သူငယ်ချင်းမလေးရဲ့ နောက်ပေါက်

Unicode

“ဖြန်း နင့် အဲဒါ ဘာလုပ်တာလဲ” တင်းရင်းနူးညံ့တဲ့ အထိန်းအကွတ်မပါ ရင်သားနှစ်မွှာကို ပါးလွှာတဲ့ ညဝတ် အင်္ကျီပေါ်ကနေ ညင်သာစွာ အုပ်မိုးပေးလိုက်မိတဲ့ ကိုယ့်လက်ဖျံကို အရိုက်ခံလိုက်ရခြင်းနဲ့အတူ တုန်ရီလှိုက်မောစွာ ရှက်ဒေါသနဲ့ မေးခွန်းထုတ်လိုက်တဲ့ အသံ ။ အလင်းမရှိ လူသံ၊ သူသံ တိတ်ဆိတ်တဲ့ အမှောင်ဆန် မိုးညတစ်ညရဲ့ သန်းခေါင်ယံအချိန် ချိုမြိန်မှန်းသိတဲ့ ခန္ဓာဝရဇိန် နတ်စည်းစိမ်ခံစားဖို့ အစပျိုး အရှိန်ယူနေတဲ့ အခိုက်အတန့် .. ။ ပါးလွှာတဲ့ အကာနဲ့ ဝန်းရံထားတဲ့ အခြားတဘက်မှာတော့ ဆူဖြိုးထွားကြိုင်း ကျားရိုင်းတို့အကြိုက် စွဲခိုက်လောက်တဲ့ အရသာပုံဆောင်ခဲ ဆွဲကိုင်ချင်စရာ ရင်သားနှစ်မြွှာ ..။ စာစစ်ခန်းမှာ ရာထူးတက်ဖို့ ဗျူးဝင်နေတာ မဟုတ်လို့ မေးလာတဲ့ ကွက်စ်ရှင်ကို မဖြေမိပဲ တိတ်ဆိတ်စွာ ဗျူဟာခင်းနေလိုက်တယ်။

တူနှစ်ကိုယ် စက်ရာထက်မှာ စည်းခြားကာထားတဲ့ ဖတ်လုံးကိုဖယ် လက်နက် (ပေါင်ခြံကြားက ထောင်တန်) တစ်ထောက်စာ အကွာက သူ့ခန္ဓာအထက်ပိုင်းရဲ့ ရင်ခွင်တစ်ပိုင်းကို ဆုတ်နယ်ပေးတာပေါ့။ နောက်ထပ် အသံမထွက်လာပဲ တိတ်ဆိတ်စွာ ခံယူနေတဲ့ သူငယ်ချင်းမ အတွက် ကောင်းခြင်းမဟာ အရသာတွေ ပေးဝေမျှဖို့ တဆင့်တက်ပြီး လှုပ်ရှားလိုက်တယ်။ ကိုယ့်ဘက်ကို ကျောပေးထားတဲ့ စွဲမက်ဖွယ် ခန္ဓာရှင်ရဲ့ နူးညံ့တဲ့ ဗိုက်သားပြင်ကို ညာလက်နဲ့ ပွတ်သပ်ရင်း ဘက်လက်က စိတ္တဇ ပန်းချီဆန်ဆန် လိပ်ခွေလိမ်တွန့်နေတဲ့ ဆံနွယ်စတွေကြား ပြေးလွှား ဆော့ကစားပေးတာပေါ့။ အမှောင်ခင်းကျင်းတဲ့ မိုးသဲညရဲ့ မိုးခြိမ်းသံရှည်ကြီး တစ်ခုက တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ကမ္ဘာတစ်ခြမ်းကို ဖြိုခွင်းပစ်လိုက်တယ်။ ခက်ခွာခွာ အနေအထားမှာ ကျောခိုင်းထားတဲ့ သူငယ်ချင်းမဟာ ကာမကျားရိုင်းရဲ့ ခံတွင်းဝဆီ ခိုဝင်ရာအမှတ်နဲ့ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်စွာ ပြေးဝင်လာတဲ့ ကျွဲရိုင်းကြီးပမာ ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ပြီး မျက်နှာအပ်ကာ ကိုယ့်ကို တုန်ရီနေတဲ့ လက်နဲ့ သိုင်းဖက်ပစ်လိုက်တယ်။ အခွင့်အခါသင့်လို့ အချိန်မလင့်ခင် ကိုယ်လည်း ပန္နက်ရိုက်ဖို့ ပြင်ဆင်တော့တာပေါ့ …။

အချိန်ကား လွန်ခဲ့သော ၁၀ နှစ်က ။ အတိအကျပြောရရင် ၂၀၁၀ ခုနှစ်ရဲ့ မိုးရာသီညတစ်ည။ သူငယ်ချင်းမရဲ့ မိဘနှစ်ပါးနဲ့ အစ်မအကြီးဆုံးတို့ ဇာတိမြေကို အရေးကြီးကိစ္စနဲ့ ခရီးထွက်ကြတယ်။ သူ့အစ်ကို ဝမ်းကွဲရဲ့အိမ်မှာ သွားအိပ်ဖို့ စီစဉ်ထားပေမယ့်လည်း လင်မယား ရန်အကြီးအကျယ် ဖြစ်ထားလို့ အစ်ကိုဖြစ်သူက လာမအိပ်ဖို့ အသနားခံတာကြောင့် သူငယ်ချင်းမ ခင်မျာ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ပေါ့။ လူနေကျဲတဲ့ မြို့သစ်ဘက်က နံကပ်နှစ်ထပ်တိုက်ထဲမှာ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ထဲ အိပ်ဖို့ဆိုတာ တော်ရုံ မစဉ်းစားဝံ့စရာ။ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ထဲမှာ လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက်တွေလည်းဖြစ် နေ့စဉ်နဲ့အမျှ စကြနောက်ကြမို့ ရင်းနှီးပွင့်လင်းသလို အပြောအဆိုလည်း ရဲတင်းကြတယ်။ တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက်သိပေါ့။ လိုအပ်ရင်လည်း ကူညီဖေးမကြ။ ဇီးရွက်သာသာလောက် ဖြစ်နေရှာတဲ့ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ သူငယ်ချင်းမကို စက်ဘီးဘေးတိုက် ယှဉ်နင်းရင်း

‘ဟဲ့ မိစု …. နင် ဘာဖြစ်နေတာလဲဟ၊ နင့်ရုပ်ကလဲ လင်သေလို့ နာရေးချပြီး ပြန်အလာ အိမ်မီးထဲပါသွားလို့ ယူကြုံးမရ ဖြစ်နေသလိုပဲ’ ‘နင်မသိဘူးဟ၊ ငါ့အိမ်မှာ ဒီနေ့ည ငါတစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရမှာဟ … ဆိုင်က ဟာမတွေကလည်း အိမ်လိုက်အိပ်ဖို့ တစ်ယောက်မှ ခေါ်မရဘူး’

ပြောရင်း မျက်ရည်တွေ ဝေ့နေတာ မြင်တော့ ကိုယ်လည်း စိတ်မကောင်း။ ‘ဒီလိုလုပ်ဟာ ငါ့အိမ်ကို လှမ်းပြောပြီး ငါလိုက်အိပ်မယ်လေ၊ နင်က အပေါ်ထပ်မှာ အိပ်ပေါ့၊ ငါက အောက်ထပ်မှာ အိပ်မယ်’ ‘ဟယ် နင်တကယ်ပြောတာလား’ ဝမ်းသာအဲလဲအသံနဲ့ ပြန်မေးတယ်၊ မသိရင် အိမ်တွေ၊ မြေတွေ ပေါင်ထားပြီး အကြွေး သိန်းချီတင်နေတဲ့ ငမွဲတစ်ယောက် အခုပဲ ထီပေါက်သွားသလိုလို၊ ဥပမာပြောပါတယ်။

‘တကယ်မဟုတ်ပဲ ပြောမလားဟ၊ နောက်စရာမှ မဟုတ်တာပဲကိုး’

‘အေးပါဟာ၊ ငါနင့်ကို ညစာကျွေးပါမယ်’

‘ငါတစ်ခုတော့ ပြောမယ် မိစု၊ ဆိုင်ကလူတွေ တစ်ယောက်မှ မသိစေနဲ့’

‘ဟင် ဘာလို့လဲ၊ ငါတစ်ယောက်ထဲမို့ အဖော်လာအိပ်ပေးတာပဲဟာ’

‘မိန်းကလေး တစ်ယောက်ထဲရှိတဲ့အိမ် သူစိမ်းယောက်ျား တစ်ယောက်က အဖော်လာအိပ်ပေးတာ မသင့်တော်ဘူးလေဟာ နင်အဲ့လောက် မအနဲ့’

‘အေးပါ၊ အေးပါ .. ငါ့အိမ်က လူတွေလာရင်လည်း မပြောပြဘူး စိတ်ချ’

သူငယ်ချင်းမ ကိုယ်တိုင် ချက်ကျွေးတဲ့ ထမင်းနဲ့ဟင်း စားသောက်ပြီး အိပ်ချိန်စောသေးတာမို့ တီဗီ ထိုင်ကြည့်ကြတယ်။ ည ၉ နာရီ ထိုးတော့ သူငယ်ချင်းမက သူကြောက်တတ်လို့ ကိုယ့်ကို အပေါ်ထပ်မှာပဲ ဧည့်ခန်းထဲအိပ်ဖို့ ပြောတာပေါ့။

သူကတော့ သူ့အစ်မနဲ့အတူ အိပ်နေကျ အခန်းမှာ တစ်ယောက်ထဲ အိပ်မယ်တဲ့။ အပေါ့အပါးသွားဖို့ အောက်ဆင်းချင်ရင်လည်း နှိုးမှာနော်တဲ့။ ညဝတ်အင်္ကျီ ဂျိုင်းပြတ်နဲ့ စပန့်သားဘောင်းဘီတို ဝတ်ထားတော့လည်း သူငယ်ချင်းမက အသားညိုပေမယ့် ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်နဲ့ဗျ။

သူက နည်းနည်းတော့ ဝတယ်၊ တင်နဲ့ရင်က ထွားတယ်၊ ဗိုက်မပူပေမယ့် ခါးတုတ်တယ်၊ အသားညိုပေမယ့် အသန့်အရှင်း တအားကြိုက်တာ။ ပြောဦးမယ် အခန်းထဲ ဝင်အိပ်တယ်သာပြောတာ တံခါးက မပိတ်ဘူး တစ်ယောက်ထဲမို့ ကြောက်လို့တဲ့။ ကိုယ်လည်း ကိုယ့်ရဲ့ စိတ်ရိုင်းကို ချွန်းမအုပ်နိုင်တော့ လက်နဲ့ပဲ ပြီးရတာပေါ့။ အိပ်ယာပြောင်းလို့ အိပ်မရတာရယ်၊ တူနှစ်ကိုတစ်အိမ်ထဲ အချစ်ပွဲလေး နွှဲခွင့်ရရင်ဆိုတဲ့ အတွေးရယ်ကြောင့် အိပ်မရတာရယ်၊ အိပ်ယာထဲ ဟိုလှည့်လိုက်၊ ဒီဘက်လိမ့်လိုက်ပေါ့။

အိပ်မပျော်တဲ့အဆုံး ဘုရားစင်ဘေးက ဘီရိုပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ ဗုဒ္ဓဝင် ကျမ်းစာအုပ်ကြီး တွေ့တာနဲ့ ထိုင်ဖတ်နေလိုက်တယ်။ ဆယ်နာရီခွဲသာသာလောက်ကျတော့ လေတွေတအားတိုက်ပြီး မီးက ပျက်ပါလေရော။ မီးလည်းအပျက် မိုးတွေကလည်း တမဟုတ်ခြင်း ပြိုဆင်းလာပါရော။ ခြိမ်းသံ၊ ခြောက်သံတွေနဲ့ လျှပ်စီးတွေကလက်သေး။

ဗုဒ္ဓဝင်ကျမ်းကြီး ဘီရိုပေါ်ပြန်တင်ပြီး မှောင်မှောင်မဲမဲထဲ အိပ်ယာဆီ ပြန်သွားမယ်လို့လုပ်တုန်း ဘယ်အချိန်က အပြင်ရောက်နေမှန်းမသိ သူငယ်ချင်းမက ကိုယ့်ကိုမတွေ့တော့ ကိုယ့်နာမည် အသံကုန်အော်ပြီး ငိုပါလေရော၊ ကိုယ့်မှာ ပြန်ထူးရင်း အမြန်ပြေးလိုက်ရတာ ခလုပ်တိုက် လဲမကျတာ ကံကောင်းလို့။ ကိုယ်က မရောက်သေးဘူး သူက ကိုယ့်ခြင်ထာင်ထဲ ရောက်နှင့်နေပြီ၊ နားနှစ်ဘက် ပိတ်ထားပြီး ငုတ်တုတ်လေး ထိုင်နေတာ၊ ကိုယ်လည်း သူ့နဲ့ သုံးပေအကွာလောက်မှာ ထိုင်ပြီး အားပေးစကား ပြောရတာပေါ့။ (ငဗစ်ကြောင့် သုံးပေခွာထိုင်တာ မဟုတ်ဘူးနော်၊ ကိုယ့်အကြောင်း ကိုယ်သိလို့ ခွာထိုင်တာ)။

မိုးခြိမ်းသံတွေငြိမ်ပြီး လျှပ်စီးလည်း မလက်တော့၊ မိုးကလည်း နည်းနည်းစဲသွားလို့ ‘မနက်ကျရင် ဆိုင်သွားရမှာ နင်သွားအိပ်တော့၊ ငါလည်း အိပ်တော့မယ်’ ဆိုတာကို ဘာပြောတယ်မှတ်လဲ ငါနဲ့အတူ ခြင်ထောင်ထဲ လာအိပ်ပါတဲ့ အကျယ်ကြီးပဲတဲ့ အလည်ကနေ ခြေတင်ချထားမယ် နင်ဟာနင် ဟိုဘက်လှည့်အိပ်တဲ့။

ကိုယ့်အကြောင်း ကိုယ်သိလို့ မဖြစ်ဘူး ဇွတ်ပိတ်ငြင်းတော့လည်း တစ်ညလုံး မအိပ်ဘူး၊ နင်လည်းမအိပ်နဲ့တဲ့ စကားထိုင်ပြောကြမယ်တဲ့။

မှောင်မိုက်တဲ့ညတစ်ည လမင်းကမသာ မီးကမလာ အိပ်ယာထက်မှာ တခြင်ထောင်ထဲ အိပ်ရမှာ ဘယ်ကျားက ဥပုတ်စောင့်နိုင်မှာလဲ၊ သူလည်း မသိတာတော့မဟုတ်၊ ကျားကိုက်ခံရမှာထက် တောခြောက်ခံရမှာကို ပိုကြောက်နေရှာတဲ့ ဒရယ်မလေး ဖြစ်နေတာ။

သူ့အကြောင်းတော့ ကိုယ်က ကောင်းကောင်းသိတယ်၊ မြူဆွယ်ဖျားယောင်းတာ မဟုတ်သလို လမ်းကြောင်းခင်းတာလည်း မဟုတ်၊ သူ ကြောက်တတ်တာလည်း ဆိုင်ကလူတိုင်း အကုန်သိ၊ အသားကညို ဆံပင်ကကောက်ပြီး နှုတ်ခမ်းက ထူသေးတယ်၊ တင်နဲ့ရင်ကတော့ မတ်လောက်စရာပေါ့။

သူ့ကို ကြိုက်မယ့်သူ မရှိသလို သူကလည်း စကားပြောရင်တောင် စည်းအကျော်မခံဘူးနော်၊ အခုက သူကြောက်တတ်လွန်းလို့သာ ကိုယ့်အတွက် ဒီလိုအခွင့်ရတာ၊ ကိုယ့်လည်း သူကြောက်တယ်။ နင် ငါနဲ့တော့ ဝေးဝေးခွာအိပ်နော်တဲ့၊ မိုးရွာရတဲ့အထဲ မီးကပျက်နေတာတဲ့၊ ဖယောင်းတိုင်ကလည်း မရှိဘူး၊ ငါတစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရရင် ကြောက်လို့သေသွားနိုင်တယ်တဲ့ ။

ငွေမိုးစတွေစဲလို့ ရွှေမီးပြန်ရောက်လာချိန်မှာတော့ မွှေ့ယာထူထူထက်က ဇာချဉ်ထောင်ရဲ့ ရင်ခွင်မှာ အဝတ်မပါ ကိုယ်ဗလာနဲ့ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက် ယမ္မက်စည်းစိမ်ခွက်ထဲ ပြုတ်ကျလုနီးနီး အခြေအနေပေါ့၊ တွေ့မရှောင် ကျားပိန်နဲ့ အတွေ့အကြုံမရှိတဲ့ ကျွဲမကြီးတို့ရဲ့ သလွန်ထက်က အချစ်ပြိုင်ပွဲအတွက် မာန်ဖီကြုံးဝါးနေကြတဲ့ အခိုက်အတန့်ဟာ လူ့ဘောင်လောကရဲ့ စည်းဝိုင်း အပြင်ဘက်မှာ သာယာလှိုက်မောခြင်း အပြည့်နဲ့ပါပဲ ။

ချောကလက်ရောင်သန်းတဲ့ ရင်စိုင်ထွားထွားကြီးကို အားပါးတရ စို့ပေးရင်း ပိတုန်းရောင် လယ်ကွက်လေးထဲက အတွင်းသားရဲရဲလေးကို လက်ခလယ်နဲ့ ထွန်ယက်ပေးနေတယ်၊ အမဲရောင် မြက်ခင်းလေးနဲ့ မဟူရာဂူဝရဲ့ အတွင်းပိုင်း လှိုင်ခေါင်း တလျှောက်မှာတော့ စေးကပ်စိုရွှဲကာ အရည်လှည့်နေလေရဲ့၊ မဲနက်တဲ့ နို့ထိတ်လေးနှစ်ဘက်ကို လျှာနဲ့ရှိုက်ယူဆော့ကစားလိုက်၊ အညိုရင့်ရင့် လည်တိုင်ဝင့်ဝင့်ကို ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ယူနမ်းရှိုက်လိုက် နုညံ့တုတ်ခိုင်ပြီး အာဖရိကဆန်တဲ့ ပေါင်တန်အတွင်းသားတွေကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ပေးလိုက်နဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ အကွက်ရွှေ့မှုတွေကြောင့် ထွားကျိုင်းမဲနက်တဲ့ အပျိုရိုင်းမလေးခင်မျာ အစာစားကျင်းရဲ့ လက်တစ်ကမ်း အကွာမှာ ကြိုးငြိနေရှာတဲ့ မေထုန်နွားမကြီးလို တရှူးရှူးတရှဲရှဲနဲ့ အစာခွက်ဆီ ဘယ်အချိန် ရောက်မလဲ ရုံးကန်နေရတယ်။

တချက်တချက် ရင်ဘက်ကြီး ကော့တက်လာလိုက်၊ တခါတခါ မွှေ့ယာနဲ့ တင်ပါးဆုံကြီး ခွာသွားလိုက်နဲ့ မသိရင် ဆပ်ကပ်အဖွဲ့ထဲက မြွေမလေး ကပြဖျော်ဖြေနေသလား အောက်မေ့ရတယ်၊ မခံစားနိုင်တဲ့အဆုံး ချောကလပ်ရောင် အပျိုရိုင်းမလေးရဲ့ ရင်ထဲက စကားလုံးတချို့ နှုတ်ခမ်းဖျားက ပွင့်အန်ကျလာတော့တယ်။

“ငါ မနေနိုင်တော့ဘူးဟ နင်ကလည်း လုပ်ပါတော့ဟာ”

ပန်းတိုင်အရောက် ချီတက်ဖို့ မရည်ရွယ်ခဲ့တာမို့ ဘာမှစီစဉ်မထားမိ၊ ခွဲစိတ်ခန်းဝင်ရင် လက်အိပ်လိုအပ်သလို၊ ဘောလုံးကန်လို့ ဂိုးသွင်းတဲ့အခါမှာလည်း ဘွတ်ဖိနပ်ပါမှ ပြည့်စုံလေသည် မဟုတ်လား၊ ကိုယ့်ရဲ့ ဖွားဖက်တော် မောင်မဲလုံးအတွက် ညနေက ယူနီဖောင်း မဝယ်ခဲ့ရလေတော့ ဖိုင်နယ်ရောက်မှ နောက်ကြောင်း ပြန်ခေါက်ရမလို။ ကြံရာမရပေမယ့် သူရဲကောင်းတို့မည်သည် တပ်ပြန်ခေါက်ရိုးထုံစံ မရှိသည်၊ လှေခွက်ပဲကျန် အလံမလှဲ၊ တောင်ငူရာဇဝင်ထဲက နောင်ရိုးတိုက်ပွဲမှာ ဘုရင့်နောင် ဖောင်ဖျက်တိုက်သလို ကိုယ်လည်း ဖြစ်တဲ့နည်းနဲ့ ချောင်ကပ်ဖိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် .. ။

အပေါ့အလေးသွားပြီး ကိုယ်သင်ပြသလို သေချာဆေးကြော သန့်ရှင်းကာ ရေချိုးထားတဲ့ ရင်ထွားထွား တင်ကားကား ခါးတုတတ်တုတ်နဲ့ မဲမှောင်ဝင်းပြောင်နေတဲ့ ကျွဲမကြီးရဲ့ ကောက်ကြောင်းအလှကို ကြည့်ပြီး လက်နဲ့တစ်ချီ ထုတ်ပစ်လိုက်တယ်၊ ကိုယ်လည်း ရေချိုးလိုက်သည်မို့ အေးချမ်းလန်းဆန်းပြီး ယုံကြည်မှု အပြည့်နဲ့ပေါ့။

ဆားဗစ်ရင့်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကာမကျားပိန်ကြီးနဲ့ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ မနူးမနပ် ကျွဲမလေးတို့ အဝတ်မပါ ခန္ဓာချင်း ပူးကပ်လို့ အနွေးဓာက် ဖလှယ်ရင်း အရသာစယူကြတယ်၊ မသိမသာ ထော်နေတဲ့ ကျွဲညိုမရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးထူထူကြီးကို ကစ်ဆွဲရင်း ထွားကျိုင်းနုညံ့တဲ့ မင်းဂွတ်သီးရောင် ရင်သားပြောင်ပြောင်ကြီး နှစ်ဘက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကစားပေးတာပေါ့။တခါတခါ မဲပြာနေတဲ့ ပေါင်တန်အတွင်းသားတွေဆီ လက်ကရောက်သွားသေးတယ်၊ အနည်းငယ် ဝင်းပတဲ့ မျက်နှာပြဲကြီးကနေ ပါးစပ်နဲ့လျှာဟာ တဖြေးဖြေးခြင်း အောက်ပြည်အောက်ရွာဆီ စုံဆင်းလာခဲ့တယ်။

ဗိုက်သားတပြင် လျှာနဲ့ကစားရင်း ညာလက်က ရင်သားမို့မို့ ထိပ်လေးကို ဆော့ကစားပေး၊ ဘယ်လက်က ထွန်ယက်မခံရဖူးသေးတဲ့ လယ်ကွက်ကို ထယ်ထိုးပေးလိုက်တယ်၊ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေကြားမှာ တခါတခါ ငြီးသံလေးပါလာတာ နားဆင်လို့ အကောင်းသားဗျ .. ။

ကဲ … အနောက်တံခါးဖွင့်ဖို့ စတင်ပြီ ….. ပတ်လက်အနေအထား တစ်တီတူးငှက်လို ခြေထောက်နှစ်ချောင်း မိုးမျှော်ခိုင်းပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဗိုက်ပေါ်ပြန်ခေါက်လှဲပေးလိုက်တယ်၊ သူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ တံကောက်ကွေးကို ကိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး အတွင်းထဲထိ ပြောင်စင်အောက် လက်ခလယ်နဲ့ နှိုက်ဆေးထားတဲ့ စအိုဝကို အသင့်ယူထားတဲ့ အုန်းဆီရွှဲနေအောင် သုတ်ပေးလိုက်တယ်။

သပြေသီးမှည့်ရောင်သန်းပြီး ကျုံ့နေတဲ့အဝလေးကို လက်ခလယ် ထိတ်လေးထည့်ပြီး ပတ်လည်လှည့်ပေးရင်း ညာလက်နဲ့ ရှေ့တံခါးကို အကွဲချောင်းအလိုက်လေး အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲပေးတယ်၊လက်ခလယ်ကို အုန်းဆီဆွတ်လိုက် စအိုဝလေးမွှေလိုက်နဲ့ အတော်လေး ဆီဝသွားတော့မှ အထဲကိုမသိမသာ ထိုးသွင်းပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် အဝင်အထွက် မှန်မှန်နဲ့ ကြွက်သားတွေ ဟလာအောင် လုပ်ရတယ်၊ လက်ခလယ် နှစ်ဆစ်စာလောက် ဝင်နိုင်ထွက်နိုင်တော့မှ ပိုစစ်ရှင် ပြောင်းလိုက်တယ်၊ ကျားကြီးရေသောက် လေးဘက်ထောက်ပေါ့။

ကိုယ်ကနံရံကိုမှီ ပေါင်ကားပြီး ခြေဆင်းထိုင် လုံးကြီးပေါက်လှ ကျွဲမလေးကို ကိုယ့်ဘက်ဖင်ပေးပြီး ဒူးထောက်ပေါင်ကား လက်နှစ်ဘက် တံတောင်ဆစ်ထောက် အနေအထားမို့ မဲပြောင်နေတဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးနှစ်ခုက ကိုယ့်ကိုစိန်ခေါ်နေသယောင်ပါပဲ။

ခါးလေးရှေ့ကော့ခိုင်းလိုက်တော့ အနောက်တံခါးဝဟာ ရေအိုးတည်ထားသလို ပုံစံလေးပေါ့၊ နည်းနည်းနာမယ်၊ ခဏလေး သည်းခံဖို့ ပြောပြီး လက်ညိုး လက်မနဲ့ စအိုဝကိုဖြဲပြီး အုန်းဆီရွှဲအောင် လောင်းထည့် လက်ခလယ်စိုက်ပြီး မွှေလိုက်တယ်၊ ဘေးကိုဝိုက်မွှေလိုက်၊ ရှေ့ကိုထိုးသွင်းလိုက်နဲ့ ဆီဝနေတဲ့အပေါက်လေးဟာ နည်းနည်းချောင်ချိလာသည်မို့ လက်ညိုးပါရောပြီး ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။

ဒီတခါတော့ နာလို့ ကျွဲမကြီး တွန့်ခါသွားတယ်၊ လက်ခလယ်၊ လက်ညိုး နှစ်ချောင်းပူးတလှည့်၊ လက်ခလယ်၊ လက်သူကြွယ် နှစ်ချောင်းပူး တလှည့် ကောင်းကောင်း ဝင်နိုင်ထွက်နိုင် အနေအထားရောက်တော့ အနားယူထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းနီဗူးကို ကလေးဆော့တဲ့ အူစီဖောင်းစွတ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းလိုက်တယ်၊ လက်သုံးဆစ်စာ ဝင်သွားတော့ နာလို့အော်တာနဲ့ အဲ့အတိုင်း ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုဘေးတိုက် လှဲခိုင်းလိုက်တယ်၊ စိတ်တော့ရှည်ရတာပေါ့။ အနောက်တံခါးဆိုတာ ဝင်ချင်တိုင်း ဝင်လို့ရတာ မဟုတ်ဘူးလေ၊ နှုတ်ခမ်းနီဗူးထည့်ရက်နဲ့ပဲ သူ့အတွက် ဖီးဖြစ်အောင် ပြန်လုပ်ပေးရတယ်။

ထွားကျိုင်းနုညံ့တဲ့ ရင်သားကြီးတစ်စုံကို စို့လိုက်၊လျှာနဲ့တွတ်လိုက်၊ နှုတ်ခမ်းနဲ့ညှပ်ပြီး ကစားလိုက် လုပ်ရင်း လက်ကအမွှေးပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ တောရိုင်းကြီးထဲ တောလည်ထွက်ရတယ်၊ တော်တော်ကြာအောင် နှိုးဆွပေးပြီးတော့ တစ်ခါ ပိုစစ်ရှင် ပြောင်းရပြန်ရော၊ ကုတင်အစွန်းမှာ မဲပြောင်နေတဲ့ တင်စိုင်ကြီးတေ့ထားပြီး ပေါင်ကား ပတ်လက်လှန် အနေအထားနဲ့ ကိုယ်ကကုတင်အောက် ခြေဖျားထောက်ထိုင်ပြီး အတွင်းသားရဲရဲလေးကို လျှာနဲ့မွှေပေးရင်း စအိုထဲထိုးသွင်းထားတဲ့ အူစီဖျောင်းစွတ် နှုတ်ခမ်းနီဗူးလေးကို တချက်တချက် ကစားပေးတယ်။

နာလို့တွန့်သွားပေမဲ့ အမေအမွေပေးတဲ့ လယ်ကွက် ထွန်ယက်ပေး နေတာမို့ ဖီးကလဲ ရှိတာပေါ့၊ အမွှေးကြားက ဘေးနှုတ်ခမ်းသားတွေ စုပ်ပေးလိုက် လှိုင်ခေါင်းထဲ လျှာနဲ့ထိုးလိုက် ညာလက်က အုန်းသီးလောက် နီးနီးရှိတဲ့ အုန်းခွံရောင် ရင်သားထွားထွားကြီးတွေဆီ ခရီးထွက်နေတယ်။

ဘယ်လက်က နှုတ်ခမ်းနီဗူးလေးကို ညင်ညင်သာသာနဲ့ ဖြေးဖြေးခြင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးတာပေါ့၊ နှုတ်ခမ်းနီဗူး စိုက်ထားတာ ကြာလာတော့ စအိုအတွင်းပိုင်း ကြွက်သားတွေ ဟအာသွားပြီး ဆူဖြိုးထွားကျိုင်းတဲ့ အပျိုရိုင်းကျွဲမလဲ သိပ်မနာတော့ဘူးထင်ရဲ့၊ အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေမယ့် ခါးတွေ၊ တင်တွေ တွန့်မသွားတော့ဘူး၊ ဘက်ပေါင်းစုံ ပြင်ဆင်ပြီးပြီမို့ ကိုယ့်ရဲ့ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထပြီး သံချောင်းလို မာထန်နေတဲ့ မဟူရာ အမြောက်ကြီးနဲ့ လုံးကြီးပေါက်လှ ကျွဲပျိုမရဲ့ အနောက်တံခါးဝကို ထိုးသွင်းပစ်ခွင်းဖို့ပဲ ကျန်တော့တယ်၊ ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ့်ဘက် ဖင်လှည့်ပြီး လေးဘက်ထောက်ခိုင်း လိုက်တယ်။

အုန်းဆီထက်ဆွတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းနီဗူးကို ဖြေးဖြေးခြင်း ဆွဲနှုတ်ပြီးတော့ အီးပါချင်လို့ဆို အောက်ထပ် လိုက်ပို့ရပါရော၊ ပြီးရင် ရေကောင်းကောင်း လောင်းပြီး လက်နဲ့အတွင်းထိ နှိုက်ဆေးဖို့ ပြောရသေးတယ်။

အပေါ်ထပ် ပြန်ရောက်လို့ ကိုယ့်ရဲ့ မဟာလက်နက်တော်ကြီးကို ခဏလောက် ရေခဲချောင်း စုပ်ပေးပါဆိုတာ ရွံလို့တဲ့ အကြောက်အကန် ငြင်းဆန်တာနဲ့ လက်လျှော့လိုက်ရတယ်၊ အနောက်တံခါးဖွင့်ဖို့ ဒီအဆင့်ထိ လိုက်လျောထားပြီမို့ ကိုယ်လည်း အခွင့်အရေး ထပ်မယူလိုတော့ပါဘူး၊ နောက်ဆုံးဖိုင်နယ် အစီစဉ်စတင်ပြီမို့ ကိုယ်က နိဂုံးချုပ် အမှာစကား ပြောရတယ်။

‘အရင်ဆုံး ပတ်လက်အနေအထားနဲ့စမယ်၊ ကုတင်စောင်းမှာ အပေါက်ကို ကုတင်ဘောင်အပြင်ဘက်နည်းနည်းထုတ်ပေးထား ပေါင်ကို အရမ်းမကားနဲ့၊ (ပေါင်အရမ်းကားရင် စအိုစိထားသလိုဖြစ်ပြီး ပိုနာမှာစိုးလို့) ။ ကိုယ်ထိုးသွင်းတဲ့အချိန်မှာ ကြောက်ပြီး အတင်းစိ မထားနဲ့၊ အီးညှစ်သလို ညှစ်ပေးရတယ်၊ အတော်လေး အရှိန်ရလာရင် ကျားကြီးရေသောက် လေးဘက်ထောက် ပိုစစ်ရှင်ပြောင်းမယ်၊ ဆီထပ်လောင်းပြီး အသွင်းအထုတ် ပိုမြန်လာမယ်၊ နာရင် ပါးစပ်ကပြော၊ ခါးတွေ၊ တင်တွေ မလှုပ်နဲ့ ပိုနာလိမ့်မယ်’

ကုတင်တဘက်အဖျားမှာ အနောက်တံခါးထားပြီး ပတ်လက်ပေါင်ကား နို့ထွားထွား မေထုန်နွားမကြီးနဲ့ တွေ့ကရာ အကုန်စား အပေါက်မရှားတဲ့ ကာမကျားပိန်ကြီးတို့ရဲ့ အနောက်တံခါးဖွင့်ပွဲ အခမ်းအနားကြီး စတင်ပါပြီ …။

‘အင့် _ ဟင့် .. ဟင့်’

‘နာတယ်လို့ … အား ဟင့်’

ကိုယ့်ရဲ့ မွေးရာပါ လက်နက်ကောင်းကြီး ဖြေးညှင်းစွာ ဝင်ရောက်သွားသောကြောင့် ငြီးညူခြင်း .. စအိုဝကို အုန်းဆီရွှဲအောင် ပြန်ဆွတ်ပြီး လက်ခလယ်နဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း မွှေနောက်ကာ ကိုယ့်ရဲ့ပါးပြင်းထောင်နေတဲ့ မြွေဟောက်ခေါင်းကြီးပေါ်လည်း ရွှဲနေအောင် လူးပေးလိုက်တယ်။

မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း အဝတ်မပါခန္ဓာနဲ့ ထွားကျိုင်းမဲနက် ပတ်လက်ပေါင်ကား အဆင်သင့်ပြင်ထားတဲ့ သူငယ်ချင်းမအပေါ် အလိုက်သင့် မှောက်ပြီး သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီး နှစ်လွှာကို စုပ်ယူ နမ်းရှိုက်လိုက်တယ်၊ ဘယ်လက်က ကိုယ့်ရဲ့ထောင်မတ်နေတဲ့ မဟာထိတ်ဖူးကြီးကို ကိုင်ပြီး သူငယ်ချင်းမရဲ့ အနောက်တံခါးဝကို တေ့ကာ ဖြေးညှင်းစွာ ထိုးသွင်းတယ်၊ ညာလက်နဲ့ မင်းကွတ်သီးရောင် ရင်အုံ့ထွားထွားကြီးကို ပွတ်သတ်ဆုပ်နယ် ပေးလိုက်တယ်။

အနောက်ဂူထဲ ကွမ်းသီးလုံး ဝင်သွားချိန်မှာတော့ အတွင်းကြွက်သားတွေက ညှစ်ယူဖမ်းဆုပ်ထားလို့ ကိုယ့်အတွက် မဟာစည်းစိမ် ခံစားရပေမယ့် ကျွဲမကြီး နာလို့ လူးခါသွားတယ်၊ ကစ်စင်ဆွဲရင်းတန်းလန်းနဲ့ ပါးစပ်ကလည်း ဝမ်းခေါင်းသံနဲ့ ငြီးညူတာပေါ့၊ ဆီဝမှ နတ်တိုင်ထည့်ရ လွယ်ကူသလို ခုလဲ စိန်ဖူးကြီးကို ပြန်မထုတ်ပဲ အဝင်ဝ ပတ်လည်ကို အုန်းဆီထပ်လူးရတယ်၊ ညိုညက်တင်းရင်းတဲ့ စူပါပေါက်စီကြီးနှစ်ရဲ့ ဘေးသားတွေကို အားပါးတရ လျှာနဲ့လျက်ကာ စုပ်ယူနမ်းရှိုက်ပေးရင် ချောကလပ်ဒစ်ကြီးကို တဆင့်ခြင်း ထိုးသွင်းရတာပေါ့။

ကိုယ့်ရဲ့ ဖွားဘက်တော် ငါးရံ့ ခေါင်းကြီးဟာဖြင့် ကျင်းအောင်းခွင့်ရသည်မို့ ပျော်ရွှင်မြူးတူးစွာ လူးခါဝင်ရောက်နေတယ်၊ ရာဂအကြည့်နဲ့ ရှုမဝနိုင်တဲ့ ကောက်ကြောင်းလှ ကျွဲပျိုမရဲ့ ရင်သားစိုင် ထိပ်ဖျားက ညိုမဲစူထွက်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာဖျားနဲ့ ကလိလိုက်၊ ရှိုက်ယူကာ အငမ်းမရစို့လိုက် လုပ်ရင်း ရွှေမဲချောင်းကြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင်ပန်းဝင်ဖို့ လှုပ်ရှားနေတာပေါ့။

နာကျင်မှုသက်သာအောင် ဖြေးညှင်းညင်သာစွာ အသွင်းအထုတ် လုပ်တာမို့လို့ အဝင်အထွက် မှန်မှန်နဲ့ အသံတော့ မမြည်ပါ၊ အပျိုရိုင်းမရဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာ အကြားက အနောက်တံခါး အတွင်းသား ပွတ်တိုက်ဆွဲငင်လို့ နာကျင်စွာ ငြီးညူတဲ့ အသံလေးဟာ ဆယ်ကမ္ဘာတိုင် စွဲရစ်စေနိုင်လောက်တယ်။

“အင့် _ ဟင့် ဟင့် … အီး _ ဟီးးးး နာတယ်လို့ဆို”

“နင်မညှာဘူး အား … တအားလုပ်တာပဲ ဝူး”

ဖြေးဖြေးမှန်မှန် စည်းချက်မမြန်ပဲ ဝင်ချီထွက်ချီနဲ့ ထိတ်ဖူးဆီရွှဲ ဒုတ်မဲကြီး လက်သုံးလုံးစာသ ာသာလောက် ဝင်ရောက်သွားနိုင်တဲ့ အခြေနေရောက်တော့ ပိုစစ်ရှင်ပြောင်းတယ်။ ကျားကြီးရေသောက် လေးဘက်ထောက် စတိုင်ပေါ့။

ကုတင်ဖျားမှာ ဒူးထောက် မို့မောက်ကြီးမားတဲ့ ဖင်တုံးကြီးကြားက မဲနက်တဲ့ ဂူပေါက် ဝင်ရောက်ဖို့ စတင်ပြီ။ ခိုင်မာတုတ်ခဲတဲ့ ဒုတ်မဲကြီး ငုတ်ရှိုးဝင်ရောက်ထားသည်မို့ ဟအာနေတဲ့ ခရေပွင့်လေးလေးဟာ စွဲမတ်ဖွယ် ကျောက်မီးသွေးတွင်းပမာ။ မသိမသာ ပွင့်အာနေတဲ့ စအိုဝကို လက်ညိုး လက်မနဲ့ ဆွဲဟပြီး အုန်းဆီလောင်းထည့်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်မယ့် ဒုံးကျည်ကြီးကို နေရာအနှံ့ ဆီရွှဲအောင် လူးလိုက်တယ်။

‘အီးးး ရှီးးးး အ’

”နာတယ်လို့ ဖြေးဖြေး”

ထွားကျိုင်းနုညံ့တဲ့ အညိုရောင် ရှောက်ပန်းသီးကြီး နှစ်လုံးကို ဘယ်ညာစုံ လက်နှစ်ဘက်နဲ့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကျုံ့သွားလိုက်၊ အာလာလိုက်နဲ့ မြူဆွယ်နေတဲ့ အနောက်တံခါးဝထဲ အမဲရောင် ဒုန်းကျည်ထိတ်ဖူးကြီး စိုက်ထည့် ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။

ညှစ်အားကောင်းတဲ့ ကြွက်သားနံရံတွေက တင်းကြပ်စွာ စုပ်ယူပြီး ကွမ်းသီးလုံးကြီးကို ငုံထားလိုက်ချိန်မှာ နာကျင်မှုကို ငြိမ်သက်စွာ ခံယူနေတဲ့ မေထုန်နွားမကြီးရဲ့ ဗိုက်သားတပြင်လုံးကို လက်တဘက်နဲ့ ပွတ်သတ်ပေးရင်း မြေပြင်ရဲ့ ဆွဲအားကြောင့် အောက်စိုက်နေတဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာကို ကျန်လက်တဘက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်၊ ထိုးသွင်းစိုက်ဝင်နေတဲ့ ကိုယ့်ရဲ့လက်နက်မဲကြီးကို ဖြေးဖြေးခြင်း လှုပ်ရှားပေးလိုက်တယ်။

ကျောပြင်တလျှောက်ကို နှုတ်ခမ်းမွှေးနဲ့ ပွတ်ပေးရင်း၊ လျှာထိတ်လေးနဲ့ကစားရင်း တန်းလန်းစိုက်နေတဲ့ တဏာမြှားမိုက်ကို ဦးခိုက်လျက် ရှေ့ဆက်တိုးစေလိုက်တယ်။ နာပေမယ့် လူးခါမသွားပဲ မျက်စိစုံမှိတ် အံကြိတ်ခံနိုင်တဲ့ သူငယ်ချင်းမကိုတော့ စိတ်ထဲ၊ နှလုံးသားထဲက လိုက်လိုက်လှဲလှဲ ချီးကျူးမိတယ်၊ အသွင်းအထုတ် မှန်မှန်နဲ့ တစ်စတစ်စ မြန်ဆန်လာတဲ့ တီးကွက်ကို ကိုယ်တိုင်တီးခက်ရင်း ရာဂ ဂယက်ထဲကို နစ်မြုပ်သွားခဲ့ပြီ။

နောက်စိနားမှာ ခေါင်းစီးကွင်းနဲ့ စီးနှောင်ထားတဲ့ တွန်လိမ်ကောက်ကွေ့တဲ့ ဆံနွယ်ရိုင်းတွေကို စုကိုင်ပြီး လက်ဖဝါးမှာ တစ်ရစ် ရစ်ကာ ဆွဲကိုင်လိုက်တယ်၊ အပြည့်အကြပ် ထိုးထည့်ခံထားရလို့ အတွန့်တွေ မရှိတော့တဲ့ စအိုဝကို အုန်ဆီထပ်လောင်းလိုက်ပြီး ဒုတ်မဲကြီး တစ်ချောင်းလုံးနီးနီး နောက်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်တယ်၊ အထဲမှာ ဒစ်တစ်ခုစာကျန်မှ ဆံပင်တင်းတင်း ဆွဲကိုင်လျက်နဲ့ မနှေးမမြန် အဆုံးထိ ပစ်သွင်းလိုက်တယ်။

” အီးးးးး ရှီးးးး _ နာလိုက်တာ … အား အမလေး သေပါပြီတော့ ”

တစ်ချောင်းလုံးနီးနီး ဆွဲထုတ်လိုက် တဆုံးနီးနီး ပြန်သွင်းလိုက်နဲ့ ကာမဂယက် စည်းချက်မှန်မှန် တီးခက်လို့နေတော့၏။ ပြီးပြည့်စုံသော နှစ်လိုဖွယ် အရသာပါပေတည်း။ တွင်းနက်ထဲကို ဝင်ရောက်ရသော ကာမခရီးမှာ ဒီလီးဟာဖြင့် ပျော်ရွှင်မြူးတူးစွာပင်၊ ကျင်ချောင်းထဲမှာ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာပြီး ခြေလှမ်းတွေလဲ ပိုသွက်လာတော့၏။

ထိုးသွင်းလိုက်ချိန်မှာ အလိုက်သင့် ပွင့်အာပြီး ဆွဲနုတ်ချိန်မှာ စုပ်ယူဖမ်းစားပေးနိုင်သော ကြွက်သားနံရံတွေကြား ဒုတ်မဲကြီးကား ပြေးလွှားနေတော့သည်၊ အထိန်းအကွပ်မဲ့စွာ လှုပ်ခါတုန်ရမ်းနေသော ရင်စိုင်နှစ်မွှာကို ဆုပ်နယ်လိုက် မဲနက်ပြောင်ဝင်းပြီး ကော့ထောင်လျှက် စိန်ခေါ်နေသော တင်ပါးဆုံးကြီးတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ရိုက်လိုက်နဲ့ အချစ်ပန်းတိုင်ဆီသို့ ခရီးပြင်း နှင်နေတော့တယ်။

အောက်နှုတ်ခမ်းကို ခပ်တင်းတင်းကိုက်ကာ မျက်စိစုံမှိတ် ကြိတ်ခံနေတဲ့ သူငယ်ချင်းမရဲ့ ခန္ဓာတခွင်မှာတော့ ချွေးတွေစီးကျလို့နေတယ်၊ ပန်ကာလေအားကရော အခန်းပြတင်းက ဝင်ရောက်လာတဲ့ မိုးသက်လေနုအေးကရော သူ့ကိုယ်ဗလာကို မအေးမြစေနိုင်ဘူး၊ အချက်ပေါင်းများစွာ ထိုးသွင်းပြီးချိန်မှာတော့ တုနှိုင်းမဲ့ ခံစားမှုနဲ့အတူ ဆုံးခန်းတိုင်ခဲ့တော့တယ်။

” အား … ကောင်းလိုက်လေခြင်း အိုးး ”

”အင့် _ ဟင့် … အ … အ ဟင့် ”

”နာတယ် … အမလေး အီးးး စအိုလေး ကွဲပီလား မသိဘူး အား”

လေးဘက်ထောက်ထားလို့ ပထဝီမြေပြင်ဆီ အိကျနေတဲ့ ဗိုက်သားကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ အားပါးတရဖက်ကာ ဓားအိမ်ထဲ ဓားစိုက်ထားသလို အနောက်လှိုင်ခေါင်းထဲ တဆုံးထိုးသွင်းထည့်လိုက်တော့တယ်၊ တဆုံးဝင်ရောက်သွားတဲ့ အတံထိပ်ဝမှ ကျောရိုးတလျှောက်ကနေ စီးဆင်းလာတဲ့ အဖြူရောင်ပျစ်ပျစ် လူဆီလူနှစ်တွေ ပြေးထွက်သွားကြတော့တယ်။

အသားမရှိတဲ့ ခါးရိုးပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ မဲနက်ပြောင်လက်ပြီး ချွေးရွှဲနေတဲ့ ဖင်တုံကြီးတို့ ထိစပ်ပူးကပ်တဲ့ထိ ထိုးသွင်းပစ်လိုက်တော့တယ်၊ ကောင်းတကာကောင်းလွန်းသော အနောက်တံခါးမှ ဝင်ရောက်ခြင်း အရသာပါတကား ….။ တင်းကြပ်စွာ ဆွဲငင်စုပ်ယူထားတဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲကနေ လီးတန်ကြီးကို ဖြေးညင်းစွာ ထုတ်ယူလိုက်တော့တယ်။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

သူငယ္ခ်င္းမေလးရဲ့ ေနာက္ေပါက္

“ျဖန္း နင့္ အဲဒါ ဘာလုပ္တာလဲ” တင္းရင္းႏူးညံ့တဲ့ အထိန္းအကြတ္မပါ ရင္သားႏွစ္မႊာကို ပါးလႊာတဲ့ ညဝတ္ အကၤ်ီေပၚကေန ညင္သာစြာ အုပ္မိုးေပးလိုက္မိတဲ့ ကိုယ့္လက္ဖ်ံကို အရိုက္ခံလိုက္ရျခင္းနဲ႔အတူ တုန္ရီလွိုက္ေမာစြာ ရွက္ေဒါသနဲ႔ ေမးခြန္းထုတ္လိုက္တဲ့ အသံ ။ အလင္းမရွိ လူသံ၊ သူသံ တိတ္ဆိတ္တဲ့ အေမွာင္ဆန္ မိုးညတစ္ညရဲ့ သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္ ခ်ိဳၿမိန္မွန္းသိတဲ့ ခႏၶာဝရဇိန္ နတ္စည္းစိမ္ခံစားဖို႔ အစပ်ိဳး အရွိန္ယူေနတဲ့ အခိုက္အတန႔္ .. ။ ပါးလႊာတဲ့ အကာနဲ႔ ဝန္းရံထားတဲ့ အျခားတဘက္မွာေတာ့ ဆူၿဖိဳးထြားႀကိဳင္း က်ားရိုင္းတို႔အႀကိဳက္ စြဲခိုက္ေလာက္တဲ့ အရသာပုံေဆာင္ခဲ ဆြဲကိုင္ခ်င္စရာ ရင္သားႏွစ္ႁမႊာ ..။ စာစစ္ခန္းမွာ ရာထူးတက္ဖို႔ ဗ်ဴးဝင္ေနတာ မဟုတ္လို႔ ေမးလာတဲ့ ကြက္စ္ရွင္ကို မေျဖမိပဲ တိတ္ဆိတ္စြာ ဗ်ဴဟာခင္းေနလိုက္တယ္။

တူႏွစ္ကိုယ္ စက္ရာထက္မွာ စည္းျခားကာထားတဲ့ ဖတ္လုံးကိုဖယ္ လက္နက္ (ေပါင္ၿခံၾကားက ေထာင္တန္) တစ္ေထာက္စာ အကြာက သူ႔ခႏၶာအထက္ပိုင္းရဲ့ ရင္ခြင္တစ္ပိုင္းကို ဆုတ္နယ္ေပးတာေပါ့။ ေနာက္ထပ္ အသံမထြက္လာပဲ တိတ္ဆိတ္စြာ ခံယူေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ အတြက္ ေကာင္းျခင္းမဟာ အရသာေတြ ေပးေဝမၽွဖို႔ တဆင့္တက္ၿပီး လွုပ္ရွားလိုက္တယ္။ ကိုယ့္ဘက္ကို ေက်ာေပးထားတဲ့ စြဲမက္ဖြယ္ ခႏၶာရွင္ရဲ့ ႏူးညံ့တဲ့ ဗိုက္သားျပင္ကို ညာလက္နဲ႔ ပြတ္သပ္ရင္း ဘက္လက္က စိတၱဇ ပန္းခ်ီဆန္ဆန္ လိပ္ေခြလိမ္တြန႔္ေနတဲ့ ဆံႏြယ္စေတြၾကား ေျပးလႊား ေဆာ့ကစားေပးတာေပါ့။ အေမွာင္ခင္းက်င္းတဲ့ မိုးသဲညရဲ့ မိုးၿခိမ္းသံရွည္ႀကီး တစ္ခုက တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ကမၻာတစ္ျခမ္းကို ၿဖိဳခြင္းပစ္လိုက္တယ္။ ခက္ခြာခြာ အေနအထားမွာ ေက်ာခိုင္းထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမဟာ ကာမက်ားရိုင္းရဲ့ ခံတြင္းဝဆီ ခိုဝင္ရာအမွတ္နဲ႔ ထိတ္လန႔္တုန္လွုပ္စြာ ေျပးဝင္လာတဲ့ ကၽြဲရိုင္းႀကီးပမာ ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္ၿပီး မ်က္ႏွာအပ္ကာ ကိုယ့္ကို တုန္ရီေနတဲ့ လက္နဲ႔ သိုင္းဖက္ပစ္လိုက္တယ္။ အခြင့္အခါသင့္လို႔ အခ်ိန္မလင့္ခင္ ကိုယ္လည္း ပႏၷက္ရိုက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေတာ့တာေပါ့ …။

အခ်ိန္ကား လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀ ႏွစ္က ။ အတိအက်ေျပာရရင္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ရဲ့ မိုးရာသီညတစ္ည။ သူငယ္ခ်င္းမရဲ့ မိဘႏွစ္ပါးနဲ႔ အစ္မအႀကီးဆုံးတို႔ ဇာတိေျမကို အေရးႀကီးကိစၥနဲ႔ ခရီးထြက္ၾကတယ္။ သူ႔အစ္ကို ဝမ္းကြဲရဲ့အိမ္မွာ သြားအိပ္ဖို႔ စီစဥ္ထားေပမယ့္လည္း လင္မယား ရန္အႀကီးအက်ယ္ ျဖစ္ထားလို႔ အစ္ကိုျဖစ္သူက လာမအိပ္ဖို႔ အသနားခံတာေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းမ ခင္မ်ာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ေပါ့။ လူေနက်ဲတဲ့ ၿမိဳ႕သစ္ဘက္က နံကပ္ႏွစ္ထပ္တိုက္ထဲမွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ထဲ အိပ္ဖို႔ဆိုတာ ေတာ္႐ုံ မစဥ္းစားဝံ့စရာ။ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ထဲမွာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြလည္းျဖစ္ ေန႔စဥ္နဲ႔အမၽွ စၾကေနာက္ၾကမို႔ ရင္းႏွီးပြင့္လင္းသလို အေျပာအဆိုလည္း ရဲတင္းၾကတယ္။ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္သိေပါ့။ လိုအပ္ရင္လည္း ကူညီေဖးမၾက။ ဇီးရြက္သာသာေလာက္ ျဖစ္ေနရွာတဲ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမကို စက္ဘီးေဘးတိုက္ ယွဥ္နင္းရင္း

‘ဟဲ့ မိစု …. နင္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲဟ၊ နင့္႐ုပ္ကလဲ လင္ေသလို႔ နာေရးခ်ၿပီး ျပန္အလာ အိမ္မီးထဲပါသြားလို႔ ယူၾကဳံးမရ ျဖစ္ေနသလိုပဲ’ ‘နင္မသိဘူးဟ၊ ငါ့အိမ္မွာ ဒီေန႔ည ငါတစ္ေယာက္ထဲ အိပ္ရမွာဟ … ဆိုင္က ဟာမေတြကလည္း အိမ္လိုက္အိပ္ဖို႔ တစ္ေယာက္မွ ေခၚမရဘူး’

ေျပာရင္း မ်က္ရည္ေတြ ေဝ့ေနတာ ျမင္ေတာ့ ကိုယ္လည္း စိတ္မေကာင္း။ ‘ဒီလိုလုပ္ဟာ ငါ့အိမ္ကို လွမ္းေျပာၿပီး ငါလိုက္အိပ္မယ္ေလ၊ နင္က အေပၚထပ္မွာ အိပ္ေပါ့၊ ငါက ေအာက္ထပ္မွာ အိပ္မယ္’ ‘ဟယ္ နင္တကယ္ေျပာတာလား’ ဝမ္းသာအဲလဲအသံနဲ႔ ျပန္ေမးတယ္၊ မသိရင္ အိမ္ေတြ၊ ေျမေတြ ေပါင္ထားၿပီး အေႂကြး သိန္းခ်ီတင္ေနတဲ့ ငမြဲတစ္ေယာက္ အခုပဲ ထီေပါက္သြားသလိုလို၊ ဥပမာေျပာပါတယ္။

‘တကယ္မဟုတ္ပဲ ေျပာမလားဟ၊ ေနာက္စရာမွ မဟုတ္တာပဲကိုး’

‘ေအးပါဟာ၊ ငါနင့္ကို ညစာေကၽြးပါမယ္’

‘ငါတစ္ခုေတာ့ ေျပာမယ္ မိစု၊ ဆိုင္ကလူေတြ တစ္ေယာက္မွ မသိေစနဲ႔’

‘ဟင္ ဘာလို႔လဲ၊ ငါတစ္ေယာက္ထဲမို႔ အေဖာ္လာအိပ္ေပးတာပဲဟာ’

‘မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ထဲရွိတဲ့အိမ္ သူစိမ္းေယာက္်ား တစ္ေယာက္က အေဖာ္လာအိပ္ေပးတာ မသင့္ေတာ္ဘူးေလဟာ နင္အဲ့ေလာက္ မအနဲ႔’

‘ေအးပါ၊ ေအးပါ .. ငါ့အိမ္က လူေတြလာရင္လည္း မေျပာျပဘူး စိတ္ခ်’

သူငယ္ခ်င္းမ ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ေကၽြးတဲ့ ထမင္းနဲ႔ဟင္း စားေသာက္ၿပီး အိပ္ခ်ိန္ေစာေသးတာမို႔ တီဗီ ထိုင္ၾကည့္ၾကတယ္။ ည ၉ နာရီ ထိုးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမက သူေၾကာက္တတ္လို႔ ကိုယ့္ကို အေပၚထပ္မွာပဲ ဧည့္ခန္းထဲအိပ္ဖို႔ ေျပာတာေပါ့။

သူကေတာ့ သူ႔အစ္မနဲ႔အတူ အိပ္ေနက် အခန္းမွာ တစ္ေယာက္ထဲ အိပ္မယ္တဲ့။ အေပါ့အပါးသြားဖို႔ ေအာက္ဆင္းခ်င္ရင္လည္း ႏွိုးမွာေနာ္တဲ့။ ညဝတ္အကၤ်ီ ဂ်ိဳင္းျပတ္နဲ႔ စပန႔္သားေဘာင္းဘီတို ဝတ္ထားေတာ့လည္း သူငယ္ခ်င္းမက အသားညိဳေပမယ့္ ဆြဲေဆာင္မွုအျပည့္နဲ႔ဗ်။

သူက နည္းနည္းေတာ့ ဝတယ္၊ တင္နဲ႔ရင္က ထြားတယ္၊ ဗိုက္မပူေပမယ့္ ခါးတုတ္တယ္၊ အသားညိဳေပမယ့္ အသန႔္အရွင္း တအားႀကိဳက္တာ။ ေျပာဦးမယ္ အခန္းထဲ ဝင္အိပ္တယ္သာေျပာတာ တံခါးက မပိတ္ဘူး တစ္ေယာက္ထဲမို႔ ေၾကာက္လို႔တဲ့။ ကိုယ္လည္း ကိုယ့္ရဲ့ စိတ္ရိုင္းကို ခၽြန္းမအုပ္နိုင္ေတာ့ လက္နဲ႔ပဲ ၿပီးရတာေပါ့။ အိပ္ယာေျပာင္းလို႔ အိပ္မရတာရယ္၊ တူႏွစ္ကိုတစ္အိမ္ထဲ အခ်စ္ပြဲေလး ႏႊဲခြင့္ရရင္ဆိုတဲ့ အေတြးရယ္ေၾကာင့္ အိပ္မရတာရယ္၊ အိပ္ယာထဲ ဟိုလွည့္လိုက္၊ ဒီဘက္လိမ့္လိုက္ေပါ့။

အိပ္မေပ်ာ္တဲ့အဆုံး ဘုရားစင္ေဘးက ဘီရိုေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ ဗုဒၶဝင္ က်မ္းစာအုပ္ႀကီး ေတြ႕တာနဲ႔ ထိုင္ဖတ္ေနလိုက္တယ္။ ဆယ္နာရီခြဲသာသာေလာက္က်ေတာ့ ေလေတြတအားတိုက္ၿပီး မီးက ပ်က္ပါေလေရာ။ မီးလည္းအပ်က္ မိုးေတြကလည္း တမဟုတ္ျခင္း ၿပိဳဆင္းလာပါေရာ။ ၿခိမ္းသံ၊ ေျခာက္သံေတြနဲ႔ လၽွပ္စီးေတြကလက္ေသး။

ဗုဒၶဝင္က်မ္းႀကီး ဘီရိုေပၚျပန္တင္ၿပီး ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲထဲ အိပ္ယာဆီ ျပန္သြားမယ္လို႔လုပ္တုန္း ဘယ္အခ်ိန္က အျပင္ေရာက္ေနမွန္းမသိ သူငယ္ခ်င္းမက ကိုယ့္ကိုမေတြ႕ေတာ့ ကိုယ့္နာမည္ အသံကုန္ေအာ္ၿပီး ငိုပါေလေရာ၊ ကိုယ့္မွာ ျပန္ထူးရင္း အျမန္ေျပးလိုက္ရတာ ခလုပ္တိုက္ လဲမက်တာ ကံေကာင္းလို႔။ ကိုယ္က မေရာက္ေသးဘူး သူက ကိုယ့္ျခင္ထာင္ထဲ ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီ၊ နားႏွစ္ဘက္ ပိတ္ထားၿပီး ငုတ္တုတ္ေလး ထိုင္ေနတာ၊ ကိုယ္လည္း သူ႔နဲ႔ သုံးေပအကြာေလာက္မွာ ထိုင္ၿပီး အားေပးစကား ေျပာရတာေပါ့။ (ငဗစ္ေၾကာင့္ သုံးေပခြာထိုင္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္သိလို႔ ခြာထိုင္တာ)။

မိုးၿခိမ္းသံေတြၿငိမ္ၿပီး လၽွပ္စီးလည္း မလက္ေတာ့၊ မိုးကလည္း နည္းနည္းစဲသြားလို႔ ‘မနက္က်ရင္ ဆိုင္သြားရမွာ နင္သြားအိပ္ေတာ့၊ ငါလည္း အိပ္ေတာ့မယ္’ ဆိုတာကို ဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ ငါနဲ႔အတူ ျခင္ေထာင္ထဲ လာအိပ္ပါတဲ့ အက်ယ္ႀကီးပဲတဲ့ အလည္ကေန ေျခတင္ခ်ထားမယ္ နင္ဟာနင္ ဟိုဘက္လွည့္အိပ္တဲ့။

ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္သိလို႔ မျဖစ္ဘူး ဇြတ္ပိတ္ျငင္းေတာ့လည္း တစ္ညလုံး မအိပ္ဘူး၊ နင္လည္းမအိပ္နဲ႔တဲ့ စကားထိုင္ေျပာၾကမယ္တဲ့။

ေမွာင္မိုက္တဲ့ညတစ္ည လမင္းကမသာ မီးကမလာ အိပ္ယာထက္မွာ တျခင္ေထာင္ထဲ အိပ္ရမွာ ဘယ္က်ားက ဥပုတ္ေစာင့္နိုင္မွာလဲ၊ သူလည္း မသိတာေတာ့မဟုတ္၊ က်ားကိုက္ခံရမွာထက္ ေတာေျခာက္ခံရမွာကို ပိုေၾကာက္ေနရွာတဲ့ ဒရယ္မေလး ျဖစ္ေနတာ။

သူ႔အေၾကာင္းေတာ့ ကိုယ္က ေကာင္းေကာင္းသိတယ္၊ ျမဴဆြယ္ဖ်ားေယာင္းတာ မဟုတ္သလို လမ္းေၾကာင္းခင္းတာလည္း မဟုတ္၊ သူ ေၾကာက္တတ္တာလည္း ဆိုင္ကလူတိုင္း အကုန္သိ၊ အသားကညိဳ ဆံပင္ကေကာက္ၿပီး ႏွုတ္ခမ္းက ထူေသးတယ္၊ တင္နဲ႔ရင္ကေတာ့ မတ္ေလာက္စရာေပါ့။

သူ႔ကို ႀကိဳက္မယ့္သူ မရွိသလို သူကလည္း စကားေျပာရင္ေတာင္ စည္းအေက်ာ္မခံဘူးေနာ္၊ အခုက သူေၾကာက္တတ္လြန္းလို႔သာ ကိုယ့္အတြက္ ဒီလိုအခြင့္ရတာ၊ ကိုယ့္လည္း သူေၾကာက္တယ္။ နင္ ငါနဲ႔ေတာ့ ေဝးေဝးခြာအိပ္ေနာ္တဲ့၊ မိုးရြာရတဲ့အထဲ မီးကပ်က္ေနတာတဲ့၊ ဖေယာင္းတိုင္ကလည္း မရွိဘူး၊ ငါတစ္ေယာက္ထဲ အိပ္ရရင္ ေၾကာက္လို႔ေသသြားနိုင္တယ္တဲ့ ။

ေငြမိုးစေတြစဲလို႔ ေရႊမီးျပန္ေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ေမႊ႕ယာထူထူထက္က ဇာခ်ဥ္ေထာင္ရဲ့ ရင္ခြင္မွာ အဝတ္မပါ ကိုယ္ဗလာနဲ႔ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ယမၼက္စည္းစိမ္ခြက္ထဲ ျပဳတ္က်လုနီးနီး အေျခအေနေပါ့၊ ေတြ႕မေရွာင္ က်ားပိန္နဲ႔ အေတြ႕အၾကဳံမရွိတဲ့ ကၽြဲမႀကီးတို႔ရဲ့ သလြန္ထက္က အခ်စ္ၿပိဳင္ပြဲအတြက္ မာန္ဖီၾကဳံးဝါးေနၾကတဲ့ အခိုက္အတန႔္ဟာ လူ႔ေဘာင္ေလာကရဲ့ စည္းဝိုင္း အျပင္ဘက္မွာ သာယာလွိုက္ေမာျခင္း အျပည့္နဲ႔ပါပဲ ။

ေခ်ာကလက္ေရာင္သန္းတဲ့ ရင္စိုင္ထြားထြားႀကီးကို အားပါးတရ စို႔ေပးရင္း ပိတုန္းေရာင္ လယ္ကြက္ေလးထဲက အတြင္းသားရဲရဲေလးကို လက္ခလယ္နဲ႔ ထြန္ယက္ေပးေနတယ္၊ အမဲေရာင္ ျမက္ခင္းေလးနဲ႔ မဟူရာဂူဝရဲ့ အတြင္းပိုင္း လွိုင္ေခါင္း တေလၽွာက္မွာေတာ့ ေစးကပ္စိုရႊဲကာ အရည္လွည့္ေနေလရဲ့၊ မဲနက္တဲ့ နို႔ထိတ္ေလးႏွစ္ဘက္ကို လၽွာနဲ႔ရွိုက္ယူေဆာ့ကစားလိုက္၊ အညိဳရင့္ရင့္ လည္တိုင္ဝင့္ဝင့္ကို ပါးစပ္နဲ႔ စုပ္ယူနမ္းရွိုက္လိုက္ ႏုညံ့တုတ္ခိုင္ၿပီး အာဖရိကဆန္တဲ့ ေပါင္တန္အတြင္းသားေတြကို လက္နဲ႔ပြတ္သပ္ေပးလိုက္နဲ႔ ကိုယ့္ရဲ့ အကြက္ေရႊ႕မွုေတြေၾကာင့္ ထြားက်ိဳင္းမဲနက္တဲ့ အပ်ိဳရိုင္းမေလးခင္မ်ာ အစာစားက်င္းရဲ့ လက္တစ္ကမ္း အကြာမွာ ႀကိဳးၿငိေနရွာတဲ့ ေမထုန္ႏြားမႀကီးလို တရွူးရွူးတရွဲရွဲနဲ႔ အစာခြက္ဆီ ဘယ္အခ်ိန္ ေရာက္မလဲ ႐ုံးကန္ေနရတယ္။

တခ်က္တခ်က္ ရင္ဘက္ႀကီး ေကာ့တက္လာလိုက္၊ တခါတခါ ေမႊ႕ယာနဲ႔ တင္ပါးဆုံႀကီး ခြာသြားလိုက္နဲ႔ မသိရင္ ဆပ္ကပ္အဖြဲ႕ထဲက ေႁမြမေလး ကျပေဖ်ာ္ေျဖေနသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္၊ မခံစားနိုင္တဲ့အဆုံး ေခ်ာကလပ္ေရာင္ အပ်ိဳရိုင္းမေလးရဲ့ ရင္ထဲက စကားလုံးတခ်ိဳ႕ ႏွုတ္ခမ္းဖ်ားက ပြင့္အန္က်လာေတာ့တယ္။

“ငါ မေနနိုင္ေတာ့ဘူးဟ နင္ကလည္း လုပ္ပါေတာ့ဟာ”

ပန္းတိုင္အေရာက္ ခ်ီတက္ဖို႔ မရည္ရြယ္ခဲ့တာမို႔ ဘာမွစီစဥ္မထားမိ၊ ခြဲစိတ္ခန္းဝင္ရင္ လက္အိပ္လိုအပ္သလို၊ ေဘာလုံးကန္လို႔ ဂိုးသြင္းတဲ့အခါမွာလည္း ဘြတ္ဖိနပ္ပါမွ ျပည့္စုံေလသည္ မဟုတ္လား၊ ကိုယ့္ရဲ့ ဖြားဖက္ေတာ္ ေမာင္မဲလုံးအတြက္ ညေနက ယူနီေဖာင္း မဝယ္ခဲ့ရေလေတာ့ ဖိုင္နယ္ေရာက္မွ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္ေခါက္ရမလို။ ႀကံရာမရေပမယ့္ သူရဲေကာင္းတို႔မည္သည္ တပ္ျပန္ေခါက္ရိုးထုံစံ မရွိသည္၊ ေလွခြက္ပဲက်န္ အလံမလွဲ၊ ေတာင္ငူရာဇဝင္ထဲက ေနာင္ရိုးတိုက္ပြဲမွာ ဘုရင့္ေနာင္ ေဖာင္ဖ်က္တိုက္သလို ကိုယ္လည္း ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ေခ်ာင္ကပ္ဖိုက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ .. ။

အေပါ့အေလးသြားၿပီး ကိုယ္သင္ျပသလို ေသခ်ာေဆးေၾကာ သန႔္ရွင္းကာ ေရခ်ိဳးထားတဲ့ ရင္ထြားထြား တင္ကားကား ခါးတုတတ္တုတ္နဲ႔ မဲေမွာင္ဝင္းေျပာင္ေနတဲ့ ကၽြဲမႀကီးရဲ့ ေကာက္ေၾကာင္းအလွကို ၾကည့္ၿပီး လက္နဲ႔တစ္ခ်ီ ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္၊ ကိုယ္လည္း ေရခ်ိဳးလိုက္သည္မို႔ ေအးခ်မ္းလန္းဆန္းၿပီး ယုံၾကည္မွု အျပည့္နဲ႔ေပါ့။

ဆားဗစ္ရင့္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ကာမက်ားပိန္ႀကီးနဲ႔ အေတြ႕အၾကဳံမရွိေသးတဲ့ မႏူးမနပ္ ကၽြဲမေလးတို႔ အဝတ္မပါ ခႏၶာခ်င္း ပူးကပ္လို႔ အေႏြးဓာက္ ဖလွယ္ရင္း အရသာစယူၾကတယ္၊ မသိမသာ ေထာ္ေနတဲ့ ကၽြဲညိဳမရဲ့ ႏွုတ္ခမ္းဖူးထူထူႀကီးကို ကစ္ဆြဲရင္း ထြားက်ိဳင္းႏုညံ့တဲ့ မင္းဂြတ္သီးေရာင္ ရင္သားေျပာင္ေျပာင္ႀကီး ႏွစ္ဘက္ကို ဆုပ္ကိုင္ကစားေပးတာေပါ့။တခါတခါ မဲျပာေနတဲ့ ေပါင္တန္အတြင္းသားေတြဆီ လက္ကေရာက္သြားေသးတယ္၊ အနည္းငယ္ ဝင္းပတဲ့ မ်က္ႏွာျပဲႀကီးကေန ပါးစပ္နဲ႔လၽွာဟာ တေျဖးေျဖးျခင္း ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာဆီ စုံဆင္းလာခဲ့တယ္။

ဗိုက္သားတျပင္ လၽွာနဲ႔ကစားရင္း ညာလက္က ရင္သားမို႔မို႔ ထိပ္ေလးကို ေဆာ့ကစားေပး၊ ဘယ္လက္က ထြန္ယက္မခံရဖူးေသးတဲ့ လယ္ကြက္ကို ထယ္ထိုးေပးလိုက္တယ္၊ အသက္ရွူသံျပင္းျပင္းေတြၾကားမွာ တခါတခါ ၿငီးသံေလးပါလာတာ နားဆင္လို႔ အေကာင္းသားဗ် .. ။

ကဲ … အေနာက္တံခါးဖြင့္ဖို႔ စတင္ၿပီ ….. ပတ္လက္အေနအထား တစ္တီတူးငွက္လို ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း မိုးေမၽွာ္ခိုင္းၿပီး ေပါင္တန္ေတြကို ဗိုက္ေပၚျပန္ေခါက္လွဲေပးလိုက္တယ္၊ သူ႔လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ တံေကာက္ေကြးကို ကိုင္ခိုင္းလိုက္ၿပီး အတြင္းထဲထိ ေျပာင္စင္ေအာက္ လက္ခလယ္နဲ႔ ႏွိုက္ေဆးထားတဲ့ စအိုဝကို အသင့္ယူထားတဲ့ အုန္းဆီရႊဲေနေအာင္ သုတ္ေပးလိုက္တယ္။

သေျပသီးမွည့္ေရာင္သန္းၿပီး က်ဳံ႕ေနတဲ့အဝေလးကို လက္ခလယ္ ထိတ္ေလးထည့္ၿပီး ပတ္လည္လွည့္ေပးရင္း ညာလက္နဲ႔ ေရွ႕တံခါးကို အကြဲေခ်ာင္းအလိုက္ေလး အထက္ေအာက္ ပြတ္ဆြဲေပးတယ္၊လက္ခလယ္ကို အုန္းဆီဆြတ္လိုက္ စအိုဝေလးေမႊလိုက္နဲ႔ အေတာ္ေလး ဆီဝသြားေတာ့မွ အထဲကိုမသိမသာ ထိုးသြင္းၿပီး ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ အဝင္အထြက္ မွန္မွန္နဲ႔ ႂကြက္သားေတြ ဟလာေအာင္ လုပ္ရတယ္၊ လက္ခလယ္ ႏွစ္ဆစ္စာေလာက္ ဝင္နိုင္ထြက္နိုင္ေတာ့မွ ပိုစစ္ရွင္ ေျပာင္းလိုက္တယ္၊ က်ားႀကီးေရေသာက္ ေလးဘက္ေထာက္ေပါ့။

ကိုယ္ကနံရံကိုမွီ ေပါင္ကားၿပီး ေျခဆင္းထိုင္ လုံးႀကီးေပါက္လွ ကၽြဲမေလးကို ကိုယ့္ဘက္ဖင္ေပးၿပီး ဒူးေထာက္ေပါင္ကား လက္ႏွစ္ဘက္ တံေတာင္ဆစ္ေထာက္ အေနအထားမို႔ မဲေျပာင္ေနတဲ့ တင္သားစိုင္ႀကီးႏွစ္ခုက ကိုယ့္ကိုစိန္ေခၚေနသေယာင္ပါပဲ။

ခါးေလးေရွ႕ေကာ့ခိုင္းလိုက္ေတာ့ အေနာက္တံခါးဝဟာ ေရအိုးတည္ထားသလို ပုံစံေလးေပါ့၊ နည္းနည္းနာမယ္၊ ခဏေလး သည္းခံဖို႔ ေျပာၿပီး လက္ညိဳး လက္မနဲ႔ စအိုဝကိုျဖဲၿပီး အုန္းဆီရႊဲေအာင္ ေလာင္းထည့္ လက္ခလယ္စိုက္ၿပီး ေမႊလိုက္တယ္၊ ေဘးကိုဝိုက္ေမႊလိုက္၊ ေရွ႕ကိုထိုးသြင္းလိုက္နဲ႔ ဆီဝေနတဲ့အေပါက္ေလးဟာ နည္းနည္းေခ်ာင္ခ်ိလာသည္မို႔ လက္ညိဳးပါေရာၿပီး ထိုးသြင္းလိုက္တယ္။

ဒီတခါေတာ့ နာလို႔ ကၽြဲမႀကီး တြန႔္ခါသြားတယ္၊ လက္ခလယ္၊ လက္ညိဳး ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးတလွည့္၊ လက္ခလယ္၊ လက္သူႂကြယ္ ႏွစ္ေခ်ာင္းပူး တလွည့္ ေကာင္းေကာင္း ဝင္နိုင္ထြက္နိုင္ အေနအထားေရာက္ေတာ့ အနားယူထားတဲ့ ႏွုတ္ခမ္းနီဗူးကို ကေလးေဆာ့တဲ့ အူစီေဖာင္းစြတ္ၿပီး ေျဖးေျဖးခ်င္း ထိုးသြင္းလိုက္တယ္၊ လက္သုံးဆစ္စာ ဝင္သြားေတာ့ နာလို႔ေအာ္တာနဲ႔ အဲ့အတိုင္း ရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔ကိုေဘးတိုက္ လွဲခိုင္းလိုက္တယ္၊ စိတ္ေတာ့ရွည္ရတာေပါ့။ အေနာက္တံခါးဆိုတာ ဝင္ခ်င္တိုင္း ဝင္လို႔ရတာ မဟုတ္ဘူးေလ၊ ႏွုတ္ခမ္းနီဗူးထည့္ရက္နဲ႔ပဲ သူ႔အတြက္ ဖီးျဖစ္ေအာင္ ျပန္လုပ္ေပးရတယ္။

ထြားက်ိဳင္းႏုညံ့တဲ့ ရင္သားႀကီးတစ္စုံကို စို႔လိုက္၊လၽွာနဲ႔တြတ္လိုက္၊ ႏွုတ္ခမ္းနဲ႔ညႇပ္ၿပီး ကစားလိုက္ လုပ္ရင္း လက္ကအေမႊးၿပိဳင္းၿပိဳင္းနဲ႔ ေတာရိုင္းႀကီးထဲ ေတာလည္ထြက္ရတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ႏွိုးဆြေပးၿပီးေတာ့ တစ္ခါ ပိုစစ္ရွင္ ေျပာင္းရျပန္ေရာ၊ ကုတင္အစြန္းမွာ မဲေျပာင္ေနတဲ့ တင္စိုင္ႀကီးေတ့ထားၿပီး ေပါင္ကား ပတ္လက္လွန္ အေနအထားနဲ႔ ကိုယ္ကကုတင္ေအာက္ ေျခဖ်ားေထာက္ထိုင္ၿပီး အတြင္းသားရဲရဲေလးကို လၽွာနဲ႔ေမႊေပးရင္း စအိုထဲထိုးသြင္းထားတဲ့ အူစီေဖ်ာင္းစြတ္ ႏွုတ္ခမ္းနီဗူးေလးကို တခ်က္တခ်က္ ကစားေပးတယ္။

နာလို႔တြန႔္သြားေပမဲ့ အေမအေမြေပးတဲ့ လယ္ကြက္ ထြန္ယက္ေပး ေနတာမို႔ ဖီးကလဲ ရွိတာေပါ့၊ အေမႊးၾကားက ေဘးႏွုတ္ခမ္းသားေတြ စုပ္ေပးလိုက္ လွိုင္ေခါင္းထဲ လၽွာနဲ႔ထိုးလိုက္ ညာလက္က အုန္းသီးေလာက္ နီးနီးရွိတဲ့ အုန္းခြံေရာင္ ရင္သားထြားထြားႀကီးေတြဆီ ခရီးထြက္ေနတယ္။

ဘယ္လက္က ႏွုတ္ခမ္းနီဗူးေလးကို ညင္ညင္သာသာနဲ႔ ေျဖးေျဖးျခင္း အသြင္းအထုတ္လုပ္ေပးတာေပါ့၊ ႏွုတ္ခမ္းနီဗူး စိုက္ထားတာ ၾကာလာေတာ့ စအိုအတြင္းပိုင္း ႂကြက္သားေတြ ဟအာသြားၿပီး ဆူၿဖိဳးထြားက်ိဳင္းတဲ့ အပ်ိဳရိုင္းကၽြဲမလဲ သိပ္မနာေတာ့ဘူးထင္ရဲ့၊ အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေပမယ့္ ခါးေတြ၊ တင္ေတြ တြန႔္မသြားေတာ့ဘူး၊ ဘက္ေပါင္းစုံ ျပင္ဆင္ၿပီးၿပီမို႔ ကိုယ့္ရဲ့ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထၿပီး သံေခ်ာင္းလို မာထန္ေနတဲ့ မဟူရာ အေျမာက္ႀကီးနဲ႔ လုံးႀကီးေပါက္လွ ကၽြဲပ်ိဳမရဲ့ အေနာက္တံခါးဝကို ထိုးသြင္းပစ္ခြင္းဖို႔ပဲ က်န္ေတာ့တယ္၊ ကုတင္ေပၚမွာ ကိုယ့္ဘက္ ဖင္လွည့္ၿပီး ေလးဘက္ေထာက္ခိုင္း လိုက္တယ္။

အုန္းဆီထက္ဆြတ္ၿပီး ႏွုတ္ခမ္းနီဗူးကို ေျဖးေျဖးျခင္း ဆြဲႏွုတ္ၿပီးေတာ့ အီးပါခ်င္လို႔ဆို ေအာက္ထပ္ လိုက္ပို႔ရပါေရာ၊ ၿပီးရင္ ေရေကာင္းေကာင္း ေလာင္းၿပီး လက္နဲ႔အတြင္းထိ ႏွိုက္ေဆးဖို႔ ေျပာရေသးတယ္။

အေပၚထပ္ ျပန္ေရာက္လို႔ ကိုယ့္ရဲ့ မဟာလက္နက္ေတာ္ႀကီးကို ခဏေလာက္ ေရခဲေခ်ာင္း စုပ္ေပးပါဆိုတာ ရြံလို႔တဲ့ အေၾကာက္အကန္ ျငင္းဆန္တာနဲ႔ လက္ေလၽွာ့လိုက္ရတယ္၊ အေနာက္တံခါးဖြင့္ဖို႔ ဒီအဆင့္ထိ လိုက္ေလ်ာထားၿပီမို႔ ကိုယ္လည္း အခြင့္အေရး ထပ္မယူလိုေတာ့ပါဘူး၊ ေနာက္ဆုံးဖိုင္နယ္ အစီစဥ္စတင္ၿပီမို႔ ကိုယ္က နိဂုံးခ်ဳပ္ အမွာစကား ေျပာရတယ္။

‘အရင္ဆုံး ပတ္လက္အေနအထားနဲ႔စမယ္၊ ကုတင္ေစာင္းမွာ အေပါက္ကို ကုတင္ေဘာင္အျပင္ဘက္နည္းနည္းထုတ္ေပးထား ေပါင္ကို အရမ္းမကားနဲ႔၊ (ေပါင္အရမ္းကားရင္ စအိုစိထားသလိုျဖစ္ၿပီး ပိုနာမွာစိုးလို႔) ။ ကိုယ္ထိုးသြင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ ေၾကာက္ၿပီး အတင္းစိ မထားနဲ႔၊ အီးညႇစ္သလို ညႇစ္ေပးရတယ္၊ အေတာ္ေလး အရွိန္ရလာရင္ က်ားႀကီးေရေသာက္ ေလးဘက္ေထာက္ ပိုစစ္ရွင္ေျပာင္းမယ္၊ ဆီထပ္ေလာင္းၿပီး အသြင္းအထုတ္ ပိုျမန္လာမယ္၊ နာရင္ ပါးစပ္ကေျပာ၊ ခါးေတြ၊ တင္ေတြ မလွုပ္နဲ႔ ပိုနာလိမ့္မယ္’

ကုတင္တဘက္အဖ်ားမွာ အေနာက္တံခါးထားၿပီး ပတ္လက္ေပါင္ကား နို႔ထြားထြား ေမထုန္ႏြားမႀကီးနဲ႔ ေတြ႕ကရာ အကုန္စား အေပါက္မရွားတဲ့ ကာမက်ားပိန္ႀကီးတို႔ရဲ့ အေနာက္တံခါးဖြင့္ပြဲ အခမ္းအနားႀကီး စတင္ပါၿပီ …။

‘အင့္ _ ဟင့္ .. ဟင့္’

‘နာတယ္လို႔ … အား ဟင့္’

ကိုယ့္ရဲ့ ေမြးရာပါ လက္နက္ေကာင္းႀကီး ေျဖးညႇင္းစြာ ဝင္ေရာက္သြားေသာေၾကာင့္ ၿငီးညဴျခင္း .. စအိုဝကို အုန္းဆီရႊဲေအာင္ ျပန္ဆြတ္ၿပီး လက္ခလယ္နဲ႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေမႊေနာက္ကာ ကိုယ့္ရဲ့ပါးျပင္းေထာင္ေနတဲ့ ေႁမြေဟာက္ေခါင္းႀကီးေပၚလည္း ရႊဲေနေအာင္ လူးေပးလိုက္တယ္။

မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္း အဝတ္မပါခႏၶာနဲ႔ ထြားက်ိဳင္းမဲနက္ ပတ္လက္ေပါင္ကား အဆင္သင့္ျပင္ထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမအေပၚ အလိုက္သင့္ ေမွာက္ၿပီး သူ႔ရဲ့ႏွုတ္ခမ္းထူထူႀကီး ႏွစ္လႊာကို စုပ္ယူ နမ္းရွိုက္လိုက္တယ္၊ ဘယ္လက္က ကိုယ့္ရဲ့ေထာင္မတ္ေနတဲ့ မဟာထိတ္ဖူးႀကီးကို ကိုင္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းမရဲ့ အေနာက္တံခါးဝကို ေတ့ကာ ေျဖးညႇင္းစြာ ထိုးသြင္းတယ္၊ ညာလက္နဲ႔ မင္းကြတ္သီးေရာင္ ရင္အုံ႔ထြားထြားႀကီးကို ပြတ္သတ္ဆုပ္နယ္ ေပးလိုက္တယ္။

အေနာက္ဂူထဲ ကြမ္းသီးလုံး ဝင္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ အတြင္းႂကြက္သားေတြက ညႇစ္ယူဖမ္းဆုပ္ထားလို႔ ကိုယ့္အတြက္ မဟာစည္းစိမ္ ခံစားရေပမယ့္ ကၽြဲမႀကီး နာလို႔ လူးခါသြားတယ္၊ ကစ္စင္ဆြဲရင္းတန္းလန္းနဲ႔ ပါးစပ္ကလည္း ဝမ္းေခါင္းသံနဲ႔ ၿငီးညဴတာေပါ့၊ ဆီဝမွ နတ္တိုင္ထည့္ရ လြယ္ကူသလို ခုလဲ စိန္ဖူးႀကီးကို ျပန္မထုတ္ပဲ အဝင္ဝ ပတ္လည္ကို အုန္းဆီထပ္လူးရတယ္၊ ညိဳညက္တင္းရင္းတဲ့ စူပါေပါက္စီႀကီးႏွစ္ရဲ့ ေဘးသားေတြကို အားပါးတရ လၽွာနဲ႔လ်က္ကာ စုပ္ယူနမ္းရွိုက္ေပးရင္ ေခ်ာကလပ္ဒစ္ႀကီးကို တဆင့္ျခင္း ထိုးသြင္းရတာေပါ့။

ကိုယ့္ရဲ့ ဖြားဘက္ေတာ္ ငါးရံ့ ေခါင္းႀကီးဟာျဖင့္ က်င္းေအာင္းခြင့္ရသည္မို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးစြာ လူးခါဝင္ေရာက္ေနတယ္၊ ရာဂအၾကည့္နဲ႔ ရွုမဝနိုင္တဲ့ ေကာက္ေၾကာင္းလွ ကၽြဲပ်ိဳမရဲ့ ရင္သားစိုင္ ထိပ္ဖ်ားက ညိဳမဲစူထြက္ေနေသာ နို႔သီးေခါင္းေလးကို လၽွာဖ်ားနဲ႔ ကလိလိုက္၊ ရွိုက္ယူကာ အငမ္းမရစို႔လိုက္ လုပ္ရင္း ေရႊမဲေခ်ာင္းႀကီး ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ပန္းဝင္ဖို႔ လွုပ္ရွားေနတာေပါ့။

နာက်င္မွုသက္သာေအာင္ ေျဖးညႇင္းညင္သာစြာ အသြင္းအထုတ္ လုပ္တာမို႔လို႔ အဝင္အထြက္ မွန္မွန္နဲ႔ အသံေတာ့ မျမည္ပါ၊ အပ်ိဳရိုင္းမရဲ့ ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာ အၾကားက အေနာက္တံခါး အတြင္းသား ပြတ္တိုက္ဆြဲငင္လို႔ နာက်င္စြာ ၿငီးညဴတဲ့ အသံေလးဟာ ဆယ္ကမၻာတိုင္ စြဲရစ္ေစနိုင္ေလာက္တယ္။

“အင့္ _ ဟင့္ ဟင့္ … အီး _ ဟီးးးး နာတယ္လို႔ဆို”

“နင္မညႇာဘူး အား … တအားလုပ္တာပဲ ဝူး”

ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ စည္းခ်က္မျမန္ပဲ ဝင္ခ်ီထြက္ခ်ီနဲ႔ ထိတ္ဖူးဆီရႊဲ ဒုတ္မဲႀကီး လက္သုံးလုံးစာသ ာသာေလာက္ ဝင္ေရာက္သြားနိုင္တဲ့ အေျခေနေရာက္ေတာ့ ပိုစစ္ရွင္ေျပာင္းတယ္။ က်ားႀကီးေရေသာက္ ေလးဘက္ေထာက္ စတိုင္ေပါ့။

ကုတင္ဖ်ားမွာ ဒူးေထာက္ မို႔ေမာက္ႀကီးမားတဲ့ ဖင္တုံးႀကီးၾကားက မဲနက္တဲ့ ဂူေပါက္ ဝင္ေရာက္ဖို႔ စတင္ၿပီ။ ခိုင္မာတုတ္ခဲတဲ့ ဒုတ္မဲႀကီး ငုတ္ရွိုးဝင္ေရာက္ထားသည္မို႔ ဟအာေနတဲ့ ခေရပြင့္ေလးေလးဟာ စြဲမတ္ဖြယ္ ေက်ာက္မီးေသြးတြင္းပမာ။ မသိမသာ ပြင့္အာေနတဲ့ စအိုဝကို လက္ညိဳး လက္မနဲ႔ ဆြဲဟၿပီး အုန္းဆီေလာင္းထည့္လိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္မယ့္ ဒုံးက်ည္ႀကီးကို ေနရာအႏွံ့ ဆီရႊဲေအာင္ လူးလိုက္တယ္။

‘အီးးး ရွီးးးး အ’

”နာတယ္လို႔ ေျဖးေျဖး”

ထြားက်ိဳင္းႏုညံ့တဲ့ အညိဳေရာင္ ေရွာက္ပန္းသီးႀကီး ႏွစ္လုံးကို ဘယ္ညာစုံ လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး က်ဳံ႕သြားလိုက္၊ အာလာလိုက္နဲ႔ ျမဴဆြယ္ေနတဲ့ အေနာက္တံခါးဝထဲ အမဲေရာင္ ဒုန္းက်ည္ထိတ္ဖူးႀကီး စိုက္ထည့္ ထိုးသြင္းလိုက္တယ္။

ညႇစ္အားေကာင္းတဲ့ ႂကြက္သားနံရံေတြက တင္းၾကပ္စြာ စုပ္ယူၿပီး ကြမ္းသီးလုံးႀကီးကို ငုံထားလိုက္ခ်ိန္မွာ နာက်င္မွုကို ၿငိမ္သက္စြာ ခံယူေနတဲ့ ေမထုန္ႏြားမႀကီးရဲ့ ဗိုက္သားတျပင္လုံးကို လက္တဘက္နဲ႔ ပြတ္သတ္ေပးရင္း ေျမျပင္ရဲ့ ဆြဲအားေၾကာင့္ ေအာက္စိုက္ေနတဲ့ ရင္သားႏွစ္မႊာကို က်န္လက္တဘက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ေပးေနတယ္၊ ထိုးသြင္းစိုက္ဝင္ေနတဲ့ ကိုယ့္ရဲ့လက္နက္မဲႀကီးကို ေျဖးေျဖးျခင္း လွုပ္ရွားေပးလိုက္တယ္။

ေက်ာျပင္တေလၽွာက္ကို ႏွုတ္ခမ္းေမႊးနဲ႔ ပြတ္ေပးရင္း၊ လၽွာထိတ္ေလးနဲ႔ကစားရင္း တန္းလန္းစိုက္ေနတဲ့ တဏာျမႇားမိုက္ကို ဦးခိုက္လ်က္ ေရွ႕ဆက္တိုးေစလိုက္တယ္။ နာေပမယ့္ လူးခါမသြားပဲ မ်က္စိစုံမွိတ္ အံႀကိတ္ခံနိုင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းမကိုေတာ့ စိတ္ထဲ၊ ႏွလုံးသားထဲက လိုက္လိုက္လွဲလွဲ ခ်ီးက်ဴးမိတယ္၊ အသြင္းအထုတ္ မွန္မွန္နဲ႔ တစ္စတစ္စ ျမန္ဆန္လာတဲ့ တီးကြက္ကို ကိုယ္တိုင္တီးခက္ရင္း ရာဂ ဂယက္ထဲကို နစ္ျမဳပ္သြားခဲ့ၿပီ။

ေနာက္စိနားမွာ ေခါင္းစီးကြင္းနဲ႔ စီးေႏွာင္ထားတဲ့ တြန္လိမ္ေကာက္ေကြ႕တဲ့ ဆံႏြယ္ရိုင္းေတြကို စုကိုင္ၿပီး လက္ဖဝါးမွာ တစ္ရစ္ ရစ္ကာ ဆြဲကိုင္လိုက္တယ္၊ အျပည့္အၾကပ္ ထိုးထည့္ခံထားရလို႔ အတြန႔္ေတြ မရွိေတာ့တဲ့ စအိုဝကို အုန္ဆီထပ္ေလာင္းလိုက္ၿပီး ဒုတ္မဲႀကီး တစ္ေခ်ာင္းလုံးနီးနီး ေနာက္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္တယ္၊ အထဲမွာ ဒစ္တစ္ခုစာက်န္မွ ဆံပင္တင္းတင္း ဆြဲကိုင္လ်က္နဲ႔ မေႏွးမျမန္ အဆုံးထိ ပစ္သြင္းလိုက္တယ္။

” အီးးးးး ရွီးးးး _ နာလိုက္တာ … အား အမေလး ေသပါၿပီေတာ့ ”

တစ္ေခ်ာင္းလုံးနီးနီး ဆြဲထုတ္လိုက္ တဆုံးနီးနီး ျပန္သြင္းလိုက္နဲ႔ ကာမဂယက္ စည္းခ်က္မွန္မွန္ တီးခက္လို႔ေနေတာ့၏။ ၿပီးျပည့္စုံေသာ ႏွစ္လိုဖြယ္ အရသာပါေပတည္း။ တြင္းနက္ထဲကို ဝင္ေရာက္ရေသာ ကာမခရီးမွာ ဒီလီးဟာျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးစြာပင္၊ က်င္ေခ်ာင္းထဲမွာ အရည္ၾကည္မ်ား စိမ့္ထြက္လာၿပီး ေျခလွမ္းေတြလဲ ပိုသြက္လာေတာ့၏။

ထိုးသြင္းလိုက္ခ်ိန္မွာ အလိုက္သင့္ ပြင့္အာၿပီး ဆြဲႏုတ္ခ်ိန္မွာ စုပ္ယူဖမ္းစားေပးနိုင္ေသာ ႂကြက္သားနံရံေတြၾကား ဒုတ္မဲႀကီးကား ေျပးလႊားေနေတာ့သည္၊ အထိန္းအကြပ္မဲ့စြာ လွုပ္ခါတုန္ရမ္းေနေသာ ရင္စိုင္ႏွစ္မႊာကို ဆုပ္နယ္လိုက္ မဲနက္ေျပာင္ဝင္းၿပီး ေကာ့ေထာင္လၽွက္ စိန္ေခၚေနေသာ တင္ပါးဆုံးႀကီးေတြကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ရိုက္လိုက္နဲ႔ အခ်စ္ပန္းတိုင္ဆီသို႔ ခရီးျပင္း ႏွင္ေနေတာ့တယ္။

ေအာက္ႏွုတ္ခမ္းကို ခပ္တင္းတင္းကိုက္ကာ မ်က္စိစုံမွိတ္ ႀကိတ္ခံေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမရဲ့ ခႏၶာတခြင္မွာေတာ့ ေခၽြးေတြစီးက်လို႔ေနတယ္၊ ပန္ကာေလအားကေရာ အခန္းျပတင္းက ဝင္ေရာက္လာတဲ့ မိုးသက္ေလႏုေအးကေရာ သူ႔ကိုယ္ဗလာကို မေအးျမေစနိုင္ဘူး၊ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုးသြင္းၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ တုႏွိုင္းမဲ့ ခံစားမွုနဲ႔အတူ ဆုံးခန္းတိုင္ခဲ့ေတာ့တယ္။

” အား … ေကာင္းလိုက္ေလျခင္း အိုးး ”

”အင့္ _ ဟင့္ … အ … အ ဟင့္ ”

”နာတယ္ … အမေလး အီးးး စအိုေလး ကြဲပီလား မသိဘူး အား”

ေလးဘက္ေထာက္ထားလို႔ ပထဝီေျမျပင္ဆီ အိက်ေနတဲ့ ဗိုက္သားကို လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ အားပါးတရဖက္ကာ ဓားအိမ္ထဲ ဓားစိုက္ထားသလို အေနာက္လွိုင္ေခါင္းထဲ တဆုံးထိုးသြင္းထည့္လိုက္ေတာ့တယ္၊ တဆုံးဝင္ေရာက္သြားတဲ့ အတံထိပ္ဝမွ ေက်ာရိုးတေလၽွာက္ကေန စီးဆင္းလာတဲ့ အျဖဴေရာင္ပ်စ္ပ်စ္ လူဆီလူႏွစ္ေတြ ေျပးထြက္သြားၾကေတာ့တယ္။

အသားမရွိတဲ့ ခါးရိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္းနဲ႔ မဲနက္ေျပာင္လက္ၿပီး ေခၽြးရႊဲေနတဲ့ ဖင္တုံႀကီးတို႔ ထိစပ္ပူးကပ္တဲ့ထိ ထိုးသြင္းပစ္လိုက္ေတာ့တယ္၊ ေကာင္းတကာေကာင္းလြန္းေသာ အေနာက္တံခါးမွ ဝင္ေရာက္ျခင္း အရသာပါတကား ….။ တင္းၾကပ္စြာ ဆြဲငင္စုပ္ယူထားတဲ့ ဖင္ေပါက္ထဲကေန လီးတန္ႀကီးကို ေျဖးညင္းစြာ ထုတ္ယူလိုက္ေတာ့တယ္။…ၿပီးပါၿပီ