“မောင်တော်တော့နော် ကားထဲမှာကွာ… ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး အသက်ရှုလည်းကြပ်တယ်..မောင်ရဲ့” “လွှတ်ဖူးကွာ… နမ်းလို့မဝသေးဘူးဗျ” “တော်တော့နော် မောင်… အိမ်ပြန်နောက်ကျမယ်… နောက်ရက်တွေရှိသေးတာပဲကွာ” “ဟုတ်… မ”။ အဲ့နေ့က ဆိုင်ကို နောက်ကျမှ ပြန်ရောက်လာတယ်” မကားပေါ်က လေလေးတချွန်ချွန်နဲ့ ပစ္စည်းထုပ်တွေ ဆွဲပြီးဆင်းလာတဲ့ ကျနော့ကို ကျော်နိုင်က မျက်မှောက်ကုတ်ပြီးကြည့်တော့ မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အခန်းထဲ တန်းဝင်ခဲ့တယ်။ အဲ့နေညက တစ်ညလုံး မ အကြောင်းတွေးပြီး အာရုဏ်တက်လောက်မှ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ “အောင်ဖြိုး ငါအိမ်ကို ခနပြန်မယ်…မေမေနေမကောင်းလို့” “အေးပြန်လေ ကျော်နိုင်… အန်တီနေမကောင်းဘူးဆို… မင်းအေးဆေးမှ ပြန်လာခဲ့…. ဟုတ်ပြီလား”။ ဒီလိုနဲ့ သက်မောင်လည်း မြို့ကိုပြန်သွားတော့ ဆိုင်မှာတစ်ယောက်တည်း ကြီးကြပ်နေရချိန် မ နဲ့အပြင်ထွက်ဖို့ မအားတဲ့အခြေနေမျိုး ရောက်သွားရတယ်။ ဖုန်းကတော့ ပြောဖြစ်ပေမယ့် အပြင်အတူ လျှောက်လည်ဖို့ ဒီရက်ပိုင်း မဖြစ်နိုင်တဲ့အကြောင်း မကို ရှင်းပြထားရတယ်။ ညနေ ဆိုင်ပိတ်ချိလောက်ကျတော့ မ ဆိုင်ကိုရောက်လာတယ်။ လက်ထဲမှာလည် စတီးငါးဆင့်ချိုင့်လေးကို ဆွဲလာပြီး ကျနော့ နားရောက်တော့ “မောင် ပင်ပန်းနေပြီးလား… ညစာ စားဖို့ အသင့်ယူလာတယ်….. မောင်နဲ့အတူ ညစာစားမယ်”။ “ညစာ… ဟုတ်လား မ…ဟင်” “အင်း… ညစာလေ ဘာဖြစ်…ဟာ.. မောင်နော်… ညစာဆိုတာ ထမင်းတူစားမယ်လို့ပြောတာ… လျှောက်တွေးမနေနဲ့…ဟွန်းး” ညစာ အတူစားပြီးတော့ မက ရေခဲသေတ္တာထဲ ကျနော်ဝယ်ထားတဲ့ စတော်ဘယ်ရီသီးလေးတွေကို ဖျော်စက်ထဲ နွားနို့စိမ်းလေးထည့်ဖျော်ပြီး မစ်ရှိတ်လေး လုပ်ပေးတယ်။ “မောင် သောက်ကြည့်… လိုတာထပ်ပြော” သောက်ကြည့်လိုက်တော့ အရသာက ကွက်တိ ”မ တော်တယ်ဗျာ… အာဘွားး… ပြွတ်” မပြောမဆို မမနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ရုတ်တရက်နမ်းလိုက်တော့ မက အလိုက်သင့်လေး ပြန်နမ်းတယ်။ ကျနော့နှုတ်ခမ်းတွေကို အသာလေးပြန်နမ်းပြီး ကျနော့ကို သိုင်းဖက်လာတယ်။
“မ… အရမ်းချစ်တယ်ဗျာ” “မလည်း အတူတူပါပဲ… မောင်ကို အရမ်းချစ်တယ်” “မောင်တို့ အခန်းထဲ သွားရအောင်နော် မ”။ မ..က ကျနော့ကို ရီဝေဝေလေးကြည့်ပြီး “အင်း မောင့်သဘောတဲ့” မကိုယ်လုံးလေးကို စွေ့ကနဲ ပွေ့လိုက်တော့ “ဟာ… မောင်ကလည်း” ဆိုပြီး ကျနော့ရင်ခွင်ထဲကို မျက်နှာလေးဝှက်ကာ ကပ်ထားတယ်။ မ..ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ထက် အသာလေးတင်ပေးပြီး ကျနော်က မတ်တပ်ရပ် အနေထားလေးအတိုင်း မရဲ့ နဖူးလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးလေး ထပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော့ခါးကို ဖက်ထားပြီး “မောင်ရယ်…. မောင်နားမှာ နေနေရတဲ့ အချိန်လေးတွေက… အရမ်းကြည်နူးဖို့ကောင်းတယ်…. ပြီးတော့လေ ရင်တွေလည်း အရမ်းခုန်တယ်…. သိလား” “ဟုတ်… ပိုပြီး ရင်ခုန်စရာကောင်းတဲ့ အချိန်တွေက… ခုမှ လာမှာ… မရဲ့”ဆိုပြီး မမနှာခေါင်းလေးကို အသာလေးဖိညှစ်လိုက်တော့ “မောင်နော်”တဲ့။ “မ…မောင်တို့ ဒီည အတူနေကြရအောင်ကွာ…. မ ဒီည မပြန်နဲ့တော့”။ “အင်.. မောင်..မောင့်အလိုကျပါတဲ့ရှင်” မဆီက ခွင့်ပြုချက်ရတော့ မကိုယ်ပေါ်က အင်္ကျီအပျော့သားလေးကို အသာလေး ချွတ်လိုက်တော့ ပန်းနုရောင် ဇာပါးလေးတွေ အနားကွပ်ထားတဲ့ ဘရာလေးကြားက ရွှေရင်အစုံ မို့အစ်အစ်လေးတွေက ကျနော့ရင်ကို “ဆောင့်ခုန်”စေတယ်။ ဘရာလေးကို ဆက်မချွတ်ပဲ အောက်က ဝတ်ထားတဲ့ စကပ်ဘေးခွဲ ကိုယ်ကြပ်လေးကို အသာလေး ချွတ်ပေးတော့ မက မျက်လုံးလေးတွေ စုံမှိတ်ထားပြီး ကျနော့ လက်အစုံကို ဟန့်တားလာတယ်။ “မရှက်ပါနဲ့ မရယ်…. မောင့်ကို ခွင့်ပြုပေးနော်”။ ကျနော့ရဲ့ တောင်းဆိုမှုကြောင့် မက ကျနော့လက်တွေကို မဟန့်တားတော့ပဲ လိုက်လျောပေးတယ်။ မရဲ့ထမီလေးကို အသာလေးချွတ်ချလိုက်တော့ ပန်းနုရောင် ပင်တီလေးကြားက မမရဲ့ ပိပိလေးက မို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့ တော်တော်လှတဲ့ ပိပိလေးဖြစ်သည်။ ကျနော့မျက်ဝန်းအစုံက ထိုနေရာလေးကို စက္ကန့်၂၀လောက် သတိလစ် ငေးမောနေမိတယ်။ “မောင်ရေ…. အဲ့လောက်မကြည့်နဲ့ကွာ” “မ..ခြေထောက်တွေ မြှောက်ထားပေး” မ..က ခြေထောက်လေးတွေကို အလိုက်သင့်မြှောက်ပေးတော့ ပင်တီလေးကို လိပ်ယူပြီး အသာလေးချွတ်ကာ ကုတင်ခြေရင်းမှာ ပုံထားလိုက်တယ်။ အကာကွယ်မဲ့သွားတဲ့ မပေါင်ကြားထဲက အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို ဒုတိယအကြိမ် ထပ်ကြည့်လိုက်တော့ ရိတ်ပြီးကာစ ပြန်ထွက်လာတဲ့ အမွှေးနုရေးရေးလေးတွေနဲ့ ဆီးခုံးမို့မို့လေးက သွေးကြော စိမ်းစိမ်းလေးတွေ၊ ပန်းရောင်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ၊ ပြီးတော့ စိတော့မလို ဟတော့မလိုနဲ့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးတွေက ကျနော့ ရင်အစုံကို ဝုန်းဒိုင်းကြဲစေတယ်။
ကုတင်ပေါ်တက်ကာ မ..ခြေရင်းမှာ နေရာယူလိုက်ပြီး “ပေါင်လေးတွေ ဟပေးကွာ.. မရာ” ဆိုတော့ ”မောင် ဘာလုပ်မလို့လဲတဲ့” “မမရဲ့ ပိပိလေးကို နမ်းမလို့လေ…. နမ်းခွင့်ပေးနော်” “ဟင့်အင်း…. မ..ခွင့်မပြုဘူး….. ဘုန်းကံတွေနိမ့်ကုန်ပါ့မယ် မောင်ရယ်… မနမ်းရဘူးနော်”။ “ဟောဗျာ… ဘယ်သူပြောလဲ… ဘုန်းကံနိမ့်မယ်လို့…. အဲ့တာ ရှေးအယူဆတွေပါကွာ…. မောင် နမ်းပါရစေ”လို့ ထပ်ဂျစ်တိုက်လိုက်တော့ ”သွား လူဆိုးလေး…. ဒါမျိုးကျ တတ်နေလိုက်တာ…. ကဲပါ ရှင်လေးသဘော”။ မ..ပေါင်ကြားလေးကို အသာလေးတိုးဝင်ပြီး မ..အဖုတ်လေးကို နှုတ်ခမ်းအစုံနဲ့ ဖိကပ်လိုက်တယ်။ ”ပြွတ်စ်..ပြွတ်စ်..ပြွတ်စ်” ”အိုး… မောင်ရယ်” အကွဲကြောင်းလေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ယက်ပေးလိုက်ပြီး အစိလေးကို လက်မနဲ့ ဖိပေးလိုက်တော့ “အင်းး..ဟင်းး…အင်းး… မောင်ရာ” အဖျားတက်နေတဲ့ လူနာညည်းသံလေးလို တအင်းအင်းညည်းပြီး အရည်ကြည်လေးတွေ စိုတက်လာတယ်။ အဖုတ်လေးလည်း ပုံမှန်ထက် နည်းနည်းလေး မို့လာတယ်။ ပေါင်ရင်းသားလေးတွေကို မနာအောင် ဖိကိုက်ပေးလိုက်တော့ “အားး… အား….မောင်ရာ ဘာတွေလုပ်နေလဲ” ဒီမှာ ရင်ခုန်ရလွန်းလို့….. အသက်ရှူရပ်တော့မယ်။ ကျနော် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အကွဲကြားလေးကို အသာလေးဖြဲပြီး လျှာဖျားလေးနဲ့ အတွင်းသားလေးတွေကို ထိုးမွှေပေးလိုက်တော့ အရည်ကြည်တွေ ယိုစိမ့်လာလို့ အသာလေးခွာပြီး အစိလေးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဖိစုပ်ပေးလိုက်တယ်။ “ပြွတ်စ်…ပြွတ်စ်” မ..တကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်ခါပြီး “အားး… မောင်ရယ်… ထွက်ကုန်ပါပြီ” အရည်ကြည်လေးတွေအပြင် ပျစ်ချွဲချွဲအရည်လေးတွေပါ ပန်းထွက်လာတယ်။ “ဟူးး မောင်ရယ်” နွမ်းလျဟန်နဲ့ ပါးစပ်လေးဟပြီး အမောဖြေနေတဲ့ မကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးလေး ကြည့်နေမိတယ်။ “ခဏနော်မ” ကျနော် ရေခဲသေတ္တာထဲက စတော်ဘယ်ရီ လက်ကျန် သုံးလေးလုံးလောက်ယူပြီး ဓားနဲ့ထက်ခြမ်းစိပ် ပန်ကန်လေးထဲထည့်ပြီး မဆီ ပြန်လာခဲ့တယ်။ “မ… အမောပြေပြီလား” “ဟင့်အင်းကွာ… ရင်တွေတုန်ပြီး မောနေတုန်းပဲ… အဲ့တာ မောင့်ကြောင့်“ “အင်းပါဗျ…. မောင့်ကြောင့်ပါ… မ..နို့လေးတွေကို နမ်းချင်တယ်… ဟင့်အင်း မနမ်းရပါဘူး” ခပ်မူမူလေး ငြင်းနေတဲ့ မကို အသဲယားပြီး မရဲ့ ဘယ်ဖက်နို့လုံးလုံးလေးကို နမ်းလိုက်တယ်။
”ပြွတ်စ့်” “အင်းးအား… မောင်ရာ” ကျနော် စောနက စိပ်ယူလာတဲ့ စတော်ဘယ်ရီ ခြမ်းလေးတွေကို မရဲ့ ရင်နှစ်မွှာပေါ် အသာလေးပွတ်တိုက်ပြီး အရည်လေးတွေ ညှစ်ထုတ်လိုက်တယ်… ပြီးတော့ မဗိုက်သားပြင်လေးတွေကနေ ချက်ပေါက်လေးထဲအထိ အရည်လေးတွေညှစ်ရင်း အသီးခြမ်းလေးနဲ့ ပွတ်ဆွဲလိုက်တယ်။ ပိပိလေးကိုတော့ နမ်းပြီးသားဆိုတော့ အဲ့နေရာလေးကို စတော်ဘယ်ရီနဲ့ မပွတ်တော့ဘူး။ “မောင်… ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ…. မဟုတ်က ဟုတ်ကတွေကွာ… မောင်နော်” စတော်ဘယ်ရီကို လက်စသပ်ပြီး မရဲ့နို့လုံးလုံးလေးကို စို့ယူလိုက်တယ်။ စတော်ဘယ်ရီနံ့လေးရယ် အရသာလေးရယ် ပြီးတော့ မမနို့သီးခေါင်းလေးတွေရဲ့ အထိတွေ့ကြောင့် စောထဲက မတ်နေတဲ့ ကျနော့ရဲ့ ၆လက်မခွဲလောက်ရှိတဲ့ ညီတော်မောင်က ထောင်မတ်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီကြားက ရုန်းကန်နေပြီလေ။ မ..နို့လေးတွေကို နမ်းစုပ်ရင်း ကျနော့လီးက မ..အဖုတ်လေးကို ဖိထောက်လိုက်တော့ “မောင်ရယ်….မောင်ကွာ…အသဲယားလာပြီ… လုပ်မှာဖြင့် လုပ်တော့ကွာ…နော်မောင်”။ မရဲ့ တောင်းဆိုလာမှုကို မလိုက်လျောသေးပဲ “မောင် နမ်းလို့ မဝသေးဘူးကွာ”လို့ဆိုတော့ “ဟာ… မောင်ကလည်း ဒီမှာ ထပ်ထွက်ကုန်တော့မယ်ရှင့်…သိလား”။ မရဲ့ နို့လေးတွေကို ဘယ်ညာနမ်းစုပ်ပြီး ဗိုက်ပြင် ချပ်ချပ်လေးကနေ တရွေ့ရွေ့နမ်းလာပြီး ချက်ပေါက်လေးဆီကို နှုတ်ခမ်းတွေ ရွေ့လိုက်တယ်။ စတော်ဘယ်ရီ အရည်လေးတွေက မရဲ့ ချက်နက်နက်လေး ပြည့်နေအောင် နေရာယူထားတော့ နှုတ်ခမ်းအစုံနဲ့ ဖိစုပ်ပြီး လျှာဖျားလေးနဲ့ ဝင်သ၍ ထိုးကလိလိုက်တော့ ကျနော့ ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွပြီး မတကိုယ်လုံး ကော့တက်လာတယ်။ “မောင်ရာ…အီးး… ရင်တွေ အရမ်းခုန်လိုက်တာ… ထည့်ပေးပါတော့နော်… မမထဲကို” မ အရမ်းထန်လာတာကို တွေ့တာနဲ့ ကျနော် စဖို့ ပြင်လိုက်တော့တယ်။ မ..ဗိုင်လေးပေါ်က အသာလေးခွာပြီး ကျနော့တီရှပ်လေးကို အရင်ဆုံး ချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မတ်တပ်ရပ်ပီး မာန်ဖီနေတဲ့ ညီတော်မောင်ကို လွှတ်ပေးဖို့ ကျနော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်တော့ “ဟာ… မောင်ရယ်…. မောင့်ဟာကြီးက ထွားပြီးတော့ ရှည်လိုက်တာ ဆန့်ပါ့မလားကွာ” မ..က ကျနော့ ပေါင်ကြားကို ကြည့်ပြီး အလန့်တကြား ပြောလာသည်။“မဆန့်ဘူးဆိုတာ မရှိပါဘူး… မရယ်…. မ မကြာခင် သိပါလိမ့်မယ်” ဆိုပြီး မ…ကိုယ်ပေါ်ကို အသာလေးခွပြီး နေရာယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရင်ချင်းအပ် ဆီးခုံချင်း ထိထားပြီး ကျနော့ လီးကို မအဖုတ်လေးရဲ့ အကွဲကြောင်းလေးတလျှောက် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တယ်။ ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးတန်ကြီးရဲ့ ပွင့်အာနေတဲ့ ဒစ်ဖူးကြီးနဲ့ အစိလေးကို ဖိပြီး ပွတ်ပေးလိုက်တော့ “ဟအားး..အ့…မောင်ရာ… ရူးချင်ပြီ ရှင်လေးရာ…. မ အရမ်းလိုချင်နေပြီ… သွင်းလိုက်ပါတော့နော်…” မမထန်နေတာကို ကြည့်ပြီး ကျနော်လည်း အရမ်းထန်လာပြီမို့ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ပဲ မအဖုတ်လေးကို ကျနော့်လီးကို တေ့ပြီး အသာလေးထည့်လိုက်တယ်။
စေးစေးပိုင်ပိုင်လေး တိုးဝင်ကာ တစ်လက်မလောက် အရောက်ရပ်လိုက်တော့ “ဟင့်… မောင်…မောင့်ဟာကြီးကို ဘာလို့ ဆက်မသွင်းပဲ ရပ်လိုက်တာလဲ… လိုချင်နေပါတယ်ဆို…ကျွတ်စ် …ဆက်သွင်းပေးနော် မောင်”ကျနော်လည်း အသာလေး တစ်လက်မလောက် ဆက်သွင်းလိုက်တော့ တကယ့်ကို ပြောမပြတက်တဲ့ ဖီလင်ပါဗျာ။ ကြပ်ပြီးစေးနေတဲ့ အတွင်းသားတွေရဲ့ အထိအတွေ့ အိုး..ပြောမပြတတ်တဲ့ ဖီလင်ပေါင်းစုံနဲ့ တုံ့ဆိုင်းမနေတော့ပဲ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး လီးတန်တဆုံး ဖိချပေးလိုက်တော့ “အိုး မောင်… သေပါပြီ… အရမ်းပဲကွာ..ပြန်ထုတ်ပေး နာတယ်” မရဲ့ ငြင်းဆန်တားဆီးမှုတွေကို ဂရုမစိုက်တော့ပဲ အသွင်းအထုတ် ခပ်ပြင်းပြင်းတွေနဲ့ သွက်သွက်လေး ဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။ “အိုးး အမေ့..အအအ…မောင်ရာ…အင်းးဟင်း…အားရှီးးး” အကောင်းလွန်ပြီး မောင့်ကျောပြင်ကို လက်သည်းတွေနဲ့ ကုတ်ခြစ်မိလိုက်တော့တယ်။ ကျနော့ ကျောနဲ့လက်ပြင်ကို ကုတ်ခြစ်နေတဲ့ မ..လက်သည်းတွေရဲ့ အထိတွေ့ကြောင့် စိတ်တွေ ပိုကြွလာပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး အချက်နှစ်ဆယ်လောက် မနားတမ်းဆောင့်ရင်း အစိလေးကိုပါ ဘယ်လက်လေးနဲ့ ပွတ်ချေပေးလိုက်တယ်။ “မောင်ရေ..ဆောင့်..အိုး..ဘယ်လိုကြီးမှန်း မသိဘူး…. ဆီသွားချင်လာသလိုပဲ” “အားးအားအား..အင်းးဟင်း…မောင်ရာ” ကျနော်လည်း ဆောင့်ချက်တွေ ထပ်မြန် ပေးလိုက်တော့ “အိုး..မောင်ရေ…. မရတော့ဘူး..အားအားးး” ဆိုပြီး မမကိုယ်လုံးလေး ကော့လူးနေရာကနေ ခြေဖျားလေးတွေ ကုတ်သွားကာ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ငြိမ်သွားတော့ ကျနော်လည်း ထိန်းမထားတော့ပဲ လေးငါးချက်လောက် ဆောင့်ပြီး အရည်တွေ ပန်းချလိုက်တယ်။ “အား…အ့..မမရာ… အရမ်းမိုက်တယ်ကွာ” မောင့်အရည် နွေးနွေးလေးတွေ ကျမ ပိပိလေးထဲ အရှိန်နဲ့ဝင်လာတော့ ကျမလေ ဆတ်ခနဲတုန်ပြီး ဒုတိယအကြိမ် အရည်တွေကို ပန်းထုတ်မိလိုက်တယ်။ “မောင်ရယ်… အရမ်းချစ်တယ်ကွာ”ဆိုပြီး ချွေးစလေးတွေ စို့နေတဲ့ မောင့်နဖူးလေးကို မောင့်လည်ပင်ကို ခိုကာနမ်းလိုက်တော့ “မမရာ…မောင်လေ မမကို အရူးအမူး ချစ်မိသွားပြီဗျာ” မောင့်နှုတ်ဖျားက မဟုတ်ပဲ မောင့်ရင်ထဲက လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ထွက်လာတဲ့ မောင့်ချစ်ခြင်းတွေကို သိလိုက်တော့ ကျမလေ ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ ကျမလောက် ပျော်နေမယ့်သူ မရှိနိုင်တော့ဘူးလို့ တကိုယ်ကောင်းဆန်စွာ တွေးမိလိုက်သေးတယ်။ အဲ့နေညက မောင်က အမောပြေတော့ နောက်တစ်ခါ အချစ်နိဗ္ဗာန်လေးဆီကို ထပ်မံခေါ်ဆောင်သွားသေးတယ်။ ကျမလေ မောပန်းနွမ်းလျပြီး အိမ်ပြန်လာတော့ ကျမပေါင်လေးတွေ ကွတတဖြစ်သွားတဲ့အထိ မောင့်အချစ်တွေကို မိန့်မိန့်မူးမူး ခံယူခဲ့မိလိုက်တာပဲဟု တွေးရင်း ရှက်ပြုံးလေး မျက်နှာပေါ် ဖြတ်ပြေးသွားပါတော့တယ်။….ပြီး
Zawgyi
“ေမာင္ေတာ္ေတာ့ေနာ္ ကားထဲမွာကြာ… ဘယ္လိုႀကီးမွန္းမသိဘူး အသက္ရႈလည္းၾကပ္တယ္..ေမာင္ရဲ႕” “လႊတ္ဖူးကြာ… နမ္းလို႔မဝေသးဘူးဗ်” “ေတာ္ေတာ့ေနာ္ ေမာင္… အိမ္ျပန္ေနာက္က်မယ္… ေနာက္ရက္ေတြရွိေသးတာပဲကြာ” “ဟုတ္… မ”။ အဲ့ေန႔က ဆိုင္ကို ေနာက္က်မွ ျပန္ေရာက္လာတယ္” မကားေပၚက ေလေလးတခြၽန္ခြၽန္နဲ႔ ပစၥည္းထုပ္ေတြ ဆြဲၿပီးဆင္းလာတဲ့ က်ေနာ့ကို ေက်ာ္ႏိုင္က မ်က္ေမွာက္ကုတ္ၿပီးၾကည့္ေတာ့ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး အခန္းထဲ တန္းဝင္ခဲ့တယ္။ အဲ့ေနညက တစ္ညလုံး မ အေၾကာင္းေတြးၿပီး အာ႐ုဏ္တက္ေလာက္မွ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ “ေအာင္ၿဖိဳး ငါအိမ္ကို ခနျပန္မယ္…ေမေမေနမေကာင္းလို႔” “ေအးျပန္ေလ ေက်ာ္ႏိုင္… အန္တီေနမေကာင္းဘူးဆို… မင္းေအးေဆးမွ ျပန္လာခဲ့…. ဟုတ္ၿပီလား”။ ဒီလိုနဲ႔ သက္ေမာင္လည္း ၿမိဳ႕ကိုျပန္သြားေတာ့ ဆိုင္မွာတစ္ေယာက္တည္း ႀကီးၾကပ္ေနရခ်ိန္ မ နဲ႔အျပင္ထြက္ဖို႔ မအားတဲ့အေျခေနမ်ိဳး ေရာက္သြားရတယ္။ ဖုန္းကေတာ့ ေျပာျဖစ္ေပမယ့္ အျပင္အတူ ေလွ်ာက္လည္ဖို႔ ဒီရက္ပိုင္း မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း မကို ရွင္းျပထားရတယ္။ ညေန ဆိုင္ပိတ္ခ်ိေလာက္က်ေတာ့ မ ဆိုင္ကိုေရာက္လာတယ္။ လက္ထဲမွာလည္ စတီးငါးဆင့္ခ်ိဳင့္ေလးကို ဆြဲလာၿပီး က်ေနာ့ နားေရာက္ေတာ့ “ေမာင္ ပင္ပန္းေနၿပီးလား… ညစာ စားဖို႔ အသင့္ယူလာတယ္….. ေမာင္နဲ႔အတူ ညစာစားမယ္”။ “ညစာ… ဟုတ္လား မ…ဟင္” “အင္း… ညစာေလ ဘာျဖစ္…ဟာ.. ေမာင္ေနာ္… ညစာဆိုတာ ထမင္းတူစားမယ္လို႔ေျပာတာ… ေလွ်ာက္ေတြးမေနနဲ႔…ဟြန္းး” ညစာ အတူစားၿပီးေတာ့ မက ေရခဲေသတၱာထဲ က်ေနာ္ဝယ္ထားတဲ့ စေတာ္ဘယ္ရီသီးေလးေတြကို ေဖ်ာ္စက္ထဲ ႏြားႏို႔စိမ္းေလးထည့္ေဖ်ာ္ၿပီး မစ္ရွိတ္ေလး လုပ္ေပးတယ္။ “ေမာင္ ေသာက္ၾကည့္… လိုတာထပ္ေျပာ” ေသာက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရသာက ကြက္တိ ”မ ေတာ္တယ္ဗ်ာ… အာဘြားး… ႁပြတ္” မေျပာမဆို မမႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို ႐ုတ္တရက္နမ္းလိုက္ေတာ့ မက အလိုက္သင့္ေလး ျပန္နမ္းတယ္။ က်ေနာ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အသာေလးျပန္နမ္းၿပီး က်ေနာ့ကို သိုင္းဖက္လာတယ္။
“မ… အရမ္းခ်စ္တယ္ဗ်ာ” “မလည္း အတူတူပါပဲ… ေမာင္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္” “ေမာင္တို႔ အခန္းထဲ သြားရေအာင္ေနာ္ မ”။ မ..က က်ေနာ့ကို ရီေဝေဝေလးၾကည့္ၿပီး “အင္း ေမာင့္သေဘာတဲ့” မကိုယ္လုံးေလးကို ေစြ႕ကနဲ ေပြ႕လိုက္ေတာ့ “ဟာ… ေမာင္ကလည္း” ဆိုၿပီး က်ေနာ့ရင္ခြင္ထဲကို မ်က္ႏွာေလးဝွက္ကာ ကပ္ထားတယ္။ မ..ကိုယ္လုံးေလးကို ကုတင္ထက္ အသာေလးတင္ေပးၿပီး က်ေနာ္က မတ္တပ္ရပ္ အေနထားေလးအတိုင္း မရဲ႕ နဖူးေလးကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးေလး ထပ္နမ္းလိုက္တယ္။ က်ေနာ့ခါးကို ဖက္ထားၿပီး “ေမာင္ရယ္…. ေမာင္နားမွာ ေနေနရတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြက… အရမ္းၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းတယ္…. ၿပီးေတာ့ေလ ရင္ေတြလည္း အရမ္းခုန္တယ္…. သိလား” “ဟုတ္… ပိုၿပီး ရင္ခုန္စရာေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ေတြက… ခုမွ လာမွာ… မရဲ႕”ဆိုၿပီး မမႏွာေခါင္းေလးကို အသာေလးဖိညႇစ္လိုက္ေတာ့ “ေမာင္ေနာ္”တဲ့။ “မ…ေမာင္တို႔ ဒီည အတူေနၾကရေအာင္ကြာ…. မ ဒီည မျပန္နဲ႔ေတာ့”။ “အင္.. ေမာင္..ေမာင့္အလိုက်ပါတဲ့ရွင္” မဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ရေတာ့ မကိုယ္ေပၚက အက်ႌအေပ်ာ့သားေလးကို အသာေလး ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ပန္းႏုေရာင္ ဇာပါးေလးေတြ အနားကြပ္ထားတဲ့ ဘရာေလးၾကားက ေ႐ႊရင္အစုံ မို႔အစ္အစ္ေလးေတြက က်ေနာ့ရင္ကို “ေဆာင့္ခုန္”ေစတယ္။ ဘရာေလးကို ဆက္မခြၽတ္ပဲ ေအာက္က ဝတ္ထားတဲ့ စကပ္ေဘးခြဲ ကိုယ္ၾကပ္ေလးကို အသာေလး ခြၽတ္ေပးေတာ့ မက မ်က္လုံးေလးေတြ စုံမွိတ္ထားၿပီး က်ေနာ့ လက္အစုံကို ဟန႔္တားလာတယ္။ “မရွက္ပါနဲ႔ မရယ္…. ေမာင့္ကို ခြင့္ျပဳေပးေနာ္”။ က်ေနာ့ရဲ႕ ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ မက က်ေနာ့လက္ေတြကို မဟန႔္တားေတာ့ပဲ လိုက္ေလ်ာေပးတယ္။ မရဲ႕ထမီေလးကို အသာေလးခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့ ပန္းႏုေရာင္ ပင္တီေလးၾကားက မမရဲ႕ ပိပိေလးက မို႔မို႔ေဖာင္းေဖာင္းေလးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ ပိပိေလးျဖစ္သည္။ က်ေနာ့မ်က္ဝန္းအစုံက ထိုေနရာေလးကို စကၠန႔္၂၀ေလာက္ သတိလစ္ ေငးေမာေနမိတယ္။ “ေမာင္ေရ…. အဲ့ေလာက္မၾကည့္နဲ႔ကြာ” “မ..ေျခေထာက္ေတြ ေျမႇာက္ထားေပး” မ..က ေျခေထာက္ေလးေတြကို အလိုက္သင့္ေျမႇာက္ေပးေတာ့ ပင္တီေလးကို လိပ္ယူၿပီး အသာေလးခြၽတ္ကာ ကုတင္ေျခရင္းမွာ ပုံထားလိုက္တယ္။ အကာကြယ္မဲ့သြားတဲ့ မေပါင္ၾကားထဲက အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကို ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရိတ္ၿပီးကာစ ျပန္ထြက္လာတဲ့ အေမႊးႏုေရးေရးေလးေတြနဲ႔ ဆီးခုံးမို႔မို႔ေလးက ေသြးေၾကာ စိမ္းစိမ္းေလးေတြ၊ ပန္းေရာင္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြ၊ ၿပီးေတာ့ စိေတာ့မလို ဟေတာ့မလိုနဲ႔ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းေလးေတြက က်ေနာ့ ရင္အစုံကို ဝုန္းဒိုင္းႀကဲေစတယ္။
ကုတင္ေပၚတက္ကာ မ..ေျခရင္းမွာ ေနရာယူလိုက္ၿပီး “ေပါင္ေလးေတြ ဟေပးကြာ.. မရာ” ဆိုေတာ့ ”ေမာင္ ဘာလုပ္မလို႔လဲတဲ့” “မမရဲ႕ ပိပိေလးကို နမ္းမလို႔ေလ…. နမ္းခြင့္ေပးေနာ္” “ဟင့္အင္း…. မ..ခြင့္မျပဳဘူး….. ဘုန္းကံေတြနိမ့္ကုန္ပါ့မယ္ ေမာင္ရယ္… မနမ္းရဘူးေနာ္”။ “ေဟာဗ်ာ… ဘယ္သူေျပာလဲ… ဘုန္းကံနိမ့္မယ္လို႔…. အဲ့တာ ေရွးအယူဆေတြပါကြာ…. ေမာင္ နမ္းပါရေစ”လို႔ ထပ္ဂ်စ္တိုက္လိုက္ေတာ့ ”သြား လူဆိုးေလး…. ဒါမ်ိဳးက် တတ္ေနလိုက္တာ…. ကဲပါ ရွင္ေလးသေဘာ”။ မ..ေပါင္ၾကားေလးကို အသာေလးတိုးဝင္ၿပီး မ..အဖုတ္ေလးကို ႏႈတ္ခမ္းအစုံနဲ႔ ဖိကပ္လိုက္တယ္။ ”ႁပြတ္စ္..ႁပြတ္စ္..ႁပြတ္စ္” ”အိုး… ေမာင္ရယ္” အကြဲေၾကာင္းေလးကို လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ ယက္ေပးလိုက္ၿပီး အစိေလးကို လက္မနဲ႔ ဖိေပးလိုက္ေတာ့ “အင္းး..ဟင္းး…အင္းး… ေမာင္ရာ” အဖ်ားတက္ေနတဲ့ လူနာညည္းသံေလးလို တအင္းအင္းညည္းၿပီး အရည္ၾကည္ေလးေတြ စိုတက္လာတယ္။ အဖုတ္ေလးလည္း ပုံမွန္ထက္ နည္းနည္းေလး မို႔လာတယ္။ ေပါင္ရင္းသားေလးေတြကို မနာေအာင္ ဖိကိုက္ေပးလိုက္ေတာ့ “အားး… အား….ေမာင္ရာ ဘာေတြလုပ္ေနလဲ” ဒီမွာ ရင္ခုန္ရလြန္းလို႔….. အသက္ရႉရပ္ေတာ့မယ္။ က်ေနာ္ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အကြဲၾကားေလးကို အသာေလးၿဖဲၿပီး လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ အတြင္းသားေလးေတြကို ထိုးေမႊေပးလိုက္ေတာ့ အရည္ၾကည္ေတြ ယိုစိမ့္လာလို႔ အသာေလးခြာၿပီး အစိေလးကို ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ဖိစုပ္ေပးလိုက္တယ္။ “ႁပြတ္စ္…ႁပြတ္စ္” မ..တကိုယ္လုံး ဆတ္ဆတ္ခါၿပီး “အားး… ေမာင္ရယ္… ထြက္ကုန္ပါၿပီ” အရည္ၾကည္ေလးေတြအျပင္ ပ်စ္ခြၽဲခြၽဲအရည္ေလးေတြပါ ပန္းထြက္လာတယ္။ “ဟူးး ေမာင္ရယ္” ႏြမ္းလ်ဟန္နဲ႔ ပါးစပ္ေလးဟၿပီး အေမာေျဖေနတဲ့ မကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးေလး ၾကည့္ေနမိတယ္။ “ခဏေနာ္မ” က်ေနာ္ ေရခဲေသတၱာထဲက စေတာ္ဘယ္ရီ လက္က်န္ သုံးေလးလုံးေလာက္ယူၿပီး ဓားနဲ႔ထက္ျခမ္းစိပ္ ပန္ကန္ေလးထဲထည့္ၿပီး မဆီ ျပန္လာခဲ့တယ္။ “မ… အေမာေျပၿပီလား” “ဟင့္အင္းကြာ… ရင္ေတြတုန္ၿပီး ေမာေနတုန္းပဲ… အဲ့တာ ေမာင့္ေၾကာင့္“ “အင္းပါဗ်…. ေမာင့္ေၾကာင့္ပါ… မ..ႏို႔ေလးေတြကို နမ္းခ်င္တယ္… ဟင့္အင္း မနမ္းရပါဘူး” ခပ္မူမူေလး ျငင္းေနတဲ့ မကို အသဲယားၿပီး မရဲ႕ ဘယ္ဖက္ႏို႔လုံးလုံးေလးကို နမ္းလိုက္တယ္။
”ႁပြတ္စ့္” “အင္းးအား… ေမာင္ရာ” က်ေနာ္ ေစာနက စိပ္ယူလာတဲ့ စေတာ္ဘယ္ရီ ျခမ္းေလးေတြကို မရဲ႕ ရင္ႏွစ္မႊာေပၚ အသာေလးပြတ္တိုက္ၿပီး အရည္ေလးေတြ ညႇစ္ထုတ္လိုက္တယ္… ၿပီးေတာ့ မဗိုက္သားျပင္ေလးေတြကေန ခ်က္ေပါက္ေလးထဲအထိ အရည္ေလးေတြညႇစ္ရင္း အသီးျခမ္းေလးနဲ႔ ပြတ္ဆြဲလိုက္တယ္။ ပိပိေလးကိုေတာ့ နမ္းၿပီးသားဆိုေတာ့ အဲ့ေနရာေလးကို စေတာ္ဘယ္ရီနဲ႔ မပြတ္ေတာ့ဘူး။ “ေမာင္… ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ…. မဟုတ္က ဟုတ္ကေတြကြာ… ေမာင္ေနာ္” စေတာ္ဘယ္ရီကို လက္စသပ္ၿပီး မရဲ႕ႏို႔လုံးလုံးေလးကို စို႔ယူလိုက္တယ္။ စေတာ္ဘယ္ရီနံ႔ေလးရယ္ အရသာေလးရယ္ ၿပီးေတာ့ မမႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြရဲ႕ အထိေတြ႕ေၾကာင့္ ေစာထဲက မတ္ေနတဲ့ က်ေနာ့ရဲ႕ ၆လက္မခြဲေလာက္ရွိတဲ့ ညီေတာ္ေမာင္က ေထာင္မတ္ၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီၾကားက ႐ုန္းကန္ေနၿပီေလ။ မ..ႏို႔ေလးေတြကို နမ္းစုပ္ရင္း က်ေနာ့လီးက မ..အဖုတ္ေလးကို ဖိေထာက္လိုက္ေတာ့ “ေမာင္ရယ္….ေမာင္ကြာ…အသဲယားလာၿပီ… လုပ္မွာျဖင့္ လုပ္ေတာ့ကြာ…ေနာ္ေမာင္”။ မရဲ႕ ေတာင္းဆိုလာမႈကို မလိုက္ေလ်ာေသးပဲ “ေမာင္ နမ္းလို႔ မဝေသးဘူးကြာ”လို႔ဆိုေတာ့ “ဟာ… ေမာင္ကလည္း ဒီမွာ ထပ္ထြက္ကုန္ေတာ့မယ္ရွင့္…သိလား”။ မရဲ႕ ႏို႔ေလးေတြကို ဘယ္ညာနမ္းစုပ္ၿပီး ဗိုက္ျပင္ ခ်ပ္ခ်ပ္ေလးကေန တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕နမ္းလာၿပီး ခ်က္ေပါက္ေလးဆီကို ႏႈတ္ခမ္းေတြ ေ႐ြ႕လိုက္တယ္။ စေတာ္ဘယ္ရီ အရည္ေလးေတြက မရဲ႕ ခ်က္နက္နက္ေလး ျပည့္ေနေအာင္ ေနရာယူထားေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းအစုံနဲ႔ ဖိစုပ္ၿပီး လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ ဝင္သ၍ ထိုးကလိလိုက္ေတာ့ က်ေနာ့ ဆံပင္ေတြကို ထိုးဖြၿပီး မတကိုယ္လုံး ေကာ့တက္လာတယ္။ “ေမာင္ရာ…အီးး… ရင္ေတြ အရမ္းခုန္လိုက္တာ… ထည့္ေပးပါေတာ့ေနာ္… မမထဲကို” မ အရမ္းထန္လာတာကို ေတြ႕တာနဲ႔ က်ေနာ္ စဖို႔ ျပင္လိုက္ေတာ့တယ္။ မ..ဗိုင္ေလးေပၚက အသာေလးခြာၿပီး က်ေနာ့တီရွပ္ေလးကို အရင္ဆုံး ခြၽတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မတ္တပ္ရပ္ပီး မာန္ဖီေနတဲ့ ညီေတာ္ေမာင္ကို လႊတ္ေပးဖို႔ က်ေနာ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့ “ဟာ… ေမာင္ရယ္…. ေမာင့္ဟာႀကီးက ထြားၿပီးေတာ့ ရွည္လိုက္တာ ဆန႔္ပါ့မလားကြာ” မ..က က်ေနာ့ ေပါင္ၾကားကို ၾကည့္ၿပီး အလန႔္တၾကား ေျပာလာသည္။“မဆန႔္ဘူးဆိုတာ မရွိပါဘူး… မရယ္…. မ မၾကာခင္ သိပါလိမ့္မယ္” ဆိုၿပီး မ…ကိုယ္ေပၚကို အသာေလးခြၿပီး ေနရာယူလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ရင္ခ်င္းအပ္ ဆီးခုံခ်င္း ထိထားၿပီး က်ေနာ့ လီးကို မအဖုတ္ေလးရဲ႕ အကြဲေၾကာင္းေလးတေလွ်ာက္ ပြတ္ဆြဲေပးလိုက္တယ္။ ေထာင္မတ္ေနတဲ့ လီးတန္ႀကီးရဲ႕ ပြင့္အာေနတဲ့ ဒစ္ဖူးႀကီးနဲ႔ အစိေလးကို ဖိၿပီး ပြတ္ေပးလိုက္ေတာ့ “ဟအားး..အ့…ေမာင္ရာ… ႐ူးခ်င္ၿပီ ရွင္ေလးရာ…. မ အရမ္းလိုခ်င္ေနၿပီ… သြင္းလိုက္ပါေတာ့ေနာ္…” မမထန္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္လည္း အရမ္းထန္လာၿပီမို႔ ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ မအဖုတ္ေလးကို က်ေနာ့္လီးကို ေတ့ၿပီး အသာေလးထည့္လိုက္တယ္။
ေစးေစးပိုင္ပိုင္ေလး တိုးဝင္ကာ တစ္လက္မေလာက္ အေရာက္ရပ္လိုက္ေတာ့ “ဟင့္… ေမာင္…ေမာင့္ဟာႀကီးကို ဘာလို႔ ဆက္မသြင္းပဲ ရပ္လိုက္တာလဲ… လိုခ်င္ေနပါတယ္ဆို…ကြၽတ္စ္ …ဆက္သြင္းေပးေနာ္ ေမာင္”က်ေနာ္လည္း အသာေလး တစ္လက္မေလာက္ ဆက္သြင္းလိုက္ေတာ့ တကယ့္ကို ေျပာမျပတက္တဲ့ ဖီလင္ပါဗ်ာ။ ၾကပ္ၿပီးေစးေနတဲ့ အတြင္းသားေတြရဲ႕ အထိအေတြ႕ အိုး..ေျပာမျပတတ္တဲ့ ဖီလင္ေပါင္းစုံနဲ႔ တုံ႔ဆိုင္းမေနေတာ့ပဲ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး ထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး လီးတန္တဆုံး ဖိခ်ေပးလိုက္ေတာ့ “အိုး ေမာင္… ေသပါၿပီ… အရမ္းပဲကြာ..ျပန္ထုတ္ေပး နာတယ္” မရဲ႕ ျငင္းဆန္တားဆီးမႈေတြကို ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ပဲ အသြင္းအထုတ္ ခပ္ျပင္းျပင္းေတြနဲ႔ သြက္သြက္ေလး ေဆာင့္ေပးလိုက္တယ္။ “အိုးး အေမ့..အအအ…ေမာင္ရာ…အင္းးဟင္း…အားရွီးးး” အေကာင္းလြန္ၿပီး ေမာင့္ေက်ာျပင္ကို လက္သည္းေတြနဲ႔ ကုတ္ျခစ္မိလိုက္ေတာ့တယ္။ က်ေနာ့ ေက်ာနဲ႔လက္ျပင္ကို ကုတ္ျခစ္ေနတဲ့ မ..လက္သည္းေတြရဲ႕ အထိေတြ႕ေၾကာင့္ စိတ္ေတြ ပိုႂကြလာၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ မနားတမ္းေဆာင့္ရင္း အစိေလးကိုပါ ဘယ္လက္ေလးနဲ႔ ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္တယ္။ “ေမာင္ေရ..ေဆာင့္..အိုး..ဘယ္လိုႀကီးမွန္း မသိဘူး…. ဆီသြားခ်င္လာသလိုပဲ” “အားးအားအား..အင္းးဟင္း…ေမာင္ရာ” က်ေနာ္လည္း ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ထပ္ျမန္ ေပးလိုက္ေတာ့ “အိုး..ေမာင္ေရ…. မရေတာ့ဘူး..အားအားးး” ဆိုၿပီး မမကိုယ္လုံးေလး ေကာ့လူးေနရာကေန ေျခဖ်ားေလးေတြ ကုတ္သြားကာ တဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး ၿငိမ္သြားေတာ့ က်ေနာ္လည္း ထိန္းမထားေတာ့ပဲ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီး အရည္ေတြ ပန္းခ်လိုက္တယ္။ “အား…အ့..မမရာ… အရမ္းမိုက္တယ္ကြာ” ေမာင့္အရည္ ေႏြးေႏြးေလးေတြ က်မ ပိပိေလးထဲ အရွိန္နဲ႔ဝင္လာေတာ့ က်မေလ ဆတ္ခနဲတုန္ၿပီး ဒုတိယအႀကိမ္ အရည္ေတြကို ပန္းထုတ္မိလိုက္တယ္။ “ေမာင္ရယ္… အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ”ဆိုၿပီး ေခြၽးစေလးေတြ စို႔ေနတဲ့ ေမာင့္နဖူးေလးကို ေမာင့္လည္ပင္ကို ခိုကာနမ္းလိုက္ေတာ့ “မမရာ…ေမာင္ေလ မမကို အ႐ူးအမူး ခ်စ္မိသြားၿပီဗ်ာ” ေမာင့္ႏႈတ္ဖ်ားက မဟုတ္ပဲ ေမာင့္ရင္ထဲက လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ထြက္လာတဲ့ ေမာင့္ခ်စ္ျခင္းေတြကို သိလိုက္ေတာ့ က်မေလ ဒီကမာၻေပၚမွာ က်မေလာက္ ေပ်ာ္ေနမယ့္သူ မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ တကိုယ္ေကာင္းဆန္စြာ ေတြးမိလိုက္ေသးတယ္။ အဲ့ေနညက ေမာင္က အေမာေျပေတာ့ ေနာက္တစ္ခါ အခ်စ္နိဗၺာန္ေလးဆီကို ထပ္မံေခၚေဆာင္သြားေသးတယ္။ က်မေလ ေမာပန္းႏြမ္းလ်ၿပီး အိမ္ျပန္လာေတာ့ က်မေပါင္ေလးေတြ ကြတတျဖစ္သြားတဲ့အထိ ေမာင့္အခ်စ္ေတြကို မိန႔္မိန႔္မူးမူး ခံယူခဲ့မိလိုက္တာပဲဟု ေတြးရင္း ရွက္ၿပဳံးေလး မ်က္ႏွာေပၚ ျဖတ္ေျပးသြားပါေတာ့တယ္။….ၿပီး
Leave a Reply