိုယ္ သူမ သတိထားမိေတာ့ ေဇယ်ာရွိရာႏွင့္ မလွမ္းမကမ္း တဖက္ေဈးထိပ္နားပင္ ေရာက္လို႔ေနၿပီ…..။
ခင္ႏြဲ႕ရီ ကိုယ္ရွိန္သပ္၍ ရပ္လိုက္သည္..။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဈးထိပ္ဆုံးတြင္ ေရာက္ေနၿပီး သူမ၏ ေရွ႕တြင္ ပီနံအိတ္ေလးခင္း၍ ၾကက္သြန္ေလးေတြ ပုံ၍ ေရာင္းေနေသာ အဖြားႀကီး တစ္ဦး…။
အဖြား….ဘယ္လိုေရာင္းလဲ…..
တစ္ပုံကို တစ္ရာပါ….တူမႀကီး….
တစ္ပုံေပးပါ….
ခင္ႏြဲ႕ရီ ေဇယ်ာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ သူမခပ္လွမ္းလွမ္းသို႔ တစ္ခ်က္ လွမ္းၾကည့္သည္..။ ဓါတ္မီးတိုင္ တစ္တိုင္ေလာက္အကြာတြင္ လမ္းေဘး၌ ေပါက္ေနေသာ က်ဴျမက္႐ုံေတြ ရွိသည္..။ ေဇယ်ာဘက္သို႔ တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ျပန္သည္..။ သူမကို ၾကည့္ေနေသာ ေဇယ်ာကို က်ဴျမက္႐ုံေတြ ရွိရာသို႔ ေမးေငါ့ျပသည္..။ ေဇယ်ာ သူ႔ေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္ၿပီး ခ်က္ခ်င္း သေဘာေပါက္ကာ ထၿပီး က်ဴျမက္႐ုံေတြ ရွိရာသို႔ ေလွ်ာက္သြားသည္..။
ဒီမွာ…ၾကက္သြန္ေလ…တူမ….
ေအာ္….ဟုတ္…ဟုတ္ကဲ့…..
ၾကက္သြန္ထုတ္ကို ယူၿပီး ေဈးျခင္းေတာင္းထဲ ထည့္လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွ ေငြတစ္ရာထုတ္၍ အဖြားႀကီးကို ေပးလိုက္ၿပီး ေဈးတန္းထဲသို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္..။ အမွန္ေတာ့ အိမ္တြင္ ၾကက္သြန္ က တစ္ပိႆာေလာက္ ဝယ္ထားၿပီးသား ရွိသည္..။ ေဈးတန္းထဲတြင္ လူလဲ အေတာ္ရွင္းေနၿပီ….။
ခင္ႏြဲ႕ရီေနရာတြင္ပင္ ရပ္ၿပီး လမ္းေဘးႏွစ္ဖက္ရွိ ေဈးဆိုင္မ်ားကို တစ္ဆိုင္ခ်င္းနီးပါး ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္သည္..။ခင္ႏြဲ႕ရီပုံစံက ဘာဝယ္စရာ က်န္ေသးလဲဟု ရပ္ၿပီး စဥ္းစားေနတဲ့ ပုံ…။ ေဈးဆိုင္ေတြ သိမ္းဖို႔ျပင္ေနၾကၿပီ..။ သူမကို ဂ႐ုစိုက္ၾကည့္ေနသူ တစ္ေယာက္မွ မရွိ..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ သုတ္ခနဲ ေလွ်ာက္ကာ က်ဴျမက္႐ုံေတြဆီသို႔ သြားသည္..။ ျမက္႐ုံေတြနား ေရာက္ေတာ့ ေဇယ်ာက ျမက္႐ုံတစ္႐ုံအတြင္းနားတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး သူမကို ၾကည့္ေနသည္..။
အနားတြင္ အိမ္ေတြက က်ဲသည္..။ သူတို႔ကို မျမင္ႏိုင္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ရပ္လိုက္ၿပီး လမ္းသြားလမ္းလာ ရွင္းမရွင္း ခဏၾကည့္လိုက္ရာ အသြားအလာ တစ္ေယာက္မွ မရွိ..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ျဖတ္ခနဲ က်ဴျမက္႐ုံထဲ လွမ္းဝင္ကာ ေဇယ်ာ့ ေရွ႕တြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္..။ ေဇယ်ာကလည္း သြက္သည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ လည္ပင္းကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ လွမ္း၍ ဆြဲယူဖက္လိုက္ၿပီး ပါးႏွစ္ဖက္ကို အငမ္းမရ နမ္းလိုက္သည္..။ ေဇယ်ာက ခင္ႏြဲ႕ရီကို လွမ္း၍ ဖက္ကာ ဆြဲယူလိုက္ရင္း ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနရာမွ ဒူးေထာက္လ်က္သား ျဖစ္သြားေတာ့ သူ႔ပုဆိုးထဲမွ ေတာင္ထေနေသာ လီးႀကီးက ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ ေပါင္တန္ကို ထိုးေထာက္မိေနသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ တစ္ကိုယ္လုံး အပ်ိဳမေလးသဖြယ္ ဖ်န္းခနဲ ၾကက္သီးေတြ ထသြားသည္..။
ပါးႏွစ္ဖက္ကို နမ္းၿပီးသြားေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ မ်က္ႏွာကို သူ႔ပခုံးတစ္ဖက္ ႏွင့္ ေမွးထားလိုက္ရာ ခင္ႏြဲ႕ရီက ေဇယ်ာ့ ပုခုံးကို သူမနဖူးႏွင့္ ေမွးတင္၍ ေအာက္သို႔ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္…။ ေဇယ်ာက က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ ႏို႔အုံတစ္ဖက္ကို အုပ္ကိုင္၍ ဖ်စ္ညႇစ္ကာဆြဲသည္..။ နဖူးေမးတင္၍ ငုံ႔ၾကည့္ေနေသာ ခင္ႏြဲ႕ရီသည္ ပုဆိုးထဲမွ တဆတ္ဆတ္ ေတာင္ထေနေသာ လီးႀကီးကို တစိုက္မတ္မတ္ ၾကည့္ေနမိသည္..။
ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ ႏို႔ႀကီးတစ္လုံးကို ေဇယ်ာက ဖ်စ္ညႇစ္ေနရင္း ပါးတစ္ဖက္ကိုလည္း ရႈိက္ ရႈိက္နမ္းသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီတစ္ကိုယ္လုံး ဖိန္းရွိန္း၍ တုန္ခိုက္ေနသည္..။ ေဇယ်ာ အသက္ရႉသံကလည္း တရႉးရႉးျပင္းထန္ေနသည္..။
ေတာ္ၿပီ..ကြာ..ေနာ္…..
တိုးတိုးေလးေျပာၿပီး…ခင္ႏြဲ႕ရီ မတ္တတ္ထရပ္လိုက္ေတာ့ ေဇယ်ာက လည္း ဆတ္ခနဲ ထရပ္လိုက္ၿပီး ခင္ႏြဲ႕ရီ ကိုယ္လုံးကို ဆြဲဖက္လိုက္သည္..။ သန္လိုက္တဲ့ ေကာင္ေလး…။ ခင္ႏြဲ႕ရီ အသက္ရႉမရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားသည္..။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ဟာႀကီးက ေပါင္ထိပ္ကို ဟိုေထာက္သည္ေထာက္နဲ႔ အေတာ္ႀကီးကို သန္မာတာပဲ…။
ေတာ္…..ၿပီ ကြယ္…….
ေဇယ်ာ ခင္ႏြဲ႕ရီကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေဇယ်ာ၏ မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးေလး ၾကည့္ရင္း ပါးတစ္ဖက္ကို ႐ႊတ္ခနဲ လွမ္းနမ္းလိုက္ၿပီး က်ဴျမက္႐ုံထဲမွ လမ္းေပၚသို႔ လွမ္း၍ တက္လိုက္သည္..။ ဘာမွ် မၾကာ..။ သုံးမိနစ္မွ်သာ ၾကာသည္..။ ေဘးဘီသို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မရွိ..။ အက်ႌလုံခ်ည္ေတြ ဆြဲဆန႔္ရင္း လက္တစ္ဖက္က ေဈးျခင္းေတာင္းကို ကိုင္ကာ ခပ္သြက္သြက္ ထြက္ခဲ့သည္..။
ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ ထဘီေနာက္တြင္ လက္သီးဆုပ္ခန႔္ စို၍ ကြက္ေနသည္ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မသိသလို ရပ္ၿပီး က်န္ေနခဲ့ေသာ ေဇယ်ာမွာလည္း သူ႔လီးႀကီးကို ပုဆိုးေပၚမွ အုပ္ကိုင္ရင္း အသက္ရႉသံေတြ ျပင္းကာ က်န္ခဲ့ေလသည္..။
================++++++==============
ခင္ႏြဲ႕ရီႏွင့္ ေဇယ်ာတို႔ ညေနတိုင္း လမ္းေဘးက်ဴျမက္႐ုံတြင္ ေတြ႕ေနခဲ့သည္မွာ ေလးရက္ခန႔္ ရွိခဲ့ေခ်ၿပီ..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ အိမ္သို႔ ျပန္ေရာက္တိုင္း မေနတတ္ မထိုင္တတ္ႀကီး ျဖစ္ေနရၿပီး စဥ္းစားမိတိုင္း ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြက စိမ့္စိမ့္ထြက္လာတတ္ၾကသည္..။ ဒီလိုခံစားေနရတာကိုပဲ ခင္ႏြဲ႕ရီ သာယာႏွစ္ၿခိဳက္ေနမိသည္..။
ရီေလး….ညက်ရင္ေနာ္…..
ခင္ေမာင္လြင့္ အသံေၾကာင့္ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေနာက္သို႔ လွည့္ၾကည့္သည္..။ ခင္ေမာင္လြင္က သူမကို ေနာက္မွ သိုင္းဖက္လိုက္သည္..။
ဘယ္လိုလဲ…ဟင္ ရီေလး….
အမ်ိဳးမ်ိဳး အေၾကာင္းျပကာ ေရွာင္လႊဲေနရတာ ဒီေန႔ေတာ့ ဘယ္လိုမွ ေရွာင္လို႔မရေတာ့မွန္း ခင္ႏြဲ႕ရီ သိလိုက္သည္..။
ကိုယ့္သေဘာပဲ…ေလ…..
အင္း……
ခင္ေမာင္လြင္သည္ ခင္ႏြဲ႕ရီကို ေနာက္မွ ဖက္ထားရင္း ပါးကို ငုံ႔နမ္းၿပီး လက္က ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ တင္ပါးႀကီးမ်ား ၊ ေပါင္တံႀကီးမ်ား ကို ပြတ္သပ္ဖ်စ္ညႇစ္၍ ကိုင္ရင္း ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားသို႔ ထိုးႏႈိက္လိုက္သည္..။
ဟာ….ရီေလး….အရည္ေလးေတြ ထြက္ေနတယ္…
အို႔…ကိုက ဒီေလာက္ေတာင္ ဖက္ၿပီး ကိုင္ေနတာ မထြက္ပဲ ေနမလား…လို႔…
ခင္ႏြဲ႕ရီ ေနာက္သို႔ လွည့္လိုက္ၿပီး ခင္ေမာင္လြင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ ေခါင္းကို ခင္ေမာင္လြင့္ ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္သည္..။ အမွန္ေတာ့ ေစာေစာက ေဇယ်ာနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့တာေတြ စဥ္းစားမိကာ အရည္ၾကည္ေလးေတြ စိမ့္ထြက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္..။
ကဲပါ…ကိုရယ္…ဖယ္အုံး ညက်မွ ေတြ႕တာေပါ့… ရီေလး ေဈးသြားဖို႔ ျပင္လိုက္အုံးမယ္…..
ရီေလးကလဲကြာ….ႏွစ္ရက္စာေလာက္ ဝယ္ၿပီး ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္ထားလိုက္ပါလား… ရီေလး သြားရလာရတာ ပင္ပန္းတာေပါ့….ကြယ္…
ဟြန္း…..သူ႔မီးက လာတယ္မို႔လား….ကိုယ့္ေယာက်္ားကို လတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ စားေစခ်င္လို႔ …..ဒါမွ အားရွိမွာ….ဟုတ္ဖူးလား…..
ဟဲဟဲ…..ဟုတ္ပါတယ္…ဟုတ္ပါတယ္…
ေဈးသြားဖို႔အတြက္ ခင္ႏြဲ႕ရီ စိတ္တိုင္းက် အလွျပင္ေနမိသည္..။ ၿပီးေတာ့ ဘရာစီယာ ဝတ္မည္လုပ္ၿပီးမွ မဝတ္ေတာ့ပဲ တီရွပ္တစ္ထည္ကို ေခါင္းမွ စြပ္၍ တစ္ထပ္တည္း ဝတ္လိုက္သည္..။ ဝတ္ရင္း ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ မ်က္ႏွာေလး ဘာစဥ္းစားမိသည္ မသိ နီရဲသြားသည္..။
ကေလးတစ္ေယာက္အေမျဖစ္ေသာ္လည္း ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ ႏို႔အုံထြားထြားေတြက ပုံပ်က္မသြား ၊ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲ တြဲမေန…။ တင္းတင္းမာမာျဖင့္ အလုံးမပ်က္ လွေနဆဲ ျဖစ္၍ တစ္ထပ္တည္း ဝတ္၍ ၾကည့္ေကာင္းသည္..။ ၿပီးေတာ့ ကေလး အေမလည္း ျဖစ္၍ လူအျမင္ မတင့္တယ္စရာမရွိ..။ သူမေဈးသြားေတာ့ အခ်ိန္က ေမွာင္ရိပ္သန္းေနၿပီ…။
ခင္ႏြဲ႕ရီ ျပင္ဆင္ၿပီး ေဈးျခင္းေတာင္း ဆြဲ၍ ထြက္သည္..။ အိမ္ေပါက္ဝ ေရာက္မွ စိတ္ထဲ မလုံသည္မို႔ ….
သားနဲ႔ ကို ေဈးလိုက္ၾကအုံးမလား……..
သားေတာ့ မလိုက္ခ်င္ဘူး….မီးလာတုန္း..ဗန္ဒိန္း ကားဆက္ၾကည့္လိုက္အုံးမယ္….ေမေမ…
ဒါဆို ….ေမေမ သြားေတာ့မယ္..ေနာ….ကို.ရီေလး သြားၿပီ……
အင္း…..အင္း……….
ေဈးထြက္လာေသာ ခင္ႏြဲ႕ရီ ရင္ထဲတြင္ ခါတိုင္းေန႔ေတြလိုပင္ ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္း ခုန္ေနသည္..။ ထုံးစံအတိုင္း ေဇယ်ာက က်ဴျမက္႐ုံထဲတြင္ ေစာင့္ေနသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီက သူ႔ေရွ႕သို႔အေရာက္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္သည္ႏွင့္ ေဇယ်ာက လွမ္းၿပီး ဖက္ကာ နမ္းသည္..။ ၿပီးေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ ႏို႔ေတြကို ကိုင္ဆြဲကာ ဖ်စ္ညႇစ္ေတာ့ ဘရာစီယာ ခံဝတ္ထားသည္ႏွင့္ မတူပဲ တီရွပ္တစ္ထပ္တည္းသာ ဝတ္ထားသျဖင့္ အကိုင္ခံရေသာ ခင္ႏြဲ႕ရီ ႏွင့္ ကိုင္ေနေသာ ေဇယ်ာတို႔မွာ အသားခ်င္းထိကာ ကိုင္ရသလို အရသာေတြ႕လွသည္..။
ခင္ႏြဲ႕ရီက သူမ၏ နဖူးကို ေဇယ်ာ၏ ပခုံးေပၚ ေမွးတင္၍ အကိုင္ခံေနရင္းက ေဇယ်ာ၏ ပုဆိုးထဲမွ ေထာင္ထေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို လက္ကေလးျဖင့္ လွမ္း၍ အသာအုပ္ကိုင္လိုက္သည္..။ ေဇယ်ာ တြန႔္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္..။
ၿပီးေတာ့ လီးကို ပုဆိုးေပၚမွပင္ အသာကိုင္၍ ပြတ္ေပးျပန္ေတာ့ ေဇယ်ာက သူမကို အတင္းတိုး၍ ဖက္ၿပီး ႏို႔ကိုင္တာေတြက ၾကမ္းလာသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ အရသာ ေတြ ပိုေတြ႕လာသည္..။
ေဇယ်ာ၏ ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆြဲျဖဳတ္ခ်လိုက္ေတာ့ လီးက ေထာင္ခနဲ ထြက္လာသည္..။ ရွင္းသန႔္လွေသာ လူပ်ိဳလီး…။ ဒစ္ပင္ မျပဳတ္ေသး…။ အသာေလး လက္ျဖင့္ အုပ္ကိုင္ကာ ပြတ္ေပးသည္..။ ေဇယ်ာ့ လီးမွာ သူမေယာက္်ား ခင္ေမာင္လြင္၏ လီးေလာက္ မႀကီး..။ အရွည္ကေတာ့ အတူတူေလာက္ပင္..။ အင္း…ခုမွ ငယ္ငယ္ေလး ရွိေသးတာပဲ …ဆက္ၿပီးထြားလာမွာေပါ့…ဟု ေတြးကာ ေမးသိုင္းႀကိဳးေနရာကို လက္မေလးျဖင့္ ဖြဖြေလး ဖိကာ ပြတ္ေပးလိုက္သည္..။ လီးႀကီးက ဆတ္ခနဲ ..ဆတ္ခနဲ ႐ုန္းေနသည္..။ လီးထိပ္အေပါက္ေလးမွ အရည္ေလးေတြ စို႔ထြက္လာသည္..။
ေတာ္ၿပီ…ေနာ္…..ေမာင္….
ေျပာလဲေျပာ လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ တအားဆုပ္ညႇစ္လိုက္ၿပီး ခင္ႏြဲ႕ရီ မတ္တတ္ထရပ္လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ အဝတ္အစားေတြကို ျပန္၍ စန႔္ရင္း အျပန္လမ္းသို႔ လွမ္းခဲ့သည္..။
———————-×———————×————————–
ကို…ကလဲကြာ…အေစာႀကီး ရွိေသးတယ္ေလ….ခုမွ ရွစ္နာရီေလာက္ပဲ ရွိေသးတာ…
ရီေလးကလဲ…ကြာ…သားလည္း အိပ္သြားၿပီပဲ…..
အိပ္ယာေပၚတြင္ ပက္လက္လွန္၍ အိပ္ေနေသာ ခင္ႏြဲ႕ရီကို ႀကဳံး၍ ဖက္လိုက္သျဖင့္ ခင္ႏြဲ႕ရီ လန႔္သြားၿပီး ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီက ညေနက ေဇယ်ာႏွင့္ ကိစၥကို စားၿမဳံ႕ျပန္ေနျခင္း ျဖစ္သည္..။
ခင္ေမာင္လြင္က ဖက္႐ုံသာမဟုတ္..။ လက္ႏွစ္ဖက္က ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ တစ္ကိုယ္လုံးအႏွံ႔ကို ကိုင္ေနၿပီး မ်က္ႏွာက ခင္ႏြဲ႕ရီကို နမ္းသည္.။ ခင္ႏြဲ႕ရီ မခံခ်င္..။ ဒါေပမယ့္ သူက ခင္ႏြဲ႕ရီရဲ႕ လင္..။ မခံ၍ မျဖစ္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ စိတ္ထဲ ေဇယ်ာက လႊမ္းမိုးေနသည္..။ သူမ၏ မ်က္စိထဲ ေဇယ်ာ့ လီးႀကီးက မထြက္..။ မခံ၍ မျဖစ္ေတာ့…။ သူ႔ကို ျမန္ျမန္ ၿပီးေအာင္ လုပ္မွပဲ…။ ငါ သူနဲ႔ မၿပီးခ်င္ဘူး..။ မိန္းမေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၏ အေတြးအေခၚအတိုင္း ခင္ႏြဲ႕ရီ သုံးပစ္လိုက္သည္..။
ကဲ…ပါ….ကို…….ပက္လက္လွန္လိုက္….
ခင္ေမာင္လြင္ ပက္လက္လွန္လိုက္ေတာ့ သူမက ပုဆိုးကို ဆြဲ၍ ခြၽတ္လိုက္သည္..။ ေထာင္းခနဲ ထြက္လာေသာ လီးႀကီးက ထိပ္ႀကီး နီရဲေနသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ လက္တစ္ဖက္က ခင္ေမာင္လြင္၏ လီးႀကီးကို ကိုင္၍ ဂြင္းတိုက္ေပးၿပီး…ခင္ေမာင္လြင္၏ ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကပ္၍ စုပ္ေပးသည္..။ ခင္ေမာင္လြင့္ လက္တစ္ဖက္က ခင္ႏြဲ႕ရီကို ဖက္ထားၿပီး လက္တစ္ဖက္ကႏို႔ကို လွမ္းဆြဲနယ္သည္..။
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ခြာလိုက္ေတာ့ ခင္ေမာင္လြင္ ႀကဳံး၍ ထသည္..။
ကိုယ္….ၿပီးေတာင္ ၿပီးခ်င္ေနၿပီ…ကြာ….
ရီေလးလဲ ကိုယ့္လိုပဲ……ကြယ္…
ေျပာရင္း အိပ္ယာေပၚသို႔ ခင္ႏြဲ႕ရီက ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္သည္..။
ကို…ရာ မခြၽတ္ေတာ့ဘူးေနာ္….ဒီတိုင္းပဲ…လုပ္ေတာ့..
ခင္ႏြဲ႕ရီက ဝတ္ထားေသာ ထဘီကို ခါးထိလွန္တင္ေပးသည္..။ သူမဝတ္ထားသည္က ရွပ္အက်ႌ လက္တိုေလး တစ္ထပ္တည္းမို႔ ရင္ဘတ္က အက်ႌ က်ယ္သီးေတြ ကို ျဖဳတ္ၿပီး ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ေဖာ္ေပးလိုက္သည္..။ ခင္ေမာင္လြင္က သူမ၏ လင္ဆိုေတာ့လဲ တာဝန္ေက်ရေပမည္..။
အေတာ့္ကို စိတ္ထေနပုံရေသာ ခင္ေမာင္လြင္က ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေထာင္၍ ဒူးေထာက္ဝင္လိုက္ၿပီး လီးကို ေတ့ကာ ေလွ်ာခနဲ သြင္းလိုက္သည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီက ေစာက္ေခါင္းထဲ ဝင္လာေသာ လီးကို ေစာက္ပတ္အတြင္းမွ ညႇပ္၍ ညႇစ္ေပးလိုက္သည္..။
ခင္ေမာင္လြင္ လီးကို တဆုံးသြင္းထားရင္း ခင္ႏြဲ႕ရီကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ..
ရီေလးက ခေလးတစ္ေယာက္ေမြးခဲ့ေပမဲ့ ဗိုက္ေၾကာေတြ ျပတ္မေနေတာ့ ငါကံေကာင္းတာပဲ…
ဟုေတြးၿပီး ခင္ႏြဲ႕ရီ ကိုယ္ေပၚသို႔ ေမွာက္ခ်လိုက္ကာ ႏို႔တစ္လုံးကို ဆြဲ၍ စို႔ရင္း ဖင္ႂကြၿပီး ေဆာင့္လိုးလိုက္သည္..။ ပထမ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ခပ္ေျဖးေျဖး ေဆာင့္လိုက္ၿပီး သည္ႏွင့္ မနားတမ္း ဒရစပ္ ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္..။
အ….အ…..ေကာင္းလိုက္တာ…ကို ရယ္….အင္း..ခ်စ္…တယ္…သိပ္ခ်စ္တာပဲ…ေဆာင့္..ေဆာင့္…..အမေလး…ကိုရယ္….
အငမ္းမရပုံျဖင့္ ညီးကာ ညႇဳသံေလး ေပးသည္..။ ပါးစပ္က မ သံေလး ေပးရင္း ခါးက ေကာ့ေကာ့တင္ေပးကာ ေစာက္ပတ္ထဲက လီးကို ညႇစ္ညႇစ္ေပးသည္..။
ခင္ေမာင္လြင္ အသက္ရႉသံေတြ ျပင္းကာ ႏွာမႈတ္သံႀကီးက တရႉးရႉး ျဖစ္လာသည္..။ အၿမဲ ခံေနက်မို႔ ခင္ေမာင္လြင္ ၿပီးကာနီးၿပီကို ခင္ႏြဲ႕ရီ သိလိုက္သည္..။
လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးျဖင့္ အလိုးခံေနရမွေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီမွာလည္း ဖီလင္ေတြ နဲ႔ ဆိမ့္စျပဳလာသည္..။ မ်က္လုံးအစုံကို မွိတ္ထားၿပီး သူမေစာက္ပတ္ထဲလိုးေနေသာ လီးက ခင္ေမာင္လြင္၏ လီးျဖစ္ေသာ္လည္း သူမစိတ္ထဲ ညေနကေတြ႕ခဲ့ေသာ ေဇယ်ာ ၏ လီးဟု စိတ္ကူးယဥ္ကာ ေနသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ တစ္ကိုယ္လုံး ႐ြတက္လာသည္..။ ၿပီးလို႔ မျဖစ္ေသး…။ ခင္ေမာင္လြင္၏ လီးနဲ႔ မၿပီးခ်င္တာ စိတ္ထဲ စြဲေနသည္..။ သူ႔ကို ျမန္ျမန္ ၿပီးခိုင္းလိုက္မွ ျဖစ္မယ္ လို႔ ေတြးလိုက္သည္..။
ခင္ေမာင္လြင္၏ တရစပ္ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ခုတင္ႀကီး တစ္ခုလုံး တကြၽိကြၽိ ျမည္ေနသည္..။
လုပ္….လုပ္..ကို ……ရီေလး ၿပီးေတာ့မယ္…..ျမန္ျမန္ေလး…ေဆာင့္…အား….အ….အင္း…..
အားသြန္၍ ေဆာင့္လိုးလိုက္ေသာ ခင္ေမာင္လြင္မွာ လီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲ တဆုံးထိုးႏွစ္ စိုက္သြင္းလိုက္ၿပီး သုတ္ေရမ်ားကို ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္..။
ခင္ႏြဲ႕ရီ ၿပီးခ်င္စိတ္ကို မနဲ ေအာင့္ထားလိုက္ရသည္..။ ခင္ေမာင္လြင္က ခဏအၾကာ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ကိုယ္ေပၚမွ ဆင္းၿပီး ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္ေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီက ထထိုင္ၿပီး ခင္ေမာင္လြင္ကို ပုဆိုး ျပန္စြပ္ေပးလိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ သူမ ခါးထိလွန္ထားေသာ ထဘီေလးကို ျပန္ဆြဲခ်ရင္း အိပ္ယာေပၚ ျပန္၍ လွဲခ်လိုက္သည္..။
ခင္ႏြဲ႕ရီ ၿပီးခ်င္ေသာ စိတ္ကို အေတာ္ပင္ ခ်ဳပ္တည္း၍ ထားလိုက္ရသည္..။ လူတစ္ကိုယ္လုံး ႏြမ္းနယ္၍ ေနသည္..။ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ ခင္ေမာင္လြင္ထံမွ ေဟာက္သံက ထြက္လာသည္..။
ခင္ႏြဲ႕ရီ အိပ္ယာေပၚမွ အသာအယာထ၍ ခုတင္ေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ ခုတင္ ေျခရင္းဖက္သို႔ လာကာ ထဘီေဟာင္းတစ္ထည္ျဖင့္ သူမ၏ ေပါင္ၾကားတြင္ ေပက်ံေနသည္မ်ားကို သုတ္သည္..။ ထိုအခိုက္မွာပင္ လမ္းေဒါင့္ဆီမွ ဂစ္တာတီးသံ ထြက္ေပၚလာ၍ ခင္ႏြဲ႕ရီ နားစြင့္မိလိုက္သည္.. ။ ဒီေနရာတြင္ ဂစ္တာတီးသံ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးခဲ့ပါ..။ ဂစ္တာသံေနာက္မွ သီခ်င္းသံက ထြက္ေပၚလာသည္..။
သံေယာဇဥ္….သံေယာဇဥ္…………
ဟင္…ဒါ..ဒါ..ေဇယ်ာ့ အသံပဲ…ပတ္ဝန္းက်င္ကမ်ား ….အို….ဒီနားမွာ အပ်ိဳေလးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတာပဲ….
နားစြင့္ေနရင္း လက္ထဲမွ ထဘီျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကို ဆက္၍ မသုတ္ေသးပဲ အသာအုပ္ကိုင္ထားသည္..။ နားေထာင္ရင္း နားေထာင္ရင္းျဖင့္ ေဇယ်ာ့ အသံမွန္းလဲ သိေနေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ စိတ္ေတြက ႂကြလာသည္..။ ေစာေစာက ခင္ေမာင္လြင္ လိုးသျဖင့္ ၿပီးခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနေသာ စိတ္က နဲနဲ ၿငိမ္ေနရာမွ ဟုန္းခနဲ ထ၍ လာသည္..။
ေယာက္်ားက အသံ… ဆိုသည့္အတိုင္း ခင္ႏြဲ႕ရီ ေဇယ်ာ၏ အသံကိုၾကားၿပီး စိတ္ေတြ ဟုန္းခနဲ ႏိုးထလာသည္..။ လက္ထဲမွ ထဘီေလးျဖင့္ ေစာက္ပတ္ကို ဖိဖိပြတ္သည္..။ အရသာေတြ႕လာေတာ့ မ်က္လုံးအစုံကို မွိတ္ရင္း ေဇယ်ာ၏ အသံကို နားစြင့္သည္..။ မ်က္လုံးထဲတြင္ေတာ့ ညေနက ျမင္ခဲ့ရေသာ ေဇယ်ာ့ လီးႀကီးကို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနသည္..။
ခင္ႏြဲ႕ရီ သူမစိတ္ကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့…။ မ်က္လုံးဖြင့္၍ ခုတင္ေပၚ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္.။ ခင္ေမာင္လြင္က မွန္မွန္ႀကီး ေဟာက္၍ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ အံေလး တစ္ခ်က္ႀကိတ္ကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ လက္ထဲမွ ထဘီေဟာင္းေလးကို ေဘးသို႔ခ်လိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္ကို ေနာက္ျပန္ေထာက္၍ ဖင္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္သည္..။ ၿပီးမွ ေပါင္ကို ကားလိုက္ကာ မတရားေဖာင္းတင္းလာေသာ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို လက္ျဖင့္ အုပ္ကိုင္၍ ပြတ္သည္..။ ေစာက္ေစ့ေလးကို လက္ညႇိဳးထိပ္ျဖင့္ ကလိသည္..။
နားက ေဇယ်ာ ၏ အသံကို အဆက္မျပတ္ နားစြင့္ ရင္း မွိတ္ထားေသာ မ်က္လုံးထဲမွာ ေဇယ်ာ့ လီးႀကီးကို ျမင္ေယာင္ကာ လက္ညႇိဳးလက္ခလယ္ ပူး၍ ေစာက္ေခါင္းထဲ ထိုးသြင္း၍ ထုတ္ခ်ီသြင္းခ်ီျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ထိုးသည္..။
အင္း…ဟင္း…..ေဇယ်ာရယ္…..သား….ရယ္…..
ခဏအတြင္း ခင္ႏြဲ႕ရီတစ္ေယာက္ ၿပီးခ်င္လာသည္..။ လက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္း ခပ္သြက္သြက္ေလး ထိုးထဲ့၍ လိုးသည္..။
ေဇယ်ာ….မမ..ၿပီး…ေတာ့ မယ္….အ…..အ…အား….
ခင္ႏြဲ႕ရီတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ရႈံ႕မဲ့၍ ဖင္ႀကီးဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ ျဖစ္ကာ ၿပီးသြားရေတာ့သည္..။
—————×———————-×—————————-
ေနာက္ေန႔တြင္ ခင္ႏြဲ႕ရီသည္ မနက္ပိုင္း ထဲက ေဈးသို႔သြား၍ ညေနပိုင္းက်ေတာ့ ပ်ံက်ေဈးေလးကို မသြားေတာ့ေပ..။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဇယ်ာႏွင့္ မေတြ႕ရ..။ ေတြ႕ခ်င္ေသာ စိတ္က အဆမတန္ ရင္ထဲတြင္ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ဒီစိတ္ကို အတင္းမ်ိဳသိပ္ ခ်ဳပ္တည္းထားၿပီး ခင္ႏြဲ႕ရီသည္ ေဇယ်ာကို ေရွာင္ေနခဲ့သည္..။
ည ၉ နာရီ ထိုးၿပီ..။ သားႏွင့္ လင္ျဖစ္သူ ခင္ေမာင္လြင္တို႔ အိပ္၍ သြားၿပီ..။ ညေနက မေသာက္တာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ခင္ေမာင္လြင္ကို ခင္ႏြဲ႕ရီကပင္ စကားစ၍ အရက္ေသာက္ျဖစ္ေအာင္ ဆြယ္ကာ အျမည္းေကာင္းေကာင္း လုပ္ေပးကာ အရက္တိုက္ခဲ့သည္..။ ခင္ေမာင္လြင္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ တစ္ေရး မႏိုးႏိုင္ေတာ့…။
ခင္ႏြဲ႕ရီ တြက္ထားသည့္အတိုင္း ည ၉ နာရီ ေက်ာ္လ်င္ ဂစ္တာသံႏွင့္ ေဇယ်ာ့ သီခ်င္းသံက ထြက္ေပၚလာသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ အိပ္ယာေပၚတြင္ အသာလွဲ၍ ေဇယ်ာ၏ အသံကို နားစြင့္ရင္း ဖီးတက္ေနမိသည္.။ ထဘီထဲ လက္ထည့္၍ ေစာက္ဖုတ္ကို ပြတ္သည္..။ ေစာက္ေစ့ေလးကို လက္ညႇိဳးထိပ္ေလးနဲ႔ ကလိသည္..။ ခဏအတြင္း ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက မတရားေဖာင္း၍ ခုံးထလာၿပီး ေစာက္ရည္ၾကည္ေလးေတြက စို႐ႊဲ၍ လာသည္..။
ေဇယ်ာ ၏ အသံကို နားစြင့္ရင္း ေစာက္ဖုတ္ကို ကလိလိုက္ နားလိုက္လုပ္ကာ အရသာခံေနလိုက္သည္..။ သီခ်င္း သုံးပုဒ္ ၿပီးေတာ့မည္..။ ေဇယ်ာ မေန႔က သီခ်င္း သုံးပုဒ္ၿပီးေတာ့ ျပန္သြားသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ကပ်ာကယာ အိပ္ယာေပၚမွထ၍ ေခါင္းဖီးၿပီး မ်က္ႏွာကို မိတ္ကပ္တို႔လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ေရွ႕ တံခါးကို အသာေလး ဖြင့္လိုက္သည္..။ ဒီအခိုက္မွာပင္ ဂစ္တာတီးၿပီးသြားေသာ ေဇယ်ာက လွမ္း၍ အၾကည့္ျဖင့္ ဆုံသျဖင့္ လက္ယပ္လွမ္းေခၚလိုက္သည္…။
ခင္ႏြဲ႕ရီတို႔ အိမ္က ေဒါင့္အိမ္ ..။ အိမ္ေရွ႕တြင္ က ပန္းစိုက္ေရာင္းေသာၿခံရွိသည္..။ လူေနသည့္တဲက ဟိုတစ္ဖက္တြင္ ေတာ္ေတာ္ေဝးသည္..။ ေျခရင္းဘက္က လမ္း ..။ လမ္းတစ္ဖက္က အိမ္ကလည္း ေဝးသည္..။ တဲသာသာ အိမ္ေလး ျဖစ္၍ ၿခံစည္း႐ိုးပင္ေတြက တဲကိုပင္ မျမင္ရ..။ ေခါင္းရင္းဘက္ကအိမ္က လူမေန..။ အိမ္က ပ်က္စီးေနၿပီ..။ ဒီေန႔မီးပ်က္ေသာ ရက္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ညဦးထဲက ၿခံစည္႐ိုးတံခါးကို ေစ့ထားသည္..။ ေဇယ်ာ ဂစ္တာကိုင္၍ ၿခံစည္း႐ိုးတံခါးကို တြန္းဝင္လာသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ အိမ္တံခါးကို ျပန္ေစ့၍ ေအာက္သို႔ ဆင္းလိုက္သည္.။
ေဇယ်ာက ၿခံစည္း႐ိုးအတြင္းဖက္တြင္ ဂစ္တာကို ေထာင္ခဲ့ၿပီး ခင္ႏြဲ႕ရီဆီ ေလွ်ာက္လာသည္.။ ႏွစ္ေယာက္သား ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး..ေထြးေနေအာင္ ဖက္ကာ နမ္းၾကသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီတို႔ ၿခံစည္း႐ိုးက လူတစ္ရပ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိေသာ ဝါးကပ္ၿခံစည္း႐ိုး ျဖစ္သည္.။ ဒီေန႔ေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီက ေဇယ်ာကို အတင္းႀကဳံး၍ ဖက္ထားမိသည္..။
ခင္ႏြဲ႕ရီမွာ ညအိပ္ရန္ဝတ္ထားေသာ ရွပ္အက်ႌလက္တိုကို ရင္ဘတ္ က်ယ္သီးေတြျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္..။ ေကာင္ေလးက ခ်က္ခ်င္းပင္ မ်က္ႏွာကို ထိုးအပ္ကာ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ဆြဲစို႔သည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ရင္ဘတ္ေလး ေကာ့၍ ေကာ့၍ ေပးၿပီး ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ကေလးႏို႔တိုက္သလို လက္ျဖင့္မကိုင္ကာ တစ္လုံးၿပီး တစ္လုံး အစို႔ခံသည္..။ ေစာက္ေရေတြကလည္း တစိမ့္စိမ့္ ယိုစီးက်ေနၿပီ.။
ခင္ႏြဲ႕ရီ အိမ္ေပၚသို႔ တစ္ခ်က္နားစြင့္ၾကည့္သည္.။ လင္ျဖစ္သူ ခင္ေမာင္လြင့္ ေဟာက္သံကသာ အဆက္မျပတ္ ထြက္ေနသည္..။ ေဘးဘီသို႔ မ်က္လုံး ကစားၾကည့္သည္..။ ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလုံး ေမွာင္မဲ တိတ္ဆိတ္ေနၿပီး ဘာလႈပ္ရွားမႈမွ မေတြ႕ရ…။
အန္တီ့ကို သိပ္ခ်စ္တာပဲ…
တို႔လဲ သားကို ခ်စ္တယ္… အင္း….မမလို႔ေခၚေတာ့ေနာ္….ခုပဲ…တို႔ကို မယားျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေတာ့မွာမို႔လား….မမလဲ..ေမာင္ေလးလို႔ေခၚမယ္…သိလား….
အင္း……
ကဲ….လာ….
ခင္ႏြဲ႕ရီသည္ ေဇယ်ာကို အိမ္ေဘးသို႔ ေခၚလာသည္..။ အိမ္ေဘး ျမက္ႏုႏုေလးမ်ား ေပါက္ေနေသာ ေနရာေရာက္ေတာ့ ….
ဖင္ခ်ၿပီး ထိုင္လိုက္….
ေျခေထာက္ဆင္း….ဟုတ္ၿပီ….ေနာက္ကို တံေတာင္ဆစ္ေထာက္ၿပီး ကိုယ္ကို နဲနဲ လွဲလိုက္…ရၿပီ….ေမာင္ေလး…..
ခင္ႏြဲ႕ရီ ေဇယ်ာ၏ ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆြဲျဖဳတ္ခ်လိုက္သည္..။ ေဇယ်ာ့ လီးႀကီးက မတ္ခနဲ ထြက္၍လာသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေဘးတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္ေနရာမွ ငုံ႔၍ လီးကို လက္ဖဝါးေလးျဖင့္ အသာကိုင္ကာ ငုံ႔နမ္းသည္..။ ၿပီးေတာ့ နီရဲ႐ႊမ္းစိုေနေသာ သူမႏႈတ္ခမ္းေလးျဖင့္ လီးဒစ္ႀကီးကို ဖြဖြေလး စုပ္သည္..။ ေဇယ်ာ တြန႔္ခနဲ တြန႔္ခနဲ ျဖစ္ေနသည္..။ ထို႔ေနာက္ လွ်ာကို တစ္လစ္ေလး ထုတ္ကာ ယက္႐ုံမွ် မက လုံးတစ္ေနေသာ ေဂြးဥႀကီးကိုပါ ငုံ႔၍ နမ္းလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ငုံစုပ္လိုက္ လွ်ာေလးျဖင့္ ယက္ေပးလိုက္ လုပ္ေနသည္..။
ၿပီးေတာ့ အေမႊးေလးေတြ ခပ္ပါးပါး ေပါက္ေနေသာ ေဇယ်ာ၏ ဆီးခုံကိုပါ လွ်ာျဖင့္ ယက္သည္..။ လီးထိပ္တြင္ စိမ့္ထြက္လာေသာ အရည္ၾကည္ေလးေတြက လီးတန္ႀကီးေပၚသို႔ လိမ့္၍ ဆင္းလာသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ မမွီ မကမ္း ထိုအရည္ၾကည္ေလးေတြကို လိုက္၍ ယက္သည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေပါင္ၿခံတစ္ခုလုံးလည္း စို႐ႊဲလို႔ ေနၿပီ…
သိပ္ခ်စ္တာပဲ….ေမာင္ရယ္….လုပ္ရေအာင္ေနာ္….မမ…မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး…..
တုန္ခိုက္စြာ ၿငီးသံေလးျဖင့္ တစ္ခ်က္ေျပာလိုက္ၿပီး ေဇယ်ာ၏ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ကာ ပါးျပင္တစ္ဖက္ကို ႐ႊတ္ခနဲ နမ္းသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ အံတစ္ခ်က္ႀကိတ္ခါ သူမ၏ ထဘီေလးကို မ၍ ေဇယ်ာ့ေပါင္ခြဆုံေပၚသို႔ ခြ၍ တက္လိုက္သည္..။ လက္တစ္ဖက္က တဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနေသာ ေဇယ်ာ၏ လီးႀကီးကို အသာထိမ္း၍ ဆုပ္ကိုင္ကာ စို႐ႊဲေနေသာ သူမေစာက္ပတ္ဝတြင္ ေတ့ကာ ေစာက္ေစ့ထိပ္ကို လီးဒစ္ႀကီးျဖင့္ ပြတ္လိုက္ၿပီးမွ အထဲသို႔ဝင္ေအာင္ ဖိခ်သြင္းယူလိုက္သည္..။ အားရေက်နပ္သြားေသာ ပီတိအဟုန္က ခင္ႏြဲ႕ရီ တစ္ကိုယ္လုံး ပ်ံ႕ႏွံ႔၍ သြားသည္..။
ေဇယ်ာ၏ ဆီးခုံႏွင့္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ဝတို႔ဖိကပ္၍ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးကို ေစာက္ပတ္ထဲ သြင္းထားၿပီး ဖင္ကို ႏွဲ႔ကာ လွည့္ေပးသည္..။
မမရယ္….ဟင္း…ဟင္း….
ခင္ႏြဲ႕ရီ ဖင္ကိုႂကြၿပီး တစ္ခ်က္ခ်င္း လိုးသည္..။ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ အရည္ေတြက မတရား ထြက္ေနသျဖင့္ တဘြတ္ဘြတ္ အသံေတြက ထြက္ေပၚ၍ ေနသည္..။ ေဇယ်ာက လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို တစ္လုံးၿပီး တစ္လုံး ကိုင္သည္..။ ျဖစ္ညႇစ္သည္..။ ႏို႔သီးေလးေတြကို ေခ်ေပးသည္..။
လိုးေနေပမဲ့ ခင္ႏြဲ႕ရီ မ်က္လုံးကို မွိတ္မထားပါ..။ ရမၼက္ထန္ေသာ မ်က္လုံးအစုံျဖင့္ ေဇယ်ာ၏ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာေလးကို ၾကည့္ကာ အားပါးတရ ေဆာင့္၍လိုးသည္..။
ေမာင္ရယ္…..ေမာင္….ဟင္းဟင္း….အင္း…ေအာက္ကေန ပင့္ေပး…..ပင့္ေပးပါလား…ေမာင္….အင္း……ဟင္း…..ေကာင္းလိုက္တာ….ကြယ္…..
ရမၼက္ေတြ ဆူေဝလာေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီ အားမရႏိုင္ ျဖစ္လာရသည္..။ ေဇယ်ာကလည္း ေအာက္က ပင့္တင္ကာ ေဆာင့္ေပးသည္..။ လူပ်ိဳေပမဲ့ ၾကည့္ဖူးေသာ အေခြေတြက မနည္းေတာ့..။ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ လီးကေခ်ာင္သလို ျဖစ္ေနေပမယ့္ ခင္ႏြဲ႕ရီ အေတာ္ပင္ ေက်နပ္အားရျဖစ္ေနမိသည္..။ မၾကာမီ ခင္ႏြဲ႕ရီ တစ္ကိုယ္လုံး ဆိမ့္တက္လာသည္..။
ေက်ာခ်ၿပီး လွဲလိုက္….
ေဇယ်ာေထာက္ထားေသာ တံေတာင္ဆစ္ကိုျဖဳတ္၍ ေက်ာကို ခ်လိုက္ေတာ့ ခင္ႏြဲ႕ရီက ေဆာင့္ေၾကာင့္အေနအထားမွ ဒူးေထာက္ခ်လိုက္ၿပီး ေဇယ်ာ၏ အေပၚသို႔ ေမွာက္ခ်ကာ ဖက္လိုက္ၿပီး ဖင္ႂကြ၍ ေဆာင့္သည္..။ ေဇယ်ာကလည္း မတတ္တတတ္ႏွင့္ ေအာက္မွ ပင့္ေဆာင့္ေပးသည္..။
အား…..ေမာင္…..ေမာင္ရယ္….မမ ၿပီး……အား…..ၿပီး ၿပီ….အား…….အား….
အ…မမ….အင္း…….
ႏွစ္ေယာက္စလုံး ၿပိဳင္တူၿပီးကာ အရည္မ်ား အိုင္ထြန္းသြားသည္..။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ လြတ္ထြက္သြားမွာ စိုးသည့္အလား အတင္းဖက္၍ အငမ္းမရ နမ္းလိုက္ၾကပါေတာ့သည္..။
—————×—————————×——————–
ခင္ႏြဲ႕ရီႏွင့္ ေဇယ်ာတို႔ ညစဥ္ ပုံစံမ်ိဳးစုံ ႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့ လိုးခဲ့ၾကသည္မွာ ၾကာခဲ့ၿပီ…။ အရက္ကို ႀကိဳက္ေသာ္လည္း မိန္းမက တားသျဖင့္ မေသာက္ပဲ ေနခဲ့ရေသာ ခင္ေမာင္လြင္မွာလည္း မိန္းမက လိုလိုလားလား ရွိသျဖင့္ ေန႔စဥ္ ေသာက္ခဲ့သည္မွာ မ်က္ႏွာပင္ အမ္းတမ္းတမ္း ျဖစ္ေနေခ်ၿပီ..။
ျပဴတင္းေပါက္ ကို မ်က္ႏွာေပး၍ ရပ္ေနေသာ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ ေနာက္သို႔ ခင္ေမာင္လြင္ က တိုးကပ္လိုက္ၿပီး သူမ၏ တင္သားအစုံကို လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္လိုက္သည္..။
ရီေလး ေတာ္ေတာ္ေလး က်သြားတယ္ေနာ္… ေနေရာ ေကာင္းရဲ႕လား….
ေကာင္းပါတယ္…ကိုရဲ႕…ရီေလး အသက္လဲ ျပန္ၾကည့္အုံးေလ…၊ ၃၅ ထဲ ေရာက္ေနၿပီ…ၿပီးေတာ့ အိမ္ေထာင္က်တာလဲ ၁၃ ႏွစ္ထဲ ေရာက္ေနၿပီဟာ….
အင္း……..
ၿပီးေတာ့ ရီေလးက ဟိုကိစၥကို သိပ္ၿပီး စိတ္မသန္လို႔ ဒီေလာက္ တင္ေနတာ…ဟုတ္ဖူးလား….ကိုရဲ႕….
ဟုတ္ဖူးလား ဟု ၿပီတီတီေလး လွည့္ေျပာလိုက္ေသာ ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ ပါးေလး တစ္ဖက္အား ခင္ေမာင္လြင္က ႐ႊတ္ခနဲ ေနေအာင္ နမ္းလိုက္ပါေတာ့သည္..။…ၿပီးပါၿပီ