တိတ်တိတ်လေး ချစ်ချင်တာပါ

Unicode

ဒီနေ့က ကိုကိုဝင်း အလုပ်ထွက်မည့်နေ့။ အလုပ်သာထွက်ရတာ ဒီအလုပ်ကိုသံယောဇဉ်ရှိသည်။ ဒါပေမယ့်လည်း သူ့ သူငယ်ချင်းများနှင့် လုပ်ငန်းစပ်တူအဖြစ် ပထမဆုံး စလုပ်မှာမို့ ထွက်ရတာ။ ဒီနေ့တော့ အလုပ်နောက်ဆုံးလုပ်ခဲ့တဲ့ သူ့လစာ ကိုသွားထုတ်ရင်း ယူနီဖောင်းတွေ ကို သွားအပ်သည်။ ရုံးခန်းထဲရောက်တော့ မန်နေဂျာ မလဲ့ က သူ့ကို အပြုံးဖြင့် နှုတ်ဆက်သည်။ မလဲ့က သူတို့ ကုန်တိုက်မှာ မန်နေဂျာ လေ။ “ဟဲ့ နင့်က ငါတို့ကိုခွဲသွားတော့မှာပေါ့” ဟု ပြောတော့ “ဟုတ် မထွက်ချင်ပါဘူး အစ်မရယ်… ဒါပေမယ့် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အလုပ်အတူတူ လုပ်မှာမို့ပါ” ဟု ပြောရင်း ယူနီဖောင်းများကို မလဲ့ကို လှမ်းပေးလိုက်သည်။ မလဲ့က ယူနီဖောင်းများကို လှမ်းယူရင်း “အင်း လစာ ထုတ်ရဦးမယ်နော်..”ဟုဆိုကာ သူ့အနောက်ဖက် ဗီဒိုအောက်အံဆွဲထဲမှ လစာအိတ်ကို လှမ်းယူတော့ မလဲ့ရဲ့ နောက်ပိုင်းက တင်းခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဖင်ကို ကုန်းပြီး ယူလိုက်သည်မို့ မလဲ့ရဲ့ အိုးက တင်းပြောင်သွားသည်။ မလဲ့က ကလေးတစ်ယောက်မွေးပြီးသား ဖြစ်သည့်တိုင် အခုထိ လှတုန်း။ သူအလုပ်ကို ဝင်ခါစကဆိုရင် မလဲ့ကို အပျိုပဲ ထင်တာ။ အဲဒီတုန်းကဆိုရင် မလဲ့ ဖင်ကြီးကိုမှန်းပြီး ကိုကိုဝင်းက ဂွင်းထုနေကြ။ အခုတော့ မလဲ့ ဖင်ကြီးကိုမှန်းပြီး ဂွင်းထုတာကို ရပ်ရတော့မည်လေ။ အခုလည်းကြည့် ဖင်ကုန်းပြီး လစာအိတ်ကို ရှာနေတာက တော်တော်ကြာသည်မို့ ကိုကိုဝင်းလည်း မလဲ့ဖင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း လီးက အလိုလို တောင်လာသည်။ “မလဲ့ရဲ့ဖင်ကို လိုးချင်တယ်ဗျာ… တကယ်ပဲ လီးတောင် တောင်လာပြီ… လီးသာ သွင်းလိုက်ရင်တော့…” ဆိုပြီး သူ့စိတ်ထဲက ပြောနေမိသည်။ မလဲ့ လှည့်လာတဲ့အထိ ကိုကိုဝင်းက မလဲ့ဖင်ကြီးကို ကြည့်နေတုန်း။ မလဲ့ ပြန်လှည့်လာတော့ သူကြည့်နေတာက မလဲ့ရဲ့ နောက်ပိုင်း အောက်ဖက်ကို ကြည့်နေမှန်းသိတော့ မလဲ့က သူ့ကို မျက်စောင်းနုနု တစ်ချက်ထိုးပြီး လစာအိတ်ကို လှမ်းပေးသည်။ ကိုကိုဝင်းကလည်း မလဲ့သိသွားတာကို သိတော့ ပြုံးစိစိနှင့် မလဲ့တကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံးကြည့်ပစ်လိုက်ပြီး “သွားမယ်နော်… မ” ဟု ဆိုပြီး ရုံးခန်းထဲမှ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ ရုံးခန်းဘယ်ဖက်မှာက အိမ်သာဆိုတော့ ကိုကိုဝင်းလည်း အထဲဝင်သွားလိုက်ပြီး မလဲ့ကို မှန်းကာ ဂွင်းထုလိုက်သည်။ လရေတွေက အများကြီးထွက်သည်။ ကောင်းလိုက်တာ ပြောမနေနဲ့တော့။ တကယ်များ လိုးလိုက်ရရင် ဖင်ကြီးထဲမှာ လီးကတော့ ဆိမ့်နေမှာပဲ။

မလဲ့ကို တကယ်လိုးခွင့်က ကြုံလာလေပြီ။ ညနေပိုင်း ကိုကိုဝင်း တစ်ယောက်တည်း ပျင်းပျင်းရှိတာနဲ့ ကုန်တိုက်ဖက်ကို ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ကုန်တိုက်နားရောက်တော့ မလဲ့ယောက်ျား ကိုနောင်က “ဟာ ဟေ့ကောင် အလုပ်ထွက်တော့ မယ်ဆို” “ဟုတ်တယ် အကို ” “အေးကွာ အိမ်က ကွန်ပျူတာကို လာကြည့်ပေးပါဦး… ဝင်းဒိုးက မတက်ပြန်ဘူး… ငါလည်း တတ်သလောက် မှတ်သလောက်လုပ်တာပဲ” ဟုတ်လည်း ဟုတ်သည် ဘယ်နှခါပြင်ပြင် ကောင်းသည့် စက်မဟုတ်။ ဒါကြောင့်လည်း ကိုကိုဝင်း အမြဲတမ်း သွားပြင်ပေးရသည်။ အခုလည်း ပျက်ပြန်ပြီ။ “ဟုတ်ကဲ့ အကို”ဆိုပြီး သူ ကုန်တိုက်ထဲမှာ သွားပြီး ဂိမ်းကစားနေလိုက်သည်။ ည ၇နာရီလောက်မှ သတိရသည်။ ကိုနောင့်အိမ် သွားပြီး ကွန်ပျူတာ ပြင်ပေးဦးမှပဲ။ သူထွက်လာတော့ မှောင်ရီပျိုးနေပြီ။ လမ်းမီးများတောင် လင်းနေပြီပဲ။ “ကိုနောင်..ကိုနောင်” ကိုကိုဝင်းက ကိုနောင်တို့ အိမ်ခန်းတံခါးရှေ့ကနေ လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်။ ခေါ်တာက ကိုနောင် ထွက်လာတာက မလဲ့။ “အစ်မ ကိုနောင်ရော…. ကိုနောင်က ကွန်ပျူတာ ကြည့်ပေးဖို့ ပြောထားလို့” ဆိုတော့ “ဟုတ်လား.. အေးဟယ် ကွန်ပျူတာကလည်း ပျက်ပဲ ပျက်နေတာပဲ။ ကိုနောင်က လာကြည့်ခိုင်းထားတာလား။ အခုက ကိုကျော်မရှိဘူး။ သူခရီးသွားတယ်။ ပဲခူးက သူ့ အဒေါ် အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုနဲ့ လှမ်းခေါ်လို့ ညနေကပဲ ချက်ချင်းထသွားတာ။ သန်ဘက်ခါလောက်မှ ပြန်ရောက်မယ်တဲ့”။ ဆိုပြီး သူ့ကို တံခါးဖွင့်ပေးရင်း ပြောကာ ကွန်ပျူတာဖက်ကို လှမ်းသွားသည်။ “ကြည်ပေးပါဦးဟယ်… ပျက်တာကို” ဆိုပြီး မလဲ့က ကွန်ပျူတာကို ဖုံးထားသည့် အဝတ်ကို ဖယ်ကာ ကွန်ပျူတကို ဖွင့်ပေးဖို့ ယူပီအက်စ်ကို ကုန်းအဖွင့် မလဲ့ဖင်ကြီးက ကားခနဲ ဖြစ်သွားတော့ ကိုကိုဝင်း အကြည့်က မလဲ့ဖင်ကားကားကြီးဆီကို ရောက်သွားတော့သည်။ ဆော်ကြီးက ဖင်ကတော့ စောက်ရမ်း တင်းသည်။ ကားနေတာပဲ အခုလည်း ကုန်းနေသည့် မလဲ့ဖင်ကို ကြည်ပြီး ကိုကိုဝင်းလီးက ချက်ချင်း ထောင်မတ်လာသည်။ ဖင်က ကြည့်ကောင်းလိုက်တာ။ ဖင်သားနှစ်လုံးက တင်းနေတော့ အလယ် အကွဲကြောင်းက ထင်းနေသည်။ အခုလို အနေအထားမျိုးနှင့် ပြေးဆောင့်လိုက်ရရင်ဟု ကိုကိုဝင်း တွေးနေတုန်း မလဲ့က လှည့်လာသည်။

ကိုကိုဝင်း မျက်လုံးက ဖင်ကနေအကြည့်မရွေ့။ မလဲ့လှည့်တာနဲ့ တိုးတော့ ဖင်ကို ကြည့်နေမှန်းသိသာသွားသည်။ မလဲ့က ပြုံးစိစိနှင့်။ သူကလည်း ပြုံးစိစိနှင့် “ဟဲ့… နင် အအေးသောက်မလား နင့်ကြည့်ရတာ ချွေးလည်းပျံလို့… ပူနေတယ်ထင်တယ်” ဟု သူ့ကို ခပ်ငေါ့ငေါ့လေး ပြောတော့ “ဟုတ် သိပ်ကောင်းတာပေါ့”ဟု သူ ပြုံးစိစိဖြင့် ပြောပြီး ကွန်ပျူတာခုံတွင် ဝင်ထိုင်ကာ ကွန်ပျူတာကို ကြည့်နေလိုက်သည်။ အမှန်က ကွန်ပျူတာက ဘာမှမဖြစ်။ နည်းနည်း အမှားရှိနေလို့ ဖြစ်သည်။ အချိန်ဆွဲပြီး ဟိုဖိုင်ဖွင့် ဒီဖိုင်ဖွင့်နှင့် သူ လုပ်နေလိုက်သည်။ လီးက တောင်နေတာ မပြတ်။ နေ့လည်ကတည်းက မလဲ့ဖင်ကို မှန်းပြီး ဂွင်းတိုက်ထားတာက အခုထိ စိတ်ကရှိနေတုန်း။ အခုလည်း ဖင်ကုန်းလိုက်သည်ကို တွေ့ရတော့ လီးက ထောင်မတ်နေတော့သည်။ မလဲ့ လာချပေးသည့် အအေးသောက်ပြီးတော့ မနေနိုင်တော့ မလဲ့နှင့် သူ တိုက်ခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်တည်းဆိုတဲ့ အသိ က ရင်ခုန်သံကို ပိုမြန်လာစေခဲ့သည်။ “မလဲ့ ကျနော် အပေါ့သွားလိုက်ဦးမယ်” ဆိုပြီး အိမ်သာထဲဝင်ကာ ဂွင်းထုနေတော့သည်။ ဂွင်းထုရင် အရှေ့ကိုကြည့်တော့ အောက်ခံဘောင်းဘီတွေ နံရံကပ်ကြိုးတန်းမှာ တန်းထားသည်ကို တွေ့သည်။ မလဲ့တို့က ရေချိုးခန်းနဲ့ အိမ်သာ တွဲထားတော့ ရေချိုးပြီး လျှော်ထားတဲ့ မလဲ့ဘောင်းဘီတွေ က ရေချိုးခန်းထဲမှာပဲ လှန်းသည်မို့ သူ့အတွက် အဆင်ပြေသွားသည်။ မလဲ့ ဘောင်းဘီတစ်ထည်ကို ယူလိုက်ပြီး မလဲ့စောက်ဖုတ်နှင့် တန်းသည့်နေရာကို လီးထိပ်နှင့်ထိုးပြီး ဂွင်းထုနေလိုက်သည်။ ပါးစပ်ကလည်း အသံထွက်ကာ”မလဲ့ရယ် လိုးချင်တယ်ဗျာ… မလဲ့ စောက်ပတ်ကြီးကိုရော ဖင်ကြီးကိုရော လိုးချင်တယ် အားအား…မလဲ့ မလဲ့…” ဟု ညည်းတွားမိနေသည်။ အိမ်သာထဲတွင်တော့ ကိုကိုဝင်း ဂွင်းထုရင်း မလဲ့ကို တမ်းတပြီး ပြောတဲ့ ညည်းသံတွေက လှိုင်နေတော့သည်။ အိမ်သာနှင့် တွဲလျှက်က မီးဖိုခန်း။ မီးဖိုခန်းထဲမှာ မလဲ့တစ်ယောက် ညစာအတွက် ပြင်ဆင်နေသည်။ ညနေပိုင်း ကိုနောင် မရှိတော့ သူတစ်ယောက်တည်း စားဖို့လုပ်ရသည်။ အခု ဧည့်သည်ရှိတော့ ကိုကိုဝင်း အတွက်ပါ ညစာပြင်ဆင်နေသည်။

အမှန်ဆို ဒီနေ့ ကိုနောင်နှင့် လိုးဖို့ပင်။ မလဲ့တို့က စည်းကမ်းရှိသည်။ ကိုနောင့်ကို မလဲ့က ညတိုင်းမပေး တစ်ပတ်ကို တစ်ရက်သာ လိုးခွင့်ပေးထားသည်။ ဒီနေ့တော့ မလဲ့ ငတ်ပြီ။ အမှန်က မလဲ့လည်း လိုးတာကို သိပ်ကြိုက်သည်။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးစက ညတိုင်း အလိုးခံခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် ကိုနောင်က ညတိုင်းနောက်ကျမှ ပြန်လာပြီး မလဲ့ အိပ်ချိန်ရောက်မှ စောက်ဖုတ်ကို လှန်လိုးတော့သည်။ အဲဒါကို မလဲ့ မကြိုက်။ စောစော ပြန်လာ။ မိန်းမကို ကောင်းကောင်းလိုးပေး ပြီးရောပေါ့။ ပြီးတော့ အခုတလော ကိုနောင် မူပျက်နေသည်။ အိမ်ကို နောက်ကျမှ ပြန်လာသည်။ မလဲ့က လိုးစေချင်လို့ သူ့နားကပ်တာတောင် သိပ်မကြိုက်ချင်။ မလဲ့ကို ကိုနောင်မလိုးပေးတာ နှစ်ပတ်လောက်တော့ ရှိတော့မည်။ “အား…အား..ရှီးးး” အသံက တိုးသော်လည်း ကြားရသည်။ မလဲ့တို့ အိမ်သာက အခန်းမလုံ။ အိမ်သာထဲမှာ ကိုကိုဝင်း ရှိနေတုန်း အသံကြားနေရသည်မို့ မလဲ့ ဟင်းချက်နေရင်း နားစိုက်ထောင်မိသည်။ ဘာများလဲပေါ့။ အသံက တစ်ခါတစ်လေ တိုးသွားလိုက် ကျယ်သွားလိုက်။ မလဲ့ စပ်စုချင်စိတ် ဖြစ်လာသည်။ အိမ်သာတံခါးနားကို တိုးပြီး နားစွင့်ကြည့်တော့ ဟုတ်သည်။ အိမ်သာထဲက ကိုကိုဝင်း အသံ။”အား အား”နှင့် ညည်းနေသံကို ကြားရသည်။ “မလဲ့ရယ်…အား..” ဟင် သူ့နာမည်ကို ခေါ်သံ။ ဘာပါလိမ့်။ ဆက်နားထောင်ကြည့်တော့လည်း အားအားနဲ့ ပဲအော်နေတယ်။ ဘာမှန်းမသိ။ ထူးတော့ ထူးဆန်းနေသည်။ မလဲ့ အိမ်သာနားက ခွာလိုက်ပြီး ဟန်မပျက် အလုပ်ဆက်လုပ်နေသည်။ ခဏနေတော့ ကိုကိုဝင်း ထွက်လာသည်။ ချွေးစို့နေသည့် မျက်နှာဖြင့်။ မလဲ့က ဟင်းချက်နေတော့ ကိုကိုဝင်းကို ကျောပေးထားသည်။ မလဲ့ဖင်ကို ကြည့်ရင်း လီးက ပြန်တောင်လာသလိုလို။ ခုနက အိမ်သာထဲမှာ ဂွင်းတိုက်တာ တော်တော်လေး ဟိုက်သွားသည်။ ဖင်ကိုမြင်တော့လည်း ပြန်ပြီး အမောပြေသွားတယ်။ မလဲ့က အိမ်သာထဲက ထွက်လာတဲ့ ကိုကိုဝင်းကို ကြည့်ရင်း ”လက်တော့ပ်က အခြေအနေဘယ်လိုလဲ” “ကောင်းသွားမှာပါ” “ဒါနဲ့နေပါဦး နင်ခုနက အိမ်သာထဲမှာ… ဘာဖြစ်နေတာလဲ အားအား နဲ့” ရုတ်တရက်ကြီး မလဲ့က မေးလိုက်တော့ ကိုကိုဝင်း ထူပူသွားသည်။ ခေါင်းကို မဖေါ်တော့။ ဒါပေမယ့် မလဲ့ကို အကဲခတ်နေသည်။ “ဟဲ့ မေးတာဖြေလေ” “ဘာမှမလုပ်ပါဘူးဗျ” “ဘာမှမလုပ်ပါဘူးဆိုတယ် အသံတွေကထွက်လို့… ငါ့နာမည်ခေါ်သံတောင် ကြားရသေးတယ်” “ဟင်..ဘာတွေ ကြားသွားတာလဲဟင်… ဒုက္ခပါပဲ” “သေချာမကြားရပါဘူး… နင်ဘာတွေ လုပ်လဲပြောစမ်း” အလုပ်မှာလည်း သူ့အထက်က မန်နေဂျာ။ ဒီမှာတော့ သူနဲ့မလဲ့ နှစ်ယောက်တည်း ဒါပေမယ့် ကိုကိုဝင်း စိတ်ပူနေသည်။

မလဲ့ကိုမှန်းပြီး ဂွင်းထုတာ အသံထွက်သွားတာ မလဲ့ကြားမယ်လို့ မထင်။ မလဲ့ကိုကြည့်တော့ မလဲ့က သူ့ကို စိတ်ဆိုးဟန်တော့ မပြ။ “ဂွင်းထုနေတာပါ.. မ” “ဟင်..အဲဒါဘာလဲ” ဆိုတော့ သူ အံ့သြသွားသည်။ ”မလဲ့က ဒါလေးတောင် မသိဘူးလား” “အင်း..မသိဘူး” “ဒါဆိုလည်း နေပါတော့ဗျာ သိမှမသိတာ” “ဟာ..နင်ကလည်း မသိရင်ပြောပြလေ.. ပြီးတော့ ငါ့နာမည်လည်း ခေါ်နေတယ်… ဘာလဲ” ဆိုပြီး မလဲ့က အနားကပ်လာတော့ ကိုကိုဝင်း မနေနိုင်တော့ မလဲ့ကို ဖမ်းဆွဲပြီး မလဲ့လက်ကို သူ့လီးကို ကပ်ထားပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မလဲ့နို့သီးတစ်လုံးကိုလည်း ဖမ်းညှစ်ပြီး နယ်နေလိုက်သည်။ “ဟင်…နင်ဘာလုပ်….” ဟုပြောတာပင် မဆုံးသေး မလဲ့ကို ဆွဲလှဲပြီး ထမီကို ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ မြန်ချက်။ မလဲ့ အောက်ပိုင်းက ထမီမရှိတော့ မလဲ့ပေါင်ကြားထဲ ဝင်ပြီး မလဲ့စောက်ပတ်ကို သူ့လီးနှင့် တခါတည်း ထိုးထည့်လိုက်တော့သည်။ လျင်မြန်မှုကြောင့် မလဲ့တစ်ယောက် ဘာမှန်းမသိလိုက်ခင်မှာ ကိုကို့လီးက မလဲ့စောက်ပတ်ထဲ တစ်ဝက်လောက် ဝင်သွားတော့သည်။ “မလဲ့ရယ်… မလဲ့ကို အရမ်းချစ်မိလို့… မလဲ့ ကိုမှန်းပြီး လိုးသလိုမျိုး လီးကိုကိုင်ပြီး ဆော့နေတာဗျ… အရမ်းလိုးချင်လို့ပါ မလဲ့ရယ်”ဆိုပြီး မလဲ့ပေါ်ကို တက်ဖိထားပြီး ပြောလိုက်တော့ မလဲ့ ကြောင်သွားသည်။ “မလုပ်ပါနဲ့ ကိုကိုဝင်းရယ်… ငါ့မှာယောက်ျားနဲ့…” “မလဲ့ရယ် မလဲ့ကို ကိုနောင် မချဘူးဆိုတာ သိပါတယ်… မလဲ့လည်း ဆာနေတာမဟုတ်လား” လို့ပြောတော့ မလဲ့က သူ့ကို မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းများနှင့် မော့ကြည့်သည်။ အဲဒီအကြည့်ကို သူ အဓိပ္ပါယ်မဖော်တတ်။ မလဲ့မျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်ရင်း လက်တွေက မလဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ချုပ်ထားမိသည်။ ချုပ်ထားလျှက်နှင့်ပင် မလဲ့ နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေကို အတင်းငုံ့နမ်းစုပ်ပစ်လိုက်သည်။ မလဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက အရမ်းနမ်းလို့ ကောင်းသည်။ ခပ်ကြာကြာ နမ်းလိုက်တော့ မလဲ့ အသက်ရှုလိုက်သည့် လေတွေက ကိုကို့ မျက်နှာကို လာဟပ်သည်လေ။

လီးက မလဲ့ စောက်ပတ်ထဲ တစ်ဝက်လောက်ဝင်နေတာ အကုန် မထိုးထည့်ရသေး။ ဒီအတိုင်းပင် ထားလိုက်ပြီး မလဲ့နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်မှပင် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် နယ်လိုက်တော့ မလဲ့ တစ်ယောက် မခံနိုင်တော့ “အား..အင်း..ဟင်း…အရမ်းမလုပ်နဲ့ဟာ…ဟင့်” ဆိုပြီး ညည်းကာ အတင်းရုန်းသေးသည်။ ဘယ်ရမလဲ။ ကိုကိုက မလဲ့ပေါင်ကြားထဲမှာ နေရာကျနေပြီ။ လီးကို မလဲ့စောက်ပတ်ထဲ ပိုဝင်အောင် ခါးကို နည်းနည်း ထပ်တိုးပြီး ဆောင်ကြည့်တော့ လီး နည်းနည်းဝင်သွားသည်။ လီးက မလဲ့ စောက်ပတ်ထဲမှာ ကျပ်လို့နေတော့သည်။ လီးတစ်ချာင်းလုံးဝင်တာတောင် မလဲ့က ရုန်းချင်သေးသည်။ မလဲ့ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ကိုကိုဝင်းက သူ့ဒူးနှစ်ဘက်ဖြင့် မပြီး ရှေ့ကိုတိုးလိုက်တော့ လီးက မလဲ့စောက်ပတ်ထဲ အတွင်းပိုင်းအထိ ဝင်သွားတော့သည်။ ပြီးတော့မှ ကြမ်းပြင်ကို ဒူးထောက်လိုက်ပြီး မလဲ့ လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကို လက်ဖျံဖြင့်ဖိကာ ပခုံးကိုကိုင်ပြီး သုံးလေးချက် ဆက်တိုက်ဆိုသလို ဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည်။ “အား…အ..အား အရမ်း..ပဲ..အား မလုပ်နဲ့.. အား ကိုကို” ဆိုပြီး ညဉ်းအော်တော့သည်။ “မလဲ့ရယ် အရမ်းလိုးချင်နေလို့ပါဗျာ… မလဲ့ကို ဟိုးအရင်ကတည်းက လိုးချင်နေခဲ့တာ… မလဲ့ဖင်ကို ကျနော် လိုးချင်လိုက်တာ အရမ်းပဲ… အခုလည်း မလဲ့ဖင်ကြီးက သိပ်လှတော့ အိမ်သာထဲမှာ မလဲ့ကို မှန်းလိုးနေတာ… မလဲ့က သိသွားတော့လည်း ကောင်းတာပေါ့… အခု လိုးတော့မယ်နော်” ဆိုပြီး ရင်ခုန်သံစကားတွေကို မလဲ့ကို ခြွေထည့်လိုက်တော့သည်။ မလဲ့က ကိုကိုဝင်း အပြောတွေကို နားထောင်ပြီး မျက်လုံး မှိတ်ထားတော့သည်။ “မလဲ့ရယ် စိတ်ဆိုးနေတာလားဟင်… မမကို ချစ်လွန်းလို့ပါဗျာ မနေနိုင်တော့လို့ပါ ” ဆိုပြီး ကိုကိုဝင်းက နို့တွေကို ကုန်းစို့တော့ မလဲ့ညည်းသံလေးတွေ ထပ်ထွက်လာပြန်တော့သည်။ လီးက မလဲ့စောက်ပတ်ထဲမှာ အကုန်ဝင်နေပြီ ကိုကိုဝင်းဆီးစပ်နှင့် မလဲ့ဆီးစပ်က ထိကပ်နေတော့သည်။ မလဲ့ရင်သားတွေက ဝင်းပနေသည်မို့ ကိုကို မနေနိုင်။ ကုန်းပြီး နို့သီးတစ်လုံးကို ကိုင်လျှက် တစ်လုံးကို အားရပါးရ စို့လိုက်သည်။ မလဲ့နို့တွေက တင်းရင်းနေတုန်း။

ယောက်ျားရတာ ကြာတာတောင် ပုံမပျက်။ ကိုနောင်က ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း စားသမျှ သူ့အတွက် ကောင်းလွန်းနေသည်။ “မလဲ့ရယ် နို့တွေက ကောင်းလိုက်တာဗျာ… တင်းနေတာပဲ သိပ်လှတယ်” “ဟာကွာ..ဘာတွေပြောနေတာလဲ… ကိုကိုရာ မလုပ်ပါနဲ့ဟာ” “မလဲ့ရယ် ပေးလိုက်ပါတော့ဗျာ… မူမနေပါနဲ့ မလဲ့ အလိုးခံချင်နေတာ ကျနော်သိပါတယ်… မလဲ့ အားမရဘူးဆိုတာ” “အင်း..ဟင်း…”ဆိုပြီး ညည်းနေတော့ မလဲ့ကို ကိုကိုက ပေါင်လေးနှစ်ဘက်ကို ဆွဲမပြီး စောက်ပတ်ထဲ လီးတဆုံးဝင်အောင် ခါးအားဖြင့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည်။ မလဲ့တစ်ယောက်တော့ စောက်ပတ်ထဲ လီးတဆုံးဝင်ပြီး ကောင်းစပြုနေပြီ။ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းလို့ ကိုကိုဝင်း ကျောကို လှမ်းဖက်ထားတော့သည်။ ကိုကိုဝင်းက လိုးနေရင်းမှ ခဏ ရပ်လိုက်တော့ မလဲ့က မှေးထားသည့် မျက်လုံးတွေ ဖွင့်ကြည့်ပြီး ကိုကိုဝင်းကို မော့ကြည့်သည်။ “ဘာလဲ မလဲ့ ကောင်းနေပြီမဟုတ်လား… ကျနော်လိုးပေးတာ ကောင်းရဲ့လား” “ဟာ..ကွာ ရှက်စရာတွေ သိဘူးကွာ”ဆိုပြီး မူသံလေးပေးပြီ မျက်လုံး ပြန်ပိတ်သွားသည်။ မလဲ့တစ်ယောက်တော့ လီးအကောင်းစားကို ခံစားနေရပြီ။ ကိုကိုဝင်းလိုးချက်တွေကလည်း ခပ်ပြင်းပြင်း မလဲ့စောက်ပတ်နဲ့ ကိုကိုဝင်း ဆီးစပ်ထိခတ်သံတွေကလည်း ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်းမှာ ခပ်ပြင်းပြင်း ထွက်ပေါ်နေတော့သည်။ မလဲ့ကို ချရတာ သိပ်ကောင်းတာပဲ ကိုကိုဝင်း အကြိုက်ဖြစ်နေသည်။ မလဲ့ကို ပေါင်နှစ်ချောင်းကို မပြီး တအားကြုံးလိုးနေရင်း မလဲ့ နို့တွေကို စို့နေတော့ မလဲ့ပါးစပ်က ညည်းသံလေးတွေ ထွက်ထွက်လာသည်။ “အား…အား ကိုကိုရယ်.. ဟင့် အရမ်းပဲကွယ်.. ကိုကို” ဆိုပြီး မူသံလေးနှင့် ပြောရင်း ကိုကိုဝင်း ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွနေတော့သည်။ မလဲ့ အလိုးခံရတာ သိပ်ကောင်းနေပြီဆိုတာ ကိုကိုဝင်း သိသည်။ ဒါကြောင့်လည်း မလဲ့ကို မျှင်းပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်လိုးသည်။ မလဲ့က အောက်ကနေ လိုးခံရတာကောင်းနေတော့ ဖင်ကြီးကို ကြွပြီး ပြန်ပြန်ကော့ပေးသည်။ လီးအဝင်အထွက်နှင့် မလဲ့ကော့ပေးတာနဲ့ ဆုံလိုက်တိုင်း မလဲ့အသံက တအီးအီး တအားအားနဲ့ ဖြစ်နေတော့သည်။ ခဏနေတော့ ကိုကိုဝင်းလည်း ပြီးချင်လာသည်။ မလဲ့ကိုလည်း ဆက်လိုးချင်စိတ်က ရှိသေးသည်။

ဒါကြောင့် မလဲ့ စောက်ပတ်ထဲက လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မလဲ့ စောက်ပတ်ကို သူ့ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် စောက်စိလေးကို ကလိပေးနေသည်။ “အား..ကိုကိုရယ် ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ … လီးသွင်းပြီး လိုးလေ” မလဲ့က ဖီးလ်တော်တော် တက်နေပြီ။ ခုနတုန်းကလို ရုန်းကန်တာမျိုးတောင် မလုပ်တော့။ သူကိုယ်တိုင် အလိုးခံချင်စိတ်က ပြင်းထန်နေတော့သည်။ “မလဲ့ အလိုးခံရတာ သိပ်ကောင်းနေပြီလား” ဟု သူမေးတော့ “ဟာကွာ..နင် မကောင်းဘူး ငါ့ကို အတင်းတက်လိုးတယ်… ကောင်လေးနော်… ရအောင်လုပ်တယ်” “မလဲ့ကို ချစ်တာကိုးဗျ.. မလဲ့ကိုဖင်ပဲ မှန်းပြီး ဂွင်းထုနေရတာ… စောက်ပတ်လိုးဖို့က စိတ်ကူးယဉ်နေတာကြာပီ… အခုမှ လိုးရတာ သိပ်ချစ်တာပဲ… အချစ်ရာ” ဆိုတော့ “ဘာအချစ်လဲ မဟုတ်ပါဘူးနော်” “အချစ်ပဲကွာ မလဲ့က ကျနော့် အချစ်ပဲ… သိပ်ချစ်တယ် အရမ်းပဲ… မလဲ့က သိပ်ကောင်းတယ်ကွာ” ဆိုပြီး မလဲ့နို့တွေကို ကိုကိုဝင်း ကုန်းစို့တော့သည်။ မလဲ့ နို့တွေက အအိုနဲ့တောင်မတူ လုံးဝန်းပြီး ကားစွင့်နေသည်။ စို့လို့ ကောင်းမှကောင်းပဲ ကိုကိုဝင်း အငမ်းမရစို့နေတော့သည်။ နို့စို့ရင်း ပျော့နေသည့်လီးက ပြန်တောင်လာတော့ ကိုကိုဝင်း မနေနိုင်တော့ မလဲ့ကို တစောင်းဆွဲလှည့်ပြီး မလဲ့ဖင်၀ကို လီးတပ်လိုက်တော့ “ဟာ ကိုကို မလုပ်နဲ့ …” ဆိုပြီး မလဲ့က ပြောရုံပဲရှိသေး ကိုကိုက လီးကို စအို၀ထဲကို ထိုးထည့်နေပြီ။ မလဲ့ဖင်ကြီးကို ဖြဲပြီး ဒစ်ကို သွင်းလိုက်တော့ မလဲ့ နာသည်ထင်သည် နည်းနည်းအော်သည်။ တစောင်းအနေအထားနှင့် မလဲ့ ပေါင်တစ်ချောင်းကို ဆွဲမပြီး ဖင်ထဲ လီးကို ထိုးထည့်တော့ မလဲ့ဖင်ကြီးက အာပြီး ကားနေသည် စောက်ပတ်ကလည်း တခြမ်းပြဲနေသည်။ စောက်စိကို လက်နဲ့ပွတ်ဆွဲပြီး ဖင်ထဲ လီးကို အတင်းထိုးထည့်တော့ လီးတစ်ဝက်လောက် ဝင်သွားသည်။ အဲဒီအနေအထားအတိုင်း ဖင်ထဲကို ဆောင့်လိုးကြည့်တော့ ခပ်ကျပ်ကျပ်လေးနဲ့ အရသာရှိလှသည်။

မလဲ့ဖင်ကတော့ ကားပြီး ပြဲနေတော့သည်။ “မလဲ့ရယ် လိုးချင်နေခဲ့တာ တကယ်ပါ…. ဖင်ကြီးကို လိုးပါရစေဗျ ဖင်ကုန်းပေးပါဗျာ” “ဘယ်လို ကုန်းရမှာလဲလို့” “လေးဘက်ထောက်လိုက်လေ” ဆိုတော့ မလဲ့က စောင်းနေရာကနေ မှောက်ပြီး ဒူးထောက် လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကို ကုန်းပေးတော့ ဖင်ကြီးက ကားကားကြီး သိပ်ကြည့်ကောင်းတယ်လေ။ ဖင်ဝကို လီးတပ်ပြီး တက်ဆောင့်တော့ မလဲ့ အော်လိုက်တာမှ အရမ်းပဲ လီးကလည်း ဖင်ထဲ တစ်ဝက်လောက်ပဲ သွင်းလို့ရတယ်။ တော်ကြာ ဖင်ကွဲသွားမှာ စိုးတာနဲ့ပဲ ကိုကိုဝင်း မလဲ့ဖင်ကို လီးတစ်ဝက်ဝင်တဲ့ အနေအထားနဲ့ပဲ အသားကုန် ကြုံးပြီး ဆောင့်လိုးတော့သည်။ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာမှ မပြောနဲ့တော့ အိုးကြီးတဲ့ မလဲ့ဖင်ကြီးထဲ လီးက ကျပ်နေတော့ ခဏနဲ့ သုတ်က ထွက်ချင်လာသည်။ ထွက်ချင်လည်း ထွက်ပါစေဆိုပြီး လိုးပစ်လိုက်တာ ဖင်ထဲမှာ လရည်တွေ ထွက်ကုန်တော့သည်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ဖင်။ လိုးဖူးသမျှတွေထဲမှာတော့ မလဲ့ဖင်က လိုးလို့ အကောင်းဆုံးပဲ ထင်မိတယ်လေ။ “ဖင်က သိပ်လိုးလို့ကောင်းတာပဲ မလဲ့ရယ်… မလဲ့က ဖင်လိုးခံတာ… သိပ်တော်တယ်” “အား.. အရမ်းနာတယ်… ကောင်းလည်း ကောင်းတယ်… ဟင့် ” ဆိုပြီး ရှုံ့မဲ့မဲ့လေးနဲ့ ပြောတော့ ကိုကိုဝင်း မလဲ့ကို ပိုချစ်သွားတောသည်။ “မလဲ့ကို ကျနော်က… ဖင်သိပ်လိုးချင်တာ” “ကောင်းလားဟင်… ကိုကို” “ကောင်းတာပေါ့ မရယ်… ယောက်ျားတွေက ဖင်လိုးတာ သိပ်ကြိုက်တာ… ကိုနောင်ကရော မလဲ့ကို ဖင်လိုးပေးလား” “အင်း..တခါလိုးတယ် နောက်တော့ မလိုးဘူး”ဟု ကိုကိုဝင်း ရင်ဘတ်လေးကို မှီရင်းပြောသည်။

မလဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုင်ရင်း “နောက်ကို မလဲ့ အလိုးခံချင်ရင်… ကျနော် လိုးပေးမှာပေါ့” “ကိုကိုနော် မလဲ့နဲ့ ဖြစ်တာ… သူများတွေ မပြောရဘူးနော်… မလဲ့ ရှက်လို့သေမှာ” “စိတ်ချပါ မမလဲ့ရယ်… ကျနော်က မလဲ့ကို… တိတ်တိတ်လေး ချစ်ချင်တာပါ… မလဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို… သိပ်ကြိုက်တာပဲ… ဖင်ကလည်း သိပ်လှတယ် မရယ်… ကျနော် သိပ်ချစ်တာပဲဗျာ မလဲ့ကို တအားပဲ” “မလဲ့လည်း မောင်လေးကို သိပ်ချစ်နေမိပြီကွယ်… မောင်လေးက အလိုးသိပ်ကောင်းတာပဲ… လီးကလည်း အရမ်းမာပြီး ကြီးတယ် သိပ်ချနိုင်တာပဲ ကြိုက်တယ်” မလဲ့နဲ့ သူ အဲဒီနေ့က ကိုနောင်မရှိတုန်း အသားကုန် လိုးပွဲဆင်နွဲကြသည်။ တစ်နေ့လုံးပေါ့။ ကိုကိုဝင်း ပြန်ခါနီး မလဲ့ပေးတဲ့ ပလွေ သူခံစားရတာ အကောင်းဆုံးပဲ။ မလဲ့က လီးစုပ်တာလည်း သိပ်ကျွမ်းတယ်။ ကိုကိုဝင်း မလဲ့ပါးစပ်ထဲမှာတင် လရည်ထွက်တာ နှစ်ခါ။ ပြန်တော့ ကိုကိုဝင်း လန်းဆန်းတက်ကြွနေတော့တယ်။ မလဲ့ ဖင်ရော စောက်ဖုတ်ရော။ ပါးစပ်ရော အသားကုန် လိုးလိုက်ရတာကိုး။….ပြီး

Zawgyi

ဒီေန႔က ကိုကိုဝင္း အလုပ္ထြက္မည့္ေန႔။ အလုပ္သာထြက္ရတာ ဒီအလုပ္ကိုသံေယာဇဥ္ရွိသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း သူ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ လုပ္ငန္းစပ္တူအျဖစ္ ပထမဆုံး စလုပ္မွာမို႔ ထြက္ရတာ။ ဒီေန႔ေတာ့ အလုပ္ေနာက္ဆုံးလုပ္ခဲ့တဲ့ သူ႔လစာ ကိုသြားထုတ္ရင္း ယူနီေဖာင္းေတြ ကို သြားအပ္သည္။ ႐ုံးခန္းထဲေရာက္ေတာ့ မန္ေနဂ်ာ မလဲ့ က သူ႔ကို အၿပဳံးျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္သည္။ မလဲ့က သူတို႔ ကုန္တိုက္မွာ မန္ေနဂ်ာ ေလ။ “ဟဲ့ နင့္က ငါတို႔ကိုခြဲသြားေတာ့မွာေပါ့” ဟု ေျပာေတာ့ “ဟုတ္ မထြက္ခ်င္ပါဘူး အစ္မရယ္… ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အလုပ္အတူတူ လုပ္မွာမို႔ပါ” ဟု ေျပာရင္း ယူနီေဖာင္းမ်ားကို မလဲ့ကို လွမ္းေပးလိုက္သည္။ မလဲ့က ယူနီေဖာင္းမ်ားကို လွမ္းယူရင္း “အင္း လစာ ထုတ္ရဦးမယ္ေနာ္..”ဟုဆိုကာ သူ႔အေနာက္ဖက္ ဗီဒိုေအာက္အံဆြဲထဲမွ လစာအိတ္ကို လွမ္းယူေတာ့ မလဲ့ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းက တင္းခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ဖင္ကို ကုန္းၿပီး ယူလိုက္သည္မို႔ မလဲ့ရဲ႕ အိုးက တင္းေျပာင္သြားသည္။ မလဲ့က ကေလးတစ္ေယာက္ေမြးၿပီးသား ျဖစ္သည့္တိုင္ အခုထိ လွတုန္း။ သူအလုပ္ကို ဝင္ခါစကဆိုရင္ မလဲ့ကို အပ်ိဳပဲ ထင္တာ။ အဲဒီတုန္းကဆိုရင္ မလဲ့ ဖင္ႀကီးကိုမွန္းၿပီး ကိုကိုဝင္းက ဂြင္းထုေနၾက။ အခုေတာ့ မလဲ့ ဖင္ႀကီးကိုမွန္းၿပီး ဂြင္းထုတာကို ရပ္ရေတာ့မည္ေလ။ အခုလည္းၾကည့္ ဖင္ကုန္းၿပီး လစာအိတ္ကို ရွာေနတာက ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္မို႔ ကိုကိုဝင္းလည္း မလဲ့ဖင္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္း လီးက အလိုလို ေတာင္လာသည္။ “မလဲ့ရဲ႕ဖင္ကို လိုးခ်င္တယ္ဗ်ာ… တကယ္ပဲ လီးေတာင္ ေတာင္လာၿပီ… လီးသာ သြင္းလိုက္ရင္ေတာ့…” ဆိုၿပီး သူ႔စိတ္ထဲက ေျပာေနမိသည္။ မလဲ့ လွည့္လာတဲ့အထိ ကိုကိုဝင္းက မလဲ့ဖင္ႀကီးကို ၾကည့္ေနတုန္း။ မလဲ့ ျပန္လွည့္လာေတာ့ သူၾကည့္ေနတာက မလဲ့ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္း ေအာက္ဖက္ကို ၾကည့္ေနမွန္းသိေတာ့ မလဲ့က သူ႔ကို မ်က္ေစာင္းႏုႏု တစ္ခ်က္ထိုးၿပီး လစာအိတ္ကို လွမ္းေပးသည္။ ကိုကိုဝင္းကလည္း မလဲ့သိသြားတာကို သိေတာ့ ၿပဳံးစိစိႏွင့္ မလဲ့တကိုယ္လုံးကို သိမ္းႀကဳံးၾကည့္ပစ္လိုက္ၿပီး “သြားမယ္ေနာ္… မ” ဟု ဆိုၿပီး ႐ုံးခန္းထဲမွ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။ ႐ုံးခန္းဘယ္ဖက္မွာက အိမ္သာဆိုေတာ့ ကိုကိုဝင္းလည္း အထဲဝင္သြားလိုက္ၿပီး မလဲ့ကို မွန္းကာ ဂြင္းထုလိုက္သည္။ လေရေတြက အမ်ားႀကီးထြက္သည္။ ေကာင္းလိုက္တာ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ တကယ္မ်ား လိုးလိုက္ရရင္ ဖင္ႀကီးထဲမွာ လီးကေတာ့ ဆိမ့္ေနမွာပဲ။

မလဲ့ကို တကယ္လိုးခြင့္က ႀကဳံလာေလၿပီ။ ညေနပိုင္း ကိုကိုဝင္း တစ္ေယာက္တည္း ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႔ ကုန္တိုက္ဖက္ကို ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ ကုန္တိုက္နားေရာက္ေတာ့ မလဲ့ေယာက္်ား ကိုေနာင္က “ဟာ ေဟ့ေကာင္ အလုပ္ထြက္ေတာ့ မယ္ဆို” “ဟုတ္တယ္ အကို ” “ေအးကြာ အိမ္က ကြန္ပ်ဴတာကို လာၾကည့္ေပးပါဦး… ဝင္းဒိုးက မတက္ျပန္ဘူး… ငါလည္း တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္လုပ္တာပဲ” ဟုတ္လည္း ဟုတ္သည္ ဘယ္ႏွခါျပင္ျပင္ ေကာင္းသည့္ စက္မဟုတ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကိုကိုဝင္း အၿမဲတမ္း သြားျပင္ေပးရသည္။ အခုလည္း ပ်က္ျပန္ၿပီ။ “ဟုတ္ကဲ့ အကို”ဆိုၿပီး သူ ကုန္တိုက္ထဲမွာ သြားၿပီး ဂိမ္းကစားေနလိုက္သည္။ ည ၇နာရီေလာက္မွ သတိရသည္။ ကိုေနာင့္အိမ္ သြားၿပီး ကြန္ပ်ဴတာ ျပင္ေပးဦးမွပဲ။ သူထြက္လာေတာ့ ေမွာင္ရီပ်ိဳးေနၿပီ။ လမ္းမီးမ်ားေတာင္ လင္းေနၿပီပဲ။ “ကိုေနာင္..ကိုေနာင္” ကိုကိုဝင္းက ကိုေနာင္တို႔ အိမ္ခန္းတံခါးေရွ႕ကေန လွမ္းေခၚလိုက္တယ္။ ေခၚတာက ကိုေနာင္ ထြက္လာတာက မလဲ့။ “အစ္မ ကိုေနာင္ေရာ…. ကိုေနာင္က ကြန္ပ်ဴတာ ၾကည့္ေပးဖို႔ ေျပာထားလို႔” ဆိုေတာ့ “ဟုတ္လား.. ေအးဟယ္ ကြန္ပ်ဴတာကလည္း ပ်က္ပဲ ပ်က္ေနတာပဲ။ ကိုေနာင္က လာၾကည့္ခိုင္းထားတာလား။ အခုက ကိုေက်ာ္မရွိဘူး။ သူခရီးသြားတယ္။ ပဲခူးက သူ႔ အေဒၚ အလုပ္ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ လွမ္းေခၚလို႔ ညေနကပဲ ခ်က္ခ်င္းထသြားတာ။ သန္ဘက္ခါေလာက္မွ ျပန္ေရာက္မယ္တဲ့”။ ဆိုၿပီး သူ႔ကို တံခါးဖြင့္ေပးရင္း ေျပာကာ ကြန္ပ်ဴတာဖက္ကို လွမ္းသြားသည္။ “ၾကည္ေပးပါဦးဟယ္… ပ်က္တာကို” ဆိုၿပီး မလဲ့က ကြန္ပ်ဴတာကို ဖုံးထားသည့္ အဝတ္ကို ဖယ္ကာ ကြန္ပ်ဴတကို ဖြင့္ေပးဖို႔ ယူပီအက္စ္ကို ကုန္းအဖြင့္ မလဲ့ဖင္ႀကီးက ကားခနဲ ျဖစ္သြားေတာ့ ကိုကိုဝင္း အၾကည့္က မလဲ့ဖင္ကားကားႀကီးဆီကို ေရာက္သြားေတာ့သည္။ ေဆာ္ႀကီးက ဖင္ကေတာ့ ေစာက္ရမ္း တင္းသည္။ ကားေနတာပဲ အခုလည္း ကုန္းေနသည့္ မလဲ့ဖင္ကို ၾကည္ၿပီး ကိုကိုဝင္းလီးက ခ်က္ခ်င္း ေထာင္မတ္လာသည္။ ဖင္က ၾကည့္ေကာင္းလိုက္တာ။ ဖင္သားႏွစ္လုံးက တင္းေနေတာ့ အလယ္ အကြဲေၾကာင္းက ထင္းေနသည္။ အခုလို အေနအထားမ်ိဳးႏွင့္ ေျပးေဆာင့္လိုက္ရရင္ဟု ကိုကိုဝင္း ေတြးေနတုန္း မလဲ့က လွည့္လာသည္။

ကိုကိုဝင္း မ်က္လုံးက ဖင္ကေနအၾကည့္မေ႐ြ႕။ မလဲ့လွည့္တာနဲ႔ တိုးေတာ့ ဖင္ကို ၾကည့္ေနမွန္းသိသာသြားသည္။ မလဲ့က ၿပဳံးစိစိႏွင့္။ သူကလည္း ၿပဳံးစိစိႏွင့္ “ဟဲ့… နင္ အေအးေသာက္မလား နင့္ၾကည့္ရတာ ေခြၽးလည္းပ်ံလို႔… ပူေနတယ္ထင္တယ္” ဟု သူ႔ကို ခပ္ေငါ့ေငါ့ေလး ေျပာေတာ့ “ဟုတ္ သိပ္ေကာင္းတာေပါ့”ဟု သူ ၿပဳံးစိစိျဖင့္ ေျပာၿပီး ကြန္ပ်ဴတာခုံတြင္ ဝင္ထိုင္ကာ ကြန္ပ်ဴတာကို ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ အမွန္က ကြန္ပ်ဴတာက ဘာမွမျဖစ္။ နည္းနည္း အမွားရွိေနလို႔ ျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ဆြဲၿပီး ဟိုဖိုင္ဖြင့္ ဒီဖိုင္ဖြင့္ႏွင့္ သူ လုပ္ေနလိုက္သည္။ လီးက ေတာင္ေနတာ မျပတ္။ ေန႔လည္ကတည္းက မလဲ့ဖင္ကို မွန္းၿပီး ဂြင္းတိုက္ထားတာက အခုထိ စိတ္ကရွိေနတုန္း။ အခုလည္း ဖင္ကုန္းလိုက္သည္ကို ေတြ႕ရေတာ့ လီးက ေထာင္မတ္ေနေတာ့သည္။ မလဲ့ လာခ်ေပးသည့္ အေအးေသာက္ၿပီးေတာ့ မေနႏိုင္ေတာ့ မလဲ့ႏွင့္ သူ တိုက္ခန္းထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္တည္းဆိုတဲ့ အသိ က ရင္ခုန္သံကို ပိုျမန္လာေစခဲ့သည္။ “မလဲ့ က်ေနာ္ အေပါ့သြားလိုက္ဦးမယ္” ဆိုၿပီး အိမ္သာထဲဝင္ကာ ဂြင္းထုေနေတာ့သည္။ ဂြင္းထုရင္ အေရွ႕ကိုၾကည့္ေတာ့ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေတြ နံရံကပ္ႀကိဳးတန္းမွာ တန္းထားသည္ကို ေတြ႕သည္။ မလဲ့တို႔က ေရခ်ိဳးခန္းနဲ႔ အိမ္သာ တြဲထားေတာ့ ေရခ်ိဳးၿပီး ေလွ်ာ္ထားတဲ့ မလဲ့ေဘာင္းဘီေတြ က ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာပဲ လွန္းသည္မို႔ သူ႔အတြက္ အဆင္ေျပသြားသည္။ မလဲ့ ေဘာင္းဘီတစ္ထည္ကို ယူလိုက္ၿပီး မလဲ့ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ တန္းသည့္ေနရာကို လီးထိပ္ႏွင့္ထိုးၿပီး ဂြင္းထုေနလိုက္သည္။ ပါးစပ္ကလည္း အသံထြက္ကာ”မလဲ့ရယ္ လိုးခ်င္တယ္ဗ်ာ… မလဲ့ ေစာက္ပတ္ႀကီးကိုေရာ ဖင္ႀကီးကိုေရာ လိုးခ်င္တယ္ အားအား…မလဲ့ မလဲ့…” ဟု ညည္းတြားမိေနသည္။ အိမ္သာထဲတြင္ေတာ့ ကိုကိုဝင္း ဂြင္းထုရင္း မလဲ့ကို တမ္းတၿပီး ေျပာတဲ့ ညည္းသံေတြက လႈိင္ေနေတာ့သည္။ အိမ္သာႏွင့္ တြဲလွ်က္က မီးဖိုခန္း။ မီးဖိုခန္းထဲမွာ မလဲ့တစ္ေယာက္ ညစာအတြက္ ျပင္ဆင္ေနသည္။ ညေနပိုင္း ကိုေနာင္ မရွိေတာ့ သူတစ္ေယာက္တည္း စားဖို႔လုပ္ရသည္။ အခု ဧည့္သည္ရွိေတာ့ ကိုကိုဝင္း အတြက္ပါ ညစာျပင္ဆင္ေနသည္။

အမွန္ဆို ဒီေန႔ ကိုေနာင္ႏွင့္ လိုးဖို႔ပင္။ မလဲ့တို႔က စည္းကမ္းရွိသည္။ ကိုေနာင့္ကို မလဲ့က ညတိုင္းမေပး တစ္ပတ္ကို တစ္ရက္သာ လိုးခြင့္ေပးထားသည္။ ဒီေန႔ေတာ့ မလဲ့ ငတ္ၿပီ။ အမွန္က မလဲ့လည္း လိုးတာကို သိပ္ႀကိဳက္သည္။ မဂၤလာေဆာင္ၿပီးစက ညတိုင္း အလိုးခံခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ ကိုေနာင္က ညတိုင္းေနာက္က်မွ ျပန္လာၿပီး မလဲ့ အိပ္ခ်ိန္ေရာက္မွ ေစာက္ဖုတ္ကို လွန္လိုးေတာ့သည္။ အဲဒါကို မလဲ့ မႀကိဳက္။ ေစာေစာ ျပန္လာ။ မိန္းမကို ေကာင္းေကာင္းလိုးေပး ၿပီးေရာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ အခုတေလာ ကိုေနာင္ မူပ်က္ေနသည္။ အိမ္ကို ေနာက္က်မွ ျပန္လာသည္။ မလဲ့က လိုးေစခ်င္လို႔ သူ႔နားကပ္တာေတာင္ သိပ္မႀကိဳက္ခ်င္။ မလဲ့ကို ကိုေနာင္မလိုးေပးတာ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ ရွိေတာ့မည္။ “အား…အား..ရွီးးး” အသံက တိုးေသာ္လည္း ၾကားရသည္။ မလဲ့တို႔ အိမ္သာက အခန္းမလုံ။ အိမ္သာထဲမွာ ကိုကိုဝင္း ရွိေနတုန္း အသံၾကားေနရသည္မို႔ မလဲ့ ဟင္းခ်က္ေနရင္း နားစိုက္ေထာင္မိသည္။ ဘာမ်ားလဲေပါ့။ အသံက တစ္ခါတစ္ေလ တိုးသြားလိုက္ က်ယ္သြားလိုက္။ မလဲ့ စပ္စုခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာသည္။ အိမ္သာတံခါးနားကို တိုးၿပီး နားစြင့္ၾကည့္ေတာ့ ဟုတ္သည္။ အိမ္သာထဲက ကိုကိုဝင္း အသံ။”အား အား”ႏွင့္ ညည္းေနသံကို ၾကားရသည္။ “မလဲ့ရယ္…အား..” ဟင္ သူ႔နာမည္ကို ေခၚသံ။ ဘာပါလိမ့္။ ဆက္နားေထာင္ၾကည့္ေတာ့လည္း အားအားနဲ႔ ပဲေအာ္ေနတယ္။ ဘာမွန္းမသိ။ ထူးေတာ့ ထူးဆန္းေနသည္။ မလဲ့ အိမ္သာနားက ခြာလိုက္ၿပီး ဟန္မပ်က္ အလုပ္ဆက္လုပ္ေနသည္။ ခဏေနေတာ့ ကိုကိုဝင္း ထြက္လာသည္။ ေခြၽးစို႔ေနသည့္ မ်က္ႏွာျဖင့္။ မလဲ့က ဟင္းခ်က္ေနေတာ့ ကိုကိုဝင္းကို ေက်ာေပးထားသည္။ မလဲ့ဖင္ကို ၾကည့္ရင္း လီးက ျပန္ေတာင္လာသလိုလို။ ခုနက အိမ္သာထဲမွာ ဂြင္းတိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ေလး ဟိုက္သြားသည္။ ဖင္ကိုျမင္ေတာ့လည္း ျပန္ၿပီး အေမာေျပသြားတယ္။ မလဲ့က အိမ္သာထဲက ထြက္လာတဲ့ ကိုကိုဝင္းကို ၾကည့္ရင္း ”လက္ေတာ့ပ္က အေျခအေနဘယ္လိုလဲ” “ေကာင္းသြားမွာပါ” “ဒါနဲ႔ေနပါဦး နင္ခုနက အိမ္သာထဲမွာ… ဘာျဖစ္ေနတာလဲ အားအား နဲ႔” ႐ုတ္တရက္ႀကီး မလဲ့က ေမးလိုက္ေတာ့ ကိုကိုဝင္း ထူပူသြားသည္။ ေခါင္းကို မေဖၚေတာ့။ ဒါေပမယ့္ မလဲ့ကို အကဲခတ္ေနသည္။ “ဟဲ့ ေမးတာေျဖေလ” “ဘာမွမလုပ္ပါဘူးဗ်” “ဘာမွမလုပ္ပါဘူးဆိုတယ္ အသံေတြကထြက္လို႔… ငါ့နာမည္ေခၚသံေတာင္ ၾကားရေသးတယ္” “ဟင္..ဘာေတြ ၾကားသြားတာလဲဟင္… ဒုကၡပါပဲ” “ေသခ်ာမၾကားရပါဘူး… နင္ဘာေတြ လုပ္လဲေျပာစမ္း” အလုပ္မွာလည္း သူ႔အထက္က မန္ေနဂ်ာ။ ဒီမွာေတာ့ သူနဲ႔မလဲ့ ႏွစ္ေယာက္တည္း ဒါေပမယ့္ ကိုကိုဝင္း စိတ္ပူေနသည္။

မလဲ့ကိုမွန္းၿပီး ဂြင္းထုတာ အသံထြက္သြားတာ မလဲ့ၾကားမယ္လို႔ မထင္။ မလဲ့ကိုၾကည့္ေတာ့ မလဲ့က သူ႔ကို စိတ္ဆိုးဟန္ေတာ့ မျပ။ “ဂြင္းထုေနတာပါ.. မ” “ဟင္..အဲဒါဘာလဲ” ဆိုေတာ့ သူ အံ့ၾသသြားသည္။ ”မလဲ့က ဒါေလးေတာင္ မသိဘူးလား” “အင္း..မသိဘူး” “ဒါဆိုလည္း ေနပါေတာ့ဗ်ာ သိမွမသိတာ” “ဟာ..နင္ကလည္း မသိရင္ေျပာျပေလ.. ၿပီးေတာ့ ငါ့နာမည္လည္း ေခၚေနတယ္… ဘာလဲ” ဆိုၿပီး မလဲ့က အနားကပ္လာေတာ့ ကိုကိုဝင္း မေနႏိုင္ေတာ့ မလဲ့ကို ဖမ္းဆြဲၿပီး မလဲ့လက္ကို သူ႔လီးကို ကပ္ထားေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မလဲ့ႏို႔သီးတစ္လုံးကိုလည္း ဖမ္းညႇစ္ၿပီး နယ္ေနလိုက္သည္။ “ဟင္…နင္ဘာလုပ္….” ဟုေျပာတာပင္ မဆုံးေသး မလဲ့ကို ဆြဲလွဲၿပီး ထမီကို ခြၽတ္ျပစ္လိုက္သည္။ ျမန္ခ်က္။ မလဲ့ ေအာက္ပိုင္းက ထမီမရွိေတာ့ မလဲ့ေပါင္ၾကားထဲ ဝင္ၿပီး မလဲ့ေစာက္ပတ္ကို သူ႔လီးႏွင့္ တခါတည္း ထိုးထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ လ်င္ျမန္မႈေၾကာင့္ မလဲ့တစ္ေယာက္ ဘာမွန္းမသိလိုက္ခင္မွာ ကိုကို႔လီးက မလဲ့ေစာက္ပတ္ထဲ တစ္ဝက္ေလာက္ ဝင္သြားေတာ့သည္။ “မလဲ့ရယ္… မလဲ့ကို အရမ္းခ်စ္မိလို႔… မလဲ့ ကိုမွန္းၿပီး လိုးသလိုမ်ိဳး လီးကိုကိုင္ၿပီး ေဆာ့ေနတာဗ်… အရမ္းလိုးခ်င္လို႔ပါ မလဲ့ရယ္”ဆိုၿပီး မလဲ့ေပၚကို တက္ဖိထားၿပီး ေျပာလိုက္ေတာ့ မလဲ့ ေၾကာင္သြားသည္။ “မလုပ္ပါနဲ႔ ကိုကိုဝင္းရယ္… ငါ့မွာေယာက္်ားနဲ႔…” “မလဲ့ရယ္ မလဲ့ကို ကိုေနာင္ မခ်ဘူးဆိုတာ သိပါတယ္… မလဲ့လည္း ဆာေနတာမဟုတ္လား” လို႔ေျပာေတာ့ မလဲ့က သူ႔ကို မ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းမ်ားႏွင့္ ေမာ့ၾကည့္သည္။ အဲဒီအၾကည့္ကို သူ အဓိပၸါယ္မေဖာ္တတ္။ မလဲ့မ်က္ႏွာကို ငုံ႔ၾကည့္ရင္း လက္ေတြက မလဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ခ်ဳပ္ထားမိသည္။ ခ်ဳပ္ထားလွ်က္ႏွင့္ပင္ မလဲ့ ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူေတြကို အတင္းငုံ႔နမ္းစုပ္ပစ္လိုက္သည္။ မလဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြက အရမ္းနမ္းလို႔ ေကာင္းသည္။ ခပ္ၾကာၾကာ နမ္းလိုက္ေတာ့ မလဲ့ အသက္ရႈလိုက္သည့္ ေလေတြက ကိုကို႔ မ်က္ႏွာကို လာဟပ္သည္ေလ။

လီးက မလဲ့ ေစာက္ပတ္ထဲ တစ္ဝက္ေလာက္ဝင္ေနတာ အကုန္ မထိုးထည့္ရေသး။ ဒီအတိုင္းပင္ ထားလိုက္ၿပီး မလဲ့ႏို႔ေတြကို အက်ႌေပၚမွပင္ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ နယ္လိုက္ေတာ့ မလဲ့ တစ္ေယာက္ မခံႏိုင္ေတာ့ “အား..အင္း..ဟင္း…အရမ္းမလုပ္နဲ႔ဟာ…ဟင့္” ဆိုၿပီး ညည္းကာ အတင္း႐ုန္းေသးသည္။ ဘယ္ရမလဲ။ ကိုကိုက မလဲ့ေပါင္ၾကားထဲမွာ ေနရာက်ေနၿပီ။ လီးကို မလဲ့ေစာက္ပတ္ထဲ ပိုဝင္ေအာင္ ခါးကို နည္းနည္း ထပ္တိုးၿပီး ေဆာင္ၾကည့္ေတာ့ လီး နည္းနည္းဝင္သြားသည္။ လီးက မလဲ့ ေစာက္ပတ္ထဲမွာ က်ပ္လို႔ေနေတာ့သည္။ လီးတစ္ခ်ာင္းလုံးဝင္တာေတာင္ မလဲ့က ႐ုန္းခ်င္ေသးသည္။ မလဲ့ ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို ကိုကိုဝင္းက သူ႔ဒူးႏွစ္ဘက္ျဖင့္ မၿပီး ေရွ႕ကိုတိုးလိုက္ေတာ့ လီးက မလဲ့ေစာက္ပတ္ထဲ အတြင္းပိုင္းအထိ ဝင္သြားေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့မွ ၾကမ္းျပင္ကို ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး မလဲ့ လက္ေမာင္းႏွစ္ဘက္ကို လက္ဖ်ံျဖင့္ဖိကာ ပခုံးကိုကိုင္ၿပီး သုံးေလးခ်က္ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္သည္။ “အား…အ..အား အရမ္း..ပဲ..အား မလုပ္နဲ႔.. အား ကိုကို” ဆိုၿပီး ညဥ္းေအာ္ေတာ့သည္။ “မလဲ့ရယ္ အရမ္းလိုးခ်င္ေနလို႔ပါဗ်ာ… မလဲ့ကို ဟိုးအရင္ကတည္းက လိုးခ်င္ေနခဲ့တာ… မလဲ့ဖင္ကို က်ေနာ္ လိုးခ်င္လိုက္တာ အရမ္းပဲ… အခုလည္း မလဲ့ဖင္ႀကီးက သိပ္လွေတာ့ အိမ္သာထဲမွာ မလဲ့ကို မွန္းလိုးေနတာ… မလဲ့က သိသြားေတာ့လည္း ေကာင္းတာေပါ့… အခု လိုးေတာ့မယ္ေနာ္” ဆိုၿပီး ရင္ခုန္သံစကားေတြကို မလဲ့ကို ေႁခြထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ မလဲ့က ကိုကိုဝင္း အေျပာေတြကို နားေထာင္ၿပီး မ်က္လုံး မွိတ္ထားေတာ့သည္။ “မလဲ့ရယ္ စိတ္ဆိုးေနတာလားဟင္… မမကို ခ်စ္လြန္းလို႔ပါဗ်ာ မေနႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ ” ဆိုၿပီး ကိုကိုဝင္းက ႏို႔ေတြကို ကုန္းစို႔ေတာ့ မလဲ့ညည္းသံေလးေတြ ထပ္ထြက္လာျပန္ေတာ့သည္။ လီးက မလဲ့ေစာက္ပတ္ထဲမွာ အကုန္ဝင္ေနၿပီ ကိုကိုဝင္းဆီးစပ္ႏွင့္ မလဲ့ဆီးစပ္က ထိကပ္ေနေတာ့သည္။ မလဲ့ရင္သားေတြက ဝင္းပေနသည္မို႔ ကိုကို မေနႏိုင္။ ကုန္းၿပီး ႏို႔သီးတစ္လုံးကို ကိုင္လွ်က္ တစ္လုံးကို အားရပါးရ စို႔လိုက္သည္။ မလဲ့ႏို႔ေတြက တင္းရင္းေနတုန္း။

ေယာက္်ားရတာ ၾကာတာေတာင္ ပုံမပ်က္။ ကိုေနာင္က ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း စားသမွ် သူ႔အတြက္ ေကာင္းလြန္းေနသည္။ “မလဲ့ရယ္ ႏို႔ေတြက ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ… တင္းေနတာပဲ သိပ္လွတယ္” “ဟာကြာ..ဘာေတြေျပာေနတာလဲ… ကိုကိုရာ မလုပ္ပါနဲ႔ဟာ” “မလဲ့ရယ္ ေပးလိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ… မူမေနပါနဲ႔ မလဲ့ အလိုးခံခ်င္ေနတာ က်ေနာ္သိပါတယ္… မလဲ့ အားမရဘူးဆိုတာ” “အင္း..ဟင္း…”ဆိုၿပီး ညည္းေနေတာ့ မလဲ့ကို ကိုကိုက ေပါင္ေလးႏွစ္ဘက္ကို ဆြဲမၿပီး ေစာက္ပတ္ထဲ လီးတဆုံးဝင္ေအာင္ ခါးအားျဖင့္ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္သည္။ မလဲ့တစ္ေယာက္ေတာ့ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးတဆုံးဝင္ၿပီး ေကာင္းစျပဳေနၿပီ။ မ်က္လုံးေလးေမွးစင္းလို႔ ကိုကိုဝင္း ေက်ာကို လွမ္းဖက္ထားေတာ့သည္။ ကိုကိုဝင္းက လိုးေနရင္းမွ ခဏ ရပ္လိုက္ေတာ့ မလဲ့က ေမွးထားသည့္ မ်က္လုံးေတြ ဖြင့္ၾကည့္ၿပီး ကိုကိုဝင္းကို ေမာ့ၾကည့္သည္။ “ဘာလဲ မလဲ့ ေကာင္းေနၿပီမဟုတ္လား… က်ေနာ္လိုးေပးတာ ေကာင္းရဲ႕လား” “ဟာ..ကြာ ရွက္စရာေတြ သိဘူးကြာ”ဆိုၿပီး မူသံေလးေပးၿပီ မ်က္လုံး ျပန္ပိတ္သြားသည္။ မလဲ့တစ္ေယာက္ေတာ့ လီးအေကာင္းစားကို ခံစားေနရၿပီ။ ကိုကိုဝင္းလိုးခ်က္ေတြကလည္း ခပ္ျပင္းျပင္း မလဲ့ေစာက္ပတ္နဲ႔ ကိုကိုဝင္း ဆီးစပ္ထိခတ္သံေတြကလည္း ေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္းမွာ ခပ္ျပင္းျပင္း ထြက္ေပၚေနေတာ့သည္။ မလဲ့ကို ခ်ရတာ သိပ္ေကာင္းတာပဲ ကိုကိုဝင္း အႀကိဳက္ျဖစ္ေနသည္။ မလဲ့ကို ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို မၿပီး တအားႀကဳံးလိုးေနရင္း မလဲ့ ႏို႔ေတြကို စို႔ေနေတာ့ မလဲ့ပါးစပ္က ညည္းသံေလးေတြ ထြက္ထြက္လာသည္။ “အား…အား ကိုကိုရယ္.. ဟင့္ အရမ္းပဲကြယ္.. ကိုကို” ဆိုၿပီး မူသံေလးႏွင့္ ေျပာရင္း ကိုကိုဝင္း ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို ထိုးဖြေနေတာ့သည္။ မလဲ့ အလိုးခံရတာ သိပ္ေကာင္းေနၿပီဆိုတာ ကိုကိုဝင္း သိသည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း မလဲ့ကို မွ်င္းၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္လိုးသည္။ မလဲ့က ေအာက္ကေန လိုးခံရတာေကာင္းေနေတာ့ ဖင္ႀကီးကို ႂကြၿပီး ျပန္ျပန္ေကာ့ေပးသည္။ လီးအဝင္အထြက္ႏွင့္ မလဲ့ေကာ့ေပးတာနဲ႔ ဆုံလိုက္တိုင္း မလဲ့အသံက တအီးအီး တအားအားနဲ႔ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ခဏေနေတာ့ ကိုကိုဝင္းလည္း ၿပီးခ်င္လာသည္။ မလဲ့ကိုလည္း ဆက္လိုးခ်င္စိတ္က ရွိေသးသည္။

ဒါေၾကာင့္ မလဲ့ ေစာက္ပတ္ထဲက လီးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး မလဲ့ ေစာက္ပတ္ကို သူ႔ဘယ္ဘက္လက္ျဖင့္ ေစာက္စိေလးကို ကလိေပးေနသည္။ “အား..ကိုကိုရယ္ ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ … လီးသြင္းၿပီး လိုးေလ” မလဲ့က ဖီးလ္ေတာ္ေတာ္ တက္ေနၿပီ။ ခုနတုန္းကလို ႐ုန္းကန္တာမ်ိဳးေတာင္ မလုပ္ေတာ့။ သူကိုယ္တိုင္ အလိုးခံခ်င္စိတ္က ျပင္းထန္ေနေတာ့သည္။ “မလဲ့ အလိုးခံရတာ သိပ္ေကာင္းေနၿပီလား” ဟု သူေမးေတာ့ “ဟာကြာ..နင္ မေကာင္းဘူး ငါ့ကို အတင္းတက္လိုးတယ္… ေကာင္ေလးေနာ္… ရေအာင္လုပ္တယ္” “မလဲ့ကို ခ်စ္တာကိုးဗ်.. မလဲ့ကိုဖင္ပဲ မွန္းၿပီး ဂြင္းထုေနရတာ… ေစာက္ပတ္လိုးဖို႔က စိတ္ကူးယဥ္ေနတာၾကာပီ… အခုမွ လိုးရတာ သိပ္ခ်စ္တာပဲ… အခ်စ္ရာ” ဆိုေတာ့ “ဘာအခ်စ္လဲ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္” “အခ်စ္ပဲကြာ မလဲ့က က်ေနာ့္ အခ်စ္ပဲ… သိပ္ခ်စ္တယ္ အရမ္းပဲ… မလဲ့က သိပ္ေကာင္းတယ္ကြာ” ဆိုၿပီး မလဲ့ႏို႔ေတြကို ကိုကိုဝင္း ကုန္းစို႔ေတာ့သည္။ မလဲ့ ႏို႔ေတြက အအိုနဲ႔ေတာင္မတူ လုံးဝန္းၿပီး ကားစြင့္ေနသည္။ စို႔လို႔ ေကာင္းမွေကာင္းပဲ ကိုကိုဝင္း အငမ္းမရစို႔ေနေတာ့သည္။ ႏို႔စို႔ရင္း ေပ်ာ့ေနသည့္လီးက ျပန္ေတာင္လာေတာ့ ကိုကိုဝင္း မေနႏိုင္ေတာ့ မလဲ့ကို တေစာင္းဆြဲလွည့္ၿပီး မလဲ့ဖင္၀ကို လီးတပ္လိုက္ေတာ့ “ဟာ ကိုကို မလုပ္နဲ႔ …” ဆိုၿပီး မလဲ့က ေျပာ႐ုံပဲရွိေသး ကိုကိုက လီးကို စအို၀ထဲကို ထိုးထည့္ေနၿပီ။ မလဲ့ဖင္ႀကီးကို ၿဖဲၿပီး ဒစ္ကို သြင္းလိုက္ေတာ့ မလဲ့ နာသည္ထင္သည္ နည္းနည္းေအာ္သည္။ တေစာင္းအေနအထားႏွင့္ မလဲ့ ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲမၿပီး ဖင္ထဲ လီးကို ထိုးထည့္ေတာ့ မလဲ့ဖင္ႀကီးက အာၿပီး ကားေနသည္ ေစာက္ပတ္ကလည္း တျခမ္းၿပဲေနသည္။ ေစာက္စိကို လက္နဲ႔ပြတ္ဆြဲၿပီး ဖင္ထဲ လီးကို အတင္းထိုးထည့္ေတာ့ လီးတစ္ဝက္ေလာက္ ဝင္သြားသည္။ အဲဒီအေနအထားအတိုင္း ဖင္ထဲကို ေဆာင့္လိုးၾကည့္ေတာ့ ခပ္က်ပ္က်ပ္ေလးနဲ႔ အရသာရွိလွသည္။

မလဲ့ဖင္ကေတာ့ ကားၿပီး ၿပဲေနေတာ့သည္။ “မလဲ့ရယ္ လိုးခ်င္ေနခဲ့တာ တကယ္ပါ…. ဖင္ႀကီးကို လိုးပါရေစဗ် ဖင္ကုန္းေပးပါဗ်ာ” “ဘယ္လို ကုန္းရမွာလဲလို႔” “ေလးဘက္ေထာက္လိုက္ေလ” ဆိုေတာ့ မလဲ့က ေစာင္းေနရာကေန ေမွာက္ၿပီး ဒူးေထာက္ လက္ေထာက္ၿပီး ဖင္ကို ကုန္းေပးေတာ့ ဖင္ႀကီးက ကားကားႀကီး သိပ္ၾကည့္ေကာင္းတယ္ေလ။ ဖင္ဝကို လီးတပ္ၿပီး တက္ေဆာင့္ေတာ့ မလဲ့ ေအာ္လိုက္တာမွ အရမ္းပဲ လီးကလည္း ဖင္ထဲ တစ္ဝက္ေလာက္ပဲ သြင္းလို႔ရတယ္။ ေတာ္ၾကာ ဖင္ကြဲသြားမွာ စိုးတာနဲ႔ပဲ ကိုကိုဝင္း မလဲ့ဖင္ကို လီးတစ္ဝက္ဝင္တဲ့ အေနအထားနဲ႔ပဲ အသားကုန္ ႀကဳံးၿပီး ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။ လိုးလို႔ေကာင္းလိုက္တာမွ မေျပာနဲ႔ေတာ့ အိုးႀကီးတဲ့ မလဲ့ဖင္ႀကီးထဲ လီးက က်ပ္ေနေတာ့ ခဏနဲ႔ သုတ္က ထြက္ခ်င္လာသည္။ ထြက္ခ်င္လည္း ထြက္ပါေစဆိုၿပီး လိုးပစ္လိုက္တာ ဖင္ထဲမွာ လရည္ေတြ ထြက္ကုန္ေတာ့သည္။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ဖင္။ လိုးဖူးသမွ်ေတြထဲမွာေတာ့ မလဲ့ဖင္က လိုးလို႔ အေကာင္းဆုံးပဲ ထင္မိတယ္ေလ။ “ဖင္က သိပ္လိုးလို႔ေကာင္းတာပဲ မလဲ့ရယ္… မလဲ့က ဖင္လိုးခံတာ… သိပ္ေတာ္တယ္” “အား.. အရမ္းနာတယ္… ေကာင္းလည္း ေကာင္းတယ္… ဟင့္ ” ဆိုၿပီး ရႈံ႕မဲ့မဲ့ေလးနဲ႔ ေျပာေတာ့ ကိုကိုဝင္း မလဲ့ကို ပိုခ်စ္သြားေတာသည္။ “မလဲ့ကို က်ေနာ္က… ဖင္သိပ္လိုးခ်င္တာ” “ေကာင္းလားဟင္… ကိုကို” “ေကာင္းတာေပါ့ မရယ္… ေယာက္်ားေတြက ဖင္လိုးတာ သိပ္ႀကိဳက္တာ… ကိုေနာင္ကေရာ မလဲ့ကို ဖင္လိုးေပးလား” “အင္း..တခါလိုးတယ္ ေနာက္ေတာ့ မလိုးဘူး”ဟု ကိုကိုဝင္း ရင္ဘတ္ေလးကို မွီရင္းေျပာသည္။

မလဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို အုပ္ကိုင္ရင္း “ေနာက္ကို မလဲ့ အလိုးခံခ်င္ရင္… က်ေနာ္ လိုးေပးမွာေပါ့” “ကိုကိုေနာ္ မလဲ့နဲ႔ ျဖစ္တာ… သူမ်ားေတြ မေျပာရဘူးေနာ္… မလဲ့ ရွက္လို႔ေသမွာ” “စိတ္ခ်ပါ မမလဲ့ရယ္… က်ေနာ္က မလဲ့ကို… တိတ္တိတ္ေလး ခ်စ္ခ်င္တာပါ… မလဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို… သိပ္ႀကိဳက္တာပဲ… ဖင္ကလည္း သိပ္လွတယ္ မရယ္… က်ေနာ္ သိပ္ခ်စ္တာပဲဗ်ာ မလဲ့ကို တအားပဲ” “မလဲ့လည္း ေမာင္ေလးကို သိပ္ခ်စ္ေနမိၿပီကြယ္… ေမာင္ေလးက အလိုးသိပ္ေကာင္းတာပဲ… လီးကလည္း အရမ္းမာၿပီး ႀကီးတယ္ သိပ္ခ်ႏိုင္တာပဲ ႀကိဳက္တယ္” မလဲ့နဲ႔ သူ အဲဒီေန႔က ကိုေနာင္မရွိတုန္း အသားကုန္ လိုးပြဲဆင္ႏြဲၾကသည္။ တစ္ေန႔လုံးေပါ့။ ကိုကိုဝင္း ျပန္ခါနီး မလဲ့ေပးတဲ့ ပေလြ သူခံစားရတာ အေကာင္းဆုံးပဲ။ မလဲ့က လီးစုပ္တာလည္း သိပ္ကြၽမ္းတယ္။ ကိုကိုဝင္း မလဲ့ပါးစပ္ထဲမွာတင္ လရည္ထြက္တာ ႏွစ္ခါ။ ျပန္ေတာ့ ကိုကိုဝင္း လန္းဆန္းတက္ႂကြေနေတာ့တယ္။ မလဲ့ ဖင္ေရာ ေစာက္ဖုတ္ေရာ။ ပါးစပ္ေရာ အသားကုန္ လိုးလိုက္ရတာကိုး။….ၿပီး