Unicode
ထွန်းလွင် အိမ်ထဲရောက်၍ ဟိုဟိုဒီဒီ ကြည့်လိုက်ပြီးမှ အပေါ်ထပ်သို့ အသံမကြားအောင်တက်ရင်း အိတ်ထဲမှ ဓါတ်ပုံသုံးပုံကို ဆွဲပြီး လက်ကကိုင်ထားရင်း အပေါ်ထပ် အခန်းတစ်ခုရှေ့တွင် အသာရပ်လိုက်ရင်းမှ ခန်းစီးစကြားမှနေ၍ အခန်းထဲသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ အခန်းအတွင်းမှ မြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်ရတော့ ထွန်းလွင် ပါးစပ်လေးဟ၍ မျက်လုံးကြီး ပြူးထွက်လုမတတ် ငေးမောသွားရှာသည်။
အခန်းတွင်းရှိ အေးအေးမော်မှာ တစ်ယောက်ထဲရှိသည်အမှတ်ဖြင့် ထမီကို ကွင်းလိုက်ချွတ်ချပြီး သနပ်ခါးကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး လိမ်းကျံနေသည်။ မဲနက်သန်စွမ်းရှည်လျားလွန်းသည့် သူမရဲ့ဆံပင်တွေဟာ နောက်ကကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပုံကျလို့ နေသည်။ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း၊ မျက်ခုံးမျက်လုံး ကောင်းကောင်း၊ နှာတံပေါ်ပေါ်၊ ဖူးငုံစ နီရဲရဲနှင်းဆီပွင့်လို ဖူးဖူးရွရွ နှုတ်ခမ်းလျှာကလည်း ပွင့်အာတော့မရောင် ကျော့်ရှင်းနေသည်။ မို့မောက်ပြည့်တင်းနေတဲ့ ရွှေရင်နှစ်မွှာကလည်း အသေးစားတောင်ပူစာလေးနှယ် နှစ်ခုစုချွန်ပြီး ရှေ့သို့ငေါငေါကြီးဖြင့် တုံနေလေရဲ့။ ဗိုက်သားချပ်ချပ်အောက် ဆီးခုံမို့မို့ကိုတော့ ဖုံးတဝက်ပေါ်တဝက်ဖြင့် မြင်တွေ့နေရသည်။
မဲနက်ကောက်ကွေးနေတဲ့ စောက်မွှေးတွေမှာလည်း ရေချိုးပြီးစမို့ ရေစက်ရေပေါက်တို့ အသီးလေးခိုနေတာကိုလည်း တွေ့ရပြန်သည်။ အဖျားသွယ်အရင်းတုတ်ပြီး ပြည့်ဖြိုးကြီးမားတဲ့ ပေါင်လုံးက ကျစ်မာခဲနေတဲ့ ခြေသလုံးသား။ ခြေတဖက်မြှောက်ပြီး သနပ်ခါးကို ပေါ်ရင်းရောက်အောင် လိမ်းနေတဲ့ အနေအထားက သူမရဲ့စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးကို မျက်ဝါးထင်ထင်မြင်စေဖို့ အနေအထား။ ဆီးခုံမို့မို့ဝန်းကျင်က မဲနက်ကောက်ကွေးနေတဲ့ စောက်မွှေးလေးတွေ ဝန်းရံနေတဲ့ စောက်ပတ်ကလေးဟာ အတန်ငယ်ပြူအာနီရဲနေသည်။ စောက်စေ့နီတာရဲလေးကတော့ အကွဲကြောင်းရဲ့ထိပ်မှာ ငုတ်စိလေး။
ဒါတွေကို ထွန်းလွင် မြင်တွေ့နေရပြန်တော့ ပေါင်ခြံကြားက သူ့ရဲ့လီးကြီး ငေါက်ကနဲ မာထန်တောင်မတ်လာသည်ကို လက်နှင့် အတင်းချိုးနှိမ်ထားလိုက်ရပြန်သည်။ သနပ်ခါးလိမ်းပြီး ဘေးမှ ကုတင်ပေါ်တင်ထားသော ဘရာဇီယာကို ကိုယ်လုံးလေးလိမ်ပြီး လှမ်းယူလိုက်ပုံက ကျောက်ဆစ်တရုပ်နှယ် ပြန့်ပြူးစွင့်ကားနေတဲ့ တင်ပါးအလှတွေဟာ မဲနက်သန်စွမ်းရှည်လျားလှပတဲ့ သူမရဲ့ဆံပင်တွေအောက်က ပေါ်ထွက်လာပြန်တော့ ထွန်းလွင် စိတ်ဆင်ရိုင်းကို ချွန်းအုပ်၍မရတော့ပဲ အခန်းထဲကို လှစ်ကနဲ ဝင်လိုက်လေသည်။
“အိုး ဟင် ဟင် ရှင် ရှင် ကို ကိုထွန်းလွင် အသံမပေးဘာမပေးနဲ့ အခန်းထဲကို ဘာပြုလို့ ဝင်လာရတာလဲ”
အေးအေးမော်တစ်ယောက် ထိတ်လန့်ရှက်ရွံ့ဖြစ်ပြီး လက်ထဲမှာကိုင်ထားတဲ့ ဘရာဇီယာကလေးကို သူမရဲ့ရင်နှစ်မွှာပေါ် အုပ်ကိုင်လိုက်ရင်းမှ အမှတ်တမဲ့ ထိုင်ရာမှထလိုက်သည်။ ထွန်းလွင် စကားအပိုမပြောဘဲ သူမရဲ့မျက်နှာရှေ့ကို လက်ထဲမှကိုင်ထားသော ဓါတ်ပုံတွေကို ဖြန့်ပြလိုက်သည်။
“အို”
အေးအေးမော် စကားဆက်မပြောနိုင်တော့။ တုန်ရီလှုပ်ရှားနေသော လက်အစုံက ဓါတ်ပုံဆီ လက်ကမ်းလိုက်ပြီး ဆွဲယူကြည့်လိုက်သည်။ ဘရာဇီယာလေးလည်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ပြုတ်ကျသွားရသလို သူမသည်လည်း ဒူးတွေပျော့ခွေ၍ အောက်ပိုင်းတကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။
“ဒါ ဒါ ကို ကျ ကျ ကျမနဲ့”
“အင်း ဟုတ်တယ် မောင်မောင်နဲ့ အေးအေးမော်တို့ ချစ်ဗျူဟာခင်းနေကြတဲ့ ပုံတွေလေ”
“ဒု ဒု ဒုတ် ဒုက္ခပါပဲ”
“ဒီမှာကြည့် ငါလည်း မောင်မောင်လို နင့်အလိုကို ဖြည့်စွမ်းနိုင်သူတစ်ယောက်ဆိုတာ သိသွားမှာပါ”
“ရှင် ရှင် မယုတ်မာနဲ့ ထွက် ထွက် အိုး”
ထွန်းလွင်စကားအဆုံးမှာ ခါးမှပုဆိုးကိုချွတ်ပြီး သူ့ရဲ့မာထန်တောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြလိုက်သဖြင့် အေးအေးမော် စကားတပိုင်းတစနဲ့ ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်စွာ အခန်းနံရံထောင့်ကို ကျောပေးကပ်လိုက်သည်။ ထွန်းလွင်၏လီးကြီးက ဆင်စွယ်သခွါးသီးကြီးနှယ် ကြီးမားရှည်လျားနေပုံက အသဲယားစရာ ဖြစ်နေပြန်သည်။ လီးထိပ်ကြီးကလည်း နီရဲပြဲလန်ပြီး ခရမ်းချဉ်သီးကြီးတစ်လုံးကို ထပ်ထားသည့်နှယ် ပြောင်တင်းလို့နေ၏။
အေးအေးမော်မျက်နှာလေး ဖြူရော်သွားအောင် ထိတ်လန့်သွားရှာပြီး၊ ထွန်းလွင်၏လီးကြီးက မောင်မောင်၏လီးကြီးထက် အရှည်မှာ နှစ်လက်မခန့် ပိုရှည်သလို လုံးပတ်မှာလည်း ကြီးထွားသန်မာလွန်းလှသည်ကို စူးစူးရဲရဲလေးကြည့်ရင်း ကြောက်ရွံ့နေသော ပါးစပ်လေးအဟောင်းသားနှင့် ကြည့်နေလေသည်။
ခြေလှမ်းတစ်လှမ်း လှမ်းတိုင်း ဘယ်ညာယိမ်းခါနေသော လီးကြီးမှာ အေးအေးမော် အသဲတုန်စရာ ဖြစ်နေသည်။ ချွေးသီးချွေးပေါက်တို့ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျရင်း တစ်လှမ်းခြင်းတိုးဝင်လာတဲ့ ထွန်းလွင်ရဲ့လီးကြီးကို ကြည့်ရင်း ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။
“အား”
ရုတ်တရက် ထွန်းလွင်က အိစက်ဖောင်းကားနေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရာ အေးအေးမော် မျက်စိမှိတ်ပြီး တအားအော်ပစ်လိုက်သည်။ အသံထွက်မလာ။ လည်ချောင်းထဲ ဟိန်း၍သွားသည်။
ခေါင်းလေးမော့ကာ အသားများ တဆတ်ဆတ် တုန်နေရှာသော အေးအေးမော်ရဲ့ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ထွန်းလွင်တစ်ယောက် သိမ်းဖက်ရင်း ခါးအောက်ပိုင်းကို လက်တစ်ဖက်နှင့် ဆွဲဖက်ကာ ဆီးစပ်နှစ်ခု တသားတည်းကျအောင် ဆွဲဖိကပ်လိုက်သည်။ မဲနက်ကောက်ကွေးနေသော စောက်မွှေးလေးများနှင့် ကြီးမါးရှည်လျားတုတ်ခိုင်သော ထွန်းလွင်၏လီးကြီးမှာ ရောထွေးပူးကပ်သွား၏။ ဖိကပ်ထားသော လီးကြီးမှာ ရေချိုးပြီးစ အေးအေးမော်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ပူပူနွေးနွေးကြီး ထိတွေ့သွားရာ အေးအေးမော်မှာ နှလုံးကိုလေဟပ်သွားသည့်အလား အသက်ရှူရပ်ပြီး မျက်လုံးလေးပြူးကာ ကြောင်ကြောင်တက်တက်လေး ဖြစ်သွားလေသည်။
ထွန်းလွင်၏လက်ကြီးများကလည်း အေးအေးမော်၏ တင်ပါးအဆိုင်အခဲကြီးများကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ အတင်းပူးကပ်ထားသော ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ ငုတ်လျှိုးဖုံးကွယ်နေဆဲပင် ဖြစ်သည်။ အပြစ်အနာအဆာ ကင်းမဲ့၍ လှပနုရွသော ရင်ညွှန့်ဝိုင်းလေးကို ထွန်းလွင် နမ်းရှိုက်လိုက်၏။ အေးအေးမော် ထွန်းလွင်၏ခေါင်းကြီးကို ကြောက်လန့်တကြား ဆွဲဖက်ကာ နံရံကျောကိုခွာပြီး ရုန်းထွက်လိုက်၏။
“အား အမေ့”
“ဝုန်း”
ခန္ဓာကိုယ်ကိုလှည့်၍ ရုန်းအထွက် ခြေခေါက်ပြီး ကုတင်ပေါ် လက်ထောက်လျက် ကျသွားသည်။ ကုတင်ကိုအားပြု၍ ကုန်းအထ ထွန်းလွင်ကလည်း သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို သိမ်းကြုံးပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ ကုတင်ကို လက်ထောက်ပြီး ခါးကော့၍ ဖင်ဖူးထောင်သလို အနေအထား ဖြစ်သွားရလေ၏။ အိစက်စွန့်ကားနေသော ဖင်တုံးကြီးကို အစွမ်းကုန် နောက်သို့ကုန်းပေးထားသလို ဖြစ်နေပြန်ရာ ထွန်းလွင်က မမြင်ရသေးသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို မှန်းဆ၍ ညောင့်လိုက်သည်။
“အိုး အား အား အမေ့”
ကြီးထွားသန်မာသော လီးကြီးက ဖင်ကြားမှ အလျားလိုက် တိုးဝင်သွားပြီး စောက်ခေါင်းဝကိုကျော်ကာ စောက်စေ့နီတာရဲလေးကို တိုက်ရိုက်ကြီး ထိုးဆောက်မိရာ အေးအေးမော် ဓာတ်လိုက်ခံရသလို တကိုယ်လုံး ခါရမ်းတုန်လှုပ်သွားရလေသည်။ မျက်စိများ ပြာဝေသွားအောင်လည်း ခံစားလိုက်ရပြန်၏။ ရင်ထဲ မောပန်းဖိုလှိုက်ခြင်းက ကြီးစိုးလျှက်ရှိသည်။ ကုန်းထားသည့် အေးအေးမော်၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို နောက်မှကျော်ပြီး လှမ်းကိုင်ထားသော ထွန်းလွင်၏လက်ကြမ်းကြီးများက သန်မာလွန်းလှ၏။ ပုခုံးသားလေးများ ပြုတ်ထွက်လုမတတ် ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ထား၏။
“အား အီး မ မလုပ်ပါနဲ့ ကို ကိုထွန်းလွင်ရယ်။ ကျမ ကျမ တောင်း တောင်းပန်ပါတယ်”
အေးအေးမော် တောင်းပန်တိုးလျှိုး၍ မရ။ ရမက်ဆန္ဒ ပြင်းပြလွန်းနေပြီဖြစ်သော ထွန်းလွင်က မကုန်းမကွပုံစံဖြင့် နောက်မှနေ၍ ညှောင့်နေဆဲ။ အေးအေးမော်ခန္ဓာကိုယ်လေး ရှေ့နောက်ယိမ်းထိုး လှုပ်ရှားနေ၏။ ကုတင်ဘောင်ကို အားပြုထောက်ထားသော လက်ကလေးနှစ်ဖက် အကြောလေးများ တင်းထောင်နေသည်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကို အလျားလိုက် ပွတ်တိုက်ပေးနေသော ဧရာမဆင်စွယ်ခရမ်းသီးကြီးနှယ် လီးကြီး၏ အထိအတွေ့က အေးအေးမော်၏ စိတ်များကို ဆောက်တည်ရာမရ လွင့်မြောစေပြန်သည်။ အေးအေးမော် သတိကို ဖြတ်ကနဲပြန်မတ်ပြီး အစွမ်းကုန် ကာကွယ်သည့်အနေဖြင့် ဖင်ကြားကို ဘယ်ညာရမ်းခါပေးနေရာ လီးကြီးမှာ လိုရာကိုမရောက်နိုင်ဘဲ ရှိနေရှာသည်။
ထွန်းလွင် အားမလိုအားမရနှင့် အေးအေးမော်၏ ခါးသေးသေးလေးကို ဆွဲကိုင်ပြီး လီးကြီးကို အသေအချာ ကိုင်ထည့်ရန် ကြိုးစားပြန်သည်။ မရ ချော်ထွက်သွားပြီး သူမ၏ဗိုက်သားနုနုလေးကို သွားထောက်မိပြန်သည်။
“အေးအေးမော် ငြိမ်ငြိမ်ခံစမ်းပါလား”
“ဟင့် ဟင့် အင် ဟင့် အင်း ကျမ ကျမ ကြောက်တယ်”
အေးအေးမော် အကြောက်အကန် ငြင်းဆိုရင်း၊ ဖင်ကြီးကို ဗရမ်းဗတာရမ်းခါရင်း၊ ကုတင်ကို အားပြုတွန်းထောက်ရင်း၊ နောက်သို့လှန်ချလိုက်ရာ သူမရော ထွန်းလွင်ပါ ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ဖင်ထိုင်ရက်သား ကျသွားပြန်သည်။
ဒီအခါ အေးအေးမော်၏ ဖင်ဆုံကြီးက ထွန်းလွင်၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ပါ် ဖိခွထိုင်လိုက်သား ဖြစ်သွားသလို ဆံပင်များကလည်း နှစ်ယောက်စလုံးကို ဖုံးလွှမ်းသွားစေပြန်သည်။ ထွန်းလွင်လက်တဖက်က အေးအေးမော်၏ဆံပင်များကို ဖယ်ရှားသလို ကျန်လက်တဖက်ကလည်း အေးအေးမော်ရဲ့ခါးကို မလွတ်တမ်း ဆွဲဖက်ပြန်ရာ အေးအေးမော်မှာ ထွန်းလွင်၏လီးကြီးကို မြင်တွေ့လိုက်ရပြန်သည်။ ဒီအခါ ထွန်းလွင်က လီးထိပ်ကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး အေးအေးမော်စောက်ခေါင်းဝကို တိကျစွာ တေ့သွင်းလိုက်သည်။
“အိုး အမေ့လေး လေး သေပါပြီရှင် ကျွတ် ကျွတ်”
လီးကြီးက လှုပ်ရှားရုန်းကန်၍ စပ်ဖျင်းဖျင်း တင်းတင်းကြီး ဝင်သွားသဖြင့် အေးအေးမော်ခင်မျာ အသဲများအူများ ဆွဲနှုတ်ယူပစ်လိုက်သလို အရသာထူးတစ်ရပ်ကို ခံစားလိုက်ရလေ၏။
“ဒုတ်”
“ဒုက္ခပါပဲ ကွဲပြဲသွားပြီထင်တယ် အဟင့် အဟင့်”
အေးအေးမော်မှာ ထွန်းလွင်၏ရင်ခွင်ထဲကို အားလျော့နှုံးခွေကျသွားရင်း တစ်ယောက်ထဲ တိုးတိုးကြိတ်ပြီး အော်လိုက်၏။
ထွန်းလွင်က သူမ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးအား အားပါးတရ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး ဆုပ်နယ်ချေပွတ်သပ်ရင်း သူမ၏ လည်ပင်းသားလးကို ငုံ့နမ်းပြီး ဂုတ်ပိုးသားကို မနာ့တနာလေး ကိုက်ခဲလိုက်၏။ အေးအေးမော်မှာ မိမိ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် နာနာကျင်ကျင်ကြီး ဝင်နေသော လီးကြီး၏ဝေဒနာနှင့် ဂုတ်ပိုးသားကို ကိုက်ခဲထားသော ထွန်းလွင်၏ အပြုအမူနှင့် နို့တွေကိုလည်း စုပ်နယ်ဖတ်ပေးခြင်းများ တပြိုင်နက် ခံစားလိုက်ရတော့ တကိုယ်လုံးရှိ အကြောအချဉ်များ စပ်ဖျင်းဖျင်းနှင့် ရှိန်းကနဲဖိန်းကနဲဖြစ်ကာ လက်ကလေးကိုမြှောက်၍ ထွန်းလွင်၏လည်ပင်းကို အမှတ်မထင် ပြန်ဖက်လိုက်မိ၏။ ကိုယ်လုံးလေး မြောက်ကြွမြောက်ကြွ ဖြစ်စပြု လာသည်။ ဖင်အောက်မှ ပင့်လိုးထားသော ထွန်းလွင်ရဲ့လီးကြီး၏ ပူနွေးနွေးကြီး အထိအတွေ့တစ်မျိုးကို ခံစားနေရပြီမို့ အေးအေးမော် ဝေဒနာပေါင်းစုံခံစားမှုကို သစ်ငုတ်တိုရေလောင်းခြင်း နည်းစနစ်တစ်ရပ်မှ ရရှိခံစားနေရခြင်းပင် ဖြစ်သည်။
ထွန်းလွင်က အေးအေးမော်ရဲ့ခါးကို စုံကိုင်၍ ဆွဲမြှောက်လိုက် ဖိချလိုက် လေးငါးခါမျှလုပ်ပေးပြီး လက်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်တော့သည်။ အေးအေးမော်၏ ခန္ဓာကိုယ်မှာ မမြင်နိုင်သော စွမ်းအားတရပ်ကြောင့် အလိုလိုနေရင်း ဖင်ကိုကြွလိုက်ထိုင်လိုက် ပြုလုပ်လာမိလေ၏။ ဖင်ကြွလွန်းသည့်အခါ လီးကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ကျွတ်ထွက်တော့မရောင် ဖြစ်သွားရလေတိုင်း အေးအေးမော် ကမန်းကတန်းဖိပြီး ထိုင်ချမိတတ်ပြန်သည်။
“အား ဟား အင်း ဟင်း”
ခေါင်းမှဆံပင်တွေကို မိမိဖာသာ ပွတ်ဖယ်ရှားရင်း အေးအေးမော်နှုတ်ဖျားမှ အာမေဋိတ်သံလေးများ တိုးထွက်လာ၏။ မိန်းမဆိုသည်မှာ ဒါပါပဲလား။ လီးမဝင်ခင်က ရုန်းကန်ဖယ်ရှား အော်ဟစ်ကြပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်သွားကြပြီဆိုမှဖြင့် မထွေးနိုင်မအံနိုင် ဖြစ်သွားရပြီး ကွဲပြဲကုန်သည်အထိ အလိုးခံချင်လိုက်သည်မှာ ဓမ္မတာပင်။ အခုကြည့် အေးအေးမော် မူလကတည်းက ခံချင်စိတ်ရှိနေခဲ့သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကလည်း လွတ်လပ်မှုဆိတ်ကွယ်မှုကို အားပေးနေသည်နှင့် ဤကဲ့သို့ အလုပ်ဖြစ်နကြရခြင်းပင် မဟုတ်ပါလား။
“အာ ဟာ ဒီလိုကြီးက အားမရဘူး ညောင်းလည်းညောင်းတယ် အစ်ကိုထွန်းရယ်”
လီးဝင်သွားပြီဆိုတော့လည်း ရဲတင်းပွင့်လင်းလာကြသည်။ ပြောရဲဆိုရဲလေးတွေဖြစ်ပြီး အခေါ်အဝေါ်တွေ ပြောင်းလဲပြီဖြစ်၏။
“ဒါဆို ကုတင်ပေါ်မှာ လိုးရအောင်”
“အင်း အင်း အ အား အရမ်းကြပ်ပါလား ကိုထွန်းရယ် ထိုင်ပေးလေ”
လီးပေါ်မှအားပြုရင်း အေးအေးမော် ငြီးထွားလိုက်၏။
“အေးစောက်ပတ်က ကျဉ်းတာကိုး၊ ကွဲသွားမယ်ထင်တယ်”
“အင်း အား အား ကျွတ်ကျွတ် ဟုတ်တယ်”
ကုတင်ဘေး ရို့ရို့လေးရပ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးအောက်ကို လက်လေးဖြင့် စမ်းသပ်ကြည့်ရင်းပြော၏။ ကုတင်ဘေးမှာ ဝတ်လစ်စလစ်ကလေးရပ်နေသော အေးအေးမော်၏ ညိုညက်သော အသားအရေနှင့် လိုက်ဖက်သော ကိုယ်လုံးအလှသည် လိုးရက်စရာမရှိအောင် လှလွန်းနေသည်ဟု ထွန်းလွင် ထင်လိုက်မိ၏၊ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်ကလေး လှန်ပေးထားသော သူမ၏ပေါင်တွေကလည်း အိစက်ပြည့်ဖြိုးလှသည်။ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ စောက်ပတ်ကလေးမှာလည်း နီရဲ၍ ပြဲအာနေသည်။
ထွန်းလွင် သူမခြေနှစ်ချောင်းကို ဆွဲမလိုက်ပြီး သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို အားပါးတရ ငုံ့လျက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။
“အား ယား ကိုထွန်းလွင်ရယ် အား ယား ဟင်း ဟင်း”
အေးအေးမော် ဗိုက်သားကလေးများ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တွန့်သွား၏။ လှိုင်းထသွားသော ဗိုက်သားလေးများကြောင့် ဆီးခုံလေးမှာ ကော့တက်သွားပြီး ဖင်ကြီးမှလည်း ကုတင်ကြမ်းပြင်မှ ကြွတက်လာလေသည်။ ထွန်းလွင် နှာခေါင်းထဲသို့ ညှိစို့စို့အနံ့တစ်မျိုးက တိုးဝင်လာသည်။ စောက်စိလေးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာနှင့် ဖိညှပ်ဆွဲယူပြီး လျှာဖျားလေးဖြင့် ကလိပေးလိုက်ရာ အေးအေးမော်မှာ တဆတ်ဆတ် တုန်သွားပြီး ဖျတ်ဖျတ်လူးကာ ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။
“ဟင်း ဟင် အင်း ဟီး ဟ တစ်မျိုးကြီးဘဲ ကိုထွန်းလွင်ရယ်”
ထွန်းလွင် ခေါင်းမော့၍ အေးအေးမော်ရဲ့မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်းမှ
“ကောင်းရဲ့လား အေး”
“ကောင်းတော့ကောင်းတာပေါ့၊ စောက်ဖုတ်ကို ပါးစပ်ကြီးနဲ့ တေ့ပြီးစုပ်တော့ တမျိုးကြီးဘဲ၊ အဟင့် ဟင့် အားလည်းနာတယ်”
အေးအေးမော်မျက်နှာက အားနာရှက်ရွံ့ဟန်လေးဖြင့် ငိုသံလေးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
“အေးလည်း ကိုယ့်ကို မလျက်ပေးချင်ဘူးလား”
“ဟင့် အင် အေး မစုပ်တတ်ဘူး”
“အေးကိုတော့ ကိုယ်က လျက်ပေးရတယ်လေ၊ အပြန်အလှန်ပေါ့”
“ဟင့်အင်း အေး မလုပ်တတ်ပါဘူးဆိုမှ”
ထွန်းလွင် ပြောပြောဆိုဆို လီးကြီးကို အေးအေးမော်ပါးစပ်နား တေ့ပေးလိုက်သည်။ အေးအေးမော် ရှက်ရွံ့စွာပြုံးရင်း လီးထိပ်ကြီးကို အသာငုံခဲလိုက်သည်။ လီးထိပ်မှ ပူနွေးသော အထိအတွေ့ကြောင့် ထွန်းလွင် ဖြတ်ဖြတ်လူး ခံစားလိုက်ရသည်။
“အား ဟင် ဟင် အီး ကောင်းလိုက်တာ အေးရယ်”
ထွန်းလွင်က မျက်နှာကိုမော့ရင်း ငြီးထွားလိုက်သည်။ သူ့ဖင်နှင့်ဖိမိ၍ အေးအေးမော်နို့ကြီး ပိပြားသွားရပြန်သည်။ အေးအေးမော်၏ လျှာဖျားလေးက လီးထိပ်ကြီးကို ကွေ့ပိုက်ပြီး လျက်ပေးလိုက်ကာ လီးတဝက်ခန့်အထိ စုပ်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။
“အား အား ရှူး ကျွတ်ကျွတ်”
ထွန်းလွင် ခါးကော့၍ အသွေးအသားများ ပွက်ပွက်ဆူသွားအောင် ခံစားလိုက်ရလေသည်။
“ပြွတ် ပြွတ်”
“ဟွန်း”
“ပြွတ်”
အေးအေးမော်က လီးအရင်းကို ကိုင်ကာစုပ်လိုက်၊ တံတွေးမြိုချလိုက်နှင့် အစွမ်းကုန် စုပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။
“ရှီး အေးအေးရယ် ကောင်းလိုက်တာ”
ထွန်းလွင်ငြီးငြူသံကြီးက အီလယ်လယ်ကြီးဖြင့် မချိတင်ကဲ နိုင်လွန်းလှသည်။ ဒူးနှစ်လုံးကလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်ခါလာသည်။
“ပြွတ် ပလွတ် ပြွတ် ပြွတ်”
အေးအေးမော် စုပ်ရင်းမှ ကြီးထွားသန်မာလာသော လီးကြီး၏အရသာကို ခံစားရပြန်သဖြင့် အားပါးတရလေး စုပ်ပေးနေသည်ပင်။ ထွန်းလွင် အားမရသဖြင့် သူမ၏ပါးစပ်ထဲသို့ သုံးလေးချက် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်မိတော့လေ၏။
“ဟွန်း ဟွန်း အူး”
“ပလွတ်”
အေးအေးမော်ခင်မျာ အာခေါင်ထဲထိ ထိုးဝင်လာသော လီးကြီးကို ကမန်းကတန်း ထွေးထုတ်လိုက်ရလေသည်။
“အရမ်းပဲ ဘာလုပ်မှန်းမသိဘူးကွယ်၊ သူလုပ်တာ အသက်ရှူကြပ်သွားတာပဲ”
“ဆောရီး အေးရယ်၊ ကိုယ် စိတ်မထိန်းနိုင်လို့ လွန်သွားတယ်”
တုန်ခါနေသောလီးကြီးကို အရင်းမှကိုင်ကာ အေးအေးမော်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကို ထိုးသွင်းရန် နောက်ဆုတ်၍ နေရာပြင်လိုက်သည်။
“ထွီး ဘာတွေမှန်းမသိဘူး ငံကျိကျိနဲ့”
အေးအေးမော်က လီးထိပ်မှ ယိုစီးကျလာသည့် အရည်ကြည်များကို ထွေးထုတ်ပစ်လိုက်ရင်း မျက်နှာအိုအိုဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ အလိုမကျသော အမူအရာနှင့် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကားပေးလိုက်၏။ နီရဲပြဲအာနေသော စောက်ဖတ်အတွင်းသားများ ပေါ်လာသည့်အထိ ပြဲအာသွားလေသည်။
ထွန်းလွင်က လီးဒစ်ကြီးကို အကွဲကြောင်းအလယ်သို့ နှစ်မြှုပ်လိုက်၏။ ထို့နောက် အထက်အောက် ပွတ်တိုက်ကာ အပြန်အလှန် ဆွဲပေးလိုက်ရာ ပေါင်နှစ်လုံးဟာ အငြိမ်မနေတော့ဘဲ လှုပ်ခါလာသည်။ ခါးလေးကော့၍ တကောက်ကွေးနှစ်ဖက်ကို သူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲမပေးလိုက်ပြန်သည်။ ဖင်သားကြီးများက ကြမ်းမှကြွတက်ကာ စောက်ပတ်ကြီးမှာ အစွမ်းကုန်ပြဲအာပြီး အလိုးခံရန် အဆင်သင့်ဖြစ်သွားလေသည်။ ထွန်းလွင် လီးကိုမသွင်းသေးဘဲ အားရအောင် ကလိပြီးမှ တဖြေးဖြေး အောက်သို့ ဖိဆွဲချသည်။
“ဗြစ် ဗြစ် ပတစ် ဗြစ် ပလွတ်”
နွေးထွေးသော စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လီးကြီးကို ဖိသွင်းလိုက်သည်။
“အား အမေရေ အီး”
အေးအေးမော်တစ်ယောက် လီးကြီးအဆမတန် ဝင်လာသည့်ဒဏ်ကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု တင်းတင်းစေ့ပိတ်ရင်း ကြိတ်အော်လိုက်သည်။ ထွန်းလွင် သူမ၏ လုံးကျစ်မာခဲပြည့်ဖြိုးသည့် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်းကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးချလိုက်သည်။
“အင့် အီး ကောင်း ကောင်းတယ် ဖြေးဖြေး ကိုထွန်း ဖြေးဖြေး အီးအီး”
အေးအေးမော် မချိမဆန့်ညီးတွားရင်း မျက်လုံးလေးအစုံကိုမှိတ်ကာ ခေါင်းလေး ဘယ်ညာရမ်းသွားရလေသည်။
“ရှီး ကျွတ် ကျွတ် အဆုံးထိဝင်ပြီ၊ သားအိမ်ထဲတောင်ရောက်နေပြီ၊ အောင့်လိုက်တာ ကိုထွန်းရယ်“
“ပြွတ် ပြွတ် ဘွတ်ဘွတ် စွိစွိ စွတ်”
“အီး အား အမေ့ အ အား”
ဆောင်ချက်တိုင်း အေးအေးမော်ခင်မျာ ကိုယ်လေးရမ်းလှုပ်နေစေသည် နို့နှစ်လုံးက ရှေ့နောက်ရမ်းခါ ယိမ်းထိုးလှုပ်ရှားနေကြ၏၊ စူးစူးနစ်နစ် တင်းတင်းပြည့်ပြည့်ကြီး စောက်ခေါင်းအတွင်းကို လီးကြီးက တိုးဝင်သွားသည်မှာ တစ်မျိုးပြီးတစ်မျိုး အရသာတွေ့နေရပြန်သည်။
“ဗြစ် ဗြစ် စွပ်စွပ်”
“အ အား ကျွတ် ကျွတ် အား အ ကျွတ်”
အေးအေးမော်၏နှုတ်ဖျားမှ ထာဝစဉ်မရိုးနိုင်သော အလိုးခံရသည့် ငြီးတွားသံလေးကို မိန်းမပီသစွာ ငြီးငြူလိုက်ရပြန်သည်။ သူမ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး ဆုပ်ကိုင်ချေမွလိုက်ရင်း သူမ၏နှုတ်ခမ်းကိုလည်း ဖိကပ်စုပ်ယူလိုက်သဖြင့် ဖျင်းကနဲ ဖိုမဓာတ်ကို ရိုက်ခတ်နှိုးဆွပေးခြင်းဖြစ်သလို အေးအေးမော်၏ လက်ချောင်းငယ်များက ထွန်းလွင်၏ဂုတ်ပိုးကို တင်းတင်းကြီး ဖက်လာပေးသလို ဖင်ကြီးကလည်း အောက်မှနေ၍ ပင့်မြှောက်နေသည်။
“စွတ် စွတ် ဒုတ် ဒုတ် ပြွတ် ပြွတ်”
“အင့် အင့် အီးဟီး ကျွတ် ကျွတ် ဟင်း”
ပူနွေးသော သက်ပြင်းရိုက်ဆုံလိုက်သော အငွေ့အသက်များက ထွန်းလွင်နှင့် အပြိုင်ကျဲမှုကို ဖော်ပြလိုက်သည်။ ထွန်းလွင် ရိုက်ချက်ပြင်းပြင်းလေး ဖိချလိုက်သည်။
“ဗြစ် ဗြစ် ပြွတ် ပြွတ် အား အား အား “
ကောင်းလွန်းသော ကာမစည်းစိမ်အရသာ နှုန်းစီးဆင်းသွားသည်နှင့် အေးအေးမော်၏ခန္ဒာကိုယ်ကလေးမှာ နက်မှောင်ပျံကျဲနေသော ဆံပင်များပေါ် တလူးလူးတလဲလဲ ကွေးကောက်တွန့်လိမ်၍နေရှာလေသည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်နေသော ထွန်းလွင်မှာ အကြောကြီးများ ပြိုင်းပြိုင်းထကာနေသည်။ ထောက်ထားသော ဒူးကြီးနှစ်လုံးက သူမ၏တင်ပါးတစ်ဖက်ကို ဖိထောက်ကာ ခွက်ဝင်နေ၍ ဆယ့်လေးငါးချက်မျှ အပြင်းအထန် ဆောင့်လိုက်ပြီး တင်းတင်းပြည့်ပြည့် စောက်ခေါင်းတွင်း တိုးဝင်သွားလေ၏။ လီးကြီး ရမ်းကနဲခါရမ်းပြီး နောက် အေးအေးမော်ရဲ့ သားအိမ်တွင်း သုတ်ရည်များကို ဒလဟော ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ရလေသည်။
အေးအေးမော်ကလည်း ဆံနွယ်လေးများကျနေသော ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းခါရင်း စောက်ပတ်နှစ်ချမ်းကို တင်းကနဲတင်းကနဲ ဆွဲညှစ်ကာ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ သုတ်ရည်များကို တပြိုင်နက် ညှစ်လိုက်လေတော့သည်ကို နွေးကနဲဖြစ်သွားသည့် လီးကြီးကြောင့် ထွန်းလွင်သိရ၏။ နှစ်ဦးသား တဒင်္ဂထပ်လျှက်ငြိမ်ကာ လီးနှင့်စောက်ပတ် တပ်လျှက် မှိန်းနေကြလေတော့သတည်း။
……………………………………………..
ကနေ့ မောင်မောင် ကင်းမစောင်တော့။ မမအေးနှင့် ဦးလေးတို့နှစ်ဦးက စစ်ကိုင်းဘက်က ဆွေမျိုးတစ်ယောက် ဆုံးလို့ သားအဖနှစ်ယောက် သတင်းမေးရင်း ညအိပ်သွားကြမယ်ဆိုသဖြင့် အိမ်မှာ ဦးလေးမိန်းမအဒေါ်နှင့် မိမိသာရှိနေသည်။
အိမ်စောင့်ရင်း သင်ခန်းစာများကို ထမင်းစားပြီးကတည်းက ကြည့်နေလိုက်သည်မှာ ညနေစာ ထမင်းစားကတည်းက အခုည ၉ နာရီအထိတိုင်ပင်။ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး မိုးတွေအုံ့ပြီး လေတွေလာနေသည်။ မောင်မောင်က အခန်းထဲမှ ပြေးထွက်လာပြီး အိမ်ရှေ့မှ သိမ်းစရာရှိသည်များကို အဒေါ်ဖြစ်သူနှင့် ကူညီ၍ သိမ်းဆည်းပေးနေသည်။
“ဟဲ့ မောင်မောင် အိမ်အပေါ်ထပ်တံခါးတွေ တက်ပိတ်လိုက်ဦး”
“ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး”
မောင်မောင် အပေါ်ထပ်သို့ အပြေးအလွှား တက်သွားသည်။ မောင်မောင်၏အဒေါ် ဒေါ်ထွေးထွေး အိမ်ရှေ့တံခါးပိတ်ပြီး အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားပြန်သည်။ မိမိတို့ အိမ်ခန်းတွင်းဝင်ပြီး ခေါင်းရင်းတံခါးကို ဆွဲပိတ်လိုက်သည်။ အပြင်မှာ လေတိုက်နေသည်မှာ ဝုန်ဒိုင်းကြဲနေသည်။ အိမ်မှာလည်း ရိမ်းထိုးလှုပ်ခါနေသည်ဟု ဒေါ်ထွေးထွေး မြင်မိလိုက်သည်။ ဒီကြားထဲ လျှပ်စစ်မီးက ပြတ်သွားသဖြင့် မှောင်နဲ့မဲမဲ စမ်းတဝါးရှိလွန်း၏၊
“ဝုန်း ဂျိန်း ဒလိန်း”
“အား မောင်မောင်”
“ဗျာ ဒေါ်လေး လာပြီ လာပြီ”
ဒေါ်ထွေးထွေး၏ အလန့်တကြား အော်ဟစ်ခေါ်သံကြောင့် မောင်မောင် လက်နှိပ်ဓါတ်မီးကိုင်ပြီး တက်လာသည်။
“ဘာဖြစ်လို့လဲ ဒေါ်ဒေါ်”
“ငါ မိုးချိန်းတာကို ကြောက်တတ်မှန်းသိရက်နဲ့ မင်းမှမေးတတ်ပလေ”
ဒေါ်ထွေးထွေး အသက် (၄၅) နှစ်ခန့်သာရှိပြီး အသားညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ကျန်းမာသန်စွမ်းသူတစ်ဦး ဖြစ်ပေမဲ့ မိန်းမတို့သဘာဝ ကြောက်စရာမရှိ ရှာကြံကြောက်တဲ့အတိုင်း ဒေါ်ထွေးထွေးမှာ ငယ်စဉ်ကတည်းက အခုအချိန်အထိ မိုးချိန်းလျှင် ကြောက်ဒူးတုန်နေဆဲပင်။
“ဂျိန်း ဒလိမ်း ဂျိန်း ချလွင်”
“အား အမလေး အိုး”
မိုးချိန်းပြီး လေအဆောင့်မှာ စားပွဲပေါ်ထောင်ထားသော ကြည့်မှန် လဲကျပြီး ကွဲသွားသံနှင့်အတူ ဒေါ်ထွေးထွေးတစ်ယောက် ငယ်သံပါအာင် အော်ဟစ်ပြီး မောင်မောင်ကို ပြေးဖက်လိုက်သည်။ မောင်မောင်မှာလည်း အိုးကနဲ လန့်အော်ပြီး ဒေါ်ထွေးထွေးကို ပြန်လည်ဖက်တွယ်မိလိုက်လေသည်။
“ဂျိန်း ဒလိန်း ဂျိန်း ဂျိန်း”
“အိုး အမေ့”
အဆက်မပြတ်သော မိုးချိန်းသံကြောင့် ဒေါ်ထွေးထွေးခင်မျာ ဒူးများတဆတ်ဆတ်တုန်ကာ မာင်မောင်ကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်တွယ်လိုက်မိသည်။ ဒုက္ခရောက်နေရသူက မောင်မောင်။ ငယ်ရွယ်စဉ်ကတည်းက အဒေါ်နှင့် အတူနေဖြစ်ခဲ့ပေမဲ့ ယခုလို ပူးပူးကပ်ကပ် မနေဖူးသဖြင့် အနေခက်ရသည်။ ဒေါ်ထွေးထွေး၏ ဖောင်းကားနေပြီး အိထွားလှသည့် နို့ကြီးများက မိမိရင်ဘတ်ကို ဖိကပ်ထားသဖြင့်လည်း ပို၍ဆိုးလှ၏။
အပြင်မှာ မိုးက သည်းထန်စွာ ရွာနေသည်။ ကဆုန်လပြည်ခါနီးမို့ထင်ရဲ့။ ရွာပြီဆိုတော့ ဒလဟော သွန်ချလိုက်သလို လျှပ်စီးတဝင်းဝင်း မိုးချိန်းသံတညံညံနှင့် ရှိနေသလို၊ ကြောက်တတ်သော ဒေါ်ထွေးထွေးမှာ ပို၍သာ မောင်မောင်ရင်ခွင်ထဲသို့ တိုးခွေ့ဝင်ရောက်နေ၏။
မောင်မောင်မှာ ဒေါ်ထွေးထွေး၏ရင်နှစ်မွှာဖြင့် ပွတ်သပ်ပါများလာသမို့ သွေးများဆူဝေလာသည်။ မိမိပေါင်ကြားက လီးကြီးကလည်း တဖြေးဖြေး မာထန်လာသည်။ အသက်ရှူ မြန်ဆန်လာသည်။ မထင်မှတ် မရည်ရွယ်ဘဲနဲ့ မိမိလက်များက ဒေါ်ထွေးထွေး၏ကြောပြင်ကို ပွတ်သပ်နေမိသည်ကိုလည်း ဝိုးတဝါး အသိအမှတ်ပြုလို့ရသည်။
ဒေါ်ထွေးထွေးမှာလည်း ကြောက်ရွံ့စွာ ဖက်တွယ်မိရသဖြင့် မိမိ၏ပေါင်တစ်ဖက်ကို မောင်မောင်၏လီးကြီးက လာထောက်သည်ကို သတိမထားမိဘဲ ပို၍တင်းကြပ်အောင် ဖက်တွယ်မိလိုက်ရပြန်သည်။
“ဂျိန်း ဂျိန်း ဒလိန်း”
“အမလေး အိုး မောင်မောင်”
ကြောက်လွန်းမက ကြောက်လာသဖြင့် ဒေါ်ထွေးထွေး မောင်မောင့်ကို တိုးဖက်လိုက်ရာ မောင်မောင်မှာ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်၍ လှဲကျသွားသလို ဒေါ်ထွေးထွေးမှာလည်း မောင်မောင့်ပေါ် ထပ်လျှက်သား လှဲကျပါသွားရသည်။ မောင်မောင် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ ဓာတ်မတူသော အဖိုအမ အထိအတွေ့ကို မလွန်ဆန်နိုင်ဖြစ်သွားကာ ဒေါ်ထွေးထွေးကို တဖက်သို့လှဲလိုက်ပြီး အပေါ်မှ မှောက်ချလိုက်သည်။
“ဂျိန်း ဒလိန်း ဒိန်း”
“အိုး မောင်မောင်”
ဒေါ်ထွေးထွေး ကြောက်လန်းတကြား ရေရွတ်သံ တိတ်သွားသည်။ မောင်မောင်၏ သွက်လက်မြန်ဆန်သော လှုပ်ရှားမှုများက ဒေါ်ထွေးထွေးအသံများ တိတ်သွားစေလေသည်။ မောင်မောင် အင်္ကျီကို ကြယ်သီးပင် ဖြုတ်မနေတော့ဘဲ ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။ နောက်မှ ဘော်လီချိတ်ကိုလည်း လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲလိုက်တော့ ဖြုတ်ကနဲ ပြုတ်သွားသလို အဝတ်တွေ ဘေးတဖက်ဆီသို့ လှန်ကျသွားသဖြင့် ပြည့်ဖြိုးဖောင်းကားနေသော သူမ၏နို့ကြီးများ ဟင်းလင်းပွင့်ခါ ပေါ်လာလေ၏။
“ဂျိန်း ဂျိန်းဒလိန်း လိန်း”
“အမလေး လေး အိုး မောင်မောင်”
ကွက်တိအံကိုက်ပင်။ ဟင်းလင်းပွင့်သွားရတဲ့ နို့တွေကို မောင်မောင် ငုံခဲအစို့ မိုးချိန်းသံကလည်း ပြင်းထန်စွာ ချိန်းလိုက်တော့ ဒေါ်ထွေးထွေးမှာ မောင်မောင့်ဂုတ်ကို ဆွဲနှိမ်ပြီး မိမိတုန်ခါသွားအောင် အထိအတွေ့က သူမတကိုယ်လုံး ကြက်သီးတဖျန်းဖျန်းထသွားအောင်ကို ကောင်းလွန်းလှသည်မို့ မောင်မောင့်ကို တွန်းဖယ်ပစ်ရမည်လား ဖက်တွယ်ထားရမည်လား မဝေခွဲတတ်တော့။ အသိစိတ်တို့ ဝေဝါးကုန်ပြီ။ ပူနွေးသော ကာမဆန္ဒကြောင့် ဒေါ်ထွေးထွေးတကိုယ်လုံး တုန်ခတ်လှုပ်ရှားနေ၏။
မောင်မောင်သည် ကပိုကရိုရစ်ပတ်ထားသော ဒေါ်ထွေးထွေး၏ ထမီအထက်ဆင်စကို ဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။ မဲနက်ကောက်ကွေးနေသော စောက်မွှေးကြီးများ ခြံရံလျှက် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ပြတ်သွားသော မီးပြန်အလင်း၌ ကြီးမားဖောင်းကြွလျှက် ပေါ်ထွက်လာသည်။ မောင်မောင်က ဒူးဆစ်အထိ ထမီကို တွန်းချလိုက်ပြီး၊ တစ်ခါ ခြေထောက်ဖြင့် တွန်းချလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်က ဒေါ်ထွေးထွေး၏နို့ကြီးများကို ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ် နယ်ဖတ်လိုက်သည်။ ကြောက်လန့်တကြား အော်ဟစ်နေတဲ့ ဒေါ်ထွေးထွေး၏ နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးများကို မိမိပါးစပ်ဖြင့် ငုံခဲ၍ အားကုန်စုပ်ယူလိုက်သည်၊
“ဂျိန်း ဂျိန်း ဒလိန်း”
“အား အမလေး ဝူး ဖလူး ဝု”
အပွတ်အသပ် အနမ်းအရှိုက်များကြောင့် ဒေါ်ထွေးထွေးတကိုယ်လုံး ဆူဝေကုန်သည်။ ကြောက်လန့်တာတွေ ပြေကုန်သလို မောင်မောင်၏နောက်ကြောကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်တွယ်ပစ်လိုက်ရပြန်သည်။ အဆိုးဆုံးက မောင်မောင်၏ ကြီးမားသန်မာနေတဲ့လီးကြီးက သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့ အကွဲကြောင်းမှာ အလျားလိုက် ပွတ်သပ်တိုက်ခိုက်လှုပ်ရှားနေမှုကြောင့် ပူနွေးတဲ့သွေးခုန်နှုန်းတွေ ဖြစ်လာသလို စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ အရည်များ ဒလဟော ထွက်ကျလာစေသည်အထိပင်ဖြစ်လို့ ဒေါ်ထွေးထွေး အောက်မှနေ၍ ဖင်ကြီးကို ရမ်းခါနေရလေတော့သည်။
မောင်မောင်ဆိုသည့် မောင်မောင်ကလည်း ချက်ဆိုနားခွက်က မီးတောက်စေသည့်အကောင်စားမို့ ဒေါ်ထွေးထွေးစိတ်တွေ ကြွထရွလာပြီဆိုတာ ဒက်ကနဲသိလိုက်ရာ အလိုက်သင့်ပေါင်းပြီး ဖင်ကြီးကိုယမ်းခါနေတဲ့ ဒေါ်ထွေးထွေး၏စောက်ခေါင်းဝကို မှန်းထောက်ချိန်ဆပြီး ဖင်ကိုကြွကာ ခါးကိုနွဲ့ပြီး ဖိသိပ်ချလိုက်သည်။
“ပလွတ် စွတ် စွတ် စွတ်”
“အင့်”
လွတ်ပဟေ့ဆိုကတည်းက မောင်မောင်တို့ မနားတမ်း ဖိဆောင့်ပါလေပြီ။ ဒေါ်ထွေးထွေးခင်မျာမှာလည်း မောင်မောင်၏လီးကြီးက ကြီးထွားရှည်လျားလှသော လီးထိပ်က သားအိမ်ကိုလာထောက်သဖြင့် အောင့်ကနဲအောင့်ကနဲ ဖြစ်သွားရသဖြင့် နာကျင်ခံခက် ဖြစ်နေရပြန်သည်။ မောင်မောင် နသိုးကြိုးပြတ် လိုဆောင့်နေသည်မှာ ကုတင်တစ်ခုလုံး ရမ်းခါနေတော့၏။ အပြင်ဘက်မှာလည်း မိုးကသည်းထန်စွာ ရွာနေသည်။
“စွတ် စွတ် ဒုတ် ဒုတ် စွတ် စွတ်”
“အိုး အင့် အင့် ဟင့် အင့် အီး”
“ဖြေး ဖြေး အင့် ဟင်း အောင့်တယ်”
ဒေါ်ထွေးထွေး မောင်မောင်၏ ပူနွေးသောလီးတစ်ချောင်းလုံး မိမိစောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို ဝင်ထွက်ပါများလာတော့ ကောင်းအီစိမ့်သွားအောင်ပင် အရသာတွေ့လာရပြန်ကာ မောင်မောင်၏ခါးကို လှမ်းဖမ်ဆွဲဖက်တွယ်လိုက်ပြီး ဆောင့်သည့်အရှိန်နှင့် အံကြဖြစ်အောင် အောက်မှဖင်ကြီးကို ကော့မြှောက်ပင့်တင်ပေးလိုက်ပြီး လီးကြီးပြန်အချွတ်မှာ ဖင်ကြောကိုရှုံ့ ဗိုက်သားကိုခါးကော့၍ လီးတန်ကြီးကို ညှစ်ဆွဲချပေးလိုက်သည်။
မောင်မောင်မှာ ဒေါ်ထွေးထွေးရဲ့ အပေးကောင်းမှုကြောင့် တစ်ခါဖူးမျှ မခံစားဖူးသေးသော အတွေ့အကြုံကို ခံစားရပြန်သည်မို့ ဒေါ်ထွေးထွေး၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲ၍ တအားကုန် ဖိဆောင့်နေပြန်သည်။
“စွိ ဒုတ် စွတ် စွတ် စွိ”
“အင့် ဟင်း ဟင်း အို အီး ကျွတ် ကျွတ်”
ဒေါ်ထွေးထွေး၏နှုတ်ဖျားမှ အံကြိတ်၍ ငြီးငြူသံ ထွက်ပါ်လာသည်နှင့် မောင်မောင်တစ်ယောက် ဆက်မဆောင့်တော့ဘဲ သူမ၏မျက်နှာကို ခေါင်းမော့ကြည့်ရင်း
“နာလို့လား ဟင် ဒေါ်ဒေါ်”
“အခုမှတောင်းပန်မနေနဲ့။ လုပ်မှာဖြင့် မြန်မြန်သာလုပ်။ ဒီမှာ ဆန့်တငန့်ငန့်ဖြစ်နေပြီ”
“အို ဟုတ်လား ကဲ ဒီလိုဆို”
မောင်မောင် ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် လှေကြီးထိုးလိုးနေရာမှ သူ၏ဒူးနှစ်ဖက်ထောက်ပြီး သူမ၏ပေါင်ကြီးများကို ဆွဲထောင်လိုက်သည်။ မောင်မောင် ဒေါ်ထွေးထွေး၏ခါးကို မကိုင်ဘဲ ကြီးမားဖောင်းကား ပြည့်ဖြိုးလှသည့် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး ဖိဖိဆောင့်ချပြီး လိုးတော့သည်။
“ဗြစ် ဗြုတ် စွတ် စွတ် စွိ”
“အင့် အင့် အိုး ဖြေးဖြးဆောင့်ပါဟဲ့ မောင်မောင်”
မရတော့။ မောင်မောင် ဒလကြမ်းဆောင့်ပါလေပြီ။ မိုးသံလေသံများနှင့်အပြိုင် အခန်းလေးထဲမှာ အသံများ ဆူညံနေလေရဲ့။ အခန်းတွင်း နှစ်ပေမီးချောင်းရဲ့ အလင်းရောင်အောက်မှာ လူသားနှစ်ဦး ဝတ်လစ်စားလစ်ဖြင့် အမှောင်တကာ့အမှောင်ဆုံး ကာမအမိုက်မှောင်ကြီးကျနေသည်။
ဒေါ်ထွေးထွေးတစ်ယောက် အခြားလူတစ်ယောက်၏ လီးတစ်ချောင်းလုံး မိမိ၏စောက်ခါင်းထဲသို့ ပူနွးမာကြောစွာ သွက်သွက်လက်လက်ကြီး ဝင်ထွက်နေမှုကြောင့် အကြောများ တဖျင်းဖျင်းထအောင် ကောင်းမွန်အီလွန်းလှသမို့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မိုးပေါ်ထောင်ပြီး မောင်မောင်ရဲ့ခါးကို ညှပ်ယူဆွဲဖိ၍ အောက်မှဖင်ကြီးကို အားရပါးရ ကော့မြှောက်ပေးသလို လီးကိုလည်း မိမိ၏စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများဖြင့် အတတ်နိုင်ဆုံး ညှစ်ဆွဲနေလိုက်သည်အထိပင်။
မောင်မောင် ဒေါ်ထွေးထွေး၏ပေါင်ကြီးများကို ပင့်မြှောက်လိုက်သည်။ ဒူးထောက်လိုးနေရာမှ ဝမ်းလျားမှောက်ကာ ကုတင်ဘောင်ကို ခြေကန်လိုက်သည်။ ပြည့်ဖြိုးကြီးမါးလှတဲ့ သူမ၏ပေါင်တွေကို ပုခုံးနှစ်ဖက်ဖြင့် ဖိတွန်းချလိုက်သည်။ သူမ၏ဒူးနှစ်ဖက်သည် သူမ၏နို့ကြီးများပေါ်သို့ ပိကျသွားရသည်။ ဖင်ကြီးမှာလည်း မြှောက်ကြွလာ၏။ သူမ၏ ဖင်တုန်ကြီးများကို လက်ပြန်ကိုင်တွယ် ဖျစ်ညှစ်ရင်းမှ ဖင်အသာကြွလိုက်၏။ လီးကြီး သူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲမှ တဖြေးဖြေး ကြွတက်လာသည့် လီးတစ်ချောင်းလုံး အပြင်မရောက်ခင် တဝက်လောက်မှာ ဆတ်ကနဲ ဖိသိပ်လိုက်သည်။
“စွိ စွတ် ဒုတ်”
“အင့် အိုး”
“စွိ စွတ်”
“အင့် ဟင့် အား ရှီး ဟင်း”
ဒေါ်ထွေးထွေးတစ်ယောက် မောင်မောင်၏ ပညာသားပါပါ ဖိသိပ်လိုးဆောင့်နေမှုကြောင့် ဖျတ်ဖျတ်လူးနေလေသည်။
“အား အင့် ကောင်း ကောင်း ကောင်းလှချည်လား မောင် မောင် အင့် ဆောင့် ဆောင့် အိုး”
“စွတ် စွတ် ဒုတ် ဒုတ်”
လီးထိပ်ကွမ်းသီးခေါင်းက သူမ၏သားအိမ်ထိပ်ကို ထောက်မိလိုက်ပြန်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး အကြောပေါင်းတစ်ထောင်စိမ့်အီသွားကြရပြန်သည်။
“အိုး အင့် ကောင်း ကောင်း အင့် ဟင့် ဆောင့်”
“စွိ ဒုတ်”
“ဟီး မောင်မောင်”
“ဒုတ် ဒုတ် “
“အားယား ပြီး ပြီးတော့မယ် ဆောင့် ဆောင့်”
ဒေါ်ထွေးထွေး ကရောင်ကတမ်း ရေရွတ်မြည်တမ်းရင်းမှ လှုပ်ရှားမှုများ ငြိမ်သက်သွားလေတော့သည်။ မောင်မောင် ဒေါ်ထွေးထွေးတစ်ယာက် ကာမအထွတ်အထိပ်ကို ရောက်ရှိသွားပြီကို သိလိုက်သည်နှင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဖြဲကိုင်နေရာမှ လက်နှစ်ဖက်လွှတ်လိုက်သည်။ တစ်တီဒူးထောင်နေတဲ့ ပေါင်နှစ်ပေါင်ကြားမှ ခြေတစ်ချောင်းကို ဆွဲချလိုက်ပြီး တစ်ပေါင်ကျော် ပုခုံးထမ်းပုံစံဖြင့် ကုန်းလျက် အသားကုန်ဆောင့်လိုက်သည်။
“အင့် အင့် စွိ စွတ် စွတ် ဒုတ် ဒုတ် စွိ “
မောင်မောင်တကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားအောင် ကောင်းလာပြီး သုတ်ကိုမထိန်းနိုင်တော့။ တမင်မှီထားသော ပေါင်တစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖက်တွယ်ရင်း သုတ်ရည်များကို သူမ၏စောက်ခေါင်းတလျှောက် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်လေတော့သည်။
အခန်းတွင်းမှာ ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ်သွားပြီး အပြင်မှာက မိုးမစဲသေး၊ သက်ပြင်းများ ပြိုင်တူချလိုက်မိကြသည်။ ဒေါ်ထွေးထွေး ချွေးလေးစို့နေသည့် မောင်မောင်၏နဖူးကို ပွတ်သပ်ရင်း ခေါင်းမှဆံပင်များကို လက်များဖြင့် ခပ်ဖွဖွ ပွတ်သပ်လိုက်သည်။
“မောသွားသလား မောင်”
“အင်း နည်းနည်းမောတယ် ဒေါ်ဒေါ်”
“အံမယ် ဒီလောက်ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်လိုးပြီးတာတောင် ငါ့ကို ဒေါ်ဒေါ်လို့ ခေါ်နေရသေးတယ်”
“ဒေါ်ဒေါ်လို့မခေါ်ရင် ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ”
“မမကြီးလို့ခေါ်ပေါ့ မောင်ရဲ့”
“မမကြီး”
“အင် မောင်လေး”
တဏှာရဲ့စေရာ သွားနေကြတဲ့ လူတွေအဖို့ အသက်အရွယ် သွေးသားတော်စပ်မှု လူမှုဓမ္မသတ်တွေ ဘေးချိတ်ပစ်လိုက်ကြသည်။ ဦးလေးနဲ့စပ်မှ အဒေါ်တော်ရပေမဲ့ ဆွေရင်းမျိုးရင်းပင်။ လူမှုနယ်ပယ်မှာ အထိအတွေ့နောက် ကောက်ကောက်ပါအာင် လိုက်မိကြရင်းဖြင့် လူမှုရေးဖောက်ပြန်မှု ဒုနဲ့ဒေးများနေပြီ။ ပတ်ဝန်းကျင် သူစိမ်းတရံစာ မသိအောင် ကြိတ်ပုန်းခုတ်၍ ပြဿနာကို ဖြေးရှင်းနေကြရသည်မှာလည်း အနတက္ကမ။
မောင်မောင့်အသက်ကို တွက်ကြည့်ပါက ၁၈ နှစ်မပြည့်တတ်သေး။ ပတ်ဝန်းကျင်အသိုင်းအဝိုင်းနယ်ပယ်မှ ဆရာ့ဆရာတွေရဲ့ သွန်သင်မှု မြှောက်ပင့်မှုတွေကတဆင့် စိတ်ကူးယဉ်နယ်ပယ်ကနေ လက်တွေ့ဘဝကို စမ်းသပ်မိရပြန်သည်။
ဒေါ်ထွေးထွေး အသက် ၄၅ နှစ်ဆိုပေမဲ့ ပြည့်ပြည်ဖြိုးဖြိုး ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း သွေးသားဆူဖြိုးတုန်း။ ထို့ကြောင့် ကြောင်ခံတွင်းပျက်နှင့် ဇရက်တောင်ပံကျိုး တွေ့ကြရပြီ။ သူမကလည်း တဏှာရမ္မက်ကြီးလွန်းသူဆိုတော့ ဟင်း…။
မောင်မောင် သူမ၏ဘေးမှာ လဲလျောင်းအနားယူရင်း သူမ၏ ပြည့်ဖြိုးဖောင်းကားနေတဲ့ နို့အုံကြီးကို အားရပါးရ နယ်ဖက်ဆုပ်ချေနေပြန်သည်။ ဒူးတစ်ဖက်ကလည်း အငြိမ်မနေပါ။ ဒေါ်ထွေးထွေးပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ်ခွတင်ရင်း ဒူးဖျားဖြင် သူမ၏ဆီးခုံပေါ်ထိ ချေပွတ်သပ်နေပြန်သည်။
မောင်မောင်၏ အပွတ်အသပ်များကြောင့် ဒေါ်ထွေးထွေး နှာမှုတ်သံပြင်းလာသလို နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း လှုပ်ရှားနေပြန်သည်။ မောင်မောင်၏ ပညာသားပါပါ နှိုးဆွပေးမှုများကြောင့် ငြိမ်သက်နေတဲ့ ခံချင်စိတ်တွေ တဖြည်းဖြည်း ကြွတက်လာပြန်၏။
“အိုး အင့် ယားတယ် မောင်ရဲ့”
အသက်အရွယ်နှင့်မလိုက်။ ညုတုတေးသံက သူမ၏နှုတ်ဖျားမှ ပေါ်ထွက်လာသည်။ မမှီမကန်းနှင့် မောင်မောင်၏ ပျော့ခွေနေတဲ့လီးကြီးကို လှမ်းဆွဲဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ အရည်များဖြင့် စွတ်စိုနေသဖြင့် လက်ထဲမှ ချော်ထွက်နေသည်။ ပက်လက်စင်းစင်းကြီး အိပ်နေရာမှ လူလဲထထိုင်ပြီး ထမီဖြင့် မောင်မောင်၏လီးမှ ပေကျံနေသော အရည်ချွဲချွဲတွေကို တယုတယ သုတ်ပေးပြန်သည်။ ကျေနပ်အောင်သုတ်သင်ပြီး ထမီကို ခြေရင်းကို လှမ်းပစ်လိုက်သည်။ လက်ကြီးများက မောင်မောင်၏ ပျော့ခွေနေတဲ့လီးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်သည်။
ဒေါ်ထွေးထွေး၏ အထိအတွေ့ အပွတ်အသပ်များကြောင့် ပျော့ခွေနေသော မောင်မောင့်ရဲ့လီးကြီးမှာ သူမ၏လက်ထဲ တစတစနှင့် မာန်ထလာသည်။ အကြောများ အပြိုင်းပြိုင်း ဖုထစ်မာကျစ်နေသည့် လီးကြီးမှာ ဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်ထားသော လက်နှစ်ဖက်စာထက်ပို၍ ဒစ်ဖျားကြီးမှာ ပိုလျှံနေပြန်ရာ
“အိုး ကြည့်စမ်း၊ လူသာငယ်တယ် လီးကဖြင့် သူ့ဦးလေးလီးကြီးအတိုင်းဘဲ။ မာထန်ကြီးထွားလှချည်လား”
“ကြီးတော့မကြိုက်ဘူးလား ဒေါ်ဒေါ် အဲ မမထွေး”
“မမထွေးတို့က ကြီးလေကြိုက်လေပေါ့ ဟဲ့။ အဲ ဒီတစ်ခါ နင်က အောက်ကနေ၊ ငါက အပေါ်က တက်လုပ်မယ်”
“မမထွေး သဘောလေ”
ဒေါ်ထွေးထွေး တဏှာ၏စေရာနောက်သို့ တကောက်ကောက် လိုက်ရပြန်သည်။ မိမိ၏ တူသားပါလားဆိုတဲ့ အသိမရှိတော့။ မွတ်သိပ်တဲ့ ဆန္ဒများကြောင့် မတ်ထောင်နေတဲ့ လီးကြီးပေါ် ကျော်ခွ၍ မိမိ၏စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ထောက်၍ ဖြေးဖြေးလေး ဖိချလိုက်သည်။
“ပြွတ် ပတစ် စွိ စွတ် အာ့ အင့် အာ နင့်ဟာကစောစောကထက်တောင် ပိုထွားလာတယ်ထင်တယ်။ ငါ့အဖုတ်ထဲ ပြည်နေတာဘဲ။ ဟင့် အင်း စွိ စွိ ဒုတ် အိ”
တစ်ကြိမ်နဲ့တစ်ကြိမ် မာထန်ကြီးတုတ်လာတဲ့ လီးကြီးကြောင့် ဒေါ်ထွေးထွေး အကြိုက်တွေ့လာရပြန်လေ၏။ ဖင်ကို ကြွလိုက်သည့်အခါမှာ ပြဲလန်နေသည့် သူမ၏စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများက လုံးပတ်ထွားထွားလီးကြီး၏ အတန်ကြီးကို ညှင်းဆွဲ၍ ယူသွားစေရန်အတွက် ပညာကုန်သုံးရင်းမှ အထိုင်အထကို ခပ်သွက်သွက်ကလေး လိုးလိုက်ပြန်သည်။
“စွိ စွတ် အင့် အင့် အီး ရှီး အင့် အင်း”
ဒေါ်ထွေးထွေး၏ဖင်ကြီးကို အောက်မှလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မနိုင်မနင်းပင့်တင်ရင်းမှ မောင်မောင် ဖင်ကိုကော့ မြှောက်ညှောင့်လိုးလိုက်ရာ လီးထိပ်က သူမ၏သားအိမ်ထဲသို့ နစ်ဝင်သွားရာ ဒေါ်ထွေးထွေးခင်မျာ အသဲများအူများ ပြုတ်ထွက်သွားပြီလား ထင်မှတ်ရလောက်အောင် ကောင်းလွန်းရကာ
“အ အင့် အင့် အမလး ရှီး ကျွတ် ကျွတ် ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ ပင့် ပင့် နာနာပင့်။ မမထွေးအပေါ်က စိတ်ရှိလက်ရှိ ဖိချမယ်။ အား အား အီး ဟုတ် ဟုတ်ပြီ အား”
နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်ခု စုချွန်၍ တရှီးရှီးနဲ့ ငရုတ်သီးစပ်သလို အသံများထွက်အောင် ငြီးငြူရင်း မျက်လုံးကိုပိတ်၍ ခေါင်းလေးမော့ကာ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့စပ်၍ကြွလိုက်၊ ဗြိကနဲနေအောင် ဖိချလိုက်နဲ့ စည်းချက်ညီညီ ဖိဆောင့်နေ၏။ ဒေါ်ထွေးထွေး ဗိုက်သားကိုရှုံ့ ဖင်ကိုကြုံ့ကာ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို စုလိုက်ဖြဲလိုက်ဖြစ်အောင်လုပ်၍ မောင်မောင်၏လီးကြီးကို ညှစ်ဆွဲစုပ်ယူသွားအောင်လုပ်ရင်းမှ
“တအား ကောင်း ကောင်းလာပြန်ပြီ ကောင်း ကောင်း အင့် အင့် စွိ စွိ စွတ် ဖတ် ဖတ်”
သူမ၏စောက်ခေါင်းတလျှောက် ကျင်ကနဲဖြစ်သွားသာ စောက်ဖုတ်မှစောက်ရည်များ ဒလဟောပန်းထွက်မိလိုက်ရသည်အထိ ကောင်းအီဆိမ့်သွားရသည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ အရည်များလျှံကျပြီး မောင်မောင်၏ဆီးခုံပေါ် ရွှဲနစ်သွားရပြန်၏။
“ကောင်းလိုက်တာ မောင်မောင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ”
ပါးစပ်မှ အဆက်မပြတ် ပြောဆိုရင်း လေးငါးချက် ဖိထိုင်ချလိုက်ပြီး မောင်မောင်၏ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ တအိအိ လဲပြိုကျသွားရတော့၏။ မောင်မောင်မှာ ဆန့်တငန့်ငန့်ဖြင့် လေးလံလှသော ဒေါ်ထွေးထွေး၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်တွယ်လိုက်ရင်း အပေါ်မှ ကျန်တဖက်ကို ဆွဲလှဲချလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ ပုံ့ပုံ့ကြီး ငြိမ်သက်နေတဲ့ ဒေါ်ထွေးထွေးရဲ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ်ဖြစ်အောင် ခြေနှစ်ချောင်းမှကိုင်ဆွဲ၍ ပြုလုပ်လိုက်သည်။
ဒေါ်ထွေးထွေး၏ခြေနှစ်ချောင်း ကုတင်အောက်သို့ တွဲလဲကျသွား၏။ သူမ၏ လုံးကျစ်ပြည့်တင်းလှတဲ့ ခြေသလုံးသားနှစ်ဖက်မှနေ၍ ခြေနှစ်ချောင်းကို ပင့်မြှောက်လိုက်ပြန်သည်။ ဒေါ်ထွေးထွေး ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ်အနေအထားဖြင့် ခြေနှစ်ချောင်းကိုကား၍ ကုတင်စွန်းတွင် ပြန်ထောက်ထားလျှက်ရှိနေပြန်ရာ အစွမ်းကုန်ဖြဲကားထားတဲ့ ပေါင်ခြံကြားမှာတော့ သုတ်ရည်များဖြင့် ပြောင်လက်နေသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ပြဲလန်နေ၏။
ကုတင်အာက်မှမောင်မောင်သည် သူမ၏ခြေနှစ်ချောင်းကြားမှနေ၍ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဖောင်းအိကြီးမားလွန်းလှတဲ့ သူမ၏နို့ကြီးများကို ခပ်နာနာလေး ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်လိုက်သလို နို့သီးခေါင်းညိုညိုကြီးတွေကိုလည်း လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ဖိချေပွတ်သပ်ပစ်လိုက်၏။
“အဟင်း ဟင် အီး မောင်မောင်ရယ် လုပ်မှာဖြင့်လုပ်စမ်းပါ။ ဒီလိုလုပ်နေတာ အနေခက်လွန်းလို့”
မောင်မောင် လီးကိုအရင်းမှကိုင်၍ သူမ၏စောက်ခေါင်းဝတွင် မွှေနောက်လိုက်ပြန်ရာ ပို၍အနေခက်ရပြန်သည်မို့ ခေါင်းကြီးကို ရမ်းခါလိုက်ရပြန်သည်။ သူမ၏ခါးကို စုံကိုင်ဆွဲကာ ခါးကိုနွဲ့၍ ဖိသိပ်လိုက်သည်။
“စွိ ဒုတ် စွတ် ဒုတ်”
“ဟင်း အိုး ဟင်းဟင်း”
လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး သူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲ နစ်ဝင်သွားရပြန်သည်။ ဒေါ်ထွေးထွေး သူမ၏ဖင်ကြီးကို အတတ်နိုင်ဆုံး ရမ်းခါပြီး အလိုက်သင့် ခါးလေးကို မသိမသာလေး ကော့ကော့ပေးလိုက်ပြန်တော့ မောင်မောင် အကြိုက်တွေ့သွားပြန်သည်။ ခါးကိုကိုင်ဆွဲထားသည့် လက်နှစ်ဖက်စလုံး နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီး လှမ်းဆွဲပြီး မောင်မောင် ဖိဆောင့်လိုးနေပြန်သည်။
“ဒုတ် စွတ် ဒုတ် ကျွိ ကျွိ စွိ”
“ဟင့်ဟင့် အိုး အင်း မောင်မောင် ဆောင့်”
ကုတင်တစ်ခုလုံး ရမ်းခါနေ၏။ ခါးလေးကို မသိမသာလေးကော့ပြီး ဖင်ကိုကြွလိုက်ပြီး မောင်မောင်၏လီးကြီးကို ညှစ်ဆွဲလိုက်ပြန်သည်။ ကုတင်စွန်းတွင်ထောက်ထားသာ ခြေနှစ်ချောင်းမှာလည်း မောင်မောင့်ခါးကို ဆွဲဖိချလိုက်သလို မိမိကလည်း ကော့၍ကော့၍ အလိုးခံလိုက်မိ၏။
“ပြွတ် ပြွတ် စွတ် စွတ် ဖတ် ဖတ်”
မောင်မောင်ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ တအားဆုတ်ကာ အားနှင့်ဆောင့်နေပြန်ရာ ဒေါ်ထွေးထွေး၏ဖင်တုံကြီးများ ကုတင်စွန်မှာ ပိပြားချပ်သွားရလေသည်။
“ဗြွတ် စွိ စွိ ဒုတ် ကျွိ စွတ် ဖတ်”
“အား အင့် ကောင်းလာပြီ မောင်မောင် မောင် ဆောင့်ဆောင့်”
နှစ်ယောက်စလုံး ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်လာကြပြီဖြစ်သဖြင့် အသက်ရှူသံများ ပြင်းထန်ကာ ဒေါ်ထွေးထွေးမှာ မျက်တောင်လေးများ မှေးစင်းသွားသည်။ ခြေနှစ်ချောင်းမှာလည်း ကုတင်အောက်သို့တွဲလဲကြီး ကျသွားရပြန်လေသည်။
မောင်မောင်မှာလည်း အရွယ်နှင့်မမျှ ကြီးထွားလှတဲ့လီးကြီး အဆုံးမြုတ်အောင် အသားကုန်ပစ်ကြုံးလိုက်ရင်းမှ ဒေါ်ထွေးထွေး၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်မိရပြန်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး မောဟိုက်ကာ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး တင်းကြပ်စွာ ဖက်တွယ်ရင်းငြိမ်သက်သွားကြလေတော့သည်။
………………………………………………..
“ဟင့် အင့် တော်ပြီကွာ ကိုသိန်းကလည်း ထွေးအိပ်ချင်ပါတယ်ဆို ဒါဘဲ”
“တစ်ခါဘဲရှိသေးတဲ့ဥစ္စာ မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ခါတိုင်းနေ့ဆို မင်းကကြီးဘဲ”
“ဟုတ်ပါတယ် ကိုသိန်းရယ်။ ဒီနေတော့ ထွေး သိပ်နေမကောင်းချင်သလို နှုံးချိနေတာမို့”
အချိန်ကည ၁၂ နာရီကျော်ကျော်ပင် ရှိသေး၏။ အခန်းတစ်ခုတွင်းမှ လင်မယားစုံတွဲတို့သည် တွတ်ထိုးနေကြဆဲ။ ထိုလင်မယားသည်ကား ဒေါ်ထွေးထွေးနှင့် သူမ၏ယောကျ်ား ဦးသိန်းမောင်တို့ပင် ဖြစ်၏။ ဦးသိန်းမောင်သည် ယမန်နေ့က သမီးနှင့်အတူ စစ်ကိုင်းဖက်ကို ညအိပ်သွားပြီး ဒီကနေ့ နေ့လည်လောက်မှ ပြန်ရောက်လာပေမဲ့ သမီးဖြစ်သူ အေးအေးမော်က သူ့သူငယ်ချင်းများနှင့် စစ်ကိုင်းတောင်ပေါ်သို့ ဘုရားဖူးသွားနေသဖြင့် ညနေမိုးချုပ်မှ ပြန်ရောက်လာသည်။ ညစာ ထမင်းစားသောက်ပြီးကတည်းက ပင်ပင်ပန်းလို့ဆို၍ အိပ်ယာသို့ အစောကြီးဝင်သွားလေသည်။
ဒေါ်ထွေးထွေးမှာ မနေ့ညက တစ်ညလုံး လူငယ်အားကောင်းမောင်းသန် မောင်မောင်နှင့် စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးလိုက်ရသဖြင့် ပင်ပန်းနေလေသည်။ မောင်မောင်ဆိုသည့် မောင်မောင်ကလည်း သူ့ဦးလေးငယ်ငယ်ကအတိုင်း သန်သလားမမေးနဲ့။ တစ်ညလုံး အားရပါးရ လိုးခဲ့ရတာတောင် အားမရ။ မနက်အိပ်ယာထ လက်ဘက်ရည်သောက်ပြီးကတည်းက ဒေါ်ထွေးထွေးကို ဆက်လိုးနေပြန်ရာ တစ်မနက်ခင်းလုံး အချိန်ကုန်ရော။ ဒါတောင် ထမင်းချက်ရဦးမှာ ဈေးသွားရဦးမှာဆိုတဲ့ အကြာင်းပြ တောင်းပန်လွန်းမက တောင်းပန်မှ ဘသားချော လက်လျှော့သွားတာ။ သို့မဟုတ်ဆို တစ်နေကုန်များ လိုးနေမလားမသိ။ တော်ပါသေးတယ် နေ့လည်ထမင်းစားပြီးချိန်လောက်မှာ မတ္တရာက သူ့အဖေ လာခေါ်လို့ ပါသွားလေသည်။
အဲဒါကြောင့်ပင် ဒေါ်ထွေးထွေးတစ်ယောက် တကိုယ်လုံး ထုရိုက်ထားသလို ကိုယ်လက်များ နာကျင်နွမ်းဟိုက်နေသဖြင့် လင်တော်မောင်၏ဆန္ဒကို တစ်ချီတစ်မောင်းမျှသာ စိတ်ပါလက်ပါ အလိုးခံလိုက်ပြီး နောက်တစ်ချီမှာတော့ ဒေါ်ထွေးထွေး ဆလံသနေရပြန်သည်။ ဦးသိန်းမောင်ကတော့ မရ။ ဒေါ်ထွေးထွေး၏ ခြေနှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ကာ ရှေ့သို့အားပြုကွေးညွတ်၍ အဆက်မပြတ် ဆောင့်နေပြန်၏။
“စွိ စွိ ပြွတ် ပြွတ် ဖတ် ဖတ်”
“အင့် အား ကိုသိန်းကလည်း နှာဘူးသိပ်ကဲတာဘဲ သူများအိပ်ချင်ပါတယ်ဆိုမှဘဲ”
ဒေါ်ထွေးထွေး၏ အိပ်ချင်မူးတူးသံဖြင့် ပြောဆိုနေသည်ကို ဦးသိန်းမောင် ဂရုမစိုက်တော့။ သူမ၏နို့ကြီးများကို အားရပါးရ ဆုပ်ချေဆွဲကိုင်ရင်းမှ လိုးဆောင့်နေပြန်သည်၊
“စွိ စွိ ဖတ် ဖတ် အင့် ဟင့် အိုး”
လီးကြီးက သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲ နစ်ဝင်သွားသည်မှာ အရှိန်ပြင်းလွန်းလှ၏၊ လပြွတ်ကြီးနှစ်လုံးကလည်း တဖတ်ဖတ်နဲ့ ဒေါ်ထွေးထွေး၏ ဖင်တုံတဖက်တချက်ကို ရိုက်ခတ်လိုက်၊ ခတ်စူစူလေးဖြစ်နေတဲ့ သူမ၏စအိုကို ရိုက်ခတ်လိုက်၊ ကြာတော့ ဒေါ်ထွေးထွေးစိတ်တွေ ထန်လာရပြန်လေသည်။ မိမိ၏ရင်ဘတ်ပေါ်ပိကျနေတဲ့ ပေါင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲကိုင်အားပြုရင်းမှ အပေါ်က အဆောင့်နဲ့ ချိန်ကိုက်စွာ ဖင်ကိုကော့မြောက်ပင့်တင်ပေးလိုက် ဘေးတိုက်ယမ်းခါလိုက်နှင့် အပေးအယူမျှတစွာ အလိုးခံလိုက်ရပြန်သည်။ ဆောင့်ချက်များ ပြင်းထန်လွန်းလှသမို့ ကုတင်များ ရမ်းခါလှုပ်သလို တချက်တချက် သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲနေအောင် အိမ်မှာ လှုပ်ခါသွားသလား ထင်မှတ်ရ၏။
သူတို့နှစ်ဦး အားရပါးရ လိုးဆောင့်နေသံကို နံရံနားကပ်ပြီး အိပ်ပျော်နေရာမှ တစ်ဖက်ခန်းက စကားပြောသံ တစွိစွိတဖတ်ဖတ် အသံများနဲ့အတူ အိမ်ကြမ်းပြင်ကပါ တသိမ့်သိမ့် လှုပ်ခါသွားသဖြင့် လန့်နိုးသွားရသူကတော့ သူတို့၏သမီးဖြစ်သူ အေးအေးမော်ပင် ဖြစ်သည်။ အေးအေးမော် စစ်ကိုင်းကအပြန် မောမောနှင့် အိပ်ပစ်လိုက်ရာ တချိုးထဲပင်။ အခုမှ တရေးနိုးတော့၏။ အိပ်ယာမှနိုးပြန်တော့ ဆာလောင်မွတ်သိပ်စွာ နိုးလာသလို တဖက်အခန်းမှ အသံများကလည်း ဆူညံနေသဖြင့် နံရံကြားမှ ချောင်းမြောင်းကြည့်လိုက်မိပြန်သည်။
“အို ဖေဖေနဲ့မေမေတို့ လိုးနေကြတယ်”
တိုးတိုးလေး တကိုယ်ကြားရုံမျှ ရေရွတ်မိလိုက်ရင်း ပါးစပ်ကို လက်တဖက်ဖြင့် ကဗျာကယာ ပိတ်လိုက်သည်။ မိမိအသံကို တဖက်အခန်းက ကြားများကြားသွားပြီလားဆိုတဲ့ သဘော။ ဖေဖေရယ်လေ မေမေရဲ့ ခြေထောက်တစ်ချာင်းကို ပင့်မြှောက်ပြီး တအားကြုံးလိုးနေတယ်။ အောက်ကအလိုးခံနေတဲ့ မေမေကလည်း မျက်လုံးတွေကို စုံမှိတ်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးနေလိုက်တာ။ ဖေဖေရဲ့ မဲနက်တင်းပြောင်ပြီး ကြီးထွားလှတဲ့လီးကြီးကလည်း အရည်းတွေအရွှဲသားနဲ့ မေမေရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို နိမ့်ကနဲ နစ်ဝင်သွားလိုက်တာ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီး ချိုင့်ခွက်ဝင်သွားပြန်တယ်။
“စွိ စွိ စွိ အင့် အင့် ဖတ် ဖတ်”
“ဆောင့် ဆောင့် ကိုသိန်းမောင် ထွေးပြီး ပြီးတော့မယ် ဟင်း ဟင်း”
မေမေရဲ့နှုတ်ဖျားက ပီသတဲ့အသံကြားတော့ ဖေဖေပေါ့ ခြေထောက်တစ်ချောင်းကို ထမ်းထားတဲ့ လက်တဖက်နဲ့ မေမေရဲ့ ကြီးမားဖောင်းကားနေတဲ့ နို့ကြီးတစ်ဖက်ကို ဆွဲကိုင်ညှစ်လိုက်သလို ကျန်လက်တဖက်ကလည်း မေမေရဲ့တင်ပါးဆုံကို အားပြုရင်း တအားတအား ဖိဆာင့်ချလိုက်တာ အရမ်းအရမ်းမြန်တာပဲ။
“ စွတ် စွတ် ဖတ် ဖတ် အင့် အင့် ကျွိ ကျွိ စွတ် “
“ အင့် အင့် ဟင့် အား အား “။…ပြီးပါပြီ
Zawgyi
“အခုမွေတာင္းပန္မေနနဲ႔။ လုပ္မွာျဖင့္ ျမန္ျမန္သာလုပ္။ ဒီမွာ ဆန႔္တငန႔္ငန႔္ျဖစ္ေနၿပီ”
ထြန္းလြင္ အိမ္ထဲေရာက္၍ ဟိုဟိုဒီဒီ ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ အေပၚထပ္သို႔ အသံမၾကားေအာင္တက္ရင္း အိတ္ထဲမွ ဓါတ္ပုံသုံးပုံကို ဆြဲၿပီး လက္ကကိုင္ထားရင္း အေပၚထပ္ အခန္းတစ္ခုေရွ႕တြင္ အသာရပ္လိုက္ရင္းမွ ခန္းစီးစၾကားမွေန၍ အခန္းထဲသို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ အခန္းအတြင္းမွ ျမင္ကြင္းကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ထြန္းလြင္ ပါးစပ္ေလးဟ၍ မ်က္လုံးႀကီး ျပဴးထြက္လုမတတ္ ေငးေမာသြားရွာသည္။
အခန္းတြင္းရွိ ေအးေအးေမာ္မွာ တစ္ေယာက္ထဲရွိသည္အမွတ္ျဖင့္ ထမီကို ကြင္းလိုက္ခြၽတ္ခ်ၿပီး သနပ္ခါးကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး လိမ္းက်ံေနသည္။ မဲနက္သန္စြမ္းရွည္လ်ားလြန္းသည့္ သူမရဲ႕ဆံပင္ေတြဟာ ေနာက္ကၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ပုံက်လို႔ ေနသည္။ မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္း၊ မ်က္ခုံးမ်က္လုံး ေကာင္းေကာင္း၊ ႏွာတံေပၚေပၚ၊ ဖူးငုံစ နီရဲရဲႏွင္းဆီပြင့္လို ဖူးဖူး႐ြ႐ြ ႏႈတ္ခမ္းလွ်ာကလည္း ပြင့္အာေတာ့မေရာင္ ေက်ာ့္ရွင္းေနသည္။ မို႔ေမာက္ျပည့္တင္းေနတဲ့ ေ႐ႊရင္ႏွစ္မႊာကလည္း အေသးစားေတာင္ပူစာေလးႏွယ္ ႏွစ္ခုစုခြၽန္ၿပီး ေရွ႕သို႔ေငါေငါႀကီးျဖင့္ တုံေနေလရဲ႕။ ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေအာက္ ဆီးခုံမို႔မို႔ကိုေတာ့ ဖုံးတဝက္ေပၚတဝက္ျဖင့္ ျမင္ေတြ႕ေနရသည္။
မဲနက္ေကာက္ေကြးေနတဲ့ ေစာက္ေမႊးေတြမွာလည္း ေရခ်ိဳးၿပီးစမို႔ ေရစက္ေရေပါက္တို႔ အသီးေလးခိုေနတာကိုလည္း ေတြ႕ရျပန္သည္။ အဖ်ားသြယ္အရင္းတုတ္ၿပီး ျပည့္ၿဖိဳးႀကီးမားတဲ့ ေပါင္လုံးက က်စ္မာခဲေနတဲ့ ေျခသလုံးသား။ ေျခတဖက္ေျမႇာက္ၿပီး သနပ္ခါးကို ေပၚရင္းေရာက္ေအာင္ လိမ္းေနတဲ့ အေနအထားက သူမရဲ႕ေစာက္ဖုတ္တစ္ခုလုံးကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ျမင္ေစဖို႔ အေနအထား။ ဆီးခုံမို႔မို႔ဝန္းက်င္က မဲနက္ေကာက္ေကြးေနတဲ့ ေစာက္ေမႊးေလးေတြ ဝန္းရံေနတဲ့ ေစာက္ပတ္ကေလးဟာ အတန္ငယ္ျပဴအာနီရဲေနသည္။ ေစာက္ေစ့နီတာရဲေလးကေတာ့ အကြဲေၾကာင္းရဲ႕ထိပ္မွာ ငုတ္စိေလး။
ဒါေတြကို ထြန္းလြင္ ျမင္ေတြ႕ေနရျပန္ေတာ့ ေပါင္ၿခံၾကားက သူ႔ရဲ႕လီးႀကီး ေငါက္ကနဲ မာထန္ေတာင္မတ္လာသည္ကို လက္ႏွင့္ အတင္းခ်ိဳးႏွိမ္ထားလိုက္ရျပန္သည္။ သနပ္ခါးလိမ္းၿပီး ေဘးမွ ကုတင္ေပၚတင္ထားေသာ ဘရာဇီယာကို ကိုယ္လုံးေလးလိမ္ၿပီး လွမ္းယူလိုက္ပုံက ေက်ာက္ဆစ္တ႐ုပ္ႏွယ္ ျပန႔္ျပဴးစြင့္ကားေနတဲ့ တင္ပါးအလွေတြဟာ မဲနက္သန္စြမ္းရွည္လ်ားလွပတဲ့ သူမရဲ႕ဆံပင္ေတြေအာက္က ေပၚထြက္လာျပန္ေတာ့ ထြန္းလြင္ စိတ္ဆင္႐ိုင္းကို ခြၽန္းအုပ္၍မရေတာ့ပဲ အခန္းထဲကို လွစ္ကနဲ ဝင္လိုက္ေလသည္။
“အိုး ဟင္ ဟင္ ရွင္ ရွင္ ကို ကိုထြန္းလြင္ အသံမေပးဘာမေပးနဲ႔ အခန္းထဲကို ဘာျပဳလို႔ ဝင္လာရတာလဲ”
ေအးေအးေမာ္တစ္ေယာက္ ထိတ္လန႔္ရွက္႐ြံ႕ျဖစ္ၿပီး လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ ဘရာဇီယာကေလးကို သူမရဲ႕ရင္ႏွစ္မႊာေပၚ အုပ္ကိုင္လိုက္ရင္းမွ အမွတ္တမဲ့ ထိုင္ရာမွထလိုက္သည္။ ထြန္းလြင္ စကားအပိုမေျပာဘဲ သူမရဲ႕မ်က္ႏွာေရွ႕ကို လက္ထဲမွကိုင္ထားေသာ ဓါတ္ပုံေတြကို ျဖန႔္ျပလိုက္သည္။
“အို”
ေအးေအးေမာ္ စကားဆက္မေျပာႏိုင္ေတာ့။ တုန္ရီလႈပ္ရွားေနေသာ လက္အစုံက ဓါတ္ပုံဆီ လက္ကမ္းလိုက္ၿပီး ဆြဲယူၾကည့္လိုက္သည္။ ဘရာဇီယာေလးလည္း ၾကမ္းျပင္ေပၚ ျပဳတ္က်သြားရသလို သူမသည္လည္း ဒူးေတြေပ်ာ့ေခြ၍ ေအာက္ပိုင္းတကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္။
“ဒါ ဒါ ကို က် က် က်မနဲ႔”
“အင္း ဟုတ္တယ္ ေမာင္ေမာင္နဲ႔ ေအးေအးေမာ္တို႔ ခ်စ္ဗ်ဴဟာခင္းေနၾကတဲ့ ပုံေတြေလ”
“ဒု ဒု ဒုတ္ ဒုကၡပါပဲ”
“ဒီမွာၾကည့္ ငါလည္း ေမာင္ေမာင္လို နင့္အလိုကို ျဖည့္စြမ္းႏိုင္သူတစ္ေယာက္ဆိုတာ သိသြားမွာပါ”
“ရွင္ ရွင္ မယုတ္မာနဲ႔ ထြက္ ထြက္ အိုး”
ထြန္းလြင္စကားအဆုံးမွာ ခါးမွပုဆိုးကိုခြၽတ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕မာထန္ေတာင္မတ္ေနတဲ့ လီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ျပလိုက္သျဖင့္ ေအးေအးေမာ္ စကားတပိုင္းတစနဲ႔ ေၾကာက္႐ြံ႕ထိတ္လန႔္စြာ အခန္းနံရံေထာင့္ကို ေက်ာေပးကပ္လိုက္သည္။ ထြန္းလြင္၏လီးႀကီးက ဆင္စြယ္သခြါးသီးႀကီးႏွယ္ ႀကီးမားရွည္လ်ားေနပုံက အသဲယားစရာ ျဖစ္ေနျပန္သည္။ လီးထိပ္ႀကီးကလည္း နီရဲၿပဲလန္ၿပီး ခရမ္းခ်ဥ္သီးႀကီးတစ္လုံးကို ထပ္ထားသည့္ႏွယ္ ေျပာင္တင္းလို႔ေန၏။
ေအးေအးေမာ္မ်က္ႏွာေလး ျဖဴေရာ္သြားေအာင္ ထိတ္လန႔္သြားရွာၿပီး၊ ထြန္းလြင္၏လီးႀကီးက ေမာင္ေမာင္၏လီးႀကီးထက္ အရွည္မွာ ႏွစ္လက္မခန႔္ ပိုရွည္သလို လုံးပတ္မွာလည္း ႀကီးထြားသန္မာလြန္းလွသည္ကို စူးစူးရဲရဲေလးၾကည့္ရင္း ေၾကာက္႐ြံ႕ေနေသာ ပါးစပ္ေလးအေဟာင္းသားႏွင့္ ၾကည့္ေနေလသည္။
ေျခလွမ္းတစ္လွမ္း လွမ္းတိုင္း ဘယ္ညာယိမ္းခါေနေသာ လီးႀကီးမွာ ေအးေအးေမာ္ အသဲတုန္စရာ ျဖစ္ေနသည္။ ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္တို႔ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်ရင္း တစ္လွမ္းျခင္းတိုးဝင္လာတဲ့ ထြန္းလြင္ရဲ႕လီးႀကီးကို ၾကည့္ရင္း ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးေလးမွာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္။
“အား”
႐ုတ္တရက္ ထြန္းလြင္က အိစက္ေဖာင္းကားေနေသာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ရာ ေအးေအးေမာ္ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး တအားေအာ္ပစ္လိုက္သည္။ အသံထြက္မလာ။ လည္ေခ်ာင္းထဲ ဟိန္း၍သြားသည္။
ေခါင္းေလးေမာ့ကာ အသားမ်ား တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနရွာေသာ ေအးေအးေမာ္ရဲ႕ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ထြန္းလြင္တစ္ေယာက္ သိမ္းဖက္ရင္း ခါးေအာက္ပိုင္းကို လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ဆြဲဖက္ကာ ဆီးစပ္ႏွစ္ခု တသားတည္းက်ေအာင္ ဆြဲဖိကပ္လိုက္သည္။ မဲနက္ေကာက္ေကြးေနေသာ ေစာက္ေမႊးေလးမ်ားႏွင့္ ႀကီးမါးရွည္လ်ားတုတ္ခိုင္ေသာ ထြန္းလြင္၏လီးႀကီးမွာ ေရာေထြးပူးကပ္သြား၏။ ဖိကပ္ထားေသာ လီးႀကီးမွာ ေရခ်ိဳးၿပီးစ ေအးေအးေမာ္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ပူပူေႏြးေႏြးႀကီး ထိေတြ႕သြားရာ ေအးေအးေမာ္မွာ ႏွလုံးကိုေလဟပ္သြားသည့္အလား အသက္ရႉရပ္ၿပီး မ်က္လုံးေလးျပဴးကာ ေၾကာင္ေၾကာင္တက္တက္ေလး ျဖစ္သြားေလသည္။
ထြန္းလြင္၏လက္ႀကီးမ်ားကလည္း ေအးေအးေမာ္၏ တင္ပါးအဆိုင္အခဲႀကီးမ်ားကို ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ အတင္းပူးကပ္ထားေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ ေစာက္ဖုတ္ကေလးမွာ ငုတ္လွ်ိဳးဖုံးကြယ္ေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။ အျပစ္အနာအဆာ ကင္းမဲ့၍ လွပႏု႐ြေသာ ရင္ၫႊန႔္ဝိုင္းေလးကို ထြန္းလြင္ နမ္းရႈိက္လိုက္၏။ ေအးေအးေမာ္ ထြန္းလြင္၏ေခါင္းႀကီးကို ေၾကာက္လန႔္တၾကား ဆြဲဖက္ကာ နံရံေက်ာကိုခြာၿပီး ႐ုန္းထြက္လိုက္၏။
“အား အေမ့”
“ဝုန္း”
ခႏၶာကိုယ္ကိုလွည့္၍ ႐ုန္းအထြက္ ေျခေခါက္ၿပီး ကုတင္ေပၚ လက္ေထာက္လ်က္ က်သြားသည္။ ကုတင္ကိုအားျပဳ၍ ကုန္းအထ ထြန္းလြင္ကလည္း သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ကို သိမ္းႀကဳံးေပြ႕ဖက္လိုက္သည္။ ကုတင္ကို လက္ေထာက္ၿပီး ခါးေကာ့၍ ဖင္ဖူးေထာင္သလို အေနအထား ျဖစ္သြားရေလ၏။ အိစက္စြန႔္ကားေနေသာ ဖင္တုံးႀကီးကို အစြမ္းကုန္ ေနာက္သို႔ကုန္းေပးထားသလို ျဖစ္ေနျပန္ရာ ထြန္းလြင္က မျမင္ရေသးေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို မွန္းဆ၍ ေညာင့္လိုက္သည္။
“အိုး အား အား အေမ့”
ႀကီးထြားသန္မာေသာ လီးႀကီးက ဖင္ၾကားမွ အလ်ားလိုက္ တိုးဝင္သြားၿပီး ေစာက္ေခါင္းဝကိုေက်ာ္ကာ ေစာက္ေစ့နီတာရဲေလးကို တိုက္႐ိုက္ႀကီး ထိုးေဆာက္မိရာ ေအးေအးေမာ္ ဓာတ္လိုက္ခံရသလို တကိုယ္လုံး ခါရမ္းတုန္လႈပ္သြားရေလသည္။ မ်က္စိမ်ား ျပာေဝသြားေအာင္လည္း ခံစားလိုက္ရျပန္၏။ ရင္ထဲ ေမာပန္းဖိုလႈိက္ျခင္းက ႀကီးစိုးလွ်က္ရွိသည္။ ကုန္းထားသည့္ ေအးေအးေမာ္၏ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္မွေက်ာ္ၿပီး လွမ္းကိုင္ထားေသာ ထြန္းလြင္၏လက္ၾကမ္းႀကီးမ်ားက သန္မာလြန္းလွ၏။ ပုခုံးသားေလးမ်ား ျပဳတ္ထြက္လုမတတ္ ဖ်စ္ညႇစ္ဆုပ္ကိုင္ထား၏။
“အား အီး မ မလုပ္ပါနဲ႔ ကို ကိုထြန္းလြင္ရယ္။ က်မ က်မ ေတာင္း ေတာင္းပန္ပါတယ္”
ေအးေအးေမာ္ ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳး၍ မရ။ ရမက္ဆႏၵ ျပင္းျပလြန္းေနၿပီျဖစ္ေသာ ထြန္းလြင္က မကုန္းမကြပုံစံျဖင့္ ေနာက္မွေန၍ ေညႇာင့္ေနဆဲ။ ေအးေအးေမာ္ခႏၶာကိုယ္ေလး ေရွ႕ေနာက္ယိမ္းထိုး လႈပ္ရွားေန၏။ ကုတင္ေဘာင္ကို အားျပဳေထာက္ထားေသာ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ အေၾကာေလးမ်ား တင္းေထာင္ေနသည္။ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလးကို အလ်ားလိုက္ ပြတ္တိုက္ေပးေနေသာ ဧရာမဆင္စြယ္ခရမ္းသီးႀကီးႏွယ္ လီးႀကီး၏ အထိအေတြ႕က ေအးေအးေမာ္၏ စိတ္မ်ားကို ေဆာက္တည္ရာမရ လြင့္ေျမာေစျပန္သည္။ ေအးေအးေမာ္ သတိကို ျဖတ္ကနဲျပန္မတ္ၿပီး အစြမ္းကုန္ ကာကြယ္သည့္အေနျဖင့္ ဖင္ၾကားကို ဘယ္ညာရမ္းခါေပးေနရာ လီးႀကီးမွာ လိုရာကိုမေရာက္ႏိုင္ဘဲ ရွိေနရွာသည္။
ထြန္းလြင္ အားမလိုအားမရႏွင့္ ေအးေအးေမာ္၏ ခါးေသးေသးေလးကို ဆြဲကိုင္ၿပီး လီးႀကီးကို အေသအခ်ာ ကိုင္ထည့္ရန္ ႀကိဳးစားျပန္သည္။ မရ ေခ်ာ္ထြက္သြားၿပီး သူမ၏ဗိုက္သားႏုႏုေလးကို သြားေထာက္မိျပန္သည္။
“ေအးေအးေမာ္ ၿငိမ္ၿငိမ္ခံစမ္းပါလား”
“ဟင့္ ဟင့္ အင္ ဟင့္ အင္း က်မ က်မ ေၾကာက္တယ္”
ေအးေအးေမာ္ အေၾကာက္အကန္ ျငင္းဆိုရင္း၊ ဖင္ႀကီးကို ဗရမ္းဗတာရမ္းခါရင္း၊ ကုတင္ကို အားျပဳတြန္းေထာက္ရင္း၊ ေနာက္သို႔လွန္ခ်လိုက္ရာ သူမေရာ ထြန္းလြင္ပါ ကုတင္ေဘးၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ဖင္ထိုင္ရက္သား က်သြားျပန္သည္။
ဒီအခါ ေအးေအးေမာ္၏ ဖင္ဆုံႀကီးက ထြန္းလြင္၏ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ပၚ ဖိခြထိုင္လိုက္သား ျဖစ္သြားသလို ဆံပင္မ်ားကလည္း ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို ဖုံးလႊမ္းသြားေစျပန္သည္။ ထြန္းလြင္လက္တဖက္က ေအးေအးေမာ္၏ဆံပင္မ်ားကို ဖယ္ရွားသလို က်န္လက္တဖက္ကလည္း ေအးေအးေမာ္ရဲ႕ခါးကို မလြတ္တမ္း ဆြဲဖက္ျပန္ရာ ေအးေအးေမာ္မွာ ထြန္းလြင္၏လီးႀကီးကို ျမင္ေတြ႕လိုက္ရျပန္သည္။ ဒီအခါ ထြန္းလြင္က လီးထိပ္ကို လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး ေအးေအးေမာ္ေစာက္ေခါင္းဝကို တိက်စြာ ေတ့သြင္းလိုက္သည္။
“အိုး အေမ့ေလး ေလး ေသပါၿပီရွင္ ကြၽတ္ ကြၽတ္”
လီးႀကီးက လႈပ္ရွား႐ုန္းကန္၍ စပ္ဖ်င္းဖ်င္း တင္းတင္းႀကီး ဝင္သြားသျဖင့္ ေအးေအးေမာ္ခင္မ်ာ အသဲမ်ားအူမ်ား ဆြဲႏႈတ္ယူပစ္လိုက္သလို အရသာထူးတစ္ရပ္ကို ခံစားလိုက္ရေလ၏။
“ဒုတ္”
“ဒုကၡပါပဲ ကြဲၿပဲသြားၿပီထင္တယ္ အဟင့္ အဟင့္”
ေအးေအးေမာ္မွာ ထြန္းလြင္၏ရင္ခြင္ထဲကို အားေလ်ာ့ႏႈံးေခြက်သြားရင္း တစ္ေယာက္ထဲ တိုးတိုးႀကိတ္ၿပီး ေအာ္လိုက္၏။
ထြန္းလြင္က သူမ၏ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးအား အားပါးတရ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး ဆုပ္နယ္ေခ်ပြတ္သပ္ရင္း သူမ၏ လည္ပင္းသားလးကို ငုံ႔နမ္းၿပီး ဂုတ္ပိုးသားကို မနာ့တနာေလး ကိုက္ခဲလိုက္၏။ ေအးေအးေမာ္မွာ မိမိ၏ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ နာနာက်င္က်င္ႀကီး ဝင္ေနေသာ လီးႀကီး၏ေဝဒနာႏွင့္ ဂုတ္ပိုးသားကို ကိုက္ခဲထားေသာ ထြန္းလြင္၏ အျပဳအမူႏွင့္ ႏို႔ေတြကိုလည္း စုပ္နယ္ဖတ္ေပးျခင္းမ်ား တၿပိဳင္နက္ ခံစားလိုက္ရေတာ့ တကိုယ္လုံးရွိ အေၾကာအခ်ဥ္မ်ား စပ္ဖ်င္းဖ်င္းႏွင့္ ရွိန္းကနဲဖိန္းကနဲျဖစ္ကာ လက္ကေလးကိုေျမႇာက္၍ ထြန္းလြင္၏လည္ပင္းကို အမွတ္မထင္ ျပန္ဖက္လိုက္မိ၏။ ကိုယ္လုံးေလး ေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြ ျဖစ္စျပဳ လာသည္။ ဖင္ေအာက္မွ ပင့္လိုးထားေသာ ထြန္းလြင္ရဲ႕လီးႀကီး၏ ပူေႏြးေႏြးႀကီး အထိအေတြ႕တစ္မ်ိဳးကို ခံစားေနရၿပီမို႔ ေအးေအးေမာ္ ေဝဒနာေပါင္းစုံခံစားမႈကို သစ္ငုတ္တိုေရေလာင္းျခင္း နည္းစနစ္တစ္ရပ္မွ ရရွိခံစားေနရျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ထြန္းလြင္က ေအးေအးေမာ္ရဲ႕ခါးကို စုံကိုင္၍ ဆြဲေျမႇာက္လိုက္ ဖိခ်လိုက္ ေလးငါးခါမွ်လုပ္ေပးၿပီး လက္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ ေအးေအးေမာ္၏ ခႏၶာကိုယ္မွာ မျမင္ႏိုင္ေသာ စြမ္းအားတရပ္ေၾကာင့္ အလိုလိုေနရင္း ဖင္ကိုႂကြလိုက္ထိုင္လိုက္ ျပဳလုပ္လာမိေလ၏။ ဖင္ႂကြလြန္းသည့္အခါ လီးႀကီးက ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ ကြၽတ္ထြက္ေတာ့မေရာင္ ျဖစ္သြားရေလတိုင္း ေအးေအးေမာ္ ကမန္းကတန္းဖိၿပီး ထိုင္ခ်မိတတ္ျပန္သည္။
“အား ဟား အင္း ဟင္း”
ေခါင္းမွဆံပင္ေတြကို မိမိဖာသာ ပြတ္ဖယ္ရွားရင္း ေအးေအးေမာ္ႏႈတ္ဖ်ားမွ အာေမဋိတ္သံေလးမ်ား တိုးထြက္လာ၏။ မိန္းမဆိုသည္မွာ ဒါပါပဲလား။ လီးမဝင္ခင္က ႐ုန္းကန္ဖယ္ရွား ေအာ္ဟစ္ၾကၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ဝင္သြားၾကၿပီဆိုမွျဖင့္ မေထြးႏိုင္မအံႏိုင္ ျဖစ္သြားရၿပီး ကြဲၿပဲကုန္သည္အထိ အလိုးခံခ်င္လိုက္သည္မွာ ဓမၼတာပင္။ အခုၾကည့္ ေအးေအးေမာ္ မူလကတည္းက ခံခ်င္စိတ္ရွိေနခဲ့သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း လြတ္လပ္မႈဆိတ္ကြယ္မႈကို အားေပးေနသည္ႏွင့္ ဤကဲ့သို႔ အလုပ္ျဖစ္နၾကရျခင္းပင္ မဟုတ္ပါလား။
“အာ ဟာ ဒီလိုႀကီးက အားမရဘူး ေညာင္းလည္းေညာင္းတယ္ အစ္ကိုထြန္းရယ္”
လီးဝင္သြားၿပီဆိုေတာ့လည္း ရဲတင္းပြင့္လင္းလာၾကသည္။ ေျပာရဲဆိုရဲေလးေတြျဖစ္ၿပီး အေခၚအေဝၚေတြ ေျပာင္းလဲၿပီျဖစ္၏။
“ဒါဆို ကုတင္ေပၚမွာ လိုးရေအာင္”
“အင္း အင္း အ အား အရမ္းၾကပ္ပါလား ကိုထြန္းရယ္ ထိုင္ေပးေလ”
လီးေပၚမွအားျပဳရင္း ေအးေအးေမာ္ ၿငီးထြားလိုက္၏။
“ေအးေစာက္ပတ္က က်ဥ္းတာကိုး၊ ကြဲသြားမယ္ထင္တယ္”
“အင္း အား အား ကြၽတ္ကြၽတ္ ဟုတ္တယ္”
ကုတင္ေဘး ႐ို႕႐ို႕ေလးရပ္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးေအာက္ကို လက္ေလးျဖင့္ စမ္းသပ္ၾကည့္ရင္းေျပာ၏။ ကုတင္ေဘးမွာ ဝတ္လစ္စလစ္ကေလးရပ္ေနေသာ ေအးေအးေမာ္၏ ညိဳညက္ေသာ အသားအေရႏွင့္ လိုက္ဖက္ေသာ ကိုယ္လုံးအလွသည္ လိုးရက္စရာမရွိေအာင္ လွလြန္းေနသည္ဟု ထြန္းလြင္ ထင္လိုက္မိ၏၊ ကုတင္ေပၚ ပက္လက္ကေလး လွန္ေပးထားေသာ သူမ၏ေပါင္ေတြကလည္း အိစက္ျပည့္ၿဖိဳးလွသည္။ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ ေစာက္ပတ္ကေလးမွာလည္း နီရဲ၍ ၿပဲအာေနသည္။
ထြန္းလြင္ သူမေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲမလိုက္ၿပီး သူမ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးကို အားပါးတရ ငုံ႔လ်က္ေပးလိုက္ျပန္သည္။
“အား ယား ကိုထြန္းလြင္ရယ္ အား ယား ဟင္း ဟင္း”
ေအးေအးေမာ္ ဗိုက္သားကေလးမ်ား ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ တြန႔္သြား၏။ လႈိင္းထသြားေသာ ဗိုက္သားေလးမ်ားေၾကာင့္ ဆီးခုံေလးမွာ ေကာ့တက္သြားၿပီး ဖင္ႀကီးမွလည္း ကုတင္ၾကမ္းျပင္မွ ႂကြတက္လာေလသည္။ ထြန္းလြင္ ႏွာေခါင္းထဲသို႔ ညႇိစို႔စို႔အနံ႔တစ္မ်ိဳးက တိုးဝင္လာသည္။ ေစာက္စိေလးကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာႏွင့္ ဖိညႇပ္ဆြဲယူၿပီး လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ ကလိေပးလိုက္ရာ ေအးေအးေမာ္မွာ တဆတ္ဆတ္ တုန္သြားၿပီး ဖ်တ္ဖ်တ္လူးကာ ခံစားလိုက္ရျပန္သည္။
“ဟင္း ဟင္ အင္း ဟီး ဟ တစ္မ်ိဳးႀကီးဘဲ ကိုထြန္းလြင္ရယ္”
ထြန္းလြင္ ေခါင္းေမာ့၍ ေအးေအးေမာ္ရဲ႕မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္းမွ
“ေကာင္းရဲ႕လား ေအး”
“ေကာင္းေတာ့ေကာင္းတာေပါ့၊ ေစာက္ဖုတ္ကို ပါးစပ္ႀကီးနဲ႔ ေတ့ၿပီးစုပ္ေတာ့ တမ်ိဳးႀကီးဘဲ၊ အဟင့္ ဟင့္ အားလည္းနာတယ္”
ေအးေအးေမာ္မ်က္ႏွာက အားနာရွက္႐ြံ႕ဟန္ေလးျဖင့္ ငိုသံေလးျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
“ေအးလည္း ကိုယ့္ကို မလ်က္ေပးခ်င္ဘူးလား”
“ဟင့္ အင္ ေအး မစုပ္တတ္ဘူး”
“ေအးကိုေတာ့ ကိုယ္က လ်က္ေပးရတယ္ေလ၊ အျပန္အလွန္ေပါ့”
“ဟင့္အင္း ေအး မလုပ္တတ္ပါဘူးဆိုမွ”
ထြန္းလြင္ ေျပာေျပာဆိုဆို လီးႀကီးကို ေအးေအးေမာ္ပါးစပ္နား ေတ့ေပးလိုက္သည္။ ေအးေအးေမာ္ ရွက္႐ြံ႕စြာၿပဳံးရင္း လီးထိပ္ႀကီးကို အသာငုံခဲလိုက္သည္။ လီးထိပ္မွ ပူေႏြးေသာ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ထြန္းလြင္ ျဖတ္ျဖတ္လူး ခံစားလိုက္ရသည္။
“အား ဟင္ ဟင္ အီး ေကာင္းလိုက္တာ ေအးရယ္”
ထြန္းလြင္က မ်က္ႏွာကိုေမာ့ရင္း ၿငီးထြားလိုက္သည္။ သူ႔ဖင္ႏွင့္ဖိမိ၍ ေအးေအးေမာ္ႏို႔ႀကီး ပိျပားသြားရျပန္သည္။ ေအးေအးေမာ္၏ လွ်ာဖ်ားေလးက လီးထိပ္ႀကီးကို ေကြ႕ပိုက္ၿပီး လ်က္ေပးလိုက္ကာ လီးတဝက္ခန႔္အထိ စုပ္သြင္းလိုက္ျပန္သည္။
“အား အား ရႉး ကြၽတ္ကြၽတ္”
ထြန္းလြင္ ခါးေကာ့၍ အေသြးအသားမ်ား ပြက္ပြက္ဆူသြားေအာင္ ခံစားလိုက္ရေလသည္။
“ႁပြတ္ ႁပြတ္”
“ဟြန္း”
“ႁပြတ္”
ေအးေအးေမာ္က လီးအရင္းကို ကိုင္ကာစုပ္လိုက္၊ တံေတြးၿမိဳခ်လိုက္ႏွင့္ အစြမ္းကုန္ စုပ္ေပးလိုက္ျပန္သည္။
“ရွီး ေအးေအးရယ္ ေကာင္းလိုက္တာ”
ထြန္းလြင္ၿငီးျငဴသံႀကီးက အီလယ္လယ္ႀကီးျဖင့္ မခ်ိတင္ကဲ ႏိုင္လြန္းလွသည္။ ဒူးႏွစ္လုံးကလည္း တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါလာသည္။
“ႁပြတ္ ပလြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”
ေအးေအးေမာ္ စုပ္ရင္းမွ ႀကီးထြားသန္မာလာေသာ လီးႀကီး၏အရသာကို ခံစားရျပန္သျဖင့္ အားပါးတရေလး စုပ္ေပးေနသည္ပင္။ ထြန္းလြင္ အားမရသျဖင့္ သူမ၏ပါးစပ္ထဲသို႔ သုံးေလးခ်က္ ေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္မိေတာ့ေလ၏။
“ဟြန္း ဟြန္း အူး”
“ပလြတ္”
ေအးေအးေမာ္ခင္မ်ာ အာေခါင္ထဲထိ ထိုးဝင္လာေသာ လီးႀကီးကို ကမန္းကတန္း ေထြးထုတ္လိုက္ရေလသည္။
“အရမ္းပဲ ဘာလုပ္မွန္းမသိဘူးကြယ္၊ သူလုပ္တာ အသက္ရႉၾကပ္သြားတာပဲ”
“ေဆာရီး ေအးရယ္၊ ကိုယ္ စိတ္မထိန္းႏိုင္လို႔ လြန္သြားတယ္”
တုန္ခါေနေသာလီးႀကီးကို အရင္းမွကိုင္ကာ ေအးေအးေမာ္ရဲ႕ေစာက္ဖုတ္ကို ထိုးသြင္းရန္ ေနာက္ဆုတ္၍ ေနရာျပင္လိုက္သည္။
“ထြီး ဘာေတြမွန္းမသိဘူး ငံက်ိက်ိနဲ႔”
ေအးေအးေမာ္က လီးထိပ္မွ ယိုစီးက်လာသည့္ အရည္ၾကည္မ်ားကို ေထြးထုတ္ပစ္လိုက္ရင္း မ်က္ႏွာအိုအိုျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ အလိုမက်ေသာ အမူအရာႏွင့္ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ၿဖဲကားေပးလိုက္၏။ နီရဲၿပဲအာေနေသာ ေစာက္ဖတ္အတြင္းသားမ်ား ေပၚလာသည့္အထိ ၿပဲအာသြားေလသည္။
ထြန္းလြင္က လီးဒစ္ႀကီးကို အကြဲေၾကာင္းအလယ္သို႔ ႏွစ္ျမႇဳပ္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ အထက္ေအာက္ ပြတ္တိုက္ကာ အျပန္အလွန္ ဆြဲေပးလိုက္ရာ ေပါင္ႏွစ္လုံးဟာ အၿငိမ္မေနေတာ့ဘဲ လႈပ္ခါလာသည္။ ခါးေလးေကာ့၍ တေကာက္ေကြးႏွစ္ဖက္ကို သူမလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲမေပးလိုက္ျပန္သည္။ ဖင္သားႀကီးမ်ားက ၾကမ္းမွႂကြတက္ကာ ေစာက္ပတ္ႀကီးမွာ အစြမ္းကုန္ၿပဲအာၿပီး အလိုးခံရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္သြားေလသည္။ ထြန္းလြင္ လီးကိုမသြင္းေသးဘဲ အားရေအာင္ ကလိၿပီးမွ တေျဖးေျဖး ေအာက္သို႔ ဖိဆြဲခ်သည္။
“ျဗစ္ ျဗစ္ ပတစ္ ျဗစ္ ပလြတ္”
ေႏြးေထြးေသာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ လီးႀကီးကို ဖိသြင္းလိုက္သည္။
“အား အေမေရ အီး”
ေအးေအးေမာ္တစ္ေယာက္ လီးႀကီးအဆမတန္ ဝင္လာသည့္ဒဏ္ကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခု တင္းတင္းေစ့ပိတ္ရင္း ႀကိတ္ေအာ္လိုက္သည္။ ထြန္းလြင္ သူမ၏ လုံးက်စ္မာခဲျပည့္ၿဖိဳးသည့္ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို လွမ္းကိုင္ၿပီး ေဆာင့္လိုးခ်လိုက္သည္။
“အင့္ အီး ေကာင္း ေကာင္းတယ္ ေျဖးေျဖး ကိုထြန္း ေျဖးေျဖး အီးအီး”
ေအးေအးေမာ္ မခ်ိမဆန႔္ညီးတြားရင္း မ်က္လုံးေလးအစုံကိုမွိတ္ကာ ေခါင္းေလး ဘယ္ညာရမ္းသြားရေလသည္။
“ရွီး ကြၽတ္ ကြၽတ္ အဆုံးထိဝင္ၿပီ၊ သားအိမ္ထဲေတာင္ေရာက္ေနၿပီ၊ ေအာင့္လိုက္တာ ကိုထြန္းရယ္“
“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ဘြတ္ဘြတ္ စြိစြိ စြတ္”
“အီး အား အေမ့ အ အား”
ေဆာင္ခ်က္တိုင္း ေအးေအးေမာ္ခင္မ်ာ ကိုယ္ေလးရမ္းလႈပ္ေနေစသည္ ႏို႔ႏွစ္လုံးက ေရွ႕ေနာက္ရမ္းခါ ယိမ္းထိုးလႈပ္ရွားေနၾက၏၊ စူးစူးနစ္နစ္ တင္းတင္းျပည့္ျပည့္ႀကီး ေစာက္ေခါင္းအတြင္းကို လီးႀကီးက တိုးဝင္သြားသည္မွာ တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳး အရသာေတြ႕ေနရျပန္သည္။
“ျဗစ္ ျဗစ္ စြပ္စြပ္”
“အ အား ကြၽတ္ ကြၽတ္ အား အ ကြၽတ္”
ေအးေအးေမာ္၏ႏႈတ္ဖ်ားမွ ထာဝစဥ္မ႐ိုးႏိုင္ေသာ အလိုးခံရသည့္ ၿငီးတြားသံေလးကို မိန္းမပီသစြာ ၿငီးျငဴလိုက္ရျပန္သည္။ သူမ၏ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး ဆုပ္ကိုင္ေခ်မြလိုက္ရင္း သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းကိုလည္း ဖိကပ္စုပ္ယူလိုက္သျဖင့္ ဖ်င္းကနဲ ဖိုမဓာတ္ကို ႐ိုက္ခတ္ႏႈိးဆြေပးျခင္းျဖစ္သလို ေအးေအးေမာ္၏ လက္ေခ်ာင္းငယ္မ်ားက ထြန္းလြင္၏ဂုတ္ပိုးကို တင္းတင္းႀကီး ဖက္လာေပးသလို ဖင္ႀကီးကလည္း ေအာက္မွေန၍ ပင့္ေျမႇာက္ေနသည္။
“စြတ္ စြတ္ ဒုတ္ ဒုတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”
“အင့္ အင့္ အီးဟီး ကြၽတ္ ကြၽတ္ ဟင္း”
ပူေႏြးေသာ သက္ျပင္း႐ိုက္ဆုံလိုက္ေသာ အေငြ႕အသက္မ်ားက ထြန္းလြင္ႏွင့္ အၿပိဳင္က်ဲမႈကို ေဖာ္ျပလိုက္သည္။ ထြန္းလြင္ ႐ိုက္ခ်က္ျပင္းျပင္းေလး ဖိခ်လိုက္သည္။
“ျဗစ္ ျဗစ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္ အား အား အား “
ေကာင္းလြန္းေသာ ကာမစည္းစိမ္အရသာ ႏႈန္းစီးဆင္းသြားသည္ႏွင့္ ေအးေအးေမာ္၏ခႏၵာကိုယ္ကေလးမွာ နက္ေမွာင္ပ်ံက်ဲေနေသာ ဆံပင္မ်ားေပၚ တလူးလူးတလဲလဲ ေကြးေကာက္တြန႔္လိမ္၍ေနရွာေလသည္။ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆုပ္ကိုင္ျဖစ္ညႇစ္ေနေသာ ထြန္းလြင္မွာ အေၾကာႀကီးမ်ား ၿပိဳင္းၿပိဳင္းထကာေနသည္။ ေထာက္ထားေသာ ဒူးႀကီးႏွစ္လုံးက သူမ၏တင္ပါးတစ္ဖက္ကို ဖိေထာက္ကာ ခြက္ဝင္ေန၍ ဆယ့္ေလးငါးခ်က္မွ် အျပင္းအထန္ ေဆာင့္လိုက္ၿပီး တင္းတင္းျပည့္ျပည့္ ေစာက္ေခါင္းတြင္း တိုးဝင္သြားေလ၏။ လီးႀကီး ရမ္းကနဲခါရမ္းၿပီး ေနာက္ ေအးေအးေမာ္ရဲ႕ သားအိမ္တြင္း သုတ္ရည္မ်ားကို ဒလေဟာ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ရေလသည္။
ေအးေအးေမာ္ကလည္း ဆံႏြယ္ေလးမ်ားက်ေနေသာ ေခါင္းကို ဘယ္ညာရမ္းခါရင္း ေစာက္ပတ္ႏွစ္ခ်မ္းကို တင္းကနဲတင္းကနဲ ဆြဲညႇစ္ကာ ေစာက္ေခါင္းတြင္းမွ သုတ္ရည္မ်ားကို တၿပိဳင္နက္ ညႇစ္လိုက္ေလေတာ့သည္ကို ေႏြးကနဲျဖစ္သြားသည့္ လီးႀကီးေၾကာင့္ ထြန္းလြင္သိရ၏။ ႏွစ္ဦးသား တဒဂၤထပ္လွ်က္ၿငိမ္ကာ လီးႏွင့္ေစာက္ပတ္ တပ္လွ်က္ မွိန္းေနၾကေလေတာ့သတည္း။
……………………………………………..
ကေန႔ ေမာင္ေမာင္ ကင္းမေစာင္ေတာ့။ မမေအးႏွင့္ ဦးေလးတို႔ႏွစ္ဦးက စစ္ကိုင္းဘက္က ေဆြမ်ိဳးတစ္ေယာက္ ဆုံးလို႔ သားအဖႏွစ္ေယာက္ သတင္းေမးရင္း ညအိပ္သြားၾကမယ္ဆိုသျဖင့္ အိမ္မွာ ဦးေလးမိန္းမအေဒၚႏွင့္ မိမိသာရွိေနသည္။
အိမ္ေစာင့္ရင္း သင္ခန္းစာမ်ားကို ထမင္းစားၿပီးကတည္းက ၾကည့္ေနလိုက္သည္မွာ ညေနစာ ထမင္းစားကတည္းက အခုည ၉ နာရီအထိတိုင္ပင္။ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံး မိုးေတြအုံ႔ၿပီး ေလေတြလာေနသည္။ ေမာင္ေမာင္က အခန္းထဲမွ ေျပးထြက္လာၿပီး အိမ္ေရွ႕မွ သိမ္းစရာရွိသည္မ်ားကို အေဒၚျဖစ္သူႏွင့္ ကူညီ၍ သိမ္းဆည္းေပးေနသည္။
“ဟဲ့ ေမာင္ေမာင္ အိမ္အေပၚထပ္တံခါးေတြ တက္ပိတ္လိုက္ဦး”
“ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေလး”
ေမာင္ေမာင္ အေပၚထပ္သို႔ အေျပးအလႊား တက္သြားသည္။ ေမာင္ေမာင္၏အေဒၚ ေဒၚေထြးေထြး အိမ္ေရွ႕တံခါးပိတ္ၿပီး အိမ္အေပၚထပ္သို႔ တက္သြားျပန္သည္။ မိမိတို႔ အိမ္ခန္းတြင္းဝင္ၿပီး ေခါင္းရင္းတံခါးကို ဆြဲပိတ္လိုက္သည္။ အျပင္မွာ ေလတိုက္ေနသည္မွာ ဝုန္ဒိုင္းႀကဲေနသည္။ အိမ္မွာလည္း ရိမ္းထိုးလႈပ္ခါေနသည္ဟု ေဒၚေထြးေထြး ျမင္မိလိုက္သည္။ ဒီၾကားထဲ လွ်ပ္စစ္မီးက ျပတ္သြားသျဖင့္ ေမွာင္နဲ႔မဲမဲ စမ္းတဝါးရွိလြန္း၏၊
“ဝုန္း ဂ်ိန္း ဒလိန္း”
“အား ေမာင္ေမာင္”
“ဗ်ာ ေဒၚေလး လာၿပီ လာၿပီ”
ေဒၚေထြးေထြး၏ အလန႔္တၾကား ေအာ္ဟစ္ေခၚသံေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးကိုင္ၿပီး တက္လာသည္။
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေဒၚေဒၚ”
“ငါ မိုးခ်ိန္းတာကို ေၾကာက္တတ္မွန္းသိရက္နဲ႔ မင္းမွေမးတတ္ပေလ”
ေဒၚေထြးေထြး အသက္ (၄၅) ႏွစ္ခန႔္သာရွိၿပီး အသားညိဳညိဳ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း က်န္းမာသန္စြမ္းသူတစ္ဦး ျဖစ္ေပမဲ့ မိန္းမတို႔သဘာဝ ေၾကာက္စရာမရွိ ရွာႀကံေၾကာက္တဲ့အတိုင္း ေဒၚေထြးေထြးမွာ ငယ္စဥ္ကတည္းက အခုအခ်ိန္အထိ မိုးခ်ိန္းလွ်င္ ေၾကာက္ဒူးတုန္ေနဆဲပင္။
“ဂ်ိန္း ဒလိမ္း ဂ်ိန္း ခ်လြင္”
“အား အမေလး အိုး”
မိုးခ်ိန္းၿပီး ေလအေဆာင့္မွာ စားပြဲေပၚေထာင္ထားေသာ ၾကည့္မွန္ လဲက်ၿပီး ကြဲသြားသံႏွင့္အတူ ေဒၚေထြးေထြးတစ္ေယာက္ ငယ္သံပါအာင္ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ေမာင္ေမာင္ကို ေျပးဖက္လိုက္သည္။ ေမာင္ေမာင္မွာလည္း အိုးကနဲ လန႔္ေအာ္ၿပီး ေဒၚေထြးေထြးကို ျပန္လည္ဖက္တြယ္မိလိုက္ေလသည္။
“ဂ်ိန္း ဒလိန္း ဂ်ိန္း ဂ်ိန္း”
“အိုး အေမ့”
အဆက္မျပတ္ေသာ မိုးခ်ိန္းသံေၾကာင့္ ေဒၚေထြးေထြးခင္မ်ာ ဒူးမ်ားတဆတ္ဆတ္တုန္ကာ မာင္ေမာင္ကို တင္းၾကပ္စြာ ဖက္တြယ္လိုက္မိသည္။ ဒုကၡေရာက္ေနရသူက ေမာင္ေမာင္။ ငယ္႐ြယ္စဥ္ကတည္းက အေဒၚႏွင့္ အတူေနျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ ယခုလို ပူးပူးကပ္ကပ္ မေနဖူးသျဖင့္ အေနခက္ရသည္။ ေဒၚေထြးေထြး၏ ေဖာင္းကားေနၿပီး အိထြားလွသည့္ ႏို႔ႀကီးမ်ားက မိမိရင္ဘတ္ကို ဖိကပ္ထားသျဖင့္လည္း ပို၍ဆိုးလွ၏။
အျပင္မွာ မိုးက သည္းထန္စြာ ႐ြာေနသည္။ ကဆုန္လျပည္ခါနီးမို႔ထင္ရဲ႕။ ႐ြာၿပီဆိုေတာ့ ဒလေဟာ သြန္ခ်လိုက္သလို လွ်ပ္စီးတဝင္းဝင္း မိုးခ်ိန္းသံတညံညံႏွင့္ ရွိေနသလို၊ ေၾကာက္တတ္ေသာ ေဒၚေထြးေထြးမွာ ပို၍သာ ေမာင္ေမာင္ရင္ခြင္ထဲသို႔ တိုးေခြ႕ဝင္ေရာက္ေန၏။
ေမာင္ေမာင္မွာ ေဒၚေထြးေထြး၏ရင္ႏွစ္မႊာျဖင့္ ပြတ္သပ္ပါမ်ားလာသမို႔ ေသြးမ်ားဆူေဝလာသည္။ မိမိေပါင္ၾကားက လီးႀကီးကလည္း တေျဖးေျဖး မာထန္လာသည္။ အသက္ရႉ ျမန္ဆန္လာသည္။ မထင္မွတ္ မရည္႐ြယ္ဘဲနဲ႔ မိမိလက္မ်ားက ေဒၚေထြးေထြး၏ေၾကာျပင္ကို ပြတ္သပ္ေနမိသည္ကိုလည္း ဝိုးတဝါး အသိအမွတ္ျပဳလို႔ရသည္။
ေဒၚေထြးေထြးမွာလည္း ေၾကာက္႐ြံ႕စြာ ဖက္တြယ္မိရသျဖင့္ မိမိ၏ေပါင္တစ္ဖက္ကို ေမာင္ေမာင္၏လီးႀကီးက လာေထာက္သည္ကို သတိမထားမိဘဲ ပို၍တင္းၾကပ္ေအာင္ ဖက္တြယ္မိလိုက္ရျပန္သည္။
“ဂ်ိန္း ဂ်ိန္း ဒလိန္း”
“အမေလး အိုး ေမာင္ေမာင္”
ေၾကာက္လြန္းမက ေၾကာက္လာသျဖင့္ ေဒၚေထြးေထြး ေမာင္ေမာင့္ကို တိုးဖက္လိုက္ရာ ေမာင္ေမာင္မွာ ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွန္၍ လွဲက်သြားသလို ေဒၚေထြးေထြးမွာလည္း ေမာင္ေမာင့္ေပၚ ထပ္လွ်က္သား လွဲက်ပါသြားရသည္။ ေမာင္ေမာင္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့။ ဓာတ္မတူေသာ အဖိုအမ အထိအေတြ႕ကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ျဖစ္သြားကာ ေဒၚေထြးေထြးကို တဖက္သို႔လွဲလိုက္ၿပီး အေပၚမွ ေမွာက္ခ်လိုက္သည္။
“ဂ်ိန္း ဒလိန္း ဒိန္း”
“အိုး ေမာင္ေမာင္”
ေဒၚေထြးေထြး ေၾကာက္လန္းတၾကား ေရ႐ြတ္သံ တိတ္သြားသည္။ ေမာင္ေမာင္၏ သြက္လက္ျမန္ဆန္ေသာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားက ေဒၚေထြးေထြးအသံမ်ား တိတ္သြားေစေလသည္။ ေမာင္ေမာင္ အက်ႌကို ၾကယ္သီးပင္ ျဖဳတ္မေနေတာ့ဘဲ ဆြဲၿဖဲလိုက္သည္။ ေနာက္မွ ေဘာ္လီခ်ိတ္ကိုလည္း လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲလိုက္ေတာ့ ျဖဳတ္ကနဲ ျပဳတ္သြားသလို အဝတ္ေတြ ေဘးတဖက္ဆီသို႔ လွန္က်သြားသျဖင့္ ျပည့္ၿဖိဳးေဖာင္းကားေနေသာ သူမ၏ႏို႔ႀကီးမ်ား ဟင္းလင္းပြင့္ခါ ေပၚလာေလ၏။
“ဂ်ိန္း ဂ်ိန္းဒလိန္း လိန္း”
“အမေလး ေလး အိုး ေမာင္ေမာင္”
ကြက္တိအံကိုက္ပင္။ ဟင္းလင္းပြင့္သြားရတဲ့ ႏို႔ေတြကို ေမာင္ေမာင္ ငုံခဲအစို႔ မိုးခ်ိန္းသံကလည္း ျပင္းထန္စြာ ခ်ိန္းလိုက္ေတာ့ ေဒၚေထြးေထြးမွာ ေမာင္ေမာင့္ဂုတ္ကို ဆြဲႏွိမ္ၿပီး မိမိတုန္ခါသြားေအာင္ အထိအေတြ႕က သူမတကိုယ္လုံး ၾကက္သီးတဖ်န္းဖ်န္းထသြားေအာင္ကို ေကာင္းလြန္းလွသည္မို႔ ေမာင္ေမာင့္ကို တြန္းဖယ္ပစ္ရမည္လား ဖက္တြယ္ထားရမည္လား မေဝခြဲတတ္ေတာ့။ အသိစိတ္တို႔ ေဝဝါးကုန္ၿပီ။ ပူေႏြးေသာ ကာမဆႏၵေၾကာင့္ ေဒၚေထြးေထြးတကိုယ္လုံး တုန္ခတ္လႈပ္ရွားေန၏။
ေမာင္ေမာင္သည္ ကပိုက႐ိုရစ္ပတ္ထားေသာ ေဒၚေထြးေထြး၏ ထမီအထက္ဆင္စကို ဆြဲျဖဳတ္ပစ္လိုက္သည္။ မဲနက္ေကာက္ေကြးေနေသာ ေစာက္ေမႊးႀကီးမ်ား ၿခံရံလွ်က္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ျပတ္သြားေသာ မီးျပန္အလင္း၌ ႀကီးမားေဖာင္းႂကြလွ်က္ ေပၚထြက္လာသည္။ ေမာင္ေမာင္က ဒူးဆစ္အထိ ထမီကို တြန္းခ်လိုက္ၿပီး၊ တစ္ခါ ေျခေထာက္ျဖင့္ တြန္းခ်လိုက္သည္။ လက္တစ္ဖက္က ေဒၚေထြးေထြး၏ႏို႔ႀကီးမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ျဖစ္ညႇစ္ နယ္ဖတ္လိုက္သည္။ ေၾကာက္လန႔္တၾကား ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ ေဒၚေထြးေထြး၏ ႏႈတ္ခမ္းထူထူႀကီးမ်ားကို မိမိပါးစပ္ျဖင့္ ငုံခဲ၍ အားကုန္စုပ္ယူလိုက္သည္၊
“ဂ်ိန္း ဂ်ိန္း ဒလိန္း”
“အား အမေလး ဝူး ဖလူး ဝု”
အပြတ္အသပ္ အနမ္းအရႈိက္မ်ားေၾကာင့္ ေဒၚေထြးေထြးတကိုယ္လုံး ဆူေဝကုန္သည္။ ေၾကာက္လန႔္တာေတြ ေျပကုန္သလို ေမာင္ေမာင္၏ေနာက္ေၾကာကို တင္းၾကပ္စြာ ဖက္တြယ္ပစ္လိုက္ရျပန္သည္။ အဆိုးဆုံးက ေမာင္ေမာင္၏ ႀကီးမားသန္မာေနတဲ့လီးႀကီးက သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးရဲ႕ အကြဲေၾကာင္းမွာ အလ်ားလိုက္ ပြတ္သပ္တိုက္ခိုက္လႈပ္ရွားေနမႈေၾကာင့္ ပူေႏြးတဲ့ေသြးခုန္ႏႈန္းေတြ ျဖစ္လာသလို ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ အရည္မ်ား ဒလေဟာ ထြက္က်လာေစသည္အထိပင္ျဖစ္လို႔ ေဒၚေထြးေထြး ေအာက္မွေန၍ ဖင္ႀကီးကို ရမ္းခါေနရေလေတာ့သည္။
ေမာင္ေမာင္ဆိုသည့္ ေမာင္ေမာင္ကလည္း ခ်က္ဆိုနားခြက္က မီးေတာက္ေစသည့္အေကာင္စားမို႔ ေဒၚေထြးေထြးစိတ္ေတြ ႂကြထ႐ြလာၿပီဆိုတာ ဒက္ကနဲသိလိုက္ရာ အလိုက္သင့္ေပါင္းၿပီး ဖင္ႀကီးကိုယမ္းခါေနတဲ့ ေဒၚေထြးေထြး၏ေစာက္ေခါင္းဝကို မွန္းေထာက္ခ်ိန္ဆၿပီး ဖင္ကိုႂကြကာ ခါးကိုႏြဲ႕ၿပီး ဖိသိပ္ခ်လိုက္သည္။
“ပလြတ္ စြတ္ စြတ္ စြတ္”
“အင့္”
လြတ္ပေဟ့ဆိုကတည္းက ေမာင္ေမာင္တို႔ မနားတမ္း ဖိေဆာင့္ပါေလၿပီ။ ေဒၚေထြးေထြးခင္မ်ာမွာလည္း ေမာင္ေမာင္၏လီးႀကီးက ႀကီးထြားရွည္လ်ားလွေသာ လီးထိပ္က သားအိမ္ကိုလာေထာက္သျဖင့္ ေအာင့္ကနဲေအာင့္ကနဲ ျဖစ္သြားရသျဖင့္ နာက်င္ခံခက္ ျဖစ္ေနရျပန္သည္။ ေမာင္ေမာင္ နသိုးႀကိဳးျပတ္ လိုေဆာင့္ေနသည္မွာ ကုတင္တစ္ခုလုံး ရမ္းခါေနေတာ့၏။ အျပင္ဘက္မွာလည္း မိုးကသည္းထန္စြာ ႐ြာေနသည္။
“စြတ္ စြတ္ ဒုတ္ ဒုတ္ စြတ္ စြတ္”
“အိုး အင့္ အင့္ ဟင့္ အင့္ အီး”
“ေျဖး ေျဖး အင့္ ဟင္း ေအာင့္တယ္”
ေဒၚေထြးေထြး ေမာင္ေမာင္၏ ပူေႏြးေသာလီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး မိမိေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲကို ဝင္ထြက္ပါမ်ားလာေတာ့ ေကာင္းအီစိမ့္သြားေအာင္ပင္ အရသာေတြ႕လာရျပန္ကာ ေမာင္ေမာင္၏ခါးကို လွမ္းဖမ္ဆြဲဖက္တြယ္လိုက္ၿပီး ေဆာင့္သည့္အရွိန္ႏွင့္ အံၾကျဖစ္ေအာင္ ေအာက္မွဖင္ႀကီးကို ေကာ့ေျမႇာက္ပင့္တင္ေပးလိုက္ၿပီး လီးႀကီးျပန္အခြၽတ္မွာ ဖင္ေၾကာကိုရႈံ႕ ဗိုက္သားကိုခါးေကာ့၍ လီးတန္ႀကီးကို ညႇစ္ဆြဲခ်ေပးလိုက္သည္။
ေမာင္ေမာင္မွာ ေဒၚေထြးေထြးရဲ႕ အေပးေကာင္းမႈေၾကာင့္ တစ္ခါဖူးမွ် မခံစားဖူးေသးေသာ အေတြ႕အႀကဳံကို ခံစားရျပန္သည္မို႔ ေဒၚေထြးေထြး၏ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကိုဆြဲ၍ တအားကုန္ ဖိေဆာင့္ေနျပန္သည္။
“စြိ ဒုတ္ စြတ္ စြတ္ စြိ”
“အင့္ ဟင္း ဟင္း အို အီး ကြၽတ္ ကြၽတ္”
ေဒၚေထြးေထြး၏ႏႈတ္ဖ်ားမွ အံႀကိတ္၍ ၿငီးျငဴသံ ထြက္ပၚလာသည္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္တစ္ေယာက္ ဆက္မေဆာင့္ေတာ့ဘဲ သူမ၏မ်က္ႏွာကို ေခါင္းေမာ့ၾကည့္ရင္း
“နာလို႔လား ဟင္ ေဒၚေဒၚ”
“အခုမွေတာင္းပန္မေနနဲ႔။ လုပ္မွာျဖင့္ ျမန္ျမန္သာလုပ္။ ဒီမွာ ဆန႔္တငန႔္ငန႔္ျဖစ္ေနၿပီ”
“အို ဟုတ္လား ကဲ ဒီလိုဆို”
ေမာင္ေမာင္ ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ေလွႀကီးထိုးလိုးေနရာမွ သူ၏ဒူးႏွစ္ဖက္ေထာက္ၿပီး သူမ၏ေပါင္ႀကီးမ်ားကို ဆြဲေထာင္လိုက္သည္။ ေမာင္ေမာင္ ေဒၚေထြးေထြး၏ခါးကို မကိုင္ဘဲ ႀကီးမားေဖာင္းကား ျပည့္ၿဖိဳးလွသည့္ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆြဲကိုင္လိုက္ၿပီး ဖိဖိေဆာင့္ခ်ၿပီး လိုးေတာ့သည္။
“ျဗစ္ ျဗဳတ္ စြတ္ စြတ္ စြိ”
“အင့္ အင့္ အိုး ေျဖးျဖးေဆာင့္ပါဟဲ့ ေမာင္ေမာင္”
မရေတာ့။ ေမာင္ေမာင္ ဒလၾကမ္းေဆာင့္ပါေလၿပီ။ မိုးသံေလသံမ်ားႏွင့္အၿပိဳင္ အခန္းေလးထဲမွာ အသံမ်ား ဆူညံေနေလရဲ႕။ အခန္းတြင္း ႏွစ္ေပမီးေခ်ာင္းရဲ႕ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ လူသားႏွစ္ဦး ဝတ္လစ္စားလစ္ျဖင့္ အေမွာင္တကာ့အေမွာင္ဆုံး ကာမအမိုက္ေမွာင္ႀကီးက်ေနသည္။
ေဒၚေထြးေထြးတစ္ေယာက္ အျခားလူတစ္ေယာက္၏ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး မိမိ၏ေစာက္ခါင္းထဲသို႔ ပူႏြးမာေၾကာစြာ သြက္သြက္လက္လက္ႀကီး ဝင္ထြက္ေနမႈေၾကာင့္ အေၾကာမ်ား တဖ်င္းဖ်င္းထေအာင္ ေကာင္းမြန္အီလြန္းလွသမို႔ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို မိုးေပၚေထာင္ၿပီး ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ခါးကို ညႇပ္ယူဆြဲဖိ၍ ေအာက္မွဖင္ႀကီးကို အားရပါးရ ေကာ့ေျမႇာက္ေပးသလို လီးကိုလည္း မိမိ၏ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားျဖင့္ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ညႇစ္ဆြဲေနလိုက္သည္အထိပင္။
ေမာင္ေမာင္ ေဒၚေထြးေထြး၏ေပါင္ႀကီးမ်ားကို ပင့္ေျမႇာက္လိုက္သည္။ ဒူးေထာက္လိုးေနရာမွ ဝမ္းလ်ားေမွာက္ကာ ကုတင္ေဘာင္ကို ေျခကန္လိုက္သည္။ ျပည့္ၿဖိဳးႀကီးမါးလွတဲ့ သူမ၏ေပါင္ေတြကို ပုခုံးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဖိတြန္းခ်လိုက္သည္။ သူမ၏ဒူးႏွစ္ဖက္သည္ သူမ၏ႏို႔ႀကီးမ်ားေပၚသို႔ ပိက်သြားရသည္။ ဖင္ႀကီးမွာလည္း ေျမႇာက္ႂကြလာ၏။ သူမ၏ ဖင္တုန္ႀကီးမ်ားကို လက္ျပန္ကိုင္တြယ္ ဖ်စ္ညႇစ္ရင္းမွ ဖင္အသာႂကြလိုက္၏။ လီးႀကီး သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ တေျဖးေျဖး ႂကြတက္လာသည့္ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး အျပင္မေရာက္ခင္ တဝက္ေလာက္မွာ ဆတ္ကနဲ ဖိသိပ္လိုက္သည္။
“စြိ စြတ္ ဒုတ္”
“အင့္ အိုး”
“စြိ စြတ္”
“အင့္ ဟင့္ အား ရွီး ဟင္း”
ေဒၚေထြးေထြးတစ္ေယာက္ ေမာင္ေမာင္၏ ပညာသားပါပါ ဖိသိပ္လိုးေဆာင့္ေနမႈေၾကာင့္ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးေနေလသည္။
“အား အင့္ ေကာင္း ေကာင္း ေကာင္းလွခ်ည္လား ေမာင္ ေမာင္ အင့္ ေဆာင့္ ေဆာင့္ အိုး”
“စြတ္ စြတ္ ဒုတ္ ဒုတ္”
လီးထိပ္ကြမ္းသီးေခါင္းက သူမ၏သားအိမ္ထိပ္ကို ေထာက္မိလိုက္ျပန္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံး က်င္ကနဲ က်င္ကနဲ ျဖစ္သြားၿပီး အေၾကာေပါင္းတစ္ေထာင္စိမ့္အီသြားၾကရျပန္သည္။
“အိုး အင့္ ေကာင္း ေကာင္း အင့္ ဟင့္ ေဆာင့္”
“စြိ ဒုတ္”
“ဟီး ေမာင္ေမာင္”
“ဒုတ္ ဒုတ္ “
“အားယား ၿပီး ၿပီးေတာ့မယ္ ေဆာင့္ ေဆာင့္”
ေဒၚေထြးေထြး ကေရာင္ကတမ္း ေရ႐ြတ္ျမည္တမ္းရင္းမွ လႈပ္ရွားမႈမ်ား ၿငိမ္သက္သြားေလေတာ့သည္။ ေမာင္ေမာင္ ေဒၚေထြးေထြးတစ္ယာက္ ကာမအထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္ရွိသြားၿပီကို သိလိုက္သည္ႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ၿဖဲကိုင္ေနရာမွ လက္ႏွစ္ဖက္လႊတ္လိုက္သည္။ တစ္တီဒူးေထာင္ေနတဲ့ ေပါင္ႏွစ္ေပါင္ၾကားမွ ေျခတစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲခ်လိုက္ၿပီး တစ္ေပါင္ေက်ာ္ ပုခုံးထမ္းပုံစံျဖင့္ ကုန္းလ်က္ အသားကုန္ေဆာင့္လိုက္သည္။
“အင့္ အင့္ စြိ စြတ္ စြတ္ ဒုတ္ ဒုတ္ စြိ “
ေမာင္ေမာင္တကိုယ္လုံး တုန္ခါသြားေအာင္ ေကာင္းလာၿပီး သုတ္ကိုမထိန္းႏိုင္ေတာ့။ တမင္မွီထားေသာ ေပါင္တစ္ဖက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဖက္တြယ္ရင္း သုတ္ရည္မ်ားကို သူမ၏ေစာက္ေခါင္းတေလွ်ာက္ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
အခန္းတြင္းမွာ ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္သြားၿပီး အျပင္မွာက မိုးမစဲေသး၊ သက္ျပင္းမ်ား ၿပိဳင္တူခ်လိုက္မိၾကသည္။ ေဒၚေထြးေထြး ေခြၽးေလးစို႔ေနသည့္ ေမာင္ေမာင္၏နဖူးကို ပြတ္သပ္ရင္း ေခါင္းမွဆံပင္မ်ားကို လက္မ်ားျဖင့္ ခပ္ဖြဖြ ပြတ္သပ္လိုက္သည္။
“ေမာသြားသလား ေမာင္”
“အင္း နည္းနည္းေမာတယ္ ေဒၚေဒၚ”
“အံမယ္ ဒီေလာက္ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္လိုးၿပီးတာေတာင္ ငါ့ကို ေဒၚေဒၚလို႔ ေခၚေနရေသးတယ္”
“ေဒၚေဒၚလို႔မေခၚရင္ ဘယ္လိုေခၚရမွာလဲ”
“မမႀကီးလို႔ေခၚေပါ့ ေမာင္ရဲ႕”
“မမႀကီး”
“အင္ ေမာင္ေလး”
တဏွာရဲ႕ေစရာ သြားေနၾကတဲ့ လူေတြအဖို႔ အသက္အ႐ြယ္ ေသြးသားေတာ္စပ္မႈ လူမႈဓမၼသတ္ေတြ ေဘးခ်ိတ္ပစ္လိုက္ၾကသည္။ ဦးေလးနဲ႔စပ္မွ အေဒၚေတာ္ရေပမဲ့ ေဆြရင္းမ်ိဳးရင္းပင္။ လူမႈနယ္ပယ္မွာ အထိအေတြ႕ေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါအာင္ လိုက္မိၾကရင္းျဖင့္ လူမႈေရးေဖာက္ျပန္မႈ ဒုနဲ႔ေဒးမ်ားေနၿပီ။ ပတ္ဝန္းက်င္ သူစိမ္းတရံစာ မသိေအာင္ ႀကိတ္ပုန္းခုတ္၍ ျပႆနာကို ေျဖးရွင္းေနၾကရသည္မွာလည္း အနတကၠမ။
ေမာင္ေမာင့္အသက္ကို တြက္ၾကည့္ပါက ၁၈ ႏွစ္မျပည့္တတ္ေသး။ ပတ္ဝန္းက်င္အသိုင္းအဝိုင္းနယ္ပယ္မွ ဆရာ့ဆရာေတြရဲ႕ သြန္သင္မႈ ေျမႇာက္ပင့္မႈေတြကတဆင့္ စိတ္ကူးယဥ္နယ္ပယ္ကေန လက္ေတြ႕ဘဝကို စမ္းသပ္မိရျပန္သည္။
ေဒၚေထြးေထြး အသက္ ၄၅ ႏွစ္ဆိုေပမဲ့ ျပည့္ျပည္ၿဖိဳးၿဖိဳး ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ေသြးသားဆူၿဖိဳးတုန္း။ ထို႔ေၾကာင့္ ေၾကာင္ခံတြင္းပ်က္ႏွင့္ ဇရက္ေတာင္ပံက်ိဳး ေတြ႕ၾကရၿပီ။ သူမကလည္း တဏွာရမၼက္ႀကီးလြန္းသူဆိုေတာ့ ဟင္း…။
ေမာင္ေမာင္ သူမ၏ေဘးမွာ လဲေလ်ာင္းအနားယူရင္း သူမ၏ ျပည့္ၿဖိဳးေဖာင္းကားေနတဲ့ ႏို႔အုံႀကီးကို အားရပါးရ နယ္ဖက္ဆုပ္ေခ်ေနျပန္သည္။ ဒူးတစ္ဖက္ကလည္း အၿငိမ္မေနပါ။ ေဒၚေထြးေထြးေပါင္ႏွစ္ဖက္ေပၚခြတင္ရင္း ဒူးဖ်ားျဖင္ သူမ၏ဆီးခုံေပၚထိ ေခ်ပြတ္သပ္ေနျပန္သည္။
ေမာင္ေမာင္၏ အပြတ္အသပ္မ်ားေၾကာင့္ ေဒၚေထြးေထြး ႏွာမႈတ္သံျပင္းလာသလို ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးမွာလည္း လႈပ္ရွားေနျပန္သည္။ ေမာင္ေမာင္၏ ပညာသားပါပါ ႏႈိးဆြေပးမႈမ်ားေၾကာင့္ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ခံခ်င္စိတ္ေတြ တျဖည္းျဖည္း ႂကြတက္လာျပန္၏။
“အိုး အင့္ ယားတယ္ ေမာင္ရဲ႕”
အသက္အ႐ြယ္ႏွင့္မလိုက္။ ညဳတုေတးသံက သူမ၏ႏႈတ္ဖ်ားမွ ေပၚထြက္လာသည္။ မမွီမကန္းႏွင့္ ေမာင္ေမာင္၏ ေပ်ာ့ေခြေနတဲ့လီးႀကီးကို လွမ္းဆြဲဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ အရည္မ်ားျဖင့္ စြတ္စိုေနသျဖင့္ လက္ထဲမွ ေခ်ာ္ထြက္ေနသည္။ ပက္လက္စင္းစင္းႀကီး အိပ္ေနရာမွ လူလဲထထိုင္ၿပီး ထမီျဖင့္ ေမာင္ေမာင္၏လီးမွ ေပက်ံေနေသာ အရည္ခြၽဲခြၽဲေတြကို တယုတယ သုတ္ေပးျပန္သည္။ ေက်နပ္ေအာင္သုတ္သင္ၿပီး ထမီကို ေျခရင္းကို လွမ္းပစ္လိုက္သည္။ လက္ႀကီးမ်ားက ေမာင္ေမာင္၏ ေပ်ာ့ေခြေနတဲ့လီးကို ဖြဖြေလး ဆုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ေပးေနျပန္သည္။
ေဒၚေထြးေထြး၏ အထိအေတြ႕ အပြတ္အသပ္မ်ားေၾကာင့္ ေပ်ာ့ေခြေနေသာ ေမာင္ေမာင့္ရဲ႕လီးႀကီးမွာ သူမ၏လက္ထဲ တစတစႏွင့္ မာန္ထလာသည္။ အေၾကာမ်ား အၿပိဳင္းၿပိဳင္း ဖုထစ္မာက်စ္ေနသည့္ လီးႀကီးမွာ ဖြဖြေလးဆုပ္ကိုင္ထားေသာ လက္ႏွစ္ဖက္စာထက္ပို၍ ဒစ္ဖ်ားႀကီးမွာ ပိုလွ်ံေနျပန္ရာ
“အိုး ၾကည့္စမ္း၊ လူသာငယ္တယ္ လီးကျဖင့္ သူ႔ဦးေလးလီးႀကီးအတိုင္းဘဲ။ မာထန္ႀကီးထြားလွခ်ည္လား”
“ႀကီးေတာ့မႀကိဳက္ဘူးလား ေဒၚေဒၚ အဲ မမေထြး”
“မမေထြးတို႔က ႀကီးေလႀကိဳက္ေလေပါ့ ဟဲ့။ အဲ ဒီတစ္ခါ နင္က ေအာက္ကေန၊ ငါက အေပၚက တက္လုပ္မယ္”
“မမေထြး သေဘာေလ”
ေဒၚေထြးေထြး တဏွာ၏ေစရာေနာက္သို႔ တေကာက္ေကာက္ လိုက္ရျပန္သည္။ မိမိ၏ တူသားပါလားဆိုတဲ့ အသိမရွိေတာ့။ မြတ္သိပ္တဲ့ ဆႏၵမ်ားေၾကာင့္ မတ္ေထာင္ေနတဲ့ လီးႀကီးေပၚ ေက်ာ္ခြ၍ မိမိ၏ေစာက္ဖုတ္ဝတြင္ ေတ့ေထာက္၍ ေျဖးေျဖးေလး ဖိခ်လိုက္သည္။
“ႁပြတ္ ပတစ္ စြိ စြတ္ အာ့ အင့္ အာ နင့္ဟာကေစာေစာကထက္ေတာင္ ပိုထြားလာတယ္ထင္တယ္။ ငါ့အဖုတ္ထဲ ျပည္ေနတာဘဲ။ ဟင့္ အင္း စြိ စြိ ဒုတ္ အိ”
တစ္ႀကိမ္နဲ႔တစ္ႀကိမ္ မာထန္ႀကီးတုတ္လာတဲ့ လီးႀကီးေၾကာင့္ ေဒၚေထြးေထြး အႀကိဳက္ေတြ႕လာရျပန္ေလ၏။ ဖင္ကို ႂကြလိုက္သည့္အခါမွာ ၿပဲလန္ေနသည့္ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားက လုံးပတ္ထြားထြားလီးႀကီး၏ အတန္ႀကီးကို ညႇင္းဆြဲ၍ ယူသြားေစရန္အတြက္ ပညာကုန္သုံးရင္းမွ အထိုင္အထကို ခပ္သြက္သြက္ကေလး လိုးလိုက္ျပန္သည္။
“စြိ စြတ္ အင့္ အင့္ အီး ရွီး အင့္ အင္း”
ေဒၚေထြးေထြး၏ဖင္ႀကီးကို ေအာက္မွလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မႏိုင္မနင္းပင့္တင္ရင္းမွ ေမာင္ေမာင္ ဖင္ကိုေကာ့ ေျမႇာက္ေညႇာင့္လိုးလိုက္ရာ လီးထိပ္က သူမ၏သားအိမ္ထဲသို႔ နစ္ဝင္သြားရာ ေဒၚေထြးေထြးခင္မ်ာ အသဲမ်ားအူမ်ား ျပဳတ္ထြက္သြားၿပီလား ထင္မွတ္ရေလာက္ေအာင္ ေကာင္းလြန္းရကာ
“အ အင့္ အင့္ အမလး ရွီး ကြၽတ္ ကြၽတ္ ေကာင္း ေကာင္းလိုက္တာ ပင့္ ပင့္ နာနာပင့္။ မမေထြးအေပၚက စိတ္ရွိလက္ရွိ ဖိခ်မယ္။ အား အား အီး ဟုတ္ ဟုတ္ၿပီ အား”
ႏႈတ္ခမ္းေလးႏွစ္ခု စုခြၽန္၍ တရွီးရွီးနဲ႔ င႐ုတ္သီးစပ္သလို အသံမ်ားထြက္ေအာင္ ၿငီးျငဴရင္း မ်က္လုံးကိုပိတ္၍ ေခါင္းေလးေမာ့ကာ ဖင္ႀကီးကို ေနာက္သို႔စပ္၍ႂကြလိုက္၊ ၿဗိကနဲေနေအာင္ ဖိခ်လိုက္နဲ႔ စည္းခ်က္ညီညီ ဖိေဆာင့္ေန၏။ ေဒၚေထြးေထြး ဗိုက္သားကိုရႈံ႕ ဖင္ကိုႀကဳံ႕ကာ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားကို စုလိုက္ၿဖဲလိုက္ျဖစ္ေအာင္လုပ္၍ ေမာင္ေမာင္၏လီးႀကီးကို ညႇစ္ဆြဲစုပ္ယူသြားေအာင္လုပ္ရင္းမွ
“တအား ေကာင္း ေကာင္းလာျပန္ၿပီ ေကာင္း ေကာင္း အင့္ အင့္ စြိ စြိ စြတ္ ဖတ္ ဖတ္”
သူမ၏ေစာက္ေခါင္းတေလွ်ာက္ က်င္ကနဲျဖစ္သြားသာ ေစာက္ဖုတ္မွေစာက္ရည္မ်ား ဒလေဟာပန္းထြက္မိလိုက္ရသည္အထိ ေကာင္းအီဆိမ့္သြားရသည္။ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းမွ အရည္မ်ားလွ်ံက်ၿပီး ေမာင္ေမာင္၏ဆီးခုံေပၚ ႐ႊဲနစ္သြားရျပန္၏။
“ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ေမာင္ရယ္ ေကာင္းလိုက္တာ”
ပါးစပ္မွ အဆက္မျပတ္ ေျပာဆိုရင္း ေလးငါးခ်က္ ဖိထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေမာင္ေမာင္၏ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ တအိအိ လဲၿပိဳက်သြားရေတာ့၏။ ေမာင္ေမာင္မွာ ဆန႔္တငန႔္ငန႔္ျဖင့္ ေလးလံလွေသာ ေဒၚေထြးေထြး၏ကိုယ္လုံးႀကီးကို ဖက္တြယ္လိုက္ရင္း အေပၚမွ က်န္တဖက္ကို ဆြဲလွဲခ်လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္။ ပုံ႔ပုံ႔ႀကီး ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ေဒၚေထြးေထြးရဲ႕ကိုယ္လုံးႀကီးကို ကုတင္ေပၚ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းမွကိုင္ဆြဲ၍ ျပဳလုပ္လိုက္သည္။
ေဒၚေထြးေထြး၏ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ကုတင္ေအာက္သို႔ တြဲလဲက်သြား၏။ သူမ၏ လုံးက်စ္ျပည့္တင္းလွတဲ့ ေျခသလုံးသားႏွစ္ဖက္မွေန၍ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပင့္ေျမႇာက္လိုက္ျပန္သည္။ ေဒၚေထြးေထြး ကုတင္ေပၚ ကန႔္လန႔္ျဖတ္အေနအထားျဖင့္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကိုကား၍ ကုတင္စြန္းတြင္ ျပန္ေထာက္ထားလွ်က္ရွိေနျပန္ရာ အစြမ္းကုန္ၿဖဲကားထားတဲ့ ေပါင္ၿခံၾကားမွာေတာ့ သုတ္ရည္မ်ားျဖင့္ ေျပာင္လက္ေနသည့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ၿပဲလန္ေန၏။
ကုတင္အာက္မွေမာင္ေမာင္သည္ သူမ၏ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားမွေန၍ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ေဖာင္းအိႀကီးမားလြန္းလွတဲ့ သူမ၏ႏို႔ႀကီးမ်ားကို ခပ္နာနာေလး ဆုပ္ကိုင္ျဖစ္ညႇစ္လိုက္သလို ႏို႔သီးေခါင္းညိဳညိဳႀကီးေတြကိုလည္း လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ ဖိေခ်ပြတ္သပ္ပစ္လိုက္၏။
“အဟင္း ဟင္ အီး ေမာင္ေမာင္ရယ္ လုပ္မွာျဖင့္လုပ္စမ္းပါ။ ဒီလိုလုပ္ေနတာ အေနခက္လြန္းလို႔”
ေမာင္ေမာင္ လီးကိုအရင္းမွကိုင္၍ သူမ၏ေစာက္ေခါင္းဝတြင္ ေမႊေနာက္လိုက္ျပန္ရာ ပို၍အေနခက္ရျပန္သည္မို႔ ေခါင္းႀကီးကို ရမ္းခါလိုက္ရျပန္သည္။ သူမ၏ခါးကို စုံကိုင္ဆြဲကာ ခါးကိုႏြဲ႕၍ ဖိသိပ္လိုက္သည္။
“စြိ ဒုတ္ စြတ္ ဒုတ္”
“ဟင္း အိုး ဟင္းဟင္း”
လီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ထဲ နစ္ဝင္သြားရျပန္သည္။ ေဒၚေထြးေထြး သူမ၏ဖင္ႀကီးကို အတတ္ႏိုင္ဆုံး ရမ္းခါၿပီး အလိုက္သင့္ ခါးေလးကို မသိမသာေလး ေကာ့ေကာ့ေပးလိုက္ျပန္ေတာ့ ေမာင္ေမာင္ အႀကိဳက္ေတြ႕သြားျပန္သည္။ ခါးကိုကိုင္ဆြဲထားသည့္ လက္ႏွစ္ဖက္စလုံး ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ႀကီး လွမ္းဆြဲၿပီး ေမာင္ေမာင္ ဖိေဆာင့္လိုးေနျပန္သည္။
“ဒုတ္ စြတ္ ဒုတ္ ကြၽိ ကြၽိ စြိ”
“ဟင့္ဟင့္ အိုး အင္း ေမာင္ေမာင္ ေဆာင့္”
ကုတင္တစ္ခုလုံး ရမ္းခါေန၏။ ခါးေလးကို မသိမသာေလးေကာ့ၿပီး ဖင္ကိုႂကြလိုက္ၿပီး ေမာင္ေမာင္၏လီးႀကီးကို ညႇစ္ဆြဲလိုက္ျပန္သည္။ ကုတင္စြန္းတြင္ေထာက္ထားသာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းမွာလည္း ေမာင္ေမာင့္ခါးကို ဆြဲဖိခ်လိုက္သလို မိမိကလည္း ေကာ့၍ေကာ့၍ အလိုးခံလိုက္မိ၏။
“ႁပြတ္ ႁပြတ္ စြတ္ စြတ္ ဖတ္ ဖတ္”
ေမာင္ေမာင္ဖင္ႀကီးကို ေနာက္သို႔ တအားဆုတ္ကာ အားႏွင့္ေဆာင့္ေနျပန္ရာ ေဒၚေထြးေထြး၏ဖင္တုံႀကီးမ်ား ကုတင္စြန္မွာ ပိျပားခ်ပ္သြားရေလသည္။
“ႁဗြတ္ စြိ စြိ ဒုတ္ ကြၽိ စြတ္ ဖတ္”
“အား အင့္ ေကာင္းလာၿပီ ေမာင္ေမာင္ ေမာင္ ေဆာင့္ေဆာင့္”
ႏွစ္ေယာက္စလုံး ကာမအထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္လာၾကၿပီျဖစ္သျဖင့္ အသက္ရႉသံမ်ား ျပင္းထန္ကာ ေဒၚေထြးေထြးမွာ မ်က္ေတာင္ေလးမ်ား ေမွးစင္းသြားသည္။ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းမွာလည္း ကုတင္ေအာက္သို႔တြဲလဲႀကီး က်သြားရျပန္ေလသည္။
ေမာင္ေမာင္မွာလည္း အ႐ြယ္ႏွင့္မမွ် ႀကီးထြားလွတဲ့လီးႀကီး အဆုံးျမဳတ္ေအာင္ အသားကုန္ပစ္ႀကဳံးလိုက္ရင္းမွ ေဒၚေထြးေထြး၏ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္မိရျပန္သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေမာဟိုက္ကာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး တင္းၾကပ္စြာ ဖက္တြယ္ရင္းၿငိမ္သက္သြားၾကေလေတာ့သည္။
………………………………………………..
“ဟင့္ အင့္ ေတာ္ၿပီကြာ ကိုသိန္းကလည္း ေထြးအိပ္ခ်င္ပါတယ္ဆို ဒါဘဲ”
“တစ္ခါဘဲရွိေသးတဲ့ဥစၥာ မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ခါတိုင္းေန႔ဆို မင္းကႀကီးဘဲ”
“ဟုတ္ပါတယ္ ကိုသိန္းရယ္။ ဒီေနေတာ့ ေထြး သိပ္ေနမေကာင္းခ်င္သလို ႏႈံးခ်ိေနတာမို႔”
အခ်ိန္ကည ၁၂ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ပင္ ရွိေသး၏။ အခန္းတစ္ခုတြင္းမွ လင္မယားစုံတြဲတို႔သည္ တြတ္ထိုးေနၾကဆဲ။ ထိုလင္မယားသည္ကား ေဒၚေထြးေထြးႏွင့္ သူမ၏ေယာက်္ား ဦးသိန္းေမာင္တို႔ပင္ ျဖစ္၏။ ဦးသိန္းေမာင္သည္ ယမန္ေန႔က သမီးႏွင့္အတူ စစ္ကိုင္းဖက္ကို ညအိပ္သြားၿပီး ဒီကေန႔ ေန႔လည္ေလာက္မွ ျပန္ေရာက္လာေပမဲ့ သမီးျဖစ္သူ ေအးေအးေမာ္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ စစ္ကိုင္းေတာင္ေပၚသို႔ ဘုရားဖူးသြားေနသျဖင့္ ညေနမိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္ေရာက္လာသည္။ ညစာ ထမင္းစားေသာက္ၿပီးကတည္းက ပင္ပင္ပန္းလို႔ဆို၍ အိပ္ယာသို႔ အေစာႀကီးဝင္သြားေလသည္။
ေဒၚေထြးေထြးမွာ မေန႔ညက တစ္ညလုံး လူငယ္အားေကာင္းေမာင္းသန္ ေမာင္ေမာင္ႏွင့္ စိတ္ရွိလက္ရွိ လိုးလိုက္ရသျဖင့္ ပင္ပန္းေနေလသည္။ ေမာင္ေမာင္ဆိုသည့္ ေမာင္ေမာင္ကလည္း သူ႔ဦးေလးငယ္ငယ္ကအတိုင္း သန္သလားမေမးနဲ႔။ တစ္ညလုံး အားရပါးရ လိုးခဲ့ရတာေတာင္ အားမရ။ မနက္အိပ္ယာထ လက္ဘက္ရည္ေသာက္ၿပီးကတည္းက ေဒၚေထြးေထြးကို ဆက္လိုးေနျပန္ရာ တစ္မနက္ခင္းလုံး အခ်ိန္ကုန္ေရာ။ ဒါေတာင္ ထမင္းခ်က္ရဦးမွာ ေဈးသြားရဦးမွာဆိုတဲ့ အၾကာင္းျပ ေတာင္းပန္လြန္းမက ေတာင္းပန္မွ ဘသားေခ်ာ လက္ေလွ်ာ့သြားတာ။ သို႔မဟုတ္ဆို တစ္ေနကုန္မ်ား လိုးေနမလားမသိ။ ေတာ္ပါေသးတယ္ ေန႔လည္ထမင္းစားၿပီးခ်ိန္ေလာက္မွာ မတၱရာက သူ႔အေဖ လာေခၚလို႔ ပါသြားေလသည္။
အဲဒါေၾကာင့္ပင္ ေဒၚေထြးေထြးတစ္ေယာက္ တကိုယ္လုံး ထု႐ိုက္ထားသလို ကိုယ္လက္မ်ား နာက်င္ႏြမ္းဟိုက္ေနသျဖင့္ လင္ေတာ္ေမာင္၏ဆႏၵကို တစ္ခ်ီတစ္ေမာင္းမွ်သာ စိတ္ပါလက္ပါ အလိုးခံလိုက္ၿပီး ေနာက္တစ္ခ်ီမွာေတာ့ ေဒၚေထြးေထြး ဆလံသေနရျပန္သည္။ ဦးသိန္းေမာင္ကေတာ့ မရ။ ေဒၚေထြးေထြး၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပုခုံးေပၚထမ္းတင္ကာ ေရွ႕သို႔အားျပဳေကြးၫြတ္၍ အဆက္မျပတ္ ေဆာင့္ေနျပန္၏။
“စြိ စြိ ႁပြတ္ ႁပြတ္ ဖတ္ ဖတ္”
“အင့္ အား ကိုသိန္းကလည္း ႏွာဘူးသိပ္ကဲတာဘဲ သူမ်ားအိပ္ခ်င္ပါတယ္ဆိုမွဘဲ”
ေဒၚေထြးေထြး၏ အိပ္ခ်င္မူးတူးသံျဖင့္ ေျပာဆိုေနသည္ကို ဦးသိန္းေမာင္ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့။ သူမ၏ႏို႔ႀကီးမ်ားကို အားရပါးရ ဆုပ္ေခ်ဆြဲကိုင္ရင္းမွ လိုးေဆာင့္ေနျပန္သည္၊
“စြိ စြိ ဖတ္ ဖတ္ အင့္ ဟင့္ အိုး”
လီးႀကီးက သူမ၏ေစာက္ေခါင္းထဲ နစ္ဝင္သြားသည္မွာ အရွိန္ျပင္းလြန္းလွ၏၊ လႁပြတ္ႀကီးႏွစ္လုံးကလည္း တဖတ္ဖတ္နဲ႔ ေဒၚေထြးေထြး၏ ဖင္တုံတဖက္တခ်က္ကို ႐ိုက္ခတ္လိုက္၊ ခတ္စူစူေလးျဖစ္ေနတဲ့ သူမ၏စအိုကို ႐ိုက္ခတ္လိုက္၊ ၾကာေတာ့ ေဒၚေထြးေထြးစိတ္ေတြ ထန္လာရျပန္ေလသည္။ မိမိ၏ရင္ဘတ္ေပၚပိက်ေနတဲ့ ေပါင္ႀကီးႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲကိုင္အားျပဳရင္းမွ အေပၚက အေဆာင့္နဲ႔ ခ်ိန္ကိုက္စြာ ဖင္ကိုေကာ့ေျမာက္ပင့္တင္ေပးလိုက္ ေဘးတိုက္ယမ္းခါလိုက္ႏွင့္ အေပးအယူမွ်တစြာ အလိုးခံလိုက္ရျပန္သည္။ ေဆာင့္ခ်က္မ်ား ျပင္းထန္လြန္းလွသမို႔ ကုတင္မ်ား ရမ္းခါလႈပ္သလို တခ်က္တခ်က္ သိမ့္ကနဲ သိမ့္ကနဲေနေအာင္ အိမ္မွာ လႈပ္ခါသြားသလား ထင္မွတ္ရ၏။
သူတို႔ႏွစ္ဦး အားရပါးရ လိုးေဆာင့္ေနသံကို နံရံနားကပ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ တစ္ဖက္ခန္းက စကားေျပာသံ တစြိစြိတဖတ္ဖတ္ အသံမ်ားနဲ႔အတူ အိမ္ၾကမ္းျပင္ကပါ တသိမ့္သိမ့္ လႈပ္ခါသြားသျဖင့္ လန႔္ႏိုးသြားရသူကေတာ့ သူတို႔၏သမီးျဖစ္သူ ေအးေအးေမာ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ေအးေအးေမာ္ စစ္ကိုင္းကအျပန္ ေမာေမာႏွင့္ အိပ္ပစ္လိုက္ရာ တခ်ိဳးထဲပင္။ အခုမွ တေရးႏိုးေတာ့၏။ အိပ္ယာမွႏိုးျပန္ေတာ့ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္စြာ ႏိုးလာသလို တဖက္အခန္းမွ အသံမ်ားကလည္း ဆူညံေနသျဖင့္ နံရံၾကားမွ ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္လိုက္မိျပန္သည္။
“အို ေဖေဖနဲ႔ေမေမတို႔ လိုးေနၾကတယ္”
တိုးတိုးေလး တကိုယ္ၾကား႐ုံမွ် ေရ႐ြတ္မိလိုက္ရင္း ပါးစပ္ကို လက္တဖက္ျဖင့္ ကဗ်ာကယာ ပိတ္လိုက္သည္။ မိမိအသံကို တဖက္အခန္းက ၾကားမ်ားၾကားသြားၿပီလားဆိုတဲ့ သေဘာ။ ေဖေဖရယ္ေလ ေမေမရဲ႕ ေျခေထာက္တစ္ခ်ာင္းကို ပင့္ေျမႇာက္ၿပီး တအားႀကဳံးလိုးေနတယ္။ ေအာက္ကအလိုးခံေနတဲ့ ေမေမကလည္း မ်က္လုံးေတြကို စုံမွိတ္ၿပီး ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ေပးေနလိုက္တာ။ ေဖေဖရဲ႕ မဲနက္တင္းေျပာင္ၿပီး ႀကီးထြားလွတဲ့လီးႀကီးကလည္း အရည္းေတြအ႐ႊဲသားနဲ႔ ေမေမရဲ႕ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲကို နိမ့္ကနဲ နစ္ဝင္သြားလိုက္တာ အေမ့ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ခ်ိဳင့္ခြက္ဝင္သြားျပန္တယ္။
“စြိ စြိ စြိ အင့္ အင့္ ဖတ္ ဖတ္”
“ေဆာင့္ ေဆာင့္ ကိုသိန္းေမာင္ ေထြးၿပီး ၿပီးေတာ့မယ္ ဟင္း ဟင္း”
ေမေမရဲ႕ႏႈတ္ဖ်ားက ပီသတဲ့အသံၾကားေတာ့ ေဖေဖေပါ့ ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းကို ထမ္းထားတဲ့ လက္တဖက္နဲ႔ ေမေမရဲ႕ ႀကီးမားေဖာင္းကားေနတဲ့ ႏို႔ႀကီးတစ္ဖက္ကို ဆြဲကိုင္ညႇစ္လိုက္သလို က်န္လက္တဖက္ကလည္း ေမေမရဲ႕တင္ပါးဆုံကို အားျပဳရင္း တအားတအား ဖိဆာင့္ခ်လိုက္တာ အရမ္းအရမ္းျမန္တာပဲ။
“ စြတ္ စြတ္ ဖတ္ ဖတ္ အင့္ အင့္ ကြၽိ ကြၽိ စြတ္ “
“ အင့္ အင့္ ဟင့္ အား အား “။…ၿပီးပါၿပီ